Μετεγχειρητική κήλη: Τι προκαλεί αυτές τις επιπλοκές και γιατί πάμε πάλι σε

χειρουργείο

Η μετεγχειρητική κήλη προκύπτει όταν υπάρχει ένα αδύναμο σημείο στους μύες της κοιλιάς, επιτρέποντας
στους εσωτερικούς ιστούς και όργανα να διαπεράσουν αυτό το σημείο προεξέχοντας από εκεί. Το
αποτέλεσμα είναι μία εμφανής διόγκωση κάτω από το δέρμα που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι
και οδυνηρή. Ειδικά στην περίπτωση της μετεγχειρητικής κήλης, η αδυναμία αυτή των κοιλιακών μυών
οφείλεται σε κάποια τομή που έγινε σε προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στην κοιλιά. Συγκεκριμένα, κατά
τη διάρκεια μίας ανοικτής επέμβασης στην κοιλιά, γίνεται μία τομή στους μύες που την σχηματίζουν. Όταν
όμως για κάποιο λόγο, αυτός ο μυς δεν επουλώνεται σωστά, μένει ανοιχτό ένα χάσμα καθώς οι μυς
συστέλλονται και διαστέλλονται κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων. Έτσι αντί για ένα επίπεδο
συμπαγές τμήμα μυϊκού ιστού, έχετε ένα μικρό κενό από το οποίο μπορεί ανά πάσα στιγμή να κάνει προβολή
κάποιος εσωτερικός ιστός.

Είναι επικίνδυνο; Μπορώ απλά να το αγνοήσω;

Συνήθως η οπή της μετεγχειρητικής κήλης είναι πολύ μικρή και χωράει μικρό τμήμα μυϊκού ιστού, ωστόσο σε
πιο σοβαρές περιπτώσεις, ολόκληρα τμήματα οργάνων μπορεί να περάσουν μέσα από την οπή, αν και αυτό
είναι πολύ πιο σπάνιο φαινόμενο. Οι μετεγχειρητικές κήλες μπορεί να προκύψουν επίσης και από παλιές
παραμελημένες κοιλιοκήλες που δεν αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως και σωστά με αποτέλεσμα να διογκωθούν,
δημιουργώντας εν τέλει χρόνιο και πολύ δύσκολο πρόβλημα για τον ασθενή και τον χειρουργό. Όταν μάλιστα
το πρόβλημα επεκταθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να υπάρχει και απώλεια μυϊκού τοιχώματος, τότε το κοιλιακό
τοίχωμα έχει πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα από μία απλή διόγκωση λόγω της κήλης, καθώς ο ασθενής πλέον
αντιμετωπίζει σημαντική δυσκολία στην καθημερινότητα του και σε διαδικασίες όπως να σηκωθεί από το
κρεβάτι ή την καρέκλα, ενώ συχνά το πρόβλημα καταλήγει να «χτυπάει» και την μέση του.

Γιατί πρέπει να ξαναπάω χειρουργείο, αν από χειρουργείο το έπαθα;

Στις περιπτώσεις που έχει επηρεαστεί σημαντικά η γενικότερη λειτουργικότητα του κοιλιακού τοιχώματος, δεν
αρκεί η απλή λαπαροσκοπική τοποθέτηση πλέγματος για την συγκράτηση των εσωτερικών ιστών, όπως θα
γινόταν σε άλλες περιπτώσεις κήλης. Εκεί για να γίνει ορθή αποκατάσταση της φυσιολογικής ανατομίας του
μυϊκού τοιχώματος απαιτείται μία προσεκτικά σχεδιασμένη επανορθωτική χειρουργική με συνδυασμό
μεθόδων (λαπαροσκοπική και ανοικτή επέμβαση).

Εξειδικευμένες τεχνικές, όπως ο διαχωρισμός των μερών (component separation), και η Transversus
abdominis release (TAR) ενδείκνυνται σε αυτές τις περιπτώσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν το βέλτιστο
δυνατό αποτέλεσμα, ενώ τοποθέτηση πλέγματος επιπλέον, μπορεί να γίνει και πίσω από τον κοιλιακό μυ του
ορθού αλλά και πίσω από τα ράμματα της κήλης.

Ειδικότερα η μέθοδος TAR, η οποία αποτελεί μία πραγματική επανάσταση στην θεραπεία της μετεγχειρητικής
κήλης, παρουσιάζει τα χαμηλότερα ποσοστά νοσηρότητας και την ταχύτερη επούλωση σε κάθε περίπτωση.

Ωστόσο για την εξασφάλιση της επιτυχίας της TAR, απαιτείται ένας έμπειρος και εξειδικευμένος γιατρός, με
επιπλέον εμπειρία στην μέθοδο. Ο γενικός χειρουργός Περικλής Χρυσοχέρης είναι ένας από τους ελάχιστους
γιατρούς στην Ελλάδα με υψηλή εξειδίκευση στην αποκατάσταση της μετεγχειρητικής κήλης και πολλαπλές
ομιλίες σε διεθνή συνέδρια, στο ενεργητικό του.