Who You Love

Prologue: Gone

"I'll name her, Artemis Yvangeline."

I was smiling so wide right after I carried my own baby girl. Hindi ko pa alam kung
paano ang magiging buhay ko pagkatapos ng araw na ito but I'm damn happy upon
seeing my daughter. Hindi ako makapaniwala. I have my own daughter. I looked at
Nita - the mother of my child. She's not my girlfriend - just someone I have fun
with. A party girl, a happy - go -luvcky kind of woman whom I met at the bar a year
ago and now here we are. Sa dami ng babae ko, si Nita lang ang naging constant sa
kanilang lahat. Hindi ko rin maipaliwanag. Maybe it's because she knows me well -
not that well pero nasasakyan niya ang lahat ng gusto ko.

She was eyeing me. There was a smile on her face. "What?" I asked her.

"Kailan ang kasal natin?" Tanong niya pa sa akin. Tumaas ang kilay ko. How dare she
ask me that? Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi dahil sa takot kundi dahil
sa galit. I had always told Nita that I'm not into marriage. Hindi ko alam kung
bakit mahirap intindihin iyon. Wala akong balak magpakasal. Hindi dahil sa hindi
ako naniniwala sa pagmamahal or such things. Naniniwala ako. I've seen my parents
together, my uncles with their wives, my friends - I know love exists - hindi nga
lang bagay iyon sa buhay ko.

"Hindi kita pakakasalan, Nita. Alam mo iyan." I smirked. Nagulat ako nang ngumiti
siya.

"Alam kong magbabago pa ang isip mo. Nandyan naman na si Baby." I sighed when I
realized that something in her changed. It was as if she suddenly started caring. I
was just staring. Alam kong may nagbago na, something in her eyes changed. Kung
mabuti ba iyon o hindi, hindi ko alam. Ibinalik ko ang atensyon ko sa anak ko na
nasa loob ng nursery. She was wearing pink mittens and a pink baby dress. She was
so cute. Alam kong magugustuhan siya ng mga magulang ko.

"When are you gonna marry her?" Iyon ang tanong ni Mama sa akin noong una niyang
hawakan si Artemis. Tuwang-tuwa siya sa apo niya. Isinasayaw niya pa si Yvana
habang pinapadede.

"Hindi ma. Ayokong magpakasal. Being married is not my calling."

Sa tuwing tatanungin ako ng mga tao sa paligid ko ay iyon ang isinasagot ko. Kasama
ko man o hindi si Nita - iyon ang palagi kong sagot. Lumipas ang ilang buwan,
lumaki na si Yvana. She was now three months old and very beautiful. I always spent
time with her. Isang araw, dinala ko siya sa park. Nita was with me.

"Hermes, kalian mo ba ako pakakasalan? Naiinip na ako."

"Sinabi ko nang hindi diba?! I won't marry some girl I just met in a bar!" Sigaw
ko sabay kuha kay Yvana. We played at the sand park. Hindi ko na pinansin si Nita.
Natapos ang araw na iyon. I kissed my daughter goodbye and left her house. Hindi pa
ba sapat na ibinigay ko ang buong pangalan ko sa anak namin? Gusto niya pa ngayon
ng kasal.

Kinabukasan ay bumalik ako sa bahay nila, the door was opened, I got in and when I
got inside, wala na akong nakita kundi ang isang sulat na nagsasabing:

"Hindi ako lilitaw hangga't hindi mo ako pakakasalan. Hinding-hindi mo makikita ang
anak mo. -Nita.

"Fuck!"
1. Who we are

I was standing in front a huge bed while watching the girl I met from a certain bar
satisfy herself. I was grinning as I watch her fingers play with her clit. She was
biting her lips. She was moaning with so much pleasure. I know how sensitive her
femininity is now, and I was just waiting for that moment where there is so much
tension inside her, doon lang ako aatake.

"H-hermes...ahhh!" She moaned my name again. Hindi niya ako nakikita. I blindfolded
her with my favorite silver ribbon. She looked so sexy with only that on her face.
She was naked from head to foot. Her legs were spread in a very compromising way.
From where I was standing I can see all of her. Wala siyang maitatago.

I climbed the bed. "Lie down." I ordered. And she did. Tumayo ako sa ibaba ng kama.
Her face was underneath me. "Open that lovely mouth, honey." She was an obedient
girl. Lahat ng sinabi ko ay ginagawa niya. "No hands, baby, don't touch me." Wika
ko pa. She nodded. She opened her mouth and I put my hardened member inside of her.
Napaungol pa ako nang maramdaman ko ang bibig niya sa palibot ko. I closed my eyes.
Humawak ako sa head board ng kama and then, I started thrusting inside her mouth.
She was moaning. I was just looking at her. Nasa gilid niya ang dalawang kamay niya
at alam kong ganoon na lang ang pagpipigil niyang hawakan ako.

"Play with your clit, honey." Utos kong muli. Pinanood ko siya habang inaabot niya
ang parteng iyon ng kanyang katawan. I was feeling so much intensity. She was
choking - and I intend to do that. I want to be satisfied. Sex is my stress
reliever. I need a woman in my bed every fucking night. Pero hindi naman kung sino
lang - I make sure that they are the best of the best. Women in my society circle.
I deserve these kind of women for I am Lukas Consunji's son - Hermes Atlas Cai
Consunji and just the surname alone - it explains everything.

"I'm coming, baby." I said. I let all my manly juices poured on her mouth. I stayed
in that position. I know that she was finding it hard to breathe but I didn't care.
I need to be satisfied. Matapos iyon ay umalis ako sa kanya. I placed myself in her
middle. I looked at my shaft - it was still rock hard. I positioned myself on her
cunt and pushed in. She screamed.

"Fuck! Ahhh!" She even sobbed. Napangisi lang ako. "Dammit! Masakit!"

Another virgin who wanted a piece of my mighty eagle. She was crying. I wanted to
make her stop pero paano naman ako? Alam ko naman na mamaya ay mawawala na ang
sakit. I kept on thrusting. Maya-maya ay napapaungol na siya. I saw her biting her
lip again. I slowed down my phase but changed it to a faster movement as the
seconds passed by. Not a moment later, she was sighing and her walls were
contracting. I was buried deep inside her and it feels so damn good. Nawawala lahat
ang iniisip ko. Nawawala ang pagod ko sa bawat galaw na ginagawa ko.

"Ahhhhh! Hermes! AHHH!'

I gave her a dreaded look. I smirked. "Its Hermes baby, without H. Hermes." Wika
ko. I'm tired of girls who can't seem to pronounce my name right. I was about to
come. I pulled my might eagle and let cum flow on her breasts. I've asked her to
play with her breasts with cum on it and she obliged. Matapos iyon ay tumabi ako sa
kanya. Inalis ko ang blindfold niya. Her eyes were closed and she was breathing
heavily.

"Good job for a first timer, dear." Wika ko sa kanya. Iminulat niya ang kanyang mga
mata tapos ay ngumiti.

"Can we do this again, Hermes?" She even asked me. I shook my head.

"Sorry, dear. You don't matter anymore. See you around." I picked my clothes one by
one, went to the bathroom, took a quick shower, and fixed myself. Hindi naman ako
nagmamadali dahil sa estado ng babaeng iyon ngayon ay hindi siya makakatayo. She
was too sore to even move. Nang lumabas ako ng bathroom ay napangisi ako nang
makita kong nakahiga pa rin siya sa kama but this time she was crying.

"Asshole! Matapos kong ibigay ang sarili ko sa'yo!"

Hinarap ko siya. "I didn't ask you to give me yourself. You volunteer and I was too
kind to say no. Goodbye, dear. Won't be seeing you."

I walked out of the door and left the hotel. I was sighing and grinning. Wala pang
sinumang babae ang makapagtatali sa isang Hermes Consunji. I'm not stupid. I only
need three things in life: Money, family and sex.

Those words were enough to describe who I am.

But in a much easier way of describing myself: I am Hermes Consunji. Lukas

Consunji's son and I'm a proud king of assholes.

---------------------

"Dapat kasi pinagsasabihan ang bata na mali ang ginagawa niya at hindi ini-spoiled,
Mrs. Quatana."

Napasimangot ako habang nakikinig sa principal ng school na pinag-aaralan ng anak

kong si Artie. Tinitigan niya kasi ang bata na para bang may sumpang dala ang anak
ko. Hindi naman pwede sa akin iyon. Ni hindi nila pinakikinggan ang paliwanag ng
anak ko tapos kung makapagsalita sila akala nila sila ang mas agrabyado sa mga
pangyayari.

"Madame Principal." Wika ko. "Sinubukan ninyo na po bang pakinggan si Artie?

Napapasin ko po kasi palagi na lang si Mrs. Tranate ang bida kapag papatawag ninyo
ako. Hindi ninyo po ba napapansin na paulit-ulit lang tayo at ang anak ko na naman
ang masisisi?" Naiinis na tanong ko. Sinusubukan kong maging kalmado. Naramdaman
kong hinawakan ni Artie ang kamay ko. Napatingin ako sa kanya.

"Mama, relax ka lang." Bulong niya. I can't believe that my six year old daughter
was calming me down. Nakakapanggigil ang mukha ni Mrs. Tranate. Mukha siyang
lechon. Kulang na lang ay ang mansanas na ipapalagay sa bunganga niya papasana na
siya sa parade ng mga lechon kapag fiesta. Gigil na gigil ako.

"Totoo naman, palaging si Artie ang nang-aaway sa anak ko." Niyakap pa nito ang
anak na obese na nakaupo sa tabi niya. Napangiwi ako nang makita kong kumakain pa
ng chiz curlz ang anak ni Mrs. Tranate. "Kawawa naman ang anak ko, naapi."
"Bullshit, Mrs. Tranate!" Napamura ako.

"Mrs. Quatana!" Pagalit na sigaw ng principal. Napatayo ako at dinuro ko ang babae.

"Matagal na akong nagtitimpi diyan sa anak mo! Alam mo ba kung bakit siya palaging
inaaway ni Artie? Dahil iyon sa palagi niyang kinukuha ang lunch ng anak ko?! Hindi
lang iisang beses na umuwi si Artemis ng gutom dahil sa kanya at dahil wala naman
ako palagi sa tabi ng anak ko, I taught her to fight back. Hindi habambuhay aapihin
ng anak mo ang anak ko and you're wrong, Mrs. Principal, my daughter isn't a
spoiled brat! She just knows how to carry herself in a young age and if you can't
comprehend that then we may have a problem!"

"Mama, tama na po." Hinatak ni Artie ang dulo ng tshirt ko. I pushed my hair behind
my ear at saka tiningnan sila.

"Hindi po ako bastos, Mrs. Principal, Mrs. Tranate, pero nakadepende ang ugali ko
sa kung paano ninyo ako tratuhin. At kung hindi ninyo kayang tratuhin ng maayos ang
anak ko, iaalis ko siya sa school na ito. Goodbye and thank you." Binalingan ko si
Artemis at saka niyaya siyang umalis na. Lumabas kami ng principal's office at saka
naglakad paalis. Bago ako tuluyang makaalis sa opisina ay narinig ko ang mga tao
doon na bumulong ng disgrasyada. Alam kong ako ng tinutukoy nila. Nakaramdam ako ng
panghihina. Naupo muna ako sa isa sa mga benches doon. Nakasukbit sa likod ko ang
bag ni Artie.

"Mama, okay ka lang ba?" Tanong niya sa akin. Ngumiti ako. Hinaplos niya ang mukha
ko. Tinanggal ko naman ang baseball cap niya. Lumadlad ang mahaba at itim na itim
niyang buhok. Umabot iyon sa baywang niya. She was wearing the school's prescribed
uniform - ang natatandaan ko, kulay puti iyon kaninang umaga pero ngayon ay kulay
brown na iyon. Napailing ako.

"Pawis ka na, be." Sabi ko sa kanya. "Ang dumi pa ng uniform mo."

"Mama, sorry, inaway mo tuloy iyong principal naming at iyong mama ni Bruno." Wika
niya pa. Umiling ako. I cupped her face. I asked myself how is it possible for me
to love Artie like this, hindi naman siya sa akin nanggaling.

"Okay lang, be. Ang mahalaga, okay ka. Diba turo ko naman sa'yo na kapag inaapi ka,
lumaban ka. Wala pang Quatana na naaapi at naalipusta!" Matapang na wika ko.
Napahagikgik siya at niyakap ako.

"I love you, Mama!" Pinugpog niya ng halik ang mukha ko. Nauwi ang usapan naming sa
tawanan at pangungulit niya. Bago kami tuluyang umuwi ay nagpabili pa siya ng ice
drop. Namili ako ng dalawa - isa sa kanya, isa sa akin.

"Mama, hindi mo na ba talaga ako ibabalik sa school na iyon?" Tanong niya pa sa

akin. Grade two na si Artie. Advance kasi siya. Sabi ni Nanay sa akin, baka daw
genius ang anak ko. Gusto ko nga siyang ipasok sa Saint Thomas School for the Minds
and Arts para makasiguro na maalagaan siya doon. Sa mura niya kasing edad, masyado
na siyang maraming alam, hindi lang kalokohan, kundi pati na rin sa acads. I'm
really proud of her.

"Oo, be. Hahanap na lang ako ng ibang school mo. Baka doon ka na lang mag-aral sa
St. Thomas. Gusto ko kasi doon ka. Baka next week dalhin na kita doon." Sabi ko pa.

"Mama, diba mahal doon?" Tanong niya pa. Napailing ako.

"Oo, pero may trabaho si Mama. Saka baka lumipat ako ng ibang company, mas malaki
ang sweldo, mapapag-aral na kita sa private school." Napangiti ako. Hinawakan ko
ang kamay ni Artie at saka naglakad na kami nang makarating kami sa bahay ay agad
siyang sinalubong ni Nana at niyakap. Mahal na mahal ni Nanay ang apo niya.
Nakangiting pinamasdan ko sila.

"Be, akyat ka na, palit ka ng damit ha. Tapos magpahinga." Bilin ko sa kanya bago
siya pumasok sa loob ng bahay. Binalingan ko naman si Nanay para magmano. Nakangiti
siya sa akin.

"Nina, kamusta sa school?" Tanong niya. Naupo ako sa tabi niya.

"Nabwisit lang ako doon sa nanay noong Bruno, nay. Ililipat ko na lang si Artie sa
ibang school. Doon sa St. Thomas. Mas maaalagaan siya doon. Alam ninyo naman na
genius iyang apo ninyo."

"Hindi ba mahal doon?" Tanong niya sa akin. Tumango ako. "Tamang-tama, nagpadala
ang ate mo ng pera, magagamit mo iyon para sa ---"

"Hindi ako tatanggap ng kahit na anong pera galing kay Nita, Nanay. Iniwan niya si
Artie. Wala na siyang karapatan sa anak ko. Anak ko na iyon. The moment she left
her with me just to be with that man, she had lost her right as the mother of my
kid. Akin si Artie - walang makakuha sa kanya." Pagalit na wika ko. Huminga nang
malalim si Nanay.

"Nina, huwag ka namang magalit masyado sa kambal mo." Sabi pa sa akin ni Nanay.
Umiling ako.

"Hindi po ako galit sa kanya, nay. Sadyang hindi lang ako natutuwa sa ginawa niya
sa anak ko." Matapos iyon ay umakyat na ako sa itaas para tingnan si Artie.
Natagpuan ko siyang nakahiga sa kama namin habang tulog na tulog. I smiled.
Hinaplos ko ang mukha niya at saka hinagkan siya sa pisngi.

"I love you, be. I love you so much."

------------------------------

"Mama, gumising ka na! Sabi ni Lola may interview ka ngayon! Mama!"

Napangiwi ako nang sampalin ako ni Artie. Mulat na ang mga mata ko pero sinampal pa
rin niya ako. Buti nga at maliit lang ang mga kamay ni Artie kaya hindi gaanong
masakit. Napangiti ako nang makita ko siyang napapahagikgik.

"Mama, bangon ka na. Natimpla ko na kape mo. Tapos maligo ka na, Diba may interview
ka ngayon sa bago mong boss!" Nagtatalon siya sa kama. Tumango na lang ako tapos ay
bumangon na rin. Binilisan ko ang kilos nang makita ko na alas siyete na ng umaga.
Alas ocho ang interview ko at baka ma-traffic pa ako sa daan kaya kung anong ligo
at anong suklay na lang ang ginawa ko.

Matagal ko nang balak lumipat ng kompanya. Iyong kaklase ko noong college ang
nakahanap sa Consunji Security. Doon naming gusting lumipat. Sabi kasi ng kakilala
niya sa loob ay maganda ang pasahod - malaki - at may kasama pang mga benefits.
Mabait din daw ang big boss nila. Iyon siguro ang dahilan kung bakit nagtatagal
sila sa trabaho nila doon. After hearing those things, I suddenly wanted to have
that to be able to give my daughter a good life. Ginusto ko iyon at sisiguruhin
kong makukuha ko para sa kanya.

Nang matapos akong magbihis ay agad akong nagpaalam kay Artie. I asked for a good
luck kiss and she gladly gave it to me. Umalis na ako ng bahay. I texted my friend.
Sinabi ko na magkita na lang kami sa mismong opisina. Nag-taxi na ako para hindi
ako ma-late. I was smiling. Alam kong magiging maayos ang interview ko ngayon.
Hindi naman nagtagal ay narating ko na ang Consunji Systems. Pumasok ako sa loob ng
building para maghintay na lang sa lobby. Maganda ang interior ng opisina, it is
very homey. I was about to sit down on the waiting area when someone grabbed my
arms - tightly. I gasped. Nang humarap ako ay nakita ko ang isang lalaking naka-
suit and tie. His eyes were piercing through my soul. Galit na galit ang mga mata
niyang iyon.
Nakadama ako ng kaba.

"Woman." He spoke. Para bang hindi bumubuka ang bibig niya. "Where the fuck is my
daughter?!" Pahigpit nang pahigpit ang hawak niya.

"What daughter?!"

2. All tied up

"What daughter?!"

Padaskol kong binawi ang braso ko mula sa kanya. Matiim pa rin ang pagkakatitig
niya sa akin. Hindi ko maintindihan kung para saan ang galit na iyon sa kanyang mga
mata. Para bang inis na inis siya sa akin. Para bang malalim ang pinaghuhugutan ng
galit niya at hindi ko talaga maintindihan kung bakit. Ngayon ko lang siya nakita.
His eyes were so deep and it was so dark that it actually gives me the chills.
Parang kay lamig ng mga matang iyon. Nakatiim ang mga bagang niya. Nakakuyom ang
mga palad. Nanlaki ang mga mata ko nang bigla niyang ilagay ang kamay niya sa mukha
ko tapos ay piniga ang mga pisngi ko. Napadaing ako sa sakit.

"Where the fuck is my daughter?!" He hissed again. Lumapit siya sa akin. Binitiwan
niya ang pisngi ko at muling kinuha ang kamay ko para hatakin mula sa kung saan.
Natagpuan ko na lang ang sarili kong sumusunod sa kanya sa loob ng elevator.
Masyadong mahigpit ang pagkakahawak niya sa akin na nakakaramdam na ako ng sakit.
Hindi ko maintidihan ang nangyayari. Anong anak baa ng sinasabi niya? Matalino ako
pero hindi ko siya talaga maintidihan. Hindi ko maisip ang mga sinasabi niya.

Bumukas ang elevator at ang tumambad sa akin ay ang isang napakalaking opisina na
may security monitors sa gitna mismo nito na napapaloob sa mga salamin. Pabalya
niya akong itunulak sa itim na sofa doon at saka nagpalakad-lakad siya sa harap ko.
I watched him. Nakakaramdam ang ng kaba. Mukhang siyang papatay sa hitsura niyang
iyon. Hindi ako makahinga. He stared making calls pero ang mas naitindihan ko lang
ay ang paulit-ulit niyang sinasabing "I found her."

Ilang ulit kong tinanong sa sarili ko kung anong ibig niyang sabihin. Natatakot na
ako. Mamamatay tao ba siya? Papatayin niya ba ako? Kukunin niya baa ng puri ko?
Gusto kong umiyak. Paano na si Artie at ang mga pangarap ko para sa kanya? Paano na
lang si Nanay? Paano na ang pamiklya ko kung papatayin niya ako? Nangilabot ako
nang muli niya akong tingnan. Napakatalim ng mga mata niya.

"Nasaan ang anak ko?" Tanong niyang muli. His voice was hoarse and deep. I
swallowed. Sinubukan kong tumayo kahit na nanginginig ang tuhod ko. "Nasaan ang
anak ko, Nita!"

My eyes widened right after hearing that name. Iyong tuhod kong nanghihina kanina
pa ay tuluyan nang nawalan ng lakas. Nita. Nita. Nita. Si Nita ang binabanggit
niyang pangalan. My tears fell down. Isa lang ang ibig sabihin nito. Napapikit ako.
Nayakap ko ang sarili ko. Siya ang ama ni Artie. Napasinghap ako nang hatakin niya
ang braso ko at saka itinayo ako. Napakahigpit ng pagkakahawak niya. Bumabaon sa
mga buto ko ang bigat ng kamay niya.

"You, bitch!" He hissed at my face. "You have the guts to come here after almost
seven years of hiding my child! How dare you! And you have the gall to act as if
you don't know me, Serenity! How dare you! I could kill you with my two hands!
Bitch!" Itinulak na naman niya ako sa sofa para muling hatakin pataas at alugin.
Hindi ako makapagsalita. I don't deserve this. Hindi ako ang dapat nasasaktan.
Hindi niya dapat malaman kung nasaan si Artie kung siya nga ang ama ng anak ko.

Oo, anak. Anak ko na si Artemis Yvangeline. Hindi man ako ang nagluwal sa kanya,
galing naman siya sa puso ko. I love her with all that I have - no matter how
little that is. Mahal na mahal ko siya at hindi ako papayag na mawala siya sa akin.
"Bitawan mo ako!" I finally had the strength to yell at him. Nakita kong lalong
nagalit ang expression ng mukha niya. Nanlaki ang mga mata ko nang sampalin niya
ako. Natigagal ako. Hinatak niya ang buhok kong abot ng balikat at saka inilapit
ang mukha niya sa mukha ko.

"Hinahanap ko ang anak ko, Nita. Dalhin mo ako sa kanya kung hindi papatayin kita."
Halos hindi na naman bumubuka ang bibig niya. Natatakot na talaga ako.

"Tu-tulong!" I yelled. I saw his dark grin. Napalunok ako.

"Walang tutulong sa'yo. This is my company. Consunji Securities. You are never safe
here unless you tell me where my daughter is."

"Wala! Wala kang anak! At hindi ako si Nita!" Napapaiyak na wika ko. Lalong
humigpit ang kamay niya sa buhok ko.

"Ang kapal ng mukha mo! Sinungaling!" He grabbed my hair even tighter.

"Bitiwan mo ako! Parang awa mo na..." Sagana sa luha ang mga mata ko. Wala siyang
awa. Iyon ang paulit-ulit kong sinasabi at iniisip. Wala siyang awa. Mukhang
papatay talaga siya para lang makuha ang gusto niya.

Maya-maya ay narinig kong bumukas ang elevator. Ang buong akala ko ay bibitiwan na
niya ako pero hindi. Ang sumunod naming narinig ko ay boses ng isang lalaki.

"Hermes? What the fuck is that, man?" That was when he let go of my hair. Nakita ko
ang isang lalaki na halos kahawig rin niya. Mas matapang lang ang mukha ng lalaking
bagong dating. He was wearing a dark blue suit and a pink tie. Kunot na kunot ang
noo niya. Halos magkasingtangkad ang dalawang lalaki pero mas malakas ang dating ng
isang ito. I wonder who he is - who are they, ano bang kinalaman nila sa buhay ko.

"Ares, this is the bitch who took my daughter away." Wika niya. Alam kong ako ang
sinasabi niya. Napapalunok lang ako. Napasinghap ako ng makita kong nagbago rin ang
hitsura ng lalaki sa harapan ko.

"You bitch." The man he called Ares. Inilang hakbang niya rin ako. Sabay silang
humawak sa braso ko at halos magkapanabay ang tanong.
"Nasaan si Yvana!" They both asked.

"Hindi ko alam! Hindi ako si Nita! My name is Eternity Quatana! Nina for short! I
don't have any idea what you two are talking about!"

"Call dad, Ares." Wika niya sa lalaking nasa kaliwa ko. Bumitaw sa akin ang isa at
saka kinuha ang telepono niya. Hinatak naman ako ang lalaking galit na galit sa
akin at pinaupo ako sa swivel chair sa likod ng malaking table. He took both of my
hands and from his pocket he took out a silver silk cloth. Napaawang ang mga labi
ko habang pinapanood ko kung paano niya itali ang mga kamay ko. Hindi ako makahuma.

"You will stay here until you tell me where my daughter is, NITA." Binigyan niya ng
emphasize ang pangalan ng kakambal ko. He walked away. All I could do is watch him.
I took a deep breath. For the nth time - I could feel nothing towards my sister but
HATRED. I hate her. I hate how she can turn my life around. I so much hate her.

--------------------------

"I hate virgins."

I mumbled that while I was looking at Nita. Nasa tabi ko si Ares. Hinihintay lang
naming dumating si Papa para masimulan na ang pakikipag-usap sa babaeng halos
sumira na sa buhay ko. How brave of her to come here and act as if she doesn't know
me? Nakakagalit. Mapapatay ko siya.

"What a random thought. You thought of that while looking at the woman you tied up
using your favorite silver silk. You are thinking erotic things again, dear bro."
Natatawang wika ni Ares sa akin. Binalingan ko na lang siya.

"I'm not. I just remembered the woman I met two nights ago. She was a virgin and I
hate virgins."

"Is that why you waste time de-flowering their vaginas?"

"Yup!" Ngumisi ako. "How about your wife? Was she a virgin?" Tanong ko pa. I
remember how Ares hated virgins too. Ayaw niya sa mga babaeng walang karanasan.
Masyado daw kasing clingy - iyon ang pinagkaiba namin. I like my women innocent.
Napangisi ang kapatid ko. "Yep! My first and only." There was this mischievous
smile on his face. He seemed really in love with his wife. Napailing lang ako.
"Anong gagawin mo diyan sa babaeng iyan?" Tanong niya pa sa akin. Huminga ako ng
malalim.

"Sa oras na makuha ko ang anak ko, idididspatsya ko siya. Papatayin ko siya."
Naiinis na wika ko. Tiim na tiim ang bagang ko.

"Papatayin? Meaning, ipapaubaya mo sa reyna ang gagawin sa kanya?" I nodded. Hera

will take care of her. Sa oras na makabalik ang kapatid ko, dadalhin ko si Nita sa
kanya at sila ang magtutuos. Hera is a mean bully. Nagalit din siya ng sobra noong
kunin ni Nita sa akin si Yvana. I miss my daughter so much. I remember Hera telling
me that not marrying Nita isn't my fault. Kung ayaw ko pa naman talagang magpakasal
- walang makakapilit sa akin. I'm not in love with Nita. Loving isn't my calling.

"Sirs, nandito na po si Sir Luke."

Napatayo kami ni Ares matapos marinig ang boses ng secretary ko. I looked at the
door and my father was there. He was wearing - a suit - his signature Armani suit.
He looked at us. It was as if I was looking at my future version.

"Pa, she's there." Tinuro ko ang table ko. Doon tumingin si Papa. Pinakatitigan
niya si Nita tapos ay nilagpasan kami ni Ares. Sumunod naman kami. Nita was already
looking at us.

"Who tied her up?" Lukas Consunji's voice roared.

"I did, Papa. Baka tumakas." Mabilis na sagot ko. Tinitigan ako ni Papa. He tapped
my shoulder.

"Good thinking, Hermes. I'm so proud." Binalingan niya ang babae. "Nasaan ang apo
ko?" Tanong niya. Nita looked at my father.

"Hindi ko alam! Wala akong tinatagong bata at hindi ako si Nita! Ako si Nina!
Eternity ang pangalan ko!" I kept on shaking my head. Napakasinungaling ng babaeng
ito. Naiinis na nilapitan ko siya para hatakin patayo.
"Kapag pinanindigan moa ng kasinungalingan mo, idedemanda kita nbg kidnapping,
Nita! My brother is a ruthless lawyer! I'll sue you!"

"Sige, magdemanda ka, gago! Iyong idedemanda mo nasa Switzerland,

nakikipagpasarapan sa lalaki niya! Hindi ako si Nita! Nina. Nina. Nina! Ang bobo
mo!" I ticked. Umigkas ang kamay ko para sampalin muli siya nang tinawag ako ni
Papa.

"Bitaw, Hermes." Maawtoridad na wika niya. Wala akong nagawa kundi ang bumitiw.
"Ares, tingnan moa ng bag niya." Utos pa ni Papa. Ares obeyed. Hindi nagtagal ay
may inilabas siyang mga ID. Ibinigay niya sa akin ang isa. It was Nita's face but
it had a different name.

Quatana, Eternity de Mesa.

Single

29 years old

I looked at her. She was biting her lip. "Kakambal ko si Nita." Mahinang wika niya.
"Pero wala siyang i-iniwang a-anak sa akin." Kumunot ang noo ko.

"Hermes." Tawag ni Ares sa akin. May inaabot siya sa aking litrato. Kinuha ko iyon.
My eyes widened. I swallowed hard.

"That's my daughter." Sabi niya."Anak ko siya sa pagkadalaga!" Sigaw niya pa.

Tinitigan ko siya ng masama. Hindi ko na napigil ang sarili ko - kahit nakaharap si
Papa ay nasampal ko ang babaeng iyon. Napakasinungaling niya.

"If she's really your daughter, then explain to me why your daughter looks like my
mother when she was about this age? Explain!"

----------------------

"Here, put this on your cheeks."

Nginitian ako ng lalaking tinatawag na Ares ng lalaking sumampal sa akin. Kanina ko
pa paulit-ulit na tinatanong sa sarili ko kung ano bang nagawa ko para ako ang
makaranas ng ganito. I had always hated the fact that I have a twin sister who
looks like me - naiinis ako. Nawawalan ako ng identity. Dapat si Nita ang nakaranas
ng cruelty ng mga lalaking ito. Si Nita dapat ang nasa sitwasyon ko pero palaging
ako ang naiipit sa lahat ng kalokohan niya. Noong bata kami, siya ang palaging
magaling, ang palaging unang kilala - wala naming problema sa akin, mas gusto ko
naman talaga ng tahimik na buhay. Noong bata ako ang gusto ko lang ay ang maging
inventor. I love machines, I love building new things at noong nasa tugatog ako ng
aking pangarap, binago lahat iyon ni Nita.

Nasa Silicon Valley ako noon. I was a scholar in a prestigious university. I was on
top of my class. I was about to graduate. Maabot ko na sana ang pangarap ko - may
bonus pa. Kasama ko si Jethro - ang lalaking mahal na mahal ko - engage na kami
noon. We were just waiting for our graduation but Nita called me and asked me to
come home. Emergency daw. Hindi naman ako nagdalawang isip. Umuwi ako ng Pilipinas.
Iniisip mkom kasi na isa lang iyon sa mga antics niya pero pag-uwi ko sa bahay
namin, si Nanay lang ang nadatnan ko at ang eight months old kong pamangkin. Ni
hindi ko alam na may pamangkin na ako!

"Nay! Ano na naming bang kabaliwan ang ginaw ng paborito ninyong anak?" Galit na
sigaw ko,. Karga ni Nana yang bata. Iyak ito nang iyak at pilit akong inaabot.
Iniiwas ko ang tingin ko sa kanya. The baby looked so adorable kahit na umiiyak
siya.

"Mama! Mama!" Paulit-ulit niyang sabi. Umiling ako.

"Patahimikin ninyo nga iyan!" Inis na wika ko. "Iyan ang sinasabi ko sa'yo, Nay!
Gagawa ng kalokohan iyang anak ninyo tapos kayo naman ang magsisisi sa huli. Para
saan pa na pinauwi ako? Nakakainis!"

"Nina, huwag ka naming sumigaw, natatakot si Artie sa'yo." Malumanay na wika niya.
"Hindi ko alam kung nasaan ang kapatid mo, pero kung tinawagan ka niya para
pauwiin, ibig sabihin sa'yo niya inihahabilin ang bata."

"At bakit sakin? May pangarap ako! A baby would ruin my dreams, Nanay! Kung ako nga
hindi ako nag-aasawa pa, aalagaan ko pa ba iyan?!" Sigaw ko. Sinabayan iyon ng
palahaw ng iyak ng bata.

"Hay naku, Nina." Lumapit siya sa akin tapos ay inabot ang baby. "Hawakan mo muna
iyang si Artie at ihing-ihi na ako!" Iniwan kami ni Nanay. Tumigil naman sa pag-
iyak ang pamangkin ko. Nakatingin lang siya sa akin tapos ay bigla siyang ngumiti.
May jaw dropped. My heart skipped a beat. Bigla ay parang gusto kong maiyak.
"Ma-ma!" She said. Her left hand reached for my face. Bigla ay napatawa ako.

"Hay, baby... wala naman ang mama mo. Ako si Tita Nina." Wika ko pa na para bang
naiintidihan niya ako.

"Magaan na rin ang loob mo sa bata..." Napatingin ako kay Nanay na nakabalik na
pala. Tiningnan ko si Nanay.

"Sira ulo kasi iyang anak ninyong isa..." Iyon ang tangi kong nawika.

Dahil sa pagdating ni Artie sa buhay ko, nakalimutan ko na ang mga pangarap ko. I
even broke the engagement with Jethro. Hindi na ako bumalik sa Silicon Valley para
tapusin ang thesis ko. I just stayed with Nanay and Artie. I had to make a living
for the family. Kailangan ako ni Artie at aalagaan ko siya. Iyon lang ang tanging
naging misyon ko sa buhay.

Bago siya mag-one year old, doon ko na-realize that I had fallen deeply in love
with my niece. Mahal na mahal ko na si Artie at noon ko naisip na akin na siya
talaga. Regalo siya ng Panginoon sa akin at dahil doon, aalagaan ko siyang mabuti.
I will never let anyone harm her. Pero paano ko gagawin iyon ngayon kung kaharap ko
ang mga taong maaaring kumuha sa akin sa kanya?

"Sino ba kayo?" Tanong ko sa kanya matapos kunin ang ice pack. Nagkibit balikat
siya.

"Atty. Ares Consunji. I've quit my practice pero kung hindi mo ibibigay sa amin ang
pamangkin kong si Yvana, hindi ako magdadalawang isip na hawakan ang kasing
isasampa sa'yo." Ngumisi siya. Tumaas lang ang kilay ko. Hindi ako natatakot sa
kanya. Mas natatakot ako sa kapatid niya and speaking of the devil, bigla na lang
siyang dumating. Hinatak na naman niya ako na para bang papel lang ako.

"Aray! Nasasaktan ako!" Sigaw ko para bang wala siyang narinig. Tuloy-tuloy lang
kami sa paglakad hanggang sa makarating kami sa elevator. I saw him pushed the lock
button. Hinarap niya ako. Para bang palagi siyang nag-iinit. He grinned at me.
Pinalis niya sa kamay ko ang ice pack. Nalaglag iyon sa sahig. Inilapit niya ang
sarili niya sa akin.
"Huy!" Nanlalaki ang mga mata ko. Halos lumuwa na iyon nang ilapat niya ang labi
niya sa labi ko. Hinigop niya ang ibabang bahagi ng labi ko tapos ay hinapit niya
ako ng husto sa kanya. He taunted the insides of my mouth with his tongue.
Napapasinghap ako. Ang init ng mga labi niya. Napapapikit ako kahit na ayoko. His
kisses were becoming mean. He was savagely kissing me. Naramdaman ko na hinawakan
niya ang mga kamay ko at inlapat iyon sa dibdib niya. Lalo akong napasinghap nang
maramdaman ko sa loob ng blusa ko ang maiinit na mga palad niya. He was now
caressing my breasts. Ni hindi ko namalaya na nakalas na niya ang bra ko. Bumaba
ang kamay niya at lumapat iyon sa hita ko. I was wearing a tight black skirt and he
was taking advantage of that situation. His lips never left mine. Nakadilat ako -
siya rin. He was staring at me while his hands were on the sensitive parts of my
body.

"Shit!" Para akong kinuryente nang maramdaman ko ang paghaplos na ginawa niya sa
"down there" ko. Sinubukan ko siyang itulak pero nanigas ang buong katawan ko nang
maramdaman ko ang dalawang daliri niya sa loob ko.

"Putang ina!" Natitigilang wika niya. Lumayo siya sa akin. "You're a fucking
virgin! You're not NITA!"

"Eh gago ka pala! Kanina ko pa sinasabi sa'yo!" Balik sigaw ko. Napailing siya.

"Putang ina talaga!" He said. Akala ko ay titigil na siya pero nanlaki ang mga mata
ko nang lumuhod siya sa harapan ko at ibinuka nang maigi ang mga hita ko. My eyes
widened when I felt his lips down there. I gasped - hard. Nailapat ko na lang ang
likod ko sa malamig na pader ng elevator. Nanginginig ang tuhod ko. I closed my
eyes. Why is he doing this to me?

"Ahhh!" Hindi ko mapigilan ang sarili ko. I could feel his tongue lashing back and
forth. Suddenly, there was something in the middle of my abdomen - I was feeling
agitated. Moments later, I felt like something inside me had exploded.

Noon ko napansin na tumayo siya. Ipinalupot niya ang braso niya sa baywang ko.

"Ang bastos mo! Mahalay ka!" Sigaw ko. Wala akong magawa. Naiiyak ako. I felt so
used and abused.

"Yeah. I'm a fucking Consunji, you know. Now, ihahatid kita at sasabihin mo sa akin
kung nasaan ang anak ko." Binuhat niya ako na para bang bagong kasal kami. Kahit
paano ay nagpasalamat rin ako, hindi ko rin kasi alam kung makakayanan ko baa ng
tumayo. Hindi ko alam kung makakalakad ako. Nasa loob na kami ng parking lot.
Tumutulo ang luha ko.
"Why are you crying?" He even asked. Gusto ko siyang sakalin. Hinalay niya ako!
Sinampal ng dalawang beses -natatakot ako sa kanya tapos tatanong niya kung bakit
ako umiiyak? Huminto kami sa tapat ng isang Lamborghini Adventor. Cherry Red ang
kulay niyon. Ipinasok niya ako sa loob. Umikot siya at saka pumasok. He drove.
Kinakausap ko lang siya kapag tinatanong niya ang direksyon.

Alam kong malaki ang posibilidad na makita niya si Artemis pero wala akong
pakialam. Alam kong hindi niya basta makukuha ang anak ko.

Inihinto niya ang sasakyan. Bumaba ako. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko si
Artie na nakatayo sa may gate at nagwawalis. Tumingin siya sa direksyon ko. Nakita
ko naming bumaba ang lalaki sa kotse at saka tumingin din kay Artie.

"Mama!" Niyakap niya ako. I was just praying.

3. You can't run

"Anla! Mama, bakit naman po wala kayong bra?!"

Namula ang mukha ko matapos kong marinig ang boses ni Artie pagkatapos kong
maghubad ng blouse. Napaharap pa ako sa kanya. She was gigling. Tumakbo siya sa
damitan ko at siya pa ang kumuha ng tshirt at short ko sa damitan naming dalawa.
Iniabot niya iyon sa akin. Hindi ko naman alam na papasok na siya sa silid kaya
basta na lang ako nag-burlesk sa gitna ng kwarto namin. I felt so tired and used.
Maghapon akong nakikipagsagupaan sa mga emosyong ayaw ko namang maramdaman.
"Mama, paano kapag nalaman ng boss mo iyan?" Itinakip niya pa ang mga kamay niya sa
kanyang bibig at saka humagikgik. Nagbihis na ako habang nakatingin sa kanya.
Nakaupo siya sa gitna ng kama habang naka-indian sit. Her long silky hair was
flowing freely down her waist. Nakangiti siya. Napangiti na rin ako. I can't
believe how much I love Artie kahit na hindi siya nanggaling sa akin. Minsan nga ay
naniniwala na rin ako sa kasinungalingang sinabi ko sa kanya - na ako ang nanay
niya, sa akin siya nanggaling at kaming dalawa lang at si Nanay ang pamilya. Ni
hindi ko binabanggit sa kanya ang tungkol kay Nita. Ni wala siyang alam na may
kapatid ko. Sinabi ko kay nanay na hindi pwedeng banggitin si Nita sa pamamahay na
iyon. Ayokong magtanong si Artie tungkol kay Nita. Ayokong malito siya.
Paninindigan ko na akin siya at sa akin siya galing. Mahal na mahal ko ang anak ko.
Umupo ako sa tabi niya at ipinalupot ang braso ko sa balikat niya. "Artie, mahal mo
ba si mama?"
"Oo naman, mama! Love na love! Kapag malaki na ako mag-aaral akong mabuti tapos
magiging business woman ako! Sabi ni Aling Teta sa kanto, magaling daw ako sa math
kahit daw walang calculator, marunong akong mag-compute! Pwede daw akong business
woman!" Tumayo siya at saka may hinugot na kung ano sa damitan namin. Ipinakita
niya ang isang pahina ng magazine. She was smiling. Tinuro niya ang babaeng
nakatayo roon. She was wearing a black suit and tie - pero pambabae. Naka-cross ang
arms niya and she looked fierced on the picture. Nabasa ko ang pangalan niya sa
babae.
Hera Consunji - heiress, fashion icon, filthy rich.
"Mama, siya ang idol ko! Sabi sa tv magaling daw siya na business woman! Gusto kong
maging tulad niya!"
Ngumiti lang ako at kinuha ang larawan sa kanya. Consunji - ibig sabihin pa noon ay
kamag-anak niya ang Hermes Consunji na nagpapakilalang tatay ni Artie? Umiling ako.
Ginawa ko iyon para mawala ang kung anumang iniisip ko.
"Aalagaan kita, Mama." Hinaplos niya ang mukha ko. I wanted to cry. Ipaglalaban ko
talaga ng patayan ang anak ko. Niyakap ako ni Artie. Sa ganoong tagpo kami
natagpuan ni Nanay. Nakangiti siya habang nakatingin sa amin.
"Apo, mag-uusap lang kami ng Mama mo. Dito ka muna ha? Wag kang aalis." Wika niya.
Hinagkan ko si Artie sa noo at saka umalis. Nakita kong binuksan niya ang TV sa
kwarto pagkatapos ay kumaway sa akin. Lumabas na ako ng kwarto. Sumunod ako kay
nanay. Nakita kong papunta siya sa sala. Akala ko ay mag-uusap lang kaming dalawa -
ng kami lang pero nang makita ko si Hermes Consunji na nakaupo sa isa sa mga sofa
sa sala namin ay agad na nag-init ang ulo ko.
Buong araw niya akong ni-terrorize. Ang kapal ng mukha niya! Lalapit sana si Nanay
sa kanya nang bigla kong hinatak ang kamay nito.
"Kilala ninyo ba siya?" Mariing tanong ko. Hindi kaagad sumagot si Nanay.
Pinakatitigan niya lang ako. "Kilala ninyo ba siya?" Bahagyang tumango si Nanay sa
akin. Tumulo ang luha ko. "Si-siya ba?"
"Oo, Nina." Napaiyak akong parang bata. Wala na.Talo na ako. Pero nang maisip kong
ako ang kinikilalang ina ni Artie ay lumakas ang loob ko. Hindi siya basta sasama
sa lalaking ito. Hindi naman ibig sabihin na siya ang ama - siya ang may karapatan.
The last time I checked - hangga't walang pitong taong gulang ang bata ay dapat
nasa nanay siya. Sapat na ang panahong iyon para magawan ko ng paraan ang anak ko.
Aalis kami. Itatakas ko si Artie. Hindi ko hahayaang makuha siya sa akin ng kung
sino lang.
"Kanina pa ganyan iyan. Nakaupo ng tuwid. Walang kagalaw-galaw. Parang tanga nga
eh." Sabi pa ni Nanay sa akin. Nagtuloy kami sa sala. Umupo si Nanay sa tabi niya
habang ako ay nakatayo lamang.
"Hindi pa ba sapat na maghapon mo akong pinagod? Kailangan pang nandito ka?" Inis
na tanong ko. I bit my lower lip when i remembered his lips. I swallowed hard. I
hated my body! Tintraydor niya ako!
"It's just foreplay, baby. Napagod ka kaagad?" Napasinghap ako. How dare him!
Nagagawa niyang sabihin iyon sa harap ng nanay ko!"Maiwan ko muna kayo."
Napapailing na wika ni Nanay. Sinundan ko siya ng tingin nang wala na si Nanay ay
nilapitan ko ang mangmang na lalaking puro na lang libog sa katawan at sinampal
siya sa pisngi.
"That's for slapping me earlier. you asshole!"
"Wow! How did you know my second name?" Ngumisi siya sa akin. Hinuli niya ang kamay
ko. Hinawakan niya ako ng mahigpit. "You have no rights upon slapping me! You have
no right at all, you bitch! I only came here to see my daughter! Ako ang may
karapatan sa kanya! Akin siya, sa akin siya galing?!"
"Maaring sa itlog mo nga galing ang anak ko! Pero akin siya! Ako ang nagpalaki,
naghirap at lumuha ng dugo para lang mapalaki siya nang maayos kaya hindi mo siya
pwedeng kunin na lang sa akin basta!"
"You bitch!" He said. Napangiwi ako nang haltakin niya ang braso ko. Wala na bang
ibang alam gawin ang lalaking ito kundi ang saktan ako?! How could Nita fell for
this guy?!
"Bitawan mo ako?!" Tinulak ko siya paalis.
"Mama?!"
Nanigas ang likod ko nang marinig ko ang boses ni Artie sa likuran ko. I saw her
standing beside the dining table. She had a straight face. Lumakad siya papalapit
sa amin ni Hermes. Nakatitig lang siyan sa lalaki. Walang ibang salita. Nanlaki ang
mga mata ko nang bigla niyang sipain si Hermes sa binti nito.
"Shit!" Wika niya.
"Huwag mong aawayin ang mama ko! Hindi kita bati! You're a bad man?!" She yelled.
Imbes na bawalan ko si Artie ay napangisi ako. I have taught my daughter well.
"Yvana..." Wika niya. There was a smug smile on his face. Nakaluhod siya sa harapan
namin. Bigla ay hinawakan niya ang kamay ni Artie. Nakanguso pa rin ang anak ko.
"Bakit mo inaaway ang mama ko? Hindi talaga kita bati! Ipapapulis kita!" Sigaw pa
niya. Natawa si Hermes. Mula sa bulsa niya ay nilabas niya ang isang ID na may
nakalagay na Armed Forces of the Philippins - tapos ang buong pangalan niyang
HERMES ATLAS C. CONSUNJI.
"Sundalo ka?" Tanong pa ni Artie na nanlalaki ang mga mata. Tumango si Hermes sabay
tago ng ID niya.
"Kaya kung tatawag ka ng pulis, ako na lang, sundalo ako." Ginulo niya ang buhok ni
Artie. I so wanted to take my daughter away from him pero napatulala lang ako.
Hindi maipagkakaila na si Artie nga ang anak niya. They both have the same eyes -
dark and mysterious - deep and strange. Ganoon si Artie kapag nakatingin siya sa
malayo at ganoon ang mga mata ng lalaking ito. They both have the same smile.
"Eh bakit po hindi kayo nakapang - sundalo? Bakit po kayo naka-suit? Para po kayong
tanga, ang init-init po nakaganyan kayo. "
"Artie!" Tawag ko sa kanya. Gusto kong matawa. Halatang nagulat si Hermes sa sinabi
ng anak ko pero nagbago agad ang ekspresyon ng mukha niya. Tumayo siya at saka
hinubad ang coat pati na rin ang polo at nekctie niya. Ang natira lang ay ang
puting sando sa ilalim ng polo niya. My mouth parted a bit when I saw his biceps.
Sundalo nga yata talaga ang lalaking ito. He had a body of a warrior. Napalunok
ako. May tattoo siya sa magkabilang balikay. Iyong isa three stars at isang sun.
Iyong isa intials A.Y.C.
"Wow! Kuya ang macho mo! Pwede kang dancer sa showtime?!" Napahagikgik na naman si
Artie. Natutuwa ako sa anak ko. Napakabibo niya kaya lang sana sa ibang tao na lang
siya maging bibo. Lumuhod si Hermes sa harapan ng anak ko at muling hinaplos ang
mukha nito.
"You look just like Apollo." Mahinang wika niya.
"Sino naman po si Apollo?" Tanong ni Artie sa kanya. Tumingin muna si Hermes sa
akin at saka ngumisi. Itinuro niya ang kaliwang braso niya. "This means, Apollo
Yvangeline Consunji. She's my mom. I put her there so that people will know how
much I love her."
What he said melted my heart. Siya ba talaga ang kausap ko sa buong maghapon? Siya
na sinampal at hinalay ako? Ibang-iba siya sa anak ko. PAng ang bai-bait niya.
"A.Y.C - ay pwedeng ako din iyan kasi, kuya ang name ko po Artemis Yvangeline pero
Quatana po hindi Con---" Ngumuso ang anak ko. Napakamot siya ng ulo. "Ano pong
apelyido ng nanay mo?"
"Consunji." Nakatiim ang mga bagang na wika niya. Tumayo na siya at binalingan ko.
Noon ko lang napansin ang dog tag na suot niya. Hindi na naman maipinta ang mukha
niya.
"Aalis na ako."
"Good! Wag ka ng babalik!" Sigaw ko.
"Babalik ako at alam mo kung bakit." He glared at me. Nagbago agad ang ekspresyon
niya nang tumingin siya kay Artie. Lumuhod muli siya.
"Babalik ako, Yvana..."
"Hindi po ako si Yvana. Artie po, Kuya." Mabilis na sagot niya kay Hermes. Ngumiti
lang si Hermes.
"I like Artie too. Okay. I'll be back, Artie." He bent forward to give Artie a kiss
on her forehead. Niyakap niya pa ang bata. It was actually a touching scene - so
touching that I had to look away. "I miss you, baby." He whispered. Pagkatapos noon
ay mabilis siyang tumayo at saka umalis na. Ni walang pasabi. Umalis siya na parang
walang tao sa paligid.
"Mama?" Baling sa akin ni Artie. "Bakit niya ako na-miss? Sino ba siya? Bakit sad
siya?"
"Hayaan mo na, be. Sira ulo iyon. Halika na! Manood na lang tayo ng Dibo: The gift
dragon..."
-------------------
I don't remember the woman's name enymore - but that didn't matter. What matter is
that she was calling out my name - amd again - I feel like I'm god. I was grinning
while I was thrusting deep inside her. She was wearing my favorite silver silk
cloth. Nasa palapulsuhan niya iyon - but somehow - I feel like there was something
wrong in the scenario. While I was thrusting inside of her, naiisip kong hindi
bagay sa kanya ang silk cloth na iyon. I wondered why. Dati naman ay wala akong
pakialam kung kanino iyon ilalagay - I just needed to get laid. I'm stressed out -
but then, my mind isn't really on the game now. Iba ang iniisip ko. I was actually
thinking about...
I closed my eyes and her face flashed on my brain. That delicious expression on her
face, the way she bit her lower lip - the taste of her juice. I couldn't seem to
take that off my mind. Bigla ay umalis ako sa ibabaw ng babae at saka inalis sa
pulsuhan niya ang telang iyon.
"Hindi bagay." Wika ko. Napamulat siya. Kinuha ko ang mga damit ko at nagbihis na.
Wala akong sinabi sa kanya. Basta ko na lang siya iniwan sa kama - hubad at walang
kahit na ano. She was calling me - I didn't care. Sumakay ako sa kotse ko na dala
sa isipan ko ang mukha ng babaeng iyon. Bakit ganito? I wasn't used to thinking
about women - except for my mom and Hera pero bakit hindi maalis sa isip ko si Nina
Quatana.
Umuwi ako sa mansyon. Habang naglalakad paakyat sa silid ko ay may narinig akong
kung anong mga tinig na nanggagaling sa kusina. I went there. Nakilala ko ang boses
ni Ares at ni Bathseeba. Naisip ko na Friday nga pala ngayon at kapag Friday ay
umuuwi sila para samahan si Papa.
"Ayoko ng cheese, gusto ko vanilla!" Nakita kong hinampas ni Bathseeba si Ares ng
kutsara sa mata. Ares made a face.
"Ano ka ba? Naglilihi ka ba?! Hating-gabi na, Bathseeba! Gusto kong matulog!"
"Matulog? Tapos kapag nikakalabit mo ako okay lang na magpuyat?! Inutil ka!"
Hinatak pa ni Bathseeba ang buhok ni Ares. Napangiwi na lang ang kapatid ko. I
cleared my throat.
"Tulog na si Papa, gising pa kayo." Natatawang bati ko. Bathseeba hit Ares again
with the spoon.
"Battered husband ako, nakikita mo?" Naiinis naman si Ares.
"Ah ganoon?! Battered pala! Sige diyan ka matulog sa salas. Ang pangit-pangit mo!
Mabaho ka pa! I hate you!" Nagmartsa si Bathseeba palayo sa amin. Natatawang
binalingan ko naman si Ares. Mukhang hindi naman siya nag-aalala. Kumain na lang
siya ng ice cream.
"Nasaan ang pamangkin ko?" Tanong niya sa akin.
"Hindi ko naiuwi." I smiled as I look at him. "Ganoon pala ang pakiramdam, Ares. I
saw her. I talked to her - I hugged her. It was magical. Noong huli ko siyang
nakita, napakaliit niya pa pero ngayon. She could talk back. Tinawag niya akong
tanga." Napatawa ako. I know I should be offended but my daughter is fucking
awesome! Walang dudang isa nga siyang Consunji!
"Anong balak mo, Kuya?" Tanong niya pa sa akin. I just smiled.
"Kukunin ko ang akin. What a Consunji wants, we get. At kung inaakala ng babaeng
iyon na makukuha niya basta ang anak ko, nagkakamali siya. I have thought of every
possible way she could think of. Hinding-hindi niya makukuha sa akin si Yvana. I
have waited long enough - hindi na ako papayag na maagawan ng anak ngayon."
"Good. You're thinking like Hera. Tumawag nga pala siya kanina, kinakamusta ka.
Nag-aalala din siya para sa pamangkin namin. Take her home, Kuya. Papa will be so
happy to see her." Ngumiti si Ares sa akin. Tumango naman ako sa kanya. Gagawin ko
ang lahat - even if that means that I have to deal with that Nina.
------------------
"Mama, ngayon po ba talaga iyong test ko sa Saint Thomas? May pambayad ka na? Sabi
ni Lola, pang-genuis iyon! Mama, marami bang palaruan doon? Mama, may swing pa
doon? Aray mama, wag mo na kasi akong i-pony tail, magbe-base ball cap na lang
ako!"
Nakita kong napangiwi si Artie habang nagsasalita siya at tinatalian ko ang mahaba
niyang buhok. Nakaharap kami sa salamin. Binihisan ko siya nang maganda nang
umagang iyon. Ngayon kasi ang Pre-test niya sa school na iyon. I want her to look
her best. Ipinasuot ko sa kanya ang kulay yellow niyang casual dress. Gusto ko
sanang itali ang buhok niya pero ang hirap talaga.
"Be! Hindi pwede, naka-dress ka tapos baseball cap? Ang jejemon lang!" Sigaw ko.
Ngumuso siya.
"Eh mama, ayaw kasi sumunod ng mga hair ko. Matigas po ang ulo nila!" Napatawa ako
sa sinabi ng anak ko. Kinurot ko ang ilong niya at saka hinagkan siya sa pisngi.
"Ang kulit mo! Manang-mana ka sa pinagmanahan mo! Ilulugay na lang natin iyang hair
mo, okay? Be, wag ka namang maglaro sa damuha at buhanginan doon, ha? Formal tayo,
para magustuhan ka ng sister doon tapos wag kang sasagot kapag hindi ka kinakausap.
Minsan kasi ma-epal kang bata ka eh." It was her turn to laugh now. Kapag tumatawa
si Artie ay nawawala ang mga mata niya. Lalo siyang gumaganda. Hindi ko naman
maipagkakaila na maganda talaga siya - hindi siya kamukha ni Nita - mas hawig niya
si Hermes, parehong-pareho ang mga mata nila.
"Mama, pupunta ba ulit iyong Kuya dito? Nakalimutan kong itanong sa kanya eh. Sana
pumunta siya kasi gusto ko siya makwentuhan. Mukha siyang mabait. Akala ko inaaway
ka niya mama, hindi naman. Siguro boyfriend mo iyon. Papakasal na ba kayo? Mama
gusto ko ng kapatid na lalaki ha! Iyong gusto ko iyon tapos papaiyakin ko siya
kapag nainip ako."
Nanlaki ang mga mata ko. Kakaiba talag mag-isip ang batang ito. Minsan naiisip ko
na bully talaga siya - natural at malamang sa side ni Hermes niya namana iyon. Nang
maayos na kami ay hinawakan ko na ang kamay niya para lumabas na ng bahay.
Nagpaalam na kami kay Nanay. Balak ko lang mag-taxi pero paglabas namin ng gate ay
namataan ko kaagad si Hermes Consunji sa labas at nakasandal sa kotse niya. I bit
my lower lip. Lumapit siya sa amin. He was wearing a semi-fit gray shirt and a pair
of navy blue jeans. Napalunok ako bakit parang ang bango niya.
"Nina, umayo ka nga!" Bulong ko sa sarili ko. I cleared my throat.
"Hey. Artie! High five!" Bati niya sa anak ko.
"High five! Boyfriend ka ni Mama diba! Gusto ko ng baby brother para may ibubully
ako!" Natutuwang wika ni Artie. My eyes widened. Pumailanlang naman ang tawa ni
Hermes.
"For a second there, I thought I was talking to my sister." He said while laughing.
"Saan kayo pupunta?" Tanong niya sa akin. Magsasalita pa sana ako nang sumagot na
si Artie.
"Magte-test kasi po ako sa bago komng school, Kuya Boyfriend ni Mama."
"Hermes. Call me Hermes." He introduced herself. Nakita kong may inilabas siyang
pahina na naman ng magazine mula na naman sa bulsa ng damit niya. Pinakita niya ang
larawan ng babaeng business woman na ipinakita niya kagabi.
"Hermes din iyong pangalan ng bag niya." Tinuro niya pa ang picture. Kinuha ni
Hermes iyon. He grinned.
"Why do you have her in your pocket?"
"Kasi po, idol ko siya. Gusto ko pong maging business woman tulad niya kasi pag
yumaman na ako, bibili ko si Mama ng maraming machines para maging inventor kasi
sabi ni Lola, mama had to give up her dreams just to take care of me, kasi she
loves me." Buong pagmamalaking wika ng anak ko. Hinatak ko ang balikat niya.
Naramdaman ko naman ang mga mata ni Hermes sa akin. Napalunok ako.
"Anak, lika na. Male-late na tayo." Sabi ko pa.
"Ihahatid ko kayo, kahit saan pa kayo magpunta." Mariing wika niya. When I looked
at him, I realized that the only aswer left was Yes at kapag humindi ako,
magkakalintikan lang kami kaya tumango na lang ako. Nauna kong pinasakya si Artie.
Bago ako pumasok sa loob ay napahinto ako dahil sa mga titig niya.
"You know, you can't run now that I have found you." Mariin ang pagkakabitiw niya
sa mga salitang iyon.
"And you know, you can't just have, Artie. Over my dead body." Pinanlakihan ko siya
ng mata. Ngumisi lang siya.
"I'll have that body - alive, warm and wet - one of these days. You just wait,
Nina." He winked at me. Sinabayan niya iyon ng pagpasok sa kotse. Nanlaki ang ulo
ko.
Bakit nahihirapan akong huminga?!

4. Changes
I was looking at my watch while sitting at the other side of the waiting area while
waiting for Artie's exam to be done. Nasa kabilang side naman si Nina. She was
playing with her hair while trying to look away from me. Alam kong kanina niya pa
ako gustong tingnan pero iniiwas niya sa akin ang kanyang mga mata - it was like
high school all over again. Iyong mga babaeng pasimpleng tumingin. I smiled at
myself. What's not to look? Alam ko naman ang hitsura ko plus the way I perform -
it's enough to blow their minds. If someone will ask me, Nina is a very ordinary
looking woman. Walang kahit na anong espesyal sa kanya - hindi siya ganoon
klaganda. Kung masasalubong siya sa isang mall, you won't even give her the second
look. Hindi siya head turner. I grinned. How can a woman like this handle my child?
Sa nakikita ko kay Artie- kaugali siya ni Hera. She'll be a bitch when she grows up
and I can't wait for that moment. I wanna see how she will handle the people around
her.
Hindi lang iyon - she wanted to be a business woman - isa nga siyang Consunji. It
runs in her blood - plus she is a genius. I know. Mana sa akin ang anak ko. Hindi
nga ako makapaniwala kung anong klaseng kasiyahan ang nararamdaman ko habang
naghihintay dito. I know my daughter will make it to this school. I was planning on
taking her to lunch after this. Gusto ko pang makasama ang bata at walang
makakapigil sa akin.
"Anong plano mo pagkatapos nito?" Ngumisi lang ako sa tanong niya sa akin.
"Kukunin ko ang anak ko. Kahit saan anggulo tingnan, Nina, wala kang karapatan sa
kanya dahil hindi naman ikaw ang nanay niya. I own Artie. She is a true blooded
Consunji and you can't cahnge that - you can't even fight that. My daughter will
come home to me." Nakita kong nagbago ang ekspresyon ng mukha niya.
"Sabi sa batas, hangga't walang pang pitong taon ang bata ay sa nanay siya dapat.
Ako ang kinikilalang ina ng anak mo. Akin din siya. Anim na taon pa lang si Artie.
Wala kang karapatan sa kanya." Tiim ang bagang na wika niya.
"My brother is one one the best lawyers in town. Kaya niyang palabasin ang
katotohanan na hindi ikaw si Nita at iyon pa lang, akin na ang anak ko."
"Hindi sasama sa'yo si Artie. Hindi ka niya kilala."
"Maari, but then, have you ever heard the word, ABDUCTION?" Ngumisi ako. Matapang
ang babaeng ito. Kung normal siyang babae, she should've been crying out of fear
but she's not. I guess she is really something. Ngumisi siya.
"Ipapa-kidnap mo ako? Sa tingin mo ba kapag nawala ako hindi ako hahanapin ng anak
ko? Oo nga at ikaw ang ama pero ako ang kinikilalang ina at ipaglalaban ko ng
patayan ang anak ko." Tiim na tiimang mga bagang niya. Walang mabakas na ekspresyon
sa mukha niya kundi galit at pagkamuhi sa akin. Ngumisi lang ako sa kanya at saka
tiningnan siya mula ulo hanggang paa. Nina is fiesty. Tago lang ang ugali niyang
iyon pero paunti-unti kong nakikita ang bagay na iyon sa kanya. Must be the mother
thingy inside her but I don't care. Anak ko si Artie at mahigpit na bilin sa akin
ni mama noon na dapat kong makasama ang anak ko. Iyon ang sabi niya. At iyon ang
gagawin ko. Gagawan ko ng paraan si Artie.
"Pwes, papatayin kita sa sarap, Nina." Nakangising wika ko. Nanlaki ang mga mata
niya.
"Kay bastos bastos mo talagang, ulaga ka! Pwede kitabg idemanda ng harrasment dahil
sa ginawa mo sa akin sa elevator!" Napatayo siya sa galit. Kalmado pa rin ako.
"Maaaring ayaw mo nga ng ginawa ko sa'yo sa elevator pero makikita naman sa cctv
footages na hindi ka nanlaban. Umungol ka pa nga nang----"
Sa puntong iyon ay pulang-pula na ang mukha niya. Nanginginig na nga yata ang
kalamnan niya.
"Mama!" Natigil lang kami nang dumating si Artie. She was hopping. Ang cute talaga
ng anak ko. Yumakap siya kay Nina tapos ay naupo muli sila. Hinahaplos - haplos ni
Nina ang buhok ni Artie.
"Mama, napagod po ako. Ang dami po ng questions na sinagot ko. Pero madali lang po
iyong sa math pero napagod po ako sabi pa nga ni sister wag daw po akong matulog sa
exam eh mama napapagod ako." Naghikab pa si Artie bago nahiga sa binti ni Nina.
Nina looked at my daughter with so much love in her eyes. She caressed her face.
Hikab nang hikab si Artie. Napansin kong muling bumkukas ang pinto kung saan
nanggaling ang anak ko. Lumabas mula doon si sister. She was smiling at us. I
grinned. Tuwing nakakakita ako ng mga madre ay naaalala ko ang isang gabing iyon sa
Bali - a night where I fucked a nun. She was pretty young back then and I told her
that I;ll take her to Jesus Christ. Moments later she was moaning OH GOD! OH GOD!
Hindi ko na alam kung anong nangyari sa madre na iyon. Siguro ay hindi na siya
tumuloy bumalik sa kumbento at utang na loob niya sa akin ang desisyon niyang iyon.
The nun looked at Nina.
"Are you her mom?" Tanong pa nito. Nina proudly smiled and say yes. Napailing na
lang ako. I was wondering how long will she be pretending. Sa tingin ko ay hindi
rin alam ni Artie ang katotohanan. I just sighed. Sa ngayon, hindi pa malinaw ang
plano ko sa buhay but I am very keen on taking my daughter back, I own her. Akin
siya, Consunji ang dumadaloy na dugo sa kanya.
"Pwede ba tayong mag-usap muna?" Tanong ni sister. Binalingan ni Nina ang anak ko.
"Be, dito ka lang, kakausapin lang ni Mama si sister ha. Magpakabait ka." Hinaplos
niya pa ang mukha ni Artie. I can't believe that my daughter have grown this much.
Noong huli ko siyang nakita ay nakakakarga ko pa lang siya, ni hindi pa skiya
nagsasalita. She just kept on making those little cute sounds.
"Mama, wala pa naman po akong inaaway na bata. Bakit ninyo po kakausapin si
sister?" Nakangusong wika niya. Humagikgik si Nina.
"Be, kasi sasabihin ni sister iyong result ng exam mo. Ikaw talaga. Mamaya kakain
tayo ng dilly bar." Kinindatan pa ni Nina ang anak ko. I just shook my head. Sumama
si Nina sa madre habang naiwan naman ako sa waiting area kasama si Artemis. Tumayo
ako at tinabuhan siya.
"Hermes." Tawag niya sa akin. Napangisi ako. Walang kuya, walang sir. It's just my
name and I'm so glad she got the pronounciation right.
"Yes, Artie?" I asked. Nagulat ako nang kumandong siya sa akin at saka dumantay sa
dibdib ko.
"Inaatok po ako, Hermes." Naghihikab na wika niya. My mouth parted a bit. My heart
skipped a beat again. There's that familiar feeling inside my being. Nararamdaman
ko lang iyon noong kasama ko pa si Mama. Hinaplos ko ang buhok niya. Napansin kong
marahan niyang hinahaplos ang binti niya.
"Artie, what are you doing?" I looked at her. Hinawakan ko ang kamay niya.
"Pinapatulog ko po ang sarili ko. Kasi si mama, nipa-pampam niya ako bago matulog."
"Anong pampam?" Nagtatakang tanong ko.
"Ito po, Hermes. Nihahaplos niya iyong binti ko tapos nakakatulog ako tapos kapag
gising na ako may milo na sa dining table saka pandesal na may cheese whiz tapos
kakain na kami. Nagugutom na kasi ako, Hermes."
I suddenly remembered those sleepless nights I spent during my elementary and
secondary days. Tuwing di ako makatulog, bababa ako ng kusina, I'd look around for
food tapos makikita ko na lang na nakatayo si Mama sa may counter at nakangiti.
Tatawagin niya ako at aakbayan tapos sasabihin niyang ititimpla niya ako ng Milo na
may halong gatas.
Matapos iyon, aayain niya ako sa kwarto namin ni Ares at saka patutulugin na pero
dahil maaamoy siya ni Ares, babangon din ito at yayakap kay mama. In the end,
kaming dalawa ni Ares ang katabi niya. That went on until I was in second year high
school. Pagdating kasi ng third year ko, hiwalay na kami ni Ares ng kwarto tapos si
Hera na ang palaging pinatutulog ni Mama because she started sleep walking.
"Hermes, bakit ka malungkot?" Tanong ni Artie sa akin. I looked at her.
"I miss my mom." Sabi ko sa kanya. Umayos siya ng posisyon tapos ay naupo na lang
siya sa kandungan ko. She touched my face.
"Si A.Y.C. diba? Alam mo wag ka nang ma-sad kasi love ka ng mama mo. Makikita mo
siya mamaya kapag umuwi ka sa bahay."
"Nasa heaven na ang mama ko." Nakangiti ngunit malungkot na wika ko.
"Ay,. ganoon ba?" Nagulat ako ng bigla niya akong yakapin at hagkan sa pisngi.
"Wag ka nang ma-sad. Gusto mo share tayo sa mama ko? Masarap magluto ng adobo ang
mama ko saka magaling siyang maglaba. Gusto mo ba papatulugin ka din siya sa gabi?"
Sa puntong iyon nakita kong nakatayo na si Nina sa likuran nin Artie. Ngumisi ako
sa kanya. Nakapamaywang siya.
"Artemis Yvangeline! Kung ano-anong pinagsasabi mo!"
"Eh mama, wala na palang mama si Hermes. Diba pwede naman kitang i-share! Patulugin
mo din siya sa gabi!" Humagikgik si Artie. I darted her a death glare. I grinned
while looking at her from head to toe.
"Oo nga, Mama, patulugin mo ako sa gabi." I winked at her. I ended up laughing
really loud when I saw her face turned so red - she loooked like an apple.
------------------------
"Where have you been, Hermes? Hera is pregnant, we took her to the Varres Meducal
City. Bed rest daw kasi siya hanggang sa manganak siya."
Pinatay ko ang answering machine habang hinuhubad ang tshirt ko. I was thinking
abouy Ares' message. Nagpalit lang ako ng damit at muling umalis para puntahan si
Hera sa ospital. Nag-aalala ako para sa kapatid ko. It was indeed a good news.
She's pregnant at alam kong si Hades Vejar ang ama ng batang iyon. Hindi ko nga
lang alam kung may balak siyang sabihin dito ang katotohanan.
I drove as fast as I could to get to Hera nang dumating naman ako doon ay agad kong
nakita si Ares at si Bathseeba na papasok bg ospital. Tinawag ko sila.
"Galing kami sa seven eleven. Namili ako ng jolly hotdog. Naglilihi ata si
Bathseeba." Nakangising sabi ni Ares sa akin. Tiningnan ko si Bathseeba.
Nakapalupot ang kamay niya sa braso ni Ares. Nakangiti siya.
"Sana no. Para may baby na din kami, diba panget." Piningot ni Bathseeba si Ares at
saka naglakad na kami. Hindi sila masyadong nag-uusap pero damang - dama ko ang
kasiyahan nila. Naiintindihan ko na iyon ngayon. I have Artie. Abot kamay ko na
muli ang anak ko.
We reached Hera's room. Napangiti agad ako nang makita ko siya. She was lying on
her bed while eating hamburger.
"Mga pangit!" She greeted us. Niyakap ko siya.
"One of these days, Hera. Dadalin ko si Artie sa'yo. She is so much like you!"
Mukha natuwa din si Hera sa narinig. I sat beside her as she eats her yumburger.
Natigil lang ang pagkekwentuhan namin nang dumating ang nurse para sabihin na
kailangan nang magpahinga ni Hera. Naiwan sina Bathseeba sa ospital habang ako
naman ay pauwi na --- hindi ko nga lang alam kung sa mansyon o sa bahay ko mismo.
Huminga ako nang malalim habang na-realize ko na tinutunton ko ang daan patungo sa
bahay ng mga Quatana. I wanted to see my daughter again. I wanted to hug her before
I sleep tonight. It's funny how I miss her. Noon kapag hindi ako makatulog babae
ang hanap ko but now I just want my number one girl.
I parked my car in front of their house. Bukas pa ang ilaw sa sala ng bahay nila.
But the gate is locked ao I climbed up. I really want to see my daughter. Nang
maakyat ko ang bahay nila ay iyong front door naman ang nakalock. Kumuha ako ng
susi mula sa bulsa ko. I learned from the academy that any key that fits the door
knob can open any doors and it never failed me.
Tahimik na ang bahay nang makapasok ako. Dalawa lamang ang silid sa bahay na iyon
at tinungo ko ang kaliwang pinto kung saan alam kong naroon ang anak ko. I smiled
when I saw someone on the bed. Nakatalukbong ng kumot at tulog na tulog. I sat
beside my daughter and caressed her head. Inalis ko ang kumot na tumatakip sa
kanya. I was wrong - it was Nina. She was asleep. Umungos siya sa at natanggal ang
kumot na tumatkip sa kanya. Tumaas ang kilay ko. She was just wearing a pair of
pink bra. Tumaas talaga angt kilay ko.
Does she sleep like that with Artie around. She stirred. Nagmulat siya ng mga mata.
Mtagak siyang nakatingin sa akin bago niya siguro naisip kung sino ako at kung
nasaan siya.
"Ahhh! Ra---"
Bago pa siya makasigaw ay hinatak ko siya palapit sa akiin para hagkan sa labi. I
kissed her before and I don't know why but there was something in her lips - maybe
toxic because aftre kissing her - lahat ng labi ng babaeng nahalikan ko pagkatapos
niya ay kalasa lang ng labi niya. I darted my tongue inside her mouth - I was in
for a feiry kiss. Tutal sumisigaw na siya ng rape - naisip kong totohanin na lang
but it won't be called rape - ayokong maging si Helios. I'll make sure that she'll
enjoy every inch of my body - my touch, my tongue and mighty eagle.
I was about to take her bra off - she was kissing me back by the way. Nang biglang
bumukas ang pinto.
"Mama--- ay bold! Lola! Mabubuntis na po si Mama!"
Naitulak ako ni Nina pababa ng kama.

5. Hundred steps

Hindi ko alam kung paanong lakad ang gagawin ko habang nakikita ko si Hermes Atlas
Consunji na nakasandal sa gilid ng kotse niya habang tila ba inip na inip na
naghihintay sa akin. Iniisip ko kung dapat akong magsisi dahil sinubukan kong
pumasok ng trabaho sa kompanyang pag-aari niya. Dahil lang naman sa araw na iyon ay
nagsimula nang magbago ang lahat sa buhay ko. Naging magulo ang lahat - pilit
niyang inaagaw si Artie at pilit siyang pumapasok sa sistema ko. Hindi pa ba siya
masaya na araw-araw ay halos na nagkikita na kami dahil punta siya nang punta dito
- kailangan sa gabi pupunta pa rin siya? Hindi lang iyon, papasok siya sa silid ko
at hahalikan ako?! Malibog ang lalaking ito! Palagi siguro siyang nangangati kaya
kung saan - saan siya pumapasok.
Lumabas ako ng gate para lapitan siya. Sinabi ko kay nanay na huwag na munang
palabasin si Artie ng kwarto. Doon kasi natulog si Artie sa silid ni Nanay. Iyon
kasi ang silid sa bahay na may aircon - samantalang ako nagtiis na lang sa init sa
silid naming mag-ina. Iniisip ko kung paanong nakapasok sa bahay namin ang mokong
na ito. Ulaga talaga! Hindi matinong mag-isip! Naturingang sundalo pero gumagaw ng
kalokohan sa kapwa. Nang makalapit ako sa kanya ay inis na inis na sinuntok ko ang
balikat niya. Nanlaki ang mga mata ko. Parang hindi man lang siya natinag.
"Manyak ka?! Sinasabi mo na kaya mong maging ama sa anak ko pero kung ano-anong
kalokohan ang ginagawa mo?! Pinagsasamatalahan mo ang kahinaan ko?!" Hinampas ko
siya sa dibdib pero nanatili lang siyang nakatingin sa akin habang nakangisi.
Kanina pa ako napipikon sa kanya. Nasa school pa lang kami ni Artie ay wala na
siyang ginawa kundi halayin ako sa paningin. Ang kapal - kapal ng mukha niya. Sa
tuwing titingnan niya ako ay para akong hinuhubaran - nag-iinit ang pakiramdam ko.
Pakiramdam ko ay para akong ice cream na natutunaw sa ilalim ng araw sa ilalim ng
mga mata niya at tuwing titingnan ko naman siya ay hindi ko maiwasang isipin na
palagi siyang mainit - literal na mainit. Sige, aamin naman ako - napakagwapo ni
Hermes. Matangos ang ilong niya, maganda ang mga mata, manipis ang labi,
nakakatakot siyang tumingin - iyong tingin pa lang literal na malilibugan ka - oo
brutal ako mag-isip pero kahit na gaano man siya ka-gwapo, kung napakasama ng ugali
niya bumalik na lang siya sa pinanggalingan niya.
"Sinagot mo ang bawat halik ko, Nina. Ako pa talaga ang manyak? And do you always
sleep like that around my daughter? Hindi nakapagtataka kung bakit alam na ng anak
ko ang salitang bold at kung paano gumawa ng baby. You're unfit for a mother. Hindi
ka bagay sa anak ko. I wonder what Nita was thinking. Bakit iniwan niya ang anak ko
sa'yo?"
"Pagpapasarap lang ang nasa isip ng kapatid ko kaya tinakasan niya ang
responsibilidad niya sa anak ko! Mula noong umalis si Nita, binura ko na siya sa
buhay ni Artie, Hermes. Kung may hindi bagay maging ina sa anak mo, si Nita iyon.
Siguro nga kayo ang gumawa sa kanya, pero ako ang naghirap, ako ang nagmahal, ako
ang kinikilala, ako lang at wala nang iba. Huwag mong tangkaing kunin ang anak ko."
"Mali, Nina. AKIN. SA AKIN LANG AT HINDI SA'YO. IKAW ANG WALANG KARAPATAN SA BATA.
AKIN SIYA." Nakatiim ang mga bagang niya habang sinasabi ang mga salitang iyon pero
hindi ako nakakadama ng takot. Bakit? Para saan? Mahal ko si Artie at alam kong
bawat ina sa mundo ipaglalaban ng patayan ang mga anak nila. Hindi pa lang malinaw
sa akin kung paano ko lalabanan ang isang Consunji pero kakayanin ko. I heard and
read from somewhere that they are very ruthless and cold pero kakayanin ko iyon
kung si Artie naman ang kapalit.
"Akin siya."
"Akin siya, Nina. I don't have to mark her because my blood is inside her veins.
She is my daughter, her wits, her humor, her face - lahat iyon sa akin galing. Akin
siya. I'll do everything just to get her even if that means getting rid of you."
Lumakas siya papunta sa akin. Kinakabahan ako pero hindi ako papatalo. "And don't
you even dare taking her away. Lahat ng naisip mong gawin para mailayo sa akin ang
anak ko, naisip ko na. I'm a hundred steps ahead of you, Nina. Mapapagod ka lang.
Consunji ako, wala kang kawala."
Hindi ko alam kung ilang beses akong napalunok habang sinasabi niya ang mga
salitang. Damang-dama ko ang mga salitang iyon hanggang sa mga buto ko at hindi ko
maintindihan kung bakit. Napalunok akong muli.
"Mula bukas, magtatrabaho ka sa kompanya ko. You'll be around me 24/7, Nina.
Hinding-hindi ka mawawala sa paningin ko. Hindi sa dahil gusto kitang makita pero
dahil gusto kong masiguro na hindi mo ilalayo sa akin ang anak ko dahil sa oras na
gumawa ka ng hakbang, mapapatay kita." Halos hindi bumubuka ang bibig niya habang
sinasabi ang mga salitang iyon. I swallowed. I didn't know how many times I did
that perom paulit-ulit kong ginagawa. Matapos iyon ay umalis na siya. Naiwan akong
nangangatog pati ang kaluluwa. Tumulo ang mga luha ko, tumakbo ako papasok sa bahay
at pumasok sa kwarto nila nanay. Gising pa ang dalawa. Si Nanay ay nagbabasa, si
Artie naman ay nanonood ng tv.
"Nanay, mag-empake ka! Aalis tayo! Kukunin niya sa akin si Artie!" Hysterical na
wika ko. Mukhang naalarma rin naman si Nanay sa akin. Sumunod naman siya. Si Artie
ay nakatingin lang. Panaka-nakang nagtatanong siya.
"Mama, sinong kukuha sa akin? Bakit ka umiiyak?" Tanong niya. Punong-puno ng
pagtataka ang kanyang mukha pero ngiti lang ang isinasagot ko sa kanya.
"Be, basta sasama ka lang kay Mama ha? Mahal na mahal kita be." Hinalikan ko ang
noo niya. Kinuha ko ang mga gamit na pwedeng madala. Inutusan ko si Artie na kunin
ang paborito niyang laruan. Napangiti ako nang sumunod siya. Mabilis pa sa alas-
kwatro na nakaalis kami ng bahay. Sumakay kami ng taxi. Si Nanay ay may hawak na
rosaryo. Hindi naman ako naniniwala na nagawan na ni Hermes Consunji ng paraan ang
mga bagay na naiisip ko. Hindi siya Diyos - tao lang siya. Wala siyang
kapangyarihan na basahin ang isipan ko.
"Saan tayo, Miss?" Tanong ng driver. I swallowed hard. Nanginginig ang buong
katawan ko.
"Sa pinakamalapit na bus terminal." Wika ko. Tumango ang driver. Hawak ko ang kamay
ni Artie.
"Mama, nag-aantok na po ako. Mama, i-pampam mo ako." She said. I smiled. I caressed
her left leg. Nahiga naman siya sa binti ko. Tulad ni Nanay ay nagdadasal ako. Na
sana matakasan namin ang gabing ito at noong nakakalayo na kami sa lugar namin,
noong nasa gitna na kami ng siyudad ay nakakahinga na ako ng maluwag. Paliko na ang
driver sa intersection nang bigla siyang huminto. Napansin ko na may dalawang truck
ng army ang huminto sa harap namin. Bumaba doon ang halos isang dosenang sundalo.
Hindi lang iyon, napansin ko ang isang kulay itim na SUV sa gitna ng mga truck na
iyon.
Para akong nanonood ng pelikula. Dahan-dahan silang pumwesto sa paligid namin.
"Nina, anong nangyayari?" Kinakabahang tanong ni Nanay. Humawak ako sa kamay ng
natutulog na si Artie. I swallowed hard.
"K-kunin n-niya n-na s-sa akin ang anak ko, nanay." Lumuluhang sabi ko. I
remembered what he said to me earlier - "And don't you even dare taking her away.
Lahat ng naisip mong gawin para mailayo sa akin ang anak ko, naisip ko na. I'm a
hundred steps ahead of you, Nina. Mapapagod ka lang. Consunji ako, wala kang
kawala."
Wala akong kawala. Pinahid ko ang mga luha ko. Lumabas ako ng taxi. Napasinghap ako
nang mapansin ko ang helicapter sa itaas.
Target detected.
Iyon ang mga salitang naririnig ko. Napatingin ako sa SUV sa gitna ng army truck.
Bumukas ang pintuan niyon at ganon na lang ang panlalambot ko nang makita ko ang
tatlong lalaking bumaba mula sa SUV na iyon. Lahat sila ay kilala ko - sila ang mga
lalaking namilit sa akin noong araw na sinubukan kong mag-apply ng trabaho sa
Consunji Securties.
Before me stands Ares Consunji, Lukas Consunji and Hermes Consunji which eyes
seemed to burn my insides. Dama ko ang galit niya. He spoke.
"What did I tell you, Nina?" There was a certain coolness in his voice. He seemed
so proud. "I'm always a hundred steps ahead of you." He grinned.
"Take them." Utos niya.
I just closed my eyes and sighed.
-----------------
Hindi maampat ang luha ko nang umagang iyon. Swerte kong matatawag ang paggising sa
tabi ni Artie sa loob mismo ng bahay namin. Niyakap ko ang anak ko. Wala siyang
kaalam-alam sa mga nangyari kagabi. Sa dami ng stress at takot na naramdaman ko at
ni Nanay ay tulog na tulog naman si Artie sa tabi namin.
Wala namang ginawa sa akin si Hermes Consunji. Inihatid niya lang kami sa bahay
kasama ng isang dosenang sundalo sa truck. Buti at gabi dahil kung maliwanag na ay
sigurado akong pag-uusapan na naman kami sa baranggay at iyon ang pinaka ayokong
mangyari sa lahat. Hinagkan ko si Artie sa noo at saka lumabas ng silid namin.
Natagpuan ko si Nanay na nakatayo sa altar at nagdadasal. Tulad ko ay umiiyak rin
siya.Tiningnan niya ako.
"Kung ibigay na lang natin ang bata, Nina." Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko
ang sinasabi sa akin ni Nanay.
"Agad? Nanay ano si Artie? Tuta na kailangan ipamigay? Anak ko iyon?!"
"Hindi mo siya, anak, Nina. Pamangkin mo lang si Artemis. Si Nita ang nanay ng bata
at si Hermes ang ama! Tanggapin mo na ang katotohanan na wala kang karapatan sa
bata."
"Pinakitaan lang kayo ng isang dosenang sundalo, natakot naman kayo?! Eh ano kung
meron silang ganoon? Ano kung mayaman ang pamilya niya? Hindi ko isusuko ang
pagiging ina ko sa anak ko! Oo, nanay, natatakot ako dahil hindi ko kaya ang
ganoong klaseng tao but it's the love that I have for my daughter that keeps me
going?! Kung sa inyo nangyari, ibibigay ninyo na lang ba ako basta?" Maluha-luhang
wika ko. Napapailing ako. hindi ko ibibigay si Artie sa kanya.
"Anong balak mo? Alam mo ba na may anim na lalaki sa labas? Ang pakilala nila ay
dati nilang kasala si Hermes sa serbisyo. Babantayan daw nila tayo dahil baka
tumakas ka na naman. Makapangyarihan ang kinakalaban mo, Nina. Consunji sila!"
"So? Quatana ako! Ang turo sa akin ng tatay ko, huwag paaapi! Kahit na gaano kalaki
ang tao, kung nasa tama ako, lalaban ako!"
"Pero hindi mo anak si Artie, Nina." Ulit ni nanay. "Sabihin na lang natin sa bata
ang totoo, na si Nita ang Mama at si Hermes ang ama."
"Hindi ma-"
"Ampon ako?"
Parang tumakas ang katinuan sa buong pagakatao ko nang marinig ko ang maliit na
tinig na iyon mula sa aking likuran. Nanginginig ang boses na iyon. I slowly turned
around and I saw my little girl holding her pink teddy bear while crying. Kagat-
kagat niya ang kanyang labi.
"H-hindi ikaw ang m-mama k-ko, Mama?" Lumuluhang tanong niya sa akin. Pinunasan
niya ang luha niya. "Mama, na-lie ka?" Pupungas-pungas pa siya. "Iyong classmate ko
na si Sandara dati, sabi din ni teacher ampon siya, katulad ko din ba siya?"
Huminga ako ng malalim at saka nilapitan siya. Kinuha ko ang kamay niya at lumabas
kami ng bahay. Inuupo ko si Artie sa ikatlong baitang ng hagdan at saka pinahid ang
mga luha niya. Iyak siya nang iyak. Hindi ko maampat ang luha sa kanyang mga mata.
Nasasaktan ako. Mahal na mahal ko si Artie.
"M-mama. A-ampon b-ba ako?" Humihikbing tanong niya. Umiling ako. "P-pero n-arinig
ko... hin-hindi i-ikaw ang m-mama ko..." Umiyak na naman siya.
"M-maaring hindi ako..." Napakasakit sabihin ng katotohanan. "Maaring hindi ako ang
mama mo, anak pero anak kita."
"N-asaan ang mama ko?" Tanong niya.
I took a deep breath. "Her, her..." Hinaplos ko ang mukha niya. "Her name is
Serenity Quatana, be. Nita for short. Kakambal ko siya."
"Na-nasaan siya? B-bakit w-wala s-siya dito? H-hindi niya ba ako mahal?"
"Be, walang mama na hindi mahal ang anak." Ngumiti ako. Pilit ko siyang
pinakakalma.
"Mama, bakit po ganoon? Ang sakit po ng heart ko..."
I lost it. I just cried while looking at her face. Hilam na hilam na ang mga mata
ko ng luha - ganoon din naman siya. Hindi nagtagal ay umaatungal na si Artie. Ang
sakit pakinggan ng palahaw niya. How could a six year old girl like her feel the
pain of an adult? Iyon naman kasi ang problema sa mga sobrang matatalino. Masyadong
mabilis para sa kanila na intindihin ang mga bagay-bagay.
"Mama, masakit po. Ay-ayaw po yatang tanggapin ng heart ko na hindi ikaw ang mama
ko..."
"Oh god..." I whispered. Hinatak ko ang kamay ni Artie at saka niyakap siya nang
napakahigpit. "Be, makinig ka kay Mama ha." I cupped her face. Alam kong
tinitingnan kami ng mga lalaking pinadala ng demonyong si Hermes Consunji pero wala
akong pakialam.
"Ako." I smiled while wiping her tears. "Ako ang mama mo. Hindi man ako ang
nagluwal sa'yo, mahal na mahal kita. Hindi magbabago ang samahan natin kasi anak
kita - akin. You're my daughter. Iniluwal ka ng puso ko. And yes, be, you are too
young for this heartache but baby, Mama will do everything just to take care of you
and I'll make sure that no one can harm you. Okay? Mama love you, be - so much."
Kahit paano ay humina ang palahaw niya. Hinayaan ko siyang umiyak. Hinayaan ko rin
ang sarili kong umiyak. Masakit ang katotohanan pero naisip kong mas mabuti na rin
na nalaman na niya ngayon ang katotohanan kaysa sa matagal na panahon pa - mas
malaki ang posibilidad na kamuhian niya ako pagdating ng panahon.
"Mama, gusto kong makita ang tunay kong mama." Tumingin siya sa akiin. Napangiti
naman ako."Titigan mo ako, para ka na ring nakatingin sa kanya." I kissed her
forehead. She nodded.
"Ang papa ko? Buhay pa siya?"
Huminga ako nang napakalalim. I opened my mouth to say something when she spoke.
"Si Hermes po ba ang tatay ko? Sabi kasi ni Lola kanina, narinig ko mama." I just
bit my lower lip. I smiled at her.
"Why do you have to be so smart, be?"
"Is it a yes?" She asked again. Wala naman akong magagawa kundi ang tumango.
"Mama, ayaw kitang masaktan." Wika niya pa.
"Alam ko, be. I love you so much." I kissed her again.
"And I love you, too, Mama..."

6.Please

"Mama, sad pa rin po ako."

Huminga ako nang malalim habang sinusuklay ang buhok ni Artemis. Nakaharap kaming
dalawa sa salamin. Alam kong malungkot siya. Dama ko na lamlungkot siya, ilang araw
na ang nakalipas pero hindi pa rin bumabalik ang dating sigla ni Artie. Ilang araw
na nang hindi nagpupunta sa bahay namin ang lalaking iyon pero damang-dama ko naman
ang presensya niya sa pamamagitan ng mga lalaking nasa bahay na kung makabantay -
akala mo preso kaming mag-ina. I sighed. Kung hindi ako nagpunta noong araw na iyon
sa Consunji Securites - wala sana kaming mag-ina sa posisyong ito. Ang ikinagagalit
ko lang kay Hermes ay kung makaasta siya, akala niya siya ang Diyos at kaya niyang
paikutin sa mga palad niya ang buhay ng mga tao sa paligid niya.
He is ruthless.
I touched her face. "Sana kasi ikaw na lang ang totoo kong mama." Bumukal na naman
ang luha sa kanyang mga mata. Niyakap ko siya. Umiyak rin ako pero bago pa man
mabasa ng tuluyan ang uniform ni Artie ay tumigil na ako. Dapat masaya kaming
dalawa dahil ito ang unang araw niya sa Saint Thomas School for the Minds. Ihahatid
ko siya. Bago ang uniform niya. Kulay pink iyon na bestida na may nakapaloob na
puting blouse sa loob. Kinuha ni Artie ang baseball cap niya at saka inipon ang
buhok niya sa loob niyon at sinuot.
"Be, hindi bagay. Alis natin." Sabi ko. Umiling siya.
"Ayaw ko, mama. Ayaw ko din mag-school." Naka-pout ang labi niya. Huminga ako nang
malalim at sinapo ang mukha niya. I just smiled at her. I need to be strong for the
both of us. I need her to see me as someone whom she can depend on. Nanghihina ako
pero hindi ko pwedeng ipakita iyon sa bata.
"Hindi ka pwedeng hindi magschool. Diba sabi mo sa akin gusto mong maging business
woman? Paano ka magiging business woman kung hindi ka mag-school?" I fixed ther
ribbon on her blouse. I was smiling.
"Mama, kapag ba nag-school ako magiging mama na kita?" Tanong niya sa akin. That
question warmed my heart.
"I'm always your mom." Hinagkan ko siya sa pisngi. "Okay na, ha? Magschool na tayo
ha?" Wika ko sa kanya. Dahan-dahan pa siyang tumango tapos ay hinawakan ang kamay
ko. Tulad ni Artie ay first day ko din ngayon sa kompanya ni Hermes Consunji. I
sighed. Ayoko sana pero kasama ito sa naisip kong plano - nakabuo na kasi ako ng
plano kung paano ko makukuha si Artie at kung paano mawawala si Hermes sa buhay ko.
At maggagawa ko lang iyon kung palagi ko siyang kasama at nakikita.
"Halika na." I took her out of the room. Nang makalabas kami ay yumakap siya kay
Nanay at sabay na kaming nagpaalam. I was wearing a black skirt and a white lacey
blouse tapos ay ang favorite three inches heels ko. I look corporate ready. Nang
makababa kami ng hagdan ay nakita ko kaagad ang cherry red lambo ni Hermes
Consunji. I just sighed. Ito na naman kaming dalawa. He was wearing his usual suit
and tie. Napailing na lang ako. Lumapit siya sa amin ni Artie. Hindi ko pa rin
sinasabi sa kanya na alam na ni Artie ang totoo. Wala akong balak sabihin. Magdusa
siya.
"Good morning, Artie! Today is your first day sa genuis school, are you excited?"
"Malamig po ba? Hindi po ba kayo naiinitan sa suit ninyo? Ang pangiti ninyo po
kasi." Sabi bigla ng anak ko. I looked at her. It's kinda funny seeing her talk to
her own father like that. Hindi naman nagbago ang eskpresyon ng mukha ni Hermes.
Nakangiti pa rin siya habang nakatingin kay Artie.
"Ihahatid kita sa school mo, Artie. Are you excited?" He even ask.
"Okay lang po. Tara na baka malate ako." Nakaismid na wika niya. Tumapat siya sa
kotse ni Hermes. Ipinagbukas naman siya ng body guard ng ama niya. Napailing na
lang ako. Sumakay si Artie sa harap ng kotse. Ako sa likod. Katabi si Hermes. Siya
ang nagmamaneho. Habang nasa byahe kami ay kung ano-anong tinatanong ni Artie sa
kanya.
"Ilang taon ka na?" Tanong ng anak ko. I was just letting her.
"Thirty." Nakangiting wika niya.
"Anong trabaho mo?"
"I'm a business man." Nakatawa pa rin siya. Sa tingin ko ay kinikilalamlamang ni
Artie ang papa niya. Tahimik lang akong nakikinig sa usapan nilang dalawa. I was
smiling.
"Sabi mo soldier ka. Iyong totoo, ano talaga?" Mataray na wika ni Artie. Natawa si
Hermes.
"I was a soldier. Umalis ako sa serbisyo dahil sa mama ko. Hindi kasi siya mkatulog
kapag nasa Mindanao ako. Iyak lang siya nang iyak tapos hindi siya makakain kaya
noong hulibg misyon ko, hindi na nasundan. I gave my dream up for my mom."
Siguro ay napakabuting nanay ng mama ni Hermes dahil sa tuwing mababanggit ang
babae ay parang nagiging anghel ang demonyong ito. Para bang hindi ko na siya
kilala. Sabagay, hindi ko naman talaga sita kilala. Ang alam ko lang na-in love ang
kapatid ko sa kanya and she was stupid enough to do so. Ano bang lovable sa
lalaking ito? Nananakit siya ng babae. He's forceful. He's ruthless and he doesn't
care. Buti nga ay hindi ganoon ang pakikitungo niya sa anak ko kundi malilintikan
talaga siya sa akin.
Narating namin ang school ni Artie. Kinuha ko ang kamay ni Artie at saka naglakad
na kami. nakasunod lang sa amin si Hermes. Tahimik siya. Iniisip ko kung kailan ko
kaya masasabi sa kanya na alam na ni Artie ang totoo. Iyon siguro ang rason ni
Artemis sa pagtatanong kay Hermes - she wanted to know her father.
"Good morning ma'am!" Bati ko sa teacher niya. I saw the woman looked passed at my
shoulder. Ngumiti siya nang pagkalaki-laki kay Hermes. Nilagpasan ako at si Hermes
ang kinausap. Kumekendeng-kendeng pa ang babae habang nakikipag-usap sa kanya.
Napailing na lang ako.
"Hmp! Playboy siguro si Papa." Mahinang sabi ni Artemis. Hinaplos ko na lang ang
ulo niya.
"Lika na, be, pasok na tayo sa classroom mo." Yakag ko sa kanya. Ngumiti na lang
siya sa akin. Hindi ko alam kung anong iniisip ng anak ko sa mga oras na ito. Nag-
aalala ako. Iniisip ko kung sasabihin ko na kay Hermes ang totoo para naman tinuan
niya ang mga kinikilos niya pero paano kung agawin na niya sa akin ang anak ko?
Naupo si Artie sa silya sa harapan. Maya-maya ay nakita kong nakasilip na si Hermes
sa loob kasama ang teacher ni Artie. I just kissed her forehead and left the room.
Narinig ko sila ng teacher ni Artie.
"I'll call you later, Teacher Sarah."
Malandi ang lalaking ito. Napapailing na lang ako habang papaalis. Iniwan ko siya
doon. Naisip kong mag-taxi na lang papunta sa opisina niya. Hindi ko pa alam kung
anong trabaho ang gagawin ko sa kompanya niya pero seryoso ako sa plano ko na
pabagsakin siya mula sa loob. Aalamin ko ang baho niya at ikakalat iyon para hindi
na niya mabawi ang anak ko.
Napasinghap ako nang biglang may kumuha sa kamay ko. Literal akong napanganga nang
makaramdam ako ng kung anong init mula sa palad ng humawak sa akin. Tumingin ako at
nakita ko si Hermes Consunji. He was looking at me,
"Saan ka pupunta?" He asked.
"Sa langit." Inis na wika ko.
"You're going there alone? Let me take you there, Nina. i'll take you a little bit
closer to your God." He said to me. My mouth parted when I realized what he was
trying to tell me. Sa inis ko ay nasampal ko siya.
"Ang bastos mo!" Malakas ang sampal ko. I took a deep breath. Kahit kailan ay hindi
yata talaga ako matutuwa sa kanya dahil siya si Hermes - ang lalaking aagaw sa anak
ko. Nakita kong natiim ang bagang niya. Hinatak niya ang braso ko papasok sa kotse
niya. Nang nasa loob na kami ay saka niya ako hinarap. Hinatak niya ako palapit sa
kanya at saka hinagkan ako.
He kissed me savagely. Pilit ko siyang tinutulak. Nakakita ako ng parang kahita sa
sa may dashboard at saka himanpas iyon sa mukha niya. Napangiwi siya. Lumayo siya
sa akin. Tumaas baba ang dibdib ko. Galit na galit na ako sa puntong iyon. Dinuro
ko siya.
"Kung gusto mong igalang ka ng anak mo, umayos ka, Hermes! Alam na ni Artie ang
totoo! Alam na niya!" Muli ay sinampal ko siya. Lumabas ako ng sasakyan niya at
saka sumakay sa taxi, muli akong umuwi sa bahay at doon ibinuhos ko lahat ng
frustrations ko sa buhay, pagpasok ko ng bahay ay nakita kong kausap ni Nanay sa
Skype si Nita.
"Oh, nandito na pala ang kapatid mo." Wika ni Nanay na nakangiti pa. Lumapit ako sa
kanila. I saw Nita on the screen, Oh how I wish she was here so I could hurt her
physically. I bit my lower lip.
"Putang ina, Nita! Bakit hindi ikaw ang nakakaranas ng lahat ng ito ngayon! Puta
ka!"
"Nina!" Sigaw ni nanay. Tumayo siya at hinawakan ako.
"I've sacrificed so much for you! It's now your turn to feel this pero shet ka!"
"Nina, tama na, Nina!"
Binitiwan ako ni Nanay. Tumakbo ako sa kwarto. Wala akong magawa kundi ang umiyak.
I was praying hard to God to take this pain and problem away. I hate it. I hate
being cornered like this.
------------------------
PUTANG INA, NITA! BAKIT HINDI IKAW ANG MAKARANAS NG LAHAT NG ITO NGAYON?! PUTA KA!
I took a deep breath as I listened to Nina frustrations. Sinundan ko siya pauwi sa
bahay nila para kaldkarin sana siya sa office because today is her first day. Hindi
ko maatim ang sinabi niya sa akin na kailangan kong ayusin ang ugali ko para maging
tatay ako sa anak ko. What's there to fix? I am perfect as I am. At kung tama ang
pagkakaintindi ko, alam na ni Artie na ako ang ama niya, Kung gaanon sinabi na
niya.
"Nina! Buksan mo ang pinto! Nina, kausapin mo ako!" Ang sumunod na boses ay ang
mama ni Nina. Pumasok na ako sa loob. I darted a death glare at the laptop pero
patay na iyon. Sumunod na lang ako sa nanay niya. Kumuha ako ng susi mula sa bulsa
ko at sinubukang buksan ang pinto na iyon, hindi naman nagtagal ay nasa loob na
ako. I asked her mother to leave us.
"Wag po kayong mag-alala. Hindi ko po siya sasaktan." Tumango na lang siya at
hinayaan akong pumasok. Nakita ko si Nina na nakaupo sa kama at saka umiiyak.
Tiningnan niya ako. She made a face - para bang nandidiri siya sa akin.
"Can you leave me alone?" She said while sobbing. "Ayaw kitang makita, Hermes.
Napapagod na ako. Ayoko na. Kahiy ngayong araw lang..." She wiped her tears. I
sighed. Naupo ako sa gilid ng kama niya at saka hinaplos ang likod niya.
"I'm sorry." I said. Kahit ako ay nabigla rin sa lumabas sa bibig ko. Pakiramdam ko
ay sinaniban ako ni Apollo Consunji para masabi ko ang salitang iyon. Mukhang
nabigla rin siya sa akin. She slowly turned to me. "Hindi ko nauulitin ang nasabi
ko na." Wika ko. Huminga siya muli nang napakalalim.
"Buong buhay ko nasa likod lang ako ni Nita." Mahinang wika niya. "Siya ang
magaling, siya ang sikat. Siya ang paborito ni Nanay at ni Papa. Ako iyong nerd,
hindi ako kilala, kabaligtaran niya. Kaya noong magkaroon ako ng pagkakataon na
makaalis at mangibang bansa, umalis ako. Namumuhay na ako ng maayos but that phone
call changed my life. Nawala ang lahat sa akin." Huminga siya nang malalim at
bumaling sa akin.
"Si Artie na lang ang meron ako." Naiiyak na wika niya. Kahit paano ay nakadama ako
ng guilt. Hindi ko alam kung anong meron sa mga luha niya na nakakapagpaganito sa
akin. While looking at her, it was as if I could see my mom. I just looked away.
"Hermes..." Tumayo siya. Nang sumunod akong tumingin ay nakaluhod na siya sa
harapan ko. My mouth parted. Sanay akong niluluhuran ng mga babae but not like
this.
"Hermes, nagmamakaawa ako, huwag mong kunin sa akin ang anak ko." She was sobbing.
And all I could do was look at her.
"Please...."
Something inside me melted. I was sure of that...

7. Ruthless but Sexy

"I feel like I'm being too kind, Ares."
I was with Ares that Saturday morning at a certain supermarket. It was Hera's
birthday. She's thirty-one and very pregnant. Natutuwa ako kapag nakikita ko ang
bilugan niyang tyan. Of course, I'm happy for her. Kapatid ko siya kaya alam ko
kung gaano kasakit ang pinagdaanan niya noong nalaman niyang hindi siya pwedeng
magkaanak. Then this miracle happened and we are all happy for her. Gianna planned
for a surpirse party for her at kami ni Ares ang nautusang mamili ng supples. We
were at the fruits section of the supermarket.
"Dapat nga, kinuha mo na si Yvana noong gabing iyon. I mean, dinamay mo naman na
ang army, ako at si papa pero pinauwi mo pa rin siya sa babaeng iyon. Anong logic,
Hermes."
"I just don't want my daughter to hate me. Si Nina ang akala niyang nanay niya."
"So?" He asked. "Sigurado ako na hindi naman pangalan ni Nina ang nakalagay sa
birth certificate ng bata. Madali na iyon. Kung ayaw mo noon, we can abduct her
tapos ipapatapon siya sa kung saang lugar na hindi na siya makikita ng bata o kung
gusto mo, takutin natin nang mabahag ang buntot! Bro! We are Consunjis! We can do
things! Pero nagpapakabait ka, iyan ang napapala mo!"
Napailing na lang ako. Kumuha si Ares ng apat na pirasong lemon at isang kilong
rambutan. Mahilig si Hera sa ganitong klaseng prutas. Habang ginagawa niya iyon ay
nakatingin lang ako sa kanya. I was thinking about the pans he had in mind. Madali
nga kung ipapadukot ang records ni Artie at makikita na hindi si Nina ang nanay,
makukuha ko ang anak ko -- pero mas madali ang pagkuha kay NIna at pagpapatapon sa
kanya sa malayong lugar - madali sana iyon kung hindi pa alam ni Artie ang totoo
pero alam na rin niya so that is out of the option.
"Or better yet ---" Ares said. "Take her to bed, tie her up and fuck her so good
that she will give in to your wants."
Lalo akong napangisi. Hindi nga kagandahan si Nina pero maganda ang katawan niya.
She had a body of a model with so much boobs. She is one healthy woman and I want
to taste her - wait I have tasted her back inside the elevator.
Pag-iisipan ko.
"Ibili natin ng gummy bears si Hera." Wika pa ni Ares. Tumango lang ako. Nagpunta
kami sa candy section, pagpasok pa lang ng cart na ako ang nagtutulak ay nakita ko
na si Nina at si Artie. Nagtuturo si Artie ng candy habang umiiling naman si Nina
sa kanya. Huminto ako.
"Be, diba bawal ang candy, sasakit ang teeth mo. Kagagaling lang natin sa dentist."

"Eh, mama hindi naman candy iyong gummy bears. Gummy bears lang yan! Hindi siya
matigas, soft siya! Sige na mama! Ipe-perfect ko iyong test sa math, sige na mama!"

"Is that..." Hindi na naituloy ni Ares ang sasabihin niya. Humarap sa amin si
Artie. Ares muttered something. "Si Mama..." Mahinang wika niya.
"See, I told you." Naka-jumper si Artie tapos ay suot na naman niya ang baseball
cap na iyon. Hinawakan niya ang dulo ng damit ni Nina tapos ay nagpupumilit.
"Oo na! One pack lang, bawal sa teeth mo." Wika niya pa sa anak ko. I cleared my
throat. Napatingin sa direksyon namin si Nina. Si Artie naman ay nagtago sa likod
niya. Nina just looked at me, tapos ay bumaling siya sa lalagyan ng gummy bears at
saka kumuha ng isa.
"Hey." Nilapitan ko sila.
"Hermes." Tawag sa akin ni Artie. Hindi niya ako tinatawag na kuya, o mister and
that's fine with me. "Sinong kasama mo? Boyfriend mo?"
Ares and I bursted out of laughter. "He's my brother. Ares si Artie, remember her?"

"Hey little monster, high five!"

"Ayoko, pangit kayong dalawa." Nakangusong sabi niya. "Mama lika na, sabi mo
pupunta tayo sa Tom's world! Mama bilis na tapos bibila pa tayo pala ng sanitary
napkin mo, iyong bilin mo na lang iyong kay Sara Geronimo, lika na mama!"
"Artemis!" Namumula na naman si Nina. I was just grinning. Pati pala pagbili ng
sanitary napkin ay alam na ng anak ko.
"Saan ba kayo galing?" Tanong ko. Nakita kong nangunguha na si Ares ng gummy bears.
"Sa dentist niya." Wika ni Nina. Hinawakan niya ang kamay ni Artie. Hinawakan ko
naman ang braso niya.
"Birthday ng kapatid ko. Gusto kong nandoon si Artie kaya sumama kayo sa akin. You
can never say NO to me, Nina." Wika ko naman sa kanya. Tiim na naman ang bagang ko
habang pinagmamasadan siya. Ngumiti siya kapag kuwan.
"Ano pa nga ba? Buhay pa ko pero nakasanla na sa demonyo ang kaluluwa ko."
Binalingan niya si Artie na binibilang kung ilang items ang binili nila.
"Artie, inimbitahan tayo ni Hermes sa birthday ng kapatid niya. Sasama tayo, next
time ka na lang mag-tom's world." Magaang wika niya. Tumango na lang si Artie.
Kinuha na ni Nina ang pinamili nila at nagbayad na. Nakasunod kami sa kanila. Ares
was telling me how he hated Nina's guts and how Artie looks like mom. Ganoon na
ganoon ang hitsura ni Mama noon as I remember.
Sumakay kami sa kotse ni Ares. Tahimik lang si Nina. I was watching her. Nakatingin
lang siya sa labas ng bintana.
"Mama, bakit ka sad? Inaway ka ni Hermes?" Tanong ni Artie sa kanya. Binalingan ako
ni Artie. "Anla! Lagot ka, tatawag ako kay superman! Inaway mo mama ko!"
Nagsalita si Ares. "I'm superman, baby, and my brother didn't do anything."
Artie crossed her arms. "Siyempre sasabihin mo na wala siyang ginawa, maghkakampi
kayo. Pangit na nga magkakampi pa. Pangit sila mama."
"Artiem stop saying that. Magagalit na ako." Malumanay na sabi niya. Nakit kong
hinaplos niya ang mukha ni Artie. "Say sorry to them, come one." Kahit nakanguso ay
bumaling siya sa akin at saka nagbuntong hininga.
"Sorry Hermes, Sorry Ares."
"Very good." She was smiling now. Napangisi lang ako. She raised Artie well and I'm
proud of that. I know I should be thankful pero ayokong magpasalamat. The fact
still didn't change. Kinuha nila ang anak ko sa akin.
Narating na namin ang ospital. Hawak ni Artie ang kamay ng mama niya habang
naglalakad kami. "Sino pong nasa ospital, mama?"
"Iyong kapatid ko." Wika ko pa. I looked at her. Kinarga ko si Artie. Nina let me.
"Dala mo pa iyong picture ng idol mo?" Tanong ko sa kanya. Inilabas niya iyon mula
sa bulsa ng jumper niya. "Good, ipakita mo iyan mamaya sa kapatid ko, matutuwa
siya."
We reached Hera's room. Pumasok kaming apat. Karga ko pa rin ang anak ko. Pagdating
namin ay nandoon na si Papa, si Gianna, Aunt Laide, Yza and Helios plus their kids,
Yna and Yllak. Halos lahat ay nandoon na.
"Hey everyone, may bisita tayo." Nakangising wika ko. Everyone looked at us - Papa
- especially him - looked at me. His mouth was a bit parted while looking at Artie.
Inalis ko ang sumbrero ni Artemis at saka ibinaba siya.
"Artie, iyon iyong papa ko. Magbless ka sa kanya." Tiningnan ni Artie si Nina.
Tumango si Nina sa kanya at saka siya lumapit kay Papa.
"Bless po." Binigay naman ni Papa ang kamay niya habang titig na titig sa anak ko.
Hera was a bit teary eyed.
"Bakit ninyo pi ako tinitingnan? Nagagandahan po kayo sa akin?" Nakangising wika
niya. Everyone laughed. Ako naman ay nakatitig lang sa kanya. I suddenly missed my
mom.
Kinandong siya ni Papa. Ares took their picture. Maya-maya ay lumapit na si
Bathseeba at kinuha ang I-phone ni Ares. Tumabi si Ares kina papa at ngumiti.,
Matapos iyon ay nagsimula na ang party. Nina was just sitting at a corner. I sat
beside her.
"Natatakot ka na ba, Nina?" I asked her. Tumingin siya sa akin.
"Kung kailangan kong ulitin, Hermes, gagawin ko. Luluhod ako, wag mo lang kunin ang
anak ko." Wika niya sa akin. I smiled. Napansin kong nakatingin sa amin si Ares.
Nasa kama ni Hera si Artie at parang nagkukulitan sila.
"In one condition." Wika ko. Tumingin siya sa akin.
"Ano? Papakasalan kita para lang maging ina sa anak ko?"
Bigla akong tumawa nang pagak. Ano bang iniisip ng babaeng ito? "I'm not Sancho
Consunji, baby." Wika ko. Parang lalo siyang naguluhan. I touched her bared skin.
"Warm my bed every fucking night, Nina hanggang sa magsawa ako sa'yo." Nanlaki ang
mga mata niya. "Iyon lang ang kondisyon ko at masisiguro mo na sa'yo si Artie
hangga't nasa kama kita."
Nakita kong nakakuyom na ang mga palad niya.
"Subukan mo akong sampalin." Bulong ko. "I'll make sure na uuwi kang wala si Artie
sa tabi mo." Hindi siya nakakibo. "So is it a deal, Nina?"
I saw tears coming down from her eyes. I didn't care.
------------------
"Matulog ka na, be ha?"
Hinalikan ko si Artie sa noo. It was a miracle I got out of that hospital alive.
Kung hindi, hindi ko alam kung saan ako pupulutin.
"Mama, mukhang mabait naman iyong Papa ko, kaya lang napapansin ko na mahilig siya
sa girls." Natawa ako sa sinabi ni Artie. Napaka-observant niya talaga. Inihatid
kasi kami ni Hermes pauwi ng bahay at habang naglalakad kami sa corridor ng ospital
at sa parking lot ay hindi lang iisang babae ang bumati at lumapit sa kanya.
Marahil ay napansin iyon ni Artie.
"Hayaan mo na, be. Papa mo naman siya. Iyong lolo mo, mukhang mabait din naman.
Lagi lang magbebless doon ha?" Sabi ko pa sa kanya. "Ngayon, mag-sleep ka na be.
May school bukas." Hinagkan ko muli siya sa noo. Ipinkit ni Artie ang mga mata niya
at saka tumagilid. Tumabi na rin ako sa kanya pero hindi ako makatulog. Bukas na
bukas ang bintana ko at bukas na bukas din ang diwa ko. Gusto kong umiyak pero baka
magising si Artie. Sa loob lamang ng halos isang buwan na pagkakakilala ko sa
pamilya ni Hermes Consunji ay daig ko pa ang napagsamantalahan ng maraming beses.
Pangalan pa lang niya ay napapagod na ako.
Sa opisina ay wala rin akong takas. Mula nang magsimula ako sa kompanya nila ay
hindi na ako nakatakas mula sa kanya. May inutusan siya para sundan ako at alamin
ang lahat ng kilos ko. Iyon ang dahilan ng pagiging balisa ko. Nawawalan na ako ng
kalayaan - ni hindi ko nga siya kaanu-ano pero sobra-sobra ang epekto niya sa buhay
ko and I hate him for that.
Ngayon naman ay gusti niyang kunin sa akin ang puri ko. Lahat ba ng Consunji ay
ganoon? Kung ganoon silang lahat paano ko ihahabilin sa kanya ang anak ko kapag
nagkataon? Mapapalaki niya ba ng maayos si Artie kung ganoon ang ugali nilang
lahat? Baka naman maging mapagsamantala ang anak ko pag lumaki na siya,.
Bumangon ako. Hindi talaga ako makatulog. Lumabas ako ng silid naming mag-ina at
tumambay sa baitang ng hagdan sa labas ng bahay. Masyado akong maraming iniisip. Sa
ganitong mga gabi ay naiisip ko ang buhay na dapat sana ay meron ako kung hindi ko
pinili si Artie. Siguro ay may anak na kami ni Jethro ngayon at masayang nabubuhay
sa Amerika. May sarili na siguro kaming negosyo, may buhay na masaya hindi tulad
ngayon - ang gulo nang lahat. Huminga ako nang malalim at muling bumalik sa bahay.
Naupo naman ako sa harapan ng electricfan habang hawak ang telepono ko. Malamig ang
gabi pero itinutok ko sa akin ang electricfan na para bang itinataboy niyon ang
lahat ng pangamba ko.
I was just staring at the electricfan whe my phone rang. I answered it without
looking at the screen.
"Hello..." I greeted the other line.
"I can't sleep, Nina. I need you to warm my bed."
Halos mapamura ako nang maulinigan ko ang boses ni Hermes Consunji sa kabilang
linya. Napanganga lang ako.
"Gago ka!" I hissed at him. "Tigilan mo ako!"
"Huwag mong ibaba ang phone kundi mawawala si Artie sa'yo." Wika niya sa akin.
Hindi ako makahuma.
"Ano bang gusto mo?" Inis na wika ko.
"Ikaw, sa kama ko, ngayon gabi."
"Tumigil ka!" Naiiyak ako. Gusto kong magisisi sa paghahangad ng mas magandang
buhay para sa aming mag-ina dahil kung hindi naman nangyari iyon, wala sa buhay
namin si Hermes ngayon.
"I was thinking of kissing you all over, Nina." Wika niya pa. His voice is hoarse
and husky. Parang nakakakiliti iyon sa tainga. "I will take off your shirt, your
bra and kiss and suck your nips until they are taunted and ready. I will kiss your
mouth hungrily until you are breathless and weak. I will make your first time very
memorable, Nina that you will keep on wanting for more. I'll make you scream,
Nina..."
Napalunok ako. What the hell was he doing to me.
"Ohhh!" Narinig ko ang pag-ungol niya sa kabilang linya. Nanginig ang buong katawan
ko - hindi dahil sa takot. It was because of something else. Nahihirapan na akong
huminga. He's moans are so sexy, nakaakenganyo.
"I will crawl into your sense, Nina. I'll penetrate your veins..."
Shit! Iyon lang ang naisip ko. He moaned again.
Hindi ko na alam ang gagawin ko.
"Nina? Anong nangayayari sa'yo? Tapat na tapat ang electricfan sa'yong bata ka pero
pawis na pawis ka naman?!" Sigaw ni Nanay. Hindi ko na namalayan na nasa harapan ko
na siya. Nakadikit pa rin sa tainga ko ang telepono habang pinakikinggan si Hermes
sa kabilang linya. Napalunok ako. Now, he was laughing, he had a sexy laugh.
Nakaka-ano... Hindi ko alam kung anong salita ang maglalarawan sa nararamdaman ko.
"I'll take you, Nina... one of these days." Iyon lang at tinapos na niya ang tawag.
No doubt about it, Hermes Consunji is rutless but sexy.

8.Helpless
"Nina, lunch out na tayo!"
Ngumiti lang ako habang ibinababa ko ang monitor ng mac sa harapan ko. Nasa loob
ako ng programming division ng Consunji Securities. Inilabas ko ang lunch box ko at
saka tumayp na rin. Pinipily kong maging masaya at pinipilit kong sanayin ang
sarili ko sa dalawang lalaking palagi kong kasama. Pakiramdam ko nakakulong ako
pero binabale-wala ko na lang as long as kasama ko si Artie.
"Saan tayo kakain?" Tanong ko sa mga kasama ko. Mababait naman ang officemates ko.
They are treating me good - may mga kaibigan na rin ako. Isa na doon si Caren. I
like her. She's very friendly. Siya ang nag-aayang mag-lunch sa akin araw-araw pero
ngayon lang ako nakasama.
"Doon na lang sa employee's lounge. Pwede naman tayo doon. Nga pala, Nina, paano ka
napasok sa kompanya na ito?" Tanong niya sa akin. I just shrugged. Ayokong ikwento
ang masalimuot na kinahitnatnan ng buhay ko dahil kay Hermes Consunji. I just
smiled.
"Sa net, nakita ko may posisyon kaya nag-apply ako." Narating na namin ang
employees lounge. I sat on the table near the window. Doon kaming dalawa naupo.
Patuloy lang siya sa pagkekwento. Tango lang ako nang tanong. Napatingin ako sa may
pintuan, doon napasimangot ako nang makita ko ang dalawang body guards na
nagbabantay sa akin. I just rolled my eyes. Buti at hindi napapansin ng iba ang
pagsunod-sunod nila sa akin. Hindi rin napapansin na hinahatid sundo ako o kung
minsan ay nilalapitan ako ng manyak na si Hermes Consunji.
Oo, manyak siya. Matapos nang pagtawag na ginawa niya noong isang gabi ay hindi ko
siya matingnan sa mga mata. Hindi ko alam kung bakit ako ang nahihiya o kung bakit
ako ang kinakabahan kapag malapit siya. Diba nga dapat siya ang mahiya sa akin
dahil may ginawa siyang kalokohan sa akin sa phone? Tang inang lalaki iyon. Pikon
na pikon na ako sa kanya, kapag napikon ako ng sobra ay babayagan ko siya kahit
isang beses lang.
"Nasaan ang mama ko?" Napamulagat ako nang marinig ko ang isang mumunting pamilyar
na tinig na iyon. Napatingin ako sa may entrance at ganoon na lang ang panlalaki ng
mga mata ko nang makita ko si Artie na nagtatakbo papunta sa akin. I smiled at her
pero napalis ang ngiti ko nang makita kong kasunod niya si Lukas Consunji.
Nakangiti sa akin ang tatay ni Hermes. Napatayo ako at si Caren.
"Good afternoon, Sir Luke." Bati ni Caren sa big boss. He just smiled.
"Mama, sinundo ako ni Papa Lukas sa school, tapos nagpunta kami sa pakinamagandang
babae sa buhay niya. Kaya lang mama, patay na po si Mama Apollo."
Napatingin ako kay Caren na punong-puno ng pagtataka sa mukha. I smiled at her.
Napangiti rin siya. Binalingan siya ni Sir Luke.
"Pwede bang iwan mo muna kami?" Tumango si Caren at umalis na rin. Naiwan kami ni
Sir Lukas sa employee's lounge. He was grinning at me.
"Napakabibo ng anak mo, Nina." Nauwi na sa ngiti ang ngisi niyang iyon.
"Papa Lukas, sabi mo pupunta tayo doon sa pinakamataas na part ng building. Mama
kasi sabi niya sa akin may garden daw doon!" Nagtatatalon si Artie sa harapan
naming dalawa.
"Anak, wala ka na bang pasok?"
"Wala na po, mama!"
"Tinatatawagan ka kasi noong teacher niya, hindi mo yata nasagot ang tawag kaya
tumawag ang school dito sa company. Napadaan ako sa receptionist kaya narinig ko so
I picked her up. hope it;s okay with you, Nina." Napangiti ako. May pagtataka sa
mukha ako. hindi ko na iyon itatago sa kanya. Nagtataka kasi ako kung bakit
napakabait ni Mr. Consunji - at sigurado rin ako na mabait ang asawa niya pero
bakit si Hermes ang naging bunga ng pagmamahalan nila? I just smiled at him.
"Okay lang po, sir." Wika ko. Mukhang tuwang-tuwa si Artie sa kanya.
"Papa, karga mo ako dali!" Sigaw pa ni Artie. Nanlaki ang mga mata ko nang kargahin
naman siya ni Sir Lukas. Humagikgik si Artie saka pinaglaruan ang buhok ni Sir.
"Papa, bakit walang white iyong hair mo? Si Lola ko madami ng white sa hair. Ikaw
wala. Papa ang gwapo mo mas gwapo ka kay Hermes." Sir Lukas busted out of laughter.
Hinagkan niya ang pisngi ni Artie. "Mama, okay lang ba kung sasama ako kay Papa
Luke sa pinakamatas na garden sa buong Metro?"
"Oo, be, basta wag kang magulo doon, saka wag kang masyadong magpakarga kay Sir
Luke."
"Bakit mama?" Binalingan niya si Sir Luke. "Papa, may rayuma ka na?"
"Wala, Artie." He grinned. "Papa Lukas is strong as a carabao!"
"Okay, pwede daw ako magpakarga, Mama! Mama pupunta na kami!"
"Okay! Ingat kayo! Sir, thank you po..." Ngumiti lang si Sir Lukas sa akin at saka
tumalikod na. Artie waved at me. I waved back. I was just watching them as they
leave. Hindi ko maintindihan kung para saan ang relief na nararamdaman ko. Artie
looked so comfortable with Sir Lukas. SIguro kasi dahil mag-lolo sila. Napapangiti
ako, Sana ay kaugali rin ni Hermes ang Papa niya. Mabait. Bumalik ako sa pagkain ng
tanghalian. Maya-maya ay bumalik na si Caren sa upuan niya.
"Ano iyon, Nina?" She asked me. "Bakit dala niya ang anak mo?" Tanong pa niya.
"Mahabang paliwanagan, Caren." Sabi ko na lang. "Basta si Hermes ang tatay ng anak
ko, pero hindi kami mag-asawa. Wala kaming relasyon."
"Paano nangyari iyon, magulo yata."
"Huwag kang mag-alala. Ako din naguguluhan." Sabi ko na lang. Huminga ako nang
malalim. Nagpasalamat ako kay Caren dahil hindi siya masyadong nagtanong tungkol sa
amin ni Hermes. We just started eating again. Ngayon ko naiisip na kahit anong
gawin ko ay hindi malalayo ang buhay ko sa buhay ni Hermes. Hindi man akin si Artie
ay parang ako na rin ang ina niya, hindi na kami magkakahiwalay. Makuha man niya o
hindi ang bata ay alam kong magiging parte siya ng buhay ko.
Mas lalo ngayon na para bang nagugustuhan ni Artie ang mga tao sa paligid ni Hermes
Consunji.
Natapos kaming kumain ni Caren, pabalik na kami sa programming division nang
masalubong namin ang demonyo sa buhay ko. May kasama siyang babae. Habang
naglalakad sila ay pilit na ibinababa ng babaeng iyon ang skirt ng palda niya tapos
ay inaayos ang buhok niya. Habang si Hermes naman ay nakangisi lang.
"Good afternoon, Sir." Bati ni Caren na kinikilig. Feeling ko may gusto siya kay
Hermes. Tumaas na lang ang kilay ko. Tinitigan ako ni Hermes, hindi ko naman siya
pinansin. Dapat siyang mahiya sa akin dahil sa pinaggagawa niya noong isang gabi.
"Palaging iba ang kasama niyang babae. ang swerte nila, natitikman nila si mighty
eagle."
"Who the fuck is mighty eagle?" Tanong kong nagtataka.
"Iyong bird ni Sir."
Napamulagat ako. Pinapangalan niya ang bird niya? Anong klaseng tao iyon. Nang
makapasok kami sa programming division ay muli na akong naupo sa silya ko.
Sinimulan kong gawin ang trabaho ko. I was trying so hard not to think about Artie
and sir Lukas. Ang lakas kasi ng bonnd nila, siguro ay dahil pareho silang
Consunji. Hindi ko pa nasasabi kay Hermes ang buong detalye kung paano nalaman ni
Artie ang totoo.
Nasa kalagitnaan ako ng paggawa ng program nang may tumawag sa phone ko. Nakita ko
ang pangalan ni Hermes sa phone ko, nagdadalawang isip pa ako kung sasagutin ko
iyon but I did.
"H-hello..." Sagot ko. Natatako ako na baka umungol na naman siya kapag sinagot ko
ang phone.
"Bumaba ka. Hihintayin kita sa parking lot." Wika niya sa akin. "Kapag hindi, hindi
mo na makikita si Artie." I rolled my eyes. Sana talaga kaugali na lang niya ang
Papa niya. Nagpaalam ako sa head namin. Sinabi kong may emergency, he was too kind
to allow me to leave o baka naman natawagan na siya kaya pumayag na lang siyang
umalis na ako.
Natagpuan ko si Hermes sa parking lot. Nakasandal siya sa Cherry Red niyang Lambo.
He was wearing a white shirt and a pair of jeans. He looked casual. Lumapit ako sa
kanya. Binalingan niya ako at tiningnan mula ulo hanggang paa.
"Paikli yata nang paikli ang skirt mo. May pinapaikitaan ka ba?" Sarkastikong wika
niya. I rolled my eyes.
"Ano na naman ba ang kailangan mo?" Tanong ko sa kanya. Binuksan niya ang pintuan
ng kotse at sinenyasan akong sumakay. I did. Wala naman akong magagawa. Kung di
naman ako sumunod sasabihin na naman niya kukunin niya si Artie sa akin. Nakakasawa
na ang ganoon. Sumakay na rin siya sa lambo at pinasibad ang sasakyan. Hindi ako
nagsasalita. Wala naman akong sasabihin, nayayamot lang ako sa kanya.
Bigla ay naisip ko si Artie at si Sir Lukas. "Kasama nga pala ng Papa mo si Artie."
Mahinang wika ko.
"Really? Good. Matagal na siyang gustong makita ni Papa. Kung hindi lang dahil sa
kabobohan ng kakambal mo, sana pati si Mama,nakita ni Artie." Wika niya sa akin.
Napabuntong hininga na lang ako nang maalala si Nita. Siya talaga ang nuno nang
lahat ng ito.
Napansin kong pumapasok kami sa isang exclusive subdivision. Kumunot ang noo ko.
Saan ba ako dadalhin ng lalaking ito?
Huminto ang kotse sa tapat ng isang malaking bahay. My mouth parted when I realized
how big the house was. He was just looking at my expression. Ngumisi siya.
"I bought that house for Artie. Mula bukas diyan na kayo titira."
"Ayoko. Baka kung anong isipin ng pamilya mo."
"Anak ko si Artie, akin siya. Kung hindi ka titira diyan kasama siya, ako ang
titira diyan kasama ng anak ko at hindi mo na siya makikita kahit kailan." He
cleared his throat. "Nina, my offer still stands,warm my bed every fucking night
and Artie stays with you."
"Hindi ako ganoon kababa," Wika ko sa kanya. Nanlilisik ang mga mata ko nang
tingnan ko siya. Sa inis ko ay sinampal ko siya ng tatlong beses. Nakita kong
nagkuyom ang mga palad niya. Bumaba siya sa kotse at umikot. Binuksan niya ang
pintuan ko at saka kinaladkad ako palabas ng sasakyan upang ipasok sa loob ng bahay
niya.
"Bitiwan mo ako!"
"No one hurts a Consunji and gets away with it!" He hissed. Isinara niya ang pinto
tapos ay hinatak niya ako sa may dining table. Iniupo niya ako doon at saka ibinuka
ang mga binti ko.
"Hermes, ano ba?!" I screamed when he ripped my clothes. Pati bra ko ay idinamay
niya. Nakangisi lang siya habang ginagawa niya ang mga bagay na iyon. Mula sa
bulsa niya ay may kinuha siyang kung anong tela. I know that cloth - his silver
silk cloth. Itinali niya iyon sa mga pulso ko at saka pinakatitigan.
"I can't believe this..." Wika niya. He looked at me and shook his head. Hawak niya
ang mga kamay kong nakatali tapos ay hinagkan niya ako sa labi bago niya gawin iyon
ay tinitigan niya ako. "Kiss me back, and that's an order, Nina." He said. He
claimed my lips for a fiery kiss. He was also kneading my bared breasts. Wala akong
nagawa - hindi ko alam kung anong meron sa mga labi niya na nagagawa kong hagkan
siya pabalik. Si Jethro pa lang ang nahahalikan ko nang malalim pero hindi na kami
lumalagpas doon habang siya - ni hindi ko siya kaanu-ano pero nagagawa niyang
ipadama sa akin ang mga bagay na dapat sana ay sa gabi ng kasal ko pa mararamdaman.

"Ahhh!" I moaned when his fingers started playing with my nipples. Bakit ganoon?
Why am I enjoying this? Bumaba ang halik niya sa leeg ko, pababa sa mga dibdib ko.
I was actually waiting for his lips to play with my bared nipples - the last time,
his hands were there and it felt goo - so good pero ngayon iba na.
I was feeling that toe curling, twitter pottering sensation that only he can make
me feel. I was feeling so wanted and delicious when he suddenly, slapped my right
thighs. Napadaing ako. That stinging pain -I should be worried but then - he did
that again and I actually moaned.
"Ahhh! Fuck, Nina, you are making me crazy!" He slapped that part again. Alam kong
namumula na iyon but I don't care and I don't know why. He even bit my right nipple
and I was feeling much pleasure. I couldn't explain.
He was kissing me again, I was kissing him back. I was worried but then, again...
I'm hepless.
Bigla ay tinigilan niya ako. He untied me. Pinakatitigan niya ako tapos ngumisi
siya. He licked my jaw line. Ang init-init ng pakiramdam ko. Nang marating niya ang
tainga ko ay hinagkan niya rin iyon.
"Warm my bed, Nina. Starting tonight, I own you. You are mine, like it or not, you
are MY PROPERTY."
Again, I am helpless.

9.Karma

"They are what we call the coin makers, Hermes."

Ngumisi ako kay Ares habang tinitingnan angn presentation ng isang kompanya na
gustong makipag-partner sa Consunji Securities. Maganda ang company nila. Nagsimula
sila sa Silicon Valley - they were a bunch of newly graduates - katulad ng kwento
nila ang kwento ni Bill Gates and that gave me the impression that they are indeed
a good team.

"Bakit sa atin?" I asked my baby brother. He just grinned. Napangisi lang din ako.
Siguro nga ay signature move naming magkakapatid ang pagngisi - something we got
from our dad. Kahit si Hera ay mahilig gawin iyon - lalo na kapag nakakaisip siya
ng evil plan.
"I don't know. Maybe because we are the best among the best in our country and they
want a piece of the Consunji ass so they came to us. Bukas pupunta sila dito, we'll
be having a meeting with them tomorrow." ares was playing with a pen on his hand.
Iba ang ngisi ng kapatid ko, para bang siguradong-sigurado siya sa mga mangyayari
sa buhay namin na may kinalaman sa mga taga Silicon Valley. I nodded at him.

"Schedule a meeting with them tomorrow." Tumayo na ako at saka sinuot ang black
armani coat ko. Nakatingin lang si Ares sa akin. He stopped his practice last year
and started helpin dad and I in the company. He said that he was having the time of
his life. Mas naaalagaan daw niya si Bathseeba - which I find very corny. Mula nang
mag-asawa ang kapatid ko ay nagkulang na siya sa mga principles na dapat ay alam
niya sa buhay - dahil isa siyang Consunji pero lahat yata iyon ay nawala na.

Kapatid ko pa rin siya pwero na-lessen ang pagiging fucker niya.

"Saan ka pupunta?" Tanong niya sa akin. I grinned at him.

"I'm gonna take Nina out. You know." I winked at him. Tumaas lang ang kilay niya.
Lumabas naman na ako ng office. I am really excited upon seeing Nina. I'll take her
tonight. I'm gonna make sure that she'll be mine tonight. Sisiguruhin ko rin na
mapapasunod ko siya sa lahat ng gusto ko. I want my daughter to stay with me at
hindi mangyayari iyon hangga't nandyan si Nina. Nina is nothing but a hindrance.
Una sa lahat, hindi naman siya ang ina ng anak ko - wala siyang karapatan sa bata
pero kung makaasta siya akala niya siya ang ina at sa kanya galing. Noong isang
araw ay napagalitan ako ni Aunt Sheena - sinabi yata ni Hera ang istorya namin ni
Nina - she told me that I should be grateful because Nina took care of my kid and
be kind to her. Hindi na lang ako sumagot dahil ayokong maging bastos pero hindi
naiintindihan ni Auntie ang nararamdaman ko. Inilayo sa akin ang anak ko sa loob ng
napakahabang panahon tapos magpapasalamat pa ako sa kanya? Why would I even do
that?

I went straight to the programming division to pick her up. Alam naman niya ang
lakad namin ngayon. I have talked to her. She had agreed - well I blackmailed her.
Wala lang naman iyon. Kahit na sumunod lang si Nina dahil sa ganoon alam ko at
sigurado ako na mamaya kapag magkasama na kami, she would enjoy this time of her
and scream my name till she's spent.

Pumasok ako sa loob ng programming division. Umikot ang mga mata ko sa paligid. I
saw my people working very hard to keep our system privated and unhackable. I
cleared my throat. Lahat ay nagtinginan at tumayo nang makita ako.

"Sir!" They all said.

"Where is Ms. Quatana?" I asked in a very authoritative tone. Walang sumasagot. I

looked at everyone. "Nasaan?!" Bulyaw ko.

"Sir, she called in sick." Wika sa akin ng Unit head ko sa akin. Napailing ako at
saka umalis. What the fuck is wrong with that woman? Malinaw ang usapan namin
kagabi. Talagang sinusubok niya ako. Tinawagan ko ang si Junel - ang isa sa mga
bodyguards ko.

"Pick Artie up and take her to the mansion. Ngayon na." Utos ko. Magkakasubukan
kami ni Nina ngayon. Ipaparamdam ko sa kanya ang galit ng isang Consunji.

Bumaba ako sa parking lot at sumakay sa kotse ko. I went straight home and changed
to my comfortable clothes. Naupo ako sa sala at saka naghintay na lang doon. Thirty
minutes later, my daughter arrived to the place where she sould be living.
Nakahawak siya sa kamay ni Junel habang patalon-talon. She looked so cute wearing
their prescribed uniform. Nakaladlad ang buhok niya. Habang tumatagal ang pagtitig
ko sa kanya ay lalo kong nakikita si Mama.

"Hermes, nasaan ang Mama ko?" She asked me. Tumayo ako at saka lumapit sa kanya.
Kinarga ko siya.

"Welcome home, baby." I said to her. She pouted her lips and glared at me.

"Hermes, may sinasabi sa akin si Mama..." Malumanay na wika niya. Binalingan ko ang
mga bodyguards ko at sinensyasan silang umalis. I walked around the mansion while
holding my daughter in my arms. Hindi ko alam kung bakit ganito palaghi ang
nararamdaman ko - kapag malapit si Artie ay parang tumitigil ang pagtibok ng puso
ko tapos ay bibilis. I am really excited upon having her around me. I was smiling.
Dinala ko si Artie sa garden. Naupo kami sa tapat ng aviary doon.

"Wow! ang daming birds! Hermes, mahilig ka ba sa birds?" Inosenteng tanong niya.

"Yup. I have my own mighty eagle." Wala sa loob na sabi ko. Ngumuso lang siya sa
akin. Artie looked at me.

"Sabi sa akin ni mama noong isang araw, ikaw daw ang papa ko." Sabi pa niya.
Tumigil na naman ang tibok ng puso ko. "Totoo ba iyon?" Marahan akong tumango. She
crossed her arms again and pouted her lips. Parang si Hera lang noong mga bata pa
kami. Natatawa ako habang nakatitig sa kanya.

"Eh bakit ang tagal mong dumating?" Napakamot siya ng ulo. "Nakakainis ka naman,
Hermes. Sabi sa akin ni Mama, akala niya patay na ang Papa ko, ikaw naman pala iyon
at hindi ka pa namatay. Bakit hindi mo ako agad pinuntahan?" Her wide eyes looked
at me. Hindi ko alam kung anong meron sa mga mata niyang iyon at parang
nakakaramdam ako ng guilt habang nakatingin sa kanya. I just sighed.

"Hindi ko kasi alam kung saan ka hahanapin, baby." Wika ko pa.

"Eh nasa New York, Cubao lang naman ang bahay namin." Sagot niya pa. Artie is such
a cutie. I was just smiling at her. Alam kong dapat nakakaiyak ang tagpong ito pero
hindi ko magawang umiyak. I was just struck by Artie's cuteness.

"Oo, baby. But Papa didn't know. Si Nita kasi ang hinahanap ko. Hindi ang mama Nina
mo." Bigla siyang napasimangot nang marinig ang pangalan ni Nita.

"Ayoko kay Nita."

"Sinabi ba iyan ng mama mo?"

"Hindi! Hindi, Hermes! Kasi last night, nakita ko si mama na nag-cry kasi
pinapagalitan siya ni Lola kasi nagagalit siya kay Nita. Sa tingin ko Hermes, bad
si Nita. Kasi kung good si Nita hindi iiyak si Mama."

Hinawakan ko ang ulo niya at saka ginulo ang buhok niya. "Love mo ba si Nita?"

"It doesn't matter. baby. I just know that I love you and you're my number one
girl."

She smiled. "You're my number two boy." Napahagikgik siya. I made a face.

"Sinong number one?" I asked out of curiousity.

"Si Papa Lukas!" Masayang sabi niya. I laughed out loud. I just love my little
girl.
-------------------------

"Nay, wala pa ba si Artie? Alas sais na po."

Napaubo pa ako habang palapit kay Nanay. Masama talaga ang katawan ko kaya hindi
ako nakapasok nang araw na iyon. Ang sabi ni Nanay ay baka daw na-trangkaso ako.
Naglaro kasi kami ni Artie sa ulanan noong isang araw. Baka napasama sa akin. I was
still coughing.

"Hindi pa nga dumarating. Baka may school activity, Nina." Sagot sa akin ni Nanay.
Umupo ako sa isa dining chairs doon. Inahinan ako ni Nanay ng sopas. Masama talaga
ang trangkaso ko. Napaubo na naman ako. Tinitigan ko lang ang sopas habang iniisip
kung kakainin ba iyon o aamuyin lang.

"Nay, gabi na wala pa si Artie. Nag-aalala na ako." Bigla kong sabi. Tiningnan ako
ni Nanay. Tumayo ako at kinuha ang phone ko. I called the school. Matagal sila bago
sumagot pero sumagot pa rin sila. I was relieved.

"Hello. Itatanong ko lang kung nasundo na ng van si Artemis Yvangeline Quatana?

She's in grade three section Hope." Hinihintay ko na lang ang sagot nila. But then
my world stopped when I heard what they had to say.

"Three pm pa lang po nasundo na ang bata. Nakalog po kasi sa amin, Misis."

Napaawang ang labi ko. Ganoon na kabog ng dibdib ko nang marinig ko iyon. My tears
fell. Nawawala si Artie. Nanginig lalo ang buong katawan ko. Nakadama ako ng
panlalambot. Nawawala ang anak ko. Saan ko siya hahanapin? Paano siya nawala?
Sinong kukuha sa kanya. Napahagulgol ako. Nakita ko na lang si Nanay na dumadalo sa
akin at tinatanong kung anong nangyayari sa akin. Tiningnan ko si Nanay.

"Nay, nawawala si A-artie!" Napaiyak ako lalo.

"Ano? Tatawag ako ng pulis!" She said. Napatayo na rin ako. Hindi ko alam kung
anong gagawin ko. Napatingin ako sa telepono ko at naisip kong tawagan si Hermes
para sabihin na nawawala ang anak namin. I called him, he answered.

"O, napatawag ka." Halata sa boses niya ang galit. Napakagat-labi ako. Bahala na
talaga.

"H-hermes... nawawala si Ar-artie." Wika ko pa. Puno ng takot ang puso ko pero
nawala iyon at napalitan ng pagtataka nang marinig ko ang pagtawa niya. His
laughter was insulting. Napalunok ako.

"Hindi ka tumupas sa usapan kaya kinuha ko na ang anak ko. Hindi mo na siya
makikita, Nina. I'll take her to the States if I need to just so you can'tsee her.
Goodbye." Binabaan niya ako ng phone. Hindi ako lalo nakapagsalita. Hindi ako
mapakali. Hindi niya pwedeng kunin sa akin ang anak ko. Wala na akong ibang paraang
alam kaya tumayo ako at lumabas ng bahay. Napansin kong wala na doon ang mga bantay
ko - wala naman akong pakialam. Kukunin ko si Artie, pupuntahan ko siya.

Pumara ako ng taxi. Hindi ko na alintana ang hitsura ako - I was wearing my
pantulog, my bunny slippers tapos wala pa yata akong bra, Masama talaga ang
pakiramdam ko. Alam ko naman ang bahay ni Hermes - pupunta ako doon. Thirty minutes
later, nasa harapan na ako ng masyon nila. Madilim na ang paligid. Pagbaba ko ng
taxi ay ang siya namang pagbuhos ng ulan. Wala pa rin akong pakialam. Tumapat ako
sa gate nila at saka nagsisigaw.

"CONSUNJI! ILABAS MO ANG ANAK KO!" Maluha-luhang wika ko. Kinalampag ko ang gate.
I don't care kung ipahuli ako sa pulis o sa kung sinuman. Kailangan ko ang anak ko.
"Hermes Consunji! Papatayin kita kapag hindi mo nilabas ang anak ko!"

Nanlalabo na ang paningin ko pero naaninag ko ang pigura ng isang babaeng lumabas
mula sa front door. She was wearing big glasses. Nanlalambot ang mga tuhod ko.

"Ay may tao! Kuya, buksan mo ang gate!" Pakiramdam ko ay para akong kandilang
dahan-dahang nauupos. Basang basa na ako ng ulan.

"Iy-iyong anak ko..." I was crying. Napansin ko ang isang dilaw na payong na
kumulubong sa akin. I looked up and I saw the girl who was wearing those big eye
glasses.

"Tulungan natin kuya, ipasok natin sa loob." Wika niya pa. Naramdaman kong binuhat
ako ng lalaki.

"Miss, basang-basa ka na. Naku! Dali kuya!" Wala na akong masyadong maintindihan
niyon. Basta alam ko na lang ay pumasok kami sa loob ng bahay at doon ko nakita si
Hermes Consunji na pababa ng hagdanan.

"I-iyong a-anak ko..."

----------------------------

"Sabi ko na nga ba! Kinuha mo lang si Artie sa school! Ang walang hiya ninyo
talagang magkapatid!"

I rolled my eyes as I listen to Bathseeba's rants. Nasa loob kami ng guest room
noon habang inaalagaan niya si Nina. Tulog ito sa queen sized bed. Napalitan na ni
Bathseeba ang damit niya, nilagyan pa ng hipag ko si Nina ng Kool Fever sa noo. Si
Ares naman ay nakaupo sa sofa na nasa harapan ng kama.

"Bakit kasama ako?" Ares asked Bathseeba. Bathseeba gave him the death glare. Hindi
naman kumibo si Ares.

"Akin si Artie!" Wika ko pa kay Bathseeba. "Wala nga siyang karapatan! Hindi naman
siya ang nanay!"

"May point si Hermes, Bathseeba." Ipinagtanggol ako ng kapatid ko."Kahit si Hera ay

ganito rin ang sasabihin."

"Natural! Magkakaugali kayo! Fucking, Asshole, Bitch! Kahit saan tingnan, kayo ang
magkakampihan. Sana naman Hermes, isipin mo na inalagaan niya ang anak mo kahit
hindi siya ang nanay. Kung gusto mong makuha ang anak mo, be nice to her! That's
the leat thing you can do!" Singhal niya pa sa akin. Umiling na lang ako at lumabas
ng silid na iyon. Mali ako. Dapat pala hindi ko na sinabi kay Nina na nasa akin si
Artie. Dapat ay itinakas ko ang anak ko. Walang isang salita si Nina. She said that
it'll be tonight.

"Hermes?" Narinig ko ang tawag ni Artie. Agad akong lumapit sa kanya. I found her
in the middle of the corridor, lurking around. She was smiling.

"Nasaan si Papa Lukas?" Tanong niya sa akin. Kinarga ko siya at dinala sa kwarto na
inilaan ko para sa kanya. I made her sit on the bed.

"Hermes, namimiss ko na si Mama. Hindi ba siya tatawag? Hindi ko pa siya

nakakausap. Tawagan mo siya dali!" She even said. Umiling ako. Ayoko nang ibalik si
Artie kay Nina. She is mine. My blood is in her veins and no matter how selfish I
am - anak ko si Artie at ako ang mas may karapatan sa kanya.

Nakipagkwentuha ako kay Artie hanggang sa makatulog siya. Nang masiguro kong
malalim na ang tulog niya ay lumabas ako ng silid niya at nagtungo sa guets room
kung nasaan si Nina. I found her sitting up - parang kinikilala niya ang buong
paligid. Pumasok ako sa silid niya at in-lock ang pinto. Her eyes widened when she
saw me.

"Nasaan si Artie? Bakit mo siya kinuha?" She was on the verge of crying. Nilapitan
ko siya at tiningnan maigi.

"Tulog na siya. Pero hindi mo na siya makukuha sa akin. Bukas na buka ipapahatid
kita sa inyo. Pwede ka nang hindi pumasok sa trabaho. Nasa akin naman na ang anak
ko."

"H-hermes, wag mong gawin sa akin ito. Si A-artie lang ang meron ako."
Nagmamakaawang wika niya.

"Wala akong pakialam. Ayoko sa lahat ang tanong hindi marunong tumupad sa usapan.
You said tonight. You didn't come."

"M-may s-sakit ako..." Mahinang wika niya.

"Do you think I care?!" He asked. "Dapat inalagaan mo ang sarili mo para sa gabing
ito! Putang ina, Nina! Akin na ang anak ko at wala kang magagawa doon!"

Napahagulgol siya. Tiningnan ko lang siya. Ang tagpong iyon ang nabungaran ng kung
sinuman ang pumasok sa loob ng silid. Tiningnan ko ang tao - nakita ko si
Bathseeba. Galit na galit ang mukha niya pero hindi siya mag-isa. Nakita kong hawak
niya ang kamay ni Artie - nakairap sa akin ang mga mata niya. Tinakbo niya ang kama
at saka yumakap kay Nina.

"BAD KA, HERMES! INAAWAY MO ANG MAMA KO! I HATE YOU!"

10. Mine
I woke up in a room that is not familiar. Kung may isang bagay na pamilyar sa akin
iyon ay ang mukha ni Artie sa tabi ko. She was sleeping like a little girl that she
is. Nakangiti siya habang tulog na tulog. Hinaplos ko ang noo niya. Habang
nakatitig ako sa kanya ay napupuno ng what ifs ang isipan ko. What if hindi ko siya
inalagaan at namuhay na lang ako sa Silicon Valley at tinupad ang mga pangarap ko?
Wala ako dito ngauon. Siguro ay may anak na kami ni Jethro, masaya at may sarili na
kaming negosyo. I sighed. Bigla ay naalala ko si Jethro. Jethro Higgins is half
american, half pinoy. I met him at the university way back. We dated for two years
after two years, he asked for my hand in marriage. Pagkatapos ng graduation, doon
sana kami magpapakasal. Simple lang ang naiisip naming kasal noon - we'll go to
Vegas and get married in a church there. We just wanted to have a family together -
we wanted to build a life with each other - pero nagbago iyon dahil sa isang tawag
ni Nita. Hindi na ako nakabalik. I just ended things with him via phone call and I
never contacted him again. Ilang gabi ko ring sinasabayan si Artie sa pag-iyak -
siya dahil gutom, ako dahil kay Jethro.

Si Jethro ang nag-iisang lalaking minahal ko at nawala siya sa akin dahil kay Nita.
I touched Artie's face. How can I love something this much - hindi man lang nga
siya sa akin. Hindi ko alam kung bakit mahal na mahal ko si Artie. I cried again
while staring at her.

"I love you so, so much, Artie." I said to her. I even kissed her forehead.
Naulinigan ko ang pinto na bumukas. Napatayo ako. Naalala ko si Hermes. Baka siya
ang pumasok. Baka kunin na niya sa akin ang anak ko. I was gasping out of fear.
Pero lumuwag ang paghinga ko nang makita ko ang babaeng tumulong sa akin kagabi.
She was wearing a blue sleeveless dress - ngayon ko lang napansin na malaki pala
ang umbok ng tyan niya. Marahil ay buntis siya. She was wearing a pair of tanned
sandals. Nakalugay ang buhok niya tapos suot pa rin niya ang salamin na iyon. She
smiled at me.

"Good morning, Nina. Check ko lang kung nilalagnat ka pa."

"Si-sino ka?" I asked her. She made a face.

"Inire ako ng Nanay ko, hindi ako sinuka, ikaw talaga." She even giggled. "Ako si
Bathseeba. Gusto mo idemanda natin si Hermes, may kaibigan akong abogado. Magaling
iyon!" Buong pagmamalaking wika niya sa akin. I just sighed and sat up.

"Kapatid ka rin nila?" Umiling siya sa akin.

"Asawa ko si Ares." She giggled again. Inilagay niya ang thermometer sa kilikili ko
at saka tinitigan ako.

"Abogado ang asawa mo. Hindi iyon papayag na idemanda ang kapatid niya."

"Abogada ang best friend ko, si Maria Mercedes Yutingco - Samson. Number two sa New
York Bars. Number six sa Philippine Bars! Matalino iyon! Papasabugin niya si
Hermes!"
Hindi ko alam kung bakit natatawa ako sa kanya. I find her very funny. Kahit paano
ay gumagaan ang loob ko. Para kasing kakaiba siya. Medyo may tama.

"Alam mo, Nina. Huwag kang matakot kay Hermes. Kapag may time ka, hambalusin mo ng
bangko sa mukha ko kaya man ngudngod mo sa makina ng lambo niya nang matahimik!
Kung busy ka naman smash mo ang kanyang potoytoy nang hindi na tigasan! Ang
problema sa mgakapatid na iyan akala mo regalo sila ng Panginoon sa mga kababaihan!
Ke papanget naman!" Para bang gigil na gigil siya habang sinasabi niya ang mga
salitang iyon. She looked at me again. "Wag mong santohin ang Consunji, Nina. Huwag
kang papatalo kay Hermes." Kinindatan niya ako. Para bang nagkakaroon ako ng lakas
ng loob habang naririnig kong sinasabi niya iyon. Hindi ko maintindihan kung bakit
but somehow, it changed my thinking. Napangiti ako. Maya-maya ay may pumasok na
namang kung sino sa guest room na iyon. Tulog pa rin si Artie.

"Ma'am, kakausapin daw po kayo ni Sir Lukas." Wika ng maid na pumasok. Napanganga
ako. Bakit ako kakausapin? Ayoko - wala akong damit. Parang nabasa ni Bathseeba ang
isipan ko. Pinakusapan niya ang maid na kumuha ng damit niya sa silid nilang mag-
asawa. Hindi naman nagtagal ay dumating muli ang maid at pinagbihis na niya ako.

I wore a pair of blue demin skinny jeans and a flowy flowery blouse. Malamig iyon
sa katawa. Hinayaan kong nakalugay ang buhok ko. Habang nakatingin ako sa salamin
ay napansin kong mugtong-mugto pala ang mga mata ko.

Nang matapos akong mag-ayos ay lumabas ako ng bathroom nakita akong naglalaro na si
Bathseeba at si Artie. They are playing nanay tatay. Tawa nang tawa si Artie habang
nakatingin siya kay Bathseeba. I cleared my throat.

"Mama! Mama! Ang pinaka magandang mama sa mundo! Mahal kita!" Tumayo siya at bumaba
ng kama sabay lapit sa akin. She hugged me. Kinarga ko siya.

"Bumibigat ka na, be. Dapat hindi ka na mag-milk sa gabi." Biro ko pa. Ngumuso
siya.

"Eh, milo na lang mama."

"Wag na din. Saka babawasan ko na ang gummy bears mo." Biro ko pa.

"Mama naman eh! Jinojoke mo ako, mama! I love you, Mama! Wag ka nang iiyak ha!
Hindi ko bati si Hermes. Bad siya."

"Oo! Bad siya!" Sigaw pa ni Bathseeba. Napailing naman ako.

"Be, hindi ganoon. Bad iyan. Diba, papa mo si Hermes. Dapat hindi ka galit sa
kanya."

"Eh pinapaiyak ka niya!"

"Be, may mga bagay sa mundo na hindi mo pa maiintidihan ngayon - kahit na gaano ka
man katalino. I want you to love your father. He is after all the reason why you
are here. Love him, respect him - just like how you love me." Hinapalos ko ang
mukha niya. She just pouted tapos ay nag-cross arms na naman siya. Natawa nang
malakas si Bathseeba sa ginawang iyon ni Artie.

"Manang-mana ang anak ni Hermes sa tyahin niyang pasmado ang bibig!"

Hindi ko alam kung anong sinasabi ni Bathseeba but she seemed so very fond of
Artie's gestures. Ipinaalala na lang ni Bathseeba na kailangan akong kausapin ni
Sir Lukas. Ibinaba ko sa kama.
"Mama, sasama ako. Magkikiss ako kay Papa Lukas!" She said to me. Napatango na lang
ako. Natagpuan ko ang sarili kong naglalakad sa mahabang hall way at tinutungo ang
library sa dulo niyon. Nang makapasok kami ni Artie ay natagpuan ko si Sir Lukas at
si Hermes na tila seryoso ang pinag-uusapan.

"Papa Lukas! Good morning!" Malakas na sigaw ni Artie. Natiglan ang dalawa. Nagulat
ako nang tumalon si Artie kay Sir Luke para magpakarga. Sir Lukas laughed.

"Good morning my little Yvangeline! How was your first sleep over at the Apollo
mansion?"

"Papa, nakita ko iyong kurtina, gumagalaw siya sa remote! Ang galing tapos maraming
bird sa garden tapos papa bakit si Ares lagi nakasimangot tapos Papa iyong malaking
picture sa living room, sabi ni mang si Mama Apollo siya, ba't ang ganda - ganda
niya, papa?"

"Siyempre Artie, she's my queen." I sighed. May kung anong init ang dumapo sa puso
ko nang marinig ko ang sinabing iyon ni Sir Lukas. Mukhang mahal na mahal niya
talaga ang kanyang asawa. He was looking at Artie with so much love in his eyes.
Muli ay naisip ko na sana ay kaugali na lang ni Hermes ang Papa niya -- napakabait.

"Good morning, Sir." Bati ko nang tingnan niya ako. He smiled at me. Ibinaba niya
si Artie at saka pinagsabihan ito.

"Apo, would you be a doll and look for your Aunt Bathseeba and stay wiyh her for a
while. Mag-uusap lang kaming tatlo."

"Okay papa! Kiss kita!" She kissed Sir Lukas' cheeks at saka tumakbo na palabas ng
silid. Inirapan niya pa si Hermes bago tuluyang umalis.

Pinaupo ako ni Sir sa kabilang dulo ng table. Magkaharap kami ni Hermes ngayon. His
eyes were so dark.

"APOLOGIZE to Nina for what you did, Atlas." Maawtoridad na wika niya kay Hermes.
Hindi kumibo si Hermes tapos ay binalingan niya ako.

"I will never apologize to her. Siya dapat, Pa. Itinago nila ang anak ko."

"Bakit ka sa akin galit?" Tanong ko. Iyon ang ikinapagtataka ko. Bakit siya galit
na galit sa akin? "Kay Nita ka dapat magalit dahil siya ang nagtago sa anak mo!"
Napatayo ako. "I gave up everything just for Artie and I don't deserve to be
treated like this! You should be thankful!"

Napatayo na din si Hermes. Nabigla ako nang sampalin niya ako pero mas nabigla ako
ng sapakin si ni Sir Lukas.

"No one gave you the right to hit Nina or any other girl, Hermes! Your mother
didn't raise you like that!" Sigaw ni sir sa kanya. He was just shaking his head.

"I will never apologize. Disown me if you want, Papa. But I'll never apologize."

-----------

"Huu! Makapal talaga ang mukha ng Hermes na iyan! Nakakagalit!"

Napapangiti na lang ako habang kausap ko si Bathseeba. Hindi ko alam kung bakit
bigla na lang siyang lumitaw sa Consunji Securities noong araw na iyon. Ang sabi
niya ay kasama niya si Ares - nasa office daw ito kaya naisip niyang gumala sa
building at natagpuan niya akong kasama si Caren sa employee's lounge. Nagpaalam si
Caren sa amin dahil babalik na siya sa trabaho, habang naiwan kami ni Bathseeba
doon. Halos siya na nga ang kumain ng baon kong itlog na pula at kamatis. Sabi niya
iyon daw yata ang pinaglilihian niya.

"Wala ka bang pasok?" Tanong ko sa kanya.

"Wala. Nakaleave na ako simula pa noong isang linggo. Ayaw na kasi ni Ares na
magtrabaho ako at napapranoid baka daw malaglag ang triplets namin." Tatawa-tawang
sagot niya. Nanlaki ang mga mata ko.

"Triplets?!"

"Hindi pa naman sure. Nag-iilusyon lang iyon kasi nga three times a day kami."
Humagikgik siya. Namula ang mukha ko sa narinig ko sa kanya. "Anyway, huwag mong
alalahanin si Hermes. Titiklop iyon sa'yo! Mas alalahanin mo si Artie. Alam mo
mahal na mahal nila si Artie. Unang apo kasi siya ng mag-asawa. Si Ares nga kagabi,
sinasabi niya na nakakahinayang na hindi nga naman na nakita ni Mama si Artie -
sila iyong magkamukha." Wika pa niya sa akin. Napapangiti lang ako. Alam ko naman
na mahal nila si Artie. Kitang-kita ko kung gaano at kung paano. Alam ko rin na
gusto nilang makasama ang bata - wala naman akng reklamo doon. Kaya nga lang kapag
naiisip ko na kukunin nila at hindi ibabalik sa akin ay natatakot ako.

Kung kakausapin lang naman sana ako ni Hermes nang maayos. Palagi kasing galit ang
nauuna sa kanya.

"Ay! Sumama ka sa akin sa show room, may exhibit nga pala ngayon para sa mga baging
investors." Yakag niya pa sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko at hinatak ako.
"Nandoon si Ares, aasarin ko siya. Ikikiss ko siya na amoy itlog na pula ang bibig
ko! Sira ulo iyon eh!" Humagikgik siya. I realized that Bathseeba is very playful.
Nakakatuwa siyang kasama.

Sumakay na kami ng elevator at nagtungo sa showroom. Daldal lang siya nang daldal.
Sa kanya ko nalaman na hanggang ngayon - halos isang linggo na ang nakakaraan ay
hindi pa rin nag-uusap si Hermes at Sir Lukas. Galit na galit kasi si Sir kay
Hermes dahil sa pagsampal niya sa akin. Bigla ay napatingin ako kay Bathseeba.

"Sinampal ka ba kahit kailan ni Ares?" Naisip kong itanong. She smiled at me.

"Hindi. Pero one time, sinakal niya ako sa sobrang inis niya sa akin. Ganoon naman
yata silang magkakapatid, mabibigat ang kamay. Si Hera nga palaging nasasapak iyang
dalawang iyan." I just smiled. Sana magkaroon ako nang lakas ng loob para maging
matapang sa harapan ng lalaking umaapi sa akin. Natatakot kasi ako para kay Artie.
Hindi ko na nga magawa ang plano ko na pabagsakin siya mula sa loob.

We arrived inside the showroom. Marami nang tao. Napapangiti ako habang tinitingnan
ko ang iba't-ibang secruty machines na gawa ng Consunji. It was amazing. Bigla ay
naalala ko ang naging buhay ko sa Silicon Valley. I used to be behind the machines
- building them,. making them move. Nakakadama ako ng kakaibang adrenaline.

I roamed around. Tumapat ako sa isang pen device. It was a hidden camera na may
voice recorder sa loob. Gawa iyon ng kompanya. Natutuwa ako. it was like paradise
for me. Sa kakaikot ko, I stumbled upon Hermes Consunji. He was wearing a gyar
three piece suit while talking to some investors. Napasimangot siya nang makita
ako.

"The fuck are you doing here, bitch?" He hissed at me. Napamulagat ako. Aalis na
lang sana ako nang bigla ay may naisip akong sabihin sa kanya.
"Bakit ba sa akin ka galit? Maybe you're too horny that's why you're so touchy.
Ikaskas mo sa pader iyan." I crossed my arms. Napanganga siya. Narinig kong
nagtawanan ang mga kausap niyang investors. His face turned red. Hinila niya ako. I
was feeling devilish that time. I looked at him. I wrapped my arms around his neck
and grind my hips a bit. He gasped.

"What are you doing, Nina?" He held my left arm.

"You want a piece of this, Hermes?" Pinagapang ko ang kamay ko sa buhok niya.
Malapit na malapit na ang katawan ko sa kanya. I could feel his hot breath on my
neck. Mukha talagang nagpipigil lang siya. Nasa gitna kami ng show room and people
might see us but I don't care. I wanted to know how much power I have in him kapag
ganito ako sa kanya. Naisip ko na bakit nga ba hindi ko akitin si Hermes?
Pasasabikin ko siya ng sobra tapos ay sisigurhin kong gagawin niya ang lahat ng
gusto ko. Dapat ay noon ko pa naisip iyon.

I watched him. He was poker faced but that thin between his legs is saying
otherwise. I just grinned.

"You want a piece of me, diba, Hermes..." Bulong ko sa tainga niya. I sawe him bite
his lip. He moved closer at noong malapit na siya at lumayo ako. Nakangisi. Alam ko
na kung anong gagawin ko. I was grinning so wide. Matatalo ko si Hermes. Sigurado
ako, makukuha ko ang anak ko.

Palayo ako nang palayo sa kanya. I was actually teasing him. Pero habang lumalayo
ay may nabunggo na naman akong kung sino. Napakagat-labi ako.

"Oh, I'm sorry." Wika ko. Humarap ako. Sinabayan siguro ako nang taong nabunggo ko.
I looked up and I couldn't imagine how surprised I was when I finally recognize
those familiar brown eyes that was staring at me.

"My Eternity..." He whispered. I swallowed. Iyon ang tawag niya sa akin noon.
Standing before me is no other than Jethro Higgins. Napaawang ang mga labi ko. I
was about to say his name when Hermes spoke.

"You mean, MY ETERNITY." Napatingin ako sa kanya. What the hell is wrong with him?

11. Baby daddy's competition

"Anla! Mama, bakit iniirapan ka noong mama sa may reception?"

Walang pasok si Artie nang araw na iyon kaya isinama ko na muna siya sa trabaho
dahil nagsisimula nang mag-empake si Nanay para sa bahay na binili ni Hermes. Wala
naman akong magagawa kundi ang lumipat doon pero buo ang plano ko na akitin siya
para makita niya ang hinahanap niya. Tama si Bathseeba, hindi ako dapat matakot
dahil wala naman akong ginagawang masama. Tiningnan ko si Artie, maaga pa noon at
kapapasok ko pa lamang sa building. Hawak ko ang kamay niya. I was wearing a pencil
cut skirt and a sleeveless blue blouse. I le my hair fall and I put some color on
my lips. Hindi ko alam kung dahil pa ba sa trabaho kaya nag-ayos ako o dahil sa
posibilidad na makita ko si Jethro sa office ngayong araw.

Natuwa talaga ako nang muli ko siyang makita pero kasabay noon ay nabwisit ako kay
Hermes. Kung tawagin niya akong My Eternity akala niya ay pag-aari niya ako. Iyon
naman talaga ang tawag sa akin ni Jethro noong mag-boyfriend pa lamang kami. I
smiled.

"Mama!" Tawag ulit ni Artie. "Mama masama iyong irap sa'yo noong mama!" Napatingin
na ako sa direksyong tinuturo ni Artie. Nakakunot pa ang noo ko. Muli ay napaawang
ang labi ko nang makita kong nakatayo si Jethro sa may receptionist habang
nakatingin sa akin. His hair had reach his jaw line - naalala ko noong nasa Silicon
Valley kami, mas mahaba pa ang buhok niya pero hindi pangit tingnan. His long hair
fits him, he looked manlier now. Napansin ko rin na lumaki ang katawan niya. Noon
kasi ay payat lamang siya. He was wearing an off white polo shirt and a pair of
denim pants. Mukha siyang model na hinugot sa magazine at pinaglakad sa harapan ko.
Bigla ay napansin kong lumalapit siya sa amin ni Artie. Hinatak ni Artie ang skirt
ko.

"Mama, takbo na tayo baka hold-up ito!"

"Artie!" Natawa ako sa sinabi niya. Kung minsan, sobrang wild ng imagination ng
anak ko.

"Good morning, Nina." He greeted me. His American slang was really thick.
Napapakagat-labi ako. "How was your sleep. Did you had any sleep at all- cause I
didn't." Tuloy na wika niya. Noon namula ang pisngi ko.

"It was fine, Jet. How's your stay here?"

"Hey, JOE!" Sigaw ni Artie na nagtatalon pa.

"Artemis!' Bawal ko sa kanya.

"Karga mama, dali!" Napailing ako at kinarga ko naman si Artie. Napatingin sa kanya
si Jethro. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko o kung paano ko sasagutin ang
tanong na alam kong kasunod nang lalabas sa bibig niya.

"Hey..." He smiled at Artie. Artie waved at him. Ginulo niya ang buhok ni Artie.

"Mama, bakit blonde siya? Mama, baka hold -up niya tayo."

"Be, hindi siya holdaper. Bakit mo ba naiisip iyan?" Pinipigilan kong mapahagikgik.

"Is she you mommy?" Tanong ni Jethro na kay Artie nakatingin. Artie wrapped her
arms around my neck and hugged me tightly.

"Oo, akin siya! Mama ko siya! Bakit?! Wag mong aagawin ang mama ko! She's mine!"
Napanganga ako sa sinasabi ni Artie - I find it cute though pero dapat ay hindi
niya sinasabi iyon. Naalala ko iyong mga times na may kausap akong ibang bata o
kargang iba - nagagalit siya. Selosa kasi ang anak ko. Hindi ko alam kung bakit
siya ganoon, hindi naman ako selosa, siguro naman niya sa amain niyang napakasama
ng ugali.

"Easy girl." Jethro laughed. Binalingan niya ako. "My - I mean, Eternity..." He
smiled. "Can we talk after work or during lunch time, whatever time you like - just
talk to me cause I really wanna catch up..."

"Sorry, Jet. Maybe next time." Wika ko sa kanya. Tinalikuran ko siya at saka
nagtuloy sa programming division. I sat on my table. Si Artie naman ay iniupo ko sa
mesa ko.

"Be, wag kang magulo dito ha."

"Mama, sino iyon, bakit inaaya ka niyang mag-date? Bakit kilala ka niya? Friend mo
ba iyon? May gusto siguro iyon sa'yo, Mama. Ayaw ko sa kanya. Ayaw kong naagawan.
Hmp!" Artie did her signature move - she crossed her arms and pouted her lips.
Napailing ako.

"Malapit na akong magalit, Artemis. Anong sabi ko sa'yo? Diba sabi ko be nice and
be friendly? Why are you acting like a spolied brat?" I hissed at her. Lumambot ang
ekspresyon ng mukha niya tapos ay nagyuko ng ulo.

"Sorry mama..." Humikbi pa siya.

"The next time you see Jethro, apologize to him for what you did. Do you understand
me, Artemis?" Kapag galit ako sa kanya ay binubuo ko ang pangalan niya. I was just
staring at her.

"Opo, mama. Sorry po."

"Okay. Now be good or else, papaluin kita. Sige na. Maglaro ka na doon." Wika ko
pa. She kissed my cheeks and went down on the floor. Nagpaikot-ikot na siya sa loob
ng division namin habang ako ay nagtatrabaho. Hindi naman ako maka-focus kasi
naiisip ko si Jethro. Hindi ko naman akalain na magkikita pa kami. Ang buong akala
ko, hindi na magtatagpo ang mga landas namin. I sighed.

I looked at Artie. Naiisip ko na kung hindi ko siya inako, masaya na talaga ako
ngayon. Masaya naman ako kasama siya sa buhay na meron ako - pero alam kong mas
masaya sana kung sakaling sarili ko ang pinili ko - kaya lang, mas pinili ko si
Artie dahil mas kailangan niya ako...

"Anak!" Tawag ko sa kanya. She looked at me. "I love you, be, so much."
"I love you too, Mama!"

-----------------------

"Bakit busangot ang mukha mo, Kuya?"

Binato ako ni Ares ng cumpled paper tapos ay pinagtawanan ako. Napakunot lalo ang
noo ko. Naiisip ko kasi si Nina at ang Higgins na iyon. Bakit sila magkakilala? Why
did he look at Nina like that? Hindi ko alam pero gusto kong malaman. Habang nag-
iisip ay narinig kong nag-ring ang I-phone ko. I answered the call - it was Gianna.

"Hey, G." I greeted. Napatayo ako nang maintindihan ko ang bawat katagang sinasabi
niya. Hera is in labor. Delikado na naman ang buhay ng kapatid ko. Napatingin ako
sa direksyon ni Ares na para bang naaalarma rin.

"Hera?" He asked na para bang nababasa na niya ang iniisip ko. Tumango lang ako at
halos sabay kaming lumabas ng opisina. Halos paliparin ni Ares ang sasakyan niya
habang nagbabyahe kami. Hindi rin siya mapakali. Ako naman ay kinakabahan sa tuwing
maiisip ko na maaring mawala na naman sa akin ang kapatid ko. I was still
vulnerable about our deep loss at hindi ko matatanggap kapag pati si Hera at ang
pamangkin ko ay nawala sa amin.

"Kasalanan ito ng Hades na iyon!" Ares hissed. "Kapag nakita ko siya ibabaon ko
siya sa impyerno!" Tama si Ares. Kasalanan ni Hades ang lahat. Nabuntis ang kapatid
ko, nawala siya na parang bula. I don't like him for my sister. I hate him. If
something happens to Hera I will fucking kill him!

Nakarating kami sa ospital. Wala pa man ay natatanaw ko na ang pigura ni Hades.

Halos sabay pa kami ni Ares na napakuyom ang palad. Nakita kong sinampal ni Gianna
ng telepono sa mukha ang kapatid ni Hades na si Zeus Vejar.

"G." I called her.

"Kuya Hermes, Ares! Shes inside, nag-spotting na naman siya." Nakita kong nanlaki
ang mga mata ni Gianna nang sakalin ni Ares si Hades.

"Putang ina kang gago ka!" He hissed. Hinawakan ko si Ares sa balikat at pilit
siyang inilalayo kay Hades.

"Ares ano ba? Kumalma ka nga!" Sigaw ko sa kapatid ko. Si Ars ang palaging mainit
ang ulo sa aming tatlo. Lahat dinadaan niya sa alit - lalo na kapag may kinalaman
kay Hera.

"Kapag may nangyari sa Ate ko, mapapatay kita talagang, Vejar!" Wika pa niya.
Pil;it ko siyang kinakalma. I was just shaking my head. Kalmado lang ako - kahit na
noong namatay si Mama ay kalmado pa rin ako. Napakasakit ng pangyayaring iyon paa
sa akin pero hindi ko ipinakita sa kahit na kanino na nanghihina ako dahil na rin
sa mga panahon na iyon ay lahat sila ay mahina. I needed to be strong for the
family. I cried - one or trice but I had to look after my two siblings at ngayon
na may nangyayari na naman kay Hera ay gusto ko talagang patayin mismo si Vejar.
Nakaupo lang kami sa waiting are. Si Gianna ay palakad - lakad ako naman at tahimik
lang. Maya-maya ay nakita kong dumarating si Bathseeba. May pag-aalala sa mukha
siya. Nang makita si ni Ares ay mabilis itong tumayo at yumakap sa asawa niya.

"Aww, ang baby ko, damulag na naman." Naupo silang dalawa sa tapat ko. Napapangiti
ako - it was very unusual for Ares to at like that - alam ko, kapatid ko siya. I
guess marriage softened him.
Lumabas na ang doctor. Lahat kami ay napatayo. We just listened to what he had to
say ad we were all shocked to find out that Hera had twin boys. It was really
overwhelming. Nang pumunta kami sa kwarto niya ay tulog pa siya. Papa was there,
Hades was there too - Papa asked him to leave at bumalik na lang kapag may malay na
si Hera. Kung ako ang tatanungin ay ayoko na siyang makita but it's Papa's call.
Hindi pa rin kami nag-uusap dahil sa nangyari noon kay Nina. Iniiwasan ko na rin
naman siya - nagtatampo ako. Kung nandito lang siguro si Mama ay mababatukan ako
noon.

"Kuya." Tawag sa akin ni Bathseeba. "Uuwi na muna kami ng baby ko. Stressed siya."
Sinabayan niya pa ng hagikgik iyon. Ngumuso si Ares.

"Uwi na tayo. Pagluto mo ko ng sinigang.' Nakaupo pa rin sila sa red couch sa

kwarto ni Hera. Bathseeba wrapped her arms around Ares.

"Pag lumabas na ang baby natin, hindi ka na pwedeng magpababy ha. Kasi may baby na
tayo, ha, Ares ha?"

"Oo na." Nakangusong wika niya. Bigla siyang ngumiti. "I love you, Batseng." He
grinned. I rolled my eyes. Naiwan kami ni Papa sa kwarto ni Hera. I felt awkward.
Huminga ako nang malalim at nilapitan si Papa na nagbabasa naman ng libro. He
looked at me.

"Father, I'm sorry." Mahinang wika ko.

"Apologize to Nina, Hermes. Sa kanya ka may kasalanan."

Hindi na ako kumibo. Nagmano na lang ako kay Papa at nagpaalam nang umalis. Nagtext
si Ares sa akin na pinadala niya ang Lambo ko sa ospital, nakita ko naman iyon sa
parking lot. I got in and drove away. Hindi ko alam kung bakit ero natagapuan ko
ang sarili kong tinatahak ang daan patungo sa bahay ni Nina.

Maybe I shuld just apologize. Noon laging sinasabi ni Mama na iba si Hera kasi anak
siya ni Lukas Consunji, ngayon naisip ko na baka ia rin ako dahil anak ako ni
Apollo Consunji and papa was right - she didn't raise me to hit women. May violent
treaks lang talaga ako. I just like being powerful over women pero hindi naman
gusto iyon ni Mama.

Maybe if I apologize, Nina will let me be a father to my daughter. I patrked my car

in front of ther gate. Pagbaba ko ng kotse ay nakita ko si Artie na lumabas ng
bahay. Nakita ko ang disappointment sa mukha niya nang makita ako. I smiled at her.

"Hey pretty." Wika ko. "Why the long face?"

"Akala ko kasi si Mama ka na. Hindi pa pala."

Napakunot ang noo ko nang marinig ko ang sinabi niya.

"Bakt, nasaan ang mama mo?"

"Sabi ni Lola, lumabas daw kasama iyong Jethro Higgins na iyon. Sabi ni Lola,
Hermes, dati daw boyfriend ni Mama iyon. Sabi ni lola, dapat daw magpapakasal na si
Mama sa kanya pero hindi natuloy kasi nag-bnreak sila. Tapos ngayon nag-date sila."
Hinawakan nia ang kamay ko. "Punta tayo doon sa Blue Horn - nandoon sila mama -
nakita ko iyong text niya sa lola ko. Halika na!" Hindi na ako nakahuma. Sumakay
kami ni Artie sa kotse ko at nagsimula na akong magmaneho. Iniisip ko ang sinabi ng
anak ko. Ex boyfriend ni Nina si Jethr - that is why they looked as if they know
each other.

Napatiim ang bagang ko. Nakaupo lang si Artie sa tabi ko. She looked mad too. Nang
marating namin ang restaurant ay nauna pang bumaba sa akin ang anak ko. I took her
hand. We walked side by side. Pumasok kami at hindi ko na kailangan maghanap
because I saw Jethro and Nina in the middle of the restaurant - eating while
laughing.

Nina was wearing a very tight black dress. Naikuyom ko ang palad ko. Bakat na ang
lahat sa kanya. Nawala sa isip ko ang paghataw ng baseball bat kay Jethro nang
marinig ko ang mahinang paghikbi sa tabi ko. I looked at my daughter and she as
crying.

"Uuwi na ako, Hermes." Tumalikod siya. Sinundan ko at saka kinaraga. I took her to
a park. Iniupo ko siya sa isa sa mg swings doon. Iyak siya nang iyak.

"Mag--asawa na si Mama. Iiwan na niya ako kasi hindi naman siya ang tunay kong
mama. Sasama na siya kay Jethro na feeling pogi tapos kakalimutan na niya ako.
Maaagaw na ang mama ko sa akin!" Mabilis ang pagsasalita niya. Nakatangin lang ako
sa kanya. I know for a fact na hindi iiwan ni Nina si Artie pero paano nga kung
magkabalikan sila ni Jethro at magpakasal? Ayokong mawalan ng Nanay ang anak ko.
Masasaktan si Artie. Alam ko kung gaano niya kamahal si Nina. Ayokong masaktan ang
anak ko. She looked at me with tears in her eyes.

"Ayoko sa lalaking iyon, Hermes. Inaagaw niya ang mama ko. Akin lang ang mama ko!
She's mine! Mine alone!"

Ginulo ko ang buhok ni Artie.

"That's my girl!" I said. Bigla siyang tumayo at yumakap sa akin.

"Diba, Papa kita? Gumawa ka ng paraan para hindi makuha ng lalaking iyon ang mama
ko! Be nice to her na kasi! She loves me naman! Papa kita diba? Dapat ikaw at ang
mama ko ang magkasama!" Napapaiyak na wika niya. Napanganga ako. Oo, Consunji si
Artie - walang duda. Anak ko siya.
12. Hindi sigurado

"Thank you for tonight, Jet. I couldn't believe that you asked around for my home
address."

Hanggang ngayon ay natatawa ako kapag naaalala ko ang bungad sa akin ni Jethro nang
magpunta siya sa akin kaninang hapon. Hindi nga ako makapaniwala na nakatayo siya
sa harapan ko habang may hawak na yellow roses at nakangiti na para bang walang
panahong lumipas. He asked me out to dinner and I was very reluctant at first dahil
ang gusto ko nga sa mga oras na iyon ay alagaan si Artie. I wanted to watch Sofia:
The Princess with my daughter but when he arrived, naguluhan ang mundo ko. Nanay
seemed to be very excited for me. Siya ang nangumbinsi sa akin na sumama kay Jethro
at lumabas. Hindi naman na ako nagdalawang isip. Nagpaalam ako kay Artie at saka
umalis.

"I'll do anything for, my Eter-- I mean for you." He said with that sexy American
accent. I just sighed. Kanina ko lang nalaman na wala pa rin siyang asawa. He said
that he is very much available and that he was pretty much still in love with his
last girlfriend - fiance - as his exact words - that was me. Ako iyon. Alam kong
ako iyon. Sinabi niya rin na ako iyon. Hindi ko nga alam kung paano ako magre-react
sa sinabi niya. Iniisip ko na baka mamaya kapag naniniwala na naman ako kay Jethro
ay umasa ako sa mga bagay na alam ko naman nang imposibleng mangyari. Noong
tinanggap ko si Artie, tinaggap ko na rin ang possibility na wala nang ma-i-in love
sa akin. Sino ang gugustuhin na magmahal ng taong may extra baggage?

"Eternity..." Kinuha niya ang kamay ko at hinagkan
me tonight. I hope there would be a next time." He
tapos ay tumalikod na. My heart is beating with so
ako ulit nakaramdam ng ganitong klaseng kasiyahan.
puso ko palabas sa bibig ko. Masaya ako.
iyon. "Thank you for coming with
said. Hinagkan ko siya sa pisngi
much happiness. Ngayon na lang
Pakiramdam ko ay tatalon ang

Umakyat na ako para makapasok sa bahay. Tulog na siguro sina Nanay at Artie. Medyo
ginabi talaga kami ni Jethro. I missed him and according to him, he missed me also
so we got caught up talking with each other. Nakakatuwa.

Madilim na sa bahay nang makapasok ako. Sigurado ako na tulog na si Nanay at Artie.
Pumasok ako sa kwarto ko para muling lumabas dahil sa gulat. Muli ay pumasok ako.
My mouth parted a bit when I saw Hermes Consunji lying on my bed with Artie in his
arms. Hindi ako makapaniwala. Nangyayari ba talaga ito? Bakit dito siya natulog?
Dahan-dahan akong lumapit sa kanilang dalawa. Regular ang paghinga nila. Hinaplos
ko ang mukha ni Artie. Nagkuyos siya ng mata at saka nagmulat. Namilog ang mga mata
niya nang makita ako. She stood up, naghikad siya at saka pinagkrus ang kanyang mga
braso.

"Saan ka galing, mama? Uwi ba ito ng matinong babae?" Hihikab-hikab na tanong niya.
Nanlaki ang mga mata ko.

"Nanay mo ako pero tinatanong mo ako niyan?"

"Hmp! Eh kasi naman, bakit ka sumama sa mamang iyon mama!" Napapadyak pa siya na
naging dahilan nang pagbangon ni Hermes. He sat up - he looked a bit disoriented.
Nagpalinga-linga pa siya tapos ay dumapo ang tingin niya sa akin.

"Hey, Nina. I'm very sorry."

Lalong tumaas ang kilay ko. Kung may makakakita siguro sa akin ay iisipin na
airport na ang noo ko. PInatataas ng mag-amang ito ang kilay ko. Hermes shook his
head and went back to bed. Hindi naman siya hinayaan ni Artie na makatulog muli.

"Papa! Gumising ka na diyan!"

I was a bit suprised hearing Artie call him Papa. Ang akala ko hanggang ngayon ay
Hermes pa rin ang tawag niya sa lalaking ito. I sighed. Siguro ay dapat masanay na
ako. Iyon naman kasi ang totoo.

"Papa! Mama may sasabihin sa'yo ang papa kong super gwapo!" Malakas na sigaw ni
Artie. Nagtatalon pa siya sa kama. Pinipigilan ko siya pero tumigil lang siya nang
tumayo si Hermes. Hinawakan ni Artie ang braso ko. "Mama, may talent si Papa!
Naggagalaw iyong abs niya!"

Gusto kong matawa pero hindi ko magawa lalo na nang hubarin ni Hermes ang polo
shirt niya. Gusto kong mapakagat ng labi lalo na nang makita ko ang abs niya. I
just sighed. He had an eight pack abs and a perfcelty chiseled chest and tanned
skin. Ang sarap - dilaan...

Sinaway ko ang isipan ko sa tipo nang takbi nito. I just shook my head. "Magdamit
ka nga! Nakakahiya sa bata!" Saway ko din sa kanya.

"Mama! Sabi ni Papa bukas daw mag-family day tayo! Saturday bukas! Wag kang
tatanggi!" Sabi pa ni Artie. Hindi ko maintindihan kung anong masamang hangin ang
dumapo sa anak ko at ganito na siya makipag-usap ngayon sa ama niya.

"Artie, gabi na, magsleep ka na ha." Hinaplos ko ang buhok niya. Hinatak na naman
niya ang kamay ko. "Dito ka mag-sleep. Tabi tayo ni Papa! Ako sa gitna, Mama. Lika
na!" Wala akong nagawa sa paghatak ni Artie sa akin. We ended up lying down the
bed. Ako, si Artie tapos si Hermes. I know that he was still awake. Artie put her
little arm around me, iyong malaya niyang kamay ay inilagay niya kay Hermes.

"Yehey! Happy ako. May mama at may papa! I have a happy family!" She kissed my
cheek and then she turned to Hermes. Which made me laugh when I heard what she had
to say.

"Papa kita pero pangit ka pa rin. Goodnight po!"

I looked at Artie. She had that ridiculous smile on her face na para bang
kuntentong-kuntento siya. Napadako ang tingin ko kay Hermes. Nakapikit na siya.
Napaawang ang labi ko. He is indeed a good looking man, his lips, his nose, eben
the way he breathes is beautiful. I was savoring this moment of him being really
quiet pero bigla siyang nagsalita.

"I really am sorry, Nina. For hitting you and for trying to steal Artie away from
you."

Hindi ko alam pero ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

----------------------------

The next morning, I woke up still wearing taht dress I wore for my date with
Jethro. Nang magmulat ako ng mga mata ay si Artie na lang ang katabi ko. Natutulopg
pa rin siya. Kinumutan ko si Artie dahil medyo malamig na. I looked at the wall
clock and I realized that it was still early. Five-thirty pa lang nang umaga. Hindi
ko alam kung bakit nagising ako nang napakaaga at hindi ko rin alam kung nasaan na
si Hermes. Malamang umuwi na iyon. Bumangon ako. Naisip ko kasing magpalit na ng
damit dahil nanlalagkit na ako. Hindi nga ako makapaniwala na nakatulog ako ng
ganito ang suot. Habang naliligo ay iniisip ko ang sinabi sa akin ni Hermes kagabi.
Totoo ba iyon o nananaginip lang ako? I shrugged. Hindi ko maintidihan si Hermes.
Magulo ang utak niya - mas magulo pa sa buhok ko sa kilikili.

Nang matapos akong maligo ay nag-ayos ako. Naisipan kong magluto na ng almusal para
pagkagising ni Artie at ni Nanay ay kakain na kami. Habang palabas ng kwarto ay
dinampot ko ang cellphone ko, napangiti ako nang mabasa ko ang text ni Jethro.

Good Morning, Eternity. Missed you. See you soon.

Ang ganda nang araw ko. Alam ko naman kung anong nararamdaman ko. Alam kong mahal
ko pa rin si Jethro. Wala pa naman kaming closure at wala pa naman siyang sabit -
baka pwedeng magka-chance kaming dalawa. Baka pwedeng kaming dalawa na lang. I so
wanted to ask him that last night pero baka naman kasi masyadong mabilis. He said
that we needed to catch up and I also want that - sana may kausnod pa at sana pwede
pa talaga.

Umaasa ako. Mahal ko kasi si Jethro, I never loved anyone after him. Iniisip ko nga
noon na baka hindi na ako magmahal pang muli dahil siya lang ang nasa puso ko.

I went to the kitchen to look for something to cooki. Kinuha ko sa ref ang isang
pack ng chicken franks at ilang pirasong itlog. Magsasangag din ako ng kanin tapos
ay gagawa akong ng chicken sandwich para kay Artie. I was in deep thought - iniisip
ko si Jethro habang nagluluto. I am still so in love with him.

"Good morning." Wika ng isang tinig sa aking likuran. I looked back.

"Good mor---" Hindi ko maituloy ang sasabihin ko nang makita ko si Hermes sa

harapan ko. He was half naked. Naka-boxer shorts lang siya. Basa ang buhok at
kaamoy ng baby soap ni Artemis. I swallowed.

"Pucha naman, Hermes! Bakit ba ang hilig mong ibalandra iyang abs mo?!" Naiinis na
tanong ko. He just grinned at me.

"Pupunta ako sa sasakyan ko, kukunin ko ang damit ko, anong gusto mo, maghubad ako
habang naglalakad?" Tudyo pa niya sa akin. I just sighed. Ang akala ko umalis na
siya. Akala ko lang pala iyon. Pinanood ko siya habang papalabas ng pinto.
Napalitan ni Hermes si Jethro sa isipan ko. Naiisip ko na nnaman kung bakit siya
humihingi ng tawad sa akin kagabi. Totoo nga kaya iyon o baka naman ginagawa njiya
lang dahil may plano siyang iba? But why would he do that? Ganoon ba siya ka-
ruthless? Napabuntong hininga ako nang maalala ko ang pananakit niya sa akin.

Oo, ruthless siya. He is that ruthless kaya dapat hindi ako magpapaniwala sa mga
sinasabi niya. Hindi ako dapt maniwala sa sorry niya. He's a jerk and he'll be a
jerk forever.

Inihanda ko ang mesa kasabay noon ay hinihintay kong bumalik si Hermes. Matagal na
kasi siyang nasa labas - naisip ko na naman na baka umuwi siya. I grinned at
myself when I realized that I was actually waiting for him to come back. binawalan
ko ang sarili ko. I don't want him infiltrating my mind. I'm at peace when he's not
around. Mas gusto kong mapag-isa kasama si Artie kaysa ang nasa isipan ko ang
demonyong lalaking iyon.

Napapalatak ako nang makita ko siyang papasok sa loob ng bahay. He was wearing a
pair of khaki shorts and a plain blue v-neck shirt. May nakasabit na rayban sa t-
shirt niya. Habang nakatingin ako kay Hermes ay pakiramdam ko ay nag-slow motion
ang lahat. Pakiramdam ko kaming dalawa lang ang tao sa mundo. He was looking at me
and my heart is literally skipping a beat. I wanted to gasped out loud. Huminto
siya sa harapan ko tapos ay ngumisi. I saw his face getting closer and closer -
hindi naman ako makagalaw. Napaawang ang labi ko.

Is he going to kiss me? I was thinking of that. I was thinking of pushing him away
pero hindi naman ako makagalaw. Parang na-stuck ako sa kung saan. Parang may glue
ang mga paa ko.

"Hoy! Ano iyan! Ayeee!'

Halos mapasigaw ako nang marinig ko si Artie. Napatingin ako sa kanya - lumingon
ako - noon ko naramdaman ang labi ni Hermes sa pisngi ko. May kung anong kuryente
ang dumaloy mula sa labi niya papunta sa buong katawan ko. Napahagikgik si Artie
habang nakatingin sa amin. Pumalakpak pa siya. Matagal na nakadapo sa pisngi ko ang
labi niya.

"Mama, mama, gusto ko na po ng baby brother!"

Sa sinabing iyon ni Artie ay naitulak ko si Hermes. Napailing ako. Tinakbo ni Artie

ang ama niya at saka nagpakarga dito. "Papa, papasyal tayo diba? Doon sa farm ng
friend mo sa Tagaytay diba? Sasama natin si Mama diba?"

"Yes, baby. Kasama si Mama. We'll be spending the night there."

"A night?! May pasok sa Lunes." Hindi ko alam kung bakit ako nakakaramdam ng kaba
habang nakikinig ako sa usapan nilang mag-ama. Hindi ko na nga alam kung bakit
bigla ay nagkasundo silang dalawa. It's like I missed something while I was on a
date with Jethro. Ano nga bang nangyari? I made a mental note to ask Artie that
later.

"Wala pa naman pong pasok sa Linggo mama! Pwede tayo doon saka gusto ko makita
iyong Taal Volcano!"

"Okay, okay."Pinagbigyan ko na lang ang anak ko. Mukha namang masaya siya sa
nangyayari sa kanya at sa kanyang ama. I wanna make Artie happy at ngayon nakikita
kong masaya siya talaga ngayon.

Nagsimula na akobg maghain. I was just listening to them. Artie was telling Hermes
her dream last night. Hindi ko matiis na hindi sila tingnan. Hermes was playing
with Artie's hair. Napatingin siya sa akin. Our gazes met and suddenly I felt
something different inside of me.

I sighed.

Hindi na yata ako sigurado.

13. Something beautiful

I touched Artie's face as she sleeps beside me. Pagod na pagod siya sa maghapong
paglalaro at paglalakad sa picnic grove sa Tagaytay. Hindi pa siya nakuntento noon,
sumakay pa sila ni Hermes sa zipline, nagpa-picture sa albino snake, nagtatakbo sa
loob ng zoo - nanood ng magic show at kung anu-ano pa - habang nagaganap ang mga
bagay na iyon ay tahimik lang akong nakamasid sa kanilang dalawa. I was just
admiring the sight - Artie and her dad. It's really something. Akala ko noon ay
hindi ko na makikita si Artie na karga ng ama niya but that changed when Hermes
arrived. Oo, nagagalit pa rin ako kay Hermes because of the way he treats me but
seeing bhim with Artie made me see him in a lighter way now. He can really be a
good father to my daughter. Kung saana ay ganoon na lang siya palagi ay wala kaming
magiging problema.

Artie stirred. Naging dahilan iyon para bumaba ang kumot niya - inayos ko iyon at
saka hinagkan siya sa noo. I smiled. She looked so tired but happiness can be seen
on her face. Habang tumatagal ay alam kong magiging permamnente na si Hermes sa
buhay naming dalawa. Pinagdadasal ko na lang na sana ay hindi na niya subuking
kunin sa akin ang anak ko. Umayos na rin ako nang pwesto. Tinabihan ko na si Artie
tapos ay sinubukan kong matulog.

Nasa farm kami ng kaibigan ni Hermes. Kanina habang naghahapunan ay nabanggit niya
nsa akin na sa pag-aari ng babayawin niya ang farm na ito. Nasa ibang bansa daw
kasi sa ngayon ang mga ito kasama ng kambal nila. Nakatingin lang naman ako habang
nagsasalita siya. He seemed very fond of his sister. Ang alam ko, kapatid niya ang
babaeng palaging ginugupit ni Artie sa mga magazines. Naisip ko tuloy noon na hindi
pa man, kayang-kaya nang kilalanin ni Artie ang kadugo niyang talaga. I sighed.
Bigla akong nakadama ng pagkauhaw. Hinagkan kong muli si Artie bago ako bumangon
para bumaba at kumuha ng maiinom. Habang naglalakad ako sa hallway ay may kug anong
boses akong narinig. Nakadama pa nga ako ng kilabot kasi naisip ko bogla si
Annabelle baka mamaya ay nasa palaigid siya but then I shook my head when I
realized how silly I was thinking.

Nanggaling ang tinig sa isa sa mga silid doon. Sinundan ko iyon at natagpuan ko ang
sarili ko na nakatayo sa harap ng isang silid na may two doors. Bahagyang nakaawang
ang pinto at naririnig ko ang nangyayari sa loob. Dahan-dahan akong pumasok and I
saw a big screen - parang cinema house iyon na may rows ng mga upuan. Medyo
maliwanag dahil sa palabas at nakikita ko si Hermes na nakaupo sa pangalawang row
ng mga upuan doon.

I looked at the big screen. There was a woman in her early thrities wearing a
nurse's uniform while holding a little boy who was crying.

"Aww, umiiyak ang baby ni Mama, Kikiss ko iyan! Nasaan ba ang sugat?"

Nagsasalita iyong babaeng naka-pang-nurse. Naglalakad ako at nang marating ko ang

hanay ni Hermes ay naupo ako sa tabi niya.

"Gising ka pa." Wika niya sa akin.

"Nauuhaw kasi ako. ANong movie iyan?" Tanong ko pa. Hermes was wearing a white
sando. Nakikita ko ang tattoo niyang stars at iyong AYC na initial ng mama niya.
He looked at me.

"That, my girl is my favorite woman in the world." Nagkibit-balikat siya. "That's

my mom. Isn't she pretty?" Bumalik ang mga mata ko sa big screen. Ang scene naman
doon ay ginagamot na ng mama niya ang tuhod ng bata. Nakasibi ang bata habang
pinupunasan ng bulak ang tuhod niya.

"Mama! Sakit!"

"Hermes, kalma lang. Kikiss ko para hindi masakit. Huwag ka nang umiyak ha? Mahal
ka ni Mama."

Noon ako napatitig sa kanya. I saw the look on his face as he hears what the woman
in the video said. he even played it back.

"Huwag ka nang umiyak ha? Mahal ka ni Mama..."

He sighed. Namatay ang video. Lumiwanag bigla. Nakita ko ang lungkot sa kanyang mga
mata. I suddenly felt the need to comfort him. Nakadama ako ng lungkot. alam ko ang
sakit nang nawalan. Ganoon din ang naramdaman ko noong namatay ang Tatay ko. Wala
na akong kakampi. Kahit naman si Nita ang paborito niya ay nakakausap ko siya nang
maayos tungkol sa mga bagay-bagay sa buhay ko. Naiintidihan niya ako. Gabaldeng
luha ang iniyak ko noong namatay si Tatay.

"I just couldn't sleep. I missed her. Tapos hindi ko alam na nagtatago si Hera ng
ganitong klaseng mga kalokohan." Pagak siyang tumayo. Muli ay bumuntong-hininga
siya. "I just missed my Mama. No matter how childish it may sound."

Hinawakan ko ang kamay niya. Naramdaman kong bahagya siyang nanigas. "What happen?"
Malumanay na tanong ko. Matagal niya akong tinitigan. Matagal bago siya nagsalita.
Makailang-ulit siyang huminga nang napakalalim. Makailang ulit siyang nag-iwas ng
tingin. Damang-dama ko ang kalungkutan at ang pangungulila niya.
"I haven't cried since she left." His voice is full of restrain. Gusto kong
suminghap. I didn't know that it was possible for someone to feel the pain without
even knowing the story behind it.

"Crying is good." Mahinang wika ko.

"Ares and Hera didn't cry either - well Hera did - once because she wanted to look
like Mama but she couldn't." May namuong ngiti sa mukha niya. "My baby girl looks
like mama." Huminga muli siya nang napakalalim. He then, faced me.

"I am truly very sorry for what I have done to you. Nina on the first day we saw
each other. You see, I've been looking for so long pero hindi ko kayo makita. When
I saw you - the first thing that came to my mind was the fact that my mother didn't
have the chance to meet and hug my daughter."

Hindi ko na alam kung ilang beses nang nagpakawala ng buntong hininga si Hermes.
Natagpuan ko na lang ang sarili ko na hinawakan ang kamay niya at saka ako ngumiti.
Somehow , I'm not seeing the bad man who treated me ruthlessly but a man who is in
fact longing for the love of his mother. Sabi nila, kapag mabait at mahal na mahal
ng isang lalaki ang nanay niya, ganoon din niya mamahalin ang babaeng mahal niya.
Pakiramdam ko naman ay mabuti siyang tao.

He looked at me. Our eyes met. I swallowed. Bakit ganoon? Nakikita ko pa rin ang
Hermes na kinaiinisan ko pero iba ang tingin ko sa kanyang mga mata. Something had
changed inside of him and I wasn't able to figure that out because his lips crushed
on mine and I automatically closed my eyes.

He was kissing me in a very different way than the last time. The last time was
very urgent and hard but now, his kisses were very smooth, soft, slow and it's
making me feel beautiful. I sighed as I play with his hair. He was kissing me in a
deeper way now. His hands were on my waist - caressing it in a very erotic way. I
just suddenly feel hot.

Naramdaman ko na lang na naitaas na niya ang tshirt ko. I gasped when he took one
of my mounds inside his mouth and played with it with is fiery tongue. Napasabunot
ako. I asked myself what I was doing with Hermes inside the cinema? Ang alam ko
kasi kukuha lang ako ng maiinom - but right now, I am very thirsty - but not for
water. I'm thirsty for his kisses and his touch - and only him could quench that
thirst inside of me.

Hinanap ng labi niya ang direksyon patungo sa leeg ko, pataas hanggang sa muli
niyang matagpuan ang labi ko - he kissed me again - but meaner this time. I could
feel my heart beating faster as he touches me. My breath is heavy. I wanted to call
his name, pero anong sasabihin ko?

His tongue darted inside my mouth - lalo akomh maiinitan. Again, I ask myself why
am I being intimate with him? I am doing with him the things that I didn't do with
Jethro - to think na na-engage pa kami. Hinawakan ko ang kamay ni Hermes. Lumaban
ako sa mga halik niya. Hinawakan ko ang kamay niya para maibalik sa dibdib ko - I
like him touching me there. I was gasping hard. He massaged my bare breast. Muli na
namang bumaba ang halik niya. He was making cute sounds as he kisses my neck down
to my breast.

"I want you so much, Nina." He even gasped. I thought about what he said. He wanted
me. Do I want the same? Tumigil ako sa paghalik sa kanya. When I saw his eyes, I
know how much I wanted him too but am I ready?

"Mama! May mumu!"

Naitulak ko si Hermes palayo at mabilis pa sa alas kwatro na tumayo ako para
lumabas at hanapin si Artie. I saw her wandering around the hallway. She was
crying. Nang makita niya ako ay agad siyang tumakbo sa akin. Kinarga ko naman siya.

"Mama, m-may mumu daw sa i-ilalim ng b-bed." Humikbi pa siya. Yumakap siya sa akin
at saka umiyak pa nang umiyak. HInahaplos ko naman ang likod niya. Pawis na si
Artie. I sighed.

"Matutulog na tayo, be ha? Walang mumu." Wika ko pa. Pasimple akong tumingin sa
direksyon ni Hermes. He was standing near the door while looking at me. A grin
formed on his face tapos ay kinindatan ako. Kahit ayoko ay napangiti ako. I looked
back at him again - he winked again and I suddenly felt my insides melted.

--------------------

Maaga akong gumising kinabukasan. I woke up at exactly six in the morning. I wanted
to prepare breakfast for the two. Ang alam ko ngayon na rin kami babalik sa
siyudad. Medyo masakit din ang ulo ko dahil hindi naman ako gaanong nakatulog
kagabi sa kakaisip kay Hermes at sa mga halik niya. Why am I wanting him to kiss me
the way he kissed me last night? I want his touch. Hindi ko na nga maintindihan ang
sarili ko. Hindi ko talaga maisip kung bakit ako ganito ngayon.

Bumaba ako sa kusina para maghanap ng mailuluto. I cooked eegs and bacon, hotdogs
din kasi paborito ni Artie iyon. Nagtimpla na rin ako ng fresh orange juice para sa
aming lahat. Habang abala sa pagluluto ay naramdaman ko na lang ang braso ng kung
sino na pumulupot sa baywang ko. I smelled his scent and I realized that it was
Hermes. Sino pa nga ba, hindi ba? Kaming tatlo lang nman sa bahay na ito. I gasped
loudly when he buried his face on my neck and planted a little kiss in there. I
moaned when he teased my skin with his tongue. We are so intimate. Kung baga -
whatever it is that we have - masyadong mabilis.

"Good morning..." He said that word in a very sexy tone. It made me bit my lower
lip. Iniharap niya ako sa kanya tapos ay hingakan ako sa labi. Buti na lang nag-
tooth brush na ako kanina!. He sucked my lower lip and then he kissed me fully,
nabitawan ko nga ang hawak kong syanse at naipalupot ko agad ang mga kamay ko sa
braso niya. Nakarinig din ang ng "click" sound - it must be him turning the stove
off. Palalim nang palalim ang halik ni Hermes at habang tumatagal ay nadadarang
ako. Nakakalimutan ko ang mga bagay na sinabi ko noon sa sarili ko - na hindi ako
makakaramdam ng kahit na ano sa kanya pero ngayon pa lang alam ko na ang atraksyon
na meron ako para sa kanya.

Yes, I am indeed attracted to him and I know for a fact that attraction leads to
fatality but with the way he kisses me - nakakalimutan ko iyon.

Tumigil siya nang may marinig kaming busina ng sasakyan. Lumayo siya sa akin - muli
niya akong kinindatan at hinagkan sa noo bago umalis. Napapangiti na naman ako.
Sinasaway ko ang sarili ko pero hindi ko naman mapigilan. Oo kinikilig ako. I
wondered if its legal for a woman like me to feel kilig - matanda na ako para
kiligin pero kinikilig ako.

"Sinong kasama mo?" Naulinigan ko ang mga boses na nangagaling sa sala. Nang
sumilip ako ay nakita kong kasama na niya ang kapatid niyang si Ares a ang asawa
nito. The two were holding hands. Namataan ako ni Bathseeba. Kumaway siya sa akin.
Nagapaalam siya sa dalawa at pumunta sa akin sa kusina.

"Good morning, Nina! Anong niluluto mo?" Tanong niya sa akin. She was looking so
pregnant. Malaki na ang tyan niya at bilog na bilog. Pakiramdam ko manganganak na
siya anong oras mula ngayon.

"Ang laki na ng tyan mo. Kailan ang due mo?"

"Malayo pa! Six months pa lang ito no! Sobrang laki diba? Baka nga kasi triplets!"
Napahagikgik na naman siya.

"Nagpapacheck up ba kayo?" Tumango siya sa akin.

"Pero ayoko kasing malaman. Nagpustahan kami ni Ares. Kapag isa lang ang baby
namin, mag-aaral siyang magluto at siya ang magluluto sa loob ng isang taon pero
kapag tatlo - gagawin ko lahat ng gusto niya. Madali lang naman iyon. Uutuin ko
lang si Ares mapapasunod ko na ulit siya." Kinindatan ako ni Bathseeba. I found her
really funny. Magaan agad ang loob ko sa kanya. Tinulungan nia akong maghanda ng
pagkain.

Napansin kong pinakatitigan niya ako. "B-bakit?" I felt consious. Napatingin tuloy
ako sa sarili ko. Maayos naman ang suot ko. I was wearing an oversized shirt, a
pair of red shorts tapos ay nakalugay ang buhok ko.

"Alam mo, kapag na-inlove sa'yo ang Consunji. Susuka ka ng rainbow. Sa una kasi,
nakaaasar talaga ang ugali nila, but when they fall in love, they became the right
man for you - they will become everything you will ever need be it a best friend, a
boyfriend, a good husband, someone you can have arguments with - or anything else.
They will never let you have the chance to find another. Ganoon sila magmahal eh.
They get to your nerves, slowly to your system hanggang sa hindi mo na kayang wala
sila." She sighed dreamly. "Summarization ng love story namin ni Ares." Humagikgik
siya.

"Bakit mo sinasabi sa akin ito?" Tanong ko. Kumindat na naman siya sa akin.

"Malay mo, main-love sa'yo si mighty eagle."

I rolled my eyes. Sa toto lang, mas malaki ang posibilidad na mahulog ako kay
Hermes kaysa si Hermes sa akin. Hinahanda ko na ang dibdib ko - alam kong sa huli
ay masasaktan ako.

--------------------

"Mama! Magho-horse back riding kami ni Ares at ni Tita Bathseeba!"

Natatawa ako habang pinipigilan ko si Artie na magtatalon sa harapan ko. Kattaapos

ko lang siyang bihisan at ngayon naman ay nagpapaalam na siya sa akin. Sinabi naman
ni Ares sa akin na dadalhin daw niya si Artie sa park. Hindi na ako sasama dahil
aayusin ko ang mga gamit namin para sa pag-uwi mamayang hapon. Hinaplos ko ang
buhok niyang basa pa.

"Tito Ares. Tawagin mo na siyang tito. Kapatid siya ng Papa mo." Umiling siya at
lumabi. She did her signature move.

"Ayaw, mama. Pangit kasi siya! Tapos palagi niya pa akong dinidilaan! Akala naman
kasi niya! Susumbong ko siya kay Papa Lukas!"

"Artie talaga! O, magpapakabit ka doon ha? Makikinig ka kapag binawalan ka ng papa

mo at ni Ares o ni Tita Bathseeba."

"Hindi ka talaga sasama?" Tanong niya pa sa akin. Hinagkan ko siya sa noo.

Hinawakan ko ang kamay niya at lumabas na kami ng silid. Nakita kong nasa sala na
sila Ares. Nakaupo sila ni Bathseeba sa sofa. Si Bathseeba nakakandong kay Ares
habang si Ares ay hinahaplos ang tyan ng asawa niya. Naglolokohan pa yata ang
dalawa.

"Tita, game na po ako! Si Papa po?!"

"Palaging nakasigaw ang bata." Komento ni Ares sabay dinilaan si Artie.

"Susumbong kita kay Papa Lukas! Ang pangit mo!" Binatukan naman ni Bathseeba si
Ares.

"Patol ka sa bata ha! Susuntukin nko iyang gums mo!"

"Lika na po!" Yakag pa ni Artie. "Nasaan si Papa?" Tumayo na si Bathseeba.

Inalalayan siya ni Ares tapos ay kinuha naman ni Bathseeba ang kamay ni Artie.

"Nasa labas. Nasa kotse na siya. Ikaw, Nina, di ka talaga sasama?" Tanong pa niya.
Umiling ako.

"Mag-ingat kayo ha? Artie iyong bilin ko ha. I love you."

"I love you too, Mama. Bye!" They all waved goodbye at me. Nang maulinigan kong
umalis na ang kotse ay saka ako bumalik sa silid namin ni Artie para mag-ayos na ng
mga gamit namin. Mabilis ko lang natapos iyon. Dahil na rin siguro wala akong tulog
noong nakaraang gabi ay natagpuan ko ang sarili kong pumwesto sa kama at saka
ipinikit ko ang mga mata ko.

I didn't know how long I slept but when I wake up, I could hear some foot steps
downstair. Kinabahan ako. Wala akong kasama pero may tao. Kinalma ko ang sarili ko.
Naisip ko na baka nakabalik na sina Artie galing sa pamamasyal. I was still wearing
that oversized shirt and that red boyleg red short at habang pababa ako ay lalong
lumalakas ang tibok ng puso ko.

Nanggagaling ang tunog sa garahe. Napapalunok na lumabas ako ng bahay. Hindi ko

alam kung anong oras na pero natatakot ako. Maliwanag pa naman ang paligid pero
kinakabahan talaga ako. May daan sa basement na papunta sa garahe. Alam ko dahil
doon nanguha ng flash light si Hermes kahapon ng hapon pagdating namin sa bahay na
iyon. Dahan-dahan pa ang paglakad ko. Nakahinga lang ako nang maluwag nang makilala
ko si Hermes ang tao doon.

"Tang ina!" Wika ko pa. "Akala ko may magnanakaw. Ikaw lang pala. Nasaan si Artie?"
I asked him. Nang humarap siya sa akin ay noon ko lang napansin na halos wala pala
siyang saplot - este meron naman may suot siyang boxer briefs tapos ay may hawak
siyang dilaw na sponge.

He was obviously cleaning his car. Tumaas nang kilay ko. Napalunok ako.

"Masagwa ka talagang nilalang." Komento ko pa.

"Bakit? Ano na naman?" His tone is playful. He even winked at me. Nakia kong
inilublob niya ang sponge sa timba tapos ay pinisil iyon - at dahil doon, natamaan
ng tubig ang eight pack abs niya.

"Huwag mo akong akitin! Kagabi ka pa!"

"Naaakit ka naman! You're always kissing me back so why fight it, Nina?" His voice
is husky again. Ang sexy noon sa pandinig ko. Umiling ako at saka tumalikod. Hindi
ganoon kadali. Tama naman ang naisip ko kanina, mas malaki ang posibilidad na ako
ang mahulog at ako rin ang masasaktan sa huli. People like him just don't fall in
love with people like me - I have lost dreams to chase and he has the world right
in the middle of his palm.

Hindi kami bagay.

Napasinghap ako nang hapitin niya ang baywang ko at binuhat ako na para bang ako si
Artie. My legs were around his waist. Iniupo niya ako sa hood ng Adventor niya at
saka tiningnan ng mata sa mata.

"Hermes ano ba? Nababasa ako." Inis na wika ko.

"Nababasa ka? Sa kin may tumitigas." They way he said it - hindi bastos sa tainga
ko. It's just sexy. Hindi naman ako ipinanganak kahapon. Alam ko kung anong gusto
niya pero ang tanong kaya ko ang ibigay?

His index finger pushed my chin up and he leaned forward to kiss me. I let him. I
savored the moment. Halik pa lang niya ay tumitigil na ang pag-inog ng mundo ko.
His lips traced my jaw line down to my neck, to my collar bone. His hands found the
ends of my shirt and took it off from my boyd. I was wearing a pink lacey bra which
flew somewhere around the garage. He kissed my chest - the middle part of it then
down to my cleavage, down to my abdomen, hanggang sa marating niya ang pusod ko. He
licked that part of me and pushed his tongue in and made a circular move around it.
Napasinghap ako. Napapaliyad ako. I closed my eyes. I was asking myself if I am
ready but then I realized that I couldn't imagine myself with other men. Si Hermes
lang at a ngayon ay hindi ko alam kung bakit.

Inulit niya ang galw na iyon hanggang sa halos mapasandal na ako sa hood mismo ng
kotse niya. Idiniin niya ang sarili niya sa akin. I felt him. And when I did I knew
that this - whatever we are doing is going to hurt like hell for he was definitely
blessed down there. He was between my legs. Maya-maya ay lumayo siya sa akin.
Umalis. Hindi naman ako makagalaw para tingnan kung saan siya pupunta but he came
back and just like the other times, he has that sliver slik cloth with him. He put
my hands over my head and tied me up. Matapos iyon ay sinimulan na naman niya akong
halikan.

Para bang nanunudyo pa ang tadhana dahil mula sa kotse niya ay naulinigan ko ang
isang kanta. He was moving as the song fills the spaces around us...

Hanging 'round downtown by myself

And I've had so much time to sit and think about myself

And there she was like double cherry pie

Yeah, she was like disco Super Fly

He picked me up and wrapped my legs around his wet body. His middely finger crept
between my tighs, inside my boyleg and touched me there. I saw the grin on his face
when he felt my wetness.

"You're wet."

"You're hard." I answered back. He grinned once more. May kung ano talaga sa ngisi
niya na nakakaakit.

"Cauze of you. I wanna fuck you so hard, Nina. I'll fuck you till we both are
exhausted."

And I do. I want him to fuck me. I want him inside me. I never felt so wanted
before. I never felt this before. Fuck getting hurt and crying. Gusto kong
pagbigyan ang sarili ko - siguro naman si Hermes ang magbibigay sa akin ng
kasiyahang matagal ko nang hinahanap. Iyong sayang nawala sa akin nang iwanan ko
ang mga pangarap ko.

I've been so selfless and right now, I wanted to give in to this beautiful
sensation in front of me. Naisip ko na baka ito ang premyo sa akin ng itaas dahil
naging mabuti ako.

Maybe Hermes is my answered prayer. I gasped when I felt his finger inside of me.

"So tight..." He hissed. Iginalaw niya iyon. Nakagat ko ang aking labi.

I smell sex and candy hey

Who's that loungin' in my chair?

Who's that castin' devious stares in my direction?

Mama, this surely is a dream, yeah

Yeah, mama, this surely is a dream, yeah, woah, yeah

He ripped my boyleg and spread my legs. He pushed me down until my back as against
his adventor and his face was between my legs. I couldn't help but close my eyes
as his tongue was lashing back and fort my sweet core. I culd hear that sext sounds
he was making while he lick me down. I felt so hot - I felt so wet. My toes are
curling, my body is ulsating with this heat.

I moaned as he dips his two fingers inside of me. His tongue was on my clit -
cirling around it. Hindi ako makahinga.

"Hermes!" I called his name. Pakiramdam ko ay nilalagnat na ako.

"Easy, honey." I heard him. Tumapat siya sa akin. Muli niya akong inalalayan para
makaupo. My knees were trembling. I could still feel his fingers inside of me,
making their way to my cherry. I was gasping.

"I'm putting the eagle in, Nina." He whispered to me. "And it's gong to hurt. I
will try my best to be gentle but I'm Hermes Consunji so I couldn't promise
anything."

Bakit ang daldal niya? Pinasasabik niya lang ako lalo! He spread my legs.
Napatingin ako doon. His eagle is really might and proud. He is gifted. Nakakita na
ako noon - sa porn, sa pictures but this is different. Hindi ko inaakala na makaka-
face to face ko ito.

He positioned himself between my legs and pushed it in. Napasigaw ako.

"Aw! Masakit!" tears started falling down my face. I could still hear the song
coming from the car as he thrusts deep inside me. Ipinalupot niya ang mga binti ko
sa kanyang baywang.

"Told you, it hurts. I can't stop, Nina. Just don't move."

And I smell sex and candy hey

Who's that loungin' in my chair?

Who's that castin' devious stares in my direction?

Mama, this surely is a dream, yeah

Say, mama, this surely is a dream, dig it

This surely is a dream, yeah

Say, mama, this must be my dream, oh hmm

I didn't. Hindi naman ako makakagalaw talaga. Hindi rin naman siya gumalaw pa. He
just started sucking my mounds and that somehow made me feel a lote better.
Napapaungol na ako at kasabay noon ay ang muli niyang paggalaw. Hindi na gaanong
masakit. I could feel a little undefinable sensation inside of me.

"Ohhh..." I moaned again.

"Sarap ba, Nina?" He asked. Napatango na lang ako. He was moving in a slow pace.
Napapakagat labi ako. I couldn't stand this sweet sensation I am feeling. He was
steady with that pace.My toes are curling again. Para akong nakakikita ng stars sa
itaas ko.

"Her... ahhh..." I moaned again. I wanted him to go faster and deeper pero hindi ko
masabi dahil hindi ako makapagsalita.

"F-fast!" I exclaimed. I saw him looking at me. Binilisan naman niya. Nadoble ang
sensasyong nararamdaman ko. Hindi ako makapagsalita. Maski ang maka-ungol ay hindi
ko magawa. My mouth was a bit parted. I was feeling so agitated in agood way.
Hermes - no doubt about it can make any girls' toe curl like what he was doing to
me.

I suddenly felt a big explosion in the middle of my abdomen. Hindi lang iisang
beses kong naramdaman iyon habang nasa loobv ko siya - I counted. I felt that for
six times. I was just biting my lip.

"Hermes!" Sigaw ko pa nang muli ko na namang maramdaman iyon pero sa ngayon sa

tingin ko ay magkasabay kami. I felt something warm shooting inside my body and it
was the most beautiful feeling on earth.

I looked at him. He bent down to plant little kisses on my face.

"Tired, honey? Sleep..."

And that was the last thing i could remember.

*song used - Sex and candy by Maroon 5

14. Never

I woke up in the middle of the afternoon, naked and hot under the blanket. I bit my
lower lip when I felt something lashing back and forth in the middle of my thighs.
I looked under the blanket and I saw Hermes licking my womanhood. His eyes were
closed and he is just the sexiest thing I had ever seen in my life. I wondered what
pushed him to do this? Hindi naman maaring idahilan niya sa akin na gusto niya ako
- as I've said before - ordinaryong babae lang ako. Walang edge and yet he's here
in the middle of my thighs pleasuring me like there is no tomorrow.

I moaned when I felt his tongue inside my core. Noon ko lang na-realize na nakatali
pa rin ang mga kamay ko.

"Ugh, Hermes!" I muttered his name again. Pumantay siya sa akin. My eyes widened
when the eagle entered me again. May hapdi pa rin akong nararamdaman but as he
grinds his waist - I could feel the pleasure.

"You were saying?" He asked me. Ano nga bang sasabihin ko? May sasabihin nga ba
ako? I don't know. I just sighed and let myself feel him again. I didn't know what
time is it or where Artie and the others were. Gusto kong tanungin kung nasaan na
nga ba ang anak ko at ang mga kapatid niya but his lips were against mine and he
was kissing me in a very fiery way. His free hand was playing with my mounds.
Napapaungol ako at sa tuwing maririnig niya iyon ay bumibilis naman ang galaw niya.
Then, suddenly, he stopped. We exchanged positions. His back was against the bed
and I was on top of him.

"My girl, move." He commanded. Napailing ako. He was still inside me. Damang-dama
ko siya. He was pulsating between my walls. "Move, Nina..." Utos niya pa. Pero
paano ako gagalaw? Hindi ko alam.

"I-i d-don't k-now how to." Nahihiyang sabi ko. He grinned. Hinawakan niya ang
baywang ko tapos ay siya na ang naggalaw sa katawan ko. He was moving my body in an
up and down rythm. I was biting my lip because of his feel inside of me. Hindi
naman nagtagal ay ako na mismo ang gumagalaw. This is easy and very delicious.
Nasabayan ko na ang ritmo ng pagsalubong niya sa katawan ko. Napapakagat labi ako.

"Ahhh!" Napatingala ako. It's really good. So good that I could almost taste heaven
on earth.

"Fuck, Nina!" He exhaled my name. Not a moment later we were both gasping for air
as I lie on his chest. Hinahaplos-haplos niyaang buhok ko. Ako naman ay pumwesto sa
kabilang side ng kama at saka tumitig sa kisame.

That was the moment when realization hit me hard on the face --- hindi na ako
makakatakas kay Hermes Consunji. He will be a big part of my life. Hindi ko
mabubura ang katauhan ni Hermes sa buhay naming mag-ina hindi dahil sa ama siya ni
Artie ngunit dahil na rin sa nangyayari sa amin ngayon.

I felt his arm snake around my wais. He planted a kiss on my neck. "Tired baby?" He
asked me. I am tired but if he will ask me for another round again - I'll gladly
give it to him because I love the feel of him inside my being. It was as if he is
the completion that something missing inside of me. I just sighed. I smiled at him.

"Baka dumating na sila. Kailangan kong asikasuhin si Artie." Mahinang wika ko.

"Let me take care of you, Nina." He said to me while caressing my face. Napatitig
ako sa kanya. They say that the eyes are the window of the soul and maybe those
people who said that were right because I think I am seeing the real him as he
looks at me like that. Hermes maybe cruel but he is a good man. He had this good
man aura painted all over his soul. Napangiti ako dahil doon.

I like Hermes. I may hate him the first time but I am liking all of him now. And as
I look at him realization hit me hard on the face. I have realized that because of
what happened to us today hindi ko na mabubura ang pangalan niya sa buong pagkatap
ko - hindi dahil sa siya ang ama ni Artie kundi dahil sa nangyari sa amin. Whatever
happens after this, I will never regret this day - at least I became happy - really
happy - heartly happy because I have given to this thing in front of me.

Alam kong hindi ako magsisi. Kusang loob kong binigay sa kanya ang sarili ko. Hindi
ko siya sisihin sa kung anuman ang kalalabasan nito pagkatapos nang araw na ito. He
smiled at me.

"Why are you looking at me like that?" He asked me. I wanted to ask him if he was
for real but then I was too scared to do so instead of asking I just shook my head
and closed my eyes. I felt his head buried on my neck. His breath was hot. Lalo
akong napapikit. Hindi koi to inaasahan sa kanya. I thought that after popping my
cherry he will be cold and distant but he was actually like this - it makes me feel
so beautiful and wanted.

"Let me take care of you, babe." He said that again. Hindi na ako kumibo.
Pinanatili kong nakapikit ang mga mata kong kanina pa gustong dumilat para tingnan
siya. I love looking at him. Makes me feel that dreams to come true. That rewards
exists and that people like me - the good ones get rewarded.

Napamulat ako nang maramdaman kong may kung anong mainit na bagay ang dumapo sa
gitna ng hita ko. I looked down there and I saw him holding a towel. He was
cleaning my core. It felt erotic and yet tears started falling down my eyes. Hindi
ko alam kung bakit ako umiiyak. Kinapa ko ang kalooban ko - am I crying because I
have finally fallen in love with him?
Ang sagot ay hindi - hindi Pa. Alam kong hindi pa pero hindi naman malayo ang
posibilidad. Praktikal akong tao at alam kong dahil sa nangyari sa amin ay malaki
ang posibilidad na mangyari iyon. But then - I'll do everything to save myself form
the heartache I am about to go through.

"Sleep, Eternity." I nodded. He smiled and winked.

"Thank you, Hermes."

I didn't know why I was thanking him for but I felt like saying it and so I did. I
am really thankful...

-------------------------------

I woke up with that buzzing sound on the bedside table. Tiningnan ko si Nina sa
tabi ko. She was sleeping soundly beside me. Her mouth was a bit parted. Bakas sa
mukha niya ang pagod and I smiled widely when I realized that she was tired because
of me. I kissed her forehead before actually answering my phone. Nakita ko sa
digital clock na alas sais na pala nang hapon.

"Hello?" Napapahikab ako habang nagsasalita.

"Can you just fucking open the fucking door, you fucking asshole?!" Nakilala mko
ang boses ni Ares. Bigla akong napahalakhak nang marinig ko ang mga sinasabi niya.
Binabaan naman niya ako ng phone. Agad akong tumayo para bumaba at mabuksan ang
pinto. I put my shirt on. Dumiretso agad ako sa baba at nang buksan ko ang pinto ay
tumambad sa akin ang nakasimangot na mukha ni Ares na karga si Artie na tulog na
tulog sa balikat niya. Bathseeba was standing beside him. She had that ridiculous
look on her face as she was looking at my brother.

"Hindi magaan ang anak mo ha! At nakakapagod!" Ibinigay niya si Artie sa akin tapos
ay kinuha niya ang kamay ni Bathseeba at umakyat na sila sa taas. Artie stirred.
She looked at me with her eyes half open.

"Hey, Baby..." I kissed her forehead.

"Si Mama ko? Gusto ko sa mama ko." I wanted to give her what she wants but I also
want Nina to rest. Mabuti na lamang at nakatulog na muli siya bago pa ako makaisip
nang isasagot. I took her to my bedroom and tuck her in bed, Matapos iyon ay
nagpunta ako sa kusina. Doon, nadatnan ko si Ares na umiinom ng tubig.

"Nag-away kayo ng asawa mo?" Tanong ko nang maalala ko ang tingin ni Bathseeba sa
kanya. He shook his head and grinned.

"My wife said that holding your daughter makes me the sexiest man. I'm telling you
dear bro! Baka maging quadruplets ang pamangkin mo!" I made a face. Parang bata
talaga ang kapatid ko. I shook my head. Kumuha ako ng mga supplies sa ref. I was
thinking about making chicken soup for Nina.

Baka magutom siya kapag nagising siya. Napansin kong nakatitig sa akin si Ares.
"What?" I snapped.

"So? What happened? Nasakop mo na ba ang Bataan?" Tanong niya. I nodded. "Hell
yeah, Hermes!" We high fived.

"I'm in. And she'll never be able to leave the Consunji turf or Artie. I'll make
sure that Higgins will never be able to touch her again."

"How?"

"Let's say that I ruined every guy for her. I satisfied her. She'll look for me.
Her blood will call for my name. Every cell in her body is marked by my name. She
belongs to me, Ares and only I have that power over her. Only me and I'll make sure
that she'll never look for another and when I'm done with her, I'll drop her like a
hot potato. Ganoon lang, Ares."

"Classic, Hermes. Just be careful."

"Dude, I'll never fall in love with her. Loving isn't my calling so you don't have
to worry about anything."

Ares nodded at me. I just grinned. The game have started and I'll make sure that
I'll be the one winning the game I have started. I have never lost any game.

15. Too honest

"Mama! Halika na! Aalis na tayo! Nami-miss ko na si Lola!"

Nakatingin lang ako kay Artie habang nagtatatakbo siya papasok sa kotse ni Hermes.
Habang ako tinatantya ko pa kung kaya ko nang maglakad. Masakit kasi ang 'down
there' ko. Tuwing susubukin kong gumalaw ay nakakaramdam ko ng hapdi. Totoo pala
ang mga naririnig ko - masakit talaga tapos may after effects pa.

I didn't even know that Artie got home. I just woke up in the middle of the night
because I felt Hermes' fingers between my legs - making its way inside of me. I
spread my legs that moment to let him. He was insatiable. Alam ko na hatinggabi ako
nagising pero nang matulog kami ay halos may araw na. He was really insatiable. He
had so much appetite for what we were doing. Hanggang sa magising akong muli sa mga
halik niya. Akala ko ay iisa pa siya nang buhatin niya ako patungo sa bathroom but
then he bathed me - that was the nicest thing he had ever done for me - wala pang
nakakagawa niyon sa akin maliban na lang sa Nanay ko.

Napapitlag ako nang maramdaman ko ang kamay niya sa baywang ko. I looked at him. He
was standing on my right side. He had this smug smile on his face. Sa pagkakataong
iyon ay parang gusto ko siyang tanungin kung ano na kami ngayon. Gusto kong itanong
sa kanya kung anong pangalan ng relasyon naming or do we even have what others call
a relationship. Kung wala man - at alam kong mas malaki ang posibilidad na
nakikipaglaro lang siya sa akin ay tatanggapin ko.

Oo, tatanggapin ko ng maluwat sa aking kalooban. Kasalanan ko naman dahil hinayaan

ko siya. Wala akong ibang sisihin kundi ang sarili ko.

"Masakit?" Nakangusong tanong niya. Bigla akong natawa. Alam ko naman kung anong
tinutukoy niya. Hinaplos ko ang mukha niya tapos ay bumaba ang kamay ko sa dibdib
niya. He felt so warm against my palm. Hinuli naman niya ang kamay ko at hinagkan
ang kamao ko. He winked. I rolled my eyes.

"Umuwi na nga tayo at baka gabihin pa tayo sa daan! May pasok si Artie bukas!" Wika
ko pa. Sinundan niya iyon ng halakhak niya. I don't know why everything he does is
sexy. May tao bang ganoon? Lahat ng ginagawa ni Hermes ay nangangamoy erotic. I
don't know why - I just felt like it. Pati nga yata paghinga niya o ang mga
simpleng galaw.

Habang naglalakad ako ay napasigaw ako nang big;a na lang akong sapwatin ni Hermes
at ilagay sa mga bisig niya. Hinampas ko siya sa balikat. "Nakikita tayo ng anak
mo!"
"So? Do you think she doesn't like what she's seeing? Babe, Artie is smiling from
ear to ear right now. Nothing beats seeing your parents in this stage. I remembered
seeing my parents like this. Used to give me butterflies."

Tumaas ang kilay ko. Butterflies? It sounded so gay but then, why do I find it so
sexy?

Binuksan niya ang pinto ng sasakyan niya at inuupo ako sa loob. I bit my lower lip.
Hindi iyon ang Lambo niya. It was a classic silver Mercedes Benz. Four sitter iyon
at nakaupo na si Artie sa likod. She was playing woth her horse stuffed toy. Sabi
niya kaninang umaga ay bigay daw ni Ares iyon sa kanya. I smiled while looking at
her. Alam kong nag-enjoy siya sa sandaling bakasyon na ito. Habang nakaupo sa
sasakyan ay natanaw ko sina Ares at Bathseeba na palabras na rin ng guest house.
They were holding hands and Ares was looking at Bathseeba with so much love in his
eyes. Habang nakatingin sa kanila ay napaisip ako kung kahit kailan ba ay nagmahal
na si Hermes. Ibinigay na kaya niya ang puso niya sa isang babae? Nagmahal na kaya
siya ng lubos at sobra kasama ang katawang lupa at kaluluwa? Nasaktan na kaya siya?
Umiyak? I so wanted to ask him that. I wanted to listen to his story. Sabi sa
nabasa ko - every person has their own back story - and this back story explains
and defines who they were and why they are the person they are today.

"Bye, Tita B!" Kumaway si Artie sa kanila. Nakita ko si Hermes na papalapit na rin
sa amin. Maya-maya ay sumakay na siya sa kotse at tulad ni Artie ay kinawayan niya
rin ang dalawa sa likod. I saw Ares middle fingered him. Tinawanan lang niya ito.
Binalingan niya ako.

"Ready? We'll go back now." He said. Tumango lang naman ako.

"Papa! Pwede ba tayong dumaan sa pinakamagandang babaeng nakilala ni Papa Lukas

kasi sabi ni Ares dapat daw bigyan si Mama Apollo ng magandang flower kasi daw
malapit na siyang mag-birthday! Next week na daw ang birthday niya. Sabi ni Ares
mula daw ngayon hanggang sa birthday niya dapat daw may magandang bulaklak si Mama
Apollo."

"Sige, ibili natin si Mama ng flowers sa daan mamaya, baby." He said. He looked at
me. "You okay, babe?" He asked me again. Hindi ako nakasagot. I was caught off-
guard.

"Si Papa, may baby tapos may babe pa. Hihihi!" Pilyang wika ni Artie. Namula ang
mukha ko. I just rolled my eyes.

"Magsitigil kayong dalawa ha!" Sabi ko sa kanilang mag-ama. Kinuha ni Hermes ang
kamay ko.

"Put it in here, babe." Wika niya. He settled my hand on his thighs. Nakangisi lang
siya at pakindat-kindat kay Artie. Mukhang ang saya-saya naman ng anak ko. I just
let it. Masaya naman din ako. Gusto kong maging masaya kaya pagbibigyan ko ang
sarili ko. Gusto kong maging masaya at gusto kong maging masaya kasama ang mag-ama
ko.
Oo, ang mag-ama ko. Akin sila. Akin na sila at hindi ko hahayaan na maagaw sila ng
kung sino - lalo na ni Nita.

------------------

It was a busy day at the office. Masyadong dumami ang mga systems na kailangan
ayusin sa araw na iyon. Nagkaroon ng error ang halos kalahati sa system ng Consunji
kaya lahat ng IT specialist ay busy sa paggawa- kasama na rin ako. Chinecheck
naming ng team ko kung ayos na ang mga servers. Madali lang sana pero ang daming
codes na binago kaya hindi talaga kami makahinga.

"Nagugutom na ako, Nina." Sabi sa akin ni Caren matapos naming tingnan ang server
41. I smiled at her. Nakakaramdam na rin naman ako ng gutom pero hindi ako kakain
hangga't hindi kami tapos. Iisipin at iisipin ko pa rin kasi iyon.

"Mamaya kumain tayo sa lounge." Wika ko sa kanya. Ipinasok ko ang keycard sa

computer at nagtype ng ilang codes. Alam kong pinanonood at ni Caren.

"Sia nga pala." Sabi niya. "Hinahanap ka noong Amerikano kaninang umaga. Si Higgins
- iyong kasama sa bagong investors. Bakit ka niya kilala? May dala pa siyang
chocolates para sa'yo kasi daw hindi ka mahilig sa bulaklak. Ex mo?" Sunod-sunod na
tanong niya. Tango lang naman ang isinagot ko.

"Dapat ikakasal na kami." Pagak na wika ko. "Kaya lang hiniwalayan ko siya. Ayun.
Wala na. Hindi ko nga inaasahan na makikita ko pa siya. Akala ko may asawa na -
alam mo iyon." I sighed. "May panghihinayang. May what ifs. Paano kung di kami
naghiwalay?" Tiningnan ko si Caren. Seryoso din siya sa ginagawa niya.

"Caren, gaano ka na katagal dito?"

"Mula noong nag-ojt ako. Mabait kasi si Sir Lukas. Siya ang nag-hire sa akin noong
pagka-graduate ko. Alam mo? Kung tutuusin, parang hindi niya anak si Hermes.
Napakabait kasi niya tapos si Sir akala mo kakain ka maya't-maya - although gusto
kong makain niya - pero kalimutan mo na ang sinabi ko. Tapos iyong Mama nila - si
ma'am Apol - naku! Nakakatuwa. Minsan pupunta iyon dito, dadalhan ng pagkain si Sir
Hermes tapos pupunasan niya iyong likod ni Sir kapag basa ng pawis tapos lalagyan
ng pulbos sa likod tapos..." Natawa si Caren. "Ikikiss ni Maam sa noo. Akala mo
baby."

Kahit ako ay napangiti sa sinasabi niya. Nai-imagine ko kasi. Maybe his mom loves
them too much. "Hindi naman ba nagagalit si Hermes - este si Sir?"

"Ay parang hindi. Parang gustong-gutso pa nga niya, Nina eh. Akala siguro niya
hindi naming nakikita, eh glass kaya iyong conference room!"

Nang matapos kami sa pagchecheck ay napagpasyahan namin ni Caren na kumain na ng

lunch. Alas tres na din kasi kami natapos. Si Hermes lang ang pinag-uusapan namin.
Hindi ko kasi maintindihan kung bakit gusto ko siyang makilala nang lubos - basta
pagdating kay Hermes ay pinagbibigayan ko na lang ang sarili ko panay.

Habang naglalakad kami ni Caren ay namataan ko si Hermes kasama ng team ni Jethro.

Jethro smiled when our gazes met. Napabuntong hininga ako.

"Hey, My - I mean, Eternity." He grabbed my arm. I smiled at him.

"Hi, Jet! How was your weekend?" I wanted to make a small talk. Kamustahan lang
pero bago pa siya makasagot ay tinabig na siya ni Hermes palayo sa akin. Halos
humampas ang katawan ni Jethro sa pader nang gawin iyon ng walang hiyang ama ni
Artemis.

"Mine." Halos hindi bumubuka ang bibig niya habang sinasabi ang salitang iyon.
Nanlaki ang mga mata ko nang hatakin niya ako palapit para hagkan sa labi. My eyes
widened so wide pati yata utak ko kita na. Ayoko siyang halikan pabalik pero parang
may sariling utak ang labi ko - I kissed him back. I realized how much I missed his
kisses even his touch. I want him so much. I want him right there and then.

"Mine." He said after pushing me away. He looked at Jethro. "Remember that,

Higgins. Mine." Kinuha niya ako at naglakad kami palayo sa eksenang iyon.
Nakalimutan ko na si Caren. Nakalimutan ko ang gutom. Dinala ako ni Hermes sa
opisina niya. Noon na lang ako muling napasok doon. Tuloy-tuloy kami hanggang sa
marating naming ang pinakadulo. May pintuan doon, he pushed the door opened.
Tumambad sa akin ang isang queen sized bed. Kitang-kita mula doon ang view ng buong
siyudad. Napakalinaw ng glass window ni Hermes and it kinda of gave me the feeling
of being in heaven.

"What are you trying to do, Nina?" He asked me. Medyo naguluhan ako. Bumaling ako
sa kanya. Kunot na kunot ang noo niya tapos ay titig na titig sa akin. He looked so
mad. "Are you trying to get Higgins killed? Cause I can kill me with my bare hands
and I won't even mind." Nakakuyom ang mga palad niya. Kaya niyang pumatay? Bakit?

"Pa-patay ka?" Halos anas na iyong kumawala sa bibig ko.

"Yes. I'm cruel, ruthless, heartless, and soulless. Lahat ng aagaw o kukuha sa pag-
aari ko, handa kong patayin. It's just simple, Nina. It's like when the Spaniards
came to the Philippines to seed Christianity. They have marked the Filipinos by
baptizing them, then suddenly the Americans came to save us, to take us away from
the Spaniards. I am the Spaniard, Nina, Higgins is the American. The only
difference is, I will never ever lose to that fucking American. I have marked you
by putting my seeds inside you, babe. Your blood, every single one of your veins
and cells is marked by me. I have my name all over your body and no one - remember
this, Nina, no one can ever save you from drowning to me. NO ONE, Nina. Cause you
are mine, and I own you."

I could feel the intensity of his every words. Nakakadagdag pa doon ang paraan ng
pagtingin niya sa akin. He loosen his neck tie and walked towards me. He tied my
wrists and hiked my skirt up. He touched me down there and he grinned because he
felt how wet I am.
"I'll mark you again, Nina. This time, you'll be aware of it. It will be meaner and
harder."

"I like mean and hard." Anas ko.

"Good. Cause that's what I'm giving you."

I moaned when I felt his manhood entered my core. Walang foreplay, he just entered
me and he moved fast.I was moaning. We were standing in the middle of the make
shift room - it was broad daylight and I asked myself what I've done to feel this
delicious feeling.

"Mine." He said while thrusting deep. "Ahhh fuck, Nina you're so tight! Fuck!"

I bit his shoulder. My knees were shaking again. I sighed - I guess, I have
accepted the fact that I am his now.

I am his...

-------------------

"Lilipat na kayo ng bahay bukas, doon sa binili ko."

Nakatingin lang ako sa labas nang bintana ng kotse ni Hermes nang gabing iyon.
Ihahatid daw niya ako sa bahay. Hindi naman na ako kumibo. Matapos nang nangyari
kaninang hapon ay bumalik ako sa trabaho. Malalim ang iniisip ko. Kung paano ako
napunta sa sitwasyong ito. Kung bakit ako pumapayag na mangyari ito. Alam kong
hindi. Dapat paglabanan ko ang tukso pero gusto ko rin kasi. Gusto ko si Hermes.
Gusto pa lang - hindi mahal. I sighed.

"Mag-ano ba tayo?" I asked him that question. Kanina ko pa iyon gustong itanong sa
kanya pero pinag-iisipan ko pa kasi kung handa akong marinig ang sagot niya.
Binalingan niya ako.

"Ano bang gusto mo?" Balik-tanong niya.

"Hindi ko alam." Wika ko. "Sa totoo lang, Hermes hindi ko alam. Kung anong gusto mo
iyon muna siguro sa ngayon. Pero sana lang huwag mo akong saktan agad. Kung
sasaktan mo ako, sabihin mo sa akin." Bigla akong napangiti. "Alam mo? Jethro never
hurt me. He never made me cry. I was the one who broke his heart and I'll be a liar
if I tell you that I'm not in love with him anymore cause I still am - but I like
you." Lumiko siya. "I do like you and I don't know why I like you because like what
you said you are cruel, soulless, heartless and ruthless, you're actually a fucking
asshole. But I like you." I sighed. Maybe it has to do with the fact that he is
Artie's dad and I didn't want to lose my little girl.

"Maybe it was because you were the first man in my life and that I have this
attachment. Pero kung iyon, ibig sabihin phase lang ito - I'll get over the fact
that you popped my cherry and maybe I'll go back to Jethro."

Bigla siyang napapreno. "Nakalimutan mo na ba ang sinabi ko sa'yo? I fucking own

you, Nina!"

"I'm not a property, Hermes. Walang nagmamay-ari sa akin o kung sinasabi mo man na
pag-aari mo ako, pwede naman siguro akong tumanggi because the last time I checked,
I'm free and single---"

"Are you asking me to marry you?" Bigla siyang tumawa nang malakas - iyong tawang
nang-aasar. "Oo, magkakambal nga kayo ni Nita. Hindi ko pinakasalan ang kapatid mo
kahit nandyan si Artie, ikaw pa kaya? Nina, I'm not going to marry you, or any
other girl and if you're expecting me to fall in love with you just because you
like me, well my dear, you are having the illusions of grandeur. Loving isn't my
calling. Hindi kita mahal, hindi kita mamahlin so just get over it. Kung itatanong
mo kung ano tayong dalawa, ito ang sagot ko, we're two consenting adults fucking
around for the heck of it - dahil lang sa libog, Nina. Iyon lang at wala nang iba
pa." Tila pikon na pikon na sabi niya. Inihinto niya ang sasakyan sa tapat ng bahay
ko. Hindi ko alam kung bakit hindi ako makahinga. Para akong robot na bumaba sa
kotse niya at tumalikod.

Naiiyak ako pero pinipigilan ko ang mga luha ko.

"Nina." Tawag niya sa akin. I stopped to look back at him.

"Diba, sabi ko sa'yo, kung sasaktan mo ako, 'wag agad-agad?" Hindi ko na napigilan.
My tears fell. "Kasi ngayon, Hermes, masakit na masakit na. I'm not asking you to
marry me or to love me. I just want to know why we're doing this. I just wanted an
honest answer."

"I gave that to you."

"I know. I was just caught off guard. You've been too honest - it hurts. Goodnight,
Hermes."

I turned my back again. Nang makapasok ako sa bahay ay saka ko hinayaang tumulo
nang malaya ang luha ko. Ang sakit. Sobrang sakit. How can it hurt this bad? Ni
hindi ko pa siya mahal. Paano na lang kung mahalin ko na siya? Siguradong mas
lalong masakit.
16. Artie's heart

I realized one thing - I am a wqoman and I need respect. Ano kung si Hermes ang
naka-pop ng cherry ko? It doesn't matter. Kung hindi niya ako kayang igalang, the
dapat ko siyang iwasan. I am a strong woman. Iyan ang nakalimutan ko dahil sa
nangyari sa amin ni Hermes. Naisip ko na hindi nga pala ako pinalaki ng tatay ko
nang inaapi. I am a fighter. Hindi ako dapat nagpapakababa sa kanya. I don't
deserve to be treated like this.

Iniyakan ko si Hermes - noong gabing iyon lamang pero pagkatapos noon ay ni hindi
ko na inisip ang mga sinabi niya I had move on. Mas lamang pa rin naman si Jethro
sa buhay ko - sa puso ko. Dalawang gabi kong iniyakan si Jethro. Ganoon naman kasi
ako kapag nasasaktan o umiiyak. Pinalaya ko si Jethro at para hindi masyadiong
masakit - sinimulan kong isipin that Jethro belongs to the universe na hindi kami
para sa isa't-isa. Na siya ay kaisa na ng mga planeta sa kalawakan. Iyon na siya
para sa akin.

Samantalang si Hermes - ipinaubaya ko na siya sa demonyo. Doon siya nararapat sa

impyerno kasama ng mga demonyong kaugali niya!

"Mama! Gising ka na ba? Punta tayo sa church! Sunday po ngayon!' Bumungad sa akin
ang nakangiting si Artie. She was all smiles. She was wearing a pretty pink dress
tapos ay nakatali ang buhok niya. She was pouting her lips. Mukhang babae ngayon
ang anak ko.
Bihis na bihis na siya habang ako nakahiga pa sa kama. Linggo nga kasi at gusto ko
sanang magpahinga pa.

"Sa church? Sige." Ngumiti ako at tumayo. Kinuha ko ang tuwalya ko para makaligo na
rin. I wanted to go to church. Ipagdaradal ko ang kamunduhang ginawa ko nitong
nakaraang linggo. Masyado akong naging makamundo. Iyon siguro ang dahilan kung
bakit ako nasasaktan ngayon. Hindi ko naman kasi masisisi si Hermes. Ginusto ko rin
naman iyon.

Nang matapos akong maligo ay nagbihis na ako. I wore my blue Sunday dress and a
pair of sandals. Inilugay ko rin ang buhok ko. Matapos iyon ay lumabas ako ng
silid. Naroon si Artie at nanonood ng Sofia the first. She wa singing along with
Sofia. Napangiti tuloy ako. Ang ganda - ganda ng anak ko ngayon. Habang tumatagal
ay lalo kong nakikita ang resemblance niya at ng Nanay ni Hermes. Sayang nga at
hindi nga niya naabutan ang lola niya. Kung siguro ay mamahalin talaga niya si
Artie. Kung si Sir Lukas nga ganoon na lang kay Artie, malamang ang nanay rin nila.

"Nay, magsisimba lang po kami." Wika ko sa kanya. Nagmano kami ni Artie bago umalis
at nagtuloy na sa ibaba para makapara ng sasakyan. We hailed a cab and went
straight to the church. Artie seemed really excited.

"Anak, bakit masaya ka?" Tanong ko sa kanya. She beamed at me.

"Kasi mama, aayain kitang magpunta sa pinaka magandang babae sa buhay ni Papa
Lukas. Dalhan natin siya ng flowers. Sabi kasi ni Papa palagi niyang nidadalan si
Mama Apollo kaya lang wala siya ngayon, nasa Scotland siya kasama niya iyong
dalawang babies na kambal." Tuloy - tuloy na wika niya. "Sige na mama, baka masad
si Mama Apollo. Ayoko siyang ma-sad."

I smiled. Iniisip ko na baka kay Maam Apollo nagmana si Artie. Napakabuti kasi ng
puso ng anak ko. Hindi siya nagmana kay Hermes. Nagmana siya sa mga lolo at lola
niya - both have good hearts. I was sure of that.

Narating namin ang simbahan. Artie and I settled on the third pew inside the
church. She was praying - natutuwa ako kapag nakikita kong ipinipikit niya pa ang
kanyang mata at pinagdidikit ang mga palad tapos ay bulong nang bulong. I am proud
to see her praying like that and the fact that she was praying for me and Hermes'
family just proves how good her heart is.

Nang matapos ang misa ay sinamahan kong mamili si Artie ng bulaklak para sa lola
niya. Matapos ay ay sumakay muli kami sa taxi. Naitanong ko sa kanya kung palagi
siyang nagpupunta sa puntod ng Lola niya and she answered me with a beaming yes.

"Tuwing susunduin po ako ni Papa Lukas mama, pupunta kami dito may dala siya laging
roses saka letters para kay Mama."

I smiled. May hinugot si Artie na papel na pang grade two sa bulsa ng dress niya at
pinakita sa akin. May drawing iyon ng tatlong tao. Isang babae at lalaki tapos
isang bata. Itinuro niya sa akin ang lalaki.

"Si Papa Lukas, si Mama Apollo tapos ako. Hindi ko pa po madrawing iyong twins na
baby kasi hindi ko pa naman sila nakikita. Sabi ni Tita Bathseeba magkamukha daw
kaming tatlo pero diba mama mas maganda ako kasi boy naman sila!' Reklamo niya pa.
Napahagalpak ako ng tawa.

"Oo naman anak." Wika ko pa. Huminto ang taxi tapos ay sabay kaming bumaba.
Nakatayo ako ngayon sa harapan ng museleyo ng mga Consunji. Pumasok ako. Hawak ko
ang kamay ni Artie. She was smiling.
Tumakbo siya papunta sa puntod ni Apollo Consunji tapos ay inilapag niya ang
bulaklak sa tapat niyon. Kumaway siya na para bang nakikita niya ang kausap.

"Mama! Halika dito!" Tinawag niya ako. Lumapit ako tapos ay hinawakan niya ang
kamay ko.

"Mama Ganda, siya po ang Mama ko. Hindi po siya ang totoo kong Mama pero love niya
ako. Sabi niya galing ako sa puso niya. Mama siya si Mama Apollo. Siya iyong love
ni Papa Lukas."

I smiled. "Mama, mag-hi ka sa kanya!"

"He-hello po..." Parang nahihiya ako na hindi ko maintindihan. Nakatingin lang ako
ako sa kanya at inaabangan ang susunod niyang gagawin. I sighed. Nakita kong kinuha
niya mula sa bulsa niya ang isang papel - iyong pinakita niya sa akin kanina sa
taxi. She put the paper inside a box - napansin kong puno na ang kahong iyon. I bet
the letters were from Sir Lukas.

"Wala po si Papa, sabi niya sa akin noon ako muna daw bahala sa'yo, Mama Apollo.
Miss na miss na daw po niya saka love ka niya. Ganito iyong sabi niya, I love you,
babe. Ganoon po, Mama. Sabi niya sana daw mapanaginipan ka ulit niya. Mama, love
ka daw niya."

It is a wonder how Artie could say those words na para bang simpleng-simple lang sa
kanya. Hindi niya pa siguro naiintindihan ang intesidad ng pagmamahal ni Sir Lukas
sa asawa nito, Ako kasi, nakatayo lang ako dito pero damang-dama ko si Sir Lukas at
ang wagas na pagmamahal niya para sa asawa niyang namayapa na.

I suddenly wondered if i could have the same love as they have. Gusto kong
makakilala ng isang lalaking tulad ni Sir Lukas na kayang magmahal hanggang sa
kabilang buhay. I sighed. Alam ko at naniniwala ako na isang araw iyong taong iyon
ay kakatok sa pintuan ng puso ko - at siya na mismo ang hindi magpapakawala sa
akin.

Nagtagal pa kami ni Artie ng ilang sandali pa. She was talking to Apollo Consunji
like she was sitting next to us. Kinukwentuhan niya ito ng mga bagay na nangyayari
sa pang araw-araw naming buhay. Ikinuwento niya pa ang nangyari sa Tagaytay. That
put a smile on my face.

"Tapos mama, si Ares lagi niya akong inaaway. Paluin mo siya mama Apollo."

"Artie! Hindi na mapapalo ng Mama niya si Ares." Napahagikgik ako. Mainit talaga
ang dugo ng anak ko sa tiyuhin niya. Maya-maya ay nag-aya nang umuwi si Artie.
Tinanong ko siya kung gutom na ba siya pero sabi niya sa bahay na lang kami kumain.
Naglalakad na kami ni Artie palabas ng sementeryo nang makarinig ako ng pagbusina
ng sasakyan. I saw a black Fortuner stopped in front of us, bumukas ang pintuan
niyon at lumabas si Jethro.

Of all people, si Jethro pa.

"Hi, Eternity, hi little girl! Where are you two going huh?" He asked. He was
smiling. I remembered that smile. I used to melt with just that.

"Uuwi na po. Ikaw anong ginagawa mo dito?" Tanong ni Artie. Magalang naman siya
kaya hinayaan ko na siya.

"Gusto ninyo bang ihatid ko kayo?" Lalo akong napangiti nang magsalita si Jethro ng
Filipino. Pinay ang nanay niya kaya marunong siya kaya lang kasi makapal masyado
ang accent niya.

"Okay lang, Jet." Ngumiti lang siya at saka nilapitan si Artie.

"Baby, do you wanna go to the mall?" He asked her. "We can play on the arcade or
eat lunch with your mom." Kinindatan niya pa si Artie. Nakita kong nakanguso ang
anak ko.

"Sige na nga pero wag mong hahawakan ang kamay ng Mama ko ha!' Napahagikgik ako.
Ang over -protective ng anak ko. Isinakay ni Jethro si Artie sa sasakyan niya tapos
ay inalalayan niya rin ako.

"Jet, what are you doing in the cemetery?" I asked.

"I visited Nanay's mom. I was searching for my Filipino relatives and i found one
in Pampaga. It's thrilling, sweetie." He said. I blushed. Sweetie ang tawag niya sa
akin noon - maliban doon sa my Eternity niya. Napatingin ako nang hawakan niya ang
kamay ko. Ugali niya iyon noon tuwing nagda-drive siya sa America.

"Jet..." Inginuso ako ang kamay niya.

"Sorry, sweetie. Old habits die hard." Natatawang sabi niya sa akin. I just sighed.
Hindi naman nagtagal ay narating namin ang mall. Una niyang dinala si Artie sa
skating rink. Hindi marunong si Artie pero hindi naman siya hinayaan ni Jethro. He
held her hand while they were spinning around the rink. Naaalala ko iyong mga pasko
namin ni Jethro sa New York noon, pupunta kami sa skating rink tapos ay magpapa-
ikot - ikot lang kami.

"Mama!" Hyper na hyper si Artie. "Ang sarap mama!" Kaway siya nang kaway. Nakatayo
lang naman din ako sa gilid at nakatingin sa kanila. I guess Jet likes Artie,
Sabagay, mabait naman talaga si Jethro. Bigla kong naalala na hindi pa nga pala
alam ni Jethro na hindi naman akin si Artie.

Matapos ang skating rink ay naglaro sila ng dance kinect sa itaas ng mall.
Nakatingin lang ako. Maya-maya ay hinatak ako ni Jethro at tatlo na kaming sumayaw.
He was guiding me. Natatawa lang ako talaga.

"Jet! I can't dance!"

"I know, but it doesn't matter, Nina. I'll dance for us - just like before." Na-
freeze ang ngiti ko. I looked back at him. Kitang-kita ko ang sinseridad sa mga
mata niya. I wanted to take him back. I was about to say something when I
remembered Artie. Tumingin ako sa kanya - titig na titig siya sa akin.

"Be?" Tanong ko.

"Gusto ko na pong umuwi, Mama." Wala sa mood na sabi niya. I looked at Jethro
apologetically and asked him to take us home. Bago iyon ay binili niya pa ng ice
cream si Artie pero hindi niya iyon tinanggap. Nang makarating kami sa bahay ay si
Artie na mismo ang bumaba sa kotse. Hindi ko alam kung bakit biglang tinopak ang
anak ko.

"Jet, thank you for today, ha?"

"Your welcome, sweetie, Anything for my Eternity." Wika niya sa akin sabay halik sa
aking pisngi. I waved back at him tapos ay pumasok na ako sa bahay. Nagtuloy ako sa
kwarto namin at doon ko natagpuan si Artie. Nakatalukbong siya ng kumot.

"Be..." Tawag ko sa kanya. Nang ilitaw niya ang mukha niya ay nakita kong iyak siya
nang iyak. "Be, bakit?" Tanong ko.

"Mama, hindi mo ba pwedeng i-love na lang si Papa ko para my family na ako?"

Humihikbing tanong niya sa akin. "Kasi ayaw kitang iwan mo ako. Kasi kapag si
Jethro ang ni-love mo, iiwan mo na ako kasi di mo naman ako totoong anak eh! Tapos
mag-isa na lang ako." Napahagulgol siya. What she said touched my heart and yet it
worried me.

Yumakap siya sa akin. "Mama, mabait naman si Papa ko. Kahit na alam kong nag-iiyak
ka sa kanya kasi bad siya sa'yo. Sabi naman niya sa akin ta-try niyang maging nice.
Mama kay Papa ka na lang, wag mo akong iiwan, mama. Magpapakabait po ako, wag ninyo
pong i-love si Jethro ayaw ko po sa kanya, Mama. Mama sige na po!"

I hugged Artie back and tried to calm her down. My heart is literally breaking now.

"Mama, sige na po. Gusto ko po ng one big happy family!" She said in between tears.

17. Hindi ganoon

"Artemis Yvangeline Quatana."

Huminga ako nang malalim bago ako tuluyang pumasok sa kwarto ni Nanay. Doon na kasi
natutulog si Artie. Dalawang araw na siyang nagtatampo sa akin dahil sinabi ko sa
kanya na hindi ko mahal si Hermes Consunji. Alam ko naman kung saan siya
nanggagaling. Alam ko kung anong pakiramdam ng may isang tunay na pamilya, iyong
buo at iyong masaya and God knows how much I wanted to give that to her. Hindi ko
alam kung saan nanggagaling ang mga sinasabi niya na iiwan ko siya sa oras na
sumama ako kay Jethro. Hindi yata naiintindihan ng anak ko kung ano ang binitiwan
ko makasama lang siya. I sighed. Nalulungkot ako. Hindi ko naman siya pinalaki ng
lahat ng bagay ay nakukuha niya, dinisiplina ko si Artie pero hindi ko alam kung
bakit siya ganito ngayon.

Pumasok ako sa loob ng silid ni Nanay at naupo sa kama. Nakahiga siya doon,
nakatalikod sa akin. Nakita kong gumagalaw ang kamay niya kaya alam kong gising
siya. Isa pa, alas singko pa lang ng hapon. Kahahatid pa lamang sa kanya ni Sir
Luke. Alam kong nagpunta na naman sila sa puntod ng Lola niya. May dala kasi siyang
rosas sa bag niya, siguro ay nakalimutan niya iyong ilagay sa puntod.

"Hanggang kailan ka maggaganyan sa akin?" Pinatigas ko ang boses ko. "Hindi kita
pinalaki ng ganyan, Artemis. Kung gusto mo sa Papa, pwes sumama ka na sa kanya."

Bigla siyang napaupo. Humarap siya sa akin. Kitang-kita ko ang pag-agos ng luha
niya. "Bakit ka po ba nagagalit sa akin mama? G-gusto ko lang naman po ng family."

"I am your family, Artemis. Si Nana, ako at ikaw. Tayo ang pamilya. Hindi natin
kailangan ang ama mo. O sige, given the fact, kailangan mo siya because he is your
father but that doesn't mean that I have to love him for you to be with him. Artie,
hindi napipilit ang pagmamahal. Kusang ibinibigay iyon."

Naupo ako sa tabi niya. Hinaplos ko ang buhok niya tapos ay kinabig ko siya
papalapit sa akin. I cupped her face.

"Isa pa, kahit na sumama si Mama kay Jethro o kahit na kanino o kung main-love man
si Mama sa ibang tao - hindi kita iiwan. Anak kita."

"Pero ampon ako."

"Artie, hindi ka ampon. Anak kita. Hindi naman nasusukat sa dugo o sa kahit na ano
ang pagiging mag-ina. You came from my heart - I carried you there for nine months.
I am your mother and that fact will never ever change. Do you understand me?" I
asked her. She nodded. Lumuhod siya at saka niyakap ako. Humihikbi siya, nauwi pa
iyon sa hagulgol.

"Sorry mama! Sorry po! Mahal po kita. Hindi na po ako magiging bad!" I hugged ger
back and kissed her cheeks. Artie was never a bad daughter to me. May mga diskarte
lang siya na talagang ayaw ko kung minsan pero nagkakaintindihan naman kaming
dalawa.

"Mama, pwede po ba akong maging honest?" Tanong niya pa sa akin. Tumango ako. "Kaya
po ako na-sad noong nakaraan kasi ang bait po ni Jethro at kahit naiinis po ako, I
like him po. Gusto ko siyang maging friend, pero ayoko kasi sabi ni teacher Miley
sa school - ang mama at ang papa ang dapat magkasama. Kaya gusto ko po na si Papa
ang kasama ninyo."

Ginulo ko ang buhok niya. Mahal ko talaga ang batang ito at hindi ko alam kung
bakit. I hated her the first time I saw her. She took away the life I should've had
but I fell in love with her and the rest is history.

"Jethro like you too. You can play with him, Artie. Wala namang masama. Kaibigan ko
siya."

Her eyes glimmered. Niyakap niya akong muli. Napangiti ako nang makita kong
nakasilip sa amin si Nanay. She was all smiles too. Niyaya ko siyang sumama sa
yakapan namin. This is my family - and I am contented with what I have. I sighed. I
have to deal with Hermes later. Kailangan ko na siyang kausapin para kay Artie -
para matapos na ito.

Nang matapos naming mananghalian ay itinext ko si Hermes at sinabi na kailangan ko

siyang makita. Nagreply naman siya kaagad at sinabi na magkita kami sa bahay na na
lilipatan namin sa susunod na linggo. Nagpaalam ako kay Nanay at kay Artie. Mukhang
okay na siya, nanonood siya ng Frozen sa laptop.

Nagmadali ako. Kailangan ko talagang matapos ang araw na ito na kausap ko si

Hermes. Kailangan na. Hindi ko na palalagpasin pa ang araw na ito na hindi siya
nakakausap.

I arrived at the house thrity minutes later - salamat sa traffic. Nagtaka ako nang
makita kong bukas ang pinto. Pumasok ako tapos ay tinawag ko si Hermes. Halos mag-
tatatlong araw ko na siyang hindi nakikita sa opisina. Mula noong gabing iyon
hanggang ngayon.

"Hermes?" Tawag ko. Nagulat ako nang may lumabas na babae mula sa kusina.

"Ay, ikaw ba si Nina?" Tanong niya. The woman is in her mid fifties I guess. She
was wearing a pink dress - naka-apron din siya. She looked a lot like the woman on
the cinema - mas pinatanda nga lang. She smiled at me. Inabot niya ang kamay niya
sa akin.

"Ako si Lexie. Tita ako ni Atlas. Inaalagaan ko siya at may trangkaso."

Tumaas ang kilay ko. Tinatablan pala ng sakit si Hermes. Akala ko mutant siya.

"Hello po, ma'am. Nice to meet you po. Nasaan po siya?" Tanong ko.

"Nasa itaas. Nasaan ang apo ko?" Nakangiting tanong niya. Alam kong si Artie ang
sinasabi niya.

"Naiwan po sa bahay. Hindi ko na po kasi sinama. Pinagpapahinga ko."

"Sa susunod, Nina isama mo siya. Gusto kong siyang makita. Kamukhang-kamukha ni
Apollo ang batang iyon." Sadness lingered in her eyes.

"Ma'am, luto na po iyong lugaw para kay Sir." Napatingin ako sa kusina nang makita
ko ang isa pang babae. Naka-maid's uniform siya.

"Puntahan mo na lang si Atlas sa itaas. Sige na." Napatango na lang ako at sumunod.
Huminga ako nang malalim. Iniisip ko kung paano ko kakausapin ang impaktong may
sakit? Napailing na lang ako. Napansin ko ang kwarto sa gilid ko na bukas. Naisip
ko na baka nandoon nga si Hermes, lumakad ako at hindi naman ako nagkamali, he was
inside the master's bedroom, he was in the middle of a queen sized bed, naked under
the sheet. Hindi ko alam kung totally naked ba siya kasi nakakumot siya. I cleared
my throat.

Nakita kong iminulat niya ang kanyang mga mata. He half smiled me. "Where's my
angel?" He asked about Artie. I sighed.
"Iniwan ko sa bahay. Kamusta ka?"

"May sakit." Napaubo pa siya. "Naulanan ako, tapos natutuyuan ako ng pawis sa
likod. Wala na kasing..." Hindi na niya tinuloy ang sinabi niya. Naalala ko iyong
sinabi ni Caren sa akin noong nasa opisina kami. Bigla ay napangiti ako.

"Why are you smiling?" He asked me. Napaubo na naman siya. Lumapit ako sa kanya
matapos kong isara ang pintuan. I sat in front of him. Hinawakan ko ang leeg niya
tapos ay huminga nang malalim.

"Kapag may sakit ka, mabait ka sa akin. Sana palagi ka na lang may sakit."
Natatawang sabi ko.

"Mabait naman ako, Nina. I'm just a bit ruthless. Blame my father for it. My mom
said, kaugali ko si papa noong walang hiya pa lang siya. She was also telling me
how much she wanted to witness the day when I will fall in love. She was quite sure
that love will have the same effect on me as to my father." He chuckled. Nakatingin
lang ako sa kanya. Ngayon ko lang siya nakikitang ngumiti nang ganoon. Para siyang
bata. I touched his face.

"Your daughter talked to me. She cried. I'm here to talk to you." Wika ko.

"Bakit siya umiyak?"

"She wanted a family, Hermes. A family that is composed of you, her, and me."
Mataman siyang napatitig sa akin. "She had this idea of you and me and I couldn't
break her heart. Hindi ko pwedeng sabihin na sa kama lang tayo magkasundo." Hindi
ko alam kung bakit ngayon ko lang naipapakita sa kanya ang ugali kong ito - pero
ito talaga ako. I am outspoken. Nanibago lang siguro ako kay Hermes kaya ganoon.

"Hindi ko pwedeng basagin ang trip ni Artie. Now, I know what you are thinking. I'm
not asking you to marry me or love me. Hindi ako ganoon. Mahalin mo ako o hindi,
wala akong pakialam. My only concern is my daughter. I want her happy. I don't want
her to cry."

"Anong gusto mo?" Tanong niya sa akin.

"Treat me better." Wika ko sa kanya. "Iyon lang. Treat me better, Hermes." My voice
suddenly became husky. Hindi ko alam kung bakit but it turned that way. Sinunod ko
ang instinct ko. I touched his jaw line down to his collar bone. Bakit kahit may
sakit siya at sexy siya sa paningin ko?

"Kaya mo ba iyon? If you treat me better, Hermes, Artie will have the family she
wants. Iyon lang naman. Hermes."

"What do I get from this?" Tanong niya sa akin. I smiled seductively. Hindi ko
talaga alam kung paano ko nagagawa ang mga bagay na ito. I licked my index finger
tapos ay ipinadaan ko iyon sa leeg ko pababa sa collar bone ko.

"Me... whenever, wherever you want, Hermes." I grinned. "Deal?"

He sighed. "Deal." Akmang iaabot niya sa akin ang kamay niya nang bigla ko siyang
hagkan sa labi. I wanted to seal the deal with a kiss. I wanted to test my powers
over him. Naisip ko na sa larong ito - hindi pwedeng si Hermes lang ang ruthless at
heartless, kailangan ako din. Sasayawan ko ang tugtog na ibinibigay niya sa akin.

"Hmmm." I licked his lower lip. "Yummy." I even winked at him.

--------------------------

"Doon na po kami titira, Papa?"

Napapangiti ako habang naririnig ko si Hermes na kausap si Artie sa sala. Nasa

kwarto kasi ako noon at iniisa-isa na ang gamit na dadalhin sa bahay na binili ni
Hermes para sa anak niya. Katulong ko si Nanay. Napansin kong kanina pa siya titig
na titig sa akin.

"Nina, baka naman ikaw ang mahulog sa patibong mo." Wika pa niya sa akin.
Ikinuwento ko kasi sa kanya ang plano ko. I just smiled.

"Nay, isang lalaki lang ang mamahalin ko. Si Jethro lang. Makuha man niya ang lahat
sa akin, hinding - hindi ang puso ko at lalong-lalo na ang anak ko." Nagpatuloy ako
sa pagliligpit ng mga gamit namin. She was just staring at me. Nang matapos iyon ay
lumabas ako ng silid at tinawag na si Artie.

"Be, bedtime na!"

"Ihh! Mama naglalaro pa po kami ni Papa eh." Napakamot siya ng ulo. Tinaasan ko
siya ng kilay. She sighed tapos ay tumayo siya at humalik sa papa niya. "Goodnight,
Papa. Panget ka." Sabi nkiya sabay halik. Tumakbo siya sa akin at ginawa din iyon
sa akin. Pumasok na siya sa kwarto namin at saka isinara ang pinto. Binalingan ko
si Hermes. Isang linggo na matapos ang pag-uusap naming iyon at mula noon, malaki
naman ang ipinagbago ng pagtrato niya sa akin.

I was actually testing him. I wanted to call it a test. Sa opisina kapag alam kong
nandoon siya at lalo kong nilalapit ang sarili ko kay Jethro, hinihintay ko kung
anong gagawin niya but he did nothing but to give Jethro the death glare. Natatawa
ako sa tuwing naiisip ko na nagpipigil lang siya. Maraming nagsasabi sa akin na
madalas daw mainitin ang ulo ng boss namin - I just don't care.

"Ikaw, Mister. Umuwi ka na."

"Kayo na ba ni Jethro Higgins?" Walang abog na tanong niya.

"So? Paki mo?" Tanong ko. "Hindi ka pwedeng makialam sa personal kong buhay, Hermes
kasi hindi naman ako nakikialam sa'yo." Inis na wika ko. Totoong naiinis ako sa
kanya ngayon. Ayokong tinatanong niya ako. He shook his head. Nabigla ako nang
bigla niya akong haltakin - napaupo ako sa kandungan niya.

"I don't care if you're with him, Nina. The fact still remains the same - you have
my mark all over your body. Alam mo ba kung bakit kita hinahayaan sa lalaking iyon?
Kasi sigurado ako, na ni hindi mo siya masisikumurang halikan because when you
close your eyes, you will think of me. You'll think of my touch, my kisses, the
feeling of me inside of you. Your body will forever ache for my warmth. That will
never change..."

Habang sinasabi niya ang mga salitang iyon ay gumagala ang mga kamay niya sa
katawan ko. He managed to put his hand inside my shorts - inside my underwear. He
searched my core and when he found my clit - he started rubbing it. Hindi agad ako
nakahinga.

"Wet, babe." He said. "Face me." and I did. Nakakandong pa rin ako sa kanya nang
gawin ko iyon. Hinagkan niya ako sa labi. I missed his kisses. Hindi ko iyon
pwedengg itanggi. Hindi ko rin kayang ipaliwanag kung bakit ako nagiging ganito. I
want him so much.

Habang magkahugpong ang aming mga labi ay saka ko naisip na baka totoo ang sinasabi
niya. Ine night, Jethro took me home and he kissed the sides of my lips, naitulak
ko siya. Wala akong nararamdaman. Alam ko - hindi na pala - sa ngayon hindi na ako
sigurado kung may pagmamahal ako kay Jethro pero alam kong hindi ko pa rin mahal si
Hermes. I just like the feel of his kisses and touch. Hindi iisang beses na
napaniginipan ko ang nangyari sa amin. May mga gabing hindi ako makatulog dahil sa
kakaisip sa kanya.

"You are mine, Nina. Kahit sinong lalaki pa ang samahan mo, babalik at babalik ka
sa akin. You belong to me."

I do. I belong to him pero hindi ako papatalo. Hindi ganoon kadali.

18. The letter

Mahal ko pa rin si Jethro.

Iyon ang naisip ko habang nakatayo ako sa labas ng office namin a nakatitig kay
Jethro habang nag-iikot siya sa show room. Hindi na ako naniniwala sa sinasabi ni
Hermes sa akin na minarkahan niya ako. Ni hindi ko alam kung anong marka ang
sinasabi niya sa akin. I don't think that it is possible for a man to mark a woman.
kung posible man iyon - katangahan na lang. I sighed dreamily. Napahawak ako sa
kwintas na nakasabit sa leeg ko. There lies my engagement ring - the one Jethro
gave to me before our graduation.

Mahal ko pa rin siya. Kung nagkakaroon man ako ng doubts ay dahil iyon sa gunggong
na si Hermes. Nabasa ko noon na kapag oras na makatikim ang babae ay hahanap-
hanapin niya talaga ito. Parang bampira sa dugo. Kailangan kong kontrol. Kailangan
kong iwasan si Hermes nang hindi masasaktan ang anak ko. Kailangan kong manalo sa
larong iyo para maibigay kay Artie ang pamiluang gusto niya. Tama naman ang sinabi
ko noon. Wala akong pakialam sa personal niyang buhay. At dapat ganoon din siya sa
akin.

Napangiti ako nang makita kong kumaway sa akin si Jethro. He smiled so I smiled
back. He looked cute on that blue polo shirt that he was wearing. He mouthed
something na hindi naman malinaw kiaya sumenyas ako na tawagan na lang niya ako.
Matapos iyon ay bumalik na ako sa unit namin pero naisip ko munang dumaan kay
Hermes. Naalala ko na kaya nga pala ako lumabas ng unit namin ay ibibigay ko ang
sulat ni Artie sa kanya. Hindi ko alam kung anong laman ng sulat nila o kung bakit
niya sinulatan ang ama niyang demonyo pero natutuwa naman ako dahil masaya si Artie
nitong mga nakaraang araw.

I got to his office and I saw him sitting on his chair looking at a certain photo.
Kumatok ako, sumenyas siyang pumasok ako. I smiled at him. Lumakad ako patungo sa
kanya. Wala siyang coat. Nakasuot lang siya ng puting t-shirt tapos ay uubo-ubo pa
siya. Mukhang hindi pa siya magaling. Halos isang linggo na ang nakaraan mula nang
magkatrangkaso siya pero paranv hanggang ngayon ay mabibinat pa siya.

Nakalipat na kami sa bahay na binili niya para kay Artie. Doon na rin siya umuuwi
pero hindi kami nagsasama sa iisang kwarto. We co-exist in each others lives. Tama
na siguro iyon para sa amin. Ginagawa lang naman namin ito para kay Artie.

"Inuubo-ubo ka pa. Baka dapat di ka na pumasok muna." Wika ko sa kanya. He just

smiled at me.

"Kaya ko naman. Ano bang kailangan mo?" Biglaang tanong niya. I took out Artie's
letter from my pocket to give it to him.

"Hindi ko alam kung bakit hindi niya iyan maibigay sa'yo kanina. It's from your
daughter." A smile formed on his face. Kinuha niya iyon sa akin at saka tiningnan.
Gusto kong tanungin kubg anong sinasabi ni Artie sa sulat pero hindi ko na itinuloy
kasi moment nila iyong mag-ama. He just sighed.

"I haven't read my letter." Biglaang wika niya. Nakatingin siya sa kung saan.
Tumayo siya at saka nagtungo sa glass window. Nasa sixteenth floor kaming dalawa at
mula doon at kita ang lahat. He was sighing. "I haven't read mine." He said again.

"Anong sulat?" Tanong ko. He looked at me.

"Before my mo died, she wrote letter for my dad and my siblings. Hindi ko pa
nababasa ang sa akin. Ayoko. Reading that letter would mean defeat. It would mean
that she will never come back and I'll miss her more and more each day." He sighed.
Bakit kaya sa tuwing maririnig ko ang sinasabi niya tungkol sa mama niya ay
nabubura sa isipan ko na masamang nilalalang si Hermes at dapat kaaway ang tingin
ko sa kanya? Para kasing mahal na mahal niya ang mama niya - na para bang sa mama
niya umiikot ang mundo niya at nang mawala ang mama niya ay wala na siyang
mapuntahan. It was kind of amazing how hr transforms --- from a monster that he is
to a little boy who seemed to be very much afraid of his loss.

"Bakit hindi mo na lang basahin ang sulat Hermes? Para mawala na ang iniisip mo..."
Sabi ko pa sa kanya. He shook his head.
"Ayokong maging mahina." Makahugang sabi niya. "Lahat ng mahina sinasaktan. Mas
gusto kong ako ang nananakit kaysa ako ang sinasaktan." Hindi ko na naman mawari
ang ugali niya. Kaya ba siya ganito ay dahil sa paniniwalang iyon? Ibig sabihin may
mga bagay na nangyari sa nakaraan kaya ganito siya.

Naniwala kasi ako na lahat ay may dahilan kaya alam ko at sigurado ako na may
dahilan si Hermes. But that doesn't mean that he is entitled with this attitude.

"Babalik na akk sa programming, Hermes." Sabi ko na lang sa kanya. He nodded. I

walked away nang muli akong tumingin sa kanya ay natawa ako. Hermes looked like a
fool trying to put powder on his back.

Nakatingin lang ako. He was trying so hard. Nakakatawa talaga pero nawala ang ngiti
ko nang makita kong naupo na lang siyang muli at napabuntong hininga. I wanted to
help him. Siguro kaya siya palaging inuubo kasi nga natutuyuan siya ng pawis sa
likod.

Muli akong pumasok sa loob. Nakatingin siya sa akin.

"May nakalimutan ka ba?" Tanong pa niya. I just smiled. Kinuha ko ang powder at
saka tumayo sa likod niya. Itinaas ko ang damit niya at nilagyan ng pulbos ang
likod niya.

"Noong kinder si Artie lagi kaminv nagaganto kaya lang naging allergic siya sa
powder kaya tinigilan namin." Nilagyan ko ng towel ang likod niya tapos ay ibinaba
ko na ang tshirt niya. I looked at him.

"Basahin mo na iyong sulat, Hermes. Para sa peace of mind mo. Hindi masama ang
maging mahina. If you want strenght you can draw some from me. Read it..."

-------

"Ares, have you cried?"

Hindi ko alam kung bakit ko tinatanong ang bagay na iyon sa kapatid ko. Gusto ko
lang naman malaman kung umiyak na ba siya sa.pagkamatay ni Mama. I know how Ares
loves our queen. Bunso siya. Noong mga bata pa kami palagi siyang nakakandong kay
mama na para bang si mama lang ang mahalagang tao sa mundo niya. I used to be
really jelous of him. Buti at ipinaintindi sa akin ng mga magulang ko na hindi
healthy ang rivalry kundi hanggang ngayon siguro ay magkaaway kami ni Ares hanggang
ngayon. He looked at me.

"Hindi pa." Wika niya pa. " Ayokong iyakan si mama, Hermes. We should celebrate her
life at ang naging papel niya sa buhay natin." I looked at Ares. Napangisi lang
ako. He is a lawyer and yet he is very bad at lying. Hinayaan ko na lang siya.
Siguro ay parehas kami na ayaw maging mahina sa harapan ng isat-isa.

"I-Ikaw kuya, umiyak ka na ba?" Iling na lang ang isinagot ko. Hindi pa ako umiiyak
---I tried once but it wasn't a success. I just ended up having sex with a married
woman.

Lumipas ang buong maghapon na tahimik lang kami ni Ares. Napapansin ko rin naman sa
sarili ko na kakaiba ako ngayon. I'm not my usual self --- maybe because i was
missing mom or Hera or just because of the memory this month brings back to me.

I don't know. It's kinda odd.

Umuwi ako sa bahay. Naibsan lang ang kalungkutan ko nang makita ko si Artie na
nakaupo sa sala ng town house at nagbabasa ng encyclopedia. She greeted me when she
saw me. Tumabi ako sa kanya tapos ay tiningnan ang ginagawa niya.

"Papa sabi dito iyong ipis daw kayang mabuhay kahit walang head. Ang creepy diba!"

"Sinong sumundo sa'yo, bebe?" Inayos ko ang buhok niya. Ngumuso siya.

"Si Papa Lukas po. Nagpunta kami kay Mama Ganda. Sabi ni papa siya ang reyna."

Napangiti ako. My father loves her so much. So much that I am hurting not to be
able to see them together anymore. Ako mismo ang nasasaktan para kay Papa. Life is
just so unfair.

"Papa nag-aantok po ako. Papa ipampam mo ako." Yumakap si Artie sa akin habang ako
naman ay hinaplos - haplos ko ang buhok niya. Marahan kong tinatapik - tapik ang
kanyang binti. Inihilig niya ang kanyang ulo sa aking dibdib at saka pumikit.

Ganoon ang hitsura naming dalawa nang mapasukan kami ni Nina. Hindi ko nga napansin
na naroon na siya. I just looked at her side and I found her.

"Hey..." Bati ko. May mga dala siyang grocery bags. She smiled at me. Nagtuloy siya
sa kusina. Narinig ko na inaayos niya ang mga pinamili nila habang ako naman ay
nakangiting tinititigan si Artie. She really looks a lot like my mom. I wonder what
would mom do or say kapag nakilala niya si Artie. Si Artie ang una niyang apo.
Natatandaan ko nang una niyang hawakan si Artie. She was really happy. Naiyak pa
siya noon. I sighed. Ang laking panghihinayang na hindi niya nakilala si Artie sa
ngayon. I really hate Nita for doing this to my family.

I looked at Artie again. She was sleeping deeply. Nakahawak pa siya sa necktie ko.
Dahan-dahan ko siyang binuhat at ipinasok sa silid niya. I tucked her to bed and
kissed her forehead. Siguro napagod siya sa school activites niya. I over heard her
telling Nina that they have a sporsfest week for and she was really excited about
it. Natutuwa ako na nakikita ko na siya ngayon - na malapit na siya sa akin - na
hindi na ako malulungkot sa tuwing maiisip ko ang nawala sa akin.

Pumunta ako sa kusina para tingnan ang ginagawa ni Nina. Napatulala ako nang makita
kong nakataas ang buhok niya, suot pa rin niya ang uniform sa office at nakasuot ng
apron. It kind of reminded me of my mom. Naaalala ko iyong mga panahon na galing
siya sa duty tapos ay hahagkan niya kami isa-isa nila Hera at tutuloy siya sa
kusina para ipagluto si Papa ng hapunan. I wondered if Nina woul be like my mom.

I sighed. I just miss Apollo very much. Alam kong hindi iyon dahil lang sa nami-
miss ko si Mama kundi dahil sa alaalang dala ng hangin. I sighed. I sighed and
sighed. I need to get this out of my system. I need to fuck a woman. I need to see
some other woman. Hindi pwedeng si Nina - I need to taste other women to exorcise
the thought of missing my mom and that other person. Tumalikod ako para umalis pero
natigilan din ako nang tawagin ako ni Nina.

"Dito ka ba maghahapunan, Hermes?" She asked me. I looked back.There was a warm
smile on her face. Bigla ay naulit sa isip ko ang sinabi niya sa akin kanina - na
dapat ko nang basahin ang sulat ni mama para sa akin. I just took a deep breath.

"Stop messing with my brain, Nina." Inis na wika ko. Nanlaki ang mga mata niya.

"Wala akong ginagawa sa'yo, Sira ulo ka. Tinatanong lang kita kung dito ka ba
kakain." Naiinis na ring wika niya. Naamoy ko ang niluluto niya. She was cooking
sinigang. That was my favorite - kami ni Ares, iyon ang paborito. Parang ayoko nang
umalis.

"Sorry." Wika ko. I looked at her apologetically. Natawa siya.

"Alam mo, hindi ko talaga alam kung paniniwalaan ko ba ang mga sorry mo o ini-stir
mo lang ako tuwing nagso-sorry ka. The last time you apologized, you popped my
cherry." Humalakhak na naman siya. A grinned formed on my face. Nag-iiba ang
hitsura niya kapag tumatawa siya.

"You wanna help me cook?" She even offered me. Tumango na lang ako. Nakita kong
gumagawa siya ng chicken at tuna spread. Nagtatakang tumingin ako sa kanya.

"Para sa anak mo. Ayaw ko kasing kumakain siya ng junk foods. Mas healthy ito." She
said to me. "About mo iyong apple." Sabi niya pa sa akin. Inabot ko. She sliced the
apple in half and then she ate the first slice.

"Anong favorite food ni Artie?" bigla kong naitanong.

"Sinigang na baboy. Kaya nga iyon ang ulam natin ngayon. Hindi ko siya masyadong
pinapakain ng sweets, Hermes eh. Kasi baka masira ang ngipin niya. Mahilig siya sa
gulay at - " Tumingin siya sa akin at sinubuan ako ng mansanas. "paborito niya ang
ampalaya at pepino."

Pinino niya ang mansanas at saka inihalo iyon sa spread. Nang matapos ay humarap
ulit siya sa akin para isubo sa bibig ko ang kutsara na may tuna spread. "Sarap?"
She asked. I grinned.

"Mas masarap ka." Kinindatan ko siya.

"Ke landi mo."

"Ikaw din naman." Wika ko pa. We ended up laughing. Tinitikman ni Nina ang spread
sa kamay niya.

Bigla ay may naisip ako. "Nina, can you read my mom's letter for me?" Mukhang
ikinabigla niya iyon. Napanganga siya. I shrugged. "I just.. well I can't. Ayoko pa
kasing tanggapin." Mahinang wika ko. Binitiwan niya ang hawak niyang kutsilyo at
ikinulong ang mukha ko sa mga palad niya.

"Gasgas na iyong linyang ito, Hermes, pero pakinggan mo pa rin. We all have to
accept defeat. In your case, defeat means moving on." She sighed. Nararamdaman ko
ang lahat ng sinasabi niya. "Sa tingin mo, if your mom has a choice, iiwan ka ba
niya? Hindi diba? Hermes, sulat niya iyon sa'yo, basahin mo. Para iyon sa'yo, ikaw,
sa'yo. Mahal ka niya. Kung kailangan mo ng kausap pagkataposm nandito ako,
hihintayin kita. Okay?" I nodded. Hindi ko alam kung anong meron si Nina at
napapapayag niya ako sa mga sinasabi niya. Napailing ako.

"Go read your mom's letter. Dito lang ako." Tumango ako at muling tumalikod nang
tumingin ako sa kanya, she was looking at me.

"Go!"

And I did. I went to my room and took out mom's letter from my favorite Armani
coat. Nanginginig ang mga kamay ko habang binubuksan iyon. Halos mag-iisang taon
nang wala si Mama pero sariwa pa rin ang sakit sa puso ko. I sighed.

Finally, I was able to open her letter for me, matapos kong mabasa ang paunang
sentence ay ibinalik ko iyon sa sobre. I bit my lower lip. Hindi ko kaya.

The first sentence read; she wrote; Atlas, I know how much you got hurt when
Henrietta...
I shook my head. Hinding-hindi ko babasahin ang sulat na para sa akin.

19. Calling

Her name is Henrietta. She had pigtails, freckles and big teeth. She was our
playmate. I was only a year older than her. Madalas na siya ang kalaro namin ni
Ares sa bahay. I had never been so fond of anyone - other than her. When I was
fourteen, I realized that I like Henrietta - more than being my friend. She was
actually my first love. She made me realize that being vulnerable and being weak is
okay. I was having problems back then - nagseselos kasi ako kay Ares dahil palagi
siyang kasama ni Mama o kaya man ni Papa. Ares has our parents while I have my
sweet Henrietta.

"Hermes, alam mo ba ang sabi sa stars?" She asked me one night while we were inside
her three house. We are both looking up the skies. Parang nakikita ko na ang
universe dahil sa liwanag ng mga bituin sa langit. "May nagsabi na nakikita natin
ang liwanag nila ngayon pero matagal na silang patay."

"Ha? Paano iyon?"

"Ewan ko. Parang sa buhay, we think that we need something in our life when in fact
it's just the memories that matters." Napangiti ako. Malalim talagang mag-isip ang
Henrietta ko. I held her hand. She looked at me and smiled. Somehow I know that by
just merely holding her hand -changes everything between us.

Alam kong may understanding na kami.

When I turned sixteen - my feelings for Henrietta blasted. Bigla ko na lang nasabi
sa kanya na mahal ko siya - she was fifteen and very young. She just had her braces
installed. Ngumiti lang siya sa akin at binanggit ang pangalan ni Ares. Noon ko
lang naisip na nanliligaw nga rin pala ang kapatid ko sa kanya. Tumango na lamang
ako. Wala palang kwenta ang nararamdaman ko kung masasaktan ko lang pala ang
kapatid ko.

I kept quiet. I watched the two of them as their relationship progress. Masayang-
masaya si Mama sa nakikita niyang kasiyahan ni bunso kasama ang babaeng pareho
naming mahal. Hinayaan ko sila pero hindi rin ako nakatiis. I fought for Henrietta
and that was the reason why Ares and I fought.

"Mahal ko siya, Hermes pero ginagago mo ako!"

"Tang ina! Mas una ko siyang minahal!" Sinapak ko si Ares, lumaban siya. Nasa gitna
kami ng garden nang mga panahon na iyon. Wala si Mama, nasa ospital pa siya, si
Papa naman ay nasa opisina. Napasadlak ako sa damuhan - dinaluhong ako ni Ares.
Sinapak niya pa rin ako. Itinulak ko siya para tadyakan sa tadyang. Napaupo siya.
Putok na ang kanyang labi at kilay.

"Gago ka, Hermes!"

"Mas gago ka?!"

"Pareho lang kayong gago! Wag kayong mag-away!" Natigil lang kami nang sumigaw si
Hera. Hinatak niya ako palayo sa kapatid ko. Tinulungan niyang tumayo si Ares tapos
ay pumagitna siya sa amin. "Anong problema ninyo?!" Sigaw niya. Nagulat ako nang
sampalin niya kamo ni Ares nang magkasabay tapos ay sinabunutan.

I was just looking at my brother. "Paglalaban ko ng patayan si Henrietta, Ares.

Akin siya."
Lumayo ako. Mula nang araw na iyon ay nag-iba na ang relasyon naming dalawa.
Nanligaw pa rin siya kay Henrietta. Ganoon din ang ginawa ko. Hindi ako nagpatalo.
Pinatunayan ko kay Henrietta na ako ang karapat-dapat para sa kanya at hindi naman
ako nabigo dahil sa huli ako ang pinili niya.

After highschool, pumasok ako sa PMA - madalas akong dalawin ni Henrietta. She took
up Accountancy. Tuwing weekends ay sumasama siya kina Mama para puntahan ako. Mahal
na mahal ko si Henrietta. Tuwing magbabakasyon ako ay magkasama kami. I was her
first everything.

Sa relasyon naman naming ni Ares ay walang nagbago - galit siya sa akin - I didn't
care. I have Henrietta. Everything is in place.

Iyon ang akala ko.

That last summer vacation changed everything. Umuwi ako noon. Nagbakasyon ako
kasama ng pamilya ko. Hera was glad to see me, ganoon din ang mga magulang ko. Ares
was in Boston, he was busy with things in his life pero mas alam ko ang dahilan ng
hindi niya pag-uwi, iniiwasan niya ako. Alam kong maayos din naman kami, pero
malayo pa. Hangga't siguro kasama ko si Henrietta ay hinding-hindi kami
magkakaayos.

Ares is a sore loser. Hanggang ngayon ay hindi niya matanggap na ako ang pinili ni
Henrietta at hindi siya.

"You're acting a little weird, my sweet." Hinaplos ko ang mukha niya. We were
inside her bedroom. She was resting against my body - we were both naked and spent.
I just made love to the woman I love with all of my heart. I caressed her hair.
Tumingin siya sa akin.

"Hermes, can I be honest?" Tanong niya sa akin. Tumango ako. Palagi naman siyang
totoo sa akin. She just smiled. "You know that I love you, right?" She asked me.
Tumango ako. Dama ko naman ang pagmamahal na iyon. Ngumiti siya lalo. "Paano kung
sabihin kong mahal din kita pero may mahal na akong iba - mas mahal..." Nagyuko
siya ng ulo. Napanganga naman ako. She stood up and got dressed. Ganoon na rin ang
ginawa ko.

Hindi ako makapagsalita. She fell out of love? Iyon baa ng sinasabi niya? How dare
her cheat on me. Nasasaktan ako. Mahal ko si Henrietta pero hindi ko kayang
sikmurain ang panlolokong ginawa niya. She cheated on me. Fuck her!
Nang nakabihis na ako ay hinawakan niya ang braso ko. Pinalis ko iyon at saka
humarap sa kanya.

"I loved you." She said. Loved - with ed - past tense.

"Sinaktan ko ang kapatid ko dahil sa'yo." Naiinis naman na wika ko. Galit na galit
ako. Gusto kong saktan si Henrietta pero nangingibabaw ang pagmamahal niya sa akin.
Umuwi ako sa bahay nang gabing iyon at nag-empake. I needed to get away and so I
did. I rode the first flight out. Nagpunta ako sa Paris. Nandoon ang pinsan kong si
Yto. Noong mismong gabing dumating ako, inaya ko si Yto sa bar at siguro dahil na
rin sa kalasingan ay kung ano na ang nasabi ko. I was able to blurt things out -
things that I never thought I'll say to anybody.

"Minsan, Yto, kapag sobra kang magpakita ng pagmamahal, mas lalo ka lang
sinasaktan. It's better to be cold and distant than to be vulnerable and loving...
Ang hirap-hirap bumangon! Tang ina!"

Hindi naman ako nagtagal sa Paris. Pagkatapos ng isag linggo ay bumalik ako sa
Pilipinas. Nadatnan ko si Henrietta sa bahay, hinihintay niya ako. Ayon kay Mama ay
araw-araw siyang pabalik-balik sa bahay. Sinabi ni Mama na kausapin ko siya kaya
ginawa ko. She was crying. Nagpunta kami sa treehouse niya - wala pa man ay iyak na
siya nang iyak.

"I'm sorry, Hermes..." Wika niya sa akin. She was crying so hard. I wasn't even
looking at her. She was just crying. Yumakap siya sa akin. Sa isipan ko ay paulit-
ulit kong iniisip na niloko niya ako. Sinaktan niya ako. Minahal ko siya pero
sinaktan niya ako.

Fuck her!

"It's not my fault I fell in love with him, Hermes. He was always there for me when
I needed him."

"Putang ina, Henrietta!" Wika ko. "Ipinagpalit mo ako sa taong palaging nasa tabi
mo habang nagpapakahirap ako sa academy?!" Hinapit ko ang braso niya. "Ganoon k aba
kawalang-kwenta?!"

"Hindi, Hermes, makinig ka." She was still sobbing. "It's not about being in love
with someone else. I love you, but this is my calling."
"W-what calling?" I asked. Nanghihina ako. She sounded as if this is really her
final decision.

"I've decided to be a nun." Mahinang wika niya. Nabitiwan ko siya. "This is my

calling, Hermes. And I'm really sorry. I love you, but I love Him more. He needs me
as His disciple. I'm sorry."

I walked out. Iniwan ko siyan sa treehouse. Umuwi ako sa bahay. Wasak na wasak ang
puso ko. Kahit na mahal ko siya - wala naman akong laban sa ipinagpalit niya sa
akin. She freaking fell in love with God! With God! She chose God over me! I am
really a wreck.

Nang makapasok ako sa mansyon ay umakyat ako sa silid ko. Nasalubong ko si Ares na
pababa nang hagdan. I looked at him - he grinned at me.

"Hey bro, I have this fucking buddy. Her name is Cedes and she is really good in
bed." Ngising-ngisi siya sa akin.

"Good for you." Wika ko. Naaalala ko na naman si Henrietta. I sighed. "Loving is
not my calling, Ares. Go fuck her brains out!" Tinapik ko ang balikat niya.

I went inside my room and let my tears fall - ipinangako ko sa sarili ko na ito na
ang huling beses na iiyak ako para sa isang babae. This is the last time.

---------------

"Mama, nakita ko si Papa, tulala siya. Para siyang sad. Hindi na siya mayabang.
Sinasabihan ko siya ng pangit hindi niya ako pinapansin. Mama, baka may sakit
siya."

Napabuntong hininga na lang ako habang naririnig ko ang mga sinasabi ni Artie sa
akin. Nag-aalala siya kay Hermes. Ako rin naman. Kahit naman nabubwisit ako sa
kanya ay nakakaramdam naman ako ng pag-aalala. Hindi ko nga maintindihan kung
bakit. Siguro dahil pa rin sa mama niya kaya siya nagkakaganito. I know how much he
misses her and it breaks my heart seeing him like that.

"Andyan na ang school bus mo, Artie, pumasok ka na. Kaninin moa ng baon mo ha?
Mahal kita." Hinagkan ko siya sa pisngi. May pag-aalala pa rin sa mata niya pero
umalis na rin siya para sumakay sa school bus. Naiwan ako sa bahay. Naisip kong
tanungin si Hermes kung nabasa na ba niya ang sulat na sinasabi niya sa akin. I
wanted to know. Nag-aalala ako kahit na masama ang ugali niya. Umakyat ako sa itaas
para maghanda na sa trabaho. Mamaya ko na lang siya kakausapin pagdating ulit namin
galing sa opisina.

Naligo ako at nagbihis na. Magta-taxi na lang ako papunta sa office. Hanggang
ngayon ay ayaw kong malaman ng kahit na sino sa office - maliban na lang kay Caren
ang sitwasyon namin ni Hermes. Nang matapo akong mag-ayos ay lumabas na ako ng
kwarto. Naulinigan ko siyang pababa na rin. Sumunod ako hanggang sa makalabas kami
ng bahay. Hindi niya ako napapansin. Nagulat pa nga ako nang makita ko na hindi
siya nakasuot ng pormal - suit and tie para sa opisina. He was just wearing a blue
shirt and a pair of jeans. He looked very casual. Sumakay siya sa kotse niya. Hindi
ko naman maintindihan kung para saan ang kaba ko. Sinunod ko ang instinct ko -
sinundan ko si Hermes. Sumakay ako ng taxi at pinasundan siya. I was nervous. Hindi
ko alam kung saan siya pupunta. Gusto ko lang malaman kung saan siya pupunta - o
kung bakit siya ganito ngayong mga araw na ito.

Napansin kong lumabas na kami ng siyudad. Lalong lumalakas ang kaba ko. Saan siya
pupunta? Anong gagawin niya?

I found him - us - parking in front of a monastery. Nasa Tagaytay na kami. Medyo

makulimlim ang paligid. Nang bumaba ako ay sinalubong ako ng malamig na hangin.
Bumaba na rin si Hermes sa sasakyan niya. He was using the gray Frontier Navarra
and he stood beside it. Nakita kong naglalakad siya papasok sa simbahan - sumunod
ako. Nanginginig ang mga binti ko.

Anong ginagawa ng isang Hermes Consunji sa monasteryo? Hindi ba siya matutunaw? I

shook my head. Hindi ko lang talaga mapigilan ang isipin iyon. Nang makapasok siya
sa loob ng monasteryo ay tahimik pa rin akong nakasunod. He went inside a chapel
and sat there. Naiisip ko nab aka magdadasal siya. Nang lingunin niya ang direksyon
ko ay pumasok agad ako sa loob ng kumpisalan. Kinakabahan ako. Ano bang ginagawa ko
dito?

Sumilip ako sa labas. Nakita ko siyang may kausap na madre. He was smiling.
Patango-tango pa siya tapos ay nakita kong hinaplos ng madre ang kanyang mukha. I
saw him sigh. The nun kissed Hermes' cheek and left. I saw him sit down. Nagtago
ako.

Anong ibig sabihin noon? May relasyon ba siya sa madre?

Halos mapasigaw ako nang marinig kong may nagsalita sa kabilang side ng kumpisalan.

"Forgive me, Father for I have sin..." He said. I just cleared my throat. "In the
name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit, Amen." I cleared my
throat again.

"Father, may sakit ka ba?" Tanong pa niya. Paano ko sasabihin na hindi naman ako
pari? "Anyway, I'll just let this out of my chest. I am a sinner, father. I'm still
in love with this girl. She was my first love and she will always be - I think -
the one that got away. You see, she chose God over me and for that I am forever
lonely. Hindi ko alam kung kaya ko pang magmahal muli. Loving is not my calling.
Naniniwala ako na tatanda akong mag-isa."

Anong sasabihin ko? I wanted to tell him that he has Artie - na hindi ko naman
kukunin sa kanya ang bata - na pwede niya akong maging kaibigan. Na nandito ako
para sa kanya. Pero paano ko ipapaliwanag na ako ang nandito at hindi ang pari na
dapat sana ay kausap niya.

"I'll go now, father. I know it is bad to love a nun but I do love her. This will
be the last time I'll ever speak of her. Goodbye."

Nagpalipas muna ako ng ilang sandal bago ako lumabas ng confession room.
Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Dama ko si Hermes. Dama ko ang pagmamahal niya sa
madreng iyon. Pero paano nangyari? How can he fall in love with a nun? Natagpuan ko
ang sarili kong lumuluha. Mas fucked up pa siya kasya sa inaakala ko.

I left the church. Sumakay muli ako sa taxi na naghihintay sa akin sa labas. Habang
pauwi ako ay lumuluha ako para sa sakit na nararamdaman ng ama ni Artie. Bigla ay
parang naiintindihan ko ang takot niyang basahin ang sulat ng nanay niya, ang
katotohanan na ayaw niyang magpakasal kay Nita - o kung bakit ganoon siya sa akin.
Hindi ko naman sinasabi na dapat siyang manakit ng babae o okay lang na mamisikal
siya but his pain, the calluses around his heart - nakikita ko na iyon ngayon.

An hour later, I reached the house, naroon na muli ang Frontier Navarra ni Hermes.
Gustong-gusto ko siyang aluin pero paano ko gagawin iyon?

Pumasok ako sa bahay. Nakita ko naman siyang pababa sa hagdan - he was now wearing
a suit. He looked at me.

"Nina?" Natigilan siya nang makita ang mga mata ko. "What's---"

I went to him. I wrapped my arms around him and hugged him tightly.

"Let me take care of your heart..."

I guess I have found my calling - and that is to take care of Hermes Consuji's
heart until he gets better.

--------------------

"Hi, Nina."

I smiled automatically when I heard Jethro's voice. Nasa programming division ako
noon at hawak ko ang mga keycards na kailangan para sa pagche-check ng security
system ng company. It was late and I am still working. Nasa bahay na si Artie -
kasama niya si Nanay, nagtext naman ako na medyo gagabihin ako ngayon dahil sa
trabaho.

"What are you doing here, blonde?" I kissed his cheek as a sign of hello. Natawa
naman ako dahil nakakunot ang noo niya. Dahil iyon sa tinawag ko siyang blonde.
Jethro hates it when I call him that.

"You're a bully." He commented. I just laughed at him. "Anyway, let's have dinner.
I was about to leave when the guard said that you are still here. Gutom ka na ba?"

I sighed. "I have things to do, Jethro." Nakita kong lumamlam ang mga mata niya.
Nakadama naman ako ng awa. Inaalala ko kasi si Artie. May nararamdaman pa rin ako
kay Jethro pero gusto kong isipin muna ang anak ko. Kung sakaling lalabas ako
kasama siya, gusto ko sa oras na iyon ay tanggap na tanggap na siya ni Artie. Artie
once said that she likes Jethro pero naiinis naman siya sa sarili niya. Gusto ko na
kapag tinanggap niya na lumalabas ako kasama si Jethro ay maging masaya siya para
sa akin at sa sarili niya.

"Nina, are you avoiding me?" He asked me. "Nina, don't you think I need an
explanation?" He sighed again. "You phoned me almost seven years ago, broke off our
engagement and then years later I see you with a child in your hand. If only
something happened between us, I'd think that she is my daughter but I never
touched you - we never got there. So tell me, did you cheat?" Malunay ang
pagtatanong niya sa akin. Umiling lang naman ako. I touched his face.

"Yes, yes, and no." Kumunot ang noo niya. "Yes, I am avoiding you - for my
daughter's sake. I am avoiding you. I love you, still Jethro, but if I will ever
come back to you, gusto ko tanggap ka ng anak ko. Mahal kita pero mas mahal ko
siya. Yes, you need an explanation, and this is my explanation - I had Artie so I
didn't go back and no I didn't cheat on you. You were the only man that I had ever
love." Kinuha ko ang kwintas ko at ipinakita sa kanya ang pendant niyon - ang
singsing na ibinigay niya sa akin noon.

A tear escaped my eyes. Hindi ako nasasaktan. Matagal kong inisip ang pagkakataong
ito - I had imagines it many times, rehearsed it even - ang buong akala ko ay
magiging masakit - sobrang sakit na hindi ako makakahinga pero nagkamali ako. It
didn't even hurt that much. Para lang akong nakikipag-usap sa kaibigan ko na
matagal ko nang pinagkaka-utangan.

"I love you still, Nina."

"And I do..." Mahinang wika ko. I smiled. "Pero hindi pa ngayon, Jethro. I'm
sorry." He just looked at me. I have broken his heart again. Napapakagat-labi ako.
Naisip kong hagkan siya. Tumingkayad ako para hagkan siya sa labi. Dampi lamang
iyon pero lumalim ang halik dahil na rin sa kanya. We exchanged kisses. I closed my
eyes - naaalala ko ang mga halikan naming ni Jethro noon - it was mind blowing,
knee shaking, body shattering kind of kisses. Iyong tipong nawawala ako sa aking
sarili but now...

I pushed him away. "Goodnight, Jethro." I smiled. He nodded. He kissed my forehead

and left. Naiwan ako sa office nang natutulala. Kagat ko ang labing hinagkan ni
Jethro. I shook my head.

Mahal ko pa nga ba siya?

Binitiwan ko ang mga keycards at kinuha ang bag ko. Naisipan ko na lang umuwi.
Kakalimutan ko ang gabing ito. I was about to enter the elevator when I had a
glimpse of Hermes' office. Nakita kong bukas pa ang ilaw niyon. Naisip kong silipin
kung naroon pa siya at tama ako. Nakaupo siya sa swivel chair niya habang
nakatingin sa kung anong hawak niya sa kanyang kamay. He was sighing. Kumatok ko at
pumasok. Nginitian ko siya.

Kulang siguro ang sabihin na nag-iba ang tingin ko sa kanya mula nang malaman ko
ang tungkol sa madreng mahal niya. I wanted to be his friend.

"Gabi na, bakit nandito ka pa?" Nagtatakang tanong niya. "Si Bebe?" Napatayo siya.
Humagalpak naman ako ng tawa.

"Bebe ka diyan?" I was giggling. "Hindi bagay sa'yo, Hermes." I sighed. I looked at
that white envelope that he was holding. "Iyan baa ng sulat ng mama mo?" I asked.
He nodded. "Ayaw mong basahin?" Umiling siya. "Gusto mo ako?"

"Pwede ba?" Tumango na lang ako. Gagawin ko ito para hindi na siya malungkot. Para
makalaya na siya sa kung saan man siya ngayon. Aaminin ko naman na - I miss him
being ruthless and hard. I miss him being a jerk. Kinuha ko ang sulat at saka naupo
sa itim na sofa doon. He sat beside me. I cleared my throat.

I opened the letter. Nanginginig pa nga ang mga kamay ko.

"Ready ka na?" I asked him. Tumango lang siya. I smiled again. I started reading
what was written in that piece of paper.

Atlas, I know how much you got hurt when Henrietta left you to be a nun. I saw how
much you've changed because of that moment alone. It has been years, Atlas and I'm
missing the old you - my sweet, caring, carefree little boy who loves everyone
around him and takes care of everything that matters to him.

As I watch you and your siblings grow up - I realized that you are really you're
father's son. You look a lot like him, you act a lot like him when he's hurt. And I
know you're hurt, Atlas. Parehong-pareho kayo ng Papa mo noong nakilala ko siya. He
was once like you, cold, distant and unloving.

I wanted to take your pain away, Atlas. Nurse ako, gusto kitang bigyan ng first aid
kit pero alam kong hindi ang pagmamahal ko ang makagagamot sa'yo. Kundi ang
pagmamahal ng ibang tao - ng ibang babae - iyong babaeng sasamahan ka hanggang sa
huli.
I was really happy when Yvana was born - alam kong siya na ang simula ng kasiyahan
mo, Atlas but you got even more hurt when she was taken away from you and you
became worse than Lukas Consunji himself. Wala akong magawa, Atlas. Mahal na mahal
kita pero helpless ako. I'm your mother and I wanted to protect you from the
cruelty of life but I left you bared with pain and bruises."

I found myself crying as I read the letter. I could feel his mom's regrets and pain
as I read along. Sinilip ko si Hermes. Tulala lamang siya na para bang hindi
makagalaw.

"Go on." Matigas ang kanyang tinig. Sumunod ako.

Atlas, I'm crying while writing this. I don't know why but I have this feeling that
I am about to leave you soon and it breaks my heart. Gusto kong nandyan pa ako sa
tabi mo sa oras na bumalik ang Atlas ko. Ang Atlas ni mama - ang paboritong anak ni
Mama. Yes, you are my favorite because you remind me so much of your dad. Dalawa
kayong Lukas sa buhay ko. I have told your father this when you were eight - sinabi
ko na dapat Lukas Consunji Jr. ang pangalan mo dahil ikaw na ikaw siya.

But, Atlas, you must know that being cold and distant will take you nowhere. No man
is an island. Everyone needs to love and be love. I want you to love, I want you to
feel love. I want you to free yourself from the memories of the love you used to
have and the what ifs that comes with it.

I want you to open your heart, Atlas. Love, live and be happy. Love is just around
the corner waiting to be discovered. Love will set you free.

Please free yourself, Atlas. Mama loves you.

You may never know, Atlas. Malay mo, pagkatapos mong basahin ang sulat ko ay
matagpuan mo na ang magmamahal sa'yo.

Signed with love, Apollo Cai-Consunji.

Ibinaba ko ang sulat na binasa ko. That was the most heartwarming letter that I
have ever read. I was biting my lip. Milagro kong maituturing na natapos kong
basahin ang sulat na iyon. Nang tingnan ko si Hermes ay tulala lamang siya.

"Hermes..." Tawag ko. He looked at me. He took a deep breath.

"So, that was my letter. It was good." Nanginginig ang tinig niya. Tumayo siya at
tumalikod. "Kunin mo na ang gamit mo. Uuwi na tayo. Baka naghihintay na si Artie."
Malumanay na wika niya. Something is really wrong with him. Tumayo na rin ako. I
grabbed his arm. Nang humarap siya sa akin ay sinampal ko siya.

"Don't be a hypocrite, Hermes." I said. "Iyak!" Tinulak ko siya. "Umiyak ka! Umiyak
ka dahil masakit mawalan ng mahal sa buhay! Umiyak ka! Let it all out! Iyak!"
Pinagsusuntok ko ang balikat niya. I found myself crying too. I wanted him to cry
for the letter was heart breaking. I wanted him to cry because I want him to accept
defeat. I want him to be weak so he can be human again - just like what his mother
said in the letter.

Hinuli niya ang mga kamay ko.

Napatitig ako sa kanya.

Hinapit niya ako.

Niyakap nang napakahigpit.

Maya-maya ay naramdaman kong umaalog ang balikat niya.

"Ang sakit. I'll forever miss Apollo, Nina. It hurts so bad, I wanted to take my
heart out and just die because of too much pain. Ang sakit-sakit."

Hinayaan ko siyang umiyak.

I'll be his everything.

I swear, I'll be his everything.

20. Games

Anniversary ng Consunji Empires and because of the said event -everyone in my

family is busy. Everyone had their own thing to do. Ako lang yata ang walang
ginagawa sa amin dahil ipinaubaya ko na kay Ares ang lahat. I was just sitting
comfortably inside my office savoring the light feeling inside my chest. Masaya
ako. Hindi ko alam na mag-iiba ng ganito ang pakiramdam ko at iyon ay dahil lang sa
umiyak ako.

And I must thank Nina for that. Iniisip ko kung ibang tao ang babasa ng sulat na
iyon para sa akin --- will it be the same? Then I realized that I really couldn't
imagine that letter being read to me by someone else. I only want Nina. It wouldn't
be the same if it was read by Hera or Henrietta or anyone else. Si Nina lang.

Kung iisipin kong maigi -- Nina have sacrificed so much for my daughter. She gave
up everything she has juat to give everything that my daughter needs. And I'm so
glad that she raised Artie that well. Hindi ko nga lubusang maisip kapag si Nita
nga ang nagpalaki sa anak ko. Knowing her --- hindi siya katulad ni Nita.Selfish
si Nita. Sarili lang niya ang iniisip niya. Patunay iyon nang pag-iwan niya sa anak
ko sa kapatid niya para lang sumama sa ibang lalaki. Nina would never do that.

"Hermes, Hera's back. Nasampal na nga ako." Pabagsak na umupo si Ares sa table niya
sa loob ng office naming dalawa. Napangisi lang ako habang nakatingin sa kanya.
Namumula nga ang pisngi niya. Natatawang tumitig lang ako sa kanya. Alam kong
dumating na si Hera - kaninang umaga ay tinawagan niya ako at binati ng "Good
morning, asshole, fuck you?!" Alam kong dadanasin ko din ang kapalarang iyon nsa
oras na magkita kami ng ate ko.

"Siya nga pala, hindi tayo magka-team ngayon sa liga. Ka-team ko si Yto, ikaw kay
Yvo. You're gonna lose! loser kasi si Yvo - he's stupid." Wika pa ni Ares sa akin.
Umiling na lang ako. Every year, we have our annual basketball game kung saan
magkaka-team kaming magpipinsan. Si Uncle Adam ang coach namin last year habang si
Papa naman sa kabilang team, si Uncle Sancho, wala siyang ginagawa kundi ang maupo
sa bleachers at manood sa amin. By his side, nakaupo si Aunt Sheena. I remember the
last basketball play we had - Mama was there and she was cheering for us, ka-team
ko si Ares noon, nanalo kami and she was sp proud. Ngayon alam kong kahit wala
siya, she will be proud of what Hera and Ares had become - alam kong naging sila na
ang taong alam ni mama na sila - the best that they can be and I'm going to be that
person mama wants me to be. I'll make her proud.

Tinitingnan ko si Ares. He was texting. Malamang si Bathseeba na naman ang kausap

niya. I smiled.
"How did it feel?" I asked him.

"What? What?" Wala sa loob na tanong niya.

"When you finally let the tears fall. How did it feel?" Tanong ko sa kanya.

"Free---wait. Hindi naman ako umiyak, Kuya eh!"

"Gago! Abogado ka pero hindi ka marunong magsinungaling." Namula ang mukha ni Ares.
Binato ko siya ng binilot na papel. He made a face.

"Mas gago ka! Bakit naiyak ka na ba, kuya?"

"I did." I sighed. "Thanks to Nina. She made it possible for me."

"Are you in love with her? Baka nakakalimutan mo ang larong sinimulan mo." Paalala
niya pa. Ngumisi lang ako.

"The game is over, Ares. Nina isn't like the other girls I used to fuck. She is
very different. She's the mother of my child. That makes her very special." Ares
nodded.

"You may not realize it now, but the game is over because you have fallen, Hermes."
Tudyo ni Ares. Natigilan ako. Inisip ko ang sinabi niya but then I know for a fact
that I'm not there yet. i promised myself that I will open my heart for new
possibilities, I'll be as open as I could, Magseseryoso na ako pero ang sabihin na
nahulog ako kay Nina - it's too early to say. Ayokong pangunahan ang mga bagay.

"Ulol!" Binato ko ulit siya ng binilot na papel - kasabay noon ang pagbukas ng
pinto. We both looked at the entrance and we both saw Hera standing in there. She
was in an off white knee lenght dress. Her hair was longer than the last time I saw
her and she looks very healthy and happy.

"Fuck you! You two are supposed to be working and yet you're just fooling around?
Just fuck you!"

"I missed you too, Hera." Natatawang sabi kio. Lumapit siya sa akin at saka
sinampal ako ng malaks. Natawa naman si Ares. Napasimangot naman ako.

"Nasaan ang mga pamangkin ko?" Tanong ko.

"Sa bahay, kasama si Hades. Pinaglilinis ko siya ng nursery kasi kagabi nakatulugan
niya ang pulbos, napaglaruan ng kambal. They are both crawling now so Hades' job
just got harder and I'm so happy to see him suffer like that. Hindi pa kaya kami
quits sa nine months akong naghirap. He was willing to do it naman so I just let
him. Hey, let's have lunch." Wika pa niya. Tumango naman ako at tumayo na rin.
Sumunod sio Ares. Binalingan ulit siya ni Hera.

"I need to see B. She's the only one that I missed while I was in Scotland. Take
her to me." Utos niya. Umiling muna si Ares pero sumunod din siya. Naglalakad na
kami sa corridor. We turned to the bridge. Hera was telling us about her kids. I'm
really happy for her. Akala kasi talaga namin noon ay hindi na siya magkakaanak but
now she has two devils - as she likes to call it Apollo and Achilles.

Habang naglalakad kami ay napatingin ako sa lobby. I stopped walking when I saw
Nina and Higgins talking to each other. Nina was playing with Higgins' hair while
Jethro was smiling from ear to ear - they are both looking at each others eyes.
Naikuyom ko ang mga palad ko.
"Hey, Yvana's mom!" Nabigla ako nang sumigaw si Hera. The two looked up. Nawala ang
ngiti ni Nina nang makita ako. I saw Hera grinned.

"Any guy that isn't a Consunji will never satisfy you, dearie." I looked at my
sister. Parang nakikita ko sa noo niya ang salitang Bitch mode on. "No one is man
enough to satisfy your needs. In short - kahit sinong lalaki pa iyan, you will
never be happy, because he isn't a Consunji." Hera even winked. Kitang-kita kong
namula ang mukha ni Nina. She walked out. I saw the way Jethro looked at me. I just
grinned at him. Gusto kong sabihin na back off - but then, there'll be time for
that. I'll make sure of it.

"Come, let;s have lunch." Wika ko na lang. "My treat."

----------------

"Hermes, anong trip ng kapatid mo? Why did she say those words?"

Naglalakad ako sa hallway ng second floor ng bahay at sinusundan ko siya. Abot-abot

ang paghihingi ko ng tawad kay Jethro kanina. Pakiramdam ko ay nabastos talaga siya
ng babaeng iyon. Ano ba naman ang naisip ng babaeng iyon? Iniisip niya ba na si
Hermes lang ang lalaki sa mundo at siya lang ang kayang magpasaya sa lahat ng
babae? Ano siya - God's gift to women?

"Hayaan mo na lang si Hera. She's a bitch." Natatawang wika niya sa akin. He was
loosening up his tie and unbuttoning his polo shirt. Gigil na gigil ako sa kapatid
niya. Gusto kong manakit!

"Napahiya ako kay Jethro! io had to tell him the whole story - involving you, my
sister and Artie. Hermes, hindi naman tama ang ginawa ng kapatid mo. Hindi naman
ibig sabihin na mas mataas siya, kailangan niyang gawin iyon sa tulad ko. I need
happiness too and right now - half of my happiness is Jethro higgins."

Tumigil siya sa paglakad. He turned to me. Kitang-kita kong lalong naging itim ang
mga mata niya. He looked so murderous. Napansin kong ikinuyom niya ang kanyang mga
kamao. His breathing became heavy and his lips formed a straight line. Nakadama ako
ng kaba. He looked as if he was going to hit me. Inihanda ko na ang sarili ko.
Nakita kong itinaas niya ang kanyang kanang kamay. Alam kong dadapo iyon sa pisngi
ko - masasaktan na naman ako but then, he put his hand down.

"It's your personal life, Nina. I don't care. Kung ayaw mong makita ka ni Hera
kasama ang lalaki mo, 'wag kang makipaglandian sa opisina ko." Mariing wika niya.
He walked away. Pumasok siya sa silid niya. I heard himm locked the door.
Napatulala ako. Pinapalabas pa yata niya sa sinabi niya na ako pa ang may problema.
Ako pa ang may lalaki? How dare him say that?!

Sa inis ko ay nagkulong din ako sa kwarto. Naroon si Artie at naggagawa ng

assignments niya. She looked at me with thos innocent eyes.

"Mama, susunduin po ako ni Papa Lukas bukas. Sabi niya anniversary daw po nila ni
Mama Apollo. Bukas daw po iyong ika-thirty first year ng pagkakalaglag ni Mama
Apollo sa pool which lead them together..."

Napangiti ako. Hinaplos ko ang buhok ni Artie. Pakiramdam ko kaya siya palaging
isinasama ni Sir Lukas ay dahil sa malaki nilang pagkakahawig ng asawa nito. I
really want a man who can love till death. Parang si Sir - alam kong ganoon din si
Jethro, I trust him. I love Jethro.

Bigla ay naalala ko na naman ang sinabi ng kapatid ni Hermes. Ang kapal ng mukha
niya! Nanggagalaiti ako sa galit! I hate her. Sa susunod na magkita kami, iitiman
ko ang mata niya. Baka akala ni Hermes at ng ate niya ay hindi ko alam ang larong
sinumulan ni Hermes. Hindi pa kami tapos. Nagpakatanga na nga ako noon - ibinigay
ko ang sarili ko sa kanya. Hinding-hindi na mauulit iyon. I will never fall in to
his trap ever again. I'll play along with him at kung mauulit ang nangyari kanina,
lalaban ako - kahit na anong mangyari. Hinding-hindi ako papaapi sa tulad nila -
lalo na kay Hermes Consunji.

-----------------

"Ready na ba kayo guys?!"

Lumawit ang ulo ni Gianna sa pinto ng locker room kung nasaa ako at ang mga
teammates ko. Today is the annual Consunji basketball game at naghahanda na kaming
magpipinsan. I was teamed with Yllak, Yvo, Hades and Javier - sa kabilang team
naman si Yto, si Helios, si Ares at si Zeus. This is going to be a tight game.
Pumasok si Gianna sa loob ng locker room, nakausot siya ng cheer leader uniform.
Her hair was in a pony. She looked so cute.

"Who are you cheering for, G?" I asked her. She giggled.

"Syempre! Sa paborito kong pinsan! Go Javie!" Tawa siya nang tawa - lalong lumakas
ang halakhak niya nang makita niyang nag-make face si Javier. Iisang anak lang kasi
si Gianna kaya malapit siya sa lahat sa amin - lalo na kay sa aming magkakapatid
pero pet din siya ni Javier. Asar talo lang si Javier lalo na kapag tinutudyo namin
siya dahil sa kagustuhan niyangn magpari noon. Hindi ko na nga alam kung bakit
hindi natuloy ang pagpapari niya but I was sure that no matter what reason he had -
alam na alam ni Gianna iyon.

"At aminin ninyo, ako talaga ang lucky charm ng Team na ito - last year nanalo kayo
kasi nag-dance ako sa gitna ng court. I'm your lucky charm! Go Team A!"

"Whatever G." Javier spoke. He sighed. "I don't know if I can compete with Gab.
He's my brother."

"Fuck, Javie!" Sabi ko. "Mas matanda lang siya sa'yo pero hindi ka dapat
nanatatakot."

"Kaya nga!" Si Yllak naman ang nagsalita. "Nakit mo ba na takot ako kay Kuya Yto?"

"Nagsalita!" Sigaw ni Yvo. "He puched your face, dick head. Remember?"

"It's cause of Hermes' fucking brother. But in the end I got the girl and Ares got
Bathseeba pregnant. Everyone happy. Ikaw Yvo, masaya ka ba sa choice mo?" Nakita
kong ngumisi lang ang pinsan ko sa kapatid niya.

"Ang daldal pala ng mga pinsan mo, Hermes." Komento pa ni Hades. Nakasuot siya ng
team uniform. We were all wearing a red jersey. Habang nag-uusap - usap ay muli na
namang bumukas ang pinto at iniluwa niyon si Hera. Pinamaywangan niya kami.

"Kapag natalo kayo, patay kayong lahat sa akin. Kailangan matalo ninyo si Ytong
Demonyo at ang asawa ni Yza na kalahi ni Satanas! Lalo na si Yto! Ang pangit niya
talaga! Nakakabwisit ang pagmumukha niya." Tiningnan niya si Javier. "At ikaw,
Javier, wag kang matakot kay Gab. Think of him as your enemy - the devil."

"Pero Ate Hera."

I was just watching Hera as he bullies Javier. Tinabihan na siyta ni Hades tapos ay
minasahe pa nito ang balikat niya.
"Aw, thanks, Honey, that feels good."

"Anything for my queen..."

I was just sitting on the bench when suddenly, the door opened again. Yna and Yvo's
girl went inside and walked straight to their men. Yna wiped Yllak's face while
Yvo's fiance kissed his cheeks and wished him goodluck. Halos lahat sila ay may mga
kasamang mahal sa buhay - ako lang ang wala. Nag-iisa ako. Napailing na lang ako at
saka tumayo. Lumabas ako ng locker room. I walked in the middle of the corridor
when I heard a tiny voice calld my name.

"Papa Hermes. Pangit!" Sinundan iyon ng mga hagikgik. I turned around and saw
Artie. Para siyang pinaliit na version ni Gianna. Nakausot din siya ng cheering
uniform. Tumakbo siya sa akin tapos ay kinarga ko. She kissed my cheeks pagkatapos
ay pinindot niya ang ilong ko.

"Papa, good luck po, ha! Kapag nanalo ka bibigyan kita ng price!"

"Anong premyo naman iyon, bebe?" I asked him.

"Kiss, papa!" Niyakap niya ako. "Papa, wag ka nang bad kay Mama." Bigla akong
natigilan. Tiningnan ko siya. "Alam ko na minsan bad ka sa kanya. Papa sabi ko lagi
kay Mama na good ka. Gusto ko ikaw lang ang papa ko kahit pangit ka, love kita."

I saw tears coming down from her eyes. Pinahid ko iyon. "Nakita ko iyong bata - si
Hyacinth, magkasama iyong mama niya at papa niya. Si Kuya Hyron din, magka-holding
hands iyong mama at papa niya. Gusto ko, Papa ganoon kayo ni Mama, pero sabi kasi
ni Mama hindi pwedeng lahat ng gusto ko makukuha ko." Bigla siyang ngumuso. "Gusto
ko lang po kasi ng family, Papa. Naiinggit po ako sa mga classmates ko."

Muli siyang yumakap sa akin. "Sorry papa. Sorry."

"Shhh, don't say sorry, baby."

Niyakap ko siya nang napakahigpit tapos ay naglakad na ako palabas ng court. Nakita
ko si Papa na nakaupo sa tabi ni Uncle Adam. Sila pa rin ang mga coach. Itinabi ko
si Artie sa kanya.

"Oh, bakit umiyak ang apo ko?" Tanong ni Papa sa akin.

"Wala, Pa. May sumpong lang." Ngumiti ako. Nakita kong nakamasid lang si Uncle Adam
sa amin.

"Maliit pa iyong kay Gab eh, pero paglaki noon kasing kulit lang din siguro ng mga
apo ni Sancho." The two men laughed. Napatingin ako sa bleachers. Nandoon si Uncle
Sancho kasama si Aunt Sheena. They were holding hands. Sa kabilang side ay si Aunt
Aura katabi naman si Casiel. Uncle Adam smiled at them.

"Papa, miss mo si Mama Apollo?" Narinig kong tanong ni Artie sa lolo niya. I
looked. Papa put his left hand on his chest.

"Hindi gaano. Palagi naman siya sa puso ko."

I just sighed. Matagal kong tiningnan si Papa. Matapos iyon ay gumala na ang mga
mata ko sa bleachers. I was looking for Nina. She should be here by now. Sinabi ko
naman sa kanya ang tungkol sa game. Maya-maya ay nagsimula na ang laro. Maganda ang
game plane ni Uncle Adam. Si Javier at si Yllak ang taga-shoot. Kami naman sa
depensa. Si Yto binabantayan ni Yllak, si Javier kay Gab, ako kay Ares, si Hades
kay Zeus, si Yvo kay Helios.

Puro empleyado ng Consunji Empires ang nanonood sa amin. May kanya-kanya din silang
team. Of course, my security company was cheering for me. Umikot na ang bola. Yto
passed the ball to Ares. I guarded him. Maya-maya ay naririnig kong sumisigaw si
Bathseeba.

"I-shoot mo iyan Ares! Diyan ka naman magaling - sa shoot-an! Shoot the ball!" Ares
winked at me. He acted as if he was going to shoot the ball but he passed it to Yto
again.

"Fuck you, Ares! Sasapakin kita!" It was Hera's voice this time. Yto shoot the
ball. Lamang na sila ng lima. Umikot na naman ang bola. It was a good game. Pawis
na kami, pero nag-eenjoy ako. I haven't played this long.

Ipinasa sa akin ni Hades ang bola. Pumorma ako. Narinig ko ang boses ni Artie.

"Go, Papa! Pangit!" Napangiti lang ako. I was about to shoot when my eyes found
what I had been looking for - si Nina. She was on my right side. Nandito siya pero
hindi siya sa akin nakatingin. She was talking to Higgins. They laughed.

Naramdaman ko na lang na naagaw na sa akin ni Helios ang bola. Tumakbo sila para sa
fast break - naiwan akong natutulala. Pumasok yata ang tira ng kung sinuman dahil
nagsigawa ang mga tao.

"Hermes! Ano ba? Putang ina! Ang gago mo!" Tinapik ni Yvo ang balikat ko. "Galaw!
Matatalo tayo!" Tumango na lang ako. Muling magsimula ang second half. It was a
close game - nag-tie pa kami nang malapit nang matapos ang laro. Dama na ng bawat
isa ang tensyon. Tumatakbo, papasa, isu-shoot - ganoon ang nangyayari pero wala ang
concentration ko sa laro. Tuwing magsho-shoot ako ng bola ay napapatingin ako kina
Nina. Nasisira ang laro ko.

"Tang ina, Atlas! Wag kang tumingin?!" Bulong ni Ares sa akin habang binabatayan
ako. "Nakakagago diba?" He was grinning at me.

Hindi ko magawa. Talagang napapatingin ako. I was about to shoot the ball when Zeus
came to my direction. Ida-dunk ko ang bola - he was about to block me and he did -
maiiwasan ko naman pero nang mapatingin ako sa direksyon ni Nina ay napatulala ako.

The two were kissing.

I lost it.

My insanity.

The ball.

My concentration.

And my balance.

I fell, face down on the floor - nadaganan pa ni Zeus ang binti ko.

It was my leg that was hurt but why does my chest aches more?
21. Injured

I was lying on a bed inside the club house' clinic - naninigas ang binti kong
nadaganan ni Zeus. Masakit talaga. Buong bigat yata niya ay sa binti ko bumagsak.
Masakit. Hindi ko masyadong maiglaw dahil nasasaktan talaga ako. Sabi ng ortho na
tumingin sa akin kanina ay na-fracture ang binti ko and it needed to be put inside
a cast for three months habang nagpapagaling ako. Hindi na rin ako makakabalik sa
game namin.

"Hermes..." May tumawag sa akin. I looked at the door and I saw Zeus Vejar.
Napakamot pa siya ng ulo habang palapit sa akin. "Dude, pasensya ka na. Hindi ko
naman sinasa---"

"Anong ginagawa mo ditong ungas ka?!" Nasundan ng tinig ni Gianna ang sinasabing
iyon ni Vejar. May hawak na pompoms si Gianna na ipinanghampas niya kay Zeus. I was
just watching the two as they fight each other.

"Bobo ka kasi! Sinasabotahe moa ng team ko kaya sinadya mong gawin iyon kay Kuya
Hermes! You're a piece of shit!"

"But you respond to my kisses every time!" Ganting sigaw ni Zeus. Gianna made a
face.
"Wala lang akong choice! Gago! Ungas! Mamatay ka na sana! Argh!" Gianna walked out.
Sumunod naman si Zeus. Hindi ko na alam kung saan sila pupunta pagkatapos noon. Ni
hindi nga nila tinanong kung kamusta na ako. Naalala ko si Yllak noong isang taon
nang ma-injury siya, halos magwala si Yna sa pag-aalala. Inaway pa niya ang Kuya
Helios niya dahil si Helios ang naka-injury kay Yllak. She was crying while sitting
beside Yllak's bed.

Nakakaiinggit. I have no one. I don't expect Hera or Ares to care that much - nag-
aalala sila pero hindi nila ako iiyakan. They both know that I'll be okay. I
just... Napanguso ako. I can't believe that I actually want Nina to cry for me.
Gusto ko siyang mag-aalala. I sighed again.

Naulinigan ko ang pintuang bumukas. Hindi na ako nag-abala pang tumingin. Iniisip
ko ang nakita ko kanina - si Nina at si Higgins. They were kissing. Does that mean
that they back together? How dare her. I sighed again. Hindi ko alam kung bakit
ako nagkakaganito. Gusto ko lang naman na maibigay sa anak ko ang hinihiling niyang
pamilya. Paano ko sasabihin sa kanya na hindi na iyon posible dahil iba naman ang
mahal ng nanay niya - at hindi naman ako iyon.

"Papa. Pangit." Nagulat pa ako nang makita ko si Artie na nakaupo na sa kama ko.
She looked so worried. Namumugto ang mga mata niya. "Papa, nag-iyak ako kasi nakita
ko nasaktan ikaw. Mamamatay ka na ba, papa?"

Bigla akong natawa sa tanong niya. "Come here, little girl." I said to her. Lumapit
naman siya sa akin tapos ay humilig sa balikat ko. She was still wearing that cheer
leader uniform. Nakasabog na ang buhok niya at gulo-gulo na iyon. Nakanguso siya.
Halata ngang umiyak siya.

"Injured lang si Papa, hindi ako mamamatay. Hindi kita iiwan, bebe. Mahal kita eh."
I kissed her forehead.

"Hindi ko po bati iyong mamang matangkad." Sigurado akong si Zeus ang tinutukoy
niya. "Sabi po ni Tita Gianna Satan's spawn daw po iyon. Papa. Wag ka nang ma-sad.
Sad na din ako kasi nakita ko si Mama na kasama si Higgins. Ayaw ko talaga sa
kanya." Bumukal na naman ang mga luha sa mata ng anak ko. "Pero gusto kong makitang
happy si Mama. Mukhang mas happy siya doon kesa sa atin, Papa. Sorry." Humigpit ang
yakap niya sa akin. I just touched her hair. I wanted to take her pain away. If
there's one thing that I don't want to see - iyon ang pag-iyak ni Artie. Hinaplos
ko na lang nang hinaplos ang buhok niya hanggang sa mapansin kong tulog na siya.
Hinayaan ko siyang matulog.

I was just thinking of Nina and Higgins.
that man - siguro nga. Naalala ko pa ang
mahal niya - pero alam ko naman na kahit
naman niya ipagpapalit si Artie sa kahit
na ang bata - I don't think that she was
Artie thinks that Nina is happier with
sinasabi niya sa akin na si Jethro ang
na gaano niya kamahal si Jethro ay hindi
na anong bagay sa mundo. Pero nasasaktan
aware of it.

"Hey..." I looked at the door and I saw Hera. "Okay ka lang, Atlas?" She asked me.
Lumapit siya sa akin. Hinaplos niya ang likod ni Artie. "Iyak yan nang iyan kanina.
Hinahanap niya ang mama niya, gusto niyang puntahan ka kasama ng mama niya but Nina
is nowhere to be found." Naikuyom ko ang mga palad ko. How could Nina do this to
Artie?

"Okay lang, Ate." Pinilit kong ngumiti. Sinenyasan ko si Hera na kunin na si Artie
at ihiga sa mas komportableng kama. Naiwan ako sa infirmary nang mag-isa. Kailangan
talaga naming mag-usap ni Nina. Kung lalandi siya - huwag na huwag niyang ipapakita
sa anak ko. I sighed again. Hinihintay ko lang naman ang wheel chair para makaalis
na ako dito. Mamaya dadalhin ako sa ospital para sa cast ng binti ko. Hindi ko
talaga maintindihan si Nina. Why is she bitching out like this?

Maya-maya ay dumating na ang wheelchair ko. Kasama ng nurse si Ares at si

Bathseeba. Malaki na at bilog na bilog ang tyan ni Bathseeba. Tinulingan ako ni
Ares na makababa ng kama tapos ay tinulak na ako palabas ng infirmary. Nang
makarating kami sa parking lot ay nandoon na si Papa. I saw Hera and Hades putting
Artie inside their car. I just smiled. Si Papa ang nagmaneho. Si Bathseeba ang
katabi ko sa likod. She was asking me how my leg feels.

"Dapat siniko mong ganoon si Zeus!" Nanlalaki pa ang mga mata niya. She was
laughing tapos ay natigilan siya. Napahawak siya sa tyan niya. "Aw."

"Bakit?" Tanong ko.

"Sumipa iyong pamangkin mo. Ang sakit!"

"Football players iyan paglabas." Natatawang sabi ni Ares.

"Plural talaga, bunso?" Tanong ni Papa kay Ares.

"Eh Pa! Alam mo ba? Ang lakas sisipa niyan. Minsan natutulog kami. Nakatapat iyong
tyan niya sa likod ko, nagigising ako, kapag sumisipa eh, Pa! Triplets iyan
talaga!"

Napangiti lang ako. I really wanted to give this kind of family to Artie. Gusto ko
na ganito - iyong masaya but how can I give this to her if Nina is unwilling? Hindi
ko naman hinihiling sa kanya na ikulong niya ang sarili niya sa pamilya namin ni
Artie pero sana - sana, maging discreet lang siya.

Dumating kami sa ospital. I was put in the emergency room. Ginawa na nila ang
procedure sa binti ko. I wasn't thinking clearly - I was just thinking of Nina and
Artie. How things will fall between the three of us.

An hour later, natapos na ang procedure ko. Pinatawagan ko si Hera kay Ares at
sinabi na ihatid na lang bukas si Artie sa bahay. Gagamitin ko ang gabing ito para
kausapin si Nina. We need to talk. We badly need to talk.

--------------------------
I was having a great time with Jethro. We were having dinner at a certain
restaurant. Para bang tulad lang noong dati ito sa aming dalawa. Nakakatuwa kasi
parang walang lumipas na panahon. I was having a blast. Ito talaga iyong totoong
catching up.

Kanina, nasa game kami ng Consunji Anniversary - hindi nga namin napanood ang game
masyado because we were busy catching up - the highlight of my night was when he
kissed me in front of a hundred people - it gave me a tingling sensation. Nadala
ako - I kissed him back. Matapos iyon ay lumabas na kami para mag-dinner. Hinahanap
ko noon si Artie pero hindi ko na siya nakita. Alam kong kasama naman niya si
Hermes at hindi naman siya pababayaan nito.

After the dinner, Jethro took me to his pad. We watched a movie. Nang nasa
kalagitnaan na ng pelikula ay naramdaman kong hinahalikan niya ako sa balikat. I
smiled at him, hinagkan niya ako sa labi. I was kissing him back. Alam ko naman na
kung anong mangyayari ngayon. I'm not going to push him away. I want this to
happen. It's long overdue.

Inihiga niya ako sa sofa at hinagkan sa leeg pababa sa dibdib ko. I was biting my
lip. I closed my eyes - nang ipinikit ko ang mga mata ko ay doon ko naisip na sana
hindi ko na lang ginawa dahil bigla ay nag-play sa isip ko ang nangyari sa amin ni
Hermes noong nasa Tagaytay kami. I suddenly remembered his kisses, his touch and
the way he feels inside of. I remembered each of his thrusts and the sensation I
felt while he was moving in the middle of my thighs. It was divine. I opened my
eyes. Jethro was removing my shirt. Bigla ay naitulak ko siya.

"I want to go home, Jethro." Wika ko sa kanya. Napatitig lang siya sa akin. Inayos
ko ang sarili ko. At tumayo na. Hindi naman siya nagsalita. I just sighed. Nauna
akong lumabas. Inihatid naman niya ako sa bahay. Hindi na ako nagpaalam sa kanya.
Basta bumaba na lang ako. Naiiyak na ako. Hindi ko alam kung bakit parang
nagkakatotoo lahat nang sinabi ni Hermes sa akin - that he had marked me. Hindi
naman ako naniniwala sa mark - mark na iyon. Ang gusto ko lang ay ang magawa ko ang
mga bahay sa buhay ko nang hindi siya iniisip.

Pumasok ako sa bahay. Madilim ang paligid pero bumukas ang ilaw nang pumasok ako. I
saw Hermes Consunji sitting on the couch and he looked so bored. Nakatingin siya sa
akin tapos ay bumuntong-hininga.

"Nasaan si Artie?" Tanong ko. Hindi siya nagsasalita. "Huwag mo akong simulant,
Hermes. Mainit ang ulo ko."

"We need to talk, Nina." Wika niya pa sa akin. Wala naman kaming dapat pag-usapan
ngayon. Ayoko siyang kausapin. Ayoko siyang makita. Ni ayaw ko siyang marinig.
Gusto ko lang maiyak dahil nga hindi ko magawa ang mga bagay sa buhay ko na hindi
siya iniisip. Ayoko na siyang isipin. I want him out of my system. I want him out
of my life. If only that could be easy. Kung hindi lang naman kasi siya ang ama ng
anak ko - sana wala siya sa buhay ko.

"Tigilan mo ako, Hermes! Can you stop invading my being, Consunji? Ayoko sa'yo!
Ayoko! I just want to do my thing na walang iniisip kundi ang sarili kong kasiyahan
- hindi iyong pati ikaw kasama na sa buhay ko! I wanna be able to make love to the
man I who loves me nang hindi ikaw ang nasa isip ko! I hate you!"

Napaatras ako nang bigla siyang tumayo. Napatingin ako sa paa niya. He was dragging
his left foot.

"What happened to you?" Nakadama ako ng pag-aalala. Napasinghap ako nang hapitin
niya ang braso ko.

"How dare you say that you wanted to make love with that mother fucker! Baka
nakakalimutan mo, I have my mark all over your body, Nina!" Galit na galit siya.
Lalong humihigpit ang hawak niya sa akin. "Putang ina talaga, Nina! I started this
game but I declared that it was over and yet you're still playing me. Do you want
me to kill Higgins so I could have you by myself?!" He was hissing. Para na siyang
papatay. Hindi ko na mawari ang ekspresyon ng kanyang mukha. Nakakadama ako ng
takot.

"You wanna make love?" Tumiim ang kanyang bagang. He ripped my clothes off and
pushed me to the sofa. Kahit hirap ay lumapit siya sa akin. Galit siya. Dama iyon
sa bawat kilos at galaw niya. Dama ko iyon sa bawat hagod ng kanyang labi sa labi
ko, dama koi yon sa bawat haplos niya. Hindi niya ako binibigyan ng pagkakataong
gumalaw o gumanti ng haplos sa kanya. He was just kissing me in a hard and mean
way. Hindi na ako makahinga.

Bumaba ang halik na iyon sa aking dibdib. I groaned loud when I felt him bit my
nipple. Halos maitulak ko siya pero malakas si Hermes. Kahit yata may cast ang paa
niya ang hindi pa rin niya titigilan ang ginagawa niya sa akin. Nakakaramdam na ako
ng pag-iinit. I'm loving the way he moves - rough, fast and hard. I love it all.

He spread my legs. Hindi ko na nga namalayan na wala na pala akong saplot sa

katawan, When I looked at him, he was still fully clothes. Napanganga ako nang
maramdaman ko siya sa loob ko.

"Hermes..." Anas ko. He looked at me.

"Do not fucking close your eyes Nina." Sinabi niya pa. "I want you to look at me
while I thrust inside of you. From this moment on, you will never talk or even look
at Higgins, do you understand? Because if you do - I'll punish you and it's not
going to be pleasurable. You may rule my life outside because of Artie but inside
the bedroom - ako ang masusunod." Mariing wika niya. Wala na akong nagawa.
Napatango na lang ako. He was thrusting very fast and I was feeling the pleasure. I
didn't realize how much I miss the feel of him inside me - ngayon lang. I wrapped
my arms around his neck. Gustuhin ko mang pumikita - hindi ko magawa. Hindi ko
magawa. I was just looking at him. Ang mga mata niya ang nakapikit. Pleasure was
written all over his face - and because of that sight - I exploded - tulad noong
una ay hindi lang iisang beses kong naramdaman iyon.

"Hermes, oh god!" I moaned while he was still inside. Not a moment later, I felt
something warm and delicious shooting inside of me. He stopped moving. His eyes
were at me - I could feel the intensity. May kung ano akong nakita sa kanyang mga
mata - hindi ko mapangalanan iyon pero alam kong may nagbago na.
Something had changed and it's not his injured leg.

22. Fallen eagle

Gusto ko lang naman mabuhay nang hindi ko na iniisip si Hermes. Iyon lang naman ang
gusto ko - ang mawala siya sa sistema ko. Para siyang virus na unti-unting
sinasakop ang buong pagkatao ako. I wanted to be his friend but how can I be a
friend to him if he keeps on making it hard for me to look at me in the eye?
Pinakatitigan ko siya. He was still asleep. Nakapalupot sa baywang ko ang mga kamay
niya. Nakaunan ako sa kanyang dibdib. I could hear his heart beeating - making it
impossible for me to believe that he has a heart.

Para sa akin - si Hermes ay katumbas ni Tin man sa Wizard of Oz. He doesn't have a
heart and that makes him a coward for feeling but I swear that after reading the
letter of his mom - I saw something in his eyes that convinced me that he was
actually human.

Tears.

He cried.

And tonight while he invades my being again - I saw the same glimmer in his eyes -
hindi iyon luha. It was something more than that and somehow I believe that it is
more meaningful - and it scares the hell out of me. Napabuntong hininga ako. I
touched his face. Pinagala ko ang kamay ko sa mukha niya. I trace his lips with my
thumb. He stirred. Nakapikit pa rin siya nang hulihin niya ang kamay ko at inilagay
iyon sa dibdib niya. He pulled me closer and kissed my cheek. Why is he doing all
of this? Why is he softening? Nangyayari pa ba ito o na-trap ako sa isang lugar
kung saan everything is possible at isa doon ang pagiging mabait niya sa akin.
Sinubukan kong tumayo pero lalong humigpit ang yakap niya sa akin. Napatingin ako
sa kanya. Nakapikit pa rin siya.

"Nina, dito ka lang. You're not going anywhere. Just fucking stay there." He
whispered in my ear. Mula sa kinahihigaan ko ay natanaw ko ang cast sa binti niya.
I wondered what happened to him. Maayos naman siya kanina nang maghiwahiwalay kami.
He was excited about the game and I even wished him goodluck tapos nang makita ko
siya ulit ngayon ay ganito na. I looked at him. He was awake now.

"What happened to you?" Anas ko. Tumaas ang sulok ng bibig niya at saka nagbuntong
hininga.

"Where you at the game?" He asked me. Tumango ako. "Then, you must've seen me fall,
Nina." Kakaiba ang pagbigkas niya ng mga salitang iyon. You must've seen me fall,
Nina... Why did it sound like he was pertaining to something else? He shook his
head again. "Zeus fell on me, so I got fractured and I have to wear this fucking
cast for three months. And you were saying that you were there but didn't see me as
I fall. That's something." Kalmado lang ang boses niya ngunit bakas doon ang
pagtatampo. Nagtatampo siya sa akin. Gusto kong haplusin ang mukha niya - iyon ang
ginawa ko pero umiwas siya.

"I'm s-sorry..." Wika ko. That was all I could say. Iyon naman ang nararamdaman ko.

"Artie looked for you when I got injured and she was crying but she didn't find
you. Alam mo ba na iniuwi siya ng kapatid ko? Did you even look for her?"

I bit my lower lip. "Artie needed you but where were you, babe?" Hinahaplos niya
ang likod ko. Inulit niya ang tanong niya and I found myself crying. He lifted my
chin and made me look at him.

"Where were you when I needed you, Nina?" He traced my jaw line with his index
finger.

"W-with Je-jethro..." Hermes wiped my tears.

"Look what your love for that man is doing to this family, to my daughter." He was
still caressing my face. Pinakatitigan niya ako. Hindi ko mabasa kung ano ang nasa
mga mata niya. He was looking at me with intensity in his eyes. Napapalunok ko.

"Listen to me, Nina." Wika niya. Inilalapit niya ang mukha niya sa akin. "Listen to
me good, babe. I do not want you to love, Higgins, Nina. You belong to me. Haven't
you accepted fact? You are marked. You are mine. You can do nothing about it. All
you can do is to love me, so love me, Nina. Not for Artie or for this family but
because you fall and you want to. So love me, babe. Be mine."

I was at awe. Hindi ako makapaniwala na naririnig ko ang mga salitang iyon na
galing mismo sa bibig ni Hermes. He wanted me to love him. Hindi siya nakikiusap.
Hindi rin siya nagmamakaawa. He was actually ordering me to love him.

"But... I'm not yet there..." I was whispering.

"Easy. I'll make you fall for me, babe."

He kissed me. I kissed him back. Hindi ko na alam ang mangyayari matapos nito.
Bahala na si Batman.

----------
"Did you had fun at Aunt Hera's?"

Nakangiti ako kay Artie habang pinapalitan siya ng damit. Kaninang umaga lang siya
dumating. Inihatid siya ng asawa ni Hera sa bahay na iyon. Nakakatuwa ang lalaking
tinatawag ni Hermes na Hades. May baby carrier itong dala. Ngayon ko lang nalaman
na twins pala ang anak nila ni Hera. Iyong isang baby nasa harapan niya at iyong
isa ay nasa likod. He looked so domisticated.

"Mama siguro hindi mo na ako mahal kasi hindi mk naman ako tunay na anak." Walang
abog na wika ni Artie sa akin. Hinarap ko siya tapos ay pinakatitigan. She looks
like she was about to cry. She was biting her lip.

"Mama kung masaya ka kay Jethro iiwan mo ako kay Papa? Ibabalik mo ba ako doon sa
kapatid mo?" Tuluyan na siyang napaluha. Niyakap ko siya. I sighed. I don't know
what's going inside my mind for this fast few days. Pakiramdam ko matagal akong
tulog. Ito yata ang defense mechanism ko. Ayoko kasing masaktan ako ni Hermes kaya
iniiwas ko ang sarili ko at sa kagustuhan kobg mangyari iyon ay pati si Artie
nasasaktan ko.

Umiyak lang siya nang umiyak. Pilit ko siyang kinakalma.

"Mama wag mo akong iiwan. Kasi ayaw ko ng ibang mama. Ikaw lang ayaw ko din ng
ibang papa si papa lang." Umaatungal na siya. Hindi ako talaga makapagsalita. I
qanted to take her pain away. Kung may isang tao akong ayaw masaktan si Artie iyon.
At hindi ako makapaniwala na nasasaktan siya nang dahil sa akin ngayon.

"Be..." I cupped her face. "Hindi kita ibabalik kay Nita. Anak kita. Akin ka. No
one can ever take you away from me because I love you so much. At hindi totoo na
mas masaya ako kay Jethro. Ikaw ang kasiyahan ni mama. You are my strenght and my
hope and the only thing that matters in my life the most. I love you with all my
heart."

"Promise mama?" She wiped her own tears. Naiiyak na rin naman ako.

"Promise baby." I kissed her forehead. Niyakap ko si Artie at saka nagbuntong

hininga. Hindi ako makapaniwala. Sa unang pagkakataon mula nang makilala ko si
Hermes ay naisip kong tama siya.

I put Artie to sleep that afternoon. Hinayaan ko na kang siyang magahinga. Siguro
ay napagod siya sa pakikipaglaro sa mga pinsan niya. Nang masiguro kong tulog na
siya ay lumabas na ako ng silid namin para bumaba sa kusina.

Magluluto ako ng panangahalian. I
Habang nasa kusina ay may narinig
Nagmadali ako dahil baka si Artie
tunog na iyon sa silid ni Hermes.
tila ba sinusubukang tumayo.
will cook adobo. Paborito din ni Artie iyon.
akong kung anong bumagsak mula sa itaas.
iyon at nalaglag siya sa kama pero nanggaling ang
Tumakbo ako at nakita ko siyang nasa sahig na

"Hermes!" Agad ko siyang dinaluhan at inalalayan. Iniupo ko siya sa kama at saka

inayos. He was wearing a pair of lavander boxer briefs. Lantad na naman ang katawan
niyang sagana sa gym at ang mga tatoo niyabg hindi ko mapigilang tingnan. "Ano bang
ginagawa mo?" Tanong ko.

"I wanted a glass of water so I tried to stand up I fell." He said. "Then you came
and I fell again." Anas na iyon nang lumabas sa bibig niya. Napatitig ako sa kanya.
He smiled.

"I mean, I tried to stand but then I fell again."

"Sana tinawag mo na lang ako." Wika ko sa kanya.

"Kung maaari nga lagi ka na lang sa tabi ko." He said again. Napangiti ako.

"Is this your way of making me fall?" Tudyo ko sa kanya. Tumayo ako tapos ay
ikinuha ko siya ng damit. Baka malamigan siya. Bukas pa naman ang aircon niya.
Kumuha akong maliit na towel at binasa iyon. Bumalik ako sa kanya pagkalipas ng
ilabg sandali at pinunasan ko siya. I wiped his face with the wet towel. My hand
came down to his neck -- down to his abdomen. He was just looking at me.

"Are you falling, Nina?"

I stopped. I looked at him. Nilalandi ako ni Hermes. Alam kong tototohanin niya ang
sinabi niya sa akin noong nakaraang gabi. Alam kong nagsisimula na na siya ngayon
pa lamang.

"If I fall are you going to catch me?"

He grinned at me. That sent shiver down my spine. He cleared his throat.

"Babe, if you fall, I'm gonna marry you."

My heart melted.

------

"Saan po tayo pupunta? Saka marunong ka ba talagang magdrive mama?"

Natawa ako nang marinig ko si Artie na nagsasalita sa Mama niya. Inaya kong mag-
picnic si Nina kasama si Artie nang araw na iyon para malibang naman ang anak ko.
Ilang araw na kaming nakakulong sa bahay. Hindi ko na rin kasi pinapapasok si Nina
sa trabaho because I wanted to see her with my daughter noong nakaraan ay maghapon
lang kami sa school ni Artie --- binabantayan namin siya and that moment I was able
to see the carefree Nina --- the one that I didn't had the chance meeting because I
was too busy being ruthless.

"Be, marunong ako! Ikaw talaga. Sumakay ka na pero bago iyon alalayan mo ang papa
mo." Utos niya pa sa anak ko. Nilapitan naman ako ni Artie para hawakan sa kamay.
Binabalanse ko pa kasi ang saklay ko. Binuksan naman ni Nina ang pinto ng Frontier
Navarra para makasakay ako.

"Papa, sakit ba?" Tanong sa akin ni Artie.

"Oo, be.Nakirot kasi." Nakita kong binalingan niya ang mama niya at hinatak pa ni
Artie ang dulo ng damit niya.

"Mama, kiss mo si Papa para mawala iyong sakit. Diba ganoon iyong ginagawa mo sa
akin?" Namula ang buong mukha ni Nina. Natawa naman ako.

"Ikaw talaga Artie kung anu-ano ang sinasabi mo! Sumakay ka na doon. Dali na para
makaalis na tayo."

Sumunod naman si Artie. Inayos niya ang seatbelt ko at saka umikot sa kabilang side
para makapasok sa loob. I was smiling at Artie through the side mirror. Alam kong
nakikita ako ni Nina. Pinanlakihan niya pa nga ako ng mata but I didn't care. I
took Nina'a free hand and held on to it. Narinig kong napahagikgik si Artie sa
likuran kaya lalong hindi ko binitiwan ang kamay ng mama niya.
Hindi naman nagtagal ay nakarating na kami sa park. Muli akong inalalayan ni Nina
pababa ng kotse. She gave me my crutches and we walked together. I inalalayan niya
akong maupo sa picnic grove tapos ay bumalik siya sa sasakyan pata kuhanin ang mga
gamit at pagkain namin. I was just watching her. Tinutulungan din naman siya ni
Artie. Iniisip ko kung posibleng mangyari ang mga bagay na ito kubg si Nita ang
kasama ko but then I realized that this will never happen of Nita raised Artie
because Nita and Nina are two different persons. For.starters --- Nina is not
selfish. She was willing to do everythinh and anything for Artie and for that I
salute her.

"Papa bakit ka nakatingin kay Mama ng ganyan?" Tanong sa akin ni Artie ng makalapit
na sila. I just smiled.

"Well I didn't realize that your mom is the second most beautiful woman I've ever
seen." Namuka na naman ang mukha ni Nina. Shr rolled her eyes.

"Wag mo akong bolahin!" Nangigigil na wika niya. She was smiling a bit. Inaayos na
niya ang mga pagkain namin.

" Sinong first?" Tanong ni Artie.

"Si mama Apollo." Sagot ko. Nina just smiled. Ipinaghanda na niya kami ni Artie ng
pagkain. Naupo siya sa tabi ko pagkatapos ay sinubuan ako. Bigla kong naalala si
Mama kapag nagsusubuan sila ni Papa ng pagkain. I suddenly wanted to ask papa if he
feels happy whenever moms does that. Ganoon kasi ang nararamdanan ko. Masaya ako
ngayon.

Nang natapos ang pagkain ay nagpaalam si Artie na maglalaro sa swing sa tapat bg

cottage namin. Naiwan naman kami ni Nina noon. Inaayos niya ang mga ginamit namin.
Matapos iyon ay pinaupo ko siya sa tabi ko. Bahagya kong itinaas ang paa ko at
saka humiga sa binti niya. She caressed my forehead.

"Do you still miss your mom?" Biglang tanong niya. I smiled.

"I do. Ikaw? Do you miss Nita?"

"Hindi, Hermes. Believe it or not I'm actually glad that she was out of my life.
Blessing si Artie sa akin. Kambal kami ni Nita kaya parang sa akin na rin ang anak
ko talaga. Alam mo ba? Hanggang ngayon natatakot ako na baka kunin mo sa akjn ang
anak ko."

Huminga ako nang napakalalim.

"Listen, babe. From this moment on you can be sure that I will never ever take
Artie away from you. Mark my words, Nina."

Nina smiled. She bent down and gave me a Spiderman kiss. I was kissing her back
with all that I could. Nang tinapos niya ang halik ay natigilan ako. Titig na titig
ako sa kanya. I was feeling a lot of things inside my chest. There's chaos inside
my body.

"Hermes, bakit?" Tanong niya. Umiling ako.

"I have fallen, Nina." Nakangisi kong sagot.

23. Mine, yours, ours

"Papa! Blue!"

Binura ko ang sinulat ko sa notebook at saka pinalitan iyon ng salitang blue. I

looked at Artie napapakamot siya ng noo. Nguso siya nang nguso habang nakatingin sa
akin. Obvious na obvious na hindi siya natutuwa sa ginagawa ko.

Nasa sala kami noon habang nasa kusina si Nina at nagluluto. I was talking to Artie
about Nina's favorite things. Dinidiktahan niya ako at mukhang inip na inip na
siya.

"Papa ang bagal mo naman magsulat! Bilisan mo! Tapos papa favorite niya iyong mga
breakfast meals sa Jollibee papa!"

"Oo na, be. Wait lang kasi." Natatawang wika ko. She was reading the things that I
wrote in my notebook. Lahat iyon ay tungkol kay Nina. I just wanted to know her
better. Wala naman sigurong masama dahil akin siya at wala nang makakaangkin sa
kanyang iba kundi ako lang.

I was rewriting the things she like when Artie suddenly took my pen and my notebook
away from me.

"Nakakainis ka naman Papa Pangit. Ang bagal mo magsulat! Daig kita!" She said to
me. Siya na ang nagsulat ng mga bagay na sinabi niya sa akin. Dinagdagan niya pa
daw iyon para main love na sa akin ang mama niya. Napahagikgik ako. My daughter has
an overwhelming cutenesss. She was writing and I was just looking. Kung minsna
kapag nakatingin ako kay Artie ay hindi pa rin ako makapaniwala na magkasama na
kamibg dalawa ngayon. That she was calling me Papa and she loves me. I kissed
her.cheek.

"Papa naman eh! Ang clingy mo!" Tawa ako nang tawa sa narinig. Kasabay noon ay ang
pagtunog ng doorbell. Nakangiting tumayo ako at kahit hirap ay sinubukan kong
maglakad ng walang saklay. I opened the door only to see Jethro Higgins standing in
front of me. Hindi na ako nagulat. Alam kong darating siya para kay Nina on the
other hand his face is priceless. Mukhang gulat na gulat siya nang makita ako.

"What are you doing here, Higgins?" I asked him. Bumuka ang bibig niya para
magsalita. Matagal bago siya nakahuma but thenhe managed to make a question.

"I should be asking you that. What are you doing here?"

Nagkibit-balikat lang ako. "This ks my house. I live here with my family. My

daughter and my wife." Binigyang diin ko ang salitang wife habang titig na titig sa
kanya. He just looked at me.

"Nina isn't your wife." Sabi niya. "She is my fiance."

"She's my wife. She belongs to me. So better get your fucking ass off my house or
I'll shoot you with my gun. Isa sa ulo dalawa sa dibdib! Leave!"

Inirapan niya pa ako pero umalis din naman siya. I got back to Artie. Hanggang
ngayon ay nagsusulat pa rin siya. Nilagpasan ko siya tapps ay nagpunta ako sa
kusina at doon ko natagpuan si Nina na naghihiwa ng pickles.

Lumapit ako sa kanya tapos ay kinuha ko ang kamay niya. Napatingin siya sa akin.

"Lakad ka nang lakad bawal sa'yo ang maglakad ng walang saklay." Hinaplos niya ang
mukha ko. I was just looking at her.

"Why is it that everytime your near I fall?" Tanong ko sa kanya. Nina blushed.
"Peter pan once said that if you think of beautiful things you'll fly but when I
think of you I fall everytime..."

"Tumigil ka nga! Lagi mong sinasabi iyang fall fall na iyan itulak kita sa bangin
nang mafall ka nang tuluyan!" Inis na wika niya. Hinuli ko ang mga kamay niya at
pilit siyang nilalapit sa akin. Nina was trying to get away pero nakulong ko na
siya. I planted a kiss on her forehead and on her cheeks. Pinadausdos ko ang labi
ko sa labi niya. I gave her a peck on her lips. Tinutudyo ko lang siya noong una.
She was beibg playful too. I want her now. Kung wala lang si Artie kanina pa kami
gumagawa nang milagro dito sa kusina. She was kissing me back in a very eager way
and I was kissing her with so much intensity.

Ipinalupot niya sa aking leeg ang mga kamay niya. I pulled her closer.

"Papa! Tapos na ako!"

Agad kaming naghiwalay nang marinig namin si Artie. Nina looked at me.

"Magluluto lang ako." Nanginginig ang labi na wika niya. I winked at her. Binalikan
ko si Artie sa sala. Lumapit naman siya sa akin.

"Papa ito na iyong checklist mo. Ito iyong drawing ko naman." Ipinakita niya sa
akin ang drawing niya na may nakalagay na ONE BIG HAPPY FAMILY.
"Ito pong nakasuit ikaw tapos si Mama iyong nakadress ako po iyong flower girl kasi
ikakasal kayo ni Mama tapos mabubuntis siya magkakaroon na ako ng kapatid Papa kaya
big na iyong family natin! I love you Papa Pangit!"

Niyakap niya ako. I hugged her back.

"I'm just waiting for her to fall, baby."

"Anong fall?" Tanong ni Artie. I smiled.

"Don't worry, baby. Papa has already fallen. Hinihintay ko na lang ang mama..."

-------

"Mama pwede bang kay Papa tayo matulog? Gusto ko tabi kami ni papa tapos gusto ko
na tabi din kita please mama!"

Tinitigan ko si Artie habang sinusuklayan ko siya ng buhok. She was givine me that
devilish grin she got from her father. Napanguso ako. Iniisip ko --- simula pa
noong isang araw ang sitwasyon namin ni Hermes. I was biting my lower lip. Sa
ngayon tuwing naiisip ko si Hermes ay kinikilig ako. Masyado siyang pafall. May nga
oras talaga na parang hindi ko mapigilan ang sarili ko at gusto ko na kang na
magpaangkin sa kanya. I know I look so stupid. Noong nakaraang gabi ay lumabas ako
ng silid naming mag-ina at tumayo sa tapat ng silid ni Hermes kasi gusto kong
matulog na siya ang katabi buti na lang ay napigilan ko ang sarili ko.

"Please mama! Please!"

"Okay, okay!" Napapailing na sabi ko. Nagtatalon si Artie at nauna pa siyang

lumabas ng silid namin. Sumunod naman ako. Napasukan ko ang mag-ama ko na
naguutuan.

"Papa ang pangit mo talaga. Sabi nila si mama Apollo ang kamukha ko buti na lang!"
Pinaglalaruan niya ang kilay ni Hermes. Nakakandong siya sa Papa niya. Hermes and I
looked at each other -- nakita ko na naman ang kung anong iyon sa kanyang mga mata.
He sheepishly grinned at me.

"Hey, babe." I rolled my eyes after hearing that. Ayokong nakikita niya na kakaiba
ang epekto sa akin ng tawag niyang iyon. Sumampa na rin ako sa kama. I was wearing
a pair of blue pajama and a white v-neck shirt. I was braless. Nahihiya ako pero
bakit ba nakita naman na niya ang lahat sa akin.

Hawak ni Hermes ang Ipad niya. May nga security codes akong nabasa doon. Sigurado
ako na tungkol iyon sa kompanya. Hindi man siya pumapasok ay nagtatrabaho pa rin
siya sa bahay.

"Masakit pa ba?" Tanong ko kay Hermes. Napansin kong tinanggal niya ang cast noon.
"Bakit mo tinaggal?" Napapalatak ako.

"Pinunasan ko kasi ng ointment." Paliwanag niya. Patuloy si Artie sa paglalaro ng

kilay ni Hermes. Natatawa ako.

"Papa kiss mo si mama dali!" Natawa si Artie.

"Artemis ha!" Pinanlakihan ko siya ng mata. "Halika na dito at susuklayan na kita!"

Nakangusong lumapit siya sa akin. Sa akin naman siya kumandong. Nagdadaldalan pa
rin ang mag-ama ko.

"Papa sabi ng madre sa genius school ko everyday daw may angel. Kunwari Monday ka
pinanganak ang angel mo si Angel Gabriel. Mama ano ako pinanganak?"

Ngumiti ako. Artie was born on the twenty-ninth of July. Wenesday iyon.

"Wenesday be." Sagot ko. Binalingan niya ang Papa niya.

"Angel ko si Miguel." Sabi niya kay Hermes. Naghikab na siya. Tinigilab ko na ang
pagsusuklay.

"Ang daldal ng bebe inaantok naman na." Natatawang wika ni Hermes. Napangiti naman
ako. Humiga na si Artie sa gitna namin.

"Mama ipampam mo na ako." Naghikab na naman siya. Ginawa ko.naman ang sinabi niya.
Napansin ko naman na inalapag na ni Hermes ang laptop niya sa bedside table. He
turned the lights off. Ang tanging ilaw na lang ay iyong mga lampshade.

"Goodnight Papa ko." Nakapikit na si Artie niyon pero muli siyang napadilat. "Sabi
ni sister si Miguel daw po ang angel of family. Siguro mama nakita niya ako na good
girl.kaya binigyan na niya ako ng family. Masaya po ako."

Nagkatinginan kami ni Hermes. I really wanted to know what the hell is wrong with
his eyes. Why the hell does it have that kind of softness? Para ba iyon kay Artie?
O para na rin sa akin?

"Are you falling, Nina?" Bigla niyang tanong. Hindi ko alam kung paano ko siya
sasagutin. Alam ko kung anong fall ang sinasabi niya and I have been asking that
question for the past few days.

Am I falling? Is there a possibility of falling for him? If I fall will he catch

me? Am I going to be hurt? Gagawin niya rin ba sa akin ang ginawa niya kay Nita?

Maraming tanong sa isipan ko ang hindi ko talaga kayang masagot sa ngayon. Basta
isa lang naman ang malinaw sa akin---ayokong masaktan. Ayokong pati si Artie ay
masaktan.

"Hindi ka ba makasagot, Nina?" He said again. Napalunok ako. "Too bad, if you'll
ask me, isa lang ang sagot ko sa'yo --- I fall even deeper as each day with you
passes by. I fall every goddamn time you call my name, babe. I have fallen and the
only cure is for you to fall too. Fall, Nina. I'm gonna catch you if you fall ---
so fall. Fall for me..."

-------

"How was your day, be?"

Nginitian ko si Artie matapos niyang ibaba ang bag niya at saka naupo sa sofa sa
sala. Kararating niya lang galing ng school. Wala pa si Hermes. Sinamahan siya ni
Ares sa ospital para sa check up ng paa niya. The doctor will take a look at his
leg. Kung may development na ba o kung ano.

I sighed. Napangiti ako nang maalala ko ang usap namin noong isang gabi sa kwarto
niya. Hindi man niya direktang sinabi ay parang sinasabi na rin niya n nahulog siya
sa akin. Dinadahan- dahan ko lang ang sarili ko. Ayokong magkamali. Hindi lang
naman kasi ako ang masasaktan kapag sumugal ako sa isang bagay na walang
kasiguraduhan.

"Mama..." Tinawag ako ni Artie. She looked bothered. Nag-aalala na rin ako sa
kanya. Para kasi siyang problemado.
"Mama kapag sinabi ni Papa na love ka niya tapos love mo siya tapps magpapakasal na
kayo diba hindi ako makukuha ng totoo kong mama?"

Nakakabigla ang sinabi sa akin ni Artie. Nakadama ako ng kaba. Bakit niya ito
tinatanong sa akin.

"Bakit, be?" Nilapitan ko siya.

"Mama may nagpunta sa school ko kanina. Kamukha mo siya pero hindi ikaw siya. Akala
ko ikaw pero hindi kasi mama basta tapos naisip ko na baka siya ang totoo kong
mama. Ayaw ko po sa kanya, mama! Ang kapal po kasi ng lipstick niya!"

Yumakap sa akin si Artie nang napakahigpit. Nanininikip ang dibdib ko. Hindi ko man
siya nakita nang harapan ---- wala man kasiguraduhan kung siya nga ang sinasabi ni
Artie ---isa lang ang alam ko.

Kung si Nita nga ang babaeng iyon at kung babalik siya sa buhay namin para bawiin
ang anak ko --- nagkakamali siya. Wala na siyang babalikan. Wala na siyang pag-aari
dito.

24. World war N

Maaga akong umalis sa bahay noon. Ako na mismo ang naghatid kay Artie sa eskwalahan
niya para makausap ang ma teachers niya. Sinabi ko ang tungkol kay Nita. Malakas
talaga ang kutob ko na si Nita nga ang nagpunta doon para silipin si Artie.
Itinanong ko sa kanya kung ano ang ginawa ni Nita - ang sabi lang ng anak ko ay
sinilip lang daw siya pagkatapos ay umalis na. She knew already that the woman who
looked at her wasn't me. Naiisip ko na sana ganoon din ang mga teachers niya.
Disadvantage talaga ang pagkakaroon ng kakambal. Matapos kong magbilin sa mga
teachers niya ay umalis na ako; Dumiretso ako sa bahay. Kung tama ang hinala ko na
kababalik lang ni Nita sigurado ako na si Nanay ang pupuntahan niya. Sigurado ako
na nasa bahay na siya ngayon.

Nang dumating ako doon ay tahimik pa ang buong kabahayan. Kinuha ko sa bag ko ang
susi at nagtuloy na ako. Nauna akong nagpunta sa kusina. Walang kakaibang
nangyayari doon kahit na sa hapag - wala pa ring handang pagkain. Tahimik na
tahimik ang buong paligid. Pinuntahan ko si Nanay sa silid niya pero kahit doon ay
wala si Nanay. Lumabas ako ng silid niya at tumayo sa sala. Nakapamaywang ako at
nag-iisip kung nasaan si Nanay. Martes ngayon. Hindi naman siya nagsisimba kapag
Martes. Kung sa palengke naman siya nagpunta ay masyado pang maaga. Kung sabagay,
paminsan-minsan ay maaga siyang nagpupunta ng palengke lalo na kapag isda ang gusto
niyang lutuin sa pananghalian.

Habang nakatayo ako doon ay may naulinigan akong boses. Napabuntong hininga ako
nang makilala ko si Nanay. Bumukas ang pinto. Humarap ako. Nakita ko si Nanay na
may hawak na basket pero hindi siya nag-iisa. I have that feeling again - the
feeling that I feel whenever I'm looking at the mirror - but my reflection is
different because the other version of me has brown hair, thick liquid eyeliner and
a very red lisptick. Kulot-kulot na rin ang buhok niya. She was wearing a white
sando and gray shorts. Naka-sadals lang siya. Mukha siyang bagong gising sa itsura
niyang iyon. Napatiim ang bagang ko.

Walang abog na sinugod ko siya.

Una kong hinablot ang buhok niya. Kinadalkad ko si Nita pababa ng hagdan ng bahay.
Umaaray siya pero hindi ko siya binibitiwan. Nag-init talaga ang buong katawan ko
dahil lang sa pagkikita namin. I hated her. I hate her with all that I have. I want
to kill her with my bare hands. I wanna murder my own sister for everthing that she
had done to me.

Anong karapatan niyang bumalik? Noong iniiwan niya si Artie sa akin ay nawalan na
siya ng karapatan.

"Eternity bitiwan mo ako?!" Nagpupumiglas na sigaw niya. Lalo kong hinigpitan ang
pagkakahawak ko sa kanya. Binitiwan ko siya at isinadlak siya sa lupa. "What the
hell is wrong with you, Nina?! Aren't you even happy to see me?" Naiinis na wika
niya sa akin. Ngumisi ako at sinabunutan na naman siya. Mahigpit. Naramdaman ko si
Nanay na hinawakan ako sa braso. Hindi naman ako nagpapapigil. Gusto kong kalmutin
si Nita sa mukha kaya ginawa ko. Nakakaramdam talaga ako ng panggigil sa kanya.
Gusto siya masaktan nang lubusan. Iyong maoospital siya dahil sa injury. Tapos
aalis na lang siya dahil sa ayaw na niyang masaktan muli.

Kinalmot ko si Nita sa mukha pababa sa leeg. Naiiyak ako sa sobrang galit sa kanya.
How dare she show her face?! Ang kapal ng mukha niya! May gana pa siyang magpakita
kay Artie! Pinuntahan niya pa si Artie sa school! Anong susunod niya gagawin?!
Pupuntahan niya si Hermes?

"Puta ka!" Sigaw ko! "Puta ka, Nita! Ang kapal ng mukha mong bumalik dito! Matapos
mong sirain ang buhay ko pati na rin ang buhay ng anak ko?!"

"Ano?" Tumayo siya. Nahatak ako ni Nanay palayo sa kanya. "Anak mo? O baka naman
anak ko. Nagka-amnesia ka na ba? Kailan ka nanganak?"

Nakabitaw ako kay Nanay. Sinugod ko agad si Serenity at saka binigyan ng mag-
asawang sampal.

"Mula nang iwan mo sa akin si Artemis nawalan ka na nang karapatan, Serenity! Akin
si Artie! Wala kang babalikan?!"

"Akin ang anak ko?! Mas may karapatan ako lalo na sa ama niya?!"

"Ang kapal ng mukha mo?!" Sigaw ko. Inaari niya si Hermes? Wala siyang karapatan sa
kahit na sinong tao sa paligid ko. Wala!

"Akala mo ba hindi ko alam? Sinasabi sa akin ni Nanay. Anong karapatan mong

makipaglandian sa ama ng anak ko? Are you that desperate, Nina? Na pati iyong
nalawayan ko na pupulutin mo pa?"

"Hindi siya naging iyo dahil kahit kailan hindi ka naman niya inalok ng kasal."
Nanggigil na wika ko. Nita grinned.

"Hindi niya rin ibibigay sa'yo iyon, Nina, kayawa wag kang umasa!" Sigaw ko.
Ngumisi lang ako. Muli ko siyang nilapitan para sampalin.

"Mali ka. Kaya niyang ibigay iyon sa akin. He is more than willing to give that to
me just for me to fall for him and you know what, Nita? I have fallen. Hard. I will
never let yoy near my man - or even my daughter. Umalis ka nang wala kang dala at
babalik ka nang wala kang babalikan, so back off bitch!"

Hinablot ko ang buhok niya at saka inginudngod siya sa basurahan. "Umalis ka dito!
Masamang espiritu!"

---------------------

"Sir, nandito po si Artie."

Nag-angat ako nang tingin nang marinig ko ang boses ng secretary namin ni Ares.
Pumasok ako noon sa office, hindi naman na gaanong masakit ang paa ko at isa pa,
nakakalakad na ako sa tulong ng tungkod. Nakangiting sinalubong ko si Artie.
Tumatakbo siya papunta sa akin. Nakasimangot. Kumandong siya sa akin.

"What;s wrong, baby?" I asked her. Tumingin siya sa akin. Umiiyak na. Nakasibi ang
labi at parang masamang-masa ang loob.

"Papa." Hinatak niya ang necktie ko. "Papa, wag mo akong bibigay sa evil mama ko,
ha." Biglang sabi niya sa akin. Tumulo na ang mga luha niya. Inaalo ko siya.
Hinahaplos ang likod niya. She was crying so hard. Humihikbi na rin siya. Hindi ko
alam kung anong sinasabi niya evil mama. Si Nina ba ang sinasabi niya?

But Nina's an angel and she would never hurt my daughater's feelings.

Anong sinasabi niya? Muling tumingin sa akin si Artie.

"Iyong kamukha ni Mama, nagpunta siya sa school ko kahapon. Ayaw ko sa kanya!" Nag-
iiyak na naman siya. I realized that Artie was talking about Nita - the evil twin
sister. Humigpit ang yakap ko sa kanya. I wanted to stop her from crying. Niyakap
ko lang siya.

"Papa will never let that witch come near you, baby. I promise you that, baby. So
don't cry." Hikbi lang siya nang hikbi. Hindi naman ako nagsasalita. Hindi ko na
alam kung gaano katagal si Artie sa ganoong posisyon. Napansin ko na lang na tulog
na siya kaya hinayaan ko na siya. Maya-maya ay dumating si Ares. Inutusan ko ang
kapatid ko na kargahin si Artie para maisakay sa kotse. Magpapahatid na lang sana
ako sa driver ng kompanya perom sinabi ni Ares na siya na lang ang maghahatid sa
amin - hindi naman na ako tumanggi. Dahan-dahan lang akong naglakad.

"Anong problema ng pamangkin ko?" Tanong ni Ares habang nakasakay na kami sa

sasakyan niya.

"Nita is in town and she's worried that she might take her away from us. I won't
let that happen."

"Do you want me to do something?" Tanong niya habang nasa intersection kami. I
looked at him.

"Sure." Alam ko na ang gagawin niya. Hindi naman nagtagal ay nakarating na kami sa
bahay. Si Ares ang kumarga kay Artie papasok sa bahay. Ako naman ang sumunod sa
kanila. Nagaaalala rin naman ako para sa anak ko pero alam ko namang walang
mangayayari. I will never let anything happen to her.

Nagpaalam si Ares. Naiwan na ako sa bahay. Tinatawagan ko si Nina pero hindi siya
sumasagot. Hindi naman siya nagpaalam sa akin. HIndi ko alam na aalis siya.
Nakadama ako ng pag-aalala. Baka mamaya ay nakipagkita siya kay Jethro o kaya man
ay pinuntahan siya ni Jethro dito sa bahay at saka kinuha na siya. Napailing ako.
Muli kong tinawagan si Nina pero hindi talaga siya sumasagot.

Palakad-lakad lang ako. Kinakabahan. Nag-iisip. Where the fuck is she?

Hindi naman nagtagal ay bumukas ang pintuan. Iniluwa niyon si Nina. Kumunot ang noo
ko nang makita ko siyang may pasa sa braso at magulo ang buhok.

"What the hell happened to you?" I asked her. She walked towards me. Kinuwelyuhan
niya ako. Gigil na gigil ang hitsura ng mukha niya.

"What have you done to me?" She asked me. Her voice is husky. Nakakunot na naman
ang noo ko. Ano bang sinasabi niya. Wala naman akong ginagawa sa kanya. Siya ang
may ginagawa sa akin. She's making me fall in love wit her everyday of my waking
life. I don't even know that it was possible for someone to love this much. Akala
kl noon si mama at papa lang ang kayang magmahal nang ganoon but when I felt it ---
I was dumbfounded. I thought that love isn't my calling but that changed after
Nina.

Muntik na akong hindi matunawan nang malunok ko ang lahat ng sinabi ko.

I'm in love with her. I fell and I fell hard.

"Why are you invading my being, Hermes?" Biglaan niyang tanong. Nanlaki ang mga
mata ko. Again, I felt the chaos inside my body. Ganoon kasi ang epekto ni Nina sa
akin. Nagkakaroon ng delubyo sa loob ko lalo na sa bandang puso ko.

"You came in my life and changed everything around me. You took away my virginity
and you are crawling inside my system ---slowly inside my veins, in my blood and
now in my hypothalamus. What the fuck are you doing to me?!" Sigaw niya pa.

"Ano bang sinasabi mo?" Takang - taka ako. I grinned at her.

"Ulitin mo." Wika niya sa akin. I didn't know what she was talking about but even
if she looks like a maniac trying to kill me --- she managed to make me fall in
love with her.
"Fall for me, Nina. Cause I have fallen hard. Fall, Nina."

Matagal niya akong tinitigan. Napuno ng emosyon ang mukha niya. She looked as if
she was about to cry. Napapakagat labi siya. Bigla na lang niya akong hinatak.
Inilalapit niya ang mukha niya sa mukha sa akin.

"Fuck you ka, Hermes!" Mariing wika niya. She was biting her lip. Dumukdok siya sa
leeg ko and then she said the words that I have been wanting to hear from her.

"Catch me..." She said. "I've fallen..."

Huminga ako nang malalim.

"I won't, Nina."

Lumayo siya sa akin. She looked at me. Galit ang mga mata niya. Ngumisi ako.

"You fall, I'll marry you, remember?"

25. Sweetest downfall

"Why didn't you marry her?"

I was biting my lip while Hermes played with my her. We were inside the bathtub.
Nakabaon kaming dalawa sa ilalim ng mga bula. My body was against him. I looked at
him. Nakatingin lang din siya sa akin na para bang ako lang ang mahalaga. Naisip ko
kasi ang sinabi ni Nita kanina --- na hindi daw kayang ibigay ni Hermes ang
salitang kasal sa kahit na sinong babae dahil hindi siya katulad ng iba. Medyo
naiintindihan ko si Nita sa bagay na iyon. Ganoon kasi ang Hermes na nakilala ko
pero bago ko pa malaman noon ang dahilan sa likod ng ugali niya. I realized that
Hermes is something else. Hindi jiya pa iyon alam sa sarili niya.

"Hindi ko siya mahal." Mabilis na sagot niya. Lalong tumiim ang pagkakatitig ko sa
kanya. I saw his eyes again. Ngayon ay kaya ko nang pangalanan ang emosyong iyon sa
kanyang mga mata.

"Mahal mo ako?" Tanong ko. Tumango siya. "Tulad ng pagmamahal mo sa madre?" Bahagya
siyang natigilan. Nag-iwas siya ng tingin. Mukhang hanggang ngayon ay ayaw niyang
pag-usapan ang bagay na iyon. Mukhang hanggang ngayon ay mahal niya pa rin ang
madreng pununtahan niya noon sa kumbento.

Alam kong lubos siyang nasaktan dahil sa babaeng iyon. He is Hermes Consunji ---
that alone should be enough reason para hindi siya iwan nang kahit na sinong
babaeng mamahalin niya pero siyang nagawa dahil hindi naman tao o ibang lalaki ang
kalaban niya.

He was in between with the woman he loved who decided to leave him so she could
love God.

It was amazing how he never questioned his faith in God. Kung ibang tao lang siguro
iyon ay kinamuhian na niya ang mundo.but he just became an asshole. That is more
acceptable than anything else.

Hindi naman siya nagsalita. He just.continued playing with my hair. Tinitingnan ko

lang siya. Siguro ay mahal pa rin ni Hermes ang madre. Hindi niya pa kasi gustong
pag-usapan ang mga bagay-bagay ukol sa kanila. Tumahimik ako. Bahagya akong
nakadama ng kirot sa aking puso. Mahal ko siya. Nakakainis na minahal ko siya nang
hindi niya pa ako mahal. Maybe he was juat making me fall and when I fell --- he
just didn't want me anymore. Humiga na lang ako sa dibdib niya at pinakinggan ang
pagtibok ng kanyang puso.

Hindi ko na alam ang gagawin ko. Alam na niya ang laman ng puso ko pero hindi pa
rin naman malinaw ang nararamdaman niya para sa akin. Napapapikit na ako habang
hinahaplos niya ang buhok ko. Siguro magiging kuntento na lang ako sa kung ano ang
meron sa amin --- mananalangin na lang ako na sana huwag akong masaktan gaano.
Ayokong sa susunod na magkita kami ni Nita ay ipapamukha niya sa akin kung gaano
ako nagpakatanga sa isang lalaki.

"Babe, help me get up." Tinapik ni Hermes ang balikat ko. Mabilis naman na tumayo
ako at kinuha ang robe ko. Isinuot ko iyon sa sarili ko tapos ay tinulungan ko
siya. I took his towel and dried him up. Matapos iyon ay ipinalupot ko sa baywang
niya ang tuwalya at tinulungan siyang maglakad papunta sa kama.

"Tulog ka na ha." Sabi ko. Ikinuha ko siya ng damit at saka nilagay iyon sa tabi
niya. He was just looking at me.

"Romeo's first love is Roseline." Napatingin ako sa kanya. "Pero si Juliet ang
great love niya. May father's first love is Olivia but his great love is my mom."
His eyes were full of intensity. Nararamdaman ko iyon sa bawat salitang binibitiwan
niya. Mula sa himaymay nang aking kalamnan dama ko ang bawat salita ni Hermes.
Hinawakan niya ang kamay ko.

"Henrietta was my first love. Siya ang nagturo sa aking magmahal siya rin ang
dahilan kung bakit ako namuhi sa pag-ibig, Nina but that changed when you came. You
made me fall, you are my weakness and my strenght. You'll be the death of me. It
may sound cheesy but you are my sweetest downfall."

Humigpit ang hawak niya sa kamay ko. I was still biting my lower lip. Napapalunok
ako. Hindi ko alam.kung sadyang uto-uto ako at naniniwala ako sa lahat ng sinasabi
ni Hermes sa akin. He made me sit on his lap.

"Can you do me a favor again, babe?" He asked me. Nakatingin lang naman ako sa
kanya at hinihintay ang sasabihin niya. He kissed my.knuckles. "Sa bedside table,
babe may maliit na pouch doon. Pakikuha naman." Agad akong sumunod. Binuksan ko ang
drawer sa side ni Hermes. Hindi naman ako nahirapang makita ang pinahahanap niya sa
akin. Bumalik ako sa kanya at ibinigay iyon. Umupo ako sa kandungan niya. Titig na
titig siya sa pouch na iyon. Nang tumingin naman siya sa akin ay ngiting-ngiti na
siya.

Binuksan niya iyon at nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang isang diamond ring
na napapalibutan ng maliliit na emeralds sa gilid. My jaw literally dropped.

"If you fall, I'll marry you."

Naulit sa isipan ko ang sinabi niyang iyon sa akin. Napatingin ako. His face is
full of emotions. He was looking at me with endearment in gis eyes.

"This is my mother's engagement ring. Ibinigay ito ni Papa sa kanya dalawang araw
pagkatapos ng kasal nila. When she died--- she gave it to me. Tapos iyong wedding
ring niya ay na kay Ares naman."

Naramdaman kong lumuluha na ako. Hindi ako dapat umiyak. Naalala ko nang ayain ako
ni Jethro na magpakasal --- ni hindi man lang ako napaiyak. Masaya lang ako noob
pero iba ngayon.

I am fucking happy. So happy that I'm actually crying.

"If I could get down on one knee I would, Nina but I'm injured so this will do. I
won't ask you. Consunjis never ask. We just put the ring on the finger and marry
the woman we want to spend our lives with." Kinuha niya ang kaliwang kamay ko at
isinuot doon ang singsing na hawak niya. Hinagkan niya ako sa labi. I kissed him
back with all that I have. Masaya ako. Sobrang saya. Naging napakabait ko siguro
para.ibigay si Hermes sa akin ng tadhana.Siguro siya na talaga ang nararapat para
sa akin.

Sigurado ako na hindi niya ako iiwan. Dama ko ang pagmamahal niya at dama ko ang
pagmanahal niya sa pamilya namin.

"I love you, Nina." He said in between our kiss.

"I love you too." Nakangiting wika ko. Ngumisi si Hermes at saka hinaltak ang
tuwalyang bumabalot sa katawan ko. Napasinghap ako nang maramdaman ko ang matigas
na bagay sa kanya. I bit my lower lip.

"I love you, you love me, now let's make a very big happy family with you on top,
babe."
"Ang pilyo mo..." Napapahagikgik na wika ko.

-------

"Pa, kailan po ba tatanggalin yang sa paa ninyo?"

Nakangiti lang ako habang pinakikinggan ang mag-ama ko habang nakaupo sila sa mesa.
Maaga akong gumising nang araw na iyon. Excited ako. Sinubukan ko talagang gumising
nang napakaaga para maipaghanda ng agahan si Artie at si Hermes. This is the
official first day of our family. Masayang-masaya ako.

"Next week, baby. Babalik ulit ako sa Monday. Titingnan ulit ni doctor kung ano na
ang development sa injury ni Papa." Humarap ako sa kanila. Nakangiti si Hermes kay
Artie habang si Artie ay nakakunot ang noo. She puted her lips. Inilapag ko naman
ang plato na may lamang bacons and pancakes sa harapan ng mag-ama ko. I poured hot
coffee on Hermes' cup and gave Artie her hot chocolate.

"Papa, punta po tayo kay Mama Apollo. Hindi po kami nakapunta ni Papa Lukas kasi
hindi niya ako nasundo noong Wenesday. Hindi ko nga po alam kung bakit. Nami-miss
ko na po siya."

"Busy kasi si Papa, baby. Sige pupunta tayo sa reyna pagkatapos kumain, okay?" He
cheered her up. Napangiti naman na ako. Naupo na ako sa kaliwang side ni Hermes at
inasikaso siya. Nang matapos iyon ay si Artie naman ang piinagkaabalahan ko.

"Kumain ka na, babe." Wika niya sa akin. Napangiti ako. Noon, iniiwasan ko talagang
magpakita nang kahit na anong reaksyon kapag tinatawag niya akong babe, pero ngayon
hindi ko na maitago ang ngiti ko lalo na kapag tinatawag niya akong fiancé. Kagabi
lang siya nag-propose pero inulit-ulit niya ang salitang iyon hanggang sa mawalan
na ako ng ulirat. Kahit sa panaginip ko ay kasama ko siya. It's so nice to wake up
in the morning and see his face first.

Bigla kong naisip ang lahat ng mga pangyayari sa buhay ko - naisip ko nab aka
paghahanda iyon para sa araw nang pagkakakilala naming dalawa ni Hermes. Maybe it's
really destiny because no one would ever thought about this moment.

I left Silicon Valley to be with Artie, broke up with Jethro to be a mom to Artie
and years later, nakilala ko si Hermes and the rest is happening right now. Hindi
pa history - hindi pa naman kami tapos.

"Oh, bakit ganyan iyong tingin ni Mama kay Papa?" Naulinigan ko si Artie. Nakanguso
na naman siya habang nakatingin sa akin.

"Wala lang, baby." Natawa ako. Masyadong observant si Artie. Alam kong lahat ng
detalye ay napapansin niya. Hermes just winked at our daughter - ang sarap isipin
at sabihin ng our daughter. Dati pinag-aagawan namin si Artie na parang kayamanan
pero ngayon - I am more than willing to share her to Hermes and his family.
Naniniwala ako na hindi niya kukunin ang anak ko.

Nang matapos ang almusal ay sabay-sabay na kaming naghanda. Inuna ko muna si Artie
na paliguan. Bago kami umakyat ay sinabi ni Hermes sa akin na suotan ko daw ng
bestida ang bata. Naisip ko nab aka nga dahil pupunta kami kay Apollo. Maybe he
wanted us to be presentable. Matapos kong ayusin si Artie ay ako naman ang nag-
ayos.

"Mama, mag-dress ka din daw sabi ni Papa kasi daw pupunta tayo kay Mama Apollo
dapat daw maganda saka sexy!" Sigaw ni Artie. Nanlaki ang mga mata ko. Sinabi niya
talaga sa anak ko ang salitang iyon? Gago talaga si Hermes.
Binilisan ko ang kilos. I wore my favorite off cream - knee length dress. Hinayaan
ko din nakalugay ang buhok ko. Naglagay ako ng kaunting make-up. Sabi niya kasi
gusto niya ay maganda. Natigilan ako sandal nang makita ko ang singsing na ibinigay
niya sa akin kagabi. I wwas just smiling.

"Mama, para kang tanga." Narinig ko ang hagikgik ni Artie. Napailing na lang ako.
Lumabas ako sa kwarto namin na hawak ang kamay ng anak ko. Natagpuan ko si Hermes
na nasa dulo nang pasilyo na nakatayo. He looked hotter and hotter by the minute.
Dala niya ang tungkod niya. He was wearing a blue polo shirt and a pair of semi
fitted black pants. He looked so handsome. Nakangiti lang siya sa akin.

"Mama, kulang na lang salamin saka bulak sa ilong."

"Artemis!"

"Joke lang naman po, mama! Papa Pangit!" Tumakbo si Artie sa kanya. Inalalayan niya
ang ama niya sa pagbaba ng hagdanan. Lumabas kami ng bahay at doon ko nakita ang
isang itim na fortuner sa labas.

"Nasaan ang Lambo?" Tanong ko sa kanya. I looked at him.

"Naka-preserve. Doon ang first time-"

Tinampal ko ang bibig niya. "Bastos ka, Hermes!"

We got inside the car. May driver na sa loob. Kaming tatlo ang magkakatabi sa
likod. Nakagitna sa amin si Artie. Tinatahak namin ang daan patungo sa sementeryo
pero nagtaka ako nang makita kong lumiko kami. Hindi ko alam kung saan kami
pupunta. Nakita ko na lang na huminto kami sa likod ng isang simbahan.

Napatingin ako sa kanya. Agad kong naisip si Henrietta - ang madreng minahal niya.
Inalalayan ni Artie ang papa niya.

"Hermes, akala ko ba pupunta tayo sa mama mo?"

"Oo, pero mamaya na, magsimba muna tayo. Let's thank God for all the blessings." He
told me. I just smiled. Hinawakan ko ang kamay niya at sabay kaming naglakad
papasok ng simbahan.

"Napaano nga pala ang braso mo?" Tanong niya sa akin. Napanguso ako. Hindi ko pa
naikekwento sa kanya ang pagbabalik ni Nita at ang naging engkwentro namin kahapon.

"Si Nanay kasi, napahigpit yata ang hawak niya sa akin." Napailing na lang ako.
Hermes just held my hand.

"Nandito ako. You're not alone." Wika niya pa sa akin. Nakapasok na kami sa loob ng
simbahan. Maliit na chapel lang iyon pero napakaganda. Nakita ko na may pari sa
altar. Umupo ako sa isa sa mga pew doon. Nakita ko naman na naglakad si Hermes
papunta sa dulo ng altar. Lumuhod ako. Yumuko at saka nagdasal.

I thanked all the angels above because of this blessing. I thanked God for giving
me the second chance to love and to be love. Hindi ko inaasahan na kay Hermes ko pa
mararamdaman ang bagay na iyon.

Napatingala ako nang kalabitin ako ni Artie. Nang tingnan ko siya ay may hawak na
siyang isang basket ng mga bulaklak. Napakunot ang noo ko.

"Mama, sabi po ni Papa, game na daw po." Nakatawang wika niya. Anong game?
Hinawakan ni Artie ang kamay ko at hinatak ako papunta sa isle. Nakita ko si Hermes
na nakatayo sa dulo ng altar - katabi ang isang sakristan at sa gitna ang pari.
Wala akong ideya kung anong nangayayari sa mundo ngayon.

Hermes was just smiling. Nanlaki ang mga mata ko nang mag-play ang piano sa loob ng
chapel. Artie started marching. Pumailanlang ang tugtog sa buong chapel...

You are my sweetest downfall

I loved you first, I loved you first
Beneath the sheets of paper lies my truth
I have to go, I have to go...

I was just looking at him. Binalingan ako ni Artie. "Mama, lakad ka! Dali!" And I
did. Parang nahihipnotismong naglakad ako patungo kay Hermes. Nanginginig ang buong
katawan ko. Kinakabahan ako. Hindi ako makahinga.

Ano bang nangyayari?

You are my sweetest downfall

I loved you first, I loved you first
Beneath the stars came fallin' on our heads
But they're just old light, they're just old light

Narating ko ang kinatatayuan niya. Kinuha niya ang kamay ko at saka hinarap ako sa
pari. I still don't have any idea what was going on - I have a hint but maybe I was
too slow to realize it. He looked at me. Hinaplos niya ang pisngi ko.

"Consunjis never ask, Nina. Surprise, we're getting married today."

Napahagulgol ako. Yumakap ako sa kanya. This - I cannot believe that this is
actually happening.

I'm getting married to the man who loves me. Pakakasalan ako ni Hermes.

"Nakakainis ka!" Hinampas ko ang balikat niya. "Wala akong vows!"

"It doesn't matter, babe - as long as you say I do. That is enough for me. Now
father, marry us."

*Song used - Samson by Regina Spector

26. Problems

Will you be faithful to me?

Will you love me till I die?

Will you be with me through it all?

Sa lahat ng tanong kong iyon ay OO ang sagot ni Hermes sa akin. I can't belive that
he really did marry me. Nakatulala lang ako habang nakatingin sa dalawang singsing
na nakasuot sa daliri ko. Isang diamond ring na sing laki yata ng tagpipisong
bubble gum ang bata at ang simple gold band na isinuot niya sa akin kanina.

I still can't believe it - I'm now Eternity Quatana - Consunji. It sounded kinda
nice. Tiningnan ko si Hermes na nasa tabi ko. He was putting Artie to sleep. Hindi
naman kami nagkaroon ng reception - it's juts him, Artie and I. Pagkatapos ng
seremonya ay kumain lang kami sa isang French restaurant. Pagkatapos noon ay
namasyal kami sa mall. Iba ang pakiramdam ko ngayon dahil kasal na kami. It's just
so nice. Masarap sa pakiramdam. Ang gaan ng dibdib ko.

Nasa loob pa kami ng sasakyan. He looked at me. "What is it, wifey?" He asked me. I
rolled my eyes as I savor those words. Mabulaklak talaga ang bunganga ni Hermes at
naiinis ako dahil doon. His words makes me weak.

"Salamat." Sabi ko sa kanya. Kumunot naman ang noo niya. Niyapos niya si Artie at
saka inihilig ang ulo nito sa kanyang dibdib. He took my hand. "Salamat kasi
nandito ka. Pinakasalan mo ako. Alam mo noon, naniniwala ako na tatanda akong mag-
isa - but the you came. Akala ko kami lang ni Artie habang buhay. You make me,
happy Hermes."

Iyon naman ang totoo. Pinasasaya niya ako. We might
pero nandito na kami ngayon - ngayon ako naniniwala
sa buhay ko ay paghahanda lamang ng malaking moment
He's in love with me. We have now a family. Sa huli
ang hinihiling niya. Isang buong pamilya.
started in the wrong foot -
na lahat ng nangyari sa akin -
na ito. I'm in love with him.
ay naibigay ko pa rin kay Artie

I didn't know why I was crying. Kanina pa ako iyak nang iyak habang kaharap siya sa
altar. I don't think that I deserve him - I don't think that I deserve this kind of
life but I will never ever let this go. Ito na iyong gusto kong buhay. Ito na iyong
magiging dahilan ng paggising ko sa umaga - si Hermes at si Artie.

"My father once said to me that a certain moment will come and that moment will
change everything in my life. Akala ko si Artie ang moment na iyon, Nina. I was
wrong. You're my moment. I love you very much. I wish Mama's here to witness my
downfall." Sinabayan niya ng kindat ang sinabi niyang iyon. Natunaw na yata lahat
ng laman loob ko sa katawan dahil lang sa isang kindat na iyon.

He kissed my hand and then he found my cheek. Kasabay noon ang paghinto ng aming
sasakyan. Tinulungan si Hermes ng driver para maibaba si Artie. Sumunod ako sa
kanila pero pagbaba ko ng sasakyan ay natigilan ako. My eyes went straight to the
front gate. Nita - my evil twin sister is standing before me. Bigla ay nagngitngit
ang kalooban ko. I wanted to hurt her again.

"Anong ginagawa mo ditong puta ka?!" Susugurin ko sana siya nang hapitin ni Hermes
ang baywang ko. Sinenyasan niya si Josiah - ang driver niya na ipasok si Artie sa
loob ng bahay. Nakita kong akmang hahawakan ni Nita ang anak ko kaya kumawala ako
kay Hermes at itinulak siya palayo.

"Wala kang karapatang hawakan - ni tingnan ang anak ko?!"

"Itatanong ko ulit sa'yo, Eternity kung kailan ka nanganak?" Nakangising wika niya.
Lumagpas ang tingin niya sa akin. I know that she was now looking at Hermes.
Lumakad siya papalapit sa asawa ko. She stopped in front of him. Nita wrapped her
hands around Hermes' neck. Lalong nag-init ang ulo ko pero bago pa ako makahuma ay
nasampal na ni Hermes si Nita.

Ganoon din ang ginawa niya sa akin noong una niya akong makita. Halatang nabigla
ang kapatid ko.

"How dare you." Halos hangin nang lumabas iyon sa bibig ni Hermes habang nakatingin
kay Nita. "Did you know that my mother died without being able to see Artie? all
because of your fucking selfishness, Nita. How dare you?"

"Nandito naman na ako, Hermes." Wika niya pa. Kunot na kunot ang noo ko. "Pwede na
tayong bumuo ng pamilya - kasama ang anak natin." Akmang hahaplusin pa ni Nita ang
mukha ni Hermes nang tabigin niya ito. Galit na galit siya - mas galit pa siya
ngayon kaysa noon. Nakakaramdam ako ng takot. Dahan-dahan ko siyang nilapitan at
saka hinawakan sa braso.

"Tama na, Hermes. Hayaan na natin siya. Hindi naman na siya siguro babalik." Wika
niya pa sa akin. Tumingin si Hermes sa akin. Kinuha niya ang kaliwang kamay ko at
pinakita ito kay Nita.

"Wala kang pamilyang babalikan, Nita. I already have a family and that is compased
of your sister, our daughter and I. You don't have any family. Umalis ka na bago pa
magdilim ang paningin ko at mapatay kita! Alis!' Sigaw niya. Nita just looked at my
hand and shook her head. Kinuha niya ang mga gamit niya at saka bumaling sa akin.

"Hindi pa tayo tapos, Nina. Babawiin ko ang anak ko. Akin si Artie."

"Wala kang pag-aari dito." Wika ni Hermes. Nita just left. Naiwan akong kumakabog
ang dibdib. Hermes looked at me, he cupped my face and kissed my forehead. Naiiyak
ako. Pinipigilan ko lang kanina dahil ayokong makita ni Nita ang kahinaan ko. Alam
kong matatalo ako sa oras na kuhanin niya si Artie. Siya ang ina. I looked at
Hermes.
"Mangako ka sa akin na hindi mawawala si Artie sa akin. Mangako ka." Humihikbing
sabi ko. He smiled at me.

"Hindi mawawala si, Artie, Nina. Madadagdagan pa ang pamilya natin. I'll do
everything just to protect this family. You are my life now. I'll do everything for
you. I love you..."

And those words were enough to comfort me. Alam kong walang mangyayaring masama sa
akin - sa amin ni Artie.

-----------------

"I'll announce our marriage, later, wifey." Isinuksok ni Hermes ang ulo niya sa
leeg ko. Kasalukuyan kong inaayos ang kwelyo nang polo niya. Napahagikgik pa ako
nang hagkan niya ang parteng iyon. Pabirong binatukan ko siya. He looked at me.

"Kailangan suot mo lagi iyong wedding ring natin. Tapos ipapakita mo iyan lalo na
sa Higgins na iyon. Hindi ka na niya pwedeng agawin sa akin, akin ka na, may marka
na kita at walang pwedeng makaagaw sa'yo, Nina." He gave me a peck on the lips.
Kahit paano ay nakakalimutan ko ang problema ko kay Nita tuwing nilalambing ako nI
Hermes. Natutuwa nga ako dahil nakikita ko ang pagprotektang ginagawa niya sa
pamilya namin. Dalawang araw pa lang kaming kasal pero hindi na ako nakakaramdam ng
kahit na anong pangamba dahil lang sa mga banta sa paligid namin. I've seen him
work. I know how much he wanted this family to work - para kay Artie.

Binigyan niya si Artie ng isang babaeng bodyguard. Ibinilin niya dito na wag na wag
palalapitin si Nita sa anak namin. Sinabi at inilarawan niya ang hitsura ni Nita sa
mga tao sa aming paligid. Kagabi ay kinausap na rin niya si Ares - maasahan naman
pala ang kapatid niyang iyon. Ipinapahugot ni Hermes ang birth certificate ni Artie
- at lahat ng records ni Artie na nagsasabi ni si Nita ang ina. Alam kong ilegal
ang ginagawa nila pero mas gusto ko iyon kaysa daanin namin siya sa legal - mas
matagal at mas malaki ang posibilidad na makuha sa amin ang anak namin. Pati yata
ospital na pinag-anakan kay Artie ay pinapaayos ni Hermes kay Ares. He promised me
that by the end of this week - things will be in their rightful places.

"Ang arte mo, may pa-a-announce ka pa. Sira ulo!" Binatukan ko siya. He just kissed
me. Nasa ganoong sitwasyon kami nang pumasok si Artie sa kwarto namin. Naitulak ko
si Hermes. Si Artie naman ay namimilog ang mga mata.

"Mama, sabi ni Teacher Miley, kapag nag-kiss start na ng baby making scene, may
baby ka na ba diyan?" Natawa nang malakas si Hermes. Kahit hirap siyang gumalaw ay
kinarga niya si Artie at hinagkan sa pisngi.

"Magkakaroon, bebe, sisiguraduhin ni Papa. Next week o next month o baka nga meron
na hindi pa lang alam ni Mama." Itinaas baba niya pa ang kilay niya na para bang
naiintindihan ni Artie ang pinagsasasabi niya.

"Hermes nga!" Sigaw ko. Tinawanan niya lang ako. He took my hand. Mabagal pa rin
siyang maglakad pero hindi niya ibinababa si Artie. Bumaba kami ng hagdanan na
ganoon ang pwesto nilang dalawa. Nag-almusal kami at nang matapos iyon ay inihatid
naman namin si Artie sa school. Mahigpit na binilinan ni Hermes ang bodyguard ni
Artie na huwag palalapitin ang kahit na sino - lalo na si Nita sa anak ko. Matapos
iyon ay pumasok na kami sa opisina.

Habang naglalakad sa corridor at magkahawak kami ng kamay. Alam kong

pinagtitinginan kami pero mukhang wala namang pakialam si Hermes. Kinuwkentuhan
niya lang ako nang mga alalaa niya noong bata pa siya - mostly it was about his
mom. Sinasabi niya sa akin na kung buhay ang mama niya ay sigurado siyang masaya
iyon dahil nahanap niya ako. He was telling me how lucky he was upon having me.
Dumating kami sa opisina niya. Walang sabi-sabing isinandal niya ako sa pintuan at
saka hinalikan. Alam ko ang klase ng halik na iyon - he wanted me. I closed my eyes
and let him.

"Nina, Nina, asawa na kita pero binabaliw mo pa rin ako." Sabi niya sa pagitan ng
aming mga halik. He put his hand on top of my breast and massaged it. I was just
letting him. Gusto ko rin ang ginagawa niya. I want him inside me. Iba kasi ang
pakiramdam tuwing iisa ang aming mga katawan - it was so satisfying.

Lumalalim ang mga halik niya pero natigil iyon dahil sa tunog ng kanyang telepono.
Ayaw sana niyang sagutin pero tinulak ko siya. He looked at me. "Humanda ka sa akin
mamaya."

"Tse!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Naghintay lang ako. Pinakikinggan ang
usapan. Si Ares ang tumawag.

"Saang ospital? Kailan?" Hermes asked. "Ilan? Kambal ba?" Nakangisi siya. "O sige,
pupunta na ako." Natatawang ibinaba niya ang telepono. He looked at me. "Babe,
Bathseeba gave birth."

"Kambal? Triplets?" Naalala ko bigla ang ikinuwento ni Bathseeba sa akin noong huli
kaming nag-usap. Naalala ko ang pustahan nila nI Ares.

"Isa lang, babe. Babae. Pupuntahan ko muna si Ares, ha? Dito ka lang. Babalikan
kita, okay?" He kissed my lips.

"Ingat ka. I love you." Wika ko sa kanya. Hermes stopped and looked at me.

"I love you too, Nina."

Nang umalis si Hermes at lumabas na rin ako sa opisina niya para magpunta sa unit
ko. Habang naglalakad ako ay alam kong nakatingin na naman ang ilan sa akin. Alam
kong napansin nila ang singsing na nasa daliri ko at ang paraan ng pagtingin ni
Hermes sa akin. Pero hindi naman ako dapat makadama ng kahit na anong hiya.

Mahal ko si Hermes at hindi ko kinahihiya iyon.

Napatigil ako sa paglalakad nang makita ko si Jethro na humarang sa dinaraanan ko.

I looked at him.

"Jethro, anong atin?" Tanong ko pa. He shook his head. Kinuha niya ang kamay ko at
saka hinatak ako.

"Sumama ka sa akin, Nina." Walang abog na sabi niya. Humigpit ang hawak niya sa
braso ko. Nakadama ako ng kaba. Pumalag ako.

"Bitawan mo ako?!"

"No! All my life I've waited for you to come back to me! Ngayong nandito na,
sisiguruhin kong di ka na makakawala! Now, let's go!"

Umiling ako. Nagsisisigaw. Tinatawag ko si Hermes pero bigla akong nanghina nang
may ilagay si Jethro na kung ano sa tapat ng ilong ko. I lost sight...
27. Missing

Nagising ako na nasa likod ako ng sasakyan at ang nakita kong nagmamaneho ay si
Jethro. Agad akong umupo at inayos ko ang aking sarili. Hindi ako nakatali, wala
akong galos, medyo nahihilo nga lang ako pero hindi naman ako ganoon kawala sa
sarili. Isa lang naman ang naiintidihan ko sa ngayon - Jethro took me. Hindi pwede
ito, kailangan kong makabalik. Paano na lang ang mag-ama ko? Sinubukan kong tingnan
kung mabubuksan ko ang mga pintuan pero naka-lock ang mga iyon. Binalingan ko si
Jethro na abala sa pagmamaneho. Hindi ko alam kung nasaan kami eksakto pero alam
kong papunta ito ng airport. Lalo akong kinakabahan.

"Jet-Jethro, where are you taking me?" I asked him. My voice is shaking with so
much fear. He looked back at me. There was sadness in his eyes pero nakikita ko
rin doon ang determinasyon niyang mailayo ako sa lugar na ito. Napakagat-labi ako.
Kung noon sana niya ito ginawa ay masayang-masaya akong sasama sa kanya pero hindi
na ngayon. Our lives were different now. We have different paths and priorities.
Hindi ko siya gustong saktan, pero doon rin kami napunta. Kailangan kong makabalik
sa mag-ama ko. I need them and I know that they need me as much as they needed to
breathe.

"We're going back to California, Nina. We're going to Silicon Valley and have the
life that we should've had. We'll get married, have kids and live happily - the way
our lives should've been if you hand't left." Determinadong wika niya. Naluha ako.
Hindi pwede ang sinasabi niya? Paano na lang kami ni Hermes? Kasal na kami. Siya
ang mahal ko.

"Jethro, hindi pwede." Napahikbi ako. Itinapat ko sa bibig ko ang kanang kamay ko.
Handa akong magmakaawa, ibalik niya lang ako o kaya man ay pakawalan niya lang ako.
I wanted to go back to Hermes.

"Bakit hindi pwede, Nina?" Tanong niya sa akin. "Ako ang mahal mo diba? Akin ka?
You're my fiance!"

"I'm Hermes Consunji's wife now, Jethro." Buong wika ko. Ipinakita ko pa sa kanya
ang singsing na suot ko. Nakita kong nagtiim ang mga bagang niya at lalong
pinabilis ang sasakyan. Napahawak ako sa magkabilang side ng upuan. Kinakabahan
ako. Paano na lang kung magtagumpay si Jethro. Pero... hahayaan ko ba siya?

Hindi. Kailangan makabalik ako sa mag-ama ko. Tumahimik na lang ako. Hinintay ko
ang susunod niyang gagawin. Tama nga ako. Huminto kami sa parking lot ng NAIA
Terminal 1. Kinakabahan ako. Ang lakas - lakas nang pagtibok ng puso ko. Hindi ako
makahinga.

Bumaba si Jethro para buksan ang pintuan ng sasakyan at saka hinatak ang kamay ko.
Nakita ko ang mga bag sa gilid niya sa kamay naman niya ay hawak niya ang dalawang
paasport. Hindi ko alam kung anong ginawa niya para makakuha ng ticket para sa
aming dalawa samantalang wala naman sa kanya ang passport ko. O kung nasa kanya man
ay paano nga ba napunta iyon sa kanya?

"Jet, hindi ako makakaalis. Wala akong passport."

"I have your passport here Nina. I got you a new one." Iwinagayway niya ang
passport na kulay brown sa akin. Napakagat labi ako. Hindi pwede ito. Ano pang
idadahilan ko sa kanya? Ayokong sumama!

Pilit akong kumakawala. Marahil ay napikon na si Jethro kaya hinarap na naman niya
ako at saka tiim ang mga bagang na tumitig sa akin.

"Makinig ka..." Wika ko sa kanya. He shook his head. Nawawala na ako ng pag-asa na
makakakawala pa ako sa kanya. Napapaluha ako. Pilit kong binabawi sa kanya ang
kamay ko.

"Ikaw ang making!" Sigaw ko. "Jethro hindi kita mahal! I don't love you and if you
think that by taking me away will make me love you again well you're wrong!"
Napatitig siya sa akin. Natitigilan siya. Alam kong nakuha na nang pagtaas ng boses
ko ang atensyon ng iba. Hilam na hilam na ang mukha ko ng luha. Ayokong umalis.
Naiisip ko pa lamanh ang mapalayo sa mag-ama ko ay para na akong pinapatay.

"Tama na, Jethro! Nagmamakaawa ako sa'yo. Pakawalan mo ako. Babalik ako sa pamilya
ko." Sisigok-sigok na wika ko. Lumambot ang expression ni Jethro. Hinaplos niya ang
mukha ko. Napaluha na rin siya.

"But I love you, Nina..." He said to me. Napatango naman ako. Alam kong mahal ako
ni Jethro. Alam ko iyon ---- hindi naman niya gagawin ito kung hindi. Mabuti siyang
tao. Minahal ko siya dahil doon at alam kong hanggang ngayon ay hindi pa rin
nawawala ang taong iyon sa kanya.

He looked at me for a while. Makakahinga na ako nang maluwag. Mukhang naiisip na

niya na mali ang ginagawa niya --- na hindi niya ako dapat ilayo sa mga mahal ko.
He was just looking at me. Nang makakita ako ng pagkakataon ay tumakbo ako. Mataas
ang adrenaline ko --- sa isip ko ay kailangan kong makatakas. I was running so fast
-- nabubunggo ko na ang lahat nang masalubong ko.

Sa likuran ko ay naririnig ko ang boses ni Jethro na hinahabol pa rin ako. I looked

back and I saw his face --- mas nakakatakot siya ngayon. Mukhang mas desidido
siyang kunin ako. Bakit ba hindi na lang niya ako hayaan. Hindi niya ba nakikita na
hindi ako masaya sa ginagawa niya sa akin?

I need to go back where I belong and that is with Hermes and Artie.

"Nina!"

"Ahh!" I felt frustrated when I felt him grab me. Malapit na kami sa parking lot
niyon.

"Just come with me! You'll get used to the fact that it's just you and me! I'll
make you fall for me again!"

"Hindi na nga!" I yelled at him. "Hindi mo ba naiintindihan na hindi na kita

mahal?! Si Hermes ang mahal ko! Siya ang mahal ko! Babalik ako sa kanya dahil siya
ang mahal ko, Jethro! So Just please. let me go!" I pushed him away. Nabitiwan niya
ako. Tumakbo ako. I was in such a hurry that I didn't look at Jethro or anything. I
just ran. Tumakbo ako sa paniniwalang pagkatapos nito ay makakasama ko na ulit si
Hermes. Tumakbo ako para makalaya. Tumakbo ako upang maging masaya.

Tumakbo ako.

Pero...

Napahinto ako nang marinig ko ang isang malakas na busina galing sa kaliwa ko - ang
sumunod doon ay ang malakas na tinig ni Jethro na tinatawag naman ang pangalan ko.
Ang sumunod ay ang isang malaking kadiliman na hindi ko alam kung saan nanggaling -
pagkatapos noon ay nakita ko si Artie at si Hermes nang magkasama...

---------------------

"I named her Telulah."

Ngingisi-ngisi si Ares habang karga ang baby girl niyang nakabalot sa dilaw na
tela. He was sitting beside Bathseeba. Mukhang masayang-masaya naman ang kapatid
ko. Bathseeba gave birth earlier this morning. Nagising na lang daw siya na parang
hinahalukay ang tyan niya at habang papunta sila ni Ares sa ospital ay doon naman
daw pumutok ang panubigan niya. Normal ang delivery niya. Malusog na malusog ang
baby nilang dalawa.

"That is a nice name." Komento naman nI Hera. Karga niya si Apollo na naka-kulay
blue habang si Achilles naman ay nasa stroller na nasa tabi naman ni Hera. She
looked so domistacted also - but still she is Hera Consunji and she's very
fashionable. "Salamat naman at may nagawa ka nang mabuti sa buhay mo, Ares."

Hindi pinansin ni Ares ang sinabi ni Hera. He was too happy while looking at his
baby girl. Bigla ay naalala ko ang pakiramdam ko noong unang beses kong mahawakan
si Artie.

"Telulah Calypso." Nakangiting sabi ni Bathseeba. "Ang ganda ng pangalan ng anak ko

diba? Tapos kamuhka ko pa. Maganda din!" Natatawang wika pa niya. Ares rolled his
eyes.

"Ako nga ang kamukha. Wag kang umasa, Bathseeba!"

"Sabi, kapag kamukha daw ng iyong ama ang kamukha ng anak, mas nagmamahal ang
lalaki, fine ikaw na ang kamukha." Nakangisi na si Bathseeba sa puntong iyon.
Napapailing na lang ako. I found their antics funny. Sabagay noong una ko pa lang
nakita si Bathseeba ay ganoon na agad ang tingin ko sa kanya. I first saw her in
her underwear - isang bagay na hindi ko inaasahan. Right at that moment I already
knew that my brother has become her hostage.

"Ikaw Hermes, alam na ba ni Papa na kasal ka na?" Tanong bigla ni Hera sa akin. "Is
this still a part of your plan? I know that you were just flirting with that woman.
Iyon ang sabi mo sa akin noong tinawagan mo ako para hiramin ang mansyon ni Hades.
Is your plan still in motion or has the love bug bit you already?"

I just smile. Kung tatanungin ako ngayon, isa lang ang isasagot ko, masaya ako. I
have found the missing part of me. Ayoko lang masyadong sabihin kay Hera dahil alam
kong aasarin niya ako. she was so positive about the fact that my beliefs will fade
the moment I fall in love again. Para lang siyang si Mama - they'll give me a hard
time about my decisions.

The game had been over for a long time. Noong araw na nakita ko kung gaano kamahal
ni Nina si Artie - na kaya niyang kalimutan ang lahat para lang sa anak ko - ay
minahal ko na siya. I just wasn't aware of it. I actually wanted to thank Zeus for
the injury he gave me - kung hindi dahil doon ay hindi ko malalaman ang mga bagay
na alam ko na ngayon.

"Hermes, ninong ka. Sa triplets namin, si Hera naman ang ninang!" Sigaw pa ni Ares.

"Hay naku." Wika pa ni Bathseeba. "Nagkape na naman yata iyan kaya hyper." Sabi pa
ni Bathseeba.

"Batse, hindi pa nga ako nagkakape. Ayoko ng kape ng iba. Masyadong matapang. Gusto
ko iyong kape mo."

"Matapang? May dalang itak?"

Hera laughed out loud. Ares just made a face. Bathseeba and her crazy remarks.
Habang nagkekwentuhan kami ay tumunog ang cellphone ko. I answered it when I saw
that it was Artie's bodyguard who was calling me.

"Dalen, what is it?" Tanong ko sa kabilang linya. I listened to her. Sinasabi

niyang naroon sa eskwela ni Artie si Nita and they she was insisting on taking my
daughter away. Agad akong tumayo. Marahil ay naramdaman ni Ares ang nangyayari. He
gave the baby to Bathseeba and we both left the hospital.

Artie's school is a half and a hour drive. Mabilis na nagmaneho si Ares. Ako naman
ay binibigyan ko ng instruct sa mga tao ko na huwag na huwag ibibigay si Artie kay
Nita. Kung hindi ay talagang maghahalo ang balat sa tinalupan.

Nang dumating kami sa school ni Artie ay dumiretso ako sa parking lot kung nasaan
ang Stage Wagon na sinasakyan ni Artie. Hindi pa man ako nakakalapit ay nakikitan
ko na si Nita na nakatayo sa harap ng mga tao ko at nagsisisigaw.

I grabbed her hand and made her face me.

"Hindi ka ba talaga titigil?!" Gigil na wika ko. She just grinned. Isinampay niya
ang mga braso niya sa akin.

"Kukunin ko si Artie at ikaw Hermes. Akin ka." Wika niya sa akin. Umiling ako. My
heart belongs to Nina and that's the way I wanted it to be till eternity.

"Wala kang babalikan. Akala mo ba hindi ko alam kung anong nangyari sa'yo?"

Ares did his assignment. He found dirt about Nita and they are pretty nasty. Alam
ko na ang lahat, gnawa si Ares ng paraan para maipakita ba si Nita ay unfit mother.
Kung sakaling maghahabol siya sa korte ay iyon ang ipepresentang ebidensiya ni
Ares.

"A fucking pornstar." Napangisi ako nang marinig ko ang sinabi ng kapatid ko. "Kung
maghahabol ka sa korte masasabi mo ba na kaya mong bigyan ng disenteng buhay si
Artemis? You may be her mother but Nina raised her very well. Si Nina ang
kinikilala niyang ina. Papanigan ka siguro ng korte pero kapag nalaman nila ang
trabaho mo, sa tingin mo ibibigay nila ang bata sa'yo?"

"Kung ayaw mong magkalabasan ng baho, Nita hahayaan mo sa akin ang anak ko. If you
are crazy enough to fight me --- Hermes Consunji ---then fine. It is your fucking
choice."

Matagal kaming nagtitigan ni Nita. Bumitiw siya sa akin. Naluluha na siya. Parang
hindi na naman niya alam ang gagawin niya. I just looked at her.

"Papa?" Napatingin ako sa Station Wagon nang marinig ko ang boses ni Artie. She
looked like she had been crying. Tumingin si Nita sa kanya. Artie walked towards
her.

"Be... come here." Tinawag ko siya pero nagtuloy siya kay Nita. Nita looked at me
before kneeling in front of her.

Artie touched her face. "Sabi ni Lola dati ka daw mabait." I saw Nita's tears were
now falling on her face. "Sabi din ni Lola mahal na mahal ka ni mama pero bakit bad
ka? Sabi ni lola love mo ako tapos sabi ni mama kapag love mo iyong tao papakawalan
mo siya at hahayaan mo siyang maging masaya. Mama Nita..." She was caressing Nita's
face. "Love ko po si Mama at si Papa. Love din kita love mo ako pwede bang happy na
lang?"

Nita hugged Artie and kissed her cheeks. Matapos iyon ay tumayo si Nita at umalis.
Her tears were falling down. Napapangiti ako. Kinuha ko ang kamay ni Artie at saka
kinarga siya. Inalalayan naman ako ni Ares habang naglalakad kami papunta sa kotse
niya.

"Papa, pupuntahan na po ba natin si Mama?" Tanong niya sa akin. I smiled at her.

"Yes, baby. We'll go to mama. Miss ko na din siya."

I was smiling. I have a feeling that Nita will never bother us again. Sumakay kami
sa kotse ni Ares at nagdrive pabalik ng ospital kung nasaan si Hera at si
Bathseeba. I was excited upon seeing Nina. Gusto kong ikwento sa kanya ang nangyari
ngayong araw na ito. Its nice to have someone to talk to at the end of the day ---
and in my case it is her.

Habang nasa byahe ay tinawagan ko siya. Hindi siya sumasagot kaya naisip kong
tawagan ang head ng unit niya but he told me that Nina never came in and that
worried me. Muli kong tinawagan ang telepono niya pero patay pa rin iyon.

"Sa opisina mo ako ihatid, Ares. Ikaw na muna ang bahala kay Artie." Wika ko sa
kanya. Tumango lang ang kapatid ko. He dropped me off. I kissed Artie goodbye and
headed to the Security Unit.Hindi ko alam kung bakit pero may pakiramdam akong may
nangyaring masama sa asawa ko.

Nang makarating ako sa loob ay iniutos ko na i-review ang lahat ng footages simula
kaninang umaga. And after an hour I found what I needed.

I saw Jethro Higgins taking my wife away.

Oh! It is on!

Tinawag ko ang head ng security ko. I turned to him

"Alamin mo kung saan dinala ni Higgins ang asawa ko! And if you find him, take him
to me alive. I'll kill him with my hands!"

28. Miracles

"Boss, nakita na namin siya. Nasa Varres Medical City, si Higgins."

Mabilis kong ibinaba ang telepono at agad akong sumakay sa kotse ko. I told the
driver to drive as fast as he could. Kailangan kong makaharap kaagad si Higgins,
hindi ako magpipigil. Sisiguraduhin kong magtatagal siya sa Varres Medical City.
I'll make sure that he'll know here he belongs - and that is in the past.

Kuyom ang mga palad ko habang nakaupo sa likod ng kotse. Pinakikiramdaman ko ang
binti ko. Kung kaya ko na bang maglakad nang walang tungkod dahil sa ngayon ay
hindi ko iyon kailangan. I need to fight Higgins. I need to teach him a lesson.
Dati akong sundalo - hindi naman ito ang unang pagkakataon na lalaban ako nang
sugatan. Huminga ako nang malalim. Naabutan pa kami ng traffic sa EDSA. Halos
mapamura ako nang marating namin ng driver ko ang ospital. Iniwan ko ang tungkod sa
sasakyan. Bumaba ako at naglakad. Paikot-ikot ang mga mata ko - hinahanap ang
lalaking kumuha sa buhay ko. Agad kong namataan ang mga tao ko na papalapit sa
akin.

"Boss, sa may emergency room." Wika sa akin ng tao ko. Sumunod ako sa kanila. Hindi
naman nagtagal ay nakita ko si Higgins na nakatayo malapit sa pinto ng emergency
room at nagpapalakad-lakad. He looked worried but I didn't care. I need to know
where he hid my wife and afterwards - I'm going to kill him. Papatayin ko siya nang
dahan-dahan hanggang sa hindi na niya matiis na siya pa mismo ang hihingi ng sarili
niyang katapusan - yes I am that cruel.

Nagtama ang mga paningin namin. He just stood there. Inilang hakbang ko siya at
nang makalapit ako ay kinuwelyuhan ko siya. Ibinalya ko siya sa pader. Pinalibutan
kami ng mga tao ko.

"Why the hell did you took my wife away, Higgins?! Do you really want to die?" I
was hissing. Jethro was just eyeing me. There was something in his eyes that makes
me want to punch him more - para bang alalang-alala.

"This is not the time, Hermes." He whispered. Kumunot ang nook o. What a coward
this guy is! Tumatakas siya sa pananagutan niya sa akin! Sa inis ko ay sinuntok ko
siya sa mukha. Walang makakakita sa amin dahil tinatakpan kami ng mga tao ko.
Ngayon pa lang ay gusto ko na siyang patayin. Sinikmuraan ko siya. I could strangle
him now. Pinipigilan ko lang ang sarili ko dahil hanggang ngayon ay hindi niya pa
rin sinasabi sa akin kung nasaan si Nina. I wanted to kill him already! Naiinip na
ako!

"This is not the time for that!" Pinili niya akong itulak palayo sa kanya. I stared
at him. Sa isipan ko ay pinapatay ko na siya. Napabuntong-hininga siya. Kinuyom ko
naman ang mga palad ko.

"Nasaan si Nina?" Tanong ko. "Saan mo itinago ang asawa ko?" Galit na galit ako.
Tiningnan niya lang ako tapos ay bumuntong-hininga na naman. Matapos iyon ay
nagyuko siya ng ulo at saka napailing. A moment later, he was sobbing. Napakunot
ang noo ko - why the hell is he crying? Is he chickening out? Why the hell is he
doing this? Idadaan niya sa iyak ang pagtatanong ko? Kung babae nga hindi ako
nadadaan sa iyak - siya pa kaya?

"Hermes, I'm sorry! I was just too desperate to take back what I had lost years
ago!" Halos mapahagulgol siya. Nakatitig lang ako sa kanya. Hindi ko maintindihan
ang nangyayari. Why is he telling me this things? May gusto ba siyang iparating?
May nangyari ba kay Nina? Nagsimula akong kabahan. Dahan-dahan akong tumingin sa
pinto ng emergency room.

"I didn't mean too. It wasn't supposed to be like this..." Higgins sighed.
Tiningnan niya ako. Mamula-mula na ang mga mata niya at para bang hindi na
makahinga. "B-but she ran... and got hit by..."

"Fuck you!" Sigaw ko. Dinaluhong ko si Jethro. Itinayo ko siya at saka isinandal sa
pader. "What happened to, Nina you bastard?!"

"Hindi ko sinadya! She just ran!"

As if on cue, bumukas ang emergency room at may lumabas doong isang doctor.
Tinanggang niya ang face mask niya at saka tumingin sa amin. She sighed.

"Sino ang kamag-anak ni Nina Higgins?" The doctor asked. Lalong nag-init ang ulo
ko. Binalingan ko si Jethro at saka pinsimplehan ng sunotk sa mukha. The doctor
seemed appalled but I didn't care.

"It's Nina Consunji. I'm her husband." Pilit akong kumakalma. Tiningnan ako ng
doctor at saka umiling. She took time before actually talking to me. Hindi ako
makahinga. Tumubo na ang kaba sa dibdib ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Ngayon
pumasok sa isipan ko nab aka malaki ang posibilidad na nasa kapahamakan ang asawa
ko at kung sakaling may mangyayari sa kanya ay habambuhay kong isusumpa si Jethro
Higgins. Hinding-hinding ko siya mapapatawad. What he did to my wife is
unforgivable - at kahit si Nina mismo ang magsabi ay hindi ko pa rin gagawin ang
patawarin siya.

"She is unconscious."

Parang may sumabog sa mundo ko. That sympathetic look of the doctor made me
remember that fateful day my mom left us. Nanginig bigla ang buong katawan ko. I
remember exactly how my father looked that day. He was the epitome of a strong man.
Siya pa ang humawak kay Aunt Laide noong sinabi ng doctor na walang malay si Mama
at masyadong malaki ang naging pinsala ng aksidente sa kanya.

That moment - I wondered how the hell he managed to stay strong. Ngayon sigurado
ako na iisa lang kami ng naramdaman ni Papa. I already know how that earth
shattering, mind bogling feeling he felt when mom was unconscious and this is
forever be in my memory.

"Her head suffered a very strong impact - nagkaroon ngayon ng pamamaga sa kanang
parte ng utak niya which led her to this condition. Comatose ang pasyente at hindi
ko kayo kayang bigyan ng oras o pagkakataon o kahit ng pag-asa na magigising siya.
Her vitals are stable but that doesn't mean that the swelling will stop. Kapag
hindi huminto ang pamamaga ay maapektuhan na ang hangin na dadaloy sa kanyang utak.
I'm very sorry, but all we need are prayers and a very big miracle."

My knees shook. Narinig ko ang paghagulgol ni Jethro. Napatingin sa kanya ang

doctor. Huminga ako nang malalim. Tinitigan ko ang babae sa harapan ko. Sinasabi
niya bas a akin na wala siyang magagawa? Sinasabi niya ba sa akin na hihintayin ko
ang asawa ko kung magigising siya at kung hindi ay hahayaan ko na lang? Paano na si
Artie? Paano na ang pamilyang gusto naming buuin nang magkasama?

"And one more thing..." She said again. "Sino sa inyo ang totoong asawa?" She even
ask. I raised my hand. I didn't have the strength to talk. She sighed again. She
had that sad look on her face. Is she doing to tell me another bad news? Sasabihin
na naman ba niyang wala nang pag-asa si Nina?

"Buntis siya..."

I looked at the doctor automatically. My eyes are wide. Lalo akong hindi makahinga.

"We have miracle number one, here, Mister. Your wife suffered a strong bump but the
baby is okay - we managed to keep her baby - kaya kailangan natin ng isa pang
miracle para sa asawa mo, Mr. Consunji."

My mouth fell. "She's two months pregnant. The baby is alive and so your wife will
be!" Hindi ako makahinga. "Your wife is being transferred to the ICU. Pray more,
Mr. Consunji. Para sa asawa mo at sa magiging anak ninyo."

Umalis ang doctor at naiwan kami ni Jethro doon. Binalingan ko siya. I wanted to
hit him - and so I did.
"You can hit me all you want - I won't fight back, Hermes! I'm very sorry!"
Humagulgol na naman siya. Kulang ang sorry niya sa buhay ng mag-ina ko. Inutusan ko
ang mga tao ko na ilabas siya at dalhin sa isang lugar kung saan pwede ko siyang
puntahan anumang oras ko gustuhin - hindi pa kami tapos. Hindi kami mattaapos
hangga't humihinga pa siya.

Sumunod ako sa mga nurses na tumawag sa akin para magpunta sa ICU. Binigyan nila
ako ng hospital gown at mask para kung sakaling gusto kong pumasok sa loob ay
magawa ko. Nang makarating ako doon ay nakasilip lang ako kay Nina mula sa bintana.
Wala siyang kagalaw-galaw. Napakaraming makina sa paligid niya. She was lying still
and that monitor that shows the beat of her heart scares the hell out of me.
Matagal akong nakatitig kay Nina sa salamin. Hindi ko na nga naramdaman ang
dalawang doctor na lumapit sa akin - ang doctor na kausap ko kanina. May kasama
siyang isang babaeng doctor ngayon.

"Mr. Consunji, this is Danelle Varres - siya ang na-assign na OB-GYNE sa asawa mo.
We were just discussing about how we will cure your wife - maliban sa himala."
Ipinaliwanag nila na dahil delikado ang sitwasyon ni Nin ay siniguro nila na lahat
ng gamot na ibibigay nila sa asawa ko ay baby-friendly - na hindi makakaapekto sa
bata ang gamot at walang mangyayaring masama sa buhay na nasa loob niya. Patango-
tango lang ako. Naniniwala ako sa lahat ng sasabihin nila sa akin lalo na kung
kasabay noon ang pangakong gigising ang asawa ko.

"I'll take care of your baby, Mr. Consunji. Hanggang ngayon point five percent
palang ang namamatay sa ospital na ito. My father - Edward Varres makes sure every
one of his patient survives and I got that from him." The woman smiled confidently.
Tinititigan ko siya. Iniisip ko kung saan ko siya nakita noon - pamilyar kasi sa
akin ang babaeng ito. Kinakalkal ko sa isipan ko kung saan ko nga ba siya unang
nakita. Was I with Gab? I didn't know. I just know that I have seen her before.

Umalis sila. Naiwan ako kay Nina. Isinuot ako ang ibingay na gown at mask sa akin
at saka pumasok ako sa loob. It brings back so many memories of a year ago - mom's
swelling lips, mom's unrecognizable face - everything. Hinawakan ko ang kamay ni
Nina. Naalala ko ang sinabi sa akin ni Javier noon - coma patient's can hear. Iyon
ang naranasan niya sa isa niyang kaibigan na na-coma at nabuhay. Naikwento nito
kung anong narinig niya noong siya ay natutulog pa lamang.

Nakabalot ng benda ang ulo ni Nina. May tubo sa kanyang bibig at bugbog ang hitsura
ng kanyang kanang pisngi. Napapaluha ako. I touched her face. I wish that she could
rally hear me.

"Nina..." I called to her. "Nina, stay away from the light." I sounded so stupid. I
know I am - but I can't help it. Gusto ko pa siyang makasama. "The doc-tor said
that you are pregnant - and even though you suffered an accident, the baby is okay.
Nina, please stay. Naririnig mo naman hindi ba? Fight for us, babe. Fight for
Artie's baby brother." Hinaplos ko ang tyan niya. Hindi pa halata ang bump niyon
pero alam ko na ngayon na may buhay sa loob ng sinapupunan ni Nina. I kissed that
part of her body.

"Babe, please wake up - I need you. Artie needs you." Nang tumingin ako sa mukha
niya ay ganoon na lamang ang pag-agos ng mga luha ko. Nakikita ko si Mama. Muli ay
nararamdaman ko na naman ang kung anong sakit ng pagkawala niya - pero iniisip ko
na hindi naman mawawala sa akin si Nina. She loves me, hindi niya ako basta iiwan.

But then, mom loved father but she left - she didn't fight. She let go and now we
are all empty. Napaiyak ako na parang batang inagawan ng kendi at laruan. Kung
mawawala sa akin si Nina ay hindi ko kakayanin.

Nito ko lang nakilala si Nina pero hindi ko na alam kung paano pa ako mabubuhay
nang wala siya. Ayokonang bumalik sa dati - ayoko nang maging malungkot. Ayoko
nang maramdaman ang kahugkangan sa puso ko na napunan noong dumating siya sa buhay
ko. Kailangan ko si Nina, kailangan ko siya para mabuhay.

Mahigpit kong hinawakan ang kamay niya.

"Wake up, babe." I touched her face. "Wake up..."

----------------

"Papa, gigising pa ba si Mama?"

Napapahikbi si Artie habang karga ko siya at nakadungaw kami kay Nina. She was
still asleep inside the ICU. Sinasabi ng doctor na tumigil na ang pamamaga ng utak
ni Nina at mas mapapabilis sana ang paggaling niya kung maooperahan siya pero dahil
sa buntis siya ay hindi siya pwedeng sumailalim sa operasyon. The doctors didn't
want to risk the baby's life. Hindi ko pa nasasabi kay Artie na buntis ang Mama
niya. Ayokong mas lalo siyang matakot.

"Gigising si Mama, nagpapalakas lang siya."

"Bakit po? Lagi po ba siyang puyat?" Napapahikbing tanong ni Artie sa akin.

Hinagkan ko siya sa pisngi tapos ay lumakad na kami paalis. Pinuntahan ko si Papa
na nasa visitor's lounge. He was reading a book. Itinabi ko si Artie sa kanya.

"Son, are you okay?" Tanong niya. Tumango lang ako.

"Can you watch Artie for a while, father? I need to talk to someone." Sabi ko na
lang. Tumango si Papa at kinandong si Artie. Ako naman ay umalis. I found myself
driving on the direction of the cementery. Naisip kong puntahan si Mama dahil
sinabi sa akin ng mga doctor na kailangan ko ng himala. Si Mama ang himala sa buhay
ni Papa at alam kong siya rin ang himala sa buhay ni Hera at Hades pati na rin ni
Ares. Alam kong ang pagkawala niya ang dahilan kung bakit meron kami ng meron kami
ngayon. Wala man siya dito ay siniguro niyang magiging maasyos kaming lahat. I
loved her more for that.

Inihinto ko ang sasakyan ko sa tapat ng mausoleum ng mga Consunji. Tatlo pa lang

naman ang nandoon. Si Lolo Fabian, si Lola Adelina at si Mama. I opened the gate
and entered. Naupo ako sa sahig sa tapat ni Mama. I touched her grave.

"Ma, I need a miracle." Sabi ko sa kanya. "I badly need a miracle, so just please,
please, mama, please whisper to God's ear to please give Nina back to me."

I never cried like this ever since I was a little boy. Naalala ko ang pinakahuling
iyak ko - iyon ay noong nabangga si Ares ng sasakyan at akala ko mamamatay na siya
buti na lang hindi gaanong kagrabe ang nangyari sa kanya, napilayan lang siya tapos
ipinakulong ni Papa ang driver - pero bago napakulong ni Papa iyon, nasampal na ni
Mama at nabungangaan pa. Abot langit ang paghinngi ng driver ng tawad sa nanay ko
noon. I was ten that time. Ares was nine. Hinding-hindi ko makakalimutan iyon.

"Ma... please!" Napahikbi ako. Wala akong pakialam kung may makakita sa akin - I'm
letting everything out. I badly need a miracle.

Matagal pa akong nakayupyop kay mama at umiiyak. Natigilan ako nang biglang arang
may kung anong mainit ang humaplos sa balikat ko. Napatingin ako sa aking likuran -
walang tao kundi ako lang but then I found a white rose - a long stemmed white rose
lying on the floor - sigurado akong wala iyon kanina. Matagal kong tiningnan ang
rosas. May kung anong nagtulak sa akin na kunin iyon at siya ngang ginawa ko. I
asked myself if that was a sign. And I wanted it to be a sign.

Maghahapon na nang umalis ako sa sementeryo. Hindi ko pa rin naisip na bvumalik sa

ospital - nagmaneho pa ako hanggang sa matagpuan ko ang sarili ko sa simabahan kung
nasaan si Henrietta. I parked my car and went inside. Sinalubong ako ng mother
superior. Madalas ako noon dito - lalo na noong mahal na mahal ko pa si Henrietta.

"Sister Henrietta, narito ang kaibigan mo." Tawag sa kanya ng madre. Nakita ko si
Henrietta na nag-aayos ng mga bulaklak sa altar. Tiningnan niya ako tapos ay
ngumiti siya sa akin. Naupo naman ako sa pinakaunang pew ng simbahan. Hinayaan kong
tumulo ang mga luha ko. Agad niya akong nilapitan.
"Atlas..." She held my hand. Tumitig ako sa kanya.

"Help me find my miracle, Henrietta cause I can't take it anymore...."

29. Squeeze my hand

"Son..."

I looked up and smiled when I saw my father approaching my seat. Mukhang kagagaling
lang ni Papa sa trabaho. He was wearing his gray suit. Niluluwagan niya ang necktie
niya habang matamang nakatingin sa akin. Hindi ko na namalayan ang oras. Ang
natatandaan ko lang, dumating ako sa ospital kagabi ng alas ocho - matapos kong
iyakan si Henrietta. I asked her to organize a prayer vigil for Nina. If that's
what the doctor said that Nina needs - I'll make it happen for her. Kung kailangan
niya ng sampung libong dasal sa araw-araw ibibigay ko basta gumising lang siya para
sa mga anak namin - para sa akin.

"How are you?" Papa asked as he sits beside me. I was still holding that white rose
I found inside the mausoleum yesterday. Wala pa akong napagsasabihan ng nangyari
kahapon habang kausap ko si Mama. I wanted it to be a sign and I was praying so
hard for it to be a sign. I wanted it to be my miracle.

"Still holding on - barely." Nagpakawala ako ng isang mahabang buntong-hininga.

Papa tapped my shoulder and he looked at the viewing window. We can see Nina from
where we were sitting. Napabuntong-hininga na naman ako. Hindi ko na alam kung
paano ko pa makakayanan ang mga bagay na nangayayri sa buhay ko ngayon. Is it bad
to just have a happy ending? Iyong walang problema o komplikasyon - just a damn
happy ending where everything is as bright as the rainbow in the skies. Ganoon lang
- iyong walang pakaba kung anong mangyayari sa huli - walang takot, walang kahit na
ano, basta masaya na lang bigla - na kapag nakilala mo ang taong para sa'yo, agad
happily ever after na ang kasunod.

Hindi ba pwedeng maging ganoon na lang kasimple ang lahat?

"Pa..." Tawag ko sa kanya. He looked at me. I just kept on looking at the white
rose. Katagaka-takang hanggang ngayon ay parang sariwa pa rin iyon samantalang
maghapon ko nang hawak iyon. I sighed. I never had the chance and the guts to ask
him this but because I'm experiencing the same situation - I wanted to ask him.
Baka makabuti sa akin.

"How did you let go of her? Does it hurt? Well I know it does but how badly does it
hurt for you, Pa? Do you miss her? How long did it take for you to finally accept
the fact that she's not coming back?"

Silence filled the room. Hinintay ko naming makasagot si Papa. Hinihintay ko dahil
gusto kong malaman kung paano ako kapag nawala si Nina sa akin. Naisip ko na naman
na hindi nga sigurp para sa akin ang pag-ibig. Loving isn't really my calling.
Siguro ay tatanda talaga ako nang ako lang - Artie will have her own life when
she's on the right age and if I get lucky and the baby inside Nina's tummy will
survive - he'll have his own life too and I'll end up just like Lukas Consunji -
and right now I wanted to know how he is coping.

"Bakit?" Tumingin sa akin si Papa. "Iniisip mo ban a tulad ni Apollo ay mawawala

sa'yo si Nina? Have you lost faith, Hermes?" He was asking me as if I was a
criminal sitting in the middle of an interrogation.

"I never accepted the fact that Apollo is gone. In my head she was just in Italy -
for a very long vacation. Babalik siya, magkikita kami and my heart will be once
again cured. I never stopped missing your mom Hermes. Thirty-one years and still
it's not enough for me - for us. I still want another shot with her - if I die and
if I'm given a chance to rearrange my life, I'll set it on the day your mom is born
and from there I'll follow her, I'll start life with her. Well start early so it
will be different -a much better version of our lives together - a longer version
of our forever."

I bit my lower lip. Ngayon ko lang narinig na nagsalita si Papa nang ganito tungkol
kay Mama. Damang-dama ko ang kirot sa bawat salitang binibitiwan niya. Napapaluha
ako pero pilit kong pinipigil ang mga luhang iyon na lumabas. Ayokong maging
mahina. Isa ito sa mga dahilan kung bakit pinipilit kong kalimutan ang pagmamahal
noon - kung bakit iniaayawan ko ang lahat ng babaeng nagpapaalala sa akin kay
Henrietta - I didn't want to be vulnerable.

"Hindi ako sumuko, Hermes. Ipinaglaban ko hanggang sa huli ang mama mo - it's just
that - it was her time. But I never let her go. And that's what you have to do,
Hermes. Nina is fighting. She is cause if she's not - wala siya diyan ngayon at
wala tayo dito ngayon. Fight with her, son. Make her feel that she's not alone."

"How can she ever feel that, Pa? Ni wala siyang galaw."

Tumingin sa akin si Papa. Napangisi siya. He sighed after and tapped my shoulder
again.

"Why do you think I go to your mom's grave every day?"

Hindi na ako nag-isip. Alam ko na agad kung bakit siya nagpupunta doon araw-araw.
It's because Papa didn't want mama to feel alone. Lalo akong humanga sa kanya. I
realized that my father is a strong man - no matter how weak he is now inside
because of our loss - nakakatayo pa rin siya. Naalala ko noong bata ako - I wanted
to be like him. And that's what I should be doing now, I should be like my father.
Kahit na bagyo na ang pinagdaanan, nananatiling nakatayo.

"You're not alone, Hermes. You have us - your family and our angel in Italy. She is
watching over you." Tumango na lang ako. Muli kong tiningnan si Nina. She was still
asleep. I wonder if she could really hear. Naalala ko na ganoon si Mama noon,
tuwing kinakausap namin siya ay itinataas niya ang index finger niya bilang sagot.
Kung gagawin ko ba iyon kay Nina ay sasagot siya?

Hindi nagtagal ay dumating na si Hera kasama si Hades at si Artie. They all greeted
Papa matapos iyon ay kumandong sa akin ang anak ko.
"Papa, pwede ba ako sa loob? Karga mo ako..." Nakangusong wika niya. Tumango naman
ako. Bawal ang bata sa ICU pero kasama naman niya ako at sandal lang kami. Gusto ko
rin na malaman ni Nina na nandito ang anak namin.

Noong nakaraang araw ay tinawagan ko ang Mama ni Nina para sabihin ang nangyari sa
kanya. Umiyak ang mama niya pero malinaw na sinabi nita sa akin na hindi niya
kayang makita si Nina sa ganoong sitwasyon. Noong araw na iyon ay si Nita ang
pinapunta niya para sumilip. Hindi rin naman siya nagtagal at umalis na rin. Hindi
ko siya kinausap - hinayaan ko na lang siya na tingnan ang kapatid niya. She was
crying. Sabagay, kapatid niya rin si Nina kahit na paano - mahal niya rin si Nina.

Nasa bisig ko si Artie habang papasok kami sa loob. Tumabi kami kay Nina. Artie was
just looking at her with so much longing in her eyes. Napakapit siya sa balikat ko.

"Mama, kailan k aba tatayo diyan? Sobra na iyong rest mo, baka di ka na maka-
sleep!" Artie even hissed. Nagulat ako nang maya-maya ay umiiyak na siya. "Papa,
alam ko may sakit siya napanood ko sa tv iyong babaeng kamukha ni Mama madami din
siyang ganyan tapos tulog tapos namatay. Mamamatay na ba si mama?!" Humikbi siya.
Yumakap siya sa akin. I hope - I really hope that Nina could hear us - alam kong
ayaw niyang nahihirapan si Artie. Ayaw niyang umiiyak ang bata kaya alam ko na
gagawa siya ng paraan para dumilat.

"You heard that, babe?" I asked her. "Artie misses you. I miss you so wake up."
Inabot ko ang kamay niya at pinisil iyon. "Squeeze my hand if you can hear me,
babe. Please..." I was almost pleading. I was waiting with so much anticipation.
Pipisilin niya baa ng kamay ko? Didilat na ba niya ang mga mata niya? I was praying
so hard - I waited and waited but there was no response. I just sighed.

"Nina... came back, babe..."

------------------

"Again, her vitals are normal. The swelling have stopped pero namamaga pa rin ang
parteng iyon ng utak niya but the medications are helping her."

Mataman lang akong nakikinig sa dalawang doctor na nakatayo sa harapan ko. Danelle
Varres was standing beside me. Sa kaliwa niya ay ang renowned neurosurgeon
Nathaniel Varres - siya ang doctor ni Nina. The hospital are giving my wife the
best care she could ever have. Malaki na daw ang improvement ni Nina. Inilabas na
siya ng ICU at nasa private room na siya ngayon. Halata na rin ang umbok ng tyan
niya.

"And the baby?" I asked. The two young Varres looked at me.

"The baby is very healthy, Mr. Consunji." Masayang wika ni Danelle Varres sa akin.
Tumingin siya sa lalaking nasa tabi niya. "Wala kang dapat ipag-alala. Kaya lang
kapag hindi nagising si Nina on time - kailangan mailabas ang baby, she'll undergo
a caesarian procedure. It's the best that I can do." Napatango na lang ako. Sabi ko
nga, kahit anong gawin nila, basta maipapangako nila sa akin na gagaling si Nina at
makakasama namin siya ni Artie - walang problema sa akin.

"Hermes!" Natigilan ako saglit nang marinig ko ang isang pamilyar na boses na
nanggaling sa likod. Narinig ko na lang na bumukas ang pinto at iniluwan niyon si
Ares at si Javier, kasama rin nila si Casiel. I was glad to see all of them. Ayoko
talagang mag-isa sa mga oras na ito. Lalo lang akong nalulungkot - lalo ko lang
nami-miss si Nina.

"Doc, kapatid ko at mga pinsan ko." Pakilala ko. Nathan Varres looked at Ares and
the others, si Dra. naman ay pinupulsuhan si Nina.

"Nice to meet you. I have to go." Pakli ni Nathan Varres. I just nodded.
Nagpasalamat ako sa kanya tapos at tinanaw na lang siya paalis. Naiwan ang doctor
ni Nina sa loob. Nilapitan ko naman ang mga pinsan ko.

"Kamusta ka na, Kuya?" Casiel asked me. I just smiled at her.

"Kinakaya pa. Si Bathseeba?"

"Nasa bahay, inaalagaan si Telulah." Ngumisi si Ares. "Sa susunod talaga

sisiguraduhin kong triplets ang anak namin."

"Hindi ka pa rin nakaka-move on sa triplets na iyan." Napapailing na wika ko. Naupo

kami sa visiting area. Halos doon na rin ako natutulog. Si Artie ay na kay Hera.
Siya muna kasi ang nag-aalaga sa panganay ko habang nandito pa ako sa ospital
kasama si Nina.

"She's stable, hindi pa nga lang nagigising. I need more prayers." Wika ko sa
kanila. Javier nodded. Nagsimula na kaming mag-usap na si Nina ang topic. Panaka-
naka ay napupunta sa anak ni Ares. Ewan ko ba, tuwang-tuwa siya sa anak niya kahit
na babae. Masaya naman ako para sa kanya, pero mas masaya sana kung gising si Nina
at magkasama kami ngayon.

I wondered what would be her reaction kung nalaman niya na buntis siya at may malay
siya. Would she take a pt? How would she tell me? Anu-ano kaya ang paglilihan niya?
Gigisingin rin kaya niya ako tuwing gabi para lang magpabili ng kung ano-ano?
Paglilihan niya ba ako? Aawayin niya ba ako araw-araw tulad nang ginagawa ni Hera
kay Hades noon? Pag-aawayan rin kaya namin ang pangalan ng baby tuladn ni Ares at
Bathseeba? I just sighed.

Ang dami-dami na niyang hindi alam, sana ay gumising na siya.

"Mr. Consunji?" Nina's doctor called. Alam kong ako ang tinatawag niya pero sumagot
rin si Hermes at Ares.

"Yes?" We both answered to her call. Napatayo ako. Nakadama ako ng pag-aalala nang
tumawag siya. Anong nangyayari? I went to Nina's bed, she was still asleep. Danelle
was smiling at me.

"Do you wanna feel the kick of your baby?" Tanong niya sa akin. Ilang beses ko nang
narinig ang heartbeat ng anak ko. Pero ngayon ko lang yata mararamdaman ang pagsipa
niya. Kinakabahan pa ako. Dahan-dahan akong lumapit kay Nina. Inilapat ko ang kamay
ko sa umbok ng kanyang tyan at ganoon na lang ang pagsinghap ko nang maramdaman ko
ang bahagyang paggalaw ng kung ano sa loob. Napatingin ako kay Danelle.

"That's the proof that your baby is healthy. Congratulations, Mr. Consunji!"
Masayang bati niya. Sa tuwa ko ay nahagkan ko si Nina sa noo tapos noon ay tinawag
ko si Ares. Agad naman siyang nagpunta. Idinantay ko ang kamay niya sa pinapatungan
ng kamay ko. We high fived when he felt the baby's kick. I was too damn happy!

"Babe, you felt that?" I asked her. I know that she could hear me. "Gumising ka na!
Ang dami mo nang na-mimiss!"

"Talking to her will be good. Keep on doing that, Mr. Consunji. Ako naman ay magra-
rounds na! Good day!"

Danelle left the room. Hindi ko naman maialis ang kamay ko sa tyan ni Nina. She was
asleep but I know that she felt what I felt. Pakiramdam ko nga ay ngumiti pa siya
ngayon.
"That's my baby." Sabi ko kay Ares. Tinapik niya ang braso ko.

"I'm happy for you, bro."

Hinawakan ko ang kamay ni Nina at pinisil iyon. Araw-araw ay ginagawa koi yon -
nagbabakasakali na baka pisilin niya rin pabalik ang kamay ko.

"Babe, squeeze my hand if you could hear me." Bulong ko pa sabay halik sa pisngi
niya. I'm too happy - but I'll be so damn happy if Nina awakes. Hinahaplos ko ang
buhok niya, hawak ko ang kamay niya. Paulit-ulit kong binubulong sa kanya na
gumising siya at pisilin ang kamay ko. Wala na akong pakialam kung nanonood si
Ares.

"Babe..." I called her again. I waited...

And my mouth fell. Napatingin ako sa kanya. She was asleep but I know what I felt!
Naramdaman ko!

Nina squeezed my hand!

She fucking squeezed my hand!

"Babe?! Do it again!"

And she did!

Maluha-luha ako.

"What's wrong, Hermes?" Nag-aalalang tanong ni Ares. Umiling ako.

"Slowly, Ares, the miracle is happening." I looked at Nina dearly. "I love you,
Nina. Come back."
She squeezed my hand again.

30. The real thing

"Hello, Hermes."

I was alone inside Nina's suite. I was still holding on to her hand. Gusto ko ulit
maramdaman ang pagpisil niya sa kamay ko. Halos hindi na ako natulog sa kakahintay
at sa kakaulit n asana ay pisilin niya muli ang kamay ko.

I called the doctors after that moment. They did some tests on her and they all
said that she was fine - that the swelling on her brain have stopped and that she
is recovering. Iyon na yata ang pinamagandang balitang natanggap ko. Sa totoo lang
ay hindi na ako makapaghintay sa pagmulat ng mga mata niya. Hindi ko nga inaalis
ang mga mata ko sa kanya. Natatakot ako na baka kapag lumingon ako o lumayo sa
kanya ay hindi ko maabutan ang pagmulat niya. Gusto ko na ako ang una niyang
makikita sa oras na mangyari iyon.

"Hermes..." Tawag muli sa akin ng tinig na iyon. Hindi ako lumingon o gumalaw o
gumawa ng kahit na ano. I just sighed and spoke.

"Just come in front of me. I don't want to miss her waking up." Mariing wika ko.
Nakarinig ako ng mga yabag ng paa at nang mag-angat ako ng ulo ay nakita ko si
Henrietta. She was smiling at me. May dala siyang mga bulaklak at prutas. Inilagay
niya iyon sa bedside table tapos ay muli siyang tumingin sa akin. Napangiti na lang
ako. Kung iisipin ko ngayon kung anong nararamdaman ko kay Henrietta, masasagot ko
na iyon, wala na akong nararamdaman. What I have with her is in the past and what I
have right now with her is the only thing that mattered. We are friends. At maluwag
na maluwag sa loob ko na magkaibigan na lang kami.

"How is your wife?" Tanong niya. Hinaplos niya ang pisingi ni Nina. "Patuloy pa rin
ang vigil namin. Kahapon nagpunta si Ares at Bathseeba sa simbahan para magdala ng
pagkain. Nagulat nga ako sa pagpunta nila - the other day, Uncle Lukas was there
with Hera and her adorable twins."

"Do you think He can hear the prayers?" Tanong ko sa kanya. Tumango naman si
Henrietta. "Sabagay, did you know that Nina squeezed my hand?" Masayang balita ko
sa kanya. Napangiti naman si Henrietta. Naupo siya sa isa sa mga visitor's chair
doon at inilabas ang rosary niya. Tumayo siyang muli para iipit iyon sa isa pang
kamay ni Nina.

"She's a fighter." Wika ko pa.

"Of course she is. Siguro nararamdaman niya iyong baby ninyo sa loob niya at ang
pagmamahal ng mga taong nakapaligid sa kanya. Hermes, sinabi ko naman sa'yo noon,
na hindi ka Niya pababayaan. He gave you the best in life. I'm really happy for
you."

Naupo muli si Henrietta sa visitor's chair at saka tumitig sa akin. Nakatingin lang
ako kay Nina. Nagbabakasakali nab aka dumilat na siya. Hinahaplos-haplos ko ang
mukha niya tapos ay panaka-nakang hinahagkan ko ang kanyang kamay. Binubulong ko na
sana ay gumising na siya. I love her. I never thought that I'll be capable of
loving this much.

Henrietta asked me to pray with her and we did. Sinabi niya sa akin na sabihin ko
sa Panginoon kung ano ang pinakahinihiling ng puso ko habang nakaupo kaming dalawa
doon. I closed my eyes and I saw Nina's smiling face. It was like I could hear her
voice calling me. Para bang malapit na malapit lang siya at tinatawag niya ako. I
remembered that first moment I saw her as Nina - the mother of my daughter and not
Nita - the one who took away Artie from me. I remembered that glow in her eyes when
I told her I love her, that happiness and uncertainty when she was walking down the
aisle on our wedding day. I remembered the warmth of her hand and the feel of her
skin against mine. I remembered our first night together - how it felt, how it
ended and the way we started.

I remember everything as if it only happened yesterday and as I remembered it, I

was silently praying to God to wake her up because I miss her so damn much.

I felt my tears were falling. I could hear Henrietta's prayers.

Dear God, Have mercy on Nina's soul. Guide her back to the life she left - the life
she should have. Her loved ones are mourning for her, clear their minds and heal
their hearts, Dear God. Protect Nina with your sacred blood, show her the way back,
Dear God in Your name, Amen...
I opened my eyes and I saw Nina still asleep. Nakadama ako ng lungkot. Baka hindi
pa sapat ang dasal ko para marinig ako at para magkaroon ng isang himala. Hinawakan
ako ni Henrietta sa braso. She gave me a consoling smile.

"God never says NO, Hermes. He only says, Yes - it is the right moment and Wait -
for the right moment. Darating din ang right moment, Hermes. Have faith." Lumapit
siya sa akin para magpaalam. Hinagkan niya ako sa pisngi tapos ay nagsabi na siyang
aalis na siya. Napilitan akong ihatid siya sa pintuan. Isang buntong-hininga ang
kumawala sa akin. Iniisip ko ang sinabi niya, yes and wait.

Hanggang kailan ako maghihintay kung ganoon? Baka naman mailabas na ni Nina ang
anak ko nang hindi pa siya nagigising. Ayokong mapunta kami sa ganoon. Gusto ko na
may malay siya sa oras na iluwal niya sa mundo ang magiging anak namin, I want her
to be there physically. I want us to share that moment.

Bumalik ako sa kinauupuan ko. Muli kong hinawakan ang kamay niya. Naniniwala naman
ako na gigising siya, na magiging maayos ang lahat - na muli ko siyang makakasama.
God will never let His believers to suffer and I know I'll get a little help from
my mother - hindi niya hahayaan na maging malungkot si Artie at hindi niya rin
hahayaang masaktan ako.

"Babe, sobra na iyong tulog mo. Baka naman tumaba ka na ng sobra." Biro ko pa sa
kanya. I waited for a response and it saddened me that I didn't get anything. I
just sighed. Sinagot ko na lang ang cellphone ko na kanina pa nagriring. I saw
Ares' name on the screen.

"What's up?" I asked him.

"Hermes, ano bang gusto mong gawin ko dito kay Jethro?" Tanong niya sa akin. "Bro,
we can't keep him in here. Hinahanap na siya ng pamilya niya."

"Do you think that I care?" Tanong ko sa kanya. "Kulang pa iyan sa ginawa niya sa
akin." I sighed. Sinilip ko si Nina. Tulog pa rin siya. "Ganito na lang, sampahan
mo ng kaso, iapa-deport mo, ipa-blacklist mo nang hindi na makabalik dito. Tapos
tawagan mo si Yto, gawin ninyo ang lahat para malugi ang negosyo ng lalaking iyan
hanggang sa hindi na siya makabalik sa dati niyang kinalalagyan. No one messes with
a Consunji and gets away with it." Tinapos ko ang tawag at saka nagpalakad-lakad
ako sa harapan ng kama ni Nina.

I was. Again, interrupted with a knock on the door. Pinuntahan ko iyon para buksan.
Nakita kong nakatayo sa harapan ko ang kakambal ni Nina - si Nita. She was holding
a big black bag and she looked at if she was about to leave. Ngumiti siya sa akin.

"Nagpunta lang ako para magpaalam sa kapatid ko. Babalik na ako sa Germany." Walang
abog na sabi niya. Nilakihan ko ang bukas ng pintuan, nagtuloy naman siya. Sumunod
na lang ako. She stopped in front of Nina's bed and bent down. She kissed her
forehead. I wanted to give them a time alone pero naiisip ko na baka kung anong
gawin niya kay Nina kaya tumayo ako doon. Pinakinggan ko silang dalawa.

"Nina, I know how much you hate me, I just want you to know that I'm giving up my
right as Artie's mother and yes I have talked to your ruthless husband's brother
who happens to be a lawyer who also happens to be the biggest jerk on earth." Nita
rolled her eyes. "I know what kind of people I'm dealing with, sister pero sana
hindi mo maranasan ang ginawa niya sa akin. He's so - Well, anyway, I'm leaving. I
just want you to know that I love you and that I said goodbye. See you soon,
sister."

Hinalikan niyang muli si Nina sa noo tapos ay ako naman ang binalingan.
Nakipagtitigan siya sa akin nang matagal matapos iyon ay nagbuntong - hinga siya.

"I'm sorry, Hermes." Wika niya. Ikinabigla ko iyon. Why is she apologizing?
Napangisi ako. "For trying to steal you away from Nina. Naiingit lang naman kasi
ako. Naisip ko na kung hindi ako umalis, you might have fallen in love with me. Na
ako dapat ang nasa pwesto niya at hindi siya. Na dapat nasa akin ang anak ko." Muli
siyang huminga nang napakalalim. She looked as if she was about to cry. Tumingala
siya.

"Oh god, iyong mascara ko." Natatawang wika niya. "Ang swerte mo kay Nina, Hermes.
Siya na yata ang pinakamatyagang taong nakilala ko. Kaya niyang tiisin lahat para
lang sa pamilya niya at sa mga taong mahal niya. And she loves you. Sana mahalin mo
rin ang kapatid ko." I could see the sincerity in her eyes. Napabuntong-hininga na
lang ako. Tumalikod si Nita pero huminto rin siya. Humarap siya sa akin - sa
pagkakataong iyon ay lumuluha na siya.

"Will you tell Artie that I love her? Because I do, Hermes. Hindi ako mabuting ina
at alam kong hindi na ako magkakaroon ng pagkakataon para maging ina sa kanya pero
mahal na mahal ko siya. Anak ko siya at mahal ko siya, please tell me that you will
tell her how much I love her."

Tumango ako. "I will tell her that, Nita."

"Salamat." Pagkasabi niyon ay umalis na siya.

Isinara ko ang pintuan at saka muling bumalik kay Nina. I sat beside her and took
her hand. I wanted to feel her squeezing my hand again. I wanted assurance at alam
kong mapapanatag lang ang loob ko sa oras na pisilin niya ang kamay ko.

"Squeeze my hand, Nina." I whispered. I was so desperate upon feeling her touch but
I failed. Walang nangyari. Napaiyak ako. Iniisip ko kung hanggang kailan kami
ganito. Hanggang kailan ba kami mahihirapan? All I wanted was to give Nina the life
and the love she deserves and ths family Artie wanted. Hindi ko alam kung bakit
nahihirapan kami ngayon. Bakit ba a ang hirap makarating sa dapat marating namin ni
Nina ngayon.

Inilapat ko ang kamay niya sa noo ko. And in that position I cried like a little
boy who lost his kite. I let it all out.

"Ni-nina! Just fucking wake up! I need you! Artie needs you! Just fucking wake up!"
Hilam na hilam ang mga mata ko sa luha. I never wanted anything in my life. Ito
lang talaga. Si Nina lang at ang paggising niya.

"Nina!" Dumukdok ako sa braso niya. Iyak lang ako nang iyak.

A moment later I felt something touched my nape.

Sinundan iyon nang isang paos na tinig.

"P-ara k-ang bata. U-mayos ka..." Napaawang ang labi ko at agad akong na nag-angat
ng ulo. I saw Nina and her eyes wide open. Lalo akong napaiyak. Tumayo ako at
niyakap ko siya.

"You're fucking awake!" Sigaw ko. I bent down to kiss her lips. Wala akong pakialam
kung may makakita sa akin --- I just don't care! I'm fucking happy she's awake!
"Don't ever scare me like that again!" Sabi ko sa kanya. Nakatingin lang siya sa
akin. Bahagyang nakakunot ang noo niya.

"Hermes..." Paos pa rin ang tinig niya. "Why is my tummy that big? Nakalunok ba ako
ng bola?" Parang nababahalang tanong niya. I kissed her forehead.

"Babe, you're five months pregnant. Halos ilang buwan kang tulog. Thank God you're
awake!"

Tiningnan ko ang hitsura ni Nina. A tear escaped her eye. Hinagkan ko lang siya.
Mahal na mahal ko si Nina. I love her so much that I felt likd my world started
revolving again. Nagkaroon na naman ng kulay ang mundo ko.

"I'm p-pregnant... oh my god...." She whispered. Tiningnan niya ako. "May ibu-bully
na si Artie..."

I laughed at that part. Muli kong hinagkan si Nina.

I thanked all Heavens above for bringing her back to me. I whispered my
greatfulness to the Lord. They were right --- He never says no and I'm so glad that
I have waited.

I've waited for Artie to comeback. I've waited for Nina to come to my life and now
this moment arrived and this is by far the happiest moment of my fucking life...

The start of the real thing. My own happy ever after with the woman I'll be
spending my life forever...

Miracles do come true.

Epilogue: First day

Everything is white and royal blue. The balloons are of the combination of the said
color. The flowers are as white as snow and the carpet is as blue as the sky. The
white chairs are still empty but they are about to be filled by the visitors that
are invited to witness the sacred event. Everyone is rushing down. The caterers,
the event organizers are busy doing their jobs for the said event. Everyone is
feeling the excitement - men and women are moving around just to make this day
work.

Meanwhile...

Inside the Consunji Hotels, Hera Consunji - soon-to-be Misis Hera Consunji- Vejar
is wearing very fashionable royal blue imperial cut gown fitted for a queen. She
was standing in the middle of the hotel lobby while looking at her two little
devils who was running around like little maniacs. In her head, she was thanking
all the angels above for giving her Achilles and Apollo - the two devils who
completed her life. Having the twins are more than what she had ever wanted. She
asked for one - and she was given two.

"My queen..." She felt a warm arm snaked around her waist and a pair of hot lips on
her neck. It was none other than her fiancé, Hades Sanz Vejar. "What are they
doing?" Tanong nito sa kanya. Hera giggled a little bit.

"I think, Achilles is trying to kill his twin but Apollo is doing the same so they
just kept running around like maniacs." Humagikgik si Hera at hinawakan ang kamay
ni Hades. She lovingly looked at him. She is really thankful that Hades came back
to her - that he loved her for what she is - kahit iyong bitch mode on side niya ay
mahal na mahal nito. Naalala niya ang sinabi ng Mama niya noong nabubuhay pa ito -
na kailangan puso ang paganahin at hindi utak. Alam kasi ng mama niya na matigas
ang ulo niya kaya siguro ganoon ang sinasabi nito sa kanya noon. That's what she
did with Hades, pinagana niya ang tigas ng ulo niya and that was the reason why
their happy ending was long overdue.

"Why are you looking at me like that?" Tanong pa nito sa kanya. She wrapped her
arms around his neck and brushed her lips against him. Hades is wearing a gray
Armani three-piece suit. Inayos niya muna ang tie nito at saka tinitigan niya ito
sa mata.

"I have some very important news." Winika niya sa kanyang asawa. Hades turned to
her. Napatingin silang dalawa sa kambal dahil biglang tumili si Apollo. Nakita
nilang sinabunutan ni Apollo si Achilles - Achilles started giggling.

"Hey kids!" Hades yelled. "Stop killing each other! You're wearing Armani!" Napa-
iling na lang siya. Kinuha niya si Achilles habang si Hades naman ay kinarga si
Apollo. "Imagine if they're seven years old and still be doing this. Ang kukulit ng
mga anak ko!' Hinagkan niya pa ang pisngi ng dalawa habang titig na titig naman si
Hera sa kanya. Hera smiled.

"Well, ask yourself that, and consider this baby number three in my tummy. Hoping
that it will be a healthy baby girl so I have a mini me!" Buo ang excitement sa
boses niya habang sinasabi niya iyon kay Hades. Hades slowly turned to her. His
eyes were full of awe and amazement.

"Guess that one percent chance worked again, Vejar! You're such a sharp shooter!'
Hera giggled as she walks away...

Kilometers away from the Vejars were Ares and Bathseeba. Bathseeba was just looking
at Ares as he carries Telulah. Si Ares naman ay pinapasubo ang hinlalaki niya kay
Telulah habang tatawa-tawa.

"B, she's just like you. Sleepyhead din siya! Pero ako talaga ang kamukha niya."
Bathseeba just smiled. Hearing that come from him makes her heart leap. Hindi nga
niya naisip na kaya niyang magmahal ng ganito. Hindi rin niya naisip na si Ares
Consunji pa ang mamahalin niya - considering the way they started. Now, looking at
him holding their child like that makes her fall for him even more.

"Hudas ka, bakit kaya love na love kita?" Natatawang tanong niya dito. Sumeryoso
ang mukha ni Ares.

"Ako nga din, hindi ko din alam. Hindi ka naman maganda, flat boobs - nagkaroon
lang dahil sa gatas ng baby, walang poise, maingay, you're not even that good in
bed but how come I love you and I cannot live without you. I'm a fucking lawyer and
I can't even explain that."

Nanlaki ang mga mata niya habang nakatingin sa asawa. Binatukan niya ito. "Kung
maka-not good in bed ka akala mo hindi ka nangangalabit sa gabi! Gago ka!"

"Bathseeba! Naririnig ka ni Telulah!"

"Ungas! Akala mo! Manigas ka! Tutulugan kita mamaya! Hudas!" Hinawakan ni Ares ang
kamay niya at saka humagikgik na parang bata. Ares put their baby inside the
stroller, he even made sure that Telulah is safe and secured pagkatapos ay hinatak
niya si Bathseeba. He made her sit on his lap. He put his chin over her shoulders
to calm her down.

"Bathseeba..." Wika niya. "It doesn't matter if you're not good or as experienced
as the woman I've had before, what matters is that you are the love of my life, my
one great love, my forever and my eternity. I'm so in love with you - I breathe the
air you breathe. I love you, and if I have to go through all the things I went
through before getting here with you, I'd go through that moment again and again
just to have this - all of this with you.

Bathseeba's heart melted by just hearing that. Hinaplos niya ang mukha ni Ares.

"Ang pangit mo pero kinikilig ako kaya push!"

The two laughed. Both were so glad to have found each other in this cruel world.
Both souls and both hearts were combined to have this life they have now. Both are
contented and both were grateful for this moment...

In the midst of this, people are still rushing, the guests are arriving, one by
one, they are occupying the chairs provided to them. People of power are around the
area. They were wearing different colorful gowns while the men were wearing dark
blue, gray and black suits to match the event. Palinga-linga ang ilan. Ang iba ay
tinitingnan ang mga puting tents na pumapalibot sa lugar.

They were feeling the excitement of what will happen later.

Sancho Consunji was standing inside his office looking down the Consuji Hotel's
garden. He was feeling a bit nervous. Pumalupot sa likod niya ang kamay ni Sheena
Consunji - tulad ng palaging nangyayari ay may ngiti na naman ito sa labi na
nakahanda para sa kanya. Hanggang ngayon ay iniisip niya kung anong ginawa niyang
tama sa buhay niya para magkaroon ng isang ganito kagandang regalo.

The love of her life and the woman behind his happiness.

"You are giving away one of our miniatures again, kinakabahan ka pa rin ba?" Tanong
niya sa kanya. Sancho sighed. Hinarap niya si Sheena at saka hinagkan sa noo.
"Nandyan ka, hindi ako kakabahan. Forever, Honey..."

Sa kabilang silid ay naroon naman si Lukas Consunji, he was holding his favorite
picture of his wife. Again, he found himself wondering about his wife. Kamusta na
kaya ito? How long will he miss her? How long will his heart break?

"Papa Lukas!" Bumukas ang pinto at iniluwa niyon si Artie. He smiled automatically
after hearing his granddaughter's voice. His little remainder that Apollo
Yvangeline is not a dream but she was once her reality.

"Hey, Baby!" Tumakbo ito sa kanya at saka ikinandong. Hinagkan siya nito sa pisngi
at saka tinitigan. Her eyes, her nose, even her ears reminded him of her.

"Papa, sad ka ba?" Artie cupped his face. "Wag ka nang ma-sad kasi hindi ka naman
mag-isa, Papa Lukas. Nandito ako, kapag old ka na, aalagaan kita, Papa. Magiging
business woman ako saka nurse!" Lukas Consunji laughed. He caressed Artie's face
and silently prayed that Apollo would have the chance to see her grandchildren.

"I love you, Papa!"

"I love you too, Yvangeline."

A tear rolled down his eyes as he hugs Artie - this should have been the life they
had - their happy ending. He sighed. He still have his next life to look forward to
and in that life - he'll make sure that he'll still be with his Apollo - and that
is his eternal promise...

Somewhere in the middle of the hotel, Hermes Consunji was looking dearly at his
wife as she held on to Eris Yvanna - ten months old daughter. Mukhang tuwang-tuwa
si Nina sa anak nila. Hinaplos niya ang mukha nito at saka hinagkan sa balikat.
Nina was wearing a sheath cut dress - parang hindi ito nanganak sa hugis ng katawan
nito. Ang nakakatuwa ay binihisan din ni Nina ang baby nila na para bang katulad ng
blue dress ni Artie.

"Oh, bakit? Na-iinlove ka na naman sa akin?" Natatawang tanong nito sa kanya.

Tumango siya. Araw-araw yata ay walang ginawa ang puso nita kundi ang mahalin na
lang nang mahalin si Nina. Napakasaya niya nang araw na gumising ito at bumalik sa
kanya. He cried for another two days - dahil hindi siya makapaniwala at hindi rin
naman pinalampas ni Hera ang pang-aasar sa kanya dahil sa pagngalngal niyang iyon.
That moment her realized - that no matter how strong you are as a person, when your
beloved one is in danger, the strength you have will be thrown away in the window.
Akala niya ay mauubos na siya nang mga panahong iyon pero hindi, Nina came back and
he was damn happy.

"I'll never get tired of telling you how much I love you, Nina. Thank you for
coming to my life, taking care of Artie and raising her as your own and thank you
for giving me this little gift. Mahal na mahal kita." Wia niya sa asawa. Iniisip
niya kung ano pa ang mangyayari sa kanya kapag nawala si Nina sa buhay niya, siguro
ay hindi niya kakayanin at hindi rin naman niya hahayaan na mawala na lang ito
basta. He now believes in happy endings - hindi dahil sa nakita na niya ito sa mga
magulang niya pero dahil naranasan na rin niya ito. He believes in miracles and in
the power of faith - if you believe, everything is fucking possible and he is a
Consunji - for a Consunji, everything is possible but the chances are doubled if
you have faith.

Nina smiled. His heart skipped a beat. Hinawakan nito ang kamay niya. "Salamat din
kasi kahit nakakabiwisit ka noong una tayong nagkita, dinala mo naman ako sa
pagkakataong ito, Hermes. Ang baduy-baduy man sabihin pero mahal kita - sagad,
sobra, siksik-liglig, double-lock, padlock, itapon ang susi sa dagat."

Napahagikgik sita. Humilig naman si Nina sa kanyang balikat. This is the life he
had always wanted - unconsciously. A life with a beautiful wife and a perfect
family. What could he ask for more? His life, right now is perfect...

And as the sun shines bright at that beautiful day, the people around the Consunji
Hotels are still rushing for the event of that day will start - the event is also
known as the Consunji - Demitri nuptials. Everyone gathered inside the tents. They
were looking at that man standing at the other end of the altar who was wearing a
modern royal blue three piece suit. He had that smile on his face - a smile that
say's Damn - this is the moment...

That man happens to be Yllak Joaquin Ybarra - Consunji. Tinapik ni Yvo ang balikat
ng kapatid niya. He was the one standing beside him for he is the best man.

"Ikakasal ka na." Wika niya sa kapatid.

"Fuck, Yvo! Baka hindi pa dumating si Yna! Baka umurong pa iyon!" Kabadong wika
niya. Binatukan niya ang kapatid.
"Ang tagal ninyo na ni Yna, hindi pa ba iyon sisipot?" Natatawang wika niya.
Kasabay noon ay ang pag-ikot ng mga mata niya sa paligid. His eyes settled in that
direction where the love of his life was sitting. Napangiti siya. Their gazes met,
kumaway ito sa kanya, he waved back. His heart beat faster. It sounded so gay but
he was so in love with her - tulad lang ng noon - walang nagbago.

"Baka magbago ang isip niya!"

"Yllak, ang likot mo!" Narinig niya ang tinig ng kanilang Nanay. Sheena went near
the two and fixed their ties. She was glad to see her youngest son getting married.
Naisip niyang napakabilis talaga ng panahon.

"Oh, nay! Walang iiyak! Kasal na lang naman ang kulang sa amin ni Yna - at hindi
kami magkapatid!" Yllak whispered.

"Hindi ako iiyak. Mas iyakin pa ang tatay ninyo kaysa sa akin. Huwag na kayong
magulo. Yllak, umayos ka na, magsisimula na."

Pagkasabi niyon ay umalis si Sheena. Tumayo siya sa pwesto niya. She was sitting
beside, Yza and Hyan. Yza kissed her cheeks.

"I thanked Helios for letting you tatay walk Yna down the aisle, akala ko ay pag-
aawayan pa nila iyon." Wika niya pa sa panganay niyang babae. Yza shook her head.

"Actually, Nay. Inaway ko lang si Helios doon. Ayaw niyang pumayag." Humagikgik si
Yza. "Pero noong pinanlakihan ko ng mata, nabahag ang buntot!"

"Ay! Ganyan din si Yto sa akin, Nanay! Akala niya uubra sa akin ang panlalaki ng
butas ng ilong niya!" Natatawang sabad ni Nikita na katabi si Ysarael. The three
women laughed and their laughter faded as the wedding march changed. Nagtayuan ang
ibang bisita at saka tumingin sa dulo kung saan nakita nang lahat na nakatayo si
Leighton Selene "Yna" Demitri - soon to be a Consunji - again. She was wearing a
mermaid cut wedding dress. Sa tabi niya ay naglalakad si Sancho Consunji at sa
kanan naman niya ay si Helios Demitri.

Yna felt so lucky for having her father and his brother take her to the man she
loves with all her heart. She was crying...

This is the first day of my life

I swear I was born right in the doorway
I went out in the rain suddenly everything changed
They're spreading blankets on the beach

She was thinking about the span of time she'll be spending with him. Habang
naglalakad siya ay nakatitig lang siya kay Yllak na nasa dulo ng altar.

"Tay, Kuya hindi ba natin pwedeng bilisan? Baka mainip si Yllak eh!"

"Leighton-"

"Her name is Yna." Mariing wika ni Sancho. Yna rolled her eyes.

"She is my sister, Sancho Consunji and Leighton is her name."

"Kasal ko diba? Wag na kayong magpayabangan ha? Tay, Kuya, Yna man o Leighton ako
lang din iyon! It doesn't matter because I love you both! And can we move fast?
Cause my happy ending is long and overdue!"

Yours is the first face that I saw

I think I was blind before I met you
Now I don't know where I am
I don't know where I've been
But I know where I want to go...

Helios just smiled. He looked around and stared at his life. Yza Demitri was
standing on the left side of the area - she was looking at him. He mouthed I love
you to her and she did the same.

And so I thought I'd let you know

That these things take forever
I especially am slow
But I realize that I need you
And I wondered if I could come home

Remember the time you drove all night

Just to meet me in the morning
And I thought it was strange you said everything changed
You felt as if you'd just woke up
And you said "this is the first day of my life
I'm glad I didn't die before I met you
But now I don't care I could go anywhere with you
And I'd probably be happy"

On the other side of the venue - stood the othe Consunji lot, Gab and Mara, Javier
and Casiel. Casiel was holding on to his brother's arm. Si Javier naman ay pilit na
iniiwas ang tingin sa mapanuring mata ng kanyang kapatid. Gab seemed to be
oblivious of everything dahil si Mara lang naman ang mahalaga sa kanya. Mara was
making faces while Gab was staring at her. Pigil na pigil ang tawa ng dalawa.

Iniisip ni Javier kung anong nakakatawa sa ginagawa ng dalawang ito. They looked
silly and stupid. Casiel seemed to have read his mind.

"Young and stupid, you once were, Kuya, kaya nga umurong ka sa seminaryo. Nakita mo
na baa ng babaeng nagpasuko sa pagmamahal mo kay Papa God?" Pang-aasar ni Casiel sa
kanya. He widened his eyes. Casiel just laughed.

She knew the reason why his brother gave up his dream - it's 'cause he fell in love
- ang problema lang ay nawala ang babaeng nagpahulog dito.

In Javier's mind, nakita na niyang muli ang babaeng iyon, alam niya at hindi siya
nagkakamali but the thing is, the woman seemed to not recognize him. Ni walang
pagkakakilala sa mga mata nito noong sila ay magkaharap - para bang sinasabi nito
na nakalimutan nga siya nito samantalang siya ay hindi nakalimot. He plotted a plan
- he will make her remember because no one simply forgets a Consunji...

All in all, the day was a blast. Everyone was happy - even Lukas Consunji's heart.
Everyone had the ending the all deserve but little did they know, today is just the
first day of another roller coaster adventure...

So if you want to be with me

With these things there's no telling
We just have to wait and see
But I'd rather be working for a paycheck
Than waiting to win the lottery
Besides maybe this time is different
I mean I really think you like me...
Song used - First day of my life: Bright Lights

---------The End--------------