ซื้อขาย

มาตรา
453 “อันว่าซื้อขายนัน ้ คือสัญญาซึง่ บุคคลฝ่ ายหนึ่งเรียกว่าผูข้ ายโอนกรรมสิทธิ ์
แห่งทรัพย์สนิ ให้แก่บุคคลอีกฝ่ ายหนึ่งเรียกว่าผูซ
้ ื้อและผูซ
้ ื้อตกลงว่าจะใช้ราคา
ทรัพย์สน
ิ นัน
้ ให้แก่ผขู้ าย”

มาตรา 456 “การซื้อขายอสังหาริมทรัพย์

ถ้ามิได้ทาเป็ นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าทีเ่ ป็ นโมฆะ
้ ไป
วิธีนี้ให้ใช้ถงึ ซื้อขายเรือมีระวางตัง้ แต่หา้ ตันขึน
ทัง้ ซื้อขายแพและสัตว์พาหนะด้วย
สัญญาจะขายหรือจะซื้อ
หรือคามั่นในการซื้อขายทรัพย์สินตามทีร่ ะบุไว้ในวรรคหนึ่ง
ถ้ามิได้มีหลักฐานเป็ นหนังสืออย่างหนึ่งอย่างใดลงลายมือชือ ่ ฝ่ ายผูต
้ อ
้ งรับผิดเป็
นสาคัญ หรือได้วางประจาไว้หรือได้ชาระหนี้บางส่วนแล้ว
จะฟ้ องร้องให้บงั คับคดีหาได้ไม่
บทบัญญัตท ิ ก
ี่ ล่าวมาในวรรคก่อนนี้
ให้ใช้บงั คับถึงสัญญาซื้อขายสังหาริมทรัพย์ซงึ่ ตกลงกันเป็ นราคาสองหมืน ่ บาท
หรือกว่านัน ้ ขึน้ ไปด้วย”
เช่าทรัพย์
มาตรา 537 “อันว่าเช่าทรัพย์สน ิ นัน
้
คือสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่งเรียกว่าผูใ้ ห้เช่าตกลงให้บุคคลอีกคนหนึ่งเรียกว่าผูเ้
ช่าได้ใช้หรือได้รบั ประโยชน์ ในทรัพย์สน ิ อย่างใดอย่างหนึ่งชั่วระยะเวลาอันมี
จากัด และผูเ้ ช่าตกลงจะให้คา่ เช่าเพือ
่ การนัน
้ ”
มาตรา 538 “เช่าอสังหาริมทรัพย์นน ้ั
ถ้ามิได้มีหลักฐานเป็ นหนังสืออย่างหนึ่งอย่างใดลงลายมือชือ ่ ฝ่ ายทีต
่ อ
้ งรับผิดเป็
นสาคัญ ท่านว่าจะฟ้ องร้องให้บงั คับคดีหาได้ไม่
ถ้าเช่ามีกาหนดกว่าสามปี ขึน้ ไป
หรือกาหนดตลอดอายุของผูเ้ ช่าหรือผูใ้ ห้เช่าไซร้
หากมิได้ทาเป็ นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่
ท่านว่าการเช่านัน
้ จะฟ้ องร้องให้บงั คับคดีได้แต่เพียงสามปี ”
มาตรา 540 “อันอสังหาริมทรัพย์
ท่านห้ามมิให้เช่ากันเป็ นกาหนดเวลาเกินกว่าสามสิบปี
ถ้าได้ทาสัญญากันไว้เป็ นกาหนดเวลานานกว่านัน ้ ท่านก็ให้ลดลงมาเป็ นสามสิบ
ปี
อนึ่ง กาหนดเวลาเช่าดังกล่าวมานี้
เมือ
่ สิน
้ ลงแล้วจะต่อสัญญาอีกก็ได้
แต่ตอ ้ งอย่าให้เกินสามสิบปี นับแต่วน
ั ต่อสัญญา”
มาตรา 544 “ทรัพย์สน ิ ซึง่ เช่านัน
้
ผูเ้ ช่าจะให้เช่าช่วงหรือโอนสิทธิของตนอันมีในทรัพย์สน ิ นัน
้ ไม่วา่ ทัง้ หมดหรือ
แต่บางส่วนให้แก่บุคคลภายนอก ท่านว่าหาอาจทาได้ไม่
เว้นแต่จะได้ตกลงกันไว้เป็ นอย่างอืน ่ ในสัญญาเช่า
ถ้าผูเ้ ช่าประพฤติฝ่าฝื นบทบัญญัตอ ิ น
ั นี้
ผูใ้ ห้เช่าจะบอกเลิกสัญญาเสียก็ได้”
จ้างทาของ
มาตรา 587 อันว่าจ้างทาของนัน ้ คือสัญญาซึง่ บุคคลคนหนึ่งเรียกว่าผูร้ บ
ั จ้าง
ตกลงจะทาการงานสิง่ ใดสิง่ หนึ่งจนสาเร็จให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง
เรียกว่าผูว้ า่ จ้าง และผูว้ า่ จ้างตกลงจะให้สน
ิ จ้างเพือ่ ผลสาเร็จแห่งการทีท
่ านัน ้
มาตรา
607 ผูร้ บ ั จ้างจะเอาการทีร่ บ
ั จ้างทัง้ หมดหรือแบ่งการแต่บางส่วนไปให้ผรู้ บ ั จ้าง
ช่วงทาอีกทอดหนึ่งก็ได้
เว้นแต่สาระสาคัญแห่งสัญญานัน ้ จะอยูท่ ค
ี่ วามรูค
้ วามสามารถของตัวผูร้ บ
ั จ้าง
แต่ผรู้ บ
ั จ้างคงต้องรับผิดเพือ ่ ความประพฤติหรือความผิดอย่างใด ๆ
ของผูร้ บ ั จ้างช่วง
จ้างแรงงาน
มาตรา 582 ถ้าคูส ่ ญั ญาไม่ได้กาหนดลงไว้ในสัญญาว่าจะจ้างกันนานเท่าไร
ท่านว่าฝ่ ายใดฝ่ ายหนึ่งจะเลิกสัญญาด้วยการบอกกล่าวล่วงหน้าในเมือ ่ ถึงหรือก่
อนจะถึงกาหนดจ่ายสินจ้างคราวใดคราวหนึ่ง
เพือ
่ ให้เป็ นผลเลิกสัญญากันเมือ ่ ถึงกาหนดจ่ายสินจ้างคราวถัดไปข้างหน้าก็อาจ
ทาได้ แต่ไม่จาต้องบอกกล่าวล่วงหน้ากว่าสามเดือน
อนึ่ง ในเมือ่ บอกกล่าวดั่งว่านี้
นายจ้างจะจ่ายสินจ้างแก่ลูกจ้างเสียให้ครบจานวนทีจ่ ะต้องจ่ายจนถึงเวลาเลิกสั
ญญาตามกาหนดทีบ ่ อกกล่าวนัน้ ทีเดียว
แล้วปล่อยลูกจ้างจากงานเสียในทันทีก็อาจทาได้
มาตรา 583 ถ้าลูกจ้างจงใจขัดคาสั่งของนายจ้างอันชอบด้วยกฎหมายก็ดี
หรือละเลยไม่นาพาต่อคาสั่งเช่นว่านัน
้ เป็ นอาจิณก็ดี ละทิง้ การงานไปเสียก็ดี
กระทาความผิดอย่างร้ายแรงก็ดี
หรือทาประการอืน ่ อันไม่สมแก่การปฏิบตั ห ิ น้าทีข
่ องตนให้ลุลว่ งไปโดยถูกต้อง
และสุจริตก็ดี
ท่านว่านายจ้างจะไล่ออกโดยมิพกั ต้องบอกกล่าวล่วงหน้าหรือให้สน ิ ไหมทดแท
นก็ได้