UVOD

Izolacija (tal. isolare: odvojiti, odijeliti, od lat. insula: otok) [1] može značiti:

 odvajanje, izdvajanje, osamljivanje; odvojenost, izdvojenost.

Izolacija je sastavni dio kod svih energetskih i industrijskih postrojenja.

Toplinska izolacija je veoma bitna i u graditeljstvu, jer se njome

sprečavaju toplinski gubici zimi, hladne obodne konstrukcije, oštećenja nastalih
kondenzacijom (vlagom), te pregrijavanje prostora ljeti. Posljedice nedovoljne toplinske
izolacije su oštećenja konstrukcije, te neudobno i nezdravo stanovanje i rad. Zagrijavanje
nedovoljno izoliranih prostora zahtijeva veću količinu energije, što dovodi do povećanja
cijene korištenja i održavanja prostora, ali i do većeg zagađenja okoliša. Poboljšanjem
toplinsko izolacijskih karakteristika zgrade moguće je postići smanjenje ukupnih gubitaka
topline građevine za prosječno od 40-80%.

Izolacija instalacija jedna je od najučinkovitijih mjera za poboljšanje energetske učinkovitosti

i produljenje uporabnog vijeka opreme.

Optimalna izolacija cijevi za grijanje prostorija, toplu vodu u kućanstvu ili sustave za hlađenje
i dalje predstavlja potencijal za dodatno smanjenje potrošnje energije. Značajni uzroci
gubitaka energije kod sistema za razvod pare su: greške u projektovanju ili izvođenju,
isticanje pare i kondenzata kroz pukotine ili nezaptivena mjesta na cjevovodima, armaturi kao
i gubici sa Toplinska izolacija se postiže korištenjem materijala koji imaju nisku provodljivost
topline (kondukciju), sprečavanjem gibanja tekućina tj. kapljevina i plinova (čime se
sprečava konvekcija), te korištenjem reflektivnih materijala (čime se sprečava prijenos
topline toplinskim zračenjem).
Prenos topline kondukcijom

Jednom kada dođe do prenosa toplote do čvrstog metrijala, dalje prenošenje toplote nastaje
uglavnom kondukcijom, mada, zavisno od materijala, konvekcija i radijacija nisu isključene.
Provodljivost toplote je, prema tome, svojstvo materijala koja direktno utiče na toplotni fluks.
Materijali koji se koriste za toplotnu izolaciju moraju imati niske vrednosti toplotne
provodljivosti. Toplotno izolacioni materijali umanjuju gubitak ili toplotno opterećenje
umanjujući provođenje toplote kroz njihovu supstancu. Potpuni efekat zavisi od vrste
materijala koji se koristi i od njegove debljine. Fizičko svojstvo koje meri sposobnost
materijala da provodi toplotu se zove toplotna provodljivost ili kondukcija. Jedinica mere je
W/(m K). Često se taj broj vidi na specifikacijama izolacionih materijala. Što je taj broj manji,
to je materijal za toplotnu izolaciju bolji.
Toplotna provodljivost je intezivno fizičko svojstvo materijala; zavisi samood samog
materijala a ne od nečeg drugog (debljine, veličine). Toplotnu provodljivost materijala nije
jednostavno izmeriti. Obično postoji razlika između rezultata merenja u laboratoriji, u
idealnim uslovima, i onog što ćete vi postići u svojoj kući,

u manje idealnim uslovima. U tabeli 1.1 je lista uobičajenih toplotno izolacionih materijala, i
nekih od velikih građevinskih blokova kojima nije neophodna dodatna toplotna izolacija, sa
podacima o njihovoj toplotnoj provodljivosti baziranoj na tvrdnjama njihovih proizvođača

[5–12].

Najverovatnije da su navedeni brojevi u tabeli 1.1 dati u vreme proizvodnje.

Kada koristite neki materijal u građevinarstvu, morate uzeti u obzir kako se toplotna

provodljivost tog materijala menja tokom vremena. I uz to, mora se takođe uzeti

u obzir sam kvalitet ugradnje datog materijala. Na kraju, toplotna provodljivost materijala

može da varira zavisno od okolne temperature i od količine vlage u vazduhu

i u samom materijalu.

Velika prednost velikih građevinskih blokova, je da su njihove karakteristike

stabilne kroz vreme i u različitim uslovima. Ovo se ne može reći za stiropor ili mineralnu

vunu.