ZBS#9: Blue grasshopper's Lesson Learned (COMPLETED)

by iamyourlovelywriter

Paalala: May mga eksenang hindi pwede sa mga bata, read responsibly.

Teaser:

What goes around comes around...

Monica's biggest mistake happened four years ago when she accidentally
spilled a very revered secret that can't be divulged. She kept it for herself and
would keep it until she die but again, what goes around comes around because four
years later, she again broke another sorority rule-give yourself to 'THE ONE'. And
she is pretty sure, Xancho Francis Sebastian is not her the one. And again, she
will keep this one another secret to hide but until when? When in fact her biggest
mistake is following her around pushing her to commit another mistake that she
can't handle. When will she ever learn her lessons? Will she allow him to break
her, break her heart, break her soul, break her bond to her sisters or even break
the family she tried to protect all these years?

<3 <3 <3

a/n: Finally, it's completed.

=================

Teaser

Paalala: May mga eksenang hindi pwede sa mga bata, read responsibly.

Teaser:

What goes around comes around...

Monica's biggest mistake happened four years ago when she accidentally spilled a
very revered secret that can't be divulged. She kept it for herself and would keep
it until she die but again, what goes around comes around because four years later,
she again broke another sorority rule-give yourself to 'THE ONE'. And she is pretty
sure, Xancho Francis Sebastian is not her the one. And again, she will keep this
one another secret to hide but until when? When in fact her biggest mistake is
following her around pushing her to commit another mistake that she can't handle.
When will she ever learn her lessons? Will she allow him to break her, break her
heart, break her soul, break her bond to her sisters or even break the family she
tried to protect all these years?

<3 <3 <3

a/n: Re-writing Monica and Xancho's story, let's start from this part.

=================

Prologue
<3 <3 <3

a/n: nagulat kayo no? hahahaha, gagawin kong ganito ang mga prologue ng girls para
maiba naman. Ang by the way salamat sa mainit niyong pagtanggap sa new version ng
ZBS9, hindi ako mangangako ng bongga gagawin ko lang ang best ko. And again I am
going to finish this before June 13, mas maaga mas maganda para makapagprepare na
ako sa war sa susunod na pasukan. War talaga.

Ano ba ang pinagkaiba nito sa unang story? Wala namang masyado, gaya nga ng sabi ko
I am going to delete some scenes na hindi kailangan and going to add more scenes. I
hope I'll have the strength to go on, char... with all the chaotic events in my
summer life masasabi kong gusto ko ng pumatay ng tao but I won't since I am a law
abiding citizen kaya sa isip ko nalang sila pinapahirapan.

Pero masakit ang buong katawan ko mga bebs, paano ba naman kasi, last saturday
nagpamassage ako sa isang blind therapeutic churva kaso girl iyong nagmassage sa
akin and swear hindi ko maramdaman ang massage niya. Para lang akong tinutusok-
tusok ng daliri. And then yesterday, may date ako with one of my girl friends,
nagpunta kami sa Thai Boran for the massage and yes sulit ang binayad ko,
naramdaman ko iyong pagtunog ng buto ko sa likod, alam mo iyong masakit iyong
pagkakapisil sa balat mo at tumutunog-tunog na ang mga buto mo pero natatawa ka pa
rin. Nakakatawa kasi pero ang sakit ng buong katawan ko kinabukasan at ang dami
kong pasa. Semi-Hard pa ang peg. At pag-uwi ko biglang bumuhos ang malakas na ulan
kaya ayon naulanan ako, I so love rain pero sana huwag kapag nagtatravel ako. Ilang
hours lang ang sleep ko dahil maaga din akong nagising dahil sinamahan ko iyong co-
teacher kong kumuha ng student's permit para makahitch na ako ng sakay, hindi ba
RMD? Tapos naghanap kami ng gift para sa isang kasamahan namin na ikinasal today,
hindi kami nag-attend. Yung awkward moment na ang bumili ka ng dalawang T-back para
pandagdag sa gift, ahahahhaah, nakakatawa naman talaga iyon eh. First time kong
bumili ng ganoon pero ipinamigay ko na rin, bakit ang mahal ng t-back samantalang
iyong isang panty-- magkano nga iyon? Mas mura ang panty keysa sa t-b eh. May balak
sana akong ibigay, kami pala, iyong t-back din ang style pero may hati sa gitna.
huehuehuehue... mas lalong mapapadali ang buhay ng mister nila kapag ganoon, spice
sa honeymoon eh and we are supportive so there. Sa mga ikakasal, ang daming
ikakasal dahil kanina sa NSO office ang daming kumuha ng CENOMAR.

STATUS UPDATE: Char dahil bitter ako, walang poreybur.

PPS: Tired but happy. And please tawagan niyo si Mr. Sleep, I want to sleep too.

=================

Chapter One

Chapter One
 MADILIM ang buong paligid, ang tanging naririnig niya ay ang maingay na sigawan at
palakpakan sa labas ng kahon kung saan siya nakakulong. Hanggang ngayon ay hindi pa
rin niya maisip kung bakit nagawa ito ng mga kaibigan sa kanya, kahit na sabihin na
kailangan niyang gawin iyon dahil masyado na siyang delayed sa kanyang initiation
but still, dancing in a stag party almost naked is unacceptable!

Paano nalang kung may makakita sa kanya? Paano kung tiyuhin o kaya naman ay
malayong kamag-anak ng kanyang mga estudyante ang mga iyon? Alam niyang masyado
siyang paranoid but she can't help it, kapalit ng gabing iyon ay kapanatagan na
hindi siya magbabayad ng malaking halaga na sapat na upang makabili ng bahay sa
isang subdivision. Wala siyang ganoon kalaking halaga para ibayad sa kanyang mga
kaibigan o sa buong sorority.

Hindi ganoon kalaki ang kinikita ng isang guro na kasisimula pa lang sa trabaho,
private pa dahil next year pa siya magpaparank sa public schools., sa sitwasyon
niya halos wala ng matira sa sahod niya para sa kanyang pansariling gastusin kasi
nga mas gugustuhin niya iyong ipunin para sa pag-aaral ng kanyang mga kapatid. Kaya
nga nandito siya ngayon, nakasuot ng sa buong buhay niya ay hindi niya iisipin na
gagawin niya at sa buong buhay niya hindi rin niya iisipin na ganito ang gagawin
niya.

Ang sasayaw sa harap ng mga lalaking iyon ng halos wala ng suot na damit.

Mint said-she's Ainsley's business partner-that she is a very respectable

stripper. She even mentioned

stripper being a profession, sa America siguro oo, propesyon iyon. Iba-iba ang isip
ng mga tao, kapag nakakarinig na ng stripper ay iba agad ang connotation. She
refused, she almost beg, she almost broke her façade but she didn't. Sayang ang
pera, ayaw niyang masayang iyon dahil sa pag-iinarte niya. She even remembered
Zyrene's initiation, coloring her hair red for a year is like wearing your legs
above your head. And then there's Gette, nagbungee jumping siya sa Winhlan, siya
ang hinimatay dahil akala nilang lahat ay napigtas ang tali na nakatali sa balikat
nito. That was pretty scary, alam niyang hindi madali ang pinagdaanan ng mga
kaibigan niya at unfair sa kanila kung hindi niya gagawin ito.

Hexel saved her and gave her the life she wanted to have with her family... she
needs to do her part of the bargain. She'll dance in a stag party.

May nauna ng sumayaw sa labas, sabi ni Mint sila daw ang tunay na dancer, siya daw
ang pinaka-finale. Ang sabi sa narinig niya ay isang kapitan ng barko ang
magpapakasal sa nobya nito na nawalay ditto ng halos labing-limang taon. What a
tragic story pero sa bandang huli nagkita at nagkatuluyan and now here she is
another tragic story. Sana lang ay hindi ito malaman ng kanyang mga kapatid, ayaw
niyang isipin ng mga ito na isa siyang masamang guardian.

"Nica." Napapitlag siya ng marinig ang boses ni Mint sa receiver na nakakabit sa

kanyang teynga. "Malapit ka ng lumabas, kapag nabuksan na ang cover ng box you need
to go out and dance okay, according to plan."

Napalunok siya. Pwede bang mag-answer

siya ng mga probabilities, ng mga functions, ng algebra at kung anu-anong math
problem? Of course that would be too easy kaya heto siya may ginagawang kahiya-
hiya.

"Yes, according to plan." Mint answered 'Good'.

"Oh by the way, remove your receiver and place it inside the box."

Mas lalo siyang napalunok dahil ibig sabihin ay mag-isa talaga siyang lalaban sa
giyera. She made a sign of the cross three times and then there's the light,
nakabukas na ang takip ng malaking box na hugis cake. She dropped the receiver and
stand up. Nakatalikod siya sa mga lalaki, she is wearing a blue sequenced belly
dancer, the very skimpy attire'. Litaw na litaw ang sikmura niya at ang kanyang
legs. Nakatali paitaas ang kanyang buhok para mas lalong lumitaw ang kanyang leeg.

The music suddenly changes and she began shaking her hips, narinig niya ang
malakas na sigawan ng mga lalaking nanonood at nasasaksihan ang napakalaswang sayaw
na iyon. Then she realized they won't identify her since she is wearing a mask,
kita lang ang ilong at ang mga labi niya.

Stupid! Kinabahan pa siya samantalang nakatago pala ang mukha niya. As a cue
humarap siya sa mga lalaki, she tried to close her eyes but she failed and suddenly
she feels something really weird. A guy in the middle of the cheering crowd, beside
a blindfolded man whom she believed is the groom is staring at her.

Gusto niyang alisin ang titig sa mga mata nito pero hindi niya magawa, para bang
may magnet na hindi niya Makita sa pagitan nila. Hindi niya ito kilala at hindi

niya ito nakakausap minsan sa buhay niya. Kahit hindi gaanong maliwanag ang buong
paligid ay nakikita pa rin niya ang hitsura nito.

He is confident, he is handsome and he is tan, he looks more masculine. Napalunok

siya at ipinilig ang kanyang mga mata habang sumasayaw siya. Inutusan niya ang
sariling maghunos-dili, hindi lang siguro siya sanay na may lalaking nakatitig sa
kanya ng ganoon. Iyong klase ng titig na halos hinuhubaran ka na at hinuhusgahan na
ang buong pagkatao mo?

"Wow, ang sexy mo naman Miss Stripper." Gusto niyang alisin ang bibig ng lalaking
nagsalita. Walang lumapit sa mga ito sa kanya kaya nagpatuloy siya sa pagsayaw at
pag-indak hanggang sa hatakin na naman ng lalaking prenteng-prente na nakaupo doon
sa gitna habang hawak ang isang baso na may lamang alak. He looks bored. And she
felt insulted.

Halos ginagawa na niya ang lahat ng kaya niya pero heto ang lalaking iyon para
bang ang hirap i-please.

"Tingnan mo Baste, ang puti ng legs at tingnan moa ng laki ng dibdib. Perfect!"
kumunot lang ang noo niya sa kanyang narinig, ang sarap ibaon sa lupa ang hudas na
iyon kung kilala lang niya. Ipapasulat niya kay Ainsley ang pangalan nito sa death
note nito. One of her biggest insecurities are her breasts, kahit na naiinggit ang
mga hindi gaanong kalakihan ang hinaharap sa boobs niya siya ay hindi natutuwa.
Para kasing lahat ng lalaking napapatingin sa kanya ay sa boobs ang mga mata ang
sarap ihawin.

"Hmn?" tila hindi interesadong tanong nito.

"Captain ayaw mo pa rin na tingnan? Ang ganda

ng isang ito at ang kinis pa." dahan-dahan na siyang lumapit sa kapitan. Ayaw niya
sa ginagawa niya pero ayaw din niyang isipin ng mga ito na hindi niya ginagalingan.
Ibinibigay niya ang kanyang one hundred percent sa bawat trabahong nakaatang sa
kanya and this might be a stupid dare but she won't back out. Ipapakita niya sa
lalaking may pangalang Baste na hindi boring kanyang ginagawa.

"Ayoko! Hindi pwede ikakasal na ako bukas, si Baste nalang. Si Baste nalang Miss."
Turo ng kapitan sa katabi nito, her lips irked upward and she almost snorted.
Ipapakita niya dito na hindi siya boring, hindi man niya ito ginagawa pero hindi
siya boring at magagawa niya itong akitin.

She captured his eyes, he is leaning on the sofa and looking boredly at her. She
bit her lips seductively and even lick and wet her lower lips. Nagsimula ng
magsigawan ang mga ito, it's like they are cheering Baste for something she doesn't
know and here she is doing her best to seduce him.

Yes, Monica. You are going to seduce him.

And like a tigress to her prey, dahan-dahan siyang lumapit dito halos sumampa na
siya dito. Kung saan niya kinuha ang lakas ng loob niya, sa alak na ininom niya
kanina. Lumapat ang mga palad niya sa dibdib nito and infairness to him, it's broad
and really tempting. Ang bango din nito at mas gwapo ito sa malapitan.

Dahan-dahan niyang tinanggal ang dalawang butones sa polo na suot nito.

"Iba na iyan ah, ikaw na ang hinuhubaran Baste." Biro ng kasama nito, halos
ingudngod na niya ang sarili sa harap nito pero

no reaction lang ang lalaki. Mukhang hindi nga siya magaling na stripper, she
almost kissed him but he didn't bulge. Para itong natulos sa kinauupuan nito.

Umupo siya sa may kandungan ng lalaki habang ang kanyang mga palad ay nakahawak sa
malapit sa birdie nito. She almost yelped but he didn't say anything and just
continue staring at her while she dance above his lap. He is lap dancing him,
mukhang bakla ang lalaking ito sayang naman.

"Wala, mukhang hindi affected si Baste sa iyo miss dito ka nalang sa kandungan
ko." Gusto niyang iikot ang mga mata niya pero this is not this guy's night,
kailangan niyang gawin ang tunay na pakay niya at iyon ay eentertain ang lahat ng
nandodoon.

Lumapit siya kay Baste akala siguro nito ay hahalikan na niya pero may binulong
lang siya dito na naging dahilan kung bakit ito napakunot ng noo at napatitig sa
kanya. A smirk appear from her lips before she pushed herself away from him. Ang
makitang tila hindi nito naintindihan ang sinabi niya dito ang naging leverage niya
para tuluyang makuha ang pansin nito.

Lumapit naman siya sa ikakasal at saka bumulong dito. "Best wishes." Hindi niya
alam kung narinig ba iyon ng lahat o ng ikakasal lang. Agad siyang tumayo at
tumalikod upang ibalik ang unang sayaw niya. Malapit na ang finale at gusto niyang
matapos na iyon. Naiinis siya kay Baste dahil hindi man lang ito natinag sa pang-
aakit niya pero natatawa din siya dahil nakakunot lang ang noo nito.

"Uy, Baste ano ang ibinulong ni Miss sexy?" tanong ng isang lalaki habang
tinatapos niya ang kanyang

sayaw. She glance at the wall clock, Segundo nalang ang hihintayin niya at tapos na
ang palabas. Kaya lang ng sampung Segundo nalang para matapos ang sayaw ay bigla
itong tumayo at lumapit sa kanya.
 Nagtatakang tumitig siya dito kasabay ng paglapit nito ay ang pagbulong nito sa
teynga niya, kung hindi lang siya nakamake-up ngayon she will surely be as pale as
the clouds. Shit! Nakaganti ito sa kanya! Kumilos ang mga braso nito sa kanyang
beywang kaya ramdam na ramdam niya ang init ng braso nito sa kanyang balat.

At hinila din nito ang kanyang ulo upang tumama ang labi niya sa labi nito!
Nanlaki ang kanyang mga mata hindi niya alam na ang simpleng pang-aakit niya dito
at ang mga salitang ibinulong niya dito ay seseryosohin talaga nito. He kissed her!
And that was her first kiss and she hates to admit it, masarap ang mga labi nito.

He can kiss well and since she's a newbie at this at nagugustuhan din niya ang
labi nito kaya sumagot siya. Hindi naman pwedeng tatanungin ka pero hindi mo
sasagutin, give and take lang, he gave and she took it.

Kumalas ito sa kanya tapos ay may isinuksok sa gitna ng kanyang dibdib saka
marahas siyang binitiwan. Mabuti nalang at nakuha agad niya ang kanyang balance, he
smirks at her at gusting-gusto niyang alisin ang ngising iyon sa mukha nito. Hindi
niya nagustuhan ang ibunulong nito sa kanya.

"Money for the great stripper, and for the kiss-your service." Nakakalokong sambit
nito sabay alis sa lugar na iyon. Bigla namang natahimik ang mga tao doon dahil
mukhang nagulat sa kanilang

nakita.

"Thank you for the wonderful night boys," kinuha niya ang pera at saka ngumising
itinaas sa hangin. "The tip." And she walks away, sinundan niya ang lalaking
nagbigay sa kanya ng pera at ang lalaking humalik sa kanya. Nasa loob sila ng isang
yate at natagpuan niya ang lalaking nasa ibaba ng yate at may kausap na isang sexy
na babae. Ngumisi siya at saka nilapitan ito, mukhang nahuhumaling din ang babae sa
gandang lalaki ni Baste. Hindi naman ikakadeny iyon.

"Are you new here?" malanding tanong ng lalaki.

"Ye-yes, I'm new."

And that's when she makes her way to him. "Babe!" tawag niya kay Baste kunot-noong
tumingin ito sa kanya. "Babe, sorry I forgot your payment." Lumapit na siya at
napansin din niyang palipat-lipat ang tingin ng babaeng NEW sa kanilang dalawa.
"Sorry I forgot your payment nakatulog kasi ako, I thought you were great pero
nakatulog ako sa sobrang boredom. I didn't even know I came but I'll pay for your
service."

Nanlaki ang mukha ng gago sa sinabi niya, napasinghap naman ang babaeng NEW.

"What the-."

"Stop cursing baby, may new costumer ka baka umalis na naman iyan." Kunwari ay
lumungkot ang kanyang mga mata at bumaling sa babae. "Miss, this guy is a good guy.
He might be good looking but he lacks something, he can't satisfy you well he can
use his tongue because his tongue is longer than his dick."

Kung nakakamatay lang ang tingin sigurado siyang tigok na siya sa harap ng mga
ito. Isinuksok niya ang pera sa bulsa ng jeans nito.

"Gracias babe, don't forget to use condom sa sunod mong customer hindi ko kasi
nasabi sa iyo may HIV pala ako." Sabay ngiti niya dito at talikod.

Ano ba ang nangyayari sa kanya? Epekto yata ito ng alak samantalang hindi naman
siya madaldal, she rarely crack a joke and she seldom smile. Pero sa lalaking iyan
ang dali-dali sa kanyang magbago ng nararamdaman. Pero, iisipin lang niya finally
tapos na ang dare niya, she can freely move now and go back to her original life.
Nagpalinga-linga siya sa buong paligid, all she can see were boats-yatch, isa kasi
iyong yatch club para sa mga mayayaman. Sila na ang maraming pera pa-yate-yate
nalang.

"Wait!"

"Aww!" hiyaw niya ng halos hablutin na ni Baste ang braso niya.

"Ano ba ang problema mo?" kumunot ang noo niya dahil nanggagalaiti yata ito sa
galit. And she knew the reason, dahil nawalan ito ng 'costumer'. Gusto niyang
palakpakan sa new girl at least marunong din pala iyong mag-isip ng tama.

Inosente niya itong tinitigan. "Problem? Do I have one?" mas lalong kumunot ang
noo nito sa narinig mula sa kanya, nawala ang inis at napalitan ng pagtataka.

"Hindi ka stripper."

"I am a stripper." Kung kanina halos isuka niya ang word na iyon ngayon
pinaninindigan na niya. Ano baa ng nangyayari sa kanya?

"No you are not." Akmang tatanggalin na nito ang suot niyang maskara ng tapikin
niya ang kamay nito. "Bakit ayaw mong alisin ang maskara mo?"

"Trip ko basagin ko iyang mukha mo." Medyo kinabahan din siya sa ginawa nito akala

niya ay mabubuko na siya. Kumilos ang mga kamay nito at inilabas ang perang
ibinigay nito sa kanya kaya mas lalong uminit ang ulo niya.

"This is your money." Bigay pa nito sa kanya.

Inilagay niya ang magkabilang kamay sa magkabilang bahagi ng kanyang beywang.

"Isinauli ko na hindi ba? I am paid I don't need yours."

"This is for the kiss-." Sinampal niya ito sa pisngi medyo malakas pero hindi
naman masyadong OA sa lakas.

"Hindi ako puta mister and besides tama na siguro ang sampal bilang kabayaran mo
sa halik na iyon. Stripper man ako but I know my limitations at kung sa tingin mo
nakakasuka ang ginagawa ko puwes isa ka sa mga walang kwentang tao na nabubuhay sa
mundo." Kinuha niya ang pera mula dito. "At kung hindi ka makatulog dahil dito."
Pinunit niya ang mga papel sa mismong harap nito, nakakapanghinayang din pero ayaw
niyang tanggapin ang perang iyon dahil sa paghalik nito sa kanya. Hindi siya
bayarang babae. "There, happy?"

Hindi ito umimik kaya tumalikod na siya at pasimpleng yumakap sa sarili dahil sa
lamig, naghahanap siya ng daan na pwede niyang labasan.

"Here." Isang mainit na bagay ang dumampi sa kanyang balikat, jacket.

"I don't need your jacket."

"Trust me you need it." Tiningnan niya ito ng masama may masamang balak sa kanya
ang lalaking ito. "Saan kita ihahatid?" mas lalong nagduda siya sa tanong nito.
"Look, I don't want to be rude lalabas din ako ng club kung gusto mong sumabay
isasabay kita at kung tanga ka maglalakad ka ng anim na oras palabas
ng club."

Nanlaki ang kanyang ulo sa sinabi nito. "A-anim na oras?"

"Yes." Pero nagdududa talaga siya dito.

"Mas gugustuhin ko pang maglakad ng anim na oras keysa hindi na makalabas ng

tuluyan."

"sinasabi mo bang baka may gawin akong masama sa iyo kanina?" tumawa ito sa sinabi
niya. "Seriously, nakikita mo ba ang hitsura kong ito? I am too good to force
someone and besides sa dami ng babaeng nagkakalat dito hindi ikaw ang iisipin kong
ikakama ko. Baka nga totoo ang sinabi mong may HIV ka, I love my life." Kung
ipakain kaya niya ito sa pating at ilunod sa dagat.

"Kaya nga ayokong sumama sa iyo hindi stable ang takbo ng utak mo." Malakas itong
napabuntong-hinga, masaya siyang malaman na naiinis din pala ito sa kanya at least
the feeling is too mutual.

"Go!" taboy niya dito. "I don't mind really." And as a cue talagang umalis ang
lalaking iyon at iniwan siya. Mas lalong naningkit ang kanyang singkit na mga mata
dahil hindi man lang siya nito pinilit. Tinanggal niya ang suot na sapatos at
iisipin nalang niya na hindi six hours ang lalakarin niya kundin six minutes, tama,
six minutes lang.

Isang malakas na busina ng kotse ang nagpahiwalay sa katawan niya sa kanyang

kaluluwa. She cursed! Sobrang lakas noon, isang mamahaling sasakyan na hindi niya
alam ang pangalan ang huminto sa kanyang likuran at umibis mula doon ang lalaki.

"Sakay."

"No, thank you."

"Pwede ba miss kargo pa kita kapag may nangyari sa iyo. I don't like your

presence pero pagtitiisan kita." At ang hudyo ito pa ang may ganang magtiis
samanatalang hindi kasikmu-sikmura ang ugali nito.

"No, thank you." Mabilis siyang naglakad kaso mas mahahaba ang biyas nito at
mabilis siya nitong naisampay sa balikat nito. Tumili siya at hinampas ang likod
nito pero tumawa lang ito.

"Kinikiliti mo ba ako?"

"Put me down."

"Here.' At basta nalang siya nitong ipinasok sa passenger's seat. She made an
'arghh' sound dahil masakit ang katawan niya sa ginawa nitong pagpapasakay sa
kanya. "Huwag kang masyadong pabebe miss, hindi bagay sa iyo." Anitong nakapasok na
sa driver's seat. Hindi niya ito pinansin dahil iniinda pa rin niya ang sakit sa
beywang niya. "Hey," kinalabit siya nito pero hindi siya umimik, masakit parin.
"Miss, dadalhin kita sa hospital."

"No."

"But I think you are-."

"Ilabas mo na ako sa club."

 "Sorry, I didn't mean to hurt you. What was your name again?"

"M-Nica."

"Huh?" dahil sa sakit ay nagawa pa niyang sabihin ang pangalan niya. "Nica, okay
Nica dadalhin kita sa clinic and I'm Xa- Baste." Tumango lang siya. Dinala siya
nito sa isang clinic wala na siyang pakialam kung may ibang tao na makakita sa
kanya masakit lang talaga ang beywang niya. May isang babaeng doctor ang nandoon,
she didn't ask anything at si Baste lang ang kausap nito. Nilagyan lang ng cold
compress ang kanyang beywang tapos ay umalis din sila.

"Nica." Tawag ni Xancho sa kanya. "I'm sorry I didn't mean

to hurt you." Nawala ang angas sa boses nito kaya siguro nawala din ang inis niya
dito. He looks harmless naman talaga and besides he is pretty interesting for a
stranger, dito lang kasi siya nahihirapang magtago ng tunay na emosyon. "I won't
lay a finger unless you want me to, joke lang." ngumiti ito sa kanya. "I am really
sorry I hope you can forgive me don't worry ihahatid kita sa labas ng club o sa
bahay mo but before that pwede bang samahan mo muna ako."

"I don't want to sleep with you."

"You don't have to, as a friend. Gusto ko lang umalis sa party ng mga kaibigan ko
kung alam mo lang I shouldn't be here dapat ay nasa trabaho ako but I was forced to
stay here. I just want to have a company sa umaga pa kasi ako aalis at kapag
nalaman ng mga kasama ko na I am alone pipilitin nila akong pabalikin sa party." He
begged. "Yup, I'll pay your time." Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. "I mean if
you wanted to."

"I am on a vacation and as much as I want your money I am paid to have my rest so
fine sasamahan kita."

"That's great but can you remove your mask?"

"No, sasamahan kita sa isang kondisyon. Hindi ko tatanggalin ang maskara ko."

Nagkibit-balikat lang ito, "Okay fine." Muli nitong tiningnan ang paa niya. "But
we need to change your shoes if you want to survive the night." Luminga-linga pa
ito. "Dito ka lang huwag kang sasama sa hindi mo kakilala."

Natawa siya sa sinabi nito. "Aalis na ba ako hindi pala kita pwedeng kasama."

"Iba naman ako I know you

and you know me, sort of." Tumakbo ito at pumasok sa isang yate na may tatak na
X.F.S. Ilang saglit pa ay bumalik na uli ito na may dalang tsinelas na mas malaki
sa kanya pero mas okay na iyon keysa sa high heels. "Wear this." Hinayaan na niya
itong tanggalin ang suot niyang sapatos at saka isinuot ang tsinelas sa kanyang
paa. She felt heaven, langit ang feeling pagkatapos ng parusang pagtungtong niya sa
sapatos na may mahabang takong.

"Ang sarap sa pakiramdam." Bulalas niya.

"Good to hear that." Mukha namang mabait ang lalaking ito sana lang ay hindi ito
matubuan ng sungay, inayos niya ang suot na jacket para siyang tanga ng mga oras na
iyon. The yacht club is a paradise and there are few guests who are still awake at
that time. "You want to eat?"

"Yes." Awtomatikong sagot niya. "Gusto ko ng sushi."

 "No way!"

"Gusto ko ng Japanese seafood." Mas lalong hindi maipinta ang mukha nito sa sinabi
niya. "Ano ba ang problema mo sa gusto kong kainin."

"Seafoods doesn't taste good, papakainin kita ng steak."

"Ayoko ng steak masyadong mahal sayang ang pera, gusto ko nalang ng daing na
bangus." His face turned horror. "How about tuyo masarap din iyon."

Hinawakan nito ang magkabilang balikat niya. "Eat pork."

"Mahal."

"My treat."

"Ayoko."

"Mas mahal ang isda nila dito."

"Paanong mangyayari iyon kung nasa dagat ang club niyo impossibleng magmahal ang
isda kasi pwede namang mamingwit

lang."

"Kaya nga mahal ang isda dito dahil sa sobrang dami nagsasawa na ang mga tao dito
sa isda kaya kaunti nalang ang nanghuhuli, limang libo ang isang piraso ng isda
dito."

Ganoon kamahal?

"Pambihira naman iyang isdang iyan ano ang pinapakain niyo ginto at diyamante at
ganyan kamahal?" palatak niya. "Sa palengke makakabili ka ng isang kilo sa isang
daang piso lang marami pa ang nakakakain tapos limang libo isang isda?"

"Mahal talaga ang isda nila dito pero kung gusto mong kumain magpapahuli tayo."

"Sayang ang pera magpapop corn nalang ako, saan ba ako pwedeng bumili ng popcorn?"

"May snack bar dito halika samahan kita." Nawala na ang pagkakakunot ng noo nito
sa bagong choice of foods niya. kakaiba talaga ang mga mayayamang tao mabuti nalang
pala siya at lumaki sa hirap, alam kung ano ang pwedeng mabibili sa isang daang
piso na marami ang nakikinabang. Sa halagang limang libong piso marami na siyang
pwedeng mabili diyan, pwede na nga siyang bumili ng isang sako ng bigas, may
pambayad pa siya sa tubig at kuryente, pambili ng ulam at gamit ng mga kapatid
niya. Maisip lang niyang kumakain siya ng mahal ay naguguilty na siya siguradong
hindi siya matutunawan.

Napatingin siya kay Baste, kahit hindi sabihin halatang anak mayaman ang lalaking
ito. Kidnapin kaya niya ito tapos ipatubos ng limang milyon? Huwag nalang utang na
loob na rin niya dito. Ayaw niyang makulong mamamatay ang mga kapatid niya sa
gutom.

"Let's go." Nakabalik na agad ito na may hawak na maraming

supot ng kung anu-anong pagkain.

"Saan tayo pupunta?"

 "Let's watch the sunrise."

Sunrise? Gusto din niyang silayan ang sunrise, this forced vacation is indeed a
very nice one. Pumunta sila sa isang malaking sirang barko, na punong-puno ng
halaman. Halatang nakatambak lang ang barko doon pero inayos at pinaganda,
magandang panoorin ang sunrise and sunset sa lugar na iyon. May mga tables na rin.

"Anong trabaho mo sa totoong buhay?" untag nito sa kanya.

"Hulaan mo."

"A model?" umiling siya. "Alam ko na a print ad model?" umiling uli siya para
naman kasing hindi naiba ang sagot nito. "Sigurado na ako, commercial model-."

"Tanga ka ba o nagtatanga-tangahan anong pinagkaiba ng mga sagot mo eh kahit saang

banda mo tingnan model pa rin lahat."

"Ikaw naman hindi mabiro," sinulyapan siya nito. "Ang hirap namang hulaan, baka
beauty queen."

"Hindi trabaho ang pagiging beauty queen."

"Sabagay, hindi ko mahulaan give me a clue."

Tinungga niya ang laman ng can ng beer na hawak niya, nakadalawa na siya at hindi
siya madaling malasing hindi katulad ng lalaking kasama niya na pulang-pula na
halatang ito ang natamaan ng kalasingan.

"Ano ang sa tingin mo ay trabaho ko?"

"Mangingisda." Mabilis na sagot niya. "Amoy dagat ka." Hindi totoo iyon sinabi
lang niya iyon para asarin ang lalaki.

"Isa akong gwapong mangingisda at marami akong naaakit na mga sirena."

Umismid lang siya dito at saka nakakalokong tinapunan ito ng sulyap. "Baka naman
sirena iyong mga bading ang naaakit mo."

"I can't blame them I am too hot."

"Sunog ka mo."

Napailing siya kasabay ng pagkahilo, mukhang tinamaan na rin siya ng alak dapat ay
huminto na siya sa pag-inom niya.

"I know what you are." Anito.

"Hmn?"

"You are a star." Natawa siya sa sinabi nito, "Right you are a star, a falling
star waiting to be caught."

"Nice theory." And then her brain hit by the alcohol suddenly didn't worked out
properly. "I have a story for you."

"What story?" naging interesadong tanong nito.

 "I am one of the ten stars." Itinaas niya ang latang may lamang alak, "I am a
member of a very secret sorority way back in college."

Nakinig lang ito sa kanya. "And they said if someone make us fall for them, they
will be able to catch a star and they can have their wishes come true. It's a
legend... a tale."

"And you are one of the stars?"

"Yes, I am one of the ten." She said.

"Wow, that's nice."

"Our sorority is the best, we are keeping our identity private and we have set of
rules. And the main rule is to keep our identity private mahirap ng malaman ng
marami baka maging indemand kami."

Bigla itong natahimik at hindi sinakyan ang biro niya, that was supposedly a joke
pero sa tingin niya ay naniwala ang mokong sa kanyang sinabi dahil

sa sobrang lalim ng pag-iisip nito. Pwede na siyang maging writer ang galing na
niyang mag-imbento ng kwento.

"I know you."

"And?"

"Can I catch you now?"

"Hindi ka naman nakikinig sa akin eh, unless you'll make me fall for you."

Namumungay na ang mga mata nito mukhang ilang sandali lang ay mahihimatay na ito
sa kalasingan.

"I know you and I'll make you fall for me."

"Too bad you don't even know me."

"I know your name."

"Is it my real name then, Mr. Baste? Hindi ako tanga para ibigay ang tunay na
pangalan ko sa iyo." Nilagok niya ang natitiraang laman ng kanyang lata.

"I'll find you then I want to get the wish, I want to wish."

"Good luck."

"What's the name of your sorority?"

Napasubsob na ito sa mesa, he's really drunk and since she is confident that he
wouldn't say anything she answered. 'Zalpha Bri Sorority..."
<3 <3 <3

a/n: And since this is a re-write expect one or two updates every day starting
today. Mas madali na kasi siyang isulat dahil may mga nakasulat na kaunting dagdag
nalang.

Happy reading babies, may meeting pa kami ngayong ala una ng hapon. Ano na naman
kaya ang meeting na iyan sana hindi puro pagpaparinig ang maririnig namin mula sa
principal namin, kung bakit ba kasi naging ganoon ang kinalabasan niya. Kinain ko
ang sinabi ko noon na okay siya, mas naapprecite ko ang dating principal namin
dahil sa kanya. Pero siya na ang naka-upo sa trono at kahit na anong gawin namin
hindi na siya mapapaalis kaya susundin na rin namin ang mga utos ng mahal na hari.

STATUS UPDATE: Umuulan, patay ang puting sapatos ko. Patay talaga. Pero susuutin ko
pa rin. hahahaha

PPS: I am hungry, anong masarap kainin?

=================

Chapter Two

Chapter Two

"... hindi ba Monica?" napakurap siya at napatingin sa mga kaibigan na kausap niya
ng mga oras na iyon. Hindi kasi niya alam ang sasabihin niya, wala siyang ideya
kung paano nangyari at lumabas sa newspaper ang balitang iyon tungkol sa sorority
nila. Gusto niyang matawa at gusto niyang mainis dahil hindi niya lubos maisip na
maisisiwalat ang ginawa niyang kasinungalingan sa lalaking nakilala niya four years
ago.

At hindi lang iyon, marami ang naniwala sa hudyong iyon, nakakainis talaga. Mabuti
nalang at nakatulog ito at hindi na siya nito naabutan ng mahanap siya ni Mint
using a tracker. Nakalimutan na nga niyang itanong kung saan galing ang tracker na
iyon.

And here she thinks na hindi nito narinig dahil nakatulog naman ito but she was
wrong, absolutely wrong at dahil diyan nandito sila ngayon. Nagmemeeting kung
kanino galing ang kwentong iyon. For goodness sake, may maniniwala ba talaga sa
nakakatawang kwento niya dapat yata ay naging manunulat nalang siya keysa sa guro.

"Uhuh." Sagot lang niya while keeping her cold façade. Of course itatago niya ang
bagay na iyon up until now wala ni sinuman ang nakakakilala sa kanila and it's not
like everyone really cares before this news article appear here. Pero apat na
taon... apat na taon na rin bakit ngayon lang ito lumabas?

Kapag nalaman ng sorority na sa kanya nagsimula ang kwento siguradong

mapaparusahan siya.

"Ang cute naman ng kwento hindi ba?" ani ni Zyrene, gusto tuloy niya itong yakapin
ng mahigpit.
"Tama si Zyrene, Crischelle. Cute ang story and besides hindi naman tayo kilala ng
mga naghahanap kuno sa atin so let's keep it for a while."

"Iyon na nga Karylle, paano kung makilala tayo hindi kaya ng beauty ko ang
maaksyon na drama. Paano nalang kung may kumidnap sa akin, kung-."

"Diana spell O.A." Hinampas ito ni Monique ng throw pillow.

"Fine mananahimik na ako," kinuha nito ang cellphone nito. "Papasa ng scandal-."
Natahimik na ito ng tuluyan ng batukan ito ni Monique siya naman ay patuloy lang sa
pananahimik at sa pagsusulat.

"Kailan ka magbabakasyon?" tanong ni Georgette sa kanya.

"A week from now siguro."

"That's good." Ngumiti ang kaibigan sa kanya. "Makakapagpahinga ka na rin sa

wakas, ako na ang bahala sa mga kapatid mo at saka kasama ko naman si Norman."
Tukoy nito sa kapatid niyang dapat ay lalaki pero ang nangyari, lalaki ang
nagugustuhan but she loves her brother in so many ways.

"May gamot ka ba diyan na pwedeng gawing lalaki ang nagfefeeling babae?" seryosong
tanong niya dito, seryoso talaga siya pero tinawanan lang siya ni Gette. "I am dead
serious."

"I know but sad to say this sister kahit na gusto kong gawin hindi ko gagawin, I
know you love your brother the way he is right now alam kong tanggap mo siya kaya
hahayaan nalang nating ganoon."

Nagkibit-balikat nalang siya dito at saka tinapos ang dapat niyang gawin, nabaling
sa ibang mga bagay ang pansin ng mga kasama niya kaya bumalik sa pagliliwaliw ang
isip niya sa apat na taong

nakalipas. Hindi na dapat niya iniisip ang bagay na iyon ibabaon niya sa kanyang
hukay ang kasalanang nagawa niya sa sorority. Kung noon ay napilitan lang siyang
sumali dahil sa mga kayang ibigay ng mga ito sa kanya ngayon iba na, they changed
her and probably she wouldn't reach this far and alive without them.

Inihatid siya ni Chloe sa bahay niya since along the way rin naman ito, pagdating
nniya ay gaya ng inaasahan parang dinaanan ng isang libong bagyo ang buong sala
nila sa sobrang kalat. Narinig pa niya ang paghahabulan ng dalawang nakababatang
kapatid sa pangalawang palapag ng bahay.

"Aycie!" sigaw ni Norman na lumabas galing sa kusina at nakasuot pa ng pink frilly

na apron na may maraming ipit sa sa buhok nito. "Ang sabi ko bihisan mo na si Yoona
hindi habulin patay kayo kay ate kapag dumating na iyon bubugahan kayo ng apoy na
kulay blue sige kayo mas mainit iyon." sigaw nito at bumalik sa kusina para tapusin
ang pagluluto nito, tahimik na inilapag niya sa ibang gamit sa ibabaw ng mesa at
isa-isang pinulot ang mga kalat ng kanyang kapatid at naglinis na rin.

"Ate Monica!" agad siyang pumunta sa may baitang ng hagdanan upang salubungin si
Yoona na bagong bihis lang, agad itong bumaba at dahil bata pa ito ay delikado pa
dito ang bumaba ng walang kasama. Yoona is six.

"Yoona magagalit na naman si ate Aycie dahil umalis ka na naman- ate nandiyan ka
na pala." Kinarga ng pang-apat nila si Yoona.
 "Emmanuel maligo ka na rin amoy pawis ka hanggang dito." Utos niya dito, inamoy
naman nito ang sarili at saka ngumiwi.

"Okay pa ito ate mabango pa ako."

"You are still ten and if you won't take a bath hindi ka na tatangkad at hindi ka
na makakapaglaro ng basketball."

Namutla itong bigla sa sinabi niya, "Hindi naman iyan totoo ate."

"It's true." Walang kangiti-ngiting diin niya. "Sabagay mas okay na siguro na
hindi ka na tumangkad, cute ka pa rin naman."

"Maliligo na ako!" at tumakbo na ito papunta sa banyo para maligo. Kinuha niya si
Yoona at saka kinarga.

"Ate mabigat na ako lakad nalang ako." She pinched her sisters nose and kissed it
too. Nakakapagod ang trabaho niya at sobrang nakakapagod din ang buhay pero kapag
nakikita niya ang mga kapatid niya at nagsama-sama sila ay wala na siyang
mahihiling pa- meron pala magandang buhay para sa mga ito.

"Ay nandiyan ka na pala sisteret hindi mo man lang ako kinatok sa kitchen."

"Dalian mo sa kusina Norman para ikaw naman ang maligo." Inamoy nito ang sarili.

"Mabango pa ako ate, amoy ulam. Masarap ang luto kong adobong sayote pwede na
akong mag-asawa."

"Walang papatol sa iyo." Pang-asar ni Aycie. Norman is seventeen while Aycie is

fifteen at dahil ang dalawa ang halos magkaedad kaya sila ang palaging
nagbabangayan pero magkasundo naman ang mga ito. "Kung kasing ganda ka ni ate
malamang pipila ang mga aso sa iyo."

"Mas maganda naman ako keysa sa iyo no."

"Mas maputi ka lang sa akin pero mas maganda ako."

"Tumahimik na kayong dalawa kapag hindi kayo

nanahimik diyan babawasan ko ang baon niyo." Banta niya sa dalawa at dahil sagrado
ang salitang 'baon' sa mga ito kaya mabilis na nanahimik ang mga ito pero nakita pa
rin niyang nagdidilatan ang dalawa na parang mga bata. Umupo siya sa sofa at
hinayaan si Yoona na maglakad-lakad sa sala.

Hindi gaanong malaki ang bahay nila at hanggang ngayon nagbabayad pa rin siya pero
at least sa kanila na mapupunta ang bahay at lupa na iyon. Sa ilang taon na
pagtatrabaho niya bilang guro ay masaya siyang makitang may naipundar na siya para
sa kanyang mga kapatid, may nabili din siyang lote na ginawa niyang paupahan para
sa kanilang mga gastusin. Sa panahon ngayon hindi ka aasenso kung aasa ka lang sa
sahod mo, sabi nga nila walang yumayaman sa pagiging guro.

Sino ba ang yayaman kung halos anim na libo o sobra pa nga ang kaltas sa tax
buwan-buwan, may pamilyang binubuhay at pinapakain. At dahil nagtatrabaho siya sa
pampublikong paaralan mas lalong mahirap dahil kulang ang budget ng gobyerno para
tustusan ang gastusin ng bawat estudyante.

Walang libro, kung meron man kulang-kulang. Hindi katulad sa private school na
binibili ang mga libro sa kanila kulang, pinababayaran iyong nawalang mga libro at
the end of the year pero hindi naman pinapalitan o dinadagdagan ng bago. Iba pa
naman ang mga kabataan ngayon hindi man lahat pero karamihan hindi na marunong
magpahalaga sa bagau na pinahiram sa kanila kasi kapag nawala nila babayaran
nalang, hindi naman kasing mahal ng books sa private school ang babayaran nila kaya
kompiyansa nalang silang hindi iyon ingatan. Kaya sila

ang gumagawa ng paraan para maprovide ang pangangailangan ng mga bata na hindi
kayang iprovide ng gobyerno dahil sa kakulangan ng budget--- o kung kulang ba
talaga o malay kung saan napupunta ang mga iyon mula sa kanilang mga bulsa.

Kaya ang perang para dapat sa pamilya nila at sa kanilang pangangailangan ay

ginagamit nila sa kanilang pagtuturo. Kahit pambili ng pentel pen at manila paper
sila pa rin, kung sana may LCD Screen o kaya naman ay projectors mas mapapadali ang
pagtuturo nila. Pero hindi na siya aasa, baka retired na siya ay hindi na magbabago
ang lahat mukhang inaasahan yata ng mga nasa itaas na sila pa mismo ang bibili ng
projectors and TV para sa mga estudyante nila. Maraming gumagawa ng ganoon and take
note galing sa sariling bulsa kinukuha ang mga iyon. Iyong ibang walang kaya ay
naging hobby na ang pagsusulat sa manila paper, saan na ang twenty first century
education?

Umupo siya ng halos pahiga at saka ipinikit ang kanyang mga mata, her head is
aching, her eyes feel so itchy and her hands were so tired from too much writing
and thinking. Tama nga siguro ang mga kaibigan niya kailangan muna niyang
magpahinga kahit saglit lang and she needs some time for herself too. Masyadong
maraming nangyari nitong mga nakaraang linggo at kailangang isipin niya uli kung
ano ang priorities niya, ng makita kasi niyang kinakasal ang lalaking lihim na
minamahal niya ay bahagyang nagiba ang plano niya sa buhay niya.

"Ate Nica masahe ko ang kamay mo." Ibinaling niya ang ulo paharap kay Yoona na
hinawakan ang palad niya at kahit na hindi naman talaga

nito alam ang tamang pagmamasahe ay napangiti siya sa ginawi ng kapatid niya. Ito
iyong sinasabi nilang kahit gaano ka kapagod sa trabaho kapag inuuwian kang katulad
ng mga kapatid niya ay solve na siya.

"Thank you Yoona." Ngumiti sa kanya ang kapatid bilang ganti habang dahan-dahan
naman nitong minamasahe ang kanyang mga kamay na nananakit. Ang rason kung bakit
seryoso siya sa pagtatrabaho ay dahil sa mga kapatid niya kaya isasakripisyo niya
ang lahat para mapanatiling buo ang kanyang pamilya.

"Ate, kain na tayo." Narinig niyang sigaw ni Norman sa kusina.

"Hintayin natin si Emman malapit na iyong matapos sa pagligo."

Lumabas si Norman mula sa kusina na ganoon pa rin ang ayos. "Ate, si ate Georgette
ba ang magbabantay sa amin habang wala ka? Siya nalang uli ate ha ayaw namin kay
ate Karylle nakakatakot eh masungit para siyang heneral."

"Si ate Chloe nalang kasi mabait siya."

"Ate, si ate Ainsley nalang kasi ang ganda niya at ang cool ng lipstick." Agad na
bumaba si Aycie mukhang nakikinig lang naman ito sa kanila. "Pero si Emman crush
niya si ate Crischelle."

"Hindi ate!" sigaw ng kapatid na nasa banyo. "Sinungaling si ate Aycie hindi ko
crush si ate Crischelle."

"Maniwala kami sa iyo kapag nandito siya hindi mo nga nilulubayan at sinulat mo sa
autobio-." Sumigaw si Emman na lumabas sa banyo at linapitan si Aycie para kagatin
sa braso tumili naman ang kapatid niya at sa ganoon kaiksing oras naghabulan na
naman ang dalawa. Hinayaan nalang niya dahil wala din namang

kwenta kung sisitahin pa niya ang mga ito sanay na siya sa mga kapatid niya at saka
mabuti na rin iyong ma-exercise ang mga ito para libre gym kung sakali, at sigurado
siyang gugutumin din ang dalawa kaya walang matitirang ulam at walang mapapanis
dahil kakainin nalang ng mga ito kung ano ang pagkain na nasa harap nila.

"Kung tapos na kayong maghabulan bumaba na kayo sa kusina at kumain." Sabi nalang
niya hindi na rin niya kailangan pang sumigaw dahil kahit bulong lang sa kanila
dinig na ng mga ito.

"Norman, habang wala ako huwag mong kalimutan na maningil ng renta sa mga boarder
natin, kapag nakapaningil ka na ilista mo ang nasingil mo. Bayaran mo rin ang tubig
at kuryente nila."

"Aye! Aye! Captain." Saludo nito.

"Kapag may natira, iyong kalahati ideposito mo sa banko at iyong kalahati ipamili
mo ng mga groceries dito at pambaon ng mga kapatid mo."

Sumaludo uli ito sa kanya. "Masusunod kapitan." Umupo na sila sa hapag at

hinihintay ang dalawang kapatid na nakikipagbuno pa sa hangin. "Ate, dalhan mo rin
ako ng gwapong pasalubong."

"Oo dadalhan kita ng magandang pasalubong."

Sumimangot lang ito sa sinabi niya. "Ayoko, gusto ko ng gwapo."

"Maganda."

"Ate naman eh."

"Pagkain ang ipapasalubong ko hindi ko pa nga alam kung saan ako pupunta
pasalubong agad."

"Ay bet ko talaga ang mga friends mo ate galante pero mas okay na rin iyong
magrest ka kasi nakakapagod ang ginagawa mo. Kapag ako nakapagtrabaho na ate dalawa
na tayong

magpapaaral sa mga iyan." Turo nito sa mga bunso nila. "Kaunting push nalang at
hindi ka na masyadong mahihirapan."

She loved hearing those words from her siblings. "Kapag nakapagtrabaho ka na mag-
ipon ka para sa sarili mo at sa bubuuin mong pamilya, ako na ang bahala sa kanila."

"Hindi pwede kung alam mo lang sister ang mga professors ko tinatanong kung single
ka pa raw kaya hindi ka pwedeng maistress magkakalovestory ka pa."

Hinampas lang niya ito ng placemat na agad nitong sinangga. "Mas gusto ko ang
lovestory na pera ang partner ko."

"Love ate, love ang importante sa mundo."

"Walang forever," sagot lang niya. "Kapag una mong inatupag ang pag-ibig na iyan
keysa sa pera mamamatay kang dilat ang mga mata mo, magkakapamilya ka at mahal mo
nga sila ano naman ang ipapakain mo sa kanila, mapapakain mo man sila pero kaya mo
ba silang bigyan ng magandang buhay. Kailangan nating maging realistic lalo na sa
tulad nating hindi ipinanganak na mayaman kailangan nating kumayod, unahin muna
natin ang tiyan natin bago ang puso natin. Kapag may trabaho ka na, may ipon ka na
at may sarili ka ng bubong na pwede mong matawag na sa iyo saka mo na asikasuhin
ang puso mo." Mahabang litanya niya dito.

"Bakit ikaw ate may work ka na rin kailan ka lalagay sa tahimik?"

"Kapag graduate na si Yoona ng college."

"Hala! Expired na ang matris mo 'te kapag hinintay mo pang magcollege si Yoona."
Napakamot ito ng ulo.

"Norman, kung uunahin ko ang sarili ko sino ang

magpapakain sa inyo? Sino ang magpapaaral at magbibigay ng baon? Sino ang bibili ng
mga pangangailangan niyo sa eskwela, ng mga damit at gamit?"

Kumibot-kibot ang mga labi nito halatang naghahanap ng sagot sa mga tanong niya.
"Pambihira naman kayo ate eh, bakit kaming mga teenagers love life ang gusto namin
eh kayo ng mga friends mo nasa hustong gulang na naman kayo pero pinababayaan niyo
ang love life niyo."

"Habang tumatanda ka nag-iiba ang priorities ng mga tao, mas naeexpose kasi sila
sa tunay na mundo. Hindi katulad ng mga kabataan, hindi pa nila alam kung gaano
kahirap kumita ng isang piso kasi may mga magulang pa silang inaasahan may
nagbibigay ng bagay na gusto nila hindi man lahat pero marami. Kapag nakapagtrabaho
kayo, kapag natanggap niyo na ang unang suweldo niyo saka niyo malalaman na mas
mahirap gastusin ang perang pinaghirapan keysa sa perang hiningi lang. At saka
kapag matanda ka na mas lumalaki ang responsibilities kaya iyong love life na iyan
nawawala iyan sa isip namin at saka hindi naman siya requirement para mabuhay ang
isang tao. Hindi nakadepende sa isang tao ang buhay natin, ang buhay ko nakadepende
sa inyo. Kaya kahit na single ang ate niyo kung nandiyan kayo masaya at kontento na
ako."

"Ang drama ni ate," tinapik lang niya uli ito sa noo. She doesn't know how to
express the right and proper emotions to anyone kaya nga palagi siyang nasasabihan
na ice queen o kaya naman ay ice princess. "Pero ate kapag dumating na si mr. right
kahit ayaw mo ipupush ka namin na makasama siya kasi hindi mo naman kami iiwanan at
pababayaan kahit

na mag-aasawa ka na." ngumiti ang kapatid niya sa kanya. "At kahit na may pamilya
ka na at wala ka ng time sa amin, naturuan mo naman akong mabuti para alagaan sila
at saka dalawa naman kami ni Aycie na mag-aalaga sa kanila tig-iisa kami. At kapag
ako nagkaboyfriend hindi ka mamomroblema sa gastos sa kasal kasi hindi naman kami
magpapakasal at wala ding problema sa panganganak ko kasi hindi naman ako
manganganak-aww!"

Nahimas nito ang noo nitong nahampas niya ng placemat. "Baliw ka talaga Norman
tawagin mo na nga ang mga kapatid mo at kakain na tayo."

"Aye! Aye!" sagot lang nito na nakasimangot. "Pero ate type ko talagang mabuntis,
kailan kaya ako rereglahin para maprepare ko na ang mga napkins ko." Ibabato sana
niya ang placemat dito pero mabilis itong nakatakbo palabas ng kusina.

"Ate Nica bakit manganganak si kuya Norman boy po siya."

"Hindi Yoona joke lang iyon ng kuya Norman mo nagde-dream big lang siya."
Hinalikan niya ang noo ng bunso nila. "Kapag ikaw lumaki huwag kang tutulad sa ate
at sa mga kuya mong pasaway ha?"
 "Opo." The side of her lips curve, it wasn't a full smile but that's the best she
can give so far. She will do her best to keep her siblings with her, gagawin niya
ang lahat at isasakripisyo niya ang lahat para lang sa pamilya niya kahit na
anumang mangyari.

"Miss." Napaungol siya ng may marinig siyang gumising sa kanya. "Nandito na po

tayo sa resort." Dahan-dahan niyang binuksan ang kanyang mga mata at tiningnan ang
babaeng gumising

sa kanya. Nakatulog yata siya sa biyahe, an hour ago ay dumating siya sa Bohol via
an air trip tapos sumakay siya sa tourist bus na nakalaan para sa mga costumers ng
resort kung saan siya mag-i-stay.

Tiningnan niya ang buong paligid at sa isang iglap lang ay nawala ang antok niya
at agad na naappreciate ang magandang lugar na iyon.

"Thank you." Ani niya sa tourist guide. Tumayo na siya pero kinuha muna niya ang
kanyang trolley at bumaba sa bus. Mahigpit ang naging hawak niya sa mahabang buhok
na marahang tinatangay ng hangin,

Ang pino at ang puti ng buhangin, dahil hapon na kaya medyo mainit ang buong
lugar. Maraming guests siguro dahil vacation time ang panahon na iyon, pero ang
dagat hindi marumi kundi asul na asul. Gustong-gusto niya ang asul na kulay nito
para bang kay linis tingnan.

Tinawag sila ng guide at pumasok na sila sa loob, pati ang hotel sobrang ganda
din. There's more fun in the Philippines talaga, kahit saan ka magpunta magaganda
ang lahat kaya nga maraming turista ang gustong magbakasyon sa bansa dahil doon.

"Good afternoon Ms. Garcia." Bati ng receptionist. "This is your key miss for your
hotel suite, the bellboy will assist you and bring your things to your room. If you
have something you need just press our auxillary line number."

"Thank you." Tinanggap niya ang card key na ibinigay nito. Kinuha ng bellboy ang
kanyang gamit habang gina-guide siya nito papasok sa loob elevator. At namamangha
talaga siya dahil gawa sa glass ang elevator kaya kitang-kita ang magandang

tanawin sa labas. Napaawang ang kanyang labi ng Makita ang infinity pool na
karugtong ng dagat parang gusto nga niyang magtampisaw sa dagat.

"Miss, kung naa pa kay kinahanglan tawagi lang ang among receptionist." Narinig
niyang sabi ng bellboy kaso 'miss' at 'receptionist' lang ang naiintindihan niya.

"Huh? I only speak Tagalog and English."

"Sorry po Miss," hingi agad ng paumanhin nito. "Kung may kailangan po kayo tawagan
niyo lang po ang receptionist." Iyon pala ang ibig sabihin ng unang sinabi nito.

"That's better." Mukhang natakot yata ang bellboy sa kanya ng umalis ito, akala
siguro nito ay galit siya dahil sa mukha niya, pumunta siya sa pinakamalapit na
vanity mirror at saka tinitigan ang sarili niya.

"Smile Monica." Utos niya sa kanyang sarili, naisip kasi niyang wala naman siyang
kakilala dito and probably dahil malayo ang lugar na ito sa lugar kung saan siya
talaga nakatira kaya pwede siguro siyang magsaya. Kaya lang maisip lang niyang
nagsasaya siya samantalang ang mga kapatid--- hindi sure siyang inaalalagaan ni
Gette ang mga kapatid niya. This is her vacation she needs to enjoy, tama iyon ang
gagawin niya.

Suot-suot pa rin ang kanyang wide-brimmed hat na bigay sa kanya ni Chloe ay agad
siyang bumaba she wants to explore the place. A free vacation is a very rare
opportunity iyong iba sumasali pa sa mga contest para sa ganitong prize pero siya
halos ingudngod na sa mukha niya. She will enjoy this vacation.

GUSTO niyang mapasimangot ng makita si Bud na sakay ng bagong kotseng napanalunan

nito. He even flashed his million-watt smile samantalang siya ay naiinis, siya
itong anak dagat pero natalo siya nito sa surfing competition. Kung sabagay kung
anak dagat siya mas anak dagat ito dahil lumaki ito sa mga hotels and resorts since
Bud's family owns a lot of resorts all over the Philippines and he is the one
handling it now.

"How's my car buddy?" tanong niya dito.

"Fantastic Baste this is one of a kind car, your Ashton Martin rocks." Totoo naman
iyon, isa sa pinakapaborito niyang sasakyan kapag nasa lupa siya. Mabibilang din
ang araw na nasa lupa siya dahil madalas nasa dagat siya o kaya ay nasa kanyang
yate. "And for your punishment Baste."

He groaned. "Kailangan pa ba iyan I already gave you my car."

"Minsan ka na nga lang matalo be a sport man."

He sighed. "Okay, what is it?"

Ngumisi si Bud sa kanya at saka tinapik siya sa balikat. "How about working for me
Baste, in my hotel as a janitor."

"What? No fucking way!" sigaw niya dito.

"That's what I want and I call the shot here. As a janitor Baste and for our
another bet, you need to get laid with a woman I want you to hook up."

"Sigurado ka bang iyan ang bet natin baka nakakalimutan mo kung sino ang kausap mo
Bud?"

"I told you-a woman I want. Bukas ko na sasabihin kung sino ang babaeng iyon and
she must be a guest in my resort."

"That's the easiest at anong makukuha ko?"

"Maliban sa panandaliang aliw ang isa sa makukuha mo ay ito." Turo nito sa villa
na nakatirik sa likod ng hotel nito. It's a private villa where his yatch was
docked momentarily. Wala ni sinuman ang nakakapasok doon dahil highly protected ang
security and he hates to admit it but he loves the place. It's a perfect place to
stay when he wants for a vacation, malapit sa dagat at sa bundok. It is a paradise
in the midst of all odds.

"Deal." Hindi niya palalagpasin ang bet na iyon, he will win this for sure. Minsan
nga lang siyang matalo and he won't let him win again. He will make this as his
private sanctuary where he can escape from the city life or from his pushover
mother. Now that her sister can't be found siya ang pinagtitripan nitong mag-asawa
and he is still too young to settle down. Hindi pwedeng maunahan pa niya ang ate Xy
niya at nag-eenjoy pa siya sa buhay niya.

His world is under the sea with the fish and under water

creatures and not inside a house with a woman he can call wife. He can't see
himself settling down, ayaw niyang matali sa isang responsibilidad dahil ang buhay
ay laro lang, he loves playing... and playing means everything.

Naiinis siya sa ideyang kapag nag-asawa na siya ay kailangan niyang huminto sa

kanyang ginagawa, ang trabaho niya ay nangangailangan ng oras niya ilang buwan din
siyang mawawala at walang babaeng maghihintay ng ganoon katagal sa asawa nila at
mag-iisip kung babalik pa ba o hindi that is why he is saving women who thinks that
they can leash him because he can't and won't dare.

"How's your new study?"

"The sea urchins are fine, we are collecting some samples of different species in
different parts of the country dahil mas marami ang mga sea urchins dito. Our
Chinese clients want to get as many spines as possible from variety of breds for
some medicinal uses."

Tumango-tango lang ito halatang napipilitan lang intindihin ang mga sinasabi niya,
Bud is a businessman and all he knew is business and business strategies. Katulad
nalang ng resort na iyon, it wasn't his but he did some innocent and underhand
strategies para lang mabili ang lugar na iyon sa mababang halaga. It was dirty and
Bud knew it but he can't sense any regret from him mukhang proud pa nga ito sa
nagawa nito, pinangangatawanan lang nito ang salitang Bud the destroyer.

"Sir!" may humahangos na lumapit sa kanila, ang katiwala ni Bud sa villa. "May
nangyari pong masama?"

"ANong masama?" tila hindi interesadong tanong ng kaibigan

na umiinom na sa mga oras na iyon.

"May nakapasok po sa main gate."

"Patayin mo, kill it."

Napakamot nalang ng ulo ang pobreng katiwala. "Babae po sir."

 "Oh, really?" now that pique their interest, mukhang hindi kung sinu-sino ang
babaeng iyon for her to decode the villa's private security system. Whoever she is,
she's one of a kind. "That's kinda interesting." Ngumisi lang ito sa kanya at
napasulyap sa kanya. "And where she is right now?"

"Umalis din sir pagkatapos, hanggang sa may gate lang siya nagtangkang pumasok
pero lumabas din uli."

"Change the gate's security passcode and give me the CCTV records." Tumingin ito
sa kanya. "A lady Baste," mukhang may ibig itong sabihin. "A lady of my choice."
What the heck, parang hindi maganda ang pakiramdam niya sa sinabi nito.

<3 <3 <3

a/n: See hindi naman masyadong naiba ang kwento, some of the scenes were retained
and some were changed and some were twisted. Iyong chapter 1 to six sa unang
version nito napasok ko sa dalawang chapter lang. So, imagine the reconstruction?
Hahahaha, hindi nga as I promised tatapusin ko ang ZBS this year or before the year
ends, I hope you will undertand babies. Hexel's story might be the longest and I
might encounter same problem with Monica. Palagi kong sinasabi sa mga author's note
ko na hindi ko alam kung masusulat ko talaga ang kwento ni Hexel, takot akong
isulat siya sa totoo lang. Not because I can't but because I know madidisappoint
kayo. Writing ZBS was never that easy, there are scenes na connected sa ibang
stories and if you thought series were the easiest that is not true. Isa sa
pinakamahirap isulat ay ang series dahil kailangang naaalala mo ang bawat eksena sa
mga naunang series. Maraming mga lapses and some of you readers are too keen about
lapses kaya mas lalo siyang naging mahirap sa manunulat. Okay lang sana kung
ordinary love story siya but it wasn't, yup, kind a ordinary sa inyo but not on my
part. Ngayon lang kasi ako nagsulat ng books na connected talaga, iyong bawat isa
ay may special connection and such that would lead to another character's stories.

And after the meeting kanina parang gusto kong magwala, iyong sabihin nilang may
two times obervation every month, may four months na tatlong observations. I don't
know if ganyan ba noon but I think that was too much. Pero keri lang but again I
won't change my lesson just to cater them. Minsan kasi sa mga observations nasisira
ang plano mo sa buong linggo, kailangan mo kasing magdiscuss at mag-activity.
Minsan naisip kong masyadong OA na ang new superintendent namin siguro dahil sa
gusto niyang mapunta sa regional churva. Pero whatever it is, a teacher never
denied student's learning with or without observations. We need to focus to our
students needs and not with our selfish whims.

Kaya, kakayanin.

STATUS UPDATE: I'm working on the next chapter, again expect one or two updates
every day starting today.

PPS: Uminom ako ng coffee jelly kanina and my soul is perfectly complete now.
=================

Chapter Three

Chapter Three

ANO ba kasi ang naisip niya at pinasok niya ang malaking bahay sa likod ng hotel?
Ewan din niya basta natagpuan nalang niya ang sarili na kinakalikot ang passcode
encoder na nasa labas ng gate. Sakit na siguro niya na kapag nakakakita ng mga
numero ay agad niya iyong kinutingting. Mahilig siya sa numero kaya nga mathematics
ang naging major niya and she can't even think of another subject easier than her
subject choice. Math was never a problem to her, sabi nga nila she is gifted with
it, hindi lahat ng tao ay nabibiyayaan ng kakayaan na magmanipula ng numero ng
walang kahirap-hirap. Sa totoo lang math isn't really hard, naiisip lang kasi natin
na mahirap kaya tayo nahihirapan.

Nasa pag-aanalisa lang naman iyon, parang buhay lang, lahat ng problema na
dumarating ay parang problem solving, mahirap sa simula pero sa bandang huli
nasosolusyonan pa rin nasa tao lang iyan kung paano sasagutin iyon. Paikot-ikot
lang, minsan mali pa, kaya nga may checking para malaman kung nagkamali ba, kung
mali ang paraan ng pagresolba may chance na pwedeng ulitin at ulitin. Ganyan din
ang mga math problems, kapag nagkamali ka kahit sign lang iyan uulit ka pa rin.
Kapag hindi mo ginalingan sa susunod ay mas lalo kang mahihirapan, mapapagod kaya
ititigil nalang ang pagsagot at sasabihin na 'bahala na si Lord'.

Kaya nga mas gusto niya ng math dahil sa science mas maraming imememorya, iyong
iba hindi naman kailangan pero kailangang alamin nakakapagod sa brain cells. Kung
English naman, hindi siya magaling

sa English maganda lang siya pero hindi siya perpekto. Naguguluhan pa rin siya sa
mga simple rules na hindi niya alam kung nagagamit ba ng isang tao at napeperfect
ba nila. At sa iba pang subject na napapagod siya. Mahilig lang siyang mag-aral at
nag-eeffort siya sa mga subjects niya pero hindi siya kasing talino ni Gette o kaya
naman ay kasing wais ni Hexel. Hindi naman niya dina-down ang sarili niya dahil may
sarili siyang kakayahan and she can identify each of them quite well.

Well, that's it hindi naman siguro siya pagagalitan ng may-ari dahil hindi naman
siya pumasok, mga ilang steps lang naman mula sa main gate pagktapos ay bumalik na
siya sa pinanggalingan niya. With that resolution she have inside her brain dagli
din na nawala ang guilt sa pagpasok niya sa bahay sa likod. Right now, all she
wants to do is to retire inside her hotel room and plan for her long tour tomorrow.

KUNG pwede lang suntukin si Bud ginawa na niya pero hindi niya pwedeng gawin dahil
ito pa rin ang masusunod sa punishment niyang iyon. Goodness! How can he seduce the
woman Bud chooses when he looks like this? He can't even identify himself for
goodness sake. His usual hair is comb sideways, sa sobrang pagkakalagay ng wax
sigurado siyang magseselos si Rizal at ang kanyang lolo. He never wore his hair as
old fashion as that and what's with the glasses? And the over-alls?

"That's better."

"Pwede mo bang eexplain kung ano ang ibig sabihin ng better Bud?" tanong niya dit
pero ngumisi lang ito sa kanya.

"Better

Xancho." And he is now using his real name. May ibinigay ito sa kanya, temporary ID
na may mukha niya. Kumunot lang ang noo niya ng masilayan ang picture sa ID,
mukhang tanga ang gamit nito. Paano ba niya ipapaliwag kung ano ang hitsura niya,
para siyang isang nerd na pervert na hindi niya maintindihan.

"Okay, here's your mop." Mabuti nalang at mahaba ang pasensya niya kundi itinapon
na niya ito sa dagat, and he is enjoying his misery. "And follow me, from now on I
will be your boss. I never thought I can boss the great Xancho Francis Sebastian
around they should know about this."

'They' refers to their friends, ang mga kaibigan na akala niya ay hindi niya
makikilala ng husto kung hindi dahil sa basketball. They only knew their nicknames
but later on, that mysterious friendship they built, evolved into this.

"Sino ang babaeng ito-." He stopped on his track when someone collided unto him,
As instinct mabilis niyang nasalo sa kanyang bisig ang bagay na iyon-taong iyon.
Walang grado ang salamin na suot niya hindi rin naman malabo ang kanyang mga mata
kaya ng magtama ang paningin nila ng taong iyon parang tumigil ang pagtibok ng puso
niya.

Babae-babae ang nasalo niya. At hindi lang bastang babae, a very beautiful woman.
Damang-dama niya ang lambot ng mahaba at tuwid na tuwid na buhok nito, gahibla na
rin ang layo ng maliit nitong mukha na binagayan ng maliliit na mga mata, manipis
na kilay, malalantik na pilik-mata, at ang mga labing iyon na kay sarap halikan-at
kalian pa siya naging sobrang makata? This is creepy. This woman

is screaming with perfection.

"Sorry." Anito sa kanya and automatically his pants tightened. He wants her. No,
her voice is something he can't point out. Umalis ito sa bisig niya at halos hindi
maipinta ang kanyang mukha ng hindi na niya maramdaman ang malambot nitong balat sa
kanyang balat. The urge of grabbing her again, pulling her somewhere secluded, kiss
and nibble those damn lips, let his fingers play every part of her body-his eyes
focused on that part-her boobs. For a small frame she is gifted, not too big
neither too small, perfect and it should fit in his palms perfectly.

Mali yata ang ginawa niyang pagtitig sa dibdib nito dahil isang malakas na sampal
ang dumapo sa kanyang mukha and that wake him up.

"Stop staring at my breasts you pervert." At nagmartsa na ito palayo sa kanya at

kahit na nasampal siya nito hindi pa rin niya matiis na tingnan ang palayong pigura
ng babae. She is wearing a white bikini top as it was see through her blue cover-
up. And hell, he would sell his soul to the devil just to pull that white shorts
from her body together with the bikini and spread her legs and devour--.

"Mukhang tama nga ang sinabi ng babae Baste, you are a pervert." Bud snickers at
him, he just grinned at his friend.
 "I want her." Iyon ang nasabi niya, he there's someone he wants to seduce and bed
right now iyon ay ang babaeng iyon. He wants her, he needs her, for a brief second
he can't agree more to Bud's and that woman's choice of words, he is indeed one
hell of a pervert because he can't stop himself thinking how

would that woman looks like when she is stripped with her clothings, when he is on
top and making his way to her. He would relish the day.

"Oh, so kalian ka pa naging interesado sa babae? Akala ko ba pugita at mga isda

lang ang interesting." Biro nito.

"I don't know but my buddy." Turo niya sa bahaging iyon ng katawan niya. "Gusto
siya."malakas na tumawa si Bud sa sinabi niya.

"They should know about this, they really should." Palatak nito, pumasok sila sa
opisina ni Bud at saka itinuro ang isang screen, a CCTV footage. Kumunot ang noo
niya ng makita kung ano iyon. It's the video from yesterday, gate sa villa ni Bud,
may dumadaang babae pagkatapos nitong silipin ang loob ng gate dahil nakikita naman
ang labas ay umalis ito pero napadaan ito sa passcode encoder button and he stare
at the woman and a naughty smile appear on his lips.

Kung sinuswerte ka nga naman, this is his lucky vacation indeed.

"By the end of the week, I'll have her screaming my name." he said to no one in
particular. "And who is that woman by the way?'

"Akala ko hindi mo na itatanong, her name is Nica."

His brows were as high as the clouds when he heard that name. "Nica Domingo, iyan
ang nasa file ng mga guests. She is Nica Domingo, she's twenty five and she is here
for a week's vacation. By the end of the week you need to get her and you'll have
the villa and if you don't, I'll have your precious little Yatch. But you can't
tell her who you are aside from your name, wearing that look."

Naalala niyang mas nerd pa pala siya sa pinakanerd na lalaki sa mundo pero malakas
pa rin ang paniniwala niya na makukuha niya ang babaeng iyon. Wala siyang pakialam
kung matalo siya basta ang mahalaga makuha niya ito.

"Gette? May masama bang nangyari?" tanong niya sa kaibigan although she doesn't
know if her concern tone was delivered successfully dahil kahit sa cellphone
nasanay siyang monotone ang boses niya.

"Wala naman Monica gusto lang kitang kumustahin, how was your vacation?"

"Great! The place is great." Sagot niya.

"Mabuti naman kung ganoon, irereport ko lang ang mga nangyari dito. Wala namang
problema sa mga kapatid mo, kumakain sila ng tama at natutulog din sa oras. And by
the way, may kakilala ka bang Stella?"

She tried to remember the name pero wala siyang maalala. "Wala akong kakilala,
bakit?"

"Baka naligaw lang iyon talaga ng bahay, may hinahanap kasi siyang bahay kasi doon
daw dinala ang anak niyang si Christine."

Kinabahan siya sa sinabi nito. "Kailangan ko na bang umuwi? Baka kidnapper na iyan
at nambibiktima ng mga bata para kunin ang lamang-loob at ibenta." Narinig niya ang
malakas na tawa nito sa kabilang linya. How can that scenario become a laughing
matter?

"Seriously Monica, chill ka lang. May nagbabantay sa amin dito kaya impossibleng
masalisihan kami ng kung sino lang and besides mukha namang mabait ang babaeng
iyon. Hindi pa rin ako pakakampante pero sigurado akong kung masamang babae iyon,
hindi na siya

sisikatan ng araw kapag nagtangka siyang kunin ang mga kapatid mo." Kahit papaano
ay nakalma naman siya sa sinabi ni Gette. "Enjoy your vacation Monica kapag may
masamang nangyari tatawagan naman kita but rest assured everything is under
control."

Alam din naman niyang walang mangyayaring masama sa kanyang mga kapatid she trusts
Gette too much, aside kay Hexel sunod na pinagkakatiwalaan niya si Gette. Kahit na
alam niya ang ginagawa nito ay alam niyang mabait si Gette, napipilitan lang itong
gawin ang mga bagay na ayaw nitong gawin because Gette was sold to that kind of
life and there is no easy way to go out from that hell-bound but buy herself away
from it which is quite expensive. After the call she decided to go out and bask
under the heat of the sun, gusto rin niyang maramdaman ang init na dala ng dagat.
She wore her blue strapless bikini na isinama ni Chloe sa kanyang mga bagahe, to
make herself more comfortable nagsuot na rin siya ng white shorts and cover-up.

Excited na siyang bumaba ng biglang pagliko niya ay bumangga ang katawan niya sa
isang matigas na bagay, automatikong napahawak siya dito habang ang nabangga niya
ay humawak sa kanyang beywang. "Sorry." Instinct na niya mismo ang kusang gumalawa.
Tumingala siya upang tingnan ang nakasalo sa kanya.

Gusto tuloy niyang itanong kung nagteleport ba siya sa panahon ni Dr. Jose Rizal
sa sobrang pagkakadikit ng mga hibla ng buhok nito gamit ang pomade at may suot din
ang lalaki na eyeglasses na sinusuot ng lola ni Hexel dati. And there's something
familiar about this man she just can't point it

out.

His arms were tightening around her body and she can feel that confusing heat from
him, parang naramdaman na kasi niya iyon dati. Napansin niyang napatitig ito sa
dibdib niya mabilis niya itong itinulak.

"Stop staring at my breast you pervert." She hissed and slap him, she immediately
walks away from him. Mga buwisit talaga ang mga lalaking iyan, ang babastos.
Kasalanan ba niya kung medyo malaman ang dibdib niya dahil diyan nacoconscious
tuloy siya ng husto. Inalala niya ang mukha ng lalaking iyon, hindi naman ito
pangit masyado lang talagang sinauna ang style nito at saka he is wearing those
over-alls-baka janitor iyon dahil iyon din ang nakita niyang suot ng janitor
nadaanan niya kahapon. "Mag-enjoy ka na nga lang Monica, this is your me time.
Don't let anyone ruin it for you at saka huwag mo ng ulitin ang nagawa mong
pagkakamali apat na taon na ang nakakalipas." Bulong niya sa kanyang sarili.
 KAGIGISING lang niya mula sa kanyang afternoon nap ng maisipan niyang bumaba at
kumain na. Naglalakad siya papunta sa elevator ng bumukas iyon at nakita na naman
niya ang bastos na janitor kaninang umaga. Agad itong ngumiti sa kanya and she
hates to admit it, mapuputi at pantay-pantay ang mga ngipin nito.

"Magandang tanghali ma'am." Magiliw na bati nito sa kanya, gusto sana niya itong
tarayan pero hindi naman siya nito inaano kaya naging civil nalang siya. She nodded
her head as response. Pumasok na rin siya sa elevator. "Asa ka nga floor, ma'am?"
napatingin siya dito dahil hindi niya maintindihan

ang sinabi nito. "Ang tanong ko po, saang floor po kayo." Parang bola ng energy ang
lalaking ito ang sarap itapon sa dagat.

"Sa ground floor."

"Ano pong gagawin niyo doon."

"Kakain."

"Tanghali na po marami pong tao sa restaurant may masasarap na restaurant sa labas

ng hotel gusto mo pong samahan kita?"

"Stranger." Narinig niyang tumawa ito sa sinabi niya.

"Ang iksi naman ng mga sagot niyo ma'am."

"Hmn."

"Ayaw ana ma'am sayang ang imong kagwapa kung magminaldita ka katawa sad panagsa."
Napakunot siya ng noo.

"Hindi kita maintindihan pwede bang tagalogin mo?" inis na reklamo niya dito.

"Ay sorry Miss beautiful, ang sabi ko, huwag kang ganyan saying ang iyong ganda
kung magsusungit ka, tawa din minsan." And again he flashed her his toothpaste
model smile.

"Ganyan ka rin ba pakialamero?" pagtataray niya dito.

"Hospitability ang tawag dito ma'am, bilang guest ng hotel kailangan maging mabait
kami at magiliw." She rolled her eyes when she heard his answer.

"Mas magiging masaya ako kung hindi mo ako kakausapin." Malamig na tugon niya.

"Summer na summer ma'am ganda pero ang lamig-lamig ng aura mo, chill." Tinaasan
niya ito ng kilay pero hindi na siya sumagot. Hindi pa rin nito pinipindot ang
close button ng elevator kaya hindi sila umaandar kaya lumapit siya dito at siya na
mismo ang nagpress ng button pati na rin ng ground floor button. "Sinasabi ko
ma'am, magugutom

ka sa paghihintay."
 Hindi pa rin niya ito pinansin, janitor lang ito dito. After a while nakarating na
sila sa ibaba at nagmamadali siyang naglakad palayo dito pero hinawakan siya nito
sa braso at saka hinila palabras ng hotel. Dahil sa gulat ay hindi agad siya
nakapagreact.

"T-teyka lang saan mo ako dadalhin? This is kidnapping." She tried pulling her
arms away from him.

"Hindi kita kinikidnap Miss, dadalhin kita sa restaurant na wala gaanong tao.
Break ko rin naman kaya sasamahan na kita."

"Sinabi ko bang kailangan ko ng kasama?"

"Nope, but you look so alone and I am offering you myself as companion." Natigil
siya sa kapupumiglas dahil sa sinabi nito. Diretso kasi ang English nito para
namang hindi ito janitor. "Ang galing kong mag-english ano? Tinuruan ako ng nanay
ko kasi daw sabi niya dapat ang mga gwapong katulad ko kailangan mag-English."

Hindi na siya umimik pa mayabang din ang isang ito. "Hindi ako tatakbo pwede mo
bang bitawan ang kamay ko?"

Napatingin ito sa kamay nito na nakahawak sa kanyang braso. "Ang lambot pala ng
kamay mo Miss, siguro malambot din iyan." Ngumuso ito saka niya sinundan ang
tinuturo nito.

"Bastos ka talaga!" never pa siyang nabastos ng ganito sa buong buhay niya.

"Ang puso mo miss ang gusto kong ipaliwanag hindi ko sinasabing ang dibdib mo ang
malambot pero sa tingin ko malambot nga iyan dahil medyo malaman." Nanlalaki ang
kanyang maliliit na mga mata sa sinabi nito. Although iyon lang ang reaksyon na
makikita

sa mukha niya dahil hindi pa rin mabasa kung ano ang kanyang nararamdaman at
iniisip dahil nakapokerface lang siya.

"Kung gusto mong masampal ng isa pang beses bastosin mo pa ako, janitor ka dito
hindi ba? Pwede akong magreklamo sa management at ipapatanggal kita sa trabaho mo."
Sabi niya na ikinatigil nito. "Don't follow me mas magiging masaya ako kung walang
nakabuntot sa akin, excuse me." She squared her shoulders and leave him again,
keysa naman masampal niya ito mas mabuting hindi nalang niya ito patulan.

Ano naman ngayon kung may hitsura nga siya kahit old fashion ang peg nito? She is
not interested, she will never be. Wala siyang balak makipagcommit sa isang lalaki
dahil mas mahalaga sa kanya na mabuhay ang mga kapatid niya. And if it means she
will be an old maid then be it, mean can never be trusted and never dare to trust
them.

Mabuti nalang at hindi na siya sinundan ng lalaking iyon, marami nga ang
restaurant sa labas ng hotel. After eating ay nagpasya siyang bumalik sa kanyang
silid at magpahinga muna hoping that she won't bump into that janitor again. Pero
sa kasamaang palad mukhang hindi nakiayon ang tadhana sa kanya dahil abala ito sa
pagma-mop ng sahig sa isang bahagi ng hotel pero may kausap naman na babaeng
guests, hindi pala usap, kalandian. Napailing nalang siya at sumakay na uli sa
elevator, before it closes ay napatingin uli siya sa taong iyon at nahuli siya
nitong nakatingin din dito. A sexy smile appear on his lips and wink at her.
Biglang kumabog ang dibdib niya dahil doon na ikinakunot ng kanyang noo. Nababaliw
na nga
siya kung anu-ano ang nararamdaman niya sa janitor na iyon.

"ROOM SERVICE." Agad niyang binuksan ang pintuan habang pinapatuyo ang basang
buhok niya, she rises early dahil maaga ang tour nila. "Good morning miss ganda,
room service." Tinaasan lang niya ng kilay ang lalaking janitor.

"Akala ko ba janitor ka lang bakit naging bellboy ka rin?" hindi nakatiis na

tanong niya.

"Doble kayod po miss ganda para sa future natin-este ko pala." He looks at her
from head to foot and hear him whistle as if he saw something good. "Ipapasok ko
lang ito-."

"No, iwanan mo lang diyan ako na ang papasok niyan dito." Pigil niya baka ano pa
ang gawin nito sa kanya kapag pumasok ito.

"Against the rules po ang na pagtrabahuhin ang guests sa trabaho namin kaya ako na
po." At hindi na niya ito napigilan dahil kampanteng-kampante itong pumasok sa loob
ng kanyang suite. Itinulak nito ang trolley na may mga lamang pagkain at kung anu-
ano pa.

"Hindi naman ako nagpatawag ng room service bakit mo iyan dinala sa room ko?"

"Costumary lang po miss."

"I can't eat it too, aalis din ako."

"Saan ka po pupunta?"

"Tour." When was the last time na naging madaldal siya? Kapag may ganitong
instances hindi naman siya nagsasalita, hindi siya sumasagot, wala siyang reaksyon
pero dito wala siyang magawa kundi sumagot at magreact. It's like that this man
knew how to stir her emotions and pull out the worst in her.

"Kanina pa nakaalis ang tourist bus miss."

"What? Pero hindi maari iyon alas otso ang nakagay sa iterinary ko." Napatingin
siya sa relo niya. "And it's still seven-twenty."

"Wala din po akong ideya miss nakita ko pong umalis na ang bus kanina mga biente
minutos na ang nakakalipas."

"That can't be, I need to talk to your manager." Dahil wala na siya sa mood kaya
sinenyasan niya itong lumabas habang nagriring ang kabilang linya. "What?" tanong
niya ng hindi pa rin ito umaalis. Kinuha nito ang isang white stemmed rose at saka
lumapit sa kanya.

"For you." Napilitan siyang tanggapin ang rosas dahil biglang sinagot ng
receptionist ang tawag niya. Bigla siyang nataranta at nawalan ng sasabihin ng
yumuko ito at ninakawan siya ng halik sa pisngi sabay alis sa suite niya.

"Ma'am? Ma'am?" boses iyon ng receptionist pero mas malakas ang tibok ng puso niya
dahil sa biglaang nangyari.

"Ah-huh?" ano nga uli ang itatanong niya?

Pagkatapos niyang kausapin ang receptionist ng maibalik na niya sa tamang wisyo

ang kanyang utak ay humingi ng pasensya ito sa kanya. Alas otso daw talaga ang tour
kaso biglang umabante ng isang oras, akala nila ay nasabihan na ang lahat ng guests
maliban sa kanya. But they are too kind to arrange a special tour for her bilang
pambawi, she will be given a personal driver slash tourist guide. Okay na iyon sa
kanya at least wala siyang kasama pwede siyang magdecide kung saan pupunta. May
dala siyang brochure ng Bohol-napasama sa bagahe niya.

She

looks at herself in the mirror, napahawak siya sa kanyang pisngi na hinalikan nito.
That man ticked her off, how dare him kissed her without her permission? Kapag
nakita niya uli ito makakatikim na talaga ito sa kanya, minsan na niya itong
nasampal and this time sasampalin uli niya ito wala siyang pakialam kung lumipad
man palayo ang ulo nito sa katawan nito, damn him! Pero naalala pa rin niya ang
init ng labi nito na dumampi sa kanyang pisngi at ang maliliit na boltahe na
naramdaman niyang nanulay sa buong katawan niya kasabay ng paghinto ng kanyang
paghinga. She never felt like this.

Ipinilig niya ang kanyang ulo upang makalimutan ang nangyari sa kanya, dahil kahit
sabihin niyang naiinis siya hindi pa rin niya maikakaila na wala namang matinding
galit na namayani sa kanyang puso which is weird. Hindi siya ang klase ng babaeng
madaling magpatawad, nagkikimkim siya ng sama ng loob at kapag galit siya gumagawa
siya ng paraan makaganti lang.

She glances herself at the mirror and when she looks good enough she wears her
sunnies and her mailman bag. Excited na siya sa kanyang tour, she need to take
picture of the entire place and let her siblings see it. Sa susunod na bakasyon
dadalhin niya ang mga kapatid niya dito.

"Good morning ma'am." Bati ng kausap niyang receptionist. "We are very sorry for
the inconvenience po." Hingi nito ng paumanhin.

"It's okay."

"Nasa labas na po ang sasakyan niyo at ang driver."

"Thank you." Lumabas siya pero nagtataka siya kung bakit wala siyang makitang
sasakyan gaya

ng sinabi ng receptionist. No car, no van, kahit trisikel wala-meron pala may isang
mamahaling sports car na kung hindi siya nagkakamali ay isang Aston martin na
nakaparada sa may entrance ng hotel. Malamang may mayamang guest ang-her thoughts
suddenly faded when someone open the car--.

"Hi po miss." Kumunot ang noo niya ng makilala ang driver ng sasakyan. Sobrang
pagkakakunot talaga hindi niya alam kung mapaplantsa pa sa kunot. "Ako po ang
driver-cum-tourist guide niyo ngayong araw na ito, please be kind to me." Napaawang
ang kanyang labi sa narinig niya mula dito. Ngumiti lang ito sa kanya and here it
goes again, her heart starts to malfunction-ano na nga ba ang nangyayari-tama!
Cosine, tangent, cotangent, yes, mean, median, mode. "Nagulat ka no? Akala mo si
Matt Damon pero mas gwapo ako doon, Xancho nga pala Miss Nica."
 "Ho-how did you know my name?""

"Sinabi ng receptionist." Tiningnan niya itong muli, they are actually wearing
same shirt color. She is wearing a white baby tee-shirt and a pair of gray shorts
and white sneakers plus her sunnies. He on the other hand is wearing a statement
shirt with a big tarsier on it and a caption of 'I love Bohol', a pair of khaki
pants and white converse and rayban. Iba din ang ayos ng buhok nito, nakipagkalas
na yata ito kay Rizal. And hell, mas hot nga ito kay Matt Damon pero hindi niya
sasabihin iyon.

"Kailan ka pa naging driver? Akala ko ba janitor ka lang at sumasideline na

bellboy?"

"Tripleng kayod miss Nica para sa future." Lumapit ito sa kanya and their

distance is enough for her to do the right thing, umigkas ang palad niya para
sampalin ito pero agad naman nitong nasalo ang kanyang braso at ngumisi. "Once is
enough, nakaganti na ako nakahalik na ako sa pisngi mo, if I allow you to slap me
twice..." kahit hindi niya nakikita ang mga mata nito ay alam niya kung saan ito
nakatitig. "Hindi ka makakabalik sa suite mo ng hindi namamaga ang mga labi mo." He
said sexily.

<3 <3 <3

a/n: may glitch na naman ba si watty? Iniupload ko ito last night before i slept
akala ko successful siya but I think I was wrong dahil pag-open ko kanina walang
update sa app ko, sabi ko baka delayed na naman si watty, pero ng buksan ko sa
browser naka-draft pa pala. Hindi ko na kasi nadouble checked kasi sobrang antok ko
na kagabi. Nakauwi ako ng past eleven dahil dinamayan ko pa ang friend kong sawi sa
pag-ibig. Napapagod na akong mag-advice sa kanya dahil paulit-ulit nalang kami.
Minsan nga sobrang harsh na ng mga comments ko which she understands naman kasi
ganyan naman ako palagi. I'd rather tell you the painful truth than the sugarcoated
lies. Pinakain ko na nga ng marami sa Kogi-Q sa parkmall para lang makalimutan niya
pero wala pa rin. For goodness sake, wala na yata siyang ibang problema sa mundo
kundi love life, iyong unang bf niya na iniyakan niya ng husto ay paulit-ulit din
kami, haggang sa itong latest naman. Pinapanood ko nga siya ng GGV ni Angelica
Panganiban dahil compare to her pain sure akong mas masakit pa ang pinagdaanan ni
Angie.

Siya ang psychology major sa amin, cum laude pa pero hindi masabihan ang sarili.
They are working sa same company ng ex niya that's why medyo mahirap talaga but
hell, five months na silang hiwalay and she is even dating her ex-boyfriend na rin
although dapat hindi na talaga dahil ang ex-bf niya ay may gf na. Itong ex naman
niyang feeling pogi kumo-contact pa rin at ito namang tangang friend ko
nakikipagkita pa rin, friendly date lang naman but i know naghahanap na naman ito
ng diversion.

Iba-iba lang siguro ang upbringing ng tao sa mundo, sa akin kasi walang problema
kung maging single man ako forevers or may darating sa buhay ko. Hindi ko rin naman
sinasabi na ayokong maexperience na magkaroon ng boyfriend since NBSB ang peg ko. I
also want to try one para maknows ko ang feeling pero hindi ko naman i-aassume na
may happy ever after ako. Be it nalang talaga, huwag lang talagang mag-assume dahil
kapag hindi natupad ang gusto mong mangyari mas masasaktan ka. Dahil naitanim mo na
kasi sa isip mo ang gusto mong mangyari at kapag hindi nangyari mapapahiya ka sa
sarili mo at sa bandang huli ibebentang mo lang iyan sa taong naging dahilan kung
bakkit hindi nangyari ang gusto mong mangyari.

STATUS UPDATE: Dahil sa kanya, nauubos ang pera ko sa pagkain. Not that I am
complaining huehuehuehueh

PPS: Bukas nalang babies ang next update dahil nafrustrate ako kay watty.

=================

Chapter Four

Chapter Four

Wala silang imikan habang nasa
tama sa kanilang dalawa. Mali,
someone who mops the floor and
mas bagay dito ang nagmamaneho
nurtured.
loob ng sasakyan, pakiramdam kasi niya may hindi
may hindi tama sa lalaking ito he doesn't look like
push a food cart for goodness sake. Sa totoo lang
ng ganoong klaseng sasakyan, he looks rich and well-

"Miss Nica alam mo bang nararamdaman ko ang mga tingin mo sa akin pakiramdam ko
tuloy pinagnanasahan mo ako ng husto. Hindi na po ako virgin willing po akong
magpa-rape sa iyo." She remained passive while he looks at him. Nawala ang ngiti
nito mukhang naiilang sa pagtitig niya dito. "Alam mo bang mukha kang Japanese doll
sa ayos mo ngayon?" hindi pa rin siya umimik she remained cold. "Pero kapag
nakikita kita naaalala ko si Queen Elsa."

She just raised a brow at him, kilala niya ang tinutukoy nito kung may mga kapatid
kang bata siguradong naging pambansang awitin din sa bahay ang kantang 'Let it go'
and 'Do you wanna build a snowman' ng isang palabras sa sine na pinamagatang
Frozen. It's a very famous movie after all.

"Tinitigasan na po ako." Kumunot ang noo niya sa sinabi nito.

"Iyang bunganga mo barahan mo ng bato." Nagulat siya sa sinabi nito sino bang
hindi? Hindi siya malapit sa mga lalaki and among her friends si Diana ang sobrang
vocal sa mga topic na ganyan kaya nasanay na rin siya. At ngayong narinig niya ang
sinabi nito nagulat siya, sino ba ang hindi?

"Mahirap gawin iyon Nica-Queen-Princess ka pa pala, hindi ka pa Queen

kaya ikaw si Princess Nica." Tumikhim ito at umayos sa pagmamaneho. "As I said
mahirap ang gusto mo pong gawin hindi ko kayang palambutin ang matigas kakaiba ka
kasi kung tumitig sa akin nakakapang-init ng katawan. Pwede mo namang sabihin na
naiinlove ka na sa akin hindi naman ako mahirap kausap." At ang hudyo kumindat pa
sa kanya.

"Huwag mo akong kausapin."

"Ayaw niyo po ba sa akin?" madamdaming tanong nito. "Dahil ba sa janitor lang ako?
Dahil ba sa nagpapart-time akong bellboy? Dahil nagpapart-time din akong driver?
Sabagay, sa tingin ko mayaman ka hindi mo maiintindihan ang tulad naming na
nagtitiis sa kakaunting sahod at tip ng mga costumers." Inikot niya ang kanyang mga
mata at tumingin sa labas ng sasakyan. "Mga matapobre talaga kayong mayayaman."

"Kung hindi kita gusto hindi iyon dahil sa estado mo sa buhay iyon ay dahil sa ang
bastos mo. Kung hindi ka nakatitig sa dibdib ko ay kung anu-ano ang sinasabi mo, I
am not comfortable with your sexual innuendos kaya por pabor tigilan mo na iyan."

"Kahit mahirap okay lang sa iyo?"

"Mayaman o mahirap ka wala akong pakialam sa iyo, gusto ko lang magbakasyon kaya
please ibigay mo na sa akin ito."

"Princess Nica, ibibigay ko sa iyo ang lahat isama mo pa ang katawan ko." Nasapo
nalang niya ang ulo niya dahil sa sinabi nito. Kailangan yata niyang sanayin ang
sarili sa bastos nitong bibig, although hindi na ito nagtetake advantage, the last
time was that kiss in the cheeks after that wala na naman itong ginagawa. Puro
salita lang naman ito.

"May sarili akong katawan itago mo muna ang katawan mo baka manakaw iyan." Narinig
niyang tumawa ito and he wasn't that bad at all, masayang marinig ang tawa nito
medyo nakakahawa.

"Kaya ko nga ipinapakita sa iyo para nakawin mo, gusto kong manakaw ang katawan ko
basta ikaw ang magnanakaw."

"Ayokong magkaroon ng police record dahil sa pagnanakaw, save it."

"Sasabihin ko sa pulis na kusa kong ibinigay ang sarili ko sa iyo, I can bargain."
Hayon na naman ito sa mga salitang ingles nito, he can really speak well.

"Sino ka ba talaga Xancho? Alam kong hindi ka janitor, part-time bellboy and
driver you are someone else."

Nagulat ito sa biglang tirada niya, tumikhim muna bago siya sinagot. "Gusto mong
malaman kung sino talaga ako?" hindi siya sumagot because she is waiting, really
waiting, she is curious. "Sasabihin ko sa isang kondisyon."

"Ano?"

"Kiss me-."

"No thank you, kapag nandoon na tayo sa unang stop natin wake me up nalang."
Nagkibit-balikat siyang umayos ng upo.

"Ang daya naman ayaw mo talagang malaman?" she didn't reply. "Wala ka talagang
interes?" of couse she is interested but won't give in. "Kahit kaunti." She closed
her eyes and pretend that she didn't hear him. "Kapag natulog ka pagising mo sa
simbahan kita dadalhin."

"Bakit? Papatayin mo ako?"

"Oh no princess papatayin lang kita sa sarap, baka gusto mo kasing palitan ang
apelyido mo ng bago pwedeng pamalit ang apelyido ko mukhang bagay naman

sa iyo." At kumindat pa ito.

 "Xancho can you do me a favor?" malamig na tanong niya.

"Sure, what is it?" excited na tanong nito.

"Can you kill yourself this instance? As in now na?"

Isang malakas na halakhak ang narinig niyang lumabas sa bibig nito, it's a very
rich laugh that gives her a different kind of shiver. It's a delicious foreign
feeling that she feels from the tip of her toes to her head. Napansin niya ang pag-
iling nito as if he saw or heard something very amusing but didn't say a thing,
thanks to God. Muling natahimik silang dalawa hanggang sa magpull-over ito at
huminto sila sa tapat ng hindi siya pamilyar na lugar.

"Saan tayo?"

"Sa langit."

"Xancho."

Ngumisi ito sa kanya. "Princess Nica huwag mo masyadong banggitin ang pangalan ko
kinikilig ako."

"Buwisit ka."

Tumatawang bumaba ito sa kotse saka binuksan ang side niya, she hopped out and she
almost tripped when her feet suddenly gave up. Mukhang masyado siyang nasanay sa
pag-upo kaya bumigay ang tuhod niya.

"Easy." Nagmamadaling sinalo siya nito. Nakapulupot sa beywang niya ang dalawang
braso nito and they look like they are hugging. Namimintig ang binti niya kaya
hindi muna siya gumalaw. "Masarap ba sa bisig ko princess?"

"Stop calling me princess at hindi ako nagpapasarap sa bisig mo namimintig ang paa
ko." Napatingin ito sa kanyang binti.

"Nice."

"Huh?"

"Legs. Nice legs."

Kinuro niya ito pino na ikinasinghap nito. "Ikaw talaga hindi ka na mabiro pero
maganda talaga ang legs mo, ikaw na ang biniyayaan ng Diyos ng mga magagandang
katangian. May boobs ka na maganda pa ang legs mo maganda ka pa." she fought a
blush not to creep on her cheeks dahil sa mga papuri nito hindi lang siguro siya
sanay.

"Whatever." She dismissed him as she tried to relax her foot.

"Our first stop, welcome to the Blood compact shrine."

"Gusto ko sa Baclayon church." Iyon kasi ang una niyang gustong puntahan
nakalimutan niyang sabihin dito dahil mas inabala niya ang sarili sa hitsura nito.
Gusto kasi niyang magdasal muna para magkablessing naman ang araw niya.

"Iyon ang huling spot natin, dadalhin kita doon." Hindi na rin masama
makakapagpasalamat siya sa magagandang bagay na nangyari sa kanya nitong mga
nakaraang taon.
 He pushed her towards the shrine, nauna siya mas mabuti nalang at nauna siya dahil
naenjoy niya ang lugar ng siya lang. It's an old place, it wasn't really big and
the statues smells melanchonically old too but the idea that it's facing the sea
makes it more comforting. "This is where the blood compact happened between
Sikatuna and Miguel Lopez de Legaspi, an act that symbolizes peace and friendship
andn took place on March 16, 1565."

Napatingin siya kay Xancho akala niya ay memorized talaga nito ang facts ng lugar
pero nagbabasa lang naman pala ito ng brochure. "Ang galing ko ano?"

Tumaas naman ang kilay niya. "Binasa mo lang ang nasa brochure."

"Hindi ah."

"Magsisinungaling ka pa." sabay irap niya dito. Napailing na naman ito.

"You are different Nica, you are hybrid?"

"Huh?" Full English na iyon, iniisip na lang niya na baka matalino talaga ito
nagkataon lang na tinamad sa buhay kaya hindi naghanap ng mas maayos na trabaho.

"Kalahating tao at kalahating sirena."

"Maitanong ko lang sa iyo Xancho, ilang gallon na ba ng tubig alat ang nainom mo
at pakiramdam ko ay hindi ka na talaga titino?" asar na tanong niya dito. Kinuha
niya ang brochure dito at saka nagpatiuna. "Wala akong balak kilalanin kung sino
iyang mga estatwang iyan I want to tour the place."

"Aye! Aye! Captain!"

Pagkatapos nilang magpunta doon ay ang sunod nilang pinuntahan ay ang hanging
bridge. "Tawid tayo." Yaya nito sa kanya.

"No way!" takot siya sa heights.

"I see my princess Elsa is scared." Pang-aalaska nito sa kanya.

"I am not afraid."

"Then go with me." Umiling nalang siya habang nakatingin sa bridge na yari sa
steel cables and bamboo flooring. Nakita din niya ang iba pang turista na mukhang
enjoy sa pagtawid kaya lang sa bawat hakbang ng mga ito ay parang sumasayaw din ang
bridge. "Let's go." Hinawakan siya nito sa beywang at hinila. She plastered her
best poker face at mustered all her braveness and face him.

"Ayoko." Tanggi niya.

"Hindi kita bibitiwan hahawakan kitang mabuti." Sobrang higpit nga ng yakap nito
sa kanya.

"I don't want to die yet."

Tumawa ito sa sinabi niya, "Hindi ka mamamatay ganda kantahan mo lang ng let it go
para may sasalo sa iyong kutson na gawa sa ice."
 "Baliw." Tuluyan ng nawala ang takot niya sa kabaliwan ng lalaking ito. Pero kapit
na kapit talaga siya dito habang binabaybay nila ang nakakatakot na bridge na iyon.
Nakahinga lang siya ng maayos ng makarating sila sa kabilang panig ng bridge.

Pagkatapos niyang matakot sa Tigbao ay nagpunta naman sila sa Man-made forest sa

Bilar. At least doon hindi mainit dahil sa dami ng punong nakapaligid sa kanila.
Very refreshing ika nga nila, ang daming Mahogany tree.

"After this saan mo gustong pumunta?"

"Sa mga kakambal mo."

Kumunot ang noo nito sa kanya. "Wala ng mas gwapo pa sa akin."

Tiningnan lang niya ito mula ulo hanggang paa. "Are you sure? Baka mapahiya ka."

"Yes, I am pretty sure."

Gusto niyang matawa sa sandamakol na mukha nito ng sabihin niya kung sino ang
kamukha nito.

"Mas cute naman ako ng hindi hamak sa maliit na unggoy na ito." Reklamo nito
habang nakipag-eye to eye sa tarsier na nakadikit sa puno. "Saang bahagi naging
gwapo ang tarsier na ito?" reklamo nito.

"This is cute."

"Pero gwapo ako."

"Mas cute ang primate na ito keysa sa iyo, this is harmless."

"I am harmless." He insisted making her shake her head.

"Manyak ka." Pambihira talaga ang lalaking ito

ilang araw pa nga lang silang nagkakasama ay nailalabas na niya ang kung ano siya.
Iyong ideya sigurong pagkatapos ng Bohol escapade niya ay hindi na sila magkikita.

"Mas gwapo ako kainin ko iyang maliit na unggoy na iyan." Inis na pakli nito.

"Pati ang tarsier ay hindi mo pinapatos, oo na gwapo ka na." iniwan nalang niya
ang pobreng tarsier bago pa ito nakawin at kainin ni Xancho. Baliw talaga, pero mas
baliw siya dahil kinakausap niya ito.

"Iyana ng gusto kong marinig iyang pinupuri mo ako, purihin mo pa ako." Umandar na
naman ang kayabangan ng loko. "Mas lalo akong na-i-L sa iyo." She wants to thank
Diana for teaching her the different ways to understand some unadulterated words
dahil nagegets na niya ang mga pasimpleng bastos na sa salita ng lalaking kasama
niya.

"Mas gusto kong itulak ka sa chocolate hills."

"May energy ka pang itulak ako? Ako wala na, kumain muna tayo." Speaking of kain,
kape lang ang naubos niya kaninang umaga. Nakaramdam na rin siya ng gutom.

"Gutom na ako."

"Finally, nakakaramdam ka rin pala ng gutom."

 "Bakit hindi mo sinabing nagugutom ka na pala?"

"Because you are enjoying the place and I don't have the heart to interrupt your
happy tour." He explained and she just glared at him.

"Pansin ko kasing masaya ka habang nagtotour tayo Nica, mas natutuwa akong tingnan
na masaya ka keysa pansinin ang gutom ko." No more Miss, ma'am, queen or princess,
the janitor-bellboy-driver-tourguide is now calling her through

first name basis. Dapat na ba siyang ma-alarma dahil hindi naman niya magawang
magreklamo?

"Paano mo naman nalaman na masaya ako aber?"

"Even without the smile, I can sense it, I can feel it for some reason Nica."

"What-----ever."

Damn! Napahawak siya sa dibdib niya, this is really bad. Somehow her heart is
failty beating too fast and she can't even understand why. This is the first time
for her to feel this kind of feeling.

"Let's have a date ganda."

"Ayoko."

"Huwag ka ng masungit, friendly date lang naman."

"Okay."

"Pambihira na-friendzone na ako agad."

"Masakit mag-assume."

Napatingin lang ito sa kanya na hindi nawawala ang ngisi sa mga labi nito.

"I don't assume darling, I get what I want."

"How was your vacation?" natigilan siya sa tanong ni Hexel ng tawagan siya nito,
kagagaling lang nila sa loboc floating restaurant. Actually, sa bilis ng mga
pangyayari ng dumating sila dito ay hindi na niya alam kung ano ang nangyari basta
natagpuan nalang niya ang sariling nakaupo sa mesang iyon kaharap ang maraming
seafoods. Kung nasaan si Xancho? Bigla nalang itong nagwalk out sa kanya dahil sa
nag-away sila. Yup, she the customer and he, her guide were arguing about seafoods.
Para kasing krimen para dito na kumain siya ng ganoon and she loves seafoods and
sushis and Japanese foods.
She wants to eat seafoods but he forbid her

to eat it. Kaya sa inis niya ay umorder siya ng marami at kumain sa harap nito
habang ito naman ay hindi maipinta ang mukha na para bang nakagawa siya ng isang
napakalaking krimen.

Kung pati isda ay hindi pwedeng kainin sana hindi nalang sila hinuli at lahat ng
mangingisda ay irereklamo ng animal abuse. Dapat pati baboy, manok, kambing, baka
at kung anu-ano pang hayop na ginagawang pagkain ay hindi na kinakatay dahil sa
animal abuse. Masyadong OA lang ang lalaking iyon kaya iniwan siya as if naman
hahabulin pa niya iyon, kaya niyang bumalik sa hotel niya at mas kaya niyang
bayaran ang kinain niya. Ano pa at may unlimited budget siya care of her friends.
Kaya tinawagan niya si Hexel, she missed her friend a lot.

"Bakit parang bad trip ka? May nakaaway ka ba?" Tanging ito lang ang nakakawala
minsan ng init ng ulo niya. Malambing kasing magsalita ang kaibigan niya. "Sabihin
mo sa akin at ng mapagplanuhan na agad kung saan natin ililibing ang bangkay niya."

Napabuntong-hininga nalang siya sa sinabi nito. "Wala lang iyon may nakilala kasi
akong nakakapagpastress sa akin but I am okay now kasi wala na siya."

"Nag-enjoy ka ba sa bakasyon mo?"

"Oo naman, thank you for this. Pero hindi mo naman kailangang gawin ito eh pwede
naman akong matulog nalang sa bahay ng ilang araw, that's already a vacation for
me."

"I know how stressful your work is at hindi ka pwedeng mastress ng sobra kasi
nakakawala iyan ng ganda." Biro nito sa kabilang linya. Napatingin siya magandang
tanawin na nasa kanyang harapan. Sumakay siya ng motor single papunta

doon medyo uncomfortable siya compare sa kotse ni Xancho.

Nakakabingi din ang katahimikan para kasing siyang nasanay sa ingay nito... weird.

"Monica to Earth, earth to Monica." Untag ni Hex sa kanya.

"When are you coming back?" tanong niya dito upang maalis sa isip niya si Xancho.
"The girls already missed you."

"Bakit ikaw hindi mo ba ako namimiss?" pabirong pagtatampo nito.

"I am one of them."

"Aww, ang sweet mo talaga babe." Kung nasa harap lang niya ito malamang nabatukan
na niya si Hexel, palagi talaga siya nitong inaasar at tinatawag na babe. Sabi ng
mga kaibigan nila kahit na close sila kay Hexel ay may nararamdaman pa rin silang
takot dito lalo na kapag nagagalit, pero sa totoo lang wala naman siyang takot na
nararamdaman para sa kaibigan. Ang gaan-gaan ng loob niya dito lalo pa at parang
ate na rin niya ito, kapag may sakit siya dati ay ito ang nag-aalaga sa kanya at
alam nito kung kailan siya nahihirapan. Minsan nga ay natanong niya kung tomboy ba
ito dahil sa sobrang alaga nito sa kanya.

Noong dumating si Hexel sa buhay niya ay naging magaan nalang ang lahat ng bagay
sa kanya, para bang nagkaroon siya ng lucky charm. Kahit na noong bigla nalang
itong naglaho ay pakiramdam niya ay nasa paligid lang niya ito. Hindi niya ito
kinaibigan dahil sa may naibibigay ito sa kanya kahit na wala siyang maibigay kundi
ang loyalty niya at friendship niya na nanganib dahil sa nagawa niya four years
ago. Naging kaibigan niya ito dahil sa sobrang gaan ng loob niya sa kaibigan

and besides, she is still the same Hexel who gaves her that kind of understanding
and sweet smile when she was sick twenty years ago. Sa hospital kung saan niya
nakilala ang mga kaibigan niya, kung kailan siya natutong itago ang tunay na
nararamdaman niya dahil nakakapagod masaktan.

"Kain ka uuwi?" she asked seriously.

"Why? Missed me already?" tumawa ito sa kanya. "I missed you too babe."

"Tumigil ka nga Hexel, umuwi ka na."

"Sa tamang panahon Monica, I'll come back and when i'm back let's talk. I want to
tell you something very important." Seryosong sabi din nito.

"Bakit hindi mo nalang sabihin ngayon? Ano ba kasi iyon?"

"Something very important, hindi pwedeng sa cellphone lang dahil sobrang

importante."

"Kailan ka ba uuwi?"

"Take care Monica, please take good care and always stay safe."

"Okay..." hindi na siya nakapagsalita dahil naputol na ang linya, napatingin

nalang uli siya sa paligid habang iniisip pa rin kung ano ang gustong sabihin nito.
Napahikab siya dahil na rin sa ganda ng paligid ay nakaramdam siya ng antok. Mas
mabuti pa sigurong bumalik nalang siya sa kanyang hotel at doon matulog.

And when the call was cut she then remember Hexel's words about her long lost
cousin way back then, hindi niya alam kung bakit but her friend's words were like
knife that carve to her senses.

"May pinsan ka?" Takang tanong niya kay Hexel ng pumasok ito sa silid niya sa
kanilang dormitoryo. Kinausap

siya nito ng kung anu-ano hanggang sa mabanggit nito na may nawawala itong pinsan.

"Oo, may isang anak ang lola ko you knew her right?" siya lang ang may alam na si
Hexel ang apo ng may-ari ng Winhlan academy.

"Ang lola mo? Oo kilala ko siya so ano ang nangyari sa pinsan mo?"

"My cousin is a year and a half younger than me."

"Saan na siya ngayon?"

"Nawala kasi siya tinangay ng nanay niya."

"Hala bakit anong nangyari?"

Itiniklop niya ang libro na binabasa niya dahil nakuha nito ang pansin niya,
nacurious siya sa buhay ni Hexel because she knew she isn't ordinary kahit na
pinipiliti nitong ordinaryong tao lang talaga ito.

"Ang kwento ni lola ko si tito daw ay nainlove sa isang dalaga who happened to be
a daughter of a very rich Japanese businessman. Alagang-alaga ito dahil nag-iisang
anak lang na babae, maka-Romeo and Juliet ang story nila kasi ayaw ng Japanese
father ni tita na magkatuluyan sila ni tito. So they eloped at nagkaanak kaso ayon
nga, nahanap sila and then tito was killed nalaman nalang nina lola na namatay si
tito a week after the incident. Hindi na namin makita si tita, sabi nila dinala sa
Japan pero ng magpaimbestiga si lola wala naman daw doon, hanggang ngayon hinahanap
pa rin nila si tita at ang anak nilang babae."

Parang nakakatawa lang para kasing sa mga manga lang niya nababasa ang mga ganoong
kwento. Hindi siya mahilig sa mga manga pero

trip ni Ainsley iyon at pinipilit na ipabasa sa kanya.

"Bakit ayaw nila mayaman ang family niyo hindi ba?"

"Wala kasing dugong Japanese si tito, ang real mother nga ni tita ay namatay-
pinapatay dahil sa hindi matanggap ng mga ito na nahaluan ng ibang lahi ang pamilya
nila."

"Mabuti at tinanggap ang bata."

"Walang choice kasi may dugo ding Hapones si tita."

Nawala na sa isip niya na may test siya bukas dahil sa sinabi nito. "Ang saklap
naman, hinahanap niyo pa rin ba ang pinsan niyo?"

Ngumiti si Hexel sa kanya, that weird smile again na kapag nakikita niya ay hindi
niya alam kung ano ba talaga ang iniisip nito.

"Yes, naghahanap pa rin kami."

"Hindi pa nahahanap? Baka patay na iyon."

"That can't be dahil buhay na buhay siya."

"Nahanap niyo na nga?"

And then there's her smile again, that weird creepy smile. Nasanay na rin siya sa
mga ngiting iyon.

"Siguro."

"Sino?" napahikab siya at tuluyan ng napahiga sa kama niya, inaantok na rin siya.
Siya nga na puro aral lang ang inaatupag ay inaantok rin sabagay ala una na ng
madaling araw habang si Hexel pa kaya na tumutulong sa lola nito sa pagpapatakbo ng
buong academy and take note ang layo sa kurso nito ang trabaho nito. Hindi ba ito
napapagod. She is in a very deep sleep when she felt someone moving

somewhere near her.

"Kapag handa ka na Monica, kapag handa ka na."

 LIHIM siyang napamura ng bigla ng may malakas na katok siyang narinig sa labas ng
pintuan niya. Nagtalukbong siya ng kumot dahil sa sobrang ingay and when she looks
at the clock hanging on the wall ay napamura talaga siya, pasado ala una na ng
madaling araw sino naman ang matinong taong kakatok ng ganito kaaga.

"Damn! Buwisit! Ano ba iyan!?" naiinis na himutok niya saka tumayo at dahil lango
pa siya sa antok kaya binuksan niya agad ang pintuan. "Ano ba bakit ka ba
nangdidisturbo ng natutulog." Naiinis na tanong niya halos hindi na niya mabuksan
ang kanyang mga mata. She tried rubbing her eyes.

"Where the hell have you been Nica? I've been around the city searching for you!"
nagising siyang bigla sa lakas ng boses ng kumatok. Kumunot ang noo niya at saka
tiningnan ang lalaking nanigaw sa kanya.

"Sino naman ang nagsabing hanapin mo ako? Hoy, mister kung mang-iiwan ka huwag
mong isipin na may babalikan ka pa. Ano ako tanga? May paa ako kayang-kaya kong
maglakad kahit wala ka, kaya kong umuwi dito ng wala ka, nakakabuwisit ka."

Ibabalibag na sana nito ang pintuan ng bigla itong pumasok sa silid niya at ito na
mismo ang nagsara ng pintuan. Tuluyan ng nagising ang diwa niya sa biglang pagpasok
nito.

"Lumabas ka bago pa ako tumawag ng security guard." Banta niya dito.

He frustratedly sighed and then make his way towards

her, "Nica I know I was wrong, sorry," pagod na pagod na hingi nito ng paumanhin.
Sa tingin niya ay naistress nga ito sa paghahanap sa kanya base sa hitsura nito
ngayon. "Hindi kita dapat iniwan I was so stupid pero binalikan kita pero wala ka
na sa Loboc River kanina. No one knows where you are, nag-ikot-ikot ako sa mga
lugar na hindi pa natin napuntahan alam mo bang natakot ako sa pwedeng mangyari sa
iyo? Alam mo bang kung anu-anong senaryo ang pumasok sa isip ko?"

Nagkibit-balikat siya at saka mahinahon na naglakad papunta sa pintuan. "And whose

fault is that? Hindi ako ang parang bata na nakipagtalo dahil sa mga kinain ko, if
you don't want to eat fish huwag kang mandamay because I love seafoods. At minsan
lang akong makakain ng mga seafoods, respeto lang naman iyan. Maging sensitive ka
sa feelings ng iba, hindi ko man ipinapakita pero nagalit at nainis ako sa inakto
mo."

Tahimik na napatingin ito sa kanya kaya nagpatuloy nalang siya sa pagsasalita.

"Huwag mong asahan na hihintayin kita kung saan mo ako iniwan, malay ko ba kung
babalik ka nga hindi kita kilala. Alangan namang mabulok ako doon sa kahihintay sa
iyo, hindi na ako bata, nakaya kong magpunta dito sa lugar na ito kahit ang layo
Luzon at sigurado akong kaya ko rin na makabalik sa hotel na ito kung saan mo man
ako iniwan. I am not stupid, I have my brains with me." Turo niya sa utak niya.
"And I have my feet with me, which means I can think and walk anywhere I want to."

Dahil ginising siya nito sa kanyang pagkakatulog kaya nakatikim ito ng mahabang
lecture mula sa kanya. Nabubuwisit na siya

sa lalaking ito, akala mo naman kung sino hindi nga niya ito kilala.

"I am sorry."
 "Kung gusto mo talagang mapatawad kita lumabas ka sa silid ko, pumasok ka sa silid
mo matulog ka at alisin mo iyang agiw na nasa utak mo. Dahil ako inaantok at
napagod ako sa pamamasyal ko kanina." She opened the door for him to go out.
"Please lang."

Nagsimula na itong maglakad palabas ng pintuan pero bago ito pa ito lumabbas ay
tumingin muli ito sa kanya at dahil sa distansyang iyon ay napansin niya ang pagod
sa mukha nito.

"I am sorry again." At nanlulumong lumabas ng hotel room niya. She closes the door
and leaned her head on the door, she is still sleepy but she can't forget how tired
he looks because of her.

"Don't be guilty Monica kasalanan naman niya iyon, at walang nag-utos sa kanya na
hanapin ka. Pwede ka naman niyang tawagan-oo nga pala wala siyang number mo pero
pwede naman niyang tawagan ang front desk ng hotel alam naman nila kung nakabalik
ka na." nahahawa na siya sa kabaliwan ni Xancho and besides he is just one of the
unsignificant matter that she happened to bump in during her summer vacation, he is
nothing, isa lang itong janitor sa hotel na iyon.

<3 <3 <3

a/n: now babies, gusto kong humingi ng tawad dahil sa maling update na naipost ko.
This is supposedly saved as a draft hindi ko alam kung bakit napublished siya. Sa
totoo lang baka namali ako ng pindot, kaninang umaga kasi nagsulat ako ng draft sa
phone ko habang naghihintay ng masasakyan at ng makahanap na ako ay isinave ko siya
pero published pala ngayon ko lang napansin hindi ko kasi nabasa ang mga comments
dahil sa busy kami kanina sa general meeting namin with all the department of
education officials all over our city. Hindi ko pwedeng i-on ang data ng phone ko
dahil mabilis madrain ang battery ng cellphone ko at hindi ko dala ang aking power
bank at sure akong hanggang hapon kami dun kaya nakatago lang din si cp sa bag ko.
Pasensya na talaga but nevertheless thank you for patiently waiting babies. Sige
enjoy muna natin ang kalandian ni Xancho.

STATUS UPDATE: Drained.

PPS: Just got our Robotics kit, yay! I'm so happy, finally our school kahit na
public siya can enjoy the privilege of assembling robots and program its movement.
Bansai!

=================

Chapter Five

Chapter Five
 IT'S already late when he woke up, parang pinompyang ang ulo niya sa sakit dahil
matagal siyang nakatulog kaninang madaling araw. He groaned loudly when he realized
that he was still wearing the same clothes he was wearing yesterday. Hindi na niya
naisipang magbihis dahil sa pagod at frustrations.

Inaamin naman niyang nainis talaga siya and then he remembers Nica, they are two
different people. He who doesn't eat fish and seafoods and she who loves it. Damn
that woman! Ilang araw pa nga lang silang nagkakilala pero naiistress na siya ng
ganito. Kung bakit ba kasi siya ang naisipan ni Bud na ibigay sa kanya, there are
other women out there who are willing to give in with just a smile. Unlike most of
his friends he also has his own fair share of women of went in and out of his bed
but he is rather discrete about it. Lalaki siya and he have needs and he is quite
proud to tell that even though he likes women on his bed he never ignored their
needs as well. At wala pa siyang babaeng hindi ginusto na hindi niya nakukuha ang
pinakamahabang panahon na may sinuyo siya ay umabot ng isang araw and now here's
some frozen heart woman who didn't even try to please him. Kapag sinabi niyang ayaw
niya sa isang bagay dati mabilis na sumusunod ang mga babae sa kanya pero si Nica,
kakaiba siya.

Nalilito na siya he wanted to have her and he wanted not to have her but he wants
to win and winning requires taking her to bed and he wants her to bed. Gusto niyang
ipakita dito na siya ang

boss at siya ang masusunod. Gusto niyang Makita na nag-iiba ang ekspresyon ng
maganda nitong mukha, gusto niyang makitang nahihirapan ito sa sarap and he can do
that. That sweet torturoust pleasure. He wants to break that woman's cold façade
that would be his greatest achievement so far and after that he will be kind enough
to tell her everything. That he only want her to bed and he is not a janitor nor a
bellboy and a driver or he can quietly go back to the sea.

But before that he needs to get her number for future purposes.

Tumayo na siya at papasok na sana ng banyo ng magring ang kanyang cellphone.

Tinaggap niya ang tawag at agad na napakunot ng noo ng marinig ang boses ni Bud sa
kabilang linya. Balak sana niyang hindi ito kausapin pero halatang trip din nito na
mang-asar umagang-umaga.

"'Tol."

"Hindi kita kapatid Bud, isa lang ang kapatid ko at si ate Xyxy lang iyon."

"Mukhang mali ang gising mo tulog ka ulit."

"Fuck you."

"Sorry dude babae lang ang pinapatulan ko kahit gwapo ka mas gwapo naman ako kaya
I decline the offer." Nasapo niya ang ulo niya dahil kumikirot na iyon. "Just
kidding Baste, how's the girl."

"May pangalan siya, her name is Nica." Narinig niya ang pagsipol nito sa kabilang
linya. "Stop that."

"Her name is Nica, sounds familiar."

"I'll disconnect the call."

"Huwag muna kwento ka muna pare, nakuha mo na?"

"No!" pasigaw na sagot niya dito, there is a sudden

annoying feeling when Bud asked him that question.

"Ganyan ka na pala kahina ngayon Baste? Kinakahiya kitang kaibigan pero-sige

ipagpatuloy mo lang iyan, alam ko na kasi ang sunod na escapade ko. When I got your
yatch."

"I'll win the game, I'll have her at the end of the week."

"Good luck buddy." And he disconnected the call, nasapo nalang niya ang ulo niya.
Bakit ba masyadong excited ang taong iyon marami pa siyang araw, he still has four
days.

Naligo siya at saka bumaba sa coffee shop na nasa ibaba lang hotel, he needs a cup
of dark and unsweetened coffee to wake his senses. Kailangan niyang habulin ulit
ang babaeng iyon, bakit ba kailangan nitong maging pahirap sa kanya. She could have
submitted to him, sisiguraduhin naman niyang may parte din ito. She can visit his
future resort for free and he will even give her a spare key okay na siguro iyon.
Mamaya na rin niya isusuot ang janitor uniform niya, everyone in the hotel were
informed about his janitor-escapade at pinapasabi sa lahat na hindi pwedeng malaman
ng kung sino na hindi siya tunay na janitor.

Kahapon ay nagawa niyang mailipat ang schedule ng tour, gusto niyang masolo lang
ang babaeng iyon pero sa bandang huli nag-away lang sila.

"Here's your coffee Sir." Hindi niya sinulyapan ang waitress na nagdala sa kanya
ng kape kahit na alam niya kung ano ang tono ng pananalita nito. He is not
interested, isang babae lang ang nakakakuha ng kanyang interes at ang babaeng iyon
ay kasalukuyang nasa dalampasigan at naglalakad sa

buhangin.

He is sipping his coffee and since the distance isn't really that far kaya
nakikita niya mula doon si Nica, sigurado siyang si Nica iyon kahit nakaside view.
She looks so gorgeous with her floral flowing dress and a cute smile on her face---
smile? Did she smile?

Ikinurap niya ang kanyang mga mata upang tingnan uli kung tama ba ang nakita niya,
and he wasn't wrong she was smiling. Ngumingiti ito! Agad siyang napahawak sa
dibdib niya, bigla nalang kasing kumabog iyon habang nakatingin sa mukha nito mula
sa malayo. Alam niyang maganda na ang babaeng iyon pero hindi niya alam na may mas
igaganda pa pala iyon. She looks so young, free and innocent that makes his heart
skip a beat and pound like a rock drumbeat.

"May gusto pa po ba kayo Sir?" tanong uli ng waiter.

"Yes." Sagot niya. "I want her, can I order her?"

"Ah, eh, sorry po." Umalis na ang waitress pero ang tibok ng puso niya hindi pa
rin naalis, delikado--- she is a danger but hell with it, lahat ng delikado
masarap. At ang lalaking lumalapit ngayon kay Nica delikado din ang buhay niya
ngayon, pwede niya itong ipakain sa pating, nope, he is not worth it, sa piranha
nalang.
"PATINGIN." She rolled her eyes and let Chloe see her in her two piece bikini.
Pangatlong araw na niya sa Bohol at dahil sa nangyaring aksidente kahapon kaya
hindi siya nakapasyal sa buong lugar. Balak sana niyang mag-enjoy at itour ang
buong lugar tapos ay bibili siya ng mga pasalubong para sa mga kapatid at sa

mga kaibigan niya.

"Goodness bagay na bagay sa iyo ang blue." Chloe being the designer herself loves
to dress them like dolls at dahil sa libre kaya kinukuha na rin niya sayang ang
grasya. Sa kanilang lahat ay siya ang pinakawalang-wala, wala siyang maioffer sa
mga kaibigan niya kundi ang kanyang time and understanding. Kapag mayaman na siya
ay saka na niya babayaran ang mga ito.

"Okay na iyan marami ka ng mabibingwit na boys diyan." Narinig niyang singit ni

Monique na nakisali sa skype call nila. "Just look at those boobs."

Nahihiyang tinakpan niya ang kanyang dibdib, hindi naman talaga iyon malaki
nagmumukha lang malaki dahil sa maliit ang katawan niya.

"Huwag mong takpan friend maraming luluwa ang mga mata diyan if I know marami ang
hindi makakatulog mamayang gabi kaya ingat and lock the door." Inambahan lang niya
ng suntok si Diana Rose sa pasimpleng kaberdehan nito.

"Bababa na ako."

"Irarampa mo na ba ang sexy body mo? Take some pictures and post it on Instagram
okay?"

Mukhang kompleto ang buong barkada sa Little Devil's may meeting siguro. "Uy, wait
lang mas maganda pa rin kung galing mismo sa lalaki ang comments." Si Zyrene,
"Heinz, tingnan mo nga ito nakatwo piece si Monica tingnan mo kung maganda ba ang
kulay-- arayy!" mabuti nga... muntik na siyang atakehin sa puso ng hilahin nalang
nitong bigla ang pobreng kapatid ni Crischelle mabuti nalang at hindi ito tumingin
at marahang hinampas sa ulo si Zyrene ang tray. Pambihira talaga ang mga kaibigan
niya.

"Wala si Gette kasi inaalagaan ang mga kapatid mo kaya enjoy ka lang diyan rest
assured your brothers and sisters are in good hands. And if you feel a bit awkward
isuot mo nalang iyong summer dress na pair niyang two piece mo."

"Pakausap kay Mo-." Tuluyan ng nawala sa screen ang mga kaibigan niya dahil
naiturn off na niya agad. Tiningnan niya ang sarili sa salamin, hindi naman malaswa
kaya okay siguro itong isuot. At hindi nya kukunan ang sarili para ipost sa
Instagram, wala siyang Instagram may facebook nga lang siya dahil ginawa ni Karylle
noong minsang mainis ito sa kaya dahil hindi daw nito natatag ang pictures nitong
puro sarili lang naman nito ang pangalan niya. Ginawan siya nito ng account, hindi
siya mahilig sa mga social media. Kapag nakabukas ang internet sa bahay ay kung
hindi school works ay nagsesearch lang siya ng lessons tapos ay aalis na.

Sinuot niya ang sinabing blue na summer dress na hanggang kalahati lang ng hita
niya ang haba and her slippers. Lalabas na sana siya ng magring ang kanyang
cellphone, nanay niya ang tumawag.
 "Nay?"

"Kumusta ka na Monica, okay ka lang ba diyan?"

"Opo, kumusta na po kayo ni tatay."

"Heto okay lang naman kami, inaasikaso mo bang mabuti ang mga kapatid mo? Ikaw,
inaasikaso mo ba ang sarili mo?"

May edad na ang tatay at nanay niya, gusto sana niya itong dalhin sa Maynila upang
makasama nila pero umayaw ang dalawa. Sinabi nilang mas gusto daw ng mga ito na sa
probinsya manirahan, ng magsimula na siyang magtrabaho

ay hindi na niya pinagtrabaho ang mga ito sa bukid. Pinapadalhan niya ng pera mula
sa kanyang sahod habang inaalagaan ito ng isa pa niyang kapatid, mas matanda sa
kanila ang panganay nila. Nasa late thirties na ito kaya mas minabuti nitong sa
probinsya na rin tumira upang may makasama ang kanilang mga magulang.

"Mabuti naman po sila nanay, kayo po ni tatay at ni ate?"

"Mabuti naman kami dito, inatake ng rayuma ang tatay mo dahil hindi nagpapigil at
talagang nagtrabaho sa bukid kaya ayon. Pero okay na siya dahil nakainom na siya ng
gamot." Ngumiti siya sa kanyang narinig, mabuti naman at okay lang ito.

"Anak,"

"Po?"

"Kung pagod ka ng alagaan ang mga kapatid mo pwede mo silang iuwi dito sa
probinsya at kami na ang mag-aalaga sa kanila. Dalaga ka pa-."

"Nay, hindi ako mapapagod na alagaan ang mga kapatid ko. Kayo nga hindi naman kayo
napagod na alagaan ako kahit hindi niyo ako tunay na anak."

Iyon ang totoo, hindi siya tunay na anak ng kanyang nanay at tatay. Ang sinabi
lang ng kanyang tatay ay anak daw siya ng kapatid nito na namatay dahil sa
panganganak, ang tunay na anak lang nito ay ang ate na naiwan sa probinsya. Ang mga
tinuturing niyang kapatid ngayon, hindi rin niya tunay na kadugo. Pero sinabi din
ng mga ito na nakita siya ng kanyang mga magulang sa harap ng bahay ng mga ito,
iniwan siya doon ng kung sinuman. Si Norman ay anak ng ate niya sa dati nitong
nobyo, nabuntis ito na sobrang bata pa nito. At inangkin ng nanay at tatay nila na
anak nito kahit na apo na talaga nito

ang bata, si Aycie naman ay iniwan sa harap ng bahay nila sa probinsya. Walang may
alam kung sino ang mga magulang nito, sinubukan nilang ihabilin sa bahay ampunan
pero hindi kinaya ng konsensya nila kaya inalagaan na rin nila at tinuring na tunay
na kapatid.

Si Emmanuel, ang sabi lang ng tatay nila ay nakita nila ang bata sa gitna ng
palayan at tulad ni Aycie wala ding gustong umangkin sa bata. At si Yoona, anak daw
ng kapitbahay nila sa probinsya. Umalis ang nanay nito at sinabing babalikan daw
ang anak pero hindi na nagpakita pa.

At kahit na sabihing hindi niya tunay na kadugo ang mga ito sa loob-loob niya,
totoong pamilya na niya ang mga ito. Ganito siguro kapag alam mong nag-iisa ka,
iyong hindi moa lam kung saan ka nanggaling at kung sino ang tunay na pamilya mo,
maghahanap ka ng mga tao kahit na hindi mo kadugo na bubuo sa iyo.
 Siguro sa loob-loob niya, gusto niyang magkaroon ng isang bagay na wala siya at
iyon ay ang pamilya niya.

Iyong ibang nabiyayaan ng kompletong pamilya ay halos hindi na pinapansin ang mga
magulang at mga kapatid nila. Samantalang siya na wala, ginagawa ang lahat para
lang mabuo ang kung ano ang meron siya ngayon.

"Monica, kung dumating ang oras na gusto mong hanapin ang tunay mong pamilya huwag
mong pigilan ang gusto mo."

Kahit hindi niya ito kaharap ay umiling siya. "Hindi na po kailangan nanay, iyong
ideyang hindi nila ako hinanap sa loob ng halos dalawapu't anim na tao sapat na
para malaman kong hindi talaga nila ako kailangan. Sapat na sa akin na may nanay

at tatay akong mahal na mahal ako, may ate din ako at mga nakababatang kapatid na
kahit hindi ko kadugo ay sigurado akong mamahalin ako ng buong puso. Mas mabuting
sa inyo ko ibubuhos ang lahat ng meron ako keysa sa maghanap ng mga taong bata pa
lang ako ay ayaw na sa akin."

Narinig niyang bumuntong-hininga ito. "Baka may rason sila Monica."

"Kung anuman iyon huli na ang lahat, sige nay wala kasi ako sa Maynila ngayon.
Kapag nakabalik na ako ay tatawagan ko ulit kayo para marinig niyo ang boses ng mga
kapatid ko, ang laki-laki na ni Yoona."

"Sige anak, ingat ka."

"Opo," after ending the call she look for a nice long dress to cover herself.
Gusto lang niyang mamasyal sa buong hotel mamayang gabi na siya maliligo dahil
mainit. After what happened last night hindi na muna niya gustong Makita si Xancho.
The way he reacts, the way he talks, he is really different. It reminds her of
something-her eyes suddenly widened when she realized something. Xancho-Baste-that
man whom she met four years ago.

Bigla siyang napaupo at napatingin sa kanyang paligid na nakakunot ang noo, hindi
niya maalala ang mukha ng lalaking iyon. Hindi siya maaalahanin sa mukha pero
naaalala niya ang mga nangyari. Xancho and Baste, two different names at saka
mayaman ang lalaking iyon samantalang ang kilala niya ngayon ay isang janitor lang
na mukhang mayaman at matatas mag-English.

"They are two different people Monica." She closed her lips tightly, baka
nagkakamali lang talaga siya. Impossibleng maging magkatulad

ang dalawang iyon. Upang mawala sa isip niya ang bagay na iyon ay agad siyang
bumaba at nagpunta sa may dagat. Naiisip lang niya na magkatulad ang dalawa dahil
sa guilty feeling na nararamdaman niya kapag naalala niyang siya ang dahilan kung
bakit may mga balitang gumugulo sa kanila ngayon.

Kung anuman ang iniisip niya kanina ay bigla ngang naglaho ng Makita ang ganda ng
buong lugar. The place is too gorgeous and marvelous not to admire parang natutunaw
ang puso niya habang nakatitig sa magandang kulay ng dagat. It's perfection kaya
siguro hindi niya napigilan ang sariling mapangiti. Her feet were playing with the
waves and the sand-.

"Hi, miss." Tiningnan niya ang bumati sa kanya dalawang foreigner. "Are you alone?
Do have some time-."

"No, I am not alone. I am with my husband and we are on our honeymoon." Bakas sa
mukha ng nagtanong ang disappointment sa sinabi niya.
 "Oh, I thought you are single."

"No, I am not."

"My wife said she is not single," an arm rope around her waist. "And I don't want
anyone to approach her without my permission."

"Sorry dude we thought she is alone and you are very lucky to have her as your
wife she is very beautiful." Tumango lang ang katabi niya, iyong iniisip niya
kanina biglang bumalik sa isip niya. That voice, that face-no-impossible talaga.
That can't be.

"Noted." Umalis na ang dalawa at naiwan na sila.

"Pumili ka, two minus two or five minus five or ten minus ten." Nakatingin lang
siya sa malayo habang sinasabi

iyon.

"Huh?"

"Pumili ka, dalawang kamay ang puputulin ko, limang daliri o sampung daliri.
Dali,"

"For what?"

"Kapag hind mo pa ako binitiwan sisiguraduhin kang wala ka ng kamay dahil

ipapakain ko sa mga sharks." Mabilis naman nitong binawi ang braso nitong nakadikit
sa kanya.

"Sorry." Mabilis niyang iniwan ito doon. "Sandali lang Nica, hanggang ngayon hindi
mo pa rin ba ako napapatawad?" habol nito sa kanya.

"Okay na huwag mo nalang akong sundan."

"Susundan pa rin kita."

"Puwes hindi pa kita napapatawad." Dahil sa bilis ng kanyang paglalakad ay hindi

niya napansin ang nakausling shell sa buhanginan kaya muntik na siyang matumba
mabuti nalang at nasa tabi agad niya ito. Dumadami na ang utang niya dito pero
hindi niya iyon sasabihin.

"Please?"

"No!"

Her heart is pounding na para bang nasa isang fiesta siya parang may speaker ang
puso niya. Tatlong araw pa lang niyang nakikilala ang lalaking ito pero nag-iiba na
ang tono ng puso niya.

"Gusto mong magswimming? Mainit ngayon you can freeze hell."

"Gusto ko pero gusto kong wala akong kasama."

"Sasamahan kita."

"Alone, I want to swim alone."

 "Boring iyon."

"Bakit ka ba nandito? Wala ka bang trabaho?"

Kumunot ang noo nito sa tanong niya pero agad din naman na ngumisi. "Trabaho? Day
off ko ngayon kaya pwede akong mamasyal sa buong hotel

pero pwede din akong magsideline ng pagiging life guard." May isa na naman itong
pwedeng mailagay sa resume nito, life guard na naman. "Magaling akong lumangoy,
kahit hindi dagat ay kaya kong sisirin magaling talaga akong manisid."

"Bakit ba lahat ng sinasabi mo pakiramdam ko may double meaning?" ngumisi naman

ito sa kanya. "I want to swim and you-you work, huwag mo akong lapitan kahit na
malunod na ako." Utos niya pa dito.

"Hindi ko kaya pakiramdam ko kasi ikaw si positive."

"Positive?"

"Yup, at ako si negative kahit gaano pa tayo paglayuin still same charges
attracts."

She rolled her eyes and leave him alone, nakasuot na siya ng kanyang two piece and
she is pretty sure na walang mga students niya na makakita sa kanya dahil hindi rin
naman siya magpipicture kaya siguro gagawin niya ang sinabi nito. She is going to
freeze his brain, it's summer and it is really damn hot and will make sure he will
be burning in hell after this.

She is confident with her body at alam din niya kung paano mang-akit hindi nga
lang niya ginagawa but her friends told her a lot of ways parang baliw lang. Malay
ba niyang magagamit talaga niya ang mga iyon para mapaalis ang lalaking ito.

Diana told her some techniques to make a guy want a woman, a bit dangerous on her
part pero dahhil sa dami ng tao na nandito sa resort hindi naman siguro siya
mapapahamak. Gusto lang niyang paalisin ang lalaki upang makahanap siya ng oras na
mapag-isa. Kaya nga may bakasyon para sa soul searching, hindi siya nagbakasyon

para makahanap ng lalaking mang-iinis sa kanya ng labis-labis. At iinisin niya ang

lalaking iyan she will make sure he will have his hard time dahil hindi siya
mananalo dito sa pang-iinis, he is too good for that.

She will reverse the card. She will play the game. Siya naman ngayon ang
magpapahirap dito. She is slowly untying the strings of her long dress and let it
slide to her bottom to show her twopiece blue bikini. A smile almost creep from her
lips when she saw his eyes widened but pretended like she didn't see his
expression.

Humarap siya sa dagat upang makita naman nito ang likod niya at saka hinawi ang
kanyang mahabang buhok sa kabilang balikat upang mabigyan ito ng full-view sa
kanyang assets. Isinuot niya ang kanyang sunnies dahil wala pa siyang balak
magswimming masyado pang mainit, ibibilad muna niya ang kanyang katawan sa araw.

There is a beach lounge beside her, humiga siya doon kaya mas lalong na-emphasize
ang katawan niya. She is enjoying the heat of the sun when someone blocked it from
her sight and who else would do that?

"I told you to stay away from me." Malamig na taboy niya dito pero nagulat siya sa
sunod nitong ginawa. Hinubad nito ang shirt na suot nito he is now revealing his
well-sculptured beach body. Kapag si Diana ang nasa lugar niya siguradong
sasambahin na nito ang katawan nito, kaya pala nagsusuot ang mga tao ng shades
kapag nasa beach. Aside sa gamit nitong pangprotekta sa init ng araw ay pwede
nilang itago na nakikitingin na pala sila sa may magagandang katawan. No wonder
lahat ng babaeng nandoon

sa may beach ay biglang napatingin kay Xancho, siya naman ay nagkibit-balikat lang
pretending that she isn't affected by his body. But every inch of her femininity
which she wants to avoid is telling her to have a hold on him.

"Let's go princess the sea is waiting for us." Hinila siya nito paupo at saka
hinila upang makatayo siya.

"What-no!"

"Let's go." Pakiramdam niya ay ibang tao ang nakikita niya ngayon. Nang maramdaman
nito ang tubig ay binitiwan siya nito at saka nagdive sa dagat, in fairness to him
he knew how to swim samantalang siya walang alam na langoy, takot siya sa malalalim
na parte ng dagat. The only thing she loves about sea are the fishes, the shrimps,
the oysters and all the sea foods in the world. She loves seafoods.

"Tingnan mo ang hot niya, siya ang dahilan kung bakit sobrang init ng panahon."

"True ateng, kagwapo naman lang pwede mangayo ta ug number."

"Oh my gosh, he's really handsome and cute. I wonder if he is still single I don't
mind if he will stay in our hotel room tonight."

Tiningnan niya ang mga babaeng nagbubulungan habang nakatingin kay Xancho na
umahon sa dagat, goodness gracious kahit na sinong babae yelo man o hindi ay
matutunaw habang nakatitig dito. The world is really unfair for creating someone
like him kahit na foreigners ay mukhang nabighani sa lalaking iyan.

"Is he single?"

"She is with someone."

At dahil sa kanyang direksyon ang mga mata

nito kaya sa kanya napatingin ang mga babaeng ang main topic ay ang hotness nito.

"Hey, princess. Why don't you neutralize the hotness with your coldness?"

Nakatingin ito sa kanya mula ulo hanggang paa, she can't blame him dahil kung ano
ang naging reaksyon ng mga babae ng ito ang nagdive sa dagat ay ganoon din ang
reaksyon ng mag guests na lalaki ng makita siya. Dahan-dahan siyang naglakad
papunta sa tubig, dahan-dahan lang dahil mabigat sa paa ang buhangin baka madapa pa
siya.

When she reached the shore ay lumingon lang siya dito, weird, he is still looking
at her with those surprised look-rather-he is looking at a part of her body. Saka
niya naalala na may marka pala siya sa likod niya, sa gitnang bahagi, sa ibaba ng
leeg niya sa likod ay may balat siya, hugis serena. Wala iyon dati, aksidente kasi
siyang napaso ng tumama ang likod niya sa hawakan ng kaserola dahil sa dami niyang
ginagawa. Nakasando lang siya na mababa ang likod ng mga panahon na iyon kaya hindi
na nawala ang marka. Pero sabi naman ni Norman nagmukha lang daw iiyong design sa
likod niya dahil sa cute na hugis ng paso niya.

Lumusong siya sa tubig at dahil hindi pa masyadong mainit ang araw kaya malamig
ang tubig kahit na sobrang init na ng lupa. Nasarapan siya sa tubig dagat kaya
nakalimutan niyang may kasama pala siya at may plano pala siya. Dahil hindi siya
bihasa sa paglangoy kaya lulubog at lilitaw lang ang drama niya sa dagat.

"Whoa!" nasipa niya ang kung sinumang humawak sa binti niya dahil sa gulat.

"Kahit nagugulat ka hindi

man lang nagbabago ang facial expression mo?" palatak ni Xancho. "But I must admit
you are damn so sexy with your two piece bikini."

"And why are you here?"

"Don't you know I am the king of the sea and you little princess, you obviously
don't know how to swim." Umakyat sa pisngi niya ang dugo mula sa kanyang katawan
papunta sa kanyang pisngi dahil sa sinabi nito.

"I am not swimming but it doesn't mean I don't know how to swim." She denied.

Tumawa lang ito. "I've been with the sea for years princess at alam ko kung sino
ang marunong sa hindi marunong lumangoy."

"Stop looking at my breast you idiot."

"Ang unfair mo talaga, nagsuot ka ng ganyan pero ayaw mo akong payagan na tingnan
ang gusto mong ipakita." Mas lalo siyang nainis sa sinabi nito, may tama naman kasi
ito. "Kung ayaw mong makita ko iyan huwag mong ipakita dahil lalaki lang ako may
kahinaan din."

"Lalaki ka nga, manyak."

"Iba ang manyak sa nag-aappreciate, tinitingnan ko lang kasi nasa harap ko na."
hindi niya inaasahan ang sunod na ginawa nito dahil sa bilis ng mga pangyayari.
Hinapit nito ang beywang niya at mahihiya ang tubig na dumaan sa pagitan nila sa
sobrang lapit nila, she can even feel his hardness beneath her. "Feel it? That's
your effect on me princess."

Kalma lang Monica, sanay ka na sa mga batang siraulo and he is not an exemption.

"Bitiw." Mahina ngunit madiin na utos niya dito.

"Paano kung ayoko?"nakakalokong tanong ng

lalaki. Kaya ang ginawa niya, na hindi rin niya akalain na magagawa niya at sa
tingin niya ay ang pinakahuling bagay na gagawin niya--- kumapit siya sa braso nito
at tumingkayad hanggang sa maabot na ng bibig niya ang balikat ng lalaki, inilapit
niya ang bibig niya sa balikat nito, sa may bandang leeg at kinagat ito doon ng
madiin. Nalasahan pa niya ang tubig alat sa balat nito pero mas inintindi niya ang
pagkagat niya dito.

Akala niya ay effective pero habang dumidiin ang pagkagat niya dito ay mas lalong
humihigpit ang yakap nito sa kanya and the next thing he did is the worst. Gumanti
ang loko dahil naramdaman din niya ang ngipin nito sa leeg niya at ang mainit na
hininga nito, she is waiting for him to bite her kaya lang iba ang ginawa nito, he
suck that part of her skin giving her different sensations that stirs her body to
the edge.

Siya na mismo ang bumitaw sa pagkakagat niya at itinulak ito pero sobrang higpit
na talaga ang yakap nito sa kanya and she can't scream as well dahil natatakot siya
na baka ano ang lumabas sa bibig niya kapag binuksan niya iyon.
 "There." Marahan nitong tinapik ang leeg niya na may marka na siguro ngayon. "I
made a kiss mark here that proves you are already mine." At isang malakas na sampal
ang naigawad niya sa pisngi nito na ikinagulat nito, agad siyang tumalikod at
pumasok sa hotel. Nakalimutan na niya ang mga gamit na bitbit niya dahil sa
pagmamadali niyang makaalis sa harap nito. Damn that guy!

ILANG ORAS na siya sa ilalim

ng shower pero hindi pa rin humuhupa at lumambot ang dapat lumambot. Kailangan na
niyang maglagay ng ice doon, damn that ice princess! Ipinkit niya ang mga mata para
lang muling mapaungol dahil sumasakit na ang katawan niya sa kakaisip sa babaeng
iyon.

Masakit ang balikat niyang nakagat nito, he saw her teeth mark there. Pero mas
malakas pa rin ang epekto ng ginawa niya kanina, her body, it feels so soft and her
skin so soft. His lips and his tongue that licks her salty and sweet skin and made
that mark which she can't hide he can't forget those.

"Damn! It hurts." Bulong niya dahil ang lakas ng epekto ng babaeng iyon sa katawan
niya, he needs to find someone who can help him release his lust towards her. Ayaw
niyang matalo sa pustahan, mananalo siya he can gain control over his lustful
bodily needs.

Ilang oras siyang nanatili sa loob ng shower room at nakapag-order na rin siya ng
ice, oras ang tinagal niya. Napagod siyang bigla sa ginawa niya sa loob ng banyo,
kulang nalang ay dasalan niya ang parteng iyon ng katawan niya para lang makatulog.
Nakaupo siya sa couch habang umiinom ng alak at inalala ang nangyari kanina.

That mark on her skin, a mermaid... naalala niya ang sinabi ng kapatid niya dati.
His soulmate will bear a mermaid mark and she had that mark on her back. Pero wala
siyang pakialam sa mark na iyon ang tanging pakialam niya ay gusto niyang makuha si
Nica, have her, bed her and then he is going to keep his yatch and will have Bud's
villa which he really wants. This is supposedly a game and he should be in control.

He just can't accept the fact that he loses his composure and even stayed inside
the bathroom because of her.

"Nagsisimula pa lang tayo princess Nica, tomorrow I will make sure you'll be
mine." He promised to himself. Hindi siya aalis sa lugar na iyon hangga't hindi
niya naaangkin ang babaeng iyon, whether she is that woman from four years ago or
not he needs to have her.

Yes, Nica is already a need.

She is not a want anymore.

 Need.

<3 <3 <3

a/n: the thing is don't play fire with fire someone will get burn

=================

Chapter Six

Chapter Six

Kahit anong gawin niyang kiskis sa leeg niya na may pulang marka ay hindi pa rin
mawala, ramdam pa rin niya ang kakaibang kilabot na dala ng labi nito sa kanya, and
his tongue. Napakagat siya ng labi nanginginig pa rin ang buong katawan niya sa
ginawang iyon ng lalaki. How can a mere janitor affect her this way it's too much
for her to handle.

Pagkatapos niyang maligo ay agad siyang nagpahinga, hindi siya lumabas sa kanyang
silid dahil natatakot siyang makasalubong na naman ang walang kwentang lalaking
iyon. Natatakot siyang baka ano na naman ang gawin nito sa kanya at hindi niya
magawang labanan dahil aminin man niya o hindi ay gusto din niya.

Sa pang-apat na araw ay hindi siya lumabas sa kanyang silid, nag-enjoy na lamang

siya sa pagtulog. Sa totoo lang gusto na niyang umuwi at umalis sa lugar na iyon
ayaw na niyang makagawa ng masama. Nakagawian na rin niyang mag-order sa room
service.

"Wait!" sigaw niya ng marinig niya ang bell sa room niya, that's the room service
dahil katatawag lang ng mga ito sa kanya. She opened the door--.
 "Room service miss." Nag-isang linya ang mga labi niya habang nakatingin kay
Xancho na may dala ng cart. "Napagalitan na ako ng boss ko nakita kasi niya ang
ginawa ko sa iyo kailangan kong humingi ng tawad para hindi ako mawalan ng
trabaho." Bumalik na ito sa dating uniform nito and his nerd look.

"Ibalik mo na iyan hindi pala ako gutom."

"No! Kumain ka please." Natatarantang pigil nito sa kanya. "I will be good I
promise basta kumain ka lang don't risk your health

because of me."

"Hindi talaga ako gutom-."

"I am sorry." He uttered. "Pasensya na sa nagawa ko." Napatingin ito sa kanyang

leeg. "Sana mapatawad mo ako." Sincere na hingi nito ng tawad sa kanya. Napailing
lang siya at isasara sana ang pinto.

"Go away, Xancho."

Isinara niya ang pintuan pero hindi naman siya umalis sa likod pakiramdam kasi
niya ay naging masyado siyang harsh. May narinig siyang maliliit na katok sa
kabilang pinto kasabay ng pagkatok din nito sa puso niya.

"Gusto mo bang gumawa ng taong niyebe?" at sa halip na magdrama ay hindi niya

napigilan ang sarili niyang matawa sa tanong nito sa kabilang pinto. Naitranslate
nito ang 'Do you wanna build a snowman' ng Frozen. Binuksan niya ang pintuan at
saka tiningnan ng masama ang lalaki na nakangiti sa kanya, he had this apologetic
smile on his face making him look boyish and innocent as hell. "Foods?"

"Ipasok mo iyan dito." At linuwagan ang pagkakabukas ng pintuan. Kung sinuman ang
mga magulang ng lalaking ito they surely made it sure na gagawa sila ng anak na
sobrang iresistable. Hindi yata niya magawang magalit dito ng matagal-siya pa na
mahilig magkimkim ng sama ng loob.

"Pinapatawad mo na ba ako?"

"Nope."
 "Ganoon? Mukhang kailangan kong gamitin ang aking special force bukas susunduin
kita ng maaga."

"Para?"

"Ipapasyal kita, mamamasyal tayo."

"Ayoko."

"Sa dagat, sa dagat kita dadalhin. May Bangka si boss mabait naman siya pwede
nating hiramin iyon."

"May trabaho ka."

"Pwede naman akong umabsent gusto kong makabawi sa ginawa ko sa iyo."

"No need-."

"Please Nica, please?" he begs.

"Stop this."

"I wouldn't stop, isang beses lang. Isang beses lang tapos kapag hindi mo pa ako
napatawad hindi na kita guguluhin pa." she looks at him seriously, he is pretty
damn serious about it.

"Fine, tomorrow." And a sincere smile appears on his lips, really, ito na talaga
ang nakakapagpabago sa mood niya. For a complete stranger he is rather too good to
be true, to be too familiar.
 "NICA." He played her name through his tongue over and over again. He visits Bud's
villa as he was called by his friend for some companionship. "Nica."

"You really love the name, Baste."

"Hmn?"

"I said you really love the name."

"Why?"

"Mukhang lahat ng babaeng nakakakuha ng interest mo may Nica sa pangalan nila."

Kumunot ang noo niya habang kausap ang kaibigan. "We can actually stop the game if
you wanted to, no more bets and you can stop pretending that you are a mere janitor
dahil hindi ka naman seryoso doon. Makita lang kitang nakasuot ng janitor's uniform
ay sapat na sa akin." Bud smile wickedly.

"It's okay." Wala sa sariling sagot niya. "That's the only way I can do to have
her."

"You can be Xancho tell her the real you that would be easier for you to get her."

May point si Bud but something is telling her that Nica wouldn't even mind. "Mas
madaling mahulog ang mga babae sa lalaking katulad natin, gwapo at mayaman. We are
every woman's fantasy dude by telling them we are interested they will
automatically jump into our arms while we are pretending we really care." Sumang-
ayon naman siya sa sinabi nito, most of the instances are like that. Kahit hindi na
sabihin na mayaman sila basta gwapo at nagpapanggap silang mabait na tupa ay
nakukuha agad nila ang gusto nila.

"I will do that." Remembering Bud's words about the name something came up, he
remembered something making him curse loudly. "Nica... four years ago?"
 "Yup, the one telling you about that Zalpha Bri Sorority."

He cursed again. "Damn!" he tried to connect the resemblance. He remembered that

woman wearing her belly dancing costume and a mask. The mask never fell from her
face kahit na iutos ng doctor and the doctor seems to respect her decision that
time dahil sanay na sa mga pakulo ng members ng yatch club. Hanggang sa malasing
siya at makatulog, when he woke up she was no longer beside him. He was
disappointed at that time kaya nasabi niya sa mga kaibigan niya ang usapan nila ng
babae. And he mentioned about a certain sorority and the wish.

Si Nica ba noon at si Nica ngayon ay magkatulad? They have a striking resemblance

though, their built, their height, the color tone, the hair, the nose and the lips-
isn't it? Could it be?

Pero kung ganoon nga baka nakilala na rin siya nito she just pretended not since
hindi naman siya nakasuot ng mascara at that time. But he didn't see any
recognition from her eyes doon siya sigurado.

"If she is what you think she was Xancho, she is a gem. She is a star." Bud jests.

Damn hell!

Napansin niyang kanina pa siya tinititigan ni Xancho paglabas na paglabas niya sa

suite niya ay iyon agad ang napansin niya. Halos hindi na siya nito linulubayan ng
tingin at nakakapagtakang wala siyang marinig na anuman mula dito. Parang kakaiba
ito ngayon.
 "Problema mo?"

He just keep looking at her making her uneasy. "Have we met before?"

"Not that I know." At kakaiba din ito ngayon kahit na sabihin na para namang
walang nagbago dito hindi niya ipagkakaila na mas naging authoritative ito. Mas
naging boss-feel ito keysa kahapon. Five days na silang magkakilala pero para bang
kay tagal na nilang nagkasama and is it even possible for her to feel that way or
to anyone. "Saan ba talaga tayo pupunta?"

"Heaven."

"Gusto mong mamatay?"

"Not that heaven princess, mas trip ko iyong heaven na walang namamatay." And
winks at her. "Kundi nasasarapan lang."

"Kapag hindi mo tinigilan iyang mga pasaring mong ganyan Xancho one of these days
you will find yourself trapped in a very unconvential way. Baka mapikot ka ng wala
sa oras."

"Kung ikaw ang pipikot sa akin, why not?"

"I am not joking."

"Neither I am."

"Seryoso ako." Pero hindi naman ito sumagot na kaya nainis siya. Ang ayaw niya sa
lahat ay iyong may tanong siya pero hindi naman siya sinasagot, ayaw niya ng
surprise gusto lang niyang malaman ang lahat-lahat. Kaya habang naglalakad sila at
nagtatangka itong lumapit sa kanya ay umiiwas siya.

"May nagawa ba akong masama kaya ka umiiwas sa akin?" nito sa kanya pero hindi niya
ito pinansin. "Nica-." Mabilis itong nakahabol sa kanya at ipinihit siyang paharap
dito. "Nica."
"I heard my name once."

"Nica." Napalunok siya ng biglang lumapit ang lalaki sa kanya, with her cold façade
and poker face alam niyang sinuman ang makakakita sa kanila ay iisipin na wala
siyang pakialam but not inside her system when everything seems so chaotic. He is
slowly dipping hid to hers, her heartbeat is faster than a speeding bullet at that
time halos hindi na siya makahinga. Hindi rin siya makagalaw and he is about to
kiss her and she wanted it too-pareho silang natigilan ng marinig ang pagtunog ng
cellphone niya.

Wala sa sariling kinuha niya ang kanyang phone at sinagot. "Hello?" napakurap
nalang siya ng marinig ang boses ng kapatid sa cellphone. "Norman?" she excused
herself kaya hindi nito nakita ang ekspresyon sa mukha ni Xancho ng magbanggit siya
ng ibang pangalan ng lalaki.

After the call ay lumapit sa kanya si Xancho, his hands were on his pockets. Doon
lang din niya naalala kung ano ang nangyari kanina bago tumawag ang kapatid niya.
Kaya mas lalo siyang umiwas dito.

"Nica." Xancho called her name frustration is evident on his tone. "Ano na naman
ngayon? May ginawa na naman akong masama?"

You almost kissed me, idiot! She wanted to scream it on his face but stopped
herself and remained cold and distant.

"Wala kang ginawang masama."

"Is it about that kiss?"

"Walang halikan na nangyari." Mabilis na sagot niya.

"Wala dahil may tumawag sa iyo, sino iyon? boyfriend mo?"

"Kung boyfriend ko man iyon wala kang pake."

Tumingin ito sa kamay niya. "You don't have any rings at kung single ka hindi ka
magbabakasyong mag-isa or maybe kahihiwalay niyo po ng boyfriend mo?"

"Sabagay wala akong pakialam kung single o hindi ang mga nakakasama kong babae,
don't tell me you are here for a summer fling?" patuloy niya habang nakatitig lang
siya sa mukha nito pero maisip lang niyang hindi na single ang babaeng ito ay
nagpupuyos na sa inis ang dibdib niya. At ng marinig niyang may iba itong binanggit
na pangalan kung hindi lang niya napigilan ang sarili malamang ay kinuha na niya
ang cellphone nito at itinapon iyon kung saan.

"Nandito ako para magbakasyon at hindi katulad ng nasa isip mo." Umirap ito sa
kanya, he is really enjoying it when she does that. "At kapatid ko ang tumawag sa
akin."

Masama ba kung sasabihin niyang masaya siya sa narinig niya? Kapatid nito ang
Norman na iyon?

Hinayaan muna niya itong manahimik, that's her prize for being a good girl and
remain

single until now. Hindi naman siya sigurado man's instinct siguro ang tawag sa
bagay na iyon. Dinala niya ito sa yate niya.

"Is this the boat your boss owns?" gulat na tanong nito.

"This is mine and I don't have a boss because I am the boss." He told her the
truth, tumingin lang ito sa kanya and he is waiting for any recognition from her
but she is really good at hiding whatever she feels.

"Kaya pala."

"You knew?" mukhang siya ang nagulat sa komento nito.

 "I don't know and I don't really want to know pero impossible din kasing maging
janitor ka lang. I don't know your reasons for pretending that you are one."

"I lost a bet it was my punishment." Tumango lang ito and he is waiting for her to
make her move to tell her that she was sorry for all the coldness he got from her
but he got none.

"I am hungry pwede bang kumain muna ako? Kung saan mo man ako dadalhin mamaya make
sure it is safe and-."

"Iiwanan mo ako dito?"

"Para kang takot na takot? Yate mo naman iyan walang multo diyan."

"May pagkain sa loob I asked my people to prepare it for today, hindi ba gusto
kong makabawi?"

"Bakit hindi mo sinabi?" napangiti siya sa sinabi nito kaya agad niya itong dinala
sa taas. He motioned to his people not to follow them, kaya niyang paandarin ang
yate niya at saka gusto din niyang masolo si Nica. Gusto niyang malaman kung ang
Nica na kilala niya noon ay ang

Nica nga kilala niya ngayon.

"Ano ang ibig sabihin ni XFS?" Tanong nito marahil ay nabasa nito ang pangalan sa
katawan ng yate niya.

"Xancho Francis Sebastian."

"Who is that?"

"My real name."

"Ah, akala ko kasi joke-joke din iyang pangalan na ibinigay mo. Mahilig kasing
manloko ang mga mayayaman." Napatingin lang siya dito habang magana itong kumakain,
iniisip tuloy niya na hindi okay para dito iyong sinabi niya at may galit ito sa
kanya dahil nagpapanggap lang siyang janitor.

"You look rich yourself, heiress?"

Tumigil ito sa pagkain na tila ba nawalan ng gana, may kasalanan na naman siya.
But he also needs to stop her from eating baka magkasakit na ito sa kabusugan, he
doesn't mind if she bloated she will still look cute if that happened.

"Do I look one?" tumango siya ito naman ay napapailing nalang. "Baka magulat ka I
am not a princess but a beggar with a lot of siblings."

"The beggar princess with siblings? Mas maniniwala akong marami kang kapatid pero
hindi ako maniniwala na mahirap ka. Wala sa hitsura mo."

"Basehan na pala ang hitsura ngayon sa pagiging mayaman? Hindi ba pwedeng maalaga
lang ako sa katawan?" tumawa siya sa sinabi nito. "Panganay ako, I have four more
younger siblings." Inayos nito ang sarili interesado siyang malaman kung ano ang
buhay nito. "Gusto kong magsnorkel."

"You can't swim."

"Yes, I can."

"Sasamahan kita." Sa

haba ng araw nila ay hindi ito nagtanong kung ano ang tunay niyang trabaho, para
bang sinasabi nitong wala siyang pakialam kung sinuman siya. Hindi nga ito takot
umitim pero namumula lang ang balat nito.

Kahit na umitim ito sa init ng araw at sa tubig alat, nagsnorkelling sila at nag-
island hopping still it suits her very well. Pati pisngi nito ay namumula na rin,
she also had those sexy tan lines at kung alam lang nito kung ano ang nararamdaman
niya kapag kasama niya ito malamang tatalilis ito ng takbo. "Nakikinig ka ba sa
akin?"

"Huh?" napakurap siya. "Yeah, no boyfriend? Baka asawa?"

 "I don't have plans." She leaned on her chair and cross her arms above her chest,
his jaw suddenly dropped on the floor. Those breasts, damn her for seducing him!
Pero saka na muna kasi mas nakuha ng sinabi nito ang kanyang interes.

"Wala kang balak mag-asawa? Why? Dahil ba hindi ka na virgin at wala ng tatanggap
sa iyo?" she glared at him, she wasn't confirming or denying his accusation.

"I don't give a damn about that." Sagot lang nito. "Birhen man ako o hindi sa akin
nalang iyon, does it really matter for boys? Sa tingin ko kasi mga babae nalang ang
nagsesecure ng kanilang virginity, ang mga lalaki hindi ba isang sumpa sa inyo kung
birhen pa rin kayo?" she asked.

"Well, that depends."

"And what makes women different from men in that aspect?" tumaas ang kilay nito
kahit na kalmado lang itong nakikipag-usap sa kanya.

"None?"

"Good answer, let's just put it this way. The average number of men who sacred
purity for their future woman is equal to or lesser than 0.000001 percent. And the
average number of women who sacred purity for their future man is greater than
0.000001 percent. What is your analysis then? Show your answer and don't forget to
write your conclusion and analyzation."

Sumakit yata ang ulo niya sa sinabi nito, bakit may number na? "Do you accept or
reject the null hypothesis?"

"Accept?"

"Sure?"

"Yes."
 "Kung datos ang pagbabasehan mo Xancho, kung malawak ang pag-uunawa mo sa mga
bagay-bagay, masasabi mong i-accept ang null hypothesis."

"Why?" takang tanong niya dahil kung siya ang tatanungin talaga namang mas mababa
pa sa ganoong bilang ang hindi nag-eengaged sa pre-marital sex.

"Don't be too confident Xancho." Tumingin ito sa kanya. "Sabi ko nga lawakan mo
ang pag-iisip mo hindi ba? Sa panahon ngayon halos pantay na ang bilang ng babae at
lalaking nag-eengaged sa pre-marital sex dahil sa maraming factors gaya ng media,
mga nababasa nila and worst ang mga nakikita nila sa internet. Pero ang
pinakadahilan nito ay walang maayos na gabay ng mga magulang, iyong walang suporta
ang mga magulang sa mga anak nila. Dahil diyan naghahanap ng ibang paraan ang mga
bata para mapansin sila at sa kasamaang palad minsan ay napupunta sila sa maling
direksyon. Iyong hindi nasagip

ng mga magulang dahil sa halip na intindihin at itama ang pagkakamali ng anak ayon
napapariwara ang buhay, iyong mga naalagaan maswerte sila."

Tumitig ito sa kanya. "Ikaw ilang taon ka noong nawala ang virginity mo?" alam ba
ng babaeng ito kung ano ang tinatanong nito?

"Thirteen?"

Tumango-tango ito sa sagot niya. "And how old are you now?"

"Twenty seven."

"Bakit sa murang edad ay isinuko mo na ang bataan?" their topic is kind a weird,
hindi ito ang kadalasang usapan ng lalaki at babae sa mga ganitong pagkakataon. Ano
ba ang trabaho ng babaeng ito guro? Malayo sa hitsura nito ang maging guro, she
looks like a princess. "Dahil ba sa hindi ka naalagaan ng mga magulang mo?"

"My parents are the best parents in the world, they are not perfect but they
raised me well and my sister. I lost it because I'm of the right age and my friends
weren't too."

"Peer pressure... no wonder." Uminom ito ng juice.

 "Isa ka ba sa mga babaeng nasa 0.000001 percent na inaaalagaan ang sarili para sa
magiging asawa nila?"

She just glanced at him and then eyed the sea. "Gaya ng sinabi ko wala akong balak
mag-asawa, I don't have plans dahil mas may importante pa akong dapat asikasuhin
keysa diyan. And as for your question, I am an open-minded woman. Hindi ko
sasabihin na conservative ako dahil baka kainin ko ang sinabi ko at ako pa ang
mapahiya, hindi natin hawak ang kapalaran who knows baka madapa ako." Alam niyang
may ibig sabihin ang salita nito.

"Paano kung

makahanap ka ng lalaking mamahalin ka?"

She snorted and shook her head. "That's impossible."

"A hypothetical question."

"I will give you a hypothetical answer." Tumitig ito sa kanyang mga mata. "I am
already twenty-five at nasa marrying age na rin ako, dapat sa mga oras na ganito ay
napapraning na ako sa kahahanap ng lalaking makakasama ko. Most women, not all, are
afraid to be alone and you know what I am not afraid to be alone. And besides man
can never understand me."

Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. "What do you mean?"

"Wala, ang sinasabi ko lang impossibleng may kukuha sa akin na asawa."

"That's a crazy answer, bakit naman wala? Come on kahit hindi na sabihin you have
the qualities, you are beautiful, you have the body and you are witty, masungit nga
lang."

"That's men's problem, they are only after for what they can see but they can
never carry the baggage I hid in the shadow. My baggage is too heavy for a man to
handle and I am pretty sure no can." Makahulugang wika nito na naging dahilan kung
bakit mas nacurious siya sa babaeng kaharap niya.

Indeed, she isn't just a beautiful face and smart ass, she is something else.
 HANGGANG ngayon ay lutaw pa rin siya sa dami ng nangyari sa kanya ng araw na iyon,
hindi pa nila na-eexplore ang magagandang islands na pwede nilang mapuntahan dahil
gabi na. Kung tutuusin ay kaya naman nilang puntahan pero mas naaaliw siyang kausap
ang lalaking

iyon. He is smart, kahit ayaw niyang aminin hindi lang ito puro yabang may
maipagmamalaki din talaga ito. May hitsura at may utak, but she doubted it if she
can trust him. Nagsinungaling ito sa pagsasabing isa itong janitor at mahirap ito
tapos may kaya naman pala, hindi na siya sigurado kung ano ang tama at totoo sa
sinasabi nito. Iniisip nalang niya na may sense itong kausap basta hindi tungkol sa
sarili lang nito.

May narinig siyang kumatok, it's a soft knock. Naghintay siyang may magsalita sa
kabilang panig pero wala siyang narinig. May kumatok uli kaya napilitan siyang
tumayo upang buksan ang pintuan dahil sigurado siyang kung hindi customer service
ang bumisita sa kanya ay si Xancho na naman ito. Naiinis na rin siya sa kanyang
sarili dahil na-eexcite siya sa ideyang malamang si Xancho nga ang nasa kabilang
panig ng pintuan. She fixed her face and prepared to be pokered face and then open
the door.

Malakas siyang napasinghap ng hindi si Xancho ang nandoon at nakaharap sa kanya,

nanlaki ang kanyang maliliit na mga mata kasabay ng pag-awang ng kanyang mga labi.

"Hexel?"
<3 <3 <3

a/n: Gulat kayo no? Sensya na babies hindi ko magalaw ang dalawang hands ko
yesterday dahil masyado yatang naabuso sa pagpipinta ko sa silid ko. I had a room
transformation and for the first time para akong nagpinta ng mas malaking canvas at
kulay dito at kulay doon. Ang sakit ng braso ko plus pinilit kong bitbitin ang
isang balde na may lamang tubig tapos tumunog ang mga buto sa kamay ko alam niyo
iyong pakiramdam na sinusunog ang mga muscles mo na hindi mo maintindihan? Hindi pa
ako nakatulog dahil sa sakit kaya nagbasa nalang ako ng 4th installment ng
Wallflower series ni Lisa Kleypas. Last week nagpunta akong Ayala ang bought two
books written by her, I have this special fascination for Historical romance. Aside
from greenwriter, nagustuhan ko rin si Lisa. They have similarities in their
writing techniques, both good and really nice. I bought Lilian and Evie's story
(2nd and 3rd), hindi ko kasi makia ang kay Annabelle (1st) and kay Daisy (4th).
Although nakapagread ako ng story ni Daisy last night thru online lang pero hindi
ko madownload. Sa mga may malalaking heart diyan at kilala si Lisa Kleypas kung may
soft copies kayo or link where I can download Annabelle's story with Simon Hunt,
pahingi.

Thank you in advance babies.

STATUS UPDATE: Brigada babies kanina, na-istress ako.

PPS: Dahil kasali sa enrollment committee... grrrrrr... ayokong pumunta ng school

but I

=================

Chapter Seven (SPG)

Chapter Seven
 "Hexel?" Ngumiti ito sa kanya at ng mga oras na iyon pakiramdam niya ay
nananaginip siya. Six years? Six years niyang hindi nakita ang kaibigan niya at
parang sa panaginip ay nakikita niya ito sa harap niya.

Maganda pa rin ito, Hexel have this kind of innocent, elegant, and classy type of
beauty everyone would die to have for. Kahit na hindi na ito magsalita ay
mararamdaman mo ang authority sa buong katawan nito. She is still the same but
different.

"Am I dreaming?" gulat na tanong niya dito para siyang nananaginip na hindi niya
maintindihan. Hindi niya alam kung lalapitan ba o yayakapin ang kaibigan na nasa
labas ng suite niya, is she even real? Humakbang ito pero bigla siyang napaatras,
Hexel's beautiful face tilted to her left asking why she stepped backward. Hindi
rin niya alam, maybe because she feels so different her heart was even skipping
miles from her system. Natatakot siya.

"My Monica," she heard her speak. "You are not dreaming dear, come here." Ngumiti
ito sa kanya and open her arms for her. Her throat is restricting and can't even
utter a single word, ito iyong sinasabi nilang speechless. Gulat na gulat siya at
marahil nabasa nito ang ekspresyon sa kanyang mukha kaya ito na mismo ang lumapit
sa kanya. "I missed you." And Hexel's arms were around her body making her feel the
reality of life, she is alive and she wasn't a dream.

"You are real." Naiiyak na tanong niya dito hanggang sa unti-unting humigpit ang
hawak niya dito, gumanti

din siya ng yakap. Para bang may nahanap siyang matagal na niyang hinahanap na
hindi niya mahanap-hanap at ngayon na natagpuan niya parang may puwang sa puso niya
na nabuo dahil dito.

"Hex." Hindi siya mahilig umiyak pero kusang tumulo ang mga luha sa kanyang mga
mata. "I missed you too, miss na miss na kita." Ngumawa siya na parang bata habang
yakap ito ng mahigpit. Iyong klase ng yakap na ayaw na niya itong pakawalan habang
umiiyak siya ng malakas. This is Hexel, her friend, her bestfriend. "Huwag mo na
akong iwanan please." Lumakas ng lumakas ang hikbi niya habang yakap ito.
Naramdaman niyang kumalas ito sa yakap niya pero hindi siya bumitiw, natatakot siya
na baka kapag bumitiw siya ay mawawala na naman ito ng matagal gaya ng dati.
Bumitiw siya dati dahil akala niya iyon ang tama, nawala ito sa kanila at ngayon
muli itong bumalik. "No."

"Monica, hindi naman ako mawawala kapag binitawan mo ako." Malumanay ang boses
nito, she is as gentle as the river before the big storm. Dahan-dahan siyang
bumitaw sa mahigpit na hawak nito hanggang sa tuluyan na niyang makita ang mukha
nito. She is beautiful as ever, mas maganda ito ngayon, she looks more
sophisticated, more mature and more intelligent yet deadly than before. "How are
you?" hindi tumigil ang pagluha niya lalo na ng haplusin nito ang kanyang pisngi.
"It's been too long."

"Hexel." Bulong niya sa pangalan nito habang hawak ang palad nitong nakahawak sa
pisngi niya. "Are you back for real?"

Ngumiti lang uli ito at saka marahang umiling. "The big question is, umalis ba
talaga

ako Monica?" kumunot ang noo niya sa tanong nito. "Kidding," narinig niyang muli
ang tawa nito, but it was too different from her usual giggles it's hollow. "I'm
here for a business meeting."
 "Paano mo nalaman na nandito ako?"

"Hindi ko kailangang maging manghuhula para malaman iyon, I have my ways. Dumaan
lang ako para makita ka."

"Aalis ka ulit?"

Tumango ito. "It's not time yet, hindi pa ako pwedeng bumalik."

"But you are already here." There's panic over her voice.

"I'll be back soon Monica pero hindi pa ngayon, I will be back really soon and by
that time gagawin ko ang nararapat at kapag natapos na ako sa gusto kong gawin I'll
let you choose whether you stay or you'll go with me."

Napaawang ang mga labi niya, she wanted to answer she wants to stay but she
remembered her siblings. "Alam kong hindi mo pa alam ang sagot pero kapag dumating
ang araw na makakapili ka na..." Hexel looks at her intently. "I want you to go
with me." Wala pa rin siyang masabi.

"Alam ba ng iba?"

"They can't know, I don't want them to know that you saw me here and please keep
this a secret between us." Agad siyang tumango. "Hindi ako magtatagal my flight
will be anytime soon."

"Kaia-." She hushed her and shook her head.

"She's dead, long dead."

"Pero-." Hexel again stopped her.

"I want you to know Monica, Kaia no longer exist she died six years ago and Hexel
is just a dummy name now, she doesn't

have any records at all. And if you are going to ask who I am now, call me the
fallen angel." The fallen angel? "I am no satan or a devil or even a demon, I am
worst than that."

"Alam nating hindi totoo iyan."

"Tanggapin mo man o hindi pero iyan ang totoo." Hexel starts to walk around her
suite. "I'll be back soon but before it happens I want to ask your help."

"Help?"

"Yes, alam kong Malaki na ang tulong mo sa akin bilang mata ko sa mga girls but
this time I want you to do something else for me."

"Ano iyon?" wala naman siyang hindi kayang gawin para kay Hexel... just for Hexel.
 "NICA." Hindi niya mapigilan ang sariling hindi mapangiti sa pangalan ng babaeng
iyon, he must be crazy because everytime she pops out inside his brain ay
napapangiti nalang siya ng wala sa oras. Nakarinig siya ng katok sa labas kaya
napilitan siyang buksan iyon baka kasi si Bud o kaya naman ay mga staffs' ng hotel.
He opened it to be greeted by a very familiar yet unfamiliar face.

"Yes?" he inquire, maganda ang babaeng nasa labas ng pintuan but definitely not
his type.

"Xancho Francis Sebastian."

"Who you?"

A wicked and sly smile appear on the woman's face. "Hexel Marie Domingo." Pakilala
nito, kumunot uli ang noo niya alam niya kung sino ito. "I held your sister as my
captive." Tama, ito ang babaeng sinamahan ng kapatid niya. His sister once told him
that she is working for Hexel. Muli niyang tinitigan si Hexel. "Hindi mo

ba ako papapasukin? I have a deal with you."

He opened the door not because he wanted to but because she is telling her to open
it for her, his subconscious is telling him to follow her. She made some strides
inside his room and settled in a settee, she looks like a princess-no, the woman
looks like a regal queen, a scary one.

"Nasaan ang ate ko?"

"She is safe with me don't worry about her."

"Kailan mo siya ibabalik sa amin?"

"Kung gusto na niya."

"At anong kailangan mo sa akin?" she looks at him boredly.

"Monica."

Kumunot ang noo niya. "Sino si Monica?"

"Nica."

"Nica's real name is Monica?"

She smirks at him. "Monica Garcia- Domingo."

"She is married?"

"No, but that's her real name and she is single." Nakahinga uli siya ng maayos sa
sinabi nito. "I want to ask you something."

"What?"

"Sino ang pinagawa mo sa website na iyon?" nagtatakang tumingin siya dito. "You
can't fool me Xancho, I know it was you. Madaling matrace na ikaw ang nagpagawa ng
website tungkol sa Zalpha Bri Sorority." Mas naging matalim ang mga tingin nito sa
kanya. "Come on tell me, I won't bite."

Can he trust her? No! "Bakit gusto mong malaman?"

 "Because you are ruining my girls." Nanlaki ang kanyang mga ulo sa sinabi niya,
ibig sabihin kasali ito sa mga babaeng iyon? "But you can no longer catch me, I
fell long time ago. I am useless

now but this useless one can pull down anyone and that includes you and your sister
if you won't tell me who that person is."

"I-It's a company."

"Nope, it's a person. Isang tao lang ang gumawa ng site."

Hinuli nito ang tingin niya and just like a while ago she used her fingers to
manipulate her senses. "Cael. Cael Aldama." Sagot niya. "He's the person behind it,
I told him the story when I met him at the bar and he offered to do it for me." The
woman crossed her legs and place her chin over her palm while staring at her. She
knew he wasn't lying.

"Very well, hindi naman ako galit."

"Ha?"

"I am not mad and I am happy to know that you've managed to pull out that stunt. I
know Aldama we have connections too."

"Why are you asking this?"

"Because four years ago one of my girls spill it out accidentally but she didn't
know that I know and I want to keep it a secret."

"At anong kinalaman ni Monica dito?"

"Because Nica and Monica, they are same," tama nga siya, hindi siya pwedeng
magkamali sa kanyang instuition. They are the same and somehow he feels so happy
too. "Mukhang hindi ka na nagulat."

"May duda na ako."

"At anong plano mo ngayon?"

"W-wala." He is lying he is currently generating something inside his brain.

"I know you are lying but whatever your plan is I am supporting you."

"What?"

"Let's have a deal, help me with this and

you'll have your sister in no time."

"Deal." Hindi na siya nag-isip pa, kapag bumalik na ang ate Xyxy niya sigurado
siyang matutuwa ang kanyang mga magulang.

"Good, madali ka naman palang kausap. Isipin mo nalang na business deal ang pag-
uusap natin."

Umupo na siya sa harap nito, he is a businessman in nature. Nasa dugo na niya ang
pagiging negosyante kahit na mas gusto niya ang dagat.
 "Sleep with Monica." Hindi siya nakapagreact sa sinabi nito. "Sleep with her
before this week end, it's a major rule in our sisterhood to never give oneself to
the wrong person and right now you are her wrong person. She will leave you
immediately, maybe hate you or so, kapag nakuha mo ang loob niya mas madali pero
kapag hindi you need to wait for two months. In two months time I'll tell you where
she lives and I want you to chase her and make her fall for you."

"Kaibigan ka ba talaga niya?"

A devilish smile appears on the devil's face. "Yes.""

"And how sure are you I'll chase her after I slept with her, isa lang ang gusto
kong mangyari at iyon ay maikama siya it's a part of the game but it doesn't mean I
want to chase her after."

Tumawa lang ito sa sinabi niya.

"You can never fool a fool, Xancho. I know what will happen two months from now at
hindi ka mag-aaksaya ng oras sa akin kung hindi ka interesado sa kanya. A man's
brain usually doesn't cooperate with his heart, too foolish. Let me continue, two
months from now chase her and make her fall for

you. Once you've managed to get her heart, may darating sa buhay niya. This will be
hard for her, kukunin sa kanya ang mga kapatid niya. Her siblings weren't her real
family, hinahanap ko na ang tunay na pamilya ng mga batang iyon and when they came
I want you to help them in silence. Don't fall in love with her, when she realized
that it was you who broke her family she will hate you. And by that time I am
already back to take her and heal her heart." Para bang siguradong-sigurado ito sa
plano nito, para bang alam na alam na nito ang hinaharap he is even wondering if
she went to the future to tell her this information.

"Sasaktan mo siya?"

"Pero mas una mo siyang sasaktan keysa sa akin."

"Akala ko ba kaibigan ka niya bakit gusto mo siyang saktan?"

"Dahil hindi ko lang siya kaibigan, she's a blood relative. Kapag nagawa ang plano
wala siyang choice kundi ang sumama sa akin kung saan ako nakatira ngayon, I want
her to start a new life with me."

"But..." but will he able to do that? Hurt her? "I maybe a jerk but I can't do
that evil doings."

"Yes you can, pumili ka lang. Kapatid mo na mahal na mahal mo na siyang ikakatuwa
ng mga magulang mo o si Monica na hindi naman importante sa iyo?"

Parang may sumuntok sa puso niya sa sinabi nitong hindi importante sa kanya ang
babae. He hates to admit it but Nica is different-can he really hurt her? Can he
really make a deal with this demon? Is he that heartless-dahil ang babaeng ito,
wala itong puso. She's an empty shell with a lot of darkness

and his sister is with her and he will do everything to save his sister from this
woman's evilness. But that means he is going to hurt Monica.

Napalunok siya, the woman looks at him boredly. "D-deal."

"That closes the deal then." Tumayo na ang babae at nagsimulang maglakad papunta
sa pintuan ng kanyang suite. "And make sure Monica will never know about our deal
kapag nalaman niya tandaan mo hinding-hindi na makakabalik ang kapatid mo sa iyo."

May itatanong pa sana siya kaya lang ay wala na ito sa harap niya, hindi siya
makagalaw at mas lalong hindi niya magawang makapagsalita.

"LIKE IT?" namangha siya sa isang magandang yate na nasa harap niya, iba iyon sa
una niyang nakita. It's bigger and much expensive looking and new. "This is my
leading lady." Nasa boses nito ang pagmamalaki habang nakatingala pa rin siya sa
puting yate nito. "Isn't she pretty?"

"Magkano ito?"

"I don't know I don't mind the price as long as it suits my taste, maganda din ang
function niya at ang engine niya." Tumaas ang kilay niya sa sinabi nitong 'I don't
mind the price as long as it suits my taste'. Iba talagang mag-isip ang mayayaman.
"You like it?"

"Yeah, it's so pretty."

"Come here." Hinila siya nito paakyat sa yate nito. "Her name is Little Mermaid."
Hindi na siya nagkomento sa pangalan na ibinigay nito sa yate nito. "Little
Mermaid, you welcome your first lady passenger."

"May ganoon talaga?"

"Baka kasi magselos

sa iyo si little mermaid, ikaw pa ang babaeng nakatapak dito baka itapon ka niya sa
dagat." Biro nito. She is the first woman he brings here, dapat ba siyang matuwa?
Baka kasi linoloko lang siya nito.

Hinayaan lang siya nitong maglibot sa yate nito ng bigla iyong umandar.

"Xancho! It's moving!" mabilis siyang napalapit dito kaya lang tinawanan lang siya
nito. "Did you?"

"Yes, we are moving ganda. Don't worry I know how to operate this thing, I've been
in the sea for quite sometime and I assure your safety." Dinala siya nito sa deck.
"Just enjoy the view."

Habang umaandar ang yate ay nakikita niya ang ganda ng buong paligid, naikokompara
na niya ang nasa pictures at sa tunay na mga tanawin. Sa mga pictures parang totoo
pero mas maganda pa rin kapag nasa harap na niya mismo. Ang ganda ng paligid,
nakakawala ng stress. Nakapag-island hopping na naman sila gamit ang dating yate
nito pero may sinabi itong part two ng escapade nila.

"May tumalon na fish!" manghang turo niya napatingin lang siya sa harap niya, her
body is pressing the boat's railings while his arms are cornering her on both sides
and she doesn't mind at all. "Nakikita ko ang mga isda sa ilalim ng dagat, is that
normal?"
 "Yes, sugar. That's normal pero mas maganda pa rin sa ilalim ng dagat."

"Oh? I don't know how to swim," pag-amin niya.

"You are with me Nica, I'll guide you."

"I want to see them."

"We still have time we can visit Bacalisag island first and then we can

snorkel. Isasama din kita sa Bacalisag island marine sanctuary I have a lot of
friends working there. And then we are going to cruise in the Virgin island."

"Narinig ko pwedeng magdolphin-watching dito but I haven't seen anyone of those."

"Dapat maaga tayo kasi sa umaga lumalabas karamihan sa mga dolphins." Nalungkot
naman siya sa narinig niya. "Hey, don't be sad bukas maaga tayo."

"Bukas?"

"Yes tomorrow morning."

Naalala niyang bukas ay uuwi na siya, tomorrow is her last day in the resort.
Bukas na bukas ay uuwi na siya at babalik na siya sa reyalidad.

"I can't."

"Why?"

"I need to go home." Dahil nakatingin siya sa dagat ay hindi niya nakita ang
kakaibang ekspresyon sa mukha ni Xancho. Gusto ba niyang umuwi? Ayaw pa niya ngayon
pa lang talaga niya naramdaman na nag-enjoy siya with a very unexpected someone.

"We still have time tomorrow before you go home."

"Okay."

Shit! Para siyang bata sa lagay na ito at sa lalaking ito pa. Pero once in a
lifetime event lang ito maaaring hindi na ito mangyari uli pagbalik sa Manila. She
wants to grab the opportunity, pwede naman na siya lang pero iba pa rin iyong may
kasama ka sa mga tour na ganito lalo pa at hindi talaga siya marunong lumangoy.

"Pinapatawad mo na ako sa lagay na iyan?"

"Masyadong mabigat ang bribe mo, sige pinapatawad na kita."

Ngumiti ito sa kanya and in a blink of an eye she found herself caught by his
stares, hypnotizing

her, she can see his head dipping while his eyes were eyeing her lips. Para siyang
tanga na nakatitig lang sa mga labi nito at naghihintay na mangyari ang dapat
mangyari.

She can't move.

Her mind is screaming not to do it.

But a part of her is telling her to do it dahil minsan lang ito mangyari at
maaaring hindi na mangyayari sa buong buhay niya. Her growing feelings toward this
guy whom she met recently isn't good, bad influence, alam niya iyon pero bakit tila
nabibilanggo ang kanyang katinuan at nakalabas sa rehas ang kanyang kagagahan?

Will she give in to this once in a lifetime opportunity and make another mistake
again? Or will she play it safe and until she grows old will never experience this?
Ano ba talaga?

NAPASINGHAP siya ng biglang lumagapak sa langit ang isang malakas na kidlat

kasabay ng nakakabinging kulog. Naabutan kasi sila ng malakas na ulan dahil may
pumasok na low pressure, nasa yate pa rin sila ni Xancho at pasado alas onse na ng
gabi. Kahit gusto niyang bumalik sa hotel ay mahihirapan siya dahil una sobrang
basa ng ulan at masyado ng gabi para bumiyahe. She can't risk someone's life just
for her safety.

"What the hell are you doing outside Nica, come inside." Malakas na sigaw ni
Xancho dahil hindi sila magkakaintindihan dahil sa ingay ng kapaligiran. "Nababaliw
ka na ba masyadong malakas ang ulan at may kulog at kidlat pa. Wala ka ba talagang
kinatatakutan? Malaki ang chance na matamaan ka ng kidlat ngayon."

"Gusto ko ng bumalik sa hotel."

"Ihahatid din kita doon pero kapag tumila na ang ulan," napatingin siya sa langit
at sa tingin niya ay matagal pa bago tumila ang ulan. "Dadaan lang ito, you are
already wet baka magkasakit ka."

Kanina pa siya nangangatog pero hindi niya magawang lumabas dahil naaalala niya si
Hexel at ang pagbisita nito sa kanya at ang mga sinabi nito sa kanya. The rain
reminds her of her bestfriend, that moment when Hexel lost everything, it was
raining back then and her blood was everywhere flushing it from the pavement.

"Nica, magkakasakit ka diyan."

"I want it here, I love it when it rains." Pero ang hindi alam nito sa bawat patak
ng ulan na tumatama sa kanyang mukha kasabay ang pag-agos ng mga luhang
naipapalabas lang niya ng malaya sa mga panahon na tulad nito.

"Come on." Lumabas na ito at lumapit sa kanya sa deck ng yate, his clothes were
soaking wet as well. Napalunok siya habang nakatitig sa mukha nito na basang-basa
ng ulan, his presence took her sorrows away replacing it with a different kind of
emotion.

"Nica huwag ng matigas ang ulo mo." Mabilis itong nakalapit sa kanya kaya basang-
basa na rin ito.

"Hindi ba tataob ang bangka mo?" pag-iiba niya ng topic.

"It won't."

"Paano kung ngayon na ang araw-." Hinawi nito ang buhok na tumakip sa mukha niya
dahil sa ulan at ito na mismo ang nagpunas ng basang mukha niya.

"Let's get inside." Hinila siya nito pero hindi siya papasok doon gusto niyang
hintaying tumila ang ulan at gusto

niyang Makita ang matalim na pagdaan ng kidlat. "Nica." He almost screamed her
name.

"You get inside I am fine here ikaw ang pumasok baka magkasakit ka rin."

"Kung hindi ka papasok hindi rin ako papasok."

Umupo siya sa pool lounge na nasa deck ng yate, dahil mataas iyon kaya hindi kita
ng mga taong posibleng dumaan sa may port kung may tao ba doon o wala. Sobrang
dilim ng buong gabi kahit siya ay nahihirapan na makita si Xancho. Para siyang
nalasing dahil sa ulan na tumatama sa katawan niya, unti-unting nawawala ang lamig
sa bawat pagtama ng tubig sa katawan niya at tila ba napapalitan ng kakaibang init.

When she opened her eyes she'd realized that her and his face were centimeters
away, if she or he will move a little closer they would probably start a fire that
they can't stop and will be burning in hell. Is she that brave enough to do this?
To do whatever is inside her brain? No-yes, she wants to take the risk, she wants
to feel him kahit ito na huling pagkakataon na magkikita sila. Tomorrow she can
flee without him knowing to hide everything besides hindi naman siya nito kilala
and just like what happened four years ago, she will hide her little secret. No one
will know because no one will ever tell it to her friends. She bowed to remain
single and give her entire life to her siblings and this one in a lifetime
opportunity might not appear in the near future again.

And she did it, bravely, she closes the distance between them pressing her cold
body to his hot one and she become alive. Buhay na buhay ang

katawan niya ang she hates to admit it she loves the heat-she loves how their
bodies pressed and she loves how his breathing quickened as she pressed it more. He
moaned as her hands starts to travel and feel his chest.

"Ang lamig dito." Bulong niya as she starts to unleash her inner Goddess. She is
seducing this man and it carves inside her brain na hindi siya uuwi sa Maynila na
virgin pa. "Ang init ng katawan mo."

"Nica-no-."

Mahigpit siyang yumakap sa binata. "I'm aching Xancho." This is all Diana's fault,
naalala niyang sinabi nito iyon kay Karylle. The art of seducing at hindi niya alam
na siya pala ang gagamit noon.

"Damn hell!" sigaw nito pero hindi naman siya tinulak palayo dito sa halip ay
hinila nito ang ulo niya at marahas na inangkin ang kanyang mga labi. Damn hell
nga! "I'll take you Nica, I'll take you in a way you can't imagine." She shuddered
with that carnal promise he whispered to her under the heavy rain. A promise.

Muli nitong sinalakay ang mga labi niya at gumanti naman siya, it's a fight, a
war, no one wants to be beaten in a very lovely war when you know you can fight
fair and square. His hands start to roam around her almost naked body, almost
because her dress were almost the same with her skin now damping with wetness. And
it electrifies her making her moan, she just threw her inbitions away to the sea
and let it go, let herself go for once.

She is pulling his upper clothing away not liking the barrier that hinders her to
feel him. He even chuckled by her reaction and

allow her to rip it apart for him but it wasn't enough, she is still fully clothe
and she can't feel him too well. She groaned and broke her lips from him, sa
madilim na paligid nakita niya ang disgusto sa mukha nito kaya nga hinabol nito ang
labi niya pero umiwas siya.

"Why?"

"I want to feel you." Lasing na talaga siya. "I want to remove this." Turo niya sa
damit niya. "Undress me."

"Oh princess you are a real temptress, aren't you?" muli itong lumapit sa kanya at
dahan-dahan na hinila ang damit pababa sa katawan niya. And while he does that his
lips starts to ravish her neck down to her naked chest. Namalayan nalang niyang
wala na siya ni isang saplot sa katawan. They are both naked under the heavy rain.
"Let's get inside."

"I'm wet." He is kissing her nape and feels his lips forming a wicked grin as his
fingers found the part between her legs. Hindi iyon ang ibig niyang sabihin ang
gusto lang niyang sabihin dito ay basang-basa na ang buong katawan niya.

"I know princess you are, don't worry I'll lick it dry for you." And again a
shudder was felt by her. He wrapped her legs around his waist and carry her inside
the cabin. She can feel his probing erection beneath her and she is rubbing herself
with it. "Stop Nica, don't." pigil nito sa kanya but she didn't listen to him.

"I want you."

"I want you too, let's take this slowly." Umiling siya.

"I want you now."

"Hindi ko alam ganyan mo pala ako pinagnasahan." Inihiga siya

nito sa kama nito leaving her hot and bothered. Tinitigan siya nito ng husto doon
siya nakaramdam ng hiya, no one seen her naked before kaya dumapa siya upang kahit
papaano ay matakpan ang kahubaran niya and closed her eyes.

When she opened her eyes and regained her senses she was surprised to feel
Xancho's whole body pressing hers and his lips on her neck.

"Sorry Nica, I can't stop it." Umalis ito sa pagkakadagan sa likod niya at mabilis
na inayos ang kanyang higa. Now her back is pressing the bed and she is now facing
him, he immediately covered her body with his. "Finally." He whispered in a very
raspy and seductive voice, turning her on.

Mabilis na bumaba ang mga labi nito sa leeg niya, magagaan na halik lang hanggang
sa umakyat iyon sa kanyang pisngi at sa kanyang mga labi. He bit her lower lips
gently asking her a silent permission to open up and give him some access. Kung
anong kagagahan na naman ang pumasok sa isip niya ay hindi niya alam dahil hinayaan
niya ito.

She opened up for him, he kissed her urgently. Tinatanggal nito ang pagkakahawak
sa kanyang mga braso pero hindi siya gumalaw para itulak ito. And she kissed him
back, ginaya niya ang bawat galaw ng mga labi ng binata. Their naked bodies were
rubbing with each other creating more friction igniting more sparks.

She is naked and she felt so hot. Xancho is one hell of a sexy man! Tinitigan nito
ang mukha niya after minutes of feeling each other and his fingers were caressing
her face in a very sensous way

He covers her again with his body kissing

her gently this time, mas nakakapanabik ang mga halik nito. His lips focus on her
face, giving her soft kisses over her head down to her forehead and to the tip of
he rnose. She just bit her lips to stop her moan. His nose played hers as his lips
claim her lips too.

"Aw." She hissed when he bit her lips.

"Sorry princess nakakagigil ang mga labi mo." And he kissed her again this time,
he places his hands on each sides of her cheeks preventing her to move and kiss her
ravagely and hardly this time. Pakiramdam niya ay matatanggal na ang labi niya sa
grabe ng halik nito, he is like a hungry breast feasting her.

"Moan princess you don't have to stop yourself no one can hear you." Udyok nito sa
kanya. "Let it go, you don't have to hide yourself from me." And she did, for the
first time of her life she engaged to this kind of craziness. Sa kanilang sampu
siya ang pinahuling pag-iisipan na gagawa ng ganito pero heto siya kasama ang isang
lalaki na hindi niya kompletong kakilala, hinayaan itong gawin ang gusto nito at
hinayaan niya ang kanyang sariling mahulog sa patibong nito.

"Don't get me pregnant." Bulong niya dito na ikinatigil ng lalaki at napatitig sa

kanya. "You can do everything just don't get me pregnant."

Tumigil ito sa paghalip sa kanya pero niyakap siya nito ng sobrang higpit, he just
keep staring at her face before that grin appear on his handsome face.

"Why?"

"I don't know you bastard, ayokong mabuntis. This is just a one night stand I have
more priorities than carrying

someone's baby whom I won't meet again in the near future."

"Nica." His eyes were boring to her soul. "I don't know you yet, but right after
this I will know you more. I am interested to know you better and you can't deny to
yourself that we have something we can't explain. We have chemistry princess we
jive together and you are the only woman in the world who drives me crazy. I may be
a bastard but I am going to take you as my responsibility after this." Kinintalan
nito ng halik ang kanyang labi. "Let's get to know each other better, I don't want
to take you as a summer affair."

Naguguluhan siya sa sinabi nito, hindi ba dala lang ng bagyo ang gagawin nila? He
can't be serious, right?

"What do you mean?"

"Let's date."

"What-no-."

"Sshhh, let's talk the details after this. Feeling your body beneath me drives me
crazy. Later princess."

He once again grabbed her hands and place it above her as his lips trails down
from her lips, to her chin and the bottom of her chin and settled on her neck, a
straight line. His hands start to wonder around her body and every time it touches
it leaves a burning sensation to that part until it reaches her expose chest. His
fingers start to play the little temples and yes, she moaned aggravating his lust
and wants to take her. The feeling is too much for her to keep her façade of being
emotionless still. She is very sensitive on that part and she bet he knows it
because as he keeps on kissing her tummy he keeps on playing it with his fingers

applying pressure on it. Napahawak siya sa mga braso nito para ipatigil ang kung
anuman ang ginagawa nito dahil hindi na niya napipigilan ang kanyang sariling
mapaungol.

And before she screams her heart out ay tuluyan na nitong itinigil ang ginagawa ng
mga daliri nito, his left hand cups her left breast fully kneeding them while the
other one was taken by his mouth. Her hands were now holding his head firmly. He is
enjoying her breast just like what Diana said. He squeezed them making her gasps
and he is again enjoying her reaction. Kahit na madilim ang buong silid ay may
kaunting ilaw naman mula sa labas na nagtatanglaw sa kanila kaya nakikita niya ang
pamumula ng dibdib niya dahil sa pagpisil nito.

"Uhm, Xancho stop that." It wasn't an order, her voice is killing her in that
instant. Her brain is enjoying this primitive needs to have this man devoured her.
And he didn't even listen to her plead.

There is something tingling between her thighs and his other hands starts to
unravel that tingling sensation. She gasps, she moaned, she stopped him from
touching her down there but it was futile because he continued to drive her to
insanity... Xancho Francis Sebastian, is one hell of a guy. She can drive someone
crazy... willingly crazy.

A loud sob escape from her throat when his fingers found that forbidden part of
her body, she lost it. Nahawakan niya ang kamay nito upang tuluyan na itong tumigil
sa paghawak sa bahaging iyon ng kanyang katawan. Pero mabilis lang nitong nahuli
ang kanyang kamay at tumigil ito sa pagpapala

sa kanyang dibdib. Mariin siya nitong tinitigan na para bang sinasabi na may nagawa
siyang kasalanan.

"Don't stop it princess, let me do my thing. I won't hurt you." Hindi naman siya
natatakot na masaktan nito. Hurting is a normal process, ang pagtanggap lang na
nasaktan ka at hinayaan mo lang ito ng wala kang ginagawa ang main problem sa
equation. "I'll pleasure you."

He licks her palms and fingers, he sucks each one of them arousing her more.
Napangisi ito ng makita ang kung ano ang nasa mga mata niya. She is matching his
eyes right now, alam nito kung ano ang nararamdaman niya sa mga oras na iyon. She
also wants him and even if this is a big mistake she wants to break another rule.
Giving yourself to the one? Walang the one sa kanya, date her after this? It was a
fucking lie, sinasabi lnag iyon ng mga lalaking gustong maka-score. She is just
playing his game. And Xancho Sebastian is just like your regular rich playboy guy,
he just wants her and she wants to experience this.

Hindi na niya papangarapin na magkakagusto ito sa kanya, with the face and body
she has guys will take her as a trophy. Hindi sila magiging seryoso sa kanya, kapag
ibababa niya ang harang sa puso niya at papasukin ito sasaktan lang siya nito. Kaya
nga natuto siyang itago ang tunay na nararamdaman niya para Ilagan siya ng mga
lalaking gusto lang siyang gawing libangan. Sometimes beauty isn't a gift, it's a
curse.

She closes her eyes when his fingers found her feminity, when he found that
swollen core and when he starts to play with it. She sighs and

gasps, and called his name when he descends and his lips move together with his
fingers. With one sharp move he managed to stirred up something inside her, boiling
up, the pressure was too much for her body to handle so she erupted. Her hands
reach for his arms and to gain support she bore her nails into his skin as his arms
supported her lower body on the bed.

She whines, she sobs, she begs, she groan and she whimper the hell out of her. He
is enjoying the reaction because even after her first release he didn't stopped,
didn't bother stopping at all. His lips and his tongues were like warriors under
the scorching sun, he keeps on doing her to the verge of irrationality. Her body is
under a forbidden and dangerous spell casted by him.

"Go on princess." And since she doesn't have more energy to move since she just
reach her first, and now he is giving her second, she just started to cry
helplessly. He heard her small cries and that what triggers him to stop and looked
at her eyes wide open. "Nica, what's wrong?" natatarantang tanong nito sa kanya ng
magpantay ang kanilang mga mata. Her body is still convulsing involuntarily but his
weight is what keeping her still.

"Stop na." bulong niya dito.

"Is it too much for my princess to handle?" tumango lang siya habang hinahaplos
nito ang pisngi niya. "Don't cry, your tears aren't your best accessories."

He kissed her again gently, she almost tasted herself from his lips and then his
body move without breaking the kiss. He shifted their positions, now he is lying

on the bed while her body is pressing him down and her legs were on his sides. His
hard member is pressing her from below and his hands were caressing her back gently
bringing back her arousal. Napalunok nalang siya sa ginagawa nito, it's not that
she is too innocent not to know what's next. He cupped her head and look at his
eyes as his hard member tried to enter her. He moves slowly, pushing it inch by
inch. She tried masking that tiny uncomfortable feeling when he pushes in until he
reached the barrier.

His hands were now cupping her bottom pushing it down to meet with his thrust. And
like their first intimate interaction, she found his shoulders her best alley in
this kind of situation. As he thrust deeper her teeth were on his shoulders deeper
too. And when finally, he already does the claiming he screamed like an animal in
pain, that was the first time she saw him showing that kind of intense emotion.

Itinulak siya nito kaya natanggal ang pagkakabaon ng ngipin niya sa balikat nito,
she can't read what's inside his mind right now. Galit ba ito dahil nasaktan niya
ito? She can taste his blood on her teeth and on her lips, is he going to hurt her?

Her face is emotionless but deep inside her she is already crying in fear for
goodness sake. Hinawakan nito ang labi niya kung titingnan niya ang hitsura niya
ngayon, she looks like a disheveled vampire who just took her last victim with some
blood on her lips.

"Are you going to hurt me?" wala sa sariling tanong niya. That part of her body
hurts, she is also hurting inside.

"I won't say sorry for biting you."

"Damn Nica." He wiped the blood from her lips and pulled her closer to him until
their bodies were literally one. His arms were hugging her tightly and his lips
were locking hers. His body move, he starts moving and she winced everytime he does
but he made sure that it would be bearable for her. "I want you princess, I really
want you." Bulong nito, his hips were moving rapidly she lost count, she doesn't
even count. The pain subsided, everything is new to her. She thought his fingers
and his lips on her core were too much but as he moves, quickening the pace,
changing the speed, stirring her insides, his hot and wet kisses on her neck and
her lips.

"Nica, I am so close." He screamed at her. Mas lalong lumakas ang ulan, mas lalong
naging malikot ang yate pero wala na siyang pakialam, sinasabayan na niya ang bawat
kilos nito. Their bodies were synchronized moving into one, their emotions were
already joint as well. And for the third time, she reached heaven and he pulled out
smashing his lips on her lips too.

That was too much, but it feels so good. No matter how she denies it this man did
bought her to different edges. He rolled over and she fell down beside him, he
pulled the discarded blanket and cover it over her.

"Princess,"

She is too tired to answer back, she just wanted to sleep. He hugged her tightly
cuddling her on his naked chest.

"I'll clean you up after I rest you drained me." And kiss her on her forehead, she
doesn't mind kung iwanan man siya nito bukas. Hindi rin niya alam kung paano niya
ito pakikiharapan. He is her mistakes, sa bawat pagkakamali niya ay ito nalang ang
palaging dahialan. She broke two golden rules and he is the reason for each.

And she doesn't care as long as he pulled out, as long as he didn't make her
pregnant. Kapag walang ebidensya ng pagkakamali niya ay mas maganda.

<3 <3 <3

a/n: The chapter was too long for a very long author's note.

=================

Chapter Eight

Chapter Eight
 NAGISING siya na magaan ang pakiramdam, he moves and bump into a soft hot body. A
woman's body! And he opened his eyes then, may araw na pero sobrang lakas pa rin ng
ulan sa tantiya niya ay pasado alas sais na ng umaga. Nang tingnan niya ang katabi
niya ay sumilay ang ngiti sa kanyang labi, he can still feel the pain on his
shoulder when she bit him hard last night.

Last night-it was different. A heaven in disguise.

Tiningnan niya muli ito and he can't deny that growing interest he has for this
woman. And for an open-minded woman who says some women doesn't treasure their
virginity, a twenty-five years old virgin and he is the first. Umayos siya ng higa
upang magpantay ang kanilang mukha. She is really beautiful and smart, very rare
for a woman now. It's their last day together.

Nag-eenjoy siya sa pagtitig dito and a smile was removed from his lips when he
remembered the deal he made with Hexel Marie Domingo.

"Hmn." Gumalaw ito at dahan-dahang nagmulat ng mga mata. God! It's a sight to
behold. She looks like an angel early in the morning.

"Good morning." Bati niya he is caressing her cheeks now. "Let's clean you up so
we can back to the hotel." Kung anuman ang nasa isip ng babaeng ito hindi niya
mabasa, she just kept on looking at him. "And eat." Agad itong nag-iwas ng tingin
sa kanya pero wala itong sinasabi ni isang salita, dahan-dahan itong umayos ng upo
habang hawak ang kumot na nakatakip sa hubad nitong katawan. Now, that

it's already morning he can already see that kind of beauty. Tahimik lang ito pero
kagabi ito naman ang unang gumawa ng move, well, if she didn't move he will make a
move last night.

Pumasok siya sa banyo pero hindi sinarado ang pintuan, he took a clean towelette
and went back to her. Tatayo na sana ito ng maabutan niya kaya marahan niya itong
pinaupo, he saw her reaction she is wincing in discomfort and he wanted to grin
from ear to ear because he knew the reason why.

"Let me." Hinawakan niya ang kumot para alisin iyon nanginginig ang mga daliri
niya dahil alam niyang kapag nakita na naman niya ang katawan nito ay hindi na
naman niya mapigilan ang sarili niya.

"I'll take a shower." Mahigpit nitong hinawakan ang kumot.

"Let me clean you up."

"No, I want to take a shower." She said in an icy voice, nakipagtitigan siya nito
they both know he won't give up. "Xancho, please." That's the first time he heard
her voice breaking nakatungo na ito pulang-pula ang mukha nito. Mabilis niyang
sinapo ang magkabilang pisngi nito at maingat na dinala sa dibdib niya. His chest
was aching tremendously, he can't believe he would ever feel this way.

The bet.

The deal.

God! He is doomed.
 "Hindi mo ako responsibilidad, you are free from it."

"No!" he hissed.

"ANg nangyari kagabi kagustuhan ko rin iyon walang pumilit sa akin, today is my
last day here in the resort at babalik na ako sa tunay na buhay ko na wala ka. At
ikaw

bumalik ka na rin sa buhay mo, let me go." Pagkasabi nito ng salitang let me go ay
mahigpit niya itong niyakap, sinubukan naman nitong magpumiglas pero mahina pa ang
katawan nito at hindi naman siya makakapayag na manalo ito at makaalis sa kanya.

"Let you go? The hell Monica you know I can't let you go."

"Why not?"

"Dahil kung naalala mo sinabi ko kagabi gusto kitang makilala ng husto, sasamahan
kita pabalik sa Manila. Ihahatid kita sa inyo gusto kong makilala ang mga magulang
mo at ang mga kapatid mo dahil seryoso ako I want to date you."

Seryoso siya, hindi na siya nagbibiro ngayon. It might not be a very deep feeling
for him yet pero sigurado siyang may nararamdaman na siya para sa dalaga.

Umiling ito. "You can't kapag nakilala mo ang pamilya ko sigurado akong ikaw na
mismo ang lalayo sa akin."

"Try me."

Nag-isang linya ang mga labi nito alam niyang hindi ito naniniwala sa kanya kahit
na siya ay hindi makapaniwalang nasabi niya ang mga bagay na iyon dito. Hindi niya
kalianman naisip na magsesettle siya sa isang babae, sa isang babae na hindi niya
masyadong kilala. Sa isang babae ng iilang beses lang niyang nakilala at sa isang
babaeng may kaugnayan sa babae kung saan alam ang kinalalagyan ng kapatid niya.

He is torn between saving her sister from Hexel's manipulative world and hurt
Monica, naisip na niya ang bagay na iyon. Mali na pumayag siya kay Hexel, it was a
spur of the moment decision. Naisip niyang wala siyang isasakripisyo, he will have
both his sister and

Monica.

MABUTI na lang at nagawa niyang tumakas kay Xancho, aalis na sana sila ng biglang
bumuhos ang malakas na ulan pero hindi siya bumalik sa yate. Hindi niya alam kung
ano pa ang sasabihin dito dahil nakaramdam siya ng takot sa sinabi nito sa kanya.
Paano ito magiging interesado at seryoso sa kanya kung una, hindi pa sila ganoon ka
magkakilala at pangalawa they only have a one night stand and she would like to
keep it that way. Sigurado siyang hindi siya mabubuntis dahil hindi naman siya
ganoon Katanga, he pulled it out.

Pagdating niya sa kanyang suite ay agad siyang naligo. Amoy na amoy pa rin niya ang
katawan ng lalaki sa katawan niya, nakakatawang isipin na sa ibang sitwasyon ang
lalaki ang tumatakbo pero sa kanya siya pa ang tumakbo.

Ngayong maayos na ang takbo ng utak niya ay nakaramdam siya ng hiya sa kanyang
sarili. Kung bakit ba naman kasi kung kailan kailangan ay hindi pa gumana ang utak
niya. Inayos niya ang kanyang sarili at nagpunta sa shower, baka sakaling kapag
naligo siya ay mawala ang katangahan na nagawa niya.

"Tanga ka talaga!" asar na sikmat niya sa kanyang sarili. Sinabunutan niya ang
kanyang sarili at napatingin ng masama sa shampoo na nananahimik lang sa isang
tabi. Sana pala ay lumaklak nalang siya ng shampoo baka sakaling mawala ang dumi na
nakabara sa utak niya. Nabubuwisit siya hindi kay Xancho kundi sa sarili niya. She
seduced him and he was seduced.

"Ang tanga mo talaga Monica! Sana hindi mo pagsisihan ang ginawa mo, may sinasabi
ka pang hindi nila malalaman. Once

karma will strike ay ewan ko nalang sa iyo." Asar na sumbat niya sa kanyang
sariling repleksyon.

Pagkatapos maligo ay agad siyang nagbihis ng matinong damit, iyong balot na balot.
She feels so uneasy walking, kanina habang naglalakad siya ay napapangiwi siya.
Malay ba niyang ganoon pala kasakit madevirginized sana pala ay nagbaon siya ng
mefenamic acid baka sakaling mabawasan ang sakit. Sana hindi napansin ng mga staff
ng hotel ang lakad niya kanina.

"Nakakayamot ka Monica." Sa asar niya ay nabato niya ng hawak na figurine ang

salamin at gaya ng inaasahan, isa na namang katangahan at nabasag ang salamin.
Napasigaw na siya sa inis niya sa mundo, kasalanan talaga ito ng may agiw na utak
niya. kailangan na niya itong i-dry wash, dahil sa kabobohan niya ay nagkasala na
naman siya.

Wala ng suklay-suklay ay isinubsob niya ang katawan sa kama, gusto niyang ipukpok
na rin ang ulo sa headboard.

"Ano ba ang nagawa ko?"

Ipinikit niya ang kanyang mga mata at nagpanggap na patay na siya.

"Nica." Hindi siya gumalaw ng marinig ang pangalan niya, nagpanggap nalang siyang
tulog siya. Nakalimutan ba niyang ilock ang pintuan kanina pagpasok niya? She
traced back her memories, mukhang iyon nga ang nangyari dahil sa pagmamadali niya
ay naisara lang niya ang pintuan at hindi iyon nailock. "Nica." Tawag uli ng boses
ni Xancho sa kanya, naramdaman niya ang paglubog ng isang bahagi ng kama na inupuan
nito.

"I know you are still awake," hindi tulog talaga siya! Iyon ang gusto niyang
isigaw. "Damn, what

happened to your arm?" he hissed. May nangyari ba sa braso niya pinakiramdaman

niyang mabuti ang braso niya saka lang niya napagtantong may kaunting hapdi pala
doon.

Tumayo ito at nagpunta sa kung saan and heard him curse, mukhang sa banyo ito
nagpunta.

"Hello? Customer service, may aksiidenteng nangyari sa room 1221. Nabasag ang
salamin please come and clean it."

Napabuntong-hininga nalang ito pagkatapos ay marahan na ginalaw ang katawan niya,

he flipped her and she is still pretending that she was fast asleep.

"Dahil ayaw mong magising dadalhin kita sa suite ko at hindi kita palalabasin
doon." Ayon na naman ang boses nitong ganyan parang nang-aakit. Wala siyang nagawa
kundi magmulat ng mata at salubungin ang mga tingin nito.

"Ibaba mo ako Xancho."

"Gagamutin natin iyang braso mo, binasag mo ang salamin."

"It was an accident." Kaila niya.

"It was dangerous." Binuksan nito ang suite niya at pumasok sa suite nito. Katulad
niya ay bagong ligo din ito at nakapagbihis na rin. "And I am mad at you for
leaving me," ibinaba siya nito sa kama. "Don't move, don't you dare move." Pumunta
ito sa pintuan and lock it. "Kapag tumakas ka na naman, I am going to tie you down
here in my bed or in the yatch at magcucruise ako ng buong taon at isasama kita."
Banta nito sa kanya, iniwas lang niya ang kanyang mga tingin mula dito.

Pagbalik nito may dala na itong medicine kit, ito na mismo ang naglinis ng galos
niya sa balikat. Hindi naman masyadong

masakit, mahapdi lang.

"I ordered food for us I know you are already hungry."

"Wala akong ganang kumain."

Pumalatak ito sa sinabi niya. "Don't be like that princess I know you are tired
and hungry and don't pretend like you aren't. Nakita ko kung paano ka kumain, you
love foods and we both know you can't resist it."

Iningusan niya ito.

"Sa ating dalawa ako ang tinakbuhan mo," panimula nito. "Hindi mo ba naisip na
kahit saan ka magpunta ay mahahanap pa rin kita?" itinaas nito ang mukha niya gamit
ang mga daliri nito. "You are already mine, Nica. And when I said I want to get to
know you better I am dead serious about it."

Bahagya siyang nakaramdam ng takot sa nakita niya sa mga mata nito. He looks so
serious, but deep inside her nandoon pa rin ang ideyang may gusto lang itong makuha
sa kanya.

"Can't you take this as a one-night thing?"

His brows met and his peaceful aura changed, "Ikaw ang babae sa ating dalawa, ikaw
ang nawalan. You should demand something from me." Anito.

"Nababaliw ka na ba Xancho? You barely know me and again I don't have any interes
in settling down."

"We aren't settling down yet Nica I know you aren't ready for that yet, I told you
I want to date you. Let's start from there."

Siya naman ang napabuntong-hininga, may kinuha na naman siyang malaking bato na
ipupokpok niya sa kanyang ulo. Isang batong hindi nababasag.

"You don't know me."

 "Bakit

ba ang tigas ng ulo mo? I want to know you better."

"You won't like me when you know who really I am."

"Hindi ko pa nga nasusubukan hinusgahan mo na ako. Am I that low?"

May halong pagtatampo sa boses nito. Ang linggong ito ay para sa bakasyon niya
pero bakit mas naistress siya.

"Tell me Nica, ano ba talaga ang issue mo sa mga lalaki?"

"I don't have they aren't my priority."

"You are lying."

"Fine, gusto mong malaman? Men are pigs, they can't be trusted." Sagot niya dito.
"Lahat kayo, hindi man lahat, pero karamihan sa mga kalahi niyo manloloko."

"I am serious about this."

"Seryoso din ako, ibinigay ko na ang sarili ko sa iyo. Ano pa ba ang kulang?"
nawala na ang façade niya dahil sa lalaking ito. Napapataas na rin ang boses niya
at nawawala ang tamang takbo ng utak niya, he is indeed bad for her.

"Do you have bad memories about this, haven't you?"

"None."

"You are lying again," lumapit ito sa kanya. "Try me Nica, I won't betray your
trust." Sincere na wika nito sa kanya. "Try me."

"I don't know," bumaba na ang boses niya. "Can I really trust you? Are you
different from them?"

"Try me."

"TRY ME." Paulit-ulit na umalingawngaw sa utak niya ang sinabi ni Xancho sa kanya
kaninang umaga. Nag-aaway pa rin ang utak niya sa desisyon na gagawin niya, will
she trust him? Giving herself to that man means she is already

trusting him but giving him chance to access her life iyon na ang trust. Bihira
lang siyang magbigay ng trust sa mga tao, sinisigurado niyang kilala niya ang mga
ito bago niya ibigay ang buong tiwala niya. Gaano ba niya kakilala ang lalaking
iyon?

"Eat." Untag nito sa kanya, he is looking intently at her. "May babalikan lang ako
sa suite ko, babalik agad ako."

"Sure."
 Umalis ang binata kaya kumain na rin siya, kaso hindi naman appealing sa kanya ang
mga pagkain sa harap niya. iniisip pa rin kasi niya ang 'trust' issue ni Xancho.
Will she give it a try? Kung hindi naman magwowork wala namang problema sa kanya,
kapag nakilala siya nito ng husto at malalaman nitong may apat na kapatid siyang
binubuhay baka ito na mismo ang umayaw.

Better than not trying at all.

"Okay Monica, mag-isip ka. Paano kung mahulog ka sa lalaking iyon tapos hindi ka
niya pala kayang saluhin?" tanong niya sa kanyang sarili. Baka matulad siya kay
Hexel... pero iba si Hexel... iba din siya. "Kung masasaktan ka man sa bandang huli
kasalanan mo iyon dahil hinayaan mo ang sarili mong mahulog sa kanya. Kung pa-fall
siya, kasalanan mo pa rin iyon kung masasaktan ka dahil na-fall ka naman. Walang
pa-fall sa babaeng hindi nag-aassume."

Heto na naman siya kausap ang sarili niya.

"One chance, let yourself experience this for once. Magtiwala ka sa kanya, he
seems to be a nice guy at least masaktan ka man hindi ka mapapahiya sa kanya."

Gathering all her courage she stood up and starts to walk towards

his direction. Kakausapin niya ito, ibibigay niya dito ang tunay niyang pangalan at
sasabihin niya kung ano ang tunay niyang family background. Kapag tanggap siya nito
at ang mga kapatid niya ibibigay niya ang number niya dito.

Walang tao sa elevator kaya agad siyang nakarating sa kanilang floor ng walang mga
stop overs, today is her last day in the resort. This place brings a lot of
memories for her as well, she will surely miss the place. Kakatok na sana siya sa
pintuan ni Xancho ng bahagya iyong bumukas at narinig niya na may kausap ito sa
likod.

"Congratulations Baste, you made it." Kumunot ang noo niya sa boses na iyon. kung
hindi siya nagkakamali boses iyon ng lalaking kasama ni Xancho noong mahulog siya
sa teritoryo nito, Bud yata ang pangalan.

"I know." Ano ba ang pinag-uusapan ng dalawa.

"You never failed me man, heto na ang susi ng villa ko dito. Akala ko talaga
matatalo ka na inabot ka ng isang linggo sa pagpapaamo sa babaeng iyon? Hindi na
rin masama, swerte mo talaga sa mga pustahan."

Kumabog ang puso niya at bigla iyong nagsikip, pustahan? Babae? Pagpapaamo? Ayaw
niyang mag-assume na baka siya ang pinag-uusapan ng dalawa. Dahil kung siya nga
ibig sabihin hindi talaga seryoso si Xancho sa mga sinabi nito sa kanya at tama nga
ang instinct niya na pinaglalaruan lang siya nito.

"Kailan ba ako natalo?" mayabang na sagot ni Xancho. "I have your car and your
resort, what's next?"

"That woman, what's her name again Nica? Are you going to date her?" Nanlamig ang

mga paa niya ng makompirma nga na siya ang pinag-uusapan ng mga ito.

"Yes, I am going to date her."

"How many days?"

 "I don't know I don't really know her, another week or two weeks. Alam mo naman
ako kapag interesado ako sa isang bagay binibigyan ko ng oras ko hanggang sa
magsawa ako and then I'll disposed it."

Bagay na pala siya ngayon, trust his face. She should have listened to her
instinct, tama nga siya men can never be trusted. And here she when she thought she
can already give her full trust to him and give him a chance he blew it.

"Bakit hindi nalang ngayon?" malamig na tanong niya, "The door wasn't locked so I
barged in, nandito lang ako para magpaalam. Uuwi na ako sa Manila."

Nagkatingin ang dalawa agad na napatayo si Xancho sa kinauupuan nito, he is

speechless. "Nica-." Hindi na nito kailangang lumapit sa kanya dahil siya na mismo
ang lumapit sa lalaki. "Narinig mo ang sinabi ko?"

"Yup, loud ang clear." Kinuha niya ang susi na nasa kamay nito at tiningnan iyong
mabuti. "Ano ba ang maganda sa susing ito? Ah, it's not really the house isn't it?
It's your ego, congratulations Mr. Sebastian." She smirks at him. "Thanks for the
tour, thanks for the foods and thanks for the sex." Narinig niyang napasipol ang
lalaking kasama nito habang ito naman ay tila hindi maintindihan ang sasabihin.

"And for that trust thingy? And a chance?" she raises her middle finger to him.
"You blew it away asshole and fuck yourself." Isang malakas na sampal ang dumapo sa
pisngi nito

wala siyang pakialam kung mabali man ang ulo nito sa lakas noon. Gusto lang niyang
makaganti dahil sa ginawa siya nitong laro, nakakabuwisit! Iyon lang ang dahilan
kung bakit galit na galit siya, nanginginig siya sa galit at nagsisikip ang dibdib
niya.

Sa tindi ng galit niya ay naiiyak na siya at may tumutusok sa dibdib niya. This
pain is caused by her anger towards that guy, trust his face. Bibili siya ng trust
condom at ilalaga tapos ipapakain niya dito. Now, she learned her lessons... never
trust a guy again. Tama ang desisyon niyong iprioritize ang kanyang pamilya at
hindi ang sarili niya.

MAINGAT niyang binuksan ang bintana sa ikalawang palapag ng bahay na nabili niya,
ginawa niya ang lahat ng paraan para makuha ang pwestong iyon. Sabado ng araw na
iyon at halos isang linggo na rin siya sa lugar na iyon, isa lang ang rason niya
kung bakit siya nandoon. Lampas dalawang buwan na rin niyang hinanap si Nica-Monica
F. Garcia, that's her real name. Twenty six years old, a public school teacher who
teaches mathematics. Nasa probinsya ang mga magulang na pawang magsasaka at
binabantayan ng nakakatandang kapatid nito, pangalawa si Monica at may mga kapatid
pa itong bunso na ito mismo ang nagpapaaral.

Buong akala talaga niya ay anak ng isang mayamang pamilya si Monica pero nagkamali
siya, sa nalaman niya tungkol dito mas lalo niya itong nagustuhan. Sa unang
pagkakataon mas pinili niyang dumaong sa lupa, habang pinapahanap niya ito ay
dahan-dahan niyang binitiwan ang

mga responsibilidad niya. He can still work even when he wasn't around, siya na rin
ang makikipagmeet sa mga clients nila.

Mas may importante pa siyang kailangang gawin at iyon ay humingi ng tawad kay
Nica. He was wrong, dapat sinabi nalang niya ang totoo kay Baste pero hindi naging
gahaman din siya. At dahil ayaw niyang humingi ng tulong kay Hexel kaya siya ang
nagpahanap dito, ayaw niyang dumating ang panahon na singilin siya ng babaeng iyon
baka hindi niya kayang ibigay ang gusto nitong kapalit. Not when he already found
her and not when he wants to have her, gusto niyang makilala ng husto si Monica and
this time seryoso siya, he even left the sea which is his life just to be with her.
Alam niyang mahihirapan din siya.

Sa bawat araw na ginawa ng Diyos ay hindi siya nakakatulog ng maayos, palagi siyang
nagagasing sa madaling araw na ito ang napapanaginipan niya. And everytime he heard
her name ay kahit na naliligo siya ay lumalabas siya para hanapin o tingnan ito.
Nababaliw na siya aand that's because of her.

"Ate, kami na ni Aycie dito magpahinga ka na muna." Dahil nasa ikalawang palapag
siya kaya hindi siya nakikita ng mga ito na naninilip sa ibaba. Nakikita din niya
si Monica ng walang problema, she is wearing an old skintone spaghetti top and
matching shorts kaya para itong nakahubad sa harap niya. Nakatali din ang buhok
nito at bumabakas ang pawis sa buong katawan nito, pakiramdam niya ay para siyang
batang naninilip sa babaeng pinapantasyahan nila.

"Tapusin niyo na lang ang paglilinis sa labas, isegregate niyo ng maayos ang
basura para hindi tayo

magmulta kapag kinuha na ang mga iyon ng garbage truck."

"Tapos na kaming maglinis sa labas." Sagot naman ng binabaeng kapatid nito.

"Maligo na kayo at maghanda sa pananghalian. Tatapusin ko ang niluluto ko." Agad

namang tumalima ang mga ito. Kasalukuyan itong naghahalo ng mga niluluto nito ng
bigla itong pumuna sa may bintana at tumingala. Mabuti nalang at agad siyang
nakapagtago at natakpan niya ang sarili niya ng kurtina. Damn! Kinabahan siyang
bigla ang lakas ng tibok ng puso niya.

"Damn it!" he hissed bakit ba kailangan niyang magtago? Sooner or later kailangan
narin niyang harapin si Monica he wanted to apologize and make everything right. He
already sacrificed his job for her and he will do his best to be forgiven.
 "ANG weird." Takang sambit niya.

"Anong weird ate?" takang tanong naman ni Aycie na pumasok sa kusina.

"Pakiramdam ko kasi ay may nakatingin sa akin pagtingin ko sa labas ng bintana

kanina wala namang tao at saka wala pa namang tao sa kabilang bahay hindi ba?"
aniya.

"Hmn, wala pa nga ate. Sabi nila sa lunes pa darating ang bagong may-ari diyan.
Baka naman feel mo lang iyan 'te."

"Feel?"

"Yup, masyado ka kasing seryoso sa pagluluto kaya kung anu-ano nalang ang
nararamdaman mo. Sa tagal natin dito ngayon ka lang nakaramdam ng ganyan."

"Sabagay." Ibinigay niya ang sandok sa kapatid. "Magsasampay lang ako sa likod,
ikaw na

ang magtapos ng niluluto ko at maghain ka na rin."

"Aye! Aye!"

Kinuha niya sa banyo ang balde na may lamang mga damit na nilabhan niya kanina
bago siya nagluto. Pawis na pawis at basang-basa na siya, kailangan na niyang
maligo pagkatapos nito upang hindi siya magkasakit. Gusto rin niyang matulog,
kakaiba kasi ang pakiramdam kapag nahiga ka pagkatapos mong maglinis at maglaba,
masakit sa likod pero masarap sa pakiramdam.

Habang nagsasampay siya ay awtomatikong napatingin uli siya sa bahay sa tabi ng

bahay nila, now that no one was there parang may iba siyang nararamdaman.
Pakiramdam niya ay may tao sa likod at nakatingin sa kanya, that give her chills.
Kinagat lang niya ang labi niya upang hindi makaramdam ng takot, hindi siya takot
sa kahit ano huwag lang sa multo. Agad niyang tinapos ang pagsasampay niya at
pinagana ang kanyang utak, hindi naman siguro siya mumultuhin kung tanghaling
tapat.

"Monica!"

Nabitiwan niya ang hawak na damit sa gulat, agad siyang lumingon at nakita niya si
Karylle sa labas ng gate nila. "Anong nangyari sa iyo at para kang tinuka ng ahas
sa putla."

"Ginulat mo ako."

Tumawa ito sa kanya at saka mabilis na tinalon ang mababang gate nila, ang babaeng
ito talaga nakaheels at nakadress pero kung makatalon parang hindi babae. Ewan ba
niya kung bakit naisipan nitong maging pulis samantalang sa hinagap walang
makakahula sa propesyon nito.

"Nandito ako kasi may meeting tayo mamaya, six PM."

"Pwede namang itext bakit nagpunta

ka pa dito?"

"Along the way na rin kasi and besides makikikain ako," ngumisi ito sa kanya. Alam
niyang may kakaiba dito, mas observant siya sa mga ito dahhil na rin sa hindi siya
palasalita kapag magkasama sila kaya naka-focus siya sa bawat reaksyon ng mga
kaibigan niya.

"May nangyari." Ani niya.

"Wala." And the way she answered, it sounds so defensive kaya sigurado siyang may
nangyari.

"That Colton guy again huh?" ngumuso lang ito sa kanya.

"Kasama ko siya sa last mission ko, may kakilala ka bang gwapong lalaki na pwede
kong i-date I need diversion right now."

"May chopsuey akong niluluto kanina." Mabilis niyang sagot, nagpapadyak ito sa
kanya.

"I don't need food I need a guy."

Umiling siya sa sinabi nito. "No, I don't know one. Kay Chloe ka manghingi she is
working in a fashion industry mas maraming male models doon huwag sa akin."

"Ang talino mo talaga friend bakit hindi ko naisip iyan,"

"Bakit kailan mo ng lalaki sa dami ng mga naging boyfriends mo bakit hindi ka

nalang magrecycle."

"Ew, anong akala mo sa akin basurahan. Friend, kapag wala na at past na hayaan na
iyon." napailing nalang siya dito, Karylle's hesitation towards relationship was
due to her parents. Hindi kasi nito nakita ang tatay nito kaya kahit na sabihin
nitong okay lang ay may parte pa rin kahit hindi gaanong obvious sa utak nito na
humaharang dito na magtiwala sa mga lalaki. Ayaw nitong magseryoso dahil ayaw
nitong matulad kay tita

Julie na ibinigay na ang lahat, naiwan pa rin.

Napatingin ito sa katabig bahay at napakunot ng noo. "May tao ba diyan?"

"Wala pa, sa lunes pa."

"Weird, I thought--," napailing ito. "Guni-guni ko lang iyon, akala ko may tao."
Agad na nanumbalik ang takot sa buong katawan niya. "Pasok na ako sa bahay."

"Huwag!" pigil niya dito. "Hintayin mo ako dito malapit na naman ako." Huwag lang
siyang maiwan mag-isa. Agad niyang tinapos ay ginagawa at saka sabay na silang
pumasok sa bahay niya. Hindi na muna siya lalabas lalo na sa gabi baka kasi totoo
ang multo at nag-eexist sa katabing bahay niya.

"Ano ba ang meeting na iyan?" Nagbibihis na siya at syempre ito ang namili ng
isusuot niya. "Importante ba talaga?"

"Para sa kasal ni Zyrene."

"Huh? Akala ko ba surprise?"

"Oo nga pero alam mo naman si Heinz sobrang OA dapat perfect daw." Tumayo ito.
"Iihi lang muna ako at ikaw isuot mo iyang damit na pinili ko."

Paglabas nito ay tamang-tama na nagring ang cellphone niya, si Hexel ang

tumatawag. Agad niya iyong sinagot.

"Hex."

"What's up? I received your text message about Colton and Karylle." Naitext na
niya ito tungkol sa napag-usapan nila ni Karylle kanina. "Is she around?"

"Nagrestroom lang."

"Good, now may iuutos ako." Huminto siya sa pagbibihis ng naging seryoso ang boses
nito. "A day before Zyrene's wedding may darating sa bahay mo, can you give it to
Zyrene? Palihim mong ibigay

sa kanya and as much as possible huwag nga niyang makita na ikaw ang nagbigay."

"Ano naman iyan at masyadong seryoso?" akala pa naman niya kung anong nakakatakot
na bagay ang ipapabigay nito sa kanya. Hinubad niya ang suot niyang pambahay, nasa
loob siya ng silid ng mga babaeng kapatid niya doon naman kasi nakalagay ang mga
damit niya sa ibaba lang siya natutulog. She is already wearing a strapless blue
bra at kahit na pumasok si Karylle ay okay lang na makita nito siya na nakaganoon.
Napapitlag lang siya ng may marinig na kakaibang ingay sa kabilang bahay, kumunot
ang noo niya at lumapit sa kanyang bintana.

"What's wrong?" untag ni Hexel sa kabilang linya.

"W-wala pakiramdam ko kasi-," sinara nalang niya ang bintana. "Hangin lang iyon."
sagot niya. "Ako na ang bahala sa ipapadala mo."

"Thanks Monica and how's Karylle and Colton doing?"

"Nagpapahanap si K ng ka-date niya, may kakilala ka ba?"

"Marami ilan ba ang gusto niya." tumawa ito sa kabilang linya, she really loves it
when Hexel is laughing napapagaan nito ang loob niya. Masaya siyang malaman na okay
na ito sa dami pa naman ng pinagdaanan nito sa buhay. "Kidding aside I'll talk to
her when she is not busy anymore. And for you, may nagpapastress ba sa iyo?"

"Wala naman so far, ay si Karylle pala. Kung anu-ano ang pinapasuot sa akin heto
pinag-off shoulder ako." Sumbong niya dito, Hexel giggles.

"Okay lang iyan bagay naman sa iyo ang kahit anong damit na isuot mo, sabihan mo
lang ako kapag may kailangan ka.

Financial o kung anuman."

"Grabe ito ang dami mo ng naitulong sa akin hindi pa nga kita nababayaran."

"Huwag nating pag-usapan ang mga utang na iyan at hindi kita sinisingil at kung
anuman ang ibinibigay ko sa iyo nararapat lang sa iyo iyon."

"Bakit?-."

"Success!" sigaw ni Karylle pagkapasok.

"Don't tell her I'm on the other line, I need to go Monica. Talk to you later."
Agad na nawala ito sa kabilang linya, mabuti at hindi ito agad nakatingin sa kanya
kaya hindi nito nakitang may kausap siya sa phone. "Nakabihis ka na ba?"

"Magbibihis na po." Isinuot niya ang ibinigay na damit nito, napangiwi siya ng
makitang hapit na hapit sa kanya ang asul na off shoulder top na iyon.

"Bagay naman pala, huwag mong patulugin sa closet ang mga damit mo. Here."

Umalma na siya ng makita ang ibinigay nitong shorts sa kanya. "I won't wear that."

"You are going to wear that."

She eyed her intently, she used that frozen look they referred sa iba gumagana
iyon but Karylle was already immune to it and it's not working out. Pero
naiintindihan naman nito kapag ayaw talaga niya.

"You are not working Monica, you need to dress according to your age. At saka
hindi naman sobrang iksi ang shorts na iyan." Kulang nalang ay sabitan niya ang
nguso nito ng kaldero. "Okay fine, here." Nagpasalamat siya at hindi makulit ito
ngayon, she changed her shorts to skinny jeans. She is now wearing a white off
shoulder top and white skinny jeans and

she'll wear her white sneakers too.

"Wala na friend feeling ko ikakasal ka." Biro nito sa kanya. "Ikaw na ang white
lady." Kinuha niya ang suklay at maingat na tinirintas ang buhok niya. She applied
light make up and look for her sneakers. Nakasunod lang ito sa bawat tingin niya.

"Monica."

"Hmn?"

"Do you ever wondered who your real parents are?"

"No." ang tanging may alam lang kung ano ang totoong estado niya sa buhay at hindi
niya tunay na kapatid ang mga inaalagaan niya ay ang mga kaibigan niya. Nagpunta na
kasi ito sa probinsya minsan ng sabihin niyang titigil siya sa pag-aaral dahil
kailangan niyang magtrabaho para sa mga ito. Pinuntahan sila ni Hexel sa probinsya
at nakilala nito ang kanyang mga magulang at hindi bobo ang mga kaibigan niya para
hindi malaman ang pagkakaiba nila sa hitsura kaya nagpaliwanag siya.

"Kahit minsan?"

Magsisinungaling siya kapag sasabihin niyang hindi niya minsan naisip ang mga ito,
pero mas gugustuhin nalang niyang magsinungaling keysa masaktan pa. Natatakot
siyang malaman na kaya siya pinamigay ng mga ito because she is an unwanted child,
she doesn't mind being alone but she doesn't want to be neglected and rejected.

"Kontento na ako sa mga magulang ko."

"Ako Monica I am wondering who your real parents are, hindi kas kasi mukhang anak
mahirap."

"Hindi naman sa mukha pinagbabasehan kung anak ka ng mayaman o hindi."

"Sabagay." Nang mapansin nitong tapos na siya sap ag-aayos ay tumayo na ito.
"Let's go, papatayin na tayo ng kuya ni Crischel kapag nalate tayo. Kung pwede lang
pakasalan na niya ngayon si Zyrene ginawa na niya." biro nito. Nagpaalam siya sa
mga kapatid niya at nagbilin na rin ng kung ano ang dapat gawin. Mabuti at walang
lakad ngayon si Norman mababantayan nito ang mga kapatid nila, naiintindihan naman
ng mga kapatid na kailangan niyang umalis. Her siblings knew what she is up to, ang
pagiging bahagi ng Zalpha Bri Sorority ay hindi basta-basta.

They have responsibilities, it's like a lifetime work. Their group is supporting
different institutions, all they have to do is to check and recheck, as for their
financial aspects si Hexel na ang bahala doon. Nakakahanap ito ng mga donors para
suportahan ang mga intitutions na sinusuportahan din nila.

Paglabas niya sa bahay ay agad na naman siyang napatingin sa itaas ng bahay,

itatanong niya pagdating niya kung may tao ba diyan o wala dahil sa totoo lang, her
instinct is telling her that there is someone dangerous inside that place.

<3 <3 <3

a/n: please bear with me babies, last day na ng brigada eskwela bukas and next week
I'll try and exert more effort in finishing Monica's story. Thank you so much,
#TeacherDuties

=================

Chapter Nine

Chapter Nine

"SEVEN-THIRTY SIX." Pupungas-pungas na bumangon siya at saka itinali ang buhok na

nagkalat sa kanyang mukha. Pagtingin niya sa kanyang tabi ay wala na ang mga ito,
tanghali na siyang nagising which is very rare. Sa normal na mga araw ay alas cinco
pa lang ng umaga ay gising na siya, she must be really tired and stress-out.
Napatingin siya sa kabilang bahay, nakabukas ang bintana niya kaya kitang-kita mula
doon ang nakasaradong bintana ng kung sinumang nakatira doon.

Kagabi pag-uwi niya ay may nakita siyang mamahaling sasakyan sa labas ng bahay,
nagtaas pa nga siya ng kilay dahil hindi normal na may ganoong klaseng sasakyan sa
subdivision nila. Their place is not a high-end subdivision like the forbes or
Beverly hills, wala sa kuko ng mga iyon maikukompara mo lang iyon sa isang simple,
tahimik at maayos na barangay. Ang mga bahay depende sa design ay magkakadikit,
iyong iba naman detached tulad ng sa kanya at sa katabing bahay mas malalaki iyon
kompara sa magkakadikit at medyo may kamahalan din. Ang mga nakatira sa kanilang
lugar ay ang sinasabi nilang common people with common job, iyong iba nasa abroad
ang mga asawa na OFW, iyong iba naman ay seaman ang asawa o anak kaya umahon sa
hirap, iyong iba ay nakapag-asawa ng foreigner, iyong iba binabayaran through pag-
ibig ang bahay kagaya niya. Kaya nga kapag may nakikita kang nakaparada doon na
katulad ng naturang sasakyan talaga namang magtataka ka. Kulang pa yata sa triple
ang presyo ng unit doon sa presyo ng naturang sasakyan.

Dahan-dahan siyang tumayo at sumilip sa kabilang

bahay, bukas ang bintana sa ibaba ibig sabihin ay may nakatira na talaga doon. May
kapitbahay na talaga sila nacurious tuloy siya kung sinuman iyon. Pero mas curious
siya kung bakit wala na ang mga kapatid niya sa kama nila ng ganoon kaagang oras
kung wala namang pasok. Pumunta siya sa banyo upang maghilamos at magtoothbrush,
sinilip muna niya ang dalawang lalaking kapatid sa kabilang silid pero wala na ito
doon.

"Norman, Aycie." Tawag niya.

"Ate nasa kusina po kami." nagtatakang pinuntahan niya ang mga ito.

"Bakit hindi niyo kami ginising-oh shit!" napamura siya ng wala sa oras ng makita
kung sino ang kasama ng mga kapatid sa kusina. Mukhang nagulat ang mga ito sa
nasabi niya, hindi sanay ang mga itong makarinig ng ganoon sa kanya.

"Good morning princess," nanlaki ang kanyang mga mata at pakiramdam niya ay
nagkaroon ng lunar eclipse sa umagang iyon, hindi solar kundi lunar eclipse dahil
magugunaw na ang mundo. Hindi na siya nakapagsalita pa lalo pa at hindi niya alam
kung ano ang sasabihin niya. Ang paraan ng pagtitig nito na para bang hinuhubaran
siya sa harap ng kanyang mga kapatid ang naging dahilan kung bakit nanginig ang
bawat himaymay ng kanyang katawan. Kung nagmamalfunction ang utak niya mas lalo
naman ang puso niya.

The last time she saw this man she slapped him very hard, muling bumangon ang
galit na naramdaman niya para sa lalaki dahil sa ginawa nito sa kanya. Pustahan?
Ano na naman kaya ang dahilan kung bakit ito nandoon sa bahay niya, ano na naman
ang pinupusta nito at ano na naman kaya

ang pustahan na iyon.

"Ano ang ginagawa mo dito?" tinaasan agad niya ito ng kilay pero ang lalaki ni
hindi man lang tumingin sa mga mata niya kundi sa dibdib niya. Saka lang niya
napagtantong manipis ang suot niyang sando at wala siyang suot na bra kaya bakat na
bakat ang dibdib niya. Agad niyang tinakpan ang sarili at agad na pumasok sa banyo,
may bra siya doon kaya mabilis niya iyong naisuot.

"Norman," malamig na tawag niya sa pangalan ng kapatid niya, mabilis itong natigil
sa pagkain ng mga pagkain na siguradong hindi sa kanila galing dahil mukhang
mamahalin.

"A-ate?"

"Bakit kayo nagpapasok ng hindi niyo kakilala sa loob ng bahay natin?" pagalit na
tanong niya.

"Kasi ate-."

"Monica, come on. Umagang-umaga ay nagagalit ka na relax lang." tumayo ito at

lumapit sa kanya kaya napilitan siyang umatras at maglakad palayo sa mga kapatid
niyang kumakain pa rin ng mga pagkain na dala nito. Nang malayo na siya sa mga ito
at ilang metro ang distansya nito sa kanya ay agad niya itong pinaulanan ng mga
tanong.

"Anong ginagawa mo dito? Don't tell me nagkataon lang because I will never believe
you and what the hell are you trying to do bribing my younger siblings with foods
and everything? Sino? Ano? Magkano?"

"Teyka lang mahina ang kalaban, teacher ka nga hindi ka nauubusan ng tanong eh."
She just crossed her arms over her chest and eyed him intently.

"Stop looking at my breast." Sita pa niya.

"Pinapakita mo-."

"Gusto mong

idemanda kita ng trespassing? Mas kilala ako ng mga tao dito kung idedemanda kita
mas kakampihan nila ako." Banta niya nagtaas lang ito ng dalawang kamay na parang
sumusuko sa kanya. He just chuckled at her and pretend like her anger and coldness
doesn't matter. Nagulat nalang siya ng inisang hakbang nito ang pagitan nila at
mabilis na dumampi ang mga labi nito sa kanyang mga labi. Napaatras siya dahil sa
ginawa nito pero napasubo na siya dahil wala na siyang maaatrasan pa dahil sa likod
na ng sofa ang natamaan ng katawan niya. Muntik na siyang matumba pero maagap ang
braso nitong nakapalibot sa katawan niya, he took the advantage of her surprised
look and insert his tongue inside her mouth. Her tongue pushed him away pero iba
yata ang pinagkahulugan nito sa kanyang ginawa dahil akala nito ay gumaganti siya
kaya mas lalong lumalim ang halik nito sa kanya. She can't push him either dahil
nasa pagitan ng kanilang katawan ang mga palad niya at sobrang higpit ng hawak nito
sa kanya. His left arm around her waist and his right arm holding the back of her
head.

She was enjoying the moment actually, it has been months, weeks and days since she
was kissed this way by him and there are times when she woke up in the middle of
the night holding her breath, clutching her chest and wiping her sweats dahil
pakiramdam niya ay naaalala niya ang mga nangyari sa yate nito. His kisses, his
touches and his hot body pressing her on the bed. "Hala, may kissing scene."

She heard Yoona's surprised voice kaya nagising siya kahit papaano sa kabaliwan
niya, she pushed him lightly dahil hindi

naman niya magawang ipush talaga ito ng ganoon nalang dahil sa hawak nito. Pero
maya-maya ay lumuwang din ang yakap nito sa kanya at binitiwan ang kanyang mga
labi. She maintained her pokered face while she looks at her younger siblings na
nakakita sa ganoong eksena sa sala.

"Ate, boyfriend mo nga si kuya Xancho. Ang galing naman approve na approve kami."
Narinig niyang komento ni Norman sa kanya, itatama sana niya ang sinabi nito pero
binalingan siya ni Xancho at bumulong.

"Say yes princess, ayaw mo sigurong isipin nila na okay lang na makipaghalikan sa
taong hindi nila boyfriend o girlfriend." She glared at him, may ngisi sa mga labi
nito sigurado siyang planado ang lahat ng ginawa nito. He trapped her using a kiss
and her siblings. "Tumango ka." At wala siyang nagawa kundi tumango.

"May boyfriend na finally si ate namin, yes, ipagkakalat ko ito sa mga kapitbahay
natin." Sunod-sunod na nagsilabasan ang mga kapatid niya at hindi na niya napigilan
at ng wala na mga ito ay tinulak niya ng malakas si Xancho at sasampalin sana ng
napigilan nito ang kamay niya at mabilis siyang itinulak sa sofa at pumatong sa
kanya. Mas lalong naging alanganin ang posisyon niya lalo pa at nasa ibabaw ng
kanang dibdib niya ang palad nito.

"Mukha ka yatang nagulat sweetheart." Napakagat siya ng labi ng gumalaw ang mga
palad nito sa ibabaw ng dibdib niya at ang traydor niyang katawan agad na nagreact
sa hawak nito kaya mas lalo itong napangisi. "Kung wala tayo dito ngayon ipapakita
ko sa iyo kung gaano kita namiss."

"Xancho. Francis.

Sebastian." May diin ang bawat pagsabi niya sa pangalan nito. "What the hell are
you doing? And why are you here?" itinigil nito ang ginagawa at saka sinuportahan
ang sarili sa pamamagitan ng mga siko nito sa magkabilang panig ng katawan niya.

"Hinanap kita ang hirap mo palang hanapin, hindi ko alam na sobrang dami palang
may pangalang Monica F. Garcia na nabubuhay sa mundo. Iba pa ang pangalan na
ginamit mo sa resort-."

"You are not answering my question."

"Huwag kang high blood princess gusto mong kantahan kita ng Let it go?"--- "Fine!
I missed you so much." And still no reaction from her. "I want to apologize alam
kong hindi maganda ang ginawa ko, hindi ko dapat tinanggap ang villa, dapat sinabi
ko kay Bud na hindi na ako interesado dahil mas interesado ako sa iyo. I was wrong,
I am very sorry at sincere ako dahil kaya kong tanggapin ang lahat ng ipaparusa mo
sa akin princess. Hindi ko pa rin binabawi ang sinabi kong gusto kitang i-date."

She glared at him. "Para ano? Para kapag nagsawa ka ay itatapon mo nalang ako?
Hindi ako basura Xancho at mas wala akong panahon na makipaglaro sa iyo dahil abala
akong tao may apat na bata akong pinapaaral, pinapakain at palalakihin. Noong
sinabi kong wala akong balak magsettle down sila ang dahilan." Tumitig ito sa kanya
alam niyang aalis din naman ito kapag narinig ang sinabi niya.

Pero sa halip na umalis ay hinimas lang ng hinlalaki nito ang pisngi niya. "Apat
sila Monica at isa ka lang. Hatiin natin o mas tamang sabihin ko na, ako na ang
bahala sa kanila, sa pangangailangan

nila, sa pagpapaaral sa kanila bilang kapalit ikaw naman ang bahala sa akin."

Kumunot ang noo nito sa sinabi nito. "I am serious Xancho."

"I am dead serious too." Sumeryoso ang mukha nito. "Seryoso ako Monica, hindi kita
hahanapin para lang sa wala. Hinanap kita dahil gusto kong harapin ang
responsibilidad ko sa iyo."

"I am no one's responsibility!" she hissed.

"I know but I want to marry you." Napaawang ang labi niya sa sinabi nito. "Marry
me princess, please marry me, ako na ang bahala sa iyo at sa mga kapatid mo-natin.
Just be with me, have my name and marry me."
 HALOS mabali ang leeg ng mga kasamahan niya sa trabaho habang nakatingin sa
magarang sasakyan na nasa loob ng school primeses nila. Ilang beses na niyang
tinanggihan ang alok ni Xancho na ihatid siya at ang mga kapatid niya pero hindi
ito nagpapigil. Nakuha na nito ang loob ng mga kapatid niya pero hindi siya,
tinanggihan nito ang hinihingi nitong kasal. Baliw talaga ang lalaking iyon, ano
ang pumasok sa isip nito at gusto nitong magpakasal sa kanya? Dahil sa nangyari sa
kanila? Kung ang mga lalaki ay katulad nito dapat sana ay wala ng nagpapakamatay na
babae sa mundo, wala ng nagsusuicide, at wala ng mga single moms. Ayaw niyang
isipin na gusto siya nitong pakasalan dahil sa mahal siya nito that would be
nonsense-base sa reaksyon nito noong magkita silang muli alam niya kung ano, gusto
lang yata itong maka-score sa kanya.

"Ang gara ng sasakyan." Bulong ni Regina ang kasamahan niyang co-teacher sa ibang

department na tulad niya ay muntik ng malate kaya nandoon sila sa back area at
hinihintay na matapos ang flag ceremony. "Sino iyan?"

"Hindi ko kilala."

"Nakita kitang bumaba diyan kanina kasama si Aycie, sino iyan?"

"Baka nakita mo lang kaming dumaan." Mabuti nalang at sanay na ang mga ito sa
kanya at sa mga cold demeanors niya kaya hindi na nagkomento pa ang kausap niya.
Lumapit naman ito sa ibang kasama nila at narinig na naman niya itong nagtanong
kung may nakakita ba sa kanyang bumaba sa naturang kotse. Nagkibit-balikat nalang
siya at ng matapos na ang ceremony ay nagsimula ng pumasok ang mga bata sa kani-
kanilang classroom. Susunod na sana siya ng mapansin na wala ang mga gamit niya--.

"Good morning." Nakangiting bati ng bestfriend niyang si Martin ng malapitan siya.

"You are almost late." Si Martin ang masasabi niyang kilalang-kilala siya dahil
classmates sila noong college sila although hindi magkatulad ang major nila. "Sino
iyong may-ari ng mamahaling kotse?" nguso nito sa kotse ni Xancho. Kailan ba iyan
aalis?

"Hindi ko alam." Inakbayan siya ni Martin and she suddenly feel so uncomfortable
pero dahil sanay na itong nakaakbay sa kanya kaya hindi niya magawang itulak ito
palayo.

"Sir Martin!" lumapit sa kanila ang isang newly-hired teacher na si Ms. Bettina,
Filipino ang major nito pero palagi itong nakalapit kay Martin at lahat sila ay
alam na may gusto nga ito sa kaibigan niya. There are even times na nahuhuli niya
itong nakatingin ng masama sa kanya. "Good morning." Sweet na bati

nito sa bestfriend at siya naman ay halos masuka sa sweetness nito. Bumaba ang
braso ni Martin mula sa balikat niya papunta sa beywang niya making her more
uncomfortable again.

"Good morning Betty--."

"Princess." Napatingin siya kay Xancho na lumapit sa kanya. "Naiwan mo sa

sasakyan." Bitbit nito ang bag at ang mga folders at lesson plan niya. Sa kabila
naman ay nakahawak sa braso ni Martin. Xancho smiled sweetly at her but when he
looks at her bestfriend ay kulang nalang ay sibatin nito iyon ng tingin. "Sir, I
suggest you to stop touching my girlfriend that way. I don't appreciate it and it's
making me jealous." Sa lakas ng boses ni Xancho ay pakiramdam niya ay gusto niyang
lumubog sa kinatatayuan niya. They became an instant center of attraction, iyong
mga bata ay nahinto at napapatingin kay Xancho na para bang nakakita ng anghel.
Iyong ibang co-teacher naman nila kahit na nasa itaas na floor na ng building ay
kulang nalang ay dumungaw at tumalon.

"And who are you?" hinila siya ni Xancho palapit sa kanya at ipinulupot sa beywang
niya ang braso nito at sinagot ang tanong ni Martin.

"Xancho Francis Sebastian, Monica's boyfriend and soon-to-be fiancé." Mukhang

nagulat ang mga ito sa narinig mula dito. Maging siya ay nagulat din kahit na hindi
halata sa mukha nito. Kapag nakausap na niya ito ng sarilinan ay malilintikan ito
sa kanya.

"Sebastian?" napakunot ng noo si Martin. "XFS of Marine Research and Development

Incorporated? The owner?"

"Yes." Mas lalong namangha ang mga ito napatingin siya

kay Xancho, it has been two months since she left Bohol with an aching anger
towards the guy. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya ito napapatawad since
nagkikimkim siya ng sama ng loob, hindi pa siya nakakaganti dito.

Inalis niya ang braso ni Xancho sa beywang niya at kinuha ang kanyang bag at ang
kanyang mga naiwang galit. Si Martin naman ay nawalan ng imik, alam niyang hindi
magandang manggamit ng tao kapag gustong gumanti pero ewan ba niya for the first
time she felt like she wants to do it for revenge malay lang niya kung effective ba
o hindi basta gusto lang niyang inisin si Xancho.

Hinawakan niya ang braso ni Martin which she usually does dahil nga sanay na siya
sa kaibigan niya, he is still her bestfriend.

"I am not his fiancé tinanggihan ko siya." Sabi niya kay Martin, ewan niya pero
may nabasa siyang relief sa mga mata nito ng sabihin niya ang bagay na iyon. Hindi
rin siya sigurado kung totoo ba ang nakita niya o guni-guni lang niya. Bumaling
siya kay Xancho na ng mga oras na iyon ay masama ang tingin na ibinigay sa braso ng
pobreng kaibigan niya. "Thanks for the ride kahit na hindi na kailangan, I need to
go now." Hinatak niya ang braso ng hawak niya at pinigilan ang sariling mapangisi.

NAGPUPUYOS ang galit niya sa galit dahil sa nakita niya kanina, that man, how dare
him touches his Monica. Ayaw man nitong tanggapin ang kasal na inaalok niya ay
hindi siya papayag na hindi ito mapasakanya. Sa kanya lang si Monica at gagawin
niya ang lahat mapaalis lang sa buhay ng babae ang lalaking

iyon. Dapat hindi niya inakbayan ng ganoon si Monica at hindi dapat nito hinawakan-
ipapakain niya ito sa buwaya o kaya naman sa mga piranha na alaga niya sa bahay ng
kanyang mga magulang. Marami siyang alaga doon, he will let him taste a slow and
painful death. What's the name of that guy? Marvin? Martin? He can't even remember
his name at hindi hamak na mas gwapo siya keysa sa taong iyon.
 "Excuse me." Untag ng babaeng co-teacher ng dalawa na kumatok sa pintuan ng
sasakyan niya. "Ikaw ang boyfriend ni Monica hindi ba?"

"Yes." Mabilis na sagot niya kahit hindi pa alam ni Monica na boyfriend na siya
nito basta siya sigurado na siyang girlfriend na rin niya ang dalaga, soon-to-be
fiancé na nga at ina ng magiging anak niya. "Bakit?"

"Ang sungit mo naman."

"Ikaw ba si Monica?"

"Ah, no?"

"You are not worth of my time-." He started his car's engine.

"Girlfriend ako ni Martin." Sumulyap siya dito at mas lalo siyang nagalit sa
narinig niya, girlfriend ito ng isdang hitong iyon tapos hahawak pa kay Nica? "Pero
hindi pa niya alam na girlfriend niya ako secret lang muna iyon dahil halata naman
na may gusto siya kay Monica." Hindi niya gusto ang babaeng ito she obviously has a
big dislike for his lady. "Kaya tutulungan kita, ako lang ang pwede mong galamay
dito. I will make sure na hindi malalapitan ni Martin si Monica pero siguraduhin
mong hindi na rin lalapitan ni Monica si Martin."

Monica... Martin... hindi bagay ang pangalan ng dalawa kahit na parehong

nagsisimula

sa letter M. Mas bagay ang M sa X.

"I don't need your help alam kong hindi magugustuhan ni Monica iyang boyfriend
mo."

"Paano ka nakakasigurado? Magkaibigan sila and they are bestfriends at classmates

din sila dati." He snorted.

"I am confident."

"Hindi-."

"I am Xancho Francis Sebastian, miss. Kapag sinabi kong akin si Monica ay akin
lang siya, someone taught me to own someone we like. I am owning her with or
without her knowledge and no one not even her damn bestfriend can take her away
from me because she is mine and mine alone."

He stated as a matter of fact remembering his kuya Jair's words when his sister
left.

And now he is using it for his woman, for Monica, for his little grasshopper and
for his star. He can do it alone without anyone's help, not even this woman's help
because again he is XANCHO FRANCIS SEBASTIAN.
 "SINO iyon?" agad na usisa ni Martin ng makita siya nitong papalabas sa classroom
niya, papunta pa lang siya sa faculty room para kunin ang bag niya. Kailangan kasi
niyang lumabas para magwithdraw dahil magbabayad pa siya ng kuryente at tubig.

"SInong sino?"

"Si Sebastian."

"His name is Xancho." Hindi niya gusto ang tono ng boses nito.

"Boyfriend mo talaga?" hindi niya sinagot ang tanong nito. "Kailan mo siya
nakilala? Paano kayo nagkakilala at paanong naging kayo?" he interrogated.

"I am fine thank you."

Inis na sagot niya sa mga tanong nito kahit na walang sense iyon.

"You are not answering my question."

"Kailangan pa ba? Kung boyfriend ko man siya o hindi akin nalang iyon." Kumunot na
ng husto ang noo nito. "Masyado ka yatang interesado? Ayaw mo pa noon hindi ba
matagal mo ng sinasabi na dapat ay magkaboyfriend na ako at kung boyfriend ko man
siya dapat maging masaya ka."

"I don't like him for you."

"At bakit?"

"Dahil masyado siyang mayaman para sa iyo at hindi kayo bagay." Tumaas ang boses
nito habang kausap siya and that's the first time she heard him yell. "Mahirap ka
lang Monica huwag kang mangarap ng masyadong mataas sa iyo baka kapag nakuha na
niya ang gusto niya ay iwanan ka rin niya tulad ng iba."

Nakuha na nga niya ako pero hinanap niya ako.

"Ano ang tingin mo sa akin Martin ambisyosa?" malamig na tanong niya dito na
naging dahilan kung bakit ito natigilan. "And now you are thinking that I am a gold
digger? Isang bangaw na gustong umangat kaya tatayo sa likod ng kalabaw." She
stated. "Among all people ikaw ang mas nakakakilala sa akin dahil matagal na tayong
magkakilala pero hindi ko akalain na ikaw pala ang kauna-unahang taong manghuhusga
sa akin ng ganoon. Nagkamali yata ako ng pagkakilala sa iyo." Disappointed na usal
niya. Kinuha niya ang kanyang bag at mabilis na nagpunta sa harap ng office para
mag-log out through biometrics.

"Monica, you misunderstood."

"Wala akong namisunderstood narinig ko na ang gusto mong sabihin."

She threw him an icy glare and she leave immediately. Nakalabas na siya ng gate at
dahil nagpupuyos siya sa galit kaya hindi niya napansin ang isang rumaragasang
sasakyan na kulang nalang ay sagasaan siya. Gahibla nalang ang layo ng sasakyan na
iyon sa kanyang katawan and if she moved closer sigurado siyang masasagasaan siya.
Nanginginig ang katawan niya, ang mga daliri niya at muntik na siyang matumba dahil
sa hilo ng may humawak sa kanya.
 "Princess? Are you okay?" nag-aalalang tanong ni Xancho sa kanya at ng marinig
niya ang boses nito ay bumalik siya sa reyalidad. "I saw it! Hindi ko nakita ang
plate number-." Mahigpit siyang yumakap dito sa lapit nila ay alam niyang dinig na
dinig nito ang malakas na tibok ng puso niya kaya gumanti ito ng yakap sa kanya.
"Natakot ka ba?" she nodded in silence. "You scared me, that scared me damn it!" he
hissed and pressed his face on the crook of her neck.

Ang ikli ng buhay, muntikan na siya doon pero parang nagflash sa kanyang isip ang
lahat ng bagay.

"Monica." Bulong nito. "I don't want to waste my time sobrang iksi ng buhay at
hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa, be my girlfriend at kapag okay na ang lahat
yayayain kita uling magpakasal. Don't say no please-."

"O-okay." Halos hindi na niya marinig ang boses niya, sobrang ikli ng buhay para
sayangin. Tiningnan siya nito na para bang hindi makapaniwala sa narinig mula sa
kanya, his eyes were twinkling with joy and his lips were stretched in too much
joy.

"Really?"

Tumango siya. "Tama ka naman life is too short, hindi

natin alam kung hanggang kalian lang ang buhay. Muntik na akong mamatay kanina -."
She shuddered upon the thought. "I almost died, I can't believe it. Gahibla nalang
ang layo niya sa akin and I almost freakin'die." Bulalas niya at muntik ng mapaiyak
sa takot-mali, dahil naiiyak na siya takot. Tears were rolling down from her eyes
to her cheeks, nakita tuloy nito ang paghikbi niya dahil sa takot. "Paano kung
namatay ako? Ang mga kapatid ko, sino na ang mag-aalaga sa kanila? God!"

Sobrang panginginig na ang nararamdaman niya kaya hindi siya nito binitiwan,
thanks to him.

"AIZEN." Malamig na kausap niya sa dating boyfriend ng ate niya na naging kaibigan
na rin niya sa tagal ng panahon.

"Xancho, so, girlfriend mo na?" he gritted his teeth.

"Yes."

"I knew it! Effective ang plano-."

"Damn you! Ang sabi ko takutin mo lang pero muntik mo na siyang masagasaan alam mo
ba kung gaano siya katakot? She is crying for God sake!" minura niya si Aizen sa
cellphone dahil hanggang ngayon ay naaalala pa rin niya ang takot at ang
panginginig sa katawan ni Monica ng lapitan niya ito kanina. Tumawa naman ang
kausap niya.

"I am a car racer Xancho I have control, full control. Huwag ka ng magreklamo."

Gusto niya itong suntukinpero hindi niya magawa dahil tinulungan siya nito sa
plano niya. Alam niyang mali pero siya ang klase ng taong ayaw ng naghihintay lalo
na kung abot kamay na rin lang naman niya. At saka marami siyang kalaban, oras at
si Hexel Marie

Domingo. Sa dalawang buwan na hinanap niya si Monica ay pinapahanap din niya ang
babaeng iyon. He found out something, kaya pala pamilyar sa kanya ang babaeng iyon
dahil konektado ito sa isang taong malapit sa pamilya nila... sobrang lapit.

Kaya lang ang imbestigador na binayaran niya wala ni anumang dokumentong naipakita
sa kanya na nagpapatunay na nag-eexist ang babaeng iyon, no records, not even
school records. Kahit birth certificate, passport at kung anu-ano pa.
nakipagtulungan na rin siya sa dating asawa nito, he asked for their marriage
certificate, iba ang pangalan na nakalagay sa marriage certificate.

Hollier Kaia Brandt- Libiran.

And still, no matter how much he tried.

No records found... may isa lang... a vivid copy of a death certificate dated six
years ago.

Hexel Marie Domingo-Libiran ... Hollier Kaia Brandt- Libiran.

Both of them, don't exist.

<3 <3 <3

a/n: Hola bebes, finally end na ng brigada eskwela today and guess what, akala ko
mainit lang talaga last night pero talaga lang palang may lagnat ako at pagising ko
kaninang umaga parang may natrap na ball of hotness sa loob ng katawan ko and I
need to wake up and defy gravity dahil end nga ng brigada tapos nag- segregate pa
ng mga enrollment forms para sa mga new sets of students naming for 2016-2017.
Akalain niyo iyon, nagstart ako sa service July 2, 2013 and malapit ng magjuly 2,
2016. Magtatlong taon na akong guro!

Pero hindi iyon eh, alam niyo iyong struggle dahil sa 63 students mo last year
akala mo maliligtas ka pero mali pala dahil mas naging worst ngayon. Last year 22
sections lang ang grade 7 namin at tig-64-65 ang students per rooms, ngayon 23
sections na ang grade 7 at nag66-68 students na kami ang saya lang hindi ba
magiging sardinas na naman ang peg namin ngayon. Good luck nalang talaga! Kung
pwede lang talagang tumanggi ng students ay ginawa na namin, we lack classrooms
dahil hindi pa tapos ang mga bagong patayo and since nagstart na ang grade 11 kaya
marami kaming classrooms na kailangang gamitin for them.

Pero bahala na, whatever will be will be nalang siguro sa June 13, basta ako nag-
eenjoy akong magbasa sa #BisayaTextSerye ni Gobeeh, Andrew Lucas Bahaghari at ni
Luwag aka Dugong, lumot, wallbreaker, seahorse. Hahaha, iyong mga bisaya diyan
makakaintindi pasensya sa mga hindi po bisaya. Infairness, that's the first bisaya
story na nagustuhan ko ang lakas kasi ng katok ng girl, basta basahin niyo nalang.

STATUS UPDATE: Will sleep early because I am really sick.

PPS: Sunday bukas-wala lang , just informing.

PPPS: Salamat sa Bianos Pizza na one ride from our school, nagustuhan ko ang pizza
niyo kahit na hindi pwedeng magdala ng shake from the outside world dahil may
corkage na 50 pesos.

=================

Chapter Ten

Chapter Ten

"Congratulations." Bati niya kay Zyrene sa katatapos lang na kasal nito, it was a
surprise wedding. At alam nilang lahat na masayang-masaya na si Zy ngayon sa asawa
nito at si Heinz parang nanalo ng lotto. Kitang-kita naman ng lahat kung gaano nito
kamahal ang kaibigan nila, funny, parang ilang buwan lang nakakaraan ay naranasan
din niyang masaktan at maloko ng isang lalaki. Si Zy ganoon din at isang madugong
laban ang sinuong ni Heinz para makuha ang kaibigan nila and now he is here reaping
what he sowed.

"Thanks Monica." Yumakap siya dito she is happy for her friend. Siya ang naglagay
ng sulat ni Hexel sa mga gamit nito, Hexel asked her to do that. Isa iyon sa mga
pakiusap nito sa kanya, sabi kasi nito siya daw ang official representative nito
habang wala pa siya. Until now hindi pa rin niya masabi na nagkita na silang dalawa
at ayaw naman niyang mawala ang tiwala ni Hexel sa kanya.

She already lied once and the entire group is suffering because of it.

And she lied twice again, when she gave herself to Xancho sa isang one-night
stand. Kahit na sabihin na boyfriend na niya ito hindi rin naman siya sigurado kung
ito na nga ba ang 'the one' niya. Hindi pa niya masasabi at saka dahil sa biglaang
pagsagot niya dito saka lang niya narealized ang ilang mga bagay. She wants to
clear their status.

Nagexcuse siya sa bagong mag-asawa para hanapin ang ibang mga kaibigan. And there
she found Karylle and Colton and the most unexpected one, a man who claimed that he
stole Chloe's virginity.

That got her curious. Kinuha niya ang cellphone niya and immediately dialed Hexel's
number which was answered immediately.

"Yellow?"
 "I have a very good news for your Hex."

"How good?"

"Colton is pursuing Karylle." Aniya. Nag-hmmn lang ito sa kabilang linya bago
sumagot.

"Nag-expect na ako and guess what makakatulong siya sa akin."

"Sa anong paraan?"

"Shares, some shares. I want to get that man's loyalty and Karylle will be my link
to him,"

"Bakit siya?" kunot noong tanong niya sa kaibigan.

"Colton Delgado is holding some of my shares Monica, nalaman ko iyon ng ireview ko

ang mga ari-arian ko na nakuha ng dati kong asawa. Hindi nakapangalan kay-sa kanya,
he is smart enough to use his friends and his connections for his safety. Kung
matalino siya hindi ako palalamang, akala siguro niya siya ang pupuntiryahin ko
pero nagkakamali siya." She can hear anguish from her voice. "I am observing
Delgado's every move, hindi ko siya sasaktan because that would hurt Karylle. That
woman is in love with him too ayaw lang niyang aminin."

"Mukhang natakot din na magcommit."

Hexel sigh, "I need to call Karylle too, I want her to be happy."

"At may isa pa akong balita, his name is Tryker Altamirano." Kinuha niya ang papel
na hawak niya. "Kilala niya si Chloe, sinabi niyang siya ang kasama ni Chloe noong
nawala ito ng ilang linggo at ito rin daw ang nakauna kay Chloe."

"Her the one?"

"Siguro I am not sure. Hindi ko rin talaga alam ang tunay na pangalan niya, kinuha
ko lang ang plate number niya and I texted Ross." Pinsan nito si Ross at sinabihan
siya ni Hexel na kung may gusto siyang malaman basta may kinalaman sa ZBS ay
itetext lang niya ang lalaki. At hindi nga siya nagkamali dahil mabilis na naibigay
nito ang pangalan ng may-ari ng sasakyan... Tryker Altamirano.

"That's interesting, I will look into it." tumawa ito sa kabilang linya. "And by
the way, that man who asked Diana Rose to marry him, don't tell Ross about it.
SIgurado maghaharumintado iyon kapag nalaman niyang may gustong magpakasal sa
kapatid niya." tumawa lang si Hexel sa kabilang linya.

"Bakit hindi pa siya nagpakilala kay Diana?"

"His choice," sagot lang nito. Matagal na niyang alam na kapatid ni Diana Rose si
Danzel Ross, he was adopted. At minsan naiisip niya, masyado na nga siyang unfair
sa mga girls dahil pakiramdam niya mas lamang siya sa impormasyon sa lahat ng
bagay. Hexel never failed to inform her the details, masyado siyang nagugulty sa
trust na ibinibigay nito sa kanya kasi pakiramdam niya ay hindi siya deserving.
Para kasi siyang spy and Hexel is her boss.

"Don't forget to tell me the details."

"No problem."
 Kakapatay lang niya ng phone ng lapitan siya ni Ainsley, she looks beautifully
harassed. But she can sense happiness and contentment from her eyes.

"That goes well." Hapong-hapo na sabi nito.

"Hindi mo naman kailangang pwersahin." Mapait na ngumiti ito

sa kanya.

"I want to give the best for our friend-to all my friends Monica. Isang bagay na
hindi ko naibigay kay Hexel." Guilt, up until now nararamdaman pa rin niya ang
guilt na nararamdaman nito. Those guilt Ainsley has been hiding for quite some time
now, they can still feel it. "If only I was matured enough, she wouldn't suffer
that way."

"Nangyari na ang nangyari, huwag na nating balikan ang nakaraan."

Tahimik itong nakatingin sa malayo. "Bakit hindi niyo ako sinisisi?" biglang
tanong nito sa kanya. "I should be blamed."

"Huwag mo ng isipin ang nangyari, hindi mo kasalanan. At saka kagustuhan din ni

Hexel na tulungan ka kaya partly may kasalanan din siya sa nangyari and she knew
it."

Bumuntong-hininga lang ito, Ainsley is still blaming herself for everything. Wala
siya sa posisyon para sisihin ito dahil hindi din naman siya perpekto, may mga
pagkakamali na nagawa sa nakaraan na napagsisihan na at hindi na kailangang balikan
pa.

"Oh my God!" humahangos na lumapit sa kanila si Monique. "Matutuwa kayo sa

ibabalita ko." Excited na usal nito nakatingin lang sila dito. "Si superhero ni
Heinz at si Zyrene, they are one lang pala. Isn't this shocking?"

"Saan mo nalaman?" tanong ni Ainsley na nagbalik ang lakas.

"May friend kasi si Heinz I forgot the name, he came late pero may magandang
regalo. Tingnan mo nga naman this is indeed destiny they are really destined to be
with each other."

"Patingin ng kaibigan ni Heinz." Sumama na rin siya sa mga kaibigan

niya. At dahil hindi rin naman ganoon kalaki ang Little Devil's kaya agad niyang
nakita ang bagong kasal na kausap ang isang matangkad na lalaki. Nakatalikod ito sa
kanya but his back seems so familiar to her, napahawak siyang bigla sa tapat ng
dibdib niya. That is a very weird reaction na para bang nakilala agad iyon ng puso
niya.

"Here are my wife's friends." Pansin sa kanila ni Heinz.

"What the fuc-I mean fish, Xancho." Pinigilan niya ang malakas na singhap niya sa
sinambit na pangalan ni Ainsley. "Kilala mo si Heinz." Paanong nakilala ni Ainsley
ang lalaking iyan? Are they related? Humarap sa kanila ang lalaki and deep inside
her she is praying that he wouldn't be the guy whom her heart knows and Ainsley
knows. Pero wala sa kanya ang swerte dahil napadako agad ang tingin nito sa kanya,
kay Ainsley at kay Monique at sa mag-asawa.

"Hi, Ainsley." Bati nito kay Ainsley. "Ate?" Ainsley groaned, Ainsley is older
than them. Magkasing-edad lang ito at si Hexel, umulit kasi ng isang taon si
Ainsley at si Chloe ng lumipat ang mga ito sa Winhlan.

"Come on Xanch, I am a year older than you don't call me ate."

"Why? You are old, twenty-eight ka na hindi ba?" tinampal ni Ainsley ang bibig
nito.

"Manahimik ka twenty-seven pa ako, matagal pa ang birthday ko."

HInid siya nagsalita, pakiramdam kasi niya ay may kakaiba siyang nararamdaman sa
dalawa. There is a revolting feeling inside her body hindi niya matukoy kung saan
banda basta hindi niya iyon nagugustuhan, kakaiba lang ang feeling

nakakaasar. And then realization hit her, shit! Double shit!

Ngayon lang niya napansin ang suot ni Xancho, he is wearing something formal and
his built reminds her of someone from before-but that was impossible. Napatingin
ito sa kanya at ngumiti pero siya ay biglang kumabog ang puso niya.

"Xancho here known as Baste to his other set of friends told me about the Zalpha
Bri Sorority and the wish, Zy." Bulong ni Heinz sa asawa nito. "He claimed that a
mem--."

"Excuse me Zy." She interrupted dahil kapag tinapos ni Heinz ang sasabihin nito
sigurado siyang ending na niya sa grupo. "Pwede bang mauna akong umalis? Wala
kasing naiwan sa mga kapatid ko." Pero ang katotohanan na tama nga ang hinala niya
noon-si Baste at si Xancho ay iisa. How can she not have recognized him for pete's
sake?

"Maaga pa ah mag-enjoy ka muna." Umiling siya kung wala siguro siyang make-up
ngayon sigurado siyang putlang-putla na siya ngayon. "Okay, ingat ka sa daan."

"Don't worry Zyrene, sasamahan ko si Monica."

"You know each other?" there is a wicked smirk on his face when Ainsley asked that
question, how can not? Siguradong nakilala na siya nito katulad ng pagkakilala niya
dito.

"Of course we have a very special relationship." Xancho approached her and held
her nape and pressed his lips lightly on her lips. "Very special."

"Wait until Xyler know this." Bulong ni Ainsley. Tinabig niya ang kamay nito at
saka mabilis na umatras, she glared at him. "Naku ikaw talaga Xancho basta maganda
pinagtitripan

mo pagtripan mo na ang lahat huwag lang si Monica virgin pa iyan." Muntik na niyang
makagat ang labi niya sa sinabi ni Ainsley. If they only knew.

"E-excuse me."

She excused herself and found her way out from the Little Devil's, sapo niya ang
dibdib niya habang naghahanap ng pwedeng masakyan.

"Aalis ka agad?"

"Pwede ba Xancho-." Natigilan siya ng iba ang maramdaman na aura sa buong pagkatao
nito. "Lubayan mo na ako."

"I can't, you know I can't princess." Hinaplos nito ang pisngi niya, he is full of
himself. Halos makain na niya ang confidence sa buong katawan nito. "You are my
girlfriend remember? Hindi kita pwedeng iwanan ng ganoon lang."

"Then, let's break up. Tama! You are free now single ka na... I mean it's not you,
it's me. Okay, bye." Tumalikod na siya dito at mabilis na naglakad palayo pero
hindi siya nito hinayaan na makaalis ng ganoon. Nahawakan nito ang magkabilang
balikat niya at narinig niya ang malakas na pagtawa nito.

"Sa tingin mo ganoon mo ako kadaling maidispatsa my little grasshopper?"

"Isang malaking pagkakamali ang pagsagot ko sa iyo-."

Marahas na inangkin nito ang kanyang mga labi, she tried to push him away but he
is too strong for her. Napadaing siya sa sakit ng masagi ng ngipin nito ang ibabang
labi niya, he even bit it hardly. She pushed him again and her loud whimper reaches
his ears. He stare at her lips and made a 'tsk' sound and wipe something on the
side of her lips. Napangiwi siya ng may masagi ito

doon, para yatang nagkasugat sa labi niya.

"Mabait ako Monica." Seryosong sabi nito sobrang layo sa lalaking dati niyang
nakilala, this Xancho is different. "Pero selfish ako, kapag sinabi kong hindi kita
pakakawalan ay talagang hindi kita pakakawalan." Napatingin lang siya sa mga mata
nito. "Sa tingin mo ba hahayaan kitang makipagkalas sa akin? Kapag sinabi mo uli
siya ito lang ang gagawin ko, sasabihin ko sa kanilang ikaw ang nagsabi sa akin
tungkol sa kwentong iyon." Alam nga talaga nito ang tungkol sa kanya. "Base sa
ekspresyon mo kanina mukhang hindi nila alam ang alam nating dalawa and I can keep
it a secret, princess." He gently pressed her chin and smile gently at her. "You
don't want them to know right?" she nodded. "We are going to keep it a secret, we."
He pointed out his last words. "Understand?"

Walang ekspresyon ang mukha niya pero sigurado siyang alam nito kung ano ang sagot
niya sa mga tanong nito at sa gusto nitong sabihin.

"Very well." Sinapo nito ang magkabilang pisngi niya. "Let me kiss you gently this
time." And he did, hindi siya makakontra dito kaya hinayaan nalang din niya itong
halikan siya. Checkmate! Iyon siya-kaya naman niyang lumaban, may piyesa pa siya,
kaya pa niyang makaalis sa pagkakacheckmate niya pero bakit hindi niya ginawa?
Maybe because, sa loob-loob niya, nagugustuhan din niya ang mga halik nito,
nagugustuhan din niya ang atensyon na ibinigay nito sa kanya. Dahil sa unang
pagkakataon sa buhay niya, hindi lang siya iyong pangside dish lang, pampaganda sa
pagkain o ano, hindi lang siya option, hindi lang siya second

choice, at pakiramdam niya hindi siya iyong batang iniwan ng kung sinuman sa bahay
ng may bahay. "I'm sorry I threatened you." He held her gently. "Gagamutin natin
iyang labi mo."

How can Xancho be rude and harsh at one point yet gentle and soft on the other
hand?

"Saan ito?" Pumasok sila sa isang malaking bahay, higit pa yata sa triple ang laki
ng bahay nito sa bahay nito sa subdivision nila. "Kaninong bahay ito?"

He opened the lights at namangha siya sa ganda ng buong bahay, hindi pipitsugin at
talagang halatang may kaya ang nakatira. "Xancho- ay!" napatili siya ng kabigin
siya nito at nawalan siya ng balance. Naupo ito sa isang malaking sofa habang
nakaupo naman siya sa binti nito. Napatingin lang siya sa lalaki habang ito naman
ay napahawak sa labi niya.
 "Princess," malambing ang boses nito. "I'm sorry for this."

"Mawawala din iyan." Ani niya.

"Dapat hindi koi to kinagat ng malakas kanina nasugatan ka tuloy." Weird lang,
they are talking about a hard kiss like this. Nagulat din siya sa nakita niyang
side nito kanina, kapag kasi makulit ito she can only see his childish part pero
kapag nagseryoso itong bigla lalaking-lalaki naman ito sa paningin niya katulad
kanina.

Tumikhim nalang siya. "Kailan mo pa alam?"

"Ang alin?"

"Na ako ang babaeng iyon?"

"Matagal na nasa Bohol pa lang tayo alam ko na."

"Paano mo nalaman nakamaskara ako ng mga panahon na iyon." Ngumiti lang ito sa
kanya.

"Malakas ang kutob ko princess pero kanina ko lang naconfirm na totoo nga ang
hinala ko. Based from your reaction earlier kung hindi pa sinabi ni Heinz ang
tungkol doon ay mukhang hindi mo maaalala ang mukha ko samantalang wala naman akong
suot na kahit na anong mascara."

"I can't really remember faces, naaalala ko ang mga nangyari pero hindi ang mukha
ng mga nakakasama ko noon." Paliwanag niya. "At naniwala ka talaga sa kwento ko?"

"Lahat pinaniniwalaan ko." Hinawakan nito ang beywang niya saka maingat na tinayo
siya. "May ipapakita ako sa iyo."

"What?"

"My paradise." He pulled her somewhere in the second floor and enter a room, akala
niya ay bedroom nito iyon pero mali siya para siyang nagpunta sa isang ocean park.
Ang daming aquarium sa loob ng malaking silid na iyon na halos okupado ang buong
floor. "This is my favorite place in the house."

"Ang daming isda." Naglaway siyang bigla sa mga nakita niya.

"You can't eat them." Babala nito na ikinasimangot naman niya.

"Why?"

"Oh princess, they are my pets and they are family to me."

"Wala ka bang pamilya at sila ang inaalagaan mo?" tumawa ito sa tanong niya.

"Gagawa pa tayo hindi ba? Gusto ko na ngang magsimulang gumawa ng pamilya pero
hinihintay pa kita." She just rolled her eyes boredly at him, tumingin siya sa mga
nasa paligid niya.

"Ano baa ng trabaho mo at nahilig ka sa ganito?"

"Minsan nakakasama ka ng loob, I searched for you

pero hindi ka man lang nag-abalang isearch kung sino ako."

"Bakit? Importanteng tao ka ba?"

"Ang hard mo talaga sa boyfriend mo pasalamat ka talaga aanakan pa kita." Bulong

nito na dinig din naman niya. "I am a marine biologist, I run an international
marine research and production company."

Kaya pala tan ang kulay ng balat nito dahil anak dagat pala ito. 'Anak dagat ka
pala?"

"Yes, gusto ko ang dagat at gusto kong kasama ang mga isda. Pero kailangan kong
umahon sa lupa."

"For?"

"You." Natigil siya sa katitingin at napatitig sa salamin ng aquarium. "Ikaw ang

dahilan kung bakit ako nandito sa lupa sa halip na balikan ang dagat. See that, you
are far more important than my favorite place on Earth."

"Kahit na sabihin kong favorite dish ko ang mga isda?" he groaned again and just
closed his eyes as if visualizing her eating a big lapu-lapu. "At saka nakalimutan
kong sabihin sa iyo pwede bang huwag mo ng palitan ang laman ng refrigerator namin?
Ang daming minerals na makukuha sa mga isda marami din siyang nutrients na maganda
lalo na sa katawan ng mga bata. Kapag palaging karne ang kinakain nila courtesy of
you pwedeng maapektuhan ang paglaki nila."

"Bibilhan ko sila ng maraming gatas na kompleto ang nutrients and minerals-."

"Xancho that's not it." Napabuntong-hininga nalang siya dito. "Hindi kami mayaman
at ayokong masanay ang mga kapatid kong kumain ng mga mamahaling pagkain dahil baka
hanapin nila iyon at hindi ko maibigay."

"I can afford I don't mind actually."

"Hanggang kalian?"

"Until our last breath Monica, I told you hindi na kita pakakawalan we will be
together forever."

"Walang forever."

"May over sa forever."

"Rumbled naman at hindi buo, pati nga over basag paano pa ang forever kaya huwag
mag-assume masakit iyan."

Tumawa ito sa sinabi niya. "I don't just assume princess." She wanted to dismissed
the topic because she is not really comfortable with it. Palinga-linga lang siya sa
buong paligid ng dumako ang mga mata niya sa isang bagay na nakalagay sa ibabaw ng
isang solong mesa.

"Bakit nasa iyo ito?" turo niya sa notebook na nandoon. "Kaya pala nawala ang
notebook ko kinuha mo pala ito." Ilang oras din siyang umiyak dahil sa notebook na
iyan na biglang nawala at tinamad siyang magtake down ng note pero kailangan niyang
gawin or else liliit na naman ang grade niya sa major niya.
 "Napulot ko iyan-." Kumunot ang noo nito habang nakatingin sa notebook na nandoon
tapos binuksan ang cover page. Halos hindi naluma ang notebook parang ganoon pa
rin, hindi nga nagfade ang sulat niya. "Sa iyo iyan?"

"May pangalan ko." Hinaplos niya ang letra ng pangalan niya. "Monica F. Garcia."
Lumapit ito sa kanya pero hindi nilulubayan ng tingin ang kanyang mukha.

"Wow, hindi ka nga multo."

"Seriously," naniniwala ang lalaking ito sa multo? Funny but cute. "Saan mo ito
nakuha I forgot where I dropped it?"

"You were

crying back then when I found you, I forgot the reason but I can still remember
that day." Umiiyak-hindi na niya maalala. Inilibot niya ang paningin sa buong
paligid ng may mapansing picture doon na nakasabit sa wall.

"Si Xyler Faith ito ah." Turo niya sa picture na nandoon. "Kilala mo si Xyler?"
classmates ni Hexel dati si Xyler, mas nauna nga lang itong makagraduate sa kanya
dahil ahead ang mga ito ng ilang taon.

"She is my sister."

"Your what?"

"Ate ko si Xyler, paano kayo nagka-don't tell me member din ang ate ko?"

"No." umiling siya. "She wasn't a member but she's Hexel's friend." Napansin
niyang nag-iba ang reaction nito ng marinig ang pangalan ni Hexel. "You haven't
seen her yet wala kasi siya sa bansa umalis siya anim na taon na ang nakakalipas."
Wala siyang narinig na side comments mula dito, hindi niya alam kung hindi lang
talaga interesado o kilala na nito ang tinutukoy niya.

Napatingin siya sa bintana ng biglang may malakas na kidlat na gumuhit sa langit,

hindi siya nagulat at hindi siya natakot sa kidlat, nagtataka lang siya. Tiningnan
niya ang unti-unting pagdilim ng buong kalangitan kasabay ng pagbuhos ng malakas na
ulan. "Bakit umulan?"

Xancho is already by her side looking at the same scenario. "Rain means one thing
princess."

"What?" tanong niya, hinila siya nito at sinandal sa bintana. And before she can
say a word he kissed her again this time mas torrid, mas marahas at mas nang-
aangkin. "Xancho, ano ba?" tinulak niya ito at agad na nayakap ang

sarili niya. "Ano ba ginagawa mo?" pulang tanong niya dito.

"Kissing you."

"No, you can't."

"Why not? You are my girlfriend Monica we can kiss." Agad siyang umiling.

"Ayoko dahil kapag nadala tayong pareho alam natin ang kalalabasan katulad ng
nangyari sa Bohol, no Xancho I am not ready." Pigil niya dito. Mabilis itong
nakalapit sa kanya huli na para makaiwas dahil nasukol na siya nito sa bahaging
iyon ng bahay ng binata. "Ayokong mangyari uli iyon."
 "Look princess I won't force you I'll have my control and you can push me away if
I go beyond the boundary." He looks at her in the eyes and all she could see is
fire and wants and passion. "A kiss won't be enough to satisfy my hunger to have
you but I can control myself, but help me too."

"Help?"

"Ilang buwan na rin Monica since the last time we made love, I have no one then.
And every night I always dreamed of having you in my arms kissing you the way I
wanted, don't tell me you haven't thought about it?" pinilit niyang walang emosyon
na bumakas sa mukha niya dahil guilty din naman siya sa sinabi nito.

"Pero hindi pa rin tama-."

"Please?" he begs.

"Ibang babae nalang Xancho huwag lang ako."

"Ayoko ng iba gusto ko ikaw lang, ikaw lang talaga ang gusto ko. Kiss lang."
hinawi nito ang ilang hibla ng buhok na nasa mukha niya. "Princess... Nica, my
Monica-."

"Fine! Kiss lang." at kung pwede lang niyang ivideo ang reaction nito siguradong

hindi na niya ibubura iyon, his face lit up like a child who received the best gift
for Christmas.

"Kiss lang." excited na turan nito, hinantay niyang lumapat ang mga labi nito sa
labi niya. "Just a kiss." He whispered and began to move his lips over hers, he
pushed his tongue inside her mouth, parting her lips and searched for its perfect
match. She responded to his kiss, his lips were soft, warm and it really taste
good. She even closes her eyes to feel his kisses better not bothering to open it
when she heard an unzipping sound of a zipper from somewhere until a warm hand
covers her exposed breasts making her groan and moan, opening more for him.

His lips were travelling down to her jaws teasing it with his teeth, lips and his
tongue. Napahawak siya buhok nito bilang pagsuporta sa katawan niyang unti-unti ng
natutupok ng apoy. His lips were on her neck sucking every part of it, biting it
like he really hungers for her.

"Xancho, kiss lang hindi ba?" ani ng matinong bahagi ng utak niya.

"But you didn't specified where so I am kissing your entire body." She is only
wearing a pair of panties since ang gown na suot niya kanina ay may built-in bra
na. As he lowered his head lick the peak of her breasts making her feel like a
wanton his fingers were easing inside her panties until it reaches her core.

"You are touching."

"Wala kang sinabing hindi pwede I am still aware where to stop princess, just let
it go." Hinila siya nito hanggang sa mahiga siya nito sa carpet ng lugar na iyon.
He remove his clothes until

he is fully naked, his hard member is looking at her anticipating her warm welcome
and her own sex is more ecstatic to accommodate him like what happened months ago.

He settled between her thighs separating them apart, he kissed her navel and
played with her belly button with his tongue until it slid down to her burning
coal. His lips forming a big smile starts to unravel her soul kissing her torridly
down there. Her body began to tense up, her thighs were around his neck and her
fingers combing her hair. She never felt so aroused and engrossed. It feels so damn
good that she doesn't want this to end.

His body is shaking and when she checked why her cheeks suddenly burned up into a
very feverish sensation as she realized what he was doing. He keeps on pleasuring
her while he played with himself, seeing him that way added the fuel iginiting the
passion. How she was tempted not to tell him to enter her and claimed her like
before. Her teeth were clamping on her lips stopping her eagerly.

Her toes feel something good, the electricity of pleasure from her head shoot back
and forth to the ends of her fingers to her soul. She was screaming his name,
calling him to do more and to give her more which he did. She knew she was near,
she is close to bursting when he suddenly stopped making her gasps in diswant. He
cimb over her body and she doesn't mind at all, she accepted his kisses tasting
herself inside his mouth. His right hand is still doing the deed while his other
hand replaces his tongue and starts to move and rub her swollen sensitivity. A few
moments later

she cried in ecstacy and he followed as he sprayed his seeds over her legs.

And after that, he didn't stop until she fell asleep... until she was fully
drained and satisfied.

<3 <3 <3

a/n: Akala ko nakapagupdate ako kahapon hindi pala kasalanan yata iyon ng Thai
series na pinanood ko, lels, I was browsing youtube yesterday when I was introduced
to Thai songs na ang mtv ay mga love stories, infairness to them magaganda talaga
iyong gawa nila kahit hindi ko maintindihan ang lyrics, iyong mga scenes, iyong
pain, iyong happiness everything is very good. Tapos napindot ko iyong 'Kiss me'.
It's a Thai version of It started with a kiss so it got me so curious and watched
it until sa episode 20. Iba talaga kapag Thai ang gumawa, although minsan sobrang
bitin ng ending, pero dahil adaptation siya kaya may ending talaga and it's a happy
ending. May twist siya keysa sa original, nandoon pa rin ang concept at ang plot
pero marami din silang binago. Mas nagustuhan ko si ten2x dun sa may end part where
he colored his hair black na, mas gwapo siya paningin ko. I've posted it on our
facebook account. Aom and Mike stole my heart, pagkatapos ni Mario Maurer at nung
partner niyang may mahabang pangalan sila naman.

Naalala ko tuloy si Tawan sa Asia's next top model season 4, At first I wasn't
expecting her to win sa totoo lang maganda si Tawan may innocent look siya na iba
sa karamihan. She's really pretty and innocently sweet, I even thought Sang in
would win dahil mas may similarities sila ni Gani who won the previous season, or
even Patricia, the ball of fire. But the last photo was really for Tawan, hindi ko
alam kung sadya ba iyon pero ang ganda ng picture niya dun at magaling din siya sa
catwalk. Kaya nga naisip ko pwedeng si Tawan ang manalo kung iyon ang basis at
hindi iyong previous episodes. Don't expect tlaaga ang peg eh, expect the
unexpected ika nga.

So, right now I'm into Thai movies. Pero kanina nanood naman ako ng My secret
Hotel, napanood ko na siya through Channel M na ngayon ay TvN na sa cable, hindi ko
nasimulan pero nakita ko ang ending. Pinanood ko uli, hahahaha, kung hindi ko lang
talaga alam kung sino ang tunay na murderer (dahil naabutan ko iyon) ay malilito
din ako, iyong thriller, mystery at romance rolled into one?

STATUS UPDATE: Last hirit bago pasukan.

=================

Chapter Eleven

Chapter Eleven

ILANG araw na ba niyang hindi pinapansin si Xancho? Hindi na niya mabilang, pati
na rin ang mga araw na iniiwasan niya ito. How can she not? Iniiwasan niya ito
hindi dahil galit siya dahil hindi ito tumupad sa pangako technically wala naman
itong nilabag sa pangako nito dahil wala naman itong ginawa iniiwasan niya ito
dahil nahihiya siya sa kanyang sarili.

They didn't have sex but he kissed her there-and there and everywhere, kahit siya
ay hindi maatim na alalahanin ang ginawa niyang pagpapaubaya. Dapat nga yata ay
pumayag nalang siyang magpaangkin uli dito, what they did was something so erotic
and carnal-mas nakakahiya.

"Ate!" untag ni Yoona sa kanya ng biglang sumulpot ito sa kanyang harapan bitbit
ang teddy bear nito. "May ale sa labas hinahanap niya po ang anak niyang si
Catherine sabi ko naman walang Catherine dito pero ang weird po niya nakatingin po
siya sa akin." Biglang naglaho ang kung anumang iniisip niyang kahihiyan ng marinig
ang pangalan na binanggit ni Yoona.

"Ca-Catherine?"

"Opo, may kakilala ka pong Catherine?"

"Huh? Wa-wala naman akong kakilalang Catherine, huwag ka munang maglalabas Yoona
baka nangingidnap lang ng mga bata iyon. Huwag kang sasama o kaya naman ay
makikipag-usap sa hindi mo kakilala at kapag may kumatok at ikaw lang mag-isa huwag
mong buksan ang pintuan dapat tingnan mo sa bintana at kapag hindi mo kakilala
huwag mong lalapitan naiintindihan mo ba?"

"Opo ate."

"Good,

puntahan mo ang ate Aycie mo huwag kang hihiwalay sa kanya." Sumunod naman ang
kapatid niya sa utos niya. Agad niyang kinuha ang kanyang cellphone at tinawagan
ang ate niya na nasa probinsya, matagal bago nito nasagot ang tawag. "Ate Susan."

"Napatawag ka Monica? May masama bang nangyari diyan? Si Norman okay lang ba?"

"Okay lang si Norman ate, pero may isa akong problema ngayon. Bakit may babaeng
naghahanap kay Catherine dito sa bahay?"

Hindi sumagot ang kapatid niya sa kabilang linya ibig sabihin ay may alam ito.
"Ate sagutin mo ako ang babaeng iyon ba si Alicia?" tukoy niya sa tunay na ina ni
Yoona na nang-iwan sa sariling anak nito.

"Umuwi na siya mula sa Japan, Monica. Hinahanap niya si Yoona pero hindi naming
sinabi kung nasaan siya at sinabi namin na dinala namin siya sa bahay ampunan. Wala
kaming ideya kung paano siya napunta diyan." Kinagat lang niya ang kanyang pang-
ibabang labi at iniisip kung ano ang gagawin niya.

"Bakit siya umuwi?"

"Nakapangasawa ng Hapon at gumanda ang buhay kaya ng sabihin niya sa asawa niya
may naiwan siyang anak ay agad itong pumayag na hanapin ang bata at kunin."

Kumulo ang dugo niya sa narinig niya mula sa kapatid. "Anong karapatan niyang
kunin si Yoona sa atin? Dalawang buwan pa lang ang bata ay iniwan na niya at hindi
na binalikan tapos sasabihin niyang babalikan niya ito? How dare her! Hinding-hindi
ko ibibigay sa kanya ang kapatid ko." Asik niya sa kapatid niya na nasa kabilang
linya.

"Monica, alam kong hindi

magandang sabihin ito pero nakita ko kung paano hanapin ni Alicia ang bata. Dalaga
ka at pinapaaral mo silang lahat alam kong pati anak ko ay pinapaaral mo din hindi
rin masama na ibigay mo si Yoona-si Catherine sa kanyang tunay na ina, mas
makakabuti sa iyo iyon-."

"Kahit kailan ay hindi makakabuti sa akin na mawalay sa mga kapatid natin, hindi
pwede ate. Tayo ang nagpalaki at nag-alaga sa bata kaya sa atin lang siya."

"Pero siya pa rin ang tunay na ina."

"Sa atin nakapangalan ang bata, walang Catherine na nabubuhay sa mundo dahil si
nanay at si tatay ang naging magulang niya. Huwag na natin itong pagtalunan ate
basta hindi ko ibibigay si Yoona, good bye." Agad niyang pinatay ang telepono.
Selfish na kung selfish pero mas makakabuti para sa kapatid niya na hindi makilala
ang tunay na mga magulang nito dahil wala naman sa dugo ang pagkakaroon ng pamilya
nasa puso iyon. At ang mga kapatid niya hindi man niya kadugo pero pinagbigkis sila
ng pagmamahal. She can not sacrifice any of them, she can't lose a family member
not again. She already lost a grandmother-she can't lose another one.

Binuksan niya ang cabinet niya at hinanap ang box na nakatago doon. It's an old
box made from wooden material. Binuksan niya ang box na iyon at kinuha ang isang
lumang picture ng isang lalaki na nakaupo sa isang lumang beetle car at isang
magandang babae na nakasuot ng yukata, isang tradisyonal na damit pangHapon.

Hinaplos niya ang pisngi ng nasa litrato at saka binasa ang sulad na nasa likuran
nito.

To my dearest Hikaru,
 Always remember that my love for you is real, I will be loving you until the end
of time.

Love,

Landurie

Sa ibabang bahagi ng litrato ay may nakasulat na pangalan...

Hexel Hikaru Marie Cruz-Tadashi

Dinala niya sa dibdib niya ang larawang iyon at saka ipinikit ang mga mata upang
hindi maramdaman ang sakit ng pagkawala ng mga ito. Her real father and her real
mother, those pictures were given to her when the headmistress died. Wala si Hexel
ng mga panahon na iyon kaya siya ang nasa tabi nito and she can never forget her
last words when she died.

Ilang taon na niyang tinago ang bagay na iyon, ang sekreto ng pamilya niya.
Matagal na niyang alam kaya nga hindi na siya nagtataka kung bakit sobrang gaan ng
loob niya kay Hexel dahil iisang dugo lang ang nananatalaytay sa kanilang mga ugat.
Alam niyang alam din ni Hexel kung mag-ano sila pero hindi pa niya sinasabi na alam
na rin niya. Wala siyang galit na naramdaman para sa pinsan at sa kaibigan niya
dahil hindi rin madali dito ang lahat ng pinagdaanan nito.

Sacrificing her own happiness just to give her everything, kahit na hindi nito
sinabi ang totoo sa kanya hindi na kailangan ng salita dahil sapat na ang mga
ibinigay nito sa kanya. Sapat na ang lahat ng pagmamahal

na natanggap niya dito para masabing pamilya nga niya ito. Hexel will forever be a
family to her, magkadugo man o hindi.

And how can she hate her when Hexel is carrying her biological mom's real name.

"MISS GARCIA." Tawag sa kanya ng isa sa mga student niya, napakurap siya ng mga
mata at saka napatingin dito. "May naghahanap po sa inyo."

"Sino?" itinuro lang nito ang taong nakatayo sa pintuan ng classroom niya. Walang
reaksyon na mababakas sa mukha niya ng makilala ang taong iyon sa halip na ngitian
ay ibinalik niya sa bata ang pansin niya. "Bumalik ka na sa cleaning assignment mo
at saka umuwi na rin kayo." Sininop niya ang kanyang mga gamit at ipinasok iyon sa
paperbag habang si Xancho naman ay dahan-dahan na naglakad papunta sa mesa niya.

"Mainit yata ang ulo mo princess." At ang hudyo kung makabati as if nagkita lang
sila kaninang umaga.

"Palaging mainit ang ulo ko kaya huwag mo akong kausapin." Inis na taboy niya sa
lalaki.

"Don't tell me namimiss mo nga ako?"

 "And why would I? Ilang lingo ka ngang nawala? Ah, one month and two weeks bakit
naman kita hahanapin inisip ko nalang na namatay ka na at multo ka ngayon kaya
hindi kita papansinin." Nagtagis ang bagang niya habang sinasabi iyon. Sino ba ang
matutuwa dito kung hindi man lang ito nagparamdam sa kanya sa loob ng mga linggong
iyon. Wala siyang narinig na tawag o text buwisit na buwisit siya dito and God
knows how she stopped herself not to strangle his pretty little neck with her
fingers.

"Uy, namimiss nga niya ako." At wala siya sa mood na makipagbiruan ngayon kaya
kinuha niya ang kanyang mga gamit at saka agad na lumabas. Paglabas niya ay nakita
niya si Martin, mabilis ang lakad niya at saka linapitan ang kaibigan. Nagkabati na
sila dahil humihingi ito ng despensa sa mga nasabi nito, pinatawad naman niya ayaw
din niyang may kagalit sa working place kaya ganoon.

"Martin, samahan mo ako." Linakasan niya ang boses niya wala siyang pakialam kung
marinig ng buong mundo ang pagyaya niya kay Martin. At mas lalong wala siyang
pakialam kung margining man iyon ni Xancho-sana kinain na rin ito ng pating o kaya
naman ay sinakal ng dophin.

"Saan?"

"Magdedate tayo." Mukhang nagulat ito sa sinabi niya at ng hindi agad makasagot ay
kinuha niya ang palad nito at iyon ang hinawakan niya at mabilis na kinaladkad
palabas ng school. Nanggagalaiti siya sa galit niya, ang dami na niyang problema
tapos dadagdagan pa nito nakakaasar talaga ang Sebastian na iyan sana pala ay
ipinagdasal niya na nirape na ito ng octopus! Buwisit talaga!

"Mukhang galit na galit ka yata kulang nalang ay baliin mo ang daliri ko."
Linuwagan niya ang hawak sa kamay ni Martin dahil nangangalay na rin ang braso
niya.

"Pasensya nag alit lang talaga ako."

Ngumiti ito sa kanya. "May lover's quarrel yata kayo ng boyfriend mo."

Umirap lang siya dito. "Hindi ko na iyon boyfriend break na kami." Malay nga niya
kung totoong girlfriend ang turing ng Sebastian na iyan sa kanya. May boyfriend
bang

nang-iiwan sa ere? Ikinasal na nga si Colton at si Karylle, si Diana kinasal din

daw hindi pa approved at umalis si Chloe para maglayag pero ang lalaking iyon wala
man lang siyang balita-leche flan talaga ang sarap putulan ng kaligayahan.

"Maghahanap muna ako ng masasakyan natin dito ka lang baka kasi mang-away ka ng
driver." Biro nito, tumango lang siya pero ang mukha niya hindi maipinta. Umalis na
si Martin at naiwan siya sa waiting shed ng may tumakip sa bibig niya agad siyang
sumigaw at nagpupumiglas pero mabilis lang siyang nahila ng may gawa at sa isang
iglap lang ay natagpuan niya ang sarili na sakay ng isang sasakyan na mabilis na
tumalilis palayo sa lugar na iyon.

"A-ano ba Xancho itigil mo nga ang sasakyan mo." Galit na sita niya dito at ng
tingnan niya ito ay nagtagis ang mga bagang nito na halatang galit na rin and as if
she cared, she doesn't care at all dahil mas galit siya. "Ayaw mo talagang ihinto
ang sasakyan? Kapag hindi mo ito ihihinto tatalon ako."

"Go on." Pinigil niya ang mapasinghap sa sinabi nito, how dare him? Puwes, gagawin
niya talaga ang balak niya. She opened the door pero nakalock iyon, tiningnan niya
kung saan niya pwedeng buksan iyon kaso parang wala yatang ganoon sa sasakyan nito.
What kind of car he is driving? "You can't unlock it unless I unlock it kung ayaw
mong madisgrasya tayo umupo ka muna diyan Monica." Matigas na utos nito sa kanya at
sa halip na mabawasan ang galit niya dito ay mas lalong umigting iyon.

Nagkibit-balikat siya at nanahimik sa kanyang inuupuan, she is gritting her teeth

in anger. Minutes

of driving she heard him sigh and park the car on the side of the road. Tahimik
lang siya at wala siyang balak na kausapin ito bahala na ito sa buhay nito.

"Monica... princess-." He tried to touch her but she just flinched. "Galit ka ba?"
malamang! "Ayoko lang naman na makipagdate ka sa lalaking iyon I am your boyfriend
remember?" she glared at him, sinalubong niya ang mga mata nito ng sobrang galit na
titig.

"Boyfriend? Ganoon? Boyfriend pa rin ba kita Xancho?"

"Yes." Nakakagigil talaga ang lalaking ito.

"Yes? Kung yes, anong klase kang boyfriend?" mukhang nagulat nga yata ito sa
outburst niya dahil totoong nagagalit siya dito, she is not just pretending to be
angry. "Umalis ka ng hindi ko nga alam, hindi ka man lang nagpaalam at wala akong
natanggap na text o tawag mula sa iyo na nagsasabi kung saan ka nagpunta. Malay ko
bang namatay ka o kaya naman ay kinain na ng dagat, ayokong mag-alala pero hindi ko
mapigilan ang sarili ko. Nawala ka ng anim na lingo buwisit ka-." Naputol ang
anumang sasabihin niya ng marahan siya nitong niyakap at dinala sa bisig nito and
when she closed her eyes may naramdaman siyang dumaloy mula sa kanyang mga mata
papunta sa kanyang mga pisngi.

"I'm sorry." Mahinang bulong nito sa kanya.

"Ikaw ang pumilit sa akin sa relasyon na ito Xancho kaya pangatawanan mo, hindi ko
naman sinasabi na oras-oras kang magtext o kaya ay tumawag sa akin. Kahit isang
text lang na nagsasabing buhay ka pa gawin mo para hindi ako natataranta sa pag-
aalala sa iyo." Ganting bulong niya

dito.

HE CAN'T breathe, hindi niya kayang tingnan si Monica na umiiyak. Alam niyang
nagkamali siya siguro nasanay lang siyang kapag may kailangan siyang gawin na parte
ng trabaho niya ay umaalis nalang siyang bigla ng hindi nagpapaalam. Nasanay kasi
siya sa mama niya na hindi na siya tinatanong.

Marahan siyang itinulak ni Monica kaya napilitan siyang bitawan ito until now he
can still feel that certain pain on his chest. Tahimik itong muling umayos ng upo
at pasimpleng may pinunasan sa pisngi nito. Masaya siyang malaman na nag-aalala ito
sa kanya na hindi na ito napipilitan sa gusto niyang maging girlfriend niya pero
siya hindi man lang ginawa ang parte niya sa relasyon nilang dalawa na siya ang
nagpilit.

"Iuwi mo na ako." Mahina ngunit malamig na utos nito sa kanya at alam niyang kapag
ganito ang kasintahan ay hindi niya agad maaalis ang galit nito. Inuwi naman niya
ito at ng makalabas ay ni hindi man lang siya nito pinansin at mabilis na pumasok
sa bahay. Sinundan niya agad ito kaya lang ang naabutan niya ay mga kapatid nitong
nakatingin lang sa kanya na para bang may ginawa siyang masama.

"Bakit?" tanong niya sa mga ito.

"Galit sa iyo si ate, Kuya Xancho." Emman stated like it is the most dangerous
thing in the world. "Patay ka sa kanya."

"Nag-aalala sa iyo si ate kasi umalis ka ng walang paalam ayaw na ayaw ni ate ng
hindi ka nagsasabi kung saan ka pupunta." Segunda naman ni Aycie.

"Humingi na ako ng sorry." Kasalanan naman talaga

niya iyon pero ngumiwi lang ang mga ito na para bang sinasabing hindi sapat ang
sorry niya. This is what he hates about relationship, the reason why he doesn't
like to be involved dahil ayaw niya ng complications. "What should I do?" Pero
isipin lang niyang galit sa kanya si Monica bumabalik uli iyong pakiramdam na hindi
siya makahinga ng maayos at masakit sa dibdib niya. "Para mapatawad niya ako?"

"Tumalon ka daw sa dagat kuya Xancho tapos pakain ka sa shark o kaya naman ay
gumulong ka sa bangin." Tumawa si Yoona habang sinasabi nito iyon. "Narinig kong
sinabi ni ate iyon noong may kausap siya sa phone tapos narinig ko ang sinabi niya
ang pangalan mo kaya alam naming ikaw ang gustong mag-ganoon ni ate Nica." Bumagsak
ang balikat niya sa sinabi ng bunsong kapatid ni Monica. Galit nga yata talaga ito
sa kanya, hindi pa siya nakakauwi sa bahay niya dahil pagkababa na pagbaba niya sa
lupa ay ito agad ang pinuntahan niya.

"Kakausapin ko ang ate niyo mamaya okay lang ba?"

"Good luck po." Good luck nga sa kanya magpapahinga muna siya alam niyang bawal
matulog kapag may gusot na hindi pa naaayos pero sa estado ng isip niya ngayon
siguradong hindi rin siya makakapag-isip ng matino. Papalipasin muna niya ng ilang
oras bago kausapin si Monica.

Dahil sa pagod ay agad siyang nakatulog kaso kung anuman ang plano niya noong
nakaraang mga gabi ay naglaho ng madatnan niya ang mommy niya sa sala niya ng siya
ay magising. Nagtataka pa siya kung bakit ito nandoon at may dalang mga gamit.

"Mommy, anong ginagawa niyo dito?" he kissed his mom on

her cheeks.

"Good morning too Xancho." Tiningnan siya nito at napailing. "Galing ka na namang
dagat ang pula-pula na ng balat mo naglolotion ka ba doon? Palagi kitang
pinapadalhan ng sunscreen lotion kung hindi mo talaga aalagaan ang sarili mo
ipapakasal kita sa anak ng mga kaibigan ko."

"Good morning mom." Bati nalang niya dito. Pumunta siya sa kusina at naghanda ng
kape para sa ina ng masulyapan niya sa labas ng bintana si Monica. Agad na sumilay
ang ngiti sa labi niya na agad din na nawala ng makitang umaangkas ito sa motor ng
isang lalaki-iyong kaibigan nitong pangit. Lalabas na sana siya ng harangan siya ng
mommy niya.
 "Saan ka pupunta? Mag-uusap pa tayo."

"Pero 'my si-."

"Xancho Francis pag-usapan natin ang pag-uwi ng ate mo."

"Si Monica." Hindi siya mapakali kailangan niyang sundan si Monica baka anong
gawin ng Martin na iyon sa girlfriend niya.

"Kung sinu-sino na naman iyang binabanggit mong pangalan makatakas lang sa akin
kapag hindi umuwi ang ate mo dito ipapakasal talaga kita and I am serious this
time."

Lihim siyang napamura sa isip niya, wala siyang magawa kundi ang pakinggan ang
plano ng mommy niya. It was a pathetic plan, gasgas na iyon, napapanood na niya
iyon sa mga pelikula kapag ang mga baliw niyang kaibigan ay gustong manood ng mga
ganoong palabas.

"Matalino si ate mommy malalaman niyang hindi totoong maghihiwalay kayo ni daddy."
He stated.

"Maniniwala iyon lalo na kung gagalingan moa ng arte

mo, sabi ni Jair iyon ang plano na dapat naming gawin dahil kapag nalaman iyon ni
Xyxy bukas makalawa ay nandito na 'yun." Wala na talaga siyang magagawa kundi
sundin nalang ang mga ito. Tinawagan niya ang kapatid niya at sinabi niya kung ano
ang nasa script at mukhang siguradong-sigurado nga ang mommy niyang magwowork ang
plano dahil bakas sa boses ng ate niya ang pag-aalala, natataranta na ito.

"At saan ka pupunta?"

"Mommy may lover's quarrel kami ni Monica ngayon kailangan ko siyang mahanap baka
masulot iyon ng iba." Kumunot ang noo ng mommy niya sa sinabi niya.

"Sinong Monica?"

"Girlfriend ko."

"Girlfriend mo? Bakit hindi ko kilala ang babaeng iyan?" his mother is kind a
possessive when it comes to her girlfriends kaya nga wala siyang pinapakilala dito.
"Mabait ba iyan? At bakit kayo may away? Inaway ka niya? Halika sugurin natin
sasamahan kita." Napabuntong-hininga siya sa sinabi nito.

"It's actually my fault mom." Sinabi niya dito ang dahilan kung bakit ito nagalit
sa kanya, he was expecting her to console him pero batok lang ang natanggap niya
mula sa ina niya.

"Kasalanan mo naman pala naku talaga Xancho kung hindi lang kita anak matagal ko
ng inihaw ang mga alaga mong isda sa bahay. Dapat ka ngang humingi ng tawad, saan
ko ba makikita ang batang iyan?"

"Tutulungan mo ako?"

"Titingnan ko muna." Para siyang nagkaroon ng instant leverage dahil sa sinabi ng

mommy niya. Sumama ang mommy niya sa kanya gamit ang sasakyan nito. "Bakit nasa
school tayo?

Don't tell me high school student pa ang girlfriend mo Xancho? Kapag ikaw nakulong
hindi na kita kikilalaning anak."

"Si mommy minsan ang OA, diyan siya nagtatrabaho. She is a teacher." Proud na sabi
niya. It wasn't a high paying job but he is proud his girl's noble job. Hindi lahat
ng tao biniyayaan ng mahabang pasensya na magturo dahil kahit siya hindi niya
maiisip na magtuturo sa mga batang matitigas ang ulo baka mabilibid siya sa kasong
child abuse.

"She is a teacher, nice." Mukhang nagustuhan din ng mommy niya ang propesyon ni
Monica.

"Hindi siya mayaman mommy pero masipag siya. May apat na kapatid siyang
pinapaaral, si Norman iyong sumunod kay Nica nasa college na. si Aycie naman ay
graduating din ng high school, si Emman grade six at si Yoona ay grade one na lahat
sila inaalagaan ni Monica."

"Nasaan ang mga magulang nila?"

"Nasa probinsya sila pati na rin ang ate ni Monica." Hinintay talaga niyang
magbell dahil madalas lumalabas si Monica kasama si Aycie para puntahan ang mga
bunsong kapatid nito sa kalapit na elementary school. "Si Norman ay anak ng ate
niya na nag-aalaga sa kanilang mga magulang, si Aycie at si Emman parehong napulot
lang nila at si Yoona iniwann ng tunay na nanay na pumunta sa Japan at hindi na
bumalik. Si Monica ay ganoon din, sumatotal hindi sila tunay na magkakapatid but
Monica love and care for them like they are hers, isn't she great?"

Narinig niya ang mahinang tawa ng mommy niya sa kanyang sinabi. "Mukhang nahuli
talaga ng babaeng iyon ang loob mo."

"Siya ang dahilan kung bakit ako lumipat ng bahay gusto kong maging malapit sa
kanya."

"Alam ba ito ng daddy mo?"

"Nope."

"Huwag mo munang sabihin sa kanya kasi kapag nalaman niya ang sasabihin niya agad
ay bakit ang bagal-bagal mo dapat sinunggaban mo na kaagad at ng hindi na
makawala." Biro pa nito and he knew that would be his father would tell him to do.

"Mommy magagalit ka ba kapag sinabi kong naging girlfriend ko si Monica dahil

pinilit ko lang siya? I cornered her."

"What?"

"But rest assured she feels something for me too."

"At paano ka nakakasigurado niyan?'

"Dahil nagalit siya sa akin dahil hindi ako nagpaalam ng umalis akong bigla at
hindi nagparamdam. Hindi ba kung hindi importante sa iyo ang isang tao kahit mawala
ng ilang taon ay wala kang pakialam? Pero si Monica 'my inaway niya ako dahil nag-
aalala siya sa akin at proof ang mga kapatid niya." Nakangising wika niya.

"Basta huwag kang masaktan diyan sa pinaggagawa mo."

Sasagutin sana niya ito ng makita niyang lumalabas na si Monica sa gate kasama si
Aycie. "Here she is." Turo niya dito. He drove the car nearer for his mother to
see.

"Maganda siya anak." Mas lalong lumawak ang ngisi niya sa sinabi ng mommy niya.
"Sigurado kang pinatulan ka ng ganyan kaganda?" nagdududang tanong nito kaya nawala
ang ngiti niya.

"Ang gwapo ko kaya mommy bagay kami."

"Sobrang ganda naman yata niyang anak baka

madami iyang-."

"Ako ang first boyfriend ni Monica, 'my." Mabilis niyang sagot. "I am the first."
Totoo naman iyon he is the first in everything. "And she will be my last." He said.

"ATE, hindi pa rin kayo bati ni Kuya X?" Usisa sa kanya ni Norman mula noong
bumalik ito ay hinndi na niya ito nakita pa kaya mas lalo siyang nainis. Pinilit
niyang tinatakpan ang tunay na nararamdaman niya sa pamamagitan ng pagiging busy sa
mga school works. "Nandiyan pala iyong mommy ni kuya Xancho kaya busy siya." May
napansin nga siyang babaeng bisita ni Xancho pero hindi niya alam na mommy pala
nito iyon and again wala siyang pakialam kahit na mag-asawa na nga ito ay wala
siyang pakialam.

"Umuwi din ang ate ni kuya Xancho." Napatingin siya kay Norman, si Xyler Faith? Sa
pagkakaalam niya nabanggit ni Hexel sa kanya na kasama ni Xyler.

"B-buhay nila iyan huwag na tayong makiusyuso." She told her brother. "Umakyat na
kayo at matulog tatapusin ko lang muna ang pagpiprint ng mga testpapers ng mga
students ko para sa test bukas." Sa sala na siya gumawa ng mga Gawain niya dahil
ayaw niyang maabala ang pagtulog ng kanyang mga kapatid. "At ikaw maaga pa ang
klase mo bukas kaya magpahinga ka na."

"Yes sisterette-ay ate may sasabihin pala ako sa iyo."

"Ano na naman?"

"May naghahanap ka Emman."

"What?" halos sumigaw na siya sa sinabi ni Norman.

"Tumawag si mama," tukoy nito sa tunay na ina nito. "May naghahanap daw kina

nanay at tatay na mag-asawa at sinabing hinahanap ang isang batang lalaki na nawala
sa talahiban at wala na silang maisip na bata base sa deskripsyon ng mag-asawa si
Emman na iyon. Pero sinabi ni ate na dinala sa bahay ampunan ang bata." Iyong kaba
niya halos hindi na niya malunok, si Yoona nga hanggang ngayon ay inaalala niya.
Nakaharap na niya si Alicia at pinakiusapan na siya nitong magpa-DNA test ito at si
Yoona pero tumanggi siya. Wala itong habol sa bata dahil wala ang pangalan nito sa
birth certificate nito, legal nilang kamag-anak si Yoona at matagal ng patay si
Catherine. Tapos heto may maghahabol na naman?

"Ako na ang bahala diyan Norman."

"Ate, kung mababait ang mga magulang ni Emman at kaya nilang alagaan ayaw mo bang
makilala ng kapatid natin ang tunay niyang mga magulang?"

She glared at her brother. "Tayo ang tunay na pamilya ni Emman, Norman." Hindi na
ito umimik mas alam nitong kapag nagsalita pa ito ay mas sasama ang loob niya.

"Good night ate."

Tahimik na ang buong bahay ang maririnig nalang ay ang ingay mula sa printer,
iniisip niya kung ano ang pwede niyang gawin para mailayo ang mga kapatid niya sa
pwedeng kumuha sa mga ito. Nasa kalagitnaan siya ng pag-iisip ng may marahang katok
sa pinto siyang narinig at dahil busy siya sa pag-iisip ay binuksan niya iyon.
Isang maganda at matangkad na babae na kulot-kulot ang buhok ang nabungaran niya.
Ngumiti ito sa kanya, the woman is oddly familiar that it took her seconds before
she recognized her.

"X-Xyler Faith?" gulat na tanong niya.

"And it took you so long to recognize me." Ngumiti ito sa kanya, ilang taon na ba
noong huli niya itong nakita? Noong graduation nito, mas nauna lang na umalis si
Hexel pero sumunod agad ito. "How are you?" they weren't the closes back then pero
civil sila dahil alam nito ang tungkol sa kanila, Hexel trusted Xy so much as well.

"Ma-mabuti naman, anong ginagawa mo dito?"

"Hindi mo ba ako papapasukin."

"Sorry, pasok ka muna medyo magulo ang sala pasensya na." pumasok ito sa sala
nila. "At pasensya na sa ingay kailangan ko kasing iprint ang mga test papers ng
mga students ko para hindi na sila maabala pa."

"Teacher na teacher ka na talaga halos bukang-bibig ka ni Hexel sa - wherever I

went." Ngumiti siya dito making Xy blinks so many times but didn't say anything.

"I know where she is she told me at sinabi niya rin sa akin ilang buwan na ang
nakakalipas ng magkita kami sa Bohol." Xy whistled.

"Hindi ka talaga niya matiis ano?" biro nito sa kanya as she settled in a settee.

"Blood will always be thicker than water." She stated.

"You knew?"

"And you knew."

"Paano?" gulat na tanong nito sa kanya.

"Grandma... the headmistress told me on her deathbed. She told me everything."

"Ilang taon na rin iyon alam ba ni Hex na alam mo-of course hindi niya alam,
palagi niyang sinasabi na akin na kapag nakauwi siya ay kukunin niya ang Winhlan at
ibibigay sa pinsan niya dahil kompara sa kanilang dalawa mas may kakayahan ang
pinsan niyang patakbuhin iyon."

Siya naman ang nagulat sa sinabi nito. "I don't need to school, masaya na ako kung
saan ako ngayon."

"But she wants it back, Clive took it from her as you remembered." Hanggang ngayon
ay nanggagalaiti pa rin siya sa sama ng loob at galit kapag naaalala ang lahat ng
kasamaan ng lalaking iyon. Everything he did to her cousin is unlawful. Kung pwede
lang niya itong patayin ng mga panahon na iyon ay ginawa na niya. "And right now
all Hex want is to get everything back and that includes Winhlan. Iyon ang
natitirang naiwan ng mga magulang niyo sa inyo and she regretted losing it."

Napabuntong-hininga siya sa sinabi ni Xyler. "I don't want the school I want her,
the old her, my friend, my bestfriend, my savior and my cousin back. Kahit wala na
ang WInhlan si Hexel sapat na."

Mapait na ngumiti si Xyler sa kanya. "Hindi mo kayang hukayin ang matagal ng

naaagnas Monica, that Hexel died long time ago."

Umiling siya. "That Hexel was still alive, I am her cousin, her only remaining
blood connection. And I can sense her, not Hollier but Hexel."

=================

Chapter Twelve

Pre a/n: Contains scenes that are not suitable for young audience, please be a
responsible reader lalo na sa mga bata. Ang mga bida dito ay nasa tamang edad na at
pawang may mga trabaho na kaya kung maaari huwag tularan ito ay likha ng malikot na
isip ng manunulat. Salamat.

Chapter Twelve

KANINA pa niya napapansin ang isang itim na sasakyan na nakasunod sa kanya, noong
una ay hindi niya ito pinapansin dahil sa isip niya baka nagkataon lang na pareho
sila ng dinadaanan pero nagkamali siya dahil malakas ang kutob niyang sinusundan
nga siya ng naturang sasakyan. Nag-iisa lang siya dahil kanina pa kinuha ni Norman
ang mga bata at inuwi kailangan kasi niyang pumunta sa bahay ni Georgette for
sorority duties. May bagong deliveries ng mga goods mula sa mga companies for
donation at siya ang nakatukang magcontact sa mga instituition na bibigyan nila ng
mga donations.

And aside from that kinausap din nila si Diana, mukhang hindi yata ito magkasundo
sa naging asawa nito. Hindi sinabi ni Diana ang dahilan ng kanilang biglaang
pagpapakasal pero alam niyang may ibang rason iyon and right now love is not the
answer. Kilala nila ang kaibigan nila, they are trying to find out the main reason
for that marriage. At hindi lang iyon, nakilala na rin nito si Dalzel Ross, as
Hexel's cousin but not as her brother. Malalaman din naman iyon ni Diana hindi pa
siguro ngayon but Ross is looking at her sister's condition right now, sa malayo
nga lang. Ang nakakatawa pa nagkataon na boss ni Ross na si Warren ang naging

asawa ng kapatid nito. Ang liit talaga ng mundo.

Muli siyang napalingon at mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib niya ng mapansin
na palapit na ng palapit sa kanila ang sasakyan. She is silently praying when a car
stops in front of her.

"Monica." Si Xancho iyon. "Bakit takot na takot ka?" nag-aalalang tanong nito sa
kanya ng bumaba ito. Hinawakan pa nga nito ang magkabilang pisngi niya at napansin
marahil nito ang panlalamig ng kanyang balat. "May masama bang nangyari?"

"Don't touch me." Tabig niya sa kamay nito hanggang ngayon ay iniiwasan at hindi
pa rin niya ito kinakausap.

"Look, I gave you space and time para mapatawad ako ngayong nakita kitang takot na
takot-."

"I am not scared." Tanggi niya pero sinundan naman niya ng tingin ang papalayong
itim na sasakyan much to her relief. "I am fine." She is safe now but knowing she
is with him mas lalong hindi siya safe doon.

"You are scared."

"How would you know?" paano nga naman nito malalaman kung walang mababasang
ekspresyon sa mukha niya.

"Kahit wala kang pinapayagan na makakita sa emosyon mo, kahit na kasing lamig ka
pa ng yelo, nararamdaman ko ang nararamdaman mo."

Mariin niya itong tinitigan ngayon. "Kung nararamdaman mo ang nararamdaman mo ang
nararamdaman ko, ano ang nararamdaman ko ngayon."

"You are scared."

"At alam mo kung sino ang kinatatakutan ko?" lumamlam ang mga mata nito habang
nakatitig sa kanya pero hindi naman siya binibitiwan.

"Me."

He sigh. "I am sorry princess I know I was wrong masyado siguro akong nasanay na
walang may pakialam sa akin kung bigla akong nawala. Hindi ko pa na-adjust ang
sarili ko pero wala ni isang araw na hindi kita naiisip habang nasa dagat ako, I
wanted to call you and text you pero walang signal doon. Please forgive me." Bakas
na bakas sa boses nito ang senseridad sa paghingi ng tawad. She is formulating
something inside her brain.
 "Ganyan ka dapat humingi ng tawad beshy, naku, wala ka talagang kasweet-sweet sa
katawan. Bakit kapag ikaw ang may kasalanan ako ang humihingi ng sorry it is so
unfair." Sabay silang napalingon sa nagsalitang dalagita na mas matanda lang siguro
ng ilang taon kay Aycie. Sa tabi naman nito ay isang matangkad na lalaki na
nakasuot ng puting uniporme at pinapayungan ang dalagita. Hawak din ng lalaki ang
bag at ilang mga gamit ng kasama nito. "Mabuti nalang at gwapo ka or else hindi
talaga kita gagawing bestfriend."

"You are not my bestfriend." Kalmadong sagot naman ng lalaki.

"Alam kong indenial ka pa rin ngayon matatanggap mo rin ang reality of life na we
were born soulmates to be friends." Gusto niyang mapailing sa narinig niya-wait,
kilala niya ang batang babaeng iyon, kapatid yata ito ng asawa ng Reigan na minsan
na nilang tinulungan sa proposal nito. Matagal na iyon pero naaalala pa niya ang
batang babae na nakasuot ng uniporme ni Winhlan academy.

"Sa isip mo lang iyan."

"Ang bad mo talaga." Napatingin sa kanila ang lalaking nakasalamin at yumuko ito
bilang

pagkilala, napansin niyang ngumiti at sumaludo si Xancho dito. Mukhang magkakilala

ang mga ito.

"Kilala mo sila?"

"Anak ng may-ari ng Royale at kapitbahay namin... ng mga magulang ko." Tumikhim

ito. "Pinapatawad mo na ako?"

"Hindi ako mabilis magpatawad." Ngumiti naman ito sa kanya pero deep inside her
alam niyang unti-unting nawawala ang galit na nararamdaman niya dito. Sobra lang
siguro siyang nag-aalala lalo pa at may dumaang bagyo at ng maisip niyang nasa laot
ito ay hindi na siya makatulog ng maayos. Kaya nga niya naisip paanong nakakatulog
ng maayos ang mga co-teachers niyang ang asawa ay mga seaman kapag may bagyo, for
sure sobrang pag-aalala din ang nararamdaman nila.

"I'll make it up for you but before that let's have a dinner."

"Kumain na ako."

"Kain ka ulit."

"Gabi na nakakataba kapag kumain sa gabi."

"Maganda ka pa rin kahit mataba ka and princess you are too skinny gusto kong may
laman ka ng kaunti. Illegal na iyang ganda mo baka isang araw magising nalang akong
nasa kulungan ka dahil nademanda ka na ng illegal possession of beautiful face and
sexy body. How can I defend you kung dala-dala mo ang ebidensya?"

Loko! Inirapan lang niya ito pero ang totoo ay natatawa na siya sa pinagsasabi
nito, how can he tell her that? Pero kinilig siya-buwisit!

Sumama siya kay Xancho, kumain na rin ito pero gusto daw siya nitong makasama.
Dumaan muna sila sa isang flower shop na bukas twenty four hours at binigyan siya

nito ng bouquet. Umayaw siya dahil hindi naman kailangan pero mapilit ito, ang
weird lang na makatanggap ng ganoon, nakakareceived din naman siya ng flowers pero
itinatapon lang niya ang mga iyon ayaw niyang paasahin ang mga nagpapabigay sa
kanya. They end up in a coffee shop and it's already past nine and she is still
wearing her uniform, he lended her his jacket to at least cover her world wide
known uniform. Medyo awkward din kasi na sinasabihan mo ang mag students mo na
umuwi ng maaga pero siya ay nasa kung saang-saang lugar pa wearing her uniform.

"What do you want for dessert?"

"Chocolate sin."

"Sobrang tamis."

"Kung ayaw mo uuwi nalang ako."

"Sabi ko nga, pakitim din ako later." May kung anong ngisi ito sa labi nito ng
sabihin nito iyon. May masama na naman itong balak sa kanya. Dumating na ang order
nila and they actually did the catching up moment. Sinabi nito sa kanya kung ano
ang ginawa nito sa dagat, kung anu-ano ang mga adventures na naencounter nito lalo
na noong bumagyo. Hindi nalang niya sinabi na mamatay-matay na siya sa pag-aalala
dito baka ano kasi ang isipin nito, kasi siya ay iba na ang iniisip niya, iba na
ang nararamdaman niya.

Is it too early for her to identify her feelings for him? Pakiramdam kasi niya ay
sobrang aga pa. Sabi pa naman nila at her age at hindi pa nagkakaboyfriend, ang
unang lalaking magpapakita ng interes sa kanila at makakuha sa loob nila ay
malamang siya na ang mamahalin nila. She doesn't want to conclude yet, natatakot pa
siya sa nararamdaman niya.

Truthfully speaking, Xancho is different. Ilang lalaki na ba ang nakakasalamuha

niya, si Heinz, si Colton, si Rye, si Warren, si Hendrix, lahat sila iba-iba ang
ugali but all of them share the same traits-maturity, na sa tingin niya ay wala pa
kay Xancho. He is a child by heart, hindi niya alam kung seryoso ba talaga ito sa
kanya o ano. She feels safe when he is around, masaya siya kapag kasama ito pero
natatakot din siya sa nararamdaman niya dito. Ganito ba talaga ang magmahal
nakakatakot?

"Are you okay?"

"Ha?"

"Masyadong malalim yata ang iniisip mo kanina pa ako salita ng salita dito pero
mukhang busy ka."

"Nakikinig ako." Nagbaba siya ng tingin at tiningnan ang cake na kanina pa niya
dinurog sa plato, kinain niya iyon at saka bumaling dito. "Quit staring."

"Kakantahan kita."

"Huwag na."

"I can sing."

"I know."

"You knew?"

"I heard you once." Mahilig itong kumanta habang naglilinis ng kotse nito.
 "Maganda din ang boses mo."

"Saan mo naman narinig iyan?""

"Sabi ng mga kapatid mo, may video nga ako." Kinuha nito ang cellphone nito ang
played something making her gasps. It's a video of her singing 'One call away'
habang naglalaba may headset pa nga sa teynga niya. Nasapo niya ang mukha niya
dahil birit kung birit pa siya habang naglalaba. "Aren't you perfect?"

"Xancho please delete that."

"I already uploaded it."

"What?" mabilis siyang lumapit dito at inagaw ang cellphone nito. "How dare you?
Delete it Xancho." Ngumisi lang ito at umiling. "Kapag hindi mo idedelete iyan
magagalit na talaga ako sa iyo and this time I will never forgive you." Hinawakan
nito ang beywang niya kaya naupo siya sa kandungan nito.

"Joke lang princess hindi ko ito ipapakita sa marami baka maagaw ka ng iba sa
akin." Pinisil nito ang baba niya. "Akin ka lang." and pulled her chin closer so he
can kiss her on the lips, dampi lang iyon pero kinagat-kagat naman nito ang lower
lip niya. "Kung wala tayo dito baka hindi lang inosenteng halik ang ibibigay ko sa
iyo."

"Manyak." She blushed tremendously when she remembered the kiss he gave her months
ago.

"Naaalala mo pa?"

"Hindi na may amnesia ako."

"Don't lie princess alam kong naaalala mo pa dahil hindi mamumula ang teynga mo ng
ganyan." Tinakpan niya ang teynga niya na ikinatawa nito. "Now, isinali ka pala ni
mommy sa kasal ni ate."

"Ano?"

"You will sing with me we will be the wedding singer." Umalis siya sa kandungan
nito pero nakamagnet na ang braso nito sa beywang niya kaya hindi siya makaalais.
"And I won't take no for an answer dahil i-uupload ko ang video sa youtube at
marami pa naman akong followers isang sabi ko lang ng please share it siguradong
instant celebrity ka na kahit na ayoko. Pumili ka, mga bisita lang sa kasal ang
makakarinig ng boses mo o ang buong mundo."

Naningkit ang mga mata niya sa sinabi nito. "Bakit mo ba ako

palaging binablackmail?" inis na tanong niya dito.

"Princess, ikaw ang babaeng mahirap mapakiusapan kaya kailangan ng great strategy
para mapapayag ka." Sinundot nito ang beywang niya wala naman siyang kiliti doon
kaya hindi siya nagreact. "Wala kang kiliti dito hindi ka na virgin." She just
snorted and fold her arms over her chest. "Right," tumawa ito dahil pareho nilang
alam na kinuha nito sa kanya ang bagay na iyon.

"Xancho ang bastos mo." Hinampas niya ito paano ba naman kasi may naramdaman
siyang matigas na bagay sa ilalim niya.
 "Nakaupo kas kasi, pwede bang pakiss uli?" pilyong tanong nito.

"Hindi umuulan kaya hindi pwede." She teased him back making him groaned, at least
nakakaganti siya dito ng pasimple lang. Mabuti nalang at madalang ang ulan kaya
ligtas na ligtas siya. Pasado alas diyes na ng gabi ng umuwi na sila kaya lang
habang nasa daan ay hindi niya inaasahan ang nangyari, may isang pulang sasakyan
ang biglang huminto sa harap nila at huli na para makapreno si Xancho kaya ang
ginawa nito ay iginiya nito sa kaliwa ang kotse na sumalpok sa isang malaking bato
and the last thing she remembered is him calling her name asking her not to fall
asleep.

HE opened his eyes and feel that stinging pain on his left foot and when he looks
at it pakiramdam niya ay nawalan siya ng ispiritu. Napatingin siya sa tabi niya at
agad na nawala ang sakit sa binti ng mapagtantong walang masamang nangyari kay
Monica. Last night he saw the other side of her lady, sinadya niyang sa

kanan igiya ang sasakyan upang sa kanyang mapunta ang impact kung sakaling bumangga
man sila. Well, may cast ang binti niya at ilang galos but so far wala naman siyang
masyadong disgrasya.

"Monica?" agad itong nagising at napatingin sa kanya, bakas na bakas sa magandang

mukha nito ang pagod dahil sa magdamag na pag-aalaga sa kanya. Habang kausap niya
ang doctor na umasikaso sa kanya ay may tinawagan itong kaibigan nito na bantayan
ang mga kapatid nito. Napatunayan niyang sa mga pagkakataon na tulad nito si Monica
ang taong pwede mong asahan, pareho nilang alam na nagulat din ito sa nangyari.
Kung ibang babae siguro iyon siguradong nag-iiyak na ito sa takot but she was
different, a different woman, pinilit nito ang sariling maging kalmado. Kinausap
nito ang mga nurse at ang mga doctor ng maayos. Kung nabaligtad ang nangyari at si
Monica ang nasa lagay niya sigurado siyang mahuhukay ang mga nabaon na sa lupa kung
hindi nila ito agad ginamot.

"Xan, are you okay?" malambing na tanong nito na ikinangiti niya. He wasn't okay
pero ayaw niyang ipahalata dito na hindi maganda ang lagay niya.

"Nauuhaw ako."

"Anong gusto mong inumin?"

"Coffee would be great."

"I'll buy." Naawa siya dito dahil alam niyang wala pa itong tulog at absent din
ito sa trabaho nito. Pero masaya din siya dahil hindi siya nito iniiwan and if he
can only tell her to quit from her job and be his wife and take good care of their
future kids he will be more than happy. Pero alam niyang hindi ito papayag, pero
gagawan niya ng paraan.
"Kumusta?" bati ni Jair sa kanya ang fiancé ng kanyang ate. "Alam na ba ni Xyxy
ito?" hindi ito ang tumingin sa kanya kagabi dahil off nito but he told his doctor
that he wants Jair to be his doctor. "I guess not dahil wala siya dito."

"Don't use my condition to lure my sister here kuya." Ngumisi lang ito. "Kahit
anong paraan ay papatusin basta makasama lang si ate."

"I hate to tell you this Xancho pero alam kong ganyan ka rin kahit nga yata
mabukulan ka gagamitin mo iyang paraan para sa babaeng kakalabas lang, your mom
told my mom about it. Excited na excited na buhay pag-ibig mo." Biro nito sa kanya.

"Nagkataon kasi na mahirap mahalin ang babaeng gusto ko, hindi siya tulad ng iba
na madaling mabola kaya kailangan ko ng malakas na bala." Tiningnan niya ang naka-
cast na binti niya.

"Walang bali ang binti mo kaunting bugbog lang at hindi na kailangang icast pa."

"Maawa ka naman sa puso ko kuya tinulungan na kita kay ate tulungan mo naman ako,
diyan muna iyan upang maalagaan ako ng prinsesa ko." He winks at his future
brother-in-law. Sa usapang tulad nito tanging silang mga lalaki lang ang
nakakaintindi kaya sigurado siyang naiintindihan siya ni Jair.

"Mag-ingat ka kasi Xancho tingnan mo ang nangyari sa iyo mabuti nalang at hindi
malala." Papasok na siya sa room ni Xancho ng marinig niya ang isang hindi pamilyar
na boses.

"Okay lang ako kuya Jair saka ko na kakausapin si ate Xyxy." Kumatok siya at
kinalma ang sarili niya, "Monica, my

princess." Nakangising tawag nito sa kanya pero siya walang kangiti-ngiti. "See,
kuya. May mag-aalaga na sa akin ang aking prinsesa" lumapit siya dito at ibinigay
ang kape na gusto nito na hindi tinitingnan ang doctor nitong abala sa pagsusulat
ng kung ano sa clipboard nito. Inilapag lang ni Xancho ang kape sa isang tabi saka
mabilis siyang ninakawan ng halik sa labi kaya agad niyang pinitik ang noo nito.
Mas matapang pa yata sa kape ang ginawa nito sa kanya dahil tuluyan na siyang
natauhan at nagising.

"Oh, it's nice to meet you again Miss." Napatingin siya sa doctor na malapit sa
kanya, agad niyang ikinubli ang gulat ng makilala ang taong ito. Mukhang agad din
siya nitong nakilala kung sabagay wala namang nagbago sa hitsura niya hanggang sa
ngayon.

"Uy, nagkakilala na kayo ni princess ko." Hinila siya ni Xancho palayo kay Jair.
Ito iyong doktor na nagbabantay kay Hexel noong mga panahon na nasa hospital pa
ito. At ito din ang doctor na tinutukoy niyang tumulong upang makaalis si Hexel sa
hospital na iyon. "Bawal kay ate ka na boto pa naman ako sa iyo."
 Hinampas naman ni Jair ang nasaktang binti ni Xancho na ikinasigaw nito. "Kahit
gaano pa kaganda iyang girlfriend mo kay Xyxy pa rin ako, I wouldn't wait twenty
seven years for nothing." Mabuti nalang at hindi ito nagsalita ng kung ano,
sasabihin sana niyang sana ay nakalimutan na nito ang lahat pero imposible iyon
dahil isang tingin palang nito sa kanya ay agad siya nitong nakilala and she can't
even deny that she knew him too for her reaction give it all.

"Magpahinga ka muna Xancho

at huwag mong itapak ang binti mo at huwag mo rin pwersahin."

"Pero kuya walang mag-aalaga sa akin." Nagkunwari pa itong malungkot.

"Maraming nurses dito you can always arrange a private nurse-."

"Ayoko mahirap magselos itong prinsesa ko."

"Kahit sampung nurse pa ang kunin mo I don't care." Paano nito nalalaman ang nasa
isip niya ng ganoon lang, hindi pa nga niya naiisip ay naiisip na agad nito.
Manghuhula yata itong lamang-dagat na ito.

"You can take care of Xancho, Miss-Monica."

"Ayoko-."

"Can I talk with your girlfriend ibibigay ko lang ang instruction kung paano ka
alagaan."

"Okay." mabilis na sagot nito iminuwestra naman siya ni Jair palabas ng private
room ni Xancho.

"Magkapitbahay kayo ni Xancho hindi ba?""

"Yes."

"And as I can see it Xancho do have this special attention towards you." Tumaas
lang ang kilay niya sa sinabi nito. "Six years ago."

"Kailangan mong makalimutan iyon." malamig na tugon niya dito. "That was six years
ago."

"Sa tingin mo ba ganoon ko kadaling makalimutan ang nangyari noon? As far as I

remembered I risk my license and my relationship with my father just to agree with
your whims."

She squared her shoulder and face him. "I need to do it Doctor Gilmore, halos
mamatay na ang kaibigan ko sa kamay ng dati niyang asawa. At kapag nanatili pa siya
dito sigurado akong hindi siya titigilan sa pananakit ng taong iyon." natigilan ito
ng

marinig ang outburst niya. "Gagawin ko ang lahat para mailigtas lang ang kaibigan
ko and she should never suffer that much."

He sighs. "I get your point at kung ko ang nasa lugar mo ay gagawin ko rin ang
ginawa mo," hinilot nito ang ulo nito. "After that night naglaho nalang siyang
parang bula."

She smirked at him. "Because that ought to happen Doctor Gilmore, someone really
need to die in order for them to live." Kung naintindihan man nito ang sinabi niya
hindi na ito nagkomento.

"But so you know Ms. Monica, ang asawa ng kaibigan mo ay anak ng kaibigan ng mga
magulang ko, namin ni Xancho." Napatitig siya sa lalaki. "Halos lumaki kaming
magkasama and if I am to choose again, I can tell him directly kung sino ang
nagpalabas ng asawa niya sa hospital."

"And are you blackmailing me doctor?"

"What you did was a crime."

She tilted her head at him. "And let me remind you doctor, what you did as well
was a crime. Tinulungan mo ako patas lang tayo," hindi siya nito matatakot. Mukhang
naisip din nito ang sinabi niya pareho silang malilintikan kapag binunyag nito ang
lahat. Akala niya ay titigil na ito.

"And again let me remind you, kaibigan ko ang dating asawa niya. kayang-kaya kong
malinis ang pangalan ko kung saka-sakali."

"Ano ba talaga ang gusto mo?"

"I am guilty Ms. Monica, hindi ko alam kung paano mo ako napasunod ng mga panahon
na iyon upang palabasin ang pasyente ng daddy ko. Nawala sa isip ko-."

"Tama naman ang ginawa mo, you saved

her."

"Did I really saved her?" he looks at her in the eyes. "Sumagi man lang ba sa isip
mo na kung hindi ko siya pinaalis baka nagkaayos silang dalawa ng asawa niya? And
they could have been a family now?"

"Hindi iyan sumagi sa isip ko Doc, dahil ang nasa isip ko ng mga oras na iyon ay
iligtas ang kaibigan ko laban sa asawa niyang gusto siyang ipapatay. What did you
know? You only knew his side of the story how about my friend's side? Wala ka noong
nahihirapan siya, wala ka noong pinilit niyang mabuhay para sa anak niya, wala ka
noon ng pinilit niyang makalaya mula sa kasal na iyon pero iyang kaibigan mo pilit
din siyang itinatali sa tabi nito sa pamamagitan ng mga kasinungalingan niya, at
wala ka noong mga panahon na tinanggalan lahat ni Clive Libiran ng karapatan ang
kaibigan ko sa lahat ng ari-arian na pinamana sa kanya at pinaghirapan niyang
buuin. Kaya huwag na huwag mo akong masabihan na baka naging masaya sila because
once a devil will always be a devil. Clive Libiran is a heartless bastard and he
isn't capable of loving, not to anyone."

Sunod-sunod ang paghinga niya dahil sa galit niya dito, gusto niyang umiyak sa
inis niya at sag alit niya. Gusto niya itong sampalin gusto niyang maramdaman nito
ang sakit na naramdaman niya ng makita niya ang kaibigan niya noong mga panahon na
iyon.

"Monica." Tawag ni Xancho ng buksan nito ang pintuan ng private room nito. "Can we
go? Hindi na ako mapalagay dito." At that moment she wants to kiss Xancho for
saving her anger. "Alis na kami doc, nagpractice na akong gumamit ng crutches."

Hindi na nagsalita pa si Jair kaya linapitan niya si Xancho, inalalayan niya itong
maglakad nasa balikat nito ang bag niya.
 "Monica." Tawag ni Jair sa kanya, she stopped but didn't look back.

"She could have at least gave him a chance." Alam niyang si Hexel at si Clive na
naman ang topic na iyon.

"Ang chance ibinibigay iyan sa taong deserving and as far as I am concerned, your
friend, doesn't deserve an ounce of mercy from anyone. He is heartless." Iyon lang
at muli na niyang inakay si Xancho. Tahimik lang ito sa tabi niya hanggang sa
makasakay na sila ng taxi.

"Cry." Untag nito sa kanya.

"Ha?"

"Cry, princess."

"Hindi naman ako naiiyak."

Marahan siya nitong niyakap at dinala sa dibdib nito ang kanyang mukha, kahit
galing ito sa hospital ang bango pa rin nito. "Importante talaga sa iyo ang
kaibigan mo dahil unang pagkakataon kitang nakitang naging ganoon ka-emotional."
She stiffened but didn't bother pushing him away, she likes the way he hugs her.

"One of the most important Xancho, dahil sa kanya ko lang naramdaman na may tunay
talaga akong pamilya. Kung hindi dahil sa kanya hindi ko makikilala ang mga
kaibigan ko at hindi ako makakapagtapos ng pag-aaral. Utang ko sa kanya ang kung
anuman ang meron ako ngayon at hindi ko lang matanggap na sa dami ng nagawa niya
para sa akin ay hindi ko man lang siya natulungan ng husto noong kailangan na
kailangan niya ng tulong." Nagsimula na siyang humikbi at sunod-sunod na tumulo ang
mga luha niya. "At alam

mo bang kahit gaano pa kalaki ang pagkukulang ko ni hindi siya nagtampo, hindi niya
ako o kami sinumbatan, ng muli siyang magbalik sa buhay namin sa halip na ipamukha
sa amin kung gaano kami ka walang kwentang kaibigan, kami pa ang inaalala niya.
Samantalang kami wala man lang nagawa."

Hinaplos-haplos lang nito ang kanyang likod upang pagaanin ang kanyang loob, wala
siyang pakialam kung ano ang iisiping driver. All these years she has been hiding
her feelings, wala kasi siyang masabihan and she can't express this kind of emotion
to her friends dahil alam niya pare-pareho lang sila ng nararamdaman sa kaibigan
nila. They were too vulnerable and fragile, masyado silang naging dependent kay
Hexel na nakalimutan nilang tumayo sa sarili nilang mga paa. Kaya noong bumagsak si
Hexel, bumagsak din silang lahat. At kung kailan natuto na silang tumayo at lumaban
ay huli na ang lahat because she is already gone.

"She is a real friend indeed at ang tunay na kaibigan hindi nagsisihan. Don't
blame yourself because that won't make her happy, learn to accept the past and make
happy memories with her again. This time kayo naman ang magpasaya sa kanya, kayo
naman ang umagapay at kayo naman ang maging paa niya."

"But she is gone at hindi namin alam kung babalik ba talaga siya o hindi na."

"If we are talking about Hexel Marie Libiran here, she will come back to hunt him,
I am pretty sure about that."

"Pero kaibigan mo siya."

"Mas importante ka." Bulong nito sa kanya.

 "Xancho!"

Sigaw niya sa pangalan nito pagpasok niya sa bahay ng lalaki, maaga siyang umuwi
dahil sinundo pa niya ang kanyang mga kapatid. Tinutulungan siya ni Hexel sa
pamamagitan ng pagbibigay ng body guard sa mga ito kahit na sa malayo, ilang beses
na rin siyang nakareceived ng report na may pilit na lumalapit sa mga kapatid niya.
Hanggang sa maaari ay gagawin niya ang lahat upang hindi mawala ang kanyang mga
kapatid sa kanya.

At saka medyo busy din siya dahil abala siya sa pag-aalaga ng isang lalaking may
sakit, last night ay inapoy ito ng lagnat kaya hindi siya nakakapagpahinga ng
maayos. In other words, wala siyang tulog sana ngayon ay bumaba na ang lagnat nito.

"Xancho." Tawag niya uli dito, natagpuan niya itong natutulog sa kama nito pero
hindi iyon ang ikinagulat niya kundi ang ayos nito. Mukhang hinubad nito ang suot
nitong pajama kagabi dahil halos kitang-kita na niya ang buong likod ng lalaki.
Pinilit niyang ignorahin ang makamundong nakahain sa kanyang harapan, for pete's
sake one hundred percent sure siyang wala ito ni isang suot na damit sa ayos nito
dahil kitang-kita niya ang pisngi ng pang-upo nito. Dahan-dahan niyang tinakpan ang
puwet nito at kumuha ng tuyong tuwalya upang punasan ang pawis na pawis nitong
likod. Narinig niya ang mahinang pag-ungol nito at dahan-dahan itong tumingala sa
kanya at ngumiti.

"Good morning." Bati nito sa kanya.

"Dapat yata ay good night ang ibig mong sabihin." Malapit na kasing magdilim.

"Why so beautiful my princess?"

"May sakit ka kaya nanlalabo pa ang paningin mo." Napatili siya ng bigla itong
umupo at saka hinila siya paupo sa kandungan nito. "Xancho ano ba? May sakit ka
pa."

"Wala na akong sakit I am healthy as a horse." Piningot niya ito sa pisngi. "Gusto
mong patunayan ko?"

"Healthy ka na pero kailangan mo pa rin alagaan ang binti mo."

"Monica."

"Hmn."

"Hindi ba magaling kang gumawa ng lesson plan?"

"Aanhin mo naman ang lesson plan?" nakakalokong ngumisi ito sa kanya. "Ano na
naman ang balak mo?"

"I am going to teach you my lesson plan."

 "May balak kang maging teacher?"

"Nope, pero gusto kitang turuan." He settled his arms around her waist.
"Objectives, first, kiss you, second, undress you, third, make a baby. Subject
matter, How to make little Monica and little Xancho? Materials: You and me under
the sheets. Procedures..." he bite his lips and wink at her. "That starts with
kissing your damn sweet lips, removing this piece of clothing you are wearing and
touching every part of your body with my fingers and taste you with my tongue. Make
you moan in ecstacy and shout my name as you reach your orgasm and we are going to
join our body and my sperms will fertilize your little egg. Evaluation, actual
process and hands-on activity

and lastly assignment, that would be checked nine months from now. How about that?"

"Malandi ka."

Malakas na tumawa si Xancho sa sinabi niya. "Kailan ba ako hindi naging malandi."
Napasinghap siya ng may malakas na kulog at kidlat na gumuhit sa langit, madalim na
ang buong paligid at kasabay ng kadilimang iyon ay ang malakas na buhos ng ulan.

"Ang mga sinampay ko mababasa-." Xancho silenced her by kissing her fully on her
lips, she stirred a little bit and tried to push him away but that was a very weak
resistance for her. Ayaw niyang aminin pero tinamaan din siya ng panglalandi nito
sa kanya.

"Hayaan mo na ang mga sinampay mo Monica mas gusto kong ikaw ang isampay ko sa
katawan ko." He whispered to her after he broke the kiss but he didn't allow her to
answer back since his lips were on her lips once more. "Kiss you." He kissed her
tenderly, softly, wildly and passionately like it kills the fire with a bucket of
ice and yet it just fuel the heat. "Touch you." And his hands shamelessly roam
around her back and the coldness of his room plus the heat of his palms were
perfectly synchronized as he keeps on moving until he snaps the hook of his
strapless brassiere until it landed on her lap and her shirt were thrown away.

He licks his lips as he stares at her and bit it as well making her feel so hot,
he looks so hot while he was doing that no wonder her heart can't resist what her
body wants to feel. The rain pours savagely as his lips starts to taste what she
can offer, he kissed her neck biting every spot if he

feels like doing it.

And his hands were cupping her mounds perfectly as it fits on his hands so well,
his fingers playing the sensitive buds and claiming it with his mouth.

"Taste you." And he did taste her like a child awaken from depth slumber and
hungers for his mother's milk, he sucks, he rolled it with his tongue and she can't
bear it anymore. She pushed his body down until it mets the sheets, he was
surprised by her sudden action, she was surprised too but hell with it she wants to
taste him too.

She lowered her lips and kiss him on the lips, he playfully didn't open it so she
bit his lips but won't still open it. Her hands creep down his abdomen touching his
abs down to his rigid erection under the sheets. Her hands grip it carefully, not
so tight and not so loose and that's when he opened his mouth to breathe.

"Monica." Gulat na sambit nito sa pangalan niya but she stopped him by kissing him
the same way he kissed her awhile ago. She is literally eating him alive and she
will do everything Diana taught her to do. Pleasing a guy one-o-one. He tried to
stop her but she just grabbed his arms and pinned it above his head. She smiled
naughtily at him and lower her bottom so she can feel his throbbing madness.
"Devil." Bulong nito sa kanya.

"Hindi ka pwedeng kumilos," bulong niya dito habang kinakagat-kagat ang punong-
teynga nito at wala itong ginawa kundi ang umungol ng malakas at sambitin ang
pangalan niya. Sa lakas ng sigaw nito ay Malaki ang posibilidad na marinig sila ng
mga kapitbahay nila kaya kinuha niya ang shirt na nakakalat doon, kay Xancho iyon
at gamit ang kanyang ngipin ay pinunit niya ang tela at saka itinali ang mga braso
nito upang hindi siya nito mahawakan. Ang sobrang tela naman ay itinakip niya sa
bibig nito and hearing him muffling something just add her arousal because he
sounds so sexy as he tried to struggle more. He might be muffling something but
obviously he is enjoying the show.

Tumayo siya pero hindi para umalis, she slowly removed her remaining undergarments
and throw it somewhere. Ngayon ay hubo't hubad na siya sa harap nito ramdam niya
ang malamig na hangin at ang malakas na buhos ng ulan, mas lalong lumakas. Hinila
niya ang kumot na nakatakip sa katawan nito and she bite her lips as she saw how
magnificent a man's body can be. His tan tan sweaty glittering skin, those sexy
curves on his stomatch, that defined letter V on his hips down to that pointing
specimen anyone would enjoy to feast. And he is shivering, not because of the cold
weather but due to the anticipation that she would take him.

She slowly crawled until she reached her destination, she gulped as his fingers
trace his length and all she heard was him muffling her name, his leg's muscles
tightening. Her fingers form around him and slowly moving it up and down, her thumb
caressing the tip as she

saw those white liquid there. And she took him inside her mouth, not minding the
taste, not minding her sanity, she wants to do this. He starts to move his hips so
she pushed him on the bed and let herself do the work.

She didn't really know what she was doing, she's just following what Diana told
them to do when they watched porn way back college days. She didn't even know she
will be the one doing the deed. Her jaws were aching already so she looks at him,
he looked like he was drugged based from his expression.

"Should I continue?" he shook his head telling her to stop and motioned her to
uncover his lips. She did what he wanted her to do because she really doesn't know
what to do. "What to do?"

"Ride me princess." Now, she knew that nakita na rin niya iyon dati. "Untie me."
Utos nito sa kanya pero umiling siya at ibinalik ang busal sa bibig nito. She
positioned herself above him and he was really struggling to be untied but she
didn't. She lowered her body until his tip touches her entrance, she just bit her
lips as she pressed herself lower, it took her a lot of time before she can finally
take him fully. It was her second time and she is still adjusting from his length
and width. She moves just like in the movies and the books never failed to inform
her that it was indeed a very good sensation, the rubbing of their bodies, the lewd
sound from their joined parts... it's amazing.

She pulled his gag and replace it with her lips, she stop moving but he continue
to move his hips until she is fully aware of that wonderful

sensation building up inside her system. She is already moaning and gasping on his
lips, their tongues clashes, he even bitten her lips accidentally as she bite him
in return. He pushed her on the bed without breaking the contact, spreading her
thighs farther and kissing her roughly this time. He is now in control even of his
hands were firmly tied.

He is like a wounded beast in the woods, crying for help, calling for a name-but
he wasn't wounded. He is on the verge of insanity as he pumps harder and deeper
inside her, as his sanity was taken away from her because of her response.

Indeed it takes two to tango, they are dancing and as he made his steps forward
she also moves forward and she moves backward he also moves backward. It was a
dance which her movements were mirrored by her. Perfect synchronization, that is
why as they continue to dance the tune of heaven unknowingly they reached the most
dangerous place on earth.

The most dangerous, yet, the best place to stay.

His lips crushed to hers as his body crushed to hers as well, they reached it...
it's the ultimate heaven in hell.

<3 <3 <3

a/n: We have a new principal, parang last tuesday lang namin nalaman tapos palitan
na kanina. We have a lot of differences actually, may times na hindi namin siya
maintindihan. May mga issues na hindi rin namin maintindihan kung bakit nasali
kami, it was crazy, the entire year of his leadership was crazy. Okay naman siya,
iyong mga alipores lang talaga ang hindi namin nagustuhan. Civil naman pero
traydoran na

kasi ang peg ng mga alalays niya, hindi namin maintindihan kung bakit ganoon.
Nasanay lang siguro kami na gusto namin mahigpit ang hawak sa amin ng dating
principal namin, gusto kasi namin maayos at disiplinado lahat. Pagdating sa kanya
ang luwang lang, iyong dati ay takot kang pumasok sa office dahil baka ano ang
kasalanan mo ngayon tambayan na nila, okay lang sana for work purposes pero hindi
eh, naging office na rin ng mga alalays niya, nakiki-aircon at nakikifree wifi.
Actually, masaya kami na hindi na siya kahit na marami din siyang nabago sa school,
may improvement compare sa dating administrasyon. Sad to see him go, at iyong mga
nagmamataas na mga kanang kamay niya ayon parang mga langgam na nawalan ng
direksyon. Right now hindi namin alam kung sino ang tatanggap sa kanila dahil sa
pinakita nilang ugaling mapagmalaki, lahat kasi kami ilag na sa kanila mahirap na
baka masaksak na naman kaming patalikod. Naaawa ako sa kanila but they brought that
to themselves, kaya nga minsan mas gusto ko nalang iyong playing safe in case of
emergency na tulad nito ligtas ka pa rin.

Sa isang lugar kung saan may leader at members, kahit gaano pa kaluwang ang boss mo
o kafriendly hindi pa rin mawawala iyong respeto at boundaries. Sa kanila kasi
nawala na ang respect at boundaries, parang chill2x lang, we still need to remember
that our leader is our leader and we are members, wait until you become ika nga
nila. KUng gusto mong mapromote do it because you have the capabilities and the
abilities not because malapit ka sa administrasyon.

Ngayon bago ang principal and assistant principal, we don't know them and I dont
know what are the changes that we are going to face.

Okay lang naman ang changes, walang masama doon since the only constant thing in
this world is change. Pero sana huwag namang abrupt, kasi ngayon hindi pa fix anng
rooms namin, hindi pa fix ang loads namin, wala pa kaming alam kung ano ang ituturo
namin. Baka mag-one preparation nalang kami or two or three preparations. At sa
lunes na ang pasukan, ano ba talaga? Wala nganga pa rin kami hanggang ngayon. Good
luck to us talaga.

=================

Chapter Thirteen

Warning: May mga eksenang pangmatanda lang kaya kung bata ka pa pakiusap be a
responsible reader.

Chapter Thirteen

"ATE, dito ka ba sa ibaba natulog kagabi?" tanong ni Aycie sa kanya ng bumaba siya
mula sa kwarto ng naka-uniform na.

"May tinapos kasi akong school works at nakatulugan ko na." sagot lang niya sa
kapatid dahil ayaw niyang malaman nito ang totoo. Ang totoo na pagod na pagoda ng
buong katawan niya dahil sa kagagawan ni Xancho. Kailangan pa niyang sundin ang
gusto nitong gawin sa kanya bago siya nito hayaang makalabas sa bahay nito kaninang
madaling araw.

"Mag-absent ka nalang ate mukha kang may sakit eh." Puna ni Norman sa kanya na
nakatitig lang talaga sa kanya. "Ngayon lang kita nakitang malalalim ang mga mata
at puyat na puyat."

"M-may sinat lang ako naulanan kasi ako kagabi ng kunin ko ang mga sinampay sa
likod." Palusot niya.

"Ako nalang ang maghahatid kay Yoona, Emman at Aycie sa school." Presenta ng
kapatid niya.

"Ihatid mo sila at pakidala na rin ang mga gamit ko, susunod lang ako. Hindi ako
pwedeng mag-absent dahil malapit na ang periodical test kailangan ng magreview ang
mga bata."

"Pwede ka namang magleave ng reviewers." Bakas sa mukha ng mga kapatid niya na

nag-aalala ito sa kalagayan niya. "Magsleep ka muna ate."

"Hindi pwede." Tanggi niya. Kinuha niya ang tray na may lamang pagkain at gamut at
saka ibinigay kay Norman. "Sabay na tayo pero ibigay

mo muna ito sa kuya Xancho mo at sabihin mo sa kanyang inumin ang gamut niya."
Mabuti nalang at hindi na ito nangulit pa at sinunod ang utos niya. Hinintay niyang
matapos sa pagkain ang dalawang kapatid at naupo muna siya sa sofa at sandaling
ipinikit ang kanyang mga mata pero wala pa ngang ilang Segundo ay narinig niya ang
pagtawag ng kapatid niya.

"Ate ayaw kumain ni kuya Xancho."

"Bakit?"

"Mukhang may lagnat yata hindi siya makabangon at hindi niya magalaw ang mga braso
niya sa pagod. Mukhang ngayon lang niya naramdaman ang aftershock ng pagbangga ng
kotse na sinasakyan niyo."

Baka naman ibang activity lang ang dahilan kung bakit ito napagod.

"Ma-le-late na ako ate ihatid ko muna sina Aycie." Nagmamadaling kinuha ni Norman
ang mga gamit nito at saka hinila palabas ang mga bata. Ibinigay niya kay Aycie ang
tupperwares na may lamang pagkain at sinabing papasok siya. Dala ang kanyang mga
gamit at saka inilock ang bahay niya ay agad niyang pinuntahan si Xancho sa bahay
nito.

"Xancho-."

"Gotcha." Muntik na siyang mapatili ng pagbukas niya ng pintuan ay ito agad ang
nakita niya, nakatayo, malakas at nakangisi pa, and for goodness grace nakaboxer
lang ito at bagong ligo.

"Akala ko ba may sakit ka at ayaw mong kumain?" iritadong tanong niya dito.
Hinawakan lang nito ang magkabilang beywang niya.

"Good morning too princess," he lightly peck her lips for a light kiss. "Bakit
nakabusangot na naman ang magandang mukha mo, cheer up."

"Wala ako sa mood Xancho pagod ako." Dahil sa sinabi niya ay mas lalong lumaki ang
ngisi nito, she almost smacked his knowing face. Bakas nab akas kasi sa mukha nito
na proud na proud itong pinagod siya nito. "Aalis na ako kailangan ko pang
pumasok." She pushed him but he just held her tightly and pulled her somewhere
inside his house. "Kailangan ko pang pumasok."

Mukhang wala itong narinig dahil dahan-dahan nitong inangkin ang kanyang mga labi,
it wasn't a torrid and very passionate kiss dahil light lang iyon, a playful one.

"Xancho." Daing niya sa pangalan nito.

"Magpahinga ka muna princess alam kong pagod ka." She rolled her eyes when he
whispered that to her.

"Hindi rason ang pagod para hindi ako pumasok I need to."

He made a 'tsk' sound and eyed her uniform. "I'll give you a reason not to."

"Xancho Francis Sebastian papasok ako at saka Friday ngayon."

"Dito ka lang." bumaba ang mga palad nito mula sa likod niya papunta sa kanyang
pang-upo. She squirmed and tried to push her again. "Please."

"I can't." she struggled hard this time but he just held her body tight around his
arms and body. She can't even move a bit.

"Okay fine papayag akong pumasok ka pero..." he stopped and lick his lower lips as
he stares at her. "akin ka muna." Gusto niyang isigaw dito na ito lang naman talaga
ang nagmamay-ari sa kanya. "Sandali lang." kaso alam din niya kung ano ang
hinihingi nito.

"No."

"Puwes hindi ako

papayag na umalis ka."

"You can't tie me here." There's a glint on his eyes as he looked at her.

"I can you want me to try? Hindi pa ako nakakaganti sa ginawa mo Monica you tied
me against my will kahit na gusto ko iyon mas gusto ko pa rin na ikaw iyong
nakatali at pinapahiyaw kita sa sarap." Sinampal niya ang bibig nito.

"Ang bastos mo hindi mo man lang ginalang ang uniform ko Malaki ang posibilidad na
ako ang magiging teacher ng magiging anak mo." Inis na pakli niya dito.

He brushed the sides of her lips and kiss her gently, so gentle that all she wants
to do right now is to kiss her senselessly until they died because of suffocation.

"Princess that's not a probability because you will be my children's teacher,

their first teacher I presumed."

"Malelate na ako Xancho." Iwas niya sa topic nila.

"I have my condition." Dahan-dahang pumunta ang palad nito sa may sikmura niya
hanggang sa matagpuan nito ang butones ng kanyang slacks.

"I want to make love with you while you are in uniform."

"Dudumihan mo lang ang uniform ko."

"I won't I'll pull it out I promise." Parang batang wika nito. "After that I'll
let you go if you wanted to." Masyado talagang confident ang lalaking ito.

"Sandali lang?"

"Sandali lang." she huffed and nodded alam din kasi niya na kapag tumanggi siya ay
kukulitin at kukulitin lang siya nito.

"Huwag mong kusutin ang uniform ko ayokong magplantsa na

naman."

"I promise." He immediately turned her around until she is facing the stairs, he
unhook her slacks and pulled it down until it reaches her knees. She just bite her
lips when he pulled her again so he can kiss her torridly. He was in a rush she can
feel it, his urgency. His hands slip inside her uniform until it reaches her
breasts and fondle it like his favorite stuff toy, his forefinger found her nipples
and starts to pinch it and pulled it and her bra never seems to be a hindrance for
him to do the deed. He was enjoying it until he decided to pull down her panties as
well, his hands caressing her butt cheeks and she yelped when she felt something
cold yet warm sensation in between her tighs and when she looked back she saw him
on his knees and his face buried between her universe. She lost her grip and
kneeled above the second step of his stairs allowing him to have a better access on
her.
 She fisted her palms and starts to moan in pleasure, she was gasping and screaming
inside her head. His tongue skillfully made love to her and his fingers found their
favorite resting place inside her as well. It was a double kill for her, it was too
much and she can't even move freely due to her semi-removed slacks on her knees.
Para din siyang nakatali sa mga paa sa ginagawa nito.

"Xanch." She screamed his name when she felt the bursting sensation inside her,
she pulled her body away from him but his hands were on her hips strongly
preventing her to move. She was almost there but seconds before it he stops making
her whine, she wants more.

"I'll give you one reason to stay." And before she can think of reasons he hauled
her uniform apart, the buttons flew somewhere. "You can't wear this anymore."

"Nababaliw ka na ba?" Napalitan ng galit ang nararamdaman niya dito kanina. "Anong
ginawa mo-." She accidentally screamed when he suddenly entered her.

"You are mine today Monica." He undressed her until her upper clothing were
discarded on the floor, her brassiere was thrown and landed above the lampshade.
His hands were around her waist pulling her closer to him, his fingers playing with
her breasts, his lips kissing her neck and claimed her lips for a lingering kiss
while his lower body pound her sensely until she can't bear it anymore and exploded
around him.

Her body was limping but he was too energetic for her to handle, he pulled himself
first and carried her and dumped her on the sofa and immediately covered her
nakedness with his body.

NILALARO ni Xancho ang mga daliri niya, nakatagilid silang nakahiga sa sofa. Nasa
likod niya ito habang hinahalik-halikan nito ang kanyang balikat at nilalaro ang
kanyang mga daliri. Napatingin siya sa orasan, pasado alas nuwebe na ng umaga, two
and half hours ago she was struggling to go to school and work but now she's very
tired and lying beside him.

"Nica." Bulong nito sa pangalan nito, her eyes were dropping already. Inaantok na
siya ngayon lang siya natamaan ng pagod. "Sleep princess." He whispered to her.

And when she woke up she was surprised to see that it's already one o'clock in the
afternoon and was lying above his bed. Kinarga siya nito habang natutulog siya.

"Matulog ka pa princess." Groggy na sabi nito sa kanya ng magising ito sa marahan

niyang kilos.
 "I'm fully awake." Totoo naman iyon sapat na ang tulog niya.

"Let's make love again." Bulong na naman nito, he just laugh when he saw her
reaction and hugged her. "Let's cuddle." He said instead.

"Hindi ba masakit ang binti mo pinupwersa mo yata iyan eh."

"Kapag ikaw ang kasama ko nawawala ang sakit."

"Dahil manyak ka."

"Ang sarap mo kasing manyakin." Napaigtad siya ng sundutin nito ang beywang niya
at mukhang napansin nito ang reaksyon niya dahil mas lalo itong napangisi at
malamang may masamang balak sa kanya. "May kiliti ka pala dito."

She gasps when he did it again. "No Xancho-ano ba-." Hinuhuli niya ang daliri
nitong sumusundot sa beywang niya dahil nakikiliti talaga siya. Pinigil niyang
huwag matawa pero hindi niya napigilan at tuluyang lumabas sa kanyang mga labia ng
tawa dahil sa pangingiliti niya. Napapasigaw din siya kapag nadidiinan nito ang
hawak doon. "Please Xancho stop it already." Natatawa na siya sa hirap sa
pagpipigil na huwag makiliti. Tumigil naman ito at pulang-pula ang mukha na
napatingin sa kanya, punong-puno ng sorpresa ang mga mata nito at ang pag-awang ng
labi nito na tila ba may nakita itong endangered species na hayop.

"You laughed?"

"Anong akala mo sa akin robot?"

"Yes, I mean no-you weren't a robot because you are my own ice princess and my ice
princess can laugh beautifully." Mabilis nitong sinubsob ang mukha sa gitna ng
dibdib niyang natatakpan ng kumot.

"Ano na naman ang nangyayari sa iyo?" maang na tanong niya at pilit na hinihila
ang mukha nito mula doon. Kaso hindi naman ito natinag at umiling-iling lang.

DAMN! Ilang mura na ba ang kailangan niyang gawin upang maalis sa isip niya ang
magandang mukha ni Monica habang tumatawa ito. Her laugh was so beautiful he lost
it, wala na, iyon lang pala ang huling pisi niya para maamin sa sarili na wala na
siyang kawala dito. Hulog na hulog na siya at ito iyong klaseng hulog na wala na
siyang makapitan pa kundi ito lang.

Maganda si Monica hindi iyon pwedeng itanggi, kaya nga nagtataka siya kung bakit
wala pa itong naging boyfriend hindi naman siya nagrereklamo mas lalo siyang masaya
na malaman na siya ang unang lalaki sa buhay nito.
 Nakasubsob pa rin siya sa dibdib nito habang sinusuklay ng mga daliri nito ang
kanyang buhok at nakikinig sa awit ng puso nito. If only they can stay like this,
if only she can give all the responsibilities she had to her siblings real parents
alam niyang hindi na ito mahihirapan. Pero alam din niyang kapag ginawa nito iyon
ay mawawala ang Monicang kayakap niya ngayon. Alam kasi niyang buhay nito ang mga
kapatid nito at kapag nawala ang mga batang iyon ay ikakamatay ito ng prinsesa

niya. Tumigil ang pagsuklay nito sa kanyang buhok at ng tingnan niya ay napatawa
siya ng makitang tulog na tulog na ito. Alam kasi niyang pagod na pagod na ito
simula pa kagabi. Sinabi sa kanya ni Norman ang sitwasyon ni Monica kanina, ang
hindi lang alam ng kapatid ni Nica na siya ang dahilan kung bakit ito pagod na
pagod and of course he won't tell him and ruined her reputation to her younger
siblings.

Sinabi lang niyang siya ang bahala dito at ipasabi kay Aycie na mag-aabsent si
Monica dahil may sakit ito. Kaso nawala sa isip niya iyon kanina at pinagod na
naman ito. Umayos siiya ng higa upang matingnang mabuti ang natutulog na babae. Buo
na ang desisyon niya kahit anuman ang mangyari hindi niya hahayaan na mawala pa ito
sa kanya. Kapag nangyari iyon ay mababaliw siya at natatakot siya sa pwede niyang
magawa at gawin kapag nangyari ang araw na iyon.

Siya ang bunso sa pamilya nila ang nag-iisang lalaki, kahit na napuno siya sa
disiplina ng kanyang mga magulang hindi pa rin ikakapagkaila na naging spoiled siya
lalo na sa ama niya. Kung anong gusto niya ay nakukuha agad niya. Kapag may hindi
siya nakukuha he would throw a fit until he got what he want. He never exerted too
much effort in everything lalo na sa mga bagay na hindi niya gustong gawin.

All his life isa lang ang gusto niya, he wanted to be with the sea. Kaya nga
marine biologist ang kinuha niya and founded a company that deals with the
abundance of marine ecosystem and he succeeded. Ayaw niyang saluhin ang kompanyang
pinalago ng kanyang ama because it wasn't meant for him. Drawing, drafting

and the likes will never be his cup of tea. His sister deserves to have that one
instead of him, wala siyang amore sa mga ganoong klaseng trabaho.

And now, he exerted effort when he searched for Monica dahil ayaw niyang
makipagdeal kay Hexel. He can't, he won't allow her to leave him.

Marahan siyang tumayo at kinumutan ito ng mabuti, he searched for their clothings
and place it beside her in case she wokes up. Pumunta siya sa kusina para ipagluto
ito ng lunch na pareho nilang nakalimutan at habang nagluluto siya ay may natanggap
siyang tawag. Pamilyar sa kanya ang numerong iyon, ilang beses na rin siyang
nakatanggap ng tawag pero hindi niya kailanman sinagot. He grabbed his cellphone
and answered it but wished he didn't because of the caller.

"Finally, you answered." Pamilyar na pamilyar sa kanya ang boses na iyon. "Ilang
buwan lang ang nakakalipas Mr. Sebastian pero nakalimutan mo na agad ako."

"Mrs. Libiran-."

"Ms. Domingo, Xancho."

Tumawa siya sa sinabi nito. "Kahit anong gawin mo Hexel hindi mawawala ang
katotohanan na kasal ka pa rin kay Clive Libiran." Akala niya ay maiinis ito sa
kanya pero hindi sa halip ay tumawa lang ito, iyong klase ng tawang nang-aasar.

"Mukhang mali ang impormasyong nakalap mo Xancho, hindi ba sinabi ko naman sa iyo
hindi nag-eexist ang isang tulad ko. If I did, I was so long forgotten or even
dead. I didn't marry that man."
 "Of course, hindi ikaw iyon, should I say correctly that Clive Libiran married
Hollier Kaia Brandt?" she

snickers on the other line.

"At hindi magtatagal iyon dahil babalik din ako, malapit na ang pagbabalik ko and
by that time I'm already cleared from any connections with him. Anyways, hindi iyan
ang dahilan kung bakit ako tumawag as far as I remembered we had a deal months
ago-."

"Wala akong maalala."

"Wala kang isang salita."

"Dahil ayokong sundin ang deal natin, I am sorry Hexel, I already love your cousin
at hindi ako maghihirap ng ganito kung papakawalan ko lang siya. I want to marry
her." Buong katapatan niyang pag-amin.

"Naisip mo bang kapag kinuha mo si Monica sa amin hindi lang ako ang pwedeng mong
kaharapin?"

"Don't fool me Hexel anong kailangan mo para pumayag kang hindi kunin sa akin si
Monica?" he had been through, he secretly called Heinz and Colton for this kind of
scenario. Alam din niya kung ano ang pinagdaanan ng mga kaibigan niya sa kamay ng
babaeng iyon. Hexel knows how to play her cards and deal with the right people. She
is a true blooded monster and really heartless.

"You know how to make deal as well Xancho."

"Sa tamang tao."

"Very well, pareho nating alam na hindi ko magagamit ang kapatid mo sa plano ko
kaya ikaw ang gagamitin ko."

"Kahit na ano."

"May tatlo akong kondisyon." Hindi siya nagsalita at hinintay na magsalita ito.
"Help Yoona and Emman's parents, I know this will break my cousin's heart pero
kailangan niyang tanggapin na hindi sa kanya ang mga batang iyon. Those

kids were victim of circumstances kaya nawalay sila sa kanilang mga magulang at
hindi madali na malaman mong buhay pa ang mga magulang mo pero hindi mo sila
pwedeng makasama. I want you to help them hindi kailangang malaman ni Monica."

"Sa paanong paraan ako makakatulong sa kanila?"

"Give them the best lawyers, bend the law if necessary. Ang dahilan kung bakit
hindi makausad si Monica sa buhay niya at ang dahilan kung bakit ka mahihirapan sa
kanya dahil sa vow niyang hindi mag-asawa hhangga't pinapaaral pa niya ang mga
kapatid niya. If you really want her I can help you, may choices si Monica at kung
ikaw ang pipiliin niya wala na akong magagawa doon."

"Pero?'

"Gusto kong gawin moa ng lahat ng iuutos ko." Seryosong ani nito, batid niyang
hindi na ito nagbibiro. Hindi man niya ito kaharap ay alam niyang isa itong
matinding kalaban.
 "At ang ilayo ang mga kapatid niya mula sa kanya? Hindi mob a naisip na baka
maging handa na si Monica na sumama sa akin, napamahal na rin sa akin ang mga bata
at kayang-kaya ko rin silang buhayin."

"You will never know Sebastian how painful it is to grow up knowing that your real
family is alive but you can never be with them. You have a lovely family, you grew
up with a father and a loving mother and a very intelligent big sister kaya hindi
mo malalaman kung gaano kasakit ng walang magulang." May kung anong bumara sa
lalamunan niya sa narinig niya mula sa babaeng kausap kahit na seryoso ang boses
nito ay ramdam din niyang tao din ang kausap niya.

"Ipagkait man ni Monica ang chance na makasama ng mga kapatid niya ang tunay nilang
pamilya darating din ang oras na malalaman ng mga bata na buhay ang mga magulang
nila at inilayo sila ni Monica sa mga ito. Sa tingin mo ano ang mararamdaman ng mga
bata?"

"They will understand dahil mamahalin sila ni Monica ng higit sa buhay niya."

"Masyado kang optimistic Sebastian, gusto mong malaman kung ano? Those kids will
loathe Monica, susumbatan siya nito, kahit gaano mo pa sila kamahal hindi sila
robot at hindi hawak ng pinsan ko ang puso at isip nila because no one can really
can. Kaya alam kong darating ang panahon na ang mga taong sobra mong minahal at
inalagaan ng husto ay aalis din sa poder mo. I am not doing this for myself,
ginagawa ko ito para kay Monica."

"Masasaktan siya."

"She needs to, kailangan niyang masaktan para sumaya siya. Trust me Sebastian I
know what I am doing and I have a plan. Mas gusto kong masaktan siya ngayon keysa
habang buhay siyang masasaktan at mawawasak na kahit ikaw ay mahihirapan na siyang
buuin."

NAPABUNTONG hininga siya saka bumaba sa kanyang kotse at tinungo ang malaking
building na may nakasulat na LIVI INC. Ano ba ang dahilan kung bakit siya nandito
ngayon? Hindi pa niya alam siguro gusto lang niyang may makapitan dahil sobrang
hirap ng kalagayan niya ngayon. If he can only push sadness and pain away so it
won't hurt Monica he would do it but is it even possible?

Binati siya ng receptionist

na hindi niya pinansin dahil pumasok na siya sa elevator and pressed the top floor.
Minutes after he was already there staring at the wide and spacious place that
occupied the entire floor.

"Xancho." Bati ng may-ari ng opisinang iyon.

 "Kuya Clive." Ganti naman niya at nakipagkamay sa kanyang binisita.

"This is a very pleasant surprise kung hindi ako tinawagan ng receptionist hindi
ko malalaman na nandito ka."

"May gusto lang sana akong sabihin."

"About what? Oh wait, upo ka muna. I'll call my secretary to brew us some coffee
that's what I need right now." Halata din sa mukha nito ang pagod habang kaharap
niya.

"Mukhang pagod na pagod ka."

Ngumiti ito sa kanya pero hindi umabot sa mga mata nito. "I need to double time."

"Hindi mo naman kailangang palaguin ng husto ang kompanya, it's already at its
best." Umiling lang ito.

"Hindi pa, kailangang palakihin ang isda bago hulihin at hindi pa sapat ang meron
ako ngayon."

"May kukuha ba sa kompanya mo?"

"This is a bait in order for her to come and chase me."

Tumawa siya sa sinabi nito. "Ikaw ang nagtanim pero iba ang aani?"

"Mas tamang sabihin na iba ang nagtanim ako lang ang nagpalaki at naghihintay sa
aani. This company is not mine anymore."

"What do you mean?" he didn't answer back but his eyes went behind him and
remembered why. The main reason why he decided to make the entire floor his office,
that's

because of the big pictures hanging on the wall. "Your wife."

"My one and only."

"She won't be coming back." Sambit niya totoo naman iyon that woman won't be back
anymore. Matagal na iyang patay. "She's dead."

"She is still alive alam kong buhay pa siya."

"Buhay pa ang katawan niya pero matagal ng patay ang pagkatao niya. Tanggapin mo
na ang katotohanan Clive wala na si Kaia."

"Buhay pa siya." Biglang naging seryoso ang aura nito. "Bubuhayin ko siya."

"She's no longer alive Clive alam ko iyon dahil ibang babae na ang nakakausap ko
at ibang babae na ang nakita ko months ago."

Napaawang ang labi nito sa sinabi niya pati ang mga mata nito ay nanlaki na tila
ba hindi makapaniwala sa kanyang sinabi. Shock was visible at first and then it
turns to envy and jealousy, anger and sadness to fear. Halos hindi siya
makapaniwala na pwede palang magbago ng ganoon katindi ang emosyon ng isang tao sa
loob ng ilang Segundo.

"Nakita mo siya? Anong dahilan?"

 "Sa pinsan niya."

"Si Monica?"

"Alam mo rin na pinsan niya si Monica?" there is a small small on the sides of his
lips.

"May mga panahon din na hindi kami nagkakasakitan at nag-aaway, those were the
times I want to treasure so much. Iyon iyong mga oras na ramdam kong naging buo
kami kahit sandali lang. She told me everything."

"Everything?" nagdududang tanong niya dito. "How can someone like her trust
someone like you?"

Alam niyang na-offend ito sa kanyang sinabi pero hindi naman ito nagsalita. "There
are times when a woman trust you with all her heart and all her secret, that proves
how much she loves you. However, I was a jerk to hurt her and betrayed her trust.
Kapag nasira na ang tiwala Xancho mahirap na iyong buuin mas mahirap kung hindi
lang tiwala niya ang nasira mo kundi ang buong pagkatao niya. Inaamin ko naman na
binasag ko siya at handa akong gawin at ibigay ang lahat upang mabuo lang ang
babaeng mahal ko."

"How can you fix someone so broken?"

A painful smile appeared on Clive's face. "By breaking myself and fill in her
broken gaps."

"Paano kung nabuo na niya ang sarili niya? Iba kapag nasaktan ang babaeng matapang
Clive, they fixed themselves and once they are already fixed they make sure you'll
rot in hell."

Mapakla itong tumawa sa kanyang sinabi. "Kung iyon ang tanging paraan para
mapatawad lang niya ako handa akong mabulok sa impyerno para lang sa kanya and
besides matagal na akong naaagnas sa impyerno sa mga kasalanang nagawa ko sa asawa
ko. Anim na taon na akong nasa impyerno Xancho, without her I'm rotten and without
her I'm in hell. I am already rotten alive in hell because I lost her, she is my
life and my life saver. And I am doing everything just to lure her and face me
back."

Tumingin ito sa kanya. "Kung may minamahal ka na ngayon huwag mo siyang saktan o
gagawa ng anumang bagay na ikakasakit niya. Huwag mong hayaan na mawala siya sa
buhay mo."

He just looked at him and sigh

silently... if only having Monica is that easy but it wasn't because right now he
is already burning in hell just to have her.
<3 <3 <3

A/n: I did remember promising to finish this story before June 13 kaya lang ay may
mga bagay talagang hindi natin hawak gaya nalang ng mga kaguluhan na nangyayari sa
working place natin, na naging sobrang gulo dahil may natanggal at may ipinalit,
paiba-iba ang classrooms, paiba-iba ang students, wala pang class loads dahil may
nagdelete sa main server kaya back to basic lang, kailangan na naman ng panibagong
adjustments dahil sa bagong ipinalit na principal, tapos ang alikabok ng classroom,
kailangan naming i-cater ang 70 students per classroom for grade 7 at may 24
sections na kami. Hindi pa kasali ang grade 8-10 at senior high school plus
physical health din dahil sa pabago-bbagong temperatura. Hindi pa nga nagsisimulla
ang class nagka-hoarse voice na agad ako. Wala talagang pahinga sa dami ng
kailangang gawin pero talagang gagawin mo because it's your duties and
responsibilities. Good luck nalang talaga sa mga students natin ngayon and sa mga
students kung sa tingin niyo walang ginagawa ang mga teachers ay sobrang
nagkakamali kayo dahil mas marami pa kaming ginagawa keysa sa inyo. Iyong trabahong
hindi matapos-tapos, iyong assignments na kinaiinisan niyo sa bandang huli kami pa
rin ang magchecheck at magrerecord. Ang magmemorized ng names tapos may six classes
ka na may 70+ na students. Iyong pagsigaw ng pagpapatahimik sa buong klase na ayaw
manahimik, iyong ayaw maglinis to think sa public school sila nag-aaral. Ay ewan
minsan kung sino pa itong nag-aaral sa public school sila pa iyong ang daming arte
sana sa private nalang sila. Hindi naman lahat kung may 70 students ka 20 sa kanila
hindi maarte #realtalk and the rest sumisibat na kapag cleaning hours na.

STATUS UPDATE: Bukas may robotics competition na naman sa SM Seaside, iyong feeling
na ayaw mong pumunta pero kailangan mong pumunta dahil nakapost sa memo ang
pangalan mo.

PPS: Ang daming kailangang gawin pero hindi mo magawa ng maayos dahil sa mga
nakakaletseng seminar and contest na dumarating sa panahon na sobrang busy ka at
ang dami mong ginagawa.

ppps: beastmode

=================

Chapter Fourteen

Chapter Fourteen

"GUSTO mong sumabay sa akin?" untag ni Martin sa kanya ng madatnan siya nito sa
faculty room nila. Palabas na rin siya dahil nagugutom siya at gusto niyang kumain
ng snacks. "Pupunta akong canteen libre kita gaya ng dati.'

"Deal." Mabilis na sagot niya, papalabas na sila ng makasalubong nila si Betty,

nakatingin ito sa kanilang dalawa pero mas nagtagal sa kanya at alam niya ang
paraan ng pagtitig nito sa kanya. Hindi naman lingid sa kanila na may gusto si
Betty kay Martin, masyado lang yatang dense ang kaibigan niya dahil hindi nito
napapansin ang bagay na iyon.

"Betty gusto mong sumama-."

"I'm busy." Gustong tumaas ang kilay niya sa sagot ni Betty sa pag-aanyaya ni
Martin at walang imik na nilagpasan silang dalawa. "Mukhang wala sa mood si Betty
these past few days hindi na namamansin."

She snickers. "Dense ka nga." Bulong niya dito at saka nagpatiuna na sa

paglalakad. Sabay silang nakarating sa canteen at nag-order ng makakain. "Martin
hindi mo ba napapansin si Betty?"

"Anong ibig mong sabihin sa tanong mo?"

"May gusto sa iyo si Betty." Natigilan ito sa pagkain at tumawa sa sinabi niya.
"Don't tell me hindi mo napapansin?"

"Hindi, ganoon naman si Betty sa lahat ng lalaki dito. Malambing lang talaga siya
sa lahat." Napabuntong-hininga nalang siya.

"Ewan ko sa iyo akala ko pa naman ako ang babaeng yelo pero ikaw pala ang manhid."

"Monica kahit na magustuhan ako ni

Betty hindi ko rin siya magugustuhan dahil may iba na akong gusto." At hindi siya
manhid para hindi malaman kung sino iyon. "Hindi mo ba itatanong kung sino?"

Umiling siya. "Hindi." Napapitlag siya ng maramdaman ang paghawak nito sa palad
niya. Napatingin siya sa kaibigan.

"Ikaw ang gusto ko Monica matagal na akong may gusto sa iyo pero hindi ko masabi
dahil ayokong masira ang pagkakaibigan nating dalawa." Seryosong saad nito. Dahan-
dahan niyang hinila ang palad niya mula dito at saka umiling dahil iyon naman
talaga ang sagit niya.

"Matagal ko ng napapansin na may nararamdaman ka sa akin Martin pero alam kong

alam mo rin na hanggang kaibigan lang ang turing ko sa iyo." Agad na bumakas ang
lungkot sa mga mata nito sa sinabi niya. "I'm sorry but I love someone else."

"Iyong Xancho ba?" nagbago ang tono ng boses nito naging matigas. "Hindi ka niya
seseryosohin-." Itinaas niya ang kanyang kaliwang kamay at ipakita ang singsing na
suot niya. Naningkit ang mga mata nito habang nakatitig doon.

"He proposed to me and he is more than willing to wait until I am ready."

Nagpropose nga sa kanya si Xancho pero hindi pa niya iyong tinatanggap, isinuot
lang nito ang singsing sa daliri niya para hindi na raw siya habulin ng ibang
lalaki. Malay ba niyang magagamit niya iyon sa mga sitwasyon na tulad nito.

"Dahil ba sa mayaman siya?"

"Dahil totoong tao siya Martin."

Umiling ito at may pagak na tawa na nanulas sa mga labi nito. "Sabi mo ayaw mong
magpakasal hangga't hindi mo pa napapatapos

ang mga kapatid mo. Bakit nag-iba ang desisyon mo?"

"Gusto mo talagang malaman kung ano?" tinitigan niya si Martin sa mga mata nito.
"Because I love him, Martin. I love Xancho at iyon lang ang pwedeng rason kung
bakit babaliin ko ang pangako ko sa sarili ko and he doesn't mind having my
siblings with me. Mahal niya ang mga kapatid ko at iyon ang mahalaga. Hindi siya
natakot sa ipinapakita kong pagmamatigas, he penetrated my soul and shattered that
bloke of ice I've covered around my heart. He didn't try to change me but I wanted
to change because of him because I love him and I will never love someone as deep
as my feelings for him." Tumayo siya at iniwan ang mga pagkain na nasa mesa. "I am
sorry but if you really love me irerespeto mo ang desisyon kong mahalin ang taong
iyon. I can only offer you my friendship and hope you understand."

Akala niya ay titigil na ito pero hindi pa dahil sinundan siya nito sa labas ng
canteen. "Magbabago din ang isip mo Monica dahil hindi ka pa nagmahal dati, mahal
mo siya pero mahal k aba niya? Hindi mo pa nararamdaman ang sakit ng isang bigo at
hindi lahat ng saya na nararamdaman mo ay panghabang-buhay. Darating ang araw na
masasaktan ka rin niya at iiyak ka at magsisisi ka sa pagpili mo sa kanya."

Bigla siyang kinabahan sa sinabi nito, nahirapan siyang huminga dahil totoo ang
sinabi nito. Right now she is on a bliss, masaya siya sa piling ni Xancho at ingat
na ingat itong hindi siya masaktan.

"Tama na Martin." Malamig na tugon niya dito at nagmamadaling umalis sa harap

nito. Alam niyang hindi siya

sasaktan ni Xancho at kung mangyari man iyon ay naikondisyon na niya ang puso niya
sa mga bagay-bagay. He hasn't said he loves her but she hasn't said she loves him
as well, pero alam niyang mutual ang nararamdaman nila. And in a short period of
time alam niyang seryoso ang lalaking iyon sa kanya. She doesn't really mind having
him a summer fling but she doesn't really mind having him for the rest of her life.

She trusts him and she will trust him until the end, he will never betray her
trust that's for sure.

"STOP STARING." Pinitik niya ang noo nito habang nakapangalumbaba itong napatitig
sa kanya habang binabasa niya ang music score na ibinigay nito sa kanya. Nasa may
right side sila ng simbahan kung saan ikakasal ang ate nito at ang very long
childhood sweetheart nitong doctor. Ayaw sana niyang pumayag lalo na ng makilala na
ang mapapangasawa pala ni Xyler ay si Jair.

"Princess magaling ka sa math hindi ba?" She rolled her eyes and eyed him intently
ngumisi lang ito. "May math problem ako isolve mo ha." A very sweet smile appear on
his face kung hindi lang niya narendahan ang sarili niya ay baka ibinato na niya sa
hangin ang mga papel at hinalikan ito ng mariin.

"Anong problem?"

"One divided by zero."

Kumunot ang noo niya sa tanong nito. "Seriously Xancho iyan ang tanong mo?" sunod-
sunod na tumango ito and there's an expectant glitters on his eyes, masyado ba
itong nabighani sa kanya at hindi na nagfafunction ang utak nito? Hayan, nahawa na
siya sa kayabangan
ng lalaking ito.

"It cannot be divided by zero." Sagot niya.

Mas lalong lumapad ang ngisi nito. "Mali ka naman my princess eh akala ko ba
magaling ka sa math hindi naman iyan ang sagot." Tumaas lang kilay niya sa sinabi
nito mukhang may balak itong inisin siya. Sasagot sana siya ng kunin nito ang
cellphone nito and opened his calculator application on it. "I-solve mo dali."

"One divided by zero kailangan pang i-calculator?" kinuha nalang niya ang
cellphone nito at sinimulang isolve ang sobrang simpleng equation na iyon. "Sabi ko
hindi ba it can't be divided by zero walang sagot."

"Meron, ano ang symbol na iyan?" turo nito sa symbol na lumabas pagkatapos niyang
itype ang 1, -, 0, and = signs.

"Infinity."

"See, there's an answer. Infinity, ganyan kasi tayo, huwag nating gamitin ang
salitang forever dahil masyado ng gamit iyan, let's use infinity. We will be
together until infinity." Kinuha nito ang palad niya at hinalikan ang ibabaw ng
daliri niyang may suot na singsing na bigay nito.

"Corny mo." At hindi na niya napigilan ang sarili niyang mapangiti sa sinabi nito
and since she can't contain her feelings anymore kaya pinisil niya ang pisngi nito.
"Hahalikan sana kita pero naisip ko baka masira ang lipstick ko-." At hindi na nga
siya nito pinatapos dahil mabilis siya nitong ninakawan ng halik sa labi.

"Hindi ko sinira ang lipstick mo pero mas trip kong sirain iyang damit mo." He
licks the bottom of his lips. Her cheeks immediately reddened when she realized
what he

wanted to do. "Can we have a quic-." Tinakpan niya ang bibig nito ng may tumabi sa
kanilang dalawang batang babae na magkamukhang-magkamukha.

"Tito Xancho ang pretty naman po ng kasama niyo nagayuma niyo po ba?" tanong ng
batang nakablue na flower crown.

"Pambihira ka talaga London sa gwapo kong ito gagayumahin ko pa ang tita Monica
niyo?" tiningnan lang niya ito ng nakataas ng kilay. "Huwag kang maingay baka
malaman niya." Sabay kindat sa kanya.

"Amoy fish ka pa rin tito Xancho sabi ni daddy mahilig ka raw sa fish and first
love mo daw fish and you cried when tita lola Lei cooked your favorite fish because
she was angry when you got lower grades before. And you slept beside your dying
fish-."

"Mom." She heard Xancho uttered his mom's name pero siya natawa ng husto sa
narinig niya mula sa mga bata. Sa pagkakaalam niya ay anak ito ng isang family
friend. "Paris don't believe what tita lola said sometimes she is exaggerating."

"But lying is bad po." Tinakpan niya ang bibig niya dahil umalpas ang tawang
kanina pa niya pinipigilan sa mga narinig niya mula sa mga bata.

"Paris, London, come here."

"Aleeyah?" gulat na tawag niya sa pangalan ng magandang babaeng bagong dating.

Tinitigan siya nito and she saw recognition on her eyes, Aleeyah smiled at her.
Kaibigan ito ni Ainsley at nakikita niyang kausap ito ni Ainsley dati. "Mga anak mo
sila?"

"Yeah, they are my twins-."

"They are our twins." May bagong boses na narinig siyang sumingit sa kanila,
napatingin

siya sa bagong dating at napatayo ng tuwid ng makilala ang lalaking iyon. Naningkit
ang kanyang mga mata at nanlamig ang kanyang mga palad. "Ms. Monica." So hindi pa
pala siya nito nakakalimutan. How can he ever forget her? How can she ever forget
him?

"Mr. Libiran." Nagpatingin-tingin siya sa dalawa, nagpaalam na rin si Aleeyah

dahil malapit ng magsimula ang kasal at naiwan si Eon doon.

"Cool ka lang Monica hindi ako ang kaaway mo."

Hindi siya nagsalita dahil kahit na sabihin nitong wala itong kasalanan iyong
pakiramdam na kamukhang-kamukha nito ang lalaking hindi niya kailanman
makakalimutan at mapapatawad. Hinawakan siya ni Xancho and she calmed down a bit.

"Pupuntahan ko lang ang mag-ina ko." Mabilis itong umalis kaya nakahinga siya ng
maayos.

"Calm down." Xancho nuzzled his face on the crook of her neck relaxing her more,
she huffed and sighed a little as she turned around and hug him tight. Hindi pa
niya nasasabi ang lahat-lahat dito, kung bakit galit na galit siya sa mga Libiran.

"Hindi mo ba itatanong kung bakit galit ako sa kanila?"

He kissed the top of her head first, "May ideya na ako pero gusto ko pa rin na
marinig iyon mula mismo sa iyo. I have heard one side of the story and I want to
heard the other side as well pero hindi ngayon. This is my sister's wedding and we
are two very important elements, let's hold on first and then when this wedding is
done I'll kiss you until you spill me every details." She chuckled when she heard
his last words.

"Kiss me talaga?" when she is with Xancho nasasapian siya ng masamang ispiritu,
gone the woman who pretended to be as cold as ice and welcome someone whom she
can't even imagine that existed inside her, her childish and vulnerable side.

"Lovers, later na iyan." Tawag sa kanila ni Ainsley, agad silang bumitaw sa isa't
isa, alam niyang may ideya na si Ainsley sa relasyon nila ni Xancho pero wala pa
naman itong binubuking sa mga kaibigan nila. Ayaw muna niyang sabihin sa mga ito
ang relasyon nila ni Xancho she wants to keep it for herself first, saka na siguro
kapag sure na talaga siya at wala na iyong mga takot na nararamdaman niya sa dibdib
niya. Tatanggapin niya ang alok ni Xancho na kasal kapag okay na ang love life ng
mga kaibigan niya may task pa rin kasi siyang kailangang tapusin para kay Hexel.
 "YOU are too beautiful and talented Monica." Puri sa kanya ng mommy ni Xancho ng
nasa reception na sila. The wedding was so wonderful, it's a normal grand wedding
between two hearts united as one. It was a real wedding.

Ilang kasal na baa ng nasaksihan niya? Zyrene had this little devil's wedding,
Karylle had a precinct wedding as well, so far silang dalawa pa ang nakikita niyang
ikinasal. Dapat si Chloe rin pero wala pa ito pero malapit na rin itong bumalik and
by that time matutupad na rin ang yatch wedding na plano ni Tryker. Binigyan lang
nila ng time na makapag-isip at makapagpahinga si Chloe since she is pregnant with
twins. Si Diana- ikinasal ng hindi nila alam, napipilitan lang ito pero kung
tingnan naman

niya ang dalawa parang okay lang, pareho silang tanga. They both love each other
but they haven't unravelled their feelings yet. Crischelle do have the same
relationship with her and Xancho, inaamin naman niya iyon, but Xancho do love
Crischelle mahirap lang talagang paibigan ang kaibigan niya kaya ginagamitan ng
techniques sana lang ay hindi mapahamak ang kaibigan niya.

Right now ang isa sa mga pinoproblema nila ay si Ashton, pinsan ni Ainsley at may
dugong Libiran din. Narinig kasi niyang hinahabol-habol nito si Georgette. Hindi
niya alam kung ano ang mangyayari dahil baka hindi nito matanggap ang nakaraan ng
kaibigan niya and there's Ainsley, she's in a complicated relationship with
Karylle's brother Hendrix.

She reported everything to Hexel, she said the information was already enough to
roll the dice. Hindi niya alam kung ano ang ibig nitong sabihin sinabi lang nito sa
kanya na nacoconnect na niya ang mga dots and by the time she's back she'll get
everything.

Sa totoo lang natatakot siya para kay Hexel, palihim din kasi niyang inaalam ang
whereabouts ng dati nitong asawa. Pareho silang dalawa na nagpaparamihan ng mga
connections at kung anu-ano pa. Babae pa rin si Hexel at minsan minahal din nito
ang dating asawa nito, natatakot siya sa kapangyarihan na meron si Clive. He could
use his power to manipulate Hexel and hurt her again.

"Monica?" nag-aalalang untag sa kanya ni Lei.

Napakurap siya. "So-sorry po tita." Isang kimeng ngiti ang ibinigay niya dito.
"Masyado lang po akong nadala sa kasal kaya nag-spa-space

out po ako." Hingi niya ng paumanhin dito.

"Okay lang akala ko kasi kung ano na ang nangyari sa iyo but I'm glad you are
okay." Magandang babae pa rin ang ina ni Xancho at habang tinititigan niya ang
ginang ay nagbalik sa knaya ang mukha ng tunay na ina. Her mother's chinky eyes
mirror's Xancho's mom. "Mukhang busy ang lalaking iyon." Tukoy nito sa anak nito.

"Hayaan nalang po natin si Xancho kanina pa siya dikit ng dikit sa akin baka
magkapalit na talaga kami ng mukha." Biro niya.

"Ay oo nga dehado ka sunog na sunog na ang anak ko dahil sa kakabilad sa araw."

"But he has a very lovely color po." Natakpan niya agad ang bibig niya dahil sa
deritsang sagot niya. "I mean bagay naman po sa kanya ang kulay niya, hindi
masyadong maputi at hindi rin maitim, very manly po."

Ngumiti ito sa kanya. "Mukhang nacharm ka na talaga ng anak ko." Biro pa nito.

And she couldn't agree more. "Hindi siya mahirap magustuhan kahit hindi mo siya
gusto ipipilit niya ang sarili niya para magustuhan mo siya at wala ka ng magagawa
kundi gustuhin siya, because he is he, he is Xancho."

"You should have seen his childish side you'll hate him for sure."

"Nakita ko na iyong side niyong iyon, sorry for the words po pero minsan ko na
siyang nasupalpal dahil doon. Nakita ko na rin ang malanding side niya at nasampal
ko na rin po siya, iyon po nga yata ang unang side na nakita ko sa kanya noong una
kaming magkita. And I saw his sweet side, kapag po natamaan ang sinuman sa virus ni
Xancho kahit anong

side niya mamahalin mo."

Habang nagsasalita siya ay tinititigan lang siya ng ginang at ng mapansin niya

iyon ay kusang namula ang mga pisngi niya.

"Pasensya na po kayo ma'am Lei, alam ko pong hindi po ako nararapat sa anak niyo.
Galing siya sa mayamang pamilya samantalang lumaki naman po ako sa hirap pero hindi
ko po kinakahiya ang pinanggalingan ko. I am proud of what I've become right now in
the midst of our poverty, may mga bagahe rin po akong dala iyong mga kapatid ko. At
hinding-hindi ko sila iiwanan kahit na anuman ang mangyari at kahit saan ako
magpunta. Hindi rin po Malaki ang sahod ko sa pagtatrabaho ko pero marangal po
akong nagtatrabaho. Wala po akong maipagmamalaki sa inyo-." Hinawakan ni Lei ang
kamay niya at saka pinisil iyon.

"Mahal na mahal ko ang anak ko pero hindi namin siya pinalaki na iniisip na
hadlang ang sitwasyon sa buhay para makipagkaibigan o magmahal. I don't really mind
if you weren't born rich, if you have your entire family with you o kaya naman ay
mababa ang sweldo mo. Huwag mong isipin ang mga bagay na iyan Monica dahil hindi
mahalaga sa amin iyan ang importante lang naman sa amin ay mabait, mapagmahal at
hindi gagamitin ang anak naming sa pansariling kapakanan. Alam kong iba ka sa
kanila, ang pagmamahal mo sa mga kapatid mo kahit hindi mo sila kadugo ang isang
patunay na kaya mong magmahal ng husto at mas mahalaga sa iyo ang pamilya. Kapag
nagkatuluyan kayo ng anak ko alam kong hindi mo siya iiwanan. Naitanong ko nga
noong unang beses na Makita kita kung ano ang nakita mo sa anak ko at nagustuhan mo
siya pero sa sinagot

mo sa akin kanina napatunayan kong minahal mo si Xancho dahil sa sino siya at hindi
dahil sa anong meron siya."

May nabunot ng tinik sa lalamunan niya sa sinabi ng ginang sa kanya. "Ma'am, I

can't promise to be kind kay Xancho all of the time. May times na sigurado akong
mag-aaway kami at magkakasakitan, maaari pong magalit kayo sa akin. He already
proposed to me pero hindi ko pa po tinanggap dahil masyado pa akong bata para
magpakasal at may kailangan pa akong ayusin bago ako pumayag sa gusto niya. I can't
promise when I'll be ready, he told me he will wait pero kung hindi na talaga niya
kayang maghintay ay handa ko po siyang pakawalan para maging masaya siya."

"Don't let him go Monica, hawakan mo lang ang anak ko." Biglang bumakas ang pag-
aalala sa mukha nito. "Baka kasi kapag pinakawalan mo siya ay tuluyan ko na ring
hindi mahawakan ang aking bunso. Right now, ikaw lang ang nakakahawak sa kanya,
ikaw ang dahilan kung bakit mas mahabang oras ang pananatili niya dito sa lupa
keysa sa dagat. As much as possible ayoko na siyang bumalik sa dagat but it was his
life and right now he found a reason to stay longer. Kahit na anuman ang mangyari
don't let him go kahit masakit na humawak ka pa rin dahil ganyan ang pagmamahal."

"Hindi po ba kapag masyado ng masakit ay dapat bumitaw na?"

"Kailangan mong maramdaman ang sakit para malaman mo kung gaano ka-worth it ang
magmahal."

"Kung bibitaw ako at kung mahahabol niya ang pagbitaw ko kakapit ako ng husto
dahil ibig sabihin ayaw niya akong mawala sa kanya. Kapag po masakit na at hindi ko
na

talaga kaya bibitaw po ako pero kapag nahabol at nahawakan niya ako ng todo,
kakapit po ako. Sana maintindihan niyo first love ko po ang anak niyo at bago pa
ako sa ganitong sitwasyon natatakot din po akong masaktan pero mas natatakot akong
makasakit."

"Naiintindihan kita Monica minsan ko na ring binitawan ang tatay ni Xancho."

Tumingin ito sa asawa nitong nakikipag-usap sa parents ng groom. "Binitawan ko siya
dahil sobrang sakit na and it took us decades before we finally found each other
again in not so nice way, bumitaw ulit ako, ilang beses akong bumitaw pero ilang
beses din niyang nahabol ang mga kamay ko. Siguro ganyan nga ang true love kahit
gaano karaming beses kang bumitaw ganoon din karami ang paghabol at ang pagkapit.
Hanggang sa kumapit nalang ako kasi nakakapagod din palang bumitiw and right now I
am extremely happy with the consequences of my decisions. My husband loves me."

"Ang swerte niyo po eh."

"And Xancho is my husband's son kaya huwag kang mag-aalala kung bumitaw ka man
sigurado akong hahabulin ka pa rin ng anak ko at kung may nagawa man siyang
pagkakamali pahirapan mo ng todo gusto kong umiyak ang anak ko dahil namimiss ko na
siyang paiyakin. Gusto kong maitanim sa isip niya na hindi lahat ng bagay ay
nakukuha sa mabilis na paraan he needs to work hard for it. Iyan kasi ang hindi
naming naituro sa kanya and I am giving you all my blessings to teach him that
since you are a teacher I know you are capable." Lei winked at her.

"I'll try po si Xancho din po kasi ang klase ng taong mahirap tanggihan." Dahil

namimilit. They have fun conversation until Lei bids good bye dahil kakausapin pa
nito ang mga bisita. Agad niyang hinanap si Xancho and her eyes were in a very thin
line when she saw him talking with someone else.

There's a monster inside her that old her to approach them and snatch his man away
from that woman which she did. Tumayo siya at mabilis na tinungo ang kinaroroonan
ng lalaking iyon.

"Thank you Sahara for everything you did-."

"Xancho I want to go home." Agad na napatingin sa kanya ang dalawa, nagkibit-

balikat siya dahil kung hindi baka hinila na niya ang buhok ng babaeng lamang lang
sa kanya ng ilang paligo.

"But the party just started." Alam din niyang hindi ito aalis sa party dahil kasal
ng ate nito pero naiinis siya dahil nakikipag-usap ito sa ibang babae at kahit na
gusto niyang maging possessive ay biglang umurong ang tapang niya.

"Oo nga miss huwag ka namang party pooper-." She glared at 'Sahara'.

"Nagpapaalam lang naman ako hindi ko naman sinabing sasama siya sa akin." Malamig
na tugon niya. "Bye." At iniwan na niya ang dalawa at saka lumabas sa venue. At mas
lalo siyang nainis ng hindi man lang siya sinundan ng lalaking iyon, nagtago siya
sa may garden na malayo sa mga tao gusto lang niyang kalmahin ang sarili niya.

Damn it! Naiinis siya kasi nakakaramdam na siya ng selos. Ito iyong feelings na
ayaw na niyang maramdaman at matagal na niyang pinatay.
 She already killed this feeling long ago but she let it grow again, kusang tumubo
ng hayaan niyang

pasukin ni Xancho ang puso niya.

"Hindi ka dapat magselos Monica bawal kang magselos okay? That's a very ugly
emotion." She taught to herself but she can't, it's very hard, so she ended up
sitting above a wide rock and bit her lips trying to console herself.

"Found you!" hindi niya pinansin si Xancho na nagsalita sa likod niya. "Nandito ka
lang pala mabuti nalang at naabutan kita."

"Go back to the party Xancho nagpapahinga lang ako pero aalis din ako agad."

"Hey, are you mad?" nag-aalalang tanong nito sa kanya. "May sinabi ba ang mommy ko
na ikinasama ng loob mo?"

"Your mom is nothing but kind to me kaya."

"Bakit masama na ang mood mo?"

"Dahil gusto ko ng umuwi dahil pagod na ako bumalik ka na lang sa party at

kausapin mo ang lahat ng babae doon." Asar na sambit niya na ikinatahimik nito.

"Yes!" biglang sigaw nito.

"What?"

"You are jealous." He pointed out.

"Assuming."

"Hindi ako marunong mag-assume, finally napaselos din kita." Mahigpit siya nitong
niyakap. "Akala ko hindi ka talaga selosa pero mali pala ako."

"Bitiwan mo nga ako."

"Ayoko nga I want to celebrate this day dahil nagselos ka it means importante nga
ako sa iyo." Sinayaw-sayaw pa siya nito. "Since tapos na ang wedding pwede ko ng
guluhin ang lipstick mo."

"I want to go home."

"Walang tao sa bahay mo dinala natin ang mga kapatid mo sa bahay ni Georgette."

Paalala nito sa kanya.

"Pupuntahan ko sila sa bahay ni Gette."

"Tatakasan mo lang yata ang selos mo."

"Will you stop that? Don't rub it on my face." Mas lalong lumapad ang ngisi nito
sa sinabi niya dahil para na rin niyang inamin na nagseselos talaga siya. Dahan-
dahan siya nitong tinulak sa pinakasulok ng garden, natatabunan na sila ng
malalapad na mga dahon at kung sino man ang pupunta doon ay hindi malalaman na
nandoon sila lalo pa at abot ang musika mula sa reception area hanggang doon.
"Anong gagawin mo?"
 Naglakbay ang palad nito sa beywang niya papunta sa legs niya hanggang sa umakyat
muli sa ilalim ng suot niyang damit. He found the hem of her underwear and pulled
it lower.

"Another adventure princess." He whispered hotly on her ears and let him do
whatever he wants-which she wants as well. She wants to secure her place, kung
inangkin na siya ni Xancho dapat lang din na angkinin niya ito. No woman can ever
take him away from her, he is hers.

"SAAN ba kayo galing na dalawa? Kanina pa kayo hinahanap ni Xyler." Usisa ni

Ainsley ng makita sila nito na magkasama. "Bakit pawis na pawis kayo?"

"Naglakad-lakad kami sa venue kaya pinagpawisan at napagod kami." Agad na sagot ni

Xancho, on the other hand nakatulala lang siya. Nasa langit pa rin kasi ang
pakiramdam niya hanggang sa mga oras na iyon, the after effect is too much for her.
Muntik na kasi silang mabuko na may ginagawang karumaldumal sa garden kung hindi
lang niya natakpan ang labi niya

upang hindi mapasigaw ng malakas.

"Huwag mong pagurin ng husto si Monica baka magkasakit iyan, kumain muna kayo
hahanapin ko lang muna ang mga pamangkin ko." Napakagat lang siya ng labi habang
tinatanaw ang kaibigan na umalis mabuti nalang at wala itong napansin dahil kung
ganoon sobrang laking kahihiyan ang mangyayari sa kanya.

"Princess-." She glared at him.

"Don't touch me and don't talk to me." She kept a meter distance away from him
hindi dahil natatakot siya dito o nagagalit, ayaw lang talaga niyang mabigyan ng
chance na maglapit na naman sila. For unknown reason hindi niya talaga kayang
matanggihan ang lalaking ito which is very weird.

"Galit ka? But you were shouting my name a while ago." Pang-aasar nito alam nitong
hindi niya ginawa iyon, well, kung may chance baka ginawa nga niya iyon mabuti
nalang at hindi nangyari.

"Huwag mo akong lalapitan, I swear kapag linapitan mo ako ng isang metro simula
ngayon maghiwalay na tayo." She didn't mean to say it pero iyon ang nanulas sa
kanyang mga labi. At hindi niya matiis ang paraan ng pagtitig nito sa kanya.

"I'll keep my distance pero sabihin mo muna kung bakit?" biglang namula ang pisngi
niya sa tanong nito at hindi ito nakaligtas sa mga mata ng lalaki.

"B-basta."

"Sagutin mo muna ako."

"Please lang Xancho kahit ilang araw lang huwag ka munang lumapit sa akin."
Nagmartsa siya palayo dito dahil hindi na niya kaya ang nararamdaman niya kaya lang
ay agad itong nakahabol sa kanya at hinarangan
siya.

"You can't leave unless you explained to me the reason, okay naman tayo hindi ba?"

"Yes we are okay wala namang problema sa iyo nasa akin iyong problema. Naiisip ko
kasi habang tumatagal-iyong katawan ko lang talaga ang gusto mo." Napakagat siya ng
labi sa sinabi niya. "Everytime na may pinag-aawayan tayo we always ended up doing
it, it's not that I am complaining pero iyon ang nararamdaman ko. I felt... used."

Nakayuko lang siya habang nakatingin sa mga paa nila, he didn't move an inch.
Nagsisi tuloy siya kung bakit niya sinabi iyon, she could have said another thing,
a lie.

"Iyon ba ang nararamdaman mo?" marahan siyang tumango. "Did I make you feel that
way? Na ginagamit ko lang ang katawan mo?"

She sigh and dared to look at him and all she could see is pain, pain on his eyes.
Kaya tuloy mas lalo siyang nagsisi dahil sa sinabi niya kanina, kahit na walang
maaninag na ekspresyon sa mukha niya ay hindi niya mapigilan ang sarili niyang
maguilty at malungkot.

"I'm sorry." Nag-init ang kanyang mga mata habang pinipilit na huwag umiyak.
"Huwag mo nalang isipin ang sinabi ko binabawi ko na iyo." Tumingin-tingin siya sa
malayo. "Punta lang ako ng restroom." Hindi na niya ito hinayaan na sumagot dahil
agad siyang pumasok sa banyo.

Paglabas niya ay naghihintay pa rin ito sa kanya sa labas ng restroom pero sobrang
tahimik lang nito, pati noong nagpaalam sila ay hindi ito naging masalita. Hindi
rin siya nagsalita pa she wanted to think, she wanted to weighed everything.
Inihatid

siya nito sa bahay niya pero hanggang good night lang ang sinabi nito, he did keep
his distance as what she asked him to do.

"Baliw ka talaga Monica ikaw ang nagsabi na one-meter interval muna pero ikaw
naman itong nalulungkot. Make up your mind girl." Inis na kausap niya sa sarili.
"Bahala na." nagmamadali siyang lumabas ng bahay dahil kakausapin niya ito at
humingi ng tawad ng biglang may itim na kotse na huminto sa tabi niya at sa isang
iglap ay natagpuan nalang niya ang sariling lulan ng naturang sasakyan at sa tabi
niya ay mga lalaking naka-itim na suit at nakasuot ng black sunglasses. Sisigaw na
sana siya ng may mabahong bagay ang tumakip sa kanyang bibig at ng masinghot niya
ang amoy ay biglang namanhid ang buong katawan niya at tuluyan ng nagdilim ang
kanyang paningin.

<3 <3 <3

a/n: Happy reading, updates UPDATE... basta... as of now medyo busy pa si akech so
hindi everyday ang update so I decided to update in alternate days meaning bukas
hindi ako mag-uupdate pero sa susunod na bukas update ako. Nahihirapan akong
iexplain eh masyado yata akong stressed sa mga pinagagawa ko at sa opening ng
classes. Nag-eeffort pa ako sa mga classes ko dahil ayokong madehado sila. Wala na
kasi iyong matatalino kasi nasa iisang section na, dalawa pala, Iyong top section
and model section, doon ibinagsak lahat ng matatalino daw. And it doesn't mean my
class has the least students in terms of elementary grades ay magtuturo na rin ako
ng pucho2x, nowwwwwaaayyy, ayokong magturo sa mga top and model sections dahil
hindi ako nachachallenge sa kanila, dito na ako sa mga lower IQ levels daw and I'll
prove to them na hindi porket mataas anng grade sa elementary ay hindi na kayang
lampasann ng mga nasa lower levels. Maraming students anng late bloomers ngayon and
I am pretty sure one of my students now will rock the world in the near future.
Ganyan kataas ang fighting spirit ko, and maybe one of my ten returnee might be the
next president in our country. Hahahahaaha, ako na ang umaasa at akala naman siguro
nila susukuan ko sila, again, ngayon lang ako nachallenge ng ganito and I'm not
going to lose in a fight without fighting kaya school year 216-2017, let's make a
history!

STATUS UPDATE: Hyper na hyper ang may sakit.

PPS: Still sick.. huhuhuhuhu

=================

Chapter Fifteen

Chapter Fifteen

NAGISING siya sa hindi pamilyar na lugar, agad siyang kinabahan at handa na siyang
magsisigaw kaya lang naisip niyang kapag ginawa niya iyon siguradong siya lang ang
mapapagod at kung nasa masamang mga kamay siya kailangan niyang ipunin ang lahat ng
lakas niya para makatakas.

Inilibot niya ang buong paningin sa marangyang silid na iyon, kumabog ng husto ang
puso niya ng mapagtantong hindi simpleng silid lang iyon. Kung pagbabasehan ang mga
Japanese characters na nakasulat sa dingding, sa mga paintings, sa mga nakasabit sa
kung saan-saan isa lang ang sigurado niya may kinalaman sa kanya ang may-ari ng
bahay na iyon.

Ayaw niyang mag-assume pero hindi naman siya tanga at ayaw niyang magpakatanga sa
isang bagay na sobrang obvious na. kinalma niya ang sarili at tumayo ng maayos ng
mahagip ng kanyang mga mata ang pintuan ay agad niya itong tinungo at lumabas. Kung
gaano karangya ang silid na pinanggalingan niya ay halos hindi iyon nangalahati sa
rangya na nasilayan niya sa buong bahay-hindi pa nga buo sala pa lang ang nakita
niya pero alam niyang kung ano ang nasa ibang panig ng lugar na iyon ay pareho
lang.

"Oujo-sama." Kumunot ang kanyang noo ng may lalaking nakasuot ng black suit na
gaya ng mga kumuha sa kanya ang tumawag sa kanya ng kung ano. "Mabuti naman po at
gising na kayo." Magaling na ani nito.

"Sino ka?"

"Tauhan po ako ng iyong oji-sama." Sa kung anong dahilan ay naiintindihan niya ang
mga ginagamit ng salita ng kausap niya, o baka pamilyar

lang sa kanya. Minsan sa buhay niya ay nahilig siya sa panonood ng mga Japanese
drama at mga anime kaya pamilyar siya sa mga salitang ginagamit nito.

"Lolo?" pagtatama niya sa kanya narinig. Gusto niyang mapakunot ng noo para kasing
sa pagkakaalam niya ay dalawa na lang silang magkadugo ni Hexel sa mundong ibabaw
at ngayon sasabihin nitong tauhan ito ng lolo niya.
 "Matagal ka na niyang pinaghahanap." Isang bagong mukha ang nakita niyang biglang
sumingit sa usapan nila. Napatitig siya sa lalaking kaharap, mas matangkad ito sa
kanya, hindi rin maipagkakailang tulad niya ay may ibang dugo din na nananalaytay
sa dugo nito. At hindi lang iyon hindi ito iyong tipong Hapones na sobrang payat
tingnan, kahit na loose longsleeve polo at maong pants lang ang suot nito
mapagkakamalan mo itong modelong biglang lumabas sa mga magazines. "Dapat
magpasalamat ka dahil hinanap ka pa niya."

"Sino ka?" tanong niya sa lalaking may hangin sa katawan.

"We shared the same blood."

Ano raw? "Kamag-anak kita? Wala na akong kamag-anak-." The guy smirks at shake his
head as if she comes from a planet where brains didn't exist.

"Your mom and my dad were siblings and that makes us cousins."

Pinsan? Pinsan niya talaga ito?

"Anong kailangan niyo sa akin?"

"Let that old man explain everything ayokong magpaliwanag nakakapagod." Nagkibit-
balikat lang ito at bumaling sa naunang kausap niya.

"Gusto ko ng umuwi."

"Monica." Madiin na tawag ng pinsan

niya sa pangalan niya. "I'm Forrester- call me Forrest Avancena."

"Hindi ka Tadashi?" tukoy niya sa apelyido ng mama niya.

"Lets just say isa ako sa sawing-palad na naging anak sa labas ng tatay ko kaya
huwag kang mag-alala hindi lang ikaw ang nahanap mas nauna akong nahanap ni tanda
keysa sa iyo. At kahit na gusto kong umalis ay hindi ko ginawa sayang din ang
perang makukuha ko bilang pamana ng matandang iyon." Base sa paraan ng
pagkakabigkas nito sa bawat salitang binibitawan nito hindi ito lumaki sa isang
mayaman o maayos na pamilya. Sa pakiwari niya ay isang sanggano ito kung hindi lang
ito nakabihis ng desente sa mga oras na iyon.

"Hindi ka kilala ng tatay mo?"

"He almost killed my mother when she told him she was pregnant I am not that dumb
to tell him I am alive. Ang buhay ko ay kasawian niya." Ngumisi lang ito. "Don't
worry I am not on his side so you are safe with me." Napatingin lang siya dito.

"Ilang taon ka na?"

"We are of the same age mas matanda lang ako ng ilang buwan keysa sa iyo." He
motioned her to follow him somewhere so she did, magaan ang loob niya dito, siguro
dahil na rin sa sinabi nitong pinsan sila and she can see their resemblance.
"Nandito si tanda kakausapin ka muna niya kung ako sa iyo mas mabuti pang sumang-
ayon ka nalang sa kung anuman ang plano niya para sa ikakaligtas ng buhay mo."
Suhestiyon nito.

"Anuman ang plano niya wala akong kinalaman sa pamilya niya."

"You are already a part of the family Monica." He said boredly as he opened
the door. "Tanda nandito na ang isang apo mo." Sigaw nito na para bang nasa
palengke ito. Napakunot lang ang noo niya kung hindi sa similarities nila sa
hitsura hindi niya iisipin na magkadugo nga silang dalawa ni Forrest masyadong
malayo ang ugali nila sa isa't isa.

Napatingin siya sa isang pigurang nasa unahan nila, nakasuot ang taong iyon ng
asul na yukata isang tradisyonal na kasuotan ng mga Hapon. Humarap sa kanila ang
taong iyon at kahit hindi pa ipakilala ay mukhang kilala na niya agad ito. "Monica
hime."

"I am not a princess." Angil agad niya kahit na nakangiti ito sa kanya ay may
pakiramdam siyang hindi maganda. Feeling kasi niya ay may masamang plano ito sa
kanya and unconsciously she stepped back pero nakaharang si Forrest sa likuran niya
kaya hindi siya agad nakalayo.

"Ikaw ang nag-iisang anak ng aking unica hija at dahil wala na siya ikaw ang
papalit sa puwesto niya." Hindi niya gusto ang paraan ng pagsasalita nito.

"Pasensya na po kayo sir mukhang mali po kayo ng taong nadampot-."

"Hindi mo maikakaila na apo kita Monica Garcia, ikaw ay isang Tadashi tandaan mo
iyan."

She glared at the old man. "I was born a Garcia and would die one, kung hindi sa
inyo hindi mamamatay ang mga magulang ko."

Tumitig lang sa kanya ang matandang lalaki wala siyang bakas na nababasa sa mukha
nito, she is like looking herself. "You don't know the story grandchild."

"Beat me."

"Kung anuman ang alam mo ay hindi nakakalahati sa totoong nangyari ng mga panahon

na iyon. Hindi moa lam kung bakit umalis ang mga magulang mo at itatanong ko sa iyo
hanggang saan ba ang alam mo?" hindi siya makasagot sa tanong nito dahil sa totoo
lang wala din siyang alam sa kung ano ang nangyari. She can't ask Hexel because she
knew she had a reason for that but she was told before by her cousin a short tale
about her parents tragic love story.

"Hinadlangan niyo sila."

"Maaari, hinadlangan ko silang dalawa para sa ikakabuti nila. Kung may dapat kang
katakutan hindi kami o ang pamilya ng nanay mo dahil wala kaming ginawang masama.
Mas matakot ka sa pamilya ng tatay mo dahil sila ang totoong may kasalanan."

Umiling siya sa sinabi nito. "Walang ginawang masama ang pamilya ng tatay ko,
itinago nila sa akin ang totoo pero alam kong may rason sila. Sinabi sa akin ni
lola bago siya namatay, hindi man lahat pero sinabi niyang kayo ang may kasalanan.
You and your selfish needs and deeds." She said venomously.

Tumawa lang ang matanda. "Talagang nabrainwash ka na nila," bigla itong naging
seryoso. "Hindi kita pipilitin na maniwala sa akin ngayon pero darating din ang
oras na ako ang tatakbuhan mo para sa mga kasagutan sa mga tanong mo. Ako ang may
hawak ng katotohanan at binabalaan na kita Monica mag-ingat ka sa pinsan mo, mag-
ingat ka sa babaeng iyon dahil siya ang magdadala ng ikakapahamak mo at hindi
kami." May gusto sana niyang sabihin para protektahan si Hexel pero wala siyang
masabi dahil kahit pinsan niya si Hexel. "Dala niya ang pangalan ng iyon ina pero
magkaibang-magkaiba ang ugali niya kay Hikaru be careful."
"I am and I trust Hexel so much, I'll trust her kahit na dumating ang oras na
sasaktan niya ako. Marami na siyang ginawang mabuti para sa ikakaganda ng buhay ko,
nahanap niya ako ng matagal at kahit na itinago niya ang totoo ay naiintindihan ko.
Bakit ngayon lang ninyo ako sinubukang hanapin?"

"Because your cousin knows how to play her cards very well Monica." Forrest
intercepted them. "Alam niya kung paano ka niya itago at natago ka niya ng matagal
sa amin. And now that we've found you we will never let you go not when the entire
family needs you."

"Forrest stop that." Pigil ng nagpakilalang lolo niya, anong ibig sabihin nitong
kailangan siya ng pamilya nito? "Hindi pa oras."

"Anong dapat kong malaman?"

Her cousin smile smugly at her. "Kapag handa mo ng tanggapin na isa kang Tadashi
saka mo na malalaman."

Hindi na rin siya nagpumilit, the two didn't hold her that long dahil agad namang
inutusan ng lolo niya na ihatid siya ni Forrest. Dahil sa mga pangyayari ay
nakalimutan na niya si Xancho at nakalimutan na niya ang mga kapatid niya. It's
already past ten in the evening and she haven't called dahil hindi niya dala ang
kanyang cellphone.

"Mas mabuting hindi ka nalang nahanap Monica." Usal ni Forrest.

"At bakit?"

"Dahil ikakapahamak mo lang ang pagbabalik mo sa buhay namin, I am not telling you
this to scare you. I am just stating a fact and the facts would tell you that it
would be better if you won't accept lolo's propotition whenever you accepted that

you are a family." Mas lalo siyang naguluhan sa sinabi nito.

"At sinong mananakit sa akin, ikaw?"

"Hell no! But my father would do, hindi siya ang pinakamabait na tao sa mundo wala
siyang alam sa iyo at hindi rin niya alam na buhay ako. He killed my mother not
knowing I was born before he did that and he would have killed me too."

"Bakit niya gagawin iyon?"

"Dahil sagabal ako sa kayamanan na pwede niyang makuha sa lolo natin. That old
man, he might not be a saint but he's kind. He doesn't know how to relay his
feelings very well I know I shouldn't have told you this but I think you deserved
to know the truth."

"And the truth is?"

"Tita Hikaru was pregnant with you noong ipakilala niya ang tatay mo sa lolo
natin, masaya ang matandang iyon noong nalaman niyang buntis ang nanay mo at kahit
na sabihin na may gusto siyang iba para pakasalan si tita may balak siyang
tanggapin si tito. Pero hindi na nangyari ang plano niya dahil nagalit ang tatay
ko, he doesn't want tita Hikaru to marry some other man with non-Japanese blood.
Malaki ang utang ng walang kwenta kong ama sa ipinagkasundo nila sa mama mo. At
alam ni lolo na may masamang mangyayari sa mama mo kapag pumayag siya kaya
hinadlangan niya ang pagmamahalan ni tita Hikaru and tito Land." Nakinig lang siya
dito, it is another version of her mother's life. "Akala niya ay sapat na iyon,
lolo had a mild heart attack when everything was in chaos kailangan niyang bumalik
sa Japan at nalaman nalang niya na namatay ang daddy mo and probably that was may

devil of a father doing." Napansin niyang napapahigpit ang hawak nito sa manibela
ng banggitin nito ang tungkol sa tatay nito. "And your mom was gone, hinanap na
siya ng halos lahat pero wala ni isa ang nakahanap sa kanya. And all was found was
her clothes soaked with blood and after that no one knows where she was. All lolo
knows was she was pregnant at pwedeng nakapanganak na siya. Kung saan siya
nagsimula sa paghahanap hindi niya rin alam basta may nagpadala na lang ng sulat sa
kanya na nagsasabing buhay ang anak ng anak niya. It goes for years, wala ni isang
araw na hindi inaalala ni lolo ang tungkol sa iyo at sa mga taon-taon na sulat na
natatanggap niya."

"Sino ang nagpapadala ng sulat?"

"Hindi namin alam."

Alam niyang pwedeng nagsisinungaling ang lalaking ito para pagtakpan ang totoo,
pero sa mga oras na ito hindi niya alam kung kanino maniniwala. Kung anong totoo
ang dapat niyang paniwalaan dahil naguguluhan na siya. She knew they existed but
she doesn't know they'll just popped out from somewhere and tell her about this.
Para kasing ang boring lang ng buhay niya pero parang nagkaroon ng adventure na
hindi niya maintindihan.

She'd rather have a boring life than a dangerous one.

"Ikaw? Kalian ka nahanap?"

"Right I was born or before I was born, kinuha ako ni lolo at ibinigay sa isang
tauhan niya at pinalaki. Alam ko sa simula pa lang kung sino at ano ako."

"Pwede mo rin akong saktan para makuha ang sinasabi niyong kayamanan ng taong
iyon." Tumawa lang ito sa sinabi

niya, this man really loves to give a wry smile or a sarcastic laugh.

"Tinutulungan ko si lolo dahil sa utang na loob pero hindi ko habol ang pera niya,
ayoko sa perang ang kaagaw ko ay ang taong gustong pumatay sa akin. If it weren't
for you matagal ko ng binagsak ang yaman na iyon but I didn't, dahil alam kong mas
nararapat na mapunta sa iyo ang bagay na iyon. I have my fair share our grandfather
gave it to me years ago I can't even remember. I used it to build my own empire and
I can definitely stand on my own." Tiningnan niya uli ito kung totoo man ang
sinasabi nito ay hindi niya alam.

"I can't still believe it."

"Then don't and be safe." He just said to her, napansin niyang pumasok sila sa
isang pamilyar na lugar. "I know your place I know about you." Makahulugang saad
nito.

"Why?"

"Dahil ako ang nakahanap sa iyo." Huminto sila sa harap ng bahay niya, the lights
were open kaya naisip niyang baka gising pa ang mga kapatid niya. "Here." May
ibinigay itong calling card sa kanya. "Call me if you need help or you changed your
mind," he patted her head which feels nice by the way. "Kung tatanggapin mo man
kami sa buhay mo aalagaan ka namin dahil sabi nga ni tanda you are our oujo, a
princess." He smiled for real at her.

Bumaba ito para pagbuksan siya at tamang-tama naman pagbaba niya ay may narinig
siyang tumawag sa pangalan niya.

"Monica ikaw na ba iyan?" biglang bumalik sa kanya ang nangyari kanina ng marinig
niya ang boses ni Xancho. "Oz?" napatingin siya kay Forrest ng tawagin

ito ng ibang pangalan ni Xancho.

"Yow, Baste."

Oz? Baste? Magkakilala ang dalawang ito?

"Bakit kayo magkasama ni Monica?"

Bigla siyang nataranta ayaw niyang malaman ni Xancho ang tungkol sa kanya at ang
koneksyon niya kay Forrest. That would trigger him to ask a lot of question she
can't answer at ayaw niyang madamay ito sa kung anumang gulo sa buhay niya.

"Monica? Natagpuan ko siyang umiiyak sa tabi ng daan akala ko nga pusa kaya
pinulot ko at dinala dito." Forrest smirks at her and patted her head. "Alam mo
naman ayoko sa mga babaeng umiiyak." Her cousin pushed her lightly. "Sa iyo na
huwag mo ng hayaan na umiyak iyan baka sa susunod iba na ang pumulot diyan at hindi
na ibalik." Sumakay ito sa kotse nito at saka kumaway. "Nice to see you around
Baste and bye Monica."

Hindi naman siya umiyak ah! Kapag nakita niya uli si Forrest makakatikim talaga
ito sa kanya ng sapok. Pinanood lang niya ang pag-alis ng sasakyan nito at ng wala
na ito sa paningin niya ay saka lang siya nakaramdam ng pagod.

"Monica." Tawag nito sa kanya, wala siyang lakas na makipag-usap ngayon kay Xancho
dahil sa nangyari at sa nalaman niya. At ayaw din niyang ungkatin ang nangyari
noong huli silang nag-usap. Nadrained na rin ang will power niyang humingi ng tawad
sa mga nasabi niya.

"Masyado ng malalim ang gabi kailangan ko ng magpahinga." Malamig na tugon niya sa

pagtawag nito sa pangalan niya.

"Hey-." He caught her up, nasa harap na agad niya ito nakakailang hakbang

palang siya. "Pwede ba kitang kausapin sa nangyari kanina? I know I acted crazy but
I want to-."

"I am tired hindi mo ako makakausap ng matino ngayon." She heard him sigh.

"Bukas nalang." Hahalikan sana siya nito sa noo pero agad siyang nag-iwas, nagulat
din siya sa ginawa niya she acted out of instinct. Nakaramdam kasi siya ng takot,
baka kasi bigla na namang magbago ang isip niya at kung ano na naman ang maisipan
nitong gawin sa kanya ay hindi niya mapigilan. "Good night princess."

Tahimik na pumasok siya sa bahay, tahimik sa loob. Nakabukas lang pala ang ilaw
pero natutulog na ang mga kapatid niya. While looking at them she taught about
things, family to be exact. Nakakatawa ngang isipin na noon akala niya ay saling-
pusa lang siya sa pamilya ng may pamilya only to find out na may lola pa pala siya
at isang pinsan na kaibigan din niya. And today she found out na may pamilya pa
pala talaga siya and they want her because they need her.

Nakakapagod isipin na kung kalian settled na siya sa kung anong meron siya ngayon
ay may darating para sirain lang iyon ulit. She only wanted to have her family now,
her siblings matters to her the most and she would do everything to keep them.

Humingi na siya ng tulong kay Hexel, to keep Emman and Yoona's family away. So far
wala ng nagpaparamdam pero hindi pa rin siya pakakasigurado. Masaya naman silang
lahat, hindi sila naghihirap masyado at nakakaya naman nila ang mga bagay-bagay.
Kaya pa niya at hindi siya kailanman susuko sa pag-aalaga sa mga kapatid niya.
Mahal niya ang mga ito,

pantay-pantay ang pagmamahal na ibinigay niya sa mga kapatid niya minsan

nakakalimutan na niyang mahalin ang kanyang sarili para lang ibigay sa mga ito. And
there's Xancho, ang lalaking mahal niya.

Kung wala ang mga kapatid niya, kung nabuhay siya na kasama ang tunay na pamilya
niya at lumaki sa maayos na buhay siguro kung dumating si Xancho ay hindi siya
matatakot ng ganito. She can love him with all her heart and even dared to tell him
what she feels, hindi siya matatakot na harapin ang antas nito sa buhay. They said
it doesn't matter but in reality it does, and since she loved him already the pain
is inevitable.

Natatakot siyang masaktan dahil saksi siya sa bawat sakit na hinarap ng mga
kaibigan niya, she saw how they were broken by love. Xancho can make her happy but
he can hurt her too by all means. Iniisip pa niya kung darating ang time na
masaktan siya ng husto makakaya kaya niya? Ano kaya ang magiging reaction niya?
Anong gagawin niya sa takot na nararamdaman niya para sa sakit na pwede niyang
matikman sa mga kamay ng taong mahal niya.

If only Xancho loves her and secure her it wouldn't be too hard for her to accept
her own feelings. Kahit niyaya na siya nitong pakasal still hindi assurance iyon na
mahal nga siya nito, baka guilty lang ang naramdaman nito sa kanya. At siguro
katawan lang din ang habol nito sa kanya when he's done with her he will toss her
away and that she doesn't want to happen and hopefully would never happened.

"HI, GOOD MORNING." Hindi niya sinagot ang

pagbati ni Xancho ng bumaba siya sa hagdanan, bitbit niya ang kanyang mga gamit
dahil papasok na siya sa trabaho ng madatnan niya ito sa ibaba. He looks so fresh
and so handsome. "I cooked." Balita nito sa kanya. "Kumain na ang mga kapatid mo
ikaw nalang ang hinihintay namin." Iniwas lang niya ang tingin mula dito her
emotions right now were very fragile. "Kumain ka na."

"Busog pa ako." Pagsisinungaling niya mabuti nalang at hindi siya nakatingin dito
kung hindi ay baka magbago ang isip niya at yakapin niya ito.

"Norman-."

"Kanina pa siya umalis may kailangan pa siyang gawin sa school." Sagot naman nito.
 Pumasok siya sa kusina sa pag-aakalang nandoon ang iba pa niyang kapatid.
"Inihatid ko na sila kanina sa school." Hindi man lang siya hinintay ng mga kapatid
niya. "Pagkatapos mong kumain ihahatid na rin kita."

"No thank you, I can manage." Tanggi niya. "Aalis na ako kung wala ka ng kailangan
ilock mo ang door paglabas mo." Mabilis siyang lumabas at hindi nag-abalang
hintayin ang sagot nito. Paglabas niya ay may tricycle na dumaan na agad niyang
pinara at sumakay. Wala siya sa mood, buong umaga ay hindi siya malapitan. Kahit na
hindi siya ngumingiti ay mapapansin naman ng lahat kung maganda ba o hindi ang mood
niya. At alam ng mga ito na hindi iyon maganda.

Akala niya ay mababawi na niya ang momentum niya pagkatapos ng mga classes niya
pero hindi kaya naisipan niyang pumunta sa Little Devils. Kaso mas lalong hindi
gumanda ang mood niya dahil sweet na sweet si Heinz at si Zyrene mukhang

nang-aasar lang. After finishing her smoothies and cookies she bids good bye and
decided to visit Ainsley pero habang nasa jeep pa siya ay nakita niya si Ainsley na
pasakay ng kotse kasama ang kapatid ni Karylle kaya hindi nalang siya bumaba at
naisipan na puntahan si Georgette.

Kaso, sa kasamaang palad mukhang may bisita naman ito ang pinsan ni Ainsley na si
Ashton kaya hindi na rin siya tumuloy. Hindi niya mapuntahan si Karylle dahil
malamang kasama nito si Colton, si Chloe naman ay out of reach sa cruising nito, si
Diana ay abala din kay Warren, si Crischelle wala naman sa Little Devils, tapos si
Monique ay nasa shooting pa.

Nakakainis pala ang ganitong pakiramdam iyong sa dami ng kaibigan mo na sobrang

busy ay hindi mo na alam kung saan pupunta o sino ang kakausapin. She can't talk
Hexel about Xancho. Kinuha niya ang calling card na ibinigay ni Forrest sa kanya
she wanted to call him pero alam din niyang busy ito, while scrolling her phone ay
biglang nagregister na naman ang number ni Xancho at dating gawi she cancelled the
incoming call.

Nakalimutan na niya ang oras kaya ng makauwi siya ay masyado ng gabi, agad siyang
nagbihis at natulog. Kinabukasan ay natagpuan na naman niya si Xancho sa bahay niya
pero hindi niya ito pinansin. She starts to build that façade around her heart
fearing that he would hurt her.

Naging ganoon sila ng ilang lingo hanggang sa...

"Ayoko na." sigaw ni Xancho isang umaga ng palabas na siya ng bahay. Sinulyapan
lang niya ito halata ang galit sa mukha nito. "Gusto mo ng ganito ang walang
pansinan? Ginawa ko naman ang lahat pero bakit ayaw mo pa rin?" galit na tanong
nito sa kanya.

She just looked at him devoid with any emotion.

"Fine, I'll play your game. Hindi na kita papakialaman pa, hindi na rin kita
papansinin at bahala ka na sa buhay mo. Papansinin lang kita uli hanggang sa handa
ka ng kausapin ako." At nagwalk-out ito sa kanya. Pinigilan niya ang sariling hindi
ito habulin dala na rin siguro ng pride niya.

Iba talaga ang nadadala ng takot.

Mas Malala kapag nahaluan na ng pride.

Sinara na rin niya ang pintuan ng bahay niya at naglakad sa ibang direksyon, hindi
naman siguro nito inaasahan na susundan niya hindi ba?
 Hindi ba talaga niya ito susundan?

Buo na sa utak niya na hindi ito sundan pero habang papalayo siya ay hindi niya
mapigilan ang sariling hindi makaramdam ng kakaibang takot. She felt like she is
drifting apart.

<3 <3 <3

a/n: I was so busy last week, at wala sana akong balak na magsulat ngayon pero na-
open ko ang gmail account ko kanina at nabasa ko ang sandamakmak na comments niyo
and private messages kaya hindi ko napigilan ang sarili kong magtype ng magtype
hanggang sa matapos ko ang chapter na ito and currently writing the next chapter as
well. Hahaha, may ganoon talaga ano? Thank you sa encouragement mga babies hindi
niyo lang alam kung gaano niya pinalakas ang loob ko para kayanin ang mga bagay-
bagay (as if may matinding pinagdadaanan). Hopefully, sana tuloy-tuloy na ito pero
hindi ako mangangako.

STATUS UPDATE: Para sa inyong lahat ito.

PPS: LOVE YOU all babies,

=================

Chapter Sixteen

Chapter Sixteen

HALOS hindi maipinta ang mukha niya ng mga oras na iyon, paano ba naman kung halos
saan-saan nalang niya nakikita si Xancho and take note kung sinu-sino ang kasama
nito. Fuck him, nabu-buwisit siya kung pinagseselos siya nito puwes nagseselos
talaga siya at mas lalong lumalala ang inis na nararamdaman niya kaya mas lalong
dumiin sa utak niyang huwag nalang itong kausapin.

Katulad na lang ng mga oras na ito, galing siya sa grocery store para mamili ng
mga kailangan nila ng mga kapatid niya at sumaglit sa department store ng biglang
mamataan niya si Xancho na may kasamang babae sa isang boutique. Alam niyang nakita
siya nito pero nagpanggap itong wala kaya bumalik sa pakikipagdate nito.

"Bahala siya sa buhay niya." But she felt so down, hanggang ngayon ay nagmamatigas
pa rin siya kasi hindi siya marunong mag-approach at saka natatakot din siyang mag-
approach dito dahil baka mareject lang siya. Siya na itong akala mo ay walang takot
kung pagbabasehan ang ekspresyon ng kanyang mukha pero sa totoo lang siya ang may
pinakamaraming takot.

Ayaw niyang mareject, ayaw niyang maiwanan.

 "Kaninong buhay?" she almost jumped a mile when she heard some familiar voice at
ng tingnan niya ito ay si Forrest ang nakita niya.

"Forrest, anong ginagawa mo dito?" takang tanong niya sa pinsan niya, actually
they have constant communication. Nagtetext ito sa kanya at inaalam kung okay lang
ba siya o may kailangan siya, nandoon pa rin ang tanong nito kung ano ang desisyon

niya sa lolo niya.

"I'm bored so I decided to show my handsomeness to the world." She just glared at
him, bakit baa ng mga lalaking nakikilala niya ay mayayabang? Katulad nalang ni
Xancho-erase! "Admit it dear cousin we are family of good looking people, damn,
nakakatakot baka habulin akong bigla dito." At natagpuan niya ang sarili niyang
tumatawa sa corny na joke nito. "I made you laugh."

"Baliw ka." Kinuha nito ang mga pinamili niya at ito na ang nagdala.

"Pero gusto mo ng patayin si Baste."

"His name is Xancho."

"We call him Baste, matagal na kaming magkakilala high school pa nga kami. We
don't call each other with our real names just our nicknames."

"Kaya pala Oz ang tawag sa iyo, bakit Oz samantalang Forrester naman ang tunay
mong pangalan?"

"Lolo used to call me that name when I was young because I used to watch Wizard of
Oz." paliwanag ng pinsan niya.

"Kakilala mo rin si Bud?"

"And Jaguar and Bix, we are the amazing five."

"Amazing five?" she snorted. "Puro mayayabang ang mga kaibigan mo, isali mo na rin
si Xancho buwisit siya."

"Mukhang may love quarrel kayo samantalang okay naman kayo weeks ago, may nangyari
ba?"

"Wala." Agad niyang sagot, mataman lang siya nitong tinitigan.

"Really? Paano kung sasabihin kong hinahalikan ni Xancho iyong babaeng kasama
niya-aww!" isang malakas na hampas ang ginawad niya sa braso nito, hindi na siya
nagtangkang lumingon dahil baka hindi lang niya magustuhan

ang makikita niya. "Ang sakit mong manghampas samantalang ang liit-liit mo naman."

"Malakas din akong mangagat at kahit na pinsan kita hindi kita sasantuhin." Banta
niya dito mas lalong sumama ang mood niya na nahalata nito at sa halip na pagaanin
ang loob niya ay tinawanan lang siya nito ng malakas.

"God, ngayon ko lang naiintindihan kung bakit gustong-gusto ni lolo na makuha ka.
I want to have a sister like you."

"We are cousins magkadugo pa rin tayo."

"Sabagay, I wished--." He sighed. "I wished you grew up with me so I can give you
everything you want." Bakas sa boses nito ang panghihinayang and somehow gumaan ang
loob niya sa sinabi nito. Masaya siyang malaman na may isang taong nanghihinayang
sa kanya. "Come on, ililibre kita. Gusto mo ng sushi?" agad na nangislap ang mga
mata niya sa sinabi nito.

"Sure."

"You love Japanese foods?"

"I have Japenese blood in me hindi iyan maipagkakaila."

"Paano kung sabihin kong umalis na si Baste kasama ang babae-."

"Bahala sila sa buhay nila, bahala din siya sa buhay niya, buwisit siya." Tinakpan
nito ang bibig niya.

"ANg ganda-ganda ng mukha mo parang anghel pero iyang bibig mo kung makamura
wagas." She tried talking even with his hands over her mouth pero hindi siya nito
pinakawalan at tumawa lang ito.

"I am kidding nasa boutique pa rin sila at hindi sila naghalikan." She glared at
him. "Pero pakiramdam ko ay gustong-gusto na tayong lapitan ni Baste para sakalin

ako dahil hawak kita." May kakaibang ngiting nanulas sa mga labi ng pinsan niya.
"Pagselosin natin."

"Hwurgna"

"ANo?" pinilit niyang tinanggal ang palad nito sa labi niya pero hindi siya nito
hinayaan at basta nalang siyang hinila palayo doon papunta sa isang Japanese
restaurant doon. Pagkaupo niya ay saka lang siya nito binitiwan. "Nakakatawa kayong
dalawa para kayong bata."

"Whatever." She uttered glaring at her cousin.

"Alam mo bang manang-mana ka kay lolo?" tumawa ito habang sinasabi iyon. "Hindi
siya marunong magpakita ng tunay na nararamdaman. He told me before he was born
like that, pinalaki din siyang ganoon dahil siya ang tagapagmana ng isang malaking
kompanya sa Japan. Do you know what's our family business is?" tanong nito at
umiling lang siya bilang sagot.

"We are one of the top electronics producers, we have different shares in Japan
and in the country. I used to work in our company before I left and decided to
start on my own and if you want, mapapasaiyo ang mga bagay na iyon."

Nagkibit-balikat lang siya at tiningnan ang menu na may mga Japanese characters na
hindi niya mabasa. "I only want to teach, passion ko na ang pagtuturo simula pa
lang. Ayokong magpatakbo ng company like what you do and Hexel does, I wasn't mold
to do that." Mahinang wika niya.

"Dumadaloy sa iyo ang dugo ni lolo at ang dugo ng tatay mo, they have the same
business-minded blood."

"Yes I do, alam ko iyon. Pero hindi naman pucho-pucho ang pagtuturo, para ka ring
nagpapatakbo

ng negosyo sa loob ng klase. You have to deal with clients, sa part ko mga students
ang kliyente ko. May mabubuting clients na madaling kausap pero mas marami pa rin
ang matigas ang ulo at hindi mo kayang ideal, that's when business transaction
sucks. Everytime we failed a student it feels like all of our time and effort in
teaching them was thrown away in the trash but when we see them reaching their
dreams its like winning the best deal, and that's our investment Forrest, hindi
pera pero oras at pagsisikap. Hindi lang kami nakaupo sa opisina namin, we deal
with real people in a real scenario. So tama ka nga sa sinabi mo, nasa dugo ko ang
pagbubusiness and I would love to make a deal with those kids for the rest of my
life or until I am still capable, because I am a business woman."

Kung nagulat man ito sa sinabi niya ay wala siyang pakialam pero ngumiti lang ito
sa kanya. "Our grandmother Monica, was a teacher."

"Huh?" nagulat siya sa sinabi nito.

"Let me tell you something, our lolo was besotted to a Japanese heiress when he
decided to visit his property in the Philippines. When he did, nagulat siya dahil
may paaralan na nakatirik sa lupa niya kaya galit na galit siya. He talked to the
principal at dahil purong Hapon si lolo kaya batid nating mainit talaga ang dugo
niya. He told me that was the time he met lola, a young lady almost the same with
your age who slapped him in the face when he shouted and scared the students. It
was love at first sight for lolo but it wasn't for lola, galit na galit si lola
dahil nga sa gustong ipagiba ni lolo

ang paaralan kung saan siya nagtuturo."

She is looking intently at her cousin, wondering if he is making a story or

telling her the truth. Pero gusto niyang malaman at alam iyon ni Forrest kaya
tinuloy nito ang kwento.

"Nanatili si lolo sa Pilipinas, he wanted the land but he doesn't want to make
lola mad. Kinausap niya ang principal ng palihim, nakipagdeal siya dito. Ipapatayo
niya ang school na iyon sa ibang lokasyon, mas maganda at mas safe na lugar at
kapag natapos iyon ay lilipat na sila. Kinalimutan ni lolo ang pamilya niya sa
Japan pati na rin ang dapat ay mapapangasawa niya, nag-aral siyang magsalita ng
tagalog at kahit hirap na hirap siya ay nagawa niya iyon para kay lola. At ng
malaman ni lola ang ginawa nito ay hindi na raw siya nito sinusungitan and things
happened and they got married, nalaman ng pamilya ni lolo sa Japan ang lahat at
tinanggalan siya ng mana pero walang pakialam si lolo dahil isa lang ang alam niya
at iyon ay makasama si lola."

Forrest seems so happy while telling her the story when his eyes suddenly dimmed.
"Pero namatay si lola pagkatapos niyang isilang si tita Hikaru, dahil sa nangyari
naging malungkutin at tahimik si lolo. Dahil din doon ay nawalan ito ng oras sa mga
anak niya, he distanced himself with his children. Sabi niya siya ang may kasalanan
kung bakit naging ganoon ang ugali ng tunay kong ama, dahil hindi niya ito nabigyan
ng oras at pagmamahal. My father grew not knowing how to love, he saw how our
grandfather cherished tita Hikaru since she was an exact replica of our
grandmother."

"Huwag mo

ng ituloy Forrest." Pigil niya dito. "You don't have to."

"Love is scary."

"I know." She told him the truth. "Very scary, for someone who grow up without
witnessing what's love, it is very hard. Dahil diyan nakakatakot magtiwala, alam mo
iyong mahal moa ng isang tao pero natatakot kang masaktan?" pagak siyang tumawa.

"Iyan baa ng nararamdaman mo kay Baste?" he teased.

 Tumango lang siya, ito lang pwede niyang kwentuhan sa nangyayari sa kanya. "I love
him, totoo iyon. He is my first love but I don't know how to show it, paano mo ba
ipapakita sa isang tao na mahal mo siya? Iyong pagbigay mo ba sa sarili mo ay sapat
na?" nanlaki ang mga mata nito sa sinabi niya pero hindi nagsalita. "Iyon lang kasi
ang alam ko, dapat ba magbigay din ako ng flowers, chocolates and stuff toys sa
kanya? I don't really know, ano ba ang dapat kong sabihin at ano ba ang dapat kong
gawin kapag kasama ko siya para maipakita kong mahal ko siya?" sunod-sunod na
tanong niya pero hindi ito nagsalita kaya nagpatuloy siya.

"Lumaki akong akala ko galing ako sa mahirap na pamilya, habang lumalaki ako ang
gusto ko lang ay magbago ang buhay namin. Ang nagpalaki sa aking mga magulang they
were fine, alam kong mahal nila ako, pero alam mo iyong kulang." Mapait siyang
ngumiti. "Siguro dahil alam kong hindi nila ako tunay na anak kaya binibigyan ko
ang sarili ko ng espasyo na huwag masyadong mapalapit sa kanila dahil natatakot
akong masaktan. Lahat ng pagmamahal na meron ako ay ibinigay ko sa mga kapatid kong
hindi ko naman kadugo, sila ang binuhusan

ko ng pagmamahal. Ang pagmamahal na alam ko ay pagmamahal sa mga kapatid ko at sa

mga kaibigan ko. As a woman I don't know how to love a man, I don't know what to
give and what to say kaya nahihirapan ako. Iyon siguro ang rason kung bakit ayokong
pumasok sa isang relasyon dahil wala akong alam." Pag-amin niya, it was the first
time she admitted her fear to someone else than keeping it alone.

"Monica." Banggit nito sa pangalan niya tila nahihirapan din sa mga tanong niya.
"I also don't know how to love, inaamin ko magkatulad lang tayo. I pleases women in
bed but I don't love them and I know I am not capable of loving someone." Mas lalo
siyang nadepressed sa sagot nito sa kanya. "Pero kung dumating ang time na
magmamahal ako kahit wala akong alam by instinct kusang gagalaw ang katawan ko,
kusang tatakbo ang isip ko at kusang titibok ang puso ko. Hindi mo kailangang pag-
aralan kung paano magmahal wala sa libro ang dapat mong malaman, hayaan mong gawin
ang lahat ng gusto ng puso mo. At sa pagkakaalam ko masasaktan at masasaktan ka
talaga kapag nagmahal ka, that's part of loving. It hurts to love but the price of
falling in love can never be measured. Once you fall in love you need to accept the
fact na masasaktan ka talaga, kailangan mong damhin ang sakit dahil kahit kalian
hindi mo mararamdaman ang halaga ng tunay na saya kung hindi ka masasaktan."

"But I am afraid to fall."

"You already did... you fell."

"And still falling, what if I fell hard?"

"Let him catch you."

"What if I fell hard on the

hard floor?"

"I'll break his face for you." And with his answer she smiled, kahit na sa totoo
lang ay naguguluhan pa rin siya pero sapat ng malaman niya na kung masaktan man
siya ay may taong hindi magcocondemn sa kanya at sa halip ay tutulungan pa siya.
Iyon siguro ang kailangan niya, someone to lean on and not someone who would tell
her 'Sabi ko sa iyo'.
 "What was that?" gulat na napahawak si Oz sa pisngi nitong dinapuan ng suntok
niya, gusto niyang umisa pa kaya dinaluhong niya uli ito and this time nakaiwas na
ang kaibigan. "Stop this nonsense Baste you are drunk."

"Hindi ako nakainom." Totoo naman iyon hindi siya nakainom gusto lang talaga niya
itong saktan dahil naiinis siya dito-galit siya dito dahil hindi man lang ito
nahirapang patawanin si Monica ng ganoon samantalang siya inabot ng ilang buwan
bago mapatawa. "I just wanted to punch you until you can't recognize your own
face." Napamura siya ng masuntok naman siya nito sa mukha mas lalo tuloy umigting
ang galit niya. Pinagmumura niya ito at mukhang enjoy na enjoy naman ang kaaway
niya.

Nawala sa isip niya na magaling ito sa karate.. "Huwag mong ibunton sa akin ang
pagseselos mo Baste, hindi ako ang taong dapat mong pagselosan." Pang-aasar nito sa
kanya.

"She is mine." Galit na sigaw niya dito. "How dare you take what's mine?" hindi
siya ang klase ng taong bayolente, kahit na sobrang galit na siya dati hindi siya
kalianman gumamit ng dahas he take his revenge the other way. Pero hindi lang
talaga niya

napigilan ang sarili niya, he wanted to kill this guy for God's sake.

"Yours? Bakit hindi mo kasama? Bakit ibang babae ang kasama mo kanina kung sa iyo
nga si Monica?" he asked smugly. "Ilang babae ba ang gusto mong sabihan ng 'she's
mine', give the list so I can approach them one by one."

"Si Monica lang ang gusto ko." Nagtagis ang mga bagang niya sa paraan ng
pagkakatingin nito sa kanya para kasing ayaw nitong maniwala.

"And your technique is to make her jealous?" he just glared at him, he was dating
women for a purpose at iyon ay pagselosin si Monica. He just dated them, didn't
even dared kissing his dates, he can't do it. Gusto lang niyang malaman kung
apektado ba si Monica, he asked his sister for an advice tinawanan lang siya ito
pero sinabi nitong pagselosin daw si Monica. Ayaw niyang gawin iyon pero sinabi ng
ate niya na iyon ang isa sa pinakamagandang paraan para malaman kung gusto siya ng
babae, at dahil sinabi ng ate niya ay sinunod niya. Ilang lingo na ba noong huling
usap nila, naiinis kasi siya sa paraan ng pag-iwas nito sa kanya na para bang may
Malala siyang sakit.

Gusto lang naman niyang ipaliwanag dito na hindi lang katawan nito ang habol niya,
yes, he loves the sex-make love-but he loves her more. If she wished not to bed him
until she is ready he will wait, he will wait for her until she is ready. God damn
it! He even wanted to marry her kung pumayag lang ito noon pa baka ngayon ay kasal
na sila.

"What a lame idea." Narinig niyang sambit ni Oz na halatang nangungutya. "Hindi ko

masyadong kilala

sa Monica pero isa lang ang alam ko ibang klaseng babae siya, hindi siya tulad ng
babaeng iniisip mo. Kung akala mo ay komplikado siyang babae nagkakamali ka, she is
very easy to read. Kung ang ibang babae ay kailangan mong ireverse psychology si
Monica hindi. You get what you see and that means, kung pinapakita mo sa kanya na
may iba kang babae mas iisipin niyang hindi mo na talaga siya kailangan dahil
madali siyang palitan."
 Kumunot ang noo niya. "That wasn't true!"

"For her it's true, sigurado akong iniisip din niya na katulad din siya ng mga
babaeng kasama mo. Kapag sawa ka na itatapon mo nalang kaya huwag kang umasa na
kusa siyang babalik sa iyo."

"Is that true?" kung totoo ang sinabi nito-bigla siyang nakaramdam ng takot,
sobrang takot, mali yata ang ginawa niya technique. Pero sabi ng ate niya maganda
daw iyon-damn it! He should have listened to his brother-in-law instead. Jair told
him to apologize and woe Monica instead of following his sister's advice. Dapat
nakinig siya sa asawa nito ng sabihin nitong pinaglalaruan lang siya ng kapatid
niya. Parang gusto niyang kalbuhin ang sarili sa katangahan niya.

"That's true, hindi lahat ng babae pareho."

Napaupo siya sa damuhan at napatingin sa mga damo. "What should I do?"

"Go and find another woman, dahil sigurado akong hindi ka na niya tatanggapin sa
buhay niya." Umupo din si Oz at binigyan siya ng isang lata ng beer. "Wala ka ng
pag-asa sa kanya, ikaw kasi. Dapat hindi ka sumuko sa kanya ang mga babaeng tulad
ni Monica akala mo lang

galit pero natatakot lang na magsalita ng tunay niyang nararamdaman. Maraming takot
ang mga babaeng tulad niya gaya na lang ng kung paano ka mahalin o kaya naman ay
paano niya ipapakita na mahal ka niya iyong mga ganoon."

"Paano mo nalaman iyan? Sinabi ba niya."

Umiling si Oz. "Sinabi ng pinsan ko, katulad na katulad kasi siya ni Monica. Kaya
alam ko kung ano ang nararamdaman ng mga tulad niya."

Napabuntong-hininga nalang siya, pakiramdam niya ay isang katangahan nga ang

pagsunod niya sa sinabi ng kapatid niya.

"Ang mabuti pa ay bigyan mo muna siya ng space, iyong space na malinawan siya at
maglakas siya ng loob na mahalin ka ng walang takot. Sa ginagawa mo mas lalo mo
lang siyang tinatakot, alam kong may mali din siya kasi hindi niya napahalagahan
ang pagmamahal mo sa kanya o kaya ay kulang ang pinakita niya. But if you love her,
you will understand her or try to."

"I did, pero ang hirap niyang mahalin."

"Bakit mo pa siya mamahalin kung nahihirapan ka? Hindi pa nga kayo kasal hirap na
hirap ka na paano nalang kung kasal na kayo at may pamilya. You will see the worst
in her by that time and what will you do if your marriage won't work out?"

Hindi siya nakaimik sa tanong nito, ang alam lang niya ay mahal niya si Monica at
gust niya itong makasama. Nawala sa isip niya ang pwedeng mangyari kapag tinanggap
nito ang kasal na inaalok niya.

"I don't know."

"If you don't know, it means you aren't matured enough to nurture your love for
her. Huwag mong ilagay ang

sarili niyo sa present, subukan mong ilagay sa hinaharap. Sa tingin ko ay hindi si

Monica ang kailangan ng space kundi ikaw, mag-isip ka muna at kapag okay ka na at
handa ka na saka ka bumalik."
 May punto din si Oz, siguro nga tama ito. Mas kailangan niya ng space, tama si
Monica noong hindi nito tanggapin ang alok niyang kasal. Ang nasa isip lang kasi
niya ay makasama ito at ang masasayang sandali nila. Ayaw niyang isipin ang pwedeng
mangyari sa kanilang dalawa kapag nandoon na sila sa sandaling iyon. At sa tanong
ni Oz, paano kung hindi magwork?

Will he give her up or will try again?

Kung ngayon siya sasagot isa lang ang isasagot niya, He will give her up if that
what makes her happy.

"ATE Monica, ang tagal pong nawala si kuya Xancho saan na po siya?" natigilan siya
sa pagtutupi ng tanungin siya ni Yoona tungkol kay Xancho. Tiningnan lang niya ang
kapatid niya at saka bumalik sa pagtutupi.

"Hindi na babalik si Kuya Xancho niyo, busy na siya." Mahinang sagot niya. Hindi
niya masabi kay Yoona na nawala na ang lahat ng tapang niya sa katawan para
kausapin ito at humingi ng tawad. Pagkatapos nilang magkausap ni Forrest sa mall ay
naghintay siya sa pagbabalik ni Xancho pero hindi ito bumalik sa bahay ito, ilang
buwan na rin ang lumipas simula noon.

Masakit isipin na kung kailan ka nakahanap ng tapang ay saka pa huli ang lahat,
hindi kaya madali ang ganoon. Sinubukan din niya itong tawagan, ilang gabi na,
ilang araw, pero hindi niya ito macontact. Pwedeng nagpalit

ito ng number o talagang ayaw lang siya nitong kausapin. Hanggang ngayon nagsisikip
pa rin ang dibdib niya, if this is what they meant by broken heart, then yes,
nararamdaman niya ang sakit na akala niya ay hindi niya mararamdaman.

Bumalik na si Chloe at kasal na ito kay Rye, muli ng nagpakasal si Diana at

Warren, tapos si Ashton hiningi na sa kanila si Georgette, nagsisikap na si Caleb
na makuha uli ang loob ni Crischelle at si Ainsley mukhang going strong kay
Hendrix.

"Ate, bakit may water sa cheeks mo?" mabilis niyang nahawakan ang pisngi niya ng
may dumaloy na butil ng luha doon.

"Pawis lang ito Yoona." Kaila niya, everytime she heard his name ay ganito nalang
siya palagi. Out of nowhere ay lumalabas ang luha niya kahit ayaw niyang umiyak,
kusang nag-rereact ang puso niya ay naapektuhan ang kanyang mga mata at naglalabas
ng luha.

Alam niyang hindi iyon normal pero ano ba ang gagawin niya para hindi niya
maramdaman iyon? Kung pwede lang sigurong uminom ng gamut para makalimutan niya ang
sakit na nararamdaman niya ay ginawa na niya.

"Punta ka kay ate Aycie mo aayusin ko lang ang mga clothes natin."

"Ay ate sandal lang may gift ako sa iyo." May kinuha si Aycie na piraso ng papel
mula sa hawak nitong notebook. At ng buksan niya iyon ay tumambad sa kanya ang
isang malaking cake na may nakasulat na 'Happy Birthday ate'. "Happy birthday ate!
Wala pa akong money kaya drawing nalang ang gift ni Yoona sa iyo."

Binitawan niya ang hawak na mga damit at saka yumakap sa kapatid niya.

It was her birthday two days ago, may kaunting salo-salo siya kasama ang mga
kaibigan niya. Nag-expect din siyang dumating si Xancho pero hindi ito dumating.
That was her last hope actually, sinabi niyang kapag dumating ito sa birthday niya
ay gagawin niya ang lahat kahit ang pinakanakakahiyang bagay para lang masabi na
mahal niya ito. Kaso hindi eh, wala kasing dumating kaya nagmukmok din siya.

"Thank you Yoona kahit ano pa ang ibigay mo kay ate magiging super happy ni ate
dahil ikaw ang nag-give sa akin."

"Huwag ka ng magcry ate, punta nalang tayo sa Little Devils may masarap na cake si
ate Crischelle doon." Tumango lang siya at sinabihan na magbihis na ito. Wala si
Aycie dahil busy sa school, lately nagiging busy na ito sa school works,
naiintindihan naman niya kasi nga graduating na rin ito ng high school. Isinama
niya si Norman, si Emman at si Yoona. Gusto rin kasi niyang makausap si Crischelle,
sinabi sa kanila ni Hexel na dapat ay kinakausap nila ito lalo pa at may
pinagdadaanan ito dahil sa kapatid ni Chloe na si Caleb.

After their visit ay bumalik din agad sila sa bahay, napansin niyang nakabukas ang
ilaw sa kabilang bahay kaya ganoon na lamang ang paglakas ng kabog ng kanyang
dibdib na hindi niya maintindihan.

"May tao na sa kabilang house ate-."

"Yoona, pwede bang magrequest si ate?" alam niyang mali... "Pwede bang huwag mo ng
sabihin sa harap ni ate ang pangalan ni-ni Xancho?"

"Bakit ate?" takang tanong ni Emman, si Norman naman ay nakatingin lang sa kanya.
Alam kasi nito ang pinagdadaanan niya nitong mga nakaraang mga buwan, nakita na
siya nito ng ilang beses na parang tangang umiiyak habang natutulog o kaya naman ay
kapag nag-iisa lang siya at naiisip ito.

"Kasi hindi muna sila friends," sagot na ni Norman. "Don't talk to kuya Xancho na
muna para hindi na magcry si ate."

"Bad ba si kuya Xacho, ate?" pinilit niyang ngumiti sa harap ng kapatid niya para
hindi maiyak.

"No, Yoona. Si Ate ang bad kaya ayaw na sa kanya ni kuya Xancho, para hindi na
natin siya maabala huwag nalang natin siyang kausapin okay?"

"O-kay."

Ayaw niyang idamay ang mga kapatid niya pero kapag kasi nagtangka itong lapitan
siya sigurado siyang ang unang lalapitan nito ang mga kapatid niya...

Feeler din naman siya kung iisipin niyang lalapit pa ito sa kanya. Kailangan lang
siguro niyang turuan ang sarili niyang bumalik sa dating Monica, iyong hindi pa ito
nag-eexist sa buhay niya.
<3 <3 <3

A/N: No mahabang author's note babies, pagod si inang niyo eh. Stress sa work. :-)

=================

Chapter Seventeen

Chapter Seventeen

"Pakakasal?" Nanlaki ang kanyang mga mata sa sinabi ni Oz sa kanya sa cellphone

habang kausap niya ito. "Si lolo pakakasalan ko? Alam mo baa ng pinagsasabi mo?
That's gross!" halos sumigaw siya sa cellphone mabuti nalang at nasa labas siya ng
faculty room kaya hindi narinig ng mga kasama niya ang sinabi niya.

"Hindi naman totoong kasal, Nik-Nik. Sa harap lang ni papa." Sabi nito making her
roll her eyes.

" Tinatawag mo talagang papa ang lalaking kapag nalaman na buhay ka ay pwede kang
patayin, at hindi lang iyon pwede rin na patayon ako, tayong dalawa."

"Gusto ko lang subukan na tawagin siya ng ganoon." Tumawa ito sa kabilang linya.
"Pero totoo ang sinabi mo delikado ang buhay natin kapag nalaman ni Hiroki ang
tungkol sa atin."

"Bakit hindi nalang isalin ni lolo ang mana niya sa atin? Bakit kailangan pang
pakasalan ko siya." Nangingilabot pa rin siya sa ideyang pakakasalan niya ang
kanyang sariling lolo. Oo at tinanggap na niya na parte ito ng buhay niya, she
can't help it, he is one of the closest family she has. Pero hindi alam iyon ng mga
kilalang kapatid niya at pamilya niya, right now she is deep shit kaya wala siyang
magawa kundi ang lapitan ang tunay na pamilya niya.

Akala niya ay ligtas na si Yoona sa kanyang poder pero mali siya dahil
kasalukuyang nagpakita ng ebidensya ang mga magulang nito na tunay na anak ng mga
ito si Yoona. At hindi lang iyon pati ang mga magulang ni Emman ay ganoon din, and
they are confident na may

pruweba sila. Kahit na sabihin na ang pangalan ng mga bata ay sa kanila ang
katotohanan na ang mga ito ang tunay na magulang ng mga bata wala siyang habol.
Maliban nalang kung umalis sila at magtago, pero kapag gagawin niya iyon mawawalan
siya ng trabaho. She loves her job, she really loved it at handa niyang itaya para
sa trabaho niya. Kaso mahal din niya ang mga kapatid niya.

And what's worst, her adoptive parents were telling her to give them to their real
parents. Hindi niya maintindihan kung bakit ang dali nilang sabihin ang mga bagay
na iyon, ang dali nilang ipamigay ang mga kapatid niya. Minsan naiisip niya na sa
kanilang lahat siya lang ang kumakapit, siya lang ang bumubuo, siya lang ang nag-
eeffort na mabuo sila.

"Kung ganoon kadali ang sinabi mo noon pa ginawa ni lolo iyon, kaso alam natin na
hindi. Kapag ginawa niya iyon malalaman agad ni Hiroki na buhay tayong dalawa at
hindi pa man nasasalin ay pwedeng nakabaon na ang katawan natin sa lupa." She
almost groaned when he said that.

"Ayoko sa mana ni lolo."

Tumawa naman si Oz sa kabilang linya. "Pareho nating alam na kapag nasa iyo na ang
mana mo, ang pera mo, mahihirapan ng makuha ng tunay na mga magulang ng mga kapatid
mo. You need this and I want to help lolo too, kapag napunta sa ama ko ang perang
iyon siguradong uubusin lang niya ang lahat ng pinaghirapan ni lolo." Bakas sa
boses nito ang galit sa tunay nitong ama. "I want to bring him down and this is the
first step in bringing him down, kapag wala na siyang pera wala siyang magagawa."

"Ano naman ang kasiguraduhan

natin na hindi ako mapapahamak kapag ikinasal ako kunwari kay lolo."

"As the clan's mistress you will have an equal power with grandpa, he can't harm
you lalo pa at nakatingin sa iyo ang lahat ng mga tauhan ni lolo. And I will be
your bodyguard, I'll pretend to be your cousin. Babantayan kita hanggang sa masalin
na ang mana sa pangalan natin, ang iisipin ni Hiroki ay kung paano ka mapapaalis sa
buhay ni lolo ng hindi napapahamak and while he is busy with that lolo will make
his moves as well." Paliwanag nito sa kanya.

She sighed. "I don't know Oz, I don't know yet. Ang hirap naman kasi ng pinapagawa
mo, ano nalang ang sasabihin ko sa mga kaibigan ko. I know they won't believe me
that I will marry our old man because of love, alam nila iyon, at hindi ko pa
pwedeng sabihin sa kanila ang tungkol dito or can I?'

"As much as possible huwag muna, baka mapahamak din sila kapag nalaman ni Hiroki."

" Ano ba iyang tatay mo masyado na siyang kontrabida sa buhay natin."

"Whether we like it or not we were born like this, don't worry after this I will
make sure you'll have a happy life."

"Oz ang hirap."

"Alam ko dahil kapag pumayag kang maging asawa ni lolo kahit peke lang tayo lang
ang may alam sa mata ng mga tao at kakilala mo totoo iyon. Hindi mo makokontrol ang
sasabihin at iisipin nila, pwede kang masaktan-."

"I don't care."

"Yes you do, madaling sabihin na you don't care but in reality we really care."
Hindi siya nakaimik sa sinabi ng pinsan niya.

"But you can tell someone you can trust pero hindi pwedeng marami and don't tell
Hexel,"

"Pero bakit?"

"Because I said so, alam kong may ibang gagawin ang pinsan mong iyon as much as
possible this is between us and our family." Gusto sana niyang sabihin na
makakapagkatiwalaan si Hexel pero alam niyang sa isip ni Oz ay hindi ito
nagtitiwala sa kaibigan niya.

"I need to go now Oz may klase pa ako."

"Sure and by the way, I heard he is back." May halong panunukso ang boses nito
agad na nalukot ang mukha niya sa sinabi nito.

"Yes, he is back with a package." Asar na sagot niya sa sinabi nito.

"What do you mean?" takang tanong nito.

"Itanong mo sa kanya total magkaibigan naman kayo hindi ba? At saka tanungin mo na
rin iyong babaeng buntis na dinala niya, mukhang nahuli ka na sa balita." Agad
niyang pinatay ang cellphone niya. Pinaalala na naman nito ang tagpong nakita niya
kanina lang ng papalabas na siya ng bahay niya upang pumasok.

Kinurap niya ang kanyang mga mata ng hindi pa rin nawawala sa isip niya ang
eksenang iyon. Alam niyang hindi siya nakita ni Xancho pero nakita niya itong
inaalalayan ang kasama nitong babae na buntis.

Alam niyang wala siyang karapatang masaktan pero noong huling nakita niya ito at
nakausap niya si Oz ay tinanggap na niya sa sarili niya na kapag nagmahal siya ay
masasaktan talaga siya. And she was hurt really, sobrang sakit sa dibdib niya na
kahit anong gawin niya ay naaalala niya ang nakita niya ay nagsisikip ang

kanyang dibdib.

May bahagi pa rin ng isip niya na nagsasabing huwag siyang maniwala sa nakikita
niya na baka hindi ito ang tunay na ama ng pinagbubuntis ng babaeng iyon. Pero may
bahagi din sa isip niya na naniniwala dahil kung hindi totoo bakit hindi pa rin
siya nito kinakausap?

"Asa ka pa, sumuko na sa iyo hahabulin ka pa ba? Bakit hindi ikaw ang humabol?"
tanong niya sa sarili niya. Paano niyang hahabulin ang isang tao na kahit hindi pa
confirmed ay Malaki ang posibilidad na magkakaroon na ng pamilya? Ayaw niyang
manira ng pamilya kahit gaano man niya kamahal ang isang tao dahil naranasan na
niya kung paano lumaki na hindi nakilala ang tunay na pamilya, masakit, kaya kahit
anuman ang mangyari ay hindi niya nanakawin ang pamilya ng batang iyon. At saka
baka siya lang din ang mapahiya kapag ginawa niya iyon, baka kasi wala na talaga,
na nagising na si Xancho at hindi na maghahabol sa kanya. Hindi ba ang mga lalaki
sa una lang seryoso at sa una lang nag-eeffort kapag hindi talaga nila mahal iyong
babae susuko din sila at maghahanap ng iba? Anong pinagkaiba ni Xancho sa mga ito?

"Hey." Nagulat siya ng may tumapik sa balikat niya, paglingon niya ay si Betty
iyon. "Hala, bakit ka umiiyak?" nag-aalalang tanong nito.

"Nahikab lang ako." Aniya.

"Weh? Ganyan din ako noon kay Martin eh." Biro nito sa kanya, speaking of which,
parang kailan lang at hindi mapansin-pansin ni Martin si Betty dahil sa kanya pero
sa bandang huli silang dalawa pa rin pala. Nagpaplano ng magpakasal ang dalawa, sa
huwes lang daw muna. Kaya

naging mabait na si Betty sa kanya. "Joke lang, kanina pa kita hinahanap."

"Babalik din ako sa loob may kausap lang ako, bakit?"

"Here." Ipinakita nito sa kanya ang isang kumpol ng susi.

"Ano iyan?"

"Your keys."

"Sa?"
 "Ay ano ka ba naman baka nakakalimutan mong may binili kang bahay na malapit lang
sa school para hindi na mahirapan ang mga kapatid mo sa pagcommute. At saka
naghahanap na rin ako ng new buyer ng dati mong bahay."

"Ang bilis naman."

"Malaki ang utang na loob ko sa iyo dahil kung hindi mo siya binasted hindi ko
siya makukuha kaya pa-thank you ko na rin ito."

She smiled at Betty kaya napatanga ito sa kanya at bigla itong namula, "Ano ka ba
naman Monica huwag mo nga akong ngitian ng ganyan si Martin lang ang mahal ko kaya
huwag mong lituhin ang puso ko." Sabay hampas sa kanya. "Pero okay lang ikaw ang
pinaglilihian ko eh." Lumabi pa ito sa kanya.

Iyon ang isa sa mga dahilan kung bakit nagmamadaling magpakasal ang dalawa,
nabuntis ng loko si Bettina. Noong una ay akala niya dahil sa responsibilidad lang
kaya siguro tumanggi si Betty noong una at kahit siya ay nagdududa sa tunay na
intension ni Martin pero kalaunan ay napatunayan naman nito na hindi lang
responsibilidad ang dahilan. Hindi mahirap mahalin si Betty nagkataon lang na
nabulagan si Martin sa kanya sa tagal ng pagsasama nila bilang magkaibigan.

"Kailan ka lilipat?"

"Bukas na siguro dahil walang pasok at saka long weekend

din."

"Tutulungan ka namin bukas, may malaking truck ang uncle ko pwedeng siya ang
maglipat ng mga things niyo at libre iyon basta pakainin mo lang kami." Tatawagan
sana niya ang mga kaibigan niya tungkol sa paglilipat niya pero saka na siguro
kapag maayos na.

Maraming dahilan kung bakit naisipan niyang lumipat, una Malaki ang pamilya niya,
kailangan na ng kwarto ang mga kapatid niya. Yoona and Aycie can share a room,
Emman needs his room too as well as Norman, malalaki na kasi ang mga ito. Kailangan
din niyang isa-alang-alang ang komportableng matitirahan ng mga ito. Pangalawa,
malapit sa school kapag sumakay sila ng tricycle ay makakarating kaagad sila ng
wala pang five minutes at hindi rin traffic.

Pangatlo, kapag umuulan sa kanila ay tumataas ang baha sa lilipatan nilang

subdivision ay ligtas ang mga kapatid niya. Malapit sa mall at sa hospital at
malayo siya sa pwedeng makapanakit sa kanya. If Xancho wants to have his own family
there he can pero sisiguraduhin niyang hindi niya iyon makikita. At ang pinaka-
importanteng dahilan ay hindi makakalapit ng ganoon kadali ang mga nagtatangkang
kumuha sa kanyang mga kapatid. May security guard na nakabantay kaya kahit papaano
ay mapapanatag siya. Hindi na baleng mahal basta ang mahalaga ay safe sila at safe
din ang puso niya.

"IYAN na ang last na box." Napagod siya sa paglilipat ng mga gamit, pangatlong
balik na ng truck sa kanila at sa wakas ay empty na rin ang laman ng bahay niya.
Tiningnan niya ang bahay na iyon, ang daming memories na naiwan siya sa lugar na
iyon, ang hirap sa

kanyang ibenta iyon at kung siya ang tatanungin ay ayaw niyang ibenta ang bahay na
iyon. Kaya lang wala naman siyang gagawin doon, ayaw din niyang parentahan dahil
kapag ginawa niya ang bagay na iyon ay siguradong may babalikan siya dito at baka
may Makita lang siyang hindi maganda.
 "Tayo na." yaya ni Martin sa kanya, nasa bagong bahay na niya si Betty at kasama
ang kanyang mga kapatid. Tinitigan niya ang bahay niya at ang katabing bahay na
iyon, walang tao dahil wala doon ang sasakyan ni Xancho. Kung saan man nagpunta ang
dalawa hindi niya alam at wala siyang balak alamin.

"Good bye." Bulong niya kung para iyon sa bahay o sa mga alaalang iiwanan niya
hindi niya alam, she just want to bid good bye. Kaya lang habang lumalayo siya doon
ay mas lalong nakakaramdam siya ng sakit na hindi niya maintindihan. Gusto niyang
bumalik at hintayin si Xancho at kausapin, gusto niyang itanong dito kung minahal
ba talaga siya nito o hindi.

And as a cue pagtingin niya sa ibaba ng bintana ay agad niyang nakita ang kotse ni
Xancho, gusto niya itong tawagin pero natigilan siya ng nakangiting kausap nito ang
babaeng kasama nito. And they were holding hands... kaya alam niya kahit anong
gawin niya huling-huli na ang lahat. Masakit na kasi, masakit maghintay, masakit
iyong sinukuan ka na, alam niyang kasalanan niya ang lahat kaya anuman ang sakit na
nararamdaman niya ngayon siya lang ang pwedeng sisihin.

She and her fear of falling in love.

Pero sana kung susuko lang din naman pala ito, sana hindi nalang nito pinaramdam
na importante

siya. Sa simula pa lang sinabi na niya sa sarili niya na okay na siya sa one night
stand na iyon, na kahit na hindi na sila magkita after that ay okay lang pero
hinanap siya nito at ipinaramdam sa kanya kung paano maalagaan at ma-spoil. Kaya
hindi niya napigilan ang sarili niyang mahulog din, iyon nga lang, na-fall siya sa
taong hindi naman siya sinalo.

Pag-uwi niya sa bagong bahay ay magulo pa ang lahat pero naayos din naman nila
dahil na rin sa tulong ng kanyang mga kaibigan. Hindi niya pwedeng hingan ng tulong
ang mga girls sa sorority lalo pa at more than half sa kanila ay buntis, iyong mga
asawa ng mga ito ang tagabuhat at utusan niya. Kahit papaano ay nakalimutan niya
ang tungkol sa problema niya sa puso.

"Ate, gabi na ayaw mo pang matulog?"

"Mauna na kayo Aycie, tatapusin ko lang ito para bukas pwede akong matulog buong
maghapon."

"Sige ate inaantok na rin kami." Nag-unahan ang mga ito sa pag-akyat sa sariling
mga kwarto nito. Inabot siya ng kalahating oras bago matapos ang pagkakabit ng
kurtina at pag-aayos ng mga pinggan sa kusina. Maayos ng tingnan ang lahat,
kailangan nalang itapon ang mga boxes. Bitbit ang mga iyon ay lumabas siya para
itapon sa labas ng may aninong humarang sa kanya na naging dahilan kung bakit siya
napasigaw, kaso gumalaw ang aninong iyon at tinakpan ang bibig niya. Sa isang iglap
ay natagpuan niya ang sariling lulan ng isang kotse at habang nagpupumiglas ay
umandar iyon. Pinilit niyang makawala sa pagkakapit ng lalaki sa kanya, sigurado
siyang lalaki iyon dahil na rin sa lakas nito.

She is struggling really hard when she felt something painful behind her neck and
something snapped out and she lose consciousness.

"ANO na naman itong ginawa mo Xancho?" galit na tanong ng mommy niya sa kanya,
dinala niya si Monica sa bahay ng mga magulang niya. "Bakit kinidnap mo si Monica?"
tulog na tulog ang dalaga na nakahiga sa sofa sigurado siyang mamaya pa ito
magigising. "Alam mo bang pwede kang makasuhan sa ginawa mo?"
 "Mom, I really need your help right now. Pwede mo bang ipadala si yaya Melissa sa
bahay ni Monica para bantayan ang mga kapatid niya?"

"At saan mo dadalhin ang batang ito?" galit na hinampas na naman siya nito ang
daddy naman niya ay tahimik lang na nakamasid sa kanya. Hindi niya alam kung
natutuwa ba ito o nagagalit sa kanyang ginawa pero wala na siyang choice, iyon ang
unang pumasok sa isip niya lalo pa ng Makita niya ang 'for sale' signage sa labas
ng bahay nito. "Ilang buwan kang nawala akala ko pa naman ay umayos ka na pero
nagkamali ako tapos heto mangingidnap ka? Paano kung kasuhan ka ni Monica?" galit
na tanong ng mommy niya sa kanya. "Bakit hindi mo nalang siya kinausap bakit
kailangan pa ng ganito?"

"Mom, how can I talk to her when I am busy with Nicolette's problem with her
husband?" tukoy niya sa pinsan niyang buntis, lumuwas ito sa Manila dahil may away
ito at ng asawa nito kaya doon ito nakituloy sa kanya at dahil naghahanap din siya
ng tamang oras para makausap si Monica kaya inuna muna niya ang problema ng pinsan
niya, anak ito ng kapatid ng daddy niya.

"For God's sake Xancho!

You could have talked to her."

"I know pero hindi ko na iyon naisip." Nanlulumong napa-upo siya sa bakanteng
sofa. "Naku Aiden itong anak mo manang-mana sa iyo basta-basta nalang nangingidnap
ng walang dahilan kayong dalawa talaga ang sarap pag-untugin." His father chuckled
and hugged his mom, seeing them like that make him wish he had that kind of love
too. And he would do everything not to let her go.

"Hayaan mo na si Xancho, Lei. Malaki na ang bunso mo."

"Malaki na pero nanghihingi pa ng tulong sa atin? We are not going to help you
young man, harapin mo kung ano ang kahihinatnan ng ginawa mo ngayon. Isauli mo si
Monica sa mga kapatid niya, be a man and grow up!" hinila na ng mommy niya ang
kanyang daddy. His dad just look at him approving his mom's words. Mukhang wala na
nga siyang mahihinging tulong sa mga magulang niya.

NAGMULAT siya ng mga mata at tiningnan ang buong paligid niya, agad na kumunot ang
kanyang noo ng mapansin na iba ang kulay ng silid na kinaroroonan niya. It wasn't
her new place or something familia-wait-it's familiar! Mabilis siyang napatayo sa
kinahihigaan niya pero agad din na napahiga ng maramdaman niyang may brasong
nakadagan sa kanyang tiyan. And when she looks at it, she tried to clear her wobbly
mind wondering if she's really awake still dreaming.

She tried to remember what happened last night... right, she was kidnapped!
Malakas na hinampas niya sa mukha si Xancho, dapat hindi niya iyon ginawa pero
nanggigigil
siya dito. Agad naman itong nagising sa ginawa niya.

"Aw." Mahinang daing nito at napa-upo. "Monica, what was that?" hindi siya
nakaimik, he is real-pero-pero. "Good morning princess."

"Bakit ako nandito?" malamig na tanong niya dito pero sa totoo lang ay gusto na
niya itong gulpihin at suntukin.

"Gusto lang kitang makausap."

She rolled her eyes and huffed. "Talk? May pag-uusapan pa ba tayo?" naalala na
niya kung nasaan siya, nasa bahay siya nito. Hindi sa bahay na katabi ng bahay niya
dati kundi sa malaking bahay nito kaya pala pamilyar. Umalis siya sa kama pero
hinawakan lang nito ang kanyang braso para pigilan.

"Please Monica, let me explain."

"Nawala ka ng ilang buwan, sinabi mong ayaw mo na, tapos babalik-balik ka na may
kasamang buntis na babae. Ano pang kailangan mong ipaliwanag Xancho, everything-
explains everything. Dapat wala na tayong koneksyon sa isa't isa ngayon." To
distract herself from pain ay kunwari may hinahanap siya sa may paanan niya, a
slipper or a shoe, or anything.

"I am sorry." Tumalikod na siya dito which is good dahil hindi nito nakita kung
paano niya kagatin ang labi niya upang pigilan ang sariling hindi mapahikbi. "I am
sorry Monica for leaving."

"You can leave anytime you want Xancho, wala namang nagpipigil sa iyo. Hindi ko
hawak ang buhay mo, it is your own life."

"Hindi ako umalis-."

"ANo lang nagbakasyon ka? Great! Magbakasyon ka palayo sa buhay ko habang-buhay."

Naramdaman niya ang pagyakap nito sa

kanya mula sa likod niya.

"Hindi ganoon Monica, hindi ganoon."

"Pagod na ako Xancho, alam mo bang ang hirap-hirap. Ang hirap sa akin na mahalin
ka, ang daming dahilan para hindi kita mahalin pero bakit ikaw pa. Matagal ko ng
sinabi sa sarili ko na ayokong magmahal dahil hindi pa ako handa, dahil hindi ko
alam kung paano. Pero ikaw ang nagiit sa buhay mo sa buhay ko, nakakalito alam mob
a iyon. Sinabi ko naman na okay lang na laro-laro tayo dahil pakiramdam koi yon
lang naman ako-tayo sa iyo. Isn't this a game? I played with you, telling myself na
kapag pagod ka na okay lang na umalis ka. Nahihirapan akong aminin sa sarili ko na
nahuhulog na nga ang loob ko sa iyo and when I did, sumuko ka, kung kailan ako
nagkalakas ng loob na maging matapang umalis ka. I am trying to get back the life I
used to have before you came and ruined it, stop with this charade dahil ayoko na.
May pamilya ka na, sila ang asikasuhin mo, dahil ngayon mas priority ko ang pamilya
ko keysa sa anumang bagay. Huwag kang aasa na sa pagbabalik mo may babalikan ka pa,
don't be too over confident hindi ako aso, tao ako. Wala man akong puso sa paningin
mo pero kapag napagod ako ayoko na talaga kahit anong gawin mo."

Binaklas niya ang braso nitong nakayakap sa kanya pero hindi ito natinag.

"I am not playing games with you Monica, umalis ako dahil gusto kong mag-isip.
Alam kong masyadong magulo ang lahat ng bagay. Akala ko kapag gusto lang kita at
gusto kitang makasama okay lang pero hindi pala. Gusto ko lang mag-isip hindi ko
namalayan na masyado na palang natagalan.

At ang babaeng nakita mo na kasama ko pinsan koi yon, kailangan ko lang talaga
siyang tulungan. Ikaw lang ang gusto ko kung masyado ng huli ang lahat magsisimula
uli ako-."

"Huwag na." she is still struggling with his hug. "Huwag na mapapagod ka lang."

"No, I won't."

"Yes, you will. Minsan ka ng napagod at sumuko, alam kong mapapagod ka rin at
susuko ka rin. Don't waste your time Xancho."

"Hindi na muling mangyayari iyon."

"Hindi rin ako ang babaeng para sa iyo Xancho alam mo ba iyon, you deserves
someone better and we both know hindi ako ang someone better na iyon. Siguro
nagkakilala tayo para may matutunan, natutunan ko kung paano magmahal salamat sa
iyo. Natutunan ko rin na kapag nagmahal pala ako masasaktan lang ako, at dahil sa
iyo natutunan kong hindi na muling sumubok pa. I am not like them, I am not like my
friends, sila kapag nasasaktan tumatapang pero hindi ako, mas lalo akong natatakot.
Kaya nga mas mabuting iyong pamilya ko nalang ang paglaanan ko ng buhay ko, they
need me now. Ikaw, hindi mo naman ako kailangan maghanap ka ng babaeng kaya kang
ipaglaban."

Sunod-sunod ang pagtulo ng luha sa mga mata niya, she wasn't expecting to act like
this. To say those words pero iyon ang lumabas sa bibig niya, gusto sana niyang
bawiin iyon, gusto niyang sbaihin dito na gusto niya itong makasama and she wants
to try again pero masyado siyang naunahan ng kanyang utak. Gusto sana niyang
sabihin dito na kailangan na kailangan niya ito sa mga panahon na iyon pero ayaw
niyang maging selfish para dito.

Mahal niya ito kaya nga ayaw din niya itong masangkot sa gulo ng pamilya niya.

"Mahal mo ako pero papakawalan mo ako?" mapakla itong tumawa at saka hinila siya
paharap nito. "Paano ba iyan Monica, mahal din kita, pero hindi ako ang klase ng
taong basta nalang papakawalan ang babaeng mahal ko." Biglang nag-iba ang tono ng
pananalita nito at agad siyang binitawan. "Hindi mo pa alam kung paano ako magmahal
princess." He said in a low yet dangerous voice before he walks toward the door and
opened it. Humarap ito sa kanya and a slow dangerous smile appears on his handsome
face... "You'll be trapped with me, literally."

"What-." Agad nitong sinara ang pintuan ng silid nito, tumakbo siya papunta sa
pinto at binuksan iyon pero hindi niya iyon mabuksan.

"Now I know why I took interest with outdoor locks when I found this house, may
pagagamitan pala ako." Narinig niyang sigaw nito sa kabilang panig ng pintuan.

"ANo ba Xancho pakawalan mo ako dito."

"Nope, babalik din ako. I am going to talk to your heads, how many days you like?"

"Days?" naguguluhan na tanong niya.

"Yes, for a leave?"

 "What the heck! Hindi ako magleleave at huwag na huwag mong pakikialaman ang
trabaho ko." Sigaw niya dito.

"A month? For a lifetime?" hindi niya mabatid kung seryoso ba ito o hindi pero
natatakot siya sa kung anuman ang nasa isip nito. "Alam mo kung ano ang koneksyon
na meron ako Monica."

"Tinatakot mo ba ako?"

"Don't be scared princess, I'll be back."

"Xancho! Xancho!" namamaos na siya sa katatawag sa pangalan nito pero hindi na

yata nito iyon maririnig pa. Binuksan niya ang bintana and find a way to escape
pero hindi siya tanga para tumalon ng ganoon kahaba. "God!" naiusal nalang niya.

<3 <3 <3

a/n: too busy from work babies... :-(

=================

Chapter Eighteen

a/n: baka may mga eksenang hindi angkop sa mga bata, be a responsible reader.

Chapter Eighteen

NAPA-UNGOL siya ng may maramdamang kakaiba sa parte ng kanyang katawan, she felt
cold and hot at the same time. Pagkatapos umalis ni Xancho kanina at hindi naman
niya magawang tumalon sa bintana ay nag-isip siya ng plano, she tried calling Oz
pero mukhang pinutol ng walang hiyang lalaking iyon ang linya dahil hindi siya
maka-connect. Hindi niya namalayan na nakaidlip nap ala siya at ng maalimpungatan
ay may kakaiba na siyang nararamdaman.

She slowly opened her eyes and met Xancho's eyes instead... kailan pa ito
nakabalik? Bigla siyang napahawak sa magkabilang braso nito na nasa magkabilang
bahagi ng katawan niya at pinilit na inaalam kung ano iyon nararamdaman niya. At
laking gulat nalang niya ng mapagtanto kung ano iyon.

"X-Xancho!" hindi ito sumagot sa kanya bagkos ay inabot lang nito ang kanyang
pisngi upang pasadahan ng maliliit na halik habang patuloy lang ang katawan nito sa
paggalaw sa ibabaw ng katawan niya. She can feel his skin, she's naked and he is
naked too. "Xancho, what the hell are you doing?" gulat na tanong niya pero
napapakagat naman ng labi ng mas bilisan pa nito ang bawat galaw nito. Pilit niya
itong itinulak pero dinala lang nito ang mga braso niya sa ibabaw ng kanyang ulo at
mariin na hinawakan, pilit nito siyang pinapatahimik gamit ang mga labi nito.

Nagsimula na siyang kabahan dahil baka kung anuman ang nasa isip niya ay ang
gagawin nito,

whatever it is she isn't ready yet.

"No... Xancho... stop... this..." pilit niyang utos dito. "Xancho please."
Nanginig ang mga labi niya at doon na nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang
mga mata. Napatingin lang ito sa kanya, his eyes were dead, wala siyang mabasang
kung anuman mulo doon maliban nalang sa kagustuhan nitong maangkin siya, just lust.
Pero ng makita nito ang luha sa mga mata nito ay bahagyang lumamlam ang mga tingin
nito, tinanggal nito ang pagkakahawak sa braso niya at sinapo ang magkabilang
pisngi niya. His lips were kissing her tears away.

"I need to do this princess." Bulong nito sa kanya, napahikbi lang siya sa anumang
balak nito. Mahigpit siya nitong niyakap habang pabilis ng pabilis ang galaw nito
sa katawan niya, she knew what is coming.

"Ayoko Xancho please, ayoko." Umiiyak na pakiusap niya dito pero hindi ito
nakinig, his body suddenly went still and unlike before he didn't pull it out, he
spilled everything inside her womb, every drop of it. "No." mahina ang boses niya
at panay ang hikbi niya.

"You don't have any choice now Monica," he shifted his weight and dropped himself
beside her limping body. She tried to roll away but he didn't allow her to do so,
he pulled her again and this time kiss her again. Umiling siya dahil hindi pa siya
nakakaget-over sa ginawa nito, napaiyak nalang siya ng maramdamang aangkinin na
naman siya nito. "I am done but not satisfied yet, let me satisfy you this time."
He whispered to her and starts moving again, he is spooning her, his hold squeeze
was so tight that it would

be very impossible for her to let go and escape. He won't let her escape this time
she knew it.

HE heard her sobbed beside her, he felt her trying to remove his arms around her
body but she can't because he wouldn't allow her to do it. Tiningnan niya si Monica
at saka niya napansin na hilam ng luha ang mga mata nito, alam niyang labag sa loob
nito ang ginawa niya but he won't say she didn't like it he knew her body so damn
much, ayaw lang nito sa ginawa niya. He is securing his post in her life by
impregnating her hindi pa siya sigurado pero base sa reaksyon nito pwedeng mangyari
iyon ilang buwan mula ngayon. Everytime they do it before she always asked him to
pull out, there are rarely times she allowed him to do it inside her.

And it feels so good when he did it inside her, that growing feeling inside his
chest knowing that she could bear his child is more enticing and arousing.

Dinama niya ang impis na tiyan nito, agad itong napapiksi at hinawakan iyon para
alisin pero tinabig lang niya ang palad nito at hinawakan ang tiyan nito. He would
give everything he have for her to bear his child. Hinalikan niya ito pisngi pero
umiwas ito, napailing nalang siya alam niyang mas mapapasama siya sa paningin nito.

"Princess." He called her.

"I hate you." Mariing bulong nito sa kanya and it stungs, everytime she says those
words it stings. Pero alam niya ang totoo she doesn't really hate him, she even
told him she loves him at iyon ang pinanghawakan niya.

"I don't

believe you, you told me yourself you love me."

"Feelings change Xancho at dahil sa ginawa mo..." napakagat ito ng labi at umiwas
ng tingin mula sa kanya, "I hate you." Pain is visible from her voice. Marahan
niyang pinihit ang pisngi nito at napagtanto niyang umiiyak talaga ito. "I really
hate you." Galit na hinampas siya nito at hinayaan lang niya ang dalaga dahil alam
niyang may kasalanan din naman siya. At ng napagod na ito ay kumilos siya at
mabilis na dumagan dito upang hindi ito makatakas sa kanya.

Sinamaan lang siya nito ng tingin. "You know I need to do it princess."

"Para ano? To prove something? Para pahirapan ako? Bubuntisin mo rin ako-damn it
Xancho may nabuntis ka na hindi pa ba siya sapat?"

Napabuntong-hininga siya dito. "Hindi ko siya binuntis at kung may gusto akong
mabuntis ko ikaw lang iyon Monica, makinig ka nga!" sigaw niya dito. "Sinabi ko na
sa iyo pinsan ko si Nicolette,"

"At tatay ko si Duterte." Anito na halatang hindi naniniwala sa sinabi niya.

Kinuha niya ang cellphone niya ng hindi umaalis sa pagkakadagan sa katawan nito
kahit na panay ang tulak nito sa kanya. He dialed Nicolette's number, after a few
rings ay sumagot na ito and put it in loud speaker mode.

"Cous, napatawag ka?"

"Nicolette, I need your help."

"Oh sure, sandali lang..." nawala ito sandali. "Kinausap ko lang si Winston,"
tukoy nito sa asawa nito. "So, anong maipaglilingkod ko cousin dear?"

"Well, my girl here thought I am your child's father and she won't believe

my words."

"Oh my really, kasama mo na ngayon ang mermaid ng buhay mo? Si Monica?" wala
siyang nakuhang reaksyon mula sa babaeng nasa ilalim ng katawan niya pero hindi na
ito nagpupumiglas. "Hi dear, ikaw iyong magandang kapitbahay ni Xancho boy right?
Nakikita kita pero wala akong time kausapin ka kasi medyo busy sa love life pero I
want to say hi talaga. And tell you that my cousin is so much damn crazy in love
ab-." Pinatay na niya ang tawag at muling humarap kay Monica.

"See? I am telling the truth."

"Bakit mo pinatay?"

"She already told you the truth and I don't want her telling you I love you when I
am here with you and can tell it right infront of your nose." He kissed the tip of
her nose. Napansin niya ang pamumula nito pero alam niyang galit pa rin ito sa
kanya. Umalis siya kanina dahil alam niyang parehong mainit ang ulo nilang dalawa,
si Monica ay ganoon din. Kung anu-ano nalang ang sinasabi nito at hindi niya
nagugustuhan ang lumalabas sa mga labi nito.

"I hate you."

"Hindi iyan ang narinig kong sinabi mo kanina, sabi mo pa nga mahal mo ako."

"Feelings change." Maiksing sagot na naman ito, fuck with change of feelings kung
totoo iyon hindi sana matagal ng nagbago ang nararamdaman niya dito kaso mas lalong
lumala.

"Monica princess I really missed you." Pinagdikit niya ang mga noo nila alam
niyang hindi na siya nito itutulak, mukhang nagseselos talaga ito ng husto sa
pinsan niya. Dati, akala niya ay hhindi ito selosa dahil hindi man lang ito
affected

sa mga dinedate niya pero isang babae lang na akala nito ay seryoso siya ang
makakapagpalabas sa pagiging selosa nito. Sa ibang lalaki ayaw nila ng selosang
girlfriend o asawa, pero siya nakakabading man pero kinikilig siya sa ideyang
nagseselos ito.

"Are you still mad at me?" hinaplos niya ang buhok nito. "Sorry na princess."

"How can I forgive you Xancho, hindi mo ba iniisip ang ginawa mo? Paano kung
mabuntis ako?" tumawa lang siya sa sinabi nito sa kanya, "I am serious Xancho,
hindi ko babawiin ang sinabi ko kanina."

"Much better which means hindi mo rin babawiin iyong sinabi mong mahal mo ako."

"I lied." Anito pero nag-iwas naman ng tingin.

"Uhuh." Telling her he doesn't believe her. "Mahal mo ako."

"Feelings change."

"Not yours princess."

"Seryoso sabi ako maghanap ka ng iba huwag lang ako."

"Sinabi mong hindi mo ako ipaglalaban dapat malungkot ako pero naisip ko siguro
hindi ko pa ginawa ang lahat para masabi mong karapat-dapat akong ipaglaban. Walang
babaeng ipaglalaban ang lalaking hindi naman nila pinaramdam na karapat-dapat
silang ipaglaban. Now, I am going to do everything for you to fight me and choose
me. I will make sure you don't have any choice but to choose me and love me."

"May priority ko ang pamilya ko."

"I understand, mas priority ko rin ang pamilya ko. Magiging pamilya ko din ang mga
kapatid mo kaya naiintindihan kita. Mas nakakaakit ang babaeng inuuna ang pamilya
nila keysa sa pansariling bagay alam mo ba iyon?" tumaas

lang ang isang kilay nito sa sinabi niya. "Dahil kapag naging pamilya na tayo
sigurado akong mas uunahin mo kami keysa sa ibang bahay." He planted a soft kiss on
her lips "Lumipat ka ng bahay sa tingin mo ba ganoon kadaling takasan ako?"

"Galit pa rin ako sa iyo Xancho."

 "Hindi ka galit sa akin akala mo lang iyon, nagtatampo ka lang pero mawawala din
iyan." Kinuha niya ang isang bagay na dinala niya kanina, dapat talaga ay hihingi
lang siya ng tawad sa inasal niya but seeing her sleeping beautifully above her bed
where she really belong, hell be damn, hindi na niya pinigilan ang sarili niya.

Napatingin ito sa asul na rosas na hawak niya, kumunot lang ang noo nito habang
nakatingin doon but the amusement from her eyes were enough for him to see that she
likes what she saw.

"Happy birthday." Kinuha nito ang rosas ng biglang may mahulog sa gitnang bahagi
ng bulaklak. Napatingin siya sa bagay na nahulog sa may labi nito. "Ako na." aniya
ng hahawakan n asana nito ang kwentas. Gamit ang kanyang mga labi ay kinuha niya
ang kwentas sa labi nito, gusto niyang mapangisi ng bigla nalang itong manigas sa
ginawa niya. Dapat siya ang nagrereklamo pero ito ang apektado sa ginawa niya. "I
missed your birthday, hindi kasi ako makauwi dahil nasa gitna ako ng dagat. I tried
to call you but heck wala palang signal doon."

Ipinakita niya dito ang isang golden necklace na may infinity symbol na pendant at
maingat na isinuot sa leeg nito.

"Happy birthday Monica, alam kong mas mahihirapan ako ngayon pero wala na akong
pakialam

basta ang mahalaga hindi ka na makakawala sa akin."

"Don't expect me to forgive you just because of a freaking gift."

"And I don't expect you would. And I missed you princess,"

"I hate you."

"I hate you too." Alam kasi niyang mahirap para kay Monica na sabihin ang mga
katagang iyon, kung may ibang tao na kay daling sabihin ang salitang 'I love you'
at 'mahal kita' pero halos wala namang laman iyon. Pero sa babaeng ito kapag sinabi
nitong mahal ka niya sigurado siyang totoo iyon.

A person who rarely used those golden words, really meant it when they said once.

"And I won't forgive you if you got me pregnant."

Tumawa siya ng malakas sa sinabi nito kasabay ng paghila ng kumot na nasa pagitan
nilang dalawa.

"Princess, my main goal is to have you pregnant. Hate me but you are going to bear
my child and soon you are going to bear my name." he said as he managed to kissed
her passionately. "You don't have any choice, do you?"

"Argh, I hate you!" sigaw lang nito sa kanya.

 "SABI ng mga kapatid mo nawala ka raw ng mga dalawang araw?" takang tanong ni
Zyrene sa kanya ng nasa bahay sila ni Georgette dahil sa meeting nila. "Saan ka
nagpunta?"

"Hindi naman ako nawala." Pagdadahilan niya. "Nasa bahay lang ako at nakatulog
hindi lang nila namalayan dahil sa dami ng box."

"Ang liit-liit mo kasi, kung gaano naman kalaki ang boobs mo siyang liniit

ng height mo." Biro ni Diana.

"Stop meddling with my boobs." Inis na pakli niya.

"Huwag niyong paglihian si Monica baka ang mangyari niyan ay magiging taong yelo
ang mga anak niyo." Si Ainsley na kanina pa kumakain ng almonds. Hindi pala nito
alam ang mag mangyayari dahil wala pa itong alam malalaman lang nito kapag dumating
sa opisina nito ang lalaking iyon.

That man gave something they weren't expecting he would give to Hexel just for
Ainsley. It was unexpected but they gladly accepted it.

"By the way nandito na tayong lahat kaya sabihin ko na ang reason for this
meeting." Panimula ni Gette sa meeting nila, wala si Hexel, may inaasikaso daw kasi
ito. "Nalaman na kung sino ang may control ng website kung saan nakapost ang mga
whereabouts natin." Pareho silang napatingin sa kaibigan nila, bahagyang lumakas
ang kabog ng puso niya, hindi niya alam kung sino ang taong iyon pero kung nahanap
ng mga ito ang taong iyon pwede rin nilang malaman na siya ang dahilan kung bakit
kumalat ang kwento tungkol sa kanila.

"Sino?" excited na tanong ni Karylle habang sapo ang malaking tiyan nito.

Napatingin si Gette kay Monique na tahimik lang, kakaiba ang pagiging tahimik nito
ngayon.

"Cael Aldama." Kunot-noong napatingin silang lahat kay Monique, who wouldn't? That
man was their friend's constant tormentor, a jerk and a pain in the ass. Kulang
nalang ay magfile sila ng restriction upang hindi ito makalapit at saktan ang
kaibigan nila. Pero they knew Monique, ayaw nito ng gulo at mas lalong sa lalaking

mahal nito na ikakasal sa kapatid nito.

Bullshit it may seem pero iyon ang totoo, hindi niya alam kung ano ang pumasok sa
utak ni Monique at ito ang minahal samantalang wala naman itong dala sa buhay nito
kundi puro pasakit lang.

"How?" Ainsley asked.

"Na-trace siya ni Hendrix." Ainsley's eyes suddenly twinkled in pain when she
heard his ex's lover's name pero hindi naman ito masyadong nagpahalata, the usual
Ainsley. "He knew it from the start."

"Sinabi mo ba Monique?" tanong ni Crischelle.

"No, I didn't. At impossibleng magkwento ako sa kanya tungkol doon eh hindi kami
nagkkausap ng matino." May punto ito, pero sino kaya ang pwedeng magbigay ng
impormasyon tungkol sa kanila dito. Base sa website ay updated na updated iyon para
bang bawat galaw nila ay alam na ng mga ito.

"Look." Turo ni Chloe sa screen, kahit paano ay masaya silang makitang okay na ito
pagkatapos mamatay ang isa sa kambal nito. "Tingnan niyo this." The website was
projected on the white wall, sabay-sabay silang napatanga ng makita ang nakatalikod
na picture nila. Para silang mga wanted doon, at may mga tatak na 'TAKEN'.

"Iyong may mga asawa at fiancé ay may nakatatak na TAKEN." Nakahinga siya ng
maluwang ng makitang tatlong picture nalang doon ang walang tatak. Kay Ainsley, kay
Monique at sa kanya. Ang last picture whom they thought na kay Hexel ay wala pa
ring picture siguro dahil hindi alam ni Cael kung saan hahanapin si Hexel.

"Kailangan natin siyang kausapin Monique kailangan nating tanggalin

ang website na ito."

"Hindi naman siya dangerous." Sagot lang ng kaibigan niya.

"Not yet pero paano kung may makakilala sa atin? Hindi basta-bastang tao ang
nakapaligid sa atin, para na rin nating ipinagsisigawan ang net worth ng bawat isa,
paano kung may halang ang kaluluwang makaalam tungkol dito? Paano kung mapahamak
tayo?" nag-aalalang tanong ni Diana.

Totoo naman iyon kahit na hindi sabihin ng mga ito, hindi basta-bbasta ang mga
fiancé at asawa ng mga kaibigan niya. They were a secret organization for a reason,
si Chloe at si Ainsley, hindi sila basta-basta. Anak sila ng mga kilalang tao sa
bansa and take note mayayaman pa.

"Anong gagawin natin ngayon?"

"Sabi ni Hexel we are going to make a plan,"

"Let me do it." Suhestiyon ni Moniquee.

"No NIq, hindi ikaw ang gagawa nito."

"Pero ako lang ang pwedeng makalapit sa kanya."

"Hindi ikaw ang gagawa ng anumang mapagkasunduang plano, we won't jeopardize your
safety and your feelings. You are far more important than our secrets remember
that."

Totoo iyon, kahit na anuman ang mangyari kakapit lang sila sa isa't isa.
Magkasakitan na ang iba huwag lang masaktan ang mga kaibigan niya. Kung hindi niya
nakilala ang mga ito siguro hindi siya magiging ganito ngayon. She wouldn't mind
losing anything or anyone just for her family pero ng makilala niya ang mga
kaibigan niya natuto siyang magpahalaga ng mga taong kahit hindi niya kadugo ay
pamilya niya.

Tama nga

si Hexel sa sinulat nitong letter sa kanya noon.

They are sisters bounded by fate with tangled souls, their destinies were waived
beforehand and their heart will always be with each other, their trust were
irevokable and their love would be timeless and forever.
 Patawid na siya ng kalsada ng biglang may kotseng sobrang bilis ng takbo ang
tatami sana sa kanya. Her heart suddenly stopped from beating at akala talaga niya
ay mamamatay na siya pero huminto ito, ga-ruler nalang ang layo mula sa kanya.

"You want to die!" galit na sigaw ng lalaking lumabas mula sa kotse, nakabusiness
suit ito pero hindi iyon ang mas ikinagulat niya kundi ang hitsura nito. Kahit
hindi pa niya nakikita ng personal ang lalaking iyon ay nakikita naman niya ito sa
mga pictures na.

Hindi ang muntikan na niyang kamatayan ang dahilan kung bakit hindi siya makakilos
kundi ang presensya ng lalaking ito. Ang pumatay sa ama niya at ang dahilan kung
bakit kailangang umalis ang nanay niya at mamatay at nawalan siya ng pamilya.

"Kung ayaw mong umalis pwes sasagasaan kita." Sumakay ito sa kotse nito at narinig
niya ang malakas na ugong ng makina nito, mukhang tama nga ang sinabi ng lolo niya
walang takot ang lalaking ito. Mabilis siyang nakahakbang paatras bago pa man siya
nito masagasaan. Mabuti nalang at walang batang dumaan sa kalsada dahil kung
pagbabasehan ang ugali ng taong iyon wala itong pakialam kung may masagasaan man.

Mabuti nalang at hindi siya nito nasagasaan...

kung anuman ang dahilan nito at napahinto ito ipagpapasalamat niya iyon ng husto.

"Monica."

"M-Martin?" napatingin siya sa kaibigan na tumawag sa kanya kasama nito si Betty.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong ni Betty.

"Pauwi na ako."

"Gusto mong sumabay sa amin?"

"Hindi na kailangan ko pa kasing dumaan sa palengke." Nagpaalam na siya sa dalawa

at saka pumunta sa palengke ng may maramdaman siyang nakasunod sa kanya. Pero hindi
niya pinansin iyon, baka kasi paranoid lang siya sa mga nangyari sa kanya kanina.
Hindi ganoon kadaling kalimutan ang bagay na iyon.

Pag-uwi niya ay agad niyang napansin na wala doon si Aycie kaya tinanong niya si
Norman na maaga ang uwi at kasalukuyang naghahanda ng pagkain nila.

"Norman nasaan si Aycie?"

"May binili lang sa door ate." Sagot nito habang nakahawak sa cellphone iyong
isang kamay at iyong kabila naman ay may hawak na sandok. Minsan naisip niyang
sayang ang kapatid niya kung magiging bading ito, para kasing hindi bagay.
Napapansin din niya na madalas itong may ka-text.

"Norman may girlfriend ka na ba?" nangingilabot na tumingin ito sa kanya.

 "Kilabutan ka ate sa tanong mo wala akong girlfriend at wala pa akong balak
magboyfriend din."

"Sino ang ka-text mo?"

"Ah, classmate ko sa isang major ko. Kailangan naming magcommunicate para sa aming
business proposal." Paliwanag nito saka pumasok sa kusina. May naamoy siyang
kakaiba kaya pumasok

siya sa kitchen.

"Bakit manok na naman iyan? Hindi ba iyong biinili kong isda ang sinabi kong
lutuin mo?" binuksan niya ang refrigerator at ganoon nalang ang gulat niya ng
mapagtantong wala na ang mga isdang pinamili niya doon at punong-puno ng mga kung
anu-anong karne, manok, hotdog, ham, bacon at marami pang iba ang refrigerator
niya.

"Kailan?" nakapameywang na tanong niya.

"ANong kailan?"

"Kailan pumunta dito ang kuya Xancho mo upang palitan ito?" akala pa naman niya ay
maliligtas na ang mga isda sa refrigerator niya dahil sa lumipat na sila pero hindi
pa rin pala.

"Eh kasi ate nasa room mo si kuya Xancho, sabi niya magrerest daw po muna siya."
Naningkit ang mga mata niya sa sinabi nito. "Puntahan mo na ate lalakasan ko ang
volume ng TV para hindi marinig ni Yoona at Emman."

Kumunot naman ang noo niya sa sinabi nito. "Anong maririnig?"

"Malaki ka na ate alam mo na iyon." Loading lanng ba siya o hindi niya

maintindihan ang sense of humor ng kapatid niya. "Ay ewan ko sa iyo ate basta
puntahan mo na si kuya Xancho doon, magdedate daw kayo ngayon eh."

"Busy ako."

"Sabihin mo iyan sa kanya." Wala siyang nagawa kundi ang pumanhik sa silid niya,
tiningnan muna nya ang mga kapatid niyang busy sa panonood ng cartoons bago
pumasok. At hindi nga siya nagkamali nandoon si Xancho nakahiga sa kama niya,
marami pang nagkalat na damit doon dahil tinamad siyang magtupi. Napakunot ang noo
niya ng mapansin na may maliit na tela na nakapatong sa mukha nito, and to her

horror she almost kicked him out when she realized what was it. Panty niya iyon! At
sa paligid naman nito ay iyong iba pang underwears niya.

"Xancho bakit ka ba nakahiga diyan."

"Hmn, princess I am in heaven." Anito ng magising niya at saka kinuha ang panty na
hawak niya. "Hey, akin ito." Hinampas niya ng malakas si Xancho at saka kinuha ang
mga nakakalat na underwears niya. "Bakit mo kinuha?"

"Lumabas ka nga sa silid ko bakit ka ba nandito?" umayos ito ng upo sa kama niya
at tinitigan lang siya.

"Why do you look so sexy with your uniform? Alam mo ba ang panaginip ko? Nakahiga
ako dito tapos pinasok mo ako, you kissed me and undressed me. And we made love
while you are in your uniform, gusto mo ng re-enactment." Kinuha niya ang unan na
nagkalat sa sahig at hinampas ito sa mukha.

"Sa sala ka nga."

"Princess dito nalang ako." Pangungulit nito.

"This is my room."

"Hey, my room is your room, which means your room is mine too." Hinila siya nito
hanggang sa maupo siya sa kandungan nito. "Ang bango mo pa rin, amoy chalk at
blackboard ka na."

"Tse!"

Dahan-dahang tinanggal nito ang butones ng suot niyang uniporme. "We need to
undress you sigurado akong natuyuan ka ng pawis baka magkasakit ka."

"Kaya kong magpalit ng damit," pigil niya dito.

"You are really no fun princess, ayaw mo ng dress up game?" pilyong tanong nito sa
kanya.

"Gusto mo bang palayasin kita dito?""Nailing

na lalabas sana siya ng pigilan siya nito at agad nitong inilock ang pintuan. "Ano
na naman ito Xancho?"

"I really want to make love with you in your uniform." and when she heard the tone
of his voice she knew she can't stop him from doing whatever he wants.

"Sandali lang at huwag kang maingay." Ani niya, nangislap naman ang mga mata nito.

"Hindi ako magiging maingay I promise." Parang batang ani nito.

"Fine."

"Yes." Hindi niya napigilan ang sariling matawa nalang dito, bumalik siya sa kama
at saka hiinintay ito she closed her eyes and remember that near death experience
she experienced a while ago. She wants to forget it and the only way to forget it
is when she is in his arms... she would let go for now... for now.

<3 <3 <3

a/n: ilang araw na ba akong nawala sa wattpad world? Hindi ko na mabilang sobrang
busy lang talaga babies, kung alam niyo lang. Iyong mga saturdays ko nauuwi sa
unlimited tulog, iyong sundays ko nauuwi sa paggawa ng lesson plan, visual aids at
kung anu-ano pang school paper works. Alam niyo na, form 1, form 2, form 3, form
137 and everything. Kasisimula pa lang kasi ng klase, and everytime I find my drive
to write palaging gahol ako sa oras. Alam niyo iyong nakakatulog ako sa harap ng
computer screen habang nagtatype. Hahahaha, iyon nga lang. At sa school, iyng mga
free time ko nauuwi pa rinn sa checking and recording of activities.
Alam niyo iyng mas worst? Iyong hindi mo alam kung sino ang papasok sa room mo for
classroom observation? Iyong pati district supervisor, principal at head teachers
ay bigla nalang magsusurprise observation, iyong announced lang ay ang sa master
teachers na observation. Parang last week lang ay may observation ako sa isang
araw, two observations in a day, at least isang preparation lang. Tapos lang week
din nabangga ako-- more on ibinangga ko ang minamaneho kong sasakyan sa wall ng
school namin dahil biglang nagloko ang accelerator at hindi ako makapagbreak, sabi
nila may something sa wirings daw. Hinila ng mga boys scouts ang sasakyan at umuwi
akong nakalimutan kong i-on an head lights, mukhang shocked ako sa nangyari.
Natatawa lang ako pero pagsapit ng gabi bigla akong naiyak ng husto at yakap ko ang
mama ko dahil natakot ako sa mga pwedeng nangyari kung nagpanic ako ng mga oras na
iyon. Paano nalang kung hindi ko binangga marahil ay baka may nadisgrasya ako or
worst... kaya ayon, first time kong umiyak ng ganoon halos hindi na ako makahinga
at makatulog na ako.

Tapos, lumakas ng super tindi pagdating namin last monday sa school baha halos
lahat ng mga offices, iyong mga classrooms hanggang tuhod ang baha. Paanong hindi
babaha eh wala na halos labasan ang tubig dahil puro buildings nalang kami.

STATUS UPDATE: Pero... pero... pero gagawa pa ako ng lesson plan for tomorrow
babies.

=================

Chapter Nineteen

Chapter Nineteen

"AY! May gwapo!' Nahinto siya sa pagdidiscuss ng biglang may sumigaw na isang
student niya sa kalagitnaan, sinundan niya ang tingin ng mga estudyante niyang
hindi magkamayaw sa kilig at agad na nakilala ang 'gwapo' na tinutukoy ng mga ito.
Xancho is leaning on the door's frame sexily, gusto niyang mapasimangot ng bigla
itong ngumiti. Lately bigla siyang nagiging possessive pagdating dito, ayaw niyang
ngumingiti nalang ito bigla sa kung kani-kanino. Hindi naman ito flirt much to her
relief pero hindi pa rin niya maiwasan, hindi naman kasi pangit ang lalaking pinili
niyang mahalin. Tinanggal nito ang suot nitong shades and smile at her making her
heart beats faster-as usual. Sino pa ba ang pwedeng magbigay sa kanya ng sakit sa
puso kundi ito lang?

"Boyfriend iyan ni ma'am." May narinig siyang bulong ng mga estudyante niya.

"Ay taken na? Pero okay lang wala din naman tayong panama kay ma'am." Xancho
pointed out his watch, tiningnan rin niya ang relo niya late na pala. Masyado
siyang engrossed sa pagtuturo niya at hindi niya namalayan na uwian na pala.

"Class, it's already time. Study your notes nalang in advance and we are going to
continue with our lessons tomorrow."
 "Yes, Miss Garcia." Sabay-sabay na sagot ng mga ito at mabilis na nagsipag-ayos.
Kinuha naman niya ang gamit niya at nauna ng lumabas pagkatapos magpaalam sa mga
ito.

"Anong ginagawa mo dito?" takang tanong niya wala naman kasi silang usapan na may
lakas sila o ano ngayon.

"Surprise." Bati lang nito sa kanya at hahalikan sana siya pero tinapik lang niya
sa noo, nasa school sila at ayaw niyang may makakita sa kanyang mga estudyante sa
ganoong akto. "Oh, sorry- later then." Pilyong saad nito.

"Bakit ka nga nandito?"

"Yayayain sana kitang magdate."

"May lakad ako ngayon."

"Sasamahan na kita."

Tiningnan lang niya ito. "Hindi naman kailangan at saka teacher duties baka hindi
mo magustuhan ang pupuntahan natin." Nag-aalalang wika niya dito.

"Basta sasama ako." Alam naman niyang hindi niya ito mapipigilan.

"Bahala ka." sumunod ito sa kanya sa faculty room, nandoon pa ang ibang mga
kasamahan niya na halos kilala na ito dahil kung makasulpot ito doon ay wagas.
Minsan nga ay ito ang tambay sa table niya at nakikirecord ng mga activities na
hindi pa niya nairerecord. Biro pa ng mga kasamahan niya may assistant daw siyang
hot at gwapo, she just rolled her eyes and snort. They wouldn't know how hot this
man if he wants to be really... really hot.

"Nandiyan na naman pala ang assistant mo Miss Garcia, hindi kami magsasawa na
nandito ang boyfriend mo." Xancho knew better than entertain her co-teachers who
are obviously flirting with him. Madalas talaga siyang magselos, iyon ang
kinakatakot niya hindi niya alam kung saan na side niya namana ang pagiging
possessive niya. The more her feelings grow for him the more her jealousy towards
everything that relates to him grow as well.

"Magdedate ba kayo?"

"Yes." Magiliw na sagot ni Xancho sa mga ito kaya umani na naman sila ng tukso,
sanay na siya. Kung nasanay siya dati na tinatanong kung kailan siya
magkakaboyfriend ngayon ay nasanay na siyang tuksuhin kung kailan siya magpapakasal
and everything they asked Xancho, palagi lang nitong sinasabi na siya na lang ang
hinihintay nito.

"Saan ba tayo pupunta princess?" tanong nito ng makasakay na sila sa kotse nito,
inilagay niya sa backseat ang mga gamit niya.

"Sa grocery store muna tayo." Tinanong na naman siya nito kung saan sila pupunta
pero hindi niya ito direktang sinagot dahil baka hindi ito pumayag. Hindi na rin
ito nagtanong kung bakit ang dami niyang pinamiling instant noodles, sardinas,
itlog, corn beef at beef loaf can goods. She sorted the goods, medyo inis pa ito
dahil hindi niya ito hinayaan na magbayad sa pinamili nila.

"Saan ba tayo pupunta?"

 "May tatlong stop tayo ngayon, okay lang ba iyon sa iyo? Kung ayaw mo pwede naman
ako dito na lang."

"Sasamahan kita." Sinabi niya dito kung saan ang una nilang stop, kumunot ang noo
nito ng makita ang lugar na iyon. "Bakit nasa squatter's area tayo?"

"They are called informal settlers Xancho." Sanay na siyang pumasok sa mga lugar
na tulad nito, sa ilang taon na niyang pagtuturo ay wala ni isang beses na pumunta
siya sa isang delikadong lugar para lang sa trabaho niya.

"Gud apternun maam! Tagay po tayo." Bati ng mga nag-iinuman sa labas ng eskinita
na papasukan nila, bitbit ang isang supot na may lamang mga pagkain

ay tinanguan lang niya ang mga ito at nag-excuse. Tahimik na sumunod lang sa kanya
si Xancho, alam niyang ayaw nito sa lugar na iyon pero sumama pa rin ito sa kanya.

"Xan, I told you to wait in the car." Hinawakan niya ang palad nito mahigpit naman
nito iyong pinisil.

"Hindi kita iiwanan sa lugar na ito baka ano pa ang mangyari sa iyo."

"Sanay na ako Xancho, ilang beses na rin akong pumapasok sa mga ganitong lugar.
Minsan pa nga umuulan at bumabaha pa."

"Bakit?" tinunton niya ang naalalang daan niya, nakapunta na siya dito noon pero
ibang estudyante ang binisita niya. "Bakit ka nagpupunta dito?"

"Home visitation." Nagdugtong ang kilay nito sa sagot niya. "Part sa trabaho namin
ang home visitation sa mga students lalo na sa mga problematic child, hindi kasi
kami pwedeng bumagsak ng student ng walang dahilan dahil at the end of the day
lapses naming iyon, teacher factor sabi ng mga nakakataas sa amin. Part din ito ng
requirements namin na kailangang icompile at the end of the year para mapirmahan
ang clearance namin ay may sweldo kami pagsapit ng Mayo. Pero, nasanay na kami sa
ganito. Nasa public school kami nagtatrabaho at karamihan sa mga students namin ay
mga walang kaya sa buhay, ang iba nahihinto dahil sa walang pera, walang makain,
nahihiya dahil sa walang uniform at sira ang sapatos. Alam mo iyong feeling na
kapag umuulan masaya ka sa bahay mo pero iyong mga students mo nakasampa na sa
bubong dahil sa binabaha ang bahay nila at walang makain? O, kaya naman ay ilang
araw na silang absent dahil may sakit sila at pwede

silang mamatay dahil hindi sila kayang mapagamot ng mga magulang nila? Marami diyan
dito, ang mga batang nandito karamihan sa kanila ay naging students ko at nabisita
ko na rin sa bahay nila."

"The goods?" tukoy nito sa supot na hawak na nito.

"Tulong sa pamilya nila, kaunti lang iyan pero alam kong makakatulong iyan sa
kanila."

"Binibigyan kayo ng funds ng school?"

Umiling siya at pinilit na ngumiti dito. "Kapag
hindi lang para sa iyo at sa pamilya mo, isasali
tinuturuan mo. Sariling bulsa namin ang lahat ng
kami na rin ang naghahanap ng uniform at sapatos
magkaroon."
naging teacher ka iyong sahod mo,
mo rin sa kwenta ang bawat batang
gastos namin, minsan pa nga ay
para sa mga hindi talaga kayang

Nakita na niya ang maliit na bahay na yari sa kawayan na bahay ng student niya.
 "Ilang beses mo ng nabisita ang batang iyan?"

"Ngayon pa lang, hindi ko pwedeng pabayaan ang batang iyon sayang kasi siya.
Matalino at may potential na makapagtapos ng valedictorian. Pero na-map ko na ang
bahay nila, bago pa kasi magsimula ang klase at pagkatapos ibigay sa amin ang
impormasyon tungkol sa mga students namin nagcoconduct kami ng mapping, isa-isa
naming hinahanap ang mga bahay ng mga estudyante namin in case kailangan nga namin
silang puntahan in case of emergency." Paliwanag niya, kung anuman ang sasabihin
nito ay hindi na nito sinabi dahil hindi pa man siya nakakakatok ay nakita na niya
ang batang pinuntahan niya.

"Hala, ma'am Garcia ano po ang ginagawa niyo dito?"

ibinaba nito ang dalawang baldeng tubig na bitbit nito, gusto niyang maiyak sa
hitsura ng estudyante niya pero pinigilan niya ang kanyang sarili. Alam niyang
hindi niya dapat ipapakita ang awa dito, hindi dapat awa ang ibibigay niya sa mga
estudyante niya kundi pag-unawa. "Pasensya na po ma'am, absent ako ng tatlong araw
may sakit kasi si nanay at walang mag-aalalaga sa kanya. Pero nagpapasa naman po
ako ng assignments at nag-aaral po ako kapag gabi na dahil pinapahiram ako ng
kapitbahay kong classmate ko rin." Hingi nito ng paumanhin sa kanya.

"Ikaw lang ba ang kasama ng nanay mo dito Kendrick?"

"Opo, pasok po muna kayo." Binuksan nito ang bahay nito, maliit lang iyon sapat
lang sa dalawang tao. Wala ngang higaan, ang sahig ay yari din sa kawayan na may
nakaladlad na banig at nandoon ang nanay nitong may sakit na mukhang nagising nila.
"Nay, nandito po ang adviser ko."

"Huwag na po kayong tumayo hindi naman po ako magtatagal, gusto ko lang pong
alamin kung okay lang si Kendrick at ang kalagayan niyo."

"Maam pasensya na talaga at hindi nakakapasok ang anak ko, malapit na rin akong
gumaling."

"Hayaan niyo po nanay, okay lang po naiintindihan ko po. Kakausapin ko ang mga
teachers ni Kendrick tungkol sa kalagayan niya. Ang bait po ng anak niyo."

"Sobrang bait ma'am, dahil hindi ako makapagtrabaho kaya siya ang nagtatrabaho sa
amin. Naghahakot siya ng tubig sa mga kapitbahay namin para may makain at pambili
ng gamut, pati baon sa eskwela."

"Matalinong bata po ang anak niyo." Ngumiti

lang ang nanay ni Kendrick dito, habang kausap niya ang mag-ina ay tahimik lang si
Xancho sa tabi niya. Napag-alaman din niya na walang kuryente sa bahay ng mga ito
kaya nagtataka siya kung paano nag-aaral ang bata, sinabi lang nitong gumagamit
sila ng lampara at kandila o kaya naman ay nakikitambay sa mga kapitbahay. Bilib
din siya sa pagpupursige ng batang iyan kaya nga hindi siya nagdalawang isip na
puntahan ito at alamin ang kalagayan nito.

Nagpasalamat ang mga ito sa pagkain na dala niya kahit na kaunti lang iyon, bago
sila lumabas sa lugar na iyon ay kinausap muna niya si Kendrick ng pasekreto,
binigyan niya ng maliit na halaga ang bata pambili ng gamut ng nanay nito dahil
hindi niya alam na may sakit ito kaya hindi siya nakabili. Noong una ay hindi nito
tinanggal pero napilit rin niya at mangiyak-ngiyak na nagpasalamat ito sa kanya.
Mabuti nalang talaga ay nasanay na siyang itago ang nararamdaman niya kaya kahit
naiiyak na siya ay hindi siya umiyak sa harap nito.
 "Okay ka lang ba Xancho?" nag-aalang tanong niya dito hidni ito sumagot pero
inakbayan lang siya nito at hinalikan sa noo niya. Sunod nilang pinuntahan ay ang
estudyante niyang may sakit, nasa hospital ito, nadatnan nila ito sa ward. Dengue
ang sakit ng bata at inabutan din niya ng kaunting tulong ang mga magulang nito na
hikahos din sa buhay. Sinabi nalang niya na tulong iyon mula sa mga classmates nito
na nag-ambag-ambag para sa ikakabuti ng classmates nila.

And lastly, ang last visit niya ay ang estudyante niyang palaging late at
nagcucutting classes. Gusto niyang alamin kung

bakit nito ginagawa iyon, Iyong mga batang iyon ang dapat na mas binibigyan ng oras
dahil sigurado siyang may problema ang mga ito. Pagdating niya sa bahay ng
estudyante niya ay nagulat ito ng Makita siya, gusto niyang kausapin ang mga
magulang nito pero wala ang mga ito doon. Ang tinanong na lang niya ay ang lolo
nito, sabi ng lolo ng bata ay ilang araw ng hindi umuuwi ang mga magulang ng bata.

Nalaman din niya na walang proper guidance ang bata mula sa mga ito, walang
patnubay na dapat ay ibinibigay ng mga magulang nito sa anak nila kaya nauuwi sa
pagcucutting classes at absent kasama ang mga barkada nito. Kinausap niya ng
masinsinan ang bata, alam kasi niyang mabait ito sa kabila ng maraming records sa
guidance office at ilang beses ng napunta sa principal's office. Kailangan lang
nito oras at pag-iintindi at pag-unawa.

Pagkatapos ng tatlong home visits niya ay nakaramdam siya ng pagod kaya hindi
kataka-takang hindi na siya makaupo ng tuwid pagbalik nila sa kotse ni Xancho.

"Pasensya ka na Xancho nadrag pa kita sa trabaho ko."

"Trabaho pa rin ba iyon Monica? Kasali pa rin ba iyon sa trabaho mo?"

Tiningnan niya ito at ngumiti siya dito kahit na nakatingin ito ng tuwid sa
kalsada. "Sasabihin kong parte iyon ng trabaho ko dahil nahihiya akong aminin na
gusto ko ang ginagawa ko. Nakakapagod pero worth it naman."

"Hindi ka nga sigurado kung ano ang kahihinatnan ng mga ginagawa mo para sa
kanila."

Alam niyang mahirap intindihin ang trabaho nila, they woke at five for their
seven-thirty

work, they spent six hours teaching and the remaining hours doing some paper works,
lesson plans, visual aids, writing forms and more. Pag-uwi pa nila sa bahay ay may
dala pa silang gawain dahil kailangan nilang gawin at tapusin iyon or else
matatambak lang iyon. Pagdating sa classrooms nila, sariling bulsa pa rin nila
kinukuha ang mga materials para sa room decorations. Kailangan ba iyon? Yes,
kailangan iyon dahil chinecheck iyon ng mga heads for classroom observations at may
grado din sila. Kapag sabado, may bitbit pa rin sila pero namamanage na naman nila
ang time nila kaya hindi masyadong over loaded unless gagawa na sila ng grades,
ilalagay sa card and sa school permanent record forms.

At alam din niya na mahirap intindihin ang affection na meron sila sa mga students
nila, hindi naman kasi maiiwasan ang mga bagay na iyon. Kasama nila ang mga batang
iyon sa loob ng classroom sa loob ng sampung buwan kaya hindi maiiwasan na ma-
attach ka sa knaila. Their problems became yours instantly.

Worth it ba ang lahat ng pagod at sakrispisyo nila? Siguro hindi sa mata ng iba na
nilolook down ang kanilang propesyon pero sa kanila malaking 'Oo'. Hindi man
literal na masuklian ng mga batang iyon ang lahat ng effort nila pero iyong Makita
mong nag-sasucceed sila sapat na iyong kabayaran sa lahat ng efforts na ibinigay
nila. Iyong makarinig ng simpleng thank you, sobra-sobra na iyon sa kanila. Hindi
naman nila hinahangad na mabigyan sila ng kung ano, basta ang mahalaga okay ang
buhay ng mga batang iyon... sapat na, dahil ang success nila, success din niya.

"Walang

estudyanteng hindi worth it, Xancho. Kahit gaano pa sila kasalbahi lahat sila worth
it sa effort na ibinibigay namin, hindi man nila iyon marerealized ngayon pero
darating din ang oras na mapapagtanto nila ang lahat."

"Hindi ka ba napapagod?"

"Sino bang hindi? Nakakapagod ang ginagawa namin, kung pwedeng sumuko na matagal
na kaming sumuko pero hindi namin ginawa, hindi dahil may binabayaran kaming
loans." She chuckled remembering her colleague's private joke. "Mahal namin ang
trabaho namin, dito kami naka-destiny, kailan mo malalaman iyon? Kung pagod na
pagod ka na, umiiyak ka na pero hindi ka pa rin sumusuko at hindi mo pa rin sila
sinusukuan. Diyan mo malalaman kung gaano namin kamahal ang trabaho namin, aminin
man namin o hindi." She stated.

"You can quit, we can build a school for you. Iyong ikaw ang head, iyong ikaw ang
may dala ng rules-."

"I can't and I won't, they need me, hindi man ako ganoon kaimportante sa mundong
ito pero kailangan ako ng mga estudyante ko and I also need them."

"You can have them sa school na ipapatayo natin. Hindi ka na mapapagod at hindi ka
na pupunta sa mga lugar na iyon."

"Ano ang magiging purpose ng propesyon ko? The feeling would be different."
Malungkot na sagot niya dito. "I love my work don't get it away from me." Mahinang
bulong niya dito na naging dahilan kung bakit nito inihinto ang sasakyan sa isang
tabi at mahigpit siya nitong niyakap at hinalikan sa noo niya.

"How can you make me fall in love with you over and over Monica? This is

unacceptable." Natawa siya sa sinabi nito and yes she knew it, he loves her if that
beatings on his chest were his proof she believes him. "They won't know how soft
hearted my ice princess is." Dinampian nito ang tungki ng ilong niya. "Someday
Monica, those kids, they'll be back to you and they express their gratitude to
you."

Bigla siyang napahikbi habang yakap ito, kanina pa niya pinipigilan ang iyak niya
pero yakap lang nito ay nagagawa nitong palabasin ang lahat ng nakatagong emosyon
sa loob ng puso niya? Hinimas lang nito ang kanyang likod at bumubulong ng mga
comforting words and that includes his I love you's and all. He let her cry for a
moment, weeping because of her students' pain and all. How can she not feel them
when she was at their shoes years back then? That time when Hexel hasn't found her,
when that piece of paper hasn't landed on her face, she was one like them,
struggling and almost lost her chance.

She is returning the favor, she is trying to give everything she have to those who
deserves to have not because of her profession, but because she is damn Monica
Garcia, once lost now found.
 NAGTATAKA siya kung bakit tila hindi nagpapansinan si Aycie at si Norman,
napapansin din niya na sobrang tahimik ni Norman kaya agad niyang nilapitan ito at
kinausap ng palihim.

"Norman may problema ba kayo ni Aycie?"

"Hala? Huwag ako ate wala din sa akin ang problema tanungin niyo iyan." Nguso nito
sa babaeng kapatid na nasa sala. May iba din siyang napapansin sa kapatid

niya na hindi niya maintindihan kung ano iyon, she can't point it out. Nilapitan
niya si Aycie upang kausapin ito.

"Aycie ano ang pinag-awayan niyo ng kuya Norman mo?"

"Hindi ko naman kuya iyan, hindi naman kami tunay na magkapatid." Inis na sagot
nito na ikinagulat niya. She wasn't expecting that answer from Aycie. "At anong
karapatang niyang makialam sa buhay ko?"

"Dahil aminin mo man o hindi magkapatid pa rin tayo, hindi man tayo magkadugo pero
magkapatid tayo." Singit ni Norman mula sa kusina, naging lalaki na ang boses nito
dala siguro ng galit.

"Iyon nga eh hindi tayo magkadugo kaya hindi kita kapatid at ayokong maging
kapatid ka, wala akong kapatid na pakialamero." Nawalan siya ng boses habang
nakikinig sa dalawa, ngayon lang niya nakita ang dalawa ng ganoon.

"Ibig sabihin hindi mo rin tinuturing na kapatid si ate Nica, si Yoona at si Emman
na kapatid? Sa lahat ng ginawa ni ate sa iyo ito pa ang igaganti mo?"

"Norman tama na iyan," banta niya dito.

"Hindi ate namimihasa na iyan akala mo kung sinong mabait pero sa likod mo
niloloko ka niyan."

"Hindi ko niloloko si ate."

"Anong hindi? Sinabi ni ate na bawal kang magboyfriend pero sino ang kausap mo sa
national book store? Iyong lalaking iyon-."

"Teyka-." Hindi na siya makasingit dahil sa galit ng dalawa, kung hindi lang niya
alam na bakla si Norman at lumaki ang dalawang magkapatid ang turingan ay iba na
ang iisipin niya.

"Hindi ko boyfriend si Chad, kapatid

ko siya!" kulang nalang ay mabali ang leeg niya sa sinabi ni AYcie. "Kuya ko siya,
kapatid ko siya sa dugo." Napaupo si Aycie habang napapatingin sa mga daliri nito
sa paa. "Ki-kilala ko na ang tunay na mga magulang ko, ipinakilala sila sa akin ni
kuya."

"At paano ka nakakasiguradong kapatid at pamilya mo nga sila?" malamig na tanong

niya, she protected Yoona and Emman from their real parents pero hindi niya alam...
si Aycie...

"May DNA test sila ate, ipinakita nila sa akin ang DNA test at si mama." Humikbi
si Aycie. "Kamukha ko siya."

"Hindi ka pa rin sigurado, paano kung gawa-gawa lang nila iyon? Iniwan ka nila sa
kung saan paano mo masisiguradong anak ka nga nila?" gusto na niyang maghisterya
pero hindi niya ginawa dahil nakalimutan niya kung paano gawin iyon, she felt
betrayed. Hindi nga niya alam kung paano pa siya nanatiling kalmado ngayon habang
kausap ang kapatid niya. "How can you be so sure?"

Tinitigan niya ito at bakas sa mukha nito ang kasagutan sa mga tanong niya, alam
nito na sigurado ito na anak nga ito ng mga taong iyon.

"Si-sigurado ako ate." Mahinang sagot nito, naikuyom niya ang kanyang kamao habang
tinititigan ang mga kapatid niya. Humugot siya ng malalim na hininga at saka dahan-
dahan iyong pinakawalan. Hinarap niya si Norman.

"Norman, bantayan mo muna ang mga kapatid mo." Kalmadong utos niya dito, she
grabbed her phone and went outside. Mahihina lang ang mga lakad niya sa una pero
dahan-dahang bumilis iyon hanggang sa naging takbo na iyon. Walang tamang direksyon
ang isip

niya ng mga oras na iyon. Huminto siya sa isang tabi at tinawagan ang taong alam
niyang pwedeng makatulong sa kanya.

"Hello, princess?"

"Xancho, please..."

"Hey, anong nangyari?" nag-aalalang tanong nito sa kanya.

"Please help me." Usal niya at dahan-dahang umagos ang mga luha sa kanyang mata.

"Anong nangyari? Nasaan ka ngayon?"

Dahan-dahang bumalik sa tamang takbo ang utak niya ng marinig ang boses nito.
"Hindi ko alam basta tumakbo nalang ako, tulungan mo ako Xancho. Ikaw lang ang
pwedeng makatulong sa akin ngayon." Pakiusap niya dito.

"Hush princess, diyan ka lang okay? Pupuntahan kita."

"But I don't know where am I."

"I'll find you I know I can find you." And he dropped the call, naupo siya sa tabi
ng kalsada at napaisip kung ano ang tama niyang gawin. She can't let them take her
siblings from her, wala silang karapatan.
 "GINAWA mo talaga?" mukhang nagulat si Hexel sa sinabi niya dito. "I told you
before hindi ko na ipupursue ang pagkuha kay Monica ever since you told me you love
her. Sinabi ko na rin sa iyo na huwag mo ng hanapin ang tunay na mga magulang nina
Yoona at Emman pero ginawa mo pa rin and this time, ang mga magulang naman ni Aycie
ang nahanap mo."

Alam niyang sinabi na nito na itigil na ang naunang plano but he didn't, may
dahilan siya. "Mahal ni Monica ang mga kapatid niya pero naisip kong kung may
pamilya ang mga batang iyon at hindi

naman sinadya ng tunay na pamilya ng mga ito na mawala ang mga batang iyon mas
dapat sigurong mapunta nalang sa kanila ang mga bata. Nakita ko kung paano
nahihirapan si Monica sa pag-aalaga sa kanila kahit hindi na nito sabihin, halos
lahat nalang ng desisyon nito ay sa mga kapatid muna nito isinasaalang-alang. This
isn't for me this is for Monica."

Wala siyang sagot na narinig mula sa babaeng kausap. "Paano kapag nalaman ni
Monica na ikaw ang tumulong sa kanila? What are you going to do then?"

"She won't know, hindi niya malalaman. Binayaran ko ng Malaki ang mga magulang ng
mga batang iyon na manahimik tungkol sa koneksyon ko. They won't say a thing kilala
nila kung sino ang babanggain nila."

Mapaklang tawa ang narinig niya mula sa kausap niya. "Akala ko ako ang devil in
disguise dito, I didn't know kasapi ka pala sa samahan."

"Mahal ko ang pinsan mo."

"Pero dahil sa pagmamahal mo pwede mo rin siyang masaktan."

"Hindi ko siya sasaktan, hindi niya malalaman. Hindi naman isang kuha agad ang
tatlong kapatid niya, sa ngayon si AYcie muna. Matanda at may isip na si Aycie alam
nito kung ano ang dapat gawin, masasaktan si Monica pero sigurado akong matatanggap
din niya iyon." Katwiran niya.

"Be careful Mr. Sebastian, kahit kapatid ka ni Xyler kapag sobrang nasaktan ang
pinsan ko hindi kita papatawarin. Itinigil ko ang plano dahil alam kong masasaktan
siya kapag nalaman niyang ako ang may plano if ever malaman niyang ikaw hindi ko
alam kung ano ang pwede niyang gawin, remember me and her

shares the same blood."

"Kapag nalaman niya siigurado akong mahal na mahal na niya ako, magagalit man siya
pero mapaptawad din niya ako kaagad Hexel."

"Siguraduhin mo lang."

Napabuntong-hininga siya at kinuha ang papel na hawak niya. "May balita ako."

"Ito ba ang tungkol sa tunay na plano?"

"Yes, mula sa mga insiders ko nalipat na ang halos kalahating shares mula sa LiVi
Corporation papunta sa LogiQuin Holdings."

"Very good." Halata ang galak sa boses ng kausap niya. "Kapag nasa akin na ang
kalahati ng shares pwede na akong bumalik diyan."
 "Is this really what you want?"

"This is what I want? Are you kidding me Xancho? This is what I need, I need my
shares back and I need my companies back, gusto kong malaman kung ano ang nangyari
sa Winhlan."

Tiningnan niya ang isa pang papeles na nasa kamay niya, wala siyang balak sabihin
iyon kay Hexel. "Not yet, I'll call you some other time maybe."

"I'll wait for that, is there anything else?"

"Yeah, may nalaman ako."

"Ano iyon?"

"Don't you know your husband has a child?"

Pagak na tumawa si Hexel sa kabilang linya. "I know, anak niya sa babae niya. At
halos magkapareha pa ang pangalan namin ng bata," galit na ang namayani sa boses
nito. "But I don't really give a damn care right now. Sa pagbabalik ko dalawang
bagay lang ang gusto kong makuha, iyon ay ang mga ninakaw niya at ang kalayaan ko.
Good bye Xancho,

the next time we talk I hope there will be an improvement regarding about the
ownership of Winhlan University."

Before he can reply ay nawala na ito sa linya, he looks at the phone on the table
nakaloudspeaker ang tawag pagkatapos ay sa taong kasama niya sa opisinang iyon.

"You heard her voice." Ani niya sa kaharap niya na kanina pa tahimik. "How's
that?"

"I missed her Xancho, I do missed her a lot."

"At matagal na niyang alam ang tungkol kay Keia," agad niyang napansin ang lungkot
sa mga mata nito at ngumiti sa kanya. "Hindi niya alam na anak niya ang bata."

"And I don't want her to know yet," kinuha nito ang papeles na hawak lang nito.
"Here, I transferred the remaining shares to make her shares same with mine." Alam
niyang kabaliwan na ang ginawa nito pero hindi niya masisisi si Clive dahil kung
siya ang nasa lugar nito ay gagawin din niya ang lahat para lang sa babaeng mahal
nila. Binasa niya uli ang pangalan na nakalagay sa papeles na nagpapatunay ng
ownership ng Winhlan University.

"Hollier Kaia Brandt-Libiran." Basa niya ng malakas. "You used her real name?
Bakit hindi Hexel?"

"Hexel is the woman I hurt so badly that's why I don't want to remember her, Kaia
is the name of my wife I want to have so much."

"Pareho lang sila kahit anong gawin mo pareho mo silang nasaktan."

"Si Hexel ang babaeng kinamumuhian ko dahil bigla nalang siyang pumasok sa buhay ko
at ninakaw ang kalayaan ko, winasak niya ang buhay na gusto ko para sa sarili ko. I
hate her.

But it changed, my hatred faded and it turned to something else. It turned to love
I didn't know I am capable of feeling, hate can turn to love and that's when I
tried to forget Hexel's manipulative nature and love my wife as Kaia, the real her,
her real heart, and the woman I betrayed and pained."

"Sa pagbabalik niya mukhang ang naunang pagkatao nalang niya ang kailangan mong
harapin," umiling ito sa sinabi niya at napabuntong-hininga.

"Kapag nakikita ko si Hexel naaalala ko ang mga ginawa ko sa kanya, ang lahat-
lahat ng pananakit at pagwawalanghiya ko sa pagkatao niya. Siya ang multo ng
kahapon ko na dapat kong balikan. Nakakatakot siyang harapin, hindi ko alam kung
papaano ko sisimulan iyon. Pero kailangan ko na siyang harapin, kailangan kong
itama ang lahat ng pagkakamali ko sa kanya, kailangan kong tanggalin ang lahat ng
sakit na ipinaramdam ko kay Hexel. Kapag nagawa ko iyon, baka muli niyang ibalik si
Kaia sa amin ng anak niya."

"Paano iyon? Mahal mo si Kaia pero hindi mo mahal si Hexel eh iisang tao lang
naman sila."

"I love them both, it's just that Kaia is much safer than Hexel. Bago ko sobrang
minahal si Kaia minahal ko muna si Hexel, alam kong magulo ganoon naman yata kapag
nagmamahal ka lahat magulo. Planado na ang lahat Xancho, pagbalik niya magugulo
lahat ang plano niya. Gagawin ko ang lahat hindi lang siya umalis uli sa buhay
namin ng kanyang anak. We will be family again." Pinal na sabi nito sa kanya.

May sasabihin sana siya dito ng biglang magring ang cellphone niya, pagtingin niya
ang mukha ni Monica ang nagflash sa screen

kaya agad niya iyong sinagot.

"Hello, Princess?"

"Xancho, please..." bigla siyang napatayo ng marinig niya ang boses nito, her voice
was breaking and shaking mukhang ilang sandali nalang ay maiiyak na ito.

"Hey, anong nangyari?" nag-aalala siya para dito, may masaba bang nangyari? Ano
ang nangyari dito?

"Please help me."

"Anong nangyari? Nasaan ka ngayon?"

"Hindi ko alam basta tumakbo nalang ako, tulungan mo ako Xancho. Ikaw lang ang
pwedeng makatulong sa akin ngayon." Pakiusap niya dito.

"Hush princess, diyan ka lang okay? Pupuntahan kita."

"But I don't know where am I."

"I'll find you I know I can find you." He dropped the call and opened his phone's
GPS, Hexel shared him Monica's tracking system. Gamit nito ang cellphone nito kaya
agad niyang mahahanap kung nasaan man ito ngayon.

Whatever happens to her it must be really bad hindi iiyak ng ganoon si Monica kung
walang nangyaring hindi masama. Sana okay lang ito, sana...

<3 <3 <3

a/n: Happy reading babies!

I would like to thank you guys especially those who voted for ZBS#8 sa 2016
WattysChoice, thank you for bombarding the twitter world with your support last
friday and yesterday morning as well. Hahahahhaha, hindi ko alam na nag-eexist pala
iyon and ganoon pala ang mechanism niya. Okay lang iyon, next year nalang uli. Sa
mga nakafollow sa twitter ko kung may makita kayong momo doon secret lang iyon ha,
huwag ikalat may scandals.

Sa mga admin ng iamyourlovelywriter babies and iamyourlovelywriter wattpad sa

facebook account, thank you very much. Hindi man tayo manalo at least we tried,
thank you very much sa efforts. At sa mga nakisupport. Love you much!

STATUS UPDATE: Is hungry, I wanna eat Lechon, waiting for my mama from carcar may
lechon daw siyang dalawa.

PPS: Dahan-dahan ng nalulusaw ang mga bulate ko sa tiyan #BitokNoMore

=================

Chapter Twenty

Chapter Twenty

"Anong nangyari?" agad siyang nagtaas ng mukha mula sa pagkakasubsob niya sa

kanyang binti ng marinig niya ang boses ni Xancho. True to his words natagpuan nga
siya nito sa tabi ng kalsada, nakapark sa tabi nito ang sasakyan nito na hindi niya
namalayan na dumating. "Princess why are you crying?" nag-aalalang tanong nito sa
kanya.

Kinagat niya ang labi niya upang pigilan ang kanyang paghikbi at saka tumayo at
mabilis na yumakap dito. He welcomed her with open arms and hugged her tight in
return.

"Xancho tulungan mo ako." Bulong niya dito.

"Tell me what happened?"

"Si Aycie, natagpuan na siya ng kanyang tunay na pamilya." Nanigas ang katawan
nito sa narinig mula sa kanya. "Kilala niya ang mga taong iyon ayokong ibigay si
Aycie sa kanila, kapatid ko siya, kapatid ko... akin lang siya hindi ba? Amin lang
siya nakikiusap ako Xan, tulungan mo ako. Handa akong ibigay ang lahat ng gustuhin
mo basta sa amin lang si Aycie."

Hinaplos-haplos nito ang likod niya. "Tahan na princess, huwag tayo mag-usap dito.
Dadalhin muna kita sa bahay." Tumango nalang siya lalo pa at napapansin niyang may
mangilan-ngilan na ring mga sasakyan na dumadaan doon na nakakakita sa kanila.
Sumakay siya sa kotse nito pero hindi sa passenger's seat. Sinabi niyang gusto
niyang magpahinga kaya nahiga siya sa back seat. Tahimik lang silang dalawa sa
biyahe, akala siguro nito ay natutulog siya pero hindi siya makatulog kaya umayos
siya ng upo at kahit na may

nakapagitan na upuan sa kanila ay nagawa pa rin niya itong yakapin mula sa likuran.

"Baka mabangga tayo Monica." Natatawang ani nito sa kanya pero hindi siya nakinig,
isinubsob lang niya ang mukha niya sa balikat nito. Noon sabi niya sa kanyang
sarili ayaw niyang magkaboyfriend at magkaasawa dahil hindi naman niya kailangan.
Akala kasi niya ay sobrang tapang at lakas na niya, may mga kaibigan siya at may
mga kapatid, they are what she called family sapat na sa kanya iyon.

Pero hindi niya inaasahan na sa haba-haba ng pagtatapang-tapangan niya ay darating

din pala siya sa puntong manghihina siya at hindi na niya kayang mag-isip ng mag-
isa lang. And here he is, isang tawag lang niya ay agad na nasa tabi niya at
nahanap siya kahit na hindi na niya sabihin kung saan siya. May yumayakap sa kanya
at nagsasabing hindi siya nag-iisa. Iba ang pakiramdam, iba kapag mga friends niya
ang nag-assure sa kanya na okay lang ang lahat, iba din kapag ito. Sa dami-dami ng
kaibigan niya si Xancho palang ang nagparamdam sa kanya na ligtas and secure siya.

"I love you Xancho." Nahihiyang bulong niya dito. "Thank you for being here with
me when I need someone the most." Natahimik lang ito pero dahil nakasubsob ang
mukha niya sa katawan nito kaya narinig niya ang malakas na tibok ng puso nito.
"Huwag mo akong saktan ha," hindi niya alam kung saan iyon nanggaling simula ng
nakilala niya ito ay unti-unting lumalabas ang mga takot at kahinaan niya na akala
niya ay naibaon na niya sa lupa, she wasn't expecting to be too vulnerable when he
is around. "Masyado na kasing masakit

iyong ideyang mawawalan ako ng kapatid, sobrang sakit. Huwag mo akong sasaktan
Xancho, sa iyo ko lang ipinagkatiwala ang puso ko. I laid my heart right in front
of you, ibinaba ko ang barrier at tinunaw ko ang yelo na nakabalot sa puso ko para
papasukin ka. I trust you with all my heart."

Hinawakan ni Xancho ang isang palad niya at hinalikan iyon ng mariin, "I won't
hurt you Monica, I love you so much to hurt you."

Nakampante siya sa sinabi nito at nakahinga ng maluwang. "Tulungan mo akong huwag

mapunta si Aycie sa kanila, kapatid ko siya Xan. Gagawin ko ang lahat huwag lang
siyang mawala sa buhay ko.'

"I will." Mahinang sagot nito pero sapat na para marinig niya ng maayos ang sagot
nito. Alam niyang mahirap na laban ang gagawin nila para hindi makuha si Aycie pero
naniniwala siyang kapag kasama niya si Xancho ay walang mangyayaring masama.

Dinala siya nito sa bahay nito, hindi iyong malaking bahay nito kundi iyong bahay
na binili nito na katabi ng dati nilang bahay. Nabili na ang bahay niya kaya wala
na siyang babalikan doon kaya nga laking pagtataka niya ng pagdating nila doon ay
may mga kahoy at sementong nakakalat sa pagitan ng bahay nilang dalawa.

"Anong nangyayari dito?" takang tanong niya dito. "Bakit?"

"I bought the house."

"What? Pero-why?" hindi niya maintindihang tanong.

"Gusto kong idugtong ang bahay mo sa bahay ko para mas lalong lumaki, balak kong
magpatayo ng mas malaking bahay pa dito para sa ating dalawa-at sa mga kapatid mo
at sa magiging
mga anak natin. I can't leave the place because this is where you started to love
me and we shared a lot of memories here together." Bahagya siyang namula sa sinabi
nito lalo na sa huling mga salitang ginamit nito. Marahan nitong hinawakan ang
pisngi niya at itinaas iyon para magtama ang kanilang paningin. "Don't worry I
shall reserved myself unti the day we agreed on our wedding date. I promise to
celibate and won't do anything naughty no matter how seductive you are. I want our
first night as husband and wife to be memorable, I'll wait."

She was touched by his words, hindi niya inaasahan na magagawa nito iyon. Kilala
niya si Xancho malandi at malibog ang lalaking ito, pero tingnan nalang niya kung
hanggang saan ito magtitiis. Total, sigurado narin siya sa kanyang sarili na iisang
tao lang ang handa niyang pagbigyan ng puso, katawan at kaluluwa niya, ito lang. He
owns her completely.

Pumasok sila sa bahay nito, halos walang nagbago katulad pa rin ng dati. Simula
kasi ng lumipat siya ay hindi na siya nakapasok dito.

"Tell me princess, anong nangyari?" tanong nito pagkaupo nila. Sinabi niya ang
lahat-lahat dito, she didn't spare a word, she trust him so much to hide anything.
At nakikinig lang ito sa kanya ng buong oras na nagkukwento siya, pinupunasan ang
luha niya at inaalo siya kapag umiiyak siya.

"I don't want to lose her." Those were her final words.

"I don't want to say this princess pero hindi ba dapat lang na makilala ni Aycie
ang mga magulang niya at makasama sila? Karapatan ng bata na makasama

ang tunay niyang pamilya."

Medyo hindi niya nagustuhan ang sinabi nito. "I am selfish Xancho, what's mine is
mine. At sa amin lang si AYcie hindi ko kayang mawalay siya sa amin. Kahit na ano
gagawin ko kahit na baliin ko ang batas hindi lang siya makuha sa akin." Mariin ang
mga salitang binitiwan niya dito telling him that she will never give Aycie to
anyone.

"This will be really hard Monica." Seryosong ani nito. "Mas mahirap lalo pa at may
DNA test samples sila na ipapakita sa korte kung sakaling maghabol sila sa bata."

"I know, alam kong wala akong laban. Pero gagawin ko pa rin ang lahat." Ayaw
niyang sumuko. "Tutulungan mo naman ako hindi ba? Steal the result, alter it,
destroy all the proofs basta sa akin pumabor ang lahat."

Napabuntong-hininga ito sa sinabi niya. "I can see that you really love her,
them..." natigilan siya ng may mabasang lungkot sa mga mata nito. "I envy them."

"Ano ba ang pinagsasabi mo?"

"Naiinggit ako sa mga kapatid mo dahil handa mong gawin ang lahat para sa kanila,
handa mong baliin ang batas dahil mahal mo sila. Gagawin mo rin ba sa akin iyan?"

"Xancho this is not the right time to talk about us."

"I know," malungkot na sagot nito.

"Ano pa ba ang gusto mong marinig sa akin? Sinabi ko ng mahal kita, ibinigay ko na
ang sarili ko sa iyo, kilala ka ng mga kapatid ko at kahit na ng pamilya ko sa
probinsya. Ano pang kailangan kong gawin para malaman mo na mahal kita?" mas lalo
siyang na depressed dahil sa sinabi
nito. Alam naman niya na effort na effort si Xancho sa kanya, halos lahat na yata
ng pwedeng gawin ay ginawa na nito.

"Pero hindi mo pa ako ipinapakilala sa mga kaibigan mo. Ang tagal na natin pero
hindi pa rin nila ako kilala, hindi mo pa ako hinaharap sa kanila. My friends know
you, my family know you too." May himig pagtatampo sa boses nito. "More than anyone
else I know how much you treasured your friends, I want to thank them for helping
you before you met me but I can't. I am waiting for you to introduce me to them, am
I still going to wait?"

Natigilan siya sa sinabi nito sa kanya, all these time akala niya ay okay lang
dito ang lahat na kahit na hindi na niya ito ipakilala sa mga kaibigan niya ay okay
lang. At saka natatakot din siyang ipakilala ito sa mga sisters niya, baka kasi
pahirapan ng mga ito si Xancho at kung anu-ano ang iutos.

"Xancho, listen to me."

"No, okay lang ako Monica. Sorry, I didn't mean to-."

"Makinig ka sabi." Hinawakan niya ang magkabilang pisngi nito. "Most of my friends
were married now or engaged to be married, at lahat ng mga lalaking iyon hindi
naging maganda ang unang meeting nila with my friends. Lahat sila ay hindi
ipinakilala sa amin ng personal, si Heinz, we knew him because he is C's older
brother. Nakakaharap namin siya kapag nagpupunta kami sa Little Devil's para
magmeeting o kaya naman ay tumambay, but Zyrene didn't introduce him to us as her
boyfriend personally. Nakilala nalang namin siya ng makiusap siya sa amin na bigyan
siya ng chance kay Zy,

I know you knew the story because you told Heinz about that story and he is your
friend."

"Colton approached us and told us he wanted to marry Karylle. Si Tryker ilang

buwan na naghirap bago kami makausap at humingi ng tulong para mahanap si Chloe.
Warren married Diana first before meeting us. Halos patayin na rin ng grupo si
Caleb kung hindi lang namin inaalala na buntis si Chloe noong mga panahon na
sobrang nasaktan si Crischelle dahil sa kanya. Ashton was the same, pati na rin si
Hendrix. Lahat sila hindi sa tradisyonal na paraan nakilala ang buong grupo. We
believe in 'the one', kung may haharap sa amin iyon na ang lalaking gusto namin na
makasama. Zyrene set the standard you know, dahil sa nasaksihan namin na paghihirap
ni Heinz naisip nalang namin na ayaw namin na maranasan ng mga lalaking mamahalin
namin ang bagay na iyon so as much as possible ayaw namin na humarap sa kanila. The
girls' ways of thinking were sometimes off the board, mahirap sakyan. We only want
the best for each other and if it means that someone whom we called the one is the
best he needs to prove it. At ikaw, you already proved to me that you are worth it
and worth to be trusted. Hindi kita ipinakilala sa kanila dahil ikinakahiya kita o
ano man. Hindi muna kita ipinakilala sa kanila dahil ayokong pahirapan ka nila."

Mataman itong nakinig sa sinabi niya and she heard him huffing. "I want to be your
'the one'.'

"You are."

"I want to prove to them that I am the right person for you, gusto kong sabihin sa
kanila na nanakawin na kita sa kanila pero handa naman

akong magpahiram kapag kailangan ka nila. I want to assure them na hindi ako
kaaway."
 "They will understand that."

Wala na itong imik habang nakatingin lang sa kanya, bumuntong-hininga uli ito.
"Let's talk about Aycie." He again changed the topic.

"WOW, anong meron ngayon at kompleto tayo?" biro ni Karylle habang hinihimas ang
malaking tiyan nito. Kompleto ang lahat pati si Hexel ay nandoon na rin sa
projected screen ng macbook ni Crischelle.

"Anong meeting itey?" biro naman ni Zy, everyone is too busy talking about babies
and diapers awhile ago. Iyong iba ang nagpapalakihan pa ng tiyan samantalang dati
kapag binibiro nila ang isa't isa na lumobo ang tiyan ay kuntodo tanggi pa na
tumaba pero ngayon iba na. She can see those changes, indeed change is
unavoidable... change is coming.

"Girls." Tumikhim siya, hindi siya sigurado sa gagawin niya pero kailangan niyang
gawin ito. She wants to secure Xancho's feelings, sa lahat ng ginawa nito para
mapasaya siya kailangan din niyang tumbasan ito. "May sasabihin ako." Natahimik ang
lahat at napabaling sa kanya. Madalas kapag may meeting hindi talaga siya ang
nangunguna, she refused to talk when her friends have mouthful of words to express.
Hindi siya nakikisabay sa mga ito naghihintay lang siya kung kailan siya
magsasalita pero ngayon siya ang bumasag sa katahimikan.

"Mukhang seryoso na si Monica," bulong ni Crischelle sa katabing si Diana.

"Uhm, I don't know where to start." Humugot siya ng malalim

na hininga at naghanap ng tamang salitang gagamitin para ipaalam sa mga ito ang
gusto niyang sabihin. "I know this scenario is different but I want it to be this
way,"

"Ang daming kalye naman niyan Monica, isang matuwid na daan nalang please para mas
mabilis tayong umabot sa patutunguhan." Biro ni Karylle na ikinatawa naman ng iba
pa niyang mga kaibigan. Napatingin siya sa labas ng conference hall nila, agad
niyang nakita si Xancho na kanina pa siya hinihintay sa labas. Nauna siya actually
upang ihanda ang sarili, sumunod ito sa kanya. Ang akala nito ay susunduin lang
siya nito pero may iba siyang balak.

"I am in love." Tumaas ang mga kilay ng mga kaibigan niya at bahagyang nanahimik,
kasabay ng malakas na tawa ng mga ito. Ang hindi lang natawa ay si Chloe,
Georgette, Monique at si Hexel. Kinagat niya ang labi niya.

"Really? Akala ko baa yaw mong mainlove? Joke ba ito?"

"May camera yata dito tapos iyong hindi tumawa sa joke ay may penalty."

"Weh? Sino naman iyan?"

"Saan ka natutong magjoke NIca? Hindi ka naman kalbo."

"I am not joking." Medyo iritadong wika niya. "Hindi ko alam kung maniniwala kayo
o hindi pero totoo ang sinabi ko. Hindi ko rin alam kung paano iyon nangyari basta
dumating nalang siya sa buhay ko, wala akong balak papasukin siya sa buhay ko pero
basta-basta nalang siyang pumasok-."

"Akyat bahay ba iyan-."

"Diana." Hexel warned looking so serious so she continued.

"Matagal na kami-well,

hindi pa kami official dati pero nagbago na iyon, seryoso ako sa kanya. Tanggap
niya ako at ang mga kapatid ko, tinutulungan niya ako kay Aycie ngayon. He loves me
too at ilang beses na niyang ipinakita sa akin na mahal niya ako kahit na
itinutulak ko siyang palayo sa akin."

Nanginginig ang mga tuhod niya kahit na nakaupo siya, gusto niyang lumabas at
yakapin si Xancho.

"Don't tell me iyong madalas namin na nakikitang kasama mo ang sinasabi mong mahal
mo?" si Gette iyon. "Ang kapatid ba ni Xyler Faith ang tinutukoy mo?"

Napalunok siya at mahinang tumango. "Si Xancho!" sigaw ni Chloe. "Si Xancho ang
boyfriend mo?"

Muli siyang tumango. "SIya nga."

Sabay silang napapitlag ng may marinig na katok sa labas, sabay din silang
napatingin pero siya ang pinakakinabahan lalo pa at kilala niya ang nasa labas.
Xancho was knocking the glass door and he looks impatient and... worried.

"Papasukin mo siya." Utos ni Hexel sa kanya na agad niyang sinunod.

"Hi." Mahinang bati ni Xancho at kinintilan siya ng halik sa labi sa harap ng mga
kaibigan niyang sobrang tahimik ng mga oras na iyon.

"Monica, pwede ba naming makausap si Xancho ng kami-kami lang. Group protocol." Si

Hexel iyon, napalunok siya at tumango. Hinawakan ni Xancho ang kanyang palad at
pinisil iyon telling her that everything would be okay.

Pero siya hindi siya okay, paano kung may hihilingin na naman si Hexel kay Xancho?
Paano kung hindi iyon kayang ibigay ni Xancho at sumuko nalang?

Paano kung layuan na siya nito?

"I'll be okay princess." Bulong ni Xancho sa kanya ng maitulak na siya nito

palabas. Nakatingin pa rin sa kanila ang mga ito pero hindi na naririnig ang sinabi
ni Xancho dahil nakasarado na ang pintuan.

"Makinig ka Xancho, kung may ipapagawa sa iyo ang mga kaibigan ko sabihin mo sa
akin kung ano iyon. Ako ang gagawa ng mga iyon para sa iyo, understand?"

Tumawa lang ito. "Kung para sa akin iyon gagawin koi yon para malaman nilang
seryoso ako."

"Paano kung mahirapan ka?"

"Hindi mangyayari iyon."

"Paano nga kung mahirap? Susukuan mo nalang ba ako?"

 "Ngayon pa ba ako susuko na haharapin ko na sila? Don't be silly princess, hindi
ba sinabi ko naman sa iyo ibang magmahal ang isang Xancho Francis Sebastian dahil
mangingisda ako. Lahat ng paborito kong isda ay inilalagay ko sa aquarium and you,
you are my lost mermaid, I caught you, and I am going to place you inside my
aquarium. That aquarium is my world princess." He winked at her and get inside the
conference hall.

Dahil hindi niya kayang manood lang kaya nagpasya siyang lumabas muna at pumunta
sa lobby ng coffee shop, natetense siya.

THIS is what Heinz, Colton, Caleb and Ashton told him about. The fear, akala niya
ay biro lang ng mga lalaking iyon ang sinasabi nilang kakaibang takot. Nakaharap na
niya ng ilang beses ang mga asawa ng kaibigan niya, kahit na si Hexel ay ganoon
rin. Iyong iba ay kilala na niya pero

hindi naman sila nag-uusap dahil wala namang dapat pag-usapan. Meeting them
individually feels no fear, but being inside the room with them... nine of them
para siyang nasa interrogation room and all of them were highly trained
interrogators. The fear is real.

"So, ikaw pala ang lucky guy na nakakuha ng puso ni Monica?" para siyang specimen
sa laboratory. "Not bad."

"Kapatid ka nga ni Xyler, magkamukha kayo."

"Hindi ibig sabihin na kaibigan ka ng mga asawa namin ay sasantuhin ka na namin,

ibang usapan kapag kaibigan na. At si Monica pa talaga ang napili mo." Biro ni
Zyrene.

"I love her and I will do everything and anything." Nagkatinginan ang mga ito,
kahit na si Chloe ay hindi sinalubong ang mga tingin niya. Chloe and him...their
parents, may not be blood related but were cousins. Chloe and Caleb's father, his
uncle Rajeev, and his mom, were cousins by papers dahil inadopt ang mommy niya ng
tita nito. Technically they were cousins. Wala siyang back up dito kundi si Monica
lang talaga.

"Anything?"

"Everything?"

Tumawa ang mga babaeng kaharap niya. "May dapat pa ba kaming gawin sa iyo Xancho
dear? Hindi ka namin pahihirapan pa dahil sa totoo lang hindi naman kami ang dapat
mong katakutan na magpapahirap sa iyo." Si Chloe na tumatawa.

"Sino?" napatingin siya kay Hexel.

"Not me." Sagot nito sa kanyang tanong. Hexel folded her arms and look at him,
kahit na nakaproject lang ito sa wall ay pakiramdam niya ay ang lapit-lapit nito sa
kanya. Siguro
dahil nakita na niya ito ng personal dati kaya ganoon nalang ang pakiramdam niya.
"Hindi na ako gagawa ng ikakapahirap mo dahil may isang taong gagawa ng bagay na
iyon sa iyo."

"Sino iyon?"

"Ang babaeng minahal mo mismo, siya ang nagpahirap, nagpapahirap at magpapahirap

sa iyo ng todo. We both know kung anong klaseng babae ang minahal mo Xancho, si
Monica ang klase ng babaeng mahirap paamuhin at mahalin. May mga pagkakataon na
hindi mo siya maintindihan, may ugali siyang dominante. Minsan ay ayaw niyang
nasasabihan at ayaw niyang pinangungunahan. Marami siyang pangit na ugali nab aka
hindi mo magustuhan, those ugly traits that she had, we learned to accept and love
her for those. At least naman lang may flaw din ang babaeng iyon." Mahabang
paliwanag ni Karylle. "Maganda si Monica, matalino, kaya niyang mabuhay ng wala ka
sa piling niya kaya ikaw, gawin mong kapakipakinabang ang sarili mo sa kanya."

Umiling siya sa sinabi nito. "Hindi siya ganoon katapang hindi tulad ng sinasabi
niya." He started. "She might look tough and cold-hearted pero siya ang
pinakasensitive na taong nakilala ko. Madali siyang masaktan sa maliliit na bagay,
madali siyang mag-warm up sa pinakasimpleng effort na makikita niya. Matindi siyang
magmahal to the point na sobrang selfish na niya, malambing si Monica at kahit na
minsan ay madaldal siya ay hindi ka magsasawang makinig sa kanya. Kahit na mahilig
siya sa isda ay marunong siyang makaramdam lalo na at ayokong kinakain iyon. I
learned to accept her flaws and her bests because I love her."

Natigilan ang mga

ito sa sinabi niya, wala siyang narinig na anumang komento sa mga kaibigan ng
babaeng gusto niyang makasama habang-buhay.

"Very well." Putol ni Hexel sa katahimikan. "There are things that she can open up
to you easily, we understand that, sa amin dito si Monica ang isa sa may
pinakakalmadong utak. Take it from her nature of work, kapag ikaw ba naman ang
halos araw-araw ay nasa isang Jurassic park sino ang hindi matututong kumalma?
Siguro nasanay na siyang maging watch guard namin, peace officer ika nga nila. To
the point na nakalimutan namin na may ganyan din siyang side kasi ang nakikita
namin ay ang matapang na side lang niya. In behalf of the the sorority, I am giving
you the rights to make our sister happy and act as a normal woman. Pero sasabihin
ko, hindi pa rin siya madaling mahalin. Hindi kami Xancho kundi siya ang
magpapahirap sa iyo kaya watch out."

"I will."

"Good. Now, gusto naming makausap si Monica. Call her for us and wait for her
outside."

NAKITA niyang lumabas si Xancho sa LD kaya mabilis niya itong nilapitan. "Xan,
okay lang ba? Anong pinagawa nila sa iyo?"

"Calm down princess I told you everything would be okay. Mag-uusap tayo pero hindi
dito and by the way they wanted to talk to you."
 Mas lalo siyang kinabahan sa sinabi nito, mukha lang naman itong okay pero siya
hindi okay ang pakiramdam niya. Agad siyang bumalik sa conference hall, her friends
faces were all knotted and they seems to be in debate.

"May

gagawin din ba ako?" tanong niya sa mga ito.

"Monica, seryoso k aba talaga sa kanya?

"Yes."

"Is he you're the one?"

"Yes."

"Monica." Tawag ni Hexel sa kanya. "I don't know if having him is good for you."

"ANo ang ibig mong sabihin?" tanong niya sa pinsan niya.

"Do you trust him?"

"Yes, I do."

"Don't Monica, don't trust him too much."

"Sa lahat ng mga taong kakilala ko ay si Xancho lang ang pinagkakatiwalaan ko ng

husto. Wala kaming magandang simula and our story started with a lie, pero nagbago
na iyon, he proved to me that he is worth trusting for." Paliwanag niya.

"Paano kung sabihin ko sa iyo na siya ang dahilan kung bakit unti-unting nawawala
ang mga kapatid mo sa iyo? Paano kung siya ang nagbigay ng mga DNA samples-."

"Tama na Hexel!" sigaw niya na ikinagulat ng lahat maging ito ay nagulat sa

outburst niya. "Alam kong hindi magagawa ni Xancho iyon, sinisiraan mo lang siya sa
akin. Naniniwala akong hindi niya kayang gawin ang pinagsasabi mo, he loves me too
much to do that and I believe him." Her heart clenched as she looks at her cousin.
"Sa inyong dalawa sino ba talaga ang dapat na paniwalaan ko? Ang taong sinasabi na
mahal ako at ipinapakita sa akin kung gaano niya ako kamahal o ang taong dapat ay
matagal ng ipinagtapat sa akin na may pamilya pa akong nabubuhay?"

Pinigil niya ang huwag maiyak sa harap nito. "Ikaw ang hindi ko dapat
pagkatiwalaan Hex, hanggang kailan mo

itatago ang katotohanan na pinsan mo ako at kadugo mo ako? I already knew it,
matagal na, naghintay lang akong kausapin mo ako at ipaalam mo sa akin iyon pero
hanggang ngayon ay tinatago mo pa rin iyon sa akin. Alam kong nasaktan ka, gusto
mong makaganti. Alam namin iyon, pero sana tama na. Hindi ka magiging masaya sa
paghihiganti mo at sana huwag mo na kaming idamay sa paghihiganti mo dahil
nakakasakit ka na at minsan nakakasakal na..." hindi niya kayang tingnan si Hexel.
"Sorry but I am choosing Xancho over you." And with that she walks way, hindi niya
alam kung ano ang mararamdaman niya pero alam niyang tama ang pinili niya...

"Princess, ano ang ginawa nila sa iyo?" agad siya nitong dinaluhan ng makitang
nagpupunas siya ng luha. "Pinaiyak ka ba nila? I will talk-."

"No Xancho, you don't have to explain anything to them, ilayo mo na ako dito... I
am choosing you over them..." she whispered, tama naman ang pinili niya hindi ba?
<3 <3 <3

a/n: Hi babies thank you so much for patiently waiting for the update, alam niyo na
ang rason kung bakit, work related ika nila.

So, kanina pumunta akong SM to pay bilss, hahaha, wal eh kapag may work ka ikaw na
ang responsible sa mga bills, iyong sun, globe and cable bills and then right after
that I watched a movie, siguro alam niyo na kung ano ang pinanood ko. Aldub ano pa
ba? I've been waiting for their movie, masyado na akong busy para subaybayan sila
pero I still keep myself updated. Nasabi ko ang Jadine real life couple na, ang
Kathneil naman dating

na rin daw, eh itong dalawa na nasubaybayan ko ang simula ng story nila kailan ko
makikitaan ng poreber. Now, I understand kung bakit ako na-entice sa kanila. I am a
hopeless romantic, and I want to witness a real love story right in front of my
eyes. Nagkataon lang siguro na sila iyong natipuhan ko, I was there (char) noong
unang encounter nila hanggang sa dumating na sila sa ganito kahabang destinasyon.
Hindi ko tlaga trip ang love team ng mga real life people mas kinikilig ako sa
anime...

Ano ang hatol ko sa movie, baka sabihin niyo kasing bias ako hahahaha slight lang.

Ano bba? Sinong reader ni Sonia Francesca dito? Habang pinapanood ko si Meng kanina
naisip ko para siyang bidang babae na nagpop out sa mga nobela ni Ms. SF, iyong
tipong kalog at baliw, may sense, responsible at hindi perpekto. Yes, those were
the characteristics Gara have, parang mga bida ni Sonia hindi ba? And then here
comes a heartbroken man, cliche namant alaga siya. Nababasa na natin ang mga
ganoong kwento, minsan nasusulat pa nga at napapanood na rin. And I may say, nag-
improve naman talaga si Meng as pag-arte niya. It was different, alam mong may
kulang pa there is still room for improvement pero nafefeel mo na iyong nafefeel
niya. Iyong super drama at dalang-dala ako sa acting niya was sa lenten special ng
Eatbulaga, iyon iyong story na sobrang iyak ako habang nanonood.

And here comes the friends, natawa ako kay Cacai at Kai (tama ba ang spelling?). As
expected sa movie, btin, iyong gusto mong mas mahaba pa, yung gusto mong mas may
makita pa? IYng okay na pero kulang pa? Gusto mo pang i-elaborate ng todo pero
hindi na pwede kasi may time limit. At iyong unexpected twist sa ending? Alam ko na
from the start na si Clarissa at Isay ay iisa, I don't know instinct yata kaya alam
ko na habang nanood ako na iyong ang magiging conflict ng story, hindi ko lang
expected ay iyong mabangga si Gara doon, hahaha, natawa ako sa part na iyon hindi
ko alam kung bakit. SIguro mas nag-expect pa ako ng mas deeper ending dahil aminin
natin hindi siya iyng kwentong pang-teenager, it's more mature compare to other
love teams na nagsimula sa patweetums and pabebe movies which we enjoyed. Dito
mafefeel mo iyong maturity ng mga characters na pinoportray nila, at may Romeo and
Juliet pa.

And then iyon line na sinabi ni Gara na ang Romeo and Juliet ay hindi tragic na
love story, yes they both died but they died na mahal nila ang isa't isa, its a
happy ending, nice perspective--> applicable sa mga taong optimist at naniniwala sa
poreber. Iyon ang tumatak sa akin eh, the way you interpret something is based from
your perspective in life. And of course the kiss... humayghad! At nagulat ako dun
sa lock, eh kasi, sa may ending may isa pang lock na sinabit dun tapos iyong name
na nila ang nakasulat, anong ibig sabihin ng bagay na iyon? ITAPON na ang susi at
dapat hindi na makita pa.

PS: Kanina ko lang na-appreciate ang ganda ng Marian Rivera. hahaha hindi niya
talaga ako fan pero nagagandahan ako sa kanya.

PPS: Iyong kinain ko kanina sa movie house ay Mcdo hahahaha/

=================

Chapter Twenty One

Chapter Twenty One

"AT SAAN KA PUPUNTA?" Mabilis niyang nabitawan ang mga gamit niya ng makita si
Aycie na may bitbit na mga gamit, palabas na ito ng bahay ng maabutan niya. Kaya
siguro mukha itong nagulat ito ng makita siya.

"A-ate-."

"Pumasok ka AYcie," she eyed her bags intently,"Ipapasok mo ba iyan o ako ang
magpapasok ng mga gamit mo?"

"Ate I am sorry." Nakayuko ito at ayaw salubungin ang mga mata niya. "Kailangan
kong gawin ito."

"Bakit Aycie? Kulang pa ba? Anong kulang ko para magdesisyon ka ng ganito? Saan
ako nagkulang? Ibinigay ko ang lahat sa inyo mas inuuna ko kayo keysa sa sarili ko
lahat ng pangarap ko ay para sa inyo halos kalimutan ko na ang sarili ko. Nagugutom
ba kayo sa poder ko? Kulang ba ang baon mo sabihin mo lang dadagdagan ko huwag
namang ganito." Tuluyan ng tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata habang
nakatingin sa kapatid niya. "Bumalik ka na loob Aycie."

"Iyon na nga ate lahat nalang puro nalang kami, wala ka ng iniintindi kundi kami.
Kahit na may sakit ka nagtatrabaho ka, kahit na hilong-hilo ka na kami pa rin ang
inaasikaso mo mas inuuna mo kami sa lahat ng bagay kaya nahihiya na ako. Ayokong
maging pabigat sa buhay mo."

"Kailan k aba naging pabigat sa buhay ko? Kapatid kita."

"Pero hindi mo ako kadugo ate, may tunay na pamilya akong handa akong alagaan at
mas nararapat na alagaan ako. Mahal nila ako."

"Mahal din naman kita ah kahit na hindi tayo magkadugo kapatid pa rin

kita sa batas magkapatid tayo."

Umiling ito sa sinabi niya kaya agad niyang niyakap ang kapatid baka sakaling
magbago ang isip nito.

"Pagod ka na ate na alagaan kami hayaan mong bawasan ko naman ang dalahin mo.
Matanda na ako alam kong nahihirapan kang pag-aralin si Norman sa college-."

"Hindi naman ako nagrereklamo hindi ba? Hayaan mong mahirapan ako role koi yon
dahil kapatid mo ako at ate mo ako."

"Kailangan ko ng umalis." Mahinang bulong nito.

"Huwag mong gawin ito sa akin Aycie hindi ko kayang mawala ka." umiiyak na talaga
siya habang yakap ang kapatid niya. "Please."

"Makakaya mo ate na wala na ako dito mas makakaya mo dahil wala ng pabigat pa sa
iyo." Panay ang iling niya habang ito naman ay panay ang tulak sa kanya at dahil sa
panghihina niya ay nagawa nitong makawala sa kanya. "Pupunta dito bukas sina mama
at papa, gusto ka nilang makausap." Hindi siya tumingin sa kapatid niya dahil hindi
niya kayang panoorin itong mawala sa kanya. "Gusto nilang magpasalamat sa lahat-
lahat ng pag-aalaga at pag-aaruga sa akin." Nanginig na ang buong katawan niya,
blanko na rin ang isip niya sa mga oras na iyon pakiramdam niya ay nawalan siya ng
kakayahang makaramdam. Pakiramdam niya ay ninakawan siya ng puso sa pag-alis nito.

Hindi na niya namalayan na wala na pala ang kapatid niya, hindi na rin niya
namalayan na kanina pa umuulan at wala siyang balak pumasok sa bahay. Gusto niyang
maramdaman ang sakit ng bawat patak ng ulan.

"Ate Monica bakit ka nagpapaulan?"

napatingin siya kay Norman na agad siyang pinayungan. Gusto niyang matawa at
itanong dito kung ano pa ang kwenta ng paying na iyon kung basang-basa na siya?
"Baka magkasakit ka pasok muna tayo, Emman, Yoona kunin niyo muna ang mga gamit ni
ate." Uto s nito sa mga nakababatang kapatid.

"Emman." Bulong niya sa kapatid niya. "Wala na siya." Gusto niyang umiyak at
ngumaawa pero bakit hindi niya magawa? Bakit ayaw lumabas ng luha sa mga mata niya?
"Umalis na si Aycie."

"Pasok muna tayo ate."

"Sabihin mo sa akin kung saan ako nagkulang at pupunan ko."

"Wala kang pagkukulang ate mas gusto lang siguro niyang makasama ang tunay niyang
pamilya keysa sa atin."

"Hindi pa ba tayo sapat para magkaroon siya ng pamilya?"

Tinulak siya ng kapatid niya papunta sa loob ng bahay. "Magpahinga ka muna ate
Monica baka magkasakit ka dahil nagpaulan ka."

"Emman tawagan mo si Aycie sabihin mong hindi ako galit sa kanya pauwiin muna
siya." Utos niya sa kapatid pero malungkot na tinitigan lang siya nito at tumango.
 "MISS Garcia." Bigla nalang siyang pinatawag ng principal dahil may gustong
kumausap sa kanya, kanina pa siya wala sa mood, kanina pa siya walang ganang
magtrabaho pero kailangan niyang gawin ang trabaho niya. Palagi niyang sinasabi na
ang problema sa bahay ay iwanan sa bahay at huwag dalhin sa working place. Pero
bakit kahit saan ay hinahabol siya ng problema niya? Pati ba naman sa school? "Kami
ang mga magulang ni Aycie." Kumunot

ang noo niya at tumalikod. Wala siyang balak makipag-usap sa mga ito. "Miss Garcia
alam namin na nasasaktan ka sa nangyari."

Nasasaktan? Pinapatay niyo ako. Iyon ang gusto niyang sabihin.

"Alam namin kung ano ang nararamdaman mo dahil iyan ang nararamdaman namin sa loob
ng labing-anim na taon ng mawala sa amin ang anak namin." Mama ni Aycie ang
nagsalita.

"Nawala? Baka naman sinadyang iwanan." Sarkastikong sagot niya.

"Maniwala ka man o hindi, nawala sa amin ang anak namin. Hinanap namin siya,
silang dalawa ng kuya niya ang nawala, si Chad. Mas nauna lang na mahanap si Chad,
nakita namin siya anim na taon na ang nakakaraan at si Aycie naman ngayon. Hindi
namin gustong masaktan ka dahil pareho nating mahal ang anak ko."

"Kapatid ko siya legal na kapatid sa totoo lang wala kayong karapatan na angkinin
siya dahil sa amin naman talaga siya." Humarap siya sa mag-asawa wala siyang
pakialam kung nandoon man ang principal sa silid na iyon. "May hawak kayong
ebidensya na nagpapatunay na anak niyo nga si Aycie pero gaano kayo kasiguradong
totoo nga ang result?"

"Kahit na walang result hija makikilala namin ang anak namin." Singit ng may edad
na lalaki na ama marahil ni Aycie. "Lukso ng dugo, noong una pa lang namin siyang
nakita may kakaiba na kaming nararamdaman. Mahirap maipaliwanag pero iyon ang
nararamdaman namin."

"Pero hindi iyan sapat na dahilan sa korte hindi ba?" natigilan ang dalawa sa
tanong niya. "Hindi ako susuko dahil mas naniniwala akong may karapatan kami ng
pamilya ko sa kapatid

kong nasa inyo. Kayo ang pinili ni AYcie pero gagawin ko ang lahat para maibalik
siya sa amin dahil kami ang pamilya niya. Kung hindi kayo dumating hindi naman
magugulo ang mundo namin, hindi ako susuko sa laban." Iyon ang sinabi niya at
mabilis na umalis sa harap ng mag-asawa. Magkakamatayan na pero hindi niya ibibigay
ng ganoon kadali ang kapatid niya sa mga ito. Lalaban siya hanggang saan man siya
mapunta.

Agad siyang bumalik sa faculty room upang payapain ang sarili, she needs to relax
her senses. Kinuha niya ang cellphone niya at tiningnan ang listahan ng mga
pangalan sa kanyang phonebook, tatawagan sana niya si Hexel kaya lang naalala niya
ang mga sinabi niya dito noong isang araw.

Nawala sa isip niya iyon, sa totoo lang ay nakakaramdam siya ng pagsisisi sa

sinabi niya. Kahit anong mangyari ay magkadugo silang dalawa and this is the first
time na nagkaganoon sila, may lamat sa pagitan nila. Hindi lang talaga niya kayang
marinig na sinisiraan nito si Xancho. Minsan lang siyang magmahal at minsan lang
siyang magtiwala, ang gusto lang naman niya ay suporta mula sa mga ito at hindi
paninira. She loves her friends, kahit na mali na ang mga ito ay iniintindi niya at
hindi nalang siya nagsasalita, ilang beses ng hindi niya nagustuhan ang mga
ginagawa ni Hexel but still she tried to understand her because she loves her so
much and she saw all her pain... her pain... Hexel's pain...

Naikuyom niya ang mga palad ng inalala ang lahat ng sinabi niya dito. "Hex."
Bulong nalang niya sa pangalan ng pinsan niya. Napaigtad nalang siya ng magvibrate
ang kanyang

cellphone at number ni Forrest ang nagregister sa screen. Sinagot niya ang tawag ng
pinsan niya.

"Oz."

"Monica, si lolo."

"Anong nangyari kay lolo?" may bumangon na kaba sa dibdib niya sa sinabi nito.

"Nasa hospital kami ngayon."

"What? Anong nangyari? Okay lang ba siya?"

"Stable na ang kalagayan ni tanda."

"Ano ba ang nangyari?" naiinis na siya dahil ayaw nitong sagutin ang tanong niya,
pangatlong beses na niyang tinanong kung okay lang ba ang lolo nila pero hindi
naman siya nito sinagot.

"Nilason siya Nica, nalaman ng mga doctor na tumingin sa kanya na unti-unting

nilalason si lolo."

"What? Don't tell me tatay mo ang may dahilan?"

Napabuntong-hininga si Oz sa kabilang linya. "May ibang dahilan pa ba? Mabuti

nalang at naagapan ng bumagsak siya kanina. Pero wala pang alam ang hayop na iyon
na alam na ni lolo na nilalason siya nito. Nakausap ko na rin ang katulong na
binayaran ng taong iyon para gawin ang bagay na ito."

"And what happened to her-him?" marami kasing katulong ang lolo niya sa bahay
nito, kahit nagpupunta siya doon ay hindi alam ng mga tao doon na apo siya ni
tanda.

"Dead."

"P-pinatay mo?"

"Kung pwede lang akong pumatay ay ginawa ko na o kaya naman ay kung hindi lang ako
naunahan ay pinatay ko siya." Bakas ang galit sa boses ng pinsan niya. "But she
killed herself." Bigla siyang nangilabot sa sinabi nito.

"Saang

hospital ba kayo at pupuntahan ko kayo diyan mamaya."

"Huwag na baka may makahalata ang sinabi lang namin ay inatake ng sakit sa puso
ang matanda, nandito kanina si Hiro."

"Nagkita kayo? Nakilala ka ba niya?"

 "Kilala naman niya ako bilang bodyguard ng lolo ko," bumuntong hininga si Oz.
"Monica, matanda na si lolo at pareho nating alam na hindi na siya magtatagal sa
mundo. Mahinang-mahina na ang katawan niya at baka kung anumang gawin ni Hiro ay
bumigay na siya. Kapag nangyari iyon lahat ng yaman ni tanda ay mapupunta kay Hiro
at hindi ako makakapayag na gawin iyon. I need your help about this, the sooner the
better."

"Alam mong boyfriend ko si Xancho paano ko ipapaliwanag sa kanya na kailangan ko

raw pakasalan ang lolo ko?"

"Hindi mo naman kailangang sabihin ang mahalaga ay alam ni Hiro."

"At paano kung malaman ni Xancho sigurado akong magagalit iyon," hinawakan niya
ang kanyang noo. "I need to discuss this first with him, kung anuman ang magiging
desisyon niya ay iyon ang susundin ko."

"Kailan ka pa umasa kay Xancho sa mga desisyon mo, that's new."

"He's all I have right now." Biglang natahimik si Oz sa kabilang linya. "Tatawagan
kita kapag naayos ko na ang bagay-bagay dito Oz, alagaan mo si lolo." And she cut
the call. Alam niyang mali ang sinabi niya, pero ngayon si Xancho lang ang tanging
pwede niyang sandalan, ayaw niyang dumagdag sa problema ni Oz at ng kanyang lolo.
Hexel is facing her own battle which she can't intervene and her the sorority girls

also have their own struggle. Iba-iba man ang problema nila pero problema pa rin
iyon at masyadong malaki ang kanyang dinnadalang problema ngayon para isiksik pa
ang sarili sa mga ito. And besides, those girls were so righteous at kapag nalaman
ng mga ito na wala na sa kanya si Aycie ay isa lang ang sasabihin ng mga ito.

Ang ibigay si Aycie sa tunay nitong mga magulang. At iyon ang hindi niya kayang
marinig mula dito. Tama din sigurong dumistansya muna siya sa mga ito, at siguro
wala na rin siyang babalikan pang kaibigan. She broke another law again...

A sister must trust her sister all the time.

Anong rule nalang ba ang hindi niya nababali? Wala na, naubos na niya.

"ATE." Pukaw ni Norman sa kanya habang nakatingin siya sa mga bisita niya. Ilang
araw lang noong hinarap siya ng mga magulang ni AYcie tapos ngayon dalawa naman. At
hindi lang iyon may dalang mga pulis pa ang mga ito.

"Miss Garcia, nandito kami dahil sa pakiusap ng mga magulang ng mga batang nasa
poder mo. Ayon sa batas, ang tunay na mga magulang ang may karapatan sa mga bata
kaya kung maaari lang sana ay ibigay niyo na sa kanila ang mga anak nila." Iyon ang
bungad ng pulis na nasa harap niya.
 "No." malamig niyang sagot at mukhang inaasahan na rin ng mga taong iyon ang
kanyang sagot. "Sa pagkakaalam ko ang mga batang tinutukoy niyo ay mga kapatid ko,
bakit ko ibibigay ang mga batang iyan sa mga taong hindi ko kakilala?" kalmado siya
sa harap

ng mga pulis.

"Hinding-hindi ko ibibigay ang mga kapatid ko sa kanila."

"Miss Garcia kami ang tunay na mga magulang ni Emman-."

"And the hell I care? Walang mga magulang na basta-basta nalang itatapon ang anak
nila." Tiningnan niya ang mga pulis at ang abogado na dala ng mga ito. "Now tell
me, sino ang mas may karapatan sa amin ng mga taong ito. Sila na basta nalang
iniwan ang kanilang mga anak sa isang lugar at pwedeng ikamatay ng mga batang iyon
o kami na nag-alaga at nagpalaki sa mga batang iyon?" tanong niya sa abogado ng mga
ito.

"They have reasons Ms. Garcia,"

"At gaano kayo kasigurado na ang rason na iyan ay totoo, may ebidensya rin ba
kayo? Is that legit? Huwag mong sabihin nandoon ka ng 'mawala' nila ang mga anak
nila?" sarcastic na kung sarcastic pero dedepensahan niya ang karapatan niya para
sa mga kapatid niya.

"We have DNA tests-."

"At pwedeng i-alter ang DNA test na iyan attorney, wala ka rin doon noong gawin
nila ang test. Pwedeng gawa-gawa lang nila iyan o kaya naman ay binayaran nila ang
hospital na gumawa ng test."

Nakipagtitigan siya sa mga ito. "Miss Garcia kung magmamatigas kayo wala kaming
ibang magagawa kundi ang dalhin ito sa korte."

"Pwes, dalhin na sa korte para isang laban na lang. Hindi ko ibibigay ang mga
kapatid ko."

"Miss Garcia pwede bang makita ko si Christine?" sinamaan niya ng tingin ang tunay
na nanay ni Yoona.

"Walang Christine dito misis baka nagkakamali ka

ng anak na gustong kunin sa akin?"

Napabuntong-hininga ito. "Hihintayin nalang namin ang resulta Ms. Garcia pero
huwag mo sanang ipagkait sa amin na makita ang anak namin dahil kami pa rin ang
tunay na mga magulang nila." Sabi ng tatay ni Emman.

"Walang tunay na magulang na nang-iiwan ng anak, kinuha niyo ang karapatan niyo sa
bata noong iwanan niyo sila."

"Nagsasabi kami ng totoo na hindi namin sinasadya ang nangyari at-."

She laughed dryly. "At? At ano? Na nasasaktan din kayo na nawala niyo sila?
Masyado ng gasgas ang linyang iyan, ang mabuti pa ay umalis na kayo sa pamamahay
ko." Taboy niya sa mga ito, napasulyap siya sa second floor ng bahay, nandoon sina
Yoona at Emman hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya ng makitang nakatitig
lang ang mga ito sa dumating sa bahay nila.
 "I am sorry Emman, Yoona, hindi ko hahayaan na mawala kayo sa poder ko." She told
herself selfishly.

"Your woman is really something Baste." Tiningnan lang niya si Rocket ng puntahan
siya nito sa kanyang mainland headquarters. "So fierce I like it."

"Huwag mong makanti kahit dulo ng daliri ni Monica, Rocket dahil kakalimutan kong
kaibigan kita." Tumawa lang ito sa sinabi niya.

"Bakit pa? maghihiwalay din naman kayo pagkatapos niyang malaman na ikaw ang
dahilan kung bakit natagpuan ng mga magulang ng mga kapatid niya... ang mga kapatid
niya. Who would have thought na ikaw din ang magiging source ng DNA samples ng mga
bata, it's an inside job,

kung sunog ito arson ito dude."

"Attorney Roger Ckel Tarantino, kapag nalaman ni Monica na may kinalaman ako sa
pagkakahanap ng mga kapatid niya tandaan mo hindi ako kumikilala ng kaibigan."

"Relax lang Baste, my lips are sealed. I am still on your side pero kawawa pa rin
si Monica mo hindi niya alam na ikaw ang tumatraydor sa kanya."

"I am doing this for her, alam kong masasaktan siya pero nandito naman ako. Hindi
ko siya iiwanan."

Napailing nalang si Rocket sa sinabi niya. "She is a very stubborn woman Baste,
she will do everything to win this fight."

"At gagawin ko rin ang lahat para manalo ka sa labang ito, mahal ni Monica ang mga
kapatid niya pero nararapat lang din na makasama ng mga batang iyon ang kanilang
mga magulang. This is for the better."

"Hurting her is for the better?"

"Hindi man ngayon Rocket pero balang araw mahahanap din ng mga magulang ng mga
batang iyon ang anak nila and by that time Monica would have loved her siblings so
much to the point na baka ikamatay na niya kapag nawala ang mga ito. Mas mabuting
masaktan na siya ngayon keysa sa dumating ang point na mas masaktan siya sa
hinaharap."

"Kakaiba kang magmahal Baste, okay lang sa iyo na masaktan ang babaeng mahal mo. O
baka naman, gusto mo lang masolo si Monica gusto mong makuha ang pansin niya ng
buong-buo."

"I am not that selfish Rocket, may punto ka gusto ko rin iyon. Napamahal na rin sa
akin ang mga kapatid niya, siguro ginagawa koi to dahil nakikita ko kung gaano na
kapagod

si Monica sa pag-aalaga ng mga kapatid niya."

"Dahil mahal niya ang mga kapatid niya, kung hindi siya nagrereklamo kahit pagod
na siya siguro dahhil gusto niya ang kanyang ginagawa. Don't interpret things
according to your own perspective Baste dahil hindi sa lahat ng panahon tama ka
baka kapag napagtanto mong mali ka huli na pala ang lahat." Tumayo ito at saka siya
nilapitan. "We are going to pursue this case in the court at mananalo ako sa laban
na ito I am not your Jaguar for a reason you know that. I work fast and when I said
fast, it's fast and she will lost her siblings faster than you can think. I need to
go."

"The faster the better."

"I know and I hope you are doing the right decision Baste."

"I am always right." Napailing lang ito sa sagot niya at saka umalis, tiningnan
niya ang papel na nasa harapan niya.

Letter for cancellation of service.

This is to certify that the request of Ms. Monica F. Garcia to cancel her service
as a public school teacher is already approved by the Commission of Higher
Education. And it will take effect 30 days from the date of approval.

"NO!" Mahina niyang usal habang napatingin siya sa papel na ibinigay sa kanya ng
mga pulis na kasama ng mga magulang nina Emman at Yoona, ilang ulit niyang binasa
ang laman ng sulat na iyon pero hindi iyon nagbabago. " This isn't true." Iyon lang
ang sabi niya, nasa tabi niya ang kanyang mga kapatid. "Fake ito."

"Miss Garcia iyan ang desisyon ng korte, kung gusto niyong magfile

ng counter pwede kayong maghain pero ngayon kailangan nating sundin kung ano ang
nasa batas. At ayon sa batas napatunayan na ang mga kasama ko ang tunay na magulang
ng mga kapatid mo." Nanghihinang napaupo siya sa upuan.

"Ate Monica ayoko pong sumama sa kanila." Yumakap sa kanya si Emman at umiyak ng
husto. "Gusto kong kasama ka lang ate NIca dito lang ako kasama mo." Iyak pa nito.

"Emman..." pinilit niyang huwag magbreak down sa harap ng mga kapatid niya, she
can't be weak right now. "Tandaan mo kukunin kita, kukunin kita ulit gagawin ko ang
lahat mabawi lang kita ulit."

"Ate natatakot po ako." iyak ni Yoona habang nakayakap din sa kanya, sa tabi niya
ay tahimik lang si Norman batid nitong anuman ang sabihin nito ay wala ding silbe
dahil silang dalawa nalang. Matagal ng sumuko ang tumatayong nanay at tatay nila,
sa simula pa lamang gusto nan g mga ito na ibigay ang mga kapatid niya.

"Be strong gagawin ni ate ang lahat para mabawi kayo."

Hinila ng mga magulang ni Emman si Emman mula sa kanya at ramdam niya ang
kagustuhan ng mga kapatid na manatili sa kanyang tabi sa higpit ng kapit ng mga ito
sa kanya. Pero kahit gaano pa kahigpit ang kapit nila sa iyo darating din iyong
oras na kailangan ng bumitaw, pandalian lamang. Dahil gagawin niya ang lahat
isusugal niya ang lahat ng meron siya mabawi lang niya ang kanyang mga kapatid.

Hindi ito ang tamang oras para umiyak siya, dapat ay magpakatatag siya at isipin
niya ang nararapat. May laban pa siya.
"Ate Nica." Tawag ni Norman sa kanya.

"Matulog ka na Norman maaga pa ang pasok mo bukas." Matamlay na sagot niya

dito.

"Pasensya ka na wala akong nagawa." Malungkot na ngumiti lang siya sa kapatid.

"Huwag mo akong iwanan Norman iyan lang ang gusto kong gawin mo. Dalawa nalang tayo
ngayon dito hindi ako papayag na kahit ikaw ay mawala sa akin." Mahinang tinapik
niya ito sa balikat, matangkad na ang kapatid niya hindi na ito iyong batang
sinusundan-sundan niya noon.

"Don't worry ate kahit anong mangyari nasa likod mo lang ako."

"Thank you." At yumakap na siya sa kapatid niya, sobrang lungkot ng bahay na wala
ang kanyang mga kapatid. Kung bakit ba kasi kailangang magbago ang lahat okay naman
sila dati wala namang problema. Ngayon kahit saan siya lumingon ay may problema pa
rin para bang ayaw siyang tantanan ng mga ito.

Pumanhik na siya sa kanyang silid at tiningnan ang cellphone niya, gusto niyang
tawagan si Xancho. Hindi nito alam ang nangyari dahil nasa opisina ito gusto niya
itong makausap, she sent him a message regarding about happened and was waiting for
a reply when she received a message.

Bigla siyang napatayo sa nabasa niyang message.

Nasa kritikal na kondisyon si Monique, tumalon sa bangin. Nasa hospital siya

ngayon.

Dali-dali siyang lumabas at kinatok si Norman upang magpaalam, hindi na siya

nagbihis pa dahil lutang na lutang ang isip niya. Alam niyang may problema si
Monique pero hindi niya alam na darating sa point na babawiin nito ang sariling
buhay nito. Sigurado siyang hindi iyon ang nangyari, matapang ang kaibigan niya sa
tagal na nagdurusa ito ni hindi pumasok sa isip nito na magpakamatay.

Mabuti nalang at sinali ng nagtext

sa kanya ang hospital kung nasaan si Monique dahil hindi na niya kailangan pang
tumawag pa. At ng makarating na siya sa hospital ay lakad-takbo ang ginawa niya sa
lobby habang sapo ang kanyang dibdib. Pumunta siya sa information center upang
tanungin kung saan ang silid nito saka niya napag-alaman na nasa operating room pa
ito at inaasikaso.

"God." Usal niya, pagliko niya ay nakita niya ang ilan sa mga kaibigan niya sa
labas ng operating room. Lalapitan sana niya kaagad ang mga ito ng maalala na
inaway pala niya ang mga ito, napagsalitaan niya ng masama si Hexel, at ngayon
hindi siya sigurado kung okay lang ba sa mga ito na nandoon siya.

Nakita niyang umiiyak si Georgette kasama si Ashton, bigla siyang kinabahan at

nanghina. Sa halip na tumuloy ay nagtago siya upang hindi Makita ng mga ito na
nandoon siya. Natatakot siyang lapitan ang mga kaibigan niya at nasasaktan din
siya. Doble-doble ang trahedya na dumaan ngayon sa buhay niya. Ang mga kapatid niya
tapos ang kaibigan niyang itinuring na rin niyang pamilya. Sa halip na tumuloy ay
nagpunta siya sa chapel ng hospital, right now iyon ang pwedeng tulong na maibigay
niya kay Niq.

Lumuhod siya at pinagsalikop ang dalawang palad at nagsimulang magdasal. "Lord, I

know I have sins and not perfect, hindi ko kayo tinatanong kung bakit nawala sa
akin ang mga kapatid ko at hindi ko rin kayo kukwestunin sa nangyari kay Monique.
Maybe you have reasons, maybe you have plans ayoko po kayong pangunahan pero Lord
sa dami ng mga masasakit na nangyari kay Monique sana huwag naman po ito. Hayaan
niyo naman po siyang sumaya, I have nothing to offer God I have

nothing right now. You know I am fighting my own fight right now pero kung ano po
ang gusto niyo handa ko pong ibigay just please save my friend. Hindi ako naging
mabuting kaibigan sa kanila I don't deserved to have them but you gave them to me.
Kahit na hindi na po nila ako pansinin kahit na hindi ko nap o sila Makita at
makasama uli, basta po hayaan niyong mabuhay pa si Monique."

Sunod-sunod ang pagtulo ng mga luha sa kanyang mga mata. She closed her eyes
tightly when her phone starts to vibrate kaya sinagot na niya iyon.

"Hello?" sagot niya sa garalgal na boses, she can't help it her voice is breaking.

"Monica, where are you?"

"Nasa hospital ako Xancho."

"Why are you there? Susunduin kita."

"Huwag muna dito muna ako."

"No, susunduin kita." Tinuyo niya ang mga luha niya gamit ang likod ng kanyang
palad.

"Ma-may masamang nangyari kay Monique I need to be here."

"Hindi ba ako ang pinili mo?" kumunot ang noo niya sa tanong nito. "Ako ang sundin
mo, pinili mo na ako Monica."

"Xancho kaibigan ko siya kaibigan ko sila."

"I don't care lumabas ka na sa hospital at ng masundo na kita."

"Please..." pakiusap niya dito. "Huwag mo naman akong ipagdamot sa kanila."

"They are not your friends anymore hindi ba umalis ka na grupo niyo? Hindi ka na
kabilang sa sorority dahil kung tutuusin ilang beses ka ng nagbreak ng rules, you
are not a member anymore Monica so come home I waiting for you."

Parang sampal sa kanya ang sinabi ni Xancho dahil totoo naman iyon, she broke some
rules, almost all the rules and yet she hid it from them because she was afraid to
lose them pero sa bandang

huli siya pala ang bumitiw. Siya ang umalis, siya ang nagtraydor and now she is
reaping what she sow.

Tahimik na umalis siya sa hospital at sumakay ng bus para makauwi sa bahay niya, sa
malayo pa lang ay nakikita na niya ang sasakyan ni Xancho at nakatayo sa labas ang
may-ari ng sasakyan.

"Nagbus ka?" tumango siya sa tanong nito. "You shouldn't commute anymore Monica
masyadong delikado sa panahon ngayon."

"Sanay na akong magbus Xancho kaya okay lang." matamlay na sagot niya.

"But it is not okay to me, I'll teach you how to drive tomorrow and we are going to
buy you a car."

Umiling siya. "Hindi na kailangan."

"You need it-."

"Xancho huwag muna tayong magtalo ngayon, it is really a rough day for me." Pagod
na sabi niya. "Kailangan ko ng tulong para sa mga kapatid ko and my friend need
me."

"I am working on your siblings case ako na ang bahala doon maghintay ka lang okay?"
lumapit ito sa kanya at hinalikan siya sa noo. "At huwag mo ng isipin ang mga
kaibigan mo ako nalang ang isipin mo."

Fear...

Fear is creeping inside her heart, pakiramdam kasi niya ay nagiging sobrang
possessive na si Xancho sa kanya. Para siya nitong kinakadena sa buhay nito at
inaalis sa buhay na nakasanayan niya. Hindi niya alam kung siya lang ba ang nag-
iisip nito o talagang nangyayari na.

"They are still my friends utang ko sa kanila kung ano man ang narating ko ngayon."
Bulong niya dito.

"Babayaran ko ang utang mo sa kanila I want you to stay away from them, they are
not healthy for you."

Nagtatalo ang loob niya sa sinabi nito, she wanted to defend her friends but she
knew he won't listen to her. Hindi masama para sa kanya ang mga kaibigan niya dahil
alam niya iyon, kasama niyang nagdalaga at nagmatured ang mga babaeng iyon. Kahit
na may saltik sa utak ang mga iyon alam niyang mahal nila ang isa't isa. Iba-iba
ang ugali nila walang magkatulad, pero naiintindihan nila ang bawat isa dahil
kilalang-kilala na nila ang isa't isa.

Alam niyang hindi maiintindihan ni Xancho ang bagay na iyon, this might not be the
right time to explain to him that her friends matter to her the most. Some other
time maybe, she wanted to fix her relationship with her friends dahil iyong sakit
ng pagkawala ng mga kapatid niya sa kanya mas masakit iyong naramdaman niyang unti-
unti na siyang nalalayo sa grupo. Her best friends are her sisters, by the heart
and by the soul.

<3 <3 <3

a/n: Happy reading!

=================

Chapter Twenty-Two

Chapter Twenty-Two

"GUSTO kong pumunta sa hospital." Naiinis na sigaw niya kay Xancho ng pigilan siya
nito. Gusto niyang pumunta dahil nalaman niyang umuwi na ang pinsan niya pero ayaw
siyang payagan nito.

"Pupunta tayo sa korte para sa petesyon natin sa kaso ng mga kapatid mo, ano ang
uunahin mo ang mga kaibigan mo o ang mga kapatid mo?" natigilan siya sa sinabi
nito.

"Alam mong importante sa akin ang mga kaibigan ko Xan bakit mo ba ako nilalayo sa
kanila."

"I am not." Bakas sa mukha nito ang frustrations. "Gusto ko lang ibalik mo sa dati
ang buhay mo."

"You know it is impossible, wala na sa akin ang mga kapatid ko and I am losing a
friend and I haven't even see her."

"Si Hexel lang ang gusto mong Makita."

Nasapo niya ang kanyang ulo habang kausap ito, hindi niya alam na ito pala ang
pag-uugatan ng away nila. "Pinsan ko siya Xancho of course I want to see her I want
to mend my relationship with my friends."

Umiling ito sa sinabi niya. "You can't go."

"Hindi na kita maintindihan stop being so possessive nakakasakal ka na." nakita

niya ang galit sa mukha nito sa sinabi niya pero wala siyang pakialam dahil galit
din siya.

"Sila na ang pipiliin mo ganoon ba?"

"Xancho bakit kailangan kong mamili? I love you and I love them as well."

"Kailangan isa lang Monica!"

"Iba ang pagmamahal ko sa kanila at sa iyo, they are two different love Xancho. At
sa ginagawa

mo ngayon baka dumating ang oras na mawala na rin ang nararamdaman ko sa iyo
nakikiusap ako don't make me hate you." She uttered.

Nagtaas-baba ang dibdib niya dahil sa tindi ng nararamdaman niya at nanghihinang

napaupo sa isang tabi.

"Monica I am sorry."

"Huwag muna tayong mag-usap ngayon Xancho nalilito na ako, hindi na ikaw ang
dating Xancho na kilala ko. Mas mabuti pa sigurong huwag muna tayong magkita."
 "No!"

"Give some space and I think you also need some space as well, this relationship-
this what we have ito ang hindi healthy. Nag-aaway na tayo at ayoko ngang dumating
sa puntong mas manaig iyong hindi pagkakaintindihan natin keysa sa pagmamahal natin
sa isa't isa. We need this."

Napatitig siya dito, wala siyang mabasang anumang reaksyon sa mukha nito pero
bumuntong-hininga lang ito at tumango.

"Is this what you want?"

"This is what we need, huwag muna tayong magkita."

"You know its very hard for me to do that."

Mapait na ngumiti siya kay Xancho. "Alam mo rin na nahihirapan ako ngayon, nawasak
ang pamilyang binuo ko, nawala sa akin ang mga kapatid ko and I am fighting a
battle where I don't know if I have a bit chance to win. Nasira ang friendship ko
sa mga kaibigan ko, nasa bingit ng kamatayan ang isa sa mga kaibigan ko. May
misunderstanding tayo nahihirapan din ako Xancho sa panahon ngayon kailangan ko ng
karamay, kailangan ko ng masasandalan iyong bibigyan ako ng suporta. Pero ano ang
gagawin ko kung iyong taong

inaasahan ko ang hindi ko pwedeng sandalan ngayon. I wanted to lean on you for
support but you weren't giving me any support at all."

"That's not true."

"Yes it is, paulit-ulit nalang tayo. Go Xancho, give ourselves a break

pagpahingahin muna natin ang sarili natin. Don't worry I am going to fix my life on
my own huwag ka ring mag-alala may babalikan ka pa." tumayo na siya at lumapit
dito, hinapit niya ang batok nito at binigyan ito ng magaang halik sa labi bago ito
tuluyang binitawan. Dahil alam niyang wala itong balak umalis kaya siya na ang
unang naglakad palayo dito.

Hindi niya alam kung tama ba ang desisyon niya, kung wala ba siyang pinagsisihan.
Pinakawalan niya si Xancho kaya siguro sobrang bigat ng nararamdaman niya.
Kailangan niyang ayusin ang buhay niya at ang pamilya niya.

"ANONG ibig niyong sabihin? Imposible iyon sigurado akong nagfile na ng counter si
Mr. Sebastian." Aniya sa mga abogadong kaharap niya.

"Kung nagfile na siya Ms. Garcia nandito na dapat iyon sa record namin pero wala,
after the case was closed ay wala ng nagtangkang magpasa ng counter ngayon lang."
 Nakakunot lang ang noo niya, naisipan niyang alamin kung ano na ang takbo ng kaso
niya para kanyang mga kapatid.

"Baka may glitch sa system niyo-."

"Kausapin niyo po muna ang taong sinasabi niyong nagfile ng counter baka po may
iba siyang plano na hindi sinabi sa inyo."

Nababagabag pa rin ang utak niya sa nangyayari, Xancho

wouldn't say anything kung hindi naman nito gagawin. Naguguluhan na siya at
impossibleng makausap niya si Xancho ngayon dahil nagsend ito ng message sa kanya
na pupunta itong headquarters sa karagatan para ibigay ang space na hinihingi niya.

"Kakausapin ko na lang po ang lawyer ko." Sagot nalang niya dito. Ang dami na
niyang absences sa school kaya sa halip na mag-absent pa siya ay kumuha nalang siya
ng leave, habang kausap niya ang principal niya ay parang may gusto itong sabihin
sa kanya pero hindi nito sinabi.

Nagpasya siyang dumaan sa hospital, sa pagkakaalam niya ay nasa ICU pa rin si Niq
at masama talaga ang lagay nito. Hindi pa rin niya ito nakikita hanggang ngayon,
wala pa siyang nakakausap, she really wanted to see her and them as well.

She dialled Forrester's number and after a few ring ay sinagot na nito ang tawag
niya. "Monica, is there a problem?"

"May kakilala ka bang lawyer Oz? iyong magaling at hindi natatakot na baligtarin
ang batas at gagawin ang lahat para manalo?"

Narinig niyang tumawa ito sa kabilang linya. "You sounds like a mafia leader
cousin."

"Hindi ako nagbibiro Oz, I need a great lawyer right now."

"Well, I know one pero hindi ko alam kung papayag ba siya. Masyado kasi siyang
mahal maningil but he is one damn good lawyer."

"Handa akong magbayad ng kahit magkano para sa mga kapatid ko."

"Hahagilapin ko muna siya kakatapos lang kasi niya sa isang kasong ipinanalo niya,
I'll give you a ring once I reach

him."

"Thank so much Oz-."

"Huwag ka munang magpasalamat Monica nasa malaking problema tayo ngayon."

Na naman? May problema na naman? "About lolo?"

"About my biological father, alam nan i Hiro na buhay ka. May nakapagsabi sa kanya
na buhay pa ang anak ni tita Hikaru."

"What? Sino ang nagsabi?"

"His private investigator probably, gumalaw na kasi si lolo. He opened a bank

account for you under a different name dahil ayaw mong pumayag sa set-up, nalaman
agad ni Hiro kaya nagkagulo na."
 "Ang daming galamay ng tatay mo."

"He will do everything to get what he wanted."

"Ano na ang lagay ko sa watch list niya?"

"Tumigil si lolo, he pulled up everything dahil baka makilala ka ni Hiro. We

needed you now."

"Napag-usapan na natin iyan Oz."

"Sana magbago na ang isip mo hindi ito para sa akin kundi para na rin sa iyo."

"Alam na ba ni Hiro ang hitsura ko?"

"Not yet, ang alam lang niya ay buhay ka at lalaki ka. Hanggang hindi pa niya alam
na babae ang naging anak ni tita HIkaru kaya safe tayo sa ngayon."

"Pero may suspect na ba siya?"

"Yes."

"Sino?"

"Me."

"What? Hindi man lang ba niya naramdaman na anak ka niya?"

Tumawa lang si Oz, "At mas gugustuhin kong hindi niya malaman na anak niya ako
dahil hindi ko rin matanggap na walang pusong tao ang tatay ko. Malalaman din niya
ang

totoo and as soon as possible sana magwork ang plano sana pumayag ka."

"You know my answer."

"I hope it changes."

Pagkatapos ng tawag niya kay Oz ay pumunta na siya sa hospital, halos araw-araw

naman siya doon pero hindi lang siya nagpapakita. Paliko na siya sa corridor ng
biglang may bumangga sa kanya mabuti nalang at napahawak siya sa wall.

"Sorry miss." Hinging paumanhin ng taong bumangga sa kanya, kunot noong tiningnan
niya ito dahil pamilyar sa kanya ang boses na iyon. "Monica."

"Cael Aldama what are you doing here?" napansin niyang nakasuot ito ng doctor's
scrub at kakatanggal din ng suot nitong surgical masks. Kung isusuot nito iyon ay
hindi niya ito agad makikilala. "Kailan ka pa naging doktor?"

"Don't tell them about this I just want to see Monique and I want to know how
she's coping up." Tiningnan niya ang mukha nito, nangingitim na rin ang ilalim ng
mga mata nito at halatang pagod na pagod. Dapat ay magalit siya dito ngayon pero
iba ang nararamdaman niya pero hindi siya nagpahalata. Nagkibit-balikat siya habang
nakatitig lang dito. "Hindi naman nila alam at hindi ko sinasabi sa kanila at
pangako hindi ko rin sasaktan si Monique."

Dahil hindi niya alam kung ano ang tunay na nangyari ay kailangan niya ito para sa
mga impormasyon. "Sumama ka sa akin I want to know everything." Alam nitong wala
itong magagawa kundi ang sundin ang utos niya. Kaagad itong sumunod sa kanya and
they end up in the nearest coffee shop.

"I want to know everything and when

I say everything I want every details." She started.

"I love Monique."

Kumunot lang ang kanyang noo sa sinabi nito. "I said-."

"Kung gusto mong sabihin ko ang lahat sisimulan ko sa pagsasabing mahal ko siya,
mas mabuting hindi ko siya minahal dahil alam kong masasaktan ko lang siya but I
did and I am still in love with her. Our story is a bit complicated, ayokong
mapalapit sa kanya pero hindi ko naman kaya. I am torn between her and my family."

"Family? Hindi ba patay na ang mga magulang mo?"

Mahabang kwento ang isinalaysay nito, noong una ay naguluhan siya at hindi kayang
tanggapin ng utak niya ang lahat ng sinabi nito.

"At sino ang tumulong sa iyo na makapasok kung pinagbawalan ka ni Hexel?"

"Si Mr. Clive Libiran your friend's ex-husband."

"Hindi pa annulled ang kasal nila they are still married-oh well malapit na rin
silang maghiwalay kaya yeah her ex-husband. Paano mo siya napapayag? That man won't
help someone unless may kapalit."

Tumango uli ito. "I gave him my company, I transferred everything under his name."

"What? But why? Paano mo nagawa iyon?"

"Sa simula ayoko naman talaga doon hindi ko lang mabitawan dahil sa mga
nagtatrabaho sa kompanya. Noong una ay ini-offer ko iyon kay Hexel pero tumanggi
siya and I need to do something and right now Mr. Libiran serves as my hero and he
pulled some strings."

"Hanggang kailan ka ganyan?"

"Hanggang sa maging stable na ang kalagayan

niya. Kailangan ko ring asikasuhin ang buhay ko dahil kasisimula ko pa lang,

magsisimula ako ulit. I want to make things right sa kapatid ko at buhay ni Monica.
Hindi makakabuti para sa kanya na nandito ako at nakikita niya, my existence will
bring her miseries and pain." He sighed. "Kung magkikita man kami sa susunod gusto
kong maging karapat-dapat sa kanya."

"Naisip mo bang wala ng chance na makasama mo siya kapag umalis ka?"

Malungkot na ngumiti ito. "I know and I allow destiny to make his move."
 "KAUSAP MO SIYA?"

Nasapo niya ang dibdib niya ng biglang may magsalita sa harap niya, nauna ng
umalis si Cael at nagpasya siyang magpaiwan doon bago bumalik sa hospital.

"Hexel?" nanikip ang kanyang dibdib habang kaharap ang kaibigan niya, ang pinsan
niya... "Is that you?" dahan-dahan siyang tumayo. Hindi niya maalis ang mga mata
dito, she looks so beautiful, classy and untouchable. "Ikaw na ba iyan?"

Naglaho sa isip niya ang hitsura nito bago pa ito makaalis ng bansa, ganito din
naman ang hitsura nito sa mga video calls nila but it is different. Kakaiba ang
aura nito sa personal.

Yayakapin na sana niya ito ng biglang maalala niya ang lahat ng sinabi niya noong
huli silang magkausap. Umurong na naman ang kanyang tapang niya kaya napaatras siya
ng isang hakbang sa halip na sumulong upang lapitan at yakapin ito.

"Why?" asking her reason for her retreat.

"Dapat hindi mo na ako kinakausap hindi

ba? Wala na ako sa grupo umalis na ako.""

"Ikaw ang nagdesisyon na umalis ka pero ako pa rin ang bumuo ng Zalpha Bri at ako
lang ang may karapatan na magpaalis sa grupo."

"Pero-." Humakbanng ito at tila natulos siya sa kanyang kinatatayuan, nanginginig

ang mga binti niya pero alam niyang hindi sa takot iyon. Ilang hibla nalang ang
layo nila sa isa't isa. "Hexel."

"Welcome me back dear cousin," Hexel hugged her. "I am finally here." She
whispered.

"Tahan na baka akala nila pinapaiyak kita," biro ni Hexel sa kanya siya naman ay
kanina pa nakayakap dito. Nasa loob na sila ng kotse nito ang mga driver naman ng
pinsan ay nasa labas ng sasakyan upang hindi marinig ang pagngawa niya. "Can you
see me clearly? Alam mo naman na singkit ka at namamaga na ang mga eyes mo."

Natawa siya sa sinabi nito. "I can still see you... clearly." And it wasn't a dream
totoong si Hexel ang nasa harap niya at kasama niya at kausap pa niya sa kotseng
iyon. It wasn't a dream. "Parang kailan lang noong huli tayong magkita sa Bohol."

"I was in a business meeting at that time kaya hindi tayo nagkausap ng matagal."
Hinaplos nito ang kanyang pisngi, ang lambot at ang bango ng palad nito. Katulad pa
rin ng dating Hexel na humahaplos sa pisngi niya dati. "I want to visit someone, I
haven't visited her not even once," anito. May palagay siyang kilala niya ang
tinutukoy nito.

"She will be happy to know that you are finally here." Sagot naman niya. Hex called
her driver, nakabuntot sa kanila ang isang itim na kotse na may lulan na mga
bodyguards.
Sa tabi ng driver ay isa pang nakabodyguard and they don't look like some local
guards mukhang dala ni Hexel ito sa kung saan man ito galing.

"Are you staying for good?" maya-maya ay basag niya sa katahimikan nilag dalawa.

"No, kapag nakuha ko na ang Winhlan ay babalik din ako."

"Gaano ba kaimportante ang Winhlan sa iyo Hexel?"

"Sobrang importante Nica, dahil doon tayo nabuo. We have a lot of memories there
and I can't afford to lose that place and besides sa atin iyon. Ang pangalan na
iyon ay mula pa sa mga magulang natin."

"Pero hindi naman iyon nagbago hindi ba?"

"Walang nagbago maliban nalang sa ownership," sa pagkakaalam niya ay nakuha ni

Clive ang ownership ng university after Clive blackmailed Hexel for something she
doesn't know. Pero kung nakaya nitong ibigay ang university ng ganoon lang malamang
sobrang importante nga ng gustong agawin ni Clive mula dito.

"Pagkatapos?"

"What do you mean?"

"Aalis ka pa rin kaya maiiwan pa rin ang Winhlan University ng walang

nagpapalakad."

"I can work it out and besides I have someone in my mine who can run and manage the
university more than I could." There is a small small on Hexel's lips as she looks
at her, may ibang meaning ang sinabi nito. "How's your siblings'case?" change topic
nito.

"I am working on it."

Hex sighed, "Monica I don't want to be mean I want to offer my help for that matter
pero hindi ko gagawin. Nawalan ako ng anak at alam ko kung gaano kasakit ang bagay
na iyon kaya maiintindihan ko ang tunay na pamilya ng mga batang naging kapatid mo
kung gusto nilang makasama ang mga

tinuturing mong kapatid."

Labag sa kalooban niya ang sinabi nito but it's Hexel's opinion and she's just
expressing it. "I understand."

"Hindi man ngayon ay matatanggap mo rin ang lahat huwag mo lang pilitin ang sarili
mo dahil alam kong masasaktan ka." wala siyang imik sa sinabi nito. "How's Xancho?"

"Nasa headquarters nila, humingi ako ng space."

"Why?"

"Nagiging sobrang possessive na niya sa akin, hindi ko alam kung kasalanan ko ba o

kasalanan niya. Pakiramdam kasi niya ay mawawala ako sa kanya at may aagaw sa akin
mula sa kanya."

Tumawa naman si Hexel sa sinabi niya. "That's kind of love, alam ko naman na mahal
ka ng lalaking iyon. May mga bagay lang talaga tayong nagagawa dahil masyado nating
mahal ang isang tao. At minsan iyong bagay na iyon hindi natin alam nakakasakit na
pala. Alam mo iyong the intention is pure but the deed is not."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Let's not talk about that here this is our reunion day let us be happy." Nirespeto
niya ang sinabi nito pero batid niyang may alam si Hexel na hindi pa niya alam at
may kinalaman it okay Xancho.

Nakarating sila sa sementeryo kung saan nakalibing ang lola nila, halos magkasabay
silang bumaba. Now she is wondering why Hexel have a lot of bodyguards.

"Bakit ang dami mong bodyguard?"

"They are requirements."

"Seryoso ako sa tanong ko Hexel, ang dami nila nakakatakot sila."

"Masasanay ka rin," bitbit ang mga flowers na nabili nila ng may nadaanan silang
flowershop ay pumunta na sila sa nitso ng lola nila. Katabi ng nitso ng lola nila
ay ang libingan ng tatay

niya. Madalas siyang dumadalaw doon kapag may time siya, kahit hindi niya nakilala
ang kanyang ama ay alam niyang mamahalin siya nito kung nabubuhay ito. Inalayan din
niya ito ng kandila at bulaklak at dasal. Ganoon din ang ginawa niya sa kanyang
lola na kahit sa maiksing panahon ay nakilala at nakasama niya.

"Granmy, I am back." Narinig niyang bulong ni Hexel dito. "I am sorry wala ako dito
noong namatay ka but I know you are still happy dahil ang umasikaso sa iyo ay si
Monica. Hindi mo man lang sinabi sa akin na sinabi mo na pala sa kanya ang totoo,
iba ka rin Granmy. Iyon ba ang ganti mo dahil sa biglaang pag-alis ko?" malumanay
lang ang pagsasalita ni Hexel pero alam niyang nalulungkot ito. "Pero hindi ako
galit dahil alam kong ginawa mo lang ito para sa ikakabuti niya and I am really
grateful for everything. Hindi man lang ako nakapagpasalamat sa iyo bago ka umalis,
hindi rin kita nayakap at nasabihan ng I love you. Sana naririnig mo ako diyan
dahil sasabihin kong mahal na mahal kita granmy and I love you so much. Sana
patawarin mo ako sa pag-alis ko, sa lahat ng katangahan na nagawa ko. But I am back
now and I am stronger than before, I am a new and an updated version of me. Gagawin
ko ang lahat mabawi lang ang kung ano ang atin, I want to get Winhlan back because
it really belongs to us so don't worry."

Nakikinig lang siya dito, lumaki siyang hindi nakilala ang tunay niyang pamilya
pero may mga tumayong pamilya para sa kanya. May mga taong kahit na salat sa buhay
ay nagawa pa rin siyang palakihin ng maayos at may mga kapatid din siyang umaalalay
at nagpapasaya sa kanya. Dapat ay

magselos siya sa relasyon na meron si Hexel at ang lola nila pero hindi dahil alam
niyang habang lumalaki si Hexel ang lola lang nila ang tanging kasama nito.

Hexel Marie was a lonely little girl with no one to lean on except for her old
grandmother. Lumapit siya dito at niyakap ito na agad naman nitong ginantihan ng
yakap.

"Lola, don't worry about her. Kahit na wala ka na nandito naman ako." Sabi niya ng
malakas upang marinig ni Hexel.

"At ako." Sabay silang napalingon sa nagsalita. "I am happy to see you again
Hexel."

"Ross!" tawag ni Hexel dito, kapatid ito ni Diana Rose. "Ang laki mo na lalaking-
lalaki ka na." ginulo ni Hexel ang buhok nito. "How old are you now? Twenty-two?"

"Yes."

"Parang kailan lang, how have you been? Talking to you through phone and Skype
wasn't the same kapag sa personal na." she wasn't expecting that they still have a
constant communication. Sumilip si Ross sa kanya. "She can be trusted Ross, she's
my cousin after all. Huwag tayo dito mag-usap let's go to our place."

Sumakay uli sila ng kotse, this time nakabuntot na ang kotse ni Ross sa kanila.
"Hindi ko alam na may communication pa rin kayo ni Ross." Aniyang nakatingin sa
sasakyan ng kapatid ni Diana.

"He volunteered to be my spy."

"Huh? Spy?"

"I need someone I can trust to watch you over here while I am gone. Hindi ko siya
inutusan he wanted to do the works for me."

"Sa anong paraan mo siya inutusan?"

"You wouldn't believe me if I told you Monica."

"Try me."

"But promise me no one will know, tayong tatlo lang ang nakakaalam sa sasabihin
ko."

"I

promise." She even raise her right palm to seal the promise.

"While I am away I am still observing you all, I have eyes, and I know what you've
been doing kaya nga hindi niyo pa man nasasabi ay alam ko na. Naguguilty ako dahil
lumipas na ang panahon ay pakiramdam ko naka-stuck pa rin kayo sa nangyari sa akin.
Your life wasn't moving at all and I want you to be happy. Madamay na ang lahat sag
alit ko huwag lang kayo because that's how precious my friends are to me. I played
cupid."

"Cupid?"

"Right timing lang ang lahat Moninca." Huminto ito at tumingin sa kung saan na para
bang may inaalalang mga eksena. "Sinira ni Ross ang faucet sa Little Devil's, siya
din ang nagflat ng gulong ng motor ni Karylle, siya ang driver na nagdala kay Chloe
sa isla kung saan nakatira ang asawa niya na ngayon. He asked Patricia,
Crischelle's lesbian friend to pretend that she is interested with her and it was
right timing because Caleb saw them."

"It was all planned?"

"Hindi lahat nagkataon lang, ako ang nag-isip ng simula pero sila na ang nagtapos."

"Ano pa?"

"Si Ross din ang taxi driver na sumagip kay Ainsley noon, it was a bit late but he
managed to save her life. Sa dami ng nagawa namin hindi ko na maalala ang halos
lahat," parang nanlaki ang ulo niya sa sinabi nito. "Nagawa mo iyon kahit na wala
ka dito sa Pilipinas?"
"Kaya kong gawin kung gugustuhin ko at kaya ko rin na hindi gawin kapag ayaw ko.
And I think my hardwork paid off dahil kasal na si Zy ngayon, happy na si Karylle
at si Chloe naman ay may anak na. Maliban kay Monique at sa iyo, kapag nagising na
si Monique ay gagawin

ko ang lahat maging okay lang siya. At ikaw, alam kong kaya mo ang mga problema mo
mahirap pero alam kong kakayanin mo. Magkatulad ang dugong nananalaytay sa mga ugat
natin."

"I am not that strong."

"You are stronger than what you thought Monica, that little fights you won were
enough proof that you are strong on your own way. You've been fighting alone and
yet you conquered almost all of them."

"I am not I am weak."

"We have our own weakness and own strength, enough strength to fix our own
weakness." The driver pulled the car inside a familiar looking mansion. "We are
here, welcome home to us."

"Bahay niyo ito dati hindi ba?"

"Bahay mo rin ito kung alam ko lang na matagal mo na palang alam ang totoo sana ay
napatira na kita dito. You could have filled this place with your happy memories."
Umiling siya sa sinabi nito.

"This place is filled with your memories Hexel ayokong sapawan iyon." Sumabay na sa
pagpasok nila si Ross. Hindi sila nag-uusap pero mukhang kailangan na nilang mag-
usap ngayon, it seems like mas marami itong alam keysa sa kanya.

Nasa sala sila, nakakapanibago ang buong lugar, dahil siguro sobrang tagal na rin
noong huli siyang pumasok dito. "Pwede ka namang hindi muna bumalik ate, pwede
namang ako nalang kumilos para mabawi ang WInhlan." Wika ni Ross sa kalagitnaan ng
kanilang pag-uusap.

"Hindi lang ang WInhlan ang pinunta ko dito Ross, I am here for my annulment."

"He married Hexel Marie Domingo right? Kung ang tunay na pangalan mo ang gagamitin
mo wala pa ring silbe ang kasal niyong dalawa." She said.

Umiling lang si Hexel at may inilabas

na mga papel, binasa nila ni Ross iyon. "I married Clive as Hollier Kaia Domingo-
Brandt, Hexel was never a name. Lahat ng papers ko dito sa Pilipinas ay Kaia ang
ginamit kong pangalan."

"Pero sa diploma mo-."

"Those were fakes, it was a façade. It was granmy's plan, Hexel was my front name
lahat ng ID's ko na Hexel ang pangalan lahat iyon ay fake because it wasn't me. It
was actually's granmy's fault, but I am not blaming her, I had a prepared fake
marriage papers under Hexel's name. Kaso magaling na actor ang lalaking iyon,
napaniwala niya kahit na si granmy na he really cares for me and changed my plan
and switched the papers. It was all her works, at kung napirmahan sana ni Clive ang
kontrata bago ang kasal hindi n asana magiging ganito kagulo ang lahat."

"Magulo nga." Komento niya. "Naguguluhan pa rin ako pero sabi mo nga this is your
own fight and your own battle and I will respect you for that. Katulad ng
pagrespeto mo sa desisyon kong ipaglalaban ko ang mga kapatid ko susuportahan ko
rin ang desisyon mong makuha ang mga kinuha sa iyo ng dati mong asawa. Basta
ipangako mo lang sa akin Hexel na hindi ka na uli masasaktan." Nag-aalalang usal
niya.

"No one can hurt someone who was already shattered enough to feel pain again. Hindi
na ako masasaktan pa Monica, anuman ang mangyari hindi na ako masasaktan ni Clive.
Pain already ate my whole existence and there's nothing left to be eaten."

Sana nga, sana nga hindi na ito muling masaktan pa.

"And before I forgot Monica here." May inabot ito sa kanyang black folder,
nacurious siya kaya tinanggap niya iyon.

"ANo ito pasalubong?" biro pa niya.

"Don't read it now, basahin mo iyan mamayang gabi. Kung anuman ang mababasa mo
diyan ikaw na ang bahalang humusga and just like what you've told me, sa lahat ng
gagawin mo at magiging desisyon mo ipangako mo sa akin na hindi ka masasaktan."

"Yes, I promise."

Whatever is inside the black folder seems so important kaya maging siya ay
natatakot na buksan iyon but curiousity is killing her. She needs to be patient,
she needs to wait and endure it.

"Puntahan natin si Monique." Untag nito sa kanya.

"Ngayon na? nandoon ba sila?" bumangon na naman ang pag-aalala sa dibdib niya sa
sinabi nito.

"Don't worry Monica hindi sila galit sa iyo."

"Pero-."

"They understand you because once in a while naging baliw din sila sa pag-ibig at
hindi ka exemption sa rule na iyon. Hindi ka naman namin pagbabawalan na mahalin si
Xancho we only want what's the best for you and I want the best for you."

<3 <3 <3

a/n: Happy reading :-)

=================

Chapter Twenty-Three
Chapter Twenty-Three

Ayaw sana niyang sagutin ang tawag ni Oz dahil pagod na pagod na siya, kadarating
lang niya mula sa hospital at gusto sana niyang magpahinga muna. Bitbit pa rin niya
ang black folder na ibinigay sa kanya ni Hexel sa kanya.

Nagkaayos na sila ng mga kaibigan niya at totoo ang sinabi ni Hexel hindi galit sa
kanya ang mga kaibigan niya. They were surprised by her sudden outburst dahil hindi
naman daw siya ganoon but they weren't mad at her, she could see understanding
behind their weary eyes.

Hanggang ngayon ay wala pang malay si Monique at hindi rin niya sinabi kay Hexel
ang tungkol sa sinabi ni Cael sa kanya. She wanted Hexel to know about it, about
Clive, about Cael's revelation kasi nakaka-overwhelm kasi ang araw na iyon.

"Mabuti naman at sinagot mo ang tawag ko Monica." Nag-aalalang wika ni Oz sa sa

telepono. "Okay ka lang ba? Wala bang masamang nangyari sa iyo ngayong araw?"

"Okay lang ako." Gusto nga niyang sabihin na maganda ang nangyari sa araw na iyon.
"Bakit? May masama bang nangyari?"

"I was shot."

"What!?" napabalikwas siya ng bangon sa sinabi nito. "Sino ang dahilan?"

"Si Hiro, ako ang napagdudahan niyang anak ni tita Hikaru dahil sobrang lapit ko
kay tanda."

"Harap-harapan?" nangilabot siya sa sinabi nito.

"May inutusan siya pero alam kong hindi pa niya ako papatayin dahil kapag nangyari
iyon dahil baka ano ang mangyari kay tanda at atakehin sa puso. Hindi pa naaayos
ang last

will and testament ni lolo."

"Okay lang ba si Oji-san?"

"Kaunti nalang Monica at pareho nating alam kung ano ang mangyayari sa kanya.
Please save him, your presence will save us and the people under our grandfather's
care. Dahil kapag ako hindi na nakapagtimpi ako mismo ang gagawa ng paraan maalis
lang sa mundo ang taong iyan."

"Ama mo pa rin siya."

"Kahit na ama ko siya, twenty-four hours Monica. Iyon lang ang hinihingi kong
palugit para sa desisyon mo. After twenty-four hours I'll be a criminal." Galit nag
alit si Oz. Hindi naman niya pwedeng hayaan na maging criminal ang pinsan niya.
Mabait si Forrester at napakawalang justice naman kung ang taong gustong pumatay sa
kanila ang magsisilbeng biktima pa sa bandang huli. Natatakot din siya sa pwedeng
mangyari, baka maunahan ito ng ama nito at ito ang mapahamak.

"Ano ba ang gagawin ko?"

Tiningnan niya ang cellphone niya and look for Xancho's number, alam niyang siya
ang nanghingi ng space pero gusto din niyang malaman ang opinion nito since
kaibigan naman nito si Oz.

"Xancho sagutin mo." Lihim na dasal niya kahit na alam niyang impossiibleng
mangyari iyon dahil baka walang signal sa dagat.

"Xancho kung naririnig mo ang message ko call me immediately." She leave a voice
message sana lang ay marinig agad nito iyon. Nahiga siya sa kama niya at saka
pinatay ang ilaw, bukas paggising niya magiging okay lang ang lahat.
Makakapagdesisyon na rin siya ng maayos.

Bago niya ipinikit ang kanyang mga mata ay sinulyapan

niya ang itim na folder na nasa kanyang tabi. Bukas babasahin niya agad iyon,
marami siyang nakaplano bukas. Bibisitahin niya ang mga kapatid niya, maghahanap
siya ng magaling na lawyer at sasabihin niya kay Hexel ang sinabi ni Cael, baka may
maitulong iyon sa plano ng pinsan niya.

NASA harap siya ng gate ng bahay ng tunay na pamilya ni Aycie, kanina pa niya
gustong kumatok at tumawag ng pansin kaya lang tila may nagpipigil sa kanya na
gawin iyon. Siguro hindi niya alam kung paano haharapin ang kapatid niya, she lost
the battle. And maybe Aycie was wishing she would too, hindi naman siguro ito aalis
sa poder niya kung hindi nito gusto.

Pero selfish ba siya kung gusto niyang maging buo ang kinalakihan niyang pamilya?
She never had one, kahit na sabihing peke ang pamilyang nakilala niya mahal na
mahal niya ang mga ito ng higit pa sa kanino man.

"Aycie, ano ka bang bata ka." agad siyang tumakbo palayo sa gate ng mga ito ng
marinig niya ang boses ng nanay ni Aycie. "Huwag kang masyadong magtatakbo baka
madapa ka, dalaga ka na at hindi ka na bata."

Nanikip ang dibdib niya ng marinig ang tawa ni AYcie, she haven't heard that kind
of laugh before... it sounds so free and happy. "Hindi naman ako madadapa mama
excited lang ako sa picnic natin, nasaan na ba si papa at kuya Chad?"

Mula sa malayo ay nakita niya ang masayang mukha ng kapatid niya, mukhang bumata
ito malayo sa hitsura nito noong nasa poder pa niya ito. Dahil na rin siguro sa
nawala ang bigat ng dalahin nito,

nawala ang obligasyon nito na ini-atang niya. Lumabas mula sa kung saan ang isang
binatilyo na sa tingin niya ay ang kuya ni AYcie at ang papa nito. Aycie looks so
happy and contented with them, may puso ba siyang sirain ang kasiyahang iyon dahil
lang sa kanyang pansariling kagustuhan?

Bago pa man tumulo ang mga luha mula sa kanyang mga mata ay agad na siyang
tumalikod at naglakad palayo mula sa bahay nito. Maybe she can't have Aycie back
but she can definitely have Yoona and Emman back.

Nag-vibrate ang phone niya, she is on leave kaya nagtaka siya ng mabasa ang
pangalan ng principal niya na tumatawag sa kanya. Hindi naman ito tumatawag kapag
nasa leave siya, malamang importante.

"Hello, Sir?"

"Ms. Garcia, pwede ka bang pumunta sa school? May mga dumating na papeles
kailangan ng pirma mo." Sa isip niya baka ang mga leave papers niya iyon kaya hindi
na siya nagtanong pa.

"I am on my way po." Aniya habang nagpupunas ng luha sa pisngi niya. After the
call ended ay napatingin siya sa langit, parang kanina lang ay sobrang liwanag niya
pero ngayon ay biglang nagdilim. Uulan na yata ilang oras mula ngayon.

Pagdating niya sa school ay agad siyang sinalubong ni Betty. "Monica, bakit hindi
mo sinabi?" malungkot na tanong nito.

"Ano ang hindi ko sinabi?"

"Ang daya mo naman eh ano ito surprise?" may halong pagtatampong tanong nito sa
kanya. Kailan pa naging surprise ang leave niya? "Mamimiss ka namin."

Nakakunot lang ang noo niya sa sinabi ng kasama niya, hindi niya

kasi maintindihan. Isang lingo lang naman ang leave na hiningi niya bakit kung
makaasta naman ito ay parang aalis na siya.

"Kailangan ko lang munang kausapin si Sir." Paalam niya dito.

"Okay, pero sumaglit ka sa faculty room. Kung alam namin na pupunta ka ngayon sana
ay nakapaghanda kami ng kahit kaunting salu-salo para sa desp-."

"Ms. Garcia, nandito ka na pala. Pumasok ka muna sa office at dito na tayo mag-
usap."

"Yes, sir." Nagmamadaling sumunod siya sa principal niya at pumasok sa office.

Kumunot ang kanyang noo, pakiramdam kasi niya ay may hindi magandang mangyayari
ngayong araw na ito.

"Umupo ka muna, Monica."

"Thank you Sir." Pagkatapos niyang umupo ay tumikhim siya. "Ano po nga pala ang
pipirmahan ko?"

May hinugot na brown envelope ito at saka kinuha ang ilang piraso ng papel.
"Nareceived na ng office ang letter of resignation mo, nareview na rin nila ang
lahat ng mga pertinent papers at na-approved na iyon a month ago. Kailangan lang
nating hintayin ang letter of approval mula sa civil service para sa vacancy ng
iyong item."

Tila nabingi at nagulat siya sa narinig niya mula sa kanyang superior.

"Resignation?" nagtatakang tanong niya.

"Yes, your fiancé Mr. Sebastian processed everything for you with your approval.
Alam kong nahirapan ka sa desisyon mong bumitaw sa serbisyo kasi nakita ko ang
dedication mo sa pagtuturo mo. Pero tama din ang rason ni Mr. Sebastian, kailangan
mo rin na magpahinga muna upang mapagtuunan mo ng pansin ang iyong
sarili at iyong pamilya."

"Pero Sir, hindi-ayoko-." Hindi niya mahanap ang tamang salita at kung paano
ipapaliwanag dito na hindi totoo na gusto na niyang umalis. Among all people si
Xancho ang may alam kung gaano niya kamahal ang kanyang trabaho, ang kanyang
pagtuturo. Nagtitiis siya kahit na sobrang hirap at pagod na niya dahil mahal niya
ang kanyang trabaho.

"And besides, hindi rin magandang ehemplo sa mga kasama mo na palaging may mga
pulis na nagpupunta dito at abogado dahil sa kaso na isinampa mo sa mga kumuha sa
pamilya mo. Sana maintindihan mo rin Monica, ang problema mo sa bahay ay hindi mo
dapat dalhin dito sa paaralan." Inaamin naman niya na ilang beses na rin siyang
nabisita ng mga pulis dahil na rin sa ongoing na custody case ng mga kapatid niya.

"Pero hindi ko naman po napapabayaan ang trabaho ko sir."

Napabuntong-hininga ang principal niya at malungkot na napatingin sa kanya.

"Bumaba ang performance mo nitong mga nakaraang mga buwan Monica, hindi na ikaw ang
dating guro na nakilala ko noong una kang tumuntong dito. Naging mas mainitin ang
ulo mo at umiksi ang pasensya mo. I saw your changes and it was not good especially
for the children na napag-iinitan mo kapag hindi maganda ang araw mo."

"May problema lang po ako."

"Iyon din ang sinabi ni Mr. Sebastian, may problema ka. At paano ka makakapagturo
ng maayos kung ang problema mo ay nadadala mo dito? Kung ang dami mo ng absences
dahil sa mga court hearings, naubos mo na ang mga service credits na nakuha mo sa
ilang taon mo

ng pagtuturo. Sa tingin ko rin magandang ideya ang pag-alis mo muna sa serbisyo, to

find yourself and to solve your problems."

"But Sir..."

"But if you wish to go back, you can re-apply and teach. Pero ngayon dapat
magpahinga ka muna."

Gusto niyang umiyak at magmakaawa na huwag siyang tanggalin sa serbisyo, alam

niyang naging pabaya siya pero sa dinami-rami ng mga guro sa mundo hindi lang naman
siguro siya ang nakaka-encounter ng ganitong problema. Naisip niya si Xancho,
biglang bumangon ang galit sa dibdib niya dahil sa ginawa nito.

Kahit na sabihin na may relasyon sila ay wala pa rin itong karapatan na gawin ang
bagay na iyon sa kanya. Para kasi siya nitong tinanggalan ng ulo at iniwan ang
katawan niya sa kung saan. Nawalan ng direksyon ang buhay niya sa ginawa nito.

Bakit kailangan nitong gawin iyon? Bakit sa lahat ng taong pwedeng gumawa ng bagay
na iyon ay ito pa?

She wants to talk to him, gusto niya itong magpaliwanag. Walang mga salitang
lumabas sa kanyang bibig ng magpaalam na siya sa principal niya, hindi siya ngumiti
at hindi siya nagalit. Hindi rin siya maka-iyak, she remained emotionless.
Nakalimutan na rin niya na dumaan sa faculty room dahil isa lang ang gusto niya,
gusto niyang makausap si Xancho. She wanted to know the truth.

Along the way she kept on calling him pero talagang out of coverage area ito.
Again, she leave a voice message.
 Kapag narinig mo ito, call me ASAP, we have some important matters to discuss.

Pag-uwi niya ay hindi niya napigilan ang sarili niyang mapaiyak, naiinis siya,
nagagalit siya pero wala siyang mapagbuntunan ng galit niya. She can't even call
her friends and tell them what happened because she doesn't want them to judge him,
sa isip niya baka may ibang plano si Xancho sa kanya and maybe hindi nito sinasadya
ang lahat. He can take it back, explain to her superiors that everything was a
misunderstanding.

Habang umiiyak siya ay napatingin siya folder na ibinigay sa kanya ni Hexel.

INabot niya iyon at sa nanginginig na mga kamay ay binuksan niya ang naturang
folder.

Kung ang pagkaalis sa serbisyo niya ay sobrang sakit na para sa kanya, ang laman
ng folder na iyon... ang pumatay sa kanya. Naitakip niya ang palad sa kanyang bibig
upang hindi lumabas ang malakas na hikbi na gusto niyang pakawalan.

Napapikit siya habang umiiyak, hindi na siya halos makahinga, she wished that when
she opened her eyes ay maiiba ang mga dokumento na nakasulat doon. Na sana ay hindi
totoo at biro lang iyon-pero hindi. Dahil pagbukas niya ng kanyang mga mata ay
hindi nagbago ang nakasulat doon.

How can someone you love the most hurt you the most too?

How can someone you trusted so much with all your heart, broke your soul and heart
at the same time? How cruel it is?

She grabbed her phone and dialled Oz number, it rings a few times.

"Monica?"

"I accept." She answered. "Let's do the plan, Forrest." Buo ang loob na wika niya,
wala ng mawawala sa kanya dahil

walang-wala na siya. Xancho Francis Sebastian, wasn't her knight in shinning armour
whom she thought he was. He will never be, nagkamali siya ng lalaking minahal at
pinagkatiwalaan.

Nagkamali siya ng ito ang piliin niya! Her friends never betrayed her like this,
kahit na mali siya, kahit na masama siya at selfish siya ay hindi siya kailan man
trinaydor ng mag ito. Sa tagal na niyang kasama ang mga kaibigan niya they never
tried to hurt her and yet she took them for granted dahil lang sa isang lalaki.

Isang malaking pagkakamali!

"Hindi mo ba sasabihin kay Xancho ang nangyari?" isang masamang tingin ang ibinigay
niya sa pinsan niya. Inaayos niya ang kanyang mga gamit para sa kanyang paglipat sa
bahay ng lolo niya. Ipinakilala siya na asawa nito, hindi niya alam kung paano
nagawa ng mga ito pero nakapagpresent sila ng fake marriage certificate, fake
ceremonial pictures. Mukhang planado na ang lahat at mukhang alam na ng mga ito na
papayag siya sa gusto.

Wala pa siyang binabanggit sa mga kaibigan niya, wala pa rin siyang sinasabi kay
Hexel because she doesn't want her to worry. Kakagaling lang ni Monique and she's
recovering at the moment. Inaalagaan ito ni Hexel kaya ayaw na sana niyang
dumagdag.

"Kapag nakaharap ko siya isa lang ang gagawin ko, sasampalin ko siya ng sobrang
lakas." Napabuntong-hininga ang pinsan niya.

"You can ask him to explain."

"I asked him to help me pero trinaydor niya ako at paano ko siya pagkakatiwalaan Oz
when in fact he is one controlling freak." Muntik ng mabasag ang boses niya ng
maalala ang ginawa nito sa kanya. "SIya ang

dahilan kung bakit nawala sa akin ang mga kapatid ko, I asked for his help he told
me he would but he didn't. Sana sinabi nalang niyang ayaw niyang tumulong mas
maiintindihan ko pa iyon, naintindihan ko si Hexel ng sinabi niyang ayaw niya akong
tulungan. Pinaasa lang niya ako para lang masaktan ng ganito. At tinanggalan niya
ako ng trabaho."

"Alam mong pwede ka pang mag-apply-."

"I can't." mas nanlumo siya. "I talked to the heads, hindi ko alam kung ano ang
meron kay Xancho at kung gaano kalakas ang koneksyon niya at ganoon nalang ang
kapit nito sa mga nakakataas."

"Kausapin mo siya."

"I won't and will never talk to him, bahala na siya sa buhay niya."

"Alam mong magagalit siya."

"Kakainin ng galit ko ang pesteng galit niya." Marahas siyang bumuntong-hininga.

"Ang mabuti pa ay iwanan mo muna ako, kailangan kong ligpitin ang mga gamit ko.
Pwede mo bang kausapin si Norman at alamin kung ready na ba siya?"

"Sure." Mabilis na umalis si Oz mukhang alam nitong hindi talaga maganda ang mood
niya. Mabilis niyang inayos ang kanyang mga gamit ng biglang makita uli niya ang
chest na ibinigay sa kanya ng lola nila ni Hexel. Kinuha niya iyon at binuksan.

"The letter!" bulalas niya ng makita ang nakatuping sulat na nasa kahon.

"Ikaw po ang lola ko? Pero paano po nangyari iyon kayo po ang lola ni Hexel." Hindi
makapaniwalang tanong niya habang nakatitig sa lola ni Hexel na nakahiga sa kama
nito sa bahay. Pinasundo siya nito sa bahay nila dahil gusto daw nitong makausap
siya, buong akala niya ay si Hexel ang kanilang topic pero nagkakamali siya dahil
mas hindi niya

inakala na iyon ang malalaman at ipagtatapat nito sa kanya.

"Mag-pinsan kayo ni Hexel."

Kumunot lang ang noo niya. "Paano?"

"Magkapatid ang mga magulang niya, ang nanay ni Hexel at ang tatay mo ang
magkapatid."

Gusto niyang matawa sa sinabi nito, para kasing hindi totoo. Luminga-linga siya sa
buong paligid upang alamin kung may naka-set-up ba na mga camera doon pero wala at
hindi rin ito ang tipo ng magsisinungaling sa kanya.
"I am sorry Monica dahil hindi namin agad ipinaalam sa iyo, hindi namin sinabi."

"Bakit po?" sunod-sunod na nagsituluan ang mga luha sa kanyang mga mata.
"Ikinakahiya niyo po ba ako dahil hindi ako katulad ni Hexel? Wala akong kayang
gawin kaya hindi niyo po ako matanggap?" umiiyak na tanong niya.

"Huwag mong sabihin iyan Monica, si Hexel ang nakahanap sa iyo. Kaya lang may mga
bagay na kahit gustong-gusto mo ay hindi ko magawa." Mahigpit nitong hinawakan ang
kamay niya. "Mahal na mahal kita apo ko, gusto ko sanang baunin nalang sa hukay ko
ang lihim na ito para sa ikakatahimik ng buhay mo. Ayokong mapahamak ka."

"Saan po ako mapapahamak?"

Naubo ito ng malakas kaya kailangan pa niya itong alalayan upang makainom ng tubig.
Marami siyang gustong itanong pero sa kondisyon ng lola niya siguradong hindi rin
siya nito masasagot ng maayos.

"Tandaan mo Monica nagawa namin na ilihim na apo kita dahil sa kaligtasan mo.
Kailangan ko rin na itago si Hexel para sa kaligtasan niya."

Mas lalo siyang naguluhan sa sinabi nito. "Ano po ba

ang meron? Bakit po ba magulo?" naguguluhan na talaga siya.

May itinuro ito sa kanya, hindi nito sinasagot ang tanong niya. "Kunin mo ang
kahon." Nakita niya ang isang maliit na kahon sa ibabaw ng mesa nito. Agad niya
iyong kinuha pero ng ibigay na niya iyon dito ay hinawakan lang uli nito ang
kanyang kamay. "Para sa iyo iyan Monica." Tumulo na naman ang luha sa mga mata
nito. "I am sorry kung iyan lang ang tanging yaman na pwede kong ipamana sa iyo.
Kung sana ay nagawan ko ng paraan at hindi ko itinulak ang pinsan mong pakasalan
ang batang iyon sana hindi tayo bumagsak ng ganito. Wala na sa akin ang Winhlan,
wala ng natira." Binuksan niya ang kahon at tumambad sa kanya ang isang lumang
picture doon. "Iyan ang meron ako, picture iyan ng mama at papa mo. Kamukhang-
kamukha mo si Hikaru hindi ba? Kamukha mo ang mama mo."

"Hikaru?" halos hindi na niya mabigkas ang pangalan nito.

"Oo, isang magandang Haponesa ang nanay mo." Pagtingin niya ay sa kahon ay may mga
alahas na nandoon. "Gamitin mo iyan Monica, iyan lang ang natira sa akin. Ibenta mo
at magsimula ka ng buhay na gusto mo. Ang laki ng utang ko sa iyo bilang lola mo,
hindi kita naalagaang mabuti, hindi kita nakitang lumaki." Hinaplos nito ang pisngi
niya. "Sana ay hindi ka matulad ni Hexel, kasalanan ko ang nangyari sa kanya kaya
ayokong ipitin ka sa buhay na meron siya. Gusto kong maging Malaya ka sa buhay na
gusto mo kahit iyan lang ang pwede kong maibigay."

"Lola." Mahinang usal niya.

"At may ipapakiusap ako sa iyo hija."

"ANo poi

yon?"

"May sulat diyan." Tiningnan niya ang tinutukoy nito. "Kapag nakabalik na sa bansa
ang pinsan mo ibigay mo iyan sa kanya." Nakafold lang ang sulat. "Tulungan mo siya
Monica, mukha lang siyang malakas pero hindi siya katulad mo. Mahina ang pundasyon
niya dahil hindi siya lumaki sa isang buong pamilya at buong akala niya ay tanggap
siya ng kanyang ama. Malalaman din niya ang totoo at sa malalaman niya siguradong
masasaktan siya."

"Sige po lola, ibibigay ko po ito sa kanya."

Napapikit siya ng maalala ang eksenang ilang taon na ang nakakaraan, kung hindi pa
nangyari ang mga bagay sa buhay niya hindi niya maaalala ang ibinilin sa kanya ng
kanyang lola. Hexel is back kailangan na rin niyang ibigay ang sulat na iyon.

Alam niyang hindi dapat pero nacurious siya sa laman ng sulat kaya binuksan niya
iyon.

Dear Hexel,

Kapag nabasa mo ito wala na ako sa mundo, sa nangyari sa buhay mo hindi ko rin alam
kung may mukha pa akong ihaharap sa iyo apo. Ako ang guardian mo pero hindi kita
naprotektahan sa sakit kaya humihingi ako ng patawad sa iyo. Maaaring ang
pagkamatay ko ang tanging paraan para takasan kita at sa pagkukulang ko sa iyo.

Ninakaw ko ang kabataan mo, ninakaw ko ang kalayaan mo apo, ninakaw ko ang
kasiyahan mo. Sana ay napalaki kita ng maayos, hindi sana kita binigyan ng mabigat
na responsibilidad sa pag-asang ikaw ang tutulong sa iyong ina mula sa kamay ng ama
mo. Your father Hexel was never a good man I thought he would be. He was a devil in
disguise and all wants

is power. Nagkamali ako ng pilitin kong ipakasal ang nanay mo sa taong iyon para sa
ikakabuti ng pamilya natin, pero maling-mali ako. Ang desisyon ko ang dahilan kung
bakit takot na takot sa akin ang uncle Landuree mo dahil nakita niya kung paano
nasaktan ang ate niya sa desisyon ko at ayaw niyang mangyari ang nangyari dito. It
was my fault, sa tingin ko ang mga desisyon ko ang naging dahilan kung bakit
nahihirapan kayong mga apo ko.

I want you to grow a businesswoman so you can fight face to face with your father.
I want you to beat him for not accepting you as his heir dahil hindi ka lalaki.
Hindi ko alam kung ano ang mindset na meron siya para magawa niya ang bagay na
iyon-ang ipapatay ka dahil isang malaking kahihiyan para sa pamilya niya na
magkaroon ng babaeng panganay. Your birth was a secret to anybody, kailangan ka
naming itakas ng nanay mo. Mas gugustuhin ko pang malayo ka sa mga magulang mo
keysa buong buhay mong pagdusahan ang desisyon ng iyong ama.

Hanapin mo si detective Wilfred Cuevas, malaki ang maitutulong niya sa iyo dahil
marami siyang alam--.

Hindi na niya tinapos ang pagbabasa dahil pakiramdam niya ay mauubusan na siya ng
hininga. It was a very long letter pero hindi niya kinayang tapusin iyon, it was
too suffocating parang hindi kayang tanggapin ng utak niya na ganoon ang takbo ng
buhay ng pinsan niya.

How can a father neglect his own daughter for his selfish needs?

Agad niyang tinago ang sulat, kailangang mabasa iyon ni Hexel, dapat ay matagal na
niyang ibinigay iyon sa pinsan niya kung hindi lang niya

iyon nakalimutan. Pagkatapos niyang magligpit ay umalis na sila at pumunta sa main

house kung saan nakatira ang lolo niya na ngayon ay 'asawa' na raw niya. Hindi pa
sinasabi ni Oz ang tungkol kay Hiro na ama nito, malamang ay hindi pa nito alam ang
nangyari dahil kung alam na nito siguradong humarap na ito sa kanya. Nasabi na rin
niya kay Norman ang tungkol dito, hindi naman ito magtatagal hanggang sa tuluyan ng
maisalin sa pangalan niya ang lahat ng dapat ay para sa kanya.
Gagamitin niya ang makukuha niya para ilaban ang kanyang mga kapatid, she will hire
the best and the most crooked lawyer she knew to get what she wants. Hindi na niya
hahayaan na may mawala sa kanya, she will keep what she wants and this is her first
stepping stone.

KAKABABA lang niya mula sa yate niya, pagod na pagod na siya pero wala siyang balak
magpahinga dahil may kailangan pa siyang puntahan. Hindi pa siya dapat uuwi ngayon
pero may nakuha siyang isang balita na naging dahilan kung bakit napaaga siya.

"You are finally here brother dear." Bati ng kapatid niya sa kanya.

"Totoo ba ito?" ipinakita niya sa kapatid niya ang newspaper.

"Iyan ba ang dahilan kung bakit ka nakabalik agad Xancho? Dahil lang sa balitang
iyan?" kalmadong tanong nito.

"Hindi ito basta-bastang balita ate, this is - this is--."

"A very bad news, nagulat din kami ng mabasa namin ang nasa balita. It was so
sudden and shocking."

"Gusto ko siyang makausap alam mo ba kung saan siya nakatira ngayon?"

"Magrelax ka muna Xancho hindi makakatulong sa iyo ang pagiging mainitin

mo ngayon."

"How can I relax? She asked me for space but she didn't tell me about this wedding
damn it!" sigaw niya na ikinagulat nan g kapatid niya dahil hindi siya mahilig
sumigaw. "This is fucking insane!"

"Akala ko ba hiwalay na kayo?"

"She only wants space."

"Bakit? Bakit niya sinabi iyon? Ang babae hindi manghihingi ng space iyan kung
hindi iyan nasasakal, nasakal mo ba siya ng husto?"

Hindi siya umimik, "Sagutin mo ako Xancho, ano ang nagawa mo?"

"I forced her to choose, me or her friends."

Isang malakas na sampal ang dumapo sa knayang kaliwang pisngi ng sampalin siya ng
kapatid niya. "Pinapili mo siya? Bakit mo ginawa iyon?" hindi makapaniwalang tanong
nito. "Alam mong mahal na mahal niya ang mga kaibigan niya, hindi mo siya dapat
pinapili ng ganoon."

"Natatakot ako ate, may nagawa akong hindi maganda para sa ikabubuti niya. Maganda
ang intension ko pero mali ang pagkakagawa ko at alam kong kapag nalaman iyon ng
mga kaibigan niya sasabihin nila iyon kay Monica at gagawa sila ng paraan para
hindi ako makalapit sa kanya."
Gulat ang rumehistro sa mukha ng kanyang kapatid, noong bago humingi ng space si
Monica sa kanya ay hindi niya inamin sa sarili niya na may mali siya dahil sa
paningin niya ay tama siya. Pero noong nakabalik siya sa dagat ay naisip niyang may
mali nga siya at balak sana niyang itama ang pagkakamali niya pagbalik niya. Balak
niyang kausapin ito at humingi ng tawad pero mukhang nahuli na ang lahat.

"Xancho, how could you?"

"I know I was wrong."

Wala itong imik, hindi ito nagsalita pero alam niyang sobrang disappointed nito

sa kanya. "I am sorry ate."

"Hindi ako ang nagawan mo ng masama, hanapin mo si Monica at sabihin mo sa kanya

ang totoo." Kinuha nito ang newspaper sa kanya. "Pero kung anuman ang magiging
desisyon niya tanggapin mo iyon Xancho."

"Pero hindi pa niya alam."

"She is a member of the legendary Zalpha Bri dear brother you need to remember
that, wala ni sinuman ang pwedeng makapagpaikot sa kanila. Not when Hexel is back
and not when Monica had her as her back-up. Kung mahal mo si Monica sana hindi mo
ginawa ang mga bagay na nagawa mo na, you can't hurt someone you love no matter how
painful it is for you. Bahala ng ikaw ang magdusa sa sakit huwag lang ang taong
mahal mo at sa tingin ko masyado kang nabulag sa nararamdaman mo or you don't love
her enough."

"Mahal na mahal ko siya kaya nagawa ko ang mga bagay na ito."

"Then, you have a very dangerous way of love." Lumapit ito sa kanya at saka siya
niyakap. "Ayusin mo ito Xancho because I saw Monica before this news spread out and
mind you, she looks like hell. I can feel her pain and her sadness and maybe you
are the main reason for that."

"Ate-."

"Hindi madaling magmahal, pwede kang masaktan at pwede kang makapanakit. Talk to
her because I like that woman for you, she changed you little brother-no, you
changed for her. Naging tao ka dahil sa kanya and I want you to keep changing for
the better."

"Kasal na siya-."

"Her husband is old enough to be her grandfather at malapit na siyang mamatay may
rason si Monica sa ginawa niya. Mamamatay din ang matandang iyon at kapag nangyari
iyon kunin moa gad siya, pero kung mahaba

ang buhay niya mas mahaba naman ang koneksyon ng pamilya natin. Pero saka mo na
isipin iyon kausapin mo muna siya."

"Paano kung hindi niya ako kausapin."

"Gumawa ka ng paraan." Anito sabay tulak sa kanya.

NASA harap siya ng malaking bahay kung saan nakatira si Monica at ang asawa nito,
kanina pa siya naghihintay sa labas dahil gusto niya itong makita at makausap. He
tried calling her but he can no longer reach her.

Bumukas ang gate ng bahay at nakita niya ang isang itim na kotse na papalabas, mula
sa kung saan ay lumabas si Monica kaya lumabas din siya sa kotse niya at tinakbo
ang direksyon nito.

"Monica!" tawag niya dito. "Monica!" lumingon ito sa kanya, he was expecting a
surprised look or something similar to her reaction everytime she looks at him
before but he was wrong. Isang malamig na titig ang ipinukol nito sa kanya.
"Monica, can we talk?"

Monica called someone using a different language, kailan pa ito natutong magsalita
ng ganoon? "Monica, naguguluhan ako sa nangyari. Ano ba ang nangyayari? May nagawa
ba akong masama? Please, talk to me."

"Guards." Tawag nito sa ibang guards. "Paalisin niyo ang taong iyan hindi ko siya
kilala at huwag na huwag niyo siyang papasukin sa bahay ko." Malamig n autos nito
sa mga security guards. Agad siyang nilapitan ng mga ito.

"Hindi mo ito pwedeng gawin sa akin ito Monica, niloko mo ba ako? Mahal na mahal
kita alam mo iyon pero bakit ganito? Ang sakit ng ginawa mo-."

"Don't you dare calling me manloloko Xancho dahil kahit kailan hindi kita niloko,
pero ikaw, ilang beses mo akong niloko, ilang beses kang nagsinungaling sa akin at
ilang beses mo akong ninakawan." Galit na turan nito. "Ang mabuti pa umalis ka nab
ago kita ipapabaril sa mga tauhan ng asawa ko. At huwag mo ng iharap sa akin iyang
pagmumukha mo dahil baka sa susunod ako na mismo ang kakalmot diyan."

Banta nito sa kanya.

<3 <3 <3

a/n: Happy reading babies!

=================

Chapter Twenty-Four

Chapter Twenty-Four

"BAKIT ang daming bodyguards?" nagulantang siya habang nakatigin kay Oz, "Ang OA
naman nito."

"Sundin mo nalang ang gusto ni tanda para din ito sa kaligtasan mo." Abala ito sa
pagtipa ng kung ano sa laptop nito. "Hindi ba pupunta ka pa sa hospital?"

Tumango siya, "Nagising na si Monique, kailangan nandoon kami."

Tinitigan niya ang ginagawa nito kaso napakunot lang siya ng noo ng wala naman
siyang maintindihan, math ang major niya at magaling lang siyang magturo dahil iyon
ang nakasanayan niya pero kapag mga financial reports na ang pinag-uusapan hindi na
niya kaya iyon.

"Lumabas na sa newspaper ang balita."

Tumango uli siya, hindi pa niya nasabihan ang mga kaibigan niya tungkol sa
nangyari. Mamaya siguro kapag nagkita sila, ang mga miscalls ng mga ito ang
palatandaan na alam na nito ang balita.

"Kapag nakuha ko na ang pera ko pwede ko ng bayaran ang pinakamagaling na abogado

para makuha ang mga kapatid ko." Natahimik lang ang pinsan niya pero tumango lang
din ito.

"Si Xanc-." She glared at him, hangga't sa maaari ay ayaw niyang marinig ang
pangalan nito. Hatred is filling her senses right now, hindi niya alam kung ano ang
magagawa niya kapag nakita niya ito. She hates him and she hates the idea that she
was inlove with him-may nararamdaman pa rin siya kay Xancho pero pasasaan ba at
makakalimutan din niya ang nararamdaman niya dito.

"Alam kong uso sa mga lalaki ang 'friends before hoes', but I am not your hoe
Forrester I am your cousin." Madiin ang bawat bigkas niya sa mga salitang iyon.

"Aalis muna ako."

"Don't forget to bring the bodyguards trust me Monica they are useful."

Sa ngayon ay makikinig muna siya, aanhin naman niya ang pera niya kung hindi rin
naman pala niya iyon mapapakinabangan dahil mas mauuna pa siyang mamatay keysa sa
ama nito. She haven't seen Hiro in person dahil ayaw ng lolo niya, gusto nitong
kapag nagkaharap-harap na sila ay nailipat na sa pangalan niya ang lahat ng dapat
ay sa kanya and that includes Forrest's parts too.

Pumasok siya sa kanyang silid upang tingnan ang hitsura niya sa harap ng salamin,
she looks different. Everything the old Monica looks before was deleted from her
system. Her grandfather told her about the things she needs to do and the proper
way to dress, ayaw niya pero package deal na iyon kung gusto niyang makuha ang mga
kapatid niya.

She needs to be a proper lady suited to be a Tadashi princess as her cousin and her
grandfather pointed out. But she still want to wear her old uniform, there were
nights that she end up hugging them and crying untl she's too tired to shed some
tears.

Dumaan siya sandali sa silid ni Norman na katabi ng kanyang silid, nakausap na niya
ang mga tumayong magulang niya. Alam niyang nalulungkot din ang kapatid dahil sa
biglaang pag-iba ng buhay na meron ito. It's a drastic change her brother have and
she can see changes as well. Hindi lang siya ang nagbago kundi maging ito rin,
iyong klase ng pagbabago na hindi mo inaasahan.

Kumatok siya at pinihit ang door knob upang magbukas ang pintuan, agad niyang
nakita ang kapatid na tahimik na nakatayo at nakasandal sa tabi ng malaking bintana

ng silid nito habang nakakibit ang mga balikat. Ngumiti siya, this is the scene she
wouldn't even think Norman would have.

"Carlyle Norman Garcia," tawag niya sa buong pangalan nito kung dati ay naiinis
itong tawagin sa buong pangalan nito ngayon ay tila ba wala na itong pakialam.
"Norman, gusto mong sumama sa akin? Gusto mo bang mamasyal?"

Tumayo ito ng tuwid kaya mas lalong na-emphasize ang tangkad nito, nakasuot ito ng
puting polo na may mahabang manggas at asul na jeans. Her brother looks so manly,
lalaking-lalaki na nga ito sa paningin niya.

"Mag-aaral pa ako ate."

"May gusto ka ba? Kahit na ano."

Umiling lang ito. "Wala naman.""

"Norman--."

"Masyadong mahaba ang Norman ate Monica, Lyle nalang."

"Lyle na kung Lyle pero sa paningin ko kahit na nagbago ka ikaw pa rin si Norman ko
at hindi na magbabago iyon." Lumapit siya dito at saka pinisil ang pisngi. "Alam
kong naguguluhan ka rin sa mga nangyayari. I am sorry Norman kung nadamay ka sa
gulo ni ate, huwag kang mag-aalala kaunting tiis nalang at maibabalik ko na ang
dati sa lahat. Mabubuo uli tayo, tayo nina Aycie."

Hinawakan ni Norman ang kamay niya. "Ate, huwag ka sanang magalit pero kung masaya
na sila huwag nalang natin silang gambalain. May kanya-kanya na silang pamilya at
alam nating pareho na masaya na rin sila-."

Hinaplos niya ang pisngi ng kapatid niya, "Lyle, mas magiging masaya sila kapag
tayo ang magkasama gaya ng dati."

"Ate-."

"Aalis na muna ako nagising na kasi ang ate Monique mo." Niyakap at hinalikan niya
ito sa pisngi. "Mag-aral kang mabuti at kung may kailangan

ka sabihan mo lang si kuya Oz mo okay and text me or call me if you need

something."

Ayaw niyang marinig ang anumang sasabihin ng kapatid, Norman gave up already. Pero
siya hindi pa siya hihinto dahil alam niyang may laban pa siya, nandito na rin
naman siya bakit hindi nalang niya ituloy ang laban na alam niya?

Kanina pa nakahanda ang sasakyan siya nalang ang hinihintay, dapat ay kanina pa
siya umalis pero ng makitang sobrang dami niyang bantay ay bumalik siya kay Oz para
tanungin iyon. Siguro nga kailangan niya ng bodyguard ngayon for safety purposes.

Binuksan na ang gate at papasok n asana siya sa sasakyan ng may marinig siyang
tumatawag sa pangalan niya. Akala niya ay guni-guni lang iyon pero kalaunan ay may
nararamdaman na siyang kakaiba, pamilyar sa kanya ang boses na iyon at ang pagsikdo
ng dibdib niya ang sign na kilala nga niya iyon.

Pinilit niyang huwag magpalabas ng anumang reaksyon at lumingon siya, at hindi nga
siya nagkamali at alam niyang hindi rin siya pwedeng magkamali. Nakatayo si Xancho
sa may bukana ng gate at tinatawag ang pangalan niya.

"Monica!" tawag niya dito. "Monica!" nakatingin lang siya dito. "Monica, can we
talk?"

Gusto niya itong lapitan, gusto niya itong sampalin at saktan, gustong-gusto niyang
ipadama dito na nasasaktan siya, mas matindi ang sakit na nararamdaman niya ngayong
nakita na niya ito. Kinapa niya ang dibdib niya, hindi niya kayang makaharap si
Xancho ngayon, akala niya ay handa na siya pero hindi pa pala. She's still
vulnerable, her feelings were still shakey. Gusto niyang kapag nakausap na niya ito
ay wala na siyang nararamdaman

para dito.

Humarap siya sa mga guard at inutusan ang mga itong huwag palapitin ang lalaki sa
kanya sa salitang hapon. "Monica, naguguluhan ako sa nangyari. Ano ba ang
nangyayari? May nagawa ba akong masama? Please, talk to me."

Humakbang ito palapit sa kanya at hindi siya makagalaw kaya bigla siyang nataranta.
"Guards." Tawag niya sa ibang guards. "Paalisin niyo ang taong iyan hindi ko siya
kilala at huwag na huwag niyo siyang papasukin sa bahay ko." Malamig na utos niya
at agad na iniwas ang mga mata mula kay Xancho lalo pa at bumalatay ang sakit na
marahil ay nararamdaman nito sa pagpapaalis niya. Nasasaktan din siya na makita
itong nasasaktan kaso ang puso niya mas masakit ang nararamdaman, parang pinupunit
iyon na hindi niya maintindihan. She trusted him, hindi madali sa kanya ang
magtiwala at buksan ang puso para sa ibang tao pero hinayaan niya itong makapasok
sa Sistema niya. Iyon nga lang ito rin ang bumasag sa tiwalang ibinigay niya, she
trusted him too much and love him to the point that she is willing to jeopardize
what she have and she loves just for him.

"Hindi mo ito pwedeng gawin sa akin ito Monica, niloko mo ba ako? Mahal na mahal
kita alam mo iyon pero bakit ganito? Ang sakit ng ginawa mo-." She glared at him
and cut his words.

"Don't you dare calling me manloloko Xancho dahil kahit kailan hindi kita niloko,
pero ikaw, ilang beses mo akong niloko, ilang beses kang nagsinungaling sa akin at
ilang beses mo akong ninakawan." Galit na turan niya dito. "Ang mabuti pa umalis ka
nab ago kita ipapabaril sa mga tauhan ng asawa ko. At huwag mo ng iharap sa akin
iyang pagmumukha

mo dahil baka sa susunod ako na mismo ang kakalmot diyan."

Mabilis siyang sumakay sa kotse at inutusan ang driver na umalis na, tinted ang
kotse kaya hindi nito nakikita kung ano ang ginagawa niya sa loob ng sasakyan.
Napahikbi siya at nagsimulang umiyak, narinig niya ang paghampas nito sa salamin ng
kotse na tila ba gusto iyong basagin upang makausap siya. Naaawa siya dito pero mas
nangingibabaw ang galit na nararamdaman niya.

"Miss, ayaw niyo po bang kausapin ang bisita niyo?"

"No, please drive as fast as you can." Utos niya habang panay ang punas sa luha
mula sa kanyang mga mata. Tinakpan niya ang magkabilang teynga niya dahil ayaw
niyang marinig ang boses nito o kaya ay maramdaman ang presensya nito. Habang nasa
sasakyan siya ay hindi niya maiwasang hindi maiyak, this is not what she wanted,
she wants to hurt him but seeing and watching him call her name and run after her,
she is still hurting, she's hurting too much.

"WHAT'S this news all about Monica? Bakit nandito ito? I thought you are with
Xancho?" gulat na tanong ni Hexel sa kanya, from the looks of it parang hindi nito
inaasahan ang nakasulat sa newspaper. Alam niyang nagulat ito, her facebook account
was flooded with the news and the different reactions from her previous colleagues
and students, kaya kailangan niyang ideactivate. She even changed her phone number
and the guards did a big help in guarding her, kaya pala sinabi ni Oz na kailangan
niya ang mga ito. Sa katunayan ay kulang pa nga ang mga iyon sa dami ng paparazzi
na dumating at gustong magtanong sa kanya.

And here, kaharap niya ang mga kaibigan

niya sa loob ng hospital room ni Monique na kakagising lang, she was awake awhile
ago pero nakatulog lang uli dahil sa mga sedatives. Hindi sinabi ni Hexel ang
ginawa niya para hindi ito maistress which is for her a very good idea, hindi pa
ito masyadong magaling. Bakas pa rin ang mga galos at sugat sa buong katawan nito
at hindi pa nila ito nakakausap ng matino.

"Answer us Monica, this is practically a scandal!" bulalas ni Zyrene habang sapo

ang malaking tiyan nito. "Among all people ikaw ang hindi namin maiisipan na
magkaroon nito. Bakit? Anong nangyari kay Xancho?"

"We broke up, I am doing this because of him. Kung hindi dahil sa kanya ay hindi
ako papasok sa ganitong gulo." Dahilan pa niya.

"Gulo? This is a big mess! Ano nalang ang sasabihin ng mga co-teachers mo at ng mga
students mo? You married someone old enough to be your grandfather-."

"He is my grandfather Karylle, he is my grandfather." Napasulyap siya kay Hexel.

"Mother's side." Agap niya. "I have my reasons but the truth is I wasn't married to
him, it was all fake. Ipinalabas lang na kasal kami dahil may importanteng
dahilan."

"Gaano kaimportante para magawa mo ang bagay na ito?"

Hinarap niya si Ainsley. "For my siblings, Ainsley. I am doing this for my

siblings, you wouldn't understand my reason. Alam kong mahirap sa inyo na
intindihin iyon dahil may pamilya kayo, buo kayo. Yes, may pamilya nga ako pero
late ko ng nalaman. I grew up knowing na wala akong tunay na mga magulang at may
mga kapatid akong hindi ko kadugo. I learned to love them and even planned my life
for them but it was ruined, isa-isang

nawala sa akin ang mga kapatid ko and all I want is to fix what was broken-a
family. I want my family back na sinira ni Xancho, siya ang dahilan kung bakit
nahanap ang mga kapatid ko he betrayed my trust."

Walang sumagot sa mga ito kaya nagpatuloy siya. "Alam kong ang sasabihin niyo ay
hayaan ko na lang ang mga kapatid ko na mabuhay ng masaya sa pamilya nila ang
daling sabihin pero kapag kayo ang nasa lugar ko ay maiintindihan niyo rin kung ano
ang nararamdaman ko."

"But I think this is not enough reason to hurt Xancho alam namin na mahal ka niya."
Depensa ni Chloe kay Xancho.

Mapait na ngumiti siya. "Hindi sapat ang pagmamahal lang Chloe, he hurt me and lied
to me and worst, ginawa niya ang isang bagay na sa hinagap ay hindi ko maiisip na
gawin niya."

"Ang alin?"

"Ang tanggalin ako sa trabaho ko Crischelle. He filed a resignation letter in my

behalf, kanina tinanong niyo ako kung ano ang sasabihin ng mga katrabaho at
estudyante ko? Wala, wala akong pakialam dahil wala na naman akong trabaho at mas
lalong wala na akong estudyante." Pinigil niya ang sarili niyang huwag mapaiyak.
"Inalis niya sa akin ang mga bagay na mahalaga sa akin, pamilya at trabaho, ngayon
sabihin niyo sa akin kung pagmamahal baa ng tawag diyan dahil sa tingin ko walang
taong nagmamahal ang nananakit ng damdamin ng taong mahal nila. Kaya nagawa ko ang
bagay na ito, pumasok ako sa isang delikadong sitwasyon na pwedeng ikapahamak ko
but I don't care, gusto kong makuha kung anong dapat ay akin. I want my
grandfather's wealth and power, that's all I want."

And again, all she heard was pure silence.

"Nagawa

iyon ni Xancho?" hindi makapaniwalang tanong ni Gette. "Akala ko mabait siya pero
bakit ganoon?"

"Dahil may mga bagay na nagagawa ang taong sobrang nagmamahal to the point na
nakakapanakit na sila ng hindi nila sinasadya. Gusto lang nila ng ikakabuti mo pero
habang ginagawa nila ang mga sa tingin nila ay dapat para sa iyo hindi nila naisip
na nasasaktan ka na pala." Paliwanag ni Hexel. Bumuntong-hininga ito bago bumaling
sa natutulog na si Monique at sa kanya.

"Monica, can you give me all the rules stated in our sister's code?"

Kunot-noong tiningnan niya si Hexel, seryoso ito kaya sinimulan na niyang isa-
isahin ang mga rules na nakasulat sa kanila Sister's Code.

1. A sister should maintain secrecy within the sisterhood, no one shall divulge any
information that would reveal a sister.

2. A sister must maintain their purity until they met their 'the one'.

3. A sister shall give their heart to their works.

4. A sister needs to trust each sister at all times.

5. A sister will never forget these rules

Tumango si Hexel. "This meeting is all about you my dear,"

"Sa akin? Bakit?"

"Rule number one, a sister should maintain secrecy within the sisterhood and no one
shall divulge any information but you did divulge ito to Xancho years back then.
Iyan ang rason kung bakit kalat na kala tang kwento tungkol sa atin, there is no
such thing as a wishing star and no one can compare us to a star."

Biglang

nanlamig ang kanyang katawan sa sinabi nito, all these time alam ni Hexel ang
ginawa niya? Pero bakit ngayon lang nito sinabi?

"A sister must maintain their purity until they met their the one, do you consider
Xancho you're the one?"

Agad siyang umiling sa tanong nito. "No."

"Then, you break another rule."

"A sister shall give their heart to their works, I know how much you love your job
Monica. It was your passion but I know you've been neglecting your works because of
your family problem, you must remember that a sister works under pressure. No
matter how painful it is, we shouldn't and never bring our problems at work."
Napayuko siya sa sinabi nito because it was all true, she has been neglecting work
dahil sa mga court trials. "A sister must trust each other, pero minsan ka ng hindi
nagtiwala sa amin Monica. Naintindihan namin iyon but you need to remember that a
rule is a rule, spoken, written or not we must follow and abide it. And lastly, we
shall never forget these rules and then again you bend and forgot about it."

She had broken all the rules. "I broke all the rules."

"We know, we know that you've broken all the rules Monica."

Nanlumo siya sa kanyang narinig, alam niyang hindi iyon maganda sa teynga but she
doesn't have any choice but to accept whatever are the consequences of her actions.

"Mapapaalis na ba ako sa grupo?" mahinang tanong niya.

"No." nagulat siya sa naging sagot ni Hexel. "We've decided to break the group."
Pero mas lalo siyang nagulat sa sinabi nito.

"What?"

"Bubuwagin na ang Zalpha Bri, Monica."

"Pero bakit? Hindi

niyo naman kailangang gawin iyon, I can stay away but you don't have to break it."

"We are doing this for your sake."

"Alam ko pero ayoko, ayokong ako ang maging dahilan sa pagkabuwag ng grupo. Hindi
lang basta-basta sorority ang ZBS, brand name natin iyon. Iyon ang dahilan kung
bakit tayo nabuo, iyon ang dahilan kung bakit nakayanan ko ang lahat ng hirap.
Hindi ako makakapayag na basta nalang iyong mabuwag." Natatarantang paliwanag niya.

"Hindi lang sorority ang ZBS, we are a sisterhood at tama ka ng sabihin mong
brandname natin ang ZBS. Brand name lang iyan, napapalitan, kumukupas at nawawala
pero hindi tayo. We are the people behind the name, it's not the name that creates
us, tayo ang bumuo sa grupo and it is not the other way around. I am breaking ZBS
for some reasons, una, ayoko na ng rules, I don't want the rules tying us, your and
everyone's happiness." Hinawakan ni Hexel ang palad ni Monique. "The rules tied
Monique up to now and sometimes I am blaming myself for it, if I didn't set-up the
rules would she be like this? Will she be free from the pain and burden?"

"But it is not tying me-."

"Hindi mo lang napapansin Monica pero alam kong ang dami ng dinadala mo sa dibdib
mo nitong nakaraang mga taon dahil sa nagawa mo. Nakikita kong hindi ka komportable
kapag nakikipag-usap ako sa inyo tungkol dito, pilit mong tinatago. Enough na
siguro na marami na ang nasaktan dahil sa rules na iyan, nasa inyo na kung
sasabihin ninyo sa iba ang tungkol sa sorority, nasa inyo na rin kung ibigay niyo
ang sarili niyo sa iba just be careful, okay lang na maging pabaya kayo sa trabaho,

okay lang na huwag niyo akong pagkatiwalaan o kung sinuman. You are free to doubt
and of course, okay lang na kalimutan ninyo ang mga rules na iyan. You are now free
Monica, hindi lang kay Monica ito, para ito sa lahat. Malaya na kayong gawin ang
gusto niyo huwag niyong isipin na matatanggal kayo sa sorority dahil simula ngayon
ay wala na ang ZBS but our friendship will remain intact and you can always count
on me." Mahabang litanya nito.

"Did everyone agreed to this?"

Tumango ang mga kaibigan niya. "Monica, dahil sa balitang ito sigurado kaming hindi
magiging maganda ang takbo ng buhay mo. Hindi kaparusahan sa iyo ang pagbuwag ng
grupo, you suffering from your own doings were enough punishment for you. Pero kung
anuman ang mangyari tandaan mo, magkaibigan pa rin tayo at pinsan mo ako. Hindi man
tayo magkasamang lumaki pero mahal na mahal kita kung alam mo lang. I only want the
best for you pero sa tingin ko may mali din ako, nagkamali din ako, dahil tulad ni
Xancho ay may nagawa din akoing bagay na naging dahilan kung bakit nasaktan ka."

"You have done nothing Hexel."

Malungkot na ngumiti ito. "Yes. I have done nothing and it's the biggest mistake I
ever made."

MASAKIT ang ulo niya, ang daming alak ang nainom niya at naiingayan siya sa tunog
ng kanyang cellphone.

"Yes?" iritadong sagot niya sa tawag.

"Sir, there is an emergency-."

"Emergency? What emergency?"

"Lumubog sa West Coast ang yate na sinasakyan ni Dr. Jefferson Kho kasama ang
limang research them."

Mas lalong sumakit ang ulo niya sa narinig niyang balita. "Why? Hindi ba naicheck
kung okay lang ang makina? Kung okay ang panahon?"

"Hanggang ngayon Sir ay hindi namin alam kung ano ang nangyari dahil hindi
matagpuan ang lumubog na yate. Kailangan namin kayo dito sa headquarters."

Agad siyang tumayo at kunot-noong napatingin sa sarili niya, noon lang niya
napagtanto na hubad siya. He can't remember how he undressed himself, all he
remembered was he drowned himself with alcohol last night wallowing his pain
because of Monica's betrayal. Hindi niya matandaan kung ano ang nangyari at kung
paano siya nakarating sa bahay niya.

Hinagilap niya ang kanyang mga damit. "I'll be there." He said hanging up. He fixed
himself and grabbed his keys when he smelt something oddly familiar--- parang amoy
ni Monica iyon. Pero impossible! That woman would never come and aid him, she
married someone else at ipinagpalit siya sa isang matandang lalaki. He loves her
and yet she trashed him, pagbalik niya sisiguraduhin niyang makakaganti siya sa
lahat ng ginawa nito sa kanya. He will make her feel his pain that's for sure.

<3 <3 <3

a/n: happy reading!

=================

Chapter Twenty-Five

Chapter Twenty-Five

NARAMDAMAN niya ang paghawak ni Hexel sa palad niya habang papalabas siya ng
hospital, agad naman siyang napatingin dito.

"Kanina ka pa tahimik, iniisip mo pa rin ba ang nagging desisyon ko?"

Mahina siyang tumango. "Hindi mo kasi maiaalis sa akin na maguilty feeling ko ako
ang dahilan kung bakit nabuwag ang zalpha bri."

"Hindi naman tayo nabuwag Monica, we are still sisters and we are still that group.
Tinanggalan lang natin ng pangalan ang samahan natin."

Kahit anong sabihin nito ay mabigat pa rin sa dibdib niya ang nangyari, she can't
accept it. Pero kung ano ang nagging desisyon ni Hexel ay irerespeto niya iyon
dahil sa ginawa nito ay hindi na siya mapapaalis sa grupo sa dami ng mga nagawa
niyang kasalanan sa ZBS.

May sasabihin pa sana siya ng biglang may itim na sasakyan na huminto sa tapat
nila, napaatras siya dahil pakiramdam niya ay kumabog ang dibdib niya. Ilang beses
na rin kasi niyang nakita ang mga ganoong mamahaling sasakyan, agad niyang
hinigpitan ang hawak sa palad ni Hexel.

Bumukas ang kotse at may bumabang batang babae na sa tantiya niya ay nasa pagitan
ng lima at anim ang edad. Huminto ang bata sa harap nila at napatingin kay Hexel,
sinulyapan din niya si Hexel na nakakunot ang noo habang nakatingin sa batang
babae.

"Mommy?" hindi siiya nakakilos ng biglang magsalita ang batang babae. Humakbang ng
isang beses ang bata at ganoon na lamang ang pagtataka niya ng mapansin na
napahakbang naman si Hexel paatras. She never saw Hexel stepped back, sa isang bata
lang. "Ikaw nga ang mommy ko!" tumakbo

ang batang babae at biglang yumakap sa mga binti ni Hexel na tanging abot lang
nito.

May kung anong bumalot sa puso niya ng Makita ang umiiyak na batang iyon na yakap
si Hexel. "Mommy, ang tagal na kitang gusting Makita ng totoo. Now you are real, I
can now call you mommy and I can now hug you for real at hindi lang sa picture mo."

May narinig siyang ingay sa kung saan, si Clive! Clive is staring at her cousin
with pure longing on his eyes and something else as he watched Hexel and the little
girl together.

"Mr. Libiran," malamig na tawag ni Hexel kay Clive, Hex broke the silence between
the two of them. Ano na naman kaya ang naiisip ni Clive ngayon? This wasn't the
first time he tried to approach and talk to Hexel but he never succeeded.

"Yes, Mrs. Libiran?" Wala siyang nabasang reaksyon sa mukha ng pinsan niya sa
ginawang pagtawag ni Clive dito.

"If you don't mind kindly remove your daughter-."

"She is our daughter, Kaia."

Hexel laughed bitterly. "As far as I remember my child died-wrong-my children died
before I saw them, weren't you the living witness of their deaths? My supposedly
first child whom you killed and my second, whom your mistress killed per your
instruction?"

Napasinghap siya sa narinig niya, hindi niya alam na dalawang beses palang nabuntis
si Hexel. She never told them or any of the girls about it and based from Clive's
reaction, he didn't defended himself which means totoo ang sinabi ng pinsan niya.

"I never-our first unborn was an accident and our second is alive Kaia."

"Don't ever lie to me Clive, my

daughter was dead!"

Lalapitan sana niya si Hexel dahil alam niyang galit na ito kahit na malumanay pa
rin ang paraan ng pagkakasabi nito.

"She wasn't dead Kaia, she's alive. Si Keia ang batang iyon." Tinanggal ni Hexel
ang braso ng batang nakayakap dito, agad niyang nabasa ang sakit sa mukha at mga
mata ng bata sa ginawa nito.

"Little girl, I am not your mama. Ask your father who your real mother is."

"Huwag mong saktan ang anak mo Hexel."

"Can't you make up your mind Libiran? Kaia or Hexel? You need to choose one-no, you
don't have anymore choices because Kaia died a long time ago."

Agad na lumayo si Hexel sa mga ito, agad din naman siyang sumunod dito. "Hex, that
child..."

"Anak siya ni Clive sa babaeng iyon."

"How sure you are?" gusto niyang sabihin na may naramdaman siyang kakaiba sa batang
iyon and that girl is an exact replica of her mother. Talaga bang nabulagan na ito
sag alit nito at hindi na nito napansin ang maliit na detalyeng iyon? Kahit saang
anggulo nila tingnan ay hindi maikakailang Malaki ang tsansang totoo ang sinabi ni
Clive.

"Ipapahatid na kita sa bahay niyo Monica, kailangan ko pang pumunta sa office."

"Umiiwas ka sa topic Hexel."

"I am tired Nic, not now."

Napabuntong-hininga siya, "Dapat umuwi ka na Hexel at magpahinga. Huwag ka ng

pumunta sa office mo mas kailangan mong magpahinga keysa sa akin at keysa sa
sinuman sa atin. You are tired and I understand that, pero hindi ko pa rin ititigil
ang topic na iniwan nalang natin."

"It's dangerous for you to go out alone."

"I am not alone, tatawagan

ko lang ang driver ko at darating agad sila para sunduin ako. Sa ngayon ligtas ako
at may bibilhin din ako, birthday ni Aycie ngayon gusto kong bigyan siya ng gift."
"Sige, mauuna na ako."

"Have a rest." Hinintay niyang makaalis ang kotse na sinasakyan nito. Siya naman ay
agad na pumara ng masasakyan, sinabi niya sa mga bodyguards niya na si Hexel ang
maghahatid sa kanya kaya napaalis niya ang mga ito.

Dumaan siya sa mall upang bilhan ng regalo si Aycie, hindi siya magpapakita dito
iiwan lang niya ang regalo niya sa harap ng bahay ng pamilya nito. At hindi rin
siya nakatiis at binilhan na rin sina Yoona at Emman, namimiss na niya ang mga
batang iyon.

"Umphf!" napatili siya ng paglabas niya ay may biglang humablot sa kanya at may
nagtakip sa kanyang bibig. Bigla siyang nakadama ng kaba sa pag-aakalang si Hiro o
ang mga tauhan nito ang gustong magpadukot sa kanya. Nagpupumiglas siya hindi na
nga niya namalayan na nahulog nap ala niya ang mga regalo sa kanyang mga kapatid.

"Drive!" iyon ang narinig niya mula sa taong may hawak sa kanya. Pakiramdam niya ay
sasabog na ang ulo niya ng makilala ang boses na iyon. Tumigil siya sa
pagpupumiglas kaya lumuwag ang pagkakatakip nito sa bibig niya. "Drive fast!" sigaw
nito sa driver nito.

"Xa-Xancho? Anong-bakit--." Naamoy niya ang alak sa bibig nito, tahimik na tumingin
ito sa kanya but she can't read anything from his face.

"Just keep quiet."

"No! Ibaba mo ako dito I refused to talk to you." Hindi ito sumagot sa sinabi niya
tahimik lang ito, she tried opening the door but he stopped her by holding both her
hands. "Manong,

this is kidnapping kapag nakababa na ako dito isasali kita sa mga idedemanda ko!"
pananakot niya dito.

"And before you can sue him he is already somewhere you can't find him."

"And I have any means to find him."

"Yeah, dahil nakapangasawa ka nga pala ng matandang mayaman," venom is visible from
his voice. "Hindi ko maisip kung anong meron siya at siya ang napili mo can he even
please you in bed-." Nahila niya ang kanyang kaliwang braso at malakas na sinampal
ang lalaking katabi niya. She narrowed her eyes due to anger and push him away.

"He can't do whatever you are capable and proud of yourself Xancho, but I will
still choose him over you."

"Damn it! Ginawa ko ang lahat Monica bakit ito ang igaganti mo sa akin?" galit na
tanong nito sa knaya, he is drunk too drunk.

"Ginawa mo nga ang lahat pati ang mga bagay na hindi mo dapat gawin ay ginawa mo, I
hate you Xancho! I hate you for what you did that you shouldn't do."

"Sir, nandito nap o tayo." Ani ng driver na tila ba walang pakialam sa kanila. Agad
siyang hinila ni Xancho palabas ng sasakyan nito, kinaladkad siya nito kaya sumabit
siya sa kung saan-saan. Ngayon lang siya nakadama ng ganitong takot mula sa
lalaking ito, kaya habang kaya pa niya ay mabilis siyang naghanap ng paraan para
makaalis sa pagkakahawak nito sa kanya.

"Bitiwan mo ako kaya kong maglakad!" sigaw niya. "Xancho nasasaktan ako." Bahagya
itong natigilan at linuwagan ang hawak sa kamay niya. Nakahanap siya ng tiyempo
kaya agad siyang tumakbo palayo kaya lang mas mahahaba ang mga binti nito keysa sa
binti niya at mabilis siya nitong naabutan.

"You

can't escape from me MMonica, never!" binuhat siya nito na parang sako ng bigas at
mabilis na nakapasok sa bahay.

"Lasing ka lang Xancho, this is not you."

"Yes, I am drunk. At ikaw ang dahilan nito Monica,"

"Pwede naman natin itong pag-usapan ng mahinahon Xancho kapag hindi ka na lasing."
She tried another tactics, she can save herself from him.

"Talk? Bullshit!"

"Teyka lang, sandali-." She tried blocking him with her hands when he started to
pull her clothings. "Huwag-."

Mabilis siyang kinabig ng lalaki upang angkinin ang kanyang mga labi para sa isang
marahas na halik, she didn't open her lips and in pure desperation he bit her lips
enough to draw blood and for her to open up her lips, she hugged herself to protect
it from him, from his plans.

"I owned you Monica, I only own you."

"Not anymore."

"Yes, you are still mine. Married or not married, akin pa rin ang buong pagkatao
mo. That old man can never please you in bed, aangkinin kita ng paulit-ulit
hanggang sa magsawa ako sa iyo. At maitanim sa isip mo na nagtaksil ka sa asawa
mo." He pushed her above the bed, her facing the bed, she whimpered when he pulled
her arms back to stop her from moving or resisting.

"Xan... please.. no." naiiyak na siya sa takot.

"You are such a cheat Monica, you cheated on me."

"I did not-no, stop." She yelp when she felt something hard entering her body, all
she felt was his desperate needs and her own pain. "Stop Xancho." He is taking her
with no gentleness, nasasaktan siya sa paraan ng pag-angkin nito sa kanya.

"I won't stop... damn!"

She

just closed her eyes and cry a little, mas lalong nadadagdagan ang galit na
nararamdaman niya dito. How can she love a beast like him? Tama nga talaga ang
choice niyang hindi na magtiwala dito, lahat nalang ay sisirain niya, he already
ruined everything she had.

"Bakit ka umiiyak?" sarkastikong tanong nito. "Hindi mo na nagugustuhan? Hindi ka

ba nasasarapan? Huwag mong sabihin na naguguilty ka sa asawa mo? Damn you woman,
kung alam ko lang na pera lang talaga ang gusto mo dapat pala ay binigyan na kita
ng maraming bank accounts, akala ko iba ka pero katulad ka rin nila."

Wala na siyang pakialam sa kung anuman ang sasabihin nito, all she wanted to do
right now is for him to finish and for her to leave. It took him too long before he
released her hands and pressed her whole body with his, and he spilled his seeds
inside her womb. And all she did was to shed a lone tear, her last tear, knowing
that probably months from now the results of his actions will be visible for
everyone to see breaking another promise to her sisters-good thing, there's no more
rules.

"MONICA?" hindi siya gumalaw sa kama niya, ilang araw na ba siyang nagkulong sa
silid niya. Kapag naaalala niya ang nangyari ilang lingo na ang nakakaraan ay
nakakaramdam pa rin siya ng sakit. She was never treated that way by him, kapag
naaalala na naman niya iyon ay unti-unting lumalabas ang galit na nararamdaman niya
dito hanggang sa tuluyan nalang siyang maiyak. "Monica, apo." Narinig niya tawag ng
lolo niya. "Gising ka na ba? Kailangan lang kitang makausap sandali." Napabuntong-
hininga siya at tuluyan ng bumangon.

She

opened her door only to find out that her lolo isn't the only one waiting for her
to come out, nandoon si Norman na for the first time ay nakitaan niya ng pag-aalala
sa mukha nito. "Bakit po lolo?"

"Pwede ka bang makausap?"

Tumango siya. "Opo."

"Ate, okay ka lang ba?" nag-aalalang tanong nito.

"Oo naman, okay lang ako." Pinilit niyang ngumiti kahit na ang totoo ay gusto
niyang yakapin ang kapatid niya at umiyak dito pero hindi iyon makakatulong sa
kanya.

"Bumisita si Aycie dalawang araw na ang nakakaraan kaya lang natutulog ka ng

bumisita siya kaya hindi kayo nagkausap."

Walang imik na tumango lang siya, "I am okay Norman, bumalik ka na sa room mo.
Kakausapin ko lang si lolo." She assured him. Kahit na alam niyang hindi ito
kumbinsado sa kanyang sinabi ay sumunod pa rin ito sa kanya kaya naiwan silang
dalawa ng kanyang lolo.

"Are you okay Monica?" tanong nito.

"Okay lang ako lolo, bakit po?"

Napailing ito. "You are really like your mother my dear,"

"Po?"

"Nothing, I want you to prepare he wants to meet you." Biglang nadagdagan ang
kabang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon sa sinabi nito. "Your uncle."

"Alam ba niya?"

"No, all he knew is I married you and you are my wife now. Don't worry you are
safe."

"Si Oz? Kasama ba siya?"

"Yes he is with us and he will play a very important role tonight."

"What role?" her grandfather just smiled at him.

"Malalaman mo mamaya, now I want you to prepare and a week from now we are going to
hold a very important business party. Ipapakilala kita doon bilang asawa ko."
Napalunok siya.

"Malalaman

ba ng mga tao ito? I mean ng lahat?"

"Yes, malalaman nila dahil siigurado akong lalabas ito sa mga press at sa mga news.
Kaunting tiis nalang Monica at maitatama na rin natin ang mga mali bago mahuli ang
lahat. Babalik din sa normal ang buhay mo."

She will face the consequences of her actions three weeks from now, malalaman na ng
lahat ang kasinungalingan niya na pwedeng makasira sa pangalan niya. She married a
man thrice her age, gagawin siyang katatawanan ng lahat, iisipin ng lahat na mukha
siyang pera-well, mukha siyang pera dahil ginawa niya ito dahil gusto niyang makuha
ang mana niya.

Kaya lang habang tumatagal ay naiisip niyang ginagawa niya ito dahil sa pamilya
niya, she wanted to be a part of a family and in this family hindi na siya
kailangang mag-effort pa, hindi na niya kailangan pang gumawa ng paraan para
mapabilang dito dahil ang mga ito na mismo ang gumagawa ng paraan para mapabilang
siya sa pamilyang ito. Tanggap siya ng mga ito pero iyon nga lang kailangan pa rin
niyang pagtrabahuan iyon and pretending to be her grandfather's young wife is her
job and she doesn't mind because she wanted to help.

NAPALUNOK siya habang nakatingin sa lalaking nasa harap niya, hindi siya
makapaniwalang nakaharap na rin niya sa wakas ang lalaking nagging dahilan kung
bakit nawasak ang pamilya niya. Kung bakit namatay ang nanay niya at ang
posibilidad na ito ang nagpapatay sa kanyang ama-everything just sunk in. This
person is dangerous and she can't read anything from his eyes, walang emosyon kahit
na nakangiti ito sa kanya. This is an exact opposite of her old personality. At
least siya walang

emosyon ang mukha pero marunong siyang makaramdam, ito nagpapanggap na masaya pero
walang puso.

Sinulyapan niya si Oz, hindi nito kamukha ang ama nito, maliban sa mata na nakuha
nilang magpinsan. Mabuti nalang at hindi nito kamukha ang ama nito and the anger
that she felt is the same with Oz's feelings towards his father.

"Finally, my father's young mistress-wife?" inilahad nito ang palad nito, tiningnan
niya ang lolo niya tumango lang ito. "Too young for my father."

"Age doesn't matter right Mr. Tadashi?" she wants to slap him hard, asked him kung
bakit nito nagawa ang mga bagay na iyon? Kung bakit kailangan nitong manakit ng tao
para lang sa pera?

"You should call me Hiro since you married my father I am officially your son."
Tinanggap niya ang palad nito na siyang pinagsisihan niya dahil sobrang higpit ng
hawak nito sa knayang palad, para bang doon nito inilagay ang buong galit nito sa
kanya. "And welcome to the family Monica I hope you'll enjoy your time with us."

"I will." Ngumiti lamang siya, hindi siya papatalo dito pasasaan ba at pagsisisihan
na nito ang lahat ng nagawa nitong kasalanan. "Let's eat then?"

Umupo na sila sa mga upuan na nasa may mesa, katabi niya ang kanyang lolo. Hindi na
sumama si Norman dahil ayaw niyang ma-associate ito kay Hiro at makahanap ng paraan
ang lalaking ito na masaktan ang mga kapatid niya.

"What's your profession Monica?"

"I was a public school teacher." Gusto sana niyang sabihin na muntik na siya nitong
mabangga dati pero sa tingin niya ay hindi na nito iyon naalala.

"Was?"

"Umalis ako sa trabaho."

"Well,

who would want to work if you can just marry someone rich enough to give you
whatever you want."

"Stop that Hiro hindi ganyan si Monica."

Malakas na tumawa lang si Hiro sa ginawang pagtatanggol ng lolo niya sa kanya.

"Hindi ganyan? Ano pa ang dahilan kung bakit ka niya pinakasalan maliban sap era?"
hindi inalis ni Hiro ang mga mata sa kanya. "Pagmamahal? Cut that bullshit father
because I will never believe it." Tumalim ang mga tingin nito sa kanya na para bang
sinasabi na kung anuman ang nasa isip nito ay pawang katotohanan lang.

"I love your father." She answered dahil totoo naman iyon, mahal niya ang lolo niya
dahil pamilya niya ito. Hinawakan niya ang palad ng lolo niyang nasa ibabaw ng
mesa. "I love him."

"A man thrice your age? You are young Monica, you can get anyone even younger than
him to marry but you chose him."

"Yes, I can find someone much younger than him, mas mayaman pa nga. Pero hindi ako
makakahanap ng taong totoo at hindi ako lolokohin, kaya hindi mo maiaalis sa akin
na mahulog ang loob ko sa ama mo."

"Tama na ito Monica, Hiro, may isang dahilan pa kaya tayo nandito." Pigil ng lolo
niya sa usapan nila.

"What?"

"I found your sister's child." Sabay silang dalawa ni Hiro na napatingin dito.

"But that child was dead."

"Hindi pa siya patay, buhay siya at matagal ko na siyang nahanap." Nagtagis ang
bagang ni Hiro sa narinig niya. "At alam kong napapansin mo na rin siya."

"Sino?" malamig na tanong nito.

"Forrester come here." Napepe siya sa sinabi ng kanyang lolo, hindi niya alam kung
ano ang plano nito but whatever it is

alam niyang delikado iyon. Malaki ang posibilidad na ginagamit lang ng lolo at ni
Oz ang dahilang iyon para madivert ang atensyon ni Hiro sa kanya papunta kay Oz.
Hindi siya ang magiging target ni Hiro kundi si Oz mismo, mas malaking threat ito
sa kanya.

"Good evening." Bati ni Oz. "Uncle." She bit her lips to stlop from commenting, ano
baa ng ginagawa ng lolo niya? Gusto yata nitong pagsabungin ang mag-ama... what
have they done? This will be a very big mess, anak sa ama at ama sa anak, a very
dangerous war.

"ANONG ginagawa niyo? Bakit ka nagpakilala bilang ako?" iyon lang ang tanong na
paulit-ulit na umiikot sa utak niya at kahit alam niya ang posibleng dahilan ay
gusto pa rin niyang maliwanagan. "Hindi niyo man lang ako sinabihan."

"Calm down Monica we are doing this for your sake!" si Oz.

"For my sake? How about for your sake Oz? we both know how dangerous that man is he
can hurt you at anak ka niya. Paano kung saktan ka niya?"

Oz snorted, "I am ready."

"I am not ready."

Umiling si Oz habang ang lolo naman niya ay abala sa pag-inom ng tsaa. "Lolo,
kaninong plano ba ito?"

"Kay Oz." sinamaan niya ng tingin si Oz.

"Monica, I am pretty capable of protecting myself so relax."

Umiling siya, siya yata ang masisiraan sa dalawang ito, "Kinakabahan ako sa plano
niyong dalawa."

"Trust us Monica may plano kami ni lolo and besides kung hindi namin ginawa ito
Malaki ang posibilidad na hukayin ni Hiro ang nakaraan mo. This is a surprise
attack he wasn't expecting this and that is what we wanted. At saka kaunting
panahon lang naman ang hihintayin

natin at matatapos na ang paglilipat sa lahat ng yaman ni lolo para sa iyo."

"I don't need it." She told them. "Kung mapapahamak ka lang hindi ko na kailangan
iyon."

"You need it for your siblings."

"Pero pamilya ko rin kayo, siguro hindi ito iyong tamang panahon para kunin ko ang
mga kapatid ko dahil ayokong madamay sila sa galit ni Hiro. Nawala sa isip ko ang
safety nila."

Nagkatinginan ang dalawang kausap niya, alam niyang may hindi pa ito sinasabi sa
kanya. "What is it?"

"Wala-."

"Oz, tell me."

"Sabihin mo na sa kanya Oz kailangan din niyang malaman."

Walang nagawa ang pinsan niya kundi ang sabihin sa knaya ang totoo. "Bumisita dito
ang kapatid mo, si Aycie at nakita iyon ni Hiro."

"And?" kinakabahang tanong niya.

"Kung hindi namin napigilan baka namatay na ang kapatid mo, balak ni Hiro na
ipabaril ang kapatid mo. Hindi ka niya kayang saktan pero kayang-kaya niyang saktan
ang taong nasa paligid mo. Kaya naisip ko ang planong ito habang hindi pa nasasalin
ang lahat ay hindi ikaw at ang pamilya mo ang magiging focus niya kundi ako. I can
protect myself I have the means pero ikaw, hindi mo pa kayang protektahan ang
sarili mo at mas mahihirapan ka dahil sa mga kapatid mo."

Nanlalambot ang kanyang tuhod sa nalaman niya. "Alam ba ni Norman?"

"Lyle can protect himself, he is capable. Don't worry about him ligtas siya."

"My friends? Si Hexel-."

"They are well protected, nakausap ko na si Hexel tungkol dito at may plano na rin
kami para sa kaligtasan mo. A week from now ipapakilala ka ni lolo bilang asawa
niya, the climax of our pretense, a week before

the finalization of everything."

May magagawa pa ba siya?

"I hope everything will be okay."

"Trust us cousin everything will be okay." Tumingin si Oz sa kanya. "Pero..."

"Hmn?"

"Can you face him?"

"Who?"

"Xancho Francis Sebastian, he will be in that party. Kaya mo na ba siyang harapin?"

agad niyang kinapa ang dibdib niya sa kasagutan sa tanong nito and all she could
say is, she will never be ready but she needs to lie, family first and Xancho-is
not a family.

"Yes, I am ready." She answered him.

<3 <3 <3

a/n: Hi babies, pasensya na talaga sa super late updates ngayon. Kailangan kasing
mag-adapt ng inang niyo sa bagong sistema ng departamentong kinaluklukan ko ngayon,
hindi madali ang naging shifting ng bagong taon sa pagtuturo. Hindi na kasi siya
tulad ng dati na simpleng pagtuturo lang, simpleng paggawa ng lesson plans at
pagluluto ng grado. Ngayon linggo-linggo may observations na, nagiging
papercentered instead na studentcentered or teaching-centered ang naging trabaho
namin, kung magbigay sila ng trabaho ay kailangang pasa agad. For example may form
na ipapagawa sa umaga tapos ang deadline ay mamayang hapon na at kapag naawa sila
ay bukas agad ng umaga, isisingit nalang namin ang paggawa ng lesson plan at ng mga
visual aids at pag-iisip ng mga activities ng mga bata. Kaya hindi ko na
naisisingit ang pagsusulat, ngayon nga ay kakatapos ko lang magsulat ng grades sa
cards dahil releasing na sa sabado. Mabuti nalang at walang pasok bukas kaya may
isang araw pa akong pwedeng ipahinga. Pero ayun nga, kahit na ganito ang trabaho ay
hanggang reklamo nalang kami pero trabaho pa rin.

Pagod na akong magreklamo dahil kahit na iyong higher authorities ay nagpapasahan

lang ng trabaho, kahit na anong sabihin namin ay hindi din naman sila nakikinig. At
kung sasabihin niyo na dapat sa main office kami magreklamo, we've done that at ang
sasabihin lang nila, magtrabaho nalang kayo dahil sinuswelduhan naman kayo. Kaya
heto, magtatrabaho nalang kami dahil sinuswelduhan naman talaga kami. Sana lang
iyong work loads ay sapat talaga sa ibinibigay nilang sweldo sa amin, remember,
iyong nasa lower positions ay may mababa ang sahod ng mga nasa higher positions, at
para makarating sa higher positions kailangan mo pang sumipsip ng husto #realtalk
and #realscenario.

Status update: Kaunti nalang at matatapos ko na rin itong cards, tapos na ako sa
form 137-A kaya dito na muna.

STATUS UPDATE: Gusto kong magrelax pero papaano at kailan?

PPS: Future teachers, kapag ready na kayong pumasok sa serbisyo, ihanda niyo ang
sarili niyo at lawakan ang isip dahil hindi niyo malalaman ang tunay na sistema
kapag hindi pa kayo napupunta sa sistema mismo. This will be a challenge for future
educators and always tell yourself never give up! Kaya natin ito, malay natin tayo
pala ang pag-asa ng bayan.

=================

Chapter Twenty-Six

Chapter Twenty-Six

"ARE you ready?" sinulyapan niya si Hexel na inaayusan din ng stylist habang
naghihintay sa kanya. "You look-troubled."

"I am okay." Kaila niya dahil hindi naman talaga siya okay, nagdadalawang-isip siya
kung lalabas ba siya at makikihalabuli sa mga taong nandoon. Hindi rin siya
nakatiis at sinabi niya sa kanyang mga kaibigan ang totoo, wala siyang ibang
mapagsabihan at mahingian ng tulong kundi ang mga ito. Oz is fighting his own
battle because of her, si Norman ay kailangang ligtas. Ang mga tauhan ng lolo niya
ay nakabantay twenty-four seven sa mga kapatid niya kasama ang mga pamilya nito.

Hindi basta-basta kung lumaban si Hiro nakita na niya iyon, narinig na niya iyon,
walang awa sa mga mata nito. Hexel assured her that she is okay and their other
friends were okay.

Wala ang mga kaibigan niya dahil na rin sa maselan ang pagbubuntis ng iba sa mga
ito, si Chloe ay nandito kasama ang asawa nito dahil may koneksyon si Rye sa lolo
niya, si Monique ay nasa hospital pa at nagpapagaling. Hanggang ngayon ay
nahihirapan pa rin itong makatayo at maglakad dahil sa napuruhan ng husto ang mga
binti sa nangyaring aksidente dito, hanggang ngayon ay hindi pa rin nito sinasabi
ang lahat ng nangyari. Nirerespeto nila ang desisyon nito lalo pa at hindi pa rin
stable ang takbo ng utak nito. Palagi itong nakatulala at sobrang tahimik,
paminsan-minsan ay kinakausap nila ito ay sinasagot naman sila ng kaibigan. Medyo
hirap din ito sa pagsasalita, Monique is making it and they are eager to bring
Monique to her usual self.

Kaya ang
kasama niya ngayon ay si Hexel talaga, she asked Chloe to keep her distance upang
hindi ito mapansin ni Hiro na nasa party din. Isang lingo nalang ay nasa mga kamay
na niya ang lahat ng kayamanan na gustong-gsusto nito. This day is very crucial,
it's between life and death and she needs to be okay no matter what happened. Kahit
na sabihin na maaaring nasa labas din si Xancho at may masamang balak sa kanya.

Ayaw n asana niya itong Makita at makausap, gagawin niya ang lahat hindi lang siya
uli nito makausap o kaya naman ay mahawakan. Mas lalong nadagdagan ang galit na
nararamdaman niya para dito.

"Monica?" untag ni Hexel sa kanya.

"Huh?"

"You're spacing again," ngumiti ito sa kanya hindi tuloy niya namalayan na
nakalapit nap ala ito sa kanya. "Look at you, you are so beautiful." Ihinarap siya
nito sa salamin. "Magpinsan nga tayo pareho tayong maganda."

Napangiti siya sa sinabi nito, natapos na pala siyang ayusan ng stylist at

kailangan nalang niyang isuot ang gown na pinili nito para sa kanya. "Granmy will
be so happy wherever she is right now seeing us together like this."

Hinawakan niya ang palad ni Hexel habang nakayakap ito sa kanya. "We will always be
together Hexel, hindi ba sinabi ko sa iyo kahit saan ka magpunta sasamahan kita."
Ipinagdikit nito ang magkabilang pisngi nila.

"I want you to go to anywhere as long as you are happy, handa ka na bang iwanan ang
mga kapatid mo dito at sumama sa akin? Huwag mong kalimutan Monica na ang laban na
ito ay dahil sa mga kapatid mo."

"Pero pamilya din kita Hexel, ngayon naiintindihan ko na kung bakit kailangang
mangyari ang

dapat mangyari. Hindi ko hawak ang kapalaran ko sino bang mag-iisip na malalagay
ako sa ganitong sitwasyon? Siguro, heto ang kapalaran naming kailangan naming
maghiwalay dahil may kanya-kanyang purpose kami. Masakit noong una na nawala sila
sa akin dahil masyado akong nasanay na kasama sila pero kalaunan habang nakikita ko
sila sa malayo naisip ko hindi ko sila makikitang ganoon kasaya kapag kasama nila
ako, kapag kinuha ko sila. Sa akin sila lumaki pero hindi pa rin ako ang tunay
nilang pamilya pero ikaw, ikaw ang pamilya ko Hexel, pareho ang dugong dumadaloy sa
ugat natin. Kung ano ang laban mo laban ko rin, si lolo at si Oz, pareho ang dugo
na dumadaloy sa ugat namin at kung ano ang laban nila ay laban ko rin."

"Does it mean ay napatawad mo na rin si Xancho?"

Natigilan siya sa tanong nito. "Bakit siya nasali sa usapan?"

"Just answer me napatawad mo na ba siya?"

"Kung hindi niya ako niloko ay siguro mapapatawad ko siya, kaso iba ang sitwasyon
namin. He lied to me, pinaikot niya ako at pinaniwalang mahal niya ako pero hindi
naman pala. Sinabi niyang mahal niya ako at mahal niya ang mga kapatid ko pero ano
ang ginawa niya katulad lang pala siya ng mga taong kakilala ko. At hindi lang
iyon, inalis niya sa akin ang trabahong pinaghirapan ko ng husto. Siya ang rason
kung bakit nandito ako ngayon kung bakit nasa panganib ang lahat ng mahal ko sa
buhay. Alam kong choice ko ito pero siya ag dahilan kung bakit mas pinili ko ang
daang ito."
"This is not an easy way Monica."

"We are cut out from the same mold Hexel, aren't you facing the same problem as I?"
makahulugang tanong

niya.

"I am working on it."

"Ang pagpunta mo sa Pilipinas ay hindi upang makipaghiwalay talaga kay Clive hindi
ba?" kumalas si Hexel sa kanya. "You are escaping Hexel, aminin mo."

"I am here to take my revenge."

"Sabihin na nating iyon ang priority mo but I know you are in danger too, you are
escaping and hiding from someone so dangerous as well. Your father, right?"

Umiling ito. "Okay na kami ng papa ko."

"Then who?"

Ngumiti lang ito. "No one Monica, I am fine, I am okay." Hexel is lying, alam niya
iyon dahil pinsan nga niya ito at alam niya kung kalian ito nagsisinungaling but
right now she can't exract any information from her because Hex would deny
everything. "Ang mabuti pa ay magbihis ka na malapit ng magsimula ang party." Anito
habang nakatingin sa malaking salamin, inayos nito ang suot nitong damit. Hexel is
wearing a peach strapless ruched chiffon long evening dress, at kahit na makulay
ang kulay ng suot nitong damit she can't feel any sweetness from her cousin... just
a cold heart.

HUMUGOT siya ng malalim na hininga habang nakatingin sa pintuan na nagsisilbeng

boundary niay sa totoong mundo niya. Behind that door is her future, a very
dangerous one. Isang magulong mundi na napagdesisyunan niyang yakapin at tanggapin.

"Am I ready?" tanong niya sa kanya sarili. "No choice, ready na ako. Here we come
world and here we come Hiro, let's start the war and this is for my parents." Usal
niya habang tinutulak ang pintuan. Bahagya siyang napapikit ng bumaha sa kanyang
mga mata ang liwanag na mula sa mga chandeliers na nakasabit sa function hall ng
hotel

kung saan nagaganap ang party.

Naririnig din niya ang musika ng harpa mula sa kung saan, habang inaayos ang
kanyang paningin ay hindi niya napigilang itanong sa sarili niya kung ito rin ba
ang naramdaman ni Cinderella ng pumunta ito sa ball at nakilala ang prince charming
nito? Kinakabahan siya but she prepared for this.

"Let us welcome, Monica Tadashi." Pakilala ng emcee ng party, sabay-sabay na

nagtinginan sa kanya ang mga guests ng party. Taas-noong nagsimula siyang maglakad
papunta sa gitna kung saan naghihintay ang kanyang lolo sa kanya, sa tabi nito ay
si Forrester and she can't deny it, magagandang lahi nga ang mga pinsan niya, at si
Norman-Lyle na pala, Lyle is wearing a white tuxedo making him look so handsome and
so manly. Parang hindi na niya nakikita iyong kiti-kiting kapatid niya na maraming
naka-clip na makukulay na butterfly and flowers sa buhok. Gusto niyang maiyak sa
nakikita niya but it's not time to be so emotional, kailangan niyang rendahan ang
emosyon niya.

"She is so pretty." Narinig niyang usal ng isa sa mga bisita.

"Pero sobrang bata pa niya para kay Mr. Tadashi."

"Siguro dahil kamukha niya ang panganay na anak ni Mr. Tadashi na namatay dati."

"Talaga? Baka anak iyan ng panga-."

"Ay, no, iyang gwapong kasama ni Mr. Tadashi, siya ang nawawalang anak ng panganay
niya Oz yata ang pangalan niya."

"Really? Ang gwapo is he still single."

Napailing nalang siya sa kanyang naririnig, siguro nga tama ang desisyon na
magpanggap muna si Oz dahil agad na naiiwas ang tsismis mula sa kanya papunta dito.

"You are so pretty hija." Bulong ng lolo niya

sa kanya, ngumiti siya dito.

"Mana po ako kay mama hindi ba?"

"Your mother will be envious mas maganda ka sa kanya dahil kamukha mo ang lola mo."
Humalik siya sa pisngi ng lolo niya, it wasn't really a pretense dahil sweet siya
sa kanyang lolo at maging sa pinsan niya. Ngayon lang kasi siya napampered ng
ganito kaya sinusulit na niya.

"Naku babangon si mama sa hukay niya para multuhin kayo." Mahinang biro niya.
Tumingin siya kay Oz. "Naku, tingnan mo nga itong apo ko sobrang gwapo." Oz glared
at her, dahil nga sa pagpapanggap nila kaya madalas niya itong biruin na apo niya
at may something pala ito sa edad. Ayaw nitong sinasabihan na mas bata keysa sa
kanya.

"You are beautiful Monica." Puri nalang nito sa kanya.

"Am I?"

"Blue suit you well."

"And black makes you more adoring, huwag ka munang mag-asawa Oz hindi pa ako ready
na magkaroon ng apo sa tuhod." Biro niya.

"You are really crazy."

"Mana sa pinagmanahan." Bumaling siya kay Norman-Lyle. "Lyle, ikaw na ba iyan?

Bakit sobrang gwapo mo ngayon?"

"Of course binata na ang kapatid mo Monica, hindi ba?" umakbay si Oz sa kapatid
niya pero agad namang umiwas si Norman at tahimik na tumabi sa kanya.

"Ang ganda mo ate." Puri nito sa kanya. "Ikaw ang pinakamaganda dito sa party." Ang
tanging masasabi niya, ang cool ng kapatid niya nakakaproud. Ang sarap isigaw sa
mundo na may kapatid siyang gwapo at sobrang cool.

"It runs in the genes."

Kahit papaano ay hindi siya nakakafeel ng awkwardness, yes, everyone's eyes are on
her and she doesn't care. Hindi naman nito alam ang tunay na nangyayari sa pamilya

niya, kapag nalaman na ng mga ito ang totoo siguradong kakainin din ng mga ito ang
lahat-lahat ng masasamang salita na ibabato ng mga ito sa kanya.
May mga lumapit upang bumati sa kanila, may nagpapicture at may nag-interview. Nasa
kalagitnaan na sila ng party ng makaramdam siya ng kakaiba, para bang may mga
matang nakatingin sa kanya. Kanina pa niya pasimpleng tinitingnan ang paligid niya
pero wala naman siyang nakita.

"Monica." Muntik na siyang mapatili ng may tumapik sa kanya.

"Chloe tinakot mo ako." Aniya.

"Hindi ko alam na matatakutin ka pala but hey you look gorgeous tonight, bagay na
bagay sa iyo ang designs ko."

"Saan si Rye?"

Chloe rolled her eyes. "Business." Sagot nito habang tinitingnan ang katawan niya.
"Hmn... medyo tumaba ka yata Monica."

"Huh? Hindi ko naman napansin."

"Kaya pala sinabi ng assistant ko na kailangan i-adjust ang gown mo dahil sumikip
sa iyo. Hindi naman talaga siya halata pero medyo nagkalaman ka at mas lalong
gumanda ang curve mo."

"Magana ako sa pagkain tuwing gabi nitong mga nakaraang araw, masarap kasi ang mga
pagkain sa bahay ni lolo-I mean ni-."

"Tayo lang naman dito kaya okay lang na tawagin mo siyang lolo. By the way nagkita
na ba kayo ni Xancho?" agad na may sumikdo sa puso niya ng marinig ang pangalan
nito. "Mukahang hindi pa,"

"I am not interested."

"Weeh?"

"Chloe please, ayoko siyang pag-usapan at ayoko siyang Makita."

"Kahit na sabihin kong may kasama siya?" pakiramdam niya ay may sumaksak sa puso
niya sa sinabi nito.

"He is single and available hindi impossibleng may

kasama siya total sa isip niya ay may asawa na ako."

"Hay naku, ang gulo niyong dalawa. Pero don't worry friend kasama lang niya ang
mommy niya mukhang single pa rin siya."

"I don't care."

"You do care whether you accept it or not."

Umiling siya. "Hindi na talaga-."

"Monica?" napakagat siya ng labi ng marinig ang boses ni Hiro sa likod niya,
napahawak naman siya kay Chloe na nagtataka sa inakto niya. Hindi pa nito nakikita
si Hiro kaya hindi nito alam kung anong takot ang nararamdaman niya ng mga oras na
iyon. "My father's young wife, pwede ka bang makausap?"

"Sorry Hiro pero may kausap pa ako." Ayaw niya itong kausapin.
"Too bad, gusto ko lang namang kumustahin ang mga kapatid mo. I heard you have four
siblings." Nabitawan niya ang palad ni Chloe at humarap dito. Gusto niya itong
sugurin at sakalin pero hindi siya gagawa ng eksenang hindi niya kayang panindigan.

"Yes, I have three siblings na hindi ko kasama." She tried to smile at him. Matanda
na ito pero parang walang pinagkatandaan. Nag-excuse silang dalawa kay Chloe,
alerto ang mga tauhan ng lolo niya ng Makita silang nag-uusap. She needs to be
civil with this person upang hindi mapurnada ang plano nila.

Habang nandito ito sa party kasama nila, may mga taong pinadala ang lolo niya sa
bahay nito upang maghalungkat ng mga ebidensyang pwede nilang gamitin upang
maipakulong ito.

"That's bad gusto mo ba silang makasama?" tanong nito halatang may plano.

"Yes, I do kaso naisip ko na okay na pala na kasama nila ang tunay niyang mga
magulang." Pretend Monica, pretend that you don't care. "I am free from any

responsibilities." Aniyang nakangiti.

"But you married my father and he is a responsibility he is too old for you and
near to his deathbed."

"But I love him." Which is true. "I love your father Hiro, do you love your
father." Mapaklang tumawa si Hiro sa tanong niya.

"How can you love a person who doesn't know how to love?"

"Just like you? Kaya ba wala kang pamilya hanggang ngayon dahil sa hindi ka
marunong magmahal? Nagmahal ka na ba dati?"

Biglang dumilim ang mukha nito sa tanong niya. "No and love is not important money
matters."

"Aanhin moa ng pera kung mamamatay ka rin naman at hindi mo madadala sa hukay?"

"Live while you can." Makahulugang sagot nito. "Bata ka pa kapag namatay ang papa
sigurado akong makakapangasawa ka pa ng mas bata, at may palagay akong hindi lang
ako ay may gusto sap era ni papa. Alam kong pera lang ang habol mo at kapag namatay
na siya ay pwede mong akitin ang anak ng kapatid ko."

"Kapag wala na ang asawa ko aalis ako sa bahay niyo at magpapakalayo-layo."

"With his money."

"Of course." She smiled evily at him. "I am the legal wife after all I got to have
all his money." Tatalikuran sana niya ito ng hawakan nito ang braso niya, muntik na
siyang mapangiwi sa pagkakahawak nito sa knayang braso ang higpit kasi.

"You won't run away with my father's money you bitch, akin ang pera ni papa."

"Ako ang asawa niya."

"Ako pa rin ang anak."

"Mas paborito niya ang isa niyang anak at ngayon na nandito na ang apo niya
sigurado ka bang sa iyo mapupunta ang pera? Kapag wala na ang papa mo pwede kong
akitin si Forrester
at pwede ko siyang pakasalan, makukuha ko pa rin ang yaman na hindi maibibigay sa
akin ng asawa ko." Halata ang galit sa mukha nito. "At kapag hindi mo ako binitiwan
sasabihin ko sa kanya na sinaktan mo ako."

"Sa tingin mo ba ay natatakot ako sa banta mo?"

"No, pero nakasalalay sa akin ang perang pwede mong makuha sa ama mo." Agad nitong
binitawan ang braso niya. Akala siguro nito ay matatakot siya nito pero nagkamali
ito ng taong binangga dahil ana siya ng ama niya, and aside from the Tadashi blood
that running through her veins nasa kanya din ang digo ng kanyang ama, she's a
Domingo too.

She excused herself when he didn't say anything to fight back, pero kinakabahan
siya sa totoo lang. Hindi rin madaling kausap si Hiro alam niyang hindi ito ang una
at huli nilang pag-uusap, she can still feel the glares he threw at her. She needs
to relax first kaya nagpaalam siya sa lolo niya na may kukunin lang siya sa suite
niya. Pagkalabas niya ay hindi pa man siya nakakahakbang ay may biglang humila sa
kanya at paglingon niya ay mukha ni Xancho ang kanyang nakita.

He is wearing a grey three piece suit minus the necktie, nakabukas ang tatlong
butones ng suot nitong longsleeve--- but its not that, its not the way he looks
that makes her shiver. Agad niyang hinila ang braso niyang hawak nito na hindi nito
inaasahan, what would he expect na patatawarin niya ito sa ginawa nito sa kanya
ilang lingo na ang nakakalipas na parang walang nangyari. Mukhang nagulat ito sa
ginawa niya bakas iyon sa pagkakadugtong ng dalawang makakapal na kilay nito.

"What are you doing here?" malamig na tanong niya

keeping their distance safe. Humakbang ito ng isang beses pero dalawang hakbang
palayo din ang ginawa niya.

"I am a guest."

"Stay away from me Mr. Sebastian." Kumunot ang noo nito sa sinabi niya.

"Is that how you greet your ex-boyfriend?"

"That's how I greet someone I hate so much."

Mapaklang tumawa ito. "Hate so much Monica? As far as I remembered ikaw ang
nagtaksil sa ating dalawa I should be the one hating you." Isang malakas na sampal
ang pinakawalan niya sa pisngi nito. Nagtagis ang mga bagang nito habang haplos
nito ang panga nito.

"Hate me then the hell I care basta huwag ka na uling lalapit sa akin." Tatakbo
sana siya palayo dito pero agad din siya nitong nahila at mabilis na naikulong sa
pagitan ng pader at ng katawan nito. Kaagad na nanginig ang katawan niya kasabay ng
pangingilid ng kanyang luha ng maalala ang ginawa nito sa kanya noong huli siyang
nagkita. "Let me go." Mahinang usal niya. "Huwag mo akong hawakan Xancho." Pinigil
niya ang sariling huwag maiyak at sundin ang utos ng utak niyang magbreak down.
Hindi siya ganoon kahina at hindi niya ipapakita ang kahinaan niya dito. She
refused to meet his confused eyes, nagtataka ito sa inakto niya kaya siguro dahan-
dahan siya nitong binitawan.

At ng makahanap ng tiyempo ay nagmamadaling tumakbo siya palayo dito ng walang

lingon-lingon. She just bite her lips to stop herself from trembling, inaamin
niyang may nararamdaman siya kay Xanncho hindi siguro ganoon kadaling mawala ang
nararamdaman niya. Hindi iyon ganoon kadali lalo pa at ito ang unang lalaking
bumasag sa buong pagkatao at tiwala niya.

Pero hindi iyon sapat para alisin ang galit na nararamdaman niya dahil sa
pagsisinungaling nito, dahil sa ginawa nitong pamimilit sa kanya.

NAGULAT siya sa inakto ni Monica ng hawakan niya dahil hindi niya iyon inaasahan,
kakauwi lang niya galling sa headquarters nila dahil sa nangyaring aksidente ng
ilang mga tauhan niya doon. Pag-uwi niya ay saglit lang siyang nagpahinga at agad
na sumama sa mga magulang niya sa party, wala sana siyang balak sumama pero ng
malaman niya kung kanino ang party ay hindi na siya nagdalawang isip. Gusto niyang
Makita si Monica at gusto niyang Makita ang kalagayan nito, kung masaya ba ito sa
taong pinili nitong pakasalan. At ng Makita niya ito noong bumaba ito ay biglang
naglaho ang plano niyang paghigantihan ito sa pagtataksil nito sa kanya. No, he
can't do that. He loves that woman so much and whatever is inside his mind just
vanished in the air.

Gusto niya itong kausapin kaya naghanap siya ng tiyempo at ng makahanap siya ng
tiyempo ay ito nga ang nangyari. Hindi niya inaasahan iyon... fear! Iyon ang nabasa
niya sa mga mata nito, takot na baka masaktan niya ito. Yes, he did things that
might hurt her but he never physically hurt her kaya nagtataka siya kung bakit
ganoon nalang ang takot nito sa kanya. She was literally shaking and her eyes were
glassy with tears.

Anong nangyari kay Monica? Damn it! May nagawa ba siya but he can't remember
anything he did that might cause her that kind of fear. He needs to know and he
should know dahil isa lang ang balak niya iyon ay agawin si Monica mula sa asawa
nito kahit na makagawa pa siya ng napakalaking eskandalo

na pwedeng ikasira ng pamilya niya.

WALA na siyang balak bumalik sa party pero alam niyang hindi iyon maaari lalo pa at
siya ang main star ng piging na iyon. She's on her way back when her phone
vibrates, si Hexel tumatawag.

"Hex?" she answered.

"Monica, saan ka ngayon?"

"Sa suite, papalabas na nga ako." Nagtataka siya kung bakit tila humahangos ito.

"Go back to your suite, huwag kang lalabas." Utos nito sa kanya.

"Why? May nangyari ba?"

"Just do what I said-."

"No Hexel, may nangyari ba?" kinakabahan niyang tanong. "Ano?"

"Nabaril si Forrester."

"What? Pero bakit? Paano? Si Lolo? Si Norman okay lang ba siya? Ikaw are you hurt?"

"Calm down we are safe, nagpaalam si Oz na pumunta sa suite niya to answer an

important call pero may humarang sa kanya. Kaya kung saan ka man ngayon huwag na
huwag kang lalabas, huwag ka ring sasama sa kahit kanino maliban sa amin ng lolo
mo."

"Pero si Oz nasaan na siya?"

"Kasalukuyan na siyang dinadala sa hospital at hinahabol ang bumaril sa kanya.

Sigurado kaming hindi talaga siya ang pakay ng bumaril sa kanya kundi ikaw, kung
alam ng lahat na ikaw ang tunay na apo ay siguradong ikaw ang target ng kung
sinuman na iyon." Nanlamig ang buo niyang katawan. "Hindi alam ng mga bisita ang
nangyari, nandito ang lolo mo at nagpapaalam sa mga bisita. Pupuntahan kita diyan
at ng makaalis na tayo dito, you are not safe here."

Wala siyang magawa kundi ang sumunod sa gusto nitong mangyari, she needs to be
safe. Sinara niya ang suite niya good thing may peephole sa door kaya kung may
kakatok

ay pwede niyang silipin.

"Shoot!" muntik na tili niyang may narinig na kumatok sa pintuan. Tiningnan niya
ang tao na nasa kabilang pinto at mas lalong nadagdagan ang nerbyos niya ng hindi
niya kilala ang nasa labas. Hindi rin niya Makita ang mukha nito dahil nakasuot ito
ng itim na sombrero at nakajacket. Tinakpan niya ang kanyang bibig upang hindi
makagawa ng ingay, the guy tried to open the door and even tried to kick it for it
to open pero hindi siya gumalaw doon at ginawang pangharang ang katawan niya
thinking that it would be enough.

"Hexel bilisan mo." Mahinang dasal niya. Sunod-sunod na sipa ang ginawa ng taong
nasa kabilang pinto habang siya ay kaunti nalang ay maiiyak na sa takot. Hanggang
saw ala na siyang marinig na kung ano sa kabilang pinto kundi ang mabilis na
papalayong yabag ng kung sino at mga kakaibang ingay.

"Monica, it's me." Nakahinga siya ng maluwang ng marinig ang boses ni Hexel sa
kabilang pinto. Agad siyang tumayo at binuksan iyon, she's not dreaming nasa harap
na nga niya ang kanyang pinsan kasama ang mga bodyguards nito. "Are you okay?"
yumakap siya dito.

"Natatakot ako." Pag-amin niya. "Natatakot na ako Hexel."

"Don't worry I am here." Hinaplos nito ang likod niya. "I am going to save you
Monica, don't worry."

Sana nga ay mailigtas siya pero hindi siya magrerely kay Hexel, she also need to do
something to save herself. Sumuong siya sa labang ito kaya matututo din siyang
lumabas sa gulong pinasukan niya.

<3 <3 <3

a/n: dear babies, thank you so much for patiently waiting for my long updates,
pasensya na talaga

at super busy lang. Mukhang hindi lang naman ako ang busy nitong mga panahong ito,
pasensya na sa medyo pasulpot-sulpot na pagpaparamdam sa wattpad. Hindi ko na
nababasa ang mga comments niyo kaya hindi na ako nakakapagreply, hindi na rin ako
nakakapagbasa ng mga personal messages at iyong mga nakapost sa profile ko. Kahit
nga sa facebook group natin minsan nalang din akong magawa, thankful ako sa mga
admins natin doon na hindi nagsasawang tumao kahit na alam kong busy din sila.

Bakit ang tagal kong mag-update dito? Aside sa busy ako the other reason is, kung
napapansin niyo nakadalawang revised na ako sa story ni Monica at ni Xancho. Why?
Maybe because hindi ko rin feel na isulat ang story nila, this is the first time na
nagsulat ako ng may revised right? Kapag sinabi kong hindi ko feel kung hindi lang
sana ito part ng series ay baka sa malamang ay hindi ko na ito sinulat kaso part na
sila ng series at obligado akong isulat ang kwento nila kaya heto sinusulat ko sila
kahit na ang totoo ay gusto ko na talagang tapusin ang kwento ng dalawang ito. Kung
isusulat ko siguro sila hindi iyon may limited chapters lang I will write it like
sa Twin Tricks na mabagal at mahaba pero detalyado, kaya kung napapansin niyo rin
wala talaga akong gana sa pagsusulat nito but still pinilit kong tapusin. Hindi ko
kasi ugaling mag-iwan ng hindi pa tapos na kwento because for me that means hindi
ako responsible sa mga ginagawa ko. Tatapusin ko pa rin ito kahit ang hirap, yup,
tatapusin ko talaga ito at ng makapagfocus ako kay Hexel. And please lang huuwag
masyadong mag-expect, tandaan niyo busy talaga ako ngayong taon na ito marami akong
najejeopardized dahil sa mga ginagawa ko kaya ilower ang expectation okay? I'll do
my best nalang.

Thank you very much babies for understanding and hopefully matapos ko na ito as
soon as possible.

Love,

Inang (na maganda)

STATUS UPDATE: High ako dahil sa coffee jelly na nilalaklak ko... venti pa more
(basta free kung anu-ano nalang ang oorderin mo wala ka ng pake sa
price...hahahahaha, advantage ng mayamang kaibigan)

=================

Chapter Twenty-Seven

Chapter Twenty-Seven

"Urkkkk!" kanina pa hindi maganda ang pakiramdam niya at nahihilo, pabalik-balik na

rin siya sa banyo upang magsuka pero wala naman siyang maisuka. Nalilito na siya sa
kanyang nararamdaman.

"Anong nangyari sa iyo?" natatawang tanong ni Monique ng makita ang hitsura niya
pagkabalik niya mula sa banyo.

"May nakain lang akong kakaiba." Kunot-noong nakatingin lang ito sa kanya.
"Magpractice na tayo sa paglalakad mo, kaya mon a bang tumayo ng ikaw lang?" agad
itong umiling, kasalukuyan silang nag-eensayo sa pagtayo nito. Sabi ng doctor
kailangan lang e-exercise ang mga paa nito upang makalakad na ito ng maayos. "Let
me help you." Umiling din ito kaagad sa kanya.

"Huwag muna gusto ko ako lang."

"Ikaw ang bahala." Umupo siya sa upuan na nasa tabi nito, she needs it dahil
nanghihina at nahihilo na rin siya. Tinatanaw niya ang pagtayo nito ng bigla itong
magsalita.

"Kumusta na ang pinsan mo?"

"Okay na si Oz, hindi naman Malala ang tama ng bala sa kanya. Nakauwi na siya pero
on guard pa rin ang mga tauhan ni lolo sa kanya."

"Naku iyang uncle Hiro mo hindi niya alam na anak niya ang sinasaktan niya."

"Wala namang puso iyon kahit sino basta nakakasagabal sa tagumpay niya ay kakantiin
niya."

"Kaya ikaw mag-ingat ka-aww!" natutop niya ang kanyang dibdib ng muntik na itong
maupo sa sahig, mabuti nalang at nakahawak agad ito sa railings. "Sorry." Anito.
"Balik tayo sa topic, mag-ingat ka sa uncle mo. Sigurado akong kayong tatlo ng lolo
moa ng habol niya."

"Kaya nga ang daming bodyguards na nakapalibot

sa akin ngayon kahit na hindi ko gusto, tama sina Oz I need them."

"Si Hexel?"

"Iba ang laban niya at iba ang laban ko."

"Ang mga kapatid mo?"

Agad siyang napangiti ng maalala ang mga kapatid niya. "Magkikita kami ngayon
excited na nga akong Makita silang lahat, kasama ko si Norman-ay Lyle na pala."

"Iyang si Norman natulog lang ako ng ilang lingo tapos naging lalaki na ano ang
nakatrigger ng pagbabago niya?"

Nagkibit-balikat siya, "I don't know." She lied dahil mukhang alam niya kung bakit
biglang nagbago ang kapatid niya hindi lang siya sigurado.

"Kukunin mo pa rin ba sila?" malungkot na ngumiti siya.

"I wanted to, ginawa ko ang lahat ng ito dahil sa kanila pero nagbago ang pakay ko.
Hindi ko sila pwedeng hilahin sa mundong kinagagalawan ko and besides alam kong
masaya na sila kasama ang tunay nilang pamilya. I was wrong naging selfish ako ng
isipin na magiging masaya sila kapag ako ang nakasama nila kagaya ng dati, masayang
kasama ang mga taong mahal mo pero walang makakapantay sa saya kapag kasama moa ng
tunay mong pamilya."

Gulat na napatingin si Monique sa kanya. "Wow, bakit parang nagbago ka Monica? You
changed."

Tumawa siya sa sinabi nito. "People changes when they learned what life means, at
hindi mo malalaman kung ano talaga ang buhay kung hindi mo mararanasan iyon.
Masyado akong nakulong sa sarili kong pantasya tungkol sa totoong pamilya, minsan
kung anong gusto mong mangyari ay hindi nangyayari dahil iba pala ang nakatadhana
sa iyo. I will forever treasure my memories I had with my siblings, blood related
or not we are always

a family." Umupo si Monique sa wheel chair nito habang nakatingin sa kanya.

"Naging soft ka na nga."

"I am not ganito lang talaga ako natuto lang."

Umiling ito. "No Monica nagging soft ka na, don't change." Biglang nagging matigas
ang boses nito. "Ayokong magbago ka be that Monica who doesn't care about the
world." Tumaas ang kilay niya sa sinabi nito.

"Bakit naman?"

"Being soft means one thing, nagiging mahina ka na."

Mukhang nabaliktad nga ang mundo, what goes around comes around. "Monique is this
all about what happened to you?"

Nag-iwas ang kaibigan niya ng tingin at muling sinubukan na tumayo. "Don't trust
anyone, not even yourself. Minsan dadayain ka ng sarili mo kasi nagiging biased ka
na at kapag naging mahina ka madali kang maluluko, madali kang magpatawad kahit sa
taong hindi karapat-dapat ng kapatawaran mo. Don't change Monica I don't want you
to change."

"Gusto mong maging selfish ako tulad ng dati at kunin ang mga kapatid ko?" hindi
makapaniwalang tanong niya.

"Yes."

Umiling siya sa sinabi nito. "As I said I learned my lesson the hardest way, iyong
mga naisip kong hindi maganda kahit na labag na sa batas dati para kunin ang mga
kapatid ko ay bumabalik sa akin, this is karma Monique."

Mapaklang tumawa ito sa sinabi niya. "Hindi uso ang karma ngayon Nica dahil kung
totoo iyan--." She stopped talking and anger is now visible on her friend's bruised
face. "Hindi n asana ako umabot sa ganito." Napabuntong-hininga siya sa sinabi ni
Niq, masyado na itong nabulagan ng galit.

"Ang mabuti pa Monique ay magpahinga ka muna alam kong

pagod ka na rin." Tahimik na sumunod ito sa kanya, pagkatapos niya itong patulugin
ay dumating si Gette na magbabantay kay Monique. Nagkaroon siya ng time na umalis,
kailangan niyang mag-ingat dahil baka pinasusundan siya ni Hiro.

Excited na siyang Makita at makausap ang mga kapatid niya, may sumundo na sa mga
ito. Hindi kasi sila pwedeng makita sa maraming tao mahirap na, palaging sinasabi
ng lolo niya na mag-ingat siya.

"Monica?" napatingin siya sa tumawag sa kanya. "Ikaw nga."

"Martin." She replied. "Anong ginagawa mo dito?"

"Check up ng asawa ko, ikaw ano-nalaman ko ang nangyari sa iyo. Kumusta ka na? Ang
asawa mo? Si Xancho?" napaigtad siya ng marinig ang pangalan ni Xancho na binanggit
nito.

"Okay lang ako at ang asawa ko, wala na akong balita kay Xancho."

"Sayang kayong dalawa akala naming lahat kayo ang nagkatuluyan perfect match kayo."
Ngumiti lang siya sa dating kaibigan niya. "Sabagay, sa ginawa niya sa iyo
siguradong magagalit ka rin sa kanya. Nagulat lang talaga kaming lahat ng malaman
naming kung sino ang napangasawa mo." Naghihintay siyang magsalita ito ng pangit
laban sa lolo niya pero hindi naman, they didn't judge her... o hindi lang nito
pinaalam sa kanya.

"It's nice to meet you here Martin pero kailangan ko pang puntahan ang mga kapatid
ko." Paalam niya dito.
"O sige, i-hi mo ako sa knaila."

"Sure."

Nasa parking lot na siya ng may kumatok sa hood ng kotse kung saan niya hinihintay
ang kanyang driver. Napamulagat siya dahil sa gulat.

"Monica." Tawag ni Xancho sa kanya.

"Huwag mo akong lapitan Xancho."

"Gusto

lang kitang makausap." Pagmamakaawa nito sa kanya.

"Ano pa baa ng gusto mong pag-usapan natin, it's over right? Between the two of
us?" pinatigas niya ang puso niya para dito, he can never hurt her again she
promised that to herself.

"Everything! Galit ako sa iyo Monica pero hindi pa rin maiaalis sa akin na mahal
kita at hindi kita kayang saktan."

Nagtagis ang bagang niya sa sinabi nito. "Saktan? Talaga Xancho hindi mo ako kayang
saktan?" sarkastikong tanong niya dito. "But you did, sinaktan mo ako Xancho."

"Lahat ginawa ko para mapasaya ka Monica-."

"Lahat nga ginawa mo, gusto mong isa-isahin ko?" kalmado siya pero sasabog na ang
puso niya sa sama ng loob, hindi sila kailanman nag-usap ng matino ni Xancho dahil
na rin sa mga pangyayari. "Ikaw ang dahilan kung bakit nakuha ang mga kapatid ko,
you helped their parents samantalang sinabi kong ako ang tulungan mo. Bakit mo
ginawa iiyon? I trusted you pero trinaydor mo ako Xancho, sinira moa ng tiwala ko
sa iyo."

"Ginawa koi yon dahil alam kong iyon ang ikakabuti mo."

"Sa paanong paraan iyon nakakabuti sa akin ha?"

Marahas itong napabuntong-hininga. "Nahihirapan ka na sa kanila Monica, nakita ko

kung gaano ka napagod sap ag-aalaga sa kanila samantalang hindi mo naman sila
kadugo. At alam kong mas maaalagaan sila ng tunay nilang pamilya, I did that to set
you free from any responsibilities."

She snorted. "Iyon lang ba talaga?"

"Ye--."

"Don't you dare lie to me again!"

He sighed and look at her directly in the eyes. "Gusto kong akin lang ang buong
atensyon mo, ayoko ng kahati." At lumabas din

ang tunay na dahilan kung bakit niya ginawa iyon.

"I hate you." At kusang tumulo ang isang butil ng luha sa kanyang mga mata na agad
niyang pinalis. Naiinis siya sa sarili niya dahil noon kahit gaano kasakit ang
isang bagay ay nagagawa niyang pigilan ang nararamdaman niya pero ngayon bakit
sobrang hirap? "Kung mahal mo ako tatanggapin mo kung sino ang mahal ko at
mamahalin mo rin sila."
"But I love your siblings Monica, noong una iyon ang dahilan ko pero nag-iba iyon
dahil narealized kong tama ang ginawa ko. Tama na ibigay sila sa tunay nilang
pamilya dahil mas magiging masaya sila at mas magiging kompleto ang nararamdaman
nila."

"Sinira mo Xancho ang tiwala ko, sana harap-harapan mo nalang na sinabi ang tunay
na pakay mo siguro mas naiintindihan ko pa. Kaso pinaasa mo ako eh, pinaasa mo
akong tutulungan mo ako at heto naman akong tanga umasa sa mga sinabi mo.
Maiintindihan ko naman Xancho na ayaw mo akong tulungan sana hindi ka na lang
nagbitaw ng pangako sa akin. Oo, hindi maganda ang ugali ko at selfish ako pero
hindi naman ako bobo, marunong din naman akong mag-isip, kung ipinaliwanag mo ng
maayos hindi n asana tayo umabot sa ganito."

Lumamlam ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya. "I am sorry princess, alam
kong masasaktan ka sa ginawa ko."

"Nasaktan na ako Xancho and you told me you don't want to hurt me? Natatakot ako sa
paraan ng pagmamahal mo."

"I am sorry please forgive me, gagawin ko ang lahat mapatawad mo lang ako."

"That's not all Xancho, isipin mo kung ano pa ang ginawa mo sa akin?" kumunot ang
noo nito at saka napatitig sa kanya. "Naalala mo

ba?"

"Monica, that was-."

"Inalisan mo ako ng trabaho, inalis mo sa akin iyong bagay na masasabi kong akin
talaga. Iyong bagay na pinaghirapan ko ng husto, sa tingin mo ba hindi ako nasaktan
sa ginawa mo? I was hurt to the point na nagawa kong tanggapin ang meron ako
ngayon, ikaw ang nagtulak sa akin kung bakit ako nandito ngayon. Kung bakit kita
tinalikuran," humugot siya ng malalim na buntong-hininga. "Natatanggap ko na tama
na makasama ng mga kapatid ko ang mga magulang nila, ang tunay nilang pamilya. Pero
hindi ko pa rin matatanggap ang panloloko mo sa akin at ang pag-alis mo ng trabaho
ko. Now, tell me saang parte ang hindi mo ako sinaktan at ginawa moa ng lahat para
hindi ako masaktan?"

Pasigaw na tanong niya, hindi na talaga niya napigilan ang sarili niyang ilabas ang
lahat ng nakatago sa puso niya. Dahil sa kaguluhan na nararamdaman niya ay hindi
niya namalayan na nasa harap nap ala niya ito, hinawakan nito ang magkabilang
pisngi niya at ng maramdaman niya ang palad nito sa kanyang pisngi ay hindi niya
inaasahan ang naramdaman niya... takot... takot nab aka maranasan na naman niya ang
ginawa nito sa kanya and how dare him pretending that he doesn't remember anything
he did to her.

"Monica, I am sorry."

"I can't, I am sorry I can't." walang mababasang anumang emosyon sa mukha niya.

"Princess, I am begging you. I'll do whatever you wanted me to do."

"Alalahanin moa ng ginawa mo sa akin mag-iisang buwan na ang nakakalipas simula

ngayon." Kumunot ang noo nito sa kanyang sinabi at tila ba hinahalukay sa isip nito
ang ginawa nito pero wala siyang mabasang rekognisyon sa mga mata

nito.
"May ginawa ako sa iyo? Ano ang ginawa ko sa iyo?" namataan niya ang driver niya na
naglalakad papunta sa kanya.

"Wala."

"No, alam kong meron akong ginawa sa iyo. I wanted to know what-."

"You don't have to."

"Monica-."

"Huwag na Xancho," she opened the car's door. "Huwag mo na lang akong lalapitan,
minsan lang akong magmahal at sa totoo lang minahal kita. You opened my heart and
made a permanent mark on me, pero ikaw mismo ang nag-alis ng pagmamahal na meron
ako sa iyo... you and your lies."

Agad siyang pumasok sa loob ng kotse, nakatayo lang ito sa kinatatayuan nito kanina
habang nakatingin sa kanya.

"To Hexel's place." She told the driver. Hindi nito maalala ang ginawa nito sa
kanya? Ilang araw din siyang hindi makatulog at makakain sa ginawa nito, hindi niya
inaasahan na

magagawa nito sa knaya ang mga bagay na iyon-what pained her are the words he used
to describe her. Sabi nila nasasabi ng lasing ang totoong iniisip ng tao kapag
lasing sila, and yes Xancho was drunk and he told her what he thought of her.

"ATE!" Masayang bati ni Yoona sa kanya, muntik na siyang mapaiyak ng makita ang
masayang mukha ng kapatid niya. "Miss na miss na kita ate Nica."

"Ako rin Yoona, miss na miss na rin kita."

"Ay, si Catherine nap o ako nngayon." She smiled at kissed her sister on her chubby
cheeks. "Pero okay lang din kung tatawagin mop o akong Yoona." At hinalikan naman
siya nito sa buong mukha. Mahigpit na niyakap niya ang kapatid niya, miss na miss
na talaga niya ito.

"Ang daya si Yoona lang ate?"

pagtatampo ni Emman, using her free hand ay mabilis niyang hinila si Emman at
ikulong ang dalawa sa mga bisig niya. "Miss na rin kita ate Nica." Tuluyan na
siyang napahagulgol sa sinabi ni Emman. Miss na miss na talaga niya ang mga ito
pero alam niyang masaya na ang mga ito sa totoong pamilya nila.

"Miss na miss ko narin kayo."

"Kukunin mo na ba kami ate?" tanong ni Emman.

"Hindi k aba masaya sa piling ng mga magulang mo Emman?" umiling ito.

"Masaya ako dahil ang bait-bait nila sa akin, pero namimiss pa rin kita ate Nica at
si Yoona at si kuya Norman at si ate Aycie. Sana sama ka nalang sa amin sa bahay
namin." Hinalikan niya ang tungki ng ilong nito. "Sige nap o ate."

"Emman, may sasabihin si ate kaya makinig ka ha." Tumango ito. "Mahal kayo ni ate
pero hindi ako pwedeng tumira sa house niyo dahil house niyo iyon, nakilala ni ate
ang tunay niyang family."

"Hindi mob a kami love?"

"Of course not! Love na love ko kayong lahat forever na iyon na nasa puso ko."
Ginulo niya ang buhok ng kapatid niya. "Nasa danger pa kasi ang family ni ate dahil
may mga bad guys na gustong manakit sa lolo ko pero hindi ko siya papayagan.
Ayokong mahurt din kayo ng bad guy at alam kong mapoprotect kayo ng real family
niyo, marami pa kasing kailangang iprotect si ate at baka hindi ko kayo kayang
iprotect."

Hindi niya alam kung naiintindihan ba ng mga kapatid niya ang kanyang sinabi. "Kaya
be a good kid and stay with your parents okay?"

"Sino po ang magpoprotect sa inyo? Si kuya Xancho?"

"No Yoona, hindi na si kuya Xancho ang super hero ko."

"Eh sino nap o?"

"Ang

sarili ko I will be myself's superhero,"

"Ate." Tawag ni Aycie sa kanya. "Bakit hindi mo sinabi na nasa danger pala ang life
mo?"

"Aycie, sa akin nalang iyon ayokong madamay kayo... nasaktan ka na ng dahil sa akin
kaya ayong maulit iyon."

"Kahit hindi tayo magkasama pamilya pa rinn tayo kaya tulong-tulong tayo."

"Napoprotektahan ko ang sarili ko Aycie kaya huwag ka ng mag-aalala." Nabasa niya

ang takot sa mga mata nito, takot para sa kanya. "Sinong gusto ng fried chicken?"
masayang tanong niya sa mga kapatid niya. Habang kumakain sila ay muli siyang
kinausap ni Aycie.

"Natatakot ako para sa iyo ate."

"Kaya kong alagaan ang sarili ko Aycie, aalagaan ko rin kayo kahit na sa malayo
lang." hindi na niya pwedeng lokohin si AYcie dahil matanda na ito at alam na nito
ang nangyayari sa paligid nito.

"Ikaw nalang palagi ang nag-aalaga sa amin hindi namin alam kung paano kami
makakabayad sa lahat ng ibinigay mo sa amin ate. Alam kong nasaktan ka namin ng
piliin namin ang aming tunay na mga magulang. Ayaw na namin na maging pabigat sa
iyo ate hindi mo man aminin pero alam kong nahihirapan ka na rin. Pero tandaan mo
ate kahit na anong mangyari ikaw pa rin ang ate ko at mahal na mahal kita, mahal na
mahal ka namin."

Yumakap siya sa kapatid niya. "I know Aycie at tandaan mo rin kahit na nasa malayo
ako ay kasama niyo pa rin ang puso ko we will always be a Garcia by heart."

Sayang lang talaga at hindi sumama si Norman sa kanila, alam niyang gusto rin
nitong Makita ang mga kapatid nila.

ANG bigat-bigat ng pakiramdam niya ng magising siya at

hindi rin maganda ang mood niya. Kaunting kalabit lang sa kanya ay agad siyang
naiinis which is weird dahil hindi naman siya ganoon. Ayaw nga niyang maligo dahil
ayaw niya sa amoy ng sabon at sa shampoo, may hinahanap siya pero hindi niya alam
kung ano iyon kaya mas lalo siyang nayamot.

Pababa na siya sa grand staircase ng bahay ng marinig ang tumatawang boses ng lolo
niya. Hindi niya alam na may kausap pala ito, sigurado siyang hindi si Oz iyon
dahil nagpapagaling pa ito sa private island na pagmamay-ari nito kasama ang
nasukbit nitong nurse sa hospital. Muntik na nga niyang sakalin ang pinsan niya
dahil ginawa nito ang lahat para mapapayag ang management ng hospital na isama ang
nurse na nakalimutan niya ang pangalan to think hindi naman talaga nito kailangan
ng nurse dahil hindi Malala ang tama nito, utak ang natamaan sa pinsan niya at
hindi ang tiyan nito.

"Here she is, our lovely lass."

Dahan-dahan na nagtaas ng tingin ang bisita ng lolo niya and her mind freezes when
she realized who was it.

"Monica meet Mr. Xancho Sebastian, my new business partner."

Tumayo si Xancho at lumapit sa kanya, she's speechless, it was unexpected...

napasok nito ang kuta niya sa hindi niya inaasahang paraan at hindi lang iyon
mukhang nacheckmate na rin nito ang king sa mismong pamamahay niya, pero...
nakalimutan nitong hindi pa rin nito natatalo ang queen, nakain na siya sa laban
noon pero bumalik siya and now she can equally match this guy, he can't hurt her
anymore, she won't allow that again.

"Good morning." Bati nito sa kanya. "Mrs. Tadashi?"

"Same here." Iyon lang at agad

niya itong nilagpasan upang lapitan ang lolo niya at halikan ito sa pisngi. "Good
morning ji-san." Pabulong na bati niya dito.

"Morning darling, just woke up?" she nodded. "Pupuntahan mo ba si Hexel?"

"Opo."

"How bad, umalis si Gary." Tukoy niya sa driver niya.

"Magcocommute po ako."

"No, you won't. Ang mabuti pa ay ihahatid ka nalang ni Xancho, mabait na bata
iyan."

"Hindi na kailangan baka makaabala lang ako."

"Of course not! Ihahatid kita kahit saan ka magpunta tapos na rin ang business
meeting namin ni Mr. Tadashi."

Neknek nito. "I changed my mind dito lang pala ako at matutulog."

"Mamasyal ka Monica napapansin kong tulog ka nalang ng tulog nitong mga nakaraang
mga araw."

Sumimangot siya sa sinabi nito. "Masarap naman talagang matulog at saka busy ako."
Reasons pa more.

"Namumutla ka na Monica and you told me you are not feeling well ang mabuti pa ay
pumunta ka muna sa hospital at magpacheck up." Mas lalong hindi gumanda ang
pakiramdam niya sa sinabi nito.

"Fine, kay Hexel ako pupunta." Aniya dahil sigurado siyang hindi siya nito
titigilan hangga't hindi siya bumabangon sa kama niya. Nakita niya ang pagkurba ng
labi ni Xancho ng marinig ang sinabi niya. "Pero si Hexel na ang maghahatid sa
akin."

"She's busy!" agap ni Xancho. "With her daughter kaya ako na ang maghahatid sa iyo
pauwi." Parang batang boluntaryo nito.

"That's good mas kampante ako kapag kayong dalawa ang magkasama pero magpacheck up
ka Monica ayokong magkakasakit ka." May magagawa pa ba siya, siguro si Monique
nalang ang pupuntahan niya dahil naisip niyang baka busy nga si Hexel dahil kasama

nito si Keia, finally nagawa na rin na tanggapin ng pinsan niya ang anak nito.

"Kakain muna ako."

"What do you want to eat princess?" agad na tanong ni Xancho, pinaningkitan niya
ito ng mga mata. Kahit na may distansya sa pagitan nilang dalawa ay nagagawa pa rin
nitong painitin ang kanyang ulo.

"Grilled fish." She smiled sweetly at him bago bumaling sa lolo niya. "I want some
grilled salmon for breakfast." Hindi siya nang-aasar kay Xancho talagang gusto
niyang kumain ng grilled salmon, nangangati ang dila niya habang iniisip ang
masarap na pagkain na nasa utak niya.

"Magpapagrilled ako ng salmon." Tinawag ng lolo niya ang katulong upang

magpagrilled ng gusto niyang isda. Sinulyapan niya si Xancho, she wants to see him
eat grilled salmon.

"Gusto mong sumabay sa aking kumain?"

"Ah-huh? Busog-."

Nalungkot siya sa sinabi nito, parang naglalaban ang utak niya sa nagging sagot
nito kaya mas lalo niyang hindi naintindihan ang sarili niya. She's damn crazy!

"Si-sige, sasamahan kitang kumain." Napapalakpak sa sagot nito.

"Great!" bumaling siya sa katulong, biglang nawala ang inis niya sa mundo sa sagot
nito. "Let's have a grilled salmon for breakfast, is that okay?"

"O-okay." Anitong halatang walang nagawa.

Pumanhik siya sa silid niyang upang maligo at magbihis, excited siya hindi niya
alam kung saan. Pagkababa niya ay gusto niyang yakapin ang nagluto ng pagkain na
gusto niyang kainin dahil sarap na sarap siya sa amoy ng grilled salmon.

"Mr. Sebastian." Tawag niya dito. "Kumain ka na." yaya niya dito. Natatawang
sumunod ang lolo niya sa kanila at nakiupo sa mesa.

"Ang bango at ang sarap." Kumuha siya ng isang slice at mabilis na isinubo iyon.
"Ayaw mo bang kumain Mr. Sebastian?" malungkot na tanong niya but she's pretending
though, hindi niya ito pinaglalaruan-slight lang.

"Kakain na ako." Dahan-dahan itong humiwa ng maliit na pirasso ng karne ng isda at

pikit-mata na isinubo iyon. Gusto niyang matawa sa naging reaksyon nito dahil
halatang diring-diri ito sa ginagawa nito. Para lang rin iyong pinakain ka ng uod
at hindi mo trip kainin ang uod na iyon.

"Masarap ba Mr. Sebastian?" pilit itong ngumiti sa kanya at bakas sa mga mata nito
ang pagmamakaawa na patigilin ito sa pinapagawa niya but she can't, she's enjoying
it. "I hope maubos mo iyan."

Kinausap niya ang lolo niya sa salitang hapon dahil ayaw niyang maintindihan ni
Xancho ang sinasabi niya. Nahihirapan kasi siyang magsalita kapag nandito ito sa
harap niya at hindi rin niya matawag ang lolo niya ng maayos dahil baka malaman
nito na hindi nga sila totoong mag-asawa.

Nasa kalagitnaan sila ng pag-uusap ng biglang pumasok si Hiro doon, biglang bumalik
ang hindi magandang mood niya ng magising siya kanina ng Makita ang mukha nito.
Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya lubos maisip kung paano nito nagawang manakit
ng tao at kahit na hindi sabihin sigurado siya-sila na ito lang ang tanging may
dahilan para saktan si Oz.

"Good morning papa." Bati nito sa ama nito, "And to your young wife, and to your
visitor?"

"He is Xancho Sebastian my new business partner." Sa kung anong rason ay hindi
nawala ang tingin niya sa bagong dating, parang iba ang pakiramdam niya bigla
siyang kinabahan

sa maaari nitong gawin kay Xancho.

"It's nice to meet you Mr. Sebastian."

"Same here Mr. Hiroki Tadashi." Pormal na ganti ni Xancho at kinamayan ang uncle
niya.

"Can I talk to your new wife papa?" agad niyang hinawakan ang kamay ng lolo niya
dahil ayaw niyang makausap ito ng silang dalawa lang. "Something very important."
Naglalaban ang kalooban niya, nakatingin si Xancho sa kanya at wari nagtataka kung
bakit hindi siya agad na nagsalita. She put on her poker face and stand up, wala
siyang choice.

"Excuse us." She said and walk from the dinner table to her lolo's study room
habang nakasunod ito sa kanya. "Anong gusto mong pag-usapan natin?"

"Where's Forrester?"

"Why you asked? Para saktan at pagtangkaan siyang patayin?" galit na tanong niya.

Tumawa naman ito. "Bakit ko sasaktan ang pamangkin ko Monica?"

"Dahil hindi ka marunong kumilala ng pamilya." She barked at him. "Kahit sino
babanggain mo makuha lang ang gusto mo."

"Aren't we the same? Lahat isusuko mo para lang sa gusto mo." Naningkit ang mga
singkit niyang mata sa sinabi nito. "That guy-Mr. Sebastian. Isn't he your lover?"

"What? No-."

"You can't lie to me Monica, kaya pala pamilyar ang taong iyon. Nakita ko na siya
dati." Kinuha nito ang cellphone nito at may ipinakita sa kanya, wala mang reaksyon
ang mukha niya ay totoong kinakabahan siya lalo pa at nakita niya ang picture nila
dati. It was taken from a restaurant he took a picture of them together and
uploaded it to her facebook account. She already deactivated her facebook-did she?
"Magsisinungaling ka pa rin bas a akin?"

She

regained her composure. "Naging kami pero nagkahiwalay din agad kami, anong masama
sa pagkakaroon ng boyfriend?"

"A young rich man and then my father, ano baa ng balak mo?"

"Wala ka na doon?"

"At wala naman akong pakialam kung ano ang gagawin mo my father is too old to
please you and give all your needs. All I need is my money."

"Pera iyon ni lolo."

"At ako ang tunay na anak kaya ako dapat ang may karapatan sap era niya."

"Si Oz ang tunay na apo."

"Kaya nga dapat mawala siya sa landas ko." Sabi na nga ba! "At ikaw ang susi para
malaman ko kung nasaan siya. Tulungan mo akong mawala si Oz, hahatian kita ng
kayamang makukuha ko sa ama ko kapag namatay na siya." Hindi siya makapaniwala sa
narinig niya.

"Paano kung ayoko?"

"Madali naman akong kausap, pumili ka kung sino ang uunahin ko." Napalunok siya sa
sinabi nito. "Norman, Aycie, Emmanuel, Yoona o si Xancho."

"A-anong ibig mong sabihin?"

"Pumili ka kung sino ang hindi importante sa iyo sa limang pangalan na binaggit ko
dahil siya ang kapalit ng impormasyon kung saan ko matatagpuan ang aking
pamangkin." Napepe siya sa sinabi ng kausap niya, how dare him? How dare him play
with life? "O kaya naman... Zyrene, Karylle, Chloe, Diana, Crischelle, Georgette,
Ainsley, Monique at Hexel, marami ka palang mga kakilala pwede ko silang isa-
isahin."

"Don't you dare hurt them!" galit na sabi niya habang pigil na pigil ang pagsigaw.
"Hurt them and you'll pay."

He laughed evilly, "I won't hurt them if you cooperate Monica, huwag kang mag-alala
hindi ko naman sila pagsasabay-sabayin. Isa-isa lang muna," nagsimula na itong
maglakad palayo sa kanya. "Let's start with... your ex-lover." And with that he
flew, matagal siya bago nakagalaw dahil matagal nagsink in sa kanyang utak ang
sinabi nito.

Kapag sinabi niya kung nasaan si Oz ay mapapahamak ito, napahamak na ito dahil sa
pagprotekta sa kanya. Sigurado siyang papatayin ito ni Hiro at kapag hindi niya
sinabi ang mga kapatid niya, ang mga kaibigan niya at si Xancho ang pwedeng
mapahamak.

<3 <3 <3

A/N: Happy sunday!

=================

Chapter Twenty-Eight

A/N: I merged two chapters babies and adjusted the other chapters as well. Iyong
update kanina na chapter 28 ay nasa twenty seven na siya. :-)

Chapter Twenty-Eight

"MONICA, kausapin mo na ako please." Habol ni Xancho sa kanya. "Alam kong may
nagawa akong kasalanan sa iyo kung anuman iyon pwede mong sabihin sa akin at
magawan ko ng paraan. Ayokong iniiwasan mo ako."

Agad niyang hinarap si Xancho habang naghahabol ito sa kanya, she hates it when he
follows her like a lost puppy. Simula noong magpakilala ito sa lolo niya ay palagi
nalang itong nasa bahay nila, hindi niya alam kung matutuwa siya o ano dahil kung
titingnan mong mabuti ay parang nanliligaw lang uli ito sa kanya sa mga simpleng
moves nito. He always brought her flowers and chocolates, ang rason nito ay dapat
bigyang respeto ang reyna ng pamamahay nila. Ang lolo naman niya ay sobrang manhid
hindi napapansin ang ginagawa nito but she made sure they will never have any
contact, kapag nasa bahay ito ay nasa loob lang siya ng kanyang silid at natutulog.
Natutulog naman talaga siya, takaw tulog siya sa mga panahon ngayon at natatakot
siya, bigla kasing naalala niya ang posibilidad nab aka may ibang dahilan kung
bakit palagi siyang pagod at gutom nitong mga nakaraang mga araw. Gusto niyang
alamin ang totoo kaso natatakot din siya nab aka tama ang hinala niya.

"Ano ba Xancho nasa pamamahay ka ng asawa ko kaya irespeto mo siya."

"Masama bang makipagkaibigan sa iyo?"

 "Ayokong makipagkaibigan

sa iyo." Iyon lang at agad niya itong iniwanan gusto niyang makausap ang mga
kaibigan niya. Nakausap na niya si Hexel tungkol sa plano ni Hiro, hindi niya kaya
ng siya lang kailangan niya ng tulong. Doon niya napatunayan na kahit na wala na
ang Zalpha Bri ay nandoon pa rin ang kanyang mga kaibigan at handing umintindi at
tumulong sa kanya. Sinabi ng mga ito na hindi siya dapat mamili dahil hindi sila
mapapahamak but still knowing how her uncle thinks and works hindi pa rin siya
panatak sa possibleng mangyari. Kinausap na rin niya ang mga magulang ng kanyang
mga kapatid, si Norman ay kasama ni Oz. Pinilit niyang sumama ito sa pinsan niya
upang makapagtago at ang iba pa niyang mga kapatid ay may sariling bantay na rin.

"Gagawin ko ang lahat para mapatawad mo lang ako."

Marahas niyang hinarap ito upang ipagtabuyan uli pero tumanim sa isip niya ang
sinabi nito, gagawin nito ang lahat para mapatawad lang niya ito.

"Gagawin Mo ang lahat?"

"Yes." He said hopefully.

"Umalis ka muna Xancho, pumunta ka sa headquarters mo." Kumunot ang noo nito.
"Huwag mo muna akong kausapin at lapitan, kaya mo bang gawin iyon?" please say yes,
this is the only way to protect him, kapag umalis ito ay makakalaban siya ng walang
ibang iniisip.

"Why?" nagdaramdam na tanong nito. "Paano ako makakabawi sa iyo kung paalisin mo
ako sa tabi mo?"

"Xancho I am a married woman."

"And I am offering my friendship to you."

"Tatanggapin ko ang friendship mo at ang sorry mo kung papayag ka sa

gusto ko." She is really desperate now.

"The last time you asked me to leave you married someone else and now you asked me
again to leave your side."

She sighed. "Wala ka ng mapapala sa akin Xancho, sinaktan na kita hindi ba? I
married someone else for revenge dahil gusto kong ipakita sa iyo na kaya din kitang
saktan gaya ng ginawa mo dati. And I am pregnant with my husband." Pain crossed his
eyes when she said those words, hindi pa man sigurado pero Malaki ang chance na
buntis nga siya dahil may nangyari sa kanila mahigit isang buwan na ang nakakaraan.

"Are you doing this to hurt me? Nakaganti ka na sa akin Monica sa pagpapakasal mo
sa asawa mo ngayon and now you are telling me you are pregnant?"

"Hindi naman impossible iyon Xancho, kasal ako at asawa ako."

Matagal itong napatitig sa kanya, ayaw niyang aminin na naaapektuhan siya sa

malungkot na mga mata nito. Iniisip nalang niya ang ginawa nito sa kanya na hindi
nito maalala upang kahit papaano ay tumigas ang puso niya para dito.

"Pero hindi pa rin ako papayag na umalis sa tabi mo may nararamdaman akong kakaiba
Monica, hindi maganda ang pakiramdam ko parang may masamang mangyayari sa iyo."
 "I am fine here and well protected halata naman siguro sa dami ng mga bodyguards
na meron ako hindi ba? Naglilihi ako at ayokong Makita ka." Kung anu-anong rason na
ang ibinigay niya dito.

"That's not enough reason-."

"Sasabihin ko sa iyo ang tunay na dahilan kaya makinig ka, si Hiro gusto niyang

patayin si Oz dahil ayaw niya ng kahati sa yaman niya. Nasaktan na niya si Oz at

kung napapansin mow ala dito ang kaibigan mo nasa isang ligtas na lugar siya at
nagpapagaling. Ako ang nakakaalam kung nasaan si Oz ngayon at gusto niyang sabihin
ko kung saan iyon pero hindi ko ginawa. Pinapili niya ako sasabihin ko ba o
mapapahamak ang mga kapatid ko, ang mga kaibigan ko at ikaw, dahil alam niyang ex-
boyfriend kita. At ngayon gusto ka niyang saktan." Tiningnan niya ito sa mata.
"Iyon ang dahilan ko kung bakit gusto kong umalis ka naiintindihan mob a?"

Mukhang nagulat ito sa sinabi niya kaya siguro nakatitig lang ito sa kanya, it
took him minutes before he cleared his throat and laugh at her. "Anong sunod na
kasinungalingan ang sasabihin mo Monica at handa akong makinig." She is not lying
for pete's sake! "Gusto ko lang naman na mapatawad mo ako nakita mo naman sigurong
ginagawa ko ang lahat pero kung gusto mo talaga akong itulak palayo sa iyo puwes
gagawin ko. Hindi mo na kailangan pang gumawa ng kwento hindi action ang buhay mo
kaya huwag kang gumawa ng kwento para lang paalisin ako. I am sorry kung masyado na
kita naabala, nakalimutan kong may asawa ka na pala at magkakaanak na rin kayo.
Congratulations to your family and again I am sorry for everything."

Eksaktong pagtalikod nito may narinig siyang kakaibang ingay mula sa kung saan,
napatingin siya sa likod ni Xancho. Gusto niya itong tawagin at sabihin na hindi
siya nagsisinungaling at nagsasabi siya ng totoo. Agad niya itong hinabol ng may
napansing maliit na bilog na ilaw sa likod mismo ng puso nito, mabilis

ang bawat galaw niya at agad itong nayakap. Tumigil ito sa paglakad marahil sa
gulat.

"I-I don't deserve you Xancho, maybe we weren't meant to be. Nagpapasalamat ako sa
lahat ng ginawa mo para sa akin noon pero galit pa rin ako dahil sa sinira moa ng
tiwala ko. I want you to stay away from me--." Napakagat siya ng labi ng maramdaman
ang sakit na nanoot sa kalamnan niya. "Stay away from me and be happy with someone
else."

Binaklas nito ang kamay na nakayakap sa katawan nito. "I will." He said coldly and
walk away from her at ng tuluyan na itong nawala sa paningin niya ay saka niya
hinawakan ang sumasakit na balikat niya. At sa nanginginig na mga kamay ay tinignan
niya ang pulang likido na nasa palad niya.

Masakit. Hindi niya alam kung saan ang sakit na iyon basta ang alam lang niya ay
nasasaktan siya pero masaya siya dahil kahit papaano ay naligtas niya ang buhay
nito. Siguro siyang sa puso matatamaan si Xancho kung hindi lang niya naiharang ang
katawan niya, Xancho is safe--- he is better when he's far from her.

"YOU are not safe here Monica." Narinig niyang wika ng lolo niya pagkatapos
matanggal ang bala sa kanyang balikat. "He is not safe anymore ang mabuti siguro ay
sumama ka kay Hexel."

"Hindi po kita pwedeng iwanan dito lolo."

"Matanda na ako and I am near to death kung anuman ang gawin ni Hiro sa akin ay
wala na rin akong pagsisisihan dahil nakita ko na sa wakas ang mga apo ko at
nakasama ko na rin kayo. Nagawa ko ng isalin ang dapat ay para sa inyo ni Oz

handa na akong mamatay."

"Ngayon lang ako nagkaroon ng magulang lolo, ngayon ko lang naramdaman na may nag-
aalaga sa akin hhuwag mo namang ipagdasal na mawawala ka kaagad." Nagtatampong usal
niya dito.

"Pero iyon ang katotohanan nararamdaman ko ng malapit na akong sumunod sa lola

mo."

Tuluyang bumagsak ang luha na kanina pa niya pinipigilan. "Hindi ako umiyak habang
tinatanggal ang bala sa balikat ko lolo kahit masakit, pero mas masakit pala iyong
sinabi mong iiwanan mo uli ako."

Tumawa ang lolo niya sa pag-iyak niya. "Hindi naman kita iiwanan ng hindi pa tapos
ang lahat gusto ko kapag wala na ako ay ligtas na kayo ng apo ko." Hinawakan nito
ang palad niya. "At naitama ko na ang lahat ng mali na nagawa ko."

"Hindi ka po ba galit sa akin lolo?"

"Bakit naman ako magagalit sa iyo?"

"Buntis ako." Sinabi ng doctor na tumingin sa kanya ang kalagayan niya, hindi nga
siya nagkamali. Kilalang-kilala niya ang knayang katawan upang magkamali sa kanyang
nararamdaman.

"Kaya nga hindi na ako matatakot na umalis dahil alam kong may kapalit na ako.
Alam ko ang lungkot na naramdaman mo ng mawala sa iyo ang mga itinuturing mong
kapatid, hindi mo natanggap iyon. Pero pinaraya mo sila kaya heto, binigyan ka ng
isang magandang regalo. Binigyan ka niya ng batang pwede mong tawagin na sa iyo
talaga, that's your family inside your stomach Monica."

"Wala siyang ama." Mahinang usal niya dito.

"Kapag sinabi mo kay Xancho ang totoo ay siguradong

magiging masaya siya." Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. "Akala mo siguro wala
akong alam matanda na ako Monica at hindi ako manhid. Napapansin ko ang mga
tinginan niyo habang nasa bahay kayo, ano baa ng dahilan kung bakit tinanggap ko
ang business proposal niya kahit na wala namang kinalaman sa mga seaweeds ang
negosyo ng pamilya natin? Dahil gusto kong bigyan kayo ng koneksyon, kapag nakulong
na si Hiro ay pwede na nating sabihin ang lahat na hindi tayo tunay na mag-asawa at
pwede na kayong magsama. Magkakaroon ka ng sarili mong pamilya, ikaw, ang binatang
iyon at ang batang nasa sinapupunan mo."

Namangha siya sa sinabi nito, hindi niya expected ang bagay na iyon. Buong akala
niya ay wala talaga itong alam tungkol sa kanilang dalawa ni Xancho.

"Kaya lang lolo mukhang hindi na mangyayari ang nasa isip mo."

"At bakit naman?"

 "Gumawa na naman ako ng isang maling desisyon." Malungkot na ngumiti siya dito.
"Itinulak ko na naman siya palayo sa akin at alam ko this time hindi na siya muling
babalik pa."

Kumunot na naman ang noo nito, hinaplos niya ang noo ng lolo niya gamit ang braso
na hindi natamaan ng bala ng baril.

"ANong ibig mong sabihin?"

"Si uncle Hiro po kasi, tinanong niya ako kung nasaan si Oz. Hindi ko sinabi sa
kanya kung nasaan si Oz dahil sigurado akong sasaktan lang niya ito. Pinapili niya
ako, si Oz o ang mga kapatid ko, ang mga kaibigan ko o si Xancho. Alam niyang
nagging ex-boyfriiend ko si Xancho at ginamit niyang pamblackmail sa akin. Nagawan
ko

ng paraan na maging ligtas ang mga kapatid ko at ang mga kaibigan ko, at si
Xanncho. Gusto kong lumayo muna siya, sapat lang para magawa na natin ang plano
natin kay uncle Hiro pero ayaw niya akong sundin kaya gumawa ako ng mga kwento para
lang lubayan niya ako pero ayaw niya kaya sinabi ko ang totoo, pero sa halip na
maniwala sa sinabi ko ay nagalit pa siya. Sabi niya hindi ko na raw kailangan na
gumawa ng kwento dahil naiintindihan naman niyang ayoko siyang Makita at makausap.
Sa kanya dapat ang balang tumama sa akin alam kong si uncle ang may kagagawan nito,
he is safe now. Aalis na siya at kahit nag alit nag alit ako sa kanya dahil sa mga
ginawa niya sa akin ay mahal ko pa rin siya. Masama ba akong babae lolo dahil mahal
ko pa rin ang lalaking nanakit at nanloko sa akin? Malandi ba akong babae kahit na
nabuo ang batang nasa sinapupunan ko dahil sag alit niya sa pagpapakasal ko raw sa
iyo?" nakangiti siya habang nagtatanong sa lolo niya pero iyong mga luha niya ayaw
paawat sa pagtulo. "Pakiramdam ko kasi lolo ang dumi-dumi kong babae dapat ay galit
ako sa kanya at mandiri sa kanya pero bakit hindi ko magawa? Bakit hindi ko siya
makalimutan? Bakit ang hirap-hirap na alisin siya dito." Turo niya sa puso niya.
"Paano ko ba siya aalisin sa buhay ko ng hindi gaanong masakit?"

Ngayon lang siya nagsalita ng tungkol sa nararamdaman niya, wala sana siyang balak
sabihin iyon sa kung sino not even Hexel. Pakiramdam kasi niya sa dami ng problema
sa mundo iyong problema niya hindi deserving na ayusin dahil siya lang din naman
ang may dahilan kung bakit iyon nag-eexist kaya tinago nalang niya

sa sarili niya. Kaya lang hindi pala iyon sapat.

Kapag nasanay ka na magmukhang matapang sa harap ng mga tao sobrang hirap na

ilabas ang tunay mong nararamdaman dahil natatakot ka nab aka pagtawanan at ijudge
nila. Sasabihin nila na akala mo kung sinong matapang iyon pala sobrang hina pala
nila, yes, mahina siya na nagpapanggap na matapang.

"Trust God Monica, may rason ang bawat paghihirap natin. Naniniwala pa rin akong
darating ang panahon na magkakaayos kayo, you both love each other."

"He loves me and I can feel it but I don't know if my love is enough for him."

Marahang hinaplos ng lolo niya ang kanyang nasaktang balikat. "Throwing yourself
to save him is enough proof that you love him."

"Pero hindi naman niya alam iyon."

"You don't have to show your suffering to prove that you love someone."

"Hindi ko rin naiparamdam, all I did was hurt him back."

 Bakas ang guilt at lungkot sa mga mata ng lolo niya, "Don't worry apo I will do
everything for you to be happy."

Ngumiti siya sa kanyang lolo. "No lolo you don't have to do everything let me do
this, this is my own happiness ako dapat ang nag-aayos nito. Sa tingin ko rin tama
po kayo kailangan kong sumama kay Hexel sa pag-uwi niya, she's in danger too kahit
hindi niya sabihin."

"Kaya na ng pinsan moa ng kanyang sarili, asikasuhin moa ng sarili mo." Umiling
siya sa sinabi ng lolo niya.

"Siya ang nag-ayos sa buhay ko lolo, alam kong responsibilidad niya

iyon dahil pinsan niya ako. Hindi niya kalianman pinaramdam na nag-iisa ako at wala
akong kasama, siya ang umasikaso sa akin at sa mga kaibigan ko kahit na hirap na
hirap na siya. Siya ang nagsisigurado na okay lang kami kahit sa malayo siya,
nabuwag na ang grupo namin pero hindi ang pagkakaibigan namin. Kaya ngayon na
kailangan niya kami dapat siguro ay kami namin ang tumulong sa kanya, we failed
before but we are already capable now."

"Pero-." Hindi na naituloy ng lolo niya ang sasabihin dahil alam nitong hindi na
mababali ang plano niya.

"DAMN!" mura niya habang nakatingin sa lalaking nakasalampak sa sementadong

kalsada. Kung hindi siguro niya napansin malamang kanina pa siya patay, bigla
siyang nakaramdam ng kilabot sa naisip niya. "Sino ang nag-utos sa iyo?" galit na
tanong niya sa lalaki ng magkamalay ito. "Tell me or I will kill you right here?"

"Tama na Xancho hindi na makakalaban iyan." He glared at Oz. "Hindi ako ang
kalaban dito."

"At sino ang kalaban natin dito? Ang tatay mong gusto kang patayin?" inis na
tanong niya.

"Yes, that man."

Kinailangan niyang hanapin si Oz upang alamin ang tunay na nangyari, noong una ay
hindi siya naniwala sa sinabi ni Monica. Ayaw niyang maniwala dahil naitanim sa
isip niya nab aka gusto lang talaga siya nitong paalisin pero batid niyang may
kakaiba, he trusted his instinct and the only way for him to confirm that is find
Oz and he did. Thanks to Norman, may contact pa rin-scratch that, may contact ang
ate niya kay

Norman at iyon ang hiningi niya upang makausap ang kapatid ni Monica.

"And is he targeting Monica?" tumango ito, nagtagis ang mga bagang niya sa sinabi
nito. "Kailangan ng makulong iyang tatay mo."

"We are working on it kaya lang masyadong matalino ang taong iyon."

"Sabihin mo sa akin Oz, may dapat ba akong malaman tungkol sa lolo mo at kay
Monica?" he is hoping, he is actually hoping for something else. Napatitig lang si
Oz sa kanya tapos ay umiling ng hindi inaalis ang tingin mula sa kanya.

"Alam mo naman siguro ang dahilan kung bakit napunta si Monica sa posisyong ito
hindi ba?" hindi niya alam kung ano ang iisipin pakiramdam kasi niya ay may hindi
ito sinasabi.

"She needs to be safe Oz, Monica is pregnant." Mukhang nagulat ito sa kanyang
sinabi. "With her husband of course, matagal na noong huling may nangyari sa amin
at hindi pa siya kasal."

Kung titingnan niya ito ay para bang may nakita itong alien. Natahimik itong bigla
bago may tinawag upang kunin ang lalaking tuluyan ng nahimatay.

"Excuse me." Oz excused himself, lumayo ito saglit at kinuha ang cellphone. May
palagay siyang si Monica ang tinawagan nito, wala itong reaksyon habang kausap ang
tinatawagan nito. Bumalik din ito na masama ang tingin sa kanya.

"What?" he innocently asked.

"She is indeed pregnant."

That news hurt, sino bang hindi masasaktan kung alam mon gang babaeng mahal mo at
gusto mong pakasalan ay buntis pero hindi sa kanya.

"Bakit

gusto mo pa rin alamin ang tungkol sa kanya, kasal siya sa lolo ko and she is
having a child soon."

Marahas siyang napabuntong-hininga. "Your grandfather is too old he can't take

care that child at aminin mo man o hindi alam mong malapit na rin siyang mawala. I
can take care of Monica and her baby."

"Papakasalan mo siya?" gulat na tanong nito.

"Yes, is there any problem with that?" takang tanong niya.

"But she married my lolo and she's having a child tatanggapin mo pa rin siya?"

"Masama ba? I love that woman Oz, with or without the child I'll accept her and
marry her. Sa tingin ko hindi naman importante kung nakasal na siya o hindi she is
still Monica and she is still the woman I love and want to marry. At kahit na
siguro kasal na siya sa lolo mob ago ko siya nakilala gagawa ako ng paraan makuha
lang siya, I will always fall for her because she is destined for me."

Wala itong nasabi but he can see the changes of emotions on his eyes, from pure
anger it turns to... respect?

"I get it," Oz broke the ice. "I have a plan handa mo ba akong tulungan?"

"Kahit na ano."

Ngumisi ito sa kanya, "Gusto ko rin na kayo ang magkatuluyan ni Monica kaya
tutulungan kita pero kailangan tulungan mo rin ako."

"Handa kong gawin ang lahat."

"Kahit nakasalalay dito ang buhay mo?"

 "Kahit na ano."

Humugot ito ng malalim na hininga, "The war is breaking Xancho and Monica is not
safe

here. Lalaban na kami ni lolo dito at hindi pwedeng mapahamak si Monica lalo pa at
buntis siya, gusto kong ilayo mo siya pansamantala."

Biglang nagningning ang mga mata niya sa sinabi nito. "Ilalayo?"

"Yes, use your yatch and bring Monica with you. Sasabihin ko ang planong ito kay
lolo at alam kong papayag siya, ikaw lang ang pwedeng pagkatiwalaan ko ngayon.
Ilayo mo si Monica and wait for my signal."

"Saan ko siya dadalhin?"

"Anywhere, sa headquarters o sa dagat basta ikaw na ang bahala sa kanya basta

maalagaan mo siya. Kaya mo ba iyong gawin?"

The heck! "Why can't I? If this is for her safety I will do everything."

"Good." Tinapik siya nito. "I am counting on you Xancho." God is giving him a
chance to prove to Monica that he is worthy of her love and acceptance, matatanggap
din siya nito uli.

"THE PLAN." Hexel smile dryly at him, looking him from head to foot. "It's Oz and
his grandfather's plan pero bakit sinasabi mo sa akin?"

"I want you to know everything dahil may kinalaman ka kay Monica, ayokong
masabihan mo na naman na hindi sumusunod sa usapan. I want you to be updated Hexel
because right after this I will do everything to have Monica back."

Tumawa lang ito sa sinabi niya. "You are too confident Xancho, how sure are you na
ikaw ang pipiliin ni Monica at hindi ako? May plano din kami, sasama siya sa akin
sa bansa ko at doon kami maninirahan kasama ang mga anak namin."

Napabuntong-hininga

siya. "I'll try, I learned my lessons too Hexel. Pinili na ako ni Monica dati,
pinili niya ako keysa sa inyo but I failed her. Kaya alam kong mahirap na piliin
niya ako ngayon pero susubukan ko pa rin. Kaya kong alagaan sila ng magiging anak
niya at aangkinin kong akin ang batang iyon."

Kung ano ang nagging reaksyon ni Oz ay ganoon din ang nagging reaksyon nito, hindi
laman ito nagsalita patungkol doon.

"Kung nakinig ako sa iyo, kung sinunod ko ang utos mong huwag itigil ang
paghahanap sa mga magulang ng kapatid niya. Alam kong hindi kami aabot sa ganito
and I should have trusted her love for me, naging selfish din ako at naging
insecure ako sa pagmamahal niya kaya nasakal ko siya sa pagmamahal ko. I promise if
she choose me I'll make sure she will be happy and free, I will be confident with
her love and filled her days with my love. I will give her a family she never
experienced to have just trust me with this one, trust me to protect her."

Nagkibit-balikat lang ito habang nakatingin sa kanya. "Trusting you again Xancho
is a risk but, I will try." Napatingin siya dito. "I'll trust you to take good care
of her and her child, I'll trust your love for her but I also trust you to respect
her decision after this. Kung gusto niyang manatili sa tabi mo irerespeto koi yon
pero kung gusto niyang sumama sa akin dapat irespeto mo rin iyon. I want you to
make a deal with me,"

Maisip lang niyang pakakawalan na naman niya si Monica ay nagsisikip na ang dibdib
niya pero alam din niyang may pagkukulang siya.

"Deal."

Pero gagawin niya ang lahat makasama lang ito, lahat-lahat, and this time he will
do this right, wala ng mga hidden tactics. At kahit na gusto nitong sumama kay
Hexel, madali naman siyang kausap. Minsan ng sumama ang ate niya kay Hexel noon
pero bumalik na ito, maybe this time it's his turn to do the travelling. Sasamahan
niya si Monica kahit saan ito magpunta no matter how many times she push him away,
he'll just bounce back.

"ANO ITO LOLO? Bakit nakaempake ang mga gamit ko?" gulat na tanong niya ng
pagpasok niya sa silid niya ay nakita niyang nakaempake na nga ang kanyang mga
gamit.

"I want you to have a short vacation apo."

Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. "Why?"

"Monica, mas makabubuti sa iyo kung magbakasyon ka muna. Narinig mo ba ang sinabi
ng doctor sa iyo noong nagpacheck-up tayo? You need to be healthy and you are far
from healthy, you are stressed and I know the reasons."

"Hindi ko kayo pwedeng iwanan dito lolo paano kung may gawing masama si Hiro sa
inyo."

Umiling ito sa kanya. "Hindi niya ako masasaktan Monica dahil hindi niya alam na
nakasalin na sa pangalan mo at ni Oz ang kayaman ko. Matagal pa bago malaman niya
iyon dahil sa decoy na naiset-up ko, sa pagkakaalam niya ay sa kanya ko iyon
isasalin and the lawyers are working on the papers. The diversion Oz planned
worked, it was dangerous but it really worked. Ngayon, habang hindi pa niya alam
gusto kong magpahinga ka muna at magbakasyon. Don't worry you are safe may nakausap
na kami ni

Oz na mag-alaga sa iyo habang nasa bakasyon ka that person can be trusted, pagbalik
mo lalaban na tayo kay Hiro."
 Ayaw niyang pakampante, "Lolo natatakot akong iwanan ka."

"Don't be Monica, don't stress yourself too much."

"Saan ako pupunta?"

"Si Oz ang makakasagot niyan."

"Kasama ko ba si Oz?"

Tumango ang lolo niya kaya medyo nakahinga siya. "He needs to rest too."

"O-okay pero kapag may nangyari promise me lolo, call me."

"I will pero sigurado akong hindi pa magkakaproblema ngayon kaya magpakasaya ka
muna sa pupuntahan mo."

"I'll try."

"Naghihintay na si Oz sa iyo sa yate niya."

"Y-yate?" biglang pumasok sa isip niya si Xancho dahil sa yate na iyan.

"Yes, Oz have a lot of yatchs since he owns Marine Yatch Club. I don't know if
nakilala mo na ang mga kaibigan niya hobby na yata nila ang magbakasyon sa yatch
club." Naalala nga niya noon ang mga kaibigan ni Oz, kaibigan din nito si Baste, at
si Bud, at iyong iba pa. Now it makes some sense. Tinawag ng lolo niya ang mga
katulong upang kunin ang mga bagahe niya. "Have fun Monica."

"Be safe lolo."

Tinitigan siya ng lolo niya na para bang minememorya ang mukha niya. "Your
grandmother and your mother, they will be happy seeing you with the family Monica.
They are already happy now knowing that you are already Monica Tadashi-Domingo."

She smiled softly, kakakuha lang niya sa bagong birth

certificate niya na nakatatak ang pagkatao niya, akala nga niya ay Tadashi ang
apelyidong dadalhin niya pero hindi.

"You deserved to bring your father's name too, that man he would be a great father
Monica kung nabigyan siya ng pagkakataon. Kung hindi dahil sa akin Malaki ang
posibilidad na nakasama mo pa ang pamilya mo."

"Don't say that lolo tanggap ko na naman ang lahat and besides things happened for
reason, I am more open-minded now." Yumakap siya sa lolo niya at gumanti ito ng
mahigpit na yakap sa kanya.

"I love you my ouji-chan." Tumawa lang siya dito, dalawang tao lang ang tumatawag
sa kanya ng prinsesa... si Xancho at ang lolo niya sa magkaibang lenggwahe nga
lang.

Dinala siya ng driver sa isang pamilyar na lugar, five years ago she was here
because of a dare and now she is here for another reason. Huminto ang kotse sa
tapat ng isang naka-angklang yate, bigla na naman siyang nakaramdam ng lungkot ng
maalala si xANCHO. Naalala niya ang masayang ala-ala nilang dalawa sa Bohol at sa
yate nito, iyong ibinigay niya ang sarili niya sa mismong yate nito.

"Monica." Tawag ni Oz sa kanya, napatingala siya sa yate dahil nandoon ito. Agad
siyang umakyat. "Mabuti at pumayag ka sa bakasyon na ito."

"The doctor said I need to relax at alam mong hindi ako makakapagrelax knowing na
kasama ko ang tatay mo sa bahay."

He gritted his teeth, "Don't worry we can relax here." Inalalayan siya nitong
pumasok sa cabin ng yate, it was a huge yatch. Parang katulad ng kay Xancho pero
mas

Malaki at mas kompleto ang laman.

"Is this yours?"

"Hmn," tanging sagot nito. "This is your cabin." He opened the cabin's door and
she was surprised to see what's inside. Hindi mo aakalalain na nasa isang yate ka
dahhil sa disenyo ng naturang cabin, feeling mo nasa forest ka.

"Ang ganda." Umupo siya sa kama. "And the bed parang sa bahay lang." humiga siya
at agad na napahikab. "Can I sleep?"

"Of course by the time you wake up we are already sailing."

"O-kay." She said yawning again.

"I AM COUNTING on you Xancho."

"You can always count on me Oz and thank you for the chance." He shook his
friend's hand.

"Keep in touch, I will be informing you whatever may happened when I jumped from
this yatch. Make her happy okay?"

"I will and good luck."

Seryosong tumingin ito sa knaya. "Xancho-Baste, kung anuman ang mangyari sa akin
at sa lolo ko sana totohanin moa ng kung anong sinabi mo."

"Hindi ko ugaling talikuran ang mga binitiwan kong salita, kahit anuman ang
manyari aalagaan ko si Monica at ang magiging anak niya-ang magiging anak namin.
Sabihin mo sa lolo mo na ako na ang tatayong tatay sa pinagbubuntis niya."

Napailing at tumawa lang si Oz sa kanyang sinabi. "When the moon shows you'll see
some things that you've forgotten Baste and when it happens happiness will fill
your senses. I hope the moon will shine soon."

Hindi niya maintindihan ang sinabi nito but whatever it is, he will wait for his
moon-no, hindi moon ang hihintayin niya kundi ang kanyang sariling star. He already
had it, his very own Zalpha Bri Sorority star and she's sleeping safely inside his
cabin. Mabuti nalang at hindi nakita ni Monica ang pangalan ng yateng iyon, he
named it after her... her own Little Mermaid.
<3 <3 <3

A/N: Kaunting-kaunti nalang babies at matatapos ko na rin ang kwentong ito sa

wakas, ang saya-saya ko... kung totoo na wala kaming pasok this coming September 8
dahil fiesta sa barangay kung saan nakatirik ang school namin tapos sa September 9
ay may pak ganern din na holiday sa buong province eh di matatapos ko na talaga
ito. Wala lang, masaya lang ako feeling ko kasi kapag natapos ko ito ay success ko
na iyon. Hahahahaha!

STATUS UPDATE: May pasok bukas! Start na rin ng tunay na buhay ng second grading
dahil kakarelease lang ng card last saturday, at katatapos lang ng teacher's nite
last friday! For the first time naging proud ako sa department namin, dapat talaga
ay cultural nalang palagi ang sayawin namin iyong tipong slow type of dance at
hindi masyadong mahirap ang steps.

=================

Chapter Twenty-Nine

Chapter Twenty-Nine

NAPAHAWAK siya sa noo niya ng maramdamang umiinog ang hinihigaan niyang kama, agad
siyang napaupo para lang mapahigang muli. Tumingin siya sa kanyang paligid at
napakunot ng noo ng mapansin na wala siya sa kanyang silid, it's a--- and then it
sink in. naalala niyang nasa yate pala siya ng kanyang pinsan dahil gusto nitong
makapagpahinga siya.

Dahan-dahan siyang umupo at inayos ang sarili, she wasn't dizzy anymore. Ang weird
lang, kahit ramdam niya ang mabilis na takbo ng yate ay hindi siya nakakaramdam ng
hilo maliban nalang kanina, nagiging magaan ang pakiramdam niya and the little
window on her left urged her to have a view outside which she did. And gasped
loudly when she saw the beautiful ocean glittering under the scorching heat of the
sun. It's the most beautiful scenery she ever seen-or she had but she just
appreciated now. No wonder gustong-gusto ni Xancho ang dagat dahil maganda naman
talaga ito. And suddenly a fish jumped over the sea making her eyes wild with a
warmth inside her chest.

She wasn't like this she thinks pregnancy make her feel this, the child inside her
loves what she saw and that feeling was delivered to her brain for her heart to
feel. Agad niyang hinawakan ang tiyan niya, she can feel it, her baby.

"Huwag mong sabihin sa akin little dude na magmamana ka sa tatay mong adik sa
dagat?" pabirong tanong niya. "Tandaan mo seafoods ang pinaglilihi ko sa iyo."
Dugtong pa niya. She leans properly for support and feel

a little pang inside her heart when she remembered Xancho and their moments
together inside his yatch. Aminin man niya o hindi masaya siya na kasama ito,
masaya siya na inaalagaan nito, kapag ito ang kasama niya pakiramdam niya ay
prinsesa siya, she is a princess-she was his princess, that's what she thought but
in reality she is the wicked witch.

He loves her-he loved her. She loves him and still loving him despite everything,
she's mad at him it was true. Kaso hindi naman nawawala iyong love natatabunan lang
ng love and when she realized she was at fault too she knew it was already late.

She slowly detached herself from the wall and decided to find Oz, she is hungry.
She opened the door and called her cousin. "Oz, I am hungry." She called out. She
looks for him pero hindi niya ito mahanap sa line of vision niya. Bigla tuloy
siyang kinabahan, hindi naman siguro siya nito iniwan sa gitna ng karagatan hindi
ba? "Forrester Tadashi where the heck are you-fvck!" hiyaw niya ng biglang may
sumulpot sa harap niya. A topless man!

"Careful princess I don't want you to get hurt and the baby." She gasps again not
believing her eyes. Xancho stood in front of her showing her perfectly sculptured
body and his ripped jeans dangerously hanging on his waist. She doesn't need to
close her eyes to know what's inside his pants because she definitely memorized
every part and every inch of it for goodness sake! "Are you okay? Hindi ka ba
nahihilo?" he inquired. She gulped as she tried to correct her brain properly for
the correct questions. And finally, her senses

was back!

"Anong ginagawa mo dito? Nasaan ang pi-si Oz?" sunod-sunod na tanong niya.

"Hmn?" nag-iwas ito ng tingin mula sa kanya alam niyang may tinatago ito kaya
bigla siyang kinabahan.

"Did you abduct me?"

"Abduct? No!"

"Then why am I here?" wala talaga itong balak sagutin siya. "Wala kang balak na
sagutin ako?" she walk towards the railings. "Kung hindi mo ako sasagutin mas
mabuti pang tumalon na lang ako dito at lalanguyin ko pinakamalapit na isla mula
dito."

"You won't do that! You can't swim." Confident na wika nito habang nakapameywang
sa harap niya. Yes, she won't do it because she doesn't really know how to swim
alam nito iyon pero sapat na iyon para takutin ito at sagutin siya.

"Yes, I can swim but what's the difference between drowning and being trapped in
here? I'd rather drown." She lift her legs when Xancho grabbed her away from the
railings.

"Nababaliw ka na ba Monica? Are you really going to risk your life and the baby's
life?" kinakabahan ito alam niya iyon dahil sa malakas na pintig na puso nito na
ramdam niya dahil sa pagkakadaiti ng katawan nila sa isa't isa. Agad niya itong
tinulak because his touch reminds her of what he did to her weeks ago!

"Don't touch me." Mukhang nagulat ito sa inakto niya, mukhang hanggang ngayon
hindi pa rin nito maalala ang ginawa nito sa kanya. He was too drunk that night as
far as she remembered, he can't even walk properly. "I want answers Xancho don't
lie from me sawang-sawa na ako sa mga

kasinungalingan." Malamig na tugon niya dito masking her real emotions.

 "I-I can't say something not now."

"Tell me now!" she barked.

"Monica I- we are doing this for your sake." He stated, she parted her lips to say
something but somehow she'd able to connect the pieces of the puzzle. Oz lied to
her, her grandfather lied to her, alam niya ang gagawin ng mga ito. They are going
to fight her uncle without her and that means only one thing-war! Kinabahan siya,
paano kung masaktan na naman ang pinsan niya? Sobrang mahina na ang kanyang lolo
para lumaban and she's pregnant too! Napapikit siya at napaupo sa sahig ng yate.
"Monica, princess, are you okay? May masakit ba sa iyo?"

"Do you have any contact with Oz?" nanghihinang tanong niya. "Meron ba?" her voice
told him not to lie and she thinks it works.

"Yes."

"Call him I want to talk to him."

"I do have his contact but we don't have signals here."

"Bring us to somewhere with signal."

"No." matigas na sagot nito.

"Don't decide for me Xancho-you've been deciding it for quite a while. Akala ko ba
ayaw mo na?"

"I was wrong sorry I was wrong as much as I would like to quit I can't."

"Why?"

"Because I damn love you Monica and we both know you knew that. Wala akong babaeng
ibang mamahalin kundi ikaw lang at handa kong gawin ang lahat para maging ligtas ka
lang. Wala akong pakialam kung magalit ka man sa akin ngayon all I want

now is your safety."

"Safety? This-."

"This is for your safety Monica, stop being selfish. You are pregnant magiging ina
ka na priority moa ng batang nasa tiyan mo and that means you need to look for your
safety."

"Pero si Oz at si-.'

"They can protect themselves but you can't protect yourself, I am not telling this
because you are weak. You are not weak you are pregnant." Wala siyang masabi sa
sinabi nito dahil totoo naman iyon. "Oz's uncle is a dangerous person and he knew
you are pregnant paano kung ikaw ang pag-interesan niya? Kung halos mabaliw ka na
ng mawala ang trabaho at mga kapatid mo sa iyo paano na iyang anak mo? You need to
protect it."

Nanghina siya sa sinabi nito. "Stop being hardheaded and close-minded-."

But his words are ticking her, "Selfish, hearheaded and close-minded, nakuha ko na
and I am all of that and more ano pa banag isasampal na salita sa akin?"
 His eyes and face soften. "Sorry, I didn't mean to offend you."

"You were just telling the truth." She said coldly. "Two days Xancho," she said.
"After two days ibalik mo na ako."

"Pero-."

"Two days lang and after that I'll go back and fight with them, yes, I need to see
to it that my baby is fine and healthy. Tama ka ina ako at dapat isipin ko ang anak
ko, pero pamilya ko pa rin sila I need to fight with them no matter what happen and
will see to it that they are safe too."

He sighed and nod. "Two days."

Tumayo

siya and he helped her steadied her footings and slowly she withdrawn from his
touch.

"You need to rest." Tumango siya. "Ihahatid na kita sa cabin mo."

"Hindi ako baldado I can walk."

"Nagugutom ka na ba?" malambing na tanong nito sa kanya. "You need to eat."

"Gusto kong kumain ng gambas." Kumunot ang noo nito. "Naglilihi ako gusto ko ng
seafoods." Alam niyang hindi siya dapat magsaya pero kapag nakikita niya ang
pagkakakunot ng noo nito at hindi siya nito pwedeng awayin dahil sa pagkain ng
seafood ay napapasaya siya nito. "Kung wala hindi na ako kakain, noodles nalang
seafoods."

He groaned. "Noodles is not healthy."

"At least I'd eat."

"Rest and I'll call you when the food is ready."

"LOLO, Forrester, make sure okay lang kayo pagbalik ko diyan." She prayed, she
actually prayed. Nakaidlip siya pero biglang nagising dahil sa isang masamang
panaginip. She dreamed about her cousin and her grandfather inside the coffin and
that scares her, natatakot siya sa pwedeng mangyari sa mga ito. They are fighting-
damn it! Sana walang masamang nangyari sa mga ito, hindi niya kailangan ng pera all
she wanted is to be with her family. Pagbalik niya at hindi pa nasisimulan ang
plano sasabihin niya sa lolo niya na ibigay nalang ang pamana na isinalin ntio sa
kanya kay Hiro. She will work hard, she will begged to Hexel for her to have a job
at gagamitin niya iyon para buhayin ang anak niya at ang lolo niya. Kung nakaya
niyang buhayin
ang apat na kapatid niya siguradong makakaya niyang buhayin ang lolo niya ng wala
ang pera nito.

"Hindi kop o kailangan ng pera God, just keep them safe."

"Nica." Xancho called outside. "Your foods are ready." She calmed herself.
Kailangan niyang maging malakas, tama si Xancho, for her baby-for their baby. Kapag
nagwork-out ang plano niya kailangan din niyang sabihin kay Xancho ang totoo
tungkol sa bata-she shook her head. "Monica okay ka lang ba? I'll open the door."
Bakas na ang pag-aalala sa boses nito kaya napilitan siyang tumayo.

"I'm fine." She said after she opened the door and walk passed by him. "I am
hungry."

Hinila siya ni Xancho kaya napilitan siyang salubungin ang mga mata nito pero siya
din ang unang nag-iwas. She can't look at him, she can't!

"They will be fine Monica."

"I know."

"I know you are not okay, yyou can stop pretending that you are okay."

"Okay lang naman talaga ako I trust them." It was half-truth afterall.

"Only if you won't push me away princess I would hug you so tight and tell you all
over again that everything will be alright. I know I did something that makes you
push me away sana sabihin mo sa akin iyon. I am not perfect I am far from it but I
am open for everything you taught me that. I learned my lessons the hardest way too
and that is not to trap the one you love, not to cage them like a bird and to let
them decide and do whatever they wanted to do. Iyon ang bagay na pinagsisihan ko
ang lahat ng ginawa

ko sa iyo."

Hindi siya umimik. "I am married Xancho I hope you remember that." Ani niya kahit
alam niyang hindi naman talaga.

"I will wait."

"And I am pregnant too, tatanggapin mo ba ako? Baka isang araw gumawa ka ng paraan
para mailayo sa akin ang magiging anak ko sa akin because you wanted me for
yourself." She said sarcastically.

"Hindi ako magsisinungaling Monica, I was hurt that you got married. I was hurt
when you told me that you are pregnant. Pero hindi dahil sa nagpakasal ka at buntis
ka ang sakit na nararamdaman ko, masakit lang dahil hindi ako ang asawa mo at hindi
rin ako ang tatay ng batang dinadala mo. Kung sana hinndi ko ginawa ang mga bagay
na ginawa ko dati, dapat ako ang asawa mo at ako sana ang tatay ng batang dinadala
mo. But, hey, I love you. Maghihintay ako kahit matagal alam kong hindi magandang
isipin ito pero sasabihin ko pa rin, I will wait until it's already the right time.
I am going to have my time soon and when that time comes I will have you back in my
life, I'll give your baby a father."

Warmth cover her entire being, she wanted to tell him that this baby is his but
she knew this wasn't the right time.

"I am hungry."
 SHE woke up with a scream, that again! That dream again, it wasn't her grandfather
this time. It has been a constant dream before pero nakalimutan na niya iyon. She
is shaking, her fingers were trembling and she was panting too.

" Monica!" and that was Xancho barging

in. "Why? Why did you scream? Are you hurt?" hindi na niya maitulak si Xancho ng
kalungin siya nito, pinunasan nito ang pawis sa noo at sa pisngi niya. He kissed
her forehead and caress her back slowly.

"Si Hexel." She almost choked. "Si Hexel." Ulit niya.

"Anong nangyari sa kanya?"

"She's dead. She can't be dead."

"Hush princess, that woman is strong she won't be killed." She closed her eyes and
remembered her dream like it was so real.

"May gustong manakit sa kanya Xancho." She sobbed. "I can feel it she wasn't
safe."

"Alam kong may doubt ka pa rin kay Clive but he already learned his lessons as
well, mahal niya ang pinsan mo and he is willing to do everything to make her
safe." Umiling siya.

"It's not Clive, it's not Clive."

"Huh?"

"Someone-someone basta hindi si Clive."

"What kind of dream you have? Tell me makakatulong iyon."

"A plane, she was alone." She sobs again. "At sumabog ang eroplano." And she
cried.

"Hindi mangyayari iyon, walang eroplanong sasabog at hindi siya mawawala. It was
just a dream at hindi kabaligtaran ng tunay na pangyayari ang panaginip." Siya na
mismo ang yumakap kay Xancho, she can't stop herself from crying.

SA wakas ay nakatulog na rin si Monica sa bisig niya, masaya siya dahil hindi siya
nito itinulak this time. Siguro nawala sa isip nito ang itulak siya pero natatakot
siya sa takot na ipinakita nito sa kanya kanina.

That was real fear.

Dahan-dahan siyang bumitaw dito, he can come back later and sleep beside her. Alam
niyang illegal iyon dahil may asawa ito pero hindi naman nito malalaman, gigising
siya ng maaga upang hindi siya nito Makita kapag nagising ito. He just wanted to
feel her again around his arms.

Kinuha niya ang cellphone niya and smile to himself when he saw signal bars on it,
finally, they reached somewhere with phone signals. Dapat si Oz ang unang tinawagan
niya pero si Clive iyon. He wanted to know if Monica's cousin was safe.

"Hello?" Clive answered gruntly.

"It's still nine Clive don't tell me you are already asleep?" biro niya.

"I was." Inis na sagot nito.

"Galit ka yata?"

"Damn man I am sleeping with my wife-."

"You slept?"

"Hindi katulad ng nasa isip mo I am sleeping beside my daughter and my wife."

Napailing nalang siya sa sinabi nito. "This is a very rare event and I need to feel
the moment."

Baliw na nga ito. "Let me guest, si Keia ang may dahilan kung bakit kasama moa ng
dati mong asawa-."

"We are still married." He corrected. "And why did you call?"

"Just to check if your wife is safe."

"And I think that's none of your business I thought you are working on your own
life?" inis at galit na tanong nito.

"Huwag kang mag-isip ng kung ano Clive, don't make your own monster. I am with my
life as well." He said glancing at Monica sleeping

above her bed. "Making up the messed I've done, gusto ko lang itanong kung okay
lang siya. Monica woke up screaming because of a dream more on a nightmare about
Hexel."

"Nightmare?"

"About Hexel on a plane and it explode, I know it was a dream but the fear I saw
on her face and eyes were real. Gusto ko lang malaman kung okay lang siya to assure
Monica that Hexel is okay."

Saglit na hindi nagsalita si Clive. "Kaia is safe I will keep her safe."

"That's all I want to know and by the way Clive."

"Hmn?"
 "Is your wife really safe? I think there's something deeper than her filing for an
annulment and getting back what she'd lost, look into it."

"I will."

And that's when he dropped the call, babalik na sana siya kay Monica ng magring
ang cellphone niya. Its Oz's phone number, he immediately stepped outside her cabin
to answer the call.

"Oz?"

"Baste..." there's a long silence when Oz answered.

"Is everything fine?"

"No." wala sa sariling napatingin siya sa cabin ni Monica. "Hiro is dead." Balita
nito.

"That's a very good news-."

"Lolo is dead as well." And she knew Monica wouldn't like the news. "I-uwi mon a
siya dito."

"She can't take this news lightly." Sabi na lamang niya.

"No one not even me can take this news lightly," alam niya ang nararamdaman ng
kaibigan niya sa kabilan linya. "This has been a tough fight for us. Pero kailangan
niyang

malaman ito because she is a part of the family too."

He hates to admit it but its true, Monica is a part of that family too. Alam
niyang hindi pa rin niya tanggap na ikinasal si Monica sa taong iyon pero naging
mabait ito sa kanya at tinanggap siya nito sa bahay nito. He needs to pay respect
to his death too.

"I tell her tomorrow morning when she wakes up, kagigising lang niya kanina."

"Thank you for doing this Baste I know I can count on you."

"For Monica."

Bumalik siya sa silid ni Monica at umupo sa tabi ng kama nito, he looks at her
face longer than expected. Natatakot siya na sa halip na mas mapalapit sa kanya si
Monica kapag nakabalik na sila sa lupa ay mas lalong mapapalayo ito sa kanya. Alam
niyang hindi niya dapat iniisip iyon pero iyon ang totoo, he had this feeling that
she would walk away from him and chasing her might not be as easy as she thought.
 NAGTATAKA siya kung bakit kanina pa tahimik si Xancho, he is serving her daing na
bangus for breakfast.

"Pagkatapos mong kumain magpahinga ka uli three hours nalang at pwede na tayong
bumalik sa lupa." He announced to her.

"Akala ko ba bukas pa?"

Tumingin ito sa kanya. "I wanted to but I can't."

"Work?"

Umiling ito. "Oz called."

"Anong sabi niya?"

"Hiro is dead."

She is happy to finally know that he is already dead but something is not right,

kahit na sabihin pang naging masamang tao si Hiro ay tatay pa rin ito ni Oz and
that alone-hurt Oz. namatay ito na hindi nalalaman na anak nito ang akala nito ay
kaaway.

"And your husband... is dead too."

Napatingin lang siya dito tapos ay malakas na tumawa dahil alam niyang nagjjojoke
lang ito. "Hindi totoo iyan, I know he is old but he is still strong."

Hinanapan niya ang kasinungaling ang mukha ni Xancho pero wala, alam niyang
nagsasabi ito ng totoo.

"No." mahinang sabi niya. "That can't be!" it was almost a scream. "Hindi siya
pwedeng mamatay." She is close to histerics. "It can't happened."

Denial!

Her lolo can't be dead, nag-usap pa nga sila. Gusto niyang Makita ng anak niya ang
lolo nito kaya hindi ito pwedeng mamatay.

"This is all a joke, bring me to him as soon as possible."

"Monica relax."

"I can't!"

"Relax, your baby!"

She is relax, she is relax too relax for her own good. Dahil kung hindi siya relax
malamang ay tinalon na niya ang dagat at kahit na hindi marunong lumangoy ay
lalanguyin niya ang distansyang iyon.

"Ubusin mo muna ang pagkain mo." She glared at him. "I know it hurts but you need
to attend to yourself too. You eat and rest, dadalhin kita sa kanya."

Lolo...

"Si Oz?"
 "Mukhang okay lang siya."

"Bring me to them Xancho, fast."

"I am trying."

"You try more I can't wait." Too late for the waiting game now, nalagasan na naman
siya ng pamilya at anong sunod na mawawala sa kanya?

<3 <3 <3

a/n: Everything has a start and no matter how hard the journey is it will always
reach the end.

P.S: Happy reading babies!

=================

Chapter Thirty

Chapter Thirty

A stunning lady in black.

That's all he could say as he stared at Monica beautifully, she is grieving at the
lost of her husband he can see her pain and it hurts him the most. The old man as
Oz referred to when they talked he saw that he loves, care and understand Monica
more than anyone in this world. Nakita niya iyon habang kausap niya ito, he can see
how he adored Monica. It was a special kind of love, not the love that he have for
Monica, it was a different kind of love. It's full of respect and he can see that
Monica have the same feelings for the man.

Hiindi niya sasabihin na mahal ito ni Monica, yes, maybe she loved him but in
different kind of way. Monica loved the old man as if she respected him too much.
That was different kind of love, not your typical one, they feel like a family.

And it hurts him so much knowing that his love towards her was defeated by a
highly respected form of love. Nevertheless, gagawin niya ang lahat makabawi lang
siya sa lahat ng kasalanan niya.

Muli niya itong tiningnan at napabuntong-hininga, he haven't seen her cry when
they reached here. He doesn't know how she is holding up with the moment. Lalo na
ngayon, the media are after her as the young widower and the story of her family
and what really happened. Oz on the other hand seems so calm but he knew he is sad.
Magkatabi ang kabaong ng lolo ni Oz at ng uncle nito, no one knows what happened.
Ayaw magsalita ni Oz and the police said it

was a close case and ipinalabas sa mga pulis ay naaksidente ang dalawa-a car
accident.

"Oz, may I know what really happened?" he asked his friend when he sat beside him.

He folded his arms above his chest and stare at Monica, "It was an accident."

"I won't buy it." Ani niya. "I know there's something else."

Napabuntong-hininga lang uli si Oz. "I don't want to tell anyone what happened
between my grandfather and that man, I don't want to remember it." He knew it was
traumatic. "And Monica doesn't even know what really happened."

"Wala kang balak sabihin sa kanya?"

"Mas mabuting hindi na niya malaman ang totoong nangyari, I will keep the horrible
memories to myself until I die. It will keep her from the pain." Kahit na ayaw niya
sa ideya ni Oz ay wala siyang magagawa dahil hindi rin niya alam ang nangyari.
Nakatingin uli siya kay Monica, she is already with her friends. Kompleto ang mga
kaibigan nito, even his cousin was there. "They look so lovely right?" tanong ni
Oz. "Too bad they are all taken."

"Yeah." Muling napadako ang tingin niya sa mga ito, parang kalian lang noong
dumating siya sa kasal ni Heinz kay Zyrene. Hanggang sa naging sunod-sunod na, that
story Monica created and he circulated even if it's not true seems to be the
trigger of the group's happy ending.

"Sayang gusto ko pa namang manghuli ng star."

"Naniwala ka talaga sa star? It was a legend- no longer a legend and besides

nabuwag na ang grupo." Sabi niya. Gusto niyang lapitan

si Monica at yakapin hanggang sa maging okay na ang lagay nito. "Even if the
wishing stars are true it won't work anymore."

"I think you are wrong, ZBS or not each of the girls were really like shooting
stars and yes they can grant wishes too. Nasa taong humihiling na rin iyon kung
maniniwala siya o hindi, wishes are man-made but it keeps the hope burning I
think."

How he wish he can have her back, soon, but definitely not now.

"What are your plans after this?" he asked.

"Go back to where I left, I have a life before this happened, madaling balikan
iyon dahil hindi ko naman iniwan iyon. And besides the Tadashi clan will no longer
stand." Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. "Monica will give everything she have
to the orphanage."

"Paano na siya at ang anak niya?"

"Hindi ko alam siya lang ang nakakaalam sa bagay na iyan, I told her I will
support her. But you know her, masyado siyang matapang para sa isang babae maybe it
runs in the blood. Sabi niya nakaya niyang suportahan ang apat na mga kapatid niya
bakit hindi niya kayang suportahan ang sarili niya at ang anak niya."

May kung anong bumara sa dibdib niya sa sinabi nito, "I want her Oz, do you mind?
I have her first and I am claiming her again."

Oz laughed at him, "Kung maririnig ni Bud ang sinabi mo sigurado akong tatawanan
ka rin niya. Who would have thought na sa ating lahat ay ikaw ang pinakaunang
magugupo ni kupido." Wala siyang reklamo sa sinabi nito totoo naman iyon.

"I lost a bet and

she became my prize, it's a lovely prize isn't it?"

"I don't really mind Baste kaso hindi naman ako ang problema kundi si Monica
mismo, and her friends."

Tama iyon, mukhang iyon ang magiging napakalaking problema niya. Just like the men
who fell hopelessly inlove with the other members of the group, he will face the
same trouble-facing them.

"YOU are going to marry her?" walang anumang reaksyon ang mababasa sa mukha ni
Hexel at ng mga kaibigan nito sa sinabi niya. He asked Ainsley's help to gather
them, to have this meeting with them and to beg. "Tama ba ang naririnig ko Xancho?"

"Yes, now that she is single again I want to marry her and be her child's father."
Nagkatinginan lang ang iba sa sinabi niya pero hindi na nagsalita pang muli. "Give
me a chance."

"Don't you know that second chances rarely happened in real life?" Hexel asked
again.

"That is why I am here begging you all to help me, I know Monica still loves me.
Alam kong naging selfish din ako dati, pinapili ko siya kung sino-kung ako o kung
kayo, at alam kong nasaktan kayo ng ako ang piliin niya. Pinagsisihan ko na iyon
dapat hindi ko ginawa ang bagay na iyon, oo, mahal ko siya ng higit pa sa inaakala
ko. Pero mga kaibigan din niya kayo, kung may anumang mangyari sa kanya at wala ako
wala siyang ibang lalapitan kundi kayo. I appreciate everything you did to her,
understanding her and saving her when she's falling apart."

"How can we be so sure that you won't hurt her again

and destroy her trust?" tanong ni Ainsley sa kanya. "She never say that she was
hurt to us, she never let us see her pain, she never broke infront of us. She just
keep everything to herself. It's very hard decoding her Xancho, ikaw kaya mo ba
siyang basahin at kaya mob a siyang intindihin?"

"I can and even if I can't I will."

"She's hard to love."

 "No she isn't. Hindi siya mahirap mahalin, kahit hindi niya ipakita malambing
siya, mabait kahit na pilit niyang pinamumukhang masungit, she does have hard time
expressing herself but she is very emotional. Labis siya kung magmahal at handa
niyang unahin ang kapakanan ng mga mahal niya sa buhay keysa sa sarili niya. She is
selfish too because she doesn't want to lose what she loves the most, she is
hardheaded most of the time but that what makes her charming, she got angry easily
but her anger does not stay longer than necessary."

Walang nagsalita sa mga ito kaya nagpatuloy lang siya sa pagsasalita. "Monica
become the ground beneath my feet," he smile sheepishly to himself. "The person by
which I stand or fall, because in reality I can't and I won't live without her."
That's it, that's his heart pouring out.

He saw Hexel's lips curving a little for a smile, her face soften and he knew by
then he got her trust again.

"You could have stopped when I told you to stop looking for her siblings parents."

"I know and I am sorry."

"You shouldn't have removed her from the service, she loves teaching."

"I know and I am

sorry again."

"Pero pinahanga mo ako Xancho, iyong mga bagay na ginawa mo iyon sana ang gagawin
ko pero hindi ko magawa. I am her cousin afterall, hindi rin ako perpekto at may
mga bagay akong nagawa na hindi tama. What you did changed her life for the better,
she lost her sibling because she will have her own child very soon and she lost her
job because she will be handling a much bigger position when she is already
settled. She will be running the Winhlan University in my behalf, no, she will be
running the university because she owns it and it's meant for her. It's a bigger
responsibility lalo na ngayon na magkakaanak na siya and yes, I want her to have
someone who will accept and help and guide her and I think it's you."

Nakahinga siya ng maluwang sa sinabi nito.

"Thank you."

"Huwag ka munang magpasalamat Xancho, dahil hindi pa tapos ang lahat." Bumuntong-
hininga ito. "Give her time and space Xancho. Hindi madali sa kanya ang nangyari
nitong mga nakaraang araw she is still grieving at hindi maganda sa mata ng mga tao
na magpapakasal agad siya kung alam ng mga ito na kakamatay lang ng asawa nito." He
doesn't know the real meaning behind the girl's silent snickers. Para bang may
itinatago ang mga ito sa kanya. "Let's make a deal then."

"What do you want?"

"Be with her until she's strong enough to accept you and choose you." It wasn't a
hard challenge after all. "Don't force her to love you make her feel that you
respect and care for her, have a very long patience for her because she won't be
the nicest.

Make her feel love and make her fight for you. Hindi dahil mahal mo siya ay hindi
mon a rin siya hahayaang ipaglaban ka, Monica was used for your chase, let her
chase you a little."

Pinaglalaruan ba siya ng mga babaeng ito? "But in perfect timing." Dugtong ni

Karylle na nakatawa sa kanya.

SHE is back to where she was before. Gusto niyang mapangiti habang nakatingin sa
bahay-sa huling bahay na tinirhan niya bago siya umuwi sa bahay ng lolo niya. Hindi
niya iyon ibinenta but she will soon. Si Norman naman ay hindi niya kasama, nasa
poder ito ni Oz. Mas mabuting lalaki ang magiging kasama ni Norman keysa sa kanya
kahit labag sa kalooban nito. Norman needs to know how to run a business and she
can trust Oz on that. Lahat ng pera na ibinigay ng lolo niya sa kanya ay ibinigay
niya sa charity dahil ayaw niyang hawakan anng perang iyon.

Alam din niya na may iba pang nangyari sa engkwentro ni Oz at ng lolo niya kay
Hiro, pero ayaw sabihin ni Oz. siguro alam nitong masasaktan lang siya kapag
nalaman niya ang lahat and she doesn't want to know as well, natatakot kasi siya.
Mas mabuti na sigurong ibaon niya ang lahat sa limot at saka nagawan na rin ni
Hexel ng paraan na hindi na kumalat sa media ang nangyari. Hindi na rin niya tinama
ang lahat, sa mata ng mga ito asawa pa rin siya ng lolo niya, parang joke nalang
iyon sa knayang pandinig.

"Baby tayong dalawa nalang ang magkasama sa ngayon pero huwag kang mag-alala
sasama tayo kay tita Hexel mo kapag na-annul na ang kasal niya sa kanyang husband."
Ani niya sa

anak na nasa sinapupunan niya. And then she remembered Xancho, her heart soften for
him actually. He was there everyday, he was there to support her when she thought
she can't go and see her lolo buried six deep under. He was there when she told
herself to burn Hiro's dead body and spread it to the dead sea.

May narinig siyang katok sa pintuan at sap ag-aakalang mga kaibigan niya iyon ay
agad niya iyong binuksan.

"Hi!" masayang bati ni Xancho sa kanya, kusang bumilis ang tibok ng puso niya ng
makita ang ngiti nito. "Good morning princess and my little angel." Parang baliw na
yumuko ito at nagwave sa tiyan niya. Mas lalo siyang kinabahan sa sinabi nito, did
he remembered it? Alam ba nito na ito ang ama ng anak niya? "I bought some
groceries, you will like them. Fresh pa ang mga ito." Muntik na siyang mapatili ng
makitang gumagalaw ang mga isda at hipon na nasa supot na bitbit nito.

"What the heck Xancho those were alive!" nanghihitakutang sabi niya. Kunot-noong
napatingin ito sa kanya. "Mas masarap kapag fresh ang pagkain."

"Pero buhay pa ang mga iyan I preferred them dead."

"I'll kill them for you."

Nanlaki ang ulo niya sa sinabi nito, "You want it and the baby want it, I'll kill
these for you."
 "You can't, huwag mo nga akong binibiro."

"I did practice some fish and shrimps and did it. Ipagluluto kita ng tinolang isda
o gusto mo ng buttered garlic shrimp?" natutuwa siyang pinahihirapan si Xancho
kapag pinapakain niya ito ng mga seafoods, but she also knew

how much she loves those things.

"Ibalik mo sila sa tubig Xancho, they are alive."

"But they are meant to be eaten." Insist nito.

"Since kalian ka pa naging murderer ng mga paborito mong isda?"

"I love you and I need to choose between you and them, and princess I need to
choose you. Paano nalang kapag nasundan natin si baby at mga seafoods pa rin ang
paglihian mo mas mabuting handa tayo."

Napaawang ang mga labi niya sa sinabi nito. "Anong sabi mo?" alam niyang sinabi
nito na kapag nasundan natin si baby. May alam ba ito? Alam na ba nito?

"Let's get inside baka lumabas na sa plastic ang mga ito at pusa ang makinabang."
Wala siyang iibang choice kundi ang papasukin ito, those fish were tantalizing her
tastebuds already.

INFAIRNESS, to Xancho he is doing everything for her. Kapag tinatanong niya ito ng
kung anu-ano ay sinasasagot agad siya nito o kaya naman ay kapag may hinihiling
siya ay agad nitong ibinibigay kahit na napakaimposible na. Natutuwa siya sa
atensyon na ibinigay nito sa kanya. Madalas din nilang binibisita ang mga kapatid
niya, masaya siyang makitang masaya na rin ang mga ito kasama ang pamilya nito.

The separation was never that easy but they are all right all along, she only need
to open her eyes to see that her siblings needs parents too. Masaya ang magkaroon
ng pamilya, iyong tunay mong pamilya.

"Look mommy, there's your baby boy." Turo ng sonographer sa kanya, it's already
her fifth month.

Sobrang bilis ng panahon at halata na rin ang baby bump niya. "He looks so cute."
Gusto niyang maiyak sa sinabi ng doctor, alam niyang lalabas na gwapo ang magiging
anak niya dahil gwapo ang ama nito, and speaking of him sinulyapan niya ito. Ganoon
na lamang ang tawa niya ng makitang umiiyak ito habang nakatitig sa ultrasound
machine. Talaga kasing pinaninindigan nito ang pagiging ama sa baby niya. "The
father seems so happy." Hindi na rin niya tinama ang sinabi ng doctor dahil totoo
naman iyon, kapag bumibisita sila sa doctor kapag pre-natal check up niya ay ito
mismo ang nagtatanong sa halip na siya at nasanay na ang doctor doon.

Naramdaman niya ang paghawak ni Xancho sa palad niya at dinala iyon sa mga labi
nito, masaya siyang Makita ang ganitong reaksyon mula kay Xancho. He is happy and
that makes her happy too.
 "Look at our baby boy Monica, he's healthy." Tumango lang siya at marahang pinalis
ang luha sa mga mata nito.

"Don't cry."

"I'm just too happy."

And I love you Xancho. She wants to tell him that, palagi nitong sinasabi na mahal
siya nito hanggang sa naging confident na talaga siya sa pagmamahal nito. But she
never told him that she loves him back, maybe she wants him to suffer a little but
she really wanted to tell him everything before she'll tell him that she loves him.
Siguro ito na rin ang tamang oras para malaman nito ang totoo.

"Mamili na tayo ng mga baby clothes ni baby Xerxes."

"Xerxes?" wala pa sa isip niya na bigyan ng pangalan ang baby niya because

she is waiting for her to know the gender.

"Yeah, napag-isipan ko na iyan kapag girl ang baby natin ipapangalan natin Xerxen
kapag boy ay Xerxes naman and it's a boy. Boy ang panganay natin Monica, next we
are going to have little girl para occupied and name na Xerxen and our youngest
should carry my name."

"Teyka lang excited ka yata mister?"

"Yes, I am." At mukhang wala na itong balak magpapigil, walang label ang relasyon
nila ngayon pero may iniisip na ito tungkol sa future nila. "And I want my mom and
dad knew this news, excited na rin sila sa apo nila."

Namutla siya sa sinabi nito and suddenly feeling not well. Nahihiya siya sa
parents nito dahil sa nangyari. Hinawakan niya ang bisig ni Xancho upang pigilan
ito sa paglalakad.

"I want to tell you something." Pigil niya, maybe this is the right time to tell
him everything. He already have her trust, hindi lang niya alam kung paano nito
tatanggapin. "The truth Xancho, let's clarify everything here."

Hinawakan nito ang magkabilang pisngi niya. "Princess, alam ko na ang sasabihin
mo."

"You do?"

"Alam kong nangangamba ka sa pagbubuntis mo, alam ko rin na iniisip mong hindi ako
ang tunay na ama ng batang nasa sinapupunan mo pero wala akong pakialam diyan.
Dahil mahal ko na ang batang iyan akin o hindi man siya and don't worry about my
parents, boto sila sa iyo para sa akin and even my sister."

Kumunot ang noo niya dahil mali naman ang nasa isip nito. "That's not it!"

"Don't explain

anymore, let's go?"

Bigla siyang nainis sa sinabi nito, she wanted to clear everything pero hindi
naman ito nakikinig. Bahala na nga ito sa buhay nito!

Wala siyang imik habang papunta sila sa bahay niya, magkikita sila ni Monique doon
dahil may importante silang pag-uusapan. Monique is okay now but the things she was
doing was not, kilala niya ang kaibigan niya sa harap ng mga tao nagpepretend itong
pakawalang babae but she know better. Hindi ganoon ang kaibigan niya.

"Monica." Tawag ni Xancho sa kanya.

"Hmn?"

"May I ask something?"

"I know it's too early but I want to marry you before the baby come." Gulat na
napatingin siya dito. "Is it possible?"

"Are you crazy?"

"No, you know my intentions."

"No I don't want to marry you." Yet. How dare him proposing to her inside a
running car! Hindi siya papayag na pakasal dito hanggat hindi siya nito
pinapakinggan.

"I am expecting your answer." Malungkot na ngumiti ito. "But I will ask again some
other time." Determinadong ani nito.

"WOW, lalaki ang baby mo?" Excited na tanong ni Monique. "Hindi ba kapag boy ay
pumapangit ang nanay sure ka bang lalaki talaga ang magiging anak mo?"

"The sonographer and my doctor don't lie." Ani niya. "At ikaw saan ka na naman
galing kagabi?"

"Hulaan mo."

"Don't tell me?" mukhang alam niya kung saan ito nagpunta. "Tinotoo mo talaga?"

"Why

not? I want to help Hexel, kapag nakuha ko na ang files madali nalang sa kanya na
mafile ang annulment nila dahil malakas na ebidensya iyon and when everything is
fine na pwede na kaming umalis."

Marami silang pinag-usapan hanggang umabot sila sa puntong nareverse ang card at
siya na ang naging topic. Wala si Xancho dahil sinabi niyang gusto niyang kumain
kaya agad itong umalis at bumili ng gusto niya.

"No one can define sobra dahil hindi naman natin alam kung sobra na o kulang pa.
Kahit anong gawin mo may sasabihin at sasabihin pa rin sa iyo ang mga tao kaya why
effort pleasing them. My sobra is my enough, ikaw enough na ba na hindi mo
ipakilala kay Xancho ang batang iyan?"

"At bakit ako naman ang nasentro nito?"

"Just answer my question, I saw him here this morning does he know?" nakatikwas
ang kilay na tanong nito.

"No, he doesn't know."

"So akala talaga niya na ang lolo mo who happened to be your pretend husband and
now dead is the father?" tumango siya. "Stupid eh? And what's the reason why he is
here na?"

"He wants to marry me."

"And?"

"I declined the offer, I don't want to marry him."

"Why not? He's the father."

"Being the father is not enough and besides hindi naman niya alam, galit pa rin
ako sa kanya dahil sa ginawa niya." She lied, hindi na talaga siya galit nahihiya
lang siyang aminin iyon dito. Naiinis siya dahil ayaw nitong making eh di sana
tapos na, klaro na ang lahat, bahala na ang lalaking iyon sa

buhay nito!

"Don't tell him, let him suffer."

"Just like what you are doing with Cael?"

Sinagot naman siya nito, marami pa silang pinag-usapan at marami pa siyang sinabi
dito.

"There's still taking risk and second chances." Ani niya sa kaibigan, she wanted
her to be a new version of her friend but not this kind she's not fierce anymore,
Niq's already the dangerous type.

"Does is applicable to everyone dear friend? I think no, hindi iyan applicable sa
akin o kaya naman sa iyo. Dahil kung applicable iyan sana ay magkasama na kayo ni
Xancho ngayon at alam na niyang anak niya ang dinadala mo." Biglang bumukas ang
pintuan at mukha ni Xancho ang gumulat sa kanya. Mukhang narinig ni Xancho ang
sinabi ni Monique.

"I think I need to go."

"I will kill you for this Monique." Banta niya dito.

"Bring it on, I am not scared anymore." Biro nito at agad na umalis.

Naikuyom niya ang kanyang kamao at hinarap si Xancho with her poker face. "Is it
true?"

"Ang alin?" patay malisyang tanong niya.

"Na ako ang ama?"

"No."

"Don't lie Monica please, stop killing me." Hirap na hirap na sabi nito sa kanya.
"Araw-araw hiniling ko n asana ako nalang ang ama ng batang dinadala mo and now I
heard everything, tell what's true."
 "I tried to tell you but you refused to listen." Inis na sigaw niya dito. "Ikaw
ang may ayaw makinig."

"Because I don't want to feel the

pain Monica, ayokong harap-harapan mong ipamukha sa akin na hindi ako ang ama ni
baby. Ayokong marinig iyon dahil masakit dito." Turo nito sa dibdib nito.

"You are afraid facing reality Xancho kaya nawawala ang mga bagay na mahalaga sa
iyo. Now, you listen carefully so you will know what's true. I am not married and I
am carrying your child. Ang lolo ni Oz, ay lolo ko rin. I am a Tadashi by blood at
magpinsan kami ni Oz. ginawa namin ito dahil kay Hiro dahil ayaw ni lolo na makuha
nito ang yaman nito para gamitin sa masama, I hated you back then. Galit nag alit
ako sa ginawa mo kaya naisipan kong pumayag sa plano nila at pinangatawanan ko na
lang iyon."

"Paano kita nabuntis?"

Pain crossed her eyes when she remembered what happened during that night, she bit
her lips to stop herself from tearing up.

"It's better for you not to know."

"Why Monica? Tell me, I knew it there's something that happened that I can't
remember."

"Huwag mo nalang alalahanin Xancho, tama na ang nalaman mo."

Umiling ito. "Kung iyon ang rason kung bakit ang layo-layo mo pa rin sa akin I
need to know it, I need to know everything."

Napaupo nalang siya sa pinakamalapit na pwede niyang maupuan. "You don't have to
Xancho."

Marahas itong napabuntong-hininga at saka napasigaw dala siguro ng frustration.

"Don't keep this away from me."

"Okay na, okay na sa akin kahit hindi mo maalala iyon ang mahalaga ay alam mon a
ang totoo. Ang too tired lying and pretending, at least ngayon alam mo na. Sabi ko
nga nasa iyo na ang desisyon."

"I'm sorry Monica for whatever I've done, whatever it is."

She give him a little smile, matagal na niya itong napatawad. Alam niyang mali ang
ginawa nito, pero batid din niyang sincere ito sa nararamdaman nito sa kanya.
Dumating lang siguro sa point na masyado na itong nasaktan sa nangyari. Nagmahal
lang ito, nasaktan, nagawan siya ng masama at nabuntis siya. But he also suffered
enough because he loves her.

"I accept your apology which means I am already accepting you in my life and in
our life."

Umiling ito and she can see weariness on her eyes, frustration, iyon bang may
gusto kang malaman pero hindi mo malaman. "Please." He begs.

She closed her eyes and look at him in the eyes. "It's better not to know." Ulit
niya.

"Why?"
 "You'll hate yourself Xancho, I swear."

<3 <3 <3

a/n: A bit more wait babies, finishing Epilogue, bahala na basta matapos lang!

P.S: May pasok na bukas! (Kapagod!)

=================

Epilogue

EPILOGUE

WHEN IT HAPPENED, IT HAPPENED. LIFE IS A NEVER ENDING RIDE, parang roller coaster
lang iikot ng iikot ng iikot hanggang sa ikaw na mismo ang mapagod.

"Kung pagod ka na Xancho you can stop." She told him, she is heavily pregnant with
their child. They should be happy right now pero hindi siya makaramdam ng ganoon,
truth will set you free but sometimes truth will hurt someone you love. Itinago ni
Xancho sa kanya ang tungkol sa mga kapatid niya at tungkol sa pagkawala ng trabaho
niya because he thought it was for her own good. Now, she is doing the same. She is
hiding that dirty little secret from him because it's for her own good.

"Hindi pa ako pagod."

"Kung hindi mon a kaya pwede ka ng tumigil." Hindi siya galit, but she can feel
him distancing from her. So close yet so far.

"Ayokong tumigil."

Inalis niya ang binti sa kandungan nito, hindi ang pagmamasahe nito ang gusto
niyang iparating dito. Hanggang ngayon ay bumabagabag pa rin dito ang tungkol sa
nangyari sa kanila-kung ano talaga ang nangyari sa kanila at kung bakit siya
nabuntis.

Her name was already cleared, alam na ng lahat na apo siya ng lolo niya and
Forrester is that man's son. Okay na ngayon ang lahat, ang mga kaibigan niya they
are all well settled and some of them gave birth already, iyong iba buntis na rin.
They are actually making a family of their own.
 "Ang mabuti pa ay umuwi ka muna sa bahay mo at magpahinga, pupuntahan ko

pa si Hexel." Ngayon kasi lalabas ang result ng annulment na ifinile nito. Monique
successfully got the evidence that they can use for the trial, proving that Hollier
Kaia Brandt-Libiran is not a capable wife to her husband. It was a shock to her,
for them, they weren't expecting it. It is such a revelation for all of them they
are waiting for an explanation pero tikom ang bibig ng pinsan niya.

She is helping Hexel with the university, mas mahirap siya keysa sa pagtuturo at
mas nakakapagod pero masaya siya sa kanyang ginagawa. She decided to teach some
college courses kapag nakapanganak na siya.

"Ihahatid na kita sa bahay niya."

Hindi na siya sumagot at tinulungan nitong tumayo, kinuha niya ang kanyang mga
gamit at sumakay sa kotse nito. Katahimikan, iyon ang namayani sa kanila and that
bothers her but its better this way hanggang sa makalimutan nito ang lahat at
tanggapin nalang nito na nabuntis siya nito.

"Bakit hindi mo nalang kalimutan Xancho?" hindi niya nakatiis na sambit.

"I can't."

"Kakalimutan mo ba iyon o aalis ako?" hindi ito umimik. "Kung mahal mo talaga ako
tatanggalin mo sa isip moa ng gumugulo sa iyo, okay na tayo hindi ba? Huwag mo ng
guluhin ang lahat."

"Hindi ko ginugulo ang lahat Monica I am trying to connect the dots, ayokong
naiiwan sa ere at ayokong walang alam."

"Stop the car."

"No-."

"I said stop the car." Wala itong nagawa kundi ihinto ang kotse. He doesn't want
to stress her after all. Lumabas

siya sa kotse at agad itong nakasunod sa kanya.

"Monica saan ka pupunta."

"Away from you, sort you mind Xancho."

"That's what I am doing right now sorting my mind and hell it is! Hindi ako
makakahakbang papunta sa iyo kung may pumipigil sa akin."

Tiningnan niya ito sa mga mata. "I will tell you then pero ayoko na." nagulat ito
sa sinabi niya.

"No-."

"You dragged me out from a parking lot, you were drunk and you--." Iniwas niya ang
tingin mula dito habang hawak niya ang dibdib niya. "You brought me to your
place..." iniwas niya ang tingin mula dito. "And you..." kusang tumulo ang luha sa
mga mata niya. She never opened that topic to someone, she never told someone about
it because until now it still hurt being treated like a crap by someone you really
love.

"Did I-did I forced you?" hindi siya makatingin dito ng maayos dahil nahihirapan
siyang huminga. Pumara siya ng taxi at agad na umiwas dito. "Monica, wait-."agad
siyang nakasakay at inutusan ang driver na bilisan ang pagmamaneho. She looks at
him through the rear mirror, he wasn't moving... good because she can't talk to him
right now.

ILANG beses na niyang tinawagan ang cellphone ni Xancho pero hindi pa rin ito
sumasagot, nag-aalala siya sa nangyayari sa lalaking iyon. Ito ang dahilan kung
bakit ayaw nalang sana niyang sabihin ang nangyari, ang nangyari sa kanila, baka
tuluyan kasi itong lumayo sa kanya at nangyari na ang kinatatakutan niya.

Kaya nga

nandito siya sa tapat ng bahay nito, tinawagan niya si Xyler at tinanong kung
bumalik ba ito sa headquarters nito pero sabi nito ay hindi. Alam niyang may gusto
pang sabihin si Xy pero hindi na nito itinuloy, she even called his parents to
asked if he was there but he was nowhere to be found. Kaya naglakas loob siyang
pumunta dito sa bahay kung saan nangyari ang lahat, hindi niya alam kung nandito ba
si Xancho pero malay niya.

Kumatok siya sa pintuan pero walang sumagot.

"Xancho!" tawag niya dito habang hawak niya ang malaking tiyan niya, hindi
madaling maghanap sa lalaking iyon habang buntis. "Xancho!" sigaw niya.

Tiis muna baby, hanapin muna natin ang daddy mo.

"Xancho alam kong nandiyan ka sa loob." Pero alam din niyang marahil ay wala ito
sa loob. "Hindi ko alam kung ano ang nasa isip mo ngayon, ilang beses ko na rin na
sinabi sa iyo na sumuko na pero ikaw ang umayaw. Kung naalala moa ng lahat ng
nangyari sana maalala mo na pinarusahan na rin kita sa ginawa mo at napatawad na
kita. Naiinis ako sa iyo alam mob a iyon? Handa na ako eh, handa na akong
magsimulang muli sa iyo. Ngayon wala ng nakaharang sa ating dalawa and I am more
ready to start a family with you pero ikaw naman ngayon ang nagtatago. Anong
klasing laro ba ang nilalaro natin huh? Hindi ka pa ba napapagod?" humugot siya ng
malalim ng hininga at kinalma muna ang sarili niya. "Pagod na pagod na ako, hinanap
kita, nilunok ko ang pride ko para lang sa iyo. Kinausap ko ang mga magulang mo at
ang kapatid mo kahit nahihiya ako, hinanap kita sa mga kaibigan mo kahit

si Oz ay hindi alam kung saan ka. Ikaw na naman baa ng nagpapahabol dahil kung iyan
ang gusto mo fine nanalo ka na." gusto niyang umiyak sa harap ng bahay nito lalo pa
at wala siyang narinig na kung anong ingay sa loob. Nakakatawa lang na kung kalian
okay na ang lahat ay saka pa magiging ganito. Pagak siyang tumawa at tuluyang
umiyak doon and she waited, she waited... until she heard a loud bang inside the
house. Kumatok uli siya dahil sigurado na siyang may tao sa loob at baka si Xancho
iyon, she tried opening the door but it was damn closed.

"Xancho please lumabas ka na." pakiusap niya dito neglecting the slight pain she
felt on her stomach. Umikot siya upang maghanap ng pwedeng pasukan pero naka-lock.
Mukhang ang hindi pagbukas nito sa kanya ang kasagutan nito. "Ayaw mo na ba
talaga?" mahinang tanong niya habang nakadikit ang noo sa pintuan nito. "Okay...
bye."
 With tears on her eyes she starts to march away from his house, kung ayaw siya
nitong pagbuksan doon mas mabuti pang huwag narin niyang ipilit ang sarili niya sa
buhay nito. Kung ayaw na talaga nito ipagpapatuloy niya ang buhay with or without
him.

"CONGRATULATIONS you are finally free." Bakit hindi siya masaya sa inilabas ng
korte, this is what they wanted. "Anong plano mo ngayon?" sunod na tanong ni
Monica. Kanina pa siya nakatayo at dahil buntis siya kaya mabilis siyang mapagod.
Akala niya ay mailalabas agad ng korte ang hatol a week ago, that was the last time
she saw Xancho. After that confrontation ay hindi na ito nagpakita sa kanya.

"Babalik

na ako tapos na ang pakay ko doon, nakuha ko na ang lahat ng gusto ko, ang Winhlan
akin na uli siya, my freedom." Kahit na hindi ito magsalita alam niyang hindi ito
masaya, Hexel won, she had her revenge pero bakit hindi pa rin ito masaya?

"Let's go?" tawag niya sa mga ito, kaya nga she made a decision. "I am already
packed." She announced.

"Sasama ka ba talaga sa amin Monica?"

"Why not?"

"Si Xancho?" agad siyang nag-iwas ng tingin mula sa mga ito, ano pa baa ng
isasagot niya?

"He is fine without me."

"Are you fine without him?"

"Kailan ba ako hindi naging okay?" balik na tanong niya dito. "Bahala siyang

balik na tanong nito sa kanya, nailing nalang siya kahit kailan talaga wala itong
ibang ekspresyon na pinapakita sa kanila, palaging nakapokerface lang. "Bahala
siyang maghabol tutal naman kasalanan niya ang lahat ng ito, mas mabuting hindi
nalang niya makita ang anak niya tutal naman mas okay siya na single lang siya."
Umingos ito.

"Ikaw ang bahala pero choice mo pa rin iyan kung dumito ka lang o sasama ka talaga
sa amin." Si Hexel, hindi na sila sumagot. Ayaw niyang sabihin kay Hexel na
nagdadalawang isip na siya sa pagsama dito pero hindi niya ito pwedeng iwanan dahil
nga sa lahat-lahat ng nangyayari sa buhay nito. Kahit ayaw nitong aminin alam niya
ang totoo, her cousin's life is in danger. Hindi niya nagawang iligtas ang lolo
niya and now she's given a chance to help her cousin.

Una siyang sumakay sa kotse dahil nahihirapan

na siyang makatayo at hinihintay nalang ang mga kasama niya ng biglang may pumigil
at humarang kay Hexel. Hindi siya nagreact ng mapagsino ito dahil batid niyang
kanina pa gustong lapitan ni Clive si Hexel.

"Kaia-."

"Hexel Marie Domingo, Mr. Libiran." Malamig na tugon ni Hexel dito. "Huwag mong
kalimutan ang pangalan na iyan." She pointed out making her sigh sadly.

"I'm sorry." Sincerity, iyon ang nasa mukha nito. "I didn't know-."

"Because you don't really care Clive, all you care is yourself." Pinilit ni Hexel
na ngumiti dito, iyong ngiting walang laman... it's scary yet it so beautiful too.
"Are you happy now? Masaya ka bang malaman kung ano ang nangyari sa akin pagkatapos
ng lahat ng ginawa mo at ng babae mo? Huwag kag magpanggap na malungkot dahil sa
kabila ng mukha mong iyan alam ko masayang-masaya sa nangyari sa akin."

"No, Hexel. I am sorry please-."

"It's too late," Hexel is cracking and good thing Monique pulled her friend away
from him and push her inside the car. Alam niyang mahal ni Hexel si Clive-mahal pa
rin ni Kaia si Clive but she can't... she can't love him right now because loving
him and being with him means danger and ultimate kind of death.

Agad niyang hinawakan ang nanginginig na kamay ni Hexel habang hinihintay nila si
Monique na sumakay ng kotse.

"Hex." Bulong niya dito sabay yakap sa pinsan niya, minsan lang itong maging
ganito ka-emotional. Maybe because they thought that there could be a chance
between them, to fix what was broken. Pero ano ng aba

ang aayusin kung sa simula alam mong masisira din uli? And this time mas marami ang
pwedeng masaktan.

"I am okay." Bulong nito sa kanya.

"I know." Hindi na rin siya kumontra. She wanted her to feel okay. "Let's go,
let's go back Hexel."

"I can't bring you to where I belong."

Umiling siya dahil alam niya ang ibig sabihin nito. "You need me kahit hindi ako
kasing lakas mo handa akong maging sandigan mo kung kailangan mo ako."

"Monica."

"I am your cousin and you friend Hex, tandaan mo we are sisters."

NAALALA niya ang lahat, naalala na niya ang lahat! Ilang beses na niyang sinuntok
ang pader dahil kapag naalala niya ang ginawa niyang iyon sa babaeng mahal niya ay
pakiramdam niya ay napakawalang kwenta niya. Kung hindi pa siya bumalik dito- kaya
pala kapag pinagtatangkaan niya itong hawakan ay agad itong umiiwas sa kanya.
 "Anong gagawin ko?"

And he heard some loud knocks and heard Monica's voice. Agad siyang nagkubli at
hindi gumawa ng ingay. He wanted to go out and hug her pero wala siyang mukhang
maihaharap dito lalo pa at naalala niya ang ginawa niya. Anong mukha ang maihaharap
niya sa kanyang magiging anak?

"Ayaw mo na ba talaga?" that question Monica made knocked him to his senses.
"Okay." That was a tone of giving up. "Bye."

No! No, she can't leave but how is he going to face her? Paano siya hihingi ng
tawad dito? And when he decided to stand on his own and follow her, he opened

the door but she was nowhere to be found.

He needs to collect himself before he can face Monica. Gagawin niya ang nararapat,
pananagutan niya ang ginawa niya. Dapat matagal na niyang ginawa iyon this time no
one not even what he did can stop him from having her and their child. Habang-buhay
niyang pagsisisihan ang ginawa niya kay Monica at gagawin niya ang lahat mapasaya
lang ito bilang kapatawaran sa lahat ng nagawa niya.

NAAAWA siya kay Kaia at sa anak nito, natutuwa siya kapag nakikitang magkasama ang
mag-ina. Nakita din niya ang pangungulila ng bawat isa, Keia needs a mother and
Kaia-Hexel needs her daughter. Kaya nga hindi na siya kumontra ng kunin nito si
Keia kay Clive ng walang paalam. Ang alam lang ni Clive ay gustong makasama ni Kaia
ang anak nito but he didn't know the plan.

"Handa ka na ba?" tanong ni Monique sa kanya. She is prepared, nakapagpaalam na

rin siya sa kanyang mga kapatid. Alam niyang maaalagaan ni Oz si Norman ng maayos,
maalagaan ang iba pa niyang mga kapatid lalo pa at nasa kanya-kanyang pamilya na
ang mga ito. She also asked Xyler to take good care of her brother na hanggang
ngayon ay wala pa rin, she wanted to stay. Kahit sabihin na niyang sumuko na siya
ay gusto pa rin niyang manatili ditto sa Pilipinas at kapag nakapanganak na siya at
maayos na ang lagay niya ay babalikan niya ang paghahanap kay Xancho kahit ayaw na
nito sa kanya. Kahit na kailangan pa niya itong takutin at idemanda ng rape para
lang maforce itong panagutan at pakasalan siya.

She is a mother now, malapit

na rin siyang manganak. She wants to have a complete family for her child and
Xancho's cowardness is ticking her to the edge.

"Monica?" untag ni Monique.

"Huh? Ah, yes." She hesitated for a while mabuti nalnag at hindi iyon nakita ni
Hexel na abala sa pag-aalaga nito.

"If you wanted to stay you can."

"I can't say not now, babalik din ako." Totoo iyon, nasabi na niya iyon kay Hexel
ng mag-usap sila noong isang araw. Babalik siya kapag okay na ang lahat hindi niya
pwedeng ilayo ang anak niya sa ama nito.

"Tayo na sa helipad." Untag ni Hexel sa kanila, hindi naman nagging mahirap sa

kanila ang pag-akyat sa helipad dahil sa private elevator na nasa opisina nito.
Habang nakatingin sa sasakyan nilang chopper ay gusto niyang magback-out, parang
iba ang tinatakbo ng isip niya.

She excused herself when Hexel talked with her daughter, kinuha niya ang cellphone
niya and dialed Xancho's number but it is out of coverage area. Ilang ulit niyang
itriny itong tawagan pero hindi talaga niya ma-contact. "Buwisit kang lalaki ka
kapag ikaw hindi ko macontact sasakalin talaga kita kapag nagkita uli tayo." Bulong
niya habang paulit-ulit na denial ang kanyang phone.

"Monica." Tawag ni Hexel sa kanya, namumula ang mga mata nito maging si Keia dahil
sa pag-iyak. "Can I ask you a favor? Pwede mo bang samahan si Keia sa office ko I
want you to get my gift for Monique and Cael."

Cael? Napatingin siya kay Monique na kaharap si Cael. She wasn't expecting him to
be there kaya mas lalo

siyang nainis sa cellphone niya. Mabuti pa si Cael naabutan si Monique samantalang

ang lalaking iyon mukhang wala ng balak na kausapin siya.

"Sure." Hawak niya ang kamay ni Keia ay sumakay silang muli sa elevator, it took
them quite a while before they reached Hex's office.

"Tita Monica, mamimiss mo ba si tito Xancho?"

"No." of course she will.

"Mamimiss ba siya ng baby mo?" bigla siyang napatingin sa pamangkin niya. "Kasi
ako mamimiss ko si daddy pero love ko rin si mommy, I want them to be together but
it can't be. Ayokong mawalay sa kanilang dalawa I want to be with them."

Kahit nahihirapan ay yumuko siya upang magpantay ang mga mata nilang dalawa ng
kanyang pamangkin. "They love you Keia always remember that, your mom almost died
loving you and your dad love you too. Your mommy and your daddy, they love each
other and yes it's a pity they can't be together. Pero pray lang tayo okay? We need
to pray hard for them to be happy."

Hinawakan ni Keia ang tiyan niya. "I'll pray po for us to be happy, they said
children are angels and they are closer to Jesus. I'll pray very hard po tita, para
po magkasama nap o kami ni mom and dad tapos kayo din po ni tito Xancho because you
love each other po."

Yes, they love each other, kaso para silang mga bituin sa langit, nagkakatabi
paminsan-minsan pero hindi nagkakasama ng habang buhay. Ganoon nga yata ang
nakasulat sa palad nilang dalawa, they met but not bound to be together.

"Hanapin na natin ang gift ni tita Monique mo and

then sasama na tayo kay mommy mo." Sabay nilang hinanap ang tinutukoy na gift ni
Hexel kaso naikot na nila ang buong opisina ay wala pa rin kaya naisipan nilang
umakyat muna upang magtanong kay Hexel kung saaan niya ito nailagay since ayaw
nitong sagutin ang tawag niya.

Pagdating nila sa helipad ay agad nilang nakita ang papataas na chopper.

"Mommy!!!!"
 "Naiwan kayo?" gulat na tanong niya.

"Inutusan niya kaming kunin ang regalo niya sa inyo sa office niya eh." Napatingin
siya sa taas, Hexel can't leave them... the gift... with Keia? Damn it! This is all
her plan, from the start ay wala talaga itong balak na isama sila. She will return
alone.

"Monica!" napalingon siya sa tumawag sa kanya. Si Xancho! Humahangos si Xancho

habang nakatingin sa kanya halatang tumakbo din ito at sa tabi naman nito ay si
Clive.

"AALIS na siya." Kunot-noong napatingin siya kay Oz ng madatnan niya ito sa Marine
Yatch Club, nagtaka pa siya dahil may benda ito sa noo at may sling sa braso
samantalang sa pagkakaalam niya ay hindi naman ito nasaktan. And he looks healthy
too, sa kabilang braso nito ay nakaposas ang nurse na kinidnap nito upang alagaan
siya and now it looks like the nurse was abducted again.

"Hindi ako aalis." Sagot niya hahanapin lang niya ang cellphone niya. Naiwan niya
ito sa yate noong huling akyat niya dito.

"Not you my cousin will."

"Aalis si Monica? She can't!" agad na nagwelga ang puso niya sa sinabi nito. He
wanted to run

and look for her but he doesn't even know where to start. He needs to dig some
information from him.

"Sasama siya kay Hexel at sa isang kaibigan niya, aalis na sila any time from
now."

"The hell Oz saan pupunta si Monica?"

He shrugged his shoulder, "I don't know I thought you've talked to her-she was
actually calling you nonstop but you won't answer so she decided to leave for the
better I guess."

Hindi na niya ito hinintay na magsalita, kung aalis si Monica at kasama si Hexel
siguradong alam iyon ni Clive. Kailangan niyang pigilan si Monica kahit na anuman
ang mangyari! Naaasar siya dahil hindi niya matawagan si Clive dahil nawawala ang
cellphone niya at ang tanging paraan ay puntahan ito sa opisina nito. He must know
where Hexel is and he must know where Monica is. Hindi pwedeng umalis si Monica
buntis ito at kapag nawala ito Malaki ang posibilidad na hindi na niya itong
makitang muli at ang anak niya.

Mabilis siyang nakarating sa opisina ni Clive at umakyat sa floor kung saan ito
nag-oopisina.

"Sir busy po si Mr. Lib-." Sinamaan niya ng tingin ang sekretarya nito na agad din
na tumiklop ng Makita ang galit niya. Nadatnan niyang may kausap si Clive habang
nakatayo sa tabi ng mesa nito at hawak ang cellphone.
 "Clive, kailangan na nating mahanap si Monica ko kinidnap siya ng ex-wife mo!"
napatingin lang ito sa kanya.

"Shut up Xancho si Hexel ang hinahanap ko at hindi si Monica."

"Magkasama silang tatlo kaya hanapin mo, damn it! Damn it!

Baka manganak si Monica ng wala sa oras kapag sumakay siya ng eroplano." Mukhang
kilala niya ang pangatlong kasama nina Monica.

"Cael I'll call you later, I need to find her."

Pagkababa nito ng cellphone ay may tinawagan agad ito pero pinigilan niya. "Clive
kung wala tayong gagawin at tatawag nalang ng kung sinu-sino baka hindi na talaga
natin sila maabutan kung saan man sila pupunta. Let's do this now, let's find them,
mahahanap natin sila."

"Keia is with her."

"Mas lalo pa nating bilisan ang paghahanap sa kanila."

"I had a tracking device attached to her." Nakahinga siya ng maluwang sa sinabi
nito. Ang lakas ng kabog ng dibdib niya at aaminin niya ito ang unang pagkakataon
na kinakabahan at natakot siya ng ganito. Not even the sharks can fear him like
this, not the dangerous storm in the midst of the ocean can scare him as much as he
felt now, the idea of losing her forever is scarier than anything in this world.

"Cael texted I know where they are."

"Good."

Hindi niya maialis ang tingin mula kay Xancho, humakbang itong papalapit sa kanya
and as he did ay humakbang din siyang papaatras. And every time she stepped
backward she saw the pain written on his eyes.

"I'm sorry princess." She didn't say anything and put on her ice façade. "I am
very sorry." Hanggang sa tuluyan na siyang nasukol ng pader ng elevator, she is
torn between his body and the elevator. "I am very sorry."

And isang malakas na sampal ang pinakawalan niya, she longs to do that. "I hate
you!" kusang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang sunod-sunod na sinuntok ang
dibdib nito. Ngayong nasa harap na niya ito ay bumuhos ang emosyon sa knayang
dibdib. "I hate you Xancho! I hate so much!"

Tinanggap lang nito ang bawat suntok sa dibdib nito hanggang sa magsawa siya at
mapagod sa kanyang ginawa. "I hate you."

Naramdaman niya ang dahan-dahang paghawak nito sa kanyang mga braso at iniyakap
nito iyon sa katawan nito. And then she remembered Hexel leaving them... and she
remembered Xancho hugging her. Too much emotions for her that she can't bear,
ngayon lang siya nakaramdam ng ganitong pakiramdam iyon bang tipong punong-puno ang
puso niya.

"I am sorry princess, I do." He whispered to her as he carefully hugged her tight.
Natigil na siya sa pagsusuntok dito pero hindi ang mga mata nito. "Sorry sa nagawa
ko, sorry sa lahat-lahat. Hindi ko mabilang kung ilang beses akong nagkamali and
the last one was indeed unforgivable."

"Pabebe ka." She heard him chuckle and cupped her face. "I hate you to the core
aalis ako at sasabihin ko sa anak mo na masamang tao ka para hindi ka na niya
hanapin pa. I hate--." Mabilis nitong inangkin ang kanyang mga labi upang
patahimikin siya. It's a gentle and captivating kiss, iyong halik na tinutunaw ang
lahat ng galit sa katawan mo? Iyong halik na sa nagpapawala ng problema sa mundo?
So gentle... so gentle and passionate...

"I love you Monica I know what I did was wrong, so wrong,

and I know how much you say you hate me we both know it wasn't true. We love each
other, I love you and you love me. Yes we were playing a game, it's a chasing game.
I chased you and you chased me, walang gustong magpatalo sa ating dalawa kaya
ngayon sasabihin ko na ito. Talo na ako princess, tinalo mo na ako ayoko ng tumakbo
dahil hindi ko na kaya. Hindi dahil sa wala na akong lakas kundi dahil sa ayoko ng
mawalay ka pa sa akin."

Napahikbi siya sa sinabi nito, she never wanted to leave, if she wanted to hindi
mapapansin ni Hexel na nagdadalawang isip siya at sigurado siyang hindi siya
iiwanan nito. This is the reason why she can't leave, Xancho will always be her
cage, her love little cage. Nakatrap na siya sa puso nito at ang puso nito ang
kulungan niya, and his heart is as big as the sun.

"Gusto kong ipakulong ang sarili ko dahil sa ginawa ko sa iyo, hindi dapat sa
ganoong paraan nabuo ang anak natin." She can hear bitterness from his voice. "He
should be made because of love and not because I was too suffocated with my pain
and anger. But I don't have the strenght to send myself to jail dahil naisip ko sa
iyo nalang ako magpapabilanggo. I am a willing prisoner princess, make me your
prisoner I will forever suffer what I did when I am with you."

Malakas na hinampas niya ang balikat nito. "Baliw ka ba? Para mo na rin na sinabi
na impyerno ang magiging buhay mo sa piling ko."

He chucked and again but kissed the tip of her nose gently. "Hindi impyerno
princess, my ice castle and you are my ice princess, imprisoned me with

your lovely coldness and kiss me with your warm lips. Ang makulong sa buhay mo ang
pinakamagandang sentensya na pwede kong makuha. Pwede mo na ba akong ikulong dahil
matagal ka ring nakakulong sa puso ko, give and take princess capture me because
I've already capture yours."

And can she say more? No more! Sapat na ang narinig niya, sapat na ang paghabol
nito sa kanya, hindi na siya magpapahabol pa dahil sa larong ito talo na rin siya.
Sa tingin nga niya ay matagal na siyang talo at iyon ang pinakamagandang pagkatalo
na kakamitin niya. Lessoned learned? No matter how you hopped and skipped with
destiny, if you are meant to be you'll always meet in the middle of the rice field.

"Yes Xancho Francis Sebastian, Monica Tadashi will teach you the best lesson in
life."
 "And that is?" he asked with a sexy smile on his lips.

"Love."

And as much as she hates to remind herself with Hexel's departure, she can't stop
herself but to feel happy because of this incident. Hexel knows it... Hexel knew
this will happen. And now, she's extra strong because she already have someone to
lean on and she already have a support system, matutulungan na rin nila sa wakas si
Hexel-scratch that, it's not Hexel Marie Domingo they need to help-that should be
Hollier Kaia Brandt.

<3 <3 <3

a/n: Ang tagal ng doctor! Here sa hospital dahil magpapachecck-up na akech sa

hyperacidity plus acid reflux na isang linggo ko ng nararamdaman. For goodness
sake, that kind of pain na kahit sa pag-upo ay ang sakit-sakit. I can barely lift a
finger when I woke up this morning.

Mabuti nalang nagdrink na ako ng meds kanina medyo nawawala na ang sakit pero
nafefeel mo pa rin na hindi ka feeling well. Hindi ko maintindihan kung bakit ako
nagkakasakit ng ganito samantalang mahal na mahal ko naman ang pagkain, this is so
disturbing and humiliating on my part hindi ko deserve magkaganito pero paano ba eh
nandito na.

And as for this story, pasensya na iyan lang talaga ang nakayanan ko. Isa lang ang
masasabi ko finally natapos ko na rin siya! Bahala na nakakapagod maggtype sa
cellphone ng a/n.

STATUS UPDATE: Ang daming gwapo sa UC med, bow!

=================

Extra#1: Letter from MasterH to Blue grasshopper

Extra#1: Letter from MasterH to Blue grasshopper

Dear Blue grasshopper,

 I am sorry Monica for leaving in such a haste, I am sorry for not telling you
about my plan. It hurts to leave again when I already felt like home, you and the
girls are my home and yes Keia is my heart... huwag mong itanong ang tungkol kay
Clive. Pareho nating alam kung ano ang nararamdaman ko sa kanya.

Palagi kitang tinatanong kung handa ka bang sumama sa akin and everytime I did you
always paused for a while and say yes, and there I know you can't leave yet, hindi
kita pwedeng isama sa mundo ko. Hindi ko kayo pwedeng isama ni Niq at mas lalong
hindi si Keia. Sa bagong mundo ko ibang tao ako, I'm not your Hexel, I am not your
Kaia, I am Hollier Brandt daughter of my mother and my father.

Hindi pa rin niya ako tanggap, masakit isipin na kahit na anong gawin ko hindi pa
rin niya ako matanggap. Iyan ang bagay na hindi ko masabi sa iyo noong nasa
Pilipinas pa ako. Buo ang loob kong umuwi para maghiganti at kunin ang mga bagay na
dapat ay sa akin. But aside from that may ibang pakay ako, hindi ko pwedeng sabihin
because you knowing it means danger.

I want you to be happy, the first time I saw you without a doubt alam ko magiging
espesyal ka sa buhay ko. Kaya pala, kaya pala dahil magkadugo pala tayo, we are
cousins and bound to be sisters by blood. Kahit na wala na ang Zalpha Bri sa puso
ko kayo pa rin ang mga kapatid na wala ako. Don't be sad for me,

don't look for me and if it is possible don't tell anybody about where am I.
Ayokong sumunod na at ayokong may maghanap sa akin. Habang-buhay ko pa rin kayong
proprotektahan at masayang-masaya ako dahil sa wakas naging successful ang plano
ko.

Plano na dapat lahat ng mga kaibigan ko ay tuluyan ng maging masaya sa piling ng

mga taong tapat at magmamahal sa inyo. Naiinggit ako sa pagmamahal na meron kayo sa
mga mahal niyo, I was wishing to have that kind of love, I was wishing to have a
family which I never had. Pero iba ang daan na kailangang kong tahakin at ayoko sa
daan na ito pero ito lang ang tanging paraan para matanggap niya ako.

Nakakatawa ano? Pero kailangan kong gawin ito Monica, dahil kapag natanggap niya
ako maililigtas ko na si mommy sa kamay niya. And the other thing is... I can save
your mom too, she's alive and I will make sure she'll be able to see you.

And I may not be there in your wedding day, as what I always said before, marry in
front of God inside the church. Please grant this wish for me Monica, I know you
haven't given it to Xancho yet can you please give that star to me and grant me
this wish? I want to see you walking in the aisle inside the church.

Thank you for everything.

Ich liebe dich meine Schwester....

PS. Keep this letter a secret between the two of us.

 FROM: MasterH

No

From: Your cousin.

/>

<3 <3 <3

a/n: Pasensya na sa nakayanan ko again I am telling you this, writing this story is
never that easy kaya pasensya na. I told you huwag masyadong mag-expect dahil ako
hindi ko rin ine-expect ang outcome ng story. If you feel like this isn't that good
the easiest thing to do is stop reading or don't read, dalawang choices na iyon
kaya kayo na ang bahala sa pamimili. Remember, I don't write to please readers I
write because I wanted to write. It just happened that my work can't give me enough
tiime to work anymore because being a teacher sa public school is not that easy
too. Alam kong paulit-ulit na ninyo itong naririnig pero uulitin ko pa rin,
sisingit ko lang talaga ang pagsusulat. I was not paid to write and I am struggling
in my own line of work. I won't jeopardize myself because of this as well kaya
hindi sunod-sunod ang updates because I no longer have enough time to sleep. Kapag
vacation naman ay nagbabakasyon at nagpapahinga talaga ako. I read and re-read my
books, reader ako bago ako nagsimulang magsulat. And if may extra time pa talaga
ako ay gumagawa ako ng powerpoints and visual aids for my classes plus lesson plan,
test papers with assessment matrix. I home visit students and check papers too,
kung alam niyo lang talaga galit yata sa pahinga ang DEPED ngayon. Kaya nga siguro
nagkakahyperacidity ako dahil hindi on time ang pagkain ko, paano siya magging on
time kung minsan may kailangan kang isubmit before this time and that time so it
leaves us with no time at all.

Ang tanging nakakapagpasaya nalang sa akin sa trabaho ko ay mga students ko, no

matter how hardheaded they are they still make me happy and feel better sa mga days
na down na down na talaga ako. Maiiyak ka nga lang kung mag-ooffer pa sila na sila
nalang ang gumawa ng dapat ay trabaho mo dahil kahit bring home na, kahit na
pinagpuyatan mo na ay hindi pa rin siya matapos-tapos at najejeopardize ang classes
mo.

I don't know how long would I write Hexel's story, I won't give you a time frame
and please don't tell me when dahil kahit anong pressure niyo sa akin na tapusin
agad I swear madidisappoint lang kayo.

Thank you so much babies for being with me through this trials and for never
leaving despite of everything. Sa mga nakatapos sa pagbabasa congratulations to us,
we made it!

STATUS UPDATE: Marami pa ring gwapo sa UC MED kahit pasyente nila ay gwapo din,
ihahanay ko na ba ang sarili ko sa magagandang pasyente? Pero lunch break na, balik
ako sa one pm. huhuhuhu

=================
Extra#2: Everything is almost complete... almost...

Extra#2: Everything is almost complete... almost...

Dear Hexel, Kaia, Hollier,

Kahit anong pangalan ang gamitin mo I don't care, we don't really care because for
us, iisa ka lang. Ikaw ang matapang at matalinong si Hexel na kahit anong gulo ay
mabilis lusutan, ikaw ang mapagmahal na si Kaia na kahit anong sakit na
nararamdaman mo ay titiisin mo huwag ka lang makapanakit ng iba kahit na ikaw na
ang nasasaktan. At ikaw si Hollier, the rich, elegant and classy businesswoman whom
I met everytime we had a skype conference with the girls. You are them rolled into
one.

And yes I haven't given my star to anyone not even Xanncho, I told Xancho about
your wish and he said he would gladly give it to you because he knew how much I
love you. Huwag kang mag-aalala hindi seloso ang lalaking ito pagdating sa iyo
puwera nalang sa ibang lalaki nakakabangag lang.

I am granting you your wish and still wishing that you can be here during my
wedding day but I know you can't. I hope you can see Xerxes, he can't walk yet but
his daddy is teaching him to talk. I hope you are here with us at this very moment.
Ang dami ng nangyari sa loob ng ilang buwan na nandiyan ka.

Wake up na pinsan, huwag ka ng matulog diyan. Para ng baliw ang manliligaw mo na

ginawa ng opisina ang silid mo, lumalaki na rin si Keia baka kapag nagising ka na
dalaga na siya at magkakaasawa na. Marunong ng maglakad ang mga babies ng mga
girls, some of them can even talk. Buntis na rin iyong iba

mamumulubi ka kapag sobrang late ka ng nagising dahil ninang ka sa lahat ng babies

namin. May balak pa naman akong magkaanak agad pagkatapos ng kasal ko dahil hindi
na rin ako bumabata.

Muntik ng mapatay ni Xancho ang doctor na nagpaanak sa akin pero mas muntik na
niya akong sakalin dahil mas pinili kong manganak habang nakalublob sa tubig. Wala
lang din trip ko lang na gawin iyon at kung nakita mo lang ang mukha niya
siguradong matatawa ka. Hindi ako nahirapan sa panganganak dahil doon, mas
nahirapan ako sa panganganak dahil tawa ako ng tawa habang nakatingin ditto. Kaya
napilitan ang mga doctor na palabasin siya or else hindi talaga ako mapapaanak.

Kamukhang-kamukha niya si Xerxes maliban sa mga mata, chinito ang baby ko, kaya
nga gusto kong makaganti gusto ko ng baby girl at kamukha ko dahil ang daya nilang
dalawa! I want you to celebrate our godchildren's birthdays every year. Nag-
eesleeping beauty ka lang, kahit na gusto ka na naming makasama mas gusto pa rin
naming na gumaling ka. Kung hindi pa ito ang tamang panahon para magising huwag mo
munang pilitin, nandito lang kami at hindi kami titigil sap ag-aalaga sa iyo dahil
mahal na mahal ka namin.
 You are our sister, you are our mother, you are our light, you are our master,
hindi kami mabubuo kung wala ka. And you are the shadow keeping us from harm, now
cousin, we will be your wall, your gate, your armour, your shield and you blanket
during your dark hours.

I love you so much Hexel and wake up very, very soon.

P.S: When you wake-up sigurado

akong mahihimatay ka sa dami ng mga love letters na pinadala namin sa iyo while you
are sleeping. And take note, hindi ka makakalabas sa hospital hangga't hindi mo
nababasa ang lahat.

PPS: Thank you for bringing back my mama to me. I owe it to you.

Love Lots,

Monica

"MASISIRA ang make-up mo kapag iiyak ka pa rin diyan." Sita ni Chloe sa kanya,
kanina pa natataranta ang stylist niya dahil kanina pa siya iyak ng iyak. Hindi
niya maintindihan ang nararamdaman niya sobrang overwhelmed lang siguro siya sa
saya na nararamdaman niya ng mga oras na iyon. "My Goodness Monica, hindi ka
bibitayin magpapakasal ka na."

She dabbed the tissue on her face. "Hindi ko mapigilan I am just too happy."

Lumambot ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya, today is her wedding day,
the most awaited time she and Xancho waited. "Huwag mong sayangin ang make-up mo,
hindi natin dinala ang stylist and make-up artist from Manila to Bohol para lang
Makita ang pag-iiyak mo."

Suminghot siya at muling pinunasan ang mga luha habang ginagawa niya iyon ay
pumasok naman si Zyrene at si Karylle na hindi na bitbit ang mga anak nito. "Nasaan
ang mga babies niyo?"

"Nasa mga tatay nila, proud na proud ang mga iyon na kargahin ang mga anak nila
ewan ko ba." It's a wonder for her too, some men hates being seen carrying a child
but their husband wasn't like that. Gustong-gusto ng mga ito na kargahin ang mga
anak nito at ipangalandakan sa iba, it seems like they have this

silent bet whether whose baby is the best.

"Goodness! Ang yaman-yaman ng pamilya ni Xancho para madala ang mga guests nila
dito sa Bohol." Bulalas ni Diana Rose na katabi si Crischelle na hirap na hirap sa
paglalakad dahil buntis ito at malapit na manganak. "Iba na talaga ang koneksyones
ng mga Santillan, Tadashi at Domingo, this will be the biggest wedding of the
year." Napangiti siya sa sinabi nito.

"Gette naman gusto ko kumain ng green mango, saan mo tinago iyon? Isusumbong kita
kay Cael." Sumunod naman si Monique na kasama si Georgette at si Ainsley. Mas
naunang nanganak si Ainsley keysa sa kanya, halos kasabayan lang nito si Georgette.
Monique on the other hand is already expecting, mukhang natupad na rin ang pangarap
nito at ni Cael na magkaroon agad ng anak after the wedding. Na-appreciate niya ang
ginawa ni Caael para sa kaibigan nila when he proposed to her, it was grand and
with efforts too.

Naalala tuloy niya ang proposal ni Xancho sa kanya, alam niyang magpapakasal
talaga sila dahil binigyan niya ito ng ultimatum. Wala dapat proposal dahil halos
araw-araw ay nagtatanong sila sa isa't isa kung kalian ang exact date and venue ng
kanilang magiging kasal. More on siya ang nagpropose dito dahil noong minsan umuwi
ito galling sa dalawang araw na pagpunta nito sa headquarters ay sinalubong niya
ito ng date at venue.

Noong una ay nagreklamo ito dahil bakit daw kailangang matagal pa bago sila
ikasal, she explained that she was actually waiting for her to give birth, the
return of Hexel and of course her mother. Naintindihan

naman nito ang paliwanag niya and then the venue, akala nga niya sa venue ito
magrereklamo pero hindi pala. Sinabi lang nito na may frustration siya sa simbahan
na hindi niya napuntahan dahil nagalit siya dito noong namasyal sila Bohol. She
wanted to seal their life in Baclayon church.

But he had another plans, one morning when she's too tired and weary after she
gave birth to their son, she found a rose inside a jar, parang iyong sa beauty and
the beast. And when she opened it all her pains were gone when she realized that
every petal of the big rose was filled with Will you marry me, I'll marry you,
let's get married, magpapakasal na ba tayo?, kalian tayo magpapakasal and so on and
so fourth. Kaya may choice pa ba siya? Sinagot agad niya ito ng yes, oo, at kung
anu-anong pagsang-ayon.

"Okay lang ban a wala dito si Hexel sa kasal mo?" malumanay na tanong ni Gette
habang kinakapa ni Monique ang katawan nito sa paghahanap ng manga nito. Malungkot
na ngumiti siya at tumango.

"I want to be fair with you girls, siguro sapat din na wala dito si Hex sa kasal ko
katulad ng mag kasal ninyo. And besides, I am marrying inside a church while you-."

"Ay ano ba iyan at least may isa sa atin na sa simbahan ikakasal." Putol ni Zy sa
sasabihin niya. "Ano k aba Monica? Anong akala mo hindi kami masaya sa kasal
naming? Hindi nga kami nakasal sa simbahan pero iyong ceremony na meron kami unique
at walang katulad, some of them weren't even expecting it. Noong una naisip namin
magpapakasal din kami sa church pero habang tumatagal naisip ko wala ng
makakapantay sa kasal na meron ako with the love of my life kaya kahit saan ako
ikasal basta si Heinz pa rin ang groom ko kahit sa basurahan pa iyan ay sa akin
iyon pa rin ang pinakamagandang kasal." Paliwanag nito na sinang-ayunan ng mga
kaibigan niya.

"At saka be happy this is what Hexel wants and I know this is what you want, ang
tagal mong naghintay para dito kaya masaya kami para sa iyo. Isa nalang at maco-
close na ang pangalawang kabanata ng Zalpha Bri."
 "Anong pangatlong kabanata?"

"Motherhood and wife-hood."

"Tama, magigising din si Hexel and by that time tayo naman ang magpapadala ng
letter sa kanya. Kung siya pinapadalhan tayo ng letters isa-isa siya makakareceive
ng nine letters tapos iyong language na ginamit niya sa letters natin iyon ang
gagamitin natin sa buong letter."

"Marunong ka Diana?"

"Hindi pero nandiyan naman si pareng google translator," at tumawa ito ng malakas
kaya ayon nahawa sila

sa tawa nito.

"Ano ba Oz nasanay ka ng kidnappin ako I will really sue na you." Sigaw ng isang
pamilyar na tinig mula sa pintuan. Agad niyang nakita ang pinsan niya na may gasa
na naman sa noo nito, gusto niyang magface palm mukhang naeenjoy na talaga nito ang
magkaroon ng sugat-sugat sa katawan kahit wala naman.

"Pasok ka na Margareth at ng maayusan ka."

"No--." Napatingin si Margareth sa kanila at namula. "Ano ba Oz?"

"Cousin dear here she is," turo nito sa kasama nito. "Your bridesmaid."

Isa si Margareth sa tumulong sa kanya noong nanganak siya kaya Malaki ang utang na
loob niya dito, Gareth became the family's family nurse habang nag-aaral pa ito ng
medisina. She is working and studying at the same time.

"Gareth come here." Hila ni Chloe sa dalaga. "Here's your gown and sit here so we
can apply make-up."

"Hindi-pero--."

"Hindi ka titigilan ni Oz kapag tumanggi ka." And it works dahil tahimik na naupo
ito sa upuan. "Gareth, how old are you na nga?"

"Tu-twenty five."

"Pwede ka na palang mag-asawa." Nagkatinginan sila habang nakatingin sa dalaga.

"Si Oz din pwede ng mag-asawa." Lumabi lang si Gareth.

"No thank you and malokong iyon wala na siyang ibang ginawa kundi asarin at
magsinungaling sa akin. Kahit wala siyang sakit ay nagpapanggap siyang meron at
hindi ko alam kung saan niya kinuha ang mga sakit niya."

"Well," panimula ni Monique. "May mga ganyan talaga ang mga lalaki

parang regalo lang iyan, kailangan mong dahan-dahaning i-unwrap para mo

maintindihan."

"Have you tried unwrapping him? Like removing his shirt and his pants and his
box-."

"Diana!" naeeskandalong sita ni Georgette.

 "What? It's fun!" natawa siya sa reaksyon ng mga ito dahil nga sa hindi na naman
sila virgin ay parang nagging open na sa kanila ang topic ni Diana. But not with
Margareth. "Okay, fine, oo na, titikom na po." Pero mahinang hinampas naman nito si
Gareth. "Gwapo si Forrester pwede mo siyang i-un-wrap and Monica is giving you all
the blessings in the world."

Tuluyan ng namula ang pobreng dalaga.

THIS IS IT!

Tiningnan niya ang mag kasali sa entourage nila, her flower girls and her ring
bearer, bible bearer. And her bridesmaid, dalawang bridesmaid lang ang meron siya
si Margareth at katuwang niya sa pagpapatakbo sa Winhlan si Sydney. Nakiusap kasi
si Georgette sa kanya na tulungan muna ang kaibigan nito na nawalan ng ala-ala
dahil sa isang aksidente.

It was another story about Gette's friends and how they managed to escape from the
syndicate but met an unfortunate accident. Magaling si Sydney na magpatakbo ng
school there's no doubt to that she's a genius and she proved that a lot of times
already.

And of course her maid of honor, bumaba ang tingin niya sa batang nasa tabi niya.
"Keia, are you ready?" she asked gently. Keia is the substitute of her mother, wala
si Hexel at si Clive dahil hindi ito maiwan ni Clive. Dapat ay isa sa mga flower
girls niya si Keia but she changed it and asked her to be her maid of honor.

"Ready ka na?" tanong ni Ainsley at ibinigay sa kanya ang bouquet niya, napasulyap
siya sa gitna ng bouquet and there it is, her microphone. Kakanta siya sa kanyang
sariling kasal, hindi alam ni Xancho iyon dahil gusto niyang surprise. At kapag
nakarating na siya sa altar ay may sasalo sa kanyang choir na magpapatuloy hanggang
sa matapos ang kasal. Nagtaka siya kung bakit biglang natawa si Ainsley sa knaya.

"Why?"

"Wala natatawa lang kasi ako sa inyong dalawa."

"Hmn?" umiling lang ito bago yumakap sa kanya.

"He will make you happy," she smiled at Ainsley. "Iyana ng sasabihn ni Hexel kung
nandito siya ngayon. Sa kasal niya I would like to see her beat up that idiot
brother I have." Pinandilatan niya ito dahil malapit lang si Keia sa kanila mabuti
nalang at nakikipag-usap ito sa mga kambal na pinsan nito.

"Yes and I will make him happy too."

"So, kahit na friend kita I

won't let you jeopardized my obra maestra once the door open you start singing the
revised lyrics of your wedding song." Ngumiwi siya sa sinabi nitong revised lyrics
na sinabi nito pero totoo naman iyon. Kailangan kasi niyang kantahin ang part ng
mga guy sa song kaya iyong mga 'I' and 'I'm' ay ginawa nila 'You' and Your'.

This is it! Narinig na niya ang instrumental prelude ng song, sinadya talaga nila
iyong pahabain para may time pang maglakad ang entourage niya. She is waiting for
Ainsley's cue and the door open, kinakabahan at naiiyak pa rin siya.

She is about to sing when she heard someone singing the first part, napatingin
siya kay Xancho and just like her he is holding a microphone on his hand too.
There's a naughty smile on his lips while he smiles and look at her with love. Ayaw
talagang patalo ng mokong, now she knew why Ainsley laughed a while ago dahil alam
nito ang mangyayari. He keep singing the song while he looks her on the eyes. And
now she is looking at him, at his man who wouldn't play around with love anymore,
who is willing to take but can give more than enough, and yes he found her and she
found him too. Whatever his eyes can say her eyes can match it with the same
intensity and can't take away.

I was a man who always played around in love

So quick to take but so afraid to give enough

But now I've found the one

And heaven will only know

What only my eyes can say

And time can't take away

And he stopped singing, with a silent agreement she sing her part.

I was

a girl who trusted no one with my heart

And the dreams that young girls dream

Were just vanishing in the dark

But now I've found the one

And heaven will only know

What only my eyes can say

They say

And yes they say... they are going to take each other forever...

That I will take you forever

And there will never be anyone else in my heart but you

And I will take you forever

And there will never be anyone else but you

Anyone else but you

She stopped singing when she saw her mother carrying her child, tuluyan na siyang
napa-iyak sa saya na nakita niya.

Now my heart belongs to you

And I will always be your best friend

Now my secrets are safe with you

And the magic will never end

Now you are the one

And heaven will only know

What only our eyes can say

They say

"Mama." Until now it was still a dream to her, meeting her real mom for the first
time. "Salamat." Hinaplos nito ang pisngi niya at hinalikan siya sa noo. Her mom
can't speak, sabi ng doctor mukhang dala iyon ng trauma sa nangyari sa nakaraan
nito but she understand her because she's her mother. Kinarga niya si Xerxes at
hinalikan ito, her mom, her child, her groom, she's almost complete-almost.

That I will take you forever

And there will never be anyone else in my heart but you.

And I will take you forever

And

there will never be anyone else but you

Anyone else but you, anyone else but you.

She continue with the song, she continue with the march, she can feel that soft
tug of invisible string tied around her body connected to his, hindi siya pwedeng
tumakbo dahil hihilahin lang siya nito.

You (you)... oohhh.

That I will take you forever

And there will never be anyone else in my heart but you.

Now I will take you forever

And there will never be anyone else but you

Anyone else but you.

I will girl take you forever

By your side I won't leave you never

I don't need anyone else but you

And I will take you... ohhh... forever. Ohh...

I will (I will) take you forever

 "Stop crying." Natatawang bulong niya ng sa wakas ay huminto na siya sa tapat
nito.

"I'm not." Dahil may microphone sa bouquet niya kaya dinig na dinig ng buong
simbahan ang sagot nito drawing laughter and cheers from the guests. "Ikaw ang
dahilan nito kaya panagutan mon a ako."

"Ga-." Napatingin siya sa pari, mabuti nalang at hindi niya nasabi ang salitang
gago or else baka hindi na talaga sila ikasal. "Father, ikasal mo na po raw kami
sobrang excited na po ang isang ito eh."

The priest laugh at them and proceed with the ceremonial rites. She is equally
excited too, who wouldn't?"

"I do." They both answered to whatever question was asked to them. Upon looking at
the man that she

loves and the church, who would really expect that they will end up literally in
the church. Sa haba-haba man ng prosisyon sa simbahan din ang tuloy. Kaya pala
hindi sila nakarating dito noong unang beses na nagpunta sila dito dahil ito pala
ang magiging role nito sa buhay nila. Dito sila nagsimula at dito din sila
magtatapos because this is where they were destined to meet and this is where they
are destined to bind.

"And you may kiss the bride." Xancho lovingly and excitedly opened her veil and
kissed her in front of their guests, her friends, she's complete now... she's
almost---.

"Good news!" ang sigaw ni Ainsley ang dahilan kung bakit naitulak niya si Xancho.
Sabay silang napatingin kay Ainsley. "She's awake! Gising na si Hex!"

"Oh God!" mahinang usal niya, yes, everything is complete now... very complete.

<3 <3 <3

a/n: And finally! Yes, finally natapos ko na rin siya and I am crying like a river
now sobrang saya ko lang dahil hindi ko akalain na matatapos ko talaga siyang
isulat but I did, kaya masasabi ko na rin na hindi siya umabot ng ilang years bago
natapos! I did it, achievement talaga eh ano? Achievement ko naman talaga siya eh
kaya pasensya na. Kailangan lang pala talagang mag-absent ako dahil nagpacheck-up
ako dahil sa hyperacidity ko at makapagrest para matapos ito. Kahit wala pa ang
sweldo okay lang pero sana malapit na huhuhu, feel na feel ko na talaga ang
kahirapan ng mga panahon ngayon. Pero matutulog muna ako babies dahil another walk
in the park Jurassic Park na naman bukas. Mabuti nalang at friday tomorrow so okay
lang keri pa ang mabuhay sa mundo and then sa saturday is another day to relax.
Manonood ako ng Train to Busan and Barcelona sa friday kung may budget. May
mangfre-free ba? hahahaha! Freeloader.

STATUS UPDATE: Nananakit na ang mga daliri ko pero keber lang.

PS: Thank you so much for everything babies and now I can say that ZBS#9: BLUE
GRASSHOPPER'S LESSON LEARNED and MOnica and Xancho is finally signing OFF. Love you
all!