శ ృంగారపురృం ఒక కిలో మీటరు

-మేర్లపాక ముర్ళి
 వర్షకి మెలకువ వచ్చింది.

పడక మీదన ించ్ లేచ్ కూర్చచని చ ట్ట

ూ చూసింది. చీకట్ి గోడకి దిగొ గట్ిూన మేకులా

యెర్రట్ి బెడ్ ల ైట్ వెలుగుత ింది.

రిండు చేతుల్నీ బాగా రాపాడించ్ కళ్ళన తుడుచ కుింది. ఆ కాస్త వేడమికే నిదర

కరిగిపో యనట్ల
ల ఫ్రరష్ గా ఫ్ీలయింది.

పకకకు తిరిగి చూసతత ట్ైమ్ పీస్ అయద గింట్లన చూపసోత ింది. కిట్ికీల ించ్ కనిపస్త నీ

బో గన్ విలాల, పచచల రాయకి పగడాలన పొ దిగన

ి ట్ల
ల ింది. దూర్ింగా వున్ాీ తురాయ చెట్ూ ల

పిండకిక పుట్ిూింట్ికి వచ్చన పదిమింది ఆడపలల ల కుట్లింబింలా ఆకులన్నీ రాలేచస పూలన్ే

మిగలుచకుని కనిపసోత ింది. గాలి అపుుడే నదీసాీనిం చేసవచ్చనట్ల

ల చలల గా తగులుత ింది.

"అబబ! ఎింత బావుిందో వాతావర్ణిం" తనల తన్ే అన కుింట్ట పడకమీద న ించ్ కిిందకి

దిగిింది వర్ష.

బాతర
ర మ్ ల ముఖిం కడుకుకని అదద ింల చూస్ కుింది. పాతికేళ్ళ పర్చవానిీ ఆరోగయింత

ర్ింగరిించ్నట్ల
ల మెరిసపో త ింది శరీర్ిం.

ఆమె పరదద అిందగతేత మీ కాద . కాన్న ఏదో తెలియని ఆకర్షణ చూపర్చలన ఇట్టూ

లాగేస్త ింది. వయకితతవపు గుభాళిింపువలల ఎకా్రర ఆకర్షణ అది.

 సాధార్ణింగా చాలామింది ఆడపలల లకు దేనిమీదా ఒక దృకుథిం వుిండద . వాళ్ళళ

తలిల దిండురలకు కార్బన్ కాపీలల ా వుింట్ార్చ. అింద కే పో తపో సన విగరహాలాల కనిపసాతరే తపు

పారణిం వునీ మన షులాల అనిపించర్చ. ఏ చ్నీ స్మస్య ఎద రైన్ా తలిల వెైపో , తిండరవప
ెై ో

చూస్త ింట్ార్చ.

పరళిళ అయాయక కూడా అింతే. మొగుడు పరతిరాత్రర పడకట్ిింట్లల వదలకుింట్ట, పుట్ిూింట్ికి

పర్చగతిత తనకేదో పరదద కషూ ిం వచ్చనట్ల

ల న్ాన్ా హైరాన్ా చేసత ార్చ. 'కొతత ల అింతేనన్న, ఆ వేడ

కాస్త తగాొక న వువ ర్మమన్ాీ అతడు రాడ'నీ స్తాయనిీ తలల , యింకో ముస్లావిడో

చెపాులిి వస్త ింది.

కాన్న వర్ష అలా కాద . ఆమెకు పరతి చ్నీ విషయింపరై కూడా ఒక అవగాహన వుింది.

అదింతా పరపించ పరిశీలనవలల , అధ్యయనిం వలల వచ్చింది. తనకేదయన్ా స్ిందేహింవసతత ఎింత

కషూ పడ స్మాధానిం తెలుస్ కున్ేద.ి అింతే తపు ముస్ గుదనిీ పడుకున్ేది కాద .

ఇింట్ర్ ఫస్ూ ఇయర్ ల వునీపుుడు ఓరోజు సాయింకాలిం తవర్గా ఇింట్ికొచ్చింది.

వింట్ిింట్ిల తిండర తలిల త స్ర్సాలాడుతున్ాీడు. ఈ విషయిం తెలియక వింట్ిింట్ిల కి

అడుగుపరట్ూ న
ి ఆమెకు వాళ్ళ రగమాన్ి కళ్ళపడింది. తిండర తపుు చేసనవాడలాగా

కింగార్చపడాాడు. తలిల దో షలాగా తలదిించ కుింది. ఆమెకు పాపిం ఏడుపు ఒకట్ట తకుకవ.

అపుుడు వర్ష చాలా కాయజువల్ గా తిండర దగొ రికి వెళిళ "ఎింద కు న్ాన్ాీ! అలా తపుు

చేసన వాడలాగా నిలబడపో యావ్? ఇదింతా కవయట్ న్ేచ ర్ల్. మీ శృింగారానిీ చూస

న్ేన్ేదో అన కుింట్ానని ఫ్ీల్ కాకు- ఏమిట్ట అమామ! ఎింద కా ఏడుపూ.....?

ఇపుుడేమెిందన్న? ఇలాింట్ి సీన్ి చూస న్ేన్ేదో వికారానికి ల నవుతానని న్న బెింగ కాబో లు.

అింతట్ి బలహీన రాలిని కాన లే" అని అకకడ న ించ్ వచేచసింది.

కూతురిీ అలా గుడల పుగిించ్ చూస్ూ

త ిండపో యార్చ వాళిళదద ర్ూ నిరగమహమాట్ింగా వునీది

వునీట్ల
ల నిర్భయింగా చెపున ఆమె తమ కూతురేన్ా అనీ స్ిందేహిం వాళిళదద రీీ

కాసతపట్ివర్కూ బొ మమలాల నిలబెట్ూ స

ట ింది. తమ కింట్ి ముింద పరరిగిన అమామయ

నిస్ిింకోచింగా ఎలాింట్ి ;ఇనిి బిషన్ి' లేకుిండా మాట్ాలడడిం అబుబర్ింగా అనిపించ్ింది.

తన కూతుర్చ వయస్ త పాట్ల అభిపారయాలనూ మార్చచకుింట్ట తనకింట్ట ఎతు

త ఎదగడిం

ఆమె తిండరకి ఆశచరానిీ కలుగజేసింది. ఎపుుడో హనకు ఊహ తెలిసనపుుడు

ఏర్ుర్చ కునీ అభిపారయాలన ఆయన ఎపుుడూ మార్చచకోలేద . కాన్న తన కూతుర్చ

ఎపుట్ికపుుడు కొతత దృకుథానిీ అలవర్చ కోవడిం ఆయనకు మిింగుడుపడలేద .

వయసొ చేచ కొదీద ఆమె వయకితతవిం కూడా పరిపూర్ణత సాధిించ కుింది.

ఎిం.ఏ. అయపో యాక బి.ఇడ. చదవాలనీ కోరికన తిండరత చెపుింది. "న్ాకోస్ిం ఫ్లాస్ఫ్ీ

చద వుకున్ాీన న్ాన్ాీ! ఆ స్బెె కుూల మాస్ూ ర్ డగీర న్ాకున్ాీ ఉదో యగిం రాద . ఈ దేశింల

చద వు పర్మార్థిం రాజకీయన్ాయకులకి తెలియక పో వడిం వలల ఆ స్బెె కుూకి ఎలాింట్ి విలువా

లేద . లేకుింట్ట పరతి ఒకకర్ూ కింపలిరీగా చదవాలిిన స్బెె కుూ అది. కాన్న పరస్త తిం ఏ

స్బెె కుూల నూ సీట్ల పించల తలదాచ కున్ే కాిందిశీకుల గుడార్ింలాింట్ిదనీ మాట్. దానివలల

ల కచర్ర్ పో స్ూ కాద కదా అట్ిండర్ ఉదో యగిం కూడా రాద . అింద కే ఉదో యగిం కోస్ిం బి.ఇడ.

చదవాలన కుింట్లన్ాీన ."

 ఇదింతా వింట్ిింట్ిల వుిండ వినీ తలిల పర్చగులాింట్ి నడకత అకకడకి వచ్చ "మేిం

చెపున్ా వినకుిండా ఇింతకాలిం చదివావు. ఇక చదివిింది చాలు. ఆ మూడుముళ్ల

ల వేస్ కుని

కాపురానికి వెళ్ల ళ. అది న్నకూ మించ్ది మాకూ మించ్ది" అింది.

"చూడే అమామ! న్ేన మీ మాట్లు వినని తెలిస ఎింద కు పరయాస్ పడతావ్? 'ఈ

ల కింల పశుపక్ష్యయద లు సరైతిం తమ తిిండ తామే స్ింపాదిించ కుింట్లన్ాీయ. ఒకక సీత ీ తపు'

అని ఎకకడో చదివాన . అదిగో! ఆ క్షణమే నిర్ణయించ కున్ాీన ఉదో యగిం చేయాలని."

"మరి పరళిళ?"

"పరళిళ చేస్ కోనని అనడిం లేద . అయతే పరళిళచూపుల పతరిట్ మూడు నిముషాల తింతు

ముగిించ్, ముహూర్త ిం నిర్ణయించేస సగూ

ొ ఎగూ
ొ లేకుిండా ఫస్ూ న్ెైట్ కోస్ిం ఎగబడట్ిం న్ాకిషూిం

లేద . అలాింట్ి వయకిత తార్స్పడపుుడు పరళిళ చేస్ కుింట్ాన ."

"ఇదేమీ చోదయమే. మా కాలింల ఇలా ఏ ఆడపలాల బరితెగిించ్ పరళిళ చేస్ కోనని చెపతుది

కాద " రాగాలు త్రసింది తలిల .

"మీ కాలింల ఏ ఆడపలాల ఇలా మాట్ాలడవుిండద . నిజమే. మీ కాలింల ట్ీ.వీ. వుిందా?

లేద . మరి ఇపుుడొ చ్చింది. మీ కాలింల లేదని న వువ ట్ీ.వీ. కొనకుిండా ఆపతశావా? లేద .

పరైపరచ చ కలర్ ట్ీ.వీ. తెచ చకున్ాీవ్. అలాన్ే అభిపారయాలల నూ మార్చులొస్త న్ాీయ.

 మీ అమమ పరళిళ అయన ఆరీలల తర్చవాత బర్చవుగా కళ్ళమీద వాలిపో తునీ సగుొ

తెర్లన ఎతు
త కుని మొగుడీ మొదట్ిసారి బెడ్ ర్ూమ్ లొ చూసింది. న వేవమో న్ెలకింతా

భర్త కమన్నయ ర్ూపానిీ కళ్ళళరా తిలకిించావ్. మరి మార్చు రాలేదూ? అలాన్ే న్ేనూ. ఇక

ఇింద ల ఆర్చొుమెింట్ి అనవస్ర్ిం" చాలా స్ుషూ ింగా చెపుింది ఆమె.

"అలా మాట్ాలడకే- తపతు" ఈసారి తలిల అన నయింగా చెపుింది.

"తపొ ుపుుల పట్ిూక న్ా దగొ ర్ చదవకు. తపుు ఒపుు రిండూ కాలిం మీద ఆధార్పడ

వుింట్ాయ. ఒక కాలింల తపుు మరో కాలింల రైట్ల. మనిషకి స్ ఖిం ఇచేచదింతా

ఒపతునింట్ాడు ర్ూసో అన్ే ఆయన. 'న్న కర్త వయిం న వువ నిర్వరితించ , ఫలితిం కోస్ిం

ఆశించకుిండా' అని అింట్ాడు శీరకృషు

ణ డు భగవదీొ తల . కాబట్ిూ న్ెైతిక విలువలు కాన్న మరే

విలువలు కాన్న కాల పరిసథ తులమీద ఆధార్పడ ఉింట్ాయ. న్ా మట్లకు న్ాకు స్హజ

వికాసానికి త డుడేదింతా మించే."

ఇక కూతురిత ఎలా వాదిించాల తెలియక ఆమె తిరిగి వింట్ిింట్లలకి వెళిళపో యింది.

* * *

అింత గగడవయాయక, వర్ష బి.ఇడ. చదివి ఇట్ీవలే స్ూకల్ ట్ీచర్ గా చేరిింది. లకేకగా, ఉనీ

వూర్చల న్ే పో సూ ింగ్ వచ్చింది.

 తవర్గా బయలేదరి స్ూకలుకు వెళ్ళళలనీ ఆల చన రాగాన్ే ఆమె ముఖింపరై కాసనిీ న్నళ్ళళ

చలులకొని బరష్ చేస్ కుని వింట్ గదిల కి వచ్చింది.

కాఫ్ీ తాగాక సాీనిం చేస తయార్వట్ిం మొదలుపరట్ూ ిింది.

'యు' షతప్ ల కతిత రిించ కునీ జుట్లూన అలా వీపుమీద వదిలేస మొదట్లల కిలప్

పరట్ూ లకుింది. ముఖానికి ఆయల్ ఆఫ్ ఒలేని కొదిదగా పట్ిూించ్ ల ైట్ గా పౌడర్ అదద కుింది.

న ద ట్లన పరదదగా తిలకిం బొ ట్లూ పరట్ూ లకుింది.

ఆమె చీర్ కట్లూకోవడిం పరదదగా ఇషూ పడద . చాలా ఇింపారూింట్ అయన నడుమున అలా

బహిర్ొతిం చేసత చీర్కట్లూకు ఆమె వయతిరేక.ి అింద కే మోడర్న్ డరస్ ిలింట్ట ఇషూ ిం.

ఆరోజు తెలలని కాట్న్ చ డీదార్ వేస్ కుింది.

చ్వరిసారి అదద ింల చూస్ కుని బయలేద రిింది.

స్ూకలుకు వెళ్ళళస్రికి తొమిమదినీర్ దాట్ిింది.

కారిడార్ ల నడుస్త ింట్ట వెింకట్ాచలిం అన్ే ట్ీచర్ ఎద ర్చపడాాడు.

అతనికి న్ోట్ి ద ర్ద ఎకుకవ. త ట్ి లేడీ ట్ీచర్ల త వెకిలిగా మాట్ాలడు తుింట్ాడు.
 అయతే వర్ష దగొ ర్ మాతరిం అతన మింతరగతెత దగొ ర్ పడుకునీ కుకకపలల లాగా

నడుచ కుింట్ాడు. దానికి కార్ణిం ఆమె గురిించ్ విని వుిండట్మే.

ఆమె యూనివరిిట్ీల చద వుకున్ేట్పుుడు ఓరోజు కాలస్ కు వెళ్ళత ింది. ఆర్ూ్ బాలక్

ఆడట్లరియిం వదద గుమిగూడన విదాయరిథ బృిందిం ఆమెన చూడగాన్ే కసరకికింది.

ఓ విదాయరిథ ఆమెకు వినబడేట్ట్ల

ల "చీర్ కుచెచళ్ళన తాకుతర చేతిని పో నిసతత ఏిం

తగులుతుింది?" అని పరకకన నీ మితురలిీ అడగాడు.

ఈ పరశీ వేసింది ఆమెకే కాబట్ిూ ఏిం స్మాధానిం చెబుతుిందా అని అిందర్ూ అట్లవేపు

చూస్త న్ాీర్చ.

సాధార్ణింగా అలాింట్పుుడు అమామయలు మరిింత తల వించ కుని నడక వేగిం

హచ్చసాతర్చ.

కాన్న ఆమె ఠకుకన ఆగిింది. మెలలగా వాళ్ళ దగొ రికి వచ్చ ఆ పరశీ వేసన విదాయరిథత

"ఇింట్ికళిళ మీ చెలల లు చీర్ల న్ో, మీ అకక చీర్ల న్ో చేయపరట్ూ ి చూడు. అకకడ ఏిం

తగులుతుిందో న్ాకూ అదే తగులుతుింది. ఎింద కింట్ట అన్ాట్మీ ఎవరికన్

ై ా ఒకకట్ట కదా"

అింది.

పాపిం కురారళ్ళళ బికకచచ్చపో యార్చ. వించ్న తల ఎతత లేద . కళ్ళళమూస తెరిచేింతల

తల దికుక మాయమయాయర్చ.
 ఈ స్ింఘట్న గురిించ్ వినడింవలల వెింకట్ాచలిం ఆమె ముింద బలవింతింగా న్ోర్చ

కట్టూస్ కున్ాీడు.

అలాింట్ి వెింకట్ాచలిం తనన చూస అదో ర్కింగా నవవడిం ఆమెకు ఆశచరాయనిీ

కలగజేసింది.

"ఏమిట్ీ విషయిం?" అని అడగిింది అతన దగొ ర్కు రాగాన్ే.

"మిమమలిీ హడ్ మాస్ూ ర్ ర్మమింట్లన్ాీర్చ" అని చెపు ఆమెన దాట్ి వెళిళపో యాడు.

వెరిరమొరిర ఆల చనలు ఏమీ చేయకుిండా హడ్ మాస్ూ ర్ గదిల కి వెళిళింది.

ఏదో సీరియస్ గా రాస్ కుింట్లనీ హడ్ మాస్ూ ర్ న్ారాయణరావు తల పరైకతిత ఆమెన

హూడగాన్ే పలకరిింపుగా నవావడు.

"గుడ్ మారిీింగ్ స్ర్" ఎద ర్చగా కురీచల కూర్చచింట్ట విష్ చేసింది.

"న్నకేమోగాన్న న్ాకు మాతరిం బేడ్ మారిీింగమామ" అన్ాీడాయన కళ్ళజోడున చేతులల కి

త్రస్ కుింట్ట.

"అదేింట్ి సార్! ఏమెింది?"

 "న్నకు ట్ారన్ి ఫర్ అయిందమామ. న్నలాింట్ి సనిియర్ అిండ్ బిరలియింట్ ట్ీచర్ న

పో గగట్లూకుింట్లనీింద కు చాలా బాధ్గా వుిందమామ."

ఆమెల చ్నీ కదలిక.

"ట్ారన్ి ఫరా?"

"అవునమామ."

అపుట్ికి స్ర్చదకుింది ఆమె. ఉదో యగిం అనీ తరావత బదిల్నలు తపువు కదా సార్! ఇింతకీ ఏ

ఊర్చకి ట్ారన్ి ఫర్ చేశార్చ?"

"శృింగార్పుర్ిం" అింతవర్కూ బాధ్త వునీ హడ్ మాస్ూ ర్ ఆ ఊర్చ పతర్చ చెబుతర అదో

విధ్ింగా కళ్ళళ ఆడించాడు.

ఆమె ఆశచర్యింత "అలాింట్ి పతర్చత ఊర్చ వుిందా?" అని అడగిింది.

"యస్- ఇట్ీజ్ దేర్. మలాలింకు దగొ రే. బాగా ఇింట్ీరియర్ విలేజ్. ఆ ఊరి గురిించ్

తెలియదా? భలే తమాషా ఊర్చ."

"తమాషా ఊరా?"
 "అవున . స్వయింగా న వేవ వెళ్ళతున్ాీవు గన క అింతా పూరితగా తెలుస్త ిందిలేమామ."

ఇక ఆమె ఏమీ పరశీించలేద . అనవస్ర్పు విషయాలల కూయరియాసట్ీ పరదరిిించకపో వట్ిం

ఆమెకునీ మించ్లక్షణాలల ఒకట్ి.

ట్ారన్ి ఫర్ మీద ఆ వూర్చ కళ్ళడానికి ఆమె మానసకింగా పరపతర్ అవుత ింది.

"ఇకకడకి పరదద దూర్మేమీ కాదమామ. న్ాయుడుపతట్ వెళిళ అకకడ న ించ్ మలల ిం బస్

ఎకాకలి. పాట్ిమిట్ూ దాట్ిన తర్చవాత సతూజీ శృింగార్పుర్మే. బస్ ి దిగగాన్ే న్ేమ్ బో ర్చా

వుింట్లింది. దానిమీద "శృింగార్పుర్ిం ఒక కిల మీట్ర్చ" అని రాస. ఊర్చ ఉనీ దిశన

చూపస్ూ
త యారో మార్చక వుింట్లింది. ఆవెైపు నడుచ కుింట్ట వెళితే ఊరగస్త ింది."

"ఎపుుడు జాయన్ కావాలి సార్?"

"వార్ిం రోజులు ట్ైమిచాచర్మామ."

"థాింకూయ సార్" అని ఆమె లేచ్ింది.

 "బెసూ ాఫ్ లక్! వెరీ ఇింట్రసూ ింగ్ విలేజ్ శృింగార్పుర్ిం. బస్ ి దిగి ఒక కిల మీట్ర్చ నడచ్

ఊరోలకి వెళితే అన్నీ విచ్తారలే. నిజానికి ఆ ఊరే ఒక విింత. ఆ ఊరిల వుిండే ఓ ఆచార్ిం

విింతలల కి విింత. మహా విింత...." చెపుడిం మధ్యల ఆప నవువతున్ాీడు హడ్ మాస్ూ ర్.

"ఏమిట్ా విింత?" అన కుింట్ట అకకడన ించ్ కదిలిింది.

కారీతకమాస్ిం-

ఆకాశింల చిందమామ దొ ర్ల చతునీ మలల చెిండులా వుింది. స్నీట్ి చలి ఒింట్ికి

మించ తెర్న కపుుత ింది. గాలి ఎకకడో ముస్ గుతనిీ పడుకునీట్ల

ల ఆకులు కూడా

రపరపలాడట్ిం లేద .

శృింగార్పుర్ిం నిదర కుపకరమిసోత ింది.

ఊరికి తరర్చున వునీ కొిండ వెన్ెీలల వెిండ కొిండలా మెరిస పో త ింది. దాని పరైభాగాన

వున్ాీ పరదద భవనిం శథిలమె కాలిం కొమమకు వేలాడుతునీ ఎిండుట్ాకులా వుింది. దాని

పకకన్ే వునీ మనమథ దేవాలయిం రాగిచెింబు మీద నీ కలశింలా వుింది.

శృింగార్పుర్ింల మొతత ిం వేయకి పరైగా ఇళ్ళళన్ాీయ. వాట్ిల ఎకుకవ భాగిం పరింకుట్ిళ్ళళ.

అకకడకకడా పావురాళ్ళళ వాలినట్ల

ల మట్ిూ మిదెద లున్ాీయ.
 ఆ వెన్ెీలల పరింకుట్ిళ్ళళ దేవుడ వూరేగిింపు కోస్ిం వేసన ఎర్రమట్ిూ గీతాలాల వున్ాీయ.

ఇళ్ళ మధ్య న నీ చెట్ల ల ముగుొల కోస్ిం పరట్ూ న

ి చ కకలా వున్ాీయ.

రాతిర తొమిమది కావడింత అిందర్ూ పడుకోవడానికి పడకలు స్ర్చదకుింట్లన్ాీర్చ. కిరోసన్

దీపాలు చీకట్ిని న్ాకుతునీ విింత పుర్చగులాల కనిపస్త న్ాీయ.

అలాింట్ి స్మయింల ఓ వయకిత పరదద సీూలు కాయరియర్ ల విింద భోజనిం త్రస్ కుని

నడుస్త న్ాీడు.

ఆ వయకిత పతర్చ నర్చడు. అతనికి పాతికేళ్ళ వయస్ ింట్లింది. అతని తలిల దిండురల వరో

తెలియద . ఎపుుడో ఏ చీకట్లల తయార,ై ఓ రాతిర ముళ్ళపొ దల వెనక భూమీమదపడ, ఫ్ాలట్

ఫార్మ్ ఊయలల ఊగి, ట్ీ అింగళ్ళలల అనీపారస్న చేస, వీధ్ లల పరరిగి అింతట్ి

వాడయాయడు.

ఈ మధేయ శృింగార్పుర్ిం వచాచడు.

ట్ౌన్ అింట్ట అస్హయమేస, పని వెద కుకింట్ట ఇలా గారమాల మీద పడాాడు. ఎకకడా పని

దొ ర్కలేద . చ్వరికి శృింగార్పుర్ిం చేర్చకున్ే స్రికి కాళ్ళళ ఇక కదలనని మొరాయించాయ.

అపుట్ికి తిిండ తిని మూడురోజుల ైింది. పరతి ఇలూ

ల తిరిగి అడుకుకన్ే శకిత చాలక పరదద

భవింతిలాగా కనపడే కొిండమీద నీ ఇలులకు చేర్చకున్ాీడు.

"అమామ!" అని అర్చస్ూ

త దావర్ిం దగొ ర్ పడపో యాడు.
 ల పలిన ించ్ జవాబు రాలేద .

మరోసారి కేకపరట్ూ ాడు, కాసింత అనీింపరట్ూ ిన వాళ్ళకి తన పతగులు త్రస దిండలా

వేసత ాడేమోననీింత దీనింగా అడగాడు.

కాన్న ఎవర్ూ రాలేద . ఇక లాభిం లేదన కుని ఒింట్లలని శకితనింతా కాళ్ళలల కి త్రస్ కుని పరైకి

లేచాడు. ఇక వెళిళపో దామని ఒకడుగు వేశాడో లేదో "ఎవర్ూ?" అింట్ట ల పలుీించ్ కింఠిం

వినిపించ్ింది.

వెళ్ళబో తునీ వాడలాల ఆగాడు.

కొనిీ క్షణాల తర్చవాత ల పలుీించ్ ఓ యువకుడు వచాచడు. అతనిదీ నర్చడ

వయస్ ి. అయతే తిిండ పుషూ వలల అతనికింట్ట బలింగా, పొ డవుగా వున్ాీడు.

"ఏిం కావాలి?" ఆ యువకుడు అడగాడు కళ్ల లల కి చూస్ూ

త .

"అన్ాధ్న .... ఆకలి" అింతకుమిించ్ మాట్ాలడలేకపో యాడు.

ఆ యువకుడు మరో మాట్ మాట్ాలడకుిండా ల పలికి పర్చగతాతడు. తినడానికి ఏమెన్ా

వున్ాీయేమోనని గద లింతా గాలిించాడు. ఊహూ ఏమీ దొ ర్కలేద . ఉట్ిూ చేతులత అతని

దగొ రికి వెళ్లడానికి మనసొ పులడు. కాన్న తపుద .

 తన ఎద ర్చగాొ సగుొత నిలబడా అతనిీ చూస ఏిం జరిగిిందో అర్థమెింది నర్చడకి.

"ఏమీలేదా?" పారణాలన కళ్ళలల కి తెచ చకుని అడగాడు.

"ఇింత ఇింట్లల...." నర్చడు ఆగిపో యాడు.

"ఇింత ఇింట్లల న్ేనూ ఒకకడేీ. న్ేనూ అన్ాదన్ే. కాన్న...." ఎలా చెపాుల అర్థింకాక

అింతట్ిత ఆపతశాడు. తన చరితరింతా చెపుడానికి అది స్మయిం కూడా కాదని అతనికి

తెలుస్ .

మరిక వెళ్తాననీట్ల
ల చేతులు రిండూ జోడించాడు నర్చడు.

అపుుడు కనిపించాడు అతనికి బస్వరాజు. ఆయన ఓ పరదద కాయరియర్ న త్రస్ కు

వస్త న్ాీడు.

"నర్చడా" ఆనిందిం పట్ూ లేక అరిచాడతన .

నర్చడు మరోసారి ఆగాడు.

"భోజనిం వసోత ింది. అద గో బస్వరాజు తెస్త న్ాీడు."

 నర్చడు కూడా అట్లవేపు చూశాడు. ఓ ముద స్లి అకకడకి వచ్చ కాయరియర్ పరట్ూ ాడు.

"న్ే వెళ్ళన్ా బాబుగార్ూ?"

వెళ్ళమనీట్ల
ల తల ఊపడింత బస్వరాజు వెళిళపో యాడు.

"రా! ల పలికి" అింట్ట నర్చడీ ఆ యువకుడు చేయపట్లూకుని ల నికి త్రస్ కళ్ళలడు.

హాలు మధ్యల కూరోచబెట్ూ ి విస్త రి వేశాడు. కాయరియర్ విపు అింద ల ని పదారాథలన

వడా ించాడు.

విస్త రిల కి వస్త నీ ఒకొకకక పదారాథనిీ చూస్త ింట్ట నర్చడకి లాలాజలిం న్ోట్ల లించ్ కిిందకు

దూకుత ింది. పరర్చగు పచచడ, కోడవేపుడు, దో స్కాయ సాింబార్చ, బింగాళ్ళద ింప కరీర ఈ

వాస్నలకు అతని ముకుక కాసతపట్ి వర్కు మొదద బారిపో యింది.

ఒకకక్షణిం కిరతిం తినడానికి ఏమీలేదనీ ఇింట్లల, ఇపుుడు అనిీ కూర్లు విస్త రోల

పడుతుింట్ట అతనికి ఠకుకన మాయాబజార్ సనిమా గుర్చతకొచ్చింది.

ఇక మరో ఆల చనకు తావివవకుిండా వాట్ిమీద పడాాడు.

 క్షుదాభధ్ అణిగాక తల పరైకతిత అతనివెైపు కృతజఞ తత చూశాడు.

"మరి మీకు భోజనిం.....?"

"న్ేన తర్చవాత తిింట్ాన లే. న వువ ముింద కాన్న."

నర్చడు భోజనిం పూరిత చేశాడు. చేతులు కడుకుకని వచాచక అతని ముింద

కూర్చచన్ాీడు.

"బయట్ికి ఈ భవనిం రాజుగారి కోట్లా వుింది. ల పలేమో ద మూమ, బూజుత

నిిండపో య మురికివాళ్ళ పతట్లా వుింది. ఎవర్ూ లేరా?" అని అడగాడు.

"ఎవర్ూ లేర్చ. ఇింట్ికి న్ేన్ొకకడేీ వార్స్ డీ."

" అయతే న్నకు త డుగా ఇకకడే వుిండపో తా" క్షణింల సతీహిం చేయడిం, ఎద ట్ివాడీ

పతరమిించట్ిం అతని స్హజలక్షణిం. అింద కే ఆ పాట్ి పరిచయింల న్ే అడగాడు.

"అలాన్ే"

నర్చడు ఖ షీ అయపో యాడు.

 "పట్ూ ణాలు బో ర్చ కొట్ాూయ గుర్చడా..... ఆఁ మన సతీహిం మొదల ైింది కన క న్ేన నిన ీ

'గుర్చడా' అని పలుసాతన . స్రేన్ా? ఆఁ ఏమిట్ి చెబుతున్ాీన . పట్ూ ణాలు బో ర్చకొట్ాూయని

గదూ. అకకడింతా మోస్ిం. పరైసాయే పర్మాత్మ. అింద కే విస్ గుపుట్ిూ ఇలా పలల ట్టర్ల

మీద పడాాన . న్ా అదృషూ ిం కొదీద న్నలాింట్ి గగపు మితురడు తగిలాడు, న్ేన ఇకకడే వుింట్ట న్న

పన లల న్నకు స్హాయకారిగా వుింట్ాన . వయవసాయపు పన లు తెలియవన కో కాన్న

న్ేర్చచకుింట్ాన ."

"కాన్న న్ాకు వయవసాయిం లేద.ే "

"మరి న్న భుకిత?"

"ఇపుుడు చూశావు కదా. అలాగే రోజూ కాయరియర్ వస్త ింది."

"రోజూ ఎవర్చ పింపసాతర్చ కాయరియర్ ని?"

"గారమస్థ లు."

"గారమస్థ లా? ఎింద కు?"

"అదో పరదద కథలే!"

 "చెపుు గుర్చడా. ఇకకడే వుిండపో తానన్ాీన గదా! మరి న్న గురిించ్ న్ాకు తెలియదూ
ద .

వయవసాయిం లేకపో తే ఇింకేమెన్ా ఆదాయిం వుిందా?"

"లేద . ఒకక మాట్ల చెపాులింట్ట న్ేనూ న్నలాగా అన్ాధ్న్ే నర్చడా. కాకపొ తే ఈ ఊరోల

వున్ాీ ఓ ఆచార్ిం వలల రాజభోగాలు అన భవిస్త న్ాీన . అింతే మనిదద రికీ తేడా."

"ఏమిట్ా ఆచార్ిం?"

"మొతత ిం చెబుతాలే. మాడ మదనకామరాజు వింశిం. ఈ ఊరికి మేము జమీిందార్చలిం.

ఒకపుుడు చ ట్లూపకకల గారమాలల ని పొ లాలన్నీ మావే. అింట్ట ఈ ఊరికి మేిం రాజులిం

అనీమాట్. మామాట్ట వేదిం ఇకకడ. అయతే భూములన్నీ అన్ాయకారింతమెపో యాయ మా

న్ానీ చనిపో యాక."

"మీ న్ానీ చనిపో యాడా?" నర్చడు బాధ్త పరశీించాడు.

"ఆఁ! న్ేన సట్ీల ని ఓ హాసుట్ల్ ల పుట్ాూన పరస్విం అయాయక అమమన , ననూీ కారోల

ఇింట్ికి త్రస్ కొస్త న్ాీర్చ న్ానీగార్చ. అపుుడు ఎద ర్చగాొ వస్త నీ ఓ లారీ మా కార్చన

గుదేద సింది. ఆ యాకిిడెింట్ ల అమామ, న్ానీ చనిపో యార్చ. న్ేన కొనిీ రోజుల

పసగుడుాని. న్ాకు ఎలాింట్ి దెబబలు తగలేలద . వెన కన్ే మా దివాన , మరికొింతమింది

పనిమన షులూ మరోకార్చల వస్త న్ాీర్చ. యాకిిడెింట్ ల బతికునీ నన ీ

ఎతు
త కున్ాీర్చ. అలా న్ేన అన్ాధ్న్ెైపో యాన ."
 "తర్చవాత?"

"చెపాున కదా. ఈ ఊరిల ఓ ఆచార్ిం వుిందని. అదేమిట్ింట్ట, మా వింశానికి చెిందిన

పుర్చషుడత ఏ సీత ీ అయన్ా ఓ రాతిర గడపతే ఆమెకూ, ఆమె కుట్లింబానికి ఆయురారోగయ

అషూ ఐశవరాయలూ కలుగుతాయని గారమస్థ ల నమమకిం. న్ానీ యాకిిడెింట్ ల చనిపో యాక

ఆ వింశింల మిగిలిింది న్ేన్ొకకడేీ. దాింత తలిల దిండురలన పో గగట్లూకునీ నన ీ గారమస్థ లే

పరించ్ పరదద చేశార్చ. న్ాకు ఏ ల ట్ట రాకుిండా చూశార్చ. చద వు చెపుించార్చ. విదాయబుదు లు

న్ేరిుించార్చ. న్ేన నవివతే గారమమింతా నవివింది. న్ేన ఏడసతత గారమమూ ఏడచింది. అలాన్ే

పరర్చగుతుిండగా మా దివాన పనిమాన్ేశార్చ. మా పొ లాలనిీింట్ిన్న ఎవరవరో

ఆకరమిించ కున్ాీర్చ."

"న వువ ఇపుుడు మళ్ళళ ఆ ఆచారానిీ కొనసాగిస్త న్ాీవా?" నర్చడకి ఆ పాయింట్ చాలా

కొతత గా విింతగా వుింది. అింద కే ఆ పరశీ వేశాడు.

"అక్షరాలా. అది ఆచార్ిం కదా. కేవలిం దానివలేల జనిం నన ీ పరించ్ పరదద చేశార్చ. మా

వింశింల మిగిలిన పుర్చషుడీ న్ేన్ొకకడేీ కదా. అింద కే దానిీ పాట్ిస్త న్ాీన ,

పధాీలుగవ ఏట్న ించే ఆ ఆచార్ిం పారర్ింభమెింది."

"ఆహాఁ ఆహాఁ ఏమి వింశిం గుర్చడా మీది! వింశపార్ింపర్యింగా భూములు రావడిం

చూశాన . పతర్చ పరతిషూ లు రావడిం చూశాన . పదవులు రావడిం చూశాన . ఇలా ఇింత

అద భతమెన రగమాింట్ిక్ సరట్ప్ రావడానిీ చూడడిం, వినడిం ఇదే మొదట్ిసారి గుర్చడా!

అదృషూ ిం అింట్ట న్నదే. ఎించకాక కొతత కొతత ఆడపలల లత రాతురలన గడపతస్త న్ాీవు. నిన ీ

చూసతత న్ాకు ఈర్షుగా వుింది గుర్చడా."

"అది మా వింశ మహతయిం. వచేచ జనమింట్ట వుింట్ట మా వింశింల పడుద వులే."

"తపుకుిండా గుర్చడా! ఆ దేవుడీ బెదిరిించో, బతిమిలాడో మీ వింశింల పుడతాన ."

"రోజూ ఓ అమామయత గడపాలా?" కొింతసతపయాయక పరశీించాడు నర్చడు. అతనికి ఏవేవో

స్ిందేహాలు కలుగుతున్ాీయ.

"రోజూ కాద పౌర్ణమి రోజున. గారమింల ని సీత ల

ీ ల ఎవరిన్న్
ెై ా ఒకరిని న్ేన ఎింపక చేస్ కుని

పౌర్ణమి రోజున ఆమెకు కబుర్ింపాలి. కబుర్ింద కునీ ఆ సీత ీ పౌర్ణమిరోజు రాతిర న్ా దగొ ర్కు

వచ్చ గడుపుతుింది. ఓ అమామయత ఓ రాతేర గడపాలి. అిందరికీ ఛాన్ి రావడానికే ఈ

ఏరాుట్ల.

ఇక భోజన్ాలుకూడా అింతే. గారమస్థ లే వింతులు వేస్ కుింట్ార్చ. రోజుకొకర్చ చగపుున

మూడుపూట్లా కాయరియర్ పింపుతార్చ. రగట్టషన్. పదు తనీమాట్. మొతత ిం

వేయకుట్లింబాలూ రోజుకొకర్చ చగపుున భోజన్ాలు పింపడిం పూర్త యాయక తిరిగి తొలుత

భోజనిం పరట్ూ న
ి కుట్లింబానికి వింతు వస్త ిందనీ మాట్.

అయతే పౌర్ణమిరోజున న్ేన ఎన ీకునీ అమామయ కుట్లింబిం తమ కుట్లింబింల ని సీత ని

ీ
ఎించ కునీింద కుగాన కృతజఞ తత విింద భోజనిం పింపస్త ిందనీ మాట్."
 "గుర్చడా! న్నది జనమింట్ట. న్నది వింశమింట్ట" నర్చడు రిండు చేతులూ ఎతిత న్ాట్కీయింగా

అన్ాీడు.

మళ్ళళ అతన్ే "అవున గుర్చడా! పధాీలుగవ ఏట్న ించీ ఈ ఆచారానిీ

కొనసాగిస్త న్ాీవుగదా. మరి ఈ వెయయ ఇళ్లళ అయపో యాక ఏమిట్ి పరిసథ తి? ఇక

అమామయలు లేకపో తే ఏమిట్ి గతి?" అని తన స్ిందేహిం వెలిబుచాచడు.

"అదీ రగట్టషన్ పదు తే. ఇది ఎపుట్ికీ పూరితకాని సరైకిల్ అనీ మాట్."

"మొదట్ ఏ సీత త
ీ గడపావు గుర్చడా? మొతాతనికి న్న చరితరింతా వెరీ ఇింట్రసూ ింగ్."

* * *

"అదీ..... అదీ కస్ూ

త రిత " కాసతపు గుర్చత చేస్ కున్ాీక చెపాుడు.

"ఎవరామె?"

"ఆమె న్ా ఆలన్ా పాలన్ా చూసతద.ి మా వింశాచార్ిం కూడా ఆమెత చాలా తమాషాగా

మొదలయింది. న్ా బట్ూ లు ఉతకడిం, న్ాకు సాీన్ాలు చేయించడిం, న్ాకు బట్ూ లు వేయడిం
అన్నీ ఆమే చూసతద.ి న్ాకు పధాీలుగు ఏళ్ళళ వచేచట్పుట్ికి ఆమె వయస్ ముపరైై ఏళ్ళళ.

ఆ వయస్ ల కూడా ఆమె బాగా ఉతికి ఇసీత ీ చేసన బట్ూ లా ఫ్రళ్ ఫ్రళ్లాడుతుిండేద.ి

న్ాల శృింగార్పర్మెన స్ుిందనలు తెలిసత ఆ యుకత వయస్ ిల ఆ పాత ఆచార్ిం తిరిగి

న్ాత పారర్ింభమెింది. న్ాత ఎకుకవ స్నిీహితింగా గడపన కస్ూ

త రికే మొదట్ి ఛాన్ి ఇచాచర్చ

వూరి పరజలు. ఆ తర్చవాత న ిండీ పరతి పునీమికీ న్ేన్ే న్ా భాగసావమిని ఎించ కున్ేవాడీ."

నర్చడు తన విింట్లనీది నిజమో కాదో తేలుచకోలేనింత ఆశచర్యింల పడపో యాడు.

"ఇలాింట్ి ఆచార్ిం ఒకట్లింట్లిందని ఎవర్యన్ా చెబితే నమిమ ఉిండేవాడీ కాద . కాన్న

నిజింగా నిన ీ చూస్త న్ాీన గన క తపుడిం లేద . గుర్చడా! అస్లు విషయిం

మరిచ్పో యాన . న్న పతరేమిట్ి?"

"గోపాలకృషణ "

"ఆహాఁ ఏిం పతర్చ పరట్ూ లకున్ాీవు. ఆ కృషు

ణ డే న్న అవతార్ిం ఎతిత నట్ల
ల ింది. నర్న్ారాయణులాల

మనమిదద ర్ిం ఇకన ించ్ కలిస వుింట్ామనీ మాట్."

"అవున బస్వరాజు కూడా ముస్లివాడయపో యాడు. కాయరియర్ త్రస్ కుని కొిండ

ఎకకలేకపో తున్ాీడు. ఇక ఆ పన లన్నీ న వేవ చూస్ కోవాలి."

 "స్రే గుర్చడా!"

"అలాన్ే నర్చడా. మన పలుపులు పారస్యుకత ింగా కుదిరాయ" అింట్ట గోపాలకృషణ

నవావడు.

"మీ భవనిం చూడచాచ?" నర్చడు ల పలికి చూస్ూ

త అడగాడు.

"నిర్భయింతర్ింగా."

అతన చ ట్లూపకకల పరికిస్త ూ ల పలికి అడుగువేశాడు.

ఎపుుడో చాలా స్ింవతిరాల కిరతిం కట్ిూన భవనిం అది. అకకడకకడా పరళ్ళలు ఊడపో య

వార్థకయిం పారర్ింభమయనట్లూింది. అింద ల దాదాపు పదిహేన గద లదాకా వున్ాీయ. పరైన

మరో అయద గద లున్ాీయ. మధ్యల విశాలిం హాలు వుింది. ఏవో రిండు మూడు గద లు

తపు మిగిలినవన్నీ నివాస్యోగయింగా లేవు. గచ చ బాగా లేచ్పో వడిం వలల కిిందన నీ

రాళ్ళళ పరైకి లేచ్ వికార్ింగా కనిపస్త న్ాీయ. ఓ గదిల గోపాలకృషణ సామాన , మరోగదిల ఓ

పరదద మించమూ వున్ాీయ. ఇింగో గదిల పుస్త కాలు చాలాన్ే వున్ాీయ.

"ఏిం పని లేద కదా. అింద కే పుస్త కాలు చాలాన్ే వున్ాీయ. నిలుచని చెపాుడు

గోపాలకృషణ .
 "గుర్చడా! పరళిళ చేస్ కోలేకపో యావా? ఇింత పరదద ఇింట్లల ఒకకడవే వుిండడిం భరిించలేని

నర్కిం."

"పరళిళ ఆల చన యపుట్ికి రాలేద . ఇక న్ాకు ఎకకడ వింట్రితనిం! న వువ

త డున్ాీవుగా" అింట్ట నర్చడమీద అతన ఆపాయయింగా చేయ వేశాడు.

* * *

ఇదద ర్ూ ఇింట్ిబయట్కి వచ్చ కొిండమీద కూర్చచన్ాీర్చ. ఊర్చ వెన్ెీలల గాలస్ బిగిించ్న

చ్తరపట్ింలా వుింది. పకకన నీ దేవాలయిం ఇస్ కల పరట్ూ న

ి గూడులా వుింది.

"ఏిం దేవాలయిం అది?"

"మనమథ దేవాలయిం"

"మనమథ దేవాలయమా?" బిగుస్ పో యాడు నర్చడు.

కాసతపట్ికి తేర్చకున్ాీక అన్ాీడు "అదేమిట్ి గుర్చడా! ఎకకడయన్ా రామాలయిం,

కృషాణలయిం వుింట్ాయగాన్న, ఇదెకకడ చోదయిం? శృింగార్ దేవుడకి దేవాలయిం వుిండడిం న్ేన

ఇింతవర్కు వినలేద ."

 "అదే మరి మా ఊరి సరుషాలిట్ీ. ముకితకి మార్ొ ిం భకీత, ర్కీత అన్ాీర్చ పరదదలు. మేిం రిండవది

ఎించ కున్ాీిం. అింతే తేడా. ఇింకో విచ్తరిం చెపున్ా? ఆ దేవాలయింల కి వెళిళ దేవుడీ

దరిిించ కోవాలింట్ట సీత ల

ీ ు పరైట్ త్రస బొ డోల దో పుకుని వెళ్ళళలి. పుర్చషులు తమ కిండువాలనూ.
తువావళ్ళనూ మొలలకు చ ట్లూకోవాలి. అింట్ట ట్ాప్ ల స్ అనీమాట్. ఇది దేవాలయింల

ఆచర్ణల వునీ పదు తి."

నర్చడు అలా న్ోర్చ తెరిచ్ విింట్ట వుిండపో యాడు.

"ఎింద కింత ఆశచర్యపో తావ్? ఆ వెింకట్టశవర్సావమి దగిొరికి వెళిళనవాళ్ళళ గుిండు

గీయించ కుింట్లన్ాీర్చ గదా. ఎింద కన కుింట్లన్ాీవ్? తన అహిం తగాొలని. అలాన్ే, ఇకకడ

పరైన అచాాదాన్ా లేకుిండా వెళిళ దేవుడీ దరిిించ కుింట్ార్చ మోహిం తగాొలని. అఫ్ కోర్ి

సీత ల
ీ ు రావికలు వుించ కోవచ చ. కేవలిం పరైట్ త్రసతయాయలి."

"ఆహా! మీ ఊర్చ బరహామిండిం గుర్చడా. ఇలాింట్ి ఊర్చన న్ేన ఇింతవర్కు కనలేద ,

వినలేద ."

"ఇపుుడు కన్ాీవు గదా" అని నవావడు గోపాలకృషణ .

"రేపట్ిన ించీ న్ేనూ మనమథదేవుడీ కొలుసాతన . ఛాన్ి దొ రికితే ర్కిత, లేదింట్ట ముకిత."

"జాగరతత. పర్చవాలవెప
ై ు చూశావింట్ట జనిం వళ్ళళ చీరేసత ార్చ" అని నవువతర

హచచరిించాడు అతన .
 నర్చడు అట్ట ఇట్ట చూస్ూ
త "అబబ వెన్ీ
ె ల భలే వుింది గుర్చడా. ఇలా వెన్ీ
ె లన చూస

ఎింత కాలమెిందో . ఆ ట్ౌన్ ల ట్టయబ్ ల ైట్ల కాింతి తపు వెన్ెీల కనిపించద ."

"వెన్ీ
ె ల ఈరోజు అద భతింగా వుింట్లింది- పౌర్ణమి కదా."

ఒకకక్షణిం చ్నీ జర్క యచాచడు నర్చడు. గోపాలకృషణ వెైపు తిరిగి "అింట్ట ఈరోజు....." ఆపరై

మాట్ాలడలేకపో యాడు.

అతని కళ్ళముింద ఓ అమామయ సగుొబర్చవుత , రేపట్ిన ించ్ తనకూ, తన కుట్లింబానికి

పట్ూ బో యే అదృషాూనిీ తలుచ కుింట్ట కొిండ ఎకిక రావడిం సాక్ష్యతకరిించ్ింది.

అలా గోపాలకృషణ దగొ ర్ సరట్ిల్ అయపో యన నర్చడు ఆరోజు కాయరియర్ పట్లూకుని

నడుస్త న్ాీడు.

తరర్చు ఆకాశిం మీద చిందరవింక మస్గాొ వేలాడుత ింది. పౌర్ణమి ఎపుుడో అన కుింట్ట

కొిండ ఎకకడిం పారర్ింభిించాడు.

స్రిగొ ా అదే స్మయింల ఆ ఊర్చల ని మాజీ దివాన వెింకట్ారమయయ గోపాలకృషణ పీడ

వదిలిించ కోవడానికి ఏిం చేయాలా అని అలవాట్ల పరకార్ిం ఆల చ్స్త న్ాీడు.

3
 "ఇదిగోనమామ! ఆ వచేచదే శృింగార్పుర్ిం. కిండకూర్ త చెపుు. సతూజీ రాగాన్ే విజిల్

ఊద తాడు" వెనకన నీ ముస్లామె భుజాలిీ ఊపుతర చెబుతరింట్ట హడావుడగా పరైకి

లేచ్ింది వర్ష.

విిండో ల ించ్ బయట్ికి చూసింది.

రోడుాకి అట్ట ఇట్ట పచచట్ి పొ దలు భూమికి తాపడిం చేసన పచచలాల వున్ాీయ. ఎర్రట్ి

చ్నీ చ్నీ గులకరాళ్ళళ పచచల మధ్య చెలల ాచెద ర్చగా పడన పగడాలాల వున్ాీయ. న్నలపు

ఆకాశింల కద లుతునీ తెలలట్ి మబుబలు పర్చపు చ్లులన ించ్ రేగుతునీ దూదిపింజలాల

వున్ాీయ.

"శృింగార్పుర్ిం...... శృింగార్పుర్ిం....." కిండకూర్ బిగొ ర్గా అర్చస్త న్ాీడు.

వర్ష తన లగేజీని త్రస్ కుని డో ర్ దగొ రికి వచ్చ నిలబడింది.

బస్ ి మరో రిండు నిమిషాలు దొ రల ి ఆగిింది.

ఆమె తవర్ తవర్గా దిగిింది. ఆమె తర్చవాత ఓ పదిమింది దాకా దిగార్చ.

బస్ ి వెళిళపో యింది.

 వర్ష అట్ట ఇట్ట చూసింది.

రోడుాకి పకకగా న్ేమ్ బో ర్చా కనిపించ్ింది. ఎలల పరయింట్ వేసన బిండరాయ మీద

"శృింగార్పుర్ిం- ఒక కిల మీట్ర్చ' అనీ నలల ట్ి అక్షరాలు ఉదయపు ట్ిండల

మెర్చస్త న్ాీయ. అక్షరాల కిింద యారో మార్చక ఊర్చ ఉతత ర్దిశగా వునీట్ల
ల చూపసోత ింది.

ఆమెత పాట్ల బస్ ి దిగిన వాళ్ళింతా కూడా అట్ట నడుస్త న్ాీర్చ. మెలలగా ఆమె వాళ్ళన

వెింబడించ్ింది.

వాళ్ళళ ఓ రిండు జట్ల

ల గా విడపో య నడుస్త న్ాీర్చ. ముింద ఆర్చగుర్చ వయకుతలు

వడవడగా నడుస్త ింట్ట వెనక నలుగుర్చ కబురాలడుకుింట్ట తాపీగా నడుస్త న్ాీర్చ.

ఆమె వాళ్ళ మాట్లన విింట్ట నడుసోత ింది.

నలుగురిల కాస్త ింత న్ాగరికింగా వునీ వయకిత చెబుతున్ాీడు.

"మొనీ అింట్ట ఈ మధ్య న్ాట్కిం న్ేరిుించడానికి ఒపుుకున్ాీన . న్ాట్కిం

గయోపాఖాయనిం. మొదట్ి కృషు

ణ డు ఆ ఊరి స్ర్ుించ్ వేస్త న్ాీడు.

న్ాట్కిం ఖర్ూచ, న్ా ఖర్ూచ భరిసత ో ింది ఆయన్ే. ఇింతవర్కు బాగాన్ే వుిందిగాన్న అకకడ

వచ్చింది పతచీ. కథరీతాయ గయుడు ఉమిమన ఉముమ కృషు

ణ డ చేతులల పడాలిగదా. కాన్న దీనికి

ర్వీిందరరడా ఒపుుకోవడిం లేద . ఎవడదో ఉముమన న్ా దో సళ్ళత పట్లూకోవాలా? న్ా స్ర్ుించ్
గిరికే ఇది ఇనిల్ూ . అింతగా కావాలింట్ట వాడ కిరీట్ిం ఊడ న్ా చేతులల పడేట్ట్లూ కథ

మార్చమని స్ర్ుించ్ పట్లూబట్ాూడు. అయాయ! మహాన భావా! అది న్ాట్కిం. మనిం ఇషూ ిం

వచ్చనట్ల
ల మారిసతత జనిం చపుట్ల
ల కొట్ూ ర్చ. చెపుులత కొడతార్చ అింట్ట విింట్టన్ా? ఆయన ీ

న్ాట్కిం న ించ్ తపుదాదమింట్ట ఖర్చచ పరట్ూ లకోగల మరో మనిష లేడాయె. ఉించ కుిందామింట్ట

లడాయ. చస్త న్ాీనన కో ఎట్ట తేలుచకోలేక."

విింట్లనీ వాళ్ళింతా నవువతున్ాీర్చ.

ఆ వయకిత డారమాలు న్ేరిుించే మాసాూర్ని అర్థమింది

ె ఆమెకు. పలల ట్టళ్ళల ఇఅలామిత

భేషజాలు, పట్ిూింపులు మామూలే. ఇనిీ వున్ాీ పట్ూ ణాలకింట్ట పలల ట్టళ్ళళ చాలా మెర్చగని

ఆమె నమమకిం.

తమ వెన క ఎవరో వస్త నీట్ల

ల కనిపించడింత డారమా మాసాూర్చ వెనకిక తిరిగాడు.

చకకగా, న్ాగరికింగా కనిపస్త నీ వర్షన చూస ఆగాడు.

"ఎవర్మామ?" అింట్ట పలకరిించాడు.

"న్ా పతర్చ వర్ష. ఈ ఊరికి కొతత ట్ీచరిీ. ట్ారన్ి ఫర్ మీద ఈ ఊరికి వచాచన ."

"అలాన్ా" అని మరగకడవెైపు తిరిగి "రేయ్ గింగయాయ! ఆ స్ూట్టకస్ అింద కోరా. పాపిం

ఆడకూతుర్చ అింతింత బర్చవులు మోసోత ింది" అన్ాీడు.

 ఓ వయకిత ఆమె చేతిల వునీ స్ూట్టకస్ అింద కున్ాీడు.

తిరిగి అిందర్ూ కదిలార్చ. ఆమె వాళ్ళ వెనకే మెలలగా అడుగులేసత ో ింది.

డారమా మాసాూర్చ మళ్ళళ తన న్ాట్కాల పరపించింల కి వెళిళపో యాడు.

"మొనీ దస్రా ఉతివాలకు న్ెర్బెైలుల న్ాట్కిం వేశాము. స్ భదార పరిణయిం, న్ాట్కిం

ఇింకొదిద క్షణాలల పారర్ింభిం అవుతుిందనగా కృషు

ణ డు, స్ భదర పరార్. న్ాకు బీపీ రైజ్

అయపో యింది. హారోమనియిం పరట్ూ న అలా వదిలేస లాింతర్చల త్రస్ కుని బయలేదరాిం

వాళ్ళన వెదకట్ానికి. గుట్ూ లూ, పుట్ూ లూ అన్నీ తిరిగాిం. ఎకకడా కనిపించలేద .

ఆర్చబయలు తిర్చగుతున్ాీ చెమట్ల త తడస ముదద యపో యింది న్ా శరీర్ిం. మరో

అర్గింట్పాట్ల రాళ్ళలల , ముళ్ళలల తిరిగితే చ్వరికి ఓ బిరడె కిింద దొ రికార్చ. వాళ్ళన

చూడగాన్ే నిరావహకుడు కళ్ళన్నళ్ళళ పరట్ూ లకుని ఎకికళ్ళ మధ్య అడగాడు ఎింద కిలా పారిపో య

వచాచర్ని? వాళిళదద ర్ూ భారాయభర్త లు. దాింత రాతరయయే ట్పుట్ికి బిరడె కిింద చేరిపో యార్చ.

"కృషు
ణ డు వేషిం వేసింది న్ెర్బెైలు వయకితకాదా?" గుింపుల ించ్ ఓ వయకిత అడగాడు.

"కాద . చ్వరి నిమిషింల ఆయనకు ట్ైఫాయడ్ పట్లూకున్ేస్రికి హీరోయన్ గా చేసత అపర్ణకే

మొదట్ి కృషు
ణ డీ తెమమని ట్లిగారమ్ ఇచాచన . ఇింకొకర్చ ఎింద కుల మమని ఆమె తన భర్త న్ే

తెచ్చింది."

"వాళిళదద రీీ బీరడె న ించ్ పట్లూకొచ్చ న్ాట్కిం మొదల ట్ాూరా?"

 "ఆఁ మేిం వచేచట్పుట్ికే చ ట్ట
ూ వునీ డేరాల స్గానిీ చ్ించేశార్చ ఆడయన్ి. వాళ్ళ

కోపానిీ తగిొించ్ న్ాట్కిం మొదలు పరట్ూ స్

ట రికి తెలలవార్చఝామున మూడయింది."

విింట్లనీ వార్ిందర్ూ నవావర్చ. వర్ష కూడా పరదవి విడీవిడకుిండా నవివింది.

న్ాగరికతకు దూర్ింగా విసరేసనట్లూిండే ఇలాింట్ి పలల ట్ట

ూ ళ్ళల సరక్ి ఒకకట్ట రికిరయేషన్. ఆ

కబుర్ల త న్ే కాలక్ష్ేపమని బో ధ్పడింది ఆమెకు.

వాళ్ళళ మాట్లల వుిండగాన్ే ఊరగచ్చింది.

ఊరి పొ లిమేర్లల పరవేశస్త ింట్ట అదో విధ్మెన ఉదేవగిం మొదలయింది ఆమెల . ఆ క్షణిం

వర్కు ఎలాింట్ి స్ింబింధ్ింలేని ఆ గారమింల స్ మార్చ మూడేళ్ళపాట్ల పనిచేయాయలిి రావడిం

విచ్తరింగాన్ే అనిపించ్ింది. జీవితమింట్టన్ే మనిం ఊహిించని స్ింఘట్నల స్మేమళ్నిం.

ఎపుుడు ఏిం జర్చగుతుిందో తెలియకపో వడిం జీవితింల అతయింత విషాదిం. అదే

స్మయింల విన్ోదిం కూడా, జరిగే పరిణామాలన బట్ిూ అది ఆధార్పడ వుింట్లింది.

వీధి మొదట్లలకి రాగాన్ే "అదిగోనమామ! స్ర్ుించ్ ఇలుల. అకకడకళిళ ఆయనన

కలుస్ కోిండ. మీకు అనిీ స్ద పాయాలూ అమర్చసాతడు" అని చెపు డారమా మాషాూర్చ మరో

వీధిల కి దారి త్రశాడు.

అలాగేననీట్లూ తలవూప ముింద కు సాగిింది.

 4

స్ర్ుించ్ ఇలుల పరదదద.ే ఇింట్ిముింద నీ వర్ిండాయే ట్ౌన్ోల ఆమె ఇలల ింత వుింది.

ఉదయపుట్ిండల ఆ ఇలుల దేవతల రాజు తలమీది కిరీట్ింలా వుింది.

దావర్ిం దగొ ర్ నిలబడ "ఏమిండీ!" అింట్ట పలిచ్ింది.

కొింతసతపట్ికి ఓ అమామయ దావర్ిం దగొ రికి వచ్చ "ఎవర్ూ!" అింట్ట పరశాీర్థకింగా

చూసింది.

ఆమెకూ వర్ష వయసత వుింట్లింది. ఇింకా పరళిళకాలేద . అిందింగా, అింతకింట్ట న్ాజూగాొ

వుింది. ఒింట్ిమీద కనిపించీ కనిపించకుిండా వునీ పస్ పుఛాయ. దేవతల వెనక కనిపించే

వెలుగులా వుింది.

"న్ేన ఈ వూరికి కొతత గా వచ్చన ట్ీచరిీ. పతర్చ వర్ష. స్ర్ుించ్ గార్చన్ాీరా?" అింట్ట

తనన తాన పరిచయిం చేస్ కుింది.

"ట్ీచరా! ల పలికి ర్ిండ. న్ానీగార్చ వసాతర్చ" అని ల పలికి ఆహావనిించ్ింది ఆమె.

వర్ష ల నికి అడుగులు వేసింది.

 ఇింట్ి దొ డోల వునీ పొ యయ దగొ ర్కు త్రస్ కళిళ అకకడ ఓ స్ూ
ూ లు వేస కూరోచమింది. వర్ష

కూర్చచన్ాీక ఆమె వివరాలు అడగి తెలుస్ కుింది.

తన గురిించ్ అింతా చెపాుక "న్ా గురిించ్ అన్నీ అడగావు. మరి న్న గురిించ్

చెపువేమిట్ి?" అని అడగిింది వర్ష. వాళిళదద ర్ూ ఆ కొదిద స్మయింల న్ే మించ్ ఫ్రరిండ్ి

అయపో య ఏకవచనింల కి దిగార్చ.

"న్ా గురిించ్ చెపుుకోవడానికేముింది? న్ాపతర్చ ధానయ. మాకు సరి స్ింపదలన్నీ ధానయమే

కాబట్ిూ న్ానీ న్ాకా పతర్చ పరట్ూ ార్చ. ఇింట్ర్ వర్కు సట్ీల వుిండే చద వుకున్ాీన . ఆపరైన

చదివిించడిం న్ానీకు ఇషూ ిం లేకపో వడింత ఇకకడకు వచేచశాన . మా అమమ న్ా చ్నీపుుడే

పో యింది. ఇింత పరదద ఇింట్లల న్ేనూ న్ానీ తపు ఎవర్ూ లేర్చ. ఆయనకు న్ేన త డు, న్ాకు

ఆయన త డు."

"న్న పతర్చ చాలా బావుింది."

"థాింక్ి" ఆ పదానిీ చాలారోజుల తర్చవాత ఉచారిించ్ింది ధానయ.

అింతల స్ర్ుించ్ శవరామయయ అకకడకి వచ్చ కూతురిత పాట్ల మరో అమామయని చూస,

ఎవర్నీట్లూ కళ్ళత అడగాడు.

 ధానయ వర్ష వివరాలు చెపు "ఈయన్ే మా న్ానీ" అింట్ట పరిచయిం చేసింది.

వర్ష రిండు చేతులూ ఎతిత నమస్కరిించ్ింది.

"న వువ కొతత ట్ీచర్ వనీ మాట్. ఇింతకు ముింద నీ ట్ీచర్ న్ెలరోజులు పనిచేస ఈ

మార్చమూల గారమింల వుిండలేక ఉడాయించాడు. న వువ అలా చెయయవని న్ాకనిపసోత ింది"

అింట్ట ఆయన అకకడునీ సమెింట్ చపాూ మీద కూర్చచన్ాీడు.

ఆయనకు ఏభెై ఏళ్ళళింట్ాయ. ఎపుుడూ తెలలట్ి బట్ూ లల హ ిందాగా వుింట్ాడు. ఇర్వెై

ఏళ్ళళగా ఆయన్ే ఆ వూరికి ఏకగీరవింగా స్ర్ుించ్.

"న్ాకు పలల ట్టర్ల ింట్ట ఇషూ ిం. కాబట్ిూ పరభుతవిం వాళ్ళళ తిరిగి ట్ారన్ి ఫర్ చేసతత తపు

వెళ్ళన ."

"అయతే ఇకనయన్ా మా ఊరి పలల లు న్ాలుగక్షరాలు న్ేర్చచకుింట్ార్చ. ఆడకూతురివి

గన క పరతయే కింగా ఎకకడుింట్ావ్? మా ఇింట్లలన్ే వుిండు. మన షులేలక ఈ ఇలుల బో సపో య

వుిండడిం గమనిించావ్ కదా. కాబట్ిూ న వువ ఓగదిని వాడుకోవచ చ. అింతే కాద . భోజనిం

కూడా ఇకకడే చేసయ్

ర . న వువింట్ట మా అమామయకీ కాలక్ష్ేపిం అవుతుింది."

ఆమె మొహమాట్పడతర ఏదో చెపుబో యింది. దీనిీ గమనిించ్న ధానయ "ఇక న వేవమీ

చెపుకు. మా న్ానీ మాట్ జవదాట్ినవార్చ ఇింతవర్కూ ఈ గారమింల లేర్చ. కొతత గా

ఆయనకు అపరతిషూ తేవదద " అింది నవువతర.

 ఎకకడో ఒింట్రిగా వుిండట్ిం కన్ాీ అకకడే వుిండడిం మించ్దనిపించ్ింది. వర్షకు. న్ెలకు

ఎింత కొింత ఇచ్చ పరయింగ్ గస్ూ లా వుిందామని నిర్ణయించ కుింది.

"అలాన్ే" అింది ధానయవెప

ై ు చూస్ూ
త .

ఆమె ముఖింల ఆనిందిం చ్మిమింది, తనకు చకకట్ి త డు దొ రికి నింద కు.

శవరామయయ పరైకి లేచ్ "న్ేనలా పొ లాలవెప

ై ు వెళ్ళళసాతనమామ" అని ఒకడుగు ముింద కేస

ఏదో గురగతచ్చనట్లూ ఆగి కూతురివెైపు తిరిగి "ఏమింట్లన్ాీడమామ గోపాలకృషణ ? తవర్గా

కర్చణిించమణి చెపుు. ఎలాన్ో ఓలా అతని దృషూ ని ఆకరిషించ . మూడేళ్ళయింది పొ లాలు

పిండ. ఏిం శని చ ట్లూకుిందో ఏమో? పుట్ల

ల పుట్ల
ల ధానయిం పిండాలిిింది పో య గిింజ రాలడిం

లేద . మీరిదదర్ూ ఒకట్ైతే తపు మనకు మించ్కాలిం రాద " అని నిస్ుృహత వెళిళపో యాడు

ఆయన.

"వార్చ గోపాలకృషణ ? మీకు కాబో యే భరాత" అింట్ట చ్లిపగా చూస్ూ

త అడగిింది వర్ష

శవరామయయ కన మర్చగు కాగాన్ే.

ధానయ పడీ పడీ నవివింది. కొింతసతపట్ికి బలవింతింగా నవావపూకుని గోపాలకృషణ

న్ాకాకబో యే భర్త కాద . ఈ గారమింల మదనకామరాజు వింశానికి చెిందిన పుర్చషుడు,

ఆయనత పౌర్ణమి రోజు గడపతే" అింట్ట పారర్ింభిించ్ మొతత ిం ఆచార్ిం గురిించ్ చెపుింది.
 విింట్లనీ వర్షకు మతిపో యింది. హడ్ మాస్ూ ర్ తన చేతికి ట్ారన్ి పర్ ఆర్ా ర్ి ఇస్ూ
త ఈ

గారమిం గురిించ్ చెపున మాట్లు గురగతచాచయ.

ఆమె చాలాసతపట్ివర్కూ ఆ షాక్ న ించ్ తేర్చకోలేకపో యింది.

ఆ పౌర్ణమి రోజు పర్మానిందిం ఇింట్లల ఉతాిహిం ఉర్కలేసత ో ింది. కార్ణిం ఆయన

పరదదకోడల న
ై లహరికి గోపాలకృషణ దగొ ర్చీించ్ పలుపొ చ్చింది.

రేపట్ిన ించ్ తమ ఇింట్ి ర్ూపురేఖలే మారిపో తాయని అన కుింట్ట తనకు రాన నీ

సరిస్ింపదల గురిించ్ కలలు కనడింత న్ే ఆ ఇింట్ిలిలపాదికీ స్రిపో త ింది. అిందర్ూ ఏదో ట్ారన్ి

ల వునీట్ల
ల కనిపస్త న్ాీర్చ.

"మనమధ్ దేవుడా! మా మొర్ ఇింత కాలానికి ఆలకిించ్ గోపాలకృషణ న ించ్ కబురగచేచట్లూ

చేశావయాయ" అని పర్మానిందిం పరతి అయద నిముషాలకో మార్చ తరర్చుకొిండకేస చూస్ూ

త

నమసాకరాలు పరడుతున్ాీడు.

లహరిని గోపాలకృషణ ఆ రాతిరకి ర్మమన్ాీడని వినగాన్ే పర్మానిందిం రిండో కోడలు పదమ

తన భర్త న గదిల కి లాకకళిళ "ఆ వగలాడకి పలుపొ చ్చింది. మనిం ఒకే ఇింట్లల వున్ాీ వేర్చ

వేర్చగా వుింట్లన్ాీిం కదా. కొింపదీస సరి స్ింపదలన్నీ మీ అనీకే వసాతయేమో. అవునూ

గోపాలకృషణ ఈ పలల న ఎన ీకున్ాీడేమిట్ి? ఏదో చూడట్ానికి కన ముకుక త్రర్చబాగాన్ే

వుింట్లిందిగాన్న ఒింట్ిమీద కిండ ఎకకడదీ? అదే నన ీ చూడిండీ.... వన్ెీ కాస్త

తకుకవయన్ా వయస్ బర్చవులకేిం తకుకవలేవు. అపుట్ికీ గోపాలకృషణ

ఎద ర్చపడా పుుడింతా బర్చవులన్నీ కనపడేట్ట్ల

ల చూస్ కున్ాీన . కాన్న ఛాన్ి న్ాకు

రాలేద . ఏమిట్ల అతగాడ ట్టస్ూ" అని మూతిని మూడు వింకర్లు తిపుింది.

అదే స్మయింల పర్మానిందిం చ్నీకోడలు చ్తర తన భర్త త చెబుత ింది. "ముపరైై

ఏళ్ళదానిీ సరలక్ూ చేస్ కున్ాీడేమిట్ి గోపాలకృషణ ? అయన్ా ఆ కులుకులాడ అింత

వయస్ నీదానిలా కనిపించదన కో. ముస్లాడకి దస్రా పిండగనీట్లూ మీ పరదదనీయయకు

కలిసొ చ్చింది అదృషూ ిం. తనకింట్ట స్గిం వయస్ నీ దానిని కట్లూకుని వేగలేక ఛస్త నీ

ఆయనకు రేపట్ి న ించ్ ఆయురారోగయ అషూ ఐశవరాయలు కలుగుతాయేమో! నిిండా ఇర్వెై

రిండేళ్ళళ కూడా లేని నన ీ పలవలేదేమిట్ి చెపామ."

"ఇింకానయిం. న్న వయస్ పదహారేళ్ళళ అనలేద " చ్తర భర్త వయింగయింగా అన్ాీడు.

"న్ేన అబదు ిం చెబుతున్ాీనింట్ారా? న్ా డేట్ ఆఫ్ బర్త ఎింతన కున్ాీర్చ?"

"ఎింతయన్ా వుిండన్న. న వువ చూడడానికి మాతరిం మా వదినకింట్ట పరదదదానిలా

కనిపసాతవ్."

దాింత కోపిం వచ్చింది చ్తరకు. భర్త న చూపులత న్ే ఈడచకొట్ిూ అకకడ న ించ్ లేచ్

బిర్బిరా వెళిళింది.
 ఇక లహరి, ఆమె భర్త చలపతి తమ గదిల ఏకాింతింగా మాట్ాలడు కుింట్లన్ాీర్చ.

"ఏది ఏమెన్ా రేపట్ి న ించీ మన జాతకిం మార్బో త ింది. భూట్ాన్ లక్ష్మ లాట్రీ ఒకకట్ి

తగిలితే చాలు. న్ా సామిర్ింగా ఈ ఊరోల గగపు ధ్నవింతుడెన

ై వెింకట్ారమయయన

మిించ్పో వచ చ" అన్ాీడు అతన భార్యవెప

ై ు ఆడమయరిింగ్ గా చూస్ూ
త .

ఆమె ఏమీ మాట్ాలడలేద . దాదాపు మూడు స్ింవతిరాలుగా ఎలాింట్ి గురితింపూ లేకుిండా

వునీ ఆమెన ఒకకసారిగా కుట్లింబమింతా ఆకాశానికి ఎతేత స్త ింట్ట ఉకికరిబికికరైపో త ింది.

తనన అిందర్ూ గురితించడిం, మెచ చకోలుగా చూడడిం గగపు ఆనిందానిీ కలిగిసత ో ింది. ఏదో

తెలియని ఎగెయట్ మెింట్ త తుళిళపడుతునీ ఆమెకు న్ోట్మాట్ రావడిం లేద .

అతత గారిింట్ికి కాపురానిీ మారిచన ఈ మూడేళ్లళ రగట్ీన్ గా సాగిపో తునీ జీవితింల

ఒకక కుద పు స్ింభవిించ్నట్ల

ల ింది ఆమెకు. ఇింత కాలిం ముళ్ళబాట్ల సాగుతునీ బతుకు

ఒకకసారిగా పూలత ట్ల కి మలుపు తిరిగినట్ల

ల ింది. ఆ త ట్ల ఏవేవో స్ వాస్నలత తనన

అభిషతకిస్త నీ గాలి తనకోస్మే వికసించ్నట్ల

ల తలలూపుతునీ పూలూ, శృింగార్ గీతాలన

ఒపుజబుతునీట్ల
ల అట్ట ఇట్ట తిర్చగుతునీ తుమెమదలూ ఇలాింట్ి చ్తర విచ్తారలన్నీ

కన పాపలన సాగదీస్త న్ాీయ.

"మాట్ాలడవేిం?" మామూలుగాన్ే అయతే విస్ కుకన్ే వాడుగాన్న, ఇపుుడు మాతరిం చాలా

అన నయింగా అడగాడు చలపతి. తనకు అదృషూ ిం తెచేచ దేవతలా కనిపసోత ింది భార్య.
అింతేగాక గోపాలకృషణ కోర్చకోవడింత లహరి నిజింగా అిందగతేత మోననీ అన మానిం

మొదట్ిసారి కలిగిింది అతనికి.

ఆమె ఇపుుడూ ఏమీ మాట్ాలడలేకపో యింది. ఏవేవో మధ్ ర్ పరకింపనలు శరీరానిీ

వీణలా మీట్లతున్ాీయ.

వక్షస్థ లానికి కపుుకునీ అర్వెై ఐద సరింట్ీమీట్ర్ల పాలిస్ూ ర్ జాకట్టూ బర్చవుగా త సోత ింది.

విశాలమెన కళ్ళకు పరట్ూ లకునీ కాతుకే చకకలిగిింతలు పరడుతునీట్ల

ల ింది. కన రపులు

శృింగార్ కావాయలు రాయడానికి వింపులు తిరిగిన పాళ్ళలాల వున్ాీయ. న ద ట్లన వునీ

తిలకింబొ ట్లూ తనల ని కోరిక జవలిస్త నీట్ల

ల ింది. నడుము వయాయరాల నది అముచలా

అనిపసోత ింది. దాని మధ్య వునీ బొ డుా ముింద ముింద స్ డగుిండాలున్ాీయని

హచచరిస్త నీ స్ింకేతింలా వుింది.

ఆమెకు కళ్ళళ మూతలు పడట్ింలేద . పకకన భర్త వున్ాీడనీ ధాయసరైన్ా కలగడిం లేద .

తాన జీవితింల ఎవరికీ చెపుని స్ింఘట్న గురిించ్ ఆమె ఆల చ్సోత ింది.

మదనకామరాజు వింశానికి చెిందిన పుర్చషుడత స్ింభోగిించే ముింద ఆడపలల తన

ఇింతవర్కు ఎవరికీ చెపుని స్ింఘట్న గురిించ్ చెపాులి. ఆచార్ింల ఇదీ ఒక భాగమే.

దీనిీ తలచ కోవడింత న్ే ఆమెకు మహాభార్తింల ని ఓ చ్నీ బిట్ గురగతచ్చింది.

 పాిండవులు. శీరకృషు
ణ డు ఓసారి అడవిల పో తుింట్ట ఓ మామిడచెట్ూ ల న ించ్ కాయ రాలి

కిిందపడుతుింది. దానిీ తిరిగి కొమమకు అతికిించాలింట్ట అిందర్ూ తమ మనస్ ల ని

మాట్న చెపుమింట్ాడు శీరకృషు

ణ డు. ఒకొకకకర్చ తమ మనస్ ల ని మాట్న చెబుతుింట్ట

మామిడకాయ కొదిద కొదిదగా పరైకి లేచ్ కొమమకు అతుకుకింట్లింది.

ఇదింతా ఆమె కళ్ళముింద మెదిలిింది. తనూ ఇింతవర్కూ ఎవరికీ చెపుని స్మఘట్న

గురిించ్ చెపాులి.

మనస్ ల ఎలాింట్ి కలమషిం లేకుిండా చేయడానికి, అింతే కాకుిండా తమ మధ్య

సానిీహితయిం పరర్గడానికి ఈ పదు తి పరట్ూ ి వుింట్ార్నిపించ్ింది. స్ింభోగింలా నిజమెన ఆనిందిం

కలగాలింట్ట ఎలాింట్ి ఇన్ేిబిషన్ి వుిండకూడదని ఆల చ్ించ్ ఈ నియమిం పరట్ూ ి వుింట్ార్ని

కూడా త చ్ింది.

అింతల చలపతి ఆమెన మోచేతిత స్ తార్ింగా పొ డచాడు.

ఆమె ఉలికికపడ అింతల న్ే స్ర్చదకుింది.

"ఏమిట్ి ఆల చ్స్త న్ాీవ్?"

"ఏమీలేద . ఊర్కన్ే కళ్ళళ మూతలు పడుతున్ాీయ."

"బాగా నిదరపో . ఇక ఈ రాతిరకి పూరితగా నిదర వుిండద కదా."

 చలపతి బయట్ికి వెళిళపో యాడు.

తన ఇింతవర్కూ ఎవరికీ చెపుుకోని స్ింఘట్న గురిించ్ తలచ కుింట్టింట్ట నవువ ఆగడిం

లేదామెకు. ఇది విని గోపాలకృషణ ఎలా ఫ్ీలవుతాడో ఊహిస్త ింట్ట చాలా స్ర్దాగా ఉింది.

సాయింకాలిం న్ాలుగుగింట్ల పారింతాన అతత అనస్ూయమమ వచేచవర్కూ ఆమె అలా

పడుకున్ే వుింది.

"ఇక రామామ! సాీనిం చేస తయార్వుద వు" అని ఆమె ఎింత గౌర్వింత పలిచ్ింది.

లహరి పడకమీద న ించ్ లేచ్ ఆమె వెనకే నడచ్ింది.

గది బయట్ట ఇదద ర్చ త డకోడళ్లళ వున్ాీర్చ.

ముగుొర్ూ కలిస ఆమెన సాీన్ాలగదిల కి త్రస్ కళ్ళళర్చ.

తలసాీనిం చేయించార్చ. అనస్ూయమమ పట్లూచీర్ తెచ్చ ఇసతత వదద ని బాగా గింజిపరట్ూ న

ి

గీరన్ కలర్ సౌత్ కాట్న్ చీర్ కట్లూకుింది. పూలజడ వేస్ కొమమని పదమ, చ్తర బలవింతిం చేసన్ా

స్ తార్ింగా వారిించ్ అలాన్ే వెింట్లరకలన వదిలేస మొదట్లల ర్బబర్ బాయిండ్ వేస్ కుింది. ల ైట్

గా శరీర్మింతా పౌడర్ అదద కుని, న ద ట్లన కాస్త ింత పరదదదిగా తిలకిం బొ ట్లూ పరట్ూ లకుింది.
 ఆమెకు ముపరైై ఏళ్ళయన్ా ఇింకా పలల లు లేకపో వడింత బిింకింగా వుింట్లింది.

శరీర్ింమీద చాలా ధాయస్ వుిండడింత సల మ్ గా వుిండడానికి అనిీ జాగరతతలూ త్రస్ కుింట్లింది.

అింద కే ఆమెకు పాతికేళ్ళింట్ట కూడా ఎవర్ూ నమమర్చ.

అలింకర్ణ పూర్త యేయస్రికి ఆర్యింది.

రాతిర భోజన్ాలకోస్ిం గారలు, పాయస్ిం చేశార్చ.

ఎనిమిదిగింట్ల పారింతాన నర్చడు కాయరియర్ కోస్ిం వచాచడు. అతనికి కాయరియర్ ఇచ్చ

మాట్లల పడాార్చ సీత ల

ీ ు. మగవాళ్ళళ అర్చగుమీద కూర్చచని కబురాలడుకుింట్లన్ాీర్చ.

అిందరికింట్ట ఎకుకవగా చలపతి మాట్ాలడుతున్ాీడు. మామూలుగా అయతే అతన చాలా

న్ెమమదస్త డు. పరశాింతింగా వుింట్ాడు. అయతే అతనికి రిండు బలహీనతలున్ాీయ. ఒకట్ి

లాట్రీల పచ్చ అయతే అతనికి రిండు బలహీనతలున్ాీయ. ఒకట్ి లాట్రీలు పచ్చ అయతే,

రిండో ది పిండరి భజన పచ్చ. ఈ రిండు విషయాలల మాతరిం అతన చాలా యాకిూవ్ గా

వుింట్ాడు. తమ వదినకు వచ్చన అవకాశిం తమ భార్యలకు రాలేదని మధ్నపడ

పో తుిండట్ింత అతని తుముమళ్ళళ మౌనింగా వుింట్లన్ాీరే తపు మాట్ాలడడిం లేద .

పర్మానిందిం మాతరిం అపుుడపుుడూ తన పరదద కొడుకువేపు గర్వింగా చూస్త న్ాీడు.

వీధినవెళ్ళళ సీత ల
ీ ూ, పుర్చషులూ తమ ఇింట్ివప
ెై ు ఈర్షుగా చూడడిం గమనిస్ూ
త న్ే వున్ాీర్చ

వాళ్ళళ.
 ఒింట్రిగా కూర్చినీ లహరికి మాతరిం ఎింద కన్ో తతత ర్పాట్లగా వుింది. మొదట్ిసారి

కన్ెీరికిం జర్చపుకోబో తునీట్ల

ల కొింత ఆనిందిం, మరికొింత బెర్చకు కలగాపులగింగా

కలిసపో తున్ాీయ. ఉిండుిండ కిట్ికీల ించ్ బయట్ికి చూసోత ింది.

వెన్ీ
ె ల తెలలతెలలగా చ్కకబడుత ింది.

తొమిమదిగింట్లపుుడు అనస్ూయమమ వచ్చ కోడలిీ బయట్ికి త్రస్ కొచ్చింది.

సగుొ పరతి అవయవింల నూ కూర్చకుపో యనట్ల

ల బర్చవుగా త సోత ింది లహరికి. మనస్

మాతరిం అతి చలాకీగా ఏవో స్ ిందర్ ల కాలల తిర్చగుత ింది.

ఆమె వీధిల కి వచ్చింది. మగవాళ్ళళ అర్చగు దిగి వెళిళ ర్మమనీట్ల

ల స్నీగా నవువతర

చేతులు వూపార్చ.

వెళ్ళళసాతననీట్ల
ల ఆమె అతత కూ, త ట్ికోడళ్ళకూ చెపు నడక సాగిించ్ింది.

ఊర్చ దాట్ిింది.

ఆకాశింల ని చిందమామ తనకు దారి చూపించడానికి వెలుగుతునీ ట్ారిచల ైట్లలా వుింది.

నక్షతారల చాక్ పీస్ లత ఆకాశిం కాన్ావస్ మీద మనమధ్ డు ర్తిభింగిమలన గీసనట్ల

ల తెలలట్ి

మబుబలు కనిపస్త న్ాీయ.

అడుగుల అడుగు వేస్ కుింట్ట కొిండ దగొ రికి చేర్చకుింది.

 ఇక ముింద సాగలేకపో యింది. సగుొ కాళ్ళకు అడుాపడుత ింది.

కళ్ళళతిత పరైకి చూసింది.

వెన్ీ
ె లల గోపాలకృషణ భవింతి వెన్ెీల వతిత డకి విచ చకునీ తెలలపదమింలా వుింది. ఇక

పరైకకకడానికి చీర్ కుచెచళ్ళళ స్ తార్ింగా పరైకి లేప పట్లూకుని అడుగు ముింద కేయబో యింది.

* * *

"సావగతిం - స్ సావగతిం."

ఆమె ఠకుకన ఆగిింది. కుచ్చళ్ళన కింగార్చగా కిిందికి వదిలి పరట్ూ ింి ది. గగురాుట్లత అట్ట

ఇట్ట చూసింది. వెన్ెీలల ించ్ నడచ్ వచ్చనట్లూ ఎద ర్చగా గోపాలకృషణ తెలలట్ి బట్ూ లల

మెరిసపో తున్ాీడు.

ఒకకసారిగా ఆమెకు ఒళ్ళళ జలదరిించ్ింది. తనల ని ఏవో కొనిీ అవయవాలు

పో ింగుతునీట్ల
ల అనిపించ్ింది. వాట్ిని వెింట్న్ే దాచ కోవాలనిపించ్ రిండు చేతులనూ ఎదపరై

పరట్ూ లకుింది.

ఆమె చేషూకు అతన నవావడు. ఆమె మరిింత సగుొపడ చేతులన అద ముకుింది.

 అన కోకుిండా అలా అతన కనబడడింత ఏిం మాట్ాలడాల త చలేద ఆమెకు.

"నిన ీ చూస్త ింట్ట ఏమనిపస్త ిందో తెలుసా?" అతన అడుగుతున్ాీ తల

పరైకతత లేకపో యింది. ఏదో స్ించలనిం శరీర్ిం మీద పాకుతునీట్ల

ల ింది.

అతన తర్చవాత మాట్ాలడకపో వడింత కళ్ళళ మాతరిం పరైకతిత ింది. అింద కే అింతవర్కు

మౌనింగా వునీట్ల
ల అతనన్ాీడు "పఠాభి అనీట్ల
ల న్ా చేతిల సవచ్ వుింట్ట ఆ

చిందమామన ఆరేుస వుిండేవాడీ. ఎింద కింట్ట యకకడే న్ా యెద ర్చగా ఓ చిందమామ

వుింది కాబట్ిూ."

ఆమె అచ చ వెన్ీ
ె లింత హాయగా నవివింది.

ఎింద కన్ో అతన పరాయ పుర్చషుడలా అనిపించడింలేద . పూర్వ జనమల విధివశాతర

త

విడపో య ఇపుుడు కలుస్ కునీట్ల

ల ింది.

ఆమె కళ్ళళ మరిింత విశాలిం చేస అతని కన పాపలల తన ర్ూపిం వుిందేమోనని

వెద కుతునీట్ల
ల అలాన్ే వుిండపో యింది.

అతన ఎింత చన వుగా చేయ పట్లూకుని "మన విడదికి వెళ్దామా?" అన్ాీడు.

 ఆమె ఆ స్ుర్ికు చ్నీ జర్క ఇచ్చనట్లూ కదిలిింది. మాధ్ ర్యపు వతిత డకి శరీర్ిం

విచ చకుింట్లనీ అన భూతి. దీనిని దాచ కోవడానికనీట్లూ అతని చేతిని వేళ్ళత బిగిించ్

ముింద కు కదిలిింది.

* * *

ఎింద కన్ో ఆమెకు తన ఫస్ూ న్ెైట్ గుర్చతకొచ్చింది. ముతెత తద వలు తనన తన భర్త గదిల కి

త స్త నీపుుడు మింట్లన చూస గుర్రిం గిింజుకునీట్లూ అయపో యింది. మనస్

వికసించకపో గా బాధ్త మరిింత ముడుచ కు పో యింది.

ఆరోజు పరిసథ తులవలేల ఆమె అలా కుించ్ించ కుపో యింది.

రాహ కాలిం, యమగిండిం, వర్ెుింలాింట్ి న్ాన్ెిన ిలన్నీచూస మించ్ ముహూర్త ిం

రావడానికి పదకొిండు గింట్లు పట్ిూింది అపుట్ికే పరళిళపిందిట్ల ల చాలామింది అడా దిడాింగా

పడుకుని యుదు భూమిని గుర్చతకు తెస్త న్ాీర్చ.

పరళిళకయన ఖర్చచనింత ల కకకట్ిూ ఓ మూల బింధ్ వు దగొ ర్ తన బాధ్నింతా

వెళ్ళగాకుకతునీ తిండ,ర లడుల మిగలలేదని ఇపుుడు వియయింకుల ఇింట్ికి ఏిం పింపాల నని

దిగులుపడుతునీ తల్నల , పరళిళ మరాయదలు స్రిగా జర్గలేదని పరళిళకొడుకు తర్పువార్చ

చేస్త నీ యాగీ ఇవి చాలా వర్కు ఆమె మూడ్ ని ఖరాబు చేశాయ.

తన వెనకే మూస్ కుపో యన తలుపున నిస్ిహాయింగా చూస్ూ

త వుిండపో యింది.
 ఆమె ల పలికి అడుగుపరట్ూగాన్ే చలపతి పర్చగునవచ్చ "మన ఊరికి పతపర్చ వస్త ిందా?"

అని గుకక తిపుుకోకుిండా అడగాడు.

"వస్త ింది."

"హమమయయ" అతన గుిండెలిీిండా గాలి పీలుచకుని "రాదేమోనని కింగార్చపడాాన . రేపు

తమిళ్న్ాడు లాట్రీ డార. నినీన్ే పరళిళకి వస్ూ

త ట్ౌన్ ల ట్ికకట్ల
ల కొన్ాీన . ఈ ట్ికకట్ల కు పరజ్
ైీ

గాయరింట్ీ" అన్ాీడు.

ఆమె రియాక్షన్ న పట్ిూించ కోకుిండా అతన పడక దగొ రికి కదిలి దిిండు కిింద దాచ్న

లాట్రీ ట్ికకట్ల న త్రస్ కొచ్చ చూపించాడు. ఈసారి తన ఎింద కు ఒకే సరీస్ ట్ికకట్ల
ల

కొన్ాీడో ఓ అర్గింట్ చెపాుడు.

ఆమె స్ుృహ తపుుతునీట్ూ నిపించ్ింది. బలవింతింగా నిగరహిించ కుని జీవింలేని నవువ

నవివింది.

ఇక నిలబడడానికి ఓపక లేక మించింమీద కూర్చచింది.

అపుుడు గురగతచ్చింది శోభనిం గురిించ్. లాట్రీ ట్ికకట్ల న జేబుల కుకుకకుని ఆమె

మీదకు ఒరిగాడు.
 ఈ హఠాత్ పరిణామానికి ఆమె ఖింగుతిన్ాీ, మర్చక్షణింల స్ర్చదకుింది. అనిీరోజులూ

హృదయిం గదిల బింధిించ్న కోరకలన్నీ బిలబిలా పావురాళ్ళల పరైకగిరాయ. ఇక

నిగరహిించ కోలేక అతని వీపు చ ట్ట

ూ చేతులు బిగిించ్ గట్ిూగా అద ముకుింది. ఆ వతిత డకి

స్త న్ాలు మధ్ ర్ింగా మూలిగాయ.

"అింత గట్ిూగా అదమకు. లాట్రీ ట్ికకట్ల

ల నలిగిపో తాయ" ఆమె మీద నీ అతన

ఇబబిందిగా కదిలాడు.

అింతే- ఆమె షాక్ తినీట్ల

ల చేతులు త్రసతసింది. కోరకత మిండ అన భవింత

చలల బడాలన కునీ శరీర్ిం తిర్గబడ గట్ిూగా బిగుస్ కుపో యింది.

ఇదేమీ గమనిించని అతన హడావుడగా పతపర్చల న్ెింబర్చల వెదికినట్ల

ల ఆ కార్యకరమానిీ

ముగిించ్ కిిందకు దిగాడు. జేబుల వునీ సగరట్ న కుతికుతిగా లాగి పకకకు వచ్చ

పడుకున్ాీడు.

ఇకనయన్ా హాయగా మాట్ాలడుదామని పకకకు తిరిగి చూసన ఆమెకు అతన నిదరపో తర

కనిపించాడు.

ఇకనయన్ా హాయగా మాట్ాలడుదామని పకకకు తిరిగి చూసన ఆమెకు అతన నిదరపో తర

కనిపించాడు.
 తొలిరేయ అన భవానిీ గురిించ్ సనిమాలల నూ, పుస్త కాలల నూ వరిణించేదింతా అబదు మని

తేలుచకుింది.

అదింతా కళ్ళముింద కదిలి అపుట్ికి ఇపుట్ికీ వునీ తేడాన తలచ కుింట్ట వుింట్ట

నవవవచ్చింది ఆమెకు.

* * *

గోపాలకృషణ ఆమె కళ్ళలల కి చూస్ూ

త "ఏమిట్ి నవువతున్ాీవ్?" అని అడగాడు.

"ఏింలేద " అింది ఆమె అదింతా చెపుడానికి ఇషూ ిం లేనట్ల

ల .

"న వేవదో దాస్త న్ాీవ్. ఈ కొిండ ఎకికనపుట్లీించీ దిగేవర్కు ఏదీ దాచకూడద . పరైపరచ చ

ఇింతకాలిం ఎవరికీ చెపుని స్ింగతులన్నీ చెపాులి. లేకుిండా అదిగో ఆ శృింగార్ దేవుడకి కోపిం

వస్త ింది."

ఇక చెపుక తపుదని తన తొలిరేయ అన భవానిీ గురిించ్ చెపుింది.

అింతా విన్ాీక అతన "న్న భరేతకాద - చాలామిందికి పడకట్ిింట్లల ఎలాింట్ి విషయాలు

మాట్ాలడాల తెలియద . భర్త భార్య జాకట్ హ క్ లు తపుస్ూ

త ఉదయిం బజారోల తన ఎింత

తెలివిగా కేజీమీద పావలా తగిొస్త ూ వింకాయలు బేర్మాడిందీ చెబుతాడు.

 ఆమెకూడా అతనికింట్ట ఏమీ త్రసపో ద . అతని ఛాత్రమీద వెింట్లరకలన స్ుృశస్ూ
త తన

మధాయహీిం చేసన వేర్చశనగపపుుల పచచడని అమమలకకలు ఎింతగా మెచ చకున్ాీరో

చెబుతుింది. ఇలా నడుసాతయ మన బెడ్ ర్ూమ్ ల స్ింభాషణలు. అింద కే భారాయభర్త లకు

తకుకవకాలింల సరక్ి రగట్ీన్ అయపో తుింది. బెడ్ ట్ైమ్ ట్ాక్ అింట్ట మనస్ ని కదిలిించేట్ట్ల
ల ,

శరీరానిీ ర్గిలిించేట్ట్ల
ల వుిండాలి. ర్తికళ్ల బెడ్ ట్ైమ్ ట్ాక్ కూడా ఒక భాగిం" అన్ాీడు.

"చాలా ఇళ్ళలల బెడ్ ర్ూమే వుిండద . ఇది బెడ్ ట్ైమ్ ట్ాక్ ఎకకడది? పలల ట్టళ్ళలల

అయతే మరీ ఘోర్ిం. ఒకే ఇింట్లల మొతత ిం స్ింసార్ిం అింతా వుింట్లింది. అిందర్ూ ఒకే దగొ ర్

పడుకుింట్ార్చ.

ఏ అపరాతర మూడ్ వచ్చనపుుడు భర్త అిందరీీ తపుించ కుని భార్య పకకన చేర,ి

పలిల పాలు తాగినట్ల

ల నిశిబద ింగా తన ఆరాట్ానిీ త్రర్చచకుింట్ాడు. ఇక మాట్ాలడట్ానికి వీలు

ఎకకడది? మాట్లు వినిపసతత ఎవరన్

ై ా లేసత ారేమోననీ భయిం. అింద కే ముింద

నమసాకరాల బాణాలు లేకుిండాన్ే యుదు ిం మొదలవుతుింది. ఇింద కు ఉదాహర్ణగా ఈ

మధ్య మా ఇింట్లల జరిగిన ఓ స్ింఘట్న చెబుతాన " అింట్ట పారర్ింభిించ్ింది.

* * *

"మా ఇింట్లల పతర్చకు మూడు గద లున్ాీ అవెపుుడూ ఖాళ్ళగా వుిండగా. ధానయమో,

న వువల ఏదో ఒకట్ి వుింట్లింది. అింద వలల మేమింతా హాలల న్ే పడుకున్ేవాళ్ళిం.
 ఈ మధ్య మా మరిది ఊరళిళ వచాచడు. రాతిర ఎనిమిది గింట్లకు రాగాన్ే బాతర
ర మ్ ల

దూరి చకచకా సాీనిం ముగిించ్ భోజనిం ముింద కూర్చచన్ాీడు. అతని హడావుడ అింతా

ఎింద కో మాకు తెలుస్ూ

త న్ే వుింది.

భోజన్ాలు ముగిించాక హాలల అిందర్ిం పడుకున్ాీిం.

'ఈరోజు కూడా హాలల న్ేన్ా పడక?' చ్నీగా తన భార్య చ్తరన అతన అడగిన్ా మాకు

వినిపించ్ింది.

"ఆఁ అనిీ గద లూ ఫ్లావ్ అయపో యాయ. అిందర్ిం హాలల న్ే పడుకోవాలి" చ్తర తన

నిస్ిహాయతన వెలిబుచ్చింది.

మా అతాత మావయయలు, త ట్ికోడళ్ళిం, మగవాళ్లళ- అిందర్ిం హాలల పడుకున్ాీిం.

ఒకవేళ్కు మా మరిది తన భార్య దగిొరికి జరిగాడు. చాలారోజుల తర్చవాత ఇింట్ికొచాచడు.

కాబట్ిూ మించ్ ఆకాలిమీద న్ాీడు కాబో లు పడుకునీ అర్గింట్కే మీద పడపో యాడు.

చ్తర చాలా తెలివిగా తన భర్త కనపడకుిండా ద పుట్ిని కపుింది. నిశిబద ింగా అతన తన

దాహిం త్రర్చచకుింట్లన్ాీడు. కాన్న కొింతసతపట్ికి నిశిబద ిం పాట్ిించట్ిం అతనివలల కాలేద .

ఉచాచాస్ నిశావసాలు ఎకుకవయాయయ. రగపుడిం కూడా ఎకుకవెైింది. ఇలాింట్ివి ఇళ్ళలల

మామూలే గన క మేము పకకకు తిరిగి పడుకుని నిదరపో తునీట్ల

ల నట్ిస్త న్ాీిం.
 "ఈ శబాదలకు మా అతత మమ లేచ్ింది. "ఛీఛీ! వెధ్వ ఎలుకలు. కన్ాీరా నిదరపో నివవవు

కదా" అని తిట్ల దిండకిం ఎతు

త కుింది.

చపుుళ్ళళ ఆగిపో యాయ. చ్తర తన భర్త న విస్ కోకవడిం వినిపస్ూ

త న్ే వుింది.

మా అతత మొతత ిం ఎలుకల వింశిం అింతా న్ాశనిం కావాలని శపస్ూ

త నిదరకు పకరమిించ్ింది.

మరో అయద నిముషాలకు చపుుళ్ళళ తిరిగి పారర్ింభమయాయయ.

ఈసారి లేచ్ింది మా అతత కాద . మా మావయయ.

"ఈ పిందికొకుకలత పడలేక ఛస్త న్ాీిం. ఎిండరస్ పరట్ూ ి చింపతసన్ా పాపిం రాద " అని తన

కోపానీింతా పరకట్ిించాడు.

ఈ మాట్లకు మా అతత మమ లేచ్ అవి పిందికొకుకలు కాదన్న, ఎలుకలన్న అింట్లింది. మా

మామయాయ అవి పిందికొకుకలేనింట్ట ఘర్షణకు దిగార్చ.

ఎింతసతపట్ికీ వాళ్ళ వాగివవాదిం ఆగలేద . దాింత మా మరో త ట్ికోడలు పదమకు

చ్రరతత ుకొచ్చింది. స్ర్చరన లేచ్ "అవి ఎలుకలు కావు, పిందికొకుకలు అస్లే కావు. మీ

చ్నీకొడుకు చేస్త నీ శబాదలు. ఇక డీట్ైల్ి అడకుకిండా పడుకోిండ" అని

చ్రాకుపడపో యింది.
 పాపిం! మా మరిది పరళ్ళళిం మీద న ించ్ దిగి మోకాళ్ళమీద పాకుకింట్ట వెళ్ళడిం

కనిపించ్ింది."

గోపాలకృషణ ఒకట్ట నవువతున్ాీడు. ఆమె కూడా అతనిత శురతి కలిపింది.

* * *

"నిజమే! ఇలాింట్ి ఇబబింద లున్ాీయ. బెడ్ ర్ూమ్ వుిండీ బెడ్ ట్మ్

ై ట్ాక్ గురిించ్

తెలియని వాళ్ళ గురిించ్ న్ేన చెపతుది" కొింతసతపయాయక అన్ాీడు అతన .

"అలాింట్ివాళ్లళ చాలామిందే వున్ాీర్చ. దీనికి బెస్ూ ఎగాెింపుల్ మా కజిన్ స్ ధాకర్"

అని చెబుత ింది ఆమె.

"మా పుట్ిూలల ు మాధ్వీమాల. మా ఇింట్ి పకకన్ే మా చ్న్ాీనీ కొడుకు స్ ధాకర్

వుింట్లన్ాీడు. అపుు చేయడిం అింట్ట మహాభయిం వాడకి. అపుుల వాడు ఇింట్ికి

రాకూడదనీది వాడ పని

ర ిపుల్. అలాింట్ివాడు పకకన నీ చ్నీ ట్ౌన్ ల వుింట్లనీ శెట్ూ ి

దగొ ర్ పరళిళకి ఇర్వెైవల

ే ర్ూపాయలు అపుు చేయాలిి వచ్చింది. కట్ీిం డబుబలల దానిీ

త్రర్చచదామన కున్ాీడు గాన్న వీల ైింది కాద .

వాడ పరళ్ళళిం కళ్ళవతి కాపురానికి వచ్చింది. కొతత పరళ్ళళిం, కొతత స్ింసార్ిం కన్ాీ వాడకి

అపతు మరీ మరీ గుర్చతకొచేచది. అింద కే బెడ్ ర్ూమ్ ల కూడా పరళ్ళళింత ముచచట్ల
ల

ఆడడానికి బద లు అపుు గురిించీ, దానిీ త్రర్చడానికి తన ఎలా పాలన్ చేస్త ిందీ చెపతువాడు.
 ఇది ఏ ఒకరోజు అయతే ఫర్వాలేద . రోజూ ఇదే తింతు కావడింత కళ్ళవతి బెడ్ ర్ూమ్

అింట్టన్ే హడలిపో యేద.ి

ఓరోజు ఆమె న్ా దగొ రికి వచ్చ 'వేలు, లక్షలు అపుులునీ వాళ్ళని చూశాన గాన్న, మీ

తముమడులాింట్ి వాడీ పరపించింల చూళ్ళళద . జడల పూలు పరడుతున్ాీ, చ్వరికి లింగా

బొ ింద లాగుతున్ాీ అపుు గగడవే ఛీ ఛీ! పుట్ిూింట్ికి వెళిళ ఆ ఇర్వెై వేలూ త్రస్ కొచ్చ

ముఖాన కొడదామింట్ట అకకడ పరిసథ తి బాగోలేద ' అని తన బాధ్నింతా వెళ్ళగకుకకుింది.

"మరి ఏమిట్ి మార్ొ ిం?"

"అదే ఆల చ్స్త న్ాీన " అని సీరియస్ గా వెళిళపో యింది.

రిండో రోజే తన పుట్ిూింట్ికి వెళ్ళతున్ాీనని, వార్ింరోజులల తిరిగి వసాతనని భర్త త చెపు

బయలేదరిింది. అపుు త్రరేచ నిర్ణయింత ట్ట ఆమె వెళ్ళతుిందని న్ాకు అర్థమెింది.

ఖచ్చతింగా వార్ిం రోజుల తరావత మధాయహీింపూట్ న్ేన స్ ధాకర్ ఇింట్లల వుిండగా ఓ

వయకిత వచాచడు. అపుుడు న్ేన మావాడ కోస్ిం వింట్ చేస్త న్ాీన .

ఆయన ీ చూడగాన్ే స్ ధాకర్ వణికిపో య తెగ మరాయద చేశాడు. వర్ిండా తిన్ెీమీద

తువావలుత తుడచ్ కూరోచమన్ాీడు.

 న్ేన తలుపు దగొ ర్ చూస్ూ
త వుింట్ట వాడు న్ా దగొ రికి వచ్చ "ఆయన్ే శెట్ూ ి. న్ేన బాకీ

వుింది ఆయనకే" అని చెపాుడు.

అింతల శెట్ూ ి పలిచాడు. మావాడు వెళిళ ఆయనకద ర్చగాొ వినయింగా నిలుచ న్ాీడు.

శెట్ూ ి మావాడీ అపుు త్రర్చనింద కు ద లిపతసత ాడన కున్ాీన , కాన్న అలాింట్ిది ఏమీ లేద .

పరైపరచ చ పరస్నీింగా వున్ాీడు.

మావాడు న్నళ్ళళ నములుతర "మీ అపుు తొిందరోలన్ే....." అని ఏదో అింట్ట వుిండగా శెట్ూ ి

అడుా తగిలాడు.

"అపుు గురిించ్ మరిచ్పో . న వువ న్ాకు అపుు తిరిగి కట్ూ కకరేలద . అవునయాయ స్ ధాకర్

! న్నలాింట్ి మించ్ మనిష పరళిళకి యచ్చన సొ ముమ త్రస్ కోవడానికి మనస్ రావడిం లేద .

న్ేన్ా ఏకాకిని. పరళ్ళళిం, పలల లూ లేని ఒింట్రివాడీ ఉనీ డబుబన్ే ఏిం చేయాల తెలియడిం

లేద ."

మావాడు తబిబబబపో యాడు. "మీర్చ చెబుతునీది..."

"వదద ఇక ఏమీ మాట్ాలడక. ఇదిగో న వువ రాసచ్చన పారమిస్రీ న్ోట్లన

చ్ించ్వేస్త న్ాీన " అని జేబుల ించ్ కాగితానిీ త్రస ముకకలుగా చేస కిిందపడేశాడు.

మావాడ ఆనిందానిీ వరిణించలేిం.

 "శెట్ూ ిగార్ూ! లేవిండ. ఎపుుడు బయలేద రారో ఏమో భోజనిం చేదద ర్చ" అని పలిచాడు

మావాడు మెలికలు తిరిగిపో తర.

"భోజనిం ఏమీ వదద గాన్న ఓ చాపా దిిండు ఇపుించ . న్నకు పుణయిం వుింట్లింది. వార్ిం

రోజులుగా కింట్ిమీద కున కులేద " అని శెట్ూ ి ఆవులిించాడు.

ఎింత నిదరమీద న్ాీడో ఏమో తెలియద గాని నడుిం వాలచగాన్ే గుర్క పరడుతున్ాీడు

శెట్ూ ి.

న్ెకూు్ ట్ిరప్ బస్ ిల కళ్ళవతి వచ్చింది.

"వదిన్ా! న్ేన పడుకుింట్ాన . వార్ింరోజులుగా నిదరలేద . మా ఆయనకి న్న చేతులత

వడా ించేసరయ్" అింట్ట ఆమె పడకమీద వాలిపో యింది.

మావాడ అపుు ఎలా త్రరిిందో న్ాకపుుడు అర్థమెింది.

అింతా విని గోపాలకృషణ వెన్ెీలల వెన్ెీలింత హాయగా నవవడిం చాలా బావుింది లహరికి.

అతన ఆమె భుజిం మీద చేయవేస "అలా త్రరిిందనీమాట్ మా కజిన్ అపుు" అని

అదింతా గురగతచ్చ మళ్ళళ నవావడు.

 ఇదద ర్ూ కొిండ ఎకుకతున్ాీర్చ.

"ఈ వెన్ీ
ె లల న్నలాింట్ి అిందమెన ఆడపలల త నడవడిం గగపు అన భవిం" అన్ాీడు.

ఆమెల గర్వింలాింట్ి ఫ్ీలిింగ్.

"నిన ీ న్న పతర్చత గాక ముదద పతర్చత పలవాలని వుింది. అమెరికాల అబాబయలు తమ

గర్ల ఫ్రరిండ్ి ని ముదద గా 'హన్న' అని పలుసాతర్ట్."

"నన ీ ఏ పతర్చత పలుసాతర్చ?"

"వెన్ీ
ె ల"

ఎకకడో ఆమె గుిండెలల పారర్ింభమెన చ్నీ కదలిక పరతి అవయవానికి పాకి

ఉతు
త ింగతర్ింగమె ఊపతసింది.

తన పతరమనింతా తెలియచేయడానికి భుజిం మీద నీ అతని చేతిపరై చేయవేస బలింగా

న్ొకికింది.

అతన ఆమె మీదకి వింగి ముదద పరట్ూ లకున్ాీడు.

 ఆమె అన్ాల చ్తింగా కళ్ళళ మూస్ కుింది. ముదద పూర్త యాయక కూడా కళ్ళళ

తెర్వలేకపో యింది. పరదవులమీద అతని పరదవులు రేపన స్ించలనిం ర్కత ింల సాగిపో తర

వుింది. కళ్ళళ తెరిసతత ఆ భావన పో తుిందేమోననీ స్ిందేహింత అలాన్ే వుిండపో యింది.

అది గత మూడేళ్ళల మొదట్ిసారి పరట్ూ ింి చ కునీ ముదద లా అనిపించడిం ఆమె భర్త

చేస్ కునీ ద ర్దృషూ ిం.

తిరిగి ఇదద ర్ూ నడక సాగిించార్చ. కొిండపరైకి చేర్చకున్ాీక, భవన్ానికీ, దేవాలయానికీ

మధ్యల పడక ఆరింజ్ చేశాడు నర్చడు. అతన భవనిం ల పల నిదరపో తున్ాీడు.

"ఇదే మన పడక"

అతన పర్చపు మీద కూర్చచని ఆమె చేయ పట్లూకొని కిిందకు గుింజాడు.

ఆమె తరలి అతడ మీద పడింది. అతన ఎింత లాఘవింత లాగాడింట్ట ఆమె స్థ న్ాలు

ఖచ్చతింగా అతని ఛాత్రకి హతు

త కున్ాీయ. వెన్ీ
ె లల ని లాలితాయనిీ చిందరశలలల ని కాఠిన్ాయనిీ

ర్ింగరిించ్నట్ల
ల అతనికి రిండు ర్కాల భావనలు ఏకకాలింల కలగడిం ఆమె ఎద చేసన

ఇిందరజాలిం.

అతన ఆమెన మరిింత దగొ ర్గా లాకుకని ముకుకమీద వేలిత రాస్ూ

త "రోమాన్

శలుకళ్న గుర్చతకు తెసత ో ింది" అని పరదవులపరై పరదవులు ఆనిచ "ఫారస్ దారక్షత ట్లు" అని
పరశింసించ్, కింఠిం పొ డవున్ా న్ాలుకత రాస్ూ
త "ఇిండయన్ ట్ింపుల్ గోపుర్ిం" అని పొ గిడ ఆ

కాస్త ింత అలాన్ే కిిందకు దిగి వక్షస్థ లింల తలన గుచ్చ "ఈజిప్ూ ్ పర్మిడ్ి" అన్ాీడు.

తన అిందింల పరపించానిీ చూస్త నీ అతనికి మరిింతగా తన అిందాలన

చూపించాలనీ ఆకాింక్షత అన్ాల చ్తింగా చేసనట్ల

ల నడుముకు అతుకుకపో యన

చీర్పొ ర్న తొలగిించ్ింది.

"అమెరికన్ అమామయలు తమ శరీరానిీ అబాబయలు జాగరఫ్ీత పో లచడిం

ఇషూ పడతార్ట్. 'న్న నడుము థేమ్ి నదిలా వుింది', 'న్న నవువ నయాగారా జలపాతింళ్ళ

వుింది' ఇలా అనీమాట్. అదే ఫ్రరించ్ అమామయలకయతే తమ అవయవాలన

తిన బిండారాలత పో లిసతత స్ింత షసాతర్ట్. ఇక ఇిండయన్ గాళ్సి తమన పువువల

పో లికలత వరిణసతత ఆనిందిసత ార్ట్" అన్ాీడు గోపాల కృషణ .

"అింద కే కాబో లు పరబింధాలల అలాింట్ి వర్ణనలు దించేశార్చ"

"మరి న్నకలాింట్ి వర్ణనలింట్ట ఇషూ ిం?"

"న్ాకు న వువ ఏిం చెపున్ా బావుింట్లింది" అింది అతని ఒళ్ళళ చేతులు వేస. ఆమె

పొ డవాట్ి వేళ్ళళ అతనిీ ఆకరిషించాయ. వాట్ిని నిమిరాడు.

"గోళ్ళన చూస సీత ీ మనస్త తవిం ఏమిట్ల చెపువచ చనింట్ాడు గోణికా పుతురడు అన్ే మన

పూరివకుడు."
 ఆమెల ఇింట్రసూ ింగ్ పరరిగిింది. "న్ా గోళ్ళళ చూస న్ేన ఎలాింట్ిదాన్ోీ చెపుిండ" అని

చేతులు ముింద కు చాచ్ింది.

"న్నవి పొ డుగాట్ి గోళ్ళళ. ఇలాింట్ి గోళ్ళళనీవార్చ కళ్ళపపాస్ ల ై వుింట్ార్చ. లలితకళ్ల పట్ల

ఆస్కిత. కవితవిం పట్ల అన ర్కిత కలిగి వుింట్ార్ట్."

ఆమె పొ ింగిపో యింది.

"మరి వెడలాుట్ి గోళ్ళళింట్ట?"

"అలాింట్ివారికి సావర్థిం ఎకుకవ వుింట్లిందని గోణికాపుతురడు సరలవిచాచడు. పుర్చషుడీ

పతరమిించలేర్చ. అతనివలల కలిగే లాభాలమీదే ధాయస్ వుింట్లింది, పరతిదాన్నీ అన మానింగా

చూసాతర్చ."

"మీర్చ చెపుింది కరకేూ. మా త ట్ికోడలు పదమకు వెడలాుట్ి గోళ్ళళ. ఎపుుడూ మొగుడీ

అన మానిస్త ింట్లింది."

"ఇక వలయాకార్పు గోళ్ళళ వుిండే సీత ల

ీ ు చెడావారై వుింట్ార్చ. ఎపుుడూ అస్ింతృపత త
వేగిపో తుింట్ార్చ. వింకర్ గోళ్ళళనీ సీత ల
ీ ు దేనిన్న ఆస్కితత చేయర్చ. భర్త మురిపరింగా పకకకు
చేరిన్ా ముఖానిీ అషూ వింకర్చల తిపు ఇదేదో తపుని తింతులా పరవరితసత ార్చ."
 "కొిందరికి విశాలమెన గోళ్ళళ వుింట్ాయ."

"ఇలాింట్ి గోళ్ళళనీ సీత ల

ీ ు చాలా న్ెమమదస్త లుగా వుింట్ార్చ. పడకల కూడా భర్త
సౌఖయమే తన సౌఖయిం అన కుింట్ార్చ."

"మీ గోళ్ళ థీరీ బావుింది" మెచ చకుింది.

అతన పడుకున్ాీడు. కళ్ళలల వెన్ెీలన కలిపతస్ కుింట్ట ఆమెవప

ే ు చూశాడు.

"పడుకో" అన్ాీడు.

ఆమె ఓ క్షణిం తట్పట్ాయించ్ అట్ట ఇట్ట చూస పకకపరై వాలిింది. ఆమె వక్షస్థ లిం వెైపు

చూస్ూ
త అన్ాీడు "తాజ్ మహల్ పకకన న్నడల పడుకుణి కళ్ళళ పరైకతిత చూసతత మహల్

పరైన నీ డూమ్ి కనిపించ్నట్ల

ల ింది."

ఆమె సగుొపడింది.

* * *

ఆర్చబయట్ వెన్ెీలల అలా పడుకోవడిం ఆమెకు మతు

త నిసోత ింది.
 "ఆ ఇళ్ళలల కిట్ికీలు, తలుపులు మూసతస ఉకకల పడుకోవడిం నర్కిం" అింది.

"పరతి అన భవానికీ ముింద వెనకా వునీట్టల సరక్ి కూ వుింట్లింది. దీనిీ గురితించ్,

అన్నీ అమర్చచకుింట్టన్ే ర్సాన భూతి మిగులుతుింది. ఇది చాలామింది దింపతులకు

తెలియద . అింద కే ఏ అర్థరాతర ఆ మూడ్ వచ్చనపుుడు తలుపులు బిడాయించేసత ార్చ."

"మా వార్చలాింట్ి వాళ్ళయతే మరీ సీుడ్. ముదద పరట్ూ లకున్ే కార్యకరమిం న ించ్ ముచచట్

త్రరేవర్కూ మూడు నిమిషాలల లాగిించేసత ాడు."

అతన నవువతర అడగాడు "మనిష మరీ సీుడా?"

"చాలామింది అింతే. ఇదో గేమ్ లా ఫ్ీలవర్చ. ఆట్ అన్ేట్పుట్ికి ఇదద ర్ూ స్మఉజీె ల ై

వుిండాలి. అపుుడే ఆట్ మజా. ఏ ఆట్ అయన్ా ఏకపక్షింగా సాగితే చపుగా వుింట్లింది. సరక్ి

అింట్టన్ే బూతు అనీ అభిపారయిం వుింట్లింది. దీింత కొనిీ అపో హలు ఏర్ుర్చ కుింట్ార్చ. సీత ీ

నగీ శరీరానిీ చూసతత దరిదరిం చ ట్లూకుింట్లిందని అని భావిించే పుర్చష పుింగవులు వున్ాీర్చ

కాన్న నగీతావనిీ చూసతత మరిింత ఎగెయట్ మెింట్ కలుగుతుిందని మాస్ూ ర్ి అిండ్ జానిన్ి

చెపాుర్చ."

"మా వారిలాింట్ి వాళ్ళకి అింత త్రరిక ఎకకడది? డీలక్ి బస్ ల పరయాణిస్త ింట్ట అర్థరాతిర

స్డన్ గా దో పడీ దొ ింగలు అట్కాయించ్, వేస్ కునీవన్నీ ఒలుచ కుపో యనట్ల

ల వుింట్లింది
మా వారి పరవర్త న. అింత కింగార్చ పరట్ూ స
ట తత డనీ మాట్ ఏ అపరాతర పకకనజేర.ి ఇపుుడయతే

అదీ లేదన కో."

"కరకేూ సరక్ి న భారాయభర్త లు ఓ గగపు స్ర్దాకిింద ట్ీరట్ చేయాలి. ఎపుుడింట్ట అపుుడు,

న వువ చెపునట్ల
ల దో పడీ దొ ింగలాల అదర్గగట్టూయ కూడద . దీనికి పరతయే కిించ్ న్ెైట్ డెైరీ లాింట్ిది

భారాయభర్త లు ఇదద ర్ూ కలిస రాస్ కోవాలి. ఈ డెైరీల ఎపుుడు సరక్ి ల పాలొొన్ాల , ఆరోజు

ఎలాింట్ి డరస్ వేస్ కోవాల ఏ రీతిల , ఎింతసతపు పాలొొన్ాల చ్నీ చ్నీ విషయాలు కూడా

రాస్ కోవాలి. ఇలా న్ెైట్ డెైరీ మెయన్ ట్ైన్ చేయడింవలల తాము నిర్ణయించ కునీ రాతిర కోస్ిం

ఎద ర్చచూడడిం, ఆరోజు వేస్ కోవాలన కునీ డరస్ లన భదరపర్చ కోవడిం ఇలాింట్ివన్నీ

బావుింట్ాయ."

"ఈ న్ెైట్ డెైరీ ఐడయా బావుింది. ఆ రోజు అలింకర్ణ గురిించ్ ఈరోజున ించే

ఊహిించ కోవడిం, ఆ రాతిర కోస్ిం కలలు కనడిం, ఆ రాతిర భింగిమ పదే పదే కళ్ళల మెదలడిం,

త్రరా ఆ రోజు వచాచక తొట్లరపడడిం థిరలిలింగ్ గా వుింట్లింది."

వెన్ీ
ె ల వాళిళదద రి మీద కురిస నిశిబద ింగా కిిందకు జార్చత ింది.

"న వువ ఇింతవర్కూ ఎవరికీ చెపుని స్ింఘట్న ఏమెన్ా వుిందా?" కాసతపు మౌనింగా

తర్చవాత అడగాడు.

"ఇదీ ఆచార్ింల ఒక భాగమే. ఇది చెపతుసతత ఆ తర్చవాత మనిం....." ఆపరై వివరిించలేద

అతన .
 * * *

గుిండెలల విర్బో సనట్ల

ల నిశిబద ింగా కోరికన రచచగగడుతునీ వెన్ీ
ె ల.

పకకపకకన్ే ర్హసాయలు మాట్ాలడుకుింట్లనీట్ల

ల రాస్ కుింట్లనీ శరీరాలు..... ఇవన్నీ

అతనిీ తొిందర్ చేస్త న్ాీయణి గరహిించ్ింది. ఆమెకూ అలాన్ే వుింది.

"ఊఁ!"

ఆమె చెపుడానికి పప
ర తర్ అవుతునీట్ల
ల గగింతు స్వరిించ కుింది.

అతన ఆమెవెైపు తిరిగి కళ్ళల కి చూస్ూ

త విింట్లన్ాీడు.

"న్ాకు అపుుడు ఇర్వయేయళ్ళళ. పరదదదానయయ అపుట్ికి ఏడేళ్ళళ అవుత ింది. యవవనిం

పరతి అవయవింల నూ చేరి అలల రి పరడుత ింది.

పగలు ఏదో పన లత గడచ్పో యేదిగాన్న రాతేర ఇబబిందిగా తయారింై ది. ఒింట్రితనింత

స్తమతయేయ న్ేనింట్ట పరిహాస్ిం పడుతునీట్ల

ల . పట్ిూమించిం తన కాఠిన్ాయనీింతా

పరదరిిించేద.ి కాలేజీ ఆకతాయ కురారడలా గాలి నన ీ సరైతిం స్ుృశించ్ వెకిలిగా నవేవది.

అపుుడపుుడూ కిట్ికీ పకకన చేరిన చిందర డు కురారడలా గిలిగిింతలు పరడుతునీట్ల

ల
చూసతవాడు. గూరాావాడ నలల ట్ి ట్లపీలా వుిండే చీకట్ి న్ామీద పడ నన ీ మరిింత తాపానికి

గురిచేసతద.ి

ఇలా అవస్థ పడుతుిండగా ఓరోజు మా అమమ నన ీ డాబామీదకి పలిచ్ింది.

"ఏమిట్ట అమామ? అలా హడావిడగా పలిచావ్?"

"ఇక అింతా హడావుడే! న వువ ఊఁ అింట్ట, న్నకు పరళిళ చేయాలని అన కుింట్లన్ాీిం. పదో

తర్గతి చద వుకున్ాీవ్. ఏదో దేవుడ దయవలల దేనికీ ల ట్లలేద . మగపలాలడెైన్ా,

ఆడపలల యన్ా న వువ ఒకకదానివే మాకు. అింద కే న్న ముదూ

ద ముచచట్ా చూడాలని

ఉబలాట్పడుతున్ాీిం. అింద న్ా న్నకు ఇర్వెై ఏళ్ళళ వచేచశాయ కూడా. ఇింతకీ న్న మావయయ

చలపతి మీద న్న అభిపారయిం ఏమిట్ల చెపుు.

ఇదింతా దేనికి ఉపో దాామో చ్వరి వాకయింవలల అర్థమెింది న్ాకు. చలపతి మా అమమ

తముమడు. ఊరోల మాకు పదెకరాల పొ లమూ, రిండు మోట్ార్ూ

ల వుిండేవి. అమామవాళ్ళకు

న్ేన్ొకకదాన్ేీ స్ింతానిం. అింద కే వయవసాయింల త డు వుింట్ాడని మా మావయయని ఇింట్ికి

పలిపించ కున్ాీర్చ. అతన వచ్చ రిండేళ్ళయింది. అపుట్లీించీ మా ఇింట్లలన్ే వుిండ అన్నీ

చూస్ కున్ేవాడు.

అపుట్ికి అతనికి నలభెై ఏళ్ళ

ల ిండేవి. న్ాకింట్ట దాదాపు రట్ిూింపు వయస్ . అింద కే కాబో లు

న్ేన్ెపుుడూ అతని గురిించ్ ఆల చ్ించలేద . అమమ తముమడు అనీ భావన తపు మరో
అభిపారయిం లేద . ఇపుుడలా స్డన్ గా అడగేస్రికి న్ాకు ఏిం జవాబు చెపాుల

తెలియలేద .

దీనిీ గమనిించే అమమ అింది. 'వాడకి కాస్త వయస్ ఎకుకవ అనీ మాట్ తపు మరేిం

లేద . కళ్ళళ వింకరా, కాళ్ళళ వింకరా? రాయలా వుింట్ాడు. అయన్ా వాడకి ఏిం

వయస్ ిందని? మహావుింట్ట ముపరైై ఐద ఏళ్ళళ వుింట్ాయేమో. ఈ కాలింల అదేమింత

ఎకుకవ వయస్ కాద . న్నకూ వాడకి ఈడూజోడూ బాగా వుింట్లింది. చ్లకా గోరిింకలాల

వుింట్ార్చ. ఎవరైన్ా ఎపుట్ికయన్ా ముస్లివాళ్ళళ అయపో వలసిందే కదా. బాగా ఆల చ్ించ .'

ఎవర్యన్ా ముస్లివాళ్ళళ అయపో తార్ని ఇపుుడు నలభెై ఏళ్ళళ నిిండనవాడీ

కట్లూకోమింట్లనీ అమమ లాజిక్ న్ాకు అర్థిం కాలేద .

"కాన్న-"

"అలా నస్గగదద . న వువ న్ాకు ఒకకదానివే. న్న ముిందూ వెనకా ఎవర్ూ లేర్చ మాకు.

న వువ ఎవరోీ చేస్ కుని ఎకకడో కాపుర్ిం చేసత దానికన్ాీ ఇకకడే మనిింట్లలన్ే

వుిండపో వాలని మా కోరిక. న్నకు పరళిళ అయ న్న కడుపున్ా ఓ కాయ కాసతత వాడత

ఆడుకుింట్ట ఈ శేష జీవితానిీ హాయగా గడపతయవచ చ. నిన ీ చేస్ కొని ఇకకడే ఇలల రికిం

వుిండపో యే వాడు మనకు దొ ర్కదూ

ద . చలపతి అయతే ఆల్ రడీ ఇకకడే వున్ాీడు. నిన ీ

చేస్ కునీ తర్చవాత కూడా ఇకకడే వుిండపో తాడు."

"అదిగాదే"
 "ఇింక న్న స్ిందేహాలూ, అపనమమకాలూ న్ేన వినన . ఇింకో ర్హస్యిం చెపున్ా? ఈ ఆసథ

అింతా ఎవరో తినిపో వడిం కన్ాీ మన ఆసథ మనమే తిింట్ట పో లా. వాడు ఎవరో పరాయవాడు

కాడు. న్ాకు తముమడు. మీ న్ానీకు పరదబామరిద. న్నకు మావయయ. మన ఆసథ మన దగొ రే

వుిండాలింట్ట వాడయతేన్ే బెస్ూ . పరళిళ అింట్ట ఏదో స్ింవతిర్ిం, రిండు స్ింవతిరాల ముచచట్

కాడు నూరేళ్ళ పింట్."

అదే న్ా బాధ్ అింతా. నూరేళ్ళల అపుట్ికే నలభెై ఏళ్ళళ అయ పో యనవాడీ

చేస్ కోమనడిం దార్చణిం. అింద కే నికకచ్చగా చెపాున . "ఒదేద అమామ! న వువ నూర్చ

చెపుు, లక్ష చెపుు, నలభెై ఏళ్ళవాడని న్ేన చచ్చన్ా చేస్ కోన ."

అమమ ఈసారి మరిింత అన నయస్ూ

త "అలా అనకు. ఇింత చ్నీ కార్ణిం వలల్ న్న

జీవితానిీ మరగకరిత ముడపరట్ూ లకుని బాధ్లు పడవదద . మేము న్న తలిల దిండురలిం గాన్న

శతురవులిం కాము. వాడకి ఏమెన్ా ద ర్లవాట్ల

ల వున్ాీయా అింట్ట అదీ లేద . సగరట్

తాగడు. మింద పుచ చకోడు. ఆడవాళ్ళ వెింట్ పడడు. అడపా దడపా ఆ లాట్రీ ట్ికట్ల
ల

కొనడిం తపు మరో యావలేద " అని మావయయ స్ గుణాలన ఏకర్చపు పరట్ూ ింి ది.

అమమ చెపున స్ గుణాలన్నీ ఏమోగాన్న న్ాకు మాతరిం చలపతిల కనిపించ్న స్ గుణిం

ఒకకట్ట. పరశాింతతన కోర్చకున్ే మనస్త తవిం. చాలా న్ెమమదస్త డు. ఎపుుడూ బిగొ ర్గా

మాట్ాలడ కూడా ఎర్చగడు. కామ్ గా వుిండేవాడు. ఇింట్లల కూడా పరశాింతత కొర్చకున్ేవాడు.

ఇలుల ఎపుుడూ మౌనింగా ఋషలా వుిండాలన్ేవాడు. మా అమమ ఎపుుడెైన్ా ఎవరిమీదెైన్ా

కేకలేస్త ింట్ట వెింట్న్ే అడుాకున్ేవాడు. మనిం నషూ పో యన్ా స్రే పరశాింతింగా వుిండే పరిసథ తిని

ఏరాుట్ల చేస్ కోవాలన్ేవాడు.

ఈ ఒకక స్ గుణానికి కట్లూబడ అతనిీ పరళిళ చేస్ కోవడిం అస్ింభవిం. అదే మాట్ చెపు

కిిందకి వచేచశాన .

మర్చస్ట్ిరోజు న్ానీ న్ాకు కాలస్ త్రస్ కున్ాీడు. మావయయన చేస్ కొమమని

బరతిమిలాడాడు. బుజె గిించాడు. చ్వరి అస్త ింీ అనీట్ల

ల ఈ పరళిళకి ఒపుుకోకపో తే ఏ న యోయ

గగయోయ చూస్ కుింట్ానని బెదిరిించాడు.

ఇింట్లల అమామ న్ాన్ేీ ఇలా శతురవులుగా మారిపో తే ఆడపలల న న్ేన్ేిం చెయయగలన ?

చ్వరికి విధిలేని పరిసథ తులల తల వూపాన .

పరళిళ అింట్ట కలగాలిిన థిరల్ లేద . న్ా ఊహలకు, న్ా ర్ింగుల కలలకు అింతయకియ
ర లాల

అనిపించ్ింది. మావయయత న్ా పరళిళ నిశచయమయాయక ఊరోలణి న్ాత ట్ి ఆడపలల లు న్ా వెైపు

జాలిగా చూస్త నీట్ల

ల అనిపించ్, బాధ్ పొ ింగి పో రేలది.

పరళిళ పన లు మొదలయాయయ మా ఇింట్లల.

కాించీపుర్ిం వెళిళ చీర్లు తెచాచర్చ. తిర్చపతికి వెళిళ బింగార్చ నగలు తెచాచర్చ.

పరళిళకూతురి అలింకర్ణకోస్ిం అనిీ కాసమట్ిక్ి మదారస్ న ించ్ తెపుించార్చ.

 ఇవి ఏవీ న్ాకు ఆనిందానిీ కలిగిించలేద . న్ా యవవన సామాాజాయనికి కాపలకాసత

ఇిందరచాపింలా వుిండాలిిన పట్లూచీర్ ఉతిత బట్ూ లా అనిపించ్ింది. న్ా శరీర్పు ర్ింగున చూస

తలలు వేలాడదీసనట్ల
ల అనిపించాలిిన బింగార్చ ఆభర్ణాలు ఉతిత ల హపు పచ్చ డజన
ై ల లా

కనిపించాయ. న్ా ఆనిందానికి మెర్చగులు దిదదడానికి పుట్ిూనట్ల

ల అనిపించాలిిన కాసమట్ిక్ి

ఉతిత ర్సాయన జిగుర్చలాల త చాయ.

న్ాకేమీ థిరల్ి అనిపించకన్ే న్ా పరళిళ అయపో యింది.

న్ా ఫస్ూ న్ెైట్ ఎలా ర్స్హీనింగా తెలలవారిిందో మిగిలిన రోజులూ అలాన్ే అనిపించాయ.

మధ్య వయస్ ల ఎలాింట్ి స్ుిందన వుింట్లిందో అింతే పరదరిిించేవాడు న్ా భర్త . న్ా

అభిర్చచ లకు, ఆయన మనస్త తావనికీ ఎకకడా పొ ింతనలేద .

ఒ రిండేళ్ళళ గడచ్పో యాయ అమమ ట్ైఫాయడ్ త నూ, న్ానీ క్షయత నూ చనిపో యార్చ.

న్ాకు పలల లు కూడా కలగాలేద . దీింత మళ్ళళ న్ేన ఒింట్రిదానీయ పో యాన . న్ాకు పరళిళ

అయిందనీ విషయిం కూడా అపుుడపుుడూ గుర్చతిండేది కాద .

న్ా పరవర్త నల చాలా మార్చులు చోట్ల చేస్ కున్ాీయ. బాగా గయాయళితనిం వచ్చింది.

కానిదానికీ, అయనదానికీ పనివాళ్ళమీద విర్చచ కుపడే దానిీ. బయట్ మన షుయలత

కూడా అలాన్ే పరవరితించేదానిీ. చ్నీ విషయానికి కూడా కట్లవుగా రియాకూయేయదానిీ. న్ాన్ా

తిట్ట
ల అబాబయ. బూతులు కూడా అలవాట్యాయయ. జన్ానిీ చూసతత న్ే శవాల తిత

పో యేదానిీ. మన షుయలింతా అస్హయింగా కనిపించేవాళ్ళళ. ఇర్చగు పో ర్చగింట్ట నన ీ

పీకుకతినడానికి తిషూ వేసన వాళ్ళలా అనిపించేవాళ్ళళ.

 కొనిీరోజులకి ఊర్చ ఊర్ింతా న్ేనింట్ట హడలిపో యే సథ తికి వచ్చింది. న్ాలాింట్ి గయాయళి,

కచచబో తు మనిష, వయవహారాల పుిండాకోర్చ. చాడీల మనిష మరగకర్చ పరపించింల

వుిండదనీ పతరగచ్చింది.

బయట్ట కాద . ఇింట్లలనూ అింతే. పనిమన షులమీద ఎగిరేదానిీ. ఎింత చ్నీ

విషయానికయన్ా న్ా భర్త మీద విస్ కుకన్ేదానిీ, కోపగిించ కున్ేదానిీ, పరతిదానికీ పతచీకి

దిగేదానిీ.

న్ా భర్త నర్కిం ఎలా వుింట్లిందో న్ా పరవర్త నల ర్చచ్ చూపించాన . ఆయన కొర్చకున్ే

పరశాింతత పూరితగా కర్చవెైింది. రోజుల ఒక నిముషిం కూడా ఆయనకు పరశాింతత చ్కుకకుిండా

చేసతదానిీ.

ఈ గుణాలన్నీ ఎలా అబాబయో న్ాకు తెలియద . న్ాభర్త పరశాింతతన ఇషూ పడుతున్ాీడు

కాబట్ిూ, ఆయనమీద పగ సాధిించాలనీ కోరికత న్ేనలా అయపో యాన్ో ఏమో తెలియద .

అిందరాలగే న్ేన్ెపుుడూ నన ీ న్ేన విశేలషించ కోలేద . న్ాకు ఏిం కావాల , ఏిం తకుకవెైిందో

న్ా అింతర్ింగానిీ వెదక

ి ి తెలుస్ కోలేద . గయాయళిగా వుిండడింత ఇతర్చలమీద చాడీలు

చెపుడింల , అస్హయింగా మాట్ాలడడింల , ఎద ట్ివాళ్ళళ న్ెైతికింగా ఎలా పతనమెపో తున్ాీరో

చెపుుకోవడింల వుిండే ఆనిందానిీ అన భవిస్త న్ాీన .

 ఇలుల ఇలా అయపో వడానిీ భరిించలేకపో యాడు న్ా భర్త . అింద కే రాతరయతే పిండరి

భజనకు వెళిళపో యేవాడు. తవర్ల న్ే ఆయన పిండరి భజనలు న్ేరిుించే గుర్చవు సాథయకి

ఎదిగిపో యాడు. రోజు రాతిరకాగాన్ే దేవాలయిం దగొ రికి వెళ్ళళవాడు. కుర్చరకార్చకి పిండరి

భజనలు న్ేరిుించ్ ఏ అర్థరాతర ఇింట్ికి చేర్చకున్ేవాడు.

ఇదిగో ఇలాింట్ి స్మయింల మా వూరికి వింశీ వచాచడు.

అతనిది మావారే. చ్నీపుుడే వాళ్ళ అమమమమ ఊరళిళపో యాడు. అకకడే డగీర వర్కు

చద వుకున్ాీడు. అపుుడపుుడూ వచ్చ వెళ్ళళవాడు. ఊరికి వచ్చనపుుడు ఏ రిండు మూడు

రోజుల విండడిం వలల న్ేన్ెపుుడూ అతనిీ పరిశీలిించలేద .ఈమధ్య అతని తాతయయ

పో యాడు. దాింత అకకడునీ పొ లమూ, పుట్ార అముమకుని అతని అమమమమ కూతురి

దగొ రికి వచేచసింది. అమమమమత పాట్ల అతనూ పరిమన్ెింట్ గా ఊరికి వచేచశాడు.

అతన వచ్చన రిండో రోజో, మూడో రోజో వీధిల వెళ్ళతుింట్ట చూశాన . బింధ్ వుల

అబాబయ కన క పలకరిించాన .

"ఏిం వింశీ! ఎపుుడు రాక?"

"మొనీ వచాచన . అింతా బావున్ాీరా?" అింట్ట న్ేన నీ వర్ిండాల కి వచాచడు.

"ఆఁ"
 "మామయయ ఎక్కడ?"

"పిండరి భజనలు కదా. ఆ ఏరాుట్ల

ల చూడడానికి వెళ్ళళడు."

వింశీ వెళిళపో యాడు.

రిండో రోజు ఇింకాస్త పొ దద పో యాక వచాచడు. వర్ిండాల వునీ మించింమీద కూర్చచని అవీ

ఇవీ కబుర్చల పారర్ింభిించాడు.

న్ా న్ేచర్ తెలిస ఎవర్ూ మా ఇింట్ికి వచేచవాళ్ళళ కార్చ. ఇపుుడు ఇలా మాట్ాలడడానికి

మనిష దొ ర్కడిం చాలా రిల్నఫ్ గా వుింది. అింద కే అతన చ్నీ పరశీ వేసన్ా స్ దీర్ామెన

జవాబులు చెబుతున్ాీన .

ఆ తరావత రోజూ రాతిర ఏడుగింట్ల పారింతాన మా ఇింట్ికి వచేచవాడు. ఆ ట్ైమ్ కి న్ా భర్త

పిండరి భజన న్ేరిుించడానికి దేవాలయిం దగొ రికి వెళ్ళళవాడు. న్ేనూ, వింశీ ఆర్చబయట్

కురీచల కూర్చచని కబుర్చల వేస్ కున్ేవాళ్ళిం. ఏ తొమిమిందిింట్ికో అతన ఇింట్ికి వెళ్ళళవాడు.

కరమింగా న్ాల మార్చు రావడిం పారర్ింభిించ్ింది. మన షుల మీద ఇింతకు ముింద నీ

దేవషిం లేద . గయాయళితనిం కాస్త ింత తగిొింది. పనివాళ్ళ మీద కేకలు వేయడిం ఎపుుడో తపు

చేయడిం లేద . చాడీలు కూడా తగాొయ.

 మనస్ ల అింతకు ముింద నీింత గిందర్గోళ్ిం లేద . ఫరసూ ష
త ే న్ త పచ్చపట్ిూనదానిలా

పరవరితించే న్ేన మామూలు మనిష అయాయన . ఇింతకు ముింద లా వెరిరమొరిర కలలు కూడా

రావట్ిం లేద .

అయతే ఎింద కు న్ాల ఇలా మార్చు వచ్చిందో మాతరిం గురితించలేద . న్ాల కి న్ేన

తొింగిచూస్ కోవడమింట్ట న్ాకపుుడూ భయమే.

వింశీ చాలా మించ్ మనిష. ఇర్వెై ఏళ్ళకే అింత బాగా మాట్ాలడట్ిం చాలా అర్చద . అతనిల

ముఖయింగా నచ్చింది అతని స్మయస్ూురిత. సాుింట్టనియాస్ గా జోక్ లు వేసతవాడు.

జీవితింల అింత చకకట్ి హాస్యిం వుింట్లిందని అతని దావరాన్ే తెలుస్ కున్ాీన .

న్ాత మాట్ాలడే ఆ రిండు గింట్లల నన ీ ఎన్ోీసార్చల నవివించేవాడు. అతని కింపరనికన్ాీ

అతని హాసాయనికే ఎకుకవ అడక్ూ అయపో యాన .

ఆరోజు శవరాతిర, ఉదయమే నిదరలేస్త ూన్ే తలసాీనిం చేశాన , ఆరోజు ఒకకపొ దద గన క

ట్ిఫ్న్ ఏమీ చేయకుిండా ఏకింగా భోజనిం చేయాలి కాబట్ిూ ఆ పనిల పడాాన . వడలూ,

పాయస్ిం, అవిన్ాకూ తాళిింపూ, సాింబార్ూ, కొబబరిచట్ీీ ఇలా ర్కర్కాల వింట్లు చేయడింత

మధాయహీిం రిండయయింది. న్ేనూ, న్ా భరాత భోజన్ాలు ముగిించాిం. అలా నడుము వాలిచ

లేచేస్రికి న్ాలగయయింది.

మధాయహీిం వింట్కాలే చాలా మిగిలాయ గన క రాతిర వాట్ిత న్ే

అడె స్ూ యపో దామన కున్ాీన . అింతల స్ గుణా, మమతా వచ్చ గుడకి వెళ్దామని
పలిచార్చ. న్ాల మార్చు వచ్చనపుట్లీించీ మా ఇింట్ికి ఒకొకకకరే రావడిం

పారర్ింభిస్త న్ాీర్చ.

మా వూరికి రిండు ఫరాలింగుల దూర్ింల శవాలయిం వుింది. స్ గుణా వాళ్ళత కలిస

గుడకి వెళ్ళళన . తిరిగి వచేచట్పుట్ికి ఆర్యింది. అపుట్ికే రాతరింతా మేలొకని వుిండట్ిం

ఎవరికి వార్చ తమకు ఇషూ మెన కాలక్ష్ేపానిీ వెద కుకింట్లన్ాీర్చ.

న్ా భర్త అపుట్ికే రడీ అయపో య న్ాకోస్ిం చూస్త న్ాీర్చ. మొలకు కాషాయవస్త ింీ ,

చేతులల చ్ట్ికలు చూడట్ింత న్ే ఆయన పిండరి భజనకి వెళ్ళడానికి తయారైనట్ల

ల అర్థమెింది.

"న్ేన భజనకి వెళ్ళతున్ాీన . ఈరోజు తెలల ారేవర్కు భజన వుింట్లింది. వడా ించ తిని

వెళ్తాన " అని చ్ట్ికలు ట్టబుల్ మీద పరట్ూ ార్చ.

ఆయనకి భోజనిం పరట్ూ ాన .

మరో పదినిముషాలకు బయలేదరాడు.

"మరి న్న కాలక్ష్ేపిం ఏమిట్ి? కబురాలడుకున్ేింద కు వింశీ కూడా వచ్చనట్ల

ల లేడ?
ే "

అన్ాీడు.

"ఉదయిం న ించీ కనబడలేద . బహ శా సనిమాకేమెన్ా చెకేకశాడేమో. ఈరోజు ఒక

ట్ికకట్లూకు రిండు షో లు కదా."

 "బో ర్ కొడతే అలా దేవాలయిం దగొ రికి రా. ఈరోజు భజన బరహామిండింగా వుింట్లింది. తబలా

మాసాూర్ ని తిర్చపతి న ించ్ పలిపించాిం.

"అలాన్ే!"

ఆయన అతుయతాిహింత వెళిళపో యాడు.

మళ్ళళ మళ్ళళ వింట్గిన్ెీలన్నీ స్ర్దడిం ఎింద కని న్ేనూ భోజనిం ముగిించ్ వీధిల కి వచ్చ

నిలబడాాన .

ఆ కోలాహలిం చెపుడానికి మాట్లు చాలవు.

వీధి దీపాలకిింద గుింపులు గుింపులుగా జనిం. వయస్ ల వునీ ఆడపలల లు జట్ల

ల

జట్ల
ల గా విడపో య న్ాలుగురాళ్ళ ఆట్ ఆడుతున్ాీర్చ. మరికొిందర్చ తొకుకడు బిళ్ళకు

ఉపకరమిించార్చ. మరికొిందర్చ వెన్ీ

ె ల కుపులు పారర్ింభిించార్చ. ఇింకొిందర్చ కుింట్ాట్

అింద కున్ాీర్చ. కాస్త వయస్ ముదిరిన సీత ీ పుర్చషులు వర్ిండాలల జేరి దాయాలాట్

ఆడుతున్ాీర్చ. వృదు లు పుల్నమేక ఆట్ల ల్ననమెపో యార్చ. మరికొిందర్చ భజన దగొ రికి

బయలేదరార్చ.

న్ేనూ ఏదో గూ
ర ప్ ల చేరిపో దామని అన కుింట్ట వుిండగా స్ గుణ, మమతా వచాచర్చ.
 "ఏిం చేదద ాిం?"

"అదే ఆల చ్స్త న్ాీన ."

"మా ఆయన అిందర్ిం కలిస దాకుకన్ే ఆట్ ఆడదామింట్లన్ాీడు" స్ గుణ చెపుింది.

"అిందర్ిం కలిసతత ఏదో ఒకట్ీ ఆడవచ చలే. ఒకే ఆట్ ఆడన్ా బో ర్ కొడుతుింది. కొింతసతపు

దొ ింగాట్, కోింతసతపు తొకుకడు బిళ్ళ ఆట్, మరికొింతసతపూ దాయాలాట్ా ఆడదాిం. సనిమా ర్ష్

గా వుింట్లిందని మా ఆయన ఇింట్ి దగొ ర్చన్ాీడు. అిందర్ిం కలిసతత కాలక్ష్ేపిం అవుతుింది.

ఇింతకీ చలపత్ర అనీయయ ఎకకడ? భజనకి వెళ్ళళడా?"

"ఆఁ! గుర్చవు వెళ్ళకపో తే. ఎలా? అదిగో అపుుడే తబలాన శృతి చేస్త నీట్లూన్ాీర్చ.

అిందర్ిం ఒక దగొ ర్ చేర్దాిం. ఇలుల తాళ్ిం వేస వసాతన " అని ల పలికళ్ళళన .

వింశీ ఎకకడకళ్ళళడా అని ఆల చ్స్ూ

త వింట్ిలలింతా స్రిద ఇింట్ికి తాళ్ిం వేశాన .

బయట్ికి వచాచన్ో లేదో వింశీ ఎద ర్చపడాాడు.

"ఎకకడకళ్ళళవు? ఇింతసతపూ న్న కోస్మే చూస్త న్ాీన ."

"ఎకకడకి వెళ్ళలేద . ఏవో చ్నీ చ్నీ పన లు చూస్ కొని వచేచట్పుట్ికి ఈ

వేళ్యింది."
 "శవరాతిర కదా. సనిమాకి చెకేకశావన కున్ాీన ."

"మితురలు ర్మమన్ాీర్చగాన్న వెళ్ళలేద ."

"రాతిర జాగర్ణ వుింట్లన్ాీవా?"

"ఆఁ"

"మరి కాలక్ష్ేపిం ఏమిట్ి? స్ గుణావాళ్ళళ ఆట్లు ఆడట్ానికి ర్మమింట్ట బయలేద రాన .

న వూవ మాత జాయనవువ. స్ర్దాగా వుింట్లింది."

"అలాన్ే"

ఇదద ర్ిం స్ గుణ ఇింట్ికి వెళ్ళళస్రికి అిందర్ూ న్ాకోస్మే వెయట్ చేస్త న్ాీర్చ. వింశీ కూడా

రావడింత వాళ్ళళ చాలా ఆనిందిించార్చ.

దాకుకన్ే ఆట్ మొదల ైింది. అిందర్ూ రౌిండుగా జేరి తపుట్ల

ల వేశాము. మొదట్ స్ గుణ

భర్త దొ ింగయాయడు. దొ ింగ అయన వయకితకి కళ్ళళ మూస అిందర్ూ దాకొకన్ాీక కళ్ళళ తెరిచే

బాధ్యతన స్ గుణ అతత యయకు ఇచాచిం. ఆమెకు దాదాపు డభెైబ ఏళ్ళళింట్ాయ.

 తన అలులడీ కూరోచబెట్ూ లకుని కళ్ళళ మూసింది.

మేమింతా తల దికుకకు పర్చగతాతిం. న్ేన వాళిళింట్ి వెన క న నీ గడా వాముల

దాకుకన్ాీన .

కాసతపట్ికి దొ ింగ మమతన కనిపరట్ూ ాడని. అిందర్ూ వచేచయమణి స్ గుణ కేకపరట్ూ ింి ది.

నన ీ ఎవర్ూ కనిపరట్ూలేదనీ ఆనిందింత వచాచన . వింశీని చూస గర్వింగా నవావన .

ఈసారి మమతకు కళ్ళళ మూశార్చ.

న్ేన తెలివిగా ముస్లమమ వెనకే నకాకన . ముస్లమమ కళ్ళకు కట్ిూన చేతులిీ త్రసతశాక

మమత వెదకడానికి బయలేద రిింది.

ఈసారి వింశీ దొ ింగయాయడు.

"భలే భలే..... న వువ దొ ింగవనీ మాట్" చ్నీపలల లూ చపుట్ల

ల చరిచాన . ఆ ఆట్

ఆడుతర న్ేన చ్నీపలల న్ే అయపో యాన .

అమామవాళ్ళళ న్ాకిషూిం లేకపో యన్ా మామయయకిచ్చ పరళిళ చేయడిం గాన్న, మా

ఇదద రిమధాయ పతర్చకుపో యన అస్ింతృపత గాన్న, న్ాకిింకా పలల లు కలగలేదనీ బాధ్గాన్న ఏమీ

గుర్చతకు రావడిం లేద . చాలా కాలానికి నన ీ న్ేన మరిచ్పో యాన . న్ాకిింకా పరళిళ కానట్ల
ల ,

స్ర్దాగా మస్క వెన్ెీలల , సతీహితులత కలిస ఆడుకుింట్లనీట్ల

ల ింది.
 వింశీ కళ్ళళ మూసింది ముస్లమమ. ఎట్ిూ పరిసథ తిల నూ వింశీకి కనబడ కూడదని ఎకకడ

దాకోకవాల ఆల చ్ించాన . మా డాబా స్రైన స్థ లమనిపించ్ింది.

స్ గుణ ఇింట్ిన ించ్ న్ేర్చగా వెళిళ మా ఇింట్ి దొ డోల కి చేరి అకకడ న ించ్ వెనక దారిగుిండా

ముింద కు వచ్చ మెట్ల కాకన . ఓ మూల ఒదిగి కూర్చచన్ాీన .

పిండరి భజన మెలలగా వినిుసోత ింది. వీధ్ లల ల ైట్ల ల వుిండడింత పలుచట్ి వెలుగు చీకట్ి

దేహిం మీది పొ లుస్ లా వుింది. ఒకక పొ దద న్నర్స్ింత గాలి మెలలగా వీసోత ింది. ఆకాశింల

అకకడకకడా వునీ నక్షతారలు శవుని పూజిించడానికి దేవతలు ఏర్చకొచ్చన తుమమపూలాల

వున్ాీయ.

వింశీ వచ్చన్ా కనబడకుిండా వుిండడానికి తల వించ కుని పట్ూ గోడ న్నడల

కూర్చచన్ాీన .

అయద నిముషాలు గడచాయ.

ఇక వింశీ ఇకకడకి రాడని అన కుింట్ట వుిండగా ఎవరో న్ా గడా ిం పట్లూకుని పరైకి

లేపుతునీట్ల
ల అనిపించ్ింది.

చ్వాలున తల తాతన .
 న్ా ఎద ర్చగాొ మోకాళ్ళమీద కూర్చచనీ వింశీ తదేకింగా చూస్త న్ాీడు. ఏదో

మాట్ాలడబో య అతనిీ చూస మాన కున్ాీన .

అతన న్ా పరమేయిం ఏమీ లేకుిండాన్ే న్ా మీదకు వింగి గాఢింగా ముదద పరట్ూ లకున్ాీడు.

ఒకకసారిగా చలిించ్పో యాన .

విచ్తరమేమిట్ింట్ట, న్ాకా క్షణింల న్ా భర్త గుర్చతరాలేద . న్ేన వివాహితన అనీ

విషయమే మర్చ్పో యాన . అింతకు ముింద ఆట్ మొదలు పరట్ూ న

ి పుుడు కలిగిన భావన్ే

కొనసాగిింది. న్ాకిింకా పరళిళకానట్ల

ల స్ర్దాగా మస్కవెన్ీ
ె లల సతీహితులత కలిస

ఆడుకుింట్లనీట్ల
ల ఇపుుడు వింశీ నన ీ ముదద పరట్ూ లకునీట్ట
ల త చ్ింది.

"వింశీ" అన్ాీన .

అతన ఏమీ మాట్ాలడలేద . నన ీ గట్ిూగా హతు

త కున్ాీడు. ఆ పట్లూల న్ే న్ా మీద

అతనికునీ మోహిం తెలుసోత ింది. అతన వద లుతునీ ఉచాచాస్ నిశావసాలల న్ే న్ామీద నీ

కోరిక తెలుసోత ింది. అతని గుిండె శబద ింల న్ే ఆవేశ త్రవరత ఎింత తెలుసోత ింది.

పచ్చపట్ిూనట్ల
ల నన ీ నలిపతస్త ూ ముదద లల ముించేస్త న్ాీడు.

"ఆ మాధ్ రాయనికి న్ా పరద వులు పగడాల ,ై న్ా కళ్ళళ న్నలాల ,ై న్ా బుగొ లు ర్తాీల ,ై న్ా

పాలిిండుల వజారల ై న్ేన్ే నవర్తీ ఖచ్త కిరీట్మె అతని తలమీద అలింకార్మెనట్ల

ల త చ్ింది.
 ఠకుకన నన ీ వదిలి ఒకకత పు త శాడు. ఎింత లాఘవింగా త శాడింట్ట న్ా జుట్లూ ముడ

ఊడింది.

వెింట్లరకలన్నీ రిండు చేతులల కి త్రస్ కుని ముఖింమీద ర్చదద కున్ాీడు. ఎింత లాలితయింగా

ర్చదద కున్ాీడింట్ట పారణింలేని వెింట్లరకలు సరైతిం పులకరిించ్నట్ల

ల అనిపించ్ింది.

న్ాముఖిం మీద అలాన్ే తలపరట్ూ ి అదిమాడు. ఎింత బలింగా అదిమాడింట్ట కళ్ళల ని

ర్ింగుల కలలన్నీ ఒకకసారిగా విచ చకున్ాీయ.

పరదవులపరై పరదవులు ఆనిచ వతాతడు. ఎింత మాధ్ ర్యింగా వతాతడింట్ట అమృతానిీ నిింపన

చషకాలు పగిలినట్ల
ల ఎింగిలిమయమె పో యింది అకకడింతా.

అలాన్ే కిిందకు దిగి న్ా వక్షస్థ లిం మీద ముఖానిీ రాశాడు. ఎింత ఆవేశింత రాశాడింట్ట

యవవన్ాలు పొ ింగి పర్వశించాయ. 'వి' షతప్ ల తెర్చచ కునీ అకకడ పళ్ళత న్ొకాకడు. ఎింత

హాయగా న్ొకాకడింట్ట ఏదో కావాలనీ ఆరాట్ిం పొ గల ై సరగల ై లేచ్ింది.

అకకడ న ించ్ దిగి న్ా నడుిం మడతలన చేతులత వతాతడు. ఎింత అద భతింగా

వట్ాూడింట్ట అకకడ పారర్ింభమెన పరకింపనలు శరీరానిీ ఊపతశాయ. బొ డుాన వెద కుకని

ముదాదడాడు. ఎింత థిరలిలింగ్ గా వుిందింట్ట స్ ఖానిచేచ న్ాడులన్నీ అకకడే కేిందీరకృతమెనట్ల

ల

అనిుించ్ింది.
 మొదట్ిసారి పుర్చషుడీ పించ కుింట్లనీ అన భూతి. వింశీ న్ాకింట్ట చ్నీవాడన్న, న్ేన

అతనికి అతత మమనవుతాననిగాన్న, దాకొకన్ే ఆట్ ఆడుతర మేమలా చ్కుకకుపో యామనిగాన్న

అనిపించలేద . స్ృషూ మాధ్ రాయనిీ చవిచూడడానికి ఆయతత మవుతున్న రిండు

జీవులమెపో యాిం.

దూర్ింగా పిండరి భజన పాట్ వినిుసోత ింది.

స్ ఖిం బర్చవుకి న్ా కళ్ళళ మూతలు పడాాయ.

నన ీ వింశీ పూరితగా ఆకరమిించ కున్ాీడు.

ఓ పదిహేన నిముషాలపాట్ల యదద ర్ిం స్ ఖాన్ేవషణల పరన గులాడాిం. కోరికత వేడెకికన

శరీరాలు ర్సాన భూతిల తడస చలల బడాాయ.

వింశీ మెలలగా పరైకిలేచ్, నన ీ లేపడానికి చేయ అిందిించాడు.

ఇదద ర్ిం డాబా మెట్ల ల దిగుతుిండగా గేట్ల దగొ ర్ శబద మెింది. ఎవరో వస్త నీట్ల నిపించ్ న్ేన

సీుడుగా రిండు అడుగులు వేశాన .

గేట్ల ల పలికి వచ్చ అలాన్ే నిలబడపో యాడు న్ా భర్త .

అతనికేస చూడడానికి ధెైర్యిం చాలక తలదిించ కున్ాీన . ఏదో తెలియని భయిం శరీరానిీ

లొింగదీస్ కుింట్లన్ాీట్ల
ల తరలిపడబో య బలవింతింగా నిగరహిించ కున్ాీన .
 పాపిం! ఏమీ దికుకత చని వింశీ అలాన్ే న్ా వెనక నిలబడ పో యాడు.

మొదట్ తేర్చకునీది ఆయన్ే. మెలలగా నడచ్ వర్ిండాల కి వచ్చ నిలబడాాడు.

న్ేన కొింత ధెైర్యిం చ్కకబట్లూకున్ాీన . మరీ రడ్ హాయిండెడ్ గా పట్లూబడలేద గన క ఏదో

అబదు ిం చెబుదామన కున్ాీన .

వెళిళపొ మమనీట్ల
ల వింశీవెైపు తిరిగి చేతిత సరైగ చేశాన .

క్షణింసతపు అలాన్ే న్ా కళ్ళలల కి చూస, ఆ తర్చవాత న్ెమమదిగా నడుచ కుింట్ట

వెళిలపో యాడు.

న్ేన వర్ిండాల కి వచ్చ తాళ్ిం త్రశాన .

ఆయన ఇింట్లలకి నడచ్, హాలల నిలబడపో యాడు. ల ైట్ వేయలేద . మస్క వెలుతుర్చ

చీకట్లల ఈద లాడుతునీ చేపపలల చర్మింలా వుింది.

"లహరీ" అని పలిచాడు ఆయన.

ఏమిట్నీట్ల
ల ఎద ర్చగాొ వెళిళ నిలుచ న్ాీన .
 "న వువ న్ాకో పారమిస్ చేయాలి" అింట్ట చేయ చాచాట్ల.

ఆ పారమిస్ ఏమె వుింట్లిందో నని ఆ క్షణింల వునీ విధాలుగా వూహిించాన .

కాన్న న్ాఊహలన్నీ తపుు.

"ఆ పారమిస్ ఏమిట్ల తెలుసా? న వువ ఎపుట్ికీ వింశీని వదలకూడద ."

న్ా భర్త ఎద ర్చపడా పుుడు కూడా న్ేనింత షాక్ న గురికాలేద . ఆశచర్యింత న్ా ఒళ్ళళ

ఉబిబింది.

న్ేన విింట్లనీది నిజమేనని నమమకిం కలిగిించడానికి కాబో లు రిండవసారి చెపాుడు.

"మీ ఇదద రి స్ింబింధ్ిం జీవితాింతిం కొనసాగాలి."

న్ాకు న్ోట్మాట్ రాలేద . తడలేక పరదవులన్నీ బిగుస్ పో యాయ. ఒింట్లలని శకత ింతా

ఆవిరైపో యనట్ల
ల నిపించ్ింది.

"ఏమిట్ి మీర్న్ేద?
ి " ఎలాగో న్ోర్చ పరగులుచకుని అడగాన .

"న్ేన ఇలా అడగడానికి కార్ణిం వుింది. న్నకు గయాయళితనిం జబుబ ఎలా వచ్చిందా అని

మన పరళిళ అయనపుట్లీించీ ఆల చ్స్త న్ాీన . ఆ జబుబకు విర్చగుడు ఏమిట్ా అని

ఇింతకాలిం తలబదద లు కొట్లూకున్ాీన తమాషా ఏమిట్ల తెలుసా? ఆ జబుబ నయమవడిం

పారింభిించాక, ఆ జబుబకు కార్ణిం ఏమిట్ల, దానికి ఔషధ్ిం ఏమిట్ల న్ాకు తెలిసింది. అింద కే

వింశీని ఎపుట్ికీ వదిలిపరట్ూదద "

న్ేన ఏమీ మాట్ాలడలేద .

"వింశీని ఎపుట్ికీ వదలనని న వువ న్ాకు మాట్ివవకపో తే న్ేన ఇపుుడే ఉరేస్ కుని

చచ్చపో తాన . అతన మనిింట్ికి ఎపుుడూ వస్ూ

త పో తుిండాలి."

న్ాకు ఒళ్ల ింతా చెమట్లు పడుతున్ాీయ.

న్ేన ఏమీ మాట్ాలడకపో యేస్రికి ఆయన సీరియస్ గా దేవుడ ర్ూమ్ ల కి నడచ్, అింతే

వేగింత తలుపు గడయ పరట్ూ లకున్ాీడు.

భార్య పరయుడు ఎపుుడూ ఇింట్ికొచ్చ వెళ్ళతుిండాలనీ హామీ కోస్ిం ఉరేస్ కుింట్లనీ

భర్త కు ఏిం జవాబు చెపాుల ఎవరికి మాతరిం ఏిం తెలుస్ ?

అలా ఉపతక్ష్స్ూ
త వుింట్ట ఆయన చచ్చపో తాడనిపించ్ "అలాగేనిండీ మీర్చ చెపునట్టల మా

స్ింబింధ్ిం కొనసాగుతుింది. తలుపు త్రయిండ" అింట్ట న్ేన బలానీింతా చేతులల కి

త్రస్ కుని తలుపులు బాదడిం పారర్ింభిించాన .

మరో క్షణానికి తలుపు తెర్చచ కుింది.

 లహరి చెపుడిం పూరితచేస గోపాలకృషణ రియాక్షన్ చూడట్ానికి కళ్ళన మరిింత

సాగదీసింది.

"మరి ఆ ఊరేింద కు వదిలిపరట్ూ ి ఇకకడకు వచాచర్చ?" గోపాలకృషణ అడగాడు.

"మా ఊరోల ఎింద కన్ో భూగర్భ జలాలు అడుగింట్ిపో యాయ. న్నర్చ వస్తి పూరితగా

కర్చవెైపో యింది. దాింత ఊరోలని జనిం తమకు అన వెైన చోట్లకు వెళిళపో యార్చ. మేిం ఇకకడకి

వచేచశాిం."

"వింశీ?"

"మిలట్రీల చేరిపో యాడు. న్ాలుగేళ్ళయింది. అతనిీ చూస."

ఆ తర్చవాత వాళిల దదర్ూ చాలాసతపట్ివర్కు ఏమీ మాట్ాలడుకోలేక పో యార్చ. ఎవరి

ఆల చనలల వాళ్ళళిండపో యార్చ.

చ్వరికి గోపాలకృషతణ ఆల చలన ించ్ బయట్పడ లహరిని తనవెప

ై ు తిపుుకున్ాీడు.

ఆమెని గతిం న ించ్ బయట్పడవేయడానికి "వెన్ీ

ె ల చాలా బావుింది కదా" అని

అడగాడు.
 "ఊఁ" అింది.

"ఈ వెనీలల న వెవలా వునీవో తెలుసా? ఎవరో గింధ్ర్వకనయ శాపవశాతర

త భూమి మీదికి

దిగివచ్చ న్ా పకకకు చేరినట్లూింది."

ఆమె పరదవి విడీ విడవకుిండా నవివింది.

అతన తన మీదకు వింగుతుిండగా ఆ అన భూతినింతా అన భవిించడానికి కళ్ళళ

మూస్ కుింది.

ఎింతసతపట్ికీ అతని పరదవులు తనన స్ుృశించకపో యేస్రికి కళ్ళళ విపుింది. ఎింద కు

ఆగిపో యావనీట్ల
ల చూసింది.

"న్ేన ఎకకడ ముదద పరట్ూ లకోవాల న వువ చెపాులి. ఆ పదింల ఎనిీ అక్షరాలు

వుింట్ాయో అనిీసార్చల అకకడ ముదద పరట్ూ లకుింట్ాన " అన్ాీడు.

అయతే పరైన ించ్ మొదలుపరట్ూ ాలని నిర్ణయించ కుింది. అక్షరానికి ఓ ముదద అన్ాీడు

గన క ఎకుకవ అక్షరాలునీ పదాలు చెపాులి. మొదట్ న ద ర్చ మీద ముదద పరట్ూ లకొమమని

అడగాలన కుింది. న ద ర్చ అన్ే పదింల మూడు అక్షరాలే వున్ాీయ గన క ఆ భాగానికి

పరతాయమాీయ పదాల గురిించ్ ఆల చ్ించ్ింది 'ఫాలభాగిం' అనీ పదిం తట్ిూింది. ఇింద ల

స్ న్ాీత కలిస మొతత ిం అయద అక్షరాలు వున్ాీయ గన క ఫాలభాగిం అింది.

 అింత పొ డుగు పదిం ఎింద కు చెపుిందో బో ధ్పడ అతన నవువతర అకకడ పరదవులు

ఆన్ాచడు. మొతత ిం అయద ముదద లు పరట్ూ ాడు.

"నయన్ాలు"

కళ్ళమీద పరదవులత అదాదడు.

"న్ాసక"

ఇింకో మూడు ముదద లు.

"పరదవులు" ఆమె కింఠింల మార్చు వచ్చింది. ఏదో త్రయని మతు

త గగింతుని పట్టూసత ో ింది.

ఆమె చెబుతుింట్ట అతన కిిందకు దిగుతున్ాీడు.

బొ డుా దగొ రికి వచేచట్పుట్ికి ఆమెకు పరతాీమాీయ పదిం దొ ర్కలేద . అలా

ఆల చ్స్త ింట్ట న్ాభి అనీ పదిం గుర్చతకొచ్చింది. కొతత పదిం తట్ిూిందనీ ఆనిందింత చెపుబో య

అింద ల నూ రిండు అక్షరాలే వున్ాీయనీ విషయిం స్ ైరిించ్ ఆగిపో యింది.

ఇక లాభిం లేదని మెలలగా "బొ డుా" అని, "వతు

త లుింట్ట కన్ొిలేషన్ ముదద లు

పరట్ూ లకోవచ చ కదా" అింది.

 అతన నవువతర "అలా కుదర్ద " అని రిండుసారేల పరదవులత అదాదద .

"న్ెకూు్" అన్ాీడు తల పరైకతిత ఆమె కళ్ళలల కి చూస్ూ

త .

"న్ెకూు్ ఏమీలేద " సగుొవలల ఆమె కింఠిం స్నీగా పలికిింది.

అతన దానికి ఒపుుకోనట్ల

ల తల అడా ింగా తిపాుడు.

ఆపరై కొనసాగిించడానికి ఇషూ ింలేద . కాన్న అతన మరీ బలవింతిం చేయడింత ఆ పరమాదిం

న ించ్ ఎలా బయట్పడాల తెలియక స్వగతింగా అన కుింట్లనీట్ల

ల "అయోయ! భగవింతుడా"

అింది.

"అింట్ట మూడు అక్షరాలనీమాట్" అని కిిందికి వింగాడు.

తన చెపున భగవింతుడకీ, అతన అనీ మూడు అక్షరాలకి స్ింబింధ్ిం ఏమిట్ల ఆమెకు

అర్థిం కాలేద . అర్థమయేయల పు మూడు ముదద లూ పరట్ూ ి లేచాడు.

అతన ఆమెన గాఢింగా హతు

త కుని, శరీర్ింమీద పరదవులత ముదరలు వేస్త న్ాీడు.

న ద ట్లన పరట్ూ లకునీ ముదద పచచ గన్ేీరై, కళ్ళమీద పరట్ూ లకునీ ముదద కనకాింబర్మె,

పరదవుల మీద పరట్ూ లకునీ ముదద ముదద మిందార్మె, వక్షిం మీద పరట్ూ లకునీ ముదద

బొ ిండుమలల ల ై మొతత ిం తన శరీర్మే కదింబ పూలదిండెన

ై ట్ల
ల ఆమె పులకిించ్పో యింది.
 అతనిల కలిసపో వాలనీ కోరికత అింగుళ్ిం మేర్ మొతత ిం శరీరానీింతా పరైకి లేప తనల కి

అద ముకుింది అతనిీ.

వాళిళదద రి స్మాగమానికి కాలిం కాపలాగా నిలిచ్ింది.

మరో గింట్కు ఆమె ఇింట్ికి బయలేదరిింది.

ఆ పౌర్ణమి వెళిళన స్రిగొ ా పదిహేన రోజులకి ఆమె భర్త కి లాట్రీల పాతికవేల ర్ూపాయలు

వచాచయ. పర్ింధామయయ నడుిం న్ొపు తగిొింది. అనస్ూయమమ పింట్ిన్ొపు పట్ాపించల ైింది!

ఇలా ఇింట్లలని వాళ్ళిందరికీ ఏదో ఒక లాభిం చేకూరిింది.

ఆ రాతిర చలపతి లహరి పకకన చేరాడు. గోడవెైపు తిరిగి పడుకునీ ఆమెన తనవెైపు

తిపుుకుని "న వువ గోపాలకృషణ త గడపాక ఇింట్లలని అిందరికీ మేలు జరిగిింది. మరి అస్లు

కథాన్ాయక అయన న్నకు ఏమొచ్చింది?" అని అడగాడు.

ఆమె మళ్ళళ యథాపరకార్ిం గోడవెైపు తిర్చగుతర చెపుింది-

"కడుపు."

6
 ఉదయిం అయద గింట్ల ైింది. ఇింకా తరర్చు తలుపు తెర్చచ కోనట్ల
ల చీకట్ల
ల అింతరాథనిం

కాలేద . పక్షులు అపుుడే నిదరలేచ్ ఒకదాని కొకట్ి శుభోదయిం చెపుుకుింట్లనీట్ల

ల మెలలగా

అర్చస్త న్ాీయ. గాలి మారిీింగ్ వాక్ కి బయలేదరినట్ల

ల చ్నీగా వీసోత ింది.

పింతులు దేవాలయిం ఆవర్ణల వునీ బావి దగిొరికి చేర్చకున్ాీడు.

అతన మనమథ దేవాలయిం అర్చకుడు. వయస్ ముపరైై అయద దాకా వుింట్లింది. తన

ఇర్వెై ఎనిమిదవ ఏట్ అర్చకతావనిీ సీవకరిించాడు. ఆలయింల ని అర్చకుడు విధిగా

బరహమచర్యిం పాట్ిించాలి.

సీత ల
ీ ు ట్ాప్ ల స్ గా దేవుడీ దరిిించ కోవాలనీ నియమిం వునీ దేవాలయింల
అర్చకుడు ఘోట్క బరహమచారిగా వుిండాలిి రావడిం నర్కిం. ఆ విషయిం అతన

అర్చకతవింల కి పరవశ
ే ించ్న మొదట్ిరోజే అర్థమెింది. అింతకు ముింద నీ అర్చకుడు ఎింద కు

నలభెై ఏళ్ళకలాల పచ్చవాడెైపో య దేశాలు పట్ిూ పో యాడో కూడా బో ధ్పడింది. అర్చకతవిం

తపు మరో జీవన్ాధార్ిం లేదని తెలియడిం వలల విధిలేని పరిసథ తులల అకకడ చేరాడు.

గబాగబా న్ాలుగు బిిందెల న్నళ్ళన ఒింట్ిమీద కుమమరిించ కుని తువావలుత

తుడుచ కున్ాీడతన . అింతకిరతిం రోజు ఉతికి పరట్ూ లకునీ పించెన బిగిించ్ కట్లూకుని

గర్భగుడల కి వెళ్ల ళడు.

దేవుడకి అభిషతకిం చేస అలింకరిించాడు.

 పూలమాల కోస్ిం ఎద ర్చచూస్ూ
త బయట్ికొచ్చ కూర్చచన్ాీడు.

మరో అయద నిముషాలకు మోహన అకకడకి వచ్చింది. ఆమెకు ముపరైై

ఏళ్ళళింట్ాయ. పరళ్ళయింది. దేవాలయపు పరిచారిక.

ఉదయిం వచ్చ దేవాలయానిీ శుభరపర్చడిం, పింతులుకి చేదో డు వాదో డుగా వుిండట్ిం

ఆమె విధ్ లు. ఇింద కోస్ిం ఆమెకు రిండెకరాల మాగాణిని ఇచాచర్చ. అింద ల వచేచ

ఫలసాయానిీ ఆమె పరిచారికగా వునీింత కాలిం అన భవిించవచ చ.

దేవాలయింల కి అడుగుపరట్ూగాన్ే ఆచార్ిం పరకార్ిం ఆమె పరైట్న త్రస బొ డోల దో పుకుింది.

అట్లవెైపు చూడకూడదని పింతులు మనస్ న ఎింత డెైవర్ూ చేస్ కున్ాీ వీలుకాలేద .

చూపులు ఆమె ఎదపరై పడాాయ. నిజానికి ఆమె ఎద వుిండాలిిన దానికన్ాీ ఎతు

త గా

వుింట్లింది. ఆమె యవవనమింతా ఆ రిండు అవయవాలల న్ే కూర్చకుపో యనట్ల

ల వుింట్లింది.

తన మనస్ న ముకకలు ముకకలుగా చేయడానికి ఫ్ర్ింగులాల వాట్ిని స్ింధిించ్నట్ూ నిపించ్

గిింజుకు పో యాడు అతన .

ఇింకాసతపు అలా చూసతత తన కళ్ళళ పరళిళపో తాయేమోననిపించ్ చూపులన కిిందకు

వాలాచడు.
 "ఇదిగోిండ పూలమాల దేవుడకి. పూలకోస్ిం విడపూలు కూడా వున్ాీయ చూస్ కోిండ"

అింట్ట పూలబుట్ూ న చేతికిందిించ్ింది.

అలవాట్ైన చూపులు పరైకి ఓ మార్చ ఎగబాకి తుింట్రి కోతి ఈ కొమమన ించ్ ఆ కొమమకు

దూకినట్ల
ల అట్ట ఇట్ట పాకాయ.

సీత ల
ీ ు పరైట్ త్రస దేవుడీ దరిిించ కోవాలనీ నియమిం వునీ ఇలాింట్ి దేవాలయింల
పూజారి బరహమచారిగా వుిండాలనీ నిబింధ్న పరట్ూ న
ి వాడీ పలకపట్లూకు లాగి తన్ాీలనీ

కోపిం వచ్చిందతనికి. తన కోపానిీ దిగమిింగు కుింట్ట పూజల నిమగీమయాయడు.

మింతారలు చద వుతర దేవుడీ పుషుమాలా లింకృతుడీ చేశాడు.

మోహన దేవాలయానీింతా చీపుర్చత చ్మిమ వాకిట్ దేవాలయ పారింగణింల ముగుొలు

పరడుత ింది.

అింతల తొలిభకుతరాలిగా ఓ ముద స్లి వచ్చింది. ఆమెకి డెభబెై ఏళ్ళ పరైమాట్ట. వసోత ోన్ే

పరైట్న బొ డోల దో పుకుని గర్భగుడ ముింద నిలబడ రిండు చేతులూ జోడించ్ింది. పింతులు

ఆమెన చూశాడు.

ఆమె ఎద అింతా ఎిండపో య, ఒకపుుడు వయస్ త మిడసపడా ఆ చోట్ల ఇపుుడు

కాలిం మీద పో రాడ అలిసపో య డసిపో యనట్ల

ల కనిపించాయ.
 యవవనవింతుల న
ై సీత ల
ీ ు వసతత ఒక బాధ్. వయస్ పరబ
ై దద వాళ్ళళ వసతత మరో బాధ్. ఆమె

ఎదన చూడగాన్ే పింతులుకి జీవితిం మీద మమకార్ిం స్గిం చచ్చపో యింది.

అట్ాల మెరిస మాయమయేయ ఈ శరీర్ిం మీద ఎింద కింత మమకార్ిం అనిపస్త ింది.

తుచచమెన కోరకలన త్రర్చచకోవడానికి మనిషపడే తపనింతా అజాఞనమనీ వేదాింతిం

పట్లూకొస్త ింది. సీత ీ పుర్చషుల మధ్య న నీ ఆకర్షణ, స్ింబింధాలు- ఇవన్నీ న్నచమెనవిగా

త సాతయ. ఎపుుడో ఒకపుుడు గాలిల కలిసపో యే పారణిం మీద త్రప, శుదు దిండగనీ ఫ్లాస్ఫ్ీ

మనస్ కి వార్థకాయనిీ పరసాదిస్త ింది. ఇలాింట్ి భావనలత కుదేల ైపో యాడతన .

దేవుడకి హార్తి ఇచ్చ దానిని ఆమె ముింద వుించాడు. ఆమె కళ్ళత హార్తిని

అదద కుింది. త్రర్థపస

ర ాదాలు ఇవవగాన్ే వెళిళపో యింది.

మరో అర్గింట్కు ఓ అవివాహిత యువతి వచ్చింది. ఆమె దేవాలయింల ల పలికి రాగాన్ే

పరైట్ త్రసత స్నిీవేశానిీ పింతులు కళ్ళళ పరదదవి చేస చూశాడు. అింతకు ముింద వృదు రాలు

వచ్చనపుుడు కలిగిన వేదాింతిం అింతా ఆమె పరైట్ అిందాల ముింద వృదు రాలు

వచ్చనపుుడు ఎగిరిపో యింది.

పరపించానిీ ధికకరిించ్ ముింద కు దూస్ కువచ్చనట్లూనీ ఆమె యవవన సర్చలు అతని

మనస్ ల తుఫాన లు రేపుతున్ాీయ. ఆ గుిండరనితనిం మనస్ ని ముదద లా చేస ఎకకడో

కోరకల స్ డగుిండింల గిర్వాట్టసత ో ింది. ఆ ఎతు

త లు శరీరానిీ స్ తిమెతతగా కోస్త న్ాీయ.
 'రా దముమింట్ట అన భవిించ ! అర్థిం లేని స్ింశయాలు వదద ' అని అవి పలుస్త నీట్లూ

వున్ాీయ. 'రేపు స్వర్ొ నర్కాలు వున్ాీయో లేవో ఎవరికి తెలుస్ . వయస్ నీపుుడే

అిందాలన న్న స్వింతిం చేస్ కో" అని అవి బో ధిస్త నీట్టల అనిపసోత ింది.

ఇలా రిండు ర్కాలయన వేదాింతాల మధ్య పాపిం అతన ఎపుుడూ నలిగిపో తుింట్ాడు.

అింద కే ఏన గులా వుిండేవాడు పీన గులా అయపో యాడు.

ఆ అమామయకి త్రర్థపరసాదాలిచ్చ పింపించ్ వేశాడు. మోహన పన లనిీట్ిన్న ముగిించ కుని

వెళిళపో యింది.

భకుతలు వసతత వాళ్ళకి త్రర్థపరసాదాలు ఇవవడిం, భకుతలు లేని స్మయింల అకకడే ఓ

స్త ింభానికి జారిగిలబడ కూరోచవడిం నితయకృతయిం.

అలా మధాయహీిం అయింది.

* * *

బావి దగొ రికి వెళిళ అనీిం ఉడకబెట్ూ లకున్ాీడు. సాింబార్చ తయార్యాయక భోజనిం

చేశాడు.
 బాగా అలిసపో వడిం వలల శరీర్ిం విశారింతి కోర్చకుింట్లింది. దేవాలయింల కి వచ్చ తలకిింద

ఉతత రీయానిీ వుించ కుని పడుకున్ాీడు. నిదర కన రపులిీ మూస్ూ

త వుిండగా దావర్ిం దగొ ర్

అలికిడెైింది. కళ్ళళ విపు చూశాడు.

మోహన అతనిీ చూస్ూ

త "ఏమిట్ి పింతులు! నిదార? భోజనిం అయిందా?" అింట్ట

ల పలికి వచ్చింది. పరైట్ త్రసబొ డోల దో పుకుని అతని దగొ ర్గా నిలబడింది. ఎవరో తన నరాలన

కసకొదీద లాగి వదిలనట్లూ అతన ఓసారి కుద పచాచడు. ఆమె ఎద కాింక్షలన రేపుతునీ

తేన్ెతుట్ూ లా వుింది.

అతనికి నిదర రావట్ిం లేద . కోరిక శరీరానిీ మిండసోత ింది. కాన్న ఆచార్ వయవహారాలు

అింతకింట్ట అతనిీ ముింద కు సాగనివవవు. "ఈ స్మయింల ఎింద కు వచాచవికకడకి?"

తడబడుతర పరశీించాడతన .

ఆమె మరో స్త ింభిం దగొ రికి వెళిళ శుభరిం చేస్ కుని పడుకుింది. తలకిింద పరైట్న వుిండలా

పరట్ూ లకుింది.

"ఏిం చేయన పింతులూ! ఆ ఇింట్లల వేడ, ఉకక, హాయగా బట్ూ లిపతుస న్నళ్ళలల

తొింగోవాలనిపస్ూ
త వుిందన కో. కాన్న గాలి అయన్ా ఆడుతుిందని పరైట్త్రసతత చచ్చన్ోడు- అదే

న్ా మొగుడు పరైనబడ పో తాడు.

ఈ ఎిండల అలాింట్ివి భరిించగలమా? అింద కే ఇకకడకి వచేచశాన . హాయగా పరైట్

త్రసతస ఎించకాక నిదరపో వచ చగదా" ఇలా చెపు ఆమె కళ్ళళ మూస్ కుింది.
 క్షణింల ఆమెకు నిదరపట్టూసిందని అర్థమెింది అతనికి.

ఆమె పరైట్న చూస్త నీ అతనికి నిదర రావడిం లేద .

చ ట్ట
ూ పిండవింట్లు పరట్ూ ి మూతిని కట్టూసనట్లూ అతన గిింజుకు పో తున్ాీడు.

ఆ వీధి మలుపు తిర్గగాన్ే పులిరాజు గుిండె వేగిం హచ్చింది. వెింట్లరకలన్నీ

నికకబొ డుచ కున్ాీయ. మరో నిముషింల పునర్వస్ కనిపస్త ిందనీ ఆల చనలత శరీర్ిం

చ్నీ జర్క ఇచ్చింది.

అతనికి పాతికేళ్ళళింట్ాయ. స్నీగా, పొ డవుగా. మింతరగాడ ముఖాన దిదద కునీ ఎర్రట్ి

న్ామింలా వుింట్ాడు. ఆ చ ట్లూపకకల గారమాలింతట్ికీ ఏకైక భూతవెైద యడు అతన్ే. పరతి

ఆదివార్ిం దెయాయలు పట్ిూన వాళ్ళింతా వెైదయిం కోస్ిం అతనిింట్ికి వసాతర్చ. ఆరోజింతా

హడావుడగా వుింట్ాడు. దెయాయలనిీట్ిన్నతరిమికొట్ిూ వాళిళచ్చన తృణమో, పణమో

సీవకరిసత ాడు. ఇక వార్ింల మిగిలిన రోజులల ఏ పన్న వుిండద . మరీ ఎమరెన్ని అయతే తపు

మిగిలిన రోజులల భూతవెద

ై యిం చెయయడు. దెయయిం మరీ ఉదు ిండపిండమెతే అమావాస్యరోజు

దాని పని పడతాడు.

 అతనికి అమమ న్ానీ లేర్చ. శమశానింల మింతరిం తపుుగా చదవడింవలల అతని తిండరని

పీకుక తినీదని చెపుుకుింట్ార్చ. ఇింద ల నిజమెింత తెలియద గాని అతని తిండర

స్మశానింల న్ే చనిపో యాడు. చ్నీపుట్లీించీ తిండర న్ేరిున మింతారలే ఇపుుడతనికి తిిండ

పరడుతున్ాీయ.

స్రిగొ ా ఎపుుడో తెలియద గాన్న అతన ఇట్ీవల పునర్వస్ పతరమల పడాాడు. ఆమెకు

ఇర్వెై ఏళ్ళళింట్ాయ. దేవుడు ముింద పరట్ూ న

ి నిమమకాయలా పచచగా మెరిసపో తుింట్లింది

ఆమె. శరీర్ింల పరతి అవయవమూ పరదదదే. కళ్ళ న ించ్ కాళ్ళ వర్కూ వుిండాలిిన సరైజుకింట్ట

కాస్త ఎకుకవగా వుింట్ాయ. స్నీగా, పీలగా వునీ తన ఆమె పతరమల ఎలా పడాాన్ా అని

పులిరాజు అపుుడపుుడూ ఆశచర్యపో తుింట్ాడు.

అతని పతరమ గగడవింతా పునర్వస్ కు తెలియద . ఇపుట్ివర్కు ఒన్ సరైడ్ లవ్ గాన్ే వునీ

తన పతరమన డబుల్ సరడ్

ై లవ్ గా చెయాయలని అతన తెగ ఆరాట్పడ పో తున్ాీడు.

ఈరోజు ఎలాగయన్ా తన పతరమన ఆమె ముింద ఏకర్చవు పరట్ూ ాలని నిర్ణయించ కున్ే

అతన బయలుదేరాడు. కాన్న ఎకకడో ఏదో జింకు వెనకిక లాగుత ింది.

దెయాయలన తరిమే తనలాింట్ివాడు కూడా పతరమ విషయిం వచేచస్రికి భయపడడిం

విింతగా అనిపసోత ింది అతనికి. ఎలాగైన్ా ఆమె పతమ

ర న పొ ిందాలనీ తపన ఎకుకవెైింది. ఆమె

ఒింట్రిగా ఎపుుడు కనబడుతుిందా అని ఎద ర్చ చూస్త న్ాీడు. తన కనపడగాన్ే ఏమేిం

చెపాుల చాలాసార్చల రిహార్ిల్ి వేస్ కున్ాీడు. తన తిండర వశీకర్ణమింతరిం న్ేరిుించనింద కు

తిట్లూకున్ాీడు కూడా.
 అపుట్ికే చీకట్ల
ల ముస్ ర్చకుింట్లన్ాీయ. తరర్చు ఆకాశింల చిందర డు అపుట్ికే తెలలగా

నవువతున్ాీడు. గాలి పూలల ని పుపొ ుడని ఒింట్ికింతా సతరే చేస్ కునీట్ల

ల స్ వాస్నలన

విర్జిముమత ింది.

పునర్వస్ ఇలుల దగొ ర్పడింది.

అతని అడుగులు తడబడాాయ. ఒళ్ళింతా కళ్ళళ చేస్ కొని చూశాడు. పునర్వస్ ఎకకడా

కనపడలేద . ఆ ఇింట్ిని దాట్ి వెడుతర ల పలికి చూశాడు.

పరర్ట్లల పాలు పతుకుత ింది ఆమె. చ్తరపట్ింల లాగా ఆమె మొదట్ిసారి చ్నీగా

కనిపించ్ింది. ఓ సరకన పాట్ల నిలబడా ట్లూ ఆగి, ఆపరై ముింద కు సాగిపో యాడు.

గుిండె వేగిం అపుట్ికి తగిొింది. ఆమెన మరోసారి చూడాలనీ ఆరాట్ిం శరీరానిీ

ముింద కు త సోత ింది. వీధి చ్వరికింట్ా వెళిళ వెనకిక తిరిగాడు.

అపుట్ికి పాలు పతకట్ిం పూరితచేస ఆమె దావర్ిం దగొ ర్ నిలబడ వీధిల కి చూసోత ింది.

ఆమె అకకడ వుిండడిం దూర్ిం న ించే కనిపరట్ూ ాడు పులిరాజు. తిరిగి గుిండె వేగింగా

కొట్లూకుింట్లింది. శరీర్ింల ఇలా అస్ింకలిుత మార్చులు గోచరిించడమేన్ా పతరమింట్ట

అన కున్ాీడు.
 ఖచ్చతింగా ఇింట్ిముింద ఆగి ఆమెవెైపు చూశాడు. నిజానికి ఆ స్మయింల తన

ముఖింల పరస్ ుట్మవుతునీ ఫ్ీలిింగ్ి ఏమిట్ల తెలియడిం లేద . అయతే తన ఆమెన

చూస నవువతునీట్లూ మాతరిం తెలిసింది.

ఆమెల ఏదో అర్థింకాని కన్ పూయజన్. రోజులాగే అర్థిం కానట్ల

ల మొహిం పరట్ూ ి ఏమెన్ా

చెబుతాడేమోననీట్లూ చూసింది.

అతన అకకడ న ించ్ కదలలేద .

"మీ న్ానీ వున్ాీడా?" అని అడగాడు. ఎపుుడూ లేనిది తన గగింతు వణకడిం

తెలుస్ూ
త న్ే వుింది/

అనిీ రోజులూ తన కనిపస్ూ

త న్ే గుడల పుగిించ్ చూస్ూ
త ిండే అతన అపుుడు మాట్ాలడట్ింత

ఆమె తడబడింది. ఆమె అవస్థ అింతా గురితించ్న అతన మరోసారి అడగాడు.

"లేడు. పొ లిం వెైపు వెళ్ల ళడు."

"మీ అమమ?"

"అమమ కూడా పొ లిం వెళిళింది"

 ఇక పరశీించాలిిిందీ ఏమీ లేనట్ల
ల అతన ఇింట్లలకి నడచాడు. బస్పుట్దద ఆవులునీ

దొ డోల కి వచేచస్త ింట్ట తర్మడానికి ధెైర్యిం చాలని చ్నీపలల లా చూస్త ిండపో యింది.

"ఏిం కావాలి?" తన దగొ రికి దూస్ కొచ్చన అతనివెైపు భయింగా చూస్ూ

త అడగిింది.

అతని రిహార్ిల్ి ల అట్లవింట్ి పరశీ లేద . అింద కే స్మాధానిం తట్ూ లేద .

"అదీ... అదీ" అింట్ట అక్షరాలు చూస్ూ

త నమిలాడు.

ఆమె ఏమీ మాట్ాలడకుిండా చూస్ూ

త నిలబడింది.

అతని కళ్ళల ఏదో అభయర్థన ల్నలగా కద లత ింది. పరదవులు ఏదో జపింఛడానికనీట్ల

ల

గుట్కలు వేసత ో ింది. ఇనిీరోజులూ తనల దాచ కునీ భావనలన బయట్కు వెలలడించేింద కు

గుిండె పచ్చదానిలా కొట్లూకొింట్లింది.

"న వువ కావాలి" కళ్ళళ కూడా ఆర్ుకుిండా చెపాుడు. ఒకకసారి పరకృతి అింతా ఫ్ట్ి వచ్చ

పడపో యనట్లూ స్త ింభిించ్పో యింది ఇదద రికీ.

అతన ఏిం అడగాడో చపుున అర్థింకాలేదామెకు. అర్థమయాయక తన మనసతమిట్ల అర్థిం

కాలేద . ల పలింతా తనన తర్చ్ చూసనట్లూ ఆమె కళ్ళన వాలిచింది. తిరిగి తల పరైకతిత ింది.

ఇక తపుదనీట్లూ అతన కళ్ళళ ఆర్చచతున్ాీడు గాన్న లేకపో తే చూపున అలా

నిలబెట్ూ వ
ట ాడు.
 "న్ేన నిన ీ పతరమిస్త న్ాీన ."

మొదట్ చెపుింది ఆమెకు బో ధ్పడిందో లేదో ననీ అన మానింత మళ్ళళ మాట్లన

మారిచ చెపాుడు.

ఒక పతరమికుడు ల నయేయ భరమలకు అతన ల నవుతున్ాీడు. అింద వలల తిరిగి

మాట్లన మారిచ చెపాుడు.

ఒక పతరమికుడు ల నయేయ భరమలకు అతన ల నవుతున్ాీడు. అింద వలల తిరిగి

మాట్లన మారిచ చెపాుడు.

ఒక పతరమికుడు ల నయేయ భరమలకు అతన ల నవుతున్ాీడు. అింద వలల తిరిగి

మాట్లన మారిచ చెపాుడు.

ఆమె అపుట్ికే స్ర్చదకుింది.

అతన భూతవెైద యడు గన క సీత ల

ీ కి ఓ విధ్మెన భయిం వుింది. అతన మామూలు
మనిష కాదనీ భావన వుింట్లింది. అతని వృతిత అలాింట్ిద.ి అది దెయాయలన దూర్ింగా

తర్చముతుింది. గాన్న, మన షుయలన దగొ ర్కు చేర్నివవద . అింతేగాక ఆమె తన అింతర్ింగిం

ఏమిట్ల తెలుస్ కో గలిగిింది. ఈ మేర్కు ఆమె తెలివెైనదే. అింద కే ఏిం జవాబు చెపాుల నని

ఆమె గిింజుకోలేద . అయతే దానిీ ఎలా చెపాుల అని మాతరమే ఇబబింది పడుత ింది.
 "ఎన్ోీ రోజులుగా చెపాులని...... కాన్న"

"పలిల అడొా చ్చిందా" అని నవివింది ఆమె. ఆ నవువ వెనకన నీ అర్థిం ఏమిట్ల తెలియక

అతన తలల డలిల పో యాడు.

సీత ల
ీ ు అింతే! అింతవర్కూ సీరియస్ గా వునీ ఆమె తన మనసతమిట్ల తెలుస్ కున్ాీక
ఈజ్ అయపో యింది. తనకు కావలిిిందానిని వాళ్ళళ ఎింత గాఢింగా కోర్చకుింట్ార్ప్ తనకు

అకకరేలని దానిని అింతే తృణీకార్ింత చూసాతర్చ.

ఇపుుడు పులిరాజు కూడా ఆమెకు అలాన్ే కనిపస్త న్ాీడు. తనకు అవస్ర్ిం

లేదన కోగాన్ే అతన చ లకన్ెైపో యాడు.

"మరింద కు చెపులేద ?"

"అదీ..... అదీ"

"మింతారలన పొ లులపో కుిండా చెబుతావు కదా. ఇింత చ్నీ వాకాయనిీ చెపుడానికి ఇింత

ట్ైమ్ త్రస్ కోవాలా?" ఆమె నవువన ఆపట్ిం లేద .

"చెపాులన్ే.... ఏదో జింకు, తెలియని బెద ర్చ."

 "పో న్నలే ఇపుట్ికైన్ా చెపాువు. కాన్న....." అతని రియాక్షన్ కోస్ిం ఆగిింది. అపుట్ికే అతని

గుిండెల విసో ుట్నిం జరిగిపో యింది.

"ఏమీ అన కోవదద పులిరాజూ! న వవింట్ట న్ాకలాింట్ి ఉదేద శిం లేద . ఎింద కు లేద అని

అడగగదద . న్నమీద ఎింద కు ఇషూ ిం లేదో చెపులేనట్టల గోపాలకృషణ మీద ఎింద కు న్ాకింత

ఇషూ మో కూడా చెపులేన ."

ఆ తర్చవాత ఆమె చెపున ఒక వాకయమో, రిండు వాకాయల వినిపించలేద అతనికి.

నిమమకాయన కొసతత ఎర్రట్ిర్కత ిం ఎగజిమిమనట్లూ, బుట్ూ ల పరట్ూ న

ి తాడు తాచ పామె

కాట్టసనట్ల
ల , త క ముడచ్ పారిపో వాలిిన దెయయిం తిర్గబడ తనన తిన్ేస్త నీట్లూ అతన .

వణికిపో యాడు.

ర్కత ింల విషింలా ఏదో తెలియని బాధ్ ఒళ్ళింతా చర్చరా పాకడిం తెలుస్ూ
త న్ే వుింది నరాలు

చ్ట్ిల దారాలుగా సాగడిం బో ధ్పడుతర వుింది. కళ్ళలల న్నళ్ళళ ఊరి, దృశాయలన్నీ

మస్కయపో వడిం గమనిస్ూ

త న్ే వున్ాీడతన .

"పులిరాజా! ఇక వెళిళరా" అని అతన ఏమెపో తున్ాీడని గమనిించ కుిండాన్ే ల పలికి

వెళిళపో యింది.

* * *
 ఎలా నడచాడో ఏమో తెలియద . మరో పదినిముషాలకు ఊరి పొ లిమేర్లు దాట్ాడు.

పొ లాల వెింబడ నడుస్త న్ాీడు.

అపుుడపుుడూ తల పరైకతిత చూస్త న్ాీడు.

చ్నీపలాలడు పౌడర్ నింతా చేతులల ఒింపుకుని ముఖానికి పూస్ కునీట్లూ చిందర డు

పరకాశస్త న్ాీడు.

అలా ఎింతసతపు తిరిగాడో అతనికే తెల్నద . చిందమామ ఆకాశిం మధ్యల కి వచ్చ నిలబడ

ల కింవెైపు స్ింభరమాశచరాయలత చూసోత ింది.

అతన నడుస్త నీవాడలాల ఠకుకన ఆగాడు.

ఎవరో మాట్ాలడుతునీట్ల
ల మాట్లు వినిుస్త న్ాీయ.

అపుుడు చ ట్ట
ూ పరికిించ్ చూశాడు. తన ఎకకడ వున్ాీడో తెలుస్ కోవడానికి అయద

నిముషాలు పట్ిూింది.
 తన గోపాలకృషణ బింగళ్ళ దగొ ర్కు వచాచనన్న, కొిండశఖారాగారన వున్ాీనని తెలిసింది.

మాట్ాలడుతున్ాీది గోపాలకృషణ , మరో సీత ీ అని కూడా బో ధ్ పడింది.

ఆరోజు పౌర్ణమి అవున్ో కాదో తెలుస్ కోవడానికి పరైకి చూశాడు. కొర్వలు లేని చిందమామ

నిిండుగా వుింది.

అతని వృతిత కి పౌర్ణమి పడద .

గోపాలకృషణ పరవృతిత కి అమావాస్య పడద .

ఇలా రిండు విభినీ ధ్ృవాలయన వారిదదర్ూ శతురవుల ై భయింకర్మెన యుదాదనికి

తలపడడానికి బీజానిీ పునర్వస్ వేసింది. ఆమె అతడని పతరమిించకపో గా, తన ఎవరిని

ఇషూ పడుతర వుిందో చెపుింది. దాింత గోపాల కృషణ మీద దేవషిం బయలేదరిింది అతనిల . ఆ

దేవషమే అతనికి తెలియకుిండాన్ే అతనిీ అకకడకి లాకొకచ్చింది.

గోపాలకృషణ పకకన మరో సీత ీ వుిందింట్ట ఆరోజు ఖచ్చతింగా పౌర్ణమి అయ వుింట్లిందని

పులిరాజుకి తెలుస్ .

తన కనబడకుిండా మెలలగా అడుగుల అడుగేస్ కుింట్ట అకకడునీ పరదదరాయ

వెనకకు వెళిళ నిలబడాాడు.

అకకడీించ్ చూసతత గోపాలకృషణ ఓ అమామయ స్ుషూ ింగా కనిపస్త న్ాీర్చ.

 వాళిళదద ర్ూ పడుకుని కబుర్చల చెపుుకుింట్లన్ాీర్చ. పులిరాజు మోకాళ్ళళ కిింద ఆనిించ్

వాళ్ళళిం మాట్ాలడుకుింట్లన్ాీరో వినడిం పారర్ింభిించాడు.

"విశాఖా! మరి న్న జీవితింల ఎవరికీ చెపుని స్ింఘట్న గురిించ్ చెపుు....." మురిపరింగా

ఆమె చ బుకానిీ పరైకతిత అడగాడు గోపాలకృషణ .

అింట్ట ఆరోజు విశాఖ వింతు వచ్చిందనీమాట్ అన కున్ాీడు పులిరాజు. ఆమె ర్ఘుపతి

భార్య ఇర్వెై ఎనిమిదేళ్ళళ వుింట్ాయ. లావుగా బొ దద గా, అిందింగా వుింట్లింది.

"ఊఁ!" అింట్ట పారర్ింభిించ్ింది ఆమె.

"ఎపుుడో ఆరేళ్ళకిరతిం స్ింగతి. అయన్ా ఇది నిన్ోీ, మొన్ోీ జరిగినట్లూ అనిపస్త ింట్లింది.

ఈ స్ింఘట్న తాలూకు మధ్ ర్స్మృతే లేకుింట్ట న్ేన బహ శా ఇింకా మొగుడకి సతవ

చేస్ కుింట్ట ఇకకడ వుిండేదానిీ కాదేమో.

న్ాకు అపుుడు పదెద నిమిదేళ్ళళ. అపుట్ికి న్ాల ని సీత ీ హారోమనల న్నీ పూరిత సాథయల

స్రవిించడిం పారర్ింభమెిందన కుింట్ా. వెన్ెీల వేడగా అనిపస్త నీ వయస్ . ఏ పుర్చషుడత న్ో

గాఢమెన సతీహిం చేయాలని వుబలాడపడుతునీ మనస్ .

 ఈన్ాడు పలల లింతా పతరమ విషయింల ఏదో ఒక సాథయల వున్ాీర్చ. ఓ అమామయ

చూపులు కలిపత సతూజిల వుింట్ట, మరో అమామయ మాట్ాలడే దశల , ఇింకో అమామయ లవ్

ల ట్ర్చల రాసత సాథయల వున్ాీర్చ. న్ాకు అపుట్ికి ఇింకా ఏ కురారడమీదా మనస్ పడలేద .

ఏదో కాయజువల్ గా వీధిల అబాబయలు పో తుింట్ట చూసతదానిీ.

అలా చూస్త నీపుుడు అిందరికింట్ట స్ ధీర్ కొింత డఫరింట్ గా కనిపించాడు. అతన

అపుుడు యూనివరిిట్ీల ఎిం.ఏ. చద వుతుింట్టవాడు. మా వీధిల న్ే ఇలుల. ఓ న్ాలుగిళ్ళ

అవతల ఇలల నీ మాట్. అతన యూనివరిిట్ీ న ించ్ పరతి శని, ఆదివారాలు ఊరగచేచవాడు.

మనిష మరీ ఫాస్ూ కాద . అలల రి చ్లల రి వేషాలు వేసవ

త ాడు కాద . ఈస్థ ట్ిక్ి వుిండే మనిషని

అతని చూపులన బట్ిూ, అతని పరవర్త నబట్ిూ అన కున్ాీన .

అయతే అతడమీద అపుట్ికి పరదద ఇషూ ిం ఏమీలేద . గేట్ల దగొ ర్ నిలుచ నీపుుడు అతన

వీధిల వెళ్ళతుింట్ట చూసతదానిీ. అింతే తపు మరో అడుగువేసత సథ తిల లేన .

అదిగో అపుుడే మా ఊరిల శీరరామనవమి ఉతివాలు పారర్ింభమయాయయ.

శీరరామనవమి ఉతివాలు మా వూరిల చాలా బరహామిండింగా జరిగేవి. సాయింకాలిం న ించ్

రాతిర పడీ పదకొిండు గింట్ల వర్కు ఊర్ింతా హడావుడగా వుిండేద.ి

 మా వీధిల న్ే దేవాలయిం వుిండేద.ి ఉతివాలు జరిగే రోజులల రోజుకొకర్చ ఉభయిం

చేసతవార్చ. అింట్ట ఆరోజు పూజ, పరసాదాలు పరట్ూ ట బాధ్యత ఒకక కుట్లింబమే నిర్వహిించేది.

సాయింకాలిం న ించ్ భజన జరిగిన్ా దేవుడ అలింకర్ణ, ఉభయిం అన్నీ

ఎనిమిదిగింట్లకు మొదల ై పదీ పదకొిండుకి ముగిసతవి.

మేము- అింట్ట మా ఈడు ఆడపలల లిందర్ూ ఎనిమిది గింట్ల పారింతాన గుడవెనక

చేరేవాళ్ల ిం. ముిందింతా అబాబయలుింట్ార్చ గన క దేవాలయిం వెనక అ మస్కచీకట్లల నిలుచని

చూసతవాళ్ళిం. ట్ైమయ పరసాదిం వచేచ స్మయానికి వీధిల వుిండే మిగిలిన సీత ల

ీ ింతా వచ్చ
మాత చేరేవాళ్ళళ. పరసాదిం పరట్ూ ట వయకిత ముింద నీ మగాళ్ళకూ, పలల లకూ పరట్ూ ాక మా దగొ రికి

వచ్చ పరసాదిం పించేవాడు.

ఇింద ల అతి ముఖయమెన ఘట్ూ ిం- స్ర్దా అింశిం ఏమిట్ింట్ట గింధ్ిం పూయట్ిం.

దేవుడకి ఉభయదార్చల గింధ్ిం ఓ పరదదగిన్ీ

ె ల తెచేచవాళ్ళళ. పూజారి దానిీ త్రస్ కుని

అకకడునీ వాళ్ళకు ఇచేచవాడు దానిీ. మనిం మనకు ఇషూ మెన వయకితకి పూయచ చ. దీనిీ

కొిందర్చ త్రస్ కుింట్ార్చ. మరికొిందర్చ త్రస్ కోర్చ.

అయతే అబాబయలు, అమామయలు మాతరిం తపుక గింధానిీ చేతులల కి త్రస్ కుని

స్మయిం చూస్ కుని ఎవర్ూ చూడకుిండా ఒకరికొకర్చ పూస్ కున్ేవాళ్ళళ.

 చాలా పతరమలు గింధ్ిం పూయడింత న్ే పుట్టూవి, మిగిలిన వాళ్ళకూ తెలిసతవి.

ఆ స్ింవతిర్ిం ఉతివాలు పారర్ింభమయన మొదట్ిరోజు మొదట్ి సారిగా న్ేన గింధ్ిం

త్రస్ కున్ాీన . గింధ్ిం చేతిల రాస్ కున్ాీక అమామయలత పాట్ల న్ేనూ దేవాలయిం

వెన కకు వచేచశాన . మిగిలిన సతీహితురాళ్ళళ తమకు ఇషూ మయన అబాబయల కోస్ిం

వెయట్ చేస్త న్ాీర్చ.

మొదట్ిగా దేవాలయిం ముింద భాగిం న ించ్ శీన వీధ్ లల కి రావడిం మొదలుపరట్ూ ాడు.

అతన ఖచ్చతింగా గింధ్ిం రాయడానికే వస్త న్ాీడని తెలుస్ . ఆలస్యమెతే అమమలూ,

అమమమమలూ పరసాదానికి అకకడకి చేర్చకుింట్ార్చ గన క ఈ గింధ్ిం. కార్యకరమానిీ

పరదదవాళ్ళళ చూడకుిండా ముగిించాలని అట్ల ఆడపలల లూ, ఇట్ల అబాబయలూ

తొిందర్పడుతుింట్ార్చ.

శీన మా దగొ రికి వచ్చ ఓ క్షణిం నిలబడాాడు. అతన తన కోస్మే వచాచడని తెలిసన

స్ నింద ఠకుకన మా వెన క దాకుకింది.

కాసతపు అలాన్ే వుింట్ట అతన వెళిళపో తాడనీ అన మానింత కాబో లు ఆమె కొింట్గా

నవువతర తల పకకకు పరట్ూ ి చూసింది అింత చాలు ఆమె ఉనికిని అతన గుర్చతపట్ూ డానికి.

అతన రిండు అింగలల ఆమెన చేర్చకొని ఎడమచేతత ఆమె చేయ పట్లూకుని లాగి, కుడచేతిల

వునీ గింధానిీ అింతే సీుడుత ఆమె చ బుకిం కిింద పూశాడు.

 ఆ సీుడ్ ల అతని చేయ ఎకకడెకకడ తగలాల అకకడింతా తగిలిింది. క్షణిం ఆలస్యిం చేసతత

ఎవరైన్ా వసాతర్చమోనని అతన మరో రిండు అింగలల వీధిల కి రాబో యాడు. అపుుడు

స్ నింద పర్చగతిత అతని వెనక న ించ్ ముింద చేయ పో నిచ్చ బుగొ లకు గింధ్ిం రాసింది.

ఇలా అకకడునీవాళ్ళళ తమ హీరోలకు గింధ్ిం రాస, గింధ్ిం రాయించ కున్ాీర్చ.

చ్వరికి న్ేన మిగిలిపో యాన . న్ా చేతిల ని గింధ్ిం అపుట్ికే గట్ిూపడుత ింది. అపుట్ివర్కు

న్ాకింట్ట ఒక వయకిత లేడు. అలా ఆల చ్స్త ింట్ట ఠకుకన న్ాకు స్ ధీర్ గురగతచాచడు. అతన

సాయింకాలిం అలా వీధిల వెళ్ళతుింట్ట చూశాన . ఆరోజే యూనివరిిట్ీ న ించ్ వచాచడనీ

మాట్.

కాన్న అతన దేవాలయిం వెనకిక వచేచ అవకాశిం లేద . న్ేన ముింద కు వెళ్ళలేన . ఎిం

చేయాల అని ఆల చ్స్ూ

త వుిండపో యాన . చ్వరికి పకకన నీ మీన్ాకి పూదాదమని

అన కున్ాీన గాన్న- చెపాున గదా, హారోమనల డానికి అన మతిించలేద .

మరికొింతసతపు నిరీక్ష్ించాలని నిర్ణయించ కున్ాీన .

మరి న్ా మొర్ ఆ శీరరామచిందర డు ఆలకిించాడేమో తెలియద గాన్న ఇింట్ి న ించ్

దేవాలయానికి వస్త నీ స్ ధీర్ కనిపించాడు. ఏదో థిరల్ మనస్ న ఊపతసింది. శరీర్మింతా

మధ్ ర్మెన కింపన్ాలు. అింతవర్కు అన భవిించ్న ఫ్ీలిింగ్ అది. మతు

త గా, గమమతు
త గా

వుింది.
 అతన దగొ ర్ పడుతున్ాీడు.

ఆగలేకపో యాన . వీధి అని కూడా ఆల చ్ించకుిండా మస్కచీకట్లలించ్ ముింద కు కదిలి

అతని బుగొ లమీద స్ తార్ింగా గింధ్ిం పూశాన . న్ా చేయ వణకడిం, న్ాలుక తడారిపో వడిం

తెలుస్ూ
త న్ే వుింది.

అతన మొదట్ ఆశచర్యపో య, ఆ పమమట్ నన ీ గురితించ్ చ్నీగా నవావడు.

అింత జరిగాక ఆ రాతిర నిదర పడుతుిందని న్ాకు అనిపించలేద . తెలలవారేవర్కు అలా

నవమి మహో తివాలు జర్చగుతరన్ే వుింట్ట బావుింట్లిందని అనిపించ్ింది. కాన్న వెింట్న్ే

పరసాదిం పరట్ూడిం పారర్ింభిించార్చ.

పరసార్ిం త్రస్ కున్ాీక ఇింట్ికొచాచన గాన్న ఏమీ చేయలేక పో యాన . అతని బుగొ ల

గర్చకుదనిం న్ా గుిండెలల గుబులు పుట్ిూసత ో ింది. పడకమీద పడుకున్ాీన గాన్న కళ్ళమీద నిదర

వాలడిం లేద . అలా ఆల చ్స్ూ

త ఎపుుడో తెలలవార్చజామున నిదరపో యాన . ఏవేవో

ర్ింగుర్ింగుల కలలు కన్ాీన .

వారానికి ఓసారి వచేచ అతనికోస్ిం ఎద ర్చచూపులు పారర్ింభమయాయయ. అతన

వచాచడింట్ట న్ా ఒకకదానికే పిండగా వచ్చనట్ల

ల ిండేద.ి ఆ రిండు రోజులూ ఏ పని చేయకుిండా

వీధి గేట్లకి న్ా చూపులిీ వేలాడదీసతదానిీ. అతనూ అింతే. ఊర్కన్ే అలా వీధిల తిర్చగుతర

న్ాకోస్ిం చూపుల వలన విసరేవాడు.

 ఎపుుడయన్ా చీకట్లల తార్స్పడా పుుడు గట్ిూగా కౌగిలిించ కుని ముదద పరట్ూ లకున్ేవాడు. ఆ

క్షణింల న్ా ర్కత పరస్ర్ణ ఆగిపో యేద.ి

అపుుడపుుడూ లవ్ ల ట్ర్చల ఇట్లన ించ్ అట్లకి, అట్లన ించ్ ఇట్లకి నడచేవి. అిందర్ూ

పడుకున్ాీక ర్ూమ్ ల ఒింట్రిగా కొవవవతిత వెలుగుల అతని లవ్ లేట్ర్చ చద వుకోవడిం

గగపు థిరలిలింగ్ గా వుిండేది.

మేమెపుుడూ నిముషింకన్ాీ ఎకుకవసతపు కలిసత వీలు కలగడిం లేద . అతన ఫస్ూ

ఇయర్ ఎగాెమ్ి రాస ఇింట్ికొచాచడు. మరో రిండు మూడు న్ెలలు ఊరోలన్ే వుింట్ాడు.

ఓ రోజు మేమిదద ర్ిం గింట్కు పరైగా ఏకాింతింగా గడపత ఛాన్ి దానింతట్ అది రాలేద .

మేమిదద ర్ిం అలా పాలన్ చేస కలుస్ కున్ాీిం.

ఆరోజు మధాయహీిం మూడు గింట్ల న ించ్ న్ాలుగు గింట్లవర్కు స్ూర్యగరహణిం. ఆ

స్మయింల స్ూర్చయడు పూరితగా కనబడడన్న, ఆ గింట్సతపు చీకట్ిగా అయపో తుిందన్న,

అపుుడు ఎవర్ూ బయట్ తిర్గకూడదన్న, స్ూర్యగరహణిం తర్చవాత బయట్ికి రావాలన్న

ఊర్చల పరదద పరచార్ిం జరిగిింది.

పట్ూ పగలు చీకట్ల

ల ముస్ ర్చకోవడిం ఊహిించలేని విషయిం. ఈ అద భతానిీ స్ ధీర్ త

కలిస చూడాలని ఆరాట్పడింది మనస్ .

 మా ఇింట్ి వెనక, విసరేసనట్లూ వీధికి దూర్ింగా స్ర్స్వతి అవవ ఇలులింది. ఆ ఇింట్లల ఆమె

తపు మరవవర్ూ వుిండర్చ. అకకడకి వెళిళపో తే స్ూర్యగరహణిం స్మయింల ఎవర్ూ అకకడకి

రార్చ గన క మేమిదద ర్ిం హాయపీగా గడపవచచనీ ఐడయా వచ్చింది. మూడుగింట్లకు

అయద నిముషాల ముింద అకకడకి ర్మమని కబుర్ింపాన .

రిండునీర్ గింట్ల పారింతింల అమమత "న్ేన అవవ ఇింట్లల వుింట్ాన . ఇకకడ బో ర్ గా

వుిందని" చెపాున .

"ఇకకడో , అకకడో ఓ చోట్ కుద ర్చగా వుిండు. గరహణిం అపుుడు బయట్ికి రాకూడద ."

"అలాన్ే."

న్ేన స్ర్స్వతి అవవ ఇలుల చేర్చకున్ాీన . ఆమెకు ఎనభెై ఏళ్ళళ పరైగాన్ే వుింట్ాయ. నడుిం

పూరితగా వింగిపో యింది. కళ్ళళ మస్గాొ కనిపసాతయ. అపుుడపుుడు అకకడకి వెళిళ

పడుకుింట్ట వుింట్ాన గన క అమమ కూడా ఎలాింట్ి స్ిందేహిం లేకుిండా పింపింది.

న్ేన వెళ్ళళస్రికి ఓమూల పడుకుని వుింది ఆమె.

లికిడ కాగాన్ే "ఎవర్ూ?" అింది.

"న్ేన్"ే
 గగింతుపట్ిూ కనిపరట్ూ ిింది. మళ్ళళ ముస్ గుదనిీ పడుకుింది.

అది పరదద అడాాపలుల. ఓవార్ తడక కట్ిూ వుింట్లింది. దాింట్లల అవవ బట్ూ లు, ఓ పరదద చెకకపరట్ూ

వుింట్ాయ. ఇవతల ఓ పరదద న లకమించిం వుింట్లింది. దానిమీద పర్చపు, రిండు దిిండూ

ల

వుింట్ాయ.

పర్చపుమీద పడుకుని కాలక్ష్ేపిం కోస్ిం తెచ చకునీ వీకీల తెరిచాన .

మరో పదినిముషాలకు స్ ధీర్ వచాచడు.

యధాపరకార్ిం అవవ "ఎవర్ూ?" అింది.

"స్ ధీర్ ని"

అవవ తిరిగి కళ్ళళ మూస్ కుింది.

ఆమెకు స్రిగా కనిపించదని, స్కరమింగా వినిపించదన్న తెలుస్ కాబట్ిూ స్ ధీర్ రాగాన్ే న్ా

పకకన మించింమీద కూర్చచన్ాీడు.

ఇింకా గరహణిం పారర్ింభిం కాలేద కాబట్ిూ అట్ల ఎవర్యన్ా వచేచ పరమాదిం వుిందని

ఠకుకన లేచ్ మించానికి దగొ ర్గా వునీ స్ూ

ూ లుమీద కూర్చచన్ాీన .
 ఇదద ర్ిం ఏవేవో సీవట్ న్ాన్ెిన్ి అింతా మాట్ాలడుకుింట్లన్ాీిం.

మూడయయింది.

గరహణిం పారర్ింభమెింది. అయతే అిందర్ూ చెపుింట్ల

ల చీకట్ల
ల కముమ కోలేద . ఎిండ త్రక్షణత

బాగా తగిొింది. అింతేగాక ఎిండల ఏదో మార్చు వచ్చింది. కొలిమిల బింగార్చన

కర్గబెడుతునీట్ల
ల ఎిండ బింగార్చ ర్ింగుల కి మారిపో యింది.

దావర్ిం దగొ రికి వచ్చ చూశాన .

వీధిల గాన్న, ఇళ్ళ బయట్గాన్న ఒకకర్ూ కనిపించలేద . అిందర్ూ తలుపులు

బిడాయించ కుని ల పల వుిండపో యార్చ.

న్ేనూ ల పలికి వచ్చ తలుపు కొదిదగా మూసాన .

ఇక భయింలేదని స్ ధీర్ పకకన కూర్చచన్ాీన .

అవవ తలుపువెైపు తిరిగి పడుకోవడిం వలల ఆమె వీపు మాకు కనిపసోత ింది.

న్ేన తగులుతుిండడింత స్ ధీర్ ఏమీ మాట్ాలడలేకపో తున్ాీడు. మనస్ మరేదో

కోర్చకుింట్లనీట్ల
ల ఏదో స్ింబింధ్ిం లేని విషయాలు మాట్ాలడుతున్ాీయ.
 "ఏమిట్ీ పచ్చ పచ్చగా మాట్ాలడుతున్ాీవ్?" అని అతని అవస్థ చూస కిలకిలా

నవావన .

"న్నలాింట్ి అిందమెన అమామయని పకకన వుించ కుని ఊర్కన్ే వుింట్ట పచ్చ పట్ూ కుిండా

వుింట్లిందా?"

"ఏిం కావాలి?"

అతన న్ావెైపు తిరిగాడు. కళ్ళళ కోరికత ఎర్రగా చెరీరస్ పళ్ళలా తయార్యాయయ. శావస్

బర్చవుగా వదలడింవలల ఛాత్ర ఎగిరగిరి పడుత ింది.

"పీల జ్! ఒకసారి ముదద పరట్ూ లకుింట్ాన " అభయరిథస్త నీట్ల

ల అడగాడు.

స్ ధీర్ చాలా సరనిిట్ివ్ గన క అలా పరతిదానికీ పరిమషన్ అడుగుతాడు. నిజానికి

అలాింట్పుుడు ఆడపలల న పరిమషన్ అడగకూడద . మరీ అబెె క్షన్ చెపుత వర్కు తనపని తాన

చేస్ కుపో వడిం ఉతత మిం.

న్ేన మౌనింగాన్ే వుిండపో యాన .

న్ా ముఖిం పరస్నీింగా వుిండట్ింత మౌనిం అింగీకార్మణి గరహిించ్ న్ా తలన పూరితగా

రిండుచేతులల కి త్రస్ కుని ముదద పరట్ూ లకున్ాీడు.

 మొతత ిం న్ా శరీర్ిం మధ్ ర్ింగా కింపించ్ింది.

గరహణిం కన క ఎవర్ూ అట్ల రార్నీ ధెైర్యింత తలన వదిలి గట్ిూగా కౌగిలిించ కున్ాీడు.

న్ాల ఎతత యన భాగిం అతని ఛాత్రల కి చగచ చకు పో త ింది.

ఇింకాస్త ...... ఇింకాస్త ..... న్ాల కి కలిసపో వాలనీ ఆరాట్ింత నన ీ హతు

త కుింట్లన్ాీడు.

ఎముకలు విరిగిపో తాయేమోననిపించ్ింది న్ాకు. ఊపరి అిందడిం లేద . అింతవర్కు అలాింట్ి

స్ ఖమెర్చగని శరీర్ిం మతు

త ల మూర్ానలు పో త ింది.

అతని బర్చవుకి మెలలగా అలా దిిండుమీద వాలిపో యాన . అతన నడుిం వర్కు న్ా

మీదకు ఒరిగి పరదవులిీ న్ోట్ిల కి త శాడు. చ్నీపుుడు ఎింగిలి అని మనిం ఇతర్చలు

ఇచ్చింది తినిం. కాన్న ఇపుుడు అతని ఎింగిలి అమృతపారయింగా త చ్ింది. అతని వేళ్ళళ

ఎకకడెకకడో కద లుతున్ాీయ. అింతవర్కు ఆ అవయవాలు అింత స్ ఖానిీ ఇసాతయని

తెలియద . ఈ స్ ఖిం న్ాకు ఇవవడానికే అవి పరరిగాయేమోననిపించ్ింది.

అతన మరిింత ముింద కు పొ ర సీడ్ కావడానికి స్ర్చదకుింట్లన్ాీడు.

అపుుడు తట్ిూింది న్ాకు రాన నీ పరమాదిం. ఇక ఉపతక్ష్సతత లాభిం లేదని గరహిించాన .

చ్నీపుట్లీించీ అమమ, అమమమామ, సనిమాలు, ట్ీ.వీ. పుస్త కాలూ బో ధిించ్న పాతివరతయిం

నన ీ వెనకిక లాగిింది.

స్ తార్ింగా అతనిని తపుించడానికి పరయతిీించాన .

 అింతవర్కు వచ్చ అరాథింతర్ింగా వెనకిక మళ్ల డిం కషూ ింగా వుింది అతనికి. అింద కే

న్ాకళ్ళల కి పారర్థన్ా పూర్వకింగా చూస్ూ

త పీల జ్! కర్చణిించవా?' అని అడగాడు.

కర్చణిించడిం దేనికో తెలుస్ కాన్న వింద భయాలు నన ీ అతని న ించ్ దూర్ింగా

లాగుతున్ాీయ.

"ఇపుుడు కాద - ఇింకపుుడెన్

ై ా."

ఆ మాట్త అతన మింతిరించ్నట్లూ ఆగిపో యాడు. న్ా అన మతి లేకుిండా ముదద

పరట్ూ లకోవడానికి కూడా సాహసించడని తెలుస్ .

న్ేన అతని పట్లూన విడపించ కుని లేచ్ స్ూ

ూ లు మీద కూర్చచన్ాీన .

అతనిని డెైవర్ూ చేయడానికి ఏవేవో పరశీలు అడగాన . అతన అనయమనస్కింగాన్ే

స్మాధాన్ాలు చెపాుడు. చ్వరికి స్ ర్క్ష్తింగా బయట్పడాాన .

ఇక అపుట్లీించ్ ఎపుుడయన్ా మేిం కలుస్ కునీపుుడు ముదద లు పరట్ూ లకున్ాీక

'ఇపుుడెైన్ా కర్చణిింఛవా?' అని అడగాడు.

'ఇపుుడు కాద ఇింకపుుడెన్

ై ా' అని సాూక్ స్మాధానమే చెబుతుిండేదానిీ.
 అతన ఫ్రైనల్ ఇయర్ ల వుిండగా న్ాకు పరళిళస్ింబింధ్ిం వచ్చింది.

న్ా పతరమేకాద , చాలామింది పతరమలు యలా అరాథింతర్ింగా ఆగిపో యేవి. ఏదీ పరళిళ వర్కు

వచేచదికాద . దీనికి చాలా కార్ణాలు.

మా ఊరోల అమామయలల తొింభెైశాతిం మింది పతరమల పడేవాళ్ళళ, కొిందర్చ చూపులత పుల్

సాూప్ పరట్ూ స
ట ,తత మరికొిందర్చ ఉతత రాల వర్కు వచ్చ ఆగిపో యేవాళ్ళళ. ఇింకొిందర్చ సనిమాలకు

పో వడిం వర్కు వసతత , ఎవరో ఒకర్చ మించిం వర్కు వెళ్ళళవాళ్ళళ. ఇక పరళిళవర్కు వెళ్ళడమన్ేది

చాలా రేర్. కులాలు, ఆసీత - అింతస్త లు యలా ఎన్ోీ అడుాగోడలు వుిండడింత పాట్ల

పతరమిించ్నవాడేీ పరళిళ చేస్ కోవాలనీ పరిణితి రాకపో వడిం కూడా ఓ కార్ణిం. ఏదెన్
ై ా ఫ్ీరగా

చరిచించే సతవచానివవని తలిల తిండురలకు భయపడే చాలామింది అమామయలు మధ్యల న్ే ట్ాట్ా

చెపతుసతవాళ్ళళ.

న్ేనూ అింతే. మాన్ానీ మించ్వాడే కాన్న ఈ విషయింల మాతరిం చిండశాస్న డు. న్ేన

స్ ధీర్ న చేస్ కుింట్ానింట్ట ఇింట్లల ఎింత ర్భస్ జర్చగుతుిందో తెలుస్ కాబట్ిూ అమామ వాళ్ళళ

తెచ్చన స్ింబింధ్మే చేస్ కోవట్ానికి నిర్ణయించ కున్ాీన .

పరళిళ చూపులయాయయ. అిందరికీ అన్నీ నచాచయ. గన క ఆ రాతిర ఇర్చవెప

ై ులా పరదదలింతా

కట్ీ కాన కల గురిించ్ చరిచించ కోవడిం మొదలు పరట్ూ ార్చ.

 పరళిళ చేస్ కున్ే వాళ్ళ ముింద ఏ మాతరిం ఇబబింది పడకుిండా చర్చలల

మునిగిపో యార్చ.

పరళిళకొడుకు, అతని తలిల దిండురలూ కట్ీకాన కల దగొ ర్ కనబరిచ్న లేకిబుదిు ని చూస్త ింట్ట

పరళిళ కుదిరిిందనీ స్ింత షిం సాథన్ే దిగులు పారర్ింభమెింది. న్ేన్ద

ే ో మొస్ళ్ళ మడుగుల కి

అడుగుపరడుతునీట్ల నిపించ్ింది.

"విస్త ర్చలగా అరిట్ాకులే వేయాలి......" అని కిండషన్ పరట్ూ ాడు కాబో యే మామయయ.

"పాయస్ిం దొ న్ెీలు బాగా పరదదవి కుట్ిూించిండ. మా బింధ్ వులింతా పరదద మహారాజులు.

చ్నీ దొ న్ెీలు పరడతే న్ామోషీగా వుింట్లింది" అింది మా అతత మమ.

"పరళిళ అట్ూ హాస్ింగా జరిపించాలి. న్ా ఫ్రరిండ్ి చాలామిందే వసాతర్చ పరళిళకి" అని పరగలాభలు

పలికాడు పరళిళకొడుకు.

ఇలాింట్ి కిండషన్ లత బాట్ల ముపరైైవేల రగకకిం, పాతికస్వర్ల బింగారానికీ బేర్ిం

సరట్ిల ైింది.

ఇక లేసత ారేమో అన కుింట్ట వుిండగా పరళిళకొడుకు మరోమార్చ తన ట్టస్ూ న

తెలియజేస్త ూ కోరకల చ్ట్ాూ విపాుడు.

"సీకో వాచీ, వెైట్ డయల్, డే, డేట్ట వుిండాలి" అన్ాీడు.

 "కాశీ పరయాణిం అపుుడు గగడుగు పరడతార్చ కదా. లేట్స్ మోడల్ కొరియా గగడుగైతే

బావుింట్లింది" అని స్ూచ్ించాడు.

"ఈ తింతు జరిగేట్పుుడు చెపుులు పరడతార్చగదా చెపుులు న్ాకొదద బూట్ల

ల కావాలి.

అవీ యాక్షన్ కింపరన్నవి... లేస్ లుిండాలి" అని కోరాడు.

న్ాకైతే అతని చెింపలు వాయించాలనిపించ్ింది. కాన్న నిగరహిించ కున్ాీన . ఇలాింట్ివాణిీ

పతరమిించడిం సాధ్యిం కాని పని అింద కే చాలా జింట్లల పరళిళ స్ింబింధ్మే కాన్న పతరమబింధ్ిం

వుిండద .

అనిీట్ికీ న్ానీ ఒపుుకున్ాీక నిశచయ తాింబూలాలు పుచ చకున్ాీర్చ. మరో ఇర్వెై

రోజులల వుిండే ముహూరాతనిీ ఫ్క్ి చేశార్చ.

పరళిళకొడుకు వాళ్ళళ ఉదయిం వెళ్లగాన్ే మా ఇింట్లల పరళిళ పన లు పారర్ింభమయాయయ.

పరళ్ళింట్ట వుిండాలిిన థిరల్ గాన్న, పట్ూ లేని ఆనిందింగాన్న, లేవు. పరైపరచ చ ఏదో చెపులేని

దిగులు న్ాల పతర్చకుపో యింది.

డబుబ కోస్ిం గడా తిన్ే ఆ మన షుల మధ్య జీవితిం మీద మమకారానిీ పో గగట్లూకోకుిండా

ఎలా బతకాలానీ ఆల చన్ే న్ాకు. అింద కే పుట్ిూింట్ిన ించ్ ఆ అపుర్ూపమెన కాన క

న్ొకదానిని త్రస్ కువెళ్ళళలనీ కోరిక పుట్ిూింది. అయతే అదేమిట్ల న్ాకు బో ధ్పడడిం లేద .
 పరళిళ దగొ ర్ పడింది. పన లు చకచకా జర్చగుతున్ాీయ.

పరళిళ మరో వార్ిం రోజులు వుిండగా శుభలేఖలు వచాచయ. మొదట్ి శుభలేఖన

త్రస్ కుని దానిమీద "ఫలాన్ా రోజున న్ా పరళిళ అన్న, ఈల గా ఓసారి వచ్చ కలవమన్న' రాస

స్ ధీర్ కు పో స్ూ చేశాన .

గోళ్ళకు గోరిింట్ాకు పరట్ూ లకోవడిం, మాయచ్ింగ్ బలలజులు కుట్లూకోవడిం, సతీహితురాళ్ళకు

శుభలేఖలు పించడిం, వస్త న్ాీ బింధ్ వులన రిసీవ్ చేస్ కోవడింత న్ే స్రిపో యింది కాలిం.

మర్చస్ట్ి రోజు తెలలవార్చజామున మా ఊరికి దగొ ర్ల ని వెింట్కగిరిల ని ఓ స్తరింల పరళిళ.

అింద వలల ఆరోజు సాయింకాలిం న్ేన పరళిళకూతురై తర్లి వెళ్ళళన .

స్తరిం చేర్చకున్ే స్రికి సాయింకాలిం ఏడయయింది. ఆడపరళిళ వార్ింతా అకకడ

స్ర్చదకున్ాీర్చ. మగపరళిళ వాళ్ళకోస్ిం హో ట్లల గద లు బుక్ చేశార్చ. పరళిళకొడుకు

తెలలవార్చజామున మూడుగింట్లకు విడది న ించ్ బయలేద రి వసాతర్చ. మధ్యల దేవుడ పూజ

తదితర్ ఘట్ాూలున్ాీయ.

రాతిర పదిగింట్ల పారింతాన భోజనిం చేశాన . ఓ గదిల పడుకున్ాీన . రిండు గింట్ల

పారింతాన అమమలకకలు వచ్చ లేపార్చ. ఇక సాీనిం చేశాక నన ీ సింగారిించడిం

పారర్ింభిించార్చ. అలింకర్ణ పూర్త యయే స్రికి తెలలవార్చ జాము మూడయయింది. తామూ

సాీన్ాలు చేస తయార్వుతామని చెపు అమమలకకలింతా వెళిళపో యార్చ.

 అలా ఒింట్రిగా గదిల మిగలిపో యాన . మాయరేజ్ హాలల వునీ కొింతమింది బింధ్ జనిం

మాట్లు తపు పరశాింతింగా వుింది స్తరమింతా.

అకకడే వునీ స్ూట్టకస్ మీద నడుిం ఆనిించ్ కళ్ళళ మూస్ కున్ాీన . మరో రిండు

గింట్లకి పరళిళ.

అింతల దావర్ిం దగొ ర్ అలికిడ అయయింది. కళ్ళళ విపు చూసతత దావర్ిం దగొ ర్ నిలబడ వునీ

స్ ధీర్ కనిపించాడు.

ఒకక ఉద ట్లన పరైకి లేచ్ కర్ట్ింలా అతని దగొ ర్కి వచ్చ నిలబడాాన .

"సారీ! ముింద రాలేకపో యాన . బాయింక్ రికూ

ర ట్ మెింట్ ఎగాెమ్ వుింట్ట హైదరాబాద్

వెళ్ళళన . రాతేర గదికి వచాచన . తలుపు తెర్వగాన్ే న్న శుభలేఖ. బట్ూ ల న్

ై ా మార్చచకోకుిండా

ఇలా వచేచశాన " చాలా బాధ్పడుతర చెపాుడు.

న్ోట్ మాట్ రావడిం లేద . ఏదో తెలియని భావోదేవగిం నన ీ ఊపతస్త ింది. కాని ట్ైమ్

లేద . న్ా నిర్ణయానిీ వెింట్న్ే అమలు చేయాలి.

"స్ ధీర్! న్నకోస్ిం ఎింతగా ఎద ర్చచూశాన్ో తెలుసా! ఇక న్ాపరళిళల న వువ రావేమోననీ

దిగులు, ఇదిగో ఈ పట్లూచీర్కింట్ట బర్చవుగా న్ా గుిండెలల పతర్చకుపో యింది. ఇింకో రిండు

గింట్లల పరళిళ, న వువ న్ాకో అపుర్ూపమెన బహ మతి ఇవావలి. ఇసాతవా?"

 "తపుకుిండా! ఏిం కావాలి?" తన ఒింట్లలని ర్కాతనీింతా త డవవమని అడగిన్ా జింకని ఈ

దీర్చడ ముింద సీకో వాచ్ కోస్ిం, లేస్ లునీ బూట్ల కోస్ిం యాగీ చేసన పరళిళకొడుకున

పో లుచకోకుిండా వుిండలేక పో యాన . న్ా నిర్ణయిం స్రైనదేనని కళ్ళముింద ర్చజువు

కనబడింది.

"న వివచేచ బహ మతి నన ీ అతిత ింట్ి ఆర్ళ్ళ న ించ్ కాపాడుతుింది. అనీిం

వారేచట్పుుడు చేయ వణికి గింజి న్ాపరై పడ చర్మిం కాలిపో యనపుుడు న్ా కన్నీళ్ళన

తుడుస్త ింది. ఇింట్లలని దరిదారనికింతా న్ేన్ే కార్ణమని మా అతాత నన ీ

గదమాయించ్నపుుడు తిర్గబడే శకితనిస్త ింది. కూర్లు బాగాలేవని మా మామగార్చ

విస్ కుకనపుుడు నన ీ ఊర్డస్త ిండ. న్ావలల తన స్ ఖాలన్నీ దూర్మెన్ాయని న్ా భర్త

న్ావెైపు అస్హయింగా చూసనపుుడు భుజిం తట్ిూ ధెైర్యమిస్త ింది."

ఏడుపు తన ీకుింట్ట రావడింత న్ా మాట్లు తడబడుతున్ాీయ. కాన్న ఆపలేద .

చెపుుకుపో యాన .

"అవున స్ ధీర్! న వివచేచ బహ మతి న్ాకు పరతిక్షణిం మన ఊర్చన గుర్చతకు తెస్త ింది.

న్ా సతీహితురాళ్ళన న్ా కళ్ళముింద నిలుపుతుింది. మా అమామ న్ానీల వెచచట్ి ఒడని

మరిపస్త ింది. పరర్ట్లలించ్ కాలు పరట్ూగాన్ే పచచ పచచని చేతులత ఆహావనిం పలికే పింట్చెలు

న్ా మనస్ ల మెద లుతుింది. ఇదింతా ఇవవగలిగే అద భతమెన బహ మతి ఏమిట్ల

తెలుసా? ఓ అిందమెన జాఞపకిం. అవున స్ ధీర్. జాఞపకిం అయతే అది ఎపుట్ికీ ఎడబాట్ల

లేకుిండా న్ా గుిండెలల ఉిండపో తుింది. న్ాల ర్స్స్ుిందన చచ్చపో కుిండా కాపాడుతుింది.
అతిత ింట్ి నర్కానిీ మరిచ్పో వడానికి పుట్ిూింట్ి న ించ్ న్ేన త్రస్ కుపో వాలన కుింట్లనీది ఓ

అిందమెన జాఞపకానిీ. అది న వవవకకడవే ఇవవగలవు. మరిసత ావా?" అని చేయ ముింద కు

చాచాన .

అతని కళ్ళలల న్నళ్ళళ ఊర్డిం ల ైట్ వెలుగుల స్ుషూ ింగా తెలుసోత ింది.

న్ా చేతిల చేయ వేసాడు.

"అయతే రా" అింట్ట ముింద కు కదిలాన .

అలా నడుస్త నీ న్ాకు తాళ్ిం వేయకుిండా కేవలిం గగళ్ళళిం పరట్ూ న

ి ఓ గది కనిపించ్ింది.

అదృషూ ిం న్ా పకకన ింది. తలుపులు తెరిచ్ చూసతత ఎవర్ూ లేర్కకడ. సోూ ర్ి గది కాబో లు ఓ

మూల ఉలిల పాయలు, వాట్ి పరకకన బీన్ి, కాబేజీ, ట్మేట్ాలు ర్కర్కాలు

కూర్గాయలున్ాీయ.

స్ ధీర్ ల పలికి రాగాన్ే తలుపులు మూస బో లుూ వేశాన . మధ్యల న నీ జీరో కాయిండల్ి

బలుబ మస్గాొ వెలుగుత ింది. అలాన్ే పరళిళకూతురి అలింకర్ణల వునీ న్ేన ఇింకో గింట్ల

వేరోకడచేత తాలి కట్ిూించ కోవాలిిన న్ేన గోడకు జార్గిలబడ కూర్చచని స్ ధీర్ చేయ

పట్లూకుని లాగాన . అతన న్ాపరైపడ స్ర్చదకున్ాీడు.

అతనిీగాఢింగా హతు
త కుింట్ట "పీల జ్! కర్చణిించవా- అని ఎపుుడూ అడగేవాడవి. ఇదిగో

ఇపుుడు కర్చనిస్త న్ాీన " అని అతని పరదవులన న్ా పరదవులత అదాదన .
 అతన నన పూరితగా ఆకరమిించ కున్ాీడు.

పదినిమిషాల తర్చవాత ఇదద ర్ిం ఒకరి న ించ్ ఒకర్చ విడవడాాిం.

"వసాతన స్ ధీర్. ఈ అద భతమెన జాఞపకానిీ న్ాకిందిించ్నింద కు న్నకు ఎలా కృతజఞ తలు

చెపుుకోవాల తెలియడింలేద . న్ేన అతిత ింట్ికి న్ాత పాట్ల త్రస్ కువెళ్ళతునీ ముపరైైవేల

ర్ూపాయలన వాళ్ళళ భూములల కి మారేచయవచ చ. న్ా ఒింట్ిమీద నీ పాతిక స్వర్ల

బింగారానిీ బాయింకుల తాకట్లూ పరట్ూ ి వాళ్ళ అవస్రాలు త్రర్చచకోవచ చ. సారత పాట్ల న్ేన

త్రస్ కళ్ళళ వెిండబిిందెన చెడగగట్ిూ తిండీర కొడుకులు మొలతాళ్ళళ చేస్ కోవచ చ. కాన్న ఈ

మధ్ ర్మెన జాఞపకానిీ వాళ్ళళ న్ా న ించ్ దొ ింగిలిించలేర్చ కదా. అదే న్ాకు శీరరామర్క్ష"

చ్వరిగా అతని ముింజేతిమీద ముదద పరట్ూ లకుని తిరిగి న్ా గదికి వచేచశాన .

ముహూర్త ిం పరవేశించ్ిందనీట్ల
ల పరళిళ పిందిట్ల ల మింగళ్ వాయదాయలు మోాగడిం

పారర్ింభిించాయ" అింట్ట చెపుడిం ముగిించ్ింది ఆమె.

ఆమె చెపున ఈ స్ింఘట్నకు గోపాలకృషణ కదిలిపో యాడు. కళ్ళలల పలుచట్ి న్నట్ిపొ ర్.

చాలాసతపట్ివర్కూ వాళిళదద ర్ూ మాట్ాలడుకోలేకపో యార్చ.

* * *
 యదింతా చాట్ల న ించ్ గమనిస్త నీ పులిరాజు ఠకుకన పరైకి లేచాడు.

అతడు గోపాలకృషణ మీద దేవషింత ర్గిలిపో తున్ాీడు. ఏదో నిర్ణయానికి వచ్చనట్లూ అకకడ

న ిండ కదిలాడు.

ఊరిల కి వచ్చ దివాన వెింకట్ారమయయ ఇింట్ి తలుపు తట్ాూడు. మరో ఐద నిమిషాలకు

తలుపులు తెర్చచ కున్ాీయ.

అింత రాతిరపూట్ దెయయిం జడలా పర్మవికార్ింగా కనిపస్త నీ పులిరాజున చూస

ఆయన ఓక్షణిం పాట్ల జడుస్ కున్ాీడు. కాసతపట్లల స్ర్చదకుని అతనిీ ల పలికి పలిచాడు.

* * *

సాయింకాలమెింది. స్ూర్చయడు ఆకాశిం కొింగు చ్వర్న పట్లూకొని అవతలి పరపించింల కి

జారిపో తున్ాీడు. పక్షులు రకకలల ించ్ చ్వరి సారిగా శకితనింతా తెచ చకుని ఇళ్ల వెైపు

మళ్ళళయ.

ల కిం తాింబూలిం వేస్ కునీ న్ోర్చన తెరిచ్నట్లూ స్ింధ్య నిింగిక,ీ న్ేలకూ మధ్య ఎర్రగా

అలుముకుింది. పతషన్ పరరేడ్ ల పాలొొింట్లనీ అమామయలాల పలచట్ి మబుబలు ర్కర్కాల

ఆకారాలల ముింద కు సాగుతున్ాీయ.

 గోపాలకృషణ ఫ్రరష్ గా తయారై ఇింట్ి బయట్ికొచ్చ నిలబడాాడు. తెలలట్ి లాల్నచ, జుబాబ

వేస్ కునీ అతన మలల మొగొ ల మధ్య ఒింట్రి మిందార్పు మొగొ లా వున్ాీడు.

అతన కదిలిపో తుింట్ట నర్చడు వెనక న ించ్ పలిచాడు. "గుర్చడా! ఈరోజు న్ేన న్నత పాట్ల

షకార్చకొస్త న్ాీన . ఒింట్రిగా ఇకకడ ఏిం త చట్ింలేద ."

"స్రే. బో ర్ కొడుతర వుిందనిపసతత ముస ముసగా నవువతర గుర్చవుగారిీ

వెింబడించాడు. చాలారోజుల తరావత సాయింకాలిం పూట్ అలా బయట్పడడిం అతనికి చాలా

ఆనిందింగా వుింది. గోపాలకృషణ రోజూ తపునిస్రిగా సాయింకాలింపూట్ అలా నడచ్

వస్ూ
త ింట్ాడు. ఈ స్మయింల అతడు గుర్చవుగారి బట్ూ లు ఉతుకుతరన్ో, ఇలల ింతా

ఊడుస్ూ
త న్ో వుిండేవాడు. ఈరోజు అలా హాయగా తిరిగి రావాలనిపించడింత బయలేద రాడు.

ఇదద ర్ూ కొిండ దిగి పొ లాలవెింట్ సాగిపో తున్ాీర్చ.

"గుర్చడా?"

"ఏమిట్ి నర్చడా?" న్ాట్క ఫకీకల అన్ాీడు గోపాలకృషణ .

"గుర్చడా! రోజూ సాయింకాలాలు ఇట్లస్త ింట్ావు. కదా. ఏిం కనిపస్త ిందని?" అని

అడగాడు.
 "ఏమెన్ా కనిపస్త ిందని ఇట్ొచాచవా....?" ఎద ర్చ పరశీించాడు గోపాలకృషణ .

"కాదన కో. కాన్న ఇలా పొ లాల మీద తిర్గడిం కన్ాీ ఊరిల తిరిగితే కాస్త ింత కలర్

అయన్ా కనిపించేది కదా అని."

"కలర్ింట్ట?"

"ఇది రైలేవసతూషన్ భాష. కలర్ింట్ట ఆడపలల లు"

"అయతే న్నకు ఆడగాలి సో కిిందనీ మాట్. ఈ ఊరిల పులిరాజు అన్ే

భూతవెైద యడున్ాీడు అతని దగొ ర్కళ్ళళ, వదలగగట్టూసత ాడు" అని వెనకిక తిరిగి చూస నవావడు.

"మరి సాక్ష్యతర
త మదనకామరాజు వింశానికి చెిందిన ఇింట్లల పనిచేస్త నీ వాడని. పకకన్ే

శతస్హస్ర వనితా మన్ోహర్ మదన్ాకర్చడ దేవాలయింల ని దేవుడీ పూజిస్త నీ వాడని.

మరి ఆడగాలి సో కకుిండా ఉింట్లిందా? ముఖయింగా ఆ దేవాలయింల కి వెళ్ళళ పరైట్లేలని ఆ

సీత ల
ీ న చూస్త ింట్ట న్ా సామిర్ింగా......"

"అకకడ ఆ పదు తి పరట్ూ ింి ది మోహిం ర్గుల కవడానికి కాద , మోహిం తగొ డానికి."

"ఆడపలల ట్ాప్ ల స్ గా కనిపసతత మోహిం తగుొతుిందా? మరికొింత పరచచరిలల ుతుిందిగాన్న."

"అింద కేననీ మాట్ స్మయిం దొ రికితే చాలు దేవాలయింల దూర్చతున్ాీవ్."

 "శవశవా! అింత మాట్ అనకు. ఏదో కాలక్ష్ేపానికి పింతులుత మాట్ాలడదామని

వెళ్ళతున్ాీన . అయతే ఈరోజు అట్ల పో బుదిు కాలేద . న్నత ఎించకాక ఊరిల చకకర్చల

కొడదామన కున్ాీన . కాన్న న వేవమో ఇలా పొ లాల కలేల త్రస్ కొచాచవ్" అింట్ట నసగాడు.

"న్ేన మాతరిం ఇట్ట వస్త న్ాీన . కాస్త ింత చలల గాలి పీలుచకుిందామని."

"న్నకేిం అవస్ర్ిం లేద గుర్చడా. కోర్చకునీ పలల కు కబుర్ింపతే వచ్చ ఒళ్ళళ

వాలుతుింది."

"మరి అదింతా మా వింశ మహతయిం"

"ఏిం వింశిం గుర్చడా మీది? గగపు స్ విశాల సామాాజయిం కన్ాీ వింశ పార్ింపర్యింగా ఓ

అద భతమెన ఆచార్ిం ఇచాచర్చ. ఇలాింట్ి ఛాన్ి వచ్చన న్నది గుర్చడా అదృషూ మింట్ట"

"నిజింగా అదృషూ మింట్ావా? కాన్న న్ాకు మాతరిం....." అింట్లనీ అతనికి చాలా దూర్ింల

ఇదద ర్మామయలు కనిపించార్చ. దాింత వాకయిం పూరిత చేయకుిండా ఎవరి వుింట్ారా అనీ

ఆల చనల పడాాడు.

కాసతపు ఇదద ర్ూ మౌనింగా నడచార్చ.

 "గుర్చడా! చాలా రోజులుీించ్ నిన్ోీ పరశీ అడగాలన కుింట్లన్ాీన . ఏమీ అన కోవు

కదా?" నిశిబాదనిీ చీలుస్ూ

త అడగాడు నర్చడు.

"ఏమీ అన కోన లే అడుగు."

"పతరమింట్ట ఏమిట్ి గుర్చడా?"

"పతరమింట్టన్ా? న్ాకూ తెలియదే. ఎింద కింట్ట ఇింతవర్కు ఎవరీీ న్ేన పతరమిించలేద

గన క"

"పతరమిించలేదా? ఇింతమింది అమామయలత పరిచయిం వుింది. ఇింతవర్కు ఎవరీీ

పతరమిించకపో వడిం విచ్తరమ"ే నర్చడు ఆశచర్యిం పరకట్ిించాడు.

"దానికి న్ేన్ేిం చేయన ? ఎవరీీ పతరమిించాలనిపించలేద . అస్లు పతరమింట్ట ఏమిట్నీ

స్ిందేహిం అపుుడపుుడు న్ాకు వస్త ింట్లింది. బహ శా భగవింతుడు ఒకోక భకుతడకి ఒకోక

ర్ూపింల కనిపించ్నట్లూ పతరమ కూడా అింతేన్మో

ే . భగవింతుని ఉనికి భకుతడ మీద

ఆధార్పడా ట్లూ పతరమ ఉనికి పతరమికులన బట్ిూ వుింట్లిందేమో."

"దేవుడులాగాన్ే ఇదీ అర్థిం కాలేద గుర్చడా."

"కరకేూ. దేవుడు అర్థిం కావాలింట్ట వయస్ ఉడగిపో వాలి. పతరమ అర్థిం కావాలింట్ట వయస్

పరిపకవిం చెిందాలి."
 "పతరమే దేవుడు అింట్ార్చ గదా. అలా ఎింద కని అింట్ార్చ? రింట్ికీ గల సామీపయత ఏమిట్ి

గుర్చడా?"

"ఏమో నర్చడా! న్ాకూ తెలియద ."

అపుట్ికి అమామయలు మరిింత దగొ ర్యాయర్చ. వాళిళదద ర్ూ వీళ్ళన చూడట్ిం లేద .

తలవవించ కుని ఏదో మాట్ాలడుకుింట్ట నడుస్త న్ాీర్చ. ముింద నడుస్త నీది ధానయ అని

గురితించాడు గోపాలకృషణ . వెనక వస్త నీదెవరో తెలియడిం లేద .

"గుర్చడా! ఎవరో అమామయలు ఇట్ట వస్త న్ాీర్చ" నర్చడు ఎగెయట్ మెింట్ న

అణుచ కుింట్ట అన్ాీడు.

"చూశాన లేరా" అని "తమాషా ఏమిట్ింట్ట వాళ్ళళ మనలిీ చూడకుిండా మనిం

నడుస్త నీ పొ లిం గట్లూమీదకే వచాచర్చ. ఈ గట్లూమీద ఇదద ర్చ దాట్ల కోవడిం కషూ ిం. ఎవరో

ఒకర్చ పొ లింల కి దిగి ఎద ట్ివాళ్ళకు దారివావలి. కాన్న గట్లూ దిగితే బుర్దల కాళ్ళళ పరట్ూ ాలి.

అింద వలల మనిం వెనకిక మళిళ వారికి దారిదద ాిం" అింట్ట అతన వెనకిక తిరిగాడు.

నర్చడూ వెనకుక మళిళ ఒకడుగు ముింద కేశాడు.

స్రిగొ ా అపుుడే ధానయ వాళ్ళన చూసింది. ఆమె గోపాలకృషణ న ఉదేద శించ్ "హల " అింట్ట

గట్ిూగా అరిచ్ింది.
 అతన ఆగి ఆమెవప
ెై ు తిరిగి పలకరిింపుగా నవివ 'హల ' అింట్ట కుడచేయ పరైకతిత విష్

చేసనట్లూ ఊపాడు.

"మనిదద ర్ిం ఒకే గట్లూమీద నడుస్ూ

త ఎద ర్చపడట్ిం ఫ్రింట్ాసూ క్ గా వుింది. న వువ

చాలాదూర్ిం వచేచశావు కాబట్ిూ నవువ వచేచయ్. మేిం వెనకిక వెళ్తాిం" అింది ఆమె.

ఇక తపుదని గోపాలకృషణ ముింద కి నడచాడు. నర్చడకి అలా పొ లాల గట్ల మీద నడచే

అలవాట్ల లేద . అింద కే కాలు సల ప్ అవుతుిందేమోనని జాగరతతగా అడుగులేస్త న్ాీడు.

గోపాలకృషణ వాళ్ళన స్మీపించాడు.

ఆ స్మయింల వస్త నీది ఎవరా అనీ కూయరియాసట్ీ కూడా లేకుిండా ఆకాశానిీ

చూసోత ింది వర్ష. ఆమెకి అతన గోపాలకృషణ అని తెలియద . వస్త నీవాళ్ళళ గట్లూ దాట్డానికి

కొింత స్మయిం పడుతుింది గన క వాళ్ళన చూస్ూ

త నిలబడడిం కన్ాీ అలా ఆకాశింవెైపు

చూడడిం బావుింట్లిందనీ ఉదేద శింత అలా తల పరైకతిత వుిండపో యింది.

న్నలిం ఆకాశింమీద ఎర్రట్ి షతడ్ న చూస్ూ

త ఆమె ముగుురాలవుత ింది. ఆ ర్ింగుల మికిిింగ్

కు అబుబర్పడుతర వుిండగా గోపాలకృషణ పూరితగా గట్లూదాట్ి అకకడకి వచాచడు.

వాళ్ళళ వచేచశరానిపించ్ వర్ష తలదిించ్ింది.

 ఆ క్షణింల ఆమెన చూసన గోపాలకృషణ ఒకకక్షణిం అలా నిలుచ ిండ పో యాడు.

ఆమెల ని ఏదో తెలియని ఆకర్షణకు మింతరముగుుడెై కళ్ళళ ఆరాులనీ స్ింగతి కూడా

మరిచ్పో యాడు. ఏ సీత ని

ీ చూసన్ా కలగని అదో ర్కమెన ర్స్స్ుిందన మొదట్ిసారిగా కలిగిింది
అతనిల . కొతత అలజడకి ల నయాయడు.

అింతవర్కు ఏ సీత త
ీ పరిచయింలేని అబాబయ మనస్ పడా అమామయని తొలిసారిగా కోలజప్
ల చూసనట్లూ అతన చూస్త న్ాీడు.

దీనిీ గమనిించ్న ధానయ "గోపాలకృషాణ! ఆమె వర్ష. మన స్ూకలల ట్ీచర్" అని పరిచయిం

చేసింది.

అతన ఒకకసారిగా ఈ ల కింల కి వచ్చ పడా ట్లూ అట్ట ఇట్ట కదిలి నమసాకర్ిం పరట్ూ ాడు.

ఆమె కూడా రిండు చేతులూ జోడించ్ింది.

"ఇతన గోపాలకృషణ . మా ఊరి హీరో ఇతన్ే. మదనకామరాజు వింశానికి చెిందిన ఏకైక

పుర్చషుడు" ధానయ వర్షవెైపు తిరిగి చెపుింది.

అతన ఎవరో తెలియడింత కమిమట్పుర్చగు మీదపడా ట్లూ ఆమెల జుగుపిలాింట్ి

భావమేదో కలిగిింది. అయతే దానిని ఎక్ి పరరస్ చేయకుిండా భావర్హితింగా చూస్త నీట్లూ

వుిండపో యింది.
 ధానయ గోపాలకృషణ త అవీ ఇవీ మాట్ాలడ చ్వర్గా "మరిక సరలవిపుించిండ మహాశయా!

అవతల న్ా మితురరాలు వెళ్దామనీట్ల

ల కళ్ళల అరిథసత ో ింది. ఇింతకీ కృషు
ణ డ దయ ఈ గోపక

మీద ఎపుుడో " అింట్ట చ్లిపగా కన ీ గీట్ిింది.

అతన నవువతర కన మర్చగయేయ వర్కు అతన అకకడనిించ్ కదలలేక పో యాడు.

అట్ల తర్చవాత ఇదద ర్ూ ముింద కు సాగార్చ.

తన గుర్చవుగార్చ ఏదో ఆల చనల వున్ాీర్ని గరహిించ్న నర్చడు మౌనింగా వెింట్

నడుస్త న్ాీడు.

కొింతసతపట్ికి స్డన్ గా గోపాలకృషణ "నర్చడా! న వువ ఇింతకు ముింద ఓ పరశీ వేశావ్

డానికి ఇపుుడు స్మాధానిం చెబుతున్ాీన . పతరమకీ, దేవుడకీ సామీపయత ఏమిట్ని కదూ

న వువ అడగావ్."

"అవున గుర్చడా!"

పతరమ క్షణింల కలుగుతుింది. దానిని సాక్ష్యతకరిించ కోవడానికి కొనిీ ఏళ్ళపాట్ల తపన

పడాలి. అదే దేవుడ విషయల అయతే కొనిీ స్ింవతిరాల పాట్ల తపుస్ చేసతత దేవుడు

క్షణిం కనిపించ్ మాయమె పో తాడు. ఇదే దేవుడకీ, పతరమకూ వునీ సామీపయత తేడా కూడా."
 అింతకు ముింద కొనిీ క్షణాల వర్కు పతరమింట్ట ఏమిట్ల చెపులేని గుర్చవుగార్చ అింత

స్డన్ గా స్మాధానిం ఎలా చెపుగలిగారో నర్చడకి అింతు పట్ూ లేద . అయతే తన

అన మాన్ానిీ అతన వయకత పర్చలేద . ఆల చ్స్ూ

త వుిండపో యాడు.

ఆ పౌర్ణమి రోజున విలాసనికి గోపాలకృషణ దగొ ర్చీించ్ పలుపొ చ్చింది. రాతిరకి ర్మమని

కబుర్ిందడింత ఆమె ఉబిబతబిబబబయ పో యింది. ఇది నిజమని ఒక పట్ాూన

నమమలేకపో యింది.

పరతి అయద నిమిషాలకోమార్చ తన ఒింట్ిని గిలిల చూస్ కుింది. ఇది కలా? నిజమా అని.

పరపించింల తనింత నషూ జాతకురాలు మరగకర్చ లేఅర్ని ఆమె గట్ిూ అభిపారయిం. ఇలా ఆమె

భావిించడానికి కార్ణిం కూడా లేకపో లేద . ఆమె పరళిళ అయన స్ింవతిరానికి ఒక వివాహిం

చెడపో వడానికి కావాలిినింత ద ర్ాట్నలు ఒకట్ింతట్ ఒకట్ి జరిగిపో యాయ. పరస్త తిం ఆమె

వితింతువు. తన బతుకు ఇలా వెలిసపో వడానికి దారిత్రసన పరిసథ తులిీ గురిించ్న ఆల చన

ఆమెన స్నీబడేట్ూ ల చేసింది. అింతకుముింద కింట్ట ఆమె ఇపుుడు స్నీబడాా ఇది ఎక్ సాూే

ఆకర్షణే అయింది తపు ఆమె వన్ెీచ్న్ెీలకు తెచ్చన నషూ ిం ఏమీలేద .

ఆమెకిపుుడు ఇర్వెై ఎనిమిది ఏళ్ల దాకా వుింట్ాయ.

 గోపాలకృషణ న ించ్ కబుర్చ వచ్చనపుట్ిన ించీ ఆమెకు మనస్ మనస్ ల లేద . తన

శరీర్మింతా విచ చకునీట్లూ ఆమె ఫ్ీలవుత ింది.

మధాీహీిం భోజనిం కూడా తినబుదిు కాలేద విలాసనికి. ఎపుుడో స్ింవతిర్ిం కిరతిం.....

తన భర్త స్ుర్ి తపు మరో మగాడ స్ుర్ి ఎర్గద . ఇపుుడు గోపాలకృషణ న ించ్ పలుపు

రావడింత ఒళ్ళింతా వేడక

ె ిక పో త ింది. జర్గబో యే తింతు గురిించ్ తలచ కుింట్ట వుింట్ట

తన వింతా మతు
త గా మూలు
ొ త ింది.

నిజానికి ఆమె తనకు రాబో యే అదృషూ ిం ఆల చ్ించడింలేద . ఇపుుడు పట్ిూన అదృషాూనిీ

తలుచ కుింట్ట పులకిించ్పో త ింది.

సాయింకాలిం న్ాలుగుగింట్ల పారింతాన పడకమీద న ించ్ లేచ్ తయార్వడిం

పారర్ింభిించ్ింది. భర్త చనిపో యన దగొ ర్చీించ్ అలింకర్ణ గురిించ్ అింతగా పట్ిూించ కోవడిం

లేద . చాలారోజుల తర్చవాత త్రర్చబడగా, అింతకింట్ట శరదుగా అలింకరిించ కోవడిం

పారర్ింభిించ్ింది.

వెింట్లరకలకు ల ైట్ గా నూన్ె రాస జడ వేస్ కుింట్లనీపుుడు ఏవో మధ్ ర్ స్ించలనింత

వేళ్ళళ వణికాయ. ముఖానికి పౌడర్ రాస్ కుింట్లనీపుుడు ఒళ్ళింతా మూర్ానలు

పో తునీట్లూ అనిపించ్ింది. న ద ట్ నలల బొ ట్లూ పరట్ూ లకుింట్లనీపుుడు మనస్ పట్లూ తపుింది.

కళ్ళకి కాట్లక రాస్ కుింట్లనీపుుడు శరీర్ిం తొరట్ల పాట్లత అదిరిింది.

 ఒింట్రిగా గదిల దూరి తలుపులన్నీ బిడాయించ కుని బార తొడుకుకింట్లనపుుడు

వక్షస్థ లమింతా పొ ింగిింది. దాింత బార హ క్ పట్ూ క చాలాసతపత తింట్ాలు పడింది. చీర్

కట్లూకుింట్లనీపుుడు మనస్ లగీిం కాక కుచ్చళ్ళళ స్రిగా రాలేద . ఎింత బలవింతింమీద

చేతులన అద పుల పరట్ూ లకుని కుచ్చళ్ళళ పో స్ కుింది. కాళ్ళకు గజె లు కట్లూకోవాలనిపించ్న్ా

అవి ఆ స్మయింల కాన్ స్న్ ట్టరషన్ ని దెబబత్రసాతయేమోననీ అన మానింత చ్వరికి ఆ

పరయతాీనిీ మాన కుింది.

ఇదింతా పూర్త యయే స్రికి సాయింకాలిం ఆర్చగింట్ల ైింది. స్ూర్చయడుపశచమాన

కుింగిపో తున్ాీడు.

ఏడుగింట్లపుుడు నర్చడు వచ్చ కాయరియన్ త్రస్ కళ్ళళడు. అతన అట్ల వెళ్ళగాన్ే,

అనీిం ముింద కూర్చచని ఏదో తిన్ాీననిపించ్ లేచ్ింది.

కొనిీ అవయవాలు బర్చవుగా తయారై మొతత ిం శరీర్మింతా తిమిమరిగా వుిండడిం ఆమె

ఉదయిం న ించీ గమనిస్ూ

త న్ే వుింది. ఇపుుడు ఆ బర్చవు మరిింతగా ఎకుకవెైిందన్ేదే కొతత

విషయిం.

ఇక ఒకకక్షణిం ఆలస్యిం భరిించలేననిపించ్ మించింమీద న ించ్ ఒకక ఉద ట్లన లేచ్ింది.

అమమకు చెపు వీధిల కి వచ్చింది.

 * * *

వెలుతుర్చ కాలువలా వుింది వీధి. తన అింద ల పరయాణిస్త నీ పూలపడవలా

అనిపించ్ తనకేస తన్ే చూస్ కుింది. ఏదో తెలియని సగుొ, కాళ్ళన తడబడేట్ూ ల చేస్త ూ

వుిండగా కొిండ దగొ రికి చేర్చకుింది.

పరైకకకడానికి పరపతర్ అయ రిండు అడుగులు వేసింది.

ఎవరో వెన కన ించ్ తన కళ్ళన మూయడింత ఠకుకన ఆగిింది. ఎపుుడో చవిచూసన

మగవాడ స్ుర్ిన ఆమె ఈజీగాన్ే గుర్చతపట్ూ గలిగిింది. అతన గోపాలకృషతణనని స్ుషూ ింగా

తెలిసన్ా పతర్చ చెపుగాన్ే అతని చేతులు తపుసాతడని అనిపించ్ ఎవరో తెలియనట్ల

ల

చేతులింతా నిముర్చతర "ఎవర్దీ?" అింది.

అతన చేతులన మరిింత బిగిించాడు. ఆమెల ఆ స్ుర్ి మహేిందర జలానిీ స్ృషూ సత ో ింది.

ర్కత ిం ఎకకడెకకడకో ఉధ్ృతింగా పరవహిసత ో ింది. శరీర్ిం మీద పూలత రాస్త నీ అన భూతి.

"ఎవర్ూ?" ఈసారి మరిింత ఆశచరాయనిీ గగింతుల కలబో స అడగిింది.

మళ్ళళ జవాబులేద .

చేతుల పట్లూ మరిింత బిగుస్ కుింది.

 ఇక తపుదనిపించ్ "గోపాలకృషణ " అింది.

వెింట్న్ే పట్లూ స్డలిింది. గిర్చరన వెనకిక తిరిగి నవువతర నిలబడింది.

"ఏమిట్ి విశేషాలు? ఎపుుడూ పరళిళ కాకముింద చూశాన . తిరిగి ఈ మధ్య ఓరోజు

చూశాన . చ ట్ూ ిం చూపుగా వచాచవేమో అన కున్ాీన . కాన్న భర్త చనిపో వడిం వలల పుట్ిూింట్ికి

చేరావని కస్ూ
త రి చెపుింది."

"అవున . అతిత ింట్ికి ఎింత తొిందర్గా పో యాన్ో అింత తవర్గా ఇింట్ికి వచేచశాన ."

"ఏమెింది న్న భర్త కి?"

"పాము కాట్లకు చనిపో యాడు."

"అయయయోయ"

ఇదద ర్ూ కొిండ ఎకుకతున్ాీర్చ.

"పామెకకడ కరిచ్ింది?"

"అదింతా పరదద కథ" అని ఓ క్షణిం ఆగి "ఎలానూ న్ేన ఇింతవర్కూ ఎవరికీ చెపుని

స్ింఘట్న గురిించ్ చెపాులికదూ. మొతత ిం అది కూడా కలిప చెపతుసాతన " అింది.
 మరోసారి దాని గురిించ్ ట్ైమ్ వేస్ూ కావడిం ఆమెకు ఇషూ ింలేక పో యింది.

"ఊఁ చెపుు" అన్ాీడు.

ఆమె పారర్ింభిించ్ింది.

"అదృషూ మో, ద ర్దృషూ మో తెలియద గాన్న మొదట్ి పరళిళ స్ింబింధ్మే ఖాయమె పో యింది.

పరళిళ కొడుకుది రేణిగుింట్కు దగొ ర్చనీ పలల ట్టర్చ. రైలేవల ఏదో చ్నీ ఉదో యగిం. ఒకకడే

కొడుకు.

పరళిళ జరిగిపో యింది. అతత వారిింట్ికి వెళ్ళళన . అింతవర్కు ఏమీ తెలియని వయకితత కలిస

స్హజీవనిం అింతా కొతత . భర్త , ఇర్చగుపొ ర్చగు, ఊరి జనిం అింతా అర్థమయేయస్రికి అన్నీ

బాగాన్ే వున్ాీయగాన్న భరేత బాగా లేడని బో ధ్పడింది.

న్ా భర్త కు వునీ జబుబ ఇన్నైయారిట్ీ కాింపరల క్ి. తనకింట్ట అిందర్ూ ఏదో ఒకర్కింగా గగపు

వాళ్ళళ నన కున్ే మనస్త తవిం. ఇలాింట్ి జబుబనీ వాళ్ళళ తన కాింపరల కుిన దాచ కోవడానికి

రిండు పదు తులు అవలింభిసాతర్చ. ఒకట్ి...... తమన తాము గగపుగా చ్త్రరకరిించడిం, రిండు-

అవతలివాళ్ళళ ఎింద కూ పనికిరార్ని చెపుడిం..... న్ా భర్త ది రిండో పదు తి.

ఎవడకైతే ఇన్నైయారిట్ీ కాింపరల క్ి వుింట్లిందో వాడకి భార్యమీద అన మానిం కూడా

వుింట్లిందన్ేది అన భవపూర్వకింగా తెలుస్ కున్ాీన . న్ా భర్త కాస్త ింత తెలివెైనవాడు గన క

తనకు అన మాన పశాచిం వుిందని బహాట్ింగా చెపుక, డొింక తిర్చగుడుగా నన ీ కింట్లరల్

చేయాలని పరయతిీించేవాడు. మొదట్లల ఇదింతా న్ాకు అర్థమయేయది కాద .

ఎవరైన్ా ఒక మగవాడు ఇింట్ికి వచ్చపో తే ఇక నన ీ త్రరిగొ ా కూరోచపరట్ూ లకుని ఆ

వచ్చనవాడు ఎింత ద రామర్చొడో చెపతువాడు. ఇవన్నీ విని అిందరి మీదా ఒక వయతిరేకతన

ఏర్ుర్చ కుింట్ానని, అింద వలల న్ేన ఎవరి పట్ాల ఆకరిషతురాలిని కానన్న అతని నమమకిం.

అింద కే ఒక పథకిం పరకార్ిం అిందరిమీదా దాడ పారర్ింభిించేవాడు. మా ఎద రిింట్ి ఆనింద్

మీదెైతే ఇక చెపుకకరేలద

ఆనింద్ ది మా ఎదిరిలల ే పరళ్ళయయింది. భార్య ఎకకడో దూర్ింగా ఉదో యగిం చేసత ో ింది. అతనికి

యూనివరిిట్ీ ల ైబరరీల ఉదో యగిం. ఊరిల తలిల త పాట్ల వుిండేవాడు. చూడడానికి చకకగా

వుిండేవాడు. ముపరైై ఏళ్ళ వయస్ .

పరళ్ళయన మొదట్లల సాయింకాలాలు అలా వీధి వర్ిండాల కూర్చచన్ేదానిీ. ఓ రోజు

సాయింకాలిం అలా కూర్చచనీపుుడు ఆనింద్ ఆఫ్ీస్ న ించ్ వచాచడు. అదే మొదలు

అతనిీ చూడడిం.

వెనకే న్ా భర్త కూడా ఆఫ్ీస్ న ించ్ వచాచడు. న్ేన ఆనింద్ ని చూశానని గరహిించ్

ఇింట్లలకి కూడా వెళ్ళకుిండా న్ా ఎద ర్చగాొ కూర్చచన్ాీడు.

 "అతనిది మన ఎద రిలల ే. పతర్చ ఆనింద్. యూనివరిిట్ీల అతన ల ైబరరీల గుమసాత.

అట్ిండర్ గుమసాత కేట్గిరికింట్ట తకుకవ కదా. అింద వలల అలా న్ా భర్త చెపాుడని న్ాకు

తెలుస్ .

"..... ఒట్ిూ తిర్చగుబో తు. ఆడవాళ్ళ పచ్చ ఎకుకవ. ఎింత మిందిని పతరమిించ్నట్ల
ల పతరమిించ్

మోస్ిం చేశాడు. లవర్ి చాలా మిందే వున్ాీర్చ. వాళ్ళత రగమాన్ి జర్పడిం పరళ్ళళింకూ

తెలుస్ . కాన్న ఏిం చేస్త ింది? ఏకాకోద ఉదో యగిం చేస్త ూ మొగుడ అరాచ్కాలన భరిసత ో ింది.

అతనికి ఈ ఊర్చల న్ే చాలామింది సీత ల

ీ త సతీహిం వుింది."

"నిజమా? మనిష బావున్ాీడు. ముఖిం చూసతత చాలా మించ్వాడులా అనిపసాతడు.

ఆడపలల లు పడతార్ింట్ట న్ాకేిం ఆశచర్యిం కలగడిం లేద " అన్ాీన .

న్ా భర్త ఉలికికపడాాడు. ఇింతకాలిం ఫలిించ్న తన పథకిం బెడసకొట్ిూనట్ల

ల షాక్ తిన్ాీడు.

చాలామింది సీత ల
ీ త సతీహిం వుిందనడిం చెడాగుణింగా అన కుింట్ానని ఆయన భావిించాడు.
అయతే న్ేన అది స్ గుణింగా చెపుడిం భరిించలేకపో యాడు. కాన్న తెలివెైనవాడని ముింద గా

చెపాున గదా...... ఎలాింట్ి ఎక్ి పరరషన్ి లేకుిండా, దీన ీించ్ ఎలా బయట్పడాలా అని

ఆల చ్ించాడు.

ఏదో కొతత ఐడయా తట్ిూనట్లూ ముఖిం వికసించ్ింది. "మరీ మితిమీరి సతీహాలు

చేయడింవలల ఏవేవో జబుబలు కూడా వచాచయ" అన్ాీడు. ఈ అస్త ింీ త న్ెన్

ై ా నన ీ

పడెయాయలన కున్ాీడు.
 "కాని మనిష అలా కనపడట్ిం లేద"ే అన్ాీన . ఈసారి మరిింత కుదేలు పడపో యాడు

న్ాభర్త . ఇక ఈ పూట్కి వీలుకాదని అన కున్ాీడేమో ఇింట్లలకి వెళిళపో యాడు" అింట్ట

గోపాలకృషణ కు చెపుడిం కొనసాగిించ్ింది విలాసని.

"కాన్న అన మానపు మొగుడు అింతట్ిత వదలడుగదా. కొనిీరోజుల తర్చవాత ఓరోజు

డాబామీద వెన్ెీలల కూర్చచని మాట్ాలడుతుిండగా 'అట్లవెప

ై ు చూడడిం లేద కదా' అని

అడగాడు.

"లేద "

"వాడు చూస్త న్ాీడా?"

ఆయన అజాఞన్ానికి నవావల ఏడావల తెలిసింది కాద .

"న్ేన చూసతత కదా అతన చూస్త నీది లేనిదీ తెలుస్త ింది."

"దొ ింగచాట్లగా అబె ర్వ చెయ్ " అన్ాీడు.

అలా ఆనింద్ వెైపు న్ేన దొ ింగచాట్లగా చూడడిం అలవాట్ైింది.

 ఈ అలవాట్లల ించ్ న్ాకు తెలియకుిండాన్ే అతనింట్ట ఓ విధ్మెన కూయరియాసట్ీ

బయలేదరిింది. అతన్ెపుుడు బయట్కొసాతడా, ఎపుుడు ఆఫ్ీస్ కళ్తాడా? ఎపుుడు ఇింట్ికి

వసాతడా? అని చూస్త ిండేదానిీ. ఇలా న్ా భర్త న్ాల ఓ విషబీజానిీ న్ాట్ాడు.

నిజానికి ఆనింద్ ఎపుుడూ మా ఇింట్ివెైపు చూసతవాడు కాడు. తన పన్ేమిట్ల తన

చూస్ కున్ేవాడు. ఇలాింట్ివాడీ సీత ల

ీ లుడని మా ఆయన చ్తిరించడిం విింతగా అనిపించ్ింది.
మావారి అన మానపు ల్నలలు అపుట్ికీ న్ేన అర్థిం చేస్ కోలేకపో యాన .

ఆనింద్ మీద నిఘా వేయమని న్ా భర్త పుర్మాయించాక ఓరోజు న్ేన వర్ిండాల

కూర్చచని తనవెైపు తదేకింగా చూడడిం అతని కింట్పడింది. అలా న్ేన చూడట్ిం కొతత గా

అనిపించ్ కాబో లు అతన శలాపరతిమలా అయపో యాడు. ఒకిింత ఆశచర్యిం అతని కళ్ళలల

ఉబికిింది.

న్ేన ఠకుకన తల వించ కున్ాీన .

ఇక అపుట్లీించీ అతన అపుుడపుుడూ న్ేన చూడడానిీ గమనిించేవాడు. న్ా భర్త

చెపుిందానికి కరకుూగా రివర్ి అనీ మాట్. ఈ విధ్ింగా మా చూపులు కలవడానిీ ఓసారి న్ా

భర్త కనిపరట్ూ ాడు. హడావుడగా నన ీ డాబా మీదకు త్రస్ కళిళ 'న్ేన చెపుింది కరకేూకదా.

వాడు మనిింట్ివెైపు తపు మరో దికుకకేస చూడడిం లేద కదా' అని అడగాడు.

న్ాకు ఏిం జవాబు చెపాుల త చలేద .

 న్ాకు తెలుస్ . న వువ జవాబు చెపులేవని. గౌర్వపరదమెన ఏ ఆడపలల కూడా ఇలాింట్ివి

న్ోర్చ విపు చెపుుకోద . ఇక వాడు చూపులత ఆగడు. సరైగలు పారర్ింభిసాతడు చూడు. న్ా

మాట్ తపుుకాదని కావాలింట్ట బెట్ కడతాన ."

ఆ మాట్లు విింట్లింట్ట న్ా ఒళ్ళళ జలులమింది. అలా న్ెకూు్ సరూప్ ఏమిట్ల కూడా న్ా భర్త

చెపతుశాడు. ఇక ఆ క్షణిం న ించీ ఆనింద్ సరైగల కోస్ిం న్ాకు తెలియకుిండాన్ే న్ేన

ఎద ర్చచూడసాగాన .

ఈ ఘట్ూ ిం జరిగాక మరీ అన మానిం ఎకుకవెైింది న్ా భర్త కు. పగలు పనికి వెళిళవచ్చన్ా

ఏదో మిషత అట్కపరైన. మించింకిింద, తలుపుల చాట్లన ఎవరైన్ా వున్ాీరేమోనని

చూసతవాడు. న్ా ముఖింల ఏమెన్ా గాట్ల

ల కనబడతాయే మోనని వెదికవ
ే ాడు.

అపుట్ికి ఆయన్ేమిట్ల పూరితగా అర్థమెింది. కాన్న ఏమీ తెలియనట్ల

ల న్ేనూ

నట్ిించసాగాన . ఆయనింట్ట రోజు రోజుకీ ఎలరీె పరర్గసాగిింది.

ఆ తర్చవాత కూడా ఆనింద్ ఎపుుడూ హదద మీరి పరవరితించలేద . అయతే న్ేన

స్హజింగాన్ే ఆవెైపు ఎకుకవగా చూస్త ిండడింవలల తనూ చూడడిం మొదలుపరట్ూ ాడు.

ఓరోజు న్ా భర్త అట్ల వెళ్ళగాన్ే ఒకకసారి ఒళ్ళళ జలదరిించ్ింది. న్ేన వీధి గుమమిం దగొ ర్

మామిడాకు త ర్ణింలా నిలబడాాన .

సాయింకాలమెింది.
 స్ింజ చీకట్ల
ల ముస్ ర్చకుింట్లన్ాీయ. తన ఇింట్ి పిందిరిల కి వచ్చన ఆనింద్ ని చూస

సరైగ చేయాలనీ చ్లిప కోరిక న్ాల పరవేశించ్ింది. తలన స్వరిించ కుింట్లనీట్ల

ల చేయ

తలపరై ఆనిించ్ పలుస్త నీట్ల

ల వేళ్ళళ ఆడించాన .

అతన ఒకకసారి దిమమ తిరిగినట్ల

ల చూస ఏదో పని వునీవాడలా ల పలికళ్ళలడు.

ఎకుకవసతపు ల పల ఉిండలేడని తెలుస్ . అింద కే పరహరీ గోడపరై వుిండే పాల బలుబలా

అకకడే నిలబడపో యాన .

మరో అయద నిముషాలకే అతన బయట్ికి వచాచడు. ఈసారి మరిింత స్ుషూ ింగా వేళ్ళళ

కదిపాన .

అతన తట్పట్ాయస్ూ
త న్ే వీధిల కి వచ్చ అట్ట ఇట్ట చూస న్ా దగొ రికి వచాచడు.

పలిచాన గాన్న ఏిం మాట్ాలడాల త చలేద . ఏదో ఒకట్ి మాట్ాలడమని మనస్

తొిందర్పరడుత ింది.

"గత రిండురోజులూ ఏమెపో యార్చ? కనబడన్ేలేద . మా ఆయన వున్ాీర్ని బయట్ికే

రానట్ల
ల న్ాీరే. న్ాకో ఐడయా వచ్చింది. మా ఆయన ఇింట్లల వుింట్ట ఇకన ించీ రిండు జడలు

వేస్ కుింట్ాన . ఆఫ్ీస్ కళితే న్ేన ఒింట్రిగా వున్ాీననడానికి గుర్చతగా ఒక జడే

వేస్ కుింట్ాన . అదనీ మాట్ కొిండగుర్చత. ఒింట్రి జడ వేస్ కునీపుుడు కనిపస్ూ

త

వుిండిండ మహాన భావా' అన్ాీన మెలలగా.

 ఇలాింట్ి స్ింభాషణ వూహిించ్ వుిండడు. అింద కే అలా న్ేననీట్ల
ల కింగార్చగా తల అట్ట

ఇట్ట ఊప వీధ్ింట్ా నడుచ కుింట్ట వెళిళపో యాడు.

న్ేన ఇింట్ిల కి వచేచశాన .

న్ెకూు్డే హో ల్న స్ిందర్భింగా న్ా భర్త ఇింట్లల వుిండపో యాడు. న్ేన రిండు జడలు

వేస్ కున్ాీన .

హో ల్న పిండుగన ఎపుుడూ పట్ిూించ కోని న్ేన ఆరోజు ఎలాగైన్ా ఆనింద్ మీద ర్ింగులు

చలాలలన కున్ాీన . ర్ింగు పౌడర్చల ఎకకడ న ించ్ తేన ? అలా ఆల చ్స్త ింట్ట కుింకుమ

చలాలలనీ ఐడయా తట్ిూింది. కాన్న న్ా భర్త వుింట్ట అది సాధ్యిం కాద . కన క ఏిం చేయాల

త చక దిగులు పారర్ింభమెింది.

న్ా అదృషూ బావుింది. ఆయన సాయింకాలిం న్ాలుగొ ింట్లపుుడు తిర్చపతికి వెళ్ళళసాతనని

బయలుదేరాడు. న్ా ఆనిందానికి అవధ్ లు లేవు. చ్నీపలల లా ఇింట్లల గింతాన . తొిందర్

తొిందర్గా సాీనిం ముగిించ్ రిండు జడలూ విపు ఒకక జడ వేస్ కుని వర్ిండాల కి వచ్చ

వీపున వీధిల కి మళిళించ్ అట్ట ఇట్ట తిర్గడిం మొదలుపరట్ూ ాన .

న్ేన కోర్చకునీట్ల
ల ఆనింద్ న్ా జడ విన్ాయసాలు కనిపరట్ూ ి అర్చగుమీద కూర్చచన్ాీడు.
 చీకట్ి పడగాన్ే పరహరీ గోడ దగొ ర్ నిలబడ రామమనీట్ల
ల చేతులూపాన .

ఈసారి ధెైర్యింగాన్ే వచాచడు.

దగొ రికి రాగాన్ే ఎడమచేతి గుపరుట్లల వునీ కుింకుమన కుడచేతిల కి మార్చచకుని

గబుకుకన తలమీద చలాలన .

ఏిం జరిగిిందో అతన తెలుస్ కున్ే ల పున్ే కుింకుమ తలమీద న ించ్ రాలిచ కకలు

చ కకలుగా పడ అతుకుకపో యింది.

"ఈరోజు హో ల్న...... అింద కే ఈ ర్ింగుల అభిషతకిం."

అతన ఆ అభిమాన్ానికి కదిలిపో తునీట్ల

ల నవావడు.

అింతల ఎవరో వీధిల పరిగతు

త కొస్త నీట్ల నిపించ్ భయిం భయింగా వీధి మొదలుల కి

చూశాన .

న్ా భర్త పరిగతు

త కొస్త న్ాీడు.

ఒకకసారిగా న్ా ర్కత మింతా నలల ర్ింగుల కి మారిపో యనట్ల

ల న్ా ముఖింల కి ర్ింగులు

మారాయన కుింట్ాన . ఆనింద్ కూడా కింగార్చగా అట్ట ఇట్ట చూశాడు.

 వెళిళపొ మమని చెబుదామన కుింట్ట వుిండగాన్ే ఆలస్యమెపో యింది. న్ా భర్త కర్రత అతడ

తలమీద కొట్ూ డిం, తల చ్ట్ిల ర్కత ిం పొ ింగడిం ఆ మస్క చీకట్ిల న్ాకు కనిపించ్ింది.

కవువన కేక పరట్ూ ాన .

అపుట్ికే ఏదో జర్చగుతర వుిందని జనిం పరిగతు

త కొచాచర్చ. ఆనింద్ అమామ అింట్ట

కూలబడపో యాడు.

జనిం చ ట్ట
ూ ముగార్చ.

న్ా భర్త ఆవేశిం, కోపిం అపుట్ికీ తగొ లేద . చెపుుల కాళ్ళత అతనిీ ఎకకడపడతే అకకడ

తన్ాీడు.

"వీడు ల ఫర్ గాడు. న్ా పరళ్ళళన్ేీ చెర్బట్ాూలని చూసాతడా? ఇలాింట్ిదద

ే ో జర్చగుతుిందని

పరళిళపీట్లమీద న ించే న్ాకు అన మానిం. న్ా అించన తపుడానికి వీలేలద . అింద కే వీడ

భాగోతిం కనిపరడదామని తిర్చపతికని చెపు అలా వీధి మొదట్లల చెర్చకుత ట్ల నకిక

చూస్త న్ాీన . ఇింతల వీడు న్ా పరళ్ల ళిం దగొ రికి రావడిం చూస పరిగతు
త కొచాచన " అలా

అింట్టన్ే ఇింకా కసత్రర్క తింతున్ాీడు అతనిీ.

న్ా పతగులిీ రాక్షస్ ఎలుకలు కొరికేస్త నీట్ల

ల గిలగిలల ాడపో యాన .
 "ఆనింద్ ఇలాింట్ివాడని అన కోలేద"ే ఇలాింట్ి అర్థిం వచేచట్ట్ల
ల అింట్ట జనిం తమ

ఆశచరాయనిీ పరకట్ిించార్చ.

అింతల ఎవరో ఆనింద్ ని లేవన్ెతత ార్చ. బాధ్, నిస్ిహాయత, అవమానిం కోపిం- ర్కర్కాల

భావనలు కురింగదీస్త ింట్ట అతన తల వించ కుని ఇింట్లలకి దారి త్రశాడు.

జనిం వెళ్లగాన్ే న్ా భర్త నన ీ ల పలికి ఈడుచకొచ్చ "గోడవర్కే వచ్చిందా వయవహార్ిం?

గోడదూకేవర్కు వచ్చిందా?" అని కళ్ళలల నిపుులు కురిపస్ూ

త అడగాడు.

న్ేన ఏమీ జవాబు చెపులేద . మౌనింగా న్ా గదిల కి వెళిళ పడుకున్ాీన . అపుుడే

లేచ్వెళిళ ఆనిందన్ ఓదారాచలనీ బలమెన కోరికన అద పుల పరట్ూ లకోవడానికి ఎింతగా

ఏడాచన్ో చెపులేన .

కొనిీరోజులు గడచాయ.

ఆనింద్ న ఓదారాచలనీ కోరిక నన ీ పారపించ్క విషయాలకు అింధ్ రాలిీ చేసింది

అింత అవమాన్ాన్నీ, బాధ్నూ భరిించ్న ఆనింద్ న ఎలా ఓదారాచల తెలియక

గిింజుకుపో యాన .

మూడున్ెలలు గడచ్పో యాయ.

 స్ర్యన స్మయిం కోస్ిం చూస్త నీ న్ాకు న్ా భర్త ఆఫ్ీస్ పనిమీద గుింతకలుల వెళ్ళడిం

కలిసొ చ్చింది.

ఉదయిం పదిగింట్లకు ఆయన వెళ్ళగాన్ే ఆనింద్ కోస్ిం న్ా కలుల గాలిించాయ. అదృషూ ిం

కొదీద ఆ రోజు సరలవు కావడింత అతన ఇింట్ిదగొ రే వున్ాీడని తెలిసింది.

ఇక ఆగలేకపో యాన .

మధాయహీిం ఒింట్ిగింట్ పారింతాన బట్ూ లు ఉతికే మిషత ఏట్ికి బయలుదేరాన .

తుఫాన వలల స్నీట్ి చ్న కులు పారర్ింభమయాయయ.

మేిం కలుస్ కోవడిం పరపించిం చూడకూడదని దేవుడే మబుబల ద పుట్ిని కపునట్ల

ల ింది.

పగలే చీకట్ిగా తయారైింది.

తనత మాట్ాలడాలని వుిందన్న, ఈ ఒకకసారికీ ఏట్ిగట్లూన కలుస్ కోమన్న బరతిమలాడుతర

ఓ చ్నీ ఉతత ర్ిం రాస ఆనింద్ కు పింపాన .

ఏవేవో ఆల చనలు ఒకదానికొకట్ి స్ింఘరిషస్త ూ వుింట్ట ఏట్ి దగొ రికి చేర్చకున్ాీన .

చ్న కులు ఎకుకవయాయయ.

 ఏట్ిగట్లూన ఒకే చ్ింతచెట్ూ లింది. దానికిింద నిలబడ ఊరివెైపు చూస్త న్ాీన .

వర్షిం ఆకులమీద పడ, చ్ట్ిూ జలులగా న్ా మీదకు తెర్లు తెర్లుగా పడుత ింది. ఆకాశింల

నలల ట్ి మబుబలు పొ గలా కముమకుింట్లన్ాీయ. గాలి వరాషనిీ చేయ పట్లూకుని

త్రస్ కళ్ళతునీట్ల
ల ఈడచ ఈడచ కొడుత ింది.

ఆనింద్ వసాతడో రాడో ననీ స్ిందిగుిం నన ీ వణికిసత ో ింది. దిగులు దిగులుగా చూస్త నీ

న్ాకు న్ా కోస్మే వస్త నీ ఆనింద్ కనబడాాడు. అపుుడు న్ేన్ేమెపో యాన్ో ఇపుుడు

చెపుమన్ాీ చెపులేన , భావోదేవగానికి న్ేన బానిసరై పో యాన .

న్ాకు పది అడుగుల దూర్ింల నిలిచ్పో యాడు.

వర్షింల తడుస్త నీ అతన కొతత గా, కొింగగరతత గా పున్నతమెన పుర్చషుడలా అనిపించాడు.

అింతకుముింద సగా చేసనట్టల తలపరై చేయ ఆనిచ ర్మమనీట్ల

ల వేళ్ళన కదిపాన .

అడుగుల అడుగు వేస్ కుింట్ట వచాచడు.

"న్ాకోస్ిం న వువ పడా అవమానిం......" ఏడుపు తన ీకు రావడింత ఆపరై మాట్లు

పరగలక, అలాన్ే చూస్ూ

త కళ్ళన్నళ్ళళ తుడుచ కుని నన ీ న్ేన అద పుల పరట్ూ లకుని-

"ఇింతకింట్ట ఎలా ఓదారాచల తెలియడింలేద ....." అింట్ట ఆనింద్ చేతులు పట్లూకుని న్ా

దగొ రికి లాకుకన్ాీన .

 న్ా తలమీద పడా వర్షిం ధార్కట్ిూ భగీర్ధ్ డ గింగ ద మికినట్ల
ల ముకుక మీదకు దూకి,

అకకడన ించ్ ఏడుకొిండలల పుట్ిూ కపలేశవర్చడ పాదాలపరై వాలిన కపలత్రర్థిం జలపాతింలా

పరదవుల మీదపడ సో యగాల కృషణ వేణమమ అయ, అకకడ న ించ్ వక్షస్థ లిం మధ్యకు జారి

పాపకొిండల నడుమ పరవహిించే గోదావరై పారి బొ డుాన తడప. స్ముదర గర్భింల కలిసతింద కు

పర్చగులుత్రసత కావేరి అవుత ింది.

న్ావెైపు చూస్త నీ అతన చలిించ్పో యాడు. ఏదో తెలియని ఆవేశిం నన ీ ఊపతస్త ింట్ట

మీదికి లాకుకన్ాీన .

"ఇకకడే కదా న్ా భర్త కర్రత కొట్ిూింది" అింట్ట పచ్చపట్ిూన దానిలా ముదద లత అకకడింతా

తడపాన .

"ఇకకడే కదా..... ఇకకడే కదా..... ఇకకడే కదా...." న్ా భర్త తనిీన చోట్లాల న్ోట్ిని

అదాదన .

తట్లూకోలేని న్ా అభిమాన్ానికి, న్ా వాతిలాయనికి, న్ా పతరమకు, ఎింత విలువెైన ఆ

ఓదార్చుకు కృతజఞ తలు చెపుడానికనీట్ల

ల పాదాల దగొ ర్ ఆగిపో యన నన ీ పరైకి లేప గట్ిూగా

కౌగిలిించ కున్ాీడు.

"అింద కే సీత ల
ీ ింతా మించ్వాళ్ళళ" అదే అతన న్ాత మాట్ాలడన మొదట్ి వాకయిం.
 అన మానపు మొగుడమీద కస త్రర్చచకోవాలింట్ట అతనిత పూరిత స్ ఖానిీ

అన భవిించాలనిపించ్ తలన పరైకొతిత అతని పరదవులన స్ తిమెతతగా కొరికాన .

"అబాబ" అన్ాీడు. స్ ఖమెన బాధ్ ఎలా వుింట్లిందో అతని ముఖిం చూస

తెలుస్ కున్ాీన .

ఇక తమకిం భరిించలేనట్ల
ల తన రిండు చేతులల నన ీ బింధిించ్, పరదవులపరై న్ోట్ిని గట్ిూగా

అదిమి, కోరిక విజృింభిస్త ిండగా నన ీ అలాన్ే పరైకి లేపాడు.

ముని కాళ్ళమీద లేచ్ అతని ముఖింపరై న్ాలుకత రాశాన . న్ాలుకన అతని న్ోట్ల లకి

జొనిపాన . వక్షస్థ లానిీ బలింగా అతని ఛాత్రకి అదిమాన .

న్ా వీపు చ ట్ట

ూ అలులకునీ అతని చేతులు ఇింకాస్త కిిందికి దిగి నడుిం ముడతల దగొ ర్

ఆగిపో యాయ.

వర్షిం జోర్చగా కుర్చసోత ింది. చ్లులల గగడుగులా వునీ చ్ింతచెట్ూ ల కిింద అపుట్ికే న్నళ్ళళ

నిలబడపో యాయ.

మేమిదద ర్ిం పూరితగా తడసపో యాిం. కాన్న అది పూరిత ఆర్చబయలు పరదేశమనిగాన్న,

చ్న కులకు తడస ముదద య పో యామనిగాన్న, మేమిదద ర్ిం ఎద రద ర్చ ఇళ్ళవాళ్ళమణి గాన్న

గుర్చతకురాలేద .
 ఒకరిన్ొకర్చ గాఢింగా కోర్చకుింట్లనీ సీత ,ీ పుర్చషులిం అనీ ఒకక భావన తపు ఇింకో

ధాయస్లేద . అదెైవతిం అింట్ట ఇదే కాబో లనిపించ్ింది న్ాకు.

చ్న కులత పాట్ల గాలి కూడా కొడుతుిండడింత చలి పుడుత ింది.

కాని న్ా ముఖింల ముఖింపరట్ూ ి వునీ అతని ఉచాాాస్ నిశావసాలు వెచచగా

తగులుకున్ాీయ. అతని వక్షస్థ లిం అగిీగుిండింలా అనిపసోత ింది. అతని నడుిం చలిమింట్లా

త సోత ింది. న్ాకు ఒర్చస్ కుింట్లనీ అతనిీ కాళ్ళళ కాలుతునీట్ల

ల భరమ కలుగుత ింది.

వెచచగా అనిపస్త నీ అతనిీ ఇింకా పూరితగా న్ాల కి ఇముడుచకోవాలనీ కాింక్షత

మరిింత గట్ిూగా అద ముకున్ాీన .

ఇక అలా వీలు కాదనిపించ్నట్ల

ల అతన అట్ట ఇట్ట చ్నీగా కదిలి, నన ీ వదిలి, ఆ

తరావత చెట్ూ ల మొదట్లల కూర్చచని, న్ా చేతులన పట్లూకుని కిిందకి గుింజాడు.

కిిందింతా న్నళ్ళళ లేపన బుర్దత చ్తత డగా వుింది. ముిందే చెపాున గా ఇలాింట్ి ధాయస్

లేదని. అింద కే ఏమీ స్ింకోచ్ించకుిండా అతని పకకన అతన పూరిత అద పు సాధిించాడు.

ఆ తర్చవాత పదినిముషాలపాట్ల వాన కురిసిందో , లేదో న్ాకు ఇపుట్ికీ గుర్చత లేద .

 న్ా చ ట్ట
ూ గమమతు
త గా ఆవరిించ కునీ మతు
త న ించ్ తేర్చకుని ఆనింద్ దగొ ర్ వీడో కలు

త్రస్ కుని ఇింట్ికి బయలేదరాన .

ఇింట్ి కొచాచననీ మాట్టగాన్న ఆ అిందమెన అన భవానిీ గుర్చతకు తెచేచ వానల తడుస్ూ

త

వుిండాలనిపించ్ింది.

* * *

సాయింకాలిం ఆర్చగింట్లపుుడు న్ా భర్త ఇింట్ికొచాచడు. చెపుులు వదలన్ెన్

ై ా లేద .

అపుుడే పారర్ింభిించాడు.

"వాడు ఏమింట్లన్ాీడు? దెబబలు తిన్ాీ అలాింట్ివాడకి బుదిు రాద . న వూవ వెధ్వకి

మదద తు నిస్త నీట్టల న్ాకనిపసోత ింది. లవ్ ల ట్ర్ లు ఏమెన్ా రాశాడా?"

న్ేన అడుా తగిలాన . "లవ్ ల ట్ర్ ఏిం రాయలేద గాన్న, మాట్ాలడు కోవాలిినవన్నీ మా

శరీరాలు మాట్ాలడేస్ కున్ాీయ్" అన్ాీన .

అపుుడు ఆయన ముఖిం చూడాలిిిందే.

"న్నలాింట్ి అన మానపు మొగుడకి ఇలాింట్ి మాట్లు అర్థిం కావులే. మొతాతనికి

అన మానిం నిజమెింది. పరళ్ళళిం చెడపో వడిం కన్ాీ, అన మానిం నిజమెిందనీ ఆనిందమే

న్నలాింట్ివాడకి ఎకుకవన కుింట్ాన . మీ అన మానిం నిజమయేయవర్కూ మీర్చ ఏదో ఒక

విధ్ింగా భార్యలిీ రచచగగడుతరన్ే వుింట్ార్చ.

న్ా విషయింల కూడా అదే జరిగిింది. న వేవ ఆ ఆనింద్ ని చూసతట్ట్ల

ల చేశావ్. సరైగలు చేసత

కోరికన కలిగిించావ్. చ్వరికి స్ ఖిం పించ కోవాలనీ వెరిర కోరిక కూడా పుట్టూట్ూ ల చేశావ్. ఇక

న వువ ఎలాగైన్ా చావు - న్ాకు అనవస్ర్ిం. ఇపుుడే న్ేన వెళిళపో తున్ాీన . సరలవ్' అని

అలాన్ే కట్లూబట్ూ లత బయలేదరాశాన .

ఊర్చ దాట్ాక ఎకకడకళ్ళళల త చలేద . అలాింట్ివాడత బతకడిం ద ర్ల భమని

బయలేదరాన గాన్న ఎకకడకళ్ళళల అింతుబట్ూ లేద . పుట్ిూింట్ికి వెళిళ త్రరిగొ ా ఆల చ్దాదమని

నిర్ణయించ కున్ాీన . ఇక వడవడగా అడుగులు పడాాయ.

బసాూిండ్ చేర్చకున్ాీన .

బస్ ి కోస్ిం చూస్ూ

త కూర్చచన్ాీన .

కాసతపట్ికి ఎవరో వస్త నీట్ల నిపించ్ ఊరివెైపు తిరిగాన .

వగర్చచకుింట్ట వస్త నీ ఆనింద్ కనిపించాడు. భర్త న వదిలేస వెళిళపో తాననీ వార్త

అపుట్ికే ఊర్ింతా పొ గలా లేచ్నట్లూింది.

విషయిం తెలియగాన్ే పరిగతు

త కొచ్చనట్ల
ల న్ాీడు. ఇింకా ఆయాస్ిం తగొ లేద .
 "ఎకకడకి?" ఆిందో ళ్నగా అడగాడు.

"పుట్ిూింట్ిక.ి "

"అింట్ట?"

"శాశవతింగా వెళిళపో తున్ాీన . పరళిళ బింధ్ిం తెించ కుని."

"ఎకకడ కళ్ళతున్ాీవ్?"

"చెపాున గా- పుట్ిూింట్ికి."

"కాన్న....."

"మరిింకేిం చేయన ? పో న్న మీ ఇింట్ికి రాన్ా?" నవువతర అడగాన .

ఆనింద్ జవాబు చెపులేద . తల వించ కున్ాీడు.

"చూశావా? మాట్వర్స్కైన్ా ర్మమనలేద న వువ. స్ింఘింల పర్చవు, మరాయద, పరతిషూ ,

భార్య- ఇింకా వునీ ర్కర్కాల స్ింబింధాలన న్ాకోస్ిం వద లుకోలేవ్."

 అతన ఏమీ మాట్ాలడలేకపో యాడు.

దూర్ింగా బస్ ి వసోత ింది.

"వెళ్ళళసాతన ఆనింద్. న వువ న్ాత మాట్ాలడన మొదట్ి వాకయిం ఏమిట్ల తెలుసా? సీత ల
ీ ింతా
మించ్వాళ్ళళనని. కాన్న న్ేన న్నత అింట్లనీ చ్వరి వాకయిం ఏమిట్ల ఊహిించగలవా?

పుర్చషులింతా చెడావాళ్ళళనని."

ఏడుపు ముఖిం పరట్ూ ాడు ఆనింద్. అతనిీ అలా చూడడిం ఇషూ ిం లేక "అయతే ఆ

పుర్చషులల న వువ లేవులే" అన్ాీన .

బస్ ి వచ్చ ఆగిింది. ఒకక ఉద ట్లన అింద ల కి ఎకేకశాన .

* * *

ఆ తర్చవాత ఓ ఆరీలల కు అన కుింట్ాన న్ా భర్త పాముకాట్లకు చచ్చపో యాడు.

ఆ బింధ్ిం అలా శాశవతింగా తెగిపో యింది.

 విలాసని చెపుడిం పూరిత చేస అలా పాలట్ గా ఆకాశింవెైపు చూసింది. నిిండు చిందర డు

ఆకాశిం మధ్యల నిలబడ వున్ాీడు.

గోపాలకృషణ వెింట్న్ే ఏమీ కామెింట్ చేయలేకపో యాడు. తన వలల అవమానిం పొ ిందిన

వయకితని ఓదార్చడానికి తనన తాన్ే అరిుించ కొని, పుట్ిూింట్ికి చేరిన ఆమెన చూస్త ింట్ట

పయెయద తొలగిించ్ స్యాయట్లు ఆడాలనిపించలేద పాదాలకు వినమాింగా

నమస్కరిించాలనిపసోత ింది.

కాన్న ఆచార్ిం మేర్కు ఆమెన ఎింట్ర్ ట్యన్ చేయక తపుద .

మౌనింగా ఆమె చేతిని పట్లూకుని పరైకిలేప పడక దగొ రికి నడపించ కొచాచడు.

ఇదద ర్ూ పడుకున్ాీర్చ.

ఆమె జీవితింల ని విషాదానీింతా క్షణమెన్ా లాగయాయలని అన కొని ఆమె చెపునదింతా

తాతాకలికింగా మరిచ్పో యాడు. ఆమెన దగొ రికి లాకుకన్ాీడు. ఆమె ఓ క్షణిం ఉలికికపడ

తర్చవాత స్ర్చదకుింది.

పరదవులమీద బలింగా ముదద పరట్ూ లకుని పరైట్ తొలగిించబో యాడు. ఆమె సగుొత

కుించ్ించ కుపో య అతని పరయతాీనిీ అదద కుింది.

 ఆమెల బెర్చకుతన్ాీని పో గగట్ాూలన కున్ాీడు. చాలారోజుల తర్చవాత పుర్చషుడ

సానిీహితయిం లభిించడిం వలల ఆమె ఎకుకవ సగుొ పడుతునీ విషయానిీ గరహిించాడు.

ఆమె మీద వాలి "స్ర్దాగా మనిం ఓ ఆట్ ఆడుకుిందామా?" అని అడగాడు.

ఆమెల ఉతుికత "ఏమిట్ా ఆట్?"

"న్నకు మచచలు ఎకకడెకకడ ఉన్ాీయో న్ేన చెబుతాన ."

"చూడకుిండాన్ే" ఆశచర్యపో తర అడగిింది.

"ఊఁ"

"అయతే కానివవిండ" అింది విలాసని.

"న్న మెడ వెనక పరదద పుట్లూమచచ వుింది. అవున్ా?" అడగాడు గోపాలకృషణ .

తనకు అకకడ పుట్లూమచచ వుిందో లేదో ఆమెకి తెలియద . ఎపుుడూ అదద ిం వెనక

పరట్ూ లకుని చూస్ కోలేద . ఎవర్ూ చెపునూలేద . అింద కే అవునన్న, కాదన్న అనకుిండా పాలట్

గా చూసింది.

"నిజింగాన్ే వుింది. కావాలింట్ట చూస్ కో."

 "ఎలా చూస్ కోన ?"

"న్ేన చూస చెబుతాన " అని మెడ మీదకి వింగి ఇదిగో ఇకకడుింది న్ేన గలిచాన . ఆట్

పరకార్ిం ఎవర్చ గలిసతత వాళ్ళళ చెపునట్ల

ల ఎద ట్ వయకిత విన్ాలి" అన్ాీడు.

స్రేననీట్లూ తల వూపింది.

"న్న జుట్లూ ముడ విపతుయ"

ఓస్ ఇింతేన్ా అనీట్లూ ఆమె జుట్లూ ముడ విపుింది.

ఒకకసారిగా చిందమామన కదికొదీద నలల మబుబ కమేమసనట్లూ జుట్లూ పర్చచ కుింది.

"మరి రిండో మచచ ఎకకడుిందో చెపుుకో? ఈసారి ఖచ్చతింగా న వువ ఓడపో తావ్"

అింది.

"న్న వక్షస్థ లిం మీద"

అతన ఓడపో యనింద కు ఆమెకు చాలా స్ింత షింగా వుింది.

"న్ాకు అకకడ మచచలేద " అింది సథ ర్ింగా.

 "ఏదీ చూపించ "

తన గలిచ్నట్ల
ల నిర్ూపించ కోవాలనీ తహతహల ఆమె గబగబా తన జాకట్లూ విపుింది.

ఆచాాదనలేని ఆ భాగిం స్ముదరపు కర్ట్ాలు పొ ింగుతునీట్లూ వుింది. వెన్ెీల సరైతిం

కుచాగారల మీద నలల గా మారిపో యింది.

అతన పరిశీలిించ్ చూస "కర్కేూ. న వువ గలిచావ్. న వువ ఏిం చెయయమింట్ట అది

చేసత ాన " అన్ాీడు.

ఆమె ఓ క్షణిం ఆల చ్ించ్ "సీత ల

ీ ు ఎపుుడింట్ట అపుుడు వరాలు త్రర్చమని అడగర్చ.
స్మయమూ, స్ిందర్భమూ వచ్చనపుుడు మాతరమే వాట్ిని అడుగుతార్ని మన పురాణ

కథలు చద వుతుింట్ట తెలుస్త ిందికదా. అింద వలల న్ేన కూడా న్ా వర్ిం త్రర్చమని

స్మయిం వచ్చనపుుడు కోర్చకుింట్ాన " అింది.

"ఓ.కే- అలాన్ే"

"తర్చవాత ఇింకకకడ మచచ వుిందో చెపుుకో?"

"కుడకాలు- మోకాలుకి దిగువన."

 "కరకుూగా చెపాువే" ఆమె థిరలిలింగ్ గా ఫ్ీలయయింది.

"మరి గోపాలకృషణ అింట్ట ఏమిట్న కున్ాీవ్?" అతన కాలర్ ఎగరేశాడు.

"ఎలా చెపుగలిగావ్?" కళ్ళన బిండ చకారలాల దొ రల స్

ి త ూ అడగిింది.

"అింతా తాయతు
త మహిమ" అని తమాషాగా కన ీ గీట్ాడు.

"మరి కోరిక కోర్న్ా?"

"తపుద కదా అడుగు"

"వెింట్న్ే పసపాపవు అయపో ."

ఆమెకు అర్థిం కాలేద . "ఎలా?"

"ఇలా" అింట్ట అతన చీర్కొింగు పట్లూకుని లాగాడు.

మర్చక్షణింల ఆమె అపుుడే పుట్ిూన పసపాప అయపో యింది. వెన్ీ

ె లల ఆమె శరీర్ిం

మిందారాల పూలపొ డని రాస్ కునీట్ల

ల ఎర్రగా మెరిసపో త ింది.
 అతన కాింక్షత జవలిస్ూ
త ఆమెల కలిసపో వాలని ముింద కు వింగాడు.

ఆమె ఇదేమీ పట్ిూించ కోకూిండా "అవునూ! న్ా మోకాలుమీద మచచ వుిందని ఎలా

తెలుస్ కున్ాీవ్?" అనడగిింది.

ఇక ఆ ర్హస్యిం చెపుకపో తే ఆమెల ని ర్హసాయలన శోధిించేింద కు స్హకరిించదని

గరహిించాడు.

"న్ా దగొ ర్ మహిమలేిం లేవు గస్ చేస చెపాున . బట్ూ లు విపతుింద కు సగుొపడుతునీ

నిన ీ ఏదో మిషమీద దాన ీించ్ తపుించాలని ఆ గేమ్ ఆడాన ."

అపుుడు గురగతచ్చింది ఆమెకు తన నగీింగా వున్ాీనని. ఠకుకన కాళ్ళన వెనకుక

లాకొకని గువవలా ఒదిగిపో వడానికి పరయతిీించ్ింది.

"ఇదిగో ఈ సగుొని పో గగట్ూ డానికే ఇింత పరయాస్పడాాన . సీత ీ చేషూలవలల ఆమె ఎలాింట్ిదో ,

ఏిం కావాలని కోర్చకుింట్లిందో స్ లభింగా గరహిించవచచింట్ాడు వాతాియన డు

కామస్ూతారలల ."

ఆమె కాస్త ఈజ్ కావట్ానికి పరయతిత స్త నీట్లూ కదిలిింది.

 అతన ఆమెన గట్ిూగా కౌగిలిించ కొని ముదద పరట్ూ ాడు. పరదవులు విడవడాాక ఆమె

"స్ింపుట్ిక" అింది.

ఏమిట్నీట్లూ కళ్ళళగరేశాడు.

"మీ గుర్చవు వాతాియన డు చెపుిందే- బిగికౌగిలిల ఇచేచ ముదద న 'స్ింపుట్ిక' అని

అన్ాీడు ఆయన. మా ఇింట్లల వుిండే ఏకైక పుస్త కిం కామస్ూతారలు. మా శీరవార్చ ట్టర్

వెళిళనపుుడు తెచాచర్చ. ఎపుుడెన్

ై ా బో ర్ కొట్ిూనపుుడు అలా పతజీలు తిపతుదానిీ."

"మొతత ిం పదహార్చ ర్కాల ముదద లుింట్ాయని చెపాుడాయన. అింద ల న్నకు ఎలాింట్ి

ముదద ింట్ట ఇషూ ిం?" అడగాడు అతన .

"పదహార్చ ర్కాల ముదద లకింట్ట - పదహార్చల ని ఆర్చ అింట్ట చాలా ఇషూ ిం."

"ఆ స్ింఖయ అింట్ట?'

"ఊఁ" అింట్ట కింఠానిీ మూడొింపులు తిపు చ్నీగా నవివింది.

"వెన్ీ
ె లల న్న నవువ ఎలా వుిందో చెపున్ా?"

"ఎలా వుింది?"
 "స్పత వరాణల చాపిం మీద కూర్చచనీ అషూ విధ్ న్ాయకలల ఒకరైన విర్హో తకింఠిత మెడల ని

నవర్తీ ఖచ్తహార్ిం అలా గాలికి ఊగినట్లూింది."

ఆ కాింపల మెింట్ కు ఆమె గుిండెలు మరిింత పొ ింగాయ.

"నవర్తాీల హార్ిం ఎలా వుింట్లిందో న్ాకు తెలియదే" అింది.

"అదద ిం ముింద నిలబడ నవువకో. న్న నవువ ఎలా వుింట్లిందో ఆ హార్ిం కూడా అలా

వుింట్లింది. నవర్తాీల హార్ిం అింట్ట ఇషూ మా?"

"నవర్తాీలకన్ాీ ఆ తొమిమది స్ింఖయ అింట్ట ఇషూ ిం" అింది.

"ఇింతకు ముింద ఆర్ింట్ట ఇషూ మన్ాీవు. ఇపుుడు త మిమదింట్ట మకుకవ అింట్లన్ాీవ్.

ఏమిట్ి దానర్థిం?"

"శృింగార్మింతా ఆ రిండు అింకలల న్ే వుింది. ఇింతకు ముింద గలిచ్నపుుడు న్ేన ఓ

కోరిక కోర్వలస వుింది. దానికి ఇపుుడొ చ్చింది స్మయిం కోర్చకో మింట్ావా?" చ్లిపగా

చూస్ూ
త అడగిింది.

"ఆఁ"
 "ఆర్ూ, తొమిమది స్ింఖయలిీ ఒక దగొ ర్ చేర్చచ.... ఇపుుడే" అని ఆ తర్చవాత అతని

కళ్ళలల కి చూడడానికి సగుొ అడా ిం పడట్ింత తల పకకకు తిపుుకుింది.

అతనికి అర్థమె ఆమె కోరిక త్రరాచడు.

10

"అయతే గోపాలకృషణ న ఏిం చేయబో తున్ాీవ్? చేతబడ చేస చింపతస్త న్ాీవా?

బాణామతిత వాడ బతుకున కాలేచస్త న్ాీవా? ఇనిీ రోజుళ్ళ ఆల చ్ించ్ ఏిం

నిర్ణయించ కున్ాీవ్?" దివాన్ వెింకట్ారమయయ చాలా కూల్ గా కురీచల జార్గిలబడుతర

అడగాడు పులిరాజున .

అపుుడు రాతిర తొమిమదయ వుింట్లింది. చ ట్ట

ూ చీకట్ి భయింకర్ింగా వుింది. పౌర్ణమి

వెళిళ వార్మో, పదిరోజుల అయనట్లూ గుర్చతగా చీకట్ి మిందింగా పతర్చకుని వుింది.

"వాడకి న్ేన చెయయబో యేది చేతబడ కాద - వాతబడ" కళ్ళలల ని కూ

ర ర్తవిం

ఒలుకుతుింట్ట అన్ాీడు పులిరాజు.

"వాతబడా- అింట్ట?" వెింకట్ారమయయ అడగాడు.

 "అింట్ట వాడీ చింపన . చింపడిం ఇషూ ిం లేద న్ాకు. వాడు ఎింద కూ పనికిరాకుిండా,

ముషరూతత ుకుని బతికేట్ట్లూ..... పువువలాగా గుభాళిించే వాడ బతుకు వాడపో యేట్ట్లూ వాతలు

పరట్ూ ాలి. దానికి న్ేన పరట్ూ ిన పతర్చ వాతబడ."

పునర్వస్ తనన పతరమిించకపో గా గోపాలకృషణ న ఇషూ పడుతున్ాీనని చెపుడానిీ

పులిరాజు జీరిణించ కోలేక పో తున్ాీడు. ఏదో బాధ్ గుిండెన ముకకల కిింద పగలగగడుత ింది.

పునర్వస్ మీద అతనికి కోపిం కలగడిం లేద . గోపాలకృషణ లేకుింట్ట ఆమె తనన పతరమిించ్

వుిండేదని బలింగా నముమతున్ాీడు. పతరమల వుిండే శకిత అది. మనిం పతరమిించ్న వయకిత ఎింత

పరదద తపుు చేసన్ా మనిం ఆ వయకితని అస్హియించ కోలేిం. ఆ తపుు ఇతర్ కార్ణాల వలేల చేస్త ూ

వుిందని నమిమ , ఆ కార్ణాలకు కార్ణమెన వాళ్ల న దేవషసాతిం.

అయతే పులిరాజు మాతరిం అింతట్ిత ఆగక తమ పతరమ స్ఫలిం కావడానికి గోపాలకృషణ కు

శతురవెన
ై వెింకట్ారమయయత చేతులు కలిపాడు.

వెింకట్ారమయయ గాలస్ ల ని విసీకనింతా ఒకక గుట్కల తాగి మూతి తుడుచ కుింట్ట

"అయతే న్నకూ ఒక బలమెన శతురవు తయార్యాడనీ మాట్. అస్లు శతురవు అన్ేవాడు

లేడింట్ట మనిం ఎపుట్ికీ ఇలాగే వుిండపో తాిం. జీవితింల రట్ిూింపు కషూ ిం చెయాయలింట్ట

శతురవులుిండాలి. మన లక్ష్యయనిీ, నిర్ణయించేది కూడా శతురవులే. అింతే కాకుిండా ఆ లక్ష్యయనిీ

సాధిించడానికి కావాలిినింత ఇన్ి పరేషన్ కూడా శతురవులే ఇసాతర్చ మనకు. న్ేన ఇింతగా

స్ింపాదిించడానికి న్ాకు ఏర్ుడా మొదట్ి శతురవే కార్ణిం. ఆ శతురవు ఎవరో తెలుసా? న్ా

భార్య."
 * * *

కళ్ళళ కూడా ఆర్ుకుిండా పులిరాజు శరదుగా విింట్లన్ాీడు.

"అవున . న్ా మొదట్ి శతురవు న్ా భారేయ. అపుట్లల న్ేన గోపాలకృషణ తిండర భూపతిరాజు

దగొ ర్ దివాన గా పనిచేసతవాడీ. ఏదో వాళిళచ్చన దానిత స్ ఖింగా కాపుర్ిం చేసతవాడీ. న్ా

భార్య అస్ింతృపత పరకట్ిించడిం పారర్ింభిించ్ింది. న్ా ఆదాయాన్నీ, న్ా బతుకున్న

పరిహసించడిం పారర్ింభిించ్ింది. పరతి పనిల నూ న్ా చేతకానితన్ానిీ చూపించ్ పాశవికింగా

పరవరితించేద.ి

ఇలా కొింతకాలిం జరిగాక నన ీ సాధిించడిం పారర్ింభిించ్ింది. కుతు

త కలు కతిత రిించో,

కుతింతారలు చేసో డబుబ స్ింపాదిించమని పో ర్చ పరట్ూ ింి ది. ఒకకమాట్ల చెపాులింట్ట ఇింట్లల

న్ాకు మనశాిింతి లేకుిండా చేసింది.

అట్ల ఇట్ల తేలుచకోవాలిిన స్మయిం ఆస్నీమెిందని న్ాకు తెలిస పో యింది. న్ాల ని

సరైతాన న నిదర లేపాన . స్మయిం కోస్ిం చూస్త న్ాీన .

అదిగో అపుుడే భూపతిరాజు భార్య స్ మత్రదేవికి న్ెలలు నిిండాయ. ట్ౌన్ ల ని ఓ

నరిిింగ్ హో మ్ ల ఆమె గోపాలకృషణ న కనీది. తిరిగి వాళ్ళళ ఊరికి వచేచట్పుుడు వాళ్ళళ

పరయాణిస్త నీ కార్చన లారీ గుదేద సతట్ట్ల
ల ఏరాుట్ల చేశాన . న్ేన , మరికొింతమింది

పనివాళ్ళళ వెన క మరో కార్చల బయలుదేరాిం.

అన కునీట్టల యాకిిడెింట్ జరిగిింది. అయతే అన కోకుిండా గోపాలకృషణ బతికి

బయట్పడాాడు. యాకిిడెింట్ జరిగాక వచ్చ చూసతత పరదదవాళిళదద ర్ూ చనిపో యార్చ. అయతే

రోజుల బిడా అయన గోపాలకృషణ బతికాడు. చ ట్ట

ూ జనిం వుిండట్ింత వాడీ

చింపలేకపో యాన . ఇక గారమస్థ లింతా వాడ బాధ్యత త్రస్ కోవడింత న్ాకు వాడీ చింపత

అవకాశిం రాలేద .

భూపతిరాజు పో యాక న్ా తెలివితేట్లన్నీ పరదరిిించ్ వాళ్ళ భూములు లాకుకన్ాీన .

వాళ్ళ బింగార్ిం దో చ కున్ాీన . కాన్న గోపాలకృషణ న మాతరిం ఏిం చేయలేకపో యాన .

అపుట్ికి "వాడకి చేతబడ చేస చింపరయయవయాయ" అని న్న చెవిల ఇలుల కట్లూకుని పో రాన .

కాన్న న వువ ఆ పని చేయలేకపో యావు. శతుర శేషిం వుింట్ట న్ాకు నిదర పట్ూ ద . శతురవు అడుా

తొలగిించ కుింట్ట వుిండే ఆనిందిం అింతా ఇింతా కాదని అన భవపూర్వకింగా

తెలుస్ కున్ాీన . న్ా మొదట్ి శతురవు అదే న్ా భార్యన చింపన్ా రోజు న్ా ఆనిందానిీ

మాట్లల వరిణించలేన " అనిఒ ఎింత స్ింతృపత గా కళ్ళళ మూస్ కుింట్ట వెనకిక వాలాడు.

"ఊర్చల జన్ానికి- ఆ గోపాలకృషణ కూ మీర్చ వాళ్ళ ఆసత ని కాజేశార్ని తెలుస్ గాన్న మీరే

భూపతిరాజు దింపతులన చింపనట్ల

ల తెలియద . ఇది తెలిసన రోజున గోపాలకృషణ

వూర్చకుింట్ాడా? మీమీద పగ సాధిించడా?" పులిరాజు తన అన మాన్ానిీ వెలిబుచాచడు.

 "అింద కే కదా శతురశేషిం ఉించ కోకూడదింట్."

"మరి వాడీ మనిం చింపకూడద . పరతిక్షణిం చచేచట్ల

ల చేయాలి. అింద కు మింతరిం న్ాది

తింతరిం మీది."

"అయతే దానికి ఒకకట్ట మార్ొ ిం" అని కాసతపాగి ఏిం చేయాల చెపుడిం పారర్ింభిించాడు.

విింట్లనీ పులిరాజు సరైతిం ఆ ద షూ పథకానికి జడుస్ కున్ాీడు. వెింకట్ారమయయ

ఒకోకమాట్ చెబుతుింట్ట తన శరీర్ిం మీద వాడ ముళ్ళళ మొలుస్త నీట్లూ అనిపించ్ింది. ఇక

ఇపుుడు గోపాలకృషణ త తలబడతే అతని జీవితిం ర్కత సకత ిం కావడిం ఖాయమనిపించ్ింది.

అింద కే పులిరాజు పరదవులమీద ఓ విషపు నవువ మెరిసింది.

11

ఆరోజు పౌర్ణమే అయన్ా ఆకాశమింతా దట్ూ ింగా మబుబ పట్ిూింది. అపుుడపుుడు

చిందమామ వాట్ి న ించ్ బయట్పడాలని పరయతిీస్ూ

త విఫలమౌత ింది. ఈ స్మయింల

ల కింమీది వెలుగు పాము కుబుస్ింలా మెరిస మాయమౌత ింది.

చలల ట్ి గాలి స్ుర్ికు పులకరిించ్న మేఘిం తన ఆనిందానిీ చ్న కుల ర్ూపింల

తెలియజేస్త నీట్ల
ల వర్షిం మొదలయింది.
 ముకుకమీద చ్న కు పడడింత నడుస్త నీ తిల తత మ ఓ క్షణిం ఆగిింది.

తల పరైకతిత చూసింది.

ఆకాశింల పొ ర్చలతునీట్ల
ల మేఘాలు మెలి తిర్చగుతున్ాీయ. మరి కాసతపట్లల వర్షిం

ఎకుకవవుతుిందనిపించ్ ఆమె వడవడగా నడవడిం మొదల ట్ిూింది.

ఆమె ఆ ఊరి ఆడబడుచే. వయస్ ముపరైై ఏళ్ళళింట్ాయ.

జర్మనల జాతయహింకార్మింతా ముకుక ర్ూపిం దాలిచనట్ల

ల ఆమె ముకుక కొనదేలి

పరపించానిీ ధికకరిస్త నీట్ల

ల ింది. తాతివక చ్ింతనింతా కాళ్ళలల నిక్ష్పత మెనట్ల
ల ఆమె కళ్ళళ

చూస్త నీట్ల
ల కాకుిండా దరిిస్త నీట్ల
ల వుింట్ాయ. మిససప నదిలా ఆమె కింఠిం పొ డవుగా

సాగినట్ల
ల ింట్లింది.

అకకడన ించ్ కిిందకు దిగితే ఉతత ర్ అమెరికాల ని రిండు పరదద దీవపాలాల ఆమె ఎద స్ింపద

ఎతు
త గా వుింట్లింది. ఆఫ్రకన్ ల నలుపింతా కేిందీరకృతమెనట్ల
ల మొనలు గర్చగాొ ఉింట్ాయ.

అమెరికన్ ల స్ పరమసీలా నడుిం విస్త రిించ్ వుింట్లింది. ఆ స్ పరమసీకి చ్లులపరట్ూ ిన

వియతాీింలా బొ డుా కనిపస్త ింట్లింది. అింతుబట్ూ ని జపన్నయుల శరమలా ఆమె వెనక భాగిం

అనింతింగా వుింట్లింది.

మొతాతనికి ఆమె అింతుబట్ూ ని ర్హసాయల పరపించింలా వుింట్లింది.

 కొిండ దగొ రికి చేర్చకున్ేస్రికి చ్న కులు ఎకుకవయాయయ. ఏిం చేయాల త చక అట్ట-

ఇట్ట కింగార్చగా చూసింది. వర్షిం న ించ్ తపుించ కున్ే మార్ొ ిం కనిపించడిం లేద . ఎకకడా

చెట్ూ లకూడా లేద .

తనకోస్మే గగడుగు పట్లూకొస్త నీట్లూ గోపాలకృషణ హడావుడగా రావడిం ఆమెకి

కనిపించ్ింది. హమమయయ అన కుని అతనికి ఎద ర్చవెళిలింది.

"వర్షిం రాగాన్ే న వువ గురగతచాచవ్. మధ్యల ఎకకడ అవస్థ పడుతున్ాీవేమోనని గగడుగు

పట్లూకొచాచన " అన్ాీడతన .

ఆమె గగడుగు ల పలికి దూరిింది. అతని మోచేయ ఖచ్చతింగా ఆమె నడుిం మడతలకి

తగులుత ింది. అకకడన ించ్ విద యత్ ఉతుతిత అయ శరీర్మింతా స్ర్ఫరా

అవుతునీట్ూ నిపించ్ింది. దాన ీించ్ డెైవర్ూ అవావలని ఆమె మాట్ాలడింది. "కొిండ దగొ రికి

వచేచస్రికి వర్షిం సాూర్ూ అయింది. ఎకకడా తల దాచ కోవడానికి కూడా వీలులేద . ఏిం

చేయాలా అని ఆల చ్స్త ింట్ట న వువ కనిపించావ్."

వర్షిం ఎకుకవయింది.

వాన చెింపదెబబ కొడుతునీట్లూ అపుుడపుుడు రివువన శరీరానిీ ముించెతత ుత ింది.

ఇదద ర్ూ తవర్తవర్గా కొిండ ఎకుకతున్ాీర్చ.

 "ఇలా రాతిరపూట్ వర్షింల ఒకే గగడుగుకిింద నడవడిం ఎపుట్ికీ గుర్చతిండ పో యే

అన భవిం."

అవుననీట్ల
ల తల ఊపింది ఆమె. చాలారోజుల తర్చవాత మగవాడ సానిీహితయిం

ఫ్ీలవుతునీ ఆమెకు మాట్లు పరగలడిం లేద .

"న్నకు ఎపుుడో పరళ్ళయపో యింది కదా. మరి చాలా రోజులుగా పుట్ిూింట్లలన్ే వుింట్లన్ాీవ్.

ఏిం జరిగిింది? న్న గురిించ్ ఓరోజు మోహనన అడగితే 'మొగుడు వదిలేశాడు' అని మాతరిం

చెపుింది."

"తమాషా ఏమిట్ల తెలుసా? ఆయన నన ీ వదిలేశాడో న్ేన ఆయనత తెింపులు

చేస్ కున్ాీన్ో న్ాకు ఇపుట్ివర్కూ తెల్నద . ఇింత చ్నీ విషయిం కూడా న్ాకు బో ధ్పడడిం

లేదింట్ట మా ఇదద రి మధాయ జరిగిన స్ింఘట్నలు ఎింత స్ింకిలషూమెనవో తెలుస్త ిందన కుింట్ాన .

మొతాతనికి మా ఇదద రి దాింపతయ బింధ్ిం తెగిపో యింది. ఆర్చన్ెలలుగా న్ేన పుట్ిూింట్లలన్ే

వుింట్లన్ాీన " ఆమె కళ్ళల ఏదో విర్కితభావిం మెర్చపులా మెరిస చీకట్ిల అదృశయమెింది.

"ఏిం జరిగిింది?"

"ఎలాగూ ఆచార్ిం మేర్కు న్నకు న్ేన ఇింతవర్కూ ఎవరికీ చెపుుకోని స్ింఘట్న గురిించ్

చెపాులి కదా. అదే చెబుతాన . న్ేన పడా ట్నష న్ న్న, ద ుఃఖాన్నీ ఆనిందానిీ ఎవరికో ఒకరికి

చెపుుకోవాలనీ కోరిక ఈ మధ్య ఎకుకవయింది. ఉదయిం న్న దగొ ర్చీించ్ పలుపు రాగాన్ే
న్నత ఈ రాతిర గడపబో తున్ాీననీ ఆనిందిం కన్ాీ, న్ాల ఇనిీ రోజులూ నిక్ష్పత మెన ఆ

స్ింఘట్నలన న్నత చెపుుకోవచచనీ స్ింత షిం ఎకుకవగా నన ీ ఊపతసింది."

ఇదద ర్ూ భవనిం దగొ రికి చేర్చకున్ాీర్చ.

గోపాలకృషణ గగడుగు మడచ్ బయట్పరట్ూ ాడు.

హాలల నర్చడు నిదరపో తున్ాీడు.

ఇదద ర్ూ హాలు పకకన నీ మరో గదిల కి వెళ్ళళర్చ. గది మధ్యల ఓ పాత పిందిరిమించిం

అవసానదశల వుింది. ఓ పకక దిండానికి గోపాలకృషణ బట్ూ లు వేలాడుతున్ాీయ.

"ఇదే ఈ రాతిర మనస్వర్ొ ిం. కాకుింట్ట స్వర్ొ ిం కాస్త పాతబడింది. ఎపుుడో కట్ిన బిలిా ింగ్

కదా" అన్ాీడు నవువతర.

వరాషనికి తడవడింవలల ఆమె బట్ూ లన్నీ శరీరానికి అతుకుకపో యాయ. వింపు సొ ింపులన్నీ

స్ుషూ ింగా కనిపస్త న్ాీయ. ముఖయింగా ఆమె నడుిం మడతలల న్నళ్ళళ నిలబడడింవలల ఆ

భాగమింతా న న పుగా చూపులుపడాా జారి పో యేట్ట్ల

ల ింది.

ఓ మూలన వెలుగుతునీ దీపపుకాింతి ఆమె చ ట్ట

ూ వెలుగురేఖన గీసత ో ింది.
 "న్ాకు పొ డ బట్ూ లున్ాీయ. మరి న్నకో" అనడగాడు అతన బట్ూ లు మార్చచకుింట్ట.

"జాకట్ వర్కు ఫర్వాలేద . మరో పదినిముషాలకు ఆరిపో తుింది. చీర్త న్ే ఇబబింది. న్న

లుింగీ ఇవువ. దానిీ కట్లూకుని చీర్న ఆరేసత ాన ."

"లుింగీ, జాకట్ కాింబిన్ేషన్ బావుిండద . లుింగీ, జుబాబ తొడుకోక. కాకపొ తే ఒకకట్ట

చ్కుక" అని కొింట్గా చూస్ూ

త ఆగాడు.

"చ్కేకమిట్ి?"

"జుబాబ వేస్ కుింట్ట న్న నడుిం మడతలు కనబడవు. గగపు చ్కేక గదా!"

"అలల రి మాని లుింగీ జుబాబ ఇవువ."

అతన నవావపుకుింట్ట తన లుింగీ, జుబాబ ఇచాచడు. ఆమె అట్ల తిరిగి చీర్, జాకట్

విపు లుింగీ, జుబాబ వేస్ కుింది.

ఆ డరస్ ల నూ ఆమె అదిరిపో త ింది. నడుిం మడతలు తర్చవాత ఆమెల గగపు అిందమెన

భాగిం ముకుక. మనమధ్దేవుని విలులలా వుింట్లింది.

 బట్ూ లు మార్చచకోవడింత శరీర్ిం వేడెకికింది. గోపాలకృషణ మించింమీద కూర్చచని కిట్ికీ

వింక చూశాడు. వర్షిం చపుుడు, చీకట్ిని భయపరట్ూడానికి ఎవరో డపుుల మీద

కొడుతునీట్లూింది.

తిల తత మ అతనికద ర్చగా పదామస్నిం వేస్ కుని కూర్చచింది.

"కొిండమీద ఊరికి దూర్ింగా పదామస్నిం వేస్ కుని కూర్చచింది.

"కొిండమీద ఊరికి దూర్ింగా ఇలా ఇలుల కట్లూకోవాలన కునీ ఆల చన వచ్చన మీ తాత-

ముతాతతలన అభినిందిించాలిిిందే" అింది కిట్ికీకి తన చూపులన వేలాడదీస్త ూ.

"నిజమే. మా ఇలుల మరో పరపించింల వునీట్ల

ల ింట్లింది. రాతిర పూట్ అలా వర్ిండాల

కూర్చచింట్ట పరైన అక్షతారలు, కిింద వూరోలని దీపాలు కనిపస్ూ

త మనిం రిండు చ కకల పరపించాల

మధ్య వునీ అన భూతి కలుగుతుింది."

"మీ శషుయడ గుర్క రాతిరపూట్ పహారా కాస్త నీట్ల

ల వినిపస్ూ
త వుిందే" అింది నవువతర,

అతనూ నవావడు.

"ఎవర్చ కనీబిడోా , ఇింతకాలిం ఎకకడెకకడో తిరిగి ఇకకడ సరట్ిల్ అయపో యాడు"

అన్ాీడు వేదాింతింగా.
 "జీవితిం అింట్ట అదే. ఎపుుడు ఏ విధ్ింగా అది మలుపు తిర్చగుతుిందో చెపులేిం. ట్ౌన ల

మా ఇింట్ి పకకన ఓ అమామయ వుిండేద.ి

నూయల్న మేరీడ్. తన సతీహితురాలిీ మొగుడు వదిలేశాడని, మరో సతీహితురాలు పతరమ

ఫ్రయల్ కావడింత పరళిల మాన్ేసిందని, తన ఒకకతే అదృషూ వింతురాలన్న, చకకట్ి భర్త

దొ రికాడని చెపుింది. న్ాత చెపున మర్చస్ట్ిరోజే ఆమె భర్త ఆఫ్ీస్ న ించ్ వస్ూ
త స్ూకట్ర్

యాకిిడెింట్ ల చనిపో యాడు. ఇర్వెై న్ాలుగు గింట్లల ఆమె 'ది మోస్ూ ఎఫ్రక్ూ డ్ వికిూమ్'

అయపో యింది. తన సతీహితురాళ్ళిందరిల కి ద ర్దృషూ వింతురాల ై పో యింది. జీవితిం అింట్టన్ే

ఓ ముస్ గు దొ ింగ. అది ఎపుుడూ మనలిీ దెబబత్రయాలన్ే పో ించ కుని వుింట్లింది" ఆమె

డీప్ గా కలిదిపో తర చెపుింది.

"అలా ఎపుుడో ఏదో జర్చగుతుిందని మనలిీ ఇతర్చలత కింపతర్ చేస్ కోకుిండా వుిండలేిం

కదా."

"బహ శా న్ా అన భవాలన్నీ నన ీ అలా భయపడేట్ట్ల

ల చేశాయన కుింట్ా. జీవితమింట్ట

ముస్ గుదొ ింగలా అనిపస్ూ

త వుిందింట్ట న్ేన ఎనిీ ఎద ర్చదెబబలు తిన్ాీన్ో ఊహిించ .

అస్లు ఆనిందానికీ, విషాదానికి, మించ్కీ..... చెడుకీ డఫరన్ి ఏమిట్ల కూడా ఖచ్చతింగా

చెపులేని పరిసథ తి న్ాది."

* * *

అతన గారాబింగా అడగాడు "ఏిం జరిగిిందో చెపువూ?" అని.

 ఆమె చెపుట్ిం పారర్ింభిించ్ింది.

"న్ాకు ఇపుుడు ముపరైై ఏళ్ళళ. న్ాకు వయసొ చ్చన మూడు స్ింవతిరాలకు న్ా పరళిల

శీరనివాస్రావుత జరిగిింది.

న్ా పరళిళ న్ాట్ికి ఆయన ఒింగోలుల ఉదో యగిం చేస్త న్ాీర్చ. కొతత కాపుర్ిం, కొతత పరదేశిం,

కొతత మన షులు. వీట్ిననిీట్ిన్న ఆకళిింపు చేస్ కుని తిరిగి చూస్ కుింట్ట ఇదద ర్చ పలల లు,

కాస్త ింత లావెకికన శరీర్మూ మిగిలాయ.

చాలారోజుల పరయతాీల తర్చవాత మావారికి స్వింత ఊరైన్ా తిర్చపతికి ట్ారన్ి ఫర్

అయింది. మా ఆయన పుట్ిూ పరరిగిన ఊర్చ తిర్చపతి దగొ రల ోని ఓ పలల ట్టర్చ. మా

అతాతమామలు, మా వారి బావమరిది మధ్ స్ూదన్ ఆ ఊరోల వుిండేవార్చ. మేము తిర్చపతిల

అదెద ఇలుల త్రస్ కుని సథ ర్పడాాిం.

దగొ రికి వచేచశాిం కన క మా వార్చ రోజూ ఊరళిళ వయవసాయిం చూస్ కున్ేవాళ్ళళ.

కుట్లింబానిీ అభివృదిు చేయాలని ఎింత కషూ పడేవార్చ. ఇింద ల భాగింగాన్ే బావమరిది

మధ్ చేత చిందరగిరిల నర్ిరీ పరట్ూ ింి చాడు. పూలమొకకల వాయపార్ిం అనీ మాట్.

న్ా జీవితిం అింతవర్కూ సాఫ్ీగా జరిగిపో యింది. అదిగో అకకడే ఓ పరదద కుద పుకు

ల నయయింది ఆ కుద పు పతర్చ జయింత్.

 అతన న్ాకింట్ట చాలా చ్నీవాడు. మధ్ కి మించ్ ఫ్రరిండ్. రోజూ సాయింకాలిం తన

మితురలత వచ్చ నర్ిరీల బాతాఖాన్న వేసవ

త ాడు. అపుుడపుుడూ న్ేనూ, పలల లూ కలిస

నర్ిరీకి వెళిళ, కాసతపు గడప తిరిగి అిందర్ిం రాతిరకి ఇింట్ికి వచేచవాళ్ళిం.

మావారికి పూరిత ఆపో జిట్ జయింత్. అపుుడే ఎిం.ఏ పూరిత చేశాడు. పరళిళ ఆల చన ఇింకా

రాని వయస్ . ఇర్వెై రిండేళ్ళళ వుింట్ాయేమో, స్నీగా , పొ డవుగా, రగమాింట్ిక్ గా

వుిండేవాడు.

సాయింకాలిం అయేయస్రికి న్నట్ గా ట్క్ చేస్ కుని కనిపించేవాడు జయింత్. పరతి అర్గింట్కీ

ట్ీ తాగి, సగరట్ అింట్ిించేవాడు. గూ

ర ప్ ల అతనిదే డామిన్ేషన్. అనిీట్ికన్ాీ అతనిల

నన ీ ఆకరిషించ్ింది అతని సతూట్ మెింట్ి.

"అతత కీ, కోడలకీ పడకపో వడిం ఎింద కో తెలుసా? ఫారయడ్ మాట్లల చెపాులింట్ట కాింపరల క్ి-

అింట్ట తలిల కి కొడుకు మీద వుిండే ఓ విధ్మెన పతరమ. ఇపుుడొ చ్చన కోడలు కొడుకుని మించిం

మీద పించ కుింట్ట వుిందనీ ఆల చనన తలిల భరిించజాలద . అింద కే పరతి అతాత కోడలు

నిదర ఆలస్యింగా లేస్త ూ వుిందనీ ఆరోపణత న్ే యుదు ిం మొదలుపరడుతుింది."

"సీత ల
ీ కి ఆరిుక సావతింతరుిం లేకపో వడిం వలేల బానిస్లుగా తయార్యాయర్చ. ఈ స్ృషూ ల పరతి
జీవీ తన ఆహారానిీ తాన్ే స్ింపాదిించ కుింట్లింది. ఒకక సీత ీ తపు. దీింత మగవాడకి ల కువ

అయపో తుింది. సీత ీ కషూ పడుతుింది కాన్న అదింతా స్ింసార్ిం కోస్మే. కాన్న ఆరిుక పుషూ లేని

ఆమెని కుట్లింబమింతా చ లకనగా చూస్త ింది."

 "ఫారయడ్ న్న, కార్ల్ మార్క్ న్న సింథట్జ్
ై చేయాలిిన అవస్ర్ిం చాలావుింది. జర్మన్నల

ఒక కారిమకుడు పని మాన్ేసన్ా, జయింపుల స్ర్ుించ్ చ్నీకూతుర్చ ఇింట్లలని వింట్వాడత

లేచ్పో యన్ా ఈ రిండు థీరీలత వాట్ి వెన కన నీ కార్ణాలన చెపతుయవచ చ."

ఇలా అతన అదర్గగట్టూసతవాడు. భరాత, పలల లు, స్ింసార్మూ వీట్ి చట్ారల మధ్య అింతవర్కు

బిగుస్ కుపో యన న్ేన అలాింట్ి షాకిింగ్ సతూట్ మెింట్ి విని బాగా కదిలిపో యేదానిీ. అతన

చెపున వాట్ిలల నిజమెింత నని ఆల చనల పడేదానిీ.

ఇలా అతని గురిించ్ ఆల చ్ించడిం ఎకుకవెైపో యింది.

ఓరోజు మా వార్చ ఆఫ్ీస్ కు బయలుదేర్చతున్ాీర్చ. సాీనిం చేస లుింగీ మొలక

చ ట్లూకుని తయార్వడిం మొదలుపరట్ూ ార్చ.

కాఫ్ీ త్రస్ కుని వెళిళ యచాచన . ఆయన ీ చూస్త న్ే జయింత్ గుర్చతకు రావడింత "పొ ట్ూ

చూడిండీ ఎింత అస్హయింగా వుిందో ! ఎపుుడూ ఆ జయింత్ లా ట్క్ చేస్ కోిండ" అన్ాీన .

ఆయన ఏమన కున్ాీరో తెల్నద . ఎపుుడూ ఆయన అతిగా మాట్ాలడర్చ. ఏ ఫ్ీలిింగ్ న్న

ఎపుుడూ ఎక్ి పరరస్ చేయర్చ. ఎపుుడయన్ా పూలు ఇింట్ికి తెచ్చన్ా దానిీ అలా సో ఫా

మీద పడవేసత ారే తపు "పూలు పరట్ూ లకో" అని అనర్చ. చ్వరికి రగమాన్ి ల కూడా అింతే.

నిశిబద ింగా వుింట్ారే తపు. న్ోర్చవిపు మాట్ాలడర్చ.

 నిజానికి ఆయనన జయింత్ త పో లిచచూడడిం తపుు. నలభెఏ
ై ళ్ళ వాడకి ఇర్వెై రిండేళ్ళ

కురారడత పో లిచ అలా వుిండమని అడగడిం ఎబెబట్లూగా వుిండే విషయిం. జయింత్ ఎపుుడూ

ట్క్ చేస్ కుని వుింట్ాడనీ భరమ న్ాకుింది. అతనూ ఇింట్లల మా ఆయనలాన్ే పొ ట్ూ

కనబడట్టట్ూ ల లుింగీ లు వుింట్ాడనీ నిజిం న్ాకు తట్ూ లేద .

ఇలా విశేలషించ కుింట్ట పో తే దేన్నీ స్రిగా అన భవిించలేమన కుింట్ా. అింద కే

చాలామింది హృదయిం ఎలా చెబితే అలా నడుచ కుింట్ారే తపు బుదిు త ఆల చ్ించర్చ. న్ేనూ

అింతే.

సాయింకాలమెతే న్ేనూ, పలల లూ నర్ిరీ దగొ రికి వెళ్లడానికి తయారైపో యే వాళ్ళిం.

ఎపుుడెైన్ా జయింత్ కనిపించకపో తే ఏదో వెలితిగా వుిండేద.ి అయతే ఆ వెలితి ఎింద కో,

అతన న ించ్ న్ేన ఏిం కోర్చకుింట్లన్ాీన్ో న్ాకే తెల్నద .

* * *

ఓరోజు సాయింకాలిం యధాపరకార్ిం నర్ిరీ దగొ ర్ వున్ాీము. పలల లిదద ర్ూ దూర్ింగా

ఆడుకుింట్లన్ాీర్చ. మా వార్ూ, మధ్ూ ఏదో పని వుిందని బజార్చకి వెళ్ళళర్చ.

అపుుడొ చాచడు జయింత్. న్ేన చ్నీగా నవావన .

 "మా మితురల వర్ూ ఇింకా వచ్చనట్లూ లేద . వీడు- అదే మీ తముమడు ఎకకడకళ్ళలడు?"

అని అడగాడు.

"బజారళ్ళళడు" అని ముకత స్రిగా చెపాున . అతనిత మామూలుగా

మాట్ాలడలేకపో తున్ాీన . ఏదో డఫరన్ి వుింది.

అతన కొించెింసతపు ఆగి "మీర్చ అద భతింగా వీణ వాయసాతర్ని విన్ాీన . న్ాకు విన్ాలని

వుింది. అయతే అిందర్ూ వునీపుుడు మీర్చ వాయసాతనింట్ట కుదర్ద . న్ాకు అలా ఇషూ ిం

వుిండద . మనిం యదద ర్మే వుిండాలి. మీర్చ అలా కూర్చచని వాయస్త ింట్ట విన్ాలి. అపుుడు

విధిగా వెన్ెీల వుిండాలి. ఆ వెలుతుర్చల మీర్చ వీణ మీట్లతుింట్ట న్ేన విన్ాలి" అన్ాీడు.

ఇదింతా చెబుతునీపుుడు ఏదో తెలియని ఫ్ీలిింగ్ త అతని కింఠిం బర్చవుగా వినబడింది.

న్ేన చ్నీ జర్క ఇచాచన . ఎపుుడో పరళిళకి ముింద వీణ న్ేర్చచకున్ాీన . పరళ్ళయన

తర్చవాత ఎపుుడెైన్ా ఒింట్రిగా వునీపుుడు అలా రిండు మూడు రాగాలు వాయించేదానిీ.

మావార్చ ఎపుుడూ వీణ వాయించమని అడగలేద . న్ేన ఆయన ముింద న్ా విదయ

పరదరిిించలేద . ఆ తర్చవాత అపుుడపుుడూ కూడా వీణ జోలికి పో లేద .

ఇన్ేీళ్ళ తర్చవాత ఇపుుడు ఓ వయకిత వీణ వాయించమని అడుగుతున్ాీడు. అదీ వెన్ీ

ె లల

పరతేయకింగా అతని కోస్మే వాయించాలాట్. న్ా గుిండె జలులమింది. న్ా చ్నీతనిం, అపుట్లల

వీణ న్ేర్చచకోవడిం కోస్ిం మాసాూర్చ దగొ రికి వెళ్లడిం, న్ేర్చచకునీ విదయన అమమమమ దగొ ర్

పరదరిిించడిం గురగతచాచయ.
 వెన్ీ
ె లల తనకోస్మే వీణ వాయించాలనీ కోరిక కోర్డిం వెన క అతని కళ్ళతృషణ , సౌిందర్య

భావన ఏదయన్ా అన భవానిీ గాఢింగా అన భవిించాలనీ తపన న్ాకకనిపించాయ.

న్ేన ఏమీ జవాబు చెపులేద . అదో ర్కమెన మెలుూ షాక్ త అలా మౌనింగా

వుిండపో యాన .

అింతల అతని మితురలు వచాచర్చ. తిరిగి కాఫ్ీలు, సగరట్ల ల పడపో యార్చ. ఏ

ద ర్లవాట్ట
ల లేకుిండా, ఎపుుడూ ఏదో మూడీగా, సౌమయింగా వునీ మా ఆయన ీ చూసీ

చూసీ విస్ గేయడింవలల అన కుింట్ాన అతని విశృింఖలత అదో ఆకర్షణగా కనిపించ్ింది.

ఇలా అతన అడగిన వార్ిం రోజులకన కుింట్ాన . మావార్చ పనిమీద ఒింగోలు వెళ్ళళర్చ.

రిండు రోజులు రార్చ. ఆయన వెళిళన సాయింకాలమే న్ేన పలల లిీ త్రస్ కుని చిందరగిరి

వెళ్ళళన .

మా తముమడీ చూస్ూ
త న్ే పలల లు చాక్ ల ట్ల కోస్ిం అలల రిచేశార్చ. అతన వాళ్ళన

త్రస్ కుని బజార్చ వెళ్ల ళడు. న్ేన ఏదో దొ రికిన పుస్త కిం త్రస్ కుని చదవడిం మొదలుపరట్ూ ాన .

"హల " ఆ పలుపు మరీ దగొ ర్గా వినిపసతత గబుకుకన తల తిత చూశాన .

ఎద ర్చగాొ జయింత్.
 "ఎపుుడొ చాచర్చ? ఇకకడునీ పూలకుిండీలల మీర్ూ ఓపూల మొకకలా కలిసపో యార్చ"

అన్ాీడు. అతన గాఢింగా చెబుతునీట్లూ అనిపించడింవలల అన కుింట్ాన అతన చాలా

అడావన్ి డ్ అయపో తున్ాీడని అన కోకుిండా గర్వింగా ఫ్ీలయాయన . చపుున సగుొ

ముించ కొచ్చింది.

నిజానికి అతన అలా కాింపల మెింట్ చేయడిం హదద మీర్డమే. కాన్న కొనిీ ఏళ్ళ
ల గా ఓ రగట్ీన్

జీవితానికి అలవాట్ల పడడింవలల ఏదో మార్చున కోర్చకుింట్లింది మనస్ . అింద కే

అతనిమీద కోపిం రాలేద . పరైపచ

ర చ అదో విధ్మెన గర్విం నన ీ పో ింగిించ్ింది.

మావార్చ ఎపుుడూ ఇలా మాట్ాలడ ఎర్చగర్చ. న్ేన్ెపుుడయన్ా కొతత చీర్ కట్లూకున్ాీ

ఆయన కామెింట్ చేయర్చ స్రికదా పరిశీలిించ్ కూడా చూడర్చ. మొదట్లల ఆయన పరవర్త నకి

ఆశచర్యపో యన్ా ఆ తర్చవాత స్ర్చదకున్ాీన . ఎపుుడూ ఆయన న ించ్ న్ేన ఎలాింట్ి

కాింపల మెింట్ట
ల ఆశించలేద .

"మీవార్చ ఒింగోలు వెళ్ళళర్చ కదా. మరి న్ా కోరిక త్రర్చసాతరా?వసాతన ."

చపుున తల తాతన . న్ా కళ్ళలల కోపిం పరస్ ైట్ిం అయిందో లేదో న్ేన ఖచ్చతింగా

చెపులేన . కాన్న న్ా ర్కత మింతా ఏదో హడావుడగా పర్చగుల తత డిం తెలుస్ూ
త న్ే వుింది.

విచ్తరమేమింట్ట అతన తడబడలేద . ఈసారి మరిింత స్ుషూ ింగా అడగాడు- "వీణార్వళి

విన్ే భాగయిం కలిుసాతరా?"

 అదీ స్ింగతి. అింతకుమిించ్ ఆల చ్ించనింద కు న్ాకు న్ాకే ఎబెబట్లూగా వుింది.

ఏమీ చెపుకుిండా తల వించ కున్ాీన .

"రేపు సాయింకాలిం ఆర్చగింట్లకు వసాతన " మెలలగా చెపాుడు. న్ేన న్ోర్చ

తెర్వబో యేింతల మధ్ స్ూదన్, పలల లు వస్ూ

త కనిపించార్చ.

అతన వాళ్ళన చూస 'హాయ్' అింట్ట ఎద రళ్ళలడు. వాళ్ళళ మాట్ాలడుకుింట్ట

వుిండగాన్ే మిగలిన మితురలు వచాచర్చ. అిందర్ూ కబుర్ల ల పడాార్చ.

న్ేన పలల లిీ త్రర్చకుని ఎనిమిది పారింతాన తిరిగి ఇింట్ికొచేచశాన .

ఆ రాతరింతా న్ాకు నిదరలేద . ఏవేవో ఆల చనలు. ఇలాింట్ి అవస్థ అింతా పరళిళకి ముింద

అన భవిించాలిిింది. కాన్న న్ాకు వీలు కాలేద . న్ాకు బాగా స్ుృహ తెలిసతల గా పరళిళ

జరిగిపో యింది.

ఒక మగవాడ కోస్ిం సాయింకాలమయేయస్రికి అిందింగా అలింకరిించ కొని వెయట్

చేయడిం, అతన వీధిల అట్ల వెళ్ళతుింట్ట ఓర్గా చూడడిం, ఏ రాతర వీధిదప

ీ ాలు లేనిచోట్ల

అతన గబుకుకన ముదద పరట్ూ లకుింట్ట తెలల ారేవర్కు అకకడ త్రయత్రయగా స్లపడిం, ఏ ఏడు

గింట్లపుుడో ఎవరో చ్నీపలల వచ్చ 'అకాక! ఆ అనీ న్నకు ఇది ఇమమన్ాీడు' అని లవ్

ల ట్ర్ ఇవవడిం, దానిీ ఏ అర్థరాతర అిందర్ూ నిదరపో యాక కిరోసన్ దీపానిీ బాగా

తగిొించ కుని దొ ింగతనింగా చదవడిం ఇవన్నీ యవవనింల జర్గాలి. లేకపో తే యవవన్ానికి

అర్థిం లేద . ఇలాింట్ి అన భవాలు ఏమీ లేకుిండా డెైరకుూగా పరళిళ చేస్ కోవడిం ఎింత

నిసాిర్మో తెలుసోత ింది న్ాకు. మళ్ళళ న్ాకు యవవనిం వచ్చన ఫ్ీలిింగ్. ఇది చాలా గగపు

అన భూతి.

తెలలవార్చజామున ఎపుుడో నిదర పట్ిూింది. పరళ్ళయాయక మొదట్ిసారిగా ఆలస్యింగా

నిదరలేచాన . మెలుకువ రాగాన్ే ఆ రోజు సాయింకాలిం జయింత్ వసాతడనీ ఆల చన

వెచచవెచచగా నన ీ పరనవేస్ కుింది. ఏదో తెలియని ఉతాిహిం, థిరలిలింగ్ నన ీ కుదిపతశాయ.

న్ాకు ఒకకదానికే పిండగ వచ్చనట్ల

ల ింది.

చకచకా పన లు చేశాన . పలల లిదద రీీ స్ూకలుకి పింపాన . ఏ పని చేస్త న్ాీ జయింత్

వసాతడనీ ఆల చన అింతరీలనింగా కలకలిం లేపుత ింది. పాతదనింత మాసపో యన

పరపించానికి కొతత గా వెలలవేసనట్ల

ల ింది. పరపించింల ని అిందాలన్నీ న్ాకొకకదానికే

కనిపస్త న్ాీయ. ఇింత ఆనిందానిీ అన భవిస్త నీ న్ేన అిందరికింట్ట అధికురాలిననీ గర్విం

స్నీగా పాకుతుింది. మిగిలిన అిందర్ూ ఏదో రగట్ీన్ గా జీవచావాలుగా దొ ర్ల చకుింట్ట

పో తునీట్ూ నిపించ్ింది.

కాలిం ఎలా గడచ్ిందో తెలియద . పగలు వెళిళపో య సాయింకాలిం రావడిం ఏదో

మహేిందరజాలింలా అనిపించ్ింది. రోజూ ఎింత సాధార్ణింగా జరిగే కాలింల ని మార్చులు

మహేిందరజాలింలా అనిపస్త న్ాీయింట్ట పతరమ ఎింత గగపుదో ఆల చ్ించమని జన్ానిీ

అడగాలనిపించ్ింది.
 అయద అయేయస్రికలాల తయార్యాయన . చాలారోజుల తర్చవాత అతుయతాిహింత

అలింకరిించ కున్ాీన . ల ైట్ న్నలిం కోట్ా కాట్న్ చీర్ బాగా నపుింది. పలల లిదద రీీ మా

ఎద రిింట్ి ఫ్రరిండ్ ఇింట్ిల ఆడుకోమని చెపు ఇింట్ికి వచాచన . వర్ిండాల ఫ్తరము కురీచల

కూర్చచని వీకీలని తిర్గేస్త న్ాీన .

మలల పూల వాస్నన ఎకకడకో ఎగరేస్ కు వెళ్ళతునీట్లూ గాలి స్ వాస్నలన

విర్జిముమత ింది. స్ింధాయకాింతి పరపించానికి మేలి ముస్ గున కపుింది. చీకట్ల

ల ల కింమీద

వాలడానికి దారి వెతుకుకింట్లన్ాీయ.

అపుుడొ చాచడు జయింత్. గుిండె ఒకకసారి ఆగి తిరిగి కొట్లూకోవడిం పారర్ింభిించ్ింది.

గేట్ల త్రస్ కుని వచ్చ "ల పలికి రావచాచ?" అని అడుగుతర అకకడే నిలబడ పో యాడు.

న్ేన చ్ర్చనవువ నవువతర వుిండపో యాన .

అతన వర్ిండాల కి రాగాన్ే "కూరోచ" అన్ాీన కురీచ చూపస్ూ

త .

"సాయింకాలాలు మిమమలిీ చూడడిం ఎింత బావుింట్లింది" అన్ాీడు.

న్ా శరీర్ింల ని జీవకణాలన్నీ ఒకకసారిగా కదిలినట్ల నిపించ్ింది.

వయస్ డఫరన్ి వలల కాబో లు న్ేన అతనిీ బహ వచనింత పలవలేక పో తున్ాీన .

 అతడ చగర్వ చూస ఆశచర్యిం కలుగుతుింది. కాన్న కోపిం రావడిం లేద . ఇలా న్ాకు కోపిం

రాకుిండా వుిండట్ానికి న్ా భర్త ఎింత కొింత బాధ్ యడని కూడా త చ్ింది.

ల పలికి వెళిళ కాఫ్ీ త్రస్ కొచాచన . ఓ కపుు అతనికిచ్చ, మరగకట్ి న్ేన

వుించ కున్ాీన .

అతన కపుు అింద కుింట్ట "ఏమిట్ీ ఈ అకాల అమృతిం" అన్ాీడు కాఫ్ీ సప్ చేస్త ూ.

అద భతింగా బిరియాన్న చేసనపుుడు కూడా న్ా భర్త న్ోర్చ తెరిచ్ ఓ మాట్ అని కూడా

ఎర్గడు.

అతన న్ాట్కీయ ఉచాార్ణత అలా అిందిం విింట్లింట్ట కాఫ్ీ మరోసారి పరట్ూ ాలనిపించ్ింది.

"మీ డాబా మీద వీణ విన్ే భాగయిం కలిగిసత ారా?"

న్ేన మౌనింగా లేచ్ ఇింట్లలకి వెళ్ళళన . ఎపుుడో మూల పరట్ూ స

ట న వీణన ద లిప సదు ిం చేస

వుించాన . దానిని, ఓ బాలింకట్ నూ త్రస్ కుని డాబా మీదకు చేర్చకున్ాీన .

న్ా వెనకే జయింత్ వచాచడు.

 ద పుట్ి పరిచ్ దానిమీద శురతి చేస్ కుింట్లన్ాీన . జయింత్ న్ా ఎద ర్చగా పట్ూ గోడమీద

కూర్చచని న్ావెైపత తదేకింగా చూస్త న్ాీడు. అపుట్ికే చీకట్ల

ల ముస్ ర్చకున్ాీయ. దూర్ింగా

వునీ వీధి దీపిం వెలుగు రేఖామాతరింగా పడుత ింది.

వీణ శృతి అయాయక ఏవో రిండు మూడు బిట్ల

ల వాయించాక 'పలుకే బింగార్మాయెన్ా'

వాయించాన .

మధ్యల అతని ఏమీ మాట్ాలడలేద .

'అదిగో అలల దిగో.....' వాయించాన . ఆ తర్చవాత మరో రిండు తాయగరాజకృతులు

వాయించ్, ఇక చాలనీట్ల
ల వీణన పకకకు పరట్ూ ాన .

అతన ఒకక గింతుల న్ా దగొ ర్కి వచ్చ కిింద కూర్చచింట్ట "అద భతింగా వాయించార్చ.

మీకు అతివిలువెన
ై దేదో ఇవావలని వుింది. కాన్న ఏమివవగలన ?" అన్ాీడు.

అతన చాలా కదిలిపో యనట్ల

ల గగింతే చెబుత ింది.

"ఏమీ ఇవవకకర్లేద . ఎపుుడో న్ేర్చచకునీది న వవడగితే దాని మీద నీ బూజు ద లిప

వాయించాన ."

అతన ఏమీ మాట్ాలడలేద . ఇింకా ఆ ర్సాన భూతి న ించ్ తేర్చకునీట్లూ లేద .

 అలా మౌనింగా ఇదద ర్ిం ఓ పదినిమిషాలపాట్ల కూర్చచిండ పో యాిం.

అపుట్ికి తేర్చకునీట్లూ అలా కదిలి న్ా చేతిని త్రస్ కొని ముింజేతి మీద స్ తార్ింగా

పరదవులు ఆనిచ వదిలాడు. మరేమీ మాట్ాలడకుిందా పరైకి లేచ్ వెళిళపో యాడు. గేట్ల త్రయడిం,

తిరిగి మూయడిం మాతరిం విని పించాయ.

అతన ముట్లూకుింట్ాడని ఊహిించని న్ేన అలా కూర్చచిండ పో యాన . ఇదీ అని

చెపులేని భావనలు న్ాల తుఫాన లన రేపుతున్ాీయ.

అింద కే ఇలాింట్ివి పారర్ింభిించకూడద . ఒకకసారి పారర్ింభిసతత అవి ఎకకడ ఆగుతాయో ఏ

మలుపులు తిర్చగుతాయో చెపులేిం.

మొదట్ిసారిగా న్ా భర్త కాక మరో మగవాడు నన ీ ముట్లూకున్ాీడు. అది స్ింత షమో,

బాధో న్ాకు తెలియడిం లేద . ఆ రిండింట్ి మధ్య అింత తకుకవబేధ్ిం వుిందని తెలియడిం

కూడా మొదట్ిసారే. అింద కే కాబో లు నవివన్ా, ఏడచన్ా కన్నీళ్ళళ వసాతయ.

చీకట్ి నన ీ చ ట్లూకుింట్లనీట్టల వుింది. అలా ఎింతసతపు కూర్చచిండ పో యాన్ో న్ాకే

తెలియద . పలల లిదద ర్ూ కిింద న ించ్ అర్చస్త న్ాీర్చ. నిదరల న ించ్ ఉలికికపడ లేచ్నట్ల
ల

ఠకుకన లేచ్ కిిందకు వచాచన .

పలల లిదద రికి తవర్తవర్గా భోజన్ాలు పరట్ూ ి నిదర పుచాచన . న్ాకు మాతరిం ఆకలి వేయలేద .
 అలా బెడ్ మీద వాలిపో యాన .

చాలా కాలిం తర్చవాత న్ేన బతికున్ాీననీ ఫ్ీలిింగ్ కలుగుత ింది. మొతాతనికి ఒకట్ి

మాతరిం స్ుషూ ింగా చెపుగలన . మన అసత తవిం మనకి తెలియాలింట్ట బాధో , ఆనిందమో

వుిండాలి. కాన్న మన జీవితాలు ఎకుకవ రగట్ీన్ గా సాగిపో తుింట్ాయ. మనిం జీవిించ్

వున్ాీమనీ ఫ్ీలిింగ్ కలగద . అింద కే చాలామిందిల జీవకళ్ వుిండద .

మా ఇదద రి మధాయ ఓ ర్హస్యిం పారర్ింభమెపో యింది. ఈ ర్హస్యింల న్ా భర్త కు గాన్న, న్ా

తలిల దిండురలకు గాన్న మ్ న్ా సతీహితులకిగాన్న ఎవరికీ ఎలాింట్ి భాగమూ లేద . న్ాకొకక దానికే

ఇది పరిమితిం. దీనిీ ఎవరికీ చెపుుకోలేమనీ నిజిం తెలిశాక, మనకు కలిగిన ఆనిందిం

మనకే పరిమితిం అనిపించాక ఏదో అలవిగాని అమృత భాిండాగారానిీ గుిండెలల

దాచ కునీట్ల
ల పరతిక్షణిం ఉకికరిబికికరి అవుతుింట్ాిం. పరస్త తిం న్ేనూ అదే పరిసథ తిల

వున్ాీన .

న్ాకు తెలియకుిండాన్ే న్ా ముింజేతిని పదే పదే చూస్ కుింట్లన్ాీన . అతన అలా

ముదద పరట్ూ లకోవడానిీ న్ెీఉ ఇషూ పడుతున్ాీన్ో లేక అయషూ పడుతున్ాీన్ో కూడా స్ుషూ ింగా

తెలియడిం లేద .

ఇలాింట్ివి జరిగాక అతనిీ న్ేన ఏవిధ్ింగా, ఎింత మేర్కు కోర్చకుింట్లన్ాీన్ో మనస్ ని

డట్క్షన్ చేస తెలుస్ కోవాలి. కాని చాలామిందిలాగే న్ేనూ న్ాల కి తొింగి చూస్ కోవడానికి

భయపడాాన .
 మనిష ఎింత దౌరాభగయింల బతుకుతున్ాీడయాయ అింట్ట తనింట్ట ఏమిట్ల కూడా తెలియని

పరిసథ తులల ఇలాింట్ి స్ిందిగుిం ఆడపలల లల ఎకుకవ. వాళ్ళళ మనస్ త ఆల చ్సాతరే తపు,

మెదడుత దేన్నీ విశేలషించ కోర్చ. అింద కే ఎవరిని ఏ పరిధి మేర్కు వుించాల తెలియద .

ఎద ట్ి వయకిత ఎపుుడెన్

ై ా కాస్త ింత పొ ర సీడ్ అయపో తే మీర్చ షాక్ కు గుర్వుతార్చ. 'అతనిీ

అలా ఎపుుడూ చూడలేద . కాన్న ఈ రోజు మధాయహీిం ఇింట్ిల ఎవర్ూ లేనపుుడు వచ్చ

చేయ పట్లూకున్ాీడు' అతని కళ్ళన విశాలిం చేస మగజాతి మీదే గౌర్విం లేనట్ల
ల

మాట్ాలడతార్చ.

న్ేనూ అింతే. అింద కే జయింత్ త ఎలాింట్ి రిలేషన్ కోర్చకుింట్లన్ాీన్ో

విశేలషించ కోలేద . స్ింసార్ిం అన్ే రగట్ీన్ న ించ్ నన ీ దూర్ింగా త్రస్ కుపో యే థిరల్

కలిగిస్త నీ మెజీషయన్ లా కనిపస్త న్ాీడతన . పరళిళకి ముింద ఇలాింట్ి థిరలిలింగ్

అన భవింల కి రాకపో వడమే దానికి కార్ణిం అన కుింట్ాన . అింద కే పరతి ఆడపలాల పరళిళకి

ముింద ఇలాింట్ిదేదో కొింతమేర్కు అన భవిించ్ వుిండాలనిపించ్ింది. న్ా భర్త ఎలాింట్ి

ఉదేవగాలూ న్ా దగొ ర్ పరదరిిించక పో వడింవలల ఈ థిరల్ మరిింత బావునీట్ూ నిపసోత ింది.

ఎపుుడో తరర్చు ఆకాశింల శుకురడు ఒింట్రిగా త డుకోస్ిం వెతుకుకింట్లనీపుుడు నిదర

పట్ిూింది.

* * *
 ఉదయిం తొమిమది గింట్ల పారింతాన న్ా భర్త వచాచడు. రావడమే హడావుడగా

ఆఫ్ీస్ కళ్ళళడు. లేకుింట్ట న్ా కింగార్చన దాచ కోవడిం కషూ మయేయది.

ఆరోజు సాయింకాలిం యథాపరకార్ిం మేమింతా చిందరగిరికి వెళ్ళళము. న్ేన వెళ్ళళస్రికి

జయింత్ తన మితురలత వున్ాీడు. మేమిదద ర్ిం చూస్ కోవడమే కొతత గా వుింది. అింతకు

ముింద లేని ర్హస్యిం మా ఇదద రి మధాయ పారర్ింభిం కావడమే కార్ణిం.

అపుుడపుుడు అతనిీ గమనిించడిం, అతని గగింతు వినిపస్త ిందే మోనని చెవులన

రికికించడిం, వీల ైనపుుడలాల అింతకు ముింద రోజు సాయింకాలానిీ కళ్ళ ముింద

ఆవిషకరిించ కోవడింత న్ే ట్ైమ్ అయ పో యింది. అలా వార్ిం రోజులు గడచ్పో యాయ.

అపుుడపుుడూ అతని మాట్ాలడాలని పరయతిీించడిం, వీలుకాకపో వడిం జరిగిింది. ఇక

తట్లూకోలేక కాబో లు ఆరోజు అిందర్ిం ఇింట్ికి బయలుదేర్చతునీపుుడు ఎవర్ూ

గమనిించకుిండా న్ా చేతిల ల ట్ర్ కుకాకడు.

న్ేన తేర్చకున్ే ల పలే అతన నన ీ దాట్ి వెళిళపో యాడు. దానిీ ఏిం చేయాల

పాలుపో క సీత క
ీ ునీ ఏకైక ర్హస్య సాథవర్ింల పరట్ూ లకున్ాీన .

ఇింట్ికొచ్చ అిందర్ూ పడుకున్ాీక బాతర

ర మ్ ల దూరాన . ఉతత ర్ిం మడతలు విపాున .

తెలలట్ి పతపర్ మీద ర్ింగు ర్ింగుల సరకచ్ పరన ీలత రాసన అక్షరాలు ఒకే పింజర్ింల

బింధిించ్న ర్కర్కాల పక్షులాల అనిపించాయ. "రేపు ఉదయిం పదకొిండు గింట్లకు వసాతన '

అనీ ఒకే ల ైన్ వుింది. ఎింద కో దానిీ పార్వేయబుదిు కాలేద .

 అది మొదట్ి ఉతత ర్ిం జీవితింల . న్ేన పుర్చళ్ళకు ఇింట్ికి పో యనపుుడు కూడా న్ాభర్త

ఒకక ఉతత ర్మూ రాయలేద . అమామ, అమమమామ రాసన ఉతత రాలు తపు ఇలా పర్ినల్ గా

ఉతత ర్ిం అింద కోవడిం ఇదే పరధ్మిం. అింద కే దానిీ త్రస్ కొచ్చ న్ా స్ూట్ కేస్ అడుగున చీర్

మడతలల దాచ్పరట్ూ ాన .

పడుకున్ాీన గాన్న నిదర పట్ూ డింలేద . ఏవేవో ఆల చనలు ఇలా అతనిత కింట్ినూయ చేసతత

ఏమౌతుిందో తెలుస్ూ
త న్ే వుింది. ఈ కలుస్ కోవడాలూ, మాట్ాలడుకోవడాలూ, ఉతత రాలు, ఫో న్

స్ింభాషణలూ ఇింత వర్కే న్ాకు కావాలి. ఆ తర్చవాత ఇషూ ింలేద . కాన్న ఇవన్నీ ఒక

మగవాడ దగొ ర్ న ించ్ రావాలింట్ట అతన కోర్చకునీది అతని ఇచెచయాయలి.

మరి రోజింతా థిరలిలింగ్ ఇచేచ ఇతత రాలు, ఫో న్ స్ింభాషణల కోస్ిం నన ీ అతనికి

అరిుించ కోవాలా? లేక అరిుించ కోవడిం ఇషూ ింలేక ఇవన్నీ వద లుకోవాలా? అనీ

స్ింఘర్షణ పారర్ింభమెింది న్ాల . న్ాలుగు గింట్ల తరావత కూడా ఏమీ

నిర్ణయించ కోలేకపొ యాన .

న్ెకూు్డే కరకుూగా చెపున ట్ైమ్ కి వచాచడు. ఆయన ఆఫ్ీస్ కు వెళ్ళళర్చ. పలల లు స్ూకలుకి

వెళిళపో యార్చ. వర్ిండాల కాకుిండా హాలల కూర్చచన్ాీిం.

కాఫ్ీలయాయక మా బెడ్ ర్ూమ్ వెైపు చూస్ూ

త 'మీ శృింగార్ సామాాజయిం అదేన్ా?' అని

అడగాడు న్ావెైపు నవువతర చూస్ూ

త .
 చాలారోజులు అలా నన ీ చూస్ూ
త దూర్ింగా కూరోచడని న్ాకు తెలిసపో త ింది. ఏదో జింకు,

భయిం, కాస్త ింత స్ింసాకర్ిం- ఎగిసత అతని అవయవాలకు కళ్ళళిం వేసత ో ిందే తపు మనస్

మాతరిం వాింఛత కాలిపో తునీ విషయిం అర్థమౌతర వుింది.

వర్ిండాల ించ్ హాలల కి వచ్చన అతన బెడ్ ర్ూమ్ ల కి దూకడానికి అట్టూకాలిం పట్ాూడని

బో ధ్పడింది.

అతని వయస్ అలాింట్ిద.ి ఆకలిత వునీవాడు అతన . ఆకలి త్రరినదానిీ న్ేన . ఆ

డఫరన్ి మా చేషూలల న్ే బయట్పడుత ింది. ఆ ఒకక విషయాన్నీ అవాయడ్

చేయాలన కుింట్లన్ాీన . అలా న్ేన పరవరితసతత ఈ థిరల్ అింతా ఎకకడ అదృశయమౌతుిందో

ననీ భయిం న్ాల .

'రోజూ దానిమీద మీరనిీ స్ ఖాలు అన భవిస్త న్ాీరో కదా' న్ా మీద పచ్చ మొదల ైిందని

అతని మాట్లే చెబుతున్ాీయ.

'అలాింట్ి మాట్లు నిషదు ిం. న్ేన పరళ్ళయనదానిీ; అన్ాీన ముకత స్రిగా.

'మీకు పరళిళ కాకుిండా పదహారేళ్ళ బాలకుమారిగా వుింట్ట బహ శా మీమీద ఇింత మోహిం

వుిండేది కాదేమో' అన్ాీడు.

అతని జవాబు న్ా తల తిపుింది. పరళిళ కావడమే అతన నన ీ ఇషూ పడడానికి వునీ

కావలిఫ్కేషన్ అని డెైరకుూగా చెపాుడు.

 "అన భవాలత పిండన మీ అిందిం నన ీ పచ్చవాడీ చేసత ో ింది" అని కళ్ళళ

దిించ కున్ాీడు. ఈసారి అతన సీరియస్ అయపో యాడు. తన చెబుతునీ దాింట్లల వునీ

నిజిం గాఢతన న్ాకు తెలియజేయడానికే సీరయ

ి స్ అయపో యాడని అవగతమెింది.

"వివాహితగా న్ాకు కొనిీ హదద లున్ాీయ. వాట్ిని దాట్ితే న్ా పరిసథ తి ఎింత దార్చణింగా

తయార్వుతుిందో ఆల చ్ించ " అన్ాీన .

"అింతే మీకు ఇషూ మన

ే నీమాట్" అతని కళ్ళలల ఆనిందిం చ్మిమింది.

అింతవర్కు న్ేన ఇషూ ింలేదని చెబుతాన్ేమోననీ అన మానిం పట్ాపించలు కావడింత

ముఖిం మరిింత కాింతివింతమెింది. ఒక సీత ీ తనన యాకిపుూ చేసనపుుడు మగవాడు

అింతగా ఎగేెయట్ మెింట్ కి గుర్వతాడని న్ాకు తెలియద . కాన్న న్ేన పరకట్ిించ్న భయింల

అతన త్రస్ కునీ అర్థిం వుిందా అని ఒకక క్షణిం ఆల చ్ించాన .

ఇక మాట్ాలడడిం తనవలల కాదని, ఆ ఆనిందానిీ తాన్ొకకడే సరలబేరట్ చేస్ కోవాలని చెపు

ట్కుకన లేచ్, ఓ చ్ర్చనవువ నవివ వెళిళపో యాడు.

ద ర్దలేస గోకుకింట్లనీపుుడు ఆ స్ ఖానికి ఆనిందిించాల , ద ర్దలు మరిింత ఎకుకవెై

చర్మిం చ్ట్ల
ల తుిందని బాధ్పడాల తెలియనట్ల
ల అయ పో యింది న్ా పరిసథ తి.
 పతరమ, ఆకర్షణ, సరక్ి, అభిమానిం..... ఇవన్నీ వేర్చవేర్చగా...... మనిం గురితించేింత ఈజీగా

వుిండవు. అవన్నీ కలిసపో య కలగాపులగింగా వుింట్ాయ. అతనిమీద న్ాకు ఎలాింట్ి

మకుకవ వుిందో తేలుచకోలేక పో యాన . మొతాతనికి జీవితింల ని ట్నష న్ ని అింతా

అన భవిస్త న్ాీన . న వువ ఇక రావదద . అని సీరియస్ గా చెబితే అతనికరాడు. కాన్న అలా

చెపతుసతత న్ాకు మిగిలేది శూనయిం.

ఇింత గిందర్గోళ్ిం చెలరేగాక ఆ నిశిబాదనిీ భరిించగలన్ా?

ఇది జరిగిన మళ్ళళ వార్ిం రోజుల తర్చవాత న్ా భర్త కు ఒింగోలు పనిపడింది. ఈసారి

ఇర్వెైరోజుల కాయింప్. ఇింత స్ దీర్ాకాలిం ఒింట్రిగా వుిండడిం అదే మొదట్ిసారి. ఈ

ఇర్వెైరోజులల ఏదో జరిగిపో తుిందని తెలుస్ూ

త న్ే వుింది. ఎలాగైన్ా ఈ గిండిం న ించ్

బయట్పడమని ఓ పకక మనస్ హచచరిస్త ూన్ే వుింది.

న్ా భర్త వెళిళపో యాడు. ఆరోజు సాయింకాలిం ఆయన ీ ట్న్

ైీ ఎకికించ్ ఇింట్ికొచాచన .

అపుట్ికే బాగా చీకట్ి పడింది. జయింత్ వసాతడేమోనని భయపడాాన . వసతత బాగుిండుననీ

ఫ్ీలిింగ్ లేదని చెపుడిం కూడా అస్తయమే అవుతుింది.

భోజన్ాలు పూరితచేస పడుకున్ాీన . కిట్ికీల ని చిందమామ న్ావెైపు యాింగెయట్ీగా

చూస్త న్ాీడు. గోడకు జార్గిలబడా మలల త్రగ వెన్ెీలల ఒింట్ిని ఆర్బెట్ూ లకుింట్లనీట్ల
ల ింది.

అపుుడపుుడు తలుపు చపుుడెన

ై ట్ల
ల ఉలికికపడుతున్ాీన . కాన్న జయింత్ రాలేద .
 ఉదయిం అయింది. అతని ఆల చనలన ించ్ తపుించ కోడానికి కావాలన్ే ఏవేవో పన లు

కలిుించ చ న్ాీన . వడయాలు పరట్ూ ాన . మధాయహీిం న ించ్ సరవట్ూ ర్ అలులతర

కూర్చచన్ాీన . సాయింకాలిం అయింది. ఇక భరిించలేకపో యాన . చిందరగిరికి వెళ్ళళలని

మనస్ పీకుత ింది.

బలవింతింగా కింట్లరల్ చేస్ కుని పలల లిీ త్రస్ కుని ఫస్ూ షో కి వెళ్ళళన . తిరిగి

వచేచట్పుట్ికి తొమిమదినీర్ అయింది ఈల గా జయింత్ వచాచడేమోనని ఇింట్ిముింద

బూట్ల ముదరల కోస్ిం వెదికాన . న్ా పచ్చ గాన్న అింత ద ముమల ముదరలు కనిపసాతయా?

భోజన్ాలు పూరితచేస పడుకున్ాీిం.

"ఇదే మీ శృింగార్ సామాాజయిం?" అని జయింత్ అడగడిం గుర్చతకొచ్చింది.

అలా ఆల చ్స్ూ
త కళ్ళళ మూస్ కున్ాీన . పలచట్ి నిదర శరీరానిీ చ ట్లూకుింది. తలుపు

చపుుడుకి దిగొ ున లేచ్ కూర్చచన్ాీన . తలుపు ఎవరో కొడుతునీట్ల

ల శబద ిం.

గుిండెలల ఏదో అలజడ. జయింత్ వసతత ఏిం చేయాల త చలేద . అతన రాకుిండా న్ా భర్త

వసతత బావుిండునని వేయ దేవుళ్ళకు మొకుకతర తలుపు దగొ రికొచ్చ గడయ త్రశాన .

జయింత్..... నవవడానికి పరయతిీించ్ విఫలమయాయడు.

"న వావ?"
 "అవున . మిమమలిీ చూడాలనిపించ్ింది వచేచశాన " తల వించ కుని చెపాుడు.

"ఎకకడన ించ్?"

"చిందరగిరి న ించ్"

"ఇింత రాతిరపూట్ ఎలా వచాచవ్?" పరకృతిల ని నిశిబద పు గాఢతావనిీ బట్ిూ పన్ెీిండు పరైన్ే

అయుయింట్లింది ట్ైమ్.

"నడచ్...."

"నడచా..... ఇింత దూర్ిం నడచే వచాచవా?"

"ఆఁ! వెన్ెీలల మీర్చ ఎలా వుింట్ారో చూడాలనిపించ్ింది. నిదర పడక మీద న ించ్ లేచ్

అలా వచేచశాన ."

చపుున ఏిం చెపాుల న్ాకు తెలియలేద . తలుపుదాట్ి వర్ిండాల కి వచాచన .

"ఇింకాస్త - అలా వర్ిండా దిగిండ. వెన్ెీలల మిమమలిీ చూస వెళిళపో తాన ."
 అది పచోచ, పతరమో, మోహమో, కామమో విశేలషించే సథ తిల లేన . ఆర్చొుమెింట్ల
ల , ఒట్ిూ

మాట్లు, న్ెైతికా మీమాింస్లు, మెట్ూ వేదాింతాలు అనవస్ర్మనిపించ్ింది. అింద కే మరో

మాట్ మాట్ాలడకుిండా వర్ిండా దిగి ముింద నీ త ట్ల కి వచ్చ నిలబడాాన .

న్ా వెనక వచాచడు.

ఈ వార్ిం రోజులల న్ే ఎింత మార్చు..... అతనిల ఏదో అలవికాని కోరికన గుిండెలల

మోస్త నీట్లూ మనిష వింగిపో యాడు.

న్ా ఎద ర్చగాొ నిలుచ ని, ఒకకక్షణిం పాట్ల నన ీ ఆపాదమస్త కిం పరిశీలిించ్ వేగింగా

వెళిళపో యాడు.

ఒింట్రిగా మిగిలిపో యాన .

ఇింతవర్కు ఏిం జరిగిిందో ఆల చ్ించలేనింతగా తలింతా దిమెమకిక పో యింది.

కొింతసతపు అలాన్ే వుిండ తిరిగి ఇింట్లలకి వచ్చ పడుకున్ాీన . అతనిీ వెనకన ించ్ పలిచ్

మరి కాసతపు మాట్ాలడ పింపవుింట్ట బాగుిండేదని పించ్ింది. కాన్న మాట్ వర్కే అతన

ఆగుతాడు?

వెన్ెీలల నన ీ చూడాలని అింత రాతిరపూట్ దాదాపు ఏడెనిమిది కిల మీట్ర్చల నడచ్

వచ్చన అతని త నిర్ద యింగా పరవరితించాన్ేమోననీ గిల్నూన్ెస్ నిదరన దూర్ిం చేసింది. ఇక

ఎింత కాలిం ఈ ట్నష న్ న భరిించ లేననిపించ్ింది. అతనిత స్ింబింధ్ిం కొనసాగిించాల , పుల్

సాూప్ పరట్ూ యాయల నిర్ణ యించ కోవాలిిన స్మయిం వచ్చింది. కాన్న ఎింత ట్ైమ్ అయన్ా ఓ

నిర్ణయానికి రాలేకపో యాన .

* * *

మరో రిండు రోజులు కూడా చిందరగిరికి వెళ్ళలేద . అతనూ రాలేద . అతనిీ

మరిచ్పో వాలని వేరే పన లల ఎింగేజ్ అయాయన .

మూడో రోజు పలల లు మామయయని చూడాలని పో ర్చపరట్ూ ార్చ. స్రేనని అన్ాీన . న్ాకూ

వెళ్ల ళలని వుిందా?

మేిం వెళ్ళళస్రికి జయింత్ లేడు. మిగిలిన మితురలు మాతరిం వున్ాీర్చ. అతన

లేకపో వడిం వెలితిగా అనిపించ్ింది. కాన్న అదీ ఒకింద కు మించ్దేనని స్రిదచెపుుకున్ాీన .

కాసతపు అనయమనస్కింగాన్ే గడప ఏడునీర్ పారింతానికి బయలేద రాము. పలల లు రైలుకి

పో దామని మారాిం పరట్ూ ార్చ. వాళ్ళన త్రస్ కుని రైలేవసతూషన్ కి నడచాన .

రైలేవసతూషన్ ల కరింట్ లేద . సగీల్ ల ైట్ల ల కొరివిదెయాయలాల కనిపస్త న్ాీయ. మస్క

వెలుతుర్చల సతూషన్ గత శతాబద పు వాకిట్ వునీ ఇన పగేట్లలా వుింది.

 పలల లిీ చేతులత పట్లూకుని వెయట్ చేస్త న్ాీన జయింత్ ఎింద కు రాలేదో తెలియడిం

లేద . బహ శా ఫ్రరిండ్ి త ముింద లా కలవడిం లేదేమో.

అింతల ట్న్
ైీ వచ్చింది. జనిం బాగాన్ే వున్ాీర్చ. అింతగా ర్ష్ లేని కింపార్ూ మెింట్

వెదికాన .

అపుుడు వినిపించ్ింది జయింత్ కింఠిం. "ఏమిండీ..... ఏమిండీ ఎకకడున్ాీర్చ?" అని

అర్చస్త న్ాీడు. సతూషన్ అింతా చీకట్ిగా వుిండడిం వలల మమమలిీ ట్టరస్ చేయలేకపో యాడు.

పతగులు బయట్ొచ్చ పడతాయేమో ననీింత బిగొ ర్గా అర్చస్త న్ాీడు. గగింతు వినిపస్ూ
త

వుిందే తపు మనిష కనబడడిం లేద .

ఎపుుడో గత జనమల తపుపో యన మనిష కోస్ిం ఈ జనమల వెద కుతునీట్ల

ల అతన

అర్చస్త న్ాీడు.

వెింట్న్ే ట్న్
ైీ న ించ్ కిిందకు దిగి కనిపించాలనీ తాపతరయానిీ బలవింతింగా

అణుచ కున్ాీన .

విజిల్ ఊదార్చ.

అతన మరిింతగా కింఠానిీ పరించాడు. ఆ చీకట్లల న్ేన ఎకకన న్ాీడో తెలియక

గిింజకుపో తర అర్చస్త నీ అతన ఎలా పచ్చ పట్ిూనట్లూ సతూషన్ ల తిర్చగుతున్ాీడో

ఊహిించాన . మనస్ింతా ఏదో లా అయపో యింది.

 కిిందకు దిగుదామని కాళ్ళన కదిలిస్త న్ాీన . కాన్న లేవలేకపో యాన .

ట్న్
ైీ పరదదగా కూత పరడుతర కదిలిింది. జయింత్ గగింతు రైలు కూతన మిింగేయాలని

చేస్త నీ పరయతీిం తెలుస్ూ

త న్ే వుింది.

రైలు వేగిం పుింజుకుింది.

ఇింత జరిగాక అనీిం స్హిస్త ిందనిగాన్న, నిదర ముించ కువస్త ిందనిగాన్న అన కోలేద .

అనయమనస్కింగాన్ే పలల లకు భోజనిం పరట్ూ ి పడుకోబెట్ూ ాన . ఇక ఎపుుడూ ఇలా ఒింట్రిగా

వుిండకూడదని నిర్ణయించ కున్ాీన .

* * *

మర్చస్ట్ిరోజు జయింత్ న్ేన ఊహిస్త నీట్టూ ఇింట్ికొచాచడు. అపుుడే పలల లు స్ూకలుకి

వెళ్ళళర్చ. ఏిం చేదద ామా అన కుింట్ట వుిండగాన్ే వచాచడతన . ముఖింల కళ్ తపుింది.

జవర్ిం వచ్చ ఇింకా కోలుకోనట్ల

ల వున్ాీడు.

తెలలట్ి పాయింట్లమీద తెలలట్ి ఖదద ర్చ చగకాక లూజుగా వేలాడుత ింది. వింకీలు తిరిగిన

జుట్లూన మాతరిం శుభరింగా ద వువకున్ాీడు. తన జుట్లూ మీద అతనికి చాలా మోజు. అింత

అిందింగా జుట్లూ చాలాకొదిద మిందికి మాతరమే వుింట్లిందని అతని నమమకిం. అది నిజిం
కూడా. అింత తపన ల నూ అతని జుట్లూ గురిించ్ పరతేయక శరదు త్రస్ కున్ాీడింట్ట తన

జుట్లూమీద తనకింత ఇషూ మో తెలుస్ూ

త ఉింది.

రాగాన్ే న్ాకు మరిింత దగొ ర్గా నిలబడ "నినీరాతిర మీకోస్ిం రైలేవసతూషన్ ల ఎింతగాన్ో

వెదకాన . న్ా ద ర్దృషూ ిం కొదీద సతూషన్ ల కర్ింట్ లేద . అపుట్ికీ మీకోస్ిం అరిచాన . కాన్న

మీకు వినిపించ్నట్లూ లేద ఎింత నిరాశత వెనకిక వచేచశాన .

"ఎింద కు నన ీ వెదకడిం?"

"మిమమలిీ చూడాలని."

"ఎింద కు చూడడిం?"

అతన జవాబు చెపులేకపో యాడు. ఏమని చెబుతాడు! అింత డెైరకుూగా అడగకూడని

పరశీలు అవి. వాట్ికి జవాబు హృదయస్ుిందన్ే. అది విన్ాలింట్ట ఎద ట్ి వయకిత మనస్ న

పర్వాలి. అతన జవాబు చెపు కూడదన్ే అడగాన .

"న్ాకు బజార్చల అర్ెింట్ పన ింది వెళ్ళళలి" అింట్ట అతనివెైపు చూడకుిండా తాళ్ిం కపు

అింద కున్ాీన . బయట్కొచ్చ తాళ్ిం వేశాన . అతనూ న్ా వెనకే బయలేద రాడు.

"ఎింద కు ననిీలా వెింబడించడిం? నన ీ వెళ్ళన్న" నడక సీుడు పరించాన . అతన

పారరిథించే సథ తికి చేర్చకున్ాీడు.

 "మీత మాట్ాలడాలి" న్ా వెనకే పర్చగతు
త తర చెపాుడు.

"ఏిం మాట్ాలడాలి?"

"చాలా"

"చాలా కుదర్ద . ఎింద కు ననిీలా విసగిసత ావ్? ఎవర్యన్ా చూశార్ింట్ట న్ా పర్చవు

గోవిిందా. న్ా భర్త కు తెలిసతత నన ీ ఇింట్లలించ్ తరిమేసత ాడు. ఆ తర్చవాత న్ా గతేిం కాన ?"

"ఈ జీవితానికి న్ేన బాధ్యత వహిసత ాన . అింత జరిగితే మిమమలిీ న్ేన పరళిళ

చేస్ కుింట్ాన " నిశచయింగా చెపాుడు.

న్ేన ఠకుకన ఆగాన . ఇక దీనికి ఇింతట్ిత పుల్ సాూప్ పరట్ూకపో తే చాలా దూర్ిం

పో తుిందని గరహిించాన .

"ఇపుుడు అలాన్ే అింట్ావ్. కాన్న రేపు మన స్ింబింధాలు బయట్ పడతే న వువ

స్ లభింగా తపుించ కుింట్ావ్. ఇదెకకడ పీకులాట్ అని తేలుకుట్ిూన దొ ింగలా న్ోర్చ మెదపవ్.

న వువ ఇింకా పరళిళకాని వాడవి. న్ాకు పరళ్ళయింది. ఇదద ర్చ పలల లు కూడా వున్ాీర్చ.

న వువ స్ింఘానికి వెర్వకుిండా నన ీ పరళిళ చేస్ కోగలవా? న్న జీవితానిీ తాయగిం

చేయగలవా? న్నవలల కాద . పది రాతురలయాయక న్ేనింట్ట న్నకు మోహిం మొతు
త తుింది.

పశాచతాతపిం పారర్ింభమవుతుింది.

పరళిళ అయన తొలిరోజులల న్ా భర్త చాలా అిందగాడని అన కున్ే దానిీ. కొించెిం పాతపడాాక

ఆ భరమలన్నీ తొలగిపో యాయ. న్నకు న్ేన్న్

ెై ా అింతే. ఇపుుడు ర్ింభలా అనిపించ్నదానిీ రేపు

ర్ింగమమలా అనిపసాతన "

అతన న్ా మాట్లకు అడుా తగిలాడు. "ఇవన్నీ స్హజమెన విషయాలు. వీట్ిని

అస్హజింగా అన కొని నిట్ట

ూ ర్చడమే మనమింతా కామన్ గా చేసత తపుు."

"పో న్న అవన్నీ వదిలేదద ాిం. రేపు న్ా భర్త కు ఇదింతా తెలిసతత న వువ నన ీ ఏలుకుింట్ావా?

న్ాకు నమమకింలేద . అింద కు కార్ణిం న వువ చెడావాడవని కాద , న్న పరిసథ తు.

బింగార్ింలాింట్ి భవిషయతు
త వద లుకోలేవు. మాట్లకేిం వుింది? ఎనీయన్ా చెపుగలిం.

త్రరా చేతలకొచాచక వెనకడుగు వేసత ాిం. అింతెింద కు- న్నకు చాలా ఇషూ మయన జుట్లూని

న్ాకోస్ిం వద లుకుని బో డగుిండు చేస్ కోగలవా? చేస్ కోలేవు. ఎింద కింట్ట న్న జుట్లూ న్నకు

చాలా అిందిం ఇస్త ింది కాబట్ిూ. అింద వలల నన ీ ఇక మర్చ్పో , ఎపుుడూ కలుస్ కోవాలని

పరయతిీించకు. న్ా మాట్ మనిీసాతనని నమమకిం" ఎింత సీరియస్ గా చెపాున .

అతన ఏదో మాట్ాలడాలనీ పరయతాీనిీ అడుాకున్ాీన . న్ా మాట్ల ఎఫ్రకూు అలా

కొనసాగాలింట్ట ఇక స్ింభాషణన పొ డగిించకూడద . అింద కే అకకడ నిలబడ వునీ రిక్ష్యన

ర్మమనమని సరైగ చేశాన .

 రిక్ష్యవాడు పర్చగు పర్చగున వచాచడు.

అింద ల ఎకిక కూర్చచని 'గుడ్ బెై' అని ముఖిం తిపతుస్ కున్ాీన . అతన బాగా షాక్

తిన్ేశాడేమో శలాపరతిమలా చూస్ూ

త నిలబడపో యాడు. న్ాకు కావాలిిింది కూడా అదే.

రిక్ష్య కదిలిింది.

అతన ఇక రాడనీది స్ స్ుషూ ిం. అింతగా నిలదీస బెదిరిసతత జింకని మగవాడు అర్చద .

అింద కే భవిషయతు
త గురిించ్ భయింకర్ింగా చెపు హడల గగట్టూశాన . కాన్న ఈ శూన్ాయనిీ న్ేన

భరిించగలన్ా అనీ కొతత అన మానిం కలిగిింది. అయతే ఆ అన మానిం నిజిం కాకుిండా

న్ేన చాలా జాగరతతలు త్రస్ కోవాలిి వుింది.

న్ేనూ వూహిించ్నట్లూగాన్ే జయింత్ రాలేద . ఈపాట్ికి అతనూ నన ీ భయింకర్ింగా

తిట్లూకుని మరిచ్పో య వుింట్ాడన కున్ాీన .

రిండు రోజులు గడచ్పో యాయ.

మూడో రోజు మధాయహీిం తిరిగి పలల లిీ స్ూకలుకి పింపాక రస్ూ త్రస్ కుిందామని

అన కున్ాీన . మగతగా నిదర పట్టూసింది.

 ఎవరో తలుపు తడుతున్ాీర్చ. ఇది కలా, నిజమా అని తరికించ కుింట్ట చ ట్ట
ూ

చూశాన .

మళ్ళళ చపుుడు. ఈ వేళ్పుుడు ఎవరా అన కుింట్ట లేచాన . ఒింగోలు న ించ్ ఉదయమే

ఆయన ఫో న్ ల మాట్ాలడార్చ. రిండు రోజుల తర్చవాత వసాతనన్ాీర్చ కాబట్ిూ ఆయనకాద .

మరవరా అన కుింట్ట తలుపు త్రశాన .

ఎద ర్చగాొ వునీది ఎవరో ఒకకక్షణిం పో లుచకోలేకపో యాన . న నీట్ి గుిండుత చెమట్లు

కార్చచకుింట్ట న్ావెప
ై ు తదేకింగా చూస్త నీ జయింత్ న చూస్త ింట్ట ఏదో లా అయపో యాన .

న్ా మాట్లిీ సీరియస్ గా త్రస్ కొని న్ాకోస్ిం గుిండు గీయించ కుని ఎద ర్చగా నిలబడా

అతనిీ చూస్త ింట్ట న్ా గుిండెన మడతపరట్ూ స

ట నట్ల నిపించ్ింది. ర్కత న్ాళ్ళలు శరీర్ింల న ించ్

చగచ చకొని ర్కత ిం కారిపో తునీట్ల

ల ింది. పరదద గాలి అల తలకు విస్ ర్చగా తగిలినట్ల యింది. న్ా

భరమలన్నీ పట్ాపించలయాయయ.

ఏమీ మాట్ాలడకుిండా ల పలికి ర్మమనీట్ల

ల దారికి అడా ిం త లిగాన .

ల పలికొచాచడు.

హాలల ఒకరికొకర్చ పాలట్ గా చూస్ కుింట్ట నిలబడాాిం.

 అపుుడు చూశాన అతడ తలన , గుిండుమీది ఎర్రట్ి గాట్ల
ల . చేత కానివాడు గుిండు

గీసనట్ల
ల తలింతా గాట్ల
ల . ర్కత ిం గడా కట్ూ డింవలల గీతలు ఎర్రగా కనిపస్త న్ాీయ.

"ఏమిట్ిదింతా?" అని అడగాన . ఎవరో న్ొకేకస్త నీట్ల

ల కీచ మింట్ట మోగిింది న్ా కింఠిం,

"గుిండు గీస్ కున్ాీన . మిమమలిీ మధ్యల వదిలిపో నన్న, మీర్ింట్ట న్ాకింత ఇషూ మని

చెపుడానికే ఇలా తయార్యాయన . మీర్చ చెపుింది. న్ేన్ే చెయాయలన్ే తపనత న్ాకు న్ేన్ే

గుిండు గీస్ కున్ాీన . అింద కే గాట్ల

ల కాస్త ఎకుకవయాయయ. మిమమలిీ

నమిమించబో తున్ాీననీ ఆనిందింల న్ొపు తెలియలేద ."

అపుుడు ఏడాచన న్ేన . జీవితింల చాలా ఏళ్ళ తర్చవాత మనస్ూైరితగా ఏడాచన .

మనస్ ల ని కుళ్ళింతా కరిగిపో యేట్ట్ల

ల ఏడాచన . న్ా ఇషూ మింతా కన్నీళ్ళత

తెలియజేయడానికి ఏడాచన . ఆ అభిమాన్ానికి, ఆ పచ్చ పతరమకూ, అిందానిీ కూడా చాలా

స్ లభింగా తృణీకరిించగలిగిన ఆ మోహావేశానికి కదిలిపో య ఏడాచన .

ఒకడుగు ముింద కువేస జయింత్ చేయ పట్లూకుని సో ఫాల కూర్చచింట్ట లాకుకన్ాీన .

ఊహిించని ఈ స్ింఘట్నకు అతన పూరితగా న్ామీద వాలిపో యాడు.

అది హాలన్న, తలుపు మూయలేదన్న, ఎవరైన్ా వసతత రడ్ హయిండెడ్ గా పట్లూబడతామన్న

ఏమీ త చలేద ఆ క్షణింల భయమింట్ట ఏమిట్ల దగొ ర్కు రానివవలేద మనస్ . ఏమిచ్చ

అతనిీ స్ింత షపర్చదాదమన్ే ఆల చనింతా.

 అతని దిగులున్న, అతని బాధ్న్న, అతని కోరికనూ, అతని తపననూ, అతని ఉదేవగాన్నీ,

అతని ఉదేరకాన్నీ క్షణింల త్రరేచయాలనీింత ఆతురతత మరిింత దగొ ర్కు లాకుకన్ాీన .

నన ీ న్ేన అరిుించ కున్ాీన .

* * *

ఇలాింట్ివి చాలారోజులు దాగవు. మౌనింగా స్ింభాషించ కున్ే ఓ చూపు. ఆత్రమయనింతా

ర్ింగరిించ కునీ చ్నీ పలకరిింపు. ఆ వయకిత కనబడగాన్ే ముఖింల ఎగజిమేమ వెలుగు, అతని

సానిీహితయింల శరీర్ిం తిరిగే వింపూ, ఇవన్నీ ఎద ట్ివాళ్ళకు మన ర్హసాయనిీ ఈజీగా

పట్ిూసత ా యన కుింట్ా.

మా స్ింబింధ్ిం పారర్ింభమెన ఆర్చన్ెలలకి కాబో లు న్ా భర్త కి విషయిం తెలిసపో యింది.

"ఏమిట్ిదింతా?" అని అడగాడు.

ఇలాింట్ి స్ిందరాభనికి ఎపుుడో పరపతర్ అయపో యాన .

"ఏిం చేయన ! తపులేద "

న్ావలల కాద . మెతతట్ి మనిష. అింద కే దీనిీ పరపించింపు స్మస్య చేయలేద .

 "ఎపుుడో నిర్ణయించ కున్ాీన . ఇలాింట్ి సట్లయయేషన్ ఎద రైతే ఏిం చేయాల మనిం

విడపో దాిం. మీకు తెలియకుిండా ర్హస్యింగా జయింత్ త గడపడిం న్ాకు మొదట్ి న ించీ

ఇషూ ింలేద . కాని చెపాున గా. తపులేదన్న" ఎద ర్చగా వునీ గోడన చూస్ూ
త చెపాున .

ఆయనల చ్నీ కదలిక.

"అతనిత వుింట్ావా?" కాసతపు మౌనిం తర్చవాత అడగార్చ.

"బహ శా వీలు కాదన కుింట్ాన . మా ఊర్చ వెళిళపో తాన ."

"పలల లు?"

"మీర్చ వాళ్ళన చూస్ కోలేర్చ. డూయట్ీల బిజీగా వుిండే మీకు వాళ్ళ పో షణ చాలా కషూ ిం.

అింద కే న్ేన త్రస్ కుపో తాన . వేస్వికాలిం సరలవులకో, పిండగలకో మీ దగొ రికి పింపసాతన ."

"ఇక మాట్ాలడవలసింది ఏమీలేనట్ల

ల ఆయన బయట్ికి వెళిళపో యార్చ. పలల లు స్ూకల్

న ించ్ వచాచక బయలేద రి ఈ ఊర్చ వచేచశాన . అమామ వాళ్ళకు న్ేన్ొకకదాన్ేీ స్ింతానిం.

అింద కే మొదట్లల బాధ్పడాా తరావత స్ర్చదకున్ాీర్చ."

* * *
 "జయింత్ కి మర్చస్ట్ిరోజు తెలిసింది విషయమింతా. తెలిసిందే తడవుగా పరిగతు
త కు

వచాచడు న్ా దగొ రికి.

ఊరికి వచీచ రాగాన్ే "బయలేదర్చ" అన్ాీడు.

"ఎకకడకీ?"

"ఎకకడ కేమిట్ి? ఎకకడకైన్ా. మనిం కలిస వుిందాిం. ఇలాింట్ి పరిసథ తి వసతత న్ేర్చగా మా

ఇింట్ికి వచెచయయమని చెపాున గదా" న్ొచ చకుింట్ట మాట్ాలడాడు.

"ఎలా రాన జయింత్? ఆవేశిం తగిొించ కుని ఆల చ్ించ . న వువ ఇింకా కురారడవి. ఎింత

భవిషయతు
త వుింది న్నకు. న్నత వచేచస దానీింతా ధ్వింస్ిం చేయన్ా? వదద . అలాింట్ి వెరిరమొరిర

ఆల చనలు మాన కో. హాయగా యింట్ికి వెళిళపో . చకకగా పరళిళ చేస్ కో. ఇింకా పరై చద వులు

చద వు. రీసరర్చ చేసత ానని చెపాువుగా. ముింద ఆ పని చెయ్."

అతన ఒపుుకోలేద . నన ీ వదిలి వెళ్ళడానికి ఎింత కనివన్ి చేయాలిి వచ్చింది.

దాదాపు న్ాలుగు గింట్ల స్ దీర్ా వాదో పవాదాల అనింతర్ిం నన ీ వదిలి వెళ్ళడానికి అతి

కషూ ిం మీద ఒపుుకున్ాీడు.

అతనిీ సాగనింపడానికి బసాూిండ్ వర్కూ వెళ్ళళన .

దూర్ింగా వస్త న్ాీ బస్ ి కనిపించగాన్ే పరయాణీకులమతా హడావుడగా లేచార్చ.

 "ఇపుట్ికీ మిించ్పో యిందేమీ లేద . పలల లిీ త్రస్ కొని ఎకకడకైన్ా దూర్ింగా వెళిళపో య

పరళిళ చేస్ కుిందాిం" అరిథస్త నీట్ల

ల చేయ పట్లూకున్ాీడు.

"వదద జయింత్.... న వువ ఇకకడకి వచ్చ గగపు స్హాయిం చేశావ్. మన షుల మీద

నమమకిం పరించావ్. అింతకింట్ట న్ాకేిం కావాల చెపుు. పతరమ, అభిమానిం, ఆత్రమయత- ఇవన్నీ

ఒట్ిూ గాలి కబుర్చల కావని నిర్ూపించావ్. మన షుల మీద గగపు నమమకానిీ పరించావు.

మన షుల మీద పతరిం పో యాక ఎలా బరతకడిం? ఇపుుడు అలా కాద . మిగిలిన జీవితానిీ న్ా

చ ట్ట
ూ వునీ మన షుల మధ్య అద భతింగా గడపత ఉతాిహానిీ ఇచాచవ్. న వువ చేసన ఈ

స్హాయానికి జీవితాింతిం ఋణపడ వుింట్ాన " ఏదో తెలియని ఉదేవగింత న్ా కళ్ళళ

వరిషస్త న్ాీయ.

బస్ ి వచ్చ ఆగిింది.

జయింత్ ని చేయ పట్లూకుని బలవింతింగా ఎకికించాన . బస్ ి కద లుతర వుింది.

"ఇక నిన ీ చూడడిం న్న పరళిళల న్ే" గట్ిూగా అరిచాన .

న్ా చెింపలమీద జార్చతునీ కన్నీళ్ళన చూడలేక తల తిపుుకున్ాీడు జయింత్.

బస్ ి రేపన ద ముమ నన ీ పూరితగా కపతుసింది.

 * * *

తిల తత మ చెపుడిం పూరిత చేసింది. ఆనింద విశాదాల్ మిశరమింలా కళ్ల లల న్నళ్ళళ ఊరాయ.

పరైట్త కళ్ళళ అదద కుని బలవింతింగా నవవడానికి పరయతిీించ్ింది.

గోపాలకృషణ పరిసథ తి కూడా అదే. అతన ఆమె చెపునదానికి బాగా కదిలిపో యాడు.

"తిల తత మా! మీ ముగుొరికి చేతుల తిత నమస్కరిించాలనిపసోత ింది. ఎింత ఎతు

త కు

ఎదిగిపో యన మిమమలిీ తలుచ కుింట్లింట్ట మానవజాతి మీదే గగపు పతమ

ర కలుగుత ింది. ఈ

భావనలిీ ఇలాగే గుిండెల అణిచేస, వాట్ి ఒతిత డకి చ్పులేల అన భూతినింతా ఒింట్రిగా

అన భవిించాలన ింది" అన్ాీడు.

"ఇకకడకి వచ్చింది న్ాత ఇింతకాలిం నిక్ష్పత మెన ఆ అన భవానిీ చెపుడానికే

గోపాలకృషాణ! న్నత గడప సరిస్ింపదలన పొ ిందాలనీ ఉదేద శయిం న్ాకు లేద . మన షుల మీద

గగపు నమమకిం, పతరమ వుిండడింకింట్ట వేరే సరిస్ింపదలున్ాీయా! అవి పుషకలింగా వునీ

న్ాకు ఇక మీ అకకర్లేద . న్ేన వసాతన గోపాలకృషాణ!"

ఇదద ర్ూ లేచ్ బయట్ికొచాచర్చ.

వర్షిం ఇింకా ఆగలేద . చ్న కులు జోర్చగాన్ే పడుతున్ాీయ.

తెలలవార్చత ింది. నలల ట్ి ఆకాశిం సమెింట్ ర్ింగుల కి మార్చత ింది.

 "వర్షిం బాగాన్ే పడుత ింది. న్ేన వచ్చ ఇింట్ి దగొ ర్ దిగబెట్ూన్ా?"

"వదద "

"పో న్న గగడుగైన్ా త్రస్ కళ్ళళ"

"ఇింత తెలలవారిపూట్ వర్షింల తడస చాలా రోజుల ైింది" అని అడుగు ముింద కు వేసింది.

ఎింత ఆరాధ్నత ఆమెవెైపు చూస్ూ

త ిండపో యాడు అతన .

12

'కళ్ళళ మూసన్ా న్నవాయె, కళ్ళళ తెరిచ్న్ా న్నవాయె' అనీట్ల

ల ింది గోపాలకృషణ పరిసథ తి.

ఒకపుుడయతే అలాింట్ి పాట్లన విింట్ట నవువకున్ే వాడు. సనిమా పాట్లల పతరయసని

పరయుడు, పరయుడీ పతరయస పొ గుడుకోవడిం తపు ఏమీ లేదన కున్ేవాడు. అవి

అస్హజింగా కూడా వున్ాీయని భావిించేవాడు. కాన్న ఇపుుడు తన అభిపారయిం తపుు

అని తెలుస్ కున్ాీడు.

 పతరమిించనింతవర్కు మన పరిధి విశాలింగా వుింట్లింది. ఎవరిన్న్
ెై ా పతరమిసతత మన పరిధి

చాలా కుించ్ించ కుపో తుింది. పతరమిించ్న వయకేత పరపించమెపో తుింది. పరపించమే పతరమిించ్న

వయకితగా దర్ినమిస్త ింది. ఈ కార్ణింవలల న్ే పతరమికులు మిగిలిన పరపించానికి అింధ్ ల ైపో తార్చ.

చ్నీగాలి తన శరీరానికి తాకిన్ా అది పరయురాలి స్ుర్ిలా అనిపస్త ింది. కనిపించే పచచట్ి

కొిండలే తన పతరయస కట్లూకునీ చీర్ అించ మీద డజైన్ లా అనిపస్త ింది. ఎకకడో దూర్ింగా

వినిపించే పాట్ తన అవస్థ న చూస గింధ్ర్చవడు చేసత ఆలాపనలా అనిపస్త ింది. ఒకోక

ర్కమెన పువువ అ పతయ

ర స ఒకోక అవయవానికి పరత్రకలా అనిపస్త ింది.

పతరమికుడు అన భవిించే అదెైవత సథ తి ఇది.

గోపాలకృషణ వీట్ికి అత్రతుడేిం కాద . పరైపచ

ర చ భావుకుడు కన క ఈ సథ తిల మరిింత

మమెకయత పొ ింద తున్ాీడు.

తన కన రపుల మీదే వర్ష కాపుర్ిం పరట్ూ స

ట నట్లూింది అతడకి. అింద కే కన రపు మూసతత

ఆమె తన కళ్ళల ని రట్ీన్ా మీద పరతిబిింబిస్త నీట్ల

ల భరమపడుతున్ాీడు. తన పీలేచ గాలిల

ఆమె అసథ తవపు పరిమళ్ిం కలిసపో వడిం వలల తన ఊపరితితు

త లల అింత అలజడ కలుగుతర

వుిందని భావిస్త న్ాీడు.

"వర్ష" అన్ే రిండు అక్షరాలు తపు మరో అక్షరానిీ తనకు అయయవార్చ

న్ేరిుించలేదేమోనని అన మానిం పడుతున్ాీడు.

 ఉదయిం కలల ద పుట్ిని తొలగిించగాన్ే అతనికి ఆమె వెచచ వెచచగా గుర్చతకొస్త ింది.

పరర్ట్లల చెట్ూ లచేమలిీ నిదరలేపుతునీ న్నరిండల ఆమె పచచపచచగా గుర్చతకొస్త ింది.

ఇింట్ిముింద కొపుింతా పూలు తుర్చముతునీ తురాయ చెట్ూ లన చూస్త ింట్ట ఆమె ఎరరర్రగా

గుర్చతకొస్త ింది. భగవింతుడు కాలు మోపడానికి అకకడకకడా తివాచీలన పర్చ్నట్ల

ల ిండే పింట్

చేలన చూస్త ింట్ట ఆమె వెరిర వెరిరగా గుర్చతకొస్త ింది. కన ీ చేస్త నీ ఇిందరజాలింలా అనిపించే

ఆకాశింవెపుఇ సారిించ్నపుుడు ఆమె పచ్చపచ్చగా గుర్చతకొస్త ింది.

ఏ అర్థరాతర ఒింట్రిగా కూర్చచని వునీపుుడు స్నీజాజుల పరిమళ్ళనిీ గాలి న్ెతితమీద

కుమమరిస్త న్ాీ పట్ిూించ కోకుిండా ఆమెకు తన ర్కత ింత ఉతత ర్ిం రాయాలన్న, ఆమె నడచే

దారివెింట్ పాదాలు కింది పో కుిండా నిందివర్ునిం పూలు పర్వాలన్న, ఆమె కన పాపలల

దృశయింగా ఇమిడపో వాలన్న, ఆమె పరదవులమీద ఎపుట్ికి వాడపో ని చ్ర్చనవువల దిండలా

వేలాడాలన్న ఇలా ఏవేవో ఆల చ్స్త న్ాీడు అతన .

* * *

"ఏిం గుర్చడా! ఎపుుడూ ఏదో మూడ్ ల వుింట్లన్ాీవు? కొింపదీస వర్షమమన

పతరమిస్త న్ాీవా ఏమిట్ి? అనడగాడు ఓ రోజు నర్చడు.

దానికి అతని నవేవ స్మాధానమయింది. అతన చెపుకపో యన్ా నర్చడకి తన గుర్చడ

అవస్థ ింతా అర్థమయింది. గుర్చవుగారి అవస్థ న చూస అతన ముసముసగా

నవువకుింట్లన్ాీడు.
 పతరమ అింతే "ఇదీ" అని చెపుగలిగిన వాళ్ళళవర్ూ లేర్చ. ఎవరైన్ా వున్ాీర్ూ అింతే వాళ్ళళ

నిజమెన పతరమికులు కార్చ. నిర్వచనింల కి ఇమడనిది పతరమ. ఇది ఏమిట్ల తెలియద కాబట్టూ

పతరమికుల చేషూలు పచ్చవాళ్ళ పన లాల అనిపసాతయ. లేకుింట్ట వీధిల నడవడానికే జింకుగా

ఫ్ీలయేయ గోపాలకృషణ రోజూ సాయింకాలిం వర్ష కనిపస్త ిందేమోనని వీధ్ లల పచార్చల

పారర్ింభిించాడు. ఎపుుడయన్ా ఆమె కనిపించ్నపుుడు ర్ూపానిీ కళ్ళలల

పరతిషూ ించ కున్ేవాడు.

ఆరోజు కూడా యధాపరకార్ిం నిదరలేచ్, ఓ స్థ ింభానికి జారిగిలబడ వర్ష ర్ూపానికి అర్మోడుు

కన ీలత ఫ్తరము కడుతున్ాీడు. ర్కత ింల ని ఆమె అన భూతులకు ర్ింగులదద తున్ాీడు.

గుిండెలల ని ఆమెకు గుడ కడుతున్ాీడు. మొతత ిం శరీర్మింతా పర్చచ కునీ ఆమె ఊహలకు

వూపరి పో స్త న్ాీడు.

ఊరోలకి వెళిళన నర్చడు హడావుడగా అకకడకి వచాచడు.

"గుర్చడా! ఏమిట్ిింకా సాీనిం చెయయలేదా? అకకడ ఊరి జనమింతా న్నకోస్ిం వెయట్

చేస్త న్ాీర్చ. ఈరోజు దేవుడ ఊరేగిింపు అనీది గుర్చతలేదా?" అని న్ాన్ సాూప్ గా మాట్ాలడాడు.

అపుుడు గురగతచ్చింది గోపాలకృషణ కు. ఆరోజు దేవుడ వూరేగిింపు విషయిం. తన వెళిళ

మొదట్ దేవుడకి హార్తి ఇవవిందే వూరేగిింపు పన లు పారర్ింభిం కావు. అింద కే అకకడన ించ్

లేచ్ తయార్వడిం మొదలు పరట్ూ ాడు.

 మరో అర్గింట్కు ఇదద ర్ూ వూరిల కి బయలుదేరార్చ.

వీళ్ళళ వచేచస్రికి ర్థిం దగొ ర్ చాలామింది వున్ాీర్చ. గోపాలకృషణ న చూడగాన్ే జనింల

కలకలిం మొదలయింది.

పింతులు ఎద రళిళ ఆహావనిించాడు.

"ర్ిండ, మీకోస్మే చూస్త న్ాీిం. ఈరోజు సాయింకాలిం వూరేగిింపు. మదనకామరాజు

వింశానికి చెిందిన మీర్చ మొదట్ పూజాకార్యకరమాలు నిర్వహిసతత పన లు పారర్ింభమవుతాయ"

అతి వినయింత అింట్ట అతనిీ ర్థిం దగిొరికి త్రస్ కొచాచడు.

వీధి మొదట్లల వునీ ర్థిం ర్కర్కాల చ్లుకలు వాలిన చెట్ూ లలా వుింది. మొతత ిం

ర్థమింతా కడగి శుభరిం చేయడింవలల అది న్నరిండల ఇిందరధ్న స్ ి చ్ట్ిల ఆ ర్ూపిం

ఎతిత నట్ల
ల ింది.

గోపాలకృషణ న అకకడ నిలబెట్ూ ి పింతులు మింతారలు చదివి, ఓ పళ్ళళింల కర్ూుర్ిం

వెలిగిించ్, దానిీ అతనికిచాచడు. హార్తి అయపో గాన్ే తిరిగి పళ్ళళనిీ పింతులకిచాచడు. ఈ

స్మయిం కోస్ిం చూస్త నీ మింగళ్ వాయదాయలు ఒకకసారిగా మోగాయ. పింతులు ర్థిం

ఎకాకడు. దేవుడకి అలింకర్ణలు పారర్ింభిించాడు.

ఊరేగిింపు సాయింకాలిం పారర్ింభమవుతుింది. అపుట్ివర్కు ఊరేగిింపు ఏరాుట్ల

ల

జర్చగుతుింట్ాయ.
 హార్తి అయపో గాన్ే గోపాలకృషణ అకకడన ించ్ బయలేద రాడు. వర్ష కనిపస్త ిందేమోననీ

ఆశ అతనిీ ముింద కు నడపసోత ింది ఆ వీధిల పో కుిండా మలుపు తిరిగితే తన ఇింట్ికి

తవర్గా చేర్చకోవచ చ. కాస్త ఆలస్యమెన శవరామయయ ఇింట్ిగుిండా వెళ్దామని

నిర్ణయించ కుని అట్ల అడుగులు వేశాడు.

ఇలుల దగొ ర్వుతుింట్ట ర్కత పరస్ర్ణ హచ్చింది. గుిండె వేగింగా కొట్లూకోవడిం పారర్ింభిించ్ింది.

మెలలగా అడుగులేస్త ూ ఇింట్ివెైపు చూశాడు.

కిట్ికీ పకకన కూర్చచనీ ఆమెన చూడగాన్ే ఓ క్షణింల వెయోయవింతు ఆగిపో యాడు.

ఎవరో గగపు చ్తరకార్చడు ఆమె చ్తరిం గీస ర్ింగులు ఆర్డానికి కిట్ికీకి వేలాడదీసనట్ల
ల ింది.

న్నలిం ఆకాశిం ముకకన కతిత రిించ్ కిట్ికీగా చేస. మధ్యల చిందమామ

అతికిించ్నట్ల నిపించ్ింది.

స్ముదరపు న్నళ్ళమీద పడా స్ూర్యకాింతి అలాల ఫ్ీరజ్ అయనట్ల ని పించ్ింది.

ఆమె ర్ూపిం కళ్ళలల ర్ింగుల వలయాలన స్ృషూ స్త ింట్ట మెలలగా అకకడ న ించ్ కదిలాడు.
 తన కన పించగాన్ే అతనిల కలుగుతునీ మార్చులన ఆమె గమనిించ్ింది. అయతే

అతని గురిించ్ ఓ క్షణిం సతపరైన్ా ఆల చ్ించడిం ఇషూ ిం లేని ఆమె తిరిగి పుస్త క పఠనింల

మునిగిపో యింది.

అతన ఇింట్ికి చేర్చకున్ాీడు.

నర్చడు మాతరిం ర్థిం దగొ రే ఆగిపో యాడు. జనింల కోలాహలానిీ వదలి ఒింట్రిగా

అడవిల తపస్ ి చేస్ కుింట్లనీ ఋషలా వుిండే తన గుర్చవుగారి ఇింట్ికి వెళ్ళబుదిు

కాలేద .

పలల లింతా తలసాీన్ాలు చేస, చకకగా ముసాతబెై వీధ్ లల పడాార్చ. సీత ల

ీ ు ఇళ్ళింతా అలికి,
శుభరిం చేస్త న్ాీర్చ. మగవాళ్ళళ ర్థిం దగొ రికి, ఇింట్ి దగొ రికి తిర్చగుతర హడావుడగా

వున్ాీర్చ.

ఊరిల ని యువకులల కొిందర్చ వీధికి ఇర్చవెప

ై ులా గుింజలు న్ాట్లతున్ాీర్చ. మరికొిందర్చ

వాట్ికి ర్ింగు కాగితాల త ర్ణాలు కడుతున్ాీర్చ. మలాలిం న ించ్ వచ్చన గారమ్ ఫో న్ గగింతు

స్వరిించ కుింట్ట వుింది.

పూజారి ఆదేశాలిస్త ింట్ట కొిందర్చ ర్థానిీ పూలమాలలత అలింకరిస్త న్ాీర్చ.

సాయింకాలిం న్ాలుగు గింట్లకే వాతావర్ణిం మారిపో యింది. పరతి ఇింట్ిముిందూ న్నళ్ళళ

చలిల ముగుొలు పరట్ూ ార్చ. న్నట్ి చెమమమీద తేలుతునీ ముగుొలు ముతాయలన

ఆర్బెట్ూ న
ి ట్ల
ల న్ాీయ. ఎర్రమట్ిూ గీతలత అలరార్చతునీ ఇళ్ళళ అిందమెన పావురాళ్ళళ

పరట్ూ లకునీ గూళ్ళలా వున్ాీయ.

వీధి మధ్యల వేలాడుతునీ మామిడాకుల త ర్ణాలు ఆకాశిం మెడల ని పచచల హరాలాల

మెరిసపో తున్ాీయ గారమ్ ఫో న్ రికార్చా ల ించ్ వినిపస్త నీ భకత కనీపుల ని సనిమా పాట్

గారమిం చేత నృతయిం చేయస్త నీట్ల

ల ింది.

సాయింకాలిం అయద గింట్లకి ఊరేగిింపుల ని మొదట్ి భాగిం వస్ింత తివిం

పారర్ింభమవుతుింది. ర్థిం ముింద అట్ట ఇట్ట రిండు పరదద బిిందెలల వస్ింతిం కలుపుతార్చ.

వస్ింతిం అింతే న్నళ్ళలల పస్ పు, స్ నీిం కలిపతే వచేచదే. గారమస్త లు ఆ న్నట్ిని

చెింబులల కి త్రస్ కుని తమకు ఇషూ మెన వాళ్ళమీద చలల డమే వస్ింతాలు పో స్ కోవడిం. ఈ

ఘట్ూ ిం పారర్ింభిం అయన తర్చవాత ఊరేగిింపు జర్చగుతుింది. ఎద ట్ి వయకిత మీద నీ ఇషాూనిీ

ఇలా వస్ింతాలు పో యడిం దావరా గారమస్త లు వయకత పర్చసాతర్చ. చాలా ఉతాిహింగా,

అింతకింట్ట ఉదేరకింగా జర్చగుతుింది ఇది. తమకు ఇషూ మెన వయకిత ఎకకడున్ాీ వెదికి

పట్లూకుని వస్ింతిం పో సాతర్చ. అపుట్ికే చాలామింది యువకులు చెింబులు త్రస్ కుని ర్థిం

దగొ ర్ తయారైపో యార్చ.

ఊరేగిింపుల వస్ింత తివాల ఘట్ూ ిం అింతే నర్చడకి చాలా ఇషూ ిం.

అబాబయలు, అమామయలు చకకగా ముసాతబెై వస్ింతానిీ నిింపుకుని తమన

మనస్ పడా వాళ్ళ కోస్ిం హాడావుడగా వెదకడిం- వాళ్ళళ కనిపించగాన్ే తొిందర్ తొిందర్గా
వస్ింతానిీ న్ెతితమీద కుమమరిించడిం వస్ింతిం తనన పూరితగా తడపతసనపుుడు కళ్ళళ

తుడుచ కుింట్ట తన మీద వస్ింతానిీ పో సన వయకితకేస కొింట్గా, అింతకింట్ట ఆత్రమయతత

చూడడిం అబాబయలయతే అమామయలవెైపు 'తెలిసిందిలే- గుట్లూ తెలిసిందిలే' అనీట్ల

ల

చూడడిం- అమామయలు సగుొ బర్చవుత ఎద ట్ి వయకితకేస ఆరాధ్నత పరదవులపరై

చ్ర్చనవువలన పూయించడిం. ఇవన్నీ చూస్ూ

త చ్నీపలాలడే అయపో తాడు అతన . అింద కే

న్ాలుగు గింట్ల న ించే ర్థిం దగొ ర్కు వెళ్దామని తన గుర్చడీ పో ర్చపరట్ూ ాడు.

గోపాలకృషణ కూ తొిందర్గా అకకడకి వెళ్ళళలని వుింది. వర్ష తపుక అకకడకి వస్త ిందని

తెలుస్ . గారమింల ని వాళ్ళింతా వస్ింతాల దగొ ర్ గుమికూడుతార్చ. అింద ల చాలామిందే

పాలొొింట్ార్చ. వస్ింతాల దగొ ర్ గుమికూడుతార్చ. అింద ల చాలామిందే పాలొొింట్ార్చ.

వర్స్యన వాళ్ళ మీద వస్ింతాలు చలల డిం అకకడ సాింపరదాయిం. కాస్త వయసరైన వాళ్ళళ

మాతరిం అింద ల పాలొొనకుిండా పతరక్షకుల ైపో య, వస్ింతాలు పో స్ కుింట్లనీ వాళ్ళన

చూస్ూ
త ఎింజాయ్ చేసత ార్చ.

వస్ింతాలన చూడడిం ఎవర్ూ మిస్ చేయార్చ. కాబట్ిూ వర్షన ధానయ అకకడకి

త్రస్ కువస్త ిందని అతని నమమకిం. కాని మరీ న్ాలుగు గింట్లకే అకకడకి వెళ్ళడిం

ఇబబిందిగా అనిపస్త ిందని వెళ్ళలేకపో యాడు.

చ్వరికి ఆర్చగింట్ల పారింతాన ఇదద ర్ూ అకకడకి చేర్చకున్ాీర్చ.

 వీధ్ లల న్నళ్ళళ చలల డింత మట్ిూ వాస్న గమమతు
త గా ఆ పారింతమింతా ఆవరిించ్ింది.

ముగుొలు ఎవరో వనదేవత మెడల ని ముతాయలదిండలాల వున్ాీయ. కాలిం చెకకమీద

స్ింధ్యకాింతిని అర్గదీస కలిపనట్లూ వస్ింతిం న్నళ్ళళ ఎర్రగా కనిపస్త న్ాీయ.

పింతులు ర్థిం ఎకిక అింద ల ని ఉతివ విగరహానికి పూజ చేస్త న్ాీడు. గోపాలకృషణ న

చూడగాన్ే అిందర్ూ అడుా తొలిగార్చ. అతనూ, నర్చడూ ముింద కు సాగి ర్థిం ముింద

నిలుచ న్ాీర్చ.

గోపాలకృషణ కళ్ళళ వర్ష కోస్ిం వెద కుతున్ాీయ. ఆమె ఎకకడా కనిపించడిం లేద . ఏదో

తెలియని నిరాశ గుిండెన మెలిపరడుత ింది.

ఇింకా పింతులు పూజ చేస్త న్ాీడు.

అపుట్ికే కుర్రకార్ింతా చేతులల చెింబులు పుచ చకుని పూజ ఎపుుడు ముగుస్త ిందా,

వస్ింతాలు చలులకుిందామా అని ఆతురతత ఎద ర్చ చూస్త న్ాీర్చ. కొిందరైతే ఎవరిమీద

వస్ింతిం పో యాల నని ఆల చ్స్త న్ాీర్చ.

పింతులు చ్వరిసారిగా మింతారలు బిగొ ర్గా చదివి, విగరహిం మెడల ని పూలమాలన

స్రిచేస కిిందకు దిగాడు.

వృదు లు అలా చేతులు జోడించ్ ఉతివమూరితని భకిత పార్వశయింత చూస్త న్ాీర్చ.

 పులిరాజు, వెింకట్ారమయయ ఓ మూలచేరి గోపాలకృషణ వింక గుర్చరగా చూస్త న్ాీర్చ. ఇింకింత

కాలిం ఈ భోగిం అనీట్ల

ల వాళిళదద ర్ూ అతనివెైపు చ లకనగా చూస్ూ
త ఏదో

గగణుకుకింట్లన్ాీర్చ. ఈ మస్క వెలుతుర్చల వాళ్ళళ వేట్కు బయలుదేరిన నకక, త డేలు

జింట్లా వున్ాీర్చ.

అలా కళ్ళళ తిపుుతునీ గోపాలకృషణ ఓ దగొ ర్ ఆగిపో యాడు.

అకకడ ధానయ, ఆమె వెనక వర్ష నిలబడ చూస్త న్ాీర్చ.

ఆరోజు విచ్తరింగా చిందోర దయిం ఆకాశింల కాకుిండా జనింల జరిగినట్లూ మెరిసపో తునీ

వర్ష ముఖార్విిందానిీ చూస అతన ఎగెయట్ మెింట్ కు గుర్యాయడు.

అకకడ న ించ్ చూపులన మర్లుచకోవడిం సాధ్యిం కావడిం లేద . ఏదో ట్ారన్ి ల

వునీట్ల
ల అతన అట్లవెైపత చూస్త న్ాీడు.

"వస్ింతాలు పారర్ింభిదాదమా బాబుగార్ూ?" పింతులు మెలలగా అడగాడు అతడీ.

అలాగేననీట్ల
ల తల వూపాడు.

వస్ింత తివిం పారర్ింభమెనట్ల

ల పింతులు జనింవెైపు చూస స్ింజఞ చేశాడు. దీనికోస్మే

ఎద ర్చచూస్త నీ యువకులు ఒకకసారిగా ముింద కు దూకార్చ. తమమీద ఎవరైన్ా

వస్ింతాలు పో సాతరేమోనని తమన తాము ర్క్ష్ించ కోవడానికి కొిందర్చ ఇళ్ళవెైపు

పర్చగతాతర్చ. వాళ్ళన వెింట్ాడుతర చెింబుల ని వస్ింతిం చ్ిందిపో కుిండా పర్చగడుతున్ాీర్చ

మరికొిందర్చ.

క్షణింల అకకడ వాతావర్ణిం కోలాహలింగా తయార్యయింది.

అింతల పునరావస్ జనిం మధ్యల ించ్ దూరి వస్ింతానిీ త్రస్ కుని, అింతే వేగింత వచ్చ

గోపాలకృషణ మీద దానిీ కుమమరిించ్ింది. తెలలట్ి బట్ూ లు ఎర్రగా, అకకడకకడా పస్ పుపచచగా

తయారై సాక్ష్యతర
త ఆ మనమథ దేవుడు అకకడ పరతయక్షమెనట్ల
ల అతన మెరిసపో యాడు.

పులిరాజు కళ్ళలల వస్ింతిం పడ మిండనట్ల

ల గిజగిజలాడపో యాడు. అతనికి

తెలియకుిండాన్ే అతని పడకిలి గోపాలకృషణ మీద కసత బిగుస్ కుింది.

తన గాఢింగా పతమి
ర ించ్న అమామయ అలా పరాయ మగాడమీద వస్ింతిం పో యడిం

అతన భరిించలేకపో తున్ాీడు. దీనిీ గమనిించ్న వెింకట్ారమయయ అతని భుజింపరై

బాధ్పడవదద నీట్ల
ల చేతత చరిచాడు.

పునర్వస్ అలా గోపాలకృషణ మీద వస్ింతిం పో యడానిీ మిగిలిన జనిం బాగా ఎింజాయ్

చేశార్చ. వాళ్ళళ ఆమెన పో ర తిహిస్త నీట్ల

ల చపుట్ల
ల చరిచార్చ.

ఆమె అట్ల వెళ్ళగాన్ే మరో అమామయ వస్ింతానిీ అతనిమీద పో సింది. మళ్ళళ జనిం

ఉతాిహింగా చపుట్ల
ల చరిచార్చ. అతన అలా సరింట్ర్ ఆఫ్ అట్ారక్షన్ అయపో వడానిీ చూస
పులిరాజు ఈర్షుత ఉడకిపో తున్ాీడు. ఊరోల అతని డామిన్ేషన్ చూస వెింకట్ారమయయ కోపింత

ఊగిపో తున్ాీడు. కోపిం కింట్ట ఈర్షు డేింజర్స్. అింద కే పులిరాజు నిలువెలల ా

దహిించ కుపో తున్ాీడు.

గోపాలకృషణ కు న్నళ్ళళ పరైన పడుతుిండడిం వలల ఊపరి ఆడడిం లేద . కళ్ళలల స్నీట్ి

మింట్. అయతే దానిీ ల కక చేయకుిండా మధ్య మధ్యల కళ్ళళ తెరిచ్ వర్షవెైపు

చూస్త న్ాీడు.

అతన అలా తనవెప

ై త చూస్త న్ాీట్ల
ల భరమిసోత ింది ధానయ.

"న్ా హీరో న్ావెైపత చూస్త న్ాీడు. అలా వెళిల కాసింత వస్ింతిం చ్లకరిించ్ వసాతన " అింది

వర్షత .

"అలా చేశావింట్ట న్ేన వెళిళపో తాన . ఆచార్ిం పతర్చత ఆడపలల లిీ న్ాశనిం చేసత అతన

హీరోన్ా? తాతా ముతాతతల పతర్చ చెపుుకుని నయా పరైసా పని చేయకుిండా వేళ్కు

షడరసో పతతమెన విింద భోజనిం ఆర్గిించే ఆ సో మరిపో తు న్న హీరోన్ా? న్ాన్ెిన్ి...... న వువ

వస్ింతిం పో యడానికి వెళితే న్ేన ఇింట్ికి వెళిళపో తాన ..... అింతే" చ్వర్గా బెదిరిించ్ింది వర్ష.

"అయతే పో యాన లే. న వువ వెళిళపో యావింట్ట న్ాకు త చద " ల పల మనస్

పడుతునీ కషాూనీింతా కళ్ళలల వయకత పర్చస్ూ

త చెపుింది ధానయ.
 13

అమామయలు ఒకొకకకరే వచ్చ గోపాలకృషణ మీద వస్ింతాలు పో స్త న్ాీర్చ నర్చడు

ఉతాిహింగా గుర్చవుగారికి జర్చగుతునీ వస్ింతా భిషతకానిీ చూస్త న్ాీడు.

అింతల గోపాలకృషణ కు ఓ కొింట్ ఆల చన వచ్చింది. దానిీ తలుచ కుింట్లింట్ట తెలియని

ఉతాిహిం ర్కాతనిీ ఊపతసత ో ింది.

అన్ాది పతరమికులింతా అతనిీ ముింద కు న్ెడుతున్ాీర్చ. అజాఞత శకుతలు అతనిీ

పతరరేపస్త న్ాీయ. ధెైర్యిం, అింతకింట్ట మిించ్న తెగువ మున మింద కు త స్త న్ాీయ. ఏదో

ఉదేరకిం విచక్షణాజాఞన్ానిీ మిింగేసింది.

అింతే..... తనమీద వస్ింతిం పో స ఎద ర్చగా నిలుచని నవువతునీ అమామయ

చేతిల ని వెిండ చెింబున లాకుకన్ాీడు.

అలా నిలబడ బుదిు గా వస్ింతాలు పో స్ కోవడమే తపు, ఎనీడూ వస్ింతాలు ఎవరిమీదా

పో యాని గోపాలకృషణ మొదట్ిసారి చెింబు చేతులల కి త్రస్ కోవడింల జనిం ఉతకింఠత

నిలుచ ిండపో యార్చ. ఆ తర్చవాత అతన ఏిం చేయబో తాడో నని రపులు వాలచకుిండా

చూస్త న్ాీర్చ.

గోపాలకృషణ న్ెమమదిగా నడచ్ చెింబు ముించాడు. ఎర్రట్ి వస్ింతిం చెింబు న ించ్

జార్చతుిండగా పరైకి లాగాడు.

 తల పరైకతాతడు తనమీద పో యడానికే వస్ింతిం నిింపుకున్ాీడని అింతకు ముింద అతని

మీద వస్ింతాలు పో సన సీత ల

ీ ింతా ఎవరికి వారే అన కుింట్ట ట్నష న్ గా నిలబడ
చూస్త న్ాీర్చ.

అయతే గోపాలకృషణ చూపులు ధానయవెైపు పరస్రిించగాన్ే జనిం కీ ఇచ్చన బొ మమలాలగా

అట్లవెైపు తలలు తిపాుర్చ.

ధానయ అయతే చ్నీపలల లా కేరిింతలు కొడుత ింది.

అతన న్ెమమదిగా అడుగులేస్త న్ాీడు. ధానయ మరికొింత ముింద కు వచ్చ నిలబడాలని

అన కుింది గాన్న కాళ్ళళ కదలడిం లేద .

అతన మరిింత దగొ ర్యాయడు.

వస్ింతిం పో స్ కోవడానికి పరపతర్ అయపో యన ఆమె కళ్ళళ మూస్ కుింది. జనిం

బిర్రబిగుస్ పో య చూస్త న్ాీర్చ.

గోపాలకృషణ దానయన స్మీపించ్, పకకకు ఓ అడుగువేస చెింబు ఎతిత వర్ిపరై

కుమమరిించాడు.
 ఈ హఠాత్ పరిణామానిీ ఊహిించని ఆమె కళ్ళళ మూస్ కోక పో వడిం వలల వస్ింతిం

కళ్ల లల పడ మిండింది. అయతే మింట్ కళ్ళలల న్ో, గుిండెలల న్ో ఆమె తెలుస్ కోలేకపో యింది.

పింతులమమమీద గోపాలకృషణ అలా వస్ింతాలు పో యడింత జనిం మొదట్ నిశేచషు

ూ ల ,ై ఆ

తర్చవాత తేర్చకుని చపుట్ల

ల చరిచార్చ.

ఈ శబాదలకు ధానయ కళ్ళళ తెరిచ్ింది. తనమీద వస్ింతిం పో యాలేదని గరహిింపుకొచ్చ

చ ట్ట
ూ చూసింది.

పచచగా, పస్ పు కొముమలా మెరిసపో తునీ వర్షన చూడగాన్ే జరిగిింది ఆమెకు

తెలిసపో యింది.

చ ట్ట
ూ చేరి చపుట్ల
ల చర్చస్త నీ జన్ానీింతా ఓసారి చూస వర్ష పరైట్కొింగున న్ోట్ికి అడా ిం

పరట్ూ లకుని అకకడన ించ్ పర్చగతిత ింది.

జీవితింల మొదట్ిసారి ఆమె తన పరవృతిత కి విర్చదు ింగా అకకడ న ించ్ పారిపో యింది.

తన వస్ింతిం పో యడింత సగుొ ముించ కొచ్చ ఆమె వెళిళ పో యిందన కుని జీవితింల

మొదట్ిసారిగా అతనూ తపుు చేశాడు. మరి ఈ పరిణామాల పర్యవసానిం ఏమిట్ల కాలమే

నిర్ణయించాలి.
 14

గోపాలకృషణ న ించ్ పలుపు రావడింత ధానయకన్ాీ ఆమె తిండర స్ింబర్ పడపో యాడు. ఇక

తనిింట్లల ధ్నధాన్ాయలకు ల ట్లిండదని ఉపొ ుింగి పో యాడు. కాలింత పాట్ల జారిపో యన

సరిస్ింపదలన తిరిగి పొ ింద తామనీ ఆనిందిం ఆయన ీ ఉకికరిబికికరి చేసత ో ింది.

ఇక ధానయ అయతే ఒకక క్షణిం నిింపాదిగా వుిండలేకపో యింది. ఏ పని ముింద చేయాల ,

ఏది వెనక చేయాల తెలియనింత కన్ పూయజన్ ల పడపో యింది. ఎపుుడు రాతరవుతుిందా,

గోపాలకృషణ కౌగిలిల తన ఇర్వెై రిండేళ్ళ యవవన్ానిీ ఆర్పరడదామా అనీ ఆతృత ఆమెల .

ఆ పౌర్ణమిరోజున శవరామయయ ఇింట్లల జర్చగుతునీ హడావుడనింతా వర్ష ఆశచర్యింత

గమనిసోత ింది.

కేవలిం ఓ మూఢనమమకింత తమకు సరిస్ింపదలు కలిసొ సాతయని పరళిళకాని తన

కూతురిీ పర్పుర్చషుడత రాతిర గడపమని పింపస్త నీ శవ రామయయన చూస్త ింట్ట

ఆమెకు జాలి కలిగిింది. ఈ ద రాచారానిీ ఎలా ర్ూపుమాపాల తెలియడింలేద . ఏదో పరదద

ఉదయమమో, దీర్ాకాలిక పరణాళికో, లేక ఏదో జర్గరానిది జరిగితేన్ో తపు దీనికి పుల్ సాూప్

పరట్ూడిం కుదర్దని కూడా ఆమెకు అర్థమెింది.

అపుట్ికీ ఉిండబట్ూ లేక శవరామయయన పలిచ్ ఇదింతా మూఢాచార్ిం తపు మరేమీ

కాడని చెపుబో యింది. ఆమె న్ోర్చ తెరిచ్ చెపు బో యేింతల ఆయన అడుా తగిలి- "న వేవమీ

చెపుకమామ! ఈరోజు విన్ే మూడ్ లేద . రేపట్ిన ించ్ ఈ ఇింట్లల శీరలక్ష్మ కాలిగజె ల ర్వళి
వినిపించబో త ింది. సరిస్ింపదలు పొ ింది మమమలిీ ముించెతతబో తున్ాీయ" అింట్ట ట్ారన్ి

ల వునీట్లూ మాట్ాలడాడు.

ఇక తన్ేమీ చేయలేననిపించ్ స్ూకలు కళిళింది.

సాయింకాలిం తిరిగగచేచస్రికి ధానయ పరళిళకూతురిలా ముసాతబెై వుింది.

ఆకుపచచ ర్ింగు పట్లూపావడా, ఓణీల ఆమె అచ చ పింట్చెలులూ పచచ పచచగా వుింది.

తలమీద పరట్ూ లకునీ స్ూర్యవింక, చిందరవింక ఆభర్ణాలు ఆ చేలమీద వాలిన బింగార్చ

గువవలాల వున్ాీయ. జడ కుచ చలునీ జడ న్నట్ికాలువలా అద భతింగా వుింది.

నడుముకునీ వడాాణిం బింగార్చ త్రగలత పింట్చేల చ ట్ట

ూ వేసన కించెలా వుింది. పాపట్

మీద న ించ్ సాగి ముఖింమీదకి జారిన పాపట్బిళ్ళ, బావిన ించ్ న్నళ్ళళ త డడానికి వేసన

బింగార్చ ఏతాింలా వుింది. కాళ్ళకునీ వెిండగజె లు చేస్త నీ శబాదలు, పొ లాలల అలస్ట్న

మరిచ్పో వడానికి కూల్నలు పాడుతునీ జానపద గీతాలాల వినిుస్త న్ాీయ.

వర్షన చూస్ూ
త న్ే ఆమె "వరాష! రా!" అింట్ట ఆహావనిించ్ింది.

ఏమీ మాట్ాలడకుిండా తన గదిల ని వచ్చింది వర్ష. అచ చ పరళిళ కూతురిలా తయారైన

దానయన చోడగాన్ే ఏదో బాధ్ మనస్ న పిండు తరింట్ట అలాన్ే తన బెడ్ మీద

వాలిపో యింది. అమమవారికి బలి ఇవవడానికి మేకన అలింకరిించ్న దృశయిం కళ్ళముింద

కదలాడింది. మేకకు, ధానయకు ఏమీ బేధ్ిం కనబడడిం లేద . ఒకట్ి పారణిం పో గగట్లూకుింట్ట,

ఇింకొకట్ి మానిం కోల ుతుింది తేడా అింతే.

 15

చీకట్ల
ల చ్కకబేద కొదీద చిందర డు అదే నిషుతిత ల వెలుగులు విర్జిముమ తున్ాీడు.

ల కమింతా మలల పూలన పరిచ్నట్లూింది వెన్ెీల.

భోజనిం చేశాక, కాసతపు రస్ూ త్రస్ కుని బయలేద రిింది ధానయ.

కొిండ దగొ రికి వచేచస్రికి కాళ్ళళ తడబడాాయ. గుిండె వేగింగా కొట్లూకోవడిం పారర్ింభిించ్ింది.

కొిండ ఎకకడిం పారర్ింభిించ్ింది. రిండు అడుగులు వేసిందో లేదో తన ఓణీ దేనికో తగిలి

వెనకిక లాగినట్ల
ల అనిపించడింత ఠకుకన ఆగిింది.

వెనకిక తిరిగి చూసతత ఎద ర్చగాొ గోపాలకృషణ .

చపుున సగుొ ముించ కొచ్చ తల వాలిచిందిగాన్న, కళ్ళళ మాతరిం కిిందకు చూడడిం లేద .

వెన్ెీలల మెరిసపో తునీ అతనిీ చూడాలనీ తహతహ కళ్ళన వాలనివవడింలేద .

"దిండకిం గగపుతనిం ఏమిట్ల తెలుసోత ింది. దేవత పరతయక్షమవగాన్ే భకుతడు దిండకిం

పారర్ింభిసాతడు. ఆ పదాలు చకకట్ి స్మాసాలు- అింద ల ని లయ- ఆ ఒడుపు చాలా

వుింట్ాయ. భావోదేవగానిీ పరకట్ిించేింద కు దిండకిం మించ్ పరకిరయ. అింద కే న్ాకిపుుడు

దిండకిం చెపాులనిపస్త ింది. ఎింద కింట్ట అచ చ దేవతలా కనిపస్త న్ాీవు కాబట్ిూ" అతన

ఆమె చ బుకానిీ పరైకి లేప చెపాుడు.

ఆ చ్నీ పొ గడత ఆమెల పరదద స్ించలన్ాన్ేీ కలిగిసత ో ింది. అింతే కాకుిండా అతని స్ుర్ి

ఆమె యవవన్ానిీ మొదట్ిసారిగా నిదర లేపింది. ఏవో పరకింపనలు అలలాల ర్కత ింల

కద లుతునీ భావన.

ఆమె అలింకర్ణన కిింద న ించ్ పరైవర్కు ఓసారి పరిశీలిించాక "ఈ అలింకర్ణల న వువ

దేవతలా వున్ాీ- ఇింత అలింకర్ణ ముింద ముింద ఇబబింది పరడుతుింది. శృింగార్ింల

మనమీద ఎింత తకుకవ బట్ూ లుింట్ట అింత ఎకుకవ స్ ఖిం లభిస్త ింది" అని చ్నీగా నవావడు.

ఆమె ఏమీ మాట్ాలడలేద .

"వస్త నింట్ట పడ ఛసాతన కాళ్ళకాడ- అని ఆతేయ

ర న్నలాింట్ి పలల న చూసత రాస్ ింట్ాడని

న్ాకనిపసోత ింది"

ఆమె పరదవుల మధ్య చ్ర్ీవువ పాల న ర్గలా పొ ింగిింది.

"రా" అని చేయ పట్లూకున్ాీడు.

ఇదద ర్ూ కొిండ ఎకాకర్చ.

 భవన్ానికి పకకగా ఆర్చబయలల వాళిళదద రికీ పడక ఏరాుట్ల చేశాడు నర్చడు. అతన

అపుట్ికే ల పల గుర్చరపరట్ూ ి నిదరపో తున్ాీడు.

ఇదద ర్ూ వెళిళ పడకమీద కూర్చచన్ాీర్చ.

"అవునూ! ఇింతకీ మీ ట్ీచర్ ఏముింట్లింది?" అని అడగాడు.

అపుుడు మరో సీత ీ పరసత ావన రావడిం ఇబబింది అనిపించలేద ధానయకు. వర్ష గురిించ్

డీట్ైల్ి అన్న విన్ాీక తన ఇింతవర్కు ఎవరికీ చెపుని స్ింఘట్న గురిించ్ అడగాడు.

ఇది కాస్త చెపతుసతత ఇక ఆలస్యిం వుిండదనీ ఆతురతత ఆమె చెపుడిం పారర్ింభిించ్ింది.

"ఈ స్ింఘట్న మరగకరికి చెపాులిి వస్త ిందని న్ేన అన కోలేద . అింద కే ఎకకడ న ించ్

ఎలా పారర్ింభిించాల తెలియడిం లేద " అని ఓ క్షణిం ఆగి తిరిగి కొనసాగిించ్ింది.

"అపుుడు న్ేన మదారస్ ల వుిండేదానిీ. డగీర చదవడానికి అకకడకి వెళ్ళళన .

కోడింబాకింల మా మేనతత వుిండేద.ి ఆమెకు ఎవర్ూ లేర్చ. ఒకకతేత వుిండేద.ి ఆమెత పాట్ల

వుిండ చద వుకోవడనికి నిర్ణయిం జరిగిింది రోజూ కాలేజీకి వెళ్లడిం, తిరిగి రావడిం ఇలా

జర్చగుతున్ాీయ. రోజులు.

ఓరోజు మా మేనతత ఎవరో బింధ్ వు చనిపో యాడింట్ట ఊరళిళింది. న్ేన్ొకకదాన్ేీ ఇింట్లల.

 సాయింకాలిం కాలేజీ న ించ్ ఇింట్ికి వచాచక బో ర్ గా అనిపించడింత సాల గారమ్ కు

వెళ్ళళలన కున్ాీన . అకకడ మా ఫ్రరిండ్ వుింది. దాింత పచాచపాట్ీ వేస ఏడుగింట్లకలాల తిరిగి

ఇలుల చేర్చదామని నిర్ణ యించ కుని బయలేద రాన .

సట్ీబస్ ిలు మారి దానిలుల పట్లూకున్ేట్పుట్ికి వీధిదప

ీ ాలు వెలిగాయ. ఆకాశిం బాగా

మబుబ పట్ూ డిం వాళ్ల అపుుడే చీకట్ల

ల ముస్ ర్చకున్ాీయ.

ఇింత కషూ పడ అకకడకి వెళితే న్ా ఫ్రరిండ్ లేద . సనిమాకళిళిందని చెపాుర్చ.

ఉస్ూర్చమింట్ట తిరిగి బయలేదరాన . వీధిల కొచేచట్పుట్ికి ఓ వాన చ కక న్ా ముకకమీద

పడ బరదదల ైింది.

న్ాలుగు అడుగులు వేశాన్ో లేదో చ్న కులు పారర్ింభమయాయయ. వడవడగా నడుస్ూ

త

బస్ ి ట్రిమనల్ దగొ ర్కొచాచన . మా కాలన్న బస్ ి కోస్ిం వెయట్ చేస్త ూ నిలబడాాన .

న్ాకు అట్లగా వునీ ఓ యువకుడు నన ీ అదేపనిగా చూస్త న్ాీడు. న్ేన గమనిించ్న్ా

అతన చూపులన మర్లుచకోవడింలేద . సట్ీల ఇలాింట్ివి మామూలే గనక న్ేన

పట్ిూించ కోలేద . కాన్న అతన మాతరిం నన ీ తిన్ేసల

త ా చూస్త ిండట్ిం కీరగింట్ గమనిస్ూ
త న్ే

వున్ాీన . అతని చూపులు ఎకకడెకకడ తగులుతన్ాీయో తల తిత చూడకపో యన్ా తెలుస్ూ

త న్ే

వుింది.

చ్న కులు ఎకుకవయాయయ. జలుల మీద పడుతుిండడింత న్ేన మరి కాస్త వెనకిక

జరిగాన .
 వరాషనికి అకకడ చాలామింది గుమికూడడిం పారర్ింభిించార్చ. బాగా ర్ష్ గా వుింది.

"ఛీ..... ఛీ..... వెధ్వ వాన" అని న్ాల న్ేన్ే విస్ కుకన్ాీన . న్ా పరదవుల కదలికలన

కనిపరట్ూ ి కాబో లు "మీర్చ తెలుగా?" అని అడగాడు అతన .

దూర్ింగా నిలుచ న్ాీ అతన న్ా పకకకు ఎపుుడు చేరాడో న్ేన గమనిించలేద . న్ా

పకకన నిలబడడమే గాకుిండా ఎింత చన వుగా మేనతత కూతురిీ పలకరిించ్నింత

స్ న్ాయాస్ింగా మాట్ాలడుతునీ అతనిీ చూస నిజింగాన్ే ఒకకక్షణిం భయమేసింది. అదే

క్షణింల కోపిం కూడా వచ్చింది.

న్ాల ని మార్చులన అతన గమనిించ్నట్లూ లేడు. "ఏ ఊర్చ?" అతన్ే మళ్ళళ అడగాడు.

న్ేన అతనివెైపు పరిశీలిించ్ చూశాన . దాదాపు ఇర్వెై అయదేళ్ళ వయస్ ింట్లింది. తెలలట్ి

ఫాయింట్లమీద గళ్ళ షర్చూ ట్క్ చేస్ కున్ాీడు. లేత ముఖింల ఏదో కూ

ర ర్తవిం త డేలుపలల

పచచగడా ల కదలాడుతునీట్లూ కనిపసోత ింది.

న్ేన స్మాధానిం చెపులేద .

న్ా చేతిల ని నవలన చూస "అయయయోయ! పుస్త కిం తడసపో త ింది. ఇింతకీ ఏిం నవల?"

అింట్ట న్ా ముఖిం మీదకి వింగాడు.

 వయవహార్ిం శురతిమిించ తర వుిందని న్ాకు అర్థమెింది.

"నవల పతర్చ చెపుకపో తే పో న్నల ిండ- ఇింతకీ రేట్ింత?" అని పరశీించాడు.

"పాతిక" అన్ాీన అతన ీించ్ ఎలా తపుించ కోవాలా అని ఆల చ్స్ూ

త .

"పుస్త కిం రేట్ల కాద న్న రేట్ల?"

ఒకకసారిగా అతనిమీద పడ గగింతు కొరికేదద ామనీ ఆవేశిం వచ్చింది. ఎలాన్ో

తమాయించ కున్ాీన .

"న వువ ఎింత పాతివరతయిం నట్ిించ్న్ా అస్లు విషయిం న్ాకు తెలిసపో యింది. న వువ

రేతునీ మనిషవని న్ా సకుతసరన్ి చెపుింది."

కోపింత న్ేన్ెకకడ పగిలిపో తాన్ేమో ననిపించ్ింది. ఆ సకుతసరన్ి అన్ేపదిం అింతే న్ాకు

ఎలరీె. ఈ మధ్య చాలా నవలలల ఈ పదిం దొ ర్ల చతుిండడిం దానికి కార్ణిం. వాడు అలాింట్ి చీప్

నవలలు చదివే ఆ పదిం న్ేర్చచకుని వుింట్ాడని న్ా నమమకిం.

"ఎింతయన్ా ఫర్వాలేద . రాతిరకి అయద విందలయన్ా సదు మే" అన్ాీడు గగింతు

తగిొించ్.

వాడు జీవితింల సీత వ

ీ ెైపు చూడకుిండా గట్ిూగా బుదిు చెపాులన కున్ాీన .
 "న్ేనలా అనిపస్త న్ాీన్ా?" అని అడగాన నవువన ముఖింల పులుముకుింట్ట.

"ఖచ్చతింగా అలా కాద గాన్న ఫాయమిల్న ట్ైప్ అన కున్ాీన ."

"భలే కరకుూగా చెపాురే."

"అదే మరి ఈ చ్ట్ిూబాబు సరుషాలిట్ీ. అర్ కిల మీట్ర్చ దూర్ిం న ించ్ చూసరన్
ై ా ఏ పలల

ఎలాింట్ిదో చెపుగలన " కాలర్ ఎగరేశాడు.

"మీ రేట్లకు ఓ.కే. కాన్న చ్నీ రికవస్ూ . హో ట్ల్ కు గాన్న, మరకకడకిగాన్న వదద . మా పాలట్

సతఫ్రస్ూ ఫ్తల స్ ఓకేగదా" అన్ాీడు.

"అలాన్ే"

"అయతే అదిగోిండ బస్ ి" అింట్ట కిిందకు ఉరికాన .

న్ా వెనకే వాడు చగింగకార్చచకుింట్ట కుకకలా వెనకపడాాడు.

బస్ ిల న్ాపకకన్ే కూరోచబో తే "వదద ఎవరైన్ా చూసతత బాగోద . అట్ళిళ కూరోచ"

అన్ాీన .
 వాడు ఇబబిందిగాన్ే పకక సీట్ల దగొ రికి కదిలాడు.

మా కాలన్న రాగాన్ే ఇదద ర్ిం దిగాిం.

వాడ వివరాలడుగుతర మా వీధిల కి వచాచిం. మరో పదడుగుల దూర్ింల మా ఇలుల

వుిందనగా వాడని ఆప "అదిగో ఆ ఎలల పరయింట్ వేసన అపార్చూమెింట్లల న్ే మా ఇలుల

న్ెింబర్ ఫ్రైవ్. ఫస్ూ ఫ్ోల ర్ రైట్ ల వేసన అపార్చూమెింట్లల న్ే మా ఇలుల న్ెింబర్ ఫ్రైవ్. ఫస్ూ ఫ్ోల ర్

రైట్ ల ఉింట్లింది. న్ేన వెళిళన పావుగింట్కు వచేచయ. న్నకోస్ిం తలుపులు తెరిచే

వుించ తాన " అని చెపాున .

న్ా పాలట్ న చేర్చకొని వాడు వచేచల పు చేయాలిిన కొనిీ పన లు పూరిత చేశాన .

సాీనిం చేస బట్ూ లు మార్చచకుని హాలల ని సో ఫాల కూర్చచన్ాీన .

ఖచ్చతింగా పావుగింట్ తర్చవాత వచాచడు.

ల పలింతా చీకట్ిగా వుిండడింత వాడు తాతాకలికింగా అింధ్ డెై పో యాడు.

"బాబూ" సీవట్ గా పలిచాన .

"ఇదేమిట్ి ఏమీ కనిపించడిం లేద . కరింట్ లేదా?"

 "ఆఁ మా పాలట్ ల న్ే కరింట్ పో యనట్ల
ల ింది. మరేిం ఫరావలేద గాన్న న్ేన చెపునట్ల
ల

అడుగులు వెయ్ న్ేర్చగా హాలల కి వచేచసాతవు."

వాడు దావర్ిం దగొ రే కద లుతునీట్ల

ల మస్గాొ కనిపస్త న్ాీడు.

"అలాన్ే ఒకడుగు ముింద కు వెయ్- దావర్ిం దాట్టసత ావు. ఆఁ అట్ాలగే ముింద కు వెరీ న్ెైస్

బాయ్. ఆఁ ఆగు- పకకకి తిరిగి జస్ూ ట్ట సరూప్ి."

వాడు న్ేన చెపునట్టల అడుగులు వేశాడు.

"అకకడ చేతత తడుము కురీచ తగులుతింది. సకుతసరన్ి ఉిందన్ాీవు కదా న వువ ఈజీగాన్ే

పొ ర సీడ్ కాగలవు."

వాడు గుడా వాడలా చేతులత తడమి కురీచల కూర్చచన్ాీడు.

"ఇకకడెింద కు మళ్ళళ? న వెవకకడున్ాీవో చెబితే అకకడకే వచేచసాతన " అస్హనింగా

అన్ాీడు.

మళ్ళళ వర్షిం మొదలయనట్ల

ల చపుుడు. పరపించమే పరదద కాట్లక దబీబలా వుింది.

"అింత తొిందర్యతే ఎలా? శృింగార్ింల సీుడ్ పనికిరాద . బొ తిత గా అన భవిం లేనివాడే

తొిందర్పడేద.ి న వువ చాలా ఎక్ి పీరియన్ి వునీవాడవి కదా. అింద న్ా న వువ
ఆడపలల న దూర్ిం న ించ్ చూసత ఫాయమిల్న గరోల, బిచోచ చెపుగలిగిన పరతిభావింతుడవి. న వువ

న్ా మాట్ వినకుిండా ముింద కు వచాచవింట్ట అింతే స్ింగతులు. కిిందింతా గాజు

ముకకలున్ాీయ. అవి గుచ చకుింట్ట అింతా ర్సాభాస్వుతుింది."

"గాజుముకకలా?"

"ఆఁ పల వర్ వేజ్ ఇపుుడే పగిలిపో యింది. భూదేవి అదాదల చీర్ కట్లూకునీట్ల
ల అవి

పర్చచ కున్ాీయ."

"పరదద చ్కేక."

"అవున . అింద కే న్ేన లేవమనీపుుడు లేచ్ వచేచయ."

వాడు ఏమీ మాట్ాలడలేద . అదో ర్కమెన యబబిందివలేల వాడకి న్ోట్ మాట్ రావడిం లేదని

తెలుస్ .

"మరి సాూర్ూ చేదద ామా?"

ఆ మాట్కు ఠకుకన లేచాడు వాడు. శబాదలన బట్ిూ వాడు లేవడానిీ గురితించాన .

 "లేవకు చెపాున గదా. న వువ లేచ్ అడుగులు వేసతత గాజుముకకలు శతురవులాల న్న

పాదాలిీ చీరేసత ాయని."

అతన అయషూ ింగాన్ే తిరిగి కూర్చచన్ాీడు. న్ేన ఎింద కలా పరవరితస్త న్ాీననీ పజిల్

వాడ ముఖానిీ వికార్ింగా ఉబిబసోత ిందని న్ాకు తెలుస్ .

"న వవకకడే- న్ేన ఇకకడే- న వువ న్ేన చెపుింది విన్ాలి తపు మరేిం చేయకూడద .

రామా ఈజ్ ఏ గుడ్ బో య్ అనీట్ల

ల న వువ కూరోచవాలి. మరి సాూర్చూ చేయన్ా?"

అతన వూపరి బిగపట్ాూడు.

"ఇదింతా ఎింద కో న్నకు అర్థిం కావడింలేద . పో గా పో గా అర్థమవుత ింది. ఒకరికి ఒకర్చ

కనిపించని ఈ చీకట్లల ఇదద ర్ిం చాలా దూర్ింల వుిండ జరిపత ఈ కొతత ర్కిం రగమాన్ి ఎలా

వుిందో చ్వరోల న వేవ చెపాులి.

ఇింద ల భాగింగా మొదట్ జుట్లూముడ విపుుతున్ాీన . ఇపుుడు పరైన నీ కిలప్ త్రశాన ,

న్ా జుట్లూ బింధ్న్ాలన్నీ తెించ కొని చలల గాలికి కదిలిన మేఘింలా పర్చచ కుింది. కాన్న పాపిం

న్నకేమీ కనిపించడింలేద అవున్ా?"

అతన కురీచల ఇబబిందిగా అట్ట ఇట్ట కదిలాడు.

 న్ేన కొనసాగిించాన - "ఇదిగో న్ా రిండు చేతులూ న్ా విశాలమెన కళ్ళన తాకుతర

కిిందకు దిగుతున్ాీయ. న్ా కళ్ళళ ఎింత బావున్ాీయో గమనిించావా? కన పాపలల

శృింగారానీింతా కూరినట్ల
ల మతు
త గా, డీరమీగా వుింట్ాయ. కళ్ళళతిత తే చాలు కనకాభిషతకాలు

అవి న్ా కళ్ళళలాింట్ి కళ్ళన చూసత అని వుింట్ాడు నిండూరి.

ఇక న్ా ముకుక- న వువ గరహిించావో లేదో గాన్న మనమధ్ ని విలులలా వుింట్లింది. న్ా

పరదవులన చూస దొ ిండపిండులేమో అనీ భరమల చ్లకలు వాలిన్ా ఆశచర్యిం లేదనీట్ల

ల

వుింట్ాయ. అలాన్ే కిిందికి దిగితే న్ా కింఠిం- పొ డవుగా చీలి నర్లాన నగీింగా పరదరిిస్ూ
త

మన్ోహర్ింగా వుింట్లింది. కాన్న న్నకు ఏమీ కనిపించడిం లేద . ఐ పట్ీ ఫర్ యూ."

తనన ఇబబింది పరట్ూడానికి ఇకకడకు త్రస్ కొచాచనని అర్థమెింది అతనికి. దాింత కోపింత

మనిష ఊగిపో తున్ాీడు. లేచ్ ఎట్న్

ై ా అడుగు లేసతత గాజు పరింకులు గుచ చకుింట్ాయనీ

భయిం అతనిీ బలవింతింగా కురీచల కూరోచబెడుత ింది.

న్ేన్ేమీ అతనిీ పట్ిూించ కోనట్ల

ల సాగిించాన . "ఇపుుడు న్ా ఎడమీద పరైట్ త్రసతస్త న్ాీన .

వెలుతుర్చ వుింట్ట పరైట్ త్రసన మర్చక్షణిం సౌిందర్యిం బర్చవుకి న్న కళ్ళళ పతలిపో య వుిండేవి.

కాన్న న్నకా ఛాన్ి లేద . కళ్ళళ వున్ాీ చూడలేని గుడా వాడవి" పరైట్ త్రశాన .

"న్ా ఎతు
త గుిండెలు గుిండరింగా, ఎద ట్ి మనిషల తుఫాన రేపుతునీట్ల
ల వున్ాీయ. ఈ

ల న్ెక్ జాకట్ ల ించ్ బయట్ికి ద మకడానికి అవి చేస్త నీ పరయతీిం జాకట్ వింపు తిరిగిన

దగొ ర్ అద భతింగా కనిపసోత ింది.

 వాట్ి న న పుకి న్న చూపులు కూడా జారిపో తాయ, కాన్న న్నకు ఏమీ కనిపించడింలేద .

ఈ జాకట్లూకి మొతత ిం అయద హ క్ లున్ాీయ. న్ాలుగు చాలు. కాన్న మదపుట్టన గున

బింధిించడానికి ఎకుకవ స్ింకళ్ళళ ఉపయోగిించ్నట్ల

ల ఎక్ సాూేగా ఒక హ క్ పరట్ూ లకున్ాీన .

అపుట్ికి ఒకొకకకపుుడు హ క్ లు తెగిపో తాయేమోననీట్ల

ల వయస్ పొ ింగుతుింట్లింది.

అయతే న్నలాింట్ి న్నచ లిీ చూసనపుుడు వయస్ పొ ింగద లే. కాబట్ిూ ఇపుుడా స్మస్య

లేద " అింట్ట ఆగాన .

అతని కోపిం, బాధ్ అతన ఊపరి వదలడింత తెలుసోత ింది.

"ఇపుుడు మొదట్ి హ క్ విపుుతున్ాీన . అింత అిందాలిీ వదలి పరట్ూడిం ఇషూ ింలేనట్ల

ల

హ క్ రావడిం లేద . కాన్న తింట్ాలుపడుతున్ాీన . హమమయయ- వచేచసింది" అన్ాీన

న్ేన . హ క్ వూడన శబద ిం అతని చెవులల విసో ైట్నింగా అనిపించ్ వుింట్లింది.

"ఇక రిండో హ క్- మూడో హ క్- న్ాలుగో హ క్. జాకట్లూ ఇపుుడు సీతాకోక చ్లుక

రకకలాల విడపో యింది. చ్వరి హ క్ విపుుతున్ాీన . ఆఁ వచేచసింది. ఇపుుడు న్ా పరైభాగింల

బార తపు ఏ ఆచాాదన్ా లేద .

బాలక్ బార అమృత భాిండాలన పరట్ూ లకోవడానికి అలిల న చ్కకింలా వుింది. మొనీన్ే దీనిీ

బజార్చల కొన్ాీన . సరవెింట్ీ ఫ్రైవ్ ర్ూపీన్ బావుిందా? సారీ న్నకు మీ కనిపించడింలేద గా-

బావుిందో లేదో చెపులేవు. దీనికి వెనక హ క్- ఎలాసూ క్ సాగబెరికి తపుించాన ."
 ఫట్ మనీ చపుుడు.

"ఇదిగో జాకట్ త్రస ఒడల వేస్ కున్ాీన . తెలలట్ి జాకట్ న్ా ఒడల పరింపుడు కుిందేలు

పలల లా వుింది. బార కూడా త్రస ఒడల వేస్ కున్ాీన . ఇపుుడు న్ా ట్ాప్ అింతా నగీింగా

వుింది. న్ా హృదయస్ింపద గుడమీద బింగార్చ కలశాలాల- వదద లే మొతత ిం వాట్ి అిందిం,

బిింకిం వరిణసతత న వువ గుిండాగి ఛసాతవ్."

"వాట్ీజ్ దిస్? న్ేన వెళ్ళతున్ాీన " అతన సరేింగ్ లా లేచాడు.

"సారీ మిస్ూ ర్ బాబు! కూరోచ! న వువ ఇపుుడు లేచావో న్ేన అర్చసాతన . ఈ అపార్చూమెింట్

ల మొతత ిం పన్ెీిండు పాలట్ లున్ాీయ. పాలట్ కి అయద మింది చగపుున వేస్ కున్ాీ

మొతత ిం అర్వెై మింది వచేచసాతర్చ. న వువ నన ీ బలవింతిం చేశాని చెపాునన కో- వాళ్ళళ

నిన ీ ఊరికే వదలర్చ. దేహశుదిు చేస పో ల్నస్ లకి అపుగిసత ార్చ. కాబట్ిూ కూరోచ."

పో ల్నస్ లు అనీ మాట్లు వినగాన్ే అతన న్నర్స్ింగా కూర్చచిండ పో యాడు.

"న వువ కూర్చచన్ాీవు గన క కింట్ినూయ చేస్త న్ాీన . ఇక న్ా ఎద న ించ్ కిిందికి దిగితే

న్ా నడుము ఎవరో చకకట్ి రాజకుమార్చడు వచ్చ న్ా పాణి గరహిించాలని కోర్చతర

అహో రాతురలు తపస్ ి చేస చ్కికపో యనట్ల

ల న్ా నడుిం మరిింత స్నీగా కనిపస్త ింది. బొ డుా-

మానస్ స్రోవర్ిం అన్ేది ఒకట్లింట్ట అింద ల విచ చకునీ ఒింట్రి తామర్పువువలా

వుింట్లింది. ఈ విచ్తారనిీ న వువ చూడలేవు. బికాస్ న్ో కరింట్."

 అతన వూపరి బిగపట్ూ డిం తెలుస్ూ
త న్ే వుింది. మరికాస్త ఇరిట్టట్ చేయాలని- "చేయచాసతత

అిందేింత దూర్ింల వునీ అిందమెన ఆడపలల అర్థనగీింగా వున్ాీ ఏమీ చేయలేని

నిస్ిహాయసథ తిల వున్ాీవు. చీప్ పతపర్ మీద తపాలా బిళ్ళ సరైజుల వునీ ఆడపలల

బొ మమ చూస ఆవేశపడే మగాడకి ఇలాింట్ి పరిసథ తి ఎద ర్వడిం నర్కిం కదూ?" అన్ాీన .

అతన ఏమీ మాట్ాలడలేద .

"ఇక న్ెకూు్ చీర్- యవవన సామాాజయిం చ ట్ట

ూ బిగుడుకునీ గోడలా చీర్. మొతత ిం

పదహార్చ కుచ్చళ్ళత కిిందికి దిగి అిందిం ఒతిత డకి విచ చకునీ పువువలా వుింది.

సాధార్ణింగా పన్ెీిండు కుచ్చళ్ళళ పో స్ కుింట్ాన . అయతే న్ేన చ్నీ కుచ్చళ్ళళ

పో స్ కుింట్ాన . ఇవి ఏదో శృింగార్ కావయిం పతజీలల లేవూ? ఓహ్! న్నకు ఏమీ కనిపించదనీ

విషయిం మరిచ్పో తుింట్ాన - సారీ.

బొ డుా దగొ ర్ ;ల పలికి దో పుకునీ కుచ్చళ్ళ మొదలు పట్లూకుని పరైకి లాగాన . వెన్ెీలల -

హిల్ రసాూరింట్ ల కూర్చచని ఎద ర్చగా వునీ పతరయస చీర్ కుచ్చళ్ళన ల కకపరట్ూడిం గగపు

అన భవిం. కాన్న న్నకు ఆ ఈసథ ట్ిక్ సరన్ి వునీట్ల

ల అనిపించద . లేకుింట్ట బసాూిండ్ ల

అమాయకింగా కనిపించ్న ఆడపలల న వేశయగా ముదరవేస బేర్ిం అడుగుతావా?

మొతత ిం చీర్ అింతా కిిందికి జారిింది. కాళ్ళ దగొ ర్ ఎవరో పచ్చవాడు నన ీ గన్ేీర్చ

పూలత ఆరాధిించ్నట్ల
ల ఎలల చీర్. ఇక మిగిలిింది లింగా మాతరమ.ే "
 అతన శావస్ బర్చవుగా వదలడిం తెలుస్ూ
త న్ే వుింది.

"లింగా ముడ, ఏదో పతర్చ తెల్నని న్ాలుగురకకల పువువలా వుింది. ఒక కొస్ పట్లూకొని

లాగాన . మొతత ిం న్ాట్ ఊడపో యింది. పొ తిత కడుపు బింగార్చ స్ముదరపు ఒడుాలా వుింది.

లింగాన కిిందికి వదిలేశాన . ఇపుుడు పూరితగా నగీింగా న్ేన ."

తేలు కుట్ిూనట్లూ అతన పరైకి లేచాడు. "న్ేన వెళ్ళతున్ాీన . న వువ అర్చచ కో- గీ

పరట్ూ లకో."

అతన వెళ్ళబో యాడు.

"అదిగో ఇలాింట్ి ఆవేశమే నిన ీ ఇకకడకి త్రస్ కు వచ్చింది. ఇపుుడు కూడా అదే

ఆవేశానిీ పరదరిిసతత పో ల్నస్ సతూషన్ కి వెళ్తావు."

ఏిం చేయాల తెలియక కాసతపు గిింజుకుపో య చ్వరికి కూర్చచన్ాీడు. బుదిు గా

కూరోచవడిం వీలుకాక కాలున అలా జాడించడింత ఓ గాజుముకక పాదింల

దిగబడపో యింది. బాధ్ భరిించలేక "అమామ" అని మూలిగాడు.

"చూశావా! బాధ్ కలిగినపుుడు న వువ 'అమామ' అన్ాీవ్. 'న్ాన్ాీ' అని ఏడవలేద .

న్ేనూ అలాింట్ి సీత న్

ీ ే కదా. నన ీ గౌర్విించాలి. అింతే తపు బసాూిండ్ ల న్ో. రైలేవసతూషన్ ల న్ో
ఒింట్రిగా సీత ీ కనబడగాన్ే 'ఫ్గర్' అని వెకిలిగా నవువతర న్ాన్ా వింకర్చల తిర్గడిం ఎింత

అస్హయకర్మెన విషయమో ఆల చ్ించ .

న వేవ కాద యూనివరిిట్ీ పొ ర ఫ్రస్ర్ దగిొర్న ించ్, అట్ిండర్ వర్కు ఇలా ఒింట్రిగా సీత ీ

కనిపించగాన్ే అడావన్ి అయపో తార్చ. న్నచింగా పరవరితసత ార్చ. నిన ీ ఇకకడకి త్రస్ కువచ్చ

బుదిు చెపాులన్ే ఇింతా చేశాన .

ఓ ఆడపలల నగీింగా వున్ాీ ఏమీ చేయలేని సథ తిల వుిండడిం మగవాడు భరిించలేడు. ఆ

భయింకర్మెన అన భవానిీ న్నకు చవిచూపించడానికే ఇింతకు తెగిించాన ఇింకపుుడయన్ా

యలా పరవరితించావో పరిమన్ెింట్ గా సీత ని

ీ అన భవిించలేని విధ్ింగా తయార్చచేసత ాన నిన ీ.
బో ధ్ పడిందా?"

అతన బెదిరిపో యాడు. అింతట్ిత వదిలేస్త నీింద కు స్ింత షస్త నీట్ల

ల అట్ట ఇట్ట

కదిలాడు.

"జస్ూ - వన్ మినిట్- బట్ూ లు వేస్ కోవాలి" అన్ాీన .

అతన లేవకుిండా అలాన్ే వుిండపో యాడు.

"ఊఁ ఇక వెళ్ళచ చ- గుర్చతిందిగా. ఇింకపుుడూ ఆడపలల ల దగొ ర్ చీప్ గా పరవరితించకు."

 అతన మెలిలగా లేచ్, జాగరతతగా దావర్ిం దగొ రికి అడుగులు వేస వెనకిక తిరిగాడు. తన

కాసని కాస్త ింతెైన్ా పరదరిిించాలని కాబో లు "న వువ కొతత ట్కిీక్ త హిింసించావు. అింద కు

న్ా జోహార్చల. కాన్న అదే స్మయింల న వువ పరాయ మగాడ ముింద నగీింగా

తయార్యాయవు కదా" అని పళ్ళళ ఇకిలిించబో యాడు.

"ఒరే ఫూల్! అతి తెలివి పరదరిిించకు. న్ేన ఇింతకుముింద బట్ూ లేవీ విపుుకోలేద .

విపుుకునీట్ల
ల నట్ిించానింతే. ఇింకో పచ్చ నిజిం ఏమిట్ల తెలుసా? పుర్చషుడు చాలా

బలవింతుడెైన్ా ఈ స్మాజింల వాడకి పూరితగా గలుపు దకకనివవకపో వడమే సీత ీ గలుపు-

అర్థమెిందా?" అన్ాీన . వాడు ఇింకేిం మాట్ాలడలేకపో యాడు. మర్చక్షణింల అకకడ న ించ్

బయట్ పడాాడు.

* * *

"ఇదిండీ గోపాలకృషణ గార్ూ! న్ేన ఇింతవర్కు ఎవరికీ చెపుని స్ింఘట్న" అింట్ట

ముగిించ్న దానయన .

"వెల్ డన్- చాలా బాగా చేశావ్. జీవితింల వాడు ఏ ఆడపలల న్న ఆట్ పట్ిూించ్ వుిండడు"

గోపాలకృషణ ఆమెన మనసారా అభినిందిించాడు.

"నిజమే- అపుుడునీ ధెైరాయనిీ తలచ కుింట్ట ఆశచర్యింగా వుింట్లింది."

 "సట్ీల ఎవరో ఆకతాయ కురారడు అడా గోలుగా పరవరితించాడని అింత పరదద శక్ష వేసనదానివి.

పలుస్ూ
త న్ే న్ా దగొ ర్కు రావడిం విింతగా వుింది."

"న్నమీద నీ ఇషూ ిం. న్నత ఒకరాతిర గడపమని ఇింట్ిలిలపాదీ చెబుతుింట్ట పరతి ఆడపలల తనకు

తెలియకుిండాన్ే న్న మీద ఇషూ ిం పరించ కుింట్లిందని అన కుింట్ా" అని తన ఇషాూనీింతా

చ ట్ూ ముట్ిూ అిందిస్త నీట్ల

ల పరదవులన గుిండరింగా చేస అతని పరదవులమీద అదిద ింది.

అతడు ఆమె లేవకుిండా తన మీదకు లాకుకని రిండు చేతులత నూ పొ దివి పట్లూకుని

"ఎపుుడెన్
ై ా ఓపరనిింగ్ సరలబేరషన్ చూశావా?" అని అడగాడు.

అపుుడు ఆ పరశీ వినడిం దేనికో న్ాిందిలా అనిపించ్- "ఆఁ స్ూకలు బిలిా ింగ్ కోస్ిం కట్ిూన

కొతత గదిని పారర్ింభిించార్చ చూశాన " అింది.

"ఏిం చేశార్కకడ?"

"చేయడానికేముింది గది ముింద కట్ిూన రిబబన్ న డ.ఇ. ఓ. కతిత రిించాడు. చ ట్ట

ూ చేరిన

వాళ్ళింతా చపుట్ల
ల చరిచార్చ- దట్ాిల్."

"అింట్ట పరతి పారర్ింభోతివానికీ రిబబన్ లాింట్ి అడుా వుింట్లింది కదా."

"ఎింద కిదింతా ఇపుుడు?" ఆమె అడగిింది.

 "ఊర్కన్ే" అని మరిింత దగొ రికి లాకుకన్ాీడు.

ఆ పరశీ అడగడానికి అదెలా స్మయమూ, స్ిందర్భమూ అయిందో ఆమెకు అర్థిం కాలేద .

మొదట్గా అతన ఆమె కళ్ళన ముదద పరట్ూ లకున్ాీడు. వెన్ీ

ె లన మబుబ మూసనట్లూ

ఓ క్షణిం ఆమెకి ఏమీ కనబడలేద . తర్చవాత చూసతత వెన్ెీలల తన దేదప

ీ యమానింగా

వెలిగిపో తునీట్ూ నిపించ్ింది.

అతన అలాన్ే కిిందకు దిగుతున్ాీడు. అదేదో దేవాలయింల రాతిని మీట్ితే

స్పత స్వరాలూ వినిపించ్నట్లూ ఒకోక అవయవిం మీద ముదద పరడుతరింట్ట ఒకోక ర్కమెన

పులకరిింత ర్కాతనిీ గిలకొడుత ింది.

ఆమె తన అసత తావనిీ అతనిల వెద కుకింట్లనీట్లూ గట్ిూగా హతు

త కుింది.

అతన ఆమెన పూరితగా ఆకరమిించ కున్ాీడు.

ఆమెకు ఎకకడో అన్నజీగా వుింది. గుర్రిం ముింద కు వెళ్ళకుిండా మొరాయస్త ింట్ట జాకీల

కలిగే అన్నజీ అది.

"ఇపుుడు న్నకు ఇషూ మెన పదిం ఏదెన్

ై ా ఒకట్ి చెపుు" అడగాడు అతన స్డెన్ గా.

ఆమె ఒకకక్షణిం ఉలికికపడ అతన ఏిం అడగాడో మననిం చేస్ కుని "వెన్ెీల" అింది.
 "అదే ననీడగితే ఏిం చెపతువాడన్ో తెలుసా? సరక్ి"

ఆమెకు ఒకకసారిగా ర్కత మింతా గిలకొట్ిూనట్ల నిపించ్ింది.

ఈ పరశీకు అది స్ిందర్భిం ఎలా అయిందో ఆమెకు తెలియలేద . అదే అడగిింది.

"పలల లకు ఇింజక్షన్ చేసతట్పుుడు న్ొపు తెలియకుిండా వాళ్ళ మెిండ్ ని డెైవర్ూ చేయడానికి

"ఇదిగో చాక్ ల ట్" అనీట్ల

ల నినూీ డెైవర్ూ చెయయడానికి ఆ పరశీ అడగాన " అన్ాీడు.

ఆమెకి అపుట్ికీ అర్థిం కాలేద .

స్రిగొ ా ఆ స్మయింల న్ే అతన తనకు కావాలిిింది సాధిించ కున్ాీడు.

"న్నకు హేమట్ల ఫో బియా లేద కదా?" అని అడగాడు.

"అింట్ట?"

"ర్కాతనిీ చూస భయపడడిం."

"ఉహూఁ" తల అడా ింగా వూపింది.

 ఉనీట్ల
ల ిండ ఆ పరశీ ఎింద కు వేశాడో తెలియలేదామెకు. కాన్న మర్చస్ట్ి రోజు ఉదయిం

సాీనిం చెయయడానికి బాతర

ర మ్ ల బట్ూ లు విపుుతునీపుుడు తెలిసింది తనకు హమట్ల

ఫో బియా వుిందో లేదో నని అతన ఎింద కడగాడో .

16

అమావాస్య-

చ ట్ట
ూ చీకట్ి గట్ూ కట్ిూనట్ల
ల ింది. ఆకాశిం మస పతలికలా వికార్ింగా వుింది. గాలి శవాలు

మింకువాస్నన మోస్ కళ్ళతునీట్ల

ల అదో విధ్మెన వాస్న పర్చ కుని వుింది. చలి

ముస్ గు దొ ింగలా మధ్య మధ్య శరీరానిీ తాకుత ింది.

వెింకట్ారమయాయ, పులిరాజు శమశానిం న ించ్ వస్త న్ాీర్చ.

"ఒకకక్షణిం ఆలసాయనిీ కూడా భరిించలేన . ఎింత తొిందర్గా గోపాలకృషణ పతన్ానికి

ముహూర్త ిం పరట్ూ స
ట తత అింత మించ్ది" పులిరాజు కసగా చెపాుడు.

"అలాన్ే కాన్న దానికి స్మయమూ స్ిందర్భమూ వుిండాలి. స్నీడగితే దానికి మించ్

ముహూర్త ిం ముింద ింది. అదెపుుడో న్ేన చెబుతాన . మన పథకిం స్జావుగా సాగి వాడు
వీధ్ లల పడాలింట్ట మనిం అన్నీ పకడబిందీగా అమలు చేయగలగాలి. ఊరికి వాడమీద నీ

విశావస్ిం అింత తొిందర్గా పో ద . వాళ్ళ విశావసానిీ దెబబ త్రయాలింట్ట మనిం గట్ిూదెబబ

కొట్ూ గలిగాలి."

"అది నిజమే. దేవుడలా పూజిించేవాడని దెయయింగా చెపాులి. ఊర్చ ఊర్ింతా వాడీ

రాళ్ళత కొట్ిూ తర్మాలి."

"అింద కే గదా మనిం ఇింత ఆల చ్ించేద.ి మనిం ఏ మాతరిం ల్నక్ అయన్ా జనిం మన

భర్తిం పడతార్చ. అింద కే ఆచీ తరచీ అడుగు వేయాలి. ఎింత ఆల చ్ించ్న్ా మన పథకింల

లొస్ గులు కనబడడిం లేద . దీనికి మనిం స్ూతరధార్చలమెతే, ఇక పాతరధార్చలు మనకు

కావాలి. ఇింద ల స్హాయపడేింద కు మూడో వయకిత అవస్ర్ిం" ఆగాడు వెింకట్ారమయయ.

"ఆ వయకిత ఎవర్చ? మన పథకానిీ చ్తత శుదిుత అమలు చేయగల వయకిత ఎవర్చ?"

"ఉింది......"

ఆ వయకిత ఎవరో వినడానికి పులిరాజు చెవులన రికికించాడు.

"మోహన...." కొింతసతపు ఆగి తిరిగి చెపాుడు వెింకట్ారమయయ.

 "అవున . ఆమే స్రన
ై వయకిత. మనమీద అభిమానమూ, గోపాలకృషణ మీద అస్హయమూ

వునీ వయకేత దానికి ఒపుుకుింట్లింది. గోపాలకృషణ మీద ఆమెకు ఎలాింట్ి దేవషిం లేకపో యన్ా

మనమీద అభిమానిం వుింది చాలు. డబుబ ఎర్ చూపించ్ ఆమెన బుట్ూ ల వేస్ కోగలగాలి."

"దీనికి ఆమె ఒపుుకుింట్లిందా?" పులిరాజు అన మానింగా అడగాడు.

"ఒపుించాలి."

ఇదద ర్ూ ఎవరి ఆల చనలల వాళ్ళళింట్ట నడుస్త న్ాీర్చ.

"మనకు విజయిం కలిగిించమని క్షుదరదేవతలన పూజిించాిం కదా. ఇక గోపాలకృషణ

పతనిం అట్టూ దూర్ింల లేద . మోహన మనిం వెళ్ళళస్రికి ఇింట్ికి వచ్చ వుింట్లింది. ఆమెన

ఒపుసతత ఇక మనిం చేయాలిిన పని ఏమీ వుిండద . అన్నీ వాట్ింతట్వే జరిగిపో తాయ"

వెింకట్ారమయయ నిశిబాదనిీ చీలుస్ూ

త అన్ాీడు.

"ఇదింతా తవర్గా జర్గాలి. మొనీ వస్ింతాల రోజు అమామయలు చ్వరికి పునర్వస్

కూడా వాడమీదే వస్ింతాలు కుమమరిించ్ింది, అది తలుచ కునీపుుడింతా ఒళ్ళళ భగుొన

మిండపో త ింది"

"అవున . ఊర్చల ఏ ఫింక్షన్ జరిగిన్ా వాడ చేయ మొదట్ పడాలి. ర్థిం కదలాలింట్ట

కూడా వాడు వచ్చ మొదట్ి హార్తి ఇవావలి. చ్వరికి కీల రిగి వాత పరట్ూ ాలి. ఇకన ించీ ఈ ఊరికి
న్ేన్ే రాజు కావాలి. పూట్కు గతిలేనివాడు వింశానిీ అడా ిం పరట్ూ లకుని రాజభోగాలు

అన భవిసాతడా! అింద కే మనిం ఆ పథకిం వేసింది."

"అవునూ! వాడేమిట్ి- చ్వర్ల రచ్చపో య ట్ీచర్మమమీద వస్ింతాలు పో శాడు"

పులిరాజు స్డన్ గా అడగాడు.

"అదే న్ాకూ అర్థిం కావడింలేద . వాడు ఆ పలల మీద మనస్ పడ వుిండాలి. లేకుింట్ట ఊరి

జనిం అింతా చూస్ూ

త వుిండగా అింత డేర్ గా వస్ింతాలు పో యడు. బహ శా

పతరమిస్త న్ాీడేమో...."

"న్ాకూ అదేననిపించ్ింది. కాన్న వాడు పతరమిించేదేమిట్ి! ఒకరోజు వాడుకుని వదిలేసత ాడు."

"అింతే..... అింతే....."

ఇదద ర్ూ ఇింట్ికి చేర్చకున్ాీర్చ.

మోహన వాళ్ళకోస్ిం చూస్ూ

త రడీగా వుింది.

"ఏమిట్ి బాబుగార్ూ! ర్మమన్ాీర్ట్" అింది ఆమె వెింకట్ారమయయ కనపడగాన్ే.

"ఇకకడ అిందర్ూ వున్ాీర్చ. మన ముగుొరికీ తపు ఇది మరగకరికి తెలియకూడద .

డాబా మీదకు ఎయా. అకకడకి ఎవర్ూ రార్చ" అని ఆయన మెట్ల కకడిం పారర్ింభిించాడు.
 రిండు మెట్ల కిక ఆగి దావర్ిం దగొ ర్చనీ ఇింట్ి న్ౌకర్చత "న్ారాయణా! ఎవరిన్న పరైకి

రానివవకు" అని చెపు తిరిగి బయలేద రాడు.

ముగుొర్ూ డాబా మీదకు చేర్చకున్ాీర్చ.

అపుట్ికే అకకడ ఆయనకు రాతిర స్ర్ింజామా అింతా అమరి వుింది.

ఆయన కురీచల కూర్చచని మిగిలిన ఇదద రిన్న కూరోచమనీట్ల

ల సరైగ చేశాడు.

వాళ్ళళ కూడా కూర్చచన్ాీర్చ. మోహన కూరోచగాన్ే- "అబబబబ గాలి ఆడడిం లేద "

అింట్ట పరైట్ త్రస ఒళ్ళళ వేస్ కుని కొింగుత విస్ ర్చ కోవడిం మొదలుపరట్ూ ింి ది.

ఆమె అలవాట్ట అింత. ఎింత గాలి వీస్త న్ాీ, ఎకకడ వున్ాీ- "గాలి ఆడడిం లేద " అింట్ట

పరైట్ త్రస ఒళ్ళళ వేస్ కుింట్లింది. ఆమెన అలా చూస చూస ఏన గులా వుిండే వూజారి

పింతులు పీన గులా అయ పో యాడు.

"న్నకు గాలి ఆడడిం లేదని పరైట్ త్రసతసతత మాకు నిజింగాన్ే గాలి ఆడద . ముింద ఆ పరైట్

వేస్ కో" అన్ాీడు పులిరాజు సీరియస్ గా.

 ఆమెకి వాళిళదద ర్ింట్ట కొింత భయిం వుింది. పులిరాజు మింతర గాడన్న, వెింకట్ారమయయ

తింతరగాడన్న ఆమె భయిం. అింద కే వాళ్ళళ ఆమెన అపుుడపుుడూ తమ సావరాథనికి

ఉపయోగిించ కుింట్ట వుింట్ార్చ. అింద న్ా పని చేసనపుుడింతా వెింకట్ారమయయ తృణమో,

పణమో ఇస్త ింట్ాడు. అింద వలల అతన చెపున మాట్న ఆమె జావాదాట్ద .

"మోహన్ా! న్నత పనిబడే పలిచ్ించాన . న వువ మాకో గగపు స్హాయిం చేయాలి"

వెింకట్ారమయయ విసీకని ఓ సప్ చేస, గాలస్ కిింద పరడుతర అన్ాీడు.

"న్ేన్ేిం చేయగలన ?" ఆమె వినయింగా అడగిింది.

"చేయగలవు. అింతా మేమే చేసత ాిం. న వూవ మాత పాట్ల ఈ న్ాట్కింల ఓ పాతర వేయాలి.

అింతే."

"న్ాట్కమా?" ఆమె ఆశచర్యపో తర అడగిింది.

"అవున . న్ాట్కమే. గోపాలకృషణ న భరషూ ు పట్ిూించే న్ాట్కిం. వాడ పతన్ానికి న్ాింది పలికే

న్ాట్కిం. రాజాలా, దరాెగా బతుకుతునీ వాడీ భిక్షగాడుగా మారేచ న్ాట్కిం- ఊరికింతా

దేవుడెైనవాడీ సరైతాన్ గా మారేచ న్ాట్కిం. పూజలు అింద కుింట్లనీ వాడకి పుట్ూ గతులు

లేకుిండా చేసత న్ాట్కిం" వెింకట్ారమయయ కళ్ళళ వెలుతుర్చల ఎర్రగా మిండుతున్ాీయ.

 ఆయన చెపునదింతా విని ఆమె భయపడపో యింది. గోపాలకృషణ కు వయతిరేకింగా

జర్చగుతునీ కుట్రల తనన్న భాగిం పించ కోమింట్లన్ాీర్నీ విషయిం అర్థమయింది. దీింత

ఆమె నిలువెలల ా వణికి పో యింది.

"మీర్చ చెపుింది విింట్లింట్ట నిజింగాన్ే గాలి ఆడడింలేద " అింట్ట ఆమె మళ్ళళ పరైట్త్రస,

ఒళ్ళళ వేస్ కుింది.

"న్నకొచ్చన భయిం ఏమీలేద . అనిీట్ికీ న్ేన నీన . న వువ చేయవలసనదలాల మేిం

చెపునట్ల
ల వినడమే" వెింకట్ారమయయ ధెైర్యిం చెపాుడు.

"కాన్న బాబుగార్ూ! మీరేమో వునీవాళ్లళ. న్ేన ఆడకూతురిీ. రేపు ఏదెన్

ై ా తిర్గబడతే

న్ా బతుకు ఏిం కావాలి? న్ేన గోపాలకృషణ బాబుని ఎదిరిించ్ ఈ ఊరోల వుిండగలన్ా?" ఆమె

తన భయానిీ ఏడుపుగగింతు మధ్య వయకత ిం చేసింది.

"చెపాున గదా. న్న పారణానికి మా పారణిం అడుా. న వువ ఈ స్హాయిం వూరికే

చేయకకర్లేద . న వువ చేస్త నీ కషాూనికి తగిన పరతిఫలమే ముట్ూ జబుతాన . ఒక ఎకర్ిం

పొ లిం న్నమీద రాసాతన ."

ఆమెకు ఎకకడో స్ింత షిం న్నట్ిబుగొ లా చ్మిమింది. ఎకర్ిం పొ లిం అింతే మాట్లుకాద . కాన్న

ఓమూల భయింలాింట్ి కదలిక ఆనిందానికి అడుా పడుత ింది.

 ఆమె మెతతబడిందని తెలుస్ కునీ వెింకట్ారమయయ "ఇింకేిం ఎద ర్చ చెపుకు మోహన్ా!

అింతా స్వయింగా జరిగిపో తుింది. న వువ చేయవలసింది. ఏమిట్ింట్ట....." అని పారర్ింభిించ్

మొతత ిం తన పథకానిీ వివరిించాడు. ఆమె ఏిం చేయాల వివర్ింగా చెపాుడు.

అింతా చెపు రిలాకిిింగ్ గా కురీచ వెనకిక వాలుతుింతే మెట్ల దగొ ర్ చపుుడెైనట్ల నిపించ్ింది,

ఓ క్షణిం జడుస్ కున్ాీడు. తమ కుట్రన ఎవరన్

ై ా చాట్లగా విన్ాీరేమోననీ అన మానిం

గుిండెన కుదిపతస్త ిండగా "పులిరాజా! మెట్ల దగొ ర్ ఏదో చపుుడెైింది. ఎవరైన్ా వున్ాీరేమో

చూడు" అన్ాీడు కింగార్చగా.

సరేింగ్ లా లేచ్న పులిరాజు ఒకక ఉద ట్లన మెట్ల దగొ రికి వెళ్ళళడు. ఎవర్ూ లేర్కకడ.

అట్ట ఇట్ట పరిశీలిించ్ చూస ఆయన దగొ ర్కి వచ్చ "ఎవర్ూ లేర్చ" అని చెపాుడు.

నిజానికి అతన పొ ర్బడాాడు.

17

ఆరోజు పౌర్ణమి. ఆకాశింల చిందమామ విబూదిపిండులా వుింది. ఆ రాతిర గోపాలకృషణ త

గడపడానికి స్ జీవనకు ఛాన్ి వచ్చింది. ఉదయిం న ించ్ ఆమె ఈ ఛాన్ి కోస్ిం వెయట్

చేసత ో ింది.
 ఆమెకు ముపరైైకి పరన
ై ఎన్ేీళ్ళయన్ా వుిండవచ చ. బాగా పిండన చెరిరస్ పిండులా

వుింట్లింది. పౌరడ్ సింగారిింపులన్నీ ఆమె అవయవాలల చూడచ చ. మొతత ిం శరీర్మే

అన భవాలల ఊర్బెట్ూ న
ి ట్లూ న నీగా, మెర్చపుత వుింట్లింది.

ఉిండవలసన దానికన్ాీ కాస్త ింత లావుగా వుింట్లింది. ఆమెల గగపు ఆకర్షణ నడుిం

దగొ ర్ పడన కడుపు మడతలు. శృింగార్మింతా ఆ మడతలల ఆమె దాచ కునీట్లూ

వుింట్లింది. జాకట్ కిిందభాగాన చీర్కు పరై భాగాన వునీ ఆ మడతలు శృింగార్ కావయిం

తాలూకు పతజీలాల వుింట్ాయ. ఆ విషయిం ఆమెకూ తెలుస్ గన క ఎపుుడూ ఆ భాగానిీ

చీర్కొింగుత దాచ కోద .

ఇపుుడామె తెలలట్ి కాట్న్ చీర్ కట్లూకోవడింత నడుిం మడత మరిింత స్ుషూ ింగా

కనిపస్త న్ాీయ. ఆమె ఛాయ ఛామనచాయ. ఆ ర్ింగు చాలా సరకీిగా వుింట్లింది. ఇలా

మొతత ిం ఆమె చాలా ఎగెయట్ మెింట్ కలిగిించేలా కనిపస్త ింది.

స్ జీవన కొిండ దగొ ర్కు చేర్చకున్ేస్రికి తొమిమది గింట్లయింది. గోపాలకృషణ కోస్ిం అట్ట-

ఇట్ట చూస్ూ
త ఆగిింది. ఎకకడా కనిపించలేద . మెలలగా కొిండ ఎకకడిం పారర్ింభిించ్ింది.

ఎకకడా ఎవర్ూ వునీ అలికిడ వినిపించడిం లేద ఆమె అట్ట- ఇట్ట పరికిస్త ూ

నడుసోత ింది.
 కాలికి ఏదో తగిలి శబద మెతే చపుున ఆగి కిిందకు చూసింది. గవవలత ఆమె పతర్చన

పతరాచర్చ. 'స్ జీవన' అని చద వుకుని ఇది గోపాలకృషణ తనన ఆహావనిస్ూ

త చేసన పని

అన కొని అట్ట- ఇట్ట చూసింది.

మధ్య నలల ట్ి గీతాలత తెలలట్ి గవవలు మెర్చస్త న్ాీయ. అలా గవవలత తన పతర్చన

పతర్చడిం చూస ఆమెల తెలియని ఆనిందిం జర్జరా పాకిింది. తనన మరగకర్చ గురితించార్నీ

స్ింత షిం శరీరానిీ కుద పుత ింది.

తన కాలు తగలడిం వలల 'న' అనీ అక్షర్ింల చెదిరప

ి ో యన గవవలన తిరిగి పతర్చడిం

పారర్ింభిించ్ింది. ఆమె అలా వింగడిం వలన నడుిం ముడతలు మరిింత స్ుషూ మ,ె పరబింధానిీ

వుించ కోవడానికి తయార్చ చేయించ్న పుస్త కిం బలల లా వుింది.

"న్న పతర్ింట్ట న్నకింత ఇషూ మా? గవవలు చెదిరిపో తే తిరిగి పతర్చస్త న్ాీవ్?"

వెన కన ించ్ మాట్లు వినిపించడింత ఓ క్షణింపాట్ల ఉలికికపడ, ఆ తర్చవాత స్ర్చదకుని

తిరిగి చూసింది.

తెలలట్ి పించెమీద, జుబాబ వేస్ కునీ గోపాలకృషణ చూడగాన్ే చ్నీగా జర్క ఇచ్చింది ఆమె.

ఎవవర్ూ లేని ఆ వాతావర్ణిం, ఎద ర్చగా శృింగార్ పుర్చషుడలా గోపాలకృషణ . చ ట్ట

ూ

తెలలని పట్లూబట్ూ లా పర్చచ కునీ వెన్ీ

ె ల. భూమి కింట్ట ఎతు
త గా ఆకాశింల వున్ాీమనీ
ఫ్ీలిింగ్ కలుగజేసత కొిండ, ఇవన్నీ ఆమెల తుఫాన న స్ృషూ ించాయ. తుఫాన వస్త నీట్లూ

తెలియజపతు హచచరిక కేిందరింలాగా కళ్ళళ ట్పట్పా కొట్లూకుింట్లన్ాీయ.

"ఆడపలల లు తమన తాము పతరమిించ కునీట్లూ ఎద ట్ివాళ్ళన పతరమిించర్ట్. దీన్ీ

ే

సరైకాలజీల 'న్ారిిసజిం' అింట్ార్చ. సీత ల

ీ ు స్వపతమి
ర కులు" అన్ాీడు అతన నవువతర.

"తమాషా ఏమిట్ింట్ట మగవాడీ పతరమిించడింల భాగింగాన్ే సీత ీ తనకు తాన

పతరమిించ కుింట్లింది. ఆడపలల ఎకుకవగా అలింకర్ణపట్ల శరదు చూపస్ూ

త వుిందింట్ట అదింతా

తనమీద పతరమకాద . పుర్చషుడీ విపరీతింగా ఆకరిషించాలన్ే. కాబట్ిూ సీత ళ్

ీ ళ స్వపతరమికులు
కార్చ" అింట్ట అతని దగొ రికి నడచ్ింది.

ఆమెత పాట్ల మలల పూల పరిమళ్ిం కూడా నడచ్ వస్త నీట్టల అనిపించ్ింది అతనికి.

పరిశీలిించ్ చూశాడు.

బాగా విచ చకునీ తెలలతామర్లా కుచ్చళ్ళళ స్ుషూ ింగా కనిపస్త నీ తెలలట్ి చీర్, గాలి

తాకిడకి ర్ింగులన్నీ కోల ుయ. తామర్మీద వాలిన సీతాకోక చ్లుకలా జాకట్లూ, న డుతున

ర్త్రదేవికి హార్తి ఇవవడానికి తెచ్చన కర్ూుర్ింలా తెలలట్ి బొ ట్లూ, మెడల రిండు పతట్ల

ముతాయలదిండ, తలల పరదద మలల పూల చెిండూ, కాళ్ళకు వెిండగజె లూ మొతత ిం ఆమె వెన్ెీలకు

పుట్ిూన కూతురాల వుింది.

"అన్నీ తెలుపత. చిందమామకు మాయచ్ింగా?" అని అడగాడ ఆమె ర్ూపానిీ కళ్ళలల

కలిపతస్ కుింట్ట.
 ఆమె సగుొపడ, చ్నీగా పరదవులన సాగదీస "ఊఁ" అింది.

అతన ఆమె భుజాలమీద చేయవేస దగొ రికి లాకుకన్ాీడు. ఖచ్చతింగా ఆమె

అతనికింట్ట మూడు అింగుళ్ళలు చ్నీగా వుింది. అింద కే అతని కళ్ళలల కి చూడట్ానికి తల

పరైకతిత ింది.

అలా తల ఎతత డిం వలన ఆమె వక్షస్థ లిం కాస్త ింత ముింద కు వెళిళింది. ఆ స్ుర్ి

ఫ్ీలవుతర, ఆ అన భూతి మరిింత కావాలనీట్ల

ల ఆ భాగానిీ మరిింత ముింద కు గుచ్చింది.

ఆమె మనస్ తెలుస్ కునీ అతన గట్ిూగా కౌగిలిించ కున్ాీడు. అతనిల కలిసపో వాలనీ

కోరిక ఎకుకవవడింత చేతులన వీపుమీద బిగిించ్ ముింద కు లాకుకింది.

"స్ జీవన్ా" అన్ాీడు.

ఆమె తనకింట్ట బాగా పరదదదిగా కనిపస్ూ

త వుిండడింత "స్ జీ" అని పలవలేకపో యాడు.

"మన జింట్న చూస్త ింట్ట న్ాకు రాధాకృషు

ణ లు గుర్చతకొస్త న్ాీర్చ. వయస్ ల రాధ్

కృషు
ణ నికింట్ట పరదదదికదా" అింది.

ఇదద ర్ూ మాట్ాలడుకుింట్ట పరైభాగిం చేర్చకున్ాీర్చ. రోజులాన్ే ఓ కొిండరాయ దిగువన తన

గుర్చవుగారికి పడక ఏరాుట్ల చేశాడు నర్చడు.

 ఇదద ర్ూ అకకడకి వెళిళ కూర్చచన్ాీర్చ.

చిందర డు ఆకాశిం మీద జార్చకున్ాీడు. వెనీల పిండార్బో సనట్ల

ల వుింది.

"ఇింతకీ న్న వయసరింత?" అడగాడు గోపాలకృషణ ఆమె ఒడల తలవాలిచ పడుకుింట్ట.

"న్ా వయస్ ఇింతవర్కూ ఎవరికీ చెపులేద కాబట్ిూ అది చెపతుసాతన . అయతే, ఆ

తర్చవాత న్ేన ఎవరికీ చెపుని స్ింఘట్న గురిించ్ మాతరిం అడగవదద ."

"అలా శాస్త ింీ ఒపుుకోదే. న్న వయస్ చెపతుస తపుించ కోవాలని చూస్త నీట్ల
ల న్ాీవ్.

అలా చేసతత ఆచారానికి అపకార్ిం చేసనట్ల వుతుింది. న వువ ఎవరికీ చెపుని స్ింఘట్న గురిించ్

చెపాులిిిందే."

"తపుదా?" బుింగమూతి పరట్ూ ి అడగిింది.

"తపుద ."

"అయతే స్రే" అింట్ట చెపుడిం పారర్ింభిించ్ింది.

* * *
 "మా ఊర్చ చ్తర
త ర్చకు దగొ ర్ల ని చ్నీ ట్ౌన్. మెయన్ వీధిల అనిీర్కాలయన

అింగళ్ళళ వున్ాీయ. గన క దానిీ ట్ౌన్ అన్ాలిగాన్న నిజానికి పరదద పలల ట్టర్చ. ఇట్ీవల చాలా

రైళ్ళళ రైలేవసతూషన్ ల ఆగుతుిండడిం వలల వూర్చకూడా బిజీగా మారిపో యింది. దీింత ఓ

చ్నీ థియేట్ర్, గారమీణ బాయింక్ , తదితర్ హింగులు కూడా స్మకూర్డింత ట్ౌన్

కళ్వచ్చింది. రిండు మూడు కాన్ెవింట్లలు కూడా వెలిశాయ. అింద ల ఒకట్ి

ఉమామహేశవర్న్ ది. ఇతన్ే న్ేన చెపతు స్ింఘట్నకు కేిందరబిింద వు."

"అతన తమిళియన్ా?" గోపాలకృషణ మధ్యల అడుాపడ అడగాడు.

"ఆఁ. అతని తలిల దిండురలది సతలిం దగొ ర్ ఏదో పలల ట్టర్చ. అతని తిండర రైలేవ ఉదో యగి.

ఇదద ర్చ మగపలల లు. ఆయన స్రీవస్ింతా అింధ్ర దేశింల న్ే గడచ్ింది. అింద కే పలల లిదద రికీ

తెలుగు చద వే చెపుించాడు. చ్వరి రోజులల మావూరి రైలేవసతూషన్ కు సతూషన్ మాసాూర్చగా

వచాచడు.

అపుట్ికి ఉమామహేశవర్న్ కి పదహారేళ్ళళ. అతని అనీయయకు పదెద నిమిదేళ్ళళ. ఇదద ర్ూ

కాలేజీల చదివవ
ే ార్చ. పరదదవాడకి చద వబిబింది. ఎిం.కామ్ పూరిత చేశాడు. పాపిం ఉమా

స్వతహాగా మెతకమనిష. చద వుల నూ అింతే. అింద కే దకీకమొకీకలు తిింట్ట డగీరల న్ే

వుిండ పో యాడు.

ఈల గా కూడబెట్ూ ిన సొ ముమత ఉమా తిండర కొింత జాగా త్రస, అింద ల ఓ ఇలూ

ల , రిండు

ద కాణాలు కట్ాూడు. ఎిం.కామ్. పూరితచస

ే న పరదదవాడకి రైలేవల న్ే ఓ కల ర్చక పో స్ూ త్రసచాచడు.
బలారాషల అతనికి పో సూ ింగ్ వచ్చింది. చ్నీకొడుకుని పరయోజకుడీ చేయాలని వునీ

చద వు పూరిత కాలేదాయె.

ఇింతల రిట్ైర్యాయడు. దాదాపు ఒకట్ినీర్ లక్షల ర్ూపాయలు వచాచయ. ఈ సొ ముమని

పరదదవాడకి ఇచ్చ ఉమాకు మా ఊరిల ని ఇలూ

ల ద కాణాలు రాసచాచడు. పరదదవాడకి పరళిళచేస,

అతనిత పాట్ల ఆ ముస్లి దింపతులిదద ర్ూ బలారాష వెళిళపో యార్చ.

ఉమామహేశవర్న్ మా ఊరిల ఒింట్రిగా మిగిలిపో యాడు. ద కాణాల మీద ఏడువిందల

ర్ూపాయల బాడుగ వచేచది. స్వింత ఇలుల గన క అదెద కట్టూ పనిలేద . ఆ ఏడువిందల

సొ ముమన తిింట్ట కాలక్ష్ేపిం చేసతవాడు.

మూడో సారి డగీర ఫ్రైనలియర్ తపుడింత చద వుమీద కోపిం వచ్చ ఆపతశాడు.

చ ట్లూపకకలవారి స్లహా మేర్కు తన ఇింట్ిపకక న నీ స్థ లానిీ ల్నజుకు త్రస్ కుని, చ్నీ

షరడ్ వేస కానివింట్ ఓపరన్ చేశాడు. ట్ీచర్ూ, అట్ిండర్ూ అన్నీ తన్ే. ఓ యాబెమ
ై ిందిదాకా

పలల లు చేరార్చ. వాళ్ళకు చద వు చెపుతర స్వయింపాకిం తిింట్ట రోజులు న్ెట్ూ లకొస్త నీ

స్మయింల మా కుింట్లింబింత అతనికి పరిచయిం ఏర్ుడింది.

ఒక విధ్ింగా మా కుట్లింబిం పరదదద.ే మా న్ానీ ఓ పరదద కాింట్ారకూర్ దగొ ర్ మేస.ీత ీ మా

అమమ ఇింట్ి దగొ ర్ వుిండేద.ి మేము ముగుొర్ిం అకకచెలల ళ్ళిం.

న్ేన అిందరికింట్ట చ్నీదానిీ. మా అకకపతర్చ స్ గుణ, రిండో అకక పతర్చ స్ మతి. మా

న్ానీ ఎపుుడూ మహారాషూ ల

ే కాింట్ారకుూలు చేయస్ూ
త ఉిండేవాడు. న్ెలకు ఠించన గా
వెయయర్ూపాయలదాకా పింపించేవాడు. అపుుడపుుడు మధ్యల వచ్చ న్ెల , రిండు న్ెలల

వుిండ తిరిగి వెళిళ పో యేవాడు.

మాకు చ్నీ ఇలుల వుిండట్ిం వలల అదెద స్మస్య వుిండేదికాద . ఉమా

పరిచయమయేయట్పుట్ికి మా పరదదకక స్ గుణకు పదెు నిమిదేళ్ళళ. ఇింట్ర్ మధ్యల ఆపతస,

ట్ైలరిింగ్ త కాలక్ష్ేపిం చేస్త ిండేద.ి రిండో అకక స్ మతి ఎనిమిదో తర్గతిల న్ే చద వుకు

పుల్ సాూప్ పరట్ూ స

ట అమమకు ఇింట్ి పనిల , వింట్పనిల స్హాయిం చేస్త ిండేద.ి న్ేన అపుుడు

ట్నత చదివేదానిీ.

మగదికుకలేని మాకు ఉమామహేశవర్న్ పరిచయిం ఒక వర్మన్ే చెపాులి. ముఖయింగా

మా అమమ తన కషూ మూ స్ ఖమూ చెపుుకున్ేద.ి

మా అమమ దిగులింతా పాపిం మా పరళిళళ్ళ గురిించే. ఇింట్లల ముగుొర్చ ఎదిగిన ఆడపలల లిీ

పరట్ూ లకుని ఏ తలిల మాతరిం నిశచింతగా వుిండగలద . కట్ాీలిచ్చ, కాన కలిచ్చ పరళిళళ్ళళ చేసత

సోథ మత లేదాయె.

పరతిరోజూ మా అమామ ఇదే బాధ్న మా దగొ ర్ వెళ్ళబుచేచది. "మీ న్ాన్ేీమో దేశాలు

పట్లూకుని తిర్చగుతున్ాీడు. వచేచదేదో కుట్లింబిం గడవడానికే స్రిపో తర వుింది. చ్లిల గవవ

కూడా వెనకేస్ కోలేద . మీ పరళిళళ్ళళ ఎలా జర్చగుతాయో ఏమో న్ాకివన్నీ చూస్త ింట్ట మీ

పరళిళళ్ళళ మీరే చేస్ కోవాలని రాసపరట్ూ ినట్లూ అనిపసోత ింది."

 ఇలా మా అమమ అన్ాయపదేశింగా మీ పరళిళళ్ళళ మీరే చేస్ కోవాలి కాబట్ిూ మీరే మీ

మొగుళ్ళని వెద కోకిండ అని హితబో ధ్ చేసతద.ి ఈ కార్ణింవలల న్ేనన కుింట్ా మా ఇింట్ికి

రావడిం పారర్ింభిించ్న ఉమాకు మా అమమ చాలా మరాయద చేసద

త .ి

రోజూ సాయింకాలిం అతన మా ఇింట్ికి వచ్చ కాసతపు బాతాఖాన్న వేస వెళ్ళళవాడు. ఓరోజు

మేమింతా వర్ిండాల కూర్చచని మాట్ాలడుకుింట్ట వుిండగా అతన వచాచడు.

మా అమమ కురీచల ించ్ లేచ్ "రా ఉమా! కూరోచ" అని ఆహావనిించ్ింది.

అతన మా అమమన ఓసారి పూరితగా పరిశీలిించ్ "మీరా! దూర్ిం న ించ్ మీర్చ స్ గుణలా

కనిపించార్చ. మొతాతనికి వీళ్ళకు అమమలా కనిపించర్చ. అకకలా అనిపసాతర్చ" అన్ాీడు.

అతన చెపుింది నిజమే బాగా చ్నీతనింల పరళిళకావడిం వలల పదెు నిమిదేళ్ళ

కూతుర్చకన్ాీ ఇింకా పడుచ లాన్ే వుిండేది మా అమమ.

"స్ గుణ లేద ఉమా! ట్ైలరిింగ్ కాలస్ కి వెళిళింది" అని మా అమమ చాప పర్చచ కుని

కూర్చచింది.

నలుగుర్ిం పచాచపాట్ీ వేస్త న్ాీిం. ఆవకాయ దగొ ర్చీించ్ అమెరికా పరరసడెింట్ వర్కు అన్నీ

మాట్ాలడాము. మధ్యల మా స్ గుణా వచ్చ జాయనయయింది.

 ఎనిమిది గింట్ల పారింతాన అతన వెళ్ళడానికి లేచాడు. "మీ పరిచయిం వలల ఈ ఊరిల

న్ేన ఒింట్రి వాడననీ భావన పో యింది. న్ాకు ఎవర్ూ మితురలు కూడా లేర్చ బింధ్ వులు

ఈ రాషూ ింే ల న్ే లేర్చ. అమామ న్ానీ దూర్ింగా వున్ాీర్చ" అని చాలా ఫ్ీల ప
ై ో యాడు.

"అదెింత భాగయిం న్ాయన్ా. మాకూ న వువ పరిచయిం కావడింవలల ల కిం విశేషాలు

తెలుస్త న్ాీయ. ఎపుుడూ ఏదో విధ్ింగా స్హాయపడుతరన్ే ఉన్ాీవ్" అింది మా అమమ.

అతన వెళిళపో యాడు.

* * *

స్రిగొ ా మూడు న్ెలలకింతా అతన మా ఇింట్ి చూరే అయ పో యాడు. కార్ణిం అతన మా

పరదదకక స్ గుణన పతరమిించాడు. ఇింకా ఆపలల కు చెపులేద గాన్న దొ ింగచూపులు చూడడిం,

ఆ పలల త మెమర్చ్ మాట్ాలడడిం, ఆ పలల కు చెపులేద గాన్న దొ ింగచూపులు చూడడిం, ఆ

పలల త మెమర్చ్ మాట్ాలడడిం, ఆ పలల వచేచవర్కు వెయట్ చేయడిం, క్షణిం కనిపించక పో తే

గిింజుకుపో వడిం ఈ పరవర్త నవలల అతన స్ గుణన పతరమిస్త న్ాీడనీ విషయిం మా అమామత

పాట్ట న్ాకూ, స్ మతికి తెలిసపో యింది. మరి స్ గుణకు తెలుసో తెలియదో మాకు

అింతుబట్ూ లేద .

అతని పరవర్త నని మా అమమ గమనిస్ూ

త వుింది. ఓరోజు స్ గుణ లేని స్మయింల మాత

అింది కూడా. "ఉమా మించ్వాడు. కాస్త ింత అమాయకతవిం ఉింది కాన్న కురారడకేిం తకుకవ.
సొ ింత ఇలులింది. ఏదో ట్టయషన్ లు చెపుుకున్ో కాన్ెవింట్ నడపో తన పరళ్ళళనిీ

పో షించ కోగలడు. ఇక ర్ూపురేఖలు తకుకవెైన్ా ఏిం? అిందానిీ ఏిం కోస్ కొని తిింట్ామా?

బుదిు మించ్దిగా వుిండాలిగాన్న బయట్ికి కనిపించే ఆకార్ిం ఎలా వుింట్ట ఏిం?"

ఉమా బాగా స్నీగా వుిండేవాడు. చూడగాన్ే ఇింపరస్ చేసత ఆకార్ిం కాద . ఎడీా మడీా గా

వుిండేవాడు. కాలాని కన గుణింగా స్ూ యల్ గా వుిండేవాడు కాడు. ఏదో పాతతర్ిం మనిషలా

వుిండేవాడు. చలాకీగా, చ ర్చగాొ వుిండేవాడు కాడు. ఎపుుడు డల్ గా, ఏదో

పో గగట్లూకునీవాడలా కనపడే వాడు. మాట్ త్రర్చ కూడా అింతే. ఎద ట్ి వయకితని ఆకరిషించే

విధ్ింగా మాట్ాలడడిం కూడా తెలియద . అమమ చెపునట్లూ మనిష మాతరిం కలమషిం లేనివాడు.

కుళ్ళళ లేనివాడు. పాపిం, పుణయిం పరపించ మార్ొ ిం తెలియని పసవాడు.

మేము అతని మనస్ కనిపరట్ూగా లేనిది అస్లు హీరోయన్ అయన మా స్ గుణ

కనిపరట్ూకుిండా వుింట్లిందా?

అతన తనన ఇషూ పడుతున్ాీడాన్న, పచ్చగా పతరమిస్త న్ాీడన్న దానికీ తవర్ల న్ే

అర్థమెింది.

ఆ పలల పరవర్త నల నూ మార్చు వచ్చింది. అతనిత చాలా కోలజ్ గా మూవ్ అయేయది.

కనపడగాన్ే కళ్ళత న్ే నవేవది. అతని చూపులు తన ల న్ెక్ జాకట్లల దూరి అలల రి పరడుతున్ాీ

చూసీ చూడనట్ల
ల నట్ిించేద.ి మాట్ల మధ్యల అతని చేతులకు తన చేతులిీ తగిలిించేద.ి

అపుుడపుుడూ ఎద తగిలేట్ట్లూ అతని వెనకే నిలుచ న్ేద.ి

 ఈ స్మయాలల అతని అవస్థ చూడాలిిిందే. మా అకక అలా రచచగగట్ిూనపుుడు అతని

షర్ూ చెమట్త తడస ముదద యేయది. కాళ్లళ చేతులూ వణికేవి. గుిండె శబద ిం మాకు వినిుించేద.ి

మా అకక అింతగా రచచగగట్ిూన్ా డెైరకుూగా పొ ర సీడ్ అయేయ గట్ి గాన్న- చగర్వగాన్న లేవు.

కొనిీరోజులకు అతన మా అకక పరింపుడు కుకేక అయాయడు. అది కాలుత చెపున పని

చేతులత చేసవ
త ాడు దానికి ఉదో యగపు అపల కేషనల వేసత దగొ ర్చీించ్ చ్వరికి దాని లింగా

పూస్ లు తెగిపో తే వెళిళ కుట్ిూించ కు వచేచ వర్కు అనిీ పన లు ఎింత ఆనిందింగా

చేసతవాడు.

తన పతరయస చెలల ళ్ళళగా మాకూ పన లు చేసప

త రట్ూ వ
ట ాడు. చ్వరికి మేము యెలా

తయార్యాయమింట్ట అతన లేకపో తే ఏ పన్న చేస్ కోలేని సథ తికి వచాచము.

తెలలవారి లేచ్ బాగా డరస్ అవ్ అయ వచేచవాడు. మాత గడపడానికి ట్ైమ్ చాలడిం

లేదని కాన్ెవింట్ నడపడానికి ఓ వయకితని కుద ర్చచకున్ాీడు. ఉదయిం అలా రాగాన్ే మా

అిందరికీ గుడ్ మారిీింగ్ లు చెపు ఏమెన్ా కావాలా అని అడగేవాడు.

మా అమమ యచ్చన చేతిస్ించ్ని త్రస్ కుని కూర్గాయల మారకట్ కి వెళిళ కూర్గాయలు

పట్లూకొచేచవాడు. మేము చెపున ఐట్మ్ లు మాకిచ్చ, తనకోస్ిం తెచ చకునీ కూర్గాయలిీ

వేర్చగా పాయక్ చేస్ కున్ేవాడు ఇక హాలల కూర్చచని కబుర్చల పారర్ింభిించేవాడు.

 స్ గుణ అతడు వునీ ఏమీ జింకు లేకుిండా డరస్ చేస్ కున్ేద.ి అలా ఆమె తన గదిల

డరస్ చేస్ కుింట్లనీపుుడు అపుుడపుుడూ దొ ింగచాట్లగా చూసతవాడు. ఆ పలాల అలా

కావాలన్ే తన అిందాలనిీట్ిన్న అర్వా కొర్వగా చూపస్ూ

త అతనిీ రచచగగట్టూద.ి

మాకు అవస్ర్మెన పన లిీ చెబితే పర్చగు పర్చగున పరళిళ చేస్ కోచేచవాడు. ఏ

పన్ెీిండు పారింతాన్ో తిరిగి ఇింట్ికి వెళిళ సాయింకాలిం న్ాలుగు గింట్లకలాల హాజర్యేయవాడు.

ఇక అపుట్లీించీ కబుర్చల. రాతిర ఏ పదికో, పదకొిండుకో ఇలుల చేర్చకున్ేవాడు.

ఇలా జర్చగుతర వుింట్ట జీవితిం కాద గదా. ఓరోజు ఉదయిం పది అవుతున్ాీ ఉమా

పతాత లేద ఏమెిందో నని అిందర్ిం ఎద ర్చచూస్త న్ాీిం. పదకొిండు అయయింది. అతన రాలేద

పన్ెీిండయయింది. అతని జాడలేద . రాతిర ఏ సరకిండ్ షో కి అయన్ా వెళిళ నిదర ఆలస్యింగా లేచ్

రాలేదేమో అన కున్ాీిం.

న్ాకేమో అరెింట్ పన ింది. నినీ త్రస్ కునీ పాస్ పో ర్చూ సరైజు ఫో ట్లలన స్ూ
ూ డయో న ించ్

త్రస్ కురావాలి. ఉమా వసతత అతని దావరా తెచ చకుిందామని వెయట్ చేస్త ింట్ట అతడు

రాడాయె.

"ఛీఛీ వెధ్వ మనిష. ఉదయిం న ించ్ ఐపు లేకుిండా పో యాడు. ఫో ట్లలన

త్రస్ కురాకపో తే రేపు ఎలా అపల కేషన్ పింపట్ిం?" అిందరికీ వినపడేట్ట్టల విస్ కుకన్ాీన .
 "న్నదయన్ా అపల కేషన్ పని. ఈరోజు కాకపో తే రేపు అయన్ా పింపుకోవచ చ. సరవట్ూ ర్ దార్ిం

అయపో యింది. నినీ చెబితే ఈరోజు తెచ్చ ఇసాతనన్ాీడు. మనిష జాడ లేద . సరవట్ూ ర్

ఈరోజుకి పూర్త యేయది నూలు వుిండుింట్ట" రిండో అకక స్ మతి ముఖిం పరట్ూ ింి ది.

"కొతత థియేట్ర్ ల చ్ర్ింజీవి సనిమా వచ్చింది. ఇతగాడో సతత ట్ికకట్ల

ల

తెపుించ కుిందామన కున్ాీిం" పరదదకక కోపానిీ పరదరిిించ్ింది.

మేము ఇలా హైరాన్ా పడుతుిండగా వచాచడు ఉమామహేశవర్న్. అతన దావర్ిం దాట్ాడో

లేడో అిందర్ిం ముస్ ర్చకున్ాీిం. పరదదకక చేతిల డబుబ కుకిక 'వేింకట్టశవరా థియట్
ే ర్

మాయట్ీీకి మూడు ట్ికకట్ల

ల న్ేనూ, న్ా ఫ్రరిండ్ి వెళ్ళళలి కూయల న్ే పో తావో, మేన్ేజరిీ మేన్ేజ్

చేసత ావో న్ాకు తెలియద . రిండు గింట్లకలాల ట్ికకట్ల

ల న్ా చేతిల వుిండాలి" అధికారికింగా

చెపుింది.

"న్ా దగొ ర్ డబుబలేద గాన్న, వెింట్న్ే వెళిళ సరవట్ూ ర్ నూలు త్రస్ కురా. కలర్ గుర్చతింది కదా

బల డ్ రడ్" రిండో అకక స్ మతి బరతిమిలాడుతునీ ధో ర్ణిత ముఖిం పరట్ూ ింి ది.

"వాళ్ళ విషయాలు అింత సీరియస్ వి కావు న్ాది అపల కేషన్ వయవహార్ిం. ఫో ట్లలు అర్ెింట్"

అన్ాీన .

అతన ఏమీ మాట్ాలడకుిండా వెళ్ళబో యాడు. అపుుడు పలిచ్ింది మా అమమ

వెన కన ిండ.
 అతన ఆగాడు.

మా అమమ దగొ రికి వచ్చ "ఏిం ఉదయిం న ించీ రాలేద . ఏమెింది?" అని ముఖింల కి

చూస కార్ణిం గరహిించ్నట్లూ "ముఖిం ఏమిట్ి అలా తయార్యింది? జవర్మా?" అని చేయ

పట్లూకు చూసింది.

అింత వేడ భరిించలేనట్ల

ల చేయ వెనకిక త్రస్ కుని "ఒళ్ళళ కాలిపో త ింది. మీర్చ వుిండిండ"

మాత అని అతనిీ ల పలికి పలిచ్ింది.

"ఫర్వాలేద ల ిండ. ఏదో మామూలు జవర్ిం. తగిొపో తుింది. పాపిం స్ గుణ

సనిమాకళ్ళళలని చాలా ఆశపడా ట్లూింది" అని అతన వెళిళపో యాడు.

"మా అకక ఎలా ఫ్ీలయిందో తెలియద గాన్న న్ాకు మాతరిం ఏడుపో చ్చింది. మా అకకకోస్ిం

అతన ర్కత ిం కావాలన్ాీ ఒింట్లలించ్ త డ ఇచేచట్ట్ల

ల న్ాీడు.

మరో అర్గింట్ తర్వత వచాచడు. ఓ చేతిల సనిమా ట్ికకట్ల

ల , మరో చేతిల సరవట్ూ ర్ నూలు

గాలల వుిండ, మరో చేతిల న్ా ఫో ట్లలు- ఎవరివి వాళ్ళకిచ్చ కూలబడాాడు.

స్ గుణ వెింట్ వెింట్న్ే తయారై సనిమాకి చెకేకసింది. వెళ్ళతర ఉమా వేపు చూస చేతిని

గాలల వూప ట్ాట్ా చెపుింది. దానికి అతన మెమరిచ్పో యాడు.

స్ మతి అలిల కల బిజీ అయపో యింది.

 మా అమమ అతన వదద ింట్లన్ాీ వినకుిండా గింజి కాచ్ ఇచ్చింది. దానిీ తాగి కాసతపు

కబుర్చల చెపు వెళిళపో యాడు.

మర్చస్ట్ి రోజు సాయింకాలిం న్ేనూ, స్ గుణ, స్ మతి డాబా మీద చేరి మలల పూలు

కడుతుిండగా ఉమా ట్ాపక్ వచ్చింది.

అస్లు ఆ పలల ఉదేద శయిం ఏమిట్ల తెలుస్ కోవాలనీ ఉతాిహింత "న వవింట్ట అతనికి చాలా

పతరమ. న వూవ కోలజ్ గాన్ే వుింట్లన్ాీవ్. ఎపుుడు పరళిళ?" అని అడగాన .

దానికి స్ గుణ పడీ పడీ నవివింది. కొింతసతపట్ికి నవువన ఆపుకుని- "అతడత న్ా

పరళ్ళళ? మరోసారి అలా అన్ాీవింట్ట న్ాలుక చీరేసత ాన . పాతకాలిం మనిషలా కనిపించే

అతనిత పతరమా? న్ాన్ెిన్ి . న్ా గురిించ్ ఏమిట్న కున్ాీవ్? న్ేనింత అమాయకింగా

కనిపస్త న్ాీన్ా? ఏిం చూస పరళిళ చేస్ కోవాలి అతనిీ? అిందమా చిందమా? ఆసత పాస్త లా?

ఏిం ఉన్ాీయ అతనికి? ఛీఛీ- అతనిీ తలుచ కుింట్టన్ే న్ా ఒళ్ళళ కింపర్ మెతత ుత ింది" అింది.

"అయతే మరి అతని దగొ ర్ వగలు పో తుింట్ావే" రిండో అకక వెట్కార్ింగా అడగిింది.

"మీరింత అమాయకులు" అనీట్లూ మావేపు చూస- "అదింతా ఒట్ిూ నట్న. అతన

మనిింట్ికి రావాలింట్ట ఆ మాతరిం న్ేన నట్ిించాలి. కుకక అయన్ా బిసరకట్ వేసన్ే తత మనిం

రాగాన్ే కాళ్ళకు చ ట్లూకున్ేద.ి న్ేన ఆ మాతరిం కోలజ్ లేకుింట్ట అతని మనిింట్ికి రాడు. అతన
రాకపో తే మనిం ఎనిీ అవస్థ లు పడాల నినీ పరతయక్షింగా చూశార్చ కదా" అింది. అస్లు

ర్హసాయనిీ అింత నిరగమహమాట్ింగా చెబుతునీ దానివేపు అలా గుడల పుగిించ్ చూస్ూ

త

వుిండపో యాిం.

తనన పతరమిస్ూ
త వుిందని పచ్చగా కలలుకింట్ట మా ఇింట్ికి బానిసరై పో యన ఉమాన

తలుచ కుింట్ట వుింట్ట బాధేసింది. అస్లు విషయానిీ చెపతుయాలనిపించ్ింది న్ాకు. కాన్న

చెపులేకపో యాన . మగదికుక లేని మా కుట్లింబానికి అతని అవస్ర్ిం చాలా వుింది మరి.

* * *

ఇది జరిగిన మరో మూడు న్ెలలకు అన కుింట్ాన . ఓరోజు న్ేనూ, స్ మతి, మా అమామ,

ఉమా వర్ిండాల కూర్చచని మాట్ాలడుకుింట్లన్ాీిం. అపుుడు ట్ైమ్ పన్ెీిండయింది.

చలికాలపు స్ూర్చయడు నడన్ెతితమీద కొచాచడు. గాలి బాగా వీస్త ిండడిం వలల అింత మధాయహీిం

అయనట్లూ తెలియడిం లేద .

అింతల మా ఇింట్ిముింద ఓ కారగచ్చ ఆగిింది. ఎవరై ఉింట్ార్బాబ అని మేిం ఊపరి

బిగబట్లూకుని చూస్త న్ాీిం.

 ముింగు స్ గుణ దిగింి ది. తెలలట్ి నూలు చీరా, అదే పీస్ ల ని జాకట్లూత చాలా అిందింగా

వుింది. మెడల పూలదిండ చూడగాన్ే ఉమాకి తపు మిగిలిన అిందరికీ ఏిం జరిగిిందో

చూచాయగా అర్థమెింది.

మా అకకన చూడగాన్ే ఉమ, "స్ గుణ తర్చతణి స్ బరమణయసావమికి కావిడ ఎతు

త తర

వుిందా? మరి న్ాకు చెపున్ేలేదే మీర్చ" చాలా అమాయకింగా మావెైపు తిరిగి అడగాడు.

కావిడ ఎతేత ట్పుుడు పూలమాల వేస్ కుింట్ార్చ కాబట్ిూ అతన అలా అర్థిం చేస్ కున్ాీడు.

మేము స్మాధానిం చెపుకుిండా అట్ట చూస్త న్ాీిం. మా అకక వెనకాలే మరో యువకుడు

దిగాడు తెలలట్ిబట్ూ లల , మెడల పూలమాలత , నవువ ముఖింత . మా అకక చ్ట్ికనవేలు

పట్లూకుని వస్త నీ అతనిీ చూస ఏిం జరిగిిందో అర్థమెింది ఉమాకి. అలా బిగుస్ కుపో య

చూస్త నీ అతన దబుబన కిిందపడపో యాడు.

మా అమమ కింగార్చ పడపో యింది. మాకు భయమేసింది. స్ గుణ వేరే వయకితని పరళిళ

చేస్ కుిందనీ షాక్ త అలా పడపో యాడు. కొింపదీస చచ్చపో లేద కదా.

న్ేన వెళిళ ముకుక దగొ ర్ వేలుపరట్ూ ి చూశాన . గాలి ఆడుత ింది. "హమమయయ"

అన కున్ాీన .

మా అకక, కొతత బావ ఇదద ర్ూ నవువకున్ాీర్చ. ఉమా పచ్చ పతరమ గురిించ్ అది అతనికి

చెపునట్లూింది.
 బాగా గాభరా పడింది మా అమమ. అతని ముఖింమీద న్నళ్ళళ చలిల విస్నకర్రత విస్ర్డిం

మొదలుపరట్ూ ిింది.

అతన మెలిలగా కళ్ళళ తెరిచాడు. ఏిం జరిగిిందో గురగతచ్చ చపుున సగుొత , అవమానింత ,

బాధ్త తలవించ కున్ాీడు. స్ మతిని చూస ఓ జీవిం లేని నవువ నవివ నిశిబద ింగా

వెళిళపో యాడు.

బహ శా మా ఇింట్ికి ఇక రాడని న్ాకు ఎింద కో అనిపించ్ింది.

మా అకక ఇింట్లలకి వచ్చ మా బావన పరిచయిం చేసింది. అతని పతర్చ పరకాష్. మా ఊరి

బాయింకుల కల ర్చక. గత కొింతకాలింల ఇదద రి మధాయ పతరమ నడచ్ింది. ఈరోజు రిజిషూ ర్ ఆఫ్ీస్ ల

పరళిళ చేస్ కున్ాీర్చ.

మా అమమ ఆనిందానికి అవధ్ లు లేవు. ఎలాగో పరదదకూతురి పరళిళ అయిందనీ స్ింత షిం

ఆమెన వూపతసత ో ింది.

ఓ మూడు రోజులపాట్ల కొతత దింపతులు ఇకకడే వుిండపో యార్చ. ఈల గా మాన్ానీన

పలిపించార్చ. ఆయన వచ్చ పరదదకూతురి పరయోజకతావనికి ల పలల పలే స్ింత షించ్, ఇదద రీీ

ఆశీర్వదిించార్చ.
 పరకాష్ ది అనింతపుర్ిం దగొ పలల ట్టర్చ. అతని తలిల దిండురలకు ఈ పరళిళ విషయిం

తెలియద . మా వాళ్ళత పరదద పారబల మ్ కాదన్న, కొనిీ రోజులు నస్పరట్ూ ిన్ా చ్వరికి

స్ర్చదకుింట్ార్ని అతన మా అకకన త్రస్ కుని బయలుదేరాడు. మా న్ానీ వాళ్ళత వెళిళ,

అకకడ స్ర్చదబాట్ల చేశాక అట్ట మహారాషూ క

ే ు వెళ్తానని చెపాున .

* * *

వాళ్ళళ వెళిళపో యాక న్ేనూ, స్ మతి, మా అమామ మిగిలాిం.

న్ేన వూహిించ్నట్లూ ఉమామహేశవర్న్ మా ఇింట్ికి రాలేద . మా పరదదకక చెపునట్లూ

మగదికుకలేని మా ఇింట్ికి అతని అవస్ర్ిం చాలాన్ే వుింది. కాన్న ఏిం చేయన ? అతన

రావడిం మాన్ేశాడు.

ఓరోజు సాయింకాలిం న్ేనూ, స్ మతి బజార్చకళ్ళళిం. ఏవో ఇింట్ికి కావలిినవి

కొన కోకవడానికి అట్ట ఇట్ట తిర్చగుతుిండగా ఉమా కనిపించాడు. చూడగాన్ే

గుర్చతపట్ూ లేనింత దార్చణింగా తయార్యాయడు. బాగా స్నీబడాాడు. ఏడవడింవలల , నిదర

చాలకో కళ్ళళ ఎర్రగా నిపుులాల తయార్యాయయ. గడా ిం బాగా పరరిగి విషాదింత

కమిలిపో యన ముఖానిీ కపుడానికి ఉపయోగపడుత ింది.

జవర్ిం వచ్చనపుుడు కూడా అలా తయార్చకాలేద అతన .

 న్ేనూ, స్ మతి అతనిీ చూడగాన్ే మరో ఆల చనకు తావివవకుిండా పలకరిించాిం.

అతనూ మాట్ాలడాడు. ఒింట్లల నలతగా వుిందన్న అన్ాీడు. ఇింట్ికి ర్మమని, ఆ సాయింకాలిం

మేమిదద ర్ిం వెయట్ చేస్త ింట్ామని మరీ మరీ చెపాుిం.

అతన వెళిళపో యాడు.

మేమిదద ర్ిం తిరిగి ఇింట్ికొచాచక ఉమా కనిపించాడన్న సాయింకాలిం ఇింట్ికొసాతడని చెపాుిం.

అమమ స్ింత షించ్ింది.

అతన రాదేమోననీ స్ిందేహిం మిమమలిీ ట్నష న్ కి గురిచేస్త ింట్ట వర్ిండాల కూర్చచని

వీధిల చూపులిీ పారేశాిం.

అమమ ల పల ఎకకడో పని చేస్ కుింట్లింది.

చీకట్ి పడబో తర వుిందనగా వచాచడు అతన . న్నట్ గా గడా ిం గీస్ కుని పునర్ెనమ ఎతిత

మరో కొతత ల కానికి వచ్చనట్ల

ల బిడయింత కూర్చచన్ాీడు.

అతని వాలకిం, అతని మాట్లు చూస్త ింట్ట న్ాకు జాలేసింది.

అనిీ రోజులూ మా పలుపు కోస్మే కాచ కూకర్చచనీట్ల నిపించ్ింది. నిజమే పాపిం దేశిం

కాని దేశింల వున్ాీడు. తలిల దిండురలు, త డబుట్ిూన వాడు ఎకకడో దూర్ింగా వున్ాీర్చ.
ఇకకడెవర్ూ సతీహితులు లేర్చ. ఏిం చేసత ాడు ఒింట్రిగా అింద ల మనస్ూ, వయస్ూ, సీత ీ

కోస్ిం తొిందర్ చేస్త ింట్ట అభిమానిం చింపుకుని మళ్ళళ మా ఇింట్ికి వచ్చనట్ల

ల అర్థమెింది.

మా అమమ ఏమీ జర్గనట్టల యధా పరకార్ిం మాట్ాలడ కాఫ్ీ గాలస్ అిందిించ్ింది.

అలా తిరిగి అతన మా ఇింట్ికి రావడిం మొదలుపరట్ూ ాడు.

కాలిం గడచేకొదీద అతన స్ గుణన పూరితగా మరిచ్పో యాడు. మన షులు దూర్ింగా

వుింట్ట మనస్ లు దగొ ర్ అవుతాయని అన్ేది శుదు అబదు ిం. ఒకకసారి లిింకు తెగిపో తే తిరిగి

కలుస్ కోవడిం ద ర్ల భిం. పతరమ అయన్ా, అభిమానిం అయన్ా, చ్వరికి సరక్ి అయన్ా

అింతే- మనిష జీవితింల శాశవత విలువలు ఏమీ లేవు. అలాగే శాశవత బింధాలు కూడా

లేవు.

ఉమామహేశవర్న్ కాలకరమేణా స్ మతిని ఇషూ పడడిం పారర్ింభిించాడు. ఎకకడో వునీ

స్ గుణన తలుచ కుింట్ట గదిల ముస్ గు దనిీ పడుకోలేడు గదా. అింద న్ా ఆ పలల కు

పరళిళ అయ పో యింది.

కింట్ికి కనిపించే స్ మతిమీద మమకార్ిం పరించ కున్ాీడు. ఆ పలల కీరగింట్ి చూపులకోస్ిం

తపించ్పో యాడు. ఆ పలల పలకరిింపుల కోస్ిం పరితపించేవాడు ఆ పలల మీద కోరకత

దహిించ కుపో యేవాడు.

 కాన్న ఇవన్నీ ఎక్ి పరరస్ చేసత చగర్వగాన్న, ధెర్
ై యింగాన్న అతనికి లేవు. ఎద ట్ి వయకితని

ఆకరిషించడానికి ఏ విధ్ింగానూ పరయతిీించడు. మూగగా ఆరాధిించడిం తపు మరో కావలిట్ీ

లేదతనికి.

అింద కే ఆ పలల కూడా ఇతనిీ పతరమిించలేకపో యింది. మా ఎద రిింట్ి మేడమీద అదెద కు

దిగిన సనిమా పొ ర డూయస్ర్ ర్ఘుని పతరమిించ్ింది. అట్లవెైపు న ించ్ కూడా అదేవిధ్మెన

రసాున్ి రావడింత ఆ పలల ఉమని పట్ిూించ కోవడిం మాన్ేసింది.

అింతేగాకుిండా మరీ సగుొమాలిన పన లు చేయమని ఉమన పుర్మాయించేద.ి తన

పరయుడకి ఉమా దావరాన్ే ఉతత రాలు పింపతద.ి స్ింకేత స్థ లాలకు ర్మమని అతనికి ఉమా

దావరాన్ే కబుర్ింపతది.

అతన మౌనింగా స్ మతికి ఎద ర్చ చెపుకుిండా ఆ పన లు చేసతవాడు. రిండో సారి పతరమల

విఫలిం కావడింత అతన పూరితగా మారిపో యాడు. తనన ఎవర్ూ పతమి

ర ించర్నీ నమమకానికి

వచేచశాడు. తన జీవితిం ఇలా నిసాిర్ింగా గడచ్పో తుిందన్ే భయిం పరిమన్ెింట్ గా అతని

గుిండెలల గూడుకట్లూకుింది.

బతుకుపట్ల నిరిలపతత ఏర్ుడతే జీవశచవిం కిింద ల కక. అతనూ అలా తయార్యాయడు.

అింద కే అతనికి సావభిమానింగాన్న, అభిజాతయిం గాన్న ఏమీ లేకుిండా పో యాయ. ఈ కార్ణిం

చేతన్ే అతన తన పతరయస పతరమలేఖలిీ మరో వయకితకి అిందిించగలిగాడు. వాళిళదద ర్ూ సనిమా

ధియట్
ే ర్ ల కోలజప్ ల వుిండగా భరిించగలిగాడు.
 మనసత కాద అతని శరీర్మూ గాడ తపుింది బాగా తగిొపో యాడు. న్నర్స్ిం కళ్ళ కిింద

గీతలుగా తేలుత ింది. శకిత అింతా హరిించ్పో యనట్ల

ల బుగొ లు సొ ట్ూ లుపడాాయ. తలల

అకకడకకడా తెలలవెింట్లరకలు అతని ముస్లి ఆల చనలిీ బయట్ికి బహిర్ొతిం చేస్త నీట్లూ

కనిపస్త న్ాీయ.

ఈ స్మయింల స్ మతికి కూడా పరళ్ళయపో యింది ర్ఘుత . తిర్చపతిల కాపుర్ిం

పరట్ూ ింి ది.

* * *

అయన్ా ఉమా ఇింట్ికి రావడిం మానలేద . చెపాున గదా అతనికి మరో గతయింతర్ిం

లేదని.

మెలలగా నన ీ అభిమానిించడిం మొదలుపరట్ూ ాడు. సాయింకాలిం పూట్ బాగా

అలింకరిించ కుని కురీచల కూర్చచని మాట్ాలడుతునీ నన ీ కళ్ళళ ఆర్ుడిం కూడా

మరిచ్పో య చూసతవాడు.

ఏమెన్ా చేయట్ానికి అవకాశిం ఇవవకపో యన్ా అింత దగొ ర్చీించ్ చూసత అవకాశిం

అయన్ా ఇచ్చనింద కు న్ాపట్ల ఎింత కృతజఞ తలు చూపస్త నీట్ల

ల త చేది న్ాకు. దానికే

స్ింతృపత పడే సథ తిని అతనికి గత అన భవాలు కలిగిించాయ.

 నన ీ తలమునకలుగ పతరమిించే సాథయకి వచాచడు. అయతే స్కిస్ అవుతుిందనీ ఆశ

పూరితగా లేద గన క్ ఏ మాతరిం పొ ర సీడ్ అయేయవాడు కాడు.

న్ేనూ అతనికి ఆ ఛాన్ి యవవలేద . అతనింట్ట జాలితపు పతరమ కలగడిం లేద , కాన్న

కాన్న అతని కలలిీ భగీిం చేయడిం ఇషూ ింలేక న్ేన్ెపుుడూ న్ా మనస్ ని బయట్పరట్ూలేద .

తనమీద తనకే నమమకిం కోల ుయన వయకిత ఏ పన్న చేయలేడు. ఉమామహేశవర్న్ పరస్త త

పరిసథ తి కూడా అదే.

మా అమమ చెబుతుింట్ట స్ గుణకు క్ష్ేమ స్మాచారాలు తెలిపత ఉతత రాలు రాయడిం

దగొ ర్చీించ్ స్ మతి న్ెల తపుిందని చెపుడానికి వచ్చన మనిషని బస్ ి ఎకికించడిం వర్కు

పన లు చేస్త ూన్ే వున్ాీడు. న్ేనూ పన లు చెబుతున్ాీన . మా పరదదకక స్ గుణకు ఎలా

వళ్ళళ మరిచ్పో యే పన లు చేసతవాడో ఇపుుడు న్ేన చెబుతుింట్ట కూడా అలాన్ే

చేస్త న్ాీడు. పతరమల విఫలిం కావడిం అలవాట్ై పో యింది అతనికి.

న్ాకు తెలియకుిండాన్ే న్ేనూ స్ గుణ ట్కిీక్ న్ే అతనిమీద పరయోగిస్త న్ాీడు. న్ేన

అతనిీ పతరమిించలేదనీ విషయిం అతని గరహిింపుకి రాకుిండా అపుుడపుుడూ కొింట్గా

నవవడిం, ఎద తగిలేట్ట్ల
ల నిలబడడిం, చేతులిీ రాపాడించడిం, అతన గమనిించేట్ట్ల
ల డెరస్

చేస్ కోవడిం పారర్ింభిించాన .

 ఇలాింట్పుుడు అతన తమకింత చూడడిం, న్ా పతరమ కోస్ిం, అభిమానిం కోస్ిం

వెింపరాలడడిం ఏదో గమమతు

త గా వుింది. మనిందర్ిం ఎద ట్ి వయకితని పచ్చవాడీ చేస్త ింట్ట కలిగే

రాక్షసానిందిం ఎింత మతు

త నిసోత ింది.

మొదట్ మా పరదదకక పతరమకోస్ిం, ఆ తర్చవాత మా రిండో అకకకోస్ిం, ఇపుుడు న్ా కోస్ిం

అతన మా ఇింట్లల జీతిం త్రస్ కోని పని మనిషయ పో యాడు.

న్ేనూ తనకు దకకనని ఓరోజు మా ఇింట్ికి అతిధ్ లు రావడింత న్ే స్ుషూ మెపో యింది

అతనికి.

వచ్చన అతిధ్ లది మా ట్ౌన్ కి పకకన నీ పలల ట్ట

ూ రే. వాళ్ళ అబాబయ యూనివరిిట్ీల

చద వుతున్ాీడు. నన ీ చూస ఇషూ పడ నన ీ తపు మరవరీీ పరళిళ చేస్ కోనని

పట్లూపట్ూ డింత విధిలేక వచాచర్చ. మించ్ ఒడూ

ా పొ డుగుత అిందింగా వుిండే నన ీ

చూడడింత న్ే వాళ్ళళ ఇింపరరస్ అయాయర్చ. మా అమమ ఆనిందానికి అవద లేలవు.

ఇలా పరళిళవార్చ వచ్చ వెళ్ళళర్ని కాన్న కట్ీిం లేకుిండా పరళిళ కూడా వాళ్ళళ

చేస్ కుింట్ామని అన్ాీర్న్న కాబట్ిూ ఒకకసారి వచ్చ పొ మమన్న మా అమమ న్ానీకు ఉతత ర్ిం

రాసింది. పాపిం ఈ ఉతత ర్ిం కూడా ఉమా తన స్వహసాతలత న్ే రాశాడు.

ఒళ్ళింతా తరట్ల
ల పొ డచ్న శతురవులు చ్వర్కు చింపతసత ామని అనీపుుడు ఒక సరైనికుడు

ఎలా చూసాతడో అలా చూశాడు న్ావెైపతన . న్ేన చపుున తల వించ కున్ాీన .

తిర్చచానూర్చ స్తరింల న్ా పరళిళ జరిగిపో యింది. తమాషా ఏమిట్ింట్ట ఆడపలల తర్పున అనిీ

బర్చవు బాధ్యతలు మోసింది ఉమాన్ే.

పరళిళపతిరకలు పరింట్ిింగ్ కి ఇవవడిం, వాట్ిని త్రస్ కొచ్చ అడరస్ లు రాస పో స్ూ చేయడిం,

ఇింట్ికి స్ నీిం కొట్ూ డిం ఒకకట్న్ేమిట్ి అన్నీ అతని చేతుల మీద గాన్ే జరిగాయ.

అరెింట్ పన లున్ాీయని మా న్ానీ రిండో రోజే ఊరళిళపో యార్చ. మూడో రోజుకి స్ మతి,

స్ గుణ కుట్లింబాలు బయలేదరాయ. ఆ రోజే మేమూ అతత వారిింట్ికి చేర్చకున్ాీిం.

మా అమమ ఒకకతేత మిగిలిపో యింది.

* * *

వార్ిం రోజుల తర్చవాత అతత వారిింట్లల గడపాక ఎనిమిదో రోజు న్ేనూ, న్ా భర్త మా ఇింట్ికి

బయలేదరాిం. ఆయన తిర్చపతిల ఏదో పన ిందని, సాయింకాలానికి తిరిగివసాతనని చెపు

బస్ ిల న్ేర్చగా వెళిళపో యార్చ. న్ేన మా ట్ౌన్ ల దిగాన .

దగొ రే కన క ఇింట్ికి నడుచ కుింట్ట వెళ్ళళన .

ఒకకపుుడు మా అలల రిత ఎపుుడూ కళ్కళ్లాడుతుిండే ఇలుల బో సగా కనిపించ్ింది. ఈ

కార్ణించేతన్ే అన కుింట్ాన . పరతి తలిల దిండురలూ మగస్ింతానిం కావాలని కోర్చకున్ేది

వర్ిండాల కి రాగాన్ే న్ా కళ్ళళ మా అమమ కోస్ిం వెదికాయ. తలుపు ల పల బో లుూ వేశార్చ.

అమమ ల పల ఏదో పనిల వుిందని అన కుని కముమల న ించ్ ల నికి చేయ పో నిచ్చ బో లుూ

త్రశాన .

తలుపులు త్రస్ కుని అడుగుపరట్ూ ాన .

అమమ అలికిడ వినిపించకపో తే ఏమెింది చెపామ అన కుింట్ట హాలల కి వచాచన .

బెడ్ ర్ూమ్ ల న ించ్ చ్నీగా మాట్లు వినిపించాయ.

న్ేన మెలిలగా అడుగుల అడుగు వేస్ కుింట్ట బెడ్ ర్ూమ్ డో ర్ కరూన్ న కొదిదగా తొలగిించ్

చూశాన .

ఒకకసారి ఒళ్ళళ జలదరిించ్ింది.

అమమ మించింమీద కూర్చచని వుింది. ఎద ర్చగాొ ఉమామహేశవర్న్ తలవించ కుని

నిలబడ వున్ాీడు.

మా అమమ అింట్లింది. "అవున న వువ మా కుట్లింబానికి గత ఆరేళ్ళళగా ఎింత సతవ

చేశావ్. పరదదదాని చీర్లన త మిించ కొచాచవు. రిండో దానికి లవ్ ల ట్ర్ి మోసావ్. మూడో

దానికి జాకట్లూ హ క్ లు కుట్ిూించ కొచాచవ్. కాన్న చ్వరికి న్నకేమీ దకకలేద . వాళ్ళళ ముగుొర్ూ

నిన ీ పతరమిించలేద . నిన ీ వాళ్ళ అవస్రాలకు వాడుకున్ాీర్చ.

 బాహయ సౌిందర్యింకింట్ట అింతుఃసౌిందర్యిం మినీ అన్ేది కేవలిం నవలలల నూ, సనిమాలల న్ే

కనిపసాతయ. న వువ ఏదో వెరిరబాగుల డలాగా కనిపసాతవన్ే న్ా కూతుర్చల నిన ీ

పట్ిూించ కోలేద . కాన్న న వువ వాళ్ళకు ఎింత సతవ చేశావ్. మగదికుక లేని మా కుట్లింబానికి

ఆరేళ్ళళ ధార్పో స న్నకు ఏమిచ్చ త్రర్చచకోగలన !

న్నకు ఎింతగాన్ో కృతజఞ తలు చెపుుకోవాలని ఆరాట్పడుతున్ాీన . సీత ీ పుర్చషుల మధ్య

కృతజఞ తలు చెపుుకోవడానికి ఇింతకింట్ట గగపు మార్ొ ిం లేదని అనిపించ్ింది. అింద కే ఇలా రా."

బెదిరిపో యన వాడలాగా చూస్త న్ాీడు ఉమామహేశవర్న్. అతని న్ెైజిం తెలిసన అమమ

తన్ే చగర్వ త్రస్ కోవాలని నిర్ణయించ్నట్ల

ల కొదిదగా పరైకిలేచ్ చేయ పట్లూకుని మీదకు లాకుకింది.

కట్ూ లు తెగిన పరవాహిం ఒడుాన ముించేస్త నీట్ల

ల అతన అమమన ఆకరమిించ కున్ాీడు.

న్ేన ఇింట్లలించ్ బయట్పడ, పకకవీధిల వుిండే ఓ సతీహితురాలి దగొ ర్కు వెళ్ళళన .

దాదాపు గింట్సతపు అకకడ గడప తిరిగి ఇింట్ికి చేర్చకున్ాీన .

అమమ ఒకకతేత వుింది. నన ీ చూస్ూ

త న్ే ఆదర్ింగా ఆహావనిించ్ింది.

ఎనిమిదో రోజు పిండుగ జర్చపుకుని అతత వారిింట్ికి వచాచన .

 దాదాపు మూడున్ెలలపాట్ల మా ఇింట్ికి వెళ్లడానికి కుదర్లేద . ఓ ఆదివార్ిం వీలు

చూస్ కుని, మా అమమన చూసవసాతనని చెపు ఇింట్ికి బయలేద రాన .

అమమన చూడాలనీ తపనకన్ాీ, ఆ అన భవిం తర్చవాత ఉమా ఎలా వున్ాీడో

చూడాలన్న ఇింట్రసూ త ఎకుకవగా వుింది.

న్ేన కోర్చకునీట్లూగాన్ే ఉమా మా ఇింట్లలించ్ వస్ూ

త వర్ిండాల ఎద ర్చ పడాాడు.

మనిషల ఏమీ మార్చులేద గాన్న కళ్ళలల మాతరిం మెర్చపొ చ్చింది. నన ీ చూస

తొట్లరపడాాడు. చగకాక పరైబట్న్ పరట్ూ లకుింట్ట బలవింతింగా నవావడు.

"బాగున్ాీవా ఉమా? ఎలా వుింది ల ైఫ్?" అనడగాన స్ర్దాగా కన ీగీట్లతర.

బాగునీట్లూ తల ఆడించ్- "అించ లు తగలని చెర్చవులల చేపపలల ఈత" అని

తలవించ కుని వెళిళపో యాడు.

న్ా పరశీకు అతన ఇచ్చన జవాబుల వునీ గూడార్థిం చూచాయగా అర్థమెింది.

అింతకింట్ట మిించ్ ఆల చ్ించలేద .

ఇదీ న్ేన ఇింతవర్కూ ఎవరికీ చెపుని స్ింఘట్న" అింట్ట ముగిించ్ింది స్ జీవన.

 * * *

ఇదద ర్ూ కాసతపు మౌనింగా వుిండపో యార్చ.

అతన కొించెిం ముింద కు కదిలి ఆమెన దగొ ర్కు లాకుకని ముదద పరట్ూ లకున్ాీడు. ఆ

ముదద ఆమెల కాింక్షలు రేపింది. కూర్చచనీదలాల ఒకక అింగుళ్ిం మేర్ అలాన్ే పరైకి లేచ్

గట్ిూగా హతు
త కుింది.

వేస్వి సాయింకలిం బాగా న్నళ్ళళ చలిల న ఆర్చబయట్ కూర్చచని ఆకాశింవేపు చూస్త నీట్ల
ల ,

జోర్చన బయట్ వర్షిం కుర్చస్త ింట్ట గడల కిట్ికీ ముింద కూర్చచని వెచచట్ి ఊహలిీ

మనస్ ల తిపుుకుింట్లనీట్ల
ల , చలికాలపు రాతిర బాగా నిదరపో య అన భూతి ఆమెన

కమేమసింది.

అతన ఆమెన అలాన్ే కిిందకు వించాడు. కోరిక బర్చవుత వాలి పో యనట్ల

ల ఆమె

పడుకుని కళ్ళత ఆహావనిించ్ింది.

అతన ఆమె మీదకు విలులలా వింగి, జుట్లూముడ విపాుడు.

అింతవర్కూ నిర్మలింగా వునీ ఆకాశిం నలల ట్ి మబుబలన ఒింట్ికి అింట్ిించ కునీట్లూ

వెింట్లరకలు ఆమె ముఖానిీ కపతుశాయ. వాట్ిని రిండు పాయలుగా త్రస ముఖిం మాతరమే

కనబడేట్ట్ల
ల మెడచ ట్ట
ూ చ ట్ాూడు. ర్కత న్ాళ్ళలల ర్కాతనికి బద లు వెనీల పరవహిస్త నీట్ల
ల

ఆమె ముఖింల అదో అద భతమెన ఆకర్షణ అతడీ పచ్చవాడీ చేసింది. అలాగే ముఖానిీ
వించ్ ఆమెపరై అదాదడు. ఆమె అర్మోడుు కన ీల కిింద ఏదో ఆరాట్ిం స్నీగా కద లత ింది.

అమృతానిీ తాగడానికనీట్ల
ల ఆమె పరదవులు విచ చకున్ాీయ. అతని పరదవులూ

అమృతానిీ నిింపన చషకాల ై ఆమె న్ోట్ి వదద కు చేర్చకున్ాీయ.

ఆమె న్ాలుకన అతని న్ోట్ల లకి త స అమృతానిీ చ్లకరిస్త నీట్ల

ల కదలిించసాగిింది ఆమె

ఎింగిలి స్ుర్ి. అమృతధార్ కిిందకు జార్చతునీట్లూ అనిపించ్ింది. అతనికి.

ఆమె ఎదల చెలరేగుతునీ భావావేశ వర్దకు అడుాకట్ూ వేయడానికి అతని ఛాత్రని

దగొ ర్కు లాకుకింది. చన మొనలు న్ొకుకకు పో వడిం అతనికి తెలుస్ూ

త న్ే వుింది.

ర్సాల మామిడపిండున కోస్ కు తినర్చ. బాగా నలిప జుర్చరకుింట్ార్చ" అింది ఆమె స్డన్

గా.

ఆమె భావన అతనికీ అర్థమెింది. "జుర్చరకోవడిం న్ాకిషూిం" అన్ాీడు.

అతనికి తాన చెపుింది అర్థమెిందనీ విషయిం వెింట్న్ే తెలిస పో యింది ఆమెకు.

"న్న నడుము ఎింత స్నీగా వుిందింట్ట పడకిలిల ఇమిడేట్ట్ల

ల ింది" అని, అది నిజమో

కాదో తెలుస్ కోవడానికి ఒక చేతిని కిిందకు దిించాడు గోపాలకృషణ .

ఆమెకు మోకాళ్ళ వర్కు పరైకగబాకిన చీర్న ఠకుకన మొతత ిం పాదాలవర్కు లాకుకింది.

 అతన నవువతర వాట్ి కుచ్చళ్ళన లాగాడు.

ఆమె వివస్త ర్ అయయింది.

వెన్ీ
ె లల ఆమె శరీర్ిం మెరిసపో త ింది.

అతన తమకిం పట్ూ లేక ఆమె మీదకు వింగాడు.

ఆమె- తనన ఓ పకకకి తిపు కళ్ళళ మూస్ కుింది.

అతన ఆకాింక్షత ర్గులుతునీ పరదవులన ఆమె న ద ట్ిపరై ఆనిచ గట్ిూగా వతాతడు.

అకకడ న ించ్ కిిందకు దిగుతర ముదద ల వర్షిం కురిపస్త న్ాీడు. వరాషనికి న్ెల న జుె న జుె

అయనట్ల
ల ఆమె శరీర్మూ న జుె న జుె అవుత ింది.

ఆమె న ించ్ అపరయతీింగా చ్నీ మూలుగు పారర్ింభమెింది. అది అతనిీ రచచగగడుతర

వుింది.

అతన ఆమెన ఆకరమిించ కున్ాీడు.

బాగా అలసపో య, చెమట్త ముదద యపో యన శరీరానిీ మృద వుగా తాకిన గాలి

అలలా, ఎన్ోీ క్షణాల విర్హానిీ తాళ్లేక ఒడుాన కసత కోసతస్త నీ కర్ట్ింలా ఆమె

కదలికలు అతనిీ మాధ్ ర్యపు స్ డగుిండింల ముించేస్త న్ాీయ.

 ఆమె పట్లూ స్డలిించ్ింది. అతనిల అన్ేవషణ పారర్ింభమెింది. చీకట్ి బింగార్చ గన లల

పరయాణిస్త నీట్ల
ల ింది అతనికి.

ఆమె కదలికలు లయత గగపు స్ింగీతానిీ స్ృషూ స్త నీట్ల

ల ింది.

స్ ఖాన్ేవషణ కోస్ిం బయలేదరిన సీత ీ పుర్చషులు పరపించమింతా చ ట్ిూ, చ్వరికి తాము

వెద కుతునీ స్ ఖిం తమ శరీరాలల న్ే వుిందనీ నిజిం తెలిశాక కలిగే అనిర్వచన్నయమెన

తృపత త వాలిపో యనట్ల

ల వాళిళదద ర్ూ చలల బడాార్చ.

18

"గాలి ఎకకడో ఉరేస్ కు చచ్చనట్ల

ల ింది పింతులూ. ఒళ్ళింతా చెమట్ కాలువ కట్టూసత ో ింది"

మోహన ఆ మాట్లు అింట్ట ఓ స్త ింభానికి వీపు ఆనిించ్ కూర్చచింది. కూరోచవడమే

తర్చవాయ పరైట్ త్రస ఒళ్ళళ వేస్ కుింట్ట "అదేమిట్ల పింతులూ న్ాకు ఒింట్ిమీద బట్ూ లుింట్ట

చ్కాకు చ్కాకుగా వుింట్లింది" అింది.

సాయింకాలిం న్ాలుగు గింట్లు కావడింత బావి దగొ ర్ న్నళ్ళళ త డుకుని వచ్చన

పింతులుకి ఆమె చేషూలూ, మాట్లూ ఒళ్ళళ మిండించాయ.

 "ఒింట్ిమీద బట్ూ లు నిలవలేని దానివి గుళ్ళళ ఎింద కు పని చేయట్ిం? ఎించకాక హో ట్లల

కాయబరే డాయనిర్ గా చేరిపో వాలిిింది. అకకడ బట్ూ ల విషయింల ఎింత పొ ద పు పాట్ిసతత అింత

డబుబ వచేచది. ఇకక పుణయిం తపు పుర్చషార్థ కామాలు రావు" అన్ాీడు.

"ఏింట్యోయ పింతులూ! న్ేన అలా రాతురలు తెైతకకలాడే తికకదానిలా కనిపస్త న్ాీన్ా?"

అని అడగిింది తెచ్చపరట్ూ లకునీ కోపానిీ గగింతుల ర్ింగరిస్త ూ.

"న్ా ఉదేద శయిం అది కాద " అని న్నళ్ళళ నమిలాడు.

"ఈ వూరిల గోపాలకృషణ కింట్ట చపలతవిం వునీ మనిష లేడన కున్ాీన . న్న వాలకిం

చూస్త ింట్ట అన్నీ కలిసొ సతత అతనిీ మిించ్పో యేట్ట్ల

ల న్ాీవే" అింది మూతి వింకర్లు

తిపుుతర.

"అపచార్ిం అపచార్ిం. ఈ ఊరి జమీిందార్చలు, ఈ దేవాలయిం ధ్ర్మకర్త లూ అయన

గోపాలకృషణ బాబుని లా అనడిం మహాపాపిం" అన్ాీడు భయిం, భకిత పరకట్ిస్త ూ.

"ఏమిట్ీ ఆయన గగపు? జమీిందార్చట్. జాన్ెడు భూమికూడా లేని ఆయన జమీిందారేింట్ి

న్ా బొ ింద. పూట్కు గతిలేని ఆయన కూడా ధ్ర్మ పరభువులాలగే న్నకు కనిపస్త న్ాీడా?"

పింతులు ఏమీ మాట్ాలడలేద . ఆ స్ింభాషణన కొనసాగిించట్ిం అతనికి ఇషూ ిం

లేకపో యింది.
 వెింకట్ారమయయ ఆరోజు గోపాలకృషణ న ఎలా అధ్ుఃపాతాళ్ళనికి తొకకయాయల చెపునపుట్ి

న ించ్ ఆమె మానసకింగా అింద కు పరపతర్ అయపో యింది. దేవషానిీ పరించ తుింది.

అకార్ణింగాన్ే అతనిీ శతురవుగా పరిగణిసత ో ింది. పరైపరచ చ వెింకట్ారమయయ, పులిరాజు

ఆడుతునీ న్ాట్కిం ఎపుుడు బయట్పడుతుిందా అని ఆతురతత ఎద ర్చచూసోత ింది. తన

పాతరన అద భతింగా పో షించ్ వెింకట్ారమయయ బహ మానింగా ఇసాతననీ పొ లానిీ స్వింతిం

చేస్ కోవాలనీ ఉబలాట్ిం ఎకుకవయింది.

అదీ గాకుిండా ఆమె ఎన్ోీ స్ింవతిరాలుగా గోపాలకృషణ పలుపు కోస్ిం ఎద ర్చచూసింది.

కాన్న ఆమె ఆశ నిరాశే అయింది. ఎింతగా పరయతిీించ్న్ా గోపాలకృషణ న

ఆకరిషించలేకపో యింది. అతని దయన స్ింపాదిించలేకపో యింది.

తనత గడప తనకు సరిస్ింపదలు ఇవవని అతనిమీద ఎకకడో ఓ మూల దేవషిం

నివుర్చగపున నిపుులా వుింది. దాని వెింకట్ారమయయ ఎగదో శాడు. అది బాగా రాజుకుని

ఎపుుడతనిీ భసీమపట్లిం చేసత ాయా అనీట్ల

ల భగభగా మిండుత ింది.

ఆమెకు దరిదరమింట్ట అస్హయిం. లేనితనిం మీద కోపిం- ఇపుుడు అవన్నీ గోపాలకృషణ

మీదకి మళ్ళళయ. తన మనస్ న తెలుస్ కొన్ే దేవుడు ఈవిధ్ింగా కక్ష త్రర్చచకోమని తనన

ఆదేశించ్నట్ల
ల భావిసోత ింది.

"వాడ పతనిం దగొ ర్ల న్ే వుింది" అింది కసగా.

 గర్భగుడల న్నళ్ళళ పరట్ూ ి బయట్ికి వచ్చన పింతులుకి ఎవరి పతనమో అర్థిం కాలేద . అదే

అడగాడు.

"ఇింకవరిద!ి వాడే- ఆ గోపాలకృషణ ."

పింతులు ఆమె జవాబు విని జడుస్ కున్ాీడు. గోపాలకృషణ బాబుని పతర్చపరట్ూ ట ఎవర్ూ

పలవర్చ. అలాింట్ిది ఏకింగా 'వాడు' అని స్ింబో ధిస్త ింట్ట అతనికి కాళ్ళళ వణికాయ.

"ఏమెింది మోహన్ా? ఎపుుడూ లేనిది ఈరోజు ఆ బాబుమీద ఎగిరగిరి పడుతున్ాీవ్?"

"లేకుింట్ట వాడు నన ీ ఆహావనిించాడా? న్ాకింట్ట అిందగతేత ల వర్చన్ాీర్చ ఈ వూళ్ళళ?

పౌర్ణమిరోజు న్ాత గడప సరిస్ింపదలు పరసాదిసతత వాడ సొ మేమిం పో యింది? ఎపుుడు

ఎద ర్చపడ నవివన్ా ముఖిం చ్ట్కరిసత ాడు. వాడ కళ్ళకి న్ేన శూర్ుణఖలాన్ో, తాట్కిలాన్ో

కనిపస్త న్ాీన కాబో లు."

"అదింతా దెైవఘట్న- ఇింద ల ఆ బాబు తపతుిం వుింది? ఎవరికి ఆ అదృషూ ిం

రాసపరట్ూ లిందో వాళ్ళకు ఆహావనిం వస్త ింది. అతన నిమితత మాతురడు. అదిగో- ఆ మనమథ

దేవుడ ఇషూ ిం అింతా."

"ఆపు పింతులూ న్న మెట్ూ వేదాింతిం. న్ేన న్నలా చేతకానిదానిీ కాన , రాళ్ళళ ర్పులిీ

నమమడానికి. నన ీ ఇింత క్ష్ోభకి గురిచేసనవాణిీ వూరికే వదలన " ఆమె కళ్ళలల నిపుులు

రాలడిం చూశాడు పింతులు.

 "ఏిం చేయబో తున్ాీవ్?" మెలలగా భయిం- భయింగా అడగాడు.

వెింకట్ారమయయ, పులిరాజు తనకు చెపున పథకానిీ పూరితగా చెపరుయాయలనిపించ్ింది

ఆమెకు. తమ ద షూ పన్ాీగిం గురిించ్ చెబుతుింట్ట విింట్లనీ పింతులు ముఖింల కనబడే

భయానిీ చూడడిం భలే బావుింట్లిందనీ ఆల చన వచ్చింది. కాన్న దీనిీ ఎవరికీ

చెపువదద ని వెింకట్ారమయయ చేసన హచచరిక గుర్చతకొచ్చింది. అింద కే బలవింతాన

నిగరహిించ కుింది.

"చూసాతవుగా పింతులూ. ఈ వూరగదిలి న వూవ, న్ేనూ ఎకకడకి పో తాిం?" అింది.

పింతులుకు మాతరిం వణుకు తగొ లేద . అింద కే గర్భగుడల కి వెళిళ పూజా కార్యకరమిం

ఆర్ింభిించాడు. ఓ పదినిముషాలపాట్ల అదీ యదీ చదివి, మోహన దగొ ర్గా వచ్చ మరో

స్థ ింభానికి ఆన కుని కూర్చచన్ాీడు.

"ఇపుుడు గోపాలకృషణ చూపు ఎవరిమీద పడిందో తెలుసా?" అని ఆమె ఆయనవేపు

చూస్ూ
త అడగిింది.

గోపాలకృషణ అింట్ట అతనికి చాలా ఇషూ ిం. పరిగతేత జిింక, పరవహిించే ఏర్ూ, ర్ింగుర్ింగుల

పూలత ట్, మించ్ ముతాయల మూట్- వీట్ిని చూసనపుుడు కలిగే ఆనిందమింతా

అన భవిసాతడు అతనిీ చూసనపుుడు ఇషూ మే కాద . అింతే మోతాద ల భకిత, గౌవర్మూ,

అభిమానమూ వున్ాీయ.
 "ఎవరిమీద?" స్హజమెన ఉతికతత అడగాడు.

"కొతత గా వచ్చిందే ఆ పింతులమమ మీద. మన వూరి పలల యతే వెన్ెీల రోజు కబుర్చ

పింపసతత ఒళ్ళళ వాలేద.ి కాని అది పట్ీిం జాణ కదా! దాని దగొ ర్ వీడ పపుులు వుడకడిం

లేదేమో. ఇిందాక అట్ల స్ూకలు దారిల వస్త ింట్ట అకకడ తచాచడుతర కనిపించాడు."

ఎింద కు అడగాన రా భగవింతుడా అన కున్ాీడు అతన . అింత అస్హయింగా వాళిళదద రీీ

చ్త్రరకరిించట్ిం ఎబెబట్లూగా అనిపించ్ింది. ఇక అకకడే వుింట్ట మోహన మరిింత రచ్చపో య

బిండ బూతులు తిడుతుిందేమో ననీింత బాధ్త ఠకుకన లేచాడు. ఏదో పని వునీట్ల
ల

దేవాలయిం బయట్ికొచ్చ నిలబడాాడు.

19

మోహన మాట్ాలడన దానిల అలింకారాలన్నీ త్రసతసతత ఆమె చెపుింది నిజమే. ఆ

స్మయింల గోపాలకృషణ స్ూకలుకి కాస్త దూర్ింల వునీ చెట్ూ లకిింద నిలబడ వున్ాీడు.

స్ూకలు ఎపుుడెప
ై ో తుిందా అని అర్గింట్ న ించ్ అతన ఆతురతత ఎద ర్చచూస్త న్ాీడు.

ఈరోజు ఎలాగయన్ా ఆమెత మాట్ాలడాలని నిర్ణయించ కుని అకకడ కాపు కాశాడు.

నిజానికి అలా కాపు కాయడిం అతని అింతస్త కు దగని పని. అలవాట్ల కూడా లేద . కాన్న

తన ఆమె కోపిం పడుతునీ తపనన చెపుకపో తే పచెచకికపో యే పరమాదముిందని అింత

సాహసానికి దిగాడు. చ్వరి క్షణిం వర్కూ వెళ్ళళలా వదాద అన్ే మీమాింస్ల పడపో యాడు.

ఎింత ఘర్షణకు గుర్యాయక మనస్ వెళ్ళడానికే మొగుొ చూపింది.

ఆమెన చూసన క్షణమే అతన పతరమిించాడు. ఆమె కూడా పతరమిించాలని

తపించ్పో తున్ాీడు. అింద కే ఎపుుడూ వస్ింతాలు ఎవరిమీద పో యని అతన ఆమె మీద

చలాలడు. గుిండెింతా నిిండపో యన పతరమ ఒతిత డకి గురిచేసత ో ింది. ఆమె సానిీహితయింల కాన్న తన

తపన త్రర్దనిపస్ూ
త వుింది.

తన మనస్ ఇలా ఓ అమామయ కోస్ిం పరితపించడిం అతనికే ఆశచర్యింగా వుింది. పతరమకు

లాజిక్ లేద . అది ఎవరిమీద ఎపుుడు ఎలా పుడుతుిందో చెపులేిం. అింద కే తన్ెింద కు ఆమె

అింట్ట అింత పడ చచ్చపో తున్ాీడో ఎనిీ రాతురలు ఆల చ్ించ్న్ా జవాబు దొ ర్కలేద .

అతన ఆల చనలల వుిండగాన్ే స్ూకలు లాింగ్ బెల్ కొట్ాూర్చ. మామూలుగా అయతే

ఆపాట్ికే స్ూకలు అయపో వాలి. ఆరోజు ఆమె పలల లకు తనదెన

ై బాణీల రామాయణిం కథ

చెపుింది. కథ పూర్త యేయస్రికి ఆవేళ్ అయయింది.

తనన ఎవరైన్ా గమనిస్త న్ాీరేమోనని అట్ట ఇట్ట చూశాడు గోపాలకృషణ . స్ూకలు

ఊరికి చ్వర్ల వుిండడిం వలల అకకడకి ఎవర్ూ రార్చ. ఆ ధెైర్యింత న్ే అతనూ వచాచడు.

జారిపో తునీ గుిండెన చ్కకబట్లూకుింట్ట నిలుచ న్ాీడు. అింతమింది అమామయలత

అతనికి బాగా పరిచయమున్ాీ చెమట్ల

ల పట్ాూయ. కాళ్లళ చేతులూ వణుకుతున్ాీయ.

గుిండె చెవులల వినిుసోత ింది. ర్కత ిం చీకట్ి న్ాళ్ళలల దారి తెలియక కొట్లూమిట్ాూడుత ింది.
 పలల లింతా ఒకకసారిగా బయట్పడాార్చ. ఇింట్ికి వెళ్ళతున్ాీమనీ ఆనిందిం వాళ్ళన

మరిింత పసవాళ్ళన చేసింది.

అతన ఒకోక అడుగు వేస్ కుింట్ట స్ూకలు దగొ రికి వచాచడు.

స్ూకలల ఇింకవర్ూ పలల లు లేర్ని నిరాురిించ కున్ాీక వర్ష బయలు దేరిింది. పరైట్ కొింగున

చ ట్ట
ూ రా కపుుకుింట్ట దావర్ిం దాట్ిింది. ఎద ర్చగాొ గోపాలకృషణ కనబడడింత ఆమెల

ఒకకసారిగా ఆశచర్యిం ముఖింల కి చ్మిమింది.

అయతే అింతల న్ే స్ర్చదకుని అతనిీ చూడనట్ల

ల వెళ్ళబో యింది.

జనిం అింతా చూస్ూ

త వుిండగా అతన వస్ింతాలు పో యడింత అింతకు ముింద నీ

అస్హయిం రట్ిూింపయయింది. జీవితింల అతని ముఖానిీ చూడకూడదని నిర్ణయించ కుింది. కాన్న

ఇపుుడు అతన స్డన్ గా కనబడడింత ఏిం చేయాల తెలియక మౌనింగా వెళిళపో వడానికి

పరయతిీించబో యింది.

కాలగర్భింల కలిసపో యన లక్షలాది మింది పతరమికులు తనన ముింద కు త స్త న్ాీట్ల

ల

అతన ముింద కు కదిలి- "ఏవిండీ!" అింట్ట పలిచాడు.

 ఆమె ఠకుకన ఆగి- "ఏిం? ఊర్చల ని ఆడపలల లు చాలక న్ా వెింట్ పడాావా?" అస్హాయన్నీ,

జుగుపిన్న కళ్ళలల స్ుషూ ింగా పరదరిిస్ూ

త అడగిింది.

కొర్డాత ఛళ్ళళన చరిచ్నట్లూ మనస్ింతా మడతలు పడపో య నట్ల నిపించ్ింది అతనికి.

"ఛీ! ఛీ! అలా కాద . మీత పర్ినల్ గా మాట్ాలడాలని" అింతకింట్ట మిించ్ మాట్లు

దొ ర్లలేద . ఏదో తెలియని జింకు ఆమె అింట్ట వునీ ఎనలేని గౌర్విం భయింగా పరావర్త న

చెింది కళ్ళలల తేలుత ింది.

"మాట్ాలడాలా? ఏమిట్ి? నిర్ల క్షయింగా అడగిింది.

"న్ేన ..... న్ేన ......" అతన గగణుగుతున్ాీడు.

"చెపుిండ" రట్ిూించ్ింది ఆమె.

"మీర్ింట్ట న్ాకింత ఇషూ ిం."

అపుుడొ చ్చింది నవువ ఆమెకు. బాగా తాగుబో తర 'న్ేన ఈరోజు న ించ్ పూరితగా ముింద

ఆపతశానింట్ట' ఎలా నవువతామో అలా నవివింది ఆమె. ఆ నవువల ని పరిహసానిీ అతన

గురితించాడు. అింద కే తపుు చేసన వాడలా, అలా అనడానికి తన అనర్చిడేమోననీ

భావనత తల వించ కున్ాీడు.

 ఆమె తెర్లు తెర్లుగా నవువతర- "ఇలా అింట్ావని న్ాకు తెలుస్ . నర్మాింసానికి

అలవాట్లపడా పులి ఎపుుడూ అదే కావాలని కోర్చకుింట్లింది. అలా న వువ సీత ీ శరీరానికి

అలవాట్ల పడపో యావు. ఇపుుడు న్ా మాింస్ిం ర్చచ్గా వుింట్లిందన కుని వచాచవ్.

అింతేన్ా....?" అని గదిదించ్ింది.

అతని కళ్ళలల గిర్చరన న్నళ్ళళ తిరిగాయ. ఎపుుడో చ్నీపుుడు చనిపో యన తలిల

గురగతచ్చింది.

ఆమెన ఎలా నమిమించాల తెలియడింలేద . స్ర్చరన గుిండెన చీలిచ తన పడే తపనింతా

చూపించాలనిపించ్ింది. ర్కాతనీింతా దో సళ్ళత త్రస్ కుని ఆమె పాదాలన కడుగుతర తన

చెపుిందింతా నిజమేనని నిర్ూపించాలనిపించ్ింది.

"మీర్చ నన ీ అపార్థిం చేస్ కుింట్లన్ాీర్చ. మా వింశిం ఆచార్ిం మేర్కు అలా

అమామయలత గడుపుతున్ాీ....." అతన ముగిించకముిందే ఆమె అడుా తగిలిింది.

"అలా అని ఆతమవించన చేస్ కుింట్లన్ాీవు. ఈ నర్మేధ్ింల న్న పాతర ఏమీలేదని చెపు

బుకాయించాలని పరయతిీస్త న్ాీవ్. గారమస్త ల మూఢ నమమకానిీ ఆస్రాగా త్రస్ కుని న్న

కామవాింఛలిీ త్రర్చచకుింట్లన్ాీవ్. ఆడపలల లిీ బలిపశువులుగా చేస వాళ్ళ శీలానిీ

దో చ కుింట్లన్ాీవ్" ఆమెల ఆవేశిం కట్ూ లు తెించ కుింది.

అతన ఏదో మాట్ాలడడానికి పరయతిీించాడు. కాన్న ఆమె అతనికి ఆ అవకాశిం ఇవవలేద .

 "బేసక్ గా న వువ సో మరివి. అింద కే కాలానిీ వయర్థింగా గడుపుతర గారమస్త ల ఒకే ఒక

చ్నీ బలహీనతన ఆస్రాగా చేస్ కుని వాళ్ళ కషాూనిీ పించభక్ష పర్మానీిం కిింద

మార్చచకుని మెకుకతున్ాీవ్. నయాపరస

ై ా కషూ ిం చేయకుిండా అషూ ఐశవరాయలు

అన భవిస్త న్ాీవ్. పౌర్ణమికి ఓ అమామయ చగపుున కులుకుతున్ాీవ్. మా తాతలు న్ేతులు

తాగార్చ. మా మూతులు వాస్న చూడిండ అనీ సామెతకు న వువ అక్షరాలా స్రిపో తావ్."

"అదికాద - మీర్చ"

"ఇక మాట్ాలడకు. న్న ఆట్లు న్ా దగొ ర్ సాగవు. న్నత గడపతే సరిస్ింపదలు వసాతయని

వెరిరగా నమేమ ఆడమనిషని కాన న్ేన . ఈ ఆచార్ింవలల వాళ్ళకు ఐశవరాయలు వసాతయో లేదో

తెలియద గాన్న న్నకు మూడుపూట్లా గడచ్పో తున్ాీయ. ఏమీ పని చేయకుిండా మెకకడిం

వలల కాబో లు కొవెవకిక న్ావెింట్పడాావ్."

"మీర్చ చెపునదింతా నిజమే కావచ చ. కాన్న మీర్చ అన కుింట్లనీట్ల

ల మిమమలిీ మోస్ిం

చేయడానికి రాలేద . మీర్ింట్ట న్ాకింత పతరమ" ఏదో ట్ారన్ి ల మాట్ాలడుతునీట్ల

ల చెపాుడు.

"పతరమ- ఆ మాట్ పలకడానికి కూడా న వువ అనర్చిడవి. ఆ పదిం చాలా పవితరమెింది.

పౌర్ణమికో అమామయత గడుపుతర, దానికి ఆచార్ిం అని పతర్చ పరట్ూ ి జన్ానిీ మోస్ిం చేసత

న్నలాింట్ివాడు పతరమిించడు, పతరమిించ లేడు మహా అయతే కామిసాతడు.

 ఇింకో విషయిం కూడా గుర్చతించ కో. సీత ీ ఎపుుడూ న్నలాింట్ివాడీ పతరమిించద . తాత

తిండురల పతర్చ చెపుుకుని బతేక న్నలాింట్ివాడీ సీత ీ కాద కదా ఆడపుర్చగు కూడా

పతరమిించద .

మగతనిం అింట్ట సీత త

ీ కులికే శకిత కాద - అది వయకితతవిం. మనిష అన్ాీక మనకింట్ట సొ ింత
జీవితిం వుిండాలి. ఆ జీవితిం మీద ఓ దృకుథిం వుిండాలి. మన పన లవలల స్ింఘిం

వికసించాలి. పదిమిందికి మనిం వుపయోగపడాలి.

అింతేగాన్న తాత తిండురలకు డమీమగా వుిండడిం కాద వయకితతవమింట్ట. న్నకు న వువ ఓ

విలువ స్ింపాదిించ కోవాలి. మీ వింశానిీ త్రసతసతత న వువ చ్లిల దమిమడీకి కొర్కావు. అది

గుర్చతించ కో" ఇక చెపాులిిిందేమీ లేనట్ల

ల నిలబడపో యింది.

ఒకకసారిగా ల కమింతా చీకట్ి ఆవరిించ్నట్ల

ల , ఆ చీకట్లల తన్ొకకడే మిగిలిపో య వెలుగున

వెద కుకింట్ట పర్చగతు

త తునీట్లూ, ల కింల ని స్ముదారలన్నీ ఏకమెపో య తనన

ముించేస్త ింట్ట ఒడుాన చేర్డానికి తన ఊపరాడక గిలగిలా కొట్లూకుింట్లనీట్ల

ల , ఆకాశిం మీద

పడుతుింట్ట తనన ఆ పరమాదిం న ించ్ ర్క్ష్ించే వాళ్ళ కోస్ిం ఎలుగతిత అర్చస్త నీట్ల
ల అతన

గిింజుకుపో యాడు.

అింతవర్కు తన కళ్ళ చ ట్ట

ూ వునీ మాయపొ ర్లు తొలగిపో తునీట్ల
ల , గుిండెలల ని

భరమలు కరిగిపో తునీట్ల

ల అతన చలిించ్పో యాడు.
 ఇపుుడతనికి కావాలిిింది చ్నీ ఓదార్చు. న్ేన వున్ాీననీ ఫ్ీలిింగ్ కలగచేసత

పలకరిింపు. తన బాధ్నింతా లాకుకన్ే శకిత వునీ ఆత్రమయతా చూపు. అది ఎకకడ న ించ్

వసాతయో అతనికి తెలుస్ . నిపుులాింట్ి నిజిం శరీరానిీ దహిించ్వేస్త ింట్ట అతన సతీహిం

కోస్ిం అర్చరలు చాస్త న్ాీడు. ఇలాింట్ి స్మయింల కావాలిిింది తనన తాన గా పతరమిించే

జీవి. ఎద ర్చగాొ కనిపస్త నీ ఆమె అవస్ర్ిం మరిింత ఎకుకవెైనట్ల నిపించ్ "మీర్చ న్ా భరమలిీ

తొలగిించార్చ. అలాన్ే ఆ చేతత న్ే పతరమభిక్ష కూడా పరట్ూ ి ఈ దీన ణిణ కర్చణిించిండ" అని

పారరిథించాడు. అతనికి తెలియకుిండాన్ే అతడు ఏడుస్త న్ాీడు.

ఆమె కర్గలేద . అింత తొిందర్గా చలిించ్పో యే మనస్త తవిం కూడా కాద . ఇక అకకడ

వుిండట్ిం శుదు దిండగనిపించ్ ముింద కు నడవ బో యింది.

తన కోర్చకునీ దేవత పరతయక్షమె వర్ిం యవవకుిండా వెళిళ పో తునీట్ల

ల అతన

బాధ్పడపో యాడు. తన ఏిం చేస్త న్ాీడో స్ుృహల లేకుిండాన్ే ఆమె చేయ పట్లూకున్ాీడు.

ఈ హఠాత్ పరిణామానికి ఆవేశిం కట్ూ లు తెించ కుింది. తన చేతిని గట్ిూగా విదిలిచ అతని

పట్లూన వదిలిించ కుని అింతే వేగింత అతని చెింపన ఛేళ్ళళమనిపించ్ింది.

ముళ్ళకింపత లాగినట్ల
ల అతని చెింప మిండింది.

ఆమె అతనివేపు సీరియస్ గా చూస్ూ

త "న్ేనిపుుడు కొట్ిూింది న వువ న్ా చేయ

పట్లూకునీింద కు కాద . న్న జీవితిం ఇపుట్ివర్కు ఆడవాళ్ళింట్ట చ లకనభావిం ఏర్ుడేట్ట్ల

ల
చేసింది. ఈ అన భవిం సీత ల
ీ మీద గౌర్విం పరించ తుిందనీ ఆశత కొట్ాూన " అని అకకడ
న ించ్ కదిలిింది.

ఆమె దెబబవలల కాద . ఆమె మాట్లకు అతని బెైర్ల చ కమామయ.

20

చాలా రోజుల వర్కు గోపాలకృషణ తిరిగి మామూలు మనిష కాలేక పో యాడు. ఎకకడ

వున్ాీ, ఏ పని చేస్త న్ాీ ఆమె మాట్లు ఈట్లాల గుిండెలల పొ డుస్త న్ాీయ. తనకు కూడా

తెలియని తనన , నిరగమహమాట్ింగా ఆవిషకరిించ్నట్ల

ల అతన గరహిించాడు.

తన న ించ్ తన వింశానిీ త్రసతసతత తన హీరో కాడు. జీరో అనీ మాట్లు మరీ మరీ

ఆల చ్ింపజేస్త న్ాీయ. ల తుగా అర్థిం చేస్ కున్ే కొదీద ఆ మాట్లు అక్షర్స్తాయలాల

అనిపస్త న్ాీయ.

ఆమె వెళ్ళగకికన ఆస్హాయనిీ, కోపానిీ అర్థిం చేస్ కోలేని మూర్చాడు కాడతన . పరైపరచ చ

స్ నిీత హృదయుడు. అదే స్మయింల ఆవేశపర్చడు కూడాన . అింద కే తనిక తన

వింశాచారానిీ కొనసాగిించనని జనిం ముింద చెపరుయాయలని అన కున్ాీడు.

అలా చెబితే వచేచ పరిణామాలన గురిించ్ కూడా ఆల చ్ించాడు.

 ముఖయింగా ఎద రైన స్మస్య తన పో షణ తమకు సరింట్ల భూమి కూడా లేదనీ విషయిం

అతనికి తెలుస్ . దివాన వెింకట్ారమయయ తమన మోస్ిం చేస తమ యావదాసత న్న

అన భవిస్త న్ాీడని తెలుస్ . కాన్న ఆ భూములన తిరిగి పొ ిందడమెలాగో తెలియడింలేద .

గారమ ల కకలల జమీిందార్చ భూములన్నీ వెింకట్ారమయయ పతర్చమీద ట్ారన్ి ఫర్ అయాయయ.

ఇలాింట్ి స్మయాలల తిరిగి ఆ భూములన ఎలా పొ ిందడిం? తనకు, నర్చడకి భుకితకి

స్రిపడేట్ట్ల
ల కొింత భూమిని తిరిగి ఇవవమని, వాట్ి మదిింపు ధ్ర్న ల కక కట్ిూ తిరిగి తన

త్రరిచవేసత ానని వెింకట్ారమయయన అడగాలనిపించ్ింది. కాన్న అభిజాతయిం అడుా రావడింత

అడగలేకపో యాడు.

జీవితింల మొదట్ిసారి అతన తన కాళ్ళమీద తన నిలబడాలని ఆల చ్స్త న్ాీడు.

సాయింకాలిం నర్చడు ఎవరికి కబుర్చ చెపు రావాలని అడగితె అనయమనస్కింగా వుిండ

ఏదో న్ోట్ికొచ్చన పతర్చ చెపాుడు. వాడు వెళిళ పో యాడు. ఇింట్ికి కాస్త దూర్ింల అలాన్ే

బిండమీద పడుకున్ాీడు. ఏవేవో ఆల చనలు మెదడున వేడెకికస్త న్ాీయ.

21

తరర్చున పుట్ిూన చిందమామ తెలలగా పాలిపో యనట్ల

ల కనిపస్త న్ాీడు. అకకడకకడా

వునీ నక్షతారలు శవమ మీద చలిల న స్తు

త న్ాణేలల ా మస్గాొ వున్ాీయ. శమశానింల లేచ్న
పొ గలా నలల ట్ి మబుబలు చిందర డకి అభిముఖింగా కద లుతున్ాీయ. శోకతపత హృదయింత

బర్చవెకిక కదలనట్ల
ల గాలి మెలలగా వీసోత ింది.

ఆకలిగాన్న, దాహింగాన్న, నిదరగాన్న దరిచేర్ని అతన అలాన్ే కళ్ళళ మూస్ కుని

పడుకున్ాీడు.

గాజుల చపుుడు చెవులన కలకడింత ఉలికికపడా ట్లూ కళ్ళళ విపాుడు. ఎద ర్చగాొ

అన పమ.

తన చెపుింది ఆమె పతరా అని ఆశచర్యపో యాడు. తన అింత ర్ింగింల ఆమె మీద కోరిక

వుిండ, తన పరాకుగా ఆమె పతర్చ చెపునట్ల

ల గరహిించాడు.

"నిదార?" అడగిింది ఆమె కొింట్గా నవువతర.

కాదనీట్లూ తల ఊపాడు.

"మరేమిట్ి? డల్ గా కనిపస్త న్ాీవ్, పారణపరదింగా పతరమిించ్న పరయురాలు

చీదరిించ కుింట్ట చెింపమీద ఛేళ్ళళమనిపించ్నట్ల

ల దిగాలుగా వున్ాీవు" అదే నవువన

కొనసాగిస్త ూ అింది.
 అతనికి చ్వుకుకమింది. వర్ష అపుుడే చెింపమీద కొట్ిూనట్లూ ఉలికిక పడాాడు. తమ మధ్య

జరిగిన విషయిం తన ఎవరికీ చెపులేద . వర్ష కూడా ఎవరికీ చెపుదని తెలుస్ . అన పమ

కాకతాళ్ళయింగా ఆ పో లిక చెపునట్లూ అర్థమెింది.

కాన్న ఆమె అలా అనడింవలల అతని అహిం దెబబతిింది. ఏదో తెలియని కస బయలేదరిింది.

తన చెపున విషయాలేవీ పట్ిూించ కోనట్ల

ల వర్షకు తెలియజయాయలనిపించ్ింది. అింద కే

ఆమెత చాలా కోలజ్ గా, మన పట్ిలా వుిండాలని నిర్ణయించ కున్ాీడు.

అలా అన కుింట్టన్ే ఉతాిహిం తెచ చకున్ాీడు. దీర్ాకాల రోగికి మింద లవలల ,

మింతరింవలల క్షణింల స్వస్థ త చ్కికనట్ల

ల ఒళ్ళింతా తేలికగా తయారైింది. మనస్

దూదిపింజలా ఎగిరిపో త ింది.

"ఇక దిగులుకాద తపస్ ి. అన పమ అన్ే దేవతకోస్ిం" లేచ్ కూర్చచని రిండు చేతులూ

జోడస్ూ
త అన్ాీడు.

"దేవత కర్చణిించ్ింది భకాత! మరి ఫలపుషు న్ెైవేదాయలన స్మరిుించ కో" న్ాట్కీయింగా

భకుతడీ ఆశీర్వదిస్త నీ దేవతలా నిలబడింది.

"ఫలపుషు న్ెైవేదాయలన స్మరిుించాలింట్ట దేవత ఈ ఒడల చేరి మెమర్పించాలి."

"దానికి అభయింతర్మేముింది భకాత" అని ఆమె కూర్చచింది.

 చామన ఛాయత వునీ ఒింట్ిమీద వెన్ెీల పడ తమాషాగా మెర్చసోత ింది. ఆమెకు ఇర్వెై

ఎనిమిదేళ్ళళ. వివాహిత. ఇింకా పలల లు లేర్చ గన క ఒింట్ి బిింకిం తగొ లేద . అింద కే

చూడట్ానికి కన్ెీపలల లా వుింట్లింది.

వింపు తిరిగిన ముకుక, చకారలాలింట్ి కళ్ళళ, పొ డవెన

ై కింఠిం, శకిత నింతా అకకడ పొ ద పు

చేసనట్లూ ఎతత యన వక్షస్థ లిం, శరీర్ిం బీదతన్ానీింతా తెలియచేసత నడము, ఏదో పర్కుత

సరైజు చూస్ కోకుిండా పరరిగిపో యనట్ల నిపించే వెనకఝుగమూ, మొతాతనికి ఆమె చాలా సరకీిగా

మగవాడని ఛాల ింజ్ చేస్త నీట్ల

ల వుింట్లింది.

అతన ఆమెన దగొ రికి లాకుకని ముదద పరట్ూ లకున్ాీడు. ఆమె ఆ స్ుర్ిన పూరితగా

అన భవిించ్ "ఇక ఆగు గోపాలకృషణ ! ఏదయన్ా మొదలు పరడతే పూరిత కావాలి న్ాకు. మధ్యల

బేరక్ వేసతత భరిించలేన . ఆచారానికి కొస్ర్చలా ఆడపలల ఎవరికీ చెపుని స్ింఘట్న గురిించ్

చెపాులట్ కదా. అది కాసాత ముగిసతత ఆ తర్చవాత ఏకింగా....." అని ఆపింది.

"అలాన్ే మరి కాన్న...."

చెపాులిిన స్ింఘట్నింతా ఓసారి మననిం చేస్ కునీట్లూ కొింత సతపు మౌనింగా వుిండ

తర్చవాత పారర్ింభిించ్ింది.

అతన మనస్ ని ఎట్ట చెదర్కుిండా నిగరహిించ కుని విింట్లన్ాీడు.

 * * *

"న్ాకపుుడు ఇర్వెై ఏళ్ళళ. ఇింత లావుగా వుిండేదానిీ కాడు. స్నీగా, పూలరమమలా

వుిండేదానిీ. విదావన్ రిండో స్ింవతిర్ిం చద వుతర వేస్వి సరలవులకి ఇింట్ికొచాచన .

రోజింతా త్రరిక వుిండడిం వలల ఏవేవో ఆల చనలు నన ీ ఒక దగొ ర్ ఉిండనివవడిం లేద .

వీధిల వెళ్ళతునీ అబాబయలు స్ూట్ిగా చూసత చూపులకు ఒళ్ళింతా అదిరేద.ి వాళ్ళ

కళ్ళళ న్ామీద పాకుతునీపుుడు ఏదో మధ్ ర్ స్ించలనిం శరీరానిీ ఊపతద.ి

మగధాయస్ ఎకుకవయపో తర వుిందని న్ాకు న్ాకే అర్థమవుత ింది. అయతే అింద కోస్ిం

ఏిం చేయాల తెలిసతది కాద . ఊరికే అలా మా ఇింట్ి గేట్లముింద నిలబడ న్ా శరీర్ింల ని

ఏయే భాగాలు అబాబయలిీ రచచగగడుతున్ాీయో వాట్ిని చూపించీ, చూపించనట్ల

ల

బహిర్ొతిం చేసతదానిీ.

ఇపుుడాల చ్సతత ఇవన్నీ న్ాన్ెిన్ి అనిపసాతయ గాన్న ఆ తొలి యవవనింల ఎద ట్ి వయకిత

చూపుత రేపత స్ించలనిం, ఎపుుడో దొ ింగ చాట్లగా పరట్ూ లకున్ే ముదద రేపత పులకిింత, బస్ ిల

ఎవరో చకకట్ి కురారడు ర్ష్ సాకుత చేతిని తగిలిించ్నపుుడు కలిగే చకకలిగిింత ఎపుట్ికీ

గుర్చతిండపో తాయ.

అపుుడు న్ా పరిసథ తి అింతే.

 ఇింట్లల వుింట్ట ఇలాింట్ి ఆల చనలత పచ్చ పట్టూట్ట్ల
ల వుిందని వడమాల పతట్కు దగొ ర్చనీ

కదిరిమింగళ్ింకు బయలుదేరాన . అకకడ మా పరదన్ానీ కూతుర్చ ధ్వళ్ వుింది. ఎపుుడో

స్ింవతిర్ిం కిరతిం ఆ ఊరళ్ళళన .

ధ్వళ్ మించ్ కింపరన్న. చాలా స్ర్దాగా, యవవనిం ఎగిరి పడుతునీట్ల

ల ఎపుుడూ గలగలా

మాట్ాలడుతుిండేద.ి పరదన్ానీ ఇింట్ికి వెళ్తానింట్ట ఇింట్లలవాళ్ళళ కూడా హేపీగా

ఒపుుకున్ాీర్చ.మ్ అ సతదయగాడీ త డచ్చ పింపార్చ. వాడు నన ీ ఊరిల దిింప, వెింట్న్ే

తిర్చగు పరయాణిం కట్ాూడు.

నన ీ చూస్ూ
త న్ే ధ్వళ్ స్ింత షానిీ మాట్లల చెపులేన . మా ఇదద రిదీ దాదాపు ఒకే

వయస్ కావడింవలల బింధ్ తవిం కన్ాీ సతీహమే ఎకుకవుిండేద.ి నన ీ చూస్ూ

త న్ే

ఎపుుడొ చాచవని వూపతసింది. న్ేన్ే తేర్చకుని స్మాధానిం చెపతుల పత పరశీల వర్షిం

కురిపించ్ింది.

"ఆ పలల న లా వర్ిండాల నిలబెట్ూ ి మాట్ాలడతావా? ల పలికి పలిచ్ పరయాణపు బడలికన

త్రర్చచకోనిసాతవా?" అని పరదదమమ అనీపుుడు ధ్వళ్ తనన తాన కింట్లరల్ చేస్ కుని న్ాకు

దారిచ్చింది.

ఆ రోజింతా ఒకరి విశేషాలు ఒకర్చ తెలుస్ కోవడింత న్ే స్రిపో యింది. ధ్వళ్ ట్న్త వర్కు

చదివి, నిలిచ్పో యింది. ఆడపలల కు కాలేజీ చద వెింద కని మా పరదన్ానీ నిలిపతశాడు. ఇక

అపుట్ిన ించ్ ఇింట్ి దగొ రే వుింట్లింది. వాళ్ళకు బాగా వయవసాయిం వుింది. మా పరదన్ానీకి

మగపలల లు లేర్చ. ధ్వళ్ళ ఆయనకు వయవసాయిం పన లల చేదో డు, వాదో డుగా వుిండేద.ి
 న్ాత ఎింత బాగా మాట్ాలడన్ా అింతకుముింద స్ింవతిర్ిం చూసన ఉతాిహిం ధ్వళ్ల

లేద . ఏదో పరదదతనిం వచేచసనట్లూ వుిండేద.ి అలాన్ే పరవరితించేద.ి

సాయింకాలిం పూట్ "అలా గేట్ల దగొ ర్ నిలబడదామా?" అింతే, "వదద అనూ! డాబా

మీదకు వెళ్దాిం పద. గేట్ల దగొ ర్ నిలుచ ింట్ట ఆకతాయ కురారళ్ళింతా ఫో జులు కొడతార్చ.

ఆడపలల న తిన్ేసతట్ట్లూిండేవాళ్ళ చూపులన భరిించడిం కషూ ిం. పరైపరచ చ న్ాకు అస్హయిం

కూడా" అింది.

ఆమె మాట్లు వినీ తర్చవాత నన ీ న్ేన్ే తిట్లూకున్ాీన . గేట్ల దగొ ర్ నిలబడ

అబాబయలిీ చూడాలన కునీ న్ామీద న్ాకే అస్హయమేసింది. న్ాల న్ే చెడు భావాలు

పారర్ింభమెనట్లూ త చ్ న్ాకు ఓ క్షణింపాట్ల భయమేసింది కూడా.

ధ్వళ్లా న్ేన కూడా మగాళ్ళింట్ట వునీ ఉతికతన తగిొించ కోవాలని త్రవరింగా

నిర్ణయించ కున్ాీన . కాన్న ఇదింతా వీధిల ఎవరైన్ా యువకుడు పో తుింట్ట గుర్చతకొచేచది

కాద . స్హజింగాన్ే చూపు అట్ల మళ్ళళది.

* * *

ఆ ఊరిల ని పరదద అడావింట్టజ్ ట్టరిింగ్ ట్ాకీస్ . ఊరికి రిండు ఫరాలింగుల దూర్ింల పదామ

ట్టరిింగ్ ట్ాకీస్ వుిండేద.ి

 సాయింకాలమెతే ట్టరిింగ్ ట్ాకీస్ న ించ్ లౌడ్ సీుకర్ల ల "కృషాణ.... ముకుిందా...." అనీ

పాట్ మొదలయేయది. ఇక అపుట్ిన ించ్ సనిమా మొదలయేయ వర్కు ర్కర్కాల పాట్లు

ఊదర్గగట్టూసతవి.

సాయింకాలమెతే కుర్రకార్ింతా అకకడకి చేరేవాళ్ళళ. చ ట్లూపకకల పలల ట్టర్ల న ించ్ జనిం

వచేచవార్చ. సాయింకాలిం ఏడుగింట్లకు మొదలయేయది సనిమా. పదికి అయపో యేద.ి

సింగిల్ షో . రిండు ఆట్లు వేసతత కల క్షనల రావని ఒకట్ట ఆట్ వేసతవాళ్ళళ.

ఊరిల న్ే ట్టరిింగ్ ట్ాకీస్ వుిండడింవలల మా పని స్ర్దాగా వుిండేద.ి అన కునీపుుడు

అలా సనిమాకళిళపో యే వాళ్ళిం. ఆ వీధిల ఉనీ వాళ్ల ింతా ఒకరికొకర్చ బింధ్ వులే.

అింద వలేల మా వయస్ నీ ఆడపలల మింతా కోలజ్ గా వుిండేవాళ్ళిం.

సనిమా మారిిందింట్ట చాలు ట్ాకీస్ కి బయలుదేరే వాళ్ళిం. నిజింగాన్ే ఎింత గగపుగా

వుిండేవో ఆ అన భవాలు. సనిమా మారిన రోజున ఐద గింట్ల న ించే ఉతాిహిం వెలిలవిరిసతద.ి

ఒకరి ఇళ్ళకు ఒకర్చ వెళిళ సనిమాకు వెడుతున్ాీమని ర్మమని పలిచేవాళ్ళిం. వాళ్ళళ

స్రేనని, ముగిించాలిిన పన లల మునిగిపో యేవాళ్ళళ.

న్ేనూ, ధ్వళ్ గబగబా బావిల ించ్ న్నళ్ళళ త డ తొట్ల

ల నిింపతసత వాళ్ళిం. ఆ పని అయపో గాన్ే

యక మేిం చేయాలిిన పన లు ఏమీలేవు. న్నళ్ళ పని అయపో గాన్ే మలల పూలు చెట్ల న ించ్

కోస, వాట్ిని ఓపగాొ కట్టూవాళ్ళిం. సాీనిం చేస తయార్యేయ వాళ్ళిం.

ఆర్చనీర్ పారింతాన ఏదో తిన్ాీమానిపించ్ సనిమాకు బయలేదరే వాళ్ళిం.

 వీధి చ్వర్ల మాకోస్మే అబాబయలు వెయట్ చేస్త ిండేవాళ్ళళ. అింతా బింధ్ వులమే

కాబట్ిూ యలా అబాబయలు, అమామయలు కలస వెళ్ళతున్ాీ ఎవర్ూ పరదదగా

పట్ిూించ కున్ేవాళ్ళళ కాద .

న్ేన వెళిళనరోజే సనిమాకు పో తున్ాీమని తెలిస మా అతత కూతుళ్ళ వనజ, గిరిజ కూడా

బయలుదేరార్చ.

దారిల మాకు వదినల వర్స్యేయ వార్చ కలిశార్చ. ఊరిల ని మిగిలినవాళ్ళళ కూడా

సనిమాకు జట్ల
ల జట్ల
ల గా పో తున్ాీర్చ.

"ఛీ! ఛీ! సనిమాకు రావాలింట్ట ఇదే విస్ గు. ఆకతాయ కురారళ్ళింతా ఠించన గా ర్డీ

అయపో య వుింట్ార్చ" అింది ధ్వళ్ అబాబయలిీ చూస్ూ

త న్ే న్ా చెవుల . "ఆ భాస్కర్

చూడు- ఏిం స్ూ యల్ గా వున్ాీడో , ఏజీ బియసీి చదివాడు గాన్న హ ిందాగా పరవరితించాలని

తెల్నద . సాయింకాలమెతే సనిమాకు తయార్చ."

అతన మాకు బావ వర్స్వుతాడు. అింతమింది అబాబయల ముింద నడుస్త ింట్ట న్ాకు

తెలియకుిండాన్ే అడుగులు తడబడాాయ. మిగిలినవాళ్ళళ పరిసథ తి కూడా అింతే. అయతే ధ్వళ్

మాతరిం అకకడ అబాబయలు లేనట్టూ చాలా నిర్ల క్షయింగా నడచ్ింది. న్ాకూ అింత ఒదిద కగా

వుిండాలనిపించ్ింది గాన్న వీలుకావడిం లేద .

 వెన క వస్త నీ అబాబయలు మాకు వినపడేట్ట్ల
ల ఏవేవో జోక్ లు వేస్త న్ాీర్చ. భాస్కర్

అయతే మరీ రచ్చపో తున్ాీడు.

ధ్వళ్ మాతరిం అబాబయల జోక్ లు పట్ిూించ కోకుిండా తన ఏదేదో మాట్ాలడుత ింది గాన్న

న్ేన వినట్ిం లేద . న్ా చెవులు వెనకిక మళిళ అబాబయల జోక్ లన వినట్ానికే

పరయతిీస్త న్ాీయ. ధ్వళ్లా ఎలాింట్ి ఆవేశిం, ఉదేరకిం లేకుిండా మేము

వుిండలేకపో తున్ాీిం.

అింతల ట్టరిింగ్ ట్ాకీస్ వచ్చింది.

జనిం పరదదగా లేర్చగాన్న ఫర్వాలేద అనీ సాథయల వున్ాీర్చ. సనిమా బిగిన్ కావట్ానికి

ఇింకా ట్ైము వుింది. బయట్ నిలుచ న్ాీిం.

అింతల వనజ వాళ్ళ అనీయయ ల పలికి వచాచడు. నన ీ చూస ఎపుుడొ చాచవని

పలకరిించాడు. అకకడ అమేమ డరింక్ి ల కాస్ూ ల్న డరింక్ రోజ్ మిల్క అిందరికీ వాట్ిని

తెపుించాడుగాన్న ధ్వళ్ మాతరిం త్రస్ కోలేద .

న్ేన త్రస్ కొమమని బలవింతిం చేసతత వనజ, గిరిజలకు వినబడకుిండా న్ాత చెపుింది-

"వదద , ఈరోజు రోజ్ మిల్క త్రస్ కుింట్ట రేపు లవ్ ల ట్ర్ త్రస్ కోమింట్ాడు."

ధ్వళ్ చెపుింది నిజమేననిపించ్ింది. మగవాళ్ళకు కాస్త చన విసతత న్ెతితకకుకతార్చ. వాళ్ళన

మొదట్లలన్ె డజపాుయింట్ చేసతత మన జోలికి రార్చ.

 ఎద ర్చగా నిలుచ న్ాీ భాస్కర్ తన ఫ్రరిండ్ి త మాట్ాలడుతర మాట్ి మాట్ికి మావెైపత

చూస్త న్ాీడు.

మేిం ట్ికట్ల
ల త్రస్ కుని ల పలికళిళ కూర్చచన్ాీిం.

మా వెనకే వచ్చన భాస్కర్ అిండ్ ట్ట

ర ప్ స్రిగొ ా మా వెనకే కూర్చచన్ాీర్చ. చ్వర్గా

కూర్చచనీ ధ్వళ్ వెనకే భాస్కర్ కూర్చచన్ాీడు. న్ా వెనక వనజ అనీయయ బెైఠాయించాడు.

అింతా బింధ్ వులమే గన క వాళ్ళళ అపుుడపుుడూ మాట్ాలడుతున్ాీర్చ.

అయతే ధ్వళ్ మాతరిం తనత మాట్ాలడే అవకాశమే ఇవవలేద . తన పరైట్కొింగు

వీలయనింత లాకుకని చ ట్ట

ూ కపుుకుింది. ఆమె ఎింతగా కపుుకుిందింట్ట ఆమె పరైభాగింగాన్న,

చేతులు పరట్ూ లకోవడానికి కురీచకి వునీ రిండు చెకకలుగాన్న కనిపించడింలేద .

అలా పరైట్త మొతత ిం కపుుకునీ ఆమె చాలా డగిీఫ్రైడ్ గా వుింది. న్ాకూ అలా

కపుుకోవాలనిపించ్ిందిగాన్న అమమమమలా అలా కపుుకోవడిం ఇషూ ిం లేకపో యింది.

ల పల ల ైట్ల ల ఆరిపో వడింత సనిమా సాూర్ూ అయింది. మొదట్లల హీరోయన్ కనిపించగాన్ే

భాస్కర్ అిండ్ ట్ట

ర ప్ చెవులు చ్లులలుపడేలా చపుట్ల
ల చరిచార్చ.

"మనిం మాతరిం ఎింద కు వూర్చకుిండాలి? హీరో రాగాన్ే మనమూ చపుట్ల

ల చ ర్చదాదిం.

ఎవరికైన్ా ఈలవచాచ?" అని అడగిింది స్ర్ళ్. ఆమె కాస్త ింత ఫాస్ూ గాళ్స.
 "ఛీఛీ! వదద అలాింట్ివి. మనమూ వాళ్ళలా చీప్ గా పరవరితసతత ఎలా?" అింది ధ్వళ్.

మిగిలినవాళ్ళిం దానికి ఒపుుకోలేద . హీరో తెర్మీదకి రాగాన్ే ధ్వళ్ తపు మేమింతా

చపుట్ల
ల చరిచాిం. స్ర్ళ్ిం ఈల వేయడానికి పరయతిీించ్ిందిగాన్న గాలి తపు ఈల రాలేద .

కాన్న వయస్ చేసత గిమిమకుకలకు, యవవనిం వేసత వెధ్వ వేషాలకూ లొింగకుిండా ధ్వళ్

ఒకకమాట్ కూడా మాట్ాలడలేద . కపుుకునీ పరట్

ై ఒకక ఇించెైన్ా జర్గలేద . అింత

నిశచలింగా కూర్చచని సనిమా చూస్త నీ ఆమెన పరశింసించాలనిపించ్ింది. కాన్న ఆ పని

చేయలేక పో యాన .

* * *

మరో న్ాలుగురోజులు గడచాయ. ఈ న్ాలుగురోజులల న్ేన ధ్వళ్న మరిింతగా

పరిశీలిించాన . ఆమె ఒదిదక, వయస్ అలల రికి లొింగక పో వడిం నన ీ ఆశచర్యింల

ముించెతితింది. అింతేగాక బో ల డింత గౌర్విం కలిగిింది.

మా పరదదమమ కూడా ఓరోజు మాట్ల మధ్యల కూతురిీ పొ గిడింది. "అనూ! ధ్వళ్ న్ా

కూతుర్ని చెపుడిం లేద గాన్న, ఈ హో ల్ జిలాల మొతత ిం మీద ఇింత కుద రైన మనిష లేద .

అిందరి ఆడపలల లాలగా వెకిలి చేషూలు లేవు. సాయింకాలమెతే భోగిం వాళ్ళలా అలింకరిించ కుని

గేట్ల దగొ ర్ నిలబడ తెైతకకలాడద . మగాడీ చూస్ూ

త న్ే మెలితిరిగిపో ద . దానికి వునీది
ఒకట్ట పచ్చ. అది సనిమాలు. రిండు రోజులకోమార్చ చూసన సనిమా అయన్ా చూస్త ింది.

కాన్న సనిమాకి వెళిళన్ా మగవాడ వెైపు కన్ెీతిత చూడద . పరైట్ నిిండుగా కపుుకుని ఎింత

హ ిందాగా కూర్చచింట్లింది అలాింట్ి పలల న కనడిం మా అదృషూ మన కో."

"అవున పరదదమామ! న్ేన గమిించాన కదా" అన్ాీన .

న్ేన వెళిళన అయదో రోజు సనిమా మారిింది.

ధ్వళ్ న్ా దగొ రికి వచ్చ - ఈరోజు సనిమా కేనిిల్. పరతి న్ెలా ఈ మూడురోజులూ

ఎకకడకళ్ళడమూ కుదర్ద . న వువ వెళ్ళళట్ట్ల యతే వనజ, గిరిజలత వెళ్ళళ ఈ ట్ైమ్ ల

సనిమాకు వెళ్లడానికి అమమ ఒపుుకోద . న్ాకైతే రావాలన్ే వుింది" అింది.

"పరదదమమన ఒపుసతత "

"అది వీలు కాద . ఆమె స్సతమిరా ఒపుుకోద " తేలిచ చెపుింది ధ్వళ్.

ఇక తపుదని న్ేన మాతరిం బయలేద రాన .

న్ా చీర్లు అపుట్ికి అన్నీ మాసపో యాయ. అింద కే ధ్వళ్ చీర్ కట్లూకుని

బయట్పడాాన . పుట్ికే ట్ైమ్ చాలా అయపో యింది.

 న్ేనూ, వనజ, గిరిజ పర్చగు పర్చగున ట్ాకీస్ చేర్చకొని ల పలికి వెళ్ళళస్రికి భాస్కర్ అిండ్

ట్ట
ర ప్ వుింది. "మీకోస్మే ముింద 'రో'ల సీట్ల ల పరట్ూ ాము. కూర్చచిండ" వనక అనీయయ

చెపాుడు.

చీకట్ిగా వుిండడింవలల ఒకరికొకర్చ కనిపించడిం లేద గగింతులు బట్ిూ మన షులన

పో లుచకున్ాీిం.

మేిం వెళిళ ముింద వర్స్ల కూర్చచన్ాీిం. ఖచ్చతింగా న్ా వెనక సీట్ల ల భాస్కర్

వున్ాీడని గమనిించాన .

ట్ైట్ిల్ి అయపో య అస్లు సనిమా పారర్ింభమెింది.

పర్చగుపరట్ూ ి రావడింత ల పలి న ించ్ ఆయాస్ిం తన ీకొసోత ింది. గుిండె అద ర్చత ింది.

కాసతపట్ికి స్ర్చదకున్ాీన .

ధ్వళ్ రాకపో వడిం న్ాకు ల ట్లగా వుింది. ఆమె గుర్చతకు రావడింత కురీచల కూరోచగాన్ే

పరైట్ మొతత ిం కపుుకోవడిం కళ్ళలల మెదిలిింది. ఈ వయస్ ల కూడా అింత సూ క్

ే ూ గా వునీ

ఆమె అింట్ట న్ాకు ముచచట్టసింది.

 ఆమెలా న్ేనూ డగిీఫ్రైడ్ గా వుిండాలనిపించ్ింది. ఆమెన అన కరిించాలని పరైట్ బాగా

లాగి పూరితగా కపుుకున్ాీన . అిందరి ఆడ పలల లాల అలల రి చ్లల రిగా లేననీ అహిం

స్ింతృపత నిసోత ింది. బాగా స్ర్చదకు కూర్చచని సనిమా చూడడింల డీప్ గా మునిగిపో యాన .

కొింతసతపయాయక ఏదో పర్చగు న్ా నడుిం మీద పాకుతునీట్ూ నిపించ్ింది. ఒకకక్షణిం గుిండె

ఝలులమింది. గాబరాగా దానిీ తరిమివేదద ామని న్ా చేయ వేగింగా కదిలిింది. ఎింత వేగింగా

కదిలిిందో అింతే వేగింత ఆగిపో యింది. అది పర్చగు కాద - ఎవరిదో చేయ.

వేళ్ళ కదలిక తెలుస్ూ

త న్ే వుింది. అింతల ఓ గమమతు
త జరిగిింది. పరైట్ పూరితగా

కపుుకోవడింవలల మరవర్ూ పసకట్ూ లేర్చ.

నడుిం న న పున ఆసావదిస్త నీట్లూ వేళ్ళళ ఆగిపో యాయ. ఆ వేళ్ళళ భాస్కర్ వి అని

కనిపరట్ూగలిగాన .

అతని చేయ పరైన ించ్ కిిందకు దిగి జాకట్ బింధ్న్ాలు తెించేింద కు పరయతిీసోత ింది హ క్

న వెద కుతర వేళ్ళళ కద లుతున్ాీయ.

స్రిగొ ా అపుుడే అతన కవువన కేక పరట్ూ ాడు. చేయని ఠకుకన వెనకిక లాకుకన్ాీడు.

"ఏమెింది?" వనజ అనీయయ అడగాడు.

"కురీచకునీ సీల గుచ చకుింది" భాస్కర్ బాధ్త చెపాుడు.

 "అరర! ర్కత ిం వస్త నీట్ల
ల ిందే!"

"ఆఁ!"

నన ీ తడుముతునీ చేతికి కురీచకునీ సీల ఎలా గుచ చకుిందో న్ాకు అర్థిం కాలేద .

భాస్కర్ అబాబ, అమామ అింట్ట న్ామీదకు వింగి, ఎవరికీ వినబడ కుిండా న్ా చెవిల

చెపాుడు. "జాకట్లూకు పన్నీస్ వుిందని చెపుకకరేల న వువ పరైట్ కపుుకాగాన్ే రోజూలాన్ే గీరన్

సగీల్ గా భావిించ్ న్ా పని న్ేన చేస్ కుిందామన కున్ాీన . కాన్న ఓపరన్

అయపో యిందేమో పన్నీస్ గుచ చకుింది. ఎవరికీ మనమీద అన మానిం రాకూడదన్ే

సీలగుచ చకుిందని చెపాున . ఇింకపుుడూ అలా జాకట్ లకు పన్నీస్ లు, కతు
త లు, గగడా ళ్ళళ

పరట్ూ లకురాకు. అర్థమెిందా ధ్వళ్ళ!"

అపుుడు తెలిసొ చ్చింది న్ాకు జరిగిన రిండు పొ ర్పాట్ల

ల .

నన ీ భాస్కర్ ధ్వళ్ అన కున్ాీడన్న, జాకట్ కు హ క్ పట్ూ కపో తే పరట్ూ లకొచ్చన పన్నీస్

ఓపరన్ అయిందన్న.

అబాబయలపట్ల ధ్వళ్ అింత సూ క

ే ూుగా ఎింద కు యాకుూ చేస్త ిందో , సనిమాకు రాగాన్ే పరైట్

అింత నిిండుగా ఎింద కు కపుుకుింట్లిందో న్ాకు అర్థమెింది.

 అపుుడే మొదట్ి రీలు అయపో వడింత ట్ాకీస్ ల బలుబ వెలిగిింది.

నన ీ చూస మరోసారి కవువన అరిచాడు భాస్కర్.

ఇదీ న్ేన ఇింతవర్కూ ఎవరికీ చెపుుకోలేని స్ింఘట్న.

అింట్ట ముగిించ్ింది అన పమ.

* * *

చిందమామ మబుబలన పలకరిించ్ మళ్ళళ నిర్మలమెన ఆకాశింల పర్చగులు పరడుత ింది.

అపుట్ికి ట్ైమ్ పది దాట్ినట్లూ పరిస్రాలన్నీ నిశిబద పు ముస్ గు కపుుకున్ాీయ.

అపుట్ికే కాలాత్రతిం అయనట్ల

ల గోపాలకృషణ పడుకుని అన పమన పకకకు

లాకుకన్ాీడు.

మరో అయద నిముషాలకు వాళిళదద ర్ూ చాలా ర్స్వదా ట్ూింల వున్ాీర్చ.

"సరైనికులు ముింద కు వెళ్లడానికి కావాలిినింత ఉతాిహానిీ ఇవవడానికి వినిపస్త నీ

మారిచింగ్ బాయిండ్ లా వుింది న్న గజె ల సౌిండ్.

 శృింగార్ింల గజె లు సీుడో మీట్ర్ లాింట్ివి. శృింగార్ింల మన సీుడ్ ఎింత తెలుస్త ింది"

అన్ాీడు అతన .

"ఊఁ..... పూర్విం ఇింద కోస్మే గజె లు వాడేవారేమో" అింది సగుొ సగుొగా ఆమె.

"ఏమో..... సీుడో మీట్ర్ చూపించే సీుడ్ న బట్ిూ కొనిీ కదలికలన నియింతిరించడానికి

వీలవుతుింది. ఇింతకీ న్నకు సీుడో మీట్ర్ సీుడ్ గా తిర్గాలా? మెలలగా తిర్గాలా?" అని

అడగాడు. అతడు ఏ ఉదేద శింత అడుగుతున్ాీడో అర్థమెింది.

"పరస్త తానికి మెలలగా...."

ఆమె కదలికలన అన స్రిించ్ వూగుతునీ గజె లు తమ వేగానిీ తగిొించాయ. వీట్ిని

అతన నియింతిరస్త న్ాీడు.

"ఇపుుడు కొించెిం సీుడ్ గా"

గజె లు వేగింగా మోగుతున్ాీయ.

"మెలలగా."

గజె ల వేగిం తగిొింది.

 చాలా స్ింవతిరాల తన వెైవాహిక జీవితింల త్రర్ని కోరిక ఒకట్లింది ఆమెకి. ఆ కోరికన

ఎక్ి పరరస్ చేసత అవకాశిం ఎపుుడూ ఇవవలేద భర్త . దానిీ ఇపుుడు త్రర్చచకోవాలనీ తపన

బయలేదరిింది. కాన్న దానిీ చెపుడానికి ఆమెకి సగుొగా వుింది.

కాన్న ఈ అవకాశిం మళ్ళళరాదని తెలుస్ . అింద కే డొింక తిర్చగుడుగా అయన్ా తన

కోరికన చెపాులన కుింది.

"తెన్ాలి రామకృషణ కవి ఒక కావయింల వేశాయవాట్ికలన వరిణించాడు. వేశయలు ఎకుకవగా

వుిండే వీధిల నడుస్త న్ాీడట్. అపుుడు వింట్ తయార్చచేసత ట్ైమ్. సీత ల

ీ ు ఒక
బిండరాయమీద పస్ పు, మసాల దిన స్ లు నూర్చతున్ాీర్ట్. మోకాళ్ళమీద కూర్చచని

స్నిగిట్ిరాయని ముింద కూ, వెనకీక జర్చపుతునీ సీత ల

ీ ు రాతిర విట్లడొ సతత చెయాయలిిన ఓ
పొ జిషన్ న అలా పారకీూస్ చేస్త న్ాీరా అనీట్ల
ల ిందని వరిణించాడు తెన్ాలి రామలిింగడు. ఆ

వేశాయ సీత ల
ీ ు దేన్నీ పారకీూస్ చేస్త న్ాీరో చెపుుకో చూదాదిం."

అతన మెలలగా ఆమె చెవిల చెపాుడు. కరకుూగాన్ే వూహిించ్న అతనిీ మెచ చకోలుగా

చూసింది.

"పూర్విం సీత ల
ీ ే వుిండే రాజాయలుిండేవట్కదా" అని అడగిింది కాసతపాగి.

"అవునట్"
 "అింట్ట ఆ రాజయింల సీత ల
ీ ే మగవాళ్ళ పన లన్నీ చేసతవార్ట్ కదా. పలల లు
కావాలన కునీపుుడు ఎకకడ న ించో బానిస్లుగా పట్లూకునీ మగవాళ్ళత రాతురళ్ళళ

గడపతవార్ట్. కొింపదీస అపుుడూ వాళ్ళళ మగవాడ పాతర తామే నిర్వహిించేవారా?"

"ఏమో న్ాకేిం తెలుస్ ?" ఆమె ఉదేద శిం అర్థమెన్ా ఏమీ తెలియనట్లూ అన్ాీడు.

"అపుుడు ఏమెన్ా ఇపుుడు న్ేన ఆ రాజయింల ని సీత ీ అయపో తున్ాీన . అింట్ట

మగపాతర న్ేన ...." ఆ పరైన చెపులేక పో యింది.

"న్న ఇషూ ిం. న్ేన కాసతపు మగబానిస్న్ెై పో తాన " అతన పచచజిండా వూపాడు.

ఏదో తెలియని ఎగెయట్ మెింట్, ఏదో తెలియని థిరల్ ర్కత ింల కలిస పో యింది. చాలా

స్ింవతిరాల కోరిక త్రర్బో తరిందనీ ఆనిందిం ఆమెన పరైకి లేపింది. కొింతసతపట్ికి

వాళిళదద ర్ూ స్ర్చదకున్ాీర్చ. మళ్ళళ గజె ల మోత పారర్ింభమయింది.

ఇపుుడు కళ్ళళ తెరిసతత గోపాలకృషణ ఆకాశిం కనిపసోత ింది.

22
 ఆరోజు గోపాలకృషణ న చెింపదెబబ కొట్ిూన తర్చవాత న ించ్ ఎింద కైన్ా మించ్దని తన

జాగరతతల తన ింది వర్ష. తన కొట్ూ డిం వలల రిండు పరిణామాలు జరిగే వీలుిందని ఆమె

వూహిించ్ింది. ఒకట్ి గోపాలకృషణ తనమీద పగ పరించ కోవడిం. రిండో ది అతన పశాచతాతపిం

పరకట్ిించడిం. అయతే రిండూ జర్గకపో వడింత గోపాలకృషణ రియాక్షన్ ఏమిట్ల తెలియడిం

లేద .

ఆ స్ింఘట్న తర్చవాత రిండు మూడుసార్చల అతన ఎద ర్చపడాాడు. ఆమెన

చూడడింత న్ే తల దిించ కున్ాీడు. మనిషల మాతరిం చాలా మార్చు వచ్చింది. బాగా

స్నీబడాాడు. అింతకు ముింద కళ్ళల కనిపించే కొింట్తనిం అింతా మాయమె గింభీర్ిం చోట్ల

చేస్ కుింది. బుగొ లు న న పున కోల ుయ గర్చగాొ తయార్యాయయ. ఆడవాళ్ళ న్ోట్ి

ఎింగిలిత ఎపుుడూ చెమమత మెరిసత పరదవులు ఎిండపో యాయ.

ఇది జరిగిన తర్చవాత కూడా అతన తమ వింశాచారానిీ కొనసాగిస్త నీట్లూ తెలిసింది.

దానికి ఆమె ఏమీ ఆశచర్యపడలేద . అింత తొిందర్గా నిర్ణయాలు త్రస్ కొని అమలు చేయడిం

కషూ ిం. కాలకరమేన్ా అట్లవింట్ి వాట్ికి ఫుల్ సాూప్ పరట్ూవచ చ.

వెింట్న్ే అతన మారివుింట్ట బహ శా అతనిీ ఆమె నమేమది కాద . అతన ఏదో మోస్ిం

చేస్త న్ాీడన్ే అన కున్ేది. అతనిల మార్చు మొదల త

ై ే చాలు- మిగిలిింది కాలిం పూరిత

చేస్త ింది.

అలాింట్ి మార్చు అతనిల పారర్ింభమెిందని ఆమె పసగట్ిూింది. దాింత ఆమెకు చాలా

ఆనిందింగా వుింది. తనవలల అలాింట్ి ద రాచార్ిం అదృశయమెతే అింతకింట్ట కోర్చకోదగొ ది ఏమీ

వుిండదన కుింది గారమస్త లిీ మార్చడిం కన్ాీ అతనిీ ఒకకడీ మార్చడిం స్ లభమని

అన కొన్ే ఆమె అతనిీ కొట్ిూింది.

ఇలాింట్ి మూఢనమమకాల వలల జనిం కింట్ట అతనికే ఎకుకవ నషూ ిం కలుగుత ింది. అలా

ఇతర్చలమీద ఆధార్పడుతర ఎనిీరోజులు బతకగలడు? ఎపుుడయన్ా ఏదో జర్గరానిది

జరిగితే అతని పరిసథ తి ఏమిట్ి? ఆతమహతయ చేస్ కోవడిం తపు మరో మార్ొ ిం వుిండద .

అింద కే అతనిీ ఇపుట్ి న ిండీ ఆయతత పర్చాలి. స్వింత వయకితతవిం ఏర్ుర్చ కొన్ేట్ట్ల
ల

చెయాయలి. తన కాళ్ళమీద తన నిలబడగలిగేలా త్రరిచదిదా ాలి. ఇలా ఆల చ్ించే ఆమె అింత

ఎక్ి ట్ింట్ కి వెళిళ కొట్ిూింది.

ఆమె అనీట్ల
ల అతని న ించ్ అతని వింశానిీ త్రసతసతత అతన హీరో కాడు జీరో.

* * *

స్రిగొ ా ఇదే పాయింట్ మీద దెబబకొట్ూ బో తున్ాీడు వెింకట్ారమయయ. గగపువాళ్ళళ అింతా

ఒకే విధ్ింగా ఆల చ్స్త న్ాీర్నీట్లూ వర్ష, వెింకట్ారమయయ ఇదద ర్ూ అతని గురిించ్ స్రైన

అించన్ాయే వేయగలిగార్చ. అయతే అతని గురిించ్ ఆమె పాజిట్ివ్ ఆల చ్సతత అతన న్ెగిట్ివ్

గా ఆల చ్ించాడు. అింట్ట తేడా.

 ఆమె అతనిీ మార్చడానికి పరయతాీలు పారర్ింభిించ్నట్టూ, అతనిీ దెబబ తియయడానికి

వెింకట్ారమయయ పతాకాలు సదు ిం చేసాడు. దాని అమలుకి స్రైన ముహూర్త ిం కూడా

నిశచయించాడు.

వచేచ అమావాస్య ఆదివార్ిం రోజు వస్త ింది. ఆరోజు వూర్చల పులిరాజు దెయాయలు

వెళ్ళగగట్టూ కార్యకరమిం మొదలుపరడతాడు. ఊరి బయట్ పరదద పిందిరి వేస క్షుదరదవ

ే తలనిీట్ిన్న

పరతిషూ ించ్, దెయాయలన తరిమి కొడతాడు. మానసక వికారాలు వునీవాళ్ళకు తాయెతత ులు

కడతాడు.

ఈ కార్యకరమనీింతా గోపాలకృషణ పారర్ింభిసాతడు. దేవుడ ఊరేగిింపు న ించ్ దెయాయలన

వెళ్ళగగట్టూ కార్యకరమిం వర్కు పరతి ఒకకట్ీ మదనకామరాజు వింశానికి చెిందిన పుర్చషుడే

పారర్ింభిించాలి. ఆ విధ్ింగా అతన తన పతన్ానికి తన్ే పారర్ింభోతివిం చేస్ కున్ే విధ్ింగా

వెింకట్ారమయయ పాలన్ చేసాడు.

ఊరి వెలుపల అమావాస్య రోజు కోస్ిం పన లు చకచకా చేయస్త న్ాీర్చ వెింకట్ారమయయ,

పులిరాజు, మోహనలు.

జర్గబో యే ఈ కుట్రన గురిించ్ తెలిసన మరో జీవి మాతరిం గోపాలకృషణ న ఎలా

ర్క్ష్ించ కోవాల తెలియక గిింజుకుపో తున్ాీడు.

 ఆరోజు రాతిర వెింకట్ారమయయ తన పథకానిీ గురిించ్ చెబుతుింట్ట చాట్లగా వుిండ వినీ

అతన అపుట్ిన ించ్ తనల తన్ే కుింగిపో తున్ాీడు తపు ఏిం చెయయడానికీ ధెైర్యిం చాలడిం

లేద . ముహూర్త ిం దగొ ర్పడే కొదీద అతన భయపడపో తున్ాీడు.

23

ఏదో తెలియని భావావేశింల ఆకాశింల పర్చగులు పరడుతునీట్ల

ల పడమట్ి న ించ్

తరర్చువెైపుకు నలల ట్ి మబుబలు కద లుతున్ాీయ. వాట్ి మధ్య న ించ్ అపుుడపుుడూ

బయట్ికి జోకర్ లా వస్త న్ాీ చిందర డు నిిండుగా నవువతున్ాీడు.

వినూతీ బర్చవుగా కొిండ మెట్ల కుకత ింది. పరైట్ మాట్మాట్ికీ సాథనభరింశిం చెింద తరిండడిం

తన గుిండెలల ని భావోదేక
ర ిం వలల , బయట్ వీస్త నీ గాలివలల తెలియక ఆమె

స్తమతమవుత ింది. ఇలా కాడని భుజాల నిిండా పరైట్న తిపుుకుని చ్వరి కొస్న పళ్ళ

మధ్య బిగిించ్ింది. ఇపుుడామె గుిండెలు గుిండరింగా, వుబుబగా పరస్ ైట్ింగా కనిపస్త న్ాీయ.

గాలి ఆమె అవయవానిీ తాకడానికి పరయతిీస్త నీట్ల

ల చీర్ అతుకుపో య కనిపసోత ింది.

నడుిం మడతలల పడ చ్ట్ల

ల తునీ వెన్ెీల తెలలట్ి గీతలాల త సోత ింది.

ఆమె గోపాలకృషణ కోస్ిం అట్ట యట్ట చూస్ూ

త మెలలగా అడుగు లేసత ో ింది.

ఆమెకు ముపరైై ఏళ్ళళింట్ాయ. బాగా పొ డగరి. పొ డుగుకు తగొ లావు వుిండట్ిం వలల ఆమె

ఎతు
త గా, బలింగా కనిపస్త ింది. ఆమెల పరతి అవయవమూ మామూలు సరైజుకన్ాీ రట్ిూింపు
వుింట్లింది. చ్వరికి ఆమె బొ డుా కూడా అింబుల పో దిలా కనిపస్త ింది. ఆమెల నగీింగా

వుిండే పార్చూ ఏదెైన్ా వుిందింట్ట అది నడుమే.

ఆమె న్నలిం పూలునీ గీరన్ షపాన్ చీర్ కట్లూకుింది. వెనక భాగిం బాగా కనిపించేట్ట్లూ

కుట్ిూన జాకట్ వేస్ కుింది. ఆమె వెనక భాగిం అింతా విశాలింగా కనిపస్ూ
త పరదింట్ి
ిద ముింద

వేలాడదీసన ట్లల ట్ బో ర్చాలా అనిపస్త ింది.

ఆమెకు రిండేళ్ళ కిరతమే వివాహిం జరిగిింది. ఇింకా పలల లేలర్చ. ఆమె భర్త పర్మేశవర్రావు

శృింగార్పుర్ింల పరదద రైతు.

గోపాలకృషణ ఎకకడా కనపడకపో యేస్రికి కాస్త ింత న్నర్స్ిం ఆవహిించ్ింది. కాన్న పట్లూ

వదలకుిండా కొిండ ఎకుకత ింది.

ఎవరో ఆకతాయ కురారడు గబుకుకన చిందమామ మీద నీ ముస్ గున లాగేసనట్లూ

మబుబలు తొలిగాయ. వెన్ెీల ఒకకసారిగా ల కిం మీదకు జారిింది. ఆ వెలుగుల తల పరైకతిత న

ఆమెకు డాబా మీద పట్ూ గోడకు ఆన కొని తనన్ే చూస్త నీ గోపాలకృషణ కనిపించాడు.

ఆమె ఎింత స్ింత షింగా చేయ వూపింది.

అతన చేయ వూపాడు.

ఆమె పర్చగులాింట్ి నడకత మెట్ల కిక డాబా చేర్చకుింది.

 వూరికింతా ఎతు
త గా మబుబల మధ్య వూగుతునీట్ల
ల తెలలట్ి పర్చపు కనిపించ్ింది.

దానిమీద కూర్చచని "హమమయయ న వువ కనపడకపో యేస్రికి ఏమెన్ావోనని

హడలిపో యాన " అింది ఆయాసానిీ దిగమిింగుకుింట్ట.

గోపాలకృషణ అింతకు ముింద నీ దిగులునింతట్ిన్న పకకకున్ెట్ూ ి ఈజీ కావట్ానికి

పరయతిీించాడు. కాన్న మనస్ శరీర్ిం న ించ్ వేర్చ పడట్ానికే పరయతిీస్త నీట్ల

ల

అనిపసోత ింది.

"దేవుడు ఎింత ఎతు

త న వుింట్ట అింత విలువెకుకవ. అింద కే ఇకకడ కొచ్చ నిలబడాాన "

అన్ాీడు.

"చ్వరికి దేవుడు కనిపించాడు. కాన్న ఈ దేవుని దగొ ర్ మోక్షిం కాద - ముచచట్ల

ల

దొ ర్చకుతాయ" అింది.

అతన ఆమె ముింద కూర్చచని "మరి జీవితింల ఎవరికీ చెపుని ర్హస్యిం గురిించ్

చెపుు" అన్ాీడు.

నిజానికతనికి ఆమెన వెళిళపొ మమని చెపాులన ింది. కాన్న మొహ మాట్ పడపో తున్ాీడు.

అింద కే కాలాపహర్ణ కోస్ిం అలా అడగాడు.

ఆమె చెపుుకుపో త ింది.

 "మాది పరర్చమాళ్ళపలిల . ఓ మోస్త ర్చగా వుిండే పలల ట్టర్చ. మాది స్న్ాతన భావాలుగల

కుట్లింబిం. న్ానీ ఎలిమెింట్రీ స్ూకలు ట్ీచర్చ. అమమ న్ానీలన న్ేన్ొకకదాన్ేీ స్ింతానిం.

మా న్ానీ ఆచార్ వయవహారాలన ఖచ్చతింగా పాట్ిించే మనిష. స్ింధాయవిందనిం చేశాక

కాన్న మించ్న్నళ్ళయన్ా ముట్టూవాడు కాడు. పరయాణ మింట్ట రాహ కాలమూ, వర్ెుమూ, పరళిళ

అింట్ట జాతకమూ, ఇలుల వాస్ూ

త ఆయనకు ముింద గురగతచేచ విషయాలు.

అింద కే మా వూరిల పదో తర్గతి చదివిన నన ీ ఆపరై చద వులకు పట్ీిం పింపడానికి

స్ తరామూ అింగీకరిించలేద .

చద వు మాన్ేసన స్ింవతిర్ిం తరావత న ించ్ న్ాకు పరళిళ స్ింబింధాలు చూడట్ిం

పారర్ింభిించాడు మా న్ానీ. కాన్న ఏ స్ింబింధ్మూ కుదర్లేద . జాతకిం బాగాలేదన్ో,

పొ ింతన్ాలు కుదర్లేదన్ో, శాఖా బేధ్మన్ో న్ానీ పరళిళ స్ింబింధాలన తిర్గగట్టూసతవాడు.

ఆయన మూర్ాతవిం వలల న్ాకిక జీవితింల పరళిళ జర్గదన్ే భావన నన ీ కుింగదీయట్ిం

పారర్ింభిించ్ింది. బాగా తగిొపో వడిం పారర్ింభిించాన . జీవకళ్ ముఖింల ించ్ మాయమౌత ింది.

ఇింట్లల రోజింతా ఏమీ త చేది కాద . ఇింత రగట్ీన్ ల కాస్త ింత రిల్నఫ్ స్ మతి. ఆమెకు న్ా

వయసత. న్ాత పాట్ట చద వుకుింది. న్ేన పదవతర్గతిల మింగళ్హార్తి పాడేసతత ఆమె మాతరిం

కాలేజీల చేరిింది. ప.జీ. బి.యసీి ఫ్రైనలియర్ ల వుిండగా ఆమెకి పరళిళ ఫ్క్ి అయయింది.
వచ్చన మొదట్ి స్ింబింధ్మే కుదిరిపో వట్ిం న్ాకు ఆశచర్యింగా వుింది. ఆ సాయింకాలిం

స్ మతి ఇింట్ికొచ్చనపుుడు అదే మాట్ అడగాన .

"మా ఇళ్ళలల ఇింత పట్ిూింపులుిండవు. ఎవరికీ జాతకాలుిండవు. పరళిళ స్మయింల పతర్చ

బలాలు చూసాతర్చ. అదీ చూశామింట్ట చూశామన్ే అింతే తపు వాట్ికే విలువా ఇవవిం" అింది.

ఆమెకి పరళ్ళళయపో యింది. అతత గారిింట్ికి వెళ్ళతునీ రోజు న్ాత చెపుడానికి

ఇింట్ికొచ్చింది. అవీ ఇవీ మాట్ాలడాక నన ీ దొ డోల కి త్రస్ కళిళ "వినూతాీ! నిన ీ చూసతత

ఏడుపో స్త ిందే. ఎలా వుిండేదావిని! అద భతింగా ఆడపలల ింట్ట ఇలా. వుిండాలని అనిపించేట్ట్ల
ల

వుిండేదానివి. న్ేన ఇింట్ర్ ల జాయన్ అయనపుట్లీించీ పరళిళ స్ింబింధాలు వస్త న్ాీ

ఇింతవర్కు న్నకు పరళిళ కాలేద . మీ న్ానీలాింట్ి వారికి బుదిు రావాలన్ాీ, జాతకాలు గట్ార

పచ్చ వదలాలన్ాీ, న్న జీవితిం చ్గురిించాలన్ాీ న్ేన్ో ఉపాయిం చెబుతాన , చేసత ావా?"

అింట్ట పారమిస్ చేయమింట్ట చేయ చాచ్ింది

చేసత ాననీట్ల
ల చేయ వేశాన . న్ేన్ేిం చేయాల చెపుింది.

"ఇపుట్ికే న్న వయస్ ఇర్వెై ఆర్చదాట్లత ింది. మీ న్ానీ ఇింకా జాతకాలూ, పొ ింతన్ాలూ

అన కుింట్ట వుింట్ట ఇక న్న పరళిళ జర్గద . న్న ఈడు వునీ మేమింతా అమమలూ,

అమమమమలూ అయపో తాిం. కాబట్ిూ న్ేన చెపున చ్ట్ాక పరయోగిించ " అని వెళిళపో యింది.

న్ేన ఆల చనల పడాాన .

 * * *

ఇలా కొింత చెైతనయింత ఎగిసపడుతుిండగా మా ఎద రిింట్ికి మన్ోహర్ అన్ే

కుర్రవాడొ చాచడు.

అతనికి పదెద నిమిదేళ్ల ళింట్ాయ. అింట్ట న్ాకింట్ట ఆరేడేళ్ళళ చ్నీవాడనీ మాట్. మా

ఎద రిింట్లలని చ్నీసావమి దగొ ర్ న్ాదస్వర్ిం న్ేర్చచకోవడానికి అతన వచాచడని తెలిసింది.

అింతే విదయ న్ేర్చచకున్ేదాకా ఇకకడే వుింట్ాడనీ మాట్. మించ్ కాలక్ష్ేపమే నన కున్ాీన .

రోజూ ఉదయాన్ేీ నిదరలేచ్ ఇింట్ి ముింద నీ పిందిట్ల ల కూర్చచని సాధ్న చేసవ

త ాడు

మన్ోహర్. మా వర్ిండా న ించ్ అతడు స్ుషూ ింగా కనిపస్త ింట్ాడు. సాధ్న పారర్ింభమెన

రిండో రోజు "గగింతు బాగుింది" అనీ అర్థిం వచేచలా సరైగ చేశాన . మొదట్లల అతన

బితత ర్పో యన్ా తర్చవాత స్ర్చదకున్ాీడు.

అలా పారర్ింభమెింది మా పరిచయిం.

ఓరోజు మా తాతగారి అబిు కిం మన్ోహర్ ని భోజన్ానికి పలిచాన . ఇక అపుట్ి న ిండ రోజూ

సాయింకాలిం పూట్ మా ఇింట్ి డాబా మీదకి పలిచ్ అతనిత కబురాలడేదానిీ. మా ఇదద రి

మధ్య ఉనీ వయస్ తేడా వలల కాబో లు మా సతీహానికి అమమ అభయింతర్ిం చెపులేద .

ఓరోజు రాతిర ఎనిమిది గింట్లపుుడు మేమిదద ర్ిం డాబా మీద వుిండగా కరింట్ పో యింది.
 "అర! కరింట్ ఆఫ్ అయయిందే" అన్ాీడు మనూ.

"ఎకకడున్ాీవ్" అింట్ట న్ేన అతనికి దగొ ర్గా వెళిళ భుజాలు పట్లూకున్ాీన . కాసతపాగి

మరిింత దగొ రికి జరిగి మొతత ిం న్ా న ద ర్చ న ించ్ పాదలవర్కు శరీరానిీ ఆనిచ, గట్ిూగా

అదిమిపట్లూకుని ముదద పరట్ూ లకున్ాీడు.

ఈ క్షణిం కోస్మే ఆగినట్లూ అపుుడు వచ్చింది కరింట్.

అతనిల ఏదో మార్చు.

"జీవితింల ఎపుుడు కరింట్ పో యన్ా న్నకు ఈ క్షణిం గుర్చతకు రావాలన్ే ముదద

పరట్ూ లకున్ాీన ."

అతనిల త్రవర స్ించలనిం.

"అస్లు ఆకలి పారర్ింభిం కావడానికి ఇచేచ ఆపట్ైజర్ లాింట్ిది ముదద ..." అింట్ట అతని

చేయ పట్లూకుని కిిందకి దిింప గుడ్ న్ెైట్ చెపు పింపతశాన .

 భార్య ర్ింకుతనిం తెలిసత చ్వరి వయకిత ఆమె భర్త - అనీట్ల
ల మా ఇదద రి సతీహిం వార్త

వూర్ింతా తిరిగి మా న్ానీ చెవి దగొ ర్ ఆగిింది. దాింత ఆయన న్ాన్ా హడావుడ చేస

మనూన ఇింట్ికి పలిపించవదద ని, మాట్ాలడవదద ని గట్ిూ వారిీింగ్ ఇచాచడు.

దాింత మనూన కలుస్ కోలేకపో యాన . మాట్ాలడలేకపో యాన . అతనిీ

కలుస్ కోవడానికి దొ ింగమారాొలు వెదకడిం పారర్ింభిించాన .

అలాింట్ి అవకాశిం మరో పదిరోజులకి చ్కికింది.

మా పకక ఊరిల జాతర్. ఆ రాతిర రికారిాింగ్ డాయన ి జర్చగుతుిందని మా వీధిల ఆదా

మగా కలిస ఓ ఇర్వెై మిందిదాకా బయలేద రార్చ. మా పకికింట్ి వనజాక్ష్ ననూీ పలిచ్ింది.

మానూన కలుస్ కోవడానికి ఇది మించ్ అవకాశమనిపించ్, జాతర్కు వెళ్తానని అమమన

అడగాన . ఆమె న్ానీన అడగి పరిమషన్ త్రస్ కుింది. వనజాక్ష్త కలిస బయలుదేరాన .

మేము వెళ్ళడానికి రిండు ఎదద ల బళ్ళళ కట్ాూర్చ. ఇలా పకక ఊరికి రికారిాింగ్ డాయన్ి కి

వెళ్ళతున్ాీనని, వీధి మొదట్లలకి ర్మమని మనూకి కబుర్చ పింపాన .

బళ్ళళ బయలుదేరాయ. న్ేన రిండో బిండల చ్వర్గా కూర్చచన్ాీన . వీధి మలిపు

తిర్చగుతుిండగా న్ా కళ్ళళ మనూ కోస్ిం గాలిించాయ. ఓ చెట్ూ ల కిింద న్నడల నిలబడాా అతనిీ

చూస ర్మమనీట్లూ చేయ ఊపాన .

 అింతవర్కు అడా ింగా కూర్చచనీ న్ేన నిలువుకి తిరిగి కాళ్ళళ రిండూ కిిందకి వేలాదీశాన .

ఇపుుడు న్ా పకకన కూర్చచన్ేింద కు వీలు కలుగుతుింది.

మనూకి చేయ అిందిించ్ ఎకికించాన . పకకన్ే కూరోచమని బాగా జరిగాన . అతన న్ా

పకకన న్ాలాగే కాళ్ళళ వేలాడేస కూర్చచన్ాీడు.

పడపో కుిండా కూశాింన పట్లూకున్ే సాకుత న్ా కుడచేతిని అతని భుజింమీదకి

పో నిచాచన . ఇపుుడు న్ా కుడభాగమింతా అతని వీపుకి రాస్ కుింట్లింది.

ఈ పదిరోజుల వియోగానిీ త్రర్చడానికనీట్ల

ల ఇింకా అదిమాన . న్ా ఎదగట్ిూతనిం అతని

కషాూనీింతా క్షణింల పో గగడుతుిందని తెలుస్ .

న్ేన ఇలా అతని పకకన కూరోచవడింపరై రిండు బళ్ళలల ని వార్ూ గుస్గుస్లు

పారర్ింభిించార్చ. ఇవేమీ పట్ిూించ కోనట్లూ న్ేన మనూత మాట్ాలడడిం మొదలుపరట్ూ ాన .

మా బళ్ళళ జాతర్ దగొ ర్కు చేర్చకున్ాీయ. బళ్ళన దూర్ింగా నిలిప మేమిందర్ిం

దిగాము.

"డాయన్ి అయపో యాక అిందర్ూ బళ్ళ దగొ ర్కు వచేచయయిండ" అన్ాీడు వనజాక్ష్ భర్త .

స్రేననీట్లూ తల ఊపాిం.
 జాతర్ దగొ ర్ కోలాహలింగా వుింది.

గుడ ముింద భాగింల సతూజీ అరేింజ్ చేశార్చ. మేము వెళిళ కూర్చచన్ాీిం. న్ా పకకన్ే

మనూని కూరోచబెట్ూ లకున్ాీన .

డాయన్ి మొదల ైింది.

న్ేన మెలలగా మనూ ఎడమచేతిని న్ా చేతులల కి త్రస్ కున్ాీన . న్ా తొడమీద అతన

చేయ అడుర్చతర వుింది.

దాదాపు పది పాట్లకు డాయన్ి చేశార్చ. చ్వర్పాట్ జర్చగుతుిండగా జనిం అకకడకకడా

గగడుగు విపునట్ల
ల లేచ్ నిలుచ న్ాీర్చ. న్ాకేమీ కనబడక పో వడింత న్ేనూ లేచ్, మనూన

లేపాన . పకకన నీ వాళ్ళళ న్ెట్ూ లకు రావడింత న్ేనూ లేచ్, మనూన లేపాన . పకకన నీ

వాళ్ళళ న్ెట్ూ లకు రావడింత న్ేన పూరితగా అతనిమీద వాలిపో యాన . న్ాల ముింద కొచ్చన

అవయవాలన్నీ అతనికి గుచ చకుింట్లన్ాీయ.

జన్ానిీ తపుించ కుింట్ట బయట్పడాాిం. మేము వెళ్ళళస్రికి బళ్ళ దగొ ర్ మావూరి జనిం

చాలామింది వున్ాీర్చ. అింతకు ముింద నడచ్ వచ్చన వాళ్ళల కొిందర్చ బిండల

వెళ్ళట్ానికి అకకడ చేరార్చ.

ముింద ముస్ల్న ముతకన , పలాలజలాలన ఎకికించార్చ. ఆప మధ్య వయస్ సీత ల

ీ ు
ఎకాకర్చ. మేము దాదాపు పదిమిందిదాకా స్థ లిం లేక నిలబడ పో యాము.
 మేము అడా దారిగుిండా వూరికి నడచ్వసాతమని చెపాుిం. బళ్ళళ బయలుదేరాయ.

ఇదద ర్ిం మాట్లల పడాాిం.

ఏర్చ దగొ రికి వచాచిం. మస్క వెన్ీ

ె లల ఇస్ క ఏర్చ ఎవరో దేవత ఏమర్పాట్లత

వదిలివెళిళన ధ్వళ్ వస్త ింీ లా వుింది. అకకడకకడా వునీ న్నళ్ళ చెలమలు నిశచలింగా చిందర డు

తనన తాన చూస్ కోవడానికి ఏరాుట్ల చేస్ కునీ అదాదలాల వున్ాీయ. ఎకకడ న ించో గాలి

దొ ింగతనింగా పరిమాళ్ళలిీ ఎతు

త కొస్త నీట్ల
ల ఆ పారింతమింతా స్ వాస్నలమయింగా వుింది.

"ఇకకడ కూర్చచిందామా......?" అింట్ట అతని రియాక్షన్ కోస్ిం చూడకుిండా

కూర్చచన్ాీన .

న్ా ఎద ర్చగాొ మానూ కూడా బుదిు గా పదామస్నిం వేస కూర్చచన్ాీడు. రాతిర గాఢతన

నిశిబద ింగా తెలియజేస్త న్ాీట్ల

ల ఎకకడా అలికిడ లేద . అకకడకకడా ఎగుర్చతునీ

మిణుగుర్చలు చ కకలు అట్ట ఇట్ట కద లుతునీట్లూ వున్ాీయ. గట్లూన వునీ చెట్ల ల

గాఢనిదరల వునీట్ల
ల చలనర్హితింగా కనిపస్త న్ాీయ.

"మనూ! ఏమెన్ా మాట్ాలడు" అన్ాీన కళ్ళలల కి చూస్ూ

త .

అతన పరదవి విపుకపో యేస్రికి తిరిగి న్ేన్ే "ఈ పదిరోజులూ ఎలా గడపావు? న్ేన

పలవలేదని కోపిం వచ్చిందా?" అని అడగాన .

 "లేద "

"మరి?"

"మొదట్ిరోజు న వువ పలవకపో యేస్రికి ఏడుపొ చ్చింది. ఆ దిగులుత జవర్ిం కూడా

వచ్చింది. రిండో రోజూ న వువ పలవకపో తే మళ్ళళ ఏడుపొ చ్చింది. దాింత తిరిగి జవర్ిం

వచ్చింది. ఈ పదిరోజులూ అింతే. ఈ రోజు న వువ పలిచేస్రికి ఆనిందిం పట్ూ లేకఏడుపో చ్చింది.

బాగా ఏడాచన . మళ్ళళ జవర్ిం వచ్చింది.

న్ేన ఠకుకన చేయపట్లూకున్ాీన . న్ేన గురితించలేద గాన్న చేయ కాలిపో తర వుింది.

ఏిం చేయాల చపుున త చ్ింది కాద న్ాకు. ఏదో మింతరిం వేస జవర్ిం లాగయాయలనీ

ఆతృత. అలాగే అతనిీ ముింద కు లాకుకన్ాీన . న్ా ఒడల తలపరట్ూ ి ఎకికళ్ళళ

పో తున్ాీడు. అలా ఎగిసపడుతునీపుుడింతా న్ా వక్షస్థ లిం అతని తలకు తగులుతర

వుింది.

అింతవర్కు ఎపుుడూ నన ీ తుఃకదన్ెైకి పరయతిీించని అతన దొ రికిన పరనిీధిని ఒదిలితే

మాయమెపో తుిందనీట్లూ గట్ిూగా రిండు చేతులత పట్లూకున్ాీడు. న్ేన అలాగే తలన వించ్

అతని కింఠిం మీద పరదవులన ఆన్ాచడు.

 అతన న్ా మీదకు అలాగే పాకి న్ోట్ిత న్ా పరదవులన అింద కున్ాీడు. వేడ పరదవులు

న్ాల మరిింత వేడని పుట్ిూస్త న్ాీయ. దాదాపు పదేళ్ళళగా అన భవిం కోస్ిం

పరితపించ్పో యన న్ా శరీర్ిం అతనిల ఒదిగిపో త ింది.

న్ా ముఖమింతా ముదద లత నిింపన అతన కిిందకు దిగి న్ా గుిండెల మధ్య తలపరట్ూ ి

అద ముకున్ాీడు. అపుట్ికీ అతన ఏడుపు మానలేదని అకకడింతా చెమమ తగులుత ింది.

ఏదో పూనకిం వచ్చనవాడలాగా జాకట్లూ పరభ

ై ాగానిీ పట్లూకుని గట్ిూగా కిిందకు గుింజాడు.

హ క్ లు తెగిపో యాయ. ఖైద ల వుిండ బయట్ పడా ట్లూ న్ా హృదయిం సతవచాచ సౌఖయింత

బర్చవెకి్లింది.

అనిీ రోజులూ సగుొపడుతర, స్బ్ మిసి వ్ గా వునీ అతన అలా విజుర ింభిస్త న్ాీడింట్ట

న్ామీద నీ కోరిక ఎింతగా అతనిీ కాలేచస్ూ

త వుిందో అర్ుమెింది.

బార హ క్ కోస్ిం కద లుతునీ అతని చేతులిీ ఆప న్ేన్ే హ క్ తపుించాన . అింతవర్కు

గట్ిూగా హతు
త కునీ బార విస్ గుత కాళ్లళ చేతులూ జాడించ కునీట్ల
ల వేలాడుతర వుింది. ఆ

భాగిం న న పుకీ, మెర్చపుకీ మరిింతగా ఫ్ీల ై ఏడుస్త న్ాీడు మన్ోహర్. తలన మరిింత

ల పలికి గుచాచడు. ఇక అతని బర్చవున ఓపలేక వెనకిక వాలాన .

ఇస్ క గుచ చకుింట్లన్ాీ న్ొపు తెలియడిం లేద . అతన న్ాపరై న ించ్ కిిందకు దిగి

నడుము దగొ ర్ ఆగిపో యాడు. అక్షయపాతరలా వునీ న్ా బొ డుాల అతని కన్నీళ్ళళ

పడుతున్ాీయ.
 అతని ఏడుపు ఆపడానికి ఇింకా చేయాలిిింది చాలా వుిందనిపించ్ింది న్ాకు. అింద కే

అతనికి అన వుగా స్ర్చదకుని పడుకున్ాీన . పచ్చ పట్ిూన వాడలా అతన అట్ట ఇట్ట

కద లుతర చీర్ కుచ్చళ్ళన లాగాడు.

ఉదయిం పూట్ మించ బిింద వుల ఒతిత డకి విస్ ర్చకునీ పచచ గన్ేీర్చలా పస్ పు చీర్

విడపో యింది. లింగా బొ ింద లాగాడు. కాన్న అది రాకపో గా మరిింత బిగుస్ కుింది. అతని

ఏడుపు మరిింత ఎకుకవయింది. ఒళ్ళళ కాలిపో త ింది.

న్ేన చేతులత తడమి లింగా ముడ పట్లూకున్ాీన . అట్ట ఇట్ట కదిప ముడవిపాున .

సాీన్ాల గదిల ఒింట్ికి ర్చదద కుని పరట్ూ స

ట న పస్ పు కొముమలాగ వుిండే న్ా నగీ

శరీరానిీ చూస్ూ
త ఎకికళ్ళళ పరడుతున్ాీడు.

న్ేన అతనిీ ఆ విధ్ింగా చూడలేక వీపుని రిండు చేతులత బిగిించ్ దగొ రికి లాకుకన్ాీన .

ఆకాశింల ని చిందమామ మబుబలల కి తపుుకుింది. గాలి ముఖిం చాట్టసింది. చెలమలల ని

న్నళ్ళళ మరిింత మౌనముదర వహిించాయ. ఏట్ిగట్లూ మీద నీ చెట్ల ల అకకడ న ించ్

తపుించ కోవడానికి గిింజుకుింట్లన్ాీయ.

అనిీ రోజులూ తనల తన్ే దాచ కునీ కోరికన న్ాత త్రరేచస్ కుని అతన లేచాడు.
 అపుట్ికి అతన కుద ట్పడాాడు. చ్తరింగా అతని కళ్ళలల న్నళ్ళళ మాయమె నవువ

పర్చ కుింది.

అనిీ రోజులూ అతని చ్నీగుిండె, కొిండచ్లువలా చ ట్టూస్ కుింట్లనీ కోరికన

భరిించలేకపో యింది. ఆ లేత శరీర్ిం న్ా అన రాగపు ఒతిత డకి తట్లూకోలేక పో యింది.

ఇింకా కలలు కనడిం కూడా చేతకాని ఆ కళ్ళళ న్ా భారీ అిందాలిీ

ఇముడుచకోలేకపో యాయ. ఇింకా గట్ిూపడని నరాలు స్ డగుిండింలాింట్ి న్ా సౌిందరాయనిీ

భరిించలేకపో యాయ.

అవస్ర్మెనపుుడు ఎకకడకి పరస్రిించాల అన భవింలేని ర్కత ిం న్ా స్ుర్ికు త్రరా న్ేన

దగొ ర్యాయక ఇింత అిందానిీ ఏిం చేస్ కోవాలా తెలియక ఏడాచడని అర్ుమెింది.

ఇపుుడు ఆ బాధ్ లేద . నన ీ తనల కలిపతస్ కోవడింత అతన అనిీ ఒతిత డుల న ించ్

విముకిత పొ ిందాడు. అింద కే అతనిల తుఫాన తర్చవాత పరశాింతత గోచరిించ్ింది.

ఇపుుడతన యాడమ్ కిఅన్ా శృింగార్ పాఠాలన బో ధిసత ాడనిపించ్ింది.

"వెళ్దామా?" అన్ాీన .

"ఊఁ"
 ఇదద ర్ిం లేచాము. దూర్ింగా రిండు కొరివి దయాయలు మావెైపు వస్త నీట్ల
ల కనిపించాయ.

మామూలుగా అయతే భయపడేవాడు. ఇపుుడు అతనిల అలాింట్ి ఛాయలే లేవు. అమృతిం

తాగాక అమర్తవిం సదిు ించడమింట్ట ఇదే కాబో లు.

"ఎవరో వస్త నీట్లూన్ాీర్చ" అన్ాీడు.

"అవున లాింతర్చల త్రస్ కుని వస్త న్ాీర్చ."

"ఎవరై వుింట్ార్చ?"

"బహ శా మా న్ాన్ేీమో"

న్ా అన మానిం నిజమెింది. మా న్ానీ, మరో ముగుొర్చ ముింద కొచ్చ నిలబడాార్చ.

అకకడునీది న్ేన్ో కాదో తేలుచకోవడానికి న్ానీ లాింతర్చ పరైకతిత చూశాడు. ఆయన ముఖిం

లాింతర్చలాగే ఎర్రగా మరి పో యింది. మా న్ానీత పాట్ల వచ్చనవాళ్ళళ బొ మమలాల

నిలబడపో యార్చ.

"రా" అింట్ట ఘీింకరిించ్ ముింద కు కదిలాడు న్ానీ.

న్ేన వెళ్ళతున్ాీననీట్ల
ల మనూ చేయ పట్లూకుని వతిత వదిలేశాన .

న్ానీ వెనకే నడవడిం మొదలుపరట్ూ ాన . మనూ అకకడే ఆగిపో యాడు.

 ఇింట్ికొచాచక న్ానీ పరదద రాదాదింతిం చేసత ాడన కున్ాీన . కాన్న అలాింట్ి పరమాదమేమీ

జర్గలేద . న్ేనూ ఆశచర్యపో తరన్ే గదిల కి వెళిళపడుకున్ాీన .

మర్చస్ట్ిరోజు నిదరలేచ్ చూసతత న్ానీ కనిపించలేద . అింత తెలలవారిపూట్ ఎకకడకళ్ళళడో

అర్ుింకాలేద . అమమ ముఖిం చూసతత అడగడానికి ధెైర్యిం చ్కకలేద .

సాయింకాలిం పొ దద పో తర వుిండగా ఓ కార్చ వచ్చ మా ఇింట్ి ముింద ఆగిింది.

న్ానీ ముింద దిగి మిగిలిన వాళ్ళని సాదర్ింగా ఆహావనిించాడు. వచ్చన వాళ్ళళ పరళిళ

చూపులకని అర్ుమెింది.

ల పలికళ్ళళన .

అమమ గదిల కి వచ్చ 'పరళిళవారగచాచర్చ తవర్గా తయార్వువ అింది.

చీర్ మార్చచకుని వచ్చ కూర్చచన్ాీన .

అలవాట్ైన పరశీలూ- అలవాట్న

ై స్మాధాన్ాలు.

అర్గింట్కు ఆ తింతు ముగిసింది.

 చ్తరింగా న్ానీ కూడా వాళ్ళత పాట్ట కారకిక వెళిళపో యార్చ. మరో న్ాలుగు రోజులవర్కు

న్ానీ జాడలేద .

అయదో రోజు సాయింకాలానికి వచాచడు. చేతిల వునీ పరదద పాయకట్ ట్టబుల్ మీద పరట్ూ ి

సాీన్ాల గదిల కి వెళ్ళళడు.

అమమ న్ా దగొ ర్కు వచ్చ "న్న పరళిళ శుభలేఖలు అవి వెళిళ చూస్ కో ట్ైమ్ ఎకుకవ లేద .

మీ ఫ్రరిండ్ి ఎవరైన్ా వుింట్ట రేపత పో స్ూ చేసయ్

ర " అింది.

అింతా ముకత స్రిగా చెపు తన పన లల మునిగిపో యింది.

న్ేన పాయకట్ విపాున న్ా నిరీక్షణ ఫలిించ్నట్ల

ల నవువతున్ాీయ శుభలేఖలు.

మొదట్ి పరళిళపతిరక స్ మతికి పింపాలి కాబట్ిూ అడరస్ రాయడానికి పరన్ కోస్ిం వెదికాన

ఎకకడా కనిపించలేద .

హాలల ని ట్టబుల్ మీద వుిందేమోనని అట్ల వెళ్ళళన . అమామ వాళ్ళ గది తలుపులు మూస

వున్ాీయ. అపుుడే నిదరపో యారేమిట్ి అన కుింట్ట వుిండగా మెలలగా మాట్లు

వినిుించాయ. తలుపులు మూస అింత ర్హస్యింగా ఏిం మాట్ాలడుకుింట్లన్ాీరో

తెలుస్ కోవాలనిపించ్ గది ముింద కళిళ నిలబడాాన .

 న్ానీ అింట్లన్ాీర్చ- "న్ా శాయశకుతలా పరయతిీించ్ ఈ స్ింబింధ్ిం కుదిరాచన .

ముింద గాన్ే అబాబయ జాతకిం తెలుస్ కుని, దానికి స్రిపో యే విధ్ింగా మన అమామయ

జాతకానిీ మారిచ రాసచాచన . దేవుడ దయవలల వాళ్ళళ తెలుస్ కోలేకపో యార్చ. అింతా

స్వయింగా జరిగిపో యింది."

"కాన్న ఇలా తపుుడు జాతకిం స్ృషూ ించ్ దాని పరళిళ చేసతత ఏమెన్ా అరిషూిం

జర్చగుతుిందేమోనిండీ" అమమ కింఠిం ద ుఃఖింత పూడుకుపో యింది.

"మరి ఏిం చేదద ాిం? ఇింకా ఆలస్యిం చేసతత జాతకాలు కాద కదా ఏవీ కలవని ఏ

ఎద రిింట్ివాడత న్ో లేచ్పో తుింది. ఆ పరమాదిం జర్గనింద కు స్ింత షించ ."

"అింతేనింట్ారా?"

"ఆఁ ఇది మొనీ రాతిర చేసన నిరావకిం గురిించ్ అపుుడే ఊర్ింతా గుపుుమింట్లింది. ఇనిీ

రోజులూ మనిం జాతకాలన్న, పొ ింతనలన్న అన కుింట్ట వేస్ూ చేశాిం. ఇపుట్ికయన్ా మనిం

కళ్ళళ తెర్వక పో తే పరమాదిం అయపో తుింది. అదీ న్ా భయిం. అింద కే పదిరోజులల వుిండే

ముహూరాతన్ేీ ఖాయిం చేశాన ."

న్ానీ పడా భయిం గురిించ్ విింట్లింట్ట నవవవచ్చింది.

ట్టబుల్ మీద వునీ పరన్ త్రస్ కుని న్ా గదిల కి వచాచన . తెలల పతపర్ త్రస్ కుని స్ మతికి

ల ట్ర్ రాయడిం మొదలుపరట్ూ ాన .

 "డయర్ స్ మత్ర!

న వువ చెపున చ్ట్ాక అద బతింగా పనిచేసింది. అమమ అయన్ా అడగిందే పరట్ూద

అనీట్ల
ల ఇింత చేసగాన్న
తత మా న్ానీ జాతకాల పచ్చ వదిలి న్ా పరళిళకి పూన కోలేద .

న వువ చెపున చ్ట్ాక కోస్ిం మా ఎద రిింట్ికి వచ్చన మన్ోహర్ అన్ే కురారడీ పావుగా

చేస వాడుకున్ాీన . అఫ్ కోర్ి అతనిీ మన చ్ట్ాక కోస్ిం వాడుకునీింద కు చాలా

విలువెన
ై బహ మాన్ాన్ేీ ఇచాచన . అయతే అదేమిట్ల మాతరిం అడకుక.

మొదట్ి శుభలేఖ న్నకే పింపుతున్ాీన . మించ్ స్లహా ఇచ్చన న్నకు ఇలా మొదట్ి

శుభలేఖ పింపడిం దావరా కృతజఞ తలు చెపుుకుింట్లన్ాీన ."

కిింద స్ింతకిం పరట్ూ ి దానిీ శుభలేఖలకు కుట్ిూ, కవర్ ల పరట్ూ ి అడరస్ రాశాన .

చాలా ఏళ్ల తర్చవాత వెింట్న్ే నిదర పట్ిూింది.

"ఇది న్ేన ఎవరికీ చెపుని స్ింఘట్న" అింట్ట పూరిత చేసింది వినూతీ.

వినూతీ చెపున స్ింఘట్న గోపాలకృషణ నూతన ఒర్వడకి న్ాింది పలికిింది.

"మరి పారర్ింభిదాదమా?" వినూతీ కొింట్గా చూస్ూ

త అడగిింది.
 "సారీ వినూతాీ! న్న కథ వినీ తరావత ఇనిీ రోజులూ న్ాల పారర్ింభమెన ఘర్షణ ఓ

ర్ూపానిీ స్ింతరిించ కుింది. దానిీ ఈ క్షణిం న ించే అమలు చేయాలన కుింట్లన్ాీన "

గింభీర్ింగా చెపాుడతన .

"ఏమిట్ా నిర్ణయిం?" విస్త పో తర అడగిింది ఆమె.

"తర్తరాలుగా వస్త నీ మా వింశాచారానిీ ఇక న ించ్ కొన సాగిించన ."

ఆమె అదిరిపడింది. ఆశచర్యింత కన బొ మలు బర్చవెకికనట్లూ కళ్ళళ ట్పట్ప లాడించ్ింది.

"అవున వినూతాీ! ఎపుుడో తాతలు ఏర్ుర్చ్న ఈ ఆచారానిీ కొనసాగిించడిం ఇక

న్ావలల కాద . ఆచార్ిం పతర్చత ఆడపలల లిీ వించన చేస్త న్ాీననీ భావన పారర్ింభమెింది. ఈ

భావన కలగడానికి కార్ణిం వర్ష."

"వరాష!" తన వినీది నిజమా కాదా అనీట్లూ అడగిింది.

"అవున ఆమే న్న కథ వినీ తర్చవాత సాింపరదాయాన గుణింగా పరదదల ఆచారాల మేర్కు

బతకడిం ఎింత సగుొ చేట్ైన విషయమో మరోసారి స్ుషూ మెింది అింద కే ఈ క్షణిం న ించే మా

వింశాచారానికి గుడ్ బెై చెపుదలచ కున్ాీన . జాతకాలు పరళిలని ఎలా నిలబెట్ూలేవో, ఇలాింట్ి

ఆచార్ింవలల సరిస్ింపదలు రావు."

 ఆమె ఇక ఏమీ ఎద ర్చ పరశీించ్నట్లూ మౌనింగా వుిండపో యింది.

"మరిక వెళిళరాన్ా?" అింది లేస్త ూ.

"థాింక్ి వినూతాీ! నన ీ అర్ుిం చేస్ కునీింద కు" గుిండెలిీిండా ఫ్ీలయింది చెపునట్లూ

బర్చవుగా చెపాుడు.

"వెళ్ళళసాతన " అని కిిందకు దిగిింది.

కొిండ మొదట్లలకి వచేచస్రికి వర్ష కనిపించ్ింది.

"స్కిస్" అనీట్లూ కుడచేతిని పరైకతిత , బొ ట్నవేలు మాతరిం ఊపుతర వికూరీ సరైన్ చేసింది.

వాళిళదద రీీ దూర్ిం న ించ్ గమనిించ్న నర్చడు ఏదో ఆధార్ిం దొ రికినట్లూ

స్ింబర్పడపో యాడు. అతన పడుతునీ కషూ ిం అలాింట్ిది మరి.

24

అతికషూ ిం మీద వర్షని ఒింట్రిగా కలుికుని, "మా గుర్చవుగారి మీద మీ అభిపారయిం

ఏమిట్ి?" అని అడగాడు నర్చడు.

 ఒకకసారి అతనివెప
ై ు తల తిపు చూస ఓ క్షణిం ఆగి "మీ గుర్చవుగారి మీద న్ాకు ఎలాింట్ి

దేవషమూ లేద . కాన్న అతన ఆచరిించే వింశాచార్మెన ఆ ద రాచార్ిం మీద చాలా అస్హయిం.

దానిీ ఎలాగైన్ా అతనిచేత మానిుించాలని ఈ వూర్చ వచ్చనపుుట్లీింఛీ

అన కుింట్లన్ాీన ."

నర్చడు ఆనిందింత గుిండెలిీిండా గాలి పీలుచకున్ాీడు. "మా గుర్చవుగారిని మీర్చ

అస్హియించ కోవడిం లేదింట్ట ఎింత ఆనిందింగా వుింది."

"ఇక న్ా స్ిందేహిం నినీ రాతిర మీర్చ కొిండ కిింద అర్దరాతిర వర్కు ఎింద కున్ాీర్చ?

వినూతీగార్చ రాగాన్ే స్కిస్ అని అింట్ట.... మీర్చ స్ింత షించార్చ. ఇదింతా దూర్ింనిించ్

గమనిించాన . మీర్లా అింత రాతిర వర్కు ఎింద కున్ాీరో తెలియడిం లేద . అదే న్ా

స్ిందేహిం" అన్ాీడు. ఇింతకు ముింద లా అతని గగింతుల ఆిందో ళ్న లేద .

"దీనికి స్ దీర్ామెన వివర్ణ అవస్ర్మన కుింట్ాన . పని చేయని వాళ్ళింట్ట న్ాకు పర్మ

అస్హయిం. పరైసా పని చేయకుిండా పించభక్ష పర్మానీిం తిన్ే మీ గుర్చవుగార్చ తన పని తన

చేస్ కుని, తన కాళ్ళమీద తన నిలబడేలా చేయడిం న్ా ఆశయిం. ఇింద కు మొదట్గా

చేయాలిిింది మీ గుర్చవగారి చేత జుగుపాికర్మెన ఆ ద రాచారానిీ మానిుించాలి. ఇనిీ

ఏళ్ళ
ల గా ఒక విధ్మెన జీవితానికి అలవాట్ల పడపో యన అతనిీ మారాచలింట్ట షాక్ ట్ీరట్

మెింట్ అవస్ర్ిం. అింద కే చెింపదెబబ కొట్ాూన . గోపాలకృషణ చాలా సరనిిట్ివ్. స్ తిమెతతని

హృదయిం అతనిది. సౌిందర్య పపాస. లక్షయిం కోస్ిం ఎింతయన్ా కషూ పడగల పట్లూదల కూడా

వుింది. అింతకింట్ట మిించ్ గగపు పతరమికుడు. ఇనిీ మించ్ లక్షణాలునీ అతన

చెడపో తునీుఃది ఎింద కో తెలుసా? కషూ ిం తెలియకపో వడింవలల - కషూ పడ తన భోజనిం తాన్ే
స్ింపాదిించ కోకపో వడింవలల అింద కే అతనిీ కారోయన మఖ డీ చేయడానికి న్ాకు చేతనయింది

న్ేన చేస్త న్ాీన . నినీ వినూతీన గోపాలకృషణ ర్మమనగాన్ే ఆమెన న్ేన

కలుికున్ాీన . ఆమె గురిించ్ విని వుిండడిం వలల ఆమె ఇలాింట్ి ద రాచారానికి తల ఒగొ దని

తెలుస్ . న్ేన వూహిించ్నట్ల

ల ఆమె గోపాలకృషణ దగొ రికి వెళ్ళనింది. కాన్న వెళిళ త్రరాలన్ాీన .

ఇన మున బాగా కాలినపుుడే సాగగగట్ాూలి. స్ింఘర్షణ మొదలయనపుుడే పరిషాకర్ిం

లభిస్త ింది. అింద కే వీలయనింతవర్కు అతనికి కన విపుు కలిగేలా తన కథన

వినిపించమన్ాీన . ఎింతవర్కు మారాడో ఇకకడన ించ్ వచాచక చెపుమన్ాీన . మీ

గుర్చవుగార్చ రాతిర ఆమెన తాకలేద . పరైపచ

ర చ, ఈ ద రాచారానిీ విర్మిించాలని

అన కుింట్లనీట్లూ కూడా చెపాుడట్. అింద కే ఆమె స్కిస్ అయనట్ల

ల న్ాత చెపుింది. ఆ

శుభవార్త విన్ాలన్ే ఆమెకోస్ిం వెయట్ చేస్త ూ కొిండ మొదట్లల నిలబడాాన ."

ఆమె వయకితతావనికి, సనిియారిట్ీక,ి ఒక లక్షయిం కోస్ిం పాట్లపడే ఆమె తపనకి నర్చడు

అబుబర్పడాాడు. అనిీ మించ్ లక్షణాలన తనల పరతిబిింబిస్త నీ ఆమెవెైపు అడమయరిింగ్

గా చూశాడు.

"మీమీద ఇింతకు ముింద నీ గౌర్విం రట్ిూింపయింది. చెడు మార్ొ ింల పయనిస్త నీ ఒక

మనిషని తిరిగి గాడల పడవేయాలని మీరింతగా పరితపించ్ పో తున్ాీరో చూస్త ింట్ట

మనిషల దేవుడుిండడిం అింట్ట ఏమిట్ల మొదట్ిసారి తెలుసోత ింది" అన్ాీడు.

ఆమె నవివ వూర్చకుింది.

 అతన తిరిగి చెపాుడు. "న్ేన ఏ స్హాయిం చేయమని అడగాలన కున్ాీన్ో అదే మీర్చ

చేస్త న్ాీర్చ. అయతే మీకు చెపాులిిింది ఒకట్లిందమామ గోపాలకృషణ బాబుగారిమీద ఏదో కుట్ర

జరిగేట్ట్ల
ల ిందని పింతులు ఈ మధ్య న్ాత చెపాుడు. అపుట్లీింఛీ న్ేన మోహనమీద ఓ

కన్ేీస వుించాన . ఓసారి ఆమె వెింకట్ారమయయ ఇింట్ికి వెళితే న్ేనూ ఆమెన దొ ింగచాట్లగా

అన స్రిించాన . వెింకట్ారమయయ, పులిరాజు, ఆమె డాబా మీదకు చేర్చకొని మాట్లల పడాార్చ.

న్ేన డాబా మొదట్లల దాకుకన్ాీన . గోపాలకృషణ బాబుగారి తలిల దిండురలన యాకిిడెింట్

పతర్చత తాన్ే హతయ చేయించానని వెింకట్ారమయయ తాగి వాగడిం ఈ చెవులారా విన్ాీన . ఆ

తర్చవాత వెింకట్ారమయయ మాట్లు తడబడుతర మొదద మొదద గా రావడిం వలల గోపాలకృషణ

బాబుమీద ఏిం కుట్ర చేస్త న్ాీరో అర్ుిం కాకుిండా పో యింది. వచేచ అమావాస్య రోజు మా

గుర్చవుగారిని ఏదో చేసత ార్ని మాతరిం అర్ుమెింది. దీనీింతా గోపాలకృషణ బాబుకి చెపుకూడదని,

మీత మాట్ాలడ ఏదో ఒకట్ి చేసత ఆ కుట్రన భగీిం చేయాలన్న అన కున్ాీన . న్ేన

బాణింలాింట్ి వాడీ ఎవరో స్ింధిించ్ వదిలితే తపు లక్ష్యయనిీ తాకలేన . అింద కే మీ స్హాయిం

కోస్ిం వచాచన . మా గుర్చవుగారిని ర్క్ష్ించమని పారధేయపడుతున్ాీన ."

ఆమె అతన చెపుిందింతా విింది ఏిం చేయాల కూడా అపుుడే నిర్ణ యించ కుింది.

"ఎద ర్చదెబబలు తినీపుుడే మనిష రాట్లదేలేద.ి ముింద మీ గుర్చవుగారిమీద

వెింకట్ారమయయ ఎలా దెబబత్రసాతడో చూదాదిం.

ఆ దెబబ తగిలాక మీ గుర్చవుగారి మీద దాని పరభావిం ఏమిట్ల చూదాదిం మనిం ఎలా

రియాకుూకావాల తర్చవాత ఆల చ్దాదిం. పరస్త తానికి అమావాస్య కోస్ిం వెయట్ చేస్త ూ మనిం

కామ్ గా వుిండపో దాిం."

 స్రేననీట్ల
ల తలవూపాడు నర్చడు. ఆమె మీద ఎింత నమమకిం కలిగిింది అతనికి.

అింద కే భారానీింతా ఆమెమీద వేస.... తేలికపడన మనస్ త వూపరి పీలుచకొని

చలాకీగా వెళిళపో యాడు.

ఆమె మాతరిం రాన నీ ఉపదరవిం ఎలాింట్ిదో వూహిస్త ూ ఇింట్ివప

ెై ు మర్లిింది.

25

ఆదివార్ిం! అమావాస్య-

తరర్చు ఆకాశింల వెలుగురేఖలు విచ చకోవడింత న్ే శృింగార్ పుర్ింల హడావుడ

మొదల ైింది.

తమ పథకానికి ముహూర్త ిం స్మీపించ్ిందన కాగాన్ే వెింకట్ారమయయకు, పులిరాజుకూ

ఆనిందిం ఎకుకవెై ఊపరాడడిం లేద . వెింకట్ారమయయ ఇలాింట్ి కుట్రలూ కుతింతారలల ఆరితేరిన

ఘట్ిం గన క కాస్త పరశాింతింగా కనిపస్త న్ాీ పులిరాజు మాతరిం ట్నష న్ త

బిగుస్ కుపో తున్ాీడు.

 గోపాలకృషణ పతన్ానికి అద బతింగా పాలన్ చేసన వెింకట్ారమయయన ఆరాధ్న్ాపూర్వకింగా

చూస్త న్ాీడు. పునర్వస్ న తనకు అపుగిించడానికే ఆయన మరో జనమ ఎతిత న

మహామునిలా కనిపస్త న్ాీడు.

ఇక మోహన పరిసథ తి కూడా పులిరాజుకు డట్లలాన్ే వుింది.

అింతకిరతిం రాతిర ఆమె తన పాతరన రిహార్ిల్ చేస చూపించ్ింది. ఆమె అభినయానికి

వెింకట్ారమయయ, పులిరాజు ముగుులయాయర్చ.

ఇక ఊర్చకి పిండుగ కళ్ వచ్చింది. తాయెతత ులు కట్లూకోవాలన కునీ వాళ్ళళ, తమన

దెయయిం ఆవహిించ్ిందేమోననీ అన మానిం వునీ వాళ్లళ తలసాీన్ాలు చేశార్చ.

కొతత బట్ూ లు కట్లూకున్ాీర్చ.

అిందర్ూ తమ ఇళ్ళకు వెలలవేశార్చ. ఎర్రమట్ిూ గీతలు గీశార్చ. ముింగిళ్ళల ముగుొర్చ

పరట్ూ ార్చ.

"దేవుడీ, దెయాయన్నీ స్మానింగా పూజిించే మిమమలిీ చూస్త ింట్ట నవావల , ఏడావల

తెలియడింలేద " అింది వర్ష యదింతా గమనిించ్ ధానయత .

"అవున .... మేము దేవుడకి ఎింత భకితత పూజలు చేసత ామో, అింతే భయింత దెయాయన్నీ

కొలుసాతిం. భేదిం లేదింట్ావా? అది భకితత చేసతద.ి ఇది భయింత చేసద

త .ి సాయింకాలిం న వూవ
అకకడకి వసాతవా? దెయయిం పట్ిూనవాళ్ళళ ఎలా ఊగుతారో, ఎలా మాట్ాలడతారో చూడవచ చ"

పలిచ్ింది ధానయ. ఆమె అపుట్ికే శుభరింగా తలసాీనిం ముగిించ్, రడీ అయ పో యింది.

"వసాతన , ఇకకడుిండ చేసతది మాతరిం ఏిం వుింది? ఈరోజు స్ూకలు మూసరయయమని మీ

న్ానీ ఆర్ా ర్ వేశాడు కదా."

"అకకడ జరిగేవి చాలా స్ర్దాగా వుింట్ాయ. దేవుడ ఊరేగిింపు రోజులా, ఈసారి

గోపాలకృషణ న్నమీద వస్ింతాలు పో సత పరమాదిం ఏమీ లేద లే."

"ఈరోజు అతన అకకడకి రాడా?"

"ఎింద కు రాడు! దెయాయలు తరిమే కార్యకరమానిీ కూడా అతన పారర్ింభిించాలిిిందే ఈ

ఊరిల మించ్ అయన్ా చెడు అయన్ా అతని చేయ పడతేన్ే మొదలయేయది. ఇది అన్ాది

న ించ్ వస్త నీదే మదన కామరాజు వింశానికి చెిందిన వయకిత పారర్ింభిించకపో తే చ్వరికి దేవుడ

ర్థమెన్ా కదలదని మా నమమకిం."

ఇక దాని గురిించ్ వర్ష ఏమీ మాట్ాలడలేద . నమమకానిీ ఎవర్చ మాతరిం ఏిం చేయగలర్చ?

సాయింకాలిం న్ాలుగు గింట్లకలాల ధానయ, వర్ష, శవరామయయ బయలుదేరార్చ. దెయాయలు

తరిమే కార్యకరమిం కోస్ిం పులిరాజు ఆధ్వర్యింల గారమస్థ లు ఊరికి బయట్ మరిరచెట్ూ ల కిింద

పరదద పిందిరి వేశార్చ. ఎిండపో యన తాట్ాకు మట్ూ లత వేసన ఆ పిందిరి దూరానికి

మేకచరామనిీ ఆర్బెట్ూ న
ి ట్లూ కనిపసోత ింది. అపుుడే కట్ిూన మామిడాకు త ర్ణాలు పచచ పచచగా

కళ్కళ్లాడుతున్ాీయ.

ముగుొర్ూ అకకడకి చేర్చకున్ాీర్చ.

శవరామయయ, వర్ష, ధానయ అగిీగుిండింకి పకకగా పరిచ్న చాపమీద కూర్చచన్ాీర్చ.

అపుట్ికే అకకడ జనిం బాగా పో గయాయర్చ.

పులిరాజు పూజాద లకోస్ిం అన్నీ చకచకా స్ర్చదకున్ాీడు.

అగిీగుిండానికి కొింతదూర్ింల మట్ిూత చేసన పరదద కాళికాదేవి బొ మమ చూడట్ానికి భయిం

గగలుపుత ింది. ఆ బొ మమ న ద ట్న ఎర్రట్ి కుింకుమ బొ ట్లూ ర్కత ింత దిదనట్ల

ిద ూ ింది. అకకడకకడా

రాసన పస్ పు కళ్ళవిహీనింగా కనపడుత ింది.

ఆ బొ మమకు ముింద పాము తలలన పో లిన పరదద ముగుొ, దెయాయలన పట్ూ డానికి

పరిచ్న వలలా వుింది. దాని మధ్యల అకకడకకడా వుించ్న నిమమకాయలు పస్ పు

ముదద లాల కనిపస్త న్ాీయ. వాట్ి మధ్యన కూరిన కుింకుమ బొ ట్ల

ల బొ ట్ల
ల గా రాలుతర ర్కత ిం

కార్చతునీట్ల
ల ింది.

పులిరాజు తన పన లు చేస్ కుింట్ట పరదవులన నిశిబద ింగా కదిలిస్త న్ాీడు. దెయయిం

ఆవహిించ్ిందనీ అన మానిం వునీవాళ్ళళ అగిీగుిండానికి ముింద భాగిం న ించ్

కూర్చచన్ాీర్చ. వాళ్ళలల సీత ల

ీ ే ఎకుకవ.
 అపుుడే న్నళ్ళలల మునిగిరావడింవలల వాళ్ళ బట్ూ లన్నీ తడగా వున్ాీయ. వెింట్లరకలన

అలా వదిలేయడిం వలల అవి దారాలు దారాలుగా వేలాడుతున్ాీయ. వాట్ిన ించ్ రాలుతునీ

న్నట్ి బిింద వులు వెన క భాగానిీ తడుపుతున్ాీయ.

జనింల చాలామింది వాళ్ళవెైపు భయింభయింగా చూస్త న్ాీర్చ.

అింతల గోపాలకృషణ వస్త న్ాీడనీ కలకలిం బయలుదేరిింది. అిందర్ూ తలలు వెనకిక

తిపు చూడడిం పారర్ింభిించార్చ.

తెలలట్ి పరైజమా, లాల్నచల వునీ గోపాలకృషణ నర్చడత కలిస వస్త ిండడిం కనిపించ్ింది.

శవరామయయ, వెింకట్ారమయయ ఎద రళిళ అతనిీ సాదర్ింగా ఆహావనిించార్చ.

అతన అిందరికీ చేతుల తిత నమస్కరిించ్, తనకోస్ిం పరతేయకింగా వేసన చాపమీద

కూర్చచన్ాీడు. నర్చడు తన గుర్చవు పకకన్ే కూర్చచని అకకఫా జర్చగుతునీ తింతున

శరదుత గమనిించడిం మొదలుపరట్ూ ాడు.

ధానయన ఆన కుని వునీ వర్షన చూడగాన్ే గోపాలకృషణ కు మనస్ింతా అదో విధ్ింగా

తయార్యింది. బాధ్, ఆనిందిం కలగలిస అతనికి కొతత ర్కిం ఫ్ీలిింగ్ి ని కలిగిస్త న్ాీయ.

ఆమె న ించ్ ధాయస్ మళిళించ కోవడానికి అతన చూపు తిపుుకున్ాీడు.

 ఇక వేళ్యయింది, ర్మమనీట్లూ గోపాలకృషణ కేస సరైగ చేశాడు పులిరాజు, శవరామయయ,

వెింకట్ారమయయ చెరోపకక వస్త ిండగా అతన పూజ జర్చగుతునీ చోట్లకి చేర్చకున్ాీడు.

పులిరాజు అతని న ద ట్లన చ్నీ కుింకుమ బొ ట్లూ పరట్ూ ాడు. చేతికి చ్నీ వేపమిండ

న్ొకదానికి ఇచాచడు. గోపాలకృషణ కు ఇదింతా అలవాట్ల గన క వేపమిండన బొ మమకు

మూడుసార్చల తాకిించ్, ఆ తర్చవాత చేతుల తిత నమస్కరిించాడు.

అలా పూజ పారర్ింభిం కాగాన్ే చాలామింది సీత ల

ీ ల ఊపు ఎకుకవెైింది. వాళ్ళ కళ్ళళ మరిింత
మూతలు పడుతున్ాీయ. వాళ్ళన అపుుడే దెయయిం ఆవహిించ్నట్లూ చూపర్చలకు తెలుస్ూ
త

వుింది.

పులిరాజు బొ మమకు కాసతపు పూజచేస, ముగుొల పరట్ూ న

ి నిమమకాయలన కోశాడు.

వాట్ిన ించ్ ఎర్రట్ి దరవిం మేక మెడన కోస్ూ

త న్ే కార్చతునీ ర్కత ింలా బొ ట్ల
ల బొ ట్ల
ల గా

రాలుత ింది.

నిమమచెకకలన న్ాలుగు దికుకలకు విసరేస, మింతారలన చదవడిం ఎకుకవ చేశాడు.

అతని కించ కింఠిం ఏదో తెలియని భాషన లయబదద ింగా ఉచచరిసత ో ింది.

సీత ల
ీ ల మరిింత ఊపు పారర్ింభమెింది.

పులిరాజు మధ్య మధ్యల చేతిల వునీ వేపమిండలన గాలిల ఝుళిపస్త న్ాీడు.

 "వీళ్ళన ఆవహిించ్ింది దెయయిం కాద ... అజాఞనిం" అింది వర్ష మెలలగా ధానయత .

ఆమెకు విషయిం తెలుస్ కాబట్ిూ ఏమీ ఎద ర్చమాట్ాలడక చ్ర్చనవువ నవివింది ధానయ.

అింత అజాఞన్ానిీ చూస భరిించడిం కషూ మెనట్ల

ల వర్ష అట్ట ఇట్ట కదిలిింది.

స్రిగొ ా ఆ స్మయింల మోహన తనవెైపు చూడడింత ఇక పారర్ింభిించమనీట్ల

ల

వెింకట్ారమయయ కన ీగీట్ాడు. ఇింద కోస్మే కాచ కుని వునీ ఆమె తన ఊపున మరిింత

ఎకుకవ చేసింది.

జనిం చూపింతా ఆమెవెైపు మళిళింది. నర్చడు, గోపాలకృషణ కూడా కళ్ళన అట్ల

నిలబెట్ూ ార్చ.

మోహన అలా వూగుతరన్ే లేచ్ నిలుచ ింది. జనమింతా ట్నష న్ త అట్ట చూస్త న్ాీర్చ.

పులిరాజు మరికొింత ముింద కొచ్చ గగింతు పరించాడు. అతన ఆమెవెైపు త్రక్షణింగా

చోసో తర "ఎింత ధెైర్యమే న్నకు? ఇదిగో ఈరోజు నిన ీ వూరికే వదిలిపరట్ూన .

స్పత స్ముదారలకవతల నిన ీ బింధిించ్, న్న అింతు తేలుసాతన " అని ఘీింకరిించాడు.

ఈ హచచరిక అింతా దెయాయనికన్న మొహనకు కాదని, ఇక ఆ క్షణిం న ించ్ దెయయమే

ఆమెన నడపస్త ిందని జన్ానికింతా తెలుస్ . అింద కే వాళ్ళళ భయిం భయింగా ఆమెవెైపు

గుడల పుగిించ్ చూస్త న్ాీర్చ.

 ఆమె మెలలగా పరదవులన కూడదీస్ కునీట్లూ కలిప "రేయ్ డింభకా! న్నవలల

ఏమోతుిందిరా? న్ేన్ెవరిీ అన కున్ాీవ్? కామిన్న పశాచ్రా నిన ీ నిలువున్ా చీలిచ న్న ర్కత ిం

తాగడానికే వచాచన రా" అని కసగా అింది.

అతన కళ్ళళ మూస్ కుని, ఏదో స్మరిించ్ ముకాతయింపుగా వేపమిండలన విదిలిించాడు.

ఈసారి దెయయిం ఆగరహిం తెచ చకుింది. ముఖానిీ చ్ట్పట్లాడించ్, కళ్ళళ మూస్ కుని

క్షణింల తెరిచ్ింది. అింతల న్ే పగలబడ నవివింది.

ఇక స్హిించలేక తన్ో, దెయయమో ఎవరో ఒకరే మిగలాలనీట్ల

ల పులిరాజు ముింద కు ఉరికి

ఆమెన వేపమిండలత శకిత కొదీద కొట్ాూడు.

వర్ష ఇక చూడలేనట్లూ తల దిించ కుింది. ఈ దార్చణానిీ ఆపమని గట్ిూగా

అర్వాలనిపించ్ింది. కాన్న గగింతు పరగలడిం లేద .

పులిరాజు ఈసారి దెయయిం వీపుమీద కొట్ాూడు. జాకట్లూలేని భాగమింతా స్నీట్ి వాతలు

తేలాయ. అకకడకకడా ర్కత పు చ కకలు ఎర్రగా మెర్చస్త న్ాీయ.

"రేయ్!" అింట్ట అరిచ్ింది దెయయిం.

ఏిం చెబుతుిందో నని జనిం చెవులన రికికించార్చ.

 "రేయ్! నన ీ న వువ కొట్ిూ చింపచ చరా కాన్న న్ేన ఎకకడకీ పో న ఈ వూర్చ దెయాయల

దిబబరా ఇకకడే మళ్ళళ పుడతాన రా రేయ్! న్నకు ఇింతవర్కూ తెలియని నిజిం ఒకట్ి

చెబుతాన రా?" మోహన గగింతు మార్డిం కూడా జనిం కనిపరట్ూ ార్చ. ఇదింతా దెయయిం

మాట్ాలడుత ింది కాబట్ిూ గగింతు మార్డిం స్హజమని అనిపించ్ింది.

"ఏమిట్ా నిజిం?" మింతరగాడు సీరియస్ గా అడగాడు. దెయయిం ఏదో స్ిందేహిస్త నీట్ల

ల

ఆగి "రేయ్! ఆ నిజిం చెబుతాన రా ఈ ఊళ్ళళ దేవుడు లేడురా అింద కే ఇక న ించీ మా

దెయయలమింతా ఇకకడే కాపురాలు పరట్ూ స

ట త ాిం రా మీ భూములల ఇక పింట్లు పిండవురా

వానలు కుర్వవురా మిమమలిీ పీకుకతిింట్ాింరా మీ పలల లిీ నింజుకు తిింట్ాింరా. రేయ్!

ఆరోజు ఇింక ఎింత దూర్ిం లేద రా జాగరతతరా- జాగరతత."

విింట్లనీ జనమింతా అవాకకయ పో యార్చ. ఊళ్ళళ దేవుడు లేడా? ఎకకడకి వెళ్ళళడు?

దెయాయలు వచ్చ కాపుర్ిం పరట్ూ స

ట త ాయా? భూములు పిండవా? పలలిల ి తిన్ేసత ాయా? ఇపుుడేిం

చెయాయలి? అస్లు దేవుడెింద కు ఊరగదిలి వెళిళపో యాడు? ఈ పరశీలన్నీ వాళ్ళ మనస్ లల

స్ ళ్ళళ తిర్చగుతున్ాీయ.

"దేవుడు ఈ వూరగదిలి ఎింద కు వెళిళపో యాడు?" జనిం మనస్ింతా తెలుస్ కునీట్లూ

అడగాడు పులిరాజు.

"అలిగి పో యాడురా" దెయయిం ఠపీమని చెపుింది.

 "ఎింద కు?" అడగాడు.

దెయయిం మాట్ాలడలేద .

పులిరాజు మరో అడుగు ముింద కువేస బలానీింతా చేతులల కి త్రస్ కొని కొట్ాూడు. ఆమె

తరలి పడబో య నిలదొ కుకకుింది.

"చెపుు"

"చెబుతాన దేవుడకి మీర్చ చేస్త నీ అపచార్ిం భరిించలేక."

"అపచార్మా? ఏమిట్ది?"

దెయయిం మాట్ాలడదాని తెలిసనట్ల

ల అతన క్షణిం ఆలస్యిం చేయకుిండా కొట్ాూడు. ముఖిం

మీద పడా దెబబత ఆమె మెలికలు తిరిగిింది.

"చెబుతాన రా మూర్చాడా? తన బిడా కానివాడీ తన బిడా అని మీర్ింతా భావిించడిం వలల

కురింగిపో యాడు. అింద వలేల వెళిళపో యాడు."

"ఎవర్తన ?"

"గోపాలకృషణ " దెయయిం జనిం రియాక్షన్ చూడడిం కోస్ిం అనీట్ల

ల చెపుడిం ఆపింది.
 గారమస్త లింతా తమ పకకన బాింబులు పడా ట్లూ ఉలికికపడాార్చ. ఆ షాక్ న ించ్ తేర్చకునీ

వాళ్ళళ పకకన నీ వాళ్ళత గుస్గుస్లు పారర్ింభిించార్చ.

"ఏమిట్ి న వవింట్లనీది?"

నర్చడు మోకాళ్ళమీద కూర్చచన్ాీడు. ఏదో జర్గరానిది జర్గబో తునీట్ల

ల అనిపించ్,

ఒళ్ళింతా భయింగా పాములా చ ట్లూకుింది.

"గోపాలకృషణ మీర్న కునీట్లూ మదనకామరాజు వింశానికి చెిందిన వాడు కాద రా."

జనమే అరిచారో, ఈ వార్త న భూమే కింపించ్ిందో , ఆకాశమే ఊడపడిందో గాన్న ఒకకసారి

హాహాకారాలు ఆ పారింతానీింతా కదిలిించాయ.

నర్చడు ఠకుకన లేచ్ వర్ష వెైపు చూశాడు.

గోపాలకృషణ కు దెయయిం ఏిం చెపుిందో అర్ుిం కాలేద . ఆ క్షణింల అనిీ అవయవాలు పని

చేయనట్ల
ల నిశేచషు
ూ డెై వుిండపో యాడు.

"ఏమిట్ి న వువ పతలుతునీది? న్న న్ాలుకన చీరేసత ాన " పులిరాజు మనిషింతా

వూగిపో తర మరోదెబబ కొట్ాూడు.

 "ఏిం న వువ నన ీ ఏిం చేసన్ా దాగని నిజిం అది. అతన పర్మ నికృషూ మెన వింశానికి

చెిందినవాడు. ఆస్ పతిరల అతని తలిల కని పారేయబో తే మీ జమీిందార్చ తెచ చకున్ాీడు. ఈ

వయవహార్మింతా నడపింది ఎవరో తెలుసా? వెింకట్ారమయయ."

స్ూది పడతే వినిపించేింత నిశిబద ిం.

అిందరి కళ్లళ వెింకట్ారమయయ మీద నిలిచాయ. ఆయన కళ్ళలల స్నీట్ి న్నట్ిపొ ర్.

ఘోర్మెన తపుు చేసనవాడలా హల వించ కున్ాీడు.

దెయయిం చెపుింది నిజమా అనీట్ల

ల కొనిీవిందల కింఠాలు పరశీస్త నీట్ల
ల ఆయన చెవులు

మూస్ కున్ాీడు.

శవరామయయ ముింద కు కదిలి- "వెింకట్ారమయయ!" అని గట్ిూగా పలిచాడు. ఆయన

జన్ానిీ తపుించ కుని ముింద కు వచ్చ నిలబడాాడు.

"దెయయిం చెపుిందింతా నిజమా?" శవరామయయ కట్లవుగా పరశీించాడు.

"అవున "

"ఎలా జరిగిింది?"

"జరిగిిందేమిట్ల చెపాులిిన స్మయిం వచ్చింది. ఇక దాచ కోవడిం మూర్ాతవిం మన ఊరి

ఇలవేలుు అలిగి వెళిళపో యాక కూడా నిజిం చెపుకపో తే నన ీ న్ా అింతరాతమ క్షమిించద .
దెయయిం చెపుిందింతా అక్షరాలా జరిగిిందే..." ఆయన గతానీింతా కళ్ళ ముింద కు

లాకుకింట్లనీట్ల
ల ఆగాడు.

వెన కన నీ జనిం ముింద కు త స్ కువస్త న్ాీర్చ. ముింద నీ వాళ్ళళ తరలిపడకుిండా

అతికషూ ిం మీద నిలదొ కుకకుింట్లన్ాీర్చ.

"అింట్ట గోపాలకృషణ మదనకామరాజు వింశానికి చెిందినవాడు కాదా?" శవరామయయ

ఆశచర్యింత న్ోర్చ తెరిచాడు.

అపుట్ికే కొిందర్చ గోపాలకృషణ వింక గుర్చరగా చూస్త న్ాీర్చ. ఇింతకాలిం తాము భరమల

వుిండ, తమ స్ింపదలన , తమ సీత ల

ీ న అతనికి అపుగిించడిం తలుచ కుింట్ట వుింట్ట ర్కత ిం
ఉడుకుత ింది.

"అదో పీడకల న్ేన ఏ పరిసథ తిలల యలా చేయాలిి వచ్చిందో మీర్ింతా సథ మితింగా

ఆల చ్ించాలి. ఇది ఆవేశకావేషాలకు స్మయిం కాద . ఎపుుడో పాతికేళ్ళ కిరతిం జరిగిన

స్ింగతి."

వెింకట్ారమయయ మాట్లన అిందర్ూ నిశేచషు

ూ ల ై విింట్లన్ాీర్చ.

"న్ేన అపుుడు జమీిందార్చ దగొ ర్ దివాన నని మీకు తెలుస్ . జమీిందార్చగారి భార్య

పురిట్ికోస్ిం ఆస్ పతిరల చేరార్చ. రిండో రోజు రాతిర ఆమెన్ పరస్విించార్చ. అయతే బిడా
భూమిమీద పడగాన్ే వాతిం కమిమ చనిపో యింది. అింతే కాకుిండా ఆపరేషన చేస బిడా న

త్రయడిం వలల ఆమెకు ఇక పలల లు కలగర్ని కూడా డాకూర్ల చ చెపాుర్చ.

జమీిందార్చ భోర్చన విలపించడిం మొదలుపరట్ూ ార్చ. తమలాింట్ి గగపు వింశానికి వార్స్ డు

లేకపో వడిం ఆయన భరిించలేకపో యాడు. రిండు రోజులు ఆయన ఏడుస్ూ

త న్ే వున్ాీడు.

తనల తాన కుమిలిపో తరన్ే వున్ాీడు.

మూడో రోజు రాతిర ఆయన ఒక నిర్ణయానికి వచాచడు. ఎవరో అన్ాధ్న తన బిడా గా

ల కానికి చాతలన కున్ాీడు. తన వింశిం అింతరిించ్పో వడానికి వీలేలదన్ాీడు. మొదట్ న్ేన

దీనికి అింగీకరిించలేద . కాన్న ఆయన న్ాపరై ఒతిత డ తెచాచడు. చ్వర్కి ఒపుుకున్ాీన .

జనర్ల్ వార్చాల అపుుడే ఓ బిచచగతెత మగశశువుకు జనమనిచ్చిందని తెలిసింది. పరస్విం

కాగాన్ే ఆమె మర్ణిించడింవలల ఆ శశువున ఇవవడానికి స్ లభింగాన్ే అింగీకరిించార్చ.

అలా ఆ బిడా న త్రస్ కొచ్చ జమీిందార్చగారి భార్య పకకన పడుకోబెట్ూ ార్చ. అపుట్ికీ ఆమె

కోమాల న్ే వుింది. మరో రిండు రోజులకు ఆమె స్ుృహల కొచ్చింది. ఆరోజు తెలలవార్చజామున

మూడుగింట్లకు వాళ్ళళ కార్చల బయలుదేరార్చ. న్ేన ఆస్ పతిర బిలులలన్నీ చెలిలించ్ వాళ్ళళ

బయలేదరిన అర్గింట్కు పరయాణిం కట్ాూన .

ఇక జరిగిింది మీకు తెలిసిందే యాకిిడెింట్ ల దింపతులిదద ర్ూ చనిపో యార్చ. పసగుడుా

మాతరిం బరతికే వుింది. ఆ పలల వాడీ మీకు అపుగిించాన . అపుుడు నిజిం చెపున్ా ఆసత కోస్ిం
న్ేన అబదాదలాడుతున్ాీనని మీర్చ అన కున్ే పరమాదిం వుింది గన క జరిగిింది న్ాల న్ే

స్మాధి చేశాన ."

ఇక ఏ శక్ష విధిించ్న్ా మీ ఇషూ ిం అనీట్ల

ల ఆయన ముఖిం వేలాడేశాడు.

"ఇపుుడేిం చేయాలి?" శవరామయయ జన్ానిీ ఉదేద శించ్ అడగాడు.

"గోపాలకృషణ న ఊరిన ించ్ వెళ్ళగగట్ూ ిండ. ముషూ వెధ్వ ఇింతకాలిం మనలిీ మోస్ిం చేస

మన సొ ముమతిని, మన సీత ల
ీ న అన భవిించాడు."

జనిం అతనిీ తిన్ేసట్

త ూ ల చూస్త న్ాీర్చ. ఇింకాసతపట్ికి వాళ్ళళ అతని మీదపడ పీకుక

తిన్ేసవ
త ారే. కాన్న శవరామయయ అడుాపడాాడు.

"ఇింద ల దివాన తపుుగాన్న, ఇతని తపుుగాన్న లేద ఏదో పరిసథ తులవలల అలా

జరిగిపో యింది. ఇక మనిం గతానిీ గూరిచ ఆల చ్ించడిం కింట్ట జర్గాలిిన దానిని గురిించ్

ఒక నిర్ణయానికి వసతత మించ్ది."

"మీరే మార్ొ ిం చెపుిండ స్ర్ుించ్ గార్ూ! ఈ ఊరిని కాపాడవలసన బాధ్యత మీమీద

వుింది" జనిం అరిచార్చ.

ఆయన కాసతపు దీర్ాింగా ఆల చ్ించ్ "స్రే అయతే దేవుడీ తిరిగి త్రస్ కొచ్చ పరతిషూ ించే

బాధ్యతన వెింకట్ారమయేయ త్రస్ కోవాలి. ఇింద కోస్ిం ఆయన పురోహితులేీ త్రస్ కువసాతడో ,
దో ష నివార్ణకు ఉతివాలే చేయసాతడో ఆయన ఇషూ ిం. గారమింల తిరిగి దేవుడకి పారణ పరతిషూ

చేయించడిం ఆయన బాధ్యత. ఇక గోపాలకృషణ కు మదనకామరాజు వింశస్థ డుగా

ఇపుట్ివర్కు అింద కునీ స్ద పాయాలన్నీ ఇహ వుిండవు. అతడు ఆ పాడుబడా

భవనింల న్ే కొింతకాలిం వుిండవచ చ. అతని బతుకు అతనిది. మన బతుకు మనది..."

అనిీ వెైపులకూ చూశాడు.

గోపాలకృషణ న అలా ఈ శక్ష్య విధిించకుిండా వదిలివేయడిం వాళ్ళకు ఇషూ ిం లేకపో యింది.

కాన్న స్ర్ుించ్ మాట్లకు కట్లూబడ కోపానిీ నిగరహిించ కుింట్లన్ాీర్చ.

"ఇక మీ పని కానివవిండ" శవరామయయ, పులిరాజుత అన్ాీడు. తిరిగి ఆ తింతు

మొదల ైింది.

అయతే దెయాయలకింట్ట మరో ఇింట్రసూ ింగ్ ట్ాపక్ దొ ర్కడింత జనిం ఆ కబుర్చల చెపుుకుింట్ట

ఊరోలకి బయలేద రార్చ.

మొతత ిం పున్ాద లింతా కదిలిపో యన గోపాలకృషణ న చూడడానికి అపరయతీింగా వర్ష

అట్లవెైపు చూసింది అపుట్ికే అతన అకకడ లేడు.

26

గోపాలకృషణ కు మెలకువ వచ్చింది.

 కళ్ళళ తెరిచ్ పరైకి చూశాడు. ఎపుుడో కట్ిూన జమీిందారీ భవనిం తన జీవితింలాన్ే

శధిలమయపో య, విషాదానీింతా పగిలిపో యన న్ెరరలల దాచ కునీట్ల

ల అనిపించ్ింది.

తనకూ, జమీిందారీ వింశానికి ఏమీ స్ింబింధ్ిం లేదని అింతకిత

ర ిం వెింకట్ారమయయ నిర్ూపించ్న

నిజిం ఒక పీడకలా గురగతచ్చింది.

తన మదనకామరాజు వింశానికి చెిందినవాడు కాడు అనీ దానికన్ాీ అపుుడు జనిం

చూసన చూపులు అతని గుిండెన తరట్ల

ల పొ డచాయ. నినీట్ి వర్కు తన ఈ వూరికి

దేవుడు. ఈ రోజు ఓ ముషూ దాని కొడుకు ఎవరా అమమ-? ఎలా వుిండేదో తనన కింట్టన్ే

చచ్చపో యిందట్! ఇర్వెై అయదేళ్ళళ మదనకామరాజు వింశానికి వార్స్ నిగా చలామణి

అయన తన ఇపుుడు ఏమీకాద . ఇక న ించ్ ఏిం చేయడిం? ఇక పౌర్ణమి రోజు ఆచారానిీ

కొనసాగిించాలిిన అవస్ర్ిం లేద . ఇింత కషూ ింల నూ ఈ భావన అతనికి ఊర్ట్ కలిగిసత ో ింది.

"గుడ్ మారిీింగ్ గుర్చడా?" నర్చడు అపుుడే పడకమీద న ించ్ లేస్త ూ చెపాుడు.

అతన చాలా ఖ షీగా వున్ాీడు. వెింకట్ారమయయ దెయయిం న్ాట్కిం ఆడాక తిరిగి వర్షన

కలుస్ కున్ాీడు.

"ఇదింతా మీ గుర్చవుగారి మించ్కే జరిగిింది. తనల ించ్ తన వింశానిీ త్రసతసతత ఏమీ

మిగలదని పరతయక్షింగా తెలిసత అవకాశిం కలిగిింది. మీ గుర్చవుగార్చ మాట్లకే మారే మనిషరైన్ా

ఇలాింట్ి పరతయక్ష స్ింఘట్నలు మరిింత కదిలిసాతయ. కుదిపతసత ాయ. కాబట్ిూ న వువ

బెింగపడకకర్ లేద . ఏమీ తెలియనట్ల

ల మౌనింగా వుిండపో జర్గాలిినవి న్ేన జరిపసాతన "

దృఢింగా అింది ఆమె.

 అింద కే ఇదింతా ఓ తమాషాగా అనిపసోత ింది నర్చడకి.

"బాధ్పడకు గుర్చడా కషాూలు మన షులకు కాకుిండా మాన లకు వసాతయా? లేచ్ ఇక

న ించ్ మనిం ఏిం చేయాల ఆల చ్ించ . ఈరోజు న ించ్ మనకు ఫుడ్ బింద్! రోజూ ట్ైమ్ కి

వచేచ కాయరియర్చల ఇక రావు. విింద భోజన్ాలు వుిండవ్. కోడ వేపుడు, రగయయలకూర్, చేపల

పులుస్ లాింట్ివి న్ోట్ికి తగలవు."

అపుుడు తట్ిూింది గోపాలకృషణ కు తన ఆకలి. ఇింతకాలిం తన సో మరిగా ఇతర్చలమీద

ఆధార్పడడిం ఎింత తపో ు తెలిస వచ్చింది. ఈ తపుున దిదద కోవడానికి కషూ పడ

పనిచేయాలని తెలిిింది.

అలా అన కుింట్టన్ే పని చేయడింల వునీ ఆనిందిం ఏమిట్ల తెలిసో చ్చింది. ఏదో మధ్ ర్

వీచ్క తనన ఉకికరిబికికరి చేసనట్ల

ల ఫ్ీలయాయడు. శరమెక జీవన సౌిందర్యిం అింట్ట పనిచేసత

వాళ్ళన చూసత ఆనిందిం కాద . తామే పని చేయడిం అనీ వాస్త విం గరహిింపు కొచ్చింది.

కాన్న అతని జీవితిం అతనికి పని చేయడిం న్ేర్ులేద . అింద కే "ఇపుుడు మనమేిం

చేయట్ిం?" అని నర్చడీ అడగాన .

"ఏదెన్
ై ా చేయచ చ. ట్ౌన్ ల అయతే మనిం ఏిం చేస బతకచోచ లిస్ూ చెపుగలన .

ఉదాహర్ణకు హో ట్లల పతల ట్ల

ల కడగవచ చ. రైలేవసతూషన్ ల పతపర్చల అమమవచ చ. బసాూిండ్ ల

అర్ట్ిపళ్ళళ అమమవచ చ. అయతే ఈ పలల ట్టళ్ళళ ఏిం చేయాల మాతరిం న్ాకు తెలియద "
 నర్చడకునీ ఆతమవిశావస్ిం తనకు ఎింద కు లేదో నని తరికించ కున్ాీడు గోపాలకృషణ .

చ్నీపుట్లీించీ స్వశకితమీద బతకడింవలేల నర్చడకి ఆతమవిశావస్ిం వుింది. తన

ఇనిీరోజులూ పరానీజీవిగా జీవిించడిం వలల ఆతమవిశావస్ిం స్నీగిలిలింది. తన కళ్ళకునీ

పొ ర్లన వర్ష తొలగిించ్ింది. ఇపుుడు పరపించిం ఇింతకు ముింద సో మరిలా కాకుిండా

పరిగతు
త తునీ జిింకపలల లా అనిపసోత ింది. వర్ష కనపడతే బావుిండునని ఆ క్షణింల

అనిపించ్ింది అతనికి.

ఆమె గుర్చతకు రాగాన్ే బాధ్నింతా చేతులత తడమి బయట్ికి విసరేసనట్లూ తేలికగా

ఫ్ీలయాయడు. మించింమీద న ించ్ లేచ్ "ఈరోజు న ించ్ మన బతుకులు మనిం బతకాలి...."

అని ముఖపరక్ష్యళ్న కోస్ిం దొ డోల కి దారి త్రశాడు.

మనిషల జరిగే పరిణామాలకు అన గుణింగా పరపించిం మార్దని వాళిళదద రికీ

మర్చక్షణింల న్ే అర్ుమెింది.

అలా పగలు గడచ్ింది.

మూడు పూట్లుగా భోజనిం లేకపో వడింత పతగులన్నీ లుింగలు చ ట్లూకుపో తున్ాీయ

ఇదద రికీ! కన పాపలల న్నళ్ళళ పుర్చగులు ఈద లాడుతునీట్ల

ల ... ల కిం మస్క మస్క గీతలాల

కనిపసోత ింది. కాళ్ళళ భూమిల కి కూర్చకుపో తునీట్ల

ల ింది.

క్షుదాభధ్నింతా నర్చడు ముఖింల పరదరిిస్త నీపుట్ికీ గోపాలకృషణ మాతరిం గింభీర్ింగా

వున్ాీడు.
 నర్చడు కడుపునిిండా న్నళ్ళళ తాగి నిదరపో వడానికి ఉపకరమిించాడు.

గోపాలకృషణ మాతరిం అలా భవనిం బయట్కొచ్చ శూనయింల కి చూస్ూ

త నిలబడాాడు.

చ ట్ట
ూ గాడాింధ్కార్ింగా వుింది. చీకట్ి గాఢతన తెలిపతింద కే కాింట్ారస్ూ గా మొలిచ్నట్ల
ల

ఆకాశింల చ కకలు గుింపులు గుింపులుగా వున్ాీయ. గాలి ఎకకడో తపుపో యనట్ల

ల ఉకకగా

వుింది.

అింతవర్కు దేవాలయింలా వునీ భవనిం ఇపుుడు దెయాయల దిబబగా మారినట్లూ ఎవర్ూ

అకకడ మెదలడింలేద . విింద భోజన్ాల వాస్నలత బర్చవెకేక గాలి అలికిడ కూడా వేయడిం

లేద . ఒకపుట్ి పరిసథ తికి ఇపుట్ి పరిసథ తికీ వునీ తేడాన గమనిసతత గోపాలకృషణ కు

నవవవచ్చింది.

తన పలుపుకోస్ిం పలకరిించ్పో యే ఆడపలల లకు తనిపుుడు కేవలిం సామన యడు

సరిస్ింపదలు తెచ్చపరట్ూ దేవుడగా కొలిచ్న గారమస్థ లకు ఇపుుడు తన ఆరాధ్ యడు కాద .

జమీిందారీ భవనింల శధిలాలమధ్య మొలిచ్న ఓ గడా పర్క.

గారమస్థ ల పరవర్త నల ఆశచర్యపడవలసిందేమీ లేదనిపించ్ింది అతనికి వాళ్ళకి

మదనకామరాజు వింశానికి చెిందిన పుర్చషులు కావాలి. ఆ పుర్చషుడవలల తమకు

ఆయురారోగయ అషూ ఐశవరాయలూ రావాలి. పాపిం! పన్ెీిండు న్ెలలూ పొ లాలల కషూ పడాా

న్ాలుగువేళ్లళ న్ోట్ల లకి పో వడమే గగనమెన వాళ్ళళ ఏదో అదృషూ ిం వస్త ిందని గుడా గా
పరస్రిించడిం తపు ఇింకేమీ చేయగలర్చ? దరిదరమే వాళ్ళచేత మూఢనమమకళ్న

ఆచరిించేట్ట్ల
ల చేస్త ింది.

అలాన్ే ఆకాశానిీ, చ కకల్నీ, చీకట్ిన్న కళ్ళలల కలిపతస్ కుింట్ట నిలుచనీ అతనికి ఎవరో

వస్త నీట్ల
ల అనిపించ్ింది. తన మదనకామరాజు వింశానికి చెిందినవాడు కాద కాబట్ిూ ఇక

తనత ఎవరికీ పని వుిండద . మరిపుుడు వస్త నీదెవరో అింతుపట్ూ డిం లేద .

అతన అట్ట ఇట్ట కదిలి కళ్ళన సాగదీశాడు.

మస్క చీకట్లల సరైతిం వస్త నీదెవరో గుర్చతపట్ూ గలిగాడు ఆమె వర్ష-

* * * * *

అింతల న్ే తేర్చకుని వర్ిండా మెట్ల ల దిగి ఆమెకు ఎద రళ్ళళడు.

"ఏమిట్ిలా వచాచర్చ?" కాస్త ింత భయమూ, మరికాస్త ింత భకీత కలగా పులగింగా తన ీకు

రావడింత మాట్లు తడబడాాయ.

"ఫర్వాలేదే ఆడపలల పౌర్ణమిరోజు శృింగార్ిం కోస్ిం తపు మరో కార్యిం కోస్ిం వస్త ిందని

తెలుస్ కున్ాీరే" అింది గడుస్ గా.

అతన తల వించ కున్ాీడు.

 "చూశావా! ఆడపలల లిీ ఆకరిషించడమే మగసరి అయతే ఇపుుడూ న్న దగొ రికి ఆడపలల లు

రావాలి. కాన్న ఇక ఎవర్ూ రార్చ. ఈ ఛాయలల కి తొింగిచూడర్చ. కార్ణిం న వువ

మదనకామరాజు వింశానికి చెిందినవాడవి కావు గన క!" అని కొింతసతపు ఆగి మళ్ళళ చెపుడిం

మొదలుపరట్ూ ిింది. "పరపించానికి వీలయనింత సతవ చేయడమే మగసరి. నలుగురిల నూ

గౌర్వపరదింగా బతకడమే మగసరి. ఎవరిమీదా ఆధార్పడకుిండా, కషూ ిం కలగనివవకుిండా

జీవిించడమే మగసరి. అదిగో అలాింట్ి మగసరి న్న దగొ ర్ కోర్చకుింట్లన్ాీ."

అపుట్ికి అతన ఏమీ మాట్ాలడలేకపో యాడు.

ఆమె కొనసాగిించ్ింది. "న్ా మాట్లవలల చేతలవలల న్నల ఈ మార్చు పారర్ింభమెిందని

వినూతీన న వువ తాకనపుుడే అర్ుమెింది. న్న పతరమన సీవకరిించాలనీ కోరిక కూడా

అపుుడే పారర్ింభమయింది న్ాల "

అతన చ్వుకుకన తల తాతడు.

"వయసొ చ్చనపుుట్లీించీ ఆడపలల లత గడపత ఆచారానిీ కొనసాగిించ్న న వువ ఓ

ఆడపలల మీద మనస్ పడట్ిం న్న పతరమతతావనిీ చెబుతుింది. ఆమె కోస్ిం ఆ ఆచారానిీ సరైతిం

ఒద లుకోవడానికి సదద పడడిం ఆమెపట్ల ఎింత ఆరాధ్న వుిందో తెలియజేస్త ింది. ఆమె న్ేన

కావడిం అదృషూ ింగాన్ే అన కోమింట్ావా?" చ్వరికొచేచస్రికి కొింట్గా అడగిింది.

 వర్ష మనస్ తెలిసపో వడింత స్ముదరింల కొట్లూకుపో తునీ వాడకి దగొ ర్ల ఆధార్ిం

దొ రికినట్ల యింది. అతని ఆనిందానికి అవధ్ లేలవు. జీవితింల తొలిసారిగా అతన అలాింట్ి

సథ తిని అన భవిస్త న్ాీడు. ఇక ఆమెన ఎకకడకీ పో నివవకూడదనీ కామనత అలాగే

ముింద కు కదిలి కుడచేయ పట్లూకున్ాీడు.

ఏదో మధ్ ర్మెన పులకిింత ఇింతకాలిం శరీరానికి కలిగిన గిలిగిింత- ఇపుుడు మనస్ కు

కలిగిింది. ఆ బేధానిీ అతన గురితించగలిగాడు.

అపుుడు చూశాడు అతన ఆమె చేతిల ని కాయరియర్ ని తన కోస్ిం తన క్షుదాభద

త్రర్చడిం కోస్ిం గారమమింతా తృణీకరిించ్ తనకోస్ిం కాయరియర్ పట్లూకు వచ్చన ఆమెన న్నళ్ళళ

నిిండన కళ్ళల చూస్ూ

త ిండ పో యాడు.

అతనిీ ఆ సథ తిల చూడడిం ఇషూ ింలేనట్లూ ఆమె ఎింత చగర్వత కన్నీళ్ళళ తుడచ్

"ముింద భోజనిం" అింట్ట చేయపట్లూకుని ల నికి ర్మమనీట్లూ లాగిింది.

అతన మౌనింగా అన స్రిించాడు.

ఇదద ర్ూ ల పలికళిళ నర్చడీ నిదరలేపార్చ. అతన దిగొ ున నిదర లేచ్, వర్షని చూస ఏిం

జరిగిిందో వూహిించాడు.

రావాలిిన ట్ైమ్ కే వచ్చ తన గుర్చవుగారిని ఆకట్లూకునీ ఆమెకు కళ్ళత న్ే కృతజఞ తలు

తెలిపాడు.
 ముగుొర్ూ కూర్చచని భోజన్ాలు చేస్త న్ాీర్చ. అపుుడే వర్ష మెలలగా విషయానిీ కదిప

వెింకట్ారమయయ, పులిరాజు ఆడన న్ాట్కానిీ చెపుింది. చ్వర్గా "న్న తలిల దిండురలన చింపింది

వెింకట్ారమయేయ అది యాకిిడెింట్ కాద " అని వివరిించ్ింది.

గోపాలకృషణ కు పొ లమారిింది. వర్ష న్నళ్ళగాలస్ న అిందిించ్ింది. ఇది గమనిించ్న నర్చడు

ముస ముసగా నవువకున్ాీడు. వాళిళదద ర్ూ అపుుడే దింపతులాయ పో యనట్ల

ల అతన

చాలా ముింద కు వెళిళ ఆనిందిస్త న్ాీడు.

"వెింకట్ారమయయ ఇింత ద రామరాొనికి ఒడగట్ాూడా? నన ీ మదన కామరాజు వింశానికి

చెిందినవాడు కాదని నిర్ూపించ్నింద కు న్ాకు బాధ్ కలగలేద . పరైపరచ చ ఆ వెధ్వ

వింశాచార్ిం తపుుతుింది. కాన్న న్ా తలిల దిండురలని చింపన అతనిీ ఎలాగయన్ా చట్ాూనికి

పట్ిూవావలి" గోపాలకృషణ ఎింత శాింతింగా మాట్ాలడన్ా ఆ కింఠింల కోపిం తెలుస్ూ

త న్ే వుింది.

"నిన ీ మోస్ిం చేసన ఆ ద రామర్చొడు న్న సాథనింల పరవేశించ్ పౌర్ణమి ఆచారానిీ

కొనసాగిించాలని ద షూ పథకిం ఆల చ్స్త నీట్ల

ల తెలిసింది. దీనికి అన కూలింగా ఊరోలని

కొింతమింది మోతుబరి రైతులిీ తనవెైపు తిపుుకుింట్లన్ాీడని వినూతీ చెపుింది. అింద కే

మనిం వెింకట్ారమయయకి తగిన విధ్ింగా బుదిద చెపాులి. ఈవూరి జమీిందార్చల న

ై మీ

తలిల దిండురలిీ చింపింది అతన్ేనని నిర్ూపించాలి" ఆవేశింగా కాకుిండా చాలా కూల్ గా చెపుింది

ఆమె. మనస్ ల ని ఆవేశానిీ స్మయిం వసతత తపు ఎక్ి పరరస్ చేయద ఆమె.

"ఆ ముస్లి నకకకు ఎలా బుదిద చెపుడిం?" నర్చడు కుతరహలింగా అడగాడు.

 "మోసానిీ మోస్ింత న్ే జయించాలి. వెింకట్ారమయయ దెయాయనిీ ముింద పరట్ూ లకుని

న్ాట్కిం ఆడ గోపాలకృషణ జమీిందారీ వింశానికి చెిందిన వాడు కాదని నిర్ూపించ్నట్టల మనిం

దేవుడీ ముింద పరట్ూ లకుని దానికి విర్చగుడు న్ాట్కిం ఆడదాిం."

ఆమె ఏదో పథకిం సదద ిం చేసిందని గోపాలకృషణ కు అర్ుమెింది. అింద కే "ఏమిట్ా పథకిం?"

అని అడగాడు.

ఆమె చెబుతుింట్ట వాళిళదద ర్ూ శరదదగా విన్ాీర్చ.

మొతత ిం విన్ాీక నర్చడు "అద భతిం" అన్ాీడు గోపాలకృషణ ఆమెవెైపు మెచ చకోలుగా

చూశాడు.

27

ర్థో తివిం-

వూర్చ ఊర్ింతా కళ్ కళ్లాడుత ింది. స్ నీిం కొట్ిూన ఇళ్ళళ తెలలట్ి పావురాళ్ళ గూళ్ళలా

వున్ాీయ. పట్లూదార్ింత భూమికి ఎింబారయడరీ వేసనట్ల

ల ముగుొలు కనిపస్త న్ాీయ.
 ఇింకా ఉదయిం ఎనిమిది గింట్లు కూడా కాకపో యన్ా అపుట్ికే చాలామింది

తలసాీన్ాలు చేశార్చ. మిగిలినవాళ్ళళ అట్ట ఇట్ట హడావుడగా తిర్చగుతున్ాీర్చ.

పలల లింతా ర్థిం దగొ రికి చేరార్చ.

జమీిందారీ వింశిం పీఠిం ఎకకడానికి వెింకట్ారమయయ తన అన చర్ గణింత

అన స్రిించాలిిన వూయహిం గురిించ్ మింతన్ాలు జర్చపుతున్ాీడు.

చన్నీళ్ళ సాీనిం చేస మొలకు అింగవస్త ింీ కట్లూకుని వింతులు రావదమత ర్థాలింకర్ణ

పారర్ింభమెింది.

మొతత ిం ర్థానీింతా శుభరింగా కడగార్చ. ఇపుుడది ర్కర్కాల పూలచెట్ల పొ దలా వుింది.

పరైన నీ శఖర్ిం న ించ్ కిింద వర్చస్ పూల దిండలన దిించార్చ. మధ్య మధ్య కుింకుమ

బొ ట్ల
ల , పస్ పుబొ ట్ల
ల పరట్ూ ార్చ. కిిందన నీ పీఠిం మీద ఉతివ విగరహానిీ న్నళ్ళత , పాలత ,

నూన్ెత , తేన్త
ె అభిషతకింి చార్చ. ఆ తర్చవాత విగరహానికింతా గింధ్ిం పూశార్చ. పన్నీర్చ

చలాలర్చ. పూలమాలలత అలింకరిించార్చ. దేవుడు అచ చ పరళిళ కొడుకులా తయార్యాయడు.

ర్థానికి అట్ట ఇట్ట పరదద పరదద తాళ్ళళ కట్ాూర్చ. వీట్ిని పట్లూకుని పరజలు లాగార్చ.

అలింకర్ణ మొతత ిం పూర్త యయే స్రికి పన్ెీిండయయింది. అపుట్ికి చాలామింది గారమస్థ లు

అకకడకి చేరార్చ. వాళ్ళిందరిల నూ మెద లుతునీ పరశీ ఒకట్ట! యళ స్ింవతిర్ిం

ర్థో తివానిీ ఎవర్చ పారర్ింభిసాతర్చ?

 "మదన కామరాజు వింశానికి చెిందిన పుర్చషుడ చేతుల మీద ర్థో తివిం పారర్ింభిం

కావాలిి వుింది. కాన్న ఇపుుడు ఆ వింశింల ఒకక మగపుర్చగు కూడా మిగలలేద . ఉనీ

ఒకకడూ ముషూ దాని కొడుకని తేలిింది. ఇపుుడేిం చేదద ాిం?" శవరామయయ చ ట్ట
ూ గుమిగూడన

వాళ్ళ న దేదశించ్ అడగాడు.

"అదే మాకూ అర్ుింగావట్ిం లేద " ఓ మోతుబరి రైతు అన్ాీడు.

"మీ అిందరికీ స్మమతమెతే ఇకన ించీ మన వూరి పరదద దికుకగా వెింకట్ారమయయ

వుింట్ార్చ. ఆయన జమీిందారీ వింశస్త డు కాకపో యన్ా మించ్ మనస్ ల

మహారాజులాింట్ివాడు" పులిరాజు కొతత పరతిపాదన చేస ఎవరి రియాక్షన్ ఎలా వుింట్లిందో

తెలుస్ కోవడానికి అిందరివింకా చూశాడు.

శవరామయయత స్హా ఎవర్ూ మాట్ాలడలేద . అిందర్ూ ఆల చనల పడాార్చ.

"పులిరాజు చెపుింది స్బబుగాన్ే వుింది వెింకట్ారమయయ వయస్ ల పరదదవాడు. జమీిందారి

వింశస్త ల దగొ ర్ దివాన గా పనిచేసాడు. అనిీట్ికీ మిించ్ చాలా మించ్వాడు. ఆయన

చేతులమీద గాన్ే ఇక న ించ్ మించీ చెడూ జరిగితే బావుిండునని భావిస్త న్ాీన " ఓ

వృదద డు తన మద్ోహ తెలిపాడు.

"వూరికి ఓ పరదదదికుక లేకుింట్ట అరాచకాలు పరబలుతాయ. ద షూ శకుతలు విజుర ింభిసాతయ.

పరదదింతర్మూ, చ్నీింతర్మూ లేకుిండా పో తుింది. కాబట్ిూ మీరే ఆల చ్ించిండ" ఇన ము

కాలిింది కాబట్ిూ సాగగగట్ూ డానికి ఇదే స్మయమని మరికొింత వతిత డ తెచాచడు పులిరాజు.
 శవరామయయ ఎట్ట తేలుచకోలేకపో తున్ాీడు.

"దీనికింతగా బుర్రలు వేడెకికించ కోవడిం అనవస్ర్ిం. వెింకట్ారమయయకేమిట్ి తకుకవ?

మన ఊరిల ముపాుతిక భూములు ఆయనవే. స్కల శాసాతేలు తెలిసనవాడు. కాబట్ిూ ఇక

స్ిందేహాలు అనవస్ర్ిం. ఈరోజు న ించ్ మన గారమింల ఏదెన్

ై ా అయన అన మతిత న్ే,

ఆయన చేతుల మీదగాన్ే జర్చగుతుింది" ఓ మోతుబరి నిర్ణయించేశాడు.

ఇక తపుదనీట్ల
ల శవరామయయ కూడా తల వూపాడు.

పులిరాజు ఆనిందానికి అవధ్ లేలవు. తమ పాలన స్కిస్ అయ నింద కు అతన

పొ ింగిపో యాడు. ఈ శుభవార్త వినడానికి వెయట్ చేస్త నీ వెింకట్ారమయయ దగొ రికి

పర్చగతాతడు.

"కాయా? పిండా?" వెింకట్ారమయయ ఎగెయట్ మెింట్ త న్ే అడగాడు అపుుడే ల పలికి

అడుగుపరట్ూ న
ి పులిరాజుని.

"పిండే"

వెింకట్ారమయయ నవివన నవువల ఎింత కూ

ర ర్తవిం వుిందో చూస దెయాయలన తరిమికొట్టూ

పులిరాజు కూడా జడుస్ కున్ాీడు.

 నవువన ఠకుకన న్ోట్ల లకి లాగేస్ కుని కన బొ మలన వింకర్చేస "చూశావా పులిరాజూ!

ఈ వెింకట్ారమయయ తెలివితేట్లిీ, జమీిందార్చ ఆసత ని కాజేశాన . వాడ కొడుకున ముషూ దాని

కొడుకుగా ముదరవేస వీధిల నిలబెట్ూ ాన . చ్వరికి వాడ వింశ మరాయదలన కూడా న్ా

గుపుట్లలకి తెచ చకున్ాీన . ఇక మిగిలిింది ఒకకట్ట" అని ఆగాడు.

పులిరాజు అదేమిట్ని అడగలేద . అలా ఫ్ాలట్ గా చూస్ూ

త వుిండపో యాడు.

"అదే పౌర్ణమిరోజు ఆచార్ిం. ఇక అపుుడు ర్సక చకరవరిత అయపో య అమామయలత

స్ ఖిస్ూ
త వుింట్ాన . న్నకు కావాలింట్ట న్న పునర్వస్ న వదిలేసత ాలే..." బాగా నిషా

తలకకికనవాడు మాట్ాలడనట్ల
ల మాట్లు ముదద లు ముదద లుగా జార్చతున్ాీయ.

పునర్వస్ ట్ాపక్ రావడిం నచచలేద పులిరాజుకి. కాన్న ఆ మాట్ అనలేక పో యాడు.

ఒకోక నిముషిం గడచేకొదీద వెింకట్ారమయయల ఒకోక కొతత జింతువు పర్కాయ పరవేశిం

చేస్త నీట్ల
ల ింది.

"మరో ఐద నిముషాలల తయారై వసాతన . ఊరేగిింపు ర్థిం దగొ రికి వెళ్దాిం. ట్ైమవుత ింది

కదా" అని అయన ల పలికళ్ళళడు.

వెింకట్ారమయయ బయలేద రేస్రికి ట్ైమ్ న్ాలుగు గింట్ల ైింది.

 ఇక న ించ్ జమిిందార్చ విధ్ లన్నీ ఆయన నిర్వరితసత ాడని తెలియడింత ఇింట్ిముింద

చాలామింది గుమిగూడార్చ. వాళ్ళన చూస గర్వింత పొ ింగిపో య మీసాలు మెలేస్ కున్ాీడు

వెింకట్ారమయయ.

అిందర్ూ ముింద కు కదిలార్చ.

వెింకట్ారమయయన అలల ింత దూర్ింల చూడగాన్ే మింగళ్వాయదాయలు మోాగడిం

పారర్ింభిించాయ. పింతులు మింతారలన ఎతు

త కున్ాీడు. ఇదద ర్చ ఆడపలల లు ఆయన తలపరై

పూలవర్షిం కురిపస్ూ
త సావగతిం పలికార్చ.

ర్థానిీ లాగడానికి వూరి జనమింతా పో గయాయర్చ. ఇస్ క వేసతత రాలనింత జనిం. సీత ల
ీ ు,
పుర్చషులు, వృదద లు, పసపలల లత ఆ పారింతమింతా స్ిందడగా వుింది.

వెింకట్ారమయయ ముింద కు వెళిళ ర్థిం ముింద మోకరిలల ాడు. పింతులు ఆయన

వింశఘనతన పొ గుడుతర ఆశీర్వదిించ్న తర్చవాత ఆయన పరైకిలేచ్ ఉతివమూరితకి

నమస్కరిించాడు.

పింతులు దేవుడకి హార్తులిచ్చ, హార్తి పళ్ళళని ఆయన ముింద కి జరిపాడు. ఆయన

హార్తిని కళ్ళకదా కుని తనకు పట్ిూన అదృషాూనికి ల ల పలే మురిసపో యాడు.

ఆ తర్చవాత ఏిం చేయాలా అని పింతులువెప

ై ు చూశాడు.
 "ఇక ర్థయాతర పారర్ింభిించిండ. మొదట్ మీర్చ ర్థిం తాళ్ళమీద చేయవేస లాగిండ."

పింతులు గట్ిూగా అర్వడింత జనిం కూడా తాళ్ళమీద తమ చేతి పట్లూన బిగిించార్చ.

పింతులు ర్థిం మీదన్ే ఇహ కానివవమనీట్లూ చేతులు వూపాడు.

"ఓిం మనమధ్ దేవా... ఓిం మనమధ్ దేవా..." జనమింతా భకిత పార్వశయింత అర్చస్ూ
త

ర్థానికి కట్ిూన తాళ్ళన లాగార్చ.

కాన్న విచ్తరిం ర్థిం కదలేలద .

జనిం భకిత అింతా చెదిరిింది. అిందర్ూ విస్మయింత ఒకరి ముఖాలు ఒకర్చ

చూస్ కున్ాీర్చ.

తమ పథకిం ఖచ్చతింగా అమలు జర్చగుతునీింద కు పింతులు స్ింత షింత

ఉబిభతబిబబబయపో యాడు. అయతే ఈ భావనలు బయట్ికి తొణకకుిండా జాగరతతపడాాడు.

జనిం ఈసారి మరిింత పట్లూదలత "ఓిం మనమధ్దేవా..." అని అర్చస్ూ

త లాగార్చ.

వెింకట్ారమయయ, పులిరాజు, మోహన తమ శకితనింతా చేతులల కి లాకుకని లాగార్చ. కాన్న

ఫలితిం లేకపో యింది.

 అపుట్ికే అిందర్ూ చెమట్త తడసపో యార్చ. ఆయాస్ిం పరైకి ఎగజిముమతుిండడింత

ఛాత్రలు ఎగిరగిరి పడుతున్ాీయ.

"ఏమిట్ీ వెైపరీతయిం? ఇింతమింది జనిం లాగుతున్ాీ ర్థిం కదలడిం లేద ఏదో ల పిం

జరిగిింది..." శవరామయయ ముఖానిీ తుడుచ కుింట్ట జన్ాింతికింగా అన్ాీడు.

"అవున ఏదో ల పిం జరిగిింది" కొింతమింది వతాతస్ పలికార్చ.

అిందర్ూ గుస్గుస్లాడుకుింట్ట మధ్నపడుతున్ాీర్చ. ర్థిం కదలక పో వడానికి ఎవరికీ

త చ్న కార్ణిం వార్చ చెపుుకుింట్లన్ాీర్చ.

"అట్ల చూడిండ. పింతులకు ఏదో అయింది" జనింల ించ్ ఎవరో గట్ిూగా అర్వడింత

అిందర్ూ ర్థిం మీద నీ పింతులువేపు చూపుసారిించార్చ.

పింతులు ఏదో ట్ారన్ి ల వునీట్ల

ల మెలలగా వూగుతున్ాీడు.

"పింతులుకు ఏమెింది?" జనింల కలకలిం మొదలయింది.

పింతులు వూగడిం ఎకుకవెైింది. మొలకు కట్ిూవునీ అింగవస్త ింీ వూడపో యింది. పించె గోచీ

వూడపో వడింత పాదాల దగొ ర్ ఆ భాగమింతా జీరాడుతర వుింది.

 శవరామయయ ఒకక ఉద ట్లన ర్థిం ముింద కు చేర్చకొని పింతులు వెైపు రిండు చేతులూ

జోడించ్ "ఏమెింది సావమీ" అని వినయింత అడగాడు.

జనమింతా చేషూలుడగి నిలుచ ిండపో యాడు. స్ూది కిిందపడతే కూడా వినిపించేింత

నిశిబద ిం అకకడ పతర్చకుపో యింది.

"ఏమెింది అని మెలలగా అడుగుతావేమిట్ార కుింకా న్ేన మనమథ దేవుడీ" పింతులు పరతి

అక్షరానిీ దీర్ాిం త్రస్ూ

త పలికాడు.

"పింతులుమీద దేవుడు వాలాడు..." ఈసారి జనింల ించ్ ఎవరో అరిచార్చ.

అిందర్ూ అపరయతీింగా అట్లకేస చేతులు జోడించార్చ. సాక్ష్యతర

త ఆ మనమథదేవుడు

తమముింద పరతయక్షమెనట్ల
ల వాళ్ళళ పర్వశించ్పో యార్చ.

"న్న ర్థిం కదలడిం లేద సావమీ ల పిం ఏమిట్ల చెపుిండ సావమీ" శవరామయయ

నమస్కరితస్త ూన్ే వినయింగా అడగాడు.

పింతులల ఊపు మరిింత ఎకుకవెైింది. కన గుడల న సాగదీసనట్ల

ల ముఖమింతా కళ్ళళ

అయపో యాయ. ముకుకపుట్ాలు అద ర్చతున్ాీయ. పరదవులు తుఫాన ల చ్కుకకునీ

చ్గుర్చట్ాకులాల వణుకుతున్ాీయ. కింఠిం మధ్యల ని బుడపర గచచకాయ గగింతుల

కద లుతునీట్ల
ల అట్ట ఇట్ట వూగుత ింది. మొతత ిం శరీర్మింతా నరాలు ఉబిబ అతన

భయింకర్ింగా కనిపస్త న్ాీడు.

 "ల పమని మెలలగా అడుగుతున్ాీవురా భరషూ ుడా! చాలా ఘోర్ిం జరిగిపో యింది. అది న్ా

న్ోట్ింట్ట చెపాులింట్ారా? రేయ్...!" పింతులు ఘీింకరిించాడు.

దేవుడకి అింత కోపిం తెపుించే పని తాము ఏిం చేశామో తెలియక జనిం గిింజుకు

పో తున్ాీర్చ. వాళ్ళళ చేతుల తిత అలా దేవుడీ వేడుకుింట్టన్ే వున్ాీర్చ.

"చెపుు సావమీ! చెపుు సావమీ! ఏిం జరిగిిందో చెపుు సావమీ..." జనిం అర్చస్త న్ాీర్చ.

"రేయ ఆగిండరా" దేవుడూ అరిచాడు.

మింతిరించ్నట్లూ అిందర్ూ మాట్ాలడట్ిం ఆపార్చ. మళ్ళళ నిశిబద ిం ఆ పారింతమింతా అలుముకు

పో యింది.

"మదనకామరాజు వింశానికి చెిందిన పుర్చషుడే పరతి స్ింవతిర్మూ ర్థో తివానిీ

పారర్ింభిించేవాడు! మరి ఈ స్ింవతిర్ిం ఏమెిందిరా? మానవ జాతికే కళ్ింకిం తెచేచ ఈ న్నచ డు

న్ా ర్థానిీ ముట్లూకుని పారర్ింభోతివిం చేసత ాడా? ఇది మేము స్హిసత ామా?"

జనమింతా ఒకకసారిగా అస్హయింగా వెింకట్ారమయయవెైపు చూశార్చ. వాళ్ళింతా వూసన

ఉమిమల తన తడసపో తునీట్లూ ఆయన అపరయతీింగా చేతులన అడా ిం పరట్ూ లకున్ాీడు.

 శవరామయయ మరిింత భకితత ముడుచ కుపో తర "సావమీ! మీకు తెలియని విషయాలేిం

వుింట్ాయ సావమీ! కాన్న చెపాులిిన బాధ్యత మా మీద వుింది కాబట్ిూ చెబుతున్ాీన .

మదనకామరాజు వింశానికి చెిందిన పుర్చషుడు ఎవర్ూ లేర్చ. ఆ వింశిం అింతరిించ్పో యింది

సావమీ" అని వినీవిించాడు.

ఈ మాట్లకి దేవుడు ఉగురడెైపో యాడు. ఆయన కింఠింల ని నరాలన్నీ ఆవేశింత

ఉబాబయ.

"ఆపు. న్న పతరలాపన న్ాకు ఇషూ మన

ె మదనకామరాజు వింశిం అింతరిించ్పో వడమా! హాఁ

హాఁ" పింతులు నవువకు జనిం తమకు తెలియకుిండాన్ే ఒక అడుగు వెనకుక వేశార్చ.

తమకు వయతిరేకింగా ఏదో కుట్ర జర్చగుతునీట్ల

ల అర్ుమయింది. వెింకట్ారమయయకు,

పులిరాజుకు.

తాము దెయాయనిీ ముింద పరట్ూ ి న్ాట్కమాడతే యపుుడు ఎవరో దేవుడీ ముింద పరట్ూ ి

న్ాట్కిం ఆడుతునీట్ల
ల బో ధ్పడింది. జనిం మూర్ాతావనిీ తాము వాడుకుింట్ట, యపుుడు

అదే పని ఎవరో చేస్త న్ాీర్చ. దెయయిం చెపుిందే నమిమన జనిం ఇపుుడు దేవుడు చెబుతుింట్ట

నమమకుిండా వుింట్ారా? ఇపుుడేమి చేయాల వెింకట్ారమయయ బుర్రకు తట్ూ డింలేద . ఆయన

అయోమయింగా చూస్ూ
త నిలబడాాడు. ఇదీ అని చెపులేని భయిం కొిండచ్లువలా

చ ట్లూకుింట్లింది.
 పులిరాజు అయతే నిలువెలల ా వణికిపో తున్ాీడు. దేవుడు ఎద ర్చ పడతే దెయయిం ఎలా

గిజగిజలాడుతుిందో అలా అయపో యాడు.

దేవుడు కాసతపు నవివ తిరిగి పారర్ింభిించాడు. "గోపాలకృషణ సాక్ష్యతర

త మదనకామరాజు

వింశానికి చెిందినవాడే! జమీిందార్చ పుతురడే. అతన ముషూ దాని కొడుకు కాద . మీర్చ

వినీదింతా అబదద ిం."

జనిం ఒకకసారిగా షాక్ తిన్ాీర్చ. ఎవరికీ వెింట్న్ే న్ోట్మాట్ రాలేద . ఇనిీరోజులూ

తాము గోపాలకృషణ న పరట్ూ ిన కషాూలు గురగతచ్చ పశాచతాతపింత కురింగిపో యార్చ. ఆ పాపానిీ

ఎలా తుడచేస్ కోవాల తెలియడిం లేద .

"మరి వెింకట్ారమయయ అలా చెపాుడేమిట్ి సావమీ" శవరామయయ తన మనస్ ల ని

స్ిందేహానిీ బయట్పరట్ూ ాడు.

"ఆ వెింకట్ారమయేయ ఈ అరిషూ ానికి కార్ణిం. వాడొ క హింతకుడు" దేవుడు ఆగి చెపాుడు.

ఆ మాట్లకు జనిం తమ మధ్య బాింబు పడా ట్ల

ల జడుస్ కున్ాీర్చ. ఒకకసారిగా కలకలిం

బయలుదేరిింది.

దేవుడు వెింకట్ారమయయవేపు పరిహాస్ింగా చూస్ూ

త "వీడు హింతకుడు. గోపాలకృషణ

తలిల దిండురలన చింపాడు. జమీిందార్చ కార్చకు యాకిిడెింట్ జరిపించ్ింది వీడే. కిరాయ లారీని

మాట్ాలడుకుని జమీిందార్చ పరయాణిస్త నీ కార్చన గుదిద ించాడు. ఆ యాకిిడెింట్ ల

జమీిందార్చ, ఆయన భార్య చనిపో యన్ా మూడురోజుల పసకింద అయన గోపాలకృషణ బతికి

బయట్పడాాడు" అని ఆపాడు.

వెింకట్ారమయయ చలిజవర్ిం వచ్చనవాడలా వణికిపో తున్ాీడు. పరదద అగిీపర్వతిం పగిలి

లావా అింతా తనన ముించేస్త నీట్లూ అతన కురింగి పో తున్ాీడు. కన చూపు మేర్ కనిపించే

కొిండ పగిలి, ముకకల ై తన స్మాధికి రాళ్ళళ పతర్చచతునీట్ల

ల భయపడపో తున్ాీడు.

స్ముదరిం ఓ పరదద కర్ట్మె కతు

త లిీ గుచ చకుని తన మీదకు లింఘిించ కునీట్ల
ల

వణికిపో తున్ాీడు.

పింతులుకి ఈ ర్హసాయలు ఎలా తెలిశాయో ఆయనకు అింతుబట్ూ డిం లేద . అలా

గుడల పుగిించ్ చూస్ూ

త వుిండపో యాడు.

పులిరాజు కయతే అకకడ న ించ్ బలింకొదీద పరిగతాతలని వుింది. అట్ట ఇట్ట చూశాడు.

కతు
త ల బో న లా జనిం నిలబడ వుిండడింత ఆ పరయతీిం విర్మిించ కున్ాీడు.

జనిం పడకిళ్ళళ బిగుస్ కుింట్లన్ాీయ.

దేవుడు గగింతు స్వరిించ కుని చెపాుడు. "జమీిందార్చ వింశానిీ పతనిం చేయడమే

కాకుిండా వూరికి పరదద దికుక కావాలనీ ద రాశత , తాన్ే జమీిందార్చగా అధికార్ిం

చెలాయించాలనీ ద ర్హింకార్ింత గోపాలకృషణ ముషూ దాని కొడుకుని అమావాస్య రోజు

న్ాట్కిం ఆడాడు. ఈ న్ాట్కింల మిగిలిన పాతరధార్చలు ఇదద ర్చ వాళ్ళళవరో మీకు తెలుస్ .

ఒకర్చ పులిరాజయతే, రిండో వయకిత మోహన."

 అింతవర్కూ ఉకకగా వుిందని పరైట్ త్రసతసవునీ మోహన ఠకుకన పరైట్ అింద కుని భుజిం

చ ట్ట
ూ బిగిించ్ింది. భయింత ఆమె కళ్ళళ స్ డగాలిల అలాలడుతునీ దీపాలాల

తయార్యాయయ.

అపుట్ికే తేర్చకున్ాీడు వెింకట్ారమయయ స్వయింగా దేవుడే చెబుతుింట్ట జనిం ఎలా

రియాకూవుతారో అతనికి బాగా తెలుస్ . అింద కే ఇక అకకడ న ించ్ పలాయనిం చ్తత గిించాలని

నిర్ణయించ కున్ాీడు. బతికుింట్ట బలుసాకు తిని బతకవచచని ఎలాింట్ి స్ిందర్భింల పరదదలు

అని వుింట్ారో తెలిసింది. పరస్త తానికి అదే మించ్దని నిర్ణయించ కున్ాీడు.

దేవుడు ముకాతయింపుగా ఇలా అన్ాీడు- "ఇపుుడయన్ా మీర్చ నిజిం గరహిించిండ.

కొిండమీద న్ా పాదాలచెింత కూర్చచని వునీ గోపాలకృషణ న మేళ్తాళ్ళలత పలుచ కుర్ిండ.

అతన చేయ వేసన్ే తత న్ా ర్థిం కదిలేద.ి "

జనింల హడావుడ మొదలయింది. అన్ేక మలుపులత సాగిన గోపాలకృషణ కథన

చరిచించ కోవడిం పారర్ింభిించార్చ. తాము ఎింత పొ ర్బాట్ల చేశామో చెపుుకుింట్ట ఒకరి

ముింద ఒకర్చ పశాచతాతపిం పరకట్ిించ కుింట్లన్ాీర్చ. వెింకట్ారమయయన , పులిరాజున ఏిం

చేయాలా అనీ చర్చ అపుట్ికే పారర్ింభమెింది.

"రేయ్ మోాగిించిండరా మేళ్ళనిీ" శవరామయయ ఆజాఞపించాడు.

 మేళ్ిం హృదయింగా మోాగడిం పారర్ింభిించ్ింది. ఓ పళ్ళళింల పూలూ, పిండల న స్రిద

గోపాలకృషణ న పలుచ కురావడానికి ఓ పదిమింది వచాచర్చ.

ఈ గలాభాల తనన ఎవర్ూ పట్ిూించ కోనింద కు వెింకట్ారమయయ మనస్ ల న్ే

వేయదేవుళ్ళకు మొకుకకున్ాీడు. న్నళ్ళళ నిిండన కళ్ళత , భయింత వణికిపో తర తనవెప

ై త

చూస్త నీ పులిరాజు, మోహనవెైపు తిరిగి కళ్ళత ట్ట సరైగ చేశాడు.

కాసింత నడుిం వించ్ జనిం మధ్యల ించ్ దూరాడు. ఇక నడక ఆపలేద . చకచకా

అడుగులేస్త న్ాీడు.

ఆయన ద ర్దృషూ ిం కొదీద కొిందర్చ దీనిీ పసగట్ాూర్చ.

"రేయ్... వాడు... ఆ ముస్లినకక పారిపో తున్ాీడు..... పట్లూకోిండరా" వాళ్ళళ గగింతు

పరించ్ అరిచార్చ.

అింతే... అకకడునీ జనిం కళ్ళన్నీ వెింకట్ారమయయన గాలిించాయ.

అపుట్ికే వీధిని దాట్ి పొ లింల కి దూరి పరిగతు

త తునీ వెింకట్ారమయయ వాళ్ళకు

కనబడాాడు.

ఆయన ీ పట్లూకోవడానికి ఓ పాతికమిందిదాకా ముింద కు చ్ర్చత పులులాల దూకార్చ.

 తమన తర్చముకొస్త నీ జన్ానిీ చూస్ూ
త న్ే ఆశలన్నీ వదిలేసన మోహన నిరాశత ,

నిస్ితు
త వత అలాన్ే కూలబడపో యింది.

వెింకట్ారమయయ, పులిరాజు మాతరిం ముింద కు పరిగతు

త తరన్ే వున్ాీర్చ.

జనిం మరికొింత వేగిం పరించార్చ. తమకు దొ ర్కుకిండా పచ్చ కుకకలాల పరిగతు

త తునీ

వాళిళదద రిమీదా కస పరరిగిపో యింది. పర్చగుని ఆపకుిండాన్ే వాళ్ళళ పొ లింల అకకడకకడా

వునీ రాళ్ళన చేతులల కి త్రస్ కుని బలింకొదీద విసరార్చ.

అట్ట ఇట్ట పర్చగడుతునీ వెింకట్ారమయయ రాళ్ళదెబబలన సరైతిం ల కక చేయడిం లేద .

ఆయన ముస్లి రేస్ గుర్రింలా పర్చగుల తు

త తున్ాీడు.

అపుుడు ఓ రాయ స్ూట్ిగా ఆయన తలకు తగిలిింది.

"అమామ" అింట్ట కూలిపో యాడు.

వెింకట్ారమయయకు ఏమెిందో నని తల తిపున పులిరాజు ముఖిం మీద అయదార్చ రాళ్ళళ

బలింగా పడాాయ. ఎడమ కన ీ చ్తికిపో య ర్కత ిం చ్మిమింది. అతన అలా ముఖానిీ

చేతులత తడుముకుింట్ట కూర్చచిండపో యాడు.

మర్చక్షణింల వాళిళదద రీీ తాళ్ళత కట్ిూ, నిరీవర్చయలిీ చేశార్చ.

 అవమానింత , నిస్ిహాయతత వాళ్ళళ-జనిం వెనకజేరి త స్త ింట్ట వూరివెైపు కదిలార్చ.

ఆ స్మయానికే అకకడకి గోపాలకృషణ న త్రస్ కొచాచర్చ. అతనిీ చూస్ూ

త జనిం ఆనిందిం

పట్ూ లేక ఈలలు వేశార్చ. మనస్ూైరితగా ఆహావనిస్త నీట్ల

ల చపుట్ల
ల చరిచార్చ.

కొిందర్చ ముతత యద వులు దిషూ త్రస్ూ

త చెమమగిలిలన కళ్ళత సావగతిం చెపాుర్చ.

జరిగినదింతా శవరామయయ గోపాలకృషణ కు వివరిించ్, గారమిం తర్ఫున క్షమాపణలు

చెపుుకున్ాీడు.

"పాత విషయాలన్నీ మరిచ్పో య మీర్చ ర్థో తివానిీ పారర్ింభిించాలి" అని

వేడుకున్ాీడు.

అపుట్ికే దేవుడు దిగిపో య మామూలు పూజారి అయపో యన పింతులు ముఖిం నిిండా

నవువత హార్తి పళ్ళళిం అిందిించాడు గోపాలకృషణ కు.

అతన భకితత దేవుడకి హార్తిచ్చ, ర్థిం మీద చేయ వేశాడు.

"ఓిం... మనమధ్ దేవా" జనిం అర్చస్ూ

త ర్ధ్ిం తాళ్ళళ పట్లూకుని లాగార్చ.

అింతల గారమింల కి వర్షత పాట్ల పరవేశించ్న పో ల్నస్ లిీ చూస నర్చడు తన చేయవలసన

చ్వరి పని గురిించ్ మరిచ్పో యాడు.

 ఇింత చకకగా పథకిం వేస, దానిీ పకడబిందీగా అమలుచేస వెింకట్ారమయయన ,

పులిరాజున పో ల్నస్ లకు పట్ిూించ్న ఆమెన అభినిందన పూర్వకింగా చూశాడు.

అపుుడు గురగతచ్చింది తన చేయాలిిన పని.

ర్ధ్ చకారలకిింద పరట్ూ న

ి రాళ్ళన త్రసవేస జనింల కలిసపో యాడు.

మెలలగా ర్థిం కదిలిింది.

28

ర్థో తివిం అయపో యన్ా వీధ్ లల కోలాహలిం తగొ లేద . అిందర్ూ బయట్ నిలబడ

నర్చడు తెచేచ కబుర్చకోస్ిం ఎింత ఆతృతత ఎద ర్చ చూస్త న్ాీర్చ.

అింతకుముింద శవరామయేయ నర్చడీ పలిచ్ "అయపో యిందేదో అయపో యింది. ఈ

తుచ చడు వెింకట్ారమయయ మోసానిీ నమిమ మేము గోపాలకృషణ పుట్లూకన్ే శింకిించాిం.

ఇపుుడు ల ింపలు వేస్ కుింట్లన్ాీిం. గోపాలకృషణ మదనకామరాజు వింశాచారాలనిీట్ిన్న

కొనసాగిించాలని మా మనవి. ఇకన ించీ యధాపరకార్ిం మీకు విింద భోజన్ాలన పింపసాతిం.

ఈరోజు పౌర్ణమి తిరిగి ఆ ఆచారానిీ కూడా మొదలుపరట్ూమని మేము అరిదస్త నీట్ల

ల

బాబుగారికి తెలియజేయ. న వువ తెచేచ కబుర్చకోస్ిం మేమింతా ఎద ర్చ చూస్త ింట్ాిం" అని

గారమస్థ ల స్మక్షింల చెపాుడు.

 ఇదింతా విని సీత ల
ీ ు అలింకర్ణల మునిగిపో యార్చ. ఈరోజు ఛాన్ి తమకే రావాలని ఎవరికీ
వారే మనస్ ల న్ే దేవుడీ పారరిదించార్చ.

నర్చడు కొిండ ఎకిక గుర్చవుగారి దగొ ర్కళ్ళళడు. శవరామయయ చెపుిందింతా వివరిించ్ "అదీ

గుర్చడా స్ింగతి! మరి పౌర్ణమిరోజు ఆచారానిీ కొనసాగిించ్నట్ల యతే న వువ ఎవరిని

ర్మమన్ాల చెబితే కబుర్చపరట్ూ ి వసాతన " అని గుర్చవుగార్చ ఏిం చెబుతాడో వినడానికి

ముింద కు వింగాడు.

కాసతపు ఆల చనల పడాాడు గోపాలకృషణ . చ్వరికి ఓ నిర్ణయానికి వచ్చనట్ల

ల "కస్ూ
త రిని

ర్మమన్ాీనని చెపుు" అన్ాీడు.

నర్చడు మెలలగా అడుగులు వేస్ కుింట్ట గారమింవెైపు నడచాడు.

శవరామయయ అతనిీ చూస్ూ

త న్ే ఎద రగచ్చ "ఒపుుకున్ాీడా?" అని ఆస్కితత అడగాడు.

"ఆఁ! ఈరోజు కస్ూ

త రిని ర్మమన్ాీడు."

ఆ రాతిర ఎవరిని ర్మమన్ాీడో వినడానికి గుమిగూడన జనిం కస్ూ

త రి పతర్చ విని ఆశచర్యింత

బిగుస్ కుపో యార్చ. ఒకరి ముఖాలు ఒకర్చ చూస్ కున్ాీర్చ. చ్నీగా గుస్గుస్లు

పారర్ింభమయాయయ.

"న వువ చెపుింది నిజమేన్ా?" గుింపుల ని ఓ సీత ీ నర్చడీ అడగిింది.

 నర్చడు జవాబు చెపుత దానికి ముిందే మరో సీత ీ మధ్యల దూరి "పిండు బాగా మాగితే ర్చచ్

బావుింట్లిందనీట్ల
ల కస్ూ
త రిని ర్మమన్ాీడేమో గోపాలకృషణ ఏది ఏమెన్ా కస్ూ
త రి

అదృషూ వింతురాలు" అింది.

29

తనన గోపాలకృషణ ర్మమన్ాీడని విని కస్ూ

త రి పొ ింగిపో యింది. స్ింత షింత

ఉకికరిబికికర్యింది. అపుుడే పచచట్ి తట్ికలల ించ్ వచ్చన పడుచ పలల లా అయపో యింది.

మలాలిం ట్ౌన్ ల ించ్ తెచ్చ ఉతికిన బట్ూ లల ించ్ ముద ర్చ రోజార్ింగు సల్క చీర్న కట్లూకుింది.

దానికి మాయచ్ింగ్ గా అదేర్ింగు జాకట్లూన చేతులల కి త్రస్ కుింది. బాయక్ ఓపరనిింగ్ బారన వెదికి

తొడుకుకింది. ఆ తర్చవాత జాకట్ వేస్ కుింది. రోజ కలర్ లింగా కోస్ిం వెదికిింది గాన్న అది

దొ ర్కకపో వడింత నలల ట్ి లింగాత స్రిపరట్ూ లకుింది.

వాలుజడ వేస్ కుని మలల పూల దిండన జార్విడుచ కుింది. కళ్ళకు ల ైట్ గా కాట్లక

పరట్ూ లకుింది. న ద తున ఎర్రట్ి సూ కకర్ న అతికిించ కుింది.

రాతిర తొమిమదిగింట్ల పారింతాన బయలేద రిింది. కొిండ ఎకుకతుింట్ట గుిండె అింతా

అద ర్చత ింది. మనస్ ల ించ్ తెలియని అన భూతి ఏదో వూర్చతునీట్ల నిపసోత ింది. నరాలన్నీ

స్ ఖానిీ అింద కోవడానికి సాగుతునీట్ల నిపసోత ింది. ర్కత ిం పలుచగా తయారై పరవహిస్త నీట్ల
ల

ఒళ్ళింతా పులకిించ్ పో త ింది. జాకట్ హ క్ లు తెగిపో తాయేమోననిపించ్, తన భయానికి

నవవవచ్చింది.
 "సీత ల
ీ కు ముఫ్రైైఏళ్ల తరావత రిండో యవవనిం వస్త ింది" అని వినీది నిజమే కాబో లు
అన కుింది. ఆ యవవన్ానికి ఈ యవవన్ానికి ఒకకట్ట తేడా అది సగుొ. సగుొతెర్లు లేని ఈ

యవవనిం వలల మగాడు అద భతింగా స్ ఖపడగలడు. అింద కే గోపాలకృషణ తనని కోర్చకుని

వుింట్ాడు. సగుొకు సగుొ లేకపో వడిం నిజింగా సగుొవచేచ విషయిం అన కుని తనకు

తెలియకుిండాన్ే సగుొని అభినయించ్ింది.

ఇలా ఆమెల ఆమే తొట్లరపడుతర, తుళిళపడుతర కొిండ ఎకికింది. తెలలట్ి వెన్ెీలల భవనిం

ముింద భాగింల కూర్చచనీ గోపాలకృషణ న చూడగాన్ే కస్ూ

త రి గుిండె జలులమింది.

నరాలనిీట్ిన్న మీట్ి వదిలినట్ల

ల ఒళ్ల ింతా జలదరిించ్ింది. ఆమె అన కునీింతా అయయింది-

జాకట్ కిింది హ క్ తెగిింది. అన భవానిీ కూర్చకుని ఉబిబన స్త న్ాలు ఒకకసారిగా కదిలి,

బయట్ికి ఉబికాయ. మదగజానిీ అద పుల వుించలేక చేతుల తేత సన మావట్ివాడలా బార

తెలలముఖిం వేసింది.

ఆమె తిరిగి ఆ హ క్ న పరట్ూ లకున్ే పరయతీిం చేయలేద . వడ వడగా అతని దగొ రికి

నడచ్, అింతే వేగింత అతనిీ అన కుింట్ట పకకన్ే కూర్చచింది.

"న వువ మొదట్ిసారి వయసొ చాచక గారమస్థ లింతా నన ీ న్న దగొ రికి పింపసతత వచాచన

గుర్చతిందా? శృింగార్ింల న్నకు న్ేన గుర్చవుని గుర్చదక్ష్ణ కిింద తిరిగి నన ీ పలిపించావా?"

అింట్ట అతని ముింజేతిని త్రస్ కుని తన ఒడల వేస్ కుింది.

అతన ఏమే మాట్ాలడకుిండా నవువతర చూశాడు.

 "ఒడల వేడని పట్ిూ ఆ వయకిత కోరిక ఎింతవుిందో చెపుచ చ. అింట్ట ఒడ కోరిక వేడని కొలిచే

సాధ్నిం అనీమాట్ ఏమింట్ావ్?" అని ఆగిింది.

అతన తిరిగి నవావడు.

"గుర్చవుగార్చ శషుయడ విదయన పరీక్ష్ించ్నట్ల

ల , శృింగార్ింల న వువ ఎింతట్ి వాడవయాయవో

తెలుస్ కున్ే అవకాశిం వచ్చన న్ేన చాలా అదృషూ వింతురాలిని" అని తన ఎడమచేయ

తగిలేట్ట్ల
ల బాగా దగొ రికి జరిగిింది. ఆ ఎడమ చేతిని ఎింతగా బెిండ్ చేసిందింట్ట తన ఎద

తగిలేట్ింతగా చేసింది.

"వయస్ ల ని ఆడపలల పరతి నిముషానికి పరట్

ై స్వరిించ కుింట్ట ఉింట్లింది. ఎింద కో

తెలుసా-? ఎద న న పుకి పరైట్ ఓ పట్ాూన నిలబడద . అయతే కాస్త ింత వయస్ ముదిరిన సీత ీ

అింతగా పరైట్న గురిించ్ పట్ిూించ కోద . ఎింద కో తెలుసా? ఎద మెర్చపు ఎద ట్ వాళ్ళ కళ్ళలల

చ్ట్ాలలని" అని కిలకిలా నవివ "న్ేన రిండో సతూజీల న్ే వున్ాీన " అని అతని రియాక్షన్

కావాలనీట్ల
ల అతని భుజాలన పట్లూకుని కుదిపింది.

అవతల న ించ్ ఏమీ జవాబు రాకపో వడింత "తొలిరోజూ ఇింతే! అన్నీ న్ేన్ే చేయాలిి

వచ్చింది. ఈరోజూ అింతేన్ా? అవునూ, న్నకు కన్ెీరికిం చేసింది న్ేన్ే కదా" అని కళ్ళలల కి

చూసింది.
 అతనికి నవవవచ్చింది "కన్ెీరికిం కేవలిం సీత ల
ీ కే పరిమితిం, దానికి పుింలిింగిం లేద "
అన్ాీడు.

"దానికి పతర్చ లేకపో యన్ా ఎవరికైన్ా మొదట్ిసారి అన్ేది ఒకట్లింట్లింది కదా! ఆరోజు

తిరిగి వచ్చనట్ల
ల ింది న్ాకు! మొదట్ి పాఠిం ఏమిట్ల గుర్చతిందా? శృింగార్ిం తడత పారర్ింభమె,

తుఃదిత ముగుస్త ింది. ఇదే కదా మొదట్ి పాఠిం. కాబట్ిూ ముదద త పారర్ింభిించాలి" అింట్ట

అతని ముఖింవెప
ై ుకి వింగి పరదవులమీద పరదవులు అదిద ింది.

"ఊఁ! బరహామిండిం ఎింగిలి కూడా త్రయని ర్చచ్గా వుింట్లిందన్ేది ముదద వలేల తెలిసతద"ి అని

పరదవులు న్ాలుకత ర్చదద కుింది.

"పరతి పాఠిం చ్వరా పరశీలు వునీట్లూ- ఆశచర్యపో కు- న్ేన పరపించానిీ

చద వుకున్ాీన . ఆ మాతరిం తెలుస్ . ఇపుుడు ఎకకడెకకడ ముదద పరట్ూ లకుింట్ట ఏ మేర్కు

స్ ఖిం కలుగుతుిందో చెపుు..." అని ముదద పరట్ూ లకున్ే తర్చవాతి భాగిం ఎద అనీట్ల
ల

గుిండెలిీ ముింద కు త సతింద కు కొదిదగా వెనకిక వాలిింది.

పరైట్ స్గానికి పరైగా కిిందకు జారి ఆమె ఎద స్ింపదన వెన్ెీలల పరిచ్నట్ల యింది.

అతనిల చలనిం లేకపో వడింత కళ్ళళ తెరిచ్, అతని ముఖానిీ మీదకు లాకుకింది.

"పూల పొ ట్ల ింలా వునీ బొ డుామీద ముదద పరట్ూ లకోవడిం అద భతింగా వుింట్లిందని

చెపాున . గుర్చతిందా...? నడుిం న ించ్ పారర్ింభమెన ముదద బొ డుా దగొ రికి వచేచట్పుట్ికి
ఆడపలల మెలికలు తిరిగిపో వాలని న్ేరిుించాన . ఆ విదయ ఇింతకాలిం పరదరిిించావా? లేదా?

స్వరాొనికి ముింద నీ దావర్ిం లాింట్ిది బొ డుా. ఆల్నబాబా నలభెై దొ ింగలల లా దావర్ిం దగిొర్

ముదద మింతారలిీ పరదవులత చదివితే స్వర్ొ దావర్ిం విచ చకుింట్లింది అని చెపునట్ల
ల

న్ాకిపుట్ికీ గురేత" అని నవివింది.

అతనిల చలనిం లేదని గరహిించ్ "ఏమిట్లా వున్ాీవ్? ముఖానిీ చూస మనస్ న

చదవచ చ అని అింట్ార్చ. న్నకో తమాషా విషయిం చెపున్ా? ఈ శాస్త ింీ ల న్ేన అిందెవేసన

చేయని బట్ూ లు ఇవవట్ానికి తర్చూ న్ేన న్ాయుడుపతట్కు వెళ్ళతుింట్ాన కదా! అకకడ

బసాూిండ్ ల కూర్చచని బస్ ి కోస్ిం చూస్ూ

త వచేచపో యే జన్ానిీ గమనిస్ూ
త ర్కర్కాలుగా

ఊహిస్త ింట్ాన . ఓ ఆడపలల కనిపించ్ిందన కో, ఆమె ముఖానిీ బట్ిూ మొదట్గా ముదద

ఎపుుడు పరట్ూ లకుని వుింట్లిందో , ఎవరి దగొ ర్ ఆ స్ ఖానిీ ర్చచ్ చూస వుింట్లిందో , అపుుడు

ఆమె మన్ోభావాలు ఎలా వుింట్ాయో వూహిస్త ింట్ాన . ఉదాహర్ణకు అమాయకింగా,

అిందింగా, ఒదిద కగా వుిండే ఓ అమామయ కనిపించ్ిందన కో- ఇలా అన కుింట్ాన ....ఆమెకు

పదెద నిమిదేళ్ళళ వచ్చ వుింట్ాయ. ఏ అవయవిం వలల ఏ ఇతర్ ఉపయోగాలు వున్ాీయో

తెలియనింత గుింభనింగా, తలిల దిండురల చెింత పరర్చగుతుింట్లింది. ఎద ర్చపడా పుుడలాల

కళ్ళలల కి చూపులు పారేసత ఏ ఎద రిింట్ి కురారడో ఆమెన తలమునకలుగా పతరమిించేస్త ూ

వుింట్ాడు. కాన్న ఆమె కావాలిినింత రీతిల పరతిచర్య చూపించద .

అయన్ా అతన వదలడు. ఓరోజు వేస్వి సాయింకాలిం ఆమె పరర్ట్లలని మలల చెట్ూ ల దగొ ర్

స్ూ
ూ ల్ వేస్ కొని మలల మొగొ లు కోస్ూ
త వుింట్లింది. పుస్త కిం కావాలన్ే సాకుత అతన అకకడకి

వెళ్తాడు. ఆమె చెయెయతిత మొగొ న కోస్త నీపుుడు చేతికీ, ఎధ్కీ మధ్య ఉబికే భాగిం అతనిల

తుఫాన న రేపుతుింట్లింది. మొగొ లు కోయడిం అయపో గాన్ే ఆమె కోరిక పో యన్ా అతన
చేయ అిందిించ్ దిముుతర అట్ట ఇట్ట చూస కస్ కుకన ముదద పరట్ూ స
ట త ాడు. క్షణింల

మాయమెపో తాడు. ఏిం జరిగిిందో తెలుస్ కున్ే ల పత ఆమెల తియయదనమింతా పాకుతుింది...

ఇలా వూహిసత ాననీ మాట్" అని స్ దీర్ాింగా చెపు "కాబట్ిూ న్ా దగొ ర్ నిజిం దాచకు. మూడ్

లేదా?" అని అడగిింది.

అవునన్న అనక, కాదన్న చెపుక మౌనింగా వుిండపో యాడు గోపాలకృషణ .

"సీత ీ పకకన నీపుుడు మగవాడకి రిండు వూర్కుిండకూడద . ఒకట్ి చేతులూ, రిండో ది

న్ోర్ూ- ఇది న్ేన చెబుతునీ కొతత పాఠిం" అింది.

నవేవ అతని స్మాధానమెింది.

"గోపాలకృషాణ! మొనీన్ే మలాలింల ఈ చీర్ కొన్ాీన . ఎనిమిది గజాలన్ాీడు షాపువాడు.

అింత లేదని న్ా అన మానిం బాబాబబూ, న్న మూర్ కరకుూగా స్రిపో తుింది. కాస్త కొలిచ్

పరట్ూ ావా?" అింట్ట అతని జవాబు కోస్ిం చూడకుిండా స్ర్చరన చీర్ విపుింది.

వెన్ీ
ె లల అర్ునగీింగా వునీ ఆమె స్త న్ాల న్నడలు రిండు గోపురాల న్నడలాల

పర్చచ కున్ాీయ. అన భవాల భార్ింత కొదిదగా వాలిన ఆమె పాలిిండుల యవవనపు కోతమీది

బుర్చజులాల వున్ాీయ. నడుము న్ాజూకు తనిం కోస్ిం తపస్ ి చేస చ్కికపో యనట్ల
ల స్నీగా

వుింది. జాకట్లూకీ, లింగాకు మధ్యన నీ బొ డుా కోరికన రేపత మింతరపుషుింలా వుింది. చీర్

కట్ూ డిం వలల ఏర్ుడన గుర్చత నలల ట్ి వడాాణింలా వుింది.

 కొలవమని చీర్ విపున ఆమె దానిని అతనికి అిందిించకుిండా పకకన పడేసింది.

మరేమీ మాట్ాలడకుిండా అతనిని మీదకు లాకుకింది. "ఎపుుడో చవిచూసన స్ ఖిం మళ్ళళ

ఈ శరీర్ిం న్ెమర్చవేస్ కోన్న" అింట్ట అతని తలన వక్షస్థ లింల కి గుచ చకుింది.

చేతులత వీపుమీద శృింగార్పు బొ మమలు గీస్త నీట్ల

ల అట్ట ఇట్ట కదిలిించసాగిింది.

క్షణింసతపు ఆగి అతనిీ పకకకు జరిప కుడకాలున అతనిమీద వేసింది. అతనిల కలిగే

మార్చులన్నీ, ఫ్ీలవడానికనీట్ల
ల కాలున మరికాస్త ింత పరైకి జరిపింది.

"శరీరాలు దగొ ర్యాయయ్. బట్ూ లుించ కూడదన్ేది మూడో పాఠిం. సీత ీ తన బట్ూ లిీ తన్ే

విపుుకున్ేట్ట్ల
ల చేయడిం పరీక్ష పాఠాల ఫలితాలు చూస్ కోవడిం లాింట్ిద.ి ఆమె దగొ ర్ ఆ పని

చేయించాడింట్ట మగవాడు థీరీల పాసరైనట్టల పారకిూకల్ి ల పాస్ కావడమింట్ట ఏమిట్ల

గుర్చతిందా?"

అతన ఈసారి ఏమీ మాట్ాలడలేద .

"హ క్ లు తపుించడిం కూడా ఒక కళ్ళ! మునివేళ్ళళ ల పలికింట్ట తగులుతర విపాులి"

అని అదెలాగో అతనిచేత చేస చూపించ్ింది. అతని చేతులు యాింతిరకింగా కదిలాయ.

 "బార పొ డుపు కథలాింట్ిద.ి న్ేర్చుత విపుగలిగితే అదెింత స్ లభమో, ఒడుపు లేకుింట్ట

అింత కషూ ిం. బాయక్ ఓపరనిింగ్ కాబట్ిూ ట్కిీక్ త విపుగలగాలి" అని నవువతర అతని చేతులిీ

వెనకిక న్ెట్ూ ింి ది.

అతన చేతులు కదలకపో యేస్రికి తన్ే దాని బింధ్న్ాలు తొలగిించ్ింది.

"ఇక చ్వరిద-ి లింగాముడ- ఇది విపుతే మిస్ూ రీ అింతా తెలిసపో తుింది. దయచేస ఈ

సనిమా కల యమాక్ి ఎవరికీ చెపుకిండ! అని అింట్ట వుింట్ారే- అలాగా దీనిీ ఎలా విపాుల

మాతరిం న్ేన చెపున " అింట్ట అతని ఒింట్ినింతా చూపులత తడమిింది.

"కొింపదీస గుర్చవుగారి దగొ ర్ సగుొపడుతున్ాీవా ఏమిట్ి? శృింగార్ వాకయింల సీత ీ సగుొ

కామాలాింట్ిదత
ెై ,ే పుర్చషుడ సగుొ ఫుల్ సాూప్ లాింట్ిద.ి కాబట్ిూ మగవాడు సగుొపడకూడద "

అింట్ట గట్ిూగా అద ముకుింది. న్ోట్త

ి అతనిీ మీట్లతునీట్ల
ల ముదద లల ముించెతితింది.

ఆశచర్యిం- అతనిల ఎలాింట్ి ఉదేరకమూ లేద . ఏదో దృఢమెన కార్ణిం వుింట్ట తపు

అింతవర్కూ చలనిం లేకుిండా వుిండడిం అసాధ్యిం. అింద కే ఖింగుతినీట్ల

ల అలజడత

అతనివెప
ై ు చూసింది.

"చూశావా కస్ూ
త రి! శృింగార్ింల మనకు ముఖయిం అది తిర్గబడతే ఎింత రచచగగట్ిూన్ా

పరయోజనిం శూనయిం. ఒక విధ్ింగా న్ాకు న్ేన్ే పరీక్ష పరట్ూ లకున్ాీన . న్ేన ఉదేరకానికి ల న

కాకుిండా వుిండగలన్ా అని ట్స్ూ చేస్ కున్ాీన . ఇింద ల న్ేన్ే గలిచాన " గింభీర్ింగా

చెబుతునీ అతనివెైపు ఏమీ అర్ుిం కానట్ల

ల కస్ూ
త రి ఆశచర్యింగా చూసింది.
 "కస్ూ
త రీ! న్ేన ఇకన ించీ పౌర్ణమిరోజు ఆచారానిీ కొనసాగిించన ! న్ా మనస్ పూరితగా

పరాధీనమెపో యింది. ఈ ఆచారాలూ, ఈ మూఢ నమమకాలూ- వీట్నిీట్ికీ ఫుల్ సాూఫ్

పరట్ూ స్
ట త న్ాీన . ఇవన్నీ ఎద ట్ివారిీ దో పడీ చెయయడానికే ఏరాుట్ల చేయబడాాయ. ఈ జాఞనిం

వచాచక అర్ుిం పర్ుిం లేకుిండా ఉపవాసాలు చేయిం కనిపించ్న పరతి చెట్ూ లన్న, పుట్ూ న్న మొకకిం

ఎవరిత న్ో రాతిర గడపతే సరిస్ింపదలు వసాతయని గుడా గా నమమిం."

అతన ఆవేశింగా చెపుుకుపో తున్ాీడు.

"మొదట్ిసారి న్ాత గడపావు. న్నకు ఏదెైన్ా శుభిం జరిగిిందా? అపుుడూ గుడా లు

ఉతుకుకని పొ ట్ూ పో స్ కున్ాీవ్. ఇపుుడూ అదే చేస్త న్ాీవు. న్న బతుకుల ఏమీ మార్చు

రాలేద . ఎవరికైన్ా ఏదెన్

ై ా జరిగివుింట్ట అదింతా కాకతాళ్ళయమే! మా తాతలూ, తిండురలూ

జమీిందార్చల, అషూ యశవరాయలత తులతరగినవార్చ. వాళ్ళత ఓ రాతిర గడపన సీత క

ీ ి వాళ్ళళదో
ముట్ూ చెపు ఐశవర్యవింతురాలిని చేస వుిండొ చ చ. న్ేన పతర్చకు ఆ వింశిం వాడన్ేగాన్న- న్ా

దగొ ర్ పరస
ై ాకి తికాన్ా లేద . ఈ మూఢాచారానిీ నముమకొని న్ాత ఎనిీ రాతురలు గడపన్ా ఏ

సీత క
ీ ి సరిస్ింపదలు కలుగవు. ఇది నిజిం! ఇనిీ రోజులూ వింశానిీ అడా ిం పరట్ూ లకుని మీ
కషాూనిీ విింద భోజనిం కిింద మార్చచకుని తిన్ాీన . మీ శరీరాలిీ పర్చపులుగా చేస్ కుని

కులికాన . ఇకన ించీ అలా వేరేవాళ్ళ మీద ఆధార్పడ బతకదలుచ కోలేద . స్వయింకృషత

బతకదలుచ కున్ాీన .

మీర్చ చెపునట్ల
ల న్ేన సరిస్ింపదలు స్ృషూ ించే దేవుడీ కాన ! వెింకట్ారమయయ చెపునట్ల
ల

దెయాయన్నీ కాద . మామూలు మనిషని నన ీ మనిషగాన్ే బతకనివవిండ. జమీిందారీ

వింశపు ద ర్హింకారానని తొలగిించ్, కన విపుు కలిగిించ్న వర్షన పరళిళ

చేస్ కోవాలన కుింట్లన్ాీన . మా పరళిళ గుళ్ళళ కాద - బళ్ళళ."

ఆమెకు మెలలగా అర్ుమవుత ింది.

"కస్ూ
త రీ! న వువ న్ాకో స్హాయిం చేయాలి."

"అడుగుబాబూ! న వువ ఏిం చేయమన్ాీ అది చేసత ాన " అతనిల ని మార్చున

వాతిలయింత ఆహావనిస్ూ
త అిందామె.

"న్నత మొదలయన ఆచార్ిం న్నత న్ే అింతిం కావాలి. న్ాల వచ్చన ఈ మార్చుని న వేవ

వూరోల అిందరికీ చెపాులి. ఈ ద రాచార్ిం మాన కోవడిం గురిించ్ వివరిించ్ చెపు, వాళ్ళన

ఒపుించాలి."

"అలాగే బాబూ!"

కస్ూ
త రికి ఇపుుడు పూరితగా అర్ుమెింది. తనమీద పరట్ూ న
ి బాధ్యతన నిర్వరితించడానికి

మనస్ూైరితగా స్ింసదద రాల ై కొిండ దిగడిం పారర్ింభిించ్ింది.

మధ్యల కొిండెకిక వస్త నీ వర్ష కనపడగాన్ే గౌర్వింత రిండు చేతులూ ఎతిత

నమస్కరిించ్ింది.
 ఆమెన చూడగాన్ే తన లక్షయిం న్ెర్వేరిిందనీ పూరిత భరోసా కలిగిింది వర్షకు! స్ింత షింత

పొ ింగిపో తర కస్ూ
త రి రిండు చేతుల్నీ పతరమత పట్లూకుని "మన తపొ ుపుులకూ, మన

స్ ఖద ుఃఖాలకూ మనమే పూరితగా బాధ్ యలిం ఇింత చ్నీ స్తాయనిీ తెలుస్ కునీ న్ాడు

మనిం ఇలా కొిండెకిక శీలార్ుణలు చేయిం, దేవత స్ింత షస్త ిందని జింతుబలులియయిం, జాతర్ల

పతరిట్ బూతులు మాట్ాలడిం, బసవిలన , జోగిన లన తయార్చ చెయయిం" అింది.

ఇపుుడు మరిింత లొథ ౭గా జీవన స్ూతరిం బో ధ్పడింది కస్ూ

త రికి! గగపు స్తాయనిీ

తెలుస్ కునీపుుడు కలిగే అనిర్వచన్నయమెన ఆనిందిం ఆమెన ముింద కు త సోత ింది.

తనకు కలిగిన జాఞన్ోదయానిీ నలుగురికీ పించాలనీ ఆతృతత వూరివెైపు సాగిపో యింది

కస్ూ
త రి.

మబుబల చాట్లన ిండ బయట్కు వచ్చన పూర్ణచిందర నిలా వెలిగిపో తునీ గోపాలకృషణ వెప
ై ు

ఆరాధ్నగా చూస్ూ
త నర్చడు తనమయింల మునిగి పో యాడు.

-- * * * * --

మధ్ ర్ిం మధ్ ర్ిం ఈ స్మయిం...

ఇక జీవితమే ఆనిందమయిం....

అింద కోిండ-

"వే ట్ట ది బెడ్ ర్ూమ్"

 శృింగార్పుర్ిం ఒక కిల మీట్ర్చ

పాఠకులకు పరతయే క కాన క!

వే ట్ట ది బెడ్ ర్ూమ్

(WAY TO THE BED ROOM)

మనిష జీవితమింతా రిండు విషయాల మధేయ కొట్లూమిట్ాూడుతర వుింట్లింది. అింద ల

ఒకట్ి ఆరిుకమెతే, మరగకట్ి సరక్ి మనకు వచేచ స్మస్యలన్నీ ఈ రిండింట్ిత న్ే ముడపడ

వుింట్ాయ. మనిష మీద సరక్ి పరభావిం విపరీతింగా వుింట్లిందని ఫారయడ్ అింట్ట, మనిష

జీవితానిీ నియింతిరించేది ఆరిుక స్ింబింధాలే నింట్ాడు మార్క్. పరపించిం ఒక రైలు

బిండలాింట్ిదన కుింట్ట, రిండు రైలు పట్ాూలాలింట్ివి ఈ సదాదింతాలు. అింద కే మార్క్ అన్ాీ,

ఫారయడ్ అన్ాీ చాలా గౌర్విం న్ాకు.

చాలా ఏళ్ల కిరతిం న్ేన ఓ కథ చదివాన . ఆ కథ పతర్చ జీవితిం. ర్చయత పతర్చ గుర్చతలేద .

ఇనిీ స్ింవతిరాల ైన్ా ఈ కథ న్ాకు అపుుడపుుడూ గురగతస్త ింట్లింది. ఈ కథల ఒక పొ ర ఫ్రస్ర్

వుింట్ాడు. పొ ర ఫ్రస్ర్ కు ముఫ్రైై అయదేళ్ళ పరైమాట్ట. చాలా రిజర్వ డ్ గా వుింట్ాడు. భార్య

దగొ ర్ కూడా అింతే! ఆమె కొతత చీర్ కట్లూకొచ్చ, ఎలా వుిందని కళ్ళత న్ే అడగిన్ా ఏమీ కామెింట్

చేయడు. పూలు పరడుతున్ాీ ఏదో ఫ్ల వర్ వేజ్ ల వుించ్నట్టల ఆమె మీద తనకునీ ఎ ఫ్ీలిింగ్

న్న ఎక్ి పరరస్ చేయడు. ఇలాింట్ి పరిసథ తులల అతని నిరిలపతతన తెలియజేస్త ూ ఒక ఉతత ర్ిం

రాసపరట్ూ ,ి ఆమె పాలవాడత లేచ్పో తుింది. తిర్గడానికి కార్ూ, స్ింఘింల హో దా, ఖర్చచన
మిించ్న ఆసత పాస్త లనిీట్ిన్న తృణీకరిించ్, తనన పతరమిించడమే కాకుిండా, దానిని అద భతింగా

ఎక్ి పరరస్ చేసత పాలవాడత లేచ్పో తుింది.

ఇలా జరిగిన పదిరోజులకి పొ ర ఫ్రస్ర్ ఇింట్ికి ఓ అమామయ వస్త ింది. ఆమె అతని మర్దలు

వయస్ కొచాచక ఓ వయకితని పతరమిించ్ అతనిత వెళిళపో యన ఆమె ఇపుుడే రావడిం. భర్త న్న,

పలాలడీీ వదిలి వచేచశానని చెబుతుింది. కార్ణిం ఏమిట్ని అడడుగుతాడు పొ ర ఫ్రస్ర్.

భరిించలేని దారిదరుిం వలేల తాన వచేచశానన్న, పతదరికానిీ భరిించలేక పతరమన

తృణీకరిించానన్న చెబుతుింది. పతరమకోస్ిం పొ ర ఫ్రస్ర్ భార్య ఆసత పాస్త లిీ వదిలిపరట్ూ ి వెళిళపో తే,

అదే ఆసత

ఈ రిండింట్లల ఏది లేకపో యన్ా మనిష బరతికిలేడు. పరపించింల ని ఏ ఉదయమమెన్ా, ఏ

సాహితయమెన్ా, ఏ పో రాట్మెన్ా, ఏ యుదద మెన్ా ఈ రిండు విషయాలల దేన్ోీ ఒకదానిీ

కేిందరింగా చేస్ కున్ే సాగాయ. సాగిపో తున్ాీయ.

ఇదమతా ఎింద కు చెపాునింట్ట జీవితింల సరక్ి కునీ పారధానయతన తెలియజయయడానికే.

కుట్లింబింల ఎకుకవ వతిత డకి గుర్యేయది బతుకు బిండకి రిండు చకారలాలింట్ి భారాయభర్త లే!

ఈ వతిత డింతా వీళ్ళ బెడ్ ర్ూమ్ పరైన పరభావిం చూపస్త ింట్లింది. భారాయభర్త లు ఎింత స్ ఖింగా

వున్ాీరో వాళ్ళ బెడ్ ర్ూమే మనకు చెబుతుింది.

పరళిళ కాగాన్ే ఇక సాధిించాలిిింది ఏమీ లేదన్న, అింతా అయపో యిందన్న, జీవితిం

న్ాశనమెపో యిందని కొింతమింది నిసతత జింగా, నిరీవర్యింగా బతుకుమీద మమకారానిీ

కోల ుతార్చ. అింద కే ఏ కథ అయన్ా, ఏ సనిమా అయన్ా పరళిళత ముగిసపో తుింది.

పరళ్ళయనవాళ్ళళ దేనిమీదా ఇింట్రస్ూ చూపించకుిండా అయపో తార్చ. పకికింట్ి పరళిళకాని

అమామయ వచ్చ సనిమాకి పలిసతత "న్ాకింద కమామ సనిమా" అని వివాహిత సీత ీ అదేదో లగెరీ

అయనట్ల
ల , ఆ స్ింత షానిీ అన భవిించలేని సథ తిల తన వునీట్ట
ూ చెబుతుింది.

ఎద ట్ి పార్ూనర్ పట్ల కూడా తన అలాన్ే పరవరితస్త ింది. పుర్చషులూ అింతే! పరళ్ళయాయక

ఇక తనల ఏమీ ఆకర్షణ మిగలనట్ల

ల మాట్ాలడుతుింట్ార్చ. పరళ్ళళిం అింట్ట ఎనీట్ికీ వదలని

లింపట్ింలా పరవరితసత ార్చ. దీింత ఎద ట్ి వయకిత అింట్టన్ే ఆకర్షణ పో తుింది. అింద కే పరళ్ళయన

స్ింవతిరానికే కొిందరికి సరక్ి రగట్ీన్ అయపో తుింది. సీత ,ీ పుర్చషులిీ చ్కకబట్టూ ఓ అద బతిం

ర్స్హీనింగా, సాదాసీనింగా తయార్వుతుింది. సరక్ి అింట్టన్ే తపునిస్రి అయన ఓ

పదినిమిషాల తింతులా సీత ీ అన కుింట్ట, ఇది నరాల తిమిమరి త్రర్చచకున్ే కార్యకరమిం కిింద

పుర్చషుడు భావిసాతడు. కాబట్టూ కొనిీ జింట్లు ఎపుుడో కాన్న బెడ్ ర్ూమ్ ల కి నడవవు.

భారాయభర్త లిదద ర్ూ కొనిీ జాగరతతలు త్రస్ కుింట్ట సరక్ి అింట్ట ర్స్జగతు
త న స్ృషూ ించే ర్ింగుల

తుఫానన్న, బెడ్ ర్ూమ్ అింట్ట ఎపుట్ికీ వాడపో ని పూలపలల కీ అన్న, స్వరాొనికి ఎగిరే పుషుక

విమానమన్న అనిపస్త ింది.

ఆ జాగరతతలు ఏమిట్ల మీకు కొతత గా చెపాులిిన పని లేద . ఇవి మరోమార్చ గుర్చత

చేయడమే న్ా ఉదేద శయిం.

ఎకకడదకకడ గప్ చ్ప్

 స్ింసార్ిం సాగడానికి భారాయభర్త లిదద రికీ నిరిదషూమెన పన లున్ాీయ. ఆమెకి ఇింట్ి పని

అతనికేమో ఇలుల జరిగేింద కు డబుబ అన్ే ఇింధ్నిం స్ింపాదిించే పని. ఈ పన ల వలల ఎింత

వతిత డ కలుగుతుింట్లింది. ఒక వయకిత డాకూర్ అన కోిండ. రోజింతా పతషరింట్ట

ల , వాళ్ళ అన్ారోగయిం

పరసకపష న్ి- ఇలా న్ాన్ా ర్కాలుగా అలిసపో తాడు. సాయింకాలమయేయస్రికి మనస్

రిలాకేిషన్ న కోర్చకుింట్లింది. సతద త్రర్డమనీది ర్కర్కాలుగా వుింట్లింది. కొిందర్చ ఛీర్ి

కొడతార్చ. మరికొిందర్చ కల బుబల చీట్ల పతకలు కలుపుతార్చ. ఇింకొిందర్చ సతీహితులత

పచాచపాట్ీ వేసత ార్చ. అయతే వీట్నిీట్ికన్ాీ భార్యత డాబా మీద కూర్చచని సాయింకాలపు

మస్క చీకట్ల న కళ్ళలల కలిపతస్ కుింట్ట కాఫ్ీ తాగడిం అద భతమెన రిలాకేిషన్ గా వార్చ

గురితించాలి. ఉదయిం పదిగింట్లు కాగాన్ే ఆఫ్ీస్ కు ఎింత తొిందర్గా అడుగులు పడతాయో,

సాయింకాలిం అయద కాగాన్ే అింతే తొిందర్గా పడాలి. మధ్యల ఎలాింట్ి బేరక్ లూ

పడకూడద . పడన్ా అది మలల పూల , మించ్ గింధ్మో కొనడానికి మాతరమే అయ వుిండాలి.

ఆఫ్ీస్ ల పడా కషాూలూ, అపుుల వాళ్ళ బాధ్లూ అన్నీ అకకడకకకడే వదిలేయాలి.

భార్యత సాయింకాలాలు పించ కోవాలన్ే స్ుృహ రావాలింట్ట ఆమెన ఓ సతీహితురాలిగా

ట్ీరట్ చేయాలి. పరళ్ళళమింట్ట జీతభతాయలు లేని, ఎపుుడూ స్మెమ చేయని పనిమనిషలా

కాకుిండా స్ ఖాలల నూ, ద ుఃఖింల నూ ఊర్ట్ కలిొ ించే మించ్ సతీహితురాలిగా అన బింధ్ిం

పరించ కోవాలి. ఇింద కు కావాలిిన స్ింసాకరానిీ అలవర్చ కోవాలి.

ఒకకసారి ఈ ఔనీతాయనిీ అలవర్చ కుింట్ట బార్ అిండ్ రసాూరింట్ల

ల మిమమలిీ ఆపవు.

కల బుి దారి మీకు కనపడద . బజార్చ సౌిందరాయలు మీ మనస్ లిీ అింట్లకోవు. కాఫ్ీ హో ట్ళ్ళ

కాలక్ష్ేపిం మిమమలిీ ఆకరిషించద .

 వృతిత ల ఎింత వతిత డ వున్ాీ స్రే సాయింకాలిం కాగాన్ే బాధ్యతలన్నీ చగకాక న ించ్

ద లిపతస్ కోిండ. ఫ్రరష్ గా ఇింట్ికి బయలుదేర్ిండ.

ఇక సీత ల
ీ ు... ఇింగువ తకుకవెై ర్స్ిం బాగా కుదర్కపో యన్ా, ఏమర్పాట్లవలల అనీిం
చ్మిడపో యన్ా.... అదేదో కొింపలింట్లకు పో యనట్ల
ల చ్ర్చ్ర్లాడుతర వుిండపో కిండ.

అవతల మీ శీరవార్చ మీత గడపాలని ఆఘమేఘాలమీద అర్చదెించ తున్ాీడని

మరిచ్పో కిండ. అయద కాగాన్ే చేయవలసన పన లనిీట్ిన్న చేసతస, చూపులిీ దావరానికి

తగిలిించేస, మనస్ ని మలల దిండలా మీవారి చగకాకకి తగిలిించెయయడానికి సదద ింగా వుిండిండ.

మిమమలిీ పతరమిించే మీ భర్త ర్స్ిం బాగాలేకపో యన్ా, తాళిింపు ర్చచ్గా కుదర్కున్ాీ తృపత గా

భోించేస "ది బెస్ూ మీల్ి" అనీ కితాబు మీకిచేచసాతర్చ. కాబట్ిూ మీకు వచేచ నషూ ిం ఏమీలేద .

వింట్ిలల ు హడావుడగా స్రేదయిండ!

ట్చప్

ఇలేల కదా స్వర్ొ సీమ- అనీ పాట్న హమ్ చేస్ కుింట్ట ఇింట్ికి చేర్చకునీ మీర్చ-

పరతిదానికీ ముిందూ వెనకా వునీట్టల బెడ్ ర్ూమ్ ల కి దారి త్రసతముింద చేయాలిిన పన లు

చాలా వున్ాీయనీది గుర్చతించ కోవాలి. ఆఫ్ీస్ మురికిత , వింట్ చ్రాకుత మాసపో యన

మీ శరీరాలిీ బాత్ ర్ూమ్ ల కోట్ి కలల స్బుబత శుభరిం చేస్ కోిండ. ఒళ్ళింతా ఆరిపో యాక

ఫ్రరష్ గా తయారైపో ిండ. మీ పార్ూనర్ కి మీర్చ ఎలా కనిుసతత బావుింట్లిందో అలా తయార్వవిండ!

ఉదాహర్ణకి మీవారికి మీర్చ పరదద బొ ట్లూ పరట్ూ లకోవడిం ఇషూ ిం అన కుింట్ట అలాన్ే పరదద బొ ట్లూ

పరట్ూ లకోిండ. మీ సాథయని బట్ిూ పాిండ్ి పౌడర్ న ించ్ ఫారన్ి సరింట్ల వర్కు చ్లకరిించ కోిండ.
కుట్లింబ స్భుయల వర్ూ మిమమలిీ డస్ూ ర్బ చేసత వీలులేని పరదేశింల కూరగచని హాయగా

కబుర్చల చెపుుకోిండ.

కబుర్చల

తల్నల కొడుకూ మాట్ాలడుకోలేని విషయాలుింట్ాయ. అలాగే తిండీర కూతుర్ూ చెపుుకోలేని

స్ింగతులుింట్ాయ. ఇదద ర్చ సతీహితులు మనస్ విపు మాట్ాలడుకోలేని ట్ాపక్ లుింట్ాయ.

కాన్న భార్యభర్త లు మాట్ాలడుకోలేని విషయాలేమీ వుిండవు. కాబట్ిూ మీర్చ సతచచచగా

మాట్ాలడుకోవచ చ. యూనివరిిట్ీ కాయింపస్ చెట్లకిింద మిట్ూ మధాయహీిం అయన్ా వెన్ీ

ె ల

గగడుగు కిింద నిలుచని మాట్ాలడుకున్ే పతరయస పరయులాల ఇదద ర్ూ ఎింత పర్వశింత ఒకర్చ

చెపుింది మరగకర్చ విన్ాలి. ఎద ట్ి వయకిత మాట్ాలడుతుింట్ట మానింగా మూగగా విింట్ట

కూరోచకూడద . ఎపుట్ికపుుడు మీ భావాల్నీ ఎక్ి పరరస్ చేయాలి. గూడారాులు వెదకడింగాన్న,

అన మానింగా చూడడిం కాన్న చేయకూడద . మీ భావాలిీ మీర్చ నిజాయత్రత బయట్

పరట్ూ యాయలి. ఎలాింట్ి ర్హసాయలూ వుిండకుిండా మీ మనస్ింతా మించ లా నిర్మలింగా

వుించ కోవాలి. అపుుడే మీర్చ గింట్లకొదీద మాట్ాలడుకోవచ చ.

అలా అని ఎద ట్ వయకితకి బొ తిత గా ఇషూ ింలేని ట్ాపక్ జోలికి పో కిండ. ఎపుుడెైన్ా ఇనివట్బుల్

అయతే తపు అపయ

ర స్ింభాషణల జోలికి వెళ్ళకిండ. మీ పార్ూనర్ మూడ్ పాడు చేయకిండ.

ఇింట్రస్ూ అయన స్ింగతులే మాట్ాలడిండ. మీ కబుర్ల కోస్ిం మీ పార్ూనర్ చెవులు కోస్ కున్ే

విధ్ింగా తయార్చచేయిండ. అపుుడక సాయింకాలిం కరిగిపో య చీకట్ల

ల దిగడిం

నితయనూతనింగా వుింట్లింది.
 నితయ నూతనిం

కొనిీ స్ింవతిరాలపాట్ల కలస కాపుర్ిం చేయడింత పార్ూనర్ అింట్ట మొహిం మొతేత

అవకాశిం వుిండొ చ చ. అింద వలల ఎపుట్ికపుుడు ఒకరికొకర్చ కొతత గా కనపడాలింట్ట చాలా

జాగరతతలు త్రస్ కోవాలి. పరళ్ళయ రిండు మూడు ఏళ్ళళ కాగాన్ే కొింతమింది అింతా

అయపో యనట్ల
ల భావిస్త ింట్ార్చ. అలింకర్ణపట్ల శరదద త్రస్ కోర్చ. అన్నీ బహిర్ింగింగా

చేస్త ింట్ార్చ. భర్త ముిందరే చీదే సీత ల

ీ ూ, భార్య ముిందరే గోకుకన్ే పుర్చషులూ ఉన్ాీర్చ.
జలుబు చేసతత చీద కోవడిం స్హజమే అయన్ా, దానిీ కాస్త ింత చాట్లగా చేస్ కోవాలి.

వీల న
ై ింతవర్కు ఇలాింట్ి వాట్ిని ఎక్ి పో జ్ చేస్ కోకుిండా జర్చపుకోవాలి.

అింతే కాకుిండా ఎపుుడూ ఒకరికొకర్చ పాతబడపో యేట్ట్ల

ల వుిండకూడద . మీ పని మీది.

ఒకర్చ పన లల మరగకర్చ జోకయిం చేస్ కోవడిం వదద . ఎపుుడూ మీ భార్య ముింద కూర్చచని,

కొింగు వదలకుిండా తిర్గవదద ఉదయిం లేవగాన్ే మీ పనిల కి మీర్చ వెళిళపో ిండ.

సాయింకాలిం తపు మళ్ళళ ఆమెన చూడకిండ. అలాన్ే భార్య కూడా, అపుుడపుుడూ అలా

ఒింట్రిగా బింధ్ వుల ఇళ్ల కో, పరళిళళ్ళకో వెళిళర్ిండ. రిండు మూడు రోజుల వియోగిం రిండు

మూడు న్ెలల వర్కు పతమ

ర న మరిింత పరించ తుింది. భర్త రానిదే మాయట్ీీకి కూడా వెళ్ళని

సీత ల
ీ ున్ాీర్చ. ఇలా ఎపుుడూ అతుకుకపో తే మీర్చ మరిింత దూర్మెపో తార్నీ స్తాయనిీ
మర్వకిండ.

అలింకర్ణల నూ అింతే! ఎపుుడూ వుిండే పరళ్ళళమే కదా అని ఎడా మడా గా వుిండకిండ.

ఎపుుడయన్ా జబుబ పడా పుుడు తపు ట్ిరమ్ గా వుిండిండ. రాతిర అింతా చూసత భరేత కదా అని

కొిందర్చ సీత ల
ీ ు అతని కద ర్చగాొన్ే బట్ూ లు మార్చచకుింట్ట వుింట్ార్చ. జాకట్లూ పట్ూ కపో తే కిింద
ముడ వేస్ కుింట్ట వుింట్ార్చ. ఇలాింట్ివన్నీ నిషదద ిం. మీ పరైట్ తొలగగాన్ే ఏదో అద భతమెన

త కచ కకలు తెగి రాలిపడా ట్లూ మీ భర్త ఫ్ీలవావలింట్ట మీర్చ ఎింతగా వూరిించాల

ఆల చ్ించిండ.

వీల న
ై ింతవర్కు కొతత గా కనిపించేింద కు పరయతిీించిండ. మీ హయర్ సరూయల్, మీ చీర్

కట్లూడు.... ఇవన్నీ కూడా ఎపుట్ికపుుడు మారేచస్ూ

త వుిండిండ. ఈరోజు చీర్ల కనిపసతత , రేపు

మాకీిల కనపడిండ. మరో రోజు పట్లూచీర్ల ట్ౌన్ కి కలిస బయలేద రితే, ఇింకోరోజు చ డీదార్

త వెింట్వెళ్ళిండ. ఓ సాయింకాలిం గుిండరట్ి బొ ట్లూత ఎద రళితే, మరో సాయింకాలిం

దో స్కాయ బొ ట్లూత సావగతిం చెపుిండ.

కోపతాపాలు వదద

గింట్సతపు పో ట్ాలడన్ా నిముషింల రాజీ అయపో వాలి. కొిందర్చ చ్నీ విషయాన్ెీ

ై న్ా

రోజులకొదీద సాగదీస్త ింట్ార్చ. ఇలా చేయడిం వలల మీర్చ సాధిించేది ఏమీ లేకపో యన్ా మీ

అమూలయమెన కాలానిీ నషూ పో తున్ాీర్చ. ఇర్వెై న్ాలుగొ ింట్లూ ఒకే ర్ూఫ్ కిింద నివసించే

భారాయభర్త ల మధ్య ఘర్షణలు రావడిం అతి స్హజిం. కాబట్టూ ఎపుుడెైన్ా కోపిం వచ్చన్ా, చ్రాకు

కలిగిన్ా వెింట్న్ే స్ర్చదకోిండ అలాింట్ివి మళ్ళళ రిపట్

ీ కాకుిండా చూస్ కోిండ.

పరళిళవలల లాభమా? నషూ మా అని ఒక అవివాహిత మితురడొ కడు అడగితే మరో మితురడు

"పగలు నషూ ిం, రాతిర లాభిం" అని జవాబిచాచడు. అలా పరళ్ళళమింట్ట కేవలిం కోరిక త్రరేచ

యింతరిం కాద . ఆమె మనిష అనిీ ఆవేశాలూ, అభిర్చచ లూ ఆమెకీ వుింట్ాయ. అింద కే ఓ
మనిషగా విలువ ఇవావలి. గౌర్విించాలి. పతరమిించాలి మీ పరతి ఫ్రయలూయర్ కి ఆమె కార్ణమని

నిిందిించకిండ. గింగిగోవుకు కూడా రిండు వాడ కొముమలుింట్ాయనీ విషయిం మరిచ్పో కిండ.

కొింతమింది సీత ల
ీ ు ఎపుుడూ అస్ింతృపత త వేగిపో తుింట్ార్చ. ఇది ద ర్ల క్షణిం. ఎద రిింట్ి
సీతత న్ో పకికింట్ి గీతత న్ో పో లుచకుని అస్ింతృపత కి గుర్వుతుింట్ార్చ. ఇది తపుు మనకు

ఎింతునీది అనీది ముఖయిం కాద . మనిం ఎింత ఆనిందింగా వున్ాీమనీదే ముఖయిం

ఆఫ్ీస్ ల ఆఫ్ీస్ర్ తిట్ాూడని ఇింట్లల భార్య మీద చ్రాకు పరదరిిించకూడద .

రాతిరని పగలు చేసత వెన్ెీల... చలల గా చ ట్లూకున్ే గాలి, గమయిం లేకుిండా పర్చగులు

త్రస్త నీ బాట్సారిలా పయనిించే మబుబలూ... ఇవన్నీ మీకోస్మే! కాబట్ిూ కోపతాపాలు వదద .

ఎించకాక రాతిర కుట్లింబ స్భుయలత కొింతసతపు గడప బెడ్ ర్ూమ్ గడయ పరట్ూ య
ట ిండ.

కరూన్ రైజర్

గగపు స్ింగీతానిీ స్ృషూ ించే వెైణికుడు మొదట్ త్రగలన స్రిచేస్ కుింట్ాడు. శృతి

చూస్ కుింట్ాడు. అలాన్ే బెడ్ ర్ూమ్ ల ర్స్జగతు

త న స్ృషూ ించ కోవడానికి చాలా

స్మకూర్చచకోవాలి.

మనస్ కీ, శరీరానికి మధ్య ఓ పరదద గోడ ఏమీ వుిండద . వాట్ి మధ్య ఓ చ్నీ గీత

మాతరమే వుింట్లింది అన్ాీడొ క సరైకియాట్ిరస్ూ కాబట్ిూ బాహయ పరిసథ తులకు అన గుణింగాన్ే

మనస్ ట్టయన్ అవుతుింది. అింద వలల మనస్ మనమధ్ డకి దాసో హిం కావాలింట్ట అది

ఉతేత జ భరితింగా వుిండాలి. పన ల ఒతిత డ ఎింతున్ాీ దానిని దరిజేర్నివవకిండ. బాధ్ల నిీ

వున్ాీ తాతాకలికింగా మరిచ్పో ిండ. ఉనీింతల బెడ్ ర్ూమ్ న ఆకర్షణీయింగా వుించ కోిండ.

ర్ూమ్ న చూడగాన్ే మనిం చేయాలిిన కార్యకరమిం ఏదో వునీట్ల

ల అనిపించాలి. కొనిీ

జాగరతతలు త్రస్ కుింట్ట ఇదేిం కషూ మెన పనికాద . అయద ర్ూపాయలు పరట్ూ ి కొనీ

అగర్వతు
త ల పాయకట్లూ పదిహేన రోజులికి వస్త ింది. దీనికి కావలిిింది డబుబ కాద - ఈస్థ ట్ిక్

సరన్ి, అగర్తు
త ల ధ్ూమిం- మలల పూల వాస్న మిమమలిీ మరో ల కింల కి గిర్వాట్టసతింద కు

సదద మవుతుింట్ాయ.

వీల న
ై ింత వర్కు బెడ్ ర్ూమ్ ల కి వెళ్ళళముింద ఎించకాక సాీనిం చేయిండ. సగరట్ల
ల

లాింట్ి అలవాట్లనీ వాళ్ళళ ఎలకన న్ోట్ల ల వేస్ కోిండ. పరదవులన అింట్లకుింట్ట స్ వాస్న

బుడీా పగిలినట్ల
ల అనిపించాలి. ఇక అలింకర్ణ విషయానికొసతత ల ైట్ గా వుిండే బట్ూ లు

వేస్ కోవాలి. పౌడర్ లాింట్ివి వదద . ఇవి జిగట్ తేలుతాయ. గనక ఇలాట్ి కాస్మట్ిక్ి జోలికి

వెళ్ళకిండ. వీల ైనింత ఫ్రష్

ర గా, స్హజింగా వుిండేట్ట్ల
ల పరయతిీించిండ. బాగా గాలి తగిలేట్ట్ల
ల

చూస్ కోిండ. మీ అబిర్చచ్ మేర్కు ల ైట్ల ల అరేింజ్ చేస్ కోిండ. కొిందరికి బార్ ల ైట్ వుిండడిం

యషూ మన కోిండ. అలాింట్ి ల ైట్ట వేస్ కోిండ. న్నలిం షతడ్ వునీ జీరో కాయిండల్ి బలుబ

బావుింట్లిందన కుింట్ట దాన్ేీ అమర్చచకోిండ. మీ అలవాట్ల మేర్కు పాల , కాఫ్ీన్ో

దగొ ర్చించ కోిండ. ఏదో లేద అనీ భావన రాకుిండా అనిీట్ిన్న దగొ రల ో వుించ కోిండ.

బెడ్ ర్ూమ్ ల ఆతరిం అకకరేలద . వీల ైనింత స్మయిం చ్కికనపుుడే బెడ్ ర్ూమ్ ల కి

దూరాలి. ట్ైమ్ లేనపుుడు ఆ జోలికే వెళ్ళకిండ. ఎించకాక కబురాలడుతర ట్ైమ్ గడపరయయిండ.

అపుుడపుుడు వెనూయ మారచయయిండ. వెన్ీ

ె లరాతిర ర్ూమ్ ల తలుపులు

బిడాయించ కొని పడుకోకూడద . కారీతకమాస్పు వెన్ెీల వెలుగుల జిలుగులు మీ పార్ూనర్

కళ్ళలల పరతిఫలిించ్, కళ్ళలల పరావర్త నిం చెిందాలి. వేస్వి మలల ల పరిమళ్ళలు మిమమలిీ
చ్లిప కోరిక చ ట్టూస్ కునీట్ల
ల అలులకోవాలి. నక్షతారల ఆకాశిం మీకు దేవతలు పింపించ్న

బహ మతిలా అనిపించగలగాలి. ఏ కాలిం ఎకకడ పడక అరేింజ్ చేస్ కోవాల అకకడే అరేింజ్

చేస్ కోవాలి. ఇింద ల రాజీ పడకిండ.

వీల న
ై పుుడు బయట్ి పరదేశాలకు చెకేకయిండ. అన భవిం ఒకకట్ట అయన్ా చ ట్లూపకకల

పరిసథ తులవలల దానిల ని అన భూతి ఒకోక పరదేశింల ఒకోకలా మీ గుిండెలిీ గిలకొడుతుింది.

స్మయిం వచ్చనపుుడు ట్టర్ లు వెళ్ళడిం మనకిింకా తెలియద . పాశాచతయ దేశాలల అయతే

వీకిండ్ ల భారాయభర్త లు ఎకకడకో చెకేకస, ఆ రిండు రోజులూ శృింగార్ ర్స్స్ముదరింల

ఈద లాడ తిరిగి వచేచసాతర్చ. మనకు ఆ అలవాట్ల అబబలేద . ట్టర్ కి వెళ్ళళ ముింద

గవర్ీమెింట్ ఇచేచ సొ ముమన కూడా దొ ింగ ట్ికకట్ల

ల చూపించ్ దాచ కుింట్ాిం. ఇకన ించ్

అలాింట్ి పసన్ారి పన లొదద . ఒకకసారి ఈ ర్చచ్ మరిగితే మరిక వదలలేిం.

బెడ్ ర్ూమ్ ట్ాక్

మాట్లకు మింతరశకిత వుిందింట్ాడు ఫారయడ్. మాట్లు అింత పవర్ ఫుల్ అనీమాట్. మీ

మాట్లు ఎద ట్ి వయకితని ఉతాిహింత ఊపపారేసత విధ్ింగా వుిండాలి. కోరికకు మరిింత

సానబట్టూట్ూ ల మీ స్ింభాషణ సాగాలి.

మాట్ాలడడిం నిజింగా ఒక కళ్ళ! మీ పార్ూనర్ ఇింపరస్ అయేయ విధ్ింగా మాట్ాలడడిం చాల

అవస్ర్ిం. ఎపుుడు ఎ ట్ాపక్ మాట్ాలడాలి అనీది అతయింత ముఖయిం. స్ర్స్ిం ఎరిగి

స్ింభాషించాలి.
 చాలామింది భారాయభర్త లకు సతచహిగా మాట్ాలడుకున్ే ఛాన్ి బెడ్ ర్ూమ్ ల న్ే వుింట్లింది. ఆ

స్మయింల అపరయమెన స్ింభాషణలు చేయకిండ. మీ పార్ూనర్ ఉలాలస్భరితింగా వుిండే

విధ్ింగా చూస్ కోిండ. పతరమ, అభిమానిం, అన రాగిం- వీట్ిని ఎక్ి పరరస్ చేయడానికే దీనిీ

వేదికగా ఉపయోగిించాలి. ఇింట్ికి అరిపడా స్ింపాదిించలేని చేతగానితనిం గురిించ్ బెడ్ ర్ూమ్

ల భర్త ముింద చెపతు భార్య ఆ తర్చవాత బెడ్ పరై కూడా తని చేతకానితన్ాన్ేీ చవిచూడాలిి

వస్త ింది. వింట్ స్రిగా చేయలేదని దెపు పొ డసతత ఆ తర్చవాత ఆమె శృింగార్పు వింట్ కూడా

మాడేచస, మీకు బొ గుొలే మిగులుచతుింది. సాధిింపూలూ, వేడుకోళ్లళ ఇలాింట్ి న్ాన్ెిన్ి లు

వదద . మనస్ నింతా రాగర్ింజితిం చేసత మాట్లే మాట్ాలడిండ.

ఈ నవలల ఓ దగొ ర్ చెపునట్ల

ల భార్య జాకట్ హ క్ లు విపుుతర ఉదయిం బజారోల

వింకాయలు తాన్ెింత చీప్ గా తెచాచడో చెపతు భర్త లూ, భర్త ఎద రగముమపరై చేయవేస

మధాయహీిం తన చేసన వేర్చశనగ పపుులు పచచడని ఇర్చగు పొ ర్చగు ఎింత మెచ చకునీదీ

చెపతు భార్యలూ వున్ాీర్చ. ఇలాింట్ి స్ింగతులు మాట్ాలడేింద కు మరో స్మయిం వుింది.

కోరికన మరిింత ఉదీద పనిం చేసతట్ట్ల

ల మాట్ాలడిండ. స్ర్సాలూ, తమాషాలూ, స్ర్దాలూ వీట్ికే

పరిమితిం చేయిండ.

దేనీయన్ా ఎక్ి పరరస్ చేసతింద కే భాష వుిండేది మీ మదిల ని భావనలిీ, మీ ఫ్ీలిింగ్ి ని

అిందింగా, అద భతింగా చెపతుింద కు పరయతిీించిండ. సరక్ి ల ఎక్ి పరష

ర న్ చాలా ముఖయిం

ఒకోక సతూజ్ ల మీరలా ఫ్ీలవుతున్ాీరో తెలియజయయడిం అవస్ర్ిం. మిమమలిీ విింత ల కాలల

తిపతుపూలర్థానికి పూనిచన గురారలాలింట్ివి మాట్లు, వాట్ిని పర్చగతిత ించిండ.

దాింపతయ స్ ఖిం కోస్ిం ర్ూమ్ ల దూరిన భారాయభర్త లు అనవస్ర్ స్ింభాషణలత మూడ్

పో గగట్లూకుింట్ట వుింట్ార్చ. గగింతెమమ కోరకలు త్రర్చమని అడగడానికి, ఇతర్చలమీద

పతరరీలు చెపుడానికి ఇదే స్ర్యన స్మయమని సీత ల
ీ ు భావిస్ూ
త వుింట్ార్చ. ఇది

దార్చణమెన తపుు ఇలాింట్ివి చేసతత మీర్చ మీ భర్త కు మరిింత దూర్మవుతుింట్ార్చ. మీ పతరమ

తపుమరేదీ బెడ్ ర్ూమ్ ల గుర్చత రాకూడద .

వెరైట్ి

ఎింత అమూలయమెింది అయన్ా ఎపుుడూ వుింట్ట మొహిం మొతు

త తుింది. చాలా చాలా

స్హజమెన విషయిం. ఇలాింట్ి కషూ ిం రాకుిండా వుిండాలింట్ట భారాయ భర్త లిదద ర్ూ

ఎపుట్ికపుుడు కొతత గా కనపడేట్ట్ల

ల పరయతిీించాలి. అింద కే డరస్ప్ దగొ ర్చీించ్

పరతిదానిల నూ వెరైట్ీగా కనపడేట్ట్ల

ల చూస్ కోవాలి. ఇింద కు కొనిీ గమమతు
త లు, మరికొనిీ

చ్ట్ాకలూ పాట్ిించాలి. ఇింద ల ఒకట్ి న్ెైట్ డెైరీ లాింట్ిద.ి ఏ రోజు సరక్ి ల పాలొొన్ాల , ఆరోజు

ఎలాింట్ి డరస్ వేస్ కోవాల , వెనూయ ఎకకడో - లాింట్ివి భారాయభర్త లిదద ర్ూ కలిస రాస్ కోవాలి.

ఉదాహర్ణకు ఆదివార్ిం రాతిర కూర్చచని గుర్చవార్ింన్ాడు సరక్ి ల పాలొొన్ాలని

నిర్ణయించ కుని, దానిీ న్ోట్ చేస్ కోవాలి. డాబాపరైన తెలలట్ి బట్ూ లల ఇదద ర్ూ కలుస్ కోవాలని,

ఆరోజు ద పుట్ి దగొ ర్చీించ్ తలల పరట్ూ లకున్ే పూలవర్కూ అన్నీ తెలలగాన్ే వుిండాలని

రాస్ కోవాలి. ఎవర్చ ముింద ముదద పరట్ూ లకోవాల కూడా నిర్ణయించ కోిండ. ఇక మధ్యల

ఏరోజూ సరక్ి వూసత ఎతత కూడద . ఇక అపుట్లీించ్ గుర్చవార్ిం ఎపుుడొ స్త ిందా అని

ఎద ర్చచూపులు పారర్ింభమవుతాయ. ఆరోజు వేస్ కున్ే బట్ూ లకు చూడగాన్ే ఏవేవో

మధ్ రోహలు మనస్ ల కదలాడ చేతులు వణుకుతాయ. వేళ్ళళ పట్లూ తపుుతాయ.

గుర్చవార్ిం సాయింకాలిం మలల పూలు కొన్ేట్పుుడు జేబున తడుముకుింట్ట గుిండెన

తడుముకునీట్ల
ల ింట్లింది.
 ఆ రాతిర పాట్ిించబో యే పదద తి గురగతచ్చ ఆనిందిం గుిండెలల న ిండ తన ీకొస్త ింది.

అవయవాలన్నీ పులకిింతల ఝలులమింట్ాయ.

ఇలా వీలయనింతవర్కు కలుస్ కునీపుుడలాల ఆ అన భూతి కొతత గా వుిండేట్ట్ల

ల

చూస్ కోవాలి.

అలాన్ే పలకరిింపులు సరైతిం మార్చచతుిండాలి. స్ింబో ధ్న కూడా కొతత కొతత గా వుిండాలి.

ఇనిి బిషన్ి వదద

బెడ్ ర్ూమ్ ల మన పరవర్తన ఎలా వుిండాల ననీ విషయిం మీద మనకు చాలా

అపో హలు వున్ాీయ. సరక్ి న మగాడే మొదలుపరట్ూ ాలని, అలాింట్ి కోరికన సీత ీ ముింద గా

తనకు తాన్ే తెలియజేయకూడదని, ఇలా చేసత సీత ీ బరితెగిించ్న యువతి అన్న- ఇలా ర్కర్కాల

పొ ర్బాట్ల అభిపారయాలు మనకున్ాీయ.

చాలామింది భర్త లు కూడా సీత ీ ఇలా వుిండాలన్ే కోర్చకుింట్ార్చ. అింద కే పరళ్ళయన రిండు

మూడు స్ింవతిరాలకే సీత ీ సరకిింట్ట అదేదో మగవాడ అవస్ర్ిం అనీట్ల

ల పరవరితించే సాథయకి

దిగజారిపో తుింది. ఆ పదినిముషాలు నిరిలపతింగా, నిసతత జింగా వుిండపో తుింది. దీని ఎఫ్రక్ూ

మిగిలిన జీవితింల కూడా పడుతుింది. అింద కే కొింతమింది సీత ల

ీ ు అలింకర్ణ పట్ల శరదద
చూపర్చ. పరళిళకి ముింద స్నీజాజి మొగొ లా వుిండే ఆడపలల , పరళ్ళయన మూడేళ్ళకి

గుమమడకాయలా తయార్వుతుింది. బార లేకుిండా బయట్ కాలుబెట్ూని అమామయ, జాకట్లూకు

రిండు హ క్ లు లేకపో యన్ా ఏదో మేన్ేజ్ చేస్ కోవచచని బజార్చకి బయలేద ర్చతుింది.
 బెడ్ ర్ూమ్ ల అయన్ా స్రే భర్త సీత ీ పాదాలన ముదద పరట్ూ లకోకూడదని- ఎింత ఎమోషనల్

అయన్ా భర్త న భార్య ఏకవచనింత స్ింబో దిించకూడదన్న- ల ైట్ల వుిండగా నగీింగా

తయార్వడిం తపుు అన్న- సీకరట్ పతల స్ లన చూడడిం పాపిం అన్న- ఇలాింట్ి న్ాన్ెిన్ి లన

కొింతమింది గగపు విలువలుగా భావిస్త ింట్ార్చ. ఇింద వలల వార్చ ఎింత ఆనిందానిీ

పో గగట్లూకుింట్ట వుింట్ార్చ. ఇలాింట్ి అర్ుిం పర్ుిం లేని అభిపారయాలకు గుడ్ బెై కొట్ాూలి. మీ

భార్య మిమింలిీ పొ దివి పట్లూకొని, తట్లూకోలేని తమకింత మీమీద నీ ఇషాూనింతా పరదవిని

మునిపింట్ిత న్ొకకడింల తెలియజయయడిం మిలియన్ డాలర్ల త స్మానిం. అింత సతవచచన

మీర్చమీ భార్యకి ఇచ్చ చూడిండ. అదెింత బావుింట్లిందో అన భవింల తెలుస్త ింది.

ముగుొర్చ బిడా ల తలిల ఓ ఆర్ూ ఎగిెబిషన్ కి వెళిళింది. అకకడునీ మగవాడ నగీచ్తారలన

చూస "మగవాడు ఇలా వుింట్ాడా" అని పకకన నీ ఆవిడ దగిొర్ ఆశచర్యపో యిందట్.

మగవాడ నగీతావనిీ సగుొవలల ఆమె ఎపుుడూ గమనిించలేదనీది మనకు

అర్ుమవుతుింది. సగుొని అభినయించడిం గగపు లక్షణమని కొింతమింది నమమకిం. కాన్న

దీనివలల వార్చ చాలా స్ ఖిం పో గగట్లూకుింట్ట వుింట్ార్చ. భారాయభర్త ల మధ్య సగుొ అనవస్ర్ిం.

బెడ్ ర్ూమ్ ర్ణర్ింగిం లాింట్ిద.ి అకకడ గలుపత తపు ఓట్మి ఉిండద . గలుపు ఇదద రికీ

దకకడమనీదే సరక్ి ల ని విచ్తరమన

ె విషయిం. సగుొపడుతర వార్చ ఎలా యుదు ిం

చేయగలరో ఆల చ్ించిండ. కాబట్ిూ సగుొని అభినయించడిం సగుొచేట్యన్ా విషయిం.

కల మాక్ి
 సీత ల
ీ భావపారపత మీద మాస్ూ ర్ి అిండ్ జానిన్ి కొింతమింది సీత ల
ీ కి భావపారపత స్ింభోగిం
మొదల న
ై రిండు సరకిండల కే పారర్ింభమవుతుిందన్న, స్ింభోగిం పూర్త యయే ల గా కొిందర్చ దాదాపు

పదీ, పన్ెీిండుసార్చల భావపారపత పొ ింద తార్న్న, కొిందర్చ సీత ల

ీ ు కొనిీ నిముషాల ైన్ా కల యమాక్ి
చేర్చకోర్న్న, ఇింకొిందరికి భావపారపత తర్చ గా స్ింభవిస్త ిందన్న, కొిందరైతే అస్లు జీవితింల

ఎపుుడూ ఆరాొజమ్ ఫ్ీల్ కార్న్న చెపాుర్చ.

శరీరానికీ, మనస్ కీ మధ్య చ్నీ గీతే వుింట్లింది. ఈ రిండూ ఇింట్ర్ లిింక్ా . ఒకదానిమీద

ఒకట్ి ఆధార్పడ వుింట్ాయ. బాహయ పరిసథ తుల పరభావింత న్ే మనస్ నడుస్త ింది. కాబట్ిూ

భారాయభర్త లిదద ర్ూ పరతి రాతిర యవవనింత విజుర ింభిించాలింట్ట, ర్తి స్మరానికి సదద పడాలింట్ట

వాళిళదద రి మధాయ అన రాగిం అింతగా రాగర్ింజితిం కావాలి.

ఇింద కు ఒకరిమీద ఒకరికి గగపు పతరమ వుిండాలి. పతరమింట్ట ఆకాశింల ించ్ ఊడపడే

బరహమపదార్ుిం కాద . అది మనిం సాధిించ కోవాలి. పతరమిించబడడిం కన్ాీ పతరమిించబడడమే

గగపు విషయిం. పతరమిించడిం, పతరమిించబడాలని అన కోవడిం స్ర్వస్హజిం.

న్ాకు తెలిసన ఓ అమామయ వుిండేద.ి పరళ్ళయన రిండు స్ింవతిరాలకి భర్త చనిపో యాడు.

పుట్ిూింట్ికి వచేచసింది. గగపు పరనిిపుల్ద మనిష ఏదో ఆషామాషగా వయవహరిించే వయకిత కాద .

చాట్లమాట్ల స్ింబింధాలు, ర్హస్య పతరమకలాపాలు సాగిించడానికి వయతిరేకి ఇలాింట్ి

అమామయకి అలాింట్ి కషూ ిం వచ్చింది. ఏిం చేస్త ిందో చూదాదిం అన కున్ాీన . ఓ

మూడేళ్ళపాట్ల ఒింట్రిగాన్ే గడపింది. ఇక భరిించలేక పో యింది. ఒింట్రితనిం నిలువున్ా

కాలేచస్త న్ాీ మూడేళ్ళపాట్ల ఓపక పట్ిూింది. ఇక వీలుకాక ఓ అబాబయని తన జీవితింల కి

ఆహావనిించ్ింది. మరో పరళిళ అింత స్ లభిం కాద గన క ర్హస్యింగాన్ే అతనిత తిర్గడిం

మొదలుపరట్ూ ిింది.

ఇదింతా ఎింద కు చెపాునింట్ట ఎవరోీ ఒకరిని పతరమిించకుిండా మనిష వుిండలేడు.

పతరయసన్ో, చ్వరికి తన అభిమానిించే హీరోన్ో పతరమిసతత గాన్న మనిష బరతకలేడు.

మనిష జనమతుః మించ్వాడు అనీది ఏింగల్ి ఒకాన్ొక పుస్త కింల ని మొదట్ి వాకయిం. ఆ

మించ్తన్ానిీ ఇన్ ఫ్ులయన్ి చేసతది బాహయ పరిసథ తులు. అలాగే పతరమన కూడా స్వాలక్ష

విషయాలు నియింతిరస్త ింట్ాయ. కాబట్టూ స్వచచమెన పతరమ, నిజమెన పతరమలాింట్ి పదాలు

అబదాదలు. ఏ ఇన్ ఫ్ులయన్ి కీ లొింగని విలువలింట్ట ఏమీ వుిండవు. కాబట్టూ వీలయనింత

వర్కూ పరిసథ తులిీ అర్ుిం చేస్ కుింట్ట పతమన నిలబెట్ూ లకుింట్ట వుిండాలి.

స్హజమెన విషయాలని అస్హజింగా భావిించడింవలేల ఎకుకవ భాగిం భేదాభిపారయలు

వసాతయ. భార్యపరైన భర్త కూ, భర్త పరైన భార్యకూ అస్ింతృపత వుింట్లింది. నిజానికి దీనికి బలమెన

కార్ణమింట్ట వుిండద . ఎిందరో సీత ల

ీ కు ఆరాధ్ యడెైన అమితాబ్ బచచన్ కూడా తన భార్యల
అస్ింతృపత ర్గిలిచ వుిండవచ చ. తన భర్త ఇింకా సాధిించాలన్న (గయాయళి భార్య అయతే భర్త

చేతకానితనిం అింట్లింది. సో ఫ్సూ కేట్డ్ భార్య అయతే అమాయకతవిం అింట్లింది) మరగకర్చ ఆ

సాథనింల వుింట్ట సాధిించేవాడన్న అన కుింట్లింది. స్ింఘింల వునీ కిలషూతింతా పరతి ఒకకరి

మీదా వుింట్లింది. దీనిీించ్ ఎవర్ూ తపుించ కోలేర్చ. మనకు ఎింత ఉనీదనీదీ ముఖయిం

కాద . మనిం ఎింత ఆనిందింగా వున్ాీమన్ేదే ముఖయిం. కాబట్ిూ భారాయభర్త లిదద ర్ూ పరతి

నిముషాన్నీ అద భతింగా గడపతట్ట్ల

ల మానసక ఔనీతాయనిీ సాధిించగలగాలి. వెన్ీ
ె లరోజు

అలా రోడుామీద నడుస్ూ

త , చ్ింతచెట్ల న్నడలిీ తొకుకకుింట్ట, అన భవాలిీ
న్ెమర్చవేస్ కుింట్ట పరపించింల వునీది మనమిదద ర్మేననీ గాఢతవింల మునిగి పో గలిగే

భావావేశానిీ గుిండెలల నిలుపుకోగలగాలి. ఇక అపుుడు పతచీ లుిండవు. దెబబలాట్ లుిండవు.

అస్ింతృపుతలుిండవు. కోపాలుిండవు. తిట్ట

ల శాపన్ారాదలూ వుిండవు.

అిందమే... ఆనిందిం!

ఇింద ల కొనిీట్ిన్న్
ెై ా మీర్చపాట్ిించగలిగిత-ే

YOU WILL BE SWEPT OFF

BY THE TIDAL WAVE OF EXCITEMENT

BEST OF LUCK

మేర్లపాక ముర్ళి

--అయపో యింది--