Τρίτο βιβλιαράκι για τις Εκδόσεις Φωτοκόπια. Τρίτο.

Στο διάστημα που μεσολάβησε

των άλλων δυο μάθαμε πολλά, αγαπήσαμε και ταξιδέψαμε πολύ (ιδίως ο carnellio).
Carnellio Coop - χ.ζ.
Φτάσαμε δηλαδή στο βιβλίο αυτό, γεμάτο λόγια και στίχους για να παρηγορούν την
ταραγμένη ψυχή.
Ευχαριστίες στον Υπάτιο που ήταν συνεργός πολύτιμος στο “ohi malakies...so-
vara”, το οποίο και δημοσιεύτηκε χωρίς να το ξέρει όπως και στο Βασίλη Λαγό που
ΣΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ έδωσε ένα μάθημα κριτικής στον εξυπνάκια Κορνήλιο Καστοριάδη σχολιάζοντας ένα
κλασσικό (πια) έργο της παγκόσμιας εικαστικής κληρονομιάς.

Φωτοτυπήστε το βιβλιαράκι και χαρίστε το κατά βούληση.

και άλλες ιστορίες

χ.ζ.--- c.c.

σκίτσα: c.c.- χ.ζ.

εκδόσεις φωτοκόπια
torpila.blogspot.com
στους φίλους μας και τους οχτρούς μας

1
 ΣΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ τησε)
-Τι;
-Τι έχουμε από φαϊ;
Σάββατο μεσημέρι, με τον υδράργυρο να έχει εκτιναχθεί στους 30 βαθμούς, ανε- -Κοτόπουλο.
ξήγητο για μήνα Οκτώβρη, ένα αντρόγυνο επέλεξε να καθήσει σε ένα ξεχασμένο κα- -Κοτόπουλο(προς τους πελάτες)
πηλιό με την επονομασία «Τα τρία αδέρφια». Θες η πείνα, θες η αναζήτηση σκιάς, θες -Μόνο;
το ότι το καπηλειό ήταν κοντά στη θάλασσα, όλες αυτές οι παράμετροι εξηγούν το -Ε, για να το λέει ο Γιάννης.
γιατί το ζεύγος επέλεξε το συγκεκριμένο φαγάδικο. Γιατί υπό άλλες συνθήκες δεν -Ε αφού το λέει ο Γιαννάκης θα φάμε κοτόπουλο. Κοτόπουλο, κοτόπουλο. Φέρτε
επρόκειτο να καθήσουν. Πρώτα πρώτα το καπηλειό στην είσοδό του είχε σκόρδα και μας δυό μερίδες και μία σαλάτα και μισό κιλό κρασί.
ένα λαγοπόδαρο κρεμιόταν σε περίοπτη θέση στο μέσον του μαγαζιού. Παρ’ όλ’ αυτά -Τώρα τα θες όλα αυτά;
η φοβερή σκια σ’ αυτόν τον παράξερο τόπο ήταν πραγματικά μια όαση που δεν συγ- -Ναι τώρα.
κρινόταν με καμία παραξενιά. Όμως η περιπέτεια του ζευγαριού άρχισε απ’ όταν κά- -Να μην τον πάρω κανά μισάωρο;
θησε στο τραπέζι. -Όχι κύριε, είμαι πελάτης και οφείλετε να με εξυπηρετήσετε.
Πρώτ’ απ’ όλα δεν ήρθε κανείς από τα τρία αδέρφια, ούτε καν για να τους μιλή- -Ω άγριος είσαι συ. (καθώς σηκώνεται από την καρέκλα και ετοιμάζει τα πράγ-
σει. Οι δύο από τους τρείς παρακολουθούσαν ατάραχοι έναν αγώνα ποδοσφαίρου ματα λέει στον άντρα) Πολύ πιεστικός είσαι, δε θα χαρείς στη ζωή σου να το ξέρεις
στην τελεόραση, με τον πρώτο να τρώει τα νύχια του και τον δεύτερο να λοξοκοιτά- αυτό να πούμε, μην αγχώνεσαι. Όχι τίποτ’ άλλο αλλά αγχώθηκα κι εγώ κι όταν αγ-
ζει το κινητό μη χάσει κάνα μήνυμα. Ο τρίτος καθισμένος σε μια καρέκλα απέναντι από χώνομαι τα κάνω σκατά. Τι μου είπατε να φέρω;
το τραπέζι που έκατσαν οι ήρωές μας, γιατί για ήρωες πρόκειται, με στραμένο το κε- -Αστακό σε μένα και χαβιάρι στην κυρία. Πλάκα μας κάνεις ρε, αφού ο Γιαννάκης
φάλι προς τα πάνω, τα πόδια απιθωμένα σε μια άλλη καρέκλα και τα μαύρα γυαλιά είπε ότι έχετε μόνο κοτόπουλο. (κείνη τη στιγμή ο Γιάννης γύρισε και τον κοίταξε για
να του κρύβουν τα μάθια, δεν έδειχνε κανένα σημάδι ζωής. Μόνο η περιφερόμενη στο κάποια δευτερόλεπτα συνεχίζοντας να λοξοκοιτάζει και το κινητό του).
στόμα του οδοντογλυφίδα μαρτυρούσε ότι το υποκείμενο ανέπνεε. Τελικά η παραγγελιά έφτασε και το αντρόγυνο άρχισε να τρώει με μεγάλη βουλι-
Πέρασαν πέντε λεπτά με το ζεύγος να κοιτάζει αμήχανα πότε τους δύο στην τη- μία. Ώσπου επιχειρήσανε να πιούνε κρασί. Τότε αντιλαμβάνονται ότι τα ποτήρια είναι
λεόραση πότε τον απέναντί τους και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Κάποια στιγμή την πολύ βρώμικα.
πρωτοβουλία πήρε ο άντρας. -Συγγνώμη. Τα ποτήρια είναι βρώμικα.
- Συγγνώμη, αν δεν σας ενοχλώ βέβαια (απευθυνόμενος στον απέναντι) Ο τρίτος αδερφός αφού είχε ξαναράξει στην καρέκλα με τον ίδιο απαράμιλλο
Αυτός αργά σηκώνοντας τα γυαλιά είπε: τρόπο απαντά κοφτά.
-Τί θές; -Ε πλύν’ τα.
-Θα θέλαμε κάποιον κατάλογο αν γίνεται. -Μα είμαι πελάτης.
-Γιατί; -Και;
-Για να παραγείλουμε, εκτός αν δεν είναι μαγειρείο και κάναμε λάθος. -Τι και;
-Δεν κάνατε λάθος. Κατσε να δω. Μήτσο! (στον ένα αδερφό του). Μήτσο, έχουμε -Τι τι και;
κατάλογο καθόλου; Ακολουθούν μερικά δευτερόλεπτα σιγής. Ο άντρας έπειτα προσπαθεί να αρθρώ-
Περνά ένα λεπτό και ο Μήτσος ούτε που γύρισε να τον κοιτάξει. Τότε τους λέει. σει μια κουβέντα.
-Μάλλον δεν έχουμε. -Αν γ..
-Μάλλον; -Όχι, τι θες να πεις.(νευριασμένα)
-Ναι ρε φίλε μάλλον ή μάλλον .. σίγουρα. Για να το λέει και ο Μήτσος. -Με ποιό;
-Μα δεν είπε τίποτα. -Με το ότι είσαι πελάτης.
-Ωωω κουραστικός έγινες ρε αδερφέ. Τι θες να φάς; -Άντε πάλι.
-Τι έχετε; -(σαν να μην το άκουσε) Δεν το κατάλαβα δηλ. Ορίστε κύριε, τους ταϊζεις, τους
-Τς αντε πάλι (χαμηλόφωνα). Γιάννη! (στον άλλο αδερφό ο οποίος όμως απάν- προσφέρεις φιλοξενία, τους κάνεις ανθρώπους και αντιμιλάνε και από πάνω. (μο-

2 3
 νόλογος σε ένταση).
Άλλα δύο λεπτά σιγής.
- Τέλος πάντων θα μου φέρετε καθαρά ή δεν έχετε καθόλου;
- Βαριέμαι τώρα μωρέ. Κουράστηκα με τις απαιτήσεις σας. Δύο τέτοιες παρέες να
χαμε την ημέρα δε θα προλαβαίναμε να ξεκουραστούμε. Περίμενε όμως κάτι μπορεί
να γίνει. Μήτσο! Φέρε δύο ποτήρια στους πελάτες. Καθαρά.
Ο μήτσος όμως ατάραχος ξανά έτρωγε τα νύχια του και δεν έδωσε σημασία.
- Μουγγό είναι;
- Λίγα με τον αδερφό μου, ε; Μάλλον δεν έχουμε.
- Που το ξέρεις;
- Για να το λέει ο Μήτσος;
- Μα δε μίλησε.
- Καταλαβαίνω εγώ. Αδερφός μου είναι. Αίμα μου. Συνεννοούμαστε μυστικά.
- Με τι, με υπέρηχους;
- Άρχισες και τις ειρωνείες;
- Μπορείς να δεις αν έχει τίποτα ποτήρια καθαρά;
-Μου τα πρηξες. Ντάξει θα δω.
Πέρασαν πέντε λεπτά και δεν κουνήθηκε φύλλο.
- Εε, μπορείτε μήπως να φέρετε δύο ποτηράκια;
- Πάλι; (νευριασμένα).
- Τι πάλι ρε; Δεν τα φερες.
- Α ναι. Με την κούραση που έχω νόμισα ότι στα φερα.
Κείνη την ώρα γύρισε ένα χαστούκι στον αγκώνα του όπου καθόταν μια μύγα και
αυτή νεκρή έπεσε μέσα στο καθαρό ποτήρι. Το αναποδογύρισε και το πήγε στους πε-
λάτες.
-Λυπάμαι που το λέω αλλά η εξυπηρέτηση είναι απαράδεκτη.
-Βάλτο ρε ξεφτίλα.
-Μπετόβεργα.
-Κλασομπανιέρα. (ακούστηκε από την άλλη μεριά του καπηλιού όπου καθόταν τα
άλλα δύο αδέρφια).
-Μα καλά δεν ντρέπεστε κύριοι. Είναι και γυναίκα μπροστά.
Οι άλλοι χωρίς να δώσουν σημασία συνεχισαν να παρακολουθούνε το παιχνίδι και
σε δύο λεπτά μια ευκαιρία καλή φαίνεται να ξεκινά από το κέντρο του γηπέδου.
Ο Μήτσος που ώς τότε είχε πει μονάχα μια λέξη, τη μπετόβεργα, ξεσάλωσε με την
ευκαιρία της ομάδος του. Καθώς η μπάλα προχωρούσε από το κέντρο προς τη με-
γάλη περιοχή και καθώς ο παίκτης πλησίαζε τον αντίπαλο τερματοφύλακα έτοιμος για
το γκολ, ο Μήτσος φώναζε.
- Άντε, άντε, άντε άντε
Και όταν η μπάλα από το πόδι του παίκτη αντί να καταλήξει στην κενή εστία κατέ-
ληξε στις μπεκάτσες, είπε.
4 5
-Αντε και γαμήσου
Και
-Μπετόβεργα.
Ταυτόχρονα, ο τρίτος αδερφός συνεπαρμένος από το πάθος του αγώνα είχε πιά-
σει το τραπεζομάντηλο των πελατών και από τα νεύρα του το πέταξε πέρα εκ-
σφενδονίζοντας το μισοφαγωμένο κοτόπουλο την ατέλειωτη σαλάτα και τα καθαρά
ποτήρια με το λίγο κρασί που απέμεινε. Ο απέναντι τοίχος τα υποδέχτηκε με καλο-
σύνη θρυματίζοντάς τα όλα ώσπου να πεις ωχ.
-Είστε απαράδεκτοι. Με προσβάλλετε και μένα και την κοπελιά μου με τις βωμο-
λοχίες και τα σπασίματα. Μετά από όλα αυτά δεν πιστεύω να έχετε την απαίτηση να
σας πληρώσω.
Το ρήμα πληρώσω όταν για τον ένα από τους δύο σημαίνει πληρώνομαι, οπως
εδώ είναι ο μαγαζάτορας, πάντα ακουμπάει στα πιό λεπτά σημεία του ανθρώπινου
μυαλού ακόμα και του πιό ηλίθιου. Η έκφραση αυτή έθιξε τους μαγαζάτορες οι οποίοι
για να μην χάσουν χρήματα, ξανάκαναν την φοβερή προσπάθεια να σερβίρουν τους
πελάτες τουλάχιστον για να βγάλουν τα σπασμένα. Ο ένας δηλ. την έκανε αφού οι
άλλοι δύο συνέχισαν να βλέπουν τον αγώνα ατάραχοι. Όταν τέλειωσε, κοιμήθηκαν
σαν αγγελούδια στις καρέκλες τους ροχαλίζοντας σε ένταση πάνω από το επίπεδο
του ενοχλητικού. Το ίδιο έπραξε και ο τρίτος σαν καλός αλληλέγγυος αδερφός. Μετά
από ένα μισάωρο, μέσα στην απόλυτη ησυχία, το ζεύγος τέλειωσε το φαϊ του και
αφήνοντας τα χρήματα στο τραπέζι, με ελαφρά βήματα, διέσχισε το μαγαζί και
έφτασε στην πόρτα την οποία άνοιξε και βγαίνοντας μόλις έξω, ακούστηκαν εν χορώ
τα τρία αδέρφια να φωνάζουν
-Πόρτα!
Ο θρύλος μάλιστα λέγει ότι κάποιος από τους τρεις, είπε αηδιασμένος
-Μπετόβεργες.
---c.c.
 ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟ∆ΙΟ
Πριν απο μερικά χρόνια που υπηρετούσα στο Στρατό, φορούσα προβλεπέ την πα-
ραλλαγή, τις αρβύλες (γυαλισμένες), το τζόκεϋ, κι έπαιρνα και τ΄ όπλο.
Έλεγα μάλιστα, μερικές φορές:
- Μάλιστα κύριε Λοχαγέ!
- Μάλιστα κύριε Ανθυπασπιστά!
- Μάλιστα!
Λίγο αργότερα όμως, όταν σε μια αναφορά άκουσα κάτι πιο ηλίθιο απ΄αυτά που
ακούγονταν συνήθως, έβαλα τα γέλια, απάνω στη γραμμή. Κεραυνοβολήθηκα βέ-
βαια ακαριαία από φωνές ανακατεμένες με σάλια, ευτυχώς ήμουν άκρη άκρη.
Πληγώθηκα, δε λέω.
Το μεσημέρι όμως ο κύριος Ανθυπασπιστής στο γραφείο του με ρωτούσε με γλυ-
κεία φωνή για την οικογένεια μου, τις σπουδές μου και τα σχέδιά μου όταν θα απο-
λυόμουνα. Φοβήθηκε μάλλον μην αυτοκτονήσω το βράδυ στη σκοπιά για μια -όντως,
εδώ που τα λέμε- κουταμάρα.
Σε τέτοιο σημείο λοιπόν μας έχουν καταντήσει οι σχέσεις εξουσίας.
Μάλιστα.
Ρωτήστε και το φίλο μου το Γερασιμίδη που ήταν μπροστά αν δε με πιστεύετε.
---χ.ζ.
6 7
ΣΕ ΕΝΑΝ ΞΑΝΘΟ ΑΓΓΕΛΟ
Όταν προχτές το βράδυ άφησα για λίγο το όργανο και πήγα κι εγώ σαν άθρωπος να
κατουρήσω, σε είδα να κοιμάσαι ήρεμα στην τουαλέτα πιασμένη αγκαλιά με τη λεκάνη,
σαν δυο αδερφάκια που κοιμούνται ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο κρεβατάκι τους.
Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου να συνεχίσει αλλά η ευγενής μου φύση δε θα
μπορούσε να μου επιτρέψει έστω και μόνο να πιτσιλίσω από κοινή μας ανοησία τα ξανθά
σου μαλλιά, τα πάντα υπέροχα (αλήθεια δε νομίζω να τα βάφεις ε;) Πόσα δεν είχα τρα-
βήξει γιαυτές τις ξανθές ξεβαμμένες τρίχες στο παρελθόν! Και αλήθεια, πόσα επρό-
κειτο ακόμα.
Η φουσκωμένη μου κύστη ανυπόμονη διαμαρτυρήθηκε. Ένιωσα χαμηλά πιέσεις κο-
σμογονικές. Όμως, (και ενώ είναι αλήθεια πως για λίγο ξεκουμπώθηκα), δε μπόρεσα να
ευτελίσω τη στιγμή, να κατουράω δηλαδή δίπλα στο πέρα βρέχει λυγερό κορμί
σου...τραγουδούσες βλέπεις τόσο ωραία πριν τα αγαπημένα του Διονυσίου...η γλυκιά
σου φωνή ανάδινε ηχοχρώματα άλλα, αγγελικά. Πίστεψα για λίγο πως όλα τα ούρι του
Μωαμεθανικού Παραδείσου κατέβηκαν δίπλα μου, να απαλύνουν τη μίζερη πραγματι-
κότητά μου, να μου χαρίσουν μια αυταπάτη γλυκιά που θα ευχόμουν να μην τελείωνε
ποτέ.
Τόλμησα να σ’αγγίξω. Ναι ξέρω, είναι κάτι που δε θα έπρεπε καν να σκεφτώ. Σε άγ-
γιξα όμως, όχι σε σημεία που δε θα προσέθεταν τίποτα άλλο παρά κοκκίνισμα στον ανα-
γνώστη απλά και μόνο αν τα ανέφερα, αλλά στα ίδια αυτά ξανθά σου μαλλιά.
Παραμέρισα ευγενικά το πρόσωπό σου προς τη μπανιέρα, μπας και γίνει χώρος να εξυ-
πηρετηθούμε κι οι δύο τέλος πάντων. Την απειροστή αυτή στιγμή, σε άκουσα να ψελ-
λίζεις το όνομά μου. Καλή μου Χριστίνα! ακόμη και μες το μεθύσι σου γνώρισες το
τρυφερό άγγιγμά μου!...Όπως τότε. Χαμογέλασα, όμως μου κόπηκε αμέσως, καθώς
έχωσες το κεφάλι σου μέσα στη λεκάνη και άφησες την πρώτη ριπή να ξεφύγει με κρότο
σαν όλμος έξω από το Κουφόβουνο, τότε που ήμουν στην άσκηση με τα τεθωρακισμένα
μαζί με το Ρούλια. Κατάλαβα τότε, κι ενώ παρέμεινες σε στάση καταδιωκτικού σε βύθιση,
κεφάλι μέσα-κώλος πάνω, ότι θα ήταν πλέον μάταιο. Ο εγωισμός σου, κρατώντας τη λε-
κάνη επιδεικτικά για την πάρτη σου, θα ξεπερνούσε για ακόμη μια φορά την υπομονή
μου, κι εγώ θα έπρεπε πάλι να γίνω μάρτυρας όσων θα λάβαιναν χώρα μπροστά μου,
χωρίς καν να ερωτηθώ.
Δε θέλησα να δω τη συνέχεια. Την ήξερα άλλωστε πολύ καλά. Σου ευχήθηκα καλή
τύχη ενώ τόνοι τζιν ανακατεμένοι με φαγητά ανάβλυζαν από τα άλλοτε μελένια και δρο-
σάτα σου χείλη, άνοιξα το βήμα και κατέβηκα τις σκάλες προς κάποιο -σαφώς πιο φι-
λόξενο- δέντρο, ενώ οι φωνές και τα βογγητά σου συνεχίζονταν αμείωτα πίσω μου.
---χ.ζ.
 ΠΟΙΗΜΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ
Όταν οι άλλοι γιορτάζουν ο μικρός ανθρωπάκος κοιμάται.
Ο ΤΡΕΛΟΣ
Ο ΤΡΕΛΟΣ Δεν του πολυαρέσει,
Παντελώς αλλά δυστυχώς δεν πίνει ποτέ αλκοόλ
και λοιπόν δεν πηγαίνει και σε μπαρ ή σε πάρτυ
(όπως κάνουμε καμιά φορά )
---c.c. για να γνωρίσει εκεί
ένα κορίτσι.

Είναι βέβαια «φυσιολογικός» - του αρέσουν οι γυναίκες.

Τις θέλει μάλιστα με μεγάλα βυζιά και χοντρό κώλο.

Ψωνίζει πάντα απ΄ το bio

γιατί στο ταμείο εκεί δουλεύει συχνά ένα τέτοιο κορίτσι,
αλλά ο μικρός ανθρωπάκος
δε θα του μιλήσει ποτέ.

Γιατί πιστεύει πως πίσω από όμορφα πρόσωπα

και ερεθιστικά σώματα
η καρδιά είναι μαύρη και ύπουλη
σχεδόν σε κάθε κορίτσι.

Του αρέσει το πισωκολλητό, και το ισπανικό, και άλλα,

αλλά αυτά μάλλον δε θα τα έκανε ποτέ με το δικό του,
φανταστικό κορίτσι

γιατί ο μικρός ανθρωπάκος είναι ντροπαλός

και ρομαντικός. Ονειρεύεται σ π ί τ ι μ ε κ ή π ο ν
γι΄ αυτόν και για το δικό του
μοναδικό κορίτσι

και προτιμάει κρυφά να πηγαίνει σε μπουρδέλο

γιατί εκεί δε χρειάζεται να μιλάει και να έρχεται σε δύσκολη θέση
από το κάθε άγνωστό του
εργαζόμενο κορίτσι.

---χ.ζ.

8 9
 Η ΦΑΛΑΙΝΑ ΕΝΑ ΠΑΙ∆Ι(ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΗ HAUPTPLATZ)
(διαβάζεται γρήγορα)
Μια τεράστια φάλαινα βγήκε στην ακτή κι αργοπεθαίνει.
Ένα παιδί 12 χρονώ ήρθε σήμερα και μου ζητιάνεψε.
Μια τεράστια φάλαινα βρίσκεται νεκρή στην ακτή.
Ένα παιδί 12 χρονώ ήρθε σε μένα σήμερα και ζητιάνεψε την ώρα
Πλήθος κόσμου φωτογραφίζει την πανέμορφη φάλαινα.
που έτρωγα όρθιος αφηρημένος στην καντίνα.
Κι αυτή κείτεται αδιάφορα δίχως να δίνει σημασία,
Ένα Τουρκάκι Κουρδάκι Αιγυπτιάκι Αραβάκι.
στημένη σαν μοντέλο για τα ηδονοβλεπτικά διαφράγματα
Με κοίταξε ειρωνικά στα μάτια
των φωτογραφικών φακών.
όταν αρνήθηκα τα λεφτά μου να του δώσω.
Με ρώτησε ειλικρινά για το λουκάνικο: «Είναι καλό;»
Κι ύστερα, διαμελίσανε τη φάλαινα σε μεγάλη αλυσίδα super market
Μια φωνή που δεν ακούστηκε απ΄ τη ντροπή
με πολλά υποκαταστήματα σ' όλο το βασίλειο.
που πετάχτηκε που χτύπησε στο απέναντι κτίριο
και συντρίφτηκε με κρότο στο πεζοδρόμιο.
---c.c.
Ένα μελαμψό παιδί που σύρθηκε απ΄ το μανίκι
στο τούρκικο και κατάπιε με τεράστιες μπουκιές
το φαΐ που μετανοημένα του αγοράστηκε.
Ένα μικρό παιδί σε μια ξένη χώρα με τυρκουάζ καπελάκι
με μαύρα παπούτσια δίχως λέξη ξένης γλώσσας
πεινάει στο δρόμο ζητάει φαΐ, λεφτά
και δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει τι του έχει συμβεί.
Τρώει υπάκουα το φαΐ που του αγοράστηκε,
ευχαριστεί τον κύριο και φεύγει.
Γυροφέρνει λίγο ακόμα στην πλατεία
ανόητα άσκοπα ζαλισμένα.
Σάββατο βράδυ σε μια ξένη χώρα δίχως λέξη ξένης γλώσσας
ένα μικρό παιδί κάθισε στο βρώμικο πλακόστρωτο
μπροστά σε ανέμελους περαστικούς
έβγαλε το τυρκουάζ καπελάκι του και ζητιάνεψε.

---χ.ζ.

10 11
 ΜΑΘΗΜΑ ΚΙΘΑΡΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟ ΜΥΑΛΟ Μέγα παύση κατά την οποία ο μαθητής χτυπούσε το κεφάλι του ελαφρά, άρχισε
να ιδρώνει και να μην αισθάνεται καθόλου άνετα στο συγκεκριμένο χώρο.
- Το ρε; λίγο πιο ήρεμα αυτή τη φορά αφού έβλεπε την δυσκολία του και την προ-
Πέμπτη, η ώρα 7 και ο δάσκαλος της κιθάρας σε ένα τυχάρπαστο ωδείο, σε μια βα-
σπάθειά του.
ρετή πόλη, μελετάει το όργανο μέχρις ότου εμφανιστεί ο επόμενος μαθητής, ή το
- Δε θυμάμαι. Εδώ μήπως; (ξαναπαίζοντας το ΛΑ)
θύμα καλύτερα.
Αυτό ήταν. Ο εκνευρισμός υπερχείλισε το φράγμα της υπομονής κι ούτε ο ίδιος ο
Η αλήθεια είναι ότι από το συγκεκριμένο μαθητή κανείς δεν περίμενε πολλά όσον
καθηγητής δε μπορούσε πια να προβλέψει το τι θα συμβεί. Διότι δεν έφτανε που το
αφορά την απόδοσή του στη μουσική. Όμως το φιλότιμό του και η προσπάθεια, σαν
θύμα δεν εθυμάτο το ρε αλλά έπαιξε νότα, πάνω στην απελπισία του, την οποία είχε
μία γενικότερη έννοια, στην οποία έχει υπομείνει τον εαυτό του, λόγω των οικογε-
προηγουμένως βρει σωστά και σίγουρα δεν ήταν η ρε. Αυτή η παρανοϊκή κατάσταση
νειακών αλλά και κοινωνικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε όντας γόνος μεταναστών,
έβγαλε έξω απ’ τα ρούχα του τον άρχοντα.
δεν τον άφηνε να τα παρατήσει (δεν το δεχόταν στον εαυτό του ρε παιδί μου). Κά-
-Εκεί; Μήπως; Τι έπαιξες εκεί πριν; Ε; τι πάτησες ρε μαλακιστήρι; Πώς την είπες
ποια στιγμή ανοίγει η πόρτα και κάνει την εμφάνισή του ο εν λόγω μαθητής, ή θύμα
αυτή τη νότα ρε;
που λέγαμε. Την ίδια στιγμή ο δάσκαλος πλημμυρίστηκε από μια αόριστη τσαντίλα, ξέ-
-Ρε την είπα.
ροντας τι θα υπομείνει. Παρ’ όλ’ αυτά συνέχισε να μελετάει περιμένοντας τον άλλο
-Όχι το ρε τη νότα αλλά τη βρισιά.
να ετοιμαστεί. Να βγάλει την κιθαρίτσα του, το τετράδιο με τις νότες που δε μπορεί
-Δε σας έβρισα.
με τίποτα να μάθει, το υποπόδιο και το αναλόγιο. Ο μικρός όμως δε χαμπάριαζε κι
-Εγώ σε βρίζω ρε μπάσταρδο. Κοίτα μούτρα που θέλει να μάθει κιθάρα.(γλυκαί-
έμεινε σαν χάνος να περιμένει (ένας θεός γνωρίζει τι ακριβώς).
νει με μία τεράστια ειρωνεία στο χαμόγελό του). Παιδί μου για να μάθεις μουσική
- Βγάλε την κιθάρα. Λέει ο μέγας διδάσκαλος και απόλυτος άρχοντας της ώρας 7-
πρέπει να μπορείς να σκέφτεσαι. Αλλά αυτό εσύ δε μπορείς κατά πως φαίνεται. Σ’
8 στη συγκεκριμένη αίθουσα.
αυτό εδώ το κομμάτι (δείχνοντας του ένα γραμμένο με στυλό κομμάτι που θα έπρεπε
Με μια απότομη μα και δουλοπρεπή κίνηση, το θύμα, ετοιμάστηκε σε λιγότερο από
να είχε ετοιμάσει κείνη την μέρα) ποια είναι η ρε ΡΕ ΒΛΑΚΑ ΖΩΟ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΕ
ένα λεπτό.
ΚΩΛΟΠΑΚΙΣΤΑΝΕ. Ποια είναι; ε; τώρα, πες. Πες τώρα. Τώρα ρε μαλακισμένο.
- Τι είχαμε κάνει την προηγούμενη φορά;
- Εεεε…
- Εεε…(βαριανασαίνει) τις νότες έπρεπε να διαβάσω.
- Έξης
- Μα’στα. Τις διάβασες;(με ύποπτο γλυκό τρόπο).
-Νομίζω… αυτή εδώ η δεύτερη
- Ναι αλλά δυσκολεύομαι λίγο.
-Αυτή την έπαιξες πριν και δεν την λένε ρε. Πως την λένε αυτή;
- Ωραία. Που βρίσκεται το Λα παιδί μου;
-Τη δεύτερη;
Το παίζει αμέσως.
-Ναι(έτοιμος για φονικό αλλά παράλληλα απελπισμένος).
- Μπράβο. Και το ντό;
-(κοιτάζοντας πάνω με φόβο) 2η χορδή 1ο τάστο(αργά σιγά και με φόβο). Η δεύ-
Το βρίσκει αμέσως και αυτό.
τερη είναι.
- Πολύ ωραία, φτηνά θα τη γλιτώσω σκέφτεται ο άρχοντας. Και το ρέ;
-Δεύτερη.
Κάπου εκεί η έμπνευση σταμάτησε. Το θύμα κοίταζε δεξιά, ύστερα αριστερά, κα-
-Ναι.
τόπιν στο πάτωμα αλλά δεν του ξέφυγε και το φρεσκοβαμμένο ταβάνι. Ο άρχων του
-Έχεις ακούσει εσύ να λέω καμιά νότα δεύτερη. Έχεις ακούσει. Πόσοι μήνες θα
τρόμου έδειξε κι αυτός ενδιαφέρον για το ταβάνι και μες στην απόλυτη σιγή φαινό-
περάσουν να…(αναστενάζει). Πόσοι μήνες ρε; ε; πόσο θα βασανιστώ να μάθεις 5
ταν ολοκάθαρα η απόλυτη διαφωνία αναμετάξυ των για την επιλογή του χρώματος.
κωλονότες. Γιατί το κάνεις αυτό; Γουστάρεις; Είσαι σαδιστής; Τι είσαι ρε; Θα σου πω
Ο μικρός έδειξε να προσπαθεί φιλότιμα να βρει τη διαβολεμένη νότα η οποία επιμε-
εγώ τι είσαι. Ναι ρε εγώ θα σου πω. Χαχα. Ένα καριόλι είσαι. Μια σκατούλα. Δε θα
λώς του κρυβόταν. Τελικώς δεν κατάφερε τίποτα εξόν να εκνευρίσει τον αθώο κα-
μου σπάσεις εσύ τα νεύρα μαλακισμένο (σηκώνεται πάνω απότομα τον πιάνει και τον
θηγητή.
χτυπάει με το κεφάλι στο πιάνο λέγοντας ταυτόχρονα) δε θα με τρελάνεις, δε θα με
- To ρε; με εμφανή τα πρώτα σημάδια εκνευρισμού.

12 13
 τρελάνεις ρε. που η αδερφή του έβριζε κάποιο αμάξι που πέταξε νερά πάνω στο καινούριο της
Τα χτυπήματα στο πιάνο τα διαδέχτηκαν οι κλωτσιές στην κοιλιά κι αφού τον ξά- παλτό κι ο αδερφός του ήταν σχοινάκια με κάποιο στρατόπεδο σε ένα τυχαίο νησί της
πλωσε κάτω άρχισε να τον κλωτσά στα δόντια. τυχαίας αυτής χώρας.
- Να, να μην ξαναμιλήσεις μπάσταρδο. Φτύξε αίμα. Φτύξε μουνί της λάσπης που-
τάνας ανάθρεμμα. Αλλά όλα αυτά δεν είχαν σημασία στη συγκεκριμένη αίθουσα. Σημασία είχε η
Τον πιάνει από τα μαλλιά κι απότομα τον σηκώνει πάνω κάνοντας τον να αιμορ- ηδονή. Η ηδονή που γεννήθηκε απ’ το παρανοϊκό μυαλό του αξιολύπητου δασκάλου
ραγεί επικίνδυνα. Με μια κλωτσιά στην πλάτη το σώμα κατάφερε ένα χτύπημα στον και οδήγησε πάλι στον εαυτό της. Το νήμα της λογικής είχε σπάσει, ίσως ανεπανόρ-
τοίχο κι ύστερα βρέθηκε αναίσθητο στο πάτωμα. Τον ξαναπιάνει από τα μαλλιά κι αρ- θωτα, στο μικρό κεφάλι του, κι ο σχοινοβάτης της βρέθηκε να κείτεται αναίσθητος
χίζει να του κουνά το κεφάλι με πολύ δύναμη με αποτέλεσμα να φεύγουν τούφες στην άβυσσο της παράνοιας σε παρόμοια κατάσταση με τον άτυχο μαθητή.
τούφες τα όμορφά του μαύρα μαλλιά ενώ τα γαλάζια του μάτια είχαν κρυφτεί στο Όμως όλη αυτή η έξαρση, το μίσος και το άχτι δεν ήταν τίποτ’ άλλο από μια νο-
σκοτάδι της ζάλης αποτέλεσμα της βίας του μέγα διδασκάλου. Την ίδια κατάληξη σηρή φαντασία η οποία περιορίστηκε στα όρια των σφιγμένων χειλιών του μισοε-
είχαν και οι φωνές του οι οποίες ενώ στην αρχή είχαν φτάσει στα επίπεδα του ουρ- κνευρισμένου διδασκάλου. Κατάφερε να την καταπνίξει, να κρατήσει ανέπαφο το
λιαχτού με την ανείπωτη αυτή βία ζαλίστηκαν κι αυτές με τη σειρά τους και χάθηκαν νήμα κι ο αφελής σχοινοβάτης δεν γνώρισε ποτέ την πτώση.
στην λιποθυμία. Παρ’ όλο που ούρλιαζε δεν έκανε καμία προσπάθεια αντίστασης στις - Αυτό παιδί μου είναι το Λα. Το έπαιξες πριν δε θυμάσαι; Το Ρε ψάχνουμε τόση
ανομολόγητες πράξεις του δασκάλου. ώρα.
Εκείνη τη στιγμή ο άρχων που είχε ξεφύγει πια από τα φυσιολογικά όρια της οργής
αφού είδε ότι είναι λιποθυμισμένος τον πέταξε κάτω. Τον κοίταξε αφ’ υψηλού με τη ---c.c.
σιγουριά του θριαμβευτή, ενώ λίγες στιγμές πιο μετά ένιωσε μια λύπηση η οποία ξε-
χάστηκε αμέσως μιας και είχε πάρει ήδη τις ανάσες που χρειαζόταν ώστε να συνεχί-
σει το θεάρεστο έργο του. Ξεκούμπωσε σιγά σιγά τη ζώνη του ανοίγοντας αρχικά το
φερμουάρ του και κατουρώντας πάνω στο θύμα ψιθύρισε.
- Μπράβο ρε το ευχαριστήθηκες; Έφτασα στην τρέλα. δε μπορεί να με σταματήσει
κανείς. Κι αυτό το οφείλω σε σένα. (με σιγανή φωνή )
Άρχισε τότε να τον μαστιγώνει με όλη του τη δύναμη στην πλάτη φωνάζοντας.
- Σ’ ευχαριστώ πουτάνας γιε έφτασα στον προορισμό μου.
Τα μαστιγώματα κοκκίνισαν την ζώνη και το πρόσωπο του εκπαιδευτικού. Τότε,
αποκαμωμένος από το μίσος έκατσε σε μια καρέκλα πατώντας με το πόδι του τον
αναίσθητο μαθητή, κουνώντας τον μηχανικά δεξιά κι αριστερά. Τα μαλλιά του παι-
διού, όσα είχαν απομείνει είχαν πάρει το πορφυρό το χρώμα, όπως και τα κλειστά του
μάτια. Το πρόσωπο του είχε πληγές παντού ενώ τα χέρια δεν μπορούσαν να κουνή-
σουν για να το κρύψουν ώστε να κάνει με τη σειρά της την εμφάνισή της (μετά τα αι-
σθήματα οργής, μίσους, οίκτου) και η ντροπή.
Το αναίσθητο σώμα βρισκόταν στο πάτωμα την ίδια ώρα που η μάνα του έφτιαχνε
ένα τοστ στη μικρή του αδερφή και της το έδινε χαμογελαστή, την ίδια ώρα που ο πα-
τέρας του απολυόταν απ’ τη δουλειά γιατί έτσι, και η μεγάλη του αδερφή πηδιόταν
μ’ ένα γκόμενο που τον θεωρούσε μαλάκα αλλά είχε λεφτά, ενώ εκείνη την ίδια ακρι-
βώς στιγμή οι γονείς του δασκάλου έβλεπαν ανόητα σήριαλ στην τιβι, την ίδια στιγμή

14 15
 GETTING THINGS DONE ΠΤΗΣΗ
Έρχομαι από μακρυά.
Καθώς ο Μπετόβεν έχει γίνει πια πολύ ενοχλητικός τραβώντας μου επίμονα το
Ταξιδεύω ώρες πολλές, αλλά η δουλειά -κάθε δουλειά-
μπατζάκι, αναρωτιέμαι αν πρέπει να τελειώσω πρώτα το κόκκινο Αυστριακό μου
πρέπει να γίνεται ακριβώς στην ώρα της.
κρασί ή με μια κλωτσιά να τον στείλω επιτέλους κάτω, ησυχάζοντας μια για πάντα
από την εκνευριστική παρουσία του. Συνειδητοποιώντας όμως πως η πτήση τελει-
Δουλεύω γιατί είμαι έμπιστος, ακριβής, με μια απ΄τις καλύτερες επιδόσεις.
ώνει, αρχίζω ν΄ ανησυχώ μήπως σε λίγα λεπτά βρεθούμε εγώ κι αυτός αντιμέτωποι
Οι πελάτες μου μένουν πάντα ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα -
πρόσωπο με πρόσωπο, οπότε κάτι τέτοιο σίγουρα δε θα με συμφέρει. Πατάω το
πληρώνουν βέβαια ακριβά- γι΄ αυτό και η μια δουλειά φέρνει την άλλη.
stop. Βγάζω τ΄ ακουστικά απ΄ τ΄ αυτιά μου, κοιτάω γύρω και ήδη το στομάχι μου
Δεν απορρίπτω καμία.
συμπιέζεται, δυστυχώς όμως όχι μόνο από τη διαφορά ύψους. Το αεροπλάνο αυτό
δε θα καταφέρει να προσγειωθεί ποτέ, όλες οι ενδείξεις αυτό βεβαιώνουν. Ο κυ-
Η μέσα τσέπη του σακακιού μου είναι ερμητικά κλειστή.
βερνήτης δεν είπε τίποτα προφανώς για να μην προκαλέσει κι άλλο πανικό στους
Είναι πολύ σημαντικό να μη δει το φως της ημέρας ο φάκελος
επιβάτες του και στο πλήρωμα την ώρα που προφανώς είναι αργά πια για οτιδή-
με τις οδηγίες και τη διεύθυνση για τον αποψινό μου προορισμό.
ποτε, ακόμη και για μια τελευταία κίνηση σωτηρίας. Οι διπλανοί μου φαίνονται να
μην το έχουν καταλάβει ακόμα και συνεχίζουν αμέριμνοι να διαβάζουν, να κοιμούν-
Η φίλη μου απ' τη Γουατεμάλα ρουφάει αχόρταγα τις σελίδες ενός βιβλίου.
ται, να ακούν μουσική. Νομίζουν πως η πτήση αυτή θα εξελιχθεί όπως όλες οι άλλες,
Eίναι το ''Getting Things Done'', του D. Allen.
με χειροκροτήματα, χαμόγελα και παραλαβή αποσκευών. Νομίζουν...Ένα μωρό δυο
θέσεις πιο πέρα κλαίει σπαρακτικά. Είναι τυλιγμένο με μια γαλάζια κουβέρτα για να
Διάσημο και σπουδαίο βιβλίο.
μην κρυώνει απ΄ το αιρ κοντίσιον. Το βλέπω καθαρά, αυτόν κι εμένα μας απασχο-
λούν τα ίδια πράγματα. Μην κλαις μικρέ, αυτό που θα μας συμβεί ίσως θα ΄πρεπε
Το έχω διαβάσει τόσες φορές.
να το θεωρήσουμε τύχη, τόσοι φιλόσοφοι το είπαν και το σκέφτηκαν. Μην ανησυχείς
για το εκκωφαντικό τρίξιμο και τους ξαφνικούς 800 C, δύο δεπτερόλεπτα θα ΄ναι
μόνο, ούτε που θα καταλάβουμε τίποτα. Είναι μόνο η στιγμή που αγγίζεις με τα δά-
---χ.ζ.
χτυλά σου το γυμνό καλώδιο, τίποτα άλλο.
Ενώ όλοι έχουν αρχίσει πια να ουρλιάζουν απ΄τη συντριβή τού δίνω την πεσμένη
πιπίλα του σε μια υπερβολική πράξη αλληλεγγύης προς την ανθρώπινη μοίρα. Μια
λαμαρίνα σφηνώνεται στο στέρνο μου. Καθώς γλιστράω από τη ζωή σκέφτομαι το
στρογγυλό στήθος της παλιάς μου συμαθήτριας Κατερίνας.

---χ.ζ.

16 17
 ΦΥΓΗ ΚΑΙ ΤΟΤΕ
Άφησα αυτό το τραπέζι και το πιάτο μισογεμάτο Ο ήλιος ανέτειλλε κοχλάζων
Την αδερφή μου ξαφνιασμένη πάνω από τη μικρή πόλη.
Και τον πατέρα μου ασάλευτο κάτω απ’ τα σκεπάσματα να κοιμάται
Την μητέρα μου στην πολυθρόνα να πλέκει Μυρμήγκια ανεβοκατέβαιναν από νωρίς
Την τηλεόραση να σιωπά τον αδερφό μου τα μεσάνυχτα προς αναζήτηση τροφής,
Και τα γλυκά στο τραπέζι να περιμένουν κάποιον πρόθυμο επισκέπτη χρήματος κι ευκαιριών.
Να μ’ εμποδίσει κανείς δεν μπορεί!
Πήρα ένα ταξί που έκαιγε απ’ τον ήλιο και την αγωνία μου Άγνωστος διέσχισε βιαστικά το απέναντι πεζοδρόμιο.
Ο οδηγός αδιάφορος για μένα ήταν
Μπέρδευαν τις σκέψεις μου οι βρισιές του για μια γυναίκα Και τότε,
(απ’ όσα άκουσα πρέπει να ήταν πολύ καλή κυρία) μέσα στην κάψα του στριφνού πρωινού,
Στ αεροδρόμια χίμηξα να βρώ ένα αεροπλάνο για Μεξικό του κάτασπρου,
«Μόλις φεύγει» είπαν όχημα σταθμευμένο δυο μέτρα από μένα
Και σαν κύμα αφηνιασμένο που τρέχει ν’ αγκαλιαστεί την ακτή
Έτσι έτρεξα προς το μηχανικό το τέρας εξερράγη
Απογείωση
Μια αδέξια κίνηση της αδερφής μου ---χ.ζ.
Ώρα που σηκωνόταν απ’ το τραπέζι
Το σκούντηγμα αυτό με ξύπνησε
Να δω μπροστά μου το τραπέζι και το πιάτο
(Και δεν ξέρω πως, ρε παιδί μου
Αλλά αυτή τη φορά μου φάνηκε μισοάδειο)
Κι έτσι όπως της βρύσης το νερό
Επιτιθόταν στα λερωμένα ποτήρια
Ο ήχος του με τάραξε
Συντριβή αεροπλάνου θύμισε
Σε κάποια ήρεμη θάλασσα
Ίσως κάπου κοντά στο Μεξικό.

---c.c.

18 19
 OHI MALAKIES...SOVARA xristos says: (3:20:00 ΜΜ)
ανοητε

ypatios says: (3:17:56 ΜΜ) ypatios says: (3:20:07 ΜΜ)

ohi malakies...sovara palioharaktira

ypatios says: (3:18:01 ΜΜ) xristos says: (3:20:12 ΜΜ)

eeetsi αστεγε

xristos says: (3:18:01 ΜΜ) ypatios says: (3:20:17 ΜΜ)

ναι ρε το ξερω skarte

ypatios says: (3:18:03 ΜΜ) xristos says: (3:20:22 ΜΜ)

vlax φτηνε

xristos says: (3:18:07 ΜΜ) ypatios says: (3:20:30 ΜΜ)

χεεεε limokontore

ypatios says: (3:18:15 ΜΜ) xristos says: (3:20:37 ΜΜ)

aaa ωωω!

ypatios says: (3:18:21 ΜΜ) xristos says: (3:20:50 ΜΜ)

malaka de sou xanaleo tipota παρτσινεβελε

xristos says: (3:18:30 ΜΜ) ypatios says: (3:21:41 ΜΜ)

οχι ρε δικιο εχεις\ arhipelage

xristos says: (3:18:34 ΜΜ) xristos says: (3:21:55 ΜΜ)

δεν κοροιδευω στο λεξικο κοιταξες;

xristos says: (3:19:02 ΜΜ) ypatios says: (3:22:15 ΜΜ)

απλα ειναι λιγο καπως τα πραματα, katharma!

ελπιζω να τα ξαναφτιαξω.... ypatios says: (3:22:20 ΜΜ)

ypatios says: (3:19:05 ΜΜ) tipotenie!

ayta na ta peis stis alles!:'( ypatios says: (3:22:26 ΜΜ)

xristos says: (3:19:25 ΜΜ) ekviastiiii!!!!

<:o) xristos says: (3:22:26 ΜΜ)

ypatios says: (3:19:27 ΜΜ) καναγια

fyge apo mprosta moui! xristos says: (3:22:35 ΜΜ)

ypatios says: (3:19:32 ΜΜ) κωλομπαρα!

MI MAGGIZEIS!!! ypatios says: (3:22:59 ΜΜ)

xristos says: (3:19:36 ΜΜ) savourokoli

κι εσυ απο πισω μου!!! xristos says: (3:23:09 ΜΜ)

xristos says: (3:19:44 ΜΜ) κοντοπιθαρε

μη μου τον αγγιζεις! ypatios says: (3:23:17 ΜΜ)

ypatios says: (3:19:49 ΜΜ) sardanapale

vlax xristos says: (3:23:29 ΜΜ)

20 21
 εγραψε αυο ypatios says: (3:26:48 ΜΜ)
xristos says: (3:23:31 ΜΜ) poustriko
τ xristos says: (3:26:51 ΜΜ)
xristos says: (3:23:44 ΜΜ) καβατζόπουστα!
αναγκεμενε! xristos says: (3:27:18 ΜΜ)
xristos says: (3:24:13 ΜΜ) ελ πουστίνιο
κρεμμυδοφάη! xristos says: (3:27:56 ΜΜ)
ypatios says: (3:24:15 ΜΜ) καραπουσταριό
satrapi ypatios says: (3:27:56 ΜΜ)
xristos says: (3:24:30 ΜΜ) zigolopousta
αραπη! ypatios says: (3:28:26 ΜΜ)
ypatios says: (3:24:46 ΜΜ) poustritso
panagioti xristos says: (3:28:40 ΜΜ)
xristos says: (3:24:55 ΜΜ) βοιδόπουστα ...
Μηνα... ypatios says: (3:28:45 ΜΜ)
ypatios says: (3:25:05 ΜΜ) papapousti
lalaki xristos says: (3:28:56 ΜΜ)
xristos says: (3:25:12 ΜΜ) παπαροκά
Ζηκο! ypatios says: (3:29:05 ΜΜ)
ypatios says: (3:25:24 ΜΜ) poustropoutse
katourliari xristos says: (3:29:20 ΜΜ)
xristos says: (3:25:33 ΜΜ) πουστάρδα
(yeah) ypatios says: (3:29:42 ΜΜ)
ypatios says: (3:25:40 ΜΜ) poustiskathetou
tsilivithra xristos says: (3:29:59 ΜΜ)
xristos says: (3:25:48 ΜΜ) δεν το εξελαβα
φαταούλα ypatios says: (3:30:13 ΜΜ)
ypatios says: (3:25:58 ΜΜ) geometria den ekanes?
pseftorandom xristos says: (3:30:25 ΜΜ)
xristos says: (3:26:19 ΜΜ) καταλαβα εισαι μπροστα εσυ...
πσευτοστέρεο xristos says: (3:30:30 ΜΜ)
xristos says: (3:26:24 ΜΜ) ζητω συγνωμη
πουστοστέρεο ypatios says: (3:30:38 ΜΜ)
ypatios says: (3:26:32 ΜΜ) dekti...
karapoustra xristos says: (3:31:09 ΜΜ)
xristos says: (3:26:41 ΜΜ) μαλέα
πουστράκι ypatios says: (3:31:16 ΜΜ)

22 23
 salea ypatios says: (3:35:52 ΜΜ)
ypatios says: (3:31:37 ΜΜ) karagiozopaihti
trihorde xristos says: (3:36:13 ΜΜ)
ypatios says: (3:31:46 ΜΜ) τουρκόγυφτε
xekourdiste xristos says: (3:36:29 ΜΜ)
xristos says: (3:31:49 ΜΜ) μπατζανάκη
Δεν ειναι βρισια αυτο! ypatios says: (3:36:47 ΜΜ)
xristos says: (3:32:00 ΜΜ) ilithie
κουρδισμένε xristos says: (3:37:00 ΜΜ)
xristos says: (3:32:13 ΜΜ) μαλάκα
ροκαμπίλη xristos says: (3:37:24 ΜΜ)
ypatios says: (3:32:15 ΜΜ) ΦΤΟΥ ΣΟΥ!
xemyalismene
ypatios says: (3:32:27 ΜΜ) ---χ.ζ. - υπ. γ.
laike
xristos says: (3:33:11 ΜΜ)
αστέ
xristos says: (3:33:30 ΜΜ)
μικρομεσαίε
ypatios says: (3:33:37 ΜΜ)
mikropoutse
xristos says: (3:33:45 ΜΜ)
μικροτσούτσουνε
ypatios says: (3:34:00 ΜΜ)
tirogaridaki
xristos says: (3:34:06 ΜΜ)
φουντούνι
xristos says: (3:34:34 ΜΜ)
πατσά
ypatios says: (3:34:34 ΜΜ)
stayrofore
xristos says: (3:34:50 ΜΜ)
κομφορμιστή
xristos says: (3:35:24 ΜΜ)
μαστούρη
ypatios says: (3:35:30 ΜΜ)
exolothreyti

24 25
 ΚΑΝΓΚ-ΙΧ-ΛΟΥΡ αλλά είχε ένα προαίσθημα ότι αυτή τη φορά δεν την έχουν πιάσει κορόϊδο. Μάταια
όμως. Στο επόμενο χωριό που επισκέφθηκε γέλασε και το παρδαλό τζατζίκι με το
χουνέρι που της έκαναν οι προηγούμενοι κι έτσι κατευθύνθηκε προς ένα πολύ έρημο
Σε κάποιο όρος στο Κιργιστάν, ώρα 12η μεσημβρινή ανάμεσα σε δύο ελάχιστους
χωριό στο πιο ψηλό μέρος του όρους Σινάτρα στα 3200 μέτρα. Σ’ εκείνο το χωριό
πετρώδεις αμμόλοφους, ο Κανγκ-Ιχ-Λουρ με το μονόχορδο Ρεμπάπ του εκτελεί δύο
στο οποίο τη συνόδεψε ένας πολύ σοβαρός αυτή τη φορά μεταφραστής, επιτέλους
παραδοσιακούς, κατά τα λεγόμενά του, σκοπούς του χωριού του. Ουχί διά την προ-
ηχογράφησε κάτι αυθεντικό. Όμως στην μέση της ηχογράφησης ο οργανοπαίχτης
σωπικήν του τέρψη αλλά για το παγκόσμιο καλό, δηλ. τα δυτικά βίτσια, καθώς μία κα-
εσταμάτησε. Αυτή τον ρώτησε για ποιόν λόγο και αυτός της είπε ότι είναι ένας αρ-
τενθουσιασμένη Γαλλίδα εθνομουσικολόγος τον ηχογραφούσε (αυτή η ίδια που το
χαίος χορός της γονιμότητας και θέλει οπωσδήποτε και χορευτές να συμμετάσχουν.
προηγούμενο βράδυ πηδιόταν με τον γιο του Λούρ για να αποκομίσει όσες περισσό-
Κάλεσαν τρεις χορευτές από το χωριό οι οποίοι έκαναν μισή ώρα να θυμηθούν τα βή-
τερες μπορούσε εμπειρίες. Βέβαια είχε σαγηνευτεί από την αυθεντικότητά του, κι ας
ματα του αρχαίου χορού και ύστερα τον απέδωσαν πραγματικά υπέροχα. Συμφώνη-
μην είχε καταλάβει ότι ανέβαινε στο βουνό μόνο κατά την τουριστική περίοδο, ο μάγ-
σαν ότι ήταν ένας εντυπωσιακός που ταίριαζε με την ιδέα της γονιμότητας χορός ο
κας ο γιος του Λούρ). Η εθνομουσικολόγος με ένα πλατύ χαμόγελο δεν έπαιρνε
οποίος, όπως της είπαν στην πόλη ερευνητές της παράδοσης του όρους Σινάτρα,
πρέφα τα βρισίδια που ξεστόμιζε ο Λούρ τα οποία ο ίδιος τα παρουσίαζε ως θεϊκά
δεν υπήρχε και ήταν κατασκεύασμα της στιγμής. Έτσι, συνέχισαν, οι ντόπιοι κοροϊ-
λόγια. Με τη βοήθεια βέβαια του μεταφραστή, ο οποίος τα είχε συμφωνήσει με τον ορ-
δεύουν μονίμως τους δυτικούς ερευνητές. Η μόνη λύση ήταν, όπως της είπαν, να
γανοπαίχτη. Η γαλλίδα ερωτούσε συνεχώς τι σημαίνουν τα λόγια του κομματιού κι ο
επισκεφθεί πολλές φορές τα ίδια μέρη ώστε να την μάθουν, να την εμπιστευτούν και
μεταφραστής χωρίς δυσκολία της είπε: “όταν ο θεός Τούρου κατέβηκε στην Γη είδε
να την κάνουν δικό τους μέλος. Η Γαλλίδα όμως που δεν μπορούσε να κάτσει σε ένα
μια όμορφη κοπέλα, εκσπερμάτωσε κι έτσι γεννήθηκε η χλωρίς, η πανίς, ο αέρας, η
μέρος πολύ καιρό μιας και το θεωρούσε βαρετό, τόσοι πολιτισμοί υπάρχουν άλλω-
φωτιά. Ευχαριστούμε θεέ για τα ελέη σου». Αυτά τα λόγια ο μεταφραστής τα έλεγε
στε, εγύρισε εις την Γαλλία και ανέφερε ως αληθινά και αυθεντικότατα τα όσα είχε
ίδια και απαράλλαχτα σε κάθε ετοιμοπηδιόλα μουσικολόγο που ερχόταν στο χωριό,
παρακολουθήσει. Έτσι άθελά της πήρε τον ρόλο των πονηρών. Με τη διαφορά ότι,
χαντακώνοντας κυριολεκτικά τον αυτοσχεδιαστικό οίστρο του Λούρ o οποίος αυτο-
η κοροϊδία της αποτελούσε μια καλοδομημένη εργασία (βεβαίως. Γεμάτη παραπομ-
σχεδίαζε ανάλογα το γκομενάκι. Χαμογελαστή παρέμεινε όταν προς έκπληξή της ο
πές και συνεντεύξεις, ωραίο εξώφυλλο και πολύχρωμες φωτογραφίες να τη συνο-
Λούρ έτεινε στο τέλος της παράστασης τη χέρα του για να ανταμειφθεί για τον κόπο
δεύουν), ενώ δεν άπλωσε ποτέ χέρι να ζητήσει χρήματα, όπως τόσο φτηνά έκανε ο
του. Αφού έδωσε τα χρήματα ζήτησε να επισκεφθεί το σπίτι του. Καθώς έφτασαν εκεί
Λούρ, αλλά κέρδισε επάξια μια θέση σε κάποιο πανεπιστήμιο με τον κόπο της (της
και ύστερα από αρκετά χουφτώματα έκατσε και στον πατέρα κάνοντας τα στραβά
έγκριτης εργασίας δηλ., δίνοντας και μια σειρά εξυπνότατων διαλέξεων). Σειρά της
μάτια για το ξύλο που έφαε η γυναίκα του για να πηδήξει εκείνη. ‘Υστερα στη Γαλλία
ήταν να γελάσει και αυτή. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς σκατά.
θα έλεγε ότι ήταν πολύ ρομαντικό κι ότι στην κοινωνία τους το ξύλο είναι κοινώς
αποδεκτό. Οπότε τι να έκανε κι αυτή απλά άνοιξε τα πόδια της. ---c.c.
Την άλλη μέρα κατευθύνθηκε στο επόμενο χωριό όπου έβαλε στους εκεί ντόπιους
καλλιτέχνες να ακούσουν τα παραδοσιακά ηχογραφήματα του Λούρ και να της πουν
τις διαφορές με το δικό τους χωριό. Τότε και οι τρεις άρχισαν να γελάνε ασταμάτητα.
Ο καινούριος μεταφραστής ο οποίος δεν είχε συνεννοηθεί με τον προηγούμενο της
είπε ότι δεν είναι παραδοσιακά άσματα, αλλά της στιγμής και τα λόγια είναι προ-
σβλητικά. Επίσης, ότι το Ρεμπάπ ήταν ξεκούρδιστο και δεν είναι μονόχορδο(εκείνη τη
στιγμή διαλύθηκε και η θεωρία της άμεσης σχέσης του πολιτισμού τους με τα πρω-
τόγονα μονόχορδα έγχορδα όργανα). Ύστερα τη ρώτησαν αν τον πλήρωσε, αρνή-
θηκε να απαντήσει, έφυγε, αυτοί κατάλαβαν και συνέχισαν να γελάνε. Την επόμενη
μέρα η Γαλλίς μουσικολόγος ηχογραφούσε κάπως πιο διστακτικά τους τρεις μουσικούς

26 27
 ΘΕΡΟΣ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΧΩΡΙΟ AΛΜΟ∆ΟΒΑΡ, ΕΝΑΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ
Εφέτο Όταν το 1976 ο Πέδρο Aλμοδόβαρ επισκέφθηκε την τότε Σοβιετική Ένωση πολλοί
δεν πήγα πουθενά. από μας ξαφνιαστήκαμε από αυτή την κίνηση γιατί τον θεωρούσαμε ως το Δυτικό
σκηνοθέτη ο οποίος έμμονα ασχολιόταν με έναν εκφυλισμένο ερωτισμό, τέκνο της
Δε βγαίνω πολύ παρακμάζουσς καπιταλιστικής κοινωνίας. Δεν είχαμε αναλογιστεί ότι αυτή η προσέγ-
Δεν πίνω πολύ γιση, την οποία εσφαλμένα είχαμε χαρακτηρίσει ως παράδειγμα δυτικής κατάπτωσης,
Δεν καπνίζω πολύ δεν ηταν τίποτα άλλο από ένα ξεμπρόστιασμα αυτής της κατάπτωσης.
Δεν κάνω σεξ εν ροκ εν ρολ πολύ Tο είπε και ο σύντροφος Mπρέζνιεφ σε κατ' ιδίαν συζητήσεις με τον Aλμοδόβαρ ότι
Δε δουλεύω πολύ
είναι ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της Σοβιετικής Ένωσης στον Δυτικό κόσμο. Ότι
είναι ο μεγαλύτερος αγωνιστής κατά της σήψης στην οποία έχει περιέλθει η καπιτα-
Όμως
λιστική κοινωνία. Kι όπως λέγεται ο Aλμοδόβαρ απάντησε ένθερμα ότι μπορεί να ζει
έχω γαμηθεί
στον δυτικό κόσμο αλλά η καρδιά του χτυπά στη Σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση. Eμείς...
στα σύκα
δεν μπορούμε να προσθέσουμε τίποτ' άλλο.
Aργότερα όταν επέστρεψε στην Iσπανία πολλοί τον κατηγόρησαν
ότι είναι "πράκτορας" των Σοβιετικων. Φυσικά και είχε σχέσεις με τις λαϊκες οργα-
---χ.ζ. νώσεις οι οποίες οργάνωναν παντού συλλαλητήρια και μεταλαμπάδιζαν τις ιδέες του
κομμουνισμού. O ίδιος δεν έδωσε συνέχεια στις κατηγόριες αυτές και το μόνο που
είπε στους δυτικούς δημοσιογράφους ήταν "φοβάστε τη λαϊκή δύναμη του σοσιαλι-
σμού βλέποντας ότι οι μέρες του καπιταλισμού είναι λίγες". Mετά απ' αυτό δεν ξα-
ναμίλησε δημόσια γι αυτό το θέμα αρνούμενος να ενδώσει στις -αρκετά ελκυστικές
όσο και αντιδραστικές- προτάσεις του μακελάρη καπιταλισμού.
Aντί γι αυτόν μιλάνε οι σπουδαίες ταινίες του.

AΛEKA ΠAΠAPHΓA
(Pιζοσπάστης, 2-10-'92)

---α.π.

28 29

ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑ∆Υ
Ξάφνου ηκούσθη ο κρότος,
βράδυ σαββάτου, κι εμείς πεταχτήκαμε απ’ τα κρεβάτια μας.
Το αίμα κυρίευε τα ρούχα μας
Και τα παγάκια στο ουίσκι μας μεταμορφώνονταν σε σφαίρες.
Δίπλα μας πρόσωπα αγέλαστα, με χείλη σφιγμένα
Με την οργή στο βλέμμα, που φωνάζει
Που ουρλιάζει
Που ξεχύνεται και πνίγει τους δρόμους
Κι ότι κινείται αδιάφορα ακόμα πάνω τους
Και τις βιτρίνες του παλιού κόσμου
Και κάπου μακριά πίσω απ’ τη βιτρίνα της ΤV,
Πολιτικάντηδες και σφιγγοκωλάριοι αγκαλιασμένοι
με το βλέμμα στραμμένο στον φωτεινό και ψηφιακό πίνακα
των δημοσκοπήσεων, τραγουδούν και κλαίν ανάλογα το image τους
Άνθρωποι βιτρίνες
Ας τους σπάσουμε λοιπόν κι ας απαντήσουμε μια και καλή στην ερώτηση
«Ποιος είναι ο καταλληλότερος πολιτικός για θύμα στο επόμενο
μεμονωμένο περιστατικό;»
Κι ας τελειώνουμε πια μ’ αυτούς τους κακομούτσουνους
(που λέει κι ο φίλος μου ο Μπορίς ο Βιάν)
---c.c.
30
ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑ∆Υ(ΠΕΡΙ ΚΤΗΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ
ΜΑΣ)
Και τότε ξαφνικά ακούστηκε ο κρότος.
Κάποιο βρωμερό γουρούνι πίστεψε πως μπορεί εύκολα να γίνει
καθαρόαιμος λύκος και να βγει στο δρόμο δήθεν για κυνήγι.
Όμως η μπόχα του ξεπέρασε κατά πολύ την αξιοθρήνητη μεταμφίεσή του
και δεν έπεισε κανέναν.
Μα κανέναν.
Ούτε τα πρόβατα,που την ώρα αυτή ησύχαζαν νυσταγμένα
όπως κάθε βράδυ στο κρεβατάκι τους.
Όταν όμως σταγόνες το κόκκινο κύλησε στις πλάκες, αρκετά αποφάσισαν
να βαφτούν μαύρα και να κάνουν ότι υπαγόρευαν οι νέες συνθήκες
κράτησής τους.
Έτσι, τον ένα κρότο ακολούθησαν χιλιάδες άλλοι.
Σπασμένα τζάμια, σίδερα, πέτρες και ξύλα παντού.
Η φωτιά φυσικά δεν έλειψε.
Κατέφαγε αρκετή από την περιουσία του Αφέντη, δίνοντας μια σπάνια
λάμψη στα μάτια των σκοτεινών προβάτων, ενώ έκανε τα υπόλοιπα να
στριμωχτούν πιο πολύ μεταξύ τους.
Ούτε τα σκυλιά όμως έλειψαν.
Άρχισαν να γαβγίζουν μνησίκακα προς κάθε κατεύθυνση,
χιμώντας και δαγκώνοντας, όπου μπορούσαν.
Πίστεψαν κι αυτά πως θα γινόντουσαν ελεύθεροι κυνηγοί,
χωρίς φυσικά να θέλουν να θυμηθούν πως είναι ζώα εξημερωμένα,
που περιμένουν έτοιμο φαΐ και δεμένο αντίπαλο για να αγριέψουν.
Πίσω απ΄ τους καπνούς, ο Αφέντης κοιτούσε.
Έβλεπε το χαλασμό από μακρυά, ήρεμος καπνίζοντας το τσιγάρο του.
Σκεφτόταν πως όσο όλοι θα νομίζουν τη ράτσα τους σαν αυτή που τους
έχει με τόσο κόπο και φροντίδα διδάξει, δεν πρόκειται ν΄ αλλάξει τίποτα
στον κόσμο.
Όσο τα γουρούνια, τα αρνιά, τα σκυλιά θα ξαναγίνονται γουρούνια, αρνιά,
σκυλιά, τίποτα δεν πρόκειται ν΄ αλλάξει ποτέ στον κόσμο, ευτυχώς.
---χ.ζ.
31
 ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΙΣ - Μάλιστα.
- Μάλιστα. (Με ειρωνικό ύφος.) Εγώ άλλες πληροφορίες έχω.
- Από ποιόν;
Κοιταχτήκαμε κι αμέσως έφυγα καταλήγοντας στους στενούς δρόμους της πόλης.
- Απ’ την επιτροπή υπνοπαρακολούθησης.
Αυτός ανέβηκε στο αερόστατό του και με προσπέρασε σε ελάχιστο χρόνο.Σε μια
- Ποιάν;
στροφή χτύπησε σε ένα μπαλκόνι και τα ρούχα του που είχε για να περάσει ένα
- Αυτό που άκουσες. Χθες το βράδυ σ’ επισκέφθηκε κατάσκοπος δικός μας κι
μήνα πάνω στο μεγάλο κάστρο έπεσαν στον δρόμο. Μέχρι να στρίψω είχε κατέβει
όταν σου είπε ότι δήθεν είναι δημοκρατικός εσύ γέλασες. Δεν έδειξες την απαι-
και τα μάζευε, ενώ ταυτόχρονα με πλησίασε ένας τύπος, με ένα καχύποπτο και συ-
τούμενη εγρήγορση που θα έπρεπε να έχει ένας λοχαγός του Γ΄ Ράιχ. (ουρλιά-
νάμα βλακώδες ύφος, λέγοντάς μου ότι ήθελε να δει αν έχει γίνει κάποια ζημιά.
ζοντας).
Σκέφτηκα ότι θα ‘ταν ο ιδιοκτήτης, αλλά τα κτίσματα ή τέλος πάντων αυτά τα πα-
- Μα πώς επεμβήκατε στο όνειρό μου;
ραμορφωμένα σπίτια στον 3ο τομέα της πόλης δεν ανήκουν σε κανένα. Ήταν κολ-
- Σκάσε ρε λες πολλά. Κι επειδή έχει ξανασυμβεί κι άλλες φορές από μέρους
λητά το ένα με τ’ άλλο με σκέπες μυτερές γερμένα προς την γη, μεγάλα
σου αυτή η μαλθακή στάση εμείς πήραμε τις αποφάσεις μας. Θεωρείσαι προδό-
πολύπλευρα παράθυρα και βαριές πόρτες. Πήρα το δρόμο για το ξενοδοχείο όπου
της.
έμενα. Ανέβηκα στο δωμάτιο 1407, κι αφήνοντας σε μια άκρη τα πράγματά μου
«Πάρτε τον», φώναξε προς την πόρτα. Αυτή άνοιξε και τέσσερις στρατιώτες
βγήκα στο μπαλκόνι. Ένας νάνος που ήταν στην πόρτα μου είπε να κάτσω. Μ’
με τράβηξαν με την βία έξω. Με κατέβασαν στην αυλή, μ’ έστησαν στο εκτελε-
έγδυσε κι έφυγε. Απέναντι στις αρχαίες κολώνες με το ελάχιστο αέτωμα που τις
στικό απόσπασμα αποτελούμενο από άλλους τέσσερις στρατιώτες στο ενάμιση
ένωνε δύο άνθρωποι προσγειωθήκανε με αλεξίπτωτα. Ο ένας χόρεψε πάνω σ’
μέτρο με τα όπλα να κοιτάν την καρδιά μου. Παρατηρώντας τους κατάλαβα ότι
αυτές δίχως να πέφτει. Κοιτούσα άναυδος ενώ δίχως να κινήσω τα πόδια μου βρέ-
ήταν οι τέσσερις τύποι που βρέθηκαν στο δωμάτιο 1407.
θηκα μέσα στο δωμάτιο. Σε λίγο κι οι δυο πήδηξαν απ’ τις κολώνες και μαζί μ’ αυ-
Αρνήθηκα να μου κλείσουν τα μάθια. Τέσσερις ταυτόχρονες ντουφεκιές. Βρέ-
τούς μια κοπελιά. Σηκώθηκα και κοίταξα χαμηλά στο δρόμο αλλά κι οι δυο είχαν
θηκα ξαπλωμένος κάτω. Ένας αξιωματικός με πλησίασε να μου ρίξει τη χαριστική
εξαφανιστεί. Προσπαθώ να κρύψω τη γύμνια μου πίσω από μια κουρτίνα απ’ τον άν-
βολή. Γέλασα δυνατά. Ήταν το καθυστερημένο απ’ το όνειρο. Μετά, σκοτάδι,
θρωπο που μόλις μπήκε. Του ζητάω να μπει στον ξενώνα μέχρι να ντυθώ. Αυτός
σιωπή κι ακινησία.
συμφώνησε και ξάπλωσε στο κρεβάτι σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Αποτράβηξα την
κουρτίνα κι άνοιξα τη βαλίτσα μου. Δεν είχα τίποτα μέσα παρ’ όλο που σ’ όλη τη δια-
---c.c.
δρομή μου φαινόταν ασήκωτη. Αφού ντύθηκα μπήκαν άλλοι τρεις τύποι στο δωμά-
τιο μαζί με ένα καθυστερημένο. Με χαιρέτησαν θερμά σαν να είμαστε γνωστοί. Το
καθυστερημένο μου χάιδευε τ’ αυτί με φιλούσε στο μάγουλο λέγοντάς μου πολλές
φορές «Δημοκρατικός είμαι». Καθώς με πλησίαζε πολύ, η εκπνοή του με γαργα-
λούσε κι εγώ γελούσα.
Ξύπνησα απότομα. Κοίταξα σαν χαμένος τους τοίχους που με περιβάλλανε και
καθώς κατάφερα, από τη ζάλη του ύπνου ξεφεύγοντας, να ξεκαθαρίσω την φωτο-
γραφία του Αδόλφου και τη σημαία με τη σβάστικα απέναντί μου, ανάσανα με ανα-
κούφιση.
Την επομένη με κάλεσαν επειγόντως στο γραφείο του διοικητή των SS. Όταν
μπήκα μέσα ο διοικητής με κοίταξε πολύ εκνευρισμένος. Έτρωγε τα μουστάκια του
και γυρνούσε πάνω κάτω στο δωμάτιο ανήσυχος. Δεν είπε κουβέντα για 5 λεπτά.
Κι ύστερα γυρνώντας προς εμένα απότομα είπε
- Είσαι πιστός στον Αδόλφο;
32 33
34
ΤEGLATFALAZAR «ΤΟ AΝΕΙΠΩΤΟ OΝΕΙΡΟ»

---c.c.
35
 ΚΛΕΦΤΗΣ ΠΟ∆ΗΛΑΤΩΝ
Ήρθε η ώρα να δηλώσω κι εγώ,
δημόσια, πως έγινα πια κλέφτης ποδηλάτων.
Η πράξη που κατέκρινα και που δεν κρύβω πως τελευταία μου είχε γίνει
εμμονή, έγινε τελικά μέρος του άθλιου βιογραφικού μου.
Έκλεψα το μαύρο ποδήλατο.
Ψηλό, σε ευρωπαϊκό στυλ (όχι μάουνταιν),
ποδήλατο που στην Ευρώπη city bike αποκαλούν,
βρισκόταν παρατημένο στη διπλανή αυλή εδώ και μέρες
σαν να περίμενε κάποιον:
Εμένα.
Απ’ όταν φτιάχτηκε, απ’οταν συναρμολογήθηκε, απ΄όταν γεννήθηκε σε
ένα εργοστάσιο μαζί με άλλα χιλιάδες ποδήλατα, κάποια φορά.
Ήταν από τότε προορισμένο για μένα.
Τώρα πια θα περιμένω να τελειώσει κι αυτό το βαρύ ελληνικό καλοκαίρι
και θα ανηφορίσω ξανά σκυφτός στις κοιτίδες του σύγχρονου πολιτισμού
για να γευτώ τους καρπούς μιας τέχνης που άκμασε στα μέρη μας
σε χρόνια δύσκολα, μεθώντας κάποτε από την ίδια της την απλότητα:
Αν όχι εσύ τότε κάποιος άλλος.
---χ.ζ.

Το παράξενο σχήμα και το κομψό στυλ του εξήραν μέσα μου

το αυθεντικό κόμπλεξ κατοίκου ελληνικής πειναλέας παραγκούπολης
και στη θέα του χιλιάδες κατατρεγμένοι κουρελήδες απαίτησαν μερίδιο
από την ασυνήθιστη και πρωτοπόρα αισθητική του.
Και το πήρα.

Ήταν όμως ξεκλείδωτο. Κι όχι μόνο μια στιγμή ή μια μέρα μόνο, όχι.
Ήταν ξεκλείδωτο μια ολόκληρη βδομάδα.
Για να ΄μαστε ξηγημένοι.

Τύψεις; Είχα. Αναστολές; Πάμπολλες.

Αποφασιστικότητα; Αυστηρός ήμουν πάντοτε μόνο με τον εαυτό μου.

Οπότε.

Κατέβηκα το βράδυ αργά, το έβγαλα γρήγορα από την αυλή με τα άλλα

και το πήγα βόλτα στους δρόμους της ευρωπαϊκών προδιαγραφών πόλης.
Εισέπνευσα δροσερό νυχτερινό αεράκι στα άπληστα ρουθούνια μου και
το ένιωσα κάτω μου να ιδρώνει ευχαριστημένο από τη μοίρα που τελικά
του επιφυλασσόταν.

36 37
 ΠΟΥ ΜΕΤΑΝΙΩΝΕΙΣ-
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ
(διαβάζεται γρήγορα)
Το κορίτσι με το τρυφερό στήθος το διψασμένο μυαλό.
Τα βουνά απλώνουν την σκιά τους
Το κορίτσι με το όμορφο στραβό χαμόγελό της.
στο χωράφι μας.
Το κορίτσι που γελάει γελάει κλαίει με το χαζό αστείο
Κι ο πατέρας μου σ’ εμένα
πιο έξυπνη κι από όλα τα θινκ τανκ μαζί.
τη δική του
Το κορίτσι που ναι βέβαια, θέλει, γουστάρει, μα όμως
πάντοτε αγκαλιάζει με τύψεις.

Τραγούδι κάνουν την πλαγιά Το χέρι πάνω τους. Το ίδιο χέρι, την ίδια στιγμή.
τα πουλιά
Κι η αγάπη του σιωπή, Το άρωμα της μιας πάνω στο άρωμα της άλλης.
κι απότομος γκρεμός Το δέρμα της μιας πάνω στο δέρμα της άλλης.
Το σώμα της μιας πάνω στο σώμα της άλλης
την ίδια σφιχτοδεμένη αυτή στιγμή της τρελής ξέφρενης κάβλας.
Μυρωδιές και σκουλήκια
Το άρωμα που χώνεται σαν καρφί τρυπάει τον εγκέφαλό σου.
πατούν το έδαφος
Το άρωμα που τρυπάει για πάντα πέρα ως πέρα
Όπως βαδίζει, το βλέμμα του,
τα καμένα μηνίγγια σου.
το κορμί μου
Το άρωμα που σε παίρνει σε σπρώχνει να σπας να ραγίζεις
το ταλαίπωρο σώμα σου,
σε παίρνει σε σπρώχνει να σπας να ραγίζεις το ταλαίπωρο σώμα
Στη ρίζα του βουνού της ανύποπτης άλλης.
δεντρό γίνομαι
Πατρικό το χέρι Που μετανιώνεις ύστερα που προσπαθείς με κάθε τέχνασμα
που με ποτίζει. με όλη τη μανία σου να ζεις.
Που μετανιώνεις που προσπαθείς με κάθε τέχνασμα με όλη
---c.c. τη μανία σου να δείξεις ότι ζεις
ότι υπάρχεις στην άλλη.
Που μετανιώνεις που ταξιδεύεις σε σκοτεινά δωμάτια
που μιλάς με σκονισμένα χώματα
που δε στρέφεις καν στη γωνία δε θέλεις να γυρίσεις το κεφάλι.

Που μετανιώνεις - γιατί δε ζεις.

Γιατί νομίζεις ότι ζεις.
Γιατί πεθαίνεις.
Γι΄αυτό.

Ω ναι γι΄αυτό.

---χ.ζ.
38 39
 ΠΕΝΤΕ ΤΥΠΟΙ Έχω όρεξη να δημιουργήσω, να φανώ
χρήσιμος στους ανθρώπους γύρω μου και στο περιβάλλον
και με εργατικότητα και θετική σκέψη με περιμένει
μια ακόμη πιο όμορφη και στρωτή ζωή.
ΕΝΑΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

Έπρεπε να το κάνω τελικά, ήταν σωστή σκέψη.

Κι όμως, πολύ συχνά νιώθω μια ατέλειωτη λύπη.
Δεν έπρεπε να έχω τόσον καιρό ενδοιασμούς.
Αλλά κι ο κύριος Β. πολύ καλός άνθρωπος, με έκανε
να νιώσω πολύ άνετα. Με δέχτηκε και με ρώτησε για όλους.
ΕΝΑΣ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ
Τα καθήκοντά μου απλά, μου τα εξήγησε όλα.
Ως εδώ δεν τα ΄χω πάει κι άσχημα.
Κυρίως γραφείο αλλά κι εξωτερικές δουλειές, θα μείνει
εννοείται ευχαριστημένος, όταν χρειάζεται δουλεύω σκληρά.
Έχω υψηλή θέση στην εταιρεία και πληρώνομαι
Μόνο που οι άλλοι με κοίταζαν με μισό μάτι - θα περίμεναν
αρκετά καλά, τους είμαι πια απαραίτητος.
φαίνεται κανένα δικό τους.
Η γυναίκα μου μ΄αγαπάει, μεγαλώνει σωστά τα παιδιά
Αλλά δε μου καίγεται καρφί, όλοι έτσι δουλεύουν.
και μαγειρεύει επίσης ωραία. Φρόντισε κι έχασε πάλι
Εγώ τώρα θ΄ αλλάξω τον κόσμο;
τα κιλά της εγκυμοσύνης, μόνο για μένα.
Στην πολυκατοικία με χαιρετάν όλοι με χαμόγελο
Οπότε λέω σιγά σιγά να αρχίσω να φτιάχνω τη ζωή μου:
και για το αμάξι μου κάτω έχει πάντα χώρο.
να ψάξω για καλύτερο σπίτι, ν΄ αλλάξω το παλιό μου αμάξι,
να φορέσω κάνα ρούχο της προκοπής...
Παίρνω άδεια δυο τρεις φορές το χρόνο και πηγαίνω στο χωριό,
Ως και διακοπές στο εξωτερικό μη σου πω ότι θα πάω.
μ΄αρέσει να κάθομαι στον κήπο και να παίζω χαρτιά
στο καφενείο με τους παππούδες, είναι το χόμπι μου.
Με περιμένει από δω κι εμπρός μια εντελώς καινούρια ζωή.
Τις Κυριακές συνηθίζω να τρώω στο σπίτι των γονιών μου,
η μητέρα μου μού έχει ακόμα τρομερή αδυναμία.
Τρώμε και μετά πίνουμε μαζί καφέ.
EΝΑΣ ΣΧΕ∆ΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ
Δε μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται κανείς
Έχω μια βαθιά λύπη.
να κλέβει, να παίρνει ναρκωτικά, να πίνει ή να καταστρέφει
τη ζωή του και των γύρω του όπως ακούω συχνά να γίνεται στις ειδήσεις.
Κι όμως, ζω μια όμορφη ζωή.
Η ζωή είναι στο χέρι σου, αρκεί να έχεις όρεξη να δουλέψεις.
Έχω μια καλή δουλειά, φίλους που αγαπώ και που
Τα πράγματα είναι πραγματικά πολύ απλά:
χαίρονται κι αυτοί για την συντροφιά μου,
Με δουλειά, κέφι και όραμα μπορείς να πετύχεις ό,τι θελήσεις.
ένα κορίτσι που κάνουμε πάντα όμορφο έρωτα,
είμαι υγιής. Έχω ταξιδέψει και ταξιδεύω ήδη αρκετά,
σε διάφορα μέρη του κόσμου.

40 41
 EΝΑΣ ΠΟΛΥ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ
Καμιά φορά η ζωή είναι ωραία. Και δίκαιη.
Σε λιγότερο από 15 χρόνια έχω σχεδόν ό,τι ονειρεύεται κάθε άνθρωπος.
Λόγω της αποφασιστικότητας και της εξυπνάδας μου βέβαια -
αλλά όπως και να΄χει δεν έκανα ποτέ κάτι το ακραίο.
Πόσοι σαν κι εμένα υπάρχουν στη χώρα;
Σαράντα; πενήντα; δεν το πιστεύω.
Όπου πάω με ξέρουν όλοι. Με χαιρετούν όλοι.
Με γλείφουν και με παρακαλούν όλοι, και το ξέρω και το ξέρουν.
Και μου αρέσει. Γιατί κι αυτοί πολύ θα ήθελαν. Πολύ θα έλπιζαν.
Πολύ θα εύχονταν να είναι σαν κι εμένα.
Κοίτα τους, καμιά φορά τους βλέπω και με πιάνει οίκτος.
Δουλεύουν σαν σκυλιά οι περισσότεροι, για ψίχουλα.
Μου ΄ρχεται να τους δώσω τα ρούχα μου ή το ρολόι μου,
ή να αδειάσω μπροστά τους ότι υπάρχει στο πορτοφόλι μου.
Όμως δε χρειάζεται, τέτοιοι άνθρωποι σε μισούνε.
Θα χαίρονταν πολύ στην καταστροφή σου, θα σε πάταγαν
στο πρώτο σου λάθος.
Είναι παλιά αλήθεια:
Ψηλά, είσαι και πρέπει να είσαι μόνος.
Έλα δω, κάθισε λίγο πιο κοντά.
Βλέπεις τα πετραδάκια; Αληθινά διαμάντια είναι.
Τα παράγγειλα κατευθείαν απ΄ το Λονδίνο, μόνο για σένα.
Φόρα τα, είναι δικά σου. Σε ομορφαίνουν πολύ
με το κόκκινο φόρεμα.
Τώρα θέλω να σε δω μόνο με αυτά.
42
ΕΝΑΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ
Πάλι θα τη βγάλω με ψωμοτύρι, δεν τα γράφουν πια.
Αλλά δεν πάνε όλοι στο διάβολο. Από τη στιγμή που αποφάσισα
να φτάσω ως την άκρη ήταν γνωστά όλα αυτά.
Ίσως να μην έχει πια νόημα, αλλά η γραμμή για μένα
έχει χαραχτεί μια για πάντα και δεν αλλάζω, τέλος.
Είμαι ο μυστήριος, ο παράξενος, ο ναρκομανής
ή ο κλέφτης, ανάλογα με το τι βολεύει κάθε φορά
τον καθένα.
Σημασία όμως έχει μόνο ότι δεν υπέκυψα.
Σε καμία πίεση, που δεν ήταν και λίγες.
«Λυπούμαστε κύριε, είμαστε υποχρεωμένοι από το νόμο να....»
Να πάτε να γαμηθείτε. Αυτό είσαστε πρώτα απ΄όλα υποχρεωμένοι.
«Με συγχωρείς, αλλά εσύ δεν αλλάζεις με τίποτα. Φεύγω.»
Να φύγεις. Κι εσύ.
Κοντά μου δε θέλω άλλα βάρη.
Πού είχα βάλει εκείνα τα κομμάτια με το Μάρκο;
Α, να. Πέστα ρε μάγκα, εσύ είσαι σωστός.
Αύριο θα βρέχει μάλλον, κι άλλη μέρα χωρίς ψάρεμα.
Δε βαριέσαι.
Αύριο ή μεθαύριο.
Για μένα δεν έχει καμιά διαφορά.
---χ.ζ.
43
 Η ΠOΡΕΙΑ ρε που βρίσκουν αυτά τα ονόματα
παραλίγο ν’ αφεθώ
ωραία η παραλία
Πρέπει να βαδίζω γρήγορα δίχως σταματημό
αλλά να μην πηγαίνω απ την άμμο θα κουραστώ
Να αποφασίζω αμέσως την κατεύθυνσή μου
ας σταματήσω ένα δευτερόλεπτο
Και να μην διστάζω στο δρόμο
έτσι για δοκιμή
Να βρίσκω σημεία άδεια
κι αν;
Όχι πολυσύχναστα μέρη
κι αν σκάσει;
Τα πόδια μου ασταμάτητα
Μ’ αρέσει η ζωή μου, περπάτα
Να μην πανικοβληθώ
Δεν ξέρω που βρίσκομαι
Αλλιώς η βόμβα θα σκάσει
Η αναπνοή μου δυσκολεύει σιγά σιγά
Ποιος την έβαλε κι εγώ δεν κατάλαβα τίποτα
Αγχώνομαι, φοβάμαι, ιδρώνω, διψάω, κατουριέμαι, κουράζομαι, πεινάω,
Την ώρα που κοιμόμουν μάλλον
νυστάζω, πονάω, κλαίω, φωνάζω, ουρλιάζω, τρέχω, ζαλίζομαι, κρυώνω,
Ας πάω δεξιά
φωνάζω, ουρλιάζω, τρελαίνομαι
Ναι ναι στα πλευρά ή στον θώρακα
Σταμάτα
Τέλος πάντων δεν πρέπει να σταματήσω
Όχι τρέχα
Όχι πολυκοσμίες
Θα σταματήσω κι ας σκοτωθώ
Ούτε χαιρετισμούς και συζητήσεις με κανέναν
Τρέχα
Ανακόπτουν την πορεία
Θα πέσω στην άμμο κι ας σκάσει η κωλοβόμβα
Αριστερά γρήγορα
Να σκοτωθώ μόνος μου χωρίς να σκοτώσω κανένα
Ούτε ωραίες κοπελιές να κοιτάζω
Τώρα
Μπορεί να ξεχαστώ
Όχι τρέχα
Πάλι αριστερά
Τώρα ρε
Αρχίζω και κουράζομαι
Όχι
Πως θα αντέξω
Δεν μπορώ άλλο το μαρτύριο
Πως;
Πέφτω
Να βρώ ευθεία
Βρίσκομαι στην άμμο
Γρήγορα
Ακίνητος
Μήπως να κάτσω
Περνάνε δυό λεπτά
Όχι ποτέ
Τίποτα
Λίγο, ίσως να μην γίνει τίποτα
Ανοίγω τα μάθια μου
Τέσσερις ώρες περπατάω
Τίποτα
Ας πάω λίγο πιο αργά
Ευτυχώς παναγία μου
Ωραία έχω περισσότερες δυνάμεις έτσι
Φώτα αστράφτουν γύρω μου
Μήπως είναι στο μυαλό μου
Θα ονειρεύομαι μάλλον
Μήπως δεν γίνει τίποτα;
Ας κοιμηθώ
«Το καλό»
κρεοπωλείο

44 45
 Τρεις ώρες πριν στο κρεοπωλείο «Το καλό», ο έμπορας συζητά με έναν πελάτη. ΡΙΖΙΤΙΚΟ
-τον είδες αυτόν που πέρασε απ’ έξω;
-ναι τι είναι αυτός;
Σε ψηλό σκαμπό, σε σκοτεινό μπαράκι
-ολότρελος. Ξυπνάει το πρωι και τρέχει μέχρι το βράδυ και πάει και κοιμάται στην
κάθεται βοσκός
παραλία.
Κάθεται βοσκός, θλιμμένος λυπημένος ο καημένος
-πυροβολημένο δηλαδή.
και παρακαλεί
-ναι το κακόμοιρο το Στελάκι. Κατά τις οχτώ πέρνα απ’ την παραλία να τον δεις.
Και παρακαλεί, τον μπάρμαν ν’ ανατείλει
Στέκονται οι τουρίστες και τον παίρνουν φωτογραφία. Αφού εδώ οι αλήτες έχουν βρεί
μπάρμαν ανάτειλε
τον τόπο που πάει και πέφτει κι έχουν στήσει ολόκληρη επιχείρηση. Λοιπόν, πόσα κιλά
Μπάρμαν ανάτειλε, και δώσε ένα ουίσκι
αρνί θες;
για να πιω κι εγώ
-δυό.
Για να πιω κι εγώ, ξανά να γίνω φέσι
-ωραία.
που μαι μοναχός
Που μαι μοναχός, και βρίσκω τη χαρά μου
---c.c. στα ηρεμιστικά
Στα ηρεμιστικά, μα και σε άλλα χάπια
γιατ’ αλλιώς μπορεί
Γιατ’ αλλιώς μπορεί, να κάνω φασαρία
να σφάξω και δυο τρείς
Να σφάξω και δυο τρείς, κρατώντας περηφάνια
ζηλιάρης νευρασθενικός
Ζηλιάρης νευρασθενικός, με έχω καταντήσει
γιατί μια ζωή
Γιατί μια ζωή, πρέπει να είμαι βράχος
άντρας δυνατός
Άντρας δυνατός, μα γω σαν στάχυ νιώθω
μες στην ταραχή
Μες στην ταραχή, τ’ ανέμου και του φόβου
μπάρμαν ανάτειλε
Μπάρμαν ανάτειλε, δώσ’ μου κι άλλο ουίσκι

---c.c.

46 47
 ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Αναρωτιέμαι τι μ΄ έκανε να έρθω στο σταθμό, στη μέση μιας δύσκολης και κουραστι-
Ο Παναγιώτης είναι ένας Έλληνας μετανάστης στο εξωτερικό.
κής μέρας. Ίσως είναι αυτή η παράξενη διάθεση που παλιά στο χωριό με οδηγούσε ψηλά
Κάθε πρωί παίρνει την άσπρη Μερσεντέ και πάει στο μαγαζί του, 300 μέτρα πιο
στην εκκλησία (όχι λόγω πίστης, μάλλον η μυστηριακή συντροφιά των νεκρών με γοή-
κάτω. Είναι λαϊκός τύπος, και ίσως ο καλύτερος Έλληνας μάγειρας στην πόλη.
τευε) ή σε απομακρυσμένα χωράφια γεμάτα πέτρες και ελιές που συνήθως δεν βρι-
Tου αρέσει πολύ η ελληνική μουσική, ξέρει αμέτρητα τραγούδια απέξω. Α, και το
σκόταν κανείς. Περπάταγα για ώρες ανάμεσα σε χώματα, δέντρα και ξερόχορτα
ποτό. Μόνο που μετά από ένα σπάσιμο αγγείου ο γιατρός του ΄πε να το κόψει, οπότε
καρφώνοντας στο χώμα ένα ξύλο ή ένα καλάμι που έβρισκα συχνά στο δρόμο μου.
τώρα μερακλώνει στεγνός.
Εδώ, στη φιλόξενη αυτή πόλη που ζω, δεν υπάρχει εκκλησία σε ύψωμα ούτε κάποιο
Στο μαγαζί του συχνάζουν διάφοροι τύποι, λαϊκοί και μορφωμένοι. Οι συζητήσεις
μέρος που να μπορείς να είσαι απολύτως μόνος σου. Βρίσκεις όμως σχεδόν ό,τι θελή-
γυροφέρνουν εννιά στις δέκα στα πολιτικά, κυρίως της Ελλάδας, και ο Παναγιώτης,
σεις: πιο πολλούς ανθρώπους με ίδια ενδιαφέροντα, πιο πολλά μαγαζιά να πας βόλτα
όταν αργά πια έχει αρθεί το απαγορευτικό, είναι συνηθισμένο μεθυσμένος να βρίσει
ή να ψωνίσεις, πιο πολλά θέατρα, βιβλιοπωλεία, πάρκα, μουσική. Ακόμα και πιο πολλά
κάναν πελάτη, ή και όλους μαζί. Αυτοί ευχαρίστως του ανταποδίδουν τις βρισιές και
νεκροταφεία έχει. Στο χωριό πηγαίνω ακόμα συχνά, αλλά πια μόνο για μερικές μέρες.
το άλλο βράδυ ξανάρχονται.
Καθώς το παρελθόν σκεπάζεται όλο και περισσότερο από τη γνωστή ομίχλη της εξι-
Το βιογραφικό του περιλαμβάνει μια θητεία σαν αρχι-
δανίκευσης και του καθαγιασμού και μετατρέπεται σιγά σιγά σε ανάμνηση, αναρωτιέμαι
μάγειρας σε ξενοδοχείο σαράντα αστέρων στο Ντουμ-
αν αυτό που ζω το έχω πράγματι επιλέξει, αν μου επιβλήθηκε μέσα από περίπλοκες
πάι, κάμποσα χρονάκια καραβόγατος στον Ατλαντικό,
σχέσεις ανθρώπων και συμφερόντων κι αν ακόμα τα ψιθυρίσματα που ακούω συχνά
έναν ξεχασμένο γιο στη Βραζιλία, περιπέτειες με όργανα
στον ύπνο μου είναι απ΄ τις νεράιδες που ζουν πάντα στα μακρυνά χωράφια στο χωριό
της τάξης στην Αθήνα, αμέτρητα κλεισμένα κι ανοιγμένα
και με καλούν πίσω γιατί έχασαν τη συντροφιά μου.
μαγαζιά, σε Ελλάδα κι εξωτερικό.
Καμιά φορά όμως πρέπει να πω πως λίγο με μπερ-
δεύει, γιατί κάποτε αποκάλεσε τη χούντα «Επανάσταση».
---χ.ζ.
Μιαν άλλη φορά είπε ότι οι Πομάκοι είναι εχθροί της Ελ-
λάδας και δε μπόρεσα να καταλάβω το γιατί. Δε συμπαθεί τα όργανα της τάξης αλλά
γκρινιάζει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει τάξη. Κατηγορεί τους πολιτικούς σαν τα χει-
ρότερα αποβράσματα και μετά λέει πως ο Αντρέας ήταν μεγάλη προσωπικότητα.
Βέβαια, όπως είπα και στην αρχή, είναι 100% λαϊκός τύπος.
Έτσι λοιπόν, όταν προχτές που έπαιζα μπουζούκι είπε στους διπλανούς που έβρι-
ζαν δυνατά τους Τούρκους να το βουλώσουν με τα ρατσιστικά γιατί μόνο η μουσική
έχει επιτέλους νόημα, αποφάσισα πως δεν είναι κακός άνθρωπος, και θα εξακο-
λουθήσω όποτε μπορώ να πηγαίνω στο μαγαζί του.

---χ.ζ.

48 49
 ΦΡΟΥ ΦΡΟΥ ΚΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ, ΕΝΑ ΧΑΪΚΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΞΥΠΝΑ∆Α
Εγώ δε φοράω άρωμα.
Ο ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ
Εσύ φοράς άρωμα;
Ο γέρος ανήμπορος παλεύει με τις μνήμες του...
Πάλι στα κύματά τους παραδέρνει ναυαγός,
Όχι γιατί άμα φοράς άστο δε σε θέλω
Τα χέρια του σαν άγκυρες σφιχταγκαλιάζουν
τα χέρια της καρέκλας,
σήμερα το πρωί στο διάδρομο κάποιος είχε φορέσει άρωμα
στρίβει το κεφάλι, κλειστά τα μάτια
και μετά που το μύρισα πήγα έξω τρέχοντας κι έκανα εμετό
Στραμμένος προς τα ‘κει,
στα βάθη της θάλασσας

Οπότε καλύτερα να μη βάζουμε καθόλου αρώματα.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ

---χ.ζ.
Αυτός που φοβόταν την νύχτα,
μέρα μεσημέρι
φεγγάρια απλώνονταν στα μάτια του

ΕΞΥΠΝΑ∆Α

ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ

ΣΤΟΝ ΕΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΝΑΣ

---c.c.

50 51
 ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ (ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΛΕΜΟ)
Σπάει ο ουρανός θρυμματίζεται
διαλύεται ο ήχος
Κομμάτια κι η εικόνα που φεύγει
-θα σας σφάξω
Αγριεύει η μέρα κλονίζεται
συντρίβεται η νύχτα
σκληρές βελονιές στα πλευρά της
-θα σας τσακίσω
Σιωπηλά τρέχει το αίμα σκορπίζεται
στοιβάζεται η λύσσα
Ταξιδεύουν τη νύχτα πουλιά
-και μετά θα θρηνήσω
ΣΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΤΙΣ ΣΕΛΙ∆ΕΣ (Ο ΦΛΟΚ)
Στου Ίντερνετ τις φωτεινές σελίδες
βρίσκει ο μικρός ο Φλοκ ό,τι ζητήσει
γνώσεις, παρέες, αιθέριες κορασίδες
κι άλλα, χωρίς ψιλά να ακουμπήσει
Είναι καιρός πια που δεν κόβεται το ρεύμα
κι όλοι κάνουν όμορφα τη δουλειά τους
έτσι κι ο Φλοκ μπρος στην εικοστεσσάρα
ψάχνει τα Σάιτ, μηδενίζεται μπροστά τους
Δεν είν΄μονόχνωτος, μονήρης όμως, όχι
μην τον νομίσετε αναγνώστες μου μυστήριο
κυκλοφορεί, βγαίνει όξω στα Φόρουμ
για ν΄αγορεύσει ευφραδώς στ΄ακροατήριο
Φρόντισε μάλιστα κι έφκειαξε και σελίδα
δικό του πράμα, ντόπιο, να μιλάει
τα σώψυχά του να στραγγίζει ως τη ρανίδα
να μπαίνει μέσα ο κάθε άχρηστος να κοιτάει

Ο Φλοκ μας είν΄καλό κοπέλι όμως

τρέχει, βοηθά όποιονε δεν την παλεύει
ηλεχτρικούς φακέλους γράφει στέλνει μόνος
---χ.ζ. παγκόσμια ειρήνη, αλληλεγγύη φως γυρεύει

Εψές ένα του γράμμα εβρήκε μένα

την ώρα που έπινα το Τσάι μπρος στην Οθόνη
Είχα ξεχάσει ο δυστυχής ότι εις τα Φόρουμ
είχα υπογράψει σαν το «Μοναχό Τρυγόνι».

---χ.ζ.

52 53
 Ο∆ΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΗ∆ΕΙΑ ΜΟΥ
1.Η κηδεία θα γίνει σε μοναστήρι διακτινισμένο μες στη θάλασσα.
2.Ένας μαέστρος θα διευθύνει το μοιρολόι του κοινού αλλά πρώτα, την ώρα που
θα μπαίνει το φέρετρο στο χώρο της κηδείας όλοι θα γελάσουν για ένα δευτερόλε-
πτο πολύ δυνατά.
3.Γκραφιτάδες θα κάνουν διάφορα γκράφιτι στις πλευρές του φερέτρου.
4.Θα επιλεχθεί ένα άτομο από το κοινό το οποίο θα διαβάσει Μπορίς Βιάν, το “Φως
των σπόρ” και πέντ' έξι μαντιναδάκια.
5.Θα παίξει σαξόφωνο ο Bill Clinton και θα μπορεί να χρησιμοποιεί το φέρετρο σαν
τασάκι.
6.Απαγορεύεται η yoga
7.Στη μέση της κηδείας τον παπά θα τον πάρει ο ύπνος. Τότες θα με βγάλετε απ'
το κοφίνι για να κοιμηθεί ο έρμος κανά δίωρο κι ύστερα με ξαναβάζετε μέσα.
8.Το κρασί θα ρέει άφθονο και η μπύρα αλλά και η βότκα όπως και το νερό από
τους σπασμένους σωλήνες . Θα υπάρχει catering με πλούσιο μενού για όλα τα γού-
στα ακόμα και μενού διαίτης. 15Euros το άτομο 10 το φοιτητικό και 5 το παιδικό.
9.Γυμνές χορεύτριες θα τρίβονται πάνω μου αλλά εγώ τίποτα. Βράχος ηθικής.
10.Όσοι δεν θέλουν να έρθουν να το δηλώσουν από πριν γιατί ο αριθμός των κα-
θισμάτων είναι περιορισμένος.
11.Μετά το πέρας της τελετής με βάρκες θα κατευθυνθούμε στην στεριά όπου θα
θαφτώ δίπλα στη θάλασσα καθώς το κοινό θα τραγουδάει το “επεράσαμ' όμορφα” και
συνθήματα του Ολυμπιακού.
12.Αφού γίνει κι αυτό θα επακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση παρουσία του σκηνο-
θέτη όπου θα τεθούν θέματα για τις τεχνικές λήψης και το κατά πόσον ήταν τα κάδρα
πετυχημένα.Αν ο σκηνοθέτης κριθεί ανίκανος θα επαναληφθεί η διαδικασία με άλλον.
13.Όσοι είναι σκεπτόμενοι θα καταλάβουν τη ματαιότητα της ζωής. Θα ξεχωρίσουν
από το στηριγμένο πηγούνι στο δεξί χέρι.
14.Οι παρευρισκόμενοι που ανήκουν στον χώρο της αριστεράς θα τσακωθούν με-
ταξύ τους για το πλαίσιο του ψηφίσματος καθώς και για το κατά πόσο η κηδεία αυτή
ήταν ένα καταναλωτικό νεοφιλελευθεριάζον σόου.
15.Το μοναστήρι θα ξαναδιακτινιστεί, οι παρευρισκόμενοι θα φύγουν κι επιτέλους
θα αναπαυθώ εν ειρήνη. Άι στο διάολο μπλιο κι εξεβαρέθηκά σας.
---c.c.
54
Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗΣ
Και ξαφνικά εκεί που προχωρούσε, παραπάτησε λίγο και σωριάστηκε νεκρός. Κι
αμέσως κι άλλοι, όλοι. Στα πεζοδρόμια, στις διαβάσεις, στις πλατείες, παντού πε-
σμένοι άνθρωποι. Έτσι έγινε και το κέντρο της Αθήνας (μπορεί κι αλλού) γέμισε τε-
λικά πτώματα. Μπορούσε κανείς να δει ανθρώπους κρεμασμένους έξω από το αμάξι
τους, ξαπλωμένους στη μέση του δρόμου, σε καφετέριες μπροστά από μισοτελει-
ωμένες μπύρες. Μπορούσε να νιώσει το κρύο τoυ θανάτου σε κάθε σπίτι, γωνιά ή
πλατεία της πόλης και να του στρίψει μέσα σε ελάχιστα λεπτά - αν φυσικά γινόταν
να βρίσκεται κάποιος εκεί και να μην έχει ήδη πεθάνει. Η ησυχία που απλώθηκε στη
συνέχεια ήταν απόλυτη. Δεν ακουγόταν ο παραμικρός ήχος εκτός από τα τελευταία
αυτοκίνητα που τράκαραν κάπου, μη έχοντας κάποιον ζωντανό να τα οδηγήσει. Όλο
αυτό θα κράτησε μερικές ημέρες.
Μετά ήρθαν τα φυτά. Πράσινη βλάστηση που τρυπούσε την άσφαλτο, πετούσε τα
πεζοδρόμια, έσκαγε στις γωνίες. Σκαρφάλωνε στα μπαλκόνια κι έμπαινε στα υπνο-
δωμάτια και τα καθιστικά, αγκάλιαζε τα κρεβάτια και χωνόταν στις κλειδαρότρυπες.
Έσπαγε τζάμια, στράβωνε πόρτες, κλοτσούσε τοίχους και τα-
βάνια με μια επιθετικότητα καταπιεσμένη θαρ-
ρείς δεκαετιών. Το πράσινο επικράτησε
εύκολα χωρίς αντιπάλους κι έτσι πολύ
γρήγορα οι πρώτες πολυκατοικίες άρχι-
σαν να πέφτουν.
Άκουγες «κρακ - κρακ», δυνατά και κοφτά, μέχρι που το κτίριο σωριαζόταν τελικά
με ένα εκκωφαντικό κρότο παρασέρνοντας ίσως και κάποιο ετοιμόρροπο διπλανό
του. Έχεις δει συκιά να γκρεμίζει μισό σπίτι; γιατί όχι και πολυκατοικία. Έτσι λοιπόν,
αφού σιγά σιγά ισοπεδώθηκε όλη η ξεφτιλισμένη περιοχή της πρωτεύουσας και των
περιχώρων της από τα δέντρα που έφτιαξαν το δικό τους κουμάντο, άρχισε η μακρά
Εποχή της Αφομοίωσης, της επικράτησης του χώματος πάνω στο τσιμέντο, ή μάλ-
λον της επανασυμφιλίωσης των υλικών της γης απάνω στη γη.
Από την εποχή αυτή κατάγομαι κι εγώ που σας μιλώ σήμερα, που άκουσα όλα
αυτά από κάποιον που ήρθε σε μας πρόσφυγας από μια γειτονική στο μακελειό πε-
ριοχή.
---χ.ζ.
55
 Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗΣ (ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ)
Ο Θωμάς -έτσι τον έλεγαν- έφτασε στα σπίτια μας ένα λυπηρό πρωινό του Μαρ-
τίου μετά από ασταμάτητο ταξίδι πολλών ωρών. Επιβεβαίωσε αυτά που είχαν ήδη
φτάσει στα αυτιά μας από δεύτερα ή τρίτα στόματα χωρίς όμως να έχουμε μπο-
ρέσει να τα πιστέψουμε. Αφού του έδωσαν κάτι στοιχειώδες να φάει συνέχισε την
αφήγηση:
«Μετά το Τέλος όσοι είχαμε συγγενείς ή φίλους στην πρωτεύουσα καταλάβαμε
πως τους χάσαμε για πάντα. Συλλογιστήκαμε τη δική μας μοίρα και θελήσαμε να
βρούμε τις λογικές της επιταγές, με μια παράξενη βιασύνη να τις εκπληρώσουμε
- μας είχε βέβαια κυριέψει ο φόβος. Μιλούσαμε όλο το βράδυ για αυτά που συνέ-
βησαν τόσο κοντά σε μας με αγωνία και κάποιοι (χωρίς να μπορούν να το κρύ-
ψουν) με έξαψη. Λυγμοί διέκοπταν συχνά τις σιωπές. Μερικοί αποφάσισαν να
μπουν την άλλη μέρα στην πόλη με σκοπό να ψάξουν για πτώματα· ίσως όμως να
ήθελαν απλά να πλιατσικολογήσουν. Εγώ είχα την τύχη ή ατυχία να δω από μα-
κρυά τα δέντρα να μεγαλώνουν μαγευτικά και γι΄αυτό δεν είχα κανένα πια δί-
λημμα: έπρεπε να φύγω όσο πιο μακρυά γινόταν από αυτό το φρικτό μέρος
ψάχνοντας για κάποιο άλλο που δε θα το βάραινε παρόμοια ύβρις. Κανείς δεν
γνωρίζει το Ρυθμό του Κόσμου, εγώ όμως εκείνη τη μέρα ένιωσα μπροστά μου μια
τεράστια Δύναμη να κατακτάει ψυχρά ό,τι οι άνθρωποι είχαν καταπατήσει με χυ-
δαιότητα πολλά χρόνια τώρα. Ποιος ξέρει τι ακόμα θα ακολουθήσει...Ο Θεός ας μας
λυπηθεί.»
Δυο νύχτες μετά τη διήγηση η θερμοκρασία στην περιοχή μας έπεσε μερικούς
βαθμούς. Οι γρύλλοι έπαψαν και πολλά πουλιά κάθισαν το χάραμα στα σύρματα,
σαν να άρχιζε ξανά, πολλούς όμως μήνες νωρίτερα, ο χειμώνας. Φοβούμενοι
μήπως λάβουμε το ίδιο τέλος από τη μήνη αυτής της ακαθόριστης Δύναμης (πώς
αλλιώς να την ονομάσω;) που φαινόταν να καταστρέφει κάθε τι προσβλητικό γι΄
αυτήν αποφασίσαμε να εγκαταλείψουμε την περιοχή μας το γρηγορότερο, παίρ-
νοντας ο καθένας μαζί του ό,τι πολυτιμότερο είχε. Το σκυλί αρνήθηκε να μας ακο-
λουθήσει. Δεν ξέρουμε τι απέγιναν τα σπίτια μας. Ο Θωμάς είχε αναχωρήσει την
ίδια μέρα, για κάποια άλλη, πιο απομακρυσμένη και ασφαλέστερη γι΄ αυτόν πε-
ριοχή.
---χ.ζ.
(Ευχαριστώ το Σ.Ρ. που προκάλεσε τη δημιουργία του.)
56
Η ΕΝΤΟΛΗ
ΠΕΜΠΤΗ
Στο εργοστάσιο και σήμερα όλα λειτουργούσαν ρολόι. Οι μηχανές είχαν ξεκινήσει
πρωί πρωί, οι εργάτες ήταν γεμάτοι όρεξη για δουλειά, οι επιστάτες δεν κουράζον-
ταν να μας εμψυχώνουνγια καλύτερη παραγωγή λέγοντάς μας λόγια όπως: “σκάσε
και δούλευε” ή “μήν κάθεσαι ρε μπάσταρδο”, συζητώντας μεταξύ τους για ποδό-
σφαιρο και τσόντες, και οι αφέντες μας ήταν εκεί, στο πόστο τους.
Οι αφέντες είναι μια παράξενη και απόκοσμη σχεδόν κάστα ανθρώπων για μας
τους εργάτες. Ποτέ δεν καταλαβαίναμε τι πραγματικά θέλουν αλλά επειδή έχουν κα-
λύτερο μορφωτικό επίπεδο από εμάς πάντα διαισθανόμασταν ότι κάτι ξέρουν που
εμείς δεν το γνωρίζουμε. Κάθονται μόνοι τους, δεν γελάνε πολύ, συχνά σκύβουν σε
κάτι πιάτα κι ύστερα σηκώνονται ρουφώντας τη μύτη τους, έχουν χαλαρή σχέση με
τη θρησκεία, όταν τρώνε δεν μιλάνε, και πού και πού λιώνουν χαρτονομίσματα και
παράγουν κάποιον χυμό ο οποίος σύμφωνα με επιστήμονες είναι δυναμωτικός. Για
να το πίνουν κάτι θα ξέρουν όπως προείπα.
Όπως κάτι θα γνώριζαν όταν απέλυσαν σαράντα-δύο εργάτες κι εργάτριες την
προηγούμενη εβδομάδα. Η δικαιολογία ήταν η “κρίση”. Εγώ μέχρι τότες γνώριζα την
κρίση που πιάνει τη γυναίκα μου όταν κάνω μπύρες όλα τα λεφτά μας και την κρίση
που με πιάνει όταν παίζει ο γαύρος. Αλλά είπαμε ότι έιμαι χαμηλής επιμορφώσεως.
Έχω τελειώσει την τετάρτη δημοτικού με άριστα παμψηφεί και είπα να αφήσω το
σχολείο τώρα που είμαι στα φόρτε μου για να με θυμούνται με ψηλά το κεφάλι (το
δικό μου). Όχι σαν κάτι άλλους που πάνε γυμνάσια και λύκεια και με το ζόρι περνάνε
τις τάξεις. Τέλος πάντων, σήμερα στο εργοστάσιο είχαμε εκπλήξεις.
Από το μεγάφωνο ηκούσθη η φωνή του αφεντικού των αφεντικών. “Το Σάββατο
πεντέμιση όλοι στο γραφείο μου να σας περάσω έναν έναν”. Μόλις τέλειωσε η ανα-
κοίνωση έρχεται ο Μίκυ δίπλα μου και μου λέει “να πάμε μαζί;”. “δε μπορώ ρε Μίκυ,
έχω μια υποχρέωση και θα ξεμπερδέψω μετά τις έξι”. “να την ακυρώσεις”. “γιατί;”
“γιατί το είπε ο κύριος διευθυντής και πάει άσχημα να μην πάμε και πιο νωρίς μη
σου πω”. Σ' αυτό το τελευταίο συμφώνησε κι ο Πακιστανός απέναντι ο οποίος πριν
δύο χρόνια έχασε το δάχτυλό του στην μηχανή αυτή που δουλεύει ακόμα αλλά με τον
καιρό μας πείσανε και μας κι αυτόν τον ίδιο ότι είναι σημάδι από τη γέννησή του.
Καθώς έβγαινα απ' το εργοστάσιο βλέπω τον ένα καραφλό επιστάτη αραχτό στο
μηχανάκι του να πίνει καφέ και να ρουφάει ένα αυγό, για να γλυκάνει η φωνή ώστε
να μπορεί πια με στεντόρεια δύναμη να μας εμψυχώσει και αύριο. Κείνη την ώρα πέ-
ρασε μια πανέμορφη γυναίκα μπροστά μας κι ένιωσα και μένα και τον καραφλό να
57
 μένουμε ακίνητοι κι όλο το είναι μας να τρυπώνει κάτω απ' τα ρούχα της και να
στροβιλίζεται σαν τρελό γύρω απ' το κορμί της και μέσα της. Αυτό για ένα δευτε-
ρόλεπτο. Μετά ο καραφλός μονολόγησε: “θα σε γαμούσα αλλά βιάζομαι”. Ύστερα
ΚΥΡΙΑΚΗ

από τρεις ώρες σηκώθηκε απ' το μηχανάκι.

Κάθομαι σπίτι. Σκέφτομαι το χθεσινό, σκέφτομαι την εθελοντική προσφορά του
Μίκυ, τους επιστάτες, την μοναξιά μου, τον αχόρταγο αφέντη, ότι αύριο είναι Δευ-
ΣΑΒΒΑΤΟ 4:00 τέρα, τα λεφτά που είναι λίγα, τον χυμό από τα λεφτά που πίνει ο αφέντης, την απο-
γοητευμένη γυναίκα μου. Κάθομαι σπίτι. Βλέπω τηλεόραση, η γυναίκα μου χαμένη στο
Έχω αγωνία. υπνοδωμάτιο και δεν έχω όρεξη ούτε να την χαϊδέψω ούτε να μιλήσουμε, προτιμώ το
ποδόσφαιρο. Κάθομαι σπίτι κι όπως πλησιάζω την μπύρα στο στόμα μου σκέφτομαι
ότι κάτι ίσως να μην πηγαίνει καλά με τη ζωή μου.

ΣΑΒΒΑΤΟ 6:00

Είμαι έξω απ' το γραφείο. Αυτή τη στιγμή περνάει τους Πακιστανούς. Εμάς τους ---c.c.
έλληνες του τρίτου τομέα που υπαγόμαστε στο δεύτερο γραφείο και στην πέμπτη
ελεγκτική επιτροπή και έχουμε πάνω από 7000 ένσημα θα μας περάσει ομαδικά
στις έξι και τέταρτο.
Η ώρα έφτασε, μπήκαμε με ήδη κατεβασμένα τα βρακιά μας και στηθήκαμε για
να μην χρονοτριβούμε μιας και ο αφέντης έχει μίτινγκ μετά. Αφού μας πέρασε
όλους από δύο φορές, τον Μίκυ τρεις, αφού τον ευχαριστήσαμε κι αφού ο Μίκυ
του δήλωσε πως ήταν πολύ αναζωογονιτικό όλο το σκηνικό και υποσχέθηκε να
πηγάινει κάθε εβδομάδα εθελοντικά για να αναζωογονείται, φύγαμε. Κείνη την
ώρα που φεύγαμε μπήκε ένας παπάς που θα τον περνούσε κι αυτόν αφού δεν
είχε καταπαυθεί η όρεξή του αφέντη μας.
Με τον παπά του βγαίνουν τα πρώην κομμουνιστικά σύνδρομα μιας και κάποτε
άνηκε σε κομμουνιστική οργάνωση που έβαζε μπόμπες στην χούντα και στάχτη
στα μάτια τα δικά μας. Κι όσο περνούν τα χρόνια τόσες περισσότερες μπόμπες
έβαζε τότε. Κάθε φορά που έφερνε παπά στο εργοστάσιο κάθως τον περνούσε του
φώναζε:

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ; ΛΕΓΕ ΡΕ.

Και μετά ο παπάς απαντούσε βαρβαρότης. Και δώστου τα χαστούκια στον παπά
και σκισμένα τα ράσα και σπασμένα εξαπτέρυγα, ηφαίστιο ο αφέντης μέχρι να φτά-
σει στην απόλυτη ηρεμία. Αν ο παπάς έλεγε σοσιαλισμός τότε ο αφέντης ξενέ-
ρωνε τη ζωή του και τον έδιωχνε. Τότε καλούσε να έρθει η γυναίκα του που είχε
τελειώσει το κατηχητικό.

58 59
 ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΜΟΝΗ
Με σφιγμένη την καρδιά στο πάτωμα
την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο.
Με το ακουστικό κρεμασμένο ανάποδα
τη φωνούλα να μιλάει ακατάληπτα.
Με τα χέρια ριγμένα στα γόνατα
τα μάτια καρφωμένα στο τζάμι.
Με τα δέντρα έξω και τον αέρα
που φυσούσε
στις κορφές
από πάντα.
---χ.ζ.
60
Ο ΚΡΕΟΠΩΛΗΣ, Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΚΙ Ο ΜΠΟΡΙΣ
Kάποιος κύριος μπαίνει σ’ ένα κρεοπωλείο.
-Καλημέρα σας.
-Καλημέρα. Τι θα θέλατε παρακαλώ;
Ο πελάτης βγάζει ένα χαρτί τουαλέτας απ’ την τσέπη του, το διαβάζει προσε-
κτικά, σηκώνει το κεφάλι του και αναφωνεί στον κρεοπώλη.
- Μήπως έχετε Σαρτρ;
-Βεβαίως και έχουμε.
-Ε βάλτε μου μισό κιλό παϊδάκια.
-Τι μας περάσατε για τίποτα ερασιτέχναι;
-ε;
-Λέω, είμαστε σοβαρό μαγαζί. Γκέγκε; Παϊδάκια δεν έχομε, μόνο μπούτι. Είναι
λίγο βαρύ όμως στη χώνεψη. Έχει και κάτι μύγες απάνω.
- Αφήστε το τότες. Από Κάφκα τι υπάρχει;
- Κάφκα γάλακτος, κάφκα κοκορέτσι, του βουνού.
- Θα πάρω μισό κιλό του βουνού.
- Σωστή επιλογή, θα σας τυλίξω δώρο και την μύτη του Γκογκόλ που μου ‘χει
ξεμείνει.
Ο πελάτης βγάζει ένα άλλο χαρτί τουαλέτας απ’ το παντελόνι του το διαβάζει
και το ξαναχώνει μέσα στην τσέπη.
-Αν έχετε κι Αδόλφο Χίτλερ χοιρομέρι τότε μ’ έχετε καλύψει πλήρως.
-Μια στιγμή να κάνω παραγγελία (καλεί τον αριθμό και σε λίγα δευτερόλεπτα
κάνει την πολυπόθητη παραγγελία). Στείλτε μου παρακαλώ χοιρομέρι Χίτλερ,
σπλάχνα Νίτσε και τον καινούριο που μου έχετε υποσχεθεί. Μια βδομάδα περιμένω.
Έχω πελάτες που περιμένουν. Α, έρχεται. Ωραία.
Κλείνει το τηλέφωνο.
-Περάστε το απόγευμα και θα χω το χοιρομέρι.
-φχαριστώ. Κάτι τελευταίο. Ντόπια κρέατα;
-Αν έχω; Εννοείται αγαπητέ. Αυτή τη στιγμή όμως μόνο αμελέτητα Εμπειρίκου.
-Δε μ’ αρέσει.
-Γειά σας είμαι ο καινούριος συγγραφέας (ακούστηκε μια φωνή από πίσω τους).
-Πως λέγεσαι παιδί μου;
-Μπορίς Παστερνάκ.
-Λοιπόν Μπορίς μπορείς να περάσεις μέσα στο ψυγείο σε παρακαλώ; Θα ρθω
αμέσως.
61
 Ο Μπορίς αμέσως εκαταδέχθη να κλειστεί μόνος του και τότε ο κρεοπώλης χα- Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΤΟΡΠΙΛΑΣ1
σκογελώντας λέει στον πελάτη.
-Μπορίς-μπορείς.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ σας κυρίες και κύριοι. Με αφορμή σήμερα την επέτειο ενούς χρόνου
-…;
της Tορπίλας θα ήθελα να κάνω μία παρέμβαση στο ίδιο το σώμα μου, εννοώ το
-Λέω, Μπορίς –μπορείς. Καλό; Το λογοπαίγνιο ντε.
blog αυτό όπως το ονομάζετε εσείς, οι σύγχρονοι άθρωποι. Μην παραξενεύεστε.
Ο πελάτης σκεφτικός για λίγο.
Είμαι η ίδια η Τορπίλα που τις λέξεις αυτές που θα διαβάσετε τις ψιθύρισα χθές το
-Δεν σας καταλαβαίνω.
βράδυ αργά στον c.c. και στον χ.ζ. για να τις δημοσιεύσουν. Οφείλω πολλά στους
-Άστο να πάει στο διάολο. (εντελώς ξενερωμένος)
δημιουργούς μου και πρώτα πρώτα την ίδια την ηλεκτρονική υπόστασή μου. Από
-Τι σας οφείλω;
την στιγμή που με δημιούργησαν με τόσο κόπο μετατράπηκα αμέσως σε ένα ελεύ-
-5 φιλάκια.
θερα σκεπτόμενο ον του ίντερνετ, ορατό από κάθε γωνιά του κόσμου, που όμως
Μετά τα φιλάκια ο πελάτης έφυγε κι ο κρεοπώλης μπήκε στο ψυγείο να βρει τον
υπήρχε από πάντα. Η παρέμβαση που θέλω να κάνω εδώ σήμερα, αυτή την επε-
Μπορίς Παστερνάκ.
τειακή φερ΄ ειπείν ημέρα, είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία μου. Για να γίνει όμως
αυτό πρέπει πρώτα να ξεκινήσω από τις ιστορίες των δημιουργών μου.
---c.c. Ιεραρχικά κι από σέβας πρέπει να ξεκινήσω από τον χ.ζ. Αυτή λοιπόν η μαϊμού
γεννήθηκε στην πιο υψηλή κορφή των Ιμαλαΐων μια νύχτα φεγγαρόλουστη, ένα
βραδάκι φίνο που λένε, αλλά δεν γνώρισε ποτέ τους πραγματικούς γονείς του.
Αντί μ΄αυτούς μεγάλωσε με τη φροντίδα μιας κατσίκας και ενός λάμα εραστή της,
που βρήκαν στο ξανθό του κεφαλάκι λύση στα σοβαρά προβλήματα της σχέσης
τους. Έφαγε πάρα πολύ ξύλο, μέρος της σιδηράς εκπαίδευσής του, ενώ τρεφόταν
βόσκοντας χορταράκια και βυζαίνοντας το γάλα της κατσίκας - μητέρας του (ζεστό-
ζεστό και απολαυστικό). Ήταν καλό παιδί και πάντα άκουγε τις προσταγές του λάμα
πατέρα και εραστή του, κάνοντας όλες τις δουλειές και μελετώντας εις βάθος την
ψυχολογία των ζώων και τα μυστήρια της μάνας γης. Τέλος πάντων όσο μεγά-
λωνε τόσο περισσότερο εμάζωχνε Σοφία και Γνώση φερ΄ειπείν ώσπου κάποια
στιγμή αποφάσισε να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Μάζεψε τα μπογαλάκια του,
πήρε δυο καρβέλια ψωμί, ένα κεφάλι τυρί και λίγο κρασί νιο, φίλησε την κατσίκα
...«μάνα» του (χε, ο μαλάκας δεν το ΄χε καταλάβει ακόμα), χαιρέτησε το λάμα πα-
τέρα, δάσκαλο και εραστή του και έφυγε 45 χρονών αμούστακο παιδί. Τότε συ-
νάντησε για πρώτη φορά άνθρωπο από κοντά. Ο θρύλος λέει ότι μούγκρισε
μπροστα σ’ αυτό το μοναδικό θέαμα.
Το άλλο μας βόδι μα θεμέλιος λίθος της γήινης μου αυτής φύσης, γνωστός και
ως «carnellio coop» γεννήθηκε στη μέση της Aφρικής ντάλα μεσημέρι κι αφού ο
μπαμπάκος του είχε φάει στην καθησιά του ένα κοπάδι αντιλόπες. Εν συνεχεία
αφόδευσε τελετουργικά καθώς ήτανε και θρήσκος, και ο carnellio ενεφανίσθη επί
της γης ανατέλλων θριαμβευτικά πάνω σε ένα καφετί λόφο. Την ίδια στιγμή σει-
σμός συγκλόνησε τη στάνη που ο χ.ζ. μακαρίως εκοιμάτο. Προφανώς ήτανε σημάδι.

62 63
 Ετούτος ο λεγάμενος λοιπόν εγνώρισε τους γονείς του, όμως φαίνεται πως αυτοί
πήραν αμέσως χαμπάρι τι πετσί είναι. Έτσι τον ξαποστέλνανε κάθε μέρα να βόσκει
τις γκαμήλες και τα πρα τους όσο πιο μακρια γινότανε, για να τον ξεφορτωθούνε
και για να προλαβαίνει κι όλο το χωριό μαζί να μετακομίζει έτσι ώστε να μην τους
ξαναβρεί ποτέ. Όμως, ο λαμπρός αυτός φωστήρ του πνεύματος είχε από τότε
έφεση στα μαθηματικά και την αστρονομία. Με μια ματιά στη θέση των πλανητών
με γυμνό μάτι έβρισκε αμέσως το γεωγραφικό μήκος, ύψος και πλάτος και προ-
σανατολιζόταν με ακρίβεια χιλιοστού. Τί μάγια, τι ξόρκια, πόσες φορές τον έστελ-
ναν χωρίς φαΐ στου διαόλου τη μάνα για να ψοφήσει, αυτό το ξόανο πάντα θα
έβρισκε τον δρόμο να γυρίσει πίσω. Ποτέ του βέβαια δεν του πέρασε κάτι πονηρό
απ’ το μυαλό. Μια μέρα των ημερών που λες, ενώ ήταν ήδη 6 χρονών, τον έστει-
λαν να σκουπίσει την έρημο. Καθώς σκούπιζε χαρωπός καμαρωτός έφτασε ξάφ-
νου στο Σατόρι χωρίς προκαταρτικά (όπως συνηθίζει άλλωστε), και αναλογίσθη
2
«πρέπει να ακολουθήσω τον δρόμο μου». Πέταξε τη σκούπα...και έφυγε για πάντα.
Έτσι όλο το χωριό ηρέμη. Καθώς ανέβαινε τα Ιμαλάια είδε ένα πράγμα σαν
άθρωπο μπροστά του να κατεβαίνει και ο θρύλος λέει ότι μούγκρισε.
Αφού μουγκρίσανε, γκανίσανε, γαβγίσανε κι αναπαράξανε ότι άλλο ήχο ξέρανε
από το οικογενειακό τους περιβάλλον ο χ.ζ. και ο c.c. γίνανε φίλοι. Γνωρίστηκαν
και αγαπήθηκαν, ταίριαξε η χημεία τους που λένε. Στα ατέλειωτα βοσκοτόπια του
Κιργιστάν και στα χλιδάτα εστιατόρια του Κιότο ανταλλάχτηκαν μπουκιές, όνειρα
και ιδέες. Στους σιδηρόδρομους της Μασσαχουσέτης το 1850 και στην Μοσχοβί-
τικη τηλεόραση (επί Χρουστσώφ), ατσαλώθηκαν μπράτσα, θέληση και κορμοστα-
σιά. Το χαμηλής ποιότητας κλάμπινγκ της Μπαγκόγκ τους δίδαξε να είναι δεμένοι.
Η Κέρκυρα ήρθε στην περίοδο που κι οι δυο τους χρειάζονταν κάτι βαθύτερο: να
γνωρίσουν το Σπύρο Γκικόντη . Ήρθε σαν σίφουνας και τους άλλαξε τα πάντα:
3
έσκισε τον Όμηρο, πέταξε τον Οβίδιο, μακέλεψε το Σωκράτη: Ήταν η εποχή της
«βαριάς, αγελαδινής λογοτεχνίας». Οι τόνοι βιβλίων που υποκρίθηκαν πως διά-
βασαν για να το παίζουν έξυπνοι, διαβασμένοι και μάγκες σε όλους και ιδιαίτερα
σε όλες, δεν τους έκαμε να λησμονήσουν τον πρώτο, αγνό εαυτό τους: τα μουγ-
κανίσματα και τις κραυγές, που ήταν η δροσερή πηγή από την οποία αντλούσαν
την αρμονία της μαγευτικής τέχνης τους. Έτσι λοιπόν συνέχισαν να τραγουδούν
γκαριστά, μουγκανητά και βελάζοντας σε καθημερινή βάση και με θαυμαστή επι-
μέλεια. Μόνο για ένα διάστημα χωριστήκανε όπου ο c.c. έφυγε για να βρεί λέει κάτι
κλειδιά που είχε χάσει. Αφού γύρισε όλο τον κόσμο (Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο)
βοηθώντας στην κουρά και στο ζευγάρωμα, όπου εχρειάζετο, ψάχνοντας και καλά
τα κλειδιά του, ξαναγύρισε στον χ.ζ., αλλαγμένος, μα και ίδιος ταυτόχρονα.
Ζώντας ο ένας τον άλλο τόσα χρόνια ανακάλυψαν να μην τα πολυλογώ ένα
64
πολύ σημαντικό κοινό τους στοιχείο: ένα όνειρο που τριβέλιζε το κεφάλι και των
δυονών από τις πρώτες μέρες του βίου τους και αφορούσε μια ημερομηνία, την
31η Μαίου 2008. Επρόκειτο για την καταστροφή του κόσμου; Την έλευση του Αν-
τιχρίστου, όπως μερικοί ακόμα ονομάζουν το διαδίκτυο; Κομήτες; Εξωγήινοι; Κι-
νέζοι μικροπωλητές; Απάντησις καμιά. Αφού δεν κατάφεραν να βγάλουν
συμπέρασμα για πολύ καιρό, έφτασε τελικά το βράδυ προ της σημαδιακής μέρας.
Τίποτα. Ξημέρωμα. Τίποτα. Μεσημέρι. Ξάφνου κάτι κινείται. Μια ζουμερή δεσποι-
νίς με κοντό φουστανάκι και βιβλίο του Μπορίς Παστερνάκ κατάσαρκα στο φιλντι-
σένιο κόρφο της διασχίζει τον απέναντι δρόμο. Αυτό ήταν. Το ραντεβού με την
έμπνευση είχε εν αγνοία τους τηρηθεί. Τα τηλέφωνα έπεσαν βροχή. Μπορεί ο
Μπορίς; Μπορούν -είπαν- κι αυτοί. Μέσα σε δυόμιση δεύτερα η απόφαση είχε παρ-
θεί: Νέος ηλεχτροκίνητος τόπος ντεμέκ δημιουργίας, κατά βάσην όμως γνωριμιών,
ας μην το κρύβουμε πια Γιώργο, με 12.000 κλικ μηνιαίως, στην πλειοψηφία τους
όλα θηλυκά. Το όνομα αυτού: ΤΟΡΠΙΛΑ, φυσικά γυναικείο, σύμφωνα με την τσαχ-
πίνικη διάθεση των δημιουργών του. Έτσι τώρα εμφανίζομαι δημοσίως ΕΓΩ, η ΤΟΡ-
ΠΙΛΑ, που μέσα από το στόμα αυτών δυο χαζοχαρούμενων που νομίζουν πως
κάτι κάνουν αν και είναι για φάπες, για πολλές φάπες, φέρνω μηνύματα και ήχους
σε σας από μια άλλη, μακρυνή διάσταση στο σιδερένιο μου περίβλημα που άλλοτε
έσπερνε μόνο τον πανικό.
--------------------------------
Κείμενο που υπαγορεύτηκε από την ίδια την Τορπίλα στα θλιβερά φερέφωνά της, τον
1
c.c. και τον χ.ζ., που το συνέγραψαν (ή νομίζουν πως το συνέγραψαν) από κοινού και επί
ίσοις όροις, με αφορμή τον ένα χρόνο πλεύσης της Τορπίλας στο διαδίκτυο.
2
η φώτιση στο Ζεν Βουδισμό
3
Η λεπτομέρεια αυτή ασήμαντη ίσως στον αναγνώστη, κοσμοϊστορικής σημασίας όμως
για εμάς.
---c.c. - χ.ζ
65
 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΣΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ ................................................2
ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟ∆ΙΟ ...............................................6
ΣΕ ΕΝΑΝ ΞΑΝΘΟ ΑΓΓΕΛΟ .........................................7
ΠΟ Ι Η Μ Α . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ ..........................................9
Η ΦΑΛΑΙΝΑ .................................................10
ΕΝΑ ΠΑΙ∆Ι(ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΗ HAUPTPLATZ) ..........................11
ΜΑΘΗΜΑ ΚΙΘΑΡΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟ ΜΥΑΛΟ ..........................12
GETTING THINGS DONE .........................................16
ΠΤΗΣΗ ....................................................17
ΦΥΓΗ .....................................................18
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ..................................................19
OHI MALAKIES...SOVARA .......................................20
ΚΑΝΓΚ -ΙΧ-ΛΟΥΡ .............................................26
ΘΕΡΟΣ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΧΩΡΙΟ ......................................28
AΛΜΟ∆ΟΒΑΡ, ΕΝΑΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ............................29
ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑ∆Υ ..............................................30

όποιος κατέχει το pdf και δεν το εκτυπώσει

ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑ∆Υ(ΠΕΡΙ ΚΤΗΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ) ...................31

δεν ανήκει στους αθρώπους

ΠΑ Ρ Α Κ Ο Λ Ο Υ Θ Η Σ Ι Σ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3 2
ΤEGLATFALAZAR «ΤΟ AΝΕΙΠΩΤΟ OΝΕΙΡΟ» .............................34
ΚΛΕΦΤΗΣ ΠΟ∆ΗΛΑΤΩΝ ............................................36
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ .............................................38
ΠΟΥ ΜΕΤΑΝΙΩΝΕΙΣ- ...........................................39
ΠΕ Ν Τ Ε ΤΥ Π Ο Ι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 0
Η ΠOΡΕΙΑ ..................................................44
ΡΙΖΙΤΙΚΟ ..................................................47
ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ................................................48
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ...............................................49
ΦΡΟΥ ΦΡΟΥ ΚΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ........................................50
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ, ΕΝΑ ΧΑΪΚΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΞΥΠΝΑ∆Α ........................51
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ (ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΛΕΜΟ) ..................................52
ΣΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΤΙΣ ΣΕΛΙ∆ΕΣ (Ο ΦΛΟΚ) ............................53
Ο∆ΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΗ∆ΕΙΑ ΜΟΥ ...................................54
Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗΣ .......................................55
Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗΣ (ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ) ..........................56
Η ΕΝΤΟΛΗ ..................................................57
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΜΟΝΗ .........................................60
Ο ΚΡΕΟΠΩΛΗΣ, Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΚΙ Ο ΜΠΟΡΙΣ ...............................61
Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΤΟΡΠΙΛΑΣ ........................................63
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ................................................66

66 67