H βικτωριανή εποχή στη βρετανική ιστορία ήταν η περίοδος βασιλείας της βασίλισσας

Βικτωρίας από τις 20 Ιουνίου 1837 έως τον θάνατό της, στις 22 Ιανουαρίου 1901. Ήταν μακρά
περίοδος ευημερίας και εθνικής αυτοπεποίθησης για τη Βρετανία.[1] Ορισμένοι ιστορικοί
τοποθετούν την έναρξη της περιόδου σύμφωνα με την Πράξη Μεταρρύθμισης του 1832. Της
βικτωριανής εποχής προηγείται η Γεωργιανή εποχή και ακολουθείται από την Εδουαρδιανή
εποχή. Το δεύτερο μισό της περιόδου συμπίπτει περίπου με την πρώιμη Μπελ Επόκ στην
Ευρώπη και η επίχρυση εποχή στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πολιτισμός

Πολιτισμικά παρατηρείται απομάκρυνση από τον ορθολογισμό της γεωργιανής εποχής προς την
κατεύθυνση του ρομαντισμού και του θρησκευτικού μυστικισμού, των κοινωνικών αξιών και
των τεχνών.[2] Σε ό,τι αφορούσε στις διεθνείς σχέσεις η συγκεκριμένη εποχή ήταν μακρά
περίοδος ειρήνης, γνωστή ως Pax Britannica. Η οικονομική, αποικιακή και η βιομηχανική
ανάπτυξη, διαταράχτηκε από τον Κριμαϊκό Πόλεμο το 1854. Στο τέλος αυτής της περιόδου έγινε
ο δεύτερος πόλεμος των Μπόερς. Σε ό,τι αφορά στην εσωτερική πολιτική, η πολιτική ατζέντα
περιελάμβανε μετατοπίσεις προς την κατεύθυνση της βαθμιαίας πολιτικής μεταρρύθμισης και
της διεύρυνσης του εκλογικού σώματος.

Σημαντικές μορφές

Δύο σημαντικές μορφές σε αυτή την περίοδο της βρετανικής ιστορίας είναι οι πρωθυπουργοί
Γκλάντστοουν και Ντισραέλι, οι αντιθετικές απόψεις των οποίων άλλαξαν τον ρου της ιστορίας.
Ο Ντισραέλι, ευνοούμενος της βασίλισσας, ήταν συντηρητικός πολιτικός. Ο αντίπαλός του
Γκλάντστοουν, φιλελεύθερος που δεν έχαιρε της εκτίμησης της βασίλισσας, επέβλεψε το
μεγαλύτερο τμήμα της νομοθέτησης της εποχής.