Άσε με να λέω πως θα σε αφήσω,
λόγια είναι μόνο, ό,τι και να πω.
Άσε με να φύγω και να περπατήσω
λίγο ν’ ανασάνω και θα ξαναρθώ.
Μα όταν λέω πως μαζί σου θα ξεκόψω
γίνεσαι φλόγα που με καίει και γυρίζω
σαν το τσιγάρο που όλο λέω "θα το κόψω"
κι όμως με πάθος πιο πολύ ξανακαπνίζω.
Βιτάλη:
Άσε με να λέω πως δε θα σ’ αφήσω,
μες στην αγκαλιά μου πια να ξαναμπείς.
Πως αυτή τη νύχτα την πόρτα θα σου
κλείσω
λόγια είναι μόνο, λόγια της στιγμής.
Μα όταν λέω πως μαζί σου θα ξεκόψω
γίνεσαι φλόγα που με καίει και γυρίζω
σαν το τσιγάρο που όλο λέω "θα το κόψω"
κι όμως με πάθος πιο πολύ ξανακαπνίζω.
Déjame decirte cómo te dejaré ir,
Las palabras son lo que yo digo.
Déjame ir y caminar
Lo reconsideraré un poco y volveré.
Pero cuando digo que cortaré contigo
te conviertes en una llama que me quema
y vuelvo
como el cigarrillo siempre digo "lo cortaré"
Y sin embargo, con más pasión fumo de
nuevo.
Vitali:
Déjame decirte que no te dejaré ir,
en mis brazos para volver de nuevo.
¿Qué tal si te cierro la puerta esta noche?
las palabras son solo palabras, palabras del
momento.
Pero cuando digo que cortaré contigo
te conviertes en una llama que me quema
y vuelvo
como el cigarrillo siempre digo "lo cortaré"
y aún con más pasión fumo de nuevo