Satyra to gatunek literacki lub publicystyczny łączący w sobie epikę, lirykę i dramat,

który ośmiesza i piętnuje ukazywane w niej zjawiska, obyczaje, politykę, grupy lub stosunki
społeczne. Prezentuje świat poprzez komiczne wyolbrzymienie, ale nie proponuje żadnych
rozwiązań.
Jednym z polskich autorów słynących między innymi z satyr, był Ignacy Krasicki.
W swoich dziełach, bardzo wyraźnie krytykował wady polskiego społeczeństwa.
Pierwszym utworem, w którym doskonale to widać jest “Żona modna”. Zawiera ona
rozmowę między dwoma znajomymi. Jeden z nich, pan Piotr, niedawno się ożenił i przyjaciel
składa mu gratulacje. Okazuje się jednak, że nie jest on do końca szczęśliwy ponieważ
podjął decyzję o zawarciu małżeństwa głównie ze względu na korzyści majątkowe.
Krasicki wyraźnie krytykuje tą sytuację, uważając ją za odejście od zasad wiary i Kościoła
(małżeństwo bez miłości). Jest to ewidentne zerwanie z dawnymi obyczajami.
Krasicki wypomina chciwość, niezaradność oraz uległość Pana Piotra wobec żony.
Zarzuca mu próżność i niemoralność.
Z kolei tytułowa Żona modna to idealny przykład rozrzutności, bezmyślności i ślepego
uwielbienia tego co modne. Wychowała się ona w mieście, a gdy po ślubie przeprowadziła
się do męża na wieś, zaczęła wszystko krytykować i zmieniać. Autor zarzucił jej arogancję
oraz lenistwo. Kobieta nie pracując, chciała opływać w dostatki. Bezmyślnie naśladowała
zagraniczną, francuską modę.
Cała satyra pokazuje wiele zarzutów Krasickiego wobec szlachty. Możemy zauważyć
chciwość, interesowność i bezmyślność w społeczeństwie polskim. Znacząco widać brak
troski o rodziny i majątki, a jedyne co się liczy to otaczanie się bezużytecznymi drobiazgami.
Według autora, naród zerwał z dawnymi tradycjami i obyczajami.
Kolejnym dziełem krytykującym zachowanie Polaków jest satyra pt. “Pijaństwo”.
Krasicki przedstawia nam w utworze dwóch skrajnie różnych ludzi. Jednego z nich można
nazwać pijakiem, drugiego zaś moralizatorem.
Bardzo możliwe, że Krasicki zawarł swoje poglądy w tym właśnie umoralnianiu.
Skrytykował i wyśmiał pijaństwo wśród społeczeństwa, ale jeszcze gorzej wypowiedział się
o ludziach, którzy sami pięknie mówią o zaletach trzeźwości, ganią pijaństwo, a nie stronią
od alkoholu.
Według Krasickiego, skutki picia alkoholu były czymś niedopuszczalnym.
Największym grzechem człowieka mogło być bowiem zaprzedanie swojego umysłu
alkoholowi.
Ostatnim dziełem, które chciałbym przywołać jest utwór pt. "Świat zepsuty".
W tym dziele Krasicki dał ogólny obraz zepsutego społeczeństwa. Nazywa świat upadkiem
moralnym.
W pewnym momencie, satyra przeradza się w rozmowę ze szlachetnymi przodkami.
Autor wspomina to co stare i dobre. Ewidentnie tęskni za tym.
Krytykuje społeczeństwo za to, że zatracili tradycje przodków oraz nie szanują cnoty.
Gani przede wszystkim niefrasobliwość młodzieży, brak powagi i dostojeństwa u starszych,
małżeństwa dla zysku oraz częste rozwody, złodziejstwo i oszustwa, rozpustę, bezbożność.
Krasicki nie wypiera się mimo wszystko tego, jaka jest epoka. Pod koniec utworu stara się
umoralniać społeczeństwo, patrząc na zepsuty świat " z zewnątrz " .
Jak widać, Ignacy Krasicki, zauważał w społeczeństwie tamtejszej epoki wiele wad.
Nie zgadzał się z nimi oraz krytykował postępowanie Polaków. W swoich satyrach
wyśmiewał ich zachowania, jednocześnie starając się spełniać rolę moralizatora.