Ερασιτεχνικώς, Ενθέως και ουχί Ιδιωτικώς

Γράφει ο Κόττης Κωνσταντίνος

konstantinosoa@yahoo.gr

Σκέψεις από την ημέρα του συλλαλητηρίου

Ήμουν και εγώ εκεί, στο συλλαλητήριο της Κυριακής 21-01-2018. Θα ήταν
αδιανόητο να μην είμαι, αυτό ήταν ολόψυχο καθήκον. Θα ήταν ψέμα αν δεν πω πως
ένοιωθα ένα μούδιασμα, για το τι ακριβώς θα αντικρύσω. Κατεβαίνοντας προς την
θάλασσα, συνάντησα πολλούς να πηγαίνουν εκεί με τα πόδια, σαν και μένα. Ούτως ή
άλλως η πρόσβαση με όχημα δεν ήταν εύκολη. Αυτοαναγορευόμενοι εκπρόσωποι του
ντεμέκ διεθνισμού, δεν μπορούσαν να αντέξει την χαρά που δεν την άφηνε ως προς
τον διαχρονικό ανθελληνισμό της και φρόντισε να λειτουργήσει σε μεγάλο βαθμό ως
γιουσουφάκι των Σκοπιανών: μπλοκαρισμένη η Εγνατία λόγω αντι-συλλαλητηρίου
με πανό στα σλαβικά στην Καμάρα. Αφίσες τους τρίγλωσσες «κοσμούσαν» την πόλη,
με κείμενο, φυσικά, στα «μακεντόνσκυ» και τα αλβανικά. Ούτως ή άλλως, ο
μακεδονισμός από απόφαση των διεθνιστών της δεκαετίας του 20΄ ξεκίνησε και
υιοθετήθηκε από ορισμένα βαλκανικά σοσιαλιστικά κόμματα. Κομμένη είδα
πορευόμενος και την Β. Όλγας, αφού αλληλέγγυοι φρόντισαν να την φράξουν,
πετώντας αντικείμενα στο δρόμο, περίπου στο ύψος του Μακεδονία Παλλάς. Τα
αστικά, όσο πήγαιναν, έφταναν ως ένα σημείο και έπειτα κατέβαζαν τον κόσμο.
Γνωστά, επίσης, και τα εμπόδια στα διόδια των Μαλγάρων ή η επίθεση σε
λεωφορείο. Το ότι η ΕΡΤ3 ειδικά δεν ήταν παρούσα, αλλά και γενικότερα η ΕΡΤ, θα
αποτελεί όνειδος στην ιστορία της.
Ανεξάρτητα, πάντως, του τι θα έβρισκα στην παραλία, χάρηκα για το ότι θα
πήγαινα σε ένα συλλαλητήριο, όπου τον Έλληνα θα τον οδηγούσε, κυρίως, η
συνείδησή του. Δεν προσήλθε ακολουθώντας μια επίσημη κομματική γραμμή, η
υποχρέωση. Επρόκειτο για ένα συλλαλητήριο με τις μάσκες πεσμένες, όπου ο καθείς
έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο, αφήνοντας το προσωπείο στην άκρη. Το 1992-
1993 της υποκρισίας, πολλοί είχαν φορέσει την περικεφαλαία του μακεδονομάχου. Η
νίκη και η δεδηλωμένη, δεν κερδίζονταν παρά με μεγάλα ποσοστά. Κανέναν, ούτε
την τότε Ν. Δ., ούτε το τότε ΠΑΣΟΚ, τους έπαιρνε να μην στηρίξουν τα
συλλαλητήρια.
Αν ένα πράγμα διαπίστωσα σε όλη αυτή τη διαδικασία, είναι πως ο Έλληνας
πολίτης, αυτός που «αντέχει να αντικρύζει καμένα δάση, αλλά και να δακρύζει
ακούγοντας κλαρίνο», τελεί ακέφαλος. Εκλελυμένος και ερριμένος ως πρόβατο μη
έχον ποιμένα, όπως ο Χριστός παρατηρούσε τον λαό στο Κατά Ματθαίον (9:36).
Ωθήθηκε από τον παπά της ενορίας του, αλλά έζησε τον αρχιεπίσκοπο να ποιεί την
νήσσα. Θα μου πεις πως ο προκαθήμενος είναι θρησκευτικός και όχι εθνικός ηγέτης.
Αν γι΄αυτό δεν λάμβανε θέση, ίσως είχε καλώς. Έλαβε, όμως, μια, έστω, ήπια θέση,
αλλά πάντως κατά του συλλαλητηρίου. Θα κριθεί γι΄αυτό από την ιστορία. Ας είναι
καλά, λοιπόν, πολλοί επίσκοποι που τον αγνόησαν, αλλά και ο κάθε κληρικός των
ελληνικών κοινοτήτων, των ενοριών, που μπήκε μπροστάρης και έσωσε με την
παρουσία του, κάτι πολύ παραπάνω από τα προσχήματα.
Διάφοροι εκπρόσωποι συλλόγων απηύθυναν χαιρετισμό, μάλλον
επαναλαμβάνοντας τετριμμένα ή και κουράζοντας. Δυστυχώς δεν υπήρχε κάποιος
ομιλητής, ικανός να μεταδώσει παλμό στο παρευρισκόμενο πολύ κόσμο. Και για τον
κόσμο αυτό, ίσως εκείνη την στιγμή δεν είχε τόση σημασία. Διάφοροι προσπάθησαν
να μειώσουν τον όγκο της εκδήλωσης, με διάφορα τεχνάσματα. Τηλεπερσόνες τις
οποίες (αν δεν κάνω λάθος) παράτυπα πάντρεψε ο προηγούμενος αρχιεπίσκοπος,
χαρακτήρισαν καρναβάλι τιμημένες στολές. Αλλά δεν θα έλεγαν ποτέ το ίδιο για
ξεβράκωτους λεβέντες με ζαρτιέρες, δίπλα στους οποίους κάνει την τιμή να
φωτογραφίζεται ο προχώ δήμαρχος της Θεσσαλονίκης. Ένας τύπος γνωστός για τα
«εθνικά» του αισθήματα, για ποιο έθνος δεν ξέρουμε. Δεν παρέστη στα 100 χρόνια
απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης το 2012 και στο άγημα της Σχολής Ευελπίδων.
Δεν υπήρχε, φυσικά, περίπτωση να παρίστατο τώρα. Στα άλλα events δεν έχει
πρόβλημα, είπαμε πρώτα απ΄όλα είναι καλός επιχειρηματίας.
Κίνησαν, επίσης, να χαρακτηρίσουν φασίστες και συνοδοιπόρους της Χ. Α.,
κάθε συμμετέχοντα στο συλλαλητήριο. Σιχαίνομαι τους χαρακτηρισμούς και κρίνω
εκ του αποτελέσματος. Αγνοώ, λοιπόν, αυτές τις φωνές που μένουν εκεί. Αλλά και η
θέση και η απουσία των άλλων κομμάτων υπήρξε αντιληπτή: από το η «Μακεδονία
δεν διαπραγματεύεται», φτάσαμε στον έντιμο συμβιβασμό, στην σύνθετη ονομασία.
Που όταν ο Παπακωνσταντίνου πρότεινε, τότε, το Novomacedonia σαν μια λέξη και
όχι σύνθετο προσδιορισμό, είχε γίνει ο χαμός. Σήμερα καταλαβαίνω, πως η τότε
πρόταση, δεν εξυπηρετούσε τις σκοπιμότητές τους.
 Η σημερινή κυβέρνηση δεν απέφυγε και αυτή το σύνδρομο αλαζονείας της
εξουσίας. Όμως οι προσωρινώς και σε οποιοδήποτε πόστο εξουσιάζοντες, δεν
αντιλαμβάνονται για πότε η χελώνα γιγαντώνεται και νικάει, ενώ ο λαγός ηττάται και
μένει μόνος. Για πότε ο ελευθερωτής γίνεται τύραννος και για πότε, μετά του
βραχέως τριημέρου, το "Ωσαννά Υιέ Δαυίδ", γίνεται "άρον - άρον σταύρωσον αυτόν.
Η σκηνή της πρωτοχρονιάτικης χοροεσπερίδος από το «Θίασο» του Θ.
Αγγελόπουλου, διαβάζεται και με άλλη διανομή ρόλων.
Επιστρέφοντας είδα καπνό. Κάτι είχε αρπάξει φωτιά, ήταν προφανές.
Πλησιάζοντας έβλεπα να καίγεται η ιστορική διατηρητέα οικία της μουσουλμανο-
εβραίας Χαζίζ Νιχάλ Ναζιφέ. Η οικία μετά το 1941, λόγω απουσίας κληρονόμων,
ανήκε στο Ελληνικό Δημόσιο, ενώ το 1982 είχε χαρακτηρισθεί διατηρητέα. Το
Ελληνικό, βέβαια, Δημόσιο, αδιάφορο ως είναι, άφησε το οίκημα στην τύχη του και
από μια χρονιά και μετά, αποτελούσε κατάληψη γνωστών - αγνώστων αγωνιστών.
Λόγω διαθέσιμου video, ξέρουμε πως πρόκειται για εμπρησμό. Οι μάγκες
αδιαφόρησαν, έστω, αν η φωτιά μπορούσε να κάψει και γειτονικά κτίρια. Είμαστε
τυχεροί που δεν θρηνήσαμε θύματα. Αποτέλεσμα ένα κομμάτι της ιστορίας της πόλης
στις φλόγες από εμπρησμό. Εύχομαι πως όχι και η Ιστορία της Μακεδονίας.