4| ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020 | Nέα Εγνατία

«Οι πολιτικοί έχουν μεταβάλει την Ελλάδα

σε χωματερή της Διεθνούς των αγορών
και είναι υπερήφανοι γι’ αυτό»
Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Γιώργος Κοντογιώργης αναλύει το ζήτημα του Μεταναστευτικού,
επικεντρώνοντας στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα νησιά όπου φιλοξενούνται χιλιάδες μετανάστες
τρόπους, είτε να το αντιμετωπίσει με βάση
τις δικές του παραδοχές ή προτεραιότητες
ή να το αντιμετωπίσει σφαιρικά, που ση-
μαίνει με όρους συμφέροντος για την κοι-
νωνία στην οποία, εννοείται, ότι εκπροσω-
πεί και διαχειρίζεται τα συμφέροντα της.
Εδώ λοιπόν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα
φαινόμενο το οποίο ομολογεί συγχρόνως
άγνοια, και του φαινομένου και των επι-
πτώσεων που μπορεί να έχει και του τρό-
που με τον οποίον πρέπει να το αντιμετω-
πίσει κανείς. Ξέρετε, ας ξεκινήσουμε από
το μερικό, τι σημαίνει να έχουμε πληθυ-
σμιακές οντότητες στις οποίες επιτρέπου-
με να έρχονται και να εγκαθίστανται σε
νησιά στα οποία αλλάζει η πολιτισμική,
όχι απλά δημογραφική, η πολιτισμική σύν-
θεση, όταν δίπλα γνωρίζουμε ότι υπάρχει
ένας αντίπαλος, ο οποίος συμπεριφέρε-
ται αντισυμβατικά προς ότι έχει να κάνει
με τη διεθνή νομιμότητα και τα συμφέρο-
ντα μας; Σημαίνει ότι γιορτάζουμε, πανη-
γυρίζουμε την σε βάθος χρόνου εκχώρηση
των νησιών αυτών, δηλαδή ένα μέρος του
ελληνικού εδάφους στον αντίπαλο. Διότι,
τι θα συμβεί εάν με την πολιτική που ακο-
λουθούμε, οδηγηθούμε στην ισλαμοποίη-
Η επιχείρηση της «διεθνούς των αγορών» με το Μεταναστευτι- ση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου; Δε
γνωρίζουμε τί συνέβη με τις πληθυσμιακές
κό θα καταλήξει για την χώρα μας σε «αντικατάσταση του λαού»
μετακινήσεις στην ιστορία; Ας τις ξέρου-
στην Ελλάδα, δηλώνει σε μία συνέντευξη - ποταμός στη «ΝΕ» ο με, λοιπόν. Όπου μετακινήθηκαν μαζικά
πληθυσμοί και εγκαταστάθηκαν ξένοι προς
καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και την πολιτισμική πραγματικότητα που βίω-
πρώην Πρύτανης Γιώργος Κοντογιώργης. Κάνει λόγο για αλλοίω- ναν μέχρι τότε, αυτοί οι πληθυσμοί εκδίω-
ξαν ή αφομοίωσαν τους γηγενείς.
ση, όχι μόνο της δημογραφικής, αλλά και πολιτισμικής σύνθεσης
των νησιών στα οποία στοιβάζονται κατά χιλιάδες οι μετανάστες Γιατί δεν έγινε ποτέ το αντίθετο κ. καθη-
γητά;
και πως οι πολιτικοί μας ταγοί «πανηγυρίζουν την σε βάθος χρό- Για το αντίθετο χρειάζονται ορισμένα πράγ-
ματα, π.χ. πολιτικές ενωσωμάτωσης αυτών
νου εκχώρηση των νησιών αυτών, δηλαδή ένα μέρος του ελληνι- που έρχονται, δεύτερον, ελεγχόμενες ροές.
κού εδάφους στον αντίπαλο», εννοώντας την Τουρκία. Ελεγχόμενες ροές σημαίνει ότι όσοι έρχο-
νται, αν το πούμε απλά, είναι η υπάρχουσα
πραγματικότητα ικανή να τους αφομοιώσει
ή να τους ελέγξει ώστε να μην αποτελέσουν
κό; Νομίζουν ότι είναι πιο προοδευτικό να
αλλάξουν λαό, γιατί τους ενοχλεί η ισχυρή
ιστορικότητα και πολιτισμική συνοχή αυ-
τού του λαού; Γιατί αυτά είναι τα κεντρικά
ζητήματα. Στην πραγματικότητα δηλαδή,
υπονομεύουν την ελληνική ακεραιότητα,
την εσωτερική συνοχή και συγχρόνως μας
μεταφέρουν στη Μέση Ανατολή, εκεί που
παράγεται το κοινωνικό πρόβλημα. Εγώ δι-
ερωτώμαι ,ξέρετε, σε αυτό το κλίμα, βρι-
σκόμαστε πολύ λίγο μετά από την εποχή
που ένα μέρος αυτών των ανθρώπων που
μας κυβερνάνε, όπως της Αριστεράς, μας
έλεγε ότι πρέπει να αναπτύξουμε τη διεθνή
αλληλεγγύη και επομένως, αν παράγεται
ένα κοινωνικό πρόβλημα στο Πακιστάν ή
στο Αφγανιστάν ή οπουδήποτε να τρέξου-
με εκεί να ενισχύσουμε τις δυνάμεις της
αντίστασης στον καπιταλισμό! Τώρα τι μας
λένε; Να αποδυναμώσουμε την αντίσταση
στον καπιταλισμό στο Πακιστάν στο Ιράκ
και οπουδήποτε αλλού και να τους φέρουμε
εδώ αυτούς που αμφισβητούν τις πραγμα-
τικότητες αυτές, για να εκτονώσουμε εκεί
και να ενισχύσουμε εδώ την άλλη εκδοχή
του πράγματος, δηλαδή την υπονόμευση
της ίδιας της κοινωνίας, στην οποία υπο-
τίθεται ότι είναι εντεταλμένοι να υπερα-
σπίσουν τα συμφέροντα.
Είπατε νωρίτερα ότι είναι πια ορατός ο κίν-
δυνος να δούμε στην ουσία αλλαγή λαού
και σας ρωτώ γιατί αυτή η αλλαγή λαού δεν
συνέβη σε άλλες χώρες; Ας πάρουμε το πα-
ράδειγμα της αποικιοκρατικής Ολλανδίας,
που σήμερα είναι γεμάτη Σουριναμέζους
και άλλων εθνοτήτων πολίτες…
Πρώτον, η Ολλανδία είναι σε σημείο που
δεν έχει απέναντί τους ούτε μία Τουρκία
ούτε κανέναν άλλον, εμείς είμαστε ένα άλ-
λο περιβάλλον εδώ. Άρα το ερώτημα είναι
τι κάνεις με τις μειονότητες και τις κοινό-
τητες οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν
ως το μακρύ χέρι κάποιων άλλων γειτό-
νων. Υπάρχει λοιπόν ένα ζήτημα που αφο-

Æ
όνισε ότι σύντομα με την πολιτι-
κή που ακολουθούμε, θα οδηγη-
θούμε στην ισλαμοποίηση των νη-
σιών του Ανατολικού Αιγαίου και
πρόσθεσε πως όπου μετακινήθηκαν μα-
ζικά πληθυσμοί, εκδίωξαν ή αφομοίωσαν
τους γηγενείς. Σημειώνει πως «υπονομεύ-
ουν την ελληνική ακεραιότητα, την εσωτε-
ρική συνοχή, και συγχρόνως μας μεταφέ-
ρουν στη Μέση Ανατολή, εκεί που παρά-
γεται το κοινωνικό πρόβλημα» και κατα-
λήγει, λέγοντας πως «οι διαγκωνισμοί εί-
ναι για το ποιος θα κατέχει την εξουσία»
και ότι με «αυτές τις πολιτικές που ακο-
λουθούνται, είναι όλοι σύμφωνοι». Ο ίδιος
επιτέθηκε όμως και στις ΜΚΟ που δρουν
ανεξέλεγκτα και με την ανοχή του κράτους
,χαρακτηρίζοντας τες ως διεθνή συμμορία
που πρέπει να φύγουν από την χώρα μας.
Υπογράμμισε, δε, πως οι πολιτικοί έχουν
μεταβάλει την Ελλάδα σε χωματερή της
Διεθνούς των αγορών και είναι υπερήφα-
νοι γι αυτό, ενώ υπερθεμάτισε, προσθέ-
τοντας πως το πολιτικό προσωπικό ανα-
παράγει τον εαυτό του στην ίδια εκδοχή
από την Βαυαρική εποχή μέχρι σήμερα,
διακόσια χρόνια τώρα.
Βλέπουμε πρωτόγνωρα πράγματα και πρα-
κτικές στην άσκηση της πολιτικής προκει-
μένου να διαχειριστεί η κυβέρνηση αυτό το
μεγάλο κρίσιμο θέμα, του Προσφυγικού.
Ακούμε για επιτάξεις και το μυαλό μας πά-
ει σε πόλεμο! Ακούμε για αντίδωρα ή αν θέ-
λετε μικροδωράκια στους δήμους για να
εξασφαλίσουμε τη σιωπή τους και την ηρε-
μία τους και αυτό με πάει σε κάτι πάρα πο-
λύ δολερό και μοχθηρό. Πού θα μας βγά-
λει όλο αυτό;
Πρώτα- πρώτα δεν είναι πρωτόγνωρο φαι-
νόμενο το Προσφυγικό ή το Μεταναστευ-
τικό. Εάν κανείς ενσκήψει στην ιστορία,
θα μπορέσει και να γνωρίσει τη φύση του
προβλήματος, αλλά και να βρει λύσεις, να
στοχαστεί δηλαδή πάνω στο πρόβλημα και
να δει τις συνέπειες. Όταν κανείς αντιμε-
τωπίζει ένα φαινόμενο που είναι πρωτό-
γνωρο για τις συνθήκες της εποχής μας κα-
τά ένα μέρος, όχι στην ιστορία, όταν αντι-
μετωπίζει ένα τέτοιο πρόβλημα, έχει δύο
αντίπαλο δέος. Δεν μας προβληματίζει το
γεγονός ότι οι εσωτερικοί πόλεμοι που διε-
ξάγονται αυτή τη στιγμή έχουν να κάνουν
με πολυεθνικά συγκροτημένες χώρες; Εδώ,
οι δικοί μας ηγήτορες επαίρονται δημόσια
ότι είναι η χαρά τους και ο σκοπός τους να
δημιουργήσουν πολυεθνική κοινωνία στην
Ελλάδα. Γιατί όταν μιλάνε για πολυπολι-
τισμικότητα, δεν εννοούν την ενσωμάτω-
ση του διαφορετικού, να εμπλουτισθεί, αν
θέλετε, και ο εσωτερικός κοινωνικός χώ-
ρος, εννοούν την αλλαγή λαού ουσιαστι-
κά. Περί αυτού πρόκειται και όταν έρχεται
η στιγμή ακριβώς να απαντήσουν γιατί, η
απάντηση είναι, διότι έτσι θα καθυποτά-
ξουμε και θα καταπολεμήσουμε τις πολι-
τισμικές αναγωγές της ελληνικής κοινωνί-
ας. Νομίζουν ότι έτσι θα καταπολεμήσουν
την Εκκλησία, νομίζουν ότι έτσι θα κατα-
πολεμήσουν την εθνική αναφορά των Ελ-
λήνων, άρα την πολιτισμική του συνοχή.
Και το ερώτημα είναι, τι τους ενοχλούν όλα
αυτά; Νομίζουν ότι είναι πιο προοδευτικό
να αντικαταστήσουν την ορθόδοξη εκκλη-
σία ή το ορθόδοξο πλήρωμα με το ισλαμι-
ρά στην ασφάλεια της χώρας. Το δεύτερο
είναι ότι η Ολλανδία και οι άλλες χώρες
ακολουθούν μία πολιτική ελεγχόμενης με-
τανάστευσης, και αυτή η πολιτική συνάδει
επίσης με πολιτικές ενσωμάτωσης. Αφού
λοιπόν βρισκόσασταν στην Ολλανδία, έπρε-
πε να είχατε δει τι πολιτικές ενσωμάτωσης
εφαρμόζουν. Υπάρχει όμως και ένα άλλο
σημείο, είναι ένα γενικότερο πρόβλημα, τι
πολιτικές θέλουμε να ακολουθήσουμε στο
επίπεδο αυτό; Που να εντάξουμε την με-
τανάστευση, σε αυτό που αποτελεί συμ-
φέρον των αγορών; Δηλαδή, της ακραίας
εκδοχής της ολιγαρχίας του σήμερα ή στο
επίπεδο του συμφέροντος των κοινωνιών;
Διότι, όταν φέρνει κανείς κατά μη συντε-
ταγμένο τρόπο και μάλιστα σε μία χώρα
όπως η Ελληνική που μαζί με όλα τα άλ-
λα τα προβλήματα είναι και καθημαγμένη
- οικονομικά κοινωνικά, με ανεξέλεγκτο
τρόπο και πανηγυρίζει για τη μεταναστευ-
τική ροή που συμβαίνει, δείχνει ότι είμα-
στε εντεταγμένοι συνειδητά στη λογική της
διεθνούς των αγορών. Τους εξυπηρετού-
με, διότι τελικά η εργασία που είναι σχέ-
Nέα Εγνατία | ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020
ση δημοσίου δικαίου και κατακτήθηκε με
αιματοχυσία, μεταβάλλεται σε εμπόρευ-
μα. Μεταβάλλεται δηλαδή ο πολίτης σε
μετανάστη από πλευράς κοινωνικού και
οικονομικού καθεστώτος. Αυτό λοιπόν δεν
συμβαίνει στην Ολλανδία, γιατί έχει άλλες
προϋποθέσεις, δεν έχει άλλα προβλήμα-
τα και κυρίως δεν έχει μία άρχουσα τάξη
η οποία να έχει καθυποτάξει, να έχει λεη-
λατήσει τη χώρα. Δείτε τι δημόσιες πολιτι-
κές ακολουθούνται έστω με βάση τη λογι-
κή των αγορών στην Ολλανδία και τι πολι-
τικές ακολουθούνται στην Ελλάδα! Ποιος
είναι υπεύθυνος που οδηγήθηκε σε αυτή
την κρίσιμη κατάσταση η Ελλάδα και γιατί
συγχρόνως δυσκολεύεται να εξέλθει. Αυτό
είναι το ζήτημα.
Θα παρατηρήσω το αγεφύρωτο χάσμα που
δημιουργείται ανάμεσα στην κοινωνία και
στους διοικούντες, δηλαδή σήμερα τρεις
περιφερειάρχες απειλούν την κεντρική
διοίκηση ότι διακόπτουν κάθε συνεργα-
σία μαζί της, όσο προχωρούν στις επιτά-
ξεις και δημιουργούνται κέντρα κλειστά.
Παράλληλα, οι πολίτες είναι μοιρασμένοι
στη μέση, κάποιοι εμφανίζονται αλληλέγ-
γυοι κάποιοι εμφανίζονται ιδιαιτέρως εχθρι-
κοί. Υπάρχει και το κοινωνικό χάσμα τώρα
που προκύπτει…
Ο διχασμός είναι η χαρά της πολιτικής τά-
ξης, οπότε μην σας εκπλήσσει αυτό. Αλ-
λά αν θέλετε να δείτε πιο συγκεκριμένα το
πρόβλημα που τίθεται εδώ, απαντάει στο
ερώτημα ποιος έχει δικαίωμα να αποφα-
σίζει για τις τύχες αυτής της χώρας, αυ-
τής της κοινωνίας; Ο ένας και οι ολίγοι ή
οι πολλοί; Όταν λοιπόν με βάση τις δημο-
σκοπήσεις που λατρεύουν, που είναι σω-
στές, αν γίνονται με σωστό τρόπο ή με βά-
ση τις αντιδράσεις των κοινωνιών, έχου-
με μία αντίθεση μίας ολόκληρης κοινωνίας
και όχι ορισμένων ομάδων, σημαίνει ότι η
πολιτική τάξη που κυβερνάει είναι αντιμέ-
τωπη με το σκοπό τον οποίον υποσχέθηκε
ότι θα υπηρετήσει, δηλαδή το συμφέρον
και την βούληση της κοινωνίας. Δεν έχει
δικαίωμα ο κάθε πρωθυπουργός και ο κά-
θε υπουργός να αποφασίζει με το έτσι θέ-
λω, να το αντιληφθούμε αυτό το πράγμα.
Αυτό είναι φασιστικός τρόπος! Δεν έχουν
δικαίωμα να έρχονται σε αντίθεση με το
κοινό αίσθημα, να ξέρουμε ότι το πολιτι-
κό σύστημα, παρόλο που τους δίνει το δι-
καίωμα να αποφασίζουν σε πρώτο και τε-
λευταίο βαθμό με το έτσι θέλω, έρχεται σε
πλήρη αντίθεση με το δημόσιο αίσθημα,
με το αίσθημα της κοινωνίας. Εάν λοιπόν
δεν είναι σε συμφωνία με αυτό, οποια-
δήποτε πράξη επίταξης είναι φασιστικός
τρόπος και τοποθετείται εκεί. Διότι φα-
σισμός είναι αυτό που αντιλέγει στην κοι-
νωνία και στην κοινωνική βούληση. Τι εί-
ναι αυτό που τους κάνει να εκχωρούν δη-
μόσιο χώρο και μάλιστα στην καρδιά αυ-
τού που αποτελεί τον δημόσιο χώρο, που
είναι η απόφαση ποιος είναι μέρος αυτής
της κοινωνίας και ποιος όχι, ποιος ελέγχει
τα σύνορα και ποιος όχι. Ποιος διαχειρίζε-
ται ένα μείζον ζήτημα, όπως είναι το προ-
σφυγικό στις λεγόμενες ΜΚΟ διεθνείς και
εσωτερικές οι οποίες είναι ανεξέλεγκτες
και το ζήτημα που ακούω ότι θα τις ελέγ-
ξουν, είναι ψέμα, πρέπει να φύγουν, αυ-
τό είναι αρμοδιότητα του κράτους! Αυτό
ομολογεί ότι το κράτος το θέλουν για τον
εαυτό τους, δεν το κάνουν επιχειρησιακό
για να είναι αποτελεσματικό στο σκοπό για
τον οποίον υπάρχει και εκχωρούν το δημό-
σιο χώρο με τεράστια σπατάλη, κραιπάλη
θα έλεγα σε διεθνείς συμμορίες, τις ΜΚΟ!
Και όμως υπάρχει διακομματική συμφω-
νία σε αυτά τα ζητήματα. Το πνεύμα της
ολικής παράδοσης της χώρας στη διεθνή
των αγορών και τα συμφέροντα της κυρι-
αρχεί στο σύνολο της πολιτικής τάξης. Οι
διαγκωνισμοί είναι για το ποιος θα κατέχει
την εξουσία για να διαχειρίζονται την διε-
θνή των αγορών και τα συμφέροντα της.
Με αυτές τις πολιτικές που ακολουθού-
νται, είναι όλοι σύμφωνοι, με ελάχιστες
διαφοροποιήσεις.
Όλο το πολιτικό προσωπικό αυτό υπερα-
σπίζεται, μας λέτε κ. Κοντογιώργη;
Βεβαίως, διότι είναι πολύ απλός ο λόγος
για τον οποίον τον υπερασπίζονται, είναι
η εύκολη λύση, αυτή που τους κατοχυρώ-
νει στην εξουσία, απέναντι σε αυτούς που
τους αμφισβητούν και αυτοί που τους αμ-
φισβητούν δεν είναι η Διεθνής των αγορών
και οι μεγάλες δυνάμεις που διαχειρίζο-
νται τα συμφέροντα για λογαριασμό τους,
είναι η κοινωνία. Ξέρετε, τι ικανοποίηση
και τι ευτυχία παρέχει το ελληνικό πολιτι-
κό προσωπικό στους ηγέτες της Ευρωπα-
ϊκής Ένωσης και στις χώρες αυτές; Τερά-
στια! Διότι έχουν μεταβάλει την Ελλάδα
και είναι υπερήφανοι που την έχουν με-
ταβάλλει σε χωματερή της Διεθνούς των
αγορών! Χωματερή κυριολεκτικά, και εί-
ναι υπερήφανοι για αυτό!
Για να γίνει μετάλλαξη στο πολιτικό προσω-
πικό και να τα δουν τα πράγματα ξαφνικά
διαφορετικά προς την καλή κατεύθυνση,
αυτό είναι αδύνατο..
Δε θα γίνει, για ένα απλό λόγο, είναι ο ίδιος
λόγος που το πολιτικό προσωπικό αναπα-
ράγει τον εαυτό του στην ίδια εκδοχή από
την Βαυαρική εποχή μέχρι σήμερα, δια-
κόσια χρόνια σχεδόν τώρα! Τι είναι αυτή;
Είναι το πολιτικό σύστημα το οποίο απο-
τελεί ξένο σώμα προς αυτή τη χώρα, προς
την πολιτική ιδιοσυστασία αυτής της χώ-
ρας, με αποτέλεσμα να λειτουργεί με τον
πλέον εκφυλισμένο τρόπο και εναντίον των
συμφερόντων της χώρας και του Ελληνι-
σμού. Όσο λοιπόν αυτό το πολιτικό σύστη-
μα είναι ξένο σώμα, διότι δεν έχει καμία
συνάφεια με την κοινωνική συλλογικότη-
τα, δεν παράγει δημόσιες πολιτικές, όσο
λοιπόν αυτό το πολιτικό σύστημα είναι στη
θέση του δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα
η χώρα. Θα τελειώσει ο βίος της και μάλι-
στα με πολύ ταπεινωτικό τρόπο στη διάρ-
κεια του 21ου αιώνα. Αυτό είναι το κεντρι-
κό πρόβλημα και αυτό δεν αντιμετωπίζε-
ται παρά μόνο εάν βρεθεί, και υπάρχει βε-
βαίως, εάν δηλαδή επιβληθεί ένα σύστημα
που θα υποχρεώνει την πολιτική τάξη να
συμμορφώνεται με την κοινωνική βούλη-
ση και το συμφέρον της συλλογικότητας
και όχι με τα συμφέροντα αυτών που τους
κρατούν στην εξουσία και τους νομιμοποι-
ούν. Δεν είναι οι εκλογές που τους διατη-
ρούν στην εξουσία.
Πως μπορεί να προκύψει κάτι τέτοιο; Για-
τί το πολιτικό προσωπικό λέει εγώ εξήλ-
θα από εκλογές και με νόμιμες διαδικασί-
ες εκλέχθηκα…
Αυτές είναι γελοιότητες επιχειρημάτων που
τις λένε μόνο για τους κουτόφραγκους, κου-
τόφραγκους με τη μεταφορική έννοια.
Αφού δούλεψαν καλά για να αλλοιώσουν
τον εγκέφαλο του Έλληνα, τις ιδεολογικές
του συντεταγμένες τώρα του προσάπτουν
ότι και αυτός ευθύνεται που τους εξέλεξε.
Εγώ θα σας θέσω ένα πρώτο ερώτημα, τι
είναι αυτό που αφού αυτός ο άθλιος λαός
έβγαλε αυτόν τον άθλιο πολιτικό ή τον άλ-
λον, αυτός ο άθλιος πολιτικός που του δό-
θηκε η μοναδική ευκαιρία να μείνει στην
ιστορία, δεν κάνει πράξεις για να μείνει
στην ιστορία ως ηγέτης. Διότι για να γί-
νεις ηγέτης πρέπει να μεγαλώνεις τη χώ-
ρα σου, πρέπει να της πας μπροστά στο
μέλλον και όταν λέω να τη μεγαλώσεις όχι
γεωγραφικά, να τη μεγαλώνεις από κάθε
άποψη που έχει να κάνει με την ελευθε-
ρία, την ευημερία και την συνοχή της. Λοι-
πόν, τι είναι αυτό που τους εμποδίζει και
συμπεριφέρονται ως κατσαπλιάδες πάνω
στην Ελληνική κοινωνία; Το δεύτερο, κα-
τά τι αλήθεια ευθύνεται μία κοινωνία, της
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
οποίας οι επιλογές είναι να πάνε να ρίξουν
ένα χαρτάκι σε μία κάλπη για να διαιτητεύ-
σουν μεταξύ αυτών οι οποίοι έχουν ορισθεί
από τους μηχανισμούς για να την κυβερνή-
σουν; Έχει καμία αξία λοιπόν εάν θα επι-
λέξουν τον έναν ή τον άλλον; Γιατί αυτό το
δίλλημα της βάζουν. Πως ψηφίζει η Ελληνι-
κή κοινωνία η οποία έχει υγιή αντανακλα-
στικά; Μουντζώνοντας τον προηγούμενο,
όχι ψηφίζοντας τον επόμενο! Νομίζοντας
ότι μπορεί να φιλοτιμηθεί, γιατί ένα πο-
λιτικό σύστημα σαν αυτό που έχουμε δεν
στηρίζεται στην σύνδεση της κοινωνίας με
την πολιτική, στηρίζεται στη δεοντολογία
δηλαδή πρέπει να έχει φιλότιμο ο πολιτι-
κός για να συμπεριφερθεί προς το συμφέ-
ρον της χώρας, δεν υπάρχει τίποτε να τον
δεσμεύσει, είναι υπεράνω του νόμου και
το σύνταγμα τον κατοχυρώνει να κάνει ότι
γουστάρει! Και ας είναι αντίθετη το 100%
της κοινωνίας! Άρα λοιπόν ποία επιλογή
έχει μία κοινωνία η οποία δεν έχει βούληση,
παρά μόνο στιγμιαία μία φορά στα τέσσε-
ρα χρόνια, γιατί δεν της επιτρέπουν να έχει
βούληση. Είναι ιδιώτης και αν διαμαρτυ-
ρηθεί συλλογικά την χαρακτηρίζουν όχλο.
Ποιο είναι λοιπόν το αποτέλεσμα αυτής της
πραγματικότητας για να αποδώσουμε ευ-
θύνη στην κοινωνία; Αν θέλουμε να απο-
δώσουμε ευθύνη στην κοινωνία, πρέπει να
της δώσουμε τη δυνατότητα να έχει άποψη,
που, στις αποφάσεις που παίρνονται και
τότε θα είχε ευθύνη. Διαφορετικά, ευθύ-
νη έχει μόνο εκείνος που παίρνει τις απο-
φάσεις μόνος του σε πρώτο και τελευταίο
βαθμό και μάλιστα σε αντίθεση προς την
κοινωνική βούληση. Άρα, λοιπόν, τι μας
υπαγορεύει αυτός ο συλλογισμός; Να δι-
αμορφωθεί έτσι το πολιτικό σύστημα που
ο πολιτικός να εξαρτάται από τον πολίτη,
από την συλλογικότητα και όχι να κάνει ότι
του αρέσει, γιατί όταν κάνει ότι του αρέσει,
θα κάνει σύμφωνα με τα συμφέροντα αυ-
τών που τον έχουν φέρει στην εξουσία και
όχι με τα συμφέροντα της κοινωνίας που
τον νομιμοποίησε στην εξουσία. Ποια εί-
ναι η σχέση κοινωνίας και πολιτικής από
την επομένη των εκλογών, μέχρι τις επό-
μενες εκλογές; Εκεί απαντάει το ερώτη-
μα της ευθύνης της κοινωνίας. Την μέρα
των εκλογών η κοινωνία εξέλεξε μονάρχη
και μάλιστα με την επισήμανση ότι δεν θα
έχει από την επόμενη μέρα κανένα δικαί-
ωμα στη λήψη των αποφάσεων. Είτε είναι
εναντίον της, είτε εναντίον των συμφερό-
ντων της, είτε εναντίον της βούλησης της,
είτε εναντίον όλων. Αυτό συμβαίνει τώρα
στα νησιά, είτε η προηγούμενη είτε η τω-
ρινή κυβέρνηση, αποφασίζει ερήμην αυ-
τών οι οποίοι είναι η κοινωνική συλλογι-
κότητα. Και μάλιστα όχι ερήμην απλά, αλ-
λά εναντίον, με μέτρα, με μέτρα που είναι
αυταρχικά και τα οποία είναι στο ακραίο
όριο! Δηλαδή αντί να πάρει μέτρα ώστε να
λύσει το πρόβλημα του μεταναστευτικού,
όχι να το παραπέμπει στις Βρυξέλλες, να
το λύσει εδώ επιτόπου, όχι να λέει ότι δεν
υπάρχουν λύσεις. Λύσεις υπάρχουν, αλλά
δεν είναι συμβατές με την δική τους ιδε-
ολογία, με τα δικά τους συμφέροντα και
αυτών τα οποία υπηρετούν. Η Ευρωπαϊκή
Ένωση δεν θα τους δώσει λύση, η Ευρωπα-
ϊκή Ένωση θα δώσει λύση, σύμφωνα με τα
συμφέροντα αυτών που διαμορφώνουν τις
πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελ-
λάδα όμως είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση,
διότι έχει ένα καθεστώς το οποίο, την μεν
Ελλάδα δεν την υπηρετεί, αλλά είναι και
στην πρώτη γραμμή ενός καθεστώτος, όχι
μόνο μεταναστευτικών ροών αλλά και εκβι-
ασμών εκ μέρους της γείτονος. Και αν μας
λένε ότι το Αιγαίο δεν μπορεί να ελεγχθεί,
που είναι ψευδές και μας προβάλλουν τα
δήθεν επιχειρήματα ότι θα απλώσουν και
δίχτυα πέρα- πέρα, για να εμποδίσουν και
τη ναυσιπλοΐα, στον Έβρο τι γίνεται, που
υπάρχει μία εντελώς μαζική ροή που κανέ-
νας δεν καταγράφει και κανένας δεν επι-
|5
σημαίνει και όλοι πανηγυρίζουν που μπαί-
νουν μέσα και ας υπάρχει μία τρομακτική
ανασφάλεια των κατοίκων της Θράκης αυ-
τή τη στιγμή που δεν τολμούν να κυκλοφο-
ρήσουν στους δρόμους. Εκεί δεν είναι ολό-
κληρος στρατός;
Αν το 2015, το χειμώνα προς το 2016 ,που
αρχίσαμε να έχουμε τα πρώτα κύματα των
προσφύγων τότε και όχι μεταναστών, κάνα-
με ένα πρόγραμμα κατανομής αυτών των
πληθυσμών μέχρις ότου φύγουν σε όλη την
Ελλάδα και όχι μόνο στη Βόρεια Ελλάδα και
στα νησιά, θα φτάναμε σε αυτό το σημείο
που φτάσαμε τώρα;
Έχετε λάθος σκέψη, δεν είναι το πρόβλημα
να το κάνουμε διάχυτο σε όλη την Ελλάδα
ούτε να το εντοπίσουμε σε κάποιες περι-
οχές, το πρόβλημα είναι να το αντιμετω-
πίσουμε συνολικά. Συνολικά, λοιπόν, δεν
το αντιμετώπισε καμία κυβέρνηση, ούτε η
προηγούμενη, ούτε αυτή ουσιαστικά και
ας εξαγγέλλει άλλα, διότι είναι μέσα στην
ιδεολογία της. Και αυτό που αποτελεί αντί-
βαρο, αν θέλετε, αλλιώς θα βλέπαμε άλ-
λες καταστάσεις, εντελώς ανεξέλεγκτες,
είναι η μαζική αντίδραση της κοινωνίας.
Φοβούνται δηλαδή ότι μπορεί το μετανα-
στευτικό να γίνει το μεγάλο αγκάθι που
θα τους βγάλει από την εξουσία. Δεν εί-
ναι το ζήτημα να τους κατανείμουμε ή να
τους μαντρώσουμε στα νησιά αυτά, είναι
το ζήτημα μιας συνολικής διαπραγμάτευ-
σης που θα είχε να κάνει με τον πολύ ση-
μαντικό περιορισμό των ροών αυτών. Να
επιλέγονται εκείνοι που είναι χρήσιμοι για
την κοινωνία και που είναι άνθρωποι που
κινδυνεύουν! Που είναι πραγματικοί πολι-
τικοί πρόσφυγες. Αλλά, όταν έχετε εκείνη
την εποχή της κυρίας Τασίας και τους διά-
φορους, οι οποίοι πανηγυρίζουν και μάλι-
στα να δηλώνουν, τους ακούμε, τον αρμό-
διο Υπουργό τον ακούγαμε να απευθύνεται
στους Πακιστανούς μετανάστες και να τους
λέει θα πάμε στο Πακιστάν για να φέρουμε
και άλλους, τι περιμένετε, ποια πολιτική;
Έγινε ποτέ εκκαθάριση του μητρώου αυτών
οι οποίοι έρχονται έτσι; Και στο τέλος -τέ-
λος έχουμε δισεκατομμύρια που δόθηκαν
από την ελληνική κυβέρνηση, από το υστέ-
ρημα αυτών που πένονται και από την Ευ-
ρωπαϊκή Ένωση και από τον ΟΗΕ και από
την Καθολική Εκκλησία και από άλλους και
τα οποία κανείς δεν έχει ελέγξει πού πάνε!
Και έχουν δοθεί βορά στις συμμορίες των
ΜΚΟ! Πείτε μου λοιπόν ποιος ευθύνεται
για όλα αυτά, ποιος θα δώσει λογαριασμό
και που; Γιατί ,αν πει κανείς ότι αυτά δεν
έχουν να κάνουν με τον τελευταίο υπάλληλο
που δεν παρεμβαίνει, τον Εισαγγελέα που
δεν παρεμβαίνει, τους δικηγόρους και τους
γιατρούς που εμπλέκονται, τότε τι κάνει ο
πρωθυπουργός και ο υπουργός που δεν έχει
κινητοποιήσει τους μηχανισμούς, γιατί οι
μηχανισμοί δουλεύουν για άλλους σκοπούς,
όλοι αυτοί που περιέγραψα για να επιβά-
λουν την τάξη και την αυστηρή διαχείριση
των πραγμάτων; Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει
στη Μόρια; Δεν ξέρουμε σε ποιες συνθήκες
ζουν αυτοί οι άνθρωποι, που αν θέλετε και
λίγο με υστερόβουλο τρόπο, θα λέγαμε πως
ευτυχώς που υπήρξε και η αθλιότητα της
Μόριας, γιατί διαφορετικά θα θεωρούσαν
οι απέναντι ότι είναι μοναδική ευκαιρία να
φέρουν κι άλλους! Ήταν αποτρεπτική δη-
λαδή! Αντί η αποτροπή να γίνεται από το
επίσημο κράτος, γίνεται από την αθλιότη-
τα του επίσημου κράτους! Δυστυχώς, αυτή
είναι μία πραγματικότητα την οποία εκτι-
μώ ότι την γνωρίζουν, εκτιμώ ότι είναι μέ-
σα στην ιδεολογία τους, εκτιμώ επίσης ότι
εάν τους την πείτε έτσι, θα σας πουν ότι εί-
ναι ακραία πρόσληψη, διότι η ομαλή και η
φρόνιμη πρόσληψη είναι η δική τους. Δη-
λαδή αυτή η κατάντια ενός κράτους για το
οποίο οι Έλληνες ντρέπονται και πρέπει να
ντρέπονται, όχι μόνο για το μεταναστευ-
τικό, αλλά και για όλα τα άλλα!