2 ΕΛΛΗΝΙΚΑ

1. MH MAΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΑΣ

Στίχοι: Σώτια Τσώτου

Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής

Μη μας περιφρονάς, μη μας περιφρονάς

γράψε βρε ιστορία δυο λόγια και για μας.

Γράψε για μας τους ταπεινούς και τους ανώνυμους της πλάσης
σκαλί είμαστε για τους τρανούς οι θεατές στις παρελάσεις.

Αν δεν υπήρχαμε εμείς, πως θα ξεχώριζαν οι άλλοι;

Αν δεν υπήρχαν οι μικροί πως θα υπήρχαν οι μεγάλοι;

Μη μας περιφρονάς, μη μας περιφρονάς

γράψε βρε ιστορία δυο λόγια και για μας.

Αρνήσου το αν μπορείς, αρνήσου το αν μπορείς

από την ίδια λάσπη πλαστήκαμε κι εμείς.

Για μας δεν νοιάζεται κανείς, είμαστε τ' άγραφο το χιόνι

μας ξέρουν πέντε συγγενείς, η μάνα μας και οι γειτόνοι.

2. Oi astoi tromaxane Panos Tzavelas

Μπεζεντάκος

Οι αστοί τρομάξανε
Και κάστρα φτιάξανε
Να κλείσουν τα παιδιά των εργατών
 Μ' αυτοί με μια γροθιά
Σπάζουνε τα δεσμά
Τα κάστρα καταργούνε των αστών

Και μες το καρναβάλι

Οι αστοί την πάθαν πάλι
Ο Μπεζαντάκος μας άφησε γεια
Παντού τρεξίματα
Τελεγραφήματα
Πάλι ραπίσματα απ' την εργατιά

Τον είχανε κλεισμένο

Διπλομανταλωμένο
Να τον δικάσουνε σε θάνατο
Μ' αυτός τρυπάει τον τοίχο
Χωρίς κανέναν ήχο
Και βρίσκουν κούτσουρα στο θάλαμο.

Στ' άχυρα ψάχνουνε

Ψύλλους για νάβρουνε
Ζητούν τον ένατο και τους οχτώ
Μ' αυτοί είναι μακρυά
Εβίβα βρε παιδιά
Ζήτω το κόμμα μας το εργατικό.

3. Έβγα μάνα μου

Έβγα μάνα μου

να δεις το ήλιο
κι αν εβράδιασε
πες μου να φύγω.

Σήμερα εδώ,
αύριο στα ξένα,
στα αντραδέλφια μου
τ`αγαπημένα.
4. Αρνιέμαι
Μουσική : Mίκης Θεοδωράκης
Στίχοι : Ιάκωβος Καμπανέλλης
Πρώτη εκτέλεση: Bασίλης Παπακωνσταντίνου

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι

οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε
αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι

να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι

να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
αρνιέμαι να 'χω σκέψη που σωπαίνει
να περιμένει μάταια τον καιρό.
Η ποδηλάτισσα

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Μιχάλης Τρανουδάκης
Ερμηνεία : Αφροδίτη Μάνου

Από το CD "Η ποδηλάτισσα" - 1979

Το δρόμο πλάι στη θάλασσα

περπάτησα που `κανε κάθε
μέρα η ποδηλάτισσα.

Βρήκα τα φρούτα που `χε

στο πανέρι της, το δαχτυλίδι
που `πεσε απ’ το χέρι της.

Βρήκα το κουδουνάκι και το

σάλι της, τις ρόδες,
το τιμόνι, το πεντάλι της.

Τη ζωνη της, τη βρήκα σε

μιαν άκρη, μια πέτρα διάφανη
που `μοιαζε με δάκρυ.

Τα μάζεψα ένα ένα και τα

κράτησα κι έλεγα πού `ναι
πού `ναι η ποδηλάτισσα.

Την είδα να περνά πάνω

απ’ τα κύματα, την άλλη μέρα
πάνω από τα μνήματα.

Την τρίτη νύχτωσ’ έχασα

τ’ αχνάρια της, στους ουρανούς
άναψαν τα φανάρια της.
ΘΥΜΑΜΑΙ

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗ

Από το 1956 γράφω αυτό το είδος μπαλάντας και η αιτία ήταν όχι μια η δυο, αλλά πολλές. Η
βασική αιτία ήταν ότι άνηκα σε μειονότητα και αυτό το ένοιωσα για πρώτη φορά όταν πήγα
σχολείο. Πρόσεξα πως με ξεχώρισαν όχι όμως από μίσος, αλλά από άγνοια και
μεγαλώνοντας συνέβησαν γεγονότα, που με έκαναν να θέλω να τα καταγγείλω και να
αναφερθώ στα ανθρώπινα δικαιώματα ,αν και τότε δεν γνώριζα αυτό το νόμο που είχε
αναφερθεί το 1918 από την κοινωνία των εθνών, αλλά εγώ με τις λίγες γνώσεις, έλεγα πως ο
θεός στέλνει τον ήλιο και τη βροχή για δίκαιους και άδικους, άρα είχα κι εγώ μερίδα από τη
ζωή ό,τι κι αν ήμουνα μαύρος, άσπρος, γύφτος η....

Έτσι από τότε μέχρι σήμερα καταγγέλλω την πολιτεία που δεν έσκυψε ποτέ πάνω από τα
προβλήματα αυτών των ανθρώπων και τους αφήνει να κάνουν όλες τις μορφές εγκλημάτων
και αναφέρομαι με άμεσο η έμμεσο τρόπο στα ανθρώπινα δικαιώματα και καθήκοντα η
αυτοσαρκάζομαι και μπορώ πιο εύκολα να προσεγγίζω τα αυτιά ανθρώπων που ίσως να μην
γνωρίζουν πως συμβάλλουν στην αδικία η σε κάποια άλλη μορφή πόνου ψυχικού του
συνανθρώπου τους.

Τραγούδησα και τραγουδώ τον έρωτα που είναι η επέκταση της αγάπης, τραγούδησα και
τραγουδώ τα κοινωνικά θέματα που δημιουργεί το παγκόσμιο αποτυχημένο σύστημα που
έχει μεταφέρει τη διάρρηξη της επικοινωνίας των ανθρώπων (εφαρμόζοντας έτσι το διαίρει και
βασίλευε), αλλά τραγούδησα και τον δημιουργό, την δημιουργία του την εκτίμηση σ' αυτά και
την ελπίδα για ένα ευτυχισμένο αύριο εδώ στο πρόσωπο της γης.

Ακόμα κι αν χάσω την φωνή μου, μέσα μου θα τραγουδώ τα ίδια πράγματα ώσπου να φύγω
απ τη ζωή.

Ευχαριστώ όλους αυτούς που συνέλαβαν και έγραψαν και με τη φωνή μου είπαν αυτά που
ήθελαν και αυτοί. Ευχαριστώ όλους αυτούς, που με βοήθησαν να φωνάζω αυτά που είχα
στην καρδιά μου και δεν είχα το όπλο της πένας για να τα γράψω εγώ, αλλά είχα τη δική τους
αγάπη και συμπαράσταση να δεχτούν να γράψουν και να φωνάξουν μαζί μου και ακόμα
επιμένουν.
Μικρόκοσμος-Ν.Χικμέτ- Θ.Μικρούτσικος-
Μ.Δημητριάδη
Ποίηση : Ναζίμ Χικμέτ
Απόδοση στα ελληνικά : Γιάννης Ρίτσος
Μουσική : Θάνος Μικρούτσικος

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω

Μες στις Ινδίες μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ' έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ' άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ' άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε .

❤ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ...!!!!!❤ ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

❤Ένα πρωινό η Παναγιά μου
θά 'ρθει να με βρει στην ακρογιαλιά.
Πέλαγο κρυφό τα όνειρά μου
κι έστειλες εσύ βάρκα με πανί. ❤

❤Πόσο σ' αγαπώ κανείς δεν ξέρει

κι αν θα μ' αγαπάς, μικρό μου ταίρι
καλοκαιρινό, σ' αγαπώ!!!❤

❤Θα σταθείς ψηλά στο παραθύρι

πάνω στα μαλλιά άστρα του νοτιά.
Έχει η Παναγιά καραβοκύρη
να μας πάει μακριά, πέρα απ' τη στεριά. ❤

❤Πόσο σ' αγαπώ κανείς δεν ξέρει

κι αν θα μ' αγαπάς, μικρό μου ταίρι
καλοκαιρινό, σ' αγαπώ!!!❤
Ο ελληνας
Κ. Χατζης

Σε βλεπω παντοτε σκυφτο,

να περπατας στους δρομους
λες και κρατας στους ωμους,
ασηκωτο σταυρο.

Οπου κι'αν πας,

πορτες κλειστες
κανενας για κανεναν,
ουτε εσυ για σενα,δεν νοιαστηκες ποτε.

Αχ να μπορουσα Ελληνα,
τα βασανα σου να ελυνα
τα βασανα τα χιλλια (δις)
μια καλημερα λες μιση,
και σαν βλαστημια την πετας,
και σαν βρισια απ'τα χειλια (δις)

Οταν μεθας ολο μας λες,

για την χρυση σου νιοτη
λες για τον βελουχιωτη,
στον τοιχο ομως τα λες.

Τωρα και παλι γερμανοι,

και παλι αγγλογαλλοι
τωρα πεινας και παλι,
στην νεα κατοχη.

Αχ να μπορουσα Ελληνα,
τα βασανα σου να ελυνα
τα βασανα τα χιλλια (δις)
μια καλημερα λες μιση,
και σαν βλαστημια την πετας,
και σαν βρισια απ'τα χειλια (δις)

Αχ να μπορουσα Ελληνα,
τα βασανα σου να ελυνα
τα βασανα τα χιλλια (δις)
μια καλημερα λες μιση,
και σαν βλαστημια την πετας,
και σαν βρισια απ'τα χειλια (δις)
Συγκλονιστικός Πάνος Τζαβέλλας σε μια
σπάνια ηχογράφηση που ανακαλύψαμε...

Στίχο/Μουσική: Πάνος Τζαβέλας

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,
έχεις κατάστημα κάπου στη γη.
Πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά.

Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά

σταυροκοπιέσαι στην Παναγιά.

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,

έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί,
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη TV,
τρως τροφή πνευματική.

Μακριά απ' το Κόμμα μην βρεις μπελά,

"Πατρίς, θρησκεία και φαμελιά".

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,

τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι;

Ο γιος σου μοναχά να 'ναι καλά

ν' αφήσεις τ' όνομα και τον παρά.

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,

σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί.
Τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί.

Δίπλα σου τ' όνειρο, η ζωή και το φως

μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.

Ξέρεις πως δώσανε, κυρ Παντελή,

άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ' όνειρο φέτα ψωμί
να φας κι εσύ, κυρ Παντελή;

Κι εσύ τι έδωσες, κυρ Παντελή;

Πες μας τι έκανες σ' αυτή τη γη.
Πες μας τι άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά.

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,

έντρομε, άβουλε, συ φασουλή,
βρώμισες τ' όνειρο και την ψυχή,
άδειο πετσί χωρίς πνοή.
 Σάκης Μπουλάς - Το φλασάκι
Σάκης Μπουλάς (1954-2014) - Το φλασάκι

Άλμπουμ: Μπουλάς Ελλάς (1986)

Στίχοι: Σάκης Μπουλάς
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Σάκης Μπουλάς

Στίχοι:

Μελαγχόλησες, νιώθεις πεταμένος

Μες στην πόλη σου σαν ξένος, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν.

Φύλλο και φτερό, στο μυαλό σου χιόνι

που τη σκέψη σου παγώνει, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν.

Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις

Σκέψου την ώρα, τη στιγμή που τη ρεβάνς θα πάρεις
Σκέψου κορίτσια και γιορτές και πράμα που σαλεύει
κι ένα παιδί που μοναχό το δρόμο του γυρεύει.

Κάτι άστραψε, κάτι σαν φλασάκι

Σαν πικ νικ μες στο δασάκι, μια γλυκιά φωτιά
Λάβε θέση για να πάρεις πάλι την πρωτιά.

Σαν να δρόσισε, έρχεται βροχούλα

και μια άνοιξη νυφούλα, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν.

Ο Ντικ
Μαρία Δημητριάδη & Σάκης Μπουλάς σε στίχους Γιάννη Ρίτσου και μουσική Θάνου
Μικρούτσικου, από το δίσκο "Καντάτα για τη Μακρόνησο", του τελευταίου, 1979.

Η πέτρα σταυρωμένη απ' τον άνεμο

ο άνεμος, η σιγαλιά,
δεν ακούγεται τίποτα
μόνο το καρδιοχτύπι της πέτρας
κι πέτρα της καρδιάς που δουλεύεται
με το θυμό και με τον πόνο
βαριά, σιγά και σταθερά

Μπόλικη πέτρα
μπόλικη καρδιά
να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες
τα λαϊκά μέγαρα
τα κόκκινα στάδια
και το μεγάλο μνημείο των Ηρώων της Επανάστασης

Να μην ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ

ναι, ναι, του σκύλου μας του Ντικ
της ομάδας του Μούδρου
που τον σκοτώσαν οι χωροφυλάκοι
γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους

Να μην ξεχάσουμε, σύντροφοι, τον Ντικ

το φίλο μας τον Ντικ
που γαύγιζε τις νύχτες στην αυλόπορτα άντικρυ στη θάλασσα
κι αποκοιμιόταν τα χαράματα
στα γυμνά πόδια της Λευτεριάς
με τη χρυσόμυγα του αυγερινού
πάνω στο στυλωμένο αυτί του

Τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο

δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι

Μπορεί μεθαύριο να τον ακούσουμε πάλι

να γαυγίζει χαρούμενος σε μια διαδήλωση
περνοδιαβαίνοντας κάτου απ' τις σημαίες μας
έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι
μια μικρή πινακίδα "κάτω οι τύραννοι"

Ήταν καλός ο Ντικ