Megaferma – zabawa trwa;

Odszedł Edmund Zajul;

ŚWINKA;
Megaferma - zabawa trwa
Na temat Megafermy pisałem na łamach Kuriera od początku roku już
wielokrotnie (w Nr 125, 127, 129, 130). Jej problematykę trzeba rozpatrywać w
co najmniej trzech aspektach: formalno-prawnym, społecznym i politycznym.
Z punktu widzenia formalno-prawnego sprawa powstania Megafermy
nigdy nie istniała, i nie istnieje. Jedynym dokumentem, który trafił do Gminy
była oferta złożona 24 maja ub.r. przez spółkę Progress Poland, i która to oferta
nie rodziła wówczas i do dzisiaj nie powoduje żadnych skutków prawnych.
Jakiekolwiek inne dokumenty w tej sprawie nie zostały złożone.
Dotychczasowa wymiana różnych "głębokich myśli" w Internecie na temat
Megafermy i korespondencji między spółką a Lobelią nie wnosiła i nie wniosła
do sprawy żadnych konstruktywnych ustaleń czy decyzji. Stanu formalno-
prawnego nie zmieniły także przeprowadzone protesty, akcje plakatowe,
publikacje prasowe, czy audycje telewizyjne i radiowe.
Dopiero podjęte przez Burmistrza i Radę Miejską działania doprowadziły
do ustalenia stanu prawnego, przy którym budowa na terenie Gminy
Megafermy i podobnych wielkoprzemysłowych obiektów mogących znacząco i
negatywnie oddziaływać na środowisko naturalne i na warunki społeczne, nie
jest możliwe. Do tej pory składane są przez różne osoby jednakowo brzmiące
wnioski o zmianę Studium. Ale autorzy tego wniosku-paszkwilu, do którego
odniosę się w następnych publikacjach, przeoczyli, że już w marcu b.r. Rada
Miejska podjęła uchwałę w sprawie przystąpienia do nowelizacji Studium,
którego zapisy będą dawały podstawy do stanowienia prawa miejscowego,
uniemożliwiającego lokowanie m.in. ferm przemysłowych. Jako Burmistrz już
dawno temu dałem wykładnię, że obiektu o wielkości i rozmachu
przedstawionym w ofercie Progress Poland nie będzie można budować na
podstawie decyzji o warunkach zabudowy, ale wyłącznie na mocy miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego (mpzp). Na fali hejtu i zadymy tylko
niektórzy z zainteresowanych przyjęli to do wiadomości, większość dalej
wolała niezdrowo się podniecać wizją megaświniarni, mając w tym określony
interes. Wobec tego, że dla obszaru Żelisławie - Niwka Gmina nie miała
uchwalonego mpzp, podczas Sesji Rady Miejskiej 29 czerwca b.r. przyjęto
uchwałę uruchamiającą procedury jego uchwalenia. Zapisy w tym planie
uniemożliwią budowanie w przyszłości na tym terenie wielkoprzemysłowych
ferm. Będzie to dodatkowe zabezpieczenie przed lokowaniem tego rodzaju
obiektów.
Złożenie przez Lobelię na ręce Burmistrza w dniu 27 czerwca b.r. petycji w
sprawie podjęcia kroków prawnych celem zablokowania budowy hipotetycznej
Megafermy było krokiem dalece spóźnionym i obliczonym wyłącznie na efekt
propagandowy. Szydło z worka wyszło podczas programu TVPInfo,
Odszedł Edmund Zajul
17 lipca b.r. zmarł zasłużony mieszkaniec naszego miasta, wybitny lekarz i
wspaniały człowiek Edmund Zajul.
Urodził się 23 listopada 1938 r. w gajówce Mereczanka w Puszczy
Rudnickiej (obecnie Litwa). Jego ojciec Franciszek był starszym gajowym i
prowadził na polowania znanych ludzi, jak prezydent Mościcki, premier
Felicjan Sławoj-Składkowski i innych. Matka Helena zajmowała się domem i
wychowaniem trójki dzieci, z których Edmund był najmłodszy. W czasie
okupacji ojciec należał do AK i przebywał poza domem.
W 1946 r. rodzina wyjechała z wileńszczyzny i osiedliła się w Szczecinku.
Edmund w 1946 r. podjął naukę w szkole podstawowej, a następnie w Liceum
Ogólnokształcącym, a po jego ukończeniu wstąpił na Wydział Lekarski
Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie. Po zakończeniu studiów w
1965 r. wrócił do Szczecinka, gdzie po odbyciu dwuletniego stażu w Szpitalu
Powiatowym rozpoczął pracę na Oddziale Położniczo-Ginekologicznym. Dość
szybko zdał z wyróżnieniem egzamin specjalizacyjny i przez następne dziesięć
lat pracował w szpitalu. To była bardzo ciężka praca: do 20 dyżurów
stacjonarnych w miesiącu i "gotowość do pracy pod telefonem", odbieranie
porodów, zabiegi, operacje - samo życie. W 1967 r. na balu absolwentek Liceum
Medycznego w Szczecinku poznał swoją przyszłą żonę - Antoninę Milczarek.
To była miłość od pierwszego wejrzenia. Tego samego roku w grudniu pobrali
się. W 1969 r. urodził się syn Piotr. W 1975 r. przeprowadzili się do Czaplinka,
gdzie dr E. Zajul objął stanowisko Kierownika Ośrodka Zdrowia, a jego żona
została Przełożoną Pielęgniarek. Bardzo szybko społeczność czaplinecka
zaakceptowała nowego lekarza, darząc go z czasem wielkim zaufaniem. Pracy
było bardzo dużo bo i kierownictwo przychodni, rejon ogólny, Poradnia "K"
(którą zakładał) i Izba Porodowa, co wymagało całodobowej dyspozycyjności.
W tamtych latach rodził się "wyż demograficzny" i porodów było bardzo dużo,
bo ponad 200 rocznie. Do tej ogromnej pracy dochodziły jeszcze dyżury w
szpitalu w Drawsku Pom. Lekarzy w gminie było wówczas bardzo mało: dr J.
Marcewicz, dr H. Stachura i felczerzy Jurewicz, Wójcik i Preisner. W 1978 r.
urodził się Zajulom w Izbie Porodowej w Czaplinku drugi syn Paweł.
Dr Zajul był kierownikiem przychodni do 1979 r. i w tym czasie podjął
starania o budowę w Czaplinku nowej przychodni lekarskiej. Stara przychodnia
mieściła się wówczas przy ul. Sikorskiego 15 - w ciasnych i prymitywnych
pomieszczeniach przedwojennej prywatnej przychodni lekarskiej. Do 1979 r.
udało się przygotować dokumentację budowy przychodni wraz z pozwoleniem
na budowę. Po rezygnacji z kierownictwa przychodni zajął się bardziej Poradnią
K. i wprowadził w niej badania cytologiczne (profilaktyka raka szyjki macicy).
Dzięki temu zostało uratowanych wiele, wiele kobiet. Dzięki poradni K rodziło
się także w Czaplinku i okolicach niewiele dzieci z wadami rozwojowymi.
Zmniejszyła się ilość porodów niewczesnych, przedwczesnych, nie było
nagrywanego w tymże dniu. Telewizja zaprasza mnie do programu, ale nie daje
się wypowiedzieć. Kiedy chcę dokończyć wypowiedź, pajac prowadzący
program ucieka ode mnie z mikrofonem. W telewizji puszcza się później tylko
fragmenty nagrań. Organizatorom tego spektaklu nie chodziło o wyjaśnienie
problemu, tylko o zwykłą zadymę, bo to się lepiej sprzedaje. W tej sprawie
złożyłem protest na ręce Prezesa TVP. Jeżeli chcecie Państwo dotrzeć do
prawdy, to oglądajcie w Internecie nagranie p. T. Brożka, rzetelnie i w całości
przedstawiające przebieg wydarzeń.
Przypomnę, że od chwili złożenia oferty do czasu jej upublicznienia
minęło ponad 7 miesięcy. W tym czasie ani Burmistrz, ani Spółka nie
podejmowali jakichkolwiek działań zmierzających do realizacji projektu.
Świadczy to o tym, że wizji budowy Megafermy nie potraktowałem poważnie i
nie miałem zamiaru zabiegać o jej realizację. Zareagowałem, powiadamiając
Radnych, kiedy okazało się, że potencjalny inwestor zaczął jednak
samodzielnie i bez mojej wiedzy, podejmować takie działania jak: rozmowy z
właścicielami działek czy ogłaszanie naboru pracowników. Rezultaty
następujących po tym działań prawnych przedstawiłem powyżej. I na tym
stronę formalno-prawną problematyki Megafermy należy ostatecznie zamknąć.
Obecnie jej budowa wcale nie zależy od woli czy decyzji inwestora. Została
ostatecznie zablokowana działaniami prawnymi podjętymi przez władze
Czaplinka. Dalsze straszenie czaplineckiej społeczności jej widmem, zwłaszcza
przez Lobelię, jest absolutnie nieuprawnione i pozbawione jakichkolwiek
podstaw. Chyba, że w tym szaleństwie jest metoda?
Drugi aspekt, to życie społeczne naszej Gminy. Sprawa Megafermy, mimo
dotychczasowych wyjaśnień oraz podjętych inicjatyw i działań prawnych przez
Burmistrza i Radę Miejską, nadal jest żywa w życiu publicznym. Przede
wszystkim za sprawą nadymania tego balona przez Lobelię na forach
internetowych oraz dalszego plakatowania miasta banerami. Wcale się nie
zdziwię, kiedy na skutek uporczywego wmawiania mieszkańcom i przede
wszystkim turystom, że Megaferma jest nadal aktualna, więcej się u nas nie
pojawią. Wreszcie Lobelia będzie mogła odetchnąć - żaden przypadkowy
turysta już nie będzie Im zakłócał błogiego spokoju w Psich Głowach i Pławnie.
Ponadto przypatrzcie się Państwo uważnie miejscom, gdzie wiszą banery.
Czy ich otoczenie to zawsze przykłady dbania o środowisko?
Zabawa trwa w najlepsze!
Trzeci aspekt, który pojawił się przy okazji Megafermy, to aspekt
polityczny. Pisałem już poprzednio o jego uwarunkowaniach i motywach osób
stających za tym, ale okoliczności są na tyle poważne, że odniosę się do tego
problemu w innej publikacji. Adam Kośmider
komplikacji porodowych. W Izbie Porodowej nie
zdarzył się żaden przypadek, ani zgonu
noworodka, ani żadne komplikacje położniczo-
ginekologiczne. Przy tym wykonywał wiele
skomplikowanych zabiegów, które dzisiaj
wykonuje się tylko w szpitalu. Poradnia K, izba
porodowa, dyżury w szpitalu i tak płynęło jego
życie do emerytury, na którą przeszedł w 1997 r..
Potem pracował jeszcze trzy dni w tygodniu w
spółce OVAMED. Tę pracę przerwała dopiero
jego choroba w 2007 r. Sprawa nowotworowa, 7
tygodni radioterapii w Szczecinie. Później zator
śluzowy - odleżał 6 tygodni w Koszalinie, w tym
10 dni w śpiączce farmakologicznej. Jakoś z tego
cudem wyszedł. We wrześniu 2008 r. zachorowała
jego ukochana żona i po roku zmarła. Bardzo
często chodził na jej grób. Mówił, że nie będzie mu
żal umierać, bo spotka się wówczas z ukochaną
Tosią. Nie pozostał sam. Mieszkał z nim najstarszy syn z synową i wnukiem
Erykiem. Młodszy natomiast wybudował się w Czaplinku. Oprócz pracy
zawodowej jego hobby było wędkarstwo. Był bardzo sumiennym, rzetelnym
lekarzem, dociekliwym i dokładnym. Niejedną noc spędził nad książkami, by
upewnić się, że postawił właściwą diagnozę i zastosował najlepszą metodę
leczenia. Jeśli nie był pewny swej diagnozy to wolał skierować do szpitala,
wychodził bowiem z założenia, że lepiej skierować dwa razy niepotrzebnie, jak
raz za późno. Gdy był cięższy wypadek drogowy, czy inny, nigdy nie odsyłał
pacjenta z sanitariuszem. Wsiadał do karetki i jechałem zawsze z pacjentem. W
przychodni zawsze przyjmował pacjentów do końca, często wracał do domu o
godz. 17 i później. Bardzo cenił sobie trzy rzeczy: pierwszą - mówić prawdę, bez
względu na konsekwencje, nie kłamać; drugą - nie wolno złamać danego słowa,
ono jest święte, droższe od pieniędzy; a trzecią sprawą była punktualność. Na
początku lat osiemdziesiątych dostał medal "Za zasługi w rozwoju
województwa koszalińskiego".
20 lipca pełni smutku i żalu pożegnaliśmy tego Wspaniałego Człowieka,
Wybitnego Lekarza i Bardzo Zasłużonego Mieszkańca naszego miasta.
Ogromne są zasługi Edmunda Zajula dla naszej społeczności. Był bardzo
skromnym człowiekiem i nie potrafiliśmy Go docenić za życia. Uważam więc,
iż powinien On zostać uhonorowany pośmiertnie tytułem "Zasłużony dla
Gminy Czaplinek", a jego imię na trwałe powinno być zapisane w annałach
miasta. Rodzinie oraz Przyjaciołom Zmarłego składam w imieniu
Stowarzyszenia Przyjaciół Czaplinka i własnym najserdeczniejsze wyrazy
współczucia. Czas jest najlepszym lekarstwem na ból i smutek, a wspomnień o
Drogim Edmundzie nikt nam nie odbierze.
Wiesław Krzywicki