Professional Documents
Culture Documents
Ιστορικό
Η σύνταξη του Κώδικα της Νυρεμβέργης έχει τις ρίζες του στην
Γερμανική κυβέρνηση προ Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ιδιαίτερα στην
χρονική περίοδο κατά την διάρκεια των δεκαετιών του 1930 και
1940. Ο προπολεμικός Γερμανικός Ιατρικός Σύλλογος θεωρούνταν
ως προοδευτικός αλλά και δημοκρατικός. Είχε μεγάλες ανησυχίες
για την δημόσια υγεία. Ένα παράδειγμα είναι η νομοθεσία της
υποχρεωτικής παροχής ασφάλισης ασθενείας για τους Γερμανούς
εργαζόμενους. Ωστόσο, οι ανήθικες πρακτικές ιατρών που
επικρατούσαν, ξεκινώντας από τα μέσα της δεκαετίας του 1920,
συνήθως βασιζόμενες στην ιδεολογία της φυλετικής υγιεινής,
οδήγησαν στην καταγγελία από τους πολίτες και την ιατρική
κοινωνία. Η διατήρηση της φυλετικής υγιεινής υποστηρίχθηκε από
την Γερμανική κυβέρνηση ως μέσο προκειμένου να δημιουργηθεί
μια «Άρια φυλή» με αποτέλεσμα την εξόντωση εκείνων που δεν
εντάσσονταν στα κριτήρια τους. Οι εξτρεμιστές φυλετικής υγιεινής
συγχωνεύθηκαν με τον Εθνικό Σοσιαλισμό για να προωθήσουν την
άσκηση της βιολογίας με σκοπό την επίτευξη της φυλετικής
αγνότητας η οποία είναι βασικό σκέλος της ναζιστικής ιδεολογίας.
Οι γιατροί που προσελκύονταν από την εξής επιστημονική ιδεολογία
συνέβαλαν στην ίδρυση της Ένωσης Εθνικών Σοσιαλιστών
Ιατρών το 1929 για να «καθαρίσουν τη Γερμανική ιατρική
κοινότητα από τον 'Εβραϊκό Μπολσεβικισμό'». Η κριτική των
συμβάντων όμως επικρατούσε. Ο Alfons Stauder, μέλος της
Υπηρεσίας Υγείας του Ράιχ, ισχυριζόταν ότι τα "αμφίβολα
πειράματα δεν έχουν θεραπευτικό σκοπό" και ο Fredrich von
Muller, ιατρός και πρόεδρος της Deutsche Akademie, προσχώρησε
στην κριτική του. [1]
Συγγραφή
Αρχικά ο Κώδικας της Νυρεμβέργης αγνοήθηκε, αλλά η σημασία
του πήρε μεγαλύτερη έκταση περίπου 20 χρόνια μετά τη γραφή του.
Ως αποτέλεσμα, υπήρχαν σημαντικοί ανταγωνιστικοί ισχυρισμοί για
την δημιουργία του Κώδικα. Κάποιοι υποστήριζαν ότι ο συντάκτης
ήταν ο Harold Sebring, ένας από τους τρεις Αμερικανούς δικαστές
που προέδρευε την Δίκη των Ιατρών. Οι Leo Alexander, MD και ο
Andrew Ivy, MD, κύριοι ιατρικοί μάρτυρες της εισαγγελικής αρχής,
επίσης προσδιορίστηκαν ως συντάκτες. Στην επιστολή του προς τον
Maurice H. Pappworth, ο Άγγλος ιατρός και συγγραφέας του
βιβλίου Human Guinea Pigs, Andrew Ivy ισχυρίστηκε ότι ήταν ο
μοναδικός δημιουργός του Κώδικα. Ο Leo Alexander, περίπου 30
χρόνια μετά τη δίκη, διεκδικούσε επίσης την αποκλειστική
επιμέλεια. [8] Ωστόσο, μετά από προσεκτική ανάγνωση του
καταγραφικού κειμένου της Δίκης των Ιατρών, των εγγράφων
ιστορικού και των τελικών κρίσεων, είναι περισσότερο αποδεκτό ότι
η συγγραφική ταυτότητα ήταν κοινή και ότι ο Κώδικας εξελίχθηκε
από την ίδια τη δίκη. [9]