Το Παλιορέμαλο έφαγε μεγάλη φλωριά.
Αποφάσισε Όταν καμιά φορά οι άνθρωποι μου ζητάνε να τους πω τα νέα μου αισθάνομαι
λοιπόν να αλλάξει ιδιότητα μπας και απαλλαγεί από την
μαλακεία που το δέρνει. Τώρα δικαίως θα αναρωτηθεί
κανείς, καλά κάθε φορά που αυτό το Παλιορέμαλο
αντιλαμβάνεται το μέγεθος της φλωρομαλακείας που το
δέρνει θα αλλάζει ιδιότητα? Μεγάλη συζήτηση μάγκες. Ένα
πράμα μόνο σας λέω: « Δικαίωμα στη μαλακεία έχουμε
όλοι. Υποχρέωση… κανείς». Και για να ξηγιόμαστε, αυτή
την τελευταία φράση την άκουσα στην ταινία Οι Ιππείς
Της Πύλου του γαμάτου Νίκου Καλογερόπουλου. Καλή
ταινία, αξίζει τον κόπο. Σε ένα άλλο σημείο της ταινίας
λέει «άμα δεν ξέρεις που πας γύρνα πίσω».
Εγώ είμαι σίγουρος ότι δεν έχω ιδέα που πάω αλλά
ξέρω πολύ καλά ότι παραείναι αργά για να γυρίσω πίσω.
Θέλω να δω μπροστά, να προχωρήσω. Λένε ότι αν θες να
πας μπροστά πρέπει πρώτα να πορευτείς προς τα πίσω για
να πάρεις φόρα. Ο κίνδυνος όμως είναι ότι έτσι θα
παραμείνεις εγκλωβισμένος πίσω.
Από Παλιορέμαλο Λωτοφάγος λοιπόν. Οι Λωτοφάγοι,
σύμφωνα με την συναρπαστική Οδύσσεια του Ομήρου,
τρέφονταν με λωτούς κα ζούσαν σε κατάσταση μακαριότητας
και ατέλειωτης λήθης. Συνεπώς οι λωτοί ήταν οι καρποί
που οδηγούσαν όσους τους δοκίμαζαν σε κατάσταση λήθης
και μακράς ονειροπόλησης. Κάτι σαν ναρκωτικά να πούμε.
Το δικό μου ναρκωτικό είναι η ομορφιά της ζωής. Η
αγάπη, η φιλία, η ποίηση, το τραγούδι. Οι καρδιές που
ενώνουν και όχι τα μυαλά που χωρίζουν. Η ανθρωπιά, η
αλληλεγγύη, η καλοσύνη, ο αλτρουισμός, η συμπόνια. Ο
έρωτας και η μνήμη! Χωρίς αυτά, και χωρίς να συνεχίζω
να πιστεύω σε αυτά θα είχα αφανιστεί. Δεν μπορώ να ζήσω
χωρίς προσμονή κι ελπίδα.
Το Παλιορέμαλο έγινε Λωτοφάγος γιατί είναι ένα άτομο
εξαρτημένο από αυτή την καύλα για ζωή. Και η ζωή είναι
τέχνη. Ο Λωτοφάγος
πολύ άβολα. Αμηχανία επίσης αλλά και κάποιο μικρό πανικό. Το μυαλό
σπεύδει να βρει κάτι νέο για να πω στους άλλους. Συνήθως δε βρίσκω τίποτα
ή νομίζω πως δε βρίσκω τίποτα. Ίσως αυτό να έχει να κάνει με το ότι μπορεί,
ας πούμε, να έχω ζήσει ένα σωρό συναρπαστικά πράγματα αλλά να μην
πρόλαβα να τα ιεραρχήσω στο μυαλό μου για να τα παρουσιάσω σαν αναφορά
στον «κάθε παλαβιάρη» που θα έλεγε και ο Άσιμος.
Η δόλια μου η σκέψη όμως τρέχει και με πάει πολύ πιο πέρα: Δε μου’ρχεται
κάτι καινούριο να πω στον κόσμο άρα είμαι ένας μονότονος ανθρωπάκος με
καραμίζερη ζωή. Το τελευταίο φυσικά σου το φοράνε όλοι αυτοί που θέλουν να
σε ξεγυμνώσουν, να ξεσκεπάσουν τα μυστικά και τα εσώψυχα σου, για να
επιδοθούν λίγο αργότερα σε μια άνευ προηγουμένου νουθεσία και λοιδορία. Κι
αυτό φίλε μου είναι μεγάλη καργιολοκαθικιά!
Ένα πράμα δεν μπορώ να καταλάβω-τι στον πούτσο σημαίνει νέο? Να κάνεις
κάτι που δεν έκανες χτες? Να γαμήσεις καμιά γκόμενα που δεν γάμαγες και χτες?
Να πας σε κάποιο στέκι στο οποίο δεν ξαναπάτησες? Να κάνεις ένα γαμηστερό
ταξιδάκι? Να διαβάσεις/δεις/ακούσεις κάτι τρανταχτό που σ’έστειλε στο διάολο?
Σιγά να πούμε αυτά τα κάνει πολύς κόσμος. Κι όμως η αίσθηση της πλήξης και
της μονοτονίας κυριαρχεί (ή μήπως είναι η ιδέα μου ρε πούστη?). Λέξεις όπως
ρουτίνα και καθημερινότητα δίνουν και παίρνουν.
Για να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους η ζωή είναι και γαμώ! Σε ότι
αφορά τα νέα δεν έχει να κάνει με τον ερωτώμενο αλλά με εκείνον που ρωτάει.
Για να σου πει κάποιος όμορφα πράγματα πρέπει να δώσεις στην ψυχή του την
ευκαιρία να μιλήσει. Αν αναγκάσεις την ψυχή του να βουβαθεί δεν πρόκειται να
σου πει τίποτα. Και σε μια τέτοια περίπτωση εσύ θα είσαι ο μαλάκας δικέ μου!
Με ποιο τρόπο θα ακούσεις ομορφιές απ’ τους άλλους αν πρώτα δεν τους κάνεις
να αισθανθούν όμορφα? Είναι μεγάλη μαλακεία να έχει ξενερώσει κάποιος με τη
στάση σου κι εσύ να περιμένεις να σου πει και κάτι καλό από πάνω. Άσε τον
πρώτα να κουλάρει, να γλυκαθεί και προσπάθησε να κάνεις μια χαλαρή κουβέντα
μαζί του. Δεν χρειάζεται το ξεσκέπασμα. Ψάξε την κουβέντα μαζί του σε φάση
καφέ, τσιγάρου, τσικουδιάς…. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να λυθεί ο
συνομιλητής σου και να σου πει ότι λαχταρά η ψυχή του. Μπορεί να σου
εξομολογηθεί πράγματα ή και να σου πει ένα κάρο μαλακείες, είπαμε υπάρχουν
και σκατόπαιδα. Όλοι όμως έχουν κάτι να πουν αρκεί να ρωτηθούν με τον σωστό
τρόπο.
Λωτοφάγος
Υ.Γ: Η ζωή είναι ροή μάγκα μου, ποτάμι που κυλάει.
“Τα πουλιά κ τα κοτόπουλα”, του Μαραμπού
Λέει μισεί τα κοτόπουλα Ίσως επειδή η κότα πολλές φορές είναι κάτι με το όποιο
κατονομάζεται από πολλούς άντρες—είναι γυναίκα Τα κοτόπουλα είναι ένα
θλιβερό γεγονός γι αυτήν: ο πατέρας της πουλά κότες κι αυτή είναι χορτοφάγος Το
κοτ- της κότας είναι το αντίστροφο του ΤΟΚ που παραπέμπει σε χτύπημα πόρτας
—μιας πόρτας που δεν χτυπά ποτέ, ενώ παράλληλα παραπέμπει κ στον αργό
βασανιστικό ήχο του ρολογιού στην εποχή όπου οι άνεργοι κάτω των τριάντα (κ
λίγο άνω) κάθονται, ξύνονται, περιμένουν μέσα σε ρούχα μάρκες 100 ευρώ το
κομμάτι: τικ-τοκ-τικ-τοκ... Το τοκ οδηγεί στον τόκο κι ο τόκος είναι ένα πόλεμος
για όσους χρωστούν, κι ο πατέρας της δέχθηκε πόλεμο από την τράπεζα όταν
έκανε δάνειο για τη φάρμα Η κότα είναι κότα στην αργκό επειδή δεν κοτάει,
κοτάω σημαίνει τολμώ μια αρετή η οποία είναι σε υψηλή εκτίμηση από το μέσο
Κύπριο εξ ου κ η αγάπη του για τη λέξη πουλί : φαλλικό σύμβολο κ παράγωγο της
λέξης πέος, απόλυτα συνδεδεμένος [ο πέος του Κυπρίου] όπως είναι ευρέως
γνωστό—αν όχι κ καθολικός, δηλαδή—με τους όρχεις τους οποίους συχνά πυκνά
ισχυρίζεται πως έχει σε περίσσεια Η τραγωδία της κότας είναι ότι είναι κότα—κι
ίσως, το πρόβλημα των κοτόπουλων είναι που δεν κοτάουν να γλιτώσουν τη
σφαγή Είναι επίσης σημαντικό να αναλογιστεί ένας, ότι η κότα παραμένει
παντρεμένη κ συνδεδεμένη απόλυτα μ' ένα πουλί κι αυτό την καθιστά κάτι
παραπάνω από ένα απλό πτηνό—εξ ου κ το Κοτόπουλο = Κότα + Πουλί = Αγάπη
Για Πάντα Παρόλα αυτά η κότα δεν έχει πουλί, άρα δεν μπορεί να έχει όρχεις γι
αυτό κ δεν κοτάει, κι έτσι σαν πουλί το τρων μετά μανίας οι Κύπριοι Μήπως όμως
τρων πολλά πουλιά για ν' αποκτήσουν όρχεις; Ή μήπως, στην Κύπρο έχουμε
ανάγκη από περισσότερες κότες, ούτως ώστε να παράχθουν περισσότερα πουλιά
άρα κατά συνέπεια κ όρχεις; Βέβαια, λιγότερες κότες χρειάζονται μικρότεροι
φάρμα άρα χαμηλότεροι τόκοι Όπως κ να 'χει για ιδεολογικούς λόγους δεν
συμπαθεί τους πουλοφάγους, επειδή όσο πιο πολλά τα κοτόπουλα τόσο λιγότερα
τ α πουλιά γι αυτήν άρα στην Κύπρο είπε θέλουμε περισσότερα πουλιά με
χαμηλότερους τόκους κ πολύ λιγότερα κοτόπουλα Το πουλί είπε (κι όχι η κότα)
μεγαλώνει, έτσι καλύτερα ένα μεγάλο πουλί παρά τρία μικρά—είναι πιο
οικονομική η φάση, δηλαδή Άσε τα πουλιά να πιστεύουν πως κοτάουν κ τα
κοτόπουλα να νομίζουν πως είναι πουλιά κ μπορούν να πετάξουν της είπε ο
αστυνομικός της γειτονιάς με τον οποίο σύναψε πρόσφατα σχέση τώρα φάε πουλί
να σώνεις να κοτάς της είπε εν τέλει στο τραπέζι
του Ένα
Καμιά γυναίκα δε σου ανήκει, ούτε μπορείς να την κάνεις δική σου. Δε
μπορείς να την δαμάσεις και να τη φέρεις στα μέτρα σου. Δε μπορείς να
την αναγκάσεις να σου είναι πιστή με φοβέρες και χάι-φάι
παρακολουθήσεις. Φράσεις όπως "Να σας συστήσω τη γυναίκα μου" ή "Η
γυναίκα μου είναι γιατρός" ή "Έχω τη γυναίκα μου από τα 18 μου", είναι
άκυρες και πρέπει να τιμωρούνται με πρόστιμο 85€ έκαστος. Είτε είσαι ο
σόουλ-μέιτ της και μόλις σε γνωρίσει τρελαίνεται με τη μυστήρια γοητεία
σου (την αληθινή, εκείνη που δεν έκανες πρόβες για να λανσάρεις στην
αγορά) και θέλει να είναι μαζί σου έτσι απλά, είτε βάλτου ρίγανη (ή
κόλιανδρο αν κάμνεις αφέλια) και ζήσε το θέατρο του παραλόγου όπως
κάνει η πλειοψηφία του
πλανήτη.-------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------Ψηλοξενέρωσα δικέ μου, διότι
άμα πιστέψω σε κάτι, του αφιερώνω καμπόση ενέργεια χωρίς καμιά
πίεση ή δυσκολία. Άμα αντιληφθώ όμως ότι παίζω τένις πάνω σε τοίχο
παρά σε γήπεδο, πακετάρω τη βαλιτσούδα μου και την κάνω για τα
ντουζ. Έτσι εύκολα, όπως εύκολα έπιασα τη ρακέτα μου σφιχτά όταν σε
γνώρισα. Δε φταις εσύ όμως διότι δήλωσες επανειλημμένα πως δε
γουστάρεις περιορισμούς και ωρολόγια προγράμματα, όπως επίσης δεν
έπαψες ποτέ να μιλάς για τις σχέσεις σου και τους διάφορους
ακόλουθούς σου. Γούσταρες όμως τις μαγειρικές μου, τα μασάζ μου, τα
δαγκώματα μου στα φτια σου και ενίοτε το πουλί μου, που δε λέει να
ηρεμίσει άμα σε δει. Γουστάρεις να σε έχω στο πρόγραμμα και στη σκέψη
μου. Γενικά γουστάρεις να σου μιλούν και να σε νοιώθουν «φίλη» τους
διάφοροι. Να νοιώθεις η μοιραία γυναίκα, ρε παιδί μου. Το αξίζεις.Y
Τώρα που με βλέπεις να απομακρύνομαι από τον τοίχο, ξεκινήσεις να με
προσκαλείς στο γήπεδό σου. Φοβάσαι πως ίσως παραεπαναπαύθηκες στο
δεδομένο μου ενδιαφέρον. Ανησυχείς πως ίσως άρχισα να
αντιλαμβάνομαι ότι παίζω πάνω σε τοίχο και ίσως βαρέθηκα πρόωρα.
Εγώ όμως θα την κάνω τώρα σιγά-σιγά, ενώ εσύ ακόμη θα νομίζεις πως
είσαι καλεσμένη στο πρόγευμα. Θα πάω να παίξω squash το οποίο είναι
μεν πάνω σε τοίχο, αλλά τουλάχιστον, τοπαίζεις με παρέα…
Καφές κ Βιταμίνες C
Ψες τη νύχτα η Πάτι έκανε σεξ πάνω στο πιάνο Η Πάτι είναι γνωστή πιανίστρια κ
μένει στο πάνω όροφο από μένα εδώ στο Σικάγο Νότες σκόρπιες εδώ κι εκεί στον
αέρα Πανικός από νότες Η Πάτι αναστέναζε δυνατά Κι αργότερα όταν πίστεψα σ' αγαπώ μεγάλε φωτογράφε στιγμών
πως πρέπει να τελείωσαν άρχισε να ουρλιάζει σαν τρελή από ανακούφιση Εγώ
ξαπλώνω στον καναπέ μ' ένα βιβλίο για την Σκωτία κ τον Γουίλιαμ Γουάλας είμαι πια έτοιμος να χύσω
Ένιωθα την ευχαρίστηση της ν' αναπληρώνει το δυσαρέσκεια από το κακό το έρεβος
γράψιμο με το οποίο είναι γραμμένα οι ιστορικές βιογραφίες Μετά από λίγο της καρδιάς μου που φυλάω στο ψυγείο (άσπρο:
ακούγεται αυτό: Μπομ-τσσσσς-χιςςς-πλήκτρα πιάνου... Just a perfect day/Drink μάρκας, ΤOSHIBA )—ναι,
Sangria in the park/And then later/When it gets dark, we go home... Φυσικά ίσως
έτοιμος: οι πάνθηρες μέσα μου
να τ' άκουσα όλα λάθος, ίσως να μην ήταν Πάτι στα πλήκτρα αλλά αυτός που
βαριανασαίνουν στη γωνιά έτοιμοι να σου ορμήξουν,
αυτή πείραζε Αλλά κι ίσως η Πάτι να έκανε αβανγκάρντ μουσική πατώντας
τυχαία τα πλήκτρα ή να κρατούσε τη γάτα της απ' την ουρά στον αέρα κ να την έχουν επιτέλους ανακαλύψει
κτυπούσε στο πιάνο το instagram σου
Πιο κάτω από μένα μένει μια γυναίκα, συγγραφέας από το Κάνσας κάθε κ τώρα θέλουν
νύχτα ακούω το ταπ-ταπ-ταπ των πλήκτρων της γραφομηχανής της Δεν ξέρω γιατί να γλείψουν την άκρη της γλώσσας σου κ τους λοβούς
χρησιμοποιεί ακόμη την γραφομηχανή Βέβαια, κάθε Σάββατο πρωί που πηγαίνω των αυτιών σου—σύχναζαν σε πανκ καταστάσεις,
κάτω πίνουμε καφέ κ βιταμίνες C, βάζει σ' ένα ποτήρι πέντε διαλυόμενα δισκία τώρα πια, όμως, δεν σταματούν να σε κοιτούν κ να
των 1000 mg Λέει πως έτσι είναι ένας νόμιμος κι υγιεινός τρόπος να την βρεις Κ παραμονεύουν: Εσύ, άρχισες ν' αντιλαμβάνεσαι
την πιστεύω γιατί μια φορά είχα παραισθήσεις μ' αυτό το ρόφημα κι ένιωθα την την ομορφιά σου κι ότι
καρδιά μου να θέλει να πεταχτεί έξω απ' το στέρνο μου οι πάνθηρες πάνω σου,

;
Μια νύχτα μαζευτήκαμε σπίτι της Πάτι Έκανε πάρτι κι ήρθαν
καμπόσοι μουσικοί, στην πλειοψηφία γυναίκες κι όταν το πάρτι είναι οι πάνθηρες πάνω σ' ένα όμορφο άτομο
τελείωσε αυτές που έμειναν έβγαλαν απ' τις θήκες τα πνευστά έλα να τα πούμε
Φλάουτα κι άλλα παράγωγα Όργανα με τρύπες, λεπτά μακρόστενα στο facebook, όποτε θες
Στον καναπέ κι άλλες χάμω έβγαλαν τα ρούχα τους κι άρχισαν ν' κι αν δεν κάνεις like
αυνανίζονται μ' αυτά Τα όργανα έκπνεαν ήχους με συριγμό κ στο τελευταίο μου post
τσίριζαν μέσα σε κόλπους (ο πόλεμος του κόλπου, που λεν) τότε να μην μου πεις τίποτα κ να
Συνέχισα να πίνω με την συγγραφέα που ήταν μαστουρωμένη με πα να γαμηθείς.
βιταμίνες κ καφέ κ σκέφτηκα πως θα ήταν θεμιτό να ήξερα κάποιο
πνευστό—το βρίσκω σημαντικό να ξέρεις γενικά ένα όργανο, μετά
να το παίξεις λίγο πριν φέρεις το πιστόλι στο κεφάλι, γιατί η
αυτοκτονία απαιτεί στυλ

Οι Ψ (ψηφοφόροι) δεν ξέρουν ότι ξέρουν κ δεν ξέρουν
πως οι Π (πολιτικοί) δεν ξέρουν. Οι Π δεν ξέρουν πως
δεν ξέρουν, κ δεν ξέρουν πως οι Ψ δεν ξέρουν πως
ξέρουν κι επίσης πως οι Ψ δεν ξέρουν πως οι Π δεν
ξέρουν. Άρα κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει κ το ίδιο
κακχό συνεχίζεται είτε με νέα ή παλιά κόμματα, με
νέους ή παλιούς πολιτικούς, υπό την έννοια πως οι νέοι
πολιτικοί θα είναι παραμελημένα σκυλάκια λόγο κακής
κοπής που αφέθηκαν στα νύχια της υιοθεσίας:
απογοητευμένα δημιουργήματα των παλιών. Έτσι κ
0.00001% να θέλει ένας να μπει στην βουλή θα
μπαίνουν απλά παραπάνω που τις ήδη υπάρχων
παρατάξεις, μα στην ουσία οι ίδιοι. Brave New
Idiocracy.
Άνθρωποι της Λευκωσίας:
Εθισμός στα ντόπια ναρκωτικά #1
Αυτό το κείμενο περιγράφει συμπεριφορές εθισμού οι οποίες είναι επικίνδυνες. Οι
αναγνώστες δεν συμβουλεύονται να τις μιμηθούν.
“Ονομάζομαι Ειρήνη, είμαι πενήντα χρονών.
Κατάγομαι από την Λευκωσία κι είμαι εθισμένη στο να
βλέπω τη φωτογραφία του Δημήτρη Χριστόφια. Όταν ξυπνώ
το πρωί, το πρώτο πράμα που κάνω είναι να πιάνω τη
φωτογραφία του Δημήτρη που έχω στο κομοδίνο να την
κοιτώ για λίγα δευτερόλεπτα κ μετά σηκώνομαι, την κοιτώ
ξανά κ πηγαίνω στο μπάνιο. Πλένω τα δόντια μου κ πάω
στην κουζίνα, όπου μέχρι να ψηθεί ο καφές φίλτρου κοιτώ
άλλη μια φωτογραφία του Δημήτρη στο ψυγείο.”
Η Ειρήνη είναι εθισμένη στο να κοιτά τις φωτογραφίες του Δημήτρη
Χριστόφια από τότε που ήταν ακόμη πρόεδρος της βουλής κ λίγο πιο πριν—πάνω
από μια δεκαετία, δηλαδή, όπως μας έχει πει. Κοιτάζει μια διαφορετική
φωτογραφία κάθε δέκα λεπτά καθημερινώς. Κάποιες φορές, ξυπνά στο μέσο του
ύπνου της για να φιξαριστεί.
“Δεν ξέρω καν πως να περιγράψω αυτό που νιώθω όταν τον βλέπω...
Απλά μ' αρέσει... το αγαπώ... είναι κάτι παραπάνω από έρωτας... απλά μ' αρέσει
να τον κοιτώ συνέχεια...”
Η Ειρήνη ήταν μόλις σαράντα χρονών όταν ένας φίλος της στο κόμμα
του κ. Χριστόφια, της είπε αν θέλει να τον γνωρίσει κ να του πάρει συνέντευξη—
η Ειρήνη υπήρξε δημοσιογράφος, παλιά όμως. Την είχε κανονίσει στο κρατικό
κανάλι ένας φίλος της, τον οποίο οι κακοήθεις ονομάζουν κ πρώην εραστή της.
“Τον είδα εκείνη την μέρα κι ήξερα πως ο άνθρωπος αυτός είναι το πεπρωμένο
μου... μια φορά τον είδα κι είπα, αυτό είναι, δεν έχει παραπέρα στη ζωή,
Δημήτρης ορ ντέθ ένα πράμα...” Τώρα, σε κάθε τοίχο του σπιτιού της υπάρχει μια
διαφορετική φωτογραφία του κ. Χριστόφια κολλημένη στον τοίχο, αποκόμματα
από περιοδικά κι εφημερίδες. “Όπου κι αν είμαι” μας εξηγεί, “έχω πάντα στην
τσάντα μου μια φωτογραφία του Δημήτρη, όπου κι αν είμαι. Κι όταν τρώω στο
τραπέζι, επειδή δεν μπορώ να τις κολλήσω πάνω στο τραπέζι, ξέρεις, όταν μετά
θα το καθαρίσω με βετέξ θα βραχούν—έχω μια φωτογραφία απέναντι στο πιάτο
μου και τον βλέπω μετά από κάθε μπουκιά—Μισό λεπτό” κ βγάζει απ' την τσάντα
της μια φωτογραφία του κ. Χριστόφια, την κοιτά για ένα λεπτό κ συνεχίζει: “Ωχ...
νιώθω ήδη πολύ καλύτερα. Είναι κάτι, σαν μίξη κοκαϊνης με ηρωίνης μαζί με
κοκτέιλ από ουίσκι με θρυμματισμένο Xanax, Deanxit, Vicodin και Prozac μαζί
με κόκα-κόλα—ναι, κάπως έτσι θα έλεγα πως με φιξάρει...” Η Ειρήνη κοιτάζει
μια φωτογραφία του Δημήτρη Χριστόφια 566 φορές την ημέρα.

Την Δευτέρα πέθανε το σκυλί του.
Την Τρίτη έμεινε παράλυτη η γιαγιά του.
Την Τετάρτη σχεδόν να χάσει την ζωή του.
Την Πέμπτη απολύθηκε από την δουλεία του.
Την Παρασκευή τον παράτησε η γκόμενα του.
Το Σάββατο χώρισαν οι γονείς του.
Την Κυριακή, ακόμη σκέφτεται το σκυλί του.
Αλέκτωρ
566 φορές την ημέρα ισοδυναμεί με 206590 φορές τον χρόνο. “Όταν μπαίνω στο
σπίτι της” μας λέει ο σύντροφος της ο Ευαγόρας, “Νιώθω πως μπαίνω στο
μαυσωλείο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου... Στην αρχή
τρομάζεις, αλλά υποθέτω συνηθίζεις στην πορεία... αλλά, ναι, στην
αρχή νομίζεις πως είσαι στη γιάφκα κομμουνοσυμμορίτων, ξέρεις,
είναι κι η φάτσα του Δημήτρη που μοιάζει με κλόουν σε πάρτι
πολυτελείας, δεν ξέρω αν έχεις πάει σε πάρτι στη Μακεδονίτισσα,
αλλά εκεί που 'ναι οι πλούσιοι—ή ήταν τέλος πάντων—παίρνουν
κλόουν στα πάρτι των παιδιών με σοβαρές φάτσες και λέγειν.”
“Αν δεν σου αρέσει, φύγε” του απαντά πίσω η Ειρήνη.
Όπως μας εξηγεί έξω στην αυλή ο Ευαγόρας, “Αν η Ειρήνη δεν έχει
Χριστόφια, την γάμησες, φίλε, τρελαίνεται και καλά κάνεις να έχεις τα μάτια, όχι
δεκατέσσερα, αλλά όσα είναι και τα άστρα στο μεγαλύτερο ηλιακό σύστημα της
Γης—Θυμώνει κι άσ' τα... γίνεται της κυρίας Πόπης—παλιά πόρνη της
Λευκωσίας, γνωστή για τον αστραπιαίο της θυμό... παλιά όμως—εγώ δεν πήγα
ποτέ εκεί—ακουστά μόνο, ε;”
“Μα καταστρέφει την υγεία σου” της λέει ο Ευαγόρας.
“Δεν ξέρω, δεν με νοιάζει... δεν μπορώ να σου πω αν μου κάνει
κακό, αλλά δεν θα... δεν θα σε αφήσω να κάθεσαι τώρα εδώ να μου το
ρίχνεις κατάμουτρα ότι είμαι εθισμένη... μπορώ να το σταματήσω όποτε
θέλω—”
“Αυτός λες τόσα χρόνια, τώρα, αλλά ακόμη κοιτάζεις φωτό του Δημήτρη...”
Η Ειρήνη δεν δουλεύει. Ευτυχώς την κανόνισαν κι
έκανε βουλευτής ένα φεγγάρι κι έτσι σε λίγα χρόνια θα
έχει μια σταθερή υψηλή σύνταξη, όμως, κι αυτό την
καθησυχάζει, “Θα μπορούσα να εθιστώ απ' τα είκοσι μου,
και να καταντήσω πρεζόνι έξω απ' τις συναυλίες της
ΕΔΟΝ.” Τώρα, μέχρι να συνταξιοδοτηθεί, την στηρίζει
οικονομικά ο Ευαγόρας ενώ ταυτόχρονα κάνει
περιστασιακές εμφανίσεις στην τηλεόραση κ πληρώνετε για
να αναλύσει πολιτικά ζητήματα υψίστης σημασίας, όπως
για παράδειγμα, η νοθεία του ντόπιου καφέ ή κατά πόσο η
σουμάδα στους καφενέδες στην πλατεία Φανερωμένης είναι
φρέσκα κ γνήσια κυπριακή. Η Ειρήνη σπαταλά περίπου 400 ευρώ
σε εφημερίδες κ περιοδικά με νέες φωτογραφίες του Δημήτρη
Χριστόφια ή σε μελάνια του εκτυπωτή με τον οποίο τυπώνει
φωτογραφίες από ιστοσελίδες κ διαδικτυακά περιοδικά, “Ναι... όταν
δεν υπάρχει κάτι στα περιοδικά και τις εφημερίδες—γενικώς στα
περίπτερα, το Google είναι μια ανάσα ζωής” μας εξήγησε η Ειρήνη,
“Πηγαίνω στα περίπτερα της περιοχής μας εφτά φορές την βδομάδα,
αν δηλαδή, η βδομάδα είχε οχτώ μέρες, θα πήγαινα οχτώ φορές.” “Την άκουσα να λέει για φορές που επέλεξε ένα περιοδικό και
Η αγάπη είναι ένα κακό πράμα με καλή διάθεση: Ο Μαραμπού στον Ψ μια εφημερίδα, παρά φαγητό” μας είπε η κόρη της, η Τζένιφερ
μιλά για συμπλέγματα κι ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο με αναπτήρα Καψουρίδη, “Υποθέτω, απλά έχει ανάγκη το φιξάρισμα της.”
Ζίπο με την σημαία των ΗΠΑ χαραγμένη πάνω
Το άρθρο ήταν μια προσφορά του κέντρου απεξάρτησης:
Έκατσα στο πιάνο κι έπαιξα λίγο Δεν ξέρω πιάνο, αλλά παίζω ότι νότες να 'ναι κι Το Στέγαστρο του Πραξικοπηματία & Κυβέρνηση ΛΤΔ
αυτό μου είναι αρκετό Ξέρεις, η κάθε νότα έχει τη δική της άβυσσο Ο τρόπος, ο
χρόνος που την πατάς κ φυσικά εξαρτάται ποιαν άλλη επακολούθησε Περίεργα “από το 1974 δίπλα στο λαό,
πράματα... σχεδόν, επικίνδυνα πράματα Μετά σκέφτηκα διάφορα, ήπια καφέ, αγωνιζόμαστε μαζί για μια Κύπρο καθαρή”
κάπνισα κι αναρωτήθηκα αν υπήρξα ποτέ καλός ή κακός άνθρωπος κι εκεί
θυμήθηκα τη μάνα μου με την οποία μάλωσα πριν λίγες μέρες Η μάνα μου με Οδός Βινδάρου 25,
αγαπά Νιώθω καλά μ' αυτό Νιώθω καλά επειδή με αγαπά Συνάμα, είμαι καλός, Φανταστική μη-ξεπουλημένη Λευκωσία
επειδή νιώθω καλά, κ νιώθω καλά επειδή είμαι καλός Η μάνα μου με αγαπά Hot-Line επικοινωνίας: 090-298330000
επειδή είμαι καλός Όταν η μάνα μου δε μ' αγαπά, νιώθω κακός Νιώθω κακός
επειδή είμαι κακός Είμαι κακός τότε, επειδή δεν με αγαπά Δεν με αγαπά επειδή
είμαι κακός
Αν τώρα, με αγαπά είτε είμαι καλός ή κακός, τότε
το πράμα είναι προβληματικό
Αν υποθέσουμε ότι η κακία είναι δημιουργία κακών πράξεων κι
επεκτάσεων ενός ανθρώπου, όχι μόνο προς τον εαυτό του αλλά κ προς το σύνολο,
κ δηλώνουμε πως αγαπάμε το άτομο που εκφράζει την κακία του, τότε
επικροτούμε την κακιά που εκφράζει ένας, παρά την ενδεχόμενη καλοσύνη του
(που σίγουρα έχει μέσα του) Οι φωνές, οι καυγάδες κτλ, είναι απλά μια
επικρότηση κάποιου πράματος κακού Το να μην αγαπώ το κακό, είναι να μην του
δίνω σημασία, να το αφήνω να μένει σαν να μην υπήρξε ποτέ Έτσι έχοντας
μηδαμινή σημασία, εκμηδενίζεται μέσα από έναν
Το να συγχέει ένας την αγάπη προς ένα άτομα με την ολότητα του στην
μεταφυσική κ φυσική ζωή, με όλες του τις πράξεις, δηλαδή, κ να την εκφράζει
άθελα του στην ολότητα του ατόμου μαζί με τις πράξεις κ της ύπαρξης του, παρά
στις δυνατότητες του να είναι καλός, απλά τον επεκτείνει σαν “κακό” άνθρωπο
Αγαπώ σημαίνει επικροτώ Άρα κάποιες φορές δεν πρέπει να αγαπάς
έναν,
για τις πράξεις του κ μόνο Το να μην αγαπώ, όμως, δεν σημαίνει
απαραιτήτως μισώ
Δεν νιώθω καλός, άρα είμαι κακός, άρα κανείς δε μ' αγαπά Νιώθω καλά,
άρα είμαι καλός, άρα όλοι με αγαπούν Είμαι καλός, αλλά εσύ δεν μ' αγαπάς, άρα
είσαι κακή, έτσι κι εγώ, δεν σ' αγαπώ Είμαι καλός, με αγαπάς, άρα είσαι καλή,
έτσι κι εγώ σ' αγαπώ πίσω
Είμαι κακός, με αγαπάς όμως,
άρα είσαι κακή
η επανάσταση των Ψυγείων Το Αυτό: Ιστορία αγάπης πριν από την κατάθλιψη της πανκ,
του Μαραμπού*
Ήσουν η λεύκανση των δοντιών
του ήλιου
τ' απογεύματα μπροστά στη τηλεόραση— Αυτή (31) δεν έπαιρνε αυτό (?) που θα ήθελε απ' αυτόν (25), έτσι πίστευε πως
είναι εγωιστής κι ευτελής Αυτή (επαρχία Λευκωσίας) δεν μπορούσε να δώσει σ'
Έεεεεϊ, καλωσόρισες στην πόλη μας: αυτόν (επαρχία Λευκωσίας) ότι (?) αυτός ήθελε, απ' αυτήν, έτσι πίστευε πως απλά
καλωσόρισες στη Λευκωσία είναι άπληστος Αυτός (συγγραφέας/πωλητής/αλκοολικός υπό ανάρρωση: <15
όπου οι άφωνοι φλιτζάνια καφέ/τσάι, <3000mg Βιταμίνες C, τσιγάρα, αντικαταθλιπτικά, καθόλου
δαγκώνουν κρέας ναρκωτικά) δεν έπαιρνε αυτό (?) που ήθελε απ' αυτήν (δημόσιος
για ν' αποκτήσουν φωνή: υπάλληλος/δηλώνει, υγιής διανοητικά: ψυχολόγο δυο φορές μηνιαίος: απλά για
ένα πρόσωπο, κουβέντα: για όλα φταίει η μάνα της), έτσι αυτός, πίστευε πως είναι εγωίστρια κ
ένα θάνατο, μίζερη, η οποία δεν ξέρει ν' αγαπά—ποτέ δεν έμαθε, επειδή είναι εγωίστρια κ
ένα δρόμο, μίζερη
ένα Ψυγείο— 3 χρόνια πριν (πριν χωρίσουν):
δάμασε τα βλέφαρα σου, τώρα: νομίζεις Αυτή μπορεί να δει καθαρά πως αυτός δεν μπορεί να δει, κ πως δεν
πως ζούμε εδώ, μένουμε εδώ μόνιμα, ίσως μπορεί να δει πως δεν μπορεί να δει Αυτή μπορεί να δει γιατί αυτός δεν βλέπει
να νομίζεις πως ξέρουμε να ξέρουμε, ίσως να Αλλά αυτή δεν μπορεί να δει, γιατί αυτός, δεν μπορεί δει πως δεν βλέπει Αυτός
νομίζεις πως η ζωή μας είναι μια σιωπή: βλέπει πως αυτή είναι τυφλή κ πως αυτή δεν μπορεί να δει πως είναι τυφλή
ΛΑΘΟΣ— Βασικά, αυτός κατανοεί πως έτσι είναι κι οι δυο τους
κάνουμε ωτοστόπ, όλοι (σκέψου μας, Έτσι εγώ, σαν τυφλός συγγραφέας, μες την κατάθλιψη, τους καφέδες, τις
όλους σε μια σειρά στα πλάγια του δρόμου βιταμίνες, μακρυά από τα ποτά πια, τις άλλες ουσίες επίσης, δημιουργός αρκετών
με τον αντίχειρα σηκωμένο στο τεντωμένο πολλών Αυτών (παραπέμπομε σε πληθυντικό ουδέτερου αυτού), θέλω να πω το
χέρι) εξής:
από μπαρ σε μπαρ, από ποτήρι σε Αν θα οδηγήσει τους τυφλούς κάτι (αυτό),
ποτήρι, χάπι σε χάπι, μια ζωή πολύχρωμα τότε είναι καλά να ξέρει αυτό (κάτι),
τουβλάκια Λέγκο: ξέρεις ποιος είμ' εγώ; το κάτι (αυτό),
ξέρεις από που έρχομαι; ότι είναι ο οδηγός (αυτό είναι, κάτι)
Είμαι το χάπι το μικρό (ροζ) υ.γ. Θα συναντηθούμε μια μέρα, κάτω απ' τα κλαδιά των δέντρων που θα
το μαγικό, είμαι το όπλο που αφόπλισες, κτυπά ο άνεμος στο σκοτεινό δάσος Θα σε δω εκεί/θα με δεις εκεί Κάποιος απ'
ΕΙΜΑΙ Η ΦΩΝΗ τους δυο θα περιμένει τον άλλο πρώτος Θα είμαι έτοιμος αρκετά, δεν θα νιώθω
ΤΟΥ επερχόμενου αδύναμος τότε, να σε
ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΟΥ, σκοτώσω, μαύρη σκιά
κι έρχομαι μέσα από το υ.γ. 2.
στόμα σου. Ξέρω... ναι, ξέρω πως καμιά φορά
γράφω πράματα τα οποία δεν μπορείς
(ένα αυτοκίνητο περνά) (ή δεν θέλεις (ή δεν ξέρεις πως θέλεις))
να πάρεις στα σοβαρά,
αλλά ποιος σου είπε πως σε παίρνω, εγώ,
στα σοβαρά, μετά απ' όσα δεν έκανες
 του Ένας—λέμε, τωρά. υ.γ. 3.
Πανκ του κόσμου, η καρδιά κι η ψυχή μου, είναι ακόμα μαζί σας: στις
κασέτες, στις σπιτικές ηχογραφήσεις,
στα φτηνά ναρκωτικά κ ποτά—κονκάρδα & παραμάνα
Πόσο αλλού μπορεί να είσαι, κύριε; Μπαίνω μέσα μαζί σου πατώ 2 στα σακάκια σας, δανεικό τσιγάρο σφηνωμένο στα χείλη σας,
(και θωρείς με) ενώ έχεις ήδη πατημένο το 3, φτάνουμε στο 2 και θυμωμένη προσωδία—εγώ ακόμα,
μουντάρεις να φκεις μπλοκάροντας την πόρτα με το υπέρβαρο ψάχνω ένα λόγο να πεθάνω:
χαλαρό έχω τη σφαίρα,
δίμετρο κορμί σου, συνειδητοποιώντας με ένα "ουμμμμαααα..." ψάχνω όμως
ότι είσαι σε λάθος διάσταση. για το πιστόλι—ως τότε,
--------------------------------------------------------------------------- θα σας χορεύω με το νου
ως το τέλος
---------------------------------------------------- της αγάπης μου

...τζαι κάμνει του έτσι , μαλάκα: "Πέμου κάτι… εγλυφτήκαμεν

καμιά φορά;".. .Χαχαχαχαχα....
[*Χαρίζεται πελαργός Μαραμπού, αγνώστου φύλου,
--------------------------------------------------------------------------- 27 χρονών περίπου. Είναι πολύ γλυκός κ παιχνιδιάρικος,
---------------------------------------------------- ψάχνει τον άνθρωπο του απεγνωσμένα, μόλις δει
κάποιον που θα δείξει λίγο ενδιαφέρον τρέχει
Κατεβάζουμε πολλές ιδέες και φοβάμαι ότι μια ζωή δεν είναι και τρίβει το ράμφος του στα πόδια του και χοροπηδάει,
αρκετή να τις υλοποιήσουμε. ευκολοπροσάρμοστο, πίνει μόνο καφέ, τσάγια & σόδες]
 Αλκοόλ η βροχή μου είπε—Αλκοόλ τ' αρ*ίδια μου του είπα

Υποθέτω, πως αυτό που κάνουμε κάποτε είναι απλά να κρυβόμαστε από τον
εαυτό μας φορώντας μια μάσκα Θέλουμε να μην είμαστε ότι είμαστε Ίσως ένα
πρόβλημα της εποχής μας είναι ότι θέλουμε να είμαστε οτιδήποτε άλλο εκτός απ'
ότι μπορούμε να είμαστε Τα πράγματα έγιναν ναι μεν πιο ανοικτά—πιο
απελευθερωμένα, αν θέλεις—αλλά ο κόσμος αποδεικνύεται πιο περίπλοκος από
ένα παράξενο πουκάμισο ή μπότες καουμπόη για καφέ ντάλα μεσημέρι στη
Λευκωσία Η στιγμές που θέλουμε ή ευχόμαστε να είμαστε κάτι άλλο, είναι
εκείνες οι ώρες που το γυρίζουμε σε διάφορες ουσίες κ στο αλκοόλ Για να
ξεχάσουμε; Όχι Κανένας δεν ξεχνά, απλά γίνεται πιο υποφερτό το είναι του
Πίνει σαν να μην υπάρχει αύριο λέει ένας
Λάθος
Πίνει ακριβώς επειδή τον διακατέχει η απαισιόδοξη βεβαιότητα πως θα

S.S. SHITMANIA υπάρξει αύριο

Νομίζω, αυτός είναι ο λόγος που ξεκινήσαμε να πίνουμε από μιας αρχής:
για να είμαστε κάποιοι άλλοι
OF Φυσικά, υπάρχει η γνώση της αυτοκαταστροφής γύρω από μια τέτοια
συμπεριφορά γιατί είναι επιλογή το τι κάνουμε Μια όποια συμπεριφορά είναι
THE TIMES: επιλογή ακόμη κι όταν πια είμαστε εθισμένοι—τουλάχιστον, έτσι διαγνωστούμε
Τα σημάδια υπάρχουν, σε προειδοποιούν: είτε κάνεις πως δεν τα βλέπεις ή απλά
shit is the answer to everything σε βολεύει η πτώση Έτσι την ρομαντικοποιείς κ βρίσκεις ένα άλλοθι—μια
ψευδαίσθηση την οποία στηρίζεις κ πιστεύεις σαν φανατικός οπαδός... σαν
even dogs & cats παθητικός πίθηκος σε κερκίδα, που ουρλιάζει κρεμάμενος από κάγκελα με
φανταχτερές πράξεις, όπως αυτή της περιστροφής μιας φωτοβολίδας, αντί για μιας

shit less μπανάνας (Χωρίς να έχω κάτι με τους οπαδούς, μιας κι εγώ κάθε τόσο είμαι
Τσίρειο για την ΑΕΛ κ διαπράττω ακριβώς τον ίδιο πιθηκισμό)
Τα λέω εις μία κάποια γνώση τα πιο πάνω επειδή ήμουν εκεί Ακόμη είμαι
in public —υπό ανάρρωση τώρα, αλλά δεν νομίζω ότι έφυγα, κ δεν πιστεύω πως είναι απλά
μια πόρτα που ανοίγεις κι άντε γεια Όπου πάω συναντώ ένα ποτήρι ουίσκι δίπλα
than humans σε μια μπύρα να με περιμένουν, κρύβονται καλά σε μια γωνιά κ τρίβουν τα χέρια
όταν δεν νιώθω καλά Είναι κάτι σαν παντρεμένο ζευγάρι μανιακών δολοφόνων,
ιδιοκτήτων Μοτέλ σε φτηνή αμερικάνικη ταινία τρόμου με πολλή κέτσαπ, κακή
υποκριτική κ σκηνοθεσία Γι αυτό κ λέω—κ θέλω να πιστεύω—πως ο εθισμός στο
αλκοόλ (κ σίγουρα κ σε άλλες ουσίες... υποθέτω...) είναι μια αρρώστια του νου
της οποίας η αποθεραπεία διαρκεί μια ζωή
Έτυχε να δω φως ένα πρωί Το ακολούθησα Ήταν η δεύτερη φορά που
μου δόθηκε μια τέτοια ευκαιρία Την πρώτη δεν άντεξα να μείνω καθαρός,παρόλο
που σερνόμουν πάλι όταν πήγα να ζητήσω βοήθεια, κ “λερώθηκα” ασύστολα μετά
τους τρεις μήνες Η δεύτερη φορά που μου δόθηκε
το “φως” ήταν μετά από ένα χρόνο (κ κάτι), πρωί πριν πάω δουλειά κι ήμουν
ράκος, με
πονοκέφαλο στη κουζίνα, μ' ένα μπουκάλι ουίσκι στο χέρι πάνω από το καφέ, να
κοιτάζω όπως το χάνο ένα λιλά χρώμα στον ορίζοντα Ίσως λόγο μέθης, ξεκίνησα
να μουρμουρίζω το Mr Tambourine Man (το μόνο τραγούδι στα αγγλικά που ξέρω
τα λόγια να το πω (κι όταν λέω ξέρω τα λόγια, το πρώτο τετράστιχο που
επαναλαμβάνω σαν μαγκωμένο ράδιο)), άφησα τη μπουκάλα κ πήγα να ζητήσω
βοήθεια
Το ποτό, κ όποια άλλη ουσία, μετά η ρομαντικοποίηση που κάνουμε
κάποιοι για να αποδεχτούμε τα χάλια μας, είναι απλά προσωρινές λύσεις Τα
προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν κάθε μέρα, ο ίδιος πεπιεσμένος εαυτός μέσα
σε πρέπει, υπόδουλος των θα ήθελα να... το ίδιο αύριο, το ίδιο παρόν, η ίδια
νοσταλγία για ένα περασμένο παρελθόν, τα λάθη που δεν λάλουμε να
συγχωρήσουμε κ ταυτόχρονα—παραφράζοντας από τον Γιούγκερμαν—η γνώση
πως η μοίρα μας είναι ο θάνατος ενώ των θεών η λήθη: ούτε το παρελθόν μας, μα
ούτε εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε θεοί για να έχουμε την επιλογή της λήθης Απλά
μας έλαχε μια περίοδος παράνοιας στην ιστορία, υποχείρια του υφέρπων
κρετινισμού (γνωστός κι ως μόδα, τάση κτλ)
Έτσι λοιπόν αυτές οι προσωρινές λύσεις οδηγούν σε ακόμη χειρότερα
προβλήματα απ' ότι το αρχικό Αλλά υπάρχει η μεγάλη απορία: υπάρχει απάντηση
κ λύση στα προβλήματα μας; Ε, το λοιπόν σαν κατά λάθος δεινόσαυρος του 80'
(κατά λάθος, επειδή γεννήθηκα τέλη κ δεν έζησα τη δεκαετία, αλλά συνέχεια
λαλούν μου πως μοιάζω με βετεράνο, απολειφάδι του Βιετνάμ ή σαν να βγήκα
από σειρά του 80' (εμφανισιακά, δηλαδή... (καλά, οκέι, κ λόγο της σχέσης με την
τεχνολογία...))), θα σας πω κάτι που θυμούμαι από το Twin Peaks γύρω από τα
προβλήματα κ τις λύσεις τους: Η απάντηση είναι εντός της ερώτησης
Το τελευταίο πιστεύω το Το είδα, επίσης, κ μέσο του I-Ching & του Tao
Te Ching
 Περίπτωση 1η
Νεαρός από ξένους γονείς κινδυνεύει με απέλαση παρόλο που
έζησε για πολλά χρόνια στην Κύπρο, πήγε σε δημόσιο σχολείο, και
εργάστηκε στην Κύπρο. Μέσα από τα ΜΜΕ κάνει έκκληση να του
επιτραπεί να παραμείνει στο νησί και να γίνει υπήκοος (και με το
δίκιο του). Ενημερώνεται ο κ. Χάσικος από την εφημερίδα και τους
συμβούλους του και εξετάζει την περίπτωση του νεαρού. Μετά από
την συνάντησή τους του δίνεται άδεια παραμονής για ακόμη ένα
Ξένοι χρόνο και καλείται να υποβάλει αίτηση πολιτογράφησης του ως
Κύπριου πολίτη. Κάποιος αρθρογράφος βιάστηκε να συγχαρεί τον
Φίλοι υπουργό για το «ανθρώπινο» πρόσωπο που έδειξε.
Καλή φίλοι Περίπτωση 2η
Κολλητοί 28 Οκτωβρίου – Μαθητικές παρελάσεις. Βλέπω αφιέρωμα στην
η

Εραστές τηλεόραση για αριστούχο μαθητή με κινητικά προβλήματα που

Ξένοι* κρατούσε το λάβαρο του σχολείου του. (Και μπράβο του που
παρόλα τα προβλήματα του τα πάει τόσο καλά όσο λένε.) Στο ίδιο
αφιέρωμα παρουσιάζονται επίσης να δίνουν ευχαριστίες στην
γυναίκα του κ. Αναστασιάδη γιατί αυτή μεσολάβησε ώστε να
παρέχεται συνοδός στο μικρό για το σχολείο.
Σκόρπιες σκέψεις
Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνετε ότι για να γίνει κάτι «καλό ή
σωστό ή δίκαιο» μέσα στον τόπο μας πρέπει τελικά είτε να
γράφουν ούλλοι άρθρα στα ΜΜΕ και να κάμνουν εκκλήσεις, είτε να
ξέρουν κάποια πρώτη κυρία ή πολιτικό. Και στις δύο περιπτώσεις
δεν μερίμνησαν από μονές του οι κρατικές υπηρεσίες όπως θα
έπρεπε, και όπως σιγουρά γίνετε και σε άλλες περιπτώσεις που
δεν φτάνουν το φως της δημοσιότητας.
Για αυτούς και άλλους λόγους όταν κάποτε βλέπω πολίτικους
νιώθω πεταλουδίτσες στο στομάχι μου. ‘Όχι από αυτές που έχουμε
όταν ερωτευόμαστε αλλά από μια αηδία που κοντεύει να γίνει
εμετός και νευρά, μέχρι που κάποτε ίσως να μου σαλτάρει
*Lacrimae Rerum
οι πολλοί καρχαρίες
κρατούμαι την πορεία μαζί
σηκώνει ο ένας τον άλλο
αυτοκόλλητοι φίλοι κ οχτροί:
κονκάρδα σε δερμάτινο μπουφάν—
κανείς μας δεν σταματά
κανένας δεν μπαίνει εμπόδιο
θα πάμε μες την νύχτα του κόσμου
έτσι, γυμνοί, για πλάκα, μανιασμένοι—
εντελώς. Τότε με τη συμμορία μου θα πάρουμε τις σφεντόνες μας
και θα μας φοβηθούν. Τότε μπορεί να δούμε κάποιο χαΐρι, γιατί
τέτοιοι άνθρωποι και τα σινάφια τους μόνο με φόβο μπορούν να
καταλάβουν. Φόβο να χάσουν την καρέκλα και φόβο της ζωής
τους. Τέτοια ανθρωπάκια είναι κενά και ξέρουν ότι δεν αξίζει να
πεθάνουν για τα πιστεύω τους γιατί απλά δεν έχουν τέτοια.
Και για το κλίμα των ημερών: ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

μένουμε πιστοί σε σένα Γραμμένο από τον ‘Αγιο Καρπούζιο

στεκόμαστε κορδωμένοι σ' αυτό
ακολουθούμε τους κανόνες
κι αν μας επιτρέπεις, κανονίζουμε—

κι ο καρχαρίας κλαίει, δάκρυα

τρέχουν απ' τα μάτια του
μα ζει στο νερό κ κανείς
δεν τα βλέπει—κανείς δεν ξέρει—

κρατούμε την ταχύτητα

κρατούμε το λόγο μας
αν κάποιος δικός μας ξεκόψει
σταματούν όλοι αμέσως

με μάτια ορθάνοιχτα
κρατούμε απ' το μπράτσο
ο ένας τον άλλο κ κανέναν άλλο
ζεστές παλάμες κ καρδιές

στο βάθος της θάλασσας μόνοι

κ τόσα δάκρυα να τρέχουν
από τα γυάλινα μας μάτια
γι αυτό κ το νερό είν' αλμυρό

μπορούν να σκεφτούν για μας

ότι θέλουν, προσέχουμε ο ένας
τον άλλο, πάμε σε αγέλες
κ ποτέ δεν σταματούμε
Legalize hash... yes?
Legalize mah ass, first, no?

The tragedy to end all tragedies,

by the Mistress of the Married Musician ο ένας καρχαρίας

1. Need to take a shit

2. Go to public toilets
3. Shit (and pee... ( and jerk a bit...))
4. Accidentally clog toilet
5. Shit water starts to rise
6. Song plays (Kind of Blue)
7. It's all, I
Είσαι ο ποιητής λέει ο πρόεδρος στον ποιητή,
Γράψε μου κάτι για όσους πεινούν ή υποφέρουν
στο κράτος μου.
Είσαι ο πρόεδρος λέει ο ποιητής στον πρόεδρο,
Κάνε κάτι για όσους πεινούν ή υποφέρουν
στο κράτος σου.
Ο ποιητής γράφει αυτό που είπε στον πρόεδρο,
τυχαία μένει
στην αφάνεια, κ πεθαίνει από τυχαίο καρδιακό,
μόνος, φτωχός,
ο πρόεδρος
ψηφίζεται για άλλη μια
πενταετία:

Χλωμός ήλιος μέσα από τρεμάμενα κλαδιά—

Ο ποιητής;
Νεκρός.
Σημάδι
ελπίδας, καθώς η ποίηση αυξάνει
την θερμοκρασία
να μεστώσει την επόμενη
σπατάλη.

Ναι Το ξέρω Οφείλεις να πεθάνεις μια μέρα,
σου το θυμίζουν καθημερινά όταν σε βλέπουν,
σε ακούν, σε μυρίζονται οι σκύλοι τους
κ αναρωτιέσαι πιο το νόημα της ζωής
Λεν είναι κατάθλιψη αλλά πάντα έτσι ήμουν—
περίεργη Δε βρίσκεις τίποτα κ μετά ψάχνεις
χάπια, τα βρίσκεις αλλά δεν πίνεις ποτό
έτσι είναι φασαρία να την κάνεις με συνείδηση
μα εκείνες ήταν άλλες μέρες, καθόσουν κ
περίμενες, έξυνες τα μπούτια σου έκανες πως έγραφες,
ζωγράφιζες, έκανες τάχα μουσική, το έπαιζες μποέμ
κι ήσουν
σίγουρη
πως θα στο ξεπλήρωνε το κωλοβάρεμα ο κόσμος
-----------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------________-
________________________________-----------------------------------
_______________________________________________________
_______________________________________________________
_||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
/////////////////////////////////////////////////||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||?????????????????????????????????????????
??????????????????????????????????????????????????????????????
?????????????????????????????????????????????(?(?))????????????
{[!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!+
?????????]}--------------------------------------------------------------------
-------------------/\_________________________________________
__________________/\|||||\/-------____|___Τι να σου πω, τώρα,
εγώ. . . Είμαι απλά ο γιατρός. Ναι, ο γιατρός, ντρέπονται οι
επισκέπτες μου να με ονομάσουν σωστά στους γνωστούς τους,
δηλαδή, να με πουν ψυχίατρο—που είμαι, δηλαδή... ας είναι, όμως...
είμαι ο γιατρός. . . Κατάλαβα πως όλοι έρχονταν σε μένα για να
νιώσουν καλά, να γίνουν χαρούμενοι, ας πούμε, αλλά είναι όλοι
εγωιστές... κι εγώ απλά κουράστηκα τόσα χρόνια να ψάχνω τρόπους
να κάνω τον κάθε άνθρωπο, με τα δικά του ξεχωριστά προβλήματα
και ανησυχίες—που δεν έχουν σχέση με το σύνολο, αλλά παρά μόνο
με τον προσωπικό εαυτό—να νιώσει καλά ή χαρούμενος... πλέον
τους δίνω χάπια, κι όλοι είναι κάπως καλά... τουλάχιστον, αυτό μου
λεν πως η ζωή με τα χάπια είναι πιο υποφερτή... όσο πιο δυνατά,
τόσο πιο καλά νιώθουν, μαζί τους κι εγώ, επειδή έτσι τους βλέπω
λιγότερες φορές το μήνα ή έτσι νομίζω, δηλαδή... Κατά τ' άλλα,
απολαμβάνω τις νύχτες να κάθομαι στην πολυθρόνα να καπνίζω
πούρα και ν' ακούω Νικ Κέιβ....Prozac's good enough... for a while...
poem by Juana Adcock Καπιταλισμός σημαίνει να έχεις το δικαίωμα να έχεις τη δική σου
μπανανιά μέσα σε μια ζούγκλα από μπανανιές, να την καλλιεργείς και να
τρως όσες μπανάνες σου αφήνουν οι άλλοι πίθηκοι, εκείνοι που για
κάποιο λόγο θεωρούν πως είναι πιο έξυπνοι και ανώτεροι από εσένα και
I ll like u
δικαιούνται μάλιστα όταν η μπανανιά σου γίνει θεόρατη, να έρθουν να
την κόψουν σύριζα και να σου πάρουν όλες τις μπανάνες, χωρίς να
I ‘like’ u μπόρεις να αντιδράσεις διότι έχουν γορίλλες για μπράβους.
I like, “like” u
lllllllike Κομμουνισμός σημαίνει να ξημεροβραδιάζεσαι στις μπανανοκαλιέργειες
I LLLLL μαζί με άλλους "ισάξιους" πίθηκους (ασχέτως αν εσύ είσαι ήδη στο στάδιο
ILL LIKE YOU του Homo Erectus) και στο τέλος της σεζόν να σου δίνουν όσες μπανανες
I lllike u χρειάζεσαι απλά για να επιβιώσεις, ενώ οι ούτω αυτοαποκαλούμενοι
"ανώτεροι πίθηκοι" που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους, εκθειάζοντάς
I reach out my hand σε ως "σπουδαίο" και "αγωνιστή" να σου παίρνουν τα εκατομμύρια
hold my mouse cursor over your face μπανάνες που εσύ έχεις παραξει. Κι εσύ θα χαμογελάς περήφανα σαν
delineate your nose
ηλίθιος.
dellllllineate
L shaped Με λίγα λόγια, σε όποιο σύστημα και να ζεις, πάντα θα υπάρχουν οι
cLick "έξυπνοι" ανήθικοι πίθηκοι που θα σου κλέβουν τις μπανάνες. Αν θέλεις
cLick cL Lick cLick cLick τη συμβουλή μου, άρχισε να συναλλάζεσαι με μανγκο, παπαγιες,
cLick cLick cLickcLick cLick ανανάδες και λοιπά τροπικά φρούτα!
cLickcLickcLickcLickcLickcLickcLickcLickcLickcLickcLickcLick
cLickcLick cLick Μπανανοφάγος, Οκτ.15
aLL over your face
LL LLLLL
ILLLLL
Like
U
 Επικοινωνία, Παρατηρήσεις ή & Αποστολή Κειμένων/Σχεδίων: Γειααααά... Η Χάβρα έχει να κάνει με την αγάπη. Οραματιζόμαστε ένα
havrazine@outlook.com κόσμο όπου κανείς δεν θα ντρέπεται ή θα φοβάται να μιλήσει στον άλλο,
όπου θα γίνονται γιορτές χωρίς να πρέπει ένα να πληρώσει είσοδο, χωρίς να
το κλέβουν, χωρίς να τον βλέπουν σαν ένα πορτοφόλι κι ένα μαλάκα που θα
μεθύσει για να πλουτίσουν άλλοι, μια γιορτή χωρίς σπόνσορες, ένα μέρος
όπου δεν χρειάζεται ο καθένας να ντύνεται όπως τον θέλουν για να κολλά.
Οραματιζόμαστε το αδύνατο για να είμαστε δυνατοί στην αδυνατότητα της
ύπαρξης μας. Η Χάβρα είναι η Χάρβα κι η Χάβρα αυτο-ταμπελώνεται ως
ΠΑΝΚ, είναι τόσο ΠΑΝΚ που την παίρνουμε εμείς οι ίδιοι, που γράφουμε,
πολύ σοβαρά, γιατί δεν εναπόκειται σε κανέναν εξωγενή παράγοντα η
ύπαρξη της—εναπόκειται στο φόβο του να χαθούμε αμαχητί, χωρίς να πούμε
ότι να 'ναι για να 'μαστε σίγουροι ότι είμαστε έστω κι ότι να 'ναι: αν είναι να
πάμε, να πάμε στα όπλα, όποια όπλα... Κάποτε όμως, δεν θα υπάρχει, όλα
έχουν ένα τέλος, αλλά πριν γίνει τούτο—που θα αργήσει: ίσως να γίνει αν
μας πουν ξανά για διαφημίσεις σαπουνιών κ μαρμελάδων, κ γενικώς
Χάβρα διαφημίσεις—θέλουμε, ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, να
Τεύχος 3, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015 σας προτρέψουμε κάτι απλό, παράξενο που ίσως ένεκα του ότι πολλοί
ένιωσαν πως δεν είχαν την σωστή γλώσσα, τη γραμματική, την ορθογραφία,
ISSN 2421 - 7913 δεν το έκαναν, αλλά στο τέλος, κανένας, ούτε καν η ιστορία δεν θα θυμάται
Εκδότης/Υπεύθυνος περιοδικού:
εάν κάποιος ήταν σωστός ή λάθος, έγκυρος ή μη Γιατί ζήσαμε, για πιο
Μιχάλης Μαυροθέρης πράμα σταθήκαμε ενωμένοι, γιατί πεθάναμε Αυτό που μετρά είναι ότι λίγοι,
Αγαμέμνονος 11, Διαμ. 301, ασήμαντοι, αδύναμοι ΣΤΑΘΗΚΑΜΕ ενάντια σ' ένα φαινομενικά—ίσως κ
1041 Παλουριώτισσα,
Λευκωσία, Κύπρος πρακτικά—πανίσχυρο εκτρωματικό μηχανισμό (είτε είναι τα λεφτά ή το
σύστημα πιο γενικά... όπως το πει ο καθένας) Αυτό είναι το σημαντικό κι
email: havrazine@outlook.com αυτό μετρά Γι αυτό αντισταθείτε κ ξεσκίστε ότι σας τρώει πραγματικά κ
τηλ.: 99841619
ΔΩΣΤΕ ένα χέρι βοήθειας στους δίπλα σας Στο διάολο με τον ανταγωνισμό,
Σχεδιασμός: Μικχάιλ Μαυροθέρης στον διάολο με τους σημαντικούς κ τους μη, στο διάολο με τον
καθωσπρεπισμό, την σεμνοτυφία, την επιτυχία, στο διάολο με τον θεό τους
Εκτύπωση: Homemade. Στο διάολο με τα προσόντα τους Κι αν νομίζετε πως είμαστε κ μεις δήθεν κ
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, σεις μικράκια-θεοί, κ πως κάνουμε πλάκες κ bullshit-therapy, τότε στο
διασκευή ή απόδοση του περιεχόμενου του περιοδικού με διάολο κ με σας. Αυτά κι αυτΌ: Άτε, κΑΕΛά & Χαβρικά Χριστούγεννα,
οποιοδήποτε τρόπο χωρίς την άδεια του εκδότη. Η Χάβρα Χαβρίτες κ μη, κι όπως είπε ο Μπωντλαίρ: Για να μη νιώθετε το φριχτό
είναι ένα περιοδικό τέχνης, ελεύθερης δημιουργίας και
έκφρασης. Το περιεχόμενο του περιοδικού είναι προσωπική φορτίο του Χρόνου που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη,
δημιουργία του κάθε καλλιτέχνη. Οποιαδήποτε ομοιότητα πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα. Αλλά με τι; Με τη χάβρα γυρώ σας, με ποίηση,
σε πραγματικά περιστατικά ή τοποθεσίες ή άτομα,
ζωντανά ή νεκρά, είναι συμπτωματική. Μιλούμε για με αρετή... όπως σας αρέσει. Αλλά μεθύστε.
δημιουργία κ δεν έχουμε κανένα σκοπό (ούτε ανάγκη) να
ασχοληθούμε με οποιαδήποτε περσόνα του συμβατικού
Εμείς νομίζουμε είμαστε καλά & πιστεύουμε, όσο μπορούμε.
(ωμού κ μη) ρεαλισμού.