Ang Buhay sa Gitna ng COVID-19

Ang buhay.

Minsan tinitingala ko ang malawak na kalangitan

Pinapakiramdaman ang mga nagniningning
na berdeng damo sa bukiran.
Nilalanghap ang sariwang hangin na dala ng mga bulaklak
na nagbibigay halimuyak sa aking kapaligiran.
Pinagmamasdan ang mga taong nagkakatuwaan.

Isa. Dalawa. Tatlo.

Pagmulat ng aking mga mata

Tila ba parang may kakaiba
Ang kalsadang puno ng ingay at kaguluhan
Ngayo’y nababalot nang matinding katahimikan

Ang tanging napagmamasdan

Mula sa bintana na walang kasiguraduhan
Ay mga taong nakatakip na ang ilong at bibig.
Mga usok mula sa trapik na ating kinagisnan
Ay unti unti ng nawawala.

Para na tayong mga presong nakakulong

sa sarili nating mga tahanan.
Naghihintay sa muling pagsikat ng araw
Bilang hudyat sa muli nating pagbangon
mula sa ating mga higaan.

Pilit kong pinipikit ang aking mga mata

Pinapanalangin na sana’y biro lang ang lahat
Ngunit hindi,
Ito na ang reyalidad
Na kailangan nating tanggapin
Hindi na natin kailangang lumabas sa ating mga pintuan
Para habulin ang mga pangarap na inaasam
Para tapusin ang buhay na sinimulan sa labas ng tahanan

Hindi hadlang na ika’y manatili sa apat na sulok na iyong kinagisnan

Upang ipagpatuloy ang laban
Dahil ang hindi mo pagbukas ng pintuan
Ay isang malaking tulong upang tapusin
na itong karahasan at kahirapan
Na dulot ng bakteryang pilit na pinupuksa ng karamihan.