δα μάτια πολλά

γαλανά στη ζωή μου

να κοιτούν απαλά
και ν' ανάβουν την ψυχή μου
 
Μα τόσο μαγικά
να μιλούν πιό γλυκά
δεν είδα άλλα και τόσο μεγάλα
στο λέω αληθινά
 
Την επήρε και πήγαν στα ξένα
και ταξείδευσαν σ' όλη τη γη
μ' αυτή δεν αγαπούσε κανένα
και τον άφησε μίαν αυγή
 
Τότε αυτός που είχε χτίσει παλάτια
στις γωνιές της φτωχής γειτονιάς
Τραγουδούσε, τέτοια μάτια
αν τα χάσω θα γίνω φονιάς
 
Τραγουδούσε της όμορφης νιάς κι έκλαιγε ο ντουνιάς