DITA E PARE E SHKOLLES

ALTIN (JONI): Endrit më duket se ke problem me shikim, pse nuk vizitohesh tek mjeku

ENDRITI (Edi): Pse e thua këtë unë nuk kam problem me shikimin

ALTIN (JONI): Të kam vërejtur kur e shikon tabelen ti i rrudh sytë më mirë të bësh një kontroll

ENDRITI (Edi): Do shkoj me prindër, shpresoj të mos kem nevojë për sytë, pas dy jave fillon mësimi
shokët dhe shoqet do të qeshin me mua.

DITA E PARE E MESIMIT

ALTIN (JONI): Endrit eja të nisemi për në shkollë, është koha tani.

ENDRITI (Edi): Altin nuk do vi në shkolle, unë nuk dua të më shohin me syze shokët e shoqet unë nuk do
ndihem rehat.

ALTIN (JONI): Endrit je shumë gabim, askush nuk do qesh me ty pse ke vënë syze, pastaj ty te rrin shumë
bukurë, sa do te doja të kisha dhe une syze si ti.

ENDRITI (Edi): Vërtet!

ALTIN (JONI): Po Endrit të shkojnë shumë, pastaj ti pas një kohe do i heqesh prap syzet, mirëpo nuk do
dukesh më kaq i bukur sa tani me syze.

ENDRITI (Edi): Më binde do vi me ty.

ALTIN (JONI): Shiko, të gjithë shokët po vin tek ti.

ENDRITI (Edi): Përshendetje shok dhe shoqe.

ALTIN (JONI): Endrit të doli e gjitha e kundërt nga ajo që mendoje, e pe të gjithë shokët vrapuan për tek
ti, askush nuk qeshi me ty, të gjithë të perqafuan dhe të uruan për syzet që ke vënë.

ENDRITI (Edi): E vërtet Altin, sa i marr që jam une gjithë natën nuk kam futur gjumë në sy nga frika që
askush nuk do më flas më. Ne e dëmtojmë veten duke menduar gjëra të kota, të premtoj shoku im që
më nuk do e bëjë.

Jam me fat qe ju kam ju shokë dhe shoqe dhe një mesuese të mrekullueshme.