Nέα Εγνατία | ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020
«Το ελληνικό
κράτος είναι
θερμοκήπιο της
διαφθοράς»
Το κράτος έχει δομηθεί ως ξένο σώμα
απέναντι στους πολίτες- υπηκόους και
το πολιτικό προσωπικό είναι υπεράνω
του νόμου, υποστηρίζει ο καθηγητής
Πολιτικής Οικονομίας Γιώργος
Κοντογιώργης
Η
υποτιθέμενη δημο-
κρατία που αποκα-
λούν ως αντιπροσώ-
πευση, είναι στην
πραγματικότητα μία αισχίστου
είδους εκλόγιμη μοναρχία,
εξηγεί σε συνέντευξη του στη
«ΝΕ» ο Γεώργιος Κοντογιώρ-
γης, καθηγητής Πολιτικής Οι-
κονομίας. Ο ίδιος, με αφορμή
τα φαινόμενα διαφθοράς τόσο
στις κρατικές δομές όσο και
στις εκάστοτε κυβερνήσεις,
ανέλυσε την σχέση κράτους –
πολίτη, χαρακτηρίζοντας το
ελληνικό κράτος θερμοκήπιο
διαφθοράς που όσοι το κατέ-
χουν προσωρινά, το μεταχειρί-
ζονται ως ιδιωτικό τους χώρο!
Εξήγησε πως είναι μέγιστη
απάτη το ότι φταίει ο πολίτης
που ψηφίζει, υποστηρίζοντας
πως ο πολίτης χορεύει τον ρυθ-
μό που του υπαγορεύει το κρά-
τος και πως πράττει σύμφωνα
με αυτά που ισχύουν στην εκά-
στοτε κοινωνία. Στηλίτευσε
ιδιαίτερα την ασυλία έναντι
του νόμου που διαχρονικά απο-
λαμβάνουν οι πολιτικοί έναντι
των υπολοίπων… υπηκόων της
χώρας, προσθέτοντας πως στις
εκλογές ο πολίτης δεν γίνε-
ται εντολέας πολιτικής, αλλά
απλά διαλέγει ποιος μονάρχης
θα τον κυβερνήσει τα επόμενα
χρόνια.
«Ακόμα και αν θέλει κανείς να
αξιοποιήσει το χωράφι του ή
να κάνει μία επένδυση πρέπει
να φτάσει στον υπουργό»
«Η πραγματικότητα είναι ότι
το κράτος λειτουργεί ως θερμο-
κήπιο διαφθοράς και για να το
πούμε πιο ήπια, είναι αυτό το
οποίο όταν δεν λειτουργεί με
όρους διαπλοκής και διαφθο-
ράς, το μεταχειρίζονται εκείνοι
που το κατέχουν ως ιδιωτικό
τους χώρο. Δεν είναι απαραί-
τητο κάποιος να εξαγοράζει
πολιτικές του κράτους χρημα-
τιζόμενος, η διαφθορά και η
διαπλοκή είναι ένα γενικότερο
ζήτημα που έχει να κάνει με
πάρα πολλά πράγματα, όπως
είναι το οικονομικό, όπως εί-
ναι η εύνοια κάποιων που δι-
ορίζονται σε κάποιες θέσεις,
όπως η εξαγορά θέσεων μέσω
πολιτικών που θα έπρεπε να
είναι δημοσίου συμφέροντος
και πολλά άλλα. Είναι λοιπόν
ένα θερμοκήπιο διαπλοκής,
διαφθοράς και ιδιοποίησης
του δημόσιου χώρου. Ένα κο-
ρυφαίο επίπεδο, δηλαδή της
πολιτικής τάξης και των αξιω-
ματούχων, είναι ένα γενικευ-
μένο φαινόμενο που αφορά
και τις δυτικές χώρες και τις
χώρες του τρίτου κόσμου, δεν
είναι ένα ιδιαίτερο ελληνικό
φαινόμενο. Η ιδιαιτερότητα
η ελληνική, αυτή η εξαιρετική
πραγματικότητα που μεταβάλ-
λει το ίδιο το πολιτικό σύστη-
μα, το ίδιο κράτος που υπάρχει
στη δύση, σε ένα εκφυλισμένο
θεσμικό περιβάλλον, το κράτος
είναι απολύτως εκφυλισμένο
στην Ελλάδα. Ακόμα και αν
θέλει κανείς να αξιοποιήσει το
χωράφι του, το σπίτι του ή να
κάνει μία επένδυση, πρέπει να
φτάσει στον υπουργό ή στον
πρωθυπουργό. Όλο αυτό το
πλέγμα λοιπόν εξηγείται μόνο
με ένα τρόπο, από το γεγονός
ότι το κράτος αυτό έχει δομη-
θεί ως ξένο σώμα προς την Ελ-
ληνική κοινωνία.
«Μεγάλη απάτη ότι φταίει ο
Έλληνας που ψηφίζει τον Α
ή τον Β»
«Λέμε συχνά ότι φταίει ο Έλ-
ληνας που πάει να κάνει τη
διαφθορά, θέλει ο Έλληνας να
κάνει διαπλοκή, φταίει ο Έλ-
ληνας που ψηφίζει τον Α ή τον
Β. Είναι μεγάλο λάθος, είναι
η μεγαλύτερη απάτη που έχει
οικοδομηθεί και διακινηθεί,
όχι μόνο από τους πολιτικούς,
αλλά και την πνευματική τάξη
της χώρας που θέλει να δικαι-
ολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Η συμπεριφορά ενός εκάστο-
τε πολίτη αξιολογείται, αλλά
κυρίως υπαγορεύεται από τη
φύση του πολιτικού συστήμα-
τος. Αν το πολιτικό σύστημα
του πει ότι πρέπει να είσαι
διεφθαρμένος, να κάνεις δι-
απλοκή, να πας στο πολιτικό,
να κάνεις άλλου τύπου σχέσεις
και δικτυώσεις για να κάνεις τη
δουλειά σου, αυτό θα κάνεις!
Δεν είναι το θέμα να απενοχο-
ποιήσουμε τον πολίτη, ο πολί-
της εάν ξέρει ότι για να κάνει
τη δουλειά του πρέπει να κάνει
αυτά τα πράγματα, αυτά θα
κάνει. Εκτός και αν είναι τόσο
έντιμος και να κάθεται στο σπί-
τι του και να μην ασχολείται με
τίποτα, βεβαίως εκεί δεν θα εί-
ναι μέσα στο πρόβλημα. Αλλά
αν συνεκτιμήσουμε το γεγονός
ότι ο πολίτης θα συμπεριφερ-
θεί σύμφωνα με το χορό που
θα του στρώσει το κράτος, τότε
το ζήτημα δεν είναι ποιος είναι
ο ένοχος, αλλά ποιος φτιάχνει
το χορό, είναι σαν να λέμε, δη-
λαδή, αν θέλετε να δείτε ποια
είναι η σχέση του πολίτη με το
πολιτικό προσωπικό, πηγαίνε-
τε σε ένα χωριό οπουδήποτε
από τη βόρεια έως τη νότια Ελ-
λάδα που γίνεται ένα πανηγύρι
και υπάρχει μία ορχήστρα με
βιολιά και κλαρίνα που χορεύ-
ουν τσάμικο και σεις θέλετε να
χορέψετε τανγκό, ε, δε πρόκει-
ται να γίνει, θα είστε μία πα-
ραφωνία».
«Όταν μιλάνε για ισότητα
ενώπιον του νόμου, μιλάνε
για μεταξύ των υπηκόων,
των πολιτών, των μελών
της κοινωνίας»
«Σκεφτείτε, αν εσείς βρείτε
500 εκ., δε θέλετε να ασχο-
ληθείτε, γιατί δε ξέρετε και
τα αναθέσετε σε έναν άλλον
και δεν ασχοληθείτε ποτέ με
τον τρόπο που τα διαχειρίζε-
ται. Αυτός ο άλλος τον πρώτο
χρόνο θα σας είναι ευγνώμων,
το δεύτερο χρόνο ίσως θα σας
ήταν ευγνώμων και θα θέλει
να ανεβάσει τα κέρδη. Από το
τρίτο και μετά θα αρχίσει να
μεμψιμοιρεί και να λέει, εγώ
δουλεύω για τόσα λίγα λεφτά
και του κάνω εκατομμύρια του
αλλουνού και θα αρχίσει να βά-
ζει και στην τσέπη του. Το ίδιο
συμβαίνει κι εδώ, όταν το πολι-
τικό προσωπικό είναι υπεράνω
του νόμου, δεν υπόκειται στη
νομοθεσία! Όταν μιλάνε για
ισότητα ενώπιον του νόμου, μι-
λάνε για μεταξύ των υπηκόων,
των πολιτών, των μελών της
κοινωνίας, αυτοί δεν ίσοι για
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ακόμα και αν
θέλει κανείς να
αξιοποιήσει το
χωράφι του, το σπίτι
του ή να κάνει μία
επένδυση, πρέπει
να φτάσει στον
υπουργό ή στον
πρωθυπουργό
αυτό και δεν υπόκεινται στη
δικαιοσύνη και για αυτό και
ελέγχουν οι ίδιοι τα εγκλήματα
τους και βλέπετε ότι βρισκό-
μαστε σε μία πραγματικότητα
η οποία μετακυλίεται από την
κορυφή του πολιτικού προσω-
πικού που έχουν τις αρμοδιό-
τητες των παλαιών απολυταρ-
χικών μοναρχών και στον κάθε
υπάλληλο! Έχετε αναλογιστεί
ότι οποιαδήποτε κακή συμπε-
ριφορά από υπηρεσία θεωρεί-
ται πταίσμα, ενώ οποιαδήποτε
κακή συμπεριφορά προς τον
πολιτικό, θεωρείται έγκλημα
καθοσιώσεως;».
«Αυτό που του λένε
αντιπροσώπευση, είναι μία
αισχίστου είδους εκλόγιμη
μοναρχία»
«Αν κατηγορήσετε έναν υπάλ-
ληλο για οτιδήποτε ή κυρίως
για κακές υπηρεσίες, να είστε
βέβαιοι ότι θα φτάσει να πάρει
σύνταξη μετά από 20 χρόνια
και η υπόθεση του δεν θα κρι-
θεί! Ποιοι κρίνουν τον υπάλλη-
λο με τους θεσμούς που έχουν
εγκαθιδρύσει; Οι ίδιοι και το
πολιτικό προσωπικό. Οι συν-
δικαλιστές και κάποιοι όμοιοί
τους, όμοιος ομοίω αεί πελάζει!
Ένα τέτοιο κράτος λοιπόν που ο
πολίτης είναι ένας ιδιώτης και
κρέμεται από την καλή τους
θέληση αν θα εξυπηρετηθεί
και δεν υπάρχει η έννοια της
κύρωσης, η έννοια του ελέγ-
χου, του σκοπού για τον οποί-
ον βρίσκονται εκεί πέρα, εκεί
είναι το πρόβλημα. Το πολιτικό
μας σύστημα λοιπόν κάποτε ο
πολίτης πρέπει να αντιληφθεί
|5
ότι δεν είναι αυτό που του λένε
δημοκρατία, ότι δεν είναι αυτό
που του λένε αντιπροσώπευ-
ση, είναι μία αισχίστου είδους
εκλόγιμη μοναρχία που όλες οι
αρμοδιότητες που έχει, η φύση
του πολιτικού συστήματος και
οι σχέσεις του με την κοινωνία
είναι αυτή που είχε ο Λουδοβί-
κος και ο κάθε απολυταρχικός
μονάρχης με τη κοινωνία!».
«Είναι ύβρις ο πολίτης
να αξιώνει να ελέγξει
τον πολιτικό!»
«Δεν είστε εντολέας της πο-
λιτικής που θα ακολουθηθεί,
η έννοια της ψήφου σας εί-
ναι να ορίσετε ποιος θα είναι
ο μονάρχης για την επόμενη
τετραετία. Για να κριθεί αν εί-
στε εντολέας, πρέπει από την
επομένη που θα γίνει η κυβέρ-
νηση να έχετε τις αρμοδιότη-
τες του εντολέα, δηλαδή μία
σχέση εντολέα – εντολοδόχου,
η οποία φυσικά δεν υφίστα-
ται. Έχετε ποτέ διανοηθεί να
επικοινωνήσετε ή να ελέγξετε
ή να προσαγάγετε στη δικαι-
οσύνη τον βουλευτή ο οποίος
στο νομό Καβάλας δεν έκανε
το καθήκον του, σύμφωνα με
όσα υποσχόταν; Πρόσφατα ο
πρόεδρος της σημερινής Βου-
λής, όχι ότι είναι ο χειρότε-
ρος, μπροστά στον πρόεδρο
της Βουλής της προηγούμενης
περιόδου τον κ. Βούτση είναι
παράδεισος, όαση, αλλά η
λογική τους είναι η ίδια. Εί-
ναι ένας άνθρωπος, όπως και
ο προηγούμενος, αλλά στην
εκφυλισμένη του εκδοχή, ο
οποίος λέει ότι είναι ύβρις ο
πολίτης να αξιώνει να ελέγξει
τον πολιτικό! Είναι λέει πολύ
μεγάλος άθλος και έχει ευθύ-
νη για το ποιον εκλέγει! Μα το
θέμα είναι ότι εάν έχει βρεθεί
σε πλήρη αντιφωνία προς τον
προηγούμενο, τον μουντζώ-
νει με την ψήφο του και βγά-
ζει έναν καινούργιο, έχοντας
επίγνωση ότι ο καινούργιος το
ίδιο θα κάνει! Διότι, δεν τον
ελέγχει κανείς, δεν δίνει λογα-
ριασμό σε κανέναν, η ψήφος
των επόμενων εκλογών δεν εί-
ναι τιμωρία της θητείας αυτού
που ήταν κακή, είναι μονομα-
χία αυτών που άλλοι τους έβα-
λαν σε αυτή τη θέση για τον
επόμενο μονάρχη!».