ΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ

(Πηγή: διαδίκτυο)
Από την άποψη του προσδόκιμου της ηλικίας το όριο για την Ελλάδα, με
βάση εκτιμήσεις του 2006, είναι 79,24 χρόνια κατά μέσον όρο για τα δύο
φύλα. Ωστόσο διεθνώς υπάρχει μια διάκριση ανάμεσα στη γενικώς
προσδόκιμη ηλικία και στην ελεύθερη αναπηρίας ή στην υγιή προσδόκιμη
ηλικία. Τα χρόνια της αναπηρίας μπορεί να φθάσουν τα εννέα. Αυτό
σημαίνει ότι τα τελευταία χρόνια της ζωής συνδέονται με αυξημένες
χρόνιες παθήσεις, αναπηρία και εξάρτηση, κυρίως για τις γυναίκες,
σύμφωνα με το Εuropean Ιnstitute of Women΄s Ηealth (1997).
Οι παραπάνω στατιστικές αποκαλύπτουν την ισχυρή παρουσία της τρίτης
(65-80) και της τέταρτης (80+) ηλικίας στον πληθυσμό λόγω της συνεχούς
αύξησης του ποσοστού των ηλικιωμένων, αλλά αποκαλύπτουν
συγχρόνως και πόσο ευάλωτη είναι αυτή η ευαίσθητη ομάδα του
πληθυσμού στις χρόνιες παθήσεις, στις αναπηρίες ή στην έκπτωση των
γνωστικών λειτουργιών, που οδηγούν σταδιακά στην εξάρτησή τους από
τους άλλους. Βεβαίως όλες οι προηγμένες χώρες, και ειδικότερα οι χώρες
της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσα από το σύστημα υγείας και πρόνοιας
προσπαθούν να αντιμετωπίσουν και να βελτιώνουν το επίπεδο ζωής των
ηλικιωμένων, αναλαμβάνοντας ένα μεγάλο κόστος, ζήτημα που
δημιουργεί ανησυχία για το
μέλλον και τριβές.
Η προσέγγιση όμως του γήρατος μόνο μέσα από όρους υγείας και
οικονομικούς δεν είναι επαρκής για να κατανοήσουμε τη θέση των
ηλικιωμένων στις σύγχρονες κοινωνίες. Θα πρέπει να δούμε τη θετική
πλευρά του γήρατος, η οποία συνδέεται με την ενεργή κοινωνική
παρουσία και δράση, με την προσφορά και με την ποιότητα ζωής, της
δικής τους και των άλλων. Η ζωή των ηλικιωμένων και η ποιότητά της δεν
καθορίζονται αποκλειστικά από την ύπαρξη ή μη ασθενείας ή αναπηρίας
ούτε μετρούνται.
Μέσα από την προσφορά, οι ηλικιωμένοι συμμετέχουν στους στόχους και
στις επιδιώξεις των νεοτέρων, πράγμα που τους δίνει μελλοντική
προοπτική και την αίσθηση ότι είναι χρήσιμοι και αναγκαίοι στους
άλλους. Παράλληλα συμμετέχουν στα κοινωνικά δρώμενα όντας ενεργοί
πολίτες οι οποίοι συμβάλλουν στις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές
εξελίξεις στη χώρα τους. Η συμμετοχή τούς δίνει την αίσθηση του
«ανήκειν» σε μια ευρύτερη ομάδα, συντηρεί τις
σχέσεις με u964 τους άλλους και συνιστά πηγή από την οποία αντλούν
δύναμη, ενδιαφέροντα και στόχους. Συγχρόνως δίνει νόημα στις εμπειρίες
και καταστάσεις της ζωής τους και μιαν αίσθηση αιωνιότητας.
Για την αντιμετώπιση των δύσκολων χρόνων του γήρατος απαιτούνται
θεσμοί που να αντιστοιχούν στα διάφορα στάδια της πορείας προς το
αναπόφευκτο τέλος. Για παράδειγμα, στις οικογένειες που έχουν
ηλικιωμένους ασθενείς με άνοια ή με άλλη αναπηρία χρειάζεται να
υπάρχουν οι εξής δυνατότητες: (α) εξωοικογενειακή φροντίδα ημερήσια ή
και μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, η
οποία να είναι κοινωνικού και όχι ιατρικού χαρακτήρα, (β) συμβουλευτική
και ψυχολογική υποστήριξη της οικογένειας μέσα από
κατάλληλα προγράμματα, (γ) ψυχολογική υποστήριξη του ασθενούς
τελικού σταδίου και της οικογένειας για την αντιμετώπιση του
επικείμενου θανάτου. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο οργανισμός Ηospice
στις ΗΠΑ, στον οποίο διεπιστημονικές ομάδες (γιατροί, νοσηλευτές,
ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί), ιερείς και εθελοντές συνεργάζονται
για την εξυπηρέτηση αναγκών υγείας, περίθαλψης, κοινωνικότητας,
ψυχολογικής ενδυνάμωσης και ικανοποίησης
πνευματικών και θρησκευτικών αναγκών των ασθενών τελικού σταδίου
και των οικογενειών τους.
Ωστόσο και πριν από το τελικό στάδιο χρειάζονται θεσμοί υποστήριξης
του γήρατος.
Τέτοιοι θεσμοί αποσκοπούν στην προαγωγή της ενεργητικής ζωής με
προγράμματα
ενημέρωσης, πρόληψης, ψυχαγωγίας, φυσικής άσκησης, υγιεινής
διατροφής και κοινωνικής συμμετοχής, τα οποία προλαβαίνουν την
κοινωνική απομόνωση και ενισχύουν την ψυχική και σωματική υγεία των
ηλικιωμένων. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι οδηγίες για
ενεργητικό γήρας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας προς τις
κυβερνήσεις των χωρών-μελών του.
Η οχύρωση των κοινωνιών με θεσμούς που συμβάλλουν στην ποιότητα
ζωής των
ηλικιωμένων και του κοινωνικού τους περίγυρου είναι μια πραγματική
ανάγκη. Τέτοιοι θεσμοί διασφαλίζουν όχι μόνο τα αδύναμα ηλικιωμένα
άτομα αλλά και την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, δηλαδή την ίδια
την κοινωνία.
ΑΣΚΗΣΕΙΣ
1. Στο παραπάνω κείμενο να βρεθούν όλες οι διαρθρωτικές λέξεις που
συμβάλλουν στη συνοχή παραγράφου.
2. Με ποιους τρόπους επιτυγχάνεται η συνοχή κειμένου; (διάρθρωση από
παράγραφο σε παράγραφο)
3. Να δώσετε ένα αντώνυμο μονολεκτικό τύπο για κάθε υπογραμμισμένη
λέξη.
4. Για κάθε έντονα γραμμένη λέξη να δώσετε ένα συνώνυμο μονολεκτικό
τύπο.
5. Να δώσετε έναν πλαγιότιτλο για κάθε παράγραφο.
6. Με τις παρακάτω φράσεις να σχηματίσετε περιόδους λόγου:
􀂙 σωματική υγεία
􀂙 αναπόφευκτο τέλος
􀂙 ποιότητα ζωής
􀂙 ευαίσθητη ομάδα
􀂙 κοινωνική παρουσία και δράση