ஞானசம் பந் தர் அ ளிய நீ லகண்ட ப கம்

அவ் ைனக் வ் ைனயாம் என் ெசால் ம் அஃத ர் உய் ைன

நாடா ப் ப ம் உந் தமக் ஊனமன்ேறா ைக ைன ெசய் எம் ரான்
கழல் ேபாற் ம் நாம ேயாம் ெசய் ைன வந்ெதைமத் ண்டப் ெபறா
நீ லகண்டம்

ப ெ◌ா ப் ைர:
ற் ற களில் ெச ய் த ைனகளின் பயனாக இந்த ற ல் ன் பங் கள் ேந ரி ன் றன
என் ெப ரிய ே◌ார்கள் ச ெ◌ால் வைத நீ ங் கள் அ வர்◌ீ கள் . ஆனா ம் இவ் வா ச ெ◌ால் வ
சான்ற ே◌ார்களின் ம ெ◌ா ல் ஒ ப ேய ஆ ம் . இந் த ஒ ப ைய மட் ம் ஏற் க்
க ெ◌ாண் , மற் ற ே◌ார் ப ைய (ெப மாைன வ ப தல் ) மறந் ட் வாழ் னில்
உய் ைனநாடாமல் இ க் ன்றர்◌ீ கேள , இ உம ைற என் பைத உணர்வர்◌ீ களாக. நாெம
ல் லாம் ெப மானின் அ யார்கள் என் பைத மறவா ர்கள் ; இைறவன் நமக் அளித்த ைககைள
பயன்ப த் க் க ெ◌ாண் , ெப மா க் பல வைகயான த்த ெ◌ாண் கள் ெச ய் , சரிைய
ரிைய தலான ப்பணிகள் ெச ய் , ெப மானின் ப்பாதங் கைள ப ே◌ாற் வர்◌ீ களாக.
அவ் வா ெச ய் தால் , பைழய பல ற களில் நாம் ெச ய் த ைனகள் நம் ைம வந் தாக்காமல்
நின் ம் . உலகத்தவைர காப்பாற் ம் ப ெ◌ா ட் தன் னில் டத்ைதத் ேத க் க் க ெ◌ாண்ட
ெப மானின் க த் ன் ஆைண ட் இதைன நான் ச ெ◌ால் ன்ேற ன்.

கா ைன இட் ம் ளம் பல ெதாட் ம் கனி மனத்தால் ஏ ைனயால்

எ ல் ன்ெறரித் ர் என் இ ெபா ம் ைனக்ெகாய் மலர
ேபாற் ம் நாம் அ ேயாம் ைன வந்ெதைமத் ண்டப் ெபறா
நீ லகண்டம்

ப ெ◌ா ப் ைர:
ெப மானின் ேம னி ன் வ பட மலர்ச் ச ே◌ாைலகைள வளர்ப்ப ம் ளங் கள் பல
ெவ ட் வ ம் ப ே◌ான் ற பல நல் லறங் கைளச் ெச ய் ெப மா க் த்த ெ◌ாண் ெச ய் வர்◌ீ
களாக. ெப மான் பால் அன் ைன வளர்த் கனிந் த மன னால் , ஒேர அம் ைன எய் ன்
பறக் ம் க ே◌ாட்ைடகைள ம் வழ் ◌ீ த் ய ப ே◌ான் ற ெப மானின் பல வரீ ச் ெச யல் கைள
நிைன ர்ந் , காைல மற் ம் மாைல ஆ ய இரண் ப ெ◌ா களி ம் தாக மலர்ந்த
க்கைளக் க ெ◌ாய் ம் , அவ் வா ப த்த மலர்கைள ெப மானின் வ களில் அவன
வ கைள ப ே◌ாற் வ ப வர்◌ீ களாக. அவ் வா அ யார்களா ய நாம் ெப மாைன
வ பட்டால் ைனகள் ஏ ம் நம் ைம வந் ண்டா .. உலகத்தவைர காப் பாற் ம் ப ெ◌ா ட்
தன் னில் டத்ைதத் ேத க் க் க ெ◌ாண்ட ெப மானின் க த் ன் ஆைண ட் இதைன
நான் ச ெ◌ால் ன்ேற ன்

ைலத்தட ழ் ய ேபாகங் க ம் மற் ெறைவ ம் எல் லாம்

ைலத்தைல ஆவணம் ெகாண்ெடைம ஆண்ட ரிசைட ர்
இைலத்தைலச் ல ம் தண் ம் ம ம் இைவ உைட ர்
ைலத்ெதைமத் ைன ண்டப் ெபறா நீ லகண்டம்

ப ெ◌ா ப் ைர:
இல் லற வாழ் க்ைக அளிக் ம் ற் ன் ப கங் க ம் , லன்கள் வ யாக ைடக் ம் பல் ேவ
இன் பங் க ம் வாங் க் க ெ◌ாண் அதற் ைலயாக ைனகளின் ஒ பாகத்ைத க த் க்
க ெ◌ாண் ம் , இந்த கங் கைள அ ப ப் பதால் ேம ம் ல ஆகா ய ைனகைள ேச ர்த் க்
க ெ◌ாண் ம் ன் பங் கைள அ ப த் ம் வ ந் ம் வாழ் க்ைகையத் த ர்த் என் ைன
ஆட்க ெ◌ாண்டவர், ரித்த சைட ைன ம் இல் ைல ப ே◌ான் ர்ைமயான னிகைள உைடய
 ல ம் தண்டா த ம் ம ம் உைடய ெப மான் ஆவார். அ யார்கேள , நம் ைம
ஆட்க ெ◌ாண் நம ன் பங் கைளத் ர்க் ம் வல் லைம ெப ற் றவன் வெப மான் ஒ வேன
என் ப உணர்ந் அவைன வ ப வர்◌ீ களாக; ஆராவரம் ெச ய் உம் ைமத் ண் வ த் ம்
ைனகள் உம் ைம ட் அகன் ம் . உலகத்தவைர காப்பாற் ம் ப ெ◌ா ட் தன்னில்
டத்ைதத் ேத க் க் க ெ◌ாண்ட ெப மானின் க த் ன் ஆைண ட் இதைன நான்
ச ெ◌ால் ன்ேற ன்

ண் லகாள் ன்ற ச்சாதரர்க ம் ேவ ய ம் ண்ணியர் என்

இ ேபா ம் ெதாழப் ப ம் ண்ணியேர கண் இைமயாதன ன் ைட ர்
உம் கழலைடந் ேதாம் ண்ணிய ைன ண்டப் ெபறா நீ லகண்டம்

ப ெ◌ா ப் ைர:
பல தமான த்ைதகளில் ேத ர்ச் உைடயவராக ண் லகத்ைத ஆள் ன் ற ேத வர்கள்
மற் ம் ேவ யர்களால் , ண்ணியத் ன் வ வமாக இ க் ம் இைறவேன என் காைல மாைல
ஆ ய இ ப ெ◌ா களி ம் த ெ◌ாழப்பட் வ பவ ம் , உ ர்கள் தாங் கள் ெச ய் த
ண்ணியத் ன் பயனாக ெச ன் சாரக் ய தன் ைம ல் உ ர்க க் அ ள் ரிபவ ம்
ஆ ய இைறவேன ,இைமயாத ன் கண்கைள உைடய உம றப் வாய் ந் த
ப் பாதங் கைள நாங் கள் சரணைடந் த ே◌ாம் . எனேவ வ ைம வாய் ந்த ைனக ம் எம் ைம
ண்டா வண்ணம் அ ள் ரிந் காத்த ள் வரீ ◌ாக.. உலகத்தவைர காப்பாற் ம் ப ெ◌ா ட்
தன் னில் டத்ைதத் ேத க் க் க ெ◌ாண்ட ெப மானின் க த் ன் ஆைண ட் இதைன
நான் ச ெ◌ால் ன்ேற ன்

மற் இைண இல் லா மைல ரண்டன்ன ண் ேதா ைட ர் ற் ெறைம

ஆட்ெகாண் ேகளாெதா வ ம் தன்ைமெகால் ேலா ெசாற் ைண
வாழ் க்ைக றந் உம் வ ேய அைடந் ேதாம் ெசற் ெறைமத் ைன
ண்டப் ெபறா நீ லகண்டம்

ப ெ◌ா ப் ைர:
ஒப்பற் ற மைலகள் ப ே◌ான் ரண் வ ைமயாக ளங் ம் த ே◌ாள் கைள உைடய ெப
மாேன , எங் கள ன் பங் கைள ம் ேவ ண் க ே◌ாள் கைள ம் நாங் கள் அ க்காமேல
அ ந் க ெ◌ாண் அவற் ைற ர்க் ம் ஆற் றல் உைடய ெப மாேன , நாங் கள் எங் கள
வ த்தத்ைத ெத ரி த்த ன் ன ம் அதைன ெச ம த் க் ேக ளாமல் இ ப் ப தங் க க் ெப
ைம ேச ர்க் ம் ெச ய ல் ைல. அகப்பற் மற் ம் றப் பற் ஆ ய இரண் ைன ம் ற் ம்
ஒ த் , ெப மாேன , நாங் கள் உம வ கைள சரணைடந் த ே◌ாம் . எம் ைம ணித் ள் ள
ைனகைள ெவ ற் க ெ◌ாண் , அந்த ைனகள் எம் ைம ண்டாவண்ணம் அ ள் ரிவரீ
◌ாக. உலகத்தவைர காப்பாற் ம் ப ெ◌ா ட் தன்னில் டத்ைதத் ேத க் க் க ெ◌ாண்ட ெப
மானின் க த் ன் ஆைண ட் இதைன நான் ச ெ◌ால் ன்ேற ன்

மறக் மனத் ைன மாற் எம் ஆ ைய வற் த் ப் றப் ல்

ெப மான் ந்த க் ழ் ைழயாத வண்ணம் ப த்த மலர்
ெகா வந் ைம ஏத் ம் பணிய ேயாம் றப் த் ைன ண்டப்
ெபறா நீ லகண்டம்

ப ெ◌ா ப் ைர:
அ யார்க க் இனிேம ல் றப் ஏற் படாவண்ணம் அவர்கைள ஆட்க ெ◌ாண் அ ள் ரி ம்
ெப மாேன , உலகத் இன் ப ன் பங் களில் ஆழ் ந் அவற் ன் தாக் கத் னால் அவ் வப்ப ே◌ா
உன் ைன மறந் ம் மன ைன, உலக மாைய ன் காரணமாக உன் ைன அவ் வப்ப ே◌ா
மறந் ம் மன ைன, க ைமயான ப ற் லம் உ ரிைன வற் த் , உன் ைன
எப் ப ே◌ா ம் மறக்காமல் இ க் ம் வண்ணம் இ க் ம் நாங் கள் , உமக் த்த ெ◌ாண் கள்
ெச ய் வ ல் ஈ பட் , அத்தைகய ப்பணிகள் ெச ய் ம் ப ே◌ா உமக் வாபராதம் ஏ ம்
ஏற் படாத வண்ணம் , தவ கள் ஏ ம் ெச ய் யாத வண்ணம் உம் ைம வ ப ன் ற ே◌ாம் . ேம ம்
அன் அலர்ந்த மலர்கைள ப த் க் க ெ◌ாண் வந் உம வ களில் , உம் ைம
கழ் ந் ம் ப ே◌ாற் ம் வ ப ன் ற ே◌ாம் . எனேவ , உ ர்களின் றப் ைன ைறக் ம்
தன் ைம உைடய ைனகள் ண்டா வண்ணம் அ ள் ரிந் எம் ைம காப் ராக. உலகத்தவைர
காப்பாற் ம் ப ெ◌ா ட் தன் னில் டத்ைதத் ேத க் க் க ெ◌ாண்ட ெப மானின் க த் ன்
ஆைண ட் இதைன நான் ச ெ◌ால் ன்ேற ன்

க ைவக் க த் ட் வாழ் க்ைக க ந் ம் கழல க்ேக உ மலர்

ெகா வந் ைம ேயத் ம் நாம் அ ேயாம் ெச ல் அரக்கைனச் ரில்
அடர்த் அ ள் ெசய் தவேர த் ைன ண்டப் ெபறா
நீ லகண்டம்

ப ெ◌ா ப் ைர:
அன் ைன ன் க ல் இ க் ம் உ ர், அந்த க னில் தான் இ க் ம் ப ே◌ா தனக் ஏற் ப ம்
பல தமான ன் பங் கைள நிைனத் , இனிேம ல் க ல் காத வண்ணம் தான் வாழேவ ண் ம்
என் உ ண்டா ம் , க ந் ெவ ளிேய வந்த ன் னர், தன லன்கள் அைழத் ச்
ெச ல் ம் வ ேய நடத் ம் வாழ் க்ைகையக் க ந்த அ யார்களாக நாங் கள் , உன வ கைள
நிைனத் உ , உன ப்பாதங் களில் மலர்கள் உம் ைமப் பல தமாக கழ் ந்
வாழ் ன்ற ே◌ாம் . தன வ ைம ந் த ெச க் க ெ◌ாண் , க லாய மைல ைன
ேப ர்த்ெத த் ேவ ற ே◌ார் இடத் ல் ைவத் ட் தன பயணத்ைதத் த ெ◌ாடரலாம் என் ற
நிைனப் டன் , க லாய மைல ைனப் ேப ர்த்ெத க்க யற் ெச ய் த அரக் கன் இராவணனின்
உட ைன ெந க் ன்னர் அவ க் அ ள் ரிந் த ெப ைமைய உைடயவேர , உம் ைம
த் நாங் கள் ெச ய் ம் வ பா களின் பலனாக, உன்பால் நாங் கள் க ெ◌ாண் ள் ள
அன் பா ய ெச ல் வத்ைத ஒ க் ம் வண்ணம் ெச யல் ப ம் ய ைனகள் எம் ைம ண்டா.
வண்ணம் அ ள் ரிந் எம் ைம காப்பாற் வரீ ◌ாக. உலகத்தவைர காப் பாற் ம் ப ெ◌ா ட்
தன் னில் டத்ைதத் ேத க் க் க ெ◌ாண்ட ெப மானின் க த் ன் ஆைண ட் இதைன
நான் ச ெ◌ால் ன்ேற ன்

நாற் றமலர் ைச நான் கன் நாரணன் வா ெசய் ேதாற் ற ைடய

அ ம் ம் ெதாடர்வரி ர் ேதாற் ந் ேதாற் ந் ெதா
வணங் ம் நாம் அ ேயாம் ற் றமதாம் ைன ண்டப்ெபறா
நீ லகண்டம்

ப ெ◌ா ப் ைர:
ந மணம் வ ◌ீ ம் தாமைர மலர் ேம ல் உைற ன்ற ரம ம் நாராயண ம் தங் கள் இ வ க்
இைடேய ஏற் பட்ட வாதத் ற் , தங் கள் இ வரில் யார் ெப ரியவர் என் தர்க்கத் ற் , ஒ
கா ம் ப ெ◌ா ட் , தங் கள் ன் ேன எ ந்த அழல் ணின் அ ைய ம் ைய ம்
எவர் த ல் காண் ன்றனர ே◌ா அவேர தங் களில் உயர்ந்தவர் என் ற க் வந் , தழல்
ணாக த ே◌ான் ய உம அ ைய ம் ைய ம் காண்பதற் த ெ◌ாடர்ந் யற் ெச ய் த
ப ே◌ா ம் , அவர்கள் இ வரின் யற் த ே◌ால் ம் வண்ணம் நீ ண் ெந ய ழம் பாக
நின் ற இைறவேன , உம க ைண ன் நம் க்ைக க ெ◌ாண் ள் ள அ யார்களா ய
நாங் கள் , இந்த ற ல் உம் ைம அைடய ய ல் ைலயா ம் உம் ைம அைடவதற் காக இனி
த ெ◌ாடர்ந் வ ம் ற களி ம் உம் ைமத் த ெ◌ா வணங் வ ே◌ாம் . அதனால் , உ ர்கள்
ற் றம் க ெ◌ாண் உ ர்கைள இன் ப ன் பங் களில் ஆழ் த் , ேம ம் ைனகைளச் ேச ர்க் ம்
ைனகள் , எங் கைளத் ண்டா வண்ணம் அ ள் ரிந் எம் ைம காப்பாற் வரீ ◌ாக.
உலகத்தவைர காப்பாற் ம் ப ெ◌ா ட் தன் னில் டத்ைதத் ேத க் க் க ெ◌ாண்ட ெப மானின்
க த் ன் ஆைண ட் இதைன நான் ச ெ◌ால் ன்ேற ன்

சாக் யப் பட் ம் சமண் உ வா உைட ஒ ந் ம் பாக் ய ன்

இ தைலப் ேபாக ம் பற் ம் ட்டார் க்கமழ் ெகான் ைறப் ரிசைட ர்
அ ேபாற் ன் ேறாம் க் ைன ண்டப் ெபறா நீ லகண்டம்

ப ெ◌ா ப் ைர:
வர்ப்பட் ஆைட ைன அணி ம் த்தர்க ம் உைட ைன த ர்த் வா ம் சமணர்க ம்
ற யாக, உலகத் ற் ன் பங் கைள ஒ த் வாழ் வதால் இம் ைம ல் இன் பம் அைடயாமல்
வாழ் ன்றனர். எப் ப ே◌ா ம் ப ெ◌ாய் யான ச ெ◌ாற் கைள உைரத் ெப மாைன நிந் ப்பதால் ,
ேம ம் ேம ம் பாவங் கைள ேச ர்த் க் க ெ◌ாண் ம ைம ல் க் இன் பம் அைடவைத ம்
அவர்கள் த ர்க் ன்றனர். அவர்கள தவறான ேப ச் கைள றக் கணித் , ந மணம் கம ம் க
ெ◌ான் ைற மலர்கைளத் தன ண்ட சைட னில் ட் க் க ெ◌ாண் ள் ள ெப மாேன , த
ெ◌ாடர்ந் உம ப்பாதங் கைள நாங் கள் ப ே◌ாற் ன் ற ே◌ாம் . எனேவ , க் யா ய
நரகத் ல் உ ர்கைளத் தள் ம் ைனகள் எம் ைமத் ண்டா வண்ணம் எம் ைம காத் அ ள்
ரிவரீ ◌ாக. உலகத்தவைர காப்பாற் ம் ப ெ◌ா ட் தன்னில் டத்ைதத் ேத க் க் க ெ◌ாண்ட
ெப மானின் க த் ன் ஆைண ட் இதைன நான் ச ெ◌ால் ன்ேற ன்

றந் த ற ல் ேபணி எம் ெசல் வம் கழல் அைடவான் இறந் த ற

உண்டா ல் இைமயவர்ேகான் அ க் கண் றம் ப ல் ஞானசம் பந் தன்
ெசந் த ழ் பத் ம் வல் லார் நிைறந்த உல னில் வானவர் ேகாெனா ம்
வேர

ப ெ◌ா ப் ைர:
ெப வதற் அரிய இந்த மானிடப் ற ல் எம ெச ல் வனா ய வெப மாைனப் ப ே◌ாற்
வாழ் ந் அவன வ கைளச் ெச ன்றைடய யற் ெச ய் ம் அ யார்களா ய நாங் கள் , ஒ
கால் இந்த ற ன் ல் அந்த க் நிைல ைன அைடய யாமல் ப ே◌ானா ம் ,
அதனால் மனம் தளரா இனி வ ம் ற களில் த ெ◌ாடர்ந் யற் ெச ய் , உம
வ கைள அைட ம் ப ெ◌ா ட் றைம வாய் ந்த ஞாநசம் பந் தனின் ப கங் கைள ைறயாக
ஓ வ ே◌ாம் என் உ டன் இந்த ப கத் ன் பத் ெச ந் த ழ் பாடல் கைள ம் ஓ ம்
வல் லைம ெப ற் ற அ யார்கள் , இந்த உல னில் நிைறவான வாழ் க்ைக அைடயப்ெப ற் ,
ம ைம ல் வான ே◌ார்களின் தைலவனா ய வெப மா டன் இ ப்பார்கள்

ச் ற் றம் பலம்