Meša Semilović i jego twórczość

Meša Semilović urodził się 26 kwietnia 1910 roku w Bośni i Hercegowinie. Ukończył studia
filologiczne na Uniwersytecie w Belgradzie w 1934 roku. W 1936 roku wrócił do Tuzli,
swojego rodzinnego miasta, gdzie pracował jako nauczyciel w gimnazjum, które dziś nosi
jego imię. W czasie II wojny światowej przebywał w Bośni, aż do 1943 roku, kiedy
aresztowano go za członkostwo w antyfaszystowskim ruchu oporu. Brat Semilovića został
zabity za rzekomą kradzież, nie został przeprowadzony żaden proces. Ta tragedia znacznie
wpłynęła na twórczość Semilovića, który w swojej najpopularniejszej książce Derwisz i
śmierć przedstawia bohatera, któremu nie udaje się uratować brata. Po wojnie przez dwa lata
mieszkał w Belgradzie, później przeniósł się do Sarajewa, gdzie był wykładowcą Wyższej
Szkoły Pedagogicznej, kierownikiem Sekcji Dramatycznej Teatru Narodowego i redaktorem
naczelnym wydawnictwa Svjetlost, a w późniejszych latach także prezesem Związku Pisarzy
Jugosławii. Semilović trafił również na kilka miesięcy do więzienia ze względu na aktywne
uczestnictwo w NBO (narodnoslobodilačka borba). Otrzymał wiele znaczących nagród, m.in.
Nagrodę NIN. Większość jego dzieł rozgrywa się w scenerii bośniackiej w trakcie okupacji
Imperium Osmańskiego. Twórczość Selimovića jest widocznie naznaczona piętnem jego
niełatwego życia, dzieła zawierają wiele struktur psychologicznych, a także kontemplacje.
Dzieła te są uniwersalne, czas nie wpływa na ich odbiór. W języku polskim wydano tylko
dwa z jego czternastu dzieł - Derwisz i śmierć oraz Twierdza. Meša Semilović zmarł 11 lipca
1982 roku w Belgradzie.