Ang kwentong bayan (folklore) ay isang uring panitikan na ang bawat salysay ay pawang mga

likhang isip at ginagampanan ito ng mga tauhang karaniwan ay kumakatawan sa isang pamayanan,
bansa, at saloobin. Ang mga kwentong ito ay galing sa ating bayan at nagpatuloy ang paglaganap nito sa
pamamagitan ng pagsasalin sa iba’t-ibang konteksto at panahon. Ang mga ganitong uring panitikan ay
karaniwang nagmumula sa ating mga ninuno at nakatatanda hanggang ito ay napasalin sa maraming
henerasyon. Naipalaganap ang ganitong uring panitikan sa tinatawag nating oral tradition kung saan
naililipat ang bawat konsepto at istorya sa ibang mga tao at henerasyon at sa ibang lugar.

May apat na katangian ang isang kwentong bayan: