ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ ΚΑΙ ΤΟΝ

ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ

Α. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ
Μπιλιάρδο, ένα σπορ για όλους.
Σύμφωνα με πρόσφατη στατιστική έρευνα περισσότεροι από 350.000 Έλληνες
ασχολούνται σε εβδομαδιαία βάση με το μπιλιάρδο ερασιτεχνικά ενώ ο αντίστοιχος
αριθμός σε όλο τον κόσμο είναι μεγαλύτερος των 100.000.000. Το μπιλιάρδο είναι
από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια στον κόσμο και παρουσιάζει συνεχώς αυξητικές
τάσεις. Η ένταξη του στα Ολυμπιακά αγωνίσματα των χειμερινών Ολυμπιακών
αγώνων από το 2006 αναμένεται να αυξήσει θεαματικά των αριθμό των ανά τον
κόσμο ενασχολούμενων.
Ένα άθλημα που ξεκινά από την αρxαία Ελλάδα.
Είναι πλέον διεθνώς αποδεκτό ότι το μπιλιάρδο ξεκίνησε από την αρχαία
Ελλάδα, όπου τα πρώτα ευρήματα έρχονται από το 600 π.Χ. Σε μαρμάρινη
σκαλιστή πλάκα που σήμερα βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών
αναπαρίσταται παίκτης μπιλιάρδου, που βέβαια θυμίζει παίκτη του σημερινού
χόκεϊ επί χόρτου περισσότερο από μπιλιάρδο, αλλά δεν υπάρχει καμιά
αμφιβολία ότι η ιστορία των δύο αθλημάτων στα βάθη των αιώνων
διασταυρώθηκε.Η εικόνα του μπιλιάρδου μέχρι των 1 Ιο αιώνα ήταν ακριβώς αυτή
που θύμιζε το χόκεϊ, δηλαδή ένας παίκτης όρθιος ο οποίος με το ξύλο
προσπαθούσε με την μία μπάλα να χτυπήσει τις υπόλοιπες που βρίσκονταν στο
έδαφος. Υπήρξε στον Παρθενώνα ένας χώρος που τότε ονομαζόταν «σφαιρίστρα
των αρρηφόρων» απ' όπου βγήκε και τ' όνομα σφαιριστήριο. Στην σφαιρίστρα
των αρρηφόρων οι ιερείς της θεάς Αθηνάς, που ζούσαν εκεί όλο τον χρόνο και
επί τρεις μήνες ύφαιναν το πέπλο της Αθηνάς, στις ελεύθερες ώρες τους
εξασκούνταν στην σφαίριση. Σφαιριστής για τους Αρχαίους Έλληνες ήταν ο
θαυματοποιός που εκτελούσε δεξιοτεχνικές ασκήσεις με σφαιρικά αντικείμενα.

Ιστορία και εξέλιξη.

Μέχρι τον 1ο περίπου αιώνα, το μπιλιάρδο παραμένει ως ένα σύμβολο
πολιτισμού της αρχαίας Αθήνας, Από κει και μετά, όπως και όλη η κουλτούρα της
αρχαίας Αθήνας μεταφέρθηκε στην Ρώμη και από κει στην Κωνσταντινούπολη,
την άλλη έδρα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στην Κωνσταντινούπολη έγινε πολύ
δημοφιλές , κυρίως στον εκκλησιαστικό κύκλο όπου παίχτηκε πολύ στα μοναστήρια
και στους εκκλησιαστικούς χώρους. Το μπιλιάρδο, στην διάρκεια των αιώνων
ήταν ο πατέρας πολλών αθλημάτων καθώς η αρχική του μορφή επέτρεπε διάφορες
παραλλαγές οι οποίες στην συνέχεια δημιούργησαν διάφορα αθλήματα. Στην
Κωνσταντινούπολη μια διαφορετική μορφή του μπιλιάρδου, επικράτησε και
ονομάστηκε «Τσιγγάνιο», ή πόλο όπως το λέμε σήμερα. Η πραγματική έξαρση του
μπιλιάρδου έγινε μετά τις πρώτες σταυροφορίες, όπου οι σταυροφόροι
επιστρέφοντας από τους Αγίους Τόπους μέσω Βυζαντίου, αγάπησαν το παιχνίδι
και το μετέφεραν στις χώρες τους. Εκεί παίχτηκε από τους Φράγκους, τους
σημερινούς Γάλλους, αφού αυτοί ήταν ο κύριος όγκος των σταυροφοριών, ενώ
συνεχίστηκε να παίζεται και από τους κληρικούς. Υπήρξαν μερικές μεγάλες
αλλαγές όπου το μπιλιάρδο μεταφέρθηκε σιγά - σιγά σε τραπέζι (από το
πάτωμα που παιζότανε μέχρι τότε) και ο λόγος ήταν ο εξής: Εκείνες τις εποχές οι
επιδημίες μάστιζαν τον κόσμο. Έτσι ενώ το μπιλιάρδο στην αρχή παιζόταν στα
λιβάδια με τις μπάλες να τρέχουν χωρίς περιορισμούς προς οποιαδήποτε
κατεύθυνση, με τις επιδημίες ο κόσμος άρχισε να συνωστίζεται στις πόλεις
προσπαθώντας ν' αποφύγει κυρίως την πανώλη των ζώων. Μέσα στα κάστρα δεν
υπήρχαν οι μεγάλοι χώροι της υπαίθρου, έτσι και οι μπάλες δεν μπορούσαν να
τρέχουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Άρχισαν λοιπόν να περιστοιχίζουν
χώρους στο πάτωμα με κομμάτια από δέρμα και να παίζουν το παιχνίδι μέσα
στους χώρους αυτούς. Σιγά - σιγά με την αύξηση του πληθυσμού αναγκάστηκαν
να βάλουν το παιχνίδι μέσα σε δωμάτια και πάνω σε τραπέζια.
Τα πρώτα τραπέζια είχαν μήκος τρία μέτρα. Το πρώτο μπιλιάρδο σε μορφή
τραπεζιού παραγγέλθηκε από τον Λουδοβίκο τον 1 Ιο. Στο μπιλιάρδο αυτό
υπήρχε σχιστόλιθος, (ο σημερινός γραφίτης) , ενώ ντύθηκε με ύφασμα (σημερινή
τσόχα), ενώ είχε και τοιχώματα γύρω - γύρω (σημερινές σπόντες). Τα τοιχώματα
αυτά ήταν δερμάτινα και παραγεμισμένα από τρίχες χαίτης αλόγου. Το μπιλιάρδο
αυτό το έφτιαξε για τον Λουδοβίκο ο Χένρυ ντε βιν. Ταυτόχρονα ο απλός λαός, που
είχε εθιστεί στο μπιλιάρδο εξακολουθούσε να το παίζει στο έδαφος. Αυτός ήταν και
ο λόγος που το παιχνίδι έγινε η αγαπημένη ενασχόληση των αριστοκρατών
αφού μόνο αυτοί μπορούσαν να διαθέσουν τα χρήματα για να αγοράσουν ή να
κατασκευάσουν τραπέζι μπιλιάρδου. Το 1 500 η δημοτικότητα του σπορ ξεφεύγει
από τους βασιλικούς κύκλους και περνά σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Κατά την
διάρκεια όλου του αιώνα εξοπλίζονται με μπιλιάρδα όλες οι ταβέρνες και τα δημόσια
κέντρα. Στην Αγγλία το πρώτο πραγματικό τραπέζι μπιλιάρδου παρουσιάζεται
το 1560 από τον Robert Dandley που ήταν ο ευνοούμενος του παλατιού. Το
1587 η βασίλισσα Mary της Σκωτίας λίγο πριν απαγχονιστεί παραπονέθηκε
στον αρχιεπίσκοπο της Γλασκώβης ότι οι δεσμοφύλακες δεν την άφηναν να
παίζει μπιλιάρδο. Οι πρώτοι υποτυπώδεις κανονισμοί του παιχνιδιού
τυπώνονται το 1770 από τον Τσαρλς Κότον με το βιβλίο του «Ο πλήρης
οδηγός των παιχνιδιών». Ο πρώτος και βασικός κανόνας (που ισχύει μέχρι
και σήμερα) ήταν ο εξής: «κατά την διάρκεια της εκτέλεσης τουλάχιστον ένα
πόδι του παίζοντα πρέπει ν' ακουμπά στο έδαφος». Ο λόγος ήταν απλός
αλλά και αναγκαίος. Οι κατασκευές των μπιλιάρδων τότε δεν ήταν καθόλου
ανθεκτικές, έτσι υπήρχε σοβαρός κίνδυνος αν κάποιος παίκτης ανέβαινε με τα
δυο του πόδια στο μπιλιάρδο το βάρος του να γκρέμιζε το τραπέζι.
Επιπρόσθετοι κανονισμοί εκδίδονται από τον sir Χόϊλε το 1779.

Από τα ξύλα στις στέκες. Η τεχνική επανάσταση.

Σε όλη αυτή την περίοδο το μπιλιάρδο παίζεται κυρίως με ξύλα. Μερικοί

αριστοκράτες βέβαια είχαν την δυνατότητα να παραγγείλουν κάτι ακριβότερο,
που όμως περιορίζονταν σε χρυσές επενδύσεις. Η μόνη τεχνική εξέλιξη στις
τότε στέκες ήταν ότι αυτές πλέον κατασκευάζονταν με το μπροστινό μέρος να
είναι λεπτότερο από το πίσω. Μέχρι τότε οι καλοί παίκτες της εποχής
μπορούσαν να χτυπήσουν την μπάλα μόνο στο κέντρο. Το σημερινό φάλτσο
ήταν αδιανόητο. Χαρακτηριστικό ήταν ότι μια παρτίδα μπιλιάρδου παιζόταν
στις 15 καραμπόλες (ενώ σήμερα στις 400). Ένα τυχαίο γεγονός όμως τ'
άλλαξε όλα αυτά. Ο Γάλλος Φρανσουά Μινγκό, έχοντας σπάσει το πόδι του
χτύπησε τις μπάλες του μπιλιάρδου θέλοντας ν' αστειευτεί με την πατερίτσα.
Έκπληκτος βλέπει την μπάλα που χτύπησε, μόλις αυτή χτύπησε μιαν άλλη να
γυρίζει προς τα πίσω έχοντας πάρει φάλτσο. Έγινε εύκολα αντιληπτό ότι για
το φάλτσο ευθυνόταν το δερμάτινο κομμάτι που βρισκόταν στο κάτω μέρος
της πατερίτσας. Το κος Μινγκό λοιπόν αμέσως τυλίγει με δέρμα το κάτω
μέρος της στέκας του και επιδίδεται σε χτυπήματα άγνωστα μέχρι τότε. Στην
συνέχεια και ενώ βρίσκεται για πολιτικούς λόγους στην φυλακή, γράφει ένα
βιβλίο με 40 καινούργιες καραμπόλες το οποίο εκδίδει μόλις αποφυλακίζεται.
Το βιβλίο εξαντλήθηκε και επανεκδόθηκε τρεις φορές.

Μπιλιάρδο και επιστήμη.

Η ανακάλυψη του Μινγκό ήταν η επανάσταση. Η αναγνώριση όμως προήλθε

από τον Γάλλο Μαθηματικό Γκασπάρ Γκουστάβ Γκοργιολί. Μετά την επιτυχία
του βιβλίου πολλοί μαθηματικοί έγραψαν βιβλία συνδέοντας το μπιλιάρδο με
τα μαθηματικά. Ο σημαντικότερους απ' όλους ήταν ο κος Γκοργιολί ο οποίος
μέσα από μια μελέτη εκατοντάδων σελίδων το 1835 έκδωσε μελέτη με τίτλο
«Μαθηματικές θεωρίες και σχέση τους με το μπιλιάρδο» δίνοντας έτσι
επιστημονικό προφίλ στο μπιλιάρδο.

Ιστορία του μπιλιάρδου στην Ελλάδα.

Το μπιλιάρδο επανέρχεται στην Ελλάδα με ... τις αποσκευές του Όθωνα.

Σύντομα γίνεται τόσο δημοφιλές που διαβάζουμε λόγους του Κολοκοτρώνη να
συμβουλεύει τους Έλληνες να μην ασχολούνται τόσο πολύ με το μπιλιάρδο
αλλά με το καλό του κράτους. Στις αρχές του 20ου αιώνα το παιχνίδι
διατηρούταν στους κύκλους της αριστοκρατίας, τους κύκλους του παλατιού
και γενικότερα στους εύπορους κύκλους. Στην συνέχεια ακολούθησε τον
δρόμο που είχε ακολουθήσει στην Ευρώπη τον προηγούμενο αιώνα.
Από το 1920 και μετά το μπιλιάρδο έχει πλέον αρχίσει να ξεφεύγει από τους
αριστοκρατικούς κύκλους και εξαπλώνεται παντού. Η εξάπλωση του αυτή το
κάνει αγαπημένο παιχνίδι όλων των κοινωνικών τάξεων ακόμα και των
περιθωριακών στοιχείων. Η δύσκολη εποχή για την Ελλάδα σπρώχνει το
παιχνίδι σε κακόφημους χώρους. Ταυτόχρονα ταινίες από το Χόλυγουντ (The
Hustler) προωθούν τον ...μάγκικο χαρακτήρα του μπιλιάρδου, χαρακτήρας
που δεν αργεί να καθιερωθεί και στην Ελλάδα. Το αντιφατικό όμως είναι ότι
ενώ το μπιλιάρδο πλέον θεωρείται περιθωριακό σπορ, στους χώρους που
παίζεται συναντούνται προσωπικότητες (πολιτικοί κ.λ.π.) Έτσι δεν αργεί να
γίνει ένα κοινωνικό πάντρεμα των φίλων του μπιλιάρδου. Το 1935 γίνεται
προσπάθεια από τον κο Πριόβολο, να δημιουργηθεί η πρώτη Ομοσπονδία
μπιλιάρδου. Η προσπάθεια αποτυγχάνει. Το 1959 επαναλαμβάνεται η
προσπάθεια και δημιουργείται (όχι με την μορφή Ομοσπονδίας) ο όμιλος
σφαιριστών Αθήνας. Ο όμιλος γίνεται ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής
ομοσπονδίας μπιλιάρδου και την αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα. Στην
συνέχεια όμως ο όμιλος ατονεί και σταματά την λειτουργία του.
To 1983 ιδρύεται η Ελληνική Φίλαθλος Ομοσπονδία μπιλιάρδου η οποία από
το 1996 με πρόεδρο τον Γ. Σακκά και γενικό γραμματέα τον Αρτινόπουλο
Διονύσιο έχει αναγνωριστεί από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δίνοντας
έτσι και το επίσημο στο άθλημα του μπιλιάρδου. Παράλληλα το 1996 η
Παγκόσμια συνομοσπονδία μπιλιάρδου αναγνωρίζεται από την διεθνή
Ολυμπιακή επιτροπή κάνοντας έτσι το μπιλιάρδο Ολυμπιακό άθλημα. Σήμερα
στην δύναμη της ΕΦΟΜ είναι ) 45 σύλλογοι και περίπου 1500 αθλητές.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
Στην Ευρώπη η πρωταρχική μορφή του μπιλιάρδου πρωτοπαρουσιάζεται στο
τέλος του 13ου αιώνα. Είναι στο έδαφος και οι παίκτες χτυπούν μπάλες με την
βοήθεια κυρτού ξύλου που θυμίζει πολύ μπαστούνι του σημερινού χόκεϊ και
γκολφ.Με μεγάλη τους έκπληξη οι μελετητές της ιστορίας του μπιλιάρδου
διαπίστωσαν πρόσφατα ότι ΚΑΙ το μπιλιάρδο έχει προέλευση την αρχαία
Ελλάδα.Ενώ λοιπόν Γάλλοι και Άγγλοι διεκδικούν εδώ και πολλά χρόνια την
πατρότητα του μπιλιάρδου, κιονόκρανα του 5ου αιώνα π.Χ. εκτεθειμένα στο
αρχαιολογικό μουσείο των Αθηνών παρουσιάζουν δύο νέους Αθηναίους να
επιδίδονται στο άθλημα ενώ 4 θεατές περιμένουν τη σειρά τους,
παρακολουθώντας με κατάνυξη.Οι Γάλλοι μελετητές θεωρούν ότι αρκετούς
αιώνες αργότερα, την εποχή των σταυροφοριών, οι Ευρωπαίοι ιππότες του
6ου αιώνα παρακολουθώντας το να παίζεται από τους Βυζαντινούς το
μετέφεραν ίσως ελαφρά παραποιημένο στη δύση.
Κείμενο από τα αρχεία της Γαλλικής ομοσπονδίας.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ ΣΤΗΝ Δ.Ο.Ε. (ΔΙΕΘΝΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ)
Dear Mr Sandman,
It is my pleasure to inform you that, today, the 105th Session of the
International Olympic Committee, held in Atlanta. has ratified the decision of
the IOC Executive Board to grant recognition to the World Cοnfederation of
Billiards Sports (W.C.B.S.), as a Recognized Federation, pursuant to Rule 29
of the Olympic Charter. I should remind you that this recognition will be
provisional for a two-year period. The end of such period, the recognition shall
automatically lapse in the absence of definitive confirmation given in writing by
the IOC
I would like to take this opportunity to congratulate you for all the efforts made
in order to reach this goal and welcome you in the Olympic Family.
Yours sincerely.
JUAN ANTONIO SAMARANCH
Ένα ΦΑΞ αξίζει όσο 1000 λέξεις

ΠΩΣ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ

1.ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ

Παίζεται με τρεις μπίλιες σε μπιλιάρδα 3,10 χ 1,55.
Οι τρεις μπίλιες ορίζονται μπίλια Νο1, μπίλια Νο2 και μπίλια Νο3 με την εξής
έννοια:
> Μπίλια Νο1 είναι πάντα αυτή η μπίλια που χτυπούμε με τη στέκα.
> Μπίλια Νο2 είναι η μπίλια που θα χτυπήσει πρώτη η μπίλια Νο1 στη
διαδρομή της.
> Μπίλια Νο3 είναι η μπίλια που θα χτυπήσει δεύτερη η μπίλια Νο1 στη
διαδρομή της για να συμπληρωθεί μία καραμπόλα.
Η αρχή του παιχνιδιού είναι απλή : πρέπει να κάνουμε τον δυνατό μεγαλύτερο
αριθμό καραμπόλες προσπαθώντας να μην κάνουμε λάθη.
Η Ομοσπονδία μπιλιάρδου κατατάσσει τους παίκτες της ανάλογα με την
βαθμολογική θέση τους. Αριθμητικά η Ομοσπονδία καθορίζει τις κατηγορίες
των αθλητών προκειμένου να διεξαχθούν τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα.

2.ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ

Παίζεται με τα παρακάτω είδη παιχνιδιού σε μπιλιάρδα 2,80 * 1,40 τα
οποία έχουν 6 τρύπες τοποθετημένες στις τέσσερις γωνίες του μπιλιάρδου και
στη μέση των μεγάλων σποντών.
Το αμερικάνικο μπιλιάρδο παίζεται με τα παρακάτω είδη:
8 BALL
Στο αγώνισμα του 8BALL χρησιμοποιούνται 15 μπάλες και η λευκή.
Στήνονται υπό μορφή τριγώνου με την μπάλα Νο8 στη μέση του τριγώνου και
οι υπόλοιπες μπάλες τοποθετούνται εναλλάξ (μονόχρωμη – δίχρωμη). Οι
αθλητές επιλέγουν 1 ομάδα μπαλών (μονόχρωμες ή δίχρωμες) και ξεκινάνε
να τις βάζουν στις τρύπες. Μόλις κάποιος αθλητής βάλει όλες τις μπάλες της
δικής του ομάδας πρέπει να βάλει την Νο 8 για να κερδίσει το παιχνίδι.
Σημειωτέον ότι όλες οι μπάλες δηλώνεται σε ποια τρύπα θα μπουν.
9 BALL
Στο αγώνισμα αυτό χρησιμοποιούνται οι μπάλες από το Νο1 έως το
Νο9 και η λευκή. Τοποθετούνται υπό μορφή ρόμβου με την Νο1 πρώτη και
την Νο9 στη μέση. Οι αθλητές πρέπει να βάλουν όλες τις μπάλες στις τρύπες
με αριθμητική σειρά και τελευταία την Νο9 για να κερδίσουν. Στο αγώνισμα
αυτό η ιδιαιτερότητα είναι ότι όταν κάποιος αθλητής χάσει την μπάλα στόχο, ο
επόμενος ξεκινάει από αυτήν. (π.χ. εάν ένας αθλητής βάλει τις μπάλες Νο1,
Νο2, Νο3, Νο4, Νο5 και χάσει την Νο 6, ο επόμενος αθλητής ξεκινάει και
βάζει τις Νο6, Νο7, Νο8 και τέλος τη Νο9). Αυτό σημαίνει ότι εάν ένας αθλητής
βάλει και τις οκτώ μπάλες και ο άλλος βάλει μόνο την Νο9 κερδίζει αυτός που
βάζει τη Νο9.Η Νο9 μπορεί να μπει κατά την διάρκεια του παιχνιδιού με
συνδυασμό και ο αθλητής που θα την βάλει έτσι κερδίζει το παιχνίδι. Βέβαια
στο συνδυασμό των κρούσεων ο αθλητής πρέπει να κτυπήσει πρώτα τη
μπάλα-στόχο.
STRAIGHT (14/1)
Στο παιχνίδι αυτό χρησιμοποιούνται όλες οι μπάλες και αθλητής μπορεί
να βάζει οποία μπάλα θέλει σε δηλωμένη όμως τρύπα μέχρι να μπούν οι
δεκατέσσερις από τις δεκαπέντε μπάλες. (κάθε μπάλα μετράει ένας πόντος).
Οι δεκατέσσερις μπάλες που μπήκανε στις τρύπες βγαίνουν και
ξαναστήνονται με κενή την ένα(1) θέση διότι η δέκατη πέμπτη παραμένει στη
θέση της. Ο αθλητής στο δεύτερο ξεκίνημα πρέπει πρώτα να βάλει τη μπάλα
που είχε μείνει έξω, και ταυτόχρονα να σπάσει το τρίγωνο με τις υπόλοιπες
δεκατέσσερις. Αυτό συνεχίζεται μέχρι να φτάσει στον επιθυμητό αριθμό
πόντων που προβλέπεται από τους κανονισμούς, ανάλογα με την κατηγορία
των αθλητών.
 Β.ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ 131 ΣΤΟΝ Α’ ΚΑΙ Β’ ΟΡΟΦΟ .
ΣΤΟΝ Α’ ΟΡΟΦΟ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
ΣΤΟΝ Β’ ΟΡΟΦΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΚΥΡΙΩΣ ΑΙΘΟΥΣΑ 300 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΩΝ Η ΟΠΟΙΑ
ΠΕΡΙΕΧΕΙ 9 ΜΠΙΛΙΑΡΔΑ ( 3 ΓΑΛΛΙΚΑ ΚΑΙ 6 ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ) ΕΠΙΣΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 6
ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑΣ ΜΕ 4 ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΚΑΙ 8 ΤΡΑΠΕΖΙΑ
ΚΑΦΕΤΕΡΙΑΣ ΜΕ 2 ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ. ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΜΠΙΛΙΑΡΔΩΝ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ 30 ΣΚΑΜΠΩ.
ΕΠΙΣΗΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΠΑΡ 8 ΜΕΤΡΩΝ ΜΕ 10 ΣΚΑΜΠΩ 3 ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ PLASMA
ΣΤΕΡΕΟΦΩΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΑΣΥΡΜΑΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 20/3/1985 ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ Γ.Γ.Α. ΣΤΙΣ
12/7/1996.
ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΣΗΜΕΡΑ 325 ΜΕΛΗ ΕΚ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΤΑ 150 ΕΙΝΑΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΜΕ ΑΓ.
ΔΕΛΤΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ (ΕΦΟΜ)
ΔΙΑΘΕΤΕΙ 15 ΑΘΛΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 32 ΤΗΣ Α’ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ
ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΟΜΑΔΑ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑΘΛΗΤΡΙΑ
ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ.
ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ( ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ 32 ΠΡΩΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ )
1. ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ
2. ΣΑΚΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
3. ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΝΙΚΟΣ
4. ΚΟΚΚΟΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
5. ΜΠΑΡΤΣΩΚΑ ΚΩΣΤΑ
6. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟ ΙΩΑΝΝΗ
7. ΚΟΣΜΑΔΑΚΗ ΜΑΡΙΟ
8. ΡΑΝΤΖΟ ΓΙΩΡΓΟ
9. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ
10. ΔΟΥΛΟ ΘΟΔΩΡΟ
11. ΚΑΤΣΑΝΟ ΒΑΣΙΛΗ
12. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ ΝΙΚΟ
13. ΚΟΥΣΟΥΝΗ ΒΑΣΙΛΗ
14. ΚΟΥΤΡΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ( ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ 16 ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
1. ΜΑΛΑΙ ΝΙΚΟΣ
2. ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΟΣ ΛΟΥΚΑΣ
3. ΚΟΚΚΟΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
4. ΚΑΡΠΟΥΖΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
5. ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
6. ΔΕΡΒΕΝΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
7. ΤΖΕΚΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
8. ΝΑΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ
ΚΑΛΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΤΑΤΑΞΗ.
ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ 7ος ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ 6 ΑΘΛΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΕΝΗΝΤΑΔΑ.
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΚΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΑ 22 ΧΡΟΝΙΑ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

1. ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ 102 ΤΙΤΛΟΙ ΣΕ ΓΑΛΛΙΚΟ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ

ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ ΕΠΙ ΣΥΝΟΛΟΥ 207.
2. ΣΕ ΟΜΑΔΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ 18 ΤΙΤΛΟΙ ΣΕ ΓΑΛΛΙΚΟ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ
ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ ΕΠΙ ΣΥΝΟΛΟΥ 46.
ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ
ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΑΣ.
 ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ

Α. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ

Μπιλιάρδο, ένα σπορ για όλους.

Σύμφωνα με πρόσφατη στατιστική έρευνα περισσότεροι από 350.000 Έλληνες

ασχολούνται σε εβδομαδιαία βάση με το μπιλιάρδο ερασιτεχνικά ενώ ο αντίστοιχος
αριθμός σε όλο τον κόσμο είναι μεγαλύτερος των 100.000.000. Το μπιλιάρδο είναι
από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια στον κόσμο και παρουσιάζει συνεχώς αυξητικές
τάσεις. Η ένταξη του στα Ολυμπιακά αγωνίσματα των χειμερινών Ολυμπιακών
αγώνων από το 2006 αναμένεται να αυξήσει θεαματικά των αριθμό των ανά τον
κόσμο ενασχολούμενων.
Ένα άθλημα που ξεκινά από την αρxαία Ελλάδα.

Είναι πλέον διεθνώς αποδεκτό ότι το μπιλιάρδο ξεκίνησε από την αρχαία
Ελλάδα, όπου τα πρώτα ευρήματα έρχονται από το 600 π.Χ. Σε μαρμάρινη
σκαλιστή πλάκα που σήμερα βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών
αναπαρίσταται παίκτης μπιλιάρδου, που βέβαια θυμίζει παίκτη του σημερινού
χόκεϊ επί χόρτου περισσότερο από μπιλιάρδο, αλλά δεν υπάρχει καμιά
αμφιβολία ότι η ιστορία των δύο αθλημάτων στα βάθη των αιώνων
διασταυρώθηκε.Η εικόνα του μπιλιάρδου μέχρι των 1 Ιο αιώνα ήταν ακριβώς αυτή
που θύμιζε το χόκεϊ, δηλαδή ένας παίκτης όρθιος ο οποίος με το ξύλο
προσπαθούσε με την μία μπάλα να χτυπήσει τις υπόλοιπες που βρίσκονταν στο
έδαφος. Υπήρξε στον Παρθενώνα ένας χώρος που τότε ονομαζόταν «σφαιρίστρα
των αρρηφόρων» απ' όπου βγήκε και τ' όνομα σφαιριστήριο. Στην σφαιρίστρα
των αρρηφόρων οι ιερείς της θεάς Αθηνάς, που ζούσαν εκεί όλο τον χρόνο και
επί τρεις μήνες ύφαιναν το πέπλο της Αθηνάς, στις ελεύθερες ώρες τους
εξασκούνταν στην σφαίριση. Σφαιριστής για τους Αρχαίους Έλληνες ήταν ο
θαυματοποιός που εκτελούσε δεξιοτεχνικές ασκήσεις με σφαιρικά αντικείμενα.

Ιστορία και εξέλιξη.

Μέχρι τον 1ο περίπου αιώνα, το μπιλιάρδο παραμένει ως ένα σύμβολο
πολιτισμού της αρχαίας Αθήνας, Από κει και μετά, όπως και όλη η κουλτούρα της
αρχαίας Αθήνας μεταφέρθηκε στην Ρώμη και από κει στην Κωνσταντινούπολη,
την άλλη έδρα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στην Κωνσταντινούπολη έγινε πολύ
δημοφιλές , κυρίως στον εκκλησιαστικό κύκλο όπου παίχτηκε πολύ στα μοναστήρια
και στους εκκλησιαστικούς χώρους. Το μπιλιάρδο, στην διάρκεια των αιώνων
ήταν ο πατέρας πολλών αθλημάτων καθώς η αρχική του μορφή επέτρεπε
διάφορες παραλλαγές οι οποίες στην συνέχεια δημιούργησαν διάφορα αθλήματα.
Στην Κωνσταντινούπολη μια διαφορετική μορφή του μπιλιάρδου, επικράτησε και
ονομάστηκε «Τσιγγάνιο», ή πόλο όπως το λέμε σήμερα. Η πραγματική έξαρση του
μπιλιάρδου έγινε μετά τις πρώτες σταυροφορίες, όπου οι σταυροφόροι
επιστρέφοντας από τους Αγίους Τόπους μέσω Βυζαντίου, αγάπησαν το παιχνίδι
και το μετέφεραν στις χώρες τους. Εκεί παίχτηκε από τους Φράγκους, τους
σημερινούς Γάλλους, αφού αυτοί ήταν ο κύριος όγκος των σταυροφοριών, ενώ
συνεχίστηκε να παίζεται και από τους κληρικούς. Υπήρξαν μερικές μεγάλες
αλλαγές όπου το μπιλιάρδο μεταφέρθηκε σιγά - σιγά σε τραπέζι (από το
πάτωμα που παιζότανε μέχρι τότε) και ο λόγος ήταν ο εξής: Εκείνες τις εποχές οι
επιδημίες μάστιζαν τον κόσμο. Έτσι ενώ το μπιλιάρδο στην αρχή παιζόταν στα
λιβάδια με τις μπάλες να τρέχουν χωρίς περιορισμούς προς οποιαδήποτε
κατεύθυνση, με τις επιδημίες ο κόσμος άρχισε να συνωστίζεται στις πόλεις
προσπαθώντας ν' αποφύγει κυρίως την πανώλη των ζώων. Μέσα στα κάστρα δεν
υπήρχαν οι μεγάλοι χώροι της υπαίθρου, έτσι και οι μπάλες δεν μπορούσαν να
τρέχουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Άρχισαν λοιπόν να περιστοιχίζουν
χώρους στο πάτωμα με κομμάτια από δέρμα και να παίζουν το παιχνίδι μέσα
στους χώρους αυτούς. Σιγά - σιγά με την αύξηση του πληθυσμού αναγκάστηκαν
να βάλουν το παιχνίδι μέσα σε δωμάτια και πάνω σε τραπέζια.
Τα πρώτα τραπέζια είχαν μήκος τρία μέτρα. Το πρώτο μπιλιάρδο σε μορφή
τραπεζιού παραγγέλθηκε από τον Λουδοβίκο τον 1 Ιο. Στο μπιλιάρδο αυτό
υπήρχε σχιστόλιθος, (ο σημερινός γραφίτης) , ενώ ντύθηκε με ύφασμα (σημερινή
τσόχα), ενώ είχε και τοιχώματα γύρω - γύρω (σημερινές σπόντες). Τα τοιχώματα
αυτά ήταν δερμάτινα και παραγεμισμένα από τρίχες χαίτης αλόγου. Το μπιλιάρδο
αυτό το έφτιαξε για τον Λουδοβίκο ο Χένρυ ντε βιν. Ταυτόχρονα ο απλός λαός, που
είχε εθιστεί στο μπιλιάρδο εξακολουθούσε να το παίζει στο έδαφος. Αυτός ήταν και
ο λόγος που το παιχνίδι έγινε η αγαπημένη ενασχόληση των αριστοκρατών
αφού μόνο αυτοί μπορούσαν να διαθέσουν τα χρήματα για να αγοράσουν ή να
κατασκευάσουν τραπέζι μπιλιάρδου. Το 1 500 η δημοτικότητα του σπορ ξεφεύγει
από τους βασιλικούς κύκλους και περνά σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Κατά την
διάρκεια όλου του αιώνα εξοπλίζονται με μπιλιάρδα όλες οι ταβέρνες και τα δημόσια
κέντρα. Στην Αγγλία το πρώτο πραγματικό τραπέζι μπιλιάρδου παρουσιάζεται
το 1560 από τον Robert Dandley που ήταν ο ευνοούμενος του παλατιού. Το
1587 η βασίλισσα Mary της Σκωτίας λίγο πριν απαγχονιστεί παραπονέθηκε
στον αρχιεπίσκοπο της Γλασκώβης ότι οι δεσμοφύλακες δεν την άφηναν να
παίζει μπιλιάρδο. Οι πρώτοι υποτυπώδεις κανονισμοί του παιχνιδιού
τυπώνονται το 1770 από τον Τσαρλς Κότον με το βιβλίο του «Ο πλήρης
οδηγός των παιχνιδιών». Ο πρώτος και βασικός κανόνας (που ισχύει μέχρι
και σήμερα) ήταν ο εξής: «κατά την διάρκεια της εκτέλεσης τουλάχιστον ένα
πόδι του παίζοντα πρέπει ν' ακουμπά στο έδαφος». Ο λόγος ήταν απλός
αλλά και αναγκαίος. Οι κατασκευές των μπιλιάρδων τότε δεν ήταν καθόλου
ανθεκτικές, έτσι υπήρχε σοβαρός κίνδυνος αν κάποιος παίκτης ανέβαινε με τα
δυο του πόδια στο μπιλιάρδο το βάρος του να γκρέμιζε το τραπέζι.
Επιπρόσθετοι κανονισμοί εκδίδονται από τον sir Χόϊλε το 1779.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΤΥΛ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ

Οι τρίσποντες από τα παιχνίδια του Γαλλικού μπιλιάρδου είναι το πιο

πετυχημένο εμπορικά. Το μυστικό της εμπορικής επιτυχίας των τρισπόντων
ήταν η απόλυτη εναρμόνιση του στυλ του παιχνιδιού με την εποχή μας. Η
μεγάλη κυκλοφορία των μπίλιων αναδεικνύει το παιχνίδι σε πλήρως
τηλεοπτικό. Λόγω του ότι ένα παιχνίδι είναι σχεδόν αδύνατο να κριθεί από ένα
λάθος (σε αντίθεση με τα παιχνίδια του σερί — ελεύθερο — κάδρα) οι ισχυροί
παίκτες επιλέγουν τελικά τις τρίσποντες για να λύσουν τις διαφορές τους. Την
κατάσταση εκμεταλλεύεται ο Γερμανός κροίσος Dr. Bayer. Δημιουργεί την
Billiard World Association. Περνάει το παιχνίδι στα δορυφορικά κανάλια, δίνει
prestige στους παίκτες αλλά και στο παιχνίδι και το κάνει ενδιαφέρον στο
παγκόσμιο κοινό. Σήμερα στην παγκόσμια επαγγελματική κατάταξη βρίσκεται
στην 9η θέση ο ΝΙΚΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ( ΑΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑ)και τρεις
ακόμη Έλληνες παίκτες φιγουράρουν ανάμεσα στους 64 καλύτερους παίκτες
του κόσμου, οι Γιώργος Σακκάς (ΑΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑ)- Κώστας
Παπακωνσταντίνου – Φίλλιπος Κασιδόκωστας. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του
Ελληνικού μπιλιάρδου έχουν έρθει στους μεν άντρες από τον ΝΙΚΟ
ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΙΛΛΙΠΟ ΚΑΣΙΔΟΚΩΣΤΑ ΠΟΥ
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
ΤΡΙΣΠΟΝΤΩΝ ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΟ 2003 & ΤΟ 2007 ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΣΑΚΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΤΡΕΜΟΥΛΗ ΠΟΥ
ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΑ 1999 ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΙΣΠΟΝΤΩΝ ΤΗΝ
ΤΕΤΑΡΤΗ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Στους έφηβους ο Νίκος Πολυχρονόπουλος
βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης για το 1999 κατακτώντας το
Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Και ο Φίλλιπος Κασιδόκωστας το 2001 Και
2002 ΚΑΤΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΩΝ
ΚΑΛΥΤΕΡΩΝ ΝΕΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Στο Αμερικάνικο μπιλιάρδο οι διεθνείς επιτυχίες έχουν έρθει από τους νέους
και τους εφήβους μας οι οποίοι έχουν κατακτήσει πολλάκις την κορυφή της
Ευρώπης , Γιάννης Βασσάλος 3 φορές πρωταθλητής Ευρώπης παίδων, δύο
φορές πρωταθλητής Ευρώπης Νέων, Δεύτερος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα
εφήβων, Γιώργος Τοπαλίδης πρωταθλητής Ευρώπης Νέων , ενώ δεύτερες
και τρίτες θέσεις έχουν κατακτήσει οι Νίκος Οικονομόπουλος, Γιώργος
Αναγνωστόπουλος,(ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ Ν.Δ.) Γιώργος Μαυρούλιας, Αντώνης
Καπίρης, Άγγελος Γρίσπος. Πολλοί από τους παραπάνω νέους μετά τις
διεθνείς τους επιτυχίες φοιτούν στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της
χώρας μας στα οποία εισήλθαν χωρίς εξετάσεις.

Από τα ξύλα στις στέκες. Η τεχνική επανάσταση.

Σε όλη αυτή την περίοδο το μπιλιάρδο παίζεται κυρίως με ξύλα. Μερικοί

αριστοκράτες βέβαια είχαν την δυνατότητα να παραγγείλουν κάτι ακριβότερο,
που όμως περιορίζονταν σε χρυσές επενδύσεις. Η μόνη τεχνική εξέλιξη στις
τότε στέκες ήταν ότι αυτές πλέον κατασκευάζονταν με το μπροστινό μέρος να
είναι λεπτότερο από το πίσω. Μέχρι τότε οι καλοί παίκτες της εποχής
μπορούσαν να χτυπήσουν την μπάλα μόνο στο κέντρο. Το σημερινό φάλτσο
ήταν αδιανόητο. Χαρακτηριστικό ήταν ότι μια παρτίδα μπιλιάρδου παιζόταν
στις 15 καραμπόλες (ενώ σήμερα στις 400). Ένα τυχαίο γεγονός όμως τ'
άλλαξε όλα αυτά. Ο Γάλλος Φρανσουά Μινγκό, έχοντας σπάσει το πόδι του
χτύπησε τις μπάλες του μπιλιάρδου θέλοντας ν' αστειευτεί με την πατερίτσα.
Έκπληκτος βλέπει την μπάλα που χτύπησε, μόλις αυτή χτύπησε μιαν άλλη να
γυρίζει προς τα πίσω έχοντας πάρει φάλτσο. Έγινε εύκολα αντιληπτό ότι για
το φάλτσο ευθυνόταν το δερμάτινο κομμάτι που βρισκόταν στο κάτω μέρος
της πατερίτσας. Το κος Μινγκό λοιπόν αμέσως τυλίγει με δέρμα το κάτω
μέρος της στέκας του και επιδίδεται σε χτυπήματα άγνωστα μέχρι τότε. Στην
συνέχεια και ενώ βρίσκεται για πολιτικούς λόγους στην φυλακή, γράφει ένα
βιβλίο με 40 καινούργιες καραμπόλες το οποίο εκδίδει μόλις αποφυλακίζεται.
Το βιβλίο εξαντλήθηκε και επανεκδόθηκε τρεις φορές.

Μπιλιάρδο και επιστήμη.

Η ανακάλυψη του Μινγκό ήταν η επανάσταση. Η αναγνώριση όμως προήλθε

από τον Γάλλο Μαθηματικό Γκασπάρ Γκουστάβ Γκοργιολί. Μετά την επιτυχία
του βιβλίου πολλοί μαθηματικοί έγραψαν βιβλία συνδέοντας το μπιλιάρδο με
τα μαθηματικά. Ο σημαντικότερους απ' όλους ήταν ο κος Γκοργιολί ο οποίος
μέσα από μια μελέτη εκατοντάδων σελίδων το 1835 έκδωσε μελέτη με τίτλο
«Μαθηματικές θεωρίες και σχέση τους με το μπιλιάρδο» δίνοντας έτσι
επιστημονικό προφίλ στο μπιλιάρδο.

Ιστορία του μπιλιάρδου στην Ελλάδα.

Το μπιλιάρδο επανέρχεται στην Ελλάδα με ... τις αποσκευές του Όθωνα.

Σύντομα γίνεται τόσο δημοφιλές που διαβάζουμε λόγους του Κολοκοτρώνη να
συμβουλεύει τους Έλληνες να μην ασχολούνται τόσο πολύ με το μπιλιάρδο
αλλά με το καλό του κράτους. Στις αρχές του 20ου αιώνα το παιχνίδι
διατηρούταν στους κύκλους της αριστοκρατίας, τους κύκλους του παλατιού
και γενικότερα στους εύπορους κύκλους. Στην συνέχεια ακολούθησε τον
δρόμο που είχε ακολουθήσει στην Ευρώπη τον προηγούμενο αιώνα.
Από το 1920 και μετά το μπιλιάρδο έχει πλέον αρχίσει να ξεφεύγει από τους
αριστοκρατικούς κύκλους και εξαπλώνεται παντού. Η εξάπλωση του αυτή το
κάνει αγαπημένο παιχνίδι όλων των κοινωνικών τάξεων ακόμα και των
περιθωριακών στοιχείων. Η δύσκολη εποχή για την Ελλάδα σπρώχνει το
παιχνίδι σε κακόφημους χώρους. Ταυτόχρονα ταινίες από το Χόλυγουντ (The
Hustler) προωθούν τον ...μάγκικο χαρακτήρα του μπιλιάρδου, χαρακτήρας
που δεν αργεί να καθιερωθεί και στην Ελλάδα. Το αντιφατικό όμως είναι ότι
ενώ το μπιλιάρδο πλέον θεωρείται περιθωριακό σπορ, στους χώρους που
παίζεται συναντούνται προσωπικότητες (πολιτικοί κ.λ.π.) Έτσι δεν αργεί να
γίνει ένα κοινωνικό πάντρεμα των φίλων του μπιλιάρδου. Το 1935 γίνεται
προσπάθεια από τον κο Πριόβολο, να δημιουργηθεί η πρώτη Ομοσπονδία
μπιλιάρδου. Η προσπάθεια αποτυγχάνει. Το 1959 επαναλαμβάνεται η
προσπάθεια και δημιουργείται (όχι με την μορφή Ομοσπονδίας) ο όμιλος
σφαιριστών Αθήνας. Ο όμιλος γίνεται ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής
ομοσπονδίας μπιλιάρδου και την αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα. Στην
συνέχεια όμως ο όμιλος ατονεί και σταματά την λειτουργία του.
To 1983 ιδρύεται η Ελληνική Φίλαθλος Ομοσπονδία μπιλιάρδου η οποία από
το 1996 με πρόεδρο τον Γ. Σακκά και γενικό γραμματέα τον Αρτινόπουλο
Διονύσιο έχει αναγνωριστεί από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δίνοντας
έτσι και το επίσημο στο άθλημα του μπιλιάρδου. Παράλληλα το 1996 η
Παγκόσμια συνομοσπονδία μπιλιάρδου αναγνωρίζεται από την διεθνή
Ολυμπιακή επιτροπή κάνοντας έτσι το μπιλιάρδο Ολυμπιακό άθλημα. Σήμερα
στην δύναμη της ΕΦΟΜ είναι ) 45 σύλλογοι και περίπου 1500 αθλητές.

Στυλ Γαλλικού Μπιλιάρδου

Υπάρχουν αρκετά στυλ μπιλιάρδου. Ξεκινώντας από το μπιλιάρδο που

παίζεται σε τραπέζι χωρίς τρύπες υπάρχουν το Γαλλικό και το Ιταλικό ή
τσίνκουε μπιρίλλι (5 birilli). To Ιταλικό μπιλιάρδο παίζεται κυρίως στην Ιταλία ,
μια παραλλαγή του το κέγκλε στις σκανδιναβικές χώρες και στην Νότια
Αμερική. Το 5 birilli είναι το δεύτερο πιο καλοπληρωμένο παιχνίδι μπιλιάρδου
στον κόσμο (μετά το Αγγλικό Snooker).To Γαλλικό μπιλιάρδο παίζεται σε όλο
τον κόσμο και τα στυλ του είναι τα εξής: Ελεύθερο: Το δημοφιλέστερο και
γνωστότερο παιχνίδι Γαλλικού μπιλιάρδου ανά τον κόσμο, αφού στις
περισσότερες χώρες του κόσμου η πλειοψηφία των παικτών δείχνει να το
προτιμά. Κυρίως η δημοτικότητα του οφείλεται στο γεγονός ότι από άποψη
κανονισμών είναι το απλούστερο και εκτελεστικά το ευκολότερο. Στο ελεύθερο
μπιλιάρδο ο παίκτης καλείται με την μπάλα του να κτυπήσει τις άλλες δύο.
Κάδρα. Στα κάδρα με ειδικό πλαίσιο χαράσσεται με μολύβι η επιφάνεια της
τσόχας. Έτσι σχηματίζονται έξι πλαίσια. Ο παίκτης καλείται πάλι να κάνει
καραμπόλα (να πετύχει δηλαδή με την μπάλα του τις άλλες δύο). Στα κάδρα
υπάρχει ο εξής περιορισμός. Από την στιγμή που οι δύο ξένες μπάλες
βρίσκονται στο ίδιο πλαίσιο ο παίκτης μπορεί να πετύχει μία καραμπόλα στην
συνέχεια όμως η μία από τις δύο μπάλες πρέπει να βγει από το πλαίσιο
ανεξάρτητα αν θα επιστρέψει μέσα. Στα κάδρα ο πρώτος αριθμός υποδηλώνει
την απόσταση της περιοριστικής γραμμής από την σπόντα, ο δε δεύτερος τον
αριθμό των επιτρεπόμενων προσπαθειών μέσα στα περιοριστικά όρια.
Υπάρχουν τρία είδη κάδρων το 47/2, το 71/2 και το 47/1.
Σπόντα. Σε αυτό το στυλ ο μοναδικός και σοβαρότατος περιορισμός είναι ότι
για να επιτευχθεί ένας πόντος θα πρέπει η μπάλα του παίζοντα πριν την
ολοκλήρωση της καραμπόλας να έχει έρθει σε επαφή με την σπόντα.
Φαντεζί. Στις εβδομήντα δύο εντυπωσιακότερες και δυσκολότερες
καραμπόλες του μπιλιάρδου διαγωνίζονται οι παίκτες σε αυτό το στυλ. Κάθε
παίκτης έχει τρεις προσπάθειες για να ολοκληρώσει την καραμπόλα.
Τρίσποντες. Το κυρίαρχο στυλ για την δεκαετία του 90. Για πολλούς ο
δυσκολότερος τύπος μπιλιάρδου και εν συγκρίσει με τα παιχνίδια του σερί
μάλλον έχουν δίκιο. Στις τρίσποντες για να θεωρηθεί η καραμπόλα έγκυρη θα
πρέπει η μπάλα του παίκτη πριν την ολοκλήρωση της καραμπόλας να έρθει
σε επαφή με τουλάχιστον τρεις σπόντες. Σε κάποια απίστευτα χτυπήματα
μπορεί να γίνει καραμπόλα μετά από 10 σπόντες. Τα πρώτα πρωταθλήματα
σε διεθνές επίπεδο ξεκινούν το 1920, ενώ ένας από τους πρωταγωνιστές της
εποχής είναι ο Έλληνας ομογενής GUS CAPPALOS. Ο Αυτοκράτορας όμως
της εποχής είναι ο Willie Hoppe, μοναδικό φαινόμενο της ιστορίας του
μπιλιάρδου αφού σε ηλικία 12 ετών είχε 2.000 σερί καραμπόλες στο ελεύθερο
μπιλιάρδο ενώ στο απόγειο της καριέρας του ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής
σε όλα τα στυλ μπιλιάρδου Γαλλικού και Αμερικάνικου. Ο Willie Hoppe μαζί με
τον Roger Conti (ο θεωρούμενος πατέρας του Γαλλικού μπιλιάρδου)
παρέμειναν για πολλές δεκαετίες οι καλύτεροι παίχτες. Το παιχνίδι δεν έχαιρε
ιδιαίτερης εκτίμησης αφού τα παιχνίδια των σερί παρουσίαζαν μεγάλο
συναγωνισμό. Μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο έλαμψε το άστρο του Rene
Wingerhoft από την Αμβέρσα. Με έδρα το Billiard Palace ιστορικό club που
διατηρείται ακόμα και σήμερα απέναντι από τον σταθμό των τρένων της
Αμβέρσας ο Rene Wingerhoft σε ηλικία 16 ετών ανέτρεψε όλα τα
προγνωστικά κερδίζοντας σε ηλικία 16 ετών τον τίτλο του παγκόσμιου
πρωταθλητή στο φαντεζί μπιλιάρδο. Στην συνέχεια κέρδισε το παγκόσμιο
πρωτάθλημα στις τρίσποντες και διατηρήθηκε στην κορυφή για όλη την
δεκαετία του 50. Ταυτόχρονα και μέχρι το 1960 είχε κερδίσει ένα παγκόσμιο
πρωτάθλημα σε όλα τα παιχνίδια του Γαλλικού μπιλιάρδου. Τέτοιο φαινόμενο
ουδέποτε έχει εμφανισθεί μέχρι σήμερα. Επηρεασμένος από τον Rene
Wingerhoft ένας νεαρός από το γειτονικό Mechelen ο Raymond Ceulemans
αποφασίζει να διακόψει την καριέρα του στο ποδόσφαιρο για χάρη του
μπιλιάρδου. Κάνει διάνα αφού από το 1960 αρχίζει να κερδίζει Βελγικούς (το
δυσκολότερο πρωτάθλημα της εποχής), Ευρωπαϊκούς και Παγκόσμιους
τίτλους. θεωρήθηκε ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών στα
παιχνίδια του σερί, καλύτερος όλων στις τρίσποντες (κέρδισε το 95% όλων
των πρωταθλημάτων από το 1961 έως το 1982), ενώ η μεγάλη του κλάση
φάνηκε στο αγώνισμα του ατομικού πένταθλου (ελεύθερο, 47/1, 71/2, σπόντα
και τρίσποντες) όπου η γενική του επίδοση 435 μένει στην ιστορία του
μπιλιάρδου σαν η πιο αξιόλογη μέχρι σήμερα.

Στυλ Αμερικάνικου μπιλιάρδο.

8ball. Το δημοφιλέστερο στυλ αμερικάνικου μπιλιάρδου. Εδώ ο κάθε παίκτης

διαλέγει μια ομάδα μπάλες (μονόχρωμες με αριθμούς 1-7 ή δίχρωμες με
αριθμούς 9-15). Όταν ο παίκτης ανεξάρτητα αριθμητικής σειράς βάλει τις
μπάλες της ομάδας του στις τρύπες του μπιλιάρδου τότε πρέπει να βάλει και
την μαύρη μπάλα, την νούμερο 8 για να κερδίσει το παιχνίδι.
Straight pool. Στο στυλ αυτό και οι 15 μπάλες είναι κοινές και για τους δύο
παίκτες. Έτσι ο παίκτης καλείται να βάζει μπάλες στις τρύπες και για κάθε
μπάλα παίρνει ένα πόντο, θεωρείται το πιο τεχνικό στυλ Αμερικάνικου
μπιλιάρδου.
9ball. Από τις αρχές του 20ου αιώνα τα κυρίαρχα στυλ Αμερικάνικου
μπιλιάρδου ήταν το Shall και το straight. Μετά το τέλος του Β' παγκοσμίου
πολέμου και πιο συγκεκριμένα στις δεκαετίες του 50 και του 60 παίκτες θρύλοι
μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον και κυριαρχούσαν στον χώρο. Αυτό
συνεχίστηκε έως τα μέσα της δεκαετίας του 80. Το 1984 ένα ξεχασμένο
παιχνίδι το 9ball έμελλε να κάνει το μεγάλο μπαμ. Μέσα από την πολύ
πετυχημένη ταινία the color of money με πρωταγωνιστές τους Tom Cruz και
Paul Newman το 9ball έκανε τον γύρο του κόσμου και αγαπήθηκε
περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στυλ Αμερικάνικου μπιλιάρδου. Στο
παιχνίδι αυτό υπάρχουν μόνο 9 μπάλες στο τραπέζι. Οι μπάλες με αριθμούς
από το 1 έως το 9. Ο παίκτης πρέπει να βάλει τις μπάλες με αριθμητική σειρά.
Το παιχνίδι το κερδίζει αυτός που θα βάλει την μπάλα νούμερο 9. Το στοιχείο
που έκανε το 9ball τόσο πετυχημένο είναι ότι ο παίκτης ακόμα και αν δεν έχει
βάλει καμία άλλη μπάλα αν βάλει την 9 κερδίζει. Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι
παίζει ένας παίκτης και βάλει όλες τις μπάλες αλλά αστοχήσει στην 9 και την
βάλει ο δεύτερος ο δεύτερος κερδίζει το παιχνίδι. Το δεύτερο στοιχείο που
έκανε τόσο αγαπητό το 9ball είναι το γεγονός ότι ο παράγοντας τύχη παίζει
πολύ σημαντικό ρόλο ίσως και πάνω από 50% καθιστώντας την εξέλιξη του
παιχνιδιού εντελώς απρόβλεπτη.

Στυλ Αγγλικού μπιλιάρδου ή Snooker.

Eνα παιχνίδι με εντελώς Αγγλική φιλοσοφία. Παίζεται σε ένα τεράστιο

τραπέζι μήκους 380 εκατοστών. Σε αυτό Ένα παιχνίδι με το τραπέζι

υπάρχουν 15 κόκκινες μπάλες και επτά πολύχρωμες. Ο παίκτης θα πρέπει

να βάζει μία κόκκινη μπάλα και μετά μία από τα άλλα χρώματα. Είναι το

παιχνίδι των δισεκατομμυριούχων αθλητών αφού χορηγοί είναι οι

καπνοβιομηχανίες και τα ποσά που παίζονται είναι πολύ μεγάλα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι την χρονιά που ο Mansel κέρδισε το

παγκόσμιο πρωτάθλημα στην φόρμουλα 1 ήταν τρίτος στην λίστα με τους

 πιο καλοπληρωμένους Εγγλέζους αθλητές αφού στην δεύτερη θέση

βρισκόταν ο Stephen Hendry αθλητής του μπιλιάρδου

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Στην Ευρώπη η πρωταρχική μορφή του μπιλιάρδου πρωτοπαρουσιάζεται στο
τέλος του 13ου αιώνα. Είναι στο έδαφος και οι παίκτες χτυπούν μπάλες με την
βοήθεια κυρτού ξύλου που θυμίζει πολύ μπαστούνι του σημερινού χόκεϊ και
γκολφ.Με μεγάλη τους έκπληξη οι μελετητές της ιστορίας του μπιλιάρδου
διαπίστωσαν πρόσφατα ότι ΚΑΙ το μπιλιάρδο έχει προέλευση την αρχαία
Ελλάδα.Ενώ λοιπόν Γάλλοι και Άγγλοι διεκδικούν εδώ και πολλά χρόνια την
πατρότητα του μπιλιάρδου, κιονόκρανα του 5ου αιώνα π.Χ. εκτεθειμένα στο
αρχαιολογικό μουσείο των Αθηνών παρουσιάζουν δύο νέους Αθηναίους να
επιδίδονται στο άθλημα ενώ 4 θεατές περιμένουν τη σειρά τους,
παρακολουθώντας με κατάνυξη.Οι Γάλλοι μελετητές θεωρούν ότι αρκετούς
αιώνες αργότερα, την εποχή των σταυροφοριών, οι Ευρωπαίοι ιππότες του
6ου αιώνα παρακολουθώντας το να παίζεται από τους Βυζαντινούς το
μετέφεραν ίσως ελαφρά παραποιημένο στη δύση.
Κείμενο από τα αρχεία της Γαλλικής ομοσπονδίας.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ ΣΤΗΝ Δ.Ο.Ε. (ΔΙΕΘΝΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ)

Dear Mr Sandman,
It is my pleasure to inform you that, today, the 105th Session of the
International Olympic Committee, held in Atlanta. has ratified the decision of
the IOC Executive Board to grant recognition to the World Cοnfederation of
Billiards Sports (W.C.B.S.), as a Recognized Federation, pursuant to Rule 29
of the Olympic Charter. I should remind you that this recognition will be
provisional for a two-year period. The end of such period, the recognition shall
automatically lapse in the absence of definitive confirmation given in writing by
the IOC
I would like to take this opportunity to congratulate you for all the efforts made
in order to reach this goal and welcome you in the Olympic Family.
Yours sincerely.
JUAN ANTONIO SAMARANCH
Ένα ΦΑΞ αξίζει όσο 1000 λέξεις

ΠΩΣ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ

1.ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ

Παίζεται με τρεις μπίλιες σε μπιλιάρδα 3,10 χ 1,55.
Οι τρεις μπίλιες ορίζονται μπίλια Νο1, μπίλια Νο2 και μπίλια Νο3 με την εξής
έννοια:
> Μπίλια Νο1 είναι πάντα αυτή η μπίλια που χτυπούμε με τη στέκα.
> Μπίλια Νο2 είναι η μπίλια που θα χτυπήσει πρώτη η μπίλια Νο1 στη
διαδρομή της.
> Μπίλια Νο3 είναι η μπίλια που θα χτυπήσει δεύτερη η μπίλια Νο1 στη
διαδρομή της για να συμπληρωθεί μία καραμπόλα.
Η αρχή του παιχνιδιού είναι απλή : πρέπει να κάνουμε τον δυνατό μεγαλύτερο
αριθμό καραμπόλες προσπαθώντας να μην κάνουμε λάθη.
Η Ομοσπονδία μπιλιάρδου κατατάσσει τους παίκτες της ανάλογα με την
βαθμολογική θέση τους. Αριθμητικά η Ομοσπονδία καθορίζει τις κατηγορίες
των αθλητών προκειμένου να διεξαχθούν τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα.
Το Γαλλικό μπιλιάρδο παίζεται με τα παρακάτω είδη παιχνιδιού.
Ελεύθερο
Στο αγώνισμα αυτό ο κάθε αθλητής προσπαθεί κτυπώντας την δική
του μπάλα (Νο1) να επιτύχει την διαδοχική επαφή της μπάλας του με τις
άλλες δύο μπάλες (Νο2) και (Νο3). Για κάθε τέτοια επιτυχία παίρνει ένα (1)
πόντο και συνεχίζει μέχρι να αποτύχει σε κάποιο χτύπημα. Τότε συνεχίζει ο
επόμενος αθλητής.Νικητής είναι αυτός που πετυχαίνει πρώτος τον
προβλεπόμενο ανά κατηγορία αριθμό πόντων.Μία από τις βασικές αρχές του
παιχνιδιού είναι ότι στα σχηματιζόμενα τρίγωνα στις γωνίες του τραπεζιού δεν
επιτρέπεται στον παίκτη να εκτελέσει παραπάνω από μία καραμπόλα
διατηρώντας τις μπίλιες Νο2 και Νο3 εντός του τριγώνου.
Εκτελώντας την δεύτερη καραμπόλα θα πρέπει να βγάλει μία τουλάχιστον
από τις μπίλιες Νο2, Νο3 εκτός του τριγώνου έστω και αν η μπίλια αυτή μετά
την έξοδο της επανέλθει στο τρίγωνο.

Κάδρο 47/2
Το κάδρο 47/2 είναι ένα παιχνίδι με μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας από το
ελεύθερο (και γι' αυτό τα μουαγιέν που πραγματοποιούνται στο κάδρο είναι
χαμηλότερα από αυτά που πραγματοποιούνται στο ελεύθερο ). Η αρχή του
κάδρου 47/2 είναι όταν οι δύο αντίπαλες σφαίρες ( η 2 και η 3) μπουν σε ένα
από τα ορθογώνια πλαίσια. Από αυτή τη στιγμή ο παίκτης μπορεί να κάνει μία
καραμπόλα χωρίς να είναι υποχρεωμένος να βγάλει τις μπίλιες από αυτό το
πλαίσιο. Αντιθέτως, στη δεύτερη καραμπόλα πρέπει να καταφέρει να βγάλει
από αυτό το πλαίσιο έστω μια από τις αντίπαλες μπίλιες την 2 ή την 3, ή να
βγει εκτός πλαισίου και να γυρίσει πίσω ξανά μέσα στο πλαίσιο και συνεχίζει
αυτή τη διαδικασία. Διαφορετικά, χωρίς αυτό έχει αποτύχει και παραχωρεί τη
σειρά του. Όταν οι δύο αντίπαλες μπίλιες είναι σε διαφορετικά πλαίσια δεν
υπάρχει κανένας περιορισμός ως προς τις καραμπόλες και για τις άγκυρες
 ισχύει οτι για τα μεγάλα σχήματα. .

Κάδρο 47/1
Παίζεται με τον ίδιο τρόπο όπως και το κάδρο 47/2. Αλλά σε αυτήν την
περίπτωση, όταν δύο αντίπαλες μπίλιες μπουν σε ένα πλαίσιο μια από αυτές
πρέπει υποχρεωτικά να βγει από την πρώτη κιόλας καραμπόλα προτού
πραγματοποιηθεί η επομένη.

Κάδρο 71/2
Σε αυτό το είδος, τα πλαίσια καθορίζονται με τον ακόλουθο τρόπο :
χαράζουμε δυο παράλληλες γραμμές, στις μικρές σπόντες σε μιαν απόσταση
71 εκατοστών από τα άκρα τους και μιαν άλλη ενδιάμεση γραμμή παράλληλη
στις μεγάλες σπόντες.
Έχουμε έτσι δυο κεντρικά ορθογώνια και τέσσερα παράπλευρα τετράγωνα : οι
γραμμής . Η αρχή είναι η ίδια όπως και για την παρτίδα στο πλαίσιο 47/2
διαφέρει μόνο το μέγεθος και ο αριθμός των πλαισίων (έξι πλαίσια).
Σπόντα
Στο παιχνίδι της μιας σπόντας η μπίλια ΝοΊ πρέπει να αγγίξει
τουλάχιστον μια σπόντα πριν συμπληρωθεί η καραμπόλα, ασχέτως εάν
αγγίξει τη σπόντα πριν ή μετά που θα προσκρούσει τη μπίλια Νο2, αλλά
οπωσδήποτε πριν προσκρούσει τη μπίλια Νο3. Στο παιχνίδι της σπόντας δεν
ισχύουν οι περιορισμοί που αναφέραμε προηγουμένως όσον αφορά στο
ελεύθερο και στο κάδρο. Δηλαδή το παιχνίδι μπορεί να εξελιχθεί σε όλη την
επιφάνεια του τραπεζιού ασχέτως αριθμού καραμπολών.
Τρίσποντες
Στα μάτια ενός αμύητου, το παιχνίδι με τρεις σπόντες, είναι ένα από τα
πιο εντυπωσιακά από τα είδη που σχολιάσαμε προηγουμένως. Πράγματι η
διαδρομή των μπίλιων είναι μεγαλύτερη, οι καραμπόλες πιο θεαματικές και οι
αποστάσεις (πόντοι) είναι πιο μικρές από το ελεύθερο, λόγου χάριν.
Στις τρίσποντες η μπίλια Νο1 πρέπει να αγγίξει τουλάχιστον τρεις σπόντες
πριν συμπληρωθεί η καραμπόλα.
Το άγγιγμα της σπόντας ή των σποντών από την μπίλια Νο1 μπορεί να γίνει
πριν ή μετά που αυτή θα προσκρούσει στη μπίλια Νο2, αλλά οπωσδήποτε η
μπίλια Νο1 πρέπει να αγγίξει τρεις σπόντες ή παραπάνω πριν τελικά
προσκρούσει στην μπίλια Νο3 και έτσι να μετρήσει ως πόντος η καραμπόλα
που συμπληρώθηκε.

2.ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ

 Παίζεται με τα παρακάτω είδη παιχνιδιού σε μπιλιάρδα 2,80 * 1,40 τα
οποία έχουν 6 τρύπες τοποθετημένες στις τέσσερις γωνίες του μπιλιάρδου και
στη μέση των μεγάλων σποντών.

Το αμερικάνικο μπιλιάρδο παίζεται με τα παρακάτω είδη:

8 BALL

Στο αγώνισμα του 8BALL χρησιμοποιούνται 15 μπάλες και η λευκή.

Στήνονται υπό μορφή τριγώνου με την μπάλα Νο8 στη μέση του τριγώνου και
οι υπόλοιπες μπάλες τοποθετούνται εναλλάξ (μονόχρωμη – δίχρωμη). Οι
αθλητές επιλέγουν 1 ομάδα μπαλών (μονόχρωμες ή δίχρωμες) και ξεκινάνε
να τις βάζουν στις τρύπες. Μόλις κάποιος αθλητής βάλει όλες τις μπάλες της
δικής του ομάδας πρέπει να βάλει την Νο 8 για να κερδίσει το παιχνίδι.
Σημειωτέον ότι όλες οι μπάλες δηλώνεται σε ποια τρύπα θα μπουν.

9 BALL

Στο αγώνισμα αυτό χρησιμοποιούνται οι μπάλες από το Νο1 έως το

Νο9 και η λευκή. Τοποθετούνται υπό μορφή ρόμβου με την Νο1 πρώτη και
την Νο9 στη μέση. Οι αθλητές πρέπει να βάλουν όλες τις μπάλες στις τρύπες
με αριθμητική σειρά και τελευταία την Νο9 για να κερδίσουν. Στο αγώνισμα
αυτό η ιδιαιτερότητα είναι ότι όταν κάποιος αθλητής χάσει την μπάλα στόχο, ο
επόμενος ξεκινάει από αυτήν. (π.χ. εάν ένας αθλητής βάλει τις μπάλες Νο1,
Νο2, Νο3, Νο4, Νο5 και χάσει την Νο 6, ο επόμενος αθλητής ξεκινάει και
βάζει τις Νο6, Νο7, Νο8 και τέλος τη Νο9). Αυτό σημαίνει ότι εάν ένας αθλητής
βάλει και τις οκτώ μπάλες και ο άλλος βάλει μόνο την Νο9 κερδίζει αυτός που
βάζει τη Νο9.Η Νο9 μπορεί να μπει κατά την διάρκεια του παιχνιδιού με
συνδυασμό και ο αθλητής που θα την βάλει έτσι κερδίζει το παιχνίδι. Βέβαια
στο συνδυασμό των κρούσεων ο αθλητής πρέπει να κτυπήσει πρώτα τη
μπάλα-στόχο.

STRAIGHT (14/1)

Στο παιχνίδι αυτό χρησιμοποιούνται όλες οι μπάλες και αθλητής μπορεί

να βάζει οποία μπάλα θέλει σε δηλωμένη όμως τρύπα μέχρι να μπούν οι
δεκατέσσερις από τις δεκαπέντε μπάλες. (κάθε μπάλα μετράει ένας πόντος).
Οι δεκατέσσερις μπάλες που μπήκανε στις τρύπες βγαίνουν και
ξαναστήνονται με κενή την ένα(1) θέση διότι η δέκατη πέμπτη παραμένει στη
θέση της. Ο αθλητής στο δεύτερο ξεκίνημα πρέπει πρώτα να βάλει τη μπάλα
που είχε μείνει έξω, και ταυτόχρονα να σπάσει το τρίγωνο με τις υπόλοιπες
δεκατέσσερις. Αυτό συνεχίζεται μέχρι να φτάσει στον επιθυμητό αριθμό
πόντων που προβλέπεται από τους κανονισμούς, ανάλογα με την κατηγορία
των αθλητών.

ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ

ΓΡΑΦΕΙΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ: ΑΧΑΡΝΩΝ 131 Α΄ΟΡΟΦΟΣ ΑΓ.

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ: ΑΧΑΡΝΩΝ 131 B΄ΟΡΟΦΟΣ ΑΓ.

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ

ΤΗΛΕΦΩΝO ΓΡΑΦΕΙΩΝ : 2108216303

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΑΓ.ΧΩΡΟΥ : 2108237866

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ:WWW.ao-akadimia-bialiardoy

E-MAIL ΠΡΟΕΔΡΟΥ :dionarti@tellas.gr

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ