Leiden, tussen Kerst en Oud en Nieuw 2011

Zaterdag, 5 februari lig ik (zoals alle zaterdagen) in

het bad en luister naar Peter de Bie en Mieke van der
Weij. Om 10 uur is het welletjes, kleed ik mij aan en
neem Ashabi en Eefje mee naar het bos. We zijn op
de terugweg als Ashabi ineens in een vreemde bocht
staat en bijna omvalt. De Podenco kan nauwelijks
meer lopen, maar het lukt ondanks een trekkende
Eef om thuis te komen. Carol belt de dierenarts en ik
haal de auto. Als vriend Roel (huisarts) langskomt
op weg naar zijn jogging-rondje, zie ik dat hij bij ons
naar binnen rent. Ashabi heeft een tweede stroke gehad en ligt
stuiptrekkend op de mat voor de deur, zijn kop in een onnatuurlijke
draai. De dierenarts arriveert en geeft de arme hond ‘opkalefater’-
spuitjes. De nacht geeft geen verbetering en op zondagmiddag wordt
onze trouwe vriend uit zijn lijden verlost. Ik kan mij de hele week niet
meer concentreren...
Ons Huis en aanverwante artikelen
Carol schakelde een loodgieter in om de al een jaar durende lekkage op
zolder te verhelpen. “Hee”, hoor ik u denken, “begon de vorige brief
niet ook zo?”. Dat is inderdaad beide het geval. We hopen nu maar dat
het niet meer lekt. Het huis heeft aan de buitenzijde een grondige
opknap-beurt ondergaan en is prachtig geschilderd. Kan er weer jaren
tegen. Daarbij is de Campsis Radicans gesneuveld, zodat de
Kerstverlichting nu over het balkon hangt. Met de hulp van Sjonnie is de
tuin weer winterklaar gemaakt en staat er prachtig bij. De jasmijn is de
kluts kwijt en staat in bloei.
De dochters
Het is Kertsavond. Ik zit in de
schuur bitterballen en garnalen-
croquetten te frituren. Door de
tuin nadert Jeroen met
Gregoriaans gezang (“Tom
houdt hoop in donk're dagen”)
en een brandende kaars. Het is
een ontroerend moment. Felicia
en Jeroen zijn vanwege de komende gezinsuitbreiding het huis
grondig aan het verbouwen. Twee prachtige dakkapellen hebben op de
bovenste verdieping een enorme ruimte geschapen, waar zij zelf gaan
slapen. De verbouwing nadert gelukkig het einde maar is niet zonder
slag, stoot en ellende gegaan: Felicia was vaak ten einde raad vanwege
stof, lawaai, overstromingen en andere sores. In juni heeft zij –nadat
haar werk was goedgekeurd- in Parijs met goed gevolg drie dagen een
Magnum Photo Masterclass gevolgd,
zie http://events.magnumphotos.com/magnum-workshop/magnum-
days-masterclass. In oktober werden we door haar getracteerd op een
optreden van Janis Ian (inmiddels 60), die Leiden aandeed. Wat hebben
we genoten! Sommige liedjes zong ze beter dan op de plaat. Jeroen is in
zijn vrije tijd nog immer druk bezig met oude auto’s. Vorig jaar is de
Herald, hun trouwauto, teruggekocht en wordt nu grondig onder handen
genomen. Ook het afgelopen jaar weer veel tijd en inspanning gestopt in
het opkalefateren van Serafijn, de kampeerbus. Twee deuren zijn weer
als nieuw. De HY wacht met spanning op het voorjaar, knorrend in zijn
winterslaap...
Giulia heeft nog altijd een honden-tik en haalt aan de lopende band
zwem-diploma's. Volgens haar drumrapport heeft ze enigszins last
van een zwabberhand veroorzaakt door het weinig oefenen van
paradiddels maar drumt naar hartelust met Pink, Coldplay en the Final
Countdown mee. Als alles goed gaat, gaat ze volgend jaar alweer naar
de bovenbouw. Voor haar verjaardag kreeg zij van ons een 5-tal
tennislessen. Opvallend hoe snel een kind leert en met hoeveel plezier
ze deed wat van haar gevraagd werd. Wellicht een kampioen in de
dop. Vicky, inmiddels oudste kleuter, is eindelijk gewend aan school.
Zolang Felicia als klassemoeder bij elk evenement van kerstdiner tot
boerderij-uitje betrokken is, is er geen vuiltje aan de lucht. Vicky drumt
soms maar heeft nog geen les. Ze spaart WC-rollen en heeft inmiddels
een indrukwekkende verzameling aangelegd. Daarnaast bedenkt ze
uitbreidingen van de nederlandse taal en kwam dit jaar onder andere
met “Elyse is Agantisch". Voor de Feestweek van de kleinkinderen
hebben Carol en ik sateh en gado2 gemaakt in grote hoeveelheden.
Deden we 30 jaar geleden ook voor onze kinderen op de Jenaplan-
school...
Lara en Elyse wonen nog steeds
met bijzonder veel plezier in de
Raamstraat en beschouwen
‘China-Town’ zo langzamer-
hand als hun ‘home’. Mama’s
verjaardag hebben we dit jaar
met z’n allen gevierd bij ‘Full
Moon’ bij hun om de hoek.
Lara is tegenwoordig werkzaam bij Limor, een zorginstelling die
woonvoorzieningen, thuisbegeleiding en crisisopvang biedt aan mensen
die zich door allerlei omstandigheden (tijdelijk) niet zelfstandig kunnen
redden. Hier is ze dagbesteding aan het opzetten en geeft dus ook
allerlei activiteiten. Zo kookt ze twee keer in de week met de cliënten en
doet ze ook twee keer per week creatieve inloop. Alles is nog in de
opstartfase, dus er is veel werk aan de winkel! Een keerzijde van het
koken op werk is dat ze thuis minder vaak zin heeft om nog eens achter
het fornuis te staan. Elyse werkt bij Exki, een Belgische Fastfoodketen
met een voorkeur voor natuurlijke producten. Bedrijf is in 2001 opgezet
door 3 vrienden en heeft inmiddels vestigingen in Luxemburg, België,
Frankrijk en Italië. Een half jaar geleden werd ze aangenomen bij de
eerste vestiging in Nederland op het Plein in Den Haag, waar ze
inmiddels tot manager is gepromoveerd.

Adeline heeft haar baan bij ‘We Fashion’ de rug toe gekeerd en werkt
als ‘Assistente Inkoop Mode Accessoires’ op het hoofdkantoor van
HEMA in Amsterdam. Van Isaam kreeg
ze een Citroën C1 met een grote strik
eromheen, waarmee ze elke dag de files
probeert te ontwijken. Isaam heeft Radio
Decibel verlaten en verhuurt nu met
succes grote LCD-schermen.

Van onze dochters moesten we 15

oktober vrijhouden ivm een etentje voor
ons 40-jarig huwelijksfeest. Beetje netjes,
dus mijn vlinderdasje aan. Om kwart voor 8 werden we door Felicia
opgehaald en moesten nog eerst langs de Speeltuin in de Vogelwijk,
omdat Giulia aldaar een partijtje had. “Beetje vreemde mensen”, zei
 Felicia, “ze wilden
graag dat de ouders en
eventueel grootouders
zouden meekomen”.
Hmmm, vreemd
verhaal. “Hee, daar
staat de auto van
Sjors!”, zei ik nog.
Felicia: “Ja, zijn Oom
woont hier om de
hoek”. Hmmm, nooit
geweten. “Wat een
prachtige verlichting”,
dachten we nog bij de oprit met kaarsen en eenmaal binnen: “Wat
merkwaardig stil en donker voor een Kinderpartijtje!”, maar toen was
het al te laat en stonden we oog in oog met 95 juichende familieleden,
vrienden en bekenden. De dochters hadden het tot in de puntjes
verzorgd: Foto's uit ons trouwboek bewerkt, uitvergroot en in een
Powerpoint-presentatie gepresenteerd op een enorm LCD-scherm, waar
Isaam voor had gezorgd. Perfecte achtergrond-muziek als mix van alle
oude 'Serafijn-bandjes'. Heerlijke zelfbereide happen in overvloed.
Vuurkorf buiten voor de zuigers. Een lawine aan taarten en cupcakes,
met -zoals onze trouwtaart- op de 'Hoofdtaart' de eend, die al 40 jaar
naast mijn bed ligt. De taart moesten Carol en ik aansnijden met het uit
de gang gestolen zwaard van mijn Vader, zoals het 40 jaar geleden ook
gebeurde. Van alle familie en lieve vrienden een prachtige doos met
palm en inhoud om samen weer eens naar Bali te gaan. Het was een
avond om nooit te vergeten!

Carol
Moest op haar verjaardag in
Groningen acte de présence
geven tijdens het Jaarcongres van
de Nederlandse Orthopaedische
Vereniging. Door de ijzige kou
en 20 km file was ik nogal laat,
maar hebben we uiteindelijk met
Shanti en Martijn heerlijk
 gegeten bij ‘De Pauw’. Uitstekend
restaurant met de fameuze
voorgerechtentrolley: een serveer-
wagen met een rijke keus aan huis-
gemaakte patés, terrines en andere
koude entrees, die aan tafel
uitgeserveerd worden. Bij Shanti
en Martijn blijven slapen in hun
mini-huisje. Nu we het toch over eten hebben, eind februari met de
overburen en Inge en Marius weer bij Ivy in Rotterdam geweest en
enorm genoten van de kunsten van Francois Geurds, die inmiddels zijn
eerste Michelin-ster binnen heeft. Moet je echt eens heengaan: een
belevenis!
Naast haar werk voor het Anna-fonds en
Regelmaat heeft Carol samen met haar twee
vriendinnen Jenneke en Sandra een Catering-
bedrijf opgezet: ‘AlleSmaken’. Een picknick,
een bruiloft in Warmond, drie weken lang een
beeldentuin in Duyvenvoorde (Voorschoten),
Nasi Koening voor 30 man, hapjes voor
Esther en John, Italiaanse borrelhappen op
een personeelsfeestje: het gaat maar door!
Voor mijn werk kocht ik een iPad van dat vreselijke bedrijf dat begint
met een A. Peter Bloemendaal zette er Wordfeud op en sindsdien is
Carol verslaafd en speelt tegen vrienden en bekenden deze moderne
vorm van Scrabble.
Nog steeds tennis en badminton, maar sinds ze bij het planten water
geven is gevallen en met haar hoofd op de rand van het bureau terecht
gekomen is, gaat het toch beduidend minder.

Tom
Dit jaar de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, maar geen tijd voor de
geraniums. Verjaardag eerst gevierd met Carol’s heerlijke zuurkool en
op de dag zelf met een brunch. Vervolgens werd ik ‘ontvoerd’, moest in
de auto maar even een tukje doen, want het was pas voorbij Purmerend.
“Je hebt toch geen last van hoogtevrees, hè Pap?” vroeg Lara. Hmmm,
een ballonvaart? Ik sliep nog net niet toen we de grote weg verlieten en
na enige omzwervingen midden in de polder bij een grote boerderij
 aankwamen met als opschrift
‘Dierenpension’. Ik moest buiten
even wachten en kwam vervolgens
in een grote stal waar er een kooi
werd opengedaan. Een kleine
teckel rende mij tegemoet en
sprong in mijn armen. Bruce,
afkomstig van een asiel in de
Dordogne, had zijn nieuwe baas gevonden. Enfin, inmiddels heet de
hond ‘Bagus’, heeft hij geleerd om zijn behoeften buiten te doen en
voelt zich thuis. Gek hoofd, bestaat eigenlijk uit 2 honden: zijn achterlijf
klopt niet met de voorkant. Heeft iets van een Beagle, vandaar dat Ifke
hem een ‘Beckel’ vond. Wordt wild van poezen, uitstekende neus, jager,
verzamelt kleding en schoenen in zijn mand, zeer sterk karakter, heel
lief ventje.

Half januari Richenda meegenomen

naar het SS Rotterdam voor een lunch,
een bezoek aan
een expositie van
Edvard ‘De
Schreeuw’
Munch, gevolgd
door een
gezamenlijk etentje met Lara, Elyse, Adeline en
Isaam bij ‘Han Ting’ in Den Haag. Viel tegen.
Wat een eigenzinnige flapdrol is die man!
Overigens bleek dat Richenda zich in het
Chinees uitstekend kan redden! Eind oktober
kwamen Rob en Richenda logeren op weg naar
een bezoek aan haar ouders in Engeland. Nadat
ze enigszins van de reis waren bijgekomen, hebben we ze meegenomen
op een rondvaart door de Leidse grachten, een bezoek aan het strand in
Katwijk met bitterballen, gevolgd door een gezamenlijk etentje bij
‘Srikandi’, bij Lara om de hoek. Rob heeft het nog steeds over de sateh
Kambing, die inderdaad voortreffelijk was. De volgende dag heeft Carol
Rob op haring getracteerd, die met een ‘Hertog Jan’ werd genuttigd.
Veel beleefd en besproken in die anderhalve dag...
Op 11 november trouwde Vera Marks en ik had haar voorgesteld om
haar bruiloft te filmen. Dat heb ik geweten! Harde wind, koud,
grachtentocht in een open boot. Gelukkig is mijn camera voorzien van
beeld-stabilisatie, zodat het trillen niet al teveel opviel. Prachtige dag,
prachtig paar, prachtige toespraken van beide ouders. Vervolgens 3
weken monteren, wat op HD-kwaliteit niet al te snel gaat. Uiteindelijk is
er een DVD uitgekomen, die redelijk gelukt is:

Uit het juryrapport (Geertrui Marks):

De familiefilm ‘Vera en Rachid’ heeft de
charme en sfeer van de ‘feel good movie’,
maar wordt door de regie en het
camerawerk van Tom van Leeuwen
uitgetild boven de kneuterigheid die het
genre aankleeft. Met betrokkenheid, liefde
en vooral humor toont hij het huwelijk
tussen de Nederlandse jonge vrouw Vera
met de Marokkaan Rachid. Een dag waarin
twee families en dus twee culturen
samenkomen op de trouwdag. Vanaf de
voorbereiding van het kappen en aankleden
tot en met het wervelende feest krijgt de
kijker inzicht zowel in de verschillen als in de overeenkomsten van de
twee families die ten slotte samenkomen op de dansvloer en
verbroederen onder invloed van de opzwepende Arabische muziek.
Indringend zijn de voor de cineast kenmerkende lange shots waarin de
camera betekenisvolle momenten weet vast te leggen. De film lijkt
een registrerende rapportage, maar blijkt bij nadere beschouwing een
compositie die kijker voert naar duidelijke interpretatie: een huwelijk
tussen twee culturen is niet alleen mogelijk, maar het kan rijk en
waardevol zijn. Een aanrader!
Na de ‘Gouden Beer’ van mijn Vader voor mijn Portugal-film nu dus
ook een ‘Gouden Palm’ van Geertrui!
Toko
De stijgende lijn van het vorig jaar heeft zich voortgezet, ondanks het
feit dat er bij Innovam (automobiel-branche) kapers op de kust waren.
Een groot softwarehuis heeft getracht met een ‘Business-plan’ ons
product over te nemen. Na weken inventarisatie en onderzoek kwam
men tot de conclusie dat de software van Toko dermate uniek is, dat
dit binnen twee jaar niet gerealiseerd zou kunnen worden en haakten
af: Victorie!
Jorick, verantwoordelijk voor de Website en de handleidingen, is
helaas vertrokken naar Qatar. Hij kreeg van de één op de andere dag
de mogelijkheid aangeboden om zich in te zetten voor de verkoop van
Steinway vleugels in een nieuw filiaal voor het Midden-Oosten. Dit,
compleet met apartement, auto met chauffeur en 6 dagen per week
werk. Hij heeft het aanbod aangenomen en zijn Oma’s, piano-
leerlingen en Toko achter zich gelaten. Zucht, een groot gemis en niet
eenvoudig op te vangen.
Paul ‘de Neus’ helpt op woensdag met het onderhoud van onze 7
Servers en is ook steeds nauw betrokken bij de hoogtijdagen, wanneer
100 chirurgen in den lande examen bij ons doen: elke keer weer
spannend! Aangezien we de laatste keer te maken kregen met meer
dan 80 kandidaten, is er een nieuwe Server aangeschaft. Deze heeft
de klus geklaard met een half oog open en twee vingers in de neus
(niet die van Paul). Met de huidige software en hardware-configuratie
schatten we in zo’n 400 gelijktijdige gebruikers aan te kunnen.
Reeds geruime tijd bezig met een overnameplan: eens is de koek (de
mijne) op en er moet toch continuiteit zijn. In onderhandeling met
een bekende partij, die helaas ook te maken heeft met de huidige
opstelling van banken, waarbij het verlenen van krediet niet makkelijk
verloopt. We zoeken naar een oplossing.
Vacantie
Eind februari voor een week naar Zuid-Spanje om de mogelijkheden na
te gaan ivm ons verblijf in mei met de hele bups voor ons 40-jarig
huwelijksfeest. Bob en Imma weer hartelijk en gastvrij als altijd. De
villa van Sok-Peng om de hoek bleek groot genoeg en goed voorzien van
alle gemakken. Weer genoten van dit deel van Spanje. Blij met het
elektrische onderlaken voor de nacht, anders toch wel koud en klam...
Nog even gekeken naar het huis van Margareth op de hoek, dat al jaren
te koop staat. Als ik toch eens een lot
zou winnen...
Carol werd ziek en we vonden
gelukkig een zeer bekwame arts in
Sancti Petri, die haar een spuit gaf en
pillen voorschreef. Het leek in eerste
instantie beter te gaan, maar in de loop
van de avond verslechterde haar
situatie. Toch nog een middag in de
regen naar Jerez de la Frontera geweest en boodschapjes gedaan.
Aangezien we van plan waren om
de volgende dag naar Carel en
Lyda op Gran Canaria te reizen,
bekeek ik via Internet de
mogelijkheden om meteen terug
naar Holland te gaan. Helaas was
dat alleen mogelijk via Barcelona
met een nacht tussen de overstap.
Dus dan toch maar naar Las Palmas. We kwamen laat in de middag aan,
haalden de gehuurde auto op en zochten de weg naar ‘Playa de Las
Canteras’. Carel en Lyda stonden gepakt en gezakt klaar, zodat we met
mijn route-beschrijving ‘ons’ huisje gemakkelijk en snel zouden moeten
kunnen vinden. Dat bleek niet het geval: wat een drama! We hebben
uren in de nacht rondgereden, waarbij Carel via de telefoon geïnstrueerd
werd. Uiteindelijk werden we bij een bushalte in de buurt ‘opgehaald’
door de eigenaresse die ons voorging via een weg die regelrecht het
ravijn in leek te verdwijnen. De huisjes bleken comfortabel, droog en
voorzien van CV. ‘In the middle of Nowhere’ hebben we het toch
heerlijk gehad met een zachtgekookt (afgedroogd) eitje elke ochtend en
lekker eten in de buurt. Uitstapje naar Mas Palomas, waar we een
‘collega’ van de Innovam met zijn gezin en schoonouders ontmoetten en
heerlijk hebben gelunched in de zon. Hij heeft achteraf zijn kosten
(overleg Toko) nog in rekening proberen te brengen, maar dat werd niet
geslikt. Tochtje naar Tenerife bezorgde Carol zeeziekte, zodat we aldaar
pillen gekocht hebben voor de terugvaart. Als hoogtepunt maakten we,
weer terug in Las Palmas, het carnaval mee: wat een sensatie, wat een
kleuren, wat een muziek en wat een schitterend vuurwerk als afsluiting!
30 april in alle vroegte met twee taxi’s richting Eindhoven: Inge,
Marius, Derek, Lara, Elyse, Adeline, Isaam, Carol en ik (Maasje zou
een dag later komen). Het toestel van RyanAir bleek uiteindelijk 7 uur
vertraagd. In Sevilla de auto’s opgehaald en bij Bob en Imma
feestelijk ontvangen met hapjes en drankjes. De volgende dag in de
regen naar Sevilla. Grote drukte vanwege het stierengevecht. Marius
opperde dat hij het eigenlijk wel wilde zien. Als ik dat had geweten!
Hapje gegeten en Maasje opgehaald (ook al vertraging!). Waar zijn
we allemaal geweest? Cadiz met natuurlijk de Camera Obscura, Jerez
de la Frontera met z’n fantastische markt, Medina Sidonia met het
heerlijke plein en een dagje naar Tanger in Marokko, waar Isaam zich
als een vis in het water voelde. Heerlijk gegeten bij diverse
restaurants en natuurlijk sateh gemaakt. Het was een mooie tocht!
De Huisdieren
Roempie heeft mij zo langzamerhand leren
kennen en is zeer aanhalig.
Als hij je met zijn schele kop
aankijkt, krijg je smelt-
verschijnselen. Net zoals
Bagus doet hij een drol
zonder een plekje te zoeken.
Tijdens het lopen gewoon
stop en gaan met die banaan.
Barbie voelt zich overal thuis
en is erg lief voor de
kinderen. Eefpeef mist
Ashabi nog steeds, heeft eigenlijk geen zin in
uitgaan en gooit regelmatig haar ankers uit. Ze zoekt een boom op,
zodat je denkt dat ze iets moet doen, draait er omheen en wil weer
terug naar huis. Bagus loopt op Kernenergie en zou wel de hele dag
buiten willen zijn. Waarschijnlijk is hij dat vroeger ook geweest, want
het heeft even geduurd voordat we in huis geen ‘verrassingen’ meer
vonden. Het zijn alle vier heerlijke honden, met hun
eigenaardigheden.

Lieve vrienden, we wensen jullie een heel goed jaar toe!

Carol & Tom