Walne Zebranie

Oddziału Poznańskiego
Polskiego Towarzystwa Fizycznego
Poznań, 7 grudnia 2006

Kwantowe splątanie dwóch

atomów
Ryszard Tanaś
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
Zakład Optyki Nieliniowej
http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas
Plan wykładu

1 Dwa atomy w próżni 6

1.1 Emisja spontaniczna . . . . . . . . . . . . . . . . 6
1.2 Równanie „master” . . . . . . . . . . . . . . . . . 21
1.3 Stany kolektywne . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23

2 Ewolucja układu dwóch atomów 32

2.1 Baza obliczeniowa . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
2.2 Baza stanów kolektywnych . . . . . . . . . . . . . 34
2.3 Równania ruchu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36
2.4 Rozwiązania analityczne . . . . . . . . . . . . . . 37

3 Jak mierzyć splątanie 38

3.1 Ujemność (ang. negativity) . . . . . . . . . . . . . 38
 3.2 Zgodność (ang. concurrence) . . . . . . . . . . . . 40

4 Ewolucja splątania dwóch atomów 42

4.1 Dwa atomy w stanie symetrycznym . . . . . . . . . 42
4.2 Dwa atomy w stanie antysymetrycznym . . . . . . 44
4.3 Jeden atom wzbudzony . . . . . . . . . . . . . . 45
4.4 Dwa atomy wzbudzone . . . . . . . . . . . . . . 50
4.5 „Nagła śmierć” splątania . . . . . . . . . . . . . . 55
4.6 Zaniki i odrodzenia . . . . . . . . . . . . . . . . . 82

5 Krótkie podsumowanie 116

Współpraca i wsparcie finansowe

Współpraca:
Dr Zbigniew Ficek
The University of Queensland, Brisbane, Australia

Wsparcie finansowe:
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Grant 1 P03B 064 28

The University of Queensland, Australia

Travel grant, 2006
1 Dwa atomy w próżni

1.1 Emisja spontaniczna

|e1 i

ω0

|g1 i

Atom dwupoziomowy jest modelem od lat używanym w optyce

kwantowej.
1 Dwa atomy w próżni

1.1 Emisja spontaniczna

|e1 i

ω0

|g1 i

Atom dwupoziomowy jest modelem od lat używanym w optyce

kwantowej.
Obecnie, w informatyce kwantowej, każdy układ dwustanowy to
kubit (ang. qubit)!
atom dwupoziomowy = kubit
 |e1 i

|g1 i

Zwykle taki atom znajduje się w stanie podstawowym.

 |e1 i

|g1 i

Jeśli jednak oświetlimy go światłem o częstości bliskiej częstości

przejścia atomowego, to atom, absorbując foton, przechodzi do . . .
 |e1 i

|g1 i

. . . stanu wzbudzonego.
Z tego stanu atom spontanicznie, a właściwie w wyniku
oddziaływania z próżnią fotonową, przechodzi do . . .
 |e1 i

|g1 i

. . . stanu podstawowego emitując foton.

Takie przejście to emisja spontaniczna.
 |e1 i

|g1 i

. . . stanu podstawowego emitując foton.

Takie przejście to emisja spontaniczna.
Szybkość z jaką atom traci energię charakteryzuje dane przejście
atomowe; jest to współczynnik Einsteina A, tutaj zwany Γ.
 |e1 i

|g1 i

Wypromieniowany w wyniku emisji spontanicznej foton o energii

h̄ω0 rozpoczyna własne życie w przestrzeni stanów pola.
 |e1 i |e2 i

|g1 i |g2i

Jeśli foton trafi na drugi atom będący w stanie podstawowym . . .

|e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

. . . to ten drugi atom może taki foton zaabsorbować . . .

|e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

. . . i przejść do stanu wzbudzonego.

 |e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

Wzbudzony atom w wyniku emisji spontanicznej emituje foton . . .

|e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

. . . i przechodzi do stanu podstawowego.

 |e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

Ale foton może być wyemitowany przez atom w dowolnym

kierunku, a więc jest pewna szansa, że dotrze także do atomu
pierwszego . . .
 |e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

. . . i wzbudzi atom pierwszy.

 |e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

. . . i wzbudzi atom pierwszy.

W ten sposób powstaje pomiędzy atomami oddziaływanie. Atomy
przestają być niezależne i zaczynają zachowywać się kolektywnie.
Tak poglądowo, i nie całkiem poprawnie (chodzi raczej o fotony
wirtualne), można objaśnić kolektywne zachowanie się atomów.
 |e1 i |e2 i

r12

|g1 i |g2 i

Oddziaływanie pomiędzy atomami jest tym silniejsze im mniejsza

jest odległość pomiędzy nimi. (r12 = const < λ).
 |e1 i |e2 i

r12

|g1 i |g2 i

Oddziaływanie pomiędzy atomami jest tym silniejsze im mniejsza

jest odległość pomiędzy nimi. (r12 = const < λ).
Badamy kolektywną emisję spontaniczną, dla różnych warunków
początkowych, np. jeden atom wzbudzony, jak tutaj . . .
 |e1 i |e2 i

r12

|g1 i |g2 i

. . . lub obydwa atomy wzbudzone, jak tutaj.

 |e1 i |e2 i

r12

|g1 i |g2 i

. . . lub obydwa atomy wzbudzone, jak tutaj.

Interesuje nas kwantowe splątanie dwóch atomów.
 |e1 i |e2 i

r12

|g1 i |g2 i

. . . lub obydwa atomy wzbudzone, jak tutaj.

Interesuje nas kwantowe splątanie dwóch atomów.
Dwa atomy to przecież dwukubitowy rejestr, a splątanie kwantowe
to główne „paliwo” z punktu widzenia informatyki kwantowej!
1.2 Równanie „master”

Ewolucją dwóch atomów w próżni rządzi równanie:

2 2
∂ ρ̂ X X h i
=−i ωi [Siz , ρ̂] − i Ωij Si+ Sj− , ρ̂
∂t i=1 i6=j
2
1 X  
− Γij ρ̂Si+ Sj− + Si+ Sj− ρ̂ − 2Sj− ρ̂Si+
2 i,j=1
1.2 Równanie „master”

Ewolucją dwóch atomów w próżni rządzi równanie:

2 2
∂ ρ̂ X X h i
=−i ωi [Siz , ρ̂] − i Ωij Si+ Sj− , ρ̂
∂t i=1 i6=j
2
1 X  
− Γij ρ̂Si+ Sj− + Si+ Sj− ρ̂ − 2Sj− ρ̂Si+
2 i,j=1

Parametry kolektywne:

Ω12 (r12 ) = Ω21 (r12 ) oddziaływanie dipol-dipol

Γ12 (r12 ) = Γ21 (r12 ) tłumienie kolektywne
 1.5
Γ12
Ω12

1
Γ12/Γ Ω12/Γ

0.5

-0.5
0 0.5 1 1.5 2 2.5 3
r12/λ
Zależność parametrów kolektywnych Γ12 i Ω12 od odległości r12
pomiędzy atomami (µ̂ ⊥ r̂ 12 ).
1.3 Stany kolektywne

|e1 i |e2 i

ω0 ω0

|g1 i |g2i

Niezależne atomy — baza obliczeniowa:

{|g1 i ⊗ |g2 i, |e1 i ⊗ |e2 i, |g1 i ⊗ |e2 i, |e1 i ⊗ |g2 i}
 |e1 i |e2 i

ω0 Ω12 ω0

|g1 i |g2 i

Włączenie oddziaływania dipol-dipol do hamiltonianu i jego

rediagonalizacja prowadzi do nowych stanów — stanów
kolektywnych układu dwóch atomów.
 |ei

|e1 i ω0 |e2 i
|si
Ω12

Ω12
|ai
|g1 i ω0 |g2 i

|gi

Stany kolektywne:
{|gi = |g1 i ⊗ |g2 i, |ei = |e1 i ⊗ |e2 i,
1


|si = √2 |e1 i ⊗ |g2 i + |g1 i ⊗ |e2 i ,
√1


|ai = 2
|e1 i ⊗ |g2 i − |g1 i ⊗ |e2 i }
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2 i

|gi

Jeśli przygotujemy układ w stanie symetrycznym

1


|si = √2 |e1 i ⊗ |g2 i + |g1 i ⊗ |e2 i ,
to mamy dwa atomy w stanie maksymalnie splątanym!
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2 i

|gi

Jeśli przygotujemy układ w stanie symetrycznym

1


|si = √2 |e1 i ⊗ |g2 i + |g1 i ⊗ |e2 i ,
to mamy dwa atomy w stanie maksymalnie splątanym!
Jest to jeden ze stanów Bella!
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2 i

|gi

Emisja spontaniczna powoduje, że obsadzenie stanu symetrycznego

|si maleje w tempie Γ + Γ12 (szybko).
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2 i

|gi

Emisja spontaniczna powoduje, że obsadzenie stanu symetrycznego

|si maleje w tempie Γ + Γ12 (szybko).
W jakim tempie maleje stopień splątania?
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2 i

|gi

Emisja spontaniczna powoduje, że obsadzenie stanu symetrycznego

|si maleje w tempie Γ + Γ12 (szybko).
W jakim tempie maleje stopień splątania?
Jak mierzyć stopień splątania?
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2 i

|gi

Podobnie, dwa atomy w stanie antysymetrycznym

1


|ai = √2 |e1 i ⊗ |g2 i − |g1 i ⊗ |e2 i
są maksymalnie splątane!
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2 i

|gi

Podobnie, dwa atomy w stanie antysymetrycznym

1


|ai = √2 |e1 i ⊗ |g2 i − |g1 i ⊗ |e2 i
są maksymalnie splątane!
Jest to kolejny stan Bella!
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2i
Γ − Γ12

|gi

Emisja spontaniczna powoduje, że obsadzenie stanu

antysymetrycznego |ai maleje w tempie Γ − Γ12 (wolno —
„decoherence free”).
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2i
Γ − Γ12

|gi

Emisja spontaniczna powoduje, że obsadzenie stanu

antysymetrycznego |ai maleje w tempie Γ − Γ12 (wolno —
„decoherence free”).
W jakim tempie maleje stopień splątania?
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2 i

|gi

Jeśli obydwa atomy są wzbudzone, to układ znajduje się w stanie

|ei = |e1 i ⊗ |e2 i, który jest stanem iloczynowym i nie ma
splątania.
 |ei

Γ + Γ12
|e1 i |e2 i
Γ − Γ12
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2 i
Γ − Γ12

|gi

Emisja spontaniczna powoduje obsadzanie stanów splątanych |si i

|ai.
 |ei

Γ + Γ12
|e1 i |e2 i
Γ − Γ12
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2 i
Γ − Γ12

|gi

Emisja spontaniczna powoduje obsadzanie stanów splątanych |si i

|ai.
Czy w trakcie ewolucji pojawi się splątanie?
2 Ewolucja układu dwóch atomów

2.1 Baza obliczeniowa

|1i = |g1 i ⊗ |g2 i |3i = |g1 i ⊗ |e2 i

|2i = |e1 i ⊗ |e2 i |4i = |e1 i ⊗ |g2 i

Jeśli w bazie obliczeniowej macierz gęstości ma . . .

 
 ρ11 (0) ρ12 (0) 0 0 
 
 ρ (0) ρ (0) 0 0 
 21 22 
ρ(0) = 



 0 0 ρ33 (0) ρ34 (0) 
 
 
0 0 ρ43 (0) ρ44 (0)

. . . początkowo postać blokową. . .

 |1i = |g1 i ⊗ |g2 i |3i = |g1 i ⊗ |e2 i
|2i = |e1 i ⊗ |e2 i |4i = |e1 i ⊗ |g2 i

. . . to dla dowolnego czasu t ewolucja . . .

 
 ρ11 (t) ρ12 (t) 0 0 
 
 ρ (t) ρ (t) 0 0 
 21 22 
ρ(t) = 



 0 0 ρ33 (t) ρ34 (t) 
 
 
0 0 ρ43 (t) ρ44 (t)

. . . zachowuje blokową postać macierzy gęstości.

2.2 Baza stanów kolektywnych

√1


|gi = |g1 i ⊗ |g2 i |si = 2
|e1 i ⊗ |g2 i + |g1 i ⊗ |e2 i
√1


|ei = |e1 i ⊗ |e2 i |ai = 2
|e1 i ⊗ |g2 i − |g1 i ⊗ |e2 i

W bazie stanów kolektywnych macierz gęstości . . .

 
 ρgg (0) ρge (0) 0 0 
 
 ρ (0) ρ (0) 0 0 
 eg ee 
ρ(0) = 



 0 0 ρss (0) ρsa (0) 
 
 
0 0 ρas (0) ρaa (0)

. . . ma także postać blokową.

 √1


|gi = |g1 i ⊗ |g2 i |si = 2
|e1 i ⊗ |g2 i + |g1 i ⊗ |e2 i
√1


|ei = |e1 i ⊗ |e2 i |ai = 2
|e1 i ⊗ |g2 i − |g1 i ⊗ |e2 i

Podobnie jak w bazie obliczeniowej, ewolucja zachowuje . . .

 
 ρgg (t) ρge (t) 0 0 
 
 ρ (t) ρ (t) 0 0 
 eg ee 
ρ(t) = 



 0 0 ρss (t) ρsa (t) 
 
 
0 0 ρas (t) ρaa (t)

. . . blokową postać macierzy gęstości w stanach kolektywnych.

2.3 Równania ruchu
ρ̇ee = − 2Γρee
ρ̇eg = − (Γ + 2iω0 ) ρeg
ρ̇ss = − (Γ + Γ12 ) (ρss − ρee )
ρ̇aa = − (Γ − Γ12 ) (ρaa − ρee )
ρ̇as = − (Γ + i2Ω12 ) ρas

W przypadku dwóch identycznych atomów w próżni ewolucja w

bazie stanów kolektywnych opisywana jest bardzo prostym układem
równań, który łatwo rozwiązać.
2.4 Rozwiązania analityczne

Γ + Γ12
 
ρss (t) = ρss (0) e−(Γ+Γ12 )t + ρee (0) e−(Γ+Γ12 )t − e−2Γt
Γ − Γ12
Γ − Γ 12
 
ρaa (t) = ρaa (0) e−(Γ−Γ12 )t + ρee (0) e−(Γ−Γ12 )t − e−2Γt
Γ + Γ12

ρas (t) = ρas (0) e−(Γ+i2Ω12 )t

ρee (t) = ρee (0) e−2Γt

ρeg (t) = ρeg (0) e−(Γ+2iω0 )t

ρgg (t) = 1 − ρee (t) − ρss (t) − ρaa (t)

2.4 Rozwiązania analityczne

Γ + Γ12
 
ρss (t) = ρss (0) e−(Γ+Γ12 )t + ρee (0) e−(Γ+Γ12 )t − e−2Γt
Γ − Γ12
Γ − Γ 12
 
ρaa (t) = ρaa (0) e−(Γ−Γ12 )t + ρee (0) e−(Γ−Γ12 )t − e−2Γt
Γ + Γ12

ρas (t) = ρas (0) e−(Γ+i2Ω12 )t

ρee (t) = ρee (0) e−2Γt

ρeg (t) = ρeg (0) e−(Γ+2iω0 )t

ρgg (t) = 1 − ρee (t) − ρss (t) − ρaa (t)

ρij (t → ∞) → 0 (ρij 6= ρgg )

3 Jak mierzyć splątanie

3.1 Ujemność (ang. negativity)

A. Peres, Phys. Rev. Lett. 77, 1413 (1996)

M. Horodecki, P. Horodecki, R. Horodecki, Phys. Lett. A 223, 1 (1996)
3 Jak mierzyć splątanie

3.1 Ujemność (ang. negativity)

A. Peres, Phys. Rev. Lett. 77, 1413 (1996)

M. Horodecki, P. Horodecki, R. Horodecki, Phys. Lett. A 223, 1 (1996)
 
X
N = max 0, −2 νi 
i

{νi } — ujemne wartości częściowo transponowanej macierzy gęstości

ρT1
3 Jak mierzyć splątanie

3.1 Ujemność (ang. negativity)

A. Peres, Phys. Rev. Lett. 77, 1413 (1996)

M. Horodecki, P. Horodecki, R. Horodecki, Phys. Lett. A 223, 1 (1996)
 
X
N = max 0, −2 νi 
i

{νi } — ujemne wartości częściowo transponowanej macierzy gęstości

ρT1

N = 0 nie ma splątania
0≤N ≤1
N = 1 maksymalne splątanie
Dla układu dwóch atomów, przy warunkach początkowych
ograniczających ewolucję do dwóch bloków macierzy gęstości,
ujemność (ang. negativity) dana jest wyrażeniem:


N (t) = max 0, N1 (t), N2 (t)

r
 2  2  
N1 (t) = 2 ρge (t) + <ρsa (t) − ρss (t) + ρaa (t)

r
 2  2  2
N2 (t) = ρss (t) − ρaa (t) + 2=ρsa (t) + ρgg (t) + ρee (t)

 
− ρgg (t) + ρee (t)
3.2 Zgodność (ang. concurrence)

W.K. Wootters, Phys. Rev. Lett. 80, 2245 (1998)

3.2 Zgodność (ang. concurrence)

W.K. Wootters, Phys. Rev. Lett. 80, 2245 (1998)


p p p p 
C = max 0, λ1 − λ2 − λ3 − λ4

{λi } — wartości własne macierzy R

∗


R = ρ σy ⊗ σy ρ σy ⊗ σy
3.2 Zgodność (ang. concurrence)

W.K. Wootters, Phys. Rev. Lett. 80, 2245 (1998)


p p p p 
C = max 0, λ1 − λ2 − λ3 − λ4

{λi } — wartości własne macierzy R

∗


R = ρ σy ⊗ σy ρ σy ⊗ σy

C = 0 nie ma splątania
0≤C≤1
C = 1 maksymalne splątanie
Dla układu dwóch atomów, przy warunkach początkowych
ograniczających ewolucję do dwóch bloków macierzy gęstości,
zgodność (ang. concurrence) dana jest wyrażeniem:


C(t) = max 0, C1 (t), C2 (t)

r
 2  2
C1 (t) = 2|ρge (t)| − ρss (t) + ρaa (t) − 2<ρsa (t)

r
 2  2 p
C2 (t) = ρss (t) − ρaa (t) + 2=ρsa (t) − 2 ρee (t)ρgg (t)
4 Ewolucja splątania dwóch atomów

4.1 Dwa atomy w stanie symetrycznym

|ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2 i

|gi
4 Ewolucja splątania dwóch atomów

4.1 Dwa atomy w stanie symetrycznym

|ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2 i

|gi

q    
N (t) = 1 − 2ρss (t) 1 − ρss (t) − 1 − ρss (t)
4 Ewolucja splątania dwóch atomów

4.1 Dwa atomy w stanie symetrycznym

|ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2 i

|gi

q    
N (t) = 1 − 2ρss (t) 1 − ρss (t) − 1 − ρss (t)

C(t) = ρss (t) = e−(Γ+Γ12 )t

 1
C(t)
0.9 N (t)
0.8
0.7
N (t)

0.6
0.5
C(t),

0.4
0.3
0.2
0.1
0
0 0.5 1 1.5 2 2.5 3 3.5 4
Γt
Ewolucja C(t) oraz N (t) dla symetrycznego stanu początkowego
dla r12 = λ/12 (Γ12 = 0.95 Γ)
4.2 Dwa atomy w stanie antysymetrycznym

|ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2i
Γ − Γ12

|gi
4.2 Dwa atomy w stanie antysymetrycznym

|ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2i
Γ − Γ12

|gi

q    
N (t) = 1 − 2ρaa (t) 1 − ρaa (t) − 1 − ρaa (t)

C(t) = ρaa (t) = e−(Γ−Γ12 )t

 1
C(t)
0.9 N (t)
0.8
0.7
N (t)

0.6
0.5
C(t),

0.4
0.3
0.2
0.1
0
0 5 10 15 20 25 30 35 40
Γt
Ewolucja C(t) oraz N (t) dla antysymetrycznego stanu początkowego
dla r12 = λ/12 (Γ12 = 0.95 Γ)
4.3 Jeden atom wzbudzony

|e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

Stan początkowy: |Ψ(0)i = |e1 i ⊗ |g2 i

Stan iloczynowy.
4.3 Jeden atom wzbudzony

|e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

Stan początkowy: |Ψ(0)i = |e1 i ⊗ |g2 i

Stan iloczynowy.
Nie ma splątania!
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2 i

|gi

√1


W bazie stanów kolektywnych: |Ψ(0)i = 2
|si + |ai
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2 i

|gi

√1


W bazie stanów kolektywnych: |Ψ(0)i = 2
|si + |ai
Niezerowe elementy:
ρss (0) = ρaa (0) = 12 obsadzenia
ρas (0) = ρsa (0) = 12 koherencje
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2 i
Γ − Γ12

|gi
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2 i
Γ − Γ12

|gi

Zgodność ma wtedy postać:

1
q 2  2
C(t) = e −(Γ+Γ12 )t −e −(Γ−Γ12 )t + 2e −Γt sin(2Ω12 t)
2
 1
C(t)
ρaa (t) + ρss (t)
ρaa (t) − ρss (t)
0.8

0.6
C(t)

0.4

0.2

0
0 0.5 1 1.5 2 2.5 3 3.5 4
Γt
Ewolucja C(t); jeden atom wzbudzony (|Ψ(0)i = |e1 i ⊗ |g2 i)
przy µ̂ ⊥ r̂ 12 oraz r12 = λ/12 (Γ12 = 0.95 Γ, 2Ω12 = 9.30 Γ)
4.4 Dwa atomy wzbudzone

|e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

Stan początkowy: |Ψ(0)i = |e1 i ⊗ |e2 i

Nie ma splątania!
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2 i

|gi

W bazie stanów kolektywnych odpowiada to: ρee (0) = 1

 |ei

Γ + Γ12
|e1 i |e2 i
Γ − Γ12
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2 i
Γ − Γ12

|gi

Emisja spontaniczna przebiega dwoma kanałami.

Zgodność ma wtedy postać:

C(t) = max 0, C2 (t)

 Γ + Γ12  −(Γ+Γ )t 
C2 (t) =  e 12
− e−2Γt
Γ − Γ12

Γ − Γ12 −(Γ−Γ12 )t
 
−2Γt 
 −Γt √
− e −e − 2e ρgg
Γ + Γ12 
Zgodność ma wtedy postać:

C(t) = max 0, C2 (t)

 Γ + Γ12  −(Γ+Γ )t 
C2 (t) =  e 12
− e−2Γt
Γ − Γ12

Γ − Γ12 −(Γ−Γ12 )t
 
−2Γt 
 −Γt √
− e −e − 2e ρgg
Γ + Γ12 


Γ + Γ12  −(Γ+Γ12 )t 
ρgg (t) = 1− e − e−2Γt
Γ − Γ12

Γ − Γ12 −(Γ−Γ12 )t
 
+ e − e−2Γt + e−2Γt
Γ + Γ12
Zgodność ma wtedy postać:

C(t) = max 0, C2 (t)

 Γ + Γ12  −(Γ+Γ )t 
C2 (t) =  e 12
− e−2Γt
Γ − Γ12

Γ − Γ12 −(Γ−Γ12 )t
 
−2Γt 
 −Γt √
− e −e − 2e ρgg
Γ + Γ12 


Γ + Γ12  −(Γ+Γ12 )t 
ρgg (t) = 1− e − e−2Γt
Γ − Γ12

Γ − Γ12 −(Γ−Γ12 )t
 
+ e − e−2Γt + e−2Γt
Γ + Γ12

Wynik nie zależy od Ω12 .

 0.025
C(t)
N (t)
ρaa (t)
0.02
C(t) N (t)

0.015

0.01

0.005

0
0 5 10 15 20
Γt
Zgodność C(t) ujemność N (t); dwa atomy wzbudzone ρee (0) = 1 przy
r12 = λ/12 (Γ12 = 0.95 Γ)
4.5 „Nagła śmierć” splątania

T. Yu, J. H. Eberly, Phys. Rev. Lett. 93, 140404 (2004)

|e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

W tym modelu dwa atomy umieszczone są w odległych od siebie

wnękach. Zostały przygotowane w stanie splątanym i potem nie
mają możliwości bezpośredniego oddziaływania. Dla pewnych
warunków początkowych splątanie zanika w skończonym czasie.
Następuje „nagła śmierć” splątania (C(t > td ) = 0).
4.5 „Nagła śmierć” splątania

T. Yu, J. H. Eberly, Phys. Rev. Lett. 93, 140404 (2004)

|e1 i |e2 i

|g1 i |g2 i

W tym modelu dwa atomy umieszczone są w odległych od siebie

wnękach. Zostały przygotowane w stanie splątanym i potem nie
mają możliwości bezpośredniego oddziaływania. Dla pewnych
warunków początkowych splątanie zanika w skończonym czasie.
Następuje „nagła śmierć” splątania (C(t > td ) = 0).
A co będzie jeśli atomy są we wspólnej próżni?
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2i

|gi

2
ρss (0) = 3
, ρgg (0) = 13 (1 − α), ρee (0) = 13 α
 |ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2i

|gi

2
ρss (0) = 3
, ρgg (0) = 13 (1 − α), ρee (0) = 13 α

 
2
p
C(0) = 3
1− α(1 − α)
 |ei

Γ + Γ12
|e1 i |e2 i
Γ − Γ12
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2i
Γ − Γ12

|gi

q
C2 (t) = |ρss (t) − ρaa (t)| − 2 ρgg (t) ρee (t)
 √1


|gi = |g1 i ⊗ |g2 i |si = 2
|e1 i ⊗ |g2 i + |g1 i ⊗ |e2 i
√1


|ei = |e1 i ⊗ |e2 i |ai = 2
|e1 i ⊗ |g2 i − |g1 i ⊗ |e2 i

 
1
 3
(1 − α) 0 0 0
 
1

 0 3
α 0 0
ρ(0) = 



2

 0 0 3
0 

 
0 0 0 0
 √1


|gi = |g1 i ⊗ |g2 i |si = 2
|e1 i ⊗ |g2 i + |g1 i ⊗ |e2 i
√1


|ei = |e1 i ⊗ |e2 i |ai = 2
|e1 i ⊗ |g2 i − |g1 i ⊗ |e2 i

 
 ρgg (t) 0 0 0 
 
 0 ρee (t) 0 0 
 
ρ(t) = 



 0 0 ρss (t) 0 
 
 
0 0 0 ρaa (t)
ρgg (t) = 1 − [ρee (t) + ρss (t) + ρaa (t)]
α −2Γt
ρee (t) = e
3
2 −(Γ+Γ12 )t α Γ + Γ12 h −(Γ+Γ12 )t i
ρss (t) = e + e − e−2Γt
3 3 Γ − Γ12
α Γ − Γ12 h −(Γ−Γ12 )t i
ρaa (t) = e − e−2Γt
3 Γ + Γ12
ρgg (t) = 1 − [ρee (t) + ρss (t) + ρaa (t)]
α −2Γt
ρee (t) = e
3
2 −(Γ+Γ12 )t α Γ + Γ12 h −(Γ+Γ12 )t i
ρss (t) = e + e − e−2Γt
3 3 Γ − Γ12
α Γ − Γ12 h −(Γ−Γ12 )t i
ρaa (t) = e − e−2Γt
3 Γ + Γ12

p
C2 (t) = |ρss (t) − ρaa (t)| − 2 ρgg (t)ρee (t)
 „Nagła śmierć” splątania
1

r12 /λ = 10
0.8

0.6
C(t)

0.4

0.2

0
0 0.5 1 1.5 2 2.5 3 3.5 4
Γt
 „Nagła śmierć” splątania
1

r12 /λ = 10
0.8

0.6
C(t)

0.4
ρss (t)

0.2

0
0 0.5 1 1.5 2 2.5 3 3.5 4
Γt
Dla α = 1 splątanie zanika w czasie
√ !
1 2+ 2
td = ln ,
Γ 2

który jest skończony pomimo faktu, że poszczególne elementy

macierzowe zanikają jedynie asymtotycznie przy t → ∞.
1
Czas „nagłej śmierci” td ma skończoną wartość dla 3
< α ≤ 1, zaś
dla α < 31 zanik jest asymtotyczny.
Dla α = 1 splątanie zanika w czasie
√ !
1 2+ 2
td = ln ,
Γ 2

który jest skończony pomimo faktu, że poszczególne elementy

macierzowe zanikają jedynie asymtotycznie przy t → ∞.
1
Czas „nagłej śmierci” td ma skończoną wartość dla 3
< α ≤ 1, zaś
dla α < 31 zanik jest asymtotyczny.

A jak wygląda „nagła śmierć” dla oddziałujących atomów?

 „Nagła śmierć” splątania
10
r12 /λ=10
Γ12 =0.0004
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” splątania
10
r12 /λ=1
Γ12 =0.04
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” splątania
10
r12 /λ=1/3
Γ12 =0.31
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” splątania
10
r12 /λ=1/4
Γ12 =0.57
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” splątania
10
r12 /λ=1/6
Γ12 =0.79
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” splątania
10
r12 /λ=1/8
Γ12 =0.88
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” splątania
10
r12 /λ=1/12
Γ12 =0.95
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 Czy splątanie może się odrodzić?

ρgg (t) = 1 − [ρee (t) + ρss (t) + ρaa (t)]

α −2Γt
ρee (t) = e
3
2 −(Γ+Γ12 )t α Γ + Γ12 h −(Γ+Γ12 )t i
ρss (t) = e + e − e−2Γt
3 3 Γ − Γ12
α Γ − Γ12 h −(Γ−Γ12 )t i
ρaa (t) = e − e−2Γt
3 Γ + Γ12

p
C2 (t) = |ρss (t) − ρaa (t)| − 2 ρgg (t)ρee (t)
 „Nagła śmierć”
10
r12 /λ=10
Γ12 =0.0004
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć”
10
r12 /λ=1
Γ12 =0.04
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” i „odrodzenie” splątania
10
r12 /λ=1/3
Γ12 =0.31
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” i „odrodzenie” splątania
10
r12 /λ=1/4
Γ12 =0.57
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” i „odrodzenie” splątania
10
r12 /λ=1/6
Γ12 =0.79
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” i „odrodzenie” splątania
10
r12 /λ=1/8
Γ12 =0.88
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” i „odrodzenie” splątania
10
r12 /λ=1/12
Γ12 =0.95
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” i „odrodzenie” splątania
10
r12 /λ=1/12
Γ12 =0.95
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
α
 „Nagła śmierć” i „odrodzenie” splątania
0.1

r12 /λ = 10
0.08

0.06
C(t)

0.04

0.02

0
0 2 4 6 8 10
Γt
Po „nagłej śmierci” . . .
Po „nagłej śmierci” . . .

splątanie się odradza . . .

Po „nagłej śmierci” . . .

splątanie się odradza . . .

jeżeli dwa atomy zachowują się kolektywnie!

4.6 Zaniki i odrodzenia

Z. Ficek, R. Tanaś, Phys. Rev. A, 74, 024304 (2006)

|ei

|e1 i |e2 i
|si

|ai
|g1 i |g2i

|gi

√ p
|Ψ0 i = p |ei + 1 − p |gi
p
C(0) = 2 p(1 − p)
 |ei

Γ + Γ12
|e1 i |e2 i
Γ − Γ12
|si

|ai
Γ + Γ12
|g1 i |g2i
Γ − Γ12

|gi
 
C1 (t) = 2 |ρge (t)| − ρss (t) + ρaa (t)
p
C2 (t) = |ρss (t) − ρaa (t)| − 2 ρgg (t)ρee (t)
  
 ρgg (t) ρge (t) 0 0 
 
 ρ (t) ρ (t) 0 0 
 eg ee 
ρ(t) = 



 0 0 ρss (t) 0 
 
 
0 0 0 ρaa (t)
  
 ρgg (t) ρge (t) 0 0 
 
 ρ (t) ρ (t) 0 0 
 eg ee 
ρ(t) = 



 0 0 ρss (t) 0 
 
 
0 0 0 ρaa (t)

ρee (t) = p e−2Γt

ρeg (t) = p(1 − p) e−Γt
p

Γ + Γ12 h −(Γ+Γ12 )t i
ρss (t) = p e − e−2Γt
Γ − Γ12
Γ − Γ12 h −(Γ−Γ12 )t i
ρaa (t) = p e − e−2Γt
Γ + Γ12
 Niezależne atomy: Γ12 = 0

ρee (t) = p e−2Γt

ρeg (t) = p(1 − p) e−Γt
p
h i
ρss (t) = ρaa (t) = p e−Γt − e−2Γt
 Niezależne atomy: Γ12 = 0

ρee (t) = p e−2Γt

ρeg (t) = p(1 − p) e−Γt
p
h i
ρss (t) = ρaa (t) = p e−Γt − e−2Γt

h i
p(1 − p) e−Γt − 2p e−Γt − e−2Γt
p
C1 (t) = 2
p
C2 (t) = − 2 ρgg (t)ρee (t) < 0
 Niezależne atomy: Γ12 = 0

ρee (t) = p e−2Γt

ρeg (t) = p(1 − p) e−Γt
p
h i
ρss (t) = ρaa (t) = p e−Γt − e−2Γt

h i
p(1 − p) e−Γt − 2p e−Γt − e−2Γt
p
C1 (t) = 2
p
C2 (t) = − 2 ρgg (t)ρee (t) < 0

Czy C1 (t) > 0?

 Niezależne atomy: Γ12 = 0

p !
1 p+ p(1 − p)
C1 (t) > 0 dla t < td = ln
Γ 2p − 1
 Niezależne atomy: Γ12 = 0

p !
1 p+ p(1 − p)
C1 (t) > 0 dla t < td = ln
Γ 2p − 1

Czas zaniku splątania td ma skończoną wartość dla p > 0.5

tzn. przy inwersji obsadzeń: ρee (0) > 0.5
 Niezależne atomy: Γ12 = 0

p !
1 p+ p(1 − p)
C1 (t) > 0 dla t < td = ln
Γ 2p − 1

Czas zaniku splątania td ma skończoną wartość dla p > 0.5

tzn. przy inwersji obsadzeń: ρee (0) > 0.5

„Nagła śmierć” splątania

 Zanik splątania
10
r12 /λ=10
Γ12 =0.0004
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zachowanie kolektywne: Γ12 6= 0

ρee (t) = p e−2Γt

ρeg (t) = p(1 − p) e−Γt
p

Γ + Γ12 h −(Γ+Γ12 )t i
ρss (t) = p e − e−2Γt
Γ − Γ12
Γ − Γ12 h −(Γ−Γ12 )t i
ρaa (t) = p e − e−2Γt
Γ + Γ12
 
C1 (t) = 2 |ρge (t)| − ρss (t) + ρaa (t)
 Zachowanie kolektywne: Γ12 6= 0

ρee (t) = p e−2Γt

ρeg (t) = p(1 − p) e−Γt
p

Γ + Γ12 h −(Γ+Γ12 )t i
ρss (t) = p e − e−2Γt
Γ − Γ12
Γ − Γ12 h −(Γ−Γ12 )t i
ρaa (t) = p e − e−2Γt
Γ + Γ12
 
C1 (t) = 2 |ρge (t)| − ρss (t) + ρaa (t)

A co z td ?
 Zanik splątania
10
r12 /λ=10
Γ12 =0.0004
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zanik splątania
10
r12 /λ=1
Γ12 =0.04
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zanik splątania
10
r12 /λ=1/2
Γ12 =−0.15
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zanik splątania
10
r12 /λ=1/3
Γ12 =0.31
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zanik splątania
10
r12 /λ=1/4
Γ12 =0.57
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zanik splątania
10
r12 /λ=1/5
Γ12 =0.71
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zanik splątania
10
r12 /λ=1/6
Γ12 =0.79
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zanik splątania
10
r12 /λ=1/8
Γ12 =0.88
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zanik splątania
10
r12 /λ=1/12
Γ12 =0.95
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zanik splątania
10
r12 /λ=1/16
Γ12 =0.97
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zanik splątania
10
r12 /λ=1/20
Γ12 =0.98
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zachowanie kolektywne: Γ12 6= 0
ρee (t) = p e−2Γt
ρeg (t) = p(1 − p) e−Γt
p

Γ + Γ12 h −(Γ+Γ12 )t i
ρss (t) = p e − e−2Γt
Γ − Γ12
Γ − Γ12 h −(Γ−Γ12 )t i
ρaa (t) = p e − e−2Γt
Γ + Γ12

ρss 6= ρaa
p
C2 (t) = |ρss (t) − ρaa (t)| − 2 ρgg (t)ρee (t)
 Zachowanie kolektywne: Γ12 6= 0
ρee (t) = p e−2Γt
ρeg (t) = p(1 − p) e−Γt
p

Γ + Γ12 h −(Γ+Γ12 )t i
ρss (t) = p e − e−2Γt
Γ − Γ12
Γ − Γ12 h −(Γ−Γ12 )t i
ρaa (t) = p e − e−2Γt
Γ + Γ12

ρss 6= ρaa
p
C2 (t) = |ρss (t) − ρaa (t)| − 2 ρgg (t)ρee (t)

Czy C2 (t) może być dodatnie dla pewnego tr > td ?

 Zachowanie kolektywne: Γ12 6= 0
ρee (t) = p e−2Γt
ρeg (t) = p(1 − p) e−Γt
p

Γ + Γ12 h −(Γ+Γ12 )t i
ρss (t) = p e − e−2Γt
Γ − Γ12
Γ − Γ12 h −(Γ−Γ12 )t i
ρaa (t) = p e − e−2Γt
Γ + Γ12

ρss 6= ρaa
p
C2 (t) = |ρss (t) − ρaa (t)| − 2 ρgg (t)ρee (t)

Czy C2 (t) może być dodatnie dla pewnego tr > td ?

Czy może nastąpić odrodzenie splątania?

 Zaniki splątania
10
r12 /λ=10
Γ12 =0.0004
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zaniki splątania
10
r12 /λ=1
Γ12 =0.04
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zaniki splątania
10
r12 /λ=1/2
Γ12 =−0.15
8

6
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zaniki i odrodzenia splątania
10
r12 /λ=1/3
Γ12 =0.31
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zaniki i odrodzenia splątania
10
r12 /λ=1/4
Γ12 =0.57
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zaniki i odrodzenia splątania
10
r12 /λ=1/5
Γ12 =0.71
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zaniki i odrodzenia splątania
10
r12 /λ=1/6
Γ12 =0.79
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zaniki i odrodzenia splątania
10
r12 /λ=1/8
Γ12 =0.88
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zaniki i odrodzenia splątania
10
r12 /λ=1/12
Γ12 =0.95
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zaniki i odrodzenia splątania
10
r12 /λ=1/16
Γ12 =0.97
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Zaniki i odrodzenia splątania
10
r12 /λ=1/20
Γ12 =0.98
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Przykład: p = 0.5
10
r12 /λ=1/20
Γ12 =0.98
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Przykład: p = 0.5
0.1

p = 0.5
0.08

0.06
C(t)

0.04

0.02

0
0 2 4 6 8 10
Γt
 Przykład: p = 0.9
10
r12 /λ=1/20
Γ12 =0.98
8

6
tr
td

0
0 0.2 0.4 0.6 0.8 1
p
 Przykład: p = 0.9
0.1

p = 0.9
0.08

0.06
C(t)

0.04

0.02

0
0 2 4 6 8 10
Γt
Po „nagłej śmierci” . . .
Po „nagłej śmierci” . . .

splątanie się odradza . . .

Po „nagłej śmierci” . . .

splątanie się odradza . . .

jeżeli dwa atomy zachowują się kolektywnie!

5 Krótkie podsumowanie

• Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego

atomów
• Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ12 , Ω12 )
• Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie
splątanymi — czyli stanami Bella
• Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność
N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi
• C(t) = ρss (t) (ρaa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie
symetrycznym (antysymetrycznym)
• Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia
splątania po jego wcześniejszym zaniku
5 Krótkie podsumowanie

• Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego

atomów
• Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ12 , Ω12 )
• Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie
splątanymi — czyli stanami Bella
• Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność
N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi
• C(t) = ρss (t) (ρaa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie
symetrycznym (antysymetrycznym)
• Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia
splątania po jego wcześniejszym zaniku
5 Krótkie podsumowanie

• Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego

atomów
• Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ12 , Ω12 )
• Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie
splątanymi — czyli stanami Bella
• Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność
N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi
• C(t) = ρss (t) (ρaa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie
symetrycznym (antysymetrycznym)
• Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia
splątania po jego wcześniejszym zaniku
5 Krótkie podsumowanie

• Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego

atomów
• Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ12 , Ω12 )
• Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie
splątanymi — czyli stanami Bella
• Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność
N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi
• C(t) = ρss (t) (ρaa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie
symetrycznym (antysymetrycznym)
• Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia
splątania po jego wcześniejszym zaniku
5 Krótkie podsumowanie

• Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego

atomów
• Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ12 , Ω12 )
• Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie
splątanymi — czyli stanami Bella
• Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność
N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi
• C(t) = ρss (t) (ρaa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie
symetrycznym (antysymetrycznym)
• Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia
splątania po jego wcześniejszym zaniku
5 Krótkie podsumowanie

• Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego

atomów
• Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ12 , Ω12 )
• Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie
splątanymi — czyli stanami Bella
• Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność
N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi
• C(t) = ρss (t) (ρaa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie
symetrycznym (antysymetrycznym)
• Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia
splątania po jego wcześniejszym zaniku
5 Krótkie podsumowanie

• Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego

atomów
• Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ12 , Ω12 )
• Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie
splątanymi — czyli stanami Bella
• Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność
N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi
• C(t) = ρss (t) (ρaa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie
symetrycznym (antysymetrycznym)
• Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia
splątania po jego wcześniejszym zaniku
Nasze prace
• Z. Ficek, R. Tanaś
Correlated superposition states in two-atom systems
in Modern Nonlinear Optics, Part I, ed. M. Evans (Wiley, New York,
2001) vol 119 of Advances in Chemical Physics, pp. 215-266
• Z. Ficek, R. Tanaś
Entangled states and collective nonclassical effects in two-atom
systems
Physics Reports 372, 369 (2002)
• Z. Ficek, R. Tanaś
Entanglement induced by spontaneous emission in spatially extended
two-atom systems
J. Mod. Opt. 50, 2765 (2003)
• R. Tanaś, Z. Ficek
Entanglement of two atoms
Fortschr. Phys. 51, 230 (2003)
 • R. Tanaś, Z. Ficek
Entangling two atoms via spontaneous emission
J. Opt. B 6, S90 (2004)
• R. Tanaś, Z. Ficek
Stationary two-atom entanglement induced by nonclassical
two-photon correlations
J. Opt. B 6, S610 (2004)
• Z. Ficek, R. Tanaś
Dark periods and revivals of entanglement in a two qubit system
Phys. Rev. A, 74, 024304 (2006) (quant-ph/0604053)
• R. Tanaś
Kwantowe splątanie dwóch atomów
Postępy Fizyki, 57, 104 (2006)

Dostępne na: http:

//zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas/spis_pub/spis_pub.html
Dzi˛ekuj˛e!