ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

ΜΗ ΣΤΕΡΟΕΙΔΗ ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ ΦΑΡΜΑΚΑ (ΜΣΑΦ):

Έτσι ονομάζονται τα κοινά παυσίπονα που χρησιμοποιούνται στον πονόδοντο, στον πονοκέφαλο, στον πυρετό, σε
ρευματικές παθήσεις, στη δυσμηνόρροια(πόνοι περιόδου) και άλλες καταστάσεις. Τέτοια είναι η ασπιρίνη, η
παρακεταμόλη(Depon), η ιμπουπροφένη(Brufen, Nurofen), το μεφαιναμικό οξύ(Ponstan), η
δικλοφενάκη(Voltaren), η νιμεσουλίδη(Mesulid) κ.α.
Έχουν τριπλή δράση: 1) Αντιφλεγμονώδη, 2) Αναλγητική και 3) Αντιπυρετική.
Παρενέργειες: 1) Γαστρεντερικές διαταραχές δηλ. ερεθίζουν το στομάχι και μπορούν να οδηγήσουν σε έλκος, 2)
Νεφροτοξικότητα που μπορεί να οδηγήσει επίσης σε υπέρταση, 3) Βρογχόσπασμο και άλλες αλλεργικές
αντιδράσεις.
Εξαιρέσεις:
1. Η ασπιρίνη έχει μία επιπλέον δράση: την αντιπηκτική δράση.
2. Η ασπιρίνη πρέπει να αποφεύγεται σε παιδιά γιατί όταν αυτά νοσούν από κάποιο ιό υπάρχει ο κίνδυνος να
τους προκαλέσει θανατηφόρο κεραυνοβόλο ηπατίτιδα (Σύνδρομο Rye)
3. Η παρακεταμόλη (Depon, Panadol) δεν έχει αντιφλεγμονώδη δράση αλλά μόνο αναλγητική και αντιπυρετική.
4. Η παρακεταμόλη δεν ερεθίζει το στομάχι.
5. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στη δοσολογία της παρακεταμόλης (μέχρι 4gr την ημέρα) γιατί σε μεγάλες δόσεις
η παρακεταμόλη προκαλεί σοβαρές βλάβες στο ήπαρ.
6. Οι κοξίμπες πχ. σελεκοξίμπη, παρεκοξίμπη είναι νέα κατηγορία ΜΣΑΦ και ερεθίζουν ελάχιστα το στομάχι σε
σχέση με τα άλλα ΜΣΑΦ.
Τα ΜΣΑΦ χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση του επιφανειακού και εντοπισμένου πόνου που λέγεται
Σωματικός Πόνος και σχετίζεται συνήθως με κάποια φλεγμονή.
ΟΠΙΟΕΙΔΗ ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ
Τα οπιοειδή αναλγητικά είναι ναρκωτικά φάρμακα που προέρχονται από το όπιο (Παπαρούνα η Υπνοφόρος) ή
παρασκευάζονται συνθετικά. Προκαλούν αντοχή, εξάρτηση και σε υψηλές δόσεις θάνατο από αναπνευστική
καταστολή. Συχνές παρενέργειές τους είναι η μύση(το στένεμα της κόρης του οφθαλμού) και η δυσκοιλιότητα.
Τα Οπιοειδή Αναλγητικά χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του σπλαχνικού πόνου, που είναι συνήθως
βαθύς και ακαθόριστος. Συνεπώς είναι χρήσιμα σε μετεγχειρητικούς πόνους, στους πόνους των καρκινοπαθών,
σε κολικούς πόνους, στον τοκετό.
Μορφίνη: Το συχνότερα χρησιμοποιούμενο οπιοειδές. Παραλαμβάνεται από την παπαρούνα την υπνοφόρο. Από
αυτήν παρασκευάζεται χημικά η ηρωίνη για παράνομους σκοπούς.
Πεθιδίνη: Προτιμάται ορισμένες φορές από τη μορφίνη για τους μη παρατεταμένους πόνους (πχ. κολικός,
τοκετός) επειδή έχει μικρότερη διάρκεια δράσης. Όμως προκαλεί περισσότερη ευφορία και είναι λιγότερο
ασφαλής.
Φεντανύλη, Ρεμιφαντανύλη: Χρησιμοποιούνται για την αναλγησία κατά τη διάρκεια της αναισθησίας στο
χειρουργείο επειδή έχουν γρήγορη έναρξη δράσης.
Κωδεΐνη: Είναι οπιοειδές με ασθενή δράση και χρησιμοποιείται από το στόμα συνήθως μαζί με παρακεταμόλη
(στο χάπι Lonarid), Χρησιμοποιείται επίσης σε σιρόπια για την αντιβηχική της δράση.
Η σύγχρονη τάση περιλαμβάνει τη συγχορήγηση οπιοειδών μαζί με κοξίμπες για καλύτερη αντιμετώπιση του
ισχυρού πόνου και μείωση των παρενεργειών
ΝΕΥΡΟΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ
Εκτός από το σωματικό και τον σπλαχνικό πόνο υπάρχει και ο Νευροπαθητικός Πόνος που οφείλεται σε βλάβη
του νευρικού συστήματος, είναι χρόνιος και περιγράφεται σαν κάψιμο ή ριπές πόνου. Για την αντιμετώπισή του
εκτός από τα παραπάνω χρησιμοποιούνται επίσης αντιεπιληπτικά και αντικαταθλιπτικά φάρμακα καθώς και η
Τραμαδόλη που είναι οπιοειδές αναλγητικό με παράλληλη αντικαταθλιπτική δράση.