ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ

ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ

1. Η ΚΑΥΤΉ ΚΑΡΈΚΛΑ (HOT CHAIR)

Σε μια καρέκλα, στο κέντρο της ομάδας, κάθεται ένας μαθητής που υποδύεται έναν ήρωα του
έργου που μελετούμε. Οι υπόλοιποι του κάνουν ερωτήσεις κι εκείνος απαντά, πάντα «μέσα στον
ρόλο». Οι ερωτήσεις μπορεί να αναφέρονται και σε γεγονότα που δεν υπάρχουν στο κείμενο.
Σκοπός είναι να κατανοήσουν τα παιδιά τα κίνητρα και τις επιθυμίες του χαρακτήρα, να
συγκεντρωθούν νέα στοιχεία, να ξεκαθαρίσουν καταστάσεις, να διαγραφεί σαφέστερα το
περιβάλλον του ήρωα, κλπ. Στην καυτή καρέκλα μπορεί να κάτσει και ο δάσκαλος. Θα μπορούσε
να υποδυθεί ένα ιστορικό πρόσωπο ή κάποιον άλλο σχετικό με το θέμα της εκάστοτε συζήτησης.

2. Ο ΔΙΆΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΊΔΗΣΗΣ (CONSCIENCE ALLEY)

Οι μαθητές σχηματίζουν δυο παράλληλες σειρές, αντικριστά η μία στην άλλη, αφήνοντας αρκετό
χώρο μεταξύ τους, ώστε να μπορεί να διασχίσει το διάδρομο ο μαθητής που υποδύεται έναν
ήρωα. Καθώς προχωρά στον διάδρομο, οι άλλοι του λένε πράγματα που νομίζουν ότι ο ήρωας
αυτός έχει στο μυαλό του και, σε μια δεύτερη φάση, σκέψεις που αυτοί (ως ρόλοι) έχουν για τον
ήρωα που περνά από μπροστά τους, π.χ. οι μαθητές είναι ο χορός και η ηρωίδα είναι η Αντιγόνη.

3. ΔΥΝΑΜΙΚΈΣ ΕΙΚΌΝΕΣ (STILL IMAGES)

Σε μια δυναμική εικόνα η δράση είναι «παγωμένη». Είναι μια πολύ καλή τεχνική προκειμένου να
αγγίξει κανείς την ουσία ενός θέματος, μια σημαντική στιγμή, μια διάθεση, ένα συμβολισμό.
Χωρίζουμε τα παιδιά σε ομάδες 5-6 ατόμων. Το θέμα που θα τους δώσουμε μπορεί να είναι ένα
γεγονός σύγχρονο ή ιστορικό, ένα διήγημα, ποίημα κλπ. Μπορούμε να δώσουμε το ίδιο θέμα σ’
όλη την τάξη ή διαφορετικό σε κάθε ομάδα (π.χ. τις σημαντικές στιγμές μιας ιστορίας).
Διευκρινίζουμε ότι έχουν δυο-τρία λεπτά για να φτιάξουν μια «παγωμένη» εικόνα, όπως σε μια
φωτογραφία, χωρίς λόγο ή κίνηση. Όταν τελειώσει ο χρόνος κάθε ομάδα δείχνει τη δουλειά της
στους άλλους, οι οποίοι προσπαθούν να την ερμηνεύσουν. Μπορούμε, επίσης, να ζητήσουμε από
τα παιδιά να «ζωντανέψουν» την εικόνα για λίγα λεπτά.

4. ΡΌΛΟΣ ΣΤΟΝ ΤΟΊΧΟ

Σχεδιάζουμε το περίγραμμα μιας φιγούρας σ’ ένα χαρτόνι, το οποίο στη συνέχεια θα κρεμαστεί
στον τοίχο. Ζητούμε από τα παιδιά να γράψουν μέσα στο περίγραμμα ή σε post - its λέξεις ή
φράσεις που αφορούν στον χαρακτήρα. Μια παραλλαγή της προσέγγισης είναι να γραφούν στο
εσωτερικό της φιγούρας γνωστά χαρακτηριστικά και στο εξωτερικό να τεθούν θέματα προς
διερεύνηση, ερωτήσεις κλπ, τα οποία θα συμπληρώνονται καθώς θα ανακαλύπτουν περισσότερο
τον χαρακτήρα. Επίσης, μπορούν να σημειωθούν φράσεις ή λέξεις κλειδιά που υπάρχουν στο
κείμενο και θεωρούνται σημαντικά.

5.ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΌΣ ΙΔΕΏΝ (BRAINSTORMING)

Ο καθηγητής ζητά από την ομάδα να καταθέσει ό,τι σκέφτεται σχετικά μ’ ένα θέμα που
απασχολεί τον ήρωα, μια κατάσταση, ένα συναίσθημα κλπ. Όλοι λένε λέξεις ή φράσεις που
συνειρμικά του έρχονται στον νου. Ο καθηγητής, ή κάποιος μαθητής αν τα παιδιά είναι
εξοικειωμένα με τη διαδικασία, κρατά σημειώσεις (στον πίνακα, σ’ ένα χαρτόνι, κ.α.) χωρίς να
διαμορφώνει ή να διορθώνει και χωρίς ν’ αποκλείει καμιά. Καλοδεχόμαστε όλες τις ιδέες, από
τις πιο πρακτικές μέχρι τις πιο απίθανες και ουτοπικές χωρίς κριτική γιατί αυτό μπορεί να
αναστείλει τη δημιουργικότητα και την αυθόρμητη συμμετοχή των μαθητών. Ο ρόλος του
συντονιστή συνίσταται, κυρίως, στο να κρατήσει την προσοχή της ομάδας εστιασμένη στο θέμα
και να ενθαρρύνει όλα τα παιδιά να συνεισφέρουν στον προβληματισμό. Αν δει ότι οι ιδέες
αρχίζουν να στερεύουν μπορεί να ανατροφοδοτήσει τη διαδικασία με μια «τυχαία» λέξη ώστε να
προκαλέσει ένα νέο φάσμα ιδεών.
Η τεχνική αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σημείο εκκίνησης μιας ερευνητικής
δουλειάς όσο και για τη διερεύνηση ενός χαρακτήρα.