ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ 4ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Πώς αντιλαμβάνεστε τον «Παγκοσμιοτισμό» και ποια είναι η θέση σας απέναντί του:
αρνητική, καταφατική ή κριτική; 

Παγκοσμιοποίηση και παγκοσμιοτισμός, δυο έννοιες καινούριες στη ζωή μας

οι οποίες προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις σε όλα τα επίπεδα κοινωνικής ζωής του
ανθρώπου σε οικονομικό, τεχνολογικό, πολιτισμικό αλλά και της παιδείας.

Θα μπορούσαμε να τον κατατάξουμε σε τρεις κατηγορίες :

- Ο αρνητικός παγκοσμιοτισμός, ο οποίος απειλεί την πολιτισμική τοπική

κουλτούρα και επιβάλλει την ίδια μορφή μόδας, κουλτούρας, κινήσεων, αξιών
παντού.

- Ο καταφατικός παγκοσμιοτισμός, ο οποίος, αντίθετα με τον προηγούμενο,

ενώνει λαούς, αφήνει ελεύθερη τη σκέψη, ενώ ταυτόχρονα δέχεται τη
διαφορετικότητα δίχως να την καταδικάζει.

- Ο κριτικός παγκοσμιοτισμός, ο οποίος πότε εμφανίζεται ως πρόοδος στη ζωή

του ανθρώπου, προσφέροντας θετικά και πότε ως κυριαρχία των οικονομικά
δυνατών έναντι των οικονομικά και πνευματικά αδύναμων. Ενισχύεται κι
ενδυναμώνεται η ανισότητα μεταξύ των λαών και των ανθρώπων, μεταξύ
φτωχών και πλουσίων.

Η κατάργηση των αποστάσεων, των συνόρων έφερε κοντά λαούς που τους χώριζε
η απόσταση αλλά και η ιστορία. Μια ενιαία αγορά εργασίας ίσως κάνει τους
ανθρώπους να συνεργαστούν αρμονικά και ειρηνικά μεταξύ τους αφήνοντας πίσω
διαφορές θρησκείας, γλώσσας, διακρίσεων. Μπορούν να εργαστούν απρόσωπα, δίχως
να γνωρίζουν ο ένας τον άλλο και μέσα σε αυτή την απρόσωπη σχέση, αξιοποιώντας
ο καθένας χωριστά τη δική του πολιτισμική κληρονομιά να βρουν την ηρεμία και να
φτάσουν στη δημιουργία, κάτι που δεν θα πετύχαιναν αν γνώριζαν πληροφορίες για
την καταγωγή, τη γλώσσα, το κοινωνικό επίπεδο, τις ιστορικές διαφορές που θα
χώριζαν τους λαούς τους.

Ακόμα και στο χώρο της εκπαίδευσης γίνεται πιο εύκολη η ανταλλαγή ιδεών κι
απόψεων, αφήνοντας πίσω βέβαια τη θρησκεία και την παράδοση. Ξαφνικά δυο
χαρακτηριστικά της κοινωνικής μας ταυτότητας που χάνονται ή μπαίνουν σε δεύτερη
μοίρα κυρίως από τη νέα γενιά που γοητεύεται από την εισβολή της ταχύτητας και
της έτοιμης πληροφορίας. Άρα και η μελέτη παίρνει άλλη μορφή, ανακυκλώμενη
μάθηση. Θετικό στην προκειμένη περίπτωση η πολιπολιτισμικότητα και η
διαφορετικότητα μέσα στην ανωνυμία μπορεί και να λειτουργήσουν θετικά.

Είμαι υπέρ της παράδοσης κι όχι της νέας τέτοιου είδους εξέλιξης. Επειδή όμως
θα πρέπει να ταχτώ με μια από τις δύο παραμέτρους, θα επέλεγα τον κριτικό
παγκοσμιοτισμό, μόνο και μόνο διότι παρά την αύξηση της δύναμης των οικονομικά
ισχυρών προς τους αδύναμους και παρά την εμπορευματοποίηση της παιδείας
διασφαλίζει, όπως φαίνεται ως τώρα, κάποια σταθερότητα σε επίπεδο ειρήνης και
αποδοχής της διαφορετικότητας λόγω των απρόσωπων σχέσεων, έστω κι αν υπάρχει
πάντα η οικονομική και πνευματική υποδούλωση. Εις αναμονή λοιπόν στην
πολυπόθητη εισαγωγή προοδευτικών αντιλήψεων και προτύπων.