More pikis2183@gmail.

com Dashboard Sign Out

Τὸ Εἰλητάριον. «Γράψον ἃ εἶδες καὶ ἅ εἰσι» (Ἀποκ. α΄ 19).

ΚΥΡΙΑΚΗ, 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 CLOCK

«ΑΝ ΒΡΕΙΤΕ ΑΛΛΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟ, ΝΑ ΤΟΝ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ»

«ΑΝ ΒΡΕΙΤΕ ΑΛΛΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟ,

ΝΑ ΤΟΝ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ»
–Το χρονικό της παραίτησης ενός μεγάλου–

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
Followers (111) Next

Follow

TRANSLATE
 Select Language ▼

ΕΤΙΚΕΤΕΣ

Αγιογραφικά (1)
Αγιολογία (218)
Αγιορείτικα πρόσωπα
και περιστατικά (133)
Άγιος Παΐσιος (86)
Άγιος Πορφύριος (35)
Άγιος Σιλουανός (20)
Αθωνικός Λόγος
Πεντηκοστάριον (1)
Αποφθέγματα (6)
Άρθρα (7)
Αφηγήσεις και
…Παρά την θέλησή του χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον πατέρα διηγήσεις (31)
του, ο οποίος ήλπιζε με αυτόν τον τρόπο να ενισχύσει το κήρυγμα του Γέροντας Εφραίμ ο
Ευαγγελικού λόγου και να τον ετοιμάσει για την διαδοχή. Η χειροτονία Κατουνακιώτης (9)
αιφνιδίασε τον Γρηγόριο όπως μια «τυραννίδα»· έφυγε και μετέβη στον Γέροντας Μωϋσής (12)
Πόντο κοντά στον αγαπημένο του αδελφό και φίλο Μέγα Βασίλειο. Γέροντας π.Ευσέβιος
Πολλοί κατέκριναν και κατακρίνουν ακόμη τον άγιο, κατηγορώντας τον Βίττης (10)
για δειλία και για αδυναμία χαρακτήρα. Πώς όμως να αμφιβάλλει Γέροντας Σωφρόνιος
κανείς για την ισορροπία και για το σθένος της ψυχής ενός πνεύματος Σαχάρωφ (38)
τόσο δυνατού, ο οποίος είχε κατακτήσει ήδη από την νεότητά του την Γεροντικό (73)
μακάρια απάθεια και την πλήρη ψυχική αυτοκυριαρχία; Πρέπει μάλλον Διάφορα περιστατικά
να διαβλέψουμε στον άγιο Γρηγόριο ένα παράδειγμα της άκρας και συμβάντα (41)
λεπτότητας και ευαισθησίας που αποκτούν οι άγιοι όσο πλησιάζουν τον Διονυσιάτικες
Διηγήσεις (6)
Θεό. Όπως εξηγεί ο ίδιος στον «Απολογητικό» του λόγο, δεν απέφυγε
δίχως ένταξη (1)
τότε την ιεροσύνη από φόβο, αλλά από οξυμένη ευσυνειδησία για την
ευθύνη του ποιμένα των ψυχών και προπαντός επειδή προτιμούσε να Δίχως τίτλο (1)
ενωθεί με τον Θεό και, δι’ Αυτού, με τους ανθρώπους στην προσευχή: Δοκίμια (28)
Δοκίμια της Καρδιάς (3)
«Τίποτα δεν ποθούσα περισσότερο από το να κλείσω την θύρα των Δωδεκαήμερο (25)
αισθήσεων, να εξέλθω της σαρκός και του κόσμου, να συγκεντρωθώ εις Δωροθέου Πονήματα
εαυτόν, διακόπτοντας κάθε δεσμό με τα ανθρώπινα πέρα από τα (6)
απολύτως αναγκαία, να συνδιαλεχθώ με τον εαυτό μου και μετά του Εθνικά - Πατριωτικά (6)
Θεού, ώστε να ζήσω υπεράνω των ορατών, με τρόπο ώστε να φέρω Ελλάδα (8)
επάνω μου τις θεϊκές εμφάσεις, χωρίς αλλοίωση ή ανάμειξη με τις Εορτοδρόμιο (80)
παγιωμένες μορφές του ενθάδε. Να καταστώ αληθινά και συνεχώς να
Εορτολογικά Δοκίμια
καθίσταμαι αληθής ακηλίδωτος καθρέπτης του Θεού και των ουρανίων, (65)
προσθέτοντας φως στο φως, υποκαθιστώντας την ασάφεια με ευκρίνεια, Ευαγγελιοδρόμιο (23)
απολαμβάνοντας ήδη από τον παρόντα βίο την ελπίδα των αγαθών της
Θεολογία (51)
μέλλουσας ζωής, ώστε να συνοδοιπορήσω μετά των αγγέλων,
Θεομητερικά (49)
παραμένοντας στην γη, την οποία προηγουμένως άφησα και ανήλθα εις
Ιστορικά (6)
τα άνω διά του Πνεύματος. Αν κάποιος από σας κατέχεται από αυτόν τον
πόθο, γνωρίζει τι θέλω να πω και θα μου συγχωρήσει αυτό που ένιωσα Κολλυβάδες Πατέρες
τότε» (Λόγοι 2, 7, PG 35Μ 413C-416Α· ΕΠΕ 1, 83). (1)
Κυπριακή Ευσέβεια (1)
Επί μία δεκαετία υπήρξε για την Ναζιανζό υπόδειγμα ποιμαντικής Λόγος Γερόντων (92)
μέριμνας και στοργής: ταπεινός μαθητής του Κυρίου, όργανο του λόγου Λόγος και Ζωή (9)
και της Χάριτός Του, κανόνας πίστεως και ζωντανή εικόνα της Λόγος Πατέρων (122)
ευαγγελικής τελειότητας. Όταν το 361 ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο
Μεγάλη Εβδομάδα (21)
Παραβάτης αποπειράθηκε να αποκαταστήσει την λατρεία των ειδώλων,
Μελέτες (4)
απαγορεύοντας στα παιδιά των χριστιανών να διδάσκονται φιλολογία,
Μητερικό (44)
ρητορική και φιλοσοφία, ο άγιος Γρηγόριος απάντησε συντάσσοντας
λαμπρούς λόγους και θαυμαστά ποιήματα, όπου ανέπτυσσε τα Νηπτικά Δοκίμια (7)
μυστήρια της πίστεως με λογοτεχνική δεινότητα και πλούτο εικόνων Οδοιπορικά–
Προσκυνήματα (4)
και λεξιλογίου, κατά πολύ ανώτερων των έργων των μεγάλων
συγγραφέων της αρχαιότητας. Με τον άγιο Γρηγόριο ολοκληρώνεται Οικείοι Στοχασμοί (564)
όχι απλώς ο εκχριστιανισμός της ελληνικής παιδείας, αλλά η οριστική Ομιλίες (1)
της υπέρβαση και στην θέση της αναπτύσσεται μια παιδεία καθαρά Ομολογία Πίστεως (2)
χριστιανική, η οποία αφομοιώνει και μεταμορφώνει το απαύγασμα των Ορθόδοξη Ιεραποστολή
έργων της αρχαιότητας. (2)
Παλαιά Διαθήκη (2)
Οι πιστοί της Βασιλεύουσας, η οποία βρισκόταν για περισσότερα Παράδοση (6)
από σαράντα χρόνια στα χέρια των αιρετικών, ζήτησαν τότε από τον Πάσχα (21)
επίσκοπο Ναζιανζού να τους συνδράμει. Αποσπάσθηκε για μια ακόμη Πατέρες της Εκκλησίας
φορά ο Γρηγόριος από την γλυκύτητα της θεωρίας, χάριν της (27)
υπεράσπισης της Εκκλησίας και έφθασε στην Κωνσταντινούπολη Πατερικά (22)
φέρνοντας μαζί του την ακλόνητη δύναμη του λόγου του και την ισχύ Πεντηκοστάριον (39)
των θαυμάτων του. Εγκαταστάθηκε σε οικία που ανήκε σε συγγενείς
Πίστης Μαρτύριο και
του, όπου οι ορθόδοξοι άρχισαν γρήγορα να συρρέουν ολοένα και Μαρτυρία (6)
περισσότεροι, για να ακούσουν με ενθουσιασμό το κήρυγμά του, σε Πνευματικά Θέματα
βαθμό που η οικία μετετράπη σύντομα σε ναό, γνωστό ως Αγία (54)
Αναστασία, επειδή η πίστη, νεκρωμένη επί τόσα χρόνια στην Ποίηση (14)
Βασιλεύουσα, αναστήθηκε χάρη στον λόγο του Γρηγορίου. Μόνος Προδρομικά (13)
εναντίον πλειάδος αιρετικών και ποικίλων αιρέσεων, ο άγιος συνάρπαζε Προσευχές (2)
το ακροατήριό του με την ευγλωττία του κατακόπτοντας τα σοφίσματα
Ρουμανική Ορθοδοξία
και τα επιχειρήματα του σαρκικού φρονήματος με την ρομφαία του (1)
θείου λόγου. Ρουμανικό Γεροντικό
(7)
Περισσότερο από τους άλλους Πατέρες, ο άγιος Γρηγόριος Ρωσική Ευσέβεια (26)
διακρίνεται για τις συνοπτικές και αντινομικές εκφράσεις με τις οποίες Ρωσική Ορθόδοξη
αναπτύσσει τα βαθύτερα μυστήρια και τα μεγαλύτερα κεφάλαια της Ιεραποστολή (1)
πίστεως. Οι ορισμοί του είναι τόσο τέλειοι, ώστε στο πέρασμα των Ρωσικό Γεροντικό (32)
αιώνων, οι δεινότεροι άγιοι θεολόγοι αφιέρωσαν συγγράμματα Ρώσοι Πατέρες και
ολόκληρα στον σχολιασμό τους, και είναι τέτοιας ωραιότητας, ώστε Συγγραφείς (25)
μεγάλος αριθμός τους χρησιμοποιήθηκε από τους μελωδούς μας στην Σαρακοστή (43)
σύνθεση λειτουργικών ύμνων των μεγάλων εορτών του έτους. Η Σύγχρονα Θαύματα (34)
ανάγνωση και η αποστήθιση των έργων του αγίου Γρηγορίου, όπως της
Αγίας Γραφής, μπορεί να παρομοιαστεί με την προσκύνηση μιας αγίας Σύγχρονα
εικόνας· μας μεταφέρουν στον ουρανό και μας μυούν στα άρρητα Μαρτυρολόγια (2)
μυστήρια του Θεού. Η γλώσσα του είναι τόσο τέλεια ώστε αχρηστεύει Σύγχρονες Γερόντισσες
(10)
κάθε άλλα λόγια και οδηγεί αβίαστα τον εραστή του Λόγου στην
σιωπηλή προσευχή. Άκαμπτης αυστηρότητας όσον αφορά στην πίστη, ο Σύγχρονοι Άγιοι (36)
άγιος Γρηγόριος ήταν όλος πραότητα στην συμπεριφορά του απέναντι Σύγχρονοι Γέροντες
(106)
στους ανθρώπους, αμαρτωλούς ή παραστρατημένους. Διόρθωνε τα ήθη
δίνοντας το υπόδειγμα της χριστιανικής διαγωγής με την βιοτή του, που Συναξάρι της μέρας
(170)
ήταν απαλλαγμένη από κάθε κοσμικότητα, με την σκληραγωγία του και
Τίμιος Πρόδρομος (13)
την υπομονή στις δοκιμασίες και τις ασθένειες, σε τέτοιο βαθμό ώστε
πολλοί από όσους άκουγαν τους λόγους του μεταστρέφονταν ολότελα Τίμιος Σταυρός (11)
βλέποντας την πολιτεία του. Τριώδιο (25)
Υμνολογιακά (2)
Οι επιτυχίες του προκάλεσαν ωστόσο γρήγορα ζωηρές αντιδράσεις Φώτης Κόντογλου (10)
από μέρους των αιρετικών, που ζηλόφθονοι διέδωσαν εναντίον του Χριστιανική Λογοτεχνία
φρικτές συκοφαντίες, χωρίς παρ’ όλα αυτά να υπερνικήσουν την (17)
υπομονή του και την ανεξικακία του απέναντι στους εχθρούς. Την Χριστούγεννα-
νύχτα της Αναστάσεως του 379, αιρετικοί, οπαδοί του Απολλιναρίου, Θεοφάνεια (41)
τους οποίους είχε αντικρούσει με έξοχο τρόπο, πήγαν στην Αγία Χωρίς Ετικέτα (2)
Αναστασία, έσπειραν τον πανικό στο εκκλησίασμα και επιχείρησαν να
ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ
λιθοβολήσουν τον άγιο. Δεν μπόρεσαν όμως να του καταφέρουν το
NKaidoglou.com
θανάσιμο χτύπημα, που θα επιθυμούσε ο Γρηγόριος ώστε να τελειωθεί [Byzantine icons +
Oil Paintings]
λαμβάνοντας τον καλλίνικο στέφανο του μαρτυρίου. Ύστερα από αυτή
ΑΓΙΟΣ
την δοκιμασία, παραδόθηκε στην δικαιοσύνη ως κακούργος, αλλά ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
ΒΑΦΕΪΚΩΝ
εξήλθε νικητής και παρότρυνε κατόπιν τους οπαδούς του να τους ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
συγχωρέσουν. Η μετριοπαθής αυτή στάση, η αγάπη, η ευθύτητα του ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 26/1-
τέλειου αυτού μαθητή του Χριστού κίνησαν εναντίον του την 1/2/2020 ΙΕΡΟΥ
ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
εχθρότητα δύο παρατάξεων: των αιρετικών που τον μισούσαν και των ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ
υπερζηλωτών ορθοδόξων. ΒΑΦΕΪΚΩΝ
ΞΑΝΘΗΣ
Ενώ, χάρη στους αγώνες του, η αίρεση έμοιαζε να υποχωρεί, ο Ι.Ν. ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΛΑΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ
διάβολος τον υπέβαλε σε νέες δοκιμασίες στο πρόσωπο ενός κυνικού π.Βαρνάβας 20-1-
φιλοσόφου ονόματι Μαξίμου, που καταγόταν από την Αλεξάνδρεια. 20"Τα μυστικά
Αποκρύπτοντας αρχικά το δόλιο σχέδιό του, ο Μάξιμος κέρδισε την παιχνίδια της καρδιάς
εκτίμηση του Γρηγορίου. Αποκαλύφθηκε όμως σύντομα, όταν Νεκταρία
Καραντζή
επιχείρησε να εκλεγεί αντικανονικά επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Καθε αδικία
σπέρνοντας ταραχή και σκάνδαλο στην Εκκλησία. Πράος και "αρμόζει" σε μια
καρτερικός ο άγιος Γρηγόριος, ήταν έτοιμος να αφήσει τον θρόνο του δύναμη

για να μην εναντιωθεί στον απατεώνα με αγώνα και μίσος, ο λαός όμως Φλυαρία Σιωπηλή
Ἐμεῖς πότε θά
εξεγέρθηκε αυθόρμητα εναντίον του Μάξιμου και παρακάλεσε τον ντραποῦμε !
ποιμενάρχη του να μην εγκαταλείψει το ποίμνιο του Χριστού στους
λύκους που το απειλούσαν, λέγοντάς του: «Εάν μας αφήσεις, πάτερ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

γνώριζε ότι παίρνεις μαζί σου και την Αγία Τριάδα!». Ο άγιος πείσθηκε
και απηύθυνε έκκληση στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, ο οποίος διέμενε
τότε στην Θεσσαλονίκη. Ο αυτοκράτορας έδιωξε τον σφετεριστή και
λίγο αργότερα εισήλθε θριαμβευτής στην Κωνσταντινούπολη, μετά την
νίκη του κατά των βαρβάρων. Την επομένη κιόλας έδιωξε τους
αρειανόφρονες από τους ναούς που κατείχαν και επέβαλε την εκλογή
του αγίου Γρηγορίου ως επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Ο
Σήµερα τιµοῦνται οἱ Ἅγιοι:
Γρηγόριος, φλεγόμενος πάντα από τον πόθο της ησυχίας, αρχικά Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
Ἀρχιεπίσκοπος
αρνήθηκε, αλλά η επιμονή και ο ενθουσιασμός του λαού τον έκανε Κωνσταντινουπόλεως , Πούπλιος ,
Θεόδοτος , Μάρης , Καστίνος ,
τελικά να ενδώσει και να δεχθεί. Ωστόσο, καθώς ήταν αντικανονικά Μεδούλη καὶ ἡ συνοδεία της ,
Ἀπολλώ , Βρετάννιος ὁ
επίσκοπος άλλης έδρας, η μετάθεση του Γρηγορίου στην Βασιλεύουσα Ὁµολογητής , Δηµήτριος ὁ
Σκευοφύλαξ , Μωϋσῆς ὁ
έπρεπε να επικυρωθεί από Σύνοδο. Για τον λόγο αυτό ο Θεοδόσιος Θαυµατουργός Ἐπίσκοπος
Νόβγκοροντ , Βασιανὸς
συνεκάλεσε το 381 την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο η οποία, αφού Ἀρχιεπίσκοπος Ροστὼβ Ρωσίας ,
Αὐξέντιος ὁ Νεοµάρτυρας ,
αναγνώρισε ομόφωνα την εκλογή του Γρηγορίου, καταδίκασε την Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς
Παραµυθίας ἐν Ρωσίᾳ , Ἀνατόλιος
αίρεση των πνευματομάχων (Μακεδονίων) και σημάδευσε έτσι το τέλος τῆς Ὄπτινα , Γαβριὴλ ἐκ Γεωργίας
, Βλαδίµηρος ὁ Ἱεροµάρτυρας
του αρειανισμού και την οριστική νίκη της ορθοδοξίας. Την χαρά για Μητροπολίτης Κιέβου , Ἐλισάβετ ἡ
Ὁσιοµάρτυς , Μαργαρίτα ἡ
τον θρίαμβο αυτό διέκοψε όμως αμέσως κατόπιν ο θάνατος του Ὁσιοµάρτυς
Σήµερα Ἑορτάζουν τὰ
προεδρεύοντος της Συνόδου αγίου Μελετίου, το ονομαστού επισκόπου Ὀνόµατα:

Αντιοχείας. Ο Γρηγόριος επιφορτίστηκε τότε την προεδρία των Γρηγόριος, Γρηγορία , Μαργαρίτα
synaxarion.gr
συνεδριάσεων κατά τις οποίες έπρεπε να αποφασιστεί ο διάδοχός του
στην επισκοπή αυτή, στην οποία υφίστατο επί πολλά έτη σχίσμα μεταξύ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

των ορθοδόξων: οι μεν ήταν οπαδοί του Μελετίου, οι άλλοι του ► 2019 (216)
Παυλίνου. Καθώς είχε συμφωνηθεί να αναγνωριστεί ο επιζών ως μόνος ► 2018 (164)
επίσκοπος, ο άγιος Γρηγόριος υποστήριξε τον Παυλίνο, αντιμετώπισε
► 2017 (146)
όμως αμέσως την αντίσταση και τις συνωμοσίες των επισκόπων της
ανατολής, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να πληρώσουν έναν νεαρό ▼ 2016 (310)
αρειανό για να τον δολοφονήσει. Την στιγμή όμως που ορμούσε πάνω ► Δεκεμβρίου (19)
στον άγιο, ο κακούργος στάθηκε απότομα, έπεσε με δάκρυα στα πόδια ► Νοεμβρίου (13)
του Γρηγορίου και ομολόγησε την φαύλη πρόθεσή του. Ο Γρηγόριος
► Οκτωβρίου (20)
τον σήκωσε όρθιο, τον ασπάσθηκε στοργικά και του ζήτησε να
► Σεπτεμβρίου (17)
αφιερωθεί του λοιπού στον Θεό, αφού προηγουμένως απαρνηθεί την
αίρεση. Άλλοι επίσκοποι, οπαδοί του Παυλίνου, κατήγγειλαν ότι η ► Αυγούστου (20)
μετάθεση του Γρηγορίου από τα Σάσιμα στην Κωνσταντινούπολη έγινε ► Ιουλίου (20)
κατά παράβαση των ιερών κανόνων. Κατάκοπος όμως ο άγιος
► Ιουνίου (30)
Γρηγόριος από τις τόσες έριδες και διαμάχες και με την καρδιά
συντετριμμένη βλέποντας να σπαράσσεται η Εκκλησία του Χριστού, ► Μαΐου (43)
εκείνος που ποτέ δεν είχε επιδιώξει τιμές και εξουσία, ανακοίνωσε στην ► Απριλίου (23)
Σύνοδο ότι η μεγαλύτερη επιθυμία του ήταν να συμβάλει στην ειρήνη ► Μαρτίου (35)
και εφόσον η θέση του στον επισκοπικό θρόνο ήταν αιτία τόσης
► Φεβρουαρίου
διαιρέσεως, αυτός ήταν καθόλα έτοιμος να πέσει στην θάλασσα ως
(31)
άλλος Ιωνάς, ώστε να κοπάσει η θύελλα και η ταραχή των πνευμάτων,
▼ Ιανουαρίου (39)
με την προϋπόθεση να διαφυλαχθεί η ορθόδοξη πίστη. Το κυριολεκτικά
δραματικό χρονικό της παραίτησής του και η συγκινητική φυγή του από Ο ΑΓΙΟΣ
ΤΡΥΦΩΝ
τα εκκλησιαστικά πράγματα φανερώνει ταυτόχρονα το ανεκδιήγητο
ύψος της μεγαλοσύνης του καθώς και την σπάνια και θαυμαστή ΤΟ
ΟΙΚΟΔΟΜΗΜ
ακεραιότητα του πατερικού ήθους του… Α ΤΟΥ
ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
 ΘΗΡΙΟΦΙΛΙΑ –
ΘΗΡΙΟΜΑΧΙΑ
ΣΥΓΝΩΜΗ
ΤΟΥΤΗ Η
ΑΡΧΕΓΟΝΗ
ΠΝΟΗ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ
ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΠΡΟΣΩΠΩΝ·
Η ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ
ΤΟΥ
ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ
ΩΡΕΣ
Γύρω του μαζεύτηκαν πολλοί επίσκοποι. Άλλοι χαρούμενοι, άλλοι
κρυψίνοες κι άλλοι για να μάθουνε τα σχέδιά του. Κανείς όμως δεν «ΑΝ ΒΡΕΙΤΕ
ΑΛΛΟΝ
ήξερε τι θ’ ακολουθήσει, ούτε κι ο ίδιος. […] Ανασήκωσε λίγο το
ΓΡΗΓΟΡΙΟ, ΝΑ
κεφάλι, ζωήρεψαν τα μάτια κι έδειξαν ανησυχία. Ζητούσε διέξοδο, ποια ΤΟΝ
στάση να τηρήσει. Καθισμένος, έδειξε να σαλεύει ελαφριά. Έμοιαζε ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ
αναποφάσιστος… να σηκωθεί, να μη σηκωθεί… Τα δευτερόλεπτα για ΠΕΡΙΣΣ...
τον ίδιο και τους φίλους γίνανε χρόνια. Η αγωνία τσάκιζε τα πρόσωπα, ΟΣΟ ΒΟΟΥΜΕ,
περόνιαζε τις καρδιές. Εκείνος; Εκείνος δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο ΤΟΣΟ ΘΑ
ΒΛΕΠΟΥΜΕ!
γαλήνευε. Γαλήνευε όλο και πιο πολύ. Απρόσμενα το έντονο κυρτό
σώμα του ορθώθηκε. Οι φίλοι αναπνεύσανε. Στηρίχτηκε με τα δυο του ΜΟΝΑΞΙΑ, ΟΧΙ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
χέρια στα καλλιτεχνημένα χερούλια του θρόνου του και αργά – αργά
σηκώθηκε. Τα μάτια του ακόμη στραμμένα μέσα του. ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ
ΣΠΑΘΑ ΤΩΝ
ΛΟΓΓΟΒΑΡΔΩ
Μόλις πήρε την κανονική θέση, ύψωσε την ιερή κεφαλή, τα μάτια Ν
έπεσαν ευθεία στους επισκόπους. Οι ασύνετοι το μόνο που κατάλαβαν Η ΣΚΟΥΡΙΑ ΤΟΥ
ήτανε ότι έπρεπε να σιωπήσουν. Οι άλλοι ζήσανε τη φωτεινότητα του «ΠΡΕΠΕΙ»
κάτισχνου προσώπου. Ήσανε πολλές αυγές μαζί, δεν μπορούσε παρά να ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ
ακτινοβολήσει αλήθεια. Κι όλοι τους αποσβολωμένοι ανοίξανε τις ΠΕΡΑΣΗ Ο
καρδιές. Δεν ξέρανε τι τους περίμενε, τι θα τους έλεγε… μα ό,τι και νά ΛΟΓΟΣ ΜΑΣ
’τανε θά ’τανε ιερό και μεγάλο. ΑΓΑΠΗ:
ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ
ΕΓΩ ΠΡΟΣ ΤΟ
Ο Γρηγόριος, πληγωμένος μα πάντα μεγάλος αετός του Πνεύματος, ΣΥ
αναμέτρησε σε λίγα λεπτά τη σύγχυση, έβαλε τον εαυτό του εδώ, τον
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ
έβαλε ’κει, πουθενά δεν ηρεμούσε. Άδραξε, λοιπόν, την ευκαιρία. Τον ΤΟΥ
αμφισβητούσανε κάποιοι; Αυτός θα έφευγε. Την Ορθοδοξία έτσι κι ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
αλλιώς την είχε στεριώσει, η θεολογία του γινότανε πίστη και ζωή όλο Υ
κι ευρύτερα στην οικουμένη. Για το λαό του δεν έπρεπε ν’ ανησυχεί Ο ΠΑΤΗΡ
πολύ. Τη νύχτα που πέρασε του είχε μιλήσει το άγιο Πνεύμα και τού ’χε ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΚΑΜΠΑΝΑΟΣ
ειπεί, ότι ο λαός της Κωνσταντινούπολης θα προκόψει πολύ στην πίστη.
Τώρα, καιρός πια να ελευθερωθεί! Ένιωθε ότι έφτασε η ώρα να ΑΥΤΗ ΠΟΥ
ΕΚΡΥΨΕ ΤΟΝ
σπάσει τα δεσμά. Η καρδιά του άκουγε κιόλας το σπάσιμο… ΜΕΓΑ
ΑΘΑΝΑΣΙΟ
 Ήρεμα, έτσι όπως ατένιζε όλους, στη μέση της Αγίας Ειρήνης, Ο ΠΑΤΗΡ
άνοιξε το στόμα του χάριν της ειρήνης: ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
–Πατέρες ιεροί, συναχθήκατε ’δω για το θέλημα του Θεού. ΜΕΝΑΓΙΑΣ
Υψωθείτε με την ψυχή στα υψηλά. Και μη στενοχωριέστε για τη δική ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ
μου θέση… αν θά ’μαι πρώτος, αν θά ’μαι τελευταίος… δεν έχει ΑΡΓΑ
σημασία. Εδώ πρόκειται για την Εκκλησία και την ειρήνη της. ΙΩΑΝΝΗΣ Ο
Θάλασσα φουρτουνιασμένη καταντήσαμε, το βλέπετε καθαρά. ΚΑΛΥΒΙΤΗΣ
ΚΑΙ Ο ΔΙΑ
Ομονοήστε ’σεις κι αφήστε ’μένα. Το αποφάσισα, για το κοινό καλό ΧΡΙΣΤΟΝ
γίνομαι Ιωνάς. Πέφτω εγώ στη θάλασσα, όπως ο Προφήτης (βλ. Ιων. ΠΤΩΧΟΣ
1:15), αν και δεν έφερα εγώ τη φουρτούνα. Είμ’ έτοιμος, μη διστάζετε, «ΠΟΛΛΕΣ
ρίξτε με στη θάλασσα, να… πέφτω μόνος μου, αρκεί να ειρηνεύσετε, να ΦΟΡΕΣ
σκεφτείτε μόνο την Εκκλησία! ΕΡΧΟΤΑΝ
ΕΔΩ Ο
ΚΥΡΙΟΣ…»
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ
ΣΦΑΛΜΑ
ΑΡΓΑ ΚΑΙ
ΓΡΗΓΟΡΑ
ΕΒΡΙΣΚΕ ΤΟ
ΚΑΝΤΗΛΙ
ΑΝΑΜΜΕΝΟ
«ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙ
ΤΕ ΜΕ
ΑΝΕΙΔΩΛΑ»
ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ
ΦΥΓΗ
ΑΝΕΙΠΩΤΕΣ
ΕΣΧΑΤΙΕΣ
Όσοι άκουγαν παγώσανε. Οι καρδιές τους αγκυλωμένες και άδειες.
Τα χάσανε και οι ασύνετοι, δεν καταλάβαιναν, δεν πίστευαν… Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ
ΜΕΤΑΝΟΟΥΝ
–Ναι, αδελφοί μου, παραιτούμαι -συνέχισε ο Γρηγόριος- φεύγω… ΤΩΝ
παραδίδω και θρόνο και προεδρία. Τιμή μου, αφού έτσι βοηθώ την
ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΜΕ
Εκκλησία, αφού έτσι θα πάψετε, πιστεύω, να φιλονικείτε. Ακόμα και το ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ
άρρωστό μου σώμα μού λέει να παραιτηθώ…
ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ
ΜΕΣΑ ΣΤΗ
Οι σύνεδροι, όλοι χωρίς εξαίρεση, μοιάζανε κεραυνοβολημένοι. Δυο ΘΥΕΛΛΑ
- τρεις, που δείξανε με τα μάτια να ρωτούν, κάνανε τον ιερό άνδρα να «Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ
συνεχίσει: ΕΣΤΡΑΦΗ ΕΙΣ
–Είμαι ’δω στο θρόνο της πρωτεύουσας και στην προεδρία, μα όλοι ΤΑ ΟΠΙΣΩ»
ξέρετε ότι εδώ μ’ έφεραν άλλοι. Δεν αγάπησα το θρόνο και νά ’στε Η
σίγουροι ότι τον αποχαιρετώ με χαρά. Όσο μπόρεσα προσέφερα, στην ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙ
Α ΤΗΣ
Αρχιεπισκοπή και στη Σύνοδο. Φεύγω τώρα, όμως η σκέψη και η ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ
γλώσσα μου θά ’ναι πάντα στην Αγία Τριάδα. Σας αποχαιρετώ,
Η ΦΩΝΗ ΠΟΥ
αδελφοί, σας εύχομαι υγεία και σας παρακαλώ για ένα: να θυμάστε τους ΚΡΑΖΕΙ ΣΤΗΝ
κόπους μου κι όσα εδώ υπέφερα για την Ορθοδοξία. ΕΡΗΜΟ
ΕΠΕΙΔΗ ΑΓΑΠΑ
ΝΑ ΑΓΑΠΑ
 Νόμιζε ότι τα είπε όλα, μα κάτι τον κέντησε μέσα του και πρόσθεσε ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ
με παράπονο: ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
–Ακόμα κάτι αδελφοί μου. Αν βρείτε άλλον Γρηγόριο για το ΑΝΘΕΚΤΙΚΗ
θρόνο, να τον λυπηθείτε περισσότερο απ’ όσο εμένα. Αυτά, λοιπόν, ΧΟΡΔΗ
και να ειρηνεύετε. Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ
Σ ΖΩΗΣ
Όλα τελειώσανε. Η μεγαλειώδης παραίτηση ανάλογη προς το
μεγαλείο του πνευματέμφορου άνδρα. Τα τελευταία του λόγια ράψανε ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙ
τα στόματα των συνέδρων. Άφωνοι όλοι, χωρίς εξαίρεση. Α
Ο Γρηγόριος, ολύμπιος, ελευθερωμένος από εξουσία και τιμές,
στράφηκε προς το ιερό Βήμα, έκανε το σταυρό του, πρόφερε εις επήκοο ► 2015 (377)
λίγα λόγια προσευχής και γύρισε να φύγει. Αργά, λες και είχε κάνει την
► 2014 (371)
πιο μεγάλη του πράξη, κατέβηκε από την έδρα. Και χωρίς άλλο,
γαλήνιος, φωτεινός, προχώρησε για την έξοδο. Κανείς δεν τόλμησε να ► 2013 (67)
πει κάτι, κανείς δεν πρόλαβε να συνέλθει. Αυτοί που τον τιμούσαν
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ
ήτανε, βέβαια, πολλοί και θα μπορούσανε να τον κρατήσουν στις
υψηλές του θέσεις. Έφτανε μια κουβέντα να πούνε στον αυτοκράτορα ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

και ’κείνος θα έπειθε τους δύστροπους χάριν του Γρηγορίου. Ξέρανε

όμως ότι για κάτι τέτοιο έπρεπε να πει «ναι» και ο ίδιος. Και νιώθανε
βαθιά μέσα τους ότι ο Γρηγόριος δεν το ήθελε, ότι πια ήτανε
αποφασισμένος και δεν αποτόλμησαν, άλλωστε δεν προλαβαίνανε,
πρόλαβε ο ίδιος.

Θά ’φευγε γρήγορα, μα όχι χωρίς επίσημο αποχαιρετισμό κι έναν

απολογισμό του έργου των τριών ετών στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό
έγινε την τελευταία τούτη Κυριακή του Ιουνίου του 381, στην Αγία
Ειρήνη. Μεγάλος ο ναός, ο κόσμος πολύς, οι περισσότεροι επίσκοποι
παρόντες και πολλοί ανώτεροι αξιωματούχοι. Λειτούργησε ο μεγάλος
θεολόγος με ιεροπρέπεια. Τόση και τέτοια ιεροπρέπεια, που άγγιξε τα
πιο βαθιά σημεία των καρδιών. Η ατμόσφαιρα πολύ φορτισμένη. Ο
επικείμενος χωρισμός γέννησε συγκίνηση που λίγο - λίγο έγινε
κατάνυξη πνευματική, μυστηριακή. Το πανίερο του Πνεύματος όργανο,
ο Γρηγόριος, ήτανε πολύ εξαντλημένος, αλλά στεκότανε και
λειτουργούσε με νεύρο και δύναμη του Θεού.

Φτάνοντας η Λειτουργία στο τέλος, όλοι περίμεναν με αγωνία τον

έσχατο Λόγο του πιο μεγάλου ποιητή και θεολόγου της Εκκλησίας. Και
όλοι είχανε τη βεβαιότητα ότι ο θεολόγος ήτανε και άγιος και
φωτισμένος. Ξέρανε ακόμη -κοινό μυστικό- ότι τον άνδρα τούτον
κάποιοι τον κακομεταχειρίστηκαν και τον ανάγκασαν να πάρει των
οματιών του και να φύγει. Γι’ αυτό και το αίσθημα της πίκρας
εισχωρούσε κι εκτόπιζε ώρες - ώρες τη λειτουργική κατάνυξη του λαού.

Κάποτε είπε το «Δι’ ευχών…». Στάθηκε κάτω από την Ωραία Πύλη,
ενώπιόν τους. Τους κοίταξε με αγάπη βαθιά, ελαφρά κυρτός, έντονο
καθαρό το βλέμμα, λευκή γενειάδα κύλαγε στο μικρό του στήθος, όρθιο
το μέτωπο με ιλαρό φως, παρουσία θεωμένου ανθρώπου. Όλοι
κρατούσαν την αναπνοή τους.

Μίλησε με ηρεμία, μολονότι μέσα του ωθούνταν αισθήματα και

διαθέσεις ποικίλες.
–Θα κάνω τον απολογισμό μου -είπε, κοιτάζοντας επισκόπους και
άρχοντες- απολογισμό του έργου μου εδώ στην πρωτεύουσα.
Και μόλις το βλέμμα του έπεσε στους απλούς ορθοδόξους πιστούς:
–Απολογία μου είσαστε ’σεις, εσείς τα ξέρετε, εσείς να βεβαιώσετε
αν όσα πω θα είναι αλήθεια, εσείς είσαστε ο στέφανός μου και η δόξα
μου. Ναι -γύρισε προς τους επισκόπους- το μέγα και ορθοδοξότατο
ποίμνιο της πρωτεύουσας ήτανε μηδαμινό και διαλυμένο…
Λειτουργιότανε στα βουνά και τις σπηλιές, είχε ξεχάσει την πίστη του.
Ήρθατε, αδελφοί, στην πρωτεύουσα και θαυμάζετε τους γεμάτους
ναούς, την ευταξία, την υμνωδία, τη θέρμη των πιστών, την ορθή πίστη,
ο Θεός δοξολογείται ορθά… Όσοι τώρα φτάνουνε ’δω δεν πιστεύουνε
στα μάτια τους… Η αλλαγή τεράστια, θαυμαστή… Εμπεδώθηκε η
ορθόδοξη πίστη, κηρύσσεται η ορθή διδασκαλία.
 Ανάκοψε λίγο ν’ ανασάνει και με αφοπλιστική βεβαιότητα, που όμως
δεν είχε υπερηφάνεια, συνέχισε:
–Αυτά έχω, αδελφοί, προσφέρει. Αυτά δημιούργησα εδώ. Εδώ στη
μεγάλη πρωτεύουσα, που είναι πια οφθαλμός της Οικουμένης, που
δεσπόζει κι ενώνει Ανατολή και Δύση. Εδώ συναντιούνται όλοι και όλα.
Όποια εξουσία και δύναμη υπάρχει εδώ, απλώνεται παντού. Όποια
πίστη θεμελιώνεται και χτίζεται ’δω στην πρωτεύουσα, επιβάλλεται σ’
όλες τις πόλεις. Γι’ αυτό μόχθησα πολύ, γι’ αυτό υπέφερα πολλά, γι’
αυτό λιθοβολήθηκα, για να χτίσω το οικοδόμημα της Ορθοδοξίας γερό,
στέρεο… Αν αμφιβάλλετε για όσα λέω, κοιτάξτε γύρω το λαό, ρωτήστε
τους ιερείς, διαβάστε τη διδασκαλία μου στα χειρόγραφα, που
κυκλοφορούν…

Όλοι ακούγανε με βαθύ ενδιαφέρον και κανείς δεν τόλμησε να

διακόψει τον ομιλητή, όπως γινότανε συχνά στις ομιλίες του. Κι ενώ
έκανε απολογισμό του έργου του, καταλήφθηκε από το παράπονο.
Θυμήθηκε όσα κακόγλωσσοι διαδίδανε εις βάρος του κι όσα του
κατηγορούσαν ανοιχτά. Εκείνα τα περί δειλίας, ότι τάχα φέρθηκε με
ηττοπάθεια στους αρειανούς και τους εχθρούς του. Ότι δεν είχε το
θάρρος να πολεμήσει τους εχθρούς, να τιμωρήσει τους αιρετικούς…
Ότι δε συμπεριφερότανε σαν άρχοντας με κύρος και πολυτέλεια, που
ταίριαζαν στα αξιώματά του. Ακόμα, δε δίστασε ν’ αναφέρει ότι
κάποιοι χαρακτηρίσανε τους λόγους και τους τρόπους του πορνικούς.
Μέχρις εκεί φτάσανε οι συκοφάντες! Τους εξήγησε όσο μπορούσε τη
στάση του, απλά κι επιγραμματικά. Το να εκδικηθεί τους κακούς
αρειανούς δε θά ’φερνε καλό· η ειρήνη χρειάζεται πιο πολύ από τη
μάχη. Την εξωτερική μεγαλοπρέπεια και την πολυτέλεια δε τις αγάπησε
ποτέ. Όσοι θέλανε να καταλάβουν, κατάλαβαν, οι άλλοι… μείνανε
αδιάβροχοι, οι λίγοι. […]

Η πικρία τον κέντησε πάλι και γύρισε τα λόγια του αλλού:

–Ας μου πει κάποιος ότι με το αξίωμά μου έβλαψα το λαό, ότι
επιδίωξα κάτι για τον εαυτό μου, ότι έβαλα σε θέσεις ανθρώπους μου,
ότι επιβάρυνα οικονομικά την Εκκλησία… Κράτησα, φίλοι μου, την
ιερωσύνη ψηλά, δεν έδωσα αφορμή να διασυρθεί. Μήπως είδε κανείς ν’
αγαπώ την εξουσία; Φέρθηκα ποτέ υπεροπτικά; Έτρεξα ν’ ανεβαίνω
στους θρόνους; Με είδατε να μπαινοβγαίνω κάθε τόσο στ’ ανάκτορα,
ενώ το μπορούσα;

Ήτανε ώρα να ζητήσει για όλ’ αυτά και το «μισθό» του:

–Το μισθό μου, αγαπητοί! Δε θα μ’ αφήσετε χωρίς μισθό!
Εργάστηκα φιλότιμα την αρετή… Τι ζητάω για μισθό; Να μ’ αφήσετε
να ξεκουραστώ, να σεβαστείτε τη λευκή μου γενειάδα, να τιμήσετε την
ώρα της αναχώρησής μου. Βλέπετε και την άθλια υγεία μου, μόλις που
μπορώ και στέκομαι να σας μιλάω. Φτάνουνε οι προεδρίες και τ’ άγρια
κύματα που πέσανε πάνω μου. Να ενώσω Ανατολή και Δύση πήγα και
οι αδελφοί επαναστάτησαν. Από τη μια μ’ ενθρόνιζαν κι από την άλλη
ζήταγαν την εκθρόνισή μου. Τι να πω… Βρείτε αρχιεπίσκοπο να σας
αρέσει κι αφήστε εμένα στην ερημιά μου. Είναι λάθος όμως να ζητάτε
ρήτορες κι όχι ιερείς, θησαυροφύλακες κι όχι ποιμένες ψυχών, ιερείς με
πολιτική δύναμη κι όχι αγιασμένους ιερείς… Κάντε μου, λοιπόν, τη
χάρη, κι αφήστε με ν’ αποχωρήσω ήρεμα για την έρημο!

Ο Λόγος που είπε ο Γρηγόριος το πρωί εκείνο περιείχε τα πιο

ποικίλα στοιχεία και πολύ έντονα συναισθήματα. Μέσα του ένιωθε
χαλασμό, γιατί πολλά συνωθούνταν στην καρδιά και το νου του,
ζητώντας έξοδο, να πάρουνε μορφή, να γίνουν λόγια. Μα όλα, δε
γινότανε να το πετύχουν, λίγα μόνο. Έπρεπε, δηλαδή, κάποτε να
τελειώσει, να κάνει αποχαιρετισμό. Μα τι και ποιους να
πρωτοχαιρετίσει; Άρχισε από ’κει που έπρεπε, από τη μεγάλη του
αγάπη, την Αναστασία:
–Χαίρε, Αναστασία μου αγαπημένη, όπου αναστήθηκε η Ορθοδοξία.
Χαίρε, μεγάλε ναέ της Αγίας Σοφίας· χαίρετε, Άγιοι Απόστολοι κι εσύ
εδώ Καθέδρα μου (Αγία Ειρήνη), που το ύψος σου γέννησε φθόνο.
Χαίρετε κι εσείς επίσκοποι συνοδικοί, ιερείς, υμνωδοί και ψάλτες,
διακονητές, παρθενεύουσες και παρθένοι, φιλόπτωχοι και
ορφανοτρόφοι! Χαίρετε!...

Κι αμέσως η συγκίνησή του πύκνωσε, τον έπνιγε ο λυγμός. Ανέκοψε

να κυριαρχήσει και συνέχισε:
 –Χαίρετε αδελφοί αγαπημένοι, που με φιλοξενήσατε, που μου
συμπαρασταθήκατε και με φροντίσατε στις αρρώστιες μου. Χαίρετε,
εσείς που σπάζατε τα κιγκλιδώματα να μπείτε να μ’ ακούσετε κι εσείς
που στενογραφούσατε τους Λόγους μου. Χαίρε, πανίσχυρε βασιλέα και
παλάτια, άρχοντες και υπηρέτες! Χειροκροτείστε το ρήτορα,
επευφημείστε, δε θα με ξανακούσετε… Θα σταματήσω να μιλάω, μα
όχι για πάντα! Εάν το φέρει η ανάγκη, όπου και ν’ ασκητεύω πάλι θα
πέσω στη μάχη για την αλήθεια!

Μετά, γενίκεψε τον αποχαιρετισμό:

–Χαίρε, Ανατολή και Δύση. Αγωνίστηκα για το καλό σας κι
αναγκάζομαι ν’ αφήσω το θρόνο. Μα όποιος χάνει τον εδώ θρόνο,
κερδίζει θρόνο υψηλότερο στον ουρανό. Χαίρε κι εσύ Αγία μου
Τριάδα, κάλλος μου και φροντίδα μου, μείνε στο λαό τούτον και σώζε
τον.

Έμεινε η τελευταία φράση. Ο θεόπνευστος Πατέρας δεν μπορούσε

παρά να ζητήσει:
–Παιδιά μου, φυλάξτε αυτά που σας δίδαξα και να θυμάστε τους
λιθοβολισμούς μου. Η Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά
πάντων υμών. Αμήν.

Έτσι σφράγισε το γιγάντιο έργο του στην Κωνσταντινούπολη. Το

εκκλησίασμα, επίσκοποι, άρχοντες και λαός, πνιγήκανε στη συγκίνηση
και το μόνο που κάνανε, ήτανε να θαυμάζουν τον ιερό άνδρα και να
κλαίνε μέσα τους γι’ αυτόν…

Αφήνοντας στους αντιπάλους του τη ντροπή και παίρνοντας μαζί του

το μεγαλείο της ακεραιότητας έφυγε για τη μικρή του πατρίδα την
Αριανζό, όπου και έμεινε μέχρι το θάνατό του, τον Ιανουάριο του 390.
Ο θρόνος της Κωνσταντινούπολης δεν τον χάρηκε πολύ. Τον θρόνιασε
όμως η οικουμένη στην καρδιά της και τον κρατάει σαν τον πιο γνήσιο
εμπνευστή της ειλικρινούς αφοσίωσης στο Θεό και της ευθύτητας, που
προτιμάει να σπάσει παρά να λυγίσει κάτω από το βάρος των
μικροτήτων. Η κυριαρχία του και η επίδρασή του απλώθηκαν σε πλάτος
χώρου και σε βάθος χρόνου. Έγινε ο αληθινά Οικουμενικός
Ποιμενάρχης, ο οποίος εξακολουθεί να ποιμαίνει και θα ποιμαίνει την
καθολική Εκκλησία του Χριστού…

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Ή ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΤΗΣ
(1933–2012)

«ΠΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΝ»
 Τι λόγο έχει αυτή η τυραννία;
Ήρθα στη ζωή· καλά.
Γιατί όμως και στροβιλίζομαι
στις τρικυμίες του βίου;
Θα πω έναν λόγο που είναι θρασύς,
αλλ’ όμως θα τον πω.
Αν δεν ήμουνα δικός Σου, Χριστέ μου,
θα ήμουνα αδικημένος.
Γεννιόμαστε, διαλυόμαστε,
σκεπαζόμαστε από το χώμα.
Νυστάζω, κοιμάμαι,
ξυπνάω, πορεύομαι.
Αρρωσταίνουμε, γινόμαστε καλά.
Ευχαριστήσεις, πόνοι.
Μετέχουμε στις τροπές του ήλιου
όπως μετέχει κι η γη.
Πεθαίνουμε, σαπίζουν οι σάρκες μας
όπως συμβαίνει και με τα ζώα.
Τι περισσότερο έχω εγώ;
Τίποτα, παρά μόνο το Θεό.
Αν δεν ήμουνα δικός Σου
θα ήμουνα αδικημένος, Χριστέ μου.

[Έπη ιστορικά: ΟΔ΄, Migne XXXVII, 1421.]

※
[(1) Στυλιανού Γ. Παπαδοπούλου:
«Ο πληγωμένος αετός
(Γρηγόριος ο Θεολόγος)»,
κεφ. 7ο, σελ. 272–276 και 287–291,
 έκδοσις «Αποστολικής Διακονίας»,
Αθήνα, 1998 .
3

(2) Του ιδίου:

«Γρηγόριος ο Θεολόγος
(Σπουδή του βίου και του έργου του)»,
κεφ. η΄, §4–§10, σελ. 170–182, 200,
εκδόσεις «Αρμός»,
Αθήνα, Αύγουστος 1991.
(3) Αρχ. Νικόδημου Γκατζιρούλη:
«Η ικεσία ενός αγίου»,
σελ. 31–33, 258–259,
εκδόσεις «Σπορά»,
Αθήναι 1994 .
2

(4) Ιερομονάχου Μακαρίου

Σιμωνοπετρίτου:
«Νέος Συναξαριστής
της Ορθοδόξου Εκκλησίας»,
Τόμ. 5ος, Ιανουάριος,
σελ. 287–290.
Διασκευή από τα Γαλλικά:
Σωτήρης Γουνελάς.
Εκδόσεις «Ίνδικτος»,
Αθήναι Ιούνιος 2014 .2

(5) Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος, χωρίων
και φωτογραφιών,
πληκτρολόγηση κειμένων:
π. Δαμιανός.]
※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
 ως πηγή προέλευσης.

Αναρτήθηκε από π. Δαμιανός στις 11:54 μ.μ.

Ετικέτες Αγιολογία, Θεολογία, Λόγος Πατέρων, Πατέρες της Εκκλησίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πληκτρολογήστε το σχόλιό σας...

Υποβολή σχολίου ως: pikis2183@gm Αποσύνδεση

Δημοσίευση Προεπισκόπη Να λαμβάνω ειδοποιήσεις

Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Δημιουργία Συνδέσμου

Νεότερη ανάρτηση Αρχική σελίδα Παλαιότερη Ανάρτηση

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Θέμα Παράθυρο εικόνας. Από το Blogger.