na iniunat ang kanyang mga braso hangga't maaari silang pumunta.
Kahit na mas mahaba ang mga braso ng Big
Nutbrown Hare. "But I love you this much," aniya. Hmm, marami iyan, naisip ng Little Nutbrown Hare. "Mahal kita kasing taas na maabot ko," sabi ng Little Nutbrown Hare.
"Mahal kita hanggang sa maabot ko," sabi ni Big
Nutbrown Hare. Iyon ay medyo mataas, naisip Little Nutbrown Hare. Sana may mga braso akong ganyan.
Pagkatapos ang Little Nutbrown Hare ay may
magandang ideya. Bumagsak siya ng baligtad at inabot ang puno ng puno gamit ang kanyang mga paa. "Mahal kita hanggang paa hanggang paa" sabi niya.
"At mahal kita hanggang paa hanggang paa."
Sinabi ni Big Nutbrown Hare, na tinataboy siya sa kanyang ulo.
"Mahal kita kasing taas ng kaya kong mag-hop!"
natawa si Little Nutbrown Hare, tumatalbog pataas at pababa. "Ngunit mahal kita ng kasing taas ng kaya kong lumukso," ngumiti si Big Nutbrown Hare - at tumaas siya ng napakataas na hinawakan ng tainga ang mga sanga sa itaas.
Iyon ay mahusay na paglukso, naisip Little
Nutbrown Hare. Gusto ko sanang lumukso ng ganun.
"Mahal kita hanggang sa daanan hanggang sa
ilog," sigaw ng Little Nutbrown Hare.
"Mahal kita sa tabing ilog at sa mga burol," sabi
ni Big Nutbrown Hare.
Napakalayo nito, naisip ng Little Nutbrown
Hare. Halos antok na antok siyang mag-isip pa.
Pagkatapos ay tumingin siya sa kabila ng mga
tinik, papunta sa malaking madilim na gabi. Wala nang iba pa kaysa sa langit. "Mahal kita hanggang sa buwan," aniya, at ipinikit.
"Oh, malayo yan," sabi ni Big Nutbrown Hare.
"Napakalayo nito." Ang Big Nutbrown Hare ay naayos ang Little Nutbrown Hare sa kanyang kama ng mga dahon.
Tumabi siya at hinalikan siya ng magandang
gabi.
Pagkatapos ay humiga siya malapit at bumulong
ng nakangiti, "Mahal kita hanggang sa buwan - at pabalik." (Sam McBratney)