---------------BOOK DETAILS----------------

[BOOK NAME] Unwanted Marriage [Completed]

[TOTALPARTS] 54
-------------------------------------------
[ BOOK DESCRIPTION ]
--------------------------------------------
CURRENTLY EDITING ~~
-------------------------------------------

*******************************************
[1] Unwanted Marriage [Edited]
*******************************************

PROLOGUE.

"You may now kiss the Bride." sabi ng pari sa amin ni Daniel. Naku, as if
naman hahalikan ako ng mokong na 'yan! Tumingin muna ako sa witnesses sa
kasal namin ni Daniel. Lahat sila nakangiti at hinihintay ang halik na
sinasabi ng Pari.

Inilapit ni Daniel ang mukha nya sa akin at bumulong "Ikaw tabachoy ka!
Feeling mo naman hahalikan kita?! Mag-isa ka." sabi nya ng pabulong
sakin.

Sa sobrang inis ko sa kanya, bigla kong hinablot ang mukha nya at ako na
ang humalik sa kanya. Pero syempre sa pisngi lang!

Mukhang nagulat sya sa ginawa ko kasi napahawak pa sya sa pisngi nya,

Biglang nagtawanan ang mga tao na nanunuod sa kasal namin Daniel. Akal
siguro nagbibiruan lang kame.

Asa naman sila. Hindi kame inlove ni Daniel sa isa't sa nuh. NO and
NEVER! Kasunduan lang 'to. Bwisit!

Napatingin ulit ako kay Daniel na kasalukuyang ang sama ng tingin sa

akin. Ha! AKala mo takot ako sayo!

Itaga mo sa baga at apdo mo. Hinding hindi ako maiinlove sayo! Kasal lang
tayo sa papel mokong ka..
 "I never expected that I'm going to fell in love with Him. But I just
did, I just did with so much pain. I thought that my love was enough to
erase her in his heart and Life. But I failed. Im just took for
granted.."

"I love her so much and I don't know what I'm going to do If I lose her.
She's my everything, she's the real meaning of my happiness. And whenever
I looking in her eyes. I saw what forever means."

and this is the story of our UNWANTED MARRIAGE..

____________________

This story is full of wrong grammar and typographical error. I might edit
this one.

Wala na sanang mag reklamo. I warned you guys ;)

--FRNCS♦

*******************************************
[2] KathNiel [1]
*******************************************

"Nakakainis.Nakakainis.Nakakainis talaga >.<" sabi ko sa sarili ko habang

nag-aayos na papuntang school.
Hindi ko pa din talaga maimagine na may asawa na ako sa edad kong 18
years old. To think yung lalaking hindi ko pa makasundo ang natali sa
akin -___-"

Badterp talaga to for Life.

Asar Lungs.

Sila Mama at Papa kasi. Hay! Hindi ko alam kung bakit ba pumasok sa isip
nila ang mga ganitong bagay. Hindi ko matake. Wala naman kasi akong
magawa. Ayokong tawaging Black sheep ng pamilya namen >.<

Isang Linggo na pala akong may asawa. Isang Linggo na din nagtitiis sa
pag mumukha ng Lalaking yun. Mabuti nalang kahit nag-sasama na kami sa
isang bahay eh. May privacy pa din kameng Dalawa.

Never talaga akong mag kakagusto sa mayabang na to!! As in over my Dead

sexy Body. hahaha

Pagtapos ko mag-ayos. Lumabas na ako ng kwarto ko. Para kumain at pumasok

na.

Bigla akong napatingin kay Daniel na kasalukuyang kumakain sa kusina.

"ANO NA NAMAN TINITIGNAN MO??!!" wow ah. Ang agang high blood ah.

"WALA KA NA DUN!!!" sigaw ko din sa kanya.

Sabay bukas ko ng ref para kumukha ng juice at bread.

Sabay kagat ko ng tinapay.

"Yuck! Wala talagang poise kahit kailan!" sabay lapag nya ng baso sa
Lamesa "Aalis na ako!" edi umalis ka. Para namang may pakialam ako.
"Kdot" sabi ko nalang sa kanya.

"Ai Oo nga pala!" pahabol nyang sabi bago lumabas ng pintuan "Wag mo kong
kakausapin sa school. Kung may sasabihin ka. Itext mo nalang ako. Baka
sabihin pa nila eh, kilala kita. Understand?!"

"As if naman na gusto kong malaman nila na kilala kita. Umalis kana nga
ang panget mo!" say ko sabay talikod sa kanya.

"HAHAHAH! Wag mong ubusin ang Laman ng ref. Baboy ka talaga!" sabay takbo
nya palabas. Alam nya kasing hahabulin sya ng mga flying upuan eh.

Gagu yun ah. Baboy daw.

Bigla akong napahawak sa balakang ko.

"Hindi naman ako baboy ah?" sabay hawak sa mga braso ko "Tama lang naman
braso ko!"

Ang kapal talaga ng face ng Lalaking yun.

Ang sarap ipakin kay Lolong ng mawala na sa mundo eh.

Pagtapos ko kumain. Umalis na din ako para pumasok sa school.

Opo. Hindi kame nagsasabay.

Katulad nga ng sabi nya wag ko daw syang papansinin.

We treat each other Like strangers or should i say that like we never
exist in this World.
Naks naman Kath, nag eenglish.

My Nose is bleed bleed hahahah

^_____^

Sa ST.JAMES ACADEMY

"Really bes. Ganun ka nya tratuhin?" hindi makapaniwalang sabi ni Bea sa

akin.

Kinuwento ko kasi kung paano kame mag turingan ni Daniel sa bahay namin.
At ang Loka hindi makapaniwala sa mga sinabi ko.

"Oo nga bes. Ganun ko din sya ituring. Kapal talaga ng fes ng lalaking
yun. Nakakapanginig ng laman!" sabay suntok ko sa bag kong baboy.

Speaking of baboy kasi naalala ko yung sinabi nung mokong naun.

GHAAAD ! So much stress for this Morning.

"Eh di ba bes. Ang super baet, super cool, at super Hot nun nung high
school tayo?" Sabi ni bes na parang hindi naniniwala sa mga kinukwento
ko.

"Super baet?Hell'a NO! Super Hot and Super Cool? Pwede, pero ang SUPER
YABANG ay pak na pak sya. Pasok sya sa banga!Hahahaha" sabay tawa ko ng
malakas.

"Psh. Edi hiwalayan mo? Problema ba un bes?"

"Gaga. Parang hindi mo naman alam na ayaw ng magulang namen na maghiwalay

kame" sabay tayo ko "Kaya nga mag tatagal muna kame ng 1 year bago mag
hiwalay. Kunwari hindi nag work ang relation namin. Di ba, bongga?" sabay
tawa ko ulit ng malakas.
"Pero mukhang kinacareer mo ang pagiging may asawa ah?" bigla ako
napatingin sa kanya "Kasi tignan mo naman hanggang dito suot mo ang
wedding ring nyo!hahahahah" sabay tawa naman nya ng malakas.

"Gaga. Nakalimutan ko lang!" sabay alis ng singsing sa kamay ko at tinago

sa bulsa ko "Akala kasi namin nung Yabs na un na pupunta sila papa sa
bahay kaya sinuot namin pareho"

"Wow.Yabs? May endearment thingy pa kayo ah?Hahahahah!" pigilan nyo ko.

Masasapak ko na tong babaeng to talaga.

"BEA?" pagtatawag ko sa pangalan nya "Yess?" sabi naman nya.

"Titigil ka ba o ihuhulog kita sa building?" -___-++

"Ah..eh..Titigil na bes. Ikaw naman hindi mabiro" sabay ngiti nya. Naku,
gusto pang tinatakot eh.

"Labas muna ako bes ah? Ang init." sabay paypay ng kamay ko sa mukha ko.

"Go bes" sabi naman ni Bea sabay kalkal ng Bag nya.

At paglabas ko sa beranda ng room namin.

Kitang kita ko kung paano makipag Landian ang magaling kong asawa.

Pwe.pwe, ano sabi ko? Asawa ba? Kinilabutan naman ako dun.

Kung paano makipag Landian si Yabs (Short for YABANG) kay Julia.

Kaya sinigawan ko sya.

"HOYYYY MR.DANIEL JOHN FORD PADILLA MAY ASAWA KANA ANG LANDI MO PA
DIN!!!"

*******************************************
[3] KathNiel [2]
*******************************************
DANIEL's POV

Umagang Umaga talaga nakakairita tong si Kathryn. Hindi ko talaga

maimagine na One week na kameng nagsasamang dalawa sa iisang Bahay.
Fvcked !

Paglabas nya ng room nya. Naasar agad ako sa pagmumukha nya. Ewan ko ba?
Daig ko pa ata ang naglilihi kapag nakikita ko mukha ng baboy na un.

Oo Baboy tawag ko sa kanya

Ang Lakas kasing kumain nun.

kaya nga bago ako umalis ng bahay. Inaasar ko muna sya.

Bwahahahah. Araw-araw ko syang binubwisit. Para naman may may silbi sya
sa bahay namen.

Pagdating ko sa school. Dumiresto agad ako sa room namin.

Oo nga pala. Engineering course ko. Si baboy naman. Fine Arts.

Actually, hindi ko naman gusto tong engineering.

Dahil lang kay Julia kaya nag enroll din ako sa same course nya.

She's my Girl. Yeah! My one and Only Girl.

At si Kathryn? Asa. In her Face. Hindi ko type un.

Pag pasok ko na room namin. Takte ang ingay talaga! =___=

Hinanap agad ng mata ko si Julia Babes ko.

Ayun sya,

"Hi Julia Babe?" sabay upo ko sa tabi nya "How's your Day?" sabay ngiti
ko.

"Wag mo kong tawaging Babe dito sa classroom" mahina nyang sabi "Baka may
makarinig at makarating pa sa asawa mo"

Alam nyang may asawa ako. Pero alam nya ding may usapan kame ni Kath.

"Alam mo naman na mag hihiwalay din kame di ba?"hinawakan ko ang kamay

nya"Tara sa Labas? Usap tayo?"

Bigla nyang tinanggal ang kamay ko sa kamay nya. Kaya napatingin agad ako
sa kanya.

Umiwas lang sya ng tingin at nauna ng maglakad.

Umupo kame sa bench sa school.

"Daniel, Di ba sabi ko naman sayo. Bago maging official na tayo kailangan

hiwalay na muna kayo ni Kath?"

"Maghihiwalay din naman kami eh" Sabay hawak ko sa kamay nya "Just give
me 1 year Julia. Promise makikipag hiwalay din ako sa kanya"

"Oo mag hihintay ako" sabay buntong hininga nya "But please lang. Wag
muna tayo mag relation ngayon. Ayokong masabihan ng Ahas o kabit" mahina
nyang sabi.

"I know Julia"

"Thanks :)"

"Ayan ngumiti kana ulit" ang ganda nya talaga pag ngumiti. Lalo akong
naiinlove sa kanya.

M.U na kame ni Julia since high school. Pero nung magtatapat na sana ako
sa kanya. Bigla naman akong pinakasal ng Parent ko kay Kath. Naku. Worst
day of my Life talaga yung araw na un -___-"
Nag-uusap lang kame ni Julia tungkol sa mga ginawa nya nakaraang Linggo.
Tinatanong nya din kung kumusta kame ni Kath sa bahay. Sabi ko naman
aso't pusa. Hindi nagkakasundo. Lagi ding nag-aaway.

Sa pag-uusap namin. Bigla nalang may sumigaw sa 2nd floor ng building ng

Fine Arts.

"HOYY MR.DANIEL JOHN FORD PADILLA MAY ASAWA KANA ANG LANDI MO PA DIN!!!"
boses ni kath yun -____-++

bigla kameng napatingin parehas ni Julia sa Taas.

At nakita ko si Kath na biglang nagtago.

"Una na ko Dan" Sabay takbo ni Julia.

Asarrr ka talaga Kath. Yari ka sa bahay pag uwi ko. Sisiguraduhin kong
mata mo lang ang walang latay.

KATHRYN's POV

Shet ! Bat ba ako sumigaw?

Nakakaasar naman tong sarili ko. Bat ko ba ginawa yun?

Panigurado, yari na naman ako kay Yabang mamaya.

Baka isipin nya pa nagseselos ako.

As if naman. Pero teka? Ano naman pala ang idadahilan ko sa kanya?

Arrgggh. Bakit kasi sya nakikipag Landian dun? Lantaran pa.

Hindi man sya nahiya sa sasabihin ng ibang tao. Alam pa naman na may
Asawa sya.
Lord. Help me po! Anong gagawin ko mamaya.

Hala ! Patay na talaga. Busit naman.

habang nakaupo pa ako sa sahig dahil sa sobrang bigla sa ginawa kong

katangahan kanina. Hindi ko napansin na nasa harapan ko na pala ang prof.
namen.

"Mrs.Padilla!!" sigaw sa akin ni Sir.Kalbo

"Ayy kalbo!!!" bigla akong nagulat.

"Anong sabi mo?" patay na. Mukhang nagalit na sya.

"Sabi ko po ay multo, he he" sabay kamot ko sa ulo ko.

"Pumasok ka na ng room. Mag kaklase na tayo"

Tumayo na agad ako at pumasok sa room. Badtrip na kalbo to. Lagi ako
pinag iinitan. Asar talaga ako sa mga kalbong teacher. Hmmp

Ayun nag klase lang sya. Hindi ko naman naiintindihan kung ano pinag
sasabi nya. Bukod kasi sa hindi ako intirisado sa mga sinasabi nya.
Iniisip ko pa kung anong dahilan ang sasabihin ko kay yabang mamaya.

Patay talaga. Mukhang lalong lalaki ulo nun.

Sana mawala nalang sya. Yung parang maglalaho ba?

Bwahahahaha ^_______^

"Hoyyy anong tinatawa tawa mo dyan?" sabay batok sa akin ni Bea

"Aray ko naman bes" sakit ng batok ng babaeng to ah "Uwian na pala?" ang

galing hindi ko namamalayang uwian na.

"Kanina pa kaya. Lutang ka kasi eh"

"Hahahah! Sige pala bes. Una na ako ah? babayuhh" kailangan ko ng makauwi
ng maaga. Ayokong maunahan ako ni Daniel sa bahay.
Pag ayun pa naman ang nauna. Basketball agad ang pinapanuod. Hindi ko
tuloy napapanuod ang Spongebob T3T

Pag dating ko ng bahay. Wala pa si Daniel. Yesss!

Pero may kotseng nakaparada sa Labas.

Kotse ni Papa (Tatay ni Yabang)

Ano na naman kaya kailangan ni Papa?

Agad akong pumasok sa Loob.

"Good pm po pa?" sabay kiss ko kay papa sa Pisngi

"Oh kath anak? Asan si Daniel? Hindi ba kayo sabay umuuwi?" As if naman
na magsasabay kame nun. Hindi nga kami sabay pumasok eh.

"Ah hindi po pa. May gagawin pa kasi sya kaya nauna na ako" nilapag ko
ang gamit ko sa upuan "Kumain ka na pa?"

"Oo anak. Pumunta lang ako dito para icheck kung nabayaran ba ang mga
bills nyo" pinakita kita nya sa akin ang mga bills.

Narinig ko ng Dumating yung kotse ni Daniel.

Ayan aarte na naman sya.

"HOYYYY KATHRYN ANO NA NAMANG KATANGAHAN ANG--" biglang naputol ang

sasabihin nya "Hello pa. Kanina pa kayo?" Di ba? Pag nasa harap ng tatay
nya ang galing nya umarte. Nagiging mabait na tupa ang Loko.

"Anak may problema ba kayo ni Kath?" tanong ni papa.

"Problema?Wala naman pa" Sabay lapit nya sa akin at umakbay "Magkasundo

po kame ni kath. Hindi po kame nag-aaway. Di ba kath?" ^_____^
Ngiting ngiti ang Loko. Best actor talaga.

"Opo pa. Hindi po kame nag-aaway ni Dan. hehehe" Sige galingan ko din
umarte.

"Ah sige. Akala ko nag-aaway kayong dalawa eh. Alam nyo naman na ayokong
mag-aaway kayo. Aalis na pala ako. Mag-ingat kayo dito"

"Sige po pa. Ingat din kayo" sabi namin ni Daniel.

Nung nawala na si Papa.

"Kadiri ka talaga. Sa susunod. Wag kang papayag na akbayan kita ah!!!"

Lokong to ah.

"Hoy mr.Yabang! Ginusto ko bang akbayan mo ko? Ikaw kaya ang umakbay sa
akin" sigaw ko naman sa kanya sabay pasok ng kwarto.

"HOY AKALA MO NAKALIMUTAN MO NA ANG GINAWA MO SAKIN KANINA? NAPAHIYA AKO

SA TAPAT NI JULIA" Ramdam kong galit sya.

Sabay Lunok ko.

Patay na. Help Mama.

T___________T

"Ewan ko sa yo" sabay sarado ko ng pintuan.

"MAGBABAYAD KA MAMAYA!" Bayad mo your face.

*********

TO BE CONTINUE ^______^

ITULOY KO PA BA?
COMMENT KAYO HEHEHHE

*******************************************
[4] KathNiel [3]
*******************************************
KATHRYN's POV

"Buhay nga naman parang Life" sarap mag hugas ng plato,promise.

Ang sarap ihampas sa mukha ni Daniel tong mga platong hinuhugasan ko

-____-++

Eto yung sinasabi nyang pag babayaran ko daw.

Pinag hugas nya ako ng plato.

IMBA di ba? Bayad na bayad ako diba? -____-"

Wala naman kasi kaming katulong. Gusto kasi nila papang matuto kame ni
Daniel sa gawaing bahay.

Magtulungan daw,

Well, nagtutulungan naman kame.

Sa pagkakalat join force kame.

Pero sa pag liligpit solo ko nalang. Hindi na tumutulong ang mayabang.

Ni walis nga hindi magawa nung lalaking yun. Asa nalang lagi sa akin.

Woohh. What a Great Life. Goodluck Kath. Kaya mo yan ! Fighting.

Buntong Hininga -____-"

"Hoy babs, tapos ka na ba dyan?" mukha bang tapos na ako maghugas?

Oh wag kayong magulat kung may tawag sya sa akin,

Hindi yang endearment. Okay?

Pang iinsulto yan.

BABS short for BABOY.

Ang sweet ng husband ko di ba? Ang sarap itupi ng sampung beses.

"Nakikita mo naming hindi pa di ba?" sabay irap ko sa kanya.

"Mag kaliwanagan nga tayo Kath" humarap naman ako sa kanya

"Ayoko yung ginawa mo kanina sa school ah? Napahiya ako sa harap ni

Julia" eto na naman kames a topic nay an.Leshe

Nilapag ko yung plato bago ako nagsalita "Look Daniel. Sorry na nga di
ba?Eto na nga pinag babayaran ko na yung kasalanan ko. Nag huhugas na ako
ng plato. Ano pa bang gusto mong gawin ko?Lumuhod sa harap mo?Pakyu"
nakakairita paulit-ulit.

"Masyado ka lang kasing nangingialam! Tandaan mo. Kasal lang tayo sa

papel. Wala tayong emotional attachment!"

"Alam ko. Don't worry hindi na mauulit. Saka kasi kung makikipag Landian
ka, yung sa tago na.Baka may makakita pa sayo at makarating kila papa!"

"Makarating kila papa!" sarkastik na ulit nya "Baka nagseselos ka lang"

nakangisi nyang sabi

"Pakyu,selos mo your face!" tinaasan ko sya ng kilay "akala ko gulong

lang ng kotse mo ang makapal. Mukha mo din pala!" nilapag ko na ang plato
at pumunta na sa sala.
"Hahahahah! Mabuti ng nagkakaliwanagan!" pakyu. Kapal ng mukha.

BAdtrip Dre. Kapal ng mukha ng Daniel na to.

Sumasakit bangs ko sa kanya.

-_____-"

Argh. Nakakainis kapal ng mukha -____-

Siguro nung nagsabog ng kakapalan ng mukha ang dyos. Sinalo nya lahat!
Sugapa. Hindi man namigay.

Biglang nagring ang cellphone nya.

"Hello..oh Julia?...No I'm not busy.." lumabas ang loko ng bahay. Feeling
naman makikinig ako sa usapan.

Julia Julia. Psh! Magsama kayo ng Julia mo bugok.

Makanuod na nga lang

Nilipat lipat ko ang channel ng Television.

Argh! Nakakabagot ! Walang mapanuod. Bigla akong napatingin sa wallclock

sa dingding.

Malamang kath. Wallclock nga eh, malamang sa dingding nakalagay yun.

Shunga ka?!

Sa sobrang stress ko pati sarili ko inaaway ko na hahaha.

07:30 na.

Princess and I na.

Nilipat ko sa channel 2 yung t.v

"Bat ang ganda ka ya ng bida sa Princess and I?" kinakausap ko ang sarili
ko "Parehas kameng maganda at may bangs. Hahaha" ganda talaga ni Mikay.

Ay ano bay an tapos na agad. Asar naman.

Nag-eenjoy pa ako sa panunuod sa bangs ni Mikay eh. Hahaha

Ililipat ko n asana ulit yung channel ng t.v kaya lang biglang inaagaw ng
mayabang ang remote ng T.v

"Hoy ano ba?Nanunuod ako eh!" sabay agad ko sa kanya ng remote at nilapat
sa spongebob ang channel.

"Hahah.Ang cute talaga ni Spongebob!" :'3

"Psh.Anong cute dyan?Akin na nga yang remote" Inaagaw nya ulit yung
remote at nilipat "Dyan ka manuod sa Batman. Yan ang maangas" tatawa tawa
ang loko.

"Anong maangas dyan?Sa lahat ng super Hero si Batman ang Weak nuh!"
napahinto sya sa pagtawa at tumingin sa akin.

"At bakit naman?" +____+

Hahaha galit na sya. Favorite nya kasi yang Batman na yan. Punong puno ng
Batman stuffs and collectible items kasi ang room nya.

"Kasi sa lahat ng Super Hero sya lang ang hindi lumilipad. Weak nga!
Hahahaha" pangapangasar ko sa kanya.

"Feeling mo naman si Spongebob hindi boplaks?" ano daw?

"At bakit mo naman nasabi?" sabay taas ko ng kilay

"Syempre. San ka makakakita ng Sponge na nagluluto? Boplaks di ba?
hahahah" sya naman ang tumawa ng malakas.

"Argh. Nakakainis ka na mayabang ka ah?!" napa sabunot nalang ako sa

buhok ko "Yan ngang si batman, shunga eh!!" ganti ko naman sa kanya

"At bakit naging shunga aber?!"

"Tignan mo naman kung pano mag under wear. Nauna pa ang Pantalon kesa sa
underwear! Bwahahahah" sabay hagalpak ko ng tawa.

Hahaha. Akala mo ikaw lang magaling mambwisit ah.

In your face Daniel. Asa ka pa bwahahaha

"Ewan ko sayo. Ang panget mo!" sabay hampas nya sa akin ng unan.

"Aray-oyy Daniel-aray ang sakit-hoyy!" hinampas hampas nya ako ng unan.

"Sige gusto mo ng ganyan ah!" sabay takbo ako ng kusina at kumuha ng

kutsilyo.
"Papatayin kita!"

Pinag sasaksak ko sya ng kutsilyo ng ilang beses sa katawan. Bwahahah

Ayan patay ka na. Wala na akong mayabang na asawa.

Yeah. I'm free.

Joke lang. Hindi ko sya sinaksak. Hindi ako masama para patayin tong
kutong lupa na to. Ayoko mabahiran ng kangusan ang aking mga kamay.

"Hoy tulala ka dyan at ano yang tinatawa mo. Baliw ka?!" sabay hampas
ulit sa akin ng unan ng unggoy.

"Ewan ko sayo!" hinila ko ung tenga nya.

"Aray ko! Ikaw talagang baboy ka!" tatakbo sana ako papasok ng kwarto.
Kaya lang may biglang tumawag sa pangalan namin ni Daniel.
"KATH DANIEL, WHAT ARE YOU BOTH DOING!!!!!" patay na naman po >_____<

*************************

May new Loveteam tayo si BABS and YABS.

haha. Imba ang Indearment ng tawagan ng dalawa di ba?

Spongebob Vs. Batman ang away nila ngayon :p

Don't forget to VOTE, COMMENT and BE A FAN dear :)

*******************************************
[5] KathNiel [4]
*******************************************
DANIEL'S POV

"ANO BA NAMAN KAYO? KASIMPLENG BAGAY LANG PINAG-AAWAYAN NYO PA!!!" aray,
ano ba naman tong si Mama kanina pa sigaw ng sigaw. Parang ang Layo naman
ng kausap nya.

"HINDI BA KAYO SASAGOT? WALA BA MAGPAPALIWANAG?!!" tae naman parang

microphone ang bibig eh "KATH?!" biglang nagulat si Babs kay mama.

"Bakit po ma?" nakayuko lang sya. Kanina pa yan, takot na takot kay Mama.

"ANO BA PINAG-AAWAYAN NYO?"

tumingin muna sa akin si Kath para bang humihingi ng tulong. Umiwas

nalang ako ng tingin, bahala sya dyan.

"K-kasi po Ma, yung remote po ng t.v" nakayuko pa din sya

"WHAT? REMOTE LANG NG T.V PINAG AAWAYAN NYO PA?" halatang galit si Mama
"ANO BA? KAILAN BA KAYO MAG TUTURINGAN BILANG MAG-ASAWA? GUSTO NYO PA
ATANG MAKARATING TO SA PAPA NYO EH!"

Bigla akong tumingin kay Mama "Ma,please wag na po. Aayusin na namin to
ni Kath. Wag nyo na pong sabihin kay Papa" pagmamakaawa ko.

Panigurado pag nalaman to ni Papa. Gigipitin na naman kame ni Kath sa

allowance nun. Pati ang kotse ko kukunin. Tsk, ayoko naman mag hirap nuh.

"MAG-AYOS NA PALA KAYO NGAYON!" sabay tingin ni mama sa aming dalawa.

argh. Ayoko talagang humihingi ng Sorry eh. Nakakaasar

"DANIEL JOHN?NAG HIHINTAY AKO!!" ayan sumigaw na naman sya

"Kath. Sorry" pwe. Kinilabutan ako dun ah.

Mukhang nagulat si Kath na humingi ako ng Sorry.

I told you. Hindi yan sanay na humihingi ako ng Sorry.

Mukhang natatawa si Kath.

Patay ka saking Baboy ka mamaya. Argh !

"IKAW KATH?" biglang tumingin si Kath kay Mama "WALA KA BANG SASABIHIN
KAY DANIEL?"

"Sorry din Yabang ay este Daniel!" Yabang pa ah. Yari ka talaga sa akin
mamaya.
"Mabuti naman ah nag kaayos na kayo" tumayo na si Mama "Aalis na ako.
Dinaan ko lang tong allowance nyo for this week" aabutin ko sana kaya
lang biglang iniwas ni mama yung kamay nya. (_ _" )

"Kath will hold this. She must know how to budget your income" tapos
inaabot nya kay Kath (_ _" )

Pahiya ako dun ah. Tsk

Kitang kita ko kung paano ako asarin ng mga tingin ni Kath. Badterp ka
kath ! Mayayari din kita, mag hintay ka lang -____-"

Tapos umalis na si Mama.

"HOY IKAW TABA!" sinigawan ko agad sya

"ANO NA NAMAN?!" sumigaw din sya

Kita mo tong babaeng to. Bungangera talaga. Psh

"PUMUNTA KA NGAYON SA GROCEY AT MAG GROCERY KA! WALA NA TAYONG PAGKAIN SA

REF! ANG TAKAW TAKAW MO KASI"

"WOW NAGSALITA ANG HINDI MATAKAW ! IKAW NGA DYAN MAG-AALMUSAL LANG ISANG
KILONG HOTDOG PA ATA ANG KINAKIN! BATUGAN!"

"BATUGAN PA AH ! IKAW NAMAN PALAMUNIN!"

"PAREHO LANG YUN ! BOPLAKS KA TALAGA!" sabay pasok nya sa kwarto nya at
sinara ng malakas ang pintuan.

"MALILIGO AKO ! DAPAT PAG LABAS KO UMALIS KA NA AH ! KUNG HINDI

MALILINTIKAN KA TALAGA SA AKIN!"
"WHAT EVER!" sigaw nya mula sa kwarto nya.

Pumunta muna ako ng kwarto para kunin yung towel ko at maligo na.

Asar kasi tong bahay na to. Isa lang ang C.r

Lagi tuloy kameng nag-uunahan ni Kath sa pag Ligo sa umaga.

Halos sabay kasi ang schedule naming dalawa eh.

Pag pasok ko ng C.r nag buhos agad ako ng tubig sa katawan.

Syempre Joke lang. Nag hubad muna ako ng T-shirt ko, tapos ng Short ko,
tapos ng brief ko. Tapos WOW ANG LAKI ! hahaha Joke lang Ulit.

Buhos agad ako ng tubig sa ulo at katawan. Sabay kuha ng Shampoo at lagay
sa ulo.

Kuskos lang ako ng kuskos sa buhok ko pero nag tataka ako kung bakit
hindi bumubulo ang buhok ko.

Kaya inaamoy ko agad kung shampoo ba ang nailagay ko.

Pero.

"BWISIT KA TALAGA KATH!! SA SUSUNOD NGA IHIWALAY MO ANG FEMININE WASH MO

SA SHAMPOO! BOPLAKS KA TALAGA KAHIT KAILAN!!"

KATHRYN's POV

Nakakasar talaga yung lalaking yun kahit kailan. Kumukulo talaga ang dugo
ko sa kanya. Promise
Mula anit ko sa ulo hanggang kuko ko sa paa ang gaLit ko sa kanya.

Bwisit, mukhang pinag Lihi sa sama ng Loob yung lalaking yun.

Daig pa ang Babaeng may buwanang dalaw kung makasigaw.

Anak nga sya ni Mama. Parehas silang nakalunok ng microphone !

Hahah, Teka ang Sama ko na ata? Pati si Mama dinamay ko pa eh.

Naku makapg grocery na nga Lang.

Baka magalit pa si Boss Yabs dahil sa tagal ko.

Pag dating ko ng grocery store. Binili ko na agad ang kailangan namin for
one week.

Puro frozen goods lang naman ang binili ko, tapos puro De'Lata. Corned
Beef, Sardines, Spam. At kung anu-ano pang madaling Lutuin.

Pansin nyo ba na puro de prito? Hahahah

Ako din pansin ko din.

Parehas kasi kameng hindi marunong mag Luto.

Aba? Wag syang mag reklamo kung hindi marunong ang napangasawa nya.

Biglaan ang Lahat eh. hahahah !

Paglabas ko ng Grocery Store.

Pumunta muna ako sa Starbucks para bumili ng coffee.

Lamig eh.

Umorder agad ako at umupo sa may Labas ng Starbucks.

Feel na Feel ko ang Hangin ngayon.

Sarap mag pa ka emo Boy ! ^______^

Sa pag-iisip ko ng kung anu-anong bagay biglang may nagsalit sa Likod ko.

"Hi Miss. Pwede bang makishare ng Table?" sabi nung Lalaki. Paano ko
nalamang Lalaki? Eh boses lalaki eh. Kaya dahan-dahan akong Lumingon sa
Likod. Yung parang pang movie. Nag Slow motion ako kunwari.

Di Joke Lang. Haha

Edi mukha nakong Shunga nun.

Pag kaharap ko. Nanlaki ang magaganda kong mata sa lalaking nakangiti sa
akin "WAHHHH KHA-KHA. IKAW PALA YAN!" bigla akong tumayo at niyakap ng
mahigpit si Khalil.

"Aray ko cha-cha *ekk* Aray *ekk* hindi ako makahinga *ekk"

bumitaw ako sa kanya "Eh namiss lang kasi kita eh. Kailan ka pa bumalik?"
tanong ko sa kanya

KHALIL'S POV

Grabi talaga to si Kathryn. Wala pa din pinag bago kahit Lumipas na ang
Isang taon. Ganun pa din sya kakulit.

"Eh namiss lang kita eh. Kailan ka pa bumalik?" tanong nya sa akin na
halata talagang miss na miss ako. Hay Sana ako nalang talaga.
"Kakabalik lang namin Last week" sabay ngiti ko sa kanya

"Alam mo ba? Naasar talaga ako sayo nun. Bigla ka nalang kasi nawala eh"
Oo nawala ako Kath kasi nalaman kong ikakasal kana. Kung kailan gusto ko
ng mag tapat saka kapa ikinasal ng biglaan.

"Hehe Sorry ChaCha. Kasi biglaan ang pag-alis namin eh. Kailan na kasing
operahan si ate sa U.s" sabi ko sa kanya.

"Wahh. Ganun ba? Oh kumusta naman si Ate Sharley? Success ba ang

operation nya?"

"Yap. Hehe ! kaya nga umuwi na kame dito agad eh. So kumusta na ang
chacha ko?"

ChaCha and KhaKha ang tawagan naming dalawa. Short for Chandria and
Khalil. Astig nuh? ^_____^

"Ayos lang naman. Maganda pa din. hahahah! Ikaw?"

"Ayos lang din. Ganun pa din :) " Ganun pa din. Till now, mahal na mahal
kapa din kahit alam kong kaibigan lang ang turing mo sa akin.

"Lalo kang gumwapo khakha. Saka lumaki na ang katawan mo. Ayihh. May gf
ka na nuh?" Gf ka dyan? Wala nuh. Kahit kailan hinding hindi kita
ipagpapalit kahit kailan.

"Hahaha. Loko, wala. Ikaw talaga!" sabay ginulo ko ung buhok nya.

God knows how i missed this Girl so Much ! =)

"Hmp, wag mo guluhin buhok ko!" sabay nguso nya. Hayys ang cute nya
talaga kahit kailan.

"Anyway khakha. Anu ang number mo?"

"Eto oh 0909********" sabi ko sa kanya

Bigla syang tumingin sa orasan nya "Khakha kailangan ko ng umuwi. Baka

magalit si Daniel eh. Text nalang ako sayo mamaya" sabay yakap nya sa
akin at kiss sa pisngi ko "I miss you so much khakha. Ingat ka" tapos
pumasok na sya sa kotse nya at umalis.

"Ako din Kath. I miss you so much and until now....I love you so much"
bulong ko sa sarili ko.

***********************

VOTE COMMENT AND BE A FAN : )

PARA LAHAT TAYO AY YAKULT (EVERYDAY OKAY) HAHAHAH

*******************************************
[6] KathNiel [5]
*******************************************
KATHRYN'S POV

"TABA GUMISING KA NA DYAN!!!" Ano ba tong si Daniel ang aga-aga pa. Ang
lakas maka Bad Vibes.Tsk

Tumayo na ako ng kama at binuksan ang pintuan ng kwarto ko.

"ANO BA YUN? ALAS 10:00 PALANG NG UMAGA OH!!!" sigaw ko din sa kanya.
Puyat kasi ako. Magdamag kasi kameng mag kausap sa phone ni Kha-kha
(Khalil) ang dame naming pinag-usapan. bakit ba? namiss ko lang ang isa
ko pang best friend eh.
"Sorry!" wow totoo ba to? Nag sorry na naman sya? "Wow. Himala nag
sosorry ka? Mag papamisa naba ako sa Quiapo mamaya?" pangangasar ko sa
kanya.

"EWAN KO SAYO!!!" Tignan mo to. Mood Swing.

"Joke Lang! Ano ba kailangan mo?"

"Tumawag kasi si Mama. Doon daw tayo mag Lunch sa bahay, Kaya mag ayos
kana" tapos tumalikod na sya at nagsalita ulit "Sa susunod bago ka
lumabas ng Kwarto mo siguraduhin mo munang naka short ka ah?" O______O
Ano daw?

Bigla akong napatingin sa Suot ko.

Shet ! Nakalimutan kong mag short. Naka panty at Malaking shirt lang
naman ako kasi ako pag natutulog eh ! Badtrip naman oh. Nakakahiya !
>_________<

**

Tahimik lang kame ni Daniel habang bumabyahe papuntang bahay nila Mama.

Hindi ko alam kung bakit ang tahimik nya? Ano kaya nakain nito para
ipakain ko sa kanya araw-araw ng ganito sya katahimik Lagi.

Pero may part sa Puso ko na,

Namimiss ko yung araw na maingay kameng dalawa..

Ay nsabi ko ba yun? Joke Lang yun.

^_______________^
Nabalik nalang ako sa reality ng magsalita sya "Ano ba Taba?Wala kabang
balak bumaba ng kotse?" nasa Labas na sya ng kotse.

Sumilip ako sa Labas ng kotse at nasa harapan na pala kame ng Bahay nila
Daniel "Ay.hehe" napakamot nalang ako sa ulo ko. Ang lalim pala ng
iniisip ko. Hindi ko namamalayang nandito na kame sa bahay nila Mama.

"Boplaks kasi!" Narinig kong bumulong sya

"Ano sabi mo?" hindi ko kasi narinig eh.

"Wala ang bingi mo!" sabay gulo nya ng buhok ko "Mag Linis ka nga lagi ng
tenga mo. Hindi yung si spongebob lang ang lagi mong inaatupag" bigla
syang ngumiti.

Ngiti ba talaga yun? Parang first time kong nakita syang ngumiti ah.

Bigla akong nakaramdam na parang may gumagalaw sa tyan ko.

Gutom lang siguro to.

"Ikaw talaga. Abnormal ka talagang lalaki ka!" sabay pinag hahampas ko

sya sa baso nya.

"Hahahha! Wag kang mangiliti" tignan mo to. Parang hindi nasasaktan sa

hampas ko sa kanya. Arggh, Oo nga pala nag gy-gym sya. May muscle. Sige
na sya na ang may muscle. Hmmp

"Kath, Daniel tama na yan!" biglang lumabas si Mama ng pituan "Pumasok na

kayo dito. At nakahandana ang pagkain" sabi ni Mama sabay pasok ulit sa
Bahay

Biglang dumila ang Loko :p

at tumakbo papasok ng bahay.

"Abnormal talaga kahit kailan" sabi ko sa isip ko.

Ayun kumain lang kame nila mama. Nagulat nga ako kasi 3 lang naman kaming
kakain. Pero ang pagkain akala mo piesta eh. Wala din si Papa, may out of
town business daw. Hay nako. Kaya Lalo silang yumayaman eh.

Bigla akong namiss ang parents ko. Nasa America kasi sila. Doon na
nakatira. Well, umuuwi naman sila dito kapag may occassions. Pero pag
wala. Asa naman akong dadalawin ng mga yun. Busy din sila sa business
namin.

Namimiss ko tuloy sila Mama :'(

Pag tapos namin kumain. Nag kwentuhan lang kame saglit ni Mama. Si
Daniel, andun sa dati nyang kwarto. Ewan ko kung ano ang ginagawa nya
dun.

"Kath, kumusta kayo ni Daniel sa bahay nyo?" tanong ni Mama

"Ah eh Ok lang naman po Ma" Nag slight smile ako kay Mama.

"Alam ko naman na you and daniel is not in good terms. Nabigla kasi kayo
sa nangyari. Pero sana, ayokong mag-aaway kayo" mukhang malungkot si
Mama.

"Ok lang po ma. Kalimutan na po natin yun, Besides nasasanay naman na din
ako sa buhay may asawa at kay Daniel" Nasasanay? oo kath. Sanay kana sa
Buhay may asawa at sa pangangasar ng Mokong na yan.

"Salamat Anak" tapos lumapit si Mama sa akin at niyakap ako "Sige maiwan
ko muna kayo dito. Susunduin ko pa sa school si Danilo eh. May tuitor
kasi" Wow. Namimiss ko na si Danilo. Kapatid ni Daniel.

"Sige po ma. Ingat kayo :) "

DANIEL'S POV
"Anak?" tawag sa akin ni Mama mula sa Labas. Andito kasi ako sa dati kong
kwarto at matutulog sana.

Binuksan ko ang pintuan "Bakit po ma?" tanong ko kay Mama.

"Aalis lang ako sandali ah? Sunduin ko ang kapatid mo" sabi ni Mama

"Sige po ma. Ingat kayo" isasarado ko na sana ang pintuan pero nagsalita
ulit si Mama

"Sya nga pala anak" tumingin ako kay Mama "Sana naman, bawas bawasan mo
ang pakikipag Talo kay Kathryn. Hindi yung palagi kayong nag aaway"

"Sya din naman po kasi minsan ang may dahilan eh"

"Kahit na Anak. Babae si Kath. Natural lang naman sa amin ang mainit ang
ulo paminsan minsan. Saka paano nalang pag iniwan ka nya? Kaya mo ba?
Matitiis mo bang umuwi sa bahay nyo ng mag-isa? Na tahimik na. Wala na
yung dating ingay na ginagawa ni Kathryn dun. Hindi di ba?"

Hindi ako na ako nakasagot sa sinabi ni Mama.

Paano na nga lang kung iwanan nya ako? Kaya ko bang umuwi sa bahay ng
mag-isa? na hindi na sya madadatnan sa bahay na un?

Napatingin ako sa sala at nakita ko si kath na nakangiti sa pinapanuod

nya.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.

Tae ang corny. Siguro may sakit ako sa puso. Psh

Biglang may nagtext sa cellphone.

From: Julia <3

Kita tayo now? Starbucks. May sasabihin akong imporante!
Mukhang imporante kaya nagbihis agad ako ng damit at lumabas ng kwarto.

KATH'S POV

"Taba alis muna ako! May kikitaing kaibigan lang" sabi ni Daniel.

Wow. Ang gwapo ng loko sa suot nya ngayon ah? Sino kaya ang kikitain
nyang kaibigan? Bat kailangan nya pang magpagwapo ng ganyan. Siguro si
Julia?

Ai ewan. Bat ko ba iniisip kung sino? Ano bang pakialam ko? Pero may part
sa isip ko na baka si Julia ang imemeet nya. Bigla parang may tumusok na
karayom sa puso ko. Masakit ayy ! Weird.

"Okay" yan nalang sinabi ko na walang lingon-lingon

Narinig ko ng umalis ang kotse nya. Hayss ! Ang galing naman. Iniwan nila
akong mag-isa sa bahay na to. Ang boring naman.

Bigla kong naalalang itext si Kha-kha ayaing gumala.

To: Kha-Kha
Wer u? Sundo mo ko dito sa ______, Gala tayo? :)

At makalipas ang 10mins nareply naman sya na sige daw. kaya naman lumabas
nako ng Gate para duon nalang sya hintayin.

After ng 10mins ulit may dumating na kotseng kulay Blue. Malamang si Kha-
kha na to.

Lumabas ang gwapo kong best friend mula sa kotse na nakangiti.

"Let's go?" sabi nya at binuksan ang pintuan ng kotse

"Wow. Ang gentle man naman ng kha-kha ko!" sabay pisil ko sa pisngi nga
at pumasok na ng kotse

sumakay naman agad sya ng kotse at pinaandar na.

"San mo gusto pumunta?"

"Sa Sm nalang kha-kha" sabi ko.

"Sure" ngumiti na naman si kha-kha. Pogi talaga nitong best friend ko.

DANIEL's POV

Pag ka dating ko ng StarBucks. Nakita ko agad si Julia na nakaupo. Kaya

agad akong lumapit sa kanya.

"Sorry kung late ako" sabi ko sabay upo sa harapan nya.

"Ok lang. Kakadating ko lang naman eh" ngumiti sya. Yung maganda nyang
ngiti

"So, ano pala ang pag-uusapan natin?"

"About Us" diresto nyang sabi

"What about us?"

"Hindi nako magpapaligoy Ligoy pa Daniel. I love you and I know that you
love me too"

"Teka? hindi ko magets. Ano bang gusto mong sabihin?"

"Na sinasagot na kita! Na ok lang kahit mag-asawa ako ni Kathryn. Alam ko

namang hindi mo sya mahal at mag hihiwalay din kayo, Right?"

"Ah..yeahhh. So you mean?"

"Yap. Tayo na babe"

"Wow!" kung pwede lang tumalon sa sobrang tuwa. Ginawa ko na. Finally ang
long time na ka Mutual understanding ko at sinagot na din ako.

"Pero sana Daniel. After 1 year. Asikasuhin mo na agad ang Annualment

paper nyo?"

"Don't worry Julia. I will :) "

"Thanks! Let's go on a Date?" tapos tumayo na sya

Tumayo na din ako at bigla nyang hinawakan ang kamay ko at sabay ngumiti.

Pero there's a part in my heart saying na mali tong ginagawa ko. Niloloko
ko si Kath! Tsk, Ang gulo..

*******************************************
[7] KathNiel [6]
*******************************************

DANIEL'S POV

"Babe punta muna tayo saglit ng National BookStore. May bibilhan lang
ako." pag-aaya sa akin ni Julia pumasok muna sa National BookStore.
"Sure.Tara?." Sabay hawak nya sa kamay ko at pumasok na kame ng National.

Habang bumibili si Julia ng mga kailangan namin sa Engineering. Nag ikot-

ikot muna ako sa Loob. Wala lang, para hindi mabored. Tapos napadaan ako
sa mga books.

Natawa nalang ako sa sarili ko nung makita ko yung Spongebob book.

Hahaha! Naalala ko kasi Taba. Adik na adik kasi si Kath sa Spongebob na
to.

"Babe.Let's go?" tumango nalang ako sa kanya at lumabas na din kame ng

National.

Paglabas namin nakasalubong ko si Kath with a guy.

Ewan ko ba parang napakunot ang noo ko at nag-init ang ulo ko.

"Oh? Dan nandito ka din pala?" tapos napatingin sya kay Julia "Hello
Julia" ngumiti sya.

"Ah..eh...bumili lang kame ng Projects para sa engineering week" pinakita

ko yung plastic na hawak ko.

"Kayo ano ginagawa nyo dito?" Ano ba kath? Bat hindi mo ipakilala sa akin
ang kasama mo?

Asawa mo ako? Tapos nangangaliwa ka?

Huh? Ano ba sinabi ko? Tae. Parang ako yun ah.

"Ah Dan. Si khalil nga pala. Bestfriend ko." tapos nakipag shake hands
ako.

"Daniel nga pala"

"Khalil nga pala Pare" Sus, pare daw. Lumpuhin kaya kita dyan?

"Dan, Let's go na?" biglang nagsalita si Julia. Tumango nalang ako.

"Babs una na kame" tapos naglakad na kame palayo sa kanila.

Hindi ko talaga alam. Pero nakaramdam ako ng Galit bigla. Wala na sira na
ang araw ko.

KHALIL'S POV

Anong ibigsabihin ng nakita ko? Ayun ang asawa ni Kath di ba? Bakit may
kasamang ibang babae? Niloloko nya ba si Kath? Tangina naman. Ang gulo.

Eto namang isang to pagkatapos namin masalubong ang asawa nya. Hindi mo
na makausap ng matino. Parang ang lalim ng iniisip.

"Cha-cha?" lumapit ako sa kanya "Ok ka lang ba?"

"Oo ok lang ako. Hehehe." Peke ang tawa nya

"Alam mo kath? Kilala kita. Wag mo nga pekein ang tawa mo. Wag mo pilitin
kung hindi mo kayang ngumiti." totoo naman eh. Sa 8 years ba naming mag
best friend. Saulo ko na kung totoo ba o peke lang ang pinapakita nya.

"Ano ka ba kha-kha. Ok lang ako." Biglang nawala ang ngiti sa mukha nya.
Naging seryoso sya at parang nalungkot.

"C'mon? Ano bang problema? I'll listen. Best friend mo ko right?."

"Wala ano ka ba?"

"Psh. Kath, kilala kita. Alam ko kung kailan may problema ka."

Hindi pa din umimik si Kath "Dahil ba to sa nakita nating kasama ng asawa

mo kanina?"

"Asawa ka dyan. Sa papel lang yun nuh. Wala lang yun."

"Kung wala lang yun. Eh bakit naging ganyan ka?"

Umiwas lang sya ng tingin sa akin "C'mon kath? Ilabas mo lang yan. I'll
listen naman eh." Ayokong nakikita kang ganyan. Nasasaktan din ako eh.

"Ewan ko ba khalil. Hindi ko naman gusto o mahal si Daniel, pero nung

nakita ko syang kasama si Julia. Nakaramdam ako ng kirot dito oh!" sabay
tinuro nya yung dibdib nya kung saan nakalagay yung puso nya.

"Alam mo yun? hindi nga kame magkasundo pag nasa bahay. Lagi kameng
nagbabangayan. Pero pag hindi nya ako kinakausap. Parang namimiss ko,
parang hinihiling ko nalang na sana lagi nalang kame mag-away sa bahay
para lang magpansinan kame?" pinapakinggan ko lang sya sa bawat sinasabi
nya.

"Baka naman kasi Mahal mo na sya?" bigla syang napatingin sa akin "Baka
hindi mo lang alam. Pero alam mo yun? May feelings ka na pala for him?"
Ano ba tong sinasabi ko? Imbes na chance ko na to para makuha si Kath.
Hindi eh. Hayyss

"Hindi ko din alam, Kha-kha. Para bang part ng ng arawa ko yun pag-aaway
namin." tumingin si Kath sa malayo.

Alam ko na. Nasa in-denial stage si Kath. Hindi nya pa sigurado kung
mahal nya na si Daniel, pero I'm sure. May feelings na nga sya.

After nya magsalita. Hindi na kame nag-imikan. Ewan ko? Para bang
hinayaan ko nalang syang mag-isip at mag muni-muni.

Alam ko na ang gagawin ko para mapangiti ko ulit si Kath :)

"Tara cha-cha." sabay hila ko sa kanya at pinapasok ulit sa kotche ko.

KATHRYN'S POV

Hindi ko talaga maintindihan ang sarili ko. Bat parang nakaramdam ako ng
Lungkot at kirot nung nakita ko silang magkasama?

Mahal ko na ba sya?

"Cha we're here na. Baba kana." Nabalik nalang ako sa realidad ng
magsalita ulit si Khalil.

Napatingin naman ako sa Labas ng kotse at nakahinto na pala kame sa isang

malaking bahay.

Bumaba na din ako at Lumapit kay Khalil "Kaninong bahay to?" tanong ko
kay khalil.
"Sa amin." Tapos ngumiti sya "Dito na kame Lumipat nung umuwi kame dito
sa Philippines. Tara pasok tayo?" tumango ako kay kha-kha at pumasok na
kame sa malaking bahay.

"Ate. May bisita ka!!" biglang sumigaw si Khalil at tinawag ang ate nya.

Ayy ate nya. Si--

"Wahhh. Ate Sharley!!!" sabay takbo ko kay ate sharley ay yinakap sya ng
mahigit.

"Wahhhh. Kath, I miss you na. Kumusta kana?" sabi ni Ate Sharley.

Bumitaw ako sa pagkakayakap kay ate sharley "Ok lang naman ako. Ikaw
kumusta na? Kumusta ang operation mo?"

"Ok na ako. Sucessful ang operation, naging malakas ako ng Dahil sa

kanya." sabay kindat ni ate Sharley.

"Sino sa kanya?" naguguluhang tanong ko.

Biglang sumigaw si Ate sahrley at may tinawag "HOYYY MARK JOSEPH

CRUZ!!!!" ibang klase si Ate Sharley. Magaling na nga sya. Nakakasigaw na
ulit eh. hahahha

May lalaking biglang lumabas ng kwarto at nagsalita "OH?Makasigaw ka

naman Babe. Bakit?"

Hala ang Gwapo naman ni Kuya O______O

Ang tangkad at ang macho nya.

Ay ano ba tong iniisip ko. Boyfriend yan ni Ate sharley at may asawa na
din ako. Sabeee?

"Wala. May ipapakilala lang ako sayo" tapos tumingin si Ate sharley sa
akin "Kath si Mark, Boyfriend ko." tapos tumingin si Ate sharley kay kuya
pogi "Babe. Si Kath. Best friend ni Khalil. Parang Little sis ko na din
yan."

"Hello Kath." biglang hinawakan ni Kuya Mark yung kamay ko at hinalikan

"Nice meeting you--Aray ko babe tama ba--aray masakit na ang tenga ko."

"Ikaw talaga ang Landi mo pa din kahit kailan ah?Hindi ka pa din

nagbabago." hahaha. Biglang hinila ni Ate sharley yung tenga ni Kuya
Mark. Ang kulit nilang dalawa, kahit ganyan sila ramdam mong mahal na
mahal nila ang isa't isa.

Ayun kwentuhan lang kame ni Ate Sharley kung ano mga nangyari sa akin
nung nawala sila ng Isang taon. Sinabi ko sa kanya na Kasal na ako.
Hahah! Nagulat nga sya eh. Nauna pa daw ako kesa sa kanya.

Nung tinanong nya naman kung gaano ko kamahal si Daniel. Hindi ko alam
ang isasagot ko.

Mahal ko na ba talaga siya? Ano sa tingin nyo?

********

Kung gusto nyo basahin ang Story ni Sharley Ramos at Mark Joseph. Basahin
nyo nalang!
10 WISHES ang title nun. hahaha ! Sige na ako na ang ma Plug lels.

Ano masasabi nyo sa update na tO?

Vote, Comment and Be A Fan :))

*******************************************
[8] KathNiel [7]
*******************************************
Hello to Ms.L aka "PILOSOPOTASYA" isa sa pinaka FRIENDLY na Writter dito
sa Wattpad. Pangako!
Basahin nyo yung "AFGITMOLFM" nya. Matatawa, Maiinlove at mapapaihi kayo
haha !

*************
KATHRYN'S POV

Isang Linggo na ang nakalipas mula ng magkaayos kame ni Daniel. Yes,

magkaayos talaga. We decided na kung hindi namin kayang mag act bilang
isang tunay na mag-asawa (Which is Kadiri talaga) nag decision kame na
maging FRIENDS/KAIBIGAN nalang. Para naman hindi na nag-aalala sila mama
sa amin, at para kahit papano may improvement kame sa isa't isa.

Pero yung pakiramdam ko na bigla bigla nalang bibilis ang malandi kong
puso tuwing ngingiti sya, Hindi ko pa din alam kung ano meaning nun. Wala
naman kasi sa dictionary eh. Kayo ba alam nyo?

Gumising ako ng maaga. Para naman mag Luto ng Breakfast namin ni Daniel.
Hahah ! Sounds weird right? Wala naman kasi sa vocabulary ko ang salitang
Luto, at hindi ko din alam kung Luto ba talaga ang nagawa ko.

Hay naku. Bahala na subukan nyang umangal. Ipapalunok ko ng buong buo sa

kanya yung batman nyang gitara =____="

Inayos ko na yung table, Yeah ! Inayos ko talaga. Kasi ang kalat kanina.
Punong puno ng labahin naming dalawa, pati nga briefs at boxer nya ako
naglalabas. Pero palitan naman kame. Pero hindi ko pinapalaba yung panty
and Bra ko sa kanya. Nakakahiya di ba?

Nilagay ko na ang 2 baso. 2 plato. At ulam namin sa table.

Anong Ulam namin for almusal?

~TENEN~ (sounds effect yan!)

Itlog na may sibuyas at kamatis sa Loob saka Fried Rice. Sarap tignan
ewan ko lang kung masarap din ang Lasa. Hahahahhaha

"Oh? Ano yang niluto mo?" Lumabas na si Daniel mula sa kwarto nya.
Nakaayos na din sya for school.

"Breakfast, Hindi ba halata?" -____-"

"Hindi eh. Parang binaboy mo ang pagkakaLuto eh!hahahah." biglang tawa ng

hinayupak

"Alam mo mag pasalamat ka na lang. Hindi yung mambibwisit kapa."

Nakakainis, gumising pa ko ng maaga para lang sa almusal na to. Tapos
lait lang ang makukuha ko sa kanya. Great Daniel, your never failed to
annoy me -_____-"

"Eto naman, Joke lang eh! :) " Shet. Ayan na naman yung ngiti nya. Ramdam
ko na na naman ang pamumula ng mukha ko.

"Oy tara kaen na." inaamoy nya muna muna yung pagkain

"Bat mo inaamoy yan? -_____-" Putaragis talaga tong Lalaking to.

"Baka may Lason oh gayuma eh. Hahahahah."

"Pakyu ka. Spell A-S-A?" -_____-" Okay Badtrip nako.

Sinubo nya na yung Fried Rice, tinitignan ko lang kung anong Reaction nya
"Pwe..Pwe...Ano ba tong nilagay mo sa Fried Rice? Ang tamis tamis naman."
Bigla nyang dinura yung fried Rice.

"Huh?Matamis?." tinikman ko yung Fried Rice "Oo nga ang Tamis T_____T
sensya kana. Hindi ko kasi tinikman eh. Asukal ata nailagay ko." Ang
tanga ko talaga. Mag kamukha kasi yung asukal at iodize Salt eh
T___________T

"Haysss. Ok lang!." Tapos kinuha nya yung toyo "Lagyan mo nalang ng Toyo
para makontra yung Lasa"

"Sige T3T "

Natapos na kameng Kumain at nag Ligpit na ng Table. Sya na ang naghugas,

may konsiderasyon pa din pala ang mokong kahit 1% eh. hahah

"Ah Yabs." Oo tama kayo. Yabs pa din ang tawag ko sa kanya. Ok lang naman
sa kanya kasi TABS din naman ang tawag nya sa kin.

"Bakit?" tignan mo to hindi man lang lumilingon

"Pwede mo ba ko sunduin mamaya? Coding kasi ang Kotse ko eh. Sige na

Please." Sana pumayag sya. Coding kasi ang kotse ko. Tapos malalate pa ko
umuwi may group meeting kasi kame.

"Bakit ano bang oras uwi mo?"

"Around 7pm. May group meeting kame eh."

"Eh ngayon? Hindi kaba sasabay sa akin?"

"Hindi. Ok lang. Susunduin ako ni Bea." tapos may narinig akong

nagbusina.

"Ayan na si Bea. Text nalang kita maya. Bye Dan" Tapos tumakbo ako
palabas ng bahay at narinig ko syang sumigaw.

"WAG KANG TATAKBO! YUNG BANGS MO MAGUGULO! HAHHAHAHHA"

"HAHAHAHAHA! PAKYU!" sigaw ko din sa kanya. Oh di ba? Wala na kameng
Away. Ayiihhhhhhh

DANIEL'S POV

Ilang araw na ba kameng hindi nag-aaway ni Kath? Nakakapag taka ano?

Syempre nag-usap kame na bawas-bawasan ang awayan namin. Para naman hindi
na mastress sila Mama sa aming dalawa. Ayoko din mawalan ng allowance at
auto nuh. Kaya pumayag na ako sa offer ni Kath.

Nagulat nga ako ngayong araw. Ang aga magising ni Taba. Nag Luto pala ng
breakfast naming dalawa.

Sa totoo Lang. Napangiti ako sa ginawa nya. Bakit ba? Marunong din ako
matouch kahit gwapo ako nuh. hahahha anong KONEK?

Anyway yun nga, nagLuto sya. Pero FAILED ! hahahah. Ang Tamis ng Fried
Rice nya. Kawawa naman yung mukha ni Kath. Haggard na ewan pagtapos
magluto. Akala mo naman kung anong niluto. Eh Itlog at fried Rice lang
naman.

Tama na ang usapan tungkol Kay kath. Baka kanina pa nasasamid yun sa
school.

Wala kameng klase ngayon. May meeting ang buong Engineering instructor.
So it means. Free day ko at ma sspend ko ang time ko kay JULIA.

Birthday kasi ni JULIA BABES KO <3

Hahahah. Ang Landi ko taena.

Umalis na ako ng bahay at dumiresto agad sa Mall of Asia. Mag dadate

kameng Dalawa ni Julia.

Tumingin ako sa orasan ko.

09:39 na ng umaga.

Shet sana hindi ako malate.

Nakarating agad ako sa MOA, pinark ang kotse ko at nag madaling pumunta
sa meeting Place namin.
Pagkarating ko dun. Nakita ko na agad ang pinaka magandang babae sa balat
ng Lupa.

"Babe Sorry kung Late ako." sabay kiss ko sa pisngi nya.

"Ok lang. Kakadating ko lang din naman, besides 10am pa naman ang
usapan :)" Ayun nakita ko na naman ang maganda nyang ngiti.

"So Let's Go na?"

"Sure" tapos kumapit sya sa Braso ko.

Pumunta muna kame ni Julia sa Sine. Gusto nya daw ang Palabas ngayon eh.
Syempre dahil Prinsesa ko sya. Pumayag na ako. Kahit na PETRANG KABAYO
ang palabas. Psh. Korny naman eh. Puro tawa lang ang ginawa naming
dalawa.

Asar kasi walang Horror na palabas. Edi sana naka chansing na ako sa
kanya di ba? Bwahaha. Joke lang. Hindi ako ganun sa iniisip nyo nuh
-_____-"

Pagtapos naming manuod. Dumiresto naman kame sa isang Restaurant ang

"KAEN D2" na restaurant. Umorder lang kame ng Rice at 2 putahing Ulam.

Ang galing nga eh. May free cake sila for customer na may birthday.

Natawa pa ako kasi SPONGEBOB ang design.

Naalala ko tuloy si Taba.

Wag kayo mag-isip ng kung ano. Naalala ko lang talaga sya.

Speaking of taba. Nagpapasundo nga pala un.

Chineck ko yung phone ko kung anong oras na.

2:00 pm palang ng Hapon. 7:00 pm pa naman sya nagpapasundo eh.

Nung natapos kameng kumain. Nag ikot ikot naman kame ni Julia. Pumunta sa
Game Zone naglaro ng kung ano-ano. Tapos sa TEDDIES CORNER. Binilhan ko
si Julia ng Teddy Bear at bumili din ako para sa sarili ko ng isang
maliit na BATMAN Figure.

Binilhan ko din si Taba ng Baboy na Stuff toys. Hindi ako sweet sa kanya.
Ok? Aasarin ko lang sya.
hahahahah. Ang sama ko ba?
5:00 pm na ng Lumabas kame ng MOA ni Julia. Tumambay muna kame sa Sea
Side. Papanuorin ang Sunset. How Romantic. hahahah

"Dan" tawag sa akin ng isang angelic face

"Oh?"

"Thank you for for this day. I'll never forget this" tapos hinalikan nya
ako sa pisngi. Shet ! kinikilig ako.

"Wala yun." Inakbayan ko sya.

Pinanuod lang namin Lumubog ang Araw, nag kwntuhan ng kung anu-anong
bagay.

Napatingin ako sa cellphone ko. Shet ! Lobat na pala.

Ano na kayang oras?

"Babe. Anong oras na?"

"30minutes before 9pm babe. Why? May pupuntahan ka ba?"

Shet. Shet. Nakalimutan kong sunduin si Kath. Tangina. Nasan na kaya yun?
Umuwi na kaya yun? 2 hours pa naman ang byahe papunta sa school.

"Julia. I'm so sorry. But we need to go. May importante pa kasi akong
pupuntahan"

KATHRYN'S POV

Asar naman si Daniel. Anong oras na oh. kanina pa ko nag hihintay dito sa
Labas ng school. Hindi pa ko makauwi. Nagugutom na ako. Yari talaga sa
akin yung Daniel na yun.

Yabang yari ka sa akin pag uwi natin. Ipagluluto mo ako ng masarap na

ulam ngayon >:|

"Miss Okay ka lang dyan?" Lumapit yung Guard ng School sa akin. "Kanina
ka pa dyan nag hihintay ah?"

"Opo kuya Guard :)"

"Sige"

"ay wait manong guard. Anong oras na po?" tumingin yung guard sa Relo nya
"10:54 na"
Badtrip naman tong si Daniel. Asan na kaya to? Baka naman may nangyaring
masama sa kanya? baka kung napapano na yun. Nag aalala na ko.

"Kuya Guard pwede po bang patawag nalang ng taxi?"

"Okay sige po Mam"

DANIEL'S POV

Tangina talaga. Ang bobo ko kahit kailan. Nakalimutan ko syang sunduin.

Asan na kaya yun? Sana naman okay lang sya. Badtrip naman oh.

11:30 na ako nakarating sa School namin. Agad akong bumaba sa kotche ko.

Tumitingin ako kung saan-saan. Pero walang bakas ni Kath. Asan kaya yung
babaeng yun? Badtrip naman yun. Asar talaga. Sumasakit din ang bangs ko
sa kanya.

Magtanong na nga lang ako.

"Excuse me po Manong Guard?" Sabi ko sa Guard ng School namin.

"Ano yun?"

"Tanong ko lang po. May nakita po ba kayong babaeng naka blue na long
sleeves na babae dito. ganito kataas, tapos po may bangs?"

"Ah wala eh." Sabi ng Guard "Ay sandali . Meron pala. Kaalis lang nung
babae. 5 oras na nga yun nag hihintay dyan kanina. May hinihintay atang
tao." Pag karinig ko nun.

Isa lang ang naramdaman ko. GUILT

"Sige po manong alamat."

Tumakbo agad ako papasok ng kotse ko. At pinaharurot ang kotche ko ng

sobrang bilis. Kung pwede lang lumipad ang kotche ko. Ginawa ko na.
Badtrip ka kath.

Bat mo pa ako hinintay ng ganun katagal. Ang bobo mo talaga. Hindi kana
lang umuwi ng maaga.
Dapat hindi mo na ako hinintay.

Nakarating nako sa subdivision namin. Bwisit na yan ang bagal pa

magpapasok ng Guard. Tsk.

Pinaharurot ko ng mabilis ulit ang kotse ko.

Malapit na ako sa tapat ng bahay namin.

Nakita ko si Kath.
May kausap na lalaki sa Labas ng bahay namin >:|

*******************************************
[9] KathNiel [8]
*******************************************
KATHRYN'S POV

Pagkatawag ni Manong guard ng Taxi. Sumakay agad ako.

Gusto ko ng makauwi at baka may nangyari ng masama kay Daniel. Loko din
kasi yun, hindi nagtetext at pag tinatawagan ko naman ang cellphone, out
of coverage area. Anyareee dun?

~GRUUUUUUUHHHHH~

Biglang tumunog yung tyan ko. Kaya napahawak naman agad ako. Hindi pa nga
pala ako kumakain sa sobrang pag-aantay kay Daniel. Yari talaga sa akin.
Kailangan nya akong ipagLuto ng masarap na ulam ngayon.

Nakarating na kame sa Subdivision.

Medyo traffic. Kaya naman sumilip ako sa bintana ng Taxi at nagtanong sa

Guard ng Subdivision namin.

"Kuya Guard ano pong meron?"

"Kayo pala Mrs.Padilla. May kotse lang po kasing iniwan. Hindi po namin
alam kung kanino eh." Sabay napakamot nalang ng ulo si Kuya Guard.

"Ah sige po."

Tapos dumiresto na ang taxi sa harapan ng House namin.

Habang nagbabayad ako may Tumawag sa pangalan ko.

"Kath." bigla akong kinilabutan sa tawag nya sa akin. Kilala ko kung

kaninong boses yun.

Humarap ako para Lingunin ang tumawag sa akin.

Shet. Si Enrique

"Kath at last nagkita ulit tayo." bigla syang lumapit sa akin at niyakap
ako. Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Hindi ko alam ang una kong
sasabihin.

Bakit pa sya nagbalik?

Bakit pa sya nagpakita?

Bakit kung kailan nakalimutan ko na sya?

Ang daming bakit ang tumatakbo sa isipan ko ngayong mga oras na to.

Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Hindi ko alam ang sasabihin ko sa

kanya. Ang daming tanong agad ang pumasok sa isipan ko. Ang dami kong
gustong sabihin sa kanya. Pero ni isang salita walang lumalabas sa bibig
ko.

"Enrique." yan nalang ang nasabi ko sa kabila ng pagkakayakap nya sa

akin.

Lumuwang ang pagkakayakap nya sa akin at tumingin sa mga mata "Sobrang

miss na miss kita." at tuluyang nahulog ang luha nya sa mula sa kanyang
mga mata.

Mga luhang alam ko na ako lang ang nakakapag pa Luha sa kanya ng ganyan.

Hindi pa din ako makapag salita. Ang bilis lang ng tibok ng puso ko.

Parang unti-unting nagiging sariwa ang kahapon.

Mahal ko pa ba sya? :'(

DANIEL'S POV
Sa sobrang Bilis ng pangyayari. Nakita ko nalang niyakap ng LaLaki si
Kath.

Isa lang ang nararamdaman ko sa oras na to. GALIT

Bumaba agad ako ng kotse. Hindi ko na pinark ng maayos, iniwan ko nalang

sa kalsada ang kotse ko na nakaharang.

May mas importante lang akong kailangan gawin ngayon.

Bigla kong hinatak yung lalaking nakayakap kay Kath at sabay sinapak sa
mukha.

"DANIEL ANO BANG GINAGAWA MO?" biglang sigaw ni kath.

Tinignan ko lang. Isang tingin na nagsasabing Galit ako sa nakita ko at

sa ginagawa nilang dalawa.

napaupo sa kalsada yung gagong nakayakap kay kath at sabay punas sa bibig
nyang dumugo. Served it right. Gago!

"PARE ANO BANG PROBLEMA MO?" Tumayo yung hayop at tumingin ng masama sa
akin.

"PROBLEMA? PARE TINATANONG MO BA KUNG ANONG PROBLEMA KO?" sumisigaw na ko

sa sobrang galit "TANGINA PARE. ANG LAKAS MONG GUMAWA NG EKSENA SA
HARAPAN NG BAHAY KO AT ANG LAKAS NG APOG MONG YAKAPIN SA ANG ASAWA
KO!!!!" sabay turo kay Kath.

Mukhang nagulat sya. Gulat na nasa harapan nya ang asawa ng niyakap nya
"ANO PARE? WALA KA NG MASABI?TANGINA. BUTI YAN LANG ANG NAKUHA MO SA
AKIN!!!!"

tumingin ako kay kath na gulat din sa pangyayari.

Hinila ko sya papasok ng bahay namin.

Narinig ko pang tumawag yung hayop kay kath.

sinarado ko agad yung Gate at ang pintuan ng bahay namin at hinarap si

Kath.

"IKAW ANG KAPAL DIN NG MUKHA MO EH NUH? PAG KATAPOS KITANG SUNDUIN SA
SCHOOL MO. PAGKATAPOS KONG HANAPIN KA DUN TAPOS ETO LANG ANG MADADATNAN
KO DITO? NAKIKIPAG LANDIAN? SA HARAP PA NG BAHAY KO?" Sinigawan ko sya.
Halatang gulat sya.

May namumuo ng Luha sa Gilid ng mata nya.

Na any moment, tutulo nalang eto.

"Hindi ako nakikipag landian." tumulo na ang Luha nya "Hinintay naman
kita sa school di ba? Sabi ko di ba 7pm mo ko sunduin?Pero hinintay pa
din kita kasi nangako ka eh."

"TANGINA NAMAN KATH. SANA NAMAN NAGTXT KA! HINDI YUNG NAG-AALALA AKO NG
GANITO SAYO! HALOS PALIPARIN KO NA UNG KOTSE KO PARA LANG MAKARATING SA
SCHOOL. PERO ANO? HINDI KA MAN NAGTXT!!!!!"

"Nagttxt ako hindi ka nag rereply *sob* Pati tawag ko. Out of coverage
area." Umiiyak na sya. Tulo ng tulo ang Luha nya na parang bata na
inagawan mo ng Laruan.

"WAG KANG MAG SINUNGALING!!!! WALA AKONG NATATANGGAP NA TEXT AT TAWAG

MULA SAYO!!! SIGURO KASI NAKALIMUTAN MO DAHIL SA KALANDIAN MO!!!!" Bigla
nyang inaangat ang mukha nya at bigla akong--

~PAAAAAKKKKK~

"ANG KAPAL NAMAN NG MUKHA MO DANIEL PARA SABIHAN AKONG LUMALANDI LANG!"
sinampal nya ako. Nagulat ako sa ginawa nya. Galit na sya ngayon. Yung
mga mata nya parang papatay sa Galit.
"HININTAY KITA NG LIMANG ORAS SA TAPAT NG SCHOOL. NILAMOK AT NALIPASAN NA
KO NG GUTOM PERO WALA KA PA DIN. PERO WALA EH. DI BA NAG PROMISE KA? KAYA
NAG HINTAY PA DIN AKO. BAKA KASI MAY NANGYARI SAYONG MASAMA. TAPOS NGAYON
ETO? PAG BIBINTANGAN MO KONG LUMALANDIN? SABIHIN MO NGA? SINO BA SATIN
ANG LUMALANDI? AKO BA? AKO BA ANG MAY--" naputol ang sinabi nya at yumuko
ulit sya "Ako ba ang may Julia?"

Pagkasabi nya nun. Parang may tumusok ng milyong karayom sa puso ko.
Sibat pa nga ata.

Napako lang ako sa kinatatayuan ko. Hindi ko na alam ang sasabihin ko

kath. Parang umurong nalang ang dila ko. Naasar ako.

Tumingin ulit sya sa akin at nagbitaw ng salita "Ayoko na daniel. Itigil

na natin to, pagod na pagod na ako. I ask my Parents to annual this
Marriage. Naaawa na ako sa sarili ko :'(" Tapos tumakbo sya sa kwarto nya
at sinara ng malakas ang pinto.

Umulit ng umulit sa isipan ko ang huling sinabi nya.

"Ayoko na daniel. Itigil na natin to, pagod na pagod na ako. I ask my

Parents to annual this Marriage. Naaawa na ako sa sarili ko :'("

"Ayoko na daniel. Itigil na natin to, pagod na pagod na ako. I ask my

Parents to annual this Marriage. Naaawa na ako sa sarili ko :'("

Naramdaman ko na naman ang pag tusok sa puso ko.

Masakit at ayokong itigil to.

Ayokong mag-annual kame. Ayokong mag hiwalay kame.

KATHRYN'S POV

Ang kapal ng mukha nyang pag bintangan akong Lumandi. Sino kaya sa aming
dalawa ang Lumalandi? Ako ba? Ako ba ang lantarang lumalandi sa school na
parang single at walang inaalalang kasal? Ang kapal talaga ng mukha nya.

Ang bigat na ng nararamdaman ko, sobrang sakit na ng puso ko. Masyado na

akong napapagod sa putaragis na marriage na to. hindi ko na talaga kaya.

Sumabay pa si Enrique ngayon. Bakit ganun? Kung kailan nakalimutan ko na

sya? Kung kailan okay na ako ng wala sya saka sya magpapakita ulit?
Bakit? Ano bang kailangan nya? Masyado ng magulo ang buhay ko.
Biglang may kumatos sa pintuan ko.

Yung makapal ang mukha.

"Kath. Open this Door. Mag-usap tayo." Sabi nya habang patuloy pa din ang
pagkatok.

hindi ako nagsasalita. Ayokong makipag-usap.

"Kath. Please? Mag-usap tayo?Wag ka ng magalit?" Sincere ang boses nya.

Pero wala pa din akong pakialam. Masakit ang mga sinabi nya sa akin tulad
ng Lumalandi lang ako? What the hell.

Ako pa talaga ngayon? Mainit ang Ulo ko. Not now, hindi pa ko ready
makipag-usap.

Hindi ako sumasagot sa pagtawag nya. At tuluyan na syang umalis sa pinto,

mukhang bumalik na sa kwarto nya.

Ang bilis naman sumuko nun. Kainis!

Bigla namang nagring ang cellphone.

Yabs Calling...

Bahala ka dyan ! Asa ka namang sasagutin ko yan. Kaya nilapag ko na yung

cellphone ko sa side table at tinakpan ang mukha ko ng unan at natulog
na.

**

The next day. Pag labas ko ng kwarto. Tahimik na. Mukhang maagang pumasok
si Daniel ah? Haynaku, bahala sya sa buhay nya. Galit pa din ako sa
kanya.

Bumaba na ako sa kusina para kumain, hindi kasi ako kumain kagabi at
nawala ang gutom ko ng dahil sa galit ko sa mokong na yun.

Pag kita ko sa kusina laking gulat ng mata ko na may nakahandang pagkain.

O__________O

Ang ganda ng pagkakaayos ng table. Akala mo prinsesa ang kakain eh.

Sino kaya nag-ayos nito?

Si daniel kaya?
Hindi naman siguro, wala naman sweet bones sa katawan yun eh.

Lumapit ako sa table at may nakalagay na note.

Kath,

Sorry kagabi ah? Hindi ko sinasadya yun. Nadala lang ako ng galit ko.
Sana hindi kana galit at makipag usap kana sa akin. Ayusin natin to.
Hindi matutuwa sila mama kapag mag hihiwalay tayo.

Ayan pinag handa kita ng almusal. Sana magustuhan mo. Alam mong ayaw na
ayaw kong nagluluto di ba? Pero gumising ako para lang dyan. Ang dami ko
pang paso sa kamay dahil dyan. kaya sana ubusin mo ah?

Daniel

Bigla na naman bumilis ang tibok ng malandi kong puso. Ewan ko ba at

parang automatic na ngumiti ang mga Labi ko. Hindi ko ineexpect na
sincere talaga sya, pati ang pinaka inaayawan nyang gawin ginawa nya para
magkabati lang kame.

Magkikipag bati na ba ako? Ano sa tingin nyo?

Pagtapos ko kumain, inayos ko muna ang table. Baka sabihan nya pa akong
walang kusa. Kaya nag hugas na din ako ng plato.

Pagkatapos ko kumain. Pumunta muna ako ng sala para manuod since 10am pa
naman ang start ng 1st class ko ngayon.

Laking gulat na naman ng mata ko na may stuff toys na baboy sa sa upuan.

Nilapitan ko agad to at kinuha.

Wow. Ang lambot naman nito at ang cute naman. Sarap yakapin.

May note na naman na nakalagay.

TABA,

Para sayo nga pala yan. 200 din yan. Bayaran mo ko ah? Joke lang.
Kung pwede ka pala mamaya. Date tayo, I mean Friendly Date as bonding
lang. Kung pwede ka lang naman ah?

Bigla na naman may tumambling na kung ano sa tyan ko. Weird ah.

Napangiti na talaga ko nhg tuluyan sa mga peace offering nya :"">

binasa ko ulit yung note nya.

at inulit ang Last line ng note.

"Date tayo mamaya ah?" parang hindi nag loading ang sinabi nyang yun.

Ano daw Date?

Me + DANIEL = DATE?

"WAHHHHHH. MAG DADATE DAW KAME." Napasigaw nalang ako sa sobrang

excitement.

*******************************************
[10] KathNiel [9]
*******************************************
BEA'S POV

"Eto na nga. Malapit na ako sa school--Oo sige--bye." Ano ba yan si Kath.

Ang aga-aga pa pinapasok na ako. Ang dami na daw tsismax sa akin ngayon.
Nakakaloka sya.

Pero since tsismosa ako. Pumasok na ako ng maaga. hahahaha

Pag ka dating ko ng school. Nakita ko agad ang isang mercedes Benz sa

tapat ng school namin. Alam na alam ko kung kanina yang Sasakyan na yan.

Kay Jake Vargaz

Ang aking Prince Charming. haha Asa naman daw ako di ba?

Oo tama ang iniisip nyo. Crush ko sya, ay mali.. Mahal ko pala yang
gwapong nilalang na yan. Ewan ko ba kung bakit patay na patay ako dyan sa
kanya. Hindi nga marunong ngumiti yan eh. Parang laging may sariling
mundo.

Gusto ko sanang sabihin na "Hi Jake, Try mo kayang ngumiti at mamansin.

Promise, Hindi nakakamatay yun." pero syempre hindi ko yun kaya. Wala ako
ng lakas ng Loob para sabihin yun.

Si Jake at ang pinaka mamahal na asawa ni Kath ay mag best friend. Cool
right? Parehas gwapo. Mag best friend sila at mag best friend naman kame
ni kath. Compatible hihihi.
"HOY MISS. WILL YOU PLEASE GET OUT OF MY WAY. STOP DAY DREAMING STUPID."
Bigla nalang ako nabalik sa aking katawang Lupa dahil may sumisigaw sa
akin. Sino ba tong kutong Lupa na to at inistorbo ang pag papantasya ko
kay Jake?

Nung tinignan ko si Jake sa kinatatayuan nya. Wala na sya. Kaya nag-init

agad ang Ulo ko sabay harap sa sumigaw sa akin.

"AYAN WALA NA SI JAKE NAKAKAASAR KA--." naputol yung sinisigaw ko sa

Lalaki. Si jake pala ang sumigaw sa akin.

Bigla nalang akong nanigas sa kinatatayuan ko.

Pinag pawisan ng malamig.
Hindi ko alam ang sasabihin ko sa gwapong nilalang na nasa harapan ko.

Para bang nawala ang ingay sa paligid ko at tanging pag tibok nalang ng
puso ko ang naririnig ko. Napakalakas na pag tibok ang aking
nararamdaman.

"I KNOW I'M PERPECT HANDSOME MAN. STOP STARING LIKE THAT. SO DISGUSTING."

Ano daw? Biglang Lumaki ang mata ko sa narinig ko sa kanya

O__________O

Hindi ako makapaniwala na ang Hangin ng Lalaking to. Parang biglang

naglaho ang pag mamahal ko sa kanya. Bla bla bla

Tinulak nya yung katawan ko ng mahina at dumaan sya.

"KAPAL NG MUKHA MO!!!!" Sinigawan ko sya. Ang kapal ng mukha.

Humarap sya at nag smirked "I love you too sweety." at nag wink pa ang
Loko. Ang yabang talaga super.
Nag madali na akong pumunta sa room namin. Dahil baka kung ano pa ang
magawa ko sa paligid ko. Promise uusok na ang mukha ko sa galit. He's
full of himself. Mayabang talaga. No wonder kung bakit sila naging mag
best friend ni Daniel. Parehas ang kahanginan sa katawan. Ughhh.

Umupo agad ako pag dating sa Room.

"Bes. Bakit ang tagal mo?" Lumapit si Kath sa akin. Pero hindi ko pa sya
tinitignan. Asar pa kasi ako.

"Uy bes. May problema ba?" kinalabit nya ko ng kinalabit. Kaya tumingin
na ako sa kanya

At biglang "HAHAHAHAHAHAHAHAHA. Kath, What happen to your face?

HAHAHAHAHAHAHAHAH" Kung kanina badtrip ako, ngayon hindi na. Natawa
talaga ako sa mukha ni Kath. Tawang tawa na halos sumakit na ang tyan ko
sa pag tawa.

"What? Ano panget ba?"

"Hindi panget bes.HAHAHAHAHHAHA. Hindi lang bagay sa mukha mo." Benta

talaga tong mukha ni kath ngayon. Naka make-up kasi sya ngayon.
Hahahahaha

"Seriously, Bea Binene? Ano panget ba? ^____- " Napataas na ang kilay ni
Kath. Means, Hindi na sya natutuwa. Okay kailangan ko ng mag seryoso.

"Hahahahahhaha. Wait, Ubusin ko muna ang tawa ko Hahahahah--aray ko bes.

aray naman." Sakit ng kurot nya sa braso ko. Poor Bea. Kawawa ka naman
-____-"

"What? Anong masasabi mo sa mukha ko?"

"Gusto mo ba talaga malaman?" sabi ko sa kanya habang pinipigilan pa din

ang pag tawa.
"Syempre."

"Ang panget bes. Ano ba yang ginawa mo sa mukha mo. Nag eye shadow kang
black. Sa umagang to? Nag lips stick ka ng pulang pula. Ano ka si RUBY?
Nag blush on na parang sinapak ka ng asawa mo eh. Ano ba yan." Saad ko sa
kanya

"Sabi ko na eh. hayysss." She look so Dissapointed. Tskk.

"Bakit ka ba nag make-up kasi?" Kinuha ko yung panyo sa pocket ko at

pinunasan ang mukha ni Kath. Poor kath. Hindi pa talaga ganap na dalaga
tong bessy ko. Walang alam sa kusina, walang alam sa pag-aayos ng sarili.

"Kasi may Date kame ni Daniel mamaya."

"Eh date lang naman pala eh----WHAT DATE? AS IN FORMAL DATE?" Nagulat
ako sa sinabi ni Kath. Bago sa pandinig ko yun ah? Like Hello? Di ba
hindi sila mag kasundo ni Daniel? Tapos mag dadate sila?

"Teka nga bes. Explain mo nga sa akin. Ayos na ba kayo? I mean, for real
na ba ang unwanted marriaged nyo?"

"Di mo ko magets eh." huminga sya ng malalim "Friendly Date lang to.
Parang pambawi sa kasalanan nya sa akin kahapon."

"Kasalanan?"

"Oo, di ba after nating umuwi kahapon from group meeting?" tumango ako
"Hinintay ko sya hanggang 11pm pero hindi sya dumating kaya nag decide
nalang akong umuwi mag-isa then si Enrique--"

Biglang kong pinutol ang sinasabi nya kasi nakarinig ako ng pangalan ng
Demonyo "WHAT? ENRIQUE? YOU MEAN, YUNG FIRST BOYFRIEND MO? YUNG GAGONG
YUN? YUNG INIWAN KA NALANG SA ERE NG---"

"Oh tama na binene. O.a much na."

"Oh tapos anong nangyari after nun?"

"Ayun nga. Pag uwi ko ng house namin. Nasa tapat ng house ni Enrique at
niyakap agad ako nung makita ako then biglang sumulpot si Daniel then he
punched Enrique. Galit na galit si Daniel as in Bes. Tapos pinag
sisigawan nya ako at sinabihang naglalandi lang daw. Kaya ayun sinampal
ko sya hindi kinausap. Kaya eto peace offering Mag date daw kame."

Natulala naman ako sa sinabi ni Kath. Ang haba ng Hair ng Lola nyo.
Hahaha ! Pero hindi, hindi na ako papayag na muling bumalik si Enrique sa
Buhay ni Kath. Tama na yung minsan naging tanga ang best friend ko sa
kanya.

"Oh? Date pala eh. Bakit nag make-up kapa?"

"Hello Bea. Nakikinig kaba?" umayos sya ng upo "Date nga to. Kaya
kailangan kong mag-ayos, mag make up ba? Kasi nakakahiya naman kay
Daniel kung ang panget ko mamaya. Hindi katulad ni Julia. Elegante ang
dating."

Wow. Nakakaamoy ako ng selos chuhcu ah?

"Nag seselos ka ba?"

"H-huh? B-bat naman ako mag seselos?" Confirm guys. Nagseselos nga. Tsk

"Mahal mo na ba?"

Tapos bigla nya akong binatukan.

"Aray ko naman para saan yun?" sabay hinimas ko ang ulo ko.
"Ang panget ng mga tanong mo eh. Help mo ko bes? Please." aba'y nag puppy
dog eyes pa si Kath.

"Kung hindi lang kita Love bes. Hindi kita tutulungan sa Date na to eh."

Syempre kinikilig ako para sa bes friend ko. Sana matutunan nilang
dalawang mahalin ang isa't isa. Para naman hindi na din sumasakit ang ulo
ko pag nag-aaway at nag babangayan ang dalawang to.

Mga pauso kasi ng magulang nila eh. Stress.

KATHRYN'S POV

Mabilis natapos ang klase namin ngayon. Kaya hinila agad ako ni Bea
papuntang girls C.r at inayusan. At after ng 30mins. Viola ! Ang Dyosa na
ng mukha ko. Ani kayang masasabi ni Daniel sa itchura ko? Kinikilig naman
ako. Hahahaha

Nagpaalam na agad si Bea sa akin. Kasi daw may lalakarin pa sila ng Mommy
nya. Ang swerte ko naman sa best friend ko. Ang bait bait di ba?

Pumunta na agad ako sa meeting place namin ni Daniel at tinext sya.

To: Yabs

Asan kana Yabs? Dito na ko.

After ng 5mins. Nag reply naman sya. At may klase pa daw sya. wait ko daw
sya ng 20mins. Sabi ko okay. Hahahah. Excited na ako sa Date naming
dalawa. Ano kaya mangyayari? San kaya kami pupunta? Ano kaya kakainin
namin?

Errr. Mukha ba akong excited? hihihihi.

After 20mins ng pag hihintay. Naglabasan na ang mga classmate ni Daniel.

Kaya tinext ko naman agad sya. Pero hindi nagreply.

Nakita ko si Zap. Isa sa mga classmate nya. Kaya naman tinawag ko agad.
"Zap." sabay lapit ko sa kanya

"Oh Kath? Bakit?"

"Si Daniel? Nakita mo?"

"Oo nasa room pa sya. Tignan mo nalang dun."

"Salamat."

Tumakbo agad ako papuntang buildong nila Daniel. Para naman hindi nya na
ako hanapin.

Pag dating ko sa tapat ng classroom nila.

Narinig ko syang nagsasalita mukhang may kausap.

Kaya sinilip ko sya sa bintana.

Pero hindi ko inaasahan ang nakita ko.

Daniel Kissing Julia.

Nakaramdam agad ako ng tumusok sa puso ko. At sa hindi inaasahang

pagkakataon. Tumulo ang luha ko.

Hindi ko alam kung bakit ako nasaktan. Basta ang ginawa ko nalang ay
tumakbo paalis sa tapat ng classroom nila.

Tumakbo lang ako ng tumakbo kahit hindi ko alam kung saan ako pupunta.
Bakit ganun? Bakit ang sakit-sakit ng makita kong nag kiss sila?
Bakit? :'(

Tulo lang ng tulo ang luha ko. Hanggang sa maupo ako sa ilalim ng puno sa
tapat ng Building ng Nursing. Since wala na namang masyadong tao. Umiyak
nalang ako. :'(

Ang sakit-sakit talaga. Bwisit na yan. Bat sa dami-dami ng pwede kong

makitang ginagawa nila. Yun pa?

Asa ka naman kasi kath. Mahal ni Daniel yun, Mahal na mahal. Alam mo
namang walang pakialam sayo yun. Hindi ka nun gusto. Wala yung feelings
para sayo.

Mahal ko na ba si Daniel? Kaya ganito nalang ako masaktan dahil sa nakita

ko?

binaon ko nalang ang mukha ko sa tuhod ko at hinayaang lumabas ang mga

luha ko.

Naramdaman kong may taong nakatayo sa tapat ko at tinawag ang pangalan

ko.

"Kath"

Bumilis ang tibok ng puso ko. Kaya dahan-dahan kong inangat ang mukha ko
at tinignan kung sino ang nasa harapan ko.

Nagulat ako sa babaeng nasa tapat ko.

SHET ! BAT SYA ANDITO?

*******************************************
[11] KathNiel [10]
*******************************************
KATHRYN'S POV

"Kath."

Sh1t. 'bat andito sya.

Umaayos ako ng upo at pinunasan ang Luha ko.

"Why are you crying?" umuupo sya sa tabi ko.

"Wala naman. Masakit lang bagang ko" Tanong tanong pa sya kung bakit ako
umiiyak. Close ba tayo? -____-"

"Then you must visit your dentist regularly" Eh kung ikaw kaya ang
pabisitahin ko sa Dentist? Halikan pa kayo kanina ni Daniel ah.

Oo tama kayo. Si Julia tong kausap ko. Si Julia ang tumabi sa akin.
Feeling Close. Sabunutan ko kaya to nuh?

"Kath, can we talk?" tumingin sya sa akin ng seryoso.

"We're already talking!" Bastos na kung bastos. Bakit ba? Nasaktan ako sa
nakita ko kanina eh -___-++

"Ok sorry" Huminga sya ng malalim. Parang nahihirapan na sabihin kung ano
man ang gusto nyang sabihin. Gulo naman ng babaeng to.

"I know Kath that we're not friends. But I'm not treating you as my enemy
or my rival when it comes to Daniel."

Ano ba gustong pag-usapan nito.

"Can you please. Direct it to the point. Wag ka ng magpaligoy ligoy pa."
Duh? Time is Gold. Hindi nya nalang sabihin ang gusto nyang sabihin. Ang
dami pang seremonyas.

"I'm leaving."

Ano daw? Parang nabingi ako sa sinabi nya.

"Ano? Your what?"

"Pupunta na ako sa America." Biglang kumitab ang mga mata ni Julia.

Nakita ko kasi nakatapat sya sa may ilaw.

"B-bakit naman?" Parang bigla akong nalungkot sa narinig ko. Ewan ko ba?
Hindi naman kasi kame close ng babaeng to eh.

"I don't know. Na shocked nalang ako sa biglang pag-alis ng family

namin." Malungkot na yung boses nya.

"Eh paano na si Daniel?" Sige Kath? Tinanong mo pa talaga ah? Hindi ba

maganda ngang balita yan. Edi wala ka ng kaagaw kay Daniel.

"That's why I'm here to talk to you." umaayos sya ng upo at hinawakan ako
sa kamay "Please Kath. Take good care of Daniel. I'm begging you, please.
Don't leave him. He said to me that you want to annual the Marriage."

"ANO???" Hinila ko yung kamay ko mula sa pag kakahawak nya "YOU BEGGING
ME TO DON'T LEAVE HIM. BUT WHAT ARE YOU DOING??? YOUR LEAVING HIM!!!!"

Sinigawan ko na sya. Ayos pala to eh? Nakikiusap syang wag ko iwanan si

Daniel. Pero sya, iiwan nya yun.
Oo alam ko. Tanga na ako di ba? Hindi pa ako mag pasalamat dahil wala na
akong kaagaw dahil aalis na ang pinaka mamahal ni Daniel. Pero for
peter's sake naman.

Hindi ako martir. Hindi ko ugaling ipag siksikan ang sarili ko kay
Daniel. Alam kong hindi ako ang kailangan nya. Alam kong si Julia ang
kailangan nya.

"I love him kath. But I need to do this. Someday you'll understand me."
mahina nyang sabi sa akin. Nakayuko na sya. At alam kong umiiyak na din.

"Kath. Please, alam kong impotante ka kay Daniel. Kaya andito ako para
makiusap na wag mo na syang iwan. Mawawala na ako sa buhay nya and I'm
sure, hindi nya na makakayanan kung pati ikaw ay mawala din." Garalgaral
na ang boses nya.

"Pero Julia? Ikaw naman kasi ang kailangan ni Daniel. Hindi ako."

"Kailangan ka nya na ngayon."

"Julia. Alam kong alam mo ang contract namin ni Daniel na our marriage
will only last for one year. Alam ko din ang plano nyong magpakasal kapag
na-anual na ang marriage namin. Pero hindi ko talaga maintindihan kung
bakit mo sya iiwan?." Martir na ba ako? Sabihin nyo nga sa akin?

"Basta." ngumiti sya "I know that you'll love Daniel soon."

Eh? Ano daw? Hindi ko nagets.

English kasi eh >___________<

"Sige kath. I need to go na. Thank you and aasahan kong tutuparin mo ang
pinag-usapan natin." pinunasan nya muna yung Luha nya saka sya tumakbo
paalis sa akin.
Hindi ko talaga magets si Julia. Alam kong mahal nila ang isa't isa. Pero
bakit nagawa nyang iwan at pumayag sa desisyon ng magulang nya?

High school palang kame nila Daniel. Alam kong may something na sa kanila
ni Julia. Alam kong nasaktan din ng sobra si Julia simula ng nalaman
nyang ikinasal nalang kame ni Daniel ng biglaan.

Halos lahat ng ex-school mate namin ni Daniel dati nagulat sa

pangyayaring yun. Kahit kame din namang dalawa. Parang pag gising nalang
namin...Booommmm... We're Marriage.

Alam ko din namang mahal nila ang isa't isa eh. Kumbaga sa story na ito.
Ako ang kontrabida.

Kontrabidang walang ginawa kundi wasakin ang relasyong ng dalawang bida.

Sa totoo lang. Wala naman talaga akong binatbat kay Julia. The way she
talk, the way she move, the way she carry her dress. Walang wala talaga
ako. Pag pinagtabi kameng dalawa.

Isang Beefsteak at Corned beef ang resulta.

Isang mamahalin at isang gusgusin.

Hindi ko alam kung bakit naaawa ako sa kanilang dalawa. Siguro dahil sa
akin, kung bakit hindi sila magkasama at maging masaya.

Kontrabida ba talaga ako sa kwentong ito?

Hindi ba? Biktima din naman ako ng kasunduang ito?

Pero wala akong magagawa, kundi ang sundin ang pakiusap ni Julia.
Alagaan si Daniel.

Umuwe na ako ng bahay.

Hindi ko alam kung nasaan si Daniel sa mga oras na 'to.

Napatingin ako sa orasan.

09:30 na ng gabi.

Chineck ko naman ang cellphone ko kung nagtxt ba si Daniel kung anong

oras sya uuwe. Pero wala din. Nasaan kaya ngayon yun?

Baka hinatid si Julia sa airport.

o baka naman nasa Bar nagpapakalunod sa alak.

Siguro nga nasa bar sya. Para malimutan ang sakit na nararamdaman nya
ngayon.

He's in pain right now. I know it

Bakit parang pati ako apektado sa nararamdaman nya?

Mahal ko na sya?
Siguro nga mahal ko na sya.

He needs me right now. Hindi ko sya iiwan katulad ng ginawa ni Julia sa

kanya.

Lumipas ang oras pero walang Daniel pa din ang nagpapakita sa bahay
namin. 12:00 na ng madaling araw. Kinakabahan na ako sa kanya. Usually
kasi nagtetext na yun kung malalate sya ng uwi eh. Pero ngayon wala pa
din.

Hindi na nga natuloy ang Date namin tapos Late pa sya umuwi. Tsk

Ay loko ka kath. Date pa talaga ang naisip mo samantalang broken hearted

ang tao ngayon.

Tinawagan ko na sya.

Pero ang sabi ng operator ay, the number you have dial is either
unaattended or out of coverage area. Please try you'll call next year.

Ano ba yan? Pati phone nya hindi macontact. Nakakaasar naman yung mokong
na yun. Ugh.

Lumabas ako ng bahay para mag hintay sa Gate.

Grrr. Ang ginaw naman.

Ano bang month ngayon? Bat parang mag chichirstmas na ?

Sa pag-iisip ko biglang may dumating na kotseng kulay dilaw.

alam ko kung kaninong kotse yan.

Kay Daniel.

Nung pag ka park nya sa tapat ng bahay namin, tumayo ako para kumustahin
sya.

Lumabas sya na parang......

NAKANGITI???

Totoo ba to? Nakangiti sya?

"Oh kath? Bat gising kapa?" tanong nya sa akin sabay ngumiti na naman
sya.

Pero pansin ko ang mata nyang namumula na parang galing sa isang

matinding pag kakaiyak.
"Uh..ano..hinintay kasi kita eh." Nahihiya kong sabi sa kanya.

"Sira ka talaga..Tara na pumasok na tayo sa loob. Malamig na oh. Baka

siponin kapa." ngumiti na naman sya at nauna ng pumasok sa loob ng bahay.

Bat ganun? Parang may mali

"Ah.Dan?" bigla syang humarap sa akin

"Bakit?"

"Ok ka lang ba?" Gusto kong malaman kung ok sya. Hindi naman masama kung
ilabas nya yung nararamdaman nya di ba? Hindi naman masama kung iiyak sya
di ba?

"Huh?" Parang naguguluhan sya "Ok lang ako. Bakit mo natanong?" ngumiti
na naman sya. Isang ngiting peke at pilit.

"Dan. Alam mo? Hindi masamang ilabas ang luha. Lalo kung sobrang bigat na
ng nararamdaman mo."

Unti-unting nawala ang ngiti sa labi nya.

Nagsisimula na ding mag tubig ang mata nya.

"K-kath? Pwede ba kitang Yakapin?" Nagulat ako sa sinabi nya. Pero alam
kong kailangan nya ng isang comfort ngayon. Isang kaibigan na makikinig
sa nararamdaman nya.

"Ok lang." Pagkasabi ko nya. Bigla nya akong niyakap ng mahigpit.

Napatingkayad pa nga ako kasi mas matangkad sya sa akin.

"K-kath? Bat ganun? Bat kung kailan kami na saka pa nya ako iniwan?"
ramdam kong umiiyak na sya, Nababasa na kasi ng luha yung manggas ng
blouse ko.

Hinahayaan ko lang syang mag salita.

"Bakit kailangan nya pang pumunta ng america? Bakit? hindi ko

maintindihan kath."

"Hindi ba nya ako Mahal? Hindi ba sya masaya sa akin?"

"Sabi ko naman sa kanya. Mag hintay lang ng isang taon at sya na ang
papakasalan ko eh. Pero bakit ganito ang ginawa nya?" Hindi ko alam kung
matutuwa ba ako sa sinasabi nya? Masakit din sa loob ko ang sinasabi nya.
Pero wala akong magawa kung hindi makinig nalang sa akin.

bigla nyang tinanggal ang pagkakayakap sa akin at sabay nag salita

"Susundan ko sya kath sa America." seryoso nyang sabi.
************

Hello :))
Sana mag comment and Vote kayo. Para araw-araw ako mag Update. Pwede ba
yun? heheheh

*******************************************
[12] KathNiel [11]
*******************************************
KATHRYN'S POV

Lumipas ang tatlong Linggo. Pero hindi naman umalis si Daniel. Hindi sya
sumunod sa America. Ewan ko kung anong nangyari pero umuwi nalang sya
isang araw na parang 'nothings Happen', I mean parang nawala na lang
bigla yung pagiging Broken Hearted nya.

Hindi ko ba alam kung matutuwa ako o matatakot eh.

Matutuwa dahil hindi na sya tulala at parang wala sa sarili katulad this
past few weeks,
O matatakot na baka tinatago nya lang ang sakit sa nararamdaman nya..

Ramdam ko naman na masakit pa din sa side nya yun.

At lalong mas nasasaktan ako sa mga pinag dadaanan nya.

Na wala akong magawa para matanggal ang sakit ng nararamdaman nya.

Unang una naman kasi hindi ako ang mahal nya,

At pangalawa hindi din ako ang kailangan nya.

Pero dahil Mahal ko sya. Hinding hindi ko sya iiwan. Tutupad pa din ako
sa usapan namin ni Julia na, hindi ko iiwan sa ere si Daniel tulad ng
ginawa nya.
Aalis lang ako kapag si Daniel na mismo ang nagsabing hindi nya na ako
kailangan.

Pero pag dumating ang panahon na.

It's either masakit o sobrang sakit lang talaga sa part ko.

"Tulala ka na naman dyan!" nawala ang pag-iisip ko ng malalim kasi

biglang nagsalita si Daniel.

"Ah..may iniisip lang."

"Aba marunong kana pala mag-isip. San mo natutunan yan?hahahaha" Bigla

nalang syang humagalpak ng tawa.

Hindi ko ba alam kung maaasar ako sa mga pambwibwisit nya sa akin o

matutuwa eh.

Halata namang Okay na sya nuh?

"Bilisan mo kumain dyan. Marami pa tayong pupuntahan." Sabi nya sabay

kain ng spaghetti nya.

Gumala nga pala kame ngayon ni Daniel. Katatapos lang kasi ng midterm
exams namin. As a celebrate daw kasi hindi ako na-zero sa mga exams ko,
i-ttreat nya daw ako.

Feelingero nga eh. Akala naman nya hindi ko nakita mga exams nya? Eh mas
mataas pa nga ang akin.
65 out of 100 ang mga exams ko. Kaya iimagine nyo nalang kung gaano
kababa yung sa kanya. Hahahahahah

Nung natapos kameng kumain. Lumabas na kame sa Italian restaurant ng

pinag kainan namin at sinimulang mag lakad-lakad.

Sumasakit na ang paa ko. Pero hindi pa din kame nakakarating sa

pupuntahan namin.

Ay teka? San ba kami pupunta.

"Dan?San ba tayo pupunta?" bigla akong tumigil sa pag lalakad para

mapahinga naman ang paa ko. Naka High heels kaya ako at kaunti nalang
paniguradong mapapaltos na naman ang maganda kong paa.

"Basta sumunod ka nalang." Sabay lakad ulit nya.

Naku naman tong lalaking to. Kung hindi ko lang sya ASDFGHJK. Eh
kinaltukan ko na to eh. hahahah

Ayun katulad ng sinabi nya. Sumunod naman ako sa kanya.

Napansin ko ngang may hinahanap sya.

Si Julia kaya? hahahah O.A much Kath?

"Ayun nakita ko na." Sabay hawak nya sa kamay ko "Tara dun." At hinila
nya ako papunta sa Play Zone.

"Aray--wait lang naman--aray ko Daniel---Huyyy" pagrereklamo ko sa kanya.

Hilahin ba naman ako putaragis talaga tong lalaking to. Sakit ng paa ko.
"Tsk. Ang reklamador mo naman Taba" kumamot nalang sya sa ulo nya. Hindi
nya pa din binibitawan ang kamay ko.

"Ikaw kaya ang mag suot ng Heels nuh?Tignan natin kung hindi ka mahirapan
maglakad."

"Eh 'bat kasi yan ang sinuot mo? Feeling mo ang ganda mo pag nag suot ka
nyan?hahahah"

"Alam mo alam ko na kung bakit ka iniwan ni Julia. Dahil dyan sa ugali mo

at--" naputol nalang ang sasabihin ko kasi..

Bigla syang nanahimik at yumuko.

Shoot. Below the belt ata ang nasabi ko ah?Ang tanga mo Kath. Kahit
kailan boplaks ka talaga. Sa dirami raming pwedeng iopen up. Yun pa ang
nasabi mo. Minsan talaga hindi na ako natutuwa sa kadaldalan ko.

"S-sorry Dan." nahihiya kong sabi sa kanya.

Tumingin naman sya agad sa akin at ngumiti.

"Wala yun :) " Sabay gulo nya ng buhok ko gamit yung isang kamay nya.

Nag simula ulit kameng maglakad papasok ng Play Zone. Ewan ko ba kung
bakit naisipan nyang maglaro dito. Siguro pampatanggal stress. Ang hirap
kaya mag engineering di ba? At dagdag pa yung sakit sa Puso nya.
Sana pala nag nursing nalang ako. Para kahit papano alam ko kung paano
lunasan ang sugatang puso ni Daniel. Hahhaha ! Ewwwww ang korny na ng
sinabi ko.

Ayun bumili si Daniel ng P1000 worth of token. Imba talaga tong lalaking
to. Kung gumastos eh parang ang dami-dami naming pera.

Nakakaasar kasi ako nahihirapan mag budget ng pang gastos namin sa isang
bwan tapos kung gumastos sa Play Zone ey 1000 agad. Pagkain na naming
dalawa yun ng isang Linggo eh -_____-"

"Dun tayo Kath." Sabi ni Daniel sabay turo ng Basketball Game.

"Laro tayo? Kung sino ang pinaka kaunting shoot. Sya ang mag huhugas ng
plato?" Pag-aaya nya sa akin.

"Eh? Ang Daya naman eh. Hindi naman ako marunong nyan. Samantalang ikaw,
magaling ka dyan." Sabay ngumuso ako.

"Hehehe.Ikaw talaga. Wag ka na nga ngumuso." Sabay gulo nya ng buhok ko

"Sige, para patas isang kamay lang ang gagamitin ko. Sayo dalawa. Ano?"

"Sige Sige" Syempre pumayag na ako. Chance ko na to para mapahinga ang

kamay ko sa pag huhugas ng plato sa bahay. Hahhahah

And after 30mins ng aming paglalaro.

"Hahahahah. Talo ka Taba. Sorry ah? Destiny mo talaga ang pag huhugas ng
plato." Ayun humagalpak na naman sya ng tawa.

"Andaya mo naman kasi eh. Hindi ka patas mag Laro! T__________T " Asar,
'bat ganun? Talo pa din ako? Isang malaking daya ang nangyari.

"Oyy hindi ah. Isang kamay na nga ang gamit ko eh. Wag ka nga!"

"Oo na. Sige na ako na ang mag huhugas. Asar naman." T3T
"Tara dun naman tayo sa Karaoke." Sabay hila naman nya sa akin.

Ano ba 'tong lalaking 'to. Bakit ang hilig nya mang hila ngayon?

Sana puso ko naman ang hilahin nya.

Ano daw? Ano sabi ko? Manahimik ka nga kath. Bat puro kakornihan na naman
ang sinasabi mo?

Kinuha ni Daniel ang Microphone ng Karaoke chuchu. Hindi ko kasi alam ang
tawag dito sa machine na 'to, basta ang alam ko lang karaoke tawag dito.

"Uyyy kakanta ka?" Tanong ko sa kanya. Naghahanap kasi sya ng kanta sa

Song List eh.

"Malamang. Alangang titigan ko lang 'to"

"Sabi ko nga."

Tapos tumayo na sya papunta sa machine, at nagpindot pindot ng kung anong

number at lumabas ang kantang...

'Hinahanap-Hanap kita'

Biglang nag silingunan yung mga taong nandito din sa Play Zone. At nag
silapitan para manuod.

"Ay ang pogi naman ng kakanta."

"Wow. Ang ganda ng kakantahin nya."

"May girlfriend na kaya yan?"

"Ayun ata yung katabi nya oh."

"Hindi naman mukha namang katulong eh."

Naiirita na ako sa mga sinasabi ng mga tao sa Likod ko ah. Ang sarap
palunukin ng microphone ng manahimik eh. Mukha ba akong katulong?

Hello??? Kasal na hoh kame. Asawa ko na hoh yang tinititigan nyo. Mga
matatandang to ang sarap isako. Hay naku, pag ako talaga na bwisit
kakainin ko kayo ng buhay =_____=

"This song is dedicated to the Girl that I love" sabi ni Daniel sa mga
taong nanunuod sa kanya.

Yung mga taong nanunuod biglang kinilig, pero ako. Parang kinurot ang
puso ko sa sinabi nya.

Alam ko naman kasing hindi ako ang tinutukoy nya eh.

Bago sya nag simulang kumanta. Tumingin muna sya sa akin at ngumiti.
Ngumiti din ako......yung pilit nga lang.

♫♪~Adik sa 'yo"
Awit sa akin
Nilang sawa na sa
Aking mga kuwentong marathon

Tungkol sa 'yo
At sa ligayang
Iyong hatid sa aking buhay
Tuloy ang bida sa isipan ko'y ikaw

Sa umaga't sa gabi
Sa bawa't minutong lumilipas
Hinahanap-hanap kita
Hinahanap-hanap kita
Sa isip at panaginip
Bawa't pagpihit ng tadhana
Hinahanap-hanap kita~♫♪

Obvious naman ang message ng kanta di ba? Na hindi ako ang tinutukoy nya
sa kantang yun.

Si Julia pa din talaga. Si Julia pa din talaga ang Mahal nya :'(

Hindi naman masamang umasa na magugustuhan at mamahalin nya din ako di

ba? Hindi naman masama maging martir at umasang isang araw, ako naman ang
mamahalin nya di ba?

Kaya minsan nahihirapan pa din akong umamin sa kanya eh. Ayoko kasing
mareject.
Yung ang isang bagay na iniiwasan kong mangyari sa akin.

Ang ma-reject.

Natapos syang kumanta at umalis na din kame sa Play Zone. Ewan ko ba

simula ng kumanta sya. Parang nawalan na ako ng gana. Parang tinamad na
ako mag gala at ang tanging gusto ko lang ay mahiga nalang sa kama ko at
matulog.

"Taba?Hello. Nakikinig ka ba?" bigla akong nagulat sa sinabi ni Dan

"Huh? Ano ba yun?"

"Bat parang ang lalim na naman ng iniisip mo? May problema ka ba?"
Naguguluhan nyang tanong sa akin.

Kailangan ko nabang sabihin? Kailangan ko nabang umamin na mahal ko sya?

Handa na ba akong mareject pag sinabi ko sa kanya yun?

Huminga muna ako ng malalim para kumuha ng kaunting lakas ng Loob.

"Daniel?" Tawag ko sa kanya.

Seryoso ang mukha ko at tumingin ako ng diresto sa mata nya.

"Bakit?" Sabay ngiti nya na parang hinihintay ang sasabihin ko.

"I Like You" sabay pikit ko ng mata ko.

*******************************************
[13] KathNiel [12]
*******************************************
KATHRYN'S POV

"I Like You" Pumikit ako para hindi makita ang expression ng mukha nya.

~KRING KRING KRING~ (Ringtone yan XD)

"Hello--Okay--Sige--Pauwi na din po kame Ma--bye po.." NagsaLita si

Daniel.

Unti-unti kung binuksan ang mata ko.

"Ano ulit yun Taba? Hindi ko narinig ng maayos eh. Tumawag kasi si Mama."

Sabi na eh. Hindi nya narinig.

Wrong timing ang tawag ni Mama.

Mukhang hindi pa to ang panahon para umamin ako sa kanyang gusto ko sya.
hayssss.

"W-wala yun." tumalikod ako para hindi nya makita yung nalungkot kong
mukha "Anong sabi pala ni Mama?"

"Wala naman. Tinatanong ni Mama kung nasaan tayo. Nasa bahay daw kasi
sila."

"Ah ganun ba?" humarap ulit ako sa kanya "Tara na palang umuwi?" at
nagpakawala ako ng isang pekeng ngiti.

"Sige." Tapos naglakad na kame papunta sa parking Lot.

Habang bumabyahe kame pauwi sa bahay. Tahimik lang kameng dalawa. Ewan ko
parang nawalan ako ng ganang makipag-usap. Ang daming tumatakbo sa isipan
ko.

What if kung narinig nya yung pag confess ko sa kanya? Ano kaya ang
mangyayari?
Sa personality ni Daniel? Marahil tatawanan nya lang ako at aasarin.
Maganda na din siguro na hindi nya narinig yun. Kapalaran ko sigurong
itago muna kung ano man tong nararamdaman ko para sa kanya.

Hayss. What a Life, ang hirap pala ng ganito. Parang sasabog na ang puso
ko sa nararamdaman ko ngayon.

"Taba?May problema ka ba?" bigla syang nagsalita habang nakatuon pa din

ang pansin nya sa pag mamaneho.

"Huh?Wala naman?Bakit?" Oo may problema. Gusto kita Daniel. Gustong Gusto

kita.

"Eh bakit parang ang Lalim ng inisip mo? Saka kanina kapa nag bubuntong
Hininga dyan?"

"Masama bang mag buntong hininga?Hmmppp. Manahimik ka na lang." Tumingin

nalang ako sa Labas ng daan. Walang kwentang kausap badtrip.

"Taray naman nito." Last word na sinabi nya at hindi na sya nag salita.
Siguro wala ng masabi. Naku, pag nangulit pa sya baka tamaan na sya sakin
=_____=

Bigla kong naramdaman na may nagtext sa cellphone ko. Kaya naman binasa
ko agad.

From: Bessy-Bea
Wer u? Punta ka dito sa bahay. Dito si Khalil :)

Hay. Mabuti naman at may mapupuntahan ako ngayon. Nereplayan ko agad si

Bea na papunta na ako sa kanila.

Nakalimutan ko nga palang sabihin na mag bebest friend kameng tatlo nila
Khalil that's why magkakakilala kame. Kaya wag na kayo magtaka. Okay?
"Dan. Idaan mo pala ako kila Bea. Punta ako sa kanila." Pag papaalam ko
kay Daniel.

"Sige. Susunduin ba kita?" Tanong nya sa akin.

"Wag na. Magpapahatid nalang ako sa kanya."

"Mabuti naman at hindi ka magpapasundo. Hahahahahaha" Ewang ko sayo. Wala

ako sa mood makipag tawanan sayo.

Nakarating naman agad kame sa Bahay nila Bea. Kaya tinext ko na sya agad
na lumabas na para hintayin ako sa Labas ng bahay nila.

Pagkahinto ng sasakyan nagpaalam agad ako kay Daniel.

"Anong oras ka uuwi?" tanong nya sa kin.

"Ewan ko. Basta mag tetext nalang ako." Sagot ko naman sa kanya na walang
lingon-lingon.

Hindi na sya sumagot pinaandar nya nalang yung kotse nya hanggang sa
mawala sa paningin ko.

"Naks naman Bes. Nag iimproved ata kayo ni Daniel ah?" Sabi ni Bea habang
papalapit sa akin.

"Nag-iimproved ka dyan, akala mo lang." naglakad ako papunta sa Gate nila

at humarap sa kanya "Mag iinom ba tayo?"

BEA'S POV

Ano ba naman tong mga nangyayari sa best friend ko. Hindi ko na

maintindihan.

Una, hinatid sya ni Daniel dito. Nakakapag taka lang kasi alam naman
nating Lahat na hindi magkasundo ang dalawang yun. Pero after ng FRIENDLY
DATE thingy nila. Naging ganyan na silang dalawa. Parang mag-asawa na
talaga. Pag tinatanong ko naman si Kath kung anong nangyari sa Date
nilang yun. Wala naman daw.
Pangalawa, Bigla-biglang magtatanong si Kath kung mag-iinom ba? Eh hindi
naman kasi pala inom yang best friend ko. iinom lang yan kapag may
problema. Naku, I smell somethings fishy. Ano kaya to? Kailangan kong
malaman.

"Oh ayan. Tara na mag-inom." Nilapag ko sa Lamesa ang isang Case ng San
Mig Light.

Light Lang naman to kaya okay lang naman kung makarami kame. Kailangan
kong malaman ang problema o ang gumugulo sa isip ng best friend ko.

"Wow. Bea ang dami naman nyan." Napatingin ako kay Khalil "Grabi ah.
Isang taon lang ako nawala. Naging Lasinggera na ata kayong dalawa
ah.Hahahahaha"

"Hahaha.Loko Hindi nuh. May nag-aya lang kasi ng inuman." Saba'y nguso
paturo kay Kath.

"Wow. ChaCha, hindi nga? Ikaw ba nag-aya ng inuman?" tumabi si Khalil kay
Kath.

"Tara na mag-inuman." Bigla kinuha ni Kath ang isang bote ng San mig at
tinungga na parang sanay na sanay makipag inuman sa kanto.

Grabi talaga tong best friend ko -_____-"

Tumagal ng tumagal ang inuman session namin nila kath. Isang bote palang
ang naiinom ko pero nahihilo na ako samantalang si Kath. Ayun, Limang
bote na ang naiinom.

"Kath?May problema ka ba?" pagsisimula ni Khalil ng usapan.

"Wala naman. Bakit?" Pag tatangi naman ni Kath.

"Wag ka nga best. C'mon sabihin mo na. Hindi yung tinatago mo yang
problema mo." Tumabi ako sa inuupuan nya "What are friends are for di ba?
Makikinig kame promise."
"Wala nga sabi ang kukulit nyo--"

"Si Daniel ba?" Biglang sabi ni Khalil.

Ooppss. Bull's eye ata. Biglang nanahimik si Kath eh.

"Sabi na eh. Sya nga. ChaCha anong problema sa kanya?"

Yumuko si Kath at sabay nagsalita "Ewan ko ba. Naguguluhan na ako eh.

Alam nyo namang dalawa na hindi ako pabor sa ginawang pagpapakasal sa
aming dalawa ni Daniel di ba? Kinasusuklaman ko sya ng sagad-sagad. Alam
ni Bea yan." tumingin si Kath sa akin "Pero etong mga nakaraang araw
lang. Ay mali, mga nakaraang bwan lang. Parang nag-iba ang pakikitungo ko
sa kanya. Hindi na ako naaasar sa kanya tapos--"

Biglang naputol ang sinasabi ni Kath ng biglang magsalita si Khalil

"Mahal mo na?"

"Mahal? Ewan ko. Magulo eh. Siguro hindi ko pa masasabing mahal ko sya.
Siguro Like palang naman."

"Oh bakit hindi mo sabihin sa kanya di 'ba?" pagsasalita ko naman.

"Sinubukan ko na Bes. Pero alam mo yun, parang may pumigil. Mukhang hindi
pa panahon para malaman nya saka.." nilalaro nya yung baso nya

"Saka ano?" sabay naming tanong ni Khalil

"Saka natatakot akong malaman nya." nag inat ng braso si Kath bago ulit
nag salita "Baka kasi pag nalaman nyang gusto ko na sya. Ma-reject lang
ako. Paano kung hindi nya pala ako gusto di ba? Alam nyo naman yun si
Julia lang ang tanging nasa puso nya."

"Minsan nga tinatanong ko sa sarili ko kung tama bang magustuhan ko sya?

Pero mismong sarili ko kinakalaban ko na. Mag hihintay nalang ako ng
tamang panahon na kung kailan handa na akong umamin sa kanya, yung handa
na ba ako sa maaring sagot nya."

Napatingin ako kay Khalil, makikinig lang sya. Pero alam ko ang iniisip
nya. Nasasaktan din sya for kath. Alam ko kasi na mahal na mahal nya pa
si Kath til now. Hays, kawawa naman ang dalawang best friend ko.
"Kaya mo bang mag hintay bes?" pagtatanong ko ulit sa kanya.

"Kakayanin ko bes. Kahit ilang oras. 3 hours, 4 hours, 5 hours, lahat ng

pag hihintay gagawin ko para kay Daniel. Magtitiis ako. Hanggang sa ako
nalang ang Laman ng puso nya." May tumulong luha sa mata ni Kath. Agad
naman nya tong pinunasan.

"Hayy. Bakit kasi ang taba-taba ni Julia eh." bigla naman akong naguluhan
sa sinabi nya "Sa sobrang taba nya hindi na kame magkasyang dalawa sa
puso ni Daniel. Sya lang tuloy ang naka-ooccupy sa buong puso ni
Daniel." tumayo sya at nag unat ulit ng katawan.

"What a Life. Nakaka-g@gu lang."

Sa totoo lang naaawa ako sa best friend ko ngayon. Ang hirap ng sitwasyon
nya. Hays, sana naman maisip din ni Daniel na worth-it mahalin si Kath.
Hindi yung puro Julia nalang sya. Haysss.

DANIEL'S POV

Asaan na kaya yung Babaeng yun? Anong oras na hindi pa umuuwi. Naku, uwi
ba yan ng matinong asawa? Parang walang asawang naghihintay sa kanya ah?
Asar naman yun si Taba. Hindi pa tuloy ako makatulog sa paghihintay sa
kanya.

Kumusta na kaya si Julia? :'(

Hanggang ngayon. Hindi ko pa din alam kung bakit nagawa nya akong iwanan.
Pero kilala ko si Julia hindi yun basta-basta sumusuko kahit sa anong
problema.

Basta mag sstick pa din ako sa promise nyang. Babalik sya, babalikan nya
ako. At magsasama kame.

~TOK TOK TOK~

Biglang may kumatok. Malamang si Kath na to -_____-"

Binuksan ko agad nag pintuan at tumambad sa mukha ko ang Lasing na pag

mumukha ni Kath.

"Oyy. Ano ba yan? Nakainom ka ba?" tanong ko sa kanya. Ang baho nya eh.
Amoy Alak badtrip =___=

"Wala kang pakialam kung nakainom ako. Okay?" taray naman nito. Bwisit.

"Sinong kainuman mo? Puro babae ba kayo? Baka naman may mga lalaki kang
kainuman Tabachoy ah?"

"Alam mo Daniel. Manahimik ka nga. Ang ingay mo." Sabay upo nya sa upuan
para tanggalin ang heels nya.

"Ano pinag-usapan nyo?" Ay? Ang gulo ata ng tanong ko nuh? Bahala nya.
Para lang makausap ko sya. Mukhang may problema tong babaeng to eh.

"Tungkol sa buhay may Asawa. Sa mga nangyayari sa akin."

"Ano? Buhay asawa ka dyan. Saka anong nangyayari sayo?" naguguluhan ko

namang tanong sa kanya.

"Wala-Wala. Alam mo matulog ka na nga. Wala kang kwentang kausap." Tapos

tumayo na sya at pumasok sa kwarto nya.

Naknaman ng teteng. Ang gulo naman ng babaeng yun. Ano naman kaya ang
pinag-usapan nila. Siguro nag sumbong na naman yun sa mga kaibigan nya.
Naku, yari sakin bukas yang Tabachoy na yan. -_____-"

*******************************************
[14] KathNiel [13]
*******************************************
DANIEL'S POV

"HOY DANIEL! GUMISING KANA, ABA'Y TANGHALI NA!!!" Asar ang aga-aga pa.
Ang ingay na agad ni Tabachoy. Bahala nga sya dyan.
Tinakpan ko ng unan ko ang mukha ko at nag sisimula ulit kumuha ng tulog.

"PAG BILANG KO NG TATLO. HINDI KA PA TUMATAYO DYAN. ISA, DALAWA." pag-

iingay pa din nya mula sa Labas ng pintuan ng kwarto ko.

"TATLO!!!"

Aba. Mukhang nagsawa din sa taba sa kakaingay ah? hahaha. Mabuti naman at
makakatulog na ulit ako ng mahimbing.

~ZzZzZzZzZzZZZzZzZZZ~ (hilik ni Daniel XD)

"HOY DANIEL JOHN PADILLA!!!!"

"Ay palaka" sa sobrang gulat ko nahulog ako sa kama ko "ANO BA YUN BA ANG
INGAY-INGAY MO AT SAKA PANO KA NAKAPASOK SA LOOB NG KWARTO KO????"

"Malamang pumasok ako dyan sa pintuan. Slow mo."

humiga ulit ako sa kama at pumikit "Lumabas ka na nga ng kwarto ko. Pwede
ba tabachoy. It's saturday. Walang pasok. I need some rest."

"Aba. Samahan mo ko. May pupuntahan tayo."

"Ayaw ko. Ikaw nalang bahala ka dyan." tumalikod ako sa kanya.

"Ayaw mo talaga?"

"Ayaw."

"As in ayaw mo?"

Sa sobrang asar ko sa kanya. Napaupo ako humarap sa kanya "Gahd. I said

Ayaw ko nga. I don't like ano ba ang hindi mo maintindihan dun?" Nakaka
bwisit naman tong babaeng to.

"Kahit ipakita ko sayo to?" sabay ngiti nya ng nakakaloko.

"Hey. Stop that evil smile. will you? Saka anong ipapakita huh?"

"Eto oh?" sabay may kinuha syang picture mula sa Likod nya "Tanan"

And I was shocked O__________O

"Hoy. Hoy ! Saan mo nakuha yan ah?" inaagaw ko ang picture sa kanya.

"Hahahahah. Secret ang cute mo dyan yabang. Ano kayang sasabihin ng mga
patay na patay sayo sa school pag pinakita ko yan? Hahahahah"

"ah talaga?" tapos pinunit ko yung picture ko "See Wala ka ng proof.

Hahah ! Alis na. Matutulog ulit ako."

"Really?" napatingin ako sa kanya with a confused look "Meron pa ako

nyan. I have a millions copy of your picture wearing a BATMAN BOXER.
Hahahah ! How cute. The famous Daniel Padilla wearing BATMAN BOXER.
hahahahahah"

"Arghhhh. Your so--" nahilampos ko nalang yung kamay ko sa mukha ko.

"I know I'm beautiful. Kaya maligo kana at aalis na tayo after 15 mins"
tapos umalis na sya ng kwarto ko.

Bwisit ka talaga Kathryn Tabachoy. Nakakainis ka !!!!!!

KATHRYN'S POV

Hahahaha. Shete lang talaga. Kung nakita nyo lang ang mukha ni Daniel
kanina. It was so Priceless. Epic talaga hahahaha.

Grabi nuh? Sa tanda nyang yan nagsusuot pa sya ng cartoonize na boxer.

And to think BATMAN pa? Well okay lang naman kung colors lang ang designs
pero Batman yun dre. Hahaha ! It's so childish.

Wag nyong isinipin na may pagnanasa ako sa kanya. Okay? -____-"

Well kaunti lang, and other than that. I love him right? :""">
Gusto ko lang naman gumala kame ngayong araw. Bonding kumbaga, Ang tagal
na din since last naming gala eh. Gusto ko lang din mag build ng memories
at magkaroon lang naman ako ng kaunting importansya sa kanya. You know?
Para mabura na sa puso nya si Julia.

Hindi ako martir. Okay? Sadyang nag mamahal lang. Hahahah :""">

"San mo ba planong pumunta taba? -____-" " Tanong sa akin ni Daniel.

hahah ! hanggang ngayon naka busangot pa din ang mukha nya.

"Hmm. Wait Let me think" San ba magandang pumunta ngayon? Gusto ko sa

hindi pa napupuntahan ni Daniel eh.

"Ahahahah. Alam ko na."

"Saan nga? taragis ka talaga."

"Alis dyan. Ako mag dadrive. Shoo. Palit tayo ng upuan." Pag-papaalis ko
sa kanya.

"Asa ka boy. Kotse ko to. Manigas ka." Aba nag matigas pa ang Loko ah?

"Ganun?Hahahaha. Remember the pictures?hahahahah"

"FINE!!!! JUST MAKE SURE THAT YOU'LL DELETE THOSE FUCKING CRAP AFTER
THIS!!!" padabog syang lumabas ng kotse at lumipat sa upuan ko.

"Yess Husband :""> " pangangasar ko sa kanya.

Ang galing ko mag panggap nuh? Parang walang nangyari sa amin nakaraan?
Actually, wala naman talaga. Hindi naman nya narinig ang pag coconfess ko
di 'ba? Bahala na sya sa sarili nyang madiscover yun.
After some hours. Nakarating na din kame sa naisip kong punatahan namin.

"SERIOUSLY KATH? WHAT IS THIS????" Sigaw nya sa akin mula ng lumabas kame
ng kotse nya.

"Hmm. Do i need to answer that? Ok. Enchanted Kingdom?" pagtataka kong

sagot.

"ARGGGGGH. DON'T STATE THE OBVIOUS!!! I MEAN WHY ARE WE HERE???"

"TO HAVE SOME FUN??"

"FUN-FUN? EH KUNG IFUN KO YANG MUKHA MO TABACHOY?"

"Ano ba Daniel? Lower down your voice. will you? Pinagtitinginan na tayo
ng mga tao dito oh? Nakakahiya."

"I DON'T CARE. I'D RATHER SPEND MY WEEKENDS AT HOME THAN WASTING MY TIME
WITH THIS THEME PARK."

"Hahahahaha. Alam mo Daniel. Nakakatawa ka? Wag mong sabihin hanggang

ngayon? Takot kapa din dito?Hahahahah"

"SHUT THE FVCK UP KATHRYN!!! HINDI AKO TAKOT!!!"

"Oh Really? Then Stop shouting I'm not Deaf." Sabay hila ko sa braso nya
"Let's Go."

Syempre. I won. hindi na sya nakapalag sa gusto ko. Hahaha ! Wais to men.
May pang blackmail ako sa kanya eh.

Saka wait, ikwento ko muna kung bakit takot pa din sya hanggang ngayon.
Nung 8 years old kasi kame. Nawala sya dito. And ako ang sinisisi nya.
Ayun na ang simula ng hindi namin pag kakasundo. Kaya galit na galit
sakin si Daniel. hahahah ! Well, Sorry nalang sya.

DANIEL'S POV

Great. Ang galing ni Tabachoy mambwisit -___-"

What the eff lang. Sa dirami rami ng pwede naming punatahan. Sa enchanted
kingdom pa. Bwisit.

Hindi ko pa din nakakalimutan ang ginawa nya sa akin before. Nawala ako
dito sa E.K, and because of that. Nagalit na ako sa kanya. Bwisit.

"First Stuff to Ride. Ayun." Sabay turo ni taba sa

O___________O "Mamaya na dyan sa Tower Ride. Dun muna tayo" Sabay turo ko
sa may Swan. Ok ako na ang takot.

"Hephep. Mr.Daniel, Hindi. Wether you like it or you like it dyan muna
tayo." Ayun hinila na naman ako ni taba -____-"

God. Please. Sana mabuhay pa ko. Please naman.

Since umaga palang. Wala pa masyadong nakapila sa tower Ride, kaya

mabilis kameng nakasakay.

"Hey. Ok ka lang ba?" tanong nya sa akin habang inaayos ng crew yung
support namin sa dibdib.

"..."

"Hoy. Sumagot ka nga. Takot ka nuh?Hahahah"

"Hindi nuh."

"Talaga. Bakit namumutla ka?hahahah" Great ang galing mambwisit eh. Imbes
na natutulog pa ko sa bahay ngayon. Andito ako nakasakay at mukhang
katapusan na ng buhay ko.

"Oh my God. Ayan na Daniel. Ayan na." Shet. Ayan na nag uumpisa na ng
umandar ng Tower Ride. Paakyat.

Shet. Ang bading lang ng pakiramdam ko. Ayan na paakyat na sa tuktok.

Bwisit. And after 5 mins.

"WOW. ANG SARAP!! HAHAHAHAH! ENJOY WOOHHH."

"IBABA NYO NA AKO. AYOKO NA !! LORD AYOKO PANG MAMATAY!!!" Sigaw ko

naman. Tanginis, parang malalaglag ang puso ko dun ah.

Natapos kame sa Tower Ride. Na hingal na hingal ako at si taba naman ay

tawang tawa. Ano bang meron sa babaeng to? Bakit ang tapang. Psh.

"Dan dun naman tayo." Sabay hila na naman nya sa akin.

Ayun kung anu-ano lang ang sinakyan namin. Hindi naman nakakalula eh. Ang
saya lang sa pakiramdam. Hindi na ako masyado nagagalit sa lugar na to.
Ang sarap lang ieenjoy ang bawat rides. Haha

Sa sobrang dami na naming nasasakyan. Hindi ko na napansin ang oras. Mga

5pm na ng hapon. Kaya kumain muna kame ni Kath ng mga foods na binebenta
dito. Ang takaw talaga nun. Kung anu-ano pinabili. Sya na nagsabing
magtipid pero kung magpabili ng pagkain parang hindi kame namomoblema pag
wala ng stocks ang Ref. Hmmm.
"Dan tara mag Space shuttle. Bago umuwi." Pag-aaya sa akin ni Kath

"Hala. Ayoko dun taba. Sumakay nalang tayo sa iba. Wag lang dun please?"

"At bakit naman? Takot ka dun nuh?"

"Hell No. Basta ayoko lang."

"Bakit nga? Bigyan mo ko ng magandang dahilan."

"Oo na. Shet ! Takot ako dyan. Parang mamamatay ako dyan. At baka ilabas
ko lang lahat ng kinain ko. Kung gusto mo ikaw nalang."

"Pakyu. Hindi pwede hindi mo masusulit ang Ride all you can na ticket
kung hindi tayo sasakay dyan."

"Boplaks ka talaga. Kaya ng Ride all you CAN. Yung kaya mo lang. Basata
ayoko."

"C'mon Daniel. Lets conquer your fear." Hinawakan nya ako sa braso
"Sasamahan kitang malagpasan ang fear na yan :)" Shet. Para akong biglang
nakuryente sa ngiti nyang yun. I feel my Face turning into tomato. So Red
! Bwisit.

"Tara na nga ang dami mong daldal. Ang sakit mo sa bangs." Tapos hinila
ko na sya papunta sa entrance ng space shuttle.

Ayun nung nakasakay na kame. Kabang kaba ang dibdib ko. Parang anytime
soon lalabas na ang puso ko sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko. Bwisit
lang. Napasubo ako ng wala sa oras eh.
"Dan ayan na." nagsisimula ng umandar ang space shuttle at what the hell
lang talaga. Parang mamamatay na talaga ko.

Yung unang ikot ok lang ang bilis, hanggang sa pabilis ng pabilis lang.

"WOOOAHHHHH ! ANG SARAP!! WOOOOHHHHH!" sigaw ni kath

Ako kahit sigaw na sigaw na ako. Nakapikit lang ako at tahimik. Ayokong
buksan ang mata ko. Ayokong tumingin sa baba. Takot ako sa matataas.
Badtrip lang. Ang bading ko masyado.

"Dan open your eyes. Ang ganda ng view." Sabi ni Kath. At naramdaman kong
nakahinto ang Space shuttle sa taas.

unti-unti kong binuksan ang mata ko at "Wowwww. Ang ganda nga." Grabi
lang ang ganda talaga ng view mula sa tuktok ng Space shuttle. Kitang
kita ang halos laki ng E.K ang ganda din ng mga ilaw mula sa iba't ibang
tindahan.

"Kath. Picture tayo dali." Sabay tapat ko ng cellphone ko sa aming dalawa

"1..2...3...cheesseee"

Ayun pagbaba namin ni Kath. Sumakay ulit kame ng 5 beses. hahah ! Oo ako
na ang naadik sa Space shuttle. Ang ganda kasi sa tuktok though
nakakatakot. Pero sinigaw ko lang. At ayun naadik nga ako.

"Kath. Thank You ah?" Sabi ko kath habang papunta sa Parking Lot.

"Para san?" tumingin sya sa akin

"For this. Because of you. Nawala na ang takot and trauma ko dito sa
E.K."

"Wala yun. Sabi ko sayo eh. Sasamahan kita sa Lahat ng kinakatakutan mo.
Hindi kita iiwan :) "

"Thanks. I owe you a lot. Sana ganyan din si Julia." Hayss. Naisip ko na
naman sya :(

Napansin kong biglang huminto si Kath sa paglalakas kaya. Tinignan ko sya

"Taba tara na gabi na oh?"

"Ah eh.Heheh. Coming" Tapos tumakbo sya papunta sa kotse.

Iwanan ba ko? Talaga tong babaeng to. Hmpp lang.

Pero promise. Nag-enjoy ako dito sa Enchanted Kingdom. Sana maulit :)

*******************************************
[15] KathNiel [14]
*******************************************
KATHRYN'S POV

"Class. Pupunta muna ako sa Dean's Office. Pag Balik ko kailangan tapos
nyo na yan. Okay?" sabi ni Sir.Kalbo, professor namin sa Fine Arts 101.

Wag kana sana bumalik. Ang hirap naman kasi ng pinapagawa mo =_____=

Pag kalabas ni Sir.Ramon. Bigla akong kinalabit ng katabi.

As usual. Sino ba katabi ko? Si Bea lang naman.

"Bes.Tuloy muna ang kwento mo dali." sabi nya habang patuloy pa rin akong
kinakalabit.

"Mamaya na. can't you see I'm busy -____-" " Talaga tong babaeng to.

"Dali na bes. Anong nangyari sa E.K? Enjoy ba?Ano? Lalabs ka na ba ni

Papa Daniel. Ano?Kating kati na ko malaman ang happenings nyo dun eh.
Bilis na." Talaga tong si Bea. Hay naku talaga.

"Mamaya na bes. Busy pa ako oh. Baka hindi ko to matapos. Gawin mo muna
yang drawing mo." Hindi pa din ako tumitingin sa kanya.

"Ang damot naman nito.Che! Dyan ka na nga." Hahaha. Tampo pa nalalaman

eh.

BEA'S POV

Asar naman si Kath. Hindi pa kasi sabihin kung anu-ano mga ginawa nila ni
Daniel sa Enchanted Kingdom eh. Kating-kati na ako malaman.

Baka alam nyo na. Nadedevelop na si Daniel kay Kathryn. Edi maganda di
ba? Nang mawala na sa mundo este sa puso ni Daniel ang The Great Julia na
yun.

Kawawa naman ang best friend ko kung hanggang ngayon eh wala lang sya
para kay Daniel. Samantalang si Kath, kahit hindi naman nya aminin sa
akin na mahal nya na si Dan, eh obvious naman.

Wag kayo maingay ah. Pag tuwing umaga kasi. Mag kwekwento agad yan
tungkol sa bahay nila syempre mawawala ba ang asawa nyang si Daniel sa
kwento nya.
Ang sweet nga ng kwento nya. Gumala daw sila, kumaen kung saan-saan. Wag
nalang natin pag-usapan kung paano sila mag-away. Kunwari lambingan lang
nila yun.

Kung tatanungin nyo naman ang Love Story ko. Hay naku, wag nyo ng itanong
dahil hindi ko sasabihin. Kwentong buhay may asawa to ni Kathryn at
Daniel. Hindi ko to kwento.

"Okay class. Are you Done?" Bumalik na si Sir.Ramon na tinatawag ni Kath

na Sir.Kalbo.

"Not yet Sir." sabay-sabay na sabi namin ng mga classmates ko.

"By the way. May transferee pala tayo sa class na to." Ano daw?
transferee eh. Semi-finals na ah?

Napatingin naman ako kay Kath. Ehem, mukhang busy sya ah. Hindi man
tumitingin kay Sir.

"Mr.Gil, pwede ka ng pumasok dito." Sabi ni Sir. new classmate namin.

Mr.Gil? So lalaki ang transferee.

Teka? Gil daw? Saan ko ba narinig yung surname na yun? Ang boplaks ko
talaga. Masyado na akong makakalimutin.

May pumasok na isang gwapong nilalang. Isang lalaking--

WHAT THE HELL IS HE DOING HERE????

"Please Introduce yourself Mr.Gil." Sabi ni Sir. Kay putaragis na
lalaking new clasmate namin.

Napatingin ako ulit kay Kathryn. Busy pa din sya. Oh my God, Anong
gagawin ko? Isip-isip. Naku, baka biglang mahimatay tong best friend ko
pag nakita si Enrique. Ay mali, nagkita na pala sila. Naku, Naku. Wait.
Over Acting nako.

"Hello. Good Morning class. I'm Enrique Gil. Please be nice to me." tapos
ngumiti ang walangyang ex ni Kath.

Yung mga classmate ko naman na Girls. Kung tumili parang walang bukas.
Artista ba yan mga te? Feeling nyo ah.

Bigla akong napatingin kay Kath. Shet! Sabi na eh. Affected pa din sya
pag tungkol kay Enrique. Tignan nyo sya oh. Natulala sa dinodrawing nya.

"Huy Bes. Okay ka lang?" pangangalabit ko sa kanya.

Tumingin sya sa akin at ngumiti "Oo okay Lang ako." at nag drawing nalang
ulit. Pero ramdam kong kinakabahan at nanginginig si Kath.

"Okay class. May vacant seat paba dyan?" Tanong ni Sir. Habang nililibot
nya ang mata nya sa buong class room.

napatingin naman ako sa katabing upuan na inuupuan ni Kath. Shet lang.

Vacant pa. No. Wag dyan sana.

"You can occupy the seat in the left side of Mrs.Padilla. I think it's
vacant. Right class?"
"YESSSS SIR!" Our classmate said in chorus

Alam nyo ba yung ganitong situation? Yung nawala ang tanging lalaki na
inaasahan ni Kath bago sya mapasok sa Marriage thingy na yun? Tapos
babalik na parang nothings happen? Ang gagu lang.

In why all Schools. Dito pa napili nya sa school namin and in why all
courses. Bakit eto ding course ang napili nya?

Kung pwede lang mag hagis ng nuclear Bomb dito sa Loob ng School kanina
ko pa ginawa eh =____=

May naamoy na naman akong pakulo ng hayop na enrique na to ah. May hidden
agenda ang mokong. Kailangan kong malaman yan habang maaga pa. Hindi ako
papayag na masira ang KATHNIEL Love Team. Aja Bea. FIGHTING ! *u*

"Hi Bea. How are you?" Nakangiting bati sa akin ni Enrique bago sya
umupo.

"I'm Fine kanina. Pero ngayon dumating ang demonyo. Ayun sira na." Pag
tataray ko sa kanya.

Napatingin naman ako kay Kath na kasalukuyang hindi malaman kung anong
gagawin sa upuan. Parang natataeng ewan eh. Tense na tense si ate.

Siguro kahit ako din nasa situation nyang ganyan. Hindi ko din alam ang
gagawin ko. Kailangan nya ng tulong ni Super Best Friend Bea.

Umupo na si Enrique sa tabi ng upuan ni Kath.

"Hi Kath. How are you?" tanong ni Enrique

"She's fine and better." Pagsisingit ko sa tanong nya.

"Kath can we talk Later."

"She's busy house wife of Daniel. You can't talk to her." Sumingit ulit
ako.

Si Kath naman tahimik lang. Parang ramdam ko ng magpapasalamat sya sa

akin after this. Alam ko namang hindi nya gusto kausapin si Enrique eh.

"Kath? Can we?" Tanong ulit ng mokong. Kulit din ng Lahi nito eh nuh?

"Sure. After our class." Ano daw?

"Bes. Are you sure? You want to talk with him?"

"Yes bes." Araykupo. Kung pwede lang malaglag ang panga ko sa sahig.
Nalaglag na eh.

"Are you sure? Hindi nga? I mean. Hello? Si Enrique yan. Ang nawala ng
parang bula before." Bulong ko sa kanya.

"I know. Gusto ko lang din maliwanagan."

"Ah...Okay, basta text o tawagan mo ko kapag may sinabing you know

balikan thingy. Uupakan ko yan. okay?" bulong ko ulit sa kanya

"Sure bes." tapos ngumiti si Kath.

Nagpatuloy lang sa pag didiscuss si Sir.Ramon ng chuchu nya. Ako? Eto
naguguluhan at naaasar. Naku, pag eto talaga si Enrique. Naku talaga.
Ibabalik ko sya sa tyan ng nanay nya. Subukan nya lang makipag balikan
kay Kath at ibabalik ko sya sa pinanggalingan nya.

***

"Kath. Kita nalang tayo sa StarBucks." Sabi ni Enrique kay kath.

"Sure." Sagot naman ng Best Friend ko.

Nung umalis na si Enrique. Kinausap ko agad si Kath.

"Ano nga bes? Makikipag-usap ka talaga sa kanya?"

"Ang kulit mo Bea Binene. Oo nga -___-"

"Pwede ka pa mag back-out. Ano? Wag na kasi."

"At bakit?" Ayan nagtataray na si ateng.

"Kasi baka magpaloko ka na naman sa kanya. At baka mawala na ang KATHNIEL

lovers eh."
~PAKKKKKK~

"Aray. Bat mo ko binatukan?" Ang sadista talaga ng babaeng to. Batukan ba

talaga ako ! Hmmp..

"Puro ka kalokohan. Tara na."

"Che." nag walk-out ako. Joke lang. Nauna lang ako maglakad.

KATHRYN'S POV

Nagtataka siguro kayo kung bakit ako pumayag makipag-usap kay Enrique
nuh? Ako din nagtataka eh. Joke lang.

Syempre gusto ko lang naman maliwanagan kung bakit nya ako iniwan sa
panahong kailangan ko sya. Bigla-bigla nalang kasi syang nawala ng araw
ng kasal ko eh. As in walang bakas ng Enrique.

Pero nagpapasalamat pa din ako sa nangyaring yun. Kasi hindi naman ako
nagsisising iniwan nya ako. Mahal ko na naman si Daniel ngayon eh. Well,
dati siguro nagsisisi ako. Pero ngayon hindi nya. Mahal ko ang asawa ko.
Yun nga lang, sya hindi ako mahal. hahaha ! Mag Drama ba?

Pag dating ko sa StarBucks. Nakita ko agad syang nakaupo sa bandang dulo.

Mabuti naman duon ang napili nya. May privacy pa din kung buhusan ko man
sya ng coffee. Joke

"Akala ko hindi ka na dadating eh." Bigla syang tumayo para salubungin

ako.
"Yeah, I came."

"Upo ka." Hanggang ngayon. Gentleman pa din sya. Nakakamiss yung mga araw
na kame pa.

Ay wait? Teka nasabi ko ba yun. Erase, Erase. Hindi ko na sya mahal. Si

Daniel na ang mahal ko.

"How are you Kath?" Tanong nya agad sa akin ng pag kaupo ko.

"I'm better." matipid kong sagot

"Kumusta ang buhay may asawa?"

"Hindi ako pumunta dito para makipag kumustahan Enrique." Badtrip, ang
daming paligoy ligoy ng mokong.

"Okay. I'll straight you to the point." Huminga sya ng malalim bago
nagsalita.

"I came here para ibalik ang dati satin...."

*******************************************
[16] KathNiel [15]
*******************************************
KATHRYN'S POV
"Oh ano? Ikwento muna ang pag-uusap nyo ng Demonyitong yun." Sabi ni Bea
habang kumakain ng Cookies. Andito nga pala kame sa Starbucks ni Bea, nag
papa kwento sa usapan namin ni Enrique kahapon.

"Demonyito?Sino yun?" pagtatanong sa kanya.

"Ano ba kath? Nakausap mo lang yung Lalaking yun. Nakalimutan mo ng

Demonyito yung hinayupak na yun."

"Ano din ba Bea? Ano ba yang mga words mo. Pang kanto. Demonyito,
Hinayupak. Ano pa ang panlalait mo sa kanya?."

"Coward. Isa syang malaking duwag. Hindi ka man lang kayang ipagtanggol
before. The nerves. 'bat hindi ka nya tinakas sa simbahan that time?."

"Shut up. will you? Alam mo namang hindi ko pinag sisihan yung araw ng
kasal ko. Ay wait, siguro pinag sisihan ko pero.." uminom muna ako ng
frappe ko "Pero ngayon hindi na. Mahal ko na lalaking nilaan para sa akin
eh."

"Seriously Kath? Nilaan ba talaga? Oh tinali sayo?"

"Isa pa Bea Binene. Sasakalin na talaga kita dito!" -_____-"

"Heheh.Joke! Go. Kwento na pala?"

*Flashback*
"I came here para ibalik sa dati ang atin."

sa sobrang gulat ko sa sinabi nya. Napatayo ako.

"BALIW KA BA ENRIQUE? OH SADYANG NAKALIMUTAN MO NA ANG GINAWA MO SA

AKIN?" napasigaw ako sa sobrang gulat sa sinabi nya.

"ANONG AKALA MO SA AKIN? BATA NA SIMPLENG PINAIYAK LANG AT PAG TAPOS

BIBIGYAN MO NG CANDY PARA SABIHING BATI NA AGAD? ULOL."

"Wait lang Kath. Hindi mo naiintindihan eh."

"ANONG HINDI KO MAINTINDIHAN ? WILL YOU PLEASE EXPLAIN. ALAM MO AKALA KO

NAPATAWAD NA KITA SA GINAWA MO EH. PERO HINDI PA PALA. PUTANG*NA LANG.
ANDITO PA DIN PALA YUNG SAKIT NA PANG-IWAN MO SA AKIN. NAKATAGO LANG TONG
LESHENG SAKIT NA GINAWA MO.. YOU LEFT ME ENRIQUE, YOU.LEFT.ME. YOURE THE
ONLY HOPE THAT I HAD BEFORE. BUT YOU DISAPPEARED WITHOUT SAYING A
REASONS." Nataasan ko na sya ng boses ko. Mabuti nalang pala at wala pang
masyadong customer ngayon.

"I Have a reason." mahina nyang sabi sa akin. Napatingin naman ako sa
mata nya. Yung mga mata nyang parang sobrang Lungkot.

"Then Spill that fvcking reason of yours."

Huminga muna sya ng malalim at bago nagsalita "Bago ka ikasal. Plano ko

na talagang itanan ka. Kasi, alam ko naman na against ka sa fixed
marriage na yun. Naka plano na ang lahat. Pati sila zac katulong ko sa
planong yun. Then one time. Pag-uwi ko ng bahay. Nagulat ako dahil nandun
ang Father ng Asawa mo..."

"Si Daddy James?" Gulat kong tanong sa kanya

Tumango lang sya "Kinausap nya ako ng masinsinan. Sabi nya sa akin, kapag
tinuloy ko ang planong pag tanan sayo. Gagawin nya ang lahat para ma-
bankrupt ang business ni Papa. Natakot ako, dahil alam mo naman na yung
gaano kaimportante sa amin ang kompanyang yun. Wala akong nagawa, takot
na takot lang talaga ako Kath. Ayokong maging selfish sa family ko."

Nanatili lang akong nakikinig sa bawat sinasabi ni Enrique. Hindi ko na

maintindihan. Hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba sya. Ayokong maniwala
na ganun pala ang ginawa ni Daddy James. Ayokong maniwala na kaya nilang
gawin yun.

"Your such a big fat Liar." tumayo na ako sa kinauupuan ko.

"Maniwala ka kath. Hindi kita niloloko." Naglakad na ako palayo sa kanya

pero bago pa ako malabas ng stabucks tumingin ako ng diretso sa mata nya
at nagsalita.

"I'm not the same Kath that you knew before. That Kath was dead. And this
heart.." tinuro ko yung puso ko "This is not your's anymore.."

*END OF FLASHBACK*

"Wow, ang taray lang ng bes friend ko. Pang Gretchen Baretto lang ang
Drama mo dun. hahahahaha!" sabay tawa ng malakas ni Bea.

"Manahimik ka nga Bea. Pero alam mo?"

"Madami akong alam. San ba dun ang gusto mong malaman ko?"

"Hindi ka ba titigil? Isasaksak ko sa lalamunan mo tong tinidor." -____-+

+

"Joke Lang. Ano ba yun?" Kailangan pang dinadaan sa takot tong babaeng to
bago mag seryoso eh.

"Naguguluhan kasi ako. Habang nag kwekwento si Enrique, ramdam ko yung

sincerity ng mga sinasabi nya. Nararamdaman ko din na nasasaktan sya.
Gets mo ko?"

"Oo te. Gets kita? Oh tapos?"

"Pero hindi din kasi ako naniniwala sa sinabi nyang tinakot sya ni Daddy
James. Like, what the hell lang diba? Ang bait-bait ni Daddy James. I
know that he can't do such horrible things."

Naguguluhan talaga ako. Nakakainis naman. Okay na kasi eh. Nag balik pa
yung mokong na yun sa buhay ko.

"Alam mo bes. Eto lang yan eh." Napatingin ako kay Bea "Mahal mo pa ba si
Enrique?"

Nagulat ako sa tanong nya. Pero diretso ko syang sinagot "Past is Past na
Bes. Wala na kong feelings for him. Si Daniel nalang ang mahal ko
ngayon."
"Eh 'bat affected kapa din sa sinasabi nya?"

"Wala gusto ko lang malaman kung ano ba yung dahilan nya kung bakit nga
ganun."

"You know what Bes? Hayaan mo nalang yan. Kasi baka mabaliw kapa. Naka
move-on kana di ba? Kalimutan mo nalang yun and settle yourself for the
present. Forget the past, but don't forget the experiences that you've
learned from it."

"Wow. Ang Lalim ah? May pinag huhugutan ba Bea?" sabay tawa ko sa kanya

"Baliw. Nabasa ko lang sa quotes yun. Taray nuh? Pero somehow, totoo
naman. Kaya mag focus ka nalang sa ginagawa mo. May asawa ka na eh. You
must stick to that."

"Yah Right. May asawa nga ako.." asawang walang bukambibig puro Julia.

Napatingin nalang ako sa Labas ng bintana. Tinitigan nalang yung mga

taong dumadaan.

Si Bea naman hindi na din nag salita, nilabas nalang ang ipod nya at
nakinig ng music.

Naisip ko lang? Bat ang unfair ng Love nuh? May mahal ka, hindi ka mahal.
Yung mahal mo dati na iniwan ka. Kung kailan nakalimutan mo na ang sakit
at pighati na naranasan mo sa kanya, saka pa sya babalik na parang walang
nangyari at sasabihing "I came her para ibalik ang dati sa atin."
Kapal lang ng mukha? My Gadh. Hindi damit ang nararamdaman kong sakit
para sa kanya. Na pwede nyang ayusin at plantsahin at wala na ang gusot
na ginawa nya.

Sa sobrang lalim ng iniisip ko. Hindi ko namamalayan na may tumatawag na

pala sa phone ko.

"Si Daniel. Ano na naman kayang problema nito sa buhay?" bulong ko sa

sarili ko.

"Oh husband?" pangangasar ko sa kanya.

"Husband ka dyan..Asan ka Taba?"

"Starbucks with Bea. Bakit?"

"Go Home now." pag-uutos nya sa akin.

"Wow. Ang bossy naman ng asawa ko.." napatingin naman ako kay Bea na ayun
parang naiihi sa kilig sa pag-uusap namin ni Daniel.

"Stop fooling around kath. Umuwi ka na sabi.."

"Aba. Ang kapal ng mukha ah. Sino ka ba para pauwiin ako ah?"

"A-asawa mo.." mahina nyang sagot. Pero narinig ko yun.

"Ano? Anong sabi mo?" Tanong ko ulit sa kanya

"Wala. Wala akong sinasabi." Ang daya. Narinig ko yun eh. Pero gusto ko
lang ulitin nya. Nakakaasar naman kasi tong lalaking to eh.

"Umuwi ka na kasi. Please?" Syet ! Ewan ko ba bat pag nag p-please si

Daniel kinikilig ako. Hahahah :"">

"Oo na. Bye." sabay pindot ko ng end button.

"Anong sabi?" tanong agad ni Bea.

"Pinapauuwi na ako." sabi ko habang nag-aayos ng gamit ko at ininom at

huling patak ng frappe ko. Sayang eh. Ang mahal kaya ng drinks dito.

"Ayihhh. Goodluck sa Honeymoon!hahahahah."

"Gaga. Honeymoon ka dyan. (-//////-) " Parang bigla akong kinilabutan sa

sinabi ni Bea.

"Hahahahahahha. Sige bye na."

*****

Dahil walang traffic ngayon. Maaga akong nakauwi. Hahahaha ! Excited na

ako. Bakit kaya ang pinauwi agad ako ni Daniel.
Nakakapag taka lang kasi na bigla bigla syang tatawag sa akin para lang
pauwiin ako. Weird lang ah?

Hala baka? Nag-iinit sya ngayon at kailangan nya ang katawan ko. Ay gaga
ka kath. Ang bastos naman ng iniisip mo. Ang landi ng utak mo ngayon eh.
Pero pwede din. heheh

Pinark ko na agad ang kotse ko sa tapat ng bahay namin.

"Mr.Yabang andito na ako." sabay lapag ko ng gamit ko sa upuan.

Lumabas sya ng kwarto nya at tinawag ako "Mabuti naman at umuwi ka kagad.
Tara dito bilis.."

"Huh? Saan?" Gulat kong tanong

"Dito sa kwarto ko." O_____O Ano daw? Saan ? Sa kwarto nya daw?

"Basta tara na dito.." Sabay hila nya sa akin papasok ng kwarto nya.

Mukhang tama ang sinabi ni Bea ah? Honeymoon chuchu.

Waaaaaaahhhhhhhhhhh !!!

OHMYGOD. Kung ano man po ang gagawin nya sa akin. Please lang. Hindi pa
ako Handa, magkaanak.

*******************************************
[17] KathNiel [16]
*******************************************
DANIEL'S POV

"Aray ko Dan. Ang sakit naman eh. Dahan-dahan lang naman kasi." Pag
mamaktol ni Kath sa akin. Kanina pa yan. Sabing mag relax lang para hindi
sumakit eh. Psh
"Mag Relax ka lang kasi. Tiisin mo lang." Sabi ko sa kanya. Ayokong
tumigil. Nag eenjoy pa kasi ako eh >:)

"Pwede pahinga muna?Namamanhid na eh." Yung mukha ni Kath parang

nasasaktan na. Pero ayaw ko pa din. Hahahah

"Last na naman. Sige na. Please." Pag mamakaawa ko sa kanya.

"Sa susunod dahan-dahanin mo nalang ah? Pag hindi mo ginawa. Ayoko na

talaga. Bahala ka na. Hindi na kita pag bibigyan." Pananakot nya sa akin,
as if naman na matatakot ako. If I know she can't never resist my charm.
Haha ! Tae ang yabang.

"Oo na. Dami pang daldal eh. Game!"

"Eto ang tapon ko." Sabay lapag ko ng Jack of hearts.

"Ang daya mo talaga. Bat nasayo yan?Hmpp" Pag mamaktol na naman nya.

"Bilis bunot na oh. Ang tagal."

"Eto tapon ko." Nag-aalangan pa syang ibaba ang itatapon nya. Hahah ! Mag
kamali ka lang ng tapon. Tong-its na ako. "Queen of hearts."

"Hahahha. Tong-its na ko! Wala ang weak mo pa rin hanggang ngayon

taba.Hahahah" Sa sobrang saya ko sa pag kapanalo ko. Napatalon pako sa
kama.

"Hoy yabang umayos ka nga. Para kang tanga. Tskk."

"Hahahhaha. Ang boplaks mo kasi maglaro ng baraha eh." Lumapit ako sa
kinauupuan nya "So?Paano ba yan?Akin na ulit ang braso mo para sa isang
malupit at maangas na parusa."

"Eh! Ayoko na. Kanina pa namamaga ang braso ko kakahampas mo ng baraha

eh. Ayoko na talaga."

"Hindi pwede yan. Ang usapan pag talo hahampasin eh." Lumapit ako sa
kanya "Akin na braso mo."

"Ayoko nga sabi." Tapos tinago nya yung braso nya sa likod nya at unti-
unti umuusog paakyat ng kama.

"Ayaw mo talaga ah?" Bigla akong tumalon sa kanya at sa hindi inaasahang

pag kakataon.

Nadaganan ko si Kath, ibig sabihin nkapatong ako sa harapan nya at

dalawang inches nalang ang layo ng mukha namin sa isa't isa.

"Ah...ehh....Dan..." Paputol-putol nyang salita

At syempre dahil may pag ka pilyo ako. Aasarin ko muna sya. Hahahaha !
>:)

"Kath.." Pagtatawag ko sa pangalan nya "Ngayon ko lang napansin na ang

ganda mo pala.." Sabi ko with hasky voice. Hahah

Bigla naman syang namula at umiwas ng tingin.

"Oh? Bakit? Hindi mo ako matignan ng maayos?" gumalaw galaw sya, mukhang
kumukuha ng bwelo para makaalis sa pag kaka harap ng katawan ko sa kanya
"Wag ka muna umalis Kath. Can't you see? I'm enjoying this part." then
nag smirk ako

"Daniel...hindi nakakatawa ah...Sasapakin kita...." Mukhang kinakabahan

na sya. Kaya lalo akong nag-eenjoy para asarin sya. Hahahha

Nilapit ko ang bibig ko sa tenga nya "Imagine. We're almost a couple of

months marriaged. What ifs? If we going to make a baby...?"

At sabay ~PAKKKKKKKKKKKK~

"TARAGIS KA KATH!! ANG SAKIT NG PISNGI KO!!!" badtrip tong tabachoy na

to. Gymnastic ah. Hindi ko namalayan na nakawala na pala ang kamay nya
kaya nasampal ako. Hmpp.

"EH ANG BASTOS MO EH. ANG PERVERT MO KAHIT KAILAN! NAKAKAASAR KA!!!!"
sumisigaw na sya sa sobrang inis sa akin. Hahahahah

"Wuhh. If I know gusto mo din naman." Then I grin

"Kapal ng mukha mo. Anong gusto ka dyan. As if naman nuh. Namumutla na

nga ako sa mga pinag sasabi mo eh. I want to vomit in your face." tapos
nag act pa sya na nasusuka.

"Eh kung hindi mo gusto?" nilagay ko yung kamay ko sa ulo ko tapos

ngumiti "Bakit hindi ka kumawala kanina? Hindi mo ko tinulak?Hahahaha.
Uyyy si Kath. Mahal na ako. Aminin mo na. Hindi ko ipagkakalat promise!."
Tapos tinaas ko pa yung kanang kamay ko.

Biglang namula yung mukha nya.

"Ano hindi makapag salita? Amin na kasi. Your face turned into tomato.
You are blushing." Tapos tumawa ako ng nakakaloko.

"Ewang ko sayo.PERVERT" kinuha nya yung mga gamit nya sabay lumabas ng
kwarto ko at kung pwede lang masira ang pintuan nasira na talaga sa
sobrang lakas ng pagkakasara nya.

"Hayss. Ang sarap talaga asarin ni Kath." Bulong ko sa sarili ko.

KATHRYN'S POV

Grabi hanggang ngayon. Ang lakas pa din ng tibok ng puso ko. For the
first time nya akong sinabihang maganda. Totoo ba yun? Hindi ako
makapaniwala eh.

Hay nako wag na ngang umasa. Alam ko naman yang si Daniel. Isa't
kalahating manloloko yan. Malamang kath, pinag titripan ka na naman nun.
Asa ka naman sabihan ka nung maganda. Eh wala nga yung bukam bibig kundi
Julia. Julia. Julia. Si Julia ay ganito. Si Julia ay ganyan. Ehdi si
Julia na. The best yun eh. Kaya iniwan sya eh.

Pero hindi ko pa din makalimutan yung ginawa nya kanina. Badtrip muntik
na kong bumigay eh. Akala ko totoo eh. Ang galing pala mang seduce ng
mokong na yun. Muntik na ko dun ah. Phew. Mabuti nalang matibay tong
katawan ko.
Matibay ka dyan Kath? Eh nung nagkaharap nga kayo, napatingin ka sa Labi
nya eh. Parang gusto mo ng kagatin eh.

Ay taragis. Pati sarili ko kinakausap at kinakalaban ko na ah.

"Hoy. Ganyan pala kalakas sayo ang epekto ng charm ko?Hahahah" Sa sobrang
pag ka tulala ko at hindi makalimutan ang nangyari. Hindi ko namamalayan
na nakapasok na pala si Daniel ng Kwarto ko.

Mukhang itutuloy na namin ang naudlot ah. Ay delete delete. Ang landi ata
ng pagkato ko ngayon ah.
=______=

"ANO NA NAMAN KAILANGAN MO?" Pagtataray ko sa kanya syempre hindi nya

pwedeng malaman na I kinda Liked what he did a while ago. hahaha Kidding

"Wala. Magpapaalam lang ako. Lalabas lang kame nila Jake. Inom." tapos
nilibot nya yung mata nya sa Loob ng kwarto ko.

"Okay. Sige. Umalis ka na. Magtext kana lang kung anong oras ka uuwi para
mabuksan ko ang pintuan. Byeeee."

"Sige." Ano kaya nakain nun? Bat nagpapaalam. Eh dati naman lumalayas
nalang basta-basta. Ngayon nagpapaalam na.

Ano ako asawa nya?

Well, asawa naman talaga nya ako. Pero sya na nga nagsabi dati. No
emotional attachment. Kasal lang kame sa papel.
Ako lang naman ang nag mamahal sa aming dalawa eh. Asa pa naman ako
di'ba?

DANIEL'S POV

Natatawa talaga ako sa Reaction ni Kath kanina. Ang epic ng mukha eh. Ang
sarap talaga asarin ng tabachoy na yun. Haysss

Sa totoo lang hindi ko naman ugaling magpaalam dun kapag umaalis ako eh.
Basta kapag may lakad. Alis nalang ng walang paalam.

Pero kanina iba eh. Parang nag ka urge ako na magpaalam sa kanya at
silipin sya sa kwarto nya kung anong ginagawa nya.

"Oh pre. Tulala ka na naman dyan?" Sabi ni Jake habang umiinom ng Alak.
Andito pala kame sa isang Bar na pag-aari ni Jickson. Isa din sa mga
tropa namin.

"Wala pre may iniisip lang." sabay inom ko ng beer.

"Sino ba yan?Si Julia na naman ba?" Huh? Julia? Sa totoo lang hindi ko
nga masyado naiisip si Julia eto mga nakaraang araw eh. Nag eenjoy kasi
ako sa pangaasar kay kath.

"Lul. Hindi nuh." Sabi ko sa kanilang dalawa

"Ehdi si Kath?" Biglang tanong ni Jickson

"Mas lalong hindi naman nuh."

"Weh?" parang hindi naniniwala sa sagot ko tong mokong na to ah

"Magkalinawan nga tayo pare?"

"Oh ano ba yun? Mukhang seryoso yan Jick ah?Hahahaha" Sabay tawa ko ng
malakas sa harapan nya.

"Sino na ba laman ng puso mo? Si Julia pa din ba? O si Kath na?"

Muntik ko ng maibuga sa mukha nya yung alak na iniinom ko.

"Tinatanong pa ba yan? Syempre si Julia pa din." Sumubo muna ako ng

Tempura bago nagsalita "Imposibleng magustuhan ko si Kath. She's too far
from Julia. Isip bata yun, ang hilig ng Spongebob. Ang takaw kumain.
Walang alam lutuin. Lagi naka sigaw. Biglang tatawa ng malakas. Tapos--"
biglang naputol ang pag kwekwento ko dahil sumingit sa usapan si Jake.

"Eh bakit naka ngiti ka habang kinukwento mo si Kath?" napatingin ako sa

kanya "Saka tinatanong lang naman ni Jick kung sino ang laman ng puso mo.
Ang dami mo namang sinabi eh. You even describe Kath."

"See? Mukhang si Kath na gusto mo ah?" Biglang tumawa ng malakas ang

dalawang mokong.

"Gagu. Hindi mangyayari yun. Si Julia pa din mahal ko." Sabi ko ng

diresto sa kanila "Friend lang ang turingan naming dalawa."

"Friends?" sabay nilang tanong

Tumango ako at nag salita "Oo friend. Syempre, After ng One year ng
marriage namin. Di ba mag aanual kame? Ayoko namang mag hiwalay kameng
may samaan ng Loob. Mahirap yun.." uminom ulit ako ng alak.

Dyahe ang ingay naman sa Bar na to. Nangangamoy yosi na din ako -____-"

"Wala ka bang feelings for Kath?" bigla akong nagulat sa tanong ni Jick.

Wala nga ba?

Kahit ako naguguluhan sa sarili ko eh. hindi ko din talaga maintindihan

ang sarili ko. Taragis na yan.

"Sa palagay ko pre. Naguguluhan ka lang sa nangyayari sa inyo ni Kath.

Baka hindi mo lang namamalayan na nahulog kana pala kay Kath." Huminto si
Jake sa pagsasalita at tumingin muna sa akin "Malay natin? Baka isang
araw kung kailan mo narealize na mahal mo na pala si Kath. Saka pa sya
nawala sayo.. Naagaw na pala sya ng iba sayo.."

Napaisip na naman ako sa sinabi ni Jake. Bat ganito tong tropa kong si
Jake? Kapag lasing ang daldala. Pero kapag walang alak, hindi mo makausap
ng matino.

"Teka nga lang pre. Bat ba ako ang naka Hot Seat dito?"

"Hahahahaha. Ikaw lang kasi ang may asawa sa ating tatlo. Hahahah" Sabay
tawa na naman nilang dalawa.

Pero parang natakot talaga ako sa sinabi ni Jake.

Paano nga kung dumating ang araw na pati si Kath nawala na sa buhay ko.

Makakaya ko ba?

*******************************************
[18] KathNiel [17]
*******************************************
KATHRYN'S POV

"Good Morning class." pumasok na si Mam.Marquez, professor namin sa

Personality Development.

"Good Morning din naman." Sabay-sabay na bati din ng mga classmate ko.
Ako? Hindi sumagot, salubong pa din ang kilay ko.

Naaalala ko pa din kasi yung nangyari nakaraan nung umuwi si Daniel from
their hang-out with his buddies. Hay nako, nakakapang-init lang ng ulo.

"Kath?" Isa pa tong si Enerique. Kanina pa tawag ng tawag sa akin, pag

tinanong ko kung anong kailangan. Ngingiti lang at sasabihing wala naman.

"What now?" napataas na ang kilay ko sa kanya

"Wala." At ayun ngumiti na naman ng nakakaloko.

Ano ba nangyayari sa mundo at napaparusahan ako ng ganito? Badtrip na nga

sa bahay pati ba naman dito sa school wala ng katahimikan? Ang malas ko
naman ata ngayong araw na to. Ano ba nagawa kong kasalanan? Wala naman
at, sa pag kakatanda ko. May pinatay lang akong ipis sa c.r namin
nakaraan. Kung kasalanan ng matuturing yun, well hindi ko na uulitin para
hindi na ako maparusahan at mabadtrip ng ganito.

Tumingin nalang ako sa Labas ng bintana. Wala din naman akong ganang
makinig sa Lesson ngayon. Dumudugo lang ang ilong ko sa mga sinasabi ng
professor namin tungkol sa Personality Development. Tsssss

"Mrs.Padilla? Are you interested with my Lesson?" Biglang tanong ni Mam

sa akin. At boom, nalipat sa akin ang attention ng buong klase. Ugh, I
hate this Day talaga.

"Yes mam." Sabi ko nalang sabay yuko ko ng ulo. Nakakaasar, napahiya na

naman ako.

Ang masama pa. Wala din si Bea, wala tuloy akong makausap ngayon. Isa pa
yun aabsent hindi man lang nagpapaalam. Dapat pala hindi na ako pumasok
ngayon. Ay ayoko din pala sa bahay. Ayoko muna makita ang pag mumukha ni
Daniel na mukhang Julia na un. Nagugulo lang ang bangs ko.

Bigla akong napatingin kay Enrique since nasa kabilang upuan lang sya,
which mean katabi ko pero may kaunti lang pagitan.

At ang loko ngumiti na naman ng nakakaloko. What the hell lang talaga.
Ano ba pinaplano ng lalaking to? Seriously lang talaga. Masasapak ko
mukha nito kahit gwapo sya. Hindi nya na ako madadaan sa mga ganyan nyang
pag papacute.

Hello ENRIQUE, I'm married woman. Wala ka ng pag-asa. Duh ! In yow face
-____-"

Tinuon ko nalang ang pansin ko sa pag lelesson ni mam. Kesa naman pag
aksayahan ng oras ang mga walang kwentang tao at bagay na nasa room na
to.
"I was saying. Today our topic is all about Marriage." nabigla naman ako
kay Mam sa topic namin ngayong araw. Mukhang interesting Ah.

"We were having a Debate. Boys vs. Girls. Kung sino ang mas nagiging
dahilan ng paghihiwalay ng isang mag-asawa." Teka? Ang gulo ah. Sa room
na to. 3 palang ang kasal.

Si Kua Top na 15 years ng kasal. Galing nuh? 15 years na. pero 1st year
college palang. 35 years old na sya, pero hindi sya nahihiyang
ipagpatuloy ang pag-aaral nya kahit matanda na sya. Inuna nya kasi yung
kasal nila, nabuntis nya kasi ang girlfriend nya dati kaya ayun inuna
nya ang kasal kesa sa mag-aral muna, At ngayong hindi na hassle. Nag
patuloy na sya sa pag-aaral.

Yung isa naman si Ana, errr. ayoko nalang ikwento ang impression ko sa
kanya. She's not worth to tell her story. Hindi ako galit sa kanya, it's
just hindi ko lang sya gusto. Hahahaha, ang gulo ko.

Biglang sabay-sabay nagsalita yung mga classmates ko. Kesyo daw hindi
favor. Kasi single pa sila. Kesyo yung iba, wala silang alam sa ganun.
Daming sinasabi.

"Okay class quiet muna. Ganito ang gagawin. Since 3 palang ang marriage
sa room na to. Including me, so bali 4. Pero hindi naman ako sasali sa
Debate. I'll be your referee. Sasabihin nyo nalang ang sa tingin nyong
nagiging dahilan kung bakit naghihiwalay ang mag-asawa. Then kokontrahin
ng girls or vice-versa. Okay ba yun?" Pagpapaliwanag ni Mam.

"Yess mam." Pagsagot naman namin.

"Okay. Move your chair. Right side yung girls." Tinuto ni mam yung right
side "Then here yung boys." Tinuro naman ni Mam yung left side.
So bali, magkaharapan ang labanan ng debate.

Sa totoo lang hindi naman ako magaling sa Debate. Ano bang alam ko dyan
sa ganyan? Inaantok nga ako pag nanunuod ako eh. Oo mabunganga ako, pero
pamimilosopo lang yung mga sinasabi ko. Sabaw ang utak ko. Nyahahah.
Dinown ba naman ang sarili.

Bubuhatin ko na sana ang upuan ko kaya lang ang bwisit ay humarang sa

harapan ko.

"Ano na naman ba yun?" pagtataray ko sa kanya

"Are you ready to cry after this Debate Mrs. Enrique? I mean
Mrs.Padilla?" sabi ni Enrique while holding my chair.

"Ha.Ha.Ha." Tumawa ako ng sarcastic "Mrs.Enrique? Sounds disgusting.

Mrs.Padilla would be better, oh wait let me refresh that. Mrs.Padilla
would be the best. And about in our debate? In yow face Mr. Kung matatalo
kame. You know me, mabunganga ako at hindi basta-basta nagpapatalo."
Pagmamayabang ko sa kanya. Syet ! Mukhang mapapasubo ako ah. Nakakainis
kasi tong lalaking to eh.

"So?Do want some Deal?" Aba, lakas ng loob ng moko na sila mananalo sa
Debate na to ah.

"Sure. What will be the consequence for the losser like you?" tinuro ko
pa sya.

"Wow, till now ang lakas pa din ng confident mo Kath. Kaya mahal pa din
kita eh." Feeling ko namula ako nung sinabi nya yun. Take note, i felt
also shiver. Yikes "Let's talk about Later." Then he winked. Yakss.
That's so hot. I mean, eww.
Asa naman si Enrique na magpapatalo ako.

Ayun nung nakapwesto na ang lahat unang nagsalita si Kuya Top at nag
explain ng kanyang opinion. "For me Girls ang nagiging dahilan kung bakit
nagkakahiwalay ang mag-asawa because they loves to buy nonsense things
such as make-ups, accessories, luxury bags. and other nonsense ang
useless stuffs. Hindi nila iniisip na pinag papaguran ng kanilang asawa
ang bawat sentimo na ginagasta nila." Tapos bigla ng hiyawan ang mga
boys. At nagsabi pang tama. Tama.

Well kung ako tatanungin. Yung iba, Ako? Duh. Hindi nga ako mahilig
bumili ng make-ups, it sounds corny.

"Well guys. Hindi naman porket bumibili kame ng Make-ups, signature bags
and other stuff. Magasta ng ang tawag dun" Pagtatanggol naman ni Ana sa
side namin "It's just a reward for ourselves. Nakikita nyo naman ang
ginagawa naming pag-aalaga sa inyo pagtapos nyong magtrabho. Kulang
nalang eh, kame pa magsubo ng kanin sa bibig nyo. And besides, kung
nahihirapan kayong magtrabaho. MAS nahihirapan naman kameng alagaan ang
mga anak, mag budget ng bayarin. Mag linis ng bahay, mag luto and etc.
Tapos in the end, malalaman na nalang namin na may kabit na pala kayo.
How pathetic. Kaya Kayo ang kadalasang dahilan." At bigla naman kameng
naghiyawan sa sinabi ni Ana, infairness ah. Ngayon lang ako umayon sa
sinabi nya. May laman din pala ang utak nito eh nuh..

"Yun nga eh. Nag kakaroon kame ng Kabit o other woman. Pero hindi nyo ba
naiisip na kayo ang may dahilan kung bakit namin nagagawang mag cheat? I
know you guys don't. Imbes na kasi magpahinga kame sa house from work. So
much stress and other company's problems, pag-uwi namin. Kung anu-ano
pang pag hihinala ang gagawin nyo. Pag nalate lang ng uwi. Sasabihin
nyong nambabae agad. Edi tinototoo nalang namin. Girls loves to talk and
talk ang talk and talk. That's so irritating." Si enrique naman yan.

"Hindi naman kame maghihinala kung wala kameng nakikitang motibo." Ako
naman ang sumagot "Sasabihin ba naming nambabae kayo kung hindi namin
nahahalata?"
"Wala kasi kayong tiwala sa aming mga Lalaki girls." Sumagot yung isa
kong classmate.

"We have a Big trust on you guys. Or should i say HUGE TRUST! But sana
nagsasabi kayo ng totoo."

"Pag nagtanong naman kasi kayo girls sa mga asawa nyo at sinagot kayo.
Hindi pa din kayo naniniwala. What the sense of answer of boys. Kung
hindi din kayo manininwala?"

"We want the True and Real answer. Alam namin kung nagsisinguling kayo o
hindi." Pagsagot ni Ana.

"And besides Girls Kayo din ang kadalasang dahilan. For example,
nagtanong kame kung saan napunta ung salary ng boys. Hindi nyo nalang
sabihin ang totoo na nagastos nyo sa walang kwentang bagay. All we want
is to be HONEST girls."

"As if naman HONEST kayo all time boys?" Sumingit ako sa usapan. "Kayo
nga pag tinatanong kung sino yung kasamang babae. Sasabihin nyo OFFICE
MATE. Like really? Office mate, friend or something. Pero kung mag-usap
kayo daig pa ang mag-asawa. Text mate everyday. Ang hirap kasi sa inyo
may asawa na kayo lahat-lahat naghahanap pa kayo ng iba. CONTENMENT naman
boys." Pagpapahayag ko ng opinyon ko.

Badtrip naalala ko na naman yung eksena nakaraan kung saan umuwi si

Daniel na lasing.

*FLASHBACK*
Umuwi si Daniel na lasing na lasing. I think it's around 2am in the
morning. Galing di ba? Hindi man lang nagtxt na uumagahin. Kaya natulog
ako sa sofa sa sala kakahintay sa kanya.

Nung dumating sya at pag kabukas ko ng pinto. Ayun biglang natumba sa

sahig. No choice ako kung hindi buhatin ang loko. Ang bigat pa naman ng
mayabang na un. Ugh,

Nilagay ko yung kamay nya sa balikat ko at nagsisimula ng maglakad at

inaalalayan sya papunta sa room nya. Nadala ko naman sya ng maayos after
4567 years sa kwarto nya.

Tinanggal ang sapatos, binuksan ang aircon. Kinumutan, yung usual na

ginagawa sa asawa nila kapag nagkakaroon ng Good times ang husband nila.

Hindi ko alam kung anong sumapi sa akin kaya tinitigan ko muna ang mukha
nyang natutulog.

Naisip ko nalang na ang gwapo pala talaga ni Daniel pag tulog. Sana ako
nalang talaga ang mahal nya. Hindi talaga ako susuko hanggang hindi ako
ang mamahalin nya. Hindi ko sya isusuko katulad ng ginawa ni Julia.

Kaunting tiis lang kath.

Nagulat ako nung nagsalita sya "Thank you." Akala ko gising sya kaya
napaatras ako pero tulog pa din pala sya.

Nagsalita na naman sya "I love you." This time napangiti ako. Akala ko
kasi para sa akin na yun pero hindi pala. may kasunod pa palang pangalan
"I really love you Julia." Ewan ko ba kung luha ba talaga ang nakita kong
pumatak sa mata ni Daniel. Pero may tubig kasing tumulo.
Nasasaktan ako kasi nag assume ako na para sa akin yun. Pero mas
nasasaktan akong makita syang nasasaktan pa din hanggang ngayon.

*END OF FLASHBACK*

"Hoy Kath. Ano natulala ka dyan?" nabalik lang ako sa reality ng tinanong
na ako ni Enrique.

Napansin ko namang wala ng tao sa room namin. Yung totoo? Anong nangyari?
Ang tagal ko bang nag flash back?

"Asan na sila? Tapos na ba yung debate?" pagtatanong ko kay enrique.

Grabi lang, kakaiba naman ang flash back na nangyari sa akin.

"Yap tapos na. Your Idling kasi." ngumiti na naman ang loko.

"Oh sinong nanalo?" pumunta ako sa upuan ko at kinuha yung Bag ko "I
think kame nuh?Hahahahha" Sabay tawa ko ng malakas. Alam ko kasing nanalo
kame, ang gaganda kaya ng mga sagot namin.

"Actually." Napatingin ako sa kanya "Talo kayo. Kaya mag ready kana sa
parusa mo.Hahahahah"

Kung pwede lang talaga malaglag ang panga ko sa sahig eh nagawa ko na.

Totoo? Talo kame? Hindi ako makapaniwala. Totoo ba talaga? Baka naman
nanloloko lang tong lalaking to ah. Sasapakin ko to.
"Are you kidding?Sino nga?" umupo muna ako.

"Do I look like I'm joking?" Seryoso nyang sabi at tinuro nya pa ang
sarili nya.

"Medyo." Sagot ko naman.

"C'mon Kath. You need to face your consequence. Katulad ng pinag usapan
natin." Mukhang naasar na sya. Hay, ok give up nako.

"Okay. Ano naman yang parusa? Ayusin mo lang Enrique, Sasapakin talaga
kita." Pagbabanta ko sa kanya.

"Don't worry. Maayos to." Ngumiti na naman sya.

"Date with me....."

*******************************************
[19] KathNiel [18]
*******************************************

KATHRYN'S POV
Sobrang nagulat talaga ako sa consequence na sinabi ni Enrique. 'Date
with me'. Badtrip naman yung lalaking yun. Anong klaseng parusa naman yun
di ba? Hindi talaga ako makagalaw nung sinabi nya yun. Nag mukha akong
tuod. Hindi agad nag sink-in sa utak ko yung sinabi nya. Ang bagal ng
Loading.

Pero bago pa ako nakapag react. Wala na, tumakbo na ang loko. Hindi ko na
nabawi at hindi na ako nakatanggi. Very good Enrique. Ang sarap mong
ipatapon sa Lebanon ng wala sa oras.

Isa pa to si Daniel, pag-uwi ko ba naman ng bahay. Hindi mo alam kung

anong nakain dahil ang sungit-sungit.

Dapat nga ako ang mag sungit sa kanya dahil yung mga pinagsasabi nya nung
Lasing sya. Pero hindi eh. Sya ang badtrip. Kung babae lang to, pag-
iisipan ko na naglilihi to eh...

"Yabang kumain ka na?" tanong ko sa kanya habang nilababas ko yung ulam

sa refrigerator.

"Ano bang pakialam mo?" tumayo sya. Binuksan nya yung T.V "Bakit mag
Luluto ka ba?Psh. Hindi ka naman marunong."

Oh di ba? Ang ayos ng sagot. Ang daming sinabi eh. Ang ayos ng tanong ko,
babarahin ba naman ako. Naku, ang sarap saksakan ng tinidor sa lalamunan
eh.

Pero hindi yang ang kinaasaran ko.

Nanunuod ako ng T.V nun, kakatapos ko lang linisin ang buong bahay nun.
Including kwarto ni Daniel (Oo, minsan ako naglilinis ng kwarto nya.
Kadiri nga kalat-kalat yung boxers nya). Syempre pagod ako. Kaya
nagpahinga muna ako sa sala.

"Ayos. Spongebob ang palabas. Sakto" Sabi ko sa sarili ko. Nahiga ako sa
sala. Nilapag ko muna ang walis at dustpan sa sulok.

Biglang dumaan si Daniel sa sala at biglang pinatay ang T.V

"Ano bang problema mo? Kitang nanunuod yung tao eh." Inagaw ko yung
remote sa kanya at binuksan ulit ang T.V.

"Ang panget naman nyan. Ilipat mo nga." -_____-"

"Ayoko nga. Ako nauna eh. Dun ka nga." Sabay sinisipa ko si Daniel, pero
mahina lang.

Ayun na nahimik na sya. Pero napansin kong nanunuod na din sya ng

Spongebob at tumatawa na din sa kapalpakan ni Patrick. Kaya nagsalita
ako.

"Ehem. Kailan kapa nanunuod ng Spongebob?" tanong ko sa kanya

"Ngayon lang. Kapagod eh." Sabay nag-unat sya ng kamay

"Ayihhh. Ikaw ah. Ayaw mo na ba kay Batman?"

"Manahimik ka nga. Ilipat ko yang T.V sa kwarto ko eh." Aba. at nag walk-
out pa ang Loko.

Oh di ba? Sinong hindi mabwibwisit sa attitude nya? Hindi mo

mainitindihan eh. Minsan ayos kameng dalawa. Minsan naman mag hapon
hanggang gabi ang awayan.

Galing naman talaga ng buhay mag-asawa oh.

Syempre dahil sabado ang so-called-date namin ni Enrique. Hindi naman

pwedeng hindi na dumating ang araw na yun. Ngayon lang ako naasar sa
sabado. Ewan ko ba? Siguro dahil sa lesheng date na to.

Kaya nag-ayos na ako habang maaga pa, at sinabi ko na din kay Daniel na
gagawa lang kame ng group project. At take note guys, parang walang
narinig. Ang tindi talaga ng mood swing ng lalaking yun. Well, kasalanan
nya na yun. Basta nagpaalam ako sa kanya.

"San ba tayo kasi pupunta Enrique?Kanina pa ko naka blindfold oh." Tama

kayo ng narinig o nabasa. Andito na ako sa kotse ni Enrique at ang masaya
pa may pa blindfold pang nalalaman. Pag eto talaga kalokohan lang. Ihanda
nya na ang coffee party sa bahay nila. Dahil uuwi syang naka kabaong na
ng bongga.

"Basta." Yan lang ang lagi nyang sagot. Bwisit, nangangawit na ang pwet
ko sa kakaupo. Isang oras na ata kameng bumabyahe. At dahil may takip ang
mata ko. I have no Idea kung saan kame pupunta.

"Hindi pa kasi sabihin eh. Pag eto kalokohan lang Enrique. Ihanda mo na
ang paglalamayan mo ah." Nanamihik lang ako saglit at teka. Di ba may
galit ata sakin to. Teka? Dapat ako ang galit eh. Hala baka ipasalvage
nya ko.

"Hoyyy Enrique. Sabihin mo na kasi. Asar naman to." Baka ipasalvage na

talaga ako ng lalaking to. Hindi pwede. Ayokong mamatay na hindi
nararanasang mahalin ni Daniel. Wahhhhh.

"Shut up. Will you? Hindi ko gagawin yang iniisip mo. Mahal kita okay?
Kaya manahimik ka dyan or else i'll kiss you." seryoso nyang sabi. Kahit
may takip ang mata ko alam kong seryoso na sya.

*gulp* mananahimik na lang ako. Katakot si Enrique (___ ____" )

and after 012254552 years.

"Andito na tayo." bumaba si Enrique ng sasakyan at binuksan ang passenger

seat para alalayan ako.

Wow til now. Gentleman pa din ang lalaking to. Sana ganyan din si
Daniel :/
"tatanggalin ko na ba tong blindfold?" naglalakad na kame sa kawalan.
Joke ! Hindi ko pa kasi alam kung nasaan kame.

"Mamaya na. Malapit na tayo." Sabi nya. Malumanay ang boses nya. Bakas
yung pagka excite ata? Ewan oh napapraning lang ako?

Hindi na ako sumagot. Nanahimik nalang ako. Huminto kame at bigla syang
nagsalita.

"Pwede mo ng tanggalin ang blind fold mo."

"Hay salamat naman." after isang dekada. Matatanggal ko na din ang piring
sa mata ko.

Nagmamadali na akong tanggalin ang piring sa mata ko. Nung natanggal ko

na, medyo malabo pa ang mata ko. Hindi pa nakakapag adjust sa liwanag.

Kinusot ko muna ang mata ko kasi nanlalabo at nung lumiwanag na.

"Wow. Ang ganda naman dito." Namangha talaga ako sa nakita ko. Eto yung
beach na gusto kong puntahan dati nung kame pa ni Enrique.

Grabe ang puti pala talaga ng buhangin at ang lamig ng simoy ng hangin.
Tumingin ako sa kabilang ibayo. At nandun pa din yung castle na medyo
malaki. Ang galing at ang ganda naman ng beach resort na to.

"Nagustuhan mo ba?" tanong sa akin ni Enrique habang papalapit sya sa

akin.
"Oo. Ang ganda pala talaga dito. Speechless ako as in." Nilibot libot ko
yung mata ko sa buong resort At tumingin ulit sa kanya "Naaalala mo pa
pala yun." bigla ko nalang nasabi.

"Syempre naman kath. Kahit kailan, hindi ko kinalimutan ang mga bagay na
tungkol sayo. I can't and I won't forget." ngumiti sya. Pero parang
biglang lumungkot ang mata nya.

Nanahimik kameng dalawa for about 10minutes. Wala ng gustong magsalita.

Parang wala kasi akong masabi eh. Hindi ko alam kung anong sasabihing
topic naming dalawa. Errrr, awkward.

"Gusto mo munang kumain?" sya na ang bumasag ng katahimikan.

"Tara." Ngumiti ako at ngumiti din sya.

Nagulat na naman ako sa nakita ko. Eto din yung gusto kong subukan dito
sa resort na to. Yung parang bahay na nakalagay sa puno. Pero walang
bubong kaya makikita mo pa din ang view.

Umakyat na kame sa tree-top ba tawag dito? Ewan basta ayun na nga. Pag
akyat namin sa puno na may lamesa.

Napanganga na naman ako sa view. Kitang kita ang lawak ng buong resort.
Walang masyadong tao siguro kasi hindi naman summer.

Ang linis din ng Lugar halatang alaga ng may-ari tong resort na to.
Grabe, kapag mayaman na ako. Bibili din ako ng resort na ganito.
"Kath. Kain na muna tayo?" nakaupo na si Enrique sa table namin.

Wow as in wow ang mga foods talaga. Ang daming choices at mukhang
masasarap lahat. Ah gutom na talaga ako. Kaya hindi na ako nagsayang ng
oras kaya lumamon na ako.

"Hahahhaha. Wala ka talaga pinagbago Kath. Hanggang ngayon ganyan kapa

din kumain." Bigla syang tumawa ng malakas. Ehhh, nakakahiya naman to.
Well, okay lang yan. Si enrique naman yan eh.

Gusto ko sana din sabihin na Ikaw din enrique wala kang pinagbago. Ang
sweet at gentleman mo pa din. Kung hindi mo lang sana ako iniwan. Syempre
hindi ko sinabi. Puno ng pagkain ang bibig ko eh. heheheh

Tahimik lang kameng dalawa habang kumakain. I mean, ako lang talaga ang
tahimik. Tanging pagkain lang ang inaatupag ko. Ang sarap kasi ng mga
nakahanda sa table eh. Ayoko masayang. Hindi ko na nga naiintindihan yung
mga pinagsasabi ni Enrique eh. Something ika-ganun-pa-din saka sana-may-
hindi ko naintindihan ang kasunod. Well, basta gutom ako.

"Grabe nabusog talaga ako sa kinain natin Enrique." Naupo kameng dalawa
sa may tuktok ng puno. Ganda talaga dito. Palubog na ang araw. Kulay
dilaw na pagka yellow na ang kulay nya. Yung ulap naman medyo dark blue
na sya. Parang yung sunset sa sea side ng mall of asia.

"Mabuti naman at nagustuhan mo tong date natin.hehehe." Tumawa sya ng

mahina.

Aaminin ko. Namiss ko din si Enrique, namiss ko yung mga araw na

magkasama kameng dalawa. Pero this time. Iba na eh. Ibang-iba na ang
situation naming dalawa. We're not the same person the we knew before.
"Kath, alam ko til now galit ka pa din sa akin. Masakit naman talaga ang
ginawa ko eh. Pero sana bigyan mo naman ako ng chance na makabawi sa
'yo?"

Tumingin ako sa kanya "Enrique naman. Ano namang chance? May asawa na
ako.."

"Ano ka ba. Chance as in for friends. Alam ko naman na may asawa ka nuh.
Hindi ko kayo gustong sirain." bigla syang tumawa ng malakas

"ehhh." Hinampas ko sya sa braso nya pero mahina lang "Friend lang pala
eh. Mas mabuti nga sigurong maging mag kaibigan nalang tayo kalimutan
nalang yung mga masasamang bagay na nangyari before." ngumiti ako sa
kanya

"Hindi ko kakalimutan yun nuh. Yung mga araw na kasama kita ang
pinakamasayang araw na nangyari sa akin." tumingin sya sa dagat "Kung
hindi lang ako naduwag dati. Edi sana tayo ang magkasama ngayon."

"Huh?May sinasabi ka ba?" hindi narinig yung last na sinabi nya. Ang hina
kasi eh.

"Wala. Ikaw talaga." Ginulo nya yung buhok ko. Hahaha, nakakatawa naman
tong si Enrique. Ugali nya pa din manggulo ng buhok.
"Magkwento ka naman kath." sabi nya sa akin

"Huh?Ano namang ikwekwento ko?" Ano nga ba ikwekwento ko? Eh parang halos
lahat naman ng tungkol sa akin alam na ni Enrique eh.

"Kahit ano. Tungkol sa buhay mag-asawa?" nakangiti sya sa akin.

"Ano nga ba tungkol sa buhay may asawa? Teka?" nag-isip ako. Ano nga ba
ikwekwento ko? "Ah.hehe. Ayun, exciting naman. Nakakapagod linis ng buong
araw, laba ng mga damit namin. Plantsa. Babayaran ang mga bills. Grocery,
minsan nga sumasakit ang katawan ko eh tapos--" naputol nalang ang pag
kwekwento ko sa kanya kasi bigla syang nagsalita

"Exciting nga. Pero hindi mo naman sinabing masaya." napatingin ako sa

kanya. Kaya iniwas ko ang tingin ko at tumingin nalang ako sa sapatos ko.

"Masaya ba kath?" Tanong na naman nya.

Hindi ako nagsalita. Kahit ako hindi ko din alama ang isasagot sa tanong
nya eh.

Masaya ba ko sa buhay may asawa?

"Mind to spill some problem kath? Magkaibigan na tayo di ba?" hinawakan

nya yung kamay ko.

Para tuloy akong maiiyak. Hayyyy ! Asar naman.

"Mahal mo na ba sya kath?" tanong ulit nya. Kaya tumingin ako sa kanya at
nakangiti sya. Mukhang nag aantay ng sagot. Kailangan ko din naman
sabihin ang totoo di ba? Ayoko na syang paasahin. Baka akala nya may
aasahan pa sa akin.

"Mahal ko sya. Mahal na mahal ko si Daniel." napayuko ako "Pero mukhang

one sided love lang eh. Hanggang ngayon si Julia pa din ang mahal nya."
ayun tumulo na ang luha ko "Pero hindi naman ako sumusuko kasi umaasa
akong isang araw ako na din laman ng puso nya." Ano ba yan, pag si Daniel
talaga ang usapan hindi ko mapigilang umiyak. Nakakaasar.

"Alam mo kath? Mahirap kasi pumapel sa buhay ng tao . Lalo na kung hindi
ikaw ang bida sa script na pinili nya. Do you get me?."

umuling ako at nagsalita "Ang lalim eh. San mo ba nakuha yang quotes na
yan." pagbibiro ko sa kanya.

"Sira ka talaga." nag tawanan kameng dalawa.

"Pero alam mo enrique? Minsan kahit gaano mo pa kamahal ang isang tao?
Kailangan mo pa ding itago ang nararamdaman mo kasi may mahal na syang
iba." ngumiti muna ako at tumingin sa langit "Mahirap kasi ipaniwala sa
sarili mong mamahalin ka din nya. Pero sa situation naming dalawa. Handa
naman akong maghintay eh. Handa akong mag hintay hanggang sa marealize
nyang mahal ko sya."

"Eh bakit hindi mo nalang sabihin?"

"Kilala mo naman ako di ba? Ayaw kong mareject. Natatakot din ako sa
sasabihin at isasagot nya. Paano kung hindi nya ko mahal? Paano kung si
Julia pa din. Makakaya ko ba yun?"

"Paano kung mahal ka nya? At paano din kung nakalimutan nya na si Julia?"
nagulat naman ako sa tanong nya.

"Ang hilig mo kasi kath mag stick sa what if's eh. Alam mo para malaman
mo ang sagot sa mga tanong mo kausapin mo sya." huminto sya at tumingin
din sa langit "Ano naman kung ireject ka nya? Atleast nasabi mo ang
nararamdaman mo di ba? Paano kung dumating ang araw na maghiwalay kayo na
hindi ka umaamin. Hindi mo alam sa pag-amin mo may dalawang bagay lang
naman ang mangyayari."

"Dalawang bagay?" pagtatanong ko sa kanya

"Oo. It's either mahal ka din nya at nagihintay din sya ng tamang
pagkakataon or wala talaga syang feelings for you." Ang bigat naman ng
dalawang result. Pero mas masaya kung ang nauna ang sasabihin sa akin ni
Daniel.

Hindi nalang ako sumagot. Wala na akong masabi eh. Kailan pa kaya naging
makata si Enrique?

Not bad din pala tong date na to eh. Atlis nag enjoy na ako. Naging ok at
nagkaayos na kame ni Enrique. Friend...Right?

--X

Comment and Vote guys : )

Sa mga next chapters na ang mga intense at pamatay na eksena. Bwahahah
>:)

Yung mga nag papa dedicate pala. Sa MB nyo po ipost ang request nyo okay?
Wag dito sa comment box kasi hindi ko po yan mabasa : )

And Pakisagot naman yung Question ko sa "WHICH IS WHICH?" kong story.

Please :)

*******************************************
[20] KathNiel [19]
*******************************************

BEA'S POV

Baaaaaaaaaaaaat ang Ganda ko? Joke lang. Hahah ! Wala kasi akong maisip
na pang opening remarks eh. Keri lang naman di ba? Maganda naman talaga
ako. Hahah ! Anyway, ang dami ko atang namissed na tsismis tungkol sa
best friend ko at sa dakila nyang ex. Seryoso? Ano ba talaga ang
nangyari? Parang nawala ako ng Isang dekada at pagbalik ko. Parang walang
nangyaring masama sa kanilang dalawa ah. That was so weird.

"Enrique nagawa mo na ba ang drafting sa 2nd floor?" tanong ni Kath kay

Enrique habang gumagawa kame ng project. Group project nga pala to. By 3
person. At sa kasamaang palad. Kameng tatlo ang partners. Ano ba talaga
ang nakain ni Kath at naging okay na sila?

"Hindi pa Kath eh. Inuna ko muna yung front view." Sabay ngumiti si
Enrique. Naloloka na talaga ako sa dalawang to. Proomise >___<

"Hoy Bea ano tunganga nalang ba dyan? Hindi na tutulong?" pag sita sa
akin ni Kath. Pigilan nyo ko. Sasabunutan ko tong babaeng to.
 Hinila ko muna sya sa isang sulok at kinausap "Seryoso kath. What on
earth happens? Bakit ayos na kayo ni Enrique?" tinaasahan ko pa sya ng
kilay.

"Ako Bea tigilan mo ko sa pag taas ng kilay ah. Ano namang masama kung
ayos na kame ng tao?" tumingin muna sya kay Enrique "Nag effort naman sya
makipag ayos at tanggap nya na daw yun. Saka gusto ko din mabuhay ng
walang kagalit nuh. Kaya that's it. Okay na kame. Act like nothings
happen."

Oo nga naman mas mabuti naman na magkaayos di ba? Ang sakit kaya sa
bangs kapag may iniiwasang tao. Biruin nyo matalino pala tong best friend
ko? Hindi pala sabaw ang utak. Hahah

Ayun since ayos na sila ni Kath. Sino ba naman ako para mag maganda at
mag taray sa kanya di ba? Alangan namang mag-inarte pa ako. Pero sinabi
ko sa kanya na wag nya ng kukulitin si Kath sa balikan thingy. Dahil pag
ginawa nya yun. Hindi ako mag dadalawang isip na wasakin ang mala-adonis
nyang mukha. Walang sino man ang pwedeng sumira sa KATHNIEL loveteam.
Hahahaha

Dahil kailangan na naming matapos ang drafting ng aming project.

Tumulong na din ako. Ako kasi ang nakatoka sa sketch ng garden. Haha !
Natatawa nga ako sa dinesign ko eh. European ang design ng garden tapos
ang team pala ng drawing namin ay asian. Edi inulit ko ulit. Pero dahil
maganda ako. Hindi na ako nag reklamo. Nakikita ko kasing umuusok na ang
ilong ni Kath sa galit. At eto namang si Enrique..
"BEA ANO BA? SABI NG AYUSIN MO EH. LOOK, BUKAS NA ANG DEADLINE NYAN. SO
PLEASE PAKIAYOS NAMAN.." Galit na si Kath. Umuusok na ang ilong at
humahati na ang bangs sa sobrang galit.

"Sabi ko nga aayusin na. Sorry naman >____< " Nakakatakot si Kath as in.

"Kath calm down. Papanget ka nyan eh." mahinahon na sabi ni Enrique sa

Best friend ko.

Bigla akong napatingin kay Kath. At ang magaling na babae bigla ba naman
nanahimik at nag blush. Hahaha ! Ang gulo din ng best friend ko nuh. Para
yun lang mag bublush na agad.

Ayun dahil natakot na ako kay Kath baka magkaroon ng world war 4 sa room
ng wala sa oras at magliparan lahat ng upuan papunta sa akin. Inayos ko
na ang ginagawa ko.

Well, I could say na ang ganda ko talaga este ang ganda ko talaga mag
drawing hahahah

Lunch break na namin kaya dumiresto na kame ni Kath sa cafeteria ng

school. I mean also with Enrique pala. Okay naman pala tong lalaking to
eh. Ang galing mag joke. Kanina pa kame ni kath sumasakit ang tyan sa
kakatawa.
 Pag pasok namin sa Cafeterian. Look whose here. Daniel Padilla together
with his company. Syempre with Jake din. Kaya nung nag katinginan kame ni
Jake. Ayun inirapan ko nga. High blood pa din ako sa kayabangan ng
lalaking yun hanggang ngayon.

DANIEL'S POV

"Dude ayun yung sinasabi kong laging kasama ni Kath oh." Sabi sa akin ni
Zap sabay turo sa entrance ng cafeteria.

Bigla akong nainis sa kasama ni Kath. Yun yung lalaking nasa harapan ng
bahay ko dati eh. Yung yumakap kay kath at sinapak ko.

Ano kaya ang ginagawa nya dito? Ginugulo nya ba si kath.

"Bro. Lapitan mo kaya si Kath?" biglang sabat ni Jake sa akin.

Parang bigla naman akong kinabahan sa sinabi nya. Anong sasabihin ko at

bigla akong sumulpot dun?
'hi kath? Paupo ako pwede?' masyado namang praning eh, o kaya 'kath. Nag
lunch kana?Sabay tayo?' masyadong mukhang tanga naman. Malamang hindi pa.
Kaya nga pumunta dito sa cafeteria eh.

Saka malamang galit pa din sa akin si Kath. Ilang beses ko kasing

sinisigawan pag nasa bahay kame eh. Kaunting tanong nya lang sisigaw at
maiirita na ako.

Hindi ko din maintindihan sarili ko eh.

Nag simula lang naman akong maging ganito nung nalaman kong kasama nya
yang lalaking yan nakaraan. Tapos sasabihin nya sa akin gumawa daw sila
ng Project. Samantalang tinawagan ko si Bea nun. Wala naman daw silang
project. Ibig sabihin nag sinungaling si Kath sa akin para lang sa
lalaking yun. Great kath. Ang galing mo.

"Hoy tol. Ano? San na napunta isip mo?" bigla akong tinapik ni Jake sa
balikat.

"Ano naman ang sasabihin ko?Alangan namang sumulpot nalang ako dun ng
basta-basta?" pag aalangan kong sagot kay Jake. Badtrip naman yan, bat ba
ako kinakabahan. Eh si Kath lang naman yan. Si kath lang naman yan na
asawa mo Daniel.

"Sus naman tol. Ngayon kapa nahiya? Ano na nangyari sa charming Daniel?"
bigla silang tumawang dalawa.

"You're not helping -____-" " badtip tong dalawang to ah.

 "hahahahaha. Ang kulit talaga nun. Sabi nga ni Enrique, wag ko daw
tawanan pero hindi ko mapigilan." Napatingin ako bigla sa table nila. Ang
saya nila ah.

"Yung lobo nga hinihingi ni Kath sa bata. Ayun tuloy umiyak yung
bata.Hahaha" bigla ulit silang nagtawanan.

Sus. Ano kaya nakakatawa sa Joke nung mokong na un? Sabihin nyo nga
sakin. Saang banda doon ang nakakatawa.

"Tsk.Tsk. Wala ka tol. Mukhang maagaw na sayo ang asawa mo." Pang-aasar
ni Zap sa akin.

Hindi ko na napigilan sarili ko. Kaya't tumayo na ako at pumunta sa

table nila Kath. Bahala na sa mangyayari.

narinig ko naming nagsalita ulit si Zap "Tol. Kahit anong mangyari

andito lang kame." Magpapasalamat ako kaya lang may kasundo pa yung
sinabi nya "Tinatawanan ka!hahaha." Pasalamat ka zap ang layo ko na. Kung
hindi baka nasapak na kita -_____-

Papalapit na ako ng papalapit sa inuupuan nila kath. Tawa pa din sila ng

tawa. Naaasar na ko ah. Ano ba yan? Ngayon ko lang ata nakitang ganyan
kasaya si Kath. Samantalang pag ako kasama nya. Kung hindi sya nakasigaw
lagi pang naka simangot. Ang unfair naman ni Kath >__________<
"Naalala mo pa dati Bes. Yung high school tayo kasi-" biglang nahinto ang
pag kwekwento ni Kath kasi tumayo ako sa harapan nila.

"Oh Daniel. Bakit?" Tanong sa akin ni Kath.

Taragis. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ako makapag salita. Ano ba
Daniel. Magsalita ka ! Wag kang babading bading.

"Ah...ehh...pwedeng makiupo?" bigla akong napayuko. Ramdam ko kasing

namula yung mukha ko.

"ahhh." Bigla ulit nagsalita si Kath, Nanahimik lang mga kasama nya. Wag
lang magkamaling magsalita tong Enrique na to kung hindi baka ipakain ko
ng buo sa kanya tong lamesa.

"Ano naman gagawin mo dito? Hindi ka pa ba tapos mag Lunch?" Ang dami
naming tanong ni Kath, Hindi nalang ako paupuin eh.

"H-hindi pa eh." Ano ba yan. Bakit ako nauutal? Bwisit,

"Liar! Kumain na kayo nila Zap di ba?" tumingin sya sa table namin nila
Zap "Tignan mo nga. May mga plato na sa table nyo dun." Tinuro nya yung
mga plato namin. Ano ba kath? Bwisit naman hindi nalang pumayag eh.

Ayoko na. Asar na ko "Basta kakain ulit ako!" tinulak ko sya kaya
napausog sya sa isang upuan "Gutom ako taba. Kakain ulit ako." Sabi ko sa
kanya saba'y iwas ko ng tingin. Umuusok na kasi sa galit si Taba eh.

"Fine. Wag ka lang manggugulo ah." Tumayo sya "Guys bibili muna ako. Kayo
ba?" tanong nya sa aming lahat.

Yung Enrique na to. Hindi ko alam kung ako ba ang tinatawanan eh.
Umiiling pa ang ulo. Baliin ko kaya ulo nito ng manahimik na?

"Hoy Daniel. Ano ba?Akala ko ba kakain ka?" sinigawan ako ni Kath.

"Ah.Oo. Ano..teka nga.." Ano ba yun ang gulo ata ng sagot ko.
 Biglang tumayo si Enrique "Kath. Upo ka nalang dito. Ako nalang bibili
ng foods natin." Wow pa gentleman kapa ah. Tingin mo magpapatalo ako
sayo.

"No. Kath ! Ako ang bibili ng pagkain mo. Stay here. And don't talk with
an @sshole." Tumayo ako at pumunta sa counter.

Ano ba madalas kainin ni Kath? Eto kayang hotdog? Hmm. Ham kaya? Eto
kasi ang madalas kainin ni Kath sa bahay eh. Sige nga bilhin ko nalang
lahat ng fried. Mahilig sa prito yun eh.

"Naks Daniel. Ang dami nyan ah." Bati sa akin ni Bea. Nginitian ko
nalang.

"Oo nga dude. Dami nyan ah." Dedma. Dude dude kapang nalalaman. Dude-
durin ko kaya mukha mo.

Bumili din ako ng dessert namin ni Kath. Strawberry ice cream lang
naman. Alam ko kasi mahilig si Kath sa ice cream.

Pag dating ko sa table. Ang sama ng tingin sa akin ni Kath. Mukhang alam
ko na kung bakit.
"Please lang Daniel. Kung may binabalak ka. Please wag ngayon okay?"
bulong sa akin ni Kath.

"Mukha ba akong may Balak?Wala nuh." Nginitian ko sya

"Naku ah. Yang ngiting yan tigilan mo ko. Subukan mo lang gumawa ng
eksena dito. Sinasabi ko sayo." Ang gulo talaga ng mga babae. Pati
simpleng ngiti naming bibigyan ng malisya. Psh..

Biglang dumating si Bea at yung magaling na Enrique.

Syempre kailangan ko ng protektahan at alagaan ang akin.

"Kath. Oh. Kumain kana. Ayokong nagugutom ka." Nilagay ko sa plato nya
yung lahat ng pagkain na binili ko.

"Ano ba yan Daniel. Ayusin mo naman." Umaangal naman sya.

"Hahahah.Ang sweet nyo naming dalawa." Tumawa si Bea.

"Pansin ko lang Kath? Bat puro fried yan? Hindi healthy yan." Bigla nya
nilagay yung Tinola sa harapan ni Kath "Try this one. Kailangan mo ng
sabaw pag Lunch." Nananadya ba tong lalaking to. Kanina pa to ah.

Kanina yung binili ko hindi nya sinabing Healthy. Ngayon nasa harapan na
kame ni Kath ngayon sya nagpapasikat. Isa pa talaga. Hay naku, isa
nalang. Mawawala na ang patience ko sa lalaking to.

KATHRYN'S POV

"Kainin mo yan Kath ah. Gusto ko ubusin mo yan." Ano ba tong si Daniel.
Hindi ko maintindihan. Bat ba bigla bigla nalang naging papansin ngayon.
Dito pa sa cafeteria, mabuti nalang wala nang masyadong customer.

"Oo na okay." Ayoko na makipag talo para hindi na sya mangulit. Pansin ko
din yung tingin nya kay Enrique, ang talas eh. Parang anytime pwede ng
manuntok.

Nagseselos ba sya? Parang hindi naman. Wala naman sa attitude ni Daniel

yun.
 Ayun nanahimik lang kame habang kumakain. Si Daniel. Ang daming kwento.
Nahihilo na ako at nagugutom kaya hindi ko nalang sya pinapakinggan.
Hindi kaya ako nag breakfast kanina dahil sa kanya.

"Kath oh. Ice cream." Sabay inabot sa akin ni Daniel yung Strawberry ice
cream.

Bigla akong parang nasuka.

"Oh kath? Ano ayaw mo ba to?" Yeah. Ayoko talaga ng strawberry.

Umiling nalang ako at nagtakip ng bibig "Di ba? Favorite mo ang Ice
cream?" tanong ulit ni Daniel

"Dude. She's allergic in strawberry." Biglang sumingit si Enrique.

Naaalala pa pala nya yun. Oo nga naman sabi nga nya sa akin. Kahit kailan
hindi nya daw kakalimutan ang mga bagay-bagay tungkol sa akin.

"Ah." Biglang nanahimik si Daniel. Tumayo at lumabas ng cafeteria. Pero

nagulat nalang kame sa ginawa nya. Binagsak nya ng malakas yung pintuan.
Parang gusto nyang basagin ah.
"Ano problema nun?" tanong ni Enrique.

"Ewan." Sabi ko nalang.

"Baka nagseselos?" singit naman ni Bea. Selos? Parang hindi naman.

Pero sana nagseselos nalang sya...

*******************************************
[21] KathNiel [20]
*******************************************
KATHRYN'S POV

Naiwan kameng puzzled sa inaacting ni Daniel kanina. Nakakahiya talaga

yung eksena namin kanina. Parang any moment kung hindi sya nag walked-out
eh nag sapakan na silang dalawa ni Ernique eh. Hindi ko talaga magets
kung anong sumapi sa kanya, kung bakit ganun?

Kung hindi ko lang iisipin na wala syang gusto sa akin. Baka nga
nagseselos sya.
Pero hindi naman maaari eh. Hindi talaga maaari.

"Hoy.Kathryn." nabalik nalang ako sa reyalidad ng bigla akong tawagin ni

Bea.

"Oh bakit?" sabay inom ko ng tubig sa harapan ko.

"Anong bakit ka dyan?" tumaas kilay ni Bea "Parang nawala ka sa sarili mo

eh. Okay ka lang?" napatingin naman ako sa kanilang dalawa. Si Bea
nakataas parin yung kilay, si Enrique naman parang nag-aantay lang ng
sagot.

"Oo okay lang ako." iniwas ko yung tingin ko sa kanilang dalawa "Iniisip
ko lang yung next na lay-out natin sa Drawing." Nice Lie Kath. Sana
maniwala sila.

"Alam mo Kath. Hindi ka magaling mag-acting." Bigla ako napatingin kay

Bea "Wag mo na nga isipin yung kanina. Baka mabaliw ka nyan eh."

"Tama ka dyan Bea." nagsalita din si Enrique "Nagseselos lang yung asawa
mo kaya ganun yung umarte kanina. You know, may kasamang lalaki ang asawa
nya. After all naman, ex mo ko di ba? At hindi magandang mag-sama ang ex.
Right?" biglang napahinto si Enrique at nagsalita ulit "Teka?Alam ba ni
Daniel na ex mo ko?"

Nagkatingin kami ni Bea at sabay nagsalita "Ewan." Sabi naming dalawa.

"Oh God!" biglang pinalo ni Enrique yung noo nya "Sabi na nga ba eh. Baka
na mis-undestood nya tayo. Ang tanga ko talaga."

Natawa naman kaming dalawa ni Bea sa reaksyon ni Enrique "Hahaha. Wag mo

na nga isipin yun. Saka wala lang yun nuh. May topak lang yun kaya ganun.
Saka selos? Hahaha. Asa naman ako di ba? Eh wala ngang pakialam sa akin
yun." Sabi ko kay Enrique.

"Hindi Kath." tumingin kameng dalawa ni Bea sa kanya "The way na itreat
ka nya kanina at the way na tumingin sya sa akin. Kung pwede lang siguro
makapatay ang pagtitig nya. Malamang kanina pako patay." ngumiti si
Enrique.

Naguluhan naman ako sa sinabi nya.

"Ano Enrique?Hindi ko magets?" sabi na eh pati si Bea hindi nagets eh.

"Hayyy mga babae talaga." ngumiti sya at huminga ng malalim "For example
kanina? Di ba nag offer ako na ako nalang bibili ng foods mo?" tumango
naman ako "Pero bigla syang umextra at sinabing sya nalang. Tingin mo
kung wala syang paki sayo 'bat sya mag mamadaling tumayo at sya nalang
bibili?" Oo nga nuh? Tama nga si Enrique. Pero hindi pa rin ako convinced
eh.
"Sus?Baka naman wala lang yun nuh. Malay mo. Trip nya lang." pagsasalita
ko naman.

"Saka alam mo kanina bago palang tayo pumasok dito sa cafeteria ang sama
na kaya ng titig nya sakin." Eh ganun naman makatitig si Daniel eh.
Sadyang tantalizing eyes lang talaga sya. Hahha ! Ano ba sinasabi ko.

"Saka alam nyo guys?" bigla nagsalita si Bea kaya tumingin kame ni
Enrique sa kanya "Late na tayo, Anong oras na oh."

Binatukan ko nga. Akala ko naman kung anong sasabihin eh. Haha! Loka-loka
talaga.

Pero yung mga sinasabi ni Enrique na nagseselos daw si Daniel. Malabong

mangyari pero deep inside. I'm hoping na sana nga.

Bumalik na kame sa classroom naming tatlo. Kailangan munang iset aside

ang problema ko kay Daniel. Mamaya pag kauwe ko kailangan namin ma-
isettle at maiayos ang mga bagay-bagay. Naguguluhan na talaga kasi ako sa
inaasta nya. Masyado na syang...Hmmm, paepal? hahaha. Hindi naman. Pero
when it comes to jealous thingy? How i wish na sana nga nagseselos sya.

Pagdating namin sa room.Ayun, kanya kanya na kameng trabaho. As much as

possible walang nagsasalita. Sabi nga nila Be professional, kaya ayun ang
ginawa namin. Hindi na namin biniring -up ang topic kanina. Para walang
madistract sa aming tatlo. Ayaw naman naming maapektuhan ang project
namin, besides grades din namin ang nakasalalay dito. Kaya tahimik lang
kameng gumagawa.

"Thanks God. Natapos din natin." sabi ni Bea habang nag-uunat pa ng

kamay. She looks so exhausted. Hahahha

"Buti nga on time ang project eh. Hindi tayo na-late. For sure, mataas
ang grades natin dyan. Ang ganda kaya ng drawing ko sa Front
View.Hahahaha." Sabay tawa ko ng malakas.

"Ay nagsarili?Tatlo kaya tayong gumawa ng project." Biglang singit ni

Bea. Habang inaayos ang art materials nya.

"Okay.Okay. Congrats sa ating tatlo. Parteee Parteee na!" biglang

natatalon sa tuwa ang Bea

"Right. Kailangan natin mag celebrate." salita naman ni Enrique na kanina

pa ngiti ng ngiti.

"Kaya nga tara mag celebrate. We deserved a big celebration ngayon. Ang
aga kaya natin natapos at napasa ang project natin."

"Ehhh guys." bigla silang tumingin sa akin "Kayo nalang. Pwede?"

tumaas naman ang kilay ni Bea "At bakit naman Mrs.Padilla?"

"C'mon Kath. Wag naman KJ oh?" pag mamakaawa ni Enrique.

Hay. Asar naman. Alam naman nila na hindi ako pwede mag gagastos ng
basta-basta. Nasa akin kaya ang budget namin ni Daniel. Paano nalang pag
nagalaw ko to? Edi wala kameng kinain at tiyak didilat ang mata namin sa
gutom. Yung bituka pa naman ng lalaki yung parang walang bukas kung
kumain.

"Kung pera ang pinoproblema mo. Ako na bahala." sabay akbay sa akin ni
Enrique.

"Oh yun naman pala bes eh. Tara na? Kakain lang naman tayo eh. After
that. Uuwe na tayo."

"Ah..Eh...Sige na nga." Wala na akong nagawa kung hindi pumayag. Aba!

Hindi ata ako makakatanggi sa grasya. Sila na nagsabi na wala akong
gagastusin at sila na ang bahala I mean si Enrique na pala ang bahala.
Siguro naman hindi magagalit si Daniel nuh? Hindi naman nagtataka yun pag
umuuwi ako ng Late. Basta si Bea ang kasama ko. Well this time si
Enrique, but kasama pa din si Bea saka it's just a celebration party.
Kaya walang masama.

Bago pa ako makaalis ng room namin. Biglang nagvibrate ang cellphone ko.
Kaya naman binasa ko na.

From:
Mr.Yabs >:)
Uwian nyo na ba? I have--

Hindi ko na natapos basahin ang text ni Daniel. Na low bat kasi ang phone
ko. Ano kaya ang sinabi nya sa text? Asar naman. Baka importante yun.
Pero teka? Nag text sya ibigsabihin hindi sya galit. Ibig sabihin we're
in good terms. Yeheeyyyy ! maya ko nalang sya kausapin pag uwi. Kailangan
ko munang mag celebrate ngayong gabi.

Ayun napadpad kame sa isang Italian Restaurant. Masyado na kasing gabi

kung hahanap pa kame ng place para kainan. Eh eto lang ang malapit sa
lugar namin kaya naman we decided na dito nalang ibaling ang aming gutom.

Grabe lang talaga si Enrique mag order. Ang dami as in. akala mo nga may
pyesta eh. Iba't ibang klase ng food ang inorder. Mukha ngang lahat ata
ng Menu for tonight eh. Kinain namin.

Isa lang ang masasabi ko. Kapag si Enrique ang naging boyfriend mo.
'tiyak busog at tataba ka (sa pagmamahal) sa pagkain. Sino kaya ang
maswerteng babaeng yun? Girls apply na. Heheheh
Natapos kameng kumaing tatlo at may lumapit sa aming isang promo girl na
babae. Weird ah? Ano kayang pakulo ng restaurant at may ganito sino. Kung
ano man yun. Wala akong pakialam basta busog ako. Hahahah

"Good evening Sir ang Mams. Try nyo po tong promo namin. Fortune cookie."
sabi nung Girl na lumapit sa table namin. naka red na blouse at red na
palda sya. Hmm. She's pretty ah. Pero hindi ko gusto yung bangs nya.

"Libre ba yan?" Biglang singit ni Bea. Haha loka-loka talaga tong best
friend ko.

"Yes mam." magalang na sagot nung Promo Girl

"Teka?Ano ba yang fortune cookie?" tanong ko naman. Hehe ! Sensya naman.

Hindi ko talaga alam yan.

At ayun nga inexplain ng Girl kung ano ang Fortune cookie. Sabi nya yung
lahat daw ng cookies eh may nakalagay na message sa loob. Nakalagay sa
isang papel. It's either message o isang hint para sa future. Pero hindi
naman sure kung tunay yun na Hint it just na parang katuwaan lang. So ayu
bumunot kameng tatlo. At ang sarap ng cookie ah. hahha

"Bes anong nabunot mo?Anong sabi sa message?" tanong ko kay Bea. Nakakuha
sya ng isang blue na papel.
"Hmm. Sabi sa message. Someone will admire you secretly. He/she is one of
your civil.Sino naman kaya yun?Peke ata to eh" wow. Parang kilala ko na
yun ah. It must be Jake. Civil daw eh. Meaning hindi nya friends at hindi
nya din kaaway. Hahhaha

"Hahaha. Hindi yan peke. Malamang si Jake yan best.Hahahha" Inaasar ko

sya. Biglang nag ring ang phone ni Bea kaya naman lumabas sya para
sagutin daw ang tawag.

"Ikaw Enrique anong nakalagay sa message sayo?" tanong ko kay enrique.

"Secret.Hehehe.Wag na!Sakin nalang 'to." Tignan mo tong taong to. Hindi

man lang sinabi. Na curious tuloy ako kung ano sabi sa message nya.

Dahil hindi nya sinabi ang kanya. Edi hindi ko na din sinabi ang akin.
Binasa ko ulit ang nakalagay sa message sa akin..

This night would be the most memorable night for you. It will be
happiness and sadness..

Hindi ko alam ang ibigsabihin ng message na to. Bukod sa simple yet

meaningful ang message. English kase eh. Noseblid -_____-"
"Kath. Nagtext si Bea. Nauna na daw syang umuwe kasi emergency daw." sabi
ni Enrique.

"Ah sige pala. Tara na?" umalis na din kame ng Restaurant ni Enrique.

Loka-lokang babaeng yun. Hindi man lang nagtext sa akin. Ay lobat pala
ako. So ayun umuwe na kame ni Enrique. Since hindi ko dala ang auto ko.
Wala syang choice kung hindi ihatid ako. Bwahahaha! Sagad sagarin na ang
kabaitan ni Enrique.

"Kath." biglang may tumawag sa akin kaya naman napatingin ako sa kabilang
kotse na katabi ng Car ni Enrique.

Si Zap ang tumawag sa akin. Tropa ni Daniel.

"Oh? Musta?Asan si Daniel?" tanong ko naman sa kanya

"Huh?Si Daniel?" naguluhan sya sa tanong ko "Hindi mo ba sya kasama?Kasi

sabi nya may surprise daw sya sayo. Nagpatulong pa nga sa amin yun ayusin
ang table nyo sa bahay eh."
Sa sinabing yun ni Zap. Wala na akong sinayang na oras. Sumakay agad ako
sa kotse ni Enrique at sinabi ko sa kanyang paliparin na ang kotse nya
para makarating agad kame sa bahay.

Kaya pala nag text sya sa akin. Yun pala ang ibig nyang sabihin na umuwi
ako agad ng maaga. Patay talaga ako sa kanya nito.

Kung pwede lang lumabas ang puso ko sa sobrang kaba. Eh kanina pa lumabas
eh. Yari talaga ako nito.

Napatingin naman ako sa wrist wath ko. Shemay lang ! 11:30 na ng gabi.
Tsssss. Im dead. Really Dead.

Nakarating din kame ni Enrique sa tapat ng bahay namin. Mabuti nalang

pala na malapit lang ang kinain namin. Kung hindi baka bukas pa ako
makauwe. God help me! T_____T

Bumaba na agad ako ng kotse ni Enrique at nagpasalamat.

Pag pasok ko palang ng bahay. Nakita ko na agad si Daniel na nakaupo pero

tulog. And he looks drunk.

"Dan. Gising na. Gabi na oh." tinapik tapik ko sya sa balikat nya.
Dumilat naman sya agad, kinuha ang bote ng beer na nasa tabi nya at
tumayo at iniwan akong nasa labasan.

Yeah ! Right. I know he's MAD...Really MAD!

"Dan. Mag-usap tayo." Nilapag ko ang gamit ko sa sofa sa sala. At nagulat

ako sa pagkaayos ng lamesa namin.

It looks so elegant. With matching candle pa nga, Meron pang bulaklak sa

ibabaw ng lamesa. Mukhang magkakaroon ng formal dinner. Kaya lang yung
mga foods eh nakatakip na ng plato sa ibabaw, at yung candle eh tunaw na.

Bigla akong nakaramdam ng guilty. Shems naman.

"Dan. Let me explain." nakatayo lang ako sa tabi ng Table ng kusina

namin. Habang sya naman kumuha ulit ng Beer sa fridge.

Sa inaact nya. Parang hindi nya ako nakikita at parang hindi ako nag
eexist. Nagsisimula ng mag teary eye ang mata ko. Siguro dahil sa sobrang
guilty dahil hindi ako nakarating sa surprise nya para sa akin.

Papasok na sya ng kwarto nya kaya naman sinigawan ko sya "ANO BA DANIEL?
I SAID LET'S TALK. I WANT TO EXPLAIN." napasigaw na ako kaya bigla syang
humito pero nakatalikod sa akin "Sorry Dan. Hindi ko alam. May
celebration lang kame eh.Sorry talaga." Tumulo na ang luha ko.

"Ha.ha.ha.! Celebration?Really?" tumawa sya ng sarkastik saka humarap sa

akin "Celebration?Oh baka naman Date?"

Napatingin naman ako sa kanya agad. Parang umurong ang dila ko. Wala
akong masabi. Basta ang alam ko lang tumutulo ang luha ko..

"WAG KA NGANG SINUNGALING KATH. CELEBRATION? SA ISANG ITALIAN RESTAURANT

NA KASAMA YUNG GAG*NG YUN?"

"WAG MO KONG GAWING TANGA. AKALA KO PA NAMAN OKAY TAYONG DALAWA. I

THOUGHT I WAS RUDE. DAHIL SA INASAL KO KANINA SA CAFETERIA. KAYA NGA NAG
HANDA AKO NG SURPRISE SAYO. AYAN!" tinuro nya yung lamesa "SINAYANG KO PA
ANG ORAS KO PARA LANG MAIHANDA YAN. PERO MALALAMAN KO NALANG NAKIKIPAG
DATE KAPA. ANG LANDI MO DIN NUH?"

Owch. Masyado ng masakit yung last line na sinabi nya.

"It's not what it looks like." yan nalang ang nasabi ko. Wala akong
ganang makipag taasan ng boses sa kanya ngayon.

"MASYADO KANG MAKATI ALAM MO YUN?" hindi ko na pwedeng patagalin to.

Masyado ng masasakit ang sinasabi nya sa akin.
Hindi ako ganung babae. Hindi ako ganun.

"ANO BANG KINAKAGALIT MO? HINDI NGA YUN DATE. BAT BA ANG KULIT NG LAHI
MO? MASYADO KA KASING MAS NANINIWALA SA MGA TROPA MO. OO NAG DINNER KAME
SA ISANG ITALIAN RESTAURANT. PERO IT'S JUST A CELEBRATION. AT ANO BANG
PAKIALAM MO KUNG DATE NGAYON? IKAW BA PINAG BABAWALAN KONG MAKIPAG DATE
AT FLING SA IBANG BABAE? PINIPIGILAN BA KITA? SO PLEASE DANIEL. DON'T ACT
LIKE A JEALOUS HUSBAND."

Ayoko na talaga. Sumabog na ako sa sobrang galit sa kanya. Sa totoo lang

masyado ng masakit ng sinasabi nya sa akin. Alam kong lasing lang sya
pero hindi excuse yun.

"ANONG KINAKAGALIT KO?TINATANONG MO BA?" ramdam kong galit sya. As in

Galit na Galit.

"GALIT AKO SAYO. GALIT NA GALIT. PERO MAS GALIT AKO SA SARILI KO!!" naka
tingin lang ako sa kanya "GALIT SAYO DAHIL HINDI KA NAKARATING SA DINNER
NATIN NGAYON. PERO WALA LANG YUN SA GALIT KO SA SARILI KO. BAKIT? GALIT
NA GALIT AKO SA SARILI KO DAHIL HINDI KITA MAPATAWA KATULAD NG PAGTAWA MO
PAG KASAMA MO YUNG GAG*NG YUN. GALIT AKO SA SARILI KO DAHIL PURO PASAKIT
NALANG ATA ANG NAGAGAWA KO SAYO. GALIT AKO SA SARILI KO DAHIL WALA MAN
LANG AKONG ALAM NA BAGAY TUNGKOL SAYO SAMANTALANG YUNG HAY*P NA YUN. PATI
SA ALLERGY MO ALAM NYA. GALIT AKO SA SARILI KO DAHIL NAGSESELOS AKO!!!!!"
Nagulat ako sa sinabi nya. Nagseselos sya? As in selos? Pero bakit?

"YESS KATH. NAGSESELOS AKO DAHIL MAHAL KITA!!!" pagkasabi nya yun bigla
nalang syang pumasok sa kwarto nya at sinara ng malakas.

I was shocked. Dumbfounded, astonished. At lahat nalang ng term na

pwedeng ilarawan ang pagkagulat ko.

Hindi ko talaga inaasahang masasabi nya yun.

He's jealous and He said that he loves me too.

Para akong tanga na ngumingiti dito sa kusina. Hindi ko talaga alam ang
gagawin ko. Basta ang alam ko lang nagkatotoo ang sinabi sa fortune
cookie.

This night would be the most memorable night for you. It will be
happiness and sadness..

*******************************************
[22] KathNiel [21]
*******************************************
DANIEL'S POV

Bwisit talaga! Ilang beses ko na ba sinasabi yang salitang 'yan ngayong

araw??

I think million times? Ahh. Basta nakakaasar talaga eh.

'Bat ba ang bobo mo Daniel. Nagpadala ka kasi agad sa init ng ulo mo pati
sa SELOS mo. Ayan tuloy nasabi mo ng wala sa oras na mahal mo 'sya. Hayss
-____-

Pero think on the positive side. Plano ko na naman na umamin kay Kath na
mahal ko na 'sya. Pero hindi sa ganung situations na I'm drunk and I'm
freakin mad. Nah, It just totally out of my plan.

Gusto ko pa naman sana 'yung tipong nasa formal dinner kameng dalawa?
Then 'dun ako aamin ng feelings ko for her. Pero olats eh. Nadala ng
selos eh. Darn. Sarap sapakin ng sarili ko. Gusto ko bugbugin sarili ko
sa ginawa kong yun.

SINO BA KASI NAG PAUSO NG SELOS???

Hindi naman ako ganito before when I was with Jul---. Oh common Daniel.
Stop thinking about Julia. She's not now part of your Life.. Kathryn now
is your Life..Cheesy huh? >____________<

Sabi nga sa nabasa kong book about confession : "Act like nothings
happen". Paano naman ako mag aact ng kunwari walang nangyari kung pag
nakikita ko lang si Kath eh. Namumula na ang mukha ko? After that I'm
stummered. Parang nawawala ako sa sarili ko. Darn. I know it sounds
faggot. But ganun talaga ang nangyayari sa akin eh.
Kung hindi din naman kasi ako baliw 'bat ba kasi ako nag inom ng gabing
'yun? Para saan? Para makalimutan ang salitang 'selos' na naranasan ka?

And that Enrique guy. Ang sarap wasakin ng mukha. Wag ko lang talaga
makitang nakadikit sya kay Kath and I won't think twice to hit his freaky
face with my fist.

Narinig ko nalang na sumarado ang pintuan ni Kath. I'm sure papasok na

'sya.

Tumingin muna ako sa wall clock ko.

09:30 na ng umaga.

Late na naman tong tabachoy na 'to ah. 9:00 kaya ang start ng class nila.
Friday ngayon kaya wala akong klase.

Ayun for sure tambay ako dito sa bahay. Geezz !

Gutom na din ako pero naiilang talaga ako kay Kath eh.

God. What I'm going to do?? Help...

Tumayo na ako mula sa kama ko. Nag suklay para naman lumabas na ng
kwarto.
Oy hindi ko gusto makita si Kath ah. Nagugutom lang talaga ako kaya
lalabas na ako ng kwarto ko. Wag kayo mag-isip ng kung anu-ano dyan
-______-"

Ano kayang suot ni Taba ngayon? ^_______^

Pag labas ko ng pintuan ng kwarto ko. Nakita ko si Kath na nasa tapat ng

fridge. Talaga tong babaeng to. May upuan naman hindi umupo. Kailangan pa
talaga kumain sa harap ng fridge? Isip bata talaga to.

"Dan kaen ka na oh." Hindi ko 'sya pinansin. Nahihiya talaga ako.

"Hoy Daniel. Parang hindi kinakausap 'tong lalaking 'to ah." bahala ka
dyan. Magsalita ka sa Hangin.

Binuksan ko 'yung T.V at nahiga sa sofa sa sala.

Tagal naman pumasok nitong taba na 'to ng magkahinga na ako ng maluwag.

Besides, gutom na din ako. Gusto ko ng kumain. Please Taba, umalis ka

na ! Nang makakain na ko sa kusina T____________T

"Danile. Papasok na 'ko." napansin kong kinuha nya yung bag nya at yung
drawing kit 'nya.
"Alam mo ang Labo mo. Bahala ka nga! Tse." Ayun narinig ko ng Lumabas sya
ng Gate. Mukhang mag bubus lang sya ngayon kasi coding ang kotse nya.

Gusto ko man syang ihatid. Pero paano ko sasabihin? Eh pag kinakausap nya
ko para akong napipipi. Potek ! Nababading 'talaga ako pag dating kay
Kath. Bat ganun? Sabihin nyo nga sakin.

Tumayo na ako mula sa pag kakahiga ko para naman kumain nako. Taragis,
nakakagutom talaga ang sobrang pag-iisip.

Puro nalang si Kath ang naiisip ko. Siguro ginayuma ako ng babaeng yun?

Hayy ewan. Mamaya na nga problemahin si Kath.

Tyan ko muna ang uunahin ko.

Binuksan ko yung fridge para naman makita kung ano pwedeng kainin ngayon.

Ano ba 'to. Puro left over nalang ang masama pa puro pa fried. Magka
asawa ka nga naman na hindi marunong magluto. Anong aasahan mo kay taba?
Himala. Eh pati nga pag prito ng itlog nun sunod pa eh.
Ano ba yan. Sabi ng itigil muna ang pag-iisip kay kath eh.

Since wala akong makain. Kumuha nalang ako ng cereals. Actually kay kath
to. May nakalagay pa nga sa labas ng karton na "KATHRYN'S PROPERTY", isip
bata talaga. Akala naman nya na pati cereals nya kakainin ko. Well siguro
ngayon lang. Kukuha lang ako ng kaunti.

Pag tapos ko kumuha ng cereals. Nag timpla naman ako ng Hot choco. Ayoko
na mag coffee. Duon ko ata nakukuha ang sobrang nerbyos pag nakikita si
Kath eh. Hahahah ! Taragis, mukha na akong Kathryn ahh.

Umupo na ko sa 'sala at nilipat ang channel ng T.V sa cinema one. Wala

kasing magandang palabas kaya naman mag MOMA nalang ako (Movie Marathon).
Ayos naman ang movie.

Hindi ko alam ang title ng movie. Pero parang interesting naman ang
story. Ang ganda nga bidang babae. Mga korean ang bida.

~DING DONG~ (Door Bell yan XD)

Sino naman tong nag ding dong? Wala naman si Marian Rivera dito. Hahah !
Okay korny. Baka mga bills lang namin yan. Teka? Bat ang aga naman ng mga
billing statement eh kakabayad ko lang nakaraang Linggo ah.

Gobyerno talaga ng Pilipinas sugapa sa pera.

Tumayo na ako at tinungo ang Gate ng bahay para malaman kung sino ang
bwisitang nasa pintuan ng bahay ko.

And to my surprise...

"ANONG GINAGAWA MO DITO? NANANADYA KA BA????" Yung mukhang Paang

nakadikit lagi kay Kath.

"Hindi naman. Andyan ba si Kath?" Taenang to ah. Nag hahanap ata ng sakit
ng katawan.

"DARN. KUNG GUSTO MO NG GULO PAG BIBIGYAN KITA ! BUT NOT NOW ! I DON'T
WANT TO BE TALK OF THE TOWN. I'M HERE AT MY PLACE. FIND OTHER PLACE THEN
TEXT ME AND I'LL COME JUST TO BREAK YOUR FACE @SSHOLE!!!" sinarado ko ng
malakas yung Gate.

Angas ng tarantadong to ah. Mag-aaya lang ng gulo dito pa sa Lugar namin.

I'm not insane. Ayoko dito baka malaman pa nila Daddy at ma-cut pa ang
allowances namin ni Kath.
"Chill lang Bro. I'm just here to talk about...Kath." bigla ako napahinto
sa paglakad at humarap ulit sa kanya.

"What about her???" Syempre si Kath na ang usapan. Kailan ko malaman kung
anong meron.

"Can we talk that issue...inside??"

"Hindi na kailangan and besides, You're not even welcome in my HOUSE!"

"Okay. I'll straight you to the point." Huminga sya ng malalim. "Kath is
my Ex-Girlfriend. We're about to ditch you're marriage but somethings
terrible happened. Pero hindi naman 'yun ang sasabihin ko."

"Knock it off." nanggigil na talaga ako sa hay*p na 'to "Ano bang

kailangan mo?"

"Gusto ko lang naman sabihin na. Kath is still the most important girl in
my Life at hindi magbabago yun. Unless mag mahal ako ulit. Bumalik ako
dito sa Pinas just for her. I thought hindi na tuloy ang wedding nyo but
i was wrong, really wrong. Nung nakita ko ulit 'sya. Nasabi ko sa sarili
ko na I want her back. The same kath that I knew before. God Knows how
much i regret na hindi ko sya tinakas dati. Pero wala eh tapos na 'yun.
Acceptance nalang. Tanggap ko na naman na." nakikinig lang ako sa
sinasabi nya.
"We're friends now. Okay na ang status naming dalawa. Kaya kung nakikita
mo kameng magkasama. Gusto ko lang malama mo na wala lang yun. Ikaw ang
asawa ni Kath. Just Trust kath. Okay? Hindi ko sya susulutin o aagawin.
As long as masaya sya sayo. So far nakikita ko naman na hindi mo sya
sinasaktan. Ay mali. The last time that we had heart to heart talk. She
was cried. But hindi ko na sasabihin kung bakit..Basta gusto ko lang
sabihin na we're friends. Wag mo bigyan ng malisya 'yun." naglakad na sya
papunta sa kotse nya.

Pero bago pa sya sumakay ng kotse nya nagsalita muna sya "And one more
thing dude. Don't you dare to hurt Kath cause I won't think twice to
steal her away from you." ngumiti sya.

Umalis na yung sasakyan nya samantalang ako nakatulala pa din habang

minamasdang paalis ang kotse nya..

Pumasok agad ako ng bahay at naligo at nagpagwapo. Ngayong araw ko na

kakausapin si Kath ng masinsinan. Hindi ko na 'to papatagalin.

Sa totoo lang napahanga ako sa ginawa nung Enrique na yun. Mahal na mahal
nya talaga si Kath. Pero hindi na ko nagseselos kasi nga sabi nya mag
Kaibigan nalang sila at tiwala lang kay Kath talaga.

I owe that man once.

Nung natapos nako maligo. Umalis na agad ako ng bahay. Sumakay ng kotse
at pupunta ako sa St.James Academy para sunduin si 'taba.
Habang nasa byahe ako papuntang school naisip ko na naman yung mga sinabi
nung Enrique.

Napangiti nalang ako.

"Don't worry Dude. I'll make sure that I won't hurt her. Cause I love
tabachoy very much....." bulong ko sa sarili ko.

---X

Comment and Vote : )

Yung mga silent Readers dyan. Yuhooo ! Labas na ! hahahaha

*******************************************
[23] KathNiel [22]
*******************************************
DANIEL'S POV

Potek na yan. Kanina pa ko andito sa kotse ko. Hindi ko alam kung anong
una kong gagawin.

Eto na naman kasi ako sa padalos dalos eh. Ang hilig ko kasing sumabak sa
gera ng wala namang dalang baril.
Gets nyo ba? Natural hindi. Ang gusto ko lang naman sabihin eh. Kung
aamin ako ngayon kay Kath. Syempre gusto ko naman ay yung memorable.
Hindi yung basta-basta lang. Gusto ko may effort. Baka akalain lang nung
tabachoy na 'yun eh pinag titripan ko lang sya.

Kailangan ko ng romantic na place.

"Daniel. Isip Isip. Kaninong Lugar ang pwedeng gamitin." Bulong ko sa

sarili ko. Nakahinto lang pala ang kotse ko sa tapat ng school namin.
Hindi ako bumababa at baka makita ako ng taba.

Biglang pumasok sa Isipan ko yung pag-aari ni Jick. Isa sa mga tropa ko.
Mayroon kasing Restaurant yun along makati lang naman. Perfect yun para
sa gagawin kong confession season 2. Haha ! Taragis, may season 2 kong
nalalaman.

Matawagan na nga lang 'yung mokong na 'yun.

Calling Jick...

"Oh pare. Bakit? Ang aga-aga pa oh." potek mukhang kakagising lang ng
mokong na to ah -___-
"Pare kailangan ko ng tulong mo."

"Anong tulong ba? Pera?" Pera? Hindi ko kailangan ng pera mo. Mayaman ako
! bwahaha

"Sira. Hindi pera kailangan ko." Sagot ko naman sa kanya

"So edi BABAE? Pare naman. May asawa ka na. Manahimik ka na naman. Kaya
napapasama ang image namin ni Jake kay Kath eh. Baka isipin pa nun bad
influence kame sayo. Pare--"

"Potek ka talaga Jick. Ang bading mo talaga kahit kailan. Pwede ba

patapusin mo muna ako?" Ang daming dada ng mokong na to. Gusto pa
sinisigawan eh.

"Okay. Ano ba problema??"

"Kailangan ko ng lugar mo. Yung Restaurant sa may Makati."

"Para saan? May nag rent kasi dun eh. Gagamitin mamaya 'yun."

"Gagamitin? Ipare-sched mo nalang yun. Hindi na pwedeng patagalin to eh."

Sana pumayag. Sana pumayag. Lord sana pumayag si Jick. kailangan ko
talaga yun.
"Hoy wag ka na magdasal. Hindi bagay sayo.Hahahaha" -___-" narinig nya
pala.

"Oh ano pare? Mapapagamit mo ba sakin yun place na yun?"

"Oo na. Pumunta ka na lang dun."

Ayun okay na yung Lugar. Kailangan ko nalang ng isang taong makakatulong

ko sa pag-aayos ng lugar na 'yun. Syempre, kahit gwapo ako. Wala akong
alam sa pag dedesign. At teka? Sino ba ang babaeng close ni Kath? Si Bea.
Tama si Bea nalang ang hihingian ko ng tulong.

Calling Bea Binene...

"Hello Daniel. Wrong number ka ata?"

BEA'S POV

"Grabe lang talaga yang Daniel na yan. Daig pa ako kung mag inarte. Akala
mo laging may buwanang dalaw kung mag sungit. Talo pa ako eh. My Gadh."
Hulaan nyo kung sino yan.
"Bes. Pwede ba? Tama na. Ang sakit na sa tenga ng kwento mo. One is
enough okay? Sampung beses mo ng kiniwento sa akin kung baki ka bwisit
kay Daniel eh." Nakakaloka talaga 'tong Babaeng 'to.

"Ang nakakaasar pa. Inaaya kong kumain. Hindi man lang ako pinansin...."
Ewan kong sayo bahala ka nga Kath.

Biglang nag vibrate ang cellphone ko. Sino naman kaya tong nag iistorbo?

Calling Mr.Padilla...

Nge. Baka wrong number 'to. Bat naman nya ko tatawagan.

"Hello Daniel. Wrong number ka ata?" Sagot ko sa kanya. Lalabas muna ako
ng classroom para naman marinig ko ng maayos ang kausap ko. Ang ingay
kasi ni Kath eh.

"Ah Bea. Asan si Kath?"

"Andito sa classroom nag seseremonyas. Bad Vibes sayo. Ano ba ginawa mo

dun?"

"Basta. Explain ko nalang some other time."

"Oh bakit ka pala napatawag??"

"Kailangan ko ng tulong mo."

"Tulong para saan?"

"Basta." puro naman 'to basta. "Punta ka dito sa parking Lot. Andito
ako."

"Sira. Hindi pwede may next class kame."

"Iditch mo na 'yung next class mo. Sige na please. Para naman kay Kath
tong gagawin natin eh.." Wow ah. Para kay Kath pala. Sige na nga papayag
na ko. Para sa KATHNIEL LOVETEAM ! AJA..

Bumalik na ako sa Room para kunin ang aking mahal na bag. Wag ka sa bag
ko chanel yun. Tag 500 sa divisoria. Hahah ! Ako na ang poor. Ay potek.
Kwento na ng bag ko ang nasali dito. Anyways, kukunin ko na pala ang bag
ko.
"Oh san ka pupunta?Wag mo sabihing hindi ka aattend ng next class??"
Kinikilig ako for Kath. Pero hindi ko pwedeng sabihin ang plano ni papa
Daniel. Surprise nga di ba?

"Sa pluto sasama ka?" pag tataray ko kay Kath.

"Aba Bea Binene. Wag mo ko pilosopohin ah. San ka nga pupunta?"

"Kainis. May emergency kame sa bahay. Uuwe na ko." Please Kath. Wag kana
magtanong baka madulas lang ako eh.

"Fine. Mag text kana Lang maya para sa Lesson ngayon." kinuha nya yung
book nya at binasa "Oh ano pang hinihintay mo? Chupi. Alis na"

"Sige Bye. Yung Bangs mo hindi pantay. hahahah" Sabay takbo ko ng

mabilis. Knowing Kath. Hahabulin ako nyan pag bangs na ang pinag-uusapan.

Papunta na ako sa parking lot para makipag-usap kay Papa Daniel.

KATHRYN'S POV

Ano ba problema ng babaeng 'yun at hindi papasok ng next class namin.

Hmm, I smell something fishy sa best friend ko. Baka may ginagawa na
namang kabalbalan. Hindi naman basta-basta mag diditch ng class kapag
hindi emergency eh. Baka naman may nangyari na namang masama sa mama nya.
May sakit kasi sa puso ang Mama nun eh.
Dumating na ang next class namin. Ugh, Physics. May favoiter subject.
When I say Favorite. Antynoms yun. Meaning, hindi ko gusto ang subject na
yun. Seriously? Yayaman ba ko pag pinag aralan yun? Hello St. James
Academy to Earth. Bakit pa ba nasama sa Subject ko yan. Hindi naman
kailangan yan pag naging Fine Arts designer na ako eh. Nakakaloka lang.
Kurakot ang school. Hahaha ! Ang sama ko ata.

Napansin ko lang na hindi pala pumasok si Quen. San na naman kaya nag
suot ang lalaking yun (Oh! Walang meaning yun ah. We're just close. No
more no less) haha defensive. Besides, may Daniel na ako.

Talaga Kath? Daniel mo talaga kelan pa?

Hmm. Kelan nga ba? 2 days ago? Yung umamin sya? Infairness ah. Kinilig
ako nun. Hindi nga din agad ako nakatulog nung nangyari yun. As in to the
max. Kilig to the bones ako. Bakit? Hello. Ikaw kaya sabihan ng MAHAL
KITA ni DANIEL?? Malamang maiihi ka sa sobrang kilig :"">

Pero nagtataka lang talaga ako sa ginagawa nya sakin a. He's so sungit.
Mukhang hindi tuloy totoo na mahal nya ako. Pero siguro nahihiya lang sya
sa akin.

Ayun mahihiya? Walang Hiya kaya yung Lalaking yun. Hahaha

Mabilis naman natapos ang mga class ko this day. Kinuha ko na agad ang
bag ko pati ang drawing materials at uuwe na din. Excited na kong makita
si Daniel eh. Hahahaha. Mukha na akong Daniel ah.

Dahil tinawag ako ng kalikasan. Pumunta muna ako sa Comfort Room. Kainis
nga. Sarado ang Comfort room sa Building namin. No choice tuloy ako kundi
pumunta sa likod ng Registrar Office. Duon na kasi ang pinaka malapit na
Comfort Room. Hindi na ako nag-inarte. Aba, baka sumabog na ang pandog ko
eh.

Habang nag wiwewe ako. May narinig akong dalawang Girl na nag-uusap.

"Totoo Girl. Nakita ko talaga 'sya. Ang ganda pa din talaga nya. Ano
kayang nangyari at bigla syang nawala sa school na to?" sabi nung Girl 1

"IDK and IDC girl. Wala akong Idea. Saka ano ba pakialam natin sa kanya?
Tara na nga." Sabi nung Girl 2

Hindi na sana ako makikinig sa usapan nung dalawa. Hindi ko naman alam
ang pinag-uusapan nila. Pero para akong naging bato sa narinig ko bago
lumabas yung dalawang girl.

"Yah right. She's just Julia Montez. The Prom Queen in our School
before.. Tara na baka wala malate tayo."

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Shet ! Totoo ba to?

Si Julia Montez? Nasa Pilipinas na? Nakauwi na sya?

Sinampal sampal ko ang sarili ko.

Shet ! Panaginip lang to. Panaginip lang to. Gumising ka Kath.

Binabangungot ka lang. Hindi pa bumabalik si Julia. Hindi pa sya
bumabalik. Wala sya okay? Nasa America pa sya.

Ikaw na ang mahal ni Daniel ngayon. Wala na si Julia sa puso nya. Hindi
na nya mahal yun okay? Calm down. Calm down. Inhale exhale.

"Kath how are you??Can we talk??"

Mahihimatay na ako promise....

---X

Anoooooooo? Sino ang nakasalubong ni Kath? Sino yan 'can we talk' chuchu
na yan? Naku Naku.
Nakabalik na daw si Julia sa pilipinas. Paano na ang KATHNIEL LOVETEAM NA
TIN?
Anong mangyayari kay Kath? Babalik ba si Daniel kay JULIA??? O.o

VOTE ANG COMMENT : )

*******************************************
[24] KathNiel [23]
*******************************************

KATHRYN'S POV

"Ang tagal naman magising ni Kath."

"Pare ano bang ginawa nyo kay Kath? Pag may nangyaring masama dyan.
Magtago na kayo."

"Woahhh. Pinatulog lang namin sya."

"Pinatulog? Tignan nyo. 3 oras na yang tulog. Tatamaan kayo sakin eh."

"Sabi mo kasi dalhin namin dito eh. Labo mo talaga Daniel."

"Sabi ko dalhin nyo. Hindi yung patulugin nyo. Palpak talaga kayo ni Jake
kahit kailan."

Aray ko. Ang sakit ng ulo ko. Ang iingay pa ng nasa paligid ko. Kitang
may natutulog ang ingay-ingay. Bad Vibes oh -____-"
"Mabuti naman at gising kana?" teka boses ni Daniel yun ah.

"WAAAAHHHHHHHHHHHH. Asan ako? Anong ginagawa ko dito? Bat ang dilim? Hoy
Daniel. Na kidnap pa tayo? Patay tayo nito. For sure magpaparansom ang
mga kidnapper. WAHHHHHHHHHHHH. MOMMY KO.."

"Hoy tabachoy manahimik ka nga." lumapit si Daniel sa upuan ko at tinaas

ang paa "Ako nag pa kidnap sayo. Okay? Itahimik mo yang bibig mo kung
hindi..." tapos may binulong sya "hahalikan kita.."

"Ano sabi mo? Hindi ko ata narinig yung huli ah?"

"Wala ang bingi mo dyan ka lang ah. May surprise ako para sayo." Ano na
namang kayang pakulo to.

Tumayo na si Dan at may pinuntahan. Ang dilim kasi ng Lugar eh. Hindi ko
makita ng masyado kung anong meron. Surprise daw, may surprise daw si
Daniel sa akin. Ano na naman kayang kalokohan ng lalaking 'to.

Inikot ko yung mga mata ko sa buong Lugar. Teka? Bat ang daming upuan.
Parang restaurant naman tong Lugar na to. Ano bang meron.
Nagtataka ba kayo kung paano ako nakarating dito? Eto flashback..

*FLASHBACK*

"Kath how are you?Can we talk?"

Biglang may sumulpot na 2 lalaking naka bonnet at nakatakip ang mukha sa

harapan ko. Taragis ano na naman kayang pakulo ng mga to.

"Sino ba kayo?" umaatras ako sa kanilang dalawa

"Hindi na importante kung sino kame. Ang mahalaga madala ka namin sa boss
namin. Kaya sumama ka na lang ng maayos sa amin para hindi kana
masaktan." Aba loko to ah.

"Aba Loko ka pala eh. Ayaw kong sumama. Kidnapper ba kayo? Sorry. Hindi
na ko kid. At infact, may asawa na ako. So if you don't mind. Let me
excuse my self here." tumalikod na ako sa dalawang gunggong na feeling
kidnapper. Pero infairness, ang bango nilang dalawa ah. Ay g@gu. Pag
nasahan ba ang mga feeling kidnapper? hahahah
Maka-uwi na nga baka galit na galit na naman yung Daniel na yun dahil
ginabi na naman ako ng uwi. Baka madagdagan na naman ang pag kaasar nun
sa akin mahirap na baka bawiin nya na mahal nya ko. mwahahahahah

"Hoy saan ka pupunta?" biglang sumigaw yung kidnapper este feeling

kidnapper.

"Hoy ka din. Hindi hoy pangalan ko. Uuwe nako. Bahala kayo sa buhay nyo.
Kung wala kayong magawa sa buhay nyo umuwi na kayo. Che." tapang ko nuh?
haha. Hindi kasi sila nakakatakot eh.

"Ah ganun ahh." bigla silang may tinakip sa ilong ko.

"Ano yan? Bat nahihilo ako.." dahan dahang pumipikit ang mata ko. Anong
nangyayari? Bat ako inaantok.

Then everythings went black.

*END OF FLASHBACK*

Ayun ang history ng kidnap sceen kanina. Walangyang mga kidnapper yan.
Makita ko lang silang dalawa itutupi ko sila ng isang daang beses. The
nerves ! Imbes na nasa bahay kame ngayon ni Daniel at nanunuod ng T.V.
Wala eh ! Kinidnap kame.
Hello big brother ng PBB house? na kidnap po kame. Patulong po? Haha. K
ako na ang korny.

Teka? Nasaan ba yung Daniel na yun. Bwisit ah. Biglang nawala. Iwanan ba
ko sa lugar na to? Kitang ang dilim eh.

Pero infairness sa hide out ng mga kidnapper ah. Ang bango at ang linis
ng Lugar. Mukhang mayaman ang mga kidnapper namin ni Daniel. Hmm, gwapo
kaya sila? Siguro.

"DANIELLLLLLLLLLLLLLL ASAN KA BA? HOOOOOOOOY WAG MO KONG IWANG DITO MAG

ISAAAAAAAAAAA" Taragis na Daniel yan. Iwan ba ko dito mag-isa..

"YUNG MGA KIDNAPPER NGA NAMIN DYAN. PAHINGING PAGKAIN. GUTOM NA AKO."
Sumisigaw na ako sa Loob ng hide-out nila. Gutom na talaga ako. Badtrip
naman.

Umupo nalang ako ulit at naghintay ng himala.

"Mic test..Mic test..check mic 1...2...3.." Teka? Boses ni Daniel yun ah.
Naka microphone pa ang Loko. Nasan ba yung lalaking yun. Potek na yan
ang dilim naman kasi eh.

"Hoy tabachoy. Tumingin ka dito." biglang nagkaroon ng spotlight. At

tumutok sa mukha ko. Bwisit, nakakasilaw.
"Pakyu ka Daniel. Paano ako makakatingin dyan sa harapan kung nakatutok
sa mukha ko ang ilaw. Bobo lungs?" sensya naman kung nagtataray. Gutom na
kasi ako -____-"

"Jick. Bawasan mo ang spotlight." Bigla syang sumigaw. Sabi na eh.

Kasabwat na naman nya sa kalokohan yung mga tropa nya eh.

"OMG OMG OMG. Nakakakilig. Mag sisimula na :""> " teka? Boses ni Bea yun
ah. Nandito din yung babaeng yun? Hmmp. I need a clear ang Looong
explanation later Bea.

[A/N: Play the song in the Right Side]

Biglang may tumugtog na kanta. Ano bang nangyayari sa earth? Bat parang
wala akong alam. Ano bang kalokohan 'to?

Nagulat nalang ako sa nakita ko. Bigla kasing bumukas ang ilaw. At ang
Lugar na kaninang madilim ay biglang nagsikintaban sa mga decorations.

Wow lang talaga. Puro kulay red and pink ang kulay. Yung mga curtains,
mantel, at mga decorations sa buong Lugar ay kulay red and pink.
Ang dami ding baloons sa sahig at petals ng rose ang nakakalat sa sahig.
Gadh. Ang ganda as in.

Nahiya naman ako sa suot ko. Hindi bagay sa Lugar na to. Ang elegant ng
dating ng place tapos ako mukhang basahan dito.

Tapos biglang bumukas na din ang ilaw ng mini stage ng lugar.

Anduon si Daniel nakatayo at nakangiti ng napaka Laki.

"Taba ano? Nagustuhan mo ba ang surprise ko para sayo?Ako lahat nag

effort nyan." Sabi nya habang ngumingiti ng nakakaloko.

"Baka tanga ka Daniel. Kasama din kaya kame nag ayos nito. Sugapa ka
pare.." Boses ni Enrique yun ah. Naku, ano bang nangyayari.

"Sabi ko nga." kumanot si Daniel ng ulo nya. Para syang nahihiya na

ewan.Hahah! Ang cute nya tignan "Anyways, Kath tanda mo ba nung high
school tayo? Yung JS PROM natin? Di ba hindi kita sinayaw nun?" Oo hindi
nya ko sinayaw nun. Pano Lagi nya kasama yung..Nevermind "Hindi man kita
na isiyaw nung panahon ng JS PROM natin. Pero gusto ko lang namang
sabihin na handan akong sayawan ka habang buhay.." biglang ngumiti si
Daniel. Yung ngiti nyang makalaglag panty.

"Ang cheezy mo tol.Hahahah." biglang tumawa si Jick.

"WAG MO NGA SIRAIN ANG MOMENT!! Kaasar ka." Si bea naman yun.

"Kath. Gusto ko lang sabihin na. Sa oras na to. Ikaw ang reyna ko. Kaya
mag stay ka lang dyan. At pakinggan mo ang kanta ko para sayo.."

Speechless na talaga ako sa mga nangyayari. Parang umurong ang dila ko.
Pero kinikilig talaga ako :""">

♫♪I wanna make you smile whenever you're sad

Carry you around when your arthritis is bad
Oh all I wanna do is grow old with you

I'll get your medicine when your tummy aches

Build you a fire if the furnace breaks
Oh it could be so nice, growing old with you♫♪

"Natatandaan mo ba yung araw ng kasal natin? malamang tanda mo pa.

Parehas kasi tayong nakasimangot nun. Hindi maipinta ang mukha nating
dalawa. Hahahaha. Sino ba ang matutuwa kung ikasal ka sa babaeng hindi mo
mahal? Pero alam mo kath narealized ko. Those days are the greatest and
happiest day of my Life. Hindi ko ineexpect na mamahalin kita ng ganito.
Pero wala akong magagawa. Kung hindi sundin ang puso ko.." nagsisimula ng
tumulo ang Luha ko. Hindi ko alam kung bakit. Pero isa lang ang alam ko
ngayon. Masaya ako. Masayang masaya ako.

♫♪I'll miss you

Kiss you
Give you my coat when you are cold

Need you
Feed you
Even let ya hold the remote control ♫♪

"Sa mga panahong nagkasakit ako. Ikaw lang ang tumutulong sa akin. Ikaw
ang nagluluto at nag bibigay ng gamot sa akin. Kahit na lagi kitang
tinatarayan at sinusungitan. Hindi mo ko pinapabayaan at hindi ko iniwan.
Lagi kang andyan at lagi akong iniintindi. Kaya mula sa mga oras na to.
Hayaan mo ako naman ang gumawa ng mga bagay na yun para sayo. Hinding
hindi kita iiwan Kath.."

♫♪So let me do the dishes in our kitchen sink

Put you to bed when you've had too much to drink
I could be the man who grows old with you
I wanna grow old with you♫♪

"Before, Akala ko magiging worst days ang mga araw ko kapag nakikita
kita. Lagi akong asar at bwisit sa pag mumukha mo." biglang tumawa si
Daniel "Pero akala ko lang pala yun. Yung mga araw pala na yun ang
masayang araw sa akin. Hindi ko maiimagine ang buhay ko kapag walang
maingay, iyakin, matakaw, isip batang Kathryn Bernardo-Padilla sa buhay
ko.."

Dahan-dahan bumaba si Daniel ng Stage at papunta sa kinauupuan ko.

Badtrip na mata to. Kanina pa ako umiiyak. Tears of Joy to alam ko. Hindi
ko lang talaga mapigilang hindi umiyak sa mga naririnig ko kay Daniel.
Hindi ko to ineexpect. Sana lang wag na matapos tong pangyayari na to.
Kung panaginip man to. Please, ayoko ng magising.

tumayo si Daniel at nilahad ang kamay sa harapan ko "Pwede ba kita isayaw

aking Reyna??" tapos ngumiti sya.

"May magagawa ba ko?" pagbibiro ko sa kanya.

"Wala hehehe. Tara sayaw tayo.." tumayo na ako at kinuha ko ang kamay
nya.

Nilagay ko ang mga kamay ko sa batok nya at nilagay nya naman ang kamay
nya sa waist ko.

[A/N : PLAY THE SONG "BORN FOR YOU" BY DAVID POMERANZ in YOUTUBE]

♫♪♫Too many billion people

Running around the planet
What is the chance in heaven
That you'd find your way to me?

Tell me what is this sweet sensation?

It's a miracle that's happened
Though I search for an explanation
Only one thing it could be -

That I was born for you

It was written in the stars
Yes, I was born for you
And the choice was never ours
It's as if the powers of the universe
Conspired to make you mine
And til the day I die,
I bless the day that I was born for you♫♪♫

"Nagustuhan mo ba ang surpise ko Kath?" ang malumanay ng boses ni Daniel

ngayon. Ang amo ng mukha at ang gwapo nya sa ngiti nya.
"Ang kakornihan ka din palang taglay Daniel nyuh?Hahahah" Tumawa ako ng
malakas.

"Hmpp. Nag effort pa naman ako para dito tapos sasabihan mo lang ako ng
korny." bigla syang yumuko. Haha ! Tampo agad eh.

"Alam mo Daniel. Kahit ikaw pa ang pinaka korning Lalaki sa mundo. hindi
ko din maiimagine ang buhay ko kapag wala ka." tumingin sya sa akin at
ngumiti. Syet kinikilig talaga ako sa ngiti ni Daniel :""> "Kahit na lagi
mo ako sinusungitan at tinatarayan. Hinding hindi kita iiwan.." ngumiti
din ako sa kanya.

Kahit na para kameng T@ngang dalawa na nagsasayaw sa harapan ng stage.

Wala akong pakialam. As long as ang kasayaw ko ang lalaking mahal ko.
Hinding hindi ako mahihiya.

Ang dami na naming pinag daanang dalawa. Asaran, awayan, sungitan,

murahan. Pero normal lang naman sa isang mag-asawa yun. Pero atleast
andito kameng dalawa na mahal NA ang isa't isa.

At ang dating UNWANTED MARRIAGE.

ngayon at magiging REAL MARRIAGE na...I guess

BEA'S POV
"Hoy bakit ka umiiyak dyan??" biglang nagsalita si Jake.

"Wala kang pakialam. Naiiyak lang ako dahil after 1234567487456 years.
Mahal na din ni Daniel si Kath. Masaya lang ako para sa best friend ko.."
naiiyak talaga ako, I'm happy for my best friend.

"Pwede ba manahimik ka sa kakaiiyak? Nakakairita ang iyak mo eh.." bwisit

talaga tong Jake na to. Ang sama ng ugali kahit kailan.

"Hoy kayong dalawa baka kayo naman ang sumunod ah.." biglang nagsalita si
Jick.

"SHUT UP JICK" sabay kaming nagsalita ni Jake kaya nagkatinginan kameng

dalawa at nag irapan. The nerve talaga tong lalaking to. Ang sama ng
ugali.

Bigla akong napatingin kay Enrique. Nakayuko lang sya sa isang tabi.
Nararamdaman ko ang pakiramdam nya ngayon.

malungkot dahil wala na ang babaeng pinaka mamahal nya. Hindi na sya ang
mahal. Naawa ako sa kanya. Kung hindi lang sana sya naging tanga dati.
Sana naka saknya pa din si Kath hanggang nagyon.
Pero hanga ako sa lalaking yan. Tumulong pa sa amin ni Daniel. Para lang
mapasaya si Kath sa araw na to. Sana lang makita nya na ang babaeng
mamahalin nya habang buhay.

***

KATHRYN'S POV

"Walang hiya ka talaga Jick sabi ko na eh. Ikaw yung nag kidnap sa akin.
Babatukan kita dyan eh."Sigaw ko kay Jick habang nasa isang lamesa kaming
6. Si Bea, Si jick, Jake, ako, Daniel at Enrique.

"Sorry naman Kath. Napag-utusan lang kame ng bosing namin." bigla syang
ngumuso kay Daniel. At ang Daniel naka ngiti ng nakakaloko. Hahaha ! Ang
sama nila promise..

Walang yang din tonh si Quen. Kaya pala hindi pumasok dahil kasabwat sya
sa pag paplanong to. Pero nagulat nalang talaga ako ng bigla nalang sila
naging close ni Daniel. As in close akala mo nga walang suntukan na
nangyari sa kanilang dalawa eh. Wow, friends na talaga sila at DUDE pa
ang tawagan. hahha AMAZING.

Eto ding si Bea. Yari sa akin to mamaya pag-uwi. Emergency pa ah. At take
note, kanina pako kinocongrats nyan. After loooong decade daw minahal na
din ako ni Daniel. Sabi nya nga wag ko na daw pakawalan si Daniel at
itali ko na daw. Pag buntis na daw ako kung kailangan para daw wala ng
kawala. Hahaha ang gaga talaga ng best friend ko.
"Oh taba. Tulala ka na naman dyan. Kain ka na oh.." biglang nag salita si
Enrique. Oo tama kayo ng nabasa, taba na din ang tawag sa akin ni Quen.
Hahaha. Naaasar nga si Daniel eh. Sya lang daw ang may karapatang tumawag
sa akin ng taba.

"Hoy Dude. Wag mo ngang tawaging taba ang asawa ko. Baka samain ka
sakin!" pabirong sabi ni Daniel kay Enrique. Loko talaga tong asawa ko
(owww.Asawa daw oh!ahahha)

"Naks, si Daniel oh napaka seloso naman. Ayiiihhh" pangangasar ni Bea.

At ang Daniel biglang namula. Hahhaa ! Ang cute naman nya. Kinikilig ako
promise. Sana talaga mag tagal tong kasiyahan na nararamdaman ko. Sana
lang hindi na matapos.

Biglang pumasok sa isipan ko si Julia.

Naiisip ko palang na babalik sya at magpapakita ulit kay Daniel.

Sumasakit na ang puso ko. Ano pa kaya kung si Julia pa din ang piliin nya
kesa sa akin?

Hindi ko alam kung makakaya ko ba.

Sana lang hindi na sya magpakita kay Daniel....

*******************************************
[25] KathNiel [24]
*******************************************
KATHRYN'S POV

Akala ko mahal nya talaga ako. Akala ko totoo na ang Lahat. Akala ko ako
na talaga. Puro akala lang pala talaga. Totoo nga na marami ang namamatay
sa maling akala :((

Dahil pinaasa Lang ako ni Daniel John Ford Padilla. Isa syang malaking
epal.

Joke Lang. Hahahah! ^__________^

"Ano Kath? Wala pa ba ang magaling mong asawa?" Sabi ni Quen. Andito nga
pala kame sa harap ng Registrar Office namin. Holiday pala ang potek.
Hindi man lang inaanounce na walang klase. Ayan tuloy pumasok pa kameng
Lahat. Kainis.

"Wait lang hoh ah. Tawagan ko ulit." kinuha ko yung cellphone ko at

tinawagan si Daniel..
"Hoy yabang? Anong petsa na oh. Asan kana?" Umuwi kasi si Dan. Kinuha
yung kotse nya. Yun daw ang gagamitin namin. Punta kasi kameng grocery
store at syempre bonding na din naming dalawa :""">

[Teka. Malapit na ako. Asan ba si Enrique. Sabi ko sa kanya wag ka iiwan

eh]

"Mahiya ka naman sa tao Daniel. May lakad pa kaya si Enrique." Kainis

tong lalaking to. Dati rati galit na galit kay Enrique pero ngayon naman
halos magpalit na ng mukha sa sobrang close. Anyaree sa kanila? O.o

[Sige pala. Hintayin mo nalang ako dyan Taba. Byee]

"Bilisan mo ah. Sige byee" itatago ko na sana yung phone ko kaya lang
bigla ulit nagsalita si Daniel.

[Oy may sasabihin pa pala ako]

"Ano na naman yun?Bilisss"

[I love you. Byeee] sabay end nya ng call.

KYAAAAAAAHHHHH~ Seriously? Kinikilig talaga ako kay Daniel. Hayssss !

Daniel Daniel. Why your so cheesy?? :"""">
"Oy yung ngiti mo abot Langit na naman oh. Anong sabi?" biglang nag
salita si Enrique. Wow. Infairness sa lalaking to ah. Masyadong grade
consious ah. Walang break sa pag-aaral. Hmmm.

"Tse! Malapit na daw sya." umupo ako sa tabi nya "Quen may tanong ako?"

"Sige ba? Ano yan. Wag lang calculus ah. Alam mong weak ako dun.
Hahahah." humagalpak pa sya ng tawa. Hagalpak ah. Hindi lang basta-basta
tawa.

"Uhm. Bakit hindi kana nag girlfriend?" umayos ako ng upo at humarap ulit
sa kanya "It's been a year since last girlfriend mo oh. Anong nanyaree?
Wag mong sabihing bading kana???"

Sabay binatukan ako pero mahina lang "Sira ka. Bading ka dyan. Sa gwapo
kong to." aba nag pogi sign pa ang Loko "Ayoko muna. Mag focus muna ako
sa study." tapos tumingin sya sa malayo..

"Wuhh. Ayaw mo lang aminin na. Hindi ka pa din maka get over sa akin.
Kasi masyado akong maganda. Hahahaha." tumawa ako ng malakas.

"Alam mo ang yabang mo Kath. Parehas kayo ng asawa mo.Hahahaha" tapos

bigla nya akong kiniliti.
"Hahahahha. Tama na Quen. Hahahahha. Ayoko na tama na. hahahah."

"Makulit ka eh. Ayan ang para sayo. Hahah ! Eto pa hahahahha."

"Ehem.Ehem.." tinigil ni Quen ang pangingiliti sa akin at napatingin ako

kay Daniel "Bat ngayon ka lang??"

"Traffic kaya." -___-"

Loko tong lalaking to ah. "Oh bat ang sungit mo?"

"Wala ka na dun tabatchoy." sabay talikod nya "Sumunod kana lang sa

kotse." hala anong nakain na naman ng lalaking yun bat biglang nag-
inarte.

"Hala Kath." biglang nag salita si Quen "Nagselos na naman yung mokong
mong asawa."

"Asa ka dude. Walang selos sa katawan yun." kinuha ko yung gamit ko at

nagpaalam na din ako kay Quen.
"Hoy una na ko ah. Ingat pag-uwe. Text mo ko pag nakauwe kana ah. Wag ka
na mambabae.Hahah" Sabay takbo ko ng mabilis. Lanyang Daniel to. Ano na
naman ang inaarte arte sa katawan at ang sungit na naman.

ENRIQUE'S POV

Do you know what's the most paiful things to do?

Letting your the one you love to love someboy else..

Masakit isipin na hindi na ako mahal ni Kath. Bawat ngiti nya at tawa nya
na dahil kay Daniel ay parang nawawasak at napupunit ang puso ko.

Pero ayoko namang maging selfish. Alam ko naman na hindi na sasaya si

Kath sa akin. Makita ko lang na masaya sya sa feeling ni Daniel mas
magiging masaya na ako. Alam ko naman na hindi sya sasaktan ni Daniel.

Her tears are so precious.

Ayokong makitang umiiyak si Kath. Ayoko syang nasasaktan. Ayoko syang

malulungkot. Kaya kahit na sobrang sakit sa akin na tulungan si Daniel
para mapasaya si Kath. Ayos lang sa akin.
Okay na ako nalang ang masaktan. Wag lang ang pinaka mamahal kong babae.

I love Kathryn Bernardo very much and I'm willing to sacrifice my own
happiness just to see her precious smile...

Tawagin nyo kong martir o stupid. Pero wala e, hindi ko kayang sulutin
sya. Hindi sya sasaya sa akin. Dahil alam ko naman na hindi na ako ang
bida sa buhay nya.

Naalala ko na naman yung tanong ni Kath sa akin "Uhm. Bakit hindi kana
nag girlfriend?" gusto ko sanang sagutin na. "Hindi ako makahanap na mas
hihigit sayo eh.". Ayoko, ayoko ng guluhin si Kath.

Sumakay na ako ng kotse ko at pupunta sa ako sa Lugar na pwede akong

makalimot kahit na panandalian lang.

Sa GoGoshen Bar..

Hindi naman ako drunkads na tao. Ako yung taong walang bisyo.

Si Kathryn lang naman bisyo ko eh =____=

Naks ng puta. Ang cheesy naman.

Ayos naman sa Bar na to. Since holiday nga, ineexpect ko na maraming tao
sa paligid ko. Pumunta agad ako sa counter at umorder ng Hard Drink.
Kailangan ko agad malasing para makalimot panandalian.

Madalas ako dito nung High school ako. Dito tambayan namin ng mga tropa
ko. Naaalala ko pa nun na madalas kame mag-away ni Kath kasi hindi ako
pumapasok at didiresto na kame dito.

Yung araw na nahuli ako ni Kath na nakatambay dito. Umuusok na yung ilong
nya sa galit. Masyado daw akong pabaya sa pag-aaral ko. Eto pa nga yung
eksaktong pagkakasabi nya sa akin nun.

"SABI KO NA NGA BA NANDITO KA NA NAMAN EH. ANO BA QUEN. ILANG BESES NA BA

KITA PINAG BAWALAN NA WAG PUPUNTA DITO AT MAG-ARAL KA MABUTI? PAANO NA
ANG FUTURE NATIN? PAANO NA ANG MGA PANGARAP NATIN KUNG HINDI KA MAG-AAYOS
NG PAG-AARAL MO??" Mula ng araw na nahuli nya akong nag-iinom sa Bar na
to at mula ng araw na makita ko syang umiiyak dahil sa akin.

Pinangako ko sa sarili ko na hinding hindi ko na sya makikitang iiyak.

Kaya mag mula ng araw na yun, nag-aral na ako ng mabuti. Gusto ko kasing
maging proud si Kath sa akin. Gusto kong maging masaya sya sa lahat ng
ginagawa ko.

I don't want to see her in pain..

Kung hindi lang sana ako ng duwag at G@go. Sigurado hanggang ngayon kame
pa din ni Kath. Ang dami ko talagang pinag hihinayangan. Pero wala eh. We
can never be back. Destiny na ang kalaban.

Mukhang hanggang dun nalang ang story naming dalawa na matatapos sa isang
salitang "And the Prince never lived happily ever after..."

Hahaha. Nakakatawa lang. Ang dami pala naming memories sa isa't isa.

Hindi na napigilan ng mata ko ang Luha. Ang bading man na isipin. Tumulo
nalang bigla.

Pinunasan ko na bago pa may makakita. Mabuti nalang pala at masyadong

madilim sa lugar na to. Walang nakapansin na isang gwapong nilalang
biglang lumuha.

Putaragis. Bakit ba nakakatanga ang sobrang pag mamahal?

Natatawa nalang talaga ako sa mga taong nag sasabing MOVE ON NALANG, asa
naman na ganun lang yun kadali. Lalo't pa na mahal na mahal mo ang taong
nag bigay sayo ng tunay na kahulugan ng kasiyahan.

Masyado na napapadami ang inom ko. Naka limang baso na ako ng alak.
Nilapag ko na ang bayad ko sa counter kasama na din ang tip nung waiter.
Uuwi na ako sa amin at itutulog nalang tong hinanakit sa buhay.

Siguro kailangan ko na munang dumistinsya kay Kath.

Para naman kahit papano. Unti unti akong makalimot.

Ito lang ang kinaasaran ko sa GoGoshen Bar eh. Ang layo ng parking Lot.
Kailangan ko pa tuloy maglakad na medyo malayo para makuha kotse ko. Psh.
Nahihilo na ako at umiikot na ang paningin ko.

Nung nakarating ako sa Parking Lot. Bubuksan ko na dapat ang pintuan ng

kotse ko ng biglang may tumawag sa pangalan ko.

"Enrique Gil? Enrique is that you?" boses ng Babae.

Dahan dahan akong humarap para malaman kung sino ang tumawag sa akin.

Nagulat ako kung sino ang nasa harapan ko at nakangiti.

"How are you? Nakabalik kana pala dito sa pilipinas?" pagsasalita nya
ulit.

Kahit na nakainom ako at kahit na umiikot ang paningin ko. Hinding hindi
ko makakalimutan ang mukha ng nasa harapan ko.

"I'm Good Julia. How about you?? It's been a year since we last met.
Right?" sabay ngiti ko sa babaeng kausap ko.

The Girl in front of me is no other than.

The Great Julia Montez...

***

Aruyyyyyyyyyyyyyyyyyyy. hahahah !

penge comment and Vote pleassssssssssssssse <3

*******************************************
[26] KathNiel [25]
*******************************************
ENRIQUE'S POV

"Ano ba gusto mo pag-uusapan?"sabi ko kay Julia. Andito kame sa isang

24hours. coffee shop.

"Bat ba ang init ng ulo mo Quen?"ngumiti sya "Gusto lang naman kita
kumustahin. Hintayin muna natin yung coffee para naman mawala yang sakit
ng ulo mo."

"Aish." hindi nalang ako sumagot. Nanahimik lang kameng dalawa sa isang
table. Sya naman tumingin lang sa labas ng coffee shop at mukhang malalim
ang iniisip.

Best friend kame ni Julia since elementary days naming dalawa haggang
high school. Pero nung nag high school na kameng dalawa. Hindi na kame
masyadong nag-uusap. Nagkaroon kasi ng problema ang company nila sa
company namin. Kaya pati kameng dalawa ay nadamay at nagkaroon ng hindi
pag kakaintindihan. Pero kahit papano naman may value pa din si Julia sa
akin. kaya pumayag akong makipag-usap sa kanya ngayon.

Dumating na yung order naming coffee. Brewed coffee ang inorder nya sa
akin at Ice tea naman ang kanya.

"Drink this Quen. Para mawala ang hang-over mo." nilagay nya yung coffee
sa harap ko.

Ininom ko naman agad kasi sa totoo lang ang sakit ng ulo ko. Tagal na din
kasi ako since huling inom ko. Hindi na pala ako sanay.

Tahimik pa din kameng dalawa. Tanging yung nilalarong spoon lang sugar sa
harap namin ang maririnig mo.

"So Quen. How's Life?" sya na ang unang bumasag ng Katahimikan.

"I'm good." nilapag ko yung coffee ko "Ikaw?Kumusta?Balita ko pumunta ka

daw ng U.S"
"Yah. I went there." biglang nag bago ang facial expression ng mukha nya
"It was a hell."

"Hell?" pag-uulit ko sa sinabi nya "Bakit?"

"Nothing. Let's not talk about it." ngumiti na naman sya "Kumusta naman
ang buhay mo dito? Are you and Kath--"

"We're friends" pag puputol ko sa sinasabi nya.

"Huh? Are you sure? Hindi ba kayo nagkita?" mukhang nagulat sya sa sinabi
ko.

"Nagkita na. Infact. we're classmate. Nag-enrol ako sa same school and
same course nya. Okay na kameng dalawa. Besides, I'm already move on and
she's now badly inlove with his HUSBAND.." I emphasized the word husband.

"As expected." ngumiti na naman si Julia na parang sigurado "That's why I

came back here. Babawiin ko na ang bagay na sa akin."

"Hindi mo na mababawi ang bagay na hindi naman sa iyo Julia." seryoso

kong sabi sa kanya "Dahil nung kinasal palang silang dalawa. Hindi na
sila sa atin."

"Alam mo Quen. Wala ka kasing alam." seryoso na din sya "Hindi mo alam na
may kontrata lang silang dalawa. A contract that their marriage will only
last for 1 year."

"You know what Julia? Ilang months ka bang nawala? 2 months? 3 months? 4
months? Sa ilang bwan mong nawala marami ng nagbago. Kasama na dun ang
pag mamahal sayo ni Daniel. He's not now inlove with you."

"Dyan ka nagkakamali Quen. I know Daniel, hindi ganun mawawala ang pag
mamahal nya sa akin. Kapag nakita nya ako at nalaman nya ang nangyari sa
akin sa America. Alam kong ako ang pipiliin nya."
"Pwede ba Julia? Move-on naman. Pakawalan mo na si Daniel. Hindi na sya
sayo. Kasal na yung tao. Mahal nya na ang asawa nya. Kaya kung pwede wag
mo na silang guluhin pa." naaasar na ako sa kanya. Mabuti nalang walang
masyadong customer at kaya ko pang kontrolin ang boses ko kaya hindi
halatang nagkakainitan na kame ni Julia.

"Hindi ako kasing duwag mo Quen. Pinaglalaban ko ang bagay na alam kong
akin. And si Daniel? Alam ko namang na mamahalin nya si Kath pag nawala
ako pero alam ko din na kapag bumalik ako ako ulit pipillin nya." ngumiti
na naman sya "Bakit hindi ka nalang makipag tulungan sa akin? You can
have Kath and I can have Daniel.."

"That's the most stupid idea I've ever heared. Wag kang selfish Julia.
Ano? Sisiraan mo ang relasyon nila para lang makuha mo ang gusto mo?
That's pathetic."

"Stupid, pathetic, desperate. I don't care. Hindi mo kasi alam ang

nangyari sa akin sa U.S Quen." tumayo na sya "Pag-isipan mo ang offer ko
sayo. And by the way see you at school because by monday babalik na ako."

Umalis na sya sa at ako naiwan pa ding nakaupo.

Ano bang gagawin ko? Papayagan ko ba syang guluhin si Daniel and Kath.
Pag ginawa ko yun. Alam ko namang si Kath ang mas maapektuhan.

Ugh, Julia. Bakit kasi bumalik kapa. Okay na ang lahat eh. Unti-unti ko
ng natatanggap na masaya si Kath kay Daniel.

Ano kayang gagawin ni Daniel pag nakita nya si Julia? Pipiliin nya kaya
si Julia.

Wala na talaga akong idea sa mga nangyayari. Basta ang alam ko lang.
No matter what happen. I'm always here for Kathryn...

DANIEL'S POV

"UWAAAAHHHHH! ASAR KA TALAGA KHALIL!!! BAT HINDI KA NAGPAALAM!!!

UWAAAHHHHHH!!!" hayss ano ba to si Kath. Kanina pa yan umiiyak. Paano
umalis na yung best friend nya na hindi nagsasabi sa kanya.

"Pwede ba Kath? Tigil na. Ang O.A na eh. Tatlong oras ka ng umiiyak dyan.
Tignan mo yang mata mo oh maga na masyado." tinabihan ko sya sa upuan.

"Eh kasi nakakainis si Khalil. Hindi man lang nagsasabing aalis na

papuntang U.S. Masyado pa kong busy nakaraan. Hindi tuloy kame nagkita."
Shet naman kung hindi ko lang mahal tong babaeng to. Sinapak ko na to
kanina pa eh.

"Sus. Parang hindi naman na kayo magkikita nun. Babalik din yun."
Sinandal ko yung ulo nya sa balikat ko.

"Kasi naman. Lagi nalang ako iniiwan. Si mama at papa,tapos ngayon si

Khalil naman. Umalis na naman sya na walang paalam.Nakakalungkot lang"
tumigil na din si Kath sa pag-iyak.

"Don't worry taba." sabi ko sa kanya "Kahit na isip bata ka. Kahit na
nakakaasar ka. Kahit na madaldal ka. Kahit na ikaw pa ang pinaka maingay
na babae sa buong mundo. Hindi kita iiwan. Hindi kita pababayaan. Katulad
ng ginawa mo sa akin. Hindi kita hahayaang masaktan." Naks ng teteng. Ang
cheezy ata ng sinabi ko ahhhh =____=

Bigla syang tumingin sa akin at pinisil ang pisngi ko.

"Ikaw talaga yabang. Kailan kapa natutong maging cheesy?"

"Aray ko. machakit taba. Arayyyy ko!" bwisit ang sakit ng kurot nya sa
pisngi ko.

Sumandal ulit sya sa balikat ko "Dan?" pagtatawag nya.

"Hmmm."

"Pwede magtanong?"

"Nagtatanong ka na nga di ba?" -____-"

"Paano pag bumalik si Julia?" bigla akong kinabahan sa tanong nya "Iiwan
mo ba ako?"

KATHRYN'S POV

"Dan?" pagtatawag ko kay yabang. Ang sarap palang sumandal sa balikat ni

Daniel.

"Hmmm." tamad talaga magsalita ng lalaking to kahit kailan.

"Pwede magtanong?" may gusto akong malaman.

"Nagtatanong ka na nga di ba?" -_____-" Talaga tong lalaking to ang

pilosopo masyado.

"Paano pag bumalik si Julia?" huminto ako saglit. Natatakot kasi akong
malaman ang sagot nya "Iiwan mo ba ako??" Kailangan kong malaman ang
sagot nya. Gusto ko malaman. Para naman mapag handaan ko na incase
dumating yung araw na magpakita ulit si Julia.

Kaso mukhang ayaw nya sagutin. Bigla syang tumayo.

"Tara kath?" iniwas nya yung tingin nya sa akin "Bili tayo Ice cream sa
MOA?"

tumango nalang ako at sumunod sa kanya sa kotse.

Habang nag babyahe kameng dalawa. tahimik lang kame sa kotse. Nakatuon
lang ang pansin ni Daniel sa pag mamaneho habang ako naman nakatingin
lang sa Labas ng bintana.

Mukhang kahit hindi sabihin ni Daniel. Alam ko na kapag bumalik si Julia.

Iiwan nya din ako at babalik na sya kay Julia.

Nung nakarating kame sa MOA. Sumusunod lang ako sa kanya. Bumili nga kame
ng Ice cream. tinanong nya pa nga ako kung anong flavor gusto ko. Pero
sabi ko sya na ang bahala. Wala ako sa mood magsalita. Siguro naman
nararamdaman nya yun. Hanggang sya din nanahimik nalang.
Nakarating kameng dalawa sa Sea Side sa MOA. Nang-aasar ba talaga sya?
Alam naman nya na ang sakit ng puso ko sa nalaman ko tapos dito nya pa
ako dadalhin sa puro lovers ang mga gumagala.

"Taba oh." binigay nya sa akin yung isang ice cream na nasa cone.

"Thanks." sagot ko na hindi tumitingin sa kanya.

Nanahimik lang kameng dalawa habang nakatingin sa malayo. Gusto ko sana

malaman kung anong iniisip nya kaya lang. Natatakot talaga ako masaktan.
G@ga ka ba kath. Nasasaktan ka nga ngayon eh. Hayssss

"Kath?" tinawag nya yung pangalan ko. Kaya naman tumingin ako sa kanya
pero sya ang layo pa din ng tingin nya.

"Yung tanong mo kanina." Eto na. Sasabihin nya na ata "Kung what if?
Dumating si Julia? Kung iiwan ba kita?"

"Oo." maikli kong sagot sa kanya.

"Kung dumating man si Julia. Lagi mo lang tatandaan tong tatlong bagay na
sasabihin ko sayo." nilapag nya yung ice cream nya "First. I won't leave
you." ngumiti sya sa akin "Second. Just trust my feeling for you.."
nakatingin lang ako sa kanya "And third. Because no matter what happen I
still and will always love you tabachoy." bigla syang tumingin sa mata ko
ng diresto.

Alam kong biglang namula ang mukha ko sa oras na to. Ang cheesy kasi ng
sinabi ni Daniel eh. At least ngayon alam ko na kahit dumating at
magpakita si Julia. Alam kong ako ang pipiliin nya.

Sana lang totoo...

"Ang cheesy mo na kamo Daniel kahit kailan." bigla akong ngumiti sa
kanya.

"Eto naman nag momoment ako dito tapos yan lang ang sasabihin mo?Ayos ka
din eh" -____-"

"Ngumiti ka nga. Wag kang sisimangot. Pumapangit ka eh.Hahahahaha" Bigla

akong tumawa ng malakas.

Tama nga si Daniel. Kailangan kong tandaan ang tatlong bagay na sinabi
nya. Hindi nya ako iiwan, Pagkatiwalaan ko lang ang nararamdaman nya para
sa akin. At ang pinaka huli tandaan ko lang na mahal na mahal nya ako.

That's it.

Daniel Padilla will always Daniel Padilla.

Kailangan ko nalang hintayin na dumating si Julia...

--X

Soooooooory for the very Lame update guys X__X

Lutang Lang ang isip ko ngayon. Sana mag comment and Vote pa din heheh.

May new story pala ako. RUNAWAY PRINCESS : ) Check nyo sa wall ko yung
story. Ang ganda ng cover ko KATHNIEL din sya. Pleassseeeee :)

*******************************************
[27] KathNiel [26]
*******************************************
DANIEL'S POV

Maaga ako nagising ngayong araw. Anong oras?!

6 o'clock ng umaga. Ayos di ba?! Umaga na yan kumpara sa daily morning

wake up ko.

Bakit nga ba ako gumising ng maaga? Hindi ko din alam eh. Naku, matulog
nga muna ulit ako. Joke Lang. May balak kasi akong gawin na surprise kay
Kath ngayong umaga.

Alam nyo ba kung anong date ngayon? Syempre I'm sure. Hindi nyo din alam.
Hahah ! It's August 28. Meaning 8 months na kameng mag-asawa ni Kath.

Mag-asawa?! Really Daniel. Oo, mag-asawa talaga. Bakit ba? Bwahaha. Pero
kung umakto parang mag-syota lang kame nuh? Ayos nga eh. Atleast masaya
akong si Kathryn ang napasakal este napakasal sa akin. Hindi ako
matatakot na harapin ang future basta sya ang kasama ko.

Hindi ako natatakot na magkarayuma dahil alam kong nandyan sya sa akin
laging nakaalalay.

Malagas man ang ngipin naming dalawa. Hinding hindi ko hahayaang mawala
ang ngiti sa Labi nya.
Mawala na ang lahat ng importanteng tao sa mundo. Basta wag lang si Kath.

Hindi 'man sya kasing ganda ng Iba o kasing Sexy ng iba. Pero para sa
akin. She's still the most gorgeous girl in my Life.

Because everytime I look in her eyes, I always see forever...

Taragis Daniel. San ka natuto ng kacheesihan?! -_____-"

Okay tama na muna ang kapogian ko. Mag-aayos muna ako ng surprise para
kay kath.

Tumayo na ako sa kama ko at inaayos.

Tinawagan ko na din yung Flower Shop na inorder ko na ideliver na nila

ngayong oras na to. Subukan lang nila na magpalpak sa white rose na yun.
Papasabugin ko talaga ang tindahan nila!
Syempre hindi kumpleto ang surprise ko kapag hindi ako nagLuto. Haha !
Actually, marunong naman ako magLuto. Tamad lang talaga ako. Para san pa
ang kagalingan ni Mommy sa ketchen kung hindi ko din namana di ba?! Kaya
ngayong araw at oras na to ilalabas ko ang aking hidden talent.

Nilabas ko na sa fridge lahat ng kailangan ko. Bacon, Eggs, Hotdogs.

Hahah ! Oh di ba?! May talent talaga ako mag prito ng ulam. Pagtapos ko
mag prito. Nilagay ko na din yung rice. Nilagyan ko ng garlic, slice ng
hotdog, magic sarap (taena!Nag endorse pa. Hindi ka naman endorser nun)
at kung anu-ano pang kaekekan para mapasarap ang aking Daniel's Special
Breakfast. Hahaha

Nung natapos ako. Nilagay ko na din sa plate ang niluto ko. Nilagay ko pa
sa tray at nag timpla ako ng Hot choco (Mahilig si Kath sa Hot choco,
Kaya lalong tumataba si Tabachoy. Sssshhh). Natapos ko na lahat ng
gagawin ko at sakto namang may nag doorbell.

Ayos sakto sa timing ang Bulaklak. Subukan lang talaga nilang maLate sa
usapan. Naku. Magtago na sila sa lungga nila.

Ayun, inayos ko na din yung flowers. nilapag ko muna sa table katabi ng

Daniel's Special Breakfast ko.

Sinilip ko muna si Kath kwarto nya. At napatawa nalang talaga ako sa

itchura nya matulog.

Nasa Lapag na yung kumot nya. Ang gulo ng buhok at nakanganga pa. Haha !
Kaya naman kinuha ko ang DSLR kong camera at pinicturan sya. Nung natapos
na kong magsawa kaka picture sa kanya. Inayos ko muna yung kumot nya at
nilagay sa katawan nya.

Talaga 'tong babaeng to. Wala na pakialam sa mundo pag natulog.

Ahmmmpppp.

Lumabas na din ako ng kwarto nya at syempre. Maliligo na at mag-aayos na

din ako at magpapapogi ako. Bwahaha !

KATHRYN'S POV

♫♪Adik sa 'yo
Awit sa akin
Nilang sawa na sa
Aking mga kuwentong marathon

Tungkol sa 'yo
At sa ligayang
Iyong hatid sa aking buhay
Tuloy ang bida sa isipan ko'y ikaw

Sa umaga't sa gabi
Sa bawa't minutong lumilipas
Hinahanap-hanap kita
Hinahanap-hanap kita
Sa isip at panaginip
Bawa't pagpihit ng tadhana
Hinahanap-hanap kita♫♪

"Ano ba yan?! Ang ganda naman ata ng panaginip ko. Kinakantahan ako ni
Daniel. Ayoko na magising pa.."
♫♪Sabik sa 'yo
Kahit maghapon
Na tayong magkasama parang telesine
Ang ating ending
Hatid sa bahay n'yo
Sabay goodnight, sabay may kiss
Sabay bye-bye, Oh

Sa umaga't sa gabi
Sa bawa't minutong lumilipas
Hinahanap-hanap kita
Hinahanap-hanap kita
Sa isip at panaginip
Bawa't pagpihit ng tadhana
Hinahanap-hanap kita♫♪

"Teka?! Panaginip pa ba 'to? Parang hindi naman ah. Parang tunay na may
kumakanta." Sabi ko sa sarili ko habang nakapikit pa din ang mata ko.
Naririnig ko kasing may nag-sstrums ng gitara at kumakanta si Daniel.

Kaya minulat ko ng dahan-dahan ang mata ko. Sana totoo. Sana totoong
kinakantahan nya ako. Kung panaginip man 'to ayoko ng magising pa.
Pleaseeeee Lord !

Nung nabuksan ko na ang mata ko. Tumambad sa mata ko si Daniel na

nakaporma at nakaupo sa computer chair ko at may hawak na gitara.

He's smilling at me..

Darn. Bat ang gwapo gwapo ngayon ni Daniel. Ang gwapo nya sa ngiti nya
ngayon. Anong meron?

♫♪Sa school, sa flag ceremony

Hanggang uwian araw-araw
Hinahanap-hanap kita
Hinahanap-hanap kita
At kahit na magka-anak kayo't
Magkatuluyan balang araw
Hahanap-hanapin ka
Hahanap-hanapin ka♫♪

Natapos syang kumanta at nakangiti pa din sa akin.

"Surprise Tabachoy." nilapag nya sa gilid nya yung gitara "Ang ganda ng
boses ko nuh?Ayos parin pala eh. Tagal ko ng hindi nagpapractice pero ang
ganda pa din ng boses ko." Okay ang yabang nya na..

"Para saan naman 'yun?" tanong ko sa kanya habang nakahiga pa din ako.

"Hinaharana ka?Hindi ba halata?" seryoso nyang sabi sa akin habang

nakatitig sya sa akin at promise kahit umaga ramdam kong namula ang
pisngi ko "Alam mo kath?"

"Ano yun?" sabi ko sa kanya habang nakayuko pa din. Hindi kasi ako
makatingin sa kanya. Nahihiya ako :"">
"Ngayon ko lang sasabihin to kaya Listen carefully." seryoso pa din boses
nya. Narinig ko nalang sya na huminga ng malalim na para bang kumukuha ng
bwelo.

"Hindi man kita naligawan." nagulat ako sa sinabi nya "Nakasal man tayo
ng biglaan dahil sa mga trip ng parents natin. Pero Kath. Ngayon ko lang
narealize na. Dapat pala ako mag thank you sa kanila." umupo sya sa tabi
ko "You know why? Because they gave to me the best wife in the world.
Kahit na maingay ka. Kahit na bungangera ka, kahit na hindi ka magluto.
Kahit na isip bata ka. Kahit ang panget mong umiyak." tinignan ko sya ng
masama. Loko to ah. Puro negative ang sinabi.

Ngumiti lang sya sa akin "But I'm thankful because only Kathryn Bernardo-
Padilla has the character like that. And I don't know what I'm going to
do if I lose you.." nagkatinginan lang kameng dalawa. Mata sa mata.

"Matagal ko na to gustong sabihin Kath." humawak si Daniel sa kamay ko

"Hinding hindi ako magsisisi dahil ikaw ang naging asawa ko. Siguro dati,
pero ngayon hindi na." ngumiti na naman sya "At hinding hindi ako
magsasawang sabihin kung gaano kita kamahal. My heart want to explode sa
sobrang pag mamahal ko sayo.."

"Pangako ko sayo na araw-araw kitang liligawan kahit na ilaan ko pa ang

buong buhay ko para lang ligawan kita!"

Tumulo nalang ang Luha ko. Sa sobrang saya ng nararamdaman ko ngayon.

Speechless nalang ako sa mga sinasabi ni Daniel ngayon. Hindi ko to
ineexpect.

Sabi nga nila. Expect the Unexpected. Kung sino man nagsabi nun? Tama
sya. Gusto ko syang icongratulate dahil sa nararamdaman ko ngayon.
"And Kath." humigpit si Daniel sa pagkakahawak sa kamay ko kaya
napatingin naman ako sa kanya "Please let me spend forever by your side?"

Pagkatapos nyang sabihin yun. Ramdam kong Lumapat ang Labi ni Daniel sa
akin.

Para akong nanlambot sa Labi nyang yun. Parang naganap ang first kiss ko.

Tinanggal nya na ang labi nya sa labi ko at nagsalita muli "Shet!

Intense. Kumain ka na nga. At baka hndi ko pa mapigilan ang sarili ko."
sabay layo nya sa akin at tumayo.

Kinuha nya yung tray na nakapatong sa computer table ko at nilapag sa

harap ko.

"Breakfast in Bed." ngumiti na naman sya. Bat ba sya ngiti ng ngiti

"Daniel's Special breakfast and this flowers is for the most tabachoy--
Joke lang for the most gorgeous wife I have.."

At kasabay ng pag bigay nya sa akin ng Bulalak. Hinalikan na naman nya

ako :"">

"Oopsss. Tama na ! nakakarami kana." pag bibiro ko sa kanya

"Wooh. Gusto mo naman eh." Sabay layo nya sa akin kasi alam nyang ibabato
ko sa kanya yung spoon na hawak ko.

"Hahahha ! Joke Lang. Kain kana taba. At aalis tayo." napatingin naman
ako sa kanya para sana itanong kung saan kame pupunta pero mabilis naman
nyang sinagot kung saan "Mag simba tayo. Remember August 28 ngayon. 8
months nakong nagtitiis sa feeling mo. Joke lang hehe." Loko talaga tong
lalaking to.

Pasalamat sya puno ng kanin ang bibig ko. Kung hindi baka nasapak ko na
sya. Ano konek? hahahha

Habang kumakain ako. Sya naman ay paikot ikot lang sa Loob ng kwarto ko.
Ewan ko ba sa mokong na to parang ngayon lang nakapasok sa kwarto ko.

"Kath ano to?" tanong nya sa akin habang hawak nya yung notebook na hawak
nya.

"Wag mong babasahin yan ah. Sasapakin kita." Sabi ko sa kanya kaya naman
nilapag nya agad.

"Ano ba kasi yun?" Ang tanong naman nito.

"Story yun na ginagawa ko. Okay? Wag kana maingay."

"Kailan kapa naging writer?" tumawa sya ng malakas "Fine Arts student ka.
Hindi ka mascom." at tumawa na naman sya ng malakas.

"Wala kang pakialam. Hmpp."

"Bilisan mo pala dyan.Hehehe! Labas lang ako. Ayusin ko sasakyan ahh."

tapos lumabas na sya ng kwarto ko.

Actually. Story nga yun.Ginagawa ko yung story naming dalawa. Simula ng

una naming pagsasama mga murahan, asaran, iyakan namin na aming pinag
daanan. Gusto ko kasing icherish ang mga sandali kung paano kame nalagay
sa ganitong sitwasyon. At gusto kong ipabasa sa magiging anak o apo namin
someday. Isn't that sweet? :"">

**

"Ayan ang tagal mo kasing maligo eh. I'm sure, late na tayo sa misa
nito." kanina pa yan si Daniel. Kanina pa ako sinisisi na baka malate daw
kameng dalawa dahil daw sa tagal kong maLigo.

Hello Daniel? Hindi ako matagal maligo. Natagalan ako sa pag-aayos sa

sarili ko.
Hindi man lang pinansin ang ayo ko ngayon. Kainis ! Nag effort pa naman
akong magpaganda para lang sa kanya.

"Sorry naman ah. Sige ako na ang may kasalanan." nanahimik nalang ako at
hindi na sya kinausap.

Agang aga. Nabadtrip na ako. Kaasar naman ! Asan na ang kacheesihan nya
kanina. Naubos na ata eh.

May naramdaman nalang ako humawak sa kamay ko. Kaya naman napatingin ako
sa kamay ko at kay Daniel.

"Wag kana sumimangot taba. Lalo kang pumapanget eh." napakunot noo naman
ako sa sinabi nya "And one thing tabachoy. You don't need to put make-up
and lipstick in your face cause eve you don't have like that. You're
still beautiful in my eyes." sabay hinalikan nya yung tip ng ilong ko.

"Asus. Nambola kana naman. Hindi bagay." tinawanan ko nalang sya. Pero
deep inside, kilig na kilig talaga ako sa mga oras na 'to.

"Che, tara na baba na tayo. Kanina pa tayo naka park dito."

Bumaba na kami ng parking Lot. Sa Quiapo pala kame nagsimba. Ang gwapo ni
Daniel sa suot nya ngayon.

Kaya naman ang daming babaeng nakatingin sa kanya. Nakakaasar ! Ang sarap
isako ni Daniel at sabihing AKIN TO OY! BAWAL TUMINGIN.

Napakunot nalang ako sa mga babaeng dumadaan sa harap namin ni Daniel at

ngingitian sya. Hello Girls? Wife's Here ! Mga Kalan din tong mga babaeng
to eh. (Kalan=Kalandian)

Biglang huminto si Daniel at nauntog ako sa Likod nya. Aray ang tigas
naman ng Likod ng lalaking 'to.

"Ano ba yan taba?Ano ba ginagawa mo at Lutang yang utak mo?" inis na sabi
sa akin ni Daniel.

"Wala. Wag mo na akong intindihin." napatingin na naman ako sa mga

babaeng kanina pa tumitingin kay Daniel.

"Ayun ba?" napatingin ako sa kanya at ngumiti sya.

The next thing I know was, hinawakan nya ang kamay ko at nagsalita sa mga
babaeng nagpapacute sa kanya.
"Hello Beautiful Girls." biglang nag ngitian ng mapalad ang mga babaeng
kalan sa harap namin ni Daniel "Girls. You, you, you and you are
beautiful." tinuro turo nya ng isa isa yung mga kalan "But I'm so sorry
because I'm still holding the most gorgeous woman in the world and I'll
never let myself to let go of her hand and especially I'll never let go
the owner of this hand. This Girl is the true meaning of my Forever."
biglang tinaas ni Daniel ang kamay naming magkahawak.

Kung pwede lang sumayad ang mga panga ng mga babaeng kalan sa ginawa ni
Daniel ay kanina pa sumayad.

Again and Again Speechless ako sa sinabi at ginawa ni Daniel.

Lumakad na kame papasok ng Simbahan at saka ulit sya nagsalita.

"You don't need to worry kath. I'm all yours." saka ngumiti na naman si
Daniel ng napakatamis.

--X

Gaaaaaaaadh. I love this chapter ! Ang sweet ni Daniel :">

Leave comment and Vote guys : ) Pleaaaaaase <3

*******************************************
[28] KathNiel [27]
*******************************************
KATHRYN'S POV
Nagising nalang ako ng parang may something na kakaibang mangyayari
ngayong araw na to.

Hindi ko alam kung praning lang ba talaga ako o ewan eh.

Alam nyo yun?! Yung nararamdaman nyo na may hindi tama na mangyayari
ngayon.

Ang lakas ng kaba sa dibdib ko. Ang bilis tumibok ng puso ko.

Parang anytime gusto na nyang Lumabas mula sa dibdib ko.

~TOK TOK TOK~

May kumatok sa pinto ng kwarto ko. Si Daniel.

"Taba, gising ka na ba?" sabi ni Daniel mula sa labas ng kwarto ko.

"Oo, wait lang. Mag-aayos muna ako." sabi ko sa kanya habang nag-aayos ng
kwarto ko.

Inayos ko muna yung kama ko bago lumabas.

Nagsuklay at tumingin sa salamin.

Napansin ko lang na parang kakaiba ang aura ko ngayon. Bakit ganun?!

Ramdam ko talagang may mangyayaring kakaiba.

Kinakabahan talaga ako.

Naghilamos ulit ako para naman mahimasmasan ang mukha ko.

Pagkatapos kong mag-ayos. Lumabas na ako ng kwarto ko. Nakita ko si

Daniel na nagtitimpla ng hot choco.

Ngumiti sya sa akin. Ngumiti din ako pero slight lang.

Parang ngayong araw na to. Mawawala si Daniel sa akin.

Parang unti-unti syang maglalaho sa paningin ko.

Hindi ko namamalayan na nakatitig na pala ako kay Daniel. Bigla kasi
syang nag salita kaya ako natauhan.

"Wag mo kong masyadong titigan taba. Alam kong gwapo ang asawa mo." tapos
tumawa sya ng malakas.

Parang ang tagal kong hindi narinig ang tawa nyang ganyan. Ngumiti nalang
ulit ako sa kanya.

"Taba may problema ka ba?!" bigla nyang natanong. Siguro napansin nyang
hindi maganda ang gising ko ngayon.

Umiling nalang ako sa kanya at kinuha yung isang hot choco na tinimpla
nya.

"Taba?Huy. Ano masama ba pakiramdam mo?" hinawakan ni Daniel ang noo ko.

"Hindi. Wala, okay lang naman ako." maikli kong sagot sa kanya.

Ngumiti lang sya sa akin at bigla akong niyakap.

Yung yakap nya na parang mamimiss ko kapag nawala sya.

Yung yakap nya na ramdam mong ligtas ka.

Yung yakap nyang alam mong hindi ka nya papabayaan.

Yinakap ko din sya ng mahigpit.

"Don't worry Kath. I'm always here. Just remember the three things."
bulong nya sa tenga ko.

Lumuwang na ang pagkakayakap nya sa akin at muli ay nginitian nya ako.

"Thank you Dan." sagot ko sa kanya.

Parang gustong kumawala ng mga luha ko sa mata ko. Hindi ko alam kung
bakit?! Sa mga ngiti ni Daniel. Parang huling ngiti na na makikita ko.
Parang hindi ko kakayanin ng wala sya.

Pumunta nalang ako sa salas namin para manuod ng TV. Ayoko makita ni
Daniel na may gumugulo sa isip ko. Teka may gumugulo nga ba sa akin?
Siguro paranoid lang ako.

Binuksan ko yung TV para naman magambala ang tumatakbo sa isipan ko at

mawala kung ano man ang kakaibang nararamdaman ko.

Bigla nalang akong tinawag ni Daniel.

"Huy taba. Kanina pa kita kinakausap ah?" lumapit sya sa inuupuan ko "Ano
bang nangyayari sayo bat parang wala ka sa sarili mo ngayon?" tanong nya
sa akin sabay umupo sa tabi ko.

"Wala naman." sagot ko sa kanya "Iniisip ko lang yung project ko.

Deadline na next week eh." pag sisinungaling ko sa kanya.

"Sus, hayaan mo muna yun." umakbay sya sa akin "Hanggang next week na
lang ang klase di ba?Tapos vacation na natin. Teka may damit ka na ba
para sa acquitance party natin?" tanong nya ulit sa akin.

Sa dami pala ng iniisip ko nakalimutan ko na na may Acquitance Party sa

school. Tradition na ng school namin na magkaroon ng Acquitance Party
bago mag vacation, mula sa araw na 'to. Isang linggo nalang ang klase
namin. Submission nalang ng project next week tapos Acq.Party at vacation
na din.

"Huy Kath. Tinatanong kita?" tinapik ni daniel yung balikat ko.

"Ah..ehh..Ano ba yun?" sagot ko naman sa kanya.

DANIEL'S POV

Kanina ko pa napapansin si Kath. Parang wala sa sarili nya. Ano ba

nangyayari sa babaeng 'to at parang ang laki-laki ng problema nya.

Pag kinakausap ko hindi agad sumasagot. Lagi nalang nakatulala. May

problema ba kaya to?
Teka may naisip ako.

"Di ba afternoon pa ang klase nyo ngayon?" tanong ko kay Kath. Alam ko
kasi na afternoon lang ngayon ang lahat ng klase. May seminar kasi lahat
ng professor namin ngayong umaga kaya half day lang ang klase. So it
mean, mamaya pang 1pm ang klase namin at dahil maaga pa naman. Gagala
muna kame ni Kath ngayon sa mall.

"Oo..ata..Ewan ko." Nak ng teteng na sagot yan. Pati schedule hindi alam
ay.

"Hindi ka ba nakikinig nakaraan?" umayos ako ng upo at tumingin ulit sa

kanya "Inanounce kaya yun tapos nakalagay pa sa bulletin board ng every
department."

"Huh?Hindi ko kasi nabasa." sagot nya sa akin.

"Sabi ko naman kasi sayo na wag mo muna akong iisipin kapag nasa school
eh." pagbibiro ko sa kanya.

Ngiti lang ang tangi nyang sagot sa akin. Tama may problema nga si Kath.
Pag ganyan kasi ang sinasabi ko sa kanya. Kung hindi mura ang isasagot
nya sa akin. Hahampasin ako ng kahit anong mahawakan nya.

Pero ngayon?! Ngumiti lang sya. Nak ng teteng naman oh. Ano ba problema
ng babaeng to?!
"Mag-ayos ka na. May pupuntahan tayo." sabi ko sa kanya, tumayo na ako at
pumunta sa kwarto ko para maligo at mag-ayos na din.

KATHRYN'S POV

Kanina ko pa tinatanong si Daniel kung saan ba kami pupunta pero

ngumingiti lang sya sa akin. Ano ba naman tong lalaking to. Hindi ko nga
feel mag gala ngayon. Mas gusto ko pang mag mukmok sa bahay at mag
kulong. Ayoko makakita ng tao ngayon. Tawagin nyo na akong baliw, pero
ganun talaga ang gusto ko.

Kanina pa kasi iba ang pakiramdam ko. Masyado kasi kame masaya ni Daniel
nakaraan. Siguro ngayong araw ko yun pagbabayaran. Natatakot ako sa
maaaring kaming kapalit.

"Huy taba. Ano wala ka pa ba balak bumaba?" tanong sa akin ni Daniel.

"Meron syempre." ngumiti lang sya.

Tinanggal ko na yung seatbelt ko at yung bababa na dapat ko ng sasakyan

bigla akong pinigilan ni Daniel.

"Bakit?" tanong ko sa kanya.

Ngumiti na naman sya at sya ang naunang bumaba at binuksan ang pintuan
kung saan ako bababa.
"Wow gentleman ka ngayon ah?" pagbibiro ko sa kanya.

"Daniel po mam at your service." bigla syang nag bow. Loko-loko talaga
tong lalaking to kahit kailan. napangiti nalang ako sa ginawa nya.

"Kath alam mo?" naglalakad na kame papasok ng SM NORTH. napatingin ako sa

kanya kasi bigla syang nagsalita "Kath alam mo ba na parang magnet ang
kamay mo?" bigla nyang sinabi.

"Bakit naman?" pagtataka kong tanong sa kanya.

"Kasi hinihigop nya ang bakal kong kamay." tapos bigla nyang hinawakan
ang kamay ko.

Ang korny ni Daniel. Ang dami pang sinasabi gusto lang pala na hawakan
ang kamay ko at mag holding hands kameng dalawa.

"Alam mo ang korny mo." sabi ko sa kanya "Ang dami mo pa sinasabi,gusto

mo lang naman pala hawakan ang kamay ko." pangangasar ko sa kanya sa
hampas ko sa balikat nya ng mahina.
"Wow. Nanghahampas kana ah?" parang nagulat si Daniel sa ginawa ko
"Mukhang nagbalik ng ang tabachoy sa kanyang sarili. Yessssss!!!!"
biglang syang sumayaw sa harapan ko.

Yung sayaw na pang baliw. Ewan ko kung anong tawag sa sayaw nya. Pero
promise nakakatawa. Hahahahaha

"Huy. Daniel. Tama na nga yan. Ang daming na nakatingin sa yo oh."

Nakakahiya, ang daming tumitingin sa kanya at nagtatawanan.

Bigla syang tumigil at hinawakan ulit ang kamay ko.

"Wala akong pakialam kung tawanan nila ako." nakangiti nyang sabi sa akin
"As long as kasama kita. Kahit pagtawanan pa ako ng buong mundo hinding
hindi ako mahihiya." bigla syang ngumiti ng nakakaloko.

Tinawanan ko nalang si Daniel. Ewan ko ba sa lalaking to parang hindi

nauubusan ng ka kesohan sa katawan. San na ba yung dating
maangas,makulit, suplado, at parang menopause na daniel? Bigla nalang ng
iba eh. Napalitan nalang bigla ng puro kakesohan at kasweetan ni Daniel.

Siguro na abduct yung totoong Daniel ng mga alien at dinala sa planet

Jupiter?! Kung ganun man, wag na sana nilang ibalik ang dating Daniel.
Masaya na ako sa makesong Daniel ngayon.
Kailangan kong ienjoy ang araw namin ngayon. Hindi tamang hindi ako
magenjoy. Naguguilty kasi ako na nag eeffort si Daniel na pasayahin ako
tapos ako eto ako iniisip ang mga bagay na hindi ko alam kung dapat ko
bang problemahin o hindi eh?!

Pumunta muna kame ni Daniel sa greenwhich. Kumain muna kame. Anong inoder
ko? Syempre dahil Hot choco lang ang ininom ko kaninang umaga edi ngayon
ko binuhos lahat ng gutom ko. Nag order ako ng lasagna tapos toasted
bread at hawaian pizza. Si Daniel naman spaghetti lang at coke. Busog daw
sya. Sabi ko naman nagparaya lang sya sa akin kasi nagtitipid kame.
Hahahaha

"Oy yabang. Napansin ko lang na parang walang milk yung Hot choco mo
kanina?" sabi ko sa kanya. Hindi kasi umiinom si Daniel ng walang milk
ang Hot choco. Dati kasi kapag kaunti nalang ang milk na stock namin nag-
aaway pa kameng dalawa kung sino ang nag-uubos.

Bigla syang tumigil sa pagkain at tumingin sa akin "Ubos na kasi yung

milk na stock natin. Kaya mag gogrocery tayo sa weekend."

"Eh bakit hindi mo nalang nilagay ang milk sa hot choco mo kanina?"
pinunasan ko ng tissue yung labi ko "Kaya ko naman uminom ng Hot choco
kahit walang milk eh."

Ngumiti sya sa akin "Mas pipiliin kong mawalan kesa ikaw ang mawalan.
Makita lang kita na masaya sa mga bagay-bagay mas nagiging masaya ako."
Taragis. Hanggang dun ba papakiligin nya ako?! Kung ganun. Badtrip naman
oh. Effective eh. Nakilig ako eh :"">

"Shatap.Kain na lang tayo." Sagot ko sa kanya.

Napailing-iling nalang sya at tumuloy sa pagkain.

Nung natapos kameng kumain. Nag-aya naman sya manuod ng sine. Kainis nga
eh, wala naman magandang palabas. Kaya ang pinanuod namin ay yung MY
AMNESIA GIRL ni Tony Gonzaga at John Lloyd Cruz. Ilang beses ko na to
napanuod sa cinema one eh. Pero dahil gusto daw panuorin ni Daniel. Eh
pumayag na din ako.

Yung story kasi ay about sa nagpanggap na may Amnesia si Tony, kasi ayaw
nyang malaman na natatandaan pa nya si John Lloyd. Ex nya kasi si John
Lloyd sa kwento. Iniwan kasi ni John Lloyd dati si Tony sa simabahan. So
ayun, bumalik si John Lloyd kay tony na akala ni J.L na may Amnesia nga
si Tony kaya ginawa lahat ni J.L ang mga pangyayari na kung paano sila
nagkakilala at naging magsyota (What a term.Syota?!) and the rest.
Panuorin nyo nalang.

Biglang nagsalita si Daniel "Grabe pala nuh?Nagpanggap lang si Tony na

may Amnesia para iwasan si John Lloyd." seryoso nyang sabi sa akin na
hindi man lang tumitingin at nakatutok sya sa pinanunuod.
"Ikaw ba Dan?Makakalimutan mo kaya ako kapag nag ka Amnesia ka?" tanong
ko sa kanya.

Tumingin sya sa akin at hinawakan ang kamay ko "Alam mo Kath. Mag ka

Amnesia man ang utak ko. Makalimutan ka man ng isip ko. Pero ang puso
ko?" bigla nya tinuro ang dibdib nya "Hinding hindi ka makakalimutan
nito." nakita kong seryoso yung pagkakasabi nya kasi natamaan ng ilaw
yung mukha nya.

Mabuti nalang ay medyo madilim sa part namin at kung hindi nakita nya ng
nag blush ako. Tinawanan ko nalang sya at sinabi kong.

"Ang O.A mo!" sabay tawa ko ng malakas. Kaya naman nag SSSHHHHH. yung mga
katabi namin ni Daniel.

So ayun nanuod nalang ulit kameng dalawa. Hindi nya na binitawan ang
kamay ko hanggang matapos ang pinapanuod namin.

Lumabas na kame sa Loob ng sine na magkaholding hands pa din. Ewan ko ba

sa lalaking to hindi ata nakakaramdam ng ngawit. Samantalang pawis na
pawis na yung kamay namin parehas.

Bigla akong tinawag ng kalikasan kaya sabi ko sa kanya na mag CCR. muna
ako. Mukhang balak pa nga akong samahan hanggang loob ng C.R kung hindi
ko lang binatukan hindi pa bibitaw eh.

"Andun lang ako sa tapat ng SilverWorks ah." Sabi nya sa akin.

Dahil kaunti lang naman ang tao sa C.R ayun mabilis naman ako nakapag
bawas (hehehehe). Kaya pinuntahan ko si Daniel sa tapat ng SilverWorks.

"Tara na?" sabi ko sa kanya.

Tumango lang sya at hinawakan ulit ang kamay ko. Mag wa-1pm na kasi at
papasok na kameng dalawa. Kainis, may klase pa din. Hmpp !

Napansin ko si Daniel na nakangiti kaya naman tinaasan ko sya ng kilay.

"Hoy ano na naman yang nginingiti ngiti mo?"

"Wala naman." nakangiti pa din sya.

"Ayusin mo Daniel ah. Sasapakin kita dyan." Pananakot ko sa kanya.

"Talikod ka pala." sabi nya sa akin.

"At bakit naman?May gagawin ka na naman katarantaduhan nuh?"

"Wala nuh. Tumalikod ka nalang. Kainis!" sumimangot na sya kaya naman

tumalikod na ako.

Bigla syang may sinuot na kwintas.. Kwintas??

"Yan bagay sayo." tumingin ako sa kanya "Mag mula ngayon wag kana mag-
isip ng kung anu-ano. Kasi yang kwintas na yan at yang puso na yan ang
puso ko. Nasayo na kaya naman ingatan mo yan."

Grabe lang talaga. Ang ganda ng kwintas. Puso ang design nya. Ang simple
lang ng design pero ang ganda pa din.

Hayssss Daniel. Ano ba? Oras Oras nalang ako pinapakilig :""">

Sumakay na kame ng kotse papunta sa school na may kasamang ngiti sa aking

labi. Oo na ang babaw ko na. Masaya lang naman kasi ako. Hehehe

Nakarating kame ng saktong 1pm sa school. Pinark muna namin ang kotse at
pumunta na sa loob ng campus.
Magkahawak pa din ang kamay namin. Hinding hindi nya binibitawan. Kaya
naman napapangiti nalang ako. Samantalang dati, ni pansinan hindi namin
magawa. Samantalang ngayon eto kame sabay pang pumasok na magkahawak ang
kamay.

Since mauuna madadaanan ang building nila Daniel, dun muna kame pumunta
at nasa bag nya din kasi ang gamit ko.

Nakarating kame sa tapat ng classroom nila na magkahawak pa din ang kamay

ng may biglang tumawag kay Daniel.

"Daniel."

Sabay kameng napatingin ni Daniel sa tumawag sa kanya. Boses ng babae.

Boses ni Julia Montes...

At sa hindi inaasahang pagkakataon ay biglang binitawan ni Daniel ang

kamay ko.

Dahan-dahan syang lumapit kay Julia at yinakap ito.

And the next thing I know was, tumakbo na ako palayo sa kanila. Tumakbo
ako palabas ng school namin.

Tulo na ng tulo ang luha ko.

Eto pala yun. Eto pala ang mangyayari kaya may kakaiba akong pakiramdam
kanina.

Shet ! Kung alam ko lang na ganito edi sana napag handaan ko. Sana hindi
nalang ako pumasok para hindi nakita yung pangyayaring yun.

Ang sakit lang. Ang sakit sakit. Ang sakit ng bitawan ni Daniel ang kamay
ko nung makita nya si Daniel.

Pero ang mas masakit sa lahat?!

Yung yinakap nya si Julia na parang hindi nya alam na kasama nya pala
ako.

Parang tinusok ng isang libong karayom ang puso ko. Ay mali, mukhang
kutsilyo pa ang tumusok sa puso ko.

Tulo lang ng tulo ang luha ko. Nanlalabo na ang paningin ko. Takbo lang
ako ng takbo at sa di inaasahang pagkakataon ay may nabangga ako at
nadapa ako.
Bat ang lampa mo Kath? Bat ngayon kapa nadapa.

Ramdam ko ang pag kirut ng tuhod at siko ko. May sugat !

Maraming dugo ang tumatagas dahil sa sugat.

Pero parang wala lang sa akin.

Mas masakit pa din ang puso ko.

Mas sugatan ang puso ko ngayon :'(

"Kath. Ayos ka lang?" biglang may tumayo sa harapan ko. Boses ng lalaki.

*******************************************
[29] KathNiel [28]
*******************************************
First of all. Sobra akong naloka sa mga comment nakaraan. Haha.
Seriously, hindi ko ineexpect 'yun pati mga silent Readers napa-comment
bigla :D

Kaya sana imaintain nyo na yan. Maging Loud Readers na kayo. Gusto ko ng
comment galing sa inyo :)
---X

ENRIQUE'S POV

Isa sa iniiwasan kong dumating na araw ngayon ay Monday. Why?

Natatakot kasi ako sa possible na mangyari.

Ang daming what if's na tumatakbo sa isipin ko ngayong araw na 'to.

Mabuti nalang pala at sa afternoon pa ang klase namin since may seminar
stuffs ang mga professor ng St.James.

Masyado na akong stress from projects and other stuff.

Pero mas natatakot ako sa pag nagkita si Julia, Daniel and Kath.

Yah. Si Julia..

Naalala ko na ngayong araw sya babalik sa school. Sana nga lang hindi
totoo. Pero kilala ko si Julia. Once she said it. She meant it. Ganun
syang klaseng tao. Lagi syang may isang salita. Alam ko na babalik nga
sya sa school at gagawin ang gusto nyang gawin. Ganun ko sya nakilala but
after all she's still a caring person before. Hindi ko lang talaga alam
ang tumatakbo sa isipin nya ngayon.

Pero sa oras na 'to. I trust Daniel. Alam ko naman na hindi nya sasaktan
si Kath. Nakita ko naman kung paano nya alagaan si Kath na ibang iba sa
pag-aalaga nyang ginawa nung sila pa ni Julia nung high school.
But? Sino ba ang makakapag sabi di ba? We all know na first love never
die and first love ni Daniel si Julia. What if? He is still madly inlove
with Julia? Na masyado lang syang nangulila kay Julia kaya nasabi nyang
mahal nya si Kath.Ano gagawin nya sa sitwasyon nila ni Kath?

Kaya nga kahit ayaw kong pumasok ngayon. I need too.

Alam kong kakailanganin ako ni Kath pag nangyari yung araw na yun.

I won't leave her. Beat that !

Napatingin ako sa orasan at exacly 12:30 na ng tanghali. 1pm ang start ng

class namin at kailangan ko din maaga pumasok para in case makita ko
sila. Makausap ko na sya.

Nag-ayos na ako ng sarili ko at nag lunch ng mabilisan. Sumakay agad ako

sa kotse ko at pumunta na agad sa school.

Badtrip ano bang merun ngayon at ang traffic? Psh. Kung kailan ako nag
mamadali ngayon pa nagkaroon ng traffic. Ano bang nangyari sa metro Aid
dito? Sila pa ang nagiging sanhin ng traffic eh.

Kinakabahan na talaga ako. Ngayon ko nalang ulit naramdaman ang ganitong

kaba. Last na naramdaman ko 'to. Yung nakita ko ulit si Kath after almost
1 year.
But this time. Yung kaba na nararamdaman ko. Parang may possible talagang
mangyari. Sana naman wala.

Gadh. Daniel. I trust you ! Pinaubaya ko na si Kath sayo kasi I know na

mahal ka nya at ikaw ang makakapag pasaya sa kanya.

Hindi kita mapapatawad pag may nagawa ka kay Kath.

Nakarating naman agad ako sa parking lot ng St.James.

Pagbaba ko ng kotse ko. Nakita ko na si Julia.

She looked so miserable.

Parang may mabigat na problemang dinadala.

Nilapitan ko sya. Nakatayo lang sya sa tapat ng kotse nya. Parang may
iniisip.

"Julia." pagtatawag ko sa kanya.

Bigla syang nagulat at tumingin sa akin "Ikaw pala Quen." ngumiti sya.

Ang tamlay ng ngiti nya. Napag masdan ko din yung mata nya.
Halatang kagagaling lang sa pag-iyak at walang maayos na tulog.

"Are you okay?" pag-aalala ko sa kanya "You look so miserable."

Umiwas lang sya ng tingin at nagsalita ulit "Don't worry Quen. I'm fine."
kinuha nya yung gamit nya sa loob ng kotse nya at nagpaalam na sya sa
akin.

Nakatingin lang ako sa kanya hanggang nakapasok na sya sa loob ng campus.

I'm very sure na may dinadalang malaking problema si Julia and I need to
find what's it.

Napatingin naman ako bigla sa kotse nya. May isang white coupon bond
kasing nakaipit sa wind shield ng kotse nya.

What the heck?

Is she selling her car?

Pero para saan? Why?

Kilala ko family nila Julia. May kaya sila kasi may company ang family
nila sa ibang bansa. Pero, bakit nya binebenta ang kotse nya?

Masyado na talagang complicated ang mga nangyayari.

Bumalik ako sandali ng kotse ko. Napapaisip sa mga sh*ts na nangyayari.
Naaawa ako kay Julia, ngayon lang sya naging ganyan. Ever since. Lagi
syang masaya at parang walang problema.

Kilala pa nga sya sa school before bilang The Girl with a Million Dollar
smile. Lagi kasi syang nakangiti.

Pero what happen? Ugh. Ano ba Quen? Baka napaparanoid ka lang. Baka ikaw
lang nag-iisip nun.

Kinuha ko na ang gamit ko sa kotse at pumasok na ng campus.

Tumingin tingin sa paligid nag babaka sakaling makita ko si Kath.

Paakyat na sana ako ng building namin pero someone caught my eye.

Si Kath. Tumatakbo palabas ng campus.

Mukhang may nangyari na. Hindi ko alam kung sino ba uunahin kong
puntahan.

Si Daniel ba para kausapin. Si Julia ba. Pero si Kath muna ngayon.

Kailangan nya 'ko.

Tumakbo naman agad ako at sinudan si Kath.

Mabilis yang tumakbo pero nakita ko nalang sya sa sahig. Mukhang nadaya
sya.

Tumayo sya agad kaya naman nilapitan ko sya.

"Kath are you okay?" tanong ko sa kanya nung nakalapit na ako.

"Sh*t! Ang daming dugo." tinayo ko si Kath. Nagasgas yung tuhod at siko
nya.

Tinignan ko mukha nya. Umiiyak lang sya. Tulo lang ng tulo ang luha nya.

She's in pain..

"Kath. Magsalita ka naman.Huy" tinapik tapik ko na sya sa balikat nya.

Hindi kasi sya nagsasalita. Umiiyak lang sya.

"Ugh. Tara nga sa kotse." Hinila ko na sya pero mahina lang. Kailangan
kong maagapan ang sugat nya. Baka mainfect. Naka pedal pa naman sya kaya
naman nasugatan ang tuhod nya.

Binuksan ko ang kotse ko at inupo ko sya dun. Hinanap ko agad yung first
aid kit ko.

Nilabas ang cotton balls at betadine. Nalinis ko naman agad ang sugat ni
Kath.
"Kath. What happen?" tumabi ako sa inuupuan nya.

hindi pa din sya nagsasalita.

"Kath. please. I'm worry. Ano bang nangyari at tumakbo ka?" May idea na
naman ako pero sa kanya ko mismo gusto marinig.

"Alam ko na naman na dadating ang araw na magkikita silang dalawa." Pag

uumpisa nyang magsalita. Tulo pa din ng tulo ang luha nya "Pero ang sakit
pala kapag nakita mo silang magyakap....na bitawan ni Daniel ang kamay mo
dahil kay Julia.." Sh*t ! Hindi ko 'to ineexpect. I mean, masyado syang
nasasaktan.

"Quen. May pangako si Daniel sa akin..Pero." garalgal na ang boses ni

Kath "P-pero bakit ganun?Parang bigla nya nalang nakalimutan nung nakita
nya si Julia..Parang..Parang nakalimutan nya agad ako?!"

Pinapakinggan ko lang si Kath sa mga sinasabi nya. Hindi ko alam kung

anong sasabihin ko. Basta maipakita ko lang kay Kath na handa akong
makinig sa kanya.

"I though my love is enough to erase Julia in his Heart but I'm
failed...Hindi pala ako nagtagumpay.."

"Ssshh. Please Kath, Don't cry..Maga na ang mata mo oh." I know I'm suck.
Nasa pain si Kath ngayon at masakit ang kalagayan nya. Pero gusto ko ng
itigil nya muna ang pag-iyak. Pulang pula na ang mata nya.
Besides, seeing Kath in hurt makes my heart hurt 10 times..

"Just talk to Daniel later.." kailangan ko munang palakasin ang loob nya
"Malay natin ikaw pa din ang mahal nya. I think he just miss julia.
That's it.." I Lied, pero kailangan eh.

Bigla syang huminto sa pag-iyak. Mukhang nakuha nya naman ang gusto kong
sabihin.

"Hay. Leshe Quen! Ang sakit lang talaga!." pinunasan nya yung luha nya
"Ang sakit sakit talaga."

"Kakambal na ng Love ang pain." Sabi ko sa kanya.

Humiga sya sa Lap ko at pumikit..

"Nung araw ng kasal ko. Yung inaasahan kong itatakas mo ko pero hindi ka
dumating. Sobrang sakit na nun..Pero bakit mas masakit ngayon? Sampung
beses na mas masakit.." tumulo na naman ang luha nya kahit nakapikit na
sya.

"Siguro kasi." natigilan ako at huminga ng malalim "Siguro kasi mas mahal
mo sya."
"Kakausapin ko nalang sya mamaya pag-uwi ko." tumayo sya at ngumiti pero
bakas pa din ang lungkot at sakit na nararamdaman ni Kath "Gusto kong
sabihin nya na ako pa din ang mahal nya at hindi na sila Julia. Umaasa
akong ganun nga ang sasabihin ni Daniel.."

"Don't worry Kath. No matter what happen. I'm always here." pag aasure ko
sa kanya "So?San mo ba gusto pumunta?"

"Ayoko na pumasok. Nakakahiya lang ang mata ko. Saka hindi pako handa mag
kwento kay Bea." tumingin sya sa labas at nagsalita ulit "Hatid mo nalang
ako sa bahay Quen. Please?"

Ngumiti ako sa kanya "As if I have a choice.." Kung hindi lang kita mahal
Kath eh.

KATHRYN'S POV

Ang galing kong mag panggap sa harapan ni Quen na okay ako nuh?! Pero
hindi nya lang alam na parang sasabog na ang puso ko sa sobrang sakit.
Akala ko sa TV ko lang mapapanuod yung ganung eksena. Yung babalik ang ex
ng mahal mo tapos magyayakapan sila sa harap mo at boom. Wala ka ng role
sa eksena. Wala ka ng magagawa para sa mahal mo.

But sabi nga ni Quen. Kailangan namin mag-usap ni Daniel. May promise sya
sa akin di ba? Those three things.

Sana lang. Hindi nya yun nakalimutan.

Sana lang ako pa rin talaga.

o baka naman. Kahit kailan hindi naging ako at si Julia lang talag? :'(

After all. Yung promise lang naman ni Daniel ang pinang hahawakan ko.
Hindi ko nga din alam kung totoo ba yun.

Pero ginusto ko naman to di ba?

Ginusto ko namang mahalin sya at kailangan maging handa ako sa anu mang
pwedeng mangyari.

Magluluto pala ako ng dinner namin ni Daniel. Gusto ko kasing madisttract

sa mga iniisip ko. Masyado ng masakit.
Paulit-ulit na nag paplay back sa isip ko yung oras na binitawan ni
Daniel ang kamay ko at niyakap nya si Julia.

Gaaadh Kath. Will you please stop thingking that. Kilala mo si Daniel.
Alam mong hindi ka nya iiwan. May promise sya sayo di ba? Stick to it.
Trust Him. Trust Daniel.

Pagkatapos ko magluto ng Adobo. Inayos ko muna ang lamesa. 7pm kasi

dadating si Daniel. Alam ko kasing 7pm ang last subject nya.

Hindi maalis sa isipin ko kung ano nangyari after kong tumakbo.

Nakapag usap kaya sila?

Sana hindi mangyari kung ano man ang iniisip ko.

Humiga ako sa salas para hintayin si Daniel. Napatingin ako sa orasan at

7:26 nang gabi. Bat kaya wala pa si Daniel? Baka naman magkasama sila ni
Julia? Kath. please lang ayusin mo ang pag-iisip mo. na-traffic lang yun.
ano ka ba?

Binuksan ko nalang yung radio at ang nakakainis pa ang sad ng tugtog.

I'll never get over you getting over me ng MYMP.

Ano bang merun at minsan masyado talaga patama ang mga kanta?
Humiga ulit ako sa sofa at tinakpan ng unan yung mata ko.

Hindi ko na napansin na nakatulog na pala ako.

Nagising nalang ako na may nagsarado ng gate.

Si Daniel yun. Malamang pinasok nya na yung kotse nya sa garahe.

Umayos agad ako ng upo at pumunta sa table.

"Oh?Bat gising ka pa?" nagulat sya sa akin at napatingin sya sa orasan.

11:30 na ng gabi.

"Hindi pa kasi ako kumakain eh." Hinintay kasi kita Daniel.

"Ah.Sige." papasok na sana sya ng kwarto nya ng tawagin ko ulit sya.

"Dan." tumingin sya sa akin. Yung tingin nya na walang emotion. Wala ba
syang balak sabihin sa akin? Wala ba syang gustong ipaliwanag?
"Bakit?" walang emosyon nyang sagot. :'(

"Kumain ka na ba?" tanong ko sa kanya

"Ah oo. Kumain na ako kanina sa--" biglang naputol yung sinasabi nya kasi
nag ring yung phone nya.

"Oh?Yep. Kauwi ko lang. Kainin mo lahat yang binili ko ah. Masyado kang
pumayat eh.Heheh." at ang pinakamasakit na narinig ko sa gabing ito ay
yung sinabi nya sa kausap nya.

"Sige goodnight din.Kita nalang tayo bukas sa school. I love you too."

Mukhang nagulat si Daniel kasi nakatingin ako sa kanya. Hindi nya siguro
inaasahang nakatitig ako sa kanya since nakatalikod sya sa akin.

Hinugot ko lahat ng pwersa ko para makapag salita pero sa totoo lang

gusto na naman kumawala ng mga luha ko sa narinig ko.

"Ah..Kasi.." sabi ni Daniel na parang nagulat din sa nangyari.

"Can you explain Dan?" maikli kong tanong sa kanya.

Halos magiba ang mundo ko sa last line ng sinabi nya bago sya pumasok ng
kwarto nya. Nanlambot ang tuhod ko. At parang tinaga ng paulit-ulit ang
puso ko sa sinabi nya.
"Julia and I got back together..."

*******************************************
[30] KathNiel [29]
*******************************************
"Daniel, SAPAKAN NALANG BRO! Magpapakalalaki ako para kay Kath kung
kinaikailangan.
Bwisit, patayin kita dito sa story eh. DEJK. Basta, number 1 ako ni
Kathryn.
Kaya pag nasaktan siya,
sisiguraduhin kong yung nanakit sa kanya mas masakit pa yung
mararamdaman.
>:) HAHAHAHA! Super tinamaan na ata ako dun Author. :( Hihi, sorry
naman. :> ☺"

Dedicated 'tong chapter na to kay BelleGonzales.

Don't worry guys. Lahat kayo dedicatan ko. Lapterp ako sa mga comments
nyo eh \ :D /
--X

BEA'S POV

"Totoo yun Sis. Nakita ko silang dalawa magkasama kahapon sa building

namin."

"Eh baka naman may ibang dahilan kung bakit sila magkasama?"

"Ibang dahila?Like what? At kung ano man 'yun. Di ba ang panget pa din
tignan lalo't na may asawa si Daniel. Ang cuttie pa naman nun."

"Maganda din naman si Julia ah. She's glamorous and gorgeous."

"Tama. Pero anong nangyayare di ba may asawa na yun."

"Oo. Ewan. Tara na nga."

Yung totoo? Ano bang merun?! Kanina ko pa naririnig ang mga bulong-
bulungan ng mga bwisit na mga tsismosang 'yan. Seriously, may nangyayari
bang kagagahan ngayon?!

Kung merun man. Mukhang kailangan ako ng aking kaibigan ngayon.

Pero bakit hindi naman tumatawag si Kath about sa problem nya? Katxt ko
pa nga sya kagabi about sa project thingy namin na ipapasa ngayong week
eh.

Speaking of project namin. Langya na yan. Hindi ko pa din tapos yung lay-
out ko. Huhuhu ! Hindi ko kasi maestimate ng maayos kung ilan ang
sq.meter ng backyard. Kailangan ko talaga ang tulong ni Kath. Magaling
yun sa pag eestimate at sa mathematics eh. Hindi halata nuh? Pero believe
me. Matalino si Kath sa Mathematics. Kahit isip bata yung best friend ko
na 'yun. Seryoso 'yun sa pag-aaral.

Okaay. Back to business. Andito na nga pala ako sa campus namin. As usual
lakad lakad pa go ng building namin. Yung totoo St.James Academy. nasaan
na napupunta ang binabayad naming tution?! Bakit hindi nyo mapagawa ang
elevator? Ayan tuloy, todo akyat ako ng hagdan. Darn.

Sayang ang make-up ko. Tagaktak ng pawis.

Wow. Ang agang Bad Vibes oh. Hulaan nyo kung sino ang masasalubong ko.

Si Jake Vargas lang naman. T@ragis naman -____-"

Bea compose yourself. Wag mong hayaan masira ang beauty at araw mo dahil
sa lalaking pandak na yan. Hinga ng malalim. Diresto tingin. Wag titingin
sa kanya. Go kaya mo yan !

"Bea." Totoo ba to? Tinawag nya ba ako? Bea pangalan ko di ba? Ako yun di
ba? As in Bea Binene ba ang tinawag nya?

Tumingin muna ako sa Likod ko, sa gilid ko, sa right side, sa left side,
sa taas at baba. Walang tao. Okaaay mukhang ako ang kausap nya.

"Tawag mo ba ako?!" tinuro ko pa yung sarili ko para maassure na ako ang

tinawag nya.

"Take care of Kath." sabi nya sabay talikod at naglakad paalis sa harap
ko.

"Anyareee?" Ang gulo naman ng lalaking 'yun.

Take care of Kath. Psh. Kahit hindi naman nya sabihin yun. Yun naman
talaga ang role ng kaibigan, Ay wait. Lemme correct myself, Best friend
ako ni Kath sa story na to. Sige, subukan lang nila saktan ang best
friend ko masasaktan ko talaga hanggang kuko. Pangako yan +______+
Naglakad na ako papunta ng classroom namin and to be surprised ang
tahimik ng mga classmates ko. Anoooong merun?

Ano ba yan. Parang ang tagal ko namang nawala bakit ganito?

Nandun na si Kath sa upuan nya. Nagbabasa ng notes namin sa Mathematics

namin.

Nilapag ko na yung gamit ko sa table ko at tumingin sa kanya.

"Huy Bruha."

"Oh Bes?" Taray naman ni Kath. Hindi man lang akong tinignan.

"Anong ginawa ni Jake ungas dito sa room?" Umupo din ako sa kanya sabay
hugot ng notes ko. Magbabasa din ako.

"Ahh. Binigay lang yung drawing set ko. Naiwan ko kasi sa kotse ni
Daniel." OMG. Kinikilig ako. Which means sabay sila ni Daniel pag pasok.
Shemsss :""">

"Kinikilig talaga ako bes sa inyong dalawa ni Papa Daniel :""">"

"Bes. Mag review ka na. May short exam tayo ngayon." Totoo ba to? Hindi
sumabay ng kakiligan si Kath sa akin? Usually kasi pag nababanggit naming
dalawa ang pangalan ni Daniel. Todo kwento na sya sa latest kacheesan ni
Daniel eh.

"Bess. May problema ka ba?Kayo ni Daniel?" tanong ko kay Kath.

"Wala bes. Paranoid ka na naman." Umiwas ng tingin sa akin si Kath. Alam

ko na, may anong kag@guhan na naman ang nangyayari sa dalawa.

Napansin ko din na ang itim ng ilalim ng mata ni Kath. Mukhang hindi sya
nakatulog na maayos. Malaking problema ang dinadala nya ngayon.

Kawawa naman ang best friend ko :'(

Hindi na nagsalita si Kath. Binasa nya nalang yung notes nya. Knowing
Kath, nagsasabi naman yan kapag hindi nya na kaya ang problemang dinadala
nya. Pero as long as kaya nya pang itago. Asahan mo hindi mo yun
malalaman, unless tapos nya na yung problemang yun.

Ganun katatag si Kath. Ganun sya kalakas.

Yung tipong kahit masakit na?! Itatago nya nalang sa sarili nya yun.
Ngingiti ngiti na para bang walang nangyayari. Pero deep inside? Halos
mamatay na sya sa sobrang sakit.

Witness ako sa mga pinag daanan nya.

Kay Quen na halos mamaga na ang mata nya kakaiyak? Psh. Kaya galit na
galit ako kay Quen before, first time kong makita si Kath na ganun nalang
masaktan.

At kung merun mang issue about Kath and Daniel ngayon?! Hindi ako mag
dadalawang isip baliin ang buto sa leeg ni Daniel.

Nanahimik nalang kameng dalawa ni Kath. Pansin ko lang na wala si Quen

ngayon. Asaan kaya yung lalaking yun. Siguro sya merung alam?! Matanong
ko nga yun pag dating nya.

Dumating na din ang professor namin sa Mathematics. Nagkaroon kame ng

short exams. Take note ah. Short pa yung up to 75 items. Wow sa wow lang
talaga. Baliw din tong teacher namin eh. Short pa to sa lagay nya. Hindi
ko maimagine ang Long exams -_____-

Unang natapos si Kath. Sabi ko sa inyo eh. Magaling yan sa Math eh. Sana
may utak din ako katulad ng kay Kath. Hahaha ! Sabaw kasi ang utak ko pag
Math na namin. Pero natapos ko naman din agad. Mwahahaha. Ako pa, easy as
123 ang panghuhula XD

After 30minutes natapos na din ang so-called-shot-exam namin. At dahil

may time pa daw sabi ni tandang marimar (Si Kath ang tumawag nyan)
ichecheck na daw namin ang test papers.
Mabilis naman namin natapos ang pag checheck. At inaanounce na ni Ana
yung mga scores.

"Binene,Bea 68." Yessss. Not Bad at all. pasado pa din ako kahit papano.
Hahah ! Ano kayang score ni Kath. Hmm, excited na ako. I'm sure sya na
naman ang highest..

"Padilla, Kathryn 25." What the sh*t. 25? For real? Baka mali ang
checking ng kay kath. Pero hindi pwedeng mamali ang pag checheck kasi
nakasulat na sa board ang answer.

Tinignan ko lang si Kath with my Anong-nangyare-sa-score-mo na look.

Iniwas nya lang yung tingin nya sa akin.

Hindi maari 'to. Hindi pabaya si Kath sa pag-aaral nya. As mismong sa

Math pa.

Potek. Nag-aalala na ako kay Kath.

THIRD PERSON'S POV

Pagkatapos ng subject Mathematics subject nila Kath. Balak sanang

kausapin muna ni Bea si Kath kung ano ba ang nangyayari sa best friend
nya. Nagtataka kasi sya kung anong nangyari sa score nito. Sigurado syang
may mabigat tong dinadala dahil kahit ang paborito ni Kath na subject
nila ay nabagsak nya. To think hindi pa nakaabot si Kath sa kalahati ng
passing grades.

Dumating naman agad ang next subject nila Kath. Kaya hindi na nagkaroon
ng chance si Bea na kumustahin ang kalagayan ang kaibigan. Alalang alala
nya sya kay Kath. Pero eto naman si Kath pag magtatama ang kanilang mata
ni Bea ngingiti lang at titingin sa labas ng kanilang classroom na
madalang na ginagawa ni Kath. Usually kasi pag magkakatinginan sila
magtataasan sila ng kilay o kaya naman magdidilaan.

Nagbigay ng activity yung professor nila sa Filipino 101. Since last

week na ng kanilang 1st sem nagbigay ito ng activity or should I say
isang essay na ang topic ay : The things that I learned from previous
month. Marami ang na-excite, marami ang natuwa. Si Bea anong reaction?
Ayun biglang sumakit ang utak. Kahit filipino ang subject na yan. Pag
essay ang pag-uusapan. Asahan mong sabaw pa din ang utak nyan.

[Play the song in the

right side ----> ]

Si Kath naman? As usual, nakangiti lang. tinatago ang sakit na kanyang

dinadala. Para sa kanya kasi, tama na na sya lang ang mahirapan. Kung
maari ayaw nya sabihin kay Bea dahil alam ni Kath na may dinadala ding
problema si Bea. Ayaw nya ng dumagdag.

Kung itatanong nyo naman kung anong eksena sa bahay ng mga Padilla. Balik
sa dati ang dalawa. I mean pag sinabing balik sa dati. Hindi sila
nagpapansinan. As in ang tahimik sa bahay nila. Nawala na ang dating
kaingayan ng bahay, dating harutan, dating kasweetan at kacheesan ni
Daniel kay Kath. Hindi sila nag-uusap. Mag-uusap lang ang dalawa kapag
tungkol sa household stuff and billing stuff. Aside from that, wala na.
Panisan na sila ng laway.
Gabi-gabing umiiyak si Kath. Gabi-Gabing iniisip kung bakit naging ganun
nalang si Daniel sa kanya. Parang nakaraan lang ang sweet ni Daniel.
Parang nakaraan lang kanya na (pa?!) si Daniel. Pero parang isang araw
nalang ay naging....Booom! Wala na ang dating Daniel.

Iniisip tuloy ni Kath na kung panaginip lang ba 'yun at kung totoo man
lang na panaginip. Hinihiling nya na sana ay hindi nalang sya nagising.

Miss na miss na ni Kath yung dating samahan nila ni Daniel. Gusto nya man
tong kausapin. Pero si Daniel lang lagi ang umiiwas. Kakain lang to at
papasok na ulit sa kwarto. Ganun lang ang usual routine ni Daniel.

Paano mo nga naman kakausapin ang taong iniiwasan ka?

Ano na ba ang nangyari sa three promise things ni Daniel? Pero eto pa din
si Kath umaasang isang araw kakausapin sya ni Daniel at ipapaliwanag ang
nangyayari.

Umaasa syang isang araw ay babalik muli silang dalawa sa datin at

sasabihin ni Daniel na "It's just a joke. You're still the one Kath."

Hindi alam ni Daniel na sobra-sobra na ang nagagawa nya kay Kath.

Kath is dying in pain everynight..

Natapos naman ng mabilis ang activity na pinagawa ni Sir.Ponson, pero
dahil may time pa. Napag desisyunan nyang bumunot ng isang paper ng
student at basahin yun sa harap ng kanilang klase. Halos magtawag na ng
lahat ng santo ang buong klase para hindi sila tawagin. Ang to everyone
surprise paper ni--

"Padilla,Kathryn." Oo tama kayo. Papel ni Kath ang nabunot.

Tumayo naman agad si Kath na dala ang isang ngiti (pekeng ngiti). Asar na
asar si Kath sa loob nya. Sa totoo lang kanina nya pa gustong gusto umuwi
at umiyak. Pagod na sya sa pag papangap na masaya sya kahit hindi naman.
Pagod na pagod na sya na ipakitang wala syang problema. Pero sa totoo
lang? Kapag pumapasok sa isipan nya ang ngiti ni Daniel at ang mga
pangako nito. Halos mabiyak na ang puso ni Kath :'(

"Things that I learned from previous month?" tumawa muna si Kath sa

sinabi nya at nagpatuloy. Nakatingin lang si Bea at ang buong klase sa
kanya. Nakikinig kay Kath. Pero si Bea, naawa na sa kaibigan. ramdam na
ni Bea ang sakit na nararamdaman ng kaibigan "This previous month ang
pinaka masayang pangyayari sa buhay ko. Why?! Wag nyo na alamin. Haha !
Marami akong natutunan sa mga nagdaang bwan. Natuto akong magluto.
Maglaba ng maayos. Ngumiti ng walang dahilan. Gumising sa umaga para sa
isang dahilan kung hindi siya. I learned lots of things. Mahalin ang
taong kasama mo sa buhay mo ngayon. Mahalin kahit masakit na, yung tipong
sobrang na yung sakit na nararamdaman mo? Pero wala kang choice kung
hindi tiisin kasi mahal mo sya. Mahal na mahal mo sya. Natuto din ako na
maniwala sa isang pangako. Ano ba yung pangako? Ito yung bagay na
kailangan mong gawin sa para sa taong mahal mo. Papaniwalaan mo kasi
mahal mo ang nagsabi. Kahit mag hintay ka ng isang libong taon pa.
hihintayin mo na matupad yung pangako na sinasabi nya. Bakit? As usual
answer, kasi mahal na mahal mo sya.. Natuto din akong magtiis. Tiisin ang
lahat. Kahit na alam kong isang araw ay iiwan ka ng isang tao, ng isang
taong sobrang halaga sayo. People always leave. Lahat ng tao ay aalis at
iiwan ka. Pero what the eff lang? Sobrang sakit pala nun. Ako kung
tatanungin nyo ako? Immune na ako sa ganyan, yung iiwan? Kasi bata palang
ako lagi na akong naiiwanan. Pero eto pa din ako still alive and kickin.
Nakakaya mabuhay kahit wala na yung taong nagiging dahilan ng pag gising
mo sa umaga..Pero eto pa din ako umaasang tutuparin nya yung three
promise things nya..Naniniwala ako na isang araw ay babalik kame muli sa
dati.."
Pagkatapos mag speech ni Kath saktong tumunog ang bell ng school nila.
Which mean, uwian na. Kinuha agad ni Kath ang kanyang gamit at nauna ng
lumabas ng classroom nila. Samantalang ang kanyang mga kaklase at even
yung teacher ay tulala at pinipigilan umiyak. Hindi nila alam kung totoo
ba lahat ng sinulat at sinabi ni Kath. Pero isa lang ang tiyak nila.
Sapul lahat sila sa puso. Masyado mabigat ang mga binitawang salita ni
Kath.

Nagulat si Bea sa ginawa ni Kath. Kaya naman kinuha nya din ang kanyang
bag at tumakbo palabas ng classroom para habulin si Kath.

Pero dahil cliche story to. Hindi nya mahagilap si Kath sa buong campus.
Halos libutin nya na ang buong campus pero walang bakas. Isa lang ang
hindi nya pa napupuntahan.

Ang Parking Lot ng St.James.

Tumakbo agad sya dun at hindi si Kath ang natagpuan nya. Kung hindi si--

Daniel at Julia..

--X

Sensya guys kung wala masyadong conversation. Mas feel ko mag third
person pov eh. Okay lang ba?! :)

Vote and Comment guys.

Peace and Love <3

*******************************************
[31] KathNiel [30]
*******************************************
BEA'S POV

Alam nyo ba yung feeling ng gusto mung pumatay ng tao na nasa harapan
mo?! Yung parang sa mga movies na pagtatagain yung dalawang taksil dahil
sinasaktan nila yung bida?!

Ganun ang gusto kong gawin ngayon sa mga hinayupak na nasa harapan ko.

Ang kakapal ng mukha nilang dalawa. Ang saya-saya nilang dalawa.

Samantalang ang best friend ko. Halos mamatay na mentally

at lalo na emotionally.

Halos yung best friend ko mapabayaan na ang sarili dahil sa kanya.

Unfair to. Bait si Kath lang ang nasasaktan?!

Mga bwisit kayo!!!!

Lumapit ako kay Daniel at Julia na kasalukuyang kumakain sa kotse ni

Daniel.

"Hoy Daniel." tinawag ko sya at napatingin naman sya sakin habang si

Julia naman ay napatingin din at ngumiti naman.
PUT@NGINA MO JULIA ! NGINGITI NGITI KAPANG NALALAMAN IMPAKTA KA!!!

Lumapit si Daniel sa akin para mag meet kame in a Half way.

"Oh bakit--" hindi pa nya natatapos yung sasabihin nya sinampal ko na

sya.

Sabi ng Mama ko. Wag daw ako mananakit ng kapwa. Pero dahil masunurin
akong anak. Kailangan kong manampal ngayon.

Take Note : Sa sobrang lakas ng sampal ko sa kanya. Kung pwede lang

umikot ang ulo nya ng 360 degree nagawa ko na.

"Darn Bea. Para saan yung sampal na yun?!" Galit na si Daniel. Napahawak
na sya sa pisngi nyang bumakat ang kamay ko sa lakas ng sampal ko.

Si Julia naman halatang nagulat dahil napatayo sya.

Don't worry Julia may sampal ka din Later. Si Daniel muna ngayon.

"Para saan yun Daniel?!" inulit ko yung sinabi nya "Naririnig mo ba yung
sinasabi mo?Para saan? Sige kung wala kang clue kung para saan yun. Para
sa Best friend ko yun. Para sa pananakit mo sa kanya. Ano to?! Kaya pala
malungkot si Kath ngayon dahil bumalik na yung babaeng yan." tinuro ko si
Julia.
"Damn Daniel. Ano bang nangyayare sayo?! After kang iwanan ng babaeng yan
after gawin ni Kath ang lahat ng bagay para lang maging masaya ka tapos
sumulpot lang yang si Julia nakalimutan mo na si Kath?!"

"Wala kameng alam Bea. Kaya wag kang makisawsaw sa gulo."

"Eh g@go ka din pala eh. Paano ako hindi makikisawsaw sa gulo. Best
friend ko na ang nakasalalay dito? Best friend ko na ang napapaiyak mo.
Wala akong alam?! Yeah. Your right. Wala kameng alam. Kasi hindi ka naman
nagpapaliwanag kung anong sumapi sayong demonyo at nag pauto ka sa
babaeng yan."

"She has a name!!!" naiinis na si Daniel. Wala pa din akong pakialam

"Pwede ba?! Manahimik ka Bea? Papatulan na kita eh!!!"

"Edi patulan mo!! Dyan ka naman magaling eh. Ang manakit ng babae." I
laughed sarcastically "Alam mo kung pwede lang mag cancer sa pag tatago
ng sakit na nararamdaman?! Malamang may cancer na si Kath ngayon at baka
stage 4 pa. Baka nga hindi lang stage 4 baka ikinamatay nya pa."

Natahimik si Daniel. Napatingin naman ako kay Julia at inirapan sya.

"Asan na yung promise mo kay Kath?! Ano? Wag mong sabihin na Joke lang
yun. Ginawa mo lang elastosil si Kath eh. Pagkatapos kang iwan ng babaeng
yan. Kay Kath ka lalapit para hindi ka din iwan? Tapos ano? Nung bumalik
si Julia. Wala na si Kath. Ganun na lang yun?!"

"Hindi mo naiintindihan." seryoso na sabi ni Daniel

"Darn you. Compared kay Enrique. You know what Daniel? Walang wala ka.
Walang wala ka sa kalingkingan ni Quen. Alam mo bang dalawang beses lang
pinaiyak ni Quen si Kath nung sila pa?! Samantalang ikaw. Halos oras-oras
ata or worst mapatay mo pa sya sa ginagawa mong pang gagago at pag
papaasa kay Kath."

"Hindi ko sya pinapaasa Bea. May dahilan ako. May hindi kasi kayo alam."
napatitig na si Daniel sa akin.

Napansin ko lang yung mata ni Daniel. Parang ang lungkot ng mata nya.

Pero wala pa din akong pakialam. Mas nalulungkot si Kath ngayon.

Hindi ko na napansin na nakalapit na pala si Julia sa amin ni Daniel "Bea

let me explain--" hindi nya din natapos yung sinasabi nya dahil nasampal
ko din sya.

"Don't you dare to open your fvcking mouth Julia. I'm not talking to you
and I don't need your explanation." tumingin ako kay Daniel.

"Sa ginagawa mong to kay Kath?! Wish ko lang na hindi mauntog si Kath.
Kasi pag nangyare yun. I'm sure hindi yun magdadalawang isip na mag
annual ng married nyo ngayon pa na malapit ng mag one year anniversary
ang kasal mo at pag nangyare yun?!" tumawa ako ng malakas "I'm sure
nagkabalikan na sila ni Quen."

"Hindi ako papayag na mag hiwalay kame. Hinding hindi." madiin na sabi ni
Daniel

"Eh pakyu ka naman pala eh. Ayaw mong maghiwalay kayo pero--" biglang
naputol ang sasabihin ko kasi may tumawag sa pangalan ko.

"BEA!!!" Boses ni Kath.

Si Kath nga.

Papunta sya sa aming tatlo. Tinignan ako ni Kath sa mata na sinasabing

anong-ginagawa-mo na look.

Wala pa ding expression ang mukha ni Kath. Para na syang manhid. Hindi mo
alam kung malungkot ba sya o masaya.

Poker Face lang sya.

"kath." sabi ko sa kanya pero iniwas nya lang yung tingin nya sa akin.
Nilakaran nya lang ako at tinitigan si Daniel at Julia.
Akala ko sa mga movies lang yung ganito. Yung magkikita kita ang bida at
dalawang taksil. Shet! Intense.

"Daniel can I barrow the keys?" plain na sabi ni Kath. Kahit yung mga
salita nya hindi mo maiimagine kung galit ba sya o ano eh.

"B-bakit?" nauutal na sabi ni Daniel. Hindi sya makatingin kay Kath ng

maayos. Nakayuko lang sya at titingin kay Julia.

"Kukunin ko lang yung gamit ko. Dun muna ako kila Bea tutuloy." tumingin
si Kath sa akin at tumango ako.

"Pero--"

"Tumawag na ako kila mama, nagpaalam na ako na kila Bea ako matutulog and
Don'y worry hindi ko sinabi kung anong nangyayare ngayon." ngumiti si
Kath. Ngiting parang wala lang sa kanya ang mga nangyayare.

"K-kelan ka u-uuwe?" nauutal pa din si Daniel. Hayop na 'to. Ang lakas pa

tanungin si Kath kung kailan uuwe.
"I don't know." umiwas na din ng tingin si Kath "Yung susi para makaalis
na kame ni Bea dito. Nakakaistorbo na ata kame sa inyo ni Julia." Wow
award ang speech ni Kath na yun. Natatawa ako sa best friend ko.

Halatang ayaw ibigay ni Daniel yung susi ng bahay nila kasi dahan dahan
nya pang kinuha sa pocket nya yung susi. The nerves!

"Thanks." sabi ni Kath at tumingin naman sa akin "Let's go Bes." sabay

hila ni Kath sa akin.

"Wait lang Kath" huminto kame sa paglalakad at tumingin sya sa akin.

"May nakalimutan lang ako." sabi ko kay kath at bumalik ako kila Daniel
at Julia.

"Daniel!!" tawag ko ulit kay Daniel "May nakalimutan lang ako." ngumiti
ako.

Then I slapped Daniel for the second time.

"Wag mo ng itanong kung para saan ulit yang sampal na yan dahil trip ko
lang sampalin yang makapal mong mukha! Magsama kayo nyang babae mo."
sabay walk out ko.
Hayyysss. Sarap sa feeling ng maiganti mo ang best friend mo. Pero sana
nabawasan ang dinadala ni Kath ngayon.

Kulang pa nga yung sampal na yun eh. Dapat kay Daniel at Julia
binabalatan ng buhay at paliguan ng asin. Ang sarap nilang patayin.

Tahimik lang kame ni Kath habang nasa sasakyan. Hindi ko alam kung ano ba
ang dapat kong sabihin. Para akong napipipe.

Hanggang si Kath na ang bumasag ng katahimikan.

"Bea bat mo naman ginawa yun?!" seryoso nyang sabi sa akin. Napatingin
naman ako kay Kath.

"Bakit?! Dahil hindi ko gusto ang nangyayare Kath. Best friend mo ko.
Pero hindi mo sinasabi sa akin na ginagago ka na pala nung lalaking yun.
Kung hindi ko pa nakita hindi ko pa malalaman. Sana man lang sinabi mo di
ba?!" sagot ko sa kanya

"Ayoko na kasi dumadagdag sa problema mo Bea."

"Ano ba yang excuse mo Kath. Best friend kita ano ka ba?! Walang kaso
yun. Mas dumadagdag ka sa problema ko kung hindi mo sasabihin yung
nararamdaman mo. Nasasaktan ako Kath. Masakit na makita kang ganyan."
ayun tumulo na ang luha ko.
"Sorry Bes." yinakap ako ni Kath at ramdam ko na ding umiiyak na sya.

"Ssshh. Iiyak mo lang yan Bes." tinanggal nya na ang pagkakayakap nya sa
akin "Ilabas mo lang ang sama ng loob mo Kath." tuluyan na ngang umiiyak
si Kath.

"Ang sakit lang kasi Bes. Bakit ganun si Daniel?! Bakit bigla nalang
syang nawala sa akin? Bumalik lang si Julia nakalimutan nya na ako?" tulo
lang ng tulo ang luha ni Kath.

"Sabi dati ni Mama ko. Kapag nasaktan ka sa una mung mahal. Hindi na
ganun kasakit pag nasaktan ka sa pangalawa mong pagmamahal." tumingin si
Kath sa labas ng sasakyan "Pero bakit parang mas masakit ngayon? Sobrang
sakit na talaga bes. Halos mamatay na ako kapag nakikita ko silang dalawa
na masaya."

"Namimiss ko na yung mga araw na tinatawag ako ni Daniel na Tabachoy.

Yung asaran namin, yung bugbugan naming dalawa" tumawa si Kath "Yung mga
kasweetan nya sa akin. Miss na miss ko na yun Bes. Miss na miss ko na si
Daniel Bes."

Tinapkan na ni Kath yung mukha nya ng kamay nya.

"Naasar lang ako ngayon dahil hindi na ako ang dahilan ng bawat ngiti at
tawa ni Daniel. Siguro nga naging panakip butas lang ako nung mga panahon
na wala si Julia..Pero..Pero sana hindi sya nangako na hindi nya ako
iiwan para sana hindi ako umaasa.."

Tahimik lang ako na nakikinig kay Kath.

"Nakakatawa lang na isipin na ako tong asawa pero ako ang nasasaktan.
Parang ako pa ang walang karapatan sa kanya. Sa bagay, sabi nya nga sa
akin dati na walang emotional attachment eh. Si Julia lang talaga ang
mahal nya at minamahal nya.." pinunasan ni Kath yung luha nya "Ayoko na
talaga. Tama na. Nakakasawa ng umiyak Bes."

Niyakap ko lang si Kath. Hindi ko alam kung anong advice ba ang sasabihin
ko sa kanya. Kasi hindi ko pa naman napag dadaanan ang nararanasan nya.
Siguro tama na tong yakap na to at least alam nyang may karamay at
kakampi sya sa mga oras na to.

Nakarating na kame sa bahay nila ni Daniel. Hindi na nagpasama si Kath sa

loob. Sya nalang daw ang kukuha ng gamit nya.

KATHRYN'S POV

Ayoko ng umiiyak. Nakakapagod lang. Nauubos lang ang luha ko sa walang

kwentang bagay.

Mag mula sa mga oras na 'to. Tatanggapin ko nalang ang nangyare. Yun
naman talaga ang magandang gawin eh. Tanggapin na wala na, na tapos na
ang lahat sa amin ni Daniel.
Hihintayin ko nalang na matapos ang 1 year namin at annualment nalang ang
kailangan para maging masaya na sila ni Julia.

Ayun naman ang gusto nya eh. Ang mag hiwalay kame para tuluyan na silang
magsama ni Julia. Sa kanilang dalawa ako lang naman ang panira sa
relasyon nila.

Kung ito ang gusto ni Daniel. Sige, pag bibigyan ko sya. Hindi dahil
hindi ko sya mahal.

Mahal na mahal ko sya kaya lahat ay gagawin ko para maging masaya sya.
Kahit na kapalit nito ang unti-unting pag durog ng puso ko.

Pumasok na ako sa loob ng bahay namin. Sa bahay na to, ang dami naming
memories. Asaran, bulyawan, pikunan, kasiyahan, pagmamahalan?!, at ngayon
kalungkutan.

Ayaw ko naman iwanan ang bahay na to eh. Infact masaya ako dito dati pero
ngayon. Kapag andito ako? Nawawasak lang ang mundo ko.

Wala na kasi yung dating sigla ng bahay na to. Wala na yung dating
kaingayan namin ni Daniel.

Pumasok muna ako sa kwarto ni Daniel. Ganun pa din ang ayos. Masinop
talaga yung mokong na yun sa mga gamit nya.

Naalala ko din yung naglaro kame ng tong-its sa kama nya. Halos masapak
ko na sya dahil sa pang titrip na sa akin eh.
Ang saya-saya namin nung mga oras na 'yun.

Pero ngayon? Anong nangyari Daniel?!

May nakita akong envelope sa study table ni Daniel. Tinignan ko kung

anong laman.

Tsss, Sana pala hindi ko nalang tinignan.

Picture lang pala ni Daniel at Julia. Ang saya naman nilang dalawa. Edi
sila na, sila na ang masaya. Samantalang ako halos mamatay na sa lungkot.

Ang unfair ng buhay. Bakit ako lang ang nasasaktan?! Bakit si Daniel
hindi? Psh.

Lumabas na ako ng kwarto ni Daniel. Napatingin naman ako sa Wedding

Picture namin ni Daniel.

Napangiti ako. Parehas kasi kameng nakasimangot sa Picture.

"I never expected that I'm going to fell in love with him. But I just
did, I just did with so much pain. I thought that my love was enought to
erase her in his heart and life. But I was failed I just took for
granted.."

Pumunta na ko sa kwarto ko. Kumuha ng damit at ilang gamit sa school.

Hindi ko matanggap na aalis na ako sa bahay na to, sa kwarto na to.Pero
kailangan eh. Ayoko na na mas lalo ko pang mahalin si Daniel.
Sus, Kath. Bakit?! Sa lagay na yan hindi mo pa pala sobrang mahal si
Daniel?! Haysss.

Siguro si Julia na ang pinaka masayang babae sa mundo ngayon?! Nasa kanya
ba naman ang mundo ko eh. Ang tanging lalaki na hawak ang puso ko eh.

Ang sarap sanang isipin na may asawa ka at mahal na mahal ka ng asawa mo.
Pero hanggang isip nalang isip. In reality kasi, hindi ako mahal ng asawa
ko. Nakakatawa lang! Psh.

Nakita ko yung baboy na stuff toy na binigay sa akin ni Daniel. Dadalhin

ko pa ba to? Malamang hindi na. Ayoko na, nakakasawa ng umiiyak.

Nung nakuha ko na lahat ng mga dadalhin ko. Lumabas na ako ng kwarto ko.
Hays, mamimiss ko tong kwarto ko na to. Sana panaginip lang lahat ng to.

Sa huling pagkakataon. Tumingin ulit ako sa buong bahay. Inikot ko yung

mata ko. Tumulo na naman ang luha ko.

Ang dami kasing alaala dito na mananatiling alala nalang eh.

Sabi nga nila. Walang kasiyahang at pag mamahalan na tumatagal na

forever. Lahat may expiration date. Pero bakit ang bilis maexpire ng
sumpaan ni Daniel sa akin?! Tsss.

Nilock ko na yung bahay at iniwan ang susi sa bintana. Alam naman ni

Daniel na dito ko ilalagay eh.
Lumabas na ako ng garden at may nakita akong magbubukas ng Gate.

Si Daniel.

Ngumiti ako sa kanya. Isang ngiti na ngayon nya nalang makikita. "Nakuha
ko na yung kailangan ko." sabi ko sa kanya.

Napatingin ako sa mata ni Daniel. Parang ang lungkot?! Lungkot? Bakit

naman eh dapat nga masaya na sya eh dahil wala ng kontrabida sa kanila ni
Julia.

"A-ahh Kath?" tinawag ako ni Daniel nung lumampas ako sa kanya. Ngumiti
ulit ako nung humarap ako sa kanya.

"Bakit?" sabi ko.

"Ah..ehh..I-ingat ka." mahina nyang sabi sa akin. nakayuko lang sya.

"Sure I will." magpapakasaya talaga ako. "Ikaw din. Ingat ka. Ingat kayo
ni Julia."

Tapos lumakad na ako palabas ng bahay namin este bahay nya.

Wala na tapos na. Hihintayin ko nalang ang annualment naming dalawa.

This is one of the beutiful nightmare ever...

****

Vote and comment guys : )

Peace and Love xoxo

*******************************************
[32] KathNiel [31]
*******************************************

KATHRYN'S POV

Dalawang Araw.

Dalawang Araw na ang nakalipas simula ng lisanin ko ang bahay namin ni

Daniel.

Mula ng araw na 'yun. Wala na akong balita sa kanya.

Even text and calls. Walang galing sa kanya.

Talaga bang kinalimutan nya na ako?! Talaga bang tapos na ang lahat sa
amin?! Talaga bang si Julia na ang pipiliin nya after all?! Talaga bang
panakip butas lang ako at isinang tabi dahil hindi na kailangan?!

Kung ganun man pala ang papel ko kay Daniel.

Sadyang masakit lang talaga. Sa sobrang sakit na halos pati ang puso ko
gusto ng sumuko. Araw-araw nalang bawat hakbang na ginagawa ko parang
nadudurog eh.

10 beses ang sakit na to kumpara sa ginawa ni Quen sa akin dati. As in

sobrang sakit.

Pero kung eto talaga ang gusto nya. Sige pag bibigyan ko sya. Lalayo
nalang ako sa kanya para naman hindi na sya ma konsensya. Teka?!
Nakokonsenya nga ba sya?! Parang hindi naman eh.

Daniel John would you allow me to love you from a far?

"Hoy bruha?!Tulala ka na naman?!" Sabi ni Bea sabay upo sa tabi ko.

Kakapasa nga lang pala namin ng project namin ni Bea. Mabuti na nga lang
naging busy ako nakaraan kaya't kahit papano. Nakalimutan ko ang sakit
eh.

Yung totoo Kath?! Nakalimutan?! Halos mapunit na nga yung house plan na
ginawa mo sa sobrang luha na nailabas mo eh.

Syempre ba naman. Sino bang hindi malulungkot?! Eh yung bahay na plinano

ko. Yun dapat ang ipapatayo namin ni Daniel. Mga pangarap na sabay namin
ni Daniel binuo. Mga pangarap na sabay namin tutuparin..SANA! Pero anong
nangyare?! Mukhang ako nalang ang tutupad nun mag-isa eh.

"May iniisip lang ako Bes." pagsisinungaling ko sa kanya.

"Ano naman yan?! Ay mali. Sino na naman yan?! Yung hinayupak mo bang
husband I mean soon to be ex-husband?!" huminga ako ng malalim "Bes.
Malapit na kayo mag 1 year ah. So? Tuloy ba ang plano nyong mag annual?"
I sighed "Ano pa bang magagawa ko?! Eh mukhang tuloy naman yung
annualment namin ni Daniel. I'm very sure na yun nalang hinihintay nilang
dalawa." sabi ko kay Bea.

"Sabagay." nilabas ni Bea yung libro nya "So kamusta ang pag momove-on?!
Okay na ba?!"

"Para namang ganun lang yun kadali bes?! Ano tong nararamdaman ko? Lagnat
lang? Na bukas wala na?! Timang ka talaga." tumawa ako ng mahina.

"Sus. Kalimutan mo nalang yung gunggong na yun." kinalabit ako ni Bea

"Tignan mo nga sya oh. Ang saya-saya sa feeling ng malanding Julia."

Napatingin ako sa tinuro ni Bea.

Nakita ko si Daniel at Julia nasa tapat ng building namin masayang nag-

uusap.

Nananadya ba silang dalawa?! Grabe ah. Sobrang effective. Mamamatay na

ako sa sobrang sakit.

"Yang dalawang hayop na yan. Laging nananadya. Ang sarap batuhin ng upuan
eh." sabi ni Bea. Umiwas nalang ako ng tingin.

I fake a smile.
"Wag ka ngang ngumingiti ngiti Kath kung hindi naman totoo yang ngiti
mo." nawala yung ngiti ko sa sinabi ni Bea "Pinahihirapan mo lang ang
sarili mo eh."

Nanahimik nalang kameng dalawa.

Biglang dumating si Quen. San ba galing tong lalaking to?! Mabuti nalang
at free cut namin ngayon kaya okay lang kung pagala-gala sa loob ng
campus.

"Musta Girls?Anong balita?" sabi ni Quen sabay upo sa harapan namin ni

Bea.

"Ayun ganun pa din ang Drama ng babae dyan sa tabi." sabi ni Bea

"Okay lang yan. Hindi naman madali ang mag move on eh." ginulo ni Quen
yung buhok ko "Basta Kath. Wag mong kakalimutan na andito lang ako ah?!
Kung hindi mo na kaya. Sandal ka lang sa akin." tapos ngumiti si Quen.

Ngumiti din ako sa kanya at tumango. Mabuti pa si Quen nasasabi ang mga
bagay na ganyan. Sana si Daniel din.

Hayss Kath. Daniel na naman?! Could you stop thingking about him will
you?! Sus, para namang pwedeng hindi ko sya isipin.

Sya na kaya ang may hawak at may-ari ng puso ko.

"Ayiihhhhh. Ang sweet naman ni Quen." kinilig bigla si Bea "Alam mo Quen
sa sobrang korny mo. Hiyang hiya na ang mais sayo!" bigla kameng tumawang
dalawa ni Bea.
"Akala ko ba Bea mag kakampi tayong dalawa?" biglang nag pout si Quen.
Awww ang cute nya :"""">

"Hehe. Oo naman Quen mag kakampi talaga tayo!" biglang tumawa si Bea
"Ewan ko ba kasi sa iba dyan. Ang manhid eh.Mamatay na sana lahat ng
MANHID! Ay, JOKE lang pala. Ayaw pa kitang mawala Bes." loko talaga tong
Babaeng to. Pag tripan ba ako?!

"Tse. Asa ka naman na ganun lang kadali mag Move-On Bes." inayos ko yung
Bag ko "Saka kung mag momove-on ako. Ayokong gumamit ng tao. Ayokong
maranasan ng taong yun ang naranasan ko sa kanya."

Ngumiti si Quen.

"Oh narinig mo yun Quen. Hintay lang ah?"

"Sure mag hihintay talaga ako!" Ewan koba kung Joke lang ba yun ni Quen o
totoo? Pero kinilabutan talaga ako.

"Kasi eto lang yan Kath ah." pagsasalita ni Bea "Accept the fact na hindi
na ikaw ang source of happiness niya. Oo hindi yun ganun kadali, pero
ganun lang kasimple."

Kahit kailan talaga 'tong si Bea napaka straightforward. Pero somehow,

totoo naman ang sinasabi nya eh. Hindi na ako ang source ng happiness ni
Daniel ngayon o mas worst kahit kailan hindi naging ako..
"Teka lang Bea and Quen ah. Bakit ako ang naka hot seat di to? Hmm."
tumawa ako sa kanilang dalawa "Nga pala Quen. Bakit hindi ka naman
macontact nakaraan?" Pag-iiba ko ng topic.

"Ayun Busy lang. Daming blablabla na pinapagawa ni Papa eh."

"Wuhhhh. Sa sobrang busy mo pati telepono nahiya na sayo Quen.Hahahah"

pag singit ni bea.

Grabe talaga tong Best friend ko hindi ko alam kung san nya yang nakukuha
ang mga Jokes nya. Ang Korny eh =_____=

"Tara kumaen sa Mall?!Mamaya pa naman ang next subject natin eh?!" pag-
aaya ni Quen.

"Tama. Tara kaen kayo sa Mall?!" naaamoy ko na na may binabalak tong si

Bea ah. Hmmm

"Sige kayo nalang." sabi ko sa kanila "Hindi ako sasama hanggang hindi
sasama si Bea."
that was supposed to be a joke. Hahaha

"Ano ba yan Kath. Ang arte ah?!" sabi ni Bea "tara na at gutom na din
ako. Libre naman ni Quen eh. Di ba Quen?! Wag kang aangal. Sasapakin
kita." tinapat pa ni Bea ang kamao nya sa mukha ni Quen.
Si Quen naman mukhang natakot at nag nod lang. Hahaha.

Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin kapag nawala tong dalawang
taong to sa akin. Sila nalang ang natitira na nagpapasaya sa akin ngayon.

Naglakad na kame palabas ng campus namin at to be surprise. Nakasalubong

ko pa si Julia and Daniel. I mean, nakasalubong pala naming tatlo.

Dala-dala ni Daniel ang bag ni Julia. Edi sila na ang masaya. Silang sila
nga nga.

Hindi ko ineexpect na magkakatingin kame ni Daniel. Ngumiti nalang ako sa

kanya. Samantalang sya...

Iniwas nya ang tingin nya sa akin..

Masakit.

Tinapik ako ni Quen sa balikat at ngumiti sya.

Ngumiti nalang din ako sa kanya. Pero sa totoo lang. Nahihirapan na ako
mag panggap na okay ako. Na kaya ko.

Paano ka magpapakalakas kung anong taong nagpapalakas sayo ay yung taong

nagpapahina na ngayon sayo?

Nakarating na kame sa parking lot.

"Di ba asawa yan ni Daniel ng Engineering Department?! Bakit hindi ata

sila magkasama?!"
"Oo yan nga. Si Kathryn yan. Pero ano ba ni Julia si Daniel?!"

May mga nag bubulong bulungan. Pero ewan ko ba kung bulungan ang ginagawa
nila rinig na rinig ko kasi eh.

Hindi ko na sana papansinin pero nag pantig ang tenga ko sa last na

nagsalita.

"Ang landi pala nyan. Hindi pa makuntento sa asawa nya.Kawawa naman si

Daniel."

Halos mag-init na ang ulo ko sa sinabi ng tsismosang yun. Pero pinigilan

lang ako ni Quen at sinabing.

"Hayaan mo nalang sila. Hindi naman nila alam ang totoo di ba?!" sabi ni
Quen ng mahinahon.

Ngumiti ako kay Quen at titignan ko sana si Bea kung nasaan na.

At nagulat kame ni Quen dahil nandun na pala sya sa harap ng mga

tsismosa.

"KAYONG MGA BABAE KAYO. KUNG WALA KAYONG MAGAWA SA BUHAY NYA. PAG-USAPAN
NYO ANG PROBLEMA NG PILIPINAS." sinabunutan na ni Bea yung buhok nung
dalawang babae "HINDI YUNG PAG-UUSAPAN NYO ANG BEST FRIEND KO. WALA
KAYONG ALAM OKAY?! MGA PUNYETA KAYO. NAKAKAGIGIL KAYONG DALAWA!!!" halos
maiiyak iyak na yung dalawang babae dahil sa ginawa ni Bea.
"Wow. Bea. Ang astig mo talaga." sabi ni Quen na tuwang tuwa pa.

"Aba dapat lang. Ayoko na ginaganyan si Kath." tumingin sa akin si Bea at

ngumiti "Ano bes. Feeling better?"

Ngumiti din ako sa kanya "Thanks Bes. Baka mag sumbong yun sa Guidance
Office."

Tumawa si Bea "Wa ako care. Subukan nila at papagulungin ko sila palabas
ng campus."

Nagtawanan lang kameng tatlo. Ayun sumakay na kame sa kotse ni Quen. Sa

SM NORTH nalang kame kakaen. Ayun kasi ang pinaka malapit eh. Baka
kulangin din kasi kame sa oras kapag nag MOA pa kame.

Umupo ako sa tabi ng Drivers seat at si Bea naman nasa likod nakaupo. Oh
should I say nakahiga. Dahil dapat na stress sya sa mga babae kanina and
she need some rest daw. Haha ! Loka loka talaga tong best friend ko.

Pag dating namin ng Sm North. Pumunta agad kame sa Max's restaurant. Dun
kasi ang gusto ni Bea. Ako naman kahit ano lang. Gutom na din kasi ako.
Tsaka ang tagal ko na ding diet.

Alam nyo na. Wala kasi akong gana dahil sa mga nangyayari. Pero ngayon.
Kakain talaga ako. Ayoko naman mamatay dahil lang kay Daniel nuh.

Sabi ko nga. I'll try to move-on mag mula ngayon.

Tama na ang pag papakatanga. Deserve ko din naman sumaya di ba? At hindi
ko hahayaan na madissapoint ang mga taong nag mamahal sa akin.
Pagtapos namin kumain. Nag-ikot ikot lang kame saglit bumili ng Blizzard
then bumalik na kame sa Campus.

Habang nasa byahe kame pabalik ng school. Nakatulog na pala si Bea siguro
dahil sa sobrang busog.

Bigla naman nagsalita si Quen kaya napatingin ako.

"Ano Kath?!Kaya pa ba?!"

Kaya ko naman di ba?! Kaya ko naman kung gugustuhin ko eh. Kaya ko to.
Alam ko..

Ngumiti nalang ako as my responsed.

"Alam mo Kath?! Minsan kung kailan tayo naiwan mag-isa, mas nakilala
natin ang sarili natin ng higit pa.."

Ewan ko ba kung ano merun si Quen. Pero yung mga sinasabi nya sadyang
tagusan lang talaga sa puso.

Word of wisdom of Enrique Gil.

Nanahimik nalang ako. Nung nakarating kame sa school. Ginising ko na si

Bea.
Kung hindi ko pa sasabihin na tumutulo ang laway nya hindi pa gigising
eh. Grabe talaga to si Bea, tulog mantika.

Nakarating naman kame agad sa room namin. Mabuti nalang 5mins bago mag
time nasa loob na kame. Ay naku kung hindi, first time kong mag kaka
referral. Pero ayos lang naman kung magkaroon ako. Kasama ko naman tong
dalawang mokong na to.

"Mrs.Kathryn Padilla of Fine Arts department and Mr.Daniel Padilla of

Engineering Department please go to Admin Office now." mag nag salita sa
intercom namin.

Ako yun ah pinapatawag ako sa Admin. Hmm bakit kaya?!

Ay shet. Si Daniel din pala.

Ano na naman kayang merun?! Haysss.

Bakit naman kung kailan iniiwasan mo ang isang tao. Mas lalo pa kayo
pinagtatagpo ng tadhana.

Joke ka din minsan tadhana nuh? Natatawa ako sayo.

Ayun since pinapatawag kame ng Asawa ko?! Asawa nga ba?! Nag paalam muna
ako sa professor ko. Sana nga hindi nya ko payagan. Pero well, admin na
ang nagpatawag. Kaya no choice sya kaya pinalabas na ko.

Nag goodluck pa si Bea sa akin at si Quen naman ngumiti lang. Hayss.

Ano na naman kaya to?! Ang lakas ng tibok ng puso ko. Tsskk. Sana naman
wala lang to.

Nung nasa pintuan na ako ng Admin office. Kumatok na ako at pumasok.

Nandun na din si Daniel nakaupo at hindi man lang ako makuhang tignan.

Hmm. Guilty kasi eh. Teka?! Ano ba ang problema?

"Please have a seat Mrs.Padilla." Sabi ni Mrs.Tan. "Pinatawag ko kayo

kasi may problema sa Marriage certificate na pinasa nyo. Nawawala eh. Can
we have another copy?!" sus yun lang naman pala ang kailangan. Akala ko
naman kung ano ng merun.

"Sure po Mam." sagot naming dalawa ni Daniel.

Gadddhh. I miss his voice :'(

"Pwede bang bukas merun na?!Kasi kailangan talaga eh. Last week na ng
pasukan natin and kailangan ng ifinalize ang grades nyo." sabi ulit ni
Mrs.Tan.

Nag Oo nalang kame ni Daniel para hindi na humaba ang usapan. Ramdam ko
naman ang pagiging uneasy nya na makasama ako sa isang room.
Feeling naman nya. Gusto ko sya makasama ng matagal.

Bakit Kath?! Hindi nga ba?!

"Ah kath?" kausap ba ako ni Daniel.

"Kung tungkol to sa marriage certificate natin. Ako na ang bahala dun.

Ako nalang kukuha ng copy sa office ni Attorney.Lim" alam ko naman na yun
lang ang gusto nyang sabihin eh. Edi ako nalang ang kukuha dun.

"Hindi yun Taba." Shet. Tinawag nya ba akong taba?! Gusto ko ulit marinig
na tinawag nya ako nun.

"Sasamahan kita mamaya." sabi ni Daniel bigla.

Paano ako makakapag move-on. Kung bawat hakbang ko palayo. Isang tawag
nya lang sa akin eh nahuhulog na naman ako?! :'((

---X

Comment and Vote Guys :)

Salamat sa lahat ng sumusoporta dito.
Lovelots <3
*******************************************
[33] KathNiel [32]
*******************************************
KATHRYN'S POV

Kainis talaga. Ano ba plano ni Daniel?!

Sinusubukan ko na ngang mag move on. Sinusubukan ko na ngang kalimutan

sya kahit mahirap. Sinisimulan ko na ngang mabuhay na hindi na sya
kasama.

Pero anong ginagawa nya?! Parang walang nangyari.

Ganyan ba talaga sya kasama?! Gusto nya ba talaga akong nasasaktan

paulit-ulit?!

Ayaw nya ba akong maging masaya?!

Kung ganun man ang gusto nya. Effective!

Nasasaktan ako sa mga ginagawa nya :'(

"Bat ang tahimik mo?!" sabi ni Daniel. Andito nga pala kame sa kotse nya
papunta sa kay Attorney. Kukuha kame ng copy ng married certificate
namin.

Hayyss. Speaking of Married.

Daniel. Ano?! Wala na ba talaga? Hindi mo ba ipapaliwanag ang lahat?!

Hindi ba ako ang pipiliin mo?

Hanggang dito nalang ba talaga tayo?

"Masama ba pakiramdam mo Kath?" Gossh. I miss his voice. Miss na miss ko

na si Daniel.

Pero mali to. Maling mali. Kath?! Please. Wag ka magpakatanga. Please
Kath. Maawa ka sa sarili mo.

"Hindi naman." umiling lang ako "Naiilang lang ako sa sitwasyon ko. Sa
sitwasyon natin ngayon." sabi ko ng mahina. Tumingin nalang ako sa labas
ng kotse. Ayokong umiyak ngayon. Tama na. Masyado ng maraming luha ang
nasayang ko.
"Yeah. I thought so." plain na sagot ni Daniel.

Daniel. Marami akong gusto itanong. Marami akong gustong malaman.

Please. Sabihin mo lang. Makikinig ako sayo.

Nanatili na ang katahimikan sa aming dalawa. Traffic pa badtrip naman.

It means, matatagalan akong naka stock sa sitwasyon na to na kasama si
Daniel.

Hayyysss. Tadhana. Kahit kailan talaga. Joker ka nuh?! Ang galing mo

magpatawa eh.

Hindi na ata natiis ni Daniel na tahimik kame. Binuksan nya na ang Radio
ng kotse nya.

♫♪Nang matapos na'ng mga araw na ika'y sa aking piling iniibig ka pa rin

Nang maglaho na ang sikat ng buwan at araw sa tuwing magdamag ikaw pa rin

Naaalala mo pa ba nung tayo'y magkasama pa

Iyong sinabi't pinangako na nalimot mo na siya

Kahit naglaho ka na muling sumama sa kanya

Sa aking puso ay ikaw pa rin, ikaw pa rin

Ikaw pa rin

Ikaw pa rin

Ikaw pa rin...

Ikaw pa rin

Ikaw pa rin♫♪

Natawa ako sa kanta. Ano ba 'to? Sinasadya lang. Ikaw pa rin ni Juana ang
tugtog. Haayysss. Saktong sakto sa nararamdaman ko ah.

Hindi nakatiis si Daniel. Ang senti kasi ng tugtog.

Nilipat nya yung kanta.

Puro senti yung kanta. Ano to?! Talagang pinapatamaan ako ng kanta?!
Kainis lang ah.
♫♪Sa umaga't sa gabi

Sa bawa't minutong lumilipas

Hinahanap-hanap kita

Hinahanap-hanap kita

Sa isip at panaginip

Bawa't pagpihit ng tadhana

Hinahanap-hanap kita

Sa school, sa flag ceremony

Hanggang uwian araw-araw

Hinahanap-hanap kita

Hinahanap-hanap kita

At kahit na magka-anak kayo't

Magkatuluyan balang araw

Hahanap-hanapin ka

Hahanap-hanapin ka♫♪

Kainis naman tong mga kanta. Yan yung kantang kinanta sa akin ni Daniel
dati. Hinding hindi ko yan makakalimutan.

Hindi ko na kaya. Sinasadya ba to ni Daniel. Nakakabwisit lang ah. Ang

manhid nya.

Alam naman nyang nasasaktan pa din ako. Ang fresh pa kaya ng sugat.
Hindi na ako nakatiis.

Papatayin ko na sana yung tugtog kaya lang nung pagkalapit ko sa radio

nya.

Nagsabaya ang aming kamay. Kaya nagkahawak ang aming mga daliri.

Parang tumigil ang ikot ng mundo ko sa mga segundo yung.

Pero this time. Ako na ang unang bumitaw.

Mas okay na yun. Kesa sya na naman ang unang bumitaw. Mas masakit !

"Sorry." yan ang sagot ni Daniel.

As usual. Ano bang makukuha mong sagot mula kay Daniel?!

 Sa sorry lang naman sya magaling di ba?! Yan lang naman ang kaya nyang
sabihin di ba?!

"Ok lang 'yun." sagot ko naman "Dyan ka naman magaling eh. Sa Sorry."
bulong ko naman.

"Andito na tayo." pinatay ni Daniel ang makina ng kotse at nauna na syang

lumabas.

Bat parang ang tagal ng byahe?! To think 45minutes lang dapat ang byahe
mula school namin hanggang dito sa office ni Attorney. Pero parang
89years ang naging byahe namin.

Inayos ko na muna ang sarili ko. Tapos nung bababa na ako.

Si Daniel pa ang nag bukas ng pintuan.

"Thanks." sagot ko sa kanya.

Ngumiti lang sya at tumango.

Nauna na akong umakyat sa 2nd floor. Gusto ko ng makuha ang copy ng

makaalis na at makauwi na. Hindi ko na kayang mag tagal kasama ni Daniel.

Kaso WTF lang.

"Excuse Miss. Asan si Attorney?" tanong ko sa babae na secretary ata ni

Attrny.

"Ah mam. Nasa meeting po si Sir. Balik nalang po kayo after 2 hours."
sagot naman nung babae.

"Ano?! 2 hrs?! Nakakainis naman oh." napaupo nalang ako sa tabi.

"Oh anong merun?!" tanong ni Daniel.

"Ah Sir. Nasa urgent meeting po si Sir. Kung may appointment po kayo sa
kanya o may kukuhaning documents. Balik nalang po kayo after two hours.
Sensya na po sir." tapos umalis na sa harapan namin ni Daniel yung babae.
Gadddhh. Ano bang nagawa ko?! Para parusahan ng ganito?

Another 2 hours that will spend to Daniel?! Oh my Gosshh. Kill me now

pleasseeee.

"So?!Ano ng balak natin?!Hintayin ba natin?" tumabi sa akin si Daniel sa

upuan. Pero may isang nagsisilbing pagitan sa amin.

Hanggang upuan ba naman may pipigil sa pag tabi namin?!

Hayyss. Ano ba yang iniisip mo Kath?!

Shunga ka din eh. Move on na kaya.

Hindi nalang ako sumagot. Kinuha ko nalang ang cellphone ko. May nag
text na dalawa.

Galing Kay Quen at Bea ang text.

Una kong binasa ang text ni Quen.

From: Quen

Malapit na pala ang Acq.Party. Wala pa akong tux. Kayo girls?! Merun
na?!

Oo nga pala malapit na ang Acq. Party namin. Two days to go nalang. Oh
well, mukhang hindi naman ako sasama dun. Ayokong makitang nagsasaya si
Daniel at Julia sa saliw ng musika tapos ako ano?! Nakatanga sa gilid,
tinitignan sila tapos nagpapaka bitter?! Nah-uh. Wag nalang.

Binasa ko naman yung next na text na galing kay Bea.

From: Best friend Bea

Ibaon sa limot ang masasamang nakaraan at Ibaon sa hukay ang mga taong
may ginawang katarantaduhan.

Tamaan sapul haha.

GM.

"Hahahah." potek. Hindi ko napigilan na hindi mapatawa kay Bea. Ang lakas
talaga mag Joke ng babaeng yun. She never failed to made me smile. Hayss.
"Sinong katext mo?!Bat ka tumatawa?!" biglang tanong ni Daniel.

"Ah wala." sagot ko naman "Si Quen kasi may tinext." ngekkss. Sa dami ng
pwede kong sabihin na excuse. Bat si Quen pa ang nasabi ko?

And to my surprise. Parang bigla nag iba ang itchura ng mukha ni Daniel.

Yung mukha nyang nagseselos na ewan.

Teka?! Is he jealous?! Malabo naman sigurong mangyari yun di ba?

Ang tagal ng oras nakakainis. Nagugutom pa ako. Tsssskkk =_____=

Tumayo na muna ako para lumabas at bumili ng makakain.

"San ka pupunta?!" tanong ni Daniel at tumayo din.

"Sa lugar na malayo sayo." bulong ko "Bibili lang ng pagkain. Kagutom
eh!" sagot ko nalang sa kanya.

"Sama ako!" sabi naman nya.

"Ah ano..kasi...Wag..." putaragis naman. Gusto ko ngang malayo sa kanya

tapos sasama pa sya pati sa pag bili ko ng pagkain?!

"Ano bakit?!" nagtataka nyang tanong.

"Sa malayo ako bibili. Sa jupiter ako bibili. Bawal ang lahi mo dun."
tapos bumulong ako "Bawal ang manloloko dun. Kinakatay."

"Anong sabi mo?"

"Wala." Ano ba yan. Ahh alam ko na "Ayun si Attorney oh." sabay turo ko.

At dahil uto-uto si Daniel. Tumakbo na ako palabas. Hahaha.

Bwisit. Kapagod naman. Okay?! Anong bibilhin ko?!

Ah ayun nalang. Fish ball at kikiam saka palamig na din.

"Manong pabili nga po ng bente pesos na kikiam at fish ball. Yung hot
sauce po ah. Tapos sampung piso na palamig." Wow. Ang sarap. Natatakam na
ako *u*

Tapos binigay na ni Manong sa akin yung order ko. Haha ! Order talaga?!

Tagal na din ako hindi kumakain nito ah.

Eto yung last na kinain namin ni Daniel na magkasama kame eh---Bwisit,

Daniel na naman. Hay naku, gutom na nga ako.

"Wow ang dami nyan taba ah. Gutom ka ba?! Bat hindi mo sinabi sa akin?!"
hanggang dito ba naman susundan nya ako?!

"Oh may pagkain ka lang. hindi ka na namansin ah." tumabi sya sa

inuupuan ko. This time. As in magkatabi na kameng dalawa.
"Painom ah?!" sabay inom nya ng palamig ko. Kath, tiis lang. Kaunting
tiis lang.

"Penge naman ako taba." kukuha na sana sya ng fishball ko. Kaya lang
nilayo ko sa kanya. Bwisit, panira ng appetite tong lalaking to,

"Ang damot mo naman. Penge naman ako kahit isa lang taba." inagaw nya na
sa akin yung fish ball.

Syempre dahil gutom ako. Nakipag agawan din ako sa kanya. Ay shunga ba
sya?! Ako kaya bumili nito.

Agawan lang kameng dalawa at sa kamalas malasan nga naman.

"Ayan nakakainis naman kasi eh. Natapun tuloy." hindi ko na napigilan na

umiyak. Bwisit naman oh. Tumulo nalang ang luha ko sa nangyari.

"Ahh..Ano Kath...Bibilhan nalang kita ng bago..Please..Wag ka umiyak."

pakiusap sa akin ni Daniel. Natataranta na sya sa nangyari.

Ayoko na talaga. Sawa na ako. Punong puno na ako sa mga ginagawa nya.
 Nilabas nya yung panyo nya at pupunasan yung damit ko kaya lang tinabig
ko ang kamay nya.

"Ako na!!!!" sigaw ko sa kanya.

Mukhang nagulat sya at napayuko nalang sya "Sorry Kath."

Nagpantig na ang tengga ko sa Sorry nya.

"Ano?!!!Sorry na naman Daniel?!" sigaw ko sa kanya "Hindi ka ba nag

sasawa sa kakasorry mo?! Yan lang ba ang kaya mong sabihin?!" punong puno
na talaga ako.

"Taragis naman Daniel. Alam mo?! Sinusubukan ko ng mabuhay na wala ka. Oo

mahirap, pero kinakaya ko. Kahit halos mamatay na ako sa sobrang sakit
dito." tinuro ko kung saan nakalagay ang puso ko "Di ba? Eto naman ang
gusto mo?! Ang mag hiwalay tayo at kalimutan kita? Tutal naman
nagkabalikan na kayo ni Julia. Ginagawa ko naman eh. Ginagawa ko Daniel.
Hindi dahil hindi kita mahal. Ang tanga ko nga eh. Kasi sa sobrang pag
mamahal ko sayo. Pati kaligayahan ko kaya ko ng isuko para lang sayo.."
 Nagtitinginan na yung mga tao sa paligid namin. Pero wala akong
pakialam. Hindi naman nila kame kilala eh.

And besides. Masakit na talaga eh :'(

"Sorry Kath. Sorry talaga." nakayuko pa din si Daniel "Ipapaliwanag ko

sayo sa tamang panahon. Pero not now."

"Ipaliwanag!?!!Hahaha." natawa ako bigla sa sinabi nya pero patuloy pa

din ang pag tulo ng luha ko "Sana lang makapag antay pa ako ng tamang
panahon na yan. Pero ayoko na talaga Daniel. Maawa ka naman sa akin.
Sobrang sakit na talaga. Ayoko na.. Suko na talaga ako." i said between
my sob.

Bigla syang napatingin ng diresto sa akin "Ano?!Kath. Ganun nalang

kadali sa'yo ang lahat. Isusuko mo nalang ako agad Kath?!" may namumuo ng
Luha sa mata ni Daniel.

Nasasaktan din ba sya?! Kailangan ko na bang bawiin ang sinabi ko sa

kanya?!

"Hindi mo alam Daniel kung gaano ko katagal tiniis ang salitang Kaya ko
pa bago ko binitawanan ang salitang ayoko na."
kahit anong pigil ni Daniel sa luha nya. Pumatak pa din talaga.

Lumuluha sa harapan ko si Daniel John.

Umiiyak sya.

"Kath. Please naman. Pag-usapan natin to?" mahinahon nyang sabi sa akin.
"Hindi mo na ba ako Mahal?"

"Daniel. Pag-uusapan?! Hindi mo nga masabi sa akin ang dahilan kung bakit
napunta tayo sa ganitong sitwasyon." tinanggal ko ang pag kakahawak nya
sa akin "Masakit Daniel. Sobrang sakit na talaga. Ilang beses ko na ba
nasabi yan? Sige pag-usapan natin?Sabihin mo ang dahilan." natawa na
naman ako "Mahal kita Daniel. Mahal na Mahal. Pero sa sobrang pag mamahal
ko sayo. Pati sarili ko nakalimutan ko na"

Napayuko na naman si Daniel sa harapan ko.

"See. Hindi mo masabi kung bakit?!" pinunasan ko na yung luha ko "Ayoko

na patagalin ang contract nating dalawa. Kakausapin ko si Attorney na
kung pwede na ako mag pirma ng annualment paper. Pagod na ako Daniel.
Hindi ko na talaga kaya. Sorry."
 Umalis na ako sa harapan nya.

Natulala lang sya sa mga sinabi ko.

Kailangan ko ng tapusin tong marriged na to. Isa lang tong kalokohan.

Pag natapos na to at pag na aanual na kameng dalawa.

I Know that everything will be alright :'(

Sorry Daniel.

--X

Sorry for Lame update :'( and also sorry sa typos,

Busy kasi eh. Haaaayyysss.

Malapit na ang Acq.Party nila. Hintayin nyo po yun may pasabog ako dun !
BWahaha >:)

Anyway. Featured song : Ikaw pa rin by Juana.

Ganda nyang guys. Sakto kay Kath.

Sarap ng Kikiam :)

Comment and Vote guys.

Lovelots <3
*******************************************
[34] KathNiel [33]
*******************************************
KATHRYN'S POV

Andito kame ngayon ni Bea sa Mall. Nagpasama kasi syang bumili ng gown na
gagamitin sa Acquiatance party namin two days from now.

Hayss. Acquiatance party na pala namin. Hindi ko alam kung pupunta ba ako
o hindi eh?! Syempre makukuha ko bang mag saya dun habang pinapanuod ko
si Daniel at Julia kung paano mag sayaw.

It's killin my heart 100 times.

Sabi ko sa sarili ko. Hinding hindi na ako iiyak pa. Pero paano ako hindi
iiyak?! Kung gusto ko na talaga mag move-on pero yung mismong taong
nananakit sa akin. Hindi ko maintindihan?!

Ano ba kasi nangyayari sayo Daniel?!

*Flashback*

Pagkatapos namin magtalo ni Daniel kahapon sa harap ng building nila

Attorney. Sumakay na agad ako ng taxi pauwi sa bahay nila Bea.

Alam kong masyadong mabigat yung mga binitiwan kong salita kay Daniel.
Pero masisisi nyo ba ako?! Tao lang din naman ako, nasasaktan din ako sa
mga ginagawa nya sa akin.

Pero hindi ko makalimutan yung mukha ni Daniel habang papalayo ako sa

lugar.
May halong lungkot, sakit at mga luha ang mukha nya.

Mistulang batang iniwanan ng magulang si Daniel. Tila'y ang mga mata nya
ay nangungusap sa akin. Nagmamakaawa.

Pero tiniis ko sya. Hindi na ako lumingon sa kanya.

Kahit masakit yung ginawa kong pag talikod sa kanya. Kailangan ko 'tong
gawin. Para sa amin, para sa akin. Para matapos na ang lahat ng ito.

Nagpababa ako sa Park malapit sa village nila Bea. Ayoko munang umuwi at
baka pag nakita ako ni Bea na nasa ganito na namang sitwasyin. Mag-alala
na naman yun. Tama na yung mga araw na tinutulungan nya ko.

Biglang nag ring ang phone ko.

Si Daniel ang tumatawag.

Parang may sumapi sa aking demonyo kaya wala akong nagawa kung hindi
sagutin ang tawag nya.

"Hello?!" sagot ko sa kanya.

Hindi sya sumagot. Patuloy lang naka call ang linya.

"Ano ba Daniel?!!Nakakabwisit na ah.Hanggang sa cellphone ba naman hindi
mo ako papatahimikin?!!" nainis na ako sa kanya

"Gusto mo ba talagang bitawan kita?" mahina nyang sagot "Gusto mo na bang

tapusin to Kath?!"

Nagulat ako sa tinanong nya.

Gusto ko ba talagang bitawan nya ko?! Pero ganun naman ang ginawa nya di
ba?! Nung nagkabalikan sila ni Julia. Binitawan nya na ako.

Huminga muna ako ng malalim.

Bago sinabi ang pinaka mahirap na desisyon na nagawa ko sa buong buhay

ko.

"Yess.Daniel. Please.Hirap na hirap na ako.Tapusin na natin to." tumulo

na naman ang luha ko.

Mga luhang si Daniel lang ang tanging nakakapag palabas ng paulit-ulit.

Narinig kong huminga sya ng malalim.

"Sige Kath. Kung yan ang gusto mo." umiiyak din sya "Basta lagi mo lang
tatandaan ang three promise things ko sayo." tapos inend nya na yung
call.

*END OF FLASHBACK*
Buntong hininga.

Siguro nga hanggang dito nalang talaga kame ni Daniel. Siguro nga hindi
kame ang para sa isa't isa. Pero bakit ganun?! Kahit masakit na. Ilang
ulit ko na ba tong sinabi?!

Parang may part sa utak ko na nagsasabi na ipaglaban ko sya. Natawa

nalang ako. Paano ko naman ipaglalaban ang taong ako mismo ang sinuko?

Teardrops.

"Bes. Tingin mo bagay sa akin tong white?" bigla akong tinapik ni Bea
"Ano ba yan Kath. Ano na namang mukha yan?! Byernes Santo na naman oh."

Ngumiti nalang ako kay Bea. Isang ngiting Pilit.

"Common Kath. Pwede ba?! Wag mo muna isipin ang problema mo kay Daniel."
nilapag nya yung plastic na dala nya "We're here to enjoy, to relax, to
have some fun. Kaya kalimutan mo muna kung ano ang dinadala mo. Maawa ka
naman sa sarili mo. Tignan mo ang wrinckles." hinawakan nya yung noo ko
"Kumakaway na sa akin oh!"

Natawa nalang ako sa sinabi ni Bea.

"Hahaha.Loka ka talaga bes." sagot ko naman kay Bea.

Malaki talaga ang pasasalamat ko dahil kay Bea. Siguro kung wala tong
babaeng loka-loka na to. Hindi ko na alam ang mangyayari sa akin.
Ayun, tulad nga ng sabi ni Bea. Kailangan ko munang iwanan ang problema
ko. Kailangan ko din naman mag enjoy di ba?! Pumunta kame ni Bea sa Let's
face it Salon. Nag pa manicure, pedicure, nag pa facial at nagpa massage.

Wow. Grabe! na relax ako dun ah.

Kumain naman kame ni Bea sa food court. Eto lang kasi ang kaya ng budget
ko. Haha! Seriously, eto lang kaya ko kasi di ba wala naman akong income?
Na kay Daniel ang allowance naming dalawa.

Hayyyss. Daniel na naman.

"Oh bes eto na." nilapag ni Bea sa harap ko lasagna na pinabili ko sa

kanya.

"Thanks Bes." sagot ko naman.

Tahimik lang kameng kumakain dalawa. Ewan ko kay Bea, siguro gutom na din
sya kaya naman natigil din ang machine gun nyang bunganga. Haha ! Ang
sama mo Kath.

Habang kumakain kame ni Bea. Naramdaman ko nalang na nag vibrate ang

phone ko.

Baka si Quen na 'to. Tinext kasi namin ni Bea na gagala kame ngayon. Baka
kakagising lang nya. Hayss, sarap buhay ni Quen ah.

Inopen ko ang message.

Halos maluwa ko ang kinakain ko sa mukha ni Bea. Hindi pala si Quen ang
nagtext.

Kung hindi si Mama. Ang mama ni Daniel.

From: Mama Carla

Anak. Dyan ako mag Lulunch sa bahay nyo ah. May dala akong foods. On the
way na ako.

"Hoy bruha san ka pupunta?!" sigaw ni Bea sa akin

Hindi ko na nasagot si Bea sa tanong nya. tatawagan ko nalang sya mamaya

at ipapaliwanag kung bakit ako tumakbo paalis sa harapan nya. Siguro
naman maiintindihan ako ni Bea.

Ngayon ang kailangan ko munang problemahin si Mama. Ang alam nya kasi
2days lang ako wala sa bahay. Malaking gulo 'to kapag nalaman nyang hindi
ako umuuwi sa bahay.

Mabuti sa akin sya nagtext. Kung hindi patay na talaga.

Lumabas agad ako ng Mall para kumuha ng Taxi. Ayos naman at nakakuha agad
ako. Napatingin ako sa relo ko.

Shet! 10:45am na.

Sana mauna ako kay Mama.

"Manong wala na bang ibibilis tong taxi mo??!!" tanong ko sa driver.

"Ah mam. Hindi po kasi pwedeng lumampas sa maximum speed eh. Baka mahuli
ako." sagot naman ng driver.

"Hay nako manong. Pag kame nabulilyaso ng Mama ko. Papaliparin kita
hanggang jupiter." grabe ka naman kath pati driver awayin ba?!

After 13545632145 years. Nakadating na din kame agad sa village namin. Sa

harap ng bahay namin ni Daniel. I mean sa bahay nya nalang pala ngayon.

May nakaparadang kotse sa harap. I'm sure na hindi kay Mama yan. Kulay
red kasi ang car ni Mama na honda.

Pero ang nasa harapan namin ay isuzu. Parang kilala ko kung kanino 'to.

Ah tama kay Jake nga.

Papasok na sana ako ng gate kaya lang nakasalubong ko si Jake palabas

naman sya.

"Oh hi Jake?!" pagbati ko kay Jake.

"Hi Kath." sagot naman nya.

Biglang nagsalita si Zap na tropa din ni Daniel "Kath hindi naman sa

nangingialam ako ah?!Pero kung may problema kayo ni Daniel ngayon. Sana
hintayin mo munang magpaliwanag sya. Kilala mo naman si Daniel di ba?!
Hanggang maari gumagawa yun ng paraan para maprotektahan lang ang mga
taong mahalaga sa kanya."
Hindi nalang ako nakasagot sa sinabi ni Zap. Syempre naman ang alam lang
naman nila ang side lang ni Daniel. Hindi nila alam ang side ko. Malamang
si Daniel ang papanigan nilang dalawa.

"Sige Kath una na kame ni Jake." tumango nalang ako sa kanilang dalawa.

Pagpasok ko ng garden namin. Halos mamatay na ang halaman sa sobrang

lanta. Ano ba to, nawala lang ako sa bahay nato hindi na inaalagaan ni
Daniel ang mga halaman ko. Kainis lang ah.

Kinuha ko muna ang hose at diniligan ang mga halaman ko. pagkatapos ko
mag dilig, pumunta na agad ako sa loob ng bahay.

Naka-lock ang front door. Pero alam ko naman kung saan tinatago ni Daniel
ang susi ng bahay eh.

Kukunin ko na sana yung susi sa may bintana ng saktong mapatingin ako sa

Loob.

Nakita ko si Daniel nakatingin lang sa kawalan.

Malungkot. Tulala. At parang may dinadalang mabigat na problema.

Napansin ko nalang na may tumutulong Luha na galing sa mata ni Daniel.

Umiiyak na naman sya?! Parang tinusok ng karayom ang puso ko nung nakita
kong umiiyak at tulala si Daniel.
Ano ba kasi Daniel?! Bat ba ayaw mong magsalita.

Nilibot ko naman ang mata ko sa loob ng bahay.

Ang kalat ng bahay. Parang dinaanan ng bagyo. Ang daming chitchirya sa

sahig. Nagkalat ang mga bote ng beers sa kung saan-saan.

Bigla ko naalala si Mama na pupunta pala. Kaya naman kumatok nalang ako
agad.

Biglang sumagot si Daniel.

"Ano ba yan jake?!Ano na naman kailangan mo?!" sagot na may bakas ng

pagkairita ni Daniel.

Binuksan nya yung pinto at halos manlaki ng ang mata nya dahil nakita nya
ako.

"Hi." maikli kong sabi sa kanya.

"Teka?!Anong ginagawa mo dito?"

"Bakit bahay ko din naman to ah?!Hehe." pagbibiro ko sa kanya.

Napansin kong biglang umaliwalas ang mukha ni Daniel. Pero halata pa ding
galing sya sa pagkaiyak. halata din sa malapitan ang ilalim ng mata nya.
Mukhang puyat.

"Pupunta si Mama ngayon. Kailangan natin magligpit." sabi ko sa kanya.

Nagsisimula na akong magligpit ng mga kalat ni Daniel. Tapos napatingin

naman ako sa kanya. Nakatayo lang sya sa harap ng pintuan. Parang
sinusuri ang bawat galaw ko. Nakatitig lang si Daniel sa akin.

"Huy ano ba?!Sabi ko dadating si Mama. Nakatitig ka lang dyan."

"Ah..Sorry.." ngumiti si Daniel at napakamot nalang sya sa ulo nya.

Ayun halos 20 minutes kame ni Daniel naglinis ng sala. Mabuti nalang pala
at sala lang ang kinalatan nila. Hindi na ako nagtanong kung anong merun
at nag-inom sila. Alam ko naman na hindi din sasabihin ni Daniel ang
dahilan eh.

**

"Anong nangyari dito sa bahay?!Bakit ang dumi at amoy Alak?!!" yan ang
unang pambungad na salita sa amin ni Mama. Kakadating nya palang at hindi
pa nya nalalapag ang mga dala nya. Yan agad ang sinalubong nya sa amin ni
Daniel.

Halos maubos ko na ang kuko ko sa kakakagat para lang maagapan ang kaba
ko.
Halatang galit si Mama. Asar naman kasi 'tong Daniel na 'to. Ano bang
ginawa nya sa bahay namin?! Bakit naging ganun kakalat. Parang ginawang
Party Area eh.

"Ah Ma. Si Daniel po ang magpapaliwanag dyan." sabay tingin ko kay

Daniel.

Napatingin lang sya sa akin at sabay yuko bigla.

Ayan na naman sya. Wag nyang sabihin na ako din ang magpapaliwanag kay
Mama kung anong nangyari dito sa bahay.

"Hay. Hayaan nyo na. Magpapatawag nalang ako ng maglilinis ng

bahay."lumapit si Mama sa kusina "Oh sya. Dyan muna kayo ah. Lulutuin ko
muna tong dala ko."

Tahimik lang kame ni Daniel sa nanunuod dito sa sala. Ang galing nuh?!
Parang walang nangyayari sa aming dalawa. Ayoko kasi malaman ni Mama ang
problema namin tiyak malaking kaguluhan to. Sasabihin ko nalang ang lahat
kapag naannual na ang kasal namin ni Daniel. At least dun wala na silang
magagawa pa.

Napansin kong tumintingin tingin si Daniel sa akin at kapag nahuli ko

syang nakatingin sa akin. Ngingiti lang sya ng bahagya.

Parang yung mata nya ay nangungusap at may gustong sabihin pero hindi nya
masabi.
Naku, bahala na nga sya sa buhay nya.

Natapos si Mama mag handa ng pagkain namin. Tinulungan ko na din syag

mag-ayos ng lamesa.

"Ano anak masarap ba ang Adobo ko?!" tanong ni Mama kay Daniel.

Tumango lang si Daniel at ngumiti kay Mama.

"Anong nangyari dyan sa mata?!Puyat ka ba?!" sabi na eh. Pati si Mama

napansin na puyat si Daniel.

"Opo ma. Tinatapos ko kasi ang projects namin." plain na sagot ni Daniel.

"Ah.Ikaw kath?!" tanong ni Mama sa akin "Kumusta ang grades?Okay ba?!"

Tumango nalang ako bago nagsalita "Yess Ma. Maganda naman po ang grades
ko."

Tahimik lang kame nila Daniel kumain. Tanging tunog ng kutsara at plato
lang ang maririnig mo. Parang ang awkward ng sitwasyon namin. Parang
hindi kame magkakilala ni Daniel.

Sana lang hindi mapansin ni Mama.

Nauna natapos si Mama kumain sa amin, sunod naman si Daniel.

"Okay uumpisahan ko na ang sasabihin ko." sabi na eh kaya napasugod si
Mama dito kasi may importanteng sasabihin yan.

"Ano po yun Ma?!" sabay na sagot namin ni Daniel.

"Alam kong may problema kayo ngayon. Sino ang gustong magpaliwanag??!"
seryosong sabi ni Mama.

Nagkatinginan kame ni Daniel at para bang nagpapakiramdaman kung sino ang

magsasalita.

No choice ako kung hindi ako na lang.

"Kasi po ma ganito yun." pag uumpisa ko.

"Enough Kath. Alam ko na naman ang pinoproblema nyo ngayon." sabi ni Mama
"Ako na ang bahala sa mga gagamitin nyong damit sa Acquiatance party
nyo." ngumiti si Mama.

Mistulan kameng nabunutan ng Tinik ni Daniel sa sinabi ni Mama.

Shet! Intense akala ko alam na ni Mama ang problema. Haayyysss.

Pagkatapos namin kumain. Umalis si Daniel. Oo nga pala, may afternoon

class sya. Makakasama na naman nya ang Julia nya. Psh.
Si Mama naman ay umalis saglit para sa kaibigan nya daw na mag-aayos ng
susuotin namin. Ipaparush nya nalang daw tutal naman eh kaibigan nya.
Pinagalitan pa kame ni Daniel bakit daw hindi kame nagsasabi tungkol sa
mga gagamitin namin?! Hindi naman daw nila alam kung hindi pa sinabi ng
anak ng kaibigan nila.

Mabuti nga yun lang ang sinabi ng anak ng kaibigan ni Mama. Kung hindi
patay na talaga kameng dalawa ni Daniel.

Naiwan akong mag-isa sa bahay. Naglinis muna ako nakakahiya kasi kay
Mama. Napansin ko din yung kwarto ko na iniwan ko. Ganun pa din ang
pagkakaayos.

Ang daming memories talaga sa bahay na 'to. Haaysss.

Biglang tumunog yung door bell.

Sino kaya tong bisita na to.

Tinungo ko na agad ang gate para buksan at makita kung sino ang nasa
labas.

Si Attorney.

"Hello Attorney. Pasok po kayo." sabi ko kay Attorney. Pumasok naman agad
kame ni Attorney sa salas at pinaupo ko sya.
"Drinks po?!Coffee o soda?!" pag-aalok ko.

"No thanks Kath. Hindi din ako magtatagal. May sasabihin lang akong
importante." huminto si Attorney at inikot ang mata sa buong bahay "Asan
si Daniel?!Kailangan nyo kasing malaman tong sasabihin ko." seryosong
sabi nya.

"Wala po eh." umupo ako sa harap nya "Ano po ba yan?!Good News po ba oh

Bad News?!"

Inayos muna ni Attorney ang salamin nya bago nagsalita "Hindi ko alam
kung bad o good news to para sa yo o sa inyo."

"Pero di ba?! Galing kayo sa office ko yesterday. And I'm very sorry kung
hindi ko kayo naharap. But nalaman ko din na hihingi kayo ng copy ng
marrige certificate?!" tumango ako "Kaya galing ako kanina sa Office ng
Parish Church kung saan kayo kinasal then they said that.."

Halos para akong binuhusan ng malamig na tubig sa last na sinabi ni

Attorney. Hindi ko ineexpect na ganun ang mangyayari.

Pero eto naman talaga ang gusto ko di ba?!!

Di ba Kath. Yan naman ang gusto mo??!!!

"They said that. Hindi naregister ang kasal nyo ni Daniel. So it means,
hindi talaga kayo kasal o hindi kayo mag-asawa..."

---X

Ayun. Hindi daw naregister ang kasal nila?? O____O

Hahaha !

Guys malapit na to. Matapos ! :)

Hmm. May new story ako. Pakibasa naman oh.

ang title ay "ANG KUYA KONG HUNK" pleassse. Maganda yun. Hahahaha ! XD
Si Daniel ang Bida saka iniba ko ang protagonist na babae.

Just Click the external Link *u*

Comment And Votes :)

<3

*******************************************
[35] KathNiel [34]
*******************************************
KATHRYN'S POV

"Hindi pa naman final yun Kathryn. Ang sabi kasi sa Parish Church. Yung
paring nagkasal sa inyong dalawa ni Daniel ay hindi na valid yung bisa
nya bilang isang pari." huminto si Attorney "Hindi na check ng kanyang
secretary kaya hindi na-irenew ang visa nya. Pero don't worry. Ilalakad
ko 'to para malaman ang result kung may visa o wala ba ang kasal nyo?!"

Yan 'yung huling linya ng pag-uusap namin kahapon ni Attorney. Hindi ko

alam kung matutuwa ba ako dahil may chance na hindi pala kame totoong
kasal. But some part of my mind and in my heart na hinihiling na sana ay
totoo ang kasal, na valid ang lahat, na asawa ko si Daniel, na akin sya.
Tss. Kahit naman totoo o hindi ang kasal namin ni Daniel. Ano ba
nangyayare ngayon?! Di ba maghihiwalay din naman kayo?! Eto naman ang
gusto mo Kath di ba? Ayan binibigay na sayo. May chance na hindi ka
talaga natali sa kanya.

Masaya yun di ba?! Dapat magsaya ka.

...masaya nga ba talaga ako?

"Tingin sa taas girl." tumingin ako sa taas. Oo nga pala, andito nga pala
ako sa isang salon na binayaran ni Mama para ayusan ako. Dalawang oras
nalang at mag-uumpisa na ang Acquitance party namin. Hanggang ngayon
hindi ko pa din nasasabi kay Daniel ang napag-usapan namin ni Attorney
kahapon.

Natatakot ako eh. Natatakot ako sa magiging resulta. Hindi ko alam pero,
basta natatakot talaga akong malaman ni Daniel.

Pero di ba?! kailangan nya din to malaman. Wag ka unfair Kath. Daniel
deserve to know this. Wag kang selfish. Kailangan mo nalang tanggapin ang
magiging resulta nito. Kung ano talaga kayo kung walang valid ang kasal
nyo.

Tanggap ko naman na di ba?! Tanggap ko ng wala talaga 'kame'. Pero putcha

lang naman talaga oh. Bakit ba ako napunta sa ganitong sitwasyon?! Parang
kailan lang nasa high school pa ako, parang kailan lang pinag-usapan pa
namin ni Bea na hinding hindi kame maiinvolved sa isang fixed marriage.
Pero ano?! Lahat ng sinabi ko kinain ko. Masyado ko pang minahal o mahal
na mahal ang lalaking napangasawa ko.
"Ohh girl. Wag ka iiyak. Tingin lang sa taas, madali lang to." napangiti
nalang ako sa sinabi ng make-up artist eh. Akala nya siguro napapaiyak
ako dahil sa nilalagay nyang eye liner. Haysss.

"Sandali nalang 'to ah. Naku, panigurado lalong maiinlove sayo yung
boyfriend mo na nasa labas." Si Daniel ang tinutukoy nya. Oo nga pala, si
Daniel ang kasama kong pupunta sa Acq.Party namin. Sinabi kasi ni Mama sa
kanya. Pero I think kung hindi sinabi ni Mama hindi naman kame magsasabay
eh.

"Asawa ko po sya." maikli kong tugon sa kanya.

Halos manlaki ang mata ng bading sa sinabi ko "Huh?!Hindi nga. Asawa mo

na yung papabol na yun?! Naku te good catched. Wag mo na yun papakawalan.
I'm sure madaming nakaabang." pahabol nya pang biro.

Gusto ko sanang sabihin na "Kahit naman pong ayaw ko pakawalan.Kusa na

syang kumalawa sa akin eh. Kusa na syang nagpaagaw." pero ano ba talaga?!
Parang ako pa nga ata ang umagaw eh. Parang ako pa talaga ang kontrabida
sa istorya kong to.

Pagtapos ako make-upan. Tinulungan na din akong isuot ang gown ko. Ang
ganda ng gown ko, gawa ng isang kilalang designer na kaibigan ni Mama.
Isa syang white tube semi ball gown style na may fake diamonds na
nakapalibot sa gown. Maganda ang pagkakayari pero parang hindi ko
maappreciate eh. Ang sama ko ba?!
"Wow ang ganda mo talaga girl." ngiting ngiti sabi ng bading sa akin
"Sabi ko sayo eh. Ang ganda mo eh.Teka?! Bat parang ang lungkot mo?!"
nagtataka nyang tanong

"Wala lang po." ngumiti nalang ulit ako.

"Hayss.Osige na, puntahan mo na ang prince charming mo.Goodluck." sabay

kindat nya.

Nagpasalamat nalang ako sa kanya at lumabas na ng salon. Nakita ko na si

Daniel na nakaupo sa labas ng parlor at sobrang busy sa pagteteks. Psh,
malamang si Julia na naman katext nya. Sa sobrang busy nya hindi nya ako
napansin na nakalabas na.

Ang gwapo ni Daniel sa suot nya ngayon. Isang modern style tuxido na gawa
din ng kilalang designer. Ang galing nya talaga magdala ng damit. Ang
swerte ko nga ata sa kanya..dati? pero ngayon swerte paba ako sa kanya?!

"Uy tapos kana pala Kath?!" hays sa wakas napansin nya din ako "Tara
na?!" tumango nalang ako sa kanya.

Binuksan nya na ang pintuan ng kotse nya at pinauna nya akong sumakay.
Hmm, being gentleman again. Namimis ko na ang mga araw na ginagawa nya sa
akin 'to. Nung nakasakay ako, tinungo nya na agad ang driver seat at nag
drive na papunta sa location ng party ng school namin.
Tahimik lang kame ni Daniel habang binabaybay ang daan. Napatingin ako sa
labas ng bintana ng kotse nya. Walang mga bituin, baka umulan mamaya.
Pati ang kalangitan ay nakikiramay sa nararamdaman ko ngayon ah.

"Kath may problema ba?!" biglang tanong ni Daniel.

T@nga ba sya?! Really Daniel. tinatanong mo ako kung may problema ba

ako?! Paano kung sabihin kong oo. Oo may problema ako. May chance na
hindi maging valid ang kasal natin. Alam mo ibigsabihin nun?! It means,
hindi ka sa akin. Hindi ka na sa akin :'(

"Wala naman." yan nalang ang sinabi ko sa kanya, tumingin ulit ako sa
labas bintana.

Hindi ko na ulit sya narinig na nagsalita. Siguro wala naman na syang

sasabihin. Badtrip naman 'tong byahe na to. Bat parang ang tagal?! To
think na 15minutes lang ang layo ng location mula sa salon ah.

After 30minutes of crossing the road. Narating na din namin ang location.
Ang dami ng tao. Mukhang masasaya sila sa party ngayon. Puno ng ngiti at
halakhak ang kanilang mga labi. Tawanan, kwentuhan, asaran ang tanging
maririnig sa Crimson's Garden. Samantalang ako..Eto malungkot.

Bubuksan ko na sana ang pintuan para lumabas pero pinigilan ako ni

Daniel. Nauna syang lumabas ng pintuan ng kotse at tinungo naman ang
pintuan kung saan ako nakaupo. Katulad ng ginawa nya ulit kanina.
Binuksan nya at inoffer ang kamay nya sa akin.
Ngumiti nalang ako sa kanya at kinuha ang kamay nya. Gaaadh. Namiss kong
hawakan ang kamay nya. Pero katulad nga ng usapan namin. Susunduin ako ng
Quen dito sa Parking Lot kasi alam ko naman na si Julia ang date ni
Daniel. Sus, tinatanong pa ba yun?!

"Thanks." sabi ko kay Daniel sabay inikot ko ang mata ko sa buong lugar.
Dito kasi ako susunduin ni Quen.

"QUEEENN!" sigaw ko kay Quen nakita ko sya na kasama nya...Oww sa dami ba

naman ng pwedeng kasama ni Quen si Julia pa talaga?!

Lahat nalang ba aagawin nya sa akin?! Bakit Kath inagaw nya ba sayo si
Daniel?! bago pa maging sayo si Daniel dati kanya na yun. Sa kanya naman
talaga yun.

Pati sarili ko inaaway ko na eh.

Lumapit si Quen sa amin ni Daniel kasama si Julia.

Ang ganda talaga ni Julia kahit saang angulo. Yung mata nyang laging
nakangiti. Tanggap ko naman eh. Na wala talaga akong laban kay Julia.

"Tara na Kath?!" inoffer din ni Quen ang braso nya sa akin "Sige tara
na." sagot ko naman sa kanya.
Humarap ulit ako kay Daniel at nagulat ako sa reaction ng mukha nya.
Nakakunot ang noo, siguro may hindi sila pinagkasunduan ni Julia. Hayss,
wala naman akong pakialam dun.

"Ahh Dan." pagsisimula ko "Salamat nga pala." ngumiti ulit ako. Isang
ngiti na madali ko nalang gawin at itago ang sakit.

Dahan dahan pa syang tumango sa akin. Parang may gustong sabihin sa akin.
Ewan ko ba?! Napapraning lang ata ako.

Lumapit ulit ako kay Quen. tahimik lang kame naglalakad papunta sa
Garden. Walang nagsasalita sa aming dalawa. Tila'y pinakiraramdaman kung
sino ang gustong unang bumasag ng katahimikan.

"Ahh Kath?!" si Quen na ang unang nagsalita. Nahinto kame sa paglalakad

at tumingin ako sa kanya

"Bakit?!" sagot ko naman.

"Ang ganda mo ngayon." napangiti nalang ako sa sinabi ni Quen. Mabuti pa

sya naappreciate nya ang ayos ko ngayon. Samantalang si Daniel. Hindi man
lang napansin.

Pwede ba Kath?! Letse naman oh. Puro Daniel nalang. Daniel Daniel Daniel.
Nakakainis na ah.

"Ikaw din ang gwapo mo ngayon." sagot ko naman sa kanya. Napangiti nalang
din si Quen.
Inaya nya muna ako maupo sa isang bench na medyo malayo sa pagdadausan ng
Party. Gusto ko muna kasi sa tahimik na lugar. Masyadong maingay sa loob
eh.

Si Bea naman hindi ko pa alam kung nasaan. Oo nga pala, nakalimutan kong
sabihin. Si Jake ang date nya ngayon. Ewan ko ba kung anong panggagayuma
ang ginawa ni Jake at napapayag nya si Bea. Hmm, isa pa din yun si Jake
eh halata naman na may gusto sya kay Bea hindi pa gumawa ng moves.

"Kath wag kang lilingon." biglang sabi ni Quen. Nagtaka naman ako sa
sinabi nya.

"Huh?! Bakit?!" hinaharangan naman nya ako. AYaw nya talaga akong
lumingon eh.

"Teka nga! Bakit ano bang merun??" tinutulak ko si Quen para makita ko
kung anong tinatakpan nya.

Halos mapunit ang puso ko sa nakita ko. Si Daniel at Julia ay magkayakap.

Peste naman, hanggang dito ba naman pagkikitain kame?! Sa laki ng Crimson
Garden bat dito pa nila naisipan pumunta?! Sa dami ng pwedeng gawin bakit
yung magkayakap pa ang kailangan kong makita.

May namumuo na namang luha sa mata ko. Pinilit kong hindi tumulo to. Baka
kasi masira ang make-up ko at saka ayoko ng makita ng ibang tao na
nasasaktan ako.

"Sabi ko sayo wag kang lilingon eh." mahinang sabi ni Quen.

"Sus, okay lang yun Quen. Sanay na naman ako." sabi ko naman.

"Wag mo ngang lokohin sarili mo Kath. Haaysss."

"Okay lang talaga tignan mo. Nakangiti ako oh..." sabay ngiti ko ng peke.

Natawa nalang si Quen sa ginawa ko "Kath pwede ba?! Ilang years na ba

kitang kilala?Kaya saulo ko na kung tunay ba ang ngiti mo o peke and this
time. Peke yan." sabay kurot nya sa pisngi ko.

Natawa nalang din ako kasabay ng paglaho ng peke kong ngiti.

Napatingin nalang ako sa langit. Ganun pa din ang ayos ng kalangitan.

Walang bituin. Parang uulan. Tila'y pati ang langit gusto makibahagi sa
kalungkutan na nararamdaman ko.

"Mahal mo pa ba sya?!" narinig kong tanong ni Quen "Mahal mo ba pa si

Daniel?"

Kailangan ko pa bang sagutin yan Quen?! Alam naman ng sambayan ang sagot
dyan eh.

Tumingin ako saglit sa kanya bago nagsalita "Hindi ko na sya mahal."

huminto ako "Mahal na mahal ko sya kahit sobrang sakit na dito.." sabay
turo ko sa dibdib ko.
"Kung masyado ng masakit?! Bakit hindi kapa tumigil sa pag mamahal sa
kanya?!" tanong nya ulit.

Napangiti nalang ulit ako "Ikaw ba Quen kaya mo bang ihinto ang pag hinga
mo?"

Mukhang nagulat sya sa tanong ko sabay sagot nya "Baliw.hehe! Mahirap

pigilan ang pag hinga nuh.Mamatay ka pag pinigilan mo pag hinga mo"

Natawa nalang din ako "Ganun din yung pagmamahal ko sa kanya. Mahirap
pigilan, pero pag ginawa kong pigilan. Ikakamatay ko.."

Narinig ko nalang na nag buntong hininga si Quen at bumulong. Masyadong

mahina ang ginawang pag bulong kaya hindi ko narinig. Tumingin nalang ako
sa kanya at saba'y ngumiti.

How i wish na si Quen nalang talaga ang minahal ko. Sya kasi ang tipo ng
tao na hindi ka iiwan sa kahit anong bagay. Kasama mo sya sa lahat. Sa
saya sa lungkot. Lahat. Pero hindi ko naman pwedeng diktahan ang puso ko
eh?! Kung kaya ko lang ginawa ko na. Pero wala eh. Matigas ang puso ko.
Kay Daniel nya lang gustong tumibok.

Nag-aya nalang si Quen na pumunta na sa Garden. Para daw kumain na kame.

Ayaw nya daw kasi na mag mukmok ako sa isang sulok. Andito daw kame para
magsaya at hindi para tignan ang dalawang taong nakakasakit sa akin.
Kilala nyo naman kung sino ang tinutukoy nya di ba?!
Ang set-up pala ng mga table is one table with two chair. So it means,
ang tanging magka date lang ang magkasama sa isang table. Which my heart
killin again. Ang lapit lang kasi ng table nila Daniel at Julia sa amin
ni Quen. Bakit ganito?! Bakit kung kailan gusto ko umiwas lalo naman
kameng pinaglalapit tatlo?!

Masyado na akong natotortured ah. Masyado na tong nakakamatay.

Inikot ko ang buong mata ko sa lugar. Nakakainggit ang mga tao. Masyado
silang masaya, tila'y walang lagyan ang saya na nadarama nila sa Party na
'to samantalang ako. Parang Hell sa akin. Hindi ko magawang ma-enjoy.

At sa kamalas-malasan pa. Biglang tumugtog ang isang kanta. Nagtipon-

tipon sa gitna ang mga magkakapartner at sumayaw. Isang kanta na bagay sa
akin.

"Sayaw tayo Kath?!" pagtatanong ni Quen sa akin.

Magagawa ko bang tanggihan ang Lalaking laging nandito para sa akin?!

Lalaking hindi ako iniiwan.

Napatingin ako sa gilid. Kitang kita ko kung paano sumayaw si Julia at

Daniel. Kaunti nalang ay magkayakap na silang dalawa. Bakit ganito?!
Hindi ko makita ang mukha ni Dan. Pero I'm sure. Masayang masaya sya na
kasayaw ang pinaka mamahal nya.
Kung ako ba si Julia Daniel?! Mamahalin mo ba ako tulad ng pag mamahal na
ginawa mo sa kanya?! At kung sya ba si Kathryn iiwan mo din ba sya para
lang ipagpatuloy ang nawala natin pagmamahalan?! Iiwan mo ba sya para sa
akin?!

Sana mapansin mo naman ako Daniel. Sana ako nalang. Sana ako nalang ang
mahalin mo.

Unti-unting namumuo ang luha sa mata. Pinigilan ko lang ang sarili ko at

baka masira lang ang ayos ko.

♫♪Masakit ko mang isipin

Mahirap mang tanggapin sa damdamin
Pag-ibig mo pala'y hindi sa akin.
Ngunit anong gagawin ng puso
Sa 'yo lang ibinigay ang pangako
Patuloy nga namang aasa sa 'yo, sinta..

Kung ako ba siya, mapapansin mo?

Kung ako ba siya, mamahalin mo?
Ano bang mayro'n siya na wala ako?
Kung ako ba siya, iibigin mo?♫♪

Ginamit mo lang ba ako Daniel? Siguro nga masyado ka lang nalungkot ng

iwan ka ni Julia dati..Pero sana. Sana naman sinabi mo, hindi 'yun
biglaan. Masyado kasing masakit Daniel. Gusto kitang sigawan at sampalin
sa ginawa mo sa akin. Pero kapag nakikita kita. Nawawala ang galit ko
sayo.

Mahal na mahal kita Dan. Pero bakit ganito?! Bakit kailangan pang
mangyari sa atin 'to?! Bakit kailangan pa kitang mahalin ng ganito
kagrabe?!
Masaya kabang nasasaktan ako ngayon?! Natutuwa kabang umiiyak ako gabi-
gabi para lang sayo?!

♫♪Ikaw lamang ang inibig nang ganito

Sabihin mo kung paano lalayo sa 'yo.

Kung ako ba siya, ooohhh

Kung ako ba siya, mamahalin mo?
Ano bang mayro'n siya na wala ako?
Kung ako ba siya, kung ako ba siya...
oohhhhh ooooohhhh

iibigin mo....♫♪

Gusto kong maging masama Daniel. Gusto kitang agawin kay Julia. Pero sino
ba ako?! Asawa mo lang naman ako..Asawa na hindi pa nga ata totoo.
Asawang walang karapatan sayo.

Minsan iniisip ko ng mag move-on, pero makita lang kita. Mas minamahal
kita eh. Hindi ko alam kung bakit ako naging ganito. Pero sa tuwing
naaalala ko ang mga bagay na ginagawa natin na masaya tayo.

Hinihiling ko na sana..Na sana mangyari ulit 'yun.

DANIEL'S POV

"Julia. Upo muna tayo." Sabi ko kay Julia. Wala talaga akong ganang
sumayaw ngayon kung hindi lang sya nag pumilit.

Wala akong ganang sumayaw dahil ayokong makita kung paano makipag sayaw
at yumakap si Kath kay Quen.
Halos tagain ng itak ang puso ko sa tuwing makitang magkasama sila.

Kung pwede ko lang sabihin kay Kath ang lahat-lahat. Kung pwede ko lang
ipaliwanag sa kanya ngayon ang lahat. Ginawa ko na. Pero mahirap.
Nasasaktan na din ako.

Ang makita ang mahal mo pero hindi mo makasama ay halos patayin na din
ako.

Araw-araw at gabi-gabi akong nag-iinom. Sobrang miss ko na si Kath. Kung

alam nya lang.

Gusto ko syang yakapin ngayon. Pero wala akong magawa.

"Dan may problema ba?!" tinanong ako ni Julia. Nakaupo kame dito sa isang
bench na malayo sa party. Gusto ko mapag-isa. Gusto ko makapag-isip pero
lagi nandyan si Julia. Lalong gumugulo ang utak ko.

Namalayan ko nalang ang sarili ko na lumuluha na pala. Tinakpan ko nalang

ang mukha ko gamit ang dalawa kong kamay.

"Dan. Bakit ka umiiyak?!" tinignan ako ni Julia. Bakas sa mukha nya ang
pag-aalala.
Siguro, kailangan dito ko na to umpisahan. Kailangan ko ng ayusin ang
lahat. Kailangan ko ng bumalik sa dating buhay ko. Kailangan ko si Kath.
Kailangan ko ang kaligayahan ko na si Kath lang ang tanging makakapag
bigay sa akin nun.

Huminga ako ng malalim bago mag salita. "Julia. I think we should stop
this." mahina kong sabi sa kanya.

Mukhang nagulat sya.

"B-but why??" nauutal nyang sabi, namumuo na ang luha sa kanyang mga mata
"Mga nagawa ba akong mali Daniel?!Hindi ka ba masaya?!San ako nagkulang
Dan?" sunod-sunod nyang tanong.

Hinawakan ko ang kamay nya "Sa totoo lang Julia. Wala kang nagawang mali.
As in, you've been a thoughtful girlfriend. Wala na akong mahihiling pa.
Lahat na sayo na, hindi ka din nagkulang, masaya ako sayo. Masayang
masaya pero--"

"Pero ano?! Daniel naman." tumulo na din ang luha nya.

"Pero si Kath ang gusto ng puso ko. Si kath ang laman nito. Si Kath na
ang nagbibigay sa matamlay kong mundo." sabi ko sa kanya "Nung iniwan mo
ko, si Kath ang nandyan. Si Kath ang lagi kong kasama. Si Kath ang
nagbigay sa akin ng saya ng iniwan mo ko." natawa ako kasi naisip ko si
Kath nung mga panahong nagkukulitan kame.
Napangiti si Julia "Alam ko naman na mangyayare to eh."

Nagulat ako sa sinabi nya "Huh?!"

"Sabi ko alam ko naman na mangyayari 'to. Akala mo ba hindi ko napapansin

na sa twing magkasama tayo?! At pagnakikita natin si Quen at Kath na
magkasama?! Ang talas ng titig mo sa kanya?! Minsan pag dadaan lang si
Kath bigla ka nalang ngingiti, hindi nalang kita pinapansin kasi alam ko
na masaya ka.."

Napansin ni Julia yun?! Hindi ko alam na alam nya palang napapangiti ako
sa twing nakikita ko lang si Kath.

"Kwentuhan mo pa nga ako tungkol kay Kath?!" sabi ni Julia "Alam kong
malaki din ang kasalanan ko sa kanya kasi nung dumating ako..Nasira na
ang lahat.."

"Hmm.Si Kath?!" napatingin ako sa langit "Si Kath yung tipo ng babae na
maaasar ka kasi sobrang isip bata, masyado syang maingay at iyakin,
masyado pa yung matakaw, laging mainit ang ulo pag hindi napapanuod ang
spongebob.." huminto ako at nag-isip ulit "Si Kath yung
babaeng--"napatingin ako kay Julia, nakangiti lang sya sakin at tumango
"Si Kath yung babaeng gusto ko makasama habang buhay. Si Kath na kahit
maingay, boses pa din nya ang gusto kong marinig tuwing umaga. Si Kath
ang babaeng ayaw ko mawala sa bahay. Kasi pag nangyare yun. Wala na..Wala
na kulay ng buhay ko.."

Napatingin ako ulit kay Julia nakayuko nalang sya. Hinawakan ko ulit ang
kamay nya.

"Dan, pwede magtanong?!" sabi nya "Last na 'to.."

Tumango nalang ako.

"Mahal mo pa ba ako?!" alam ko naman na itatanong nya yan eh.

Tumango ulit ako "Mahal kita Julia. Mahal na mahal.."

KATHRYN'S POV

Kailangan ko makausap si Daniel. Kailangan nya malaman ang sinabi ni

Attorney.

Inikot ko ang buong party hall. Kung saan-saan sa sulok ako naglakad para
lang mahanap si Daniel. Pero ni bakas ni Daniel at wala.

Pati din si Julia. Wala silang dalawa.

Ayokong isipin na magkasama sila. Pero siguro nga magkasama sila. Syempre
sila ang date eh.

Lumabas nalang ako ng Garden para tumungo sa mga bench na nasa labas.
Maganda kasi ang view dun. Tahimik at gusto ko din makapag-isa.

Si Quen kasi ang daming babaeng lumalapit. Si Bea naman nakikipag kulitan
kay Jake.

Ako?! Samantalang ako..Nag-iisa.

Naglakad na ako sa pinakamalapit na upuan ng makarinig ako ng nag-uusap.

Parang boses ni Daniel at Julia.

Lumapit ako ng kaunti at nagtago sa Likod ng puno.

Para na akong ewan sa ginagawa ko. Naka gown ako pero mukha akong spy.

Napako nalang ako sa kinatatayuan ko ng biglang magsalita si Julia.

"Mahal mo pa ba ako Dan?!" tanong ni Julia kay Daniel. Alam ko naman ang
sagot ni Daniel eh. Pero ayaw kumilos ng mga paa ko paalis. Gusto ko din
marinig ang sasabihin ni Daniel.

Tumango lang si Daniel "Mahal kita Julia. Mahal na Mahal."

Tumakbo na ako pag karinig ko nun. Ang mga salitang pinakamasakit na

narinig ko ngayong gabi. Unti-unti na namang namumuo ang luha sa mga mata
ko.

Eto na ang pinaka masakit sa lahat.

"Mahal kita Julia. Mahal na Mahal.."

DANIEL'S POV
"Mahal kita Julia..Mahal na Mahal..." huminga ulit ako ng malalim para
sabihin sa kanya kung anong gustong sabihin ng puso ko "Pero hindi na
katulad ng dati. Ang pagmamahal ko sayo ay parang isang kapatid nalang.
Hindi na lalampas pa dun." it's now or never "Si Kath na ang mahal ko
Julia. I love her so much..Hindi ko na kayang mabuhay pag nawala pa sya."
tumulo na naman ang luha ko.

Hinawakan ni Julia ang kamay ko "Gossshh. I'm happy for you Daniel. Mahal
na Mahal mo nga si Kath kasi tignan mo umiiyak ka for her.." ngumiti si
Julia "Mahirap pakawalan ang taong mahal mo. Ayoko sana kitang pakawalan
Daniel but nakikita kong mas masaya ka kay Kath kaya.." she took a deep
breath "kaya pinapalaya na kita.."

Nagulat ako sa sinabi ni Julia. Hindi ko akalaing ganito lang kadali ang
lahat. After all, after all. Maiintindihan pala ni Julia.

Sa sobrang tuwa ko. napatayo ako at nayakap si Julia.

"Thanks Julia. Salamat talaga. I owe you one. Salamat talaga." paulit
ulit kong sabi sa kanya.

Magiging okay na ang lahat. Kath hintayin mo ako magpapaliwanag ako.

Andyan na ako Kath. Aayusin ko lahat ng 'to Kath.

"Sige na. Puntahan mo na sya." sabi ni Julia "Magpaliwanag ka sa kanya.

Kung gusto mo dalawa tayong magpaliwanag.."
"Ako nalang muna siguro Julia."

Bigla kameng nakarinig ng ingay ng ambulansya. At biglang naglabasan ang

mga tao sa party. Hindi ko alam ang nangyayari pero bigla akong kinabahan
ng mabilis. Yung puso ko gusto ng lumabas sa sobrang kaba.

Potek. Hindi maganda tong nangyayari ah.

Nakita ko nalang si Zap na tumatakbo papunta sa inuupuan namin ni Julia.

"Daniel pare.." sabi nya habang hinihingal pa "Si Kath..Si Kath..."

Nagulat ako sa sinabi nya at mas lalo pa akong kinakabahan sa sinabi nya.
Parang ayoko ng makinig sa sasabihin nya. Mukhang hindi maganda, mukhang
hindi ko magugustuhan.

Hinawakan ko sa kwelyo si Zap "ANO?!! ANONG NANGYARE KAY KATH!!! TANGINA

MAGSALITA KA ZAP!!!!" napasigaw na ako sa kanya. Tangina. Ano nangyari
kay Kath.

"Daniel. ibaba mo nga sya." napasigaw na din si Julia sa akin.

"Pare si Kath.." nagsalita na ulit si Zap.

Para akong hinampas ng eroplano sa narinig ko. Ang alam ko nalang na

sunod kong ginawa ay tumakbo ako palabas ng garden. Wala akong pakialam
sa mga nakakasalubong ko. Tinutulak ko lahat mapa estudyante o professor
man. Wala akong pakialam sa sasabihin nila. Ang mahalaga si Kath.
Umulit na naman sa utak ko ang sinabi ni Zap..

"Pare si Kath..Nasagasaan..Na hit and run.."

---X

Sorry sa late update :)

Ayan ahh. Mahaba yan. Mwahahah :D

Opo si Kath po ay naaksidente T__T

Hindi po masamang mag iwan ng komento at boto hehehe

*******************************************
[36] KathNiel [35]
*******************************************
KATHRYN'S POV

Pagkatapos ko marinig 'yung sinabi ni Daniel kay Julia.

Tumakbo ako agad palayo sa kanila,kanina pa nagtutubig ang mga mata ko

pero hindi ko pa pinapakawalan ang mga luha ko. Not now and not here.

Maraming tao ang nakatingin at nakasulyap sa akin. Ayokong makita nila

akong lumuluha. Ayokong kaawaan nila ako.

Habang naglalakad ako palabas ng reception ng party namin. Nakangiti ako.

Nginingitian ko nalang ang mga taong nakakasalubong at bumabati sa akin.
Sige Kath ngumiti ka lang dyan ka naman magaling di ba?! Ang itago ang
sakit. Ingiti mo lang yan, mamaya mo na pakawalan ang mga luhang kanina
mo pa pinipigilan.

"Mahal kita Julia..Mahal na Mahal.."

Mistulang sirang plaka ang mga sinasabi ni Daniel kay Julia. Paulit-ulit
na nag rerewind sa utak ko.

"Mam san po kayo pupunta?" pagtatanong sa akin ng guard. Nasa may

entrance na ako.

"Ah manong may naiwan po kasi ako sa kotse ko. Kukunin ko lang.."
pagsisinungaling ko sa guard.

"Sige po Mam." hays salamat akala ko magtatanong pa sya ng magtatanong

eh.

Lumabas na agad ako ng hotel. Lumakad ako papuntang parking lot. Bigla
nalang tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.

Ang sakit. Masyadong masakit. Expected ko na naman na mahal ni Daniel si

Julia. Pero kapag pala narinig mo mismo ang mga salitang may mahal ng iba
ang taong mahal mo.
Bakit pag nag mamahal ka nag mumukha kang tanga?! Dahil ba nagiging mali
ka kahit tama ka? Dahil ba nagiging mahina ka kahit malakas ka? Dahil ba
nag bibigay ka kahit walang kapalit? o dahil masaya ka kahit masakit?

Mistulang sinaksak ng paulit ulit ang puso mo. Sobrang sakit. Bakit
ganito?! Bakit kasi minahal ko pa si Daniel ng ganito ka grabe. Edi sana
hindi ako nasasaktan ng ganito.

Naramdaman ko nalang na biglang may tumulong tubig mula sa langit.

Napatingin ako sa taas. Mukhang nakikiramay ang langit sa sakit na
nararamdaman ko ngayon. Umiiyak din ang langit.

Nagsisimula ng lumaki ang mga patak hanggang sa tuluyan na ngang umuulan.

Hindi na ako nag-aksaya pang sumilong. Para saan pa?! Gusto kong
magpaulan, sana sa ganitong paraan. Maibsan ang kaunti sakit na nadarama
ko ngayon.

"Mahal kita Julia.Mahal na Mahal."

Natawa ako. Narinig ko na naman. Naawa ako sa sarili ko. Mistulang wala
akong karamay ngayon. Para akong batang iniwan ng lahat ng tao.

Nag-iisang naglalakad sa gitna ng madilim na daan. Umuulan at tila'y

walang kakampi sa buhay.

Patuloy lang bumabagsak ang mga patak na ulan sa buo kong katawan.
Kasabay ng pagbagsak ng mga luha na galing sa aking mata.
Napahinto ako sa isang saradong restaurant na may salamin sa labas.
Nakita ko ang aking reflection. Isang babaeng na ka suot ng magarang
damit. Umiiyak at nagkalat ang make-up sa mukha.

Isang babaeng nakakaawa. Isang babaeng cinderella na hindi na kayang

mahalin ng kanyang Prinsipe. Isang babaeng hindi matapos ang sakit na
nararamdaman kahit sumapit ang alas dose ng gabi.

At isang babaeng walang ibang magawa kung hindi umiyak lang. Umiyak ng
umiyak sa mga oras na 'to.

Biglang namatay ang lahat ng ilaw sa bawat poste ng daan. Ano bang merun
ako bat minamalas ako ng ganito?! Naging mabait at masunurin naman akong
anak. Wala naman akong inaping tao. Pero bakit kailangan kong maramdaman
ang ganitong klaseng pag papahirap?!

Habang naglalakad ako sa gitna ng daan. Hindi ko napansin ang kotseng

paparating.

Ang alam ko nalang na sunod na nangyari ay. Tumilapon ako sa malayong

lugar. Kasabay ng matinding pag-agos ng mga dugo na galing sa aking ulo.

Masakit na naman. Masakit na nga ang puso ko pati ngayon naman ang ulo
ko.

Tuluyan ng nag dilim ang aking paningin..

DANIEL'S POV

Halos itulak ko na ang lahat ng taong nakakasalubong ko. Sa sobrang

pagmamadali kong maabutan ang ambulance na nag dala kay Kath sa ospital.
Tinakbo ko nalang din ang papuntang parking Lot kahit malakas ang ulan.

Halos mapamura na ako sa isip ko sa sobrang daming taong nakakasalubong

ko. Put@ng 'na lang talaga. Shit Shit.

Narating ko din ang kotse ko ng bigla akong tinawag ni Julia.

"Dan. Wait! I'll go with you." sabi sa akin ni Julia ng maabutan nya ako.
Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa kanya o ano eh?! Sa bilis kong
tumakbo naabutan pa nya ako, to think naka high heels and gown pa sya.

Hindi ko nalang sya pinansin, instead binuksan ko nalang ang katabi ng

Driver seat para makasakay na agad sya.

Nung nakasakay na kame ni Julia. Pinaharurot ko agad ang kotse ko papunta

sa St.Lukes Medical Center na pinag dalahan kay Kath.

Halos paliparin ko na ang kotse ko sa sobrang bilis. Wala akong pakialam

kung over na ang maximum speed ng kotse ko. This time si Kath lang ang
inintindi ko. Si Kath lang ang mahalaga ngayon.
"Kath please. Don't give up. Wag mo kong iiwan. Maayos na ang lahat."
sigaw ko sa isip ko.

Nung nakarating na kame ng High way. Halos magsiksikan na ang kotse sa

sobrang traffic dahil sa mabilis na pag taas ng tubig dahil sa ulan.

Tanging ingay nalang ng mga kotse ang maririnig sa labas. Mukhang lahat
ay nag mamadali sa kanikanilang pupuntahan.

"Shit.Shit! Not now, bakit ngayon pa nag traffic!!!!" patuloy kong

sinisigaw sa loob ng kotse kasabay ng pag pitpit ko sa mga nasa harapan
kong mga kotse din.

Naramdaman ko nalang na hinawakan na lang ako ni Julia sa braso "Daniel.

Please calm down. Hindi makakatulong kapag pinairal mo ang init ng ulo
mo."

"Holy shit Julia. Calm down?! Tingin mo makakapag calm down ako sa mga
oras na 'to?! Tingin mo makakapag relax ako ngayon habang ang asawa ko
nasa bingit ng kamatayan?!" tumulo na naman ang luha ko "I don't know
what I'm going to do if I lose Kath."

"I know Daniel. I know." mistulan na din naiiyak si Julia sa mga

pangyayari.
Kung kaya ko lang ibalik ang oras. God knows how much I want to turn back
the time. Sana kung hindi dahil sa akin hindi magiging ganito ang lahat.
Sana hindi sya nasaktan. Sana hindi sya nasagasaan. Alam kong ako ang may
kasalanan nitong lahat. Hindi ko sya naalagaan. Wala akong kwentang
asawa, wala akong kwentang kabiyak.

Naalala ko ulit yung araw na masaya kame ni Kath. Yung mga araw na nag-
aasaran kame at ang ingay ingay sa bahay namin. Lahat yun namimiss ko.
Lahat yun gusto kong mangyari ulit.

Dumating si Julia nun, sa sobrang pagkabigla ko nabitawan ko ang kamay ni

Kath at niyakap ko si Julia. Pero yung yakap lang na yun at hindi na
tulad ng dati, parang wala ng feelings. Siguro parang kapatid nalang para
sa akin ang yakap na yun.

Pag ka bitaw ko mula sa yakap kay Julia. Wala na si Kath sa tabi ko.
Hindi ko man lang napansin na tumakbo sya. Halos bugbugin ko na ang
sarili ko dahil sa ginawa ko. I'm sure, nasaktan ko sya. Nasaktan ko na
naman sya.

Patuloy lang ang klase namin ng araw na yun. Pero lutang ang pag-iisip
ko. Wala akong ibang iniisip kundi si Kath. Kung kumain na ba sya?! Kung
asaan sya. Kung ano ginagawa nya. Lahat si Kath lang ang nasa isip ko.
Ilang beses din ako nagdasal sa isip ko na sana hindi nagalit si Kath sa
nakita nya. Magpapaliwanag ako. Yun ang nasa isip ko.

After ng klase namin. Nagmamadali na akong umuwe. Gusto ko kasing lumabas

kame ni Kath. Mag dinner sa labas at duon ko ipapaliwanag ang nangyari
kanina. Pero habang nasa byahe palang ako pauwe. May tumawag sa cellphone
ko.
Pag tingin ko kung sino ang tumatawag. Si Julia ang nakalagay.

I just ignored her. Hindi ko sinagot ang tawag nya. Until, paulit-ulit
syang tumatawag.

Narindi na ako kaya naman sinagot ko na.

"Hello Julia. I'm busy, could you please call me some other time?!
Madami--" naputol nalang ang pagsasalita ko kasi lalaki ang sumagot sa
kabilang linya. Boses ng lalaki ang nasa kabilang linya.

"Hello po sir. Kilala nyo po ba ang may-ari ng cellphone na 'to?! Kasi po

dinala sya dito sa San Martin Hospital. Yung number nyo lang po kasi ang
nasa contacts nya kaya naman tinawagan ko na kayo agad.." ang pagsasabi
ng lalaki sa akin.

Pagkatapos ko nakausap yung lalaki. Dali-dali na agad akong pumunta sa

San Martin Hospital. Kinakabahan ako sa nangyari kay Julia. Wala namang
pamilya si Julia dito sa pilipinas. Tanging ako lang ang kakilala nya at
iba namin kaibigan na andito. Syempre kahit papano naman ay naging
malapit ako kay Julia and besides, minahal ko naman sya.

Pag dating ko sa hospital. Dali dali agad akong pumunta sa front desk at
tinanong kung anong room number ni Julia. Napuntahan ko naman agad kung
saan naka occupy si Julia.

Nadatnan ko si Julia na nakahiga at walang malay. Kinausap ko na din si

Dra.Mendez na kasalukuyang tumingin sa kalagayan ni Kath.

"Okay naman ang kalagayan nya. Ang sabi sa amin ng nagdala sa kanya dito
ay natagpuan daw syang walang malay." pag-uumpisa ni Doc. "Then we made
some test to her and we found out na she has a stage 2 cancer. Hindi pa
naman malala yung kalagayan nya but kaya sya nahimatay dahil siguro sa
sobrang pagod at gutom.." ang pagpapaliwanag sa akin ni Doc.

Nagulat ako sa nalaman ko tungkol kay Julia. Hindi ko ineexpect na

magkakaroon sya ng cancer. Paano?! Eh dati naman before sya umalis ay
malakas pa sya.

Ang tangi nalang na pumasok sa isip ko nun ay kausapin sya.

Mga ilang oras din ang hinintay ko bago sya tuluyan magising. Binayaran
ko muna ang bill nya sa hospital bago ko sya inihatid sa tinutuluyan nya.

Halos makaramdam ako ng awa nung dumating kame sa tinutuluyan ni

Julia.Hindi na pala sya nakatira sa mamahalin condo nya sa ayala. Binenta
na nya pala to kasi nagigipit sya sa pera. And even her car ay binebenta
nya na din.

Parang tinadtad ang puso ko sa mga nangyayari kay Julia. Alam kong hindi
nya kaya ang ganito.

Nung una ayaw nya pang aminin sa akin kung anong nangyayari. Pero napilit
ko din sya.

"Nalulugi na kasi ang company ni Dad sa america kaya ako nag pasyang
bumalik ng america para iwan ka Dan.." luha lang sya ng luha "Then
pagkarating ko dun. Gusto nila akong ipakasal sa isang business partner
ni Dad. Pero ayoko. Naging matigas ako. Hanggang sa hindi na nakapag
pigil si Dad at binubugbog nya na ako everyday. Pero ayoko pa din.
Nalaman ko nalang din na ampon lang pala ako.." tuluyan na syang umiyak.
Wala akong ibang nagawa kundi yakapin si Julia. Masyado na palang
maraming nangyayari sa kanya. Pero andito sya kinakaya ang lahat.

Sino nga ba ang makakapag sabi na ang isang Julia Montes na tinitingala
ng ilan dahil sa kagandahan, laging nakangiti at mistulang walang
problema ay may dinadala palang malaking suliranin sa buhay.

Yung about naman sa cancer nya ay dito nya na sa Pilipinas nadiscover.

Wala syang kapera pera dahil tumakas lang daw sya sa Daddy nya sa
America. Lahat daw ng credits cards and bank accounts nya ay naka hold.
Kaya naman napilitan na syang ibenta nalang ang condo nya.

Pero hindi sapat ang perang yun para tustusan ang sarili nya. Pati ang
gamot at treatment nya. Kaya pala pati ang kotse nya ay pinagbibili nya
na din.

Sa sobrang awa ko that time kay Julia. Na kapag bitaw ako ng mga salitang
ngayon ay labis ko ng pinagsisihan.

"Dan please. Wag mo kong iwan. Ikaw nalang ang karamay ko ngayon sa
buhay." hagulgol na sabi ni Julia.

Tumulo na din ang luha ko sa mata "I won't leave you Julia. I'm here
don't worry."

Isang pangako na naman ang nabitawan ko sa kanya. Gulong gulo lang ang
isip ko ng mga oras na yun. Gusto ko sanang bawiin but paano si Julia?!
At ang pinaka masakit sa lahat. Paano na si Kath?! Paano na ang totoong
Mahal ko?!

Nung gabing umuwi ako sa bahay namin ni Kath. Gusto kong ipaliwanag sa
kanya. Pero natakot ako. Natakot akong masaktan sya. Ayokong umiyak si
Kath, nasasaktan ako pag umiiyak sya.

Pero kailangan ko munang gawin to. Kailangan kong ako na ang mag sabi sa
kanya kesa naman sa iba pa nya malaman.

"Julia and I got back together."

6 na salitang alam kong wumasak sa puso ni Kath. Kung alam lang ni Kath,
after kong sabihin sa kanya yun. Halos naging bata ako sa aking kwarto.
Wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak lang sa kwarto ko nun.

Araw-araw kameng nagkikita ni Kath sa aming bahay. Pero hindi ko man lang
sya makausap ng maayos. Ayoko ! Nahihiya ako sa kanya, alam kong masakit
ang nagawa ko sa kanya ang kapal naman pala ng mukha ko kung kakausapin
ko sya ng walang nangyari.

Kapag nakikita ko si Kath na kasama si Enrique. Halos mamatay na ako sa

sobrang sakit. Pinapakita ko lang kay Julia na masaya ako kapag kasama
sya pero sa totoo lang gustong gusto ko ng hatakin si Kath palayo kay
Enrique.

Gustong gusto ko na wasakin ang mukha ni Enrique.

Kapag nakikita ko si Kath na nakangiti at tumatawa. Hinihiling ko na sana
na maulit ang mga panahong ako mismo ang nagpapasaya kay Kath.

"Kath, always remember my three promise." paulit ulit ko na sinasabi sa

isip ko.

Gabi-gabi akong nag-iinom at nagpapakalunod sa alak sa bahay namin nung

iwanan ako ni Kath sa bahay na nag-iisa. Halos nawalan na ng sigla at
buhay ang aming tahanan sa pag kawala ng babaeng minahal ko ng ganito sa
akin buhay.

She's always on my mind, from the time I wake up til I close my eyes.
She's everywhere I go. She's all I know :'(

Si Kath lang nasa isip ko lagi. Sya lang laman ng utak ko. Kung kumusta
na sya?! Kung kumain naba sya?! Kung anong ginagawa nya. Kung malungkot
ba sya?! Mistulan akong mababaliw sa sobrang pag-iisip kay Kath.

Sa kwarto nya na nga ako natutulog gabi-gabi para lang mabawasan ang
sakit na dinadala ko. Lagi kong yakap ang unan nya at mga gamit nya. Ayaw
na ayaw pa naman nun na pinapakialaman ang mga gamit nya. Pero wala akong
magawa, miss na miss ko lang talaga sya.

Kaya nga nung nag request ang admin ng school para sa married cerificate
namin ni Kath. Kahit may check up si Julia that time. Hindi ako sumama.
Gumawa talaga ako ng paraan para makasama si Kath, para maging masaya
naman ako.

Pero wala eh. Ang dapat sana maging masaya na pagsasama namin. Nauwi lang
sa away and again napaiyak ko na naman sya.
Halos mabaliw pa ako dahil sa sinabi nyang makikipag annual na sya tutal
naman daw may usapan kameng 1 year contract. Ayoko, ayokong mag hiwalay
kame. Ayokong mawala sya sa akin.

Kaya napag desisyonan ko na na sabihin na kay Julia. Na hindi ko na

talaga sya mahal tulad ng dati. Na si Kath na ang mahal na mahal ko.

At mabuti naman ay nainitindihan ni Julia. Sabi nya halata naman daw na

iba ang saya at ngiti ko kapag nakita ko lang si Kath.

"Dan. andito na tayo." nagising nalang ako sa realidad ng nagsalita ulit

si Julia. Nakarating na pala kame sa tapat ng St.Luke kung saan dinala si
Kath.

Walana akong inaksayang oras at bumaba na agad ako ng kotse ko at tumakbo

papasok ng hospital.

Hindi ko na hinintay si Julia. Si Kath ang mahalaga ngayon.

Tinungo ko agad ang nurse sa nurse station at tinanong kung saan si Kath.

"Ako ang asawa ni Kathryn Padilla na dinala dito?! Asaan sya?!" ang
mabilis kong tanong sa nurse na nakausap ko.
"Nasa Operating room pa sir sa 2nd floor po." pagkasabi ng nurse nun
tumakbo agad ako paakyat ng 2nd floor.

Pinagtitinginan ako ng mga tao dahil siguro tumatakbo ako at nakasuot pa

ako ng tuxido.

Narating ko din ang 2nd floor at operating room.

Nakita ko agad si Bea and Enrique na nag-aantay sa labas ng O.R.

Naka gown pa si Bea at ganun din si Enrique.

Mukhang nagulat sila sa akin dahil sa pag dating ko.

Again my tears started to fall...

--X

Ayun. Sobra akong nadala sa eksena na 'to T____T

Nakakaawa si Daniel. Ganun pala kasakit ang napagdaanan nya. Parehas lang
pala sila ni kath na nagsusuffer dahil may Barrier na humaharang sa
kanilang dalawa which is Julia :'(

Yeeepppeeee. Votes and comments guys pleaassse :)

Lovelots <3

*******************************************
[37] KathNiel [36]
*******************************************
DANIEL'S POV

Isa sa pinaka masakit na bagay sa mundo ay yung nasa bingit ng kamatayan

ang mahal mo. Pero eto ka wala kang magawa kung hindi mag hintay sa
resulta ng operasyon nya. Gusto mo syang samahan na makipag laban sa
buhay nya. Pero wala kang magawa kung hindi umupo sa isang sulok at ipag
dasal lang na makaya nya ang operasyon na ginagawa sa kanya.

"Kath please. Kayanin mo! Andito lang ako." paulit ulit kong sinisigaw sa
isip ko na nag babakasakaling maririnig nya ang gusto kong sabihin.

I'm feeling helpless. I'm good for nothing. Wala akong magawa para kay
Kath. Ako lahat ang may kasalanan nito.

"BAT ANDITO KA?!!" napatingin ako kay Bea na sumigaw.

Sinigawan nya si Julia.

"Gusto ko lang naman makita ang kalagayan ni Kath." mahina at maamong

sagot ni Julia.

Tumabi lang sa akin si Julia habang si Bea naman ay napatayo papunta sa

pintuan ng Operation Room at tumingin ulit kay Julia. I mean sa aming
dalawa ni Julia.

"Siguro naman masaya na kayo sa nangyari kay Kath?!" sumigaw ulit si

Julia "Kayo na siguro ang pinakamasayang tao sa mundo dahil yung taong
nagsisilbing barrier sa pag mamahalan nyo ay nandito sa Operating Room at
nag-aagaw buhay!!!" she said sarcastically
"Bea. Stop that!" nagsalita si Enrique "Walang may ginusto sa nangyari
kay Kath. It was an accident."

Bea Laughed bitterly "Accident?!Oh common Quen. I'm sure yang dalawang
yan!" tinuro nya kame "Masayang masaya na sa nangyari."

Ayoko sumagot. Ayoko makipag diskusyon kay Bea. Masyadong magulo ang isip
ko ngayon. Pero somehow, totoo naman siguro ang sinabi ni Bea. This is
all my fault. This is all my fvcking fault.

Narinig ko nalang na nagsalita si Julia "I'm so sorry." umiiyak na din

sya "I know. This is all my fault" katulad nya siguro iniisip nya na sya
din ang may kasalanan ng lahat.

"Mabuti naman inamin mo din?" tumulo na din ang mga Luha ni Bea "Pero
anong magagawa ng sorry mo ngayon?! Mawawala ba si Kath dyan sa Operating
Room na yan?! Matatanggal ba ang lahat ng sakit na nararamdaman nya
ngayon ng sorry mo?!"

Hindi na kumibo si Julia. Nanahimik nalang sya at patuloy na umiiyak.

"Julia just wish na walang mangyaring masama sa best friend ko. Kasi pag
nangyari yun." iyak na ng iyak si Bea "Swear to God. Kahit saan ka pa
magtago sa Pilipinas or even in Abroad. Hahanapin kita para lang iparanas
sayo lahat ng naranasan ni Kath."
Tumingin ako kay Julia "Julia siguro kailangan umuwi ka muna. Masama sa
kalusugan mo ang mag puyat. You should take a rest na." sabi ko kay
Julia. Then binigay ko sa kanya ang susi ng kotse.

"Pero Dan?!"

"No more buts Julia. Please." pag mamakaawa ko sa kanya.

Tumango nalang sya at saka lumakad paalis. Sumabay din si Enrique kay
Julia pababa para daw bumili ng pagkain namin. Kaming dalawa lang ni Bea
ang natira na nag hihintay sa labas ng operating room. Nag hihintay sa
magandang resulta ng Doctor na sumasalba sa buhay nya.

[PLAY THE SONG IN THE MUSIC

BOX :)]

Isang oras ang lumipas subalit wala pa ding lumalabas na Doctor. Maraming
tumatakbong 'paano kung?' sa isip ko. Masyado ng maraming negative
thoughts ang naglalaro sa utak ko. Alam kong posibleng mangyari ang
iniisip ko. Pero alam kong matapang si Kath. Alam kong hindi nya ako
iiwan. Nangako sya sa akin na hindi nya ako iiwan.

"Tara na Dan. Wag ka matakot. Kasama mo naman ako sumakay sa Roller

Coaster nuh.Hindi kita iiwan." Naalala ko yung araw na pumunta kame sa
Enchanted Kingdom ni Kath. Kung saan nawala ang takot at pangamba ko ng
dahil sa kanya. Simula palang noong una. Lagi na syang nasa tabi ko.
Hindi nya ako iniiwan.

"Hoy Daniel. Ang yabang mo talaga! Akin na nga yang spongebob ko. Wag
mong hahawakan yan." Naalala ko yung panahong nag-aaway kame sa simpleng
stuffed toys na free sa pinamili naming mga grocery. Muntik na syang
umiiyak dahil itatapon ko sana yung stuffed toys na yun.
"Feeling mo ang gwapo mo?! Tama ka ang gwapo talaga nitong yabang ko.Hmm"
sabay kurot nya sa pisngi ko.

Ang dami na naming pinag samahan ni Kath. Madaming problema. Iyakan at

asaran. Pero ang gago ko lang dahil ang simpleng hindi kita iiwan ay
hindi ko nagawa. Buong buhay ko naging kampante ako na lagi lang syang
andyan. Na hindi ako iiwan. Marami na syang pag sacrifices na nagawa sa
akin. This time kailangan ko naman gawing ang part ko. Gagawin ko ang
lahat para lang maging masaya sya.

Gagawin ko ang lahat para lang hindi na sya ulit umiyak.

Totoo nga ang sabi nila. Nasa huli ang pagsisisi. Ang dami kong pinag
sisisihan ngayon. Ang dami kong pinanghihinayangan.

Gusto ko ulit marinig si Kath. Marinig ang tawa nya, makita ang ngiti
nya, mahawakan ang mga kamay nya, mayakap sya na sobrang higpit na hindi
na sya makakawala pa, mahalikan sya at para maramdaman nyang hinding
hindi ko na sya iiwan kahit kailan.

Ngayon, iaalay ko ang buong buhay ko kay Kath.

She's the real meaning of forever and Happiness.

Kailangan kong puntahan ang nag-iisang makakatulong na makaligtas si Kath

sa mga panahon na to. Alam kong nandyan lang sya. Alam kong naririnig nya
ang mga sinasabi ko.
Umalis ako sa harap ng Operating Room. Hinanap ko ang mini chapel ng
hospital. Nung natagpuan ko, pinag masdan ko muna kung may tao.

Tahimik ang Lugar.

Tanging lagaslas lang ng tubig galing sa labas ang maririnig mo. Pati ang
ulan ay nakikisanpatya sa kalungkutan na nararamdaman ko ngayon.

Kung pwede lang maubos ang tubig sa katawan ko. Malamang naubos na dahil
sa sobrang luhang naubos ko sa mga oras na to.

Umupo ako sa harapan na upuan ng mini chapel. Pinag dikit ang dalawa kong
kamay at pumikit. Sinusubukan kong makipag usap sa kanya.

Lord, alam kong naririnig mo ako. Alam kong nandyan ka lang nakamasid sa
amin. Sa totoo lang lord nahihiya akong lumapit sa inyo ngayon, dahil
sino ba ako?! Kapag masaya ako hindi ko kayo maalala pero kapag may unos
at problema sa buhay ko. Duon ko lang kayo nakikilala. Patawarin nyo po
ako lord sa lahat ng nagawa kong masasakit sa kapwa ko. Kung minsan ay
nakakalimot na ako sa inyo.

Tumutulo na naman ang luha ko.

Lord, gusto ko lang po ihingi ng tulong ang kalagayan ng babaeng pinaka

mamahal ko ngayon. Sana po iligtas nyo sa kapahamakan. Sana magtagumpay
ang mga doctor na iligtas ang buhay nya. Naging mabait pong tao si Kath.
Kahit kailan hindi sya nang-api ng kapwa nya. Naging matulong sya sa
lahat. Mapag mahal na anak, kaibigan, at naging mapag mahal na kabiyak po
sya.
Alam ko pong naging masama akong asawa sa kanya. Hindi nga siguro sapat
ang tawagin akong asawa. Pero Lord, yung babaeng yun ang pinaka mamahal
ko sa lahat. Hindi ko makakaya kapag nawala sya. Kapag nangyari yun baka
hindi ko kayanin, Ay mali. Hindi ko talaga kakayanin. Siya po ang
nagbibigay ng saya at ligaya sa akin ngayon. Mistulan akong isang lantang
gulay kapag nawala sya.

Gagawin ko po ang lahat wag lang syang mawala. Buhay ko nalang po ang
kunin nyo. Wag nalang sya. Hindi nya deserved ang ganitong pagpapasakit
sa kanya. Kung merun man, ako dapat ang nasa kalagayan nya.

Sana po Lord. Pag bigyan nyo ang hiling ko. Yun lang po.

Nung natapos akong mag dasal. Nag sindi muna ako ng kandila sa sulok at
nag sign of the cross. Pinunasan ko muna ang mga Luha kong lumabas na
naman.

Siguro magang maga na ang mata ko sa mga oras na 'to.

Napatingin ako sa orasan ko.

02.55 na ng madaling araw.

Tatlong oras ng inooperahan si Kath. Ano na kayang lagay nya ngayon?!

Sana naman sa pag balik ko sa Operating Room isang magandang balita ang
nag hihintay sa akin. Sana nakaligtas si Kath.

Kath hindi mo iiwan di ba?!

Hindi ko pa pala natatawagan sila Mama sa nangyari. Siguro mamaya nalang
din. Baka atakihin si Mama sa nangyari kailangan kong sabihin to kapag
okay na ang kalagayan ni Kath.

Napadaan ako sa isang salamin. Napansin ko ang sarili ko. Mukha na akong
basang sisiw. Basa ang tuxido ko. Magulo ang buhok. Magang mata.

Napangiti ako.

Malamang kung gising lang si Kath. Aasarin na naman ako nun pag nakitang
ganito kadumi ang itchura ko.

Umakyat na ako papuntang 2nd floor kung saan ang Operating Room.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Parang anu mang oras lalabas na ang
puso ko sa dibdib ko. Bigla akong nanlamig. Mistulan akong binuhusan ng
isang drum ng punung puno ng yelo.

Pinag papawisan na din ako ng malamig.

Hindi ko alam ang nangyayari.

Nakita ko na ang Doctor na kausap ni Bea at Quen.

Mukhang hindi ko magugustuhan ang balita.

Isa lang tong bangungot di ba?!

Panaginip lang to di ba?

Okay si Kath di ba?

Nakaligtas si Kath sa operation di ba?

Nanlalambot na ang mga tuhod ko. Malapit na ako sa tapat ng Operation

room kung nasaan si Kath.

Hindi ko na kaya. Tumakbo na ako. Kinakabahan na ako sa posibilidad na

resulta.

"Doc anong nangyari sa asawa ko?" mabilis kong tanong sa Doctor.

Napailing lang sya ng ulo.

Tumingin ako kay Bea.

Napaiyak na naman sya.

Bigla na naman tumulo ang mga luha ko.

Sana mamatay nalang ako.

---X

Ano kaya nangyari kay Kath?!

Bwahaha. Bitin muna sa ngayon.

Guys. Please Vote and comments naman dyan. Libre naman mag Vote and
comment di ba? Walang bayad :D

So ayun, malapit na talaga to matapos. Hmm, pag-iisipan ko kung mag

bobook two ako. Gusto nyo ba? hehe

Lovelots <3

*******************************************
[38] KathNiel [37]
*******************************************
BEA'S POV

Dalawang araw na ang nakakalipas simula nung operasyon ni Kath. Dalawang

araw na syang walang malay pero ang sabi naman ng Doctor na naka assign
sa kanya. She's fine now. Pero kailangan pa nilang imonitor ang kalagayan
ni Kath kasi may mga na damage daw na cells sa ulo nya.

"Successful ang operation namin sya pasyente.Mabuti nalang at agad syang

nadala dito kung hindi masyado ng maraming dugo ang nawala sa kanya. But,
dahil sa damaged na natamo nya sa ulo nya. Still, unstable pa din sya.
And in her case, kapag hindi pa din sya nagising within this week. I'm so
sorry to say this but we'll declare her as a comatose patient.."

Yan ang eksaktong sinabi sa amin ng Doctor ni Kath, Masyado daw kasing
malaki ang tamang nakuha nya sa ulo. Mabuti na nga lang daw ay hindi
nabasag ang bungo ni Kath dahil sa pesteng aksidente na yun. Dahil kung
hindi daw, baka pinag lalamayan na namin si Kath ngayon.

Sana naman wag mangyari 'yun. Sana gumising na si Kath. Sana naman hindi
matuloy sa comatose stage ang lagay nya.

"Ano kayang prutas ang magugustuhan ni Kath?!" andito pala ako sa isang
bilihan ng mga fruits. Bibili ako ng fruits para kay Kath. Kahit na si
Jake at Quen lang ang laging kumakain ng mga prutas na dala ko still
bumibili pa din ako. Sabi kasi ng Doctor. Kailangan daw pag gising ni
Kath. Pakainin agad sya ng mga prutas.

"Kahit ano nalang." sagot ni Jake habang tinitignan din ang ibang prutas.

"Heh! Shut up ka dyan." sabi ko "Kahit ano nalang. Malamang kayo lang
naman ang laging umuubos ng mga prutas for Kath. Mga PG talaga kayo ni
Quen!" Ewan ko ba?! Bakit this past few days. Etong si Jake ang lagi kong
nakakasama. Yung totoo? Inlove na ba sya sakin? Haha. Asa ka naman Bea.

Pero bakit ako ang inaya nya nung Prom?! Ang dami namang babaeng mas
maganda sa akin?! Pero why me? Dahil ikaw lang ang kaya nyang bwisitin
Bea.
"Alam mo Jake?! Naaasar pa din ako kay Daniel." sabi ko ulit "Hindi sapat
yung reason nya kung bakit ganun ang ginawa nya." Pinagtapat na kasi sa
amin ni Daniel kung bakit naging ganun ang lahat. Bat humantong sa
sitwasyon na ganito.

Pero kahit na pinaliwanag nya ang dahilan. It's still, umiyak na si Kath,
nasaktan na si Kath, at worst naaksidente na si Kath.

Hindi na maibabalik ang mga sakit na naranasan ni Kath. Kahit na

nagsisisi pa si Daniel. It's still whatever Daniel.

Jake took a deep breath "Alam mo kasi Bea. Minsan kailangan natin itago
ang isang dahilan sa taong mahal natin to avoid pain." plain na sagot ni
Jake.

"Whatever Jake." sabi ko "To avoid pain?Eh what happen to Kath? Di ba

nasaktan na sya?Tignan mo ang best friend ko ngayon? Kung anu-anong
apparatus ang nakasaksak sa katawan nya dahil sa letseng kagaguhan ni
Daniel."

"Sige for example Bea." sabi ulit ni Jake "Naipit ka sa isang situation
na kailangan ng Best friend mo ang tulong mo at ng taong mahal mo. Sino
ang uunahin mo?!"

Napatanga ako sa tanong ni Jake. Hindi ko alam kung sino ang uunahin ko.
My best friend o my lover?
"Parang hindi ko kayang pumili." sagot ko sa kanya

"Exactly. That's the point of Daniel. Hindi nya alam kung sino ang
uunahin nya. Julia needs Daniel. Hindi makatanggi si Daniel because
somehow, naging important si Julia sa kanya" ngumiti si Jake "Ang mali
lang ni Daniel hindi nya agad naipaliwanag kay Kath then the impact was
ayan nasa grabeng situation si Kath."

Totoo ba to?! Si Jake. Magaling mag analyze ng isang situation. Si Jake

madaldal na pag dating sa akin?

Kailangan ko na bang mag pa misa sa Quiapo?

Kailangan ko na bang lumuhod sa Manaog?

"250 po lahat sir." sabi ni Aling nag bebenta ng prutas.

Kukuha na sana ako ng bayad para bayaran yung mga prutas na pinamili
namin pero si Jake ang nagbayad.

"Uy gumagalante ka na ah?!" pangangasar ko sa kanya.

Hindi nya ako pinansin. Instead, binato nya sa akin ang supot ng prutas.

"Ikaw magdala nyan." then nauna na syang maglakad papunta sa kotse nya.

OKAY?! ANO NANGYARE KAY JAKE?!

Tahimik lang kame ni Jake habang papunta sa ospital. Dadalaw ulit kame.
Hmm, kulang na nga lang na kumuha ako ng damit sa bahay at duon nalang
ako tumira sa ospital para ako nalang ang mag-alaga kay Kath eh.

Nakapag promise kasi ako kila tita na aalagaan ko pa din si Kath kahit na
may asawa na sya. Besides, malaki din ang utang na loob namin sa family
ni Kath. Sila lang naman ang tumulong sa operation ng mama ko before.
Kaya ibabalik ko ang tulong na yun. Scrath that, kahit pala wala kameng
utang na loob kila Kath. Kahit anong mangyari, aalagaan ko si Kath. She's
my sister. Kahit hindi kame blood-related.

Nasabi na din pala namin kila tita ang kalagayan ni Kath but
unfortunately, dahil sa sobrang busy parehas ng parents nya. Si tita
nancy lang ang makakauwi. Si tito Ralp. I dunno kung kailangan. Sana
naman bago magising si Kath. Andito na sila parehas. I'm sure pag nakita
ni Kath sila tita. Mas lalong bibilis ang pag galing nya.

Nakarating na kame sa St.Lukes Hospital. Pinarada muna ni Jake ang kotse

nya sa parking Lot then umakyat na kame.

Nasalubong ko si Tita (Daniel Mom's) sa lobby.

"Tita,paalis na po kayo?"

"Oo Bea. Wala kasi mag susundo kay Danilo sa school." sabi ni tita "Ikaw
muna ang bahala kay Kath ah?! Babalik nalang ako tomorrow. Si Daniel ayaw
pa umuwe eh." mukhang malungkot si Tita

"Opo tita. Ako na po ang bahala kay Kath."

Nag kiss nalang kame ni Jake sa mama ni Daniel then tumuloy na ulit kame.
Hanggang ngayon pala ay hindi pa din alam ng mama ni Daniel kung anung
nangyare kay Kath. I mean, yung problema nilang mag-asawa. Hindi pa namin
sinabi. Ayaw namin kasing maging complicated ang situations lalo't nasa
ganyang kalagayan si Kath.

Si Daniel naman. Halos hindi din umuuwi, actually sya nga talaga ang
parang nakatira na sa ospital.

Lagi nyang kinukwentuhan si Kath. Lagi nya kinakantahan. Lagi nya

kinakausap.

Yun kasi ang bilin ng Doctor. Para daw mabilis ang recovery. Kailangan
kausapin.

Sa totoo lang. Naaawa naman na ako kay Daniel. Kung makita nyo lang ang
pag-aalagang ginagawa nya kay Kath ngayon.

Sana lang ganun ang ginawa nya dati, Edi sana. Hindi naaksidente si Kath.

I sighed.

And si Julia.

Wag lang syang makapunta talaga sa ospital na to. Baka hindi na sya
makalabas ng buhay.

DANIEL'S POV
Dalawang araw ng walang malay si Kath. Kahi na sinabi pa ng doctor na
okay na sya. Hindi ko pa din maiwasang hindi mag-alala.

Lalo pa't sinabi ng doctor na may chance maging comatose patient si Kath
dahil sa pinsala na nakuha nya sa ulo.

Naiiyak ko sa kalagayan ni Kath ngayon. Ang daming apparatus ang

nakakabit sa katawan nya.

Pag nakikita ko ang itchura nya. Hindi ko maiwasang sisihin ang sarili
ko. Kasalanan ko naman talaga to eh. Hindi ko sya naprotektahan.

Nawawasak ang puso ko. Dinudurog kapag naaalala ko ang mga araw na masaya
kameng dalawa ni Kath.

"I really miss you kath." hinalikan ko sa kamay si Kath.

"Kath. Wake up ka naman na dyan taba. Tignan mo itchura mo oh?Ang panget

mo na.Hayss" inayos ko yung buhok nya "Di bale Kath. Kahit ikaw pa ang
pinaka panget na tao sa buong mundo. Ikaw naman ang nagpapaganda sa mundo
ko."

Hinawakan ko ang kamay ni Kath "Taba alam mo madami akong biniling cd ng

Spongebob. Di ba gusto mo yun? Inaway mo pa nga ako dati dahil tinapon ko
ang cd mo. Kaya naman binili ko na ang complete volume nun."

Sabi ng Doctor kailangan daw kausapin si Kath.

"Taba. Gising ka na please?Sige ka pag di ka gumising dyan. Itatapon ko
ang mga spongebob mo sa bahay. Joke lang!"

Nagtutubig na naman ang mata ko. Nalulungkot ako sa sitwasyon namin ni

Kath ngayon. Sana ako nalang ang nakahiga sa kama na to. Sana ako nalang
ang sinaksakan ng mga apparatus na to.

Sana gumising kana kath :'(

"Kath please gumising kana?! Gusto ko ulit pumunta ng E.K. Ikaw lang ang
gusto kong kasama papunta dun eh." tumulo na naman ang luha ko "Kath
samahan mo ko ulit sa sumakay ng Roller Coaster kahit ilang beses mo pa
gusto basta gumising ka lang Kath." mga luhang hindi na tumitigil.

"Haaay." huminga ako ng malalim at pinunasan ko ang luha ko.

"Taba. Ikaw lang ang nagpaiyak sa akin ng ganito ah! Kaasar ka.hehe"
natawa ako sa sinabi ko "Gusto mo kantahan kita?"

"Sumagot ka naman taba. Kahit pisilin mo lang ang mga kamay ko." hindi pa
din sumasagot si Kath.

"Ang daya mo ah. Sige na nga kahit hindi ka sumagot kakantahan pa din
kita."
♫♪Ikaw na ang may sabi na akoy mahal mo rin
At sinabi mong ang pag-ibig mo'y 'di magbabago
Ngunit bakit sa tuwing ako'y lumalapit ika'y lumalayo
Puso'y laging nasasaktan pag may kasama kang iba
'Di ba nila alam tayo'y nagsumpaan
Na ako'y sa iyo at ika'y akin lamang♫♪

Natatandaan ko pa nung araw na una kameng magsama ni Kath sa iisang

bahay. Halos araw-araw kameng walang ibang ginawa kung hindi mag-away,
mag-asaran, at mag sigawan. Pero sino nga ba naman ang mag-aakalang isa
yun sa dahilan kung bakit minahal ko sya ng ganito?

Mahal na mahal kita Kath.

♫♪Kahit anong mangyari ang pag-ibig ko'y sa 'yo pa rin

At kahit ano pa ang sabihin nila'y ikaw pa rin ang mahal
Maghihintay ako kahit kailan
Kahit na umabot pang ako'y nasa langit na
At kung 'di ka makita makikiusap ka'y Bathala
Na ika'y hanapin at sabihin, Ipaalala sa iyo ang nakalimutang sumpaan
Na ako'y sa iyo at ika'y akin lamang♫♪

Naririnig mo ba 'tong kinakanta ko Kath? Lahat ng to ay tutuparin ko.

Lahat ng 'to ay gagawin ko para sayo. Ikaw lang ang babaeng minahal ko ng
ganito. Hindi ko kaya kapag nawala ka sa buhay ko kath. Magiging matamlay
ang buhay ko kapag nawala ka sa akin. Hindi ko kakayanin Kath. Hinding
hindi talaga.

♫♪Umasa kang maghihintay ako kahit kailan

Kahit na umabot pang ako'y nasa langit na
At kung 'di ka makita makikiusap kay Bathala
Na ika'y hanapin at sabihin, Ipaalala sa iyo
Ang nakalimutang sumpaan
Na ako'y sa iyo at ika'y akin lamang♫♪

Kath gumising ka lang. Ipaparamdam ko sayo kung gaano kita kamahal. Gusto
ko bumawi sayo. Ay mali, babawi ako sayo yung mga panahon na hindi kita
nakakasama. Naging masama ako sayong asawa pero Kath this time kapag
gumising ka. Kahit kailan, hindi na kita iiwan.

Tanging kamatayan nalang ang mag papahiwalay sa ating dalawa Kath.

Tandaan mo yan.

♫♪Umasa kang maghihintay ako kahit kailan

Kahit na umabot pang ako'y nasa langit na
At kung 'di ka makita makikiusap kay Bathala
Na ika'y hanapin at sabihin, Ipaalala sa iyo
Ang nakalimutang sumpaan
Na ako'y sa iyo at ika'y akin lamang♫♪

Lahat Kath gagawin ko this time para maging isang mabuting kabiyak.

Mahal na mahal kita Kathryn Chandria Bernardo-Padilla.

"I love you Kath." hinalikan ko si Kath sa kanyang mga kamay kasabay ng
mga katagang yun.

Tumayo na muna ako at inayos ang higaan ni Kath.

Narinig ko bigla na nagbukas ang pintuan.

Si Bea and Jake pala.

"Musta pare?" tanong ni Jake.

"Ayos lang naman." ngumiti ako "Ako pa malakas ata ako. Malakas 'to nuh.
Para kay Mrs." sabay tingin ko kay Kath.
Hindi pa din ako pinapansin ni Bea hanggang ngayon kahit na naipaliwanag
ko na sa kanya ang dahilan.

Hindi naman daw kasi mawawala ng sorry ko ang sakit na natamo ni Kath.
She's right. Kaya hindi ko din sya masisisi.

Nag-usap lang kame ni Jake ng kung anu-ano. Nasalubong daw nila si Mama
ko.

Haaays. Hindi pa din pala alam ni Mama yung about kay Julia. Siguro mas
maganda ng hindi na nila malaman 'yun.

Biglang may kumatok.

Akala ko nurse ni Kath.

Pero si Enrique pala.

Si Enrique na naging sandalan sa panahong iniwan ko si Kath.

Malaki rin ang utang na loob ko sa taong 'to.

"Musta pare?" bati sa akin ni Enrique

"Ok lang pare." ngumiti ako

"Mukhang okay ka nga nuh?Tignan mo yang mata mo lubog sa eyebag.
Magpahinga ka naman pare." sabi sa akin ni Enrique

Umiling ako "Hindi ko kayang magpahinga pare. Kailangan kong bantayan si

Kath." Aalagaan ko si Kath.

Kwentuhan lang kameng tatlo nila Jake at Enrique ng bigla naming narinig
na sumigaw si Bea.

"OH MY GOSSHHH!!." patuloy na sigaw ni Bea.

Napatayo na kameng tatlo sa sigaw ni Bea.

"Bakit Bea?!Anong nangyare?" tanong ko sa kanya.

Tinuro nya si Kath.

"Kath?"

Thanks God.

Gising na si Kath.

Gising na ang asawa ko.

Hindi ko maiwasang hindi maluha dahil at last sinagot na din ng dyos ang
panalangin kong magising si Kath.

Hindi sya naging comatose patient.

Pero sa sobrang galak ng pakiramdam ko.

Kasabay din nawasak ang puso ko.

"Quen." mahinang salita ni Kath pero rinig naming lahat.

Nag katinginan kameng apat nila Jake, Enrique at Bea sa sinabi ni Kath.

"Quen come here." tinawag ni Kath si Enrique.

Bakit si Enrique ang tinawag nya?

Hindi ko mapigilang hindi maiyak sa narinig ko kay Kath.

Ang sakit isipin na sa pag gising ng taong mahal mo. Ibang tao ang agad
ang hinanap nya.

Masakit sa puso. Sobrang sakit :'(

---X

Lame update guys :((

Sensya na po. Busy mode lang ako.
Asar kasi ang daming utos ng nanay ko ! hahaha

So ayun,
Votes and comment guys.
Lovelots <3

*******************************************
[39] KathNiel [38]
*******************************************
Ayuuunnn :)
Guys play the song in the music box ---->

Ganda kasi nyan eh ! hahahaha

ENRIQUE'S POV

Tangna. Sorry sa word ko. Hindi ko lang alam ang gagawin ko ngayon. Ang
hirap darn it. Naipit ako sa isang sitwasyon na mahirap lusutan or should
I say ang hirap kumilos at gumalawa.

"Q-Quen lapit ka dito." Inulit na naman ni Kath ang pagtatawag sa

pangalan ko. Hindi ko alam ang gagawin ko.

Nananahimik ang lahat. Walang balaka mag salita. Parang nagulat ang
lahat sa unang salitang sinabi ni Kath when she woke up. Pota anung
gagawin ko?! Lalapit ba ko?
 Oo, pinagdadasal ko na sana magising si Kath at hindi matuloy ang
kalagayan nya into comatose. But not like this situation. Definetly not
fvck like this.

Anong gagawin ko ba?! Tangina. Ang hirap ng kalagayan ko.

Nakatingin lang si Kath sa akin. Hinang hina pa sya. Yung mga mata nya.
Malungkot ko. Nakakaawa si Kath. She just gathered all her strength to
spoke. Nawawasak ang puso ko sa kalagayan ni Kath.

Pero mali eh. Hindi dapat ako Kath ang tawagin mo. Oo, mahal kita. Mahal
na mahal. Pero hindi 'to tama Kath. Hindi tama. At kahit kailan hindi
magiging tama dahil hindi kana sa akin Kath.

Napatingin ako kay Bea. I gave her 'what-Im-going-to-do-look'.

She just nodded. Okay lang sa kanyang Lumapit ako kay Kath.

Tumingin naman ako kay Jake. As usual, being Jake. Poker face lang sya.
Wala akong makitang reaction sa mukha nya.
And lastly. Tumingin naman ako kay Daniel.

Kay Daniel..

Nakatingin lang din sya sa akin.

Common Daniel. Speak up Dude ! Asawa mo 'to. Hindi na akin si Kath at

tanggap ko na namang hindi na sya mapapasakin.

Dahan-dahan syang ngumiti sa akin. Yung ngiting nagsasabing 'Sige na

lapitan mo na si Kath'. Pero napansin ko yung mata ni Daniel. Nagtutubig
na which mean any moment luluha na sya.

Syempre alam ko kung bakit. Alam kong nasasaktan din sya. Masakit tong
sitwasyon na ganito.

Na ibang tao ang hanapin ng taong mahal mo after nyang maaksidente.

And to my surprise.
Lumuha na sya.

Napatingin kameng lahat sa kanya.

Ngumiti lang ulit sya then pinunasan ang luha na tumulo sa mata nya
"Sorry guys, napaluha ako. Hindi ko na kasi mapigilan eh. Masaya lang
ako. Masayang masaya kasi nagising na din si Kath.." tapos tumalikod sya.

Tangna naman. Ano ba gagawin ko?! Bahala na nga.

Lumapit ako sa kama ni Kath, kinuha ko yung upuan na nasa gilid ng kama
nya at umupo ako dun.

"Lalabas muna kame ni Jake." nagpaalam si Bea "Tatawagin muna namin ang
Doctor ni Kath.."
Tumango lang ako pati si Daniel.

Umupo naman si Daniel sa sofa.

Tapos tumingin sya sa amin. Ramdam kong gusto na kausapin ni Daniel si

Kath. Alam kong namimiss nya na si Kath.

Di bali, mamaya iiwan ko silang dalawa para makapag usap.

Kahit ayokong hawakan ang kamay ni Kath. Ginawa ko pa din. Wala namang
masama di ba?! "Kath, kumusta ka na? Ano nararamdaman mo ngayon?!" Ang
tanga mo talaga Enrique. Natural masakit at masama ang pakiramdam nya.

Ngumiti lang si Kath sa akin "I-Im fine now." sabi nya "I-It's
hurt.Really hurt..Pero kaya ko pa naman. Masakit physically but mas
masakit sa loob ko. Mas masakit emotionally.." mahina nyang tugon pero
narinig ko pa din.
 Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay nya "Ano ba kasi nangyari? Bakit ka
ba kasi lumabas ng party?Sabi ko di ba sandali lang ako. Pero bakit ka
umalis?Ayan tuloy." May kinausap lang kasi ako that time, sabi ko kay
Kath sandali lang ako then pag balik ko sa table namin. Wala na sya.
Hinanap ko sya sa buong lugar pero wala eh. Hanggang sa may narinig ko
nalang na nagkakagulo sa labas. Then it turns out may aksidente daw.

"S-sorry. May nakita lang kasi akong hindi maganda sa paningin ko.."

"Okay lang. Sa susunod mag-ingat ka ah.."

Ngumiti lang ulit sya tapos pinisil ang kamay ko.

Bigla kong naalala si Daniel.

"Sige na Kath. Lalabas muna ako. Mag-usap muna kayo." tumingin ako kay
Daniel tapos kay Kath ulit.
Tatayo na sana ako pero pinigilan nya ako.

"A-Ayoko.." mahina nyang sabi.

"Bakit?Marami syang kailangan sabihin sayo.." sabi ko sa kanya "Marami

ka din kailangang malaman.."

Umiwas lang sya ng tingin tapos nagsalita ulit "A-Ayoko ng makarinig ng

mga kasinungalingan Quen." tumingin sya sa akin "Pagod na pagod na ako.."

Parehas lang silang nasasaktan. Parehas lang silang nag hihirap. Bakit
ganun? Kung kailan okay na nga ang lahat saka naging ganito pa ang
kalagayan nilang dalawa.

Parehas pa silang nagdudusa.

Biglang bumukas ang pinto.

Doctor ni Kath at may kasamang nurse.

"Excuse me. We will just check the condition of Kath." sabi ng Doctor
nya.

Binitawan ko na ang kamay ni Kath. Ngumiti lang ako sa kanya.

Nakatingin lang kame ni Daniel sa ginagawang pag suri sa kalagayan ni

Kath ng Doctor. Mga test daw na hindi ko naman maintindihan. Then after
20 minutes. Natapos din ang doctor at nagpaalam na din.

Okay naman na daw ang kalagayan ni Kath kailangan nya lang daw mag rest
at iwasang ma stress para hindi lumalala ang kalagayan nya at para
mabilis na gumaling.

Nakatulog naman din agad si Kath. Siguro dahil sa pagod. Hinang hina pa
din kasi sya.

Si Bea at Jake naman umuwe na din. Gabi na din kasi. Babalik nalang daw
sila bukas.
 Kameng dalawa nalang ni Daniel ang naiwan dito sa hospital. Mamaya maya
uuwe na din ako. Kailangan nilang mag-usap.

Lumabas ako sa balcony ng ospital. Nakita ko si Daniel nakatingin sa

Langit. Parang kinakausap nya ang langit.

"Pare." sabi ko sa kanya. Mukhang nagulat sya sa akin at tumingin din

naman saka ngumiti.

Tahimik lang kameng dalawa ni Daniel. Nakatingin lang sya sa langit

parang binibilang nya ang mga bituin. Hehe ! Ewan ko basta nakatingin
lang sya sa langit. Ako naman pinag mamasadan ang mga kotseng dumadaan sa
baba.

"Alam mo pare.." biglang nagsalita si Daniel pero hindi pa din sya

tumitingin sa akin sa langit lang nakatuon ang mga mata nya "Hindi ko
naman inaasahang mamahalin ko ng ganito si Kath, yung tipong parang
sasabog na ang nasa loob ko sa sobrang pag mamahal sa kanya.."
 Napangiti ako. Parehas lang din naman kame eh. Ganun din ang
nararamdaman ko nung kame pa ni Kath. Ganun na ganun.

"Alam ko yang ganyang pakiramdam.." sabi ko sa kanya "No offense dude.

Pero nung kame pa ni Kath. Ganyan ko din sya kamahal.." sabi ko ng
seryoso sa kanya.

Ganun ko kamahal si Kath before. And even now. Ganun ko pa din sya
kamahal. Yung tipong ayaw kong mag kahiwalay kame. Parang oras-oras
namimiss ko sya. Sa sobrang pag mamahal ko sa kanya. Kahit na hindi na
kame, andito pa din ako sa kanya. Handang umalalay at pwede nyang
takbuhan anu mang oras.

Sabi nga nila. Hindi lahat ng nagmamahal nag kakatuluyan. Kasi hindi
lahat ng pag mamahalan ay tama. Minsan kailangan nyo ding mag hiwalay
pero kahit ganun man, dapat hindi mo hahayaang mawala ang pag mamahal mo
sa kanya kahit wala na kayong title na bilang 'kayo'..

"Ibang klaseng babae si Kath.." mahinang sabi ni Daniel "Mas mahal ko pa

sya kesa kay Julia. Mas minahal at mahal na mahal.."

Ngumiti lang ako sa kanya. Kahit na hindi nya nakita na ngumiti ako.
 Tinap ko sya sa balikat at nagsalita ulit "I know pare. Halata naman eh.
Kaya gawin mo ang lahat para bumalik sayo si Kath. Masyado lang sya
nasaktan.."

Humarap sya sa akin "Kahit hindi mo sabihin pare. Yun naman talaga ang
gagawin ko." ngumiti sya "Saka pare. Salamat pala sa pag-aalaga kay Kath
nung mga panahong..Alam mo na..Malaki ang utang na loob ko sayo.."

Napatawa nalang ako sa sinabi nya "Loko.."sabi ko "Ginawa ko yun para

kay Kath. Hindi para sayo..Haha"

"Don't worry pare. This time hindi ko na hahayaang masaktan si Kath.."

"Gawin mo pare. Kung hindi ako na babasag ng bungo mo.." pag bibiro ko sa
kanya "Una na pala ako Pare.."

Nagpaalam na din ako sa kanya. Kailangan ko na ding umuwi.

Siguro hindi muna ako dadalaw kay Kath.

Tama. Hindi muna ako dadalawa.

Siguro ako na ang pinaka tangang lalaki sa mundo. Hindi ko man lang
pinaglaban ang babaeng mahal ko. Pero masisisi nyo ba ako? Alam ko naman
na hindi ko mabibigay ang kasiyahang nakita ko kay Kath kapag kasama nya
si Daniel. Well, masaya din sya sa akin. Alam ko yun. Pero hindi kasing
saya kapag si Daniel ang kasama nya.

DANIEL'S POV

Isang araw na ang lumipas simula nung gumising si Kath. Pero isang araw
na din ang lumipas na hanggang ngayon hindi nya pa din ako kinakausap.

Kapag naiiwan kameng dalawa sa kwarto nya. Hindi sya nagsasalita.

Nakatingin lang sya sa pinapanuod nya. Andun lang ang focus nya. Kapag
naman hindi sya nanunuod nakatingin lang sya sa malayo. Parang ang lalim
ng iniisip.

Para bang hindi nya ako nakikita. Para bang hindi ako nag eexist sa
paningin nya. Hindi nya ako kilala.

"Kath kain ka na muna oh.." nilapit ko sa kanya yung pagkain nya. Dinala
'to ng nurse kanina pero hanggang ngayon hindi pa din kumakain si Kath
"Kailangan mo 'tong kainin para lumakas ka. Pramis gagala tayo." sabi ko
sa kanya. Ngumiti ako pero hindi man sya nagsasalita at hindi man
tumitingin sa akin.

Ramdam ko namang galit sya sa akin eh. Pero sabi ko sa sarili ko. Hinding
hindi ako susuko kay Kath. Ibabalik ko yung mga panahon na dapat masaya
kame. Babawi ako sa kanya. Kahit na sabihin nya pang hindi nya na ako
mahal. Hindi ko pa din sya isusuko. Ipaglalaban ko ang pag mamahal ko sa
kanya.

"Kath alam mo ba madami akong biniling CD ng Spongebob. Gusto mo

panuorin natin yun pag labas mo dito?" sabi ko sa kanya "Pero kailangan
kumain ka muna para lumakas ka. Tignan mo oh ang payat mo na. Hindi na
kita pwedeng tawaging taba.." biniro ko sya.

Hindi pa din sya sumagot..

"Ui eto naman hindi pa sumagot eh.." lumapit ako sa kanya "Gusto mo lang
magpasubo eh. Hindi nalang sabihin eh. Susubuan naman kita eh.." tumawa
ako ng mahina.

Hindi pa din sya sumagot..

 "Asan ba si Quen?" nagsalita din sya sa wakas "Bat hindi nya ko
dinadalaw?Kahapon pa sya hindi pumupunta dito ah.."

Bakit si Enrique na naman?! Bakit sya na naman hinahanap mo Kath?!

Andito naman ako eh. Ako ang asawa mo kath. Hindi sya.

Masakit Kath. Sobrang sakit na talaga pero hindi ako susuko. Hindi kita
susukuan kasi mahal kita. Mahal na mahal.

Ganito din ba ang naramdaman mo nung kasama ko si Julia instead na Ikaw?!

Ganito din ba Kath?! Pero bakit mas masakit ngayon? Sobrang sakit na.
Nasaktan din naman ako nung panahong hindi kita nakakasama eh.

Kahapon nung gumising ka. Si Enrique ang hinanap mo imbes na Ako. Pero
hinayaan ko lang Kath kasi alam ko naman na hindi kapa Okay that time.

"May inaasikaso ata." sabi ko "Hayaan mo mamaya tatawagan ko sya para

dalawin ka.." tatawagan ko sya para sayo. Makita lang kitang masaya
"Eh si Mama at Papa ko?! Hindi ba sila uuwe?!" tanong nya ulit.

"Tumawag sila. Mauuna umuwe si Mama. Si Papa busy daw pero susunod din
sya. Maybe one of this day uuwe na si Mama.." sagot ko sa kanya.

Hindi na ulit sya nagsalita. Nakatingin lang sya sa kawalan. Parang

naiirita sa atmosphere ng kwarto.

"Taba o kain ka na.." sabi ko sa kanya. Nilapit ko ang plato sa kanya.

"Ayoko nga sabi bat ba ang kulit mo?!!!" bigla nyang sinipi yung tray ng
pagkain.

Kaya naman nagkalat sa kama nya at sa sahig yung kanin at ulam.

Nagulat ako sa ginawa nya.

"Ayan natapon tuloy!!!Ang kulit mo kasi.." sabi nya na may bahid ng pag
kairita.

"Sorry." sabi ko sabay yuko para pulutin yung mga pagkaing nagkalat sa
sahig.

"Pwede ba?! Umay na umay na ako sa sorry mo. Nakakasuka na!!!"

Alam kong galit lang si Kath kaya ganito sya di ba? Galit lang sya di
ba?

"Bakit ba kasi nandito ka?! Dapat si Quen ang nandito hindi ikaw!!" sabi
nya ulit. Napatingin lang ako sa kanya "Ano?!Anong tinitingin tingin
mo??!!!"

"Wala naman." mahina kong sagot kay Kath. Pinag patuloy ko nalang ang pag
lilinis ng kalat sa sahig. Hindi nalang ulit ako umimik.
Tapos bigla ulit syang nagsalita.

"Kumusta naman kayo ni Julia?!I'm sure masayang masaya kayong dalawa sa

nangyari sa akin..Ay mali, siguro malungkot kayo dahil hindi pa ko
natuluyan. Ayan tuloy hadlang pa din ako sa pag mamahalan nyo.." sabi nya
with sarcasm.

Nagulat nalang ako sa mga pinagsasabi ni Kath.

"Hindi naman ganun yun Kath.." sagot ko "Ipapaliwanag ko naman sayo

lahat-lahat pag okay kana.."

Natawa nalang si Kath.

"Ipaliwanag?!Haha,Patawa ka Daniel." sabi nya "Hindi na kailangan. Dahil

alam mo?Sa totoo lang nagpapasalamat ako dahil naaksidente ako. Kasi
nagising ako sa katangahang ginawa ko. Katangahan na minahal ka.." Sagot
ni Kath.
 Tangna. Ano ba nangyare kay Kath? Hindi naman ganito si kath ah. Hindi
sya ganito magsalita.

"Saka yung tungkol sa annualment paper natin. Don't worry tuloy pa din
yun." natigilan ako sa sinabi nya.

Hindi nalang ako kumibo sa mga sinasabi ni Kath. Alam ko namang galit
sya eh. Right? Nadadala lang sya ng galit nya.

Pagtapos ko maglinis ng kalat sa sahig. Inaayos ko muna yung mga damit

na nasa bag ko. Uuwe muna ako saglit para magpalit ng damit at maligo na
din. Kukuha din ako ng ibang damit ni Kath pati kukunin ko din yung mga
CD ng spongebob nya. Alam ko matutuwa si Kath pag nakita nya yun.

Nung natapos ako. Nagpaalam ako kay Kath.

"Taba uuwe muna ako ah." sabi ko sa kanya "Babalik din ako. Si Bea
papunta na dito" tapos ngumiti ako.
 Hindi sya nagsalita pero bago ako makalabas ng kwarto nya. Narinig ko
yung sinabi nya.

"Kahit hindi kana bumalik. Hindi naman kita kailangan.."

Lumingon ako sa kanya.

Ngumiti ako pero sa totoo lang.

Tangna. Ang sakit na talaga ng pakikitungo ni Kath sa akin!

---X

Maaaaaw. Bat ang sama ni Kath?! Ang sama ng pakikitungo nya kay Daniel?!
>____<
Ayun. Like and Comment guys :)

Last 5 chapters :D

Peace and Loves.

<3

*******************************************
[40] KathNiel [39]
*******************************************
KATHRYN'S POV

"Wahhhh ang boring." sabi ko sa sarili ko, Nakakainis kasi wala akong
magawa.It's been effin three days since I got my full strenght.Take note,
lahat ng lakas ko. Eh kasi naman hinang hina pa ako last few days as in
lantang gulay ako.

Nakakainis pa tong benda sa ulo ko. Haaays. Mabuti nalang pala hindi
masyado na damaged ang ulo ko kung hindi nag ka amnesia ako.

Sana nga nag ka amnesia nalang ako. Para nakalimutan ko nalang ang lahat.
As in lahat ng mga masasamang alala ko. Even him. Ayoko na syang maalala.

Katulad nga ng sinabi ni Yab--I mean Daniel. He brought to me the

Spongebob CDs that he bought. Anong feeling nya?! Madadaan nya ko sa
ganito?! In his face. Masyadong masakit ang ginawa nya sa akin.

I'm sure malungkot silang dalawa ni Julia cause I'm still alive and
kicking. Syempre ba naman, panira ako sa kanilang dalawa. Ako yung
barrier sa pag mamahalan nila eh.
Anong tingin nya?! That he was forgiven because he took good care when
I'm in the stage of unconciousness?! UTOT NYA. Forgiven my @ss.

Walang katumbas yung mga ginawa nya sa akin. PAIN, TEARS, having a BROKEN
HEART. Then ito pa. Kung hindi ko nakita at narinig ang pag-uusap nila ni
Julia. Edi hindi ako tatakbo palabas at hindi maaksidente. What's next?!
Baka mapatay nya na ako.

Kaya kayo. Wag masyadong mag mahal. Too much love will Kill you. True!

Mabuti nalang din at naaksidente ako. Nagising ako sa katangahan ko sa

kanya. And this time?! I should love myself first. Sarili ko muna ang
mamahalin ko.

Oo nga pala. Wala pa din ako balita kay Attorney. Hindi ko alam kung
anung nangyare sa married thingy namin. Kung valid ba o hindi. Pero
whatever happen. Maging valid man o hindi. Still, I'll go for annualment.

Isa pa yung si Quen. Ilang araw na din hindi tumatawag at pumupunta sa

akin dito. Bat kaya hindi nya ko dinadalaw?! Asar naman yung lalaking
yun. Nakakatampo na sya.

Biglang bumukas yung pintuan. As usual, andito na naman sya, Guess who?!
The best jerk husband ever.
Ilang beses ko na nga sya pinagtatabuyan. Hindi talaga patinag. Punta pa
din ng punta dito sa hospital. Nananadya ba sya?!

"Ano na naman ang ginagawa mo dito?!Di ba sabi ko hindi mo naman

kailangan pumunta pa dito?!I don't even need you.Mas mabuti pang si Julia
nalang ang puntahan mo instead of me." Ang kulit kasi. Kulang nalang
sukahan ko sya sa mukha nya para lang malaman nyang sukang suka nako sa
kanya.

Tumingin lang si Daniel sa akin then he just smiled. Nilapag nya yung
plastic na dala nya sa mini table na nasa side ng bed ko.

"Di ba ang sabi ko din naman sayo aalagaan kita?!" Don't call me taba.
You don't have any right. Ugh "Kahit ipagtabuyan mo pa ako hindi ako
aalis dito." then nag wink sya. Gad. What's wrong with this jerk.

Kapal ng mukha nito. Anong feeling nya sa akin makukuha nya sa pag
papacute nya?!Hindi na hoh effective yan. Gasgas na yang pakulo mo
Daniel. Stupid.

Tinitignan ko lang kung anong ginagawa nya. May hinahalungkat sya sa may
plastic na dala nya. Tapos may nilabas syang styro. Ugh, from Jollibee. I
bet chicken joy yan.
"Wow sarap naman nito Taba. May kilala akong favorite 'to eh." Wag ka
magpapadala sa kanya. He's seducing you using that delicious chicken
T__T. OMG I'm hungry.

"Wow ang sarap talaga.Ang juicy." Okay kath, relax. Wag kang bibigay.
Kaso nagugutom na talaga ako eh. Sukang suka na ako sa mga pagkain dito
sa ospital. Sopas, vegetables. Ughhh, parang lalo lang ako magkakasakit.

"Ang yummy at crunchy naman nito. Sarap talaga." Narinig ko pa yung tunog
ng chicken kasi kinagat nya. Ughh, I'm dead hungry. Ang sarap ng chicken.
I'm starting to drool >___<

I was supposed to look at Daniel while eating in my side. Shet !

Nagugutom na talaga ako, Biglang may kumatok at pumasok.

OMG. My best friend save the my Life, I meant my Day. May dala syang
pagkain.

Si Bea.

"Oh. Kath. Gising ka na pala?!" Yeah. Kanina pa ako gising. Hmmp "May
dala ako sayong carbonara oh. Padala ni Mommy." OMG. Favorite ko din yun.

"Hayss. Salamat naman at makakakain na din ako." tumingin ako kay Daniel
at nag grin ako sa kanya "Akin na dito bes. Gutom na talaga ako." lumapit
si Bea sa akin at binigay ang dala nyang carbonara.
"Sino pala ang kasama mo pumunta dito?!" tanong ko kay Bea

"Ah ako lang. Hinatid lang ako ni--" hindi ko na pinatapos yung sinabi
nya kasi ako na dumugtong.

"Yeah. Hinatid ka ni Jake." sabi ko "Ikaw aah. Iba na yan. Naku ah, wag
ka magpapadala sa kanya. Alam mo namang kaibigan yung ng isang tao dyan
na manloloko. I'm sure manloloko din 'yun." Manloloko si Daniel for sure
manloloko din yun.

Napatigil lang si Bea at napatingin sa akin. I meant, tumitig lang sya sa

akin.

"What?!" tanong ko.

Umiling lang si Bea sa akin at nag slight smile. "Wala naman Kath." sabi
nya "Nakakapanibago lang talaga."

Nakaraan pa nya yang sinasabi sa akin. Nag bago daw ako. Ai ewan!

"Expect more Bea. Hindi na ako yung dating Kath na nauuto ng kung sinong
lalaki dyan sa tabi-tabi." Napansin kong biglang huminto sa pagkain si
Daniel at napatingin sa akin. I just gave him a cold stared.
"Yan ba ang epekto sayo ng aksidente mo?! Nabagok ata ulo mo eh." sabi ni
Bea

"Oo nga. Eto ata yun. But thansks God kasi nagising ako sa mga kahibangan
ko. Sana nga namatay nalang ako eh." bigla akong tinignan ni Bea with
death glare "Joke lang. Maiba tayo. Asan pala si Quen?! Yung lalaking yun
hindi na ako dinadalaw."

Nag shrugged lang ng balikat si Bea "Ewan ko ba dun. Hindi din nagrereply
sa text and calls ko eh. Baka busy lang sya." Busy?! Kahit naman busy si
Quen. Gumagawa pa din sya ng way para mabisita ako eh. Hmmp. Quen wanna
die?!

Kwentuhan lang kame ni Bea tungkol sa kung anu-ano. Mga nangyare nung
tulog ako at walang malay. Sabi nya si Daniel daw ang nag-aalaga sa akin.
Lagi daw walang tulog si Daniel dahil laging chinecheck kung humihinga pa
ako o hindi. Kinakantahan pa daw ako. Naku ah, ang o.a nila mag kwento.
As if naman gagawin talaga ni Daniel sa akin yun.

Ayun, bukas daw pwede na din akong lumabas ng ospital na 'to. Wah, thanks
God kasi makakaalis na din ako sa Hell na 'to. Sobrang bagot ako kapag
nandito. Gusto kong gumala at mag shopping. Bibili din ako ng maraming
spongebob stuffs. Aasikasuhin ko din ang annualment paper namin ni
Daniel. Naku, two weeks from now mag wa-one year na pala kameng kasal.

Kasal?! Mukhang hindi naman valid eh. SANA HINDI VALID.

Yung mga magulang ko naman. Til now, nag kamalay na ko lahat lahat. Hindi
pa dumadating. Hindi ba ako importante sa kanila?! Haaaays, Nakakapag
tampo na talaga sila. Sana yung business nalang nila ang ginawa nilang
anak.

"Uy Kath. Ikaw nga umamin ka nga. Bat ganyan ang trato mo kay Daniel?!"
sabi ni Bea habang nakaupo kame sa balcony ng kwarto ko.

Napatingin naman ako kay Daniel na kasalukuyang nanunuod sa loob.

"Wala naman. It's just. Sukang suka lang ako sa kanya. Nakakabwisit kapag
nakikita ko ang mukha nya.." Masama na ba ako?! Duh, kulang pa yang
compared sa mga ginawa nya sa akin.

Natawa nalang si Bea sa akin "Alam mo ibang iba kana talaga. Asan na si
Kath?! Yung dating Kath."

"She's dead. And I'm happy with new Kath now." sabi ko sa kanya. Tama
naman eh. Wala na yung dating Kath. Yung Kath na iyakin?! Yung Kath na
isip bata. Ang kath ngayon ay matured na. Hindi na ako yung dati.

"Grabe kasi Kath. Masyado kang cold kay Daniel. Hindi nga lang ata cold.
FRIGID pa ata pinapakita mo sa kanya."
Natawa nalang ako sa frigid na sinabi ni Bea. Well, I admit. Masyado na
talaga akong nasaktan before. Masama bang gumanti?! REVENGE, REVENGE.

"Hindi mo na ba sya mahal?!" Bea asked out of the blue.

Napaisip ako?! MAHAL? HINDI KO NA BA MAHAL SI DANIEL??!!

Napatingin ako sa loob. Napatigil si Daniel sa ginagawa nya. Siguro

narinig nya ang tanong ni Bea.

Kailangan nya malaman kung anong nasa isip ko.

Gusto ko din syang masaktan. Gusto ko din maranasan nya ang mga naranasan
ko.

"Si Daniel kung mahal ko pa?!" sabi ko kay Bea "Hindi na nuh. Wala na
akong nararamdaman sa lalaking yan kung hindi galit."

Napatingin ako ulit kay Daniel.

Nagtama ang mga mata namin.

Ngumiti sya. Pero kakaibang ngiti. May ibang meaning yung ngiti nyang
yun. Parang may tinatago.

Pero bakit kumirot ang puso ko?!

Well that part. Was supposed to be a lie. (Which part?!Guess what part)

---X

Hahaha! Nasa wisyo ako mag update ngayon. Yepeeeeyyy ^___^

Last 4 chapters nalang ata?! Ewan ko lang basta. hindi na to lalampas ng

7 chapters.

So. Ayun. Vote and comment guys :D

I love you all : )

*******************************************
[41] PALATASTAS :D
*******************************************
Guys. May bago akong pinublish na story entitled "ANG KUYA KONG HUNK"
starring Daniel Padilla.
Please pa read ako. Actually, comedy and drama sya. Kailangan ko ng
suporta nyo.

Please. Please T______T

Sana suportahan nyo din yun gaya ng suporta nyo sa UNWANTED MARRIAGE.
Malapit na din pala tong U.M. Mga about 5 chapters nalang :)
Thank you guys.
lovelote <3

-Sic

*******************************************
[42] DAKILANG AUTHOR'S NOTE
*******************************************
DAKILANG AUTHOR'S NOTE :

Hello guys. It's me Sic. Gusto ko lang sabihin na..

Hindi ko na itutuloy tong STORY na to.

Bakit?????

Kasi Joke Lang. Hahhahahah ^___________^V

Gusto ko lang sabihin na. Sana naman sa mga susunod sa chapters eh.
Lumabas na yung mga Silent Readers. Nagtataka kasi ako kung bakit
tumataas ang Reads nito. Pero ang unti naman ng comment. Kaya please.
Sana mag comment kayo kung ano masasabi nyo sa CHAPTER na NAUPDATE ko. Ok
ba yun???

Gusto ko kasi na may binabasang comment. You know para mas lalong sipagin
:)
I want COMMENT.

Pwede rin ng VOTE, parang reward ko nalang naman din yun di 'ba? Kaya
sana. Suportahan nyo ko.

Saka tutal may Note na din ako. Sana naman mag Fan din kayo. Para Party-
Party tayo. Hahahhaha

Mabait ako. Hindi ako bastos. Friendly ako. Kaya wag kayo mahiyang mag
message sa MB ko. Ayos ba yun?

Yung mga nagpapa DEDICATE po pala. Kindly post nalang sa MB ko. Wag sa
comment kasi hindi ko nababasa, kaya sa MB ko nalang para hindi ko
makalimutan :]

Sige hanggang dito nalang.

Mahal ko kayong Lahat.

(OH LUMABAS NA KAYO AH??)

Nagmamahal,

GASOLINE este SIC :)

Ako'y lubos na humihingi ng permiso kay @KrisZayn22 (Asawa ni Zayn Malik)

sa pag gamit ng kanyang LINE na "NAGMAMAHAL GASOLINA"..hahahaha

*******************************************
[43] KathNiel [40]
*******************************************
KATHRYN'S POV
"This is the life. yahooo.." Ang saya talaga sa feeling kapag wala kang
iniintinding problema, ha! Ano ka ngayon Daniel?! Mukhang tadhana na
talaga natin ang mag hiwalay. Spell A-S-A?! Akala mo siguro
magkakabalikan tayo nuh?! Mukha mo, ekek ka! LOL

Bat ang saya ko?! Kasi ganito 'yun. Pagkalabas ko sa hospital kahapon.
Yes, nakalabas na ako. Asar lang kasi kung kailan palabas na ako ng
hospital dun pa dumating si Mama. Lagi nalang syang late. Pero ayos lang
at least dumating pa din si mama ko di ba? Kesa naman hinayaan nya lang
ako. Hmmp, so ayun nga. Dahil dumating si Mama ko. Sa condo nya ako
tumutuloy.

"Anak, hindi pwede. Sa bahay nyo ikaw tutuloy. Dadalaw-dalawin nalang

kita dun.." sabi sa akin ni mama. Naku, hindi pwede 'to. Ayoko makasama
si Daniel sa iisang bahay. Pwe, ayoko na mangyari 'yun nuh.

"Please naman ma. Gusto naman kita makasama eh." Sana pumayag si Mama.
Pleaaaase.

"Hmm. Sige na nga. Two days lang ha. After this you'll need to go home
with Daniel.." sabi ni mama sa akin. You'll need to go home. Hindi na
mangyayari yun nuh.

So ayun nga pumayag na si Mama kaya andito na ako sa condo nya nakatira
for two days daw. Weh? As if baka for life na ako dito titira, pero
boring din naman kasi. Asaan ba kasi si Bea?! May text nga ang best
friend ko.

To: Bes~Bea
Where ka? Mall tayo?
After 15 minutes nagreply si Bea.

From: Bes~Bea
Sure. Treat mo ah? :)

After ko itext si Bea. Nag-ayos na ako. Naligo, bwisit nga. Hindi ko

pwede basain ang ulo ko. Ibigsabihin hindi pagligo ang ginawa ko, shower
lang?Okay hayaan na lang. Nag suot lang ako ng simpleng damit. Jeans and
blouse lang ako. Tapos nag bonnet din ako to cover the bandage in my
head. Ugh, asar talaga. Kailan pa ba to pwede tanggalin? Three days pa
daw ako magtitiis sa benda sa ulo ko. Asar!

Pagbaba ko sa salas namin. Naabutan ko si Mama na nag cocoffee while

nakatutok sa laptop nya, Usual stuff, business. Haaay, parang hindi rin
sya nag vacation eh. Hanggang dito ba naman trabaho ang aatupagin nya?
Sana di nalang sya umuwe :|

"Ma, alis lang po ako!" pagpapaalam ko kay Mama.

Nag sip muna sya ng coffee then tumingin sa akin "Saan ka pupunta?!Kasama
mo ba si Daniel?" Here we go again. Daniel na naman, please. Suka na
talaga ako sa pangalan ng lalaking 'yun. Ano ba Ma. "Hindi po. Busy daw
sya." I lied.

"Ah okay sige. Umuwe ka lang ng maaga ah?!"

"Mmkay Ma.." nagkiss nalang ako sa pisngi ni Mama then lumabas na ako ng
condo nya.
Paglabas ko ng pintuan.

Tumambad sa mukha ko ang pag mumukha ni Daniel.

"What the fck are you doing here?" sabi ko kay Daniel. Gaaad, wala ba
syang balak patahimikin ako?! Bwisit naman yan oh.

"Binibisita ko lang naman ang asawa ko ah?" tapos ngumiti sya "Para sayo
nga pala taba.." inabot nya sa akin ang flowers na dala nya.

Nag-abala pa talaga ang mokong na dalhan ako ng bulaklak ah. Mukha mo!
Feeling mo kikiligin ako? Kung ayos to siguro kinilig na ako.

"Anong gagawin ko dyan?" tinaasan ko sya ng kilay.

"Pwede ba 'tong kainin?!" Kumukulo dugo ko sa kanya promise "Joke lang.

Para sayo yan. Pinabibigay ng sarili ko." tapos ngumiti na naman si
Daniel, pinakita na naman nya ang mapuputi nyang ngipin.

"Ah okay thanks.." kinuha ko sa kamay nya yung flowers "Pero I'm not into
flowers kasi eh. Saka 1 dozen?! How cheaf naman nito.." tinapon ko sa
basurahan ang flowers na dala nya.
Mukhang nagulat si Daniel sa pag tapon ko sa bulaklak na dala nya. Haha !
Serves you right Daniel. Dapat sa mga binibigay mo. Binabasura..

"Bye..Got to go.." nginitian ko sya ng nakakaloko.

DANIEL'S POV

Tangna. Hindi ko inaasahang gagawin ni Kath 'yun.

Tinapon nya lang yung dala kong bulaklak para sa kanya. Knowing Kath,
mahilig sa halaman at mga bulaklak yun. Tapos in one click, tinapon nya
lang yung dala ko?

Hindi ko na talaga alam gagawin ko kay Kath.

Katulad nakaraan nung nasa hospital pa sya. Nagpabili sya sa akin ng may
buto na saging. Halos 10 oras ko nilibot ang lahat ng supermarket para
lang sa gusto nya. Akala ko kapag nakahanap ako nun, mababawasan man lang
galit nya sa akin. Pero hindi eh, pag dating ko. Ayaw nya na daw yun.
Apple nalang daw pala.

Tsk Tsk. Pasalamat ka Kathryn mahal kita. Kung hindi naku.

Ilang araw na syang ganyan sa akin. Mabuti nga hindi pa napapansin ng mga
magulang namin na ganyan sya makitungo sa akin eh.

Umalis na sya sa harapan ko. Haaays, san na naman kaya pupunta 'yun?!
Gusto ko pa naman sanag mag date kame ngayon. Pero as usual, ayaw na
naman nya. Hanggang ngayon galit na galit pa din sya sa akin.

Hinding hindi kita susukuan Kath. Kahit kailan, hindi ako papayag na
mawala ang pagmamahal mo sa akin..

I want my tabachoy back.

BEA'S POV

"Bat kasama mo yan?!" sabay turo ni Kath kay Jake.

Kasama ko kasi si Jake ngayon. Actually kanina ko pa sya kasama, nag

malling kameng dalawa then nagtext si Kath na mag mall kame. Since andito
na nga kame ni Jake. Sabi ko kay Jake isama nalang namin si Kath para
naman hindi mabored at mastress si Kath sa bahay nila.

"Kanina ko pa naman sya kasama bes eh.." pagpapaliwanag ko kay Kath.

Tumingin sya ng masama kay Jake. Habang si Jake naman cool lang "Ano bang
kailangan mo kay Bea ha. Bat ba lapit ka ng lapit sa best friend ko?"
iritatong tanong ni Kath.

"Namamasyal lang naman kame ni Bea.." tumingin si Jake sa akin.

"Namamasyal?!" sagot ni Kath "Pwede ba Jake. Kung paglalaruan mo lang si

Bea, itigil mo na. Parehas lang naman kayo ng kaibigan mo mga
MANLOLOKO.!!" she emphasized the word manloloko.

"KATH!! Ano ba yan?!" Badtrip naman tong si Kath. Dapat hindi nya
ginaganito si Jake.

"Manahimik ka dyan Bea." sabi ni Kath sa akin "Layuan mo nga si Bea.

Masasaktan mo lang sya!!!" mabuti nalang andito pa kame sa parking lot
kaya wala masyadong taong nakakakita sa amin.

Gaadd, ano bang gagawin ko kay Kath. Nagbago na talaga ang ugali nya.

"Hindi mangyayare 'yun." nagulat ako sa sinabi ni Jake, tumingin sya sa

akin sabay ngumiti "Saka hindi ka niloko ni Daniel. Sana naman hinayaan
mo muna sya mag explain bago ka nagkaganyan. Oh well, wala ako sa
position para sabihin 'yun.."

Tumingin ulit sa akin si Jake "Bea, una na ako. Enjoy nalang kayo ng best
friend mo.." then naglakad na sya palayo sa amin.

Hindi ko alam kung anong nangyayari kay Kath. Pero isa lang ang sigurado
ko ngayon. I'm already pissed off.

"Ano ba Kath?Bat mo naman ginanon si Jake!!!"

"What?!Anong ginawa ko??" ano daw ginawa, sus "Sinabi ko lang naman ang
capable na mangyari eh. Manloloko si Daniel, I'm sure lolokohin ka lang
din nyang lalaki na yan.."

"Alam mo. Hindi na ikaw ang kath na kilala ko dati. Yung Kath na laging
masayahin. Maysado ka ng Bitter sa buhay. Pati si Jake na wala namang
atraso sayo. Ginanun mo." Pagkasabi ko nun nag walk-out na ako.

Kailangan kong habulin si Jake. Kailangan kong magpaliwanag sa ginawa ni

Kath.

KATHRYN'S POV
Great. Ano bang ginawa ko?! Masama bang isalba ang best friend ko sa mga
manloloko? Sabihin nyo nga sa akin? Kapakanan nya lang naman ang iniisip
ko eh. Ayokong matulad sya sa akin. Ayokong maloko at masaktan sya tulad
ng naranasan ko.

Kung mamasamain nya yun. Bahala na sya sa buhay nya.

Iniisip ko lang naman ang kalagayan nya.

Nag malling nalang ako mag-isa. Nanuod ng movie na walang kwenta,

Nasayang lang pera ko. Badtrip. Tapos after ko mag movie. dumaan muna ako
sa playzone. At kung minamalas ka nga naman. Hinahanap hanap kita pa ang
tugtog. Bwisit ! Nananadya ba ang tadhana.

Ayoko ng may maalala tungkol kay Daniel. Kakalimutan ko na sya. Promise.

Kumain na muna ako ng dinner then umuwi na din ako sa bahay namin ni
Dan--este sa bahay namin ni Mama ko.

Pero hindi ko alam kung anung sumaping masamang espiritu sa kin kung
bakit dinala ako ng kotse ko sa tapat ng bahay namin ni Daniel.
Hindi ako bumababa. Nasa loob lang ako ng kotse ko. Minamasdan ang bahay
namin.

Ganun pa din ang bahay namin, walang pinagbago. Except in the fact na
hinding hindi na ako babalik dyan kahit kailan.

Masyado ng masakit ang mag nangyari sa akin before, Hindi ko na ulit

hahayaang masaktan ako. As in never na.

Bigla akong may napansin na pumaparadang taxi sa tapat ng bahay namin ni

Daniel.

At may bumabang babae.

Si Julia.

"Anong gagawin nya dyan?!!" sabi ko sa isip-isip ko.

Kumatok sya then lumabas ng bahay si Daniel.

Lumabas ng bahay si Daniel na naka boxer shorts lang.

Hindi ko napansin kung nagulat ba sya o nakangiti sa pag dating ni Julia.
Masyado kasing madilim sa part nila.

Hindi ko na hinintay pumasok ng bahay si Julia,

Pinaandar ko na ulit ang kotse ko.

Pinaandar ko na ulit ang kotse ko kasabay ng pagbagsak ng mga luha ko.

Gaad Daniel. akala ko ba nagsisisi ka na?! Pero anu na naman ba 'to.

Hindi na talaga kita papatawarin..

----X

Spell SABAW?! >____<

Alam kong sabaw tong update na 'to. Walang eksena, walang emotions, wala
lahat. Saaarreeeh naman.

Pa read naman ng bago kong story "RUNAWAY PRINCESS."

Thanks guys.

VOTES AND COMMENTS pa din sana. Pleaaaasssseeee :<

*******************************************
[44] KathNiel [41]
*******************************************
DANIEL'S POV

Maaga ako nagising ngayong araw. Napag desisyunan ko kasing ligawan ulit
si Kath at kung hindi ko siya madadaanan sa santong dasalan, idadaan ko
nalang sya sa santong paspasan. Syempre. Joke lang! Gagawin ko pa din ang
lahat para lang magkaayos kameng dalawa. Gusto ko ng bumalik sa dati ang
lahat. Yung tipong sya ang una kong makikita pag labas ko sa kwarto ko.

Yung naka simangot nyang mukha kasi hindi nya mabuksan ang lalagyan ng
asukal. Yung magkasalubong nyang kilay kasi hindi nya naabutan ang
spongebob na palabas. Yung ngiti nyang patagong kinikilig. Yung halakhak
nyang akala mo nanalo sa Lotto kahit na ang totoong dahilan kasi mas
nauna nyang nakuha ang remote ng TV sa akin.

Lahat 'yun namimiss ko na. Lahat ng masasayang alaala na nabuo namin dito
sa bahay namin. Gusto ko ng maibalik.

Alam nyo ba kung gaano kahirap ang gumising sa umaga na hindi mo na

makikita ang mukha ni Kath na nakangiti sayo?! Sobrang hirap lang talaga.
Ang tamlay lang ng bahay namin. Minsan nga hinihiling ko nalang na hindi
nalang ako magising eh. Kasi ganun lang din naman eh. Wala na, Wala na
din ang buhay ko sa akin.

It's killin my heart. BIG TIME!

Pero sabi nga sa nabasa ko. Kung mahal mo talaga ang isang tao. Kahit na
nagpapakita pa sya ng dahilan para makita mong hindi ka na nya mahal.
Gagawa ka pa din ng dahilan para makita ang katiting na possibilty na
mahal ka pa nya.
Kaya eto ngayon ang gagawin ko. Effort to mga tyong. Hindi ako titigil
hanggang hindi ko nakukuha ulit si Kath.

Alam ko namang mahal nya pa ako eh. Ramdam ko 'yun. Alam kong galit pa
sya sa akin kaya ganun nalang ang pinapakita nyang attitude towards me.

I can't blame her naman. Masakit naman talaga ang ginawa ko. Alam kong
kahit kayo nagalit sa akin ng todo-todo before. Pero sana naman di ba
pinakinggan nya muna ang dahilan ko? Masakit din naman na iwan ko ang
asawa ko para sa iba. Well hindi naman iba si Julia. Pero tanggap ko
namang mali ang nagawa ko eh.

Kaya nga babawi ako ngayon.

Tangna Daniel. Paulit ulit?!

Galing si Julia dito kahapon kasi para ibalita nya sa akin na bumubuti na
ang kalagayan nya. Sabi ko nga no need na, dahil masyado na ding Late.
Kaso makulit talaga si Julia, dinalhan pa din ako ng dinner. Pero salamat
na din sa kanya. Beer lang kasi ang ginawa kong dinner last night. You
know? nagluluksa. Just kidding.

Nakatanggap din pala ako ng call galing sa school namin. Isa pa yang
school namin. Sembreak na sembreak. Kailangan pa daw akong kausapin,
Urgent daw. Badtrip! May lakad pa naman ako ngayon.
Namimiss ko na si Kath ko eh :|

Kahit na pinag tabuyan nya ako kahapon. Wala akong paki. Lalapit at
lalapit pa din ako sa kanya.

Naligo na ako after ko mag breakfast. Syempre napa gwapo na din muna para
naman pag nakita ako ni Kath. Kiligin agad sya. Bwahaha.

Sumakay na ako ng kotse ko then pumunta muna ako ng school.

"Good Morning Mr.Padilla. Sorry sa urgent meeting ah. Gusto ko lang

sabihin ang good news for you.." Siguraduhin nyo lang na good news yan.
Kung hindi papasabugin ko tong opisina nyo.

"Ah sure po. Ano po ba 'to?" may binigay sya sa aking envelope.

"Basahin mo." malamang Daniel. Malalaman mo ba yan kapag tinitigan mo

lang. Ikaw minsan bugok ka din eh. Haha! Barahin daw ba ang sarili.

Binuksan ko na ang laman ng envelope.

Nagulat ako sa nakalagay.

"Seryoso po ba 'to?" sabi ko sa kausap kong Dean ng school namin.

Ngumiti sya at nagsalita "Yep. So? Are you interested about this?"

Hindi ko alam kung papayag ako o hindi eh. Magandang opportunity to sa

akin pero ayaw ko naman iwan si Kath eh.

"Pwede po bang pag-isipin ko muna ang desisyon ko?"

"Sure. Pero sana one of this day makuha na namin ang sagot mo."

Tumango nalang ako at nagpaalam sa Dean namin.

Hindi ko alam ang desisyon ko. Tangna. Bakit ngayon pa?!

KATHRYN'S POV

Nagising ako ng past 10:00 na ng umaga. Ewan ko ba?! Napasarap ata tulog
ko ngayon. Oh siguro dahil napuyat lang ako sa kakanuod ng Princess and I
kagabi?! Haayy naku, naiinis na talaga ako kay Mikay kagabi, Ang arte
arte nya ! Hindi nalang si Gino ang piliin over jao. Mas bagay kaya
silang dalawa.

Oh well, bahala nga sya. Baka gupitin ko ang bangs nya.

Pag katayo ko sa kama ko. Inayos ko muna ang sarili ko bago ako bumaba.
Ano na kaya ang breakfast namin ngayon?!

Nasa hagdan palang ako. Naamoy ko na ang niluluto ni Mama ko.

Wow, iba talaga kapag may nanay na nag aasikaso sayo. Syempre, laging
masarap ang ulam. Hindi tulad sa bahay namin ni Dani--,

Erase.Erase! Wala akong sinabi.

Gutom na talaga ako.

Pag punta ko ng kusina. Halos manlaki ang mata ko sa nakita ko.

"WAAAAHHHHH!!!ANONG GINAGAWA MO DITO!!!!" Paano nakapasok si Daniel

dito?! I mean, alam kong sa pinto pero bakit ang aga-aga nandito sya?!
"Good Morning tabachoy ko. Ready for breakfast?!" ngumiti lang sya sa
akin. Hindi nya pinansin ang tinanong ko.

"Bat nandito ka?!!" Mataray na tanong ko sa kanya.

"Obvious ba?!Edi dinadalaw ko ang asawa ko. Namimiss na kita eh.."

nilapag nya yung eggs sa table "tara na samahan mo na ko mag
breakfast..By the way ang cute ng pajama mo.." Busit tong lalaking to.
Ang aga-aga perwisyo na agad.

Pumunta muna ako sa fridge para kumuha ng fresh milk.

"Taba. upo ka na oh." inusog nya yung katabing chair nya. Duh? As if
naman uupo ako dyan.

Kumuha muna ako ng plate then nag sandok ako ng rice and eggs.

manigas ka dyan sa table mag-isa.

Sa salas ako kumain. Umupo ako sa sofa then binuksan ko yung TV.
Parang ang tahimik ng bahay. Asaan kaya si Mama?!

Matanong nga 'tong lalaking to.

"HOOOOYYYYYY!!!" sigaw ko sa kanya.

Humarap sya sa akin tapos nagsalubong ang kilay "Excuse Mrs.Padilla hindi
HOY ang pangalan ko. Pero dahil mahal kita, okay lang." yaaakkkk "ano po
ba yun?!"

Pwede ko bang ibalibag tong sofa sa mukha ni Daniel?

"Asan si Mama ko?" tanong ko sa kanya.

"Ah si Mama?!" kapal ng mukha nya talaga. Naku, kailangan ko na talagang

puntahan si Attorney ngayon "Wala eh. May business sya sa Cebu. 3 days
sya mawawala. Kaya ako daw muna ang magbantay sayo.."

ANO??!!! DID I HEAR RIGHT?!!

SI DANIEL??MAGBABANTAY SA AKIN??? PWEDE PATAYIN NYO NALANG AKO??

PLEEAASSEE.
Hindi ko pinahalatang nagulat ako sa sinabi nya.

"Patawa ka hoh." sabi ko "Kaya ko sarili ko. Kaya hindi ko kailangan ang
tulong mo.."

Narinig ko syang tumawa ng mahina "Hindi po ako nag papaalam sa inyo

aking tabachoy. Yan po ang bilin ni Mama. Tignan mo yun.." sabay turo nya
sa sulok.

Lu...Luggage?! Seryoso?

"Oh ano ngayon kung may maleta dyan?" sabay irap ko sa kanya. Tanga ka
kath? Edi ibigsabihin--

"Dito din ako titira ng 3 araw.." kill me now pleaaaassse >_______<

Bwisit naman. Paano na 'yan?! Dito pa daw titira ang mokong sa condo.
Haaayy. Lord? Bakit ba ganyan. Lumalayo na nga ako sa kanya di ba?
Masyado pa masakit eh. masakit pa sa puso Lord.
"Oh bat bigla ka natulala dyan?!" nagsalita si Unggoy "Alam ko naman na
namimiss mo din ako eh." sabay kindat nya. Pwede ko ba syang saksakin ng
tinidor sa lungs? isa lang pleaaase.

"Gusto mo ba talaga tumira dito ng tatlong araw?" Kath isip ng magandang

Idea. Faster *ting*

"Opo naman. Para makasama ko ang aking asawa.." *insert Daniel Padilla
famous smile here* Kadiri pleeaase.

"Sige. Papayag ako sa isang kondisyon.." Sorry Daniel masyado akong

matalino for you

"Sige kahit ano. Ano ba yan?" haha ! Mukhang maiisahan ko sya ngayon ah.

Nginitian ko sya ng nakakaloko "Magiging katulong kita.." Haha ! Tignan

lang natin kung papayag ka.

"Sus yun lang pala eh." ngumiti sya "Kahit ano pa ang ipagawa mo sa akin.
Okay lang! Basta makuha lang kita ulit Kath.." Mukha syang seryoso, pero
dahil good actor--erase. Good Liar sya. Alam ko na palabas nya lang yan.
Mukha nya.
"Ah payag ka pa ah.." sabi ko "Simulan mo na ngayon. Linisin mo ang CR,
yung mga labahin namin ni Mama. Pwede mo na ding labhan. Ano pa ba? Yung
mag sinampay na hindi ko pa natutupi ikaw na gumawa. Then, maglampaso
ka.." sabi ko sa kanya. Ano ka?

"Yun lang ba Mam?! Yes Mam.." nag salute pa ang loko tapos may binulong
na hindi ko lang narinig "Haay. Kung hindi lang kita mahal. Hindi kita
susundin eh.."

"May sinasabi ka ba?" tinaasan ko sya ng kilay.

"Wala po mam. Sabi ko po mag-uumpisa na ako.."

So ayun. After namin mag talo. eh? Nagtalo ba yun? I mean after ko
sabihin ang kailangan gawin ng katulong ko. Nag-ayos na agad ako. Kasi
pupunta sa grocery.

"Ayusin mo trabaho mo dyan ah!!" sabi ko kay Daniel habang naglalampaso

ng sahig.

Tumingin sya sa akin sabay tumayo.

Shet! Bat ang hot nya? naka short lang sya na black then topless.
Nakadagdag pa sa kahotan nya ang pawis nya.

Pwe?! Ang init.

OMG Kath. Ano ba yang iniisip mo.

"Oh taba. Natulala ka ata sa kagwapuhan ko?" Nasabi ko na bang mayabang

si Daniel? kasi kung hindi pa. Pwes ngayon mayabang po sya.

"Naku, pwede ba Daniel. Ayusin mo nga ang Joke mo! Nakakainis eh." kinuha
ko yung cellphone sa ibabaw ng TV "Ayusin mo trabaho mo dyan. Mag grocery
lang ako.."

Lumabas na ako ng condo ni Mama then pumunta na sa grocery store. Wala na

kasi kameng stock. Si Mama kasi pati ang grocery inaasa sa delivery eh.
Haaays, bat kasi kailangan nya pang umalis, Ayan tuloy naiwan ako sa
unggoy na yun. Badtrip! Sarap laslasin ng pulso ko. Kidding.

Kumuha ako ng chicken, beef, pork, can goods. What else?! Aha. Yung
shampoo pala. Rejoice. Dapat kwatro pack. Bitin kasi ang dalawang sachet
lang. Try nyo ang Rejoice ang ganda at ang lambot sa buhok.

Patawa ka Kath. Mag endorse ba?! Oh well, after ko mag grocery binayaran
ko na ang pinamili ko then exit na sa store.
Pumunta muna ako sa Star Bucks, kasi alam nyo na. Chill lang. Nag order
ako ng mocha fraffe. Haays nakakamiss naman si Kha-Kha. Isa pa 'yun.
Hindi din tumatawag sa akin. Ano kayang nangyari sa mokong na 'yun?

Bat ba nawawala ang mga mahahalagang tao sa akin? Nag-away kame ni Bea,
si Khalil umalis, si Enrique. Ilang araw na 'ko hindi tinitext at
tinatawagan. Saan kayang lupalop ng Pilipinas yung lalaking 'yun?!

Bigla akong napatingin sa nagtatawanan sa likod ko. To my surprise.

Speaking of Quen.

Who the hell is this Girl?! Wala namang sinasabing nililigawan si Quen o
something na kinekwento sya sa akin ah.

Kaya pala hindi nya ako nabibisita. Pati text and calls ko. Hindi nya
sinasagot.

Busy pala ang mokong sa Babae.

Ang saya-saya pa nilang dalawa.

Naku, nakakapang init ng blood pressure. Ang BP ko tumataas sa kanilang
dalawa. Gaad, Quen. Bakit ka ganyan?! Akala ko pa naman hindi mo din ako
iiwan? Pati ba naman ikaw.

Kinuha ko na yung pinamili ko at umalis na sa Star Bucks. Baka kasi hindi

ko mapigilan ang sarili ko at masunog ko 'yun ng wala sa oras. Badtrip
silang dalawa.

Quen yari ka sa akin. Kailangan mo magpaliwanag about this. Hmmp!

Pag ka uwe ko ng Condo.

Wow ah. Mukhang seryoso ang mokong sa pagiging katulong ah. Ang linis
kasi ng salas. Yung mag sinampay ko nakatupi na lahat sa sofa. As in
akala mo pinalansta eh. Ang ayos ng pagkakatupi.

Then, yung sahig ang kintad. Wala kang makikitang alikabok. Mukhang
nilampaso ng maayos ng unggoy. Naku, subukan nya lang hindi sundin ang
mga utos ko. Sya ang ilalampaso ko.

Asan na kaya yung lalaking 'yun. Naglakad ako sa kusina.

At ABA naman.

Nakatulog na pala ang unggoy sa lamesa.

"HOOOOOY!!!" sinigawan ko sya "ANG SABI KO LINISIN MO ANG BAHAY. HINDI

MATULOG KA DYAN SA LAMESA. ANO BA?!!"

Mukhang nagulat ang bugok. Bigla kasi napatayo.

"Ay sus naman taba. Akala ko may sunog na.." kinusot nya pa ang mata nya
"Sensya na. Napagod lang. Ano pa ba ang iuutos mo?" Aba masipag ang loko.

"Kunin mo yung pinamili ko. Ayusin mo." sabi ko sa kanya "Matutulog lang
ako."

Paalis na sana ako sa harapan nya ng bigla nya akong tawagin.

"Kath..." pagtawag nya sa akin.

napahinto ako at lumingon sa kanya "Ano?!" salubong na kilay ko nyan.

"Di ba magaling ka sa Math?" lalo naman nag salubong ang kilay ko sa
tanong nya.

"Oh ano ngayon?" iritato dong sagot sa kanya.

Ngumiti sya sa akin tapos nagsalita ulit "Alam mo kahit gaano kapa
kagaling sa Math hindi mo kayang sukatin ang pag mamahal ko sayo.."

"Ewan ko sayo.." tumalikod na ako pag katapos nya sabihin ang kakornihan
nyang 'yun.

Yung totoo Kath? Kinilig ka nuh? Hindi ah. Napangiti lang. Yun lang 'yun.

Nasa room na ako ng bigla kong naalalang may binili pala akong shampoo.
Kaya naman bumaba ulit ako.

"HOOOYYY SABI KO DIBA AYUSIN MO YANG PINAMILI KO?" badtrip tong lalaking
to. Tulog na naman.

"Sorry mam." nag salute sya at nagsimula na mag-ayos ng grocery.

Paakyat na sana ulit ako ng marinig ko syang bumulong.

"Hindi kita susukuan. Akala mo ah. Mababawi kita.." Akala mo lang Daniel.
Simula palang yan..

---X

Waaaaah ! Ayun. AHAHAHA ! Medyo hahaba ata 'tong U.M ! Hmm. Siguro lang
kasi may naisip akong sceen eh. LOL

Nga pala. What happen sa comments?! Nawala na 'yung ibang nag cocomment?!
Anebey. Mag commet and Votes naman kayo. Pleaase :<

Yun lang naman ang hinihintay ko eh mga comment nyo.

Sana din mag FAN din yung Iba. Naks, kapalan ng mukha ! Hakhak.

Para makapag dedicate ako sa inyo. Bleeh :P

PS. Badtrip ako sa Professor ko sa PE. Pinatakbo ako ng 5 ulit sa

quadrangle ng De La Salle. Busit sya ! eto sya t(-___-t)

*******************************************
[45] KathNiel [42]
*******************************************
KATHRYN'S POV

Minsan talaga hindi ko alam kung matutuwa ba ako kay Daniel o maiinis
nalang bigla eh. Pero kapag natuwa ako sa kanya bago naman matapos ang
araw, nambubwisit sya.

Katulad nalang kagabi. Nakikipag away pa sa akin kung saan daw ba sya
matutulog. Sabi ko sa kanya sa sofa nalang sya matulog. Aba,ang loko ayaw
nya daw. Hindi daw sya sanay matulog sa sofa dahil sasakit ang likod nya.
"Ayoko nga dyan sabi bat ba ang kulit mo?Sasakit nga ang likod ko."
ngumuso pa ang loko.

"Sa ayaw at sa gusto mo. Dyan ka matutulog." sabay turo ko sa sofa "Kung
ayaw mo dyan. Maluwang ang pintuan, pwede kana umuwi at duon matulog sa
bahay mo." paakyat na sana ako sa taas kaso bigla ko syang narinig mag
salita ng mahina lang.

"Haay. Bahala na nga bukas."

Oh di ba?! Sino bang hindi maiirita sa ugali nyang yan? Kung ayaw nya
palang matulog sa sofa edi sana umuwi sya. Maluwang ang pintuan kayang
kaya syang ilabas.Hindi ko naman pinilit na dito sya matulog eh hindi ko
din sinabing dito sya matulog o mag stay. Tigas din ng bungo ng lalaking
yun eh.

After kong ayusin ang kwarto ko. Nag-ayos muna ako ng sarili ko. Quick
bath then bihis na agad ng damit. Nagluto na kaya yung unggoy na 'yun.
Nagutom ako sa pagtulog eh :'3

Pagbaba ko sa kusina. Wow lang! Ang linis ah. Kagabi kasi, iniwan kong
kalat-kalat ang salas then yung lamesa sa kitchen puro balat ng Lays and
Piattos at can ng softdrinks tapos tambak din ang hugasin. Pero ang
nakikita ko ngayon mukhang nilinis ng sampung katulong eh. Yung mga
laundry na din namin naka sampay na.
Napatingin ako sa sofa.

Tulog si Daniel. Wow! Alas dyes na ng umaga ang loko tulog pa. Hindi man
lang din nag luto ng breakfast ko. Feeling nya nasa bahay nya sya? Aba
naman. Kapal din ng mukha ah.

May naisip ulit akong evil plan. Bago ko sya gisingin.

Nilabas ko yung mga slice bread sa fridge then yung mga butil butil nun
kinalat ko sa sahig. Tapos yung mga plato nilagyan ko ng mantika at
ketchup at nilagay ko lahat sa lababo. Tignan lang natin kung hindi ka
mabwisit >:)

Lumapit ako sa sofa at nilapit ko yung bibig ko sa tenga ni Daniel then

sinigawan ko sya.

"HOYYY DANIEL!! ABA NAMAN TANGHALI NA!! GISING NA ANG SAMBAYANAN IKAW
HUMIHILIK KAPA!!"

Biglang napabalikwas ng tayo si Daniel at nanlaki ang mata sa sobrang

gulat. HAHA! Kung makita nyo lang ang reaction nya. Baka matae din kayo
sa mukha nya.

"Hahahahahah!" bigla akong natawa ng malakas

"Tangna naman Kath. Akala ko naman kung anung merun." umupo sya sa sofa
at nag-unat unat "Sorry kung late na ko gumising ah. Hindi kasi ako
nakatulog ng maayos kagabi. Naglinis nalang ako ng bahay para madaling
makatulog.." Anong pakilaman ko?!

"Feeling mo naman concern ako sayo?" tumayo ako tapos binuksan ang TV
"Magluto ka na gutom na ko."

"Sige wait lang." hindi ko sya tinitignan pero nakikita ko sya sa gilid
ng mata ko. Inaayos nya yung kumot at unan na ginamit nya.

Tignan lang natin kung anong reaction mo kapag nakita mo ang ginawa ko sa
pinag hirapan mong linisin mag damag.

Lumakad na si Daniel papuntang kusina. Hinihintay ko syang mag bunganga.

Pero wala. Hindi man lang nag salita ang loko. Teka? Eh may kinalat ako
dun ah. Bat hindi man nag react ang mokong na 'yun.

Teka nga? Bwisit naman 'tong lalaking to.

Dahan dahan kong tinignan ang direksyon papuntang kitchen at nakita ko

sya.

Nakita ko si Daniel.

Nakita ko si Daniel na naglalampo at nililinis na ang kinalat ko sa

kusina.
Badtrip. Wala man lang syang sasabihin?! Hindi man lang nya ko sisigawan
at aawayin para magkaroon ako ng dahilan para paalisin sya sa akin?
Kainis naman tong lalaking to.

Ang tagal ko na palang nakatitig sa kanya. Nagtama ang mata namin ni

Daniel.

Ngumiti sya.

Isang ngiting pilit at mapakla?

Parang pekeng ngiti.

Ugh, Kath gutom ka lang okay?! Wag mo pansinin ang lalaking yang. Si
Daniel ay isang unnyango. Magaling magbalat kayo at magpaikot ng tao. Wag
kang magpapaapekto sa lalaking yan.

Tinuon ko nalang ang pansin ko sa TV tapos nagsalita ako "Pakibilisan ang

pag lilinis at nagugutom na ko."

Kahit medyo malayo sya sa akin narinig ko yung pag buntong hininga ni
Daniel "Sandali lang taba ah. Tapusin ko lang to."

Parang ang tamlay ni Daniel. Parang may mali sa kanya.

Haaays. Ano ba tong iniisip ko. Nagugutom lang siguro ako.

Bigla kong naramdaman na may tumatawag sa cellphone ko.

Si Quen.

"Hello Quen. Langya ka bat ngayon ka lang nag paramdaman?" sabi ko sa

kanya. Sinigawan ko si Quen sa cellphone.

Lumabas nalang ako ng condo para hindi marinig ng unggoy ang pag-uusap
namin ni Quen.

DANIEL'S POV

Tangna. Pinagpaguran ko tong linisin kaninang madaling araw. Tapos pag

gising ko, eto pa makikita ko? Ang kalat ng kusina. Bago ako matulog
kagabi nilinis ko lahat to. Para sa umaga wala na akong gagawin o
lilinisin at maaya ko si Kath na mag date. Kung papayag man sya o hindi
sana mag dadate kame.

Pero ang sakit lang e. Yung pinag puyatan mo. Wala nangyare! Tangna
talaga. Hindi ko magawang mainis kay Kath pero naiinis ako sa ginawa nya.
Hindi man lang nya inisip na pinag paguran kong gawin at linisin ang
bahay. Sana effort man lang di ba? Sana naman kahit papano inappreciate
nya yung ginawa ko.

Nginitian ko nalang sya para hindi isipin ni Kath na galit ako sa kanya.
Alam nyang hindi ako sanay matulog sa sofa. Everytime na dun ako
natutulog sumasakit ang katawan at kasukasuhan ko. Alam nya yun,
impossible naman na hindi. Dahil nung nasa bahay pa kameng dalawa at
nagkasakit sya. Binantayan ko sya at sa sofa ako natulog at kinabukasan
poof ako na ang may sakit. Pero okay lang at least gumaling si Kath nun,
yun nga lang ako naman ang may sakit.

Katulad ngayon. Ang sama ng pakiramdam ko. Pakiramdam ko pasan ko ang

mundo. Pinagpapawisan ako sa sobrang lamig ko. Weird nu? Pero yun eh.
Taragis.

Lumabas si Kath ng condo kasi may tumawag sa kanya.

Haays. Malamang Si Enrique na naman.

After ko maglinis at maglampaso. Hinugasan ko naman yung mga tambak na

plato na binuhusan ni Kath ng mantika at ketchup. Talaga yung babaeng
nag-aaksaya. Haay, kung hindi ko lang talaga mahal yung babaeng yun baka
nabugbog ko na ng pag mamahal yun eh. Mwaha! Tangna daniel. Cheesy ah!

Nagluto na din ako ng breakfast namin. Baka magalit si Kumander eh.

Nilabas ko sa fridge ang hotdog and eggs tapos fried rice lang ayos na.

Nilagay ko na sa lamesa ang mga niluto ko. Mga talaga? Taeng yan. Akala
mo naman Daniel ang dame eh. Bakit ba? Luto with Love to.
"Punasan mo nga yang mukha mo! Baka tumulo ang pawis sa pagkain kadiri."
sabi ni Kath. Aba, kailan pa pumasok sa condo tong babaeng 'to. Hindi ko
man lang narinig na tumunog ang pintuan ah.

"Sorry." sabi ko sa kanya sabay punas ng pawis ko gamit ang manggas ng

damit ko. Badtrip! Gusto ko magpahinga. Ang sama talaga ng pakiramdam ko.

"Whatever." sabi ni kath sabay rolled eyes pa. Ang cute eh. Napangiti
nalang ako.

"Anong nakakatawa?" mataray na tanong ni Kath sa akin.

Napatitig ako sa kanya "Tumawa ba ko?"sabi ko "Ngumiti lang po ako boss!"

Tumaas ang kilay nya "So, anong nginingiti mo dyan?"

Nag buntong hininga nalang ako at nag punas ulit ng pawis "Wala.Sige kain
na tayo."

Kumuha na si Kath ng Fried Rice and Eggs then pumunta si Kath sa kusina.
Grabe talaga si Kath. Tumaray at naging pilosopa. Tsk Tsk.
Hindi nalang ako nagsalita. Kumain nalang din ako kahit wala akong gana.
Sana may stock na gamot si mama dito. Gusto ko kasi makadate si Kath
ngayon. Ayokong magkasakit. Langya naman..

Narinig ko nalang na dumura si Kath "Ano ba tong niluto mo! Nag aaksaya
kaba ng pagkain. Walang kalasa lasa." sabi ni Kath sabay tapon ng
kinakain nya.

"SA SUSUNOD AYUSIN MO NAMAN! WALA KA TALAGANG KWENTA KAHIT KAILAN!ALAM MO

YUN?" Tangina. Sinigawan na ako. Timpi lang Daniel. Wag mo pansinin si
Kath baka may monthly period lang sya ngayon.

Tumayo ako at nagsalita "Ah ganun ba?Sige pala ipagluluto nalang kita.
Ano ba gusto mo?" maamo kong tanong sa kanya.

"WAG NA! NAWALA NA GANA KO!" sinigawan nya ulit ako "WALA KANG FUTURE SA
PAGLULUTO MABUTI PA SI QUEN MAGALING! WALANG WALA KA TALAGA COMPARE SA
KANYA!"

Tangna ulit. Sa lahat ng ayaw ko yung kinocompare ako sa ibang lalaki eh

lalo na sa karibal ko.

That's it.

"MAS MAGALING SYA?EDI TANGNA MAGSAMA KAYONG DALAWA!!" sinigawan ko na din

sya. Tangna ang sakit lang sa ego ko. Hindi ko na to mapapalampas "ALAM
MO KATH? LAHAT NA GINAGAWA KO PARA LANG MAPATAWAD MO AKO. LAHAT KATH AS
IN LAHAT. PERO ANO? ANONG GINAGAWA MO. WALA DI BA?" mukhang nagulat sya
sa sinabi ko at dahil sinisigawan ko sya.

Siguro ganito talaga kapag naipun ang galit sayo tapos masama pa ang
pakiramdam mo. As in sasabog ka na talaga.

"ANO BANG GINAWA KONG MASAMA SAYO KATH? YUNG DAHIL BA KAY JULIA. TANGNA
NAMAN. SANA NAMAN KASI HAYAAN MO KONG MAGPALIWANAG HINDI YUNG NAG
COCONCLUDE KA AGAD AT NAGALIT SA AKIN." Nakakahiya man aminin pero
naluluha na talaga ko.

Si Kath naman nakatingin lang sa akin. Isang tingin na matalim.

"WALA AKONG PANAHON MAKINIG SA MGA KASINUNGALINGAN MO PAGOD NA--"

"ANO KATH?PAGOD NA PAGOD KANA? AKO BA NI MINSAN TINANONG MO KUNG PAGOD NA

AKO? KUNG PAGOD NA BA KO SA KAKALINIS AT KAKAUTOS MO? HINDI DI BA? PERO
OKAY LANG KATH. MAHAL KITA. MAHAL NA MAHAL KITA NA KAHIT ANONG IUTOS O
IPAGAWA MO SA AKIN SUSUNDIN KO. PARA LANG MABAWI KA!" nagpunas ako ng
luha.

"NAGLINIS AKO NG BAHAY. NAG LAMPASO NG SAHIG. NAG TUPI NG SINAMPAY.

NAGLUTO NG ULAM AT NAGSAING. ANO PA BA KATH? AH ETONG TANGNANG SAHIG NA
KINALATAN MO KANINA. ALAM MO YAN KATH NI MINSAN HINDI KO TO GINAGAWA.
REKLAMADOR AKONG TAO. MAINIPIN AKO! KILALA MO AKO. PERO OKAY LANG SA AKIN
SINUNOD KITA KASI MAHAL KITA EH!."
"HINDI KO PINILIT NA GAWIN MO YAN"

"YUN NA NGA EH. HINDI MO PINILIT! PERO AYOS LANG SAKIN. MAPATANUYAN KO
LANG NA MAHAL KITA! PESTENG PAGMAMAHAL KO YAN SAYO. KAHIT HINDI KO
GINAGAWA. GINAGAWA KO NGAYON PARA LANG MAKUHA ULIT TIWALA MO."

Nagpunas ako ng luha at kumalma na. Ang sakit tangina talaga "Kath ang
gusto ko lang naman hayaan mo akong magpaliwanag eh. Sana hayaan mo ako.
Hindi yung hinahayaan mo ang isip mo na sumarado Kath. Mahal kita kath
pero tao lang ako. Napapagod at nasasaktan din. Kung nasaktan ka dahil sa
ginawa ko sayo? Hindi mo naitatanong pero mas nasaktan ako.."

Napansin kong tumulo na din ang luha ni Kath. Napayuko nalang sya. Sana.
Sana bukas na ang isip nya sa pangyayaring 'to.

"Marunong din akong sumuko Kath. Sa totoo lang dapat matagal na ako
sumuko. Pero ayoko nilalabanan ko sarili ko. Dahil gusto kong ibalik ang
dati sa atin. Pero mukhang ayaw mo na talaga."

Pumunta ako ng salas at kinuha yung bag ko.

"Hahayaan nalang kita Kath at least ngayon hindi mo na ako masisisi na
wala akong ginawa para mabawi ka. Infact, sobra sobra na ang ginawa ko
pero binasura mo lang.." tapos lumabas na ako ng condo nila.

Sana masagasaan nalang ako ngayon. Para isang bagsakang sakit nalang.
Para matapos na tong katangahan na nararamdaman ko. Kung may sasakit pa
dito. Hindi ko lang alam. Para sa akin sobra sobra na ang ginawa ko para
masaktan ng ganito.

---X

SABAW?! I KNOW. T_______T

SENSYA GUYS.

Bawi ako next chapter promise :|

VOTE AND COMMENTS PO! SALAMAT..

*******************************************
[46] KathNiel [43]
*******************************************
BEA'S POV

"Pare ano ba itigil mo na nga yan. Ilang bote na ng beer ang naitumba mo
oh!"

"Tangna naman Jake! Wag ka nga makialam!" tinulak ni Daniel si Jake

palayo sa mga bote ng beer na hawak nya.

Andito kame ngayon ni Jake sa bahay ni Daniel. Dalawang araw na kasing

hindi namin macontact ni Jake si Daniel. Kaya nag pasya kameng dalawa ni
Jake na dalawin dito sa bahay nya. Pero eto lang ang naabutan namin.
Sandamakmak na bote ng beer na naman ang laman ng salas nya. Kalat kalat.
Mukhang may mabigat na naman na problema si Daniel.

"Ano ba kasi ang nangyare pre?" tumabi si Jake kay Daniel. Ako naman
nakatayo lang sa may pintuan. Hindi ko alam ang gagawin ko. Siguro si
Jake lang talaga ang makakausap nya sa oras na 'to.

"Bakit ganun pare?" tumungga si Daniel sa boteng hawak nya "Sobrang sakit
lang pre. Ginagawa ko naman ang lahat para sa kanya. Naging alila nya ako
at ginawang utusan, wala syang narinig na kahit ano mula sa akin. Pero
bakit ganun pare? Tangina sobrang sakit lang talaga.." nag crack na ang
boses ni Daniel. Sa nakikita ko ngayon sa kanya. He's in pain..again

Alam ko na naman na si Kath na naman ang problema nya ngayon eh. Sino
lang ba ang nakapag paiyak ng ganyan kay Daniel. Si Kath lang naman.

Before nung high school palang kame. Yung high school sweethearts palang
si Daniel at Julia. Nakita ko na kung paano mahalin ni Daniel si Julia.
Pero etong pag mamahal ni Daniel kay Kath. I could say na Ibang Iba ang
pagmamahal ni Dan kay Kath. As in sobrang lalim ng binigay nyang Love for
Kath.

"Sige pare ilabas mo lang lahat ng sama ng loob mo." Jake said with
concerned emotions.

Binuksan ulit ni Daniel ang Isang beer tapos ininom "Oo pare nasaktan ko
sya before nung bumalik ako kay Julia na hindi ko man pinaliwanag sa
kanya nag lahat. Pero bakit ganun?Hindi ba nya inisip na nasaktan din
naman ako nun. Tangna, halos mawasak ang puso ko pre kapag nakikita kong
kasama nya si Enrique at sa tuwing tumatawa sya. Lagi ko iniisip na sana
maulit ang masasayang araw namin ni Kath, na ako ulit ang maging dahilan
ng pagtawa at pag ngiti nya. Ang sakit lang talaga dito pre." sabay
tinuro nya yung left chest nya...yung puso nya..

"Nakakahiya mang umiyak pero wala akong paki pre. I don't care kahit
sasabihin nyong ang bading ko ngayon pre. Pero masakit talaga sa puso.
Tangna na talaga pre. Hindi naman porket aastig-astigin ako eh hindi na
ko nasasaktan. Sana naman inisip din ni Kath na tao din ako at napapagod
din ako. Marunong din ako masaktan at si Kath lang ang nakapag pasakit ng
ganito sa akin." uminom na naman sya ng beer.

"Okay lang naman sana na kahit Ilang libong beses nya ko utusan, murahin
o kahit ano pa ipagawa nya sa akin. Pero yung icompared nya ako kay
Enrique? Putangina, feeling ko wala akong kwenta eh. Pakiramdam ko wala
na akong nagawang tama sa paningin." dahan-dahang pumapatak ang Luha ni
Daniel. Kung makita nyo lang ang itchura nya ngayon. Maawa kayo :'(

Nakikinig lang kame ni Jake kay Daniel. Sa nakikita ko ngayon kay Daniel.
Talagang ang sakit ng nararanasan nya ngayon. Bakas sa mukha nya ang
sobrang sakit na nadarama nya ngayon. Kahit na matikas si Daniel. Nakita
ko ngayon ang soft side nya. Soft side nya na si Kath lang pala ang
kahinaan nya.

Nagalit ako kay Daniel dati. Kasi hindi ko alam ang reason kung bakit nya
iniwan ang asawa nya para kay Julia. Pero after I've heard the real
reason. Mas naawa ako kay Daniel. Parehas lang pala sila nag susuffer ni
Kath dahil may barrier na Julia sa kanilang dalawa.

Sadyang mabait at mapagmahal lang talaga si Daniel. Mas pinili nyang mas
masaktan ang sarili nya kesa mag suffer ng pain ang mga mahal nya sa
buhay. Hanga ako sa taong 'to.

Pero yun nga lang. Sarado ang isipin ni Kath sa paliwanag ni Daniel.
Siguro natrauma si Kath but sana naman hayaan nyang magpaliwanag si Dan
para maliwanagan na sya at malaman ang totoong dahilan.

"Kahit anong gawin ko. Gusto kong magalit kay Kath pero ayaw ng isip at
puso ko. Hindi nya ba nararamdaman kung gaano ko sya kamahal? Na kahit
sukang suka na sya sa akin hindi ko pa din sya iniiwan.." biglang
bumagsak si Daniel sa sahig. Mukhang nakatulog na sa sobrang lasing.
"Darn! Daniel talaga pasaway. Tsk." natawa nalang ako sa reaction ng
mukha ni Jake. Binuhat nya si Daniel sa shoulder nya at dinala sa kwarto
nya, lumabas din naman agad sya.

"May sakit pala amputa. Ang lakas pa mag-inum." kinuha ni Jake yung mga
bote then nilagay nya sa plastic "Dito na muna ako matutulog para
mabantayan ang mokong. Gamitin mo nalang ang kotse ko."

"Sige Jake. Ingat kayo dito ah. Balitaan mo ko." kinuha ko sa kanya yung
susing kotse nya.

Umalis na din ako sa bahay ni Daniel. Ngayon naman ang pupuntahan ko si

Kath. Gusto kong malaman nya ang kalagayan ni Daniel ngayon.

KATHRYN'S POV

Nagising nalang ako sa Isang malakas na katok mula sa labas ng condo.

Sino ba 'tong taong to na any moment wawasakin ang pintuan.

"SANDALI LANG!!"

Nag-ayos muna ako ng mukha ko. Tumingin ako sa salamin. Isang babaeng
maga ang mata dahil sa kakaiyak. Naalala ko na naman 'yung mukha ni
Daniel. Everytime na maalala ko yung lungkot at pain sa mata nya. Parang
nawawasak ang puso ko.
Hindi ko alam bat ganito ang nararamdaman ko. Pero nasaktan din ako sa
mga sinabi ko sa kanya. Galit lang ako that time. I never meant it..yeah
I did meant It in the first place. Pero nagsisisi ako ngayon.

"Oh Bea." binuksan ko na yung pintuan. Tumambad sa akin 'yung mukha nyang
nakasalubong ang kilay.

"Ano na naman ba 'to Kath? Bakit ka ba nag kakaganyan?" sunud na sunod na

tanong nya sa akin "Alam mo ba ang kalagayan ni Daniel ngayon? Kath wake
up naman. Let Daniel explain his side hindi yung nakasarado ang utak mo
sa paliwanag!!" galit si Bea. Kitang kita ko sa mukha nya.

"Pwede ba Bea. Kung pumunta ka lang dito para sermonan ako. You can leave
now. I don't need your sermon now." emotionless kong sagot sa kanya.

Natawa nalang si Bea "Ayan dyan ka magaling. Yang utak mo naging sarado
na. Naging sarado sa lahat ng bagay. Umayos ka nga Kathryn naaksidente ka
lang naging ganyan na ang ugali mo. Hindi kana nakakatuwa!!!"

"Ako ba natutuwa sa pag punta mo dito at pag sermon mo sa kin ngayon?

Kung tungkol 'to kay Daniel YOU.MAY.LEAVE.NOW."

"Makinig ka nga sa akin--" pinutol ko yung sasabihin nya

"WALA AKONG DAPAT PAKINGGAN SAYO OKAY?! LUMAYAS KA NGA DITO SA PAMAMAHAY
KO!! NGAYON SA SIDE KAPA NI DANIEL KAKAMPI? SYA BA BEST FRIEND MO?
MAGSAMA-SAMA KAYO! MGA USERS!!"

"DARN KATHRYN! HOW COULD YOU TO SAID NA USER AKO?! FCK. SA LAHAT NG SIDE
KAHIT IKAW ANG MALI KAKAMPI MO KO. PERO THIS TIME MALI KA E MALING-
MALI!!"

"OO NA. MALING MALI NA!! LUMAYAS KANA. HINDI KO KAILANGAN ANG KATULAD
MO!! KAYA KONG MABUHAY NG WALA KA!!"

Tumulo na ang luha ni Bea "You know what Kath?" malumanay nyang sabi sa
akin "You're not the same kath that I used to know before. Ibang Iba ka
na. Asaan na yung best friend kong masayahin na hindi marunong mag tanim
ng galit? Puro hatred na yang nasa puso mo ngayon at sa pinapakita mong
attitude na ganyan. No wonder kung Isang araw sumuko si Daniel sayo at
bumalik sya kay Julia.." after she said my tears started to fall.

Nakatitig lang ako sa pintuang nilabasan ni Bea. Parang any moment, lahat
ng taong mahalaga sa akin. Unti-unting lumalayo. They slowly wavering.
And It's breaking my heart.

Tulo lang ng tulo ang luha ko. Again, may mga nasabi na naman akong
masasakit na salita sa mga taong important sa akin.

Ano ba 'to. Hindi ako 'to. Ano bang nangyare sa akin.

"Oh anak?Anong nangyare sayo?" biglang may nagsalita.

Si MAMA.

"Nag-away ba kayo ni Bea? Nakita ko syang tumatakbo palabas eh. Hindi nga
ako napansin." nilapag ni Mama yung mga bagahe nya sa may side ng sofa at
umupo sa tabi ko.

"Common Anak. Tell me. Anong nangyare between you and Bea?" concerned na
sagot sa akin ni Mama.

Sasabihin ko na sana kaya lang biglang may nag doorbell.

"Tignan ko lang kung sino 'yun. We'll talk later honey." tumayo na si
Mama para buksan ang door.

"Attorney, what brought you here?" Fck. Si attorney. Anong ginagawa nya
dito.

"I just need to discuss something Mrs.Bernardo."

"Come in."
Dali-dali akong umakyat sa taas para mag-ayos ng sarili ko. Ano kaya ang
kailangan idiscuss ni Attorney ngayon?! Fck. Bat ba sunod-sunod ang
problema ngayon. Bakit ba ganito ang buhay ko. Nakakabaliw na! :'(

Bumaba na agad ako sa salas after ko makapag-ayos. Naabutan ko si Mama na

may kausap sa phone nya. We'll I guess mama ni Daniel 'yun.

"Oo balae. Importante daw. Pakisama mo na din si Daniel dito

ah.Ah.Oo..hindi ko naabutan si Daniel dito eh.." OMG. Nakalimutan kong si
Mama nga pala nagsabi na dito tutuloy si Daniel para samahan ako "Okay
sige. Thank you balae.."

"Kath. Tara dito. May kailangan sabihin si attorney." lumapit na ako sa

kanila. binati ko lang si Attorney. Mukhang hindi maganda ang ibabalita
ni Attorney. Sana. Sana mali ang naiisip ko.

DANIEL'S POV

Nagising nalang ako sa sigaw ni Jake sa akin. Bat ba nandito pa 'tong

taong to.

"ANO BA? KITANG NATUTULOG ANG TAO ANG INGAY INGAY MO?!" sigaw ko sa
kanya. Fck. Ang sakit ng ulo ko. Hang over badtrip. Traydor talaga ang
beer kahit kailan.

"Loko ka!" binato nya ako ng unan "Tumawag si Tita pumunta ka daw kila
Kath ngayon. Urgent daw. Bilisan mo!" Pota. Ano na naman ba 'to. Hindi ko
pa nga gusto makita si Kath ngayon. Tapos ano to? Joke ba to. Putaragis
talaga.

Tumayo na ko para maligo para naman kahit papano. Mawala ang sakit ng ulo
ko.

Binuksan ko na yung shower at hinayaang tumulo ang tubig sa ulo at

katawan ko. Naalala ko na naman 'yung eksena ng pag-aaway namin ni Kath.

Sana kayang tangayin ng tubig na to ang nadarama ko. Sana kayang agusin
ng tubig na 'to ang pighati ng puso ko.

Kahit na nasa ilalim ako ng shower. Hindi ko maiwasang maiyak sa

nangyayare sa amin ni kath ngayon.

"Mabuti naman Anak at nakarating ka?!" bati sa akin ni Mama.

Nasa salas silang lahat. Si attorney, si Mama ko, Mama ni Kath and si
Kath.

"Upo ka anak." sabi sa akin ng mama ni Kath.

Pero parang wala akong narinig. Nakatingin lang ako kay Kath. Gusto ko
syang yakapin at halikan sa mga oras na 'to. Gusto kong hagkan si Kath.
Pero hindi ko magawa dahil hindi ayos ang sitwasyon namin.

Nakayuko lang si Kath. God knows how much I love her. I miss you so much
Kath.

"Anak, umupo kana. May ididiscuss si Attorney." sabi bigla ni Mama.

Umupo ako sa upuang katabi ni Mama.

"Okay attorney ano po ba 'tong urgent announcement na 'to?" pag sisimula

ni Mama.

Huminga ng malalim si Attorney. Parang hindi ko gusto 'tong balita na

sasabihin ni attorney ah.

"Di ba Kath nabanggit ko na 'yung problem sa married nyo ni Kath?!" Huh?

Anong problema dun sa kasal namin ni Kath. Napatingin ako kila Mama.
Parehas kameng tatlo, clueless sa problema na 'yun. Merun bang problema
dun?! Bat hindi sinabi ni Kath sa akin.

Napatingin kame nila Mama kay Kath.

Walang mababakas na emotions sa mukha nya.

Tumingin muna sya sa akin sabay iwas ng tingin at tumango kila Attorney.

"Teka nga attorney? Anong problema sa kasal namin ni Kath?" Tangna.

Lalong sumakit ulo ko ah. Hindi dahil sa alak kaninang nainom ko kundi
dito sa problemang sinasabi ni Attorney. Mas malakas pa ang tama sa ulo
nito.

"Oo nga Attorney? What's the problem regarding in their married?"

pagtatanong ni Mama ko.

Napatingin si Attorney sa amin nila mama na wari mo'y naguguluhan "I

thought nasabi na ni Kath yung problem sa inyo." tumingin sya kay Kath
"Hindi mo pala sinabi Kathryn?" umiling lang si Kath.

"I'm so sorry kung hindi pala nasabi ni Kath." inayos ni Attorney yung
salamin nya at may nilabas na documents mula sa leather bag nya "Here's
the document stated that.."

Parang hindi ko gusto ang mga susunod na sasabihin ni Attorney. Nag

sisimula ng kumabog ng mabilis ang puso ko. Para akong aatakihin sa
sobrang bilis ng pump ng puso ko.

"Stated that your married Mr.Daniel Padilla and Ms.Kathryn Bernardo-

Padilla is not valid. Wala pong kasalang naganap dahil the church priest
wasn't settle his visa as a priest during the period of your married.
Samakatuwid, lumalabas na fake ang kasal nyong dalawa.."

Please. Kung panaginip lang to. Gisingin na sana ako. Ayoko hindi totoo
tong sinasabi ni Attorney. Bakit ganito?! Bakit ba ko minamalas ng
ganito?

Napatingin ako kila Mama pare-parehas kame ng expression. GULAT at

SHOCKED.

Tumingin naman ako kay Kath.

Parang tinanggap nya na ang result na sinabi ni Attorney sa pag-iwas nya

ng tingin sa akin.

Please tell me that this is only a nightmare..

--X

Bitin ba?! Sana hindi hehe.

Ayun. VOTE AND COMMENTS GUYS :)
O kaya BE A FAN. PLEASE :D

Anyway, sino nakapanuod ng Princess and I last wednesday I think? Yung

nabugbog si DJ. Waah ! Nakakainis hindi ko napanuod 'yung eksena dun.
Kwento nyo please.

Hindi ko alam kung bat sya nabugbog eh T___T

*******************************************
[47] KathNiel [44]
*******************************************
KATHRYN'S POV

"Just call me kung kailan natin irerearrange ang kasal para ma-settle ko
agad ang mga papers"

After ni attorney sabihin yan. Umaalis na siya. Tanging kame nalang apat
ang natira dito sa living room. Hindi alam kung paano sisimulan ang
kailangan pag-usapan. Lahat na-shocked sa news na sinabi ni Attorney.
Except sa akin, eto naman ang gusto ko diba? Para tuluyan ng maging
malaya kay Daniel.

Masaya ka naman ba talaga?Tanong sakin ng konsensya ko.

Masaya naman talaga ako eh! Masayang masaya. SANA..

"So balae, kailan natin aasikasuhin ang kasal ng dalawang bata?Parang

kailan lang nag rurush tayo. Ngayon mag rurush na naman tayo." sabi ng
mama ni Daniel sa mama ko.
"As soon as possible na balae. I need to phone my husband about this
issue. Para makauwi na din sya as soon as possible." Sagot naman ni Mama.

Silang dalawa lang ang nag-uusap. Samantalang kame ni Daniel. Hindi

nagsasalita, nakatahimik lang.

Pasimple kong tinitignan si Daniel sa gilid ng mata ko.

Walang reaction ang mukha nya. Hindi ko ba mabasa ang iniisip nya ngayon.
Parang wala syang pakialam na walang bisa ang kasal naming dalawa.

At masakit na makitang wala syang pakialam.

"Kath. Okay lang ba sayo kung yung dating gown mo ulit ang gagamitin?
Kaunting repair lang 'yun okay na ulit but it's up to you kung gusto mo
ulit mag patahi." kalmadong tanong sa akin ni Mama.

"Ikaw Daniel? Anong gusto mo? Gusto mo ba ulit magpatahi. Yung cater
before yun nalang ang kuhain natin na mag seserve ng foods. Then, yung sa
invitations. I'll phoe Ms.Dhang for that matter. Magaling 'yun eh. How
about the reception. Do you want kung sa Fozhica Hotel nalang?"

"Ma.."

"Naku, kailangan ko na palang sabihin 'to sa Daddy mo Dj. Para naman

masikaso na talaga namin 'to ng maaga.."
"Ma.."

"Dj, yung mga list ng names ng friends mo. Ibigay mo na agad ah? Para
naman mailagay agad sa mga inivitations then yung mga flowers. Kame na
bahala. Ah basta kame ng bahala dun ni Balae. Di ba balae?"

"MA ANO BA?!!!" biglang nahinto ang pag-uusap ng mga magulang namin dahil
biglang sumigaw si Daniel "STOP MAKING PLANS,WILL YOU?!WALANG KASALANG
MAGAGANAP!!!" nagulat ako sa sinabi ni Daniel.

"Teka lang anak. Pero bakit?" natatarantang tanong ni Mama ni Daniel kay
Daniel.

"BAKIT?DAHIL MAY PROBLEMA KAME NI KATH OKAY?" sumisigaw pa din si Daniel.

Tumingin sya sa akin then sa mama nya ulit "KAYA HINDI KO ALAM KUNG
MATUTULOY PA YANG KASAL NA PINAPLANO NYO!!!" tumayo na sya at lalabas na
ng pintuan.

"AT SANA WAG NYO NG PAKIALAMAN ANG MGA PLANO KO!!!" biglang lumabas ng
pintuan si Daniel pagkatapos nya sabihin 'yun.

Naiwan kameng tatlo na tulala dahil sa sinabi ni Daniel. Ramdam kong

galit sya, bakas naman sa mukha nya eh.

Pero hindi ko maitatagong ang sakit ng mga sinabi nya. Ayaw nya ituloy
'yung second wedding namin.

Ako ba gusto kong ituloy yun?

Napatingin sila Mama sa akin. Bakas sa mukha nilang naguguluhan. Siguro
dahil hindi nila alam ang nangyayare. Sabagay, paano nga naman nila
malalaman eh hindi naman naming sinabi. Mas pinili namin ni Daniel itago
ang lahat.

Nakatingin pa din sila Mama sa akin. Iniwas ko nalang ang tingin ko,
tumayo at umalis mula sa kinauupuan namin.

Wala pako sa wisyo magpaliwanag ngayon. Not now, hindi pa nadidigest ng

sistema ko ang mga sinabi ni Daniel.

Bakit ganun? Galit ba sya. Malamang. Malamang Kath, galit na galit sayo
yun :'(

QUEN' POV

Ilang araw din akong hindi nagpakita kay Kath, Ilang araw din akong
lumayo sa kanila ni Daniel. Sana naman 'yung araw na nawala ako sa
paningin ni Kath e naayos na nila ni Daniel ang problema nilang dalawa.

Haays. Kakaiba talaga 'yung dalawang 'yun. Saksi naman ako sa pag
mamahalan nilang dalawa dati pero nung nagkaroon ng matinding problema.
Wala na, sabog na yung relasyon nila.
Paano ba naman kasi si Kathryn ang tigas ng ulo. Ayaw makinig sa
paliwanag. Si Daniel nagiging aso. Sunud-sunuran. Buhay nga naman talaga
oh! It's so complicated.

Papunta ako ngayon sa bahay nila Kath. Kumusta na kaya siya? Namimiss ko
na din sya eh :|

After 34567 years na byahe at sobrang traffic sa katipunan. Nakarating na

din ako sa condo nila Kath. Wish ko lang na andito siya.

"Oh Enrique long time no see ah?" lumapit sa akin si Tita. Niyakap nya
ako at sabay hinalikan sa pisngi. "How are you na?Ang gwapo mo pa din
ah.."

Napangiti nalang ako sa sinabi ni Tita. Parang kailan lang kasi. Parang
kailan lang 'yung kame pa ni Kath. Yung kame pang dalawa at hindi pa sya
kasal.

Ano kaya ang buhay ko ngayon kung hindi nagpakasal si Kath. Kame pa din
kaya? Siguro sa akin siya kasal ngayon. Edi sana sobrang saya ko di ba?
Kung hindi lang sana ako naduwag dati. Tangna kasi.

"Hello Enrique. Still there? Your idling iho."

"Ay sorry po tita." nakakahiya "Si Kath po ba andyan?"

"Ah yes. Come in." pumasok ako sa loob ng bahay nila Kath "Upo ka muna.
Anong gusto mo? Soda o coffee?" tanong sakin ni Tita

"Thanks po tita. Okay lang po."

"Okay sige. Wait here, I'll call Kathryn." tumango nalang ako kay Tita as
a response.

KATHRYN'S POV

Ilang araw na din ang lumipas simula nung pag-uusap namin tungkol sa
kasal na wala naman palang bisa. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako or
what pero, as a matter of fact. Hindi ako masaya sa naging result nung
married na 'yun.

Til now, hindi ko pa din makalimutan yung mga sinabi ni Daniel. Ayaw nya
ituloy ang second marriage. Siguro nga dahil sa mg ginawa ko sa kanya.

But for telling you the truth. Masakit, kasi I thought ipipilit nya pa
din ang pangalawang kasal naming dalawa pero hindi pala.

Siguro nga napagod na sya sa akin.

Anong siguro? Talagang napagod na sya sayo. Ikaw ba naman ang gawing
basura ang effort matutuwa ka ba? Heck no. My inner ego scold me.
Haaysss. Bakit ba kasi naging ganito ang buhay ko? Naging magulo. Dati
naman simple lang ako. Walang inaalala, walang pinoproblemang ganito.

Pero aaminin ko man o hindi. Masaya ako nung mga araw na kasama ko si
Daniel. Yung pag-aaway namin Daniel nung nasa bahay pa kame ang bumubuo
ng araw ko. Yung asaran naming dalawa, sigawan tungkol sa kung anong
papanuorin. Kung sino ang maglalaba. Lahat 'yun namimiss ko na.

Gusto ko ng ayusin ang mga bagay-bagay na nagawa ko. Masyado na akong

naging masama kay Daniel. Siguro oras na para naman marinig ko ang
paliwanag nya di ba?!

"Anak. Nandito si Enrique. Labas kana dyan." biglang nahinto ang pag-
iisip ko dahil kumatok si Mama.

Si Enrique nandito. Mabuti naman naisip nyang dumalaw sa akin, puro phone
calls and text nalang ang ginagawa nya sa akin eh. Haays, this time
talaga kailangan ko ng kausap. Tanging si Enrique nalang ang hindi
nagagalit sa akin. Well, siguro dahil hindi naman nya alam ang
nangyayare.

"Okay po. Wait lang po."

Nag-ayos na muna ako bago ako bumababa. Gusto ko gumala at mag-isip isip.
Ayokong ikulong ang sarili ko dito sa bahay. Mababaliw lang ako kapag nag
stay pako dito.

Kinuha ko na yung purse ko na nakasabit sa likod ng pintuan. Then lumabas

na ako ng room ko.

"Anak." tinawag ako ni Mama from kitchen "Sana naman magkaayos na kayo ni
Daniel." malumanay na sabi ni Mama..
Ngumiti nalang ako kay Mama at tumango.

"Ma alis lang po kame ni Quen."

"Sige, mag-ingat kayong dalawa."

Lumapit ako kay Quen at ngumiti. "Tara? I need to breath some fresh
air.."

"Teka lang pumunta nga ko dito para bisitahin ka eh." tinignan ko sya ng
masama "Sabi ko nga aalis tayo. Tita sige po alis na po muna kame ni
Kath."

Naglakad lakad lang kame ni Quen dito sa may park malapit sa condo namin.
Walang nagsasalita. Mahangin ang paligid. Kulay orange na nagfafade into
black ang langit. Mag aalasa-is na ng gabi.

Nung makalapit kame sa isa sa upuan sa may park. Huminto ako at umupo.

"Haaay salamat naman at nakaramdam ka din ng kapaguran Kath." tumabi sa

akin si Quen "Kumusta?"

Tumingin ako kay Quen sabay umiwas ulit ng tingin "Maniniwala ka ba kung
sasabihin kong ayos lang ako?"
Nilagay ni Quen yung kamay nya sa baba nya "Pwede rin. Pero kumusta
nga,seryoso?"

Napatingin nalang ako sa langit bago sumagot "Eto parang langit. Unti-
unti ng dumidilim ang aking mundo.."

"Huh?Hindi ko gets Kath." humarap sa akin si Quen "Explain mo nga

lahat.."

Huminga muna ako ng malalim at kinuwento kay Quen ang lahat. Lahat-lahat
ng mga nangyari simula nung hindi sya nagparamdam hanggang nung pag-uusap
about sa not valid na married.

"Ano?Wala ka man lang reaction dyan?" sabi ko kay Quen. Wala kasi akong
makitang reaction sa mukha nya eh.

"Gusto mo talaga malaman ang reaction ko?" seryoso nyang tanong sa akin.

Dahan-Dahan akong tumango at sumagot "Oo, mali ba ang ginawa ko?"

"Anong mali?Maling mali talaga Kath. Ang mahirap kasi sayo. Gumagawa na
ng effort si Daniel hindi mo pa binigyan ng chance magpaliwanag. Ano ba
kasi ang nangyayari sayo Kath?!Hindi ka naman ganyan." sinisermunan ako
ni Quen.
Napayuko nalang ako sa mga sinabi nya "Galit lang ako that time. Hindi ko
alam, sadyang magulo lang ang lahat. And besides, natatakot kasi ako na
baka nagsisinungaling lang si Daniel sa akin."

"Nagsisinungaling Kath?!" natawa si Quen "Kath kilala mo naman si Daniel

di ba?! Ma pride na tao 'yun. Pero kinain nya lahat ng pride nya para
lang sayo. Kasi mas importante ka sa kesa sa pride nya. Kahit ako naman
mapapagod din sa mga ginawa mo eh. No wonder kung isang araw magkabalikan
nalang si Daniel at Julia.." parehas sila ng sinabi ni Bea.

I sighed.

"Kath eto lang yan eh." napatingin ako kay Quen "Ang PAG-IBIG ay parang
HOLDAPAN.. Nasa sayo ang desisyon kung ipaglalaban mo ng patayan o
bibitaw ka kasi takot kang masaktan."

"Kaya mo ba syang ipaglaban ulit?! Anong mas kinakatakot mo ngayon?! Ang

masaktan ulit dahil sa pagmamahal o ang mawala si Daniel sayo ng
tuluyan?! I guess, Daniel done his part. Ginawa nya na lahat ng effort
para lang mabawi ka. But, ang tigas mo kath eh. Kaya this time. Ikaw
naman sana gumawa ng way.."

Siguro nga, kailangan ako naman ang gumawa ng paraan para mabawi si
Daniel..

--X
Mewmew. HAHAHAH! Sabaw? FIne :D

Vote, comment, and Be a FAN pleeeaaase naman po :)

*******************************************
[48] KathNiel [45]
*******************************************
DANIEL'S POV

Andito ngayon si Julia sa bahay ko. Bakit?! Tinawagan ko sya, syempre I

need somebody to talk to. Si Jake naman nowhere to be found, siguro
kasama nun ngayon si Bea *sigh* buti pa silang dalawa. Walang problemang
pinoproblema, hindi gaya ko. Wala naman akong balat sa pwet, pero bakit
ganito ang nangyayare sa aking kamalasan. Tangna naman buhay 'to. Wala
na, walang wala na patutunguhan ang buhay ko. Nawala na nga sa akin si
Kath, pati ang kaisa-isang pinang hahawakan kong nagkakabit sa aming
dalawa wala din palang visa, peste talaga.

"Ano na Daniel. Magtititigan nalang ba tayong dalawa. Ikwento muna. Tama

na yang paghihimas sa bote ng beer, cause kadiri talaga ang amoy!"
sinigawan na ako ni Julia ng pabiro.

I took a deep breath then kinuwento ko na kay Julia lahat-lahat, pati

yung sinabi ko na walang kasalang magaganap, and ang initial reaction ni
Julia ay..

"Ang loko mo talaga Daniel. Bat mo naman sinigaw sa harap ni Kath 'yun.
Ano nalang iisipin nun?" binatukan ako ni Julia ng malakas.

"Aray ko! Bat ka naman nakabatok agad dyan." hinimas ko 'yung parte ng
ulo ko na binatukan ni Julia. Nag dadalawang isip na tuloy ako kung may
cancer ba talaga sya o nagpapanggap lang eh. Kita nyo na. Ang lakas
mamatok.
"Serves you right Daniel. God, Daniel naman. Ano ba kasing pumasok sa
isip mo at sinabi mong walang kasalang magaganap?! Because seriously, If
I were Kath. Ang iisipin ko ayaw mo na talaga sa akin, suko na, na give-
up kana." napailing-iling nalang si Julia.

"Eh syempre naman. May hang-over pa ko nun, nadala lang ako ng spirit ng
alak. Saka, nairita lang ako sa mga magulang namin ni Kath ang daming
plano, ang daming gustong gawin hindi kame hayaan." uminom ako ng beer
"May problema pa nga kame ni Kath na dapat ayusin tapos sila plano ng
plano. Walangya lang!"

"Pero may plano ka ba talaga Daniel?" tanong sa akin ni Julia

"Syempre naman. Hindi ko basta-basta igigive up si Kath nuh, after this

plan. Kung ano ang desisyon nya tatanggapin ko." mahina kong sagot kay
Julia, kinakabahan din kasi ako sa plano kong to. What if hindi pa din
kame naging okay ni Kath after that plan?

"Paano kung hindi pa din kayo naging okay?! Are you planning to pursue
the scholarship abroad?" Nasabi ko na din pala kay Julia about sa
scholarship na nakuha ko. Sabi nya nga, once in a lifetime opportunity
'yun para sa akin. Harvard university na ang kumuha sa akin para duon
mag-aral. Of course, big opportunity nga 'yun, but kaya ko bang iwan si
Kath.

"I don't know." sagot ko sa kanya "Maybe kapag hindi kame naayos ni Kath,
papayag na ko na mag-aral sa Harvard, afterall it's a big opportunity nga
sabi mo and siguro dun nalang din ako magpapalipas ng panahon...panahon
para makalimot.." Asa ka naman na madali mo makakalimutan ang isip-batang
si Kath, bigla ako napangiti.

"So what's funny naman?" iritadong tanong ni Julia.

Napangiti na naman ako "Nothing" sagot ko "Naalala ko lang si Kath kapag
iniinis ko sya." napapikit nalang ako ng mata inaalala ang mga memories
namin ni Kath na sa tingin ko sa alala ko nalang ulit masisilayan.

"You love her so much nuh?" napatingin ako kay Julia, nakangiti sya
"Mahal na mahal mo talaga sya nuh?" Pwede ko bang sagutin yang tanong ni
Julia,hindi ba ang awkward? Yung ex mo tinatanong ka kung mahal na mahal
mo talaga ang taong nagpapasaya sayo ngayon.

"Common, you can tell naman Daniel. Hindi ako masasaktan..maybe in the
first place masasaktan ako but hindi na ung grabe, naka move on na ko
nuh." natatawang sagot ni Julia.

Napatingin nalang ulit ako sa langit, may bituin, full moon then tumingin
ulit ako kay Julia at sumagot "Siguro kung may lalampas na salitang
mahal, yun na ang pakiramdam ko para kay Kath pero dahil wala pa, mahal
na mahal muna ang ipang dedescribe ko para sa feelings ko for her.."

Napatingin ulit ako kay Julia, just like her nakatingin din sya sa
langit.

"Nung panahong nawala ka. I thought, didilim na ng tuluyan ang paligid

ko, ang mundo ko. Pero si Kath" sabi ko kay Julia "Si kath ang nagsilbing
bituin sa madilim kong mundo. Hindi nya ko iniwan nung mga araw na halos
ayaw ko ng mabuhay, lagi syang nandyan sa tabi ko.."

Bigla ko naramdaman ang isang mainit na patak na lumabas sa aking mata.

Dali-dali ko tong pinunasan.

"Are you crying Daniel?" malumanay na tanong ni Julia.

"of course not." pagtatanggi ko sa kanya "napuwing lang ako nuh!" sabay
ngiti ko.

"You know what Daniel?! You're not a good bluffer." sabi naman nya sakin
"Alam kong luha yan. Common, iiyak mo lang yan. I'm here, Ilabas mo lang
yang mga luha mo para naman gumaan ang pakiramdam mo."

After Julia said that, automatic na nalaglag ang mga luha galing sa mata
ko. Hindi ko alam kung ilang ulit na akong umiyak dahil kay Kath, pero
ang alam ko lang. Masakit talaga.

"Bat ganun nuh?! Bat ang sakit-sakit na." I said between my sob.

Lumapit si Julia sa akin at niyakap ako "Hindi mo naman kasi masasabing

nagmamahal ka kapag hindi ka nasasaktan. Pain is a part of loving, if
there's no pain. There's also no love. Kambal yang dalawang yan."

"Last question Daniel. Kaya mo bang ilet go si Kath. If there's no chance

for you and Kath to get back together?"

Humiwalay si Julia sa akin para tignan ako sa mata.

Again huminga muna ako ng malalim at sumagot "Sabi nga ni Ester sa

librong Para Kay B ni Ricky Lee, sa buhay: "Never Go out of Bounds. There
are certain boundaries para sa bawat tao at doon ang lugar mo"Kung
itinakda na talaga ng kapalaran na maging walang bisa ang kasal namin ni
Kath, and If ever hindi sya dumating sa plano ko this saturday, I'll just
accept the fact na hanggang dito nalang talaga kame. Hindi ko na
ipipilit.."

Parang napanganga si Julia sa sagot ko. Halos manlaki ang mata nya sa
sinabi ko "God, Daniel nagbabasa ka pala ng book. I thought, for being
Daniel Padilla It's kinda boring pero hindi pala." natawa nalang ako sa
sagot nya.

"Sire. Diniscuss kasi yun sa Filipino 102 natin before nung umalis ka."
sabi ko sa kanya. "Tara nga dito payakap ulit."

"Sure yakap lang pala eh." then niyakap ko sya ng mahigpit.

Ang sarap lang sa pakiramdam na okay kame ni Julia, na hindi kame katulad
ng mga mag ex's na nagiging bitter sa isa't isa.

KATHRYN'S POV

Andito pa din kame ni Quen sa park malapit. Ewan ko ba after ng mag

sinabi sa akin ni Quen, parang naguilty ako sa mga pinag gagawa ko kay
Daniel. After what he did during my accident tapos yung ginawa ko pa sa
kanya nung nasa condo sya ni Mama. I felt being selfish person.

Tama nga si Quen, dapat binigyan ko si Daniel ng chance magpaliwanag,

afterall he deserves naman to hear his side. Hindi puro akin nalang ang
iniintindi ko.
Ganun naman kasi talaga ang tao. Kapag nagagalit, sarado ang utak sa
isang paliwanag. Dapat 'yun ang baguhin ng isang tao.

"So anong plano mo ngayon?" nagising nalang ako sa realidad ng magsalita

ulit si Quen "Natauhan ka na ba sa mga sinabi ko?" nakangiti nyang tanong
sa akin.

"Paano kung ayaw nya na talaga sa akin?!Paano kung pagod na talaga sya?!
Paano kung--" biglang nilagay ni Quen ang point finger nya sa labi ko
"Paano mo malalaman ang sagot sa tanong mo if hindi mo sya pupuntahan
ngayon di ba?!" tinanggal nya yung finger nya sa labi ko "And paano kung
hinihintay ka lang nyang dumating para maayos ang lahat?"

Dahan-dahan akong napangiti sa mga sinabi ni Quen. Bilib talaga ako sa

taong 'to. I know and I feel na til now mahal nya pa din ako pero andito
sya instead na siraan si Daniel para bumalik ako sa kanya, hindi eh
ineencourage nya pa ako na pakinggan si Daniel.

I'm so lucky to have Quen in my Life...of course being a friend, A

trusted friend. Afterall naman si Daniel nalang ang nagmamay-ari ng puso
ko.

Tumayo na ako sa inuupuan namin ni Quen at kinuha ang purse ko na dala

ko.
"Thank you Quen for all of this. Thank you.." yinakap ko sya ng mahigpit

"Ehhh..Aray! Tama na. Baka hindi nako makahinga Kath.." pagbibiro nya
sakin.

Humiwalay na ako sa pagkakayakap sa kanya at tumakbo palayo pero nung

malapit na ako sa kotse ko, napahinto ako at tumingin sa kanya.

"Quen last question." sabi ko sa kanya.

"What's it?" nakangiti nyang tanong sa akin.

"Why did you do this?" parang naguluhan sya sa tanong ko "I meant, bakit
lagi kang nandyan para pag-ayusin kame ni Daniel. Instead na siraan mo
sya para bumalik ako sayo hindi eh, ineencourage mo pa akong bumalik sa
kanya.."

Ngumiti si Quen sa akin at nagsalita "Because, I can even sacrifice my

own happiness just to see my happiness, happy with her happiness.."
simple yet meaningful nyang sagot..

"Thank you ulit Quen." saka sumakay na ako sa kotse ko.

Nakita ko nalang si Quen na nagsalute sa akin.

This time, aayusin ko na ang lahat ng gusot na nagawa ko.

---X

Pabitin effect muna tayo! Hohoho :)

Hello Guys, comment, vote and be a fan. Pleaaaaseeeee naman oh.

Last 2 chapters to Go and 1 epilogue hekhek.

*******************************************
[49] KathNiel [46]
*******************************************
Hello mga Labs. pasensya na kung late ang update ko ah?! Eh kasi naman.
Last 2 chapters nalang nito at isang Epilogue kaya tinatagalan ko. HAHA!
Dejoke. Gusto ko kasi gumawa ng book two mga labs yung bang Matured na
silang lahat. You know *evil laugh*

Salamat pala sa nag vovote and comments :) Sana pati ang mga silent
readers mag comment and votes na din parang awa nyo na! HAHA

And last. Pa-fan naman oy! HAHA! Kapalan ng mukha XD

So here na :)

VOTE AND COMMENT po.

PS. Sa nag memessage sakin through chatbox. Sorry kung bigla akong nag
oofline. Kasi ang bagal ng internet connection ko T_T sorry mga labs.

---

DANIEL'S POV
"Naalala mo pa ba nung bago palang tayo Daniel?! Hindi pa tayo nag-uusap
nun eh." bigla kameng nagtawanan ni Julia, naalala kasi namin yung mga
panahong kame pang dalawa 'yung high school memories kumbaga. Ang dami na
pala naming pinag daanan.

"Oo naman" sabi ko sa kanya "Paano ko makakalimutan 'yun eh hiyang hiya

kaya ako nun. Hindi dahil sinagot mo ko kundi dahil tingin ko hindi ako
bagay sayo nun. Kasi naman campus Queen ka eh." ngumiti ako sa kanya

Parang biglang lumungkot 'yung mukha ni Julia "Pero lahat talaga ng bagay
sa mundo may Katapusan, may hangganan nuh?" ngumiti sya ng mapakla "Isang
patunay lang talaga na hindi lahat ng relasyon eh forever. Tignan mo
ngayon, Isa nalang ako parte ng mga ex mo."

Lumapit ako sa kanya at niyakap ko sya ng mahigpit "Wag mong sabihing ex

kita Julia dahil kahit magkaibigan lang tayo ngayon. Mahal pa din naman
kita eh."

"Mahal mo nga. Pero mas mahal mo naman si Kath." ngumuso si Julia, natawa
nalang ako sa kanya.

"Basta Daniel ah. Ipaglaban mo si Kath. Wag mong hayaan na mabaliwala

lahat ng sacrifice ko. Nilet go kita dahil alam kong kay Kath ka sasaya
kaya wag mo sayangin ha!"

"Yes mam." nag salute pa ako sa kanya "I won't let myself to let her go.
May tatlong promises ata akong binitawan sa kanya." sabi ko sa kanya "And
besides, kung hindi man ako matuloy kasal naming dalawa." nilagay ko yung
kamay ko sa batok ko at and nag rest sa sandalan ng upuan "Hinding hindi
na ulit ako magpapakasal kung hindi lang naman din si Kath ang hihintayin
ko sa dulo altar."

Bigla akong kinurot ni Julia sa tagiliran "Ang cheesy ha!" sabi nya sa
akin "Lumabas talaga ang lahat ng other side ni Mr.Daniel Padilla simula
ng mahalin mo si Kath." natatawa nyang biro.

"Oo nga eh!" sagot ko naman "Lumabas talaga ang lahat ng kakornihan ko
simula nung matuto kong mahalin si Kath." naramdaman ko naman na may
nasipa akong bote kasi inuugoy ko ang paa ko pero pinabayaan ko nalang.

Narinig ko naman na nag buntong hininga si Julia at sinandal nya ang ulo
nya sa balikat ko "I wish all the best sa inyo ni Kath Daniel" sabi nya
ng mahina "Magkabalikan lang kayong dalawa. Promise, lalayo ako para
hindi na magselos si Kath sakin and I wish na sana let you to explain
everything." inakbayan ko si Julia "Kasi kahit ako naguguilty eh. Feeling
ko part ako kung bakit nasira ang relasyon nyong dalawa." ramdam ko ang
sinsiredad ni Julia after she said that. Kaya naman niyakap ko sya ng
mahigpit. Very thankful ako kay Julia. As in.

KATHRYN'S POV

Kapag minamalas ka nga naman oh. Sana sa kabilang street na ko dumaan

hindi na dito sa usual road na dinadaan namin ni Daniel before pauwe sa
bahay. Nakakainis naman. Parang may pumipigil na dumating ako sa bahay.

Kanina kasi after ko iwan si Quen sa Park. May nadaan akong basag-basag
na bottle of beers. I think nag karoon ng mini ramble sa street na 'yun.
Then, after that. Ang sikip naman ng traffic sa Lawton, bumper to bumper.
Haays, Gadh. Do i really deserved this one. Kung Oo, hindi ako susuko.
What's important as of now, makarating ako sa bahay namin at makausap na
si Daniel. To settle everything, and to get back Daniel.
Gusto kong marinig lahat ng paliwanag nya. Ayoko na maging makitid.
Nakakasawa at nakakapagod. Dahil sa pride, angry, and being stubborn.
Nawala si Daniel sa akin. Please, lord guide me.

After thirty minutes of suffering from traffic. I'm finally here sa harap
ng bahay namin. Or should I say before na bahay namin ni Daniel. Halo-
halong emotions ang nararamdaman ko as of now. Kinakabahan ako. Yung puso
ko parang may nagtatakbuhay isang dosenang kabayo sa sobrang bilis ng
beat. Namamawis na din ang noo ko.

Binuksan ko na ang gate ng dahan-dahan. Natatawa pa nga ako sa sarili ko.

Feeling ko isa akong magnanakaw. Gusto ko kasing isurprise si Daniel. I
meant, gusto kong magulat sya dahil bigla akong sumulpot sa bahay nya.

[PLAY THE SONG IN

MUSIC BOX :)]

Pero ako ang nagulat nung napatingin ako sa Garden. Sa dalawang taong
nakaupo ng nakatalikod sa akin.

From the hair. A blonde hair to be exact. Alam kong si Julia ang
nakasandal sa balikat ni Daniel. Habang si Daniel naman nakaakbay kay
Julia and naka rest and head nila sa isa't isa. Mukhang nakatulog na
silang dalawa dahil hindi na sila gumagalaw.

I felt my tears slowly out from my eyes. Hindi ko ineexpect na ganito

makikita ko. Ako ang nasurprise sa nasaksikan ko ngayon.
Ano to Daniel?! Are we really over?! Tapos na ba talaga ang lahat sa
atin. Are you really tired on me?! Suko ka na ba talaga sa akin, kaya
bumalik ka nalang ulit kay Julia. Kayo na ba talaga ni Julia ulit?

My minds clouded of unexplain thoughts. Sunod-sunod ang tanong na pumasok

sa isip ko. Ang sakit naman nito. After couple of months. Naramdaman ko
na naman na nawawasak ang puso ko.

Kaya pala parang may humaharang sa akin kanina na wag na pumunta dito.
Kasi ito ang makikita ko. Sana, hindi nalang ako tumuloy. Sana hindi nako
pumunta. Edi sana hindi ko sila nakitang dalawa.

Tumingin ako sa langit. I closed my eyes. Wishing that this is only a

dream, a nightmare to be exact. Dahan-dahan kong binuksan ang mata ko at
tumingin sa inuupuan nila.

But I'm failed. This is real. This is not a dream. This is the sad
reality. We're done, over and never gonna be together again.

Bumalik na si Daniel kay Julia. Sa babaeng nag mamay-ari sa kanya talaga.

Binawi na talaga ni Julia kung ano ang kanya, lalo na't walang bisa ang
kasal namin ni Daniel. Wala akong habol. Sa part na 'to. Lumapit na sa
akin ang bola pero sinipa ko pa papunta sa kalaban. Ang ending ako ang
natalo.

Ngayon lang nag sink-in sa utak ko ang lahat. Kaya pala nung araw na nag-
usap-usap about sa wedding namin. Ayaw na ituloy ni Daniel ang kasal
cause he has a other plan.
Ang planong bumalik na kay Julia :'(

For the last time. I looked at them. They're perfectly fit for each
other. Comapred kay Julia?! Walang wala naman talaga ako eh. Sa ganda at
talino palang nya. Basura na akong maituturing. Wala akong sinabi.

Kaya siguro natauhan na si Daniel.

Well, I guess this is really goodbye for both of us Daniel.

Pero this is the most painful goodbye so far.

I step back and turn around. Hindi ko na pa kayang makita ang kalagayan
nilang dalawa.

This is suck. Love really suck.

*******************************************
[50] KathNiel [47]
*******************************************
Sorry for the very LOOOOONG waits. Busy Busyhan ako ngayon! Mwhehehe :'3

---

KATHRYN'S POV
I cannot take this anymore.

Hindi ko na talaga kaya pang makita silang magkatabi pa. Masyado ng

sumasakit ang puso ko sa mga nakita ko. I never expect this! Akala ko
maayos na namin ni Daniel ang lahat kapag pumunta ako dito, pero hindi.
Mas lalong gumulo ang lahat.

Tumakbo na ako palabas ng bahay ni Daniel. Lumalabo na ang mata ko sa mga

luhang tumutulo sa mata ko.

Nabangga ko pa nga yung isang paso ng orchids. But I didn't bother myself
para ayusin pa yung paso.

Yung puso ko pati ang paso ay parehong basag ngayon. But, mas basag ang
akin. Masyado pang masakit dahil kumikirot.

I immediately hop in in my car. Hindi ko alam kung saan ako pupunta sa

mga oras na 'to. napatingin ako sa orasan ko. It's exact 11:30 in the
evening. Where to go?!

Ayoko namang gambalain pa si Quen para lang mag rant sa kanya. Too much
na kasi ang mga nagawa nya for me.

Si Bea naman. Si Bea na til now hindi pa din kame nagkakaayos dalawa.
Lalong bumigat ang pakiramdam ko dahil sa away namin ni Bea few weeks
ago. Masyado ng magulo ang lahat.
Eto na eh. Unti-unti ko ng inaayos ang lahat. Inaayos ko na lahat ng
gusot na ginawa ko pero what now?! Masyado na akong huli. Nawala na
talaga ang pag-asa. Sumuko na si Daniel.

Pinatakbo ko lang ang sasakyan ko. Paikot-ikot lang ata ako ngayon sa
kalsada. I don't care basta ayoko munang umuwi.

Tulo lang ng tulo ang luha ko habang nag dadrive. Punas.Tulo.Punas.Tulo

lang ang ginagawa ko.

I suddenly closed my eyes. Biglang nag play back yung nakita ko.

Darn. Again! Ayoko ng maisip pa yun. Masyado ng masakit. Masyado ng durog

ang puso ko.

Bigla kong hininto ang kotse ko sa tapat ng isang club. Kung saan pwede
ako makalimot kahit sandali. Kung saan pwede ko lunurin ang sarili ko sa
alak. Alam kong panandalian lang ang mabibigay na soulusyon ng alak sa
akin pero wala akong pakialam. Gusto ko muna makalimot sa mga oras na
'to. Gusto ko limutin ang lahat-lahat ng sakit sa araw na 'to.

It's been a while since the last time na uminom ako. Andito pa ata si
Khalil nun I think?! Malakas naman ako uminom before pero hindi ko lang
alam ngayon. Haaay, talking to myself again.

Lumakad na agad ako papasok ng sa bar para mag order. Pero muntik pakong
harangin ng bouncer. Siguro akala nya minor palang ako. Well, minor pa
naman ako di ba?! I'm just 18 years old.

"Good Evening Mam." bati sa akin ng bartender "Hard drink o mild drink?"
"Hard drink please." After I said that tumango lang sa akin ang bartender
then nag hagis na sya ng mga bote para ihanda ang order. Nilibot ko muna
ang mata ko sa buong club.

Naiinggit ako sa mga nakikita ko. Mga taong walang iniintindi kundi ang
sarili nila, nagpapakasaya at nilulunod ang sarili sa alak. Samantalang
ako, pumunta lang dito para bumili ng maiinom na magiging dahilan ng
panandaliang pagkalimot. I sighed.

"Here's your order mam.Enjoy." nilapag na sa tapat ko ang inorder ko.

Inamoy ko muna. Sh*t ang tapang naman nito. Pero eto naman ang gusto ko
di ba?! Panindigan mo yan Kath.

I sipped my drink. Ang pakla. Gumuguhit sa lalamunan ko. Isang inom ko

palang biglang uminit ang tyan ko at may kung anong pumitik sa ulo ko.
Uhm, effective. I need more of this.

Lumilipas ang oras at dumadami din ang naiinom ko. Pero parang,,parang,,
mas lalong bumibigat ang pakiramdam ko this time..I closed my eyes for a
moment then rest my head in the table that I occupy.

Unti-unting bumabalik lahat ng masasayang alaala naming dalawa ni Daniel.

Lahat lahat. Yung ngiti nya tuwing umaga nung nagsasama pa kame. Yung
sigawan namin tuwing nag-aaway kung sino maglalaba ng laundry. Yung
sweetness nya sa akin. Yung mga yakap nya sa akin. Yung boses nya nung
kinantahan nya ako nung 8 months na kame. Yung inamin nyang nagseselos
sya kay Quen.

Ang dami na din pala naming pinag samahan ni Daniel. Ang dami na ding
kalungkutan. I can't believed na aabot sa point na walang bisa ang kasal
namin.
Oo hiniling ko 'yun. Hiniling ko na sana...sana walang bisa ang kasal
para madali akong makawala sa kanya. Pero I'm just mad. Pero ngayon labis
ko na yung pinag sisisihan pa.

Eto kasi ang mahirap sa tao eh. Bakit ba lagi sa huli ang pagsisisi?!

I shook my head for a moment. Ramdam ko ng sumasakit ang ulo ko. Basang
basa na din ang lamesa. Basang basa ng mga luha ko. Haay.

I love you Daniel, but I think I should let you go..

DANIEL'S POV

Ilang araw na din ang lumipas simula nung araw na nakita ko si Kath.
Namimiss ko na sya ng sobra. Gusto ko syang makita sa mga oras na 'to
pero kailangan ko pa mag hantay ng ilang oras para sa hinanda kong dinner
date namin tonight.

Yeah! May surprise ako for her. Alam nyo ba kung anong ocassion ngayon?!

It's our First Wedding Anniversarry. Ang ganda sana kung hindi nagkapeste
peste ang bisa ng kasal namin ni Kath di ba?! Perfect na sana ang lahat.
Masaya sana kameng dalawa ngayon. Pero wala eh! Sadyang mapaglaro ang
tadhana. Paborito kameng paglaruang dalawa ni Kath.

Biglang nag ring ang phone ko. Tumatawag si Julia.

"Hello Julia. Ano okay na ba ang lahat?!" tanong ko sa kanya over the
phone.

"Yes boss. Okay na ang lahat." sabi nya "Ayusin mo Daniel ha! I need a
positive answer tonight or tomorrow. Kailangan after this day o bago
matapos tong araw na to. Ayos na kayo ni Kath ha?" natatawa naman ako
dito kay Julia. Sigawan ba ko sa cellphone.

"Opo!" pagbibiro ko sa kanya.

"Good. Meet me after 30 minutes sa XXXXXX Flowers shop. Bilhan mo si Kath

ng flower." Then she hung up.

Si Julia ang katulong ko sa pag-aayos ko ng surpirse kay Kath. Gusto nya

daw kasing bumawi sa mga nagawa nya kaya nagulo kame ni Kath. Sabi ko nga
sa kanya she don't need to do this kasi kaya ko naman na to, but she
insist eh. Kaya naman pumayag na din ako besides wala din naman ako alam
sa pag-aayos ng table para maging romantic. Sweet stuffs ain't my things
pero para kay Kath gagawin ko 'to. Gusto ko na ayusin ang lahat eh.

Pero kung hindi na 'to maaayos. Kung wala na talaga. Kung ayaw nya na
talaga and kung hindi sya dadating mamaya sa surprise ko.

Kahit mahirap tanggapin.

Ipupursue ko na ang scholarship na nakuha ko abroad. Siguro dun nalang

talaga ako mag-aaral para mag move on at kalimutan ang lahat.

But hindi ko sinabing kakalimutan ko si Kath.

Maybe sarili ko muna ang iisipin ko.

Nagkatampuhan pa nga kame ni Mama dahil sa scholar na nakuha ko. Bakit ko

pa daw kailangan dun mag-aral e pwede naman daw dito. Sabi ko nga
magandang opportunity for me. Famous school na ang kumukuha sa akin.
Hindi na ako mahihirapan mag hanap ng work after ko grumaduate.

Paano daw si Kath?!

Ayun pinaliwanag ko din 'tong gagawin ko. If she didn't came. Wala na
talagang pag-asa. Alam nyo naman si Mama paborito si Kath. Mahirap man
daw tanggapin but tatanggapin nya din daw kung yun ang gusto ni Kath.
Hindi naman daw nya kasi alam ang nangyari before edi sana daw naagapan
pa. Nasisi pa nga ako eh! hehe.

Pumunta nako sa school para tignan kung ready na ang lahat. Yeap! Sa
school ako mag popropose kay Kath. Sa school ko gusto gawin ang pag-aaya
sa kanya ng kasal. Sa school kasi ang pinaka malungkot na moment sa amin.
Gusto ko palitan yun ng masasayang alala.

Nasunod naman lahat ng plano ko. I mean,plano namin dalawa ni Julia. Sa

field ng school namin, sa gitna nagpalagay ako ng Red Carpet then sa
gitna nun yung table kung saan kame mag didinner ni Kath, candle light
dinner sya with macthing white rose petals.

Then may sound system din. Gusto ko kasi sumayaw eh hehe. Gusto ko isayaw
si Kath, remember our Acquiatance Party?! Di ba we're not okay that
time?! Kung alam nyo lang na gustong gusto ko sya isayaw nun. Pero wala
eh nakaharang sa amin si Julia and kung kailan naayos ang lahat. Saka
naman na accident si Kath.

What a life right? :'(

Nakita ko ng inaayos nung mga tao kong inuupan yung tarpaulin na
mahuhulog kapag sumapit ang 12midnight.

Oo na ako na ang corny. May naisip kasi ako na kapag pumutok ang
fireworks, malalaglag ang tarpaulin na nakalagay ang mga salitang "WOULD
YOU ALLOW ME TO SPEND MY FOREVER WITH YOU KATH?" then saka ko sya
tatanungin ng "Will You Marry Me Again Tabachoy?" Nak ng. Napapangiti ako
dito sa kinatatayuan ko ha?! Para akong tanga.

Bigla kong naalala na imemeet ko pala si Julia para sa flowers na

ibibigay ko kay Kath. Patay na! 1 oras na ang nakalipas eh!

Dali dali akong tumakbo papunta sa kotse ko at pinaharurot agad sa XXXXX

Flower Shop.

Kitang kita ko si Julia na nakatayo sa harapan ng shop at naka simangot

na sa akin.

"You're Late Mr.Padilla." sabi sakin ni Julia "Di ba sabi ko after 30

minutes?! Bat inabot ka ng isang oras?" tumingin pa sya sa relo nya.

"Sorry naman." napakamot pa ko sa ulo ko "Pumunta pa kasi akong school to

check everything eh."
Biglang nagbago ang mukha ni Julia naging excited "So how's goin?" sabi
nya "Is everything fine there?" hindi sya mukhang excited. Hindi talaga!
HAHAH

"Yeap!" sabi ko sabay ngiti ng malaki "Flowers nalang ang kulang at si

Kath. Kaya tara na?"

"Ay oo nga pala! Tara na." pumasok na kame ni Julia sa loob para bumili
ng pinaka mahal at pinaka magandang bulaklak para kay Kathryn ko.

I hope everything will be fine..

*******************************************
[51] KathNiel [48]
*******************************************

KATHRYN'S POV

"Mukhang malalim ang iniisip ah?!Baka malunod ka nyan." narinig ko na

nagsalita si Quen. Napatingin ako sa kanya. Nakangiti sya sa akin.
Ngumiti din ako sa kanya. Isang ngiti na tinatago lahat ng sakit. Isang
ngiti na kahit kailan hindi na ata magiging totoo.

Napatingin ako sa labas ng window ng kotse ni Quen. Kung saan lahat ng

tao nag mamadaling umuwe sa kani-kanilang bahay. Umuwe sa minamahal sa
buhay. Busy sa kani-kanilang ginagawa. Sana ganyan din ako sa kanila.
Sana wala akong iniintidi ngayong ganito.
Sana.Sana hindi ko nakita 'yung kanina.

Kath please wag kang iiyak. Kalmahin mo sarili mo. Wag dito please. Wag
dito.

Naalala ko na naman yung nakita namin ni Quen kanina.

--FLASHBACK--

Alas tres ng tanghali ng pumunta si Quen sa bahay namin. Ewan ko ba dito

hindi man lang nagsasabing pupunta. Hindi nga ako bihis eh. Nakahilata
lang ako sa sofa sa sala habang may nakalagay na yelo sa noo ko. Ang
sakit kasi ng ulo ko dahil sa hang-over last night.

Doble ang sumasakit sa akin ngayon.

Ang ulo ko at ang puso ko.

"Eh bakit ka ba kasi nag-inom?" kanina pa yan si Quen tanong ng tanong sa

akin kung bakit ako nag-inom. Sinabi ko na ngang trip ko lang kasi it's
been awhile since last drink ko.

"Wala lang. Trip ko lang." tumayo ako at pumunta sa kusina para kumuha ng
juice. Sabi kasi nila juice daw ang panlaban sa hang-over. The cold one.

"Hindi ako naniniwalang trip mo lang." narinig kong sabi nya "May
nangyare ba?! Ano nangyare sa inyo ni Daniel?! Nagkaayos ba kayo?"
napahinto ako sa tanong ni Quen sa akin.
Hindi ko pinansin ang tanong nya.

"Gusto mo ng juice Quen?!" tanong ko sa kanya "How about beer. Merun sa

mama dito oh. Kaso mild lang to." tumingin ako kay Quen.

Nakatingin lang sya sa akin. Walang emotions ang mukha nya.

Sa tingin ni Quen sa akin. Para bang sinusuri nya ko. Para bang gusto nya
malaman ang totoong nangyare.

"May nangyare ba Kath?" nagtanong na naman si Quen. This time. Napalitan

ng concern ang boses nya.

Hindi ko maiwasang maalala yung nakita ko sa bahay ni Daniel. Kung paano

sila magkatabi nakatulog.

Kung paano sila magkadikit.

Namalayan ko nalang ang sarili ko na lumuluha na pala. Humagulgol.

Napaupo ako sa sahig habang umiiyak na naman.

Ang sakit. Ang sakit sakit lang.

Nakalimutan kong masakit ang ulo ko. This time mas masakit ang
nararamdaman ko.

Kumikirot ang puso ko.

Sumasakit ang puso ko ng dahil na naman kay Daniel.

Hindi ko matanggap na wala na. Wala ng pag-asa. Wala na kong halaga kay
Daniel.

Hindi ko alam kung paano ko pa haharapin si Daniel ngayon. Masyadong

masakit ang mga nangyayare sa akin.

"Kath. Sshhh! Don't cry." napaupo na din sa sahig si Quen. Pinapatigil

ako sa pag-iyak.

"Quen. Wala na talagang pag-asa. Wala na. Nagkabalikan na si Daniel at

Julia." Sabi ko kay Quen between my sob.

"Kath please. Tahan na. Lagi ka nalang umiiyak eh. Please." patuloy na
pagsuyo sa akin ni Quen. "Kath please.."
Pinilit kong tumigil sa pag-iyak. Naawa na din ako sa sarili ko.

"Quen gusto ko ng ice cream." sabi ko kay Quen.

Ngumiti sya sa akin "Let's go?"

Tumango ako sa kanya.

Nagbihis muna ako bago ako umalis ng bahay. Nag-iwan na din ako ng note
kay Mama na aalis ako saglit. Nawala kasi yung phone ko sa bar last night
dahil sa sobra kong kalasingan. Nag taxi pa nga ako pauwi kasi hindi ko
talaga kaya mag drive. Yung kotse ko naman. Pinakuha ko nalang kay Manong
Guard. Yung guard dito sa condo unit ni Mama.

Habang nasa byahe kame ni Quen.

Napahinto ang sasakyan ni Quen sa isang flower Shop dahil sa traffic.

Masyado talagang mapagbiro ang tadhana. Biruin mong dito pa kame

pagtatagpuing apat.
Kakalabas lang ni Daniel at Julia sa flower shop. May dala-dala pang 1
dozen ng white roses si Julia.

Ang saya-saya nilang dalawa.

Pinag masdan ko lang sila. Mabuti nalang tinted ang window ni Quen. Hindi
kame nakikita sa loob.

Hindi ko man naririnig ang pinag-uusapan nila. Bakas naman sa mukha

nilang parehas na masaya silang magkasama.

Sobrang saya siguro ni Julia ngayon. Bumalik na kasi sa kanya ang

lalaking pinaka mamahal nya.

Siya na ang pinili ni Daniel.

Tutal naman sila naman talaga eh. Sila naman kasi nung una palang.

Kumbaga pinahiram lang sa akin ni Julia si Daniel.

Pero ngayong napagod na si Daniel sa akin. Bumalik na sya sa babaeng

minamahal nya talaga.
Ano bang panama ko kay Julia?! Wala naman di ba?! Walang wala.

Napansin kong nilabas pa ni Julia ang phone nya. Nagpicture pa sila ni

Daniel.

Dahan-dahan ng gumagalaw ang kotse. Wala ng traffic.

Hindi ko na sila tinignan pa.

Pero ang mata ko.

Ang mata parang gusto ulit lumingon.

Gusto makita kung gaano kasaya si Daniel.

Yung mga ngiti ni Daniel na parang walang problema.

Yung mga ngiti ni Daniel na kapag nakita mo. Alam mong mahal ka nya.

Sana makita ko ulit ang mga ngiting 'yun.

Sana ako ulit ang maging dahilan ng ngiti nya.

---END OF FLASHBACK---

"Kath?" nabalik nalang ako sa realidad ng tawagin ni Quen ang pangalan

ko.

Napansin kong nakahinto ang sasakyan ni Quen sa manila bay.

Ang tahimik ng lugar.

Palubog na ang araw.

"Bat tayo nandito?" tanong ko kay Quen. Tinanggal ko ang seat belt ko.
Tinanggal din ni Quen ang seat belt nya.

Tumingin si Quen sa akin "Alam ko kasing ayaw mo pang umuwi kaya heto
dinala kita dito." ngumiti si Quen sa akin.

Ngumiti ako sa kanya saka tumango.

Lumabas kame pareho ni Quen sa kotse nya.

Umupo kame sa isa sa mga bench dito sa Manila Bay.

Matagal kame ni Quen walang kibuan. parehas lang nakatingin sa malayo.

Tinititigan ang pag lubog ng araw.

"Ang hirap nuh?" narinig kong sabi ni Quen. Tumingin ako sa kanya "Ang
hirap na makita mo ang mahal mo na may mahal ng iba." tumingin sa akin si
Quen at isang mahinang ngiti ang pinakita nya.

Hindi ko alam kung para sa akin ba ang sinabi nya o para sa aming dalawa.

"Ganito ba ang nararamdaman mo dati?" tanong ko sa kanya.

Dahan dahan lang tumango si Quen "Dati at hanggang ngayon. Ang hirap na
makitang ang taong minamahal mo ay masaya sa taong mahal nya. Pero alam
mo ang mas mahirap sa lahat Kath?"

"Ano?"

Tumingin si Quen sa malayo "Ang makitang ang mahal mo ay lumuluha ng

dahil sa mahal nya pero eto ako walang magawa para ibsan ang sakit ng
nararamdaman nya."
Tumingin din ako sa pag lubog ng araw. Ewan ko ba?! Parang wala akong
maisagot kay Quen. Parehas kameng broken hearted o mas broken hearted
sya?

Sana katulad nalang ako ng araw na kapag lumubog. Okay lang! Kasi bukas
mas magandang sinag pa ang maipapakita nya sa lahat.

Huminga ako ng malalim.

DANIEL'S POV

Alas sais na ng gabi.

Halo halong emotions ang nararamdaman ko ngayon. Kaba dahil baka hindi
naman sumipot si Kath. Hay, naku Daniel. Wag ka mag isip ng ganyan.
Dadating 'yun. Sisipot 'yun.

Na eexcite din ako. Bakit?! Tinatanong pa ba yan. Syempre, I know after

this ayos na kame ni Kath. Mag sisimula kame ng bago. Kakalimutan ang
lahat ng malulungkot na nangyare.

This time I'll assure myself that I will never let her cry again.
Ayoko na. Kakasawa na puro nalang kame away. Masyado na kameng kota para
dun. Yung masaya naman. Kailangan namin sumaya.

And I know. Sa pamamagitan nito. Maaayos ko na ang lahat.

Afterall naman. Alam kong mahal pa ko ni Kath di ba?! Sumagot kayo. Mahal
na mahal ako ni Tabachoy di ba?! Alam ko yun..

Tama na nga ang dada Daniel. Ayusin mo na ang sarili mo. Baka malate kapa
sa dinner date nyo ni Kath. Yun pa naman mainipin yun. Yay :")

After ko magpagwapo. Nag suot lang ako ng jeans, white v-neck tshirt sa
loob then suit na black. Ayos na ko. Wala naman suot yan eh. Nasa
nagdadala lang yan. At kapag ang katulad ko ang nagdala. Kahit gaano pa
kapanget na damit. Alam kong gwapo pa din ako. Haha! taena Daniel ang
hangin.

Chineck ko na ang lahat ng kailangan. Flowers and chocolates na binili ko

kay Kath.

Naalala ko 'tong flowers na 'to. Tuwang tuwa si Julia nung binili namin
'to. Gustong gusto nya kasi ng White Roses. Pero puro Red Roses ang
nabibigay ko sa kanya before nung kame pa.

Nasabi ko kasi sa sarili ko na puting rosas ang ibibigay ko sa babaeng

sigurado na kong makasama habang buhay.
This time si Kath na yun. Si Kath ang bibigyan ko ng white roses kasi sya
na ang gusto ko. Siya lang ang tanging babae kong gusto makasama habang
buhay.

Nagdamali na kong paandarin ang kotse ko. Sakto namang 6:30 ng gabi nasa
tapat nako ng condo nila Kath.

Inaayos ko muna ang sarili ko. Inamoy ko ang kilikili ko. Ang hininga ko.
Uhm. Bango! Ayos na 'to.

Bitbit ko sa kaliwang kamay ko ang rosas at chocolates.

Nag doorbell ako.

Huminga ako ng malalim sa ikatlong doorbell. Wooooh!

"Oh Daniel?!" Si Mama ang nagbukas ng pinto "Kumusta?! Saan ka pupunta

bat ganyan ang suot mo?"

Sinilip ko muna ang loob. Napatingin din si Mama kung sino ang sinisilip
ko. "Ma, si Kath po?" Takte. Di ako mapakali.

"Pasok ka muna." pinadaan nya ko "Bat kasi dito tayo sa pinto nag-uusap."

Umupo ako sa sala nila Kath. Hindi pa din mapakali.

"Si Kath ba ang hanap mo?!" tanong ni Mama. Sabi ko Opo.

"Kanina pa nga sya wala eh. Nag-iwan lang ng note na aalis muna sya eh."
pinakita sakin ni Mama yung note na ginawa ni Kath.

"Ok lang po ba ma kung hintayin ko nalang si Kath?"

"Oo naman. Ikaw pa. Anak na din kita eh." ngumiti si Mama sa akin. Pansin
kong naka office uniform pa sya. Siguro kadadating nya lang din.

"Saan ba ang lakad mo Daniel?" tanong sa akin ni Mama sabay abot sa akin
ng juice.

Ayun. Since nandito na din naman ako. Kinuwento ko na kay Mama ang
surprise ko kay Kath. Sabi nya nga akala nya daw nakalimutan ko na na
Anniversary ng kasal namin ni Kath ngayon. kasi before daw nakabusangot
daw ako nung wedding namin ni Kath.

She's very glad din daw kasi afterall daw icecelebrate ko pa din daw ang
Anniv. namin ni Kath kahit walang valid ang kasal namin. Nakalungkot ang
mukha ni Mama.

"Mamayang gabi po Ma." sabi ko kay Mama "Aalukin ko ulit si Kath

magpakasal."

Mukhang nagulat si Mama sa sinabi ko. Dali-dali nyang binaba ang baso nya
at niyakap ako.
"Grabe Daniel. I didn't expect this." ramdam kong naluluha na si Mama "I
thought suko kana kay Kath. Gadh."

"No Ma." umiling iling ako "Kahit po kailan hindi ko susukuan si Kath.
May tatlong bagay po kasi akong pinangako sa kanya.."

Hindi ko na sinabi kay Mama yung plan ko if ever hindi dumating si Kath.
Masyadong masaya si mama ngayon. Ayokong masira ang moment.

Ayun. kwento kwentuhan lang kame ni Mama. Mga bagay before. Kesho daw
lagi kame magkaaway ni Kath. At hindi nya daw ineexpect na mamahalin ko
si Kath ng ganito kasi enemies ang turingan namin dati. Sabi ko nga even
me naman eh. hindi ko ineexpect.

Si Kath na isip bata?! Si Kath na ang ingay?! Si Kath na iiyakan lang ang
simpleng bagay?! Hindi ko ineexpect na mamahalin ko ng ganito.

Napatingin ako sa orasan. 07:34 na ng gabi.

Shit. Kailangan ko ng makapunta sa school. Siguro ako nalang ang mauuna

dun.

"Ma kailangan ko na pong umalis." tumayo na ko "Pakisabi nalang po kay

Kath na pag dating nya pumunta sya agad ng school. Wag nyo pong sasabihin
ang plan ko basta po pakisabi nalang na pumunta sya."

Nag kiss ako kay Mama sa pisngi.

Dali-dali akong lumabas ng condo at pinaharurut ang kotse ko papunta sa

school..
----

Hanggang chapter 50 nalang po 'to. Ang chapter 50 will be the EPILOGUE :)

Wala masyadong comment last chapter. Please. Mag comment kayo.

Importante sa akin ang bawat comment nyo eh T__T

Lovelots <3

*******************************************
[52] KathNiel [49]
*******************************************

DANIEL'S POV

"Guys okay na ba lahat dyan?! Yung mag sisindi ng fireworks mamayang 12

midnight. Naka stand by na ba?!" paulit-ulit na tanong ko sa mga inupahan
ko para makibahagi dito sa surprise ko kay Kath. Syempre gusto ko walang
palya tong surpresa ko. Gusto ko everything seems perfect.

"Yes sir." sagot nung pinaka head nila. Bakas sa mukha nya ang
pagkairita. Paulit ulit na kasi ang tanong ko sa kanya. Aba, wala sya
magagawa. Bayad naman 'tong serbisyo ko sa kanila eh. Dahil kapag
napahiya ako kay Kath mamaya. Mayayari silang lahat sa akin.
Asan na kaya si Kath?! Siguro nag-ayos pa ng husto 'yun. Siguro sinabi ni
Mama na ayusin ang sarili nya. Siguro nagpapaganda pa yun at nag make-up
pa. Uhm, kahit naman hindi na mag-ayos si Kath okay lang eh. Basta ba
dumating lang sya ngayon. Basta ba makita ko lang sya ngayon.

Tangina kinakabahan ako.

Nilabas ko yung papel na pinag sulatan ko ng vows ko kay Kath. Baka kasi
makalimutan ko ang kahit isang line dito, mahirap na. Lahat ng alam kong
sweet na words nilagay ko dito sa vows ko. Gusto ko maimpress si Kath.
Gusto ko maisip nya kung gaano sya kaimportante sa akin. Gusto kong
malaman nya kung gaano sya kahalaga sa akin. Gusto kong maramdaman nyang
mahal na mahal ko siya at gusto ko syang alagaan at makasama habang
buhay.

Palakad lakad lang ako sa school field namin habang binabasa ang vows ko.
Siguro kung may manunuod sa amin magrereklamo na dahil mahihilo sa akin,
eh wala akong magawa eh. Kinakabahan ako eh.

Biglang may pumatak na tubig sa braso ko. Napatingin ako sa langit.

Walang bituin. Kinakain ng kadiliman ang langit.

Lord, sana wag umulan o kaya naman kung uulan tapos na sana ang dinner
date namin ni Kath...
Tumingin ako sa relo ko. 09:20pm na ng gabi. Isa't kalahating oras na
akong naghihintay. Alam kong dadating si Kath. Alam kong pupunta sya.

Natagalan lang 'yun sa pag-aayos ng sarili nya. Nagpapaganda lang 'yun

para sa akin. Oo tama, pupunta yun hindi pwedeng hindi sya sumipot. Alam
kong mahal nya pa din ako.

Kath. Nasan ka na?

KATHRYN'S POV

"Thanks sa paghatid Quen." sabi ko kay Quen pagkababa ko ng kotse nya.

Hindi ko namalayan ang oras na mag 10:00pm na ng gabi. masyado akong nag
enjoy sa mga pinuntahan namin ni Quen. Atleast kahit papano nabawasan ang
sakit sa puso ko. Kahit papano, hindi ko naisip si Daniel. Kahit papano
naging masaya ako at nakalimutan ko ang panandaliang kirot.

"No prob Kath. Anytime." ngumiti si Quen sa akin "Hindi kaya magalit si
tita na ginabi ka na?"
"Nope. Nag-iwan naman ako ng notes di ba?"

"Kung sa bagay." sabi ni Quen "So paano?! Una na ko ha?! May pupuntahan
pako bukas ng maaga eh."

Tumango ako sa kanya "Thanks Quen. Salamat talaga sa lahat. Kung wala ka
hindi ko alam ang gagawin ko.

"Wala yun. Ikaw pa. Alam mo namang malakas ka dito." tinuro nya pa ang
puso nya. Baliw talaga.

Nagpaalam na si Quen sa akin. Ako naman pumasok na ng Condo. Hinahanap ko

pa nga ang phone ko sa purse ko saka ko naalala na nawala nga pala ang
phone ko. Naku, bukas kailangan ko na talaga bumili ng bagong phone.
Hindi ako sanay na walang kinukutingting eh. *sigh*

"Saan ka galing Anak?!" narinig kong nagsalita si Mama. Binuksan ko kasi

ang ilaw sa salas hindi ko napansin na natutulog sya sa sofa.

"Ma. Bat dyan kayo natulog?" tanong ko sa kanya saka dumiretso ako ng
kusina para uminom ng tubig.
"Kanina pa kita hinihintay." sabi ni Mama "Galing dito si Daniel. May
pinapasabi.."

Napatigil ako sa pag-inom ko. Marahil napansin ni Mama na napahinto ako

kaya tinuloy nya ang pagsasalita about Daniel.

"Pinapapunta ka nya sa school nyo ngayon. Actually kanina pa dapat. May

importante syang sasabihin.."

"Wala na yun dun Ma." sabi ko naman "Punta nalang ako bukas sa bahay
nya.." Malamang anong oras na kasi. As if naman maghihintay ng ganito
katagal si Daniel para lang hintayin ako. Saka ano naman kaya ang
sasabihin nya? Na Nagkabalikan na sila ni Julia?! Mag ti-thank you sya
dahil narealize nyang mahal nya pa si Julia at mabuti nalang hindi naging
valid ang kasal nila. Psh. Kahit wag na, baka naman gusto nya pang
icongratulate ko pa silang dalawa.

"Pero kailangan talaga ngayon. I'm sure nandun pa yun Anak. Sabi nya kasi
sakin hihintayin ka daw nya kahit anong mangya---" hindi natapos ni Mama
yung sinasabi nya kasi kumulog ng malakas.

"See?" sabi ko kay Mama. "Uulan oh. As if naman na nandun pa yun Ma."
kinuha ko na yung purse ko sa lamesa "Aakyat nako. Pagod ako Ma.."
Nagsasalita pa si mama pero hindi ko na naintindihan kasi kumulog ulit.
Malamang isang napakalakas na ulan ang babagsak ngayon.

Si Daniel maghihintay ng matagal?! Asa, saka uulan pa oh. Sino namang

tanga ang maghihintay habang umuulan ng napakalakas.

Mabuti nalang pala nakauwi nako. Kundi naabutan ako ng ulan.

Nagpalit lang ako ng PJ's at nahiga na sa kama. Pinipilit kong matulog

pero ewan ko ba hindi ako dinadalaw ng antok. Paikot ikot na ko sa kama
ko wala pa din. Samantalang kanina sa kotse ni Quen antok na antok na ko.

Biglang kumulog na naman.

Tumayo ako para isarada yung isang bintana na nakabukas. Anytime kasi
babagsak na ang ulan at baka mabasa pa ang loob ng kwarto ko. Napatingin
ako sa langit. Masyadong madilim ang kalangitan.

Isang malakas na ulan nga ang babagsak.

Iiyak ba ang langit?

Bigla ko naalala ang sinabi ni Mama.

"Im sure nandun pa yun Anak.."

Napailing nalang ako. Wala na yun si Daniel dun. Hindi naman siguro
importante ang sasabihin nya. May bukas pa naman. Tama, bukas nalang ako
pupunta sa kanila kung ano man ang gusto nyang sabihin.

Napatingin ako sa wallclock ko. 11:00pm na. Wala na talaga 'yun dun..

Sinarado ko na ang bintana at bumalik na ko sa higaan ko.

Pero bakit parang nalungkot ako bigla? :'(

DANIEL'S POV
[ Play the Song in the Music Corner chuchu XD]

Pangatlong kulog na ang dumating pero wala pa ding Kathryn ang

dumadating. Pero alam ko sisipot sya. Alam kong pupuntahan nya ko. Alam
ko naaalala nyang anniversary ng kasal namin ngayon. Alam kong hindi nya
to nakakalimutan, importante to sa kanya eh. Hindi nya to makakalimutan.

Lumapit sa kinauupuan ko ang waiter na inuupahan ko din "Sir. Dadating pa

po ba 'yun?! Mukhang hindi na oh. Uulan na sir eh."

"DADATING YUN!!!" hindi ko napigilan hindi sumigaw "I'm sorry. Dadating

sya. Alam kong dadating sya.."

Napakamot nalang sa batok yung lalaki.

Napatingin naman ako sa orasan ko. 11:15pm na. Mahigit 45 minutes nalang
ang nalalabing oras para sa fireworks ko for Kath. Mahigit apat napu't
limang oras nalang ang hihintayin kong dumaan na siyang alam kung
magiging malaking parte ng aking buhay na hindi ko makakalimutan.
It's either happiness or sadness..

Kath asan ka na ba?

Kinapa ko yung cellphone ko sa bulsa ko. Pero naalala ko palang iniwan ko

sa Kotse ang cellphone para walang istorbo sa amin ni Kath. Pero maling
idea pala ang nagawa ko.

Napatingin ako sa harapan ng table.

Nakatakip na ang mga pagkain. Nakapatay na din ang kandila.

Kath, alam kong dadating ka. May tiwala ako sayo. Alam kong sisipot ka
Kath.

Naramdaman ko nalang na may dahang dahang pumapatak na tubig galing sa

langit. Napatingala ako at tinignan ang langit. Umuulan na. Mabuti pa ang
ulang nandito na pero yung taong hinihintay ko. Wala pa din hanggang
ngayon.

Mabilis lumipas ang oras. Lumipas ang 10 minutes. 20 minutes. 30 minutes

at eksaktong 12:00 ng madaling araw.
Kapag ng pagputok ng fireworks ang pagsabog ng fireworks. Kasabay din ng
pagliwanag ng langit ang pagpatak ng luha ko.

Wala. Wala na. Hindi dumating si Kath. Hindi siya sumipot. Hindi siya
nagpakita. Ibigsabihin lang nito....

Ayaw nya na talaga. At gusto nya ng tapusin ang kung anung namamagitan sa
aming dalawa.

Tangina. Masakit. Hindi ko ineexpect na ganito ang mararamdaman ko. Oo,

may possibility na hindi dadating si Kath pero hindi ko ineexpect na
ganito kasakit iyun, na ganito pala kasakit na hindi kana mahal ng taong
tinuturing mong mundo mo.

Sa mga oras na to wasak na ang puso ko. Umiiyak ako kasabay ng pag buhos
ng ulan pero ang mas matindi sa lahat mas umiiyak ang puso ko..

"KATH BAKIT!!!" napasigaw nalang ako. Wala na akong ibang magawa kundi
umiiyak at mapayuko. Sinasabayan ang pag sigaw ng langit. Kasabay ng
kulog at kidlat.
Alam ko isang beses sa isang araw na dadating talaga ang point na
masasaktan tayo ng lubos. Pero bakit ngayon pa dumating to?! Bakit ngayon
ko pa to kailangan maramdaman?! Wala akong ibang magawa kundi mapaluhod
nalang at mapahagulgol sa sahig.

"Sir. Basa na po kayo! Tama na yan." narinig ko nalang na may nagsalita

mula sa likuran ko. Sa tingin ko siya yung waiter kanina.

"Hayaan nyo lang ako!!" sabi ko sa kanya na hindi man lang tumitingin
"Umalis na kayo. Sabihin mo sa mga kasamahan mo. Umalis na
kayo..please.." napahagulgol nalang ako.

Masyadong masakit tong gabing to para sa akin. Alam kong hindi ito
madaling kalimutan o hindi ko na to makakalimutan kailan man. Alam kong
dala-dala ko na to habang buhay.

"Kath. I love you. I really do. Bakit hindi mo man lang ako binigyan ng
chance?"

Siguro nga napagod na si Kath. Siguro nga gusto na nyang kalimutan ako..o
kung ano kame...
Pero nasasaktan ba si Kath sa ginawa nyang desisyon ngayon?! Nasasaktan
ba sya tulad ko?! O ako lang ang nagsusuffer sa aming dalawa.

Love is hard to understand sometimes..No..Not sometimes, It's always..

Basang basa na ako ng tubig na galing sa langit. Dinadamayan ako ng

kalangitan sa nararamdaman ko ngayon.

Humangin ng malakas. Nag ingay ang mga puno dahil ng hangin at para bang
sinasabing 'Loser ka Daniel..Loser Ka!"

Siguro nga. Tadhana na ang nagpasya na hindi kame magkatuluyan ni Kath.

Na kahit anong pagmamahal pa namin sa isa't isa darating ang time na
kailangan na naming 'tong itigil.

Tumayo na ako mula sa pagkakaupo ko sa sahig. Basang basa na ako. Pero

wala akong pakialam.

Masakit ang puso ko sa mga oras na 'to na para mas gugustuhin ko nalang
mamatay pa kesa maramdaman to.

Sumakay ako ng kotse ko.

Kinuha ang cellphone.

Tinawagan ko si Mama.

"Oh Daniel?" mukhang nagising ko si Mama mula sa pagkakatulog nya "Alam

kong hinintay mo si Kath pero ang sabi nya...." hindi ko na hinintay ang
sasabihin ni Mama kasi alam ko namang hindi magandang balita iyun.

Biglang nag ring ang phone ko. Akala ko si Mama ang tumatawag si Julia
pala.

"Hello Dan.." masayang bati nya sa akin "Ano okay ba ang plano natin?!
Kumusta?! Si Kath asan?! Masaya ba? Kailan ang kasal?! Kung okay lang
gusto ko maging maid of honor.." sunod sunod na tanong nya. Mukhang
excited syang malaman kung anong sagot ko.

Napangiti nalang ako over the phone. Isang ngiti na lumuluha. "It's fine.
Bukas nalang Julia.." saka ko inend ang tawag nya.

Kailangan ko ng umuwi at mag-ayos ng gamit.

Mamaya. Ipupursue ko na ang pag punta ng U.S.

Para makapag-aral. Para makalimot. At para mag bagong buhay.

This time. Sarili ko muna ang iisipin ko..

---

Mwehehe! Chill lang guys!

My EPILOGUE PA po!

Tignan nyo nalang kung ano merun dun. Bago mag react! HAHA!

Vote and comment po!

Thanks mga Labs <3

*******************************************
[53] KathNiel [50]
*******************************************
KATHRYN'S POV

Kinabukasan. Nagising nalang ako. Hindi dahil sa alarm clock na nasa

gilid ng kama ko. Hindi din dahil buga ng aircon sa taas ng kama ko. It
might be odd kung sasabihin kong sa inyo na nagising nalang ako dahil
nakaramdam ako ng biglang kalungkutan. Dahan-dahan kong binuksan ang mata
ko. Parang may mali..Hindi ko alam kung anu..Pero alam kong may mali..

Tumayo ako ng kama. Binuksan ang bintana para makapasok ang liwanag sa
kwarto ko. Natanaw ko sa baba si Mama. Kausap si Daniel..I'm glad na
hindi ako nakita ni Daniel..Tinitigan ko lang siya. Hindi ko rinig ang
usapan nila ni Mama pero bakas sa mukha nya na malungkot siya. Malungkot
siya? Heck. Bakit naman. Eh sila na nga ulit ni Julia. There's no reason
to him to be sad. May inabot siyang box kay Mama. Pansin kong umiiyak si
Mama. Hindi ko alam ang pinag-uusapan nila. Humalik si Daniel sa pisngi
ni Mama, sumakay siya ng kotse nya at umalis na.
Nagpalit ako ng short at bumaba na. Naabutan ko si mama na nagpupunas ng
luha nya kaya naman kinausap ko siya.

"Anong drama yan ma?! Ang aga-aga.." sabi ko sa kanya. Hindi nya sinagot
ang tanong ko instead iba ang sinabi nya "Ayan ang box. Pinapabigay ni
Daniel. Saka itong sulat. Sana yan man lang basahin mo.." umiling iling
pa si Mama nun. Hindi na ako nakipagtalo kinuha ko nalang ang box at
letter at dinala ko sa taas.

Matagal kong tinitigan ang sulat. But then again, ayoko basahin. Baka
liham pasasalamat lang yan. Psh! Oo yan lang yan.

Dahil tinatamad ako sa bahay. Wala akong magawa kundi naligo at nagpalit
ng damit pang-alis. Hindi ko macontact si Quen gusto ko sana magpasama sa
kanya sa Mall. Si Bea naman til now hindi pa din ako kinakausap. Galit pa
din siya sa akin. I can't believe na masisira lang ang friendship namin
dahil kay Daniel. Haay! Lahat ba kath isisisi mo kay Daniel. Napailing
nalang ako.

Nung nasa mall na ako. Ayun, paikot ikot lang. Ang boring din. Bumili
lang ako ng shoes and dalawang blouse para kahit papano may ginawa ako sa
mall. Nasa gitna ako ng paglalakad ko ng biglang kumirot ang ulo ko at
umikot ang paningin ko. Naglalaglagan pa nga yung dala ko, mabuti nalang
ay may upuan sa tabi ko. Kaya napaupo ako at hinintay bumalik ang vision
ko. Pinulot ko yung mga gamit kong naglaglagan at nagpahinga sandali.

"Siguro gutom lang ako. Hindi kasi ako nag breakfast." sabi ko sa sarili
ko. Nung okay na ang pakiramdam ko. Naglakad ulit ako. Ikot saglit.
Napadaan ako sa Play Zone. Bigla kong naisip si Daniel. Yung kumanta sya
dito. Biglang kumirot ang puso ko. Napadaan naman ako sa italian
restaurant na kinainan namin. Naalala ko din yung panahon na bago palang
kami nagsasama. Yung umalis si Julia at naiwan sa akin si Daniel.
Napadaan din ako sa Blue Magic. Nakita ko yung stuffed toys na pig. Yung
katulad ng binili sa akin ni Daniel. Tangina lang, puro Daniel nalang.

"Kath..." biglang may tumawag sa pangalan ko. Humarap ako sa taong

tumawag sa akin. Nakita ko si Julia na nakangiti sa akin.
Hindi ko alam pero bigla akong nainis. Siguro dahil siya yung babaeng
pinalit sa akin ni Daniel. Edi magsama sila. "Bakit?" walang gana kong
sagot.

"Asan si Daniel?" hindi ko alam kung nang-iinis ba siya o trip nyang

sirain ang araw ko. Tumingin pa siya sa likod ko para hanapin si Dan
"Where's Daniel. Gusto ko siyang batukan dahil hindi siya tumawag sa akin
kagabi. Sabi ko kwentuhan nya ko sa surprise date nya para sayo eh." para
naman akong nabingi sa sinabi nya. Kaya naman "Ano?" ang nasabi ko.

"Yung kagabi. Diba? May surpise date sya sayo. Katulong nya pa ako sa
pag-aasikaso nun eh. Even the flowers ako pumili. Hindi kasi marunong
pumili yung lalaking yun." natatawa pa si Julia.

Shit. Kaya pala nasa bahay siya kagabi. Kaya pala pinipilit ako ni mama
na pumunta sa school dahil may surprise sa akin si Daniel. Kaya
pala..Kaya pala...Kaya pala nakita ko sila ni Julia na lumabas ng flower
shop kahapon..Yung bulaklak pala na 'yun ay para sa akin...Hindi ko na
napigilan ang luha ko. Dahan-dahan na siyang lumabas sa mata.

"Gawd. Kath..What happen?" yumuko si Julia para magka level na kami "Wag
mong sabihin na hindi ka pumunta?" garalgal na sabi ni Julia.

Tumango ako sa kanya. Napatayo si Julia at narinig kong napamura siya

"Kath. Bat hindi ka pumunta?! Last chance na yun for Daniel. Oh Gawd.."
may kinalkal siya sa bag nya. Kinuha nya ang cellphone nya at may
tinatawagan. "Gawd Daniel. Answer the phone.." paulit-ulit nyang sabi.
Nung mukhang hindi nya na talaga macontact si Daniel. Tumingin ulit siya
sa akin "Kath hindi mo alam kung anung effort ni Daniel duon. Alam mo
bang halos mabaliw na yun sa kakaisip kung paano magiging perpekto ang
lahat para sa surprise na yun para sayo?! Kaya pala..Kaya pala..It's fine
ang sagot sa akin ni Daniel at parang walang gana kasi hindi ka
dumating.." bakas na din kay Julia na mapapaluha na siya any moment.

"Asan siya ngayon?" tanong ko sa kanya

"I don't know." sagot nya "But may lugar ako kung saan maaaring nandun
siya..Tara.." hinila ako ni Julia at dinala nya ako sa parking lot.
"Mabuti nalang pala at dala ko ang kotse ko." sumakay kame at pinaandar
nya ang kotse. Hindi ko alam kung saan kami pupunta. Pero ang kabog ng
dibdib ko. Ang puso ko..Parang gusto ng lumabas sa sobrang kaba. Wala na
akong ibang magawa kundi maiyak nalang.

"Don't cry Kath..Makikita natin si Daniel..Magkakayos din kayo.." sabi ni

Julia sa akin na focus pa din sa pagdadrive.

"Tawagan mo ang parents ni Daniel. Baka alam nila kung nasaan siya." sabi
ni Julia. Dali dali ko naman kinuha ang cellphone ko sa purse ko at
tinawag sila Mama.

Ring lang ng ring pero hindi sinasagot. "Wala eh." sabi ko kay Julia.

"Isang lugar lang talaga ang alam kong pwede nyang puntahan sa mga oras
na 'to."

"Saan?"

"Sa Airport." sabi ni Julia.

"Bakit? Teka. Saan siya pupunta? Aalis ba si Daniel? Bat hindi ko to

alam?" sunud sunud na tanong ko sa kanya.

"Kasi Kath mas pinili mong pakinggan ang sarili mo kesa kay Daniel." sabi
ni Julia na napasigaw na din sa akin "Ilang beses na sinabi ni Daniel na
ikaw ang mahal nya pero ang kitid ng utak mong maniwalaan ang sinasabi
nya. Alam mo bang yung surpirse nya kagabi na kapag hindi ka dumating.
Ipupursue nya na ang pag-aaral sa abroad?" napatitig lang ako kay Julia..
Nagsisimula na namang tumulo ang mga luha ko. Hindi ko alam na ganito
pala ang mga pinag dadaanan ni Daniel. Masyado akong naging matigas para
pakinggan siya "And hindi ko masisisi si Daniel kung napagod na siya.."
dugtong pa ni Julia na naging hudyat kaya lalo akong mapaiyak.

Napahagulgol nalang ako sa mga sinabi nya sa akin. Tangina namang buhay
'to. Akala ko sila na ni Julia. Akala ko mag papasalamat lang si Daniel
sa akin. Akala ko..Akala ko..Tama nga sila. Marami ang namamatay sa
maling akala at siguradong isa na ako sa biktima ng puro akala. Nanlulumo
at nanlalambot na ako sa nangyayari ngayon. Gawd. Why do I need to
experience this one. Tuwang tuwa ba ang tadhana na paglaruan kami ni
Daniel. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

Naramdaman ko nalang na huminto ang kotse "Mag bihis ka muna Kath. Mukha
ka ng gusgusin sa suot mo. And please. Do make it fast." napatingin ako
kay Julia then sa suot ko. Tama nga siya ang dungis ko na. Bumaba na ako
ng kotse then pumunta sa condo. Wala na naman si Mama. Mabuti nalang at
may sarili akong susi. Nagmadali na akong nagbihis nung patapos na ako
nasagi ng mata ko yung dinala ni Daniel kanina. Yung box and letter. Wala
na kong oras para tignan ang box kaya ang letter muna ang kinuha ko.
Bumaba na ako at nakita ko si Julia na may iniinom na gamot.

"Ano yan?" tanong ko sa kanya.

Uminom muna siya ng tubig bago sumagot "My medicine. I have stage 3
cancer." plain na sagot nya. Nagulat ako sa sinabi nya.

"C-cancer?"

"Yeah. Hindi mo pala alam?" sabi nya "Well. Ngayon alam mo na. Hop in. At
pupunta tayong airport." sabi sa akin ni Julia.

Sumakay na ako ng kotse ni Julia. Pinaandar naman nya agad. Ang daming
tumatakbong what ifs sa isip ko ngayon. Mga unwanted thoughts na puro
negative. Paano kung hindi ko maabutan si Daniel? Paano kung nakaalis na
siya? Paano kung wala na talaga? Please Lord. Sana hindi pa ako mahuli.
I'll promise that I'll make it up to him. Makikinig na ako sa kanya.
Pagkakatiwalaan ko na siya. Bumalik lang si Daniel sa akin.

Naaalala ko yung sulat ni Daniel na nilagay ko sa bag ko. Nilabas ko 'to

at binasa.

[PLAY THE MUSIC CHUCHU :)))]

Kath,

First of all I just want to say sorry for what I've done,
for causing you too much pain, hatred, heartbreak and other things that
caused your precious tears fell. I know hindi sapat ang sorry ko, para
mawala ang galit mo sa akin. Pero sana lang naging bukas ang isip mo sa
paliwanag ko. I admit that I became worthless jerk husband for you.
Siguro nga hindi pako pwedeng tawaging asawa para sayo. Pero believe me
or not, pinagsisihan ko ang lahat ng mga nagawa ko sayo.

Unang stanza palang ng sulat ni Daniel. Patuloy na dumaloy ang luha ko. I
guess kung hindi ko siya maaabutan. Patuloy na tong luluha kahit kailan.

Yung mga oras at araw na una palang nating nagsama sa isang

bahay, yung sigawan, awayan kung sino ang magluluto at magsasaing. lahat
yun namimiss ko na. Lahat yun gusto ko maibalik sa dati. God knows how
much I missed those times. Gusto ko talaga ibalik ang mga panahon na
iyun. Sana napahalagahan kita. Sana naipakita ko pa sayo kung gaano kita
kamahal. Sana hindi tayo humantong sa ganito.

Yung about naman kay Julia, I admit nagkamali na ako,

nagkabalikan kame ng hindi ko nasabi sayo, pero nadala lang ako ng awa sa
kanya, tinakwil siya ng magulang nya, tinanggal ang lahat ng money
accounts nya dahil ayaw nya magpakasal, then later on after she came back
here, she discovered that she was suffering in stage 3 cancer. Awang awa
lang ako sa kanya that time kaya pumayag ako na maging kami ulit para
maramdaman nyang hindi siya nag-iisa. Pero maniwala ka man o hindi, sa
tuwing magkasama kami ni Julia, ikaw lang laman ng isip ko. Kung kamusta
ka na ba. Kung kumain ka na ba. Kung masaya ka ba ngayon. Lahat ng oras
ikaw lang laman ng isip at puso ko. Ang hirap para sa akin Kath na kahit
magkasama tayo sa isang bahay pero hindi tayo nakakapag-usap ng maayos.

That time na umalis ka sa bahay natin. Napakasakit sa akin

nun Kath. Tangina lang. Sobrang sakit. Lahat ginawa ko para lang bumalik
ka pero wala eh. Naging matigas ka sa akin. Hindi mo ko pinaniwalaan at
binigyan ng chance para lang marinig mo ang explanation ko. Naaksidente
ka pa na. Sabi ko nga kay Lord kunin nya nalang ako basta buhayin ka o
kaya naman makaligtas ka at babawi ako sa lahatlahat. Pero nabuhay ka
nga, thankful ako dun. Pero mas lalo ka naman nag matigas. Pero sinabi ko
sa sarili ko. Hindi..Hindi ako susuko..Natatandaan mo pa yung naging
alipin mo ko? Ang saya ko nun Kath kasi nagkasama na naman tayo sa iisang
bahay. Okay lang sa akin na ipagawa mo ang lahat. Kahit linisin pa ang
inidoro at kahit maglaba ng sangkatutak. Wala lang yun sa akin basta
makasama kita. Pero napuno ako eh..Alam mo naman na ayoko sa lahat ang
kinukumpara sa iba lalo't na sa ex mo pa.

Siguro nga naging masama ako, kaya pinarusahan ako ng

ganito, naging peke ang kasal natin and worst nawala ka sa akin. Pero
this time. Suko na talaga ako Kath. Remember my 3 promises for you? Hindi
mo kasi pinaniwalaan kaya there's no way for us to survive this
relationship.

Sana sa paglayo kong ito. Mapatawad mo na ako. Aalis

nalang ako para makalimutan ka kasi alam ko naman na nakalimutan mo na
ako. Babalik nalang ako kapag naghilom na tong puso kong ilang ulit mong
winasak. Don't get me wrong Kath. Hindi ako galit sayo. At kahit kailan
hindi ako magagalit sayo.

For the last time Kath. I love you so much kahit

na sobrang sakit na.

Daniel,

Hindi ko alam na ganito pala kahirap ang pinag daanan sa akin ni Daniel.
Hindi ko kaya. Kung sobrang sakit ang naramdaman ko sa kanya. Mas doble o
triple pa pala ang naramdaman nya. Ilang ulit kung winasak ang puso nya.
Ilang ulit kong binasura ang effort nya. Oo, hindi ko siya binigyan ng
chance na magpaliwanag. Pero naging bulag din ako sa mga effort na
pinapakita nya.

"Sana alam mo na kung anung pinag daanan ni Daniel, Kath." narinig kong
nagsalita si Julia kahit nakafocus lang siya sa daan. "Wala siyang ibang
inisip kundi paano ka mababawi at mapapasaya ulit. He was even swallowed
his own pride just to have you back. But you're to blind to see it and
you're to deaf to hear what his heart screaming."

"Please Julia. Paki bilisan ang pag dadrive." yan nalang ang tanging
nasabi ko kay Julia. HIndi ko alam ang sasabihin ngayon. I'm speechless.
Daniel please. Wag muna. Wag muna ngayon.

After 15minutes nakarating na kami ni Julia sa airport. "Go on Kath.

Bilisan mo.." sabi nya sa akin. Ngumiti ako sa kanya at bumaba na ng
sasakyan.

Tumakbo na ako papasok ng airport. Wala akong pakialam kahit pagtinginan

ako ng tao. Wala akong pakialam kahit pagpawisan pa ako. Masyado ng
maraming nagawa si Daniel sa akin and this time. Ako naman ang gagawa ng
effort para maibalik siya sa akin.

"Shit..Shit..Anong country pala papunta si Daniel.." ang tanga ko hindi

ko pa naitanong kay Julia kung saang bansa ang pupuntahan ni Daniel. Wala
na akong oras para bumalik pa sa parking lot para itanong lang. Tinignan
ko nalang lahat ng airplane schedule na hindi pa nakakaalis.

Japan, America, Europe and Jordan nalang ang hindi pa nakakaalis.

Nagpaikot ikot lang ako sa lobby ng airport nagbabakasali na makikita ko
si Daniel somewhere na nakatayo. Damn Daniel. Asan ka na ba? Bat kasi
ngayon pa maraming tao. Napapagod na ako sa kakalakad at kakatakbo.
Nanlalambot na din ako. Pero hindi ko talaga makita si Daniel. No sign of
Daniel kahit saan. Napahinto nalang ako ng may tumawag sa pangalan ko.

"Kath!!" boses ni Bea. Humarap ako kung saan nanggagaling ang boses.
Nakita ko sa likuran ko si Mama, si Bea, Mga magulang ni Daniel at
kapatid nyang si Danilo, kasama din si Jake at mga kaibigan nya.

"Asaan si Daniel?" tanong ko agad sa kanila. Napatingin pa ako sa likuran

nila na baka tumatawa si Daniel o niloloko lang ako. Pero nawala ang
ngiti ko ng sumagot si Mama ni Daniel "Wala na siya Kath. Wala na si
Daniel. Nakaalis na ang eroplano nya." garalgal na sabi nya na halatang
mamapaiyak na naman.

Muling tumulo ang luha ko. Bakit ganito? Bakit hindi ko man lang siya
naabutan. "HIndi totoo yan. Asan si Daniel?" tanong ko sa kanila na
nagbabakasakali na ginogood time lang nila ako.

Lumapit sa akin si Mama. "Wala na siya Kath. Nakaalis na.." ayokong

maniwala sa kanila. Gusto kong maglupasay. Gusto kong magwala. Gustong
sumigaw at magmura. Parang sasabog ang puso ko. "PLEASE MA. SABIHIN NYONG
NAGBIBIRO LANG KAYO! DI BA MA. DI BA BEA? HINDI PA SIYA NAKAKAALIS? HINDI
NYA KO IIWAN??!!" napasigaw na ako. Wala akong pakialam kung pagtingin
ako o tawagin akong attention seeker ng mga tao. Gusto ko makita si
Daniel. Tumingin ako kay Bea pero iniwas nya lang ang tingin nya sa akin.

Napaupo na ako sa sahig. Iyak lang ng iyak. Hindi ko to matatanggap.

Kasalanan ko ang lahat. Daniel bakit ganun? Bakit ka naman umalis. Sana
talaga pumunta na ako kagabi, Sana sinipot na kita. Ang daming sana. Tama
nga sila nasa huli ang pagsisisi.

Hindi ko na kaya. Nalukot ko na ang sulat ni Daniel sa akin. Nasa

kalagitnaan ako ng pag-iyak ng may tumawag sa pangalan ko.

"Ang pangit mong umiyak Kath!"

-----
Next na talaga ang EPILOGUE! HAHAHAH!

Paabutin muna ng 40 votes then ipopost ko na ang EPILOGUE! Please.

Comment po! :)

*******************************************
[54] EPILOGUE
*******************************************

EPILOGUE.

Marahil nagtataka kayo kung bakit biglaan ang ending ng kwento namin ni
Daniel? To tell you the truth ako din. Kumbaga sa isang kwento hindi
nabigyan ng closure ang sa amin. But, there's no such thing as 'CLOSURE'
in this world. Kahit naman sa isang fairy tale walang closure na naganap.
Happy Ending?! That would the most sucks ending of all. Hindi dahil
bitter ako o something. Walang closure cause hindi naman natin alam ang
nangyare after there so called happy ending. Maraming pwedeng mangyari
after that hindi lang happy ending.

Do I make sense here?

Alam ko naman na atat na atat na kayong malamang nangyari sa amin ni

Daniel. Kahit naman ako. If God would allow me to turn back time? Gustong
gusto kong ibalik ang simula. Kung saan. "Nakakainis. Nakakainis." ang
una kong phrase and I'll change it into "I'll trust Daniel no matter
what.." but we're living in reality. Hindi ka pwedeng bumalik sa
nakaraan. Minsan nga naiisip ko nalang na sana...na sana man lang mayroon
talagang TIME MACHINE..

Marami ng nagbago after ng airport scenes. Limang taon na din ang

lumipas. Yap. five years na ang lumisan. Limang ulit ng nagbago ang
kalendaryo simula ng lumisan si Daniel ng Pilipinas. Tatanungin nyo ko
kung bakit hindi ako sumunod. Sinubukan kong sumunod sa kanya. Pero may
mga tao lang talaga na hindi na yung eksaktong tao na nakilala natin
kapag lumipas na ang taon.

Gusto nyo ikwento ko? Sige.

The airport scenes. The one who called me "Ang pangit mong umiyak Kath."
was not Daniel. It thought also it was Daniel. But sino ba ang laging tao
na nasa tabi ko kapag malungkot ako? Si Quen right? Si Quen yun. Not Him.
Another nodded, late na ako. Hindi ko na naabutan si Daniel.

Right after nya makarating sa USA. Dalawang buwan pa kami naghintay ng

balita sa kanya. Kung how was he. Was he fine. Was he safe? Thousand of
thoughts running through my mind. Then one time, habang nasa bahay ako
nila Daniel. Nag-aantay ng tawag nya o something. Nag-ring ang phone.

"Anak. Mabuti naman tumawag ka na. Nag-aalala na ako sayo eh." tumingin
lahat kami kay Mama. Tumingin si Mama sa akin. Ngumiti at pinindot ang
loudspeaker button para marinig naming lahat ang boses ni Daniel.

"Okay lang ako Ma. Sorry kung hindi ko kayo na-contact agad, busy kasi
ako. Late na ako for their semester. Mas una pala dito kaysa dyan sa
Pilipinas." Gawd. Namiss ko ang boses ni Daniel. Naluluha ako.

"Anak may gustong kumausap sayo." tumingin sa akin si Mama.

"Ma. Please. Kung siya lang yan. Ayoko na. I have to avoid her. cause I
need to move on." malamig nyang sagot sa mama nya. "Tatawag nalang ako
ulit kapag may time papasok na po ako. I love you Ma and ingat kayo
dyan." that was the last time that I heard his voice.

Masakit. Oo masakit. Hindi ko inaakalang dalawang bwan palang ang

nakakalipas pero ganun na agad ang turing sa akin ni Daniel. He need to
move on? Heck. Hindi. Alam kong may chance pa. Kaya yung nakakuha ako ng
chance to flew in USA. I grabbed the chance fastly. Pinuntahan ko siya
since nakuha ko ang address nya sa USA.

Pagod. Hirap. At sakit ng ulo ang inabot ko bago ko matutuntun ang bahay
nya sa New York. Ang lamig pa sa labas dahil mag chi-christamas na, pero
God is good all the time. Natagpuan ko din ang bahay nya.

Doorbell ako ng doorbell. bumukas ang pintuan pero hindi si Daniel ang
lumabas. Kundi isang babae. Isa ding Filipina "Yes? What do you need?"
mataray nyang tanong sa akin.

"Filipina ka right? Dito ba nakatira si Daniel?"

"Yeah dito nakatira si Daniel. But he's out of the country. Nasa Europe
sila together with his teacher for isang conference." sabi nya "And by
the way who are you?"

"Im Kath..His..."

"His ex? right. And I'm his girlfriend now. We're living together." kung
pwede lang malaglag panga ko sa narinig ko. Malalaglag na talaga. Nawala
ang sakit ng ulo ko sa sinabi ng babae. Sh*t. Hindi ko to ineexpect. "And
one more thing dear. Hindi ko gagawin ang mga bagay na ginawa mo kay
Daniel. You may go na!" sinarado nya ng malakas ang pintuan. Lumong lumo
ako habang naglalakad palabas ng apartment na tinutuluyan ni Daniel or
should I say na tinutuluyan nila ng kinakasama nya.

Alam ba to nila Mama na may kinakasama na si Daniel? Bakit hindi man lang
nila sinabi. Edi sana hindi na ako pumunta dito sa USA. Wala din namang
nangyare.

Nagpapalakad lakad lang ako. Hindi alam kung saan pupunta ng maka
received ako ng text from unknown number. But Im definitely sure na
abroad na number to.

"Sana hindi ka na pumunta dito sa USA. Wala ng chance Kath. Wala na.
There's no chance for us. Alam mo ba ang iniisip ko ngayon. I wish I
could go back to the day I met you and just walk away . Because
honestly , it would've saved me so much hurt and pain. And thankful ako
dahil nakilala ko si Nikki. Siya ang naging daan ko para makalimutan ka.
I guess you also need to move on. Kalimutan na natin ang lahat."

Yan ang sinabi sa text. Maliwanag pa sa sikat ng araw kung sino siya. Si
Daniel. Wala na talaga huli na ko. May pinalit na siya sa akin.
Nakalimutan nya na ako at nagsisimula na siya ng bagong buhay pero ang
nakakalungkot lang dahil hindi na ako ang kasama nya.

Sabi nga nila. Ang isang bagay na hindi mo ginusto sa simula palang.
Hindi talaga magtatagal. Just like our marriage. Hindi namin parehas
ginusto. Kaya hindi nag succeed in the end. Nagkulang ako sa isa sa
pinaka importanteng sangkap ng isang relasyon. TRUST. Wala ako nyan.
Limang taon na din ang lumipas. Pero heto ako. Siya pa din ang tinitibok
ng puso ko. Nakakalungkot lang dahil. Hindi na ako ang tinutubok ng puso
nya.

"Ano yan? Office hours kung anung ginagawa mo!" biglang sumulpot sa
harapan ko si Bea. Oo, okay na kami ni Best friend ko. Suportado ko na
din sila sa relasyon nila ni Jake. Nakikita ko naman kasi na sincere si
Jake kay Bea.

"Love Story namin to ni Daniel. Remember the one I told you before.
Sinusulat ko ang mga happenings sa amin ni Daniel. Yung nga lang isang
Love story na natapos hindi sa mga katagang "they lived happily ever
after" kundi sa "A sad ending and a painful Goodbye." naluluha na naman
ako kapag naaalala ko.

Lumapit sa akin si Bea at yinakap ako "Okay lang yan Best. Everything
will be fine in the end." at least kahit na hindi kami nagkatuluyan ni
Daniel. Mayroon pa sa paligid ko na mga tunay na nagmamahal sa akin.

Ka-trabaho ko si Bea sa isa sa Architecture Company. Hanggang dito hindi

kame mapaghiwalay. While si Quen naman? Ayun nag masteral pa sa fine arts
ang loko.

Haaay. Buhay talaga parang life. Ang bilis lumipas ng panahon nuh? Parang
kailan lang kami parehas asar ni Daniel dahil kinasal kame. But what now?
Nasasaktan ako kasi hindi na ako ang kasama nya.

Pero sabi nga nila. Hindi libro ang buhay ng tao. Reality ito. Mas marami
pa pwedeng mangyari. Hindi lang puro sakit, galit, iyak ang pwedeng
maranasan. I know that later on after this. Makakamit ko din ang mga
katagang THEY LIVED HAPPILY EVER AFTER.

Magsarado man ang unang libro ng istorya namin. Things are going to be
okay. Maybe not today, and maybe not tomorrow, but eventually, it will
all be okay.
So paano guys? Tapos ko na itype ang libro ng "UNWANTED MARRIAGE" na
pinagbibidahan namin ni Daniel. If ever mag cross agad ang landas namin.
Don't worry. I'll write the book two. And I'm very sure na. It would end
happily as fairy tale ends.

Hindi ko sasabihing goodbye. Dahil alam ko naman na magkikita ulit tayo.

Kaya eto nalang "SEE YOU SOON" :)

--

Author's note :

ETO NA! TAPOS NA TALAGA! HAHAHAHA! Magtatago nako dahil alam kong
mababato ako ng kamatis *tago sa likod ni Kathryn*.

Marami pong salamat sa lahat ng sumubaybay sa kwento na 'to. I know na

walang matinong plot ang kwento but still andyan pa din kayo.

Gusto nyo ba ng BOOK TWO? Ako din eh. HAHAHAH!

POSTED NA PO ANG BOOK TWO. Paki check nalang po sa profile ko. Thank you!
:)

************************************************
STORY END
************************************************