จงตอบคำถามต่ อไปนี้

ตอนที่ 1
1. สิ่ งที่นกั เรี ยนเลือก คือ..............................................................
2. มีลกั ษณะ รู ปทรง (สี่ เหลี่ยม/ทรงกลม/ทรงรี /วงกลม/วงรี /เส้น
ตรง...).........................................................
3. ส่ วนประกอบอื่น ๆ เช่น ยีห ่ อ้ ข้อความ อุปกรณ์
เสริ ม..................................................................................
4. สี ของมันคือ.............................................
5. ทำมาจาก.............................................................
6. ราคาประมาณ...................................................
7. ประโยชน์
ใช้สอย........................................................................................................
.......................
8. ข้อควรระวังในการใช้
งาน............................................................................................................
.....
9. การดูแลรักษา.............................................................................................
10. ข้อคิดคำคม.....................................................................................

ตอนที่ 2
1. สิ่ งของที่นกั เรี ยนเลือกถ้าเขามีชีวิต เรื่ องใดที่น่าเห็นใจมาก
ที่สุด...........................................................................................................
.................
2. สิ่ งของดังกล่าว ถูกมนุษย์นำไปใช้ประโยชน์อะไร
บ้าง....................................................................................
3. สิ่ งของนี้มีเส้นทางชีวิตอย่างไร (เช่น ดินสอ มาจากป่ าแห่งหนึ่ง –ถูกคนตัดมาขายให้โรงงาน- โรงงานเอา
มาหัน่ เป็ นชิ้น ๆ ตัดตามรู ปทรงที่ตอ้ งการ-นำไส้ดินสอมาใส่ -ส่ งไปจำหน่ายตามร้านค้า-เด็กคนหนึ่งซื้ อ
มา)
.........................................................................................................................
...............................................................
.........................................................................................................................
...............................................................
4. ระหว่างการเดินทาง หากสิ่ งของเหล่านี้มีชีวิต คิดว่าเขาจะเจ็บปวดทรมานอย่างไรบ้าง
.........................................................................................................................
...............................................................
.........................................................................................................................
...............................................................
5. อยากขอร้องมนุษย์ให้ใช้สิ่งของชนิดนี้ อย่างไร
.........................................................................................................................
...............................................................
.........................................................................................................................
...............................................................

ตัวอย่ าง
เส้ นทางชีวติ ที่ถูกลิขิต
ฉันเป็ นดินสอ รู ปทรงดี ไม่มีอว้ น ฉันต้องอยูใ่ นท่าตรงตลอดเวลา เพื่อให้ดูสง่าและพร้อมที่จะใช้งานเสมอ ฉันมีประโยชน์
กับคนทุกเพศทุกวัย ตั้งแต่เด็กอนุบาล จนถึงคนสูงวัย พวกเขาต้องเริ่ มใช้ฉนั ก่อนเจ้าปากกาอวดเก่งนัน่ เสี ยอีก เขานำฉันไปขีดเขียน
ในกระดาษ ฉันสามารถเขียนเป็ นตัวหนังสื อก็ได้ ตัวเลขก็ดี วาดรู ปก็เด่น เห็นไหมว่าความสามารถของฉันสุ ดยอดจริ ง ๆ
เส้นทางชีวิตของฉัน ดูเหมือนจะธรรมดา แต่ทว่ามันอาจจะมีบางสิ่ งที่พวกคุณคาดไม่ถึง เพราะพวกคุณคิดแต่จะใช้งานฉัน
จนลืมไปว่าฉันก็มีหวั ใจเหมือนกัน พ่อแม่ของฉันอยูใ่ นป่ า ท่านเป็ นต้นไม้รูปร่ างสูงใหญ่ แข็งแรง ต่อมาพวกมนุษย์กโ็ ค่นท่านลงมา
แล้วก็ตดั ท่านออกเป็ นชิ้น ๆ ก่อนที่จะช่วยกันแบกท่านขึ้นไปบนรถคันใหญ่ วันนั้นฉันมองพ่อจากไปจนลับตา และรู้สึกปวดร้าวใจ
อย่างบอกไม่ถูก พ่อบอกฉันว่าเราต้องทำใจ เพราะเราเกิดมาเพื่อรับใช้สตั ว์ประเสริ ฐ เราน่าจะภูมิใจ ฉันก็คล้อยตามความคิดของพ่อ
ไปเหมือนกัน แต่บางทีมนั ก็ทำให้ฉนั อดคิดไปไม่ได้วา่ ทำไมพวกเขาถึงใจร้ายกันนัก
หลังจากที่ฉนั ถูกพาไปยังโรงงานแห่งหนึ่ง เขาก็ตกแต่งรู ปร่ างหน้าตาของฉันจนดูดีมีสกุล พวกเขาบรรจุฉนั ลงไปในกล่อง
สี่ เหลี่ยมรวมกับพรรคพวกอีก ๑๑ แท่ง แล้วก็ส่งพวกเราไปที่ร้านจำหน่ายเครื่ องเขียนแห่งหนึ่งแถวต่างจังหวัด ฉันนอนรอคนมาซื้ อ
ประมาณ ๒ สัปดาห์ จนวันหนึ่งสองแม่ลูกคู่หนึ่ งได้มาขอซื้ อฉันไป ไชโย ! ฉันมีเจ้านายแล้ว เจ้านายน้อยของฉันหน้าตาน่ารักน่า
เอ็นดู เป็ นเด็กผูช้ าย อายุประมาณ ๕ ขวบ สงสัยว่ากำลังเริ่ มหัดเขียนแน่ ๆ เลย หลังจากที่แม่ของเขาเหลาปลายของฉันให้แหลม
เปี๊ ยบแล้ว เจ้านายน้อยก็นำฉันไปใช้งาน
เจ้านายหยิบสมุดมาเปิ ดหน้าแรก แล้วก็บีบตัวฉันอย่างแรง โอ๊ย..ฉันหายใจแทบไม่ออก เบา ๆ หน่อยสิ ครับท่าน แต่ยงิ่
ว่าเหมือนยิง่ ยุ เจ้านายน้อยกดฉันลงกับกระดาษจนปลายของฉันหัก โถ ๆ ช่างใจร้ายใจดำเสี ยเหลือเกิน ยังไม่หนำใจ เจ้านายน้อยปา
ฉันทิ้งอีก โอย! ระบมไปหมดแล้ว คุณแม่ของเขารี บไปเก็บฉันมาเช็ดทำความสะอาด แล้วก็แหลมปลายของฉันใหม่ แต่เด็กน้อย
เอาแต่งอแง จะเอาดินสอแท่งใหม่ คุณแม่กต็ ามใจลูก ให้มนั ได้อย่างนี้สิ เด็กสมัยนี้ เอาแต่ใจตัวเองเหลือเกิน สักวันหนึ่งจะต้องกลับ
มาง้อฉันใหม่ ไม่เชื่อก็คอยดู

ตัวอย่ าง
เส้ นทางชีวติ ที่ถูกลิขิต
ฉันเป็ นดินสอ รู ปทรงดี ไม่มีอว้ น ฉันต้องอยูใ่ นท่าตรงตลอดเวลา เพื่อให้ดูสง่าและพร้อมที่จะใช้งานเสมอ ฉันมีประโยชน์
กับคนทุกเพศทุกวัย ตั้งแต่เด็กอนุบาล จนถึงคนสูงวัย พวกเขาต้องเริ่ มใช้ฉนั ก่อนเจ้าปากกาอวดเก่งนัน่ เสี ยอีก เขานำฉันไปขีดเขียน
ในกระดาษ ฉันสามารถเขียนเป็ นตัวหนังสื อก็ได้ ตัวเลขก็ดี วาดรู ปก็เด่น เห็นไหมว่าความสามารถของฉันสุ ดยอดจริ ง ๆ
เส้นทางชีวิตของฉัน ดูเหมือนจะธรรมดา แต่ทว่ามันอาจจะมีบางสิ่ งที่พวกคุณคาดไม่ถึง เพราะพวกคุณคิดแต่จะใช้งานฉัน
จนลืมไปว่าฉันก็มีหวั ใจเหมือนกัน พ่อแม่ของฉันอยูใ่ นป่ า ท่านเป็ นต้นไม้รูปร่ างสูงใหญ่ แข็งแรง ต่อมาพวกมนุษย์กโ็ ค่นท่านลงมา
แล้วก็ตดั ท่านออกเป็ นชิ้น ๆ ก่อนที่จะช่วยกันแบกท่านขึ้นไปบนรถคันใหญ่ วันนั้นฉันมองพ่อจากไปจนลับตา และรู้สึกปวดร้าวใจ
อย่างบอกไม่ถูก พ่อบอกฉันว่าเราต้องทำใจ เพราะเราเกิดมาเพื่อรับใช้สตั ว์ประเสริ ฐ เราน่าจะภูมิใจ ฉันก็คล้อยตามความคิดของพ่อ
ไปเหมือนกัน แต่บางทีมนั ก็ทำให้ฉนั อดคิดไปไม่ได้วา่ ทำไมพวกเขาถึงใจร้ายกันนัก
 หลังจากที่ฉนั ถูกพาไปยังโรงงานแห่งหนึ่ง เขาก็ตกแต่งรู ปร่ างหน้าตาของฉันจนดูดีมีสกุล พวกเขาบรรจุฉนั ลงไปในกล่อง
สี่ เหลี่ยมรวมกับพรรคพวกอีก ๑๑ แท่ง แล้วก็ส่งพวกเราไปที่ร้านจำหน่ายเครื่ องเขียนแห่งหนึ่งแถวต่างจังหวัด ฉันนอนรอคนมาซื้ อ
ประมาณ ๒ สัปดาห์ จนวันหนึ่งสองแม่ลูกคู่หนึ่ งได้มาขอซื้ อฉันไป ไชโย ! ฉันมีเจ้านายแล้ว เจ้านายน้อยของฉันหน้าตาน่ารักน่า
เอ็นดู เป็ นเด็กผูช้ าย อายุประมาณ ๕ ขวบ สงสัยว่ากำลังเริ่ มหัดเขียนแน่ ๆ เลย หลังจากที่แม่ของเขาเหลาปลายของฉันให้แหลม
เปี๊ ยบแล้ว เจ้านายน้อยก็นำฉันไปใช้งาน
เจ้านายหยิบสมุดมาเปิ ดหน้าแรก แล้วก็บีบตัวฉันอย่างแรง โอ๊ย..ฉันหายใจแทบไม่ออก เบา ๆ หน่อยสิ ครับท่าน แต่ยงิ่
ว่าเหมือนยิง่ ยุ เจ้านายน้อยกดฉันลงกับกระดาษจนปลายของฉันหัก โถ ๆ ช่างใจร้ายใจดำเสี ยเหลือเกิน ยังไม่หนำใจ เจ้านายน้อยปา
ฉันทิ้งอีก โอย! ระบมไปหมดแล้ว คุณแม่ของเขารี บไปเก็บฉันมาเช็ดทำความสะอาด แล้วก็แหลมปลายของฉันใหม่ แต่เด็กน้อย
เอาแต่งอแง จะเอาดินสอแท่งใหม่ คุณแม่กต็ ามใจลูก ให้มนั ได้อย่างนี้สิ เด็กสมัยนี้ เอาแต่ใจตัวเองเหลือเกิน สักวันหนึ่งจะต้องกลับ
มาง้อฉันใหม่ ไม่เชื่อก็คอยดู