Professional Documents
Culture Documents
Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yayın Geliş Tarihi / Article Arrival Date Yayınlanma Tarihi / The Publication Date
24.10.2016 20.11.2016
Giriş 338
Osmanlı taşra teşkilatı; en küçük birimden en büyüğe doğru, köy, nahiye, kaza, sancak ve
eyalet (vilayet/beylerbeyilik) şeklinde örgütlenmişti. Bu yapılanmada birleşmek suretiyle;
köyler nahiyeleri, nahiyeler kazaları, kazalar sancakları, sancaklar ise eyaletleri oluştururlardı.
Eyaletlerin başında çoğunlukla “beylerbeyi” bazen de “mîr-i mîrân, emîrü’l-ümerâ, vâlî” gibi
adlarla anılan görevliler bulunurken, sancakları sancakbeyleri; kazaları ise kadılar idare ederdi.
Kazanın büyüklüğüne göre ise kadılar, nahiye ve köylere naiblerini göndermek suretiyle
buraların yönetimini üstlenmiş olurlardı.
Osmanlı taşra örgütlenmesi ve kadılık kurumu hakkında XVI. yüzyıl öncesine ait kaynak ve
bilgiler oldukça sınırlıdır. Kadılık müessesesine ilişkin temel kaynak olan ve atanma yetkisi
kadıaskerlerin elinde olan kadı ve müderrislerin kayıtlarını içeren kadıasker ruznamçe
defterlerinin ve yüksek rütbeli ulema diyebileceğimiz mevleviyet rütbesini haiz ulemanın
kayıtlarını ihtiva eden ruus defterlerinin XVI. yüzyılın ikinci yarısından itibaren tutulmaya
başlanması elimizdeki belgenin ne kadar değerli olduğunu göstermektedir.
İncelememize konu olan defter Topkapı Sarayı Müzesi Arşivi’nde (TSMA) defter
koleksiyonları içerisinde 699 numara ile kayıtlıdır. Toplam 10 varak olan defterin ilk kısmı
Rumeli sancak ve kazalarına ve buralarda bilfiil görev yapan kadıların kim olduklarına aittir.
Burası; “Defter-i Rumeli’nde Vâki‘ Olan Kadılıklarda Bi’l-fi‘l Mansûb Olan Kuzâtın Esâmisin
Beyân İder.” başlığı ile başlamakta ve 1-10 Muharrem 928 (1.12.1521-10.12.1521) tarihi
verilmektedir. Bu kayıtlar 8b numaralı varağa kadar devam etmektedir. 8b numaralı varaktan
itibaren Rumeli kazalarından mazul olan kadıların listesi yer almaktadır. Burası “Defter-i
Esâmî-i Kuzât-ı Ma‘zûlîn bi-Vilâyet-i Rumili Hâliyâ” başlığı ile başlamakta ve yine 1-10
Muharrem 928 (1.12.1521-10.12.1521) tarihi verilmektedir. 10b numaralı varağa kadar bu
kayıtlar devam etmektedir. 10b numaralı varakta ise “Defter-i Kuzât ki Hâliyâ Mansûb Olub
İstikâmetle Ma‘rûf ve Ehliyet ile Mevsûf Olanlardır ki Zikr Olunur” başlığı altında Anadolu’da
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
görevine devam eden ve kendisi hakkında olumlu rapor verildiği anlaşılan 20 adet kadının kaydı
bulunmaktadır. Burada herhangi bir tarih verilmemiştir. Aynı varakta tarih verilmeksizin
“Defter-i Kuzât ki Hâliyâ Ma‘zûl Olub İstikâmetle Ma‘rûf ve Ehliyet ile Mevsûf Olanlardır ki
Zikr Olunur” başlığı altında kendileri hakkında olumlu rapor verildiği anlaşılan Anadolu
kazalarından mazul 20 adet kadının kaydı yer almakta ve böylece defter son bulmaktadır. Bu
noktada, defterin türü ve içeriği hakkında daha detaylı analliz yapmak için kadıasker ruznamçe
ve ruus defterleri hakkında kısa bir değerlendirme yerinde olacaktır.
Kadıasker ruznamçe defterleri temel olarak ikiye ayrılmaktadır. İlki ilmiye mesleğine dahil
olmak isteyen mülazımların kayıtlarını ihtiva eden mülazemet ruznamçesi; ikincisi ise atanma
yetkisi kadıaskerlerin elinde olan kadı ve müderrislerin kayıtlarını ihtiva eden tayin
ruznamçeleridir. Mülazemet defterlerinin bilinen ilk örneği 951-959 (1544-1556), tayin
ruznamçelerinin bilinen ilk örneği ise 989 (1581) tarihlidir. Ancak mülazemet ve tayin
işlemlerinin bu tarihten önce de var olduğu düşünülürse bu defter serisinin ya da buna benzer
defterlerin daha önce de var olması gerekmektedir. Nitekim II. Bayezid dönemine ait; XVI.
yüzyılın hemen başında 906-911 (1501-1506) tarihleri arasındaki mülazemet kayıtlarını ihtiva
eden bir defter günümüze ulaşmıştır.1 Yine XVI. yüzyılın ilk yarısına ait, 934 (1528) tarihli
Rumeli’de üç yıldan fazla müderrislik ve kadılık yapmış ulemanın isimlerinin kayıtlı olduğu bir
belgede bazı müderris kayıtlarında “Bunların târîhi bendenin rûznâmesinde yazılmaz.” şeklinde
bir ifade ile kadıasker ruznamçesine atıf yapıldığı görülmektedir.2
Bütün bu bulgular bize, bu defterin Rumeli kadıaskerliğine ait ilk ruznamçe olabileceğini ya 339
da bir ruznamçeden istinsah edilerek oluşturulmuş olabileceğini akla getirmektedir. Ancak her
şeye rağmen cevaplanması gereken bazı hususlar mevcuttur.
İlk husus; mevleviyet rütbesini haiz büyük kazaların durumudur. XVI. yüzyılın ikinci
yarısından itibaren, neşrettiğimiz defterde yer alan İstanbul, Galata, Havass-ı Kostantiniyye
(Eyüb), Belgrad, Edirne, Selanik gibi büyük kazalar, mevleviyet statüsünde kadılıklar olup ruus
defterlerine kaydedildikleri gözlenmektedir.3 Mevleviyetlerin tayin hakkı Ebussuud Efendi’nin
şeyhülislamlık dönemine kadar vezir-i azama aitti. XVI. yüzyılın ikinci yarısında, Ebussuud
Efendi’nin uzun şeyhülislamlık döneminde bu yetki şeyhülislamlara verilmiştir.4 Şeyhülislamlar
ise yapılan tayinleri, ayrı bir defter yerine ruus defterlerinin içine kaydetmişlerdir. Neşrettiğimiz
defteri, tutulan kayıtlar noktasında tayin ruznamçelerinden farklılık arz etse de, kadıasker
ruznamçesi olarak düşünürsek mevleviyet kadılıklarına ilişkin kayıtlar niçin burada yer
almaktadır sorusu akla gelmektedir. Bu soruya değişik şekillerde cevap vermek mümkündür. İlk
olarak; elimizdeki defter derleme bir defter ise başka kayıtlardan alınmak suretiyle
oluşturulabileceği için böyle bir sonucun mümkün olabileceğidir. İkincisi; bürokratik işlemler
açısından, ilk olarak Fatih Kanunnamesinde bahsi geçen mevleviyet derecesindeki mansıblarla
atanma yetkisi kadıaskerlerin elinde olan mansıblar arasında bir ayrımın bu tarihlerde henüz
netleşmemiş olabileceği ihtimalidir. Üçüncü bir ihtimal ise; Kanuni döneminin ilk yıllarında
1 TSMA, d. 5605/1.
2 TSMA, d. 5604, Vr. 2b. Defterde kendisine “ruznamçe” diye atıf yapılan diğer defter ise; TSMA, d. 10053 numaralı
defterdir. Bu defterin ise o dönem Rumeli kadıaskeri olan Fenarizade Muhyiddin Efendi tarafından tutulduğu
kayıtlarından anlaşılmaktadır.
3 Bilgin Aydın-Rıfat Günalan, (2011), “XVI. Yüzyılda Osmanlı Devleti’nde Mevleviyet Kadıları”, Prof. Dr. Şevki
200.
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
Rumeli’deki kadıların durumuna ilişkin bir rapor olabileceği tahmininden hareketle, Rumeli’ye
ait bütün kadılıkların tek bir başlık altında toplu olarak verilmiş olma durumudur. Bu ve buna
benzer sorular defterin türü ve içeriğini tahlil noktasında faydalı olmakla beraber eldeki verilerin
sınırlılığı sebebiyle kesin bir kanaate varmak mümkün gözükmemektedir.
Defterde; Rumeli kazaları ve kadıları, bu kazaların yevmiye miktarları ve Rumeli
kazalarından münfasıl olan kadıların listesi yer aldığı için sırasıyla bu hususlar
değerlendirilecektir.
1. Rumeli Kazaları ve Kadıları
Osmanlı kaza teşkilatını ve kadılık müessesesini anlamamızı sağlayan en temel kaynaklar,
kadıasker ruznamçeleridir. Ancak tayin kayıtlarını içeren ilk ruznamçenin 989 (1581) tarihli
olması; bu konuda erken tarihli belgelerin ne kadar değerli bilgiler ihtiva ettiğini
göstermektedir. Ruznamçelerden önce Rumeli kazalarının durumunu gösteren üç belge
yayınlanmıştır. Bunlardan ilki; M. Tayyib Gökbilgin tarafından, Topkapı Sarayı Müzesi
Arşivi’nde tespit edilen ve tarihsiz oldukları için içerisindeki bilgilerden Kanuni döneminin
başına ait olduğunu düşündüğü ç adet deftere dayanılarak yapılmıştır. Onun tespitlerine göre;
Rumeli’de 27 ila 31 adet sancak bulunmaktadır. Ancak bu sancaklardan üç tanesi; Müsellem,
Voynukve Çingâne sancakları, sadece askeri bir örgütlenme olduğu için bu tarihlerde Rumeli’de
esas itibariyle 27-28 adet sancak mevcuttur. Kendisi bu sancakları, sancaklara bağlı şehir ve
kasabaların isimlerini, tımar gelirlerini ve buraya tasarruf eden dirlik sahiplerini de vermektedir.
Gökbilgin’in neşrettiği belgeler, bu haliyle tımar sisteminin Kanuni döneminin başlarında 340
Rumeli’deki halini göstermektedir.5 İkincisi; Ömer Lütfü Barkan’ın XV. yüzyılın sonuna ait
cizye defterlerinden elde ettiği bilgilerden derlenmiştir. Buna göre Rumeli’de cizye tahsil edilen
275 adet yerleşim birimi mevcuttur.6 Ancak bu yerlerinin hepsinin kaza sayılıp sayılmadığı
kayıtlardan anlaşılamamaktadır. Üçüncüsü ise; Ener Çakar’ın neşrettiği 1522 tarihli
kanunnamedir. Buna göre, Rumeli’de 169 kaza vardır; ancak kazaların yevmiye miktarı
verilmesine rağmen bu azalarda görev yapan kadılardan bahsedilmemektedir. 7 Neşrini
yaptığımız bu defter, Rumeli sancak ve kazalarında göre yapan kadıların kim oldukları hakkında
bilgi veren ilk kaynaktır.
1522 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu 7 eyaletten oluşmaktaydı. Bunlar Rumeli, Anadolu,
Karaman, Rum, Diyarbekir, Şam ve Mısır idi.8 Burada, Osmanlı İmparatorluğu’nun Avrupa
kıtasındaki topraklarını ifade eden Rumeli’nin tek bir eyaletten oluştuğu görülmektedir. Neşre
konu olan deftere göre Rumeli’deki kaza sayısı 172’dir. Bunlardan beşi, İstanbul, Galata,
Havass-ı Kostantiniyye, Cezayir-i Marmara ve Limyos, herhangi bir sancağa bağlı olmayan
kazalardır. Geriye kalan 167 kaza ise 30 sancağa bağlı olarak örgütlenmiştir. Aşağıdaki tabloda
defterdeki kayıtlar temel alınarak, Rumeli sancakları ve buralara bağlı kazalar sıralanmıştır.
Tablo 1: TSMA 699’a Göre Rumeli Sancakları ve Bu Sancaklara Bağlı Kazalar
SANCAK Kaza Adedi Kazalar
5
M. Tayyib Gökbilgin, “Kanuni Sultan Süleyman Devri Başlarında Rumeli Eyaleti, Livaları, Şehir ve Kasabaları”,
Belleten, c. XX, s. 78, Ankara, (1956), s. 247-294.
6 Bu sayı Ömer Lütfi Barkan’ın, “894 (1488-1489) Yılı Cizyesinin Tahsilâtına Âit Muhasebe Bilançoları”, Belgeler,
Taksimatı”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, c. 12, sy. 1, Elazığ, (2002), s. 268-271.
8 Çakar, a.g.m., s. 264.
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
Burada en yüksek kaza sayısına sahip sancağın 28 kaza ile Mîr-i Mîrân sancağı olduğu
görülmektedir. İkinci sıradaki Silistre sancağının 13, üçüncü sıradaki Mora sancağının 11 kazası
vardır. En az kazaya sahip sancaklar ise; birer kazaları olan Filorina, İnebahtı, Midillü ve
Uzvornik’tir.
Neşrettiğimiz deftere hem tarih hem de içerik olarak yakın olduğu için Çakar’ın neşrettiği
1522 tarihli kanunname ile kıyaslama yapmayı uygun görmekteyiz. Buna göre 1522 tarihli
kanunnamede 169 adet kaza olup, 4 tanesi hiçbir sancağa bağlı değildir. Diğer 165 kaza ise 29
sancağa bağlı olarak kaydedilmiştir. Aşağıdaki tablo bu kanunnameden derlenerek
oluşturulmuştur.
Tablo 2: 1522 Tarihli Kanunnameye Göre Rumeli Sancakları ve Kaza Sayıları9
91522 tarihine ait veriler, Enver Çakar’ın “Kanuni Sultan Süleyman Kanun-nâmesine Göre 1522 Yılında Osmanlı
İmparatorluğu’nun İdarî Taksimatı”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C. 12, S. 1, Elazığ, 2002, s. 268-
271’den derlenerek oluşturulmuştur.
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
Aşağıdaki bir diğer tablo ise her iki belgenin karşılaştırmasını içermektedir. Böylece
yakın tarihli iki belge arasındaki farkı görmek mümkün olabilecektir.
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
Tablo 3: TSMA 699 ve 1522 Tarihli Kanunnamenin Rumeli Sancakları ve Kaza Sayları
Açısından Karşılaştırılması
TSMA d. 699’a Göre 1522 Tarihli Düzenleme10
Sancak Kaza Sayısı Sancak Kaza Sayısı
Mîr-i Mîrân 28 Mîr-i Mîran (Paşa) 30
Silistre 13 Silistre 13
Mora 11 Mora 12
Vize 8 Vize 8
Avlonya 8 Avlonya 8
Semendire 7 Semendire 4
Tırhala 7 Tırhala 7
Gelibolu 6 Gelibolu 6
Kefe 6 Kefe 6
Niğbolu 6 Niğbolu 6
Alacahisar 5 Alacahisar 5
Bosna 5 Bosna 5 344
Eğriboz 5 Eğriboz 5
İskenderiye 5 İskenderiye 5
Çirmen 4 Çirmen 4
Hersek 4 Hersek 4
İlbasan 4 İlbasan 4
Köstendil Ilıcası 4 Köstendil 4
Ohri 4 Ohri 4
Prizrin 4 Prizrin 4
Vulçitrin 4 Vulçitrin 3
Yanya 4 Yanya 4
Filibe 3 Filibe 3
Sofya 3 Sofya 3
Vidin 3 Vidin 3
Karlıil 2 Karlı 2
Filorina 1 Filorina 1
İnebahtı 1 İnebahtı 1
101522 tarihine ait veriler, Enver Çakar’ın “Kanuni Sultan Süleyman Kanun-nâmesine Göre 1522 Yılında Osmanlı
İmparatorluğu’nun İdarî Taksimatı”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C. 12, S. 1, Elazığ, 2002, s. 268-
271’den derlenerek oluşturulmuştur.
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
Midillü 1 - -
Uzvornik 1 İzvornik 1
Neşrimize konu olan TSMA 699 numaralı defterde Rumeli 30 sancak olarak
kaydedilmişken 1522 tarihli kanunnamede 29 sancak görülmektedir. Bunun sebebi Midillü
(Midilli)’nin durumudur. Burası; TSMA 699’da müstakil bir sancak olarak gösterilmişken, 1522
kanunnamesinde Mora sancağına bağlı bir kaza olarak kaydedilmiştir. Listeye genel olarak
bakıldığında diğer sancakların aynı olduğu görülmektedir. Farklılık sadece kaza sayısındadır.
Bu fark ise oldukça azdır. Sadece Mîr-i Mîrân, Mora, Semendire ve Vulçitrin sancaklarına bağlı
kaza sayılarında farklılık görülmektedir. Limyos (Limni) kazası TSMA 699’da herhangi bir
sancağa bağlı değilken; 1522 düzenlemesinde Mîr-i Mîrân sancağına bağlı olarak
gözükmektedir. Ayrıca 130 akçe yevmiyeli Üsküb ve 30 akçe yevmiyeli Nevâhî-yi Üsküb
TSMA 699’da tek bir kaza olarak birleştirilmiş halde kaydedilmişken 1522 kanunnamesinde
ayrı kazalar şeklinde gösterilmiştir; ancak aynı kanunnamenin ilerleyen sayfalarında Nevâhî-yi
Üsküb’ün, Üsküb kazasının kadılık hasılatını karşılamaya yetersiz kaldığı için Üsküb kazasına
bağlandığı belirtilmektedir. Kaza sayısı bakımından sancaklar arasındaki en büyük farklılık
Semendire sancağına aittir. 1522 kanunnamesinde 4 olan kaza sayısı, TSMA 699’da 7 olarak
kaydedilmiştir. 1521 yılında fethedilen Böğürdelen, Pojaga ve Belgrad kazaları 1522
kanunnamesinde görülmemektedir. Son olarak TSMA 699’da Vulçitrin’e bağlı bir kaza olarak 345
kaydedilen Blaşice kazası, 1522 kanunnamesinde mevcut değildir.
11Ahmed Akgündüz, (1994), Osmanlı Kanunnameleri ve Hukuki Tahlilleri, VII, İstanbul: Osmanlı Araştırmaları
Vakfı Yayınları.s. 250. Akgündüz, burada “her bin haneden” kısmını yanlışlıkla “her bir haneden” şeklinde
okumuştur. Ancak eserin 279. sayfasında verilen Osmanlıca orijinalinde bu ifadenin “bin” olduğu görülmektedir.
12I. Selim Kanûnnâmesi (1512-1520) ve XVI. Yüzyılın İkinci Yarısının Bazı Kanunları, (1995), Haz. Selami Pulaha-
Yaşar Yücel, Ankara: TTK, s.42.
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
XVI. yüzyılın başlarına kadar, kadıların kaç akçelik yevmiyeler ile kazalara atandıklarına
dair bir bilgi günümüze ulaşmamıştır. Kadıların tayin olundukları kazalardaki günlük ücret
miktarlarını gösteren en eski belge; 919 (1513) tarihinde Anadolu eyaletinde görev yapan
kadıların yevmiyelerini gösteren bir defterdir. Burada; 232 kadılık bölgesinin 4 ila 300 akçe
arasında değişiklik gösteren yevmiyelerle tevcih olunduğu göze çarpmaktadır. En yüksek
yevmiyeli yer; Hüdavendigar sancağının merkezi Bursa olup 300 akçe yevmiyeye sahiptir. En
düşük yevmiyeli yer ise; yine aynı sancakta yer alan Ermeni kazası olup, 4 akçelik bir
yevmiyeye sahiptir. Burada yevmiyelerin küçükten büyüğe doğru, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 12, 13, 14,
15, 18, 19, 20, 22, 23, 25, 27, 30, 35, 40, 45, 50, 55, 80, 90, 100, 130, 150, 300 akçe şeklinde
değişen miktarlarda olduğu görülmektedir.13 Anadolu kazalarına ait 934 (1528) tarihli bir diğer
belgeye göre ise; Anadolu’daki 211 kadılık içinde en yüksek yevmiyeye sahip yer 300 akçe ile
Bursa’dır. Onu, 200 akçe yevmiyelik Amasya maa Ladik ve Merzifon ve Tire maa Güzelhisar,
150 akçe yevmiye ile İzmir, Kütahya, Tokat ve Ankara, 130 akçe yevmiye ile Ayasuluğ ve
Konya, 120 akçe yevmiye ile Manisa ve 100 akçe yevmiye ile Antalya, Beyşehri, Larende,
Kayseriye, Beçin ve Trabzon kazaları izlemektedir. En düşük yevmiyeli yerler ise 10 akçe
yevmiye ile Aladağ, Yenice-i Taraklu, Güzelcehisar, Koyluhisar, Kavak, Kalkanlu, Karıbazarı,
Honaz ve Zeytun’dur.14
Kendi belgemizle kıyasladığımız 1522 tarihli kanunnamede ise Rumeli’deki 169 kazanın
yevmiye miktarı verilmiştir. Buradaki en yüksek yevmiyeli yer 400 akçe yevmiye ile
İstanbul’dur. Onu 300 akçe yevmiye ile Edirne takip etmektedir. Bu iki kazayı 130 akçe
346
yevmiye ile Gelibolu, Üsküb ve Filibe takip etmektedir. En düşük yevmiyeli yerler ise 10
akçelik yevmiyeye sahip Burgoz, Babaeskisi, İvraca, Temür Yenice, İnasa’dır.15 934 (1528)
tarihli, Rumeli’deki 50 adet kazaya ilişkin kayda göre ise Rumeli kazaları, 10, 15, 20, 30, 35,
40, 45, 50, 60, 70, 100, 160, 130, 170 akçelik yevmiyeler şeklinde sıralanmaktaydı.16
İncelememize konu olan defterdeki kazalar 21 farklı yevmiye miktarı ile tevcih
edilmişlerdir. Bu yevmiyeler akçe cinsinden olup, küçükten büyüğe doğru, 10, 15, 20, 25, 30,
35, 40, 45, 50, 55, 60, 70, 75, 80, 100, 120, 130, 150, 160, 300 ve 400 şeklinde sıralanmaktadır.
Burada en düşük yevmiye 10; en yükseği ise 400 akçedir.
Aşağıdaki grafikler ve tablo defterdeki yevmiyelerin sayı ve yüzdelik dilim olarak
dağılımını göstermektedir.
13 Turan Gökçe, (1994), “Anadolu Vilayetine Dâir 919 (1513) Tarihli Bir Kadı Defteri”, s. 215-259.
14 Turan Gökçe, “934 (1528) Tarihli Bir Deftere Göre Anadolu Vilayeti Kadılıkları ve Kadıları”, s. 81.
15 Enver Çakar, (2002), “Kanuni Sultan Süleyman Kanun-nâmesine Göre 1522 Yılında Osmanlı İmparatorluğu’nun
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
347
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
348
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
1 10 5 %3
2 15 16 %9
3 20 18 % 10
4 25 24 % 14
5 30 32 % 19
6 35 9 %5
7 40 22 % 13
8 45 6 %3
9 50 6 %3
10 55 4 %2
11 60 6 %3
12 70 7 %4
349
13 75 1 %1
14 80 3 %2
15 100 4 %2
16 120 1 %1
17 130 2 %1
18 150 1 %1
19 160 1 %1
20 300 1 %1
21 400 1 %1
22 Belirtilmeyen 2 %1
Toplam Kaza Sayısı 172 % 100
Burada kaza sayısı ve yüzdelik dilim olarak en yüksek orana sahip olan kazalar yevmiyesi
30 akçe olan kazalardır. 30 akçe yevmiyeye sahip kaza sayısı 32’dir ve toplam kaza sayısı
içinde % 19’a tekabül etmektedir. Onu ikinci sırada; 24 adet ve % 14’lük oran ile 25 akçe
yevmiyeye sahip kazalar takip etmektedir. Üçüncü sırada ise; 22 adet ve % 13’lük oran ile 40
akçelik kazalar izlemektedir. En az sayıdaki ve doğal olarak da en düşük yüzdelik dilimdeki
yevmiyeye sahip kazalar ise; 1’er adet olan 75, 120, 150, 160, 300 ve 400 akçelik yevmiyeli
kazalardır ki bunların yüzdelik oranı % 1’e tekabül etmektedir. Burada özellikle belirtmemiz
gereken önemli bir husus ise Üsküb maa nevâhî kazasının durumudur. Kayıtta “Kazâ-yı Üsküb
maa nevâhî” şeklinde yazılıp Üsküb’ün üstüne 130; Nevâhî’nin üstüne ise 30 yazılarak ikisi
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
birlikte Birgi-zâde Kemal Çelebi’ye tevcih edilmiştir. Kayıtta iki kazanın birleştirilerek bir
kadıya tevcih edildiğine dair başka örnekler de mevcuttur. Ancak bu örneklerde iki ayrı kazanın
da adı ayrı ayrı kaydedilmiştir. Örneğin Niş ve İsfirlig kazalarının durumu buna çok uygundur.
55 akçelik Niş ile 15 akçelik İsfirlig kazaları ayrı ayrı zikredilmemelerine rağmen burada görev
yapan kadı için “Bu Niş ve İsfirlig ikisinde kadı Mevlânâ Muhyiddin eş-şehîr bi-Kalaycı
Muhyiddin” kaydı mevcuttur. Ancak Üsküb ve civarındaki nahiyelerinin ifade eden Nevâhî
kazaları “Üsküb maa Nevâhi” şeklinde tek başlık altında toplanmıştır.
Aşağıda, defterdeki hangi kazanın kaç akçelik yevmiyeye sahip oldukları ayrıntısıyla
gösterilmektedir.17
10 Akçe Yevmiyeli Kazalar: 5 Adettir. Burgos, Babaeskisi, İvraca, Timorinça ve Rinyase
15 Akçe Yevmiyeli Kazalar: 16 Adettir. Limyos, Pınarhisar, Keşan, İnöz, Külfetler,
Rusikasrı, İsfirlig, Bihor, Podgoriçe, Karadağ, Dukakin, Mezkiye, Kerbeniş, Ayamavra,
Hulumic ve Kerş.
20 Akçe Yevmiyeli Kazalar: 18 Adettir. Cezayir-i Marmara, Silivri, İpsala, Üziçe, Hassa-i
Yanbolu, Berkofça, Lofça, Çernovi, Mostar, Havâss-ı Arnavud, Eranidanlı, Delvine, Depedelen,
Mat, Grebene, Badracık, Arkadya ve Suğdak
25 Akçe Yevmiyeli Kazalar: 24 Adettir. Çorlu, Karinovası, Ahyolu, Ferecik, Zihne,
Timurhisar, Nevrekob, Serfice, Bihlişte, Görice, Köprülü, Tatarbazarı, Zağra Yenicesi, Bana,
Ürgüb, Prepolye, Nertova, Brod, İvranya, Prizrin, İşbat, Premedi, Akçahisar ve Gördös. 350
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
17
Daha fazlası için bkz., Tablo 5. Ayrıca 1522 tarihi kanunname ile karşılaştırılması açısından bkz.,
Tablo 6.
18 Koçi Bey Risaleleri (2008), Haz. Seda Çakmakçıoğlu, İstanbul, Kabalcı Yayınevi, s. 133, A. Süheyl Ünver, (1969),
“XVII inci Yüzyıl Sonunda Padişaha Bir Lâyiha”, Belleten, C. XXXIII, S. 129, s. 28.
19 TSMA, d. 5605/1, Vr. 3b-6b.
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
sebeple; Rumeli’deki sancaklar ve buralara bağlı kazaların listesi ile burada bilfiil görev yapan
ya da görevi son bulan kadıların incelendiği bu çalışma bize; Rumeli’deki taşra örgütlenmesini
ve kadılık kurumunun XVI. yüzyılın ilk çeyreğindeki durumunu göstermektedir.
Öncelikle 1-10.12.1521 tarihli bu belgeye göre Rumeli vilayeti 30 sancağa bölünmüştür ve
bu sancaklara bağlı 167 kaza bulunmaktadır. Ayrıca herhangi bir sancağa bağlı olmayan 5 adet
kaza mevcuttur. Diğer önemli bir bilgi ise; bu kazalarda görev yapan kadıların isimlerinin ve
kazaların yevmiye miktarının gösterilmiş olmasıdır. Buna göre en düşük yevmiye miktarı 10
akçe; en yükseği ise 400 akçedir. Kazalar 21 farklı yevmiye miktarına göre kadılara tevcih
edilmiştir. Bunlar küçükten büyüğe doğru; 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, 50, 55, 60, 70, 75, 80,
100, 120, 130, 150, 160, 300 ve 400 şeklinde sıralanmaktadır.
Defterdeki bir diğer husus; Rumeli kazalarından münfasıl olup mülazemete devam eden ve
yeni bir görev bekleyen kadıların listesini içermesidir. Burada Rumeli kazalarından mazul 64
adet kadının kaydı bulunmaktadır. Mazul kadıların isimleri ve mazul oldukları kazanın ismi
belirtilmesine rağmen, mazul oldukları tarih verilmemiştir. Ayrıca defterin sonunda Anadolu
kazalarında görevine devam eden 20 kadı ile Anadolu kazalarından münfasıl 20 kadı hakkında
olumlu rapor verildiği ve bunların isimleri ve görev yerleri kaydedilmiştir. Bütün bu bilgiler
bize; bu defterin, tahta yeni çıkan Kanuni Sultan Süleyman’a imparatorluğun durumu hakkında
bir rapor niteliği taşıdığı izlenimini uyandırmaktadır.
Son olarak defterdeki bilgiler; yüksek rütbeli ulemanın biyografilerini içeren eserlerin bu
352
ulema hakkında verdiği bilgilerin doğruluğunun sağlanması husussunda bize bir fikir
vermektedir. Örneğin neşrettiğimiz deftere göre bu tarihte İstanbul kadısı Muhyiddin Çelebi el-
Fenarî’dir. Kendisi daha sonra Anadolu ve Rumeli kadıaskerliği ve nihayetinde de
şeyhülislamlık yapmıştır. Şeyhülislamların biyografilerini içeren Devhatü’l-meşâyih isimli esere
göre de; Muhyiddin Çelebi 926-929 (1519/1520-1522/1523) yılları arasında İstanbul kadılığı
yapmıştır.20 Bu sebeple neşre konu olan bu defter; kendinden sonra gelen diğer belge ve
eserlerle karşılaştırılmak suretiyle, Osmanlı ulemasının biyografisini ve mesleki kariyer
serüvenini anlamak açısından faydalı olacaktır.
Tablo 5: TSMA d. 699’a Göre Rumeli Kazaları, Bağlı Oldukları Sancaklar, Burada Görev
Yapan Kadılar ve Yevmiyeleri
KAZA Bağlı Olduğu Atanan Kadı Yevmiyes
Sancak i (Akçe)
İstanbul - Muhyiddin Çelebi el-Fenarî 400
Galata - Muslihiddin eş-şehîr bi-Koçi? Çelebi 80
Havass-ı - Balı Çelebi el-Karamanî 50
Kostantiniyye
Cezayir-i Marmara - Taceddin 20
Limyos - Abdi 15
Vize Vize Şehdi el-Bursevî 40
20
Müstakim-zâde Süleyman Sadeddin, Devhâtü’l-Meşayih, Müstakim-zade Süleyman Saadeddin’in Devhatü’l-
Meşayih, Osmanlı Şeyhülislamlarının Biyografileri Adlı Eserinin Transkripsiyon ve Değerlendirmesi, Haz. Alper
Yıldırım, Mustafa Kemal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Hatay, 2014, s. 115-116.
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
21Niş ve İsfirlig kazalarına aynı kadı tasarruf edecektir. Niş kazasının yevmiyesi 55 akçe ve İsfirlig kazasınınki ise 15
akçedir ve toplam 70 akçeye tekabül etmektedir.
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
22 1522 tarihine ait veriler, Enver Çakar’ın “Kanuni Sultan Süleyman Kanun-nâmesine Göre 1522 Yılında Osmanlı
İmparatorluğu’nun İdarî Taksimatı”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C. 12, S. 1, Elazığ, 2002, s. 268-
271’den derlenerek oluşturulmuştur.
23 Burası, 1522 kanunnamesinde “Hasshâ-yı İstanbul” olarak geçmektedir.
24 Burası, 1522 kanunnamesinde “Hasshâ-yı Marmara” olarak geçmektedir.
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
Livâ-yı Vulçitrin
Fî kazâ-yı Novaborde, 70: Mevlânâ Esseyyid Alaaddin el-ma‘rûf bi-İbnü’l-nikâh el-Bursevî
Fî kazâ-yı Priştine, 30: Mevlânâ Abdülvehhâb
Fî kazâ-yı Vulçitrin, 55: Mevlânâ Bedreddin mine’l-ebnâi’l-merhûm Mevlânâ Halil
Fî kazâ-yı Blaşice, 30: Mevlânâ Hayreddîn
Livâ-yı Köstendil Ilıcası
Fî kazâ-yı İştib, 100: Merhûm Müeyyed-zâde Karındaşı Abdi Çelebi
Fî kazâ-yı Ilıca, 80: Mevlânâ Muhyiddin Çelebi bin Mevlânâ Rükneddin bin Mevlânâ Zeyrek-
zâde
Fî kazâ-yı Ustrumca, 40: Mevlânâ Muhyiddin bin el-merhûm Ya‘kûb Çelebi
Fî kazâ-yı İvranya, 25: Mevlânâ İbrahim el-Edhem el-ma‘rûf bi-Çatal-zâde
[5b]
Livâ-yı Prizrin
Fî kazâ-yı Prizrin, 25: Mevlânâ Hüsam eş-şehîr bi-İbn-i Dımaşkî
Fî kazâ-yı Havâss-ı Arnavud, 20: Mevlânâ Akil bin Abdülaziz min-ebnâ-yı el-merhûm Mevlânâ
370
Ali el-Kuşî
Fî kazâ-yı Bihor, 15: Mütevali Muhyiddin oğlu Alaaddin
Fî kazâ-yı Pravnik, 30: Mevlânâ Hacı
Livâ-yı İskenderiye
Fî kazâ-yı İskenderiye, 30: Mevlânâ Hasan
Fî kazâ-yı İpek, 30: Mevlânâ Emrullah
Fî kazâ-yı Podgoriçe, 15: Mevlânâ Burhan an-Mevtâ-yı Birgi-zâde
Fî kazâ-yı Karadağ, 15: Mevlânâ Muhyiddin bin Hatîbi’l-alaki’l-medine-i Eyüb? fî
Kostantiniyye el-mahmiyye
Fî kazâ-yı Dukakin, 15: Mevlânâ Muslihiddin
Livâ-yı İlbasan
Fî kazâ-yı İlbasan, 30: Mevlânâ Muhyiddîn
Fî kazâ-yı Drac, 35: Mevlânâ Gulam
Fî kazâ-yı İşbat, 25: Mevlânâ Belati?
Fî kazâ-yı Eranidanlı, 20: Belirtilmemiş
[6a]
Tetimme-i Defter-i Esâmî-i Kuzât-ı Mansûbîn fî Rumili Hâliyân
Livâ-yı Avlonya
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
Livâ-yı İnebahtı
Fî kazâ-yı İnebahtı, 40: Mevlânâ Abdülkerim
Livâ-yı Eğriboz
Fî kazâ-yı Eğriboz, 45: Mevlânâ Bedreddin
Fî kazâ-yı İzdin, 45: Mevlânâ Hüsam
Fî kazâ-yı İstife, 30: Mevlânâ Mahmûd
Fî kazâ-yı Livadya, 35: Mevlânâ Hüsam
Fî kazâ-yı Atina, 30: Mevlânâ Fazlullah
Livâ-yı Karlıil
Fî kazâ-yı Angelkasrı, 35: Mevlânâ Hayreddin
Fî kazâ-yı Ayamavra, 15: Mevlânâ Mahmud el-mülâzım an-Mevlânâ Ahmed Paşa el-müftî
[7b]
Livâ-yı Mora
Fî kazâ-yı Gördös, 25: Mevlânâ Muslihiddin
Fî kazâ-yı Balyabadra, 40: Mevlânâ Pîrî eş-şehîr bi-Sinan Pîrîsi 372
Fî kazâ-yı Kalavarta, 45: Mevlânâ Hüsrev eş-şehîr bi-Kuzgun oğlu
Fî kazâ-yı Hulumic, 15: Mevlânâ Taceddin an-mevtâ-yı Musa Çelebi
Fî kazâ-yı Arkadya, 20: Mevlânâ Alaaddîn
Fî kazâ-yı Kalamete, 30: Mevlânâ Sadullah
Fî kazâ-yı Karitene, 30: Mevlânâ Hüsâm
Fî kazâ-yı Misistre, 30: Mevlânâ Şemseddîn
Fî kazâ-yı Arhos, 35: Mevlânâ Pîr Mehmed
Fî kazâ-yı Moton, 35: Mevlânâ Hayreddîn
Fî kazâ-yı Koron, 40: Mevlânâ Arab Çelebi el-Filibevî
Livâ-yı Midillü
Fî kazâ-yı Midillü, 45: Merhum Müeyyed-zâde’nin Tezkirecisi Mevlânâ Fazıl Çelebi
[8a]
Tetimme-i Defter-i Esâmî-i Kuzât-ı Mansûbîn be-Vilâyet-i Rumili Hâliyân
Livâ-yı Kefe
Fî kazâ-yı Kefe, 100: Mevlânâ Şemseddin Çelebi el-ma‘rûf bi-Çanlu-zâde
Fî kazâ-yı Mangub, 30: Mevlânâ Muhyiddin el-ma‘rûf bi-ibnü’l-kadı bi-Mangub
Fî kazâ-yı Taman, 30: Mevlânâ Hüsâm
Fî kazâ-yı Azak, 30: Mevlânâ Hasan
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377
Yeni Bir Belgeye Göre xvı. Yüzyılın İlk Yarısında Rumeli Sancakları, Kazaları Ve Kadılar
KAYNAKLAR
The Journal of Academic Social Science Yıl: 4, Sayı: 33, Kasım 2016, s. 337-377