ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

 Το μικρότερο κοινωνικό σύνολο όπου εντάσσεται ο άνθρωπος μετά τη γέννησή του.

 Πρόκειται για το σύνολο των ατόμων που συνδέονται μεταξύ τους με δεσμούς
γάμου και συγγένειας και ζουν κάτω από την ίδια στέγη.
 Ο πρώτος φορέας κοινωνικοποίησης του ατόμου
πατριαρχική
ΜΟΡΦΕΣ πυρηνική
εκτεταμένη
μονογονεϊκή
Ο ρόλος της οικογένειας
 Διαιώνιση του ανθρώπινου είδους
 Ικανοποίηση των βασικών υλικών και βιολογικών αναγκών του ατόμου
 Διαμόρφωση αισθήματος ασφάλειας
 Διαμόρφωση και διάπλαση του χαρακτήρα του ατόμου
 Ανάπτυξη αρχών και ηθών που αποτελούν βάσεις για τη μετέπειτα κοινωνική
του ζωή
 Αντίληψη πνεύματος συλλογικού με ανάλογες υποχρεώσεις και δικαιώματα
(συμβίωση, υπακοή, σεβασμός, πειθαρχία, ανεκτικότητα, μοίρασμα, διάλογος ,
καθήκον)
 Ανάπτυξη μοναδικών συναισθηματικών σχέσεων αγάπης, στοργής,
συμπαράστασης, ενότητας, στήριξης, εμπιστοσύνης, τιμιότητας, ανιδιοτέλειας.
 Μετάδοση αδιαμφισβήτητων αρχών και αξιών της ζωής που καθορίζουν την
ψυχική ποιότητα των μελών της οικογένειας.
 Πεδίο εφαρμογής της κριτικής στάσης των νέων μελών της, στάση που θα
πρέπει να ασκήσουν και αργότερα στην ζωή τους ως πολίτες.
 Καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης του ατόμου μέσα από την αποδοχή και την
επιβράβευση

Γιατί περνάει κρίση η σημερινή οικογένεια;

 Νέες ανάγκες μετέβαλλαν την μορφή της παλαιότερης οικογένειας (π.χ.

εργαζόμενη μητέρα , ανατροφή παιδιών από ξένα προς την οικογένεια κάποτε
άτομα, η συντροφιά κι ο έρωτας βρίσκονται παντού, έξω όμως από την
οικογένεια…)
 Περιορισμένος ο ελεύθερος χρόνος για να ασχοληθεί ο ένας με τον άλλο , αφού
το κυνήγι του χρήματος και η κάλυψη των καθημερινών υποχρεώσεων γίνεται
 αυτοσκοπός, με άμεσο αποτέλεσμα την αποξένωση και τη μεταβολή των σπιτιών
απλά σε «κέντρα διερχομένων». Δουλειά και δουλεία παράλληλα, ιδιαίτερα στις
σύγχρονες μεγαλουπόλεις
 Λείπει, λοιπόν, ο διάλογος και η ουσιαστική επικοινωνία των μελών. Οι σχέσεις
τους κάποτε μετατρέπονται σε καθαρά οικονομική συναλλαγή.
 Η συμβατική πολλές φορές συνύπαρξη των γονιών κάτω από την ίδια στέγη
διαμορφώνει ένα πρότυπο προς αποφυγή και όχι προς μίμηση.
 Η ασυνέπεια και η ανευθυνότητα κάποτε των γονιών που λειτουργούν αντιφατικά
θεωρώντας το παιδί άλλοτε μικρό κι άλλοτε μεγάλο.
 Η αντίληψη των νέων ότι η οικογένεια δρα περιοριστικά και αυταρχικά τους
κάνει να την βιώνουν ως θεσμό καταπίεσης επιθυμώντας να απαγκιστρωθούν
από αυτήν πολύ γρήγορα.

Υπάρχει άραγε λύση;

 Ορθή εκτίμηση των αλλαγών στην οικογένεια και σωστή διαχείρισή τους.
 Επαναπροσδιορισμός της θέσης κάθε ατόμου της οικογένειας και αμοιβαία
κατανόηση, ώστε να πάψει η χαλάρωση των δεσμών μεταξύ τους.
 Επιστροφή στο εμείς και εγκατάλειψη του εγώ.
 Μεγαλύτερη υποχωρητικότητα και αλληλοσεβασμός ανεξάρτητα από φύλλο και
ηλικία, ώστε μέσα σε πνεύμα ισότητας να υπάρχει ομαλή συνεργασία
 Υιοθέτηση του γόνιμου διαλόγου και διάθεση προσφοράς του ενός για τον άλλο.
 Αντίληψη ότι χωρίς οικογένεια δεν υπάρχει κοινωνία.