καταστατικῶν διατάξεων τεκτονικοῦ
σωματείου τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεσαίωνος
ἐτόνιζες «Τὸ πρῶτόν σου καθῆκον ὡς
τέκτονος εἶναι νὰ εἶσαι πιστὸς εἰς τὸν
Θεὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ νὰ
προφυλάσσεσαι ἀπὸ τὰς πλάνας καὶ
τὴν αἰρεσινὶθ.
β) Παρακμὴ καὶ napa1m-1f.
Ο ἀδυσώπητος νόμος τῆς ἀκμῆς
καὶ παρακμῆς ἦτο ἀδύνατον νὰ μὴ
ἐπιδράσῃ καὶ ἐπὶ τοῦ ἐπαγγελματικοῦ
τεκτονικοῦ ἀδελφάτου. Κατὰ τὸνΜε-
σαίωνα τὸ κύριον ἔργον τῶν τεκτθνι-
κῶν συντεχνιῶν ἦτο ἡ ἀνέγερσις ἐκ-
κλησιαστικῶν οἰκοδομημάτων, καὶ δὴ
κατὰ τὸν γοτθικὸν ρυθμόν, τὸν ὁποτον
ἰδιαιτέρως ἐκαλλιέργησαν, Ἀλλ᾿ ἡ
Ἀναγέννησις ἔφερε μίαν ἀνακοπὴν
τῶν ἐργασιῶν. Ο γοτθικὸς ρυθμὸς ἤρ-
χισε νὰ παραμερίζεται. Ἔπειτα ἡ συ-
ζἶἔἒἐηἱἒἱἳξσἑἶχἓχἒἒἒἵἑἷῥἳζξσἳἴ᾿Ξἶἒἰ
κορεσμὸν. Κρίσις ἐμφανίζεται πλέον
εἰς τὸ τεκτονικὸν ἐπάγγελμα. Καὶ
συνεπείᾳ ταύτης τὰ τεκτονικὰ σωμα-
τεῖα ἤρχισαν νὰ παρακμάζουν.
Οἱ τέκτονες τότε ἀπεφάσισαν νὰ ἀ-
ναζητήσουν προστάτας, ξένους πρὸς
τὸ ἐπάγγελμά των. Κατέφυγαν εἰς
τὴν λύσιν τῶν ἐπιτίμων μελῶν. Πρό-
σωπα διαθέτοντα κῦρος καὶ ἐπιρροήν,
πρόσωπα κατέχοντα διακεκριμένα ἀ-
ξιώματα γίνονται πλέον δεκτά εἰς τὴν
τεκτονικὴν οἰκογένειαν. ἴἈπονέμεται
εἰς αὐτὰ 6 τίτλος «Accepted Ma-
sons» ** καὶ οἱ τέκτονες δέχονται ὡς
ἀντάλλαγμα τὰ ἀγαθὰ τῆς θέσεως
καὶ τῆς ἐπιρροῆς τῶν νέων μελῶν.
Ἂς σημειωθῇ ὅτι ὁ τίτλος «Acce-
pted Mason» κατέστη δελεαστικὀς,
διότι.οἱ τέκτονες ὴσαν τότε τὸ πο-
λυπληθέστερον καὶ κάλλιστα ὠργα-
νωμένον σωματετον. Αὐτὸς δὲ ἦτο καὶ
. ἕνας σοβαρὸς λόγος, ὁ ὁποτος ἐκίνησε
ἐν Ἀγγλίᾳ τὴν προσοχὴν τῶν πολιτι-
κῶν μερίδων καὶ ἑκάστη ἐξ αὐτῶν ἐ-
ζήτησε νὰ προσοικειωθῇ δί ἑαυτὴν
τὴν δύναμιν τῆς μάζης της, ἰδίᾳ κα-
τὰ τὴν περίοδον τοῦ ἀνταγωνισμοῦ
τῶν Στούαρτ μὲ τὸ Κοινοβούλιον.
Οὕτως πως σὺν τῇ παρόδῳ τοῦ
χρόνου ἠλλοιώθη ὁ χαρακτὴρ τῶν τε-
κτονικῶν σωματείων. Ἔπαυσαν νὰ εἰ-
ναι καθαρῶς ἐπαγγελματικὴ ἕνωσις
καὶ ἐμφανίζονται ὡς μία φιλολογικὴ,
* G. Gautherot, ἄρθρ. Franc Ma-
connerie ἐν Α. D’ A1és, Dictionnaire
Apo1ogétique de 1a Foi Catho1ique,
τόΞ-ι» 11, σελ. 97, n. Τρεμπἑλσ, Eve.
"6.5:.Kmé λέξιν «ἀποδεδειγμένοι Τέκτα
φιλανθρωπικὴ ἢ ἄλλως πως κοινωνι-
κὴ ὀργάνωσις, ὡς θὰ ἐλέγομεν σήμε-
ρον. Θρησκεία τοῦ τεκτονισμοῦ, καὶ
κατὰ τὸν IZ' αἰῶνα, ἐξακολουθεῖ νὰ
εἶναι ἡ Χριστιανική, τὰ δὲ τεκτονικὰ
ἀδελφᾶτα ἐξακολουθοῦν νὰ τιμοῦν ὡς
προστάτην των τὸν Ἅγιον Ἰωάννην
τὸν Πρόδρομον ἢ τὸν Εὐαγγελιστὴν.
γ) Ἐμφάνισις τὸῦ θεωρητικοῦ
Τεκτονισμοῦ
Συνεπείᾳ αὐτῆς τῆς ἀλλοιώσεως
τοῦ τεκτονισμοῦ καὶ τῆς εἰσδοχῆς νέ-
ων μελῶν, προερχομένων ἐκ τοῦ κύ-
κλου τῆς διανοήσεως, 6 τεκτονισμὸς
ἐξελίσσεται εἰς ἓν θεωρητικὸν σύστη-
μα, τὸ ὁποτον θὰ καταλήξη εἰς ἓν
πλήρως ἀντιχριστιανικὸν τοιαῦτον.
Συγχώνευσις πλείστων ὅσων θρησκευ-
τικῶν δοξασιῶν, ἐπίδρασις τῆς Ἀλ-
χημείας καὶ τῆς Ἰουδαϊκῆς «Καὁβά-
1ow“, θὰ δημιουργήσουν ἕνα νέον
ἒἓἷἱἶδἕἐπἕσθἑἵἷἕντἶἕἶ μὲἇξἓξΐἴξἒἶἶἵ
κοσμίου ἐπεκτάσεως καὶ κυριαρχίας.
Πρόδρομος τοῦ τεκτονισμοῦ ὑπὸ τὴν
νέαν αὐτοῦ μορφὴν εἶναι τὸ ἐν ἔτει
1604 ἐν Λονδίνῳ ἱδρυθὲν Τάγμα τῶν
Ροδοσταύρων. Ἀλλ᾿ ἡ ἡμέρα τῆς ἱ-
δρύσεως τὸῦ τεκτονισμοῦ ὑπὸ τὴν ση-
μερινὴν του ορφὴν εἶναι ἡ 24 Ἰου-
νίου 1717. ατ᾿ αὐτὴν ἐκ τῶν μελῶν
τῶν τεκτονικῶν στοῶν γεννᾶται ἐν
Λονδίνῳ ἡ Μεγάλη Στοά, ἡ μήτηρ
τοῦ θεωρητικοῦ τεκτονισμοῦ. ' 11' ε-
γάλη Στοά, ἀναθεωρήσασα τὸ ἀρχαῖ-
ον σύνταγμα τῶν ἐπαγγελματικῶν
στοῶν, ἐδημοσίευσεν αὐτὸ κατὰ τὸ
ἔτος 1723. Τὸ σύνταγμα τοῦτο, γνω-
στὸν ὡς «σύνταγμα τοῦ Ἀντερσον»,
ὀνομασθὲν οὔτως ἐκ τοῦ συντάκτου
του, ἀπομακρύνεται πλέον τελείως
τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ ἐμφανί-
ζει ἀδογματικὸν καὶ ἀνθρωπιστικὸν
ῢ Ἀπόκρυφοι φιλοσοφικοθρησκευ-τὶ-
καὶ θεωρίαι καὶ ρεύματα τῆς ἐποχῆς.
Ο «ναὸᾳ ποὺ οἱ τέκτονες ἀποκαλοῦν «Ναὸς τῶν Μυστηοίων».
,
ΛᾋΤἀ άὶερᾇἷἇτεκτσνικὰ σύμβολα.
J-
χαρακτῆράἳ.
Ἰδοὺ τώρα τί ἐν προκειμένῳ δια-
λαμβάνει τὸ σύνταγμα τοῦ Ἀντερσον:
«Καίτοι εἰς τοὺς παλαιοὺς χρόνους οϊ
τέκτονες ἧσαν ὑποχρεωμένοι ἐν ἑκά-
στῃ χώρᾳ νὰ ἀνήκωσιν εἰς τὴν θρη-
σκείαν ταύτης τῆς χώρας ἢ τούτου τοῦ
ἔθνους, οἰαδήποτε καὶ ἂν ἦτο αθτη,
ἤδη κρίνεται λυσιτελέστερον νὰ μὴ z”)-
ξἒἕἷἱξῢἳἶἶςπἶξἴ ἓἱζἶἔνεἒἰἰἒἔνἶἕἒἰ
πάντες οἱ ἄνθρωποι, ἀφήνοντες εἰςἕ-
καστον τὰς ἰδιαιτέρας του γνώμαςὶῒᾁ.
Ἀπὸ στιγμῆς καθ᾿ ἣν 6 πρῶτος
πυρὴν ἐσχηματίσθη εἰς τὸ Λονδῖνον,
τὸ μίασμα τοῦ τεκτονισμοῦ ἔσχε πε-
ραιτέρω ,ἀνάπτυξιν καὶ ἐξέλιξιν. Ἐ-
πεκράτησεν ἐν Ἀγγλίᾳ καὶ ἐν Γαλ-
λίᾳ, διεδόθη εἰς τὴν λοιπὴν Εὐρώπην
καὶ ἐν ἔτει 1740 ἦλθε καὶ εἰς τὴν Ἑλ-
λάδα, μέσῳ τῆς Ἰταλίας, εἰς τὰς Ἰο-
νίους νήσους.
Ἐν τῇ ἐξελίξει της διεμορφώθη-
σαν ἐπίσης πλεῖστοι ὅσοι τύποι ἢ δό-
γματα (ἀνερχόμενα εἰς 37) , ἐκ τῶν .
ὁποίων τὸ κυριώτερον καὶ περισσότε-
ρον διαδεδομένον εἶναι τὸ λεγόμενον
Σκ ωτι κὸν Δόγμα,τὸ ἐν Ἀγ-
γλίᾳ ἱδρυθὲν ἐν ἔτει 1717, ὡς προε-
ξετέθη. Τὸ δόγμα αὐτὸ περιλαμβάνει
33 βαθμοὺς μυήσεως.
Τοσαῦτα λοιπὸν περὶ τῆς ἱστορίας
τοῦ τεκτονισμοῦ.
* Π. Τρεμπἑλαῢήἔνθπ ἀνωτ. σ. 20. ᾿
** Wirth. Le Livre de 1’ Aprendi,
σ. 38, Π. Τρεμπἐλα, Eve. ἀνωτ. σ. 20..