ἐπιθεώρησης

χωροφυλακῆς
ΙΟΥΝΙΟΣ 1974, ΕΤΣ ΞΞ-Υι ΤΕΥΧΠΣ 540——v

HELLENIC GEN DARMERY REVIEW

σῂχ-Ἐᾕί) ,ἡ

ΞωἾ
..γ-αἱ
 ΚΕΝΤΗΜΑ ΜΕ ΚΛΩΣΤΕΣ D.M.C.

ΣΕΜΛΙΝ

Φέρτε τὴν ἄνοιξι στὸ σπίτι σας μὲ τὸ ἄμορφο αὑτὸ σχέδιο . Θὰ τὸ κεντήσετε σὲ Καμβᾶ Νο 9 μὲ ΜΟΥ-
ΛΙΝΕ 0, Μ, Ο, (ΝΤΕ-ΜΙ-ΣΕ) διπλῆ κλωστὴ σὲ σταυροβελονιὰ στὰ κάτωθι χρώματα:
Πράσινο σκοῦρα 3345, Πράσινο ἀνοικτὸ 3347, Σιὲλ 518, Μπλὲ 797, Φραὶζ 352, Κόκκινο 350, Μὼβ
ἀνοικτὸ 209 , Μὼβ σκοῦρο 552 , Καφὲ 898 , Κίτρινο 973 .
ἐπιθεωρήσοις ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΙ

χωροφυλακῆς ἼῄἐΗ ἔννοια τῆς διώξεως τοῦ ἐγκλήματος

εἶναι διό τόν πολύν κόσμον συνυφα-
ΜΗΝΙΑΙΑ ,ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΧΩΡὭΚΗΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ σμένη μέ τός ὙπηρεσίαςἈσφαλείας, τῶν
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ὁποίων αι ἀλλεπάλληλοι ἀστυνομικαί ἐπν
Γραφείσῃ Ἰουλιανοῦ 36 - Ἀ᾿θἦναι τυχίαι ἐντυτωσιόζουν - δικαιολογπμένα-
τηλ. 835.446, 836.361 8031.99 καί συγκινοῦν
ΙΠΥΝΙΠΣ 1974ι.ΕΤΟΣ 5g, ΤΕΥΧΠΣ ββἓὶ ἼῂἝνας ἄλλος κλάδος,τῆςἘτιστημονικῆς
διώξεως τοῦ ἐγκλήματος,ὁ ὁποτος συ-
ΓΙ Εἰ Ρ Ι ΕΖ Χ.() ΝἸ ΕΣΙἘ A νετικουρεῖ ἀφαντάστως τό ἔργον τῶνὙ -
Ἐγκληματολογικαί Ὑπηρεσίαι ἀφα- πηρεσιῶν Ἀσφαλείας καί ΞΞΞἕέὲὲΞᾼ-ἁΞΩΞ
νεῖς άλλἁ ἀμείλικτοι δΙὥκται τοῦ έγ-
κλήματος , κ . Βασ . Παπαδάκου , Συν- φασιστικῶ ἐνίοτε 6’ a’ ’ ”
ταγματάρχου ........................ 322 εις την ἐξιχνίασιν τῶν ἐγκλημάτωνὶεἒ-
Ἐταιρίαι προστασίας ἀνηλἰκων, τὸ
ἔργον των καὶ o1 νέοι, κ . Δημητρίου
ναι αἱ Ἐγκληματολογικαέ,ζΧΞῃ2Ξ2έΞΞ,
Τσεβᾶ, Εἰσαγγελέως Πρωτοδικῶν
Ἀθηνῶν ............................ 328ν
ἀπόκειται διό τόν Κλόδον τῆςἜπιστη
Ο Ἀπόστολος Παῦλος ,ὡς ἐργά- μονικῆς Ἀστυνομίας,τῆς ὁποίας τό
ἷἒἑθηᾊἓυἇᾉῌπῒ. Ξ-ᾞ»
δημαϊκοῦ .............................. 330
προσωπικόνἘμέσα εἰς τό ἐπιστημονικά ἐρ-
γαστἤρια καί ἰσός Ηκομιιοῦτερςπἳἀφανὥς
Η ἀρχαία Ἕλευσἰς, κ. Νικολάου καί ἀθορύβως ἐρευνᾶ καί παρέχει,πολό-
Καρκοὐλια, Χωροφύλακος ........ 334
Ἐδῶ Ἄμεσος Ἐπέμβασις .......... 337 τιμα στοιχεῖα καί πληροφορίας εἰς τός
Μεγεθύνσεις ........................ 338 διωκτικὰς Ἀρχός.
Γνωρίσατε τοὺς ἑλληνικοὺς δρόμους 340
Γνωριμίες .......................... 342 *‘Aué τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀειμνήστου Στρα-
Η Μάχη τῆς Κρήτης ................ 344 ZYMBPAKAKH-1912-
παγκόσμια ἀστυνομικὰ περισκοποῖο 346
τηγοῦ Χωροφυλακῆς
Νέα ἀπὸ τοὺς Νέους ................ 348 τοῦ εἰργάσθη τό πρῶτον διό τἤν ἵδρυσίν
Ἀπὸ τὸ βιβλίο συμβάντων .......... 350 των, μέχρι τῶν ἡμερῶν μας,τροσέφεραντο
Ἄνθρωποι καὶ ἄνθρωποι ............ 352
χριστιανικά μηνύματα ............ 353 λυτίμους ὑπηρεσίας εἰς τό Ἐθνος.
Σύγχρονοι ἀστυνομικοὶ προσανατο-
λισμοἰ , κ . Χρήστου Φορλἰγκα , Ταγμα- ᾕῒΣυχχρονισΞέναι ἀπολύτωςὶσῄμερον,δέν
τάρχου χωροφυλακῆς .............. ἔχουν τίποτε νά ζηλέψουν ἀπό τά( με
Ἀστυνομικὸ Διήγημα ............ 356
Η ἀπελευθέρωσις τῆς Κορυτσᾶς, κ. θόὁους,τἄ μέσα καί τήν ἐπιστημονικο-τε
Νικολάου Σφυρόερα, Λογοτέχνου 358 χνικἧν κατάρτισιν τῶν ἆξιολόγωνἈστυνο-
Ἀθανάσιος Διάκος, ὁ θάνατος ἑνὸς μιῶν τῆς Δύσεως.
ἡμιθέου, κ. Γιάννη Ἀναγνωστἰδη,
Λογοτέχνου ........................ 362 7firEis αὐτός, τᾶς ἐν πολλοῖς ἀγνώστους
Χημικαὶ μέθοδοι ἀνιχνεύσεως ἀφα-
νὥν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων, κ. Ἐγκληματολογικός Ὑπηρεσίας τῇςἘλ-
Σπυρ. Μαρκαντωνάτου, Ταγμ)ρχου λἄδος καί τούς ἀφανεῖς ἐργάτας των,
Χωρ)κῆς .......................... 364
Ο Ἰατρὸς σᾶς συμβουλεύει ........ 368 ἀφιερώνεται τό παρόν τεῦχος τἵ᾿1ς᾿!Ἑ:π.Χ.ι
Η εὐθύνηται Ἰατροῦ (ἀπὸ νο ικἦς διό νό τονισθῆ ἤ ἀποστολή καί ἢ προσφο
ἀπόψεως), κ . Παν . Ζέπου, Κα γη-
τοῦ Πανεπιστημίου -Ἀκαδημαἲκοθ 369
ρό των εἰς τήν δίωξιν τοῦ κοινοῦ ἐγκλἤ
Πνευματικοὶ ἀντίλαλοι ............ 372 ματος.
Ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο ................ 374
Ἀθλητικὴ Ἐπιθεώρησις .......... 376
Διασκεδάζετε.. .. ,, μαθαίνοντας ........ 378 " Η ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ "
Νέα τοῦ μηνὸς ...................... 380

EΞΩΦΥΛΛΟΝ
᾿ ,-ζΪΐἾῇὟᾑὶπ ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ
Σύγχρονον ἠλεκ- V‘ p ξ. fin Ἀξιωματικοὶ - Ἀνθυπασπισταὶ Δρχ. 120
φονικὸν μηχάνημα ,. . ᾿᾿ γ,
φωτοσυνθέσεως προ- , I ἐξ, .' Ὕπαξιωματυωὶν - χωροφύλακες » 1ὁ0
σὡπων τῆς ΔἸνσεως _ Πολίτικοί ἇΥπάλληλοι - Ἰδιῶται ἡ 12ὁ
Ἐγκληματολογικῷ ν
Ὑπηρεσιῶν, χειρι- ἷ Q, . Σύλλογοι - Σωματεῖα - ᾿οργανισμοὶ » 2 00
ζὁμενον ὑπὸ Ἀξὶκοῦ ‘ J
Χωρκῆφ Ξἷ TIMI! TEYXOY}: APx. 10
 Π
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ἀσφάλεια τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ἰδιοκτησίας

f
του εἶναι ἡ δημιουργικὴ ἑστία της εἰρηνηςἳτ ,ργιη

Π Η ΠΠ
δὲ εἶναι ἡ δημιουρ γικὴ ἑστία τῆς εὐτυχίας 'L1 3L3LI0-
μία καὶ ἡ ειΒταξία ὑπῆρξαν πάντοτε οἱ παράγοντες
τῆς προόδου πάσης ὀργανωμένης κοινωνίας.
Ο προορισμὸς τοὶς ᾿Χ-στυν,ομίας, ὡς δυνάμεως
ἐκπροσωποΒσης τὴν κρατικὴν ἰσχύν εἶναι ἡ τήρησις
τῆς δημοσίας τάξεως καὶ ἀσφαλείας δηλονότι ἡ
πρόληψις καὶ ἡ δίωξις τοῦ ἐγκληματος.

ΠΗΓΙ
Τὸ ἐγκλημα δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο εἰμὴ ἓν σύμπτωμα ΥἼ
κοινωνικῆς ἀταξίας ὀφειλόμενον εις πλείστους παρά-

LἸ:
γοντας —— βιολογικοὺς, ψυχολοίικους, περιβάλλοιτο
κ.λ.π.-,, JLLO‘IJSLXbV δὲ ἀντίδοτον κατ᾿ αὐτοῦ εἶναι ἡ
ἄμεσος ἐξοουδετέρωσις τῶν παραγόντων οἱ ὁποιοι τὸ
προκαλοῦν καὶ ἡ διασφάλισις τῆς πιστῆς ἐφαρμογῆς
τῶν γραπτῶν καὶ ἀγράφων νόμων
Π εθρυθμος)Ξειτουργία τῆς Ἀστυνομίας περιορίζει
τὴν ἐγκληματικότητα, ἰδίως δὲ ὁσάκις ἐπιτυγχάνεται
ἡ ἐξιχνίασις τῶν διαπραττομένων ἐγκλημάτων καὶ
ἡ ἀνακάλυψις τῆς ταὐτότητLog τῶν δραστων οἱ ὁποτοι
παραπεμπόμενοι εἰς τὰ δικαστηρια ὑφίστανται τὴν
προσήκουσαν τιμωρίαν. Τοῦτο δὲ διότι τὰ πλεῖστα
τῶν ἀτόμων τῶν ἐχόντων ροπὴν πρὸς τὴν ἐγκληματι-
κότητα συνέχονται ἀπὸ τῆς τελέσεως ἐγκλημάτων
φοβούμενα τὴν τιμωρίαν. Ἀντιθέτως ὅταν ἐλάχιστα
μόνον τῶν ἐγκλημάτων ἐξιχνιάζονται αἴρονται οἱ
ἀνασταλτικοὶ φραγμοὶ οἱ ὁποτοι συνέχουν τοὺς ἔχον-
τας ἐγκληματικὴν προδιάθεσιν καὶ αὖξ,άνεται ἡ ἐγ-
κληματικότης.
Λόγῳ της διαρκοῦς ἐξελίξεως καὶ τῆς ἀενάου μετα-
βολῆς τῶν κοινωνικῶν δρων, τῶν οἰκονομικῶν
κατευθύνσεων, τῆς ἀναπτύξεως τῶν ἐπιστημῶν καὶ τῶν

ἀφανεῖ
τεχνῶν, καθὼς καὶ τῆς γενικῆς ροπῆς πρὸς τὰ πρόσω
τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου, τὰ δρια τῶν καθηκόντων
καὶ ὑΞτοχρεωσεων τῆς ’.\6:LJLI0LLL1; μεταβά7λ᾿τοι αι
συνεχῶς, καὶ ὅτῳ ἀπαιτεῖται διαρκὴς ἐκσυίχρονι-
σμός, ὥστε ἡ ᾿ Ἀστυνομία νὰ ἐπιτυγχάνη την πληρε-
στέραν ἔρευναν και ἐξιχνίασιν τοῦ éYJL7L7,LLaL:og.
Οθτως᾿ ὁ ἀγὼν μεταξὺ τῶν ἐντεταλμένων τὴν
ἀλλὰ
προστασίαν τῶν πολιτῶν καὶ τῆς ἐννόμου τάξεως
Ἀστυνομικῶν᾿ Ἀρχῶν ἀφ᾿ ενὸς καὶ ὰφ᾿ ἑτέρου τῶν ἀμείλικᾇ-ιοι
διαταρασσόντων ταύτην εἶναι διαρκὴς καὶ πο)ΒκΒ-
μαντος.
Οἱ ἐγκληματίαι ἐν τῇ διαπράξει τῶν ἐγκλημάτων
διῶκται
χρησιμοποιοῢν ὁὶωἐν καὶ νεωτέρας μεθόδοΒς τὰς
ὁποίας émvoo3v ἐκ τῆς παρακὠουθησσεως τῆς προό-
δου τῶν ἐπιστημῶν καὶ τῶν τεχνῶν ἀγωνιζόμενοι
ποῦ
ὅπως ἀποφΒγοΒν τὴν ἀποκάλυγίν των καὶ ἐπιτνΒχουν
τὴν ἀτιμωρησίαν των. Ι-Ἰ .\0':LJILJLI.L1 συνεχῶς ἀντι-
μάχεται σήμερον πρὸς εἰδικευμένους ἐ,5L,IL77,LLJL:L0L;
ἐγκλήματος
πλέον ἱκαπιοΒς καὶ π)έον ἐπικινδύνους τῶν ἐγκὶημα-
τιῶΒ τοῦ παρελθόντος, οἱ ὁποτοι 'éELTflOUTL: ουν καθη-
μερινῶς τὴν δεξιότητα των ἀφ ἐΒός, με τὴν πεῖρα ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ
την ὁποίαν ἀπαιτοῦ δια τῆς τελέσεως Πούλοι éYx7r,- K Συντ)ρχου Χίὶρ)κῆς
μάτων καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου διὰ τῆι σψιεχοῦς σπουδῆς
τῶν ἐπιστήμαι καὶ των κὶάδωι τῆς :axLLILJ7LJYLaL;
ποὺ τους χρειάζονται.
322
 ,ι
κ
,.
.
‘2'ιι ᾿”gm“.
-ιιἳ

,ἒᾕ
ᾞἼ,
-.-.

Ἴ
»Δ
<
.

ν V‘ I" γ

Τὸ κτίριον ὅπου στεγάζεται σήμερον ἡ Διεύθυνσις Ἐγκλὴ-

. ματολογικῶν Ὑπηρεσιῶν. -

Μεγάλος ἀριθμὸς ἐγκληματιῶν ἐμφανίζονται πολ-

λάκις ὑπὸ τὴν προσωπίδα τιμίων ἀνθρώπων καὶ
ἀκολουθῶν τρόπους διαβιώσεως καὶ συμπεριφορᾶς
κοσμοπολιτικούς. ᾿ - ~
Ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἀντιλαμβάνεται εὐκόλως ὁ
οἱασδήποτε, ποία πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἐπαγγελματικὴ
συγκρότησις τῶν ἐχόντων ὡς ἀποστολὴν τὴνμδίωξιν
τοῦ ἐγκλήματος ὀργάνων, τὰ ὁποῖα ὀφείλουν νὰ πα-
ρακολουθοῦν συνεχῶς τὴν ἐπιστημονικὴν καὶ τεχνικὴν
πρόοδον, ὥστε νὰ βελτιώνουν ἀδιακόπως τὰς ἐφαρμο-
ζομένας ἤδη μεθόδους διώξεως τῶν ἐγκληματιῶν.
Τὰ ἐργαστήρια ἐπίσης τῶν ἐγκληματολογικῶν ἐρευ-
νῶν πλουτίζονται ὁλονὲν μὲ νεώτερα καὶ περισσό-
τερον σύγχρονα μέσα, ὥστε οἱ εἰδικοὶ ἐργαστηριακοὶ
τεχνικοὶ νὰἐπιτυγχάνουν τὴν ἐξιχνίασιν τῶν τελου-
μένων ἐγκλημάτων διὰ τῆς μεθοδικῆς ἐκμεταλλεύ-
σεως τῶν ἑκάστοτε συλλεγομένων ἰχνῶν. ᾿
Οἱ ἐπιλαμβανόμενοι τῆς «ἐξιχνιάσεως ἑνὸς ἐγκλή-
. ματος ἔχουν τὴν ὑποχρέωσιν καὶτὸ καθῆκον νὰ ἀπο-
δείξουν τὴν ἐνοχὴν τοῦ κατηγορουμένου βάσει ἀδια-
σείστων ὑλικῶν τεκμηρίων.
Πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ ἀνωτέρω καθήκοντος οἱ
ἀστυνομικοί, οἱ ἐπιλαμβανόμενοι τῆς ἐξιχνιάσεως
ἑνὸς ἐγκλήματος, ὀφείλουν νὰ καταβάλουν ἰδιαιτέραν
προσοχήν καὶ προσπάθειαν διὰ τὴν- ἀνεύρεσιν καὶ
περισυλλογὴν τῶν ὑλικῶν- ἐκείνων ἀποδείξεων, π.χ.
ἑνὸς μικροΐχνους, μιᾶς κηλῖδος αἵματος, ἑνὸς ἐλαχί-
στου τμήματος δακτυλικοῦ ἀποτυπώματος, μιᾶς
τριχὸς καὶ ἄλλων, ἐκ τῶν ὁποίων τὰς περισσοτέρας
φορὰς ἐκκινοῦν διὰ νὰ ἀνακαλύψουν τὸν δράστην.
Τὰ ἴχνη καὶ τὰῢλοιπὰ πειστήρια δὲν ψεύδονται
ὅτε ἐπηρεάζονται, πρὸς δὲ τὰ ὑλικὰ στοιχεῖα, τὰ
ὁποῖα ὁδηγοῦν εἰς τὴν ἀποκάλυψιν τῶν δραστῶν
ὑπάρχουν, σχεδόν πάντοτε, εἰς τὸν χῶρον ὅπου ἔχει

I Φωτ. In: Συγκριτικὸν μικροσκόπιον τὸ ὁποτον χειρίζεται

Ἀξιωματικὰς τῆς Χωροφυλακῆς.

Φωτ. 2α: Ἀξιωματικοὶ τῆἷὶΐωροφυλακῆς ἀνήκοντες εἰς τὸ γ,

Ἐθνικὸν Γραφεῖον ΙΝἹἙΗΡΞΞ Ἑλλάδος. .

. Φωτ. 3η: Ἐξερεύνησις χώρου διαπραχθέντος ἐγκλήματος

ἶἒἒςσοξτἵξἓἕἱξσιν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων ὑπὸ εἰδικευμένου
τελεσθῆ τὸ ἔγκλημα. Εἶναι δμὼς ἀναγκαῖον ὅπως
ὁ ἐπιλαμβανόμενος τῆς ἐξερευνήσεως εἶναι ἀφ᾿ ἑνὸς
μὲν εἰδήμων καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου νὰ καταβάλῃ οὗτος τὴν
ἀπαιτουμένην μεθοδικὴν προσπάθειαν διὰ τὴν περι-
συλλογὴν καὶ συσκευασίαν τῶν ἰχνῶν, τὰ ὁποῖα
ἀφήνει ὁ ἐγκληματίας.
Η διὰ τῶν ἰχνῶν ἀπόδειξις, εἶναι ὅπλον ἀκατανί-
κητον εἰς τὴν πάλην κατὰ τοῦ ἐγκλήματος.
Τὸν τομέα τῆς ἐπιστημονικῆς ἀνιχνεύσεως τοῦ
ἐγκλήματος ἐν Ἑλλάδι καλύπτει πλήρως ἡ Διεύθυνσις
Ἐγκληματολογικῶν Ὑπηρεσιῶν καὶ αἱ περιφερειακαὶ
ὁμοειδεῖς Ὑπηρεσίαι.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ

Τὸ ἱστορικὸν τῆς ἱδρύσεως τῆς Ὑπηρεσίας ταύτης

ἐν Ἑλλάδι ἔχει ὡς ἑξῆς
Ἀπὸ τοῦ ἔτους 1912 ἀκόμη, ὁ τότε Ἀστυνομικὸς
Διευθυντὴς Ἀθηνῶν, Ὑποστράτηγος χωροφυλακῆς
Ἐμμανουὴλ ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΣ, συνειργάσθη εἰς τὸν
τομέα τοῦτον μετὰ τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Ἰατροδικα-
στικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἰωάννου ΓΕΩΡ-
ΓΙΑΔΗ καὶ ἔθεσαν τὰς βάσεις τῶν Ὑπηρεσιῶν
τουτων.
Η προσπάθεια τῆς χωροφυλακῆς διὰ τὴν καλυ-
τέραν ὀργάνωσιν τῶν Ἐγκληματολογικῶν Ὑπηρε-
Ο διαπρεπὴς καὶ διεθνοῦς κύρους Ὁμότιμος Καθηγητὴς
σιῶν συνεχίζεται ἔκτοτε ἀδιαλείπτως. Εἰς τὴν πο- τῆς Ἐγκληματολογικάς καὶ Σωφρονιστικῆς τοῦ Πανεπιστη-
ρείαν αὐτήν, ἀποτελεῖ σημαντικὸν σταθμὸν ἡ μετά- μίου Ἀθηνῶν κ. ΚΩΝΙΝΟΣ ΓΑΡΔΙΚΑΣ ὁ ὁποτος διετέλεσεν
᾿ κλησις τὸ ἔτος 1916 ἐν Ἑλλάδι Ἰταλικῆς ὀργανωτικῆς ἐπὶ μακρὰν σειρὰν ἐτῶν Δντὴς τῆς ΔινήσεωςἘγκληματολογι-
ἀποστολῆς, ὁ ἐπικεφαλής τῆς ὁποίας Μοίραρχος κῶν Ὑπηρεσιῶν, φέρων τιμητικῶς καὶ τὸν βαθμὸν τοῦ Ὑπο-
στρατἡγου Χωροφυλακῆς.
ΚΑΒΟΖΙΝΙ συνειργάσθη μετὰ διακεκριμένων Ἀξιω-
ματικῶν τῆς χωροφυλακῆς διὰ τὴν περαιτέρω ἐξέ-
λιξιν τοῦ θεσμοῦ τούτου.
Ο ΚΑΒΟΖΙΝΙ ἐδημιούργησεν ἐν Θεσσαλονίκῃ ᾿Γὸ πρῶτον Ἐγκληματολογικὸν Ἐργαστἡριον, τὸ ὁποτον
δακτυλοσκοπικὸν ἀρχετον κατὰ τὴν μέθοδον GASTI, ἱδρύθη τὸ ἔτος 1912 ὑπὸ τοῦ διακεκριμένου Ἀξιωματικοῦ
ὅπερ ἀτυχῶς βραδύτερον κατεστράωη κατὰ τὴν ἐπι- Χωροφυλακῆς Ἰωάννη Μαρούδα.

umx'erxwr .7 ...,...,-, . . 9"”.

> E ᾿ f“? Ἔ᾿ᾊ᾿χ᾿1ᾏ᾿ᾇᾔ ἱῆ “ 1? ᾿Ἴ-᾿᾿Ϊ᾿ἶ i? ἥ ἡ , ,» ,τ ὶἱ x’ ᾏ. [ἐ
- Ἐζῢθ χι-ᾁςχφἒζ ᾿ἴἶἳ=χ E'- ἱἳἒἲἔἲ ἠχεῖ ἒ, \’ , ι ' a} ‘
ii;ζ᾿ ἐκ > - ,ἒτ-ἥ .x. ζἳῂὶ «EH
L $73.? ξ.
, ,
υV , .

, »ᾌὪ > ἒ ᾿ ,ἷ
ΕΥΑΙ ,» κ» W ζἲθ ἱ f:
ἶ- g“k«7% -ζᾇἶ ᾿ἷ< - ᾿- , I - ἒ,
ΕΛΕΦ ,ὀ - ς ζ, . ἒ -
ΐ- ᾞἍ ἡ ἒκ : x
., , it ,

᾿ᾇυᾋᾂὖ᾿ 1- ᾿ ca. ᾿== = .. ==

 συμβᾶσαν ἐκεῖ πυρκαϊάν.
Τὸ ἔτος 1918 ἡ Βρεττανικὴ Ἀστυνομικὴ Ἀποστο-
λὴ ἵδρυσε Γραφεῖον Σημάνσεως, ἐν συνεργασίᾳ μὲ
τὴν χωροφυλακὴν (Β.Δ. 16-1-1919 ἐκδοθὲν βάσει
τοῦ Ν. 1517Ἰ18 «μετάκλησις ὀργανωτικῆς ἀποστο-
λῆςυ). Τὸ Γραφεῖον τοῦτο ὑπὸ τὸν τίτλον «ΚΕΝΤΡΙ-
ΚΟΝ ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΗ-
ΜΑΝΣΕΩΣ», ἐλειτούργησεν ἐν Ἀθήναις ὑπὸ τὴν
Διεύθυνσιν τοῦ Ἀνθυπομοιράρχου χωροφυλακῆς ΚΡΕ-
ΜΕΖΗ Σπυρίδωνος, τοῦ μετέπειτα διατελέσαντας
<Υφυπουργοῦ Οἰκονομικῶν, ὁ ὁποτος τὸ ἔτος 1919
ἐξέδωκε τὴν πρώτην ἐν Ἑλλάδι γραφεῖσαν εἰδικὴν
μελέτην, σωζομένην καὶ σήμερον εἰσέτι, ιῆτις καὶ
ἀπετέλεσε τὸ θεμέλιον τῆς ἐφαρμογῆς τῆς δακτυλο-
σκοπίας παρ᾿ ἡμῖν.
Δίὰ τοῦ ἀπὸ 17-6Ἰ9-7-21 Β,Δ. (ἄρθρα 125 καὶ 131),
ἐκδοθέντος βάσει τοῦ Ν. 2451Ἰ1920 «Περὶ Ἀστυ-
νομίας Πόλεων», ἡ Διεύθυνσις τοῦ ἐν Ἀθήναις Γρα-
φείου τούτου περιῆλθεν διά τι χρονικὸν διάστημα
εἰς τὴν Ἀστυνομίαν Πόλεων, ἡ ὁποία τότε ἱδρύετο.
Τοῦτο παρέμεινεν εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τῆς Ἀστυνο-
μίας Πόλεων μέχρι τὸ ἔτος 1925 ὅτε, συνεπείᾳ ἀφαι-
ρέσεως ἀπὸ αὐτὴν τῆς ἁρμοδιότητος τῶν ὑπηρεσιῶν
ἀσφαλείας καὶ δυνάμει τοῦ Ν.Δ. τῆς 18-10-1925
«Περὶ Ὀργανισμοῦ χωροφυλακῆς» ἡ ἁρμοδιότης του
περιῆλθεν καὶ πάλιν εἰς τὴν χωροφυλακήν.
Δίὰ τοῦ ἰδίου Ν.Δ. τὸ Γραφεῖον τοῦτο μετωνο-
μάσθη τότε εἰς ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΕΓ-
ΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΩΝ καὶ προ-
εβλέφθη ἡ ἵδρυσις καὶ ὀργάνωσις Ἐγκληματολογικῶν
Ἐργαστηρίων, ὑπὸ καταλλήλους κατωτέρους Ἀξιω-
ματικοὑς χωροφυλακῆς, Συνεργείων Σημάνσεως εἰς
τὰς ἕδρας τῶν Πρωτοδικείων τῆς Χώρας, ὑπὸ πεπαι-
δευμένους Ὑπαξιωματικοὺς χωροφυλακῆς, ὡς καὶ
ὁμοίων Συνεργείων παρ᾿ ἑκάστη Στρατιωτικῇ ἢ Ναυ-
τικᾖ Φυλακὴ τῆς Χώρας, κατὰ τὴν ἔκφρασιν τοῦ
Νόμου, προφανῶς διότι τότε ἡ χωροφυλακὴ ἤσκει
καὶ τὰ Στρατονομικὰ καθήκοντα. Βραδύτερον, κατὰ
τὸ ἔτος 1929, διὰ τοῦ Ν. 3754Ἰ29 τὸ Κεντρικὸν Γρα-
᾿ φετον Ἐγκληματολογικῶν Ἀναζητήσεων μετωνο-
᾿᾿᾿᾿ἲ WWW“ νἾῬ--ὴ
ὶ
μάζετο εἰς ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙ-
ΚΩΝ ΥΠ ΗΡΕΣΙΩΝ καὶ ἀνετίθετο ἔκτοτεἡ διεύθυνσίς
της εἰς τὸν γνωστὸν διαπρεπῆ καὶ διεθνοῦς κύρους Καθη-
γητὴν τῆς Ἐγκληματολογικάςκαὶ Σωφρονιστικῆς τοῦ
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. ΚωνἸνον ΓΑΡΔΙΚΑΝ.
Δίὰ τοῦ ὑπ᾿ ἀριθ. δὲ 14Ἰ1929 Π. Δ. ἐρρυθμίσθησαντὰ
τῆς ἐσωτερικῆς ὑπηρεσίας αὐτῆς καὶ δυνάμει τοῦ
ἄρθρου 92 τοῦ αὐτοῦ Διατάγματος ἡ χωροφυλακὴ
ζἕέρέδωσετὸν ἐξοπλισξμὸχ καὶ τὰ μέχρι τότεκκαταρτι-
Γρἔξἴίοζπεγἶᾛατἶλζζἇἷθἶ ᾞΞζἳἷτήἶἶᾏ, mfg:
ἀπετέλεσαν καὶ τὴν βάσιν καὶ τὸν πυρῆνα τῶν ἀρχείων
τῆς Κεντρικῆς ταύτης Διευθύνσεως.
Ἔκτοτε ἡ Ὑπηρεσία αὐτή, ὑπὸ τὴν πεφωτισμένην
καὶ ἐπιστημονικὴν κατεύθυνσιν τοῦΚαθηγητοῦ κ. ΓΑΡ-
ΔΙΚΑ ,ἐλειτούργησἣ τῇ συνεργασίᾳ καὶ τῇ συμμετοχῇ
ἐν αὐτῇ Ἀξιωματικῶν καὶ ἀνδρῶν τῶν δύο Ἐσωμάτου
Ἀσφαλείας, ἤτοι τῆς χωροφυλακῆς καὶ τῆς Α-στυ
νομίας Πόλεων, ἐξελιχθεῖσα εἰς Ἐγκληματολογικὴν
Ὑπηρεσίαν ἀξιολόγου κύρους. Ἀπὸ τοῦ ἔτους μά-
λιστα 1947, ὅτε καὶ ἡ Ἑλλὰς ἐγένετο μέλος τῆς
Δ.Ο.Ε.Α. τὸ ἀντίστοιχον Γραφεῖον τούτου λειτουργεῖ
εἰς τὴν Κεντρικὴν Ὑπηρεσίαν τῆς Διευθύνσεως Ἐγκλη-
ματολογικῶν Ὑπηρεσιῶν καὶ Ἀξιωματικοὶ αὐτοῦ
λαμβάνουν μέρος εἰς τὰ πραγματοποιούμενα Συνέδρια
τοῦ Διεθνοῦς τούτου Ὀργανισμοῦ καὶ συνεργάζονται
στενῶς μὲ τὰ ἀντίστοιχα Γραφεῖα τῆς ΙΝΤΕΒΡΟΕ
τῶν διαφόρων Χωρῶν εἰς τὴν δίωξιν τῶν διεθνῶν
ἐγκληματιῶν.
Ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τοῦ ἱστορικοῦ τούτου σημειώματος
καὶ πρὸς ἀπόδοσιν τῆς ὀφειλομένης τιμῆς εἰς τὸν
διδάσκαλόν μας, ἀναφέρομεν ὅτι ὁ κ. ΓΑΡΔΙΚΑΣ
διετέλεσε τακτικὸς Καθηγητὴς τῆς Ἐγκληματολο-
γίας καὶ Σωφρονιστικῆς εἰς τὴν Σχολὴν Ἀξιωματικῶν
χωροφυλακῆς καὶ ἐπὶ σειρὰν πολλῶν ἐτῶν ἐδίδαξε
Ο συγγραφεὺς τοῦ ἄρθρου Συντὶρχης κ. Β. Παπαδάκας εἰς
τὴν αἴθουσαν συνεδριάσεων τῆς 4Ζας ἐτησίας συνόδου τῆς
INTERPOL. ἡ ὁποία συνῆλθεν εἰς τὴν Βἐννην ἀπὸ 2-9 Σε-
πτεμβρίου I973 καὶ εἰς τὴν ὁποῖαν μετέσχεν ὡς ἐκπρόσωπος
τῆς Ἑλλάδος μετὰ τοῦ Ἀστυνομικοῦ ΔινωτοῦB κ. Κ. Λεμονῆ.
.I-7 "-'r ἡνὶ
ἩὟ σ
ἳᾇ.
'2, ιἇἳᾕὶθ
ᾖχυῤ / I}?! 1
r1!“ Ἐ Ξ
J I
\\‘~1.4 ‘-
., ,Ὦ
[κ
-_ .‘C’i‘\
”i”
a’“ ‘1 'L ἇ
(I.
325
 \er
ι A
τὴν Ἐπιστήμην αὐτὴν εἰς τὰ στελέχη τῆς χωροφυ-
λακῆς. Τὸ Σῶμα, μάλιστα, εἰς ἀναγνώρισιν, τόσον
τῶν προσφερθεισῶν εἰς τὴν Διεύθυνσιν Ἐγκληματο-
λογικῶν Ὕπηρεσιῶν, ὅσον καὶ εἰς τὴν Σχολὴν αὐτοῦ
ὑπηρεσιῶν του, διὰ τοῦ ἀπὸ 12-11-1955 Β.Δ. ἀττέ-
νειμε πρὸς αὐτὸν τιμητικῶς τὸν βαθμὸν τοῦ Ὑπο-
στρατήγου χωροφυλακῆς.
Τὸ ἔτος 1971, διὰ τοῦ Β.Δ. 461 τῆς 9-7-1971,
ἱδρύεται ἡ ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙ-
ΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ὡς αὐτο-
τελὴς [Υπηρεσία, ὑπαγομένη εἰς τὸ Ἀρχηγεῖον Χω-
ροφυλακῆς μὲ ἐδαφικὴν δικαιοδοσίαν τὴν τοιαύτην
τοῦ Σώματος τῆς χωροφυλακῆς καὶ μὲ ἕδραν τὰς
Ἀθήνας, ἀντίστοιχος πρὸς τὴν τοιαύτην τῆς Ἀστυ-
νομίας Πόλεων, ἤτις ὑπήγετο εἰς τὸ Ἀρχηγεῖον
αὐτῆς.
[Η Διεύθυνσις Ἐγκληματολογικῶν Ὑπηρεσιῶν
χωροφυλακῆς πλαισιωθεῖσα ὑπὸ καταλλήλου καὶ
ἐμπείρου προσωπικοῦ ἐλειτούργησεν ἐπὶ 9μηνον λίαν
ἐπιτυχῶς.
Ἐν ἔτει 1972 ἡ Κυβέρνησις κρίνουσα ὅτι ὁ ὑπὸ
δύο φορέων συντονισμὸς τοῦ ἔργου τῶν ἀνὰ τὴν
χώραν Ἐγκληματολογικῶν Ὑπηρεσιῶν, δυσχεραίνει
τὴν ἀνάπτυξιν δραστηριότητος ἐπὶ τομέως βασικῆς
σημασίας διὰ τὴν κατὰ τοῦ ἐγκλήματος πάλην,
προῆλθε δυνάμει τοῦ ὑπ᾿ ἀριθ. 1273Ἰ1972 Ν.Δ, εἰς
τὴν συγχώνευσιν τῶν Διευθύνσεων Ἐγκληματολο-
γικῶν ἳΥπηρεσιῶν χωροφυλακῆς καὶ Ἀστυνομίας
Πόλεων εἰς ἑνιαίαν Ὑπηρεσίαν, λειτουργοῦσαν ἤδη,
ὑπὸ τὸν τίτλον «ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟ-
ΓΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ», ἥτις εἶναι ἐπηνδρωμένη
ἐκ προσωπικοῦ λαμβανομένου εἰς ποσοστὸν 50%,
ἐξ ἑκάστου τῶν δύο τούτων Σωμάτων Ἀσφαλείας
καὶ ὑπαγομένη ἀπ᾿ εὐθείας εἰς τὸν <Υπουργὸν Δημ.
Τάξεως.
Η Κεντρικὴ Ὑπηρεσία λειτουργεῖ ὡς εἰδικὴ
Ὑπηρεσία Ἐπιστημονικῆς Ἀστυνομίας καὶ συνε-
πικουρεῖ τὸ ἔργον τῶν ἳΥπηρεσιῶν διώξεως τοῦ
ἐγκλήματος, τυγχάνει δὲ ἄτη ἐφωδιασμένη μὲ ὅλα
τὰ σύγχρονα ἐπιστημονικὰ καὶ τεχνικὰ μέσα καὶ
326
«Α
, 1, ΫὝ
κ
[ἒ
A? ΞΞΞᾮ
«κ
ἷ Ϊ κ( [κὶ
/
/ χω
J
«.
b1“- ε.. , H-.- .. _ ,,ῌ4Μῌμ,ᾼ
εἰδικευμένον προσωπικὸν, εἰς σημεῖον ὥστε οὐδόλως
νὰ ὑστερῇ τῶν ἀντιστοίχων αΥτιηρεσιῶν τῶν Εὐρω-
παϊκῶν Χωρῶν ἀκόμη καὶ τῆς Ἀμερικῆς.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Εἰδικώτερον ἡ Διεύθυνσις ἘγκληματολογικῶνὝ-
πηρεσιων: ‘
α) Παράκολουθεῖ τὴν ἐγκληματικότητα, συγκεν-
τρώνει καὶ ταξινομεῖ τὰ στοιχεῖα σημάνσεως τῶν
ἐγκληματούντων, εἰσηγεῖται τὰ πρὸς προσφοροτέραν
δίωξιν τοῦ ἐγκλήματος νομοθετικὰ ἢ ἄλλα μέτρα
καὶ συντονίζει τὴν δρᾶσιν τῶν περιφερειακῶν Ἐγκλη-
ματολογικῶν Ὑπηρεσιῶν.
β) Διεξάγει τὴν ὑπηρεσίαν ἐξακριβώσεως τῆς
ταύτότητος τῶν ἐγκληματιῶν, βάσει τῆς δακτυλο-
σκοπικῆς καὶ πάσης ἑτέρας προσφόρου ἐπιστημονικῆς
μεθόδου.
γ) Διερευνᾶ τὸν τόπον τελέσεως τῶν ἐγκλημάτων,
περισυλλέγει καὶ ἀξιοποιεῖ τὰ ἴχνη καὶ τὴν βάσει
τούτων ἀνακάλυψιν τῶν δραστῶν.
δ) Ὀργανώνει τὰς ἐγκληματολογικὰς ἀναζητή-
σεις πρὸς σύλληψιν καταζητουμένων καὶ τὴν ἀνεύρε-
σιν ἐξαφανιζομένων ἀτόμων ὡς καὶ τῶν κλαπέντων
ἢ ἀπολεσθέντων ἀντικειμένων.
ε) Παρέχει εἰς τὰς ἁρμοδίας ἀρχὰς τὰς αἰτουμένας
παρ᾿ αὐτῶν πληροφορίας πρὸς πρόληψιν καὶ καταστο-
λὴν τῶν ἐγκλημάτων.
στ) Τηρεῖ τὴν ἐπαφὴν τῶν Ἀστυνομικῶν ἢ ἄλλων
Ἀρχῶν τοῦ Κράτους μετὰ τοῦ Διεθνοῦς Ὁργανι-
σμοῦ Ἐγκληματολογικῆς Ἀστυνομίας (ΙΝΤΕΒΡΟΒ)
καὶ τῶν Ἐθνικῶν Κεντρικῶν Γραφείων τῶν Κρατῶν
μελῶν καὶ
ζ) Μεριμνᾶ διὰ τὴν ἐπαγγελματικὴν ἐπιμόρφωσιν
εἰς τὴν ἐγκληματολογικὴν ἐπιστήμην καὶ τέχνην
τῶν ἀνδρῶν τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας καὶ πάσης
ἑτέρας Ὑπηρεσίαις ἀσχολουμένης ὁπωσδήποτε μὲ
τὴν δίωξιν τοῦ ἐγκλήματος.
 _. —~— , Ϊ
b ΑΙΕ ὴπἦἸ
ἦρέ J
ΙΦΙ / J"
ς/
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑΙ EI'KAHMA'I'O-
ΛΟΓΙΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΑΙ
Πλὴν τῆς Κεντρικῆς Διευθύνσεως Ἐγκληματολο-
γικῶν Ὑπηρεσιῶν, ὑφίστανται καὶ λειτουργοῦν αἱ
κάτωθι περιφερειακαὶ Ἐγκληματολογικαὶ Ὑπηρεσίαις
A' Ὑποδιεύθυνσις Ἐγκληματολογικῶν Ὑπη-
ρεσιῶν Βορείου Ἑλλάδος.
Η Ὕποδιεύθυνσις Ἐγκληματολογικῶν Ὑπηρεσιῶν
Βορείου Ἑλλάδος, ἑδρεύουσα ἐν Θεσσαλονίκῃ, ὑπά-
γεται διοικητικῶς καὶ ὡς πρὸς τὸ εἰδικὸν ἀντικείμε-
. νον τῆς ἀποστολῆς της εἰς τὴν Κεντρικὴν Διεύθυνσιν
Ἐγκληματολογικῶν Ὑπηρεσιῶν.
Σκοπὸς καὶ ἀποστολὴ τῆς Ὑπηρεσίας ταύτης
εἶναι ἢ ἐπιβοηθήσαιςτῶν Ἀστυνομικῶν καὶ Δικαστι-
κῶν Ἀρχῶν τῆς περιφερείας της, τοὐτέστιν τῆς
περιφερείας τῆς Διευθύνσεως Ἀστυνομίας Θεσσα-
λονίκης, τῶν Ἀνωτέρων Διοικήσεων χωροφυλακῆς
Δυτικῆς, Κεντρικῆς, Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καὶ
Θράκης, εἰς τὴν δίωξιν τοῦ ἐγκλήματος.
Αἱ Ἀστυνομικαὶ καὶ Δικαστικαὶ Ἀρχαὶ τῆς Μακε-
δονίας καὶ Θράκης, λόγῳ τῆς ἀποστάσεως ἐξ Ἀθηνῶν,
δὲν ἔχουν τὴν εὐχέρειαν νὰἱ συμβουλεύωνται τὰ ἀρχεῖα
τῆς Κεντρικῆς Διευθύνσεως Ἐγκληματολογικῶν Ὑπη-
ρεσιῶν, ὡς συμβαίνει μὲ τὰς Ὑπηρεσίας Ἀθηνῶν —
Πειραιῶς καὶ τοῦ λεκανοπεδίου Ἀττικῆς, δί δν
λόγον, ἡ Ὑποδιεύθυνσις Ἐγκληματολογικῶν Ὑπη-
ρεσιῶν Βορείου Ἑλλάδος τηρεῖ ἀρτίως λειτουργοῦντα
ἐργαστήρια, ὡς καὶ ἀρχεῖα πλήρως ἐνημερωμένα,
συνεχῶς αὐξανόμενα καὶ ἐνημερούμενα, ὥστε νὰ
δύναται νὰ παρέχῃ πληροφορίας περὶ τοῦ ποινικοῦ
παρελθόντος τῶν διαφόρων ἀτόμων καὶ νὰ ἐπιτυγχάνῃ
εὐχερέστερον τὴν ἐξιχνίασιν τῶν τελουμένων ἐγκλη-
μάτων. Παρ᾿ αὐτῇ λειτουργοῦσι πλήρη καὶ εἰδικὰ
διὰ τὴν ἔρευναν τοῦ ἐγκλήματος Τμήματα, ὡς εἰς
τὴν Κεντρικὴν Ὑπηρεσίαν.
Εἰδικευμένον προσωπικόν ἐξ ἀνδρῶν Χωροφυλακῆς τῆς
ὝποδΙνσεως Ἐγκληματολογικῶν Ὑπηρεσιῶν Βορείου Ἐλ-
λἀδος ἀσχολούμενον μὲ ἀντικείμενα τῆς εἰδιιεὁτητὁς του διὰ
τὴν ἐξιχνίασιν διαπραχθεισῶν ἐγκληματικῶν πράξεων.
B' Ἐγκληματολογικὰ Ἐργαστήρια,
Τὰ ἐγκληματολογικὰ Ἐργαστήρια, εἶναι δώδεκα
(12) τὸν ἀριθμὸν καὶ λειτουργοῦν εἰς τὰς ἕδρας τῶν
Ἀνωτέρων Διοικήσεων χωροφυλακῆς.
I" Συνεργεῖα Ἐγκληματολογικῆς Σημάνσεως .
, Εἰς ὁλόκληρον τὴν Χώραν ὑπάρχουν πεντήκοντα
ἓξ (56) Συνεργεῖα Ἐγκληματολογικῆς Σημάνσεως,
ἑδρεύοντα εἰς τὰς ἕδρας τῶν Πρωτοδικείων. Σήμερον
ὅτε αἱ Ἐγκληματολογικαὶ Ὑπηρεσίαι ἔχουν κλιμα-
κωθῆ καθ᾿ ἅπασαν τὴν Χώραν, ἐπιβάλλεται ἐπιτα-
κτικῶς ἡ συλλογὴ καὶ ἢ διὰ τῶν ἐπιστημονικοτεχνικῶν
μέσων ἐκμετάλλευσις τῶν ἐγκαταλειπομένων ἐν τῷ
τόπῳ τελέσεως τοῦ ἐγκλήματος ἰχνῶν τοῦ δράστου
τὰ ὁποῖα, ὡς προελέχθη, πλεονεκτοῦν ἔναντι τῶν λοι-
πῶν μέσων ἀποδείξεως καὶ διὰ τῶν ὁποίων καθίστα-
ται ἀναμφισβήτητος ἡ ἐνοχὴ τοῦ ἐγκληματήσαντος
κατὰ τὴν ἀποδεικτικὴν διαδικασίαν.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ἐν κατακλεῖδι, ἀναφέρομεν εἰς τὸ παρὸν ἄρθρον
διὰ τὰς Ἑλληνικὰς Ἐγκληματολογικὰς Ὑπηρεσίας, >
ὅτι ἡ προσφορὰ των εἰς τὴν δίωξιν καὶ τὴν πάταξιν
τοῦ ἐγκλήματος, κατὰ τὴν διαδρομὴν τοῦ βίου των, ,
ὑπῆρξε μεγίστη-
Ἦδη ἡ Διεύθυνσις Ἐγκληματολογικῶν Ὑπηρε-
σιῶν τελοῦσα ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν Εἰσαγγελικοῦ λει-
τουργοῦ, συνεπικουρουμένου ὑπὸ Ἀξιωματικῶν τῆς , ᾿
Χωροφυλακῆς καὶ τῆς Ἀστυνομίας Πόλεων ὡς Διευ- -
θυντῶν, ἐξελίσσεται ἀθορύβως καὶ μὲ ταχὺν ρυθμὸν Μὶ-
παρακολουθοῦσα τὰς συγχρόνους ἐπιστημονικὰς καὶ
τεχνικὰς ἐξελίξεις διώξεως τοῦ ἐγκλήματος καὶ συμ-
βάλλουσα ἀποτελεσματικῶς εἰς τὴν διατήρησιν τῆς
ἐννόμου τάξεως.
327

\L Ἐταιρίαι Προστ ασίας ’-L\LI'r,ILXLoLI εἶναι ὀρ Ἰα-
νισμοὶ 7,,LLL1Lpa::L7.(1L, στηρίζοντ,αι εἰς τὴν ἰδιωτικὴν κυ-
ρίως πρωτοβοιλίαι καὶ ἡ ἵδρυσίς των εἰς τὰς εδρας
τῶν Πρωτοδικείων τοῦ Κράτους προβλέπεται ὕπὸ τοῦ
Νόμου Π ἀποστολὴ των εἶναι καθαρῶς προστ ατευ-
τικὴ :LT1I ατυχησάντω.ν νέων ἀνθρωπων καὶ έπιτε-
IL1L3LI 5,0,0» κοπιιωιικ-Νης καὶ ἀντείκὶηματικῆς ποἎιτ ι-
χης. ἹF(.1,B(1‘r,0(13LI τὸ ερ γον :(T1LI Δικαστηρίων ’.\Ir,IL—
ΕΤΑΕΡΕΑΕ ΠΡΟΣἘΓΑΣΞΑΣ
ΑΝΕ-ΞΛΕΣΞΩ Ν
κων διὰ τὴν προστασίαν καὶ σωτηρίαν τῶν μικρῶν
παραστρατημένων καὶ συμπαρίστανται εἰς τὴν προσ-
πάθειαν τοῦ συγχρόνου κοινωνικοῢ Κράτους διὰ τὴν
φυσικὴν, ἠθικὴν καὶ πνευματικὴν ἀνάπτυξιν τῶν έλ-
ληνοπαίδων,
λί Ὕἷταιρίαι Προστασίας ἲλνηλίκων βλέπουν μετ᾿
ἐμπιστοσύνης εἰς τοὺς Ἕλληνας νέους καὶ αἱσιοδο-
ξίας διὰ τὸ μέλλον τους. Ὑπάρχουν βεβαίως περι-
στατικἁ καὶ ἐκδηλώσεις ποὺ προκαλοῦν ἀνησυχίας.
Δὲν δικαιολογεῖται δμὼς ἀπαισιοδοξία καὶ πανικος.
Διότι εἶναι ἀσήμαντον τὸ ποσοστὸν τῶν νέων ποὺ
ρέπουν εἰς ἀνηθίκους καὶ ἀντικοινωνικὰς ἐκδηλώσεις.
Καὶ τοῦτο διότι ἡ ἀνηθικότηςτων εἶναι μιμητικὴ ξένων
προτυπων καὶ ἡ ἐγκληματ ικότης των μικρὰ καὶ περι-
στασιακή (I «τεντυμπLOLGLUBQIHBQ εκδτλωτ-ιταιαπ/τ/τι
παρῆλθεν ἀπαρατήρητος καὶ ἡ κατηγορία :(T1I (ιὡρ γι-
σμένων νέων» τῆς ἐποχῆς μας δὲν ειρίσκε ι ζηᾶωτ ας
μεταςι των ἭΙὸυ(ιὲς καὶ ἠθικὸν SILIY,LILLI.(‘1LI 7:εριβαἎ-
I(1L,I :(‘1 ευγενὲς ελληνικὸν ηθος, ἢ ἀπαράμιλλος πολι-
τισ. ική μας παράδοσις καὶ ὁ ἀπόλυτ α πνευματικὸς
περίγυρος τῆς ἑλληνικῆς οἰκο(ενείας διδάσκοἭιν ἐμ-
πνέουν καὶ ἀνυψώνουν τὸν νέον. Καὶ εἰς ἀπόδειξιν
ας o’LLIaLIoLLIL6003LIs :(‘1 πλῆθος, τὸ ἄπειρον πλῆθος,
:(T1I νέων o’LI,0,0(L1n(LII ποὺ κατακλύζουν τὰς αἰθούσας
διδασκαλίας, τὰ σπουδαστήρια, τὰ ἐρίαστηρια καὶ
τοὺς τόπους τοῦ μόχθου καὶ ἐκεῖ, L17:(‘1 τὰς προσδοκίας
των καὶ τους ὁραματισμοὺς τῆς ψυχῆς των ζοῦν ἀρε
τήν.
Εἰς τον χῶροι :(13L ἐνδιαφέροντος :LT1LI ᾿<Π ταιριῶν
[1ροστασίας᾿-Χιηλίκων δὲν έντ ἄσσονται 0I(1L, παρὰ
μόιον ὅσοι ἐκ τῶν νέων, ἀπὸ :(13 7L1L1 — 2Ιου ετους τῆς
ἡλικίας των ἐνεπλάκησαν εις 7IFLI1LILL1IL1L1Lg, ανηθἰ-
κους καὶ ἐ.κληματικας ἐκδηλώσεις, ἥ ευρίσκοντ αι εἰς
ηθικδι LI.LLI8LL1I(1I. Καἀ, (71ILI17.L:_ :(13:(1 συμἷἂαίιει. Διοτι
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΣΕΒΑ
Εἰσαγγελέως Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν
προέδρου
τῆς Ἐταιρίας προστασίας Ἀνηλίκων
:(TLII δεἀμῷο της οἰκογενείας ἡ προιοῢσα χαλάρίιισις,
':T(1LI ιέων της ἐποχῆς μας ἡ πρόωρος αιαπτυξις καὶ
συχνὴ χε τραφεῖησις καὶ ἡ απὸ τῆς τρυφερὰς ἡλικίας
ἔναρξις της βιοπ α)ης ρίπτουν ἐνίοτε τὸν νέον εις τὴν
δίν᾿νη της κοινωνικῆς κατ αιᾜίδος διὰ νὰ ατενίση ἐκεῖ
Ἔντρομος τὸ ἐξωτερικὸν [βίος τῆς φυσικῆς καὶ κοινω-
νικῆς ἀναρχίας τοῦ κοσμου καὶ νὰ συγκλωισθῆ ἀπὸ το
ἐσωτερικὸν [αος τῶν τυφλῶσιπαρορμήσει :(1L.1 Καὶ
συμάκις τὸ κακὸν ἐπιτείιεται. Διὸτὶ π)ηιιμέλεια ἀγω-
γῆς καὶ ἀνατροφῆς, ηθικὴ ἐγκατ,αἎειψις παιδε ία ανι-
παρκτος ἤ ἐλλιπὴς ορφδινε᾿,για διαζύγια ἡ παθη γο-
νέων ἀσθένε ιαι καὶ στερησεις, 7II1‘: καὶ ὰντL;οοι τοῦ
βίου περιστ ασεις (181,,(1οὖν τὸν ἀνήλικοι εις :‘r,LI δια-
φθοράῃι τὸν ηθικὸν ἐ.ι.πεσμὸν καὶ τὸ ἐκκὶημα. Καὶ
οἱ νέοι αὐτοὶ χρειαζψτια.ι μίαν θερμὴν),αὶ ἐνθαρρυιτ ι-
κὴν προστατευτικὴν παρουσίαν διὰ νὰ δυνηθοῦν νὰ
σταθοῦν, νὰ συνέλθουν, νὰ ἀνανητἳῢιουν καὶ νὰ σωθοῦν.
‘(L Νόμος βεβαίως ἀποτελεῖ τὸ συστατικὸν τῶν
Ἱὶταιριῶν, ἄλλοθεν δμὼς ἀντλεῖται L'1 λόγος τῆς ἴπάρ᾿
Ξεώς των. ᾿λντλεῖται ἀπὸ τὴν ἀδήριτον κοινωνικὴν
πραγματικότητα τῆς ἐποχῆς μαςζ ‘.\:L1 τὴν ἀνησυ-
,ᾖἱι-
χίαν, τὰς ἀντικοινωνικὰς ἐκδηλώσεις, τὰς ἀνηθίκους
τάσεις καὶ τὰς ἀλογίστους ἐσωτερικὰς παρορμήσεις
μικρᾶς μερίδος τῶν νέων τῆς ἐποχῆς μας. Καὶ ἔχει
καταστῆ κοινὴ συνείδησις ὅλων εἰς τὰς ἡμέρας μας
ὅτι τῶν ἐλαχίστων αὑτῶν ἀνηλίκων ἡ προστασία καὶ
χειραγώγησις εἶναι ὑπόθεσις καθολικῆς ἀντιδρά-
σεως τῶν κοινωνιῶν καὶ ἰδιαίτερα τῶν γονέων. Τὸ πρό-
βλημα θὰ εθρῃ τὴν λύσιν του μόνον διὰ τῆς ὑπευθύνου,
θαρραλέας καὶ ἀποφασιστικῆς συμμετοχῆς ὅλων μας
εἰς σωστικὰς πρωτοβουλίας καὶ προστατευτικὰς ἐκδη-
λώσεις. Καὶ αὐτῆς τῆς ὑπευθυνότητος ἔκφρασιν συνι-
στᾶ τὸ ἔργον τῶν ἐταιριῶν Προστασίας Ἀνηλίκων.
Εἰς τὸ κοινωνικὸν σύνολον λοιπὸν ἀπευθύνονται, ἐξ
αὐτοῦ ἀντλοῦν τὰς ἐμπνεύσεις καὶ εἰς αὐτὸ στηρίζονται
ὑλικῶς καὶ ἠθικῶς. Καὶ ἡ ἐπιτυχία τοῦ ἔργου των ἐξαρ-
τᾶται ἀπὸ τὴν μέχρι καθολικότητος συμμετοχὴν ὅλων
τῶν ὑπευθύνων ἀνθρώπων εἰς τὰς ἀνησυχίας καὶ τὰς
ἐκδηλώσεις των.
Τὸ πνεῦμα τῆς δράσεως τῶν Ἐταιριῶν Προστα-
σίας Ἀνηλίκων χαρακτηρίζει ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ παιδὶ
καὶ ἡ συναίσθησις τοῦ ἱεροῦ καθήκοντος ὅλων μας
ἔναντι τῆς νεότητος. Εἶναι ἀνάγκη νὰ κατανοηθῆ ὅτι ἡ ἀντεγκληματικῆς πολιτικῆς εἴναι ἡ οἰκογένεια, ήεὐ-
ὑπὲρ τῆς νεότητος πρόνοια δὲν συνιστἄ φιλανθρωπίαν, γενὴς καὶ ἠθικὴ ἑλληνικὴ οἰκογένεια. Διότι παρα-
ὅτε εἶναι ἐκδήλωσις ἄλτρουϊστική. Ἀποτελεῖ ἔκφρα- μένει κύτταρον μοναδικὸν ὁμαλοῦ κοινωνικοῦ βίου καὶ
σιν ἱεροῦ χρέους καὶ μετουσιώνει εἰς πράξεις καὶ ἐκ- ἀναντικατάστατον ἐργαστήριον διαπλάσεως ψυχῶν
δηλώσεις ζωῆς παλλομένης τὸ κοινωνικὸν ἰδεῶδες τῆς καὶ ἀναδείξεως χαρακτήρων. Εἰς τὸν κατακλυσμὸν
ἐποχῆς μας, ποὺ λέγεται προστασία νεότητος. τῶν διεγερτικῶν ἐρεθισμῶν τῆς καταναλωτικῆς κοι-
Καὶ ἡ ἔναντι τοῦ νέου ἀγάπη παραμένει ἀγωνιῶσα νωνίας ἀντιτάσσει, μόνη αὐτή, τὴν ἰσχυροτέραν πνευ-
καὶ ἀνήσυχος, πορεύεται μὲ σύνεσιν καὶ περίσκεψιν ματικὴν στεγανοποίησιν καὶ θωράκισιν εἰς τὰς τρυ-
καὶ ἐμπνέεται ἀπὸ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας του. φερὰς ψυχὰς των νέων βλαστῶν της. Εἶναι μεγίστη
ἐπομένως ἡ συμβολή της εἰς τὴν δομὴν τῆς ἑλληνικῆς
Διότι ὁ νέος ἄνθρωπος, πέραν τῶν περιπτώσεων
κοινωνίας. Παραμένειο λίθοςο ἀκρογωνιατος. Δί ὅκαὶ
ἀνωμαλίας ἢ παθολογικότητος, εὑρίσκεται ἐγγύ-
τερον πρὸς τὸν χῶρον τῆς φαντασίας καὶ τοῦ ὁ κλονισμός, ἡ χαλάρωσις ἢ καὶ ἡ διάλυσίς της καὶ πέ-
συναισθήματος καὶ μακρὰν τῆς πραγματικότητος ραν αὑτῶν ἡ μὴ ὕπαρξίς της, δημιουργοῦν τὰς κυ-
καὶ τῆς λογικῆς. Καὶ μαζὶ μὲ τὴν γνῶσιν τῶν ριωτέρας ἑστίας ἀντικοινωνικῶν καὶ ἐγκληματικῶν
ἐκδηλώσεων τῶν ἀνηλίκων. Στήριγμαἐπομένως πρω-
προβλημάτων του χρειάζεται κατανόησιν καὶ στοργὴν
ταρχικὸν τῆς δράσεως τῶν Ἐταιριῶν προστασίας
διὰ νὰ κερδηθᾒ καὶ ὁδηγηθῆ πρὸς τὴν λογικότητα τῶν
πραγμάτων καὶ τὴν ἐμπρέπουσαν συμπεριφοράν. Καὶ Ἀνηλίκων καὶ ὄργανον προλήψεως τοῦ ἐγκλήματος
τοῦτο ἐπιτυγχάνεται μόνον μὲ τὴν σώφρονα νουθεσίαν, μοναδικὸν εἶναι ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια, ἡ ὁποία μὲ τὴν
σειρὰν της δικαιοῦται καὶ δύναται νὰ ἐλπίζῃ εἰς τὴν
τὴν συνετῆ ἀγωγὴν τὴν λελογισμένην πειθαρχίαν
καὶ ὑπὲρ πάντα ταῦτα μὲ τὸ φρονηματίζον παρά- συμπαράστασιν καὶ προστατευτικὴν παρουσίαν τῆς
δειγμα. Διότι δὲν εἶναι νοητὸν ἡ κοινωνία τῶν ἀνη- Ἐταιρίας προστασίας Ἀνηλίκων τῆς περιοχῆς της
διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν καὶ ἐπίλυσιν τυχὸν προβλημά-
λίκων νὰ διατυπώνῃ πομπώδεις ἐξορκισμοὺς καὶ νὰ
των τῶν νεαρῶν βλαστῶν της.
ἀναλίσκεται εἰς ἠχηρὰς νουθεσίας περὶ ἰδανικῶν καὶ
ὑψηλῶν ἠθικῶν ἐννοιῶν, ἡ ἰδία δὲ νὰ ἐγκαταλείπεται
εἰς τὰς ἀδυναμίας της καὶ τὸ ἔτι τραγικώτερον διὰ
των πράξεών της νὰ διαψεύδη τὰς ἐπαγγελίας της.
Ἔχει ὀρθῶς παρατηρηθῆοτι τὸ παράδειγμά μας πρέ-
πει νὰ γίνῃ τοῦ ἀναμενομένου νέου «ἤθους»ο ἐμπρέ-
πων διδάσκαλος καὶ ὄχι τοῦ «ὕφους» τῶν ἀρνητικῶν
ἐκδηλώσεών μας ὁ διαλαλητής. Εἰς τὸ πέλαγος τῶν,
ἀμφιβολιῶν καὶ τῶν δισταγμῶν του ὁ νέος ἀναζητεῖ
ἕνα φάρον διὰ νὰ φωτισθῆ καὶ ἕνα δρομοδείκτην ἀρε-
τῆς διὰ νὰ πορευθῆ. Ἂς ὑποδείξουμε λοιπὸν εἰς τοὺς
νέους τὴν πηγὴν τῆς ζωῆς καὶ τοὺς ἥρωάς της καὶ ἂς
τοὺς προσφέρουμε ἁπλᾶ ὑποδείγματα ἀρετῆς πρὸς μί-
᾿ μησιν διὰ νὰ ἀποφύγουν τὰ «τῆς ἐποχῆς μας εἴδωλα».
Ἂς τοὺς ἐμπνεύσουμε ἰδέας διὰ νὰ κατανικήσουν τὰς
τυφλὰς παρορμήσεις καὶ νὰ καταπνίξουν τὰς ἀλογί-
...γ .

στους ὀρέξεις. Διότι ἡ λατρεία τῶν εἰδώλων ὁδηγεῖ

εἰς τὴν πνευματικὴν σύγχυσιν καὶ τὸν μηδενισμὸν καὶ
ἡ ἱκανοποίησις τῶν ὀρέξεων εἰς τὴν βιολογικὴν κᾆτά
πτωσιν καὶ τὸν ἐκφυλισμόν.
Τὸ σημαντικώτερον στοιχεῖον τῆς ὑπὲρ τῶν νέων

ξ) » Ξἳἳίζπζᾖ, V (OPA\OXC
κ
ΕΚ, ι
ΜΔ 53w ξἳίἳἷῢἶ
κ.
1 Ο πρῶτος χριστιανικὸς αὶὡν, μέχρι
τοῦ ἑβδομηκοστοῦ περίπου ἔτους
τοῦ ὁποίου ἀναπτύσσεται ἡ καταπλη-
κτικὴ δρᾶσις τοῦ Παύλου, τοῦ Ἀποστό
λου τῶν Ἐθνῶν, εἶναι, διὰ τὴν ἀνατο-
λικὴν λεκάνην τῆς Μεσογείου, αἰὼν με-
γάλων καὶ κοσμοϊστορικῶν πνευματικῶν
καὶ πολιτιστικῶν συγκρούσεων. Ο θη-
σαυρὸς τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, δια-
χυθεὶς ἢ τονωθεὶς εἰς τὴν Ἀνατολὴν μέσῳ
τοῦ Ἀλεξάνδρου καὶ τῶν διαδόχων του,
εὑρίσκει εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ τὴν Ἀσίαν
τὸ ἀξιοθαύμαστον νεον ἐπίκεντρόν του,
τὸ ὁποτον ἐπὶ αἰῶνας ἀκτινοβολεῖ καὶ
προετοιμάζει τὸν πλούσιον εἰς πνευματικᾷ
ἀποκτήματα μεταγενέστερον χιλιετῆ πο-
λιτισμὸν τοῦ βυζαντινοῦ Κράτους. Πα-
ραλλήλως πρὸς τὸ ἑλληνικὸν στοιχεῖον
ὁ πρῶτος χριστιανικὰς αἰὼν γνωρίζει
τὴν διαρκῆ αὔξησιν τῆς πολιτικῆς
ἰσχύος τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους, τῆς πο-
λιτικῆς ἰσχύος, τὴν ὁποίαν μὲ τόσην
δεξιοτεχνίαν εἴχε θεμελιώσει ὁ πολὺς
Ὀκταβιανὸς Αυγουστος, ὀλίγους χρό-
νους πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς χριστιανικῆς
ἐποχῆς. 'H δ᾿ αὔξησις τῆς ρωμαϊκῆς
πολιτικῆς ἰσχύος συμβαδίζει καὶ κατὰ
330
//
\\ ἳυὶἇχχτ f ὪὝᾋΟ Χ (ᾗ.
WA! IAHI‘IHAW
τὸν αἰῶνα αὑτὸν μὲ τὴν τάσιν πρὸς ἐξά-
πλωσιν τῆς νέας ῥωμαῖκῆς πολιτικῆς καὶ
κοινωνικῆς νοοτροπίας, καί εἴτε ἐνισχὐε-
ται εἴτε προσκρούει πρὸς τους ἀρχαιοτέ-
ρους πολιτισμούς, οί ὁποῖοι ἔλαμναν
εἰς τὴν ἀνατολικὴν Μεσόγειον, ἰδίως δὲ
πρὸς τὸν ἑλληνικὸν καὶ πρὸς τὸν ἰου-
δαΪΚὁν. Ἑλλάς, Ρώμη καί Ἰουδαία συναν-
τῶνται οῦτω κατὰ τὸν πρῶτον χριστια-
νικὸν αἰῶνα εἰς τὰς χώρας ποὺ περιβρε-
χονται ἀπὸ τὴν νοτιανατολικὴν Μεσό-
γειον θάλασσαν. Καὶ ἡ συνάντησις αὐτὴ
τῶν τριῶν διαφορετικῶν Κόσμων᾿ ἀποφα-
σιστικὴ διὰ τὴν πορείαν τῆς ἀνθρωπό-
τητος καὶ τους μετέπειτα αἰῶνας, ἔχει
τὰς ἐκδηλώσεις της εἰς Κάθε ἔκφρασιν
τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, εἰς τὴν πολιτικὴν
συγκρότησιν τῆς ρωμαϊκῆς ἐπικρατείας,
εἰς τὴν θρησκείαν, εἰς τὴν γλῶσσαν
κλπ., ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ δίκαιον.
2 Γἐννημα τοῦ ἐκπληκτικοῦ αὑτοῦ
πρώτου χριστιανικοῦ αἰῶνος εῖναι ὁ
Παῦλος, ὁ θεωρητικὸς καὶ δογματί
κὸς Ἀπόστολος καὶ θεόπνευστος διδά-
σκαλος τῆς χριστιανικῆς κοσμοθεωρίας.
Πατρὶς του ἤτο ἡ Ταρσὸς τῆς Κιλικίας,
. 7,774
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΖΕΠΟΥ
καθηγητοῦ Νομικῆς Σχολῆς
ΠανἸμίου Ἀθηνῶν
Ἀκαδημαϊκοῦ
εἰς τὸ βόρειον μυχὸν τοῦ μεγάλου κόλ-
που τῆς νοτιανατολικῆς ἄκρας τῆς
Μεσογείου, σταυροδρόμι καὶ σύνορον
μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, πόλις
ἀκμάζουσα ὑπὸ τὴν ρωμαϊκὴν πολιτί
κὴν ἐξουσίαν καὶ Εἰς τοὺς δρόμους
τῆς ὁποίας κατὰ τὸν κρίσιμον ἐκεῖνον
i
αἰῶνα ἀντήχουν μὲ ὁρμὴν καὶ πειστικὁ-
τητα, ὄχι μόνον τὰ διδάγματα τοῦ διαρ-
κῶς αὐξάνοντος ρωμαϊκοῦ πνεύματος,
i
ἀλλὰ καὶ ἡ ἑλληνικὴ φιλοσοφία καὶ ὁ
μυστικισμὸς τῆς Ἀνατολῆς καὶ ἡ
Ἱουδἂκἠ βιβλικὴ παράδοσις. Ὀρθότατα
ἐχει λεχθῆ ὅτι εἰς τὴν πατρίδα τοῦ
 Ἀποστόλου, τὴν Ταρσόν, ἡ ὁποῖα συν-
ηγωνίζετο τὴν Ἀλεξάνδρειαν καὶ
τὰς Ἀθήνας εἰς μὁρφωσιν, ἐκυριάρχει
πνεῦμα καὶ γλῶσσα ἑλληνική, ρωμαϊκὸς
νόμος καὶ ἰουδαϊκὴ αὐστηρότης τῆς
συναγωγῆς, ἑλληνιστικὸς τρόπος ζωῆς,
μαγεία καὶ μυστηριακαὶ θρησκεῖαι τῆς
Ἀνατολῆς. Εἰς τὸ περιβάλλον δἐ αὐ- ΟΙ ΑΠΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ
τὸ ἀσφαλῶς ὁ Παῦλος εῖχε Κάθε δυνατό- ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ
τητα ν᾿ ἀναπτύξῃ τὸν πλούσιον πνευμα-
τικόν του Κόσμον, τὸν ὁποτον διεμόρφω-
σεν ὁριστικῶς, ὅταν ἀργότερα, μαθητὴς
τοῦ μεγάλου Ἑβραίου νομοδιδασκάλου
Γαμαλιὴλ. ἐσπούδασε τὸν Ἰουδαϊκὸν
Νόμον εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ εἰς τὸ πε-
ρίφημον κατὰ τὴν ἐποχὴν του Πανεπι-
στήμιον τοῦ Ναοῦ. Ἔτσι, νομοδιδάσκα-
λος 6 ἴδιος καὶ ἀπόφοιτος τῆς σχολῆς
ταῦ, εὐρείας νομικῆς καὶ φιλοσοφικῆς
ἀντιλήψεως Γαμαλιὴλ, ποτισμένος ἤδη
ἀπὸ τῶν παιδικῶν του χρόνων εἰς τὴν
ἑλληνικὴν φιλοσοφίαν καὶ τὴν ρωμαϊκὴν
νομικὴν ἢ πολιτικὴν παιδείαν τῆς Ταρ-
coo, εἶχεν ὅλον τὸν ἀναγκαῖον ὁπλισμὸν
διὰ νὰ ἐξελιχθῆ ταχέως εἰς τὸν ἰδανι-
κόν τύπον τοῦ τελείως μορφωμένου
ἀνθρώπου τῆς ἐποχῆς του. Ὅταν 8'
ἀργότερον μετὰ τὴν στροφήν του εἰς
τὴν χριστιανικὴν πίστιν κατέστη ὁ .
ἐμπνευσμένος ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ἡ
ἰδανικὴ του αὐτὴ καὶ πλουσία μόρφωσις
τοῦ ἐπέτρεψε νὰ χαρίση τὴν ἀναγκαίαν
«θεωρίαν» εἰς τὸ δίδαγμα τοῦ Ἰησοῦ.
Ο Παῦλος εἷναι οὔτως ὁ πρῶτος πρα-
γματικὸς «Θεολόγος» τοῦ χριστιανισμοῦ.
Εἰς τὰς Ἐπιστολάς του δμως, ὅπου
ἀποτυπώνεται ὁλόκληρος ἡ Θεολογικὴ

ἀ
του σοφία, ὁ Ἀπόστολος δὲν ἀποφεύγει
καὶ τὸ βάρος τῆς ἀτομικῆς του μορφῶ-

1.1.4,“
σεως. Καὶ εἰς τὴν πειστικότητα τῆς
θεολογικῆς του ἐπιχειρηματολογίας συχ-
νά ἀπαντῶνται φράσεις αἰ ὁποῖαι προέρ-
χονται ἀπὸ τὸν Νομοδιδάσκαλον τοῦ
Μωσαϊκοῦ Νόμου, τὸν μαθητὴν τοῦ
πολλοῦ Γαμαλιἡλ,- ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν
φιλοσοφημένην ἑλληνικὴν καὶ τὴν
αὐστηρὰν ρωμαϊκὴν νομικὴν του μόρ-
φωσιν. Ο γόνος τῆς Ταρσοῦ, τῆς πόλεως

δηλαδή, ὅπου ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος ἀνε-
μιγνὐετο πρὸς τὴν διδασκαλίαν τοῦ ἀκμά-
' ζοντος Ρωμαϊκοῦ Δικαίου καὶ τῶν ι1>ί
λοσοφημένων νομικῶν Ἐλικών ἀντιλή-
ψεων,ὸγόνος τῆς Ταρσοῦ, ρωμαῖος πο-
λίτης, παλαιὸς ἰουδατος, νομοδιδάσκαλος
καὶ 6 ἴδιος μεμυημένος εἰς τὰς ἐκλεπτυ-
σμένας νομικοφιλοσοφικάς ἑλληνικὰς ἀν-
τιλήψεις, δὲν λησμονεῖ τὸν Κόσμον τοῦ
Δικαίου εἰς τὸν ὁποτον ἀνετράφη, καί,
εἰς τὰς Ἐπιστολάς του ἐν μέσῳ τοῦ
ποταμοῦ τῶν θεολογικῶν του συζητή-
σεως ἀφίνει καὶ σταγόνας λαμπρὰς
διὰ τὸ Δίκαιον, αἵτινες ἐπιτρέπουν ν᾿
ἀποσαφηνισθῆ ἡ θέσις του ἔναντι τῶν
βασικωτέρων θεωρητικῶν προβλημάτων
τῆς κατὰ τὴν σημερινὴν ἀντίληψιν
ἐπιστήμης τοῦ Δικαίου.
3 Μεταξὺ τῶν Ἐπιστολῶν τοῦ Ἀπο-
στόλου ἴσως κατ᾿ ἐξοχὴν σημαντικὴ
εἶναι ἡ πρὸς Ρωμαίους ἀπευθυνο-
μένη, ὅπου μέ πολὺ βάθος ἀναλύεται ἡ
. κεντρικὴ «θέσις» τοῦ χριστιανισμοῦ,
ἡ σχέσις τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεόν,
καὶ ἀναπτύσσεται σχεδὸν ὁλόκληρος ἡ
Θεολογικὴ θεωρία τοῦ Παύλου. Εἰς τὴν
πρὸς Ρωμαίους δμὼς Ἐπιστολὴν πε-
ριέχονται καὶ τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ
ὀλίγα ψήγματα περιεχομένου νομικοῦ,
τἀ ὁποῖα μᾶς ἐκληροδότησε 6 εὺρυμα-
θὴς ἀπόστολος. Μερικᾷ δὲ ἄλλα ἀκόμη
ἀπαντῶνται εἰς τὰς ἄλλας Ἐπιστολάς
ἡ
.»>κ᾿
Aw‘
μ...) ᾿
,ἱ ,
ΟΙ Ἀγιοι Ἀπόστολοι ΠΕΤΡΟΣ καὶ ΠΑΥΛΟΣ κρατοῦντες εἰς τὰς χεῖράς των
τὴν χριστιανικὴν Ἐκκλησίαν τῆς ὁποῖας ὑπῆρξαν ἐκ τῶν κυρίων ἱδρυτῶν καὶ θεμε-
λιωτῶν.
καὶ μάλιστα τάς μεταγενεστέρας Ἐπί
στολάς τῆς αἰχμαλωσίας,
Εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴν
του 6 Παῦλος παίρνει σαφῆ θέσιν ἀπέ-
ναντι τοῦ Νόμου, τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου.
Η θεωρία του εἶναι φυσικᾷ καὶ ἐδῶ
Θεολογικὴ. Εἰς τὴν διαπραγμάτευσιν
δμὼς τοῦ θέματός του διαφαίνεται ἡ
περὶ νόμου ἀντίληψις τοῦ παλαιοῦ νο-
μοδιδασκάλου καὶ μαθητοῦ τοῦ Γαμα,
λιήλ, διὰ τὸν ὁποτον καὶ ἡ Θεολογικὴ
συζήτησις κατ᾿ ἀνάγκην γίνεται μὲ
κάποιαν, ὑποτυπώδη ἔστω νομικὴν ἐπι-
χειρηματολογίαν. Ἔτσι ὁ Νόμος διὰ τὸν
Παῦλον δὲν εἶναι μόνον «πνευματικὸς»
(Ρωμ. ζἴ4), ἀλλ᾿ εἶναι καὶ «ἅγιος»,
καθὼς ἐπίσης καὶ «ἡ ἐντολή ἁγία καὶ
δικαία καὶ ἀγαθὴ» (Ρωμ. ζ᾿12). Εἴναι
δ᾿ αὶ ἐκφράσεις. αὗται ἐκδήλωσις τῆς
κεντρικῆς σημασίας τὴν ὁποίαν κατέ-
χει ἡ ἔννοια τοῦ Νόμου (τοῦ Μωσαῖκοῦ)
ἄγκε
εἰς τὴν πνευματικὴν κληρονομίαν καὶ
νοοτροπίαν τοῦ Ἰουδαῖσμοῦ, διὰ τὸν
ὁποτον, καὶ παλαιότερον, ἀλλ᾿ ἰδίως
ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἐσδρα (445 π.Χ.),
ὁ Νόμος, ὁ γραπτὸς Νόμος, εἶναι ὁ
ρυθμιστὴς πάσης ἀνθρωπίνης ζωῆς. Τὴν
κεντρικὴν δ᾿ αὑτήν ἰουδαϊκὴν περὶ τοῦ
γραπτοῦ νόμου ἀντίληψιν 6 Παῦλος
ἐκφράζει μὲ τὴν χαρακτηριστικὴν φρά-
σιν του. ὅτι «ὁ νόμος κυριεύει τὸῦ ἀν-
θρώπου ἐφ᾿ ὅσον χρόνον ζῆ» (Ρωμ. ζ᾿ 1).
Καὶ ἡ φράσις αὐτή. ὑπὸ τὴν στενήν της
γραμματικὴν ἔννοιαν. δὲν εἶναι τόσον ἐλ-
ληνικῆς ἢ καὶ ῥωμαῖκῆς νοοτροπίας,
ἀλλ᾿ εἶναι τοὐναντίον καθαρά ἰουδαϊκὴ
κληρονομία. Θά ἐνόμιζε δὲ κανείς ὅτι τὸ
πολὺ- πολὺ ἀνταποκρίνεται εἰς νομικὴν
νοοτροπίαν πολὺ μεταγενεστέρων ὅσον
καὶ πνευματικῶς στενοκάρδων αἰώνων,
ὅταν ἡ παντοδυναμία τοῦ γραπτοῦ νόμου
εἶχε τόσον ἐπιβληθῇ, ὥστε πράγματι

331

αὐτὸς νὰ «κυριεύῃ τοῦ ἀνθρώπου ἐφ᾿
ὅσον χρόνον ζῇ» (βλ. λ.χ. τὰς λεπτομἐ
ρεῖς διατάξεις τὸῦ Γενικοῦ Προσωπικοῦ
κώδικος τοῦ 1794, περιέχοντος 17.000
ἄρθρα).
4 Η ἰουδαϊκὴ δμὼς αὐτὴ ἀντίληψις
τῆς κυριαρχίας Kai δεσποτείας τὸῦ
γραπτοῦ κειμένου, ἔστω Kai ἂν πρόκειται
περὶ τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, δὲν δύ-
ναται νὰ ἱκανοποιῆ Kai πράγματι δὲν
ἱκανοποιεῖ τὸν Παῦλον. '0 τελευταῖος
αὐτός, ὁ πρῶτος θεωρητικὸς τοῦ
στιανισμοῦ εἶναι φυσικά ἰδεαλιστὴς. ἢ
ὅπως θιζ ἐλέγομεν σήμερον, ἰδεοκρατού-
μενος θεωρητικός τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Καὶ ὡς ἰδεαλιστὴς εἶναι τελείως κάτοχος
τοῦ ἀπαραιτήτου δ υ ασ μ ο ῦ τοῦ
κόσμου τοῦ δικαίου εἰς τὸ
κείμενον θετικὸν δίκαιον καὶ εἰς τὴν
ἀφῃρημένην ἀξίαν ἢ ἰδέαν τῆς Δικαιο-
σύνης, τὸ ἄλλως ἀποκαλούμενον «ὀρ-
θὸν» ἢ ἀκόμη Kai «φυσικὸν» δίκαιον.
Ὅταν ὁ Παῦλος ἀποφαίνεται, ὅτι «ὅταν
γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ
τοῦ νόμου ποιεῖ. οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες
ἑαυτοῖς εἰσί νόμος» (Ρωμ. β᾿ 14), προδή-
λως κατέχεται ἀπό τινα ἰδέαν «φυσικοῦ»
δικαίου τὸ ὁποτον βεβαίως διὰ τὴν «ἐν
Χριστῷ» κοσμοθεωρίαν του εἶναι ἡ «δικαι
οσύνη Θεοῦ» (Ρωμ. γ᾿2Ι ), αὐτὸ δηλαδὴ τὸ
ὁποτον περαιτέρω ὁ ἴδιος μὲ τελεολογικὴν
ἀντίληψιν συνοψίζει εἰς τὴν φράσιν:
«τέλος νόμου Χριστοῦ εἰς δικαιοσύνην»
(Ρωμ. ί 4, πρβλ, Kai τὴν ἀνάλυσιν
Ρωμ, θ᾿ 30 ἔτι). Ο δυασμὸς τοῦ κόσμου
τοῦ δικαίου εἰς «νόμον» Kai εἰς χριστια-
νικὴν «δικαιοσύνην» εἶναι ὅτῳ σαφής
εἰς τὴν σκεψιν τοῦ Παύλου. Καἰόδυασμὸς
αὐτὸς εἶναι βέβαια συνέπεια τῆς ίδεο-
κρατουμένης θεολογικῆς του θεωρίας,
ἴσως δμὼς νὰ μὴ εἶναι Kai ἀνεπηρέαστος
ἀπὸ τὴν παλαιὰν τοῦ Ἀποστόλου ava-
στροφὴν πρὸς τὴν ἑλληνικὴν φιλοσοφίαν.
Kai πράγματι. εἶναι μὲν ἐντελῶς ἀμφι-
σβητήσιμον ἂν ἡ ἀριστοτελικῆ σκέψις
ἢ ἡ φιλοσοφία τῆς Στοᾶς, ἡ κατ᾿ ἐξοχὴν
διάχυτος εἰς τὸν ἀνατολικὸν μεσογειακόν
κόσμον κατὰ τὸν πρῶτον χριστιανικὸν
αἰῶνα, ἤσκησεν εὐθέως ἐπιρροὴν εἰς τὴν
διάπλασιν τῆς θεωρίας τοῦ Παύλου. Δίὰ
τὸν κόσμον δμὼς τοῦ δικαίου 6 σύγχρο-
νος ἐρευνητὴς δὲν δύναται νὰ μὴ σταμα-
τήσῃ ἐνώπιον τοῦ δυασμοῦ τοῦ Παύλου
Τὰ ἐρείπια τῶν Ἀρχαίων Φιλίππων πλησίον τῆς Καβάλας ὅπου ὁ Ἀπόστο-
λος Παῦλος ἐκήρυξε τὸν Λόγον τοῦ Κυρίου.
ἶ ἡ.“i“ «-5. iᾮᾒυᾇω , »Ὕῖἑῒᾴᾞπτσἦ “Mm;
. . ᾩψωᾕςἷ
᾿ ......
ἒξ ,ι, ϋθὓθἐθ ϊἶῌδζᾓβἳἱ ἶἆτᾞθἴἳᾕἰ ἇὦὶἒἔῢ.
᾿ ᾮΞὖ
V it
"I‘. ᾿ ..μ υᾮ ῌΙἼΝἏΕ ᾿=Ἴ9Ἶ᾿ ΥΤ-
κ "17:5".ἦς,
,.-ὴτυῒ.f
-.-.-᾿ἑ ῖ-ἳ..; ..ὦκ ...ιωῥ-«ᾖ.-σ-»«-τ-«,,-.τ--- >
_ ..
εἰς «νόμον» καὶ εἰς «δικαιοσύνην», 6
ὁποτος πάντως ἐνθυμίζει, εἴτε τὸν ἀρι-
στοτελικὸν δυασμόν τοῦ «νομίμου» ἀπὸ
τοῦ «δικαίου», εἶτε τὴν στωικὴν θεωρητι-
κὴν κατασκευὴν τοῦ «φυσικοῦ» δικαίου.
Η συνάφεια εἶναι σαφής, ἔστω Kai ἂν
ἀρνηθῶμεν κάθε ἐπίδρασιν τῆς ἐλληνι-
κῆς φιλοσοφίας ἐπὶ τὴν διαμόρφωσιν
τῆς θεωρίας τοῦ Παύλου. 'H δὲ συνά-
φεια ἄτη ἐκδηλώνεται καὶ περαιτέρω εἰς
τὸ πρόβλημα τῆς ἑρμηνείας τοῦ νόμου,
τὸ ὁποτον ἐπίσης ἀντιμετωπίζεται ἀκρο-
χρι- θιγῶς.ἀλλὰ μέ θεμελιώδεις σκέψεις εἰς
τὰς Ἐπιστολάς τοῦ Παύλου.
έρμηνεία τοῦ νόμου,
5 τὸ κεντρικὸν τοῦτο πρόβλημα εἰς
πᾶσαν ἐπιστήμην τοῦ δικαίου,
μετωπίζεται ὅτῳ μὲ ἀρκετὰ ἐκ τῶν
ὀλίγων σχετικῶν πρὸς τὸ δίκαιον χωρίων
εἰς τὰς Ἐπιστολὰς τοῦ Παύλου. Ἰδεαλι-
στὴς ὁ χριστιανὸς θεωρητικὸς δὲν πι-
στεύει εἰς τὴν παντοδυναμίαν τοῦ γραπτοῦ
νόμου, ἀλλὰ ἀντιθέτως πρὸς τὴν ὀρθόδο-
0 Ἀπόστολος Παῦλος᾿
ὡς ἐργάτης τοῦ Δικαίου
ξον ἰουδαϊκὴν ἀντίληψιν, ὁ ἀπόστολος
ἀντιλαμβάνεται τὸν νόμον ὡς
ἔκφρασιν τοῦ ὅλου πνεύματος τῆς Δικαιο-
σύνης, ἡ ὁποία Kai μόνη δεσμεύει Kai
ἔχει δύναμιν ἀποφασιστικήν. Εἰς τὴν
πρὸς Κορινθίους B' ἐπιστολὴν
ἐξ ἀφορμῆς ἄλλου κύκλου ἰδεῶν. διαδηλώ-
νει τὴν ἀποστροφὴν του πρὸς τὸν νεκρὸν
γράμμα Kai τοὐναντίον τὴν ἀπόλυτον
πεποίθησίν του πρὸς τὸ πνεῦμα, τὸ ὁποτον
ἐκφράζεται διὰ τοῦ γράμματος: «τὸ γὰρ
γράμμα ἀποκτείνει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωο-
ποιεϊ», ἀποφαίνεται ὁ Παῦλος. Καὶ ἡ
σκέψις του ἄτη εἶναι σύμφωνος πρὸς
τὸν ἀγῶνα του ἐναντίον τοῦ ξηροῦ νόμου,
ίἰ
Ἐἧᾙ-ὖἷ 13F
Ἆ
ι,_.
. < , .ι. ”-
ὁ ὁποτος τότε μόνον εἶναι «καλός», «ἐάν
τις αὑτῷ νομίμως χρῆται, εἰδὼς τοῦτο,
ὅτι δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται», ἀλλ᾿ «ἀνό-
μοις Kai ἀνυποτάκτοις, ἀσεβέσι καί
ἀμαρτωλοῖς, ἀνοσίοις Kai βεβήλοις, πα-
τρολᾠαις καὶ μητρολᾠαις, ἀνδροφὁνοις,
πόρνοις, ἀρσενοκοίταις,, ἀνδραποδισταῖς,
ψεύταις, ἐπιόρκοις, Kai εἰ τι ἐτερον τῇ
ὑγιαινούσῃ διδασκαλία ἀντίκειται .. ..»
(πρὸς Τιμόθ. a' 1, 8 έπ.). Ο νόμος, τὸ
γραπτὸν κείμενον, δὲν εἶναι διὰ τὸν
ἀπόστολον αὐτὴ ἄτη ἡ ἔννοια τῆς
Δικαιοσύνης. Ο νόμος, κατ᾿ ἄλλην ὡραί-
αν ἔκφρασιν, ἁπλῶς «σκιὰν ἔχων τῶν
μελλόντων ἀγαθῶν» δὲν ἔχει «αὐτὴν τὴν
εἰκόνα τῶν πραγμάτων» (Πρὸς ἐβρ, ί 1).
Kai Kat' ἀκολουθίαν δὲν εἶναι αὐτὸς
ἀντι- καθ᾿ ἑαυτὸν τέρμα τῆς περὶ δικαίου ἀνα-
ζητήσεως, ἀλλ᾿ ἁπλῶς μέσον πρὸς
ἀναζήτησιν τοῦ τελικοῦ τῆς δικαιοσύνης
σκοποῦ: «τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς
δικαιοσύνην» (Ρωμ. ί 4) Kai «δντως ἐκ
νόμου ἂν ἠν ἡ δικαιοσύνη» (Πρὸς Γαλ.
γ᾿ 2h κατὰ τὸν ἀπόστολον. Kai ἡ θέσις
αὐτὴ τοῦ Παύλου ἔναντι τοῦ γραπτοῦ
ἁπλῆν νόμου τὸν φέρει κατ᾿ =ἀνἀγκην εἰς τὸ
κέντρον τοῦ προβλήματος τῆς ἑρμηνείας
τοῦ νόμου, ἡ ὁποία, οὐδείς δύναται
v' ἀρνηθῇ, ὅτι, κατὰ τὴν ἀντίληψίν του,
(γ᾿6), δὲν εἶναι άλλη ἀπὸ τὴν μᾶλλον σύγχρο-
νισμένην τελεολογικὴν ἐρμηνευτικὴν ἀν-
τίληψιν. Εἶναι ἀρά γε τοῦτο ἀπόρροια
τῆς αὐτοδυνάμου θεωρητικῆς του ἀνα-
ζητήσεως, ἢ τοὐναντίον συνέπεια τῆς
ἑλληνικῆς φιλοσοφικῆς του μορφώσεως,
διὰ τὴν ὁποίαν ὄντως «τέλος τἰ ἐστι τῶν
πρακτῶν», κατὰ τὴν ἀριστοτελικὴν ἔκ-
φρασιν; οἰαδήποτε ἀπάντησις καὶ ἂν
δοθῆ εἰς τὸ ἐρώτημα τοῦτο, βέβαιον πάν-
τως εἴναι ὅτι Kai διὰ τὸν Παῦλον ὅπως
καὶ διὰ τὸν Ἀριστοτέλη, 6 νόμος δὲν
δύναται πάντοτε ν᾿ ἀνταποκρίνεται πλή-
ρως πρὸς τὰς ἀξιώσεις τῆς ἰδέας τῆς
δικαιοσύνης εἰς τὴν συγκεκριμένην περί-
πτωσιν, ἀλλ᾿ ἔχει ἀνάγκην κάποιου ἄλλου
μέσου, τὸ ὁποτον νὰ δύναται ἐκ τῆς οῦ-
σίας του νὰ προσεγγίζη τὸ ξηρὸν ἢ αὑ-
στηρὸν γράμμα τοῦ νόμου πρὸς τὴν παν-
ταχοϋ Kai πάντοτε ἀναζητουμένην ἔννοι-
αν τῆς δικαιοσύνης. Kai διὰ τὸν ‘A ριστο-
τέλη μέν τὸ βασικὸ αὑτὸ ἑρμηνευτικὸν
πρόβλημα ἀντιμετωπίζεται μὲ τὴν Ἐπι-
- είκειαν, τῆς ὁποῖας «ἡ φύσις» εἶναι
«ἐπανόρθωμα νόμου, ἡ ἐλλείπει διὰ τὸ
t καθόλου», τὸ «βέλτιον τοῦτο δίκαιον».
τὸ ὁποτον εἴναι ταυτόσημον πρὸς τὴν
ᾓ-Ξ. . ἔννοιαν τῆς δικαιοσύνης «ταυτὸν ἄρα
δίκαιον Kai ἐπιεικές, Kai ἀμφοῖν σπου-
δαίοιν ὄντοιν κρεῖττον τὸ ἐπιεικές».
"‘z Δίὰ τὸν Παῦλον δὲ. τὸν ἐμποτισμένον
ἀπὸ τὰς ἰδέας τῆς ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλίας,
> , - ἡ Ἐπιείκεια αὐτὴ δὲν εἶναι Kai δὲν δύνα-
ται νὰ εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν χριστιανικὴν
«ἀγάπην», τὴν ὁποίαν μὲ τόσην τέχνην
ἐξυμνεῖ εἰς τὴν πρὸς Κορινθίους A' Ἐπι-

-ῌ-,ῼ-ἕ-Δ .-.κι ΙΖ ῌιᾼ - ῌἘΞ, Man-K‘-
Η ἀρχαία Κόρινθος ἐκ τῶν πολυανθρωποτέρων πόλεων κατὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ
Ἀποστόλου Παύλου, πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς ὁποίας ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν
ἀπηύθυνε τὰς δύο περιφήμους ἐπιστολάς του.
στολὴν του (κεφ. ιγί). Η ἀγάπη. τὸ κατ᾿
ἐξοχήν χριστιανικὸν αὐτὸ ἀπόκτημα,
τὸ τόσον διάφορον ἀπὸ τὸν πνευματικὸν
έρωτα καὶ αὐτῆς τῆς ἰδεοκρατουμὲνης
πλατωνικῆς φιλοσοφίας, εἶναι ὁ πυρὴν
πέριξ τοῦ ὁποίου ἐλίσσεται ἡ ὅλη χρι-
στιανικὴ κοσμοθεωρία, εἰς τὸν ὁποτον
χωνεύεται Kai τὸ πλατωνικὸν «Καλὸν»
καί ἡ ἀριστοτελικὴ «Ἐπιείκεια». Ἀπο-
βαίνει ὅτῳ τὸ μοναδικὸν ἀποφασιστικὸν
καὶ ἀποτελεσματικὸν μέσον ἀκόμη καὶ
εἰς κάθε ἑρμηνευτικήν τοῦ νόμου ὲργα-
σίαν. Δίὰ τὸν Παῦλον, «ὁ ἀγαπῶν τὸν
. ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν᾿ τὸ γάρ ού
μοιχεύσεις, οὐ φονεύσεις, oi) κλέψεις,
οὐκ ἐπιθυμήσεις καὶ εἴ τις ἐτέρα ἐντολή,
ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ ἀνακεφαλαιοῦται,
ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»
(Ρωμ. ιγ᾿ 8 ἑπ.). Εἶναι δ᾿ ἡ χριστιανικῆ
ἀγάπη τὸ μόνον δυνατὸν μέσον διὰ τὴν
ἀποκάλυψιν καὶ τὴν ἐφαρμογὴν τῆς ἰδέας
τῆς δικαιοσύνης εἰς τὴν συγκεκριμένην
περίπτωσιν. Δί ὃ Kai ὁ Παῦλος βροντο-
φωνεῖ: «Πλὴρωμα νόμου ἡ ἀγάπη»
(Ρωμ. ιγ᾿ 10). Kai ἡ φράσις του ἄτη
συνοψίζει ὁλόκληρον τὴν συγχρονισμὲ-
νην τελεολογικὴν μέθοδον τῆς ἑρμηνείας
τοῦ νόμου, μὲ ἀντιλήψεις ἐπιεικεῖς Kai
κατἀ- καθαρὰν χριστιανικὴν κοσμοθεω-
ριαν.
6 Ο δυασμὸς δμὼς τοῦ κόσμου τοῦ
νόμου ἀπὸ τὸν κόσμον τῆς δικαιο-
σύνης, ἡ ἀξία τοῦ κόσμου τῆς δι-
καιοσύνης Kai ἡ σύνδεσις τοῦ ξηροῦ
᾿γράμματος τοῦ νόμου πρὸς τὴν ἔννοιαν
τῆς δικαιοσύνης μέσῳ τῆς χριστιανικῆς
ἀγάπης. ἡ ὁποία εἰς τὸ τέλος τῆς ἀναλύ-
σὲως ἰσοῦται πρὸς τὴν ἀριστοτελικὴν ἐπι-
είκειαν, ὡς ταῦτα πάντα ἐξετέθησαν
ἀνωτέρω, φέρουν τὸν ἀπόστολον καί εἰς
ᾶλλἹς σκέψεις, αἱ ὁποῖαι καταπλήσσουν
διὰ τὴν [ίὶριμὁτητα ἐπί ἀντιλήψεων, ποὺ
ἐχρειάσθησαν αἰῶνες πολλοί διὰ νὰ κα-
ταστοῦν κοινὸν κτῆμα τῶν περισσοτέ-
ΨὝ WWW
ι
,Δ
γ θολικῆς σημασίας διὰ τὸν κόσμον καὶ
ρων νεωτέρων νομοθεσιῶν. Εἰς ἐποχὴν
ὅτῳ κατὰ τὴν ὁποίαν μόλις ἀρχίζει νὰ
διαφαίνεται εἰς τοὺς κόλπους τοῦ Ρωμαϊ-
κοῦ Δικαίου, ἰδίως ἀπὸ τοῦ Σύλλα, τοῦ
Ἰουλίου Καίσαρος καὶ τοῦ Ὁκταβιανοῦ
Αὐγούστου, ἡ τάσις πρὸς ἐνίσχυσιν τοῦ
δημοσίου χαρακτῆρος τοῦ ποινικοῦ δι-
καίου Kai τῆς ἀπειλῆς ποινῶν ἐναντίον
προκαθορισμένων ἐγκλημάτων,-τἀσις ἡ
ὁποία, ὡς γνωστόν, βραδύτερον ἀνεκόπη
μὲ τὴν εἰς τὸν αὐτοκράτορα παρασχεθεῖ-
σαν ἐξουσίαν ὅπως δικάζῃ Kai ὲξω Kai
ὑπὲρ τοὺς νόμους-, ὁ Παῦλος, συζητῶν
τὴν σχέσιν τοῦ «νόμου» πρὸς τὴν «ἁμαρ-
τίαν», ἀφίνει νὰ διατυπώνωνται εἰς τὰς
ἐπιστολάς του φράσεις αἱ ὁποῖαιἀπηχοῦν
τὴν μόλις ἀπὸ τοῦ ΙΓἸ αἰῶνος εἰς τὰς
ἀγγλοσαξωνικάς χώρας διαφαινομένην
κατὰ τὸ πρῶτον μετὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ
φωτισμοῦ ἐπιβληθεῖσαν ἀρχὴν «ούδὲν
ἔγκλημα. οὐδεμία ποινή ἄνευ νόμου»
(nu11um (Timon, nu11a poena sine 1ege).
Ἐτσι, δὲν εἶναι ἴσως ἐξεζητημένον νὰ
λεχθῆ, ὅτι ὁ Παῦλος κατέχεται ἀπὸ τὴν
κεντρικὴν ἰδέαν τῆς ἀρχῆς ταύτης, ὅταν
ἐπανειλημμένως τονίζει ὅτι «διὰ νόμου
ἐπίγνωσις τῆς ἁμαρτίας», ἢ «ού δὲ οὺκ
ἐστι νόμος. οὐδὲ παράβασιςὶ), ἢ «ἁμαρτία
ούκ ἐλλογεῖται μὴ ὄντος νόμου», ἢ «τὴν
ἁμαρτίαν οὐκ ὲγνων εἰ μὴ διὰ νόμου»,
ἢ «χωρίς νόμου ἁμαρτία νεκρὰ» κλπ.
(Ρωμ. γ᾿ 20, δ᾿ 15, ἐ 13, ζ᾿ 7 ἑπ.). Βεβαίως
ὁ ἀπόστολος ὁμιλεῖ περὶ τῆς σχέσεως
τῆς ἁμαρτίας πρὸς τὸν Μωσαϊκὸν Νόμον.
Η ἰδέα δμὼς εἶναι πάντως ἡ αὐτὴ καὶ
διὰ τὸν ὅλον κόσμον τοῦ ποινικοῦ δικαί-
ου, ὅπου διὰ τὴν ἀποτροπὴν πάσης
αὐθαιρεσίας καὶ, ἀντί τρομοκρατήσεως,
πρὸς διασφάλισιν τῆς κοινωνικωτέρας
ἀντιλήψεως τῆς παροχῆς ἐγγυήσεως
εἰς τὸν ἐν πολιτεία βιοῦντα ἄνθρωπον
εἶναι καθιερωμένος ὁ κανῶν ὅτι ἔγκλημα
δὲν ὑπάρχει Kai ποινή δὲν ἐπιβάλλεται
ἄνευ νόμου ὁρίζοντος προηγουμένως
αὐτὴν (Σύνταγμα 1911, ἀρθρ. 7). Εῖναι
περιττὸν νὰ ἐξαρθῆ πόση ἠθικὴ ἀξία
περικλείεται εἰς τὴν ἀρχὴν ταύτην, τὴν
ὁποίαν ἐκ τῶν συγχρόνων νομοθεσιῶν
μόνον ὁ σοβιετικὸς ποινικὸς Κῶδιξ τοῦ
1926 καὶ ὑφ᾿ ὡρισμένας ἐπόψεις καὶ τὸ
φασιστικὸν καί τὸ ἐθνικοσοσιαλιστικὁν
δίκαιον μέχρι τῆς καταρρεύσεώς των δὲν
ἀνεγνώριζον. Ἄρνησις τῆς ἀρχῆς αὑτῆς
δὲν σημαίνει μόνον αὐθαίρετον ποινικὸν
δίκαιον, ἀλλὰ Kai πλήρη ἐγκατάλειψιν
πάσης ἰδέας ἐγγυήσεως ἐκ μέρους στοι-
χειωδους τινὸς κράτους δικαίου. Kai
τοὐναντίον ἀποδοχὴ της σημαίνει τὸν
ἀκρογωνιαῖον λίθον εἰς τὴν οἰκοδόμησιν
τῆς ἐξασφαλιστικῆς τοῦ ἀτόμου λειτουρ-
γίας παντὸς ποινικοῦ δικαίου. Δὲν εἶναι
λοιπὸν ἄπορον ὅτι ἡ ἀρχὴ ἄτη εὑρίσκει
ἔστω καὶ ἐξ ἄλλης ἀφορμῆς Kai εἰς ἄλλον
κύκλον ἰδεῶν, τὴν σαφῆ της διατύπωσιν
εἰς τὰς ἐπιστολὰς τοῦ Παύλου, τὸν ὁποτον
ὁ ἀγὼν ὑπὲρ τοῦ δικαίου καὶ ὑπὲρ τοῦ
ἠθικοῦ τὸν ἔφερεν εἰς τὴν ἀντίθεσίν του
πρὸς τὴν αὐστηρότητα τοῦ Μωσαϊκοῦ
Νόμου, εἰς τὴν ἀναγνώρισιν τῆς χριστια-
νικῆς ἀγάπης ὡς «πληρώματος» τοῦ νόμου
αὐτοῦ καί εἰς τὴν σαφῆ διαστολὴν τοῦ
ξηροῦ γράμματος ἀπὸ τοῦ «ζωοποιοῦ»
πνεύματος παντὸς κειμένου, Η ἀρχὴ
ὅτι «χωρίς νόμου ἁμαρτία νεκρὰ» εἶναι
ἀπόκτημα τῆς ἱστορίας τῆς φιλοσοφίας
παντὸς δικαίου, ἀξίωμα τόσον νομικὸν
ὅσον Kai ἠθικὸν Kai δί αὐτὸ ἀξίωμα κα-
τῆς ἠθικῆς ἀλλὰ Kai τοῦ δικαίου.
7 Ἴσως δὲν εἶναι λοιπὸν μετὰ τὰ
ἀνωτέρω ἐξεζητη μένον νὰ λεχθῆ, ὅτι
ὅτι πράγματι εἰς τὰς ἐπιστολὰς τοῦ
Παύλου ἀπαντῶνται φράσεις ποὺ ὰποσα-
φηνίζουν τὴν θέσιν του ἔναντι τῶν πε-
ρισσοτέρων θεμελιωδῶν προβλημάτων
τοῦ κόσμου τοῦ δικαίου. Βεβαίως ὁ φλο-
γερὸς ἀγωνιστὴς κατὰ τῆς παντοδυνα-
μίας τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ὁ θεωρητικός
ἀπόστολος τῆς χριστιανικῆς πίστεως
Kai τῆς ἐξ ἀποκαλύψεως σωτηρίας, κατέ-
χεται ἀπὸ τινα ἀπέχθειαν πρὸς τὰς στε-
νὰς νομικὰς συζητήσεις καὶ πρὸς τὴν
νομικὴν ἐπιχειρηματολογίαν. Πράγματι
δὲ εἰς τὴν πρὸς Τίτον ἐπιστολὴν του
(γ᾿ 9) δὲν διστάζει ν᾿ ἀποσαφηνίσῃ ὅτι αἱ
«νομικαἰ μάχαι» εἶναι «ἀνωφελεῖς καὶ
μάταιοι», διότι αὑτὸ τοῦ ἐπέβαλεν ἡ
ἀντίθεσίς του πρὸς τὸν ἐρμηνευτικὸν
φαρισαϊσμὸν τοῦ ἀκαταλύτου Μωσαϊκοῦ
Νόμου. Ο παλαιὸς δμὼς μαθητὴς τοῦ
εύρυμαθοῦς Γαμαλιὴλ, ὁ ἀνατραφεὶς
εἰς τὸ κλῖμα τῆς ἀκμῆς τοῦ Ρωμ. Δικαίου
καὶ τῶν ἑλληνικῶν νομικὁφιλοσοφικῶν
συζητήσεων, τέλος ὁ ἴδιος ἄλλοτε διδά-
σκαλος τοῦ Νόμου τοῦ Μωϋσἐως. δὲν
ἠδύνατο νὰ λησμονήσῃ τὸ ὑπόστρωμα
τῆς ὅλης του πνευματικῆς μορφώσεως
ἀκόμη Kai ὅταν μετὰ τὴν στροφήν του
εἰς τὸν Χριστιανισμὸν ἐδοκίμασε τὴν
χάριν τῆς νέας αὑτῆς κοσμοθεωρίας.
Ο Παῦλος, ὁ πολὺς ἀπόστολος τῶν
ἐθνῶν, ὡμίλησε πρὸς τὰ «ἔθνη», τὴν
γλῶσσαν τὴν ὁποίαν αὐτὰ ἠδύναντο νὰ
ἐννοήσουν. Καὶ ἡ γλῶσσα αὐτὴ, χεί-
μαρρος φιλοσοφικῶν καὶ ἠθικῶν θεωριῶν,
περίσυρε Kai τοὺς μικροὺς νομικοὺς
λίθους, ὲτσι ὅπως τους ἐγνωρίσαμεν
ἀνωτέρω εἰς σύντομον ἐποπτεῖαν, Kai οἰ
ὁποτοι ὅσον μικροί καὶ ἀσήμαντοι καὶ
ἐὰν φαίνωνται, ἀπαστράπτουν Kai σήμε-
ρον ἀκόμη ὡς ἀληθεῖς ἀδάμαντες εἰς τὸ
στερέωμα τοῦ αἰωνοβίου πνευματικοῦ
Κόσμου, εἰς τὸν ὁποτον ἐχωνεύθησαν
κάθε λογῆς ἰδέαι, χριστιανικαί, ἐλλη-
καὶ καί ρωμαῖκαί.
333
 , .
ι ὁ =
ι r. β ι I _ V _ = γ >᾿ ᾿

...
χ ,,
.~ , ‘ ~ . .
r
“ ‘ ' ' ‘ - W ‘ ~ "mu-fi _
᾿ m .- ,τ ᾿ . _ a
᾿- ,
a!
Ὕ-μ. =
κ
᾿ . , , ι- > ἡ -
~ ; ~24 ~ , . . ᾿ v“ «β _
- - κ. .- -
' Η -..~. ᾿
. -- b
m...‘ - - , , ‘
-,:.. ᾿᾿᾿᾿

Στὴν μεγάλη πεδιάδα τῆς Ἐλευ-

σῖνος ἦταν ἐγκατεστημένοι ἐδῶ καὶ
3500 χρόνια μικροὶ συνοικισμοὶ μὲ
δικό τους ἄρχοντα ὁ καθένας.
Ἰσχυρότερος, κατὰ γενικὴν ἀνα-
γνώρισιν, ἦταν ἡ ΕΛΕΥΣΙΣ καὶ τὰ
πρωτεῖα τοῦ βασιλέως της παραδέ-
/\
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ᾿
χονταν ὅλοι οἱ ἄλλοι. Η θέσις τῆς
Ἐλευσῖνος εἶναι προνομιακἡ, διότι το,,γι=ιΣτικοι
δεσπόζει εἰς τὴν ὁδόν, ἡ ὁποῖα ὁδη-
γεῖ πρὸςΜἐγαρα καὶ Πελοπόννησον Κῶπαι
καὶ ἀνοίγεται πρὸς τὴν θάλασσα,
σ᾿ ἕναν κλειστὸ κῦκλο, ποὺ προ- WW
σφέρει χρήσιμον καταφύγιον στὰ
πλοϊα. Ο σῖτος εἶναι ἄφθονος εἰς
τὴν περιοχήν, καθὼς καὶ πλούσια τὰ
ἁλιεύματα ἀπὸ τὸν Κόλπον της, γί
αὐτὸ καὶ ὑπῆρχε αὐτάρκεια, γεγονὸς
ποῦ ἐβοήθησε τὴν πόλι νὰ κρατή-
σῃ γιὰ πολὺν καιρὸ τὴν ἀνεξαρ-
τησία της καὶ νὰ γίνῃ κυριωτέρα Δ τ,
ἀντίπαλος τῶν Μεγάρων καὶ τῶν
Ἀθηνῶν. Οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ ἀξιω-
ματοῦχοι της κατοικοῦσαν στὴν
κορυφὴ τῆς ἀκροπὀλεως, ἡ ὁποῖα
περιβάλλετο ἀπὸ ἰδιαίτερα τεῖχος,

ἄίἆἓᾥἷιἒἴέΐἷῲ
τὰ δὲ σπίτια τῶν κατοίκων ἁπλώνο-
ταν εἰς τὴν νοτίαν καὶ ἀνατολικὴν
πλαγιάν. Τὸ νερὸ ἔλειπε πάντο-
, τε ἀπὸ τὴν πόλιν, τὸ δὲ μοναδικό
της πηγάδι στὴν βάσι τῆς Ἀκρο- ᾿
πόλεως ἐθεωρεῖτο ἱερόν, διότι ἐκεῖ
ἔσβησε τὴν δίψα της ἡ θεὰ Δή-
μητρα. Οἱ κόρες τῆς Ἐλευσῖνος
ἐχόρευαν τὶς ἑορτὲς ἐκεῖ καὶ ἔτσι [ἙἙΕΕΪἙΕἙἙΕἙἙΕΞ
λέγεται καὶ «Καλλίχωρον φρέαρ».
334
 Μεταξὺ Ἀθηνῶν καὶ Ἐλευσῖνος
ἔγιναν στὰ παλιὰ χρόνια πολλοὶ
πόλεμοι, διότι οἱ Ἀθηναῖοι ἐπεθύ-
μουν νὰ τὴν προσαρτήσουν στὸ
κράτος των κυρίως ἐπὶ Θησἐως.
Κατὰ τὸ 6ωπ,Χ. οἱ Ἀθηναῖοι νίκη-
σαν τοὺς Ἐλευσινίους καὶ ἡ πόλις
τους ἔγινε ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους
δήμους τῆς Ἀττικῆς καὶ ἔκτοτε
ἠκολούθησε τὴν μοίραν καὶ τὴν
ἱστορίαν της.
Οἱ Ἐλευσίνιοι διετήρησαν τὰ
ἀξιώματα καὶ τοὺς ρόλους τους εἰς
τὰ Μυστήρια καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἄρ-
χοντες περιποιοῦντο τὴν Ἐλευσίνα
καὶ ἔδωσαν μεγάλην λαμπρότητα
στὸν ἑορτασμὸ τῶν Ἐλευσινίων
Μυστηρίων ποὺ ἔγιναν λατρεία τοῦ
κράτους τῶν Ἀθηνῶν. Οἱ Ἀθηναῖοι
φρόντισαν ἀκόμη καὶ διὰ τὴν τεί-
χισιν τῆς πόλεως καὶ ἐξασφάλισιν
τοῦ λιμένος της. Ο Σόλων, ὁ Πει-
σίστρατος, 6 Κίμων, ὁ Περικλῆς, ὁ
Λυκοῦργος φρόντισαν δί αὐτό. Τὸ
ἱερὸν ἤκμασε ἕως τὸν 2ον μ.Χ.
αἰῶνα, ὁπότε γνώρισε καὶ τὴν μεγα-
λυτἐραν του λαμπρότητα παρακ-
μάζει δὲ μὲ τὸ τέλος τοῦ ἀρχαίου
κόσμου. Τὸ 395 μ.Χ. τὴν κατέστρε-
ψαν οἱ βάρβαροι Γότθοι ἐπιδρομεῖς
μὲ τὸν Ἀλάριχον καὶ τὴν χαριστι-
κὴν βολὴν ἔδωσε ὁ βυζαντινὸς αὐ-
τοκράτωρ ΘΕ )ΔΟΣΙΟΣ ὁ A' 6
ὁποῖος ἀπηγόρευσε τὴν τέλεσιν
τῶν μυστηρίων.
Ἀπὸ τὴν Μυκηναϊκὴν περίοδον
ἀκόμη, ὁ Ἐλευσινιακὸς χῶρος συνε-
δἑθη ἀρρήκτως μὲ τὴν λατρείαν τῆς
θεᾶς Δήμητρας καὶ αὐτὸ τὸ γεγονὸς
προσδιώρισε τὴν μοίραν τῆς πόλε-
. ως, διότι ἔγινε τὸ κέντρον σπου-
δαίας μυστηριακῆς λατρείας, βα-
ρυσήμαντον εἰς τὴν θρησκευτικὴν
ζωὴν τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ἕως
τὴν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐπε-
κράτησε ὁ Χριστιανισμὸς.
Ο ΜΥΘΟΣ
Ο Λατρευτικὸς μῦθος εἶναι χα-
ρακτηριστικός.
Πονεμένη μητέρα ἡ Δήμητρα,
γιὰ τὸν χαμὸ τῆς κόρης της Περσε-
φόνης, τὴν ὁποία ἥρπασε ὁ θεὸς
τοῦ Ἀδου Πλοῦτων, περιπλανιόταν
ἀπὸ τόπο σὲ τόπο ἀναζητῶντας τὴν
κόρη της. Κουρασμἐνη, κατέληξε
μεταμορφωμένη σὲ γραία εἰς Ἐλευ-
σίνα, ὅπου τὴν ἀνεῦρον οἱ Κόρες τὸῦ
βασιλέως ΚΕΛΕΟΥ, τὴν ὁποίαν
ἐδέχθησαν μὲ καλοσύνην καὶ ἀγὰ-
πην καὶ ἐδέχθησαν νὰ τὴν φιλο-
ξενήσουν στὸ ἀνάκτορο, ὅπου ἡ
βασίλισσα τῆς ἐνεπιστεύθη τὴν
φροντίδα τοῦ νεογέννητου Δημο-
φώντα. Κατὰ τὴν διάρκεια δμὼς τῆς
διαδικασίας αὐτῆς ἡ βασίλισσα
Μ ΕΤΑΝΕΙΡΑ τρομοκρατημένη ἀπὸ
τὴν ἰδιόρρυθμη τελετουργία, ποὺ
εἶδε ξαφνικὰ μιὰ νύκτα, ἔβαλε τὶς
φωνὲς καὶ ἔτσι ἡ Δήμητρα ὑπεχρε-
ώθη νὰ ἐγκαταλείψῃ τὸ ἀνάκτορο,
ἀφοῦ ἀπεκάλυψε τὴν θεϊκὴ της
ἰδιότητα εἰς τοὺς Ἐλευσινίους καὶ
ἐδίδαξε εἰς αὐτοὺς τὸ μυστικὸ ἱ
τῆς καλλιεργείας τῆς γῆς. Τοὺς
ἔδωσε ἀκόμη τὴν εὐχή νὰ γνωρίσουν
καὶ στὴν ἐπίγεια καὶ στὴν αἰώνια
ζωὴ τὴν εὐτυχία, μὲ τὴν προϋπό-
θεσι, ὅτι θὰ τηροῦσαν τὶς ὁδηγίες
της καὶ θὰ ἐκτελοῦσαν μὲ ὅλους
τοὺς κανόνες τὴν λατρεία της.
Ζήτησε ἀκόμη ἡ θεὰ Δήμητρα νὰ
ἱδρύσουν πρὸς τιμὴν της ναὸ καὶ
βωμό, πρᾶγμα ποὺ οἱ Ἐλευσίνιοι
τὸ ἔκαμαν ἀμέσως καὶ ἐκεῖ
ἐτελοῦντο τὰ Ἐλευσίνια μυστήρια,
ὅπως ἡ ἴδια ἡ θεὰ τὰ ἐδίδαξε,
'I'A ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Τὰ Ἐλευσίνια μυστήρια ἐτελοῦν-
το εἰς δύο ἐποχάς ἤτοι τὰ μικρὰ
μυστήρια ἐτελοῦντο κατὰ μήνα
Φεβρουάριο καὶ τὰ μεγάλα κατὰ
τὸν ΣἸβριον,
Τὰ μικρὰ μυστήρια ἦσαν προπα- I
ρασκευαστικἀ τῶν μεγάλων. Εἰς
τὰ μικρὰ ἐγένετο ἡ πρώτη μύησι
καὶ ἔπρεπε ὁ μυούμενος νὰ πραγμα-
τοποιῇ ἐπὶ ἓν ἔτος μίαν τελείαν ἀπὸ
πάσης ἀπόψεως ζωήν, διὰ νὰ ἔχῃ
δικαίωμα νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὰ μεγάλα
μυστήρια. Ταῦτα ἐλάμβανον χώραν
τὴν 14 Σεβρίου καὶ ἡ διάρκειά των
ἦτο ἐπὶ ἐννέα ἡμέρας. Ἐτελοῦντο
δὲ καὶ ἀγῶνες πρὸς τιμὴν τῆς θεᾶς
Δήμητρας. Τὰ Ἐλευσίνια μυστήρια
ἦταν βασικὰ μία θρησκεία ποὺ
πρωταρχικὸ της στοιχεῖο εἶχε τὴν
λατρεία τῆς γῆς, ποὺ μαζὶ μὲ τὸν
ἥλιο εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς διὰ τὸν
Φωτ. 1η: Ἀναθηματικὸν ἀνὰγλυφον.
ᾉᾉ
Φωτ. 2α: Ἀκέφαλον ἄγαλμα τῆς Δή-
μητρος.
fit
Φωτ. 3η: Ἀρχαϊκὸν ἀγγετον.
Ἕ-π--ψ-
μ». »ἒμ-ε mm
! ”m
, ,.; -
ι.. Ἀφ 4‘5.
‘u μζ
‘R ὁ ζὲ,
κ -,
ὶἔ᾿,ἱ1
. Ἀνάγλυφον Δήμητρος, καὶ᾿ κόρης
ἄνθρωπο. Πίστευαν ὅτι ἡ θεά
Δήμητρα εἶχε ἀποκαλύψει στοὺς
ἀνθρώπους τὸν τρόπο καλλιερ-
γείας τῆς γῆς- Κυρίως δμὼς τὴν
μυστικὴ λατρευτικὴ διαδικασία μὲ
τὴν ὁποία ὄχι μόνον τὰ προϊόντα
τῆς γῆς θὰ πολλαπλασιάζονται,
ἀλλὰ καὶ οϊ ἄνθρωποι θὰ ἐξασφά-
λιζαν τὴν εὐτυχία στὴν μετὰ θά-
νατο ζωή. Τὸ μυστικὸ τῶν Ἐ-
λευσινίων Μυστηρίων φυλάχθηκε
τόσο καλά, ὥστε σήμερα δὲν γνωρί-
ζομε τίποτα σχετικὸν μὲ τὶς μυ-
στικὲς τελετουργίες ποῦ γίνονταν
στὸ τελεστήριο τῆς Ἐλευσῖνος.
᾿οσοι ἐμυοϋντο, ἐδένοντο μὲ βαρεῖς
δρκους, γί άῦτὸ καὶ κανεὶς ἀπὸ
τοῦς μυημένους δὲ μίλησε ποτὲ,
γιατὶ θὰ ἔχανε τὴν εὐκαιρία καὶ σ᾿
αὐτὴν ἐδῶ τὴν ζωὴ, ἀλλὰ καὶ μετὰ
θάνατον, νὰ εἶναι εὐτυχής. Τὰ
Ἐλευσίνια Μυστήρια καθιέρωσε
ὁ Εθμολπος, καὶ διαδόθηκαν ὄχι
μόνον σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἀττική,
ἀλλὰ καὶ στὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα.
Η Ἐλευσῖνα ἔχει δώση εὐρήματα
ἀπὸ τοὺς προϊστορικούς χρόνους.
Οὶ ἀνασκαφὲς ἄρχισαν ἀπὸ τὴν
φιλάρχαιη Βρεττανικὴ ἑταιρεία DI-
LLETTANTI (1812) καὶθστερα ἀπὸ
τὸν Γάλλο ἀρχαιολόγο LENOR-
MANT (1860), ἀργότερα δὲ ἀπὸ
τὴν Ἑλλ.. ἀρχαιολογικὴ ἑταιρεία
καὶ συνεχίζονται μέχρι σήμερον.
Μπαίνοντας κανεὶς στὴν πλακό-
στρωτη αὐλὴ (Ρωμαϊκῆς ἐποχῆς),
ἔχει δεξιὰ του τὸν Ναὸ τῆς πεο-
336
Ξ ᾿ \- ἇ᾿ ΕΑΙ
ἒ,
ἡ
᾿ ᾿ ᾿ ἀκόμη ἄλλα ἀξιόλογα γλυπτὰ τῶν
k ᾿
Κόρη τῆς Ἐλευσῖνος.
πυλαίας Ἀρτέμιδος, ἀριστερὰ τὸ
καλλίχορον φρέαρ καὶ τὴν ἀρχαία
κρήνη, ἡ ὁποία εἶχεν ὀκτὼ κρου-
νοὺς. Ἐκεῖ πλάϊ σώζονται τὰ ἐρείπια
τῶν μεγάλων προπυλαἰων, ποῦ ὰπο-
τελοϋν τὴν κυρία εἴσοδο στὸ ἱερό.
Ἀριστερὰ ἁπλώνονται διάφοροι
τοϊχοι, ποὺ ἀνήκουν σὲ βοηθητικὰ
κτίσματα τοῦᾓίεροῦ. Προχωρὁντας,
’ ἀφοῦ περάση ὁ ἐπισκέπτης τὰ
μικρὰ προπύλαια, ἔχει δεξιά του
τὸ πλουτώνιον, ἀπ᾿ ὅπου ὁ Πλοῦ-
των ὡδήγησε τὴν Περσεφόνη στὸν
Ἀδη. Καταλήγη ἔτσι κανεὶς στὴν
- ἱερὰ αὐλή, ποῦ στὰ Β.Δ. ἔχει τὸ
μεγάλο τετράπλευρον κτίριο, τὸ
ΤΕΛΕΣΤΗΡΧΟΝ, εἰς τὸ ὁποτον
ἐγίνοντο οἱ μυστικὲς λειτουργίες.
Ὄπισθεν τοῦ τελεστηρίου ὑψώ-
νεται ἡ ἀκρόπολις τῆς Ἐλευστνος.
ΤΟ ΤΕΛΕΣΤΗΡΙΟΝ
Εἶναι ἕνα τετράπλευρον κτίριον
54Χ54 μ. μὲ πέτρινες βαθμίδες εἰς
τὰς 4 πλευρὰς, ὅπως καὶ τὰ ἀρχαῖα
ἔ θέατρα. Ἐκτὸς τῆς δυτικῆς πλευ-
᾿ ρᾶς εἰς τὰς τρεῖς ἄλλας ὑπῆρχον
ἀπὸ δύο θὐρες. Η ὀροφὴ ἐστηρί-
ζετο σε 42 κίονες,τοποθετημἐνους
εἰς 6 σειρὰς, Ἔγινε ἐπὶ Περικλέους
καὶ ἦτο ἔργον τῶν ἀρχιτεκτόνων
ΙΚΤΙΝΟΥ-ΚΟΡΟΙΒΟΥ -Μ ΕΓΑ-
ΓΕΝΗ-ἙΝΟΚΛΕΟΥΣ.
Καὶ παλαιότερον ὑπῆρχεν ἐκεῖ
τὸ τελεστήριον ἐπὶ ἐποχῆς ΠΕΙΣΙ-
ἱ ΣΤΡΑΤΟΥ, καὶ τοῦ ΣΟΛΩΝΟΣ κα-
τὰ τὸν 20v π.Χ. αἰὡνα.
το ΜΟΥΣΕΙΟΝ
Τὸ μουσεῖον εἶναι ἐντὸς τοῦ ἀρ-
χαιολογικοῦ χώρου, καὶ ἐκεῖ ἐκτί-
θενται ὅλα τὰ κινητἀ εὐρήματα τοῦ
᾿ τόπου. Στὴν πρώτη δεξιὰ αἴθουσα
ἐντυπωσιακὸ μνημεῖο εἶναι ὁ μεγά-
‘ λος πρωτοαττικὸς ἀμφορεὺς μὲ μυ-
θολογικὲς παραστάσεις. Ὑπάρχουν
ἀρχαϊκῶν χρόνων, κλασσικῶν, ἑλ-
- , ληνιστικῶν καὶ ρωμαϊκῶν χρόνων.
= »ἱ Ἀξιόλογα εἶναι τὰ προϊστορικὰ
εὐρήματα ἀπὸ τὸ μεγάλο νεκροτα-
φετο ποὺ βρέθηκε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλι.
Ἐκτίθενταππἡλινα ἀγγεῖα, χρυσᾶ
καὶ χάλκινα κοσμήματα καὶ ὅπλα.
Ἀπὸ τὸ νεκροταφεῖο τῶν κλασ-
σικῶν χρόνων ἐντυπωσιακὸ εθρη-
μα εἶναι μιὰ χάλκινη Κάλπις ποῦ
περιεῖχε μέσα σὲ ὕφασμα τὰ ὀστᾶ
τοῦ νεκροῦ. Στὴν τελευταία αἵ-
θουσα θά προσέξη ὁ ἐπισκέπτης
,τὰ εἰδικὰ λατρευτικὰ ἀγγεῖα τοῦς
Κέρνους καὶ τοὺς καλάθους ἀλλὰ
καὶ ταφικὰ σύνολα ποῦ ἐκτίθενται
συγκεντρωμἐνα.

"ENI'I'AN'I'ANE"
ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΡΥΠΝΟ ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΟ
ΜΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Ἀναστατώθηκε ἐκεῖνο τὸ μεσημέρι ἡ φιλήσυχη γειτονιά
στὸ Μπραχάμι. Αίτία: Ἔνας μαινόμενος ὅχι ταῦρος ἀλλά.. ,
τράγος, εἰσέβαλε σ᾿ ἕνα σπίτι, ἀνέτρεψε τὰ πάντα, καὶ ἀφοῦ
ἐτραυμάτισε-εὐτυχῶς ὅχι σοβαρά-ἕνα παιδί, ἀπῆλθε «φου-
ριόζος». Η πανταχοῦ παροῦσα σ᾿ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις
«μαρίδα» τῆς γειτονιᾶς τὸν ἀκολουθοῦσε ἀπὸ Κάποια ἀπόστασι
ἀσφαλείας, οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν γύρω καταστημάτων προσπα-
θοῦσαν νὰ ἀναχαιτίσουν τὴν φρενήρη πορεία του, ἐνῶ 6 ἰδιο-
κτήτης του τραβοῦσε τὰ μαλλιά του. Τελικὰ βρέθηκε κάποιος
ψύχραιμος, καὶ εἰδοποίησε τὴν Ἀμεσο Ἐπέμβασι. Ἕνα περι-
πολικὸ κατέφθασε ἐπὶ τόπου ὁπότε μὲ τὴν βοήθεια κάποιου
«εἰδικοῦ» ὁ τετράποδος καὶ κερασφόρος ταραξίας δεσμεύθηκε
πρὸς μεγάλη ἱκανοποίησι τῶν περιοίκων ἀλλὰ καὶ ἀπαγοή-
τευσι τῶν κάθε ἡλικίας πιτσιρίκων ποὺ παρακολουθοῦσαν τὴν
ἱλαρο-. , . τραγικὴ αὐτὴ σκηνή.
μ»
Συνέβη τὴν παραμονὴ τῆς Πρωτομαγιᾶς στὴν Νέα Φιλαδέλ-
φεια. . . Ἔνας Τσιγγανός παρουσίαζε μιά ὑπαίθρια χορευτικὴ
«ἀτραξιὸν» μέ πρωταγωνίστριες δυὸ μαϊμοῦδες. Στὸ φινάλε
τῆς παραστάσεως ἐνῶ ὁ «θιασάρχης» περιέφερε δεξιὰ καὶ ἀρι-
στερά τὸ σύνηθες ἀντεστραμμένο καπέλλο καὶ οἱ θεαταὶ κα-
τέθεταν ἐκεῖ τὸν ὀβολὸ τους, ἡ μία ἀπὸ τὶς πρωταγωνίστριες
βρῆκε τὴν εὐκαιρία καὶ ξέφυγε. Ἀφοῦ περιπλανήθηκε γιά λί-
γο σ᾿ ἕνα σκοτεινὸ δρόμο, τελικά κατέληξε στὸ ἐσωτερικὸ
ἑνὸς σπιτιοῦ ἀπὸ τὴν μισάνοιχτη πόρτα τῆς κουζίνας. Ἐκείνη
τὴν στιγμὴ κανεὶς ἀπὸ τοῦς ἐνοίκους δὲν βρισκόταν ἐκεῖ.
Ἐτσι ἡ μαϊμοῦ σάν στὸ. . . τσαντῆρι της ἄνοιξε ἕνα ψυγεῖο
καὶ ἄρχισε νὰ καταβροχθίζῃ μὲ βουλιμία ὅ,τι φαγώσιμα
βρισκόταν στὸ ἐσωτερικὰ του. Ἀλλά τι σοῦ εἶναι αὐτὲς οἱ
μαϊμοῦδες. . . Μιμοῦνται καὶ μάλιστα σαρκαστικὰ τὶς συνή-
θειες τῶν ἀνθρώπων. Ὅπως πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ὕστερα ἀπὸ
μιὰ εὐωχία τὸ ρίχνουν στὸ σπάσιμο,ἐτσι καὶ ἐκείνη μετὰ
τὴν ἀναπάντεχη αὐτὴ διασκέδασί της, ἄρχισε νὰ ἐκσφενδονί-
ζη δεξιὰ καὶ ἀριστερά πιᾶτα, ποτήρια καὶ πολλὰ ἄλλα εθθρα-
στα καὶ μὴ οἰκιακὰ σκεύη. Τὴν ὥρα τῆς καταστροφῆς ἐπέστρε-
ψε καὶ ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ σπιτιοῦ. Ο ἄνθρωποςπαρά λίγο νὰ
πάθη ἀποπληξία ὕστερα ἀπὸ αὐτὸ ποῦ ἀντίκρυσε. Προσπάθησε
vd ἀπομακρύνη τὴν μαϊμοῦ ἀλλὰ ἐκείνη τὸ βιολὶ ἢ μᾶλλον τὸ...
ντέφι της... Στὸ τέλος τί νὰ κάνῃ 6 ἄνθρωπος Ἐκάλεσε τὴν
Ἀμεσο Ἐπέμβασι. Σἐ λίγα λεπτὰ ἕνα περιπολικὸ κατέφθανε
ἐπὶ τόπου. Οἳ ἄνδρες δμὼς τοῦ πληρώματος εἶχαν προυπηρε-
σία στὴν Χωροφυλακὴ καὶ ὄχι σἐ. . . τσίρκο. Ἀφοῦ ἀπέτυχαν
νά ἀπομακρύνουν τὴν μαῖμοῦ, ἡ ὁποία είχε ἀρχίσει vd δείχνη
ἄσχημες διαθέσεις προτείνοντας Κάθε φορὰ μἐ γρυλλισμοὺς
τὰ κοφτερά της δόντια, στὸ τέλος βρῆκαν τὴν λύσι. Ἔρριξαν
στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ σπιτιοῦ ἕνα ὑπνωτικό φάρμακο ὁπότε ἡ μαῖ-
μοῦ ἐξουδετερώθηκε καὶ παραδόθηκε στὸν ἰδιοκτήτη της ὁ
ὁποῖος καὶ ὑποχρεώθηκε νὰ πληρώσῃ τὰ σπασμένα. . .
Ὅταν ὁ τηλεςων Ἱτὴς τῆς Ἀμέσου Ἐπεμβάσεως Θεσσαλο-
νίκης σήκωσε τὸ ἀκουστικό, ἀπὸ τὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ σύρματος
πρῶτα ἀκούστηκαν γυναικεῖοι λυγμοὶ καὶ ὕστερα μιὰ γοερὴ
φωνὴ ποῦ ἔλεγε
-Βοήθειαὶ Ἐλᾶτε στὴν ὁδὸ Α. . . Μιἀ μαϊμοῦ ἅρπαξε τὸ
μωρό μου καὶ φεύγει ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ σπιτιοῦ μου. . . Τρέ-
ξτε καλοί μου ἄνθρωποι χάνω τὸ παιδί μου. . . Ἀστραπιαῖα
ἔγινε ἡ σχετικὴ ἐπιβεβαίωσι γιὰ τὴν προέλευσι τοῦ τηλεφω-
νήματος. Μὲ τὴν ἴδια ταχύτητα δόθηκε ἀπὸ τὸν σπῆκερ τὸ
σχετικὸ σῆμα, καὶ σὲ λίγα λεπτὰ ἡ περιοχὴ τοῦ ΙΣΤ᾿ Ἀστυνο-
μικοῦ Τμήματος εἶχε ἀποκλεισθῆ ἀπὸ περιπολικά. Ἐνα ἀπὸ
αὐτά ἐντοπίζει σὲ κάποιο στενὸ τὴν μαϊμοῦ μὲ τὸ νήπιο στὴν
ἀγκαλιά της. Ἀπὸ ἐκείνη τὴν στιγμὴ τὸ κάθε δευτερόλεπτα
εἶναι κρίσιμο. Οἱ Χωροφύλακες κατεβαίνουν ἀπὸ τὸ περιπο-
λικὸ καὶ πλησιάζουν μὲ προσοχὴ ἐνῶ τὸ ζῶο ὀπισθοχωρεῖ
στρέφοντας τὸ βλέμμα του πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις. Τότε
οἱ Χωροφύλακες σοφίζονται ἕνα τέχνασμα. Προμηθεύονται
ἀπὸ ἕνα σπίτι μερικὰ φροῦτα. Ἔνας ἀπὸ αὐτούς κρατῶντας
ἀνὰ χεῖρας rd λύτρα τῆς ἐνδεχομένης συναλλαγῆς πλησιάζει
πρὸς τὴν μαῖμοῦ. Ἐκείνη φαίνεται πὼς βρίσκει ἐνδιαφέρουσα
τὴν προσφορά. Ἀφήνει μαλακὴ τὸ νήπιο στὸ πεζοδρόμιο,
πάει νὰ πλησιάσῃ, ἀλλὰ ξαφνικὰ ἀλλάζει γνώμη, κάνει μετα-
βολή καὶ τὸ βάζει στὰ πόδια. . . Ἐκείνη τὴ στιγμὴ καταφθάνει
καὶ ἡ μητέρα τοῦ νηπίου. Οἱ Χωροφύλακες τῆς παραδίδουν σῶο
τὸ παιδί της, δέχονται τὶς εὐχαριστίες της καὶ φεύγουν βιαστι-
κά μιὰ καὶ ἡ ἐπιχείρησις- μαϊμοῦ βρίσκεται ἀκόμη ἐν ἐξελί-
ξει. Τώρα πῶς μιὰ μαϊμοῦ κυκλοφοροῦσε ἀνενόχλητη στὸν δρό-
μο, πῶς συνελήφθη κ.λ.π. αὐτὸ εἶναι μιὰ ὁλόκληρη ἱστορία
ποῦ τὴν παραλείπομε γιὰ λόγους οἰκονομίας χώρου. . .
τι»
-Ἀστυνομία ἐκεῖ; ρώτησε ἡ ἀνδρικὴ φωνὴ στὸ τηλέφωνο
-Μάλιστα ὁμιλεῖτε παρακαλῶ. . . εἶπε 6 τηλεφωνητὴς τοῦ.
Κέντρου Ἀμέσου Ἐπεμβάσεως Θεσσαλονίκης.
-Δἐν μοῦ λέτε κύριε. . . Εἶσθε ἢ δὲν εἶσθε Ἀστυνομίας
-Παρακαλῶς
-Εἶπα!, . . Εἶσθε ἢ δὲν εἶσθε Ἀστυνομία;
-Αύτὸ ἤδη σᾶς τὸ εἶπα. . . Τί ἐπιθυμεῖτε παρακαλῶ;
-Τὴν ἡσυχία μου καὶ τίποτε ἄλλο Κύριε. . . Τί θὰ γίνῃ τέ-
λος πάντως Θὰ λάβετε καμμιὰ μέριμνα ναὶ ἢ ὄχι;
-Παρακαλῶ ἐξηγῆστε μας περὶ τίνος πρόκειται καὶ εὐχα-
ρίστως νὰ σᾶς βοηθήσωμε. . .
-Ὡραῖα νὰ σᾶς ἐξηγήσω. Σᾶς ἐρωτῶ λοιπόν Ὅταν ὁ Κά-
θε ἕνας διαταράσσει κάθε βράδυ τὴν κοινὴ ἡσυχία τὸν ἀφή-
νετε ἀσύδοτος
-Καὶ βεβαίως ὄχι. . .
-Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει τί θὰ γίνῃ μὲ rd ἀεροπλάνα;
-Τά ἀεροπλάνα εἶπατε;
-Ἀκριβῶς. Δὲν τὸ καταλαβαίνετε ὅτι μᾶς ἀναστατώνουν
κάθε βράδυ ποῦ περνοῦν πάνω ἀπὸ τὸν συνοικισμὸ nag; Τί
περιμένετε δηλαδἡ; Nd τρελλαθοῦμε καὶ στὸ τέλος νὰ μᾶς
μαζεύετε μὲ τὰ περιπολικά σας ἀπὸ τοὺς δρόμους;
-Ἡρεμῆστε κύριε. . . Τοὐλάχιστον τὴν στιγμὴ αὐτὴ δὲν
περνοῦν ἀεροπλάνα. Η ὥρα εἶναι τρεῖς καὶ τέταρτο τὸ πρωί. . .
-Ὥστε μἐ κοροϊδεύετε λοιπόν;
-Μέ ἀδικεῖτε κύριε. . . Πῶς σᾶς πέρασε αὐτὴ ἡ ἰδέα;
-Τότε γιατὶ δὲν θέλετε νὰ μὲ ἐξυπηρετήσετε
-Λυπᾶμαι πολὺ ἀλλὰ αὐτὸ ποῦ ζητᾶτε εἶναι-ἔξω ἀπὸ τὶς
δυνατότητές μας. . .
-Καὶ δὲν μοῦ τὸ λέγατε τόσην ὥρας Ἀφῆστε τότε καὶ θὰ
ρυθμίσω μόνος μου τὸ θέμα εἰπε ὁ παραπονούμενος καὶ ἐκλει-
σε μέ πάταγο τὸ τηλέφωνο. . .
Τί εἰδούς ρύθμισι ἐννοοῦσε εἶναι ἄγνωστον. Ἐκεῖνο πάν-
τως ποὺ ἔχει σημασία εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ θέμα τῆς κοινῆς
ἡσυχίας εἶναι ἀρκετὰ. . . ἀνησυχητικόν. . .
337
 ANAI'KAIA ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ

Δὲι ἀποτεκεῖ (7LL'III,LI3L7.I ἄτης τῆς στἡὶης ὅτε καὶ

το) περιοδικοῦ μας ἡ 3L6I,(73(I,97(.9L7 ἀλὶ᾿ ὅτε εἶναι
αυτ"r, ἡπρόθεσίς μας εἰς :6 παρὸν σημειωμα. ‘ALI7.(3—
ρὀμεθα ἁπλῶς εις τὰς ἐς,αρθρωθείσας προσφάτως LI7:6
τῆς Ἀσφαλείας χωροφυλακῆς 11907(7:L(TILI ||9(II:3LLI(I'I—
σης 6L'I(I νέας συνωμοτικὰς καὶ ἐςαιρετικῶς ἐπικινδὔ-
νους κομμουνιστικὰς 69IL7I(-'I(73L; εἰς την περιοχὴν :(TII
Ἀθηνῶν διὰ ιὰ ἐπισημάνωμεν τὴν (77:(ILI67.L('I:I,: 7 τῆς
ἐπιτυχίας καὶ τὰ συμπεράσματα- διὲἲάτίμα7- 7:(II
προκύπτουν ἐξ αυτῆς. Ιοιαυτ αι ἐπιτυχίαν. :(ILI '17r,—
93(7L(TIv Ἄσφαλεἱας, κατ ἀρχὴν ἑντυττωσιἁζουν. βέ-
βαἱωιςἹ πάντοτε καὶ δικαίως προκαλῶν βαθεῖαι ἱκα-
νοποἰησιν τῆς ‘I{Wις κοινῆς Γιώρης καὶ στ 7.0390LI 7L.—
σθημα ἀσφαλείας πρὸς :(IIC, φιλονὀμους καὶ νομοτ α-
γεῖς πολἰτας. Πέραν τούτου, δμὼς μία βαθυτέρα [ὶε ω-
ρησις :(ILI πρᾞάίματος, ὁδηίει εκαστοτε εἰς :I,LI (7LLII7.—
LI(TI~,ὴι ὠφελίμῳ συμπερασμάτ.(TII καὶ τοι σχηματ L
σμὸν σταθερῶι καὶ αμετακινητ.(TLII πεποιθῃσε (.LII πρὸς ᾿.Χντἐ/.ὴφ(Ἰησαν. δμως. (IL. κομμουνισταὶ καὶ οἱ ὰτταν-
6Iας τὰς κατευθύνσεις ταχοΰ συνοδοιπόρου. ὅτι :6 ἔδαφος δὲν εἶναι καθόλου
πρόσφορον εἰς τὴν [Ελλάδα 6L7 τὴν ὀργάκυτικὴν των
"()(77. ἧλοι εἰς φῶς -μὲ :I,LI εὐκαιρίαν τῆς αποκαλὐ-
ἀνάπτυξιν. '11 ἄκρα ᾿. ριστερὰ. μὲ :6 τελευταῖον αὐτὸ
ψεως :(TILI 69‘I7I('I(73(TILI αυτ(TLII δὲν ἀφίνουν 7:I.3(ILI περι-
πλῆγμα, ἐπείσθη 6:L αἱ ᾿,Χρχαὶ ᾿ Χσἱρχλεἱας τῆς χώρας
θώρια 6L' ἀμφιβολίας καὶ αυτ77:7:ας ὡς πρὸς '(Iις σκο- ἀγρυπνοῦν καὶ ἔχουν τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἱκανότητα
ποὺς καὶ :6LI τρόπον 69763 ως τῶν κομμουνιστ (T.ILI Ὣς
νὰ διατηροῦν ὑπὸ τὸν ἔλεγχόν των τὰς συνωμοτικάς
ἀνεκοινώθη, μέσα εις τὰ ἄντρα :(TILI συιωμοτῶι ανεLI9(-':— των κυήσεις καὶ νὰ ὰνατρέττουν τὰ ἀντέθηκὰ τωι σχε-
θησαιLI7:6 :(TILI 'A9‘/_(TILI χωροφυλακῆς καὶ κατεσγέθη-
6L7. ᾿()᾿/,ι μόνον τοῦτο. Η πρόσφατος ἐπιτυγὶα της
(77v. πλην :(TILI ἄλλων LIIL:/.(T.ILI ὅπλα καὶ διάφορα 3L—
6'r, φονικῶν 69 ᾿᾿(ὰιωι. Πιστὁλια. πελέκεις, μάχαιραι με-
γάλου μεἘχἑθὶους κ.λ. 7:. ἀττοτελ᾿οισαι το ὁπλοστασιὀν ΓΠΦἌΑ
BABY “T1anJ
- ΓΙΑΚΑ
ΟὭΠΥ ΓΑΖΙΑΣ μ
:.(TILI Καὶ ἐρωτᾶτ.αι : ποτοι ἐπρόκειτο ιὰ. χρησιμοποιη- τι κ)
ᾮᾞ/ .
ΙΛΙΣΙλ

σουι αυτὰ τὰ 67:I.7. καὶ 3I7LI: L(ILI 7:(IL(TII: Η ἀπάντησις

εἶναι εθκολος.Ἔχομεν πολλὰς θλιβερὰς᾿εμπειρίας. 7:7.—
λαιοτέρας καὶ προσφάτως. Δὲν τὰς ἀναφέρωμε 6L7
νὰ μη ἀναξέωμεν πληγάς. ΤὸῦLI7.L 5LII.(TI(':3. τόσον Γιω-
στ αἱ, ἰδίως αἱ πρόσφατ.ιο Μὲ τὴν τελε I: 7L7.LI αυτην
ἁποκάλ ὕψι 6L 63:7L ἡ εὐκαιρία νὰ βε57L(T‘I0I, διὰ μίαν
ἀκόμη φορὰν ἡ y.(IL.L'II, γνωμη καὶ ιὰ. 6L77:L(7:(T'I(7(ILILI ω-
ρισμένοι ἀφελεῖςκαὶ (IL ρωμαντικοὶ (I:L κάθε 7I7.:797.—
ςις της τάξεως εἶναι 3'9γον :(TLII ανατ9(I7:3(TILI κομμουπ-
στῶν. Ἀξίζει 6'3 ιὰ ἐπισυρῇ το ἐνδιαφέρον μας :6 γε-
(ἲοιὀς, (I: L το σύνολον :(TII συλληφθἐιτ(TII στε 3./(TII :(ILI
παρανόμου δικτ'IL6L.I ως καὶ τὰ κατ αζητουμενα τριττὰ
μελη, εἷναι φοιτ ητ7L καὶ νεαροὶ .νευυ.ατικοὶ 7LI09(TI7:(IL
\LI'.(IL 7:(ILI θὰ αποτελἐσοπ την αὐριανὴ ᾿-νευματ
ι» ικην
ηἷεσἰάι του :('I7:(ILI. ἀιτὶ νὰ ἐ[κύπτουν μετα ζημίουεἰς
τὰ ἐπιστημονικα των συᾝράμματα καὶ νὰ. ἀφοσι(ἶ᾿-)ιωι
ται εις τὴν ἕρευπιαι τῆς Ἥττοσί ημης. 7:L7::(ILLII θύματ 7.
καὶ 37970-6963:αι 77:6 τὴν 7:Ié(II 6(II.L7LI προπα7,'I67.LI
τωι ἐχθρῶν τῆς πατρίδος. Ιχαὶ᾿3I(TI ἔχουν χρέος νὰ κα)-
λιε᾿ρίησουν τα ἐθνικὰ ἰδαπκὰ καὶ νὰ υττηρετῃσοψι τὰ
ἑλληνοχριστιανικὰ L63(T'I6‘I, γἱιο᾿τι.7.L ὰθελὴτως ᾿)..I,ἐ-
ται μηδενιστικῶν θεωριῶν καὶ συστημάτων. Διότ ὰξὶ-
ζει. ἐξ ἄλλου. νὰ σημειωθῇ ὅτι τὸ ἀποκαλυφθὲν κομ-
μουνιστικὸν δίκτυον εἶχε σύνδεσμον καὶ κατηυθύνετο
ἀπὸ ὁμόφρονας ἑδρεύοντας εἰς :6 ἐξωτερικόν. Ξένοι.
λοιπὸν καὶ διεθνεῖς ἔμποροι τῆς βὶας. ἐνδιαφερόμενοι
νὰ προωθήσουν τὰ ὁλοκληρωτικά των σχέδια. τοὺς ἐφω- Ὁπλυ. πυρομυχικἁ, τοπυγρυφικοἰ χυρἵες. πολὑγραφοι,
ὃἱασαν μὲ τὸν ὁπλισμὸν. τὰ ἄλλα ὑλικὰ καὶ ἄφθονα παρίινομο ἐντυπο ὑλικὸ καὶ πολλὴ [ιλλα ᾖσιν τά κατασχε-
χρήματα. Μία ἀκόμη ἀπόδειξις τῶν ἐπιδιώξεων τοῦ θιἲντα εἰς χεῖρας τῶν (ιναρχοκομμουνιστων ὑπὸ τῶν Ὑπη-
6L30LILILTI: κομμουνισμοΰ κατὰ τῆς Ἐλλαδος. ρίἰσιῶν Ἀσφαλείουςτῆς χωροφυλακῆς.

338
 βεε
᾿ᾇ᾿ἳ᾿ῢἳθἶ>1μ ξοᾇ αἳεἒηκ n2; 5:.3 17129050 Inns; my; Λτιἳιυϋίζθι Ξᾇοᾇωιωι ιχχϋἱιὝἝγ/,οἱιἔ
-ωὰ ~Mr); ᾕῖἳιυαθ 51o; ΞᾇυἔωραἉηοῃἳττῖϋμ-,Ξιξ ποἀἳιᾇ ῃ) 52xz1ndmc‘mx
52.; Eadgnz ἶἳυ ιτἰτὶὶζἷ ἘιηἍἘ-ήοιἇηᾇυγἇ ὀΞΞ ζτεᾇιχοχϋμχγι
᾿᾿᾿ ωμὸτἰηχ 0:, ":3: 3;}: -ϋίΞ-ᾇἳλκιἂχχὶγ χτῌειᾁΕἘἘζ
᾿᾿ΞᾓὌΞΙήἒζὒᾇ ῂᾳργἒἢίκἒζφἐᾳυγκ-ὶἔῃ θᾳτιᾇ αυᾮθὄὄκἴἳ(
0; 533 nodufu’uz’I 2;}: ‘n2;2.c“\{ n2; 5}: Ξἑἳε Ἐἇὶᾟἲῢθ
᾿κ.π>; θςκὶκὶιἔκτὶοπἒχᾴ, θᾳυᾇ 37! ‘53xI1nrboc‘mx 52n2115h
-3:.' In ὲ-ἇἂᾇκῃ ἒ, ϊἒθωὶιᾇ ἳᾳϋἔ ιχχἳὴκᾖὶνὶγἷ n2; 533 3;}:
p, ᾿᾿ἲΞἴξ.(έιγἶἓ᾿ἂι;ᾳχὶοτἑ ὃἳΞ θοΛᾃγῖυ-ιθᾶἀπυ ἭΟΛΞΞ 51w}
ἑἇκκυζῦφυἂ(ι)χἳ :2; ἑ-ιδθι/(ἇ ἓςιτιᾁ no); 5132366: :I; 51610
301.1 ἱ Ἄγι -ωᾼιμ ῥοᾷ Ξωᾳκ τω-ἳδΞθηἵ-ἳ» 1.2; 2919 no);
533 1ivUtQ” «κ ἠοῖ- ἰὲιζιυη) 52.; τής-δια 0; pox v5tt.2.V_
I.n3u.001r‘ao= n2; pox ‘z-Agfimmc'2. no; ἦτό Λὶῆἂζπιἒᾇκχ
“(5h 50' ἐπῆγα -ῖἳιχφχπφτἰἒ Q0: ᾿Ξᾮ᾿5ὒδᾓἳἲἒ 52.; πλί/χὰ
ῢῢὶᾇᾓἷί Ἴθιᾓἒτὶωίιιογξξ θφκτίνἒ pox Ἐοτῒἒἲρᾅιθὂἳἳκῃ
n2; Ξ-ὒχ πίῃ-ἔ, [κ ᾿ᾇ᾿1ἳῖἲ᾿ξ<ωἒ 5274240905: 52.; modes:
Ἀἳθᾓἒθἶθἲἔχᾆἔ n0); n2.x1;n)1;1od;o n2.x1mog n2; ΜΜ,
135.1.x13802p‘1xq - ᾿=[)ΞἸ,. g0; πμᾇθθρ 5907.1;9191665 -φἂϋαζβιήῃρ In 510207 ‘27i0x1; 109205;? 1010;:0 30 ‘5'.IN.xz_o1r.r}J
~02; pox ,στἒὶωἂχ r; 5M1? 533 .2xzo1né0c‘mx 52; —0d(-)X 52; nrpc‘gnp [κὴᾁᾐςἇὶθἂΞμ-ιωρ Mg; 50975 Η 52.;
50; τῖᾢἷζ f. ; 5270; w 52.; r.0c‘;;Ti 0; 13939 7.0131,: no1s‘pcksri 0; pox ἳἲἶὶθᾓθ A2; 533 n210g12ny n2; pox
4:3: 1.0; ηιμ noun/57.10:; Μἷἔκἲᾓῢυῢ-ΒΥ, no); «I350;ng
Λἳυχᾇυμᾐἳρ A2,; “5973120 ‘ns'quxflkmug1‘ '52:.2c‘x 52.;
ἳᾮἐἲἳἓἳ nonsh‘r/nixc‘) air/nonnufl Ξν᾿ΞΞκχ᾿ζς.ὰτ)ἐ<ι)χ 53n21 52.7.3011 52; Ἱρκἳᾁῃἐωἂἒἒι up; ΛΞ-ᾒπω-ἳἂυᾁυἳ In 1.311901;
κζθῄᾗεοἂιἳτὶχἳᾳᾓΐ/ἘΞΞ n2} τὶ τίμιαι τῢςζὶὴὦτἱ 1.2.; 532 1;0 '3J.
-τᾑω "3.V ᾭυᾇιἂᾦᾇἶ θηῆ Ωἳὶκᾞθἶ [ιω. Λφὀπἳᾩι (μ Ἱρἂχζι
‘«(5(1):.;“‘p;93;/:p‘5g07(.;2..; εἴτι Ϊἷθἶὖἔ-Ὑἓ ἒμ τζετεκΞ-ἔδϋᾦυἒ
νχκἳιχῃᾒἵχπὒ 1.2.; pox “"8"?“ n2; 523 (onion; Imp/.1;
ἑφἱιἱ ἴἷἴ᾿ ΞἓἒἰἰἔἐθΜᾼἏ-ἰᾋἰθ n0; 533 Λ(π»χί>ᾊοᾇἒτἲ7ῖἣω In ποτίζῃ
n0; 5}: 1.011Ig‘;nm; pox 0;n07pfl§ πυλζιἲἳ) 0611. 51107?
-Ἐἒἒὲ ἰὴν Ξἲἳθίἰὶἶὶ-ὒᾝυἷἦἒ, ικὴᾇὶρτἰωκῃἂπχ 50;n§ ἔκτακτι
30301;? γ, ‘nm; Μῆἂζἳ-ΞΞχΛΠΩ Λφᾅ. «3an m3; poLmZenco
ἰθεῖ Ξὒχᾋἷἔὰἷιὰ-ὶᾕ( ἓἔΰζοχχ 52; θιεᾮῄἳς pox 590x pox ᾕᾓᾞθἒἒ δοιπρ-,Λτολξο go; ἘΟἝῬΜῬ ngonm‘) ion 0;
-1;IT :ir‘m;\;j‘n2.;2x10'.g ἱῢῌὶὶ ἶᾓῢᾒῒἳῖἆὠἒιἱ “cum/mag -ἘΞκφὀκΞὓ 52xI1mb0dmx 52; 30;?» 5368A}; Ὤ ἌῬΛὰυγ(
ngian . Λωιῤἱι ᾎῬὝ-ΞᾏἘΞΪἸ, 0 ‘n063;0,’.c‘I 'neuzg1 Λἱςζϋχἷζχᾐυθκἳἂᾇὴἒῃ n2; 021p ΛΟΛΞτὶρχδεοἀκ ‘.n2:.(p1n
'nflfign. ..Ξἑιξ 5.934 τὶρεΛΞυἵ. θόρε ὲΞΞ Ἐζηςᾗτὶφυ [κώκυμ. In
-ιχ ᾐτὶᾒωχἳεᾋ Λὰχὀὶ/οᾇῃ-ᾓλῃᾦ n0; (μμ) ίτκψὁρᾐῃωκἳἀ
pox 52xm_.r .c'105w )fa52.1 013 52.; Iade’J.1 ‘/_1oz; Ic‘zzn ἱρᾷ ~22; (MCI 50):?h1ongg Amxa1o1né>odmx nmfljxov Ifikgo1
n2.~ri7}I';‘,L' n’x.;g)o‘:.' I2; 533 (mafia In φησι 1ong/LI
μμ In; ‘5t-)39p;97;r.1p 52.ngfl0jao18379 52.; Ἑνιαῖέ n? ‘00}.319
γρ ἳξκ ᾿ὲ1ιἔϊῃ᾿φχ᾿ᾩοᾇ ᾕχὶδοᾁυἔ 52.; taxi/gnu; n2; I19
06x 2gI;37i 27.13 (ιω-Ἤ ἇιχζιιἴἳιδχ n2; 533 O1sxogc‘ga
‘In‘21go 0; Ὕθῖῢἰἵ 52.; nI;2L Ἐυᾇῃμ no; 5230;“ ἕξει ὲΞΞ
nu); (ἑἶἳθᾇἒἱἳ ἡιηκιᾓ θἳἔχηἂθχἔ 52.; «1uggnoo‘gomofl
ἦυγτθἇἆθἓἕὶῢ pox 70;'J.n0‘/_xI nInsflg ᾿ὲκςτὶ91ἇἷ Ἰλιέα pox
(ma -ᾐχ n0; ‘r.(-)311‘Inr.g ῂῬἏἘΛθΞΙς ML); Ἇοᾇῃτἲτἦἷιἒὄᾅιᾳ Ἱρἰ ξτἰ
-ῖῢΓ/ἕυθὶἒῃ no}; 2/21"}9 I; ψεῖ- a0;20;:J.I 101020 30 ‘5002.’ ram} Ἵκπιυἒἵἒᾇοχῃ In 0306:2521? ‘51o3c‘30021g 52; κλ
-φὂθωρἳἳ/ᾋἙἀᾋφᾁἒνῂ υφ -ιυᾓὶᾓ-ι θκἒ 3;0; 50); i0;'J.; ;2p γ) -ἳχζὸ 2.1.0); κᾒτἆ-ῥἲῇ 0; 533 Ἴεᾅιτῂρἴ pox 132621)an Q01;
Ἶῢθυγἧ ιἓῢζ ιχἇῃ Ἴὶξιτἔωἲ-,υᾐωὴξ ἦτό ng0fis101 n0c‘3;0
9 ‘53‘1Q0u0xu2c'x pox Iynugxuhd)‘ 59101 50xu2dx g
-υ-,ΞΞΞ ἤᾓθῼἑ ἀὐΖ-θιᾓ 2. ma1e Igc‘b‘c pox I521xy «οθ-τζίμ
) 5052.1x010 5!.0; 9:761} 110an ‘5909nw12203N pox 5Q01
-ΩἘζΞΞΞέ noun" ‘53:;9711‘3101; ἓἲᾓῢ-Υζίἷνἱμ ὲᾳιᾇ ng00;:.' φίλαι
-κὀᾇυιθχί ὒἲᾐύζλλγᾕ ὕπολζνζρ ἶᾓ θΞἳἳἷ/θίἲἶῢιμ Ἴῃᾐὶᾝ -Λἷί/λρτῖ
‘I;I12,’.Ic‘:; pong: "3:8 ὶρᾇῳε ἶῒἲγ. -ἓτχδᾐχ nw‘o10x pox
Λᾶᾇἳεᾇδἒκς. n2; ‘nI3I;n3‘/_3; «2.; #1526)! n2; 533 mom/09
υιᾐᾩἐοθ winging/1;; Λουλδςμὶ-,τιἳιᾃιἒ pox n0nIo‘g0 1.07.1;
In pig ‘IgI1‘QL 1.2.; φησ mxpcx pox 53x92”) ἶᾓ Μολῇ
-ἅἐῃ n0; :sJvau n07}: (ιθῃκθοᾁυυ ὶικπιυιήἂε). I; a‘Ix
»φης ᾳοκ ἾΟΛΞζ-Ἐχἒ 40).;19 Ἴρκ-,ᾇο-,ήζεκῃ τολἳἵφ pongἸ
519(.7u}r.; 031.1373an Ἴρᾐεθαοκ Ἶὶἒἔὶῢ ῖἔᾒἳθῢῢ Λᾞὶλ-,ᾇω
'Ifitu);f.I‘/.010 μ, ζΰῖξζ ῖ-ιᾁεἶἳιτἒἳἱιᾇεἳ pox Ἐᾃῃρκδχᾞ In; 532
n2. .017 ‘:(A)I./31‘Iyrw.};31;‘(o pox 191110 ‘5(_ggr-)99(.1 0;n0:3n
506217.010 αβ 1;}:2371 you? 2. ‘nb.;2c“\i n2; 533 I69);
40,12. θα. Σεδθικἇ ῃ) '52xI1r.C',0¢‘<I)x 52; I;ITE2.11'_L Ixa;
2.0md;n3x,’.n9 37,5 ‘I;;2 n2; 2073955171; In 13150 nz1-zg
—Z‘_D find/.3611; «0:0 7.0921. 52.; 16231129 πίῃς I; 533 pox
(θυα ‘2.7(.r"~. ””‘2me. 2.711121%!) 2. pox ἃθφἵᾐυθεκς. n0
513103213: 506,32; 0;:I 5Q0; Ἐἒκᾃτὶκᾳ 74.[τιθτί.τς. ἷῖῢᾓυ,
5mri0 23.3mm n59 0;g0_L '5f.0r.Ifl63J 500; (ἔχῃ 2.06521
᾿θ<2χἳᾇοὶἐἳιῢζκἰνζρ ι.χωϋ,0<[ ι)..υ-)᾿Ξ ξ n0,’.:.10 ποῖή pox [ἄγειἸ -I;Ix 137.; 57.51131. 2.x7;t-)d13:;2 H. Ἰθ/ΗΙ ᾓθἶὶ-ἶῢἰἵ
-ἳιᾏτἒὶι ιεᾇἂεβυἐ, :ΞΞ n001212‘31 2350921921031. Ἅγιε-τίἸ
ἒῢ
ἳὶἷζὶᾇθ ἳᾇῢὶᾇἔἔ ἳἒῒζγ. ngwacn‘c‘SJ I;I1i}.)1o_11 ῖ, Λιυὰθξὶἒἒιξ
Λωὄκξ, nrg; n07;nIn§ Ὄἴἔκιἴᾐὰοἂωχ 52; 50;ITU. IHLHdX 1H1 NHXVN NHἸ. II!
‘39.Ἰ. Q0; «τρέμῃ 088 511111.93 321292.632? ᾓᾞᾕᾩθἒὴ
527.0163: 52.; veg-r10; n0xa10;InI “H. mm; ψήοῃγἲπκθ
n0; AIQIL'DIBL’J‘O ἳχχ ῤοἕιἂᾇἷζ Ἕῢἔ nmgIm“ nmflflt‘n‘ HXVVA¢OdUX Η
'Innfi}; 1I;3:I30‘X "13537011? 50507; pox jaumogno1w 608361131. 52; 500:;n 5(10; nnoggogng ’PN
(), ᾿ὲκ71᾿ ὲἘΞΩ<;)Ξἲχτ):.-(,.:Ἑ;; pox nomgngan; nefiongIfl'ua -Λαοἒὄθἳθ ὃἇτἰ It. Inor1m1odamins mdgmmp 2o; ‘uxka1om‘o
4231‘ 5102.093 ΛΞήυΞᾊλυχ-ιᾇκκ «ἔν νκρκ-ιᾇιἇῆἂώκἵ
ἒ Ingan '00an ἳ᾿7ς=07ὶωἂοὤρ pox 5739212209 5noudpxp 533 ῃθεᾓ
-Ix τἒχὀἲρκς. Λξθ ὕπτιέ ἐφυᾁ 5n019 .78 ‘nm; 5I3x112 52; «φκο-μίκυρ μ Ἐεκᾃὀκ 31.90 -ὶρὶῳσ 5(01‘19 ngoxdup nzgv
6)}.91 ‘5):201Ja ‘c θὰᾐἒᾓὰ λωζοἳῃ κ-ιθ 52.; ᾐᾳκἳᾇᾐ πὁὡήζἒ 9;
13753529 5r.0;n 5y); 533 mp; 1L91V 'nmempdgm; ngoxano
s; momma; ΛοΛΞτἰφθΞὡφ
-n1p M3; πρίῃ ὶῢἓἓἆίᾪὶῢ n2.x1;ne;I;oodu ἀεὶτὸ «φησι Ξϊ n0; 52xI1n¢0dmx 5t3311ocb9\." 52; mo1ds; no; 5odu
-ᾃτ ἱ«ρολἂῃοὶᾓἃ.3 ΙΑ pox now/68 n00c‘9 no; 533 5x11 5nogn ram-)8; 11;;3101; Ξο θφὀὰκσπο pox 291129 ‘50:;9; 9 5m!)
590; monggnsnox ἘρΛ Λποωἒἂχοκς. ἥᾓυχἕἔ ὄἵῃμ -ποὶκμ
-οᾓτᾯ -θποᾐθἔὶμ ροι Λφιπεᾓοωκᾳ Mp; πρῷοι ῃιῃᾓλᾲἵκ
go; I393k2 2x1;I'n‘r.3n:; 2L pox Ἴρἲἲὶρ ὒ-,οᾪιχωρθἳθ ἓθ
pox p1an Λᾓοδἔὡᾙιἔ :on 3.1011091Ἰ. 10mm; ‘59;201i2.;.on.o 5101i
53300}. 30 ngogZIgig In 52.03155 ‘2xkgo1.\-" 299313;an goxmmnmx g0; θηἳἒᾚοώυὶο 52; pox θωεἒἳρι 52.1. ίθῃἳχᾝἷζ»
$7.; I13;:;mc‘3:; II. 20151:? 137.; «ῤκῃκ 0; nog1x 3;9; 52.; Λιθίον Ὕὶροιᾩιᾐἂλὶο ‘noug; go; θὰΛᾲἵἲολ 52:. 53xao1f-cb
‘no1azmyoc‘x g; Unacgomp pox θοᾐφὁχ 9 219m? ἒξ) Λῃιυμ 30 no nmuggousu n2; songmflkg; pox Λᾳκηἵηὠοὀωχ
'Ifingng noxumiduou pox nonkgo nog1u (μ (pup ωἑἲρκ θωὶ «2; 50cm ngm1ou nm'ri9n011cb Mp; ΛὰΛφυοιωκτῒἒ n2;
-09 mammoth-rig pox gaxogwdrx 50fl91noofifi0x 9 ἳ-ἶ-ἒἓ ἇἷμἰ Ξυωτῢραπθἒᾐἒ Λωμοῃοὀῃ θῖἇκῃγπὼοὀωχ δη-ΙιἒἲχἒὼΩγ,
 Ο ὁδηγὸς τοῦ «Σκάνια» ὑποδέχθηκε E
τὴν πρωτότυπη αὐτὴ σύστασι μὲ ἕνα
ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΑΘΗΝΩΝ - ΘΕΣ)ΝΙΚΗΣ χαιρετιστήριο κορνάρισμα. Τότε τὸ
περιπολικὸ προσπέρασε καὶ ἀνταπέδωσε
τὴν φιλοφρόνησι μὲ μιὰ στιγμιαία ἀνα-
255 - 316ον χιλιόμετρον λαμπὴ τοῦ φάρου του μὲ τὸ γαλάζιο φῶς.
Οἱ δύο χωροφύλακες μοῦ ἐξήγησαν τότε
ὅτι ἡ μέθοδος «κίτρινη κάρτα» δὲν εἶναι
τίποτε ἄλλο παρὰ οί συστάσεις ἐν κινήσει,
ὅταν δὲν ἀναγκάζονται νὰ καταφύγουν
Γνωρίζομε τὶς κυκλοφοριακὲς συνθῆκες τῶν μεγάλων Ἐθνικῶν στὴν ἔσχατη λύσι ποὺ εἶναι βέβαια ἡ. . .
μας δρόμωναςΚαὶ ἂν ναί, τὶς ὑπολογίζομε πάντα σωστάς Αὐτὰ εἷναι κλῆσις, Τὸ «Βὥξολ» ποὺ μὲ μεταφέρει
δύο βασικὰ ἐρωτήματα ποὺ πρέπει νὰ ἀπασχολοῦν τοὺς ὁδηγούς, εἶναι ἐφωδιασμένο μὲ εἰδικὸ σύστημα ποὺ
οἱ ὁποτοι, εἴτε ἀπὸ ἐπαγγελματικοὺς λόγους εἴτε ἀπὸ ψυχαγωγὶα, . ἀπομονώνει τὴν φωνὴ ἀπὸ τὸ ραδιοτη-
ἀφήνουν κάθε φορὰ τοὺς ἀστικοὺς δρόμους γιὰ νὰ βρεθοῦν o’ ἕνα λέφωνο καὶ τὴν διοχετεύει σ᾿ ἕνα μεγάφωνο
σαφῶς διαφορετικὸ περιβάλλον κυκλοφορίας μὲ ἐξαιρετικὰ ἐπίμο- ἐγκατεστημένο στὸν «οὐρανὸ» τοῦ αὐτο-
μονες ὅπως θὰ ἔλεγε κανεὶς ἀξιώσεις ὁδηγήσεως . Γιατὶ ἐκεῖ τὸ ἐλά- κινήτου μαζὶ μὲ τὸν μηχανισμὸ τῆς σει-
χιστο σφάλμα, ἡ παραμικρὴ ἀπροσεξία , μποροῦν νὰ ἔχουν αἱματηρὴ ρήνας. Οἱ χωροφύλακες τροχονόμοι δια-
κατάληξι . Ἀπάντησι εἰς τὰ προαναφερόμενα ἐρωτήματα ἢ καλύτερα θέτουν τεράστια πεῖρα στὴν διεξαγωγὴ
ὡρισμένα ἐνημερωτικὰ γιὰ τοὺς ἀναγνῶστες στοιχεῖα, θὰ προσπα- τοῦ ἐλέγχου. Δὲν σταΘμεύουν ὁπουδήποτε
θήση νὰ δώσῃ μία ἔρευνα τοῦ συνεργάτου μας Ὑπομοιράρχου κ. τὰ ὁχἠματα. Ἀκόμη καὶ ὅταν χρειασθῆ
Χρήστου Ρέππα, ἀναφορικὰ μὲ τὸ τὶ πρέπει νὰ γνωρίζουν καὶ ἀνά- νὰ βεβαιώσουν μία ἐπικίνδυνη παράβασι
λογα νὰ ἀκολουθοῦν ἢ νὰ ἀποφεύγουν οί ὁδηγοί , ὅταν κυκλοφοροῦν δὲν σπεύδουν νὰ δώσουν σῆμα σταθμεύ- ,
στὸν μεγάλο αὐτοκινητόδρομο Ἀθηνῶν-Θεσσαλονίκης. σεως. Μὲ τὸ ἔμπειρο μάτι τους εἶναι σὲ
θέσι νὰ ἐκτιμήσουν ἂν πρέπει νὰ ἐπέμ-
Τὸ τριαξονικὸ «Σκάνια» ποὺ προπο- μασε τὸ μικρόφωνο ἀπὸ τὴν «Μοτορόλα» βουν ἀμέσως ἢ νὰ παραπέμψουν μὲ τὸ
ρευόταν, ἔδειχνε ἀκόμη πιό ἐπιβλητικὰ τὸ πῆρε στὰ χέρια του, καὶ περίμενε σ᾿ ραδιοτηλέφωνο τὸν παραβάτη σὲ ἄλλο
καθὼς κουβαλοῦσε στὴν ράχη του ἕνα αὐτὴν τὴν στάσι. «Οτανκάποτε τὸ περι- περιπολικὸ ποὺ σταθμεύει ἀρκετὰ χιλιό-
λικὸ κατώρθωσε νὰ πλησιάσῃ ἀρκετὰ μετρα μακρυὰ δίπλα σὲ κάποιο «πάρ-
ΞἲἔἔυὶἐἒἴἷὖάἒἴἘτῖωἔυἕἱκἶἶἶἶξἶἑἶέυἶῒΐἶἳύἶ στὸ φορτηγό, τότε τὸν ἄκουσα νὰ λέῃ μὲ
ἀργὴ καὶ σταθερὴ φωνὴ στὸ μικρόφωνο:
κιγκ». «Οταν πάλι συμβῆ ἀτύχημα καὶ
ἀποκλεισθῆ 6 δρόμος, τότε γίνεται ἀλη-
νολο δμοιο μὲ κομμάτι ἀπὸ κάποιο ἀρχαῖο
τεῖχος. Ἀκολουθούσαμε τὸ φορτηγὸ χωρὶς -Παρακαλεῖται ὁ ὁδηγὸς τοῦ ὑπ᾿ θινὸς συναγερμὸς μεταξὺ τῶν περιπο-
νὰ τὸ προσπερνᾶμε περισσότερο ἀπ ἀριθ.. .. . . φορτηγοῦ αὐτοκινή του νὰ λικῶν καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲς ὥστε νὰ
200 μέτρα. Κάποια στιγμὴ 6 ὁδηγός του εἶναι περισσότερο προσεκτικός... Νὰ μὴ ἀνακοπῆ προοδευτικὰ 6 ἀνύποπτος καὶ
εἶδε ἀπὸ τὸν καθρέφτη τὸ περιπολικό, συ- κινῆται εἰς τὸ μέσον τοῦ ὁδοστρώματος. . . φρενήρης καλπασμὸς τῶν ἑκατοντάδων
νῆλθε, καὶ. . . ἀπῆλθε δἙιὠτερα. Μὲ Δημιουργεῖται σοβαρὸς κίνδυνος ἀτυχή- μηχανικῶν ἵππων ἀπὸ δεκάδες ὁχήματα,
ἄλλα λόγια δηλαδὴ ἐπαναλαμβανόταν ἡ λἒῖᾯἶδ ,δὲηγξςσπἶιᾇαλιαμβάνω Παρακα- ποὺ καταβροχθίζουν μὲ βουλιμία τὰ χιλιό-
ἴδια ἱστορία Παρατεταμένη ἀντικανο- μετραὶἙτσι ἀποφεύγονται οί καραμπόλες-
νικὴ πορεία, αἰφνιδιασμὸς στὴν θέα κά-
ποιου περιπολικοῦ ἢ δικύκλου τῆς Τρο- Ο Κόμβος τοῦ Βελεστίνου εἰς τὸ 310 χιλιόμετρον τῆς Ἐθνικῆς ὀδοῦ ὅπου
χαίας, καὶ στιγμιαία συμμόρφωσις γιὰ ὑπάρχει παρακαμπτήριος πρὸς Λάρισαν καὶ Βόλον.
τὴν ἀποφυγὴ τῆς κλήσεως... ”E, ὄχι
. ,ψᾭχἇᾮἇἇθ .
καὶ ἔτσι φίλε μου καὶ κατὰ πάντα συμπα- . υ». - ἡ ..ρ- ω _, .. .

θέστατε (ιφορτηγατζῆ». . . Μὲ τὸ κρυ- a

φτό» αὐτὸ ποὺ παίζεις, τὸ αὐτοκίνητο μὲ

τὸ βαμβάκι ἴσως νὰ μὴ φτάση ποτὲ στὸν

ἶἒἕἶἓἓῒἕθγιἕθἔἀ ᾙπσἲἒάἳΐιζἶἒρζϊἶυτἒρἓξζ
καταδίκη σου μὲ αἷμα, χρησιμοποιῶντας
γιὰ στυπόχαρτο βαμβάκι, γάζες καὶ ἐπι-
δέσμους ὅταν βρεθῆς σ᾿ ἕνα ἀπὸ τὰ πλη-
σιέστερα Νοσοκομεῖα ὅπου θὰ σὲ μετα-
φέρουν «εἰς κωματώδη κατάστασιν». . .
Καὶ ἂν ἐπιζήσης καὶ οἱ πληγές σου κλεί-
σουν κάποτε, τότε, ἴσως νὰ ἀνοίξουν
κάποιες ἄλλες περισσότερο ὀδυνηρὲς ἂν
‘L; 1᾿
ἒ Γ
τύχη καὶ μείνης ἀνάπηρος ἢ χωρὶς τιμόνι ' ᾿ ι ᾿ .
καθὼς τὸ αὐτοκίνητό σου θὰ ἔχει μετα-

ἒῃᾴθᾓξἇᾞ, Ἐ
v ι , ;᾿ ,
βληθῆ σὲ μιὰ ἄμορφη μάζα ἀπὸ σιδερικά. ..
-Δεἵξε «κίτρινη κάρτα» Νῖκο, εἶπε
6 ὁδηγὸς τοῦ περιπολικοῦ στὸ διπλανὸ
του, ἕνα 2οχρονο περίπου τροχονόμο. . .
Καὶ ἐκεῖ ποὺ περίμενα νὰ φανῆ κάποιο β, ᾿-

ἐνηέαμὲ ἲξἶἓξἕη trim”? ἳθἓλἇβιἶἶἓν ,ι

χρωμα φΐλλα, 6 ve¢26g τροχονόμος ξὲικρέ-

340

Μία ἄποψις τῆς στροφῆς παρὰ τὸ 310 χιλιόμετρον τῆς Ἐθνικῆς ὁδοῦ, ὃ-
που ἐπιβάλλεται μείωσις τῆς ταχύτητος πρὸς ἀποφυγὴν δυστυχήματος.
Εἶναι ἀληθινὰ συγκλονιστικὸ τὸ γεγονὸς
λίγοι ἄνθρωποι νὰ δαμάζουν μὲ τὰ δυό
τους χέρια τὸν κυκλοφοριακὸ χείμαρρο τῶν
Ἐθνικῶν ὁδῶν μέολς τὶς κυκλοφοριακὲς
καὶ καιρικὲς συνθῆκες. Εἶναι ὅπως θὰ
ἔλεγε κανεὶς ἀληθινοὶ μαέστροι στὴν «κατὰ
συνθήκην» [ἀ)συμφωνία τοῦ ἰλίγγου ἀλλὰ
καὶ ἀναγκαστικοὶ ἀκροαταὶ ἑνὸς «Pax-
βιέμ» ποὺ παίζεται κάθε φορὰ καταμεσὶς
στὴν ἄσφαλτο μὲ φρικιαστικὴ ὑπόκρουσι
οἰμωγὲς καὶ ἐπιθανατίους ρόγχους ἀθώων
θυμάτων. Ὄποιος ἔχει τὸ κουράγιο νὰ
ἀκούση τέτοιες θλιβερὲς ἱστορίες, δὲν
ἔχει παρὰ νὰ πλησιάση κάποιον τροχο-
νόμο τῆς Ἐθνικῆς ὁδοῦ. Στὸ τέλος θὰ
φύγη μὲ βαρειὰ καρδιὰ μονολογῴντας:
«Εἶναι σκληρὴ ἀλλὰ τόσο βαθειὰ ἀνθρώ-
πινη ἡ ύττηρεσιακὴ ζωὴ ἑνὸς τροχονόμου..)).
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια γιὰ τοὺς Σαμα-
ρεῖτες αὐτοὺς τῆς ἀσφάλτου. Ἄλλωστε
εἶναι γνωστὸν ὅτι ὅπου φτερουγίζει συχνὰ
ὃ θάνατος ἐκεῖ φυσιολογικὰ ὑπάρχει
ἀνθρωπισμός, συμπόνια καὶ συμπαρά-
στασι, Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ ὅπου ἀπει-
λεῖται κάποιος συγκεκριμένος κίνδυνος. . .
Ο κίνδυνος δμὼς στὴν ἄσφαλτο δυστυ-
χῶς δὲν συνειδητοποιεῖται πάντα. Ἀνα-
πὁφευκτη εἶναι ἑπομένως καὶ ἡ ἄγνοια
ἀπὸ ὡρισμένους γιὰ τὸν βαθύτερο κοινω-
νικὸ ρόλο τοῦ τροχονόμου. Γί αὐτὸ ἂς
μὴ μᾶς πικραίνη τὸ γεγονὸς ἂν ὡρισμένοι
μᾶς βλέπουν διαφορετικὰ ὄχι ἀπὸ κακοῖ
τητα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀντικυκλοφοριακη
διάθλασι, ποὺ ἐπιβάλλει κάθε φορὰ στὴν
ψυχικὴ τους δρασι ὁ Κόθος καθρέπτης
κάποιας ὁδηγητικῆς ὡραιοπαθείας. Ο
ὁδηγὸς τοῦ περιπολικοῦ διακόπτει τὸν
ἐσωτερικό μου μονόλογο.
-Ἑδῶ κύριε ἼΥπομοίραρχε χρειάζεται
μεγάλη προσοχή, μοῦ λέει δείχνοντας μια
κλειστὴ στροφὴ ἀκριβῶς μπροστα μαςὶ.
Ἔχομε ἤδη μπῆ στὰ ἐπικίνδυνα ὁδικα
τόξα ποὺ σχηματίζονται ἄλλοτε σὲ, ἐπί-
πεδη, καὶ ἄλλοτε σὲ κεκλιμένή διαταξιΝ,
ἀνάλογα μὲ τὶς πτυχώσεις του ὀρεθἶὶοᾩ
ἐδάφους. Οἱ στροφὲς αὐτὲς ἀρχίζουν ἄπο
τὸ 255 και τελειώνουν μετὰ τὸ 260 χιλιο-
μετρο. Ἀπὸ τὶς ἀλλεπάλληλες συπμβου-
λευτικὲς πινακίδες πληροφοροῦμαι οτι τὸ
δρια ταχύτητος κυμαίνεται ἀπὸ 70-40
χιλιόμετρα. Περισσότερο ἐπικίᾇιδυνη εἶναι
ἡ στροφὴ ποὺ ὑπάρχει κοντὶαιστο 260
χιλιόμετρο περισσότερο γνωστὴ ως «στρο-
φὴ Ἀλεξάκη» ἡ ὁποία ἔχει ἐπιστρωθῆ
μὲ εἰδικὸ ἀσφαλτοτάττητα ὥστε νὰ ἀπο-
φεύγωνται οἱ ἔκτροπὲς ὅταν τὸ ὁδόστρωμα
εἶναι ὺγρό. Ἐδῶ, τὴν παραμονὴ τῶν Χρι-
στουγέννων τοῦ 73 πέντε ἄνθρωποι ἔχα-
σαν τὴν ζωή τους, ὅταν τὸ ταξὶ ποὺ ἐπέ-
βαιναν ἐπραγματοποίησε ἀντικανονικὴ ὺ-
πέρβασι ἐπάνω στὴν ἐπικίνδυνη αὐτὴ
στροφὴ καὶ βρέθηκε στὸ ἀντίθετο ρεῦμα
κυκλοφορίας δημιουργῶντας τὴν ἀναπὄ
φευκτη σφοδρὴ σύγκρουσι μὲ ἄλλο ὄχημα
ἀντιθέτου πορείας. Λίγα μέτρα χαμηλό-
τερα τὸ περιπολικὸ σταθμεύει. Ἀπὸ ἐδῶ
ἡ θέα τοῦ κάμπου τοῦ Ἀλμυροῦ εἶναι
πανοραμική. Γρηγορα δμὼς διαπιστόᾨω
ὅτι γιὰ ἄλλο λόγο ἔγινε ἡ στάθμευσις.
οί τροχονόμοι χωροφύλακες μοῦ δεί-
χνουν τὸ σημεῖο ὅπου τὴν ἑπομένη ἡμέρα
τῆς Πρωτομαγιᾶς τοῦ 73, ἄφησε τὴν
τελευταία του πνοὴ ὁ συνέδελφός τους
Ἰωάννης Καραχάτιιος. Ἐκτελοῦσε ὑπη-
ρεσία πεζοῦ τροχονόμου μὲ ἀποστολὴ
[ΑΨ ᾿ W“
ᾗ "‘ 1
”Rik-é
τ--εἔᾕ
Μοίραρχος κ. Νικόλαος Παπαϊωάννου
Πρέπει νὰ γίνῃ κοινὴ συνείδησις ὅτι ἡ
ὁδήγησις δὲν εἶναι προσωπικὴ ὑπόθεσις
τοῦ οἱουδήποτε ἀλλὰ λειτούργημα τὸ
ὁποτον σχετίζεται μὲ τὴν ζωήν συνάνθρωπο
πων μας .
νὰ ἐξασφαλίση τὴν πρόληψι τῶν ἐκτροπῶν
ἐπειδὴ τὸ ὁδόστρωμα παρουσίαζε ἐπικίν᾿
δυνη ὀλισθηρότητα. "Eva δμὼς ἀπὸ τὰ
διερχόμενα αὐτοκίνητα ποὺ εἶχε ἀναπτύ-
ξει ταχύτητα, ξέφυγε ἀπὸ τὴν πορεία του
σὰν βέλος, βγῆκε στὸ ἔρεισμα τοῦ δρόμου
καὶ θέρισε τὸν ἄτυχο Χωροφύλακα. . . .
-Θυμᾶμαι ὅτι λίγες ὧρες πρὶν ἀπὸ τὸν
θάνατό του μοῦ εἶχε εἴπηι «. . ,Τώρα ποὺ
τελειώνουν οί γιορτὲς θὰ ἰδοῦμε καὶ ἐμεῖς
τὶς οἰκογένειές μας. . .)) μοῦ λέει μὲ φανερὴ
συγκίνησι στὴν φωνή του ὁ ὁδηγὸς τοῦ
περιπολικοῦ. Ποῦ νὰ ἤξερε δμὼς ὅτι δὲν
θὰ ἔβλεπε ποτὲ τὰ ἀγαπημένα του πρό-
σωπα. . . .
Ἀπὸ τὸ 267 μέχρι καὶ 292 χιλιόμετρο
ὁ δρόμος εἶναι εὐθὺς καὶ γενικὰ ἄνετος.
Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μέχρι τὰ δρια τῶν
Νομῶν Μαγνησίας καὶ Λαρίσης, μὲ μονα-
δικὴ ἐξαίρεσι τὰ σημεῖα ἐκεῖνα ποὺ περι-
κλείονται μεταξὺ τῶν χιλιομέτρων 291—
299 (στροφὲς Μικροθηβῶν) καὶ 303-308
[στροφὲς Ἁγίου Γεωργίου). Μὲ αὐτὸ
βέβαια δὲν σημαίνει ὅτι ὅπου ὑπάρχουν
εὐθύγραμμα ὁδικὰ τμήματα οί πιθανό-
τητες τοῦ ἀτυχήματος εἶναι ἐλάχιστες.
Γιατὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ διόδια Δρυμῶνος-
Σούρπης καὶ τοὺς Κόμβους Μικροθηβῶν
(290 χιλιόμετρον) καὶ Βελεστίνου (310
χιλιόμετρον) ὅπου ἐπιβάλλεται μείωσις
τῆς ταχύτητος, τὸ ἀτύχημα εἶναι δυνατὸ
νὰ συμβῆ καὶ ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ἀπὸ
ὑπνηλία τῶν ὁδηγῶν, ἀντικανονικὴ ὑπέρ-
βασίι, ἐκτυφλωτικὰ φῶτα κ.λ.π. Εἰδικὰ
γιὰ τὴν περίπτωσι τῆς ὑπνηλίας καὶ τῆς
ψυχοσωματικῆς κοπώσεως γενικώτερα,
ἷἳἕἒἰἱἳῆβα ὦἲὶἳἕἳὐἳἳιἳὶθηἵἒνἰᾏἷθἓἒἷἆίᾙἓ
ποὺ διασχίζει τὸν Νομὸ Μαγνησίας, βρί-
σκετα στὸ μέσον περίπου τῆς συνολικῆς
διαδρομῆς της. Αὐτονόητο ἐπομένως εἶναι
ὅτι τὸ Τμῆμα αὐτὸ εἶναι ἐξαιρετικὰ κρί-
σιμο γιὰ ὅλους τοὺς ὁδηγοὺς καὶ ἰδιαί-
τερα ἐκείνους οἱ ὁποτοι ἔχουν προορισμὸ
εἴτε τὴν Πρωτεύουσα εἴτε τὴν συμπρω-
τεύουσα. ἼἘΟπως μὲ ἐπληροφόρησε ὁ
Διοικητὴς τοῦ Τμήματος Τροχαίας Κινή-
σεως Βόλου Μοίραρχος κ. Νικόλαος Πα-
παϊωάννου, στὰ 66 αὐτὰ χιλιόμετρα τῆς
(ιλίαγνησιακῆφ) Ἐθνικῆς ὁδοῦ, τὸ 1973
ἔγιναν 3 θανατηφόρα ἀτυχήματα, 12
σωματικῶν βλαβῶν, καὶ 23 ὑλικῶν ζη-
μιῶν, μὲ ἀποτέλεσμα τὸν θάνατο 3 ἀτόμων
καὶ τὸν τραυματισμὸ ἄλλων 22. Ο ἴδιος
προσέθεσε ὅτι τὰ ἀτυχήματα αὐτὰ ὀφεί-
λονται κατὰ 35 ΟΙΟ στὴν ὑπερβολικὴ
ταχύτητα, 18 ΟΙΟ τὴν μὴ τήρησι τῆς
ἀποστάσεως ἀσφαλείας, 16 ΟΙΟ τὴν ἀντί
κανονικὴ ὑπέρβασι, 8 ΟΙΟ τὴν ἀπόσπασι
τῆς προσοχῆς τοῦ ὁδηγοῦ, ἀνὰ 5 ΟΙΟ ἀπὸ
τὴν μὴ κίνησι τῶν φορτηγῶν καὶ ἄλλων
βαρέων ὀχημάτων στὸ ἄκρον δεξιὸν τοῦ
ὁδοστρώματος καὶ τὴν ὀλισθηρότητα,
ἐνῶ τὰ ὑπόλοιπα σὲ διάφορες ἄλλες αίτὶες.
Καὶ ὁ Μοίραρχος κ. Παπαϊωάννου κατέ-
ληξε ὡς ἑξῆς «Ἡ στάθμη τῶν ἀτυχη-
μάτων θὰ ἦτο χαμηλοτέρα καὶ ἀσφαλῶς
δὲν θὰ θρηνούσαμε τοὺς τρεῖς νεκροὺς
καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς τραυματίες ἐὰν οἱ
ὁδηγοὶ ἀπέδιδαν μεγαλυτέραν προσοχὴν
εἰς τὰ θέματα τῆς ταχύτητος, τῆς ὑπερ-
βάσεως, τῆς χρήσεως τῶν φώτων καὶ
τῶν σταθμεύσεων ἰδίως τὰς νυκτερινὰς
ὥρας. Ἐν τελευταία ἀναλύσει φρονῶ ὅτι
ἡ μείωσις τῶν ἀτυχημάτων κατὰ μῆκος
τῆς Ἐθνικῆς ὁδοῦ θὰ πραγματοποιηθῆ
ἐὰν γίνη κοινὴ συνείδησις ὅτι ἡ ὁδήγησις
δὲν εἶναι προσωπικὴ ὑπόθεσις τοῦ οἱου-
δήποτε, ἀλλὰ λειτούργημα τὸ ὁποτον
σχε-ι ίζεται μὲ τὴν ζωὴν συνανθρώπων μας».
341
 ΡΠΜ
1 11“."1‘”‘11..“11ἢ1‘11 1111111111111111111111111111111111111111111111111111“‘11“|11.‘111||‘111‘1‘ 11111 111 111111“11111"“11“
11 111
11111111 :1111 11111111‘1

ΙΩΑΝΝΗΣΤΡΥΠΗΣ
Ταγματάρχης Χωρ)κῆς

Τὸν ᾿Ϊ
πρωτοσ ο τητῷτο z r
μάτες ! ...... ).
Ο δύ ἡ, ' ᾿
Ἰωάνου
κανικοι 'm’
DEPAX‘TR ,Τ
Ἀττὸ τότε
πων ὶὸἓν αστ. α .
ριὲρας, ἀλλὰ ὡς 7T :_ γ , ,
προσωπτ τ.,ν Ἐλληνικιᾋα Λυιἳ, 4 ψιλά, '1 σε σιαγορες Διευνιις bk
δηλώσεις Ἀστυνομικοῦ ἐνδιαφέροντος .
Περὶ τοῦ «πότε», «πῶς» καὶ «γιατὶ» ἔγιναν ὅλα αὐτά, δίνομε
τὸν λόγο εἰς τὸν συνεργάτην μας Ὑπομοίραρχον κ. Χρῆστον Ρέτι-
παν, ὁ ὁποτος μεταφέρει ἐδῶ τὶς ἐντυπώσεις του ἀπὸ μιὰ πρόσφατη
συνομιλία του ποὺ εἶχε μὲ τὸν (ιΜίστερ Λιγκουαφόνυ, ὅπως τὸν
ἐχαρακτήρισε προσφυέστατα πρὶν ἀπὸ καιρὸ ἕνας ξένος δημοσιο-
γρσὶφος - -

"Av ὑποτεθῆ ὅτι ὁ Ταγματάρχης κ. Ἰω-
άννης Τρύπης μοῦ ἦταν ἐντελῶς ἄγνω-
στος καὶ ξαφνικὰ βρισκόμουν ὁλομόναχος
στὸ «οἰκιακὸ» του Γραφετο, ὁμολογῶ
ὅτι θὰ μοῦ ἦταν ἐξαιρετικὰ δύσκολο νὰ
συμπεράνω μὲ ἀπόλυτη βεβαιότητα τὸ
ἐπάγγελμά του. Στὴν ἀρχὴ βέβαια θὰ ἔ-
βλεπα ὡρισμένα «ἀδιάσειστα στοιχεῖα».
ᾕοπως ἐπὶ παραδείγματι τὴν φωτογρα-
φία κάποιου νεαροῦ Ἀνθυπομοιράρχου
πάνω σὲ μιὰ έταζέρα, ἑκατοντάδες (Ελ᾿
ληνικὰ καὶ ξενόγλωσσα βιβλία Ἀστυνο-
μικοῦ περιεχομένου, διάφορα σουβενὶρ
ἀπὸ ὅλες σχεδὸν τὶς Ἀστυνομίες τοῦ Κό-
σμου, καὶ κορνιζαρισμένα διπλώματα ξέ-
νων Πανεπιστημίων καὶ Ἀστυνομικῶν
Σχολῶν μὲ τὴν ἀνάλογη κάθε φορὰ καλ-
λιγραφημένη ἔνδεΕΕ For Second Lieu-
tenant, First Lieutenant, Captain, ἢ
Major John Tripis ..... ”OM αὐτὰ
θὰ μοῦ ἔδιναν ἐκ πρώτης ὄψεως τὴν ἐν-
τύπωσι ὅτι βρίσκομαι στὸ Γραφετο Ἀξιω-
ματικοῦ τῆς χωροφυλακῆς. Ἀλλὰ γιατὶ
ὅχι στὸ Γραφετο ἑνὸς μεγάλου ἐπιστήμο-
να μὲ γιὸ Ἀξιωματικὸ τῆς χωροφυλακῆς,
Αὐτὴν τὴν ἐρώτησι θὰ ἔκανα στὸν ἑαυτό
μου ὅταν στὴν συνέχεια θὰ ἔβλεπα ἀπὸ
διάφορες ὀπτικὲς γωνίες μιὰ τεράστια
βιβλιοθήκη μὲ «βοηθητικούς» χώρους, ἡ
ὁποία πρέπει νὰ σημειωθῆ ὅτι δὲν ἐντυ-
πωσιάζει μόνο μὲ τὸν ὄγκο της ἀλλὰ καὶ
μὲ τὴν ποιότητα τοῦ περιεχομένου της.
Πιὸ συγκεκριμένα θὰ ἔλεγα ὅτι εἶναι μιὰ
πνευματικὴ κιβωτὸς ποὺ φιλοξενεῖ ὅ,τι
δὲν εἶναι μέσα στὸν ἄλλοτε πρόχειρο-
γραμμένο καὶ ἄλλοτε προσχηματισμένο
ἐκδοτικὸ κατακλυσμὸ τῆς κάθε ἐποχῆς. Τὸ
κομμάτι τῆς βιβλιοθήκης ποὺ φιλοξενεῖ
παλαιὰ βιβλία, ἀντιπροσωπεύει τὴν πνευ-
ματικὴ κληρονομία ἀπὸ τὸν πατέρα του.
Τὸν δάσκαλο καὶ συνάμα ἀκοίμητο πνευ-
ματικὸ ἀκρίτα ἀείμνηστο Γεώργιο Τρύπτ,
ποὺ ἀναπαύεται σήμερα σ᾿ ἕνα εἰδυλλιακὸ
ψήλωμα τῆς ἱστορικῆς Κλεισούρας ἀντι-
κρὺ στὴν αἰώνια σιωπὴ ποὺ χύνεται στὶς
ρυτιδωμένες πλαγιὲς τοῦ Σινιάτσικου καὶ
τοῦ Βίτσι..... Στὴν ἰστορικὴ αὐτὴ κω-
μόπολι εἶδε τὸ πρῶτο φῶς τῆς ζωῆς ὁ
σημερινὸς Ταγματάρχης κ. Ἰωάννης Τρύ-
πης. Μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα χαρίσματα, ἀπὸ
τὸν πατέρα του ἐκληρονόμησε τὴν φιλο-
μάθεια καὶ τὸν φλογερὸ πατριωτισμό.
Ἀπὸ τὸν ἴδιο πάλι, πού μιλοῦσε σὲ ἄπται-
στο βαθμὸ πέντε ξένες γλῶσσες, πῆρε τὴν
πρώτη ὤθησι νὰ γίνῃ γλωσσομαθἠς. Τὸ
ξεκίνημα ἦταν ἐντυπωσιακό. Μαθητὴς
τῆς A' τάξεως τοῦ Γυμνασίου Τσοτυλίου
ἐγνώριζε τόσο ἄψογα τὰ Γαλλικά, ὥστε
δὲν δυσκολεύτηκε νὰ μεταφράσῃ τὴν Ιάλ-
λικὴ Γραμματικὴ κάποιου Ζὰν Φωκίτη.
Ἵ᾿στερα ξέσπασε ἡ καταστροφικὴ θύελ-
λα τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Στὸ διάστημα αὐτὸ ὁ μικρὸς μαθητὴς Τρύ-
πης ἂν καὶ αὐτοδίδακτος ἔχει μάθει σὲ
ἄπταιστο βαθμὸ τὴν Ἀγγλικἡ, Γερμανι-
κή, καὶ Ἰταλικὴ γλῶσσα. Αὐτὸ τὸν διεύ
'0 ταγματάρχης κ. Τρύπης, Μοίραρχος
τότε. κρατᾶ στὴν ἀγκαλιά του ἕνα μικρὸ
Ἰοπωνα, μασκὡτ τῆς Τροχαίας τῆς πό-
λεως Κυότο.
κολύνει σημαντικὰ γιὰ νὰ προσφέρῃ τὶς
ὑπηρεσίες του σὰν σύνδεσμος τῶν Ἑλλη-
νικῶν καὶ Βρεττανικῶν μυστικῶν ὀργα-
νὠσεων. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν τὴν [δια ἐπο-
χὴ ἐπιδίδεται μὲ ἐκπληκτικὴ ἀποτελε-
σματικότητα σὲ τρεῖς ἄλλες γλῶσσες
Τὴν Ρωσική, τὴν Γιουγκοσλαβικὴ καὶ
τὴν Βουλγαρική. Μὲ τὴν λῆξι τοῦ πολέμου
μιλάει ἄνετα ἑφτὰ γλῶσσες(!), ποὺ τοῦ
ἐπιτρέπουν νὰ ἐργάζεται σὰν διερμηνέας
τοῦ 67ου Συντάγματος τῶν Σκωτσέζων
πού ἐστάθμευε τότε στὴν Μακεδονία.
Τὸ 1947 διορίζεται μεταφραστὴς A' τῆς
Βρεττανικῆς Ἀστυνομικῆς Ἀποστολῆς
στὴν Ελλάδα. Τὸν ἑπόμενο χρόνο κατα-
τάσσεται στὴν Χωροφυλακὴ μὲ σκοπὸ νὰ
σταδιοδρομἡση.
--Τί σᾶς παρακίνησε νὰ καταταγῆτε
στὴν χωροφυλακἡ; τὸν ρωτάω σὲ μιὰ
0Ἑλικίὰ παιδικά μου χρόνια τὰ ἔζησα κον-

342
 τά στὴν χωροφυλακὴ μοῦ ἀπαντᾶ μὲ ἕνα
τόνο συγκινήσεως στὴν φωνή του. Ἵὖτσι
μοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ συνειδητοποιή-
σω τὴν ἀποστολὴ καὶ τοὺς ἀγῶνες της σὲ
δύσκολες στιγμὲς τοῦ Ἴὖθνους. Τὸ 1941
είχα τὴν εὐκαιρία νὰ γνωριστῶ μὲ τὸν τό-
τε Χωροφύλακα καὶ νῦν Ἀρχηγὸ τοῦ Σώ-
ματος Ἀντιστράτηγον. κ. Κωνσταντῖνον
Καραμπάτσον. Ὑπηρετοῦσε τότε στὴν
γενέτειρά μου. .. . .
—'() κ. Ἀρχηγὸς λοιπὸν σᾶς παρακίνη-
σε νὰ καταταγῆτε στὸ Σῶμα;
-Μὲ παρακίνησε ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ
ἡ μεγάλη ἐκτίμησί μου γιὰ τὸν ἄνθρωπο
αὐτὸν ἔγινε ἀπέραντος θαυμασμός. . . ‘U
τότε χωροφύλαξ κ. Καραμπάτσος ἦταν
συγχρόνως καὶ φοιτητὴς τῆς Ἀνωτάτης
Γεωπονικῆς Σχολῆς. Ἔτσι στὸ πρόσωπό
του εἶδα τὴν ὑψηλὴ ἀποστολὴ τῆς χω-
ροφυλακῆς καὶ τὴν ἀνάγκη της νὰ πλαι-
σιώνεται ἀπὸ μορφωμένους νέους. Ση-
μαντικὰ ἐπίσης μὲ ἐπηρέασε καὶ ὁ σεβα-
στός μου Στρατηγὸς έν ἀποστρατείᾳ σή-
μερα κ. Εὐθύμιος Τσαταλός, τὸν καιρὸ ποὺ
ὑπηρετοῦσε Ἀνώτερος Διοικητὴς Χωρο-
φυλακἢς Κεντρικῆς Μακεδονίας. Θυμᾶμαι ,
ἀκόμη ὅτι πολλοὶ φίλοι μοῦ συνέστησαν
νὰ διεκδικήσω θέσεις μὲ ὑψηλότερες ἀπο-
δοχές. Προτίμησα δμὼς νὰ καταταγῶ
στὴν χωροφυλακή. Εἶχα βλέπετε συνδε-
θῆ ψυχικὰ μαζί της ἀπὸ παιδί. . .
Τὸ 1951 6 νεαρὸς Ἐνωμοτάρχης Τρύ-
πης, συνοδεύει στὴν Ἀγγλία, υὐαλλία,
Σκωτία καὶ Βόρειο Ἰρλανδία ὁμάδα Ἀνω-
τάτων Ἀξιωματικῶν τῆς χωροφυλακῆς.
Στὸ πρῶτο αύτὸ ταξίδι του εἶχε τὴν εὐ-
καιρία νὰ πάρη τὴν πρώτη γεῦσι ἀπὸ
τὴν ὀργάνωσι τῆς περίφημης Σκώτλαντ
Γυάρντ, καὶ νὰ ἀποθαυμάση »τὰ ἐκπαιδευ-
τικὰ συστήματα στὸ φημισμένο Ἀστυνο-
μικὸ Κολλέγιο τοῦ Μπράμσχιλ, τὸ Κέντρο
Ἐκπαιδεύσεως Ἀστυνομικῶν κυνῶν τοῦ
Ἰμπερκόρτ, τὴν Ἀστυνομικὴ Σχολὴ Ἐνι-
σκίλεν τῆς Β. Ἰρλανδίας κ.λ.π. Τρία χρό- 1960-1965 ὡς Ἀστυνόμος Φλωρίνης
νια ἀργότερα ὡς Ἀνθυπομοίραρχος συνο-
δεύει τὸν ἀείμνηστον Στρατάρχην Παπά-
γον στὴν Ἰταλία, Γαλλία, Ἱσπανία,
᾿ καὶ Πορτογαλία. Στὸ ταξίδι του αὐτὸ τοῦ
δίνεται ἡ. εὐκαιρία νὰ τελειοποιήσῃ τὴν
προφορά του στὴν Ἱσπανικὴ καὶ Πορτο-
γαλικὴ γλῶσσα. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐνθου-
σιάζει τοὺς συναδέλφους του ποὺ συνανα-
στρέφεται στὶς χῶρες αὐτές. Τὸ 1956 ὡς
Ἀνθυπομοίραρχος ἐντυπωσιάζει τοὺς Ἀ-
μερικανοὺς συναδέλφους του καθὼς- καὶ
τοὺς καθηγητάς του στὸ Διεθνὲς Κέντρον
Σπουδῶν, τὸ Πανεπιστήμιο Πουρντοῦ,
τὴν Ἀνακριτικὴ Σχολὴ τοῦ Ἴ᾿πουργείου
Οἰκονομικῶν, τὴν Ἰνδιανάπολι, τὸ Σινσι-
νάτι, τὸ Μίτσιγκαν, τὴν Νέα Ὑόρκη κ.λ.π. Σῶμα τῆς χωροφυλακῆς στὴν Διεθνῆ
"Eva; ἀπὸ τοὺς καθηγητάς, 6 γλωσσολὄ
γος Ἄντερσον, ὁ ὁποτος τὸν ἐξήτασε σὲ 9
γλῶσσες, ἐνθουσιάζεται μαζί του καὶ τοῦ
ἀναθέτει τὰ καθήκοντα τοῦ συνδέσμου με-
ταξὐ τῶν μετεκπαιδευομένων ξένων Ἄ-
ξιωματικῶν. Ο Διευθυντὴς Ἕκπαιδεθ
σεως Σνοὑκ τὸν χρησιμοποιεῖ σὰν διερ-
μηνέα καὶ τὸν προαγάγει σὲ. . . ,Μοίραρχο μὲ τοὺς Ἰάπωνες συναδέλφους του τελειο-
ἷυρἇἳσἇωἕέἇζζἶαἑυῖἓἓἇἇἳἶ ᾟἶἶἇτἓθκἦἇἶεᾞθ᾿ ποιεῖ τὴν προφορά του στὴν γλῶσσα
σαν» τὸ παῥανόμι «ὁφμικρὸς διάβολος τῆς
Ἑλλάδος». Καὶ οἱ διακρίσεις τοῦ νεαροῦ
Ἀνθυπομοιράρχου συνεχίζονται.... Παν-
τοῦ γίνεται ἀντικείμενο θερμῶν ἐκδηλώ-
σεων ἀπὸ τοὺς Ἔλληνες ὁμογενεῖς καὶ
ἀνακηρύσσεται Σπουδάτος «τσάμπιον» στὸ
ζίου-ζίτσου κατακτῶντας τὴν πρώτη
θέσι μεταξὺ τῶν μετεκπαιδευομένων συνα-
δέλφων του. Στὴν Ἰνδιανάπολι συναντᾶ
ἕνα παλιὸ του φίλο ποὺ εἶχε φιλοξενήσει
ES
Ο Ταγματάρχης κ. Τρύπης, νεαρὸς
ἒξςτἩἐξᾎωμαᾞΚὀθ μετεκπαιδευὁμενος
Ο Ταγματάρχης κ. Τρύπης, ΜΟἱραρ-
χος τότε. ἀνάμεσα σὲ μικρούς φίλους του
μαθητὰς τῆς Ἰαπωνίας.
τὸ 19119 στὴν (-)εσἸκη: Τὸν διάσημο ἠθο-
ποιὸ τοῦ χὸλλυγουντ Ντούγκλας Φαῖρμ-
πανξ - Τζούνιορ. Ο τελευταῖος τὴν παρα-
μονὴ τῆς πρωτοχρονιᾶς τοῦ ᾿57 ὀργανώνει
πρὸς τιμὴν τοῦ Ἵθλληνα φίλου του ἐπίσημο
δεῖπνο ποὺ πλαισιώνεται ἀπὸ πολλὲς προ-
σωπικότητες. Τὸ ((κλοῦ» τῆς βραδυνὰς
εἶναι μιὰ συνέντευξι τοῦ Ἀνθυπομοιράρ-
χου σὲ 7 γλῶσσες σ᾿ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγα-
λύτερα τηλεοπτικὰ δίκτυα τῆς Ἀμερικῆς.
Στὴν 3ετία 1957-1960 διετέλεσε σἲνδε-
σμος τῆς Ἀμερικανικῆς Ἀστυνομικῆς
ἀποστολῆς στὴν Ἑλλάδα. Στὴν 5ετία
γίνεται ὁ πλέον ἀγαπητὸς ἄνθρωπος ποὺ
πέρασε ποτὲ ἀπὸ τὴν ἀκριτικὴ αὐτὴ πόλι.
Οἱ νέοι τὸν ἔχουν γιὰ ἴνδαλμα καὶ μὲ τὴν
βοήθειά του ὀργανώνουν ὁμάδες κυκλο-
φοριακῆς διαφωτίσεους, προλήψεως ἀτυ-
χημάτων, ἀνάλογες ἐκθέσεις, διαλέξεις,
προβολὲς κ.λ.π. Τὸ 1963 φιλοξενεῖται
γιὰ ‘15 ἡμέρες στὸ Μπάντεν-Μπάντεν
τῆς Δυτ. Γερμανίας ἀπὸ τὸν Βαρῶνο Φὸν
Ριχτχόφεν. Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴ ἐνημε-
ρώνεται γιὰ τὸν τρόπο λειτουργίας καὶ
ἀσφαλείας τῶν Καζίνων. Τρία χρόνια
ἀργότερα μαζὶ μὲ τὸν νῦν Συνταγματάρ-
χη κ. Πίττον ΚωνἸνον καὶ τὸν χωρ Ικα
κ. Μαρινόπουλου Ἠλίαν ἐκπροσωπεῖ τὸ
Ἀστυνομικὴ Ἴῢκθεσι τοῦ Ἀννοβέρου,
ἡ ὁποία ὡς γνωστὸν ὀργανώνεται κάθε
-10 χρόνια. Τὸ 1967 εἶναι 6 Διευθυντὴς
Ἀσφαλείας τοῦ Ἑλληνικοῦ Περιπτέρου
στὴν Διεθνῆ Ἵθκθεσι τοῦ Μόντρεαλ.
Κατὰ τὸ Ἱμηνο τῆς παραμονῆς του στὸ
Μόντρεαλ, ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ἐπαφὴ του
τῶν κατοίκων τῆς χώρας τοῦ Ἀνατέλλον-
τος ἡλίου, ποὺ εἷχε ἀρχίσει νὰ μελετᾶ
ἐντατικὰ ἀπὸ τὸ 1951. Ἔχει ἤδη συμπλη-
ρώσει τὴν ἄψογη γνῶσι 12 γλωσσῶν.
Δηλαδὴ τῆς Ἀγγλικῆς, Γαλλικῆς, Γερ-
μανικῆς, Ἰταλικῆς, Ἰαπωνικῆς, Ἱσπανι-
κῆς, Πορτογαλικἣς, Ρωσικῆς, Γιουγκο-
σλαβικῆς, Πολωνικῆς, ΤσεχοσΜκῆς καὶ
Βουλγαρικῆς. Γνωρίζει ἐπίσης τὴν Τουρ-
κική, Ἀραβικὴ καὶ Κινέζικὴ ἀλλὰ ὅπως
διευκρινίζει 6 ἴδιος μόνο γιὰ συννενόησικαὶ
ὅχι γιὰ γραφὴ ἢ μετάφρασι ἐπισήμων
᾿κειμένων. Καὶ οἱ διεθνεῖς έπαφὲς τοῦ κ.
Τρύπη συνεχίζονται. . Στὴν Ἑλλάδα
εἶναι 6 ἀπαραίτητος σὲ κάθε Διεθνὲς
Συνέδριο μὲ θέματα Ἀστυνομικοῦ ἐνδια-
φέροντος, ἀθλητικὴ ἐκδήλωσι τοῦ ΣΙ-
ΣΜ, ὑποδοχὴ ξένων συναδέλφων κ.λ.π.
Τὸ 1970 ἀντιπροσωπεύει τὴν χωροφυ-
λακὴ στὴν μεγάλη Ἔκθεσι EXPO ’70
τῆς ᾿οσάκα τῆς Ἰαπωνίας. Μαζί του
εἶναι 6 ἀείμνηστος Ἀστυνόμος Α, Ἰωάν-
νης Ἀθανασούλης, ἕνας λαμπρὸς Ἀξιω-
νατικὸς ποὺ χάθηκε πρόωρα.
«Ἦταν ἔνας Σπουδάτος ἄνθρωπος καὶ
τὸν ἔκλαψα σὰν ἀδελφό μου. . .» μοῦ ἐκ-
μυστηρεύεται 6 κ. Ταγματάρχης ὅταν
ἀναφέρει τὸ ἄνομά του. Στὴν Ὁσάκα
ἐντυπωσιάζει τοὺς πάντες ὅταν τὴν πρώ-
τη ἡμέρα τῆς συναντήσεως [ιοο περίπου
συναδέλφων του ἀπὸ 80 χῶρες, προσφω-
νεῖ τοὺς Ἰάπωνες στὴν μητρικὴ τους
γλῶσσα. Ἀπὸ ἐκείνη τὴ στιγμὴ γίνεται
παντοῦ περιζήτητος. Δίνει συνέχεια συν-
εντεύξεις στὴν τηλεόρασι, τὸν τύπο καὶ τὸ
ραδιόφωνο, παίρνει μέρος σὲ διάφορες συ-
ζητήσεις μὲ θέματα Ἀστυνομικοῦ ἐνδια-
φέροντος, προσκαλεῖται ἀπὸ Σχολεῖα,
Ἱδρύματα καὶ Ὀργανισμοὺς καὶ γίνεται
ἀντικείμενα θερμῶν ἐκδηλώσεων ἀπὸ
τοὺς Ἰάπωνες ποὺ εἶναι κατενθουσια-
σμένοι ἀπὸ τὸν Ἵἐλληνα Ἀξιωματικὸ
γιατὶ τιμὰ τὴν Ἐθνικὴ τους γλῶσσα.
Σ᾿ ἕνα ἀπὸ τὰ Σχολεῖα τῆς πόλεως Κυοῖο
1000 παιδιὰ παραληρώνι-ας ἀπὸ χαρὰ
ὑποδέχονται τὸν φίλο τους ἀπὸ τὴν μά
κρυνὴ Ἑλλάδα ποὺ ἐπὶ ἕνα χρόνο πρὶν
ηλογραφοῦσε μαζί τους. Στὸ σημεῖο
αὐτὸ πρέπει νὰ σημειώσω ὅτι 6 κ. Τα-
γματάρχης δέχεται καθημερινῶς στὸ Γρα-
φετο του δεκάδες ἔντυπα καὶ ἐπιστολὲς
ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ Κόσμου. Δὲν
ἀφήνει τίποτε ποὺ νὰ μὴ τὸ διαβάσῃ,
ἐνῷ παράλληλα φροντίζει νὰ εἶναι πάντα
τακτικὸς στὴν ἀλληλογραφία του. Ἀπὸ
τὸ 1951 ποὺ βγῆκε γιὰ πρώτη φορὰ ἔξω
ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδος μέχρι πρό-
σφατα ποὺ ἀντιπροσώπευσε τὴν Χωρο-
φυλακὴ στὸ Σαὶν -Κλοῦ τῆς Γαλλίας σ᾿
ἕνα Διεθνὲς Συμπόσιο τῆς Ἰντερπὸλ μὲ
θέματα Ἑκπαιδεύσεως, ὁ κ. Τρύπης ἀπο-
κτᾶ συνέχεια φίλους. Περιττὸν νὰ ἀνα-
φέρω ὅτι διατηρεῖ ἕνα τεράστιο ἄρχετο μὲ
χιλιάδες ἐπιστολὲς καὶ ἀναμνηστικὲς φω-
τογραφίες. Oi τελευταῖες ἔχουν ταξινο᾿
μηθῆ μὲ ἀπόλυτη χρονολογικὴ σειρά,
σὲ τεράστια ἄλμπουμ. Φυλλομετρῶ μερί
κὰ ἀπὸ αὐτά. Ἐδῶ φαίνεται 6 μαθητὴς
Τρύπης, ἐκεῖ ὁ ἔφηβος, κάπου ἀλλοῦ ὁ
χωροφύλαξ, 6 Ἵ᾿παξιωματικός, ὁ Ἀξιώ
ματικὁς. . . Στὴν Σχολή, στὴν Ἀθήνα,
τὴν Θεσσαλονίκη, τὴν Εὐρώπῃ, τὴν Ἀμε-
ρική. . . Μὲ Ἕλληνες καὶ ξένους συναδέλ-
φους, ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ
προσωπικότητες. Ὅπως τὸν Στρατηγὸ
Φράνκο, τὸν Καγκελλάριο Ἀντενάουερ,
᾿1᾿πουργούς, διπλωμάτες, Δημάρχους ξέ-
νων μεγαλουπόλεων, Ἀρχηγοὺς Ἀστυ-
νομιῶν, Στρατιωτικούς ἀνωτέρων καὶ
ἀνωτάτων βαθμῶν, διακεκριμένους ἐπι-
στήμονες κ.λ.π. Κάποτε ἐνῷ βρίσκομαι
στὸ 80 ἦ 90 ἄλμπουμ κοιτάζω τὸ
ρολόϊ μου. Δὲν ἔχω καιρό. Σὲ μισὴ ὥρα
πρέπει νὰ βρίσκομαι στὸ Τυπογραφεῖο γιὰ
νὰ παραδώσω κάτι χειρόγραφα. Ρίχνω
μιὰ ματιὰ στὶς κακογραμμένες σημειώ-
σεις μου, Τὶς βρίσκω ἀρκετὲς γιὰ νὰ
καλύψουν ἕνα σύντομο ρεπορτὰζ καὶ φυ-
σικὰ ὄχι τὸ ἀνεξάντλητο ἀστυνομικὰ καὶ
πνευματικὸ κεφάλαιο ιιΤαγματάρχης κ.
Τρύπης». . .
᾿ 343
 Σελίδες ἀπὸ τὴν Μάχη Τῆς Κρήτης
\V
ι
Τὸ ἡρῶον τῶν πε-
σόντων κατὰ τὴν μά-
χην τῆς Κρἡτιις ἀν-
δρῶν Χωρὶκῆς. τὸ ὁ-
ποτον εὑρίσκεται εἰς
τὸν περίβολον τῆς
Σχολῆς Χωρικῆς εἰς
τὸ Ρεθυμνον.
Ἔνας νεαρὸς Ἀνθυπομοίραρχος. μιά
συντροφιά ἀπὸ λεβεντὸκορμους Κρῆτες
καὶ Κάποια ἄμορφη γωνιὰ ἀπὸ τὴν ξε-
γνοιαστη προπολεμικὴ Κάντανο. εἶναι
τὸ «θέμα» μιᾶς παλιᾶς κιτρινισμένης
φωτογραφίας-τῆς μοναδικῆς-ποὺ ἔχει
σήμερα στὸ προσωπικὰ του ἄρχετο ὁ
Ἀντιστράτηγος Χωρικῆς ε. α. K. Γεώργιος
Μουρκογιάννης ἀπὸ τὴν ὑπηρεσία του
στὴν Μεγαλὸνησο. Διασώθηκε μέχρι σὴ-
μερα γιατὶ ἔτυχε νὰ βρεθῇ στὶς τσέπες
του τὸν καιρὸ ποὺ ἐδραπέτευε ἀνάμεσα
ἀπὸ τρεῖς ἐνόπλους Γερμανοὺς καὶ διε-
φευγε τελικά ἀπὸ τὴν Κρήτη κάτω ἀπὸ
μυθιστορηματικὲς συνθῆκες. Αὐτὴ ἡ
ἰστορικὴ φωτογραφία ἦταν καὶ τὸ συγκι-
νητικὸ «φλἀς -μπἀκ» στὴν ἀρχὴ τῆς
συνομιλίας μας μὲ τὸν Στρατηγό. Η
ἀφήγησί του ἀρχίζει ἀπὸ μιὰ μεγάλη στι-
γμὴ γιά Κάθε Ἀξιωματικὸ τῆς Χωροφυ-
λακῆς: Τὴν ἔξοδα ἀπὸ τὴν Σχολή. 'H-
ταν ἕνα φθινοπωρινὰ ἀπομεσήμερο τοῦ
᾿38 ὅταν ὁ νεαρὸς τότε Ἀνθυπομοίραρχος
κ. Γεώργιος Μουρκογιάννης μὲ λίγες
ἀποσκευὲς καὶ πολλὰ ὄνειρα ἔφθανε μὲ
ἕνα παλιὸ λεωφορεῖο στὴν Κάντανο γιὰ
νά ἀναλάβη τά καθήκοντα τοῦ Διοικητοῦ
Ὑποδιοικὴσεως Χωροφυλακῆς. Ἀπὸ τοὺς
πρώτους μῆνες προσαρμόζεται μὲ τὸ και-
νούργιο περιβάλλον ποὺ τὸν γοητεύει
στὴν κυριολεξία. Φιλόξενοι, ζωντανοί.
καὶ πάνω άπ᾿ ὅλα ἀληθινοὶ ἄνθρωποι ζοῦν
στὴν φορτωμένη ἀπὸ αἰῶνες καὶ ἱστορία
εἰδυλλιακὴ αὺτὴ γωνιἀ τῆς Κρητικῆς
γῆς. Η ἀρχικὰ βαθειά ἐκτίμησίς του γιὰ
τὸ ἀνθρώπινο αὑτὸ σύνολο γίνεται θαυμα-
344
χ «Ἀποκαλυπτικῂ
᾿ ὶ τῂν «ΕΠ/ΘΕΩΡΗΣΙΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ»
L τοῦ κ. Γεωργίου
«ι - Ἀντιστρατήγου χωροφυλακῆς ἐ. ἀ. ».
σμὸς ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς κηρύξεως τοῦ
Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου. Πάνω σ᾿ αὺτὸ
ὁ Στρατηγὸς εἶπε χαρακτηριστικά:
Ἐνθυμοῦμαι ὅτι κατὰ τὴν ἱστορικὴν
ἐκείνην ἡμέραν τῆς κηρύξεως τοῦ πολε-
μου ἡ προσέλευσις τῶν ἔφεδρων τῆς Ἐ᾿
παρχίας Σελίνου ἐπερατώθη εἰς διάστημα
ὀλίγων ὡρῶν καὶ ἐντὸς πανηγυρικῆς
ἀτμοσφαίρας. Γενικῶς τὸ πατριωτικὸν
φρόνημα τῶν κατοίκων ἦτο ὑπερυψωμὲ-
vov καθ᾿ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ πολέμου.
Ἐνθυμοῦμαι ἐπίσης ὅτι ὁσάκις ἤρχετο
τηλεγράφημα διὰ τοῦ ὁποτου ἐγνωστο-
ποιεῖτο ὁ θάνατος στρατευμένου τῆς περι-
οχῆς μου εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης, ἐπι-
σκεπτὁμην συνήθως μετὰ τοῦ Προέδρου
τῆς Κοινότητος τοὺς οἰκείους του οἱ
ὁποτοι ἐδέχοντο μετὰ δακρύων τὴν θλι-
βερὰν εἴδησιν λέγοντες συγχρόνως «Χα-
λάλι ποὺ σκοτώθηκε γιὰ τὴν Πατρίδα. .».
Οἱ ἴδιοι πάλιν ἐξεδήλωναν τὴν χαράν
των ὁσάκις ἐπληροφοροῦντο τὰς προό-
δους τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ εἰς τὸ μετω-
πον. Χαρακτηριστικὸν εἶναι ἐπίσης καὶ
τὸ ἑξῆς περιστατικὸν Κατὰ τὴν διάρ-
κειαν τοῦ πολέμου ἡ Κυβέρνησις Μετα-
ξᾶ εἶχε ζητήσει ἀπὸ τοὺς πολίτας νἀ
παραδώσουν ὅσα πολεμικὴ ὅπλα κατεῖ-
χον. Εἰς τὴν περιφέρειαν του πρῶτος
ἔδωσε παράδειγμα νομιμότητος εἷς δικη-
γόρος τοῦ ὁποίου τὸ ἄνομα μοῦ διαφεύγει
σήμερον. Πρὸ τῆς παραδόσεως μὲ παρε-
κάλεσε νὰ τοῦ ἐπιτρέψω να πραγματο-
ποιἡση μίαν ἀποχαιρετιστήριον βολήν.
Δὲν ἔφερον ἀντίρησιν. Αὐτὴ ἦτο ἡ ἀρχή.
Ἐντὸς ὀλίγων ὡρῶν παρεδόθησαν ἐν μέσῳ
συνέντευξις πρὸς
Μουρκογιἀννπ,
πυροβολισμῶν 180 πολεμικὰ ὅπλα. Κατ᾿
αὐτὸν τὸν ἐντυπωσιακὸν ὅσον καὶ συγ-
κινητικὸν τρόπον ἀπεχωρίζοντο οἱ ἡρωϊ-
κοἰ Σελινιῶται τἀ πολεμικά των κειμή-
λια.
Κάποτε ἡ συζήτησις φθάνει στὴν ἐπι-
κῆ μάχη τῆς Κρήτης, ὅταν ἡ Χωροφυ-
λακὴ Kai ὁ ἀδελφωμένος μαζί της ἡρωϊ-
κὸς λαὸς τῆς Μεγαλονήσου βρέθηκαν
στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ πυρός. δίπλα
ἀπὸ τὰ Ἑλληνικά καὶ Συμμαχικά στρα-
τεύματα. Η Ἐπαρχίά Σελίνου ἂν καὶ δὲν
ἀποτελοῦσε ζωτικὸ στόχο γιὰ τὴν Γερ-
μανικὴ Ἀεροπορία, ἐν τοῦτοις, ἀπὸ τὶς
πρῶτες πρωινὲς ὧρες τῆς 2οῆς Ματού
δέχεται ἀλλεπάλληλες ἐπισκέψεις τῶν
«Στοὐκας» ποὺ βομβαρδίζουν ἀπὸ χαμη-
λὸ ὕψος τὴν Κάντανο Kai τἀ γύρω χωριά
μἐ ἀντικειμενικὸ σκοπὸ νἀ τρομοκρατὴ-
σουν τὸν πληθυσμὸ. Κανεὶς δμὼς δὲν
χάνει τὴν ψυχραιμία του. Ὁλοι εἶναι
ἀποφασισιἐνοι νὰ άμυνθοῦν, ἐναντίον
τῶν εἰσβολεων. Τὴν ἑπομένη ἠμέρᾳ
(2| Μαΐου) διανέμονται ἀπὸ τὴν Ὑπο-
διοίκησι Χωροφυλακῆς Καντιάνου τά
πολεμικὰ ὅπλα στοὺς κατόχους τους.
Τὴν ῖδια ἡμέρα διακόπτεται ἡ τηλεφω-
νικὴ ἐπικοινωνία μὲ τὰ Χανιά καὶ τὴν
γύρω περιοχὴ ὅπου μαίνονται οἱ μάχες.
Στὶς κρίσιμες αὐτὲς στιγμὲς μιἀ ὁμάδα
ἀπὸ Σελινιῶτες πολίτες μὲ ἐπικεφαλής
τὸν Λοχία Ἰωάννην Λαζοπούλου Kai τὸν
Χωροφύλακα Στέφανον Σβεστάκην᾿ κι-
νεῖται πρὸς τὴν κατεύθυνσι τῶν Χανίων.
μὲ σκοπὸ τὴν συγκέντρωσι πληροφο-
ριῶν. Η ὁμάδα εἰσχωρεῖ στὴν ἐπαρχία

Α -..χμ
Ξ ι,
=----᾿-᾿.
Η L 4 u‘
Κισσάμου καί κάθ᾿ ὁδὸν συγκρούεται
μὲ ἕνα Γερμανικὸ Τμῆμα ποὺ κατευθύ-
νεται πρὸς τὴν κωμόπολι Βουκολἐς.
Ὕστερα ἀπὸ σύντομη μάχη φονεύονται
ὁ ἐπικεφαλής Γερμανὸς Ἀξιωματικὸς
Kai μερικοί στρατιῶτες. ἐνῶ ἀπὸ Ἐλλη-
νικῆς πλευρᾶς οἱ βαθμοφόροι Λαζόποπ-
λος καί Σβεστάκης. Ἕνα Γερμανικὸ πυ-
ροβὸλο καί ξένας χάρτης ἐπιχειρήσεων
εἶναι τὰ λάφυρα τῆς ὁμάδος. Η σύγκρου-
σις αὺτὴ πείθει τοὺς πάντες ὅτι ἡ Γερμα-
νικὴ εἰσβολὴ στὴν Ἐπαρχίά Σελίνου
εἶναι ζήτημα ὡρῶν. Ἀλλά στὸ σημεῖο
άὺτὸ ἀξίζει νά μεταφέρωμε ἐδῶ αὐτού-
σια τὴν σχετικὴ συζήτησι μὲ τὸν Στρά-
τηγό. Σὲ ἐρώτησί πῶς ἔγινε ἡ κλιμάκωσις
τῶν Ἐλληνογερμανικῶν συγκρούσεων
στὴν περιοχὴ τῆς Καντάνου, ἐξιστορεῖ τὰ
ἑξῆς
Τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἀπέστειλα μι-
κτὴν περίπολον ὑπὸ τὸν Χωροφύλακα
Ἀθανασιάδη Κων1νον κατὰ τὸν ἄξονα
Κάντανος-ῥΦλώριά--Βουκολιές. Η περί-
πολος ἄτη συνεκρούσθη εἰς Φλώρια
μετὰ τῶν Γερμανῶν, ἐκ τῶν ὁποίων διε-
σώθησαν δύο ἢ τρεῖς. Ἐκ τῶν μελῶν τῆς
περιπόλου ἐνθυμοῦμαι τοὺς ἱερέαν Πολύ-
καρπον Γρυφάκη (ὡπλισμένον διά κυνη-
γετικοῦ ὅπλου). Δημήτριον Βαρδαλάκη
καί Εὐάγγελον Γεωργιακάκην. οί λοιποί
ἂς συγχωρήσουν τὴν λησμοσύνην μου.
Σὲ ἐρώτησι πότε Kai ποῦ διεξήχθη ἡ μάχη
μὲ τὸν κύριον ὄγκο τῶν Γερμανικῶν δυνά-
μεων, ὁ Στρατηγὸς εἶπε τὰ ἑξῆς
Η μάχη αὺτὴ διεξήχθη τὴν ἑπομένην
(24 Μαΐου) εἰς «Φαράγγι», θέσιν φύσει
ὀχυρὰν με πετρώδη ἔνθεν καί ἔνθεν τῆς
ἀμαξιτῆς ὁδοῦ ὑψώματα, τὰ ὁποῖα δὲν
ἐπέτρεπον τὴν ἀνάπτυξιν Ὅτε τὴν κά-
λυψιν τῶν Γερμανικῶν δυνάμεων. Ἀπὸ
τῆς 4ης πρωινῆς συνεκέντρωσα τὴν ἐξ
εἴκοσι ἀνδρῶν δύναμιν τῆς Ὑποδιοική-
σεως καί ἐκινήθην διὰ τὴν προαναφερθεῖ-
σαν θέσιν μέσῳ τῆς Ἀγορᾶς τῆς Καντά-
νου. Ἐκεῖ εἶχον συγκεντρωθῆ πολλοί
ἔνοπλοι ἄνδρες οἱ ὁποτοι ἔδειξαν μεγά-
λην ἱκανοποίησιν εἰς τὴν θέαν τῆς μι-
κρᾶς δυνάμεως τῆς Χωροφυλακῆς.
Δὲν ἔχασα καιρόν. Ἐλαβά θέσιν εἰς τὸ
κέντρον τῆς ὁδοῦ με ἀνυψωμένην τὴν
χεῖρα Kai εἶπον «Ὅποιος θέλει νὰ πολἐ
μήσῃ νὰ σταθῇ πίσω μουῖ. .)). Τὸ ἀποτέ-
λεσμα ἧτο ἐκπληκτικὸν. Ὁτε εἰς χρόνον
ὀλιγώτερον τοῦ λεπτοῦ ἔστρεψα τὸ βλέ-
μα μου πρὸς τὰ ὀπίσω. ἅπαντες (ἄνω τῶν
100) εἶχον παραταχθῆ κᾆτά τριάδάς καί
ἵσταντο εἰς τὴν στάσιν τῆς προσοχῆς μὲ
Γ
Ὕ ιτ ' Γερμανοί ἐπεχείρισαν συνδυασμένας ἐπι-
᾿ἲ
>””ie,/"
MC» ἷ᾿ ἡ /
τ-..σ- μ,,,,,.,, Α -,-
ί Ι
Ο Ἀντ1γοςΧωρΙΚῆς m. κ. Γ. Μουρ-
κογιάννης ἐξιστορῶν εἰς συντάκτην τοῦ
περιοδικοῦ τά ἡρωικά ὀσον Kai δραμα-
τικἀ γεγονότα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.
Μία άπὸ τάς τρεῖς στήλας, τάς ὀ-
ποίας οί κατακτηταί ἐτοποθέτησαν εἰς
τὴν ύπ᾿ αὐτῶν ὀλοσχερῶς καταστραφεῖ-
σαν Κάντανον, ὡς ἀντίποινα διἀ τὴνἡρώί-
κὴν ἀντίστασιν τῶν γενναίων μαχητῶν
τῆς Κβἠτης-
ιῂΞτ stand
KANDANOS
is wua’rszifl1 ΑΙΞ Suture ἵζοι
dz: Ermrdunq vun 25 deufschm
Ξσἰἀἀἰεπ
EDIE Ὑπῆρχε Η
ΚΑΝΔΑΝΟΣ
Ηἒτἱετρςκπἒὰς ἓἷιλτιεμυν
7*: 5:2 Ξᾳανίας 25 Γερμανῶν
Στρατιωτικϋιν
τὸ ὅπλον παρά πόδας. Ἄνευ καθυστερή-
σεως ἡ δύναμις κατηυθύνθη πρὸς κατάλη-
ψιν τῆς θέσεως «Φαράγγι». Καθ᾿ ὁδὸν νέοι
ἐθελονταί ἐπύκνωνον τὴν φάλαγγα. Μὲ
τὴν βοήθειαν τοῦ φίλου μου καθηγητοῦ
τῶν Φυσικῶν κ. Σοφοκλῆ Ἀποστολάκη
ἐγκατέστησά μίαν μικρὰν φρουράν εἰς
τὴν εἴσοδον τῆς κωμοπόλεως μὲ ἀποστο-
λὴν νά καλύπτῃ τὰ νῶτα μας. Ἐντὸς μιᾶς
ὥρας εἴχομεν καταλάβει ἐπικαίρους θέσεις
εἰς τὸ «Φαρἀγγι». Μετά ὀλιγόχρονον ἀνα-
μονὴν ἐμφανίζονται δύο μοτοσυκλεττι-
σταί. προπομποί τῆς Γερμανικῆς δυνά-
μεως. οἱ ὁποτοι Kai ἐξουδετερώθησαν
ἀμέσως. Ο ἐχθρὸς αἰφνιδιάζεται καί ἀκι-
νητοποιεἷται ἀπὸ τὰ συγκεντρωμένα πυ-
ρά μας. Ἐπιχειρεῖ ἀλλεπαλλήλους ἐπιθέ-
σεις δυνάμεως διμοιρίάς, ἀλλὰ δὲν ἐπι-
τυγχάνει νά προωθηθῆ. Ἀποφασιστικὴν
ἐπίδρασιν εἰς τὴν καθήλωσιν αὺτὴν τῶν
Γερμανικῶν δυνάμεων εἶχε τὸ πολυβό-
λον -λάφυρον τὸ ὁποτον ἐχειρίζετο μέ
ἐπιτυχίαν ὁ Γεώργιος Κωστάκης. Οἱ
θέσεις ὑποστηριζόμενοι ύπὸ πυροβολι-
κοῦ καί ἀεροπορίας, ἀλλ᾿ οὐδέν ἐπέτυχον
διότι ἡ φύσει ὀχυρά θέσις τὴν ὁποίαν
κατείχομεν ἐξησφάλιζεν ἀποτελέσματί
κ-
κὴν κάλυψιν, ἀπόκρυψιν καὶ προστασίαν.
Ἀλλὰ τὴν 4ην ἀπογευματινήν ὅτε εἶχον
᾿ ,
ἀποδεκάτισθῆ αἱ Γερμανικαὶ δυνάμεις τά
κ
πυρομαχικὰ ἤρχισαν νὰ ἐξαντλοῦντάι.
Ο ἐχθρὸς ἀντελήφθη τὴν ἀραίωσιν τῶν
πυρῶν μας, ἐπραγματοποίησεν ἔφοδον
ὑπὸ κατσιγιστικὸν πῦρ᾿ καὶ ἐπλησίασεν
Α
κᾆτά πολὺ τάς θέσεις μας. Πρὸ τοῦ κιν-
δύνου νά αἰχμαλωτισθῶμεν ἔνοπλοι, ἀλλά
κατὰ τραγικὴν εἰρωνείαν ἐντελῶς ἀσφαι-
ροι, διέταξα ἀπαγκιστρώσου ἡ ὁποία καί
ἐπραγματοποιήθη βαθμιαίως χωρίς Va
σημειωθῶσιν ἀπωλειαι. Δέον νἀ σημειω-
θῆ ὅτι κατὰ τὴν μάχην αὑτὴν πλὴν τοῦ
ἐλαφροῦ τραυματισμοῦ ἑνὸς Χωροφύλα-
κος οὐδεὶς ἄλλος ἔπαθεν τί. Ἐγκατέλειψα
τελευταῖος τὸ πεδίον τῆς μάχης μαζί μὲ
τὸν τότε φοιτητὴν τῆς Θεολογίας Kai
νῦν ἱερέα Καντιάνου αἰδεσιμώτατον κ.
Μιχαὴλ Κουκουράκην. Μετὰ τὴν κατ᾿
ἀνάγκην διάσπασιν τῆς ἡμετέρας γραμ-
μῆς ἀμύνης, ὁ δρόμος τῶν Γερμανῶν διὰ
τὴν Κάτανον ἦτο πλέον ἀνοικτός. Πά
ρἀ ταῦτα δμὼς -ὅτε μάλιστα ἐβλήθησαν
ὑπὸ τῆς μικρᾶς ὀπισθοφυλακῆς μας -
ἔκριναν σκόπιμον νἀ διανυκτερεύσουν εἰς
ἱκανήν ἀπόστασιν ἀπὸ τὰς παρυφὰς τῆς
κωμοπόλεως. Η εἰσβολὴ ἐπραγματοποιή-
θη τὴν ἑπομένην ἡμέραν Kai ἡ μαρτυρικὴ
Κάτανος παρεδόθη εἰς τὰς φλόγας. Μετ᾿
ὀλίγας ἡμέρας Kai συγκεκριμένως τὴν
3ην Ἰουνίου ἀωίκετο εἰδικὸν Συνεργεῖον
Μηχανικοῦ τὸ ὁποῖον Kai τὴν ἰσοπέδω-
σεν εἰς τὴν κυριολεξίαν. Ἀλλά περὶ άὺ-
τοῦ τοῦ «κατορθὠματος» χαρακτηριστικαί
εἶναι αἱ περίφημοι ἐκεῖναι πινακίδες τὰς
ὁποίας ἔστησαν εἰς τὴν εἴσοδον τῆς κω-
μοπόλεως μετὰ τὴν ταπείνωσίν των ὑπὸ
τοῦ γενναίου Κρητικοῦ λαοῦ.
Oi Γερμανοί ἐφήρμοσαν καί ἀλλα ἀντί-
ποινας ἐρωτῶμεν τὸν Στρατηγόν.
Δυστυχῶς ναί, ἀπαντᾶ μὲ φωνὴ ποὺ
πάλλεται ἀπὸ συγκίνησι. Μετ᾿ ὀλίγας
ἡμέρας συνέλαβον 170 Σελινιώτας ἡλι-
κιωμένους, παιδιά, καὶ ἀσθενεῖς. Ἐξ άὺ-
τῶν ἐπέλεξαν 35 ἄνδρας τοὺς ὁποίους
μετά συνοπτικὴν διαδικασίαν ἐξετέλεσαν
εἰς τὴν Παλιὸχωραν. κατεδίκασαν ἐπί-
σης ἐρήμην εἰς θάνατον ἐμέ, τὸν ἱερέα
Πολύκαρπον Γρυφάκην, τὸν Τάγματάρ-
χην Πεζικοῦ Χαράλαμπον Σειραδάκην,
καὶ τὸν Μοίραρχον Γεώργιον Μπιτσά-
κην. Μεταξὺ τῶν ἐκτελεσθέντων ἦσαν Kai
oi Μοίραρχος Ἰωάννης Ἀρχοντάκης,
Ἐνωμ1ρχης Χαρίλαος Παπαντωνὰκης,
Ἔφεδρος ἘνωμΙρχης Μπιτσάκης, καί
Χωροφύλαξ ΚωνἸνος Ἀθανασιάδης. Ο
τελευταῖος ἐδέχθη τὰς δολοφονικὰς σφαί-
ρας ψάλλων τὸν Ἐθνικὸν Ὑμνον. Ἂς
εἶναι Αἰωνία ἡ Μνήμη των καθὼς καί ὂ-
λων ἐκείνων οἱ ὁποτοι εἰς τὴν Μεγαλὁνη-
σον Kai ἀλλαχοῦ ἔπεσαν ἡρωικῶς ἀγω-
νιζόμενοι καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον ἐνάν-
τίον τῶν Δυνάμεων τοῦ Ἀξονος. προσέ-
θεσε μὲ συγκίνησι ὁ Σεβαστὸς Στρατη-
γὸς τὸν ὁποτον καί εὐχαριστοῦμεν θερμό-
τατα Kai ἀπὸ αὺτὴν τὴν στήλη γιὰ τὴν
τιμὴν ποὺ ἔδωσε στὸ περιοδικὰ μας παρα-
χωρὡντας τὴν ἐνδιαφέρουσα συνέντευ-
ξί του.
345

Η «ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ» ΚΑΙ . . . ΟΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΤΗΣ
(1g/Wm};
Ἐ τῆς γλυκειὰς Τζοκόντας στὴν χώρα τοῦ ἀνατέλλοντος
κ ἡλίου. Τὸ «γιατὶ» δὲν χρειάζεται νὰ τὸ ἐπαναλάβωμε
Η ἀναγέννησις ἦταν μιὰ περίοδος γενικῆς ἀνανεῴ-
σεως, ὅπως ἄλλωστε αὐτὸ μαρτυρεῖ καὶ ἡ ἴδια ἡ λέξι.
, Σ᾿ αὐτή, ἀκριβῶς, τὴν περίοδο ἔζησε καὶ δημιούργησε
τὰ ἀθάνατοι ἔργα του ὁ Ποντίφηκος τῶν ζωγράφων τῆς
ἐποχῆς ἐκείνης, Λεονάρδος Ντὰ Βίντσι, ποὺ μὲ ἐσώτερη
δημιουργικὴ ὁρμὴ καὶ πνευματικὸ δυναμισμό, πέτυχε
τέλεια νὰ ἀγκαλιάσῃ τὸ σύνολο τῶν γνώσεων, ἀνοίγον-
τας νέους ὁρίζοντες στὴν ἀνθρωπότητα. Αὐτὰ ὅλα,
δμως, θὰ ἐνδιέφεραν περισσότερο τοὺς ἱστορικοὺς τῆς
τέχνης καὶ τοὺς τεχνοκρίτας καὶ λιγώτερο αὐτοὺς ποὺ
εἶναι ἐπιφορτισμένοι μὲ τὴν ἀσφαλῆ φρούρησι καὶ δια-
φύλαξι τῶν θαυμαστῶν αὐτῶν δημιουργημάτων. Μιὰ,
ὁλόκληρη «κουστωδία» ἀπὸ τοὺς πιὸ ἔμπειρουςαντε-
τέκτιβς», συνοδεύουν κάθε τέτοιο ἔργο τέχνης, στὶς
διάφορες μετακινήσεις του, σ᾿ ὁποιοδήποτε μουσεῖο ἢ
παγκόσμια ἔκθεσι χρειασθῆ νὰ παρουσιασθῆ. Λαμ-
βάνονται δρακόντια μέτρα ἀσφαλείας, ποὺ εἶναι ἀμφί-
βολο ἂν λαμβάνονται παρόμοια στὶς διάφορες μετακινή-
σεις ὑψηλῶν προσώπων, τῶν ὁποίων πολλὲς φορὲς ἡ
ζωὴ διακυβεύεται ἢ καὶ ἀκόμη ἀπειλεῖται. Καὶ δμως.
"Ev; ἔργο τέχνης, πέρα ἀπὸ τὴν ἀμύθητη ἀξία του,
ἔχει μιὰ ἐντελῶς ξεχωριστὴ προσωπικότητα, ἂν ἔχῃ
βγῆ ἀπὸ τὰ θαυματουργὰ χέρια ἑνὸς Λεονάρδου Ντὰ
Βίντσι. Ὅταν ἰδιαίτερα αὐτὸ τὸ ἔργο εἶναι ἡ Μόνα
Λίζα, ἢ περίφημη «Τζοκόντα», μὲ τὸ αἰώνια αἰνιγμα-
τικό της μειδίαμα, τότε ἡ φρούρησίς της γίνεται σω-
στὸς (ιβραχνᾶςυ γιὰ τὶς Ἀστυνομίες ὅλου τοῦ Κόσμου.
Η εἴδησις ποὺ μᾶς ἔρχεται ἀπὸ τὴ Γαλλικὴ Χωροφυ-
λακὴ (Ζενταρμερύ), ἐπαληθεύει, ἀπολύτως, τὰ πιὸ
πάνω. Ὀκτὼ δεινοὶ σκοπευτὲς τὴν φρουροῦσαν, κατὰ
τὴ πρόσφατη ἀεροπορικὴ μεταφορά της, ἀπὸ τὸ Παρί-
σι στὸ Τὸκιο, ὅπου παρουσιάσθηκε σ᾿ ὅλη τὴ μεγαλο-
πρέπειά της στὴν ἐκεῖ παγκόσμια καλλιτεχνικὴ ἔκθεσι.
Οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ Λούβρου ἀρνήθηκαν ν᾿ ἀποκαλύψουν
τὸ ὕψος τῆς ἀσφαλίσεως, γιὰ τὴν ἀποφυγὴ παροχῆς
στοιχείων σ᾿ ἐπίδοξους άεροπειρατές. Τὸ χαλύβδινο
346
κιβώτιο μέσα στὸ ὁποῖο ἦταν κλεισμένη δὲν βυθιζόταν
στὸ νερὸ καὶ ἦταν ἀεροστεγές, γιὰ τὴν διατήρησι τοῦ
πίνακα στὴν ἴδια θερμοκρασία καὶ ὑγρασία ποὺ βρί-
σκονταν στὸ Λοῦβρο. Καὶ κάτι ἀκόμη: Οἱ ὀκτὼ «Γορίλ-
λες» ἦταν οἱ ἄγρυπνοι φρουροὶ καὶ καθημερινοὶ συνοδοὶ
ἀφοῦ εἶναι...«ἡλίου φαεινότερον» ὅτι ἡ γυναίκα μιᾶς
παρωχημένης ἡλικίας συγκεντρώνει τὸ γενικὸ ἀνδρικὸ
ἐνδιαφέρον μόνο ὅταν εἶναι δημιούργημα τῆς τέχνης
καὶ ὄχι κάποιου..,;Ινστιτούτου Καλλονἤς...
ΦΙΛΑΘΛΩΝ (ΦΙΛ)ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ
Τὸ περισκοποῖο τῆς στήλης βρέθηκε στὴν Ἰτα-
λία, ὅπου συνέλαβε δύο περιστατικὰ ποὺ μᾶς πλη-
ροφοροῦν ὅτι καὶ ἐκεῖ οἱ θερμόαιμοι φίλαθλοι- Μεσόγεια-
κοὶ γάρ-δὲν διστάζουν νὰ μεταβάλουν ἕνα γήπεδο τοῦ
«κάλτσιο» σὲ Ἱσπανικὴ ἀρένα. Σὲ ὅλα βέβαια τὰ γή-
πεδα ἡ ἀτμόσφαιρα εὔκολα ἠλεκτρίζεταικαὶ ἡ ἐξέδρα
συγκλονίζεται ὅταν ἀμφισβητοῦνι-αι οἱ διάφορες φάσεις
ἢ εἶναι λανθασμένες τοῦ διαιτητοῦ οἱ ἀποφάσεις. ᾿
τελευταῖος γίνεται πάντα ὁ στόχος τῶν φιλάθλων. Αὐ-
τὸ ἄλλωστε εἶναι σύνηθες γεγονός, Τὸ πρᾶγμα δμὼς
διαφέρει ὅταν ὁ διαιτητὴς γίνεται στόχος μέ...πραγμα-
τικὰ πυρά. Τὸ ἀνεπανάληπτο αὐτὸ περιστατικὸ συνέβη
πρὸ καιροῦ σ᾿ ἕνα γήπεδο τῆς Νοτίου Ἰταλίας ὅπου
ἀγωνίζονταν δύο μικρὲς ὁμάδες σ᾿ ἔνα ἀμφίρροποπαιχνί-
δι Γεμᾶτο διακοπὲς καὶ ἐκνευρισμούς. ιἘΩσπου σὲ μιὰ
στιγμὴ κάποιος ἀπὸ τοὺς φιλάθλους ἀνέσυρε ἕνα......
δίκαννο (ἰ) καὶ ἐπυροβόλησε-εὖτυχῶς ἄστοχα-πρὸς
τὴν κατεύθυνσι τοῦ διαιτητοῦ. Τελικὰ τὸ μάτς ἔληξε
5—0 ὑπὲρ τῆς ὁμάδος τοῦ ὁπλοφόρου φιλάθλου ὁ ὁποτος
- καθόλου ἀπίθανο νὰ πιστεύη σήμερα ὅτι τὰ μεγάλα
σκὸρ σημειώνονται καμμιὰ φορὰ καὶ ἀπὸ τοὺς .......
κυνηγούς τῆς ἐξέδρας. Τὸ δεύτερο περιστατικὸ συνέβη
σ᾿ ἕνα γήπεδο τῆς Νεαπόλεως ὅπου οἱ θεαταὶ παρηκο-
λούθησαν ἔνα μάτς-..κλαίγοντας ὄχι ἀπὸ συγκίνησι
ἀλλὰ ἀπὸ τὰ δακρυγόνα ἀέρια ποὺ ἐχρησιμοποίησε ἡ
Ἀστυνομία τὴν κατάλληλη στιγμὴ γιὰ νὰ ἀποτρέψῃ
αἱματηρά ἐπεισόδια. Τὸ ἀξιοσημείωτο γιὰ τὴν περί-
πτωσι εἶναι ὅτι τὰ δακρύβρεκτα αύτὰ ἐπεισόδια ἦταν
κάπως διαφορετικὰ ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ συμβαίνουν συνή-
θως ἐπὶ τοῦ πεδίου τῶν ποδοσφαιρικῶν μαχῶν. Γιατὶ
οἱ Ναπολιτάνοι φίλαθλοι ἔγιναν ξαφνικὰ (ιφουριόζοιυ
στὴν προσπάθειά τους νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν προτεραιό- χ
τητα εἰσόδου στὸ γήπεδο παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλοι
κρατοῦσαν εἰσιτήρια. Τελικὰ δέκα ἀπὸ αὐτοὺς πῆραν
εἰσιτήρια γιὰ κάποιο Νοσοκομεῖο ἢ κλινική, ἐνῷ οἱ
χιλιάδες ὑπόλοιποι κατέληξαν κάποτε στὴν πολυπόθη-
τη ἐξέδρα ἀποφασισμένοι νὰ παρακολουθήσουν τὸ μάτς
ἀνέμεσα ἀπὸ τοὺς καπνοὺς τῶν δακρυγόνων. Τὶ νὰ
εἰπῆ κανεὶς γί αὐτὴ τὴν ἐπιμονῆς Οἱ Ρωματοι βέβαια
εἶχαν διατυπώσει τὸ περίφημο ἐκεῖνο DUM SPI ΒΟ
5ΡΕΒΟ (ἐφ᾿ ὅσον ἀναπνέω ἐλπίζω) τὸν καιρὸ δμὼς
ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἀνάπνεαν καθαρὸ ὀξυγόνο καὶ οἱ
ἐλπίδες δὲν εἶχαν ποδοσφαιρικὸ χρῶμα.

ΜΑΦΙΟΖΩΝ ΕΠΙΔΕΣΕΙΣ
Πρὸ ἡμερῶν γιὰ πολλὰ στελέχη τῆς ᾿,-Χμεεικανικῆς
«Παφίας» (("()7.0L οἱ δρόμοι ὡδηγοῦσαν στὴν Ρώμην.
Αἰτίαι Ἔ()χι ἡ ἐπιβλητικὴ κηδεία κάποιου κορυφαίου
«ντόν», ἀλλὰ ἕνα χαρμόσυνο γεγονὸς ()ἱ γάμοι τοῦ
φοιτητοῦ τῆς Ἰατρικῆς Ἰλντλεζο Φερἀρρο μὲ τὴν
ἐκλεκτὴ τῆς καρδιᾶς του Πατρίτσια ἹὝενοβέζε. Τὸ
ἐπώνυμο τῆς νύφης εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ μᾶς Ουμίση τὸν
πρῶτο καὶ ἀληθινὸ «Νονδ» τῆς Μαφίας ὁ ὁποτος κρά-
τησε τὰ σκῆπτρα της μέχρι τὸ 19150, ὅταν μὲ τὸν 01—
V170 του πέρασε στὸ πἀνοεον τῶν «ἡρώων» τῆς ὺπερ-
τροφικῆς αἎτ7; ΧερναίαςἹδρας 7III3 ὠρἘανωμέὝίοἎ
ἒ7737,01:ος. Δηλαὸὴτ.ὸν ΙἎίτο Ιζε νο ῥέζε Τὸ ν «σο 37:8,”)-
ντὸνὶ) μαζὶ 05 703; Ἰ\1,:7.0 Ικαμπίνο καὶ Ιζὁτζεφ
Μπονὰνο, οἱ ὁποτοι σήμερα ἐπιζοῦν καὶ κοιτάζουν
ποιὸς θὰ ἐξουδετερώση τὸν 177m ὥστε νὰ ἀπομείνη I3
μοναδικὸς ἀρχηγὸς. Ἴαμος λοιπὸν ἦταν ἡ αἰτία τῆς
ὑπερατλαντικῆς πτήσεως τῶν ἀξιωματούχων τῆς Μα-
φίας. Τὸ ἀεροδρόμιο τ(Ἆθ(Ι)ιο᾿Ἆμιτσῖνο ἦταν 7, μία ἄκρη
τῆς γιγαντιαίας ἀερογέφυρας ποὺ εἶχε δημιουργηθῆ
μεταξὺ ᾿λμερικῆς καὶ τῆς «αἰωνίου πόλεως» δηλαδὴ
77,; Ρώμης. ᾿1Ιὶρχοντ7.II ἀστ.απἀτητ α.. \7:I3 την
\51 Ιὸρκη τὸ Σικἀγ(,0 το Σάι Φαρντςίσκο. τὸ Λὸς
᾿Χ-ντζελες καὶ ἀπὸ ὅπου ἀλλου ἑδρεύουν οἱ κεντρικὲς
ὑπηρεσίες77,; M7.I,9L1;. Ιελ ικὰ ἑκατὸν I3 γδοήκοντ α 05,ι-
στάνες τοῦ συνδικἀτοἎ βρέθηκα στὴν ἐκκ)ησία Σάντα
ΜαρίαLI Γραστέβερε 77; Ρώμης 07:03 καὶ ἔγινε τὸ
μυστηριο. Ἐν τῷ 05711.3 περισσότεροι ἀπὸ πενῆντα
«παπαράτσι» 7:03 βρὲθηκκαν στὸ περίβολοίῆς ἐκκλησίας
{L1 να φωτ.ο,I,,1(,37(703I τοὺς νεόιυμφους, ἐἴςαφανίστηκαν
στὴι στL,μη ὸταν δόθηκε μὲ ενα νεῦμα ἡ «ἄνωθεν»
5v7077, ὄττι ἡ παρουσία τους ἐκεῖ ἡ.αν ἐνοχλη. ικἠ. Η
δεξίωσι ποὺ 57:1x07.030r,(75 δὲν εἶχε τίποτε να ζηλέψη
ἀπὸ τὴν ἀντίστοιχη κινηματογραφικὴ σκηνὴ τοῦ «Νο-
νοῦ». Σερβιρίστηκαν 070x7.7,,90L λοφοι ἀπὸ (ίσπαγγέτιυ
σὲ 07 ες τὶς σπεσιαλιτέ του, ἔρρευσε ἄφθονο «βίνο» καὶ
φυσικὰ ε/ινε ἡ σχετικὴ ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων πάνω σὲ
διάφορα τρέχοντα θέματα καὶ ..ΟἎματα,οθ συνδικἀτου.
στε ρα ἄρχισε 7, 051017 ικὴ ἀποχωρησι. Τίνας στόλος
ἀπὸ ἀστραφτερὲς «Φερράριυ «Ἡαζεράττι», «Τζά-
γκουαρ». «Καντιλάκ» καὶ 17.7.1 ἀντιπροσωπευτικὰ
δείγματα τῆς πανάκριβης αὐτοκινητικῆς γκἁμας,
ξεχύθηκε κατὰ κλάματα μέχρι τὸ ἀεροιἳρόμιο. Ἐκεῖ ὁλό-
κληρο τὸ προσωπικὸ ἔδωσε τὸν καλύτερο ἑαυτό του
μέχρι νὰ 917:075L(-)003I τὰ ἀεροσκάφημὲ τὸ βαρέων βα-
ρἱΓΝ οσο καὶ ἐπικίνδἎιο φορτίο τους. Διαφορετικὰ δὲν
μποροῦσε να γίιη. Ι 100; ήταν ΑΑΤΟΣ καὶ μάλιστα μὲ
((\IIIIII3;>) "par/-yII3L5I03' Ἕφ᾿ ὦ καὶ ὁ κάθε ἕιας
φρὸντ ιζε νὰ μὴ πλήρωση 1070; τὴν . ,νἎφη 77,I στιγμὴ
μάλιστα ΠΟΑ τα κουφέτα [υησιιο-οιοἎιαι καὶ σέ.
57:L.3I'r,00(70I03; δίσκους..
ΕΖΗΤΗΜΕΝΗ . . . . ΠΕΙΣΜΟ - ΣΥΝΕΠΕΙΑ
Π ἐποχὴ μας χαρακτηρίζεται ὡς ἐκκεντρική νῆα L
σ᾿ 07.0); τοἎς 1I0,9(-)7:0I3; παρέχεται- κατὰ κάποια τρὸ-
7:0II ἡ εὐχέρεια II1 ἰκαιοποιοἎν τα διαφορ α (ίχόμπἎ» τους
τὰ ὁποῖα 7.7.7.075 εἶναι χαριτωμένα καὶ.. .((σπιρτ(Ἆζικα»,
ἄλλοτε 7:17.L (ιἀνοἎσιαυ καὶ ἀνάξια λόγου. Η ἱστορία
μας ἔχει σταχυολογηθῆ ἀπὸ τὰ ἀρχεῖα τῆς Ἀστυνο-
μίας τοῦ Λονδίνου καὶ ἀνήκει σ᾿ ἐκεῖνες ποὺ (ιἅπτονται
τοῦ ποινικοΰ νόμου» καὶ ἔχουν.... θλιβερὲς ἐπιπτώσεις
-ἀν ὸχι συ ιε-τετεί γιὰ τοὺς δράστε ς. Στὴ κατηγορία
αἎτὴ ἀπῄκει ἡ ᾿Ἴζάνιι BLIoavιτ 2Ἰ χρόνων ἀπὸ τὸ Σάσ-
σες τῆς ᾿Χγγλίας ΠΟΑ προτίμησε νὰ φυλακισθῆ 5I1
μῆνα παρὰ νὰ καταβάλη τὸ πρόστιμο μερικων λιρῶι
τὸ ὁποῖο τῆς εἶχε ἐπιβληοῆ γιὰ ψευδῆ φορολογικὴ δη-
λ.ωσι Π ULII05V7 κατηγορήθηκε ὸτι ψευδῶς εἶχε ἀνα-
γράφει στὴ φορολογικὴ της δήλωσι οτι τὸ αὺτ.οκίνητὁ
της δὲν εἶχε κυκλοφορήσει τὸνπερασιιένο Ἰαιουάριο
εἴκω στὴ πραγματικότητα αἎτὸ εἶχε σἎμβῆ '(77:0);
ἐδήλωσε, Σὲν᾿ε7%)ka ὸτ L0 σύζυγός της ειχε μεταφέρει
τὸαὐτοκίνητό της στὸ (καράζ γιὰ ἐπισκευὴ μιὰ ἡμέρα
ΤΟΙΑ ἸανοἎαρίου. Η ἴδια πείσμων καὶ θυελλίἎιἳηςἼ 37,—
λωσε στοὺς ἀστυνομικοὺς ποὺ τὴν συνέλαβαν «εἶμαι
ἀθώα τῆς κατηγορίας, ὅτι συνέταξα ψευδῆ δήλωσι.
Ἀρνοῦμαι νὰ καταβάλω τὸ πρόστιμα. Θὰ φυλακισθῶ
σὲ ἕιὸειξι διαμαρτυρίας». Χωρὶς᾿αντίρρησι---καὶ. 5.II75-
λῶς ἀδίστακτα-παρέδωσε τὰ τρία ἀνήλικα παιδιά της,
πέντε ,τεσσάρων καὶ τριῶν χρόνων στις φροντίδες 7(TI)I
γειτόνων της καὶ ἀκολ᾿οἎΟησε τοὺς ᾿Ἆ᾿ΧστυιομικοἎς᾿ οἱ
ὁποτοι τὴν ὡδήγησαν στὶς φυλακὲς Χόλογουαίη ΤΑΓΑ
Λονδίνου. Ο 2()ετὴς σἎζυγὁς της προσεφέρθη νὰ πλη-
ρίἎση τὸ πρόστιμο ἀλλὰ ἐκείνη τὸν ἀπέκρουσε καὶ
ἐδήλωσε οτ L εἶναι ἀποφασισμένη νὰ μὴ ὑποχωρἡση.
Ιὸ γυναικεῖο πεῖσμα εἶναι ὁπωσδήποτε γνωστὸ σ᾿
ὑέλους μας, ἀλλὰ στὴ περίπτωσι τῆς Βίνσεντ ὑπερβαίνει..
σαφῶς τὰ ἐσκαμμένα....
"11 μήπως διαφωνεῖτε
347

WW ιφ '
\~‘ κ- κ
᾿ V
θῢἓᾣἒὶἇἓᾇἓ ᾣἓᾃἓἒᾣἔἒ
Ηλ-ςὓκ/μὦ
16 ΧΡΟΝΟΣ ΗΡΩΣ
Η
Η εἴδησις ποὺ μᾶς ἔρχεται ἀπὸ τὴν
Θεσνίκη εἴναι συγκινητική, γιατί μᾶς
παρουσιάζει ἕνα παιδί 16 μόνον χρόνων.
σὰν καταξιωμένη ἐπικὴ προσωπικότητα
ποὺ μἐ ἄμεσο κίνδυνο τῆς ζωῆς του ἐπεσε
στὴ θάλασσα. για νὰ σώσῃ δυὸ τυφλὰ
παιδιά ἀπὸ βέβαιο πνιγμό. Πρόκειται περὶ
τοῦ Ιθχρονου σπουδασ τοῦ τοῦ «Εὺκλείδη»
Ἀθανασίου ΓΚΑΜΟΥΡΗ,ποὺ ἔσωσε τοὺς
τυφλοὺς Ἀπ. Ζαμπα καὶ Δημ. Πάνου.
τὴν τελευταία στιγμὴ καὶ ὅταν πλέον τὰ
ρεύματα τοῦ Θερμαϊκοῦ ἄρχισαν νὰ τοὺς
παρασύρουν πρὸς τὸ άνοικτὸ πέλαγος. Ο
νεαρὸς Γιαμούρης εἰδε ἀπὸ μακρυὰ κόσμο
νὰ συγκεντρώνεται στὴν παραλία Kai ἐτρε-
ξε νὰ ἰδῇ τί συμβαίνει. Ὅταν δμως. ἀντε-
λήφθη τὰ δύο παιδιά νὰ παλεύουν ἀπεγνω-
σμένα, ἐμπρὸς στὰ μάτια τριάντα περίπου
«περιέργων», δὲν ἐδίστασε οῦτε στιγμὴ.
Βούτηξε με τὰ ροῦχα του καὶ ἔρριξε τὴ
ζωνη του στὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο παιδιά ποὺ
δὲν εἶχε ἀπομακρυνθῆ καὶ μέσα σἐ λίγα
δευτερόλεπτα τὸ τράβηξε ἐξω. Τὸ ἀλλο εἰ-
χε παρασυρθῆ μακρυὰ καὶ κινδύνευε
ᾶμεσο, Ο Γιαμούρης ὥρμησε σὰν δελφίνι
καὶ ἐπειδὴ ἐγνώριζε τέλειο μπανιο. ἔφθασε
στὸ παιδί, τὸ ἅρπαξε ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τὴν
ὥρα ποὺ τὸ κατάπινε ἡ θάλασσα καὶ τὸ με-
τέφερε μὲ ἀσφάλεια στὴ στεριά. Ἤδη ἡ
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ
ΜΙΜΗΣΙΝ
Οἱ νέοι μας, παρὰ τὴν ἐνίοτε παρατη-
ρουμἐνην ἔλλειψιν ὑποδειγματικῆς συ-
μπεριφορᾶς ἐκ μέρους τῶν ὡρίμων διὰ τὴν
ἠθικὴν των ἐνθάρρυνσιν πρὸς ἀντιμετω-
πισιν τῶν κινδύνων ποὺ συναντοῦν μέσα
εἰς τὴν κοινωνίαν ποὺ ζοῦν. συχνὰ μᾶς
προβληματίζουν. Μᾶς δημιουργοῦν ρίγη
συγκινήσεως καὶ αἰσθήματα ἐνθουσια-
σμοῦ ποὺ μᾶς τονώνουν καὶ μᾶς ὑποδει-
κνὺουν τὴν ὁδὸν τῆς θυσίας καὶ τοῦ κα-
θήκοντος μὲ τὴν ἠθικὴν των ὡριμότητα
Kai τὸ λαμπρὸν παράδειγμα των.
Μία τέτοια κατάστασιν ἐζήσαμε τε-
λευταῖα μὲ μίαν πρᾶξιν αὐτοθυσίας γυ-
μνασιοπαίδων τῆς Θεσσαλονίκης ποὺ
ἐδημοσιεύθη εἰς τὸν ἡμερήσιον τύπον.
Πρόκειται περὶ τριῶν (3) μαθητῶν τοῦ
1ωυ Γυμνασίου ἀρρένων Θεσσαλονίκης
348
,ιιἆἷ
ἒ ΧΙΙ ,
[χ ' {A
ς»
Ο νεαρὸς μαθητὴς Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Σ
ΓΚΑΜΟΥΡΗΣ, μόλις 16 ἐτῶν. Παρα-
δειγμα πρὸς μίμησιν ὄχι μόνον ἀπὸ
ἰθὺς νέους...
Σχολή Τυφλῶν Θεσσαλονίκης θὰ τοῦ ἀπο-
νείμη τιμητικὴ διάκρισι. κατὰ τὴν διάρ-
κεια εἰδικῆς τελετῆς, γιὰ νὰ διατρανώση
τὰ αἰσθήματα της πρὸς τὸν ἰδεαλιστὴν.
ἀλτρουιστὴν καὶ ἀνθρωπιστὴν νέον. ποὺ
μὲ ἄμεσο κίνδυνο τῆς ζωῆς του ἔσωσε δύο
συνανθρώπουςτου ἀπὸ βέβαιο πνιγμό.
οἱ ὁποτοι, κατὰ τὴν πραγματοποιηθεῖσαν
ἐκδρομὴν (10-5-74) τοῦ Γυμνασίου των
εἰς Λιτόχωρον. εὗρον τὴν εὐκαιρίαν νὰ
ἐκφράσουν τά διακατέχοντα αὐτοὺς συ-
ναισθὴματα ἀλληλεγγύης καί ὴρωϊσμοῦ.
Kai οἱ τρεῖς αὐτοί νέοι παλλόμενοι ἀπὸ
τὴν συναίσθησιν τοῦ χρέους πρὸς τὸν
συνανθρωπον, ἔσπευσαν εἰς διάσωσιν
7ετοῦς παιδίου τὸ ὁποτον παίζοντας, ἐπε-
σεν ἐντὸς δεξαμενῆς. Ἐνήργησαν μὲ αὑ-
ταπάρνησιν «ὡς μία ψυχὴ. τὸ ἐν φρονοῦν-
τες» καὶ μὲ τὸν νεανικὸν των ἐνθουσια-
σμόν, ποὺ ἀψηφᾶ τὸν ἐν ὄψει θάνατον,
ἐπεδόθησαν εἰς τὸ ἔργον τῆς διασώσεως
τοῦ πνιγομένου παιδός. Ο ἕνας μάλιστα
ἐξ αὐτῶν, av Kai καρδιοπαθὴς, ἐρρίφθη
εἰς τὰ ψυχρὰ ὕδατα τῆς δεξαμενῆς μἐ ὁρ-
μήν πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ χρέους του.
ὺπακούσας, ὡς καλὸς ἀγωνιστὴς, εἰς τὴν
φωνὴν τῆς φωτισμένης παιδικῆς συνει-
δήσεώς του. Ἀσφαλῶς ἕνα Εὖγε πρὸς τοὺς
ἀθλήσαντας νέους δὲν εἴναι ἀρκετὸν.
Χρειάζεται κάτι ἄλλο ἀκόμη. Η μίμησις
τοῦ παραδείγματος, τῆς ἐνεργείας των ἀπὸ
ὅλους μας.
ma
ἒ 4’ ,Ξᾁἳἳ
‘ WK
χ 1M1: Ma1i.) ‘A
Ἰω...
ΕΚΜΑΘΗΣΙΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΕΩΣ
ΑΠΟ ΝΕΟΥΣ
Ἐνδιαφέρον προεκάλεσεν εἰς τὴν κοι-
νὴν γνώμην ἡ λῆψις μιᾶς ἀνθρωπιστικῆς
ἀποφάσεως. ἀπὸ ἁρμοδίους παράγοντας
τοῦ Ὑπουργείου Ναυτιλίας καὶ ἡ ἀπο-
στολὴ ἐγκυκλίου. μέσῳ τοῦ Ὑπουργείου
Ἐσωτερικῶν, πρὸς τους κ. Νομάρχας δί
ἕνα λίαν ξωτικόν διὰ τὴν σύγχρονον ἐλ-
ληνικὴν νεότητα θέμα. Πρόκειται περὶ
τῆς λήψεως ἑνὸς νέου ἐξαιρετικοῦ μέτρου.
μιᾶς προσπαθείας κρατικῆς διὰ τὴν ἐκμά-
θησιν κολυμβήσεως ἀπὸ τοὺς νέους ποὺ
ζοῦν κυρίως εἰς τὰ ἐνδότερα σημεῖα τῆς
χώρας μας. Δίὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ
προγράμματος αὐτοῦ μάλιστα ἀπεφασί-
σθη ἁρμοδίως ἡ διάθεσις στρατιωτικῶν
ὀχημάτων διὰ τὴν, δωρεάν, μεταφορὰν
νέων ἐκ τῆς ἐνδοχώρας εἰς παραθαλασ-
σίους περιοχὰς ποὺ θεωροῦνται καταλ-
ληλοι καὶ προσφέρονται αί ἀπαιτούμεναι
πρὸς ἐπιτυχίαν τοῦ σχεδίου αὐτοῦ συν-
θῆκαι. Δίὰ τὴν πληρεστέραν ἐπιτυχίαν
τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς συνεστήθη Kai ἐζη-
τήθη ἀπὸ τοὺς λειτουργοὺς στοιχειώδους
καὶ μέσης ἐκπαιδεύσεως (διδασκάλους,
καθηγητὰς κ.λ.π.) ὅπως ἐπιδοθοῦν ἐπιμό-
νως εἰς τὴν ἐπαρκῆ καὶ ἔγκαιρον διαφω-
τισιν τῶν μαθητῶν καὶ τοῦ κοινοῦ ἐν γένει
διὰ καταλλήλων ὁμιλιῶν καὶ ἄλλων μέ-
σων ἐπικοινωνίας ποὺ μποροῦν νὰ ἐξυ-
πηρετήσουν τὸν σκοπὸν αὐτόν, ἐν ὄψει
τῆς ἐφαρμογῆς του ἀπὸ τῆς τρεχούσης
θερινῆς περιόδου.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ
Χ ,Α ,Ν . ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Τὸ Τμῆμα Νἐων τῆς ΧΑΝ Θεσσαλονί-
κης ἤρχισε τὸ πρόγραμμα του καὶ πάλιν
μὲ μίαν νέαν σειρὰν ἐξαιρετικῶν ἐκδηλώ-
σεων. Αἱ ἐκδηλώσεις αὺταἰ, περιεῖχον
πρωτοτύπους διαγωνισμοὺς. μουσικὴν Kai
ταινίας νεανικοῦ ἐνδιαφέροντος. Θα ὴ-
μπορούσαμε νὰ εἴπωμεν ὄτι ἐπρόκειτο
πράγματι γιὰ ἕνα «Μπίγκο Γνὠσεων» πα-
ρόμοιον πρὸς τὰς γνωστὰς τηλεοπτικάς
ἐκπομπας. Τὴν τετάρτην, 15ην τοῦ περα-
σμένου μηνός, ὥραν 8.Ἰ5' μ,μ. εἰς τὴν αἷ-
θουσαν ἐκδηλώσεων τῆς Ἀδελφότητος
ἐπραγματοποιήθη ἡ πρώτη ἐκδήλωσις τῆς
ὁποίας τὸ πρόγραμμά περιελάμβανε πλὴν
τοῦ διαγωνισμοῦ γνώσεων, μουσικήν μὲ
ἐμφάνισιν τοῦ συγκροτήματος «Τραπ»,
ἐμφανίσεις ἐκλεκτῶν καλλιτεχνῶν καὶ τοῦ
Μουσικοῦ ὁμίλου τοῦ Τμήματος Νέων
 «Οἱ Διαβάται», ἐρωτήσεις μὲ
σλάϊτς, προβολὰς ταινιῶν καὶ πλούσια
δῶρα διὰ τοὺς νικητὰς. Ἰδιαιτέραν ἐντυ-
πωσιν δμὼς προεκάλεσε καὶ ὁ ἐκτὸς προ-
ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΣ
γράμματος παρουσιασθείς, κατά τρόπον
Η Φοιτητικὴ Ἑβδομάς 1974 διωργανω- σάντων φοιτητῶν, ἀπὸ τὸν Πρὺτανι κ-
πρωτότυπον, νεαρὸς μῖμος Δαφνεὑς, ποὺ
θη ἀπὸ τὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιον Εὐάγγελον Σδράκαν. Η ἱερότητα τῆς στι-
ἐκράτησε, χωρίς ὑπερβολήν, τά σκῆπτρα
Θεσνίκης μέσα σὲ μιὰ πανηγυρικὴ ἀτμο- γμῆς ἔδωσε τὴν εὐκαιρία σὲ ὅλους νά ἀ-
τῆς εὔθυμης νότας ἐκείνης τῆς βραδυᾶς.
σφαιρα, μέ ἐνθουσιώδη Kai καθολική ναμνησθοῦν τοὺς φιλοπάτριδας καὶ ήρωϊ-
Τὴν ἐπιμέλειαν τοῦ βραδυνοῦ εἶχεν ὁ
συμμετοχὴ τῶν φοιτητῶν. Ἄρχισε τήν κοὺς νέους ποὺ ἔδωσαν οἰκειοθελῶς τὸν
Ι. Ζαφειριάδης.
Κυριακὴ 5-5-1974 καὶ ἔληξε τὴν Κυριακὴ ἀνθὸ τῆς νεότητός τους᾿ ὑπερασπίζοντες
ΫΫ 12-5-1974. Τὸ πρόγραμμά της εἶχε καταρ- τά ἰδεώδη τῆς Φυλῆς μας Kai τἀ πάτρια
τισθῆ μὲ ἐπιμελείᾳ Kai φροντίδα. Ἐκα- χώματα.
Ἐπίσης ἡ XAN(-) τὴν ἑσπέραν τῆς 16-
λυπτε ὅλους τοὺς τομεῖς τῶν φοιτητικῶν Η πανηγυρικὴ έναρξις ἔγινε στὴ μεγά-
5-74 ὠργάνωσεν εἰς τὴν γνωστὴν αἴθου-
ἐνδιαφερόντων, ὥστε διαδοχικὰ Kai ἐναλ- λη αἴθουσα τελετῶν τοῦ Πανεπιστημίου,
σάν της, ἐπιτυχῆ τελετὴν ἀπονομῆς βρα-
λακτικἀ παρουσιάσθηκε ποικιλία ἐκδη- ὅπου ὁ πρόεδρος τῆς Φοιτητικῆς Ἐνώ-
βείων εἰς τοὺς διακριθέντας κατὰ τὸν ἐφε-
λώσεων, σ᾿ ὅλους τοὺς τομεῖς τῶν φοιτη- σεως τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου
τεινὁν Λογοτεχνικὸν Διαγωνισμὸν Ποιὴ-
τικῶν δραστηριοτήτων ἀπὸ πνευματικῆς, Θεσνίκης κ. Δοῦκας προσεφώνησε τοὺς
σεως καὶ Διηγήματος. Η τελετὴ ἐπραγμα-
καλλιτεχνικῆς, άθλητικῆς, κοινωνικῆς ἐπισήμους Kai ὡμίλησε δί ὀλίγων περὶ
τοποιὴθη παρουσίᾳ τῆς Κριτικῆς Ἐπι-
Kai ψυχαγωγικῆς ἀπόψεως. Η συμμετοχὴ τῆς σημασίας τῆς Φοιτητικῆς Ἑβδομάδος
τροπῆς καὶ τῆς διακεκριμένης λογοτέχνι-
μουσικοχορευτικῶν συγκροτημάτων Kai γιὰ τὸν φοιτητικὸ κόσμο. Ἀκολούθως ὁ
δος Ἀλ. Παραφεντίδου ἡ ὁποία καὶ ἐπρο-
ἰδιαιτέρως τοῦ δημιουργοῦ τῆς «Ἀφρο- Πρύτανις κ. Σδράκας ἐξέφρασε τὴν συγ-
λόγησεν ἐπιτυχῶς περὶ τῶν ἔργων τοῦ

-ᾟ -Ἴ Ἴ
τζάζ» Μάνου Ντιμπάγκο, καθώς Kai γα- κίνησίν του διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῆς ἐκδη-

κτ ᾞΜ
διαγωνισμοῦ.

ἷ᾿᾿ζἔἷἇξἳ
fit
Ο Μουσικὸς Ξ()μιλος Νέων τῆς ΧΑΝ
ὠργάνωσε τὴν 27-5-74, ῶραν 8.|5' μ.μ.
μουσικὸν βραδυνὸν εἰς τὴν ἰδίαν αἴθουσαν . Ἱ. ᾮὝ᾿ῂἷ ,ῖῃζἳ
Ι :3 Ξ- T“ Ἔ
τῆς ΧΑΝ μὲ συμμετοχὴν ὅλων τῶν με-
A".

Τι
λῶν τοῦ ὁμίλου. Τὸ πρόγραμμα περιελάμ-

ἔκ mar; ἆἷξθ,.--
βανε ἐμπεριστατωμένην εἰσήγησιν τοῦ
ὑπευθύνου διὰ τὸν Μουσικὸν Ὅμιλον κ.
Παύλου Πρατσινάκη μὲ θέμα «Προσπα-

. ἡἡ ί ~ ‘
ἔ Ι ~ ἱ r' Ν
θεια γιὰ μιὰ τομὴ στὶς ρίζες τῆς μουσικῆς
μας παράδοσης» καὶ ἀκολούθως τὴν μεμο-
,
\‘(_
- νᾞ « , ~ , ᾿
νωμένην ἐμφάνισιν τῶν μελῶν τοῦ Ὁμί-
λου ποὺ ἀπέδωσαν κομμάτια Ν. Χουλια- ΠΙΑΝ (LLV Η ι. ιᾕιᾞ Ι.» ᾧ . .\
ρᾶ, Μάνου Χατζηδάκη, Κώστα Χατζῆ Kai Η τελετὴ ἐνάρξεως τῆς Φοιτητικῆς ἑβδομάδος παρουσία τῶν Ἀρχῶν
κλασσικά τοιαῦτα. Τὸ συγκρότημα τοῦ τῆς Θεσσαλονίκης Kai πλήθους προσκεκλημένων.
ὁμίλου «ΔΙΑΒΑΤΕΣ» ἐνεφανίσθη εἰς τὸ
δεύτερον μέρος τοῦ προγράμματος Kai ,ΓᾉἬκ ,
ἀπέδωσε μοντέρνα ἑλληνικὴ μουσική. Η
εἴσοδος τοῦ κοινοῦ εἰς τὴν ἐκδήλωσιν
ἤτο ἐλευθέρα.
ἡ ι Ι β \ \ z. , ; ν , \\

τ \
Ι
ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΩΝ
ΧΕΝ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ι
μ, ,, A _ , r Δ θἸ ; - ,
Ξ-...ἔ
Ι

Κατὰ τοὺς διαγωνισμοὺς «Κηφίσια

1974» τῆς ΧΕΝ Κηφισίας ἀπενεμήθησαν
τὰ κάτωθι βραβεῖα :
ΔΙΗΓΗΜΑ: Α᾿ βραβεῖον Ἐμ. Βαϊ-
κοὺσης, B' βραβεῖον K. Χιωτάκης καὶ Ε-
Γὺζη.
Ἔπαινοι : Θ. Κωστάκης, Γ. Σαριδάκης
καὶ Γ. Παπαστάμος.
Διακρίσεις : Κ. Χιωτάκης, Κ. Πάλλης,
Κούλα Καλοὺδη, Β. Ζαφειροποὺλου, Δ.
Παπασπηλίου καὶ Χ. Καλιαμπέτσου.
ΠΟΙΗΣΙΣ :A' βραβεῖον εἰς τὴν Τοῦ-
λαν Τρυφωνοπούλου καὶ τὸν Κ. Χιωτάκη
καὶ Β᾿ βραβεῖον εἰς τὴν Φρόσω Χατζίνη
Kai τὴν Μαρίαν Μανωλάκου. Ἐπαίνους
ἔλαβον : Ε. Γιαννάκου, Ι. Βέης καὶ Γκρά-
τσια Δεποὑντη Kai Διακρίσεως έτυχον:
. Ι. Τσίγκρος, Ε. Παπαδούλα καὶ Ε. Γὺζη.
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ : A' βραβεῖον Κα Ι. Πα-
παργὺρη- Ἰακώβου Kai B' βραβεῖον Χρ.
Αδάμ.
Ἐπαίνους ἔλαβον : Ε. Βούτσή Μ. Πα-
παδάκη-Ψαλτιάδη καὶ Παν. Μωραΐτης,
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΙ A' βραβεῖον Ἀντ.
Ντάνος. Ἔπαινοι : Θ, Τσιμεντερίδης, Ι.
Ἀποστολίδης Kai Μαρία Χάϊντη-Βέλπ.
Διακρίσεις : Ε. Δημητριάδης, Ι. Πάτμιος,
Εὺθ. Ἀνθούλης Kai N. Σαραβᾶνος.
L , 7-- ζ Mm ιἓ > iu‘V'Ai,,i,4
Ο K. πρωθυπουργὸς ἐγκαινιάζων τὸ κτίριον τῆς βιβλιοθήκης τοῦ
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εἰς τὰ πλαίσια τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Φοι-
τητικῆς ἑβδομάδος.
λαξίας τῶν ἀστεριῶν τοῦ ἑλληνικοῦ πεν- λὡσεως Kai ἐκάλεσε τὸν Κοσμήτορα τῆς
ταγράμμου ἐποίκιλλαν τὸ πρόγραμμα. Η Θεολογικῆς Σχολῆς K. Φράγκον νὰ ἐκ-
συμμετοχὴ τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας ὴταν φωνὴση τὸν πανηγυρικὸν τῆς ἠμέρας ποὺ
καθολικὴ, ἀλλά Kai ἐποικοδομητική, διό- θέμα του ἦταν «Φοιτηταἰ-Καθηγηταἰ εἰς
τι ἐδόθη ἡ εὐκαιρία νά ἀναπτυχθοῦν πρὸς τὸν χῶρον Kai χρόνον τοῦ ἀνωτάτου κοι-
τοὺς νέους ἀκαδημαϊκοὺς πολίτας, θέσεις νωνικοῦ λειτουργήματος τῆς Παιδείας».
Kai ἰδέες ὑγιοῦς βάσεως καὶ θετικῆς ὺπο- Ο ὁμιλητής κατεχειροκροτὴθη.
δομῆς. Ἐπίσης ἡ συμμετοχὴ τοῦ κοινοῦ Η ἐβδομάδα ἐκύλησε πρόσχαρα καὶ
τῆς ΘεσἸνἰκης. ἀλλά Kai τῶν ὑπολοίπων μέσα σέ ἀτμόσφαιρα γενικῆς ἱκανοποιή-
διαμερισμάτων τῆς χώρας ἦταν πυκνοτά- σεως καὶ ἐπιδοκιμασίας τὴν ὁποίαν ἐδη-
τη καὶ ἐνθουσιώδης ἀπὸ πάσης πλευρᾶς, μιούργησε ἡ ἀθρόα συμμετοχὴ τῆς
ὅπως ἀκριβῶς προεβλέπετο. Οἱ ἐκδηλώ- φοιτητιὡσης νεολαίας μας, μὲ τὸ νεανικὰ
σεις ἄρχισαν τὴν Κυριακῆ (5-5-74) στὶς 8 της παλμὸ καί τὰ πολλαπλᾶ της ἐνδια-
τὸ πρωῖ, ὅπου στὸ χῶρο τελετῶν τοῦ Λευ- φέροντα, γύρω ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη, τὴν
κοῦ Πύργου, ἔγινε ἡ ἔπαρσις τῆς γαλανό- τέχνη, τὸν ἀθλητισμό, τὴν μόδα ὡς
λευκης, ἡ ὁποία ἐπλαισιώνετο ἀπὸ τιμη- Kai τὴν Ψυχαγωγία γενικῶς. Η Φοιτη-
τικά τμήματα φοιτητῶν τοῦ Ἀριστοτε- τικὴ Ἐβδομάδα ἔκλεισε μὲ μιὰ θαυμά-
λείου Πανεπιστημίου ΘεσἸνίκης. Ἐπίσης σια Kai συγκινητικὴ ἐκδήλωσι ἀγάπης
τὸ μεσημέρι τῆς ἰδίας ἡμέρας έγινε σεμνὴ τῶν ὀρφανῶν ὑπὸ τῆς Φοιτητικῆς Ἐνώ-
καὶ συγκινητικὴ τελετὴ τῆς καταθέσεως σεως τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου
στεφάνου ἀπὸ δάφνη στὸ μνημεῖο τῶν πε- τῆς Θεσσαλονίκης.

349
 W
‘fl.

στερη προέλευσι ἢ ἀξιοπρόσεκτη ἐπιστημονικὴ και

ἐπαγγελματικὴ προβολή. Νά, λοιπὸν, ποὺ καὶ οἱ
ΕΚ . . . ΠΕΛΑΤΩΝ ΤΑ ΒΕΛΗ
θεράποντες τῆς Θέμιδος δὲν μένουν ἄτρωτοι ἀπὸ τὰ
πάρθια βέλη τῶν πελατῶν τους.
Στὴν σημερινὴ ἐποχὴ τῶν «πολλαπλῶν ἀναγκῶν»,
ἂν δὲν εἶναι κανεὶς αὐθεντία, θὰ πρέπει τοὐλάχιστον
νὰ εἶναι ἕνας κάποιος «εἰδήμων» ποὺ νὰ (ιμετράηυ καὶ ΠΟΡΤΟΦΟΛΑΔΕΣ ΓΙΑ . . . . ΚΛΑΜΑΤΑ
νὰ «ζυγίζη» ὥστε νὰ μπορέσῃ νὰ ἐπιπλεύσῃ καὶ νὰ στα-
διοδρομήση μέσα στὸν δαιδαλώδη ἐπαγγελματικὸ
ἀνταγωνισμό, ποὺ τὸ «φθάσιμο» κάθε ἄλλο, παρὰ εθ-
κολο εἶναι. Ἆᾈνὠτερα, βεβαίως, ἐπαγγέλματα, μὲ ἀξαθ-
σεις καὶ κοινωνικὴ προβολὴ μπορεῖ κανεὶςῒκατὰ κά-
ποιον τρόπον-νὰ τὰ κατακτήση, ἀρκεῖ νὰ θέλη, νὰ
πιστεύη καὶ νὰ ὺπομένη. Ὑπάρχουν, ἀντίθετα, μερικά,
ποὺ ἂν καὶ θεωροῦνται «ἀντικοινωνικά», ὡστόσο γιὰ
νὰ τὰ κατακτήσης πρέπει νὰ εἷσαι-κατὰ τὸ λόγιον καὶ
παροιμιῶδες «σπίρτο ἀναμμένο» καὶ ταλέντο ἀνεπανά-
ληπτο. Δὲν εἶναι, δηλαδή, ἁπλὸ πρᾶγμα νὰ γίνης ἀπα-
τεῶνας ἀπὸ τὴ μιὰ μέρα στὴν ἄλλη, ὅτε μπορεῖς εθκο-
λα νὰ μηνυθῆςστὰ ἰδιαίτερα τῆς δουλειᾶς.ῌκαὶ δὴ τὴν
σήμερον ἡμέραν-ἂν δὲν διαθέτης τερατώδη καὶ
«καλπάζουσα» φαντασία, καθὼς ἐπίσης καὶ ἔφεσι καὶ
ζέσι καὶ ἐνδιαφέρον ἀνάλογο. Ἄν ὑπῆρχε εἰδικὸς «φο-
ρεὺς» ποὺ θ᾿ ἀνεγνώριζε μὲ εἰδικὴ «πατέντα» τὴ δου-
λειὰ τοῦ ἀπατεῶνος ἢ καὶ τῆς ....ἀπατεῶνος, γιατὶ στὸ
ἐπάγγελμα διαπρέπουν ἤδη καὶ γυναῖκες, τότε ὁπωσδή-
ποτε στὸ ἐνεργητικὸ μερικῶν ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν θὰ
εἶχε ἐγγραφῆ ἡ πιὸ ἀπίθανη καὶ ἀδίστακτη «ἀτσιδω-
σὺνη». Καὶ γιὰ νὰ ἔχωμε τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές, ἰδοὺ
μία χαρακτηριστικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὸ βιβλίον συμβάν-
των τῆς Γενικῆς Ἀσφαλείας Θεσσαλονίκης. Δύο δι-
κηγόροι ἔπεσαν θύματα μιᾶς σατανικῆς ἀπατεῶνος,
στοὺς πλοκάμους τῆς ὁποίας περιεπλάκησαν, κατὰ τρό- Η παρουσία συγγενῶν καὶ φίλων στὴν ἐκφορὰ ἑνὸς
πο ἀριστοτεχνικό, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χάσουν κάμποσα νεκροῦ, ἀσφαλῶς εἶναι μιὰ χαρακτηριστικὴ ἔκφρασι
χιλιάρικακὀ καθένας. Συγκεκριμένα ἡ Α.Γ., ἐτῶν 29, κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀποτίε-
ζήτησε ἀπὸ τὸ δικηγόρο Α.Α. νὰ τῆς βρῆ ἕνα διαμέρι- ται ὁ ὕστατος φόρος τιμῆς πρὸς τὸν ἀποβιώσαντα, καὶ
σμα, γιὰ νὰ τὸ ἀγοράση καὶ ὅτι θὰ τὸ πλήρωνε ἀπὸ τὸ γενικὰ ὅπως θὰ ἔλεγε κανεὶς «ξαλαφρώνονται» οἱ οἰ-
ποσὸν τῶν 6 ἐκατομμυρίων ποὺ εἶχε στὴ Τράπεζα. κετοι του ἀπὸ τὴν όδὺνη. Τὴν ἀντίθετη ἀκριβῶς γνώμη
Ο δικηγόρος φρόντισε καὶ βρῆκε τὸ διαμέρισμα, ἀλλὰ εἶχαν οἱ Χ.Γ. καὶ Κ.Κ. κάτοικοι Πατρῶν, Οἱ ὁποτοι
ἡ Α. τοῦ ζήτησε 23.ΟΟΟ γιὰ νὰ πληρώση δῆθεν τὸ μη- σ᾿ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις προτιμοῦσαν νὰ «ξαλαφρώ-
χανικό, ποὺ θὰ τὸ ἐκτιμοῦσε. Καὶ ὧ τῆς εὐπιστίας!!!! vow» τὶς τσέπες τῶν τεθλιμμένων συγγενῶν καὶ φίλων.
τὰ χρήματα τῆς ἐδόθησαν τὰ ἐνθυλάκωσε καὶ τὰ πῆρε Μὲ ἄλλα λόγια ἐπρόκειτο γιὰ κοινοὺς ἀλλὰ διακεκριμἔ
μαζὺ μὲ τῶν ὁμματιῶν της. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο πῆρε νης τεχνικῆς πορτοφολάδες, ποὺ (ιχτυποῦσανυ στὶς
2500 δραχμὲς ἀπὸ τὸν δικηγόρο Ε.Φ. καὶ ἐξηφανίσθη. κηδεῖες. Ὅταν μάθαιναν ὅτι κάποιος πέθανε, εἴτε στὴ
(Η ἐξαφάνισίς της, δμως, ἦταν ὀλιγοήμερη, γιατὶ ἡ πόλι, εἴτε στὴ περιφέρεια τῶν Πατρῶν, ἔτρεχαν καὶ μὲ
Γενικὴ Ἀσφάλεια Θεσσαλονίκης τὴν συνέλαβε καὶ στὺλ πρωταγωνιστοῦ Σαιξπηρικῆς τραγωδίας ἄρχιζαν
τὴν ἐξαπέστειλε ἁρμοδίως. Τὸ «λάῖτ μοτίβ» ἀπὸ τὴν τοὺς θρήνους καὶ τοὺς κοπετοὺς. Ὕστερα ἔκαναν τὶς
ὅλη ἱστορία εἶναι, ὅτι στὴν ἐποχή μας ἡ ἀπάτη ἔχει σχετικὲς...ἀνιχνεὺσεις. Ἔ()ταν ὁ ἕνας ἕκλαιγε, ὁ
«ἀναχθῆ» σὲ ἐπιστήμη, τὴν ὁποία «διακονοῦν καὶ ἄλλος γλυστροῦσε ἀθόρυβα μέχρι τὴ θέσι ποὺ κρεμοῦσαν
θητεὺουν» διάφοροι ἀετονύχιδες καὶ ἀπὸ τὰ δύο φύλα, παλτά, σακάκια ἢ ὁποιοδήποτε ἐπανωφόρι οἱ τεθλιμ-
ὥστε νὰ ἐπιβεβαιωθῆ ἔμπρακτα ἡ γενικὴ ἀρχὴ τῆς μένοι συγγενεῖς, γνωστοὶ καὶ φίλοι τοῦ μακαρίτη καὶ
ἰσοτιμίας των. Οἱ καταφερτζῆδες, λοιπὸν αὐτοὶ ἐπι- ἄρχιζε ἡ ..... μυσταγωγία τοῦ ξαφρίσματος τοῦ περιε-
λέγουν τὰ μελλοντικὰ θύματά τους μεταξὺ τῶν ἀφελῶν χομένου τῶν πορτοφόλιῶν. Στὴν κηδεία, δμως, τοῦ Τ.
καὶ ...ακουτιζόντωνυ συνανθρώπων τους, τῶν ὁποίων στὸ χωριὸ Λ. τῆς ᾿.ᾆᾏχαΐας...θάφτηκαν τὰ σχέδια τους.
ἐν συνεχείᾳ τὸ ξεπουποὺλισμα εἶναι εὔκολο καὶ «ἀρκούν- Ἐκεῖ γράφτηκε ὁ τραγικὸς ἐπίλογος τῆς ὁλόλαμπρης
τως» περιποιημένο. Δὲν εἶναι, δμως, παράξενο ἂν τὰ καὶ «πολλὰ ὺποσχομένης» καρριέρας τους. Συνελἡ-
μελλοντικὰ θύματα ἔχουν, μερικὲς φορές, καὶ εὐγενέ- φθησαν. ἐπ᾿ αὐτοφώρῳ ἀπὸ ὄργανα τοῦ Τμήματος
350
 Ἀσφαλείας χωροφυλακῆς Πατρῶν, ἐνῷ προσπαθοῦ-
σάἸ νὰ ἀφαιρέσουν τὸ πορτοφόλι τοῦ ΚΓ. μὲ 8.900
δραχμὲς. Στὴν ἀνάκρισι ποὺ ἐπακολούθησε, οἱ δύο
«συνεταῖροι» ὡμολόγησαν ὅτι, μέσα σ᾿ ἕνα χρόνο διέ-
πραξαν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο 25 κλοπὲς, ἀπὸ τὶς ὁποῖες
ἀπεκόμισαν 100.000 δραχμὲς. Εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι
στὴ δίκη θ᾿ ἀκουσθῆ «ἡ ἄφωνος μαρτυρία» τῶν νεκρῶν
μὲ τὸ δριμύτερο «κατηγορῶ» ἐναντίον ἐκείνων ποὺ δὲν
ἐσεβάσθησαν τὴ μνήμη τους καὶ τὴ δεινὴ θέσι τῶν
τεθλιμμένων οἰκείων τους.
«ΤΡΑΓΙΚΗ» . . . . ΣΥΜΠΤΩΣΙΣ
Στὴ δημοσιογραφικὴ γλῶσσα εἴδησι εἶναι ἡ ἐνδια-
φέρουσα γνωστοποίησις, ποὺ γίνεται ἀπ᾿ τὶς ἐφημερί-
δες γιὰ νὰ ἐνημερωθῆ τὸ πλατὺ κοινόν, σ᾿ ἕνα θέμα ἢ
ἀντικείμενο, τὸ ὁποῖο ἐνδεχομένως ἐνδιαφέρει τὴν
κοινὴ γνώμη. Αὐτὲς, λοιπὸν τὶς ἐνδιαφέρουσες εἰδήσεις
κυνηγοῦν οἱ «ρεπόρτερς» ἢ ἄλλως πως «ἐπίκαιρογρά-
- φοι ἢ κυνηγοὶ εἰδήσεων», γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὴν
ἀδηφάγο περιέργεια τῆς κοινῆς γνώμης. Ἀποτελεῖ,
συνεπῶς, κοινὴ εἴδησι, ὅταν ἀναγραφῆ στὶς ἐφημερίδες,
ὅτι ἔνας σκύλος δάγκωσε ἕνα ἄνθρωπο, πρᾶγμα πολὺ
φυσικό, ποὺ μπορεῖ νὰ συμβῆ στὸ καθένα μας. Εἶναι,
δμως, ἀναμφισβήτητα, μιὰ ἐνδιαφέρουσα εἴδησις, ἂν
συμβῆ τὸ ἀντίθετο, δηλαδὴ ὅταν ἕνας ἄνθρωπος δαγκώ-
ση ἕναν σκῦλο. Εἶναι, ὁπωσδήποτε, «ἐλαφρῶς πα-
νομιότυπον» τὸ συμβὰν τῶν Μεγάρων, τὸ ὁποτον καὶ
«διευθέτησαν» οἱ ὑπηρεσίες χωροφυλακῆς τῆς πόλεως.
Δῆτε το, σᾶς παρακαλῶ, ὅπως σᾶς δίνεται ὑφ᾿ ὅλας του
τὰς ἐκφάνσεις καὶ ποικιλίας καὶ ..,.γελᾶστε συγκρατή-
μένα. Ἐρίφιον, ἀρσενικοῦ γέννους, ξέφυγε ἀπὸ τὴν
αὐλὴ τοῦ κυρίου του καὶ περιφερόταν ἀδέσποτο στὰ
Μέγαρα καὶ συγκεκριμένα στὴν ὁδὸ (ἔ)ηβῶν...Αφήνιασε
δμως, στὴ θέα διερχομένου μὲ ταχύτητα αὐτοκινήτου
ἰδιωτικῆς χρήσεως καὶ ἐπήδησε στὸ ἀπέναντι μέρος
τοῦ δρόμου. Τὸ πήδημά του, ἐν τούτοις, δὲν ἦταν καθ᾿
ὅλου «σάλτο μορτἀλε» γιὰ τὸ ζῶο, τὸ ὁποῖο ὁμολογου-
μένως οὺδὲν ἔπαθε, ἀλλ᾿ ἀντιθέτως...«φθοροποιὸ καὶ
ζημιογόνο» γιὰ τὸ αὑτοκίνητο, τοῦ ὁποίου «ἔθραυσε
τὸν ἀνεμοθώρακα» κοινῶς πάρμπριζ. Ο ἰδιοκτήτης τοῦ
αὐτοκινήτου ἐζήτησε τὴν ἀποκατάστασι τῶν ζημιῶν ἐκ
μέρους τοῦ κατόχου «τοῦ μικροῦ κερασφόρου», πλὴν
δμὼς δὲν ἦταν ἀσφαλισμένο καὶ δὲν ἔτυχε τῆς νομίμου
«ἀσφαλιστικῆς» ἀποζημιώσεως. Παρὰ τὶς τρομερὲς
διαπραγματευτικὲς δυσχέρειες ποὺ συνάντησαν οἱ
ἀντίδικοι, συμβιβάσθησαν εἰρηνικὰ καὶ ἔτσι ἡ ἀρχικῶς..
«τραγική» ὑπόθεσις ἔληξε αἰσίως.
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ - ἙΝΟΚΙΝΗΤΑ
Καὶ οἱ ὀκτὼ ἦσαν «ὑπέροχοι. .» Πιὸ ὑπέροχοι
ἦσαν τελικὰ οἱ χωροφύλακες τῆς Ἀσφαλείας Προα-
στίων Οἱ ὁποτοι κατώρθωσαν νὰ ἐξαρθρῶσον μιὰ
ἀκόμη σπεῖρα κακοποιῶν. Γιατὶ τὸ προαναφερόμενο
κοσμητικὸ ἐπίθετο ὑπονοεῖ δυστυχῶς μιὰ ὁμάδα ἀπὸ
θρασύτατους νεαροὺς οἱ ὁποτοι προκειμένου νὰ μὴ
ξοδεύουν χρόνο καὶ χρήματα στὶς μετακινήσεις τους,
ἔκλεβαν κάθε φορὰ ἀπὸ ἕνα αὐτοκίνητο καὶ πήγαιναν
στὴν δουλειά τους. Ἔκλεβαν ..... Ο λόγος τὸ λέγει.
Ἁπλῶς ἤθελαν νὰ «δανεισθοῦν» ἕνα αὐτοκίνητο. Ἐπει-
δὴ δμὼς ἤξεραν ὅτι κανεὶς ἰδιοκτήτης γιῶτα-χῖ δὲν
θὰ δεχόταν κάτι τέτοιο, βρίσκονταν κάθε φορὰ στὴν
ἀνάγκη νὰ παραβιάζουν τὴν συνείδησί τους καὶ μαζὶ μὲ
αὐτὴν καὶ τὶς πόρτες κάποιου «Φιατ», «Ὅπελ» ἢ
«Ρενὠ». Βασικὰ δὲν τοὺς ἐνδιέφερε ἢ μάρκα τῶν αὐτο-
κινήτων ὅσο τὸ σημεῖο ποὺ εἶχαν παρκἀρει. Ἱεῖσι
διάλεγαν κάθε φορὰ ἕνα ἀπόμερο σημετο, ἄλλοτε στὴν
Ἀθήνα καὶ ἄλλοτε στὰ Προάστια, ὅπου πήγαιναν πε-
ζοὶ καὶ ἔφευγαν ἐπωχούμενοι. Στὴν «δουλειά» τους
δὲν χρησιμοποιοῦσαν διαρρηκτικὰ ἐργαλεῖα ἀλλὰ
ἀθῴους..νυχοκόπτες ποὺ τοὺς μετέβαλλαν δμὼς σὲ
αὐτοσχέδιοι καὶ ἀποτελεσματικὰ πάντα ἀντικλείδια
Κάθε δουλειὰ δμὼς ἔχει «κέρδη καὶ ζημίας».Στ-ὴν
προκειμένη περίπτωσι τὰ δύο αύτὰ ἐπιχειρησιακὰ δε-
δομένα εἶχαν τὴν ἀκόλουθη ἐξέλιξιν Κέρδη-Ξἑφήμερα
δμὼς ὅσο καὶ παράνομαν13 κλεμμένα αὐτοκίνητα.
Ζημίας-ὑλικὲς καὶ ...... ξἒὶες᾿Ξ 15Ο.0()Ο δραχμῶν
σὲ τρία ἀπὸ αὐτὰ ὕστερα ἀπὸ συγκρούσεις. Τελικά,
ὅπως ἄλλωστε καὶ προαναφέρομε, ἡ ζημιὰ γί αὐτοὺς
(εἴθε νὰ τοὺς βγῆ σὲ καλό) καὶ ἡ ὠφέλεια τῆς κοινωνίας
ἦταν ἡ ..... περισυλλογὴ τους ἀπὸ τὴν Ἀσφάλεια. Συνε-
λήφθησαν ἑπτὰ ἀπὸ τὰ ὀκτὼ μέλη τῆς «σπείρας —
νυχοκόπτης» ποὺ...ἐξυναν τὰ νύχια τους γιὰ ἐπικίνδυνες
περιπέτειες. Ο 8ος δὲν συνελήφθη γιατὶ ἦταν παλιὸς
γνώριμος τῆς Ἀσφαλείας. Ὥστε λοιπὸν ἡ Ἀσφάλεια
ἔκανε χατήρι λόγῳ προσωπικῶν γνωριμιῶν, Ὄχι
ἀκριβῶς. <Απλούσταται εἶχε κάνει τὸ καθῆκον της ἐνω-
ρίτερα ὅταν τὸν εἶχε συλλάβει γιὰ ἄλλους ἄθλους του
ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων εἶχε ἀρχίσει νὰ κάνη τὶς ......
«κλειστὲς» του οτὶς Φυλακὲς Κορυδαλλοῦ. Αὐτὸ θὰ
ττῆ νὰ εἶναι κανεὶς πασίγνωστος καὶ πολυάσχολος ........
351

«Μὴ μοῦ χαλᾶς τοί>ς κύκλους τρισκα-
τάρατε!. . .» Στὸ ἐτσι ξηγήθηκε κάποτε ὁ
Ἀρχιμήδης σ᾿ ἕνα μὁρτη ὅταν τοῦ ἔκανε
τὸν Γκιουλέκα ἕνεκα τὸ σιδερικὸ ποὺ
κρατοῦσε στὸ χέρι. Τὸ ὁποτον ᾶ-πάγαινε
ἀπὸ δῶ ρὲ καὶ τράβα κατὰ θάλασσα μεριὰ
νὰ ἰδῇς ἂν κουνιοῦνται οἱ βάρκες, γιατὶ
ἐμεῖς ἐδῶ δὲν χαράξαμε κύκλους στὸ χῶ-
μα γιὰ νὰ παίξουμε κουτσὸ ὅτε ἀμπάρι-
ζα. Τούτη ἡ φτιάξη δὲν ἔγινε γιά χαβαλέ.
ἀλλά γιὰ νὰ σκαρώσουμε καμμιὰ μηχανὴ
_ τῆς προκοπῆς ἄνευ μπενζίνα καὶ ὲξατμί-
σεις γιατὶ ἀλλοιῶς βλέπω τὸν κοσμάκη
σὲ κάμποσα χρόνια νὰ ὑποφέρῃ ἀπὸ
μαρσαρίσματα, κορναρίσματα καὶ καυ-
σαέρια... Ἀνθὶστηκες τώρα ἀγεωγρά-
φητες Ἀντε μπράβο κάνε τὸ λοιπὸν στὴν
ἄκρη, ρούφηξε ἥσυχα τὸ αὐγὸ σου καὶ
ἄσε μας νὰ κάνουμε τὴ δουλειά μας. ..
Ζωχαδιάστηκε τότε ὁ τύπος, ἄρχισε τὶς
. άγριάδες, καὶ στὸ φινάλε ὲφαγε μπαμπέ-
σικα τὸν Ἀρχιμἠδη. Ἐτσι μείναμε στὸν
αἰῶνα τὸν ἅπαντα ρέστοι ἀπὸ μηχανὲς
ἄνευ καύσιμα, πήξαμε στὴν ἀντάρα, καὶ
Κάτσε τὠρα ἐσὺ νὰ φχαριστηθῆς κενὴ
ἡσυχία. Ὅλα ταῦτα ξηγοῦσα προχτὲς τὸ
βράδυ στὸν γείτονά μου τὸν Ἀρίστο τὸν
Χλέμπουρα τὸν ταξιτζῆ. ὅταν ἦρθε καὶ
μοῦ εἶπε στὸ πολὺ στεναγμικὸ ὅτι τὸν
έγραψε ἡ Τροχαία σ᾿ Ἕνα δρόμο τοῦ Αἰ-
γαλέου. Κορνάριζε λέει σ᾿ Ἕνα σταματη-
μένο φορτηγατζῆ. καὶ ἕνεκα ποὺ ἐκεῖνος
παρίστανε τὸν ἀλλοδαπό τσακωθήκανε
ξεσηκώθηκαν οί γειτόνοι ἀπὸ τὴ φασαρία
βαρέσανε σύρμα στὸ ἑκατὸ καὶ τὰ τοι-
αῦτα.
-Καλά σὲ κάνανε τοῦ εῖπα. Ἐπειδής
ἐσεῖς τὸ ρίξατε στὸ σαματᾶ μεσημεριἄ
τικα, τί θέλατε νὰ γίνῃ δηλαδίς; Νὰ βγοῦ-
νε οἱ γειτόνοι μὲ τὰ νυχτικά στὰ πορτο-
παράθυρα καὶ νὰ ἀρχίσουνε τὸ χειρο-
κρότημα; Δὲν τὸ καταλαβαίνεις ρὲ Ἀρί-
στο ὅτι ἂν ὁ πᾶσα ἕνας κάνη παράσιτα
ὅποια ὥρα τοῦ γουστάρει τότε ἡ ὅλη
φτιάξη περὶ τὴν ἡσυχία γίνεται βούκινο;
Ξέρεις ρὲ τί πάῃ νὰ πῆ σαματᾶς ὅταν ἡσυ-
χάζουν τὰ πέριξ Σκέτη καρπαζιὰγιὰ τὴν
κενωνία. Μπορεῖ νὰ εἶναι ὅπως λένε 68:-
κη ἀλλὰ τί βγαίνει μὲ τοῦτο; Ἀδικη εἶναι
καὶ ἡ κερία μου ἀλλὰ μόλις πιάσῃ τὴν
κρεββατομουρμούρα ἐγὼ παριστάνω τὸν
κωφάλαλο καὶ λέωαμὰν καὶ πότε θὰ κλεί-
ση Βλέφαρο γιά νὰ ἡσυχάσω. Ἐτσι εἶναι
καὶ ἡ κενωνία, 'Orav κοιμᾶται σὲ συμ-
«ξέρει καλύτερα νὰ κάνῃς τουμπεκί. Νομί-
(I);
Θρασύβουλος Κάργα
352
Πολλὰ ἔχουν γραφῆ καὶ ἀρκετὰ περισ-
σότερα λεχθῆ γιὰ τὴν κοινὴ ἡσυχία. Π ρο-
σωπικἀ έχω τὴν γνώμη ὅτι τὸ θέμα αὑτὸ
παύει νὰ εἶναι πρόβλημα ἀπὸ τὴν στιγμὴ
ποὺ 6 κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς ἀρχίσῃ νὰ ἐξοι-
κειώνεται μὲ τους θορύβους. Καὶ γιὰ νά
εϊμαι περισσότερο σαφής ἐννοῶ τοῦς
ἐξωτερικοὺς θορύβους. Αὐτοὺς δηλαδὴ
ποὺ ἔρχονται ἀπὸ τὸν δρόμο ἢ ἕνα γει-
τονικὸ σπίτι. Γιατὶ πῶς νὰ τὸ κάνωμε.
Ἀν ἐπιμένωμε νὰ πείθωμε τοὺς διπλα-
νούς μας νὰ εἶναι προσεκτικοί, τὸ πολὺ -
πολὺ νὰ δημιουργοῦμε κάθε τόσο ἐπει-
σόδια, ὁπότε ἀντὶ νὰ περιορίζωμε θὰ
ἐντείνωμε τοὺς θορύβους. Ἀφῆστε 1:06
μιὰ τέτοια ἐνέργεια δὲν εἶναι καθόλου
εὺγενικὴ. Ο πολιτισμένος ἄνθρωπος ἔστω
καὶ ἂν ἀκόμη ἐνοχλεῖται πρέπει πάντα νά
συμμερίζεται τὴν θέσι τοῦ ἄλλου. Ὅταν
λοιπὸν ἀπὸ ἕνα διπλανὸ διαμέρισμα ὰ-
κούγονται θόρυβοι ἀντὶ νὰ μᾶς πιάνη EK-
νευρισμὸς καλύτερα θὰ εἶναι νὰ ἐξετάζω-
με τὰ πράγματα μὲ ἠρεμία καὶ κατανόησι.
Ἀκόμη καὶ ἂν παίζη μέσα στὸ μεσημέρι
μέ ἔντασι ἕνα ραδιόφωνο ἢ τηλεόρασι,
ποιὸς μπορεῖ νὰ ἀποκλείσῃ ὅτι πίσω ἀπὸ
ὅλα αὐτὰ δὲν κρύβεται ἑνά μεγάλο δρᾶμαἴ
Ἀποκλείεγαι δηλαδὴ ὁ ἀκροατὴς ἢ τη-
λεθεατὴς νὰ εἶναι βαρήκοος Ἀποκλείε-
ται νὰ ἐκτυλίσσεται ἕνα οἰκογενειακὸ
δρᾶμα ὁπότε γιὰ νά καλυφθῆ πρέπει νὰ
ἀνεβῆ ἡ ὲντασι τοῦ ραδιοφώνου ἢ τῆς
τηλεοράσεως Μὰ θὰ μοῦ πῆτε οἱ θόρυ-
βοι προέρχονται καὶ ἀπὸ ἄλλες αἰτίες.
Παραδείγματος χάριν ἀπὸ μιὰ πόρτα ποῦ
κλείνει μὲ πάταγο, ἀπὸ ἔπιπλα ποῦ σὺ-
ρονται ἀπότομα, σκεύη τῆς κουζίνας ποῦ
πλένονται ἀπρόσεκτα κ.λ.π. Ὁλοι a6-
roi ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ νοικοκυριὸ δὲν
εἶναι πάντα ἐπιδέξιοι. Μὴ κοιτᾶτε ἐμένα
1:06 μπορῶ νὰ κάνω ὅλες τὶς δουλειὲς ὁ-
ποιαδὴποτε ὤρα χωρὶς νὰ ἀκούγεται ὁ
παραμικρὸς θόρυβος. Αὐτὸ εἶναι Ἕνα προ-
σὸν ποὺ δὲν τὸ ἔχουν ὅλοι. Ἂς εἶναι κα-
λὰ ἡ ἀξιαγάπητη γυναικούλα μου. Ἀν
αὐτὴ δὲν ἐπέμενε νὰ μὲ μυήση στὰ μυστι-
κὰ τοῦ νοικοκυριοῦ θὰ μποροῦσα τώρα νὰ
μιλάω μὲ Συγουρὰ - καὶ γιατὶ ὄχι μὲ ύπε-
ρηφάνεια - γιὰ τὰ προτερήματα μου;
Ὑμέτερος
᾿ Ιλαρἰων Σύξυλος
BRIE!
ΚΑι...ο
ΑΝΑΠΟΔΟΣ ’0‘
\1
Ποιά κοινὴ ἡσυχία κυρίοις Ἄν ὲννο-
εῖτε τὴν γαλήνη ποὺ ἐπικρατεῖ στὰ δρη
καὶ τὶς λαγκάδιές, συμφωνῶ ἀπολύτως.
Γιατὶ μόνο τά ἀγρια καὶ τὰ ἥμερα τοῦ
βουνοῦ καὶ τοῦ λόγγου έχουν κατανόησι
Kai ἀλληλοσεβασμὸ μεταξύ τους, Γί
αὐτὸ ἄλλωστε καὶ ἡσυχάζουν ἂν ὄχι ὁλό-
κληρο τὸ εἰκοσιτετράωρο, τοὐλάχιστον
τὶς νύχτες καὶ τὰ μεσημέρια. Πῆτε μου
τώρα ἐσεῖς: Συμβαίνει τὸ ἴδιο στὴν περί-
φημη κοινωνία τῶν πολιτισμένων ἀνθρώ-
πων; Ἀν ὑποστηρίζῃ κανεὶς Κάτι τέ-
τοιο, σίγουρα θὰ εἶναι τρελλός, κωφάλα-
λος, ἢ ψυχικῶς καὶ σωματικῶς ἀναίσθη-
τος, μὲ ἀντανακλαστικὰ ζώου τῆς συνο-
μοταξίας τῶν παχυδέρμων. Ποῦ εἶναι ἡ
περιβόητη κοινὴ ἡσυχίας Ἐγὼ τοὐλάχι-
στον δὲν ἔχω ἀπολαύσει μέχρι σήμερα τὸ
ὑπέρτατον αὐτὸ ἀγαθόν. Καὶ σὰν νὰ μὴ
ἔφτανε αὺτὸ έχω ἀπὸ πάνω καὶ τὴν γυναί-
κα μου νἀ μοῦ ἐπαναλαμβάνη κάθε τόσο
«ἡσύχασε Εὐλάμπιε»᾿ «πάρε τὰ ἡρεμιστι-
κά σου Εύλὰμπιε» ποῦ νὰ μὲ πάρῃ καὶ νὰ
μὲ σηκώσῃ γιατὶ τὴν ἄκουσα κάποτε καὶ
ἀγόρασα διαμέρισμα σὲ πολυκατοικία.
Γιατὶ αὐτὴ ποὺ μένω ἐγὼ δὲν εἶναι πολυ-
κατοικία. Εἶναι ἐντευκτήριο ἀγροίκων
ποὺ διαθέτουν ὅλα τὰ μέσα γιὰ νὰ σοῦ
τσακίζουν τὰ νεῦρα. Ὅπως ραδιοτηλεο-
πτικοστερεοφωνικὰ μηχανήματα ποὺ βρυ-
χῶνται σχεδὸν ὁλόκληρο τὸ 24ωρο, πια-
τοκατσαρολικἀ ποὺ πλένονται ἠχηρό-
τατα τὶς πλέον ἀπίθανες ὤρες, καζανάκια
τουαλέττας συνεχοῦς καταρροῆς, πόρ-
τες 1:06 ἀνοιγοκλείνουν μὲ πάταγο, παιδιὰ
ποὺ ἁλωνίζουν παντοῦ μὲ χοροπηδητά.
καὶ σκυλιὰ ποὺ γυαγίζουν ὅταν δὲν οὐρλιά-
ζουν. Πῶς νὰ ἡσυχάσῃ κανεὶς μὲ αὐτὰ καὶ
πολλὰ ἄλλα; Τί χρωστάω ὲγὼ ἂν ὁ Κω-
στάκης τοῦ ἰσογείου ἀρύεται μέσα στὸ
καταμεσήμερο γιατὶ δὲν τοῦ ἀγόρασαν
παγωτό, ἂν ὁ Γιαννάκης τοῦ τρίτου τσι- ᾿
ρίζει μέσα στὰ ἄγρια μεσάνυχτα γιατὶ
ἐπικαλεῖται Κάποια ἐπείγουσα σωματική
του ἀνάγκη, ἢ ὁ Δημητράκης τοῦ δευ-
τέρου ἐπειδὴ δὲν τρώει τὸ αὐγό του τὸν
καταδιώκουν σὲ ὅλους τοὺς κοινὸχρη-
στους χώρους τῆς πολυκατοικίας; Πῶς
νὰ κοιμηθῶ ὅταν στήνω αὐτί καὶ διαπι-
στώνω μὲ φρίκη ὅτι κάθε στιγμιαία ἡσυχία
προμηνύει κάποιον καινούργιο ὲκκωφαν-
τικὸ θόρυβο; Καὶ Κάτι ὰκόμη: Προχθὲς
ἔμαθα ὅτι σ᾿ ἕνα ξενοίκιαστο διπλανὸ δια-
μέρισμα μᾶλλον πρόκειται νὰ ὲγκατα-
σταθῆ ἕνας καθηγητὴς ποὺ παραδίδει
μαθήματα σαξοφώνου καὶ κορνέττάς. Ἄν
πράγματι ἀληθεύη αὐτὸ, τότε δὲν μοῦ μέ-
νει παρὰ νὰ καταλήξω σὲ καμμιὰ φυλακή,
γιὰ νὰ βρῶ ἐπιτέλους τὴν ἡσυχία μου.
Αὐτά.
Εὐλάμπιος Σουτιδ ἰνης

W1 mflm1m1 1mf'" "
ζ ι ινι ι ῆτιἳᾗὶᾏᾗιἱυ WWWummm mmmmmnnnnII
WIHI!HHHHHIHW
᾿᾿᾿ὶὶὶὶὶὶ!!!!!ὶἒΙἒῦΙυΙ![θΙἒΗΠἒἒἒἒῃἕἒΙἒΝΙΗῌΙὶῃΠΠ
Τὸν τελευταῖο καιρὸ στὸν ἐξώ-
στη τῆς ἐπικαιρότητος, σὲ παγκό-
σμιο κλίμακα, ἐπρόβαλε ἔνας πολυ-
βασανισμένος ἄνθρωπος. Ο ἄνθρω-
πος ποὺ ἔζησε ὅλην τὴν ἀγριότητα
τῶν ὁλοκληρωτικῶν καθεστώτων καὶ
δμὼς δὲν ἐκάμφθη. Ἐγεύθη τὴν
πικρὴ γεῦσι τῶν στρατοπέδων συγ-
κεντρὡσεως καὶ ἐξορίας καὶ δμὼς
δὲν ἐγονάτισε Ἐδέχθη ὅλο ἐκεῖνο
τὸ βάρος τῆς πνευματικῆς κατα-
πιέσεως τοῦ κομμουνιστικοῦ σκο-
ταδισμοῦ καὶ δμὼς ἔμεινε ἀδούλω-
τος στὸ πνεῦμα καὶ στὸ φρόνημαἸ >
Ο Ἀλέξανδρος Σολζενίτσιν-Ι
Γνωστὸς ἀπὸ τὰ βιβλία του καὶ τὸ
βραβεῖο Νόμπελ, ἔγινε τελευταίως
τὸ ἐπίκεντρο τοῦ ἐνδιαφέροντος ὅ-
λου τοῦ ἐλευθέρου κόσμου, ὅταν τὸ
Ἑλβετικὸ ἀεροσκάφος τὸν μετέ-
φερε μακρυὰ ἀπὸ τὸ σιδερένιο παρα-
πέτασμα, στοὺς κόλπους τοῦ Δυτι-
κοῦ κόσμου, ὁ ὁποτος βέβαια ὅση
ἐλευθερία καὶ ἄνεσι κί ἂν τοῦ προσ-
φέρη, θὰ εἶναι πάντως γί αὐτὸν 6
τόπος τῆς ἰσοβίου ἐκτοπίσεως καὶ
ἐξορίας του.
Μελετῶντας κανεὶς τὴν ταρα-
χώδη ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου στέ-
κεται μὲ θαυμασμὸ μὲν μπροστὰ
. στὸ ἀδάμαστο θάρρος του, ἀλλὰ καὶ
γεμᾶτος ἀπορία γιὰ τὸ μυστικὸ τῆς
ἀκατάβλητης δυνάμεώς του.
ἳΩστόσο ρίχνοντας μιὰ προσεκτι-
κώτερη ματιὰ στὶς λεπτομέρειες
τῶν δημοσιογραφικῶν περιγραφῶν
τῆς ᾿οδυσσείας του μποροῦμε νὰ
προσεγγίσωμε αὐτὸ τὸ ὑπέροχο μυ-
στικό, ποὺ ἀναδεικνύει
σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ κάτω ἀπὸ τὶς
ὁποιεσδήποτε συνθῆκες, τοὺς ἀλη-
θινὰ μεγάλους καὶ δυνατοὺς ἄνδρες.
Κί αὐτὸ τὸ μυστικὸ δὲν εἶναι
ἄλλο ἀπὸ τὴν πίστιν. Δὲν ἐννοῶ τὴν
πίστιν ποὺ ἐμφανίζεται σὰν μιὰ
τυπικὴ ἀνάγκη, στὴν ὁποία προσαρ-
μόζεται 6 ἄνθρωπος διότι ἔτσι τὸν
ἔμαθαν ὅταν ἀκόμη ἦταν μικρός,
Ὄχι λοιπὸν τὴν τυπικήν, τὴν θεω-
ρητικὴν χριστιανικὴν πίστιν. Ἀλλ᾿
ἐκείνην τὴν πίστιν, ποὺ μεταφρά-
ζεταί σὲ μιὰ ἐνεργὸ καὶ ζῶσα σχέσι
μὲ τὸ ἀντικείμενό της, τὸν Κύριον
Ἰησοῦν Χριστόν. . σευχὴ τοῦ Ρώσου συγγραφέως.
Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικὸ ὅπλο ποὺ
ἀνέδειξε ἥρωα καὶ τὸν Ἀλέξανδρο
Σολζενίτσιν, ὅπως ἄλλωστε καὶ τό-
Hum ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ξ Ι fl1 ι ι ι ι ι ι
1 11111111111 H'" ”mm I11 111111111 ΗΠΠΠΙΜΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΗΙ I'm” '
HHHIIHHHH11111flflfl1mflmnnnmmmmmmὶὧᾟνᾈᾝᾞᾞωᾙᾼιπιπωϋΠὶ
N - σιν μοῦ δίνει τὸ νὰ πιστεύω εἰς Σέ!
Ὅταν σκέψεις ἀνησυχητικαὶ μὲ βά
TC ,
σανίζουν ἢ ὅταν χάνω τὸ θάρρος
μου, ὅταν καὶ 6 ἐξυπνότερος ἄνθρω-
:2: Y z T a K 23‘3 πος δὲν βλέπη μακρύτερα ἀπὸ τὸ
ἀπόγευμα αὐτῆς τῆς ἡμέρας καὶ δὲν
., TΩ υ ,-
ξεύρη τί πρέπει νὰ κάμῃ αθριον,
Σὺ μοῦ χαρίζεις τὴν φωτεινὴν πε-
ποίθησιν ὅτι ὑπάρχεις καὶ βεβαιώ-
A Y ἡ A T Ω :y" νεις ὅτι δὲν εἶναι κλειστοὶ ὅλοι οἱ
δρόμοι τῆς καλωσύνης. Ἀπὸ τὴν
\ «a... , my"
,/ πηγὴν τῆς ἐπιγείου φήμης βλέπω
τριγύρω διὰ μέσου τῆς ἀπελπισίας
μὲ θαυμασμὸν πρὸς ἐκεῖνον τὸν ὀρό-
Παν. Ἀρχιμανδρίτου μον, ἀπὸ τὸν ὁποτον πάντοτε εἶχα
ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΛΕΝΗ τὴν ἱκανότητα νὰ αἰσχύνω ἄφθονον
Ταγματάρχυυ-Ἐεροκήρυκος Χωρικῆς εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὴν ἀκτινοβο-
λίαν τῆς δόξης Σου».
σους ἄλλους ἥρωες καὶ δυνατοὺς στὸ Αὐτὴ εἶναι ἡ μυστικὴ πηγὴ ἀπὸ
διάβα τῆς ζωῆς. Τὸ μυστικὸ τὴν ὁποίαν ἀντλοῦν οἱ δυνατοί. Ο
ὅπλο του φάνηκε ἀπ᾿ τὴν πρώτη κί Κύριος!. Η προσευχή τοὺς δίδει
ὅλας στιγμή. Μόλις ὁ Σολζενίτσιν τὴν᾿ δυνατότητα τῆς ἐπικοινωνίας
βρέθηκε στὸν ἐλεύθερο κόσμο, κί μὲ τὸν μόνον Δυνατόν. Η πίστις
ὅταν τὰ φλὰς τῶν φωτορεπόρτερς τοὺς δίδει τὰ φτερὰ γιὰ τὸ ἀνέ-
τὸν ἄφηναν ἥσυχα καὶ ἐλεύθερο, βασμα στὸ θρόνον τῆς Μεγαλω-
τρέχει ἀμέσως σὲ Καπίτη Ἐκκλησία σύνης τοῦ Θεοῦ. Κί ὁ Σολζενίτσιν
καὶ ἐκεῖ χωμένος σὲ μιὰ ἥσυχη γω- δὲν εἶναι μόνον ἕνας δυνατὸς συγ-
νιά της, «μόνος μόνῳ τῷ Θεῷ» γραφεύς, ἢ ἕνας ἐλεύθερος στὸ
στέλνει τὸ πρῶτο μήνυμά του, μή- πνεῦμα καὶ ἀδούλωτος στὸ φρόνημα
νυμα προσευχῆς, στὸν λατρευτὸ Κύ- ἀνθρωπος. Εἶναι πρῶτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα
ριο τῆς καρδιᾶς του. Αὐτὴ ἡ αὐθόρ- 6 προσευχόμενος ἄνθρωπος. ”E617-
μητη πρᾶξις εἶναι ἀρκετὴ γιὰ νὰ σε στὴν χώρα τῆς στρατευομένης
μᾶς ἀποκρυπτογραφήση τὸ μεγα- ἀθεΐας καὶ δμὼς ἡ φλόγα τῆς πίστεως
λετον τῆς ψυχῆς του καὶ τὸ μυστικὸ ἔμεινε ἀσβέστη μέσα του. ”Eta;
τῆς δυνάμεώς του. ἡ προσευχή του ἀποκτᾶ ἰδιαίτερο
Κί εἶναι εὐτύχημα πὼς ἡ βαθύ- νόημα καὶ ξεχωριστὴ σημασία.
τατα προσηλωμένη στὸ Θεὸ ψυχὴ
τοῦ μεγάλου ἥρωα καὶ λογοτέχνη Ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα ,
πάντοτε, τράβηξε τὴν προσοχὴ τοῦ Τύπου
καὶ προεβλήθη ἀρκετά. Στὴ σύγχρονη μανία τῶν ἐξο--
πλισμῶν ποὺ ἔχει καταλάβει τοὺς
Στοὺς «Ἐκκλησιαστικοὺς Και-
ἰσχυροὺς τῆς γῆς τὰ ὁπλοστάσια
ροὺς» τοῦ Λονδίνου ὁ γνωστὸς θεο- Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως ἐμπλου-
λόγος MICHAEL BOURDEAUX τἱζονται συνεχῶς μὲ νέα ὅπλα, μὲ
σκιαγραφῶντας αὐτὴ τὴν πτυχὴ δυνατὰ ὅπλα. Κανὲνα δμὼς ἀπ᾿
τοῦ Σολζενίτσιν, εἶχε τὴν εὐκαιρία αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ παραβληθῆ μ᾿
νὰ ἐξάρη τὴν προσήλωσί του στὴν ἐκεῖνο τὸ ὅπλο τῶν πιστῶν ἀνθρώ-
Ὀρθόδοξη πίστι καὶ νὰ τὸν παρου- πων, μὲ τὸ ὅπλο τῆς προσευχῆς.
σιάση ὡς ἕνα σύγχρονο ὁμολογητή. 'H δύναμις τῆς προσευχῆς ταυτί-
Μεταξὺ ἄλλων 6 ἀρθρογράφος ὡμί- ζεται μὲ τὴν παντοδυναμία, ἐφ᾿
λησε καὶ γιὰ τὸν προσευχόμενο ὅσον «πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύ-
Σολζενίτσιν καὶ ἔδωσε στὴν δημο- οντι». Σὺ ἔχεις δοκιμάσει αὐτὸ τό
σιότητα μιὰ πολὺ μικρὴ μέν, ἀλλὰ δυνατὸ ὅπλο; Τὸ ἔχεις σὲ καθη-
καὶ λίαν συγκινητικὴ αὐθεντικὴ προ- μερινὴ χρῆσι; Τὸ χρησιμοποιεῖς
σωστά,= Ο Σολζενίτσιν μᾶς παρέχει
Νὰ ἡ προσευχὴ τοῦ Σολζενίτσιν. τὴν ἀφορμὴ γιὰ μιὰ ὑπεύθυνη ἐξέ-
«Πόσον εὐχάριστον μοῦ εἶναι, τασι τῆς ψυχῆς μας πάνω στὰ
Κύριε, νὰ ζῶ μαζί Σου-ἱ Πόσην ἄνε- ἐρωτήματα αὐτά.
353
 Ναρκωτικά, κλοπαὶ αὐτοκινήτων, ὀξὺ πρόβλημα
Τροχαίας μὲ τραγικὴν προσφορὰν αἵματος εἰς τὸν Μο-
λὼχ τῆς ἀσφάλτου, πλαστογραφίαι ἀδειῶν κυκλοφορίας
αὐτοκινήτων, πλαστογραφίαι ἀδειῶν οἰκοδομῶν, ὡρ-
γανωμένη προαγωγὴ εἰς πορνείαν (((Ρὸζ μπαλλέτα»,
((Κουνελάκια))), ἀεροπειρατεῖαι, δυναμιτιστικαὶ ἐνέρ-
γειαι μὲ ἀθῶα καὶ ἀνύποπτα θύματα, τέντυ-μπόυς, μό-
λυνσις τοῦ περιβάλλοντος καὶ θόρυβοι προσβάλλοντες
τὴν δημοσίαν ὑγείαν, ἁρπαγὴ τσαντῶν γυναικῶν καὶ
τέλος ἡ γυμνοδρομία ἢ, ἂν προτιμᾶτε τὴν ξένην ὁρολο-
γία, ὁ (ιστρηκινγκισμόςη, ὁ ὁποτος εἰσέβαλε εἰς τὴν χώ-
ραν μας, τροφοδοτοῦν τὴν εἰδησεογραφίαν τῶν στηλῶν
τοῦ ἡμερησίου τύπου καὶ τὰ λοιπὰ μέσα μαζικῆς ἐνη-
μερώσεως (Ραδιόφωνον, τηλεόρασις).
Πρόκειται διὰ μίαν σειρὰν ἐγκλημάτων, ἀγνώστων
σχεδὸν εἰς τὸ ὄχι πολὺ μακρυνὸ παρελθόν, τὰ ὁποῖα
προσέδωσαν νέαν διάστασιν εἰς τὰ ἀστυνομικὰ πράγμα-
τα καὶ ἐνεφανίσθησαν εἰς τὸ προσκήνιον τῆς (Ελληνικῆς
ζωῆς μὲ συνέπειαν νὰ ἐντυπωσιάζουν τὴν κοινωνίαν
καὶ νὰ προβληματίζουν τὰς ἁρμοδίας τεταγμένας διὰ
τὴν προστασίαν τῶν ὑψίστων ἐννόμων ἀγαθῶν διωκτι-
κὰς Ἀρχάς.
r Γἧ᾿᾿᾿᾿᾿ΐ᾿ᾞ᾿᾿ᾞῒ᾿ἇ
ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ
ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ .
”yum 4p m
mm
L ι
Πρέπει εὐθὺς ἐξ᾿ ἀρχῆς καὶ διὰ νὰ ἀποφευχθῆ ἡ δη-
μιουργία ἐντυπώσεων, αἱ ὁποῖαι δὲν ἀντικατοπτρίζουν
τὴν ἀλήθειαν, νὰ ἐπισημάνωμεν ὅτι τὰ ἐν τῇ ἀρχῇ ἐν-
δεικτικῶς ἀναφερόμενα ἀδικήματα δὲν ἀποδεικνύουν
ὅτι εἰς τὸν Ἑλληνικὸν χῶρον ὑφίσταται ἔξαρσις τῆς
ἐγκληματικότητος, ὅτε ὅτι εἰσέβαλε τὸ ὀργανωμένον
ἔγκλημα. Τοῦτο δὲν τεκμηριοῦται στατιστικῶς.
Ἀντιθέτως, προκύπτει τὸ ἀνεπίδεκτον ἀμφισβητή-
σεως συμπέρασμα ὅτι τὰ τελευταῖα ἔτη μετεβλήθη ἡ
μορφή, τὸ «ἔνδυμα» τῶν εἰς τὴν χώραν μας τελουμέ-
νων ἐγκλημάτων. Ὅτῳ ἐμειώθησαν αἰσθητῶς τε-
λούμενα προπολεμικῷ ἀδικήματα, ὅπως π,χ. ἔνοπλοι
ληστεῖαι εἰς τὴν ὕπαιθρον (περίοδος ληστοκρατίας),
ζωοκλοπαί, βεντέτες διὰ λόγους ἀντεκδικήσεως κ.λ.π.
Αὐτομάτως ἀναδύεται τὸ ἐρώτημα εἰς ἁρμοδίους καὶ
μὴ ἁρμοδίους : Ποῖα εἶναι τὰ αἴτια τῆς τοιαύτης ἀλλα-
γῆς ; Καὶ εἶναι ἀναγκαία ἡ ἔρευνα, ἀναζήτησις καὶ
ἀνατομία τῶν αἰτίων τῆς ἐπισημανθείσης διαφοροποιή-
σεως, διότι ἡ ὀρθὴ ἀπάντησις εἰς τὸ ἐρώτημα τῶν αἰ-
τίων «εὐημερίας» τῶν μοντέρνων ἀδικημάτων, θὰ μᾶς
354
ὁδηγήση εἰς τὴν ὀρθὴν ὁδὸν τῆς ἀντιμετωπίσεως τού-
των καὶ θὰ ἀποφέρη ἀγαθοὺς καρποὺς εἰς τὸ δυσχερὲς,
ἀλλὰ πολύτιμον ἀστυνομικὸν ἔργον.
Μετὰ τὸν δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον, ἰδία δμὼς
κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη ἐσημειώθη εἰς τὴν Ἑλλάδα μία
ραγδαία μεταβολὴ εἰς τὰς συνθήκας διακινήσεως, ἐργα-
σίας καὶ κοινωνικῆς ζωῆς τοῦ πληθυσμοῦ. Πηγὴ σοβα-
ρῶν κοινωνικῶν μεταβολῶν ἀπέβη ἡ κατὰ τὸν αὐτὸν
χρόνον διακίνησις πληθυσμοῦ ἐκ τῆς περιφερείας πρὸς
τὰς μεγαλυτέρας πόλεις, μάλιστα δὲ πρὸς τὰς παρυφὰς
τῶν μεγάλων ἀστικῶν κέντρων, ὅπου οὗτος ἐπὶ μακρὸν
παραμένων οὐσιαστικῶς ἀναφομοίωτος, δημιουργεῖ
πλῆθος προβλημάτων διὰ τὴν Χωροφύλακήν.
Τὸ πλῆθος τῶν εἰσερχομένων τουριστῶν, μαζὶ μὲ τὸ
πολύτιμον συνάλλαγμα-ὅσοι ἐξ αὐτῶν δὲν τὸ στε-
ροῦνται, διότι πολλοὶ τὸ στεροῦνται-εἰσάγουν καὶ τὰς
πεποιθήσεις των, νέους τρόπους ζωῆς, νέας ἰδέας αἱ
ὁποῖαι ἀντιπροσωπεύουν πάσης φύσεως τάσεις καὶ κοι-
νωνικὰ ρεύματα τῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας, ἱκανὸν
ποσοστὸν τῶν μελῶν τῆς ὁποίας ἔχει ὑποστῆ ἀνησυχή-
τικὴν χαλάρωσιν τῶν ἠθικῶν ἀνασταλτικῶν.Κατὰ ταῦ-
i:
έ ἒ
ί ἐ
γ
,θ g
.. w,
τα οἱ τουρίσται ἀσκοῦν μίαν ἀδιαφιλονίκητον ἐπίδρασιν
ἐπὶ τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοῦ.
Ἐὰν εἰς τὰ ἀνωτέρω προσθέσωμεν καὶ τὴν ἐπίδρα-
σιν, ἡ ὁποία ἀσκεῖται, ἰδία εἰς τὴν νεολαίαν, ὑπὸ τῶν
ταινιῶν βίας καὶ σέΞ, αἵματος καὶ μαστιγώσεις τῶν
αἰσθήσεων, ὡς ἐπίσης καὶ τὴν τάσιν μιμήσεως τῶν
ἡρώων τῆς μικρῆς καὶ μεγάλης ὀθόνης, ἔχομεν, κατὰ
τὴν γνώμην μας, τὰ κυριώτερα αἴτια τῆς σημειωθείσης
ἀλλαγῆς εἰς τὴν μορφὴν τοῦ ἐγκλήματος εἰς τὴν Ἑλλά-
.
δα.
Ἰδοὺ διατὶ ἀνακύπτει ἡ ἀνάγκη νέας γραμμῆς πλεύ-
σεως καὶ νέων προσανατολισμῶν διὰ τὴν Ἑλληνικὴν
Χωροφυλακὴν εἰς τὰς μεθόδους ἀποτελεσματικῆς ἀντι-
μετωπίσεως. Διότι εἶναι βέβαιον ὅτι αἱ Ὑπηρεσίαι αὐ-
τῆς θὰ τεθοῦν πρὸ ζητημάτων, γνωρίμων καὶ παλαιό-
τερον ἐν μέρει, ἀλλ᾿ οὐσιωδῶς διαφόρων περὶ τὴν δο-
μήν. Ἀπαιτεῖται, λοιπόν, ἐκσυγχρονισμὸς τρόπου, με-
θόδων, νοοτροπίας καὶ ἀναδιοργάνωσις διὰ τὴν ἐπιτυχῆ
καὶ ἀποτελεσματικὴν ἐκτέλεσιν τῆς ἀποστολῆς των.
Ἔχουσα ἐπίγνωσιν τῆς τοιαύτης ἀνάγκης, ἡ Χωρο-
 φυλακὴ ἐπραγματοποίησεν ἤδη σοβαρὰ βήματα προό-
δου πρὸς τὴν κατεύθυνσιν ταύτην, τὰ κυριώτερα τῶν
ὁποίων εἶναι :
Ἄρτιος ἐξοπλισμὸς τῶν ἐγκληματολογικῶν Ὑπη-
πηρεσιῶν τοῦ Σώματος δί ὅλων τῶν ἀπαραιτήτων μέ-
σων διερευνήσεως τοῦ τόπου τελέσεως ἐγκλημάτων,
ὥστε νὰ παρέχεται οὐσιώδης συνδρομὴ εἰς τὸ ἔργον
τῶν ἁρμοδίων Ὑπηρεσιῶν κατὰ τὸ στάδιον τῆς ἀνα-
κρίσεως.
Δίὰ τὴν ταχεῖαν, ὁμαλὴν καὶ ἀσφαλῆ κυκλοφορίαν
εἰς τὰς ὁδούς, αἱ Ὑπηρεσίαι τροχαίας ἐφωδιάσθησαν
δί ὅλων τῶν ἀπαραιτήτων τεχνικῶν μέσων καὶ δὴ μὲ
ἀσυρματοφόρα αὐτοκίνητα καὶ δίκυκλα, κινητὰ ἀνα-
κριτικὰ Γραφεῖα, ραντὰρ βεβαιώσεως παραβάσεων
ὑπερβολικῆς ταχύτητος κ.λ.π.
Ἱδρύθησαν καὶ λειτουργοῦν ἤδη, ἐκτὸς τῶν προα-
στίων πρωτευούσης, εἰς ὅλας τὰς πρωτευούσας Νομῶν
ραδιοτηλεφωνικὰ κέντρα Ἀμέσου Ἐπεμβάσεως τη-
ροῦντα ἐπαφὴν μετὰ τῶν κυκλοφορούντων περιπολικῶν
ὀχημάτων ἐπὶ 24ώρου βάσεως, τὰ ὁποῖα προλαμβάνουν,
βοηθοῦν, σώζουν καὶ καταστέλλουν.
Η ἡγεσία τοῦ Σώματος ἀποδίδουσα πρωταρχικὴν
r -τ- - > ,. > ᾅ-..ΞΞ-Ἐ- ᾿
ϋ-
g;
v δ
5':
x
,
, τι ᾿τ
ἔ ,Ἡ μ. ᾿ :‘
τ- ι
.
1 Ἆ “V/v’
ἔ =
,ἱ ᾿ ‘\ ᾿ ‘\—'// ᾿
χ \ κιΐ
L-
σημασίαν εἰς τὴν ἐκπαίδευσιν, διὰ τὴν δημιουργίαν ἀρί-
στων ἀστυνομικῶν ὀργάνων καὶ βαθμοφόρων, ἔθεσεν
εἰς ἐφαρμογὴν νέα προγράμματα ἐκπαιδεύσεως διὰ τῆς
ἀναμορφώσεως τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος, ὥστε
οἱ ἐκ τῶν φυτωρίων τοῦ Σώματος ἀπόφοιτοῦντες νὰ
δύνανται νὰ δικαιώσουν τὰς προσδοκίας τῆςὝπηρεσίας,
ἀλλὰ καὶ τῆς κοινωνίας γενικώτερον. Ἐπίσης, ἰδιαιτέρα
σημασία ἀπεδόθη εἰς τὴν μετεκπαίδευσιν καὶ ἐπιμόρ-
φωσιν διὰ τῆς λειτουργίας σχολῶν διὰ τοὺς Ἀξιωμα-
τικοὺς καὶ Ὁπλίτας (Μετεκπαίδευσις Μοιράρχων, με-
τεκπαίδευσις Ἀνθυπασπιστῶν, Σχολαὶ Τροχαίας, Του-
ρισμοῦ, Ἀγορανομίας, Ξένων γλωσσῶν κ.λ.π.).
ίς τὸν τομέα τῶν τεχνολογικῶν ἐφαρμογῶν ἡ Χω-
ροφυλακὴ ἀπέκτησε τὴν Μηχανογραφικὴν Ὑπηρεσίαν
της, ἡ ὁποία ἐκάλυψε τομεῖς προσωπικοῦ, ἐκπαιδεύ-
σεως, ὀργανώσεως, διαχειριστικοῦ, στατιστικῆς κ.λ.π.
Ἀπὸ τὸ 1972 ἓν εἰσέτι λειτούργημα κατεκτήθη ὑπὸ
τοῦ ὡραίου φύλου διὰ τῆς συγκροτήσεως Γυναικείου
Τμήματος εἰς τὴν χωροφυλακήν.
Αἱ Ἑλληνίδες συνάδελφοι πρόκειται νὰ προσφέρουν
πολυτίμους ὑπηρεσίας εἰς τοὺς τομεῖς τῆς ἀποστολῆς
των, οἱ ὁποτοι προσιδιάζουν εἰς τὴν ἰδιοσυστασίαν καὶ
L 355
τὴν λεπτὴν φύσιν τῆς γυναικὸς (πρόληψις καὶ καταστο-
λὴ τῆς ἐγκληματικότητος τῶν γυναικῶν καὶ ἀνηλίκων
κ.λ.π.).
Ἐκ τῶν ἰσχυόντων θεσμῶν καὶ προτύπων εἰς ξένας
Ἀστυνομίας προηγμένων Κρατῶν, ἐνδείκνυται μόνον
ἡ ἀντιγραφὴ ἐκείνων, οἱ ὁποτοι, δύνανται νὰ μεταφυ-
τευθοῦν καὶ νὰ εὐδοκιμήσουν εἰς τὴν Ἑλληνικὴν πρα-
γματικότητα διὰ νὰ ἀνοίξῃ τὸ πράσινον φῶς πρὸς τὴν
πρόοδον.
Πέραν τῶν ἀνωτέρω μνημονευομένων μέτρων, τὰ
ὁποῖα ἐλήφθησαν προσφάτως διὰ τὸν ἐκσυγχρονισμὸν
καὶ τὴν ἀναδιοργάνωσίν της, ἡ χωροφυλακὴ κατενόησε
πλήρως ὅτι διὰ τὴν περαιτέρω ἀνοδικὴν πορείαν της
ἀπαιτεῖται καὶ κάτι ἄλλο καὶ τοῦτο εἶναι αἱ δημόσιαι
σχέσεις αὐτῆς μετὰ τοῦ κοινοῦ, αἱ ὁποῖαι θὰ ἀποτελέ-
σουν τὴν θερμουργὸν πνοὴν τοῦ δημιουργικοῦ ἔργου
της,
Η ὀργάνωσις καὶ λειτουργία τῆς κρατικῆς μηχανῆς
εἰς τὸ σύγχρονον κράτος βασίζεται κατὰ κύριον λόγον
ἐπὶ τῆς ἁρμονικῆς καὶ στενῆς συνεργασίας κράτους καὶ
πολίτου. "Ave; αὐτῆς ἡ πορεία τοῦ συγχρόνου κράτους
πρὸς τὴν πρόοδον ἐμποδίζεται καὶ ἡ προσαρμογή του
Ἴ
-Ἐι,
Ξ
,᾿ἔ
᾿
m
ἢ.x
""..‘,,"““ χἇῖἇθἷᾒὶ in»;
ἱ Π ( ᾿
ἰλλίᾇἶἳᾒρἶᾞίἇἷᾫῦᾍ) L,"
. ra,
»τ Ξ- « i ᾇ
k ‘ "
‘ὶ x "‘
ῌ-ᾼ Ξ»
J
πρὸς τὰς ἀπαιτήσεις τῶν νέων καιρῶν ἀποτυγχάνει.
Η χωροφυλακὴ εἶναι ἐκ τῶν πρώτων ἑλληνικῶν
ὀργανισμῶν ποὺ υἱοθέτησαν τὸν θεσμὸν τῶν δημοσίων
σχέσεων. Αὖται ἀποτελοῦν τὸ ἀντικείμενον μιᾶς νέας
κοινωνικῆς συστηματικῆς ἐρεύνης, ποὺ ἀποβλέπει εἰς
τὴν δημιουργίαν καὶ διατήρησιν πνεύματος ἀμοιβαίας
κατανοήσεως, ἐμπιστοσύνης, φιλίας καὶ συνεργασίας
μεταξὺ τῶν ὀργανισμῶν τῆς πολιτείας καὶ τῆς κοινω-
νίας ἀφ᾿ ἑνός, καὶ τῶν πολιτῶν ἀφ᾿ ἑτέρου. οὐδεμία
δημοσία δραστηριότης δύναται νὰ εὐδοκιμήση ἄνευ τῆς
συμπαραστάσεως τῆς κοινῆς γνώμης, διότι ὅπως εἶπε
ὁ πρόεδρος τῶν Π.Π.Α. Ἀβραὰμ ΛίνκολναἭ κοινὴ
γνώμη εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία καθιστᾶ τοὺς Νόμους ἐκτε-
λεσίμους ἢ μή». Ν
Η ἀνάπτυξις τῶν δημοσίων σχέσεων τῆς Χωρικῆς
μετὰ τοῦ κοινοῦ ἐν κατακλεῖδι, ἀποτελεῖ τὴν πυξίδα εἰς
τοὺς συγχρόνους Ἀστυνομικοὺς προσανατολισμοὺς καὶ
σοβαρώτατον μέλημα διὰ τὸ Σῶμα, τοῦ ὁποίου οἱ ἄν-
δρες, ἀπὸ τῆς κορυφῆς μέχρι τῆς βάσεως τῆς ἱεραρχι-
κῆς ὑπηρεσιακῆς πυραμίδος, δὲν μοχθοῦν διὰ τὸν ἔπαι-
νον, ἀλλὰ ἔχουν ὡς κίνητρα ὑψηλὸν αἴσθημα εὐθύνης
καὶ προσήλωσιν εἰς τὸ ἐθνικὸν χρέος.
 Ο μεγαλόσωμος ἄνδρας ποὺ κα-
θόταν δίπλα μου, ἀπὸ τὴ μεριὰ τοῦ
παραθύρου, τοῦ μεγάλου ἐπιβατικοῦ
ἀεροπλάνου ποὺ ἐκτελοῦσε δρομολό-
γιο στὴ γραμμὴ Ντάλου τῆς Μινε-
ζότα καὶ ούάσιγκτων, ἔρριξε μιὰ
ματιὰ στὸ ρολόϊ του μουρμουρίζον-
τας ;
-Ἕπτὰ καὶ δέκα Ντράμ. Διανύσα-
με τὴ μισὴ ἀπόστασ-η. Ἄν τὸ εἶχα
σκάσει καὶ ταξίδευα μὲ τὸ πλοῖο δὲν
εἶχα ἐλπίδες ἐπιστροφῆς σ᾿ αὐτὸ τὸν
τόπο - ἂν εἶχα κἀν ἐλπίδες ζωῆς.
-Νά, δμως, ποὺ δὲν τὸ ἔσκασες
μἱστερ Χαίην, τοῦ εἶπα.
Χαμογέλασε ἐλαφρὰ κουνῶντας
τὸ κεφάλι.
-Ὅχι, δὲν τὸ ἕσκασα, μοῦ ἐπεβε-
βαίωσε.
Καὶ ἐκείνη ἀκριβῶς τὴ στιγμὴ
ἄρχισε νὰ ἀκούγεται τὸ ρυθμικὸ τίκ-
τὰκ τοῦ ρολογιοῦ.
Τὰ μάτια τοῦ Χαίην ἄνοιξαν διά-
πλατα. Εἶχε ζήσει συντροφιὰ μὲ τὴν
ἀβεβαιότητα καὶ τὸ φόβο πολὺ και-
ρό, τώρα. Η φυσικὴ του ἀντίδραση
ἦταν ἄμεση : Τὰ μάτια του ποὺ ἔγι-
ναν πελώρια, τὸ στόμα του ποὺ
σφίχτηκε σὲ μιὰ λεπτὴ καὶ ἴσια
γραμμή, τὸ χέρι του ποὺ ἄδραξε τὸ
δικό μου, ποὺ ἀκουμποῦσεστὸ ἐνδιά-
μεσο χώρισμα τῶν δυὸ μας καθι-
σμάτων. ᾿ ροῦσε νὰ σκορπίση στοὺς πέντε ἀνέ-
Η ἄφωνη αὐτὴ ἀντίδραση ἑρμη-
νευοταν :
«Διάβασες τὶς ἐφημερίδες, δὲν εἶ-
ναι ἔτσι ; Δὲν θὰ ἦταν ἡ πρώτη φο-
ρὰ ποὺ κάποιος βάζει μιὰ βόμβα σὲ
ἕνα ἀεριωθούμενο. Μιὰ ὡρολογιακὴ
βόμβα 1 . . . Καὶ ἐγὼ εἶμαι ((μαρκα-
ρισμένος» ἄνθρωπος, τὸ ξέρεις ὅτι
εἶμαι. Γί αὐτὸ ἀκριβῶς βρίσκεσαι
πλάϊ μου. Γιὰ νὰ μὲ προστατεύσης».
Ἕμεινα στὴ θέση μου ἀκίνητος
καὶ ἀπόλυτα ἤρεμος, δμως, 6 σφυ-
γμὸς εἶχε ἀρχίσει νὰ σφυροκόπα
βίαια μιὰ φλέβα στὸ λαιμό μου, στὸν
ἴδιο, περίπου, ρυθμὸ μὲ τὸ τίκ - τὰκ
τοῦ ρολογιοῦ.
Γιὰ μιὰ στιγμή, εἶδα τὸ βαθυγά-
λαζο χρῶμα τοῦ οὐρανοῦ πάνω ἀπὸ
τὸ κεφάλι τοῦ Χαίην καὶ μετά, τὰ
μάτια μου χαμήλωσαν στὸ δίχτυ
τῶν ἀποσκευῶν καὶ εἶδα τὸ μικρό
μαῦρο χαρτοφύλακα. Δὲν ἦταν τοῦ
Σάμ Χαίην. Τοῦ Χαίην ἦταν δίπλα
ἀπ᾿ αὐτὸν καὶ εἶχε τὸ μονόγραμμά
του.
Τὸ τίκ - τὰκ τοῦ ρολογιοῦ ἀκου-
γόταν μέσα ἀπὸ τὸν χαρτοφύλακα
ποὺ δὲν εἶχε μονόγραμμα. ιἮταν
ἔνας ἦχος ὑπερβολικὰ δυνατὸς - ἢ
ἴσως ἔφταιγε γί αὐτὸ ἡ φαντασία
μου. Μοῦ φαινόταν ὅτι ἀκουγόταν
356
Ἄστυ ομΙΚὀ διήγημα
Ο Χαίην εἷχε Ζήσει συντροφιὰ μὲ Τὴν ἀβεβαιότητα καὶ
Τὸ φόβο καὶ ἡ ἀντίδρασή του ἦτον ἅμεση. Ναἱ, στὸ δἱ-
χτυ Τῶν ἀποσκευῶν ἦταν ἕνας μαῦρος χαρτοφὺλακας,
ἁπ᾿ ὅπου ἐρχόταν ἕνα ρυθμικὸ τἱκ-Τἀκ, ὅπως ἐκεῖνο
τὸῦ ρολογ1οῦ. Νὰ ἦταν ἇραγε ὡρολογιακὴ βόμβος..
δυνατώτερα καὶ ἀπὸ τυμπανοκρου- τὴν ἴδια στιγμή, μᾶς πλησίασε μιὰ
σία. Καθένα ἀπὸ τὰ κτυπήματα μπο- ἱπτάμενη συνοδός, κρατώντας στὰ
χέρια της ἕνα δίσκο.
μους τὴ ζωή μας. Ὄχι μονάχα τοῦ Σταμάτησε στὸ διάδρομο, δίπλα
Χαίην καὶ τὴ δική μου ζωή, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ δικό μου κάθισμα καὶ φάνηκε
καὶ τὶς ζωὲς ἀθώων ἀνθρώπων, ποὺ νὰ ἀφουγκράζεταιγιὰ μερικὰ δευτε-
ἡ κακή τους τύχη τοὺς ἔσπρωξε νὰ ρόλεπτα. .
ταξιδεύουν μὲ τοῦτο, εἰδικοί, τὸ σκά- -Δικός σας εἶναι ὁ χαρτοφύλακας ;
φος. ρώτησε.
Συνέχισα νὰ κοιτάζω τὸ χαρτο- ,Τὸ χαμόγελό της ἦταν προσποιη-
φύλακα. Δὲν τὸν ἄγγιξα. Ὑπῆρχε το.
κάποιο μηχάνημα, ἐκεῖ μέσα, ἀσφα- -Ἔχετε κανένα ρολόϊ μέσα, ἔ ; ἔκα-
λῶς. Ποιὸς μὲ διαβεβαίνωνε, δμὼς νε μετά.
ὅτι δὲν θὰ σήμαινε τὴν καταστροφή -Δὲν εἶναι δικός μου 6 χαρτοφὺλα-
μας τοῦτο τὸ δευτερόλεπτα -ἤ τὸ κας, ἀποκρίθηκα.
ἑπόμενο ; Ποιὸς ξέρει ἀλλωστε, πό- Ἔγυρα τὸ κορμί μου πρὸς τὸ μέ-
σο εὐαίσθητο μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνα ρος της, στὸ στενὸ διάδρομο καὶ πλη-
τέτοιο μηχάνημα. Ἴσως καὶ μὲ τὸ σιάζοντας τὸ στόμα μου στὸ αὐτί
νὰ ἀγγίξη κανεὶς τὸ δίχτυ, μποροῦσε της, ψιθύρισα τόσο σιγανά, ὥστε μό-
νὰ ἐκραγἢ ἡ βόμβα. λις μὲ ἄκουσε.
Ἕνα λεπτὸ εἶχε κιόλας περάσει. -Μπορεῖ νὰ εἶναι ὡρολογιακὴ βόμ-
Ο Χαίην γύρισε καὶ μὲ ρώτησε μὲ βα, μίς. Ο κύριος ποὺ κάθεται δί-
φανερὴ ἀγωνία. πλα μου, εἶναι ὁ Σὰμ Χαίην.
-Βρῆκες ἀπὸ ποῦ ἀκούγεται 6 ἧ-
Πάγωσε. Η σπονδυλική της στή-
χος ; λη ἀπέκτησε μιὰ στιγμιαία ἀκαμψία.
Κούνησα, βουβά, τὸ κεφάλι. Αὐτό, δμως, ἦταν ὅλο. Μετὰ στρά-
"Eva ἀγοράκι στράφηκε ἀπὸ τὸ
φηκε καὶ κατευθύνθηκε βιαστικὰ
κάθισμά του, ποὺ ἦταν μπροστά στὸ πρὸς τὸ διαμέρισμα τοῦ πιλότου. Ο
Χαίην, λέγοντας : -
Χαίην μὲ κύτταξε :
-Μαμά, ἀκούω ἕνα ρολόϊ. "Eva λεπτὸ ἀργότερα, ἀκούστηκε
Η μαμὰ του τὸ εἶχε ἀκούσει καὶ ἀπὸ 2'6 μεγάφωνο μιὰ ἀνδρικὴ φωνὴ
αὐτή. Ἑρριξε, στὸν Χαίην καὶ σὲ νὰ λ ἡ :
μένα, μιὰ περίεργη ματιά. Ἀκριβῶς -Παρακαλεῖται ὁ ἐπιβάτης, στὸν
ὁποτον ἀνήκει 6 μαῦρος χαρτοφύλα-
κας χωρὶς διακριτικοὶ πάνω ἀπὸ τὸ
κάθισμα δεκαεπτά, νὰ παρουσιαστῆ
καὶ νὰ τὸν ζητήση. Σᾶς ὁμιλεῖ ὁ πι-
λότος τοῦ σκάφους : Παρακαλεῖται
ὁ ἐπιβάτης, στὸν ὁποτον . . .
Συνέχισα νὰ ἀκούω τὸν ρυθμικὸ
ἦχο τοῦ ρολογιοῦ, ποὺ μοῦ φαινόταν
σὰν τυμπανοκρουσία. Ὅλα τὰ πρό-
σωπα στράφηκαν καὶ κύτταξα στὸ
,ἴδιο σημεῖο - πάνω ἀπὸ τὸ κάθισμα
δεκαεπτά. Ἄρχισαν μετὰ ζωηρές,
ἀλλὰ σύντομες συζητήσεις ποὺ τὶς
σκέπασέ στὸ τέλος ἡ σιωπή.
Κανεὶς δὲν παρουσιάστηκε νὰ ζη-
τήση τὸν χαρτοφύλακα. Κόμποι
ἱδρῶτα κάλυπταν τώρα τὸ μέτωπο
τοῦ Χαίην.
-Πότε, ποῦ νὰ πάρη ὁ διάβολος;
μούγκρισε. Γιὰ πότε ἔχει κανονιστῆ
νὰ γίνῃ ἡ ἔκρηξη ;
Ἐκείνη τὴ στιγμή, παρουσιάστη-
κε 6 πιλότος᾿τοῦ σκάφους, Εἶχε πρό-
σωπο ἀπαθές. Δὲν εἶχες παρὰ νὰ τὸ
κυττάξης, γιὰ νὰ νοιώσης ἐμπιστο-
σύνη.
Ἔρριξε μιὰ ματιὰ στὸ χαρτοφύ-
λακα καὶ ἄκουσε τὸ ρυθμικὸ τὶκ-τὰκ
τοῦ ρολογιοῦ.
Κάποιος ἀπὸ τοὺς ἐπιβάτες, ἀπὸ
τὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ διαδρόμου, ση-
κώθηκε καὶ τὸν πλησίασε, μὲ διάθε-
ση κάτι νὰ τοῦ πῆ.
-Καθίστε στὴ θέση σας, παρακαλῶ,
εἶπε 6 πιλότος.
Μετὰ, μιὰ φωνὴ ἀκούστηκε νὰ
λέη :
- Ὡρολογιακὴ βομβα !.. και οι επι-
f \ I \ C ᾿
βάτες πετάχτηκαν ἀμέσως ὄρθιοι
τρέχοντας πρὸς τὴν ἐμπρὸς καὶ τὴν
πίσω πόρτα τῆς καμπίνας. Μέσα
στὴν ἀναταραχὴ ποὺ ἀκολούθησε,
βρῆκα τὴν εὐκαιρία νὰ πῶ στὸν πι-
λότο :
-Λέγομαι Τσὲτ Ντράμ. Εἶμαι ἰδιω-
τικὸς, ντετέκτιβ καὶ συνοδεύω τὸν
Σὰμ Χαίην στὴν Οὐάσιγκτων νὰ κα-
ταθέση μπροστὰ στὴν ἐπιτροπὴ τοῦ
Χάρτσελ. Ἄν καταφέρη νὰ ὑποδείξῃ
τοὺς ἐνόχους στὴν ὑπόθεση τῶν
Τράκερς Μπρόδερχουντ θὰ γίνουν
μεγάλες φασαρίες
-Μπορῶ νὰ ὑποδείξω τοὺς ἐνόχους,
ἀποκρίθηκε 6 Χαίην, μὲ πεποίθηση.
Ἔρριξα ἄλλη μιὰ ματιὰ στὸ μαῦ-
,ρο χαρτοφύλακα, Ἄκουγα πάντα
τὸν ἴδιο, ρυθμικὸ ἦχο. Κατὰ τὰ φαι-
νόμενα, ὁ Χαίην δὲν θὰ ἦταν, τελικά,
σὲ θέση νὰ ὑποδείξη τοὺς ἐνόχους.
-Θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ πετάξουμε
ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα.,.. ἄρχισε νὰ
λέῃ, διστακτικὰ 6 πιλότος.
-Κί ἂν ἐκραγῆ, μόλις ἀγγίξουμε
τὸν χαρτοφύλακα ; Ποιὸς μπορεῖ νὰ
πῆ πόσο εὐαίσθητο εἶνα τὸ μηχά- -έΕῖσαι τρελλός Ι μοῦ ἔβαλε τὶς φω-
νημά του ;
Ο πιλότος συμφώνησε μαζί μου, ν-Ὄχι, ἀλλὰ λίγο ἔλειψε νὰ γίνω.
κουνῶντας καταφατικὰ τὸ κεφάλι. Τὸ ἀεροπλάνο ἔχανε ὕψος. Δὲν θὰ
Μετά, ὕψωσε τὴ φωνή του, γιὰ νὰ ἀργούσαμε νὰ προσγειωθοῦμε. Οἱ
πῇ στοὺς ἐπιβάτες : ,ρόδες τοῦ σκάφους λίγο ἀκόμα καὶ
-Ἕχετε τὴν καλωσύνη νὰ ξανακα- θὰ ἄγγιζαν στὸ διάδρομο προσγειώ-
θίσετε στὶς θέσεις σας ; σεως.
Καὶ στρέφοντας ξανὰ τὸ κεφάλι i -Μὴν προσγειώνεσαι ! φώναξα, ἀλ-
σὲ μένα : λὰ ὁ χειρισ-ι-ὴς τοῦ σκάφους ὅτε ποὺ
—"Av μπορούσαμε, μονάχα, νὰ προ- μὲ πρόσεξε. Ἔκανα τότε τὸ μόνο
σγειωθοῦμε σὲ κανένα μέρος, ἐδῶ πρᾶγμα ποὺ θὰ τοὺς ἀνάγκαζε νὰ μὲ
κοντα, . . , προσέξουν. Σήκωσα ψηλὰ τὸ χαρ-
Τὸ πρόσωπό του φωτίστηκε ξα- τοφύλακα καὶ θστερα, μὲ ὅλη μου
φνικά : τὴ δύναμη, τὸν κατέβασα πάνω στὸ
-Γιὰ στάσου μιὰ στιγμή, φώναξε. σιδερένιο πόμολο τῆς πόρτας, θρυμ-
Ἔρριξε μιὰ ματιὰ στὸ ρολόι του. ματίζοντας τὴν κλειδαριά του. -Ἄ-
-Ἑπτὰ καὶ δεκαεννηά, μουρμού- νοιξα τὸ χαρτοφύλακα, μπροστὰ
ρισε. Ἐννιὰ λεπτὰ πέρασαν ἀπὸ τό- στὰ ἔκθαμβα μάτια ὅλων τους. Μέ-
τε ποὺ ἄρχισε νὰ ἀκούγεται 6 ἦχος Ι σα, δὲν ὑπῆρχαν παρὰ μονάχα δυὸ
Αὐτὸ ποὺ χρειαζόμαστε, ἀπέχει μο- ρολόγια. Ἕνα μικρό, ποὺ δὲν ἀκου-
νάχα τέσσερις χιλιάδες πόδια ἀπὸ γόταν καθόλου καὶ ἕνα μεγάλο, ποὺ
ἐδῶ. Ὑπάρχει ἕνα μικρὸ ἀεροδρό- 6 ἦχος του μᾶς εἶχε ἀναστατώσει.
μιο στὸ Νιοῦ Ἄλμπανυ.... Τὸ μικρὸ ἦταν κανονισμένο νὰ βάλῃ
,Ὥρμησε μπροστά. Λίγα δευτε- σὲ λειτουργία τὸ μεγάλο, στὶς ἑπτὰ
ρόλεπτα ἀργότερα, μᾶς εἶπε ἀπὸ τὸ καὶ δέκα ἀκριβῶς. Αὐτὸ ἦταν ὅλο,
μεγάφωνο νὰ στερεώσουμε τὶς ζῶ- Ὅτε ἴχνος βόμβας.
νες ἀσφαλείας, γιατὶ ἑτοιμαζόμαστε -Ἤξεραν τὸ δρομολόγιό μας, ἐξή-
γιὰ ἀναγκαστικὴ προσγείωσ-η, γησα. Ἦξεραν, ἐπίσης, ὅτι ἔνας κυ-
Τὸ τὶκ - τάκ συνεχιζόταν, μονό- βερνήτης ἀεροσκάφους δὲν μποροῦσε
τονο καὶ ρυθμικό, μέσα ἀπὸ τὸ χαρ- νὰ ριψοκινδυνεύση νὰ συνεχίσῃ, ὅταν
τοφύλακα. ὑπῆρχε ἡ δυνατότης νὰ προσγειωθῆ
Κάναμε δυὸ βόλτες πάνω ἀπὸ τὸ σὲ ἕνα ἀεροδρόμιο, ὅχι μακρυὰ ἀπὸ
ἀεροδρόμιο. Τὴν πρώτη φορά, 6 τὸ δρόμο του. Τρία μικρὰ μαῦρα αθ-
νεμος μᾶς εὐνοοῦσε καὶ ὁ πιλότος τοκίνητα περίμεναν στὸ ἔρημο ἀερο-
χρειάστηκε νὰ ξαναδοκιμάση. Σκύ- δρόμιο. Περίμεναν τὸν Χαίην. Ἄν
βοντας πρὸς τὸ παράθυρο, εἶδα ἕνα εἰδοποιήσετε μὲ τὸν ἀσύρματο, σὲ
μικρὸ πύργο ἐλέγχου, δυὸ μικρὰ λίγο θὰ ἔρθη νὰ τοὺς συλλάβῃ ἡ
σκάφη καὶ τρία μαῦρα, ἀστραφτερὰ Ἀστυνομία.
αὐτοκίνητα, νὰ περιμένουν στὴν εἶ- -Δὲν θὰ μποροῦσα νὰ ἐπιζήσω, ἂν
σοδο τοῦ ἀεροδρομίου. κάτι τέτοιο ἐπαναλαμβανόταν γιὰ
δεύτερη φορὰ μουρμούρισε 6 πιλό-
Τρία μαῦρα αὐτοκίνητα ποὺ περί- τος.
μεναν.-Τὶ πρᾶγμα ;
Ὅτε καὶ ἐγώ. Τὶ σημασία εἶχε
"Evouoo-a τοὺς μῦς τοῦ προσώπου δμως, ἀφοῦ τώρα ἤμουν σὲ θέση νὰ
μου νὰ χαλαρώνουν. Χαμογέλασα παραδώσω στὴν Ούάσιγκτων τὸν
ἠλίθια στὸν Σὰμ Χαίην. Μὲ κύττα- Χαίην σῶο καὶ ἀβλαβῆ.
ξε, ἀπορημένος καὶ σκυθρωπός,
σκουπίζοντας τὸν ἱδρῶτα ἀπὸ τὸ
μέτωπό του.
-Γιὰ δἐςΙ Γιὰ δὲς ! Γιὰ δὲς ! ἕκα-
να, σχεδὸν χαρούμενα. Ἦταν... δρᾶμα
Σχεδὸν πήδησε ὣς τὸ ταβάνι, Ἔνας νέος πατρικὸς Wyoming,
ὅταν μὲ εἶδε νὰ σηκώνωμαι, νὰ διαβάζει τὸ δρᾶμα του σὲ κὠωων θια-
ἁπλώνω τὸ χέρι πάνω ἀπὸ τδικεφά-
σσἓ-χτδἀ warm τοῦ εἶπε αὐτός, ὅ-
λι του καὶ νὰ κατεβάζω ἀπὸ τὸ δίχτυ ταν τελείωσε τὸ μαρτύριο τῆς 6x006415-
τὸν μαῦρο χαρτοφύλακα. Ο ἐπιβά- ως, ὁ ἥρωας τοῦ ἔργου σας, ἀντὶ νὰ δη-
της στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ διαδρόμου, ληιπιοκἱζεται στὸ τέλος, ‘v' αΐπσυιτονεϊ μὲ
ποὺ μὲ παρακολουθοῦσε, ἄνοιξε τὸ
μια- Punt; ᾿ὡώοησἐ ὁ νεαρὸς συγγρα-
στόμα του μιὰ πῆχυ. Ἑτοιμαζόμα-
στε γιὰ μιὰ γρήγορη προσγείωση. ΦέἕςιΓωπὶ μὲ τὸν κρότο τῆς πιστολιᾶς
Κρατώντας τὸν χαρτοφύλακα κά- θὰ εἰδοιωιηθοϋν οἱ θεατὲς καὶ θὰ... ξυ-
πνήσουν γιὰ νὰ πᾶνε στὰ σπίτια τους.
τω ἀπὸ τὴ μασχάλη, μπῆκα στὴν
καμπίνα τοῦ πιλότου.
357 ᾿

Ο νικηφόρος καὶ ἀπελευθερωτικὸς
πόλεμος τῶν Ἑλλήνων τοῦ 1912——
1913 ἔφερε τὴ γλυκειὰ ἐλπίδα τῆς
Λευτεριᾶς καὶ στὴν χιλιοπονεμὲνη
καὶ, μαρτυρικὴ ἑλληνικὴ γῆ τῆς
Βορείου Ἡπείρου. Καὶ δὲν εἶχαν
περάσει παρὰ τέσσερις μῆνες ἀπὸ
τὴν ἔναρξη τοῦ πολέμου καὶ ἡ γα-
λανόλευκη κυμάτιζε ἀπὸ τὸν Δεκέμ-
βριο στὰ ἑλληνικὰ χωριὰ καὶ στὶς
πολιτεῖες της, στὴν Κορυτσά, στ᾿
Ἀργυρόκαστρο στὴ Χειμάρα, στὴν
Μοσχόπολη!...Ἥ Ἑλλάδα ἀγκαλια-
ζε πάλι τὴν πιὸ ἀκριβὴ καὶ πολυπό-
θητη κόρη της στὴν μητρικὴ ἀγκα-
λιά τηςὶ... Αἰώνων πόθοι κί ὄνειρα
κι ἐλπίδες ἀλήθευαν ἀπὸ τὰ νικηφό-
ρα ὅπλα τοῦ Στρατοῦ μας!...Οἱ γέροι
βλέπανε τὴ Λευτεριὰ σὰν ὄνειρο καὶ
κλείνανε εὐτυχισμένοι τὰ μάτια, καὶ
οἱ νέοι κρεμοῦσαν καὶ πάλι στοὺς
358
Ἰούνιος 1914
ὤμους των τὰ τιμημένα τῶν προγό-
νων τους ἀσημοσκάλιστα ἄρματα
γιὰ νὰ πολεμήσουν μὲ τοὺς ἄλλους
Ἔλληνες γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση καὶ
τῶν ἄλλων ὑποδούλων ἀδελφῶν τους.
Καὶ οἱ μέρες περνοῦν ἔτσι μέσα
στὸ πανηγύρι τῆς χαρᾶς καὶ στὸ
πανηγύρι τῆς Νίκης. Γλυκοχαμο-
γελοῦν τὰ πικραμέναι χείλη τῆς Βο-
ρείου Ἡπείρου, χαίρεται τὸ θλιμμένο
της πρόσωπο, ντύνεται τὴ γαλάζια
ἑλληνικὴ στολὴ της καὶ χαιρετᾶ μὲ
τὸ τραγούδι τὴ Λευτεριά, ποὺ μὲ τῆς
δόξας τὸ δάφνινο στεφάνι διαβαίνει
ἀπὸ τ᾿ ἅγια ἑλληνικὰ χώματά της....
Ξυπνοῦν οἱ ἀδάμαστοι ἥρωες τῆς
Χειμάρας ἀπὸ τὸν ὕπνο τους καὶ οἱ
ἱερὲς σκιὲς τους ἀνταμώνουν τοὺς
νέους ἥρωες ποὺ φέρνουν πάλι τῆς
Μεγάλης Πατρίδας τὰ γαλανόλευκα
πέπλα στὴν αἱματοβαμμένη τους γῆ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΦΥΡΟΕΡΑ
Λογοτέχνου
γιὰ νὰ τὴν σκεπάσουν καὶ νὰ γλυκά-
νουν τὶς πληγὲς της καὶ τοὺς πόνους
της...Χαρὰ. Χαρὰ μεγάλη χαίρεται ἡ
Βόρειος ὝΗπειροςᾋ. Ἀνάσταση γιορ-
τάζει ὕστερα ἀπὸ τόσων αἰώνων μαρ-
τύρια στὸ Γολγοθᾶ ποὺ τὴν εἶχε
σΞαιυρῴσει ὁ κατακτητής...,
Καὶ ξαφνικὰ ὁ οὐρανὸς ἀρχίζει
πάλι νὰ συννεφιάζει!.,. Θολούρα κα-
τεβαίνει ἀπὸ τἂβουνὰ καὶ σκεπάζει
σιγὰσιγὰ τὰ μάτια!,., Ἀστραπές,
ποὺ φαίνονται ἀπὸ μακρυά, προμη--
Ναί, δὲν γελιοῦνται ἀπὸ τέτοια σημά-
δια οἱ Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἤπεί-
ρου,.,,Τὰ ἔχουν μάθει τόσο καλὰ ἀπὸ
τὶς μακροχρόνιες περιπέτειές τους
καὶ ἀπὸ τοὺς ἀδιάκοπους ἀγῶνες
τους γιὰ τὴν Λευτεριά!... Καὶ τώρα
τὰ βλέπουν πιὸ καθαρά: Οἱ ξένοι
δὲν θέλουν τὴν Ἑλλάδα μεγάλη καὶ
 ιιιιι
ων δὲν.
πρέπειν᾿ ἁπλωθεῖ περισσό-
τερο ἀπ᾿ ὅσο τοὺς συμφέρὴ .....
Η Ἑλληνικὴ Βόρειος Ἤπειρος
θᾶναι πολὺ νὰ γίνη πάλι Ελληνική!...
Καὶἡ σκληρὴ ἀπόφαση τῶν Μεγά-
λων Δυνάμεωνἐπικυρώνει τὸν σφα-
γιασμὸ τοῦχ μαρτυρικοῦ λαοῦ της.
Στὶς 29 Ἰουλίου 1913υπογράφεται
στὸ Λονδίνο πρωτόκολλον ἕξ Μεγά-
λων Δυνάμεων γιὰ ἀνεξάρτητο ἀλ-
βανικὸ κράτος.
Πόνος καὶ δάκρυ εἶναιπάλι τὸ τίμη-
μα τῶν ἱερῶν μας ἀγώνωνΙ... Μὰ τότε
γίνεται πάλι τὸ θαῦμα!... Η φλόγα
τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς τῆς Βορείου
Ἠπείρου δὲν μπορεῖ νὰ σβύσειΙ....
Κι ἀνάβει μὲ μιᾶς τὴν᾿πυρκαϊάΙ....Οἱ
Βορειοηπειρῶτες θέλουν νὰ μείνουν
γιὰ πάντα «Ελληνεςὶ.... Κί ἔνας νέος
Ἱερὸς Λόχος ξαναγεννιέται, γιὰ νὰ
σαλπίσει στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης
τὴν μεγάλη ἀπόφασή του: ((Ορκιζό-
μεθα νὰ δώσωμεν καὶ τὴν τελευταίαν
ρανίδα τοῦ αἵματός μας διὰ νὰ μεινω-
μεν πάντοτε Ἕλληνες, ἔστω καὶ νε-
κροί...».
Ξημερώνει ἡ 17η Φεβρουαρίου
τφῦ 1913. Οἱ καμπάνες ἀπὸ πολιτεῖες
καὶ χωριὰ ἀντιλαλοῦν σὲ βουνὰ καὶ
φαράγγιαί. Ο ἥλιος φωτίζει τὶς χιο-
νοσκεπασμένες κορφές. Κι ἔνας ἄλ-
λος ἤλιος- ἥλιος τῆς Ἑλλάδος,
ὁδηγεῖ χιλιάδες χιλιάδων λαοῦ στὸ
καινούργιο ἀναβάπτισμα τοῦ Ἔθνους
στὶς ὅχθες τοῦ Δρίνου. Εἶναι μιὰ
μυσταγωγία ὅμοια μ᾿ ἐκείνη ποὺ
πρὶν ἀπὸ ἑκατὸν χρόνια καὶ κάτω
ἀπὸ τοὺς ἴδιους οἰωνοὺς γινόταν στὴν
Μονὴ τῆς Ἁγίας Λαύραςί...Επτὰ
χιλιάδες Ἱερολοχίτες τῆς Βορείου
Ἠπείρου γεμίζουν ὁλόγυρα τοὺς
λόφους τοῦ Δρίνου1... Παπάδες μὲ
τὶς στολές τους καὶ τὰ ἑξαπτέρυγα
προπορεύονται. Καὶ ξαφνικὰ τὸ πλῆ-
θος ἀνατριχιάζει1.... Ἔρχονται οἱ
ΔεσποτάδεςΙ...Ο Βέλλας καὶ Κονί-
τσης Σπυρίδων καὶ ὁ Δρυϊνουπόλεως
Βασίλειοςὶ...Στὸ χέρι του κρατᾶ ὺψω-
μένη ὁ τελευταῖος μιὰ σημαίαὶ....
Εἶναι γαλανόλευκη καὶ στὴν μέση
τοῦ Σταυροῦ της ἔχει τὸν Δικέφαλον
ἀετόΙ... Τὴν στήνει σ᾿ ἕνα βράχο κί
ἐνῶ οἱ καρδιὲς σταματοῦν νὰ χτυ-
ποῦν καὶ τὰ μάτια κλαῖνε, ἀκούγεται
. ἡ φωνή του :
-Χάριν τῆς ὑπερτάτης ἐθνικῆς
ἀνάγκηςκατεβιβάσθηςω θετον δνει-
ρον, ἡμῶν τε καὶ τῶν πατέρων μας
γαλανόλευκη μας, ἐθνικὴ μας Ση-
μαίαί...Αλλ᾿ ἀντὶ Σοῦ δὲν ἀνυψώ-
νομε ξένην, ἀλλὰ τὴν θυγατέρα σου
Ἠπειρωτικήν, προωρισμένην νὰ κα-
τισ-χίση κατὰ τῆς ξενικῆς ἡμισε-
λήνου1... Ζήτω ἡ Ἐλευθέρα Ἑλλη-
νικὴ Βόρειού Ηπειροςὶ....
Ο νέος ἀγῶνας τοῦ Βορειοηπει-
ρωτικοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιὰ τὴν
ἐλευθερία του ἀρχίζει καὶ πάλι. Η
γαλανόλευκη μὲ τὸν δικέφαλον ἀετὸ
σημαία τῆς ἐλεύθερης Βορείου Ἠπεί-
ρου ὑψώνεται διαδοχικὰ στὸ Δέλβινο,
στὸ Λεσκοβίκι, στὴν Πρεμετή, στὴν
χειμάρα, στὸ Ἀργυρόκαστρο, στὴν
Η εἴδησις ἠλεκτρίζει τὸ Πανελ-
λήνιον . Ο Τύπος μὲ φλογερὴ ἀρθρο-
γραφία ἐνθουσιάζει τὶς ψυχές. Καὶ
χιλιάδες «Ελληνες τρέχουν στὰ Βο-
ρειοηπειρωτικὰ βουνὰ γιὰ νὰ κατα-
ταγοῦν στὸν νέο Ἱερὸ Λόχοὶ....
Ἀλλὰ τὴν ἴδια μέρα, 17 Φεβουα-
ρίου 1913, ποὺ ὁ ποταμὸς Δρῖνος
ἄκουγε τὸν ὅρκο τῶν Ἱερολοχίτῶν
καὶ τοὺς φλογεροὺς λόγους τῶν Μη-
τροπολιτὦν, οἱ Ἀλβανοὶ μπαίνανε
στὴν Κορυτσά, ποὺ τοὺς εἶχε παρα-
δοθῆ μὲ πρωτόκολλο. Πένθος γενικὸ
ἔχει ἁπλωθῆ στὴν Ἑλληνικὴ πόλη
καὶ οἱ Ἕλληνες κλαῖνε γιὰ τὸν και-
νούρχιο τους ἐξανδραποδισμόὶ... ,Μὰ
δὲν᾿αργεῖ νὰ φωτίσει ἡ πρώτη Ἀντίνα
τῆς χαρᾶςΙ..Η ἀνεξάρτητη Κυβέρ-
νηση τῆς Βορείου Ἠπείρου κηρύσ-
σει τὴν γενικὴν ἐπιστράτευσι τῶν
Ἐλλήνων της! Εἶναι 27Φεβρουαρίου
1914. Η φωνὴ τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνα ἀντη-
χεῖ στὰ Ἠπειρωτικὰ βουνά:
Ἂς φρουρήσωμεν ἐλευθέραν τὴν
ἐθνικὴνημῶν ὕπαρξιν καὶ ἂς πέσω-
μεν πάντες! Ζήτωἡ ἐλευθέραἑνιαία
Ἥπειροςἷ....
Ἀπὸ βουνὸ σὲ βουνὸ κί ἀπὸ χω-
ριὸ σὲ χωριὸ σκορπιέται καὶ πάλι ἡ
Η σημαϊα τῆς αὐτονόμου Ἠπείρου (ἐκ τῆς συλλογῆς Mi1ton Σπυρομίλιου
ἐκτεθεῖσα εἰς τὴν Ἔκθεσιν τῆς Πολεμικῆς Ἱστορίας τῶν Ἑλλήνων).
γνώριμη ἑλληνικὴ ἰαχή τῆς Νίκης:
Ἀέρα! ..... χιλιάδες οἱ ἐθελοντὲς ἀπ᾿
ὅλη τὴν Ἑλλάδα τρέχουν νὰ πολεμή-
σουν γιὰ τὴν ἀγαπημένη γῆ!...ΑΞιω-
ματικοὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ,
Κρῆτες, Πελοποννήσιοι, Θεσσαλοὶ,
Νησιῶτες, Μακεδόνες, πᾶνε νὰ θυ-
σιασιασθοῦν μαζὶ μὲ τοὺς ἀπογόνους
τῶν Σουλιωτῶν καὶ τῶν Χειμαριω-
τῶν γιὰ τὴν πολυπόθητη ἐλευθερία
τῆς Βορείου Ἡπείρουὶ... Στὶς 19
Μαρτίου 1914 οἱἹερολοχῖτες πολιορ-
κοῦν τὴν Κορυτσά, Κόβουν τὰ
τηλεγραφικὰ σύρματα, καταλαμβά-
νουν τὸν λόφο τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ,
καὶ μιὰ ὁμάδα καταφέρνει νὰ εἱσ-
χωρήσει στὴν πόλη, νὰ φθάσει ὡς
τὴν ἐκκλησιὰ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
καὶ ν᾿ ἀρχίσει νὰ χτυπᾶ τὶς καμπά-
Οἱ Ιερολοχῖτες, ποὺ βρίσκονται
κρυμμένοι μέσα στὴν πόλη, βάζουν
τὶς στολές τους, παίρνουν τὰ ὅπλα
τους κι ἑνώνονται μὲ τοὺς «Ελληνες.
Σὰν ξεφτέρια πετοῦν ἀπὸ βουνὸ σὲ
βουνὸ οἱ Ἱερολοχίτες μὲ τὸν ἀγέρα
τῆς Λευτεριᾶς. Κί ἕνας ἀξιωμα-
τικὸς διηγεῖται στ᾿ ἀπομνημονεύα-
ματά του :
«Μέσα εἰς τοὺς πυκνοὺς πυροβο-
λισμοὺς καὶ τὸν μονότονον κρωγμὸν
τοῦ θερίζοντος πολυβόλου, ἀκούονται
οἱ ἰαχαὶ τῶν ἀετῶν τῆς Ἠπείρου καὶ
μὲ τὸ σύνθημα: «Ἐμπρὸς παιδιά!))
τοὺς ἔβλεπες μέσα στὴ λύσσα τῆς
φωτιᾶς νὰ πετιῶνται ἄφοβοι ἀπὸ
ράχη σὲ ράχη καὶ ἀπὸ κορυφὴ σέ
κορφή. Σ᾿ ἕνα λοχία μου, ποὺ τὸν
εἶδα ξυπόλητο, εἴπα: Λοχία, ποῦ
εἶναι τὰ τσαρούχια σου καὶ μάχεσαι ,
359
 ξυπόλητος.....Μοῦ τὰ πῆραν τὰ σκυ-
λιά, κύριε Λοχαγέ, μοῦ ἀποκρίθηκε,
καὶ τρέχω νὰ τὰ πιάσω... Ἔμαθα τὸ
βράδυ ὅτι, ἐπειδὴ τὸν εἶχαν πλη-
γῴσει τὰ τσαρούχια του τὰ πέταξε
κί ἔτρεχε ξυπόλητος γιὰ νὰ μὴν χά-
σει τὴν σειρά του στὴν μάχη!,.. Τὶ νὰ
πῶ γιὰ τοὺς ἀξιωματικοὺς καὶ τοὺς
στρατιῶτες, ποὺ ἔτρεξαν μὲ τοὺς
ἐπιδέσμους τῶν νωπῶν πληγῶν τους
γιὰ νὰ προσφέρουν κί ἄλλο αἶμα
στὴν τίμια ἑλληνικὴ γωνιὰ τῆς ᾿ Ηπεί-
pouL... "A; ἔλθουν ἐκεῖνοι ποὺ ἀπο-
φασίζουν τὶς τύχες τοῦ κόσμου νὰ
δοῦν αὐτὰ τὰ θαύματα, νὰ δοῦν μυ-
θικοὺς ἥρωες, ποὺ γιὰ νὰ ζοῦν ἐλεύ-
θεροι μετέβαλαν σὲ ράκη τὶς ἀπο-
φάσεις των γιὰ τὴν Ἤπειροίυ.
Ἔτσι πολεμοῦν οἱ Ἔλληνες στὴν
Βόρειο ἤπειρο ἀπὸ τὴν ἄνοιξη ὡς
τὸ καλοκαίρι τοῦ 1914, γιὰ νὰ τὴν

Ἀλλὰ 6 Ἰούνιος εἶναι ὁ κρίσιμος

μήνας!.. Ο Βορειοηπειρωτικὸς στρα-
τὸς εἶναι ἀποφασισμένος νὰ κερδίσει
Ἔ ι
ὁπωσδήποτε τὴ νίκη, Στὶς 15 Ἰου-
νίου ἀποφασίζεται ἡ μεγάλη του
ἑξὀρμησις. Στὸ βουνὸ Τσαγιοὺπ, σὲ
1300 μέτρα ὑψόμετρο, ἀντηχεῖ στὶς
3 καὶ 30' ὕστερα ἀπὸ τὰ μεσάνυχτα
ἡ φωνὴ τοῦὶἀξιωματικοῦ ποὺ πρῶτος
θ᾿ ἀρχίσει τὴν ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ

, ι «Ξ ~-my
ὀχυροῦ
, ,ᾛτ Δ», , ,ιι w . ». ἱ . by» κ [μ.
— Στρατιῶται 1 Τιμῆς ἕνεκεν
μᾶς ἀνετέθη ἡ γραμμὴ αθτη, εἰς τὴν
f -᾿᾿ ᾿ κᾓῢἶἏ-τιῥ-«ι ᾿4.=Ἐ,; ,Ξιἲ r3 r“ ‘9‘ , ὁποῖαν γνωρίζετε ὅτι θὰ διεξαχθἢ
We ἇἇἔτὶἶἶἒἒ- ᾙ T ' «εἴτ V λυσσώδης μάχη. Ἔχομεν ἀπέναντί
,Ἔ ᾿ᾒ᾿ὶἇ> μας πολὺ ὑπερτέρας δυνάμεις καὶ αἱ
ἱ ”T Kiri ᾇν-ϋἇ b v θέσεις μας ὑστεροῦσι πολὺ τῶν τοῦ
15*ng ᾿ ,ΔΚ --' f
ἐχθροῦ, Ἀλλὰ ἡ λόγχη μας θὰ κάμ-
ψη τὸν ἐχθρὸν. Ἤδη ἀναπαυθῆτε,
διότι αθριον ἡ τιμημένη σημαία μας
πρέπει νὰ στηθῆ στὸ Τεπελένι καὶ
θὰ στηθῆ!)).
Μὲ τὸ ξημέρωμα ἡ μάχη ἀρχίζει-
ἳ Νίκη χαμογελῥἰ στὰ τιμημένα
ΣΠΥΡΟΣ ΣΠΥΡΟΜΗΛΙΟΣ
Στὶς 20 Ἰουνίου τοῦ 1914ὁ Διοι-
κητὴς τῶν᾿ Ηπειρωτικῶν στρατευμά-
των ταγματάρχης Τσὁντος-Βάρ-
Διακεκριμένος Ἀξιωματικὸς τῆς Χωροφυλακῆς ὁ ὁποτος διεδραμάτισε δας στέλνει στὸν (Ολλανδὸ διοικητὴ
Σπουδάτον ρόλον κατὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Βορείου Ἠπείρου ἐκ τῆς ὁποίας τῆς Ἀλβανικῆς φρουρᾶς τῆς Κορυ-
κατήγετο. 'O Σπῦρος Σπυρομἰλιος ἐγεννήθη εἰς Χείμαρρον τὸ 1864. Ο τελευταῖος τσᾶς, τὸ ἀκόλουθον ἔγγραφα
πρὸ τῆς Ἐπαναστάσεως πρόγονος τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Χειμάρρας Σπύρου Σπυρομί- «Γνωρίζω Ὑμῖν ὅτι ἀπεφάσισα
λιου συνταγματάρχης Ι. Σπῦρος ἐπολέμησεν ἐναντίον τοῦ Ναπολέοντος εἰς Γαἐταν καταλάβω περιφέρειαν Κορυτσᾶς. -
μὲ τοὺς Χειμαρριὠτας, μαζί δὲ μὲ τὸν συγγενῆ του στρατηγόν Λέκκαν, ἀπετέλουν Ἀναμένω ἀπάντησίν σας ἐντὸς 48
ὑπολογισίμους παράγοντας τοῦ Βασιλείου τῆς Νεαπόλεως. Ἐκεῖ, εἰς τὴν Στρατιω- ὡρῶν ἀπὸ τῆς ἐπιδόσεως εἰς τὰς
τικἡν Σχολὴν τῆς Νεαπόλεως ἐσπούδασε ὁ Σπῦρος -υίὸς τοῦΜίλιου - ὁ μετέπειτα προφυλακάς σας, μὲ τὴν παρέλευσιν
στρατηγὸς τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως Σπυρομίλιος ποὺ διετέλεσε τὸ 1843 ἕως τῆς ὁποίας θὰ διατάξω προέλασιν».
τὸν Φεβρουάριον τοῦ 1844 Ἀρχηγὸς Χωροφυᾏακῆς, καί ἔγγονος τοῦ ὁποτου ἦτο Ἀλλὰ ὁ πονηρὸς διοικητὴς τῆς
ὁ Γεννάτος ἀρχηγὸς τῆς Χειμάρρας Σπῦρος Σπυρομίλιος, Οὗτος κατετάγη εἰς τὴν Κορυτσᾶς τοῦ ἀπαντᾶ ὅτι χωρὶς τὴν
Χωροφυλακὴν τῆ προτροπῇ τοῦ θείου του μοιράρχου τῆς Χωροφυλακῆς Ι. Σπυρο- ἄδεια τῆς Κυβερνήσεως του δὲν μπο-
μίλιου καὶ ταχέως ηὐδοκίμησε καί διεκρίθη διὰ τὴν μόρφωσίν του, τὸ θάρρος του ρεῖ νὰ παραδόσει τὴν πολὴ καὶ ζητοῦ-
καὶ τὴν γενναιότητα του. σε προθεσμία γιὰ νὰ συνεννοηθεῖ, μὰ
360

στὴν πραγματικότητα γιὰ νὰ προ-
φθάσουν νὰ τοῦ ἔλθουν ἐνισχύσεις!....
Ἀλλὰ ἡ ἀπόφασις τοῦ Βάρδα
εἶναι ὁριστικὴ καὶ ἀμετάκλητη:
-Αθριον τὸ πρωΐ θὰ ἐπιτεθῶμεν!..
Τηλεγραφεῖ στὸν Πρόεδρο τοῦ
Πανηπειρωτικοῦ ἀγῶνος Γεώργιο
Ζωγράφο. Καὶ ἡ ἐπίθεσις γιὰ τὴν
ἀπελευθέρωσι τῆς Κορυτσᾶς ἀρχίζει,
τὸ πρωΐ τῆς 23ης Ἰουνίου τοῦ 1914
ἀπὸ τρία σημεῖα. Ἀπὸ τὴν Γραμό-
στα, ἀπὸ τὸ Κιάρι καὶ ἀπὸ τὴν
ΒιγλίσταΙ... Κι ὕστερα ἀπὸ τὶς πρῶ-
τες ἁψιμαχίες μὲ τὶς ἐμπροσθοφυ-
λακὲς τοῦ ἐχθροῦ, οἱ ἀναφορὲς τῶν
ἀξιωματικῶν ἐφόδου ἔρχονται ἡ μιὰ
πίσω ἀπὸ τὴν ἄλλη:
Τὰ ὑψώματα κατελήφθησαν κα-
τόπιν ἐλαχίστων πυροβολισμῶν.
Κατελάβομεν Τραγόπετραν καὶ
Ταράτσαν. Προχωροῦμεν .........
Πόλις Κορυτσᾶς ἔμπροσθεν ἡμῶν.
Διατάξατε προέλασινΙ.... 24 Ἰουνίου
19141 Ο Βορειοηπειρωτικὸς Στρα-
τὸς τῶν Ἑλλήνων ἐθελοντῶν μπαίνει
νικητὴς στὴν ΚορυτσάΙ...Εἶναι ὀκτὼ
ἡ ὥρα τὸ πρωΐ. Οἱ καμπάνες τῶν
ἐκκλησιῶν της χτυποῦν χαρμόσυνα
γιὰ νὰ καλοσωρίσουν τοὺς ἐλευθερω-
τέςΙ....Οἱ «Ελληνες κάτοικοί της
βγαίνουν ἀπὸ τοὺς κρυψῶνες τους
καὶ πλημμυρίζουν τοὺς δαφνοστρω-
ἡ
ms ζ᾿
ιιι ,«,άτᾟ᾿ WW
ΑΕ
τά ,ο
κ.
, ἷὁὶ . ΞἏ
ἔ.» ,ἐκ (σὶ
‘“ "’5‘
,ἳ »κώ- ,ᾇ..
᾿.: ἕἶἳς-ΞἘ Ψ
ιι
ιλ)
\.
. υ
,χὶ
V
γ
Βορειοηπειρωτικὸν ἀνταρτικὸν σῶμα, ἐξ ἐκείνων τὰ ὁποῖα ἔδρασαν κατὰ
τὴν διάρκειαν τοῦ ἀγῶνος διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς πατρίδος των.
μένους δρόμους γιὰ νὰ τοὺς ὑποδε-
χθοῦν.
«Ἀπερίγραπτος ἢ ἐκ χαρᾶς φρε-
νίτις, γράφει στ᾿ ἀπομνημονεύματά
του ἕνας ἀξιωματικὸς, κατέλαβε
ἅπαντας, τῶν κωδώνων ὅλων τῶν
ἱερῶν ναῶν χαρμοσύνως κρουομένων.
Ψυχὴ ζῶσα Μωαμεθανοῦ δὲν ἔμεινεν
εἰς τὴν πόλιν ἀλλ᾿ ἀνεχώρησαν ἄλλοι
μὲν πρὸς βορρᾶν ἄλοι δὲ πρὸς δύ
σμάς, ἀκολουθήσαντες τὴν φρουράν
καὶ τοὺς Ὀλλανδοὺς ἀξιωματικούς.
Κατὰ γενομένην δὲ δοξολογίαν ἐν
τῷ μητροπολιτικῷ ναῷ ἐγένετο ὑπὸ
τοῦ Μητροπολίτου Γερμανοῦ συγκι-
νητικὴ τελετὴ τῆς ὁρκωμοσίας τοῦ
Συντάγματος Κορυτσᾶς καὶ ἡ πα-
ράδοσις τῆς σημαίας του, μετὰ τὴν
ὁποίαν ἀνεγνώσθη πρὸς τοὺς ἐλευ-
θερωτὰς ἡ ἀκόλουθος ἡμερησία δια-
ταγὴ τοῦ ἀρχηγοῦ αὺτῶν:
«Ἀξιωματικοί, ὑπαξιωματικοὶ
καὶ στρατιῶται, Προσελθόντες εἰς
τὴν φωνὴν τῆς σφαγιαζομένης Ἡπεί-
ρου, ἐπράξατε ἔργον οὐ μόνον πολἐ
μικὸν καὶ γεννατον, ἀλλὰ ἐθνικόν,
ἐν τῇ εὐγενεστέρα ἐννοίᾳ τῆς λέξεως.
Δίὰ τοῦ θάρρους, διὰ τῆς καρτερίας,
διὰ τῆς ἐμμονῆς σας εἰς τὴν ἀντί.-
ᾙᾉΞΞᾎ ιιι. ἀ »λι ham—j
ζῶ
.,)
as};
ζὶ-ΞΞῌ
r .i
9;.“
3Γ> ,my“,
Ι. (θ
᾿
I
ὣς
..
a;
ἱ
/!
._._' ΛΗ
ληψιν τῆς ἐθνικῆς ἰδέας, σώζετε ὁλό-
κληρον λαὸν καὶ μετατρέπετε πάντες
ἡμεῖς καὶ εἷς ἕκαστος ἐξ ὑμῶν ἰδιαι-
τέρως τὴν ἀπόφαιν ἤτις ἐνθουσίαζεν
Ἔλληνας εἰς νέον ζυγόν. Η Βόρειος
Ἦπειρος, διερμηνεύουσα καὶ τὴν
φωνὴν ὁλοκλήρου τοῦ Ἑλληνισμοῦ,
σᾶς ἐκφράζει τὴν διάπυρον αὐτῆς
εὐγνωμοσύνηνΞ...
Ἀλλὰ δυστυχῶς Η κυανόλευκη
σημαία γιὰ πολὺ λίγο μονάχα καιρὸ
κυμάτισε στὶς αἱματοβαμμένες
ἐπάλξεις τῆς ἑλληνικῆς ἐκείνης γω-
νιᾶς, ποὺ γέννησε τοὺς μεγαλύτερους
ἐθνικοὺς εὐεργέτες καὶ τοὺς ἀδά-
μαστους ἦρωες. Ο πρῶτος Παγκό-
σμιος πόλεμος, μὲ τὴν δόλια διπλω-
ματική του ὁδό, ἐσάρωσε καὶ πάλι
κάθε δίκαιο καὶ τὴν ἐλευθερία τῆς
μαρτυρικῆς Ἑλληνικῆς Βορείου
Ἠπείρου.
Καινούργιος ἀγέρας Λευτεριᾶς
ἔπνευσε πάλι στὰ σκλαβωμένα της
ἐδάφη, στὴν ἑλληνικὴ τιτανομαχία
τοῦ Σαράντα-Σαρανταένα!.... Γιὰ
τρίτη φορὰ ἡ Βόρειος Ἤπειρος
γινόταν ἐλεύθερη !... Μὰ ἡ Λευτεριὰ
της πάλι ἔσβηνε, γιὰ νὰ παραδοθῆ
ἀκόμα μιὰ φορὰ στοὺς ἀλλοφύλους,
361
 .
_ «μὶ
,ιχ π-Ξτ, 5
ἡ
,Ὗ-Ξ, ,μυ Ξ-
Ι᾿Ξ.<-7,<
u ,,

[ hawk»
<,
.
,
Ἴ
τ,
,. ἴ

ἀ .
Ἴ.
,κ
χ
x
7‘ .. γ 5
.,
r ,. Δ ,. »,.‘.J.

ἱ,
ῦ
ἶἇζ
a

=ι
,ἔ
_
\ἳᾋᾛἳ
E
\J‘
Lit“

ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΔΗ
Λογοτέχνου

Κάτω, χαμηλὰ στοὺς πρόποδες τοῦ Μπράλλου,
σώζονται ἀκόμα τὰ ἐρείπια τοῦ γεφυρίου τῆς Ἀλα-
μάνας. Τὸ γεφύρι αὐτὸ βρίσκεται πολὺ κοντὰ στὶς
Θερμοπύλες-κεῖ ποὺ πρὶν 2.500 χρόνια, 6 Λεωνίδας
μὲ τὰ τρακόσια παλληκάρια του, ἔγραψε μὲ τὸ. αἷμα
του τὸ μεγαλύτερον ἔπος ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ἀπὸ δῶ
πάνω, ξεδιπλώνεται σ᾿ ὅλη του τὴ μεγαλοπρέπεια
6 Λαμιακὸς κάμπος-ἕνα χνουδερὸ κυλίμι ἀπὸ ξανθο-
κάστανα χωράφια ποὺ ἁπλώνουν καὶ χάνονται στὰ
ζαφειρένια ἀκρογιάλια τοῦ Μαλιακοῦ Κόλπου.
Ἕρημο, ἀποτραβηγμένο ἀπ᾿ τὸν κόσμο, ζεῖ τὸ
γεφύρι τῆς Ἀλαμάνας, ἔχοντας γιὰ συντροφιὰ τ᾿ ἀγριο-
σου. Εἶναι ἡ ψυχὴ ἑνὸς παλληκαριοῦ ποὺ πρὶν 153
χρόνια πρόσφερε ὁλοκαύτωμα τὸ χιλιολαβωμένο κορμί
του στὸ βωμὸ τῆς ἐλευθερίας. Τὸ ἄνομά του δὲν ὑπάρ-
χει Ἕλληνας ποὺ νὰ μὴν τὸ γνωρίζῃ.
Ἀθανάσιος Διᾶκος.
Ἀπόγονος τῆς παληᾶς πολεμικῆς οἰκογενείας τῶν
Μασαβἐτιδων καὶ τῶν Γραμματικῶν, ὁ Ἀθανάσιος
Διᾶκος, ἐγεννήθη τὸ ἔτος 1786 στὸ χωριὸ Μουσου-
νίτσα τῆς Δωρίδος. Παιδὶ ἀκόμα, τὸν ἔστειλε ὁ πατέ-
ρας του στὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς
Ἀρτοτίνας ὅπου ἔγινε καλόγηρος καὶ ἐν συνεχείᾳ
Διᾶκος. Ο χρόνος κύλαγε ἥσυχος γιὰ τὸ νεαρὸ Μασα-

πούλια τοῦ λόγγου καὶ τὰ φουρτουνιασμένα νερὰ τοῦ
Σπερχειοῦ ποὺ κατεβαίνουν ἀπ᾿ τὰ βουνά, μουγκρί-
ζοντας ἀπειλιτικὰ τοὺς χειμῶνες. Σὰν γύρει δμὼς
ἡ ἄνοιξη, ἡ ὄψη τοῦ τοπίου ἀλλάζει. T’ ἀγριόδεντρα
πετᾶνε καινούργια βλαστάρια κί οἱ πικροδάφνες
στολίζονται σὰ νύφες μὲ ἀχνορόδινους καὶ ὁλόλευκους
ἀνθοὺς. Η φύσις μοσχοβολάει. Κί ἐνῶ ἀπ᾿ τὸ παληὸ
γεφύρι ἔρχονται κύματα-κύματα τὰ τραγούδια τοῦ
ἀηδονιοῦ καὶ τοῦ Πετροκότσιφα, νοιώθεις καθὼς περ-
πατᾶς, τὸ χῶμα ν᾿ ἀργοσαλεύει κάτω ἀπ᾿ τὰ πόδια
βέτη ὅταν μιὰ μέρα, ἕνα τυχαῖο περιστατικό, ἄλλαξέ
ξαφνικὰ τὸν εἱρμὸ τῆς ζωῆς του. Περνῶντας 6 Πανί-
σχυρος Τουρκαλβανὸς Φερχὰτ Ἀγᾶς, εἶδε στὸν αὺλό-
γυρο τοῦ Μοναστηριοῦ τὸ Διᾶκο καὶ ἀπευθύνοντάς
του λόγια προσβλητικὰ κινήθηκε πρὸς τὸ μέρος του.
Αὐτὸ ἦταν. Τὸ καυτὸ αἷμα τῆς πολεμικῆς γενιᾶς τοῦ
Διάκου κλώτσισε ἄγρια μέσα στὶς φλέβες του καὶ ᾿
χωρὶς νὰ τὸ πολυσκεφθῆ, τράβηξε κάτω ἀπ᾿ τὸ ράσο
του τὴν πιστόλα καὶ σημαδεύοντας μὲ σταθερὸ χέρι,
ξάπλωσε τὸν βρωμερὸ Τουρκαλβανὸ τύραννο στὸ
χῶμα νεκρό. Ὑστερα παίρνοντας τὰ βουνὰ ἔφυγε καὶ
κατετάγη στὸ Σῶμα τοῦ ἀνυπότακτου ἀρματολοῦ
Γούλα Σκαλτσἃ, Ο Ἀθανάσιος Μασαβέτης Διᾶκος,
ἀποχαιρετῶντας μιὰ γιὰ πάντα τὸν ἀνέφελο μοναστικὸ
βίο, εἰσήρχετο πάνοπλος στὸν πύρινο κύκλο τῶν ἀγω-
νιστῶν τῆς Ἑλληνικῆς ἀνεξαρτησίας,
1816. Τριάντα χρόνων μεστωμένο παλληκάρι ἦταν
6 Διᾶκος, ὅταν πέρασε μαζὶ μὲ ἄλλους ἀγωνιστὰς
στὴ σωματοφυλακὴ τοῦ Σατράπη τῶν Ἰωαννίνων Ἀλῆ
Πασᾶ, ὅπου καὶ ἔλαβε τὰ πρῶτα πολεμικαὶ μαθήματα.
Δὲν πρόλαβε νὰ τελειώση τὴν ἐκπαίδευση καὶ 6 Σα-
τράπης τῆς Ἡπείρου, τὸν ἔστειλε πρωτοπαλλήκαρο
τοῦ ἀρματολοῦ τῆς Λειβαδιᾶς Ὀδυσσέως Ἀνδρού-
τσου, Πέρασαν ἔτσι 4 ὁλόκληρα χρόνια. Οἱ δύο Ρου-
μελιῶτες Σταυραετοὶ, περίμεναν μὲ τὰ χέρια περα-
σμένα στὶς λαβὲς τῶν σπαθιῶν τους, τὴν κατάλληλη
στιγμὴ γιὰ δράση. Καὶ ἡ μεγάλη ὥρα δὲν ἄργησε νὰ
σημάνη. Κόντευε νὰ τελειώσῃ τὸ 1820 ὅταν 6 Ἀλὴ
Πασᾶς ἐκηρύχθη μὲ Σουλτανικὸ Φιρμάνι, ἀποστάτης.
Τότε ἔφθασε στὴ Ναυπακτία ὁ τρομερὸς Μπαμπᾶ-
Μπεχλιβὰν-Πασᾶς μὲ πολυάριθμα στρατό. Ἀπότερος
σκοπός του νὰ κυκλώση τὸ Σατράπη τῆς Ἠπείρου
ἀπ᾿ τὰ Νότια καὶ νὰ τὸν ἐξοντῴση. Μόλις ἐπληροφο-
ρήθη τὴν ἄφιξί του 6 Ὀδυσσέας Ἀνδροῦτσος, τινά-
χτηκε δρθιος. Θανάσιμος ἀντίπαλος τοῦ Μπεχλιβάνη
ὁ τελευταῖος αὐτός, συγκέντρωσε τὸ ἀρματολίκι
κί ἔφυγε ἀπ᾿ τὴ Λειβαδιά, σκεπάζοντας κάτω ἀπὸ τὸ
Μπαϊράκι του ὅλα τὰ πρωτοπαλλήκαρά του-μαζὶ καὶ
τὸν Ἀθανάσιο Διᾶκο, ὁ ὁποτος εἶχε ἀνακηρυχθῆ
ὁμόφωνα καπετάνιος. Ἀπὸ δῶ καὶ μπρός, ἀρχίζει ἡ
καταιγιστικὴ δρᾶσις τοῦ Ρουμελιώτη τιτανομάχου-
Ξημέρωνεν ἡ 21 Μαρτίου 1821, ὅταν ἔφθασε στ
αὐτιά του τὸ μεγάλο μαντάτο. Οἱ πρόκριτοι τῶν Πα-
τρῶν εἶχαν εἰδοποιήσει τὸν Ὀδυσσέα νὰ μεταβῆ στὴν
Ἀκαρνανία γιὰ νὰ ξεσηκώση τούς κατοίκους τῆς
Ρούμελης. Οἱ Καλαβρυτινού καὶ οἱ Βοστιτσάνοι
εἶχαν ζωστεῖ κί ὅλας τ᾿ ἄρματα, Η ἅγια μέρα ἦταν
κί ὅλας πολύ κοντά. 6 Διάκος χωρὶς νὰ χάση καιρό,
προσεκάλεσε τοὺς προεστούς τῆς Λειβαδιᾶς, ζητῶντας
τους νὰ πάρουν ἀποφάσεις. Ἔτσι ξημέρωσεν ἡ πρώτη
Ἀπριλίου, βρίσκοντας τὴν Ἑλληνικὴ σημαία νὰ
κυματίζη περήφανη στὸ Κάστρο τῆς Λειβαδιᾶς. Οἱ
καπνοὶ τῆς Ἐπαναστάσεως ἀνέβαιναν κί ὅλας 1:016
ψηλά. Τὴν 2οὴν Ἀπριλίου, οἱ ὁπλαρχηγοὶ πῆραν τὸν
δρόμο γιὰ τὴ Χαλκωματά καὶ καθόρισαν τοὺς πολε-
μικούς των τομεῖς. Ο φοβερὸς πολέμαρχος Πανουργιᾶς
μὲ 600 Σαλωνίτικα παλληκάρια καὶ τὸν Ἐπίσκοπο
Ἡσαΐα, σταθεροποίησε τὶς θέσεις του στὴ Χαλκωμά-
τα. Ο Δυοβουνιώτης μὲ 400 ἀγωνιστὰς κατέλαβε τὸ
γεφύρι τοῦ Γοργοποτάμου κί 6 Ἀθανάσιος Διάκος
μὲ πεντακόσιους τὸ γεφύρι τῆς Ἀλαμάνας καὶ τὶς
προσβάσεις τῶν Θερμοπυλῶν.
Ἦταν καιρός. Δὲν πέρασε πολὺ ὥρα κί ὁ κάμπος
τῆς Λαμίας πλημμύρισεν ἀπ᾿ τὰ στρατεύματα τοῦ
Ὁμὲρ Βρυώνη καὶ τοῦ Μεχμὲτ Κιοσὲ Πασᾶ. Η κατά-
στασις ἦταν κρίσιμη. Πρῶτος 6 Κοντογιάννης ὑπε-
χώρησε μὲ τὸ τμῆμα του στὸ Μοναστῆρι τοῦ Ἀγά-
θωνος. Ὅσο γιὰ τοὺς τρεῖς ὁπλαρχηγούς, οἱ τελευταῖοι
αύτοὶ συνεκάλεσαν πολεμικὸ συμβούλιο στὴ Χαλκω-
μάτα, ἀναθέσαντες στὸ Διᾶκο τὸ Κέντρο τῆς Ἀμύνης,
ἀπὸ τὸ γεφύρι τῆς Ἀλαμάνας ὡς τὸ Χάνι. Τὸ Τουρ-
κικὸ λεφοῦσι ἐν τῷ μεταξύ, δμοιο μὲ γιγάντιο θηρίο
τῆς ἀποκαλύψεως, ἄρχισε νὰ κινῆται κατὰ μπρός,
ἀπειλητικά. Νύχτα ἦταν ὅταν τὰ καρυοφίλλια, ξερ-
νὦντας πυρογάλανες φωτιές, γιόμισαν μ᾿ ἀστραπό-
βροντα τὴν ἤρεμη ὡς πρὶν φύση. Τὰ πρῶτα μολύβια
ρίχτηκαν στὰ τμήματα τοῦ Δυοβουνιώτη ὁ ὁποτος
καταλαβαίνοντας ὅτι εἶναι ἀδύνατον ν᾿ ἀντισταθῆ
στὸ πολυάριθμα λεφοῦσι, ὀπισθοχώρησε στὸ χωριὸ
Μουσταφάμπεη ὅπου εἶχαν ὀχυρωθῆ τὰ πρωτοπαλλή-
καρα τοῦ Πανουργιᾶ, Κομνᾶς, Τράκας καὶ Παπἂ
Ἀνδρέας. Φθάνοντας μπρὸς στὸ χωριὸ 6 Ὁμὲρ Βρυώ-
νης, ἀντὶ νὰ ἐπιτεθῆ, συγκέντρωσε τὸ Στρατὸ του καὶ
τὸν ἐμοίρασε σὲ τρεῖς κολῶνες. Η πρώτη ἐπετέθη στὴ
Χαλκωμάτα, στὰ λιμέρια τοῦ Πανουργιᾶ, ἡ δεύτερη
κατέλαβε τὰ γύρω ὑψώματα καὶ ἡ τρίτη ἐκινήθη πρὸς
τὸ γεφύρι τῆς Ἀλαμάνας, ἐν συνδυασμῷ μὲ τὰ στρα-
τεύματα τοῦ Κιοσὲ Πασᾶ, ὁ ὁποτος εἶχεν ἐν τῷ μεταξύ,
ἀνέβη ἀπ᾿ τὸ χάνι. Τὸ πολεμικὸ πανηγύρι φούντωσε
μὲ μιᾶς. Οἱ περισσότεροι ἀγωνισταὶ ἄρχισαν νὰ
ὀπισθοχωροῦν. Μόνον ὁ Διάκος μὲ ἐλάχιστα παλλη-
κάρια του, ἔμεινε ἀκλόνητος στὶς ἐπάλξεις, ἀποφα-
σισμένος νὰ πεθάνη. Βλέποντας ὁ ψυχογυιὸς τοῦ
παλληκαριοῦ τὸν θανάσιμο κίνδυνο, ἔτρεξε νὰ τοῦ
φέρη τ᾿ ἄλογο. Μάταιη προσπάθεια. Η ἀπάντησις
ἔφτασε στ᾿ αὐτιά του ἀποστομοτική. «Ὁ Διάκος δὲν
φεύγει». Βροχὴ πυκνὴ ἄρχισαν νὰ πέφτουν στὶς πο-
λεμίστρες τὰ πυρωμένα βόλια τοῦ ἐχθροῦ, ἐνῶ οἱ
ὀβίδες σκάζουν μὲ πάταγο στὴ γῆ, ἀνοίγοντας τερά-
στιους χωμάτινους λάκκους. Ο ἄνισος ἀγῶνας στὸ
τραγικό του ἀποκορύφωμα. Κυκλωμένος ὁ ἀδελφός
του Μῆτρος ἀπ᾿ τὰ στρατεύματα τῶν ἀπίστων, μόλις
πού πρόλαβε νὰ φθάση στὰ Μαντροστάματα τῆς
Μονῆς ἀπ᾿ ὅπου συνέχισε ταμπουρωμένος τὸν ἀγῶνα
γιὰ μιὰν ἀκόμη ὥρα. Η γῆ σκεπάστηκε ἀπὸ τὰ πτώ-
ματα τῶν ἀγωνιστῶν. Ἀπόμεινεν ὁ Λεοντόκαρδος
Διάκος μὲ τὸν ψυχογυιό του.
Ὄρθιος ρίχτηκε μπρὸς μὲ τὸ γιαταγάνι του ἐναντίον
τῶν ἀπίστων κί ἄρχισε νὰ χτυπάη, νὰ χτυπᾶ ὥσπου
ἕνα βόλι φαρμακερὸ τρύπησε τὸν δεξιὸ ὦμο του.
Τὸ μίλιόν ἔπεσε ἀπ᾿ τὸ χέρι του. Ἐξέκανε νὰ τραβήξη
τὸ γιαταγάνι του, δὲν πρόλαβε δμως. Δεύτερο βόλι
τοῦ τὸ τσακίζει ἀπ᾿ τὴ θέση τῆς λαβῆς. Σέρνει τότε
μὲ τ᾿ ἀριστερό του χέρι τὴν πιστόλα ἀπ᾿ τὴ μέση του
καὶ πυροβολῶντας αἱμόφυρτος, χύνεται ἀνάμεσα στὸ
Τουρκικὸ λεφοῦσι. Τὸ θέαμα εἶναι συγκλονιστικό.
Η μάχη σταματάει. Βουβοὶ οἱ πολεμισταὶ τῶν ἀπί-
στων, στέκονται ἀκίνητοι, παρατηρῶντας μὲ θαυ-
μασμὸ αὐτὸν πού, περνῶντας ἀνάμεσά τους ἀτρόμη-
τος, ἐπιβλητικός, προχωρεῖ κάμποσα βήματα γιὰ νὰ
σωριαστῆ ἀνήμπορος στὴ λουλουδιασμένη γῆ.
Κοντεύει νὰ ξημερώσῃ ἡ 24 Ἀπριλίου. Ο Διάκος
ἐξαντλημένος ἀπ᾿ τὰ τραύματά του καὶ τὴν ὁλονύ-
κτια ἐξοντωτικὴ ἀνάκρισι τῶν Τούρκων, ὁδηγεῖται
δέσμιος στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίω. "Eva; πασᾶς τὸν
πλησιάζει τὴν τελευταία στιγμὴ καὶ τὸν ρωτάει ἂν
προτιμᾶ ν᾿ ἀλλαξοπιστήσῃ γιὰ νὰ τοῦ χαρίση τὴ
ζωή. Η ἀπάντησις βγαίνει ἀπ᾿ τὸ στόμα τοῦ αἱμό-
φυρτου πολέμαρχου, ἄγρια φοβερή. ((ἘΕγὼ Γραικὸς
γεννήθηκα, Γραικὸς θὲ νὰ πεθάνω». Τὰ τελευταῖα του
λόγια. Ο Δήμιος βρίσκεται πολύ κοντά. Η γραφίδα
τῆς αἰωνιότητος κυλάει κί ὅλας πάνω στὴν ὁλάνοιχτη
βίβλο τῆς ἱστορίας, γράφοντας μιὰν ἀκόμη ἐποποιΐα
σὰν τόσες ἄλλες.
 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Μία προκαταρκτικὴ μελέτη τῶν μεθόδων ἀνιχνεύ-

σεως ἀφανῶν δακτυλικῶν ἀποτυμωπάτων ὑπὸ ἐπιστη-
μόνων τῆς Ἐνώσεως Μετεωρολογικῶν Ἐρευνῶν,
ἐν συνεργασίᾳ μετ᾿ Ἀξιωματικῶν τῆς Ἀστυνομίας
τῆς Ἐπαρχίας τοῦ Λὸς Ἄντζελες, κατέληξεν εἰς
ὡρισμένας μοναδικὰς ἐμφανίσεις ἀφανῶν δακτυλι-
Κῶν ἀποτυπωμάτων ἐπὶ λίαν ἀνωμάλων ἐπιφανειῶν,
ἐπὶ ἀνοικτοῦ ἢ σκοτεινοῦ χρώματος ὑφάσματος, ἐπὶ
ἐπιδερμίδος ἀνθρώπου κ,λ.π.
Η μελέτη ἄτη ἐπεξετάθη, ὥστε νὰ περιλάβῃ τὴν
προκαταρκτικὴν ἐργαστηριακὴν φάσιν, ἤτις περιε-
λάμβανε μεθόδους βελτιώσεως τῆς τεχνικῆς χρησι-
μοποιἠσεως ἁλάτων, νινυδρίνης καὶ ἀτμῶν ἰωδίου.
Αἱ προσπάθειαι αὗται κατέληξαν εἰς τὴν σύνθεσιν
ἑνὸς εἰδικοῦ ἀργυροὑχου ἅλατος τὸ ὁποτον ἔχει ὡρι-
σμἐνα σοβαρὰ πλεονεκτήματα ἔναντι τοῦ νιτρικοῦ
ἀργὐρου.
Τὰ ἅλατα ταῦτα ἐν διαλύσει χρησιμοποιοῦνται
διὰ τὴν ἐμφάνισιν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων ἐπὶ
χάρτου καὶ ὡρισμένων τύπων ὑφάσματος.
Ἐπὶ πλέον ἡ ἀξιοποίησις χημικῶν μεθόδων διὰ
τὴν ἀνίχνευσιν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων ὡδή-
γησεν εἰς τὴν κατασκευὴν σειρᾶς χημικῶς εὐαισθή-
των φίλμς, δυναμένων νὰ χρησιμοποιηθοῦν διὰ τὴν
μεταφορὰν ἢ τὴν φυσικὴν ἀντιγραφὴν αὐτῶν ἐκ
διαφόρων ἀντικειμένων.
Ἐπὶ τοῦ παρόντος κατεσκευάσθησαν φὶλμ δί
ἀντιγραφὴν ἀποτυπωμάτων ἱδρῶτος, ἐλαίου καὶ ἀμι-
νοξέων. Βασικῶς τά φὶλμ περιέχουν χημικὰς
οὐσίας δυναμένας νὰ ἀντιδράσουν κατὰ μοναδικὸν
θέματα ἐπιστημονικῆς ἀστυνομίας τρόπον μετὰ τῶν χημικῶν ὑπολειμμάτων τῶν δακτυ-
λικῶν ἀποτυπωμάτων. Τὰ φὶλμ πιέζονται ἰσχυρῶς
ἐπὶ τοῦ ἀντικειμένου ἐφ᾿ οὗ ὑπάρχει ὑποψία ὅτι
ὑπάρχουν ἀφανῆ δακτυλικὰ ἀποτυπώματα. Κατὰ τὴν
ἐπαφὴν τῶν φὶλμ μετὰ τῶν ἀντικειμένων, τὰ χημικᾷ

Χημικαὶ μέθοδοι ὑπολείμματα τῶν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων κολ-

λοῦν ἐπὶ τῶν φὶλμ καὶ προκαλοῦν ἀντιδράσεις, ἐξ
. ὧν παράγονται εἰκόνες τῶν θηλοειδῶν γραμμῶν τῶν

ἀνιχνεύσεως
δακτυλικῶν ἀποωπωμάτων.
Τὸ κυριώτερον πλεονέκτημα τῶν φὶλμ αὑτῶν εἶναι
ἡ ἱκανότης των νὰ ἀποτυπώνουν δακτυλικὰ ἀποτυ-
πώματα ἐξ ἐπιφανειῶν, αἱ ὁποῖαι καθιστοῦν δύσκολον

ἀφανῶν δακτυλικίῦν τὴν ἀνάλυσιν αὑτῶν. Τὸ φίλμ, διὰ τῆς μεταφορᾶς τοῦ
ἀποτυπώματος ἐπὶ καθαρᾶς ἢ ἐλαφρῶς ἐγχρώμου
ἐπιφανείας, ἐπιτρέπει τὴν ἐξέτασιν αὐτοῦ ὑπὸ συνθή-
κας εὐνοϊκῆς ἀντιθέσεως αὐτοῦ καὶ τῆς ἐπιφανείας.
ἀποτυπωμάτων Τοιαύτη ποικιλία ὑλικῶν ὡς μαῦρος χάρτης. βαθὑ-
χροα ὑφάσματα καὶ δέρματα καὶ τὰ ἐσωτερικὰ ἀποτυ-
πώματα ἐπὶ μαύρων ἐλαστικῶν χειροκτίων ἀποδίδουν
ἀποτυπώματα δί ἐφαρμογῆς τῆς ἀνωτέρω τεχνικῆς.
Ἐκ τοῦ βιβλίου: Τὰ φὶλμ καὶ ἡ τεχνικὴ χρησιμοποιήσεως αὐτῶν-
«LAW ENFORCEMENT ἀναπτὑσσεται κατωτέρω.
SCIENCE AND TECHNOLOGY»
ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΓ ΑΡΓΥΡΟΥΧΩΝ ΑΛΛ-
ΤΩΝ ΜΕΘΟΔΟΥ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΣ ΑΦΑΝΩΝ
Mετάφ ραα ις ΔΑΚΤΥΛΙΚΩΝ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΩΝ
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΑΤΟΥ
Ὑπῆρχον Χωρικῆς
Τὰ ἅλατα τὸῦ νιτρικοῦ άργὑρου χρησιμοποιοῦνται

364
ἐπὶ πολλὰ ἔτη διὰ τὴν ἀνίχνευσιν ἀφανῶν δακτυλικῶν
ἀποτυπωμάτων ἐπὶ χάρτου ἢ χαρτονίου. Η ἐπιφά-
νεια αὑτῶν ψηκτρίζεται διὰ Κόνεως περιεχούσης 3οἸο
ἀργυροῦχον ἄλας᾿ τὸ ὁποτον ἀντιδρᾷ εἰς τὸ χλωρι-
οῦχον νάτριον τῶν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων διὰ
νὰ σχηματίσῃ τὸ φωτοευαίσθητον μῖγμα, ἤτοι τὸν
χλωριοῦχον ἄργυρον.
Δίὰ τῆς ἐκθέσεώς του εἰς τὸ φῶς, ὁ χλωριοῦχος
ἄργυρος μετατρέπεται εἰς μεταλλικὸν ἄργυρον χρώ-
ματος ἐρυθροῦ-καστανοῦ ἡ κυανοῦ-μελανοῦ εἰς
τὰ σημεῖα ἐπαφῆς τῶν θηλοειδῶν γραμμῶν τῶν
δακτύλων.
Τὸ κυριώτερον μειονέκτημα τῶν ἁλάτων τοῦ νιτρι-
κοϋ ἀργύρου εἶναι ἡ ὑψηλοῦ βαθμοῦ εὐαισθησία κατὰ
τὴν ἔκθεσίν του εἰς τὸ φῶς συνεπείᾳ τῆς ὁποίας ἐντὸς
λεπτῶν τινων τῆς ὥρας λαμβάνουν χρῶμα μαῦρον
ἢ φαιόν.
Ἔρευναι ἐπὶ τῶν μεθόδων ἀνιχνεύσεως μορίων
χλωριούχου νατρίου ὡδήγησαν εἰς τὴν χρησιμο᾿
ποίησιν ἄλλων διαλυτῶν ,ἀργυροῦχων άλάτων, τὰ
ὁποῖα ἔχουν μεγαλυτέραν σταθερότητα κατὰ τὴν
ἔκθεσίν των εἰς τὸ φῶς.
Δίὰ τὴν ἐμφάνισιν ἀφανῶν δακτυλικῶν ἀποτυπω-
μάτων ἐπὶ πορώδους ἢ ἀπορροφητικῆς ἐπιφανείας
ὡς χάρτου, χαρτονίου καὶ ὑφάσματος, τὸ ἀντικεί-
μενον (χάρτης, χαρτόνιον, ὕφασμα) ἐμβαπτίζεται
ἐντὸς διαλύματος περἐχοντος ἀργυροῦχα ἅλατα εἰς
ποσοστὸν 1-2 ΟΙΟ ἐπὶ ἓν πρῶτον λεπτὸν τῆς ὥρας
καὶ πλύνονται ἐντὸς δύο λουτρῶν ἀπεσταγμένου
ὕδατος διὰ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἐκ τῶν ὑπολειμμάτων τῶν
ἀδρανησάντων άλάτων. Ἐν συνεχείᾳ τὸ ἀντικεί-
μενον πἐζεται μεταξὺ δύο χειρόμακτρον ἡ ἐκτί-
θεται εἰς ρεῦμα ξηροῦ ἀἐρος. Δίὰ τῆς ἐκθέσεώς των
εἰς πηγὴν ὑπεριώδους φωτός, τὰ ἀφανῆ δακτυλικὰ
ἀποτυπώματα ἐμφανίζονται ὡς μελανὰ ἴχνη ἐπ᾿ αὐ-
τῶν. Η ἀντίθεσις μεταξὺ τῶν ἀποτυπωμάτων καὶ
τῆς ἐπιφανείας τοῦ ἀντικειμένου δύναται νὰ βελτιω-
θῇ δί ἐμβάπτισες αὑτοῦ ἐντὸς ἀραιοῦ στερεωτικοῦ
διαλύματος SODIUM THIOSULPHATE — ACE-
TIC ACID διὰ τὴν ἀπόπλυσιν τῶν ἐπὶ τῆς ἐπιφανείας
του ὑπολειμμάτων ἀργύρου. Ἄν καὶ διὰ τῆς ἀνωτέρω
μεθόδου στερεώσεως μειοῦται ἐλαφρῶς ὁ τόνος
τοῦ ἀποτυπὡματος, ἡ ἀντίθεσις δύναται νὰ ἐνισχυ-
en δί ἐπανεκθέσεως τοῦ ἀντικειμένου εἰς τὸ φῶς.
Η ἀνωτέρω τροποποιηθεῖσα μέθοδος χρησιμο-
ποιήσεως ἀργυροῦχων ἁλάτων ἐφαρμόζεται διὰ τὴν
ἐμφάνισιν ἀφανῶν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων ἐπὶ
τῆς ἐπιφανείας πορώδους χάρτου γραφῆς καὶ μετα-
ξωτοῦ καὶ βαμβακεροῦ ὑφάσματος.
Τὰ κυριώτερα πλεονεκτήματά τῆς μεθόδου χρησι-
μοποιήσεως ἀργυροῦχων ἁλάτων εἰναι:
α. Η ἐμφάνισις τῶν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων
ἐπὶ ἐπιφανείας, διαφόρων εἰδῶν χάρτου. τὰ ὁποῖα
διατηροῦν . λεπτομερείας τῶν σχημάτων τῶν θηλο-
ειδῶν γραμμῶν.
Δίὰ τῆς ἐφαρμογῆς τῆς τεχνικῆς τῆς στερεώσεως,
ἡ ἀντίθεσις μεταξὺ τοῦ χρώματος ἐμφανισθέντος
ἀποτυπώματος καὶ τοῦ τοιούτου τῆς ἐπιφανείας τοῦ
χάρτου δύναται νὰ βελτιωθῆ διὰ τὴν φωτογράφησιν
αὐτοῦ.
β. Η μοναδικὴ ἱκανότης ἐμφανίσεως ἀφανοῦς
ἀποτυπώματος ἐπὶ τῆς ἐπιφανείας ὡρισμένων τύπων
ὑφάσματος καὶ ἰδίᾳ τοιούτων πυκνῆς ὑφάνσεως καὶ
ἐξ ἀπορροφητικῶν ἰνῶν.
ΖΕΛΑΤΙΝΗ ΑΡΓΥΡΟΥΧΩΝ ΑΛΑΤΩΝ ΔΙΑ
ΤΗΝ ΑΝΤΠῬΑΦΗΝ ΔΑΚΤΥΛΙΚΩΝ ΑΠΟ-
ΤΥΠΩΜΑΤΩΝ
Η ζελατίνη εἶναι ἐλαφρῶς κολλώδης, εὐαίσθητος
εἰς τὴν πίεσιν καὶ χρησιμοποιεῖται διὰ τὴν ἀντιγρα-
φὴν ἀφανῶν ἀποτυπωμάτων ἐξ ἁπαλῶν καὶ ἡμιστίλ-
πνων (MATTE) ἐπιφανειῶν. Ἕν ίδιοσκεύασμα ἀργυ-
ροὺχοι) ἅλατος καὶ ζελατίνης προπαρασκευάζεται
εἰς φύλλα στηριζόμενα ἐπὶ ὑάλου, μετάλλου ἢ εὑκάμ-
πτου πλαστικῆς θλης.
Η ζελατίνη πἐζεται ἐπὶ τῆς ὑπόπτου ὡς φερούσης
ἀποτυπώματα ἐπιφανείας καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀφαιρεῖται
μετὰ προσοχῆς. Τὰ ἅλατα τῶν ἀποτυπωμάτων μετα-
φἑρονται ἐπὶ τῆς ζελατίνης, ἑφ᾿ ἧς ἀντιδροῦν καὶ
σχηματίζουν ἵζημα ἀδιαλύτων ἀργυροῦχων άλάτων.
Δί ἐκθέσεως εἰς τὸ φῶς τῆς ζελατίνης ἐμφανίζεται
εἰκῶν τοῦ ἀρχικοῦ ἀποτυπώματος (ἀρνητικὴ) ἐντὸς
Λανθάνοντα δακτυλικὰ ἀποτυπώματα ἐπὶ χάρτου ἐμφανι-
σθέντα διὰ χημικῶν μεθόδων.

᾿᾿᾿. ᾿=᾿,Ϊ ᾿᾿Γ᾿ᾚΞἾἹΞ᾿᾿ἼᾏἾ

.. ,-,.

ἒ», ι -
᾿ , ..κ , ᾿ , «χμ-ι. γ. ,Α I)!
ι., δ Ὢ ,ἲιἳ-

, ι ; > . ,ἱ
< ᾿-,-ἒτ
, ..γ ᾿, ,γ
τ.
.

τ, ᾿Ϊἱ k»??? _

. . _ < ,.
ἱ “.35 ;
Ξξ-ΐᾃ
ἐ -, _ . ἰῢὶθχἵ
Η «κ winch-.3,“ .,Ξ,Ξ=-᾿..κ,σε,, ,ΞΞ ,, «ἔ, . ..;.,ῇἰ ἼΠΠ

365
 λεπτῶν ἢ δευτερολέπτων ἀπὸ τῆς ἀντιγραφῆς του.
Ἀφανῆ δακτυλικἀ ἀποτυπώματα ἡλικίας μεγαλυ-
τέρας τῶν S μηνῶν ἀντεγράφησαν ἐκ διαφόρων ἐπι-
φανειῶν ὑαλίνων σκευῶν ἐργαστηρίου διὰ τῆς χρησι-
μοποιήσεως τῆς ζελατίνης. Καὶ ἐξ ἄλλων ἐπιφανειῶν
μαλακῶν καὶ ἠμιστίλπνων ὡς δέρματος, καλυμμά
των βιβλίων, τραπεζῶν καὶ ξύλου ἀντεγράφησαν διὰ
τῆς μεθόδου ταύτης εὐκρινῆ ἀποτυπὠματα.
Ἐπίσης ἀντεγράφησαν δακτυλικἀ ἀποτυπώματα
ἐκ τοῦ ἄνω μέρους τῆς παλάμης καὶ τοῦ καρποῦ τῆς
χειρὸς ἀτόμου τινὸς προσποιουμένου τὸ θῦμα, διὰ
ζελατίνης ἐπιτεθειμένης ἐπὶ εὐκάμπτου φύλλου ἐκ
πλαστικῆς θλης.
Εἰς ὡρισμένας περιπτώσεις ἀφανῶν δακτυλικῶν
ἀποτυπωμάτων ἐπὶ ἐπιφανείας συστάσεως μαλακῆς
ἢ λίαν στιλπνῆς ἢ ἄλλως πὼς ὑποκειμένης εἰς ἐκπλυ-
σιν τῶν ἁλάτων τῶν θηλεοιδῶν γραμμῶν κατὰ τὴν
ἐμβάπτισόν της ἐντὸς διαλύματος ἁργυρούχων ἁλά-
των, ἡ ζελατίνη δύναται νὰ χρησιμοποιηθῆ διὰ νὰ
διατηρήσῃ τὰ ἅλατα ταῦτα.
Τὰ κύρια πλεονεκτήματά χρησιμοποιήσεως ἀργυ-
ρούχων ἁλάτων διὰ τὴν ἀντιγραφὴν τῶν δακτυλικῶν
ἀποτυπωμάτων εἰναι:
α. Η χρησιμοποίησις σκληρᾶς καὶ ἀνωμάλου ἐπι-
φανείας διὰ τὴν φυσικὴν μεταφορὰν ἀφανῶν δακτυ-
λικῶν ἀποτυπωμάτων ἐκ τῆς ἐπιφανείας ταύτης ἐπὶ
τῆς ζελατίνης (φίλμ). Δίὰ τοῦ τρόπου τούτου ὀγκώ-
δη ἀντικείμενα δυσκόλως μεταφερόμενα εἰς τὸ ἐργα-
στήριον πρὸς ἔρευναν τῶν ἐπ᾿ αὐτῶν ἀποτυπωμάτων
καὶ ἀνώμαλοι ἐπιφάνειαι μὴ ὑποκείμενα εἰς τὴν τεχνι-
κὴν τῆς κόνεως δύναται νὰ χρησιμοποιηθοῦν ἱκα-
νοποιητικῶς.
β. Η ἀντιγραφὴ δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων ἀφε-
θέντων ἐπὶ χάρτου καὶ ἄλλων ἀντικειμένων, ὧν ἡ
ἐμφάνισις διὰ τῆς χρησιμοποιήσεως ἑτέρας τεχνικῆς-᾿
θὰ ἠδύνατο νὰ ἀλλοιώσῃ τὴν φυσικὴν μορφὴν καὶ
τὴν οὐσιαστικὴν ἀξίαν αὐτῶν. Αἱ ζελατίναι αὗται
(φὶλμς) εἶναι δυνατὸν νὰ χρησιμοποιῶνται διὰ τὴν
ἀντιγραφὴν ἀφανῶν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων ἐξ
ἀντικειμένων μεγάλης καλλιτεχνικῆς ἀξίας ὡς εἶναι
αἱ ἐπιφάνειαι πινάκων ζωγραφικῆς καὶ λεπτῶν ἐκ
πορσελάνης ἀντικειμένων.
γ. Η ταχεῖα ἐμφάνισις ἀφανῶν δακτυλικῶν ἀποτυ-
πωμάτων ἐξ ἐπιφανειῶν᾿ ἐφ᾿ ὤν δὲν εἶναι δυνατὴ ἡ
χρησιμοποίησις ἰωδίου ἢ νινυδρίνης. Η ἀποσύνθε-
σις τῶν ἐλαίων καὶ τῶν ἀμινοξέων, ἥτις εἶναι ἀναγ-
καία κατὰ τὴν ἐφαρμογὴν τῆς τεχνικῆς ταύτης, ἐπι-
τυγχάνεται μετὰ παρέλευσιν τὸῦ ἀναγκαίου χρόνου
διὰ τὴν ἀπορρόφησιν τοῦ χλωριούχου νατρίου ὑπὸ
τῆς θλης τοῦ ἀντικειμένου τὸ ὁποτον εἶναι καὶ τὸ
μόνον χημικὸν ἴχνος τό ὁποῖον δύναται νὰ ἀνακα-
λυφθῇ.
ΖΕΛΑΤΙΝΗ ΙΩΔΙΟΥΧΟΥ ΚΟΛΛΑΣ (Φίλμ)
Η τεχνικὴ τῶν ἀτμῶν ἰωδίου χρησιμοποιεῖται
λίαν ἐπιτυχῶς ἐν τῷ ἐργαστηρίῳ καὶ ἐν τῷ τόπῳ τοῦ
ἐγκλήματος διὰ τὴν ἐμφάνισιν ἀφανῶν δακτυλικῶν
ἀποτυπωμάτων. Η σχετικὴ διαδικασία συνίσταται
εἰς τὴν ἔκθεσιν τοῦ ὑπόπτου ἀντικειμένου ἄνωθεν
μιᾶς πηγῆς ἀτμῶν ἰωδίου, αἵτινες ἐκλεκτικῶς ἀπορ-
366
ροφῶνται ὑπὸ τῶν ἐλαΐδων καὶ λιπαρῶν ὑπολειμ-
μάτων τῶν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων. Τὸ διάγραμμα
τῶν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων ἐμφανίζεται ἐπὶ τῆς
ἐπιφανείας ὡς ἐλαφρῶς ,καστανόχρουν ἴχνος, τὸ
ὁποτον διατηρεῖται ἐφ᾿ ὅσον χρόνον τὸ ἀντικείμενον
παραμένει ὑπὸ τὴν ἐπήρειαν τῶν ἀτμῶν. 'H εἰκὼν
αὐτοῦ ἐξαφανίζεται ταχέως ἅπαξ τὸ ἀντικείμενον
ἀπομακρυνθῇ ἐκ τῶν ἀτμῶν καὶ συνεπῶς πρέπει νὰ
φωτογραφηθῇ ἐντὸς λεπτοῦ τῆς ὥρας. Κατόπιν
τούτου κατεσκευάσθη κατάλληλος τύπος κόλλας.
δί ἧς ἐπιχρίεται φύλλον ζελατίνης (φὶλμ) διὰ τὴν
μεταφορὰν τῶν ἀποτυπωμάτων, τὰ ὁποῖα ἐμφανί-
ζονται ὑπὸ τῶν ἀτμῶν ἰωδίου. Αἱ ζελατίναι αὗται
εἶναι κυρίως κατάλληλοι δί ἐπιφανείας σκοτεινῶν
χρωμάτων καὶ ἀνωμάλους τοιαύτας. ὅπου πλήρης
ἐπαφὴ ὅλων τῶν σημείων εἶναι ἀδύνατος.
Τὸ ὕποπτον δί ἀποτυπώματα ἀντικείμενον ἐκτί-
θεται εἰς ἀτμούς ἢ διάλυμα ἰωδίου μέχρις ὅτου ἐμφα-
νισθῇ τὸ ἀποτύπωμα. Μετὰ τὴν ἀπομάκρυνσιν ἐκ
τῶν ἀτμῶν ἡ εὐαίσθητος εἰς τὸ ἰώδιον ζελατίνη τί-
θεται ἐπὶ τοῦ ἀντικειμένου καὶ πιέζεται ἐπὶ 1’ λεπτόν
τῆς ὥρας περίπου. Αἱ λεπτομέρειαι τοῦ ἀποτυπώματος
ἐμφανίζονται ἀνάστροφοι ἐπὶ τῆς διαφανοῦς ἐπιφα-
νείας τῆς ζελατίνης.
Τὸ ἀφανὲς δακτυλικὸν ἀποτύπωμα ἐμφανίζεται
ἀμέσως ἐπὶ τῆς ζελατίνης καὶ εἶναι εὐκρινῶς ὁρα-
τὸν εὐθύς ὡς ἡ ζελατίνη ἀπομακρυνθῇ ἐκ τοῦ ἀντι-
κειμένου ἐφ᾿ οὗ ἔκειτο τὸ ἀποτύπωμα.
Ἀναλόγως τοῦ τύπου τῆς χρησιμοποι ουμένης ζε-
λατίνης, ἡ ἀντιγραφομένη εἰκῶν τοῦ ἀποτυπώματος
διατηρεῖται ἀπὸ 30' λεπτὰ τῆς ὥρας ἕως ἐπ᾿ ἀόριστον,
Τἀ κύρια πλεονεκτήματά τῆς ἀντιγραφῆς δακτυ-
λικῶν ἀποτυπωμάτων διὰ τῆς χρησιμοποιήσεως
ζελατίνης φερούσης ἐπίχρισμα ἰωδιούχου κόλλας
ειναι:
α. Η ἀντιγραφὴ ἀποτυπωμάτων ἐξ ἐπιφανείας
ὑφάσματος βαθέος, σκοτεινοῦ χρώματος ἢ χάρτου
ὅπου ἡ παρουσιαζομένη ἄλλως διὰ τῆς χρησιμοποιή-
σεως ἀτμοῦ ἰωδίου ἢ ἀργυρούχου ἅλατος εἰκῶν τοῦ
ἀποτυπώματος εἶναι δυσδιάκριτος ἢ ἀόρατος.
β. Η ἀντιγραφὴ ἀποτυπωμάτων ἐκ λεπτῶν, μεγά-
λης ἀξίας ἢ εὐαισθήτων ἐπιφανειῶν ὡς εἶναι αἱ
ἐλαιογραφίαι. αἱ ἐπιταγαὶ κ.λ.π.
ΜΕΜΒΡΑΝΑΙ ΝΙΝΥΔΡΙΝΗΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙ-
ΓΡΑΦΗΝ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΩΝ
Ἔχουν ἀρχίσει προκαταρκτικαὶ ἔρευναι διὰ τὴν
κατασκευὴν μεμβράνης νινυδρίνης εὐαισθήτου εἰς
τὰ ἀμινοξέα.
Ὡς εἰς τὴν περίπτωσιν τῶν δύο προηγουμένων .
μεμβρανῶν, ἡ μεμβράνη ἄτη περιέχει ἀντιδραστἠ-
ριον, τὸ ὁποτον ἀντιδρᾅ, ὅταν τοῦτο ἔλθῃ εἰς ἐπαφὴν
μετὰ τῶν χημικῶν καταλοίπων τῶν δακτυλικῶν ἀπο-
τυπωματων.
Η μεμβράνη ἀπορροφᾷ τὰ κατάλοιπα ἀμινοξέων,
τὰ ὁποῖα ἀντιδροῦν βραδέως μετὰ τῆς νινυδρίνης
τῆς μεμβράνης, διὰ νὰ παραγάγουν τὴν εἰκόνα τοῦ
ἀποτυπὠματος. Τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐργασίας ταύ-
της, ἄν καὶ θετικά, εἶναι λίαν περιωρισμένα μέχρι
τοῦδε ὥστε νὰ παρέχουν ἐπαρκεῖς ἐγγυήσεις.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ἐπετεύχθη εἰς εἰδικὸς τύπος ἁργυροὑχων ἁλάτων
ἐν διαλύσει ἐντὸς ὕδατος, ὅστις ἔχει ὡρισμένα σαφῆ
πλεονεκτήματα ἐναντι τοῦ εὐρέως χρησιμοποιού
μένου διαλύματος νιτρικοῦ ἀργύρου διὰ τὴν ἀνίχνευ-
σιν ἀφανῶν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων.
Τὸ διάλυμα τοῦτο ἐν συνδυασμῷ πρὸς τὴν διαδικα-
σίαν τῆς προσεκτικῆς πλύσεως καὶ στερεώσεως
ἐχρησιμοποιήθησαν διὰ τὴν ἐμφάνισιν ἀφανῶν
ἀποτυπωμάτων ἐπὶ χάρτου καὶ ὑφασμάτων ὡρισμέ-
νων τυπων.
Πολλοὶ τύποι μεμβρανῶν ἀντιγραφῆς ἀποτυπω-
μάτων κατεσκευάσθησαν διὰ τὴν ἀποτύπωσιν ἀφα-
νῶν χημικῶν ἐκ βαθυχρώμων ὑφασμάτων, χάρτου,
δέρματος, ἐπιδερμίδος καὶ ἄλλων ἀνωμάλων ἐπι-
φανειῶν.
Η πρώτη μεμβράνη, ἥτις περιέχει ἀργυροῦχα
ἅλατα, ἀντιγράψει τὸ χλωριοῦχον κάλιον ἤτοι ἱδρῶ-
τα τοῦ ἀποτυπώματος. Τὸ Κλάριον ἀντιδρᾷ μετὰ τοῦ
ἀργύρου τῇ βοηθείᾳ τοῦ φωτὸς διὰ νὰ παραγάγῃ
μίαν ἀντίστροφον εἰκόνα τοῦ ἀποτυπώματος κατ᾿
εὐθεῖαν ἐπὶ τῆς μεμβράνης.
Η δευτέρα μεμβράνη, ἥτις περιέχει διαλυτὴν Κὁλ-
ᾉΠΕΟΝᾘἕ ΜΤΥΝᾫΜΠΚᾘ ΜΜᾘΜΠΖᾈᾋ
Συνεπληρώθησαν ἤδη 10 χρόνια ἐπιτυχοῦς λει-
τουργίας τῆς Διεθνοῦς Ἀστυνομικῆς Ἀκαδημίας,
γνωστῆς μὲ τὰ ἀρχικὰ Ι.Ρ.Α. ἡ ὁποία ἑδρεύει εἰς
τὴν Ούάσιγκτων τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμε-
ρικῆς. Σκοπὸς τῆς Ἀκαδημίας κατὰ τὴν ἵδρυσίν της
ὑπῆρξεν, ἡ ἀνταλλαγὴ ἰδεῶν, ἀντιλήψεων, μεθόδων
καὶ ἐμπειρίας τῶν Ἀξιωματικῶν, Ἀστυνομιῶν τοῦ
Ἐλευθέρου Κόσμου κατὰ τὴν πρόληψιν ἢ καταστολὴν
τοῦ ἐγκλήματος ὅπως τοῦτο ἐμφανίζεται εἰς τὰς δια-
φόρους χώρας. Η δεκαετὴς λειτουργία τῆς Ἀκαδη-
μίας ἀπέδειξεν ὅτι ἄτη ἐπέτυχεν ἀπολύτως τοῦ σκο-
ποῦ της καὶ ἐδικαίωσε τάς προσδοκίας ἐκείνων οἱ
ὁποτοι εἶχον τὴν ἔμπνευσιν τῆς ἱδρύσεώς της. Ἤδη
μέχρι σήμερον 4,700 Ἀξιωματικοὶ ἀντιποοσωπεὑον-
λαν᾿ χρησιμοποιεῖται διὰ τὴν ἀντιγραφὴν ἀφανῶν
ἀποτυπωμάτων τὰ ὁποῖα ἔχουν ἐπηρεασθῇ ὑπὸ
ἀτμῶν ἰωδίου. Τὸ ἰώδιον συγκρατεῖται ὑπὸ τῶν ἐ-
λαίων τῶν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων καὶ ὅταν ἡ
μεμβράνη τοποθετηθῇ ἐν ἐπαφῇ πρὸς τὸ ἀποτὑπωμα,
τὸ ἰώδιον μεταφέρεται ἐπὶ τῆς μεμβράνης καὶ ἀντι-
δρᾷ μετὰ τῆς κόλλας διὰ νὰ παραγάγῃ τὴν εἰκόνα
τὸῦ ἀποτυπώματος χρώματος κυανοῦ ἢ ἰὡδους. Η
μεμβράνη ἄτη χρησιμοποιεῖται κυρίως δί ἀντιγρα-
φὴν ἀποτυπωμάτων ἐκ βαθυχρώμων ἢ ἀνωμάλων
ἐπιφανειῶν ὑφάσνατος, χάρτου καὶ δέρματός.
Η προκαταρκτικὴ ἐργασία, ἤτις ἤρξατο διὰ τὴν
κατασκευὴν μεμβράνης νινυδρίνης εὐαισθήτου εἰς
τὰ ὰμινοξέα τῶν δακτυλικῶν ἀποτυπωμάτων ἔσχεν
ἀποτελέσματα ἐνθαρρυντικά.
Η ἀνωτέρω περιγραφεῖσα τεχνικὴ εὑρίσκεται
εἰς τὸ στάδιον τῶν πειραματισμῶν. Ὅλα τὰ ἀποτε-
λέσματα έχουν ἐπιτευχθῇ ἐν τῷ ἐργαστηρίῳ.
Συνεχίζεται ἡ τελειοποίησις, ἀξιολόγησις καὶ
ἐπίδειξις τῶν μεθόδων τούτων καὶ ἐπὶ πραγματικῶν
ἐγκληματικῶν ὑποθέσεων καὶ ἐλπίζεται ὅτι θὰ προ-
κὑψουν λίαν θετικὰ ἀποτελέσματα,
Αἱ ἀνωτέρω μέθοδοι εἶναι δυνατὸν νὰ ἐφαρμο-
σθοῦν ἐπὶ ὑποθέσεων, καθ᾿ ἄς αἱ σήμερον γνωσταὶ
μέθοδοι ἀνιχνεύσεως καὶ ἀντιγραφῆς ἀποτυπωμάτων
δὲν εἶναι ἀποδοτικαί.
' ᾿ ᾿ ᾿᾿᾿ “V ‘ , :,L
> ,ιῒ ἔ, 4 - Ἇ ,γ ΙΖ
ι , ...ΥΓ Ι᾿> κ,
Ἐᾞ 15.’
(Ἐἷ “j L"
χ -> “1a-L: ,ἰζἶἶἶ
Π- r f
firm" ’ Ρ "" ί
f Η.
»ζτ .- 3:”. L5!!!“
ἱἆ-τίθὒἳᾕ ωθ «β
[ζ ι-ΔἎ. ,ΞυῌΞ-..ιᾐ- »ιιι-...κη 4 A “J
τες 76 χώρας ἀπεφοίτησαν ἀπὸ τὴν Ἀκαδημίαν. Πολ-
λοὶ ἐξ αὐτῶν κατέλαβον σημαντικὰς θέσεις εἰς τὴν
ἱεραρχίαν μέχρι καὶ τῆς βαθμίδος τοῦ Ἀρχηγοῦ ἄλ-
λοι δέ ἐξειδικευθέντες εἰς διάφορα ἀντικείμανα κατὰ
τὴν διάρκειαν τῆς φοιτήσεώς των εἰς τὴν Ἀκαδημίαν,
προσέφεραν καὶ προσφέρουν πολυτίμους ὑπηρεσίας
εἰς τὰς Ἀστυνομίας ὅπου ὑπηρετοῦν. Πολλοὶ Ἀξιω-
ματικοἰ τῆς χωροφυλακῆς εἶχον τὴν εὐκαιρίαν νὰ
γνωρίσουν ἐκ τοῦ πλησίον τὴν Ἀκαδημίαν καὶ νὰ
φοιτήσουν εἰς αὐτὴν ἀποκομίσαντες πολύτιμον
ἐμπειρίαν καὶ γνώσεις. Εἰς τὰς φωτογραφίας τὸ
ἔμβληματῆς Ἀκαδημίας καὶ τὸ κτίριον ὅπου στεγά-
ζεται παρὰ τὸν ποταμὸν Ποτὁμακ.
367
 jg»:
"ii
I ΠΠΠ
ML ἇᾓ
β,
ὃ
ᾏ [τι
(θ,
μ
I’
ἡ
Ο ΙΑΤΡΟΣ ΣΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ
Iἒ
"Av καὶ γνωρίζω πολὺ καλὰ ὅτι κανεὶς
ἀπὸ τοὺς καπνιστὰς δὲν θὰ παύσῃ νὰ κα-
πνίζῃ διαβάζοντας τὸ σημείωμα αὺτὸ πῆρα
τὸ θάρρος νὰ ὑπενθυμίσω ὡρισμένους ἀπὸ
τοὺς κινδύνους τοῦ καπνίσματος. Γιατὶ δὲν
ὑπάρχει σήμερον πλέον ἀμφιβολία ὅτι τὸ
κάπνισμα προκαλεῖ μόνον βλάβην εἰς τὸν
ὀργανισμὸν τοῦ ἀνθρώπου καὶ καμμίαν
ὠφέλειαν.
Εἰς τὴν ἐρώτησιν γιατὶ καπνίζουν, οἱ πε-
ρισσότεροι καπνισταὶ ἀπαντοῦν ὅτι καπνί-
ζουν γιατὶ τὸ τσιγάρο τοὺς ἠρεμεῖ, τοὺς
ξεκουράζει καὶ τοὺς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὸ
άγχος καὶ τὴν ὑπερέντασιν τῆς ζωῆς καὶ
ὅτι τοὺς τονῴνει, τοὺς κάνει νὰ συγκεν-
τρώνωνται καὶ νὰ ἀποδίδουν καλλίτερον
εἰς τὴν ἐργασίαν των. Πολλοὶ αἰσθάνον-
ται μία ἰδιόρρυθμη αἰσθητικὴ ἐμπειρία
ἀπὸ τὴν ἐπαφὴ τοῦ καπνοῦ καὶ τῆς τρα-
χείας ποὺ τοὺς ἀρέσει καὶ γί αὺτὸ συνε-
χίζουν τὸ κάπνισμα.
Ψυχίατροι καὶ Ψυχαναλυταὶ ὑποστηρί-
ζουν ὅτι οἱ καπνισταὶ κατὰ τὴν ὥραν τοῦ
καπνίσματος «διασκεδάζουν» καθὼς ὑπο-
συνείδητα βάζουν τὸ χέρι τους στὴ τσέπη
νὰ πάρουν ἕνα τσιγαράκι ἢ τὸν ἀναπήρα
ποὺ παίζουν στὰ δάκτυλα, γλεντοῦν τὸ
ἄναμα, τὸν καπνὸ ἀκόμη καὶ τὸ τίναγμα
τῆς στάχτης. Ἄλλοι πάλιν ἀποδίδουν τὴν
ἀπόλαυσι τοῦ καπνίσματος εἰς μίαν ὺπό-
στροφον δραστηριότητα τοῦ στόματος πα-
ρομοία μὲ τὴν χαρὰ ποὺ βρίσκει τὸ μωρὸ
κατὰ τὸν θηλασμὸ ἢ μὲ τὴν ἀπόλαυσι τοῦ
παιδιοῦ ποὺ βυζαίνει τὰ δάκτυλά του.
Περίφημος Ἀμερικανὸς φαρμακολόγος
περιγράφει τὸ προαναφερθὲν αἴσθημα τοῦ
καπνιστοῦ κατὰ τὴν ἐπαφὴν τοῦ καπνοῦ
μὲ τὴν τραχεία σὰν ἕνα «πνευμονικὸ ἐρε-
θισμόυ.
‘II συνήθεια τοῦ κατ-Νίσματος ἀρχίζει
εἰς τὴν ἡλικία τῶν 12—1 7 ἐτῶν, ὁ δὲ σκο-
πὸς τοῦ καπνίσματος εἶναι γιὰ νὰ δείξῃ
ὁ καπνιστὴς ὅτι μεγάλωσε ὅτι ἔχει προσω-
πικότητα ἢ ὅτι εἶναι κοινωνικός. Πολλοὶ
δοκιμάζουν τὸ κάπνισμα ἀπὸ περιέργεια ἢ
τὸ κάνουν γιὰ νὰ μιμηθοῦν τοὺς γονεῖς ποὺ
καπνίζουν. Ἤχει παρατηρηθῆ δὲ ὅτι περισ-
σότεροι καπνισταὶ προέρχονται ἀπὸ οἰκο-
γένειες ποὺ καπνίζουν καὶ οἱ δυὸ γονεῖς,
λιγώτεροι ὅταν καπνίζῃ ὁ ἕνας καὶ ἀκόμη
λιγώτεροι ὅταν δὲν καπνίζῃ κανείς.
Γιατὶ βλάπτει τὸ κάπνισμα ᾿,
Εἰς τὸν καπνὸν περιέχεται ἡ νικοτίνη,
ὺδρογονάθρακες, μονοξείδιο τοῦ ἄνθρακος,
φαινολικὰ παράγωγα, πτητικὰ ὀξέα, ἀκε-
ταλδεϋδη καὶ προϊόντα πίσσης. Ἀπὸ τοὺς
ὑδρογονάνθρακαςκαὶ τὴν πίσσα ἔχουν ἀπο-
μονωθῆ οὐσίες ποὺ προκαλοῦν σὲ πειρα-
ματόζωα καρκῖνο. Τὸ μονοξείδιο τοῦ ἄν-
θρακος τὸ ὁποτον παράγεται κατὰ τὸ κἀ-
πνισμα δυνατὸν νὰ δεσμεύσῃ ἀπὸ 4—10oἸo
τῆς αἱμοσφαιρίνης στὶς πνευμονικὲς κυψε-
λίδες καὶ τὴν μεταβάλει εἰς ἀνθρακυλαι-
μοσφαιρίνή ἡ ὁποία δὲν μεταφέρει ὀξυγό-
νον στοὺς ἱστοὺς. Τὰ φαινολικὰ παράγωγα
καὶ τὰ πτητικὰ ὀξέα ἔχουν ἐρεθιστικὴ ἐπί-
368
Γ πρὸς τὸν ἀριθμὸν τῶν καπνιζομένων καθ᾿
K‘ :-:om~abnw. ε
K‘ ι γυναῖκες. Ο μέσος καπνιστὴς (μέχρι 20
᾿ {I ι κῖνο τοῦ πνεύμονος ἐν συγκρίσει πρὸς τὸν
1'
[κ
γ,
- ι
j .
Ὗ, γ Α ..
L - α, ,σε
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ ΑΛΑΜΑΓΚΑ
Κα ρδ ιολ ὁγου
Ἐπιάτρου χωροφυλακῆς
Δρος Παν)μίου Θεσ)νἰκης
δρασι καὶ προκαλοῦν οἶδημα τοῦ βλενογό-
νου. Η κυρία δμὼς φαρμακολογικὴ οὐσία
καὶ τὸ δραστικώτερον στοιχεῖο τοῦ καπνοῦ
εἶναι ἡ νικοτίνη ἡ ὁποία περιέχεται εἰς πο-
σότητα 20 χιλ. τοῦ γραμ. κατὰ τσιγάρον
βάρους 1 γραμμαρίου, ἀπ᾿ αὐτὰ δὲ κατὰ τὸ
κάπνισμα ἀπορροφῶνται 1—4 χιλιοστ.
Δὲν εἶναι ἀκριβῶς γνωστὸν πῶς δρᾶ ἡ νι-
κοτίνη. Οἱ περισσότεροι παραδέχονται ότι
δρᾶ διὰ διεγέρσεως τοῦ συμπαθητικοῦ συ-
στήματος καὶ ἀπελευθερώσεως κατεχο-
λαμινῶν.
Τὰ συστήματα τὰ ὁποῖα κυρίως βλά-
πτονται ἀπὸ τὸ κάπνισμα εἶναι τὸ ἀναπνευ-
στικὸν καὶ τὸ κυκλοφορικὸν σύστημα.
Ο καπνὸς τοῦ τσιγάρου ἐπαλείφει τὴν
ἐσωτερικὴν ἐπιφάνειαν ὁλοκλήρου τοῦ
βρογχικοῦ δένδρου ὅπως ἡ καπνιὰ τοὺς
καπνοδόχους. Η ἐπάλειψις αὐτὴ ἔχει ὡς
συνέπεια τὸν συνεχῆ ἐρεθισμὸ τοῦ βλεννο-
γόνου, τὴν ἐλαττωματικὴν ἔκκρισιν βλέν-
νης ὑπὸ τῶν ἀδένων καὶ τὴν ἐλάττωσιν τῶν
κινήσεων τῶν κροσσῶν τοῦ ἐπιθηλίου ὥστε
νὰ μὴν δύνανται νὰ ἀποβληθοῦν εὔκολα μι-
κρόβια ἢ ξένα σώματα. Ἔτσι τὸ ἀναπνευ-
στικὸν σύστημα εὑρίσκεται ἐκτεθειμένο,
δὲν προστατεύεται καὶ ἀρχίζει νὰ πάσχῃ νὰ
ἀποκτᾷ εὐαισθησία εἰς ιικρυολογήματα»
καὶ λοιμώξεις. Γί αὐτὸ οἱ καπνισταὶ ἀπο-
κτοῦν εὐκολώτερα φαρυγγίτιδα-λαρυγ-
γίτιδα, τραχειοβρογχίτιδα, βρογχίτιδα
βρογχικὸν ἆσθμα καὶ σοβαρώτερες λοιμώ-
Ξεις. Μὲ τὴν συνέχισιν δὲ τοῦ καπνίσματος
οἱ περισσότεροι καπνισταὶ καταλήγουν
ἐνωρίστεροντῶν ἄλλων εἰς πνευμονικὸν ἐμ-
φύσημα καὶ ἀναπνευστικὴν ἀνεπάρκειαν.
ΙΕΙ κυριωτέρα δμὼς καὶ σοβαρωτέρα συ-
νέπεια τοῦ καπνίσματος εἰς τὸ ἀναπνευστι-
κὸν σύστημα εἶναι ὅτι οἱ καπνισταὶ πά-
σχουν ἐκ καρκίνου τοῦ πνεύμονας εἰς πολὺ
μεγαλυτέραν συχνότητα ἀπὸ ὅτι οἱ μὴ κα-
πνισταί, Η συχνότης αὐτὴ εἶναι ἀνάλογος
ἡμέραν τσιγάρων, Ὅσον περισσότερα τσι-
γἀρα καπνίζονται τόσον μεγαλυτέρα πιθα-
νότητα ἔχει ὁ καπνιστὴς νὰ πάθῃ καρκῖνον
τοῦ πνεύμονας. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὶς
τσιγάρα τὴν ἡμέρα) ἔχει 10 φορὰς περισ-
σὁτερες πιθανότητες νὰ παρουσιάσῃ καρ-
μὴ καπνιστή, ὁ δὲ βαρὺς καπνιστὴς (ἄνω
1
τῶν 20 τσιγάρων τὴν ἡμέραν) 20 φορές.
Τὰ ἴδια περίπου ἰσχύουν καὶ διὰ τὴν ἀνά-
πτυξιν καρκίνου, τῶν χειλέων καὶ τῆς
γλώσσης.
"Av τὸ ἀναπνευστικὸν σύστημα δέχεται
ἆ τὴν πρώτην ίἐπίθεσιν» τῶν προϊόντων τοῦ
καπνοῦ καὶ ἔχει ἀμέσως ἐμφανεῖς τὰς συ-
νεπείας ταύτης τὸ κυκλοφορικὸν δέχεται
ὑπούλως καὶ βραδέως τὴν βλαπτικὴν ἐπί-
δρασιν τοῦ καπνίσματος. Σήμερον ἐξ ἐπι-
Ι δημιολογικῶν ἐρευνῶν, κλινικῶν καὶ πει-
ραματικῶν παρατηρήσεων ἔχει ἀποδειχθῆ
.4 ὅτι τὸ κάπνισμα συντελεῖ τὰ μέγιστα εἰς
τὴν «πρόωρον» ἐμφάνισιν τῆς ἀρτηριο-
σκληρὠσεως καὶ εἰδικῶς τῆς στεφανιαίας
νοσου.
Η θνησιμότης᾿εκ τῆς νόσου ταύτης εἶ-
ναι ἀνάλογος πρὸς τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερη-
σίως καπνιζομένων τσιγάρων, ἡ χρησιμο-
ποίησις δὲ πίπας ἢ πούρων ο᾿)δόλως προ-
φυλάσσει, Ἐδῶ ὁ κίνδυνος ἀναπτύξεως
στεφανιαίας νόσου εἶναι τρεῖς φορὲς μεγα-
λὺτερος διὰ τοὺς καπνιστὰς ἐν σχέσει πρὸς
τοὺς μὴ καπνιστὰς.
Σαφὴς καὶ ἀναμφισβήτητος σχέσεις τοῦ
καπνίσματος πρὸς βλάβας καὶ νόσους τῶν
περιφερικῶν ἀγγείων ἔχει ἐπίσης εἰρέθη
(π. χ θρομβαγγείτις ἢ νόσος τοῦ BUER-
GE R). Δὲν εἶναι ἀκριβῶς γνωστὸν γιατὶ
καὶ κατὰ ποιὸν τρόπο τὸ κάπνισμα βλάπτει
τὰ ἀγγεῖα,
Σήμερον ἐρευνᾶται καὶ ἔχει εὑρεθῆ ὅτι
ὑπάρχει κάποια ἐπίδρασις τοῦ καπνίσμα-
τος καὶ ἐπὶ ἄλλων γνωστῶν ἀθηρογεννε-
τικῶν παραγόντων ὡς ἡ χοληστερίνη, ἡ
ἰνωδόλυσις, αἱ λιποπρωτεἳναι τὰ λιπίδια
καὶ ἡ συμπεριφορὰ τῶν αἱμοπεταλίων.
Ἐκ τῶν ἐλαχίστων ἀνωτέρω λεχθέντων
θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ πῇ πὼς δὲν τὸ τσι-
γάρο δὲν ἀποτελεῖ τὴν μοναδικὴν αἰτίαν
τῶν ἀναφερθέντων νόσων ἐν τούτοις τοῦτο
σημαντικῶς συμβάλλει εἰς τὴν ἐμφάνισιν
αὺτῶν. Καὶ ἐὰν δὲν θέλουμε νὰ «ἀγοράζου-
με» καὶ πολὺ ἀκριβὰ μάλιστα, εἰς ὅλη μας
τὴν ζωὴ μία ἐκ τῶν ἀνωτέρω παθήσεων
μποροῦμε νὰ ὑπακούσουμε εἰς μία τῶν κἀ-
τωθι συμβουλῶν :
1) Νὰ μὴ καπνίζουμε, 2) Νὰ διακόψου-
με τὸ κάπνισμα, 3) ἂν δὲν μποροῦμε νὰ τὸ -
διακόψωμε νὰ τὸ ἐλαττώσωμε, [ι) Νὰ κα-
πνίζουμε μικροῦ μεγέθους τσιγάρα, 5Ἰ νὰ
ἀφήνουμε πολὺ ὑπόλειμμα (ἀποτσίγαρο)
ὃἸ νὰ χρησιμοποιοῦμε τσιγάρα μὲ φίλτρο,
7) Νὰ διαφωτίσουμε τὰ παιδιά μας καὶ
τοὺς νεωτέρους νὰ μὴν καπνίζουν.
Ἴνας σημαντικὸς ἀριθμὸς καπνιστῶν
ἐγκαταλείπει τὸ κάπνισμα ἀλλ᾿ ἕνας σημαν-
τικὸς ἀριθμὸς νέων ἀρχίζει τὸ κάπνισμα.
Αὐτὸ πρέπει νὰ σταματήσῃ γιατὶ ὁ κίνδυ-
νος ἐκ τοῦ καπνίσματος εἶναι σαφὴς καὶ
ἐπιστημονικῶς ἀποδεδειγμένος.
 ᾿.Συμφώνως πρὸς ὅσα ἐξετέθησαν Μέρε τοδε
6 Ἐειικὸς κανων τῆς εὐθύνης τοῦ ἰατροῦ διὰ πᾶσαν
ἀμέλειαι καὶ ἡ ἐξειδίκευσις τοῦ Καπάνος αὐτοῦ εἰς
Νομικὰ θέματα τὰς ἐνδεικτικῶς σημειωθείσας γενικὰς ἀρχὰς τὰς
ὁποίας ἔχει διατυπώσει ἡ διεθνὴς νομολογία, ἀποτε-
λοῦν τὴν βάσιν ἐφ᾿ ἧς θὰ Θεμελιωθῆ ἡ ἀπόφασις τοῦ
δικαστοῦ περὶ τῆς εὐθύνης ἢ περὶ τῆς ἀπαλλαγῆς τοῦ
ἐναγομένου ἰατροῦ. Δίὰ νὰ φθάσῃ δμὼς τὸ δικαστήριον
εἰς τὴν ἀπόφασιν περὶ τῆς εὐθύνης τοῦ ἰατροῦ πρέπει

Η
ν᾿ ἀποδειχθῇ τὸ πταῖσμα τοῦ τελευταίου τούτου. ”AA-
λως 6 ἐναγόμενος ἰατρὸς ἀπαλλάσσεται, αὐτὸ δὲ
συμβαίνει ἀρκετὰ συχνά, διότι συχνὰ ἡ ἀπόδειξις τοῦ
ἰατρικοῦ πταίσματος εἶναι δύσκολος, 6 δὲ δικαστὴς

ΕΥΘΥΝΗ
δὲν δύναται νὰ ἔχῃ πάντοτε σαφῆ ἀντίληψιν περὶ τοῦ
τὶ ἀκριβῶς συμβαίνει εἰς τὴν δαιδαλώδη πορείαν τῆς
ἀσθενείας τοῦ ἐνάγοντος καὶ τῆς θεραπείας τὴν ὁποίαν

ΤΟΥ
ἤσκησεν ὁ ἐναγόμενος ἰατρός. Ἱ) δικαστής, ὡς νο-
μικὸς θ᾿ ἀναζητήσῃ εἰς πᾶσαν περίπτωσιν τὴν αἰτι-
ώδη συνάφειαν μεταξὺ τῆς διαγνώσεως ἢ θεραπείας
ὡς αἰτίου καὶ τῆς βλάβης τοῦ ἀσθενοῦς ὡς αἰτιατοῦ.

ΙΑΤΡΟΥ
Εἰς τὴν ἀνάπτυξιν δμὼς τῆς αἰτιώδους αὐτῆς συνα-
φείας θὰ ἐμπλακῇ κατ᾿ ἀνάγκην εἰς δυσχερῆ ἐνίοτε
καὶ δυσνόητα στοιχεῖα. Τὸ δ᾿ ἀποτέλεσμα ἐνδεχο-
μένως δὲν θὰ εἶναι πάντοτε τὸ προσδοκώμενον. Συχνὰ
δηλαδὴ 6 ἰατρὸς δυνατὸν νὰ καταδικασθῆ ἀδίκως,
συχνὰ δμὼς δυνατὸν καὶ νὰ ἀπαλλαγῇ ἀδίκως ἀπὸ
πάσης εὐθύνης. Καὶ διὰ τὴν ἀδικίαν, αὐτὴν,τὴν ἔστω
( Ἀπὸ Νομικῆς ἀπόψεως) καὶ ἁπλῶς ἐνδεχομένην, μόνος ὑπεύθυνος εἶναι ἡ δυ-
σχἐρεια ἀποδείξεως της οὐσιαστικἢς ἀληθείας. Π
ἀπόδειξις ὅτῳ τοῦ πταίσματος τοῦ ἰατροῦ εἶναι καί-
ριον ὅσον καὶ δυσχερέστατον πρόβλημα. Καθ ἐξοχὴν
δμὼς σημαντικὸν εἶναι, ὅτι 6 δικαστής, ὅταν δὲν
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΖΕΠΟΥ δύναται ἐξ ἰδίας δυνάμεως καὶ κατὰ τὴν κοινὴν πεῖ-
καθηγητοῦ Νομικῆς Σχολῆς ραν νὰ κρίνῃ τὸ ἐνώπιον αὐτοῦ ἀγόμενον ἀποδει-
ΠανἸμίου Ἀθηνῶν κτικὸν ὑλικόν, ἢ ὅταν, διὰ νὰ μεταχειρισθῶμεν τὴν
Ἀκαδημαϊκοῦ ἀγγ) οαμερικανικὴν ἔκφρασιν, δὲν εὑρίσκεται πρὸ
περιπτώσεως ἐφαρμογῆς τῆς λεγομένης θεωρίας «Γι-ε
ipsa 1oqui1u1» θὰ εἶναι ὴνα(καομένος νὰ καταφύγῃ
εἰς πραγματογνιᾜὶμονα Εἰς τὸ σημεῖον ι)᾿ αὐτὸ τὸ
ὅλον θέμα τῆς ἀποδείξεως τοῦ πταισματος τοῦ ἰα-
τροῦ λαμβάνει ἀλ) ας διαστάσεις.
Εἰς τὴν γαλλικὴν ἐπιστήμην ἔχει λεχθῆ ἐπιγραμ-
ματικῶς, ὅτι δὲν δυνά;.εθα χάριν τῆς εθθ Βύῃς τοῦ ἰατροῦ
νὰ μεταβάλωμεν τὰ δικαστήρια εἰς ἰατρικὰς ἀκά
δημίας καὶ κατ᾿ ἀκολουθίαν εἶναι ἀναπόφευκτος ἡ
προσφυγὴ εἰς τὰς γνώσεις τῶν εἰδικευμένων πραγμα-
εις τὸ τευχο 217) τογιωμόνων. Πράγματι δέ ὄχι μόνον εἰς-τὴν Γαλλίαν
ἄρθρον του δι , . ἐπιστήμονος καθηγητοῦ ἀλλὰ καὶ εἰς πᾶσαν ἄλλην χώραν σπανίως ἐκδικά-
τῆς Ἰατρικῆς , ανεπιστημἰου Ἀθηνῶν ζἰται ὑπόθεσις εὐθύνης τοῦ ἰατροῦ χωρὶς χρησιμο-
καὶ Ἀκαδημ λάου Λούρου ὁ ὁποτος ποίησιν εἰδικευμένων πραγματογνωμόνων, Καὶ εἶναι
ἀνέπτυξε τὸ ὁ εὐθύνηςτοῦ Ἰατροῦ ἀπὸ τοῦτο ἀνάγκη πρατική ἡ ὁποία κατὰ κανόνα ἐξυ-
κοινωνικῆς καὶ = ἳ- οῥι - ς σκοπιᾶς . Εἰς τὸ προ- πηρετεῖ τὴν κρίσιν τοῦ δικαστοῦ ἐπὶ τῆς οὐσία(.
ηγούμενον τεῦχ , ε οδικοῦ (σελ. 276-279) Τὸ πρόβλημα δμὼς εἶναι ἄλλο, ὅτι δηλαδὴ καὶ εἰς
ὁ διεθνοῦς κύρου τὰς εὐρωπαϊκάς χώρας ἀλὶ᾿ ἰδίως καὶ εἰς τὴν βόρειον
τοῦ Πανεπιστημ . ’ Ἀμερικήν καίτοι οὐδεὶς ἀρνεῖται τὸ λυσιτελὲς
, κ . Παναγιώτης τῆς προσφυγῆς εἰς πραγματογνώμονας ἐν τούτοις
ἴδιον θέμα ἀπὸ Ν e -κοπιᾶς, ἤτοι τῆς παρεμ- πο)υς ἼίνΞι-αι λόγος περὶ τινος «συνωμοσίας σιωπῆς»,
βάσεως τοῦ Νόμ - »ομφαἰας τῆς κοινωνικῆς ἐν τῇ ἔννοια ὅτι οἱ πραγματογνώμονες, οἱ ὁποτοι
συνειδήσεως διὰ ρ- ἢ παραλείψεις τοῦ Ἰα- φυσικὰ εἶναι ἰατροι, συχνὰ ..ἐνδιαφέρονται περισσό-
τροῦ κατὰ τὴν ἐκτέ , - 606 λειτουργήματός του , τερον διὰ τὴν συντήρησιν τοῦ ἰδίου των «esprit de
τὸ ὅλον δὲ θέμα ὁλ ηροῦται διὰ τοῦ παρόντος (orpsn, τοῦ πνεύματος συναδελφικῆς ἀλληλεγγύη,
τεύχους. παρὰ διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς ἀντικειμε ικῆς ἀλη-
θείας. Χὐτὸ δ᾿ εἶναι κάτι τὸ ἀιθρωπίνως ἀναπό-
φευκτον. Ἴσως δμὼς πρέπει νὰ σημειωθῇ, ὅτι ἡ

369
((συνωμοσία σιωπῆς» δὲν ἀποτελεῖ τὸν κανόνα, ἀκόμη
καὶ εἰς τὰς ἀμερικανικὰς πολιτείας. Τελικῶς δ᾿ ὅτῳ
ὁ πραγματογνώμων, παρ᾿ ὅσα συχνὰ τοῦ καταλο-
γίζουν, πράγματι προσφέρει πολλὰ εἰς τὴν διαλεύ-
κανσιν τῆς ὑποθέσεως.
it
8. "Ev ἀκόμη θέμα συναπτόμενον πρὸς τὸ πρό-
βλημα τῆς εὐθύνης τοῦ ἰατροῦ, τὸ θέμα τῆς ἀξιώσεως
ἢ τῆς μὴ ἀξιώσεως συναινέσεως τοῦ ἀσθενοῦς πρὸς
θεραπείαν ἡ χειρουργικὴν ἐπέμβασιν, ἔχει ἀνάγκην
ἐπίσης νὰ συζητηθῆ, ἔστω καὶ συντομώτατα, ἐνταῦθα.
Αὐτονόητον εἶναι, ὅτι τὸ θέμα τῆς συναινέσεως τοῦ
ἀσθενοῦς ἀνακύπτει εἰς περίπτωσιν ὑπάρξεως συμβά-
σεως μεταξὺ τοῦ ἀσθενοῦς καὶ τοῦ ἰατροῦ του. Ἄνοε
ξαρτήτως δμὼς τούτου, ἡ ἔλλειψις συναινέσεως τοῦ
ἀσθενοῦς κατ᾿ οὐσίαν εἶναι ἔλλειψις νομιμοποιήσεως
τοῦ ἰατροῦ πρὸς θεραπείαν ἤ ἐπέμβασιν, ὁπότε, ἄν
ὄντως ἀποδεικνύεται, ἡ ἔλλειψις ἄτη ὁδηγεῖ εἰς εὐ-
θύνην τοῦ ἰατροῦ, λ.χ. ἕνεκα προβολῆς τῆς ἐλευθερίας
τοῦ προσώπου ἤ προβολῆς τῆς προσωπικότητος ἢ
προβολῆς ἄλλης, ἀναλόγως τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῆς
προβολῆς ταύτης ὑπὸτὸ δίκαιον ἑκάστης χώρας.
Περαιτέρω δμὼς πρέπει νὰ σημειωθῇ, ὅτι ὑφ᾿
ὡρισμένα δίκαια, λ.χ, ἀγγλοαμερικανικά, διὰ τὴν
ἀπαλλαγὴν τοῦ ἰατροῦ ἀπὸ τῆς εὐθύνης του συνήθως
ἀπαιτεῖται οὐχὶ ἁπλῶς καθ᾿ ἑαυτὴν συναίνεσις, ἀλλὰ
((συναίνεσις πληροφορημένη» (informed consent),
ἤτοι συναίνεσις μετὰ προηγουμένην πληροφόρησιν
τοῦ ἰατροῦ περὶ τῶν ἐνδεχομένων κινδύνων τῆς σκο-
πουμένης χειρουργικῆς ἐπεμβάσεως ἤ ἄλλης οἱασδή-
ποτε θεραπείας. Ἐπὶ τοῦ σημείου δὲ τούτου ἡ πλου-
σία ἀμερικανικὴ νομολογία ἐξηγεῖ, ὅτι ὁ ἰατρὸς
κατὰ τὴν πληροφόρησιν ταύτην πρέπει νὰ συμπερι-
φέρεται τόσον ὡς συνετὸς ἰατρὸς ὅσον καὶ ὡς συνετὸς
ἄνθρωπος, ἤτοι θὰ πρέπει μὲν νὰ πληροφορᾒ τὸν
ἀσθενῆ περὶ τῶν ἐνδεχομένων κινδύνων ἀλλὰ μὲ προ-
σοχὴν καὶ λεπτότητα, ὥστε νὰ μὴ τὸν ἐνθαρρύνῃ
ὑπερβαλλόντως, ἀλλὰ καὶ νὰ μὴ τὸν ἐκφοβίζη μὲ
ὑπερτονισμὸν τῶν ἐνδεχομένων κινδύνων.
it
9. προσεπάθησα νὰ ἀναλύσω εἰς ἁδροτάτας γραμ-
μὰς τὸ πρόβλημα τῆς εὐθύνης τοῦ ἰατροῦ ὑπὸ τὴν
σημερινὴν του ἄψιν εἰς τὰ ξένα δίκαια. Ἴσως δ᾿ ἀπὸ
τὴν σύντομον αὐτὴν ἀνάλυσιν νὰ προέκυψε κάποια
ἀμυδρὰ εἰκὼν τοῦ θέματος ἐπὶ τοῦ διεθνοῦς πεδίου.
Ἀπομένει ἢδη, χάριν κάποιας ἔστω καὶ σκιώδους
πληρότητος, νὰ στρέψωμεν τὸ βλέμμα καὶ πρὸς τὰ
εἰς τὴν Ἑλλάδα διδασκόμενα καὶ νομολογούμενα,
πρὶν καταλήξωμεν εἰς γενικὰ τινα συμπεράσματα.
Η ἑλληνικὴ βιβλιογραφία καὶ νομολογία δὲν εἶναι
πλουσία ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς εὐθύνης τοῦ ἰατροῦ.
Πρέπει δμὼς νὰ σημειωθῇ, ὅτι ἰδίως ἡ νομολογία τῶν
ἑλληνικῶν δικαστηρίων, τόσον ἡ παλαιοτέρα ὅσον καὶ
ἡ νεωτέρα, εἶναι καὶ ἐπιτυχὴς καὶ διδακτικὴ.
Η παλαιοτέρα ἑλληνικὴ νομολογία εἶναι καὶ ἀστικὴ
καὶ ποινική. Καὶ πρέπει νὰ ὁμολογηθῇ, ὅτιἡ νομολο-
γία αὐτὴ εἶναι ἄκρως προσεκτική, καταλογίζουσα
εὐθύνην εἰς τὸν ἰατρὸν μόνον ὁσάκις ἀποδεικνύονται
σαφῶς τὸ πταῖσμα του καὶ ἡ παράβασις συγκεκρι-
μένων διατάξεων τοῦ κειμένου δικαίου. Θὰ πρέπει
δ᾿ ἴσως νὰ ἀναφέρω ἐκ τῆς παλαιοτέρας αὐτῆς νομο-
λογίας τὴν ἀπόφασιν τοῦ Ἀρείου Πάγου, ὑπ᾿ ἀριθ. 56
370
τοῦ 1903 μὲ τὴν συναφῆ ὀξύνουν ἀγόρευσιν τοῦ τότε
εἰσαγγελέως Δημοσθένους Τσιβανοπούλου,
Εἰδικώτερον ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὸ πρόβλημα τοῦ
συμβατικοῦ ἢ ἐξωσυμβατικοῦ χαρακτῆρος τῆς εὐθύ-
νης τοῦ ἰατροῦ, ὑπὸ τὸ παλαιότερον μὲν δίκαιον, τὸ
ἰσχῦσαν πρὸ τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ Ἀστικοῦ Κὠδικος,
βασικοὶ ἦσαν αἱ λύσεις τοῦ βυζαντινορρωμαϊκοῦ δι-
καίου, καθ᾿ ἂς 6 ἀποτυχὼν εἰς χειρουργικὴνἐπέμβασιν
ἡ ἄλλὴν διάγνωσιν καὶθεραπείαν᾿ιατρὸς «ἥ τῆ μισθώσει
ἡ τῳ Ἀκοιλίῳ ἐνέχεται» (Βασιλικά, 60, 3 7.8.
καὶ 9), ἤτοι εὐθύνεται εἴτε ἐκ συμβάσεως εἴτε ἐξ
ἀδίκου πράξεως. Ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ νεώτερον δίκαιον,
τὸ ἰσχῦον ἀπὸ τῆς ἐν ἔτει 1946 εἰσαγωγῆς τοῦ Ἀστι-
κοῦ Κὠδικος, γίνεται ἐπίσης δεκτόν, ὅτι ὁ ἰατρὸς βασι-
κῶς μὲν εὐθύνεται ἐκ τῆς συμ άσεως τὴν ὁποίαν συνῆψε
μετὰ τοῦ ἀσθενοῦς, καὶ μάλιστα λαμβανομένης ὑπ᾿
ὄψιν καὶ τῆς μορφώσεως καὶ τῶν εἰδικῶνγνώσεων
καὶ τῶν ἱκανοτήτων του, ὡς τοῦτο ρητῶς ὁρίζεται εἰς
τὸ ἄρθρον 652 τοῦ Ἀστικοῦ Κὠδικος. Ἐκτὸς δμὼς
τῆς συμβατικῆς του ταύτης εὐθύνης γίνεται ἐπίσης
δεκτόν, ὅτι 6 ἰατρὸς ὑπέχει καὶ εὐθύνην ἐξ ἀδίκου
πράξεως, ὁσάκις δὲν ἀκολουθεῖ τὰς θεμελιώδεις ἀρχὰς
τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς κτηθείσης πείρας
καὶ δὲν τηρεῖ ὅλας τὰς ἰσχυούσας διατάξεις περὶ
διαφυλάξεως τῶν ἀσθενῶν καὶ προστασίας τῶν ὑγιῶν
(βλ. λ.χ, ἀπόφ. Ἀρείου Πάγου 768 τοῦ 1954, ἀλλὰ
καὶ ἄλλας νεωτέρας δικαστικὰς ἀποφάσεις).
Ἐξ ἑτέρου, ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὸ ἕτερον καίριον πρό-
βλημα τὸ ὁποτον ἐσημειώσαμεν εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς
ἀνακοινώσεως ταύτης, ἤτοι τὸ πρόβλημα τοῦ περιεχο-
μένου καὶ τῆς οὐσίας τοῦ πταίσματος τὸ ὁποτον ὁδηγεῖ
εἰς εὐθύνην τοῦ ἰατροῦ, πρέπει μὲ χαρὰν νὰ σημειωθῇ,
ὅτι ἡ ἑλληνικὴ νομολογία, εἶναι ἐνήμερος τῶν λύσεων
αἱ ὁποῖαι δίδονται καὶ ἐπὶ διεθνοῦς πεδίου, καὶ καθιε-
ρώνει τὴν εὐθύνην τοῦ ἰατροῦ ὁσάκις ἡ συμπεριφορά
του δὲν εἶναι συμπεριφορὰ συνετοῦ καὶ ἐπιμελοῦς
ἰατροῦ, ἀκριβῶς δηλαδὴ ὅπως τοῦτο ἀνελύθη ἀνωτέρω
ὡι ἐπιβεβλημένον ἀντικειμειικὸν καὶ ἀφῃρημένον
κριτήριον εἰς τὴν διεθνῆ ἐπιστήμην καὶ νομολογίαν.
ἑλληνικὴ ὅτῳ νομολογία εἶναι ἐπιτυχὴς καὶ
πλήρως ἐνημερωμένη τόσον κατὰ τὸ γενικὸν κριτήριον
ὅσον καὶ κατὰ τὰς ἐξειδικευμένας γενικὰς ἀρχάς,
κατ᾿ ἐφαρμογὴν τῶν ὁποίων καθιερώνεται ἡ εὐθύνη
τοῦ ἰατροῦ. Αἱ διατάξεις δὲ περὶ ἀδίκων πράξεων τοῦ
Ἀστικοῦ Κώδικος καὶ τοῦ Ποινικοῦ κώδικος, ἀλλὰ
καὶ τοῦ ἰσχύοντας Κώδικος ἀσκήσεως τοῦ ἰατρικοῦ
ἐπαγγέλματος, ἀποτελοῦν τὸ στερεὸν νομοθετικὸν
θεμέλιον, καθ᾿ ὃ ἡ ἑλληνικὴ δικαστηριακὴ πρᾶξις μὲ
σύνεσιν κρίνει πότε ὑπάρχει καὶ πότε δὲν ὑπάρχει
εὐθύνη τοῦ ἰατροῦ.
it
10. Ἀνασκοπῶν ἤδη τὰ λεχθέντα, φοβοῦμαι, ὅτι
δὲν ἠδυνήθην νὰ καταστήσω σοφώτερον τὸν φίλτατον ᾿
κ. Λούρον ἀλλ᾿ ὅτε νὰ κατασιγάσω τὰς ἀνησυχίας του.
Ὑπάρχει ἀναμφισβητήτως εἰς τὸ σύγχρονο δίκαιον
κάποιο φαινόμενον πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἀγωγῶν ἡ
μηνύσεων ἐναντίον τῶν ἰατρῶν, φαινόμενον τὸ ὁποτον
φυσικὰ ἀπογοητεύει καὶ ἐκφοβίζει τοὺς ἰατροὺς
κατὰ τὴν ἄσκησιν τοῦ πράγματι ὑψηλοῦ λειτουργή-
ματός των. Τὸ φαινόμενον αὐτό, ἀπαντώμενον ἰδίως
εἰς τὰς βορειοαμερικανικὰς πολιτείας, ὅπου φέρεται
ὑπὸ τὸν δυσερμήνευτον δρον «Ma1practice Mess»,
 δημιουργεῖ κλῖμα ὀξύτητος, τὸ ὁποτον δὲν δύναται
νὰ ἀπαμβλυνθῇ μὲ τὴν ἀποδοχὴν τῆς ὑποχρεωτικῆς
ἀσφαλίσεως κατὰ κινδύνων ζημιῶν εἰς περιπτώσεις
μὴ δυναμένας νὰ διευκρινησθοῦν πλήρως, ὅσον ἀφορᾶ
χ
τὴν ὕπαρξιν ἢ τὴν μὴ ὕπαρξιν εὐθύνης τοῦ ἰατροῦ. Χ αισαἸ σευ/Μᾶς ὂζαἱ δεθῆ ὠίου
Τοιαύτη ἀσφάλισις ἱκανοποιεῖ ἴσως τὸ αἴτημα τῶν τοῦ ἄοσμον, κατι /
ἰατρῶν ὅπως ἀποφεύγουν τὴν καταβολὴν ἀποζημιώ- 40007027775 ᾓόσῢνβϊ υἱὲ ωἇίίἄς,
σεως, ὅταν τὸ εἰς βάρος των ἄδικον δὲν ἀποδεικνύεται
[ πλήρως. ψυχολογικῶς δμὼς τραυματίζει τὴν ἀνθρω- mi νθ/Ἐίσθ- ,
ἶ πίνην σχέσιν ἡ ὁποία καὶ πρέπει νὰ ὑπάρχῃ μεταξὺ a υβίόἰς ίῄἳϋ (yum μου yin/9
τοῦ ἰατροῦ καὶ ἀσθενοῦς. Ἀσφαλῶς δὲ δὲν ἐξουδετερώ-
νει τὸ πλῆγμα κατὰ τῆς φήμης τοῦ ἰατροῦ, ὁ ὁποτος
Wi1d/11’ ίθῦ [καί , C
θ, [κείνη am 97072 μου 72
I I I

ἱ περαιτέρω, συχνὰ φοβούμενος τὰς συνεπείας, οὰ

ῖ διστάζῃ κατὰ τὴν ἐπιτέλεσιν τοῦ εὐγενοῦς καὶ τόσον amflwza/ [οἱἸ ,
ἀνθρωπίνου ἔργου του. D oo’mégm‘fla ong/gw 0'wa γει/βόες
Εἰς τὸ κλῖμα αὐτὸ δισταγμοῦ, φοβίας καὶ ὀξύτητος,
τολμῶ νὰ πιστεύω ὅτι τὸ Δίκαιον δὲν δύναται νὰ εἰσφέ- πρά ἔχε/ἔ
ρῃ τι περισσότερον ἀπὸ ὅ,τι ἠδυνήθη νὰ εἰσφέρῃ, οἷοίοῖοί δῖαι) οκζόἶτᾄᾖϋίᾅ/σς άῇσἔθί
ἐκτὸς ἴσως ἀπὸ τοῦ νὰ προβῇ εἰς κάποιαν ἀναμόρφω- m’p ”age/0’4 {4’7” 4000555!-
σιν τοῦ τρόπου, ἐξετάσεως τῶν πραγματογνωμόνων,
συμφώνως πρὸς ὅσα ὀρθὰ προέτεινεν ὁ κ. Λοῦρος. 0 βθυαάἰίφκα f/z/im/g m’ [ἴα/άε
Ἴ Γενικῶς δμὼς τὸ Δίκαιον, ὡς φρονῶ, ἔδωκεν ὅ,τι τοῦ ῥωμαῖε my ,
Ι ἠδύνατο νὰ δώσῃ.
Πράγματι τὸ Δίκαιον ἀντιμετωπίζει τὸ πρόβλημα
z/m’o’zaflimp ,όἰθϋᾆ ἂ/Ἐἇίίἱγέἕ
μὲ τὴν καθιέρωσιν τῆς ἀξιώσεως πταίσματος διὰ τὴν πἂββᾔί/σἷθίσ ”Jaw/x5224
ι θεμελίωσιν τῆς εὐθύνης τοῦ ἰατροῦ, Καὶ εἴδομεν #f’ m}! Joya a" ad’flzaé/1f1fla'
κατὰ τὴν προηγηθεῖσαν ἀνάλυσιν, πῶς τὸ πταῖσμα Φ aim/(5 mm; -βᾳᾇο/ἄθἆ ᾑθίίίἵῥὲ
αὐτὸ ἐζειδικεύεται, ὥστε κατὰ τὸ δυνατὸν νὰ ἀπονέ-
μεται εἰς τὴν συγκεκριμένην περίπτωσιν τὸ προσῆκον τάἸ ὒἰίκθ nit/a; ΰόαν,
δίκαιον. Η ἐμμονὴ ὅτῳ εἰς τὴν ἰδέαν τῆς ἀξιώσεως ά/ΐίᾇσἔὤὼθί WW; όᾴ/ἰθκῖα
πταίσματος ἐξυπηρετεῖ τὰ δικαιολογημένα αἰτήματα, τίτί ᾶΙ/Ξίβἰίἳἂἳξ. ,
καὶ τοῦ ἀσθενοῦς καὶ τοῦ ἰατροῦ, ἐπιλύει δ᾿ ἴσως ἐπι-
τυχῶς καὶ τὰ περίπλοκα νομικὰ προβλήματα τῆς Υ μνθί ,m/bflmy/m at'm:
Ξ μεταμοσχεύσεως, τῆς τεχνητῆς γονιμοποιήσεως, τῆς um' βϋείὲ σεβ/άε Mm,
ζ ἐκτρώσεως, τῆς ἀλλαγῆς φύλου, τῆς εὐθανασίας κ.ἄ.,
τὰ ὁποῖα λυποῦμαι, ὅτι δὲν δύναμαι νὰ ἐξετάσω σή-
a270’ (a: Jf’flflé1f1fld)
i μερον λεπτομερέστερον. ιυᾗ m z’flog τοῦ (ἄρα/Μι-
Ὁπωσδήποτε, τὴν βασικὴν ταύτην ἀντίληψιν, τὴν Λ αθ/ᾇοόί/ἲᾔἰζί θαιέἰόἇνί a” ιιι/Μία
‘ ἐμμονὴν δηλαδὴ εἰς τὴν ἀξίωσιν πταίσματος διὰ τὴν zm/ mpg/£1272
εὐθύνην τοῦ ἰατροῦ, ὑποστηρίζουν σχεδὸν ὅλοι οἱ μελε-
᾿ τηταὶ τοῦ προβλήματος, ἀποκρούοντες τὴν ἀποδοχὴν
βυζὶ όί σἇἳᾔθίἂί 2/7} σἶθζὒ/ἄθἆ ί/ᾔθἷΰἄ,
τῆς ἄνευ πταίσματος, τῆς λεγομένης ἀντικειμενικῆς, ἆ/ἶψθἳἰ ἐόἰᾐβᾔᾆ ἇίἇ mi 1/404. ,
ἢ
i
εὐθύνης τῶν ἰατρῶν, ἡ ὁποία ἂν ἀνεγνωρίζετο θὰ
ἐκλόνιζεν ἀκόμη περισσότερον τὴν ἄλλως τόσον
A [7ό σένα, [κρά ἀβαΐθϋἷσϋὲἲἲ εἰσεῖκαἄά/Ξἲἰ
é εὐπαθῆ σχέσιν ἀσθενοῦς καὶ ἰατροῦ. Εἰς μίαν ὡραίαν
όἰθϋὲ αῥνίᾁι/εᾇ ίό θέᾄθἤῢἳἇζ/ξ/[ἄἳ εθἰ/
ἀπόφασιν τοῦ Πρωτοδικείου τοῦ Λονδίνου, ἔτους 1953 ”jam άᾆ [ἄν twp/w Wm
(ἐν 1954, 2 R.B. 66, 86-7), ὁ δικαστὴς λόρδος ἠρκυίᾳ mi Wad/yaw”.
‘ Denning ἀπεφάνθη, ὅτι θὰ παρείχομεν πολύ κακὴν
ἔ ὑπηρεσίαν εἰς τὸ εὐρὺ κοινὸν ἐὰν ἐδεχόμεθα τὴν εὐθύ-
Κ ἀνῄρει όἳθ/ἲ/όβζὶλθὶμί [χρῶμα
νην τοῦ ἰατροῦ δί ὅ,τι δήποτε συμβαίνει νὰ ἐξελίσσε- gin/flaw [ya/my (Joby/”#15”
ται κακῶς: Οἱ ἰατροὶ θὰ ἐσκέπτοντο τότε περισσό- ὅτε/ἄ, ζον ῥ/Ξίίθ ἵἷἰβζἄρό.
τερον τὴν ἰδίαν αὐτῶν ἀσφάλειαν παρὰ τὸ καλὸν τῶν
ἀσθενῶν των καὶ θὰ κατεπνίγετο κάθε πρωτοβουλία
ὒἱ/ΰκ ἄθἔΰἔ z/a σε βθυἰρῢβ
καὶ θὰ ἐκλονίζετο κάθε ἐμπιστοσύνη: θὰ πρέπει λοιπὸν 2773' σ/ἵαφ/ἷάθἇ 792°ἴᾳ/ἳέ
νὰ ἐμμείνωμεν εἰς τὴν ἀξίωσιν τῆς δεούσης ἐπιμελείας 457/ $0771 11¢“:ng ,
᾿
ἔ
κατὰ πᾶσαν περίπτωσιν ὑπὲρ τοῦ ἀσθενοῦς, ἀλλὰ δὲν
θὰ πρέπει νὰ θεωρήσωμεν ὡς ἀμέλειαν τοῦ ἰατροῦ
my /m’ ,ς (7/; (32m; [πὶ ίἄζυἑ.
καὶ πᾶν ὅ,τι συμβαίνει ἁπλῶς τυχαίως.
Οἱ λόγοι εἶναι σοφοὶ καὶ δί ὀλίγων ἐκφράζουν τὴν

κ
οὐσίαν τοῦ προβλήματος ὑπὸ πᾶν δίκαιον. Περισσό- ΔHUI/[9101' Λ/Ὑ/ἵθἴρἠὶἰ
τερον δὲν δύναται νὰ προχωρήσῃ ἀλλὰ ὅτε καὶ νὰ
ὑποχωρήσῃ ὁ νομικός, εἶτε δικαστὴς εἴτε θεωρητικός. ἒΝθΜσΪΑρχἠκἰ J
ὁ περισσότερον ἀνήκει ὅχι πλέον εἰς τὴν ἀνθρωπίνην,
ἀλλ᾿ εἰς τὴν θείαν δικαιοσύνην.

371
 ΗΠΒᾙᾙᾼἝῌ j ἔϊ
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΟΝ
ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ
ΑΝΑΤΟΛΗΣ
Τὸ Συνέδριον Προσφυγικῶν Ὁργανὠ-
σεων τοῦ Λεκανοπεδίου Ἀττικῆς ποὺ συ-
νῆλθε τὴν 20-4-74 εἰς τὴν Στέγην τῆς
Ἐνώσεως Σμυρναίων, ἀπεφάσισε τὴν
ἵδρυσιν Μουσείου Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνα-
τολῆς, ὡς τιμοκρατικοῦφορέως. Τὴν ἐναρ-
ξιν αὐτοῦ ἐκήρυξεν ὁ Ὑπουργὸς Πολιτι-
σμοῦ καὶ Ἐπιστημῶν κ. Τσάκωνας ὅστις
ἐδήλωσεν ὅτι θὰ συμπαρασταθῆ καὶ θὰ
ἐνισχύση τὸ πνευματικὸν ἔργον τῶν ὀργα-
νώσεων τοῦ ἐξ Ἀνατολῆς Ἑλληνισμοῦ.
Σύμφωνα μὲ ἀπόφασιν τοῦ Συνεδρίού συ-
νεκροτήθη ἐπιτροπὴ ποὺ ἀνέλαβε τὸ
ἔργον τῆς μελέτης τῶν προβλημάτων τοῦ
χώρου στεγάσεως, τῆς συγκεντρώσεως
τῶν κειμηλίων καὶ ἐν γένει ἐκθεμάτων ὡς
καὶ τῶν δαπανῶν ὀργανώσεως καὶ λειτουρ-
γίας τοῦ Μουσείου. ἩἝνωσις Σμυρναίων
ἀνέλαβε τὴν εὐθύνην διὰ τὴν ἔκδοσιν τῶν
ἀγνώστων πηγῶν ἐκ τῶν ἀπορρήτων ἀρ-
χείων τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς
Αὐστρουγγαρἱας ποὺ ἔχουν σχέσιν μὲ τὸν
Ἑλληνισμόν τῆς Ἀνατολῆς. Η σχετικὴ
δαπάνη θὰ ἀναληφθῆ ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖον
Πολιτισμοῦ καὶ Ἐπιστημῶν, βάσει συμ-
βάσεως ποὺ συνήφθη ἤδη μεταξὺ αὐτοῦ
καὶ τοῦ Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου
Βιέννης K. Ἐνεπεκίδη. Τὸ Συνέδριον,ἐπί-
σης, ἀπεφάσισεν ὁμοφώνως τὴν ὀργάνω-
σιν εἰδικῆς τιμητικῆς ἐκδηλώσεως μὲ
συμμετοχὴν ὅλων τῶν ἐνταῦθα προσφυγι-
Κῶν ὀργανώσεων πρὸς ἀπόδοσιν ὀφειλο᾿
μένης τιμῆς εἰς τὸ ζεῦγος Ὀκταβίου καὶ
Μέλπω Μερλιέ. Ο Ὀκτάβιος Μερλἐ
προσέφερε πολλὰ διὰ τὴν μελέτην τοῦ
Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς καὶ μάλιστα
συνεκέντρωσε πολύτιμον ὑλικὸν ποὺ πε-
ριελήφθη εἰς ἐκδοθέντα τόμον μὲ τὸν τί-
τλον «Ὁ τελευταῖος Ἑλληνισμὸς τῆς Μ,
Ἀσίας» καὶ τὸ ὁποτον ἐξετέθη εἰς τὴν ἐκ-
θεσιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ Μ. Ἀσίας ποὺ
ὠργανώθη ἐφέτος εἰς τὰς αἰθούσας τοῦ
Πνευματικοῦ κέντρου τοῦ Δήμου Ἀθη-
ναίων, ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 5οετίας ἀπὸ
τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς. Πρέπει
νὰ σημειωθῆ ὅτι τὸ Συνέδριον τοῦτο, ἀπε-
φάσισε καὶ τὴν ἀνέγερσιν Μνημείου συμ-
βολίζοντος τὴν ἱστορίαν τοῦ Ἑλληνισμοῦ
τῆς Ἀνατολῆς ἐν γένει, δί δ θὰ διενεργη-
θῆ Πανελλήνιος ἐρανος. Η Ἔνωσις
Σμυρναίων θὰ προωθήση καὶ τὸ ἔργον αὐ,
τό, κατ᾿ ἐξουσιοδότησιν τοῦ Συνεδρίου.
372
9
ΣΧΟΛΙΑ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΪΕΧΝΩΗ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
Προεκηρύχθη διαγωνισμός διὰ τὸ Κρα-
τικὁν Βραβεῖον θεάτρου 1974 ὑπὸ τὴν
αἰγῖδα τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ καὶ
Ἐπιστημῶν. Τὰ βραβεῖα εἶναι τρία (3)
ἤτοι τῆς κλάσεως τῶν (120), τῶν (100) :ai
τῶν (80) χιλιάδων δραχμῶν δί ἕκαστον
τῶν βραβευθησομένων ἐργων. Τὰ πρὸς
βράβευσιν ἐργα πρέπει νὰ εἶναι πρωτότυ-
πα. νὰ μὴ ἔχουν δημοσιευθῆ οῦτε νὰ ἔχουν
παιχθῆ. Πρέπει νὰ ὑποβληθοῦν ἁρμοδίως
μέ ψευδώνυμον, ἐνῶ τὸ πραγματικὸν ὀνο-
μα θὰ εἶναι ἐντὸς ἐσφραγισμένου ἰδιαι-
τέρου φακέλλου, εἰς (5) δακτυλογραφη-
μένα ἀντίτυπα μέχρι 31-8-74.
*‘t
Ο Φ,Σ. «Παρνασσὸς» προεκήρυξε τὸν
54ον καλοκαιρἱνειον θεατρικὸν Δια-
γωνισμὸν διὰ τὸ ἔτος 1974. Εἰς τὸν διαγω-
νισμὸν γίνονται δεκτὰ μόνον ἀνέκδοτα
θεατρικά έργα δηλ.δράματα καὶ κωμωδίαι,
χωρὶς περιορισμοὺς, ὅσον ἀφορᾶ τὴν
γλῶσσαν καὶ τὸ περιεχόμενον τοῦ
ἔργου. Τά ἔργα πρέπει νὰ ἔχουν ὑποβληθῆ
δακτυλογραφημένα εἰς 3πλοῦν μἐ ψευδώ-
νυμον μέχρι τῆς 3οης τρέχοντος εἰς τὴν
Γραμματείαν τοῦ Παρνασσοῦ.
ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ
Η συμμετοχὴ τῆς χώρας μας εἰς τὴν
38ην Διεθνῆ Ἔκθεσιν Χειροτεχνίας ποῦ
ὠργανώθη εἰς Φλωρεντίαν Ἰταλίας (23Ἰ
4—515174) ἐβραβεύθη μἐ χρυσοῦν μετάλ-
λιον μετὰ διπλώματος. Η βράβευσις ἐγέ-
νετο ἐπισήμως, εἰς ὀργανωθεῖσαν εἰδικὴν
τελετὴν παρουσία ἐκπροσώπων τῆς Ἰτα-
λικῆς Κυβερνήσεως.
Παρουσία τοῦ Γενικοῦ Διευθυντοῦ Ἑλ-
ληνικῶν ταχυδρομείων κ. Κουρεμπανᾶ
καὶ ἀνθρώπων τῶν Γραμμάτων καὶ Τεχνῶν
ἐπραγματοποιήθη τὴν 17-5-74 ἡ τελετὴ
τῆς ἀπονομῆς βραβείων καὶ ἐπαίνων τοῦ
A’ Πανελληνίου Διαγωνισμοῦ Λογοτε-
χνίας Ὑπαλλήλων ΕΛΤΑ ποὺ διωργάνω-
σεν ὁ Ψυχαγωγικὸς-Ἀθλητικὸς Ὅμιλος
Ὑπαλλήλων ΕΛΤΑ. Εἰς σύντομον ὁμι-
λίαν των, οί λογοτέχναι κ.κ. Χρῆστος Σο-
λομωνίδης καὶ Νῖκος Σημηριώτης--μέλη
τῆς κριτικῆς Ἐπιτροπῆς-ἑξῆραν τὴν
πρωτότυπον ἰδέαν τοῦ Ὀργανισμοῦ καὶ
ἐπήνεσαν τὴν προσπάθειαν τῶν ὑπαλλή-
λων τοῦ ΕΛΤΑ. οἰ ὁποῖοι εἰς τὸν πνευμα-
τικὸν τομέῼἀπεδείχθησαν ἄξιοι ἐπαίνου,
Χαιρετισμόν, ἀπηύθυνε ἐπίσης καὶ ὁ Γε-
νικὸς Διευθυντὴς κ. Κουρεμπανἅς.
Πανελλήνιος Διαγωνισμὸς θὰ διενεργη-
θῆ τὴν 12-16111174 μεταξὺ Ἑλλήνων
γλυπτῶν ποῦ εἶναι ἐγγεγραμμένοι εἰς τὸ
Καλλιτεχνικὸν — Ἐπαγγελματικὸν Ἐπι-
μελητήριον, πρὸς κατασκευὴν ἐπιβλητι-
κοῦ Ἀνδριάντος τοῦ Μακεδόνος Βασι-
λέως Φιλίππου B', πατρὸς τοῦ Ἀλε-
ξάνδρου καὶ τοῦ Σταγειρίτου φιλοσόφου
Ἀριστοτέλους.
Η Ἀκαδημία Ἀθηνῶν προεκήρυξε
τους κάτωθι διαγωνισμούς :
Βραβεῖον (50.000) δραχμῶν εἰς μνήμην
Ἀντιγόνης Μεταξᾶ-Κροντηρᾶ (θείας
Λένας) διὰ τὴν συγγραφὴν μελέτης πρω-
τοτύπου ἀνεκδότου (100 σελ. φγραφομη-
χανῆς) διὰ τὴν ἱστορίαν τῆς Ἑλληνικῆς
Παιδικῆς Λογοτεχνίας ἀπὸ ἀρχῶν 19ου
αἰῶνος μέχρι σήμερον.
Βραβεῖα (4) ούράνη μὲ ἔπαθλον
(100.000) δραχμῶν δί ἕκαστον ἐξ ὤν τὰ
(3) λογοτεχνίας (ποίησις, πεζὸς λόγος, δο-
κίμιον) καὶ τὸ 4ον τοιοῦτον ἀθλοθετεῖται
εἰς μνήμην Μιλτ. Νεγρεπόντη δί έργον
ἐπὶ θέματος φορολογικοῦ,
Ποιήσεως A’ βραβεῖον μἐ ἔπαθλον
(15.000) δραχμῶν εἰς τὸν Ὀρέστην Λιἀ-
σκον διὰ τὴν συλλογήν του «Ἀγριὁχη-
νες» καὶ βραβεδν ποιήσεως μὲ ἔπαθλον
(10.000) δραχμῶν εἰς τὸν Π. Παναγιωτοϋ-
νην διὰ τὴν συλλογήν του «Τὰ τύμπανα
τῆς βροχῆς»-
ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ
Τὸ Φιλολογικὸν καὶ Ἀρχαιολογικὸν
Τμῆμα τοῦ Συλλόγου «Παρνασσὸς» κατὰ
τὸν λήξαντα μῆνα ὠργάνωσεν διαλέξεις
μὲ ὁμιλητὰς ποῦ ἐκπροσωποῦν ἐπαξίως
τὸν κόσμον τῆς ἐπιστήμης, τῶν γραμμά-
των καὶ τῶν τεχνῶν τῆς χώρας μας καὶ
ποὺ εἶχον λίαν εὐμενῆ ἀπήχησιν εἰς τοὺς
κύκλους τοῦ πνευματικοῦ κόσμου τῆς
πρωτευούσης. Ο Καθηγητὴς Πανεπιστη-
μίου κ. Σπῦρος Χαροκόπος ἔδωσε διάλεξιν
μὲ θέμα «Τὸ παιδὶ στὴν τέχνη», Ο ὁμότι-
μος καθηγητὴς Πανεπιστημίου K. Δημ.
Κουρέτας ὡμίλησε μὲ θέμα «Ψυχαναλυτι-
κἠ ἑρμηνεία τῆς ἀρχαίας τραγωδίας» καὶ
ὁ Μιχαὴλ Πετροπουλέας, ὑποστράτηγος
ἐ.ἀ. διεξῆλθε τὸ θέμα «Ὁ Ἑλληνισμὸς
καὶ ἡ ἐπίδρασίς του». Ἐπίσης ὁ Σὺλλογος,
ἐν συνεργασία μὲ τὴν Ἐταιρείαν πρὸς
ἀναβίωσιν τῆς Ὀλυμπίας «Νέα Ἀλτις»
ὠργάνωσεν ἐπιτυχῆ διάλεξιν τοῦ Προε-
δρου της κ. Ἠλία Δεσποτοποὐλου. Κατ᾿
αὑτὴν ἀπηγγέλθησαν ἀπὸ τὴν Μαρίαν
Μοσχολίου ποιήματά ἐμπνευσμένα ἀπὸ
τὴν Ὀλυμπίαν καὶ τοὺςὌλυμπιακοὺς ἀγῶ-
νας καὶ προεβλήθη ἀκολούθως ταινία κι-
νηματογραφικἠ ἀπὸ τὴν τελετὴν ἀφῆς καὶ
μεταφορᾶς τὸῦ Ὀλυμπιακοῦ φωτός.
 PAUL TOURNIER ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Τὸν περασμένον Ἀπρίλιον ἐπεσκέφθη

Ἔνας Φιλέλλην Ἐλβετὸς τὴν χώραν μας μία διεθνοῦς κύρους αὐ-
. , θεντία τῆς Ἰατρικῆς Ἐπιστῄμης. Ἔνας
Ἰατρὸς εἰς τὰς Αθήνας πρωτοπῤιΰυἒΙ της, ττνευὴισι-τξκηςἇι 025M9-
Ξἳηἷςἀἶᾍς τἆἶᾟᾪἓωἲἕταἳἒξ ἇζτἵθήἶἷἶἳἑ
> -. féz“;z&1‘ms§°i°ammag;
.= ὅτι ἡ ἐμφάνισις τῆς Ἰατρικῆς τῆς προσω-
πικότητος ἀποτελεῖ σύμπτωμα τῶν και-
_ ρὥν μας καὶ ποὺ ὅταν ἄτη στηρίζεται
᾿Ξ εἰς τὴν σύγχρονον ψυχολογίαν, ἀποκα-
θιστᾶ τὴν ἀξίαν τῆς ἐννοίας τῆς προσω-
. -- πικότητος τοῦ ἀρρώστου καὶ τοῦ Ἰατροῦ
Γχ J μέσα εἰς τὴν σύνθεσιν πνεῦμα-ψυχὴ-
-᾿ σῶμα. Ἐκεῖνος ποὺ ἔγραψεν ὅτι ὁ dip—
ἶ ρωστος δὲν ἔχει ἀνάγκην μόνον ἀπὸ φάρ-
_ -: μακα καὶ ἐπεμβάσεις χειροργικάς. Αἱ)-

ἶσῒἔσἒἳὗϊ ἠἒῒἰἒἕἒ if: ᾖίζτΐἔἒᾚ ΕΞΙ

πίστωσεν ότι πολλοὶ Ἰατροὶ σήμερον εἰς
. τὸν κόσμον κατανοοῦν τὴν σημασίαν τοῦ
πνευματικοῦ παράγοντος εἰς τὴν πορείαν
τῶν ἀσθενειὥν. Αὐτὸς ὁ ὁποτος ἐδήλωσεν
ὅτι γιὰ νὰ ἀνταποκριθῇ ὁ Ἰατρὸς εἰς τὰς
ἀνάγκας τοῦ ἀσθενοῦς του, ὀφείλει νὰ τοῦ
ἶἕεσἕεὦαᾟᾮζᾃμὲ τὴν φυσικὴν καὶ ψυχι-

Αὐτὸς ποὺ ὡμίλησεν ἐπὶ τῆς θέσεως τῆς συγχρόνου Ἰατρικῆς εἰς τὸ
συνελθὸν εἰς αἴθουσαν τοῦ Φιλολογικοῦ Συλλόγου «Παρνασσὸς» τὴν 18-4-1954 Κατὰ τὴν ἐφετεινήν περίοδον (617—111
80v Διεθνὲς Ἰατρικὸν Συνέδριον (δρα «Ἀκτἵνες 1956») καὶ ἐτόνισεν ὅτι ὁ 8174) τὸ Ἐθνικὸν Θέατρον θὰ δώσῃ
ἄρρωστος ἔχει κυρίως ἀνάγκην μιᾶς ἀνθρωπίνης ἐπαφῆς μὲ τὸν Ἰατρὸν του (12) παραστάσεις εἰς τὸ ἀρχαῖον θέατρον
Ἐπιδαύρου μὲ τὰ κάτωθι ἔργα : Αἰσχύλου
τὴν 6’8“” δὲν ὒθἷᾞΐι V“ Ὕρἒάξἲἓωἓὗαᾞρἕυἕἇἄἲυδἳαᾍἇ κἷἕτδἳἰῒξ Ἔἑβξυἇἑξἒ «Προμηθεύς Δεσμώτης», Εὐριπίδου «Ἀλ-
κηστις-Κύκλωψ» (εἰς ἑνιαίαν παράστα-
ἶῒιθἓὶἱοςιοἵτοἳἕἳἰἀξρογῦνἒῖᾢἷ νὰ χρησιμοτςτοιῆὶδθχι ,μόςνοὺι τὴνρτεχνικὴν διὰ νὰ
σιν), Ἀριστοφάνους «Λυσιστράτη», Σο-
ΞἶἰθἑἶἶᾫᾆὶάτΐζἵᾍῆσἕῬἓἱἳῆἇἶΐῖἒαἓἕηᾄἕσξἒὖ ἇυθἶωἶτἰἳἳἶἳἕἕἓζἕ ἀυώἷἒἔυυλυἰζἑἴπἕδἳἶ φοκλἐους «Οἰδίπους τύραννος», Εὐριπί-
δου «Ἱπὁλυτος» καὶ Σοφοκλέους «,Αντι-
ὑγείας, εἰς μίαν ἄνθησιν, εἰς μίαν ἀνάπτυξιν ,καὶ ἀναγέννησιν τῆς προσωπικό-

$55021;32‘9133;52%:‘34233932128232“$2: wszfztzmaz γὁνη».

ἰξύα ’

ἶξρἶἒζ ζἕἒθθἕἷἧἓᾇὶ, ἲἔᾅἳἶἓἓἲἇἶἒ ἒἶἕἕξἒἶἶὶι Ξῒἔλἶἓἓιἔἶἓἶοξἕἕἕἱἷἒ τἳὴἲ, Η Κινητὴ Θεατρικῇ Σκηνὴ τοῦ Ἐθνι-
κοῦ Θεάτρου ἄλλως τε, σύμφωνα μὲ τὸ
γαλλικὴν μὲ Ιταὺτόχρονον ἀπόδοσιν εἰς τὴν ἑλληνικὴν ἀπὸ, ἕλληνα νομικόγ.
πρόγραμμα τῆς ἐφετεινῆς (Δ᾿) θερινῆς
ΞᾒὲἕἧἱἒἑιἒἧἒθἒηἱσξἧἶλξΞΪ-,ωᾖαἷἒἴτιἕζἶᾇἷζυἔἶᾞἓἲὶᾚσἶἵ Ξᾓῖἒἶἲἔἒἓ ἕτἶξἒέᾨἶσἓξ περιόδου θὰ ἐπισκεφθῆ (45) πόλεις καὶ
κωμοπόλεις τῆς Θεσσαλίας, τῆς Μακεδο-
νίας καὶ τῆς Θράκης καὶ θὰ δώση παρα-
(( Η Ξἳδοἶωᾞδᾞἶἷἅἶἒὲιἳιὲεεἳἔἇἓεἳὶ Ξοπθὶῖὸἓἓᾙαύᾋοὐχὶ συνήθη περιέ-
στάσεις ἀπὸ τῆς 16ης Ἰουνίου μέχρι τῆς
γραψεν ἀρχικῶς προσωπικὰς ἐντυπώσεις, ἐμπειρίας καὶ βιώματα τῆς παιδικῆς 1οης Σεβρίου LE. εἰς Ἐθνικὰ στάδια καὶ
του «ἡλικίας ὡς ὀρφανοῦ, τὰ στάδια ἀναπτύξεως της προσωπικότητός του καὶ Γυμναστήρια, Κεντρικᾶς πλατείας, προ-
τὰς δυσχερείας ποὺ συνήντα εἰς τῂν προσωπικὴν τουι ἐπαφὴν μὲ τους πλησίον αύλια Δημοτικῶν Σχολείων καὶ Γυμνα-
ἳἶἕἐσξἵ ἕιζνετἒῖἳᾳἇξἕἶξἶἵθᾌῆΐςκᾯἶέἕἶἇἶθξἒἕςἔἕὶθἓἕυἇἳ“551*$312,333,: σίων, Δημοτικἀ Πάρκα, Κοινοτικὰ καὶ
στρατιωτικὰ γήπεδα καὶ ἄλλους ὑπαιθρί-
Ξοῦ ἀπροσώπου χαρακτῆρος τοῦ κόσμου τῆς ἐποχῆς μας. Ἐπίσης ἀνέφερε ους χώρους πρὸς ψυχαγὠ-γησιν τῶν κα-
ἷιἇα-Ξἔιἒἒ[15°251iffii‘mgfi‘imfio???igiaifizg’if’ifé'fi‘é'g1fig τσίκων τῆς ἑλληνικῆς ὑπαίθρου. Τὰ ἔργα
ποῦ θὰ παιχθοῦν εἶναι τὰ : «Τέλος καλὸ
τῆς ρἀναπτύΞεωἕ τοῦ Ἰατροῦ ὡς προσωπικότητος, τῆς προσωπικῆς μεταξύ
ὅλα καλά» καὶ «Γύρνα πίσω μικρούλα
συζύγων ἐτἒκοινωνίας ἐντὸς 103° οὖτι-ἶἓυπἔἒιοιἶῆᾇαὶκ-Ξὸῦωνὐςο-ιτκἷὶ τέλος διὰ σἠμπα».
τὸν σἑβἰςαᾞὴιννδεἘ-ξἑἒΐἕἶἒἆἳὰνᾫτουςποὺ ἐπραγματοποιήθη γτὴξι 26-ςἆ-74 εἰς τὴν 44
ἰδίαν αἴθουσαν τοῦ Συλλόγου (ίΑπόστολος Παῦλος», ὁ ἐπιφανὴς ξένος ὡμί- Εἰς τὰ πλαίσια τοῦ Φεστιβὰλ Φιλίππων-
λησε μὲ θέμα ποὺ εἶχε τὸν τίτλον «ΤΑ ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ», Κατ᾿ Θάσου θὰ δοθοῦν ἐφέτος εἰς τὸ ἐκεῖ ἀρ-
αὐτὴν ἀνεφέρθη, μὲ λίαν ἐπαγωγικὸν τρόπον, εἰς τὴν προστασίαν τοῦ ἀνθρώπου χατον θέατρον ἀπὸ 2οῆς Ἰουλίου μέχρι
ἀπὸ τὴν «δεξιὰν εῖρα τοῦ Θεοῦξ) Ξωῢ εἶναι πηγὴ δυνάμεως καὶ εὐλογίας διὰ 15ης Αὐγούστου ti. ἕνδεκα (11) ἐν ὅλῳ
᾿ τὸν ἇκἳ-Ρἳἶἶἱἵἔἱ ἶτἔἵἶἒξἒξ, ῢἕιἒᾝξἕτἶζἕζῒἇἒθἑἶτἷτξξλᾏζζἶθἒιᾃἲμἵἴἕγγἔξ Ἐἕἱἒἰ θεατρικαὶ παραστάσεις (τραγωδίαι-κω-
μωδίαι) μὲ τὰ ἔργα : Ἀριστοφάνους «Θε-
κάθε Ξἱυΰρωπον νὰ ζήσῃ ὑπεύθυνα μέσα εἰς τὸ φῶς πίστεως, καὶ νὰ γίνῃ μὲ σμοφοριάζουσαι» καὶ «Ὄρνιθες», Εὐρι-
ἳῂνἀπἳῢσζᾜῂσζ, ξἒἒᾟἇἒἓἲἑἒἒὶἳἱἒ ξἧἔἓῒἔςὒτἳἓυῒἇ χέρια “a Θεοῦ διὰ πίδου «Ἡλἐκτρα» καὶ Σοφοκλέους «Φι-
λοκτήτης». ὶῂ
να νιζὺΐὴ εἶναι ἐν ὀλίγοις ἡ προσωπικότης τοῦ ἐκλεκτοῦ αὐτοῦ πνευματικοῦ
ἀναστήματος-ποὺ ἐπέρασε «τελευταῖα ἀπὸ τὸν τόπον μας-ποὺ μὲ τὰς μελέτας,

2:;ἒζξὂἒτὴἵἒωμᾯἒς ῖὶἓαὗἳυἆθηἔῢἕἱἶ *2: mm; mm;

Ἐπίσης θὰ δοθοῦν εἰς τὸ ἀρχαῖον θεα-
τρον Δωδώνης Ἰωαννίνων δύο (2) παρα-
στάσεις τὴν 1οην καὶ 11ην Αὐγούστου μὲ
τῶν προβλημάτων τοῦ ὑγιοῦς καὶ τοῦ πάσχοντος ἀνθρώπου τῆς ἐποχῆς μας.
τὴν «Ἠλἑκτρα» τοῦ Εὐριπίδου καὶ τὶς
«Θερμοφοριάζουσες» τοῦ Ἀριστοφάνους,

373
Η «ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ» ΤΩΝ ΠΟ-
ΛΙΤΩΝ ΕΙΣ Ν. ΥΟΡΚΗΝ
WEE ..γ , «Ἱ -- ,ν-
᾿ ι
ι
Δίὰ τὴν καταπολέμησιν τῆς ἐγκλημα-
τικὸτητος ἡ Ἀστυνομία τῆς Ν. Ὑόρκης
ἀπη)θὴνθη εἰς τὴν... ἰδιωτικὴν πρωτο-
βουλίαν καί ἔτυχεν τῆς ἀμερίστου συμ-
παραστάσεὠς της. Συγκεκριμένως ἐπέτυ-
χε νἀ συγκροτήση εἰδικὸν μηχανοκίνη-
τον σῶμα ἐκ πολιτῶν. πλαισιωμένων ὑπὸ
βαθμοφόρων τῆς Ἀστυνομἱας, διὰ τὴν
ἐπιτήρησιν οἰκοδομικῶν τετραγώνων τῆς
περιοχῆς.
Αὐτοκίνητα ταξἰ καὶ ἄλλα Ι. Χ.. μετέ-
χοντα τοῦ προγράμματος, ἐφωδιάσθή
σαν διά ραδιοτηλεφὠνων ὑπὸ τῆς Ἀστυ-
νομίας Kai ἀνέλαβον τὴν ἐκτέλεσιν περι-
πολιῶν 4ὠρου διαρκείας ἕκαστη Kai ἐπὶ
24ὠρου βάσεως.
Εἰς τὴν φωτογραφίαν μας, ὁδηγὸς ταξἰ
καί ἐθελοντὴς, παρατηρήσαντες τὴν ἀρ-
παγὴν μιᾶς τσάντας. καλοῦν πάραυτα-
διὰ τοῦ ραδιοτηλεφὠνου -περιπολικὀν
τῆς Ἀμέσου Ἐπεμβάοεως.
Α,
ΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΑΤΟΜΩΝ ΕΙΣ ΔΥΤΙΚΗΝ
ΕΥΡΩΠΗΝ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ
Αί ἐξαφανίσεις ἀτόμων κυρίως νεαρᾶς ἡλικίας, διὰ τὰς ὁποίας ἔγινε πο-
λὺς λόγος, τελευταίως, εἰς τὰς Ἡνωμένας Πολιτείας. δὲν ἀποτελοῦν προφα-
νῶς, φαινόμενον ἀποκλειστικῶς ἀμερικανικόν. Πράγματι. συμφώνως πρὸς
μίαν πρόσφατον στατιστικὴν τῆς «Ἰντερπόλ», 170.000 ἄτομα ἐξαφανίζονται
κατ᾿ ἔτος εἰς τὴν Δυτικὴν Εὐρώπην, προσκαίρως ἢ διὰ παντός. Ο ἀριθμὸς
αὐτὸς περιλαμβάνει μόνον τάς περιπτώσεις, αί ὁποῖαι καταγγίὶλλονται καί
δίδουν ἀφορμὴν εἰς τὴν δημιουργίαν ἑνός φακέλλου καί τὴν ἔναρξιν μιᾶς
ἀνακρίσεως.
Ἀνήλικες καί ἐνήλικες ἀναλογοῦν ἐξ ἴσου εἰς τὸν προαναφερθέντα ἀρι-
θμὸν. Oi ἀνήλικες δὲν εἶναι, βεβαίως, παιδιά πολὺ μικράς ἡλικίας. τἀ ὁποῖα
οἱ γονεῖς των χάνουν είς τὸν δρόμον. τοὺς σταθμοὺς ᾿ὴ ἀλλα μίἰρη, ἀλλὰ τὰ
ἐπανευρίσκουν μετά τινας ὥρας ἢ δὺο- τρεῖς ἡμέρας. Πρόκειται διἀ κορί-
τσια ἢ ἀγόρια, ἡλικίας 16, 14, 12 ἢ ἀκόμη καὶ 10 ἔως 8 ἐτῶν. τὰ ὁποῖα κάποιαν
πρωΐαν, δὲν ἐπιστρέφουν οἴκαδε ἀπὸ τὸ σχολετον, ἢ φεύγουν. κατόπιν ἑνὸς
ἐπεισοδίου μὲ τοὺς γονεῖς των, ἢ ἐπειδὴ φοβοῦνται νὰ ὁμολογήσουν κακοὺς
σχολικοὺς βαθμοὑς, ἢ ἁπλῶς ἐκ κλίσεως πρὸς τὰς περιπετείας.
Τἀ ναρκωτικὰ διαδραματίζουν ὡσαύτως σημαντικόν ρόλον εἰς τὰς
ἐξαφανίσεις, ὄχι μόνον πολὺ νεαρῶν ἀτόμων, ἀλλα καί ἐνηλίκων. ἡλικίας
18 ἕως 25 ἥ 28 ἐτῶν. Τώρα οἱ ἐπιζητοῦντες τοὺς «τεχνητυυς παραδείσους»
τῆς μαριχουανας, τοῦ ὀπίου καὶ τῶν ἐκχυλισμάτων του δὲν φεύγουν πλέον
εἰς Κατμαντοὑ, ἀλ). εἰς Παρισίους. ἢ Ἀμστερδαμ. ἢ Σαίν ΞΤροπε καί ἀλλα
κέντρα, ὅπου ὀργιάζει τὸ λιανικὸν λαθρεμπόριον ναρκωτικῶν.
Τἀ 65 ο)ο τῶν ἐξαφανίσεων παρατηροῦνται κατὰ τάς ὡραίας ἐποχάς τοῦ
ἔτους. Νεανίαι καί νεάνιδες αἰσθάνονται ᾿τὴν ἀνάγκην ὡραίων διακοπῶν,
πρὸ πάντων εἰς τάς θρυλικὰς ἀκτὰς ὅπου συχνάζουν οί πλοίισιοι, ὅπου γίνον-
ται οἱ κρουαξιέρες τῶν «Κροίσων» καί πλέουν αί θαλαμηγοί πολυτελείας, _
Ἀλλὰ τὰ ὡραῖα αὺτἀ ὄνειρα σπανίως πραγματοποιοῦνται. Oi νίζοι κατορθω-
νουν κουτσἀνᾗστραβἀ νἀ φθάσουν ἓως τὴν θάλασσαν. . . με ωτοστόπ. Ἐκεῖ
διαβιοῦν μετερχόμενοι παντὸς εἴδους μέσα, θεμιτἀ καί ἀθὴμιτα, καί ὄταν αἱ
ἡμέραι ἀρχίζουν νὰ γίνωνται βραχύτεραι καί αἱ νύκτες ψυχροτεραι, ἐπιστρέ-
φουν εἰς τὴν πατρικὴν στέγην. ἐπιφυλασσόμενοι νὰ κάμουν τά ἴδια. το έπό-
μενον ετος.
Πράγματι, ὡς ἔχουν παρατηρήσει αί ἀστυνομικαὶ ἀρχαί. ἀλλὰ καὶ οἱ
ψυχίατροί, τά ἄτομα αὺτἀ ἐπιδίδονται καθ᾿ ὑποτροπὴν εἰς τοιαύτας «ἀποδρά-
σεις» ἐκ τοῦ πιἱριβἀλλοντός των. ἔστω καί ὅταν ίῖπιστριἶφουν ἀπογοητευμένα
ἀπὸ τὰς περιπετείας των. Εἴτε διότι λησμονοῦν τἀ δυσάρεστα. εἴτε διότι ἀπο-
φασίζουν να καταφύγουν εἰς πλέον ἀθέμιτα μέσα καί να καταπνίξουν τους
ὴθικοὺς ἐνδοιασμοὺς των. διἀ νά καλοπεράσουν «αὐτὴν τὴν φοράν».
ΓΕΝΝΗΤΟΥΡΙΑ ΣΤΟ ΤΣΙΡΚΟ !!!
F Ἰ 1 Τὸ Ἐθνικὸ Τσίρκο τῆς Οὑγγαρίάς, ποὺ ἔδωσε τελευταίως
ἐπιτυχεῖς παραστάσεις εἰς τὴν χώραν μας;ἀπέκτησε ἔνα ἀκόμη
,ι ,, καλλιτεχνικὀ. .. μέλος, Ἐγεννήθη καί ἐπολιτογραφήθη εἰς .
τὴν Ἑλλάδα ἕνα τρισχαριτωμένο ἀλογάκι τῆς ράτσας τῶν
πόνεῦ, ποὺ μόλις ἔνοιωσε τὴν θαλπωρὴ τοῦ μεσογειακοῦ μας
ἡλίου, ἤρχισε ἔνα τρελλὸ- τρελλὸ χορευτικὸ παιχνίδι, δυσ-
κολευοντας τὸν φωτογράφο νά τὸ. . . ἀποθανατίση. Ἀμέσως,
ἐν συνεχείᾳ, τὸ ὑπεδέχθη μὲ τὴν «ἀνοιχτόκαρδη» ἑλληνικὴ
ί φιλοξενία ὁ «μπὀμπιρας » θεατής. ποὺ δέχθηκε. . . ἐπιχαρίτως
ἒ νά ποζάρη μαζί του. Εἰς τὴν φωτογραφίαν μας. ἡ θαυμαστὴ σὺν-
. -- οἵ θεσις τῆς ζωῆς εἰς τὸ γλυκοχάραγμα τῆς ἀνατολῆς της.
 ΑΤΥΧΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΙΣ ΚΑΟΥ -ΜΠΟὙ- __ ἢ

Μᾙυίᾁῃἆ.
,θ μ
Τὰς ὶππευτικάς του ἱκανότητας καὶ τὴν δεξιοτεχνίαν του

χὶθᾥ
περὶ τὴν χρῆσιν τοῦ «Λάσσο» θέλησεν ἐπιδείξῃ εἰς τὴν «κο- Eff}: “as Q. ἱ ἕ-ἇ-ᾏἘ

,μ
11’
.
σμοπολίτικην» πλατεῖαν Τρὰφαλγκαρ τοῦ Λονδίνου, ὁ Ἀμε-
ρικανὁς βεταρᾶνος Κάου-Μπὁυ, Μόντυ Μοντάνα, ὁ ὁποτος
εἶχε τὴν ἀτυχῆ ἔμπνευσιν νὰ. , . «συλλάβῃ» τὸν Ἄγγλον Ἀ-
στυνομικὸν σκοπὸν τοποθετῆ τῆς πλατείας, μὲ τὴν χαρακτη- χ ι.
ριστικῆ «θηλειὰ» τοῦ λάσσο του ἀλὰ-φὰρ ούἐστ.
πάντως, ἀπ᾿ ὅτι φαίνεται εἰς τὴν φωτογραφίαν μας, ὁ 'Ay- ,ἱ ἱ,
γλος «Μπόμπυ» οὐδόλως ἐξετίμησε τὴν «φιλικὴν» χειρονομίαν β
τοῦ Μοντάνα καὶ μὲ τὴν χαρακτηρίζουσαν τοὺς Ἄγγλους

M...
Ἀστυνομικοὺς φλεγματικὁτητα, τοῦ ἐζήτησε τήν προβλεποτ
μένην ἄδειαν διὰ τὴν πραγματοποίησιν ἐπιδείξεων ἐν Λον-
δίνῳ. Ἐπειδή ὁ Μοντάνα ἐστερεῖτο ἀδείας, ὁ «βλοσυρὸς
«Μπὁμπυ» τὸν ἔστειλεν εἰς τὸ Αὐτόφωρον διὰ τὰ . . . περαί
τἐρω. L L

ΤΡΟΧΟΝΟΜΙΚΟΝ ΘΕΑΜΑ ΚΑΙ ΑΚΡΟΑΜΑ

Ποινικὸ
ἀδίκημα
ἡ μόλυνση
τοῦ
περιβάλλοντος

1' ΑΜΗ ΜΙΑ ΕΙΔΗΣΗ όΠὀ

I”- »κθ
J"
'Y"
,κ κ t‘ Ἐᾁ \ (3‘
Km Δυτικὴ Γερμανἱα, ὅπου ἡ
κίνηση γιὰ τὴν προστασία τοῦ
περιβάλλοντος φαίνεται νὰ ἔχῃ
πάρει, τὸν τελευταῖο καιρό, τίς
ὶψἱ-.- β i It διαστάσεις πραγματικῆς ἐκστρα-
τἐισς: τὸ Ὁμοσπονδιακὸ Κοινο-
βούλιο ἀποφάσισε, νὰ ρυθμίση τὸ
τόσο οὐσιαστικὸ θἑμα, νομοθετι-
κὰ. Γί αὐτὸ καὶ ψήφισε πρόσφα-
ω ,φιτ-τ ψ »κ _ υ τα, ἐνσ νόμο, σύμφωνα μὲ τὸν ὸ-
ποϊο oi παραβάτες θὰ τιμωροῦνται
μὲ πρόστιμο ὡς 100.000 μἁρκο.
καὶ στὶς σοβαρώτερες περιπτώ-
Μιὰ ὸλιγόωρη ἀνάπαυλα, εἰς τὴν πόλιν τοῦ φωτός᾿ εἶναι πάντοτε μιὰ εὐχάριστη ἐκ- σεις, μἐ φυλὰκιση, ποὺ μπορεῖ νὰ
πληξις καὶ συγχρόνως μιὰ θελκτικὴ ἀνάμνησις. Ὅταν συμβαίνει, μάλιστα, ἡ παραμονὴ φτάσῃ καὶ στὰ 10 ἔτη. Τὰ νἐσ μὲ-
εἰς τὸ Παρίσι νὰ συνοδεύεται ἀπὸ περιηγήσεις εἰς τὰ ἀξιοθέατα τῆς αἰωνίας πόλεως καὶ τρα πρόκειται νὰ Ἰσχύσουν σἐ ὅλα
τὰ κράτη τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Γερ-
ἰδιαιτέρως εἰς τὴν παρακολούθησιν τῶν διαφόρων πολιτιστικῶν καὶ καλλιτεχνικῶν της
μανίας, ὥστε ΟΙ κατὰ τόπους ἁρ-
ἐκδηλὡσεων, τότε σαφῶς ἡ «Παριζιὰνικη» ἐπίσκεψις ἀποκτᾶ νόημα καὶ περιεχόμενον, διὰ χἐς νὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ
τοὺς μοχθοῦντας Ἀστυνομικοὺς ὁλοκλήρου τῆς ὑφηλἰου. Εὐχάριστες, ὁπωσδήποτε, ἐκ- λάβουν περισσότερο δραστικὰ μἐ-
πλήξεις ἔζησαν οἱ μοτοσυκλετισταἰ τροχονόμοι ἐξ ἐννέα (9) χωρῶν, οἱ ὁποτοι ἐπεσκέφθη- τρα γιὰ τὴν προστασία τῶν κατοΙ-
κων ἀτιὸ τοῦς σοβαροὺς κινδύ-
σαν προσφάτως τὴν Γαλλίαν, διὰ νὰ μελετήσουν τοὺς κανόνας ὁδικῆς ἀσφαλείας τοῦ Κρά-
νους, μὲ τοϋς ὅποιους τους ὰ-
τους. Συνεκεντρὡθησαν, ἐν άπαρτίᾳ, εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ νυκτερινοῦ κέντρου «Λίντο» ὅπου πειλεῖ ὁ σύγχρονος, τεχνολογικός
καὶ ἐφωτογραφήθησαν μετὰ τοῦ ἐμφανιζομένου ἐκεῖ θιάσου τῶν «Μπλοῦ Μπελλ, Γκἐρλς». πολιτισμός.

375
 ΧΩΡΙΚΗ - ΓΙΑΝΝΙΝΑ 0 - 0

Ἐνα θαυμάσιο παιγνίδι. παρὰ τὸν

φιλικό του χαρακτῆρα, ἔγινε στὶς 8 Μαϊ-
ου στὸ Ἐθνικὸ στάδιο Ἰωαννίνων μεταξὺ
τοῦ πρωτοπόρου τοῦ A’ ὁμίλου τῆς B'
Ἐθνικῆς κατηγορίας Π.Α.Σ. Γιαννίνα
καὶ τοῦ ἰσχυροῦ συγκροτήματος τῆς Ἑλ-
ληνικῆς Χωροφυλακῆς. Τὸν ἀγῶνα. οἱ
εἰσπράξεις τοῦ ὁποίου διετέθησαν ὑπὲρ
τῶν παιδικῶν Ἐξοχῶν Χωροφυλακῆς,
παρηκολούθησαν οἱ ἐκπρόσωποι τῶν
Ἀρχῶν τῆς πόλεως, Ἀξιωματικοί, Ὑ-
παξιωματικοί καί Χωροφύλακες τῆς Δ. Χ. μ, A .. V,» -m~_ ,_ ,Α
Ἰωαννίνων. καί πλῆθος φιλάθλων. Η
συνάντησι ἔγινε ύπὁ συνεχῆ βροχὴ ἡ ἀπὸ μεταβίβασι τοῦ Δ. Ρεμοὑνδου. Τὸ Οἱ συνθέσεις τῶν δύο ὁμάδων
ὁποία δμὼς δὲν ἐμπόδισε τὶς δύο ὁμάδες 0 - 0 παρέμεινε μεχρι τὸ τέλος τοῦ ἀγῶνος ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗ : Τουρκομἐνης, Φλω-
νἀ ἀναπτύξουν ἕνα περίτεχνο κάι ἐνθου- χάρις στὴν ἑτοιμότητα τοῦ τερματοωύλα- ριώτης (65' Σαταρἀκης), Κυριαζῆς, Σπυ-
σιῶδες παιχνίδι ποῦ ἱκανοποίησε τοὺς κος τῆς Χωροφυλακῆς Τουρκομένη ὁ ρὁπουλος, Ρίζος. Θεοδωρὸπουλος, Χιὤ
3.000 θεατάς. Στὸ 7' ἡ ὁμάς τοῦ Σώματος ὁποτος ἐπραγματοποίησε ὡραῖες ἀποκρού- της, Σταματόπουλος, Ζερβουδακης, Στα-
ἔχασε μοναδικὴ εὐκαιρία νἀ ἀνοίξῃ τὸ σεις σὲ ὡρισμένες κρίσιμες φάσεις. Τὸ
θόπουλος, Ρεμοῦνδος.
σκὁρ ὅταν σοὺτ ἀπὸ εὐνοϊκὴ θεσι τοῦ βαρύτιμο κύπελλο ποὺ εἶχε ἀθλοθετηθῆ
ἀπενεμήθη τιμῆς ἕνεκεν στὴν ὁμάδα τῆς Η ,Α . Σ . ΓΙΑΝΝΙΝΑ: Ντουντούμης,
Δ. Ρεμοῦνδου προσέκρουσε στὴν δοκὸ
τῶν Ἰωαννίνων. Στὸ 12’ ὁ διαιτητὴς ἀκύ- Χωροφυλακῆς ἀπὸ τὸν Ἀνώτερον Διοι- Ζιώγας. Σιὁντης, Βεργος, Βογιατζῆς, Κον-
ρωσε κανονικὸ-κατὰ τὴν γνώμην pug—~ κητὴν Χωροφυλακῆς Ἠπείρου Συντα- τογεωργἲικης᾿ Μοντεζ, Ἀλβαρεζ, Νικο-
τερμα ποὺ ἐπέτυχε ὁ Σπυρόπουλος ὕστερα γματάρχην κ. Πουλὁπουλον. λαΐδης, Γκλασμάνης (46' Φωτεινός).

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΑΘΛΗΤΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΡΣΕΩΣ ΒΑ- W

ΤΗΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΡΩΝ Ε.Δ. ΚΑΙ Σ.Α.

ΕΙΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΙΒΟΥ
Τρεῖς πρῶτες, ἰσάριθμες δεύτερες καὶ
δύο τρίτες νίκες ἦταν ὁ ἀπολογισμὸς τῆς
συμμετοχῆς τῶν ἀθλητῶν τῆς ὁμάδος στί-
βου τοῦ Σώματος εἰς τοὺς Λ᾿. Ἐαρινούς
Μὲ τὴν ἀρτια διοργάνωσι τοῦ Λιμενι-
κοῦ Σώματος διεξήχθη ἀπὸ 26—28 Ἀπρι-
λίου στὶς ἀθλητικὲς ἐγκαταστἀο-εις τοῦ ,4
Σταδίου Καραϊσκἀκη, τό ἐτήσιο Πρω<
τάθλημα ἄρσεως βαρῶν μεταξύ Ἐνόπλων
ι.. ῥΐ

, r J“
Ἀγῶνες στίβου οἱ ὁποτοι διεξήχθησαν
Δυνάμεων καί Σωμάτων Ἀσφαλείας. Ἀ-
τὸν περασμένο μῆνα στὸ στάδιο Καραϊ-
σκάκη εἰς μνήμην τοῦ Α. Παούρη. Πρῶ- πὸ πλευρᾶς Χωροφυλακῆς ἔλαβαν μέρος
τες νίκες ἐσημείωσαν οἱ Χωροφύλακες οί Χωροφύλακες Ἀντώνιος Κουτσου- 1' μὶ, υ
Κούτης 1.500 μ. (3.48.7) Κούσης 5.000 μ.
(14.13.4). Πατρώνης ὕψος (2.12 ἐκ.)᾿ δεύ-
ριδἀκης καί Ἐλευθέριος Στεφανουδάκης 1. Κὶ
οἱ ὁποτοι ἐσημείωσαν ἀπὸ μία πρώτη
τερες οί Διαμαντούλης ὕψος (2.05 ἐκ, νεα
ἀτομικὴ ἐπίδοσις) Συμεωνίδης δέκαθλον νίκη στὴν κατηγορία τους. Συγκεκριμένα
(6.074 β.) Λιακόπουλος σφυροβολία ὁ Χωρ. Κουτσουριδάκης στὴν κατηγο-
(58.90 μ. νεα ἀτομικὴ ἐπίδοσις) καὶ τέλος ρία τῶν 67,5 κιλῶν ἀνύψωσε συνολικὰ
τρίτες οἱ Κόλλιας σφαιροβολία (15.94 μ.)
225 χιλ. (ἀρασσὲ 125 ζεῖτε 150), ἐνῶ ὁ
καί Στοῦκας 3.000 μ, στὴπλ (9.05.2). Η
στήλη συγχαίρει θερμὰ ὅλους τοὺς Χωρο- Χωρ, Στεφανουδάκης στὴν κατηγορία
Ο Χωροφύλαξ Ἐλευθέριος
φύλακες καὶ ἰδιαίτερα τοὺς Διαμαντούλη τῶν 75 κιλῶν ἀνύψωσε συνολικὰ 275 χιλ. Στεφανουδάκης εἰς μίαν χαρακτη-
καί Λιακοπούλου οἱ ὁποτοι ἐβελτίωσαν (ἀρασσὲ, 125 ζεῖτὲ 150>. ριστικῂν προσπάθειάν του.
τίς ἀτομικὲς τους ἐπιδόσεις σχεδὸν μὲ τὴν
ἔναρξι τῆς νέας σαιζόν.

376

ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΑ ΝΕΑ
Κατὰ τὸ διήμερο 4Ἰ5 Μαΐου στὸν Ἀ-
γιο Κοσμᾶ διεξήχθησαν μὲ ἐπιτυχία ἀγῶ-
νες σκοποβοἎ ῆς μεταξὺ Ἀνωτάτων Σχο-
λῶν Στὴν κατηγορία τοῦ ἀεροβοἎου πι-
στολίου ἔλαβαν μερος ἐκτὸς συναγωνι-
σμοῦ καί οί φοιτηταί τῆς Νομικῆς Σχο-
λῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν χωρο-
φύλαξ K. Νικ Ζέρβας Ἴος μὲ 3681400 καί
Ἀνθ1ρχος κ. Νικ. Γαλατιάνὸς Ζος μὲ
3631400.
¥¥
Σύμφωνα μὲ ἀνακοινῶσι τῆς Σκοπευ-
τικῆς Ὁμοσπονδίας τῆς EI...Ia60; τὸν
Ἰούνιο θὰ διεξαχθοῦν οί ἀκόλουθοι ἀ/ῶ-
νεςἱ
379 Ἰουνίου Πρωτάθλημα Ε᾿νὸπλων
Δυνάμεων καί Σωμάτων Ἀσφαλείας.
6—Ἰ2 Ἰουνίου Διεθνεῖς ἀγῶνες στην
Σοφια.
9--12 Ἰουνίου Διεθνεῖς ἀγῶνες στὸ
Βουκουρέστι.
21~27 Ἰουνίου Διεθνεῖς ἀγῶνες στὸ
Βουκουρέστι.
Ἡι
Μὲ τὴν ἄψογη διοργάνωσι τῆς Σχο-
λῆς Ναυτ. Δοκίμων ἔγιναν ἀπὸ 2-4 Μαῖαί
οί ἀγῶνες σκοποβολῆς μεταξὺ τῶν Σχολῶν
Ἀξιωματικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καί
Σωμάτων Ἀσφαλείας. Η Σχολή Ἀξιω-
ματικῶν Χωροφυλακῆς κατέκτησε δευτε-
ρα ὁμαδικὴ νίκη στὸ περίστροφο μὲ 2077Ἰ
2400 Kai τρίτη ὁμαδικὴ νίκη στὸ πολεμι-
κὸν τυφέκιον [βολὴ ἀκριβείας) μὲ I299Ἰ
2400.
ΗΛ/ΑΣ ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ ᾿
Ο διακεκριμένος ἀθλητὴς
καὶ ὑπέροχος ἄνθρωπος
ποὺ ἔφυγε .
Η Ὑπηρεσια Φυσικῆς Ἀγωγῆς
καί Ἀθλητισμοῦ Χωροφυλακῆς
ἀλλὰ καί ἡ μεγάλη οἰκογένεια τοῦ
Σώματος γενικώτερά ἀπὸ τίς 28
Ἀπριλίου θρηνοῦν ἕνα ἐπίλεκτο
μέλος τους: Τὸν ἀείμνηστο τώρα
Χωροφύλακα Ἠλίαν Παναγάκον.
Χρειάσθηκε νὰ περάσουν πολλά
24ωρα μέχρι νἀ συνειδητοποιήσω-
με ὅτι δὲν θὰ ξαναβρεθῆ ἀνάμεσά
μας αὐτὸς που μέχρι χθὲς ἔσφυζε
ἀπὸ ζωὴ καί καλωσύνη ὁ Χωρο-
φύλαξ. ὁ ἄνθρωπος. ὁ ἀθλητὴς. . .
"O1a τοῦτα εσβυναν σιγὰσιγὰ
τὴν στιγμὴ ποῦ τὸν σημάδεψε ἡ
ἐπαρατη ἀρρωστείᾳ τῆς ἐποχῆς I τῆς καραμπίνας τῶν 60 β. πρηνη-
μας. Καὶ τώρα. . . προσπαθοῦμε μὲ r
τοῦτες τίς γραμμὲς νἀ ξαναζωντα-
\I': νωμε στὴν μνήμη μας τὸ σύντο-
μο---ἀλλοίμονο- πέρασμά του ἀπὸ
τὴν ζωὴ. Ο Ἡλίας Παναγβάκος
γεννήθηκε τὸ I930 στὴν Ἀθήνα.
Εἰς τὸ Σῶμα τῆς χωροφυλακῆς I IL
κατετάγη τὸ I950. Μέχρι τὸν θάνα-
τὸ του ὑπηρέτησε μὲ συγκινητικὴ
ἀφοσίωσι τὸ ὑπηρεσιακὸ καθῆκον. εἰς παλαιοτέραν φωτογραφίαν καθ δν χρόνον
Η Ὑπηρεσία τὸν ἐτίμησε κᾆτά ἀνακηρύσσεται νικητὴς πυγμαχικοῦ ἀγῶνος.
ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΑΘΛΗΤΩΝ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΧΩΡΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
4641.... 34I‘
MI
Η νικήτρια ὁμὰς τῶν Δοκίμων Ὑπενωμοταρχῶν ἀμέσως μετὰ τὸν τερματι-
σμὸν μὲ τὸν προπονητὴν των Χωροφύλακα κ. Γεώργιον Αποστολὁπουλον. Εἰς
τὸ μεσον ὁ Διευθυντὴς τῆς « Ἀθλητικῆς Ἠχοῦς» κ. Ἀθανάσιος Σὲμπος
Την 12- 5- I974 διεξήχθη με ἐπιτυχία
ὁ 15ος λαϊκὸς ἀνώμαλος δρόμος που (Ip-
7auIIyEI καθε χρὸνο ἡ Εφι1μερίδα« Αθλ ἡ
τικὴ Ἡχω> ὲπί ἀποστάσεως 4000 μέτρων
καὶ μὲ σημεῖο ἐκκινήσεως καί τερματι-
σμοῦ τὸ Παναθηναικὸν στάδιον. Είς τούς
ἀγῶνες εἎ. αβαν μεςρο 833 ἀθληταί ἀπὸ
ὅλα τὰ διαμερίσματα τῆς χωρας οἱ ὁποῖ-
οι δεν ἀνήκουν σὲ Σωματεῖα τῆς δυνάμεως
τοῦ ΣΕΓΑΣ. Η Σχολὴ Χωροφυλακῆς
Ἀθηνῶν ἔλαβε μέρος με 6 Δοκίμους Υ-
πενωμοταρχας καί δύο Χωροφύλακες τῆς
ΥΦΑΑ ΧωροφυἎ. ακῆς οἱ ὁποτοι ἐτερμάτι-
σαν μὲ τὴν ἀκὸλ ουθη σιεραῖ 2o; AOK
Υπεν[ρχης Δημ. Λαβῆς (12.57) 30;
Δοκ. Υπεν1ρχης Ἰωάννης Ραχωβίτσας
(I2 59) Ἴος Χωρ. Χρ. Ντανᾶς (I331)
9ος Χωρ. Αθαν. Χουλιαρᾶς (13 15) καὶ
οἱ Δοκ. Υπεν1ρχαι Χρ. Κοτσαμπάσης
(18ος) Ἰωάννης Κρεμιώτης (2ως) Βασ
Κ»
__J
'0 ἀείμνηστος Χωροφύλαξ Παναγβάκος
Τραούσης (2305) Kai Σωτ. Ντουσιᾶς
<47ος I.
Στὴν ὁμαδικὴ βαθμοἎοίία τὴν πρώτη
θέσι κατελ αβε ἡ ΣχοἎ. ἡ χωροφυλακῆς μὲ
20 βαθμούς. Δευτέρα Karma/rἸ ἡ Ἐθνικὴ
Ἀκαδημία Σωματικῆς Ἀγωγῆς (69 β
Kai τρίτη ἡ ΣεβαστοπούἎειος Σχολὴ (78
Η στήλη συγχαίρει θερμὰ ὅλους τοὺς
ἀθλητὰς καθὼς Kai τὸν προπονητὴ τῆς
ὁμάδος τοῦ Σώματος ΧωρἸ(α κ Γεώργιον
Ἀποστολ ὀποῦ ον ὁ οποτος παράἎἎ..ηἎα
μὲ τίς ἄλλες ἀθἎ. ητικες ασχολ ίες του ευ-
γενῶς προσφερθείς εἶχε ἀναλάβει τὴν
προπόνησαι τους ἀπὸ τὸν Νοέμβριο τοῦ
I973. Ἀξίζει τελος να σημειωθῆ ὅτι οἱ
Δόκιμοι ΥπενΙρχαι Ραχωβίτσας Kai Λα-
βδῆς ἀντιπροσωπεύ »υν δύο σπουδαῖα
ταἎ. εντα τά ὁποῖα καί βεβαίως δὲν πρέπει
νὰ χαθοῦν.
καιρούς γί αὐτὸ μὲ δυὸ πανηγυρι-
κους ἐπαίνους καί ἕνα ἀπλὸ. Ο
ἀείμνηστος Παναγβάκος διεπρε-
ψε Kui στὸν ἀθλητισμό. Τὸ I966 σε
ἡλικία 36 ὲτῶν - τότε πού οἱ ἄλλοι
ἀποσύρονται-ἐκεῖνος ὕστερα an.)
παρακίνησι τοῦ συναδέλφου του
κ. Ἐπαμ. Ἀποστόλα ὀποῦ ου σημε-
ρινοῦ προπονητοῦ τῆς ὁμάδος Πυ-
7uaxia; τοῦ Σωματος. ἄρχισε νὰ
ἀσχολῆται μὲ τὴν πυγμαχία Στὴν
2ετία I966 I968 ἀνεκηρύχθη πρῶ-
τος Kai δεύτερος νικητὴς στὴν κα-
τη κορια βαρέων βαρῶν σὲ ἀγῶνες
πρωταθλ ὴματος Ἐνοπλ ων Δυνἀ-
μεων Kai Σωμάτων ᾿.ΑσφαἎειας
Kai δυο φορὲς πρωταθἎ.ητὴς ᾿.ΕἎ-
λαδος Γ καί Β κατηγορίας. Ἀπὸ
τὸ I968 μέχρι τὸν θάνατό του εἶχε
τὴν τεχνικὴ φροντίδα τοῦ Σκοπεύ-
τηρίου τῆς Σχολῆς ἐνῶ παραλ ληλ α
ἀγωνιζόταν μὲ ἐπιτυχία στὴν κατη-
γορία τοῦ πολεμικοῦ τυφεκίου Kai
δόν. Εἴκοσι τρία στεφάνια ἀπὸ
ἀθλητὴ ἐς ὄργανά ις, Ὑι ἡ ἐσίες,
συγγενεῖς καί φίλους ἀκολούθησα ν
στὸν τάφο του. Ἦταν καὶ αὐτὸ
ἕνα δεῖγμα ὑστάτης τιμῆς γιὰ τὸν
ἔντιμο που ἔφυγε. Στὴν μνήμη μας
θὰ μείνῃ βαθειά χαραγμένη ἡ μορ-
φὴ του. "A; εἶναι ἐλαφρὸ τὸ χῶμα
τῆς Ἀττικῆς γῆς ποὺ τὸν σκιἒπασε.
377
 ΣΤΑΥΡΟΛΕὌΝ m ΑΡΙΘ. ᾿54 ΚΑΘEΤΩΣ
1. Ἐπανάληνη ἐλέγχου, δοκιμασίας.
123456789101112 2. χρήσιμος πάντοτε χῶρος σπιτιοῦ ἢ καταστήματος-Καί
ἄλλο σύμφωνα τοῦ γαλλικοῦ ἀλφαβήτου-Ἀρχατος συμπλε-
ΦΦὯΦωᾼωΜ-ι

κτικὸς σύνδεσμος (ἀντιστρ.),

ὁ ἷαΔιοιἶοῦνται ἀπὸ ἀξιωματικούς-Τὸ πιὸ ὀγκῶδες ἀπὸ τὰ
ἡ στικ ,
4. Ὁ,τι καὶ τὸ 11β᾿ ὁριζοντίως-Ξενικἠ ἀρνηση-Γνωστὸ
καλλιτεχνικὸ βραβετο.
5. Κτητικὴ ἀντωνυμία στὴν καθαρεύουσα-Τὸ κρύο της εῖ-
ναι ἀνυπόφορο.

6, Εἶναι καὶ τῆς Κολωνίας 6 κάτοικος-Ἀρχαῖα ὄχημα.

7. Ἀρσενικὸ ζῶον-Ἀντϊστροφη γραφὴ τὸῦ 441' ὁριζοντίως.

8. Πρισματοειδὲς τὸ σχῆμα του, στὴν καθαρεύουσα (τὸ νε-

κρὸ γράμμα εἶναι Φ)-Μουσικὴ ἡ γλῶσσα του (αἰτ. δημ.).

9. Συνώνυμα μὲ τὰ εὑχάριστα.

10. Η αἰτιατικὴ πληθυντικοῦ τοῦ θηλυκοῦ κτητικῆς ἀντωνυ-

ιλιἓαὶςλο-ὐίδἒἶἒοἔἑξἓνται σἐ περίφημο πίνακα τοῦ, Βἀν Γκόγκ τὰ

(ἀπ. Pd-)ma ἔξυπνων σκύλων (καθαρ.) -Ὁμηρικὴ σύζυγος

ντιστρ. . .
ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ
12- Ἀντίστροφη γραφὴ λέξεως τῆς ἀρχαίας γιὰ τὴν ἀηδία
1. Διάκριση ἀντωνυμίας (τὸ ἕβδομο γράμμα εἶναι Ι). 3:: εμῖεντἇιἶτοΛἶράμμα εἶναι Σγ-Γἐεννα τοῦ πυρὸς (τὸτρἰτο γράμ-
θα2᾿ Μέρος τοῦ χεριοῦ-Πανάρχαιο φωτιστικὸ μέσο, στὴν κα-
ρευουσα.
3. Ὑπόσταση τῆς Ἀρτέμιδος, ὅπως ἐμφανίζεται στὸν ἀρκα-
δικὸ καὶ τὸν βοιωτικὸ μυθικὸ κύκλο, ἀλλὰ καὶ τὸ ἄνομα μικρῆς
ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΙΣ ΤΔ ΔΥΪΟΚΙΝΗ1Δ
πόλεως τῆς ἐπαρχίας Λοκρίδος-Τελικὸς σύνδεσμος. Τὰ γράμματα Α,Β,Γ,Δ,Ε,ΖἩ,Θ,1,Κ, δείχνουν τὸ ἐμπρὸς
ἳ᾿ Ἀπάντηση σὲ ἐρώτημα-Ἄσπρο καὶ παχὺ σὲ. ,παιδικὸ
πο ημα. δείχνουν τὸ πίσω μέρος τῶν ἰδίων αὐτοκινἡτων. Συνδυάστε
σωστά τὰ γράμματα μἐτοὺς ἀριθμοὺς γιὰ νὰ συμπληρώσετε
5. Σύμφωνα τοῦ γαλλικοῦ ἀλφαβἡτου- Ἡρωίδα ὁμωνύμου
μυθιστορήματος τοῦ Ζολᾶ-Διετέλεσε ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν
τὸ κάθε μοντἑλο.
ἶιἳνετιἒ-ἀήιὲἳ. ἐπί προεδρίας Κέννεντυ καὶ Τζόνσον (τρίτο γρὰν-

6. χρησιμοποιοῦνται σὲ ἐφόδους (τὸ νεκρὸ γράμμα εἶναι Χ).

7. Τὰ ἀρχικὰ ὀργανισμοῦ ποὺ ἐνδιαφέρει ὡρισμένους παρα-
γωγους μας. -
8. «...καλὁ, ὅλα καλά», 6 τίτλος κωμωδίας τοῦ Σαίξπηρ -
Καλλιεργοῦνται σ᾿ ὅλες τὶς χῶρες.
9. Πολιτεῖα τῶν Η.Π.Α., ἡ ὁποῖα ἐξάγει πολύτιμα γουναρικὰ
-ῖΤαλἕἑπυρος, γιὰ τοὺς ...προγόνους μας (τὸ τέταρτο γράμμα
ε ναι .

10. Νησὶ μας, μὲ φημισμένες ραδιοῦχες ἰαματικὲς πηγὲς-

Ὁρατοί μόνο μὲ τὸ ἠλεκτρονικὸ μικροσπὀπιο.
11. Ἱστορικἠ, ἀπὸ νίκη τοῦΜ. Ναπολέοντος, πόλη τῆς Ἀν.
Γερμανίας-Ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ γνωστούς σκηνοθέτες τοῦ γαλ-
λικοῦ κινηματογράφου.

12. Τίτλος ὀμορφιᾶς-Ἐπιδίωξη τῆς προληπτικῆς ἰατρικῆς.

378
ἷθίῖατῖθατῖzimwzms
OAHI‘EITE ΣΩΣΤΑ :

ρίΖετε ὅϊΕ

* ΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ κι ἂν περάσουν * Η ΠΡΩΤΗ σέλλα ἀλόγου κατα-

τὸ μέλι δὲ χαλάει. Σὲ ἀρχαῖους αἰγυ-
ᾙὟτἳζᾓ ἶᾚαᾛᾟᾶᾘ Ξἐ
ooo χρόνια χωρὶς νὰ ἀλλοιωθῆ. , ζἶΞἷἱσΞ να καθήση m“ πἇωω στο «λσ-
1) Ποτον ὄχημα ὀφείλει νὰ πα-
ραχωρήσῃ προτεραιότητα εἰς τὸ
ψσἴμἒἔρᾟεςἳἷἒρἒἒ W σὶ ψ ,ἡ το
Ἆ- το ΓΝΩΣΤΟ owμα τῆς Ἰ=3ἐυ-,
ἄλλο εἰς τὴν εἰκόνα;
α) Τὸ ἐπιβατηγὸν
σφέας στὴν Ἀμερικὴ ἔχεί στὸ δέξό του
χέρι ἕναν πυρσὸ και, σὝθ=ᾁρἳσὟἶᾭὸ ἕναν
κωδικαθπου συμβολίζει τη «διοικηση ,μὲ
β) Τὸ τρίκυκλον
δικαιοσυνηὶ,
Ἀν Η ΓΗ περιστρέφεται γύρω ἀπὸ
τὸν Ἡλιο μὲ ταχύτητα 30 περίπου
χιλιὁμετρα τὸ δευτερόλεπτα, δηλαδὴ
\ τρέχει μὲ 107.000 χιλιόμετρα τὴν ὥρα.
Ξῒλᾜἷᾎἆἕ ἳἆἶΞέἏἶθἔὶἇρἶΞΪἇῼΞΞὗ
709 F’, ᾿ἡ ὁποῖα κούτσαινε κοίἰ δὲν μπο-
Wm ας
ESE Ξιᾞἳᾃἷἇἶᾟἔλἔἶειᾇοἶα Τὸ πρωὶ
,ι- Η ΔΙΩΡΥΓΑ τοῦ Σουέζ ποὺ ἑνώ-
νει τὴ Μεσόγεια Θάλασσα μὲ τὸν ᾿1νδι-
κὸ ὠκεανὸ ἀνοίχτηκε μέσα σὲ 10 χρό-
νια. Ἄρχισε τὸ 1859 καὶ τελείωσε τὸ»
1869. Τὸ μπαλεπἠβολο αὐτὸ ἔργου
τὸ συνέλαβε, τὸ σχεδίασε καὶ τὸ ἐκτέ-
λεσε ὁ Γάλλος μηχανικὸς Φερδινάνδος
Λεσσὲψ.

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΕΙΔΩΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΥ

ΑΜ ΚΟΥΡΚΟΥΤΗ O-E-
ΤΣΑΜΑΔΟΥ 16-ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ-ΤΗΛ. 422-728
2) Ποτον ὄχημα ἐχει προτεραιὁ- Ὡς προερχόμενος ἐκ τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας θέτω εἰς τὴν διά-
τητα διελεύσεως εἰς τὴν ἀνωτέρω θεσιν τῶν κ.κ. Ἀξιωματικῶν καὶ ᾿οπλιτῶν τῆς Ἑλληνικῆς Χω-
εἰκόνας ροφυλακῆς, ἅπαντα τὰ εἴδη τοῦ Καταστήματός μας.
α) Τὸ φορτηγὸν
β) Τὸ ἐπιβατηγὸν
γ) Τὸ δίκυκλον
Α Ν Δ Ρ ΙΚΑ: Κουστούμια , σακκάκια , πανταλόνια, γρα-

τᾨᾓὢᾥ βάτες, ὑποκάμισα, ἐσώρουχα κ.λ.π.

I'YNAIKEIA: φορέματα, ταγἐρ, κουστούμια, πανταλό-
νια, φοῦστες, πλεκτὰ κ.λ.π. ὡς καὶ εἴδη
προικός.
Η Α Ι Δ Ι Κ A: Κουστούμια , φορεματάκια κ .λ .π .

Ἅπαντα τὰ ἀνωτέρω εἴδη μας, παρέχονται μὲ εὐκολίας πληρωμῆς

ἐπὶ μικρᾶ προκαταβολῆ , μὲ ἔκπτωσιν 1ω)ο ἐπὶ τῶν ἀναγραφομένων
τιμῶν μας καὶ ἐξόφλησιν τοῦ ὑπολοίπου εἰς ὃ μηνιαίας δόσεις.
Σημ. Ἐπὶ τῶν ἀγοραζομένων τοῖς μετρητοῖς ἐμπορευμάτων ἡ πα-
3) Ποτον ὄχημα ἔχει προτεραιὁ- ρεχομένη {mu-wot; ἀνέρχεται εἰς 200)0 .
τητα διελεύσεως εἰς τὴν εἰκόνας
α) Τὸ δίκυκλον Μετὰ τιμῆς
β) Τὸ ἐπιβατηγὸν αὐτοκίνητον Νικόλαος Κουρκούτης

379
 ι
Ἐᾝ Ὕἰ ‘W ᾿
Μ-τ--π-ᾨἘΞ--τη-ᾗ- W‘s-4‘4“ «κη-ωηψ,-
ιιιιῆιἶι

M
ι.
β
"It": , fi11“
β

ι -᾿ I ""'
ικ

ιιΠΠΠΠ -,===--

στολος, ΓΚΟΤΣΗΣ Γεώργιος, ΓΙΑΝΝΑ-

ΚΟΠΟΥΛΟΣ Ἀναστάσιος καὶ ΓΕΩΡ-
ΠΡΟΑΓΩΓΑΙ- ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑΙ
ΑΞΙΩΜΑΤ ΙΚΩΝ
Δί ἀποφάσεως τοῦ Ἀνωτέρου Συμ-
βουλίου Κρίσεως Ἀξιωματικῶν Χωροφυ-
λακῆς ἐξεδόθησαν καὶ ἐδημοσιεύθησαν
ἶαὢνἶἳξἒἒἒθ ἑἳἕἕἶἒἕἑἕἓσἒἶἓτἶἓζϊαἆῦἀἒἓ
λουθοι κατὰ βαθμοὺς προαγωγαὶ καὶ ἀπο-
στρατεϊαι:
Προήχθησαν εἰς Ὑποστρατήγους καὶ
ἐτέθησαν ἐκτὸς ὀργανικῶν θέσεων:
Οἱ Ταξίαρχοι ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Γεώργιος καὶ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ Δη-
μήτριος-
Εἰς Ταξιάρχους οἰ Συνταγματάρχαι
ΚΟΥΝΤΟΥΡΗΣ Ἰωάννης καὶ ΚΑΠΕΛ-
ΛΟΣ Βλάσιος.
Πρὸς πλήρωσιν τῶν δημιουργηθεισῶν
κενῶν ὀργανικῶν θέσεων προήχθησαν
Εἰς Ὑποστράτηγον ὁ Ταξίαρχος ΠΑ-
ΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Ἰωάννης,
Εἰς Ταξιάρχους οἰ Συνταγματάρχαι
ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Πλάτων καὶ ΣΤΑΥ-
ΡΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος.
Εἰς Συνταγματάρχας οἱ Ἀντ1ρχαι
ΜΠΕΤΑΣ Δημήτριος, ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ
Ἀγγελος, ΔΑΜΙΑΝΑΚΟΣ Παναγιώτης
καὶ ΚΟΥΡΚΟΥΛΑΚΟΣ Παναγιώτης.
Εἰς Ἀντισυνταγματάρχας oi Ταγ1ρχαι:
ΒΑΛΕΡΓΑΚΗΣ Ἐμμανουἡλ, ΓΙΑΝΝΟ-
ΠΟΥΛΟΣ Γρηγόριος, ΚΟΥΣΙΟΥΡΗΣ
Παναγιώτης, ΚΟΝΔΥΛΗΣ Παναγιώτης
καὶ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ Χαράλαμπος.
Εἰς Ταγματάρχας oi Moipapxot: ΘΕΟ-
ΔΩΡΑΚΗΣ Ἠλίας. ΚΙΝΤΩΝΗΣ Ἀπό-
ΓΟΥΣΗΣ Χρῆστος Εἰς Μοιράρχους οὶ
ὙπομοίραρχοΕ ΠΑΡΟΥΣΙΝΑΣ Ἀθανά-
σιος, ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ Γεώργιος, ΒΑΛΑΩ-
ΡΑΣ ΚωνΙνος, ΚΑΡΑΜΠΑΧΤΣΗΣ Γεώρ-
γιος καὶ ΠΡΙΟΝΑΣ Βασίλειος.
Εἰς Ἀνθυπομοἰραρχον ὁ Ἀνθιστῇς
ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ Πᾶνος.
Ἐπίσης ἀπεστρατεὐθη, λόγῳ σωματι-
κῆς ἀνικανότητος, ὁ ἈντισΙρχης ΣΤΑΥ-
ΡΟΠΟΥΛΟΣ ἢ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ Σταῦ-
ρος.
ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ
Δί ἀποφάσεως τοῦ Ὑπουργοῦ Δημο-
σίας τάξεως ἐπραγματοποιήθησαν πρὸς
κάλυψιν κενῶν ὀργανικῶν θέσεων αἰ Κἀ-
τωθι μεταθέσεις Ἀξιωματικῶν:
Ο Ὑποστράτηγος ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑ-
ΟΥ Ἰωάννης ἐκ τῆς Δ. Α. Θεσσαλονίκης
εἰς B' Ἐπιθεώρησιν Χωροφυλακῆς (Θεσ-
σαλονίκη) ὡς Ἐπιθεωρητὴς.
Οἰ Ταξὶαρχοι: ΚΟΥΤΣΙΝΑΣ Πανα-
γιώτης ἐκ τῆς Υ. Π. Ε. Α. εἰς τὴν A' Ἐπι-
θεὡρησιν Χωροφυλακῆς (Ἀθῆναι), ὡς
Ἐπιθεωρητὴς
ΚΟΚΚΙΝΟΣ Εὐάγγελος ἐκ Γεν. Οἰκο-
νομικῆς Ἐπιθεωρήσεως Χωρικῆς εἰς τὴν
Υ.Π.Ε.Α., ὡς βοηθὸς Ἀρχηγοῦ.
ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ Σόλων ἐκ Σ.Α.Χ. εἰς
τὴν Σ.Ο.Χ,, ὡς Διοικητὴς
ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Πλάτων ἐξ Ἀρ-
χηγείου Χωρικῆς εἰς τὴν Σ.Α.Χ. ὡς Διοι-
κητὴς καὶ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος
ἐξ Α. Δ. Χ. Κρήτης εἰς Δ. Α. Θεσσαλονί-
κης, ὡς Διευθυντἡς.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΙΣ
Ἀξιωματικοὶ (1) εἰς θέματα Δημοσίων
Σχέσεων (2015-2717174).
Ἀξιωματικοῖ (30) εἰς Σ. Α. Χ. διὰ θέ-
ματα Ἐθν. Ἀσφαλείας (915-617174.
Ὑπαξιωματικοὶ (6) εἰς φωτογραφικὴν
τέχνην (1-2015174).
Ὑπαξιωματικοὶ (40) εἰς ἐνταῦθα Σχολὴν
Ἐθν. Ἀσφαλείας (215 - 2916174)
Ὑπαξιωματικοὶ (40) εἰς ΚΕΠΑ διὰ
θέματα Πολ. Ἀμύνης καὶ Ρ. Β. Χ. Πολέ-
μου (2-2915174).
Ἄνδρες Χωρικῆς (26) εἰς Υ. Α. Ε.
Π. πρωτευούσης διά θέματα ἀεροπειρα-
τείας (16-2915174).
Χωροφύλακες (10) ὡς ὁδηγοὶ αὐτοκι-
νήτου εἰς ΚΕΡΕΙΣ Θηβῶν (2715-2717174).
Χωροφύλακες (40) εἰς Θεσσαλονίκην
διὰ θέματα Τροχαίας (1315-1117174).
Χωροφύλακες (50) ὡς ὁδηγοὶ αὐτοκι-
νήτου (HS-2916174).
ΝΕΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΥ ΣΥ-
ΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ΟΠ Λ Ι Τ Ω Ν
ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗ-
ΛΩΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ
Τὴν 19-5-1974 καὶ ῶραν 10.00' ἐπρα.-
γματοποιἠθη εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ κινη-
ματογραφου τῆς Σχολῆς Χωροφυλακῆς
ἡ ἐτησία 3η Τακτικὴ Γενικὴ Συνέλευσις
τοῦ οἰκοδομικοῦ Συνεταιρισμοῦ Ὁπλι-
ἒνῆωἰ Πολιτικῶν Ὑπαλλήλων Χωροφυ.
κ ς.

Ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τῆς ἑορτῆς τῆς «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΗΜΕΡΑΣ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ», κατὰ τὴν ὁποίαν
δια τὸ τρίζον ἔτος ἐτέθη ὡς στόχος ἡ συγκέντρωσις
ΑΝΔΡΩΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ αἵματος δι ἐθελοντικῆς αἰμοδοσὶας, τὸ Ἀρχηγεῖον
τῆς ,Χωροφυλακῆς ἐξέδωκεν ὁδηγίας πρὸς ἀπάσας
τας ,Ανωτέρας Διοικήσεις Χωροφυλακῆς, ὅπως διευ-
κολυνουν τὴν μετάβασιν τῶν ἐθελοντῶν αἱμοδοτῶν
ἀνδρῶν τοῦ Σὡματος. εἰς τὰ αἰμοδοτικὴ κέντρα, ἀπὸ
18 ἕως 30 Μαΐου 1974 πρὸς αἱμοδοσίαν.
Ἐντὸς τῶν ἀνωτέρω πλαισὶων, τάς πρωινὰς ὥρας
τῆς 16-5-1974 μετέβησαν εἰς τὰς Σχολὰς Χωροφυλακῆς
Ἀθηνῶν κινητὰ συνεργεῖα τοῦ Ε.Ε.Σ., τὰ ὁποῖα ἔλαβον
αῖμα ἀπὸ τους ἐθελοντάς αἱμοδότας ἄνδρας τῆς Χωρο-
φυλακῆς. τῶν Ὑπηρεσιῶν Λεκανοπεδίου Ἀττικῆς.
Ἐπὶ παρουσία τοῦ Α᾿ Ὑπαρχηγοῦ τοῦ Σώματος Ὑπο-
στρατηγου γ. ΚΩΝ, ΑΛΕὌΠΟΥΛΟΥ, τοὺς ἐθελοντάς
τῆς αἱμοδοσίας προσεφώνησεν ὁ ὁμότιμος Καθηγητὴς
τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ πρόεδρος τῆς Κεντρι-
κῆς Ἐφορείας Αἱμοδοσίας τοῦ Ε.Ε.Σ. κ. ΛΟΥΡΙΔΗΣ,
τονἰσας, ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Χωροφυλακὴ καὶ πάλιν
προσέφερεν ἁπτὸν δεῖγμα τῶν Ἑλληνοχριστιανικῶν
ἰδεωδῶν διὰ τῶν ὁποῖων εἶναι ἐμποτισμένοι οἱ ἄνδρες
της. Εἰς τὴν φωτογραφίαν στιγμιότυπον ἀπὸ τὴν
αἱμοδοσίαν τῶν ἀνδρῶν τοῦ Σώματος εἰς τὰς Σχολάς
Χωροφυλακῆς Ἀθηνῶν.
 Τὴν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνἐ Γ
λεύσεως παρηκολούθησαν ὁ κ. B' Ὑπαρ-
χηγὸς χωροφυλακῆς Ὑποστράτηγος κ.
Παναγιώτης ΜΑΡΟΥΣΗΣ, ὡς ἐκπρὁσω-
πος τοῦ ὑπηρεσιακῶς κωλυομένου κ.
Ἀρχηγοῦ Χωροφυλακῆς καὶ ὁ Διοικη-
τὴς τῆς Σχολῆς Ὁπλιτῶν Χωροφυλακῆς
Ταξίαρχος κ. Σόλων ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ.
Πρὸς τὴν Γενικὴν Συνέλευσιν ἐξετέ-
θησαν τὰ Πεπραγμένα τοῦ Συνεταιρισμοῦ
. ..ἝΞἼ
ἔτους 1973.
Πρὸς τὰ παρευρεθέντα ἐν τῇ Γενικῇ
Συνελεύσει μέλη ὡμίλησεν ὁ κ. B' Ὑ-
παρχηγὸς Χωροφυλακῆς. ὅστις καὶ ἐβε-
ᾩἏχἳξἳ
βαίωσε ταῦτα περὶ τοῦ ἀμερίστου καὶ ἀδια-

ΕΥΑ
λήπτου ἐνδιαφέροντος τῆς Ἡγεσίας διὰ
τὴν ἐπιτυχίαν τῶν σκοπῶν τοῦ Συνεται-
ρισμοῦ, ἀλλὰ καὶ τῶν λοιπῶν θεμάτων τῶν
ἀπασχολούντων τους Ὁπλίτας.
Λόγῳ ἐλλείψεως τῆς ὑπὸ τοῦ Νόμου
ἀπαιτουμένης ηὐξημένης προσελεύσεως
μελῶν, δὲν κατέστη ἐφικτὴ ἡ λῆψις ἀπο-
φάσεως ἐπὶ τοῦ ἔχοντος τὴν μεγαλυτέραν
σπουδαιότητα θέματος τῆς Ἡμερησίας
Διατάξεως ἀφορῶντος εἰς τὴν ἐξουσιο-
δότησιν τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου ὄ-
πως προβῆ εἰς τὴν ἀγορὰν ἢ ἐνεργείας
ἐκχωρήσεως συγκεκριμένης ἐκτάσεως.
Τὸ θέμα τοῦτο τῆς Ἡμερησίας Δια-
τάξεως θά ἐπανέλθῃ πρὸς συζήτησιν εἰς
νέαν Γενικὴν Συνέλευσιν συγκαλουμένην
προσεχῶς ὅτε θὰ ληφθῇ ἐγκύρας ἀπόφα-
σις μἐ ὀσοσδήποτε παρόντας.
Ἐπὶ τῶν λοιπῶν συζητηθέντων θεμά-
των ἐλἡφθησαν, νομίμως ἀποφάσεις,
Ὡς πληροφορούμεθα εἰς τὸν Συνεταί
ρισμὸν ἔχουν ἐγγραφῆ μέχρι τοῦδε 755
ἄνδρες, σὶ δὲ περὶ τὸν Συνεταιρισμὸν
ἀσχολούμενοι ἀφ᾿ ἑνὸς ἐπιδεικνύουν μέ-
γα ἐνδιαφέρον διὰ τὴν πραγματοποίησιν᾿
τῶν καταστατικῶν σκοπῶν του ἀφ᾿ ἐτέ-
ρου δὲ ἐργάζονται ἐκτὸς τῶν ὑπηρεσια-
κῶν των καθηκόντων μὲ τὰ ὁποῖα ού-
τοι εἷναι ἐπιφορτισμένοι.

Ἀπὸ 6-11 Μαΐου ἐπραγματοποιήθη ἐκπαιδευ-

τικἡ ἐκδρομὴ τῶν Δοκίμων Ἀξινῶν ἀμφοτέρων ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ
τῶν τάξεων, ἐπισκεφθέντων, ἡ μὲν B' Τάξις τὴν
Κεντρικὴν-Ἀνατολικὴν Μακεδονίαν καὶ Θράκην ΔΟΚ. ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΧΩΡ)ΚΗΣ
ἤτοι τὰς πόλεις Κατερίνην, Θεσσαλονίκην,
Σέρρας, Δράμαν Καβάλαν, Ξάνθην, Κομοτινἠν᾿
Ἀλεξανδρούπολιν Σουφλίον, Διδυμότειχον καὶ
Ὁρεστιάδα, ἡ δὲ A' τάξις τὰς πόλεις Πάτρας,
Μεσολὀγγιον, Ἀγρίνιον, Ἀρταν, Πρέβεζαν,
Κέρκυραν, Ἰωάννινα, Καλαμπἀκα, Τρίκαλά
Καρδίτσαν καὶ Λαμίαν.
Κατὰ τὴν ἄφιξιν τῶν Δοκίμων Ἀξινῶν εἰς τὰς
ἀνωτέρω πόλεις ὑπεδέχοντοκαί ἐδεξιοῦντο αὐτοὺς
αἰ τοπικαὶ ἀρχαὶ ΧωρΙκῆς, Νομαρχίας᾿ Δήμων
καὶ Ὁμίλων Φίλων Χωρ1κῆς, ἐπεκράτει δἐ
ἀτμόσφαιρα ἐγκαρδιότητος καὶ ἀγάπης.
ΟΙ Δόκιμοι ἈξΙκοὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Σχολὴν
κατενθουσιασμένοι, ἀφῆκαν δἐ ἀρίστας ἐντυπώ-
σεις εἰς τοὺς κατοίκους τῶν περιοχῶν ἂς ἐπε-
σκέφθησαν.
Εἰς τὰς φωτογραφίας στιγμιότυπα ἀπὸ τὴν
ἐκπαιδευτικὴν ἐκδρομὴν.

σᾄθθἷζἳ ἴσέ arm 5‘
Ἴ «ἶθῖθγιθυὶΰᾒᾎἱἵἒἱξἴυἓ ,
Ἐγγράφους εὐχαριστίας
« ἐξέφρασαν :
Π ΑΡΧΙΕΙΠΣΚΟΠΗ ΑΘΠΝΩΝ,Π ΙΕ-
ΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΡΤΗΣ, ΤΟ ΑΝΑ-
ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΘΠ-
ΛΕΩΝ ΠΕΥΚΠΣ, ΤΟ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΕ-
ΚΟΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΘΗ-
ΛΕΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙ-
ΚΟΝ [ΔΡΥΜΛ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ-
ΡΩΝ ΚΟΡΑΣΙΔΩΝ «O ΑΓΙΟΣ ΑΝ-
ΔΡΕΑΣ» Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ καὶ ὁ ΣΥΛΛΟ-
ΓΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΩΦΩΝ ΚΑΙ ΒΑ-
ΡΠΚΟΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ πρὸς τὸ Ἀρχη-
γεδν χωροφυλακῆς διὰ τὴν οἰκονομικὴν
ἐνίσχυσιν, τὴν ὁποίαν παρέσχε πρὸς ἅπαντα
τὰ ἀνωτέρω ἱδρύματα, κατὰ τὰς ἁγίας
ἡμέρας τοῦ Πάσχα καὶ τῆς ἐπετείου τῆς
Προστάτιδος τοῦ Σώματος Ἀγίας Εἰρή-
νης. Ἐπίσης τὸ ΖΑΝΝΕΙΟΝ ΟΡΦΑΝΟ-
ΤΡΟΦΕΙΟΝ ΑΡΡΕΝΩΝ ΠΕΡΑΙΩΣ-
ΕΚΑΛΗΣ, πρὸς τὴν ΣΧΟΛΗΝ ΑΞΙΩ-
ΜΑΤΙΚΩΝ ΧΩΡ)ΚΗΣ διὰ τὴν οἰκονομι-
κὴν ἐνίσχυσιν πρὸς τοὺς τροφίμους του,
κατὰ τὰς ἀνωτέρω ἑορτάς.
ᾑῂ
Ο Ἀντ)γος ἐ. ὰ. κ. Ἰάννης ΜΑΛΙΚΟΥΡ-
ΤΗΣ πρὸς τὸν Ἀνώτερον Διοικητὴν Θεσ-
σαλίας Συντ)ρχην κ. Παναγιώτην ΤΣΙ-
ΚΟΥΡΗΝ διὰ τὴν ἀμέριστον συμπαρά-
στασιν τοῦ ἰδίου καὶ τῶν ὑπ᾿ αὐτῶν ἀνδρῶν
κατὰ τὸ ἐπισυμβὰν εἰς τοῦτον αὐτοκινητι-
στικὸν δυστύχημα.
ᾉᾂ
ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΛΣΙΗΝ ΜΕΤΑΛΛΙΝΩΝ
ΕΙΔΩΝ «ΦΟΙΝΕ» ΜΑΝΟΣ-ΝΙΚΟΛΑ-
ΟΥ (Τέρμα Βότση) ΘΕΣ)ΝΙΚΠ πρὸς τὸν
Χωρ)κα τοῦ A' Ἀστυν. Τμήματος κ.
Ἀθανάσιον Κ(.)1Ἵ᾿1)()Υλ1 ΠΗΝ διὰ τὴν
ἀνεύρεσιν καὶ παράδοσιν χαρτοφύλακος πε-
ριέχοντος συναλλαγματικάς ἀξίας 700.000
δραχμῶν καὶ διάφορα ἄλλα χρεώγραφα
ἀξίας 500.000 δραχμῶν.
Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ
ΛΑΜΙΑΣ πρὸς τὰς Τουριστικὰς Ἀστυνο-
μίας Ἀρχαίας ᾿ολυμπίας καὶ Ναυπλίου
διὰ τὴν ἀμέριστον συμπαράστασιν καὶ πρό-
θυμον ἐξυπηρέτησιν τῶν σπουδαστῶν καὶ
τῶν συνοδῶν καθηγητῶν των κατὰ τὴν
πρόσφατον ἐπίσκεψιν εἰς τοὺς ἀρχαιολογι-
κοὑς χώρους ὡς καὶ διὰ τὴν ἔξοχον ξενά-
γησίν των.
ᾉᾉ
Ο κ. ΝΙΚ. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, κά-
τοικος Ἀθηνῶν, Μακεδονίας Ισ, πρὸς τοὺς
ἄνδρας τοῦ Κέντρου Ἐπεμβάσεως Κοριν-
θἰας καὶ ἰδιαιτέρως πρὸς τὸν ᾿Ἱ᾿πεν)ρχην
τοῦ Σταθμοῦ Τροχαίας Ξυλοκάστρου κ.
Στυλιανὸν ΜΛΡΙΔΑΚΗΝ, οἵτινες τὸν
ἐξυπηρέτησαν θετικῶς καὶ ἀμέσως κατὰ
τὴν ἐπισυμβᾶσαν πρόσφατον βλάβην τοῦ
αὐτοκινήτου του, ἐπὶ τῆς Ἐθνικῆς ὁδοῦ
Ἀθηνῶν -Πατρῶν.
ᾉᾉ
Ο κ. Ἀπόστολος MEMO): (Ἀσφαλι-
στικαὶ ᾿ Βργασίαι, κάτοικος Ἀθηνῶν ' Αγίου
Κων)νου 119-51) πρὸς τοὺς ἄνδρας τοῦ
Ἱ᾿.Ἰ᾿. Κιν. Τριπόλεως διὰ τὰς πάρασχέ
θείσας εἰς αὐτὸν ὑπηρεσιακὰς ἐκδουλεὐ-
σεις, κατὰ τὸ ἐπισυμβὰν προσφάτως εἰς
τοῦτον αὐτοκινητιστικὸν δυστύχημα.
Η Ἀμερικανὶς ὑπήκοος Κ. MARILYN
ΙἼῌἩᾈΠἼΤΑ πρὸς τὰς ὑπηρεσίας Χωρ)κἢς
τῆς πόλεως Κερκύρας, διὰ τὴν ἄμεσον
ἀνεύρεσιν καὶ παράδοσιν τοῦ ἀπολεσθέντος
πορτοφολιοῦ της, κατὰ τὴν πρόσφατον
ἐπίσκεψιν της εἰς τὴν νῆσον .
Οἱ Ἀφοὶ ΑΠΗΣΤ( ΜΙΔΠ Ο.Ε. (Δαβά-
κη 10, Ἥλιούπολις, Θεσσαλονίκη) πρὸς
τούς ἄνδρας τῆς Ἴ᾿ποδ)νσεως Γενικῆς
Ἀσφαλείας ΘεσἸνίκης, διὰ τὴν ἄμεσον
ἀνακάλυψιν καὶ σύλληψιν τῶν δραστῶν
τῆς γενομένης εἰς βάρος των κλοπῆς
οἰκοδομικῶν ὑλικῶν.
'() Δημοσιογράφος κ, Γεώργιος Μελί-
κης, πρὸς τὸν Δ)τὴν τοῦ Σταθμοῦ Χωρο-
φυλακῆς Μελίκης —- Βεροίας Ἀνο)σ-.-ήν
κ. Ἀνδρέαν Ἀγγελοπούλου διὰ τὴν ἀνά
πτυχθεῖσαν I'm" αὑτοῦ κοινωνικὴν καὶ πο-
λιτιστικὴν δραστηριότητα ἐν τῇ περιοχῇ
εὐθύνης του.
ᾑᾑ-
᾿() Νομάρχης Καρδίτσης κ. Κων)νος
ΖΙΩΤΑΣ πρὸς τὸν Δ)τὴν Δ)σεως Χωρο-
φυλακῆς Κιλκὶς Ἀντ)ρχην κ. Σπέντζαν
διὰ τὴν γόνιμον καὶ ἐποικοδομιτικὴν συ-
νεργασίαν ὶτων, ὅτε ὁ κ. Νομάρχης ὑπη-
Ξιέτει εις την Νομαρχίαν Κιλκἰς.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ

ΧΕΙΡΙΣΜΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΝ
ΕΛΕΓΚΤΩΝ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ

Η ἐπίδρασις τῆς τεχνολογικῆς προόδου εἰς τοῦς το-

μεῖς ἐνδιαφέροντος τοῦ Σώματος Χωροφυλακῆς. ἐκτὸς
τῶν προβλημάτων τὰ ὁποῖα δημιουργεῖ ἐν τῇ ἀσκήσει
τοῦ Ἀστυνομικοῦ ἐργου. προσφέρει καὶ τελεσφόρα μέσα
διὰ τῶν ὁποῖων καθίσταται δυνατὴ ἡ παρακολούθησις
καὶ ἔλεγχος τῆς ὑπὸ τὸν σύγχρονον ἰλιγγιώδη ρυθμὸν
ἐξελίξεως τῶν διαφόρων καταστάσεων, Μεταξὺ τῶν
τεχνικῶν καὶ Ἐπιστημονικῶν μέσων τὰ ὁποῖα πλαι-
σιὡνουν τὸ ἔμψυχον ὑλικὸν τοῦ Σὠματος. ῶστε τοῦτο
νὰ εἶναι εἰς θέσιν νὰ ἐφαρμόσῃ συγχρόνους μεθόδους
δράσεως καὶ νὰ ἐπιτύχη ἀποτελέσματα ἀνάλογα πρὸς
, τὰς δυνατότητας τὰς ὁποίας παρέχει ἡ σύγχρονος τεχνο-
,j λογικὴ ἐξέλιξις, συγκαταλέγονται καὶ τὰ ἠλεκτρονικᾷ
᾿ μηχανήματα «ΕΛΕΓΚΤΗΣ ΨΕΥΔΟΥΣ». Ἀποστολὴ
τῶν μηχανημάτων τούτων εἶναι ἡ ὀρθὴ διάγνωσις τῆς
ὁμολογίας μαρτύρων ἢ κατηγορουμἑνων, ὥστε ὁ ἀνακρί-
νων Ἀξιωματιιώς, ἀπηλλαγμένος ἐκ τυχὸν ἐπιδράσεων
ἢ προκαταλήψεων, να βοηθῆται κατὰ τὴν ἐκτίμησιν
τῆς εἰλικρινείας τοῦ ἐξεταζομένου καὶ νὰ συντελῆ ὅτῳ
θετικῶς εἰς τὴν ἀπονομὴν τῆς δικαιοσύνης.
Πέραν τῶν ἀνωτέρω. τὰ ἐν λόγῳ μηχανήματα. συν-
τελοῦν εἰς τὴν διεξαγωγὴν πολιτισμένης ἀνακρίσεως,
κυριώτερον στοιχεῖον τῆς ὁποῖας εἶναι ὁ σεβασμὸς τῆς
προσωπικότητος τοῦ ἐξεταζομἐνου.
Τὸ Ἀρχηγεῖον Χωροφυλακῆς εἰς ἐφαρμογὴν ἐινά
λόγου προγράμματος. ἐνήργησεν ἀπὸ 27-4 ἕως 4-5-74
διὰ τοῦ παρ᾿ αὐτῷ Μοιράρχου ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗ Ἡλία,
ἐκπαίδευσιν εἰς τὴν Ἀστυνομικὴν ΔίνησινΘεσσαλονί-
κης. Ἀξιωματικῶν τῶν Ὑπηρεσιῶν Ἀσφαλείας, εἰς τὸν
χειρισμὸν καὶ χρῆσιν παρ᾿ αὐτῶν τῶν ἐν λόγῳ μηχανη-
μάτων.
ΑΙ φωτογραφίαι παρουσιάζουν διαφόρους φάσεις
τῆς ἐκπαιδεὑσεως.

382
 GBENVILLE - LEONARD
C0CK
Ο φιλλέλην Ἄγγλος Ἀστυ -

Η «ψει/υκ,

. ,φίξ a _
, _ γᾷ, .3

Ἰδιαιτέραν συγκίνησιν προεκά-

d: 31333-3, ,ἕ-θν - κ . . , ᾗ « λεσεν εἰς τοὺς κύκλους τῆς Ἑλλη-
νικῆς Χωροφυλακῆς ὁ ἐπισυμβὰς
Τὴν 7ην Μαΐου 1974, ἀφίχθησαν ἀεροπορικῶς εἰς Ἀθήνας, πρὸς ἐπί- εἰς Ἀγγλίαν τὴν 25-4-74, λόγῳ νό-
σκεψιν τῶν ἀρχαιολογικῶν θησαυρῶν καὶ ἄλλων τουριστικῶν ἐξιοθεά- σου, θάνατος τοῦ ἀξίου σεβασμοῦ
των τῆς χώρας μας, αἱ Ἀμερικανίδες Mrs M. FIELDS, ἀρχινοσοκόμος καὶ φίλου τῆς χώρας μας ΤαγμΙρχου
τῆς Ἀστυνομικῆς κλινικῆς τῆς WASHINGTON, Kai Mrs A. JOSEPH COCK. Αὐτὸ ἄλλως τε ἐπιμαρτυ-
λάτρεις τῆς Ἑλλάδος, ἀμφότεραι σύζυγοι μελῶν τοῦ Διεθνοῦς Ἀστυνομικοῦ ρεῖται καὶ ἀπὸ τὴν τελευταίαν ἐπι-
Συνδέσμου (Ι.Ρ.Α.). θυμίαν του νὰ ἐναποτεθῆ ἡ τέφρα
Εἰς τὸ ἀεροδρόμιον τὰς ὑπεδέχθησαν ἐκπρόσωποι τοῦ Τμήματος Δή τῆς σωροῦ του εἰς Κέρκυραν, ὅ-
μοσίων Σχέσεων τοῦ Ἀρχηγείου Χωροφυλακῆς, οἱ ὁποτοι, ἐν συνεχείᾳ, που έζησεν κατὰ τὰ τελευταῖα πρὸ
τὰς ἐξενάγησαν καὶ τὰς διηυκόλυναν ποικιλοτρόπως, κατὰ τὸν χρόνον τῆς τοῦ θανάτου του ἐτη. Η κηδεία
ἐδῶ παραμονῆς των. του ἐτελέσθη τὴν 4—5-74. Κατ᾿ αὐ-
τὴν ἐξεφώνησεν ἐμπνευσμένον ἐπι-
Αί κυρίαι FIELDS Kai JOSEPH, ἐξέφρασαν κατὰ τὴν ἀναχώρησίν των
τὸν ἐνθουσιασμὸν καὶ τὴν συγκίνησίν των, προσέτι δὲ τὰς θερμὰς εὐχαριστίας κἡδειον ὁ συνάδελφός του ἐ. ἀ.
των πρὸς τὴν Χωροφυλακήν, διὰ τὴν ἐπιφυλαχθεῖσαν εἰς αὐτὰς ὑποδοχήν. JOHN K. FORTE, μέλος τῆς ἐν
Ἑλλάδι Βρεττανικῆς Ἀποστολῆς
(1946- 1952) Kai εἶτα Ὑποπρόξε-
νος ἐν Κερκύρᾳ (1958 - 1971). ,
Κατόπιν ἐνεργειῶν τοῦ Υ. Δ. Τάξεως Ο Ταγματάρχης G. L. COCK,
πρὸς τὸ Ὑπουργεῖον Κοινωνικῶν Ὑπη- κατόπιν εὐδοκίμων σπουδῶν, ἐλα-
ρεσιῶν Οἱ ἄνδρες τῆς Χωρικῆς μετέβη- ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΣ ΑΜΕΣΟΥ βε τὸν τίτλον τοῦ Δρος τῆς Ἐπι-
σαν εἰς τὰ ἀνὰ τὴν χώραν Νοσηλευτικὰ στήμης ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιον
Ἱδρύματα, Σταθμοὺς καὶ Κέντρα Αἱμοδο᾿ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΣ Δ.Α.Π.Π. ΕἙΤΕΡ. Κατετάγη καὶ ὑπηρέτή
σίας καὶ Μικροβιολογικὰ Ἐργαστήρια σεν εἰς τὴν Μητροπολιτικὴν Ἀ-
διὰ τὸν καθορισμὁν, δωρεάν, τῆς ὁμάδος στυνομἰαν τοῦ Λονδίνου προαχθεὶς
αἵματος καὶ RHESUS αὐτῶν πρὸς έκ- εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ Ἀστυνόμου.
δοσιν τῶν νέων Δελτίων ταυτότητός των Εἰς τὴν Ἑλλάδα ὑπηρέτησεν (᾿45 - i
Κατὰ μῆνα Ἀπρίλιον 1974 οἱ ἄνδρες
tit τῆς Ἀμέσου Ἐπεμβάσεὼς τῆς Δ. Α. Π. 1952) ὡς μέλος τῆς Βρεττανικῆς
Π. συνέδραμον (150) κινδυνεύοντα ἢ χρή- Ἀστυνομικῆς Ἀποστολῆς. Εἶχε
Ἐπίσης δί ἀποφάσεως αὐτοῦ τὸ Ἀρ- ζοντα βοηθείας πρόσωπα, διευθέτησαν τοποθετηθῆ εἰς τὸ Ἐκπαιδευτικὸν
χηγεἴον ἐτροποποίησε τὰς σχετικὰς δια- (819) διαφορᾶς πολιτῶν, ἀπηύθυνον συ- Τμῆμα τῆς Ἀποστολῆς καὶ ἐκ τοῦ
τάξεις τοῦ Κανονισμοῦ τοῦ Σώματος καὶ στάσεις πρὸς (1076) παραβάτας Νόμων ἐν σύνεγγυς παρηκολούθει μὲ ἀδιά-
οῦτω κατέστη δυνατὴ ἢ, ἐκ περιτροπῆς, γένει. Ἀνεῦρον Kai παρέδωσαν ἁρμο- πτωτον πάντα ἐνδιαφέρον τὴν ὅ-
χορήγησις καὶ δευτέρας 24ώρου ἀδείας δίως (15) ἐξαφανισθέντας, (11) ψυχοπα- λην ἐκπαίδευσιν τῶν Δοκίμων βα-
ἀπουσίας- ἀντὶ τῆς μιᾶς Τοιαύτης κατὰ θεῖς καὶ (60) κλαπέντα ἢ ἀπολεσθέντα θμοφόρων τῶν Σχολῶν Χωρικῆς
μῆνα ποὺ ἴσχυε μέχρι σήμερον-εἰς τοὺς ὀχήματα καὶ ἀντικείμενα πάσης φύσεως. Ἀθηνῶν. ᾿
ἄνδρας καὶ τὰς γυναῖκας τῆς Χωροφυ- Ἔτρεφε θαυμασμὸν καὶ ἐπεδεί-
λακῆς, λαμβανομένων βεβαίως ὑπ᾿ ὄψιν Διεπίστωσαν (7.404) παραβάσεις γενι-
κῶς ἤτοι (1455) πλημἸματα (5.097) πταί- κνυε σεβασμὸν καὶ ἀγάπην πρὸς
τῶν ὑπη ρεσιακῶν ἀναγκῶν, ἀλλὰ πάντοτε τὴν Ἑλληνικὴν Χωροφυλακὴν διὰ
μὲ εἰλικρινές πνεῦμα ἐξυπηρετήσεως τῶν σματα καὶ (852) συμβάντα ἢ οἰκογενεια-
κὰ ἐπεισόδια. Ἐπέδωσαν ἁρμοδίως (575) τὴν ἀνασυγκρότησιν τῆς ὁποίας
αἰτούντων. Εἰδικῶς διὰ τὸ προσωπικὸν εἰργάσθη ἐπιμελῶς εὐθὺς μετὰ τὴν
τῶν Διευθύνσεων Ἀστυνομίας καὶ ΔἸσεων
ποινικὰ δικόγραφα καὶ ἐπενέβησαν εἰς
(250) παραβάσεις τοῦ οἰκοδομικοῦ Κανο- λῆξιν τῆς ἐχθρικῆς κατοχῆς. Δίὰ
Χωρ1κτἘς, προβλέπεται ἢδη, μὲ τὴν χΡῆ- νισμοῦ. ‘ τὰς ἀξιεπαίνους αὐτὰς ὑπηρεσίας
σιν τῶν ἰδίων κριτηρίων, ἡ χορήγησις του, μετὰ τὴν ἐξ Ἑλλάδος ἀποχω-
μιᾶς κατὰ μῆνα 24ὡρου ἀδείας ἀπουσίας, Συνέλαβον (75) δράστας αὐτοφώρων ρησὶν του, προήχθη εἰς τὸν βα-
ἐφ᾿ ὅσον oi ἐνδιαφερόμενοι ἐξετέλεσαν ἀδικημάτων καὶ (29) καταδιωκομένους θμὁν τοῦ βοηθοῦ Ἀρχηγοῦ καὶ τοῦ
διαρκοῦντος τοῦ μηνὸς μάχιμον ὑπηρε- ἐν γένει. Συμμετέσχον εἰς (21) περιπτώ- ἀπενεμήθη τὸ μετάλλιον τοῦ Μέ-
σίαν. Σκοπὸς καὶ αἰτία λήψεως τοῦ ἀνθρω- σεις κατασβέσεως πυρκαϊῶν καὶ ἐπενέ- λους τῆς Βρεττανικῆς Αὐτοκρα-
πιστικοῦ αὐτοῦ μέτρου παρὰ τῆς ἡγεσίας βησαν εἰς (327) συγκρούσεις ὀχημάτων. τορίας (Μ. Β. Ε.)
τοῦ Σώματος εἶναι ἡ βελτίωσις τῶν συνθή Τέλος ἐδέχθησαν (42.510) τηλεφωνικὰς
κῶν ἐργασίας καὶ διαβιώσεως τοῦ προ- κλήσεις ἔναντι (39.100) τοιούτων τοῦ ἰδίου Ἂς εἶναι ἡ μνήμη του αἰωνία.
σωπικοϋ. μηνὸς λήξαντος ἔτους.

383
 ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ
ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΛΥΣΕΙΣ
ΑΞἸΚΟΥ ΕΙΣ ΑΛΛΟΔΑΠΗΝ
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΙ

κ . Π .Κ . Ἅγιον Ὄρος
ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΣΩΣΤΑ;
Εὐχαριστοῦμεν διὰ τὴν συνερ-
γασίαν σας. Ἐὰν ἤτο περισσότε-
ἡ ἔἶἼίἱᾖἳᾬ-ιἳ ἡ
I) Τὸ ἐπιβατηγὸν
ρον τεκμηριωμένη θὰ ἠδύνατο νὰ 2) Τὸ δίκυκλον
δημοσιευθᾗ. 3) Τὸ δίκυκλον
κ . Σ . Ν . Θεσσαλονίκην τε. L's ὶ
Η συνεργασία σας ἐλήφθη. Πα- 1 ‘1 ἱ,
ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΙΣ
"fwd
ρὁμοια θέματα κατεχωρίσθησαν
εἰς τὸ παρελθὸν, δί ὃ καὶ δὲν θὰ
δημοσιευθῇ. ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ
κ. Κ.Τ. Ἀθῆναι A4, B10, Γ8, ΔΙ, E9, ZS, H6,
Πολὺ ὡραία ἡ ἐργασία σας. 65, Π, K2.
Ἐλήφθη δμὼς ἀκαίρως διὰ τὸ τεῦ-
χος τοῦ νηνὸς Μαΐου. Κατ᾿ ἀνάγ-
κην θὰ παραμείνῃ διὰ τὸν προσε- Κατὰ τὸ ἀπὸ 6-5-1974 ἕως 17-5-1974
χῆ Μάϊον. χρονικὸν διάστημα, ἐπραγματοποιήθη εἰς
τὴν ἐν Παρισίοις ἕδραν τῆς Γενικῆς ΣΤΑΥΡΟΛΕὌΝ AP. 54
κ. Γ.Β . Ἀθῆναι Γραμματείας τοῦ A.0.E.A.—1NTERPOL
-ἑκπαίδευσις 23 Ἀξιωματικῶν ἐξ ἰσαρίθμων 123456789101112
᾿ Ἐλήφθησαν τὰ διηγήματα σας. Χωρῶν εἰς θέματα παραποιήσεως νομι-

Ἐκεῖνο ποὺ ἀναφέρεται εἰς τοὺς
ἐχθροὺς τοῦ δάσους θὰ τὸ ἔχωμεν
ὺπ᾿ ὄψιν μας διὰ τὸ τεῦχος τοῦ
Αὐγούστου. Τὸ ἄλλο, τῆς Ἀνοί-
ξεως. ἀκάτιὸν προσεχῆ Ἀπρίλιον
κ . Σ . Γ . Τρίκαλα - Κορινθίας
Εὐχαριστοῦμεν διὰ τὴν ἀποστο-
λὴν τῆς ἐργασίας σας. Εἶναι πολὺ
εὐχάριστον ὅτι ἀσχολεῖσθε μὲ τὸ
Δίκαιον. Λυπούμεθα ποὺ δὲν θὰ
τὴν δημοσιεὺσωμεν. Ἔχουν κατα-
χωρισθῇ πολλαὶ παρόμοιαί ἐργα-
σίαι κατὰ τὸ παρελθὸν.
Φωχἰὠυτθωωῄ
σμάτων (παραχάραξις-κιΒδηλεία).
Ἀπὸ Ἑλληνικῆς πλευρᾶς ἐπιλεγείς
μετέβη ὁ ὑπηρετῶν εἰς τὴν Διεύθυνσιν
Ἐγκληματολογικῶν Ὑπηρεσιῶν (Τμῆμα
Ἐργαστηρίων) Μοίραρχος κ. Σταῦρος
ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ.
Εἰς τὸν ὰνωτἑρωΜοίραρχον ἐδόθη ἡ
εὐκαιρία νὰ διευρύνη τὰς γνώσεις του καὶ
νὰ ἀνταλλάξῃ ἀπόψεις μετὰ τῶν συναδέλ-
φων του τῶν ἄλλων Χωρῶν ἐπὶ τοῦ τόσον
σοβαροῦ διὰ τὴν ἐποχήν μας θέματος τῆς
παραχαράξεως καὶ κιβδηλείας. Εἰς τὴν
φωτογραφίαν οί ἐκπαιδευθέντες Ἀξιωματι-
κοί. Τέταρτος ἐξ ἀριστερῶν εἰς τὴν δευτέ-
ραν σειρὰν ὁΜοίραρχος κ. Σταυρακάκης.

κ . Ι . Χ . Τρίπολιν

Σᾶς εὐχαριστοῦμεν διὰ τὰ καλὰ-

σας λόγια. Ἐλάβομεν τὰς συνερ-
flpnAanA
OZMHMATA
γασίας σας. Πολὺ ἐνδιαφέρουσαι
καὶ ἐπιστημονικαί. Θὰ δημοσιευ-
θοῦν προσεχῶς.

κ. Ε.Μ. Ξάνθην

Χρειάζεσθε ὀλίγην προσπάθειαν

καὶ θὰ γράφετε καλλιτέρους στί-
χους. Ἐὰν ἐπιτύχετε κάτι καλλί-
τερον μπορεῖτε νὰ μᾶς τὸ στείλετε.

κ . Θ . Δ . Πυθαγόριον - Σάμου

Η συνεργασία σας ἐλήφθη ἀνε-

πικαίρως. Θὰ τὴν ἔχωμεν ὺπ᾿ ὄψιν
μας διὰ τὸν προσεχῆ Μάϊον.

κ . Α.Κ . Δράμαν

WEEἸ
Λυπούμεθα διότι τὸ ἄρθρον σας
ἐλήφθη ἀνεπικαίρως. Τηρεῖται διὰ
τὸν προσεχῆ Μάρτιον.

κ . Ι ,Λ . Ρέθυμνον ΤΗΛ. 3218- 239

ΣΤΑΔΙΟΥ 48 (ΕΝἸὉΣ ΤΗΣ ΣἸὈΑΣΞ
Εὐχαριστοῦμεν διὰ τὴν συνεργα- Ἴηλα 3210-357
σίαν σας. τηρεῖται ὺπ᾿ ὄψιν διὰ ΑΘΗΝΑΙ
τὸ τεῦχος Νοεμβρίου.

384
 HELLENIC GENDARMERY
REVIEW
OFFICIAL MONTHLY PUBLICATION
OF THE GENDARMERY‘S HEADQUARTERS
PUBLISHED BY THE PUBLIC RELATIONS BUREAU

ADDRESS: N0 36 IOULIANOU Str. Athens-Greece

JUNE I974, VOLUME 5, No 54

COVER PAGE
Ἰ ᾿ 775

I, . ι \

« ἢ

ἱ . Ἰ
YEARLY SUBSCRIPTION FOR =ἐ= Ἐ Ἱἔ
ABROAD " "
1.—U.S.A. . $ 12 L α r , Ι
2.—— South America-Canada ὁ 14 ἃ ff,
3.— Austra1ia δ 20 “’
4.— Western-Europe Countries ὁ 7 J
The subscription inc1ude postage by ἀ
air mai1. Techno1ogica1 progress has inf1itrat-
ed to Law Enforcement job too.
Modern equipment is abso1ute1y
necessary to effective performance
and success. The He11enic Gendar-
mery is making every effort to
keep ahead of such requirements.

ΙΝ THIS ISSUE
 To convince someone to fo11ow
a certain pattern of behaviour, as
we have exp1ained-in brief in our
two previous artic1es, is neither POLICE PROBLEMS OF _TO DAY
easy nor done overnight. It takes
time and hard effort. It requires
systematic preparation and many
prerequisites, which must first1y be
met.
Ἂς we stressed, there are at 1east
five sets of goa1s, which they may
be ca11ed “Basic needs,,, necessary
to be satisfied. These are very
brief1y“ physio1ogica1, safety, 1ove,
esteem and se1f-actua1isation needs.
In addition to these basic needs,
peop1e are motivated by the desire
to achieve or maintain the various
conditions upon which these basic
satisfactions rest and by certain
THE LEADING ROLE
more inte11ectua1 desires.
The above mentioned basic goa1s

OF A MODERN POLICE
are, certain1y, re1ated to each other,
being arranged in a hierarchy of
prepotenCy. This means that the
most prepotent goa1 wi11 monopo-
1ize consciousness and wi11 tend of
itse1f to organize the recruitment of
᾿ the various capacities and qua1ities
of the human being. The 1ess pre-
potent needs are minimized, even
BAND
sometimes forgotten or denied. But

ITS RELATIONS
when a need is fair1y we11 satisfied,
the next in hierarchy prepotent
need immediate1y emerges, in turn
to dominate the conscious 1ife of
the individua1 and to serve as the
,center of organisation of behaviour,
since gratified needs are not any
more active motivators of behaviour
or attitude.
WITH THE PUBLIC
It is beyond any doubt that Μάη
is a perpetua11y unsatisfied wanting
anima1.0rdinari1y the satisfaction
of these needs and wants is not
a1together mutua11y exc1usive, but- (THIRD PART)
on1y tends to be. The average mem
ber of today society is'most often
partia11y satisfied and partia11y un-
satisfied in a11 of his needs and
wants or even desires. The above T” ’JoHNBii'RIPIs
mentioned hierarchy princip1e of Gendarmery Major
needs is usua11y empirica11y observ-
ed in terms of increasing percenta-
ges of non-satisfaction as one goes
up the hierarchy. Reversa1s of the Few peop1e make the 1aws. Μάη must obey
average order of hierarchy are So- them. One facet of the Gendarmetry’s ro1e in our
metimes observed. A1so it has been
observed that an individua1 may modern society is to convince the majority of peo-
permanent1y 1ose the higher wants p1e to respect the State Laws. . . This is its most
and needs inthe hierarchy under
specia1 conditions. There are not
significant and difficu1t ro1e nowadays and a1ways . . .
on1y ordinari1y mu1tip1e motiva-
2
 tions for usua1 behaviour patterns,
but in addition many determinants
other than motives.
More ever, any thwarting or pos-
sibi1ity of thwarting of these basic
human needs or goa1s, or danger -
to the defence which protects them,
or to the conditions upon which
they rest, is, sure1y, considered to
be a psycho1ogica1 threat, which,
usua11y bring about the genera1
emergency reactions of an individ-
ua1 under various conditions or
situations.
Besides these prob1ems, certain
other basic ones might arise. Among
these most important are : The
prob1em of va1ues in any definitive
motivation, the re1ation between
appetites, desires, needs and what
is va1uab1e and good for a Μάη etc.
Ἂς one can see, the prob1em of
p1aying the ro1e of a 1eading factor
in today’s techno1ogica1 and ever-
fast-changing and progressing so—
ciety is neither a simp1e one nor
easy. On the contrary it is most
difficu1t, because it is so comp1icat—
ed and unexp1ored as is the human
being. This, certain1y, becomes mo-
re comp1icated as far as the 1aw
enforcement job concerns, since be-
sides a11 these, in Po1ice‘s 1eading
ro1e in a modern society there are
a1so many other determinants of
«τι
human reaction and behaviour or
..ι attitude in genera1, than in any
,-
other kind of pub1ic Agencies. For
this reason, there is an imperative
[- need, to make 1eaders qua1ified to
dea1 with peop1e and to be ab1e to
1ead them to the proper way of
socia1 1ife.
,θιᾋ
«Γ One of the basic and most im-
\ portant factors which inf1uence a
Po1ice Officers attitude and behav—
iour is undoubted1y the satisfaction
which he has from the job he is
doing. The satisfaction of the basic
needs is the number one motive
which wi11 bring about effectiveness
and success not on1y of the individ-
ua1 po1ice officer but a1so of the
entire Department in which he be-
1ongs.
Each Po1ice Officer wants to fee1
that he is doing something worth-
whi1e — that is, he has an objective
1 , a definite goa1—He wants to fee1
that-he is usefu1; that his work is
interesting, worthwhi1e, beneficia1,
r ,-‘,h"" ᾿᾿σί
varied, in order to understand and
ὁ, ι;.ἲ -, . ~ be1ieve that he is important to the
»σ , " kWh-L -, Ὥθᾀὶᾇᾁᾗζῄὗι _
Department, to his fami1y and to

3
 the society at genera1. This wi11
1ead him to do his job in the best
possib1e way.
The Po1ice Officer must have
trust in his 1eadership and in turn
his 1eaders, must convince him that
they are fair, friend1y, he1pfu1 to-
wards him and that in turn they
trust him as we11.
Each Po1ice Officer must be con—
vince to participate who1ehearted1y
in the fu1fi1ment of the Depart-
ment's job and be abso1ute1y se1f-
conscious that he is doing his share
and that the success and effective-
ness of his Department depends
upon his share too.
More ever, since he counts for
something ~— for recognition — he
'must be convinced that he is treat-
ed human1y, that his specia1 ski11s,
qua1ities capacities and efiorts are
recognized and that he gets credit
for good performance of his job
and he gets he1p when needed or
when he is in difficu1ties or troub1es
not caused by he himse1f.
Each Po1ice Officer must be gi~
ven equa1 chances to prove his abi-
1ity for doing something and be en~
couraged to go ahead for further
promotion or perfection.
Security for his future is un-
doubted1y one, of the major deter-
minants of his genera1 make up and
mora1e. The Po1ice Officer must
fee1 secure. He must be1ieve that
he has a steady, secure job with
extraordinary protection against
conditions he cannot contro1.
Each member of the Po1ice De-
partment is a 1ink of an entire com-
munication system upon which de-
pends the success and effectiveness
of 1aw enforcement vocation and
mission. Thus, each Po1ice Officer
must be fu11y aware of this neces-
sity of perfect and uninterrupted
communication set up towards eve-
ry direction, that is upward, down-
ward and para11e1 one. He must be
conscious of his one position in
the entire system and he must be
convinced that his ideas, his sug-
gestions, his comp1aints wi11 be not
on1y heard but a1so taken serious1y.
And the 1ast but not 1east. the
Po1ice Officer must be fee1ing that
the environment he is 1iving and
working guarantee his happiness,
his hea1th, his safety. Working con-
ditions p1ay a paramount import-
ance in the fina1 success of a P0-
1ice Department.
Besides these persona1 fee1ings of
the po1ice officer about himse1f he
must sure1y be convinced that his
status in genera1 is the resu1t of
the team,efi"ort of the entire De-
partment, which has set reasonab1e
standards and conditions for work,
which he can do and reach and as
Patro1 is the backbone of Law Enforcement vocation. .. And Patro1men shou1d be
the best and most qua1ified 1eaders.
a member of this Department, he
must not on1y be proud of it but
a1so to strive and maintain the re-
putation of it.
A Po1ice Officer, be he corpora1,
sergeant, 1ieutenant, captain. major
Co1one1 etc. depends not on1y upon
his technica1 abi1ities as a po11-
ceman, but his abi1ity to set goa1s-
for his subordinates and to in-
f1uence them to carry out these
goa1s effective1y and successfu11y.
He must be technica11y proficient
and know perfect1y his job. He
must be an effective and expert 1aw
enforcement officer. He must be
thorough1y trained and expert in
a11 aspects of po1ice techniques and
science pertinent to his work, which
can be achieved through: Basic
education, and continuing studies
in po1ice science through in-service
courses, reading and practicing etc.
He must know himse1f and keep
improving himse1f. Whi1e trying to
know himse1f, the po1ice officer
must be objective and sincere, in
order to find out his weaknesses
and his qua1ities and capacities. He
must 1isten to honest opinions of
others; deve1op a genuine interest
in peop1e and 1earn what makes
peop1e tick, what motivates them
and what stif1es them. He must
master the art of hand1ing himse1f
and other peop1e as we11. More-
ever, a good po1ice officer must
know his subordinates, that is : He
must remember that each man is
an individua1 — a human being with
his own persona1ity and persona1
characteristics and that he cannot
assume that a11 subordinates wi11
react in the same way in the same
or various situations and condi-
tions. Thus, he must 1earn as much
as he can about each man in his
command that is : their names and
ca11 them by name. From persona1
records and persona1 contact, he
must 1earn their background, char-
acteristics, idiosyncrasies, biases,
strengths and weaknesses. He must
be fair to everybody and do not
p1ay favorites. Even if there is so-
meone, he cannot 1ike, he must not
show it open1y. He must administer
justice impartia11y, without fear or
favor.
Specia1 privi1eges to someone ki11s
the confidence of the other men in
his superior officer and disheartens
them. Opportunities and chances
must be granted equa11y to every
man. He1p, understanding both in
departmenta1 or persona1 prob1ems
but be given to every one in the
same way. Sincerity and genuiness
towards every man under his com-
mand makes him a trustworthy
1eader who sure1y in turn wi11 be
successfu1 too.
ἱ,
A good 1eader—a good po1ice
; which the 1eader must make good
,
ἷ᾿
1 u ᾿᾿᾿ἕ Mi
ω . " ““‘ ἡ ..ἒ
officer at any 1eve1—must keep
a1ways his men we11 and time1y in-
formed on any matter concerning
the department or himse1f. Becau—
se, every one 1ikes to know where
he stands, how we11 he has done
his job, and what is expected from
him. He a1so wants to know what
his goa1s are expected to be and
what Ρίσης there are which affect
him.
The 1eader must set himse1f as
an idea1 examp1e of a perfect po-
1ice officer in both his person and
socia1 1ife and in his departmenta1
activities.
He must be at a11 times physica11y
fit, menta11y a1ert, we11-groomed
and correct1y dressed; he must
master at a11 times and under any
conditions his emotions and fee1-
ings because this is the on1y way
to gain and ho1d the respect and
1oya1ty of his subordinates; He
must a1ways maintain an optimistic
out1ook because the wi11 to win is
infectious. He must conduct him-
se1f so that his persona1 habits are
not open to censure because, coar-
se behaviour and vu1garity are the
marks of an essentia11y weak and
unstab1e character. Fai1ure to be
punctua1 and tendencies towards
se1fishness and se1f-indu1gence in
1uxuries not avai1ab1e to the com-
mand in genera1 are resented by
every one.
Cooperation in spirit as we11 as
in fact is essentia1 in effective 1ead-
ership ro1e and it must work in
both directions since it arises from
a who1ehearted desire by a11 mem-
bers to further the effective opera-
tions of the entire team.
Besides exercising initiative he
must promote the spirit of initia-
tive in his subordinates as we11. He
must be comp1ete1y 1oya1 to his
superious and his subordinates too.
He must support his subordinates
as 1ong as the discharge their du-
ties conscientious1y, because if one
protects an incompetent is himse1f
being dis1oya1 to his superiour
Loya1ty is an important trait of a
good 1eader and demands unqua1i-
fied support of the po1icies of se-
nior officers.
He must avoid the deve1opment
of a c1ique of favorites. The temp-
tation to show partia1ity shou1d be
vigorous1y resisted. The good 1ead-
er must be mora11y courageous. He,
who fai1s to stand by his princip1es
where the we1fare of his command
is concerned, or who attempts to
avoid the responsibi1ity for mista-
kes, wi11 fai1 to gain or maintain
the respect of his associates or sub-
ordinates.
A good 1eader shares the danger
and hardship at any moment with
his men, otherwise he 1oses his
face and his se1f-respect.
Ἂς far as the actua1 performance
of the job and fu1fi1ment of the De-
partments mission and task he
must be insured that the task is
understood, supervised and fina11y
accomp1ished successfu11y. To do
this a good Leader do the fo11ow-
ing : Be sure the need for an order
exists; Use the estab1ished chain
of command; Through study and
practice, deve1op the abi1ity to think
c1ear1y and to issue c1ear, concise
and positive orders; Encourage sub-
ordinates to seek immediate c1ari-
fication of any point in his orders
or directives they do not under-
stand; Question his subordinates
to determine if there is any doubt
or misunderstanding as to the task
to be accomp1ished; He must su-
pervise the execution of his orders.
The supervision must be firm; Ma-
ke every means avai1ab1e to his
subordinates to assist them in ac-
comp1ishing their mission; Exerci-
se thought and care in supervision,
because oversupervision stif1es ini-
tiative and creates resentment, whi1e
undersupervision wi11 not get the
job done.
Training is one of the main too1s
and continuous use of. For this
reason he must make sure that the
best avai1ab1e faci1ities for team
training are provided and that ma-
ximum use is made of devices such
as communication exercises and
rea1istic prob1ems. The 1eader must
insure that a11 training is meaning-
fu1 and the purpose for it is ex-
p1ained to a11 members of his com-
mand. He must base the training
on current rea1istic conditions and
events. He must insist that each one
knows and understands the fun—
ctions, the duties and responsibi1i-
ties and exp1ain to each man that
his responsibi1ities are important
to the overa11 success of the de-
partment and that his ro1e must be
abso1ute1y constructive and fruitfu1.
Making good decisions is one of
the basic qua1ities of a good 1eader.
The 1eader must deve1op a 1ogica1
5

and order1y thought process by
constant practice in making objec—
tive estimates of the situation and
he must, so far his time permits
p1an for every possib1e event that
reasonab1y can be foreseen. 1n do-
ing this, he must a1ways consider
the advice and suggestions of his
subordinates before making deci-
sions. Then, he must announce his
decisions in time to a11ow subordi-
nates to make their necessary Ρίσης
too. He must a1ways make sure
that everybody is fami1iar with his
present po1icies and p1ans. and con-
sider the effects of his decision on
subordinates and others concerned.
Further, a good 1eaders must de-
ve1op a sense of responsibi1ity in
his subordinates that is : He must
te11, through the chain of command.
to his subordinates what to do, not
how to do it, ho1d them responsib1e
for resu1ts, de1egate and supervise
but not intervene except when ne-
cessary. He must provide as many
individua1s as possib1e with fre—
quent opportunity to perform du-
ties of the next higher eche1on and
he must be quick to recognize ac-
comp1ishments of his subordinates
when they demonstrate initiative
and resourcefu1ness. He must cor-
rect errors in the use ofjudgement
6
\\
The Gendarmery offer not on1y every sort of services to the pub1ic, but even their va1u-
ab1e b1ood when required.
and initiative in such a way as to
encourage the individua1, avoiding
pub1ic criticism or condemnation
and being 1ibera1 in open1y giving
praise which is deserved. He must
give advice and assistance free1y
when is requested and insure that
his personne1 are assigned in posi-
tions in accordance with demon-
strated or potentia1 abi1ity and ca-
pacity. He must be prompt and
fair in backing subordinates to the
1imit. Unti1 convinced otherwise,
he must have faith in each subordi-
nate. He must demonstrate his
wi11ingness to accept responsibi1ity
and insist that his subordinate com-
manders 1ive by the same standard.
He a1ways must seek responsibi1ity
and take responsibi1ity for his ac-
tions. He must 1earn the duties of
his immediate superior and be pre—
pared to accept his responsibi1ities.
He must seek diversified command
assignements that wi11 giye him
experience in accepting responsibi-
1ity. He must take advantage of any
opportunity that offers increased
responsibi1ity and perform every
task sma11 or 1arge to the best of
his abi1ity. His reward wi11 be in—
creased opportunity to perform big-
ger and more important tasks. He,
a1so, must accept just criticism and
admit mistakes. He must a1ways
adhere to what his thinks is right
and have the courage of his con-
victions. He shou1d very carefu11y
eva1uate a subordinate’s fai1ure be-
fore taking action and make sure
that his apparent shortcomings are
not due to an error on his part.
He must consider the manpower
avai1ab1e, sa1vage the individua1 if
possib1e and rep1ace him when ne-
cessary. In ’the absence of orders
he must seize the initiative and take
the action he be1ieves his superior
wou1d direct if he,were present.
. If a po1ice Officer is aware of a11
the above mentioned qua1ities which
make an idea1 1eader he sure1y wi11
be successfu1 in carrying out his
responsibi1ities favoring this way
both himse1f and his Department
and society at genera1. The need of
such a kind of 1eading persona1ity
is apparent and imperative in the
 Gendarmery today and toward this
end shou1d be directed every pain
and effort if we want to survive and
secure effectiveness and success at
present and in the future.
Most fai1ures in 1eadership fa11
into two major categories; — Tho- .
se officers who are too easy going ι
and those who are too tough. The
basic fau1t of the easygoing type is
his desire to p1ease everybody. He
is trusting to such a degree that in
his eyes everybody is a1ways doing
the right thing. Minor errors of
subordinates are over1ooked and >
more important, fau1ts are not ᾿
ca11ed to his attention. When a re-
primand is necessary, it is frequent-
1y put off again and again unti1 the
reason for it is forgotten. If it is
fina11y administered, it is done so .,
weak1y that it is ineffective. Praise,
however, is so common that it 10-
ses significance. These kind of 1ead-
ers are this way because they fee1
insecure they want to be popu1ar,
they demand approva1 from others.
On the other hand, the tough
boss, the autocratic 1eader is the
type of officer who sti11 exist every-
where. He maintains his ho1d over
the group by domination and de-
pehdence upon his rank and posi- Estab1ishing truth is the most difficu1t and most important offering of the Gendarmery,
which uses every means possib1e to this end.
tion. He has a strong drive for
prestige and power over peop1e and
a compe11ing urge to manipu1ate
them and mo1d them to his own
needs. He cha11enges differences of
. opinion since he fee1s they are
cha11enging his power. He can not
get enough power to satisfy him-
se1f, for his ambition is the expres-
sion of conf1ict, unreso1ved within
himse1f. He has an insatiab1e need
for a fee1ing of security. They cau-
se a1though, a good dea1 of resent-
ment and they fina11y sure1y fai1 in ἳ
their mission.
In contrast to the above men-
tioned two types of 1eaders the
good officer is a1so a good 1eader.
He is neither soft nor tough. He
is neither ignored nor feared by his
subordinates. He is neither over-
friend1y nor a1oof. He becomes
,neither a martyr to his men nor a
tyrant over them. The good officer
can ana1yze himse1f, diagnose his
own fau1ts and take steps to cor-
rect them. He avoids the two ma-
jor pitfa11s of over1eniency and
overseverity. He has confidence in
himse1f and the respect and con-
fidence of his men. He is tactfu1 in
hand1ing peop1e. He wi11 get and ᾿

. ...Λ-ᾙ... -Ὕ..
Brother 1aw Enforcement officers of a11 over the wo1d are made to fee1 at home. ..
, when visiting the Home1and of XENIUS ZEUS.
keep their cooperation. Once he
has estab1ished this group spirit,
his command wi11 be run more
efficient1y and smooth1y and the
mora1e of his subordinates wi11
reach new heights.
Maintaining his position through
his persona1 abi1ity to represent
and voice the wishes of his men,
the effective officer seeks so to
unify the conf1icting interests of
the group that there wi11 resu1t in
a higher goa1 to be attained. He
does not have one sca1e of va1ues,
but rather judges men on mu1tip1e
sca1es of va1ues, and considers that
other peop1e’s va1ues may be as
important as his own. The effective
officer contro1s through mora1e,
directing the vo1untary activities
and enthusiasms of his men toward
specific and accepted goa1s of the
po1ice service, those goa1s which
his men find satisfying and know
are worthwhi1e too.
An effective po1ice officer not
on1y must know po1ice science and
deve1op specia1 po1ice ski11s, but he
must a1so possess some traits to a
greater degree than does the ave-
rage man. He must possess and
deve1op that e1usive qua1ity known
a 1eadership. The good oificer must
understand his group. He must be
fami1iar with the thinking and emo-
tiona1 interp1ay o. a group 0. po1i-
8
.- ἱ i
cemen. He knows the weaknesses
as we11 as the strengths 0. his men
and is aware of his own strengths
and frai1ties. Be ween the officer
and his men there wi11 be a give-
and-take re1ationship because he
wi11 study his men and be open to
their suggestions. At the same time
he must determine their activities
by giving them directions. He must
first make c1ear to himse1f his own
goa1s through his own sense of pur-
pose and direction. _ and take correct decision in a sp1it
He must possess, because of his
understanding, the trait of to1eran-
ce without which the officer is in-
effective in gaining confidence. He
must be friend1y, understanding
and patient. He must be ab1e to
subject himse1f to se1f-examination
occasiona11y and be ab1e to reco-
gnize his own weaknesses. The ef-
fective officer must demonstrate
integrity by being 1oya1 to his sub-
ordinates and to the Department.
He must have faith in the po1ice
vocation and be optimistic and en-
thusiastic. He must act as a stabi-
1izing inf1uence by his ca1mness and
effectiveness in emergency situa-
tions and by convincing the others
round him to do so.
Ἂς one can see from the above
few qua1ities we have mentioned the
job of being good and effective
1eader is not so simp1e. It requires
,ἐ μᾮἑ ἐ(
᾿ΞἭ»
, , τί)
, σ. 1
"V t i
. Ἱ
τι
ἡ .- =. ..ὰ-Μ Ι
abso1ute know1edge of onese1f and
of the other peop1e one 1eads too.
Leading other peop1e is an art
which every po1ice officer shou1d
1earn because he actua11y each po-
1ice officer is a 1eader since his
mission is to convince other how
to behave themse1ves, how to re-
spect the State 1aws, how not to do
harm to others, how not to Vio1ate
the written and unwritten 1aws and
so many other things that society
itse1f has assigned to him as his
unique and most difficu1t responsi-
bi1ity and duty. He must then be—
come a rea1 1eader, because, he
actua11y, most of his duty time, acts
a1one and he must be ab1e to decide
of time in order to prevent crime.
traffic accidents, conf1icts between
disputing citizens and a 1ot of other
things which affect the norma1 and
peacefu1 1ife of the citizenry. To do
a11 these he certain1y muSt be a
person endowed with 1eadership
qua1ities as mentioned above or if
he is not, he must acquire them
through continuous study, training
and practice. The demands 0f the
modern way of 1ife are growing
day by day very fast. . . the po1ice
are ob1iged to keep pace, if not to
forecast, with the future needs of
their so comp1icated and mu1tiform
mission... they must a1ways be
stand by for action to satisfy th-
ever growing and demanding ex-
pectations of the peop1e who en-
trusted them with such and honor-
ary and distinguished responsibie
1ity and mission.
Μ᾿ ἕνα Τάλληρο
δὰ βλέπετε Τὸν
κόσμο ἁφ᾿ ὑψηλοῦ

ΠΙΝΑΞ ΚΕΡΔΩΝ
ΕΚΑΣΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΤΟΥ ΔΑΙΚΟΥ ΛΛΧΕΙυγ
KAT' ΑΚΕΡΑΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΙΟΝ (ΤΕΤΡΑΣ)
Αος Λαχνὸ 300.000 Apx. 300.000
Boc » 100.000 ν) 100.000
roc » 50.000 » 50.000
5 onvoi 10.000 ν» 50.000
10 » 5.000 » 50.000
20 » 3.000 » 60.000
30 » 2.000 » 60.000
50 » 1.000 » 50.000
8.000 ν) 40 » 320.000
Κυκλοφορεῖ εἰς 8οἁδαε

ΠΡΩΤΟ ΚΕΡΔΟΣ 8οἁδος

6. 000. 000 ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ

. ΙΔ ΔΙΠΛΑ ΛΑΧΕΙΑ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΔΙΠΛΑΣΙΑ ΠΟΣΑ

ΛΑΪ ΚΟΝ ΛΑΧΕΙΟΝ

ΚΛΗΡΩΣΙΣ ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ
 ‘EZM PONI
'maammm: .
«ᾩἘᾫκᾙωᾙώ -υ
an. @Mmm- Ξ
ωωεᾒωωιᾩιᾘ
Ἑζῦἲ-ὐᾟιᾙωᾝἲἑϋωδ ἔ ἒΐ ζ,
Ψωιᾘω ἱ.. ’ ᾿
(ἴτἒἰἲἑἆἰῖῌηᾩπᾛἰᾙι

Wmmm Ἐ ᾿