📌 Μια σκέψη είναι . . . πες την κι άστη να μείνει 😉

Μια νεότερη ανάλυση της καλλιτεχνικής δημιουργίας δίνει έμφαση στην έκφραση των
συναισθημάτων. Το ρομαντικό κίνημα, που ξεκίνησε στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου
αιώνα και κυριάρχησε στη Γερμανία, την Αγγλία και τη Γαλλία, εντοπίζει το κριτήριο της
αισθητικής αξίας των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων στην αποτύπωση του ανθρώπινου πάθους
σε εικόνες, χρώματα, ήχους και λέξεις. Όσο πιο αυθεντική και ζωηρή είναι αυτή η αποτύπωση,
τόσο πιο πετυχημένο είναι το έργο τέχνης και ο αναγνώστης, ο θεατής ή ο ακροατής νιώθει μέσα
του κάτι ανάλογο με εκείνο που αισθανόταν ο συγγραφέας, ο ζωγράφος, ή ο μουσικός.
Αυτή είναι μια προσέγγιση διαχρονική που διαπερνά στον ένα ή στον άλλο βαθμό και τα νεότερα
καλλιτεχνικά.
Αρκεί να διαβάσει κανείς ποιήματα του Παλαμά, του Κρυστάλλη, του Ρίτσου, του Σεφέρη, του
Εμπειρίκου, του Ελύτη, για να αναφέρω μερικούς Έλληνες μόνο, να δει πίνακες του Ευγένιου
Ντελακρουά, του Τσαρούχη, του Κανιάρη, του Σόρογκα, να δει φωτογραφίες του Μπαλάφα, του
Τλούπα, της Χρουσάκη, του Kertesz, του Bresson ή να ακούσει Σκαλκώτα, Χατζιδάκι, Λοΐζο,
Θεοδωράκη για να καταλάβει τη σημασία της έκφρασης της λύπης, της χαράς, της οργής, του
ενθουσιασμού ή της μελαγχολίας μέσα από τις καλλιτεχνικές δημιουργίες.
Κάπου κάτι διάβασα βεβαίως βεβαίως αλλά αυτά που λέω ή γράφω είναι δικά μου 😉
 
23 Οκτωβρίου 2019  
https://www.facebook.com/photo?fbid=2637344626498703&set=a.1429060170660494