Sarayu's Mayakkam Kondaenadi Thozhi

மயக்கம்
ககொண்டேனடித்
ட ொழி
அத்தியாயம் – 1

“திவி இந்தா கிரீம் பிஸ்கட் உனக்கு

பிடிச்ச ஆரஞ் ப்ளேவர்…. க்ரீம் மட்டும்
நக்கிட்டு பிஸ்கட்ட அப்படிளய வச்சிடாத…
அப்புறம் வாட்டர் பாட்டில் உருண்டு
ளபாகாம வச்சிக்ளகா.. ளதவவயில்லாமல்
யார் கிட்டயும் ளபச்சு குடுக்காத… டிக்ககட்
பத்திரம்… ” என்று ஒரு பிஸ்கட்
பாக்ககட்டால் அவள் தவலவய ளலசாய்
ஒரு தட்டு தட்டி அவேிடம் இருந்து ஒரு
முவறப்வபயும் வாங்கிய பிறளக பிஸ்கட்
பாக்ககட்டுகவே திவ்யாவின் வககேில்
ககாடுத்தபடி ஆயிரம் சூதானங்கள்
கசால்லிக்ககாண்டிருந்தான்.
இவர்கள் இருவவரயும் ளவடிக்வக
பார்த்தபடி வரும் சிரிப்வபயும் தன்
வாய்க்குள் அடக்கி நின்றிருந்தாள் ப்ரியா.

“அங்க பாரு….” என்று திவ்யா கண்ணிளல

ப்ரியாவவ காட்ட ரவியும் திரும்பி
பார்த்தான்.

“ஓய்!!!! என்ன லுக்கு….”

“அவ என்ன சின்ன பாப்பாவா??? நீ

கசால்றவத ளகட்ளட அவ பயந்து
ளபாயிடுவா.. பாரு திவி இவன்
கசால்றவத எல்லாம் ளகட்காத.. ஜஸ்ட்
ளேப்பியா கிேம்பு.. கநக்ஸ்ட் வடம் நீ
கசன்வன டூ கபாள்ோச்சி ளபாறப்ளபா
உன் ேப்பிளயாட தான் ளபாவ… அவத
நிவனச்சுக்கிட்ளட இப்ளபா புல்
ட்ரீம்ஸ்லளபா… வட்டுக்கு
ீ ளபாயிட்டு கால்
பண்ணு….” என்று திவ்யாவிடம்
கூறிவிட்டு,

“நீ முதல்ல கீ ழ இறங்கு… வா வா…”

என்று ரவியின் வககவே பிடித்து
இழுத்தபடிளய ரயிவல விட்டு கீ ளழ
இறங்கினாள்.

“ம்ம்ச் விடு ப்ரியா… இன்னும் ட்வரயின்

கிேம்ப ளநரம் இருக்கு…. அவ இது

வவரக்கும் தனியா ளபானளத இல்வல…
ட்வரயின் மூவ் ஆகவும் இறங்குளவாம்…
” என்று மறுபடியும் ஏறப்பார்த்தவவன
பிடித்து நிறுத்தளவ கபரும்பாடு பட்டாள்
ப்ரியா.
ஒருவழியாக ரயில் தன் புவகவய
கவேிளய பறக்கவிட்டபடி ஆடி அவசந்து
கமல்ல நகரத் கதாடங்க கஜன்னல்
பக்கம் அமர்ந்திருந்தவளோ இவர்கவே
ளநாக்கி வகயவசத்தாள்.

“பார்த்து ளபா திவி… அப்பப்ளபா கமச்கசஜ்

பண்ணிட்ளட இரு…. கராம்ப தூங்கிடாத…”

“கடன்சன் இல்லாம ளபா திவி… இயர்

ளபான்ல இவேயராஜா ளகளு… உன்

பியான்சிய நிவனச்சுக்ளகா… கசவமயா
இருக்கும்…” என்றபடி ரவியும், ப்ரியாவும்
மாறி மாறி ளபசிக்ககாண்ளட அந்த
ரயிளலாடு கமல்ல நகர்ந்து வந்தனர்.

“நான் பார்த்துக்கிளறன்.. முதல்ல நீங்க

கரண்டு ளபரும் கிேம்புங்க.. ளநரமாச்சு..
ப்ரியா நீ தனியா இருக்காத டி… உங்க
வட்டுக்கு
ீ ளபா… ஊருக்கு ளபாயிட்டு கால்
பண்ளறன்… ரவி பார்த்து.. நான்
இல்வலன்னு கராம்ப ளபாட்டு அவவே
படுத்தாத..” என்றவள் இருவருக்கும்
மீ ண்டும் வகயவசக்க, ரயிலும்
ளவககமடுத்தது.

திவ்யா – ரவி, இருவருளம

கபாள்ோச்சிவய ளசர்ந்தவர்கள்.
அருகருளக வட்டில்
ீ பிறந்து வேர்ந்து,
ஒளர பள்ேி, ஒரு வகுப்பு, ஒரு நண்பர்
கூட்டம் என்று ஊரில் இவர்கள் கசய்த
ளசட்வடகள் கசால்லி மாோது. திவ்யா
அவமதியான ரகம் தான். ஆனால் ரவி
கசய்யும் ளசட்வடகேில் எல்லாம் உடன்
இருப்பாள். எந்தகவாரு விசயத்திற்கும்
நண்பவன விட்டுக்ககாடுக்க மாட்டாள்.
அப்படி ஒரு பாசம் அவன் மீ து.
அவனுக்குளம அப்படிதான். அன்வன
தந்வதக்கு அடுத்தபடி திவ்யா தான்.
எந்தகவாரு விசயத்வதயும் அவேிடம்
மவறக்க மாட்டான். தன் காதவல கூட
முதலில் ப்ரியாவிடம் கசால்லாமல்
திவ்யாவிடம் தான் கசான்னான்.

இருவருளம கல்லூரி படிப்வப முடித்து

ளவவலக்கு வந்த புதிது. கல்லூரி
ளநர்முக ளதர்விளலளய கவவ்ளவறு
கம்கபனிகேில் ளதர்வாகியிருந்தனர். ரவி
கசன்வனக்கு ளபாகிறான் என்ற ஒளர
காரணத்தினாளலளய திவ்யாவும் கிேம்ப,
அதற்கு இரு வட்டிலும்
ீ சம்மதம்
வாங்களவ இருவருக்கும் அய்ளயாடா
அப்பாடா என்று ஆனது..
வடு
ீ – கல்லூரி இவத தவிர ளவறு
கண்டிறாத திவ்யாவிற்கு கசன்வனயில்
முதலில் கண்வண கட்டி காட்டில்
விட்டது ளபால் இருந்தது.
எதற்ககடுத்தாலும் ரவிவய எதிர்
பார்க்கும் சூழல். ஆனால் அவன்
அப்படியில்வல வந்த ஒரு சில
நாட்கேிளலளய நண்பர்கவே சம்பாரித்து
விட்டான்.

இவளுக்கு தான் துணிந்து யாரிடமும்

பழகிட வதரியம் இல்வல. காவலயில்
கிேம்பி ளவவலக்கு கசன்றால்,
மாவலயில் அவறக்கு திரும்புவாள். வந்த
பிறகும் யாளராடும் அத்தவன ஒட்டாமல்,
என்ன?? எது என்றேவிளலளய நிற்க,
ளபசாமல் ஊருக்ளக கூட
திரும்பிவிடலாமா என்றானது.
அவனத்திற்குளம ரவிவய எதிர்பார்ப்பது
அவனது சுதந்திரத்வத பறிப்பது ளபால்
இருந்தது. அவனுளம அடிக்கடி வந்து
ளபாவது, இவள் தங்கியிருக்கும்
விடுதியில் ளவறு மாதிரி எண்ணத்வத
கிேப்ப, திவ்யாவிற்கு ளகாவம் வந்தாலும்
ஒன்றும் ளபசாமல், இனிளமல் ரவிவய
விடுதிக்கு வந்து என்வன பார்க்க
ளவண்டாம் என்று கூறிவிட்டாள்.

இப்படிளய நாட்கள் கசல்ல, ரவிக்கு இந்த

பட்டிணத்து வாழ்க்வக மிகவும் பிடித்து
ளபானது. புதிய இடம், புது ளவவல, புது
நண்பர்கள், வாரம் ஒரு சினிமா, பார்ட்டி
அது இகதன்று அப்படிளய சட்கடன்று
ஒட்டிக்ககாண்டான்.
ஆனால் திவ்யாவிற்கு முதலில்
ோஸ்டல் சாப்பாளட வாயில் வவக்க
பிடிக்கவில்வல. பிறககப்படி
மற்றகதல்லாம் பிடிக்கும்.

“உனக்கு பிடிக்கவலனா ளபசாம வட்டுக்கு

ீ
வந்துடு பாப்பா…” என்று அவேின் அப்பா
அம்மா, ரவியின் அப்பா அம்மா என்று
அவனவரும் கசால்ல, ளபசாமல் ஊருக்ளக
ளபாய்விடுளவாமா என்று ளதான்றியது
அவளுக்கு.

சரி இவத பற்றி ரவியிடம் ஒரு வார்த்வத

ளபசிவிட்டு முடிகவடுப்ளபாம் என்று
எண்ணியவள், அவனுக்கு அவழத்து
“வடபழனி முருகன் ளகாவில்ல கவய்ட்
பண்ளறன் சீக்கிரம் வா… ” என்று மட்டும்
கூறிவிட்டு வவத்துவிட்டாள்.
அவனுக்குளம அவேிடம் ஒரு
முக்கியமான விஷயம் கூறிட ளவண்டும்.
திவ்யா குழப்ப முகமாய் அமர்ந்திருக்க,
அவளனா கும்மாேமிட்ட மனளதாடு
வந்தமர்ந்தான்.

“என்ன பாஸ் கராம்பா ளேப்பி மூட்ல

இருக்கீ ங்க ளபால….”

“ஆமா ஆமா… ளேப்பி தான்… ஜாலி

தான்… சரி அகதல்லாம் விடு நீ எதுக்கு
கூப்பிட்ட….”

“ஹ்ம்ம்… நான் ஊருக்ளக ளபாயிடலாம்னு

இருக்ளகன் ரவி…”
“வாட்…!!!!” கநஞ்சில் வக வவத்து
அதிர்ந்ளத ளபானான். அவன் கசய்த
பாவவனயில் சிரிப்பு வந்துவிட்டது
அவளுக்கு.

“ஏய் ச்சி என்ன லூசு….”

“இவ்வளோ கபரிய ஊர்ல என்வன

மட்டும் தனியா விட்டு நீ ளபாறன்னு
கசான்னா என்ன

அர்த்தம்….???இகதல்லாம் சரியா??
முவறயா??அய்யளகா….!!!!” என்று வராத
கண்ண ீவர துவடத்தான்.

“ஷப்பா…!!!!!! இப்ப எதுக்கு இவ்வளோ

கபாங்குற…. ஊருக்கு ளபாகலாம்னு
இருக்ளகன்னு தாளன கசான்ளனன்.. ளபாக
ளபாளறன்னு கசால்லவலளய…”
திவ்யா ளமற்ககாண்டு என்ன
ளபசினாளோ, அவமதியாய் ளகட்டபடி
இருந்தவன், “உனக்கு நிஜமாளவ இங்க
இருக்க பிடிக்கவலயா திவி…” என்றான்

“ஏன் டா ளடய்… நான் அப்ளபா இருந்து

என்ன கசால்லிட்டு இருக்ளகன்… நீ
திரும்ப அவதளய ளகட்கிற…”

“ஹ்ம்ம்… இல்வல அது… அது வந்து..

ககாஞ்ச நாள் மட்டும் இங்க இளரன்
ப்ே ீஸ் திவி…” என்றான் ஒரு ககஞ்சல்,
ககாஞ்சல் கலந்த குரலில்.

‘என்னடா இது நவரசத்வதயும் ஒளரதா

காட்டுறாளன… சரியில்வலளய…’ என்று
எண்ணியபடி ஒரு ஆராய்ச்சி பார்வவவய
அவன் மீ து வச,
ீ அடுத்த கநாடி “ேி ேி…”
என்று அசடு வழிந்தான்.

“கசால்லி கதாவல.. அதுக்குனு இப்படி

இேிக்காத…”

“அது.. அது வந்து…” என்றவன்

ளவண்டுகமன்ளற வககவே பிவசந்தபடி
கால் கட்வட விரலால் ளகாலம் ளபாட,

அதவன எல்லாம் காண சகிக்காத

திவ்யாளவா,

“ஏய் ச்சி ச்சி… என்ன பண்ற..” என்று முகம்

சுேித்தாள்.

“அது… அது எனக்கு…”

“என்ன உடம்பு சரியில்வலயா…???”

“ம்ம்ேும்… மனசு தான் சரியில்ல…”

“ஏன் டா என்னாச்சு..?? எதுவும்

பிரச்சவனயா…??”

“அது வந்து திவ்ஸ்…. எனக்கு… நான்…”

என்று அவன் கமன்று முழுங்க,
அவளுக்கு அவன் திவ்ஸ் என்ற
அவழப்ளப கசால்லிவிட்டது ‘எதுளவா
எதுளவா வபயன் கவிழ்ந்துவிட்டான்..’
என்று.

“என்ன லவ்ஸா???” என்றாள்.

“வாவ்…. திவ்ஸ் எப்படி?? எப்படி
கண்டுபிடிச்ச…???”

“ோ!!!! அதான் உன் முகவறய

பார்த்தாளல கதரியுளத… கசால்லு யாரந்த
பாவப்பட்ட ஜ ீவன்….”

“ேி ேி… எங்க ஆபிஸ் தான் ளபரு

ப்ரியா.. அப்பா இல்வல, அம்மா மட்டும்
தான். தீ ளபமஸ் லாயர்.. டீவில கூட நீ

பார்த்திருப்ப… இவளுக்கு ளவவலக்கு

ளபாகணும்னு எல்லாம் கட்டாயம் இல்ல.
கபாழுது ளபாகணும்ல அதான்
வந்திருக்கா.. கராம்ப பிரன்ட்லியா
பழகுவா.. ஆனா என்ன யாரவது
ககாஞ்சம் ளவற மாதிரி பார்த்தா ளபாதும்
அவ்வளோதான்…” என்று ஆரம்பித்து
அவள் முழு ஜாதகத்வதயும் ஒப்பிக்க,
வாய் பிேந்து ளகட்டுக்ககாண்டு
இருந்தாள் திவ்யா. அவளுக்கு தான் எந்த
விசயத்திற்காக ரவிவய பார்க்க
வந்ளதாம் என்பளத மறந்துவிட்டது.

“திவ்ஸ் அவ்வளோ தான்… என்ன

இன்னும் வாய் திறந்து கவத ளகட்டிட்டு
இருக்க??” என்று ரவி அவள் தவலவய
தட்ட.

“ோ…!!!! சரி… இதுக்கும் நான் ஊருக்கு

ளபாகாம இருக்கிறதுக்கும் என்ன
சம்பந்தம்…” என்றாள்.

“ேி ேி… நீ தான் எனக்கு கேல்பு

பண்ணனும்.. உன்வன விட்டா எனக்கு
யாரு திவ்ஸ் இருக்கா…???” என்றான்
ககாஞ்சலாய் அவள் வககவே பிடித்து.

“ஏய் ச்சி தள்ேி ளபா…. ஏற்கனளவ

உன்வனயும் என்வனயும் லவ்வர்ஸ்னு
நிவனச்சிட்டு இருக்காங்க…” என்று சற்று
தள்ேிளய அமர்ந்தாள்.

“ஆமாமா எங்க பசங்களே அப்படிதான்

நிவனச்சானுங்க… இப்ளபாதான் எல்லாம்

கிேியர் ஆச்சு.. இங்க பாரு திவ்ஸ்,

அண்ணன் தங்கச்சி நடந்து ளபானாளல
இந்த ஊரு தப்பா தான் பாக்கும், ளபசும்..
அவங்க டிவசன் அப்படி… அதுக்காக
எல்லாம் நம்ம பிரண்ட்ஸ்னு கநத்தில
எழுதிட்டு சுத்த முடியாது.. நீ யாருன்னு
எனக்கு கதரியும்… நான் யாருன்னு
உனக்கு கதரியும்….”
“நம்ம யாருன்னு நமக்கு மட்டும்
கதரிஞ்சா ளபாதும்… இவத தாளன
கசால்ல வர…” என்று அவவன ளபச
விடாமல் ளபசி முடித்தாள் திவ்யா.

“ேி ேி….”

“இேிச்சு கதாவலயாத.. சரி இப்ப நான்

என்ன கசய்யணும்…??”

“ப்ரியாகிட்ட பிரண்டாகி… அப்படிளய

என்வனய இன்ட்ளரா பண்ணனும்…”

“உன்வனய தான் அவளுக்கு கதரியுளம…”

“ம்ம்ச் கசால்றத மட்டும் ளகளு திவ்ஸ்.. நீ
அவளுக்கு பிரண்ட் ஆகு, கதன் நான்
உன்ளனாட பிரண்ட்னு கசால்லி
அப்படிளய அவகூட ஆபிஸ்ல இன்னும்
க்ளோஸ் ஆகிடுளவன்… அப்படிளய அவத
வச்ளச நான் டிவிேப் பண்ணிக்குளறன்…”

“அகதல்லாம் சரி… நான் எப்படி

அவளுக்கு பிரண்ட் ஆக… எனக்கு தான்
ப்ரியாவவ கதரியாளத…”

“அதான் உன் ரூம் ளமட் ளகாண மூஞ்சி

ளகாகிலா இருக்காளே அவளோட
ஒண்ணுவிட்ட அத்வத கபாண்ணு தான்
நம்ம ப்ரியா….”

“ஏது நம்ம ப்ரியாவா???ச்சு அகதல்லாம்

விடு எனக்கு ளகாகிலாக்கும் ஆகாது..
என்னால அகதல்லாம் முடியாது…
அதுவும் இல்லாம நான்… எனக்கு.. இங்க
இருக்க பிடிக்கவல… உன் ளபாவதக்கு
நான் ஊறுகாயா???” என்று ஒளரதாய்
மண்வடவய உலுக்க,

“ப்ே ீஸ் ப்ே ீஸ் ப்ே ீஸ்… என் திவ்ஸ்ல..

ஏன் கசல்லம்ல… ப்ே ீஸ் திவ்ஸ் எனக்கு
உன்வன விட்டா ளவற யார் இருக்கா…
ப்ே ீஸ்…” என்று ககஞ்சி ககாஞ்சி அவவே
ஒருவழியாய் சம்மதம் கசால்ல
வவத்தான் ரவி.

இப்படி ஆரம்பித்தது தான் ப்ரியா, திவ்யா

நட்பு. ப்ரியாவின் ளதாழவம கிவடத்த சில
நாட்கேிளலளய ரவிவய பற்றிய
உண்வமவய கசால்லிவிட்டாள் திவ்யா.
அவோல் உண்வமவய ப்ரியாவிடம்
மவறக்க முடியவில்வல.

அவனத்தும் கதரிந்து ப்ரியா ரவிவய ஒரு

பிடி பிடித்தாலும், அவோலும் திவ்யாவின்
நட்வப விட முடியவில்வல. இதற்கு
நடுவில் எப்படிளயா ரவி ப்ரியாவவ தன்
காதவல ஏற்றுக்ககாள்ே கசய்திருந்தான்.

திவ்யா, ப்ரியாவின் நட்பு இன்னுமின்னும்

ஆழமாய் கசல்ல, நாேவடவில் ஒளரதாய்

வகடடுத்து
ீ தங்கும் அேவு வந்தது.
கசன்வனவய விட்டு கிேம்பும்
எண்ணத்தில் இருந்த திவ்யாவிற்கு
ப்ரியா வந்த பிறகு வாழ்க்வக இன்னும்
சுவாரசியாமாய் ஆனது. அழகானதாய்
கதரிந்தது.
“ஏன் டி ப்ரியா உன் வடு
ீ இங்க தாளன
இருக்கு.. அவத விட்டு நீ ஏன் இப்படி
என்கூட தங்க அடம் பிடிக்கிற…” என்று
ளகட்டால்,

அவளோ “வட்டில
ீ யாரு டி இருக்கா..
அம்மா ளகஸ் விசயமா எப்ளபா
ளபாவாங்க வருவாங்கன்னு கதரியாது…
ளவவலக்காரங்க மட்டும் தான்.. இதுக்கு
ஏன் நான் அங்க இருக்கணும்… நீ லீவ்
வடம்ல ஊருக்கு ளபாறப்ளபா நானும்
எங்க வட்டுக்கு
ீ ளபாயிக்கிளறன்…”
என்பாள் அவள்.

இப்படி ஒளர வட்டில்

ீ தங்குமேவு
இருந்தாலும் ரவி, ப்ரியா விசயத்தில்
உள்ளே நுவழய மாட்டாள் திவ்யா.
ஆனாலும் அவளே ஒதுங்கி ளபானாலும்
ப்ரியா இவவே தனிளய விடமாட்டாள்.

என்னளவா கதரியவில்வல இரு

கபண்களுக்குள்ளும் அத்தவன பிடிப்பு.

ஆனால் இவர்கேிடம் சிக்கித் தவிப்பது

மட்டுளம ரவியின் பிவழப்பு.

ப்ரியா எப்கபாழுதுளம ஆச்சரியப்படும்

விஷயம் ஒன்றுமட்டும் தான், அது
அவவே விட ரவி திவ்யாவிடம்
அக்கவறயாய் இருப்பது. சிறு விஷயம்
என்றாலும் ஆயிராம் சூதானம் பார்ப்பது.

திவ்யாவிற்கு சிறு உடல்நலன் ளகாோறு

என்றால் ளபாதும் ரவி எந்ளநரம்
என்றாலும் அடித்து பிடித்து ஓடி
வருவான். ளகட்டால், “என்வன நம்பி
அனுப்பியிருக்கிறார்கள்…” என்பான்.

அளத ளபால கவேியில் கசன்றாலும்

திவ்யாவிற்கு பார்த்து பார்த்து ஏதாவது
கசய்துககாண்ளட, கசால்லிக்ககாண்ளட
இருப்பான். ளகட்டால், “அவள் தனியாய்
உணரக்கூடாது..” என்பான்.

இவதகயல்லாம் பார்த்து ஒருநாள், “ம்ம்

ளபசாம நானும் உனக்கு பிரண்டாளவ
இருக்காலம் ளபால டா…” என்றால்
ப்ரியா.

“ளே…!!!! ஏன் டி ஏனிப்படி திடீர் முடிவு….”

“பின்ன நீ திவ்யாவ ளகர் பண்ற அேவு
என்வனய என்னிக்காது பண்றியா…”
என்றால் கசல்ல ளகாபத்துடன்.

“அட லூசு இது தான் விசயமா….நீயு ம்

திவ்யாவும் எனக்கு ஒண்ணா… அவ
எனக்கு உயிர்னா, நீ எனக்கு வாழ்க்வக…”
என்றான் சற்று உணர்வுகள் தாங்கிய
குரலில்.

ப்ரியாளவா புரியாமல் பார்த்தாள்.

“என்ன டி அப்படி பாக்குற… திவ்யா

எனக்கு இத்துனூண்டுல இருந்து
கதரியும்… ஒன்னாளவ சுத்திட்டு
இருப்ளபாம். என்னளவா கதரியவல
திவ்யா ஏன் வலப்ல ஒரு பார்ட் ஆகிட்டா..
அவவே விட்டு என்னால எதுவுளம
ளயாசிக்க முடியாது.. சின்ன வயசுல
இருந்ளத அவளுக்குன்னு பார்த்து பார்த்து
எல்லாம் பண்ணி இப்ளபா அதுளவ
எனக்கு ஒரு பழக்கமா கூட ஆகிடுச்சு….

அண்ட் நீ… நாளன எதிர்பார்க்காம,

என்வனய ளயாசிக்க கூட விடாம…
எனக்குள்ே நுவழஞ்சவ.. என்ளனாட
சரிபாதினு எல்லாம் கசால்லமாட்ளடன்..
நான் தான் நீ… நீ தான் நான்… கண்டிப்பா
உன்வன எந்த இடத்துலயும் நான்
விட்டுக்குடுத்துட மாட்ளடன்.. அது
யாருக்காகவா இருந்தாலும் சரி.. இவத
மட்டும் நீ புரிஞ்சுகிட்டா ளபாதும்…”
என்றான் காதலாய்.

ஒரு கபண்வண சளகாதரியாய் எல்லாம்

நிவனத்திட ளவண்டாம், சக மனுசியாய்
கூட நிவனக்காத சில ஆண்கள் இருக்கும்
இந்தக் காலத்தில், ஒரு கபண்ணின்
நட்வப இத்தவன உயர்வாய்
நிவனப்பவன் தனக்கு வாழ்க்வக
துவணயாய் வரப்ளபாவவத எண்ணி
கபருவம தான் பட்டாள் ப்ரியா.

இவதகயல்லாம் ஒன்றுவிடாமல்
திவ்யாவிடமும் கூற, அவளுக்கு தான்
என்ன மாதிரி உணர்கிளறாம் என்ளற
கதரியவில்வல. ரவி, ப்ரியா இருவரது
நட்வபயும் தான் எந்த காலத்திலும்,
எதற்காகவும் விடுவிடக் கூடாது என்று
மனதினுள் சபதளம எடுத்துக்ககாண்டாள்.

இப்படி கதாடங்கியது தான் இவர்கள்

மூவரது பழக்கமும். ஆண்டுகள் மூன்று
ஓடிவிட்ட நிவலயில், ப்ரியா தன் காதவல
அவள் அன்வனயிடம் கூறிவிட, அவளரா
ரவிவய அவழத்து ளபசியவர் மறுப்பதற்கு
எக்காரணமும் இல்லாததால் சம்மதம்
கசால்லிவிட்டார்.

ரவிக்கு பாதி கிணறு தாண்டிய

சந்ளதாசம். ஆனால் மீ தமிருக்கும் பாதி
கிணளற, அவன் தந்வதயின் ரூபத்தில்
முழு கிணறு அேவுக்கு கதரிந்தது.

ஏகனனில் ரவியின் குடும்பம் சற்று

கட்டுக்ளகாப்பானது. இது இப்படிதான்
என்றால் இப்படிதான். தாங்களும் மாற
மாட்ளடாம், பிறரும் புதிதாய் வந்து
மாற்றிட முடியாது.. அப்படி குணம்
பவடத்தவர்கள்.
திவ்யாவின் குடும்பளம கூட அப்படிதான்.
இன்னது என்றால் இன்னது தான். யார்
கசய்த புண்ணியளமா திவ்யா என்ஜின ீயர்
படித்ததும், ளவவலக்கு கசல்வதும்.
அதுவுளம கூட ரவி காவடி தூக்கியதால்
தான்.

“இங்க பாரு திவ்ஸ் நாகனப்படி உனக்கு

ளவவலக்கு ளபாறதுக்கு கேல்ப்லாம்
பண்ளணன்.. ளசா நீ தான் கதய்வளம என்
காதவல ளசர்த்து வவக்கணும்….” என்று
வராப்பாய்
ீ ஆரம்பித்து, படக்ககன்று
காலில் சாஸ்டாங்கமாய் விழுந்ளத
விட்டான்.

“ஏய் ச்சி ச்சி லூசு…என்ன பண்ற..

எந்திரி..”
“எனக்கு எங்கப்பாவ பார்த்தாளல பயமா
இருக்கு திவ்ஸ்… ப்ரியா அம்மா அடுத்த
வருஷம் கல்யாணம் பண்ணனும்னு
கசால்லிட்டாங்க..” என்றான்
ளவண்டுகமன்ளற முகத்வத கதாங்க
ளபாட்டு.

“ஏய் நடிக்காதடா….. மனசுக்குள்ே

அப்படிளய ஜிவ்வுன்னு வானத்துல
பறக்குற மாதிரி இருக்குளம…”

“ேி…. ேி…!!!”

“சரி இப்ப எதுக்கு எங்கிட்ட

வந்திருக்க…???”
“அது…. அது… இப்ப கபாங்கல் லீவுக்கு
ஊருக்கு ளபாளறாம்ல… அப்ப நீ தான்
கமல்ல எங்கம்மாகிட்ட விசயத்வத
கசால்லணும்…”

இவத ளகட்டதும் அவளோ

“அய்வயளயா…!!!!” என்றாள் கநஞ்சில்
வக வவத்து.

“என்னாச்சு…!!!???”

“அத்வத கிட்டயா….??? நானா??? முடியளவ

முடியாது….”

மளகஸ்வரி சாஸ்திரம், சம்பிரதாயம்,

பூவஜ புனஸ்காரம் என்று நிஜாமாகளவ
அவவர பார்க்கும் ளபாது மகாலட்சுமி
என்று தான் கசால்ல ளதான்றும்.
இன்றேவும் கணவர் முன்பு அவர்
அமர்ந்தது கூட இல்வல. ரவியின் அப்பா
தர்மலிங்களமா, கண்டிப்பான மனிதர்.
தப்கபன்று மனதில் பட்டால் அது யாராக
இருந்தாலும் தப்புதான்.

இவர்கவே பற்றிகயல்லாம் கதரிந்ளத

இருந்தும் திவ்யா நண்பனுக்காய்
சரிகயன்று கசான்னாள்..

யார் ளபச்வச யார் ளகட்பார்… விதியின்

வார்த்வத இருக்கும் ளபாது..

அத்தியாயம் – 2
கபாங்கல் விடுமுவறக்கு கபாள்ோச்சி
கசன்றதில் இருந்ளத ரவிக்கு இதயம்
தாறுமாறாய் அடித்தது. ப்ரியா ளவறு
கநாடிக்கு ஒருதரம் வட்டில்
ீ ளபசினாயா
என்று ளகட்டுக்ககாண்ளட இருந்தாள்.

அவள் ளகட்க ளகட்க, ரவிளயா திவ்யாவவ

பாடாய் படுத்திக்ககாண்டு இருந்தான்.
“சரி சரி…. கராம்ப படுத்தி எடுக்காத…
ஊருக்கு திரும்ப ளபாறதுக்குள்ே
ளபசிடுளறன் ளபாதுமா…?? லவ் பண்ணும்
ளபாது எங்க ளபாச்சு இந்த
பயகமல்லாம்..” என்று ளலசாய்
சலித்துக்ககாண்ளட அவவன சமாதானம்
கசய்வதற்குள் அவளுக்கு தான் தாவு
தீர்ந்தது.
ஆனால் ரவியின் காதல் விசயம்
ளபசுவதற்கு முன்ளன, தனக்கு திருமணம்
நிச்சயம் ஆகும் என்று அவள் நிவனத்து
கூட பார்கவில்வல.

‘இன்று எப்படியாவது ரவியின் விஷயம்

ளபசிவிடளவண்டும்..’ என்று
எண்ணியிருந்தவேிடம்,

“திவ்யா சாயங்காலம் உன்வனய

கபாண்ணு பார்க்க வர்றாங்கோம்..” என்ற

கசய்தி அப்படிளய அவனத்வதயும்
மறக்கடிக்க வவத்தது.

திவகத்து ளபாய், யாரிடமும் ளபசாமல்,

வதரியமாய் மறுப்வபயும் கசால்ல
முடியாமல், என்ன ஏகதன்று ளகள்வி
எல்லாம் ளகட்க ளதான்றாமல் அப்படிளய
சிவலயாய் அமர்ந்திருந்தவேிடம்
மளகஸ்வரி தான் ளபசினார்.

“இங்க பாரு பாப்பா… நாங்க எல்லாம்

உனக்கு ககடுதல் கசஞ்சிடுளவாமா??
நல்ல இடம்டா ளதாதா இருக்கு நமக்கு
எல்லாளம.. வந்து பாக்கட்டும்.. அப்புறம்
எதுனாலும் ளபசிக்கலாம்…” என்று கூற,
தவலவய மட்டுளம ஆட்டிட முடிந்தது
அவோல்.

திவ்யாவின் அம்மா விசாலம் ளவறு,

“என்ன பாப்பா… உங்க அப்பாக்கு
அவ்வளோ சந்ளதாசம்.. நீ இப்படி
உம்முன்னு இருந்தா என்ன அர்த்தம்…??”
என்று ளகட்க மனதில் மறுத்து
ளபசளவண்டும் என்று இருந்த ககாஞ்ச
நஞ்ச எண்ணமும் பறந்ளதாடியது.
கதய்ளவந்திரனும், தர்மலிங்கமும்
குணத்தில் ஒன்று. ஒரு
முடிகவடுத்துவிட்டால் அதில் எவ்வித
மாற்றமும் இல்வல.

ஆவகயால் இது தந்வதயின் முடிவு

என்று கதரியவும் அவமதியாகவிட்டாள்.
நடப்பது நடக்கட்டும்.. நல்லதாய்
நடக்கட்டும்.

ஆனால் ரவி தான் இவேிடம் வந்து தாட்

பூட் என்று குதித்தான்.

‘அகதன்ன திடீர்னு இவங்கோ

கசால்றது…. ’
‘நீ இதுக்கு சம்மதிக்காத…. ’

‘உனக்கு பிடிக்கவலன்னா வதரியமா

கசால்லு..’ என்று அவன் கசான்ன
அவனத்துளம, தர்மலிங்கத்வத கண்டதும்
காற்றில் ஓடி ளபானது.

விசாலமும், கதய்ளவந்திரனும்
வந்தவர்கவே இன்முகமாய் வரளவற்க,
ராகவ் தன் குடும்பம் சகிதமாய் வந்தான்.

அங்ளக ளவண்டா கவறுப்பாய் நின்றவன்

ரவி மட்டுளம.

வகயில் தட்ளடாடு குனிந்த தவல

நிமிராமல், கமல்லிய அலங்காரத்தில்
நடந்து வந்தவவே காண ரவிக்கு தான்
என்ன உணர்கிளறாம் என்ளற
கதரியவில்வல. ஒரு புதுவிதமான
உணர்வு அவவன ஆட்ககாண்டது. முதல்
முவறயாய் ஒரு சில கநாடிகள்
திவ்யாவின் மீ து ஆர்வமாய்,
ஆராய்ச்சியாய் தன் பார்வவயும், மனமும்
படிவவத உணர்ந்தான். பிறந்ததில்
இருந்து பார்த்து பழகியவள் ஆனால்
இன்று ஏளனா அவனுக்கு புதிதாய்.

ஆனால் சட்கடன்று அவளன தவலவய

உலுக்கிக்ககாண்டான்.

“ச்சி என்ன இது…” என்று தன்வன தாளன

கடிந்து ககாண்டவனின் பார்வவ அடுத்து
ராகவ் மீ து பாய்ந்தது.

“இந்த மூஞ்சிக்கு திவ்ஸ் ளகக்குதா…

ஆனாலும் குடுத்து வச்சவன்..” என்று
எண்ணாமல் இருக்க முடியவில்வல.
இது இவன் எப்கபாழுது நிவனக்கும்,
கூறும் ஒன்று தான். ப்ரியாவிடம் கூட
அடிக்கடி கசால்லியிருக்கிறான். ‘நம்ம
திவிக்கு புருசனா வரவன் குடுத்து
வச்சவன்..’ என்று அவன் கசால்லும்
ளபாகதல்லாம் ப்ரியாவிடம் இருந்து ஒரு
முவறப்பு வரும்.

“ஏன் டா என்வனய பார்த்தா எப்படி

கதரியுது… அப்ளபா என்வன ளமளரஜ்
பண்ணா நீ குடுத்து வச்சவன்
இல்வலயா??” என்று அவன் தவலவய
பிடித்து உலுக்குவாள். ஆனாலும்
அவளுக்கு திவ்யாவவ பற்றி கதரியும்.

அலட்டிக்ககாள்ோத ரகம்.
ளதவவயில்லாத ளபச்சுக்களோ,
கசயல்களோ இருக்காது. கபாறுவமயாய்
அடுத்தவவர ளபசவிட்டு பின் தனக்கு
ளதான்றியவத ளபசுபவள் இப்படி இன்னும்
இன்னும் அவவே பார்த்து நிவறய
தன்வன மாற்ற முயற்சித்திருக்கிறாள்.
ஆனால் பிறவி குணம் என்று ஒன்று
உள்ேளத.

“ேி ேி டார்லிங்… நீ ஏன் அவவே

காப்பி பண்ற…” என்று ரவி ளகட்டு
அதற்கும் திட்டு வாங்கியது இப்கபாழுது
நிவனவு வந்து கதாவலத்தது அவனுக்கு.
தன் சிந்தவனகவே விடுத்து
நடப்பவற்வற ளவடிக்வக பார்க்க
கதாடங்கினான்.
வழக்கமான கபண் பார்க்கும் படலம்
தான். கபண் வட்டிற்கும்
ீ சரி, மாப்பிள்வே
வட்டிற்கு
ீ சரி, அவனத்தும் பிடித்துவிட்டது.

திவ்யாவிடம் முடிவவ ளகட்டளபாது

அவளுக்கு ளவண்டாம் என்று கசால்ல
காரணங்கள் எதுவுளம இல்வல என்பது
ளபால் இருந்தது. நல்ல ளவவல, சம்பேம்,
பார்க்கவும் ராகவ் நன்றாகளவ இருந்தான்.
ஆவகயால் சம்மதமாய் தவலவய
ஆட்டினாள்.

ராகவ் அவமதியாகளவ அமர்ந்திருந்தான்.

அங்ளக நின்று, இங்ளக நின்று எப்படிளயா
ரவி ரகவ்விடம் இடம் பிடித்து அமர்ந்து
தன் பாணியில் விசாராவண கதாடங்க,
இரு வட்டாரும்
ீ ளபசி தட்வட மாற்றி, மாசி
மாதம் திருமணம் என்று முடிவாகியது.
ரவிக்கு முதலில் இந்த திடீர் திருமண
ஏற்பாடு பிடிக்கவில்வல என்றாலும்
ராகவ்விடம் ளபசிய பிறகு அவனுக்குளம
ளவண்டாம் என்று கசால்ல எதுவும்
காரணம் இருப்பதாய் கதரியவில்வல.

ஆனாலும் மனதில் ஒரு சின்ன உறுத்தல்.

அவனத்தும் முடிந்து வந்திருந்தவர்கள்

எல்லாம் கிேம்பி கசன்ற பின்,
திவ்யாவிடம் “ஹ்ம்ம் உன்வன என்
கல்யாணம் பத்தி வட்ல
ீ ளபசச் கசான்னா,
நீ உனக்கு கல்யாணம் பிக்ஸ்
பண்ணிட்ட…” என்று தவலயில்
ககாட்டினான் ரவி.
“ம்ம்ச் லூசு.. நாளன இவத எதிர்பார்க்கல
ரவி..”

“அகதல்லாம் சரி.. உண்வமய கசால்லு

உனக்கு ராகவ்வ பிடிச்சிருக்க
இல்வலயா?? வட்ல
ீ ளகட்டாங்கனு சரி
கசால்லாத..”

காதில் அணிந்திருந்த ஜிமிக்கிவய

கலட்டியபடி, “ஹ்ம்ம் உனக்கு எரிஞ்ச

பல்ப் எல்லாம் எனக்கு எரியவல தான்.

ஆனாலும் ளவணாம்னு கசால்ல எந்த
காரணமும் இல்வல. இனி ளபசி பார்த்தா
தாளன கதரியும்..” என்றால் கண்கவே
மட்டும் நிமிர்த்தி.

ரவிக்கு இன்று அவேது பாவவனகள்

எல்லாளம வித்தியாசமாய் புதிதாய்
பட்டது. அவள் அப்படியா??? இல்வல
அவனுக்கு அப்படியா என்று
கதரியவில்வல. ஒன்றும் ளபசாமல்
அவமதியாய் நின்றவவன, சீப்பால் ஒரு
அடி அடித்து,

“ஏய் என்ன ப்ரியா கூட ட்ரீம்ஸ்

ளபாயிட்டியா..” என்று திவ்யா ளகட்ட
பிறகு தான், ப்ரியா என்ற கபயவர
ளகட்டதும் ரவிக்கு மனம் சற்று
கதேிந்தது ளபால் இருந்தது.

இத்தவன ளநரம் ப்ரியாவவ

மறந்திருந்தான் என்பளத உண்வம.

“ளே!!! ப்ரியாக்கு கசால்லணும்ல

மறந்ளத ளபாயிட்ளடன் பாரு..” என்று
தவலயில் ளலசாய் அடித்துக்ககாண்ளட
தன் அவலளபசிவய எடுத்தவவே தடுத்து,
தாளன அவழத்தான்.

விசயத்வத ளகட்டதும் ப்ரியாவிற்கு

அத்தவன மகிழ்ச்சி. ரவிளயாடு ளபசியவத
விட திவ்யாளவாடு தான் அதிகமாய்
ளபசினாள். ஆனால் இருவவரயும் ளபச
விடாமல் அவளனா வம்பு கசய்தான்.

விசாலம் வந்து இவர்கவே அவழக்க,

கூடளவ மளகஸ்வரியும் வந்து, “இங்க

பாரு டா… இப்படிகயல்லாம் இனிளம
பாப்பாகிட்ட விவேயாட கூடாது.. தள்ேி
நின்னு ளபச பழகு.. உங்கப்பா பார்த்தா
அவ்வேவு தான்…” என்று மகவன
அவழத்து கசன்றார்.
இந்த வார்த்வதகள் ரவி, திவ்யா
இருவரின் உள்ேத்திலுளம சற்று
அதிர்வவ ககாடுத்தது. பிறந்ததில் இருந்து
ஒன்றாய் சுற்றுபவர்கள். இதுவவர
தங்களுக்குள் இப்படிகயல்லாம்
வித்தியாசம் பார்த்ததில்வல. ஆனால்
இன்று..??

திவ்யாவவ திரும்பி திரும்பி பார்த்தபடி

கசன்றான் ரவி. அவளுக்குளம எப்படிளயா
தான் இருந்தது.

ஆனால் அவதகயல்லாம் கவனிக்காமல்

விசாலம் வந்து மகேிடம்,
“கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நீ ளவவலக்கு
ளபாகளவணமாம் பாப்பா… எவ்வளோ
நல்லவங்க பாரு.. உங்கப்பாக்கு
மாமாக்கு அவ்வளோ நிம்மதி..” என்று
தன் மகிழ்ச்சிவய கசால்ல அதற்குளமல்
அவளுக்கு ளவறு நிவனக்க எல்லாம்
ளநரம் இல்வல.

எப்படிளயா வட்டில்
ீ ளபசி, ளவவலவய
விடளவண்டும் என்றால் நிவறய
பார்மாலிடீஸ் இருக்கிறது என்கறல்லாம்
கசால்லி, ஒருவழியாய் ரவிளயாடு
மீ ண்டும் கசன்வன பயணித்தாள்.

இதற்கு நடுளவ ராகவ்வின் அவலளபசி

எண்வண ளவறு அவன் தங்வக
ககாடுத்துவிட்டு கசன்று இருந்தாள்.

“நானா எப்படி ரவி ளபசுறது…” என்று

அவதயும் ரவியிடளம ளகட்க, அவளனா
“அகதல்லாம் ளவணாம் நீ ககாஞ்சம்
ககத்தாளவ இரு.. ளபசணும்னா
அவங்களே முதல்ல ளபசட்டும்…”
என்றான்.

அவனுக்ளக கதரியவில்வல தான் ஏன்

இப்படி கூறுகிளறாம் என்று.

ஆனால் ஒருமுவற திவ்யா ராகவ்விடம்

ளபசியிருந்தால் நன்றாய்

இருந்திருக்குளமா என்னளவா.

ளபசுளவாமா, ளவண்டாமா என்று அவளும்

குழப்பத்திளலளய இருக்க, நாட்களும்
நகர்ந்தது. ரவியும் ப்ரியாவும் ளசர்ந்து
திவ்யாவவ ஒரு வழி ஆக்கினர்.
ஆனால் இவளோ, “இங்க பாரு ப்ரியா, என்
கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நீ இங்க
தனியா இருக்க கூடாது. அம்மா கூட
ளபாய் வட்ல
ீ இருக்கணும்..” என்று
அவளுக்கு அறிவுவர கசய்துககாண்டு
இருந்தாள்.

நாட்கள் கரக்வக கட்டிக்ககாண்டு

பறந்தது. திவ்யாவிற்கு ளவவலவய
விடளவ மனமில்வல. ஆனாலும்
அவளுக்கு ளவறு வழியும் இருப்பதாய்
கதரியவில்வல. ராகவ் அவளோடு
ளபசியிருந்தாலாவது ஒரு கதேிவு
கிவடத்திருக்கும். ஆனால் அவனும்
ளபசுவதாய் கதரியவில்வல.

திருமண ளசவல எடுக்க, நவக வாங்க

என்று இரு வட்டாருளம
ீ கசன்வனயில்
அவலந்த ளபாது கூட ராகவ் தவலக்
காட்டவில்வல. ளகட்டதற்கு ளவவலவய
காரணம் காட்டினர் அவன் வட்டினர்.
ீ

என்னதான் ளவவல என்றாலும்

திருமணம் கசய்ய ளபாகிறவேிடம் ஒரு
வார்த்வத கூடாவா ளபசிட ளதான்றாது.
அதுவும் இன்னும் சிறிது நாட்கேில்
திருமணம் எனும் ளபாது. இவோய்
ஒருமுவற அவழத்து ளபசியதற்கும்
தாமவர இவல நீர்ளபால் தான் அவனது
ளபச்சு இருந்தது.

திரும்ப அவழத்து ளபசிட அவளுக்குளம

மனம் தடுத்தது.

திவ்யாவின் குழம்பிய முகம் கண்டு

ரவியும் ப்ரியாவும் கூட, சற்று குழம்பினர்.
“திவி.. உனக்கு இதுல விருப்பம்
இல்வலன்னா இப்ளபாளவ கசால்லு…
வட்ல
ீ ளபசலாம்…” என்று ரவியும்,

“திவி இப்ளபாவும் நீ ஒரு முடிவுக்கு

வரவலனா இது நல்லதில்ல..” என்று
ப்ரியாவும் மாறி மாறி ளகட்க,

அவளோ, “அடடா அகதல்லாம் இல்வல…

ஏளனா ஒரு குழப்பம் அவ்வளோ தான்..
மத்தபடி கபருசா எல்லாம் எதுவுமில்ல..
நம்ம வட்ல
ீ நமக்கு தப்பான ஆள்
பாப்பாங்கோ என்ன…???” என்றவள்,

“என் கல்யாணம் முடிஞ்ச அடுத்த நாளே

நான் வட்ல
ீ உங்க விசயம் ளபசுளறன்…
அப்ளபா எனக்கு இன்னும் ககாஞ்சம்
மதிப்பு கூடியிருக்கும்ல..” என்று
இருவவரயும் பார்த்து சிரிக்க
அவர்களுக்கும் மகிழ்ச்சி
கதாற்றிக்ககாண்டது.

மூவரும் ளசர்ந்து சுற்றி திரிந்தனர். அது

இகதன்று வாங்கி குவித்தாள் ப்ரியா.
திவ்யா ளவண்டாம் ளவண்டாம் என்று
கசால்ல கசால்ல இருவரும் அவளுக்காக
எக்கச்சக்கமாய் வாங்கினர்.

அவளுக்கு ப்ரியாவவ காணும்

ளபாகதல்லாம் ரவியின் காதவல அவன்
வட்டில்
ீ ஏற்றுக்ககாள்ே ளவண்டுளம
என்று இருந்தது. மளகஸ்வரி இன்றேவு
கூட தன் கணவர் முன்ளன அமர்ந்தது
இல்வல. அப்படிளய அமர ளநர்ந்தாலும்
அவர் காலுக்கு கீ ளழ தான் அமர்வார்.

ஆனால் ப்ரியா முற்றிலும் ளநர்மார்.

தன் விஷயம் மறந்து அவளுக்கு

இகதல்லாம் ரயிலில் நிவனவு வந்து
மனவத சிந்தவன படகில் மிதக்க வவக்க,
அவவே பார்த்தால் யாரும் இன்னும் ஒரு
வாரத்தில் திருமணம் ஆக ளபாகிறவள்

என்று கூறவும் மாட்டார்கள்.

ரயில் ளபாலளவ அவள் மனமும்

தடதடத்ததுக் ககாண்டு இருந்தது.
அங்ளக ப்ரியாளவா ரவியின் ளதாேில்
சாய்ந்தபடி தங்கள் திருமண ளபச்சில்
மூழ்கியிருந்தாள்.

“திவி கல்யாணத்துக்கு எப்படியும்

அம்மாவவயும் கூட்டிட்டு வந்துடனும்
ரவி.. நம்ம விஷயம் ளபசும் ளபாது
அம்மாவும் இருந்தா நல்லாதாளன
இருக்கும். நீளய உங்க வட்ல
ீ ளபசுவன்னு
நிவனச்ளசன்..” என்றவளுக்கு மனதில்
எதுளவா ஏமாற்றமாகவும் இருந்தது.

“ச்சு இல்ல ப்ரியா.. உனக்கு எங்கப்பா

பத்தி கதரியாது.. இப்ளபா திவ்ஸ்
கல்யாணளம எடுத்துக்ளகா, எங்கம்மா
தான் அவக்கிட்ட ளபசுனாங்க. மறுளபச்சு
இல்லாம சரின்னு கசான்னா. அளதளபால
தான் எங்க வட்லயும்,
ீ திவி ஒருவிசயம்
கசான்னா அவத கண்டிப்பா ளயாசிச்சு
பார்ப்பாங்க… திவி ஆரம்பிக்கட்டும், ளமல
நான் பார்த்துக்கிளறன்.. நீ வதரியமா
இரு…” என்று ஆறுதல் கூறினான்.

ப்ரியாவிற்கு இன்னுளம கூட இந்த

விசயம் முழு திருப்திவய
குடுக்கவில்வல. அவவே
கபாருத்தமட்டில் அவர்கேது காதலுக்கு
அடுத்தவர் கபாறுப்ளபற்பதா என்று
ளதான்றியது. திவ்யா உயிர் ளதாழி தான்,
இருந்தாலும் இதற்கு ரவியல்லவா முழு
மூச்சாய் இறங்க ளவண்டும்.
அவனத்திற்கும் திவ்யாவவ வக
காட்டினால் என்ன அர்த்தம் என்று
ளதான்றியது.
அவள் முகம் ளலசாய் சுணக்கம் காட்ட,
“என்ன டி இப்படி ரியாக்ட் பண்ற.
என்ளமல நம்பிக்வக இல்வலயா…??”
என்றான் ளலசாய் அவணத்தபடி.

“உன்வனய வடுக்குள்ே
ீ விட்டது தப்பா
ளபாச்சு ளபாலளவ…கிேம்பு கிேம்பு…”
என்று அவவன கிேப்பிட முயற்சித்தாள்.

“ளே!!! என்ன ப்ரியா.. நீ மட்டும் தனியா

இருப்பியா?? உன்வன விட்டு ளபாக என்

மனசு ளகக்குமா?? உனக்கு துவணக்கு
நானும் இருக்ளகளன..” என்று
ளவண்டுகமன்ளற வால்பிடியாய் அவள்
பின்ளன சுற்றினான்.

யாருமில்லா தனிவம, கண்கணதிளர

அவன் காதலி. அவனுக்கு கிேம்ப மனம்
வருமா என்ன?? ப்ரியாவவ உரசியபடி
அவள் கசல்லும் பக்ககமல்லாம்
கசன்றான்.

அவளுக்குளம மனதில் ஒரு இனம் புரியா

பரவசம் தான். முதல் முவறயாக
அவளும், ரவியும் மட்டும் தனித்து
இருக்கின்றனர். இத்தவன நாள் திவ்யா
இருப்பாள். இவர்கள் தனிளய ளபசட்டும்
என்று எழுந்து கசன்றும் விடுவாள் தான்
ஆனாலும் மனதில் ஒரு தயக்கம்
இருவருக்குளம இருந்ததுண்டு. ஆனால்
இன்று..

மனதில் என்கனன்னளவா ளதான்ற,

“ப்ே ீஸ் கிேம்பு ரவி…” என்றாள்
எழும்பாத குறலில் அவன் கநஞ்சில் வக
வவத்து தள்ேியபடி..

ஆனால் ரவிளயா அவள் வககவே

பிடித்தபடிளய, “ப்ே ீஸ் ப்ரியா… ளபாக
கசால்லாத..” என்றான் கண்கேில்
காதவல நிரப்பி..

இருவரும் இப்படிளயஇருந்திருந்தால்

அடுத்து என்ன நடந்திருக்குளமா, ஆனால்

விதிக்கு இவர்கள் இப்படி உல்லாசமாய்
இருப்பது பிடிக்கவில்வலளயா
என்னளவா, ரவிக்கு அவன் தந்வதயிடம்
இருந்து அவழப்பு வந்துவிட்டது.

“அப்பா…!!!!”
…..

“எனக்கு லீவ் கிவடக்கல ப்பா… இன்னும்

கரண்டு நாள்ல கிேம்பிடுளவன்…”

….

“ம்ம் சரிங்கப்பா.. இல்லா திவி சாப்டிட்டு

தான் கிேம்பினா…”

..

“ம்ம்ம் சரிங்கப்பா….” என்று அவழப்வப

துண்டித்தவனுக்கு மனம் கனமாய்
இருந்தது.
இது தான் தர்மலிங்கம். அவனத்துளம
அவருக்கு சரியாய் நடந்திட ளவண்டும்.
திவ்யாவவ ரவிவய நம்பித்தான் இரு
குடும்பமுளம கசன்வனக்கு அனுப்பியது.
ஆவகயால் அவவே பற்றி என்ன
விசாரிக்க ளவண்டும் என்றாலும்
மகனிடம் தான் ளகட்பார் கசால்வார்.

அவனுக்கு தந்வதக்கு பதில் கசால்ல

ளவண்டும் என்ற காரணத்தினாளலளய
இன்னும் கூடுதலாய் திவ்யாவவ
கவனிப்பான்.

அவ்வேவு தான் இதற்குளமல் ரவிக்கு

கராமான்ஸ் கசய்திடும் மனநிவல
இருக்குமா?? அவன் முகத்வத
பார்த்ததுளம ப்ரியா சிரித்துவிட்டாள்.
“என்ன சிரிக்கிற..??”

“இல்ல உங்கப்பா ளபான்ல ளபசினதுக்ளக

இவ்வளோ பம்மல்.. அவர் ளநர்ல நம்மே
பார்க்கணும் அவ்வளோ தான்…” என்று
கிண்டல் கசய்தாள்.

“சரி சரி… நீ லீவுக்கு கசால்லிட்டியா??

என்ன கசான்னான் உன் கேட்…??”

“ம்ம்ச் எப்படியும் கல்யாணம் அன்னிக்கு

காவலல தான் வர முடியும்னு
நிவனக்கிளறன். அம்மாக்கு முதல் நாள்
எளதா ளகஸ் இருக்காம்.. ளசா…”

“ளசாவும் இல்ல, விசுவும் இல்ல… நீ

கண்டிப்பா வந்துடனும் அவ்வளோதான்..
நம்ம விஷயம் ளபசும் ளபாது நீ, ஆன்ட்டி
இருந்தா நல்லது…”

“சரி சரி.. கண்டிப்பா.. திவி ளமளரஜ்க்கு

நான் இல்லாவமயா..” என்றவள்
கடிகாரத்வத பார்த்துவிட்டு,

“சரி நீ கிேம்பு ரவி.. ளநரமாச்சு..” என்க,

அவனும் ளமற்ககாண்டு எதுவும் வம்பு
கசய்யாமல் கிேம்பிவிட்டான்.

ரவி கசன்ற பிறகும் கூட, ப்ரியாவின்

சிந்தவன அவவனளய சூழ்ந்திருந்தது..
ளதாழிக்காக இத்தவன பார்ப்பவன், தன்
மவனவிக்காக எத்தவன பார்ப்பான்
என்று கற்பவனயில் மூழ்கினாள்.
ஆனால் ரவிளயா, அவன் தந்தவத
கவடசியாய் கூறியதிளலளய இருந்தது.

“ஊருக்கு வந்தா எப்ளபா பாரு பாப்பா கூட

ளசர்ந்துட்டு இருக்க கூடாது.. அடுத்த
வட்டுக்கு
ீ ளபாற பிள்ே, நம்மனால
அதுக்கு ஒரு ளபரு வந்திட கூடாது.
ஒழுங்கா கபாறுப்பா வந்து கல்யாண
ளவவலவய பாக்கணும். புரிஞ்சதா…”
என்று அவர் கசான்னதற்கு சரிகயன்பவத
தவிர ளவறு என்ன கூறிட முடியும்.

இனி திவ்யாவிடம் தனக்கு எந்த

உரிவமயும் இல்வல என்று எண்ணும்
கபாழுளத அவனுக்கு அத்தவன எரிச்சல்,
ளகாவம், கவவல, ‘அகதல்லாம் முடியாது..
நான் இப்படிதான் இருப்ளபன். அவளும்
என்னிடம் அப்படிதான் இருப்பாள்..’ என்று
கத்த ளவண்டும் ளபால் வந்தது.

சிறு வயதில் இருந்து உடனிருப்பவள்,

இப்கபாழுது ஒருவன் வந்து தாலி
கட்டிவிட்டால் இத்தவன வருடம்
பழகியது எல்லாம் ஒன்றுமில்வல
என்றாகி விடுமா??

இளத எண்ணத்திளல தன்னவறக்கு

கசன்றவனுக்கு ளமற்ககாண்டு எதுவுளம

மனதில் நிற்கவில்வல.

அதில் ப்ரியாவும் ளசர்த்தி…

பாவதகள் ளவறு.. பயணங்கள் ளவறு…

மீ ண்டுகமாரு முவற சந்திப்ளபாமா..
அத்தியாயம் – 3

“பாப்பா… இந்தா இந்த ஆரத்வத

ளபாட்டுக்க.பூ எல்லாம் சரியா
இருக்கா..அலங்காரம் எல்லாம்
முடிஞ்சதுல. இல்வல இன்னும்
இருக்கா..” என்று விசாலம் ளபசியபடி தன்
மகவே காண, அவரது முகத்தில் அேவிட
முடியாத நிம்மதி.

அப்படிளய நின்றுவிட்டார்..!! கண்கேில்

ஆனந்த கண்ண ீர்.
“அடடா….!! என்ன விசாலா… இப்படிளய
நின்னுட்ட.. வா வா… அங்க மாப்பிள்வே
கூப்பிட ளபாயிருக்காங்க.. ஆலம்
சுத்தனும்.. இங்க வந்து கண்ண
கசக்கிட்டு..” என்ற மளகஸ்வரிக்கும் கூட
மனம் ளலசாய் கலங்கித்தான் ளபானது.

“பாப்பா… ளபாற எடத்துல நல்லபடியா

அனுசரிச்சு நடந்துக்கணும். உனக்கு
நாங்க கசால்ல ளதவவயில்ல ஆனாலும்
பாத்து நடந்துக்க பாப்பா… சரியா…” என்று
அவள் கன்னத்வத தடவியவர், ளவகமாய்
விசாலத்வத அவழத்துக்ககாண்டு
கவேிளய கசன்றார்.

இன்னும் சிறிது ளநரத்தில் திருமணம்.

அவ்வேவு தான் முழுதாய் திவ்யாவின்
வாழ்வு மாறிவிடும். புதிய இடம், புதிய
மனிதர்கள், புதிதாய் ஒருவன் அவளுக்கு
அவனத்துமாய்.

இகதல்லாம் நிவனக்கும் கபாழுளத

ஒருவித பரப்பரப்பாகவும் இருந்தது.
பயமாகவும் இருந்தது. தன்னுணர்வுகவே
பகிர்ந்துககாள்ே அவளுக்கு இருப்பளதா
ரவியும், ப்ரியாவும் தான்.

ப்ரியாவிற்கு அவழத்தால் அவளோ

இன்னும் சிறிது ளநரத்தில்

வந்துவிடுளவன் என்ற பதிவல மட்டுளம
கூறுகிறாளே ஒழிய வந்தபாடில்வல.

சலிப்பாய் இருந்தது. உடன் யாராவது

இருந்தால் நல்லளதா என்று ளதான்றியது.
உறவுகேில் சிலர் இருந்தார்கள் தான்,
ஆனால் யாரும் திவ்யாவின் மனதிற்கு
கநருக்கமாய் இல்வல. சரி ரவிக்கு
அவழக்கலாம் என்றால் அவளனா
இவவே தவிர மற்ற அவனவவரயும்
கவனித்துக்ககாண்டு இருக்கிறான்.
ளவவல அப்படி..

பம்பரமாய் அவன் சுழன்றாலும் அவனது

மனளமா ளவறு உலகில்
சஞ்சரித்துக்ககாண்டு இருந்தது. ஒரு
இனம் புரியாத குழப்பம்.. பயம்..
மகிழ்ச்சியாய் திவ்யாவவ கிண்டல்
கசய்து அவளோடு வம்பேக்க ளவண்டிய
தருணத்தில் அவளோடு சாதாரணமாய்
ளபசிட கூட வார்த்வதகள் தந்தி அடித்தது
அவனுக்கு.

ஏகனன்று கதரியவில்வல, காவலயில்

இருந்ளத அப்படிதான் இருந்தது.
அலங்காரம் முடிந்ததுளம, அவவனத்தான்
அவழத்தாள் திவ்யா, எதுவும் ளதவவளயா
என்று ளபானவனிடம்,

“ரவி… எப்படி இருக்ளகன்… ??” என்று

புருவம் உயர்த்தி, விழிகவே ளலசாய்
விரித்து ளகட்டவவே கண்டு அவனுக்கு
சட்கடன்று இதயத்வத எதுளவா பிவசந்த
உணர்வு.

ஆனால் அதற்குள் மளகஸ்வரி

எங்கிருந்து தான் வந்தாளரா, “ளடய் நீ
இங்க என்ன பண்ற?? ளபா ளபா இனிளம
இப்படிகயல்லாம் பாப்பா கிட்ட ளபச
கூடாது.. மாப்பிள்வேக்கு தான் முதல்
உரிவம…” என்றவர் ளவறு எளதா ளவவல
கசால்லி அனுப்பிவிட்டார்.
அவருக்கு அவர் கவவல. ஆனால்
அவனுக்கு??

மாப்பிள்வே அவழப்பிற்கு ளநரம் ஆக

ஆக, இவளுக்கு என்னளவா ளபால் ஆனது.
எத்தவன ளநரம் தான் இப்படி
கவறுகமளன அமர்ந்திருக்க, கவேிளய
கசன்றாலாவது ளவடிக்வக பார்க்கலாம்
என்று ளதான்றியளத ஒழிய ராகவ்வவ
காணலாம் என்ற ஆவச ளதான்றளவ
இல்வல.

ப்ரியாவுக்கு அவழத்தாள். சற்று ளநரத்தில்

வந்துவிடுளவன் என்று அவள் கசால்ல,
அடுத்து ரவிக்கு அவழத்தாள்.

“ளே லூசு எங்க ளபான.. எத்தவன தடவ

கூப்பிட.. கவேிய என்னதான் நடக்குது…
இங்க எனக்கு ளபார் அடிக்குது… என்வன
மட்டும் விட்டு எல்லாம் சாப்பிட
ளபாயிட்டாங்க…” என்று ளசாகமாய்
திவ்யா கசால்லவும், ளவகமாய் வந்தான்
வகயில் ஒரு மணமணக்கும்
காப்பிளயாடு

“ளே திவ்ஸ்… இந்தா இவத குடி.. ”

என்றவனின் பார்வவ அவள் முகம்
ளநாக்கி நிமிரளவ இல்வல.

நிமிர்ந்தால் தான் நிவல

தடுமாறுகிறளத…

அவள் குடித்து முடிக்கவும்

கிேம்பியவவன கண்டு, “ளே எங்க
ளபாற.. இங்க தான் இரு.. ளபார்
அடிக்குது…” என்று அவவன பிடித்து
அமர்த்த,

“ஐளயா!!!! இவ ளவற படுத்துறாளே…”

என்றவன் அமர்ந்தும் விட்டான்.

“ஏய் நீ ளவற டிரஸ் தாளன எடுத்த…

இப்ளபா என்ன பட்டு கவட்டி சட்வட..
பார்த்துப்பா உன்வனய யாரும்
மாப்பிள்வேன்னு நிவனச்சிட

ளபாறாங்க…” என்று கிண்டல்

கசய்தவவே நிமிர்ந்து பார்த்தான்.

மணப்கபண் அலங்கராதில் ளதவவதயாய்

இருந்தவவே கண்டதும் ஒரு கநாடி
அவன் இதயம் நின்று தான் துடித்தது.
எத்தவனளயா முவற திவ்யாவவ
ளசவலயில் கண்டிருக்கிறான் தான்.
ஆனால் இன்று, என்னளவா
கதரியவில்வல.

அன்று கபண் பார்க்க வந்தன்றும்

அப்படிதான் இருந்தது. எதுளவா ஒன்று
புதியாய் அவனுள்ளே பிறழ்வது புரிந்தது.
அது என்னகவன்று தான்
விேங்கிடவில்வல.

“ப்ரியாக்கு கால் பண்ணியா?? எங்க

இன்னும் அவவே காளணாம்..” என்று
ளமளல திவ்யா ளபசிக்ககாண்ளட ளபாக,
அவனுக்கு என்னளவா ளபால் இருந்தது.
பிறகு என்ன நிவனத்தாளனா, “திவி நம்ம
ஒரு கசல்பி எடுத்துப்ளபாமா??” என்றான்
ஏக்கமாய்.

அவளும் சிரித்த முகமாகளவ

அவனருகில் வந்து நின்றாள். “சீக்கிரம்
ரவி.. அம்மாவும் அத்வதயும் மறுபடி
வரதுக்கு முன்ன எடு…” என்றவள்
எப்கபாழுதும் ளபாலளவ சிரித்த முகமாய்
நிற்க. அவனுக்கு தான் ஒருமாதிரி
இருந்தது. இயல்பாய் அவேருகில் இருக்க
முடியவில்வல. பயமாய் இருந்தது.
வியர்த்தது. என்கனன்னளவா கசய்தது.

இன்னும் சிறிது ளநரத்தில்

இப்படிகயல்லாம் உரிவமயாய் உறவாய்
ளபசிட முடியாதாம். முடியாது என்பவத
விட கூடாதாம். அவன் அப்பாவும்
அம்மாவும் மாறி மாறி கசான்னது
இதுதான். ஒரு கசல்பி எடுக்க ஆரம்பித்து
பத்து பதிவனந்து எடுத்தான்..

“ளபாதும் ளபாதும்….” என்று அவள் தான்

நிறுத்தினாள். அளத ளநரம் அருகில்
இருக்கும் மாப்பிள்வேயின் அவறயில்
இருந்து எளதா கூச்சல் சத்தங்கள் ளகட்க,

“என்ன ரவி.. எளதா சத்தம் ளகட்குது…”

என்று குழப்பமாய் அப்கபாழுதும் அவன்

முகளம ளநாக்கினாள்.

“நீ இரு நான் ளபாய் பாக்குளறன்…”

என்றவன் தப்பித்ளதாம் பிவழத்ளதாம்
என்று ளவகமாய் கவேிளய விவரந்தான்.
மாப்பிவேவய அவழத்து வாருங்கள்
என்று ப்ளராகிதர் கூறி பல நிமிடங்கள்
ஓடிவிட்டது. அப்படியிருக்க
மாப்பிள்வேயின் அவறயில் இருந்து
இப்படியான சத்தங்கள் வர, என்னளவா
ஏளதாகவன்று கசன்று பார்க்க,

அங்ளக ராகவ்வவ தவிர அவனவரும்

இருந்தனர். ராகவ்வின் அம்மாளவா
அழுது புலம்பிக்ககாண்டு இருக்க, அவன்
தந்வத எதுவும் ளபச முடியாமல்
அமர்ந்திருந்தார்.

“என்னங்க என்னாச்சு…?? மாப்பிள்வே

எங்க.. ளநரம் ளபாகுளத….” என்று
கதய்ளவந்திரன் ளகட்கும் கபாழுளத,
எதுளவா சரியில்வல என்று மனதில்
பட்டது அவருக்கு.
கதய்ளவந்திரன் ளபசட்டும் என்று
அவமதியாய் இருந்த தர்மலிங்கம்,
அங்ளக எதுவும் சரியில்வல என்பதவன
உணர்ந்து,

“என்னங்க மாப்பிள்வே எங்க.. என்ன

பிரச்வன??” என்று ளகட்க, அங்ளக
இருப்பவர்களுக்கு என்ன கசால்வது
என்று கதரியவில்வல.

ராகவ் அம்மாவின் வககேில் இருந்த

காகிதத்வத ளவகமாய் வாங்கி பார்த்தான்
ரவி. அதிலிருந்தவத படித்தவனின் முகம்
ருத்ர மூர்த்தியாய் ஆனது.
விஷயம் இது தான். ராகவ்விற்கு இந்த
திருமணத்தில் விருப்பம் இல்வல.
காதலித்த கபண்வண மணந்துககாண்டு,
கவேிநாடு கசல்லளவண்டும். வட்டில்
ீ
இருப்பவர்கள் வற்புறுத்தலுக்காகளவ
இத்தவன நாள் அவமதியாய் இருந்ததாம்.
இனி அவ்வாறு இருக்க முடியாதாம்.
அவவன நம்பியிருப்பவளுக்கு துளராகம்
கசய்ய முடியாதாம். இப்படி ஏகப்பட்ட
தாம்கள் இருந்தது அந்த கடிதத்தில்.

ஆனால் ராகவ்வின் கபற்ளறார்களோ

எங்களுக்கு எதுவுளம கதரியாது என்று
கூறினர்.

கமாத்தத்தில் இந்த திருமணம் நடக்காது..

அவ்வேளவ..
அதற்குள் திவ்யா உட்பட அவனவரும்
அங்ளக வந்துவிட்டனர். மளகஸ்வரி
வககவே பிடித்துககாண்டு, விசாலம்
சாய்ந்ளத விட்டார். மணளமவட
வவரக்கும் வந்து திருமணம் நின்று
ளபானால் அடுத்து மகேின் வாழ்வு
என்னாகும் என்று அச்சம் சூழ்ந்தது.

ஆோளுக்கு ஒன்று ளபச, அங்ளக கூச்சல்

குழப்பம் அதிகமானது.

யாருக்கும் முதலில் என்ன கசய்வது

என்று புரியவில்வல. யாவர குற்றம்
கசால்வது என்றும் கதரியவில்வல.

திவ்யாளவா மாவலவய இறுக பற்றியபடி

அதிர்ச்சியாய் நின்றிருந்தாள். அடுத்தது
என்ன ?? என்ற ளகள்விக்கு அவேிடம்
பதிலில்வல.

ஏன் இப்படி?? என்ற ளகள்விக்கு

அவளுக்கு யாரும் பதில் கசால்ல
முடியவில்வல. கண்கேில் கண்ண ீர்
வழிந்தது. ஏமாற்றம் என்பதவன விட
அவளுக்கு சங்கடமாய் இருந்தது.
ஒருமாதிரி அவனவரும் தன்வன
பாவமாய் பரிதாபமாய் பார்ப்பளத
அவளுக்கு இன்னும் அழுவகவய
கூட்டியது.

தன்னிவல இத்தவன இறங்க ளவண்டுமா

என்று இருந்தது.

ரவி தான் ளகாவமாய் கிேம்பினான்..

“எங்க இருந்தாலும் அவவன இழுத்துட்டு
வளரன்…..” என்று ளவட்டிவய மடித்து
கட்டிக்ககாண்டு கிேம்பியவவன
தர்மலிங்கம் தான் தடுத்தார்.

“என்னப்பா….???!!!”

“இது நம்ம கபாறுவமயா ளயாசிக்க

ளவண்டிய ளநரம் ரவி…” என்றவர்
கதய்ளவந்திரவனயும், விசாலத்வதயும்
கண் காட்டினார்.

ஆனால் அகதல்லாம் ரவியின் மனதில்

பதியவில்வல. அவனுக்கு திவ்யா
கலங்கி நிற்பது ஒன்று மட்டுளம மனதில்,
புத்தியில், கண்கேில் பட்டது. அந்த ராகவ்
எங்கிருந்தாலும் இழுத்து வந்து
திவ்யாவின் காலடியில் கிடத்த
ளவண்டும் என்ற கவறி மட்டுளம
அவனுக்கு.

ஆனால் தர்மலிங்களமா, அதற்கு பின்ளன

என்ற ளகள்விவய ளயாசித்தார்.

“பாப்பா… நீ உள்ே ளபா.. மளகசு

தங்கச்சியும், பாப்பாவவயும் கூட்டிட்டு

ளபா” என்றவர்,

“ரவி நீ இங்களய இரு…” என்றுவிட்டு,

ராகவ் வட்டினவர
ீ பார்த்து, “நீங்க ளபாய்
உங்க மகவன ளதடுங்க… உங்கவே
நாங்க தப்பா நிவனக்கல.. கிேம்புங்க…”
என்று கரம் குவிக்கவும், அவர்களும்
ளவறு வழியில்லாமல் கிேம்பினர்.
“அப்பா… அவங்கவே ஏன் ப்பா ளபாக
கசால்றீங்க.. இவனுங்கவே அவடச்சு
வச்சா அவன் தன்னப்ளபால
வருவான்ல….” என்று எகிறினான்.

“வந்து?? நம்ம பாப்பாக்கு வாழ்க்வக

குடுன்னு நம்ம எல்லாம் ககஞ்சனுமா??”

தர்மலிங்கம் ளகட்ட இக்ளகள்விக்கு

அவனால் பதில் கசால்ல முடியவில்வல.
நின்றுவிட்டான்.

கதய்ளவந்திரன் ஓய்ந்து ளபாய்

அமர்ந்திருந்தார். திடமான உள்ேம்
பவடத்த அவராலும், மகேின் வாழ்வு
இப்படி பாதியில் நிற்பது கண்டு
நிவலகுவலந்து ளபானது.

சில கநாடிகள் அங்ளக கமௌனம்!!!

கமௌனம்!!! கமௌனம்!!! மட்டுளம..

ராகவ் மட்டும் ளநரில் இருந்தான்

என்றால் ரவி அவவன ககான்ளற
ளபாட்டிருப்பான். அத்தவன ளகாவம்
அத்தவன கவறி ‘என் திவ்யாவவ இப்படி

கலங்கி நிற்க வவத்துவிட்டாளய..

அவேிடம் என்ன குவற என்று நீ
இன்கனாருத்திவய ளதடினாய்..’ என்ற
ஆங்காரம். ஆனாலும் அவன் தந்வத
கூறிய வார்த்வதக்காக நின்றிருந்தான்.

சில கநாடிகள் தர்மலிங்கம்

ளயாசித்தவளரா, “கதய்வா… உனக்கு
என்வன சம்பந்தியா ஏத்துக்க
சம்மதமா???” என்று நிதானித்து ளகட்க,

“தர்மா!!!!” என்று அவரும்,

“அப்பா!!!!” என்று அவனும் ஒளர ளசர

அதிர்ந்தனர்.

ஆனால் அகதல்லாம் தர்மலிங்கத்வத

சிறிதும் அவசக்கவில்வல.
கதய்ளவந்திரன் வககவே
பிடித்துககாண்டு, “கசால்லு டா கதய்வா…
உனக்கு இதுல சம்மதமா?? பாப்பாவ எங்க
வட்டு
ீ மருமகோ அனுப்ப சம்மதமா??”
என்று ளகட்க, அந்த ளநரத்தில்
திவ்யாவின் அப்பாவாய் கதய்ளவந்திரன்
ளவறு என்ன முடிவு எடுக்க முடியும்.
ஆனால் ரவிளயா இடிந்து ளபாய்
நின்றிருந்தான்.

திவ்யாவிற்கு அவன் கணவனா??

நிவனக்களவ ‘ஐளயா’ என்று இருந்தது.
இவர்கள் என்னளவண்டும் என்றாலும்
நிவனத்துககாள்ேட்டும், ஆனால்
என்னால் அப்படி ஒரு காரியத்வத
கசய்யளவ முடியாது. முடியாது என்பவத
விட கூடாது. இதற்கு மட்டும் தான்
சம்மதித்தால் திவ்யா என்ன நிவனப்பாள்
அவவன பற்றி.

ஒருத்திவய காதலித்துவிட்டுதன்வன
மணக்கிறாளன என்று எண்ணுவாள்
தாளன என்று நிவனக்கும் கபாழுளத,
ப்ரியாவின் நிவனவு வந்தது.
முற்றிலுமாக இரு கபண்கேின் வாழ்வு
இவனால் பாதிக்க படும். யாளரா கசய்த
தவறுக்கு இவன் என்ன கசய்வான்??

ராகவ் ளபானால் என்ன?? ளவறு ஒரு

நல்ல மாப்பிவே கிவடக்காமலா
ளபாவான்?? இகதல்லாம் ளதான்ற, சற்ளற
குரலில் அழுத்தத்வத ககாடுத்து,

“அப்பா…!!!” என்றான்.

ஆனால் அவன் சிந்திக்கும் முன்ளன,

அங்ளக இரு தந்வதமார்களும் முடிவிற்கு
வந்துவிட்ட நிம்மதியில் நின்றிருந்தனர்.
“என்ன டா.. ளபா கரடியாகு.. அந்த மாவல
எடுத்து ளபாட்டுக்ளகா.. இல்ல ளவண்டாம்
இரு… கதய்வா நீ ளபாட்டு விடு…” என்று
தர்மலிங்கம் கூற,

“அப்பா ப்ே ீஸ்… என்வன ககாஞ்சம் ளபச

விடுங்க.. இது.. இகதல்லாம் ளவண்டாம்
பா.. திவ்ஸ்… ம்ம்ச் திவ்யாவுக்கு
இகதல்லாம் பிடிக்காது.. நாங்க
பிரண்ட்ஸ் பா.. ளவண்டாம்.. கசான்னா
ளகளுங்க.. நம்ம திவிக்கு நிச்சயம் அந்த
ராகவ்வ விட, என்வன விட நல்லவன்
வருவான்.. ப்ே ீஸ் ப்பா…” என்று மூச்வச
அடக்கி ளபச, கதய்ளவந்திரன் அதிர்ந்து
நிற்க, தர்மலிங்கம் நிதானமாய் மகன்
முகம் ளநாக்கினார்.
அவரது பார்வவளய இந்த முடிவில்
எம்மாற்றமும் இல்வல என்று கூறியது..

அங்ளக மணமகள் அவறயிளலா திவ்யா

அவமதியாய் அமர்ந்திருக்க, விசாலம்
மளகஸ்வரியின் ளதாேில் சாய்ந்து
அழுதுககாண்டு இருந்தார்.

“இப்படி ஆயிடுச்ளச மளகசு…. இனி என்ன

கசய்ய???” என்று கநஞ்சில் வக வவத்து

அழுதவவர காண திவ்யாவால்

முடியவில்வல. கண்கவே இறுக மூடி
ளவதவனவய கமன்று விழுங்குபவள்
ளபால் அமர்ந்திருந்தாள்.

அவள் கண்கள் மூடியிருந்த ளநரம்,

தர்மலிங்கம் வந்து, இரு கபண்கவேயும்
அவழக்க, அவர்களும் எழுந்து கசன்றனர்.
சில நிமிடங்கள் கடந்தது.திருமணத்திற்கு
வந்தவர்கள் இருப்பதா கிேம்புவதா
என்று குழம்பியபடி இருக்க, அடுத்து
இவர்கள் என்ன கசய்ய ளபாகிறார்கள்
என்ற ஆவலில் சிலர் இருந்தனர்.

திவ்யாவிற்கு விழிகள் திறந்து யாவரயும்

காணளவ பிடிக்கவில்வல. ஆனாலும்
எத்தவன ளநரத்திற்கு இப்படிளய இருக்க
முடியும். கண்கவே திறந்து பார்த்தாள்,
அவறயில் யாருளம இல்வல. சுற்றி
முற்றி பார்வவவய படர விட்டவளுக்கு
விசாலமும், மளகஸ்வரியும் சிரித்த
முகமாய் வருவது கதரிந்தது.
‘என்ன டா இது…’ என்று கண்கவே
ளலசாய் கசக்கி விட்டபடி பார்த்தாள்.
அவர்கள் இவவே சமீ பித்திருந்தனர்.

“பாப்பா… வா டா கண்ணு… வா…

இப்ளபாதான் எங்களுக்கு மனசு நிவறஞ்சு
இருக்கு…” என்று மளகஸ்வரி கநட்டி
முறிக்க, விசாலம் மகேின் கன்னத்தில்
இதழ் பதித்தார். இதுவவர
இப்படிகயல்லாம் அவர் கசய்தது
இல்வல.

“என்.. என்னம்மா…” என்றவளுள்

ஆச்சரியம், குழப்பம் எல்லாம்.

ஆனால் மளகஸ்வரிளயா “எல்லாம்

உனக்கு ஒரு நல்லது நடக்க ளபாற
சந்ளதாசம் தான் பாப்பா.. வா வா.. நல்ல
ளநரம் முடிய ளபாகுது..” என்றவர்
அவளுக்கு மாவல அணிவித்து அவழத்து
வந்தார்.

எத்தவன கமதுவாய் நடந்தாலும்

மணவவற வந்து தான் ஆகளவண்டும்.
ஆனால் அவளுக்குள் ஆயிரம்
ளகள்விகள். என்ன இது??? திருமணம்
தான் நின்றுவிட்டளத.. இகதன்ன புது
கவத?? யாரிந்த திடீர் மாப்பிள்வே..??
என்ற ளயாசவனளயாடு அமர்ந்தவள்
அங்ளக அவ்விடத்தில் தனக்கருகில்
மாப்பிவே ளகாலத்தில் ரவிவய சிறிதும்
எதிர் பார்க்கவில்வல.

“ரவி…..!!!!!!!” திவகத்து ளபாய்,கண்ணில்

நீர் வழிய திரும்பி பார்த்தவவே அவன்
ஏகறடுத்தும் பார்க்கவில்வல.
அவ்வேவு தான் திவ்யாவிற்கு அடுத்த
கநாடி அங்ளக அமர முடியவில்வல. முள்
மீ து அமர்ந்தது ளபால் இருந்தது.
ளவகமாய் எழ ளபானவவே விசாலத்தின்
கரங்கள் அழுத்தி அமர வவத்தது.

“ரவி…!!! என்ன இது??? நீ ஏன் இதுக்கு

ஓளக கசான்ன.. ப்ே ீஸ் டா… எந்திரி…
இல்ல கரண்டு ளபரும் ளசர்ந்ளத
எந்திரிப்ளபாம்… காது ளகக்குதா…” என்று
அவவன துரிதபடுத்த, அவளனா ப்ளராகிதர்
கசால்வவத கசய்வளத தன் கடவம
என்று இருந்தான்.

“ளடய் ரவி… எருவம.. என்ன டா கசய்ற

நீ…???”
அவளுக்கு தன் வாழ்வுக்கு
முன்னிருக்கும் ளகள்விகள் எல்லாம்
இப்கபாழுது கபரிதாய் கதரியவில்வல.
ரவி மனதில் யார் இருக்கிறாள் என்று
கதரியும் ஆவகயால் இந்த திருமணம்
நடந்திட கூடாது.

‘ஏதாவது கசய்… ஏதாவது கசய்..’ என்று

மனம் கூப்பாடு ளபாட, என்னகவன்று
ளயாசிக்கும் முன்னளம , அவனத்தும்
முடிந்து விட்டது.

“ககட்டி ளமேம் ககட்டி ளமேம்..” என்று

அய்யர் கூற, ளமே தாேங்கள் முழங்க,
அவனவரும் ஆட்சவத தூவ, இறுகிய
முகத்துடன் திவ்யாவின் கழுத்தில் தாலி
கட்டினான் ரவி.
அளத ளநரம், சரியாய் தாலி கட்டும்
ளநரத்திற்கு வந்துவிட்ளடாம் என்ற
மகிழ்ச்சியில் இவர்கவே ளநாக்கி
வந்துககாண்டிருந்த ப்ரியா,
மாப்பிள்வேயாய் ரவிவய கண்டதும்
அதிர்ந்து நின்றுவிட்டாள்.

நடப்பவவ அவனத்தும் நல்லதற்ளக,

நடந்தவவகவே என்ன கசய்ய…????

அத்தியாயம் – 4

“ரவி…. ஏய் ரவி.. என்ன அப்படிளய பிரீஸ்

ஆகி நிக்கிற??? என்னாச்சு….” என்று
திவ்யா பிடித்து உலுக்கியதில் தான்
ரவிக்கு சுய நிவனளவ வந்தது.
“ோ…!! என்… என்ன திவ்ஸ்..
கல்யாண…” என்று ஆரம்பித்தவவன
முவறத்தவள்,“என்ன ரவி இந்ளநரம் கூட
ட்ரீம்ஸா.. அங்க என்னளவா சத்தம்
ளகட்குது ரவி.. கவேிய எளதா பிரச்சவன
ளபால…” என்று அழுத்தமாய் கசால்ல,

“ோ.. சத்தமா…!!!” என்று

அதிர்ந்தவனுக்கு அப்கபாழுது தான்
புரிந்தது இத்தவன ளநரம் தான் கண்டது
கனவு என்று.

“அப்.. அப்ளபா கல்யாணம்….”

“ளடய்… லூசா டா நீ… இங்க நின்னு

கல்யாணம் கல்யாணம்னு கசால்லிட்டு
இருக்க.. கபாண்ணு நான்.. மாப்பிள்ே
அங்க இருக்கான். கவேிய ளபானாதான்
கல்யாணம் நடக்கும்…” என்று அவள்
கசான்னதும், சற்று ளநரத்திற்கு முன்ளன
திவ்யாவின் கழுத்தில் தான் தாலி
கட்டியது ளபால் இருந்தது எல்லாம்
மனதில் வந்து ளபானது.

கனவா ?? கற்பவனயா ?? கனகவன்றால்

இந்ளநரத்தில் வருமா?? ஆக இது
கற்பவனயா?? அப்படியானால்…. என்று
அவன் ளயாசிக்கும் கபாழுளத,

“ரவி… அங்க என்ன சத்தம்னு ளபாய்

பாரு…” என்று இவள்தான் பிடித்து தள்ே
ளவண்டியதாய் இருந்தது.
“சத்தமா… கனவுலயும் சத்தம் தாளன…
ஒருளவவே அந்த ராகவ் நிஜமாளவ
ஓடிட்டானா????!!!!” என்ற
எண்ணத்திளலளய மாப்பிள்வேயின்
அவறக்கு கசல்ல, அங்ளக ராகவ் சகிதம்
அவனவரும் இருந்தனர்.

ஆனால் கலங்கி நின்றளதா ரவி மற்றும்

திவ்யாவின் கபற்ளறார்கள்.

“என்னங்க நாங்க ளகட்டுட்ளட

இருக்ளகாம்.. நீங்க நாலு ளபரும் இப்படி
பிடிச்சு வச்ச பிள்வேயார் மாதிரி இருந்தா
என்ன அர்த்தம்..” என்று ராகவ்வின்
அம்மா கத்திக்ககாண்டு இருக்க
இவர்களோ கசய்வது அறியாது
இருந்தனர்.
“என்… என்னப்பா…” என்று தர்மலிங்கம்
அருகில் வந்த ரவிவய கண்ட அவளரா,
அவவன எத்தவன ளகாவமாய் பார்க்க
முடியுளமா அப்படி பார்த்து வவத்தார்.

“வாங்க சார் வாங்க… உங்க ளபச்சு தான்

மண்டபம் முழுக்க.. ஏன் தம்பி
உங்களுக்கு திவ்யாவ தான் பிடிக்கும்னா
நீங்களே கல்யாணம் கசஞ்சுக்க
ளவண்டியது தான..” என்று ளமலும் அந்த
அம்மாள் கதாடர, ரவிளயா திவகத்து
பார்த்தான்.

“என்ன கசால்றீங்க???!!!!”

“பின்ன.. ரவிக்கு தான் திவ்யாவ

குடுப்பாங்கன்னு நிவனச்ளசாம்… இப்ளபா
உங்களுக்கு எப்படி ளபசினாங்க???
கரண்டும் சின்னதுல இருந்து
ஒன்னுமுன்னா சுத்துனாங்களேன்னு
எல்லாம் ளகக்குறாங்க.. எங்களுக்கு
பதில் கசால்ல முடியல.. இல்ல
கபாண்ணுக்கு எதுவும் குவறயா???!!!!”
என்று வாய்க்கு வந்தபடி ளபச,
கபரியவர்களோ என்ன கசால்வது என்ன
கசய்வது என்று கதரியாமல் நிற்க,

ரவிக்கு அத்தவன ளகாவம் வந்தது.

என்ன நடக்கிறது என்று கதரியாமல்

அவள் அவறயில் இருந்த திவ்யாவும்
இங்ளக வந்திருந்தாள். இந்த
ளபச்கசல்லாம் காதில் விழ, அவளுக்கு
தீவய மிதித்தது ளபால் இருந்தது.
“என்.. என்ன கசால்றீங்க….??!!!!” என்று
ஆங்காராமாய் ளகட்டவவே,

“வாடியம்மா… யாரும் கசால்லும் ளபாது

கூட நான் நம்பே.. ஆனா கரண்டு ளபரும்
ளசர்ந்து ககாஞ்ச ளநரத்துக்கு முன்னாடி
அந்த ரூம்ல கூத்தடிச்சீங்களே, அந்த
கன்றாவிய பார்த்ததுக்கு அப்புறம் தான்
நாங்க ஏமாந்து இருக்ளகாம்னு
புரிஞ்சது….”

“இங்க பாருங்க… வார்த்வதய அேந்து

ளபசுங்க….” என்று ரவி எகிறிக்ககாண்டு
வர,

“ரவி……..” என்ற தர்மலிங்கத்தின்

அவழப்பு அவவன அப்படிளய நிற்க
வவத்தது.
“இப்ளபா உங்க வபயன அடக்கி என்ன
பிரளயாஜனம்… முன்னளம கசஞ்சு
இருக்கணும்.. இல்ல எல்லாம் கதரிஞ்சும்
கண்டுக்காம இருந்தீங்கோ ???”

“இங்க பாருங்க சம்பந்தி என் கபாண்ணு

அப்படிகயல்லாம் இல்ல.. ரவியும் அப்படி
இல்ல…” என்று கதய்ளவந்திரன்
ககஞ்சலாய் ளபச, விசாலளமா
மளகஸ்வரியின் ளதாேில் சாய்ந்து
அழுதபடி இருந்தார்.

தர்மலிங்களமா, “எத்தவன தடவ

கசால்லிருப்ளபாம் பாப்பா கிட்ட இருந்து
ககாஞ்சம் ஒதுங்கி இருன்னு.. இப்ளபா
பார் உன்னால பாப்பா வாழ்க்வகளய
ளகள்விகுறியா இருக்கு…” என்று மகவன
ளநாக்கி கர்ஜிக்க, அவனுக்ளகா தாங்கள்
கசல்பி எடுத்துக்ககாண்டது எல்லாம்
கண் முன்ளன வந்தது.

அவள் ளபாதும் ளபாதும் என்று

கசான்னாலும் விடாது எடுத்தது இவன்
தாளன.. தள்ேி நின்றவவேயும்
தன்னருளக நிற்க வவத்து எடுத்தது
அவன் தாளன.

“அதான் அந்த லட்சணத்வத கண்ணால

பார்த்ளதளன… கரண்டு ளபரும் ளதாள்
ளமல வக ளபாட்டதும், ஓரசிகிட்டு
நின்னதும்னு.. ச்ளச ச்ளச என்ன
கண்றாவிளயா.. எல்லாரும் இருக்கும்
ளபாளத இப்படி.. கசன்வனல யாரும்
இல்லாம் என்கனன்ன பண்ணாங்களோ…
நான் கசால்றதுல நம்பிக்வக
இல்வலனா, நீங்களே உங்க மகன்
ளபாவன வாங்கி பாருங்க..” என்று
அந்தம்மாள் கநாடிக்க,

“அப்பா… நாங்க ஜஸ்ட் ளபாட்ளடா தான்

எடுத்ளதாம்….” என்றபடி ரவி, ளவகமாய்
ராகவ்விடம் விவரந்தான்.

“ராகவ்.. அவங்கவே விடுங்க,நீங் க

இகதல்லாமா நம்புறீங்க.. ஒரு கபாண்ணு

வபயனும் பிரண்ட்ஸா பழக

கூடாதா…?அவங்க எளதா தப்பா
புரிஞ்சிட்டு ளபசுறாங்க…”

திவ்யாவிற்கு நடப்பது அவனத்தும்

எதுளவா கனவில் நடப்பது ளபால்
இருந்தது. இதுவவரக்கும் தங்கள்
கபற்ளறார்களுக்ளக தவறாய் கதரியாத
ஒருவிசயம் இவர்களுக்கு ஏன்
கதரிகிறது. அதிலும் அவர்கள் நால்வரும்
தவலகுனிந்து நிற்க, ரவி ராகவ்விடம்
ககஞ்சிக்ககாண்டு இருக்க, இது
அவனத்தும் இவேது வாழ்விற்கா என்று
நிவனக்கும் கபாழுது, இப்படி ஒரு வாழ்வு
ளவண்டுமா என்று ளதான்றியது.

தீர்க்கமாய் ராகவ் என்ன கசால்ல

ளபாகிறான் என்று பார்த்தாள். ஆனால்
அவளனா மிகவும் அலட்சியமாய், “நீங்க
கசால்றது எல்லாம் சரிதான்.. ஆனா ஊர்
வாய்னு ஒன்னு இருக்ளக.. அதுவும்
இல்லாம எதுவுளம இல்லாவமயா
எல்லாரும் ளபசுவாங்க…” என்றான்.

அவ்வேவு தான் ரவிக்கு ஆத்திரம்

கபாங்கி விட்டது. இவனுக்ககல்லாம்
நான் விேக்கம் ககாடுக்க ளவண்டுமா
என்ற கர்வம். அதிலும் திவ்யாவிற்கு
இவன் ஒன்றும் வாழ்க்வக பிச்வச ளபாட
ளதவவயில்வல என்ற எண்ணம் மனதில்
ளவர் விடவும் அவன் உடல்கமாழிளய
மாறிவிட்டது.

ளவட்டிவய மடக்கி கட்டிக்ககாண்டு,

“கிேம்பு டா.. இன்னும் பத்து நிமிஷம்
உனக்கு வடம்… நீயும் உன் குடும்பமும்,
கசாந்த பந்தமும் இங்க இருக்கு
ஓடியிருக்கனும்.. எவனும் கண்ணுல பட
கூடாது.. உங்களுக்கு என்ன டா கதரியும்
எங்க திவ்யா பத்தி.. உனக்கு எல்லாம்
கபாண்ணு குடுக்கிளறாம்னு கசான்னளத
கபருசு.. நீ என்ன அவவே ளவண்டாம்னு
கசால்றது.. நான் கசால்ளறன்… நீ எங்க
திவ்யாவுக்கு ளவணாம்..” என்று
முறுக்கிக்ககாண்டு முன்ளனற,
“ரவி….!!!!!!!!” என்று அங்ளக அவனவருளம
அதிர்ந்தனர்.

தர்மலிங்கமும், கதய்ளவந்திரனும்
ரவிவய அடக்க, அவளனா மீ றி ளபசினான்.

“கல்யாணத்துக்கு முன்னாடிளய உங்க

குணம் இப்படி ளகாணலா ளபாகுது.. இதுல
எங்க திவ்யாவ உங்க வட்டுக்கு
ீ
அனுப்பினா அவ்வளோதான்.. கிேம்புங்க
டா…” என்று கர்ஜிக்க,

தர்மலிங்கம், “ரவி ளபாதும்… இன்னும்

ககாஞ்ச ளநரத்துல கல்யாணம்
நடக்கணும்.. நீ சும்மா இரு..” என்று
அதட்ட,
கதய்ளவந்திரளனா, “சம்பந்தி
ளகாவிச்சுக்காதிங்க… சின்னதுல இருந்து
ஒண்ணா பழகின பாசம். அதான் இப்படி
ளபச வவக்குது.. இவ்வளோ தூரம்
வந்திட்டு இப்ளபா கல்யாணம் நின்னா
நல்லாவா இருக்கும்..” என்று ககஞ்ச,

திவ்யா “அப்பா…” என்று அலறினாள்.

ஆனால் விசாலாளமா, “பாப்பா… நீ சும்மா

இரு…” என்று அழுவகயினூளட கசால்ல,
“பாப்பா நீ எதுக்கு பயப்படாத.. இந்த
கல்யாணம் நடக்கும்…” என்று மளகஸ்வரி
ஆறுதல் கசால்ல,
“ம்மா.. ளபாதும்… பாப்பா பாப்பானு
கசால்லி நம்ம திவ்ஸ் வாழ்வகய
நம்மளே நரகத்துல தள்ேனுமா???
சாதரணமா சிரிச்சு ளபசினதுக்ளக சந்ளதக
படுற குடும்பம்.. இதுல நம்ம திவ்யா
வாழனுமா?? ளடய் கிேம்புங்க டா…”
என்று அவன் கத்த, அந்த இடளம
களேபரம் ஆனது.

உள்ளே நடக்கும் பிரச்சவன ஒன்றிற்கு

இரண்டாய் கவேிளய பரவ, கல்யாணம்
நின்றது என்றேவில் அவனவர்க்கும்
கதரிய, வந்த கூட்டம் பாதி கவலந்தது.
மீ தமிருந்த ஆட்களோ அடுத்தது என்ன
என்ற ஆவலில் அமர்ந்திருக்க, சரியாய்
ப்ரியாவும் தன் அன்வனளயாடு வந்து
ளசர்ந்தாள்.
யார் கசால்லியும் ரவி அடங்குவதாய்
இல்வல. என்னளவா அவனுக்கு இந்த
திருமணத்வத நிறுத்திடளவ மனம்
துடித்தது. இப்படி ஒருவனுக்கு
திவ்யாவவ ககாடுப்பதா என்ற எண்ணம்.

ளவண்டாம் அவவே அனுப்பாளத..

அதுவும் இவர்களோடு அனுப்பிவிடாளத
என்று மனம் ளவறு கூப்பாடு ளபாட
அவளனா அவனவரின் ளபச்வசயும்
இன்னும் மீ றினான்…

திவ்யாளவா ஒரு வார்த்வத ளபசவில்வல.

அவமதியாய் நடப்பவத பார்த்திருந்தாள்.
ராகவ்ளவாடு திருமணம் என்பது நிற்கும்
நிவலயில் இருந்தாலும் அவள் மனம்
அதற்காய் வருத்தப்படளவ இல்வல,
மாறாய் தன்னிவல இப்படி வர
ளவண்டுமா என்று இருந்தது.

இனி அவனவரின் வாய்க்கும் அவலாக

ளவண்டும் என்ற நிவனப்ளப அவளுக்கு
சலிப்வப ககாடுத்தது.

உள்ளே வந்த ப்ரியாவிற்கு நடப்பது

கண்டு அதிர்ச்சி தான். ஆனாலும் அங்ளக
ரவியின் கசயல்கள் சற்று அதிகமாய்

இருப்பது ளபால ளதான்றியது. என்ன இது?

இவன் ஏன் இப்படி கசய்கிறான் என்று
நிவனக்கும் கபாழுளத திவ்யா வந்து
இவவே கட்டிககாண்டாள்.

“ஷ்.. ஒண்ணுமில்ல டி.. நீ கலங்காத..”

என்று ப்ரியா ஆறுதல் கசால்லும்
கபாழுளத,
“ஏய் எல்லாரும் கசால்றத விட, இப்ளபா நீ
இவ்வளோ எகிறிட்டு வர்றதுல தான் டா
எனக்கு சந்ளதகளம இருக்கு.. நீ இவ்வளோ
கத்துறா.. அவ கம்முனு நிக்கிறா…” என்று
ராகவ் ளபச, ரவி அவன் சட்வடவய
பிடித்திருந்தான்.

“மரியாத.. மரியாவதயா ளபசு.. அவ

கிவன்னு கசான்ன மவளன சங்கு
இருக்காது.. என்ன டா கதரியும் உனக்கு..
இல்ல கதரியும் உனக்கு திவ்யா பத்தி…
அவளுக்கு எது பிடிக்கும் பிடிக்காது
ஏதாவது கதரியுமா?? இல்ல அவ குரல்
எப்படி இருக்கும்னாது உனக்கு
கதரியமா?? எப்படி டா இப்படி இருக்கீ ங்க..
எதுவுளம கதரியாம என்ன இதுக்கு டா நீ
மாப்பிள்வேயா வந்த…”
இதற்குளமல் அவமதியாய் இருந்தால் சரி
வராது என்று இரு குடும்பத்து
கபரியவர்களும் தங்கள் பிள்வேகவே
மிகவும் சிரமபட்ளட இழுத்து அமர
வவக்க, ப்ரியாவிற்கு ரவியிடம் எதுளவா
மாறுதல் கதன்பட்டது. அவன் இயல்பில்
இல்வல என்று புரிந்தது.

அங்ளக கபரியவர்கேின் ளபச்சு கதாடங்க

உஷ்ண மூச்சுகவே கவேிவிட்டபடி
திவ்யாவிடம் தான் வந்து அமர்ந்தான்.

“ஐளயா இவ்வளோ நடந்தும் இவனுக்கு

புத்தி இல்வலளய..” என்று அவனவரும்
ரவிவய காண, ராகவ் நக்கலாய் ஒரு
பார்வவ பார்க்க, ராகவ்வின் அம்மா தன்
பஜவனவய ஆரம்பித்து இருந்தார்.
இதற்கு நடுளவ ஒருவழியாய் ப்ரியா
ரவிவய தனிளய இழுத்து வந்திருந்தாள்.

“என்ன ரவி இப்படி பீ ளகவ் பண்ற..

சாதரணமா ளபசி தீர்க்கிற பிரச்சவனய
இவ்வளோ கபருசு பண்றளத நீ தான்..”
என்று கடிந்தாள்.

ஆனால் அவனுக்ளகா அவவே பார்த்து

இன்னும் எரிச்சல் தான் அதிகமானது.
அது ஏன் என்று கதரியவில்வல.

“என்ன ளபசுற நீ..?? அவனுங்க வாய்க்கு

வந்த மாதிரி திவ்ஸ் பத்தி ளபசுறாங்க..
நான் கபாறுவமயா இருக்கனுமா???”
“அவங்க உன்வன பத்தியும் தான்
ளபசுறாங்க…”

பட்கடன்று வந்து விழுந்தது

வார்த்வதகள் அவேிடம். ரவி மீ து
இன்னகதன்று புரியாத ஒரு ளகாவம்
கனன்று ககாண்ளட தான் இருந்தது
ப்ரியாவிற்கு. ஒருளவவே தங்கள்
திருமண கபாறுப்வப அவன்
திவ்யாவிடம் ஒப்பவடத்ததினாலா??
இருக்கலாம். அது இந்ளநரத்தில்
பிரதிபலித்தது.

“ம்ம்ச் என்வன பத்தி என்ன ளபசினாலும்

எனக்கு கவவல இல்வல… திவ்யா பத்தி
எவனும் ளபச கூடாது…”
ப்ரியாவிற்கு இவனது மனநிவல சிறிதும்
புரியவில்வல. புரியவில்வல என்பவத
விட பிடிக்கவில்வல என்ளற கசால்ல
ளவண்டும். ளதவவயில்லாமல் ரவி
அலட்டுவது ளபால் ளதான்றியது. தங்கள்
திருமண விஷயம் ளபச கசான்னதற்கு
ஆயிரம் காரணங்கள் கசான்னவனா
என்று இருந்தது.

அங்ளக கபரியவர்கள் ளபசிக்ககாண்டு

இருக்கும் கபாழுது, ளலசாய் சலசலப்பு
ஏற்பட மீ ண்டும் ரவி அங்ளக விவரந்தான்.

“மாமா.. அப்பா… இவனுங்ககிட்ட என்ன

ககஞ்சல் ளவண்டிக்கிடக்கு.. ளபாக
கசால்லுங்க முதல்ல.. ளடய் இன்னும்
என்ன நீ ளசர் ளபாட்டு உட்கார்ந்து
இருக்க.. உன் மாப்பிள்ே ககட்டப்லாம்
முடிஞ்சு ளபாச்சு.. கிேம்பு…” என்று
விரட்டினான்.

“என்னங்க நீங்க நானும் பாக்குளறன்,

சின்ன வபயன ளபச விட்டு ளவடிக்வக
பாக்குறீங்க.. ராகவ் எந்திரி டா
ளபாளவாம்..கபாண்ண கபத்த
இவங்களுக்ளக இல்லாத அசிங்கம் என்ன
நமக்கு…” என்று ராகவ்வின் அம்மா
கிேம்ப விவழய, தர்மலிங்கமும்
கதய்ளவந்திரனும் அவர்கள் பின்ளன
கசல்ல,

“அப்பா விடுங்கப்பா ளபாகட்டும். நம்ம

திவ்ஸ்க்கு இவன விட நல்ல
மாப்பிள்வே பார்த்து நம்ம இன்னும்
பிரமாதமா கல்யாணம் கசய்யலாம். இந்த
சந்ளதக பிசாசுங்ககிட்ட திவ்ஸ் வாழளவ
ளவண்டாம்…” என்று உறுமினான்.

“அளடங்கப்பா… என்வன விட நல்ல

மாப்பிள்வே கிவடப்பானா??? ளபானா
ளபாகுளதன்னு நானும் கபாறுவமயா
இருந்தா நீ கராம்ப ளபசுற…” என்று ராகவ்
இவன் பக்கம் திரும்ப,

“ளடய் ளடய் ளபா டா.. நீ எவ்வளோ கபரிய

அப்பாடக்கரா ளவணா இருந்துட்டு ளபா..

ஆனா எங்க திவ்ஸ் உனக்கு இல்ல…”
என்றான்.

“கபத்தவங்களே அவமதியா இருக்க…

நீளயன்டா கராம்ப துள்ளுற..
சரியில்வலளய… ஒருளவவே எல்லாரும்
கசால்ற மாதிரி….” என்று ராகவ் இழுக்க,
“என்னடா கசான்ன…” என்று ரவி
அவவன அடிக்க முன்ளனற, திவ்யா தான்
நடுவில் வந்து தடுத்தாள்.

“விடு திவ்ஸ்….” என்று திமிறியவவன

கண்டு, “ரவி….” என்று ஆழ்ந்து ளநாக்க,
அவளனா அப்படிளய நின்றான்.

இவதகயல்லாம் அவமதியாய்
பார்த்துககாண்டு இருந்த ப்ரியா மற்றும்
அவள் அம்மாவிற்கும் மனதில்
என்னளவா ளபால் இருந்தது. ளபசி தீர்க்க
ளவண்டிய ஒன்வற ரவி அதிகப்படுத்தி
விட்டாளனா என்று
ளதான்றியது.கபற்றவர்களுக்கு இல்லாத
அக்கவறயும் கபாறுப்பும் இவனுக்கு
என்ன என்று ளதான்றியது.
“ரவி ககாஞ்சம் கபாறுவமயா ளபா டா..
நம்ம பாப்பா வாழ்க்வக…” என்று
கதய்ளவந்திரன் கசால்ல,

“மாமா… திவ்ஸ் வாழ்க்வக கண்டிப்பா

நல்லபடியா அவமயும்… நீங்க
வருத்தப்படாதீங்க….” என்றவன்,

“நீ என்ன டா எங்க திவ்யாவ ளவணாம்னு

கசால்லிட்டு ளபாறது.. நாங்க
கசால்ளறாம் டா…” என்றவன், “திவ்ஸ்
வா.. நீ இங்க இருந்தா உன்வன ஒரு வழி
கசஞ்சிடுவாங்க.. நாம கிேம்புளவாம்..”
என்று கூறியபடி அவனவரின் முன்னும்
அவவே வக பிடித்து அவழத்து
கசன்றான்.
கபயருக்கு கூட ப்ரியா மற்றும் அவள்
அம்மா பக்கம் அவன் திரும்பளவ
இல்வல. வட்டினர்
ீ அவனவரும் திவகத்து
நிற்க, அவளனா திவ்யாவவ
கூட்டிக்ககாண்டு கசன்றுககாண்டு
இருந்தான்.

ப்ரியா தான் சட்கடன்று சுதாரித்து,

ளவகமாய் அவர்கவே ளநாக்கி கசன்றாள்.

“ரவி நில்லு… நில்லுன்னு

கசால்ளறன்ல…” என்று அவவன
கநருங்கும் ளபாது, திவ்யாவவ காரில்
அமரவவத்து கதவவடத்து இருந்தான்.

உள்ளே அவள் அமர்ந்திருக்க, “என்ன???”

என்று ப்ரியாவவ கண்டு எகிற,
“இங்க பாரு.. இது கராம்ப சாதாரண
பிரச்சவன.. ளபசி தீர்த்திருந்தா இந்ளநரம்
எல்லாளம சரியாகி இருக்கும்.. ஆனா நீ
ஏன் இப்படி இருக்க??? நீ ஏன் இவ்வளோ
ரியாக்ட் பண்ற.. ஒண்ணுமில்ல இப்ளபா
ளபாய் நம்ம லவ் பத்தி கசான்னா
ஆட்ளடாளமட்டிக்கா இந்த பிரச்சவன
சரியாகிடும்.. வா…” என்று ப்ரியா அவன்
கரங்கவே பிடித்து இழுத்தாள்.

ஆனால் ரவிளயா ஒளர உதறு

உதறிவிட்டான்.

“என்ன ளபசுற நீ… இங்க என்ன நடக்குது,

இப்ளபா ளபாய் நம்ம லவ் பத்தி
ளபசலாம்னு கசால்ற?? கோவ் கசல்பிஷ்
யு ஆர்… ” என்று கத்தியவன்,
“பாரு…. திவ்ஸ பாரு எப்படி உட்கார்ந்து
இருக்கான்னு… இப்ளபா ளபாய் நம்ம
காதல் கல்யாணம்னு ளபச கசால்றியா..
ச்ளச…” என்றதும் ப்ரியாவிற்கு அத்தவன
அதிர்ச்சியாய் இருந்தது.

“நான்… நான் கசல்பிஷா….” என்று

ளலசாய் தனக்கு தாளன
கசால்லிக்ககாண்டவள், ஒன்றுளம
ளபசாமல் நின்றுவிட்டாள்.

“அம்மாவ கூட்டிட்டு ஊருக்கு ளபா.. அங்க

வந்து ளபசிக்கலாம்…” என்றவன்
பதிலுக்கு காத்திராமல் கிேம்பிவிட்டான்.
எளதா அவனுக்கு மட்டுளம திவ்யாவின்
மீ து அக்கவற இருப்பதாய் நிவனப்பு.
அவன் மட்டுளம அவேது அவனத்திற்கும்
கபாறுப்பு என்பது ளபால் ஒரு உணர்வு.
திவ்யாவின் சகலத்திற்கும் ரவி மட்டுளம
காரணமாய் இருந்திட ளவண்டும் என்ற
ஆணவம்.. திவ்யாவவ எதிலிருந்ளதா
காத்து அவழத்து கசல்வது ளபால் ஒரு
பாவம்..

ரவியின் முகத்வதளய திவகத்து

பார்த்தபடி வந்தாள் திவ்யா.

அவர்கள் ளபாவவதளய கசய்வது

அறியாமல் பார்த்தபடி நின்றாள் ப்ரியா…

விதியின் காய் நகட்டலில் காயம் பட்டது

யாளரா…..
அத்தியாயம் – 5

“ரவி நீ பண்ணது கராம்ப தப்பு.

எல்லாரும் ளபசிட்டு இருக்கும் ளபாளத
பாப்பாவ கூட்டிட்டு வந்தது கராம்ப தப்பு…
நீ பண்ண இந்த விஷயம் இல்லாத ஒன்ன
இருக்கிறதா ளபசுறவங்களுக்கு நல்ல
வாய்ப்பு குடுத்த மாதிரி…” என்று
தர்மலிங்க ளகாவத்தில் ரவிவய
திட்டிக்ககாண்டு இருக்க, மளகஸ்வரிளயா

கணவருக்கும் மகனுக்கும் இவடயில்

வககவே பிவசந்து நின்றுககாண்டு
இருந்தார்.

கதய்ளவந்திரனும், விசாலமும் ஓய்ந்து

ளபாய் அமர்ந்திருக்க, திவ்யா
அவமதியாய் நடப்பவத பார்த்திருந்தாள்.
அவள் மனதில் இப்கபாழுது எவதயும்
சிந்திக்கும் திடம் இல்வல. அவவே
ளகட்டு எந்த ஏற்பாடும் கசய்யவில்வல.
அவவே ளகட்டு எதுவும்
நிற்கவில்வல.அவனத்துளம அதனதன்
இஷ்டத்திற்கு நடந்த ஒன்று. ஆனால்
பாதிப்பு திவ்யாவிற்கு.

அவனவர்க்கும் ளசர்த்து தர்மலிங்கம்

தான் ளபசிக்ககாண்டு இருந்தார். ஆனால்
யார் என்ன கசான்னாலும் ரவி
அசருவதாய் இல்வல. அவவன கபாறுத்த
மட்டில் அவன் கசய்தது சரிளய.

பதில் ளபசாது அமர்ந்திருந்தவவன காண

காண தர்மலிங்கத்துக்கு பத்திக்ககாண்டு
வந்தது.
“பாரு பாரு நான் இவ்வளோ கசால்ளறன்
எப்படி இடிச்சபுேி மாதிரி உட்காந்து
இருக்கான்னு.. ஏன் டா எவ்வளோ
கசான்ளனாம் பாப்பாகிட்ட இனிளம நீ
விலகி தான் இருக்கணும்னு.. அதான்
ளபாட்ளடாகிராப்பர் எடுத்தார்ல
ளபாட்ளடா.. அப்புறம் எதுக்கு நீ ளவற
எடுத்த…”

அவர் கத்துவவத அவமதியாய்

பார்த்திருந்தவன், “எனக்கு எடுக்கனும்னு
ளதாணிச்சு எடுத்ளதன் ப்பா.. அப்புறம்
உங்க எல்லார்கிட்டயும் ஒன்னு
கசால்லிக்கிளறன், திவ்ஸ் கூட இனிளம
இப்படி இருக்காத அப்படி
இருக்காதன்னுலாம் கசால்லளவ கூடாது
நீங்க.. ஏன் அவளும் நானும்
இத்துனூண்டு இருக்கும் ளபாது இருந்து
இப்படி தாளன இருக்ளகாம். அப்ளபா
கதரியாத வித்தியாசம் இப்ளபா என்ன??

அப்ளபா உங்க யாருக்கும் கதரியவலயா

இவளுக்கு கல்யாணம் ஆகும், ளவற
வட்டுக்கு
ீ ளபாவான்னு.. ளடய் பாப்பாவ
பார்த்துக்ளகா பார்த்துக்ளகான்னு
எப்ளபாவும் என்கிட்ளட தாளன
கசால்வங்க..
ீ இப்ப வந்துட்டு தள்ேி
நில்லுன்னு கசான்னா எப்படிப்பா…”
என்று மிக கூலாய் ளகட்டவனுக்கு
யாருளம பதில் கசால்ல முடியவில்வல.

பலத்த கமௌனம் நிலவியது. இருவரது

கபற்ளறார்களுக்குளம இப்கபாழுது என்ன
பதில் கசால்வது என்று கதரியவில்வல.
என்ன இருந்தாலும் இது ஒரு கபண்ணின்
வாழ்வு. அதுவும் திருமணம் வவரக்கும்
வந்து நின்று ளபானது என்றால்
பின்னாேில் அவளுக்கு நல்லகதாரு
வாழ்வு அவமவது சிரமளம.

அதுவும் இப்படி ஒரு காரணத்தினால்

நிற்கிறது என்றால் அவ்வேவு தாளன.

“எல்லாம் சரி தான் ரவி.. ஆனா இனிளம

பாப்பாக்கு ஒரு நல்ல வரன் அவமஞ்சு,

நல்லபடியா கல்யாணம் நடக்குமா???”

என்று கதய்ளவந்திரன் வருத்தம் நிவறந்த
குரலில் ளகட்க,

“அதுக்கு மாமா?? பாத்திங்கல்ல அவங்க

எல்லாம் எப்படி ளபசினாங்கன்னு..
இப்ளபாளவ இப்படி ளபசுறவங்க,
கல்யாணம் மட்டும் முடிஞ்சு இருந்தா
எவ்வளோ ளபசியிருப்பாங்க.. நம்ம
திவ்ஸ் நல்லா இருப்பாோ அங்க..??”
என்று ளகட்டு வாயவடத்தான்.

“ளடய் முதல்ல இப்படி திவ்ஸ்

திவ்ஸ்ன்னு கசால்றத நிறுத்து.. திவ்யா
கசால்ல வராதா உனக்கு.. மூணு எழுத்து
தாளன…” தர்மலிங்கம் கடிந்தார்.

“திவ்ஸ் கூட மூணு எழுத்து தான்..”

ரவியின் இந்த பதிலில் ளலசாய்

திவ்யாவிற்கு சிரிப்பு வர, அவள் முகம்
மலர்வது கண்டு மற்றவர்களுக்கு
ககாஞ்சம் ஆறுதலாய் இருந்தது.
இனி என்ன கசய்வது என்று யாருக்கும்
கதரியவில்வல. அடுத்தது என்ன என்ற
ளகள்விக்கு யாரிடமும் பதிளல இல்வல.
விசாலம் தான் அழுதுககாண்ளட
இருந்தார். திவ்யா கூட தன் அன்வனவய
சமாதானம் கசய்து பார்த்தாள் ஆனால்
இன்னும் அவவே கட்டிக்ககாண்டு
அழுதாளர ஒழிய அழுவக மட்டும்
நின்றபாடில்வல.

“இனி உன் வாழ்க்வக எப்படி அவமயுளமா

டி…”என்று மகேின் கன்னம் வேித்தவவர
பார்க்க அவனவருக்குளம சங்கடமாய்
ளபானது. என்ன நிவனத்தாளனா ரவி,
எழுந்து கசன்று கதய்ளவந்திரன், விசாலம்
காலுக்கு அடியில் அமர்ந்து அவர்கேது
வககவேயும் பிடித்துககாண்டு,
“அத்வத மாமா… உங்க கரண்டு
ளபருக்கும் என் ளமல நம்பிக்வக
இருக்குதாளன.. நான் நீங்க வேர்த்த
வபயன் தாளன.. ” என்று அவமதியாய்
ளகட்டான்.என்ன ளகட்கிறான் இவன்
என்பது ளபால் அவனவரும் காண,
அவனது ளகள்விவய
உள்வாங்கியவர்களோ அவனது
முகத்வத கமன்வமயாய் ளநாக்கினர்.

“என்ன ரவி இது….” என்று கதய்ளவந்திரன்

ளகட்க,

“ப்ே ீஸ் மாமா.. நான் நடந்துகிட்ட விதம்

தப்பா இருக்கலாம். ஆனா ககாஞ்சம்
நிவனச்சு பாருங்களேன், அவங்க குணம்
நமக்கு கல்யாணத்துக்கு முன்னாடிளய
கதரிஞ்சு ளபாச்சு. இப்படி பட்டவங்க கிட்ட
நம்ம திவ்ஸ் வாழ்ந்தா அவ வாழ்வக
நல்லா இருக்குமா?? இந்த கஷ்டம்
ககாஞ்ச நாளுக்கு தான் அதுக்காக
கதரிஞ்ளச அவவே வாழ்நாள் முழுக்க
கஷ்டப்பட அனுப்ப முடியுமா??” என்று
ளகட்டவனின் வார்த்வதகள்
அவனவர்க்கும் நியாயமாகளவ பட்டது.

ஆனால் தர்மலிங்களமா விடாது, “நீ

கசால்றது எல்லாம் சரிதான் டா.. அடுத்து
நம்ம என்ன கசய்றது?? ஊர்ல
ளகக்குறவங்களுக்கு நாங்க தாளன பதில்
கசால்லணும்.. இது ஒன்னும் சின்ன
விஷயம் கிவடயாது..” என்று இன்னும்
ளகாவம் குவறயாமல் தான் ளபசினார்.

ரவியின் பாவம் சில கநாடிகள்

ளயாசவனவய காட்ட, பிறகு “நான்
நாவேக்கு ஊருக்கு கிேம்புளறன், திவியும்
கூட வரட்டும்..” என்றான் முடிவாக.

“என்ன ????!!!” என்று அவனவரும்

மீ ண்டும் அதிர்ச்சி பாவம் காட்ட, அவளனா
தன் முடிவில் உறுதியாய் இருந்தான்.

“ளடய் உனக்கு அறிவு கிறிவு ககட்டு

ளபாச்சா என்ன?? இவ்வளோ நடந்து
இருக்கு.. மறுபடியும் பாப்பவ ஊருக்கு

கூட்டிட்டு ளபாளறன்னு கசால்ற.. என்ன

டா நிவனச்சிட்டு இருக்க…” என்று ஒரு
தந்வதயாய் தர்மலிங்கம் கண்டிக்க,

விசாலம் “ளவணாம் ரவி.. பாப்பா

இங்களவ இருக்கட்டும்.. அவளுக்கு
சூட்ளடாட சூட்டா மாப்பிள்வே பார்த்து
கல்யாணம் முடிக்கணும்” என்றார்.
அடுத்த கநாடி ரவியின் அவமதி
மவறந்துவிட்டது.

“அதாளன பார்த்ளதன்.. என்னடா இன்னும்

இந்த ளபச்சு வரவலளயன்னு.. இந்த
பிரச்சவனய நான் ஆரம்பிக்கவல.
ஆரம்பிச்சது ராகவ் ளபமலி. அப்புறம்
இன்கனான்னு திவ்ஸ் இங்க இருந்தா
என்ன நடக்கும் கதரியுமா?? இது தான்
சாக்குன்னு வத்தல் கதாத்தல் எல்லாம்
கபாண்ணு ளகட்டு வருவானுங்க..
நீங்களும் ளவற வழியில்லாம உங்க
கடவமவய முடிக்கணுளமன்னு அவவே
எவனுக்காவது கட்டி வவப்பீ ங்க..

இல்வலயா ஆறுதல் கசால்ல வளரன்னு

நாளு ளபரு கடய்லி வருவாங்க. வந்து
அவங்க ளபசுற ளபச்சுல திவ்ஸ்க்கு வராத
கண்ண ீளர வந்திடும். எளதா
உலகத்துளலளய பாவப்பட்ட ஜ ீவன்
திவ்ஸ்தான்னு எல்லாம் பார்ப்பாங்க..
இகதல்லாம் ளதவவயா?? ககாஞ்ச நாள்
இவத இப்படிளய விடுங்களேன்.. எல்லாம்
சரியாகும். யார் என்ன ளகட்டாலும்
வதரியமா பதில் கசால்லுங்க அவ்வளோ
தான். திவ்ஸ் நீ உன் ட்கரஸ் எல்லாம்
ளபக் பண்ணு..” என்றவன் மாடிளயறி
கசன்றுவிட்டான்.

திவ்யாவிற்கு ஆச்சரியமாய் இருந்தது.

ரவியால் இத்தவன கதேிவாய் திடமாய்
ளபசிட முடியுமா என்று?? ஏகனனில்
அவளுக்கு கதரிந்த ரவி
எதற்க்ககடுத்தாலும் திவ்யாவிடம் தான்
வந்து நிற்பான்.
இதற்ககன்ன கசய்ய, அவத எப்படி கசய்ய,
என்று ஏதாவது ககட்டு உயிவர
வாங்குவான். அத்தவன ஏன் அவன்
மனதில் காதல் இருப்பவதளய முதலில்
இவேிடம் தாளன கசான்னான். அப்படி
இருந்தவன் இன்று இத்தவன கதேிவாய்
திடமாய் வதரியமாய் அத்தவன ளபரின்
வாவயயும் அவடத்துவிட்டு கசல்கிறான்
என்று நிவனக்கும் கபாழுது
மகிழ்ச்சியாகவும் இருந்தது,
ஆச்சரியமாகவும் இருந்தது.

திருமணம் நின்ற கவவலவய விட,

எதிலிருந்ளதா தப்பித்த உணர்வு தான்
அதிகம். ஒருளவவே ராகவ்ளவாடு ளபசி
பழகியிருந்தால் மனம் பாதித்திருக்குளமா
என்னளவா. நல்லளவவே அப்படி எதுவும்
நடக்கவில்வல என்ளற நிவனத்திட
ளதான்றியது திவ்யாவிற்கு. கசன்வன
கசல்வது சரி என்றுதான் பட்டது
அவளுக்கு. நிச்சயம் ஒரு மாற்றம்
கிவடக்கும்.

அது எவ்வித மாற்றம் என்பது தான்

அவளுக்கு கதரியவில்வல. அவவே
கபாருத்தமட்டில் ரவி கசால்வது
அவனத்தும் சரிளய. கண்மூடித்தனமான
நம்பிக்வக அவன் மீ து இருந்தது.

ஆனால் ப்ரியா விசயத்தில் ரவி

நடந்துககாள்வது சரியா என்று மட்டும்
தான் இன்றேவும் புரியவில்வல.
அவளுக்கு ஆரம்பத்தில் இருந்ளத இந்த
எண்ணம் இருக்கிறது. தன்வன
கவனிக்கும் அேவு ரவி ப்ரியாவவ
கவனிப்பது இல்வலளயா என்று.
நிஜமாகளவ அவன் மனதில் அவள் மீ து
காதல் இருக்கிறதா என்று. ஆனால்
காதலர்களுக்குள் நாம் நுவழய கூடாது
என்று தள்ேிளய இருந்து விடுவாள்.

ப்ரியாவிற்கு அவழத்து பார்த்தாள்,

அவளோ எடுக்களவ இல்வல. சரி
கசன்வன ளபான பிறகு
ளபசிக்ககாள்ேலாம் என்று
இருந்துவிட்டாள்.ஒருளவவே
ளபசியிருக்கலாளமா என்று ளதான்றும்
நாள் வருகமன்று அவளுக்கு
கதரியவில்வல.

மறுநாள் ரவியும் திவ்யாவும் கிேம்பும்

கபாழுது ஆயிரம் அறிவுவரகவே
சுமந்துககாண்ளட தான் கிேம்பினர்.
திவ்யா இயல்பாய் இருப்பது ளபால் தான்
ளதான்றியது. ஆனால் ரவிதான்
அவமதியாய் இருந்தான். அவனது
சிந்தவனகள் எல்லாம் அந்த கற்பவன
காட்சிகவே சுற்றிளய இருந்தது.

மணமகள் ளகாலத்தில் திவ்யா, அருகில்

மாப்பிள்வேயாய் அவன். தாலி கட்டி
ளமேம் ககாட்டி அட்சவத தூவி, அந்த
காட்சிகளே மனதில் மின்னல் அடிப்பது
ளபால் பேிச் பேிச்கசன்று வந்து கசல்ல,
அவவனயும் அறியாது அவனது பார்வவ
திவ்யாவின் மீ து நிவலத்தது.

அவளோ கஜன்னல் பக்கம் தவல சாய்த்து

அமர்ந்திருந்தாள்.கண்கள் கவறித்து
கவேிளய ளநாக்கியபடி இருக்க, அவள்
முகத்தில் எவ்வித உணர்வும் இல்வல.
நிர்மலமாய் இருந்தது. அன்கறாரு நாள்
இளத ளபால் தான் கசன்வனயில் இருந்து
கபாள்ோச்சிக்கு இரவு ரயிலில் வந்தாள்.
திருமண கனவுகள் இல்வலகயன்றாலும்
நிச்சயம் மனதில் ஒரு பரபரப்பு இருந்தது.
இன்று அதுவும் இல்வல.

ஆனால் ரவியின் மனளமா

அக்காட்சிகவேளய நிவனத்து நிவனத்து,
அதிளல எவத கண்டாளனா திவ்யாவின்
மீ து வவத்த பார்வவவய மட்டும்
அகற்றளவ முடியவில்வல. அவனது
பார்வவ புதிதாய் இருப்பது அவனுக்ளக
கதரிந்தது. அவனுள் நடக்கும் மாற்றம்
மட்டும் இன்னகதன்று அறியாமல்
இருக்க, ரயிலின் தடதடப்வப விட அவன்
மனதில் தடதடப்பு அதிகமாய் இருந்தது.
அவள் மீ து உன் மனவத கசலுத்தாளத, நீ
ஏற்கனளவ இன்கனாருத்திவய
காதலிக்கிறாய் என்று அவன் அறிவு
ளபாட்ட சத்தகமல்லாம் அவன்
காதுகளுக்கு எட்டளவ இல்வல ளபால.
நிச்சயம் இப்படியான ஒரு உணர்வு
இதுவவரக்கு ப்ரியாவின் மீ து
ளதான்றியது இல்வல என்பது தான்
உண்வம.

எத்தவன வருடங்கோய் திவ்யாவவ

காண்கிறான் ஆனால் இப்கபாழுது
முற்றிலும் ளவறாய் கதரிந்தாள். ளபரழகி
என்கறல்லாம் கசால்லிட முடியாது தான்.
ஆனால் அவேிடம் நிச்சயம் ஒரு ஈர்ப்பு
இருக்கும். எவ்வித ஒப்பவனயும்
இல்லாமல் அவமதியாய் இருப்பவேின்
முகம் அவவன தன்பால் இழுப்பது
அவனுக்ளக கதரியவில்வல.
இத்தவன வருடங்கள் ளதாழியாய்
பார்த்தவனது மனளமா இப்கபாழுது
அவவே ஒரு கபண்ணாய் பார்க்க
கதாடங்கியது.

“என்ன கசய்கிறாய் ரவி….!!!!!” என்று

அவன் அறிவு ளபாட்ட கூச்சலில் சற்ளற
தன்வன உலுக்கிககாண்டவன் பட்கடன்று
எழுந்து விட்டான்.

அதன் பிறகு தான் கதரிந்தது எதற்காக

எழுந்தான் கதரியவில்வல என்று. திவ்யா
திடுக்கிட்டு அவவன காண, அவனுக்கு
என்ன பதில் கசால்வகதன்பது
கதரியாமல் முழித்தான்.
“என்ன ரவி….”

“ோ.. என்.. என்ன திவ்ஸ்..”

“எதுக்கு இப்படி பட்டுன்னு எந்திரிச்ச..

இங்க உன்கூட சண்ட ளபாடகவல்லாம்
யாருமில்வல…” என்று ளலசாய்
சிரித்தாள்.

திவ்யாவிற்கு சிரிக்கும் கபாழுது ளலசாய்

குழி விழும். இத்தவன வருடங்கோய்
அவனுக்கு கதரிந்த ஒன்று தான் ஆனால்
இன்ளறா முற்றிலும் புதிதாய், என்னுள்
விழுந்து நீ புவதந்து ளபா என்றவழக்கும்
புவத குழியாய் கதரிந்தது அவேின்
புன்னவக குழி.
பட்கடன்று எழுந்தவன் சட்கடன்று
அமர்ந்துவிட்டான்.

“என்ன ரவி….”

“ம்ம்ம்… ஒண்ணுமில்ல.. தூக்கம்

வருது…” என்று கூறி கண்கவே இறுக
மூடிக்ககாண்டான்.

சிறிது ளநரத்தில் திவ்யாவும் உறங்கிவிட,

அதன் பின் ரவி உறங்களவ இல்வல.
அவனது பார்வவயும் அவவே விட்டு
அகலவில்வல. கசன்வன
வரும்வவரக்கும் இது கதாடர்ந்தது..

“உன்வன வட்ல
ீ விட்டுட்டு நான் ரூமுக்கு
ளபாளறன் திவ்ஸ்…” என்றபடிளய உடன்
வந்தான். அவனுக்கு ப்ரியா அங்ளக
இருக்க மாட்டாள் என்ளற ளதான்றியது.
நிச்சயம் அவவே அவள் அம்மா வட்டிற்கு
ீ
அவழத்து கசன்றிருப்பார் என்று
நிவனத்திருந்தான்.

ஆனால் அவளோ இவர்கள் வரவுக்காய்

கதவு திறந்து காத்திருந்தாள்.
திவ்யாவிற்கு இதில் எவ்வித மாற்றமும்
கதரியவில்வல. ஆனால் ரவி தான்
ப்ரியாவவ கண்டதும்,

“நீ….!!!!” என்றான் தயக்கமாய்.

“நான் தான்.. ஏன் என்வன யாருன்னு

கதரியவலயா???” என்றாள் குதர்க்கமாய்.
“ஷ்ஷ்..!!! ப்ரியா என்ன டி இது…” என்று
திவ்யா ளலசாய் அவவே சமாதானம்
கசய்ய விவழய,

“ப்ே ீஸ் திவி இதுல நீ தவலயிடாத…”

என்றவேின் குரல் நடுங்கியது. ரவிக்ளக
ப்ரியாவின் முகம் கண்டு சங்கடமாய்
ளபானது. சரியான தூக்கமில்லமால்
இருந்திருப்பாள் ளபால. ஆனால் அவள்
முகத்திற்கு மாறாய் ப்ரியாவின்
கண்களோ ளகாவத்வத மட்டுளம
பிரதிபலித்தது.

“நான் அப்புறம் வளரன்..” என்று ரவி

கிேம்ப,

“ஏன் பயமா இருக்கா??” என்ற ப்ரியாவின்

குரல் நிற்க வவத்தது.
“என்ன பயம்???” சற்று
கதனாகவட்டாகளவ அவன் குரல்
ஒலித்தது.

இருவரும் ளபசிக்ககாள்ளும் தினுளச

சரில்வல என்று புரிய, “ரவி நீ கிேம்பு.
ப்ரியா அப்புறம் ளபசிக்கலாம்..” என்று
திவ்யா கசால்ல,

“ஏய் உன்வன இதுல தவலயிடாதன்னு

கசான்ளனன்ல..” என்று ஆங்காரமாய்
கத்தினாள் ப்ரியா. அவ்வேவு தான்
ரவியின் கபாறுவம காணமல் ளபானது.

“ஏய் என்ன?? அவளே கநாந்து ளபாய்

வந்திருக்கா, அவகிட்ட பிடிச்சு கத்திட்டு
இருக்க. இப்ளபா உனக்கு என்ன ளவணும்
?? ோ என்ன ளவணும் கசால்லு..
என்கிட்ளட தாளன ளபசணும்.. வா
ளபசுளவாம்.. இன்னிக்ளக எல்லாத்வதயும்
ளபசி முடிப்ளபாம்…” என்றவன்
ளகாவத்வத அடக்க கபரும்பாடு பட்டான்.

கபாறுவமயாய் இருக்களவண்டும் என்று

எண்ணியிருந்தவனுக்கு இன்ளற
அவனத்வதயும் ளபசி முடித்திட
ளவண்டும் என்ற கவறி முவேத்தது.
வாழ்வில் சில ளநரம் நாம் உண்வம
என்று நம்பிக்ககாண்டிருக்கும் விஷயம்
உண்வமயாய் இருக்காது. ஒரு
விசயத்வத பற்றிய அதீத சிந்தவனளய
அவத நிஜத்தில் நடக்கும் ஒன்றாய் நம்
மனம் நம்பிக்ககாள்ளும். எதார்த்தமாய்
நடக்கும் அவனத்வதயும் அதளனாடு
கதாடர்பு படுத்தி ளமலும் ளமலும் தங்கள்
சிந்தவனக்கு பலம் ளசர்த்துககாள்ளும்.

காதலுக்கும்,காதகலன்று நிவனத்த
ஒன்றுக்கும் நிவறய வித்தியாசங்கள்
உள்ேது தாளன. உண்வமயான காதல்
எப்கபாழுது நம்முள் மலர்ந்தது என்று
யாரும் அறியார். ஆனால் காதகலன்று
நிவனத்து நம்பிக்ககாண்டு இருக்கும்
விஷயம் என்றாவது ஒருநாள் அறுந்து
ளபாகும் அப்படிதான் ஆனது ரவி
ப்ரியாவிற்கு.

அலுவலகத்தில் அவனவருளம ப்ரியாவவ

ஆோ ஓளோ என்று ளபச, ரவிக்கு
அப்படி என்ன இவேிடம் என்ற ஒரு
ஆர்வம் மட்டுளம முதலில். பின் அந்த
ஆர்வளம ப்ரியாவவ தன்னிடம் ளபச
வவக்களவண்டும், பழக வவக்களவண்டும்
என்ற எண்ணம் ளதான்ற, கதாடர்ந்து
அவத பற்றிளய சிந்திக்க, அவத அவன்
மனம் காதல் என்று நம்பிக்ககாண்டது.

ஆனால் இன்ளறா அவன் மனம்

திவ்யாவின் பக்கம் தடம்புரே, ரவிவய
கபாருத்தமட்டில் அவன் யாருக்காகவும்
எதற்காகவும் திவ்யாவவ இழக்க
விரும்பவில்வல. ஆனால் அளத ளநரம்
அது காதலா என்றும் கதரியவில்வல.

காதகலன்று கூறினால் திவ்யா என்ன

கசய்வாள்?? தன்வன தவறாய்
நிவனப்பாளோ என்று ளயாசிக்க அதற்கு
முன்ளன ப்ரியாவிடம் ளபசளவண்டி
இருந்தது. அதுவும் திவ்யா அறியாமல்.
ஆனால் ப்ரியா இப்கபாழுளத ஆரம்பிக்க
அவனுக்கும் ளவறுவழியில்லாமல்
ளபானது.

ரவிக்கு இன்னும் ப்ரியாவின் மனதில்

கபாய்யான ஒரு நம்பிக்வகவய விவதக்க
எண்ணமில்வல. அவள் தன்வன பற்றி
எப்படி ளவண்டுமானாலும்
நிவனத்துக்ககாள்ேட்டும், ஆனால் இது
தான் நான் என்று காட்டி விடும் ளவகம்
அவனுள் இருந்தது.

அவன் நிவனப்பது எல்லாம் ஒன்று தான்

திவ்யா தன்வன விட்டு விலகிட கூடாது.
அவள் தன்வன பற்றி தவறாய் எண்ணிட
கூடாது. இது.. இது மட்டுளம அவன்
மனதில் சதா ஒலித்துக்ககாண்டு இருக்க,
இப்கபாழுது அவனத்வதயும்
ககடுக்கும்படி ப்ரியா ளபசுவது அவனுக்கு
ளகாவத்வதயும் ளவகத்வதயும்
ககாடுத்தது.

“ளபாதும் ரவி.. இதுக்குளமல என்வன

நாளன ஏமாதிக்க கரடியா இல்ல..
என்வன கபாருத்தவவரக்கும் என் வலப்
எனக்கு பிடிச்ச மாதிரி இருக்கணும்..
எனக்கு இம்பார்டன்ஸ் குடுக்கிற ஒருத்தர்
தான் எனக்கு ளவணும்.. ஆனா சில ளநரம்
நம்ம உண்வமய ஏத்துக்க தாளன
கசய்யணும்..” என்று ப்ரியாவுளம கசப்பாய்
சற்ளற அழுத்தமாய் ளபச, ரவிக்கு அவள்
என்ன கசால்கிறாள் என்று புரிந்தது.

கண்டுககாண்டாள் என்றும் கதரிந்தது.

ஆனால் திவ்யாவிற்கு தான் தவலயும்

புரியவில்வல காலும் புரியவில்வல.
திவ்யா முன்ளன ளபச ரவிக்கு தயக்கமாய்
இருந்தது.

தயக்கங்கவே தகர்த்கதரியுளமா இவன்

ககாண்ட மயக்கம்…!!!!

அத்தியாயம் – 6

கமல்ல அவசந்தாடும் ஊஞ்சல், ஆட்டம்

நிற்கும் கபாழுது கால்கவே தவரயில்
ஊன்றி ஊஞ்சவல ளலசாய் முன்ளன
நகர்த்தி, தன்வன தாளன ஆட்டிக்ககாண்டு
வகயில் இருந்த கவத புத்தகத்தில்
மூழ்கியிருந்தாள் திவ்யா. அவ்வளபாது
அவேது பார்வவ கடிகாரத்வதயும் தழுவி
மீ ள்வவத நிறுத்தவில்வல.
கிட்ட தட்ட மூன்று நாட்கோய் இந்த
கவதவய படிக்கிறாள், ஆனால் ஏதாவது
ஒரு முக்கிய திருப்பம் வரும்
ளபாகதல்லாம் அவள் கணவன் வந்து
விடுகிறான். அதற்குளமல் அவன் படிக்க
விட்டால் தாளன.

ரவி வட்டில்
ீ இருக்கும் ளநரம் திவ்யா
அவவன மட்டுளம கவனித்திட ளவண்டும்.
அவனும் அப்படிதான் இருப்பான்.
எப்கபாழுது பார் ‘திவ்ஸ் திவ்ஸ்…’ என்று
அவள் முன்ளன பின்ளன சுற்றிக்ககாண்டு
இருப்பான். திருமணம் முடிந்து ஆளறழு
மாதங்கள் கடந்துவிட்டது ஆனாலும்
அவனது ‘திவ்ஸ்..’ மட்டும் குவறயளவ
இல்வல.
எத்தவனளயா ளபாராட்டங்கள், மன
கசப்புகள் அவனத்வதயும் தாண்டி
வட்டினறது
ீ எதிர்ப்வபயும் மீ றி தான்
இவர்கேது திருமணம் நடந்தது. ஆனால்
அகதல்லாம் ஒன்றுளம இல்வல என்று
கசால்லும் விதத்தில் திருமணத்திற்கு
பிறகான இவர்கேது வாழ்வு அத்தவன
மகிழ்ச்சியாய் உலகின் கமாத்த
சந்ளதாசத்வதயும் இவர்கள் காலடியில்
ககாண்டு வந்து ளபாட்டது. ளவறு
வழியில்லாமல் இரு வட்டார்களும்
ீ
இவர்கேது இம்முடிவவ
ஏற்றுக்ககாண்டார்கள்.

என்ன ஒரு விஷயம் ரவி காட்டும் அதீத

அன்பு சில ளநரங்கள் அவர்களுக்குள்
சண்வடவய வரவவக்கும். அதில் ஒன்று
தான் அவன் வட்டில்
ீ இருக்கும் ளநரம்,
திவ்யா ளவறு எதிலும் கவனம் கசலுத்திட
கூடாது. அவவன சுற்றிளய, அவளனாடு
ளபசிக்ககாண்டு, அவனக்கு
ளதவவயானவத கசய்துககாண்டு
இருக்களவண்டும்.

ஏதாவது கசான்னால், “நான் அப்படிதாளன

இருக்ளகன்…” என்பான். அவன்
கசால்வதும் சரிதான். ஒரு தந்வதயாய்,
ஒரு சளகாதரனாய், ஒரு காதலனாய், ஒரு
நண்பனாய் இப்படி அவனத்துளம
ரவியிடம் கண்டாள் திவ்யா. அவனுக்கு
திவ்யாவவ தாண்டிய உலகம் என்று
ளவகறதுவும் இல்வல. அவனத்தும்
அவளே.

தன் கணவவன பற்றிளய சிந்தவனகள்

வந்ததும், வகயில் இருக்கும் புத்தகத்தில்
கவனம் சிதற, “ஷ்.. திவ்யா சீக்கிரம் முடி..
ரவி வந்தா அவ்வளோதான்…
இன்னிக்கும் இவத முடிக்க முடியாது…”
என்று தன் தவலயில் தாளன
குட்டிக்ககாண்டு படிக்கத் கதாடங்கினாள்.

“ளபாதும் ரவி.. இதுக்குளமல என்வன

நாளன ஏமாதிக்க கரடியா இல்ல..
என்வன கபாருத்தவவரக்கும் என் வலப்
எனக்கு பிடிச்ச மாதிரி இருக்கணும்..
எனக்கு இம்பார்டன்ஸ் குடுக்கிற ஒருத்தர்
தான் எனக்கு ளவணும்.. ஆனா சில ளநரம்
நம்ம உண்வமய ஏத்துக்க தாளன
கசய்யணும்..” என்று ப்ரியாவுளம கசப்பாய்
சற்ளற அழுத்தமாய் ளபச, ரவிக்கு அவள்
என்ன கசால்கிறாள் என்று புரிந்தது.

கண்டுககாண்டாள் என்றும் கதரிந்தது.

ஆனால் திவ்யாவிற்கு தான் தவலயும்
புரியவில்வல காலும் புரியவில்வல.
திவ்யா முன்ளன ளபச ரவிக்கு தயக்கமாய்
இருந்தது.

தயக்கங்கவே தகர்த்கதரியுளமா இவன்

ககாண்ட மயக்கம்…!!!!

“ேப்பா… படிக்கும் ளபாளத கடன்சன்

ஆகுளத…. இன்னும் ககாஞ்சம் தான்

இருக்கு.. ஆண்டவா ரவி இன்னிக்கு

மட்டும் ஒரு கடன் மினிட்ஸ் ளலட்டா
வரட்டும். அதுக்குள்ே இந்த ரவி என்ன
கசய்ய ளபாறான்னு பாப்ளபாம்..” என்று
ளவகமாய் அவள் பக்கத்வத திருப்ப,

“திவ்ஸ்……வம டார்லிங்…” என்று வந்து

அவள் பின்ளன அவணத்தான்
திவ்யாவின் ஆருயிர் கணவன் ரவி
பிரதாப்..!!

அவ்வேவு தான் அவளுக்கு சப்கபன்று

ஆகிவிட்டது. ‘ஹ்ம்ம் இன்னிக்கும் இவத
முடிக்க மாட்ளடாம் ளபாலளவ…’ என்று
எண்ணியபடிளய கணவவன திரும்பி
பார்த்தவள், அவன் பார்வவ அவள்
வகயில் இருக்கும் புத்தகத்தில் இருக்க,
ளவகமாய் அவத தன் பின்ளன
மவறத்தாள்.

“ஹ்ம்ம் இன்னிக்கும் இந்த ளவவல

தானா?? அப்படி என்ன தான் டி இருக்கு
இந்த கவதல நான் பார்க்கும் ளநரம்லா
இவதளய தூக்கி வச்சிட்டு இருக்க…”
என்று ளலசாய் கடிந்தபடி, அவனது
அவணப்வபயும் விேக்காமல்
ளகட்டவவன முவறக்க முயன்று
ளதாற்றாள் திவ்யா.. திவ்ய பாரதி..!!!!

“திவ்ஸ்… ளமக் டூ ளடஸ் ப்ோன்..

எங்கயாவது ளபாகலாம்…” என்று அவள்
ளதாவே பிடித்தபடி அவவே நடத்தி
கசன்றவனுக்கு அவேது வகயில்
இருக்கும் புத்தகத்வத பிடுங்கும் வழி
கதரியவில்வல. இவன் தான் அதன்
பக்கம் வகவய ககாண்டு ளபானாளல
அவள் தட்டிவிடுகிறாளே.

“கரண்டு நாள் ட்ரிப்பா.. என்ன ரவி

திடீர்னு.. லாஸ்ட் மன்த் தாளன ஊருக்கு
ளபாயிட்டு வந்ளதாம்..”

“திடீர்னு ளபானா தான் திவ்ஸ்.. ட்ரிப்

ஜாலியா இருக்கும்…” என்று அவன்
கூறும் கபாழுது கவதயில் வரும்
ரவியின் ‘திவ்ஸ்..’ தான் அவளுக்கு
நிவனவு வந்தது.

“ஓய்… என்ன நான் ளபசிட்டு இருக்ளகன்…

நீ ளவற திங்கிங்ல இருக்க..??”

“அது ஒண்ணுமில்ல வம லவ்வர் பாய்..

இந்த கவதல வர ேீளரா ளபரும் ரவி
தான். அவனும் இப்படிதான் திவ்ஸ்

திவ்ஸ்னு உருகுறான்..அதான்…” என்று

ளலசாய் புன்னவக புரிய..

“ஓளோ!!!!! அதான் ளமடம் விழுந்து

விழுந்து படிக்கிறீங்களோ… என்ன திவ்ஸ்
ஒளர கராமான்ஸா கவதல…” என்று
கண்ணடித்தான்.
“ச்சி புத்தி ளபாகுது பாரு… இன்னும் அவன்
லவ்ளவ கசால்லவல.. ளே!!! ரவி இந்த
கவதயில ப்ரியான்னு கூட ஒரு ளகரக்டர்
வருது…” என்று கசால்ல,

ரவியின் முகம் அப்படிளய மாறிவிட்டது.

“இனி அவ ளபவர கூட கசால்லாத

திவ்ஸ்.. ப்ே ீஸ்…” என்று திவ்யாவவ
இறுக கட்டிககாண்டான்.

“என்ன ரவிம்மா இது..!! எல்லாம் சரியா

ளபாகும் அவளும் பாவம் தாளன…” என்று
கணவவன இறுக அவணத்து
ககாண்டாள்.
எத்தவன ளநரம் இப்படிளய இருக்க
முடியும், “சாரி டியர்… என்னால நீ கராம்ப
கஷ்டபட்டுட்ட…” என்று ரவி திவ்யாவின்
கநற்றியில் இதழ் பதிக்க,

“அகதல்லாம் கடந்து வந்தாச்சு ரவி..

இப்ளபா இந்த நிமிஷம் தான் நமக்கு
கசாந்தம்.. அவத மட்டும் சந்ளதாசமா
அனுபவிக்கனும்..” என்றவவே கண்டு
ளவண்டுகமன்ளற சிறுவன் ளபால்
சிணுங்கினான்.

“அட இது என்ன ???!!!!”

“பின்ன உன் வகயில் இந்த புக்

இருந்துட்டு என்வன கராம்ப கதால்வல
பண்ணுது திவி.. தூக்கி ளபாளடன்…”
என்றான் ககஞ்சலாய்ககாஞ்சலாய்..
“ம்ம்ேும் இன்னும் ககாஞ்சம் தான்
இருக்கு ரவி. உனக்கு கதரியுமா இந்த
கவத நிவறய விஷயங்கள்ே நம்ம
வலப்ளபாட மிங்கிள் ஆகுது ரவி.. அதான்
விடாம படிச்சு முடிக்க பாக்குளறன்.. நீ
விடளவ மாட்ளடன்கிற… ” என்றாள் அவள்
அவவன விட ககாஞ்சலாய்.

“ளநா ளவ… எனக்கு ககாஞ்சம் டீ ளபாடு

கபாண்டாட்டி முதல்ல.. கவத அல்ல
நிஜம் நாளன உன் முன்னாடி இருக்கும்
ளபாது இது எதுக்கு…” என்றவன் அவள்
அசந்த ளநரம் அவள் வகயில் இருந்த
புத்தகத்வத பிடுங்கி கசன்றுவிட்டான்.

“அதாளன பார்த்ளதன்.. கண்கணல்லாம்

அந்த புக்ல தான் இருந்ததா…” என்று
கத்தியவள், அவன் ளகட்ட டீவய ளபாட
கசன்றாள்.

திவ்யா, ரவியின் ஆத்மர்த்த ளதாழி,

ஆருயிர் காதலி. இன்று அவனது சரி பாதி.
இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்பு யாராவது
நீங்கள் இருவரும் காதலிப்பீ ர்கள் என்று
கூறியிருந்தால் திவ்யா அவர்கவே
கல்வல ககாண்டு அடித்து
விரட்டியிருப்பாள்.

ஆனால் இன்று, அவனத்திற்கும் ளநர்மார்.

ரவி ளவவலக்காக கசன்வனக்கு
வந்தவன். திவ்யா பிறந்தது வேர்ந்தது
அவனத்துளம கசன்வன தான். என்ன
தினமும் இரண்டு மணி ளநரம் பயணம்
கசய்து ளவவலக்கு வரளவண்டிய சூழல்
ஏற்பட அலுவலகம் அருகிளலளய ஒரு
கவார்க்கிங் வுகமன்ஸ் ோஸ்டலில்
தங்கிக்ககாண்டாள். அப்படி அவற எடுத்து
தங்கும் ளபாது திவ்யாவுடன் அந்த
அவறவய பங்கிட்டவள் தான் ப்ரியா.

ரவியும் பிரியவும் ஒளர ஊர் தான்.

மூவரும் ஒளர அலுவலகம் தான்.
திவ்யாவிற்கும், ரவிக்கும் அத்தவன
ளநரடி கதாடர்பு இல்வல. இந்த ப்ரியா
தான் அவவன பற்றி நன்கு அறிந்தவள்
ளபால ரவி இப்படி ரவி அப்படி என்று
கசால்லிக்ககாண்ளட இருப்பாள்.

திவ்யாவிற்கும் கபாழுது ளபாக

ளவண்டுளம. உடன் இருப்பவவே
பவகத்துககாள்ே முடியாளத. முகம்
திருப்பாமல் அவள் கசால்வதற்ககல்லாம்
மண்வடவய ஆட்டும் நிவல. ரவியின்
அப்பா அம்மாவவ ப்ரியா அத்வத, மாமா
என்று தான் கசால்வாள்.

ரவிளயாடு ளபசும் கபாழுது கூட

இப்படிதான் கசால்வாள். அவத
திவ்யாளவ ளகட்டும் இருக்கிறாள் தான்.
சரி இருவரும் ஒரு குடும்பத்வத
ளசர்ந்தவர்கள் ளபால என்று
நிவனத்துக்ககாள்வாள். ஆனாலும் அவள்
மனத்தில் எதுளவா ஒன்று கநருடும்.

“ஏன் ப்ரியா.. நீயும் ரவியும் ஒளர ளபமிலி

தாளன.. பின்ளன நீ தான் ரவிவய ளதடி
ளபாய் ளபசுற.. ஒருநாள் கூட ரவி வந்து
உன்கிட்ட ளபசின மாதிரி இல்வலளய…”
என்று தன் சந்ளதகத்வத ளகட்க,
“ோ…!!! அதுவா.. அது.. இங்க எல்லாம்
அத்வத கபாண்ணு மாமா வபயன்னு
கசான்னா கிண்டல் பண்ணுவாங்க.. ளசா
கவேிய யாருக்கும் கதரியாத மாதிரி
தான் இருக்கணும்னு நான் இங்க வரும்
ளபாளத கசான்னாங்க.. அதான்..” என்று
என்று பூசி கமாழுகினாள் ப்ரியா.

“ஹ்ம்ம்…!!!!!”என்று ளகட்ட திவ்யாவிற்கு

அவள் கூறிய பதில் அத்தவன
திருப்தியாய் இல்வல. ஆனாலும்
நமக்ககதற்கு இவர்கள் கவத என்று
இருந்துவிட்டாள்.

ரவி ப்ரியாவிடம் என்று இல்வல,

ளதவவயில்லாமல் யாரிடமுளம ளபசிட
மாட்டன். அவன் நண்பர்கள் கூட்டத்ளதாடு
அடிக்கடி கவேியில் எங்காவது
பார்த்திருக்கிறாள். அப்கபாழுகதல்லாம்
இவவே கதரிந்த மாதிரி கூட
காட்டிக்ககாள்ே மாட்டான்.

“ஹ்ம்ம் சரியான கேட் கவய்ட்… ஒரு

ஸ்வமல் பண்ணா என்னவாம்..” என்று
கடிந்தவளுக்கு அடுத்த ப்ராகஜக்ட்
அவளனாடு ளசர்ந்த கசய்யளவண்டிய
சூழல் ஏற்பட ளவண்டா கவறுப்பாகளவ
அவனது டீமில் இவணந்தாள். ஏற்கனளவ
ப்ரியாவும் அளத டீமில் தான் இருந்தாள்.

“ளே!!! திவி… நீயும் எங்க டீம்ல ஜாயின்

பண்ணது கராம்ப ளேப்பி டி…” என்று
கட்டிக்ககாள்ே,“ககாஞ்சம் ளவவலவய
பார்க்கலாமா???” என்ற ரவியின் குரல்
தான் தடுத்தது.
அதன் பிறகு ளவறு எதுவும் யாருக்கும்
சிந்திகக் ளநரமில்வல. ளவவல ளவவல
ளவவல மட்டுளம.. ஆனால்
அவ்வப்ளபாது ரவியின் பார்வவ
இவேிடம் படிந்து மீ ே, திவ்யாவிற்கு
குழப்பமாய் ளபானது.

“என்ன இது..!!!” என்று ளயாசவனயாய்

அவன் முகத்வத திவ்யா பார்க்க,
அவளனா பார்வவவய கவடுக்ககன்று
திருப்பிக்ககாண்டான்.

இவளுக்கு எப்படிளயா ஆகிவிட்டது.

ஆனாலும் மனதில், “ளபா.. எனக்ககன்ன..”
என்று ளதாவே குளுக்கிவிட்டு
ளவவலவய கவனிக்க, அடுத்து வந்த
நாட்கள் எல்லாம் கரக்வக கட்டி பறந்தது.
இதற்கு நடுளவ திவ்யா ப்ரியாவின் நட்பும்
பலப்பட, திவ்யாவின் நாட்கே அழகாய்
தான் பயணித்தது.

அன்று ஞியாயிற்று கிழவம, கபாதுவாய்

விடுமுவற தினகமன்றாளல யாரும்
அத்தவன சீக்கிரம் எழுந்திட பிடிக்காது
தாளன. திவ்யா உறக்கத்வத
ககாஞ்சிக்ககாண்டு இருக்க, ப்ரியா என்ன
கசய்கிறாள் என்கறல்லாம் அவளுக்கு
கதரிந்திருக்க வாய்ப்பில்வலளய.

ஆனால் அவேது ககாஞ்சவல குழி

ளதாண்டி புவதக்ககவன்ளற அவேது
அவலளபசி விடாமல் அடிக்க, “ேளலா!!!”
என்றால் ளசாம்பல் குரலில்.
“ோய்..!! திஸ் இஸ் ரவி… ப்ரியாகிட்ட
ளபச முடியுமா???” என்ற குரலில்
ளவகமாய் எழுந்து அமர்ந்து ளவகமாய்
அவலளபசியின் திவரவய தான்
பார்த்தாள்.

புதிய எண் தான். அது ரவியாகளவ கூட

இருக்கலாம். ஆனால் தனக்கு ஏன்
இத்தவன காவல கபாழுதில்
அவழக்கிறான். ப்ரியாவிடம்
ளபசளவண்டும் என்றால் அவளுக்ளக
அவழக்க ளவண்டியது தாளன. என்று
ஆராய்ச்சி கசய்ய, அதற்குள் அவழப்பில்
இருந்தவன் ேளலா ேளலா என்று கத்தி
தீர்த்துவிட்டான்.

“ோ. சாரி.. கசால்லுங்க…”

“ப்ரியா கிட்ட ளபசணும்…” வார்த்வதகவே
கடித்து குதறியது அவன் குரல்.

முகத்வத சுேித்தபடி பார்வவவய

அவறக்குள் ஓடவிட்டவேின்
கண்களுக்கு ப்ரியா சிக்களவயில்வல.
‘எங்க ளபானா இவ…’ என்று
ளயாசித்தபடிளய பாத்ரூவம திறந்து
பார்த்தவள் அங்ளகயும் அவள் இல்லது
ளபாகவும், “ஷி இஸ் நாட் இன் ரூம்…”
என்று ரவிக்கு பதில் அேித்தாள்.

“நாட் இன் ரூம் மீ ன்ஸ்… கூட இருக்கிறவ

எங்க ளபானான்னு கூட கதரியாதா
உனக்கு… என்ன கசஞ்சிட்டு இருந்த நீ…”
கத்தினான்.
“தூங்கிட்டு…” என்று இவள் கசால்லி
முடிக்கவில்வல.

“ச்ளச.. எப்ளபாவுளம கபாறுப்பில்லாம…

உன்ன மாதிரி ஒருத்திவய பார்த்தளத
இல்வல…” என்று அவழப்வப
துண்டித்துவிட்டான்.இவளுக்கு கவகு
ளநரம் என்ன நடந்தது என்ளற
புரியவில்வல. அவழத்தான் ப்ரியாவவ
ளகட்டான், இல்வலகயன்றதும்
திட்டிவிட்டு வவத்துவிட்டான். என்ன
மனிதன் இவன்.. என்று அவளும் அவவன
திட்டியபடி மீ ண்டும் படுத்துக்ககாண்டாள்.
ஆனால் உறக்கம் வரவில்வல.

“இந்த ளநரத்துல இந்த ப்ரியா எங்க

ளபாயி கதாவலஞ்சா…” என்று அவவே
ளதடிக்ககாண்டு கவேிளய
கசன்றாள்.அந்த ப்ரியாளவா
அவலளபசிவய வசலன்ட்டில்
ளபாட்டுவிட்டு மாடிக்கு கசன்று
இருந்தாள்..

நடந்தது எல்லாம் இது தான், ப்ரியாவின்

கபற்ளறார் ப்ரியாவிற்கு அவழத்து
பார்க்க, ரிங் ளபாய்ககாண்ளட இருந்தளத
ஒழிய எடுத்தபாடில்வல. உடளன
அவர்கே ரவிக்கு அவழத்துவிட்டனர்.
என்னளவா ஏளதாகவன்று அவர்கள்
அவன் தூக்கத்வத ககடுத்து ளபசிய
கடுப்பில் அவனும் ப்ரியாவிற்கு அவழத்து
பார்க்க அவனது அவழப்பும்
எடுக்கபடாமளல ளபானது.

ளவறு வழியில்லாமல் தான்

திவ்யாவிற்கு அவழத்தான். ஆனால்
இகதல்லாம் கதரியாத ப்ரியாளவா
ரவிவய நன்றாய் திட்டி தீர்த்தாள்.

“எருவம எருவம..” என்று திட்டியபடி

நின்றிருக்க,

“ளேய்!!! திவ்ஸ்… ஒரு டீ ளபாட

கசான்னா.. என்ன தனியா ளபசிட்டு
இருக்க…” என்று அவவே தன் பக்கம்
திருப்பியவவன கண்டு ளலசாய் அசடு

வழிந்தாள் திவ்யா.

“என்ன திவ்ஸ்…”

“ஹ்ம்ம்..!!! ஒன்னுமில்ல.. ககாஞ்சம்

பவழய நியாபகங்கள்..” என்றபடி
அவனுக்கு ளகாப்வபவய நீட்ட, அவளனா
முவறத்துக்ககாண்ளட,

“ஒன்னு கவதவய பத்தி நிவனக்கிற,

இல்ல கடந்து ளபானது பற்றி நிவனக்கிற..
எப்ளபாதான் உன் மனசில என்வன பற்றி
மட்டும் நிவனப்பு இருக்குளமா..” என்று
ளலசாய் சலித்தான்.

ஆனால் அவளோ சிரித்துக்ககாண்ளட,

“இந்த ரவிவய பத்தின நிவனப்பு

இருக்கிறதுனால மட்டும் தான் அந்த
கவதயும், கடந்து ளபானவதயும்
கராம்பளவ நிவனக்க ளதாணுது…”
என்றாள்.

“சரி.. சரி… சீக்கிரம் கிேம்புளவாம்… ளமக்

இட் பாஸ்ட் திவ்ஸ்.. டூ ளடஸ்.. ஊட்டி
ஸ்ளட… ரீசார்ட்ல ரூம் புக்
பண்ணிட்ளடன்.. இப்ளபா கிேம்பினா தான்
பிவேட் பிடிக்க முடியும்….” என்று
அவவே துரித படுத்தினான்.

கடந்து ளபான நிவனவுகள் எல்லாம்

நிழலாய் கதாடர்ந்தால் என்ன
கசய்வது…!!!

அத்தியாயம் –7

ஊட்டி குேிருக்கு இதமாய் ரஜாய்க்குள்

தன்வன புவதத்திருந்தவளுக்கு, அந்த
ரஜாய் தந்த கதகதப்வப விட, ரவி
பிராதப்பின் அவணப்பு ககாடுத்த
கதகதப்பு இதமாய் இருந்தது. இவமகவே
விரித்திடளவ முடியவில்வல ஆனாலும்
எத்தவன ளநரம் இப்படிளய படுத்திருப்பது.
ஊட்டிக்கு வந்து அவரநாள் ஆகிவிட்டது
இன்னும் கட்டில் விட்டு நகரவில்வல.
ரவி நகரவிடவில்வல.

விழிகவே திறந்து தன் கணவன் முகம்

பார்த்தாள். நிம்மதியாய் நிர்மலமாய்
உறங்கிக்ககாண்டு இருந்தான்.
எப்கபாழுதுளம ரவிக்கு சிரிக்கும் ளபாது
கன்னத்தில் குழி விழும். திவ்யாவின்
கண்கள் அங்ளக தான் அடிக்கடி மீ ண்டு
பாயும்.அவன் உறக்கம் கவலந்திடாமல்
கமல்ல அவன் கன்னத்தில் இதழ்
பதித்துவிட்டு எழுந்தவளுக்கு, அவவன
எழுப்பிடவும் மனமில்வல. ஒரு
சால்வவவய ளபார்த்திக்ககாண்டு
பால்கனியில் நின்றாள். கண்ணுக்கு
எட்டியவவர பசுவம தான்.
இளத ளபால ஒரு மார்கழி குேிர்
காலத்தில் தான் ரவியும் திவ்யாவும்
முதன்முவறயாய் தனித்து சந்திக்கும்
வாய்ப்பு ஏற்பட்டது. இந்த குேிவர
உணரவும் திவ்யாவிற்கு அந்த
நியாபகங்கள் வந்தது.

அன்றும் அப்படிதான், குேிர் காற்வற

“ஊப்…” என்று ஊத்தி தள்ேியபடி ளவக
ளவகமாய் நடந்து வந்து ககாண்டு
இருந்தாள் திவ்யா. எதிளர யார்
வருகிறார்கள், அருளக யார்
கடக்கிறார்கள் என்கறல்லாம் அவளுக்கு
கதரியவில்வல. அவவே
கபாருத்தமட்டில் சீக்கிரம் விடுதி ளபாய்
ளசர்ந்திட ளவண்டும் அவ்வேளவ.
ஆனால் “நீ என்ன இந்த பக்கம்???!!” என்ற
குரல் சட்கடன்று அவவே நிற்க
வவத்தது. குரவல வவத்ளத
கண்டுவிட்டாள் ரவி என்று.

“எங்க வடு
ீ இந்த ஏரியால தான்
இருக்கு…” என்றாள் சற்ளற குழப்பமாய்.
இவன் எங்ளக இந்தப்பக்கம் என்று
ளயாசவன.

“ஓ!!! இங்க வடு

ீ வச்சிட்டு தான் நீ
ோஸ்ட்டல்ல இருக்கியா..???”
சாதாரணமாய் ளபச்வச கதாடர்ந்தான்
ரவி.

“வட்ல
ீ யாருமில்ல.. அப்பா சிங்கபூர்ல
ளவவல. எனக்கு ஆபிஸ் டிஸ்டன்ஸ். ளசா
ோஸ்ட்டல். நான் ோஸ்ட்டல்
ளபாகவும் அம்மாவும் இப்ளபா அப்பாவ
பார்க்க சிங்கபூர் ளபாயிருக்காங்க..”
அவன் ளகட்காமளலளய அவனத்தும்
கசான்னாள்.

“ஐஸி… கதன் இப்ளபா எங்க ளபாயிட்டு

வர…???” அராய்ச்சியாய் அவன் பார்வவ.

ரவியின் பார்வவயில் அடிக்கடி இப்படி

ஒரு ஆராய்ச்சிவய கண்டிருக்கிறாள்

திவ்யா. அவளுக்கு அவனிடம் எரிச்சல்

தரும் ஒளர விசயம் இது தான்.

“எங்க வட்டுக்கு
ீ தான்…” பல்வல கடித்து
பதில் கூறினாள்.

“யாருமில்வலன்னு கசான்ன…”
“ஷ்… வடு
ீ கராம்ப நாோ பூட்டி இருக்கு.
ளசா கசர்வன்ட்ட வர கசால்லி ளநத்து
எல்லாம் கிே ீன் பண்ளணன். வநட்
ோஸ்டல் ளபாக முடியாது.. ளசா இப்ளபா
கிேம்பிட்ளடன்…” என்றவளுக்கு இவன்
என்ன என்வன ளகள்வி ளகட்பது என்ற
ளகாவம் வந்தது.

ஆனால் அவளனா கநாடியில் தான்

பார்வவவய மாற்றிக்ககாண்டான். “ஓ..!!
நீ இவ்வளோ கபாறுப்பா கூட
ளயாசிப்பியா???” என்று ளகட்டவவன
பதிலுக்கு இவள் ளகள்வியாய்
ளநாக்கினாள்.

“இகதன்ன எப்ளபாவுளம என்வன

கபாறுப்பில்லாதவ ளபாலளவ
கசால்றீங்க.. நான் என் ளவவல எல்லாம்
சரியா தாளன கசய்ளறன்…”

“ஹ்ம்ம் அகதல்லாம் ஒண்ணுமில்ல..

ஜஸ்ட் உன்ளனாட பாடி லாங்குளவஜ்ல
எப்பவுளம ஒரு அலட்சியம் இருக்கும்
அதான்.. இனி உன்வன பத்தின என்
திங்கிங்க மாத்திக்கிளறன் ளபாதுமா..”
ளலசாய் முறுவலித்தான் கன்னக்குழி
கதரிய.

என்வன பற்றி நீ ஏன் ளயாசிக்களவண்டும்

என்று ளகட்க நிவனத்து ளகட்காமளல
நடந்தாள் திவ்யா. ளபசிக்ககாண்ளட
நடப்பது நன்றாய் தான் இருந்தது. ஆனால்
என்ன புதிதாய் இருந்தது. இன்னும் இவன்
எங்ளக இந்த பக்கம் என்ற ளகள்விக்கு
பதில் கதரியவில்வல.
“என் பிரன்ட் வடு
ீ இந்த ஏரியா தான்..
அவங்க வட்ல
ீ மார்னிங் ஒரு பங்சன்..”
அவள் ளகட்காமளலளய கூறினான்.

“ஓ !! ஐஸி…”

“அப்புறம்….”

“அப்புறம்… ஒண்ணுமில்வலளய..”
அவளுக்கு நிஜமாகளவ அவளனாடு
அடுத்து என்ன ளபசிடகவன்று
கதரியவில்வல. நண்பர்களோடு
இருக்கும் கபாழுது பார்த்தால்
கண்டுககாள்ோமல் கசல்பவன் இன்று
அவனாய் ளபசுகிறான் என்று ளதான்றவும்
ளகட்ளட விட்டாள்.
“ம்ம்.. அது.. ளதவவயில்லாத
ளபச்சுக்கவே அவாய்ட்
பண்ணலாளமன்னு தான்..” என்று ளபன்ட்
பாக்ககட்டினுள் வகவிட்டபடி ளதாவே
குலுக்கினான்.

“ஓ.. அதான் ப்ரியாவ கூட ரிளலடிவ்ஸ்னு

கவேிய காட்டிக்க கூடாதுன்னு
கசான்ன ீங்கோ??” ளயாசிக்காமல்
ளகட்டுவிட்டாள் திவ்யா. ஆனால்
ரவிதான் இப்கபாழுது ளயாசவனயாய்
பார்த்தான்.

“அவ உங்க அத்வத கபாண்ணுன்னு

கதரியும்…” என்றாள் ககத்தாய்.
“ம்ம்.. ளவற என்ன கதரியும்…” என்று
அவன் சாதாரணம் ளபாலளவ ளகட்கவும்,
இவளும் இத்தவன நாள் இல்லாத
திருநாோய் ரவி நன்றாய் ளபசுகிறாளன
என்ளற மிதப்பில் ப்ரியா அவவன பற்றி
அள்ேி கதேித்தவத எல்லாம்
கமாத்தமாய் ககாட்ட, அவனும்
நன்றாகளவ ம்ம் ககாட்டினான்.

ஆனால் எத்தவன ளநரத்திற்கு இப்படிளய

ளபசிக்ககாண்ளட நடக்க முடியும். “ஓளக
திவ்யா உன்ளனாட ஸ்டாப் வந்திடுச்சு,
நாவேக்கு பார்ப்ளபாம்..” என்று வக
காட்டி கசன்றுவிட்டான். அவளுளம
புன்னவகளயாடு ோஸ்டல்
வந்துவிட்டாள்.
மறுநாள் அலுவலகத்தில் வழக்கம்
ளபாலளவ ளநரம் கசல்ல, ப்ரியா ரவி
அவழப்பதாய் கூறிச் கசன்றாள். திரும்பி
வந்தவேின் முகளமா பாகற்காவய
பச்வசயாய் அவரத்து குடித்தது ளபால்
இருந்தது. அதன் பிறகு ப்ரியா
திவ்யாளவாடு ஒரு வார்த்வத
ளபசவில்வல. அவளும் ளவவல
கவனத்தில் விட்டுவிட்டாள்.

ஆனால் இரவு அவறக்கு திரும்பியதும்

தான் கதரிந்தது ப்ரியா தன் மீ து
ளகாவமாய் இருக்கிறாள் என்று.“என்ன
ளகாவம் ப்ரியா..” என்று ளகட்டது தான்
தாமதம், ப்ரியா பிடிபிடிகயன்று
பிடித்துவிட்டாள் திவ்யாவவ.
“நான் ரவி மாமா பத்தி உன்கிட்ட
கசான்னது எல்லாம் நீ ஏன் டி அவர்கிட்ட
கசான்ன.. நம்ம ளபசுறவத எல்லாம் நீ
அடுத்தவங்ககிட்ட கசால்றியா??
நமக்குன்னு ஒரு கபர்சனல்
இல்வலயான்னு என்வன எப்படி
திட்டினார் கதரியுமா??” என்று
ஆங்காரமாய் ளகட்டவவே புரியாமல்
பார்த்தாள் திவ்யா.

அவளுக்கு நிஜமாகளவ புரியவில்வல

இதில் தான் என்ன கசய்ளதாம் என்று.
ஆனாலும் மனதில் எதுளவா ஒன்று
உள்ேது என்ளற உறுத்தியது. தவறாய்
புரிந்துககாள்வது ப்ரியாவா இல்வல
ரவியா?? நம்வம வவத்து இருவருளம
எதுவும் விவேயாடுகிறார்கோ??
அவன் என்னகவன்றால் ஒவ்கவாரு
ளநரம் ஒவ்கவாரு மாதிரி பார்க்கிறான்
ளபசுகிறான். இவள் திடீகரன்று இப்படி
நடந்துககாள்கிறாள் என்ன டா இது என்று
ஆனது.

இதுளபால் பல குழப்பம் அடுத்தடுத்து

ஏற்பட்டது. திடீகரண்டு ரவி திவ்யாவிடம்
கடுவமயாய் நடந்துககாள்வான்
ஏகனன்ளற கதரியாது. ஆனால் அவளே
எதிர்பாரா ளநரம் அவளன வந்து
சுமுகமாய் ளபசி கசல்வான் அதுவும்
ஏகனன்று கதரியாது. எளதா ஒரு மாய
திவர இருப்பது ளபாலளவ இருந்தது
திவ்யாவிற்கு.

அந்த மாய திவர விலகும் நாளும்

வந்தது.
ப்ரியாவின் தாத்தா தவறிவிட்டதாய்
கசய்தி வர, அவள் அவசரமாய் கிேம்ப
ளவண்டிய சூழல்.ோஸ்டலில் இருந்து
வருவதால் திவ்யா உடன் வந்தாள்,
ரவிக்கு ஊரில் இருந்து அவழப்பு வந்தது
ப்ரியாவவ பத்திரமாய் பஸ் ஏற்றிவிடும்
படி அதனால் அவனும் வந்தான்.

“ளதங்க்ஸ் மாமா நீங்க வந்ததுக்கு… நீங்க

வர மாட்டீங்களோனு நிவனச்ளசன்..”
என்று கூறிவிட்டு, திவ்யாவிடம்
ரகசியமாய், “நான் தனியா ஊருக்கு
ளபாளறன்னு வருத்தம் டி அதான்
வந்திருக்கார்…” என்றாள் புன்னவகயாய்.

சாவு கசய்தி வந்திருக்கிறது இவள்

சிரிக்கிறாள் என்ளற எண்ண ளதான்றியது
திவ்யாவிற்கு. ரவிவய திரும்பி பார்த்தாள்
அவளனா ளவண்டா கவறுப்பாய்
நின்றிருந்தான். ஒருவழியாய் பஸ்
கிேம்ப, இவளும் ரவியிடம்
கசால்லிக்ககாண்டு கிேம்ப தயாரானாள்.

“ளபாற வழி தாளன.. வா நாளன டிராப்

பண்ளறன்…”

“இல்ல.. பரவாயில்ல…” என்று திவ்யா

தயங்கி நிற்க, “உன்கூட ககாஞ்சம்

ளபசணும் வா..” என்றான். அவளுக்குளம
அவனது அவ்வளபாது மாற்றத்திற்கான
காரணம் ளகட்களவண்டும் என்று
நிவனத்தாள்.

காரில் தான் வந்திருந்தான் ளபால.

ஒருளவவே இவள் வருவாள் என்ளற கார்
ககாண்டு வந்தாளனா என்னளவா. காரில்
எரிய பின்னும் கவகு ளநரம் ரவி
ளபசளவயில்வல. அவமதியாய் தான்
இருந்தான். ஆனால் முகம் மட்டும் நிரம்ப
ளயாசவனவய காட்டியது.

“ப்ரியாக்கு தாத்தான்னா உங்களுக்கும்

தாத்தா தாளன. நீங்க ஏன் ளபாகவல…”
என்று அவன் கமௌனத்வத கவலக்க,

“நீ நிவனக்கிறது மாதிரி ப்ரியா என்

அத்வத கபாண்ணு இல்வல. ஜஸ்ட் எங்க
ஊர்கார கபாண்ணு ககாஞ்சம் கதரிஞ்ச
ளபமிலி அவ்வளோதான். பட் இங்க
கவார்க் பண்ண வந்த அப்புறம், இவத
வச்ளச எங்க ளபமிலி கூட ப்ரியா ளபமிலி
க்ளோஸ் ஆகிட்டாங்க…”
“ஓ!!!”

“இங்க உங்கவே தவிர எனக்கு

யாவரயும் கதரியாது. நீங்களும்
என்கிட்ளட ககாஞ்சம் ப்ரீயா ளபசினா
தான் எனக்கு ககாஞ்சம் வதரியமா
இருக்கும் அப்படி இப்படின்னு கசால்லும்
ளபாது நான் ளவற என்ன கசய்ய
முடியும்..”

“கசால்ல ளபானா என்வனவிட ப்ரியா

வதரியமான கபாண்ணு…”

“ஹ்ம்ம்..சில விஷயங்கள் அவ கசால்றது

நம்ப முடியாதது ளபால இருக்கும்.
இப்படியும் இருக்குமா நடக்கும்னான்னு
ளயாசிக்க ளதாணும். ஆனா பாவம்
ஊர்கார கபாண்ணு இங்க
யாருமில்லன்னு நம்மகிட்ட
ளபசுறாளேன்னு நானும் சரின்னு
இருப்ளபன். ஆனா இப்ளபா அகதல்லாம்
கபாய்னு புரியும் ளபாது கடுப்பா இருக்கு..”

அவன் ளபசுவவத வவத்ளத எதுளவா

ஒன்று நடந்திருக்கிறது என்று புரிந்தது
அவளுக்கு.

“எதுவும் ப்ராபேமா??”

“ஹ்ம்ம் பிராப்ேம்னு பார்த்தா அத்தவன

கபருசு இல்வல. ஆனா எல்லாருக்குளம
அவங்கவங்க இளமஜ், ளககரக்டர்
முக்கியம் தாளன..”

“ம்ம்…”
“மார்னிங் ப்ராகஜக்ட் ளமளனஜர்
ளபசினார். எளதா இந்த ப்ரியா கூட நான்
வடம் ஸ்கபன்ட் பண்றனால தான்
இப்ளபா ளபாற ப்ராகஜக்ட் டிளல
ஆகுதாம்..” இவத கசால்லும் ளபாளத
அவன் குரலில் அத்தவன ளகாவம்.

“இகதன்ன புது கவத…”

“புது கவத தான் ப்ரியா பின்னின கவத..”

“புரியல…”

“ஸி.. உன்கிட்ட எப்படி நானும் அவளும்

க்ளோஸ்னு ஒரு இளமஜ் கிரிளயட்
பண்ணிருக்காளோ அளத ளபால ஆபிஸ்ல
அவதான் என்ளனாட பியான்சி
அப்படிங்கற மாதிரி ஒரு டால்க் இவளே
கிரிளயட் பண்ணிட்டா.. ஒன்னும் ஒன்னும்
ளசர்ந்து இப்ளபா எல்லாளம என் ளமல
ஒரு ளபட் இம்ப்ரஸன். ஷிட்…”
ஸ்டியரிங்வக ஓங்கி குத்தினான்.

அவளுக்கு புரிந்தது நன்றாகளவ

அவனத்தும் புரிந்தது. இல்லாத ஒன்வற
இருப்பதாய் உருவக படுத்துவதாள்
ப்ரியாக்கு என்ன லாபம்?? ககடுவது
அவேது கபயரும் தாளன.

“ஹ்ம்ம் புரியுது.. ஆனா இதில் நான்

என்ன கசய்ய முடியும்..??” இவத ஏன்
இப்கபாழுது என்னிடம் கூறுகிறாய் என்ற
பாவவனயில் ளகட்டாள்.
“நம்ம டீம்லளய இப்ளபா அப்படிதான்
ளபசிக்கிறாங்க.. எனக்கு கமன்டலி இது
ககாஞ்சம் அகபக்ட் ஆகுது.. ளசா ப்ரியா
கூட க்ளோஸா இருக்கிற நீ தான் இது
இப்படி இல்லன்னு ககாஞ்சம்
எல்லாருக்கும் புரிய வவக்கணும்…”

“வாட்???!! நானா ???”

“எஸ்..”

“நான் என்ன பண்ண முடியும் இதில..”

“ப்ரியா எப்படி ஒண்ணுளம இல்லாத

ஒன்ன இருக்கிறதா சீன் பண்ணாளோ, நீ
அது இல்வலனு பிளரம் பண்ணனும்
திவ்யா.. நீ அவ கூட இருக்க. ளசா
எல்லாம் நம்புவாங்க. எனக்கு என்
இளமஜ் கராம்ப முக்கியம்.. ப்ே ீஸ் நீ
இதில எனக்கு கேல்ப் பண்ணிதான்
ஆகணும்.. என்னால இதுல தீவிரமா
இறங்க முடியாது விஷயம் ளவற மாதிரி
ளபாகும். அவகிட்ட ளநரடியா இவத பத்தி
எனக்கு ளபசவும் பிடிக்கல..”

திவ்ய பாரதிக்கு ரவி பிரதாப்பின் நிவல

நன்றாகளவ புரிந்தது. கண்ணாடி
பாத்திரத்வத வகயாள்வது ளபால
வகயாே ளவண்டிய விஷயம். ஆனாலும்
தன்வன நம்பி ளகட்கிறான். அவவேயும்
அறியாமளலளய இப்படியான ளபச்சுக்கள்
அவேிடம் வரும் கபாழுது அது
அப்படியில்வல என்று அழகாய்
ளபசுவாள்.
ப்ரியா ஊருக்கு கசன்றதும் வசதியாய்
ளபானது. ஆனால் பிறகு வந்தத் நாட்கள்
ரவிக்கும் திவ்யாவிற்கு அழகிய ஆழமான
நட்வப மலர்ந்திட கசய்தது. ளநரம்
கிவடக்கும் ளபாகதல்லாம் ரவி
இவளோடு வந்து ளபசுவான்.
இல்வலகயனில் அவலளபசியில்
கவதப்பான். ஏளதா ஒரு கநருக்கம்
இருவருக்கும்.

“என்கிட்ட கிளோஸா பழகினா மட்டும்

உன் இளமஜ் கடளமஜ் ஆகாதா??”
நக்கலாய் ளகட்பாள்.

“ஸி.. நீ பழகுற விதத்துல ஒரு எதார்த்தம்

இருக்கு. அது எல்லார் பார்வவக்கும்
புரியும். சில விஷயங்கள் நம்ம
யாருக்கும் விேக்கம் ககாடுக்கணும்னு
அவசியம் இல்வல.. ஒருசிலதுக்கு
விதிவிலக்கு இருக்கு..” என்று விடுவான்.

திவ்யாவிற்கு, இங்ளக கபற்ளறார்கள்

இல்லாத தனிவம, அவறயிலயும் ப்ரியா
இல்லாமல் தனித்து இருக்க ளவண்டிய
சூழல், அவேது தனிவமவய எல்லாம்
ரவியின் கநருக்கம் ககாஞ்சம்
ககாஞ்சமாய் தகர்த்தது.

ஆனால் விஷயம் ளவறு விதமாய்

ரவியின் வட்டில்
ீ இருந்து கிேம்பியது.
ப்ரியா ஊருக்கு கசன்ற கபாழுது எதுளவா
தன் ளவவலவய காட்டிவிட்ளட
திரும்பியிருக்கிறாள். அதன் விவழவாக,
ரவியின் அம்மா மகவன அவழத்து
ளபசினார்.
“ரவி நம்ம குடும்பத்துல காதல் எல்லாம்
சரி வராது…”

ரவிக்ளகா ப்ரியாவின் பிரச்சவனளயா

என்று ளதான்றியது. இதில் திவ்யா ளபர்
வரும் என்று சிறிதும் எண்ணமிட
ளதான்றவில்வல.

“ம்மா.. நீங்க நிவனக்கிற மாதிரி

எனக்கும் ப்ரியாக்கும் ஒண்ணுமில்வல..”

“ப்ரியா இல்ல திவ்யா..” வசுந்தராவின்

அழுத்தமான குரலில் ரவிக்கு
அவனத்தும் புரிந்துவிட்டது. அவனத்தும்.
“நீங்கோ எதுவும் கற்பவன
கசய்யாதீங்க..” என்று ளபச்வச
நிறுத்திவிட்டான்.

அந்த நாட்கவே நிவனக்கும் ளபாது

திவ்யாவிற்கு இப்கபாழுதும் இதழில்
வந்து கமன்னவக ஒட்டிக்ககாண்டது.
அன்று கசப்பாய் இருந்தது எல்லாம்
இன்று நிவனக்கும் ளபாது கனியமுதாய்
இருந்தது. கமல்ல திரும்பி ரவிவய
பார்த்தாள், இன்னும் உறக்கத்தில் தான்
இருந்தான்.

இதற்குளமல் இவவன உறங்க

விடக்கூடாது என்று நிவனக்கும்
கபாழுளத அவேது அவலளபசி
அவழத்தது. ரவியின் அம்மா தான்.
“அத்வத… கசால்லுங்க எப்படி
இருக்கீ ங்க..”

….

“ஊட்டி வந்திருக்ளகாம் அத்வத.. அவர்

தூங்குறார்..”

“நல்லாருக்ளகாம் அத்வத. மாமா எப்படி

இருக்கார்..??”

….

“ஓ!! அப்படியா.. நல்ல விஷயம் தான்..”

…

“ஹ்ம்ம் அவர்கிட்ட கசால்ளறன் அத்வத..

அவர் முடிவு தான்..”

ளமலும் சிறிது ளநரம் ளபசிவிட்டு

வவத்துவிட்டாள். ஆனால் வசுந்தரா
கூறிய விஷயம் தான் மனதில் ளபாட்டு
உறுத்தியது. ப்ரியாவிற்கு திருமண
ஏற்பாடு கசய்திருக்கிறார்கோம்.
கண்டிப்பாக ரவியும் திவ்யாவும் வர
ளவண்டும் என்று வசுந்தரா கசால்கிறார்.

ரவி இதற்கு சம்மதிக்களவ மாட்டான்.

அவனுக்கு ப்ரியாவின் முகத்வத
பார்த்திட கூட இஷ்டமில்வல. இதில்
அவள் திருமணத்திற்கு ளவறு
கசலளவண்டும் என்றால் அவ்வேவு
தான்.

ஆனால் திவ்யா.. அவளுக்கு கசல்வது

தான் சரி என்று பட்டது. ப்ரியாவவ
பார்த்து நிவறய நாட்கள் ஆகிவிட்டது.
திருமணம் என்பதால் நிச்சயம் அவள்
மனம் மாறியிருக்கும் என்ளற
ளதான்றியது. கசப்பான அனுபவத்தால்
பிரிந்ததால் ஒரு நல்ல நிகழ்ச்சியில்
மீ ண்டும் சந்தித்தால் அந்த கசப்பு மாற
வாய்ப்பு இருப்பதாகளவ பட்டது. ஆனால்
ரவியிடம் இப்கபாழுது இவத கசால்லி
அவன் மனநிவலவய மாற்ற
விரும்பவில்வல.

ப்ரியாவின் திருமணம் என்றதுளம

அவளுக்கு தான் கவதயில் படித்த
ப்ரியாவும் நிவனவு வந்திட்டாள். அந்த
ரவிக்கு திவ்யா மீ திருக்கும் நாட்டம்
கதரிந்த பிறகு ப்ரியாவின் முடிவு
என்னதாய் இருக்கும் என்று படித்திட
ஆவல் ககாண்டது.

ஆனால் எங்ளக இனி வட்டிற்கு

ீ ளபான
பிறகு தான் கதரியும் என்று சலித்தபடி
திரும்பியவவே ரவி பிரதாப் சரசமாய்
அவணத்தான்.

“என்ன திவ்ஸ் தனியா எங்க ளபான…”

“எங்கயும் ளபாகல.. சும்மா ளவடிக்வக

பார்த்திட்டு இருந்ளதன்…”
“ளவடிக்வக பார்க்கிறதுக்கா ஊட்டி
வந்ளதாம்…” என்று அவள் காது மடவல
இவன் இதழ்கள் தீண்ட, திவ்யாவின்
உடல் ஒரு முவற சிலிர்த்து மீ ண்டது.

தீரா மயக்கம்.. கதவிட்டா காதல்…

இரண்டும் ஒன்ளறா..!!! ளவளறா..!!!

அத்தியாயம் – 8

“எங்க ளபாச்சு… இங்க தாளன வச்சிட்டு

ளபாளனன்..” என்று தீவிரமாய் அவள்
படித்து பாதியில் விட்டுப்ளபான அந்த
கவத புத்தகத்வத ளதடிக்ககாண்டு
இருந்தாள் திவ்யபாரதி.அவள்
ளதடுவவதளய கவனித்தும் கவனிக்காமல்
பார்த்திருந்தான் ரவி பிரதாப்.

ஊட்டியில் இருந்து வந்து ஒருவாரம்

ஆகிவிட்டது. இவளும் தினமும்
அப்புத்தகத்வத ளதடுகிறாள், ஆனால்
கண்ணில் படுளவனா என்று
அழிச்சாட்டியம் கசய்தது.மனதில் இருந்த
குழப்பங்கள் ளவறு அவளுக்கு
ளவகறதிலும் கவனம் கசலுத்த
விடுவதில்வல.

“திவ்ஸ்..என்ன ளதடுற?? நானும்

பாக்குளறன். கடய்லி எவதளயா ளதடுற..”
என்றபடி அவேருகில் வந்தான்
ரவிபிரதாப்.
“ஏன் கசான்னா நீங்களும் ளதட
ளபாறீங்கோ??” என்று அவவன
திரும்பியும் பார்க்காமல் தன் ளவவலவய
கசய்தவவே, தன் பக்கம் திருப்பினான்.

“என்ன.. ரவி…??”

“உனக்கு என்ன பிரச்சவன திவ்ஸ்..?

என்கிட்ளட ளகாவமாளவ ளபசிட்டு
இருக்க??”

“என் பிரச்சவனளய நீங்க தான் ரவி..”

என்றாள் பட்கடன்று.

“ளே.!! என்ன டி இப்படி பட்டுன்னு

கசால்லிட்ட..” அவனுக்குளம அதிர்ச்சி.
“பின்ன தினமும் அத்வத ளபான் பண்ணி
ளகக்குறாங்க, ப்ரியா கல்யாணத்துக்கு
வரீங்க தாளனன்னு. நீங்க பதிளல
கசால்ல மாட்றீங்க..”

“ம்ம்ச் உனக்கு எத்தவன தடவ கசால்றது.

எனக்கு அவ முகத்வத பார்க்களவ
பிடிக்கவல..” என்றான் எரிச்சலான
குரலில்.

திவ்யாவிற்கும் அவனது உணர்வுகள்

எல்லாம் நன்றாய் புரிந்தது. ஆனால்
என்ன கசய்ய?? மாமியார் ளகட்கும் ளபாது
பதில் கசால்லிதாளன ஆகளவண்டும்.
அதிலும் அவர் கசால்லும் காரணங்களும்
சரியாய் இருக்கும் கபாழுது. ஆனால் ரவி
இதில் பிடிவாதமாய் இருக்கிறான். எப்படி
அவவன சம்மதிக்க வவக்ககவன்று
இவளுக்கும் புரியவில்வல.

“ரவி ககாஞ்சம் கபாறுவமயா

ளகளுங்களேன். நம்ம கல்யாணம் எப்படி
நடந்ததுன்னு கதரியும் தாளன. இன்னும்
உங்க வசட் ஆளுங்க நிவறய ளபருக்கு
நான் தான் உங்க வவப்னு கதரியாது.
இந்த ளமளரஜ்க்கு ளபானா கசாந்தம்
எல்லாம் வருவாங்கன்னு அத்வத
கசால்றாங்க. அவங்க கசால்றதும்
சரிதாளன..”

“நீ என் கபாண்டாட்டின்னு எனக்கு

கதரிஞ்சா ளபாதும், நம்ம ளபமிலிக்கு
கதரிஞ்சா ளபாதும்..” என்றான்
அழுத்தமாய். ஆனால் திவ்யாவிற்ளகா
ளகாவம் ளகாவமாய் வந்தது.
“நீங்க எனக்கு தர மரியாவத
இவ்வளோதானா ரவி??”

“ஏய்!!! திவ்ஸ்.. என்ன இப்படி ளபசுற???”

“பின்ன.. இவதான் எங்க வட்டு

ீ
மருமகள்ன்னு உங்க வட்டில
ீ என்வனய
எல்லாருக்கும் அறிமுக படுத்த
நிவனக்கிறாங்க.. உங்களுக்கு இது
முக்கியளமா இல்வலளயா,
அவங்களுக்கும் சரி எனக்கும் சரி,நம்ம
இந்த ளமளரஜ்க்கு ளபாறது கராம்பளவ
முக்கியம்…” இது மட்டும் தான் தன்
முடிவு என்பது ளபால் கூறிவிட்டு அவள்
கசல்ல, ரவிக்கு அத்தவன எரிச்சல்,
ளகாவம் எல்லாம்.
ப்ரியா மீ தான ரவிப்ரதாப்பின் இத்தவன
கவறுப்பிற்கும் காரணம் இருந்தது.
ரவியும் திவ்யாவும், அவர்களுக்குள்
இருப்பது நட்பு மட்டுளமயில்வல என்று
உணர துவங்கிய காலமது. காதல் தான்
என்று உறுதியாய் கூறிடவும் முடியாமல்,
நட்பு தான் என்று முடித்திடவும்
முடியாமல் இருவரும் அவர்கேது
உறவில் அடுத்தது என்ன என்று
தங்களுக்குளே ஒரு ளதடலில்
லயித்திருந்தனர்.

அவ்வப்ளபாது கண்கள் நான்கும் ளநருக்கு

ளநர் ளநாக்கிக்ககாள்ளும், கரங்கள்
ளகார்த்து நடந்து கசல்ல, விரல்கள் பத்தும்
ஏக்கம் ககாள்ே கதாடங்கியது.
அவனுக்கு பிடித்த நிறத்தில் அவள் உவட
அணிவதும், அவளுக்கு பிடித்த
பாடல்கவே அவன் முனுமுனுப்பதும்.
காதகலன்று உணர்ந்த பின்ளன அவத
கூறும் வவரயிலான காலம் கூட சுகமாய்
தான் இருந்தது இருவருக்கும்.

“என்ன திவி, ரவி மாமா உன்கிட்ட

அடிக்கடி வந்து ளபசுறார்??” என்று
ஆராய்ச்சியாய் ப்ரியா ளகட்டாள்.

திவ்யாவவ ரவி முன்னளம

எச்சரித்திருந்தான். ப்ரியாவிடம்

அேளவாடு இரு என்று. ஆனால்

திவ்யாவால் அப்படி பட்கடன்று விலகிட
முடியவில்வல. ப்ரியா விலக
தயாராகவும் இல்வல.

“நம்ம எல்லாம் ஒளர டீம்ல இருக்ளகாம்.

ளபசாம இருக்க முடியுமா ப்ரியா??” என்று
அவளும் நல்லவிதமாகளவ ளபசி
வவத்தாள். அவறக்கு வந்தாலும்
ப்ரியாவின் ளபச்சிலும், பார்வவயிலும்
திவ்யா மீ தான ஆராய்ச்சி மட்டும்
குவறயளவயில்வல.

இகதல்லாம் இப்படியிருக்க, ரவியின்

நண்பர்களுக்கு ரவி மற்றும் திவ்யாவின்
உறவில் மாற்றங்கள் கதரிய, இருவருளம
அவர்கேது ளகலிக்கும், கிண்டலுக்கும்
மகிழ்வாய் சிரித்தார்களே தவிர ஆம்
என்றும் கூறவில்வல, இல்வலகயன்றும்
மறுக்கவில்வல. இப்படிளய நாகோரு
கபாழுதாய் ரவி திவ்யாவின் உறவு
முன்ளனற, அவர்கேது குழுவிற்கான
வக்ககன்ட்
ீ ட்ரிப் ஏற்பாடானது.

“மச்சி இன்னிக்காவது திவ்யாகிட்ட

பிரான்க்கா ளபசுடா..” என்று நண்பர்கள்
ஏற்றிவிட, ரவியும் அதற்கு தயாராகளவ
தான் வந்தான். ஏசி ளகாச்சில் ரவி
திவ்யாவவ விட்டு நகரளவ இல்வல.
உரிவமயாய் கசன்று அருகமர்ந்து
ககாண்டான்.

“என்ன ரவி இது…!!!” என்று திவ்யா

திவகத்ததற்கும், “இதிகலன்ன இருக்கு..”
என்று அவேது ளதாள் ளமல் வக ளபாட்டு,
அவேது கரங்கவே பற்றிக்ககாள்ே,
“ரவி…!!!” என்று அவள் குரளல
எழும்பாமல் கடிந்தும் அவன்
அவசவதாய் இல்வல.

அவ்வேவு தான் பின்னால் விசில்

சத்தமும், வக தட்டும் ஒலியும் காவத
பிேந்தது.“ளே…!!!! ரவி கங்கிராட்ஸ்…
திவ்யா கங்கிராட்ஸ்…” என்று ஒருவர்
மாற்றி ஒருவர் வந்து வக ககாடுக்க,
திவ்யா தவித்து தான் ளபானாள்.

என்ன கசால்வது?? ஆம் என்பதா,

இல்வலகயன்பதா?? காதலிக்கிளறன்
என்றும் கசால்லவில்வல,
காதலிக்கிறாயா என்றும் ளகட்கவில்வல,
ஆனாலும் அவள் மனதில் இருப்பதும்,
அவன் மனதில் இருப்பதும்
இருவருக்குளம நன்றாய் கதரிந்திருந்தது.

திவ்யாவால் ரவிவய ளநருக்கு ளநர் காண

முடியவில்வல. திடீகரன்று அவனவரின்
முன்னும் அவன் இப்படி கசய்ததும்
அவளுக்கு சற்று கூச்சமாய் ளபானது.
இதழ்கள் துடிக்க புன்வனவக புரிந்தவள்
கமல்ல தவல குனிந்து ககாண்டாள்.
பார்வவ அவலபாய்ந்தது. ஆனால் அவள்
மனளமா ரவியிடம் முழுதாய்
சரண்புகுந்து விட்டது.

கபயருக்கு கூட மறுக்களவண்டும் என்று

அவளுக்கு ளதான்றளவயில்வல. அவேது
கபற்ளறாவர பற்றி அவளுக்கு
பயமில்வல, காதலுக்கு அவர்கள்
எதிரியல்ல, ஆனால் ரவி அவனது
குடும்பம், பின்புலம், ரவிளய அவர்கவே
பற்றிகயல்லாம் கூறியிருக்கிறான் தான்.

ளவண்டாம் அகதல்லாம் நிவனக்காளத,

எதுவாக இருந்தாலும் ளசர்ந்து
சந்திப்ளபாம் என்று கசால்லாமல்
கசால்வது ளபால் ரவி அவேது ளதாவே
ஆதரவாய் இறுக பற்றிக்ககாண்டான்.
அவளும் அவன் ளதாள் மீ து
சாய்ந்துக்ககாண்டாள்.
அவர்களே அறியாத காதல், அவர்களே
கூறிக்ககாள்ோத காதல், சிறு சிறு
கசயல்கேிலும், பார்வவயிலும்,
ஸ்பரிசங்கேிலும் நான் இருக்கிளறன்
இருக்கிளறன் என்று காதல் தன்வன
தாளன கவேிப்படுத்திக்ககாள்ே, அந்த
பயணமும் அவர்களுக்கு இனிவமயாய்
கழிந்தது. ரவி புவகப்படமாய் எடுத்து
தள்ேினான்.

அவனுக்ளக ஆச்சரியம் தான், ஒருத்தி மீ து

இத்தவன பித்தனாளவாமா என்று. காதல்
ளமல் நம்பிக்வகயில்லாமல் இல்வல,
அந்த காதலுக்கு இருக்கும்
ளகாட்பாடுகேில் தான் கபாருந்தி
ளபாளவாமா என்ற எண்ணம் மட்டுளம.
ஆனால் அந்த காதல் அவவன ஸ்பரிசித்த
பிறளகா, அவன் மனகமல்லாம் திவ்யா
திவ்யா திவ்யா மட்டுளம.

திவ்யா திவியாகி, திவி திவ்ஸாகி

இருந்தாள்.

அதிசயத்தின் உச்சமாய் ப்ரியா கூட

இயல்பாய் தான் ளபசினாள். ஆனால்
இவர்கேது இந்த புதிய மாற்றத்வத பற்றி
எதுவும் ளகட்கவில்வல.

கசால்லளபானால் ரவியும் திவ்யாவும்

இப்ளபாது காதலிக்கிறார்கள் என்று
கதரியளவ கதரியாது என்பது ளபாலளவ
இருந்தாள்.ட்ரிப் முடிந்து வந்த பிறகும்
கூட அப்படிதான் இருந்தாள். ளவறு
எதுவும் ளகட்கவில்வல. எப்கபாழுதும்
ளபாலளவ ளபசினாள். கசால்ல ளபானாள்
இப்கபாழுது தான் முன்வன விட அதிக
கநருக்கம் காட்டினாள்.

திவ்யா கூட “நம்ம தான ப்ரியாவ தப்பா

புரிஞ்சுகிட்ளடாம் ளபால ரவி..” என்று
கூறும் அேவுக்கு ப்ரியாவின் நடிப்பு
தத்ரூபமாய் இருந்தது.

ஆனால் என்றாவது ஒருநாள் சாயம்

கவளுத்து தாளன ஆகளவண்டும்.

திடீகரன்று ஒருநாள் உடம்பு சரியில்வல

அது இகதன்று கூறி ஊருக்கு
கிேம்பினாள். திவ்யா என்னகவன்று
விசாரித்ததற்கு முன்னுக்கு பின்
முரணாய் பதில் கசால்லி, எப்படிளயா
கிேம்பியும் கசன்றுவிட்டாள். உடன்
வருகிளறன் என்று கசால்லியதற்கும்
அவள் ளவண்டாம் என்று கூற, ரவிக்கு
அவழத்தாள் திவ்யா.

அவளனா, “கபர்சனல் லீவ்னு கமயில்

பண்ணிருக்கா..” என்க, அப்படி என்ன
திடீகரன்று ஊருக்கு கசல்லும்படி ஆனது
என்று இருவருக்குளம புரியவில்வல.

ரவிக்கு ப்ரியாவவ பற்றி சிந்திக்க கூட

ளநரமில்வல. அவனது எண்ணகமல்லாம்

அடுத்த முவற ஊருக்கு கசல்லும் ளபாது,

திவ்யா பற்றி வட்டில்
ீ ளபசளவண்டும்
அதற்கு முன்ளன திவ்யாவின்
கபற்ளறாரிடம் ளபசளவண்டும் என்பது
தான். இவத அவேிடமும் கூறினான்.

“எங்க வட்ல
ீ ஒன்னும் கசால்ல
மாட்டாங்க ரவி..”
“ஹ்ம்ம் அப்ளபா.. என் பக்கம் தான்
ககாஞ்சம் கேவியா ளவவல
கசய்யணும் ளபால..” என்று அவன் கூறிய
பாவவனயில் அவளுக்கு சிரிப்ளப
வந்துவிட்டது.

“என்ன சிரிக்கிற..??”

“இல்வல ஒண்ணுமில்ல..”

“ஹ்ம்ம்..!!! ளேய் நீ உங்க வட்டுக்கு

ீ
கிே ீன் பண்ண ளபாய் கிட்டத்தட்ட வபவ்
மன்த்ஸ் ஆகளபாது..” என்றான்
திடீகரன்று.
“அதுக்ககன்ன இப்ளபா.. கநக்ஸ்ட் மன்த்
அம்மா வருவாங்க ளபால, ளசா அதுக்கு
முன்னாடி ளபாய் ஒன்ஸ் பண்ணனும்..”

“ளே.. திவ்ஸ்.. நம்ம ஒன்ஸ் உங்க

வட்டுக்கு
ீ ளபாளவாமா..”

“ஆளே இல்லாத வட்டுக்கு

ீ ளபாய் என்ன
கசய்ய ரவி…??”

“அதுக்கு தாளன டி ளபாகலாம்

கசால்ளறன்…” என்று கூறி நன்றாய்
அவேிடம் கமாத்து வாங்கினான்.
ஆனாலும் அந்த வார இறுதியில், ரவிவய
அவழத்துக்ககாண்டுஅவேின் வட்டுக்கு
ீ
கசன்றாள் தான் திவ்யா. அத்தவன
அழகான கபாழுதாய் அவமந்தது
இருவருக்கும்.
இருவரும் ளசர்ந்து ஒன்றாய் ளபசியபடி
ஒருவவர ஒருவர் கிண்டல் ளகலி
கசய்தபடி, அவ்வளபாது கட்டியவணத்தபடி
என்று வட்டு
ீ ளவவல கசய்ததில் ளநரம்
ளபானளத கதரியவில்வல.

காதல் இப்படித்தான் இருக்குமா என்று

அவளும், இதற்குளமல ளவகறதுவும்
ளவண்டுமா என்று அவனும் ஒருவரில்
ஒருவர் மூழ்கியிருக்க, திவ்யா வட்டு
ீ
அவழப்பு மணி அலறியது. ஆம் அப்ளபாது
அவர்களுக்கு அது அலறலாகளவ பட்டது.

அந்த சத்தம் இப்கபாழுதும் கூட தன்

காதுகேில் ரீங்காரமிடுவது ளபால்
இருக்க, ரவி தன்வன தாளன
உலுக்கிககாண்டான். அவவனளய
பார்த்திருந்த திவ்யா,

“ரவி.. வாட் ளேப்பன்??” என்று அவள்

ளதாள் கதாட, ஒன்றுமில்வல என்பது
ளபால ளலசாய் கண் சிமிட்டி, ளதாவே
குலுக்கியவன், தன் ளபகில் இருந்து அவள்
ளதடிக்ககாண்டு இருந்த கவத புத்தகத்வத
எடுத்து ககாடுத்தான்.

“இந்தா இவத தாளன ளதடிட்டு இருக்க??”

“ஏய்பிராடு.. லாஸ்ட்ல நீங்க தான் திருட்டு

பூவனயா?” என்று கசல்லமாய் அடித்தாள்.

“சரி சரி இன்னிக்ளக முடிச்சிடு..

நாவேக்கு இவத உன் வகல பார்க்க
கூடாது..” என்று அவவே அவணத்து
கமல்ல முத்தமிட்டு அலுவலகம்
கிேம்பினான். அவன் கிேம்பிய பிறகு
ளவக ளவகமாய் ளவவலகள்
அவனத்வதயும் முடித்தவள், அந்த
புத்தகத்துடன் கமத்வதயில் விழுந்தவள்
பக்கங்கவே புரட்ட கதாடங்கினாள்.

திவ்யாவிடம் ரவி மனதில் இருப்பது

என்னகவன்று ஒன்றுவிடாமல் ப்ரியா
கசால்லிவிட, திவ்யாவிற்கு நம்பளவ
முடியவில்வல. அவள் கூறியவத மனம்
ஏற்றுக்ககாள்ே தயாராய் இல்வல. அளத
ளநரம் ரவிவய கவறுத்து ஒதுக்கிடவும்
முடியவில்வல.

அன்று ப்ரியாவிடம் அப்படிகயல்லாம்

எதுவுளம இல்வல என்று அடித்து
ளபசினாள் திவ்யா. ஆனால் ப்ரியாளவா,
ளவகமாய் ரவியின் அவழளபசிவய
வாங்கி, அவர்கள் எடுத்த புவகப்படத்வத
கட்டினாள்.

“பாரு.. நல்லா பாரு.. ரவி கண்ணுல

என்ன கதரியுது??நல்லா பாரு திவ்யா..
உன் ளமல இருக்க மயக்கம்
ஆவசகயல்லாம் கதரியுதா???” என்றவள்
ஆங்காரமாய் பின்ளன அவளனாடு அவள்
எடுத்துக்ககாண்ட புவக படத்வத
காட்டினாள்,.

“இவதயும் பாரு.. இந்த ளபாட்ளடா நீதாளன

எடுத்த.. ரவி கண்ல ககாஞ்சம் கூட ஒரு
காதல் இல்ல.. இதுளவ புரியவல
உனக்கு..” என்று ப்ரியா கத்த, திவ்யா
திவகத்து நின்றாள்.
ரவிளயா ஏது நடக்க கூடாது என்று
நிவனத்தாளனா அவன் கண் முன்ளன
அதுளவ நடந்துககாண்டு இருந்தது.
தவலக்கு ளமளல கவள்ேம் ளபான பிறகு
அடுத்து என்ன கசய்ய. நடப்பது
நடக்கட்டும் என்று இருந்தான்.

ஆனால் திவ்யா, “ரவி… ரவி இங்க பாரு…”

என்று அவன் முகம் திருப்ப, அவளனா
தவல குனிந்து அமர்ந்திருந்தான்.

“ரவி…..”

“என்ன திவ்ஸ்….”

“ப்ரியா கசால்றகதல்லாம் நிஜமா??”

அவனிடம் பதிளல இல்வல. என்ன
கசால்வான், எப்படி கசால்வான். என்
மயக்கம், காதல், ளமாகம், சலனம் சபலம்
என அவனத்தும் உன் மீ து என்று
அவனால் அவள் முகம் பார்த்து கூறிட
முடியுமா என்ன??

ப்ரியா நக்கலாய் இருவவரயும்

பார்த்துககாண்டு இருந்தாள். அவளுக்கு
சிரிப்பு தான் வந்தது. மனதில்
ளதான்றுவவத வதரியமாய் கசால்ல
முடியாதவவன இத்தவன நாள்
காதலித்தவத எண்ணி
கநாந்துககாண்டாள் என்ளற
கசால்லளவண்டும்.
அவளுக்கு ளதான்றியது எல்லாம் இது
தான், திவ்யாவின் திருமணம்
நின்றிராவிட்டால் கூட ரவி அவர்கேது
வட்டில்
ீ தங்கள் காதலுக்காய்
ளபசியிருக்க மாட்டான் என்று. அவனிடம்
ஆரம்பத்தில் இருந்ளத அதீத காதவல
உணராததாளலா என்னளவா விலகிட
நிவனக்கும் கபாழுது அத்தவன இழப்பாய்
கதரியவில்வல. எதிலிருந்ளதா தப்பித்த
உணர்வு தான்.

ஆனாலும் அத்தவன எேிதாய்

விலகுவதா?? இவவன விடுவதா?? என்று
ளதான்றியது.

“என்ன ரவி சார்.. அவமதியா

இருக்கீ ங்க?? ளகக்குறால்ல உங்க ஆருயிர்
ளதாழி பதில் கசால்லுங்க..”
“ப்ரியா…!!!!” திவ்யா தான் அதட்டினாள்.
அவள் முகத்வதளய ஆழ்ந்து ளநாக்கிய
பிரியாவிற்கு என்ன ளதான்றியளதா பின்,

“திவி.. இனி எனக்கு இங்க ளபசளவா

இருக்களவா எதுவுளம இல்வல. நம்ம
பழகுற எல்லாருளம கவடசி வவர கூட
வர ளபாறதில்ல. அதுளபால தான் நம்ம
உறவும்னு நிவனச்சுக்ளகா. நம்ம
பிரண்ட்ஸா இருக்க கூடாதான்னு நீ
ளகட்கலாம். ஆனா சில ளநரங்கள்ல நம்ம
வலப்புக்கு விலகி இருக்கிறது தான்
நல்லது. இப்ளபா புரியவலனாலும்
பின்னால புரியும் உனக்கு.

எனக்கு கராம்ப நாோளவ மனசில,

ரவிக்கும் எனக்கும் கசட் ஆகாதுன்னு
ஒரு எண்ணம். அது இன்னிக்கு சரின்னு
ஆகிடுச்சு.. என் வாழ்க்வக இப்படிளய
முடிஞ்சிடும்னு நீ நிவனக்காத, கண்டிப்பா
நான் வலப்ல முன்ளனறி ளபாளவன்.
எனக்குனு ஒரு வாழ்வகய
அவமச்சுப்ளபன்.. குட் லக்..” என்றவள்

“இவகிட்டயாவது மனசில இருக்கிறத

ளபசி உருப்படியா வாழ பாரு..” என்று
ரவிவய கடிந்துவிட்ளட கசன்றாள்.

கசன்ளறவிட்டாள்..!! திவ்யா திவகத்து

அமர்ந்திருந்தாள். வாழ்வு முழுவதும்
விட்ளட குடுக்க கூடாது என்ற இரு
ளதாழவமயில், ஒன்று கசல்கிறது,
மற்கறான்று அருகினில் முகத்வத
கதாங்கவிட்டு அமர்ந்திருக்கிறது.
அதுவும் எப்படி பட்ட சூழலில். நிவனத்ளத
பார்த்திடாத ஒன்று. ஆனாலும் இவத
கடந்து தான் அடுத்த நிவலக்கு கசல்ல
ளவண்டிய கட்டாயம். ரவியிடம் என்ன
ளகட்பது என்று கூட அவளுக்கு
கதரியவில்வல.

இவன் மனதில் இப்படி ஒரு சலனம்

ஏற்படும் வவகயில் நான் என்ன அப்படி
நடந்துககாண்ளடன் என்ளற அவள் புத்தி
ளயாசித்தது.இனி அடுத்து என்ன ?? என்று
ளயாசித்தால் மண்வட கவடிப்பது ளபால்
இருந்தது.

ஆனால் கபாறுவமயாக வகயாே

ளவண்டிய தருணமல்லவா இது.
“ரவி….” என்ற அவழப்புக்கு அவனிடம்
விழி நிமிர்த்தல் மட்டுளம பதில்.

“நாவேக்கு ஊருக்கு ளபாளவாம்…”

இவ்வேவு தான் திவ்யா கூறியது.

வந்தளத இன்று தான். ஆனால் இங்ளக

கழிந்த இத்தவன ளநரமும், எளதா வருட
கணக்காய் ளவதவன சுமந்த வலிவய
ககாடுப்பது ளபால் இருந்தது. இங்ளக

இருந்தால் இவத சமாேிக்க முடியாது

என்ளற ளதான்றியது.

“ம்ம் சரி…” என்றவன் அதற்கு ளமல்

எதுவும் கசால்லவில்வல.
இளதா கபாள்ோச்சிக்கு வந்து நான்கு
நாட்கள் ஆகிவிட்டது. வட்டினரின்
ீ
ளகள்விகள் அவனத்திற்கும்
இருவருக்குளம பதில் கசால்லவில்வல.
ஆனால் ஊருக்கு கசல்லுமுன் ரவி
திவ்யாவிடம் ஒன்று மட்டுளம கூறினான்.

“திவ்ஸ்.. என் வலப்ல நீ எவ்வளோ

முக்கியம்னு உனக்கு கதரியாது.. ஆனா
எனக்கு கசால்ல கதரியல.. பட் நீ எனக்கு..
என்கூட.. ம்ம்ச்.. என் வலப் முழுக்க நீ
எனக்கு ளவணும் திவ்ஸ்… எனக்கு
இதுக்கு ளமல கசால்ல கதரியவல..
ப்ரியா.. அவளுக்கு நான் கசஞ்சது
தப்புதான்.. ஆனா அவத கதாடர
விரும்பல.. நீ என்வன தப்பாளவ
நிவனச்சாலும் பரவாயில்ல திவ்ஸ்… பட்
என் மனசில இருக்கிறது நீ தான்… இது
தான் நான்.. ” என்று கூறி முடிதவவன
விழிகள் அகலாது பார்த்தாள்.

அவன் ளபசியது இப்கபாழுதும் கூட

காதுகேில் ரீங்காரமிட்டது. கண்ண ீர்
வழிய கசய்தது..

“அட பரவாயில்வலளய ப்ரியா டீசன்ட்டா

விலகிட்டா. இந்த ப்ரியா கசஞ்சது ளபால
எல்லாம் பிரச்சவன கசய்யல..” என்று

திவ்யபாரதியால் தங்கள் வாழ்வவ

கவதளயாடு ஒப்பிட்டு எண்ணாமல்
இருக்க முடியவில்வல.

என்ன முயன்றும் அவள் வாழ்வில் ப்ரியா

கசய்த பிரச்சவனகவே மறக்க
முடியவில்வல. எப்படியான ஒரு கபயவர
ரவிக்கு அவள் வாங்கி ககாடுத்தாள்.
சிறிதும் சிந்திக்காமல், என்கனன்ன
கசய்துவிட்டாள்.. நிவனக்கும் கபாழுளத
“ச்ளச” என்றானது.

கடந்து ளபானவவ தான் ஆனாலும்

கல்கவட்டாய் மனதில்…

அத்தியாயம் – 9

ப்ரியா விலகி விட்டாள். எந்த

பிரச்சவனயும் கசய்யாமல், ஏன் எதற்கு
என்று ளகள்வி ளகட்காமல், ரவியின்
வாழ்வில் தன்னிவல என்னகவன்பது
உணர்ந்து கசன்றுவிட்டாள். அவள்
மனதில் இருந்தது எல்லாம், வாழ்வக
ககாடு என்று ளகட்கும் நிவல எனக்கு
ளதவவ இல்வல என்பது மட்டுளம.
ஆனால் ரவிளயா திவ்யாவிடம் யாசித்து
நின்றான். என் வாழ்வு முழுவதும் நீ
ளவண்டும், நீ மட்டுளம ளபாதும் என்று.
ஆம் யாசித்து தான் நிற்கிறான், என்
சகலதிற்கும் திவ்யா ளவண்டும் என்று.
திவ்யாவின் கமௌனம் ரவிவய
ககால்லாமல் ககான்றது. கபா

ள்ோச்சி வந்து ஒருவாரம் ஆகிறது,

ஆனால் இன்றுவவர அவள் எதுவும்
ளபசவில்வல. ஏதாவது ளபசினால் தாளன
அவனும் தன் மனதில் இருப்பவத
எல்லாம் ளபச முடியும். திவ்யாவின் பதில்
கதரியாமல் கசல்வதாய் இல்வல என்ற
முடிவுக்கு வந்த பிறகு ரவி கசன்வன
கசல்வவத பற்றிய நிவனப்வபளய
விட்டுவிட்டான்.
“நீ ளவவலக்கு ளபாகவலயா??” என்ற
தர்மலிங்கத்தின் ளகள்விக்கு என்ன
கசால்வது என்பது கதரியாமல் முழிக்க,
“என்னடா இப்படி முழிக்கிற..? என்ன
பிரச்சவன..?” என்று மகன் அருளக வர,
அவ்வேவு தான் ரவி, “அப்பா…!!!!” என்று
அவவர இறுக கட்டிககாண்டான்.

ரவி இப்படி எல்லாம் இருந்ததும் இல்வல

கசய்ததும் இல்வல. ரவியின் முகம்
பார்த்ளத எதுளவா சரியில்வல என்று
உணர்ந்த தர்மலிங்கம் மகனிடம் எப்படி
ளகட்க என்று ளயாசித்து தான்
ளவவலவய பற்றி ளபச்வச
கதாடங்கினார். ஆனால் ரவிளயா இப்படி
அவவர இறுக கட்டிக்ககாள்ேவும்
திவகத்து ளபாய் விட்டார்..
“என்.. என்ன டா..?? என்ன ரவி…” என்று
சற்ளற திடுக்கிட்டு ளகட்க,

“என்னால முடியலப்பா… நிஜமா

முடியவல.. என்.. எனக்கு திவ்ஸ்
ளவணுப்பா.. வலப் லாங் எனக்கு அவ
ளவணுப்பா…” என்று ஆரம்பித்து
ஒன்றுவிடாமல் கசால்லி விட்டான்.
ஒன்றுவிடாமல்…!!!

இனி ரவிக்கு தன் இளமஜ் பற்றிய கவவல

எல்லாம் இல்வல. யார்
ளவண்டுமானாலும் என்ன
ளவண்டுமானாலும்
நிவனத்துக்ககாள்ேட்டும், முடிவில்
திவ்யா அவனிடம் வந்து ளசர்ந்தால் சரி.
அவ்வேளவ. அவளோடு ளபசாமல்
அவனுக்கு இருதயளம அவடத்தது ளபால்
இருந்தது. இதில் அவவே இங்கு விட்டு
ளவவலக்கு கசல்வதாவது ஒன்றாவது.

தன் மனதில் அழுத்திக்ககாண்டு

இருந்தவத எல்லாம் தர்மலிங்கத்திடம்
இறக்கிவிட்டான். அவர் இவதகயல்லாம்
சிறிதும் எதிர்பார்கவில்வல. திவ்யாவின்
திருமணம் எந்த காரணத்தினால் நின்றது
என்று கதரியும். அப்படியிருக்க,
ஏற்கனளவ ப்ரியாவிடம் காதவல
கசால்லி அதுவும் திவ்யா மூலளம
கசால்லி, இப்கபாழுது அவவேயும்
ளவண்டாம் என்று கசால்லிவிட்டு திவ்யா
ளவண்டும் என்று வந்து நிற்கிறான்.

நிச்சமாய் இது திவகப்பு தான் அவருக்கு.

“என்ன டா இகதல்லாம்…”

“இது தான் ப்பா என் மனசுல இருக்கு..

இது மட்டும் தான். இனி இந்த ரவிக்கு
எந்த தடுமாற்றமும் இல்வல. தயக்கமும்
இல்வல..” தீர்க்கமாய் அவன் குரல்.

“அகதல்லாம் சரிடா ஆனா… பாப்பா…”

“திவ்ஸ்கிட்ட நீங்க இது பத்தி

ஒருவார்த்வத ளபச கூடாதுப்பா.. அவ
என்வன எனக்காகளவ
ஏத்துக்கணும்.ளவற யார் கசால்லியும்
இல்ல..”

அவருக்கு பற்றிக்ககாண்டு வந்தது.

இவன் என்ன கவத கசால்வது ளபால்
கசால்கிறான் என்று நிவனத்தவர்,
“அப்புறம் எதுக்குடா என்கிட்ட கசான்ன..”
என்றார் கடுப்பாய். அவருக்குளம ரவிவய
எப்படி வகயாள்வது என்று
கதரியவில்வல.

“கசால்லணும் ளபால இருந்துச்சுப்பா

அவ்வளோதான். மத்தபடி திவ்ஸ்.. நாளன
பார்த்துக்கிளறன்..”

“ஏன்டா ஆரம்பத்துல இருந்து

எல்லாத்வதயும் தப்பு தப்பா பண்ணிட்டு
இப்ளபா என்னத்தடா பாக்க ளபாற…?”

“எல்லாத்வதயும் சரியா பண்ண

பாக்குளறன் ப்பா..”
“என்ன பிள்வே கபத்து இருக்ளகளனா…”
என்று ளதான்றியது அவருக்கு.
திவ்யாவின் திருமணத்தில் இருந்ளத ரவி
சரியில்வல என்று கதரியும் ஆனால் அது
இந்தேவுக்கு வரும் என்று கதரியாது.
மகன் முகத்தில் இருந்த தீவிரம் அவன்
மனதில் இருப்பவத நன்றாய்
புரியவவக்க, இனி ரவியிடம் எதுவும் ளபசி
பயனில்வல என்று புரிய ளநராய்
திவ்யாவிடம் தான் கசன்றார்.

“மாமா…. என்ன மாமா…”

“உன்கிட்ட ககாஞ்சம் ளபசணும் பாப்பா..”

“என்.. என்ன மாமா..??”

சில ளநரம் கபரியவர்கள் கூறும்
அறிவுவர அத்தவன ஏற்புவடயதாய்
இருக்காது. இது எப்படி முடியும், அது
எப்படி நடக்கும் என்ளற நம் மனம் எதிர்
ளகள்வி ளகட்க முண்டி அடித்து வரும்.
ஆனால் வாழ்ந்து பார்த்த அவர்கள்
கூறுவது ஒவ்கவான்றும் அனுபவம்
நிவறந்தது என்று நாம் அதவன
அனுபவிக்கும் ளபாது மட்டுளம புரியும்.

உன் வாழ்வவ மட்டும் பார் என்று

கசால்லும் ளபாது சுயநலமாய் ளதான்றும்,
ஆனாலும் ஏதாவது ஒரு புள்ேியில், நட்பு,
உறவு கசாந்தம், பந்தம் என
அவனத்வதயும் தாண்டி நமக்கு நம்
வாழ்வு மட்டுளம முக்கியம் என்ற
இடத்தில் வந்து நிற்ளபாம்.
ரவி அப்படி ஒரு நிவலக்கு
வந்துவிட்டான். ஆனால் திவ்யா???

தர்மலிங்கம் ளவறு எதுவும் அவேிடம்

ளகட்கவில்வல. ரவிவய ஏற்றுக்ககாள்ள்
என்ளறா அவவன மன்னித்துவிடு
என்ளறா எதுவுளம ளகட்கவில்வல.
ஆனால் வாழ்வகயின் நிதர்சனத்வத
புரியவவத்தார். இரு குடும்பங்கேின்
பழக்க வழக்கம், ரவியின் குணம், அவேது
வாழ்வு, எதிர்காலம் என்று
அவனத்வதயும் ளமளலாட்டமாய் ளபசி
அவவே ளயாசிக்கும் படி கசான்னார்.

கசால்லிவிட்டு அவர் கசன்றுவிட்டார்

ஆனால் குழப்பி நிற்பளதா திவ்யா
தான். இத்தவன நாேில் ப்ரியாவிற்கு
நிவறய முவற அவழத்துவிட்டாள்,
முதலில் பதிளல ளபசாதவள் பின், என்
வாழ்வு நிம்மதியாய் கசல்ல ளவண்டும்
என்று நிவனத்தால் இதற்கு ளமல்
கதால்வல கசய்யளவண்டாம் என்று
குறுந்தகவல் வர திவ்யாவிற்கு என்ன
பதில் கசால்வது கதரியவில்வல.

நடந்த எதற்குளம திவ்யா காரணமில்வல,

ஆனால் நடந்த அவனத்தும் அவவே
வமயமாய் வவத்ளத. இனி ப்ரியாளவாடு
ளபசினால் அவவே கதால்வல கசய்வது
மட்டுமில்வல தன்னுவடய
தன்மானத்திற்கும் இழுக்கு என்று
ளதான்ற, அவள் மனதில் அடுத்து
ளதான்றியது ரவியின் முகம்.

இதுவவர ரவி இல்லாது ஒரு விசயத்வத

திவ்யா என்றுளம தன் வாழ்வில்
நிவனத்து கூட பார்த்தது இல்வல.
ஆனால் இன்ளறா அவள் எடுக்கும்
முடிளவ இனி தன் வாழ்வில் ரவியின்
பங்கு என்ன என்பவத முடிவு கசய்ய
ளபாகிறது. தன் ளதாழனாய், ப்ரியாவின்
காதலனாய் பார்த்த ரவிவய தன்னுவடய
வாழ்க்வக துவணயாய் நிவனத்திட
மனம் இன்னும் அத்தவன வதரியம்
வரவில்வல.

மனித மனம் ஒரு குரங்கு என்பது

சரிதான். எப்ளபாது எப்படி தாவும் என்று
கதரியாது. இப்கபாழுகதல்லாம் ரவிவய
பற்றிய சிந்தவன திவ்யாவிற்கு அதிகம்
வந்தது. ஊருக்கு வந்ததில் இருந்து
அவேிடம் ஒருவார்த்வத கூட அவன்
ளபசவில்வல. அத்தவன ஏன் கண்ணில்
கூட படவில்வல.
இப்படியிருக்க தான் என்ன ளயாசிப்பது
என்ளற அவளுக்கு கதரியவில்வல.
தர்மலிங்கம் ளவறு வந்து ளபசிவிட்டு
கசல்லவும் ளதாய்ந்து அமர்ந்துவிட்டாள்.
ஆனால் ரவி சும்மா இருப்பானா??

தந்வதயிடம் கூறிவிட்ட பிறகு அவனுக்கு

எங்கிருந்து அத்தவன வதரியம்
வந்தளதா, கஜினி முகமது பவடகயடுத்தது
ளபால கதாடர்ந்து அடுத்து அடுத்து
திவ்யாவிடம் வந்தான்.

“திவ்ஸ் யுவர் வசலன்ஸ் கில்ஸ் மீ …”

என்று வந்தவவன அவள் விழிகள்
ஆராய்ந்தது. தாடியும் மீ வசயுமாய்,
கண்கள் ளலசாய் சிவந்து. சட்வடயின்
ளமல் பட்டன் திறந்து, பார்க்களவ அவனது
ளதாற்றம் எப்படிளயா. அவேது பார்வவ
தன்வன அலசுவது உணர்ந்தாலும்,அவத
கவனிக்காது இருப்பது ளபால் இருந்தான்.

“என்கிட்ளட ளபசுறதுக்கு கூட என்ன

வந்துச்சு உனக்கு…” என்றவனின் குரலில்
இயலாவம வழிந்ளதாடியது.

“என்ன..?”

“ஆனாலும் உனக்கு இவ்வளோ ககத்து

ஆகாது திவ்ஸ்….”

“ம்ம்..”

“ம்ம்ச் இப்ளபா என்னத்துக்கு நீ இப்படி

இருக்க..??”
“எப்படி..??”

அவனது கபாறுவம காற்றில் பறந்தது.

“ஏய் என்ன டி நானும் அவமதியா
ளபசிட்டு இருக்ளகன் நீ என்ன
ஒருவார்த்வதல பதில் கசால்லிட்டு
உயிவர வாங்குற…” என்று கத்தினான்.

ஆனால் அவளோ எதுவுளம ளபசவில்வல

பதிலுக்கு திரும்பி அவவன ஒரு பார்வவ
பார்த்துவிட்டு கசன்றுவிட்டாள். எதுவுளம
எேிதில் கிவடத்துவிட்டால் அதன்
அருவம கதரியாது என்பது சரிதாளனா.

திவ்யாவிற்கு ரவிவய பிடிக்கும். அதற்கு

அேவு எல்லாம் இல்வல. ளதாழன்
தன்வன புரிந்தவன், தனக்காக
எதுகவன்றாலும் கசய்வான் என்பவத
எல்லாம் தாண்டி தன் கண் முன்ளன
ப்ரியாளவாடு பழகியது எல்லாம்
அவளுக்கு அத்தவன எேிதில் மறந்திட
முடியவில்வல. அவேது கண்கவே
மூடினாளல அந்த நியாபகங்கள் தான்.

ப்ரியா, ரவிக்கும் திவ்யா வாழ்வில்

இவடளய திடீகரன்று வந்தாள், அளத
ளபால திடீகரன்று கசன்றுவிட்டாள்.
அப்கபாழுது நண்பனாய் மட்டுளம
இருந்தான், இப்கபாழுது அவதயும்
தாண்டிய ஒரு உறவில் வந்து
நிற்கிறான்.அதுவும் எப்படி என்
வாழ்விற்கு நீ மட்டுளம ளபாதும் என்ற
முடிவில்.
அவன் கதேிந்துவிட்டான். இவள்
தள்ோடுகிறாள்..

“திஸ் இஸ் டூ மச் திவ்ஸ்.. கமாவபல்

டார்ச்ல, நான் தூங்கிட்ளடன்னு படிச்சிட்டு
இருக்க… பிராடு…” என்ற குரல் வரவும்
திடுக்கிட்டு திரும்பி பார்த்தாள்
திவ்யபாரதி.

ரவ்பிரதாப்ளபா அவவே ஏகத்துக்கும்

முவறத்தான். டன் டன்னாய் அசடு

வழிந்தது அவள் முகத்தில்.

“டூ ளபட் திவ்ஸ்…”

“இன்னிக்கு எப்படியும்
முடிச்சிடனும்னு….” என்று அவள் இழுக்க,
“ளநா…” என்றபடி அவேது கரங்கேில்
இருந்த புத்தகத்வத பறித்தவன்
கண்கோல் கடிகாரத்வத காட்டினான்..
ளநரம் நள்ேிரவு ஒன்வற காட்டியது.

“ஈவ்னிங்ளக முடிச்சு இருப்ளபன்.. ககஸ்ட்

வந்துட்டாங்க…” என்று உதடு சுேித்தாள்.

“நாவேக்கு படி…”

“ம்ம்ேும் ம்ம்ேும் இன்னும்

ககாஞ்சூண்டு தான் இருக்கு…” என்று
அவன் புறம் எம்பி அவனுக்கு பின்ளன
இருந்த புத்தகத்வத எடுக்க முயற்சிக்க,
அவளனா அவேது முயற்சிவய சுலபமாய்
தடுத்து மீ ண்டும் அவவே படுக்க
வவத்தான்.

“தூங்கு திவ்ஸ்.. யூ ஆர் லுக்கிங்

டயர்ட்…”

“டயர்ட் ஆக்கினளத நீங்கதான்…” அவனது

வககள் ளபாட்டு அவவே எழ விடாமல்
அழுத்தியது.

“நாவேக்கு நான் ஊருக்கு வரணும்னா

தூங்கு..”

அழுத்தம் திருத்தமாய் அவன் குரல்

ளகட்க, “ளேய் நிஜமாவா???” என்று
ளவகமாய் எழுந்தமர்ந்தாள். ஆனால்
அதற்கு ளநர்மாறாய் இருந்தது அவன்
முகம், நள்ேிரவு ளபசும் ளபச்சா என்று
கூட ளதான்றியது அவனுக்கு.

“ம்ம்..”

“என்ன ம்ம்.. வநட் தூங்கும் ளபாது கூட

வரமுடியாது தாளன கசான்ன ீங்க..”

“ம்ம் பட் நீ கசான்னது அம்மா கசான்னது

எல்லாம் தின்க் பண்ளணன் திவ்ஸ்..”

“ஹ்ம்ம்… சில ளநரம் இப்படி எல்லாம்

நம்ம ளபஸ் பன்னிதாளன ரவி ஆகணும்..
ஜஸ்ட் நீங்க அங்க வந்தா மட்டும்
ளபாதும்…” என்றால் அவவன சமாதானம்
கசய்யும் எண்ணத்தில்.
“அது மட்டும் தான் நான் கசய்ளவன். ளவற
எதுவம் என்கிட்ட எதிர் பார்த்திடாதிங்க..
வருளவன் அவ்வளோதான்..”

ோப்பாடி இதுளவ கபரிது என்று ளதான்ற,

ரவியின் கரங்கவே மீ ண்டும் எடுத்து தன்
மீ து ளபாட்டுககாண்டு படுத்தாள்.
அவனுக்கு இதில் சுத்தமாய்
பிடித்தமில்வல. ஆனாலும் ளவறு
வழியில்வல. முதல் முவறயாய்
அவனுக்கு பிடிக்காத ஒன்றுக்காய்
அவவன கட்டாய படுத்தி இருக்கிறாள்.

நிச்சயமாய் ரவி அங்கு வந்தால்

அவனால் நிம்மதியாய் இருக்க முடியாது.
அந்த மாதிரி தான் அந்த ப்ரியா
கசய்துவிட்டாள். உடன் இருந்ளத குழி
பறித்துவிட்டாள்.
இத்தவன நாள் உடன் ஒளர அவறயில்
இருந்தவள் ஆகிற்ளற திடீகரன்று ஊருக்கு
கிேம்பி கசன்றாளே என்ன ஏது என்று
விசாரிப்ளபாம் என்று ஒரு அக்கவறயில்
தான் ப்ரியாவவ திவ்யா அவழத்து
ளபசினாள்.

அவளும் நல்லவிதமாய் ளபசியது ளபால்

தான் இருந்தது. ளபச்சுவாக்கில் நாவே
தங்கள் வட்டிற்கு
ீ சுத்தம் கசய்ய
ளபாவதாய் திவ்யா கசால்ல. ப்ரியாவின்
மூவே ஒன்றும் ஒன்றும் நான்கு என்று
அவனத்வதயும் சரியாய் கணக்கு
ளபாட்டுவிட்டது.

ஆனால் இகதல்லாம் அறியாமல் ரவியும்

திவ்யாவும், திவ்யாவின் வட்டில்
ீ
மகிழ்வாய் கபாழுவத கழிக்க, அவள்
வட்டு
ீ அவழப்பு மணியும் சரியாய்
அலறியது.

“இங்க யார்…” என்று குழப்பமாய் ரவியின்

முகம் பார்த்தவள், கசன்று கதவவ
திறக்க, கவேிளய ரவியின் கபற்ளறார்கள்
தான் நின்றிருந்தனர். ரவி திவகத்து
பார்க்க, திவ்யா குழம்பி நிற்க,
வந்தவர்கேின் முகத்திளலா அப்பட்டமாய்
ளகாவமும் அருகவருப்பும்.

“ம்மா… ப்பா…” என்று ரவி கசால்லிய

பிறளக தான் திவ்யாவிற்கு
வந்திருப்பவர்கள் யார் என்று உவறத்தது.
“வா.. வாங்க.. உள்ே வாங்க..” என்று
அவள் அவழக்க, அவவே ஒரு தீ பார்வவ
பார்த்துவிட்டு,

“என்ன ப்ரதாப் இகதல்லாம்???” என்ற

கபற்ளறாரின் பார்வவயில் ரவிக்கு
முதலில் ஒரு சங்கடம் ளதான்றினாலும்
இனி மவறப்பதற்கு எதுவுமில்வல
என்றான பின்,

“நாங்க கரண்டு ளபரும் லவ் பண்ளறாம்…”

என்றான் தீர்க்கமாய், திடமாய்..

“அப்ளபா இகதன்ன…” என்று ஒரு கத்வத

புவகப்படங்கவே தூக்கி எறிந்தார்
ரவியின் அப்பா ராம் ப்ரதாப்.
அவனத்திலும் அவனும் ப்ரியாவும்..

ட்ரிப் கசன்றகபாழுது இவனும் திவ்யாவும்

எடுத்துக்ககாண்ட அத்தவன
புவகப்படத்திலும் இப்கபாழுது அவனும்
ப்ரியாவும்.. தன்வனயும் அறியாது
திவ்யாவின் வாய் “பாவி…” என்று
முனங்கிற்று.

“என்னடா இகதல்லாம்.. என்ன இது?? நீ

எத்தவன ளபர் கூட தான் பழகுவ..

கசால்லுடா.. அந்த கபாண்ண ஏமாத்தி
ஊருக்கு அனுப்பிட்டு இங்க இந்த
கபாண்ணு…” என்று வசுந்தரா
ளபசிக்ககாண்ளட ளபாகவும்,

“ளபாதும் நிறுத்துங்க…” என்று கத்தியது

திவ்யாளவ.
ரவியின் முகளமா அவமானத்தில்
சிவந்திருந்தது. தன்வன ளபாய் இத்தவன
கீ ழ்த்தரமாய் ச்ச்ளச என்றானது. திவ்யா
கத்திய பிறகு தான் அவனுளம நிமிர்ந்து
பார்த்தான்.

“உங்க மகவன பத்தி உங்களுக்கு

கதரியாதா??”என்று அவள் கண்ண ீர்
விழிகளுடன் ளகட்க,

“எல்லாம் கண்ணு முன்னாடி பாக்கும்

ளபாது ளவகறன்ன நிவனக்க முடியும்??”
என்று வசுந்தரா பதில் கசால்ல, திவ்யா
எதற்கும் அசருவதாய் இல்வல.
ரவிக்கும் அவளுக்கு கவட்டகவேிச்சம்
ஆனது இது ப்ரியாவின் ளவவல என்று.
இதற்கு தான் அவள் அடித்துபிடித்து
ஊருக்கு கசன்றாள் என்று. ஆனால்
இவர்கள் நம்பளவண்டுளம.

ராம்பிரதாப் ளவறு எதுவும்

ளகட்கவில்வல, “ப்ராதப் ஊருக்கு கிேம்பு..
அடுத்த வாரம் உனக்கும் ப்ரியாக்கும்
கல்யாணம்..” என்று இடிவய இறக்க,
ரவிளயா இரும்பாய் விவறத்து நின்றான்.

“முடியாதுப்பா..”

“உன் முடிவவ நாங்க யாரும் ளகட்கவல.

நாங்க ப்ரியா குடும்பத்துக்கு வாக்கு
குடுத்துட்ளடாம்..”
“நான் திவ்யாவ தவிர ளவற யாவரயும்
கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாதுப்பா..”

ஆண்கேின் குரல் உயர, திவ்யாவும்

வசுந்தராவும் ஒருகநாடி திவகத்து நிற்க,
ரவியின் அப்பாளவா தன் முடிவவ
மாற்றிக்ககாள்ளும் எண்ணத்தில்
இல்வல.

“அங்கிள் ஆன்ட்டி, முதல்ல உங்க மகன்

ளமல நம்பிக்வக வவங்க, எங்க லவ்
ப்ரியா பிரச்சவன எல்லாம் அடுத்து தான்..
ஆனா ரவி அப்படி ஒளர ளநரத்துல
கரண்டு கபாண்ணுங்க வாழ்வகயில
விவேயாடுவாரா?? ககாஞ்சம்
ளயாசிங்க…” என்று கமதுவாய் அளத
ளநரம் அழுத்தமாய் ளபச,
“அந்த கபாண்ணு அங்க சாக
கிடக்குதும்மா… ”

அத்தியாயம் – 10

ரவியின் கபற்ளறார்கள் யார்

கசால்வவதயும் ளகட்பதாய் இல்வல.
அவர்கவே கபாருத்தமட்டில் ரவியும்
ப்ரியாவும் விரும்புவதாக ஊரில்
அவனவர்க்கும் கதரிந்தாகவிட்டது.
அதற்கு ஆதாரமாய் இந்த
புவகப்படங்களே இருக்க. கபண் பிள்வே
விஷயம் ளவறு. ஆவகயால் இன்னும்
இன்னும் பிரச்சவன ஆகும் முன்பு
ரவியின் திருமணத்வத நடத்திட
துடித்தனர்.
குடும்ப ககௌரவத்திற்காக அவர்கள்
ளயாசிப்பது சரிதான், ஆனால்
கபற்ளறாராய் ரவியின் குணம் கதரியாதா.
ஆனால் அவர்களோ நம்பிக்வக என்ற
வார்த்வதக்ளக வரவில்வல.
கிடப்பகதல்லாம் கிடக்கட்டும் நீ வந்து
ப்ரியாவவ திருமணம் கசய் என்று
கசால்ல, அகதல்லாம் நடக்காத காரியம்
என்று முறுக்கினான் மகன்.

இவர்களுக்கு நடுவில் கசய்வது அறியாது

திவகத்து நின்றது திவ்யபாரதி தான்.
ஆனால் அதுவும் சில கநாடிகள் தான்.
கபற்ற மகவனளய நம்பாதவர்கள் தான்
கூறுவவத ளகட்க ளபாகிறார்கோ என்ன
என்று ளதான்ற அடுத்த கநாடி அவேது
கபற்ளறாருக்கு அவழத்துவிட்டாள்.
சற்று தனிளய கசன்று தான் ளபசினாள்.
சுருக்கமாய் விசயத்வத கூறினாலும்
அவர்களும் சும்மா இருப்பார்கோ?? திட்டி
தீர்த்துவிட்டனர். கண்ண ீர் வழிந்தாலும்
மனதில் உள்ே திடம் குவறயவில்வல.

“அம்மா எனக்கு வலப்னு ஒன்னு

அவமஞ்சா அது ரவி கூட மட்டும் தான்.
நீங்க முடிஞ்சா இப்ளபாளவ வாங்க..
இல்வலயா நான் பார்த்துக்கிளறன்..”
என்றவேின் குரல் நடுங்கியது.

“ஷ்.. இப்ளபா எதுக்கு திவ்ஸ் அழற..??

நம்மவே மீ றி எதுவும் நடக்காது..” என்று
ஆறுதல் கசால்லியவன், அவலளபசிவய
வாங்கி அவளன ளபசினான். உறுதியாய்
திடமாய் ளபசவும், இன்னும் நான்வகந்து
நாட்கேில் இங்ளக வருவதாய்
கூறினார்கள்.

ரவி என்ன ளபசுகிறான் என்று

இவர்களுக்கு கதரியவில்வல ஆனால்
திவ்யாவின் ஒவ்கவாரு அவசவவயும்
ரவியின் கபற்ளறார் பார்த்துககாண்டு
தான் இருந்தனர். அவள் கசய்வது
எல்லாம் சாதாரணமாய் ளதான்றலாம்
ஆனால் அதில் இருக்கும் கதேிவு
அவர்களுக்கு கதரியாமல் இல்வல.
கபாய் கசால்பவர்கேிடம் அது இருக்காது.
எளதாஒரு ஈர்ப்பு அவேது கசயல்கேிலும்,
ளபச்சிலும். மகனது மனம் இவேிடம்
எதனால் மயங்கியது என்று புரியாமல்
இல்வல. ஆனால் ப்ரியா ஊரில் கவத
கட்டி விட்டாளே.
ரவியின் கபற்ளறாரும் ஒளர வாரத்தில்
அவனது திருமணம் என்க, திவ்யாவின்
கபற்ளறாளரா நான்வகந்து நாட்கேில்
வருகிளறாம் என்க, இதற்கு நடுவில்
என்ன கசய்வது என்று ளயாசித்தவனுக்கு,
மனதில் ளதான்றியது எல்லாம் ஒன்று
மட்டுளம.

அது திருமணம் மட்டுளம.

“இன்னும் எத்தவன நாள் இங்க இருக்க

ளபாறீங்க??” என்று தன்வன
கபற்றவர்கேிடம் வந்து ளகட்க,

“நீ வந்தா இப்ளபாளவ கிேம்போம்..”

என்று ராம்பிரதாப் கூற, ஒருகநாடி
கண்கவே மூடி திறந்தவன், “சரி ஒரு
மூணு நாள் வடம் குடுங்க. எல்லாம்
ளசர்ந்ளத ஊருக்கு ளபாளவாம்…” என்ற
மகனது ளபச்சில் என்ன கண்டனளரா,
திவ்யாவவ பார்த்தனர்.

அவள் அப்கபாழுதும் அசராமல் தான்

நின்றிருந்தாள். ரவி மனதில் என்ன
இருக்கிறது, என்ன நிவனக்கிறான்
என்கறல்லாம் அவளுக்கு கதரியாது,
ஆனால் நீங்கள் உங்கள் மகன் மீ து
வவக்காத நம்பிக்வகவய நான்
வவத்திருக்கிளறன் என்று அவேது
பார்வவ கசான்னது.

“நிஜமா தான் கசால்றியா ரவி…”

“எஸ் ம்மா.. மூணு நாவேக்கு அப்புறம்

நம்ம எல்லாருளம ளசர்ந்து ஊருக்கு
ளபாளவாம்..”என்றான் அழுத்தமாய்.
‘நம்ம எல்ளலாருளம’வில் திவ்யாவும்
ளசர்த்தி என்று அவர்களுக்கு புரியாமல்
ளபானது தான் பரிதாபம்.

“அப்ளபா கல்யாண ளவவல எல்லாம்

ஆரம்பிக்க கசால்லவா..??”

“இல்லப்பா ளநர்ல ளபாய் பார்த்துப்ளபாம்.

இவத பத்தி இனிளம ளபசளவண்டாம்..”
என்றவன் பிறகு திவ்யாவவ ஒரு

பார்வவ பார்த்துவிட்டு, “நீ இங்களய இரு..

வந்துடுளறன்..”என்றவன் தங்கள்
வட்டினவர
ீ அவழத்துக் ககாண்டு
கசன்றுவிட்டான்.

வசுந்தராவிற்கும் ராம்பிரதாப்பிற்கும்
மகன் உடளன ஊருக்கு வர சம்மதம்
கசான்னதில் அத்தவன திருப்தி.
ஆனாலும் திவ்யாவவ தனிளய விட்டு
வந்தது உறுத்த,

“என்னடா அந்த கபாண்ண இப்படிளய

விட்டுட்டு வர..” என்று வசுந்தரா ளகட்டார்.

அவவர பார்த்து கமல்ல

புன்னவகத்தவன், “அவகிட்ட ககாஞ்சம்
தனியா ளபசி எடுத்து கசான்னா
புரிஞ்சுக்குவா ம்மா… நீங்க கவவல

படாதீங்க.. எனக்கு யாவரயும் ஏமாத்தி

பழக்கம் இல்வல..” என்று கூறியவன் ஒரு
ளோட்டலில் அவறகயடுத்து இவர்கவே
தங்கவவத்து விட்டு, அடுத்து தான் கசய்ய
ளவண்டிய ளவவலகவே பார்க்க
கசன்றான்.
அங்கு திவ்யாவிற்ளகா பக் பக் என்றது.
அவேது கடன்சன் எல்லாம் ரவி மீ து
அல்ல. ரவியின் கபற்ளறார் ஏதாவது
அவன் மனம் ளநாகும் படி ளபசிடுவளரா
என்று. ப்ரியாவவ நிவனக்க நிவனக்க
ஆத்திரம் வந்தது. ஆக அவள் நட்புக்கும்
உண்வமயாய் இல்வல. காதலிலும்
ளநர்வமயாய் இல்வல.

அவள் மனதில் நிஜமாகளவ ரவியின் மீ து

காதலிருந்திருந்தால் அவத முதலில்
ரவியிடம் கசால்லியிருக்க ளவண்டும்.
அவன் விருப்பம் என்னகவன்று
அறிந்திருக்க ளவண்டும். இப்படி எதுவுளம
இல்லாமல், தங்கள் விஷயம் கதரிந்தும்
இப்படி விசத்தனம் கசய்தவத
நிவனத்தாளல அருகவருப்பாய் இருந்தது.
என்ன கபண்ணிவள், இளத
புவகப்படங்கள் அவள் வாழ்வில்
பிரச்சவனவய ககாண்டுவந்தால் இவள்
என்னாவாள்?? அகதல்லாம் கதரிய
ளவண்டாமா?? என்று சிந்திக்கும்
கபாழுளத மீ ண்டும் அவேது அவலளபசி.
யாகரன்று பார்த்தால், அவேது கபற்ளறார்
தான்.

திவ்யாவிற்குளம அவர்கள் ளகட்கும்

ளகள்விக்ககல்லாம் என்ன கசால்வது
என்று தயக்கம் தான். ஆனால் எவதயும்
சந்தித்து தாளன ஆகளவண்டும்.
கதேிவாகளவ ளபசினாள். அவள் காதலில்
எத்தவன உறுதியாய் இருக்கிறாளோ
அவத தன் வார்த்வதகேில் காட்டினாள்.
அவள் ளபசிக்ககாண்டு இருக்கும்
கபாழுளத ரவியும் வந்துவிட, அவனுளம
தங்கள் சூழ்நிவலவய விேக்கினான்.

“அங்கிள் ஆன்ட்டி, நீங்க என்வன கூட

நம்ப ளவண்டாம். உங்க கபாண்வண
நம்புங்க. அவ முடிவு தப்பா இருக்குமா??
இல்வல தப்பான ஆவே தான் திவ்யா
கசலக்ட் பண்ணுவாோ??” என்று
ஆரம்பித்து தன் குடும்பம், பின்புலம்,
ளவவல, சம்பேம் என்று ஒன்றுவிடாமல்
கூறியவன், இறுதியாக,

“நீங்க வரதுக்குள்ே எங்களுக்கு

கல்யாணம் நடந்தாலும் நடந்திருக்கும்…”
என்று சத்தமில்லாமல் இடிவய
இறக்கினான். இது திவ்யாவிற்குளம
அதிர்ச்சியான ஒன்று தான். திவகத்து
ளபாய் அவவன பார்க்க, அவளனா மிகவும்
கதேிவாய் ளபசிக்ககாண்டு இருந்தான்.

திவ்யா கல்யாணம் என்ற

வார்த்வதயிளலளய அவனது முடிவு
கண்டு திவகத்துவிட்டாள். அவன் ளபசி
முடித்தபின்னும் கூட அவள் அப்படிளய
தான் இருந்தாள்.

“திவ்ஸ்…” என்று உலுக்கியவவன ஒரு

கநாடி மழங்க பார்த்தவள், பட்கடன்று

இறுக்கமாய் கட்டிககாண்டாள்..

“ளேய்..!!! என்ன டி..”

“சாரி… சாரி ரவி.. என்னால தாளன

இகதல்லாம்.. உங்களுக்கு எவ்வளோ
ககட்ட கபயர்…” என்று அழுதவேின்
முதுவக ஆதுரமாய் தடவியவன்,

“ஷ்.. திவிம்மா… நான் இருக்கும்

வவரக்கும் நீ இப்படி எதுக்கும் கலங்க
கூடாது.. நான் இல்வலனாலும் நீ
கலங்குற நிவல உனக்கு வராது. சரி
இப்ளபா நமக்கு ளவற எதுக்கும்
ளநரமில்வல. உன் பர்த் சர்டிபிளகட்
எடுத்து குடு. நாவேக்கு மறுநாள் நமக்கு
ளகாவில்ல வச்சு கல்யாணம்…”

“என்.. என்ன நாவேக்கு மறுநாோ???”

“ம்ம்.. ”

“ரவி.. இந்த பிரச்சவன…”

“என்ன பிரச்சவன, கல்யாணம்
முடியட்டும் முதல்ல.. இகதல்லாம்
ஒண்ணுளம இல்ல. கதன் இந்த
ளபாட்ளடாஸ்எடுத்து பத்திரமா வவ.
பின்னால ளதவவ படும்..” என்றவன்
அவவேயும் அவழத்துக்ககாண்டு
கிேம்பிவிட்டான்.

விடுதிக்கு வந்தவளுக்ளகா மனம்

ஒருநிவலயில் இல்வல. இருவரின்
கபற்றவர்களுளம இருக்கும் கபாழுது
யாருமில்லாமல் திருமணம்
கசய்துககாள்வதா?? இல்வல நிச்சயம்
அப்படி நடந்திட கூடாது என்று ளதான்ற,
ரவிக்கு அவழத்து ளபசினாள்.
“ரவி, எது எப்படினாலும் சரி, நம்ம
கல்யாணம் அட்லீஸ்ட் உங்க அப்பா
அம்மா முன்னாடியாவது நடக்கணும்..
ப்ே ீஸ்..” என்க, அவனுக்குளம இது தான்
மனதில் இருந்திருக்க ளவண்டும் ளபால
தான் பார்த்துககாள்வதாய் கூறிவிட்டான்.

நடுவில் இருந்த ஒருநாளும் ரவிளயா

திவ்யாளவா ளவறு எதுவும்
ளபசிக்ககாள்ே வில்வல. திவ்யா அவேது
அன்வனக்கு அவழத்து விசயத்வத
கசான்னாள். எந்த கபற்ளறார் தான் இவத
ஏற்றுககாள்வர், தாங்கள் வரும்வவர
காத்திருக்க கசால்ல, இவளுக்ளகா
இங்ளக சூழ்நிவல இப்படி. அவர்களுக்ளகா
அங்ளக டிக்ககட் பிரச்சவன.
“ம்மா ககாஞ்ச நாளோ நிவறய நாளோ
பழகினது பழகினது தாளன.. இதுல
ளயாசிக்க எதுவுளம இல்வல… ”

…..

“ம்மா ப்ே ீஸ்.. எனக்காக.. ரவி மட்டும்

தனியா ஊருக்கு ளபானா கண்டிப்பா
அவங்க வட்டில
ீ அந்த ப்ரியாக்கு
கல்யாணம் பண்ணிடுவாங்க. இது
தப்பும்மா. என்னால ரவி இல்லாம
ஒருநாள் கூட இருக்க முடியாது.

முடிஞ்சா நீங்க நாவேக்கு மறுநாள்

வாங்க..” என்றவள் வவத்துவிட்டாள்.

இப்படி ளபசுவது தவறு என்று கதரியும்.

ளவறு வழியும் இல்வலளய.
ரவி கசன்று அவன் அப்பா அம்மாவவ
பார்த்துவிட்டு வந்தான். அவர்கள் நிவறய
ளபசினார்கள். ஊரில் நடந்தது, ப்ரியா
ளபசியது, அழுதது, அவர்கள் வட்டினர்
ீ
வந்து கதறியது என்று நிவறய. ரவி
எதற்குளம ஒன்றும் கசால்லவில்வல.

“என்னடா நாங்க ளபசிட்ளட இருக்ளகாம்..

நீ அவமதியா இருக்க…”

“ஹ்ம்ம் ஒண்ணுமில்லம்மா.. நாவேக்கு

மதியம் ளபால ஊருக்கு கிேம்பலாம்.
லீவுக்கு கசால்லிட்ளடன். நாவேக்கு
காவலல இளதா இங்க பக்கத்துல இருக்க
அம்பாள் ளகாவிலுக்கு ளபாயிட்டு ஊருக்கு
கிேம்பிடுளவாம்..”

“ளகாவிலுக்கு என்ன திடீர்னு..”

“இதுவவரக்கும் நடந்த எதுவுளம
சரியில்லப்பா.. இனிளமலாவது நல்லது
நடக்கட்டும்னு தான்..”

“ம்ம் அந்த கபாண்ணு திவ்யா…”

“அவளுக்கு எப்ளபாவுளம என் முடிவு

தான் முக்கியம்..” என்றவன் ளமளல
எதுவும் ளபசாமல் ளவவலயிருப்பதாய்
கூறி கிேம்பிவிட்டான். அங்கிருந்து
கிேம்பியவன் திருமணத்திற்கு
ளவண்டியவத ஏற்பாடு கசய்துவிட்டு.
ளநராய் திவ்யாவவ காணத்தான் வந்தான்
வகயில் ஒரு வபளயாடு.
“திவ்ஸ்.. இதில ளசவல, ககாஞ்சம் நவக
இருக்கு. இப்ளபாவதக்கு என்னால
இவ்வளோ தான் வாங்க முடிஞ்சது..”
என்று கசான்னவவன கபருமிதமாய்
பார்த்தாள்.

“ளவற எதுவும் ளதவவயா” என்று

ளகட்டவேிடம்,

“உங்க வட்ல
ீ இருந்து எதுவும் எடுத்திட்டு

வராத. அங்கிள் ஆன்ட்டி வந்தப்புறம்

பார்த்துப்ளபாம் அகதல்லாம்.. நாவேக்கு
சரியா கிேம்பி வந்திடு..” என்றவன் அவள்
கநற்றியில் இதழ் பதித்துவிட்டு
கிேம்பினான்.

கபாழுது புலர்ந்தால் திருமணம். ஆனால்

அதற்கான மகிழ்ளவா, உற்சாகளமா
இருவரிடமும் இல்வல. மாறாய்
அவனத்தும் சரியாய் நடக்குமா, நடந்திட
ளவண்டுளம என்ற பரிதவிப்பு மட்டுளம.

அளத பரிதவிப்பு மறுநாளும் இருந்தது.

மாப்பிள்வே மணப்கபண் ளகாலத்தில்
நின்றிருந்தாலும், சுற்றி இருவரின்
நண்பர்களும், உடன் பணிபுரிளவாரும்
நின்றிருந்தாலும், ரவியின் விழிகளோ
தன்வன கபற்றவர்கவே தீர்க்கமாய்
பார்க்க, திவ்யா அவனது கரங்கவே பற்றி
நின்றிருந்தாள்.

“அப்பா நீங்களும் அம்மாவும் வந்து

எங்கவே ஆசிர்வாதம் பண்ணனும்..”
என்று ஆரம்பித்தவனின் ளபச்சில்
எதுளவா புரிய, அவர்களும் ளவகமாய்
ளகாவிலுக்கு வந்து ளசர்ந்தனர்.
“என்ன ரவி இகதல்லாம்…” என்று
வசுந்தரா ஆங்காரமாய் ளகட்க,

“எங்களுக்கு ளவற வழி கதரியவலம்மா.

விரும்பினது நானும் திவ்யாவும். இதில
ப்ரியா எங்க வந்தான்னு நிஜமா
எங்களுக்கு புரியவல.. இன்னிக்கு இந்த
கல்யாணம் நடந்து தான் தீரும்..”

“அப்ளபா எல்லாரும் ளசர்ந்து ஊருக்கு

ளபாலாம்னு கபரிய இவன்னாட்டம்
ளபசின..”

“ஆமாப்பா.. இப்ளபாவும் கசால்ளறன்.

கல்யாணம் முடியட்டும் திவ்யாவவயும்
கூட்டிட்டு எல்லாம் ஊருக்கு ளபாலாம்..”
“ளடய்….” என்று வசுந்தரா ஒரு அடி
முன்கனடுத்து வவக்க, ரவிவய மவறத்து
திவ்யா வக கூப்பி நின்றாள்.

அவள் கண்கள் கலங்கியிருக்க, இதழ்கள்

நடுங்க, கூப்பிய கரங்களுடன்,

“ப்ே ீஸ்.. ரவி என்வன லவ் பண்ணவத

தவிர ளவற எந்த தப்பும் கசய்யல. ப்ரியா
கசால்றது அத்தவனயும் கபாய்ன்னு
இங்க இருக்க எல்லாருக்குளம கதரியும்.
நீங்க ககாஞ்சம் ளயாசிச்சு பாருங்க
அத்வத உங்களுக்குளம புரியும். அந்த
கல்யாணத்துக்கு சரின்னு கசான்னா அது
நீங்களே உங்க மகவன அசிங்க
படுத்தினது மாதிரி. எனக்கு ரவி அவமான
படுறவத தாங்க முடியாது..” என்றவள்
ளகாவிலில் அவனவரின் முன்னும்
மடிந்து அழ கதாடங்கி விட்டாள்.

ரவிளய அதிர்ந்து பார்க்க, அவனது

கபற்ளறார்களோ கசய்வது அறியாது
நின்றிருந்தனர். அவர்களுக்கு சம்மதளமா
இல்வலளயா, ஆனால் அவர்கள் கண்
முன்ளன தான் ரவி, திவ்யா திருமணம்
நடந்தது.

மாவலயும் கழுத்துமாய் காலில் வந்து

விழுந்தவர்கவே ஆசீர்வாதம் கசய்வவத
தவிர ளவகறதுவும் கசய்யமுடியவில்வல
அவர்கோல். ஓரேவு இவத
ஏற்றுககாண்டார்கள் என்ற திருப்தி
ரவிக்கு.
ஆனால் திவ்யாவின் கபற்ளறார்களும்
வந்திருந்தால் நன்றாய் இருந்திருக்குளம
என்று ளதான்றியது. நண்பர்கள் வந்து
வாழ்த்து கதரிவித்துவிட்டு கசல்ல,
இவர்களும் கிேம்பும் ளநரத்தில்
திவ்யாவின் தந்வத அவழத்தார், இன்னும்
அவர மணி ளநரத்தில் வந்துவிடுளவாம்
என்று.அவர்கள் கிேம்புவவத கூட
இவேிடம் கசால்லவில்வல என்ற
எண்ணம் எழ, நீ மட்டும் அவனத்வதயும்
கசால்லிவிட்டா கசய்கிறாய் அவேது
மனசாட்சி இடித்துவரத்தது.

அந்த அவரமணி ளநரத்வத கடப்பதற்குள்

அவளுக்கு இருப்புககாள்ே வில்வல.
அவேது அம்மாவவ கண்டதும் ளவகமாய்
ஓடி கசன்று கட்டிக்ககாண்டாள். முதலில்
ளகாவமாய் ளபசினாலும், அவர்களுக்கு
சூழ்நிவல புரிய, ரவியின் கபற்ளறார்களும்
இருக்க, ளவறு வழிளய இல்லாமல் இந்த
திருமணத்வத ஏற்றுக்ககாண்டனர்.

ரவிக்கு மனதில் இப்ளபாது தான் நிம்மதி

வந்தது. திவ்யா தன் மனதில் இருக்கும்
மகிழ்வாய் கதரிவுக்கும் விதமாய்
ரவியின் கரங்கவே இறுக
பற்றிக்ககாண்டாள்.

“ஷ்… ஏய் திவ்ஸ்… என்ன பண்ற.. ஏன் டி

இப்ளபா வகய இவ்வளோ வடட்டா

பிடிச்ச…” என்று வகவய
உதறிக்ககாண்ளட ளகட்டவவன பார்த்து
திரு திருகவன முழித்தாள் திவ்யா.

“என்ன டி தூங்கிட்டு இருக்கிறவன் வகய

ஏன் இப்படி பிடிச்ச….”
“ோ..!! அதுவா.. நம்ம கல்யாணம் பத்தி
நிவனச்ளசனா..” என்றவள் அவன்
கரங்கள் பற்றி ளலசாய் இதழ் பதிக்க,

“ஆமா டி தூங்கிட்டு இருந்தவவன

எழுப்பி வகல கிஸ் பண்ணு…” என்றவன்,
அவேது இதழில் இதழ் பதிக்க, அவளுளம
அவனுக்கு இவழந்து தான் ககாடுத்தாள்.

காதல் மான ளராசம்

பார்ப்பதில்வல..

அத்தியாயம் – 11
“பஸ்வலளயா, ட்வரன்வலளயா கூட
ளபாயிருக்கலாம். இப்படி கார்ல
ளபாகலாம்னு கசால்லி டூ
ளபாரிங்..”என்றுஉதடு சுேித்தவவே,
சிரித்தபடி முவறத்தான் ரவிப்ரதாப்.

“உங்களுக்கு டிவரவ் பண்றப்ளபா

ளபசினா பிடிக்காது. எனக்கு ளபசாம
இருந்தா பிடிக்காது..” என்று
ஆரம்பித்தவவே, இப்கபாழுது
நன்றாகளவ முவறத்தான்.

“ம்ம்ச் ரவி.. திஸ் இஸ் டூ ளபட்யா..

அவனவன் கபாண்டாட்டி கூட கார்ல
தனியா ளபானா எப்படி என்ஜாய்
பண்றான்.. நீங்க இருக்கீ ங்களே..”
“ம்ம்.. வபவ் ேவர்ஸ் டிராவல்ல டூ
ேவர்ஸ் ளபசலாம். ஆனால் வபவ்
ேவர்சுளம ளபசணும்னா எப்படி திவ்ஸ்..”
என்று பாவமாய் ளகட்டவவன பார்த்து,
பதில் ளபசாமல் முகத்வத திருப்பி
கஜன்னல் பக்கம் தன் பார்வவவய
பதித்துக்ககாண்டாள்.

இது எப்கபாழுதுளம இருவரும் எங்காவது

கசல்லும்ளபாது நடக்கும் சண்வட தான்.
அவளுக்கு ஓயாது ளபசளவண்டும்,
அவனுக்ளகா வாய்க்கும் காதுக்கும் ஓய்வு
ளவண்டும்.

ஏற்கனளவ ப்ரியாவின் திருமணத்திற்கு

ளவண்டா கவறுப்பாய் தான்
கிேம்புகிறான், இதில் இவளும் அங்ளக
வந்து அப்படி இருக்க ளவண்டும் இப்படி
கசய்ய ளவண்டும் என்க, அவ்வளோதான்
ளபாதுமடி நீ ளபசியது என்று இவன்
நிறுத்திவிட்டான்.

அவனது ளகாவமும் நியாயமானது

தான்.ப்ரியா கசய்த கசயல் யாராலும்
மன்னிக்க முடியாளத. ஆனால் ரவிளயா
அந்த புவகப்படங்கவே ளவறு
எடுத்துக்ககாண்டு வருகிறான்.
திவ்யாவின் மனதில் அது ளவறு பயமாய்
இருந்தது. நிச்சயம் ரவி ளவறுவிதமாய்
எந்த பிரச்சவனயும் கசய்ய மாட்டான்.
ஆனால் அது ளதவவயில்லாமல் யார்
கண்ணிலும் பட்டுவிட்டால்.

அன்று இவதகயல்லாம் கிழித்து ளபாட்டு

விடும்படி அவனவரும் கூறினார்கள்,
ஆனால் ரவி தான் பிடிவாதமாய்
மறுத்துவிட்டான். ரவிப்ரதாப் திவ்யபாரதி
திருமணம் முடிந்து அவனவரும் ரவியின்
ஊருக்கு கிேம்ப, திவ்யாவின்
கபற்ளறார்கவே இரண்கடாரு நாள்
கழித்து அங்ளக பிரச்சவனகள் எல்லாம்
முடிந்தபின் வருமாறு ரவியின் அப்பா
கசால்ல, அவர்களுக்கும் அதுளவ
சரிகயன பட்டது.

வசுந்தரா இந்த திருமணத்வத

ஏற்றுககாண்டதன் அவடயாேமாய், ஓரிரு
வார்த்வத திவ்யாவிடம் ளபச, அதுளவ
அவளுக்கு மகிழ்வாய் இருந்தது.அவர்
ளபச்சில் இருந்ளத திவ்யா ளவவலக்கு
கசல்வதில் அவருக்கு உடன்பாடில்வல
என்று அவளுக்கு புரிய, ரவியிடமும்
இவத பற்றி ளலசாய் கூற அவளனா
முவறத்தான்.
“ப்ே ீஸ் ரவி நான் ஆன்வலன் ஜாப் எதா
பார்த்துக்கிளறன். முதல்ல எல்லாம்
சரியாகட்டும்…” என்றுதான் அவளனாடு
ஊருக்கு கசன்றாள். ஆனால் அங்ளகளயா
இவர்கள் ளபாய் வட்டில்
ீ இறங்கும்
முன்னளர ப்ரியா, அவேின் வட்டாட்கள்
ீ
கூடியிருந்தனர்.

“என்னங்க நீங்க,மகவன கூட்டிட்டு

வருவங்கன்னு
ீ நம்புனா இப்படி
கல்யாணம் பண்ணி கூட்டிட்டு வரீங்க.
அப்ளபா எங்க கபாண்ணு நிவலவம…”
என்று ப்ரியாவின் அப்பா எகிறிக்ககாண்டு
வர, ரவி தான் முன்ளன வந்து நின்றான்.

“உங்க கபாண்ணு நிவலவம??

கசால்லுங்க உங்க கபாண்ணு
நிவலவமக்கு என்ன?? பண்ணது
அத்தவனயும் பிராடுதனம்.நானும்
திவ்யாவும் தான் காதலிச்ளசாம். இப்ளபா
கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ளடாம். இதுல
உங்க மக எங்கிருந்து வந்தா??” என்று
அவன் ளபசிய ளதாரவணயிளலளய
அவனவரும் திவகக்க, திவ்யாளவா
ப்ரியாவவ ஒரு புழுவவ பார்ப்பவத
ளபால் பார்த்தாள்.

“கபாய் எல்லாளம கபாய். நீங்க என்வன

தான் லவ் பண்ண ீங்க. இளதா இவதான்
நடுவில புகுந்து உங்க மனவச
மாத்திட்டா..” என்று கத்திய ப்ரியாவவ
ரவி சிறிதும் சட்வட கசய்யவில்வல.
அவள் முகத்வத காண கூட அவனுக்கு
இஷ்டமில்வல.
திவ்யா தான், “ச்சி வாய மூடு. நீ
எதுக்குளம, யாருக்குளம உண்வமயா
இல்ல ப்ரியா. அதுனால தான் இப்ளபா
இப்படி நிக்கிற. உண்வம என்னனு
உனக்கும் கதரியும், எல்லாருக்கும்
கதரியும். பிரச்சவன பண்ணாம ஒழுங்கா
ளபா.. ” என்று கூற, ப்ரியாளவா தன்
வட்டினவர
ீ பார்த்தாள்.அவர்களோ
ரவியிடம் வசமாய் சிக்கி நின்றனர்.

“இங்க பாருங்க, உங்க கபாண்ணு

பண்ணது ஒரு க்வரம். இப்ளபா கூட
என்னால இகதல்லாம் கபாய்னு நிரூபிச்சு
ளபாலீஸ்ல கம்ப்வேன்ட் பண்ண முடியும்.
கதரிஞ்சவங்கோச்ளசன்னு கபாறுவமயா
ளபசிட்டு இருக்ளகன். உங்க மகளுக்கு
எதிரா எங்க ஆபிஸ்ல இருந்து ஒரு
கூட்டளம வரும். என்ன கசால்றீங்க,
இவத இங்ளகாட முடிப்ளபாமா இல்வல
ளபாலீஸ் ஸ்ளடசன்ல ளபசிப்ளபாமா..”
என்று ளகட்க,

இதற்கு ளமலும் அவர்கள் பிரச்சவன

கசய்வார்கோ என்ன??

ப்ரியாவிற்கு இப்கபாழுதும் கூட தான்

ளதாற்று ளபாவது பிடிக்காமல் மீ ண்டும்
ளபச ஆரம்பிக்க, “ஏய் இதுக்கு ளமல ஒரு
வார்த்வத நீ ளபச கூடாது..”என்று

அவேது அம்மா அவவே அவறந்து

இழுத்துச் கசன்றார்.

அந்த புவகப்படங்கவே எல்லாம்

ககாடுத்துவிடும் படி இரண்டு வட்டு
ீ
கபரியவர்களும் கூற, ரவிளயா முடியளவ
முடியாது என்று மறுத்துவிட்டான்.
“எப்ளபா ப்ரியானால எங்க வலப்ல
பிராப்ேம் வராதுன்னு ளதாணுளதா
அன்னிக்கு இவத நாளன கிழிச்சு
ளபாட்டுடுளவன். அதுவவரக்கும் இது
என்கிட்ளட தான் இருக்கும்..” என்றவன்
இன்றேவும் அவத பாதுகாத்து தான்
வவத்திருந்தான்.

ப்ரியாவின் திருமணம் நிச்சயம் ஆனதுளம

அவர்கள் வட்டினர்
ீ வந்து முவறயாய்
ரவியின் வட்டில்
ீ மன்னிப்பு ளகட்டு தான்
கசன்றனர். அவர்கேது பயளம இந்த
புவகப்படங்கள் தான். வசுந்தராவும்
திவ்யாவிடம் அவத பற்றி ளபச, ரவியும்
அவத எடுத்துக்ககாண்ளட ஊருக்கு
கிேம்ப, இவளுக்ளகா மனதில் என்ன
கசய்ய ளபாகிறான் என்று ளதான்றியது.
“ரவி அந்த ளபாட்ளடாஸ்…” என்று
இழுத்தாள்.

“அந்த ளபாட்ளடாஸ்க்கு என்ன??”

“இல்ல இப்ளபா எதுக்கு அது. டிஸ்ளபாஸ்

பண்ணிடலாளம..”

“ஹ்ம்ம் கசய்ளவாம் கசய்ளவாம்..”

என்றவன் அதற்குளமல் எதுவும்
ளபசவில்வல.

ஆனால் ஊருக்கு கசன்றதும் முதல்

ளவவலயாய் ப்ரியாவி தந்வதவய
அவழத்து அவர் கண் முன்ளன அவத
எல்லாம் சுக்குநூறாய் கிழித்து
ஏரித்துவிட்டான்.

“கராம்ப நன்றி தம்பி..” என்று கரம்

குவித்தவவர,

“இவத நான் இவ்வளோ நாள்

வச்சிருந்தளத ப்ரியா இனியாவது
திருந்தனும்னு தான்..” என்றவன் ளமலும்
அவரிடம் ளபசி அனுப்பி வவத்தான்.

ப்ரியாவின் திருமணத்திற்கும் கசன்று

வந்தான். ஆனால் ளமவடக்கு எல்லாம்
கசல்லவில்வல. ளபானான் வந்தான்
அவ்வேவு தான். திவ்யா ளபாய்
வாழ்த்திவிட்டு வந்தாள். ப்ரியாவின்
முகத்தில் தான் இவர்கவே பார்த்ததும் ஈ
ஆடவில்வல.
“நீங்க கராம்பதான் ரவி பண்றீங்க…”
என்று திவ்யா கூட திரும்ப கசன்வன
கசல்லும் ளபாது சலித்தாள்.

“அப்படி என்ன டி பண்ளணன்..”

“பின்ன ளமளரஜ் வந்தீங்க தாளன.

ஒருவார்த்வத விஷ் பண்ணிட்டு
வந்திருக்கலாம்..”

“நான் விஷ் பண்ணவலனா என்ன ஆகிட

ளபாகுது. சில விசயங்கவே அப்படிளய
விட்டிடு திவ்ஸ். ளபார்ஸ் பண்ணாத..”

“நம்வம பத்தி எல்லாம் என்ன

நிவனப்பாங்க..”
“முதல்ல இந்த எண்ணத்வத தான்
எல்லாருளம மாத்தனும் திவ்ஸ். நம்வம
பத்தி எல்லாம் என்ன நிவனப்பாங்க??.
யார் ளவணா என்ன ளவணா
நிவனக்கட்டும். நம்ம சரியா இருக்கணும்
அவ்வளோதான். வலப்ல நிச்சயம்
நம்வம பத்தி எல்லாருளம நல்லவிதமா
திங் பண்ண மாட்டாங்க. யாளரா ஒருத்தர்
நல்லவிதமா நிவனச்சா இன்கனாருத்தர்
கராம்ப ளமாசமா நிவனப்பாங்க.
இல்வலயா நம்வம பத்தி நிவனக்க
ளநரமில்லாம எல்லாம் அவங்க வலப்ல
பிசியா இருப்பாங்க.. ளசா நம்ம சரியா
இருக்கணும்னு ஒவ்கவாருத்தரும்
நிவனச்சாளல ளபாதும் டா..” என்று
கூறியவவன கண்டு விழிகள் விரித்து
பார்த்தாள் திவ்யா.
“என்ன டி ??!!!”

“பிராடு. எனக்கு கதரியாம நீங்களும்

அந்த புக் படிச்சீங்கோ???” என்று
அவன்ளதாேில் இரண்டு தட்டு தட்ட,
அவனுக்ளகா கண்டுககாண்டாளே என்று
இருந்தது.ஆனாலும் சமாேிப்பாய்
அவனும் சிரிக்க, திவ்யாவும் அளத
புன்னவகவய அவனுக்கு பதிலேித்தாள்.

உண்வம தான் ஊருக்கு ளபாவதற்குள்

திவ்யா விழுந்து விழுந்து படித்து
முடித்தவத கண்டு அப்படி என்னதான்
இருக்கிறது என்று ளதான்றளவ அவள்
உறங்கிய ளநரங்கோய் பார்த்து இரண்ளட
நாேில் ரவியும் அந்த புத்தகத்வத
படித்தவனுக்கும் சில விஷயங்கள்
தங்கள் வாழ்ளவாடு ஒன்றிவிட முழுதாய்
படிதான்.

அதில் இளத ளபால தான் திவ்யாவிடம்

கதய்ளவந்திரணும் கூறுவார்.

“பாப்பா முதல்ல இந்த எண்ணத்வத தான்

எல்லாருளம மாத்தனும். நம்வம பத்தி
எல்லாம் என்ன நிவனப்பாங்க??. யார்
ளவணா என்ன ளவணா நிவனக்கட்டும்.

நம்ம சரியா இருக்கணும்

அவ்வளோதான். வலப்ல நிச்சயம்
நம்வம பத்தி எல்லாருளம நல்லவிதமா
நிவனக்க மாட்டாங்க. யாளரா ஒருத்தர்
நல்லவிதமா நிவனச்சா இன்கனாருத்தர்
கராம்ப ளமாசமா நிவனப்பாங்க.
இல்வலயா நம்வம பத்தி நிவனக்க
ளநரமில்லாம எல்லாம் அவங்க வலப்ல
பிசியா இருப்பாங்க.. ளசா நம்ம சரியா
இருக்கணும்னு ஒவ்கவாருத்தரும்
நிவனச்சாளல ளபாதும் டா..” என்று
மகேின் கரங்கவே ஆதரவாய்
பற்றியவவர ஆச்சரியமாய் பார்த்தாள்
திவ்யா.

ரவி ளவவலக்கு கசல்லாமல்

வட்டிலிருப்பவத
ீ கண்டு, மளகஸ்வரி
கணவரிடம் என்னகவன்று விசாரிக்க,
அவரும் உண்வமவய கசால்லிவிட்டார்.
வட்டினர்
ீ அவனவருக்கும்
கதரிந்துவிட்டது. எல்லாருளம இதில் இனி
திவ்யாவின் முடிவு தான் என்று இருக்க,
அவளோ முடிகவடுக்க முடியாது
திண்டாடி நின்றாள்.
நிச்சயமாய் ரவி மீ து காதல் இல்வல.
ஆனால் அவவன எவ்கவாரு சூழலிலும்
விட்டுக்ககாடுக்களவா, விட்டு பிரிந்ளதா
இருக்க முடியாது. இது அவள் மனம்
கூறிய நிதர்சனம்.ரவிவய கவறுக்கவும்
முடியாமல் விரும்பவும் முடியாமல்
தவித்து தான் ளபானாள்.

அவளனா வாழ்வவளய கவறுத்த சூழலில்

நின்றிருந்தான். தர்மலிங்களமா
மளகஸ்வரிளயா மகனிடம் எதுவும்
ளகட்பதாகவும் இல்வல. ஆனால்
விசாலளமா முழு மனதாய் ரவி திவ்யா
திருமணத்திற்கு ஆதரவு ககாடுத்தார்.
மகேது வாழ்வு அவளனாடு என்றால்
பாதுகாப்பாய் இருக்கும் என்று அந்த
தாயின் மனம் எண்ணியது.
ளவகறாருவன் என்றால் பவழயவத
கிண்டி கிேறி எதிர்காலத்தில் பிரச்சவன
கசய்வாளனா என்று அஞ்சினார்.

ரவி, அவவன பற்றி குவறகயன்று

கசால்ல ஒன்றுமில்வல. தன்
மகளுக்காக தாளன இத்தவனயும் என்று
நிவனக்கும் கபாழுது, இனி எல்லாளம
திவ்யாவின் வகயில் என்று
கதய்ளவந்திரன் கூற,

அவளுக்ளகா கநஞ்சில் பாரம் கூடியது.

இப்படி அவனவருளம தன் முகத்வத

எப்கபாழுதும் ளகள்வியாய் பார்ப்பது
அவளுக்கு சுத்தமாய் பிடிக்கவில்வல.
கசாந்த வட்டிளல
ீ மூச்சு முட்டும் நிவல.
எல்லாம் இவனால் தான் என்று
எண்ணும் கபாழுது, அவனது ஏக்க
பார்வவயும் இவவே ககான்றது.

அப்படி என்ன கண்டான் என்னிடம் என்று

நிவனக்கும் அளத ளநரம், இத்தவன நாள்
நான் கண்ணுக்கு கதரியவில்வலளயா
திடீகரன்று தான் புத்தி உவரத்தளதா என்ற
எண்ணமும் எழ, அவளுக்ளக தன்
எண்ணம் ளபாகும் விதம் ஆச்சரியம்.

ஆம் சில ளநரங்கேில் திவ்யாவின் மனம்

அப்படிதான் நிவனத்தது. பிறந்ததில்
இருந்து பார்க்கிறான் தாளன
அப்கபாழுகதல்லாம் இவனது மனம்
மயங்கவில்வலயா. இப்கபாழுது
என்னவாம், இன்கனாருவன் கபண்
பார்த்து வந்த அன்றுதானா இவனுக்கு
மனம் சலனமிட ளவண்டும் என்று
ளதான்றியது.

அப்படிளய ரவிவய தான்

ஏற்றுக்ககாண்டாலும், ப்ரியாவிற்கு இது
கதரியவரும் கபாழுது அவள் என்ன
நிவனப்பாள், தன்வனயும் தவறாய் தாளன
நிவனப்பாள் என்று கலங்கி இருந்த
கபாழுது தான் கதய்ளவந்திரன் மகேிடம்
அப்படி கூறியது.

“ஆனா அப்பா… என்ன இருந்தாலும்..”

“எதுவுளம இல்லடா. உன்வன யாரும்

கட்டாய படுத்த ளபாறளத இல்ல. எதுவா
இருந்தாலும் உன் முடிவு மட்டும் தான்..”
என்றவர் ளயாசிக்கும் படி கூறி
கசன்றுவிட்டார்.
இகதல்லாம் ஒருபக்கம் இருக்க ரவி
ளவவலவய விட்டது கதரியவும்
எப்படிளயா ஆகிவிட்டது இவளுக்கு.

“ஏன் ரவி இப்படி பண்ற.. எதுக்கு நீ

பிரச்சவன ளமல பிரச்சவன பண்ற..?”

“என்வனய ளவற என்ன பண்ண கசால்ற

திவ்ஸ்.. எனக்குளம நிஜமா கதரியவல.
என்ன பண்ணனும்னு.. நீ கசால்லு நான்
கசய்ளறன்..” என்றவன் அவேது
விழிகவே ஆராய,

அத்தவன கநருக்கத்தில் அவன் நின்றது,

அவள் மனதில் இருந்த குழப்பம், அவனது
கண்கேின் பாவச, கவவலயில்
சுருங்கியிருந்த அவன் முகம், அவனது
வாசம் என்று அவனத்தும் ளசர்ந்து
திவ்யாவினுள் எதுளவா உவடந்தது.

“நா.. நான் என்ன கசால்லட்டும்…??”

கதேிவாய் ளபசியவேின் வார்த்வத
திக்கியது.

“ஏதாவது கசால்லு திவ்ஸ். ஆமா

இல்வல கரண்டுல ஏதாவது ஒன்னு.

எதுவுளம கதரியாம எனக்கு வபத்தியம்

பிடிக்குது. இப்ளபா எனக்குனு எதுவுளம
இல்வல.. ளவவல, சம்பாத்தியம் எதுவுளம
இல்வல..

ரவி இப்ளபா உன் முன்னாடி ஒண்ணுளம

இல்வல. ஆனா அவன் கூட திவ்யா
இருந்தா எல்லாளம இருந்த மாதிரி.
உலகளம அவன் காலடில இருக்கிற
மாதிரி..” என்று நின்றிருந்தவேின்
காலடியில் மடங்கி சரிந்து அமர்ந்தான்.

இந்த ரவி முற்றிலும் புதிது. அவனுக்கு

ககஞ்சி பழக்கமில்வல. ஒன்று தனக்கு
ளவண்டுகமன்றால் அதவன தாளன
வகக்கு ககாண்டு வந்துவிடுவான்.
காரியங்கவே எப்படிளயனும் சாதித்து
விடுவான்.

ஆனால் இன்று, அவனத்வதயும் இழந்து,

தன் கண் முன்ளன காலடியில் மடங்கி
அமர்ந்திருப்பவவன காண அவளுக்கு
நிஜமாகளவ கநஞ்சம் எதுளவா கசய்தது.
மூச்சு முட்டியது. இதயத்வத யாளரா
இறுக்கி பிடிப்பது ளபால இருந்தது.
அவனது வககேில் முகம் புவதத்து அழ
ளவண்டும் ளபால் இருந்தது. இனியும்
இவவன கலங்க கசய்ய கூடாது என்ற
எண்ணம்.

அவளுளம அவளனாடு இவணந்து

அமர்ந்தாள். கமல்ல அவனது கரங்கவே
எடுத்து தன் கரங்களுக்குள்
வவத்துக்ககாண்டவவே, ஆச்சரியமாய்
பார்த்தான்.

“என்ன அப்படி பாக்குற?? நிஜமா

கசால்லவா இப்ளபா கூட உனக்கு இருக்க
பீ ல் எனக்கு இருக்கான்னு கசால்ல
கதரியவல. ஆனா கண்டிப்பா எந்தகவாரு
நிவலயிலும் உன்வன என்னால
விட்டுக்குடுக்க முடியாது ரவி. உன்
நிவலய கீ ழ இறக்க முடியாது. அது
ஏன்னு கதரியவல. அது முடிஞ்சிருந்தா
அன்னிக்ளக சரிதான் ளபாடான்னு கிேம்பி
வந்திருப்ளபன். ஆனா முடியவல..”

“ம்ம்..”

“ஒரு முடிவ நம்மனால எடுக்க

முடியாட்டி நமக்கு நம்பிக்வகயானவங்க
கிட்ட அந்த கபாறுப்வப
ஒப்பவடக்கணும்னு. இப்ளபா இந்த
நிமிஷம் நான் உன்வன நம்புளறன் ரவி.

என்வன விட உன்வன நம்புளறன்.என்

வாழ்க்வகக்கும் ளசர்த்து முடிவு எடுக்கிற
உரிவமய உனக்கு குடுக்குளறன்.. இதுக்கு
ளமல எனக்கு என்ன கசால்லனும்னு
கதரியவல ரவி நிஜமா..”

அவேது வார்த்வதகள் புரிய அவனுக்கு

ளநரம் ஆனது. ஆனால் புரிந்ததும், அவன்
உணர்வுகவே கசால்லி மாோது. இதற்கு
என்ன அர்த்தம், இதன் அர்த்தகமல்லாம்
ஒன்ளற ஒன்றுதாளன, திவ்யா இத்தவன
நடந்தபின்னும் தன் மீ து நம்பிக்வக
வவத்திருக்கிறாள் என்றாள் என்ன
அர்த்தம் என்று அவன் எண்ணங்கள் ஓட,
அவனது கரங்களோ திவ்யாவவ அவன்
கநஞ்சில் சாய்த்துக்ககாண்டது..

“உன் நம்பிக்வகவய நான் எப்பவுளம

காப்பாத்துளவன் திவ்ஸ்..” என்றவனின்
கண்களும் ளலசாய் கலங்க, அவன்
முகத்வத கண்டவளும் கண்ண ீளராடு
புன்னவகத்தாள்.

ஒரு உறவிற்கான அடிபவடளய

நம்பிக்வக தான். அது இருப்பின் ளநசமும்
காதலும் தானாய் வந்துவிடும் என்ற
நம்பிக்வக இருவருக்குளம மனதில்
இருக்க, புன்னவகளயாடு ஒருவவர
ஒருவர் பார்த்துக்ககாண்டனர்.

மயக்கம் ககாண்ளடனடி ளதாழி…