அத்தியாயம் : 1

வந்தத மாதரம் 1900 ஆம் ஆண்டு இந்திய நாடு ஆங்கிதேயரிடம் அடிமமப்பட்டு கிடந்த
சமயம்...முதோம் இந்திய விடுதமே இயக்கம் நடந்து ககாண்டு இருந்த காேக்கட்டம்
அது …-இன்மைய உேகம் தபாே எங்கு பார்த்தாலும் விஞ்ஞானம் வளராத காேம்
அது..கமய் ஞானம் வளர்ந்து இருந்த காேமது... இந்திய மக்கதள தம் கசாந்த நாட்டில்
அடிமமப்பட்டு கிடந்த காேம் அது...பஞ்சம் பிமைக்க வந்த கூட்டம் பிமைக்க வந்த
நாட்மடதய ககாள்மளயடித்து அந்நாட்டு மக்கமள எல்ோம் தங்கள் அடிமமக்களாக்கி
வந்த காேக்கட்டத்தில் பே நிே சுவான்தாரார்களும் , பே குறு நிே மன்னர்களும் ,
மன்னர்களும் ஆங்கிதேய அடக்குமுமைமய எதிர்த்தும் ஆதரித்தும் வந்த காேகட்டம் ...
தம் நாட்டிதே அந்நியனுக்கு அடிமமப்பட்டு கிடந்த காேம்..எம் மக்களுக்கு அவ்வளவு
கபரிய ககாடுமம நிகழ்ந்த காேம் அது.. ...பேர் தங்கள் உரிமமக்காக தபாராடியும் உயிர்
நீத்தும் தன் நாட்டுக்காக சந்ததாசமாக தங்கள் உயிமர மாய்த்துக் ககாண்டு இருந்த
காேகட்டம்.. அப்படி நாதட தபாராடிக் ககாண்டு இருந்த தவமளயில் அங்தக ஒரு சிறு
பகுதி மக்களும் , " கவள்மளயதன கவளிதயறு " ..என்று வரீ முைக்கமிட்டு தபாராடி
ககாண்டிருந்தனர் அவர்களின் கசாந்த தாய் நாட்மட கயவர்களிடமிருந்து மீ ட்பதற்காக..
அவர்கள் தபாராடிக் ககாண்டிருந்த சிறு இடத்திற்கு கபயர் தான் தகாசம்பத்தூர்(இந்நாளில்
நம்முமடய தகாசம்பத்தூர் தான் மருவி தகாயம்புத்தூர் ஆனது )...
மாவரன்
ீ திப்பு சுல்தான் பே ஆண்டுகளாக ஆட்சி புரிந்து வந்த தகாசம்பத்தூமர தான்
ஆங்கிதேயர்கள் ஆக்கிரமித்து தங்கள் வசம் மவத்து ககாண்டனர்... தமற்தக பாேக்காட்டு
கணவாயும் வடக்கில் சகல்கட்டி கணவாய்க்கும் இமடதய அமமந்து இருப்பதால் இந்த
மாநகர் முக்கிய நகரமாக கருதப்படுகிைது... வளங்களும் கசல்வ கசைிப்பும் இங்தக
அதிகமாக இருப்பதால் ஆங்கிதேயர்கள் அந்த மாநகமர மட்டும் யாருக்கும் விட்டு
ககாடுக்கவில்மே முன் வரவில்மே...அவர்களின் தநரடி பார்மவயின் வசதம
தகாசம்புத்தூமர மவத்திருந்தனர்.. பே முமை மமசூர் மகாராஜா கூட தபாரிட்டு
தகாசம்பத்தூமர மகப்பற்ைி பார்த்தார்...ஆனால் ஆங்கிதேயர்கள் விட்டு ககாடுக்கவில்மே
இந்த மாநகமர...இறுதியில் ஆங்கிதேயர்களும் மமசூர் மகாராஜாவும் ஒரு
உடன்படிக்மகக்கு வந்தனர்.. அதன் படி கர்நாடகாமவ மமசூர் மகாராஜாவிடம்
ஒப்பமடத்து தகாசம்புத்தூமர தங்கள் வசம் தக்க மவத்து ககாண்டனர்...அப்படி ஒரு
கபருமம கபற்ை ஒரு மாநகரில் தான் இந்த கூட்டம் நடந்து ககாண்டு இருக்கிைது... ஒரு
மாமே கபாழுதினில் கார்தமகங்கள் கூட அங்தக நடந்து ககாண்டு இருந்த
கவள்மளயனுக்கு எதிரான நாடகத்மத ரசித்துக் கண்டு களித்து ககாண்டு இருந்த தம்
மக்கமள கண்டு அவர்கள் நித்தம் அனுபவித்து வரும் ககாடுமமமய எண்ணி வருந்தி
அந்த இயற்மக அன்மனதய தன் மும்மாரிமய கபாைிய இருக்கும் தவமளயில் ஒருத்தி
மட்டும் இமமக்காது அந்த நாடகத்மத ரசித்து கமய் மைந்து அந்த கூட்டத்தில் அமர்ந்து
இருந்தாள்.. அந்நாடகத்தில் கூைியதாவது, "இந்நாட்மட ஆை நிமனக்கும் பஞ்ச பிமைக்க
வந்த ஈன கூட்டதம ..அண்டி பிமைக்க வந்த உனக்கு எங்கமள ஆளும் அதிகாரத்மத
யார் ககாடுத்தது... கவள்மளயன் எனும் நிைத்மத முகத்தில் ஒட்டி மனதால் கருமமமய
நிரப்பி இருக்கும் அந்நிய சக்திதய எங்கள் புண்ணிய பூமிமய விட்டு கவளிதயைி விடு
..உங்கள் எண்ணம் நாங்கள் உள்ளவமர நடக்காது.. இந்த பாரத நாடும், இந்நாட்டின்
வளங்களும் , எம் மக்களும் எங்களுக்கு மட்டுதம எங்கமள அடிமமப்படுத்தி அதில்
உங்கள் வாழ்மவ வாை தவண்டும் என்று கநமனப்பீர்களாயின் அந்த கூற்மை தவிடு
கபாடியாக்க தான் நாங்கள் பிைப்கபடுத்துள்தளாம்... எம் மக்களின் உயிமரக் காக்க தங்கள்
உயிமர கூட துைக்க தயாராக இருக்கும் எம் குேம் இருக்கும் வமர உம்மால் ஒன்றும்
கசய்ய முடியாது கவள்மளயதன..என் நாட்டில் பிச்மச எடுக்க வந்து எங்கமளதய ஆை
கநமனக்கிைாயா??? ..உம் எண்ணம் ஒருக்காலும் நடக்காது..கபாங்கி எழு இந்திய ததசதம...
"...என தன் முமை மாமன் தன்மன திருமண கசய்ய தபாக இருக்கும் கசைியனின் வரீ
முைக்கத்மத கமய் மைந்து தகட்டு ககாண்டு இருந்தாள் பூங்தகாமத... தன் தாயின்
தமமயன் கசைியனுக்கும், பூங்தகாமதக்கும் கிட்டத்தட்ட இருபது வயது வித்தியாசம்
என்ைாலும் தன் தந்மத இந்த நாட்டுக்காக உயிர் நீத்த பின் பூங்தகாமதயின் தாமயயும்
அவமளயும் கவனித்து வரும் அவளின் கசைியன் மாமா... கசைியமன அவளுக்கு மிகவும்
பிடிக்கும் அதாவது அவள் அவனின் மாமா என்பதற்காக அல்ே..அவன் இந்த தாய்
திருநாட்டிற்காக பாடுபட்டு தபாராடி அதற்காக அவன் சிமை கசன்று வரும் ஒரு தபார்
வரன்
ீ ..அதற்காகதவ அவமன அவளுக்கு பிடிக்கும்..அவமன விட அவனின் நாட்டு
பற்மைதய மிகவும் தநசிக்கிைாள்... அவனது உமரமய தகட்க மட்டுதம அந்த
குக்கிராமத்தில் உள்ள அமனவரும் வந்து கமய் மைந்து அமர்ந்து இருப்பது தபாே
அவளும் கமய் மைந்து தன்மனதய ககாடுக்க காத்து இருக்கிைாள் கசைியனின்
பதிலுக்காக..இந்த தபாராட்டம் ஒரு முடிவு வந்தால் மட்டுதம கசைியனிடம் இருந்து பதில்
வரும் பூங்தகாமதயின் தாய் புேம்பி கூறுவமத மட்டும் பே முமை தகட்டு
இருக்கிைாள்... அப்தபாது கூட பூங்தகாமத , "என்ன ஆகிடுச்சு இப்தபா எதற்கு நீங்கள்
எப்தபாதும் அழுதிட்டு இருக்கீ ங்க அம்மா???...மாமா நம்ம நாட்டுக்காக தான் தபாராடிட்டு
இருக்காங்க!!... அவர் எப்தபா கஜயிச்சு நம்ம நாட்டுக்கு முழு சுதந்திரம் கிமடக்குததா
அப்தபா தான் நான் அவமர திருமணம் கசய்தவன்...மாமாக்கு எவ்தளா வயசானலும்
சரி..நான் மாமாமவ கட்டிக்கிதைன் "...என்று அந்த பதிகனட்டு வயது கபண் வரீ முைக்கம்
தபாடுவமத கண்டு ரசித்த பூங்தகாமதயின் தாய் அதத தநரம் கசைியன் மற்றும்
பூங்தகாமதயின் திருமணத்மத மனக்கண்ணில் காணவும் தவைவில்மே.. அதத சமயம்
தன் நாட்டுப் பற்மையும் விட்டு ககாடுக்கவில்மே...ஆம் வட்டில்
ீ உள்ள கபண்கள் முதல்
கருவில் இருக்கும் குைந்மத வமர தாய் நாட்டின் மீ து பற்று மவத்திருக்க
பூங்தகாமதயின் குடும்பம் மட்டும் விதிவிேக்கு அல்ேதவ... ஆங்கிதேயர்களுக்கு எதிரான
வரீ முைக்க நாடகத்மத கண்டு இருந்த அமனவரும் "வந்தத மாதரம்".. என்று முைங்க
பூங்தகாமதயும் எழுந்து நின்று, " வந்தத மாதரம் "..என்று முைங்கினாள் அந்த
மரதமிைச்சி..எல்தோரின் முைக்கத்மத கண்ட கசைியனும் உணர்ச்சி பிரவாகம் எடுத்து ,
"வந்தத மாதரம்"... என்று முைங்கி ககாண்டு இருக்கும் தவமளயில் ஒரு கூட்டம் அங்கு
வந்தது... ஆம் அது அவர்கதள தான் ஆங்கிதேய பமடயினர்...ஒரு ஐம்பதுக்கும் தமற்பட்ட
ஆங்கிதேய பமடவரர்கள்
ீ வந்து தங்களுக்கு எதிராக தங்கள் சட்டத்திற்கு புைம்பாக
கூட்டத்மத நடத்திக் ககாண்டிருக்கும் கூட்டத்தினமர கமேக்கும் கபாருட்டு ஒரு நீண்ட
ஊர்தியில் வந்திைங்க, அங்தக தமமடயில் ஆங்கிதேயர்களுக்கு எதிராக எழுதி இருந்த
தகாஷப் பதாமககமள கண்டு ஒரு தஜாடி தகாப விைிகள் உறுத்து விைித்தது... "சார்ஜ்"..
என்று ஆங்கிதேயத்தில் தன் பமடயினருக்கு அந்த தகாப விைிகள் அந்த கவள்மள
பமடகளுக்கு உத்தரவு அளிக்க தவகமாக அங்தக அமர்ந்து இருந்தவர்கமள எல்ோம்
அவர்கள் சரமாரியாக தங்கள் மகயில் இருந்த பிரம்பால் தாக்கினர்... அப்தபாதும் மக்கள்
ஓடி கமளந்து ககாண்டு இருந்தாலும் அங்தக நின்று ஆங்கிதேயனிடம் அடி வாங்கி
ககாண்டு இருந்த கசைியன் மற்றும் கூட்டாளிகள் நிறுத்தாமல் , "வந்தத
மாதரம்!!!..கவள்மளயதன கவளிதயறு "..என்று கூக்குரல் விடுத்து ஆங்கிதேயர்களுக்கு
எதிரான தங்கள் எதிர்ப்மப பமை சாற்றும் விதத்தில் முைங்க அமதக்கண்டு ககாண்தட
அந்த ஜீப் வண்டிக்குள் அமர்ந்து இருந்தான் தான் நிக்தகாேஸ் ஜார்ஜ் கென்ைி ... அவன்
தான் இந்த தகாசம்புத்தூர்க்கு புதிதாக மாற்ைல் வாங்கி வந்து இருக்கும் கவர்னர்....அவன்
வசம் தான் அந்த மாநகர் முழுவதும் கிட்டத்தட்ட அந்த மாநகமர ஆளும் ஒரு
சர்வாதிகாரி... சர் நிக்தகாேஸ் ஜார்ஜ் கென்ைி கபயமர தபாேதவ நீளமானவன் தான்
...அதத தபாே அவனது கால்களுக்கும் நீளம் அதிகம் தபாலும்...அவன் ஜீப்புக்குள் அமர்ந்து
இருந்தாலும் அவனது நீளமான கால்கள் கவளிதய நீட்டி ககாண்டிருந்தது... அவனது
ஒற்மை விைிப் பார்மவ தபாதும் எதிதர இருப்பவர்களின் சப்த நாடிகளும் அடங்க...அந்த
அளவுக்கு ஆக்தராஷமாக இருந்த அந்த பிகரௌன் நிைத்தவன் அந்த ஜீப்பில் இருந்து
உறுத்து விைித்து ஜீப்மப விட்டு கீ தை இைங்கியவன் தன் கர்ஜமன கமாைியில்,
"அர்கரஸ்ட் ெிம் அண்ட் ெிஸ் காங்"...என்று தன்னுடன் நின்று ககாண்டு இருக்கும்
காவல் அதிகாரி ஜான் பீட்டருக்கு கசைியமனயும் அவனது கூட்டாளிகமளயும் மகது
கசய்யும்படி ஆமண பிைப்பிக்க , ஜானும் அதற்கு தான் காத்து இருந்தது தபாே அவனும்
அவனது சகாக்களும் களத்தில் இைங்க, அங்தக நின்றுக் ககாண்டிருந்த அமனவமரயும்
பிடித்தனர் எஞ்சிய சிேர் தங்கள் உயிமர காத்து ககாள்ள ஓடினர்...அவர்கமளயும் பிடிக்க
பாய்ந்தனர் ஆங்கிதேய காவல் துமையினர்... நிக்தகாேஸ்மய பற்ைி கூை
தவண்டுகமனில் தகாபத்தின் உமைவிடம் ...இது தபான்ை கூட்டம் நடத்தி அவர்களின்
அரமசப் பற்ைி அவதூறு பரப்பி வரும் மக்கமள ககால்ே கூட தயங்காத ககாடூரமானவன்
...பார்ப்பதற்கு தான் ஒன்றுக்கும் உதவாத மமதா நிைத்தில் இருந்தாலும் , கமாழு
கமாழுகவன முகத்மத ககாண்டு இருந்தாலும் அவன் முகத்தில் நிமேத்து இருக்கும்
கடுமமமய உணர்ந்தவர்கள் இது தபான்ை கூட்டத்மத அவர்களுக்கு எதிராக கூட்டி
இருக்க மாட்டார்கள்... அவனுக்கு சரி எது தவறு என்ன என்று எல்ோம் பிரித்து பார்த்து
ககாண்டு இருக்கும் சமயம் எல்ோம் இருக்காது..அது அவனின் ததமவயும்
அல்ேதவ...எதிராளி தபசும் முன் அவனது மக ஓங்கி இருக்கும்... இது தபான்ை ஏதாவது
கூட்டம் என்று அவனுக்கு தகவல் கிமடத்து விட்டால் தபாதும் உடதன வந்து விடுவான்
அவர்களுக்கு உயிர் பயத்மதக் காட்டி விட்தட அங்கிருந்து
கசல்வான்...பிடிப்பட்டவர்களுக்கு மிக ககாடுமமயான தண்டமனகளும் அவன்
அளிப்பான்...அந்த அளவுக்கு அரக்க குணத்மதக் ககாண்டவன் தான் அந்த அயல் நாட்டு
விசுவாசி... முன்பு கூடல் நகமர ஆட்சி புரிந்து வந்தவன் இந்த தகாசம்புத்தூர் மாநகருக்கு
வந்து இரு தினங்கதள ஆனது...கூடல் நகரில் வாழும் மக்கமள இவன் எப்படி அடக்கி
ஆண்டு வந்தான் என அவர்களிடம் தகட்டால் கதரியும் அம்மக்கமள எல்ோம் தன் விரல்
நுனியில் நிற்க மவத்து இருந்தான்... அப்படி இருப்பவன் தான் இங்தக வந்து இருக்கிைான்
அவன் கண்ணில் தான் இந்த அரிய காட்சியும் பட்டு இருக்கிைது... அவனது உத்தரவு
வந்த மறுகநாடி ஜான் அவர்கமள தாக்க கதாடங்கினான் ...ஜான் கவைிப்பிடித்தவன் தபாே
இதற்கு எல்ோம் காரணமான கசைியன் மற்றும் கூட்டாளிகமள தாக்க , ஜானின் பூட்ஸ்
காேின் வேிமய கபாறுக்க முடியாத கசைியன் , "அம்மா".. என்று அேறும் சத்தம் தகட்ட
பூங்தகாமத, " வந்தத மாதரம்..வந்தத மாதரம் "..என்று அேைிக் ககாண்தட ஓடிய
அவளுக்கு மிக சரியாக தகட்டது கசைியனின் குரல் தகட்டதும் திரும்பி தன் மாமன்
குரல் வந்த திமசயில் திரும்பி பார்த்தாள்.. அவளும் அந்த கேவரத்தில்
ஆங்கிதேயர்களின் தாக்குதலுக்கு அேைிக் ககாண்தட ஓடியவள் தான் ஆனால் அதத
தநரம் கூட்டத்தில் தன் மாமமன ததடிக்ககாண்டு இருந்தாள்..அந்தநரம் பார்த்து தான்
கசைியனின் குரல் தகக்க திரும்பியவள் சற்று முன் வரீ முைக்கம் முைங்கிய மாமன்
இப்தபாது கதறுவமத கண்டு கவைிக் ககாண்ட கபண் தவங்மகயவள், " மாமா "..என்று
கூக்குரல் இட்டு கசைியமன தநாக்கி ஓட அங்தக கூட்டத்தில் இருந்தவர்களுக்கு அந்த
குரல் தகட்டததா இல்மேதயா ஆனால் மிக சரியாக அங்தக இறுமாப்பாக நின்று
ககாண்டு இருந்தவனின் கசவியில் கனகச்சிதமாக தகட்டது...அந்தநரம் திரும்பிய
நிக்தகாேஸின் விைிகள் அந்த குரலுக்கு கசாந்தக்காரிமய தழுவி கசன்ைது... "மாமா ",
என்று கசைியமன தநாக்கி பூங்தகாமததயாட முற்படும் முன் அவளின் ததாைி கயல்விைி
பூங்தகாமதமய பிடித்து இழுத்து அந்த பக்கம் கூட்டி கசன்று விட்டாள்...ஆனால்
அப்படியும் அவர்கள் அமனவரும் பிடிப்பட்டனர் அதில் கசைியன் மற்றும் கூட்டாளிகள்
கபண்களில் பூங்தகாமத மற்றும் அவளின் ததாைிகள் சிேர் பிடிப்பட்டனர்... இததா
பிடிபட்ட அமனவரும் நிக்தகாேஸ் முன் நிற்கின்ைனர்...ஆண் , கபண் தபதமின்ைி
அமனவரின் மககமள கட்டி நிறுத்த மவக்கப்பட்டு இருக்க நிக்தகாேஸ் அமனவமரயும்
பார்த்து கர்ஜமன கமாைியில், "நீங்க கசய்த தவறுக்கு ஆட்சிக்கு எதிராக நடந்த இந்த
கூட்டம் நடத்திய குற்ைத்திற்காக நீங்கள் அமனவரும் மகது கசய்யப்படுகிைீர்கள் "...என்று
கூைியவன் தன்மன முமைத்து பார்த்து ககாண்டு இருக்கும் அந்த கபண்மண கவனிக்க
தவைவில்மே... தமலும் ஜானின் கவைித்தனம் இன்னும் அடங்காமல் இருக்க பிடித்த
அவர்கமள எல்ோம் மீ ண்டும் அடிக்க முற்பட நிக்தகாேஸ் தடுத்து நிறுத்தி விட்டான்...
"ப்ரிசன் கதம் மரட் கநௌ", (இப்தபாதத அவர்கமள சிமைப்படுத்துங்கள்) என்று
நிக்தகாேஸ் ஆமணயிட்டவன் அங்தக மகது கசய்யப்பட்ட ஆண்கமள எல்ோம்
ஆண்கள் இருக்கும் கபண்கமள எல்ோம் கபண்கமள சிமைப்படுத்தும் சிமையில்
அமடக்கப்பட அவளும் சிமைக்கு கசல்ே தநர்ந்தது…
வேந்தன் : 2
ஆண்கள் அமனவரும் ஆண்கள் சிமையில் அமடக்கப்பட்டு இருக்க கபண்கள்
அமனவரும் கபண்கள் சிமையில் அமடக்கப்பட்டு இருந்தனர்.. ஆம் கசைியமனயும்
மற்றும் அவனது நண்பர்கமள இரதவாடு இரவாக அமைத்து கசன்ை ஆங்கிதேயர்கள்
அரசுக்கு எதிராக கூட்டம் நடத்தியதின் தபரில் அவர்கமள சிமை கசய்து அவர்களுக்கு
எதிராக வைக்கும் பதிவு கசய்யப்பட்டு நீதிமன்ைத்தில் ஒப்பமடக்கப்பட நீதிபதிதயா
விசாரமண கசய்து அரமச அவமதித்த பிரிவில் அவர்கள் அமனவருக்கும் நான்கு
ஆண்டுகள் சிமை தண்டமன விதித்தார்.. அதத தபாே கபண்களுக்தகா இரண்டு ஆண்டு
சிமை தண்டமன விதிக்கப்பட்டது... தமலும் இவர்கள் அமனவரும் ஆங்கிதேய
பதாமககமள ஏந்தியபடி சிமையில் வேம் வர தவண்டும் என்றும் அவர் உத்தரவு
இட்டார்.. அந்த தநரம் கூட பூங்தகாமத சுற்ைி பே ஆண்கள் நிற்கும் தபாது
பூங்தகாமதயின் ரத்தம் மட்டும் ககாதிக்க, " கவள்மளயதன கவளிதயறு உன்
பதாமககமள நாங்கள் சுமப்தபாம் என்று கனவு காணாதத"... என்று முைங்க, அமத
தகட்ட அவள் அருதக காவலுக்கு நின்று ககாண்டிருந்த காவோளி அவளது மகமய
முறுக்கி ோத்தியால் அடிக்க அவதளா வேியால் துடித்தாள்..அவள் துடிப்பமத பார்த்து
சிரிப்பவர்கமள பார்த்து, "என்மன அடித்து அதில் மகிழ்ச்சி காணும் ஈன பிைவிகதள
உங்கள் மரணம் விமரவில் நிகழும்.."..என அவள் கூை அமத தகட்டதும் தமலும்
அவளுக்கு இரண்டு அடிகள் விழுந்தது.. உடதன அவர்கள் அமனவமரயும் சிமையில்
அமடத்தனர்.... பூங்தகாமதமய மட்டும் இரண்டு நாட்கள் தனி சிமையில் அமடத்து
அவளுக்கு உணவு தர மறுக்கப்பட்டது... இரண்டு நாட்கள் கைித்து சிமைமய பார்மவயிட
வந்த நிக்தகாேஸ் முன் ஆண் மற்றும் கபண் மகதிகள் அமனவரும் வரிமசயாக
நிறுத்தி மவக்கப்பட்டிருந்தனர்..அவனும் அவர்கமள வரிமசயாக பார்மவயிட்டு
ககாண்டிருந்தான்... அமனவமரயும் ஒரு இகழ்ச்சி பார்மவ பார்த்தவன் அவர்களிடம் ,
"ஆங்கிதேய ஆட்சி வாழ்க".. என்று கமாைிய கசால்ே அவர்கள் அமனவரும் கூைாமல்
நின்று ககாண்டிருந்தனர்..அதில் கசைியனும் உள்ளடங்க, பதில் கூைாத அமனவருக்கும்
சவுக்கு கயிரால் அடி விை ததால் உரியும் அளவுக்கு அடிகள் விழுந்தன..பதில்
கூைாதவர்களின் நாவிமன அறுத்து விடுதவாம் என்ை பயத்மத காட்ட பயம் கண்ணில்
வர, அதில் பாதி தபர், " ஆங்கிதேய ஆட்சி வாழ்க "...என்று முைக்கமிட அமத கண்ட
நிக்தகாதோசின் விைிகள் சிரிக்க அதில் ஒருத்தி மட்டும் கூட இருந்த அத்தமன
தபமரயும் எதிர்த்து மிக மதரியமாக , " மானம் ககட்ட ஈன பிைவிகள் ஒைிக".. என்று
முைக்கமிட்டாள்.. அது மிக கதளிவாக நிக்தகாதோசின் கசவிகளில் விழுந்தது..
நிக்தகாேஸிற்கு தமிழ் நாட்டிற்கு வந்து பத்து வருடங்களுக்கு தமல் ஆனதால் தமிழ்
கமாைி அவனுக்கு புரிய, நிக்தகாேஸின் விைிகள் கூர்மமயானது.. அவனது கசவிகளில்
சீைிபாய்ந்த குரமே அவனால் மைக்க முடியவில்மே தவகமாக திரும்பி நிக்தகாேஸ்
பார்க்க அது அவதள.. ஆம் அன்மைய கேவரத்தில் உரக்க முைக்கமிட்டவள்..தங்களது
ஆட்சிமய பற்ைி குமை கூைிய கபண் இவள் என கண்டதும் கண்டு ககாண்டான்..
இவர்களுக்கு ஒரு பைக்கம் உண்டு அவர்கமள எதிர்க்கும் ஆட்கமள முமளயிதேதய
கிள்ளி விடுவர் இல்மேதயல் ஆங்கிதேயர்கள் மீ து பயம் உள்ள மக்களும் தசர்ந்து
அவர்கமள எதிர்க்க தநரிடும் என்பமத கதள்ள கதளிவாக உணர்ந்த நிக் அதிலும் ஒரு
கபண் தன்மன எதிர்ப்பதா என்ை ஆத்திரம் அவனுக்கு சுடர் விட்டு எரிய கமல்ே திரும்பி
அவமள கண்டவனுக்கு கதளிவாக அது அவள் தான் என புரிப்பட கமல்ே அவள் அருதக
தனது அழுத்தமான காேடிகளுடன் வர அதற்குள் காவல்துமையினர் அவள் அருதக
கசன்று அவளது மககமள முறுக்கி , "நாங்கள் கூைியபடி கசால்"... என்று கூை, அவதளா ,
"அதற்கு நான் மறு கஜன்மம் எடுக்க தவண்டும் "...என்று வரமாக
ீ கூை, " அப்படியானால்
நீ மறுகஜன்மம் எடுத்து விடு "..என்று கூைிய நிக்தகாேஸ் தனது கரத்மத அவளது
கன்னத்தில் பதிக்க அவனது மகயின் சூட்மட உணர்ந்த அவளது முகம் விண்கணன்று
கதைிக்க கூடதவ அவளது உதடு கிைிந்து ரத்தம் கவளிதய வந்தது.. அவளது முகம் வங்கி
ீ
தபாக அவனும் தனது பூட்ஸ் காோல் அவமள அவளது அடி வயிற்ைில் எட்டி உமதத்து
, "இனி ஏதாவது தபச தவண்டும் என்ைால் இப்தபாதத தபசிக் ககாள் அடுத்த கஜன்மம்
வமர காத்திருக்க இயோது"... கூைினான் நிக்தகாேஸ்.. அவதளா கன்னத்தில் வாங்கிய
அடி தபாதாகதன்று வயிற்ைிலும் அவன் மிதித்து இருக்க அவள் வேியால் துடித்து
கதைினாள்.. அப்தபாதும் மனம் இளகாத நிக்தகாேஸ், " இனி உன் ஜீவன் இருந்தால்
மட்டுதம உன் வாயிேிருந்து வார்த்மத வரும் அவ்வாறு வார்த்மத வருமாயின் அது
எங்கள் ஆட்சி நல்ே ஆட்சி என்று வாக்தக உமது வாயிேிருந்து கவளிவர தவண்டும்
"..என்று ஒரு கபண் கதைிக் ககாண்டிருக்கிைாள் என்ை இரக்கம் கூட இல்ோமல் அவமளப்
பார்த்து துடித்து ஓடி வரும் கசைியமனயும் அவனது பூட்ஸ் காோல் மிதித்து அவனது
பூட்மச துமடக்கும்படி கசய்தான் .. என்ன தான் நிக்தகாேஸ் அடித்தாலும் மிதித்தாலும்
அவளது கண்ணில் சிறுதுளி பயம் இல்மே.. அமத கண்டவனுக்கு தமலும் ஆத்திரதம
எழுந்தது அதன் பயனாக அவமள அவன் புதிதாக மாறும் வட்டிற்கு
ீ வட்டு
ீ தவமே
கசய்ய அனுமதித்தான்... அவளுக்கு முதலுதவி கசய்து இன்தை அவள் அவனுடன்
வருமாறு உத்தரவிட்டான்.. நிக்தகாேஸ் தமலும் கசைியன் மற்றும் அவனது
கூட்டாளிகமள சிமையில் இருந்து தப்பித்து கசல்வதாக கூைி தமலும் ஒரு வைக்கு
பதிந்து நீதிபதி மற்றும் நீதிபதியின் முன் நிறுத்தி அவர்களுக்கு கடுமமயான
தண்டமனயாக மதராச சிமைச்சாமேக்கு அனுப்பிமவக்கப்பட்டனர்.. நடக்கதவ இயோமல்
அடி வயிமை பிடித்தபடிதய நிக் தற்தபாது வசித்து ககாண்டிருக்கும் வட்டிற்கு
ீ பயணம்
கதாடங்கியது அவளுடன் கூட இரண்டு தவமேயாட்களும் வர அந்த வட்டுக்கு
ீ
கசன்ைதும் நிக் அவர்கமள பார்த்து , "இன்னும் இரண்டு நாட்களில் இந்த வட்மட
ீ சுத்தம்
கசய்து இருக்க தவண்டும்".. என்று அந்த இரண்டு தவமேயாட்கமள அனுப்பி
மவத்தவன், அங்தக வேியால் தவித்து ககாண்டிருந்தவமள பார்த்து ஏளனமாக சிரித்து, "
நீ என்னுமடய அமையில் உள்ள என்னுமடய கபாருட்கமள எல்ோம் எடுத்து மவ
மானம்ககட்ட ஈன பிைவிகள் என்று தாதன எங்கமள பார்த்து கூைினாய்.. உன் மானம்
எப்படி பைிதபாக தபாகிைது என்பமத நீ பார்க்க தாதன தபாகிைாய்..உன் இனதம
எங்களிடம் அடிமமப்பட்டு இருக்கிைது உன் வர்க்கதம ஒரு அடிமம வர்க்கம் அமத
மைந்து விடாதத ..அதிலும் நீ என் அடிமம".. என்று கூைியவன் அவனது பூட்ஸால் அவள்
காமே மிதித்து விட்டு கசன்ைான்.. அவதளா தமலும் வேியால் துடிக்க அங்தக காவேில்
நின்று ககாண்டிருந்த காவோளிகள் அவமள அவனது அமைக்கு கசல்ே பணிக்க
அவளும் தன் உடல் வேிமய கமன்ைபடி தன் தாய் நாட்மட எண்ணியபடி பணி கசய்ய
கசன்ைாள்.. நிக்கிற்கு சிைிது காேம் ஓய்வு எடுக்க தவண்டும் என்ை ததான்ை பாேக்காட்டு
கணவாய்க்கு அருகில் இருக்கும் ஒரு அரண்மமன தான் நிக்கிற்கு என்று ஒதுக்கப்பட்டு
இருக்க இப்தபாது இருக்கும் வட்டில்
ீ இருந்து அங்தக இடம் கபயை இருந்தான்.. ஆம்
அந்த அரண்மமனமய பற்ைி தகள்விப்பட்டதும் அங்தக கசல்ே தவண்டும் என்ை எண்ணம்
அவனுக்கு ததான்ைி இருக்க அங்தக கசல்ே ஆயத்தமானான்..அந்த அரண்மமனயில்
தவமே கசய்யகவன பணிக்காரர்கமள இல்மேயில்மே அவனது பாமஷயில்
அடிமமகமள தான் ததர்வு கசய்ய அவன் வந்திருக்க அமைத்தும் வந்து விட்டான்..
இரண்டு நாட்கள் இப்படிதய கைிய அவன் வசித்த வட்டின்
ீ அமனத்து பணிகமளயும்
ஒற்மை ஆளாக பூங்தகாமதமய மவத்து கசய்ய மவத்தான் நிக்..ஆம் அவள் தான்
தனக்கான பணிவிமடகள் முதல் ககாண்டு அமனத்தும் கசய்ய தவண்டும் என உத்தரவு
பிைப்பித்து இருந்தான்... அந்த சமயம் பார்த்து ஒரு நாள் நிக், " என்ன உன் திமிர்
குமைந்ததா?? உணவு உண்ணாமல் உடல் கநாந்தால் உன் திமிர் குமைந்து விடும்"... என
அவனுக்கு உணவு எடுத்து மவத்து ககாண்டு இருந்தவளிடம் நக்கல் சிரிப்தபாடு கூை,
அவதளா உன் காேில் விழுந்து உணமவ உண்டு என் உடமே வளர்த்து ககாள்தவன்
என்ை எண்ணமா?? நடக்கதவ நடக்காது... உன்னால் மீ ைி தபானால் என்ன கசய்ய இயலும்
?? என்மன ககால்ே இயலும் அவ்வளவு தாதன ?? எடுத்து ககாள் ஆனால் உன்னால்
என்மன என்ன விதமாக ககாடுமம படுத்தினாலும் என் மனதில் குடி ககாண்டிருக்கும்
என் நாட்டு பற்மை சிறு துளி கூட அமசக்க முடியாது" .. என்று கூை அவள் அவனுக்காக
தயாரித்த டீமய குடித்து ககாண்தட அவள் கூைியமத தகட்டுக் ககாண்டிருந்த நிக்கிடம்,"
இததா நான் தயாரித்த உணமவ நீ உட்ககாள்கிைாதய என்னால் உன்மன ககால்ே
முடியாது என்ைா நிமனக்கிைாய் ஆனால் உங்கமள தபாே முதுகில் குத்தும் பைக்கம்
எங்களுக்கு இல்மே..நாங்கள் தநர்மமவாதிகள் அதனால் நீ மதரியமாக நான் தயார்
கசய்த உணமவ உண்ணோம் இப்தபாதும் நாங்கள் தான் உங்களுக்கு படி அளக்கிதைாம்
அமத மைந்து விடாதத ".. என்று கம்பீரமாக கூை, அமத தகட்ட அவதனா , தகாபம்
ககாண்டு , "அப்தபா இததா இமத பரிசாக கபற்றுக்ககாள் "..என கூைி அவன் குடித்து
ககாண்டிருந்த சூடான ததநீமர அவள் முகத்தில் ஊற்ைினான்.. அவதளா வேியால் அேை
, "சத்தம் கவளிதய வரக்கூடாது சத்தம் வராமல் கதறு"... என்று கூைி விட்டு அவன்
கசன்று விட்டான்.. பூங்தகாமததயா வேியால் அேைி துடிக்க நிக்கின் மீ து உள்ள
பயத்தில் எதிகராளியாக அந்த வட்டில்
ீ உள்ள எவரும் அவளுக்கு உதவ வரவில்மே...
இருந்தும் அவள் இயன்ை தவமேமய கசய்ய அவன் ஓய்வு எடுக்க இருக்க தபாகும்
அரண்மமனக்கு பத்து தபமர வட்டு
ீ தவமே கசய்வதாக இருந்த அவன் இறுதியில்
யாமரயும் அமைத்து கசல்ோமல் இவள் மீ து உள்ள தகாபத்தில் இவமள மட்டும்
அமைத்து கசன்ைான் நிக்..

வேந்தன் : 3
 பாேக்காட்டு கணவாய்க்கு இனிதத பயணம் துவங்கியது...ஓட்டுநர் ஊர்திமய
கசலுத்த அவனுக்கு பின் இருக்மகயில் மிக கம்பீரமாக அமர்ந்து பயணம் கசய்து
ககாண்டிருந்தான் ..அவனுக்கு பின்தன அவனது கபாருட்கமள எல்ோம் மவத்திருக்கும்
அந்த சிறு இடத்தில் மக கால்கமள குறுக்கி அமர்ந்து பயணம் கசய்து ககாண்டிருந்தாள்
பூங்தகாமத.. பூங்தகாமதக்கு தான் சிமைப்பட்டு விட்தடாம் என்பமத விட தன் தாய்
தவித்து ககாண்டிருப்பாதள என்ை வருத்தமும் தன்மன மட்டும் எங்தக அமைத்து
கசல்கிைான் என்ை சந்ததகமும் எழுந்தது ஆனாலும் தகட்க பயம்.. அவனது தாக்குதோல்
அவளது முகத்திலும் காேிலும் பே காயங்கள் ஏற்பட்டு இருந்தாலும் அகதல்ோம்
தவதமன அளித்து ககாண்டிருந்தாலும் தன் தாயின் மீ தும் தன் தாய் மாமன் மீ தும்
வருத்தம் ககாண்டாள்.. அவர்கள் இந்தநரம் என்மன நிமனத்து வருத்தமமடந்து
ககாண்டிருப்பார்கள் என பயணத்தின் தபாது அவள் கண்களில் சிறு துளி நீர் வந்தாலும்
கவளிதய நாட்டுக்காக தாதன என மகிழ்ந்தவள் இன்னும் எத்தமன இன்னல்கள் எனக்கு
ஏற்பட்டாலும் தாய் நாட்டிற்காக பாடுபடுதவன் என உறுதி பூண்டாள்.. ஆம் அவள்
நிமனத்தது தபாேத்தான் அவளது தாயும் கசைியனும் இவமள எண்ணி வருந்தி
ககாண்டிருந்தனர்.. ஒரு வைியாக பாேக்காட்டு கணவாமய அமடந்த நிக் மற்றும்
பூங்தகாமதக்கு அந்த அரண்மமனமய கண்டதும் ஒரு சிேிர்ப்பு உருவானது.. ஆம் எைில்
ககாஞ்சும் அரண்மமன திருவிதாங்கூர் மொராஜா வைி தவகைாரு சிற்ைரசனுக்கு
கிமடத்த அந்த அரண்மமன அப்படிதய அந்த சிற்ைரசனின் வம்சாவளியின் மகயில்
இருந்த அந்த அரண்மமன தற்தபாது ஆங்கிதேயர்களின் வசம் உள்ளது... பரந்து விரிந்த
அந்த மிகப்கபரிய அரண்மமன சுற்ைிலும் தவமேக்காரர்களுக்கு என பே வடுகள்
ீ இருக்க
அதில் ஒன்மை மககாட்டிய நிக் பூங்தகாமதயிடம் ," அரண்மமனக்கு உள்தள என்தனாட
அமைமய கிள ீன் பண்ணி எனக்கான ததமவகமள கசஞ்சு முடிச்சிட்டு இங்தக வந்து
தங்கி ககாள்.. அடிமமகமள எல்ோம் எனக்கு சமமாக தங்க மவக்க இயோது ".. என்று
உத்தர விட.. அவன் கூைியமத தகட்ட அவதளா, " யாருக்கு யார் அடிமம எம் மண்ணில்
வந்து பஞ்சம் பிமைக்க வந்த நீ எமம அடக்கி ஆள நிமனத்து விட்டு நாங்கள் உனக்கு
அடிமமயா ".. என கநமனத்தவளுக்கு இறுமாப்புடன் கூடிய சிரிப்பு ஒன்று கவளிதய
வந்தது.. மிக கம்பீரமான சிரிப்பு அவள் முகத்தில் பூத்தது அமத அவனது கண்கள்
காணவும் தவைவில்மே..இந்த சிரிப்மப அடக்கிதய ஆக தவண்டும் என்ை உத்தவகம் கூட
நிக்கிற்கு எழுந்தது.. அவதளா அவமன ஏளனமாக ஒரு பார்மவ பார்த்து விட்டு கசல்ே
அமத கண்டவன் , "தெ "..என அவமள அமைத்து , "என் பூட்மஸ துமட".. என்ைான்..
அவதளா, " அதற்கு நான் ஒன்றும் உன் வட்டு
ீ தவமேயாள் அல்ே"... என்று கூை "பிைகு
நீ யார் நீ ஒரு மகதி நான் கசால்வமத நீ கசய்து தான் ஆக தவண்டும்".. என்க அவதளா
, "முடியாது "...என்று கூை ஆத்திரம் ககாண்ட நிக் அவளது காமே தனது பூட்சாதே
மிதித்தான் வேி தாங்காமல் அவள் கதை இறுதியில் அவளது இரண்டு விரல் அவனது
பூட்ஸில் மாட்டி ககாண்டு ரத்தம் கவளிதய வரும் தபாது அவள் குனிந்தாள்.. குனியும்
அவமள காண நிக்கிற்கு அவ்வளவு மகிழ்ச்சி, " இப்தபாது புரிகிைதா நீ மட்டுமல்ே உன்
வர்க்கதம எங்கள் காலுக்கு கீ ழ் "...என கூை அவளும் அவனது பூட்மஸ உமடத்து
எழுந்தவள் கண்களில் தவதமனக்கான சாயல் சிறு துளியாய் இருந்தாலும் , " உன்னால்
என்மன தவதமனப்படுத்த தான் முடியும் அதற்கு தமல் ஒன்றும் கசய்ய இயோது.." என
கூைி விட்டு அதத திமிதராடு காமே கநாண்டி ககாண்டு கசன்ைாள்... அவமன சுற்ைி
நின்று ககாண்டிருந்த காவோளிகள் அவமள அடிக்க கசல்ே நிக்தகா தடுத்து விட்டான்..
அந்த அரண்மமனயிதேதய கிட்டத்தட்ட 100 அமைகள் இருந்தன.. எல்ோ அமையிலும்
காற்தைாட்டமான ஜன்னல்களும் எல்ோம் மரத்தாோன கதவுகளும் ,கவளிச்சமும் என
மிகுந்த ரசமனக்குரியதாக அமமந்த இருந்தது.. அவளும் அவன் உத்தரவிட்டது தபாே
அவனுக்காக சமமயமே துவங்கினாள்... அவன் தமமேநாட்டு கோச்சார படிதய
உணவுகமள உண்பதால் அதிகம் காரமில்ோத உணவுகளும் மாமிசங்கமள அவனுக்கு
பிடித்த ரீதியில் தயார் கசய்ய தவண்டும் அதனால் அவளும் அவனுக்காக உணவுகமளத்
தயார் கசய்து ககாண்டிருந்தாள்.. ஆனால் என்னதவா அந்த அரண்மமன அவளுக்கு
இதற்கு முன்தப பைகியது தபான்ை ஒரு உணர்வு அளித்துக் ககாண்தட இருந்தது முன்பு
அவள் இந்த அரண்மமனயில் வாழ்ந்தது தபாேதவ அவளுக்கு ததான்ைியது.. என்ன
உணர்விது என்று புரியாமதேதய தவித்த பூங்தகாமத காமே கநாண்டிக் ககாண்தட
அவனுக்கான உணமவ சமமத்தாள்.. அதததநரம் அவனுக்கும் அதத எண்ணம்
ததான்ைியது ஏததா பைக்கப்பட்ட இடம் தபாே அவனாகதவ அந்த வட்மட
ீ சுற்ைி
பார்த்தவன் ஒரு அமைமய ததர்ந்கதடுத்தவன் அந்த அமைமய நன்ைாக சுத்தப்படுத்தி
அவனுமடய கபாருட்கமள மவக்க உத்தரவிட்டான்.. பின் அவன் அங்தக இருக்கும்
கவர்னர் அலுவேகத்திற்கு கசன்று விட்டான்.. அவளும் அவனுக்கான உணமவ சமமத்து
விட்டு தமலும் அவன் கூைியது தபாே அவனது அந்த அமைக்குள் நுமைந்தாள்.. அந்த
அமை அவளுக்கு என்னதவா ஒரு மாற்ைத்மத ஏற்படுத்தியிருந்தது..அந்த அமையில் கூட
அவள் வாழ்ந்தது தபான்ை உணர்மவ அவளுக்கு ககாடுக்க அந்த அமை அவளுக்கு மூச்சு
முட்டியது என்தை கூை தவண்டும்.. அந்த அமைமய விட்டு தவகமாக கவளிதயை
தவண்டும் என அவளது உள்மனம் அைிவிக்க தவகமாக அந்த அமைக்குள் நுமைந்து
அவனது உமடகமளயும் வஸ்திரங்கமளயும் சரி கசய்தவள் படுக்மகமய சரிகசய்து
விட்டு அந்த அமைமய சுற்றும் முற்ை பார்த்து விட்டு தவகமாக கவளிதயைிவள்
அவனுக்காக காத்திருக்கத் கதாடங்கினாள்... அங்தக கவர்னர் அலுவேகத்திற்கு கசன்ை
நிக் அங்தக சிே பே அலுவல்கமள முடித்தவன் மதியம் உணவு உண்ணும் சமயம்
ஆனதும் அங்கிருந்து கவளிதயைியவன் அவனுமடய ஊர்தியில் ஏைினான்.. பயணமும்
இனிதத துவங்க வண்டி சிைிது தூரம் கடந்ததும் நின்று விட தவகமாக வண்டியில்
இருந்து இைங்கிய ஓட்டுநர் பார்த்து விட்டு, " ஐயா வண்டி பழுதாகி விட்டது "..என
பயத்ததாடு கூை நிக்தகா , "இப்தபா எப்படி கசல்வது??"... என்று தகட்டான்.. ஏகனனில்
கவர்னர் அலுவேகத்தில் இருந்து அவன் தங்கியிருக்கும் அந்த அரண்மமனக்கு கசல்ே
கிட்டத்தட்ட மூன்று மணி தநரங்களாவது எடுக்கும்..அதிலும் அவன் பாதி வைியில் நிற்க
என்ன கசய்வது என்று புரியாமல் நின்று ககாண்டிருந்தான்.. கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி
தநரம் கடந்த பிைகு அந்த வைியில் ஒரு சாரட் வண்டி வந்தது.. அந்த ஊரின் ஒரு
ஜமீ ன்தார் தபாலும் அவர்தான் வந்து அந்த வண்டியில் வந்து ககாண்டிருந்தார்... அவதரா
நிக்மக கண்டதும் கீ தை இைங்கி, " வணக்கம் "..கதரிவிக்க , அவதனா, " நான்
அரண்மமனக்குச் கசல்ே தவண்டும் "..எனக் கூைி அவரது சாரட் வண்டிமய தகட்க
அந்த ஜமீ ன்தாரும் ஆங்கிதேயருக்கு கப்பம் கட்டும் ஒருவன் என்பதால் அவரும்
தமேயமசத்து சந்ததாஷமாக அவரது வண்டிமய ககாடுத்தனுப்பினார்... அந்த வண்டிமய
கண்டவனுக்கு அந்த வண்டியின் அைகு அவமன ஈர்த்தது.. கவள்மள நிைத்திலும்
இருந்த அந்த வண்டியில் இேவம்பஞ்சால் ஆன சிகப்பு நிை இருக்மக
அமமக்கப்பட்டிருந்தது... அதிலும் வண்டியில் கட்டப்பட்டு இருந்த கவள்மள நிை குதிமர
சிலுப்பிக் ககாண்டு நிற்க, அமத கண்ட நிக்கிற்கு அந்த வண்டி மிகவும்
பிடித்துப்தபானது.. அந்த வண்டியில் ஏைி நிக் அமர்ந்ததும் அவனது பயணமும்
துவங்கியது ஆனால் அந்த வண்டி அவனுக்கு முன்தப பைக்கப்பட்டது தபாே இருக்க,
இந்த வண்டி மற்றும் இந்த இடம் ஏன் எனக்கு இத்தமன கநருக்கமாக இருக்கிைது என
அவனுக்கு விளங்கதவ இல்மே கதன்ைல் காற்று வச
ீ கண்கமள மூடி கண்ணயை
அப்படிதய உைக்கத்மதத் தழுவியவனுக்கு அவன் மைந்த பே விசயங்கமள அவனது
மனக்கண்ணில் வந்து தபானது.. ஆம் இதத வண்டியில் கவள்மள ஜிப்பா கவள்மள
தவட்டி அணிந்து ககாண்டு தமேயில் தமேப்பாமக அணிந்து ககாண்டு ஒரு அரசமன
தபாே அவன் இதத வதிகளில்
ீ வேம் வந்தது தபான்ை உணர்வு அவனுள் எழுந்தது..
தவகமாக கண்கமள திைந்தவன் சுற்றும் முற்றும் பார்க்க அவன் பயணம் கசய்து
ககாண்டிருந்த வைிகள் கூட அவனுக்கு நியாபகத்தில் வந்து தபாக ஏததததா எண்ண
அதிர்வமேகள் அவனுக்கு வந்து தபானது.. அந்த அதிர்வமேகளின் தாக்கத்தில் அவனது
மக அவனது இருக்மகக்கு தாமாக நீண்டு அருகில் இருக்கும் ஒரு மபயில் மகமய விட
ஒரு கத்தி ஒன்று அவனுக்கு புேப்பட்டது..அந்த கத்தி அவனுமடயது தான் ஆம் இந்த
கத்தியால் பே தபமர குத்தி கிைித்து இருக்கிைான்... என பே உணர்வுகள் அவமன
ஆட்ககாள்ள கூடதவ ஒரு அைகிய கபண்ணின் முகமும் அவனுக்கு வந்து தபானது..அது
அவனது பவளம்…
வேந்தன் : 4
அந்த கத்தியும் அந்த வாகனமும் நிக்கிற்கு பே எண்ணங்கமள கருப்பு நிை
சித்திரமாக அவனுள் ததாற்றுவிக்க அதில் ஒரு அைகியின் முகமும் அவன் மனதில்
வந்து தபானது.. அந்த முகம் அவனது மனக்கண்ணில் கேங்களாக வந்த தபாதத அவன்
உதடு பவளம் என முணுமுணுக்க அவனுக்கு எவ்வளவு விமரவாக கசல்ே முடியுதமா
அவ்வளவு தவகமாக கசல்ே துடித்தான்.. அவனுக்கு ததான்ைிய பே விஷயங்கள்
உண்மம தானா என அைிய தவண்டி இருந்தது... அதத தபாே அவன் மனக்கண்ணில்
ததான்றுவது எல்ோம் உண்மமயானால் இந்த இடத்துக்கு கபயர் பாேகாட்டு கணவாய்
அல்ே... மணியிமடயாறு ..ஆம் பே நூறு வருடங்களுக்கு முன் இந்த ஊரின் கபயர்
மணியிமடயாறு தான் காே தபாக்கில் இந்த கபயர் மருவி தற்தபாது பாேகாட்டு
கணவாய் என்று அமைக்கப்படுகிைது.. அமத எல்ோம் எண்ணிக்ககாண்தட அந்த
அரண்மமனமய அமடந்தவனுக்கு முதேில் கண்ணிற்கு புேப்பட்டது என்னதவா, " மணி
தவந்தன் அரண்மமன".. என வட்டின்
ீ மதிேில் ககாட்மட எழுத்துக்களில் கபாைிக்கப்பட்ட
கபயர் தான் அவமன வரதவற்க, காமேயில் ஆச்சரியத்ததாடு கண்ட அவனது விைிகள்
தற்தபாது ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டது..இததா இந்த அரண்மமனயின் பின்தன தான் குதிமர
ோடம் வேப்புைத்தில் இருந்தது இடது புைத்தில் பசுகளுக்கான கதாழுவமும் இருந்தது..
இததா இந்த அரண்மமனயின் முற்ைத்தில் தான் யாமனமய வளர்த்தி வந்தனர்..அந்த
வட்டின்
ீ முன்புைமாக ஒரு சிமே ஒன்று மவக்கப்பட்டு இருந்தது அந்த சிமே
தத்துரூபமாக நிக்மக தபாேதவ இருப்பது தபாே அவனுக்கு ததான்ைியது.. இகதல்ோம்
அவன் மனதில் வந்து தபாக அதிலும் மணி தவந்தன் என்ை கபயர் அவமன உலுக்கியது
என்தை கூை தவண்டும்.. நிக்மக அரண்மமனயில் விடுவதற்காக வந்த சாரட்
வண்டிக்காரன் இவன் வண்டியில் இருந்து இைங்காமல் இருப்பமத பார்த்து, " ஐயா
அரண்மமன வந்து விட்டது "... என்க, அதில் தன்னுணர்வு கபற்ை நிக்கிற்கு தமே
சுற்றுவது தபாே ததான்ைினாலும் தன்மன நிமேப்படுத்தி ககாண்டவன், " வண்டிமய
இங்தகதய நிறுத்தி விட்டு நீ கசல் "...என்று கூை "ஐயா"... என்று தயங்கியபடி கூை
"கசான்னமத கசய் இல்மேதயல் சிமை கசல்ே தநரிடும்"... என்று அழுத்தமாக கூை
வண்டிக்காரன் ஓடி விட்டான்..ஆம் அவனால் இனியும் அவனது வண்டிமய விட
இயலுமா?? அதன் பிைகு மீ ண்டும் ஒரு தடமவ அந்த அரண்மமனமய கவனிக்க, "
மணியார்".. என்று யாதரா அமைக்கும் குரல் அவனது கசவிமய தீண்டி கசல்ே சுற்ைி
முற்ைி பார்க்க அவனுக்கு ஒன்றும் விளங்கவில்மே அவன் மகயில் தவறு அந்த கத்தி
தவறு பளபளத்து ககாண்டிருக்க அவன் தயாசமனயுடன் திரும்பி கசல்லும் தபாது ,
"மணியாதர "..என்று அமைப்பு எதிர் திமசயில் இருந்து வர அந்த அமைப்பு வரும் திமச
தநாக்கி கசல்ே அந்த இடத்தில் தவமே கசய்பவர்களுக்கான வட்மட
ீ தவிர தவகைதுவும்
இல்மே ஆனால் அந்த வட்டில்
ீ தான் பவளக்குைேி இருந்தாள்.. அவ்வளவு எளிதாக
அவமள அவனால் மைக்க இயலுமா?? இல்மே அவளது குரமே தான் அவனால் மைக்க
இயலுமா?? என மனதில் பவளத்மத எண்ணிக் ககாண்தட அவன் வர அதற்குள் அவமன
காணகவன மருத்துவர் ஜாக்சன் வர அவமர கூட காண ததான்ைாமல் அரண்மமனக்குள்
நுமைந்தான்..ஜாக்சனின் விைிகள் கூர்மமயாக நிக் மீ து படிவமத கூட கபாருட்படுத்தாமல்
கசன்ைான்... தவகமாக உள்தள நுமையும் அவமன பார்த்து, " உணவு".. என்று
பூங்தகாமத கூை , அவதனா சட்கடன்று திரும்பி அவமள பார்க்க அவன் அதிர்ச்சி
அமடந்தான்..அன்மைய தினம் தவறு அவளுக்கு மாற்றுமட கிமடக்காமல் அங்தக
தவமே கசய்யும் ஒரு கபண்ணின் புடமவமய அணிந்து இருக்க அவளது குரலும்
அவளது உமடயும் அவனுக்கு எமததயா உணர்த்த , "தவண்டாம்".. என்று முனகி விட்டு
கசன்ைான்.. அவளும் உணமவ எடுத்து அடுக்கமளக்குள் கசன்று விட்டாள்..அவனது
அமைக்கு கசன்ை நிக் ஏததா உரிமமயுள்ளவன் தபாே அந்த அமையின் தகாடியில் ஒரு
சிறு அமை இருக்க அமத திைந்தான்.. அது அமை அல்ே அது ஒரு அேமாரி அந்த
அேமாரிமய திருப்பினால் ஒரு கபண் மற்றும் ஆணின் உருவம் வமரயப்பட்டு
இருந்தது..நாற்பட்ட நாட்களாக அந்த அேமாரி திருப்படாமல் இருந்ததால் தூசு படிந்து
இருக்க அந்த தூமச எல்ோம் தனது மககளாதேதய துமடத்தான்.. நகக் கண்ணில் கூட
அழுக்குப் படாத ஆங்கிதேயன் தூசுகமள எல்ோம் துமடத்து ககாண்டிருந்தான்..நிக்கின்
கண்ணில் அந்த ஓவியத்மத காண தவண்டும் என்ை தவிப்பு அப்பட்டமாக
கதரிந்தது..அவனுக்கு எப்படியாவது அந்த ஓவியத்தில் இருக்கும் முகத்மத காண துடிக்க
அவனும் தவக தவகமாக துமடத்தான் மங்கோக ஓவியம் அவனுக்கு காட்சி அளித்தது..
ஆனால் அவன் மனததாடு ஒன்ைிய முகத்மத அவனால் மைக்க இயலுமா இந்த
ஓவியத்மத தான் அவன் வமரந்த தபாது எத்தமன இன்பம் ககாண்டான் என இப்தபாது
நிமனக்கும் தபாது கூட அவனது உள்மனம் தித்திக்குதத.. அந்த கபண்ணின் முகத்மத
தமலும் தமலும் பார்த்தான் . இமம மூடாமல் பார்த்து ககாண்டிருந்தான் எங்தக
இமமமய மூடினால் அவள் அவனது கண்மண விட்டு அகன்று விடுவாதளா என
நிமனத்து பார்க்க நிக்காகிய மணி தவந்தனுக்கு ஒன்று புரிந்தது அவனது கசார்க்கம்
அவன் அருகிதேதய தான் இருக்கிைாள் என்று ஆம் அவனது பவளக்குைேியின் முகத்மத
ஒத்தவள் தான் இந்த பூங்தகாமத அப்படி எனில் மணி தவந்தனின் மறுபதிப்பு நான்
எனில் என்னுமடய பவளத்தின் மறுபதிப்பு பூங்தகாமதயா எண்ணி அக மகிழ்ந்தவன்
நிக்கின் எண்ணமும் அதத தநரம் மணி தவந்தனின் எண்ணங்களின் தபாராட்டமும்
கேந்து அவமன வாட்டி வமதத்தது.. "அன்றும் அவமள நான் தான் இந்த
மணியிமடயாைிக்கு அமைத்து வந்ததன் இன்றும் அவமள நாதன அமைத்து வந்து
இருக்கிதைன்..ஆனால் அன்று அவமள நான் மகிழ்ச்சியாக அமைத்து வந்ததன் ஆனால்
இன்தைா அவமள தவதமனப்படுத்ததவ அமைத்து வந்து இருக்கிதைன்".. என்று எண்ணும்
தபாதத அவனுக்கு தாங்ககான்னா தவதமன அளிக்க அந்த தநரம் அவனது பவளம் தான்
பூங்தகாமத என்பமத அைிந்த கநாடி அவமள காண தவண்டும் என்ை தவிப்பும் அதத
தபாே அவளுக்கு தான் கசய்த இன்னல்களுக்கு வருந்தியும் தவகமாக கீ தை கசல்ே
அரண்மமனக்கு கவளிதய அவனது மனமத தபாே தபய் மாரி கபய்து ககாண்டு இருக்க ,
அவமள காணவில்மே எங்தக என அவன் ததட அவதளா அடுக்கமளயின் கவளிதய
ககால்மே புைத்துக்கு தபாகும் வைியில் ஒரு திட்டில் அப்படிதய அமர்ந்த வாக்கில்
உைங்கி தபாயிருந்தாள்.. அவள் அருதக கசன்ைவனுக்கு கடந்த காேமும் நிகழ் காேமும்
தபாட்டி தபாட அதில் கடந்த காேம் கவன்று விட அவமள தமே முதல் கால் வமர
பார்த்தான்.. அதத எைில் முகம் தவந்தமன மயக்கிய அதத மதி முகத்தில் அவனால்
ஏற்பட்ட காயங்கள் அவமன வாட்ட அதத தபாே அவளது காேில் அவன் மிதித்தனின்
பேன் ரத்தம் உமைந்து தபாய் இருக்க தவகமாக அடுக்கமளக்குள் கசன்று மஞ்சள்
கட்மடமய எடுத்து இடித்தவன் அமத குளம்பு பருவத்தில் ஆக்கி கமல்ே அவளது
காலுக்கு கீ ழ் அமர்ந்து, " பவளம் உன்மன இந்த பிைவியில் நான் தநாகடிப்தபன்னு
நிமனச்சு கூட பார்க்கே பவளம்".. என்று கம்பீரமான ஆண் மகன் கபண்ணவள் முன்
மண்டியிட்டு அமர்ந்து அவளது காேில் குளம்மப பூசினான்.. அவதளா குளிரில் தனது
தசமே தமேப்மப தன் உடமே சுற்ைி தபார்த்தியிருந்தவளுக்கு என்னதவா காேில்
மட்டும் குளிர்வது தபான்ை உணர்மவ கபை தன்னுணர்வு கபற்ை அவள் அவளது காலுக்கு
கீ தை அவன் அமர்ந்து அவளது காமே கதாட்டு ககாண்டிருப்பமத பார்த்து அதிர்ந்தவள்,
தவகமாக காமே தன் பக்கம் இழுத்து விட்டு அவமன விட்டு நான்கு அடி நீங்கி
நின்ைவள் தன் காமே ஒரு ஆங்கிதேயன் பிடிப்பதா என நிமனத்து, " சீ என்ன ?? ஒரு
கபண்ணிடம் வரம்பு மீ ை பார்க்கிைியா?? என் உடல் மீ து உனது மக மவக்க என்ன
மதரியம் உனக்கு??"... என்று ககாதித்து எை நிக்தகா , " பவளம்".. என்று கண்களில் கடந்த
காேத்தில் அவள் மீ து அவன் ககாண்ட காதமே ததக்கி நிக்காகிய மணி தவந்தன் கூை
அவதளா அவமன பார்த்து புரியாத பார்மவ பதித்தவமள பார்த்து," என்மன
கநமனவில்மேயா பவளம் நான் மணி உன்னுமடய மணியார்".. என்க, அவதளா
அவனது தபச்மச தகட்டு புரியமால் திமகத்து விைித்தாள்..ஏகனனில் அவள் இப்தபாதும்
பூங்தகாமதயாகதவ உள்ளதால் அவன் கூை வருவது ஒன்றும் அவளுக்கு
விளங்கவில்மே என்ைாலும் அவள் அவமன நிக்காக பார்ப்பதால் அவன் கசய்யும்
கசயல்கள் அவளுக்கு விசித்திரமாக இருக்க இருந்தாலும் அவன் மீ து நல்ே அபிப்பிராயம்
இல்ோததால் மீ ண்டும் நான்கு அடி தள்ளி நிற்க, அமத கண்டு தாளாத நிக், " பவளம்
நான் இப்தபா நிக்கா உன்கிட்ட தபச வரே ..நான் மணி தவந்தன் கடந்த காேத்தில் நீ
என்னுமடய காதேி, உன்மன உயிருக்கு உயிரா தநசிச்தசன்"... என்று அவளது காமே
மீ ண்டும் அவள் அருகில் ஒரு நாமய தபாே பிடிக்க அவதளா இவன் ஏததா நடிக்கிைான்
என்தை கருதி , "என்ன பிதற்ைல் இது??.. உனக்கு என்ன தவண்டும் எதற்காக இந்த
நாடகம்??"... என்று வினவ "நான் கசால்வது கமய் பவளம்"... என அவன் கூை அவதளா
அவன் கூை வருவமத கூட தகட்க பிடிக்காதவள் தபாே கசல்ே முமனய அதில் சன
தநரத்தில் ஆத்திரம் ககாண்ட நிக் , "நான் உன்மன சிமைப்படுத்தி இருக்கிதைன் நீ ஒரு
மகதி என்பமத மைந்து விட தவண்டாம் நான் கசால்வமத தகள் இல்மேதயல் நடப்பதத
தவறு "...என்று அவள் காேடியில் இருந்து எழுந்து தவகமாக கூைியவன் கூை அமத
தகட்டவள் சமமந்து நின்ைாள்.. அவனுக்கு தவறு வைி கதரியவில்மே.. அவனுக்கு
நிக்காக மாைி கூைினாதே அவள் நிற்பாள் என்பமத உணர்ந்தத அவன் அவ்வாறு கூை
பூங்தகாமததயா விதிதய என நிமனத்து அவன் கூை வருவமத தகட்க முமனந்தாள்..
வேந்தன் : 5
1800-மணியிமடயாறு மணியிமடயாறு என்ை அைகிய ஊர் திருவிதாங்கூர்
சமஸ்தானத்துக்கு உட்பட்ட ஒரு அைகிய பகுதியாகும்..திருவிதாங்கூர் ராஜாவின்
வேக்மக என்ைமைக்கப்படும் மணி தவந்தனின் கசாந்த ஊர் ஆகும்..நாடு முழுவதும் சாதி
மத ஏற்ைத்தாழ்வு தபாய் ககாண்டிருந்த சமயம்.. திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்தில்
கூடுதோக இருந்த காேகட்டம் அது... தாழ்ந்த சாதியினர் என்ன தான் பணம் பதிவிசு என
இருந்தாலும் உயர்ந்த ஜாதிக்காரர்கள் முன் அவர்கள் இைங்கி தான் கசல்ே தவண்டும்
அப்படி இருந்த சமயத்தில் தனக்கு பிடித்த தாழ்ந்த ஜாதிமய தசர்ந்த மணி தவந்தமன
உயர் வகுப்மப தசர்ந்த மகாராஜாவுக்கு மிகவும் பிடிக்கும்.. மணி தவந்தனும் தனது
மன்னருக்கு காலுக்கு கசருப்பாக இருக்க கசான்னால் கூட இருப்பான் அந்த அளவுக்கு
மரியாமத மணி தவந்தன் மவத்து இருக்க அந்த மரியாமதயின் பேனாக மணி
தவந்தனுக்கு அவனது கிராமமான மணியிமடயாமை மணி தவந்தனுக்தக எழுதி
மவத்தார் மன்னர்.. அதன் படி மணி தவந்தன் அவனுமடய கசாந்த ஊருக்கு குறு நிே
சுவான்தார் ஆனான்.. அவன் தமலும் அந்த ஊரின் வளத்மத பன்மடங்காக கபருக்கினான்..
அதன் பேனாக அவன் நீண்ட நாட்களாக மனதில் நிமனத்து வந்திருந்த அவனது
கனவான ஒரு அரண்மமனமய கட்டினான்...அந்த அரண்மமன காண்தபார் கண்மண
பைித்தது என்தை கூை தவண்டும் அந்த அளவுக்கு எைில் ககாஞ்சும் தசாமேயாக
இருந்தது.. மன்னர் அவனுக்கு ஒரு கிராமத்மத எழுதி மவத்ததற்கு அந்த
சமஸ்தானத்தின் உயர் வர்க்க மக்களுக்கு பிடிக்கவில்மே என்ைாலும் மன்னரின்
முகத்துக்காக தவடிக்மக பார்த்து வந்தனர்.. என்ன தான் மன்னர் மணி தவந்தமன நிே
சுவான்தார் ஆக்கினாலும் அந்த ஊரின் ககாள்மக தகாட்பாடுகள் ஒன்றும்
மாைவில்மே...ஆம் மணி தவந்தனுக்கும் கூட பே உரிமமகள் மறுக்கப்பட்டு
வந்தன..அவன் குறுநிே சுவான்தார் என்ைாலும் உயர் வர்க்க மக்கள் புேங்கும் இடத்தில்
அவன் உள்தள நுமைய கூடாது... அப்படியிருக்க மணி தவந்தனுக்கு ஒன்றுக்கு இரண்டு
திருமணங்கள் நடந்தது..ஒதர குடும்பத்தில் அக்கா தங்மக என இருவமரயும் திருமணம்
கசய்து ககாண்டான்...இரண்டு மமனவிமார்கள் மற்றும் நான்கு மக்கள் என
அரண்மமனயில் வாழ்ந்து வந்தான்..என்ன தான் ஒன்ைிற்கு இரண்டு திருமணங்கள் அவன்
புரிந்து இருந்தாலும் அவன் ததடும் காதல் அவனுமடய இரண்டு மமனவிகளிடமிருந்து
கிமடக்கவில்மே..அவர்களுக்கும் இவனுக்கு என்ன விருப்பம் என்று கதரிந்து
ககாள்வதிலும் புரிந்து நடப்பதிலும் ஆர்வம் இல்மே..அதனால் அவனுமடய கசாந்த
வாழ்க்மக மட்டும் பாமேவனமாக தான் அவனுக்கு காட்சி அளித்தது.. அதத தபாே மணி
தவந்தனுக்கு பே ததடல்கள் மற்றும் ஆமசகள் உள்ளன..அதன் பயனாக அவனுக்கு
அவனது கனவு அரண்மமனமய அவதன உருவாக்கியது தபாே அவனுக்கு என்று ஒரு
சாரட்டு வண்டிமயயும் அவன் உருவாக்க தவண்டும் என அவன் ஆமசப்பட அதத தபாே
ஒன்மை அவன் வடிவமமத்தான்.. பார்த்து பார்த்து அவன் உருவாக்கிய வண்டியில்
உேகத்மததய வேம் வர தவண்டும் என்ை எண்ணம் அவனுக்குள் இருக்க அப்படி ஒரு
வாகனத்மத உருவாக்கினான்.. அதிலும் அவன் மிகவும் ஆடம்பரமாக வாை
எண்ணினான்..அவனது கசய்மககள் அவனது மமனவிமார்களுக்கு பிடிக்கவில்மே அதத
தபாே அவர்களது கசய்மககள் அவனுக்கும் பிடிக்கவில்மே.. இப்படி கசன்று
ககாண்டிருந்த அவர்களது வாழ்க்மகயில் மணி தவந்தனுக்கு கமே நிகழ்ச்சிகள் மீ து
அபார விருப்பம்..நாட்டியம் எங்தக நடந்தாலும் அமத காணச் கசன்று விடுவான்..ஒரு
நாள் பக்கத்து சமஸ்தானத்தில் நாட்டியம் என்ை தகவல் அவனுக்கு கிமடக்க
நாட்டியத்மத காண அவனது சாரட்டு வண்டிமய எடுத்து ககாண்டு கிளம்பி விட்டான்..
அங்தக தான் அவமள கண்டான் பவளக்குைேிமய காண்தபார் கண்மண சுண்டி இழுக்கும்
தபரைகியான அவமள கண்டதும் அதிலும் அவளது ஆட்டத்மத கண்டதும் கமய் மைந்து
விட்டான் மணி தவந்தன்.. நடு இரவு வமர கதாடர்ந்த அவளது நடனத்மத கண்டு கமய்
மைந்து நின்று விட நடனம் முடிந்து அமனவரும் கசன்று விட்டாலும் மணி தவந்தன்
மட்டும் கசல்ோமல் அங்தகதய இருந்தான்.. அவளிடம் ஒரு வார்த்மதயாவது தபசி விட
தவண்டும் என்பது அவனது எண்ணமாக இருந்தது.. அது அவ்வளவு எளிதாக நடந்து
விடவில்மே ஆம் அவளது தாயும் அண்ணனும் அவமள காண சம்மதிக்கவில்மே ..
அங்தக விைா முடிந்து ஒப்பமன மாற்றும் அமையின் வாயிேில் கசன்ை மணி தவந்தன் ,
"எனக்கு அந்த நடனம் ஆடிய கபண்மண காண தவண்டும்"... என்க "என் தங்மகமய
அப்படி எல்ோம் காண முடியாது "...என்று என்று பவளத்தின் அண்ணன் கூை "ஒரு
முமை மட்டும் எனக்கு பார்க்க அனுமதி தாருங்கள் நான் மணியிமடயாரின் நிே
சுவான்தார்" .. என்று மணி தவந்தன் கூைவும் அமத தகட்ட அவளது அண்ணனின்
மரியாமத பன்மடங்கு கபருகியது.. அதன் பிைகு அவளது தாயும் மணி தவந்தமன
தாங்கு தாங்ககன்று தாங்க, இததா கண்டதும் ஆமச ககாண்ட பவளத்தின் முன் அமர்ந்து
இருக்கிைான் மணி தவந்தன்.. "பவளம் அருமமயாக நடனம் உன்னுமடய நடனத்மத
கண்டு கமய் மைந்து தபாய் விட்தடன்"... என்க அவதளா நிமிர்ந்து கூட பார்க்காமல் தன்
உடமே மணி தவந்தன் முன் மமைக்க அரும்பாடுப்பட்டு ககாண்டிருந்தாள் பவளம்..
அமத கண்டு தன் கூர்மமயான பார்மவயால் துமளத்கதடுத்த மணி தவந்தனின் விைிகள்
கமல்ேிய புன்னமகமய சிந்தி, அவமள தமே முதல் கால் வமர பார்த்தவனுக்கு இந்த
தபரைகி தனக்கு மட்டுதம கசாந்தமாக தவண்டும் என்ை ஆவல் வந்தது.. "என்னுமடய
நாட்டில் வந்து நடனம் ஆடுகிைாயா??"... என தகட்க சட்கடன்று தனது பிைமர சுண்டி
இழுக்கும் காந்த விைிகமள தூக்கி நிறுத்தி அவமன பார்த்து, " என் நடனத்மத உங்களது
கண்கள் விரும்பி இருக்கிைது என அைியும் தபாது மிகவும் மகிழ்ச்சி அமடகிதைன்..
ஆனால் என்னால் பிை சமஸ்தானத்தில் வந்கதல்ோம் நடனம் புரிய முடியாது"..
என்ைாள்.. "ஏன் பவளம் நான் எவ்வளவு பணம் தவண்டுமானாலும் தருகிதைன்??"...
"பணத்மத காட்டி கமேமய விமேக்கு வாங்க முடியும் என்ைா எண்ணுகிைீர்கள் ?? கமே
என்பது உன்னதமானது அமத காசுக்கு எல்ோம் விற்க இயோது" .. என்ைாள் "மன்னிக்க
தவண்டும் பவளம்.. நான் கூைியமத நீ தவைாக புரிந்து ககாண்டாய் பவளம் உன்
நடனத்மத விரும்பி தான் நான் அவ்வாறு தகட்தடன்".. அவனது சட்கடன்ை மன்னிப்பில்
மனம் இளகியவள், "எனக்கு அகதல்ோம் கதரியாது என்னுமடய அண்ணன் மற்றும்
தாயிடம் தபசி ககாள்ளுங்கள்"... என கூைி விட "அந்த விஷயம் மிக எளிதாக நடந்தது
கூடதவ இன்கனான்றும் நடந்தது..மணி தவந்தன் பவளத்தின் தாயிடம் ,இப்படி நீங்கள்
ஓடிதயாடி பவளத்மத ஆட மவத்து எவ்வளவு காசு உண்டாக்குவர்கள்???
ீ அமத நான்
உங்களுக்கு நான் தருகிதைன் எனக்கு பவளத்மத தாருங்கள் அதாவது எனக்கு மட்டும்
அவள் நடனம் புரிய தவண்டும் அவள் பிைர் முன் ஆடுவது எனக்கு பிடிக்கவில்மே"...
என்று கூை ஒரு தவமள தசாற்றுக்தக பஞ்சம் என்ை நிமேயில் வாழ்ந்து வரும் அவளது
குடும்பத்துக்கு மணி தவந்தன் கூைிய விடயம் பிடித்து தபாக அவர்கள் உடதன சம்மதம்
கதரிவித்தனர்.. ஏகனனில் அவளுக்கு கீ ழ் இன்னும் நான்கு தங்மககள் உள்ளனர்
அவர்கமள கமர தசர்த்தும் பணத்மத மணி தவந்தன் தர முன் வருவதால் தமலும்
அவளது தாய் வட்டில்
ீ இருந்து உண்ணும் அளவுக்கு ததமவயான பணத்மத தந்ததாலும்
அவர்கள் மிக சந்ததாசமாக அவர்களது கபண்ணான பவளத்மத அனுப்பி மவக்க முன்
வர ஆனால் பவளத்துக்தகா மிகவும் அவமானமாக இருந்தது.. ஆனால் அந்த காேத்தில்
பே குடும்பங்களில் இது தபான்ை வாழ்க்மக வாழ்ந்தவர்களும் உள்ளனர் அப்படி
இருந்தாலும் அமத எல்ோம் விரும்பாத கபண் தான் பவளம்.. அவளுக்கு அவள் விரும்பி
படித்த கமேயான நடனத்மததய பிைரின் முன் பணத்துக்காக பிச்மச எடுப்பது தபாே
ஆட விருப்பம் இல்ோத கபண்ணவள் சுய கவுரவம் ககாண்ட கபண்ணான அவளுக்கு
மணி தவந்தனின் சாரட்டில் ஏைி அமர்ந்தும் கூட மனம் ஆை வில்மே.. "என்ன பவளம்
அமமதியாக வருகிைாய்??".. என அவன் தகட்க "பணத்துக்காக வாங்கப்பட்ட கபாருள்
தாதன நான் ..உங்களுக்கு என்ன தவண்டும் கசால்லுங்கள் கசய்கிதைன்"...என அவள்
கவறுமமயாக கூை "அப்படி கூைாதத உன்மன கண்டதும் எனக்கு பிடித்து தபானது
உன்தனாடு வாை தவண்டும் என்ை ஆவல் எனக்கு ஏற்பட்டது ..நீ பிைர் முன்னிமேயில்
ஆட கூடாது என்ை ஆமச என் மனதில் உருவானது அதனால் தான் நான் அமைத்து
வந்ததன்..உன்மனதயா உன்னுமடய கமேமயதயா அவமானப்படுத்த தவண்டும் என்ை
எண்ணம் எனக்கு துளியும் இல்மே பவளம்..நீ என்னுடன் வா உன்மன தபாே பே கபண்
குைந்மதகளுக்கு நீ பயின்ை கமேமய கற்றுக் ககாடு"... என்று கூை அமத தகட்டதும்
அவள் விைிகள் அைகாக விரிந்தது.. பே ஆமச கனவுகதளாடு அவள் மணியிமடயாைிக்கு
வர அங்தக தங்கமள விட ஒரு அைகிமய கண்டதும் மணி தவந்தனின்
மமனவிமார்களுக்கு பிடிக்கவில்மே.. "அவமள எதுக்காக இங்தக அமைத்து வந்தீங்க
உங்களுக்கு நாங்க இரண்டு தபர் தபாதாதா இன்னும் ஒருத்தி கூட தவணுமா ??"...என்று
அவர்கள் இருவரும் தகட்க மணி தவந்ததனா, " மமனவி என்ை உரிமம உங்கள்
இருவருக்கும் தான் தபாதுமா..அவமள உங்கதளாடு இமணத்து பார்க்காதீர்கள் "....என்று
அவர்கள் இருவரின் வாமய அமடத்து விட, அதில் அவன் மமனவிமார்கள் சமாதானம்
அமடய ஆனால் அவர்கள் எண்ணியது தபாே அல்ே மணி தவந்தனின் நிமேமம..ஆம்
பவளத்தின் பின்னாதே சுற்ைினான் என்று தான் கூை தவண்டும்.. அனுதினமும் அவனது
அரண்மமனயின் கூடத்தில் அவளது நடனம் அரங்தகை நடனத்மத காணகவன்தை ஒரு
கூட்டம் கூட அதில் பவளத்தின் அைமக மணி தவந்தமன தபாே கமய் மைந்தவர்கள்
பேர்..அவர்கள் அமனவமரயும் அவள் மீ து மமயல் ககாண்டு அணுக ஆனால் மணி
தவந்தன் மறுத்துவிட்டான்...அதனால் உயர் சாதிக்காரர்களின் வன்மத்மதயும் கபை
தநர்ந்தது.. இது எல்ோம் கசவியில் விழுந்த மணி தவந்தனின் மமனவிமார்களுக்கு
என்ன கசய்வகதன்று புரியவில்மே..இந்த தருணத்தில் தான் மணி தவந்தனுக்கும்
பவளத்துக்கும் காதல் மேர இருவரும் தூய அன்பில் திமளத்தனர்.. மணி தவந்தனுக்கும்
வாழ்க்மகதய கசார்க்கமாக ததான்ைியது அவன் ததடிய காதல் இவளிடம் தான்
கிமடத்தது... அமதக்கண்டு தகாபம் ககாண்ட மமனவிமார்கள் இருவரும் மணி
தவந்தனின் தபாக்கு பிடிக்காமல் எங்தக மணி தவந்தன் இவமள திருமணம் கசய்து
ககாண்டால் இந்த கசாத்துக்களில் எல்ோம் அவளுக்கும் பங்கு ககாடுக்க தவண்டி
வருதமா என நிமனத்து இரண்டு மமனவிகளும் அவர்களின் புதல்வர்களும் தசர்ந்து
மணி தவந்தன் மற்றும் பவளத்மத ககாமே கசய்ய திட்டமிட்டனர்.. அதன்படி ஒரு நாள்
மணி தவந்தன் காதோல் கசிந்துருகி பவளத்தின் மீ து மமயல் ககாண்டு பவளத்தின்
முழு சம்மத்தததாடு இருவரும் கூடல் ககாண்டிருக்கும் தநரம் பார்த்து அவர்கள்
அமனவரும் அந்த அமைமயதய ககாளுத்தி விட்டனர்.. மணி தவந்தனும், பவளமும்
அவர்களின் காதேின் அயர்வில் உைங்கும் தநரத்திதே அவர்களின் உடேில்
தீப்பற்ைியதால் அவர்கள் துடித்து எழுந்து கதறுவமத கண்ட யாரும் அவர்களுக்கு உதவ
முன் வரவில்மே.. இருவரும் துடிதுடித்து இைப்பமத மணி தவந்தனின் குடும்பத்தினர்
ஒருவித குரூரத்ததாடு கண்டு களித்தனர்...மணி தவந்தனின் மமனவிமார்களுக்கு அவன்
தவகைாரு கபண்மண நாடியதில் எந்த விதமான தகாபமும் எைவில்மே ஏகனனில்
ஒன்ைிற்கு தமற்பட்ட திருமணம் நடக்கும் காேத்தில் தான் அவர்களும் வாழ்ந்து வந்தனர்
ஆனால் அவர்களுக்கு அந்த கசாத்துகமள அவளுடன் பகிர்ந்து ககாள்ள விருப்பம்
இல்மே அதனாதேதய அவர்கள் இந்த முடிமவ எடுத்து விட்டனர்..அப்படி ஒரு நல்ே
காதேர்கள் காதேித்து ககாண்டிருக்கும் தபாதத மரணத்மத தழுவினர்..
வேந்தன் : 6
 நிக் கூைியமத எல்ோம் தகட்ட பூங்தகாமதக்கு இவன் என்ன உளறுகிைான் என்ை
எண்ணதம முதேில் ததான்ைினாலும் அகதப்படி சிறு துளி ஆங்கிேமும் கேக்காமல் சுத்த
தமிைில் கமதயளக்கிைான் என்ை தகள்வியும் அவளது மண்மடமய குமடந்தது.. அவன்
கூைிய கமதமய அவளால் நிமனத்து கூட பார்க்க இயேவில்மே ஏகனனில் அவன்
கூறுவது படி பார்த்தால் மூன்ைாவது மமனவியாக அல்ே அல்ே காமுகியாக , ஆமச
நாயகியாக வாழ்ந்திருக்கும் அந்தப் கபண்மண தன்னுமடய இடத்தில் மவத்துப் பார்க்க
பூங்தகாமதக்கு துளியும் விருப்பமில்மே .. இதற்குப் கபயர் காதோ தவறு கபயர்
என்றுதான் அவளது உள்மனம் கூைியது இருந்தாலும் அவனிடம் ஒன்றும் கூைாமல்
அமமதியாக இருக்க, அமதக் கண்டவன், " இப்தபாது கசால் பவளம் உனக்கு என்ன
மாதிரி பமைய ஞாபகங்கள் வந்ததா?? "... என கண்களில் பமைய காதமே ததக்கிமவத்து
தகட்டான்.. ஏகனனில் இப்தபாது அவர்களுக்கு தமட யாருமில்மேதய என்ை துளி
சந்ததாஷம் அவனுக்குள் ஊற்ைாக கபருகியது.. "எமக்கு நீர் கசால்லும் எதுவும்
ஞாபகத்துக்கு வரவில்மே இப்தபாது நான் கசல்ேோமா??".. என அவள் கூை நிக்
அயர்ந்து விட்டான் .. இவளிடம் எப்படி கசால்ேி புரியமவப்பது அவதளாடு வாழ்ந்த
காேங்கள் இன்னும் பசுமரத்தாணி தபாே அவன் கநஞ்சில் குடி இருக்க அவளுக்கு
மட்டும் எப்படி மைந்துவிட்டது என நிமனத்தான்.. "ககாஞ்சம் முயற்சி கசய்து பார் பவளம்
எனக்கு உன்மனப் பற்ைிய ஞாபகங்கள் வந்தது தபாே உனக்கும் வரும் "...என்று கூை ,
அவதளா அமமதியாக நின்ைாள் அவளுக்கும் இந்த அரண்மமனயில் வந்தது முதல்
நீண்ட நாட்கள் பைகியது தராஜா உணர்வு வந்தாலும் நிக் கூறுவது தபாே விஷயங்கள்
எதுவும் அவளுக்கு ஞாபகம் வரவில்மே.. "இததா பாருங்கள் எனக்கு துளியும் நியாபகம்
வரவில்மே..இமத பற்ைி என்னிடம் உமரயாடி ஒரு பிரதயாஜனம் இல்மே"... என்று கூைி
அவமன விட்டு விேகி வந்து விட்டாள்.. அவதனா கசய்வதைியாது நிற்க அவதளா
அவனது கண்ணில் வைியும் காதமே கண்டவளுக்கு சர்வமும் அடங்குவது தபான்ை
எண்ணத்மத தான் ககாடுத்தது.. மமை தவறு கவளுத்த கட்டி ககாண்டிருந்தது
இல்மேதயல் அவள் இந்தநரம் அவள் அவளுக்காக ஒதுக்கப்பட்ட அமைக்கு கசன்று
இருப்பாள்..அரண்மமனயின் கதவுக்கு அருதக நின்று ககாண்டு அங்குமிங்கும் உைன்றுக்
ககாண்டிருக்க அவள் பின்னாதே நிக் கசன்ைவன் , "என்னுடன் வா"... என அவமள
அவனது அமைக்கு அமைத்து கசன்ைான்.. அங்தக அேமாரிமய திருப்பி அதில்
வமரயப்பட்டிருந்த வமரப்படத்மத காட்ட அது அச்சு அசோக அவளது ததாற்ைத்திதே
இருப்பது தபாே இருக்க அதத தபான்று அந்த ஆடவனும் நிக் தபான்ை ததாற்ைத்தில் தான்
இருந்தான்.. அமதக் கண்டு குைம்பிய அவதளா அவமன பார்க்க , "என்ன பார்க்கிை??
நீயும் நானும் காதேிக்க துவங்கும் தபாது நான் ஆமசப்பட்டு நாம் நமக்காக வமரந்த
ஓவியம் "..என்று அவன் கூை , அவளுக்கு நம்புவதா தவண்டாமா என புரியவில்மே..
ஏகனனில் தநற்று அவமள தவதமனப்படுத்தியவன் இன்று அவளது காேில் விழுந்து
ஒரு கமதமய கூைினால் என்னகவன்று நிமனப்பது என குைம்ப, அவள் முகத்மத
பார்த்து, " உன்னால் நான் கூை வருவமத நம்ப முடியவில்மேயா என்னுடன் வா"... என
அவளது மகமய நிக் பிடிக்க அவதளா உதைி தள்ளினாள்.. "எமன மணக்கும் ஆமண
தவிர அந்நியன் எமம தீண்டும் உரிமம கிமடயாது "...என்று தகாபத்துடன் கூைியவமள
பார்த்தவன், " மன்னித்துக் ககாள் பவளம் நான் உன்மன கதாட்டு இருக்க கூடாது
என்னுடன் வா "...என்ைமைத்தான்.. அவனுமடய தனிவான தபச்மச கண்டவளுக்கு கவகு
ஆச்சரியம் கவைிக்ககாண்ட தவங்மக தபாே இருந்தவன் எப்படி தனிவாக தபசுகிைான்
என ஆச்சரியம் நிமைந்த விைிகதளாடு அவனுடன் நடந்தாள்.. ஆனால் அவனுடன் அந்த
அமையில் ஒன்ைாக நின்ை சமயம் அவளுள் மாற்ைத்மத ஏற்படுத்தி இருந்தது ஏததா ஒரு
நிமனவில் அவள் ஆட்ககாண்டு இருந்தது என்னதவா உண்மம தான்.. அவனுடன்
மாடியில் இருந்து கீ தை வர அங்தக இருந்த காவேர்கமள எல்ோம் கபாருட்படுத்தாமல்
அவனது சிமே இருக்கும் இடத்திற்கு அமைத்து கசன்ைான், " உனக்கு நிமனவு
இருக்கிைதா பவளம்?? என்மன தபாேதவ இருக்கும் சிமே"... என்க அவளும் அந்த
சிமேமய பார்த்தவளுக்கு நிக்மக தபாேத்தான் கதரிந்தது ஆனால் அவளால் அவளது
பமைய நியாபகத்மத மீ ட்க முடியவில்மே.. "இததா பாருங்கள் நீங்கள் கூை வருவது
எனக்கு சுத்தமாக விளங்கவில்மே".. என்று அவள் அவளுமடய உண்மம நிமேமய
எடுத்து உமரக்க, அவதனா, " முயற்சி கசய்து பார் பவளம்".. கிட்டத்தட்ட நிக் அவளிடம்
இமைஞ்சினான்.. அவளும் சற்று மனமிைங்கி , "சரி நீ என் விதராதி என்ைாலும்
மற்ைவர்கமள வருத்தப்படுத்தி அதில் இன்பம் காணும் வர்க்கம் எங்களுமடயது அல்ே
ஆததால் நான் முயற்சி கசய்ய முயல்கிதைன்".. என்ைவள், அவனுடன் கசல்ே அவதனா
தவகமாக அந்த அரண்மமனமய முழுவதும் சுற்ைி காண்பித்தான் அப்தபாதும் அவளுக்கு
எதுவும் ததான்ைவில்மே.. சேித்துக் ககாண்டிருந்தவமள அமைத்து கசன்ைவன் அவனது
சாரட்மட காட்ட அவதளா அமத பார்த்ததும் அதிர்ந்தாள் அவளது முக பாவமனகமளதய
கவனித்து வந்தவன் , "கதாட்டு பார் பவளம் "..என்று கூை அந்த வண்டிமய கண்டதுதம
அவளுள் பேவித மாற்ைங்கள் எழுந்தது.. ஆம் அந்த வண்டியில் அவள் பயணம் கசய்தது
தபாே அவளுக்கு ததான்ை இகதப்படி சாத்தியம் என்று அவள் கநமனத்தாள் அவன்
கூைியது தபாே வண்டிமய கதாட்டு பார்க்கவும் விறுக்ககன்று ஏததா ஒன்று அவளது
நாடிக்குள் சீைி பாய்ந்து உள்தள கசன்ைது தபான்ை உணர்வு அவளுள் எை அவதளா
அதிர்ந்தாள்.. இந்த அதிர்ச்சி தாதன நிக்கிற்கும் தவண்டும் ஆனால் அவளுக்கும் அந்த
வண்டிமய கண்டது முதல் பமைய கநமனவுகள் தட்டி எழுப்பப்பட்டன.. பே விஷயங்கள்
அவள் மனதில் வந்து அமேதமாத இந்த வண்டியில் முதன் முதோக அவள் பயணிக்கும்
தபாது அவள் துடித்த துடிப்பு தான் அவளுக்கு முதன் முதோக அவளது மனக்கண்ணில்
வந்து தபானது.. அவளது அதிர்ச்சிமய கண்ட நிக், " பவளம் இப்தபாதாவது
நியாபாகத்துக்கு வந்ததா??"... என்க அவதளா தமேமய கவறுதம, " இல்மே "...என
ஆட்டினாள்.. அவதனா , "உண்மமயாக கசால்கிைாய்??? உண்மமமய கசால் பவளம்
"...என்க பமைய நிமனவில் அதிர்ச்சியில் இன்னும் கவளிதய வராத பூங்தகாமதக்கு பே
விஷயங்கள் ஓடிக் ககாண்டிருக்க அவனது தகள்வி அவளது கசவிமய அமடந்தாலும்
மூமளமய கசன்ைமடயவில்மே.. ஆம் ஆனால் நிக்தகா விடாமல், " பவளம் இங்தக வா
இங்தக தான் நீ தங்கி இருந்த அமை வா அங்தக தபாகோம் "...என அவளது மகமய
பிடித்து அங்தக அமைத்து கசல்ே அவதளா மந்திரித்து விட்டவள் தபாே அவனது
இழுப்புக்கு கசன்ைாள்.. அந்த அமை கதமவ திைந்தவன் அங்தக பார்க்க அந்த இடத்தில்
தான் இருவரும் தங்கள் உயிமர விட்ட இடம்..இன்னும் தவயப்பட்ட ஓட்டின் மீ து
ஆங்காங்தக இவர்கள் இருவரும் கதைி சிமதந்து தபான கரி மண்டேம் இதேசாக
ஆங்காங்தக காணப்பட்டது.. கிட்டத்தட்ட நூறு வருடங்களுக்கு தமோக இன்னும்
அவர்களின் அமடயாளம் அங்தக இருப்பது தபாே இருந்தது.. "பார்த்தாயா பவளம் இங்தக
தான் நாம் நமது உயிமர விட்ட இடம்..இன்னும் கூட புமக மண்டேமாக காட்சி தருவது
தபாே காட்சி அளிக்கிைது அல்ேவா ?? இன்னும் உன்னுமடய கதைல் என்
கசவிப்பமைமய விட்டு விேகவில்மே...உனக்கு எவ்வளவு தவதமனமய அளித்து
இருக்கும் அல்ேவா?? "...என்று தானும் தான் அந்த தீயில் கமரந்து மாண்டு தபாதனாம்
என்பது கநமனவில்ேமால் அவளுமடய தவதமனமய எண்ணி வருத்தம் ககாண்டு
எப்படியாவது அவளுக்கு பமைய நிமனவுகமள நிமனவுப்படுத்தி விடும் தவமேயில் நிக்
இைங்க, அதத தநரம் பூங்தகாமதயான பவளத்துக்கு கநமனவுகள் எழும்பப்பட்டு
விட்டதத..இந்த அமைமய அவளால் மைக்க இயலுமா ?? அன்மைய தினத்மத தான்
மைக்க இயலுமா?? மணி தவந்தனுடன் பிடிக்காமல் அவனுமடய பணத்திற்கு தன்
குடும்பம் தன்மன விட்டு விட்டார்கதள என வருத்தம் ககாண்டு இந்த அரண்மமனமய
மிதித்தால் அவளுமடய மணியாதரா அவளுக்கு காதல் என்ைால் என்னகவன்று கற்று
ககாடுத்தான்.. அவனுமடய மமனவிமார்கள் அவமள காணும் தபாகதல்ோம் சதா கரித்து
ககாட்டினாலும் அவளுமடய மணியார் அவளுக்கு அந்த வருத்தங்கள் எல்ோம் அவள்
மனதில் தங்காதவாறு காதமே அள்ளி கதளித்தான்.. ககாஞ்சம் ககாஞ்சமாக அவளும்
அவனது காதேில் கமரய அதற்கு அச்சாராமாய் இருவரும் கூடேில் ஈடுபட்டு
ககாண்டிருக்கும் தபாது தான் அவர்கள் இருவரும் தீக்கு இமரயானது.. ஆனால் அந்த
அத்தியாயம் தான் முடிந்து தபானதத என்று தான் அவளுக்கு ததான்ைியது ஏகனனில்
இப்தபாதும் அவள் பவளமாக அவளுமடய மணியாமர காதேிக்கிைாள் அவளுக்கு
பவளத்தின் கநமனவுகள் சாகாத வமர அவள் பவளமாக இருக்கும் வமர அவளுமடய
மணியார் அவள் நிமனவுகளில் இருப்பான்.. ஆனால் அவதளா பூங்தகாமதயாக அல்ேவா
அவள் இருக்கிைாள் ..பவளத்தின் நிமனவு சுவடுகள் தான் அவளுள் தட்டி
எழுப்பப்பட்டுள்ளது..அதில் பவளமாக அவள் தன்னுமடய காதேனுடன் கசல்வாளா
இல்மே பூங்தகாமதயாகதவ இருப்பாளா என ஒரு கம்பியில் கயிமை கட்டி விட்டு
நடக்கவிட்டது தபான்ை நிமேயில் தான் இருந்தாள்.. "என்ன பவளம் அமமதியாக
இருக்கிைாய் உனக்கு நிமனவு வந்து விட்டது தாதன கசால்"... என்று கண்கள் மின்ன நிக்
தகட்க அவதளா, " ஆம்".. என்று மட்டும் கூைினாள்.. அமத தகட்டதும் நிக்கின் முகம்
பிரகாசித்து பூங்தகாமதமய பார்க்க அவதளா தமேமய குனிந்து நின்று ககாண்டிருப்பவள்
அருகில் கசன்று அவளது ததாமள கதாட்டு, நல்ே தவமளயாக உனக்கு நிமனவு வந்து
விட்டதத..அந்த கடவுளுக்கு நன்ைி.. இந்த கஜன்மத்தில் நம்மம கதால்மே கசய்ய நம்
இருவமர பிரிக்க யாரும் வர தபாவதில்மே பவளம் நாம் இனியாவது நல்ே வாழ்க்மக
வாைோம்".. என்று கூை "அது நடக்காது".. என்று அவள் கூைினாள்.. "ஏன்?? பவளம் இனி
நம்மம பிரிக்க யாரும் இல்மேதய "..என நிக் கூை அவதளா, "அது முடிந்து தபான
அத்தியாயம் ..கடந்தமவ கடந்தமவயாகதவ இருக்கட்டும் என்னால் என் கடந்த
கஜன்மத்தின் நிமனவுகமள ததாண்டி எடுக்கும் எண்ணம் எனக்கு இல்மே".. "என்ன
கசால்கிைாய் பவளம்"..என்ைான் தசார்வுடன் "நான் இப்தபாது பவளம் அல்ே
பூங்தகாமத..ஒரு கவள்மளயன் பின்னால் பமைய நிமனவுகமள சுமந்து ககாண்டு
வருதவன் என கனவிலும் கநமனக்காதீர்கள்"... என்று பட்கடன கூைி விட்டு அந்த
அமைமய விட்டு கவளிதயைி விட்டாள் பூங்தகாமத..

வேந்தன் : 7
"பவளம் நமக்கு கிமடத்த அைிய வாய்ப்மப துச்சமாக எண்ணி விட்டாயா??"... என்று நிக்
தகாபத்துடன் அவள் பின்தனாடு வந்து தகட்க, "இல்மே எனக்கு அந்த எண்ணங்கதள
தவண்டாம் என்மன விட்டு விடுங்கள் என்று தான் கூறுகிதைன்"...என்க "அது தான் ஏன்
என்கிதைன் நான்???என் காதல் உனக்கு அவ்வளவு மேிவாகி தபானாதா பவளம்".. என
அவன் இயோமமயுடன் தகட்க, அவனது உமடந்து தபான குரல் அவமள உலுக்க, "
இல்மே மணியாதர இல்மே...உங்கள் காதல் அப்பலுக்கானது..ஆனால் இப்பிைவியில்
நீங்கள் ஆங்கிதேயன் ஆகவும் நான் மர தமிைச்சியாகவும் பிைப்கபடுத்து
உள்தளாம்..என்னால் உங்களுடன் இமணந்து வாை இயோது ".. என்று வேிதயாடு அவள்
கூை அவதனா, " ஏன் அப்படி கூறுகிைாய் பவளம் காதல் எமதயும் மாற்ைவல்ேது"... "அது
உங்களுக்கும் எனக்குதம மாற்ைவல்ேது மணியாதர ஆனால் நான் இப்தபாது
பிைப்கபடுத்து உள்ளது பூங்தகாமதயாக ..பூங்தகாமதயின் கடமமகள் எனக்கு உள்ளது
அது உங்கமள தபான்ை கவள்மளயர்கமள கவளிதயற்ைி எங்கள் ததசத்மத மீ ட்டு
எடுப்பதத இந்த பிைவியில் நான் பிைப்கபடுத்து உள்ள தநாக்கம்"... என்று கூை, நிக்தகா ,
"அது ஒருக்காலும் நடக்காது ..நாங்கள் கவளிதயறும் எண்ணம் எங்களுக்கு
இருக்காது..அமத பற்ைி தபச்தச தவண்டாம்..நான் , நீ ,நாம் அமதப்பற்ைி மட்டும்
தபசுதவாம்..நாடு, மதம் , இனம் இதற்கு எல்ோம் அப்பாற்ப்பட்டு நான் தபசுகிதைன்
எனக்கு என் பவளம் தவண்டும் அதற்காக என்ன விமே ககாடுக்க கூட நான் தயாராக
இருக்கிதைன்"... என்று முடிவாக நிக் கூை, அமத தகட்ட பூங்தகாமததயா, " பார்த்தீர்களா
அன்றும் இதத தபாே தான் என் மீ து ஆமசககாண்டு என் வட்டாரிடம்
ீ ஆமச வார்த்மத
தபசி பணத்மத ககாடுத்து அமைத்து வந்தீர்கள் இன்றும் அதத தபாே தான் விமே
ககாடுக்க தயார் என்று கூறுகிைீர்கள்..அன்றும் இன்றும் உங்களது எண்ணம் மட்டுதம
நிமைதவை தவண்டும் என்று நிமனக்கும் உங்களது எண்ணத்மத காணும் தபாது எனக்கு
கபருமமயாக உள்ளது மணியாதர"....என்று வருத்தம் நிமைந்த கமாைிகளில் அவள்
உமரக்க, "உன் முட்டாள்தனத்மத என்னகவன்று கசால்வது பவளம் அன்றும் இன்றும்
உன் பின்னால் சுற்றும் பருந்தாக தான் நான் இருக்கிதைன்..அது உனக்கு புரியவில்மே
எனும் தபாது எனக்கு வருத்ததம".. அவன் கூறுவமததயா தபசுவமததயா நிமனத்து
பார்த்தால் அவளால் கண்மண மூடிக்ககாண்டு அவனது காேடியில் பவளமாக
சரணமமடய முடியும் அமத அவளது நாடி நரம்பும் விரும்புகிைது.. ஆனால் அவள்
பவளமாக மட்டும் இருந்து இருந்தால் அவள் இந்தநரம் அவனது காேடியில் எப்தபாததா
சரணம் அமடந்து இருப்பாள்... அவளுக்கு ஒன்றும் பூங்தகாமதயின் எண்ணங்கள் மைந்து
விடவில்மேதய அதனால் அவன் கூறுவது தபாே அவளால் அவமள மட்டும் எண்ணி
அவனுடன் கசல்வதில் அவளுக்கு உடன்பாடு இல்மே..உண்ட வட்டுக்கு
ீ இரண்டகம்
கசய்யும் எண்ணமும் அவளுக்கு இல்மே எத்தமனதயா இைந்த நான் என்னுமடய
நிமனவுகமளயும் இைக்க தயாராக இருக்கிதைன் என்று நிமனத்தவள், இறுதியாக, "
என்னால் பூங்தகாமதயாக உங்களுடன் வர இயோது"... என்று கூை, அவதனா எவ்வளவு
தான் இமைஞ்சுவான் , "இது தான் உன் முடிவா??"... என்று தகட்க அவதளா, " ஆம்"..
என்று கூைியவள், " உங்களிடம் ஒரு தகள்வி உங்களால் நிக் என்னும் தவசத்தில் இருந்து
இைங்கி மணி தவந்தனாக இங்தக உங்கள் வாழ்க்மகமய கதாடர இயலுமா..நீங்கள் மணி
தவந்தனாக இன்மைய சூைேில் உங்கள் பிைந்த நாட்டுக்கு எதிராக வாை இயலுமா??"...
என்று தகட்க அவனால் அவளுமடய தகள்விக்கு பதில் அளிக்க முடியவில்மே..ஆம்
அப்படி இருக்க இயோதத அவனுக்கு என்று ஒரு நாடும் எண்ணங்களும் இருக்க அமத
முழுமமயாக இந்த வாழ்க்மகயில் இைங்க இயோதத இவளிடம் தவண்டுமானால்
இைங்கி தபாகோம் அமத விட்டுவிட்டு அவள் கூைியமத தபாே மணி தவந்தனாக
வாழ்க்மகமய வாை இயலுமா முடியாதத என அவன் நிமனக்க அவனது கசந்த
முகத்மத கண்டதும் அவள் மனமும் வாடியது..."உங்கமள தபாே தான் எனக்கும்
மணியாதர".. என்ைாள் பூங்தகாமத.. "உன் முடிவு இது தானா"... என இறுதியாக தகட்க
அவதளா, " ஆம்".. என்று கூை "நமக்கு கிமடத்த அைிய வாய்ப்மப நீ இதன் மூேம்
இைக்கிைாய் பவளம்..இந்த அரண்மமனமய விட்டு கசன்று விட்டால் நமக்கு இந்த
நியாபகங்கள் இருக்கும் என கூை இயோது".... "அமத பற்ைி எனக்கு கவமேயில்மே
மணியாதர".... "அப்தபா நீ என்மன காதேிக்கதவ இல்மேயா??"... என்று அவன் குமைபட
அவளிடம் பதில் இல்மே ஆனால் அவதளா அவமன நிமிர்ந்து பார்த்து, " உங்கமள நான்
தநசிக்கிதைன் ஆனால் நாம் இருவரும் இரு கமரயில் இருக்கிதைாம் "...என கூறும்
தபாதத அவளது கண்ணில் கண்ண ீர் துளி வந்து தபாக, அவதனா , " நான் என்ன
கசய்தால் என்னுடன் வருவாய் பவளம்"... என்று கிட்டத்தட்ட இமைஞ்சினான்... அவதளா ,
"மணியாதர என்மன புரிந்து ககாள்ளுங்கள் எனக்கு இந்த நிமேயில் உங்கமள காண
இயோது".....என்று கூை அவதனா , "தபா என் முன்னால் நிற்காதத..இனி நானாக உன்
பின்னால் வர மாட்தடன் ... அதத தபாே நீயில்ோத இந்த அரண்மமனமய விட்டு
விமரவில் கவளிதயைி விடுதவன்.. "என்று கூைியவனுக்கும் தவதமனதய அளித்தாலும்
அவன் கூைினான்.. அமத தகட்ட அவதளா, " இமைவா என்ன ககாடுமம இது எதற்காக
எங்கள் இருவருக்கு இந்த தசாதமனமய ககாடுத்தாய்..இந்த நிமனவுகமள எதற்காக நீ
ககாடுத்தாய் ..மைக்கும் படி கசய்து இருக்க கூடாதா ..தசரா காதல் எவ்வளவு துயரத்மத
ககாடுக்கும் என உனக்கு கதரியாதா அமத என் மூேம் என் மணியாருக்கு ககாடுக்க
மவத்து விட்டாதய ..அதத சமயம் இந்த பவளத்தின் எண்ணங்கமளயும் தசர்த்து அைித்து
இருக்க கூடாதா எங்கள் இருவமரயும் நீ பகமடகாயாக மாற்ைி விட்டாதய அடுத்த பிைவி
ஒன்று இருப்பின் அதிோவது என் மணியாரின் பின்னால் நான் கசல்ே தவண்டும்..இன்று
எப்படி நான் தவண்டாம் என கூைி அவமர வருத்தப்பட மவத்தாதனா அதற்கு ஈடாக
நான் அவர் பின்னால் கசல்ே தவண்டும்".. என அழுது புேம்பினாள்.. அப்படி இருவரும்
பிரிந்தனர்...அவள் அவமன தவண்டாம் என்று கூைியவுடன் நிக் அவள் இங்தக இருந்தால்
அவமள வார்த்மதகளால் ஏதாவது வமதத்து விடுதவாதமா என்ை பயத்தில் அவமள
மறுபடியும் தகாசம்புத்தூருக்கு அனுப்ப முடிவு கசய்தான்... ஆனால் இமடயில்
மருத்துவரான ஜாக்சன் இவர்களின் தபச்மச ஒட்டு தகட்டவனுக்கு கதளிவுை புரியாமல், "
ஒரு அடிமம கபண்மண திருமணம் கசய்ய அவளது காேில் விழுந்து ககஞ்சி
ககாண்டிருக்கிைான் நிக் "...என தமேமமயிடத்துக்கு தகவல் ககாடுக்க நிக் தவறு
இடத்திற்கு மாற்ைல் ஆகி கசன்ைான்.. அவனுக்கும் அந்த அரண்மமனமய விட்டு
கவளிதயைியதும் அவனுள் என்ன மாற்ைம் நிகழ்ந்தது என்று கதரியவில்மே..அவனுள்
எழுந்த பமைய நிமனவுகள் மமைந்து தபாயின...அவன் எண்ணங்களில் மணி தவந்தனின்
சுவடுகள் அைிந்து தபாயின.. அதத தபாே அந்த அரண்மமனமய விட்டு சிமைக்கு
கசன்ைவளுக்கும் பவளத்தின் எண்ணங்கள் மமைந்து தபாயின...என்ன அதிசயம் நிகழ்ந்தது
என்றும் புரியவில்மே..எப்படி அவர்கள் இருவருக்கும் சட்கடன்று பமைய நியாபகங்கள்
வந்தததா அதத தபாே அந்த அரண்மமனமய விட்டு அகன்ைதும் அந்த நிமனவுகள்
அைிந்தும் தபாயின..இருவரும் அவரவர் வைியில் அவரவர் வாழ்க்மகமய வாழ்ந்தனர்..
இருவரும் வாழ்ந்த இடத்தில் ஒருவமர ஒருவர் சந்தித்த தபாது வந்த நிமனவு அமேகள்
அதன் பிைகு அவர்கள் இருவருக்கும் எைதவ இல்மே.. இரண்டு வரும் கைித்து சிமையில்
இருந்து கவளிதய வந்தவமள கண்ட அவளது தாய் கண்ண ீர் மல்க, " மகதள இனி
உன்மன தனியாக விட இயோது..கசைியன் வந்ததும் உங்க இரண்டு தபருக்கும்
திருமணம்"... என்று கூை அவளும் அவளது தாய்மாமனுக்காக காத்து இருந்தாள் அடுத்த
இரு வருடங்களில் கசைியனும் கவளிதய வர இருவரின் திருமணமும் நடந்தது.. அதத
தபாே நிக்கும் ககாஞ்சம் காேம் இந்தியாவில் இருந்தவன் பின் அவனுமடய ததசத்துக்கு
கசன்று அவமன விரும்பும் கபண்மண மணம் முடித்து இன்பமாக வாழ்ந்தான்... எல்ோ
காதல்களும் இமணவதில்மேதய பே காதல்கள் ஆழ் மனதில் புமதயுண்டு தாதன
கிடக்கின்ைன..அப்படி அவர்களின் காதலும் மடிந்து தபானது.. திருமணம் முடிந்ததும்
பூங்தகாமதயும் கசைியனும் தீவிரமாக சுதந்திர தபாராட்டங்களில் ஈடுபட்டனர்.. இந்திய
நாட்டு மக்களின் தபாராட்டங்களின் பேனாக 1947 ஆம் வருடம் இந்தியா சுதந்திரம்
அமடந்தது.. பூங்தகாமதயின் 64 ஆம் வயதில் இந்தியா சுதந்திரம் அமடந்தது.. அவள்
அமடந்த மகிழ்ச்சிக்கு அளதவ இல்மே..இந்த தாய் நாட்டுக்தக பிைவி எடுத்தவளின்
பேமன அந்த கநாடி தான் அவள் உணர்ந்தாள்.. கிட்டத்தட்ட 75 வருடங்களுக்கு பிைகு
மணிதவந்தன்(நிக்) மற்றும் பவளம்(பூங்தகாமத) நிமேமய அைியா தவண்டாமா???.. இரு
மனங்களும் ஒருவமர ஒருவர் புரிந்து ககாண்டு ஒரு யுகத்தில் விதியின் சதியில்
பிரிந்தாலும் மறு யுகத்தில் இவர்கதள விதிமய உருவாக்கி பிரிய அடுத்த யுகத்தில்
அவர்கள் இருவரும் அவர்கள் யார் என்தை உணராமல் இருவரும் தசர்ந்தனர்..ஆம்
இப்பிைவியில் ஸ்ரீராமன் ஸ்ரீததவியாக பிைந்து உள்ளனர்..இருவருக்கும் பமைய
நிமனவுகள் ஒன்றும் நிமனவில் இல்மே என்ைாலும் இந்த யுகத்திலும் இருவரும்
இமணந்து உள்ளனர்..காதல் என்ை அற்புதமான வமே எதிர் எதிர் துருவங்களான
இருவமரயும் அைகாக இமணத்து விட்டது.. மணி தவந்தன் அரண்மமன என்று பமைய
பாரம்பரியத்மத நிமே நிறுத்தும் வமகயில் இன்றும் பைமம மாைாமல் காட்சி அளித்து
ககாண்டிருந்தது அந்த ஓங்கி உேமக காணும் அரண்மமன... அதன் வாயிேில் நின்று
புமகப்படத்மத எடுத்துக்ககாண்தட தன்னுடன் ஒருத்தி வருகிைாதள என்ை நிமனவு கூட
இல்ேமால் அரண்மமனயின் எைிேில் மயங்கி அரண்மமனக்குள் கசன்ைான் ராம் என்கிை
ஸ்ரீராம்.. அவன் பின்னாதே ஓடி வந்த ஸ்ரீததவி, " காதேிக்கும் தபாது நான் தான் அவன்
பின்னாடி சுத்திதனன் இப்தபாவும் என்மன தான் சுத்த மவக்கிைான்".. என
புேம்பிக்ககாண்தட அவள் வர, "தெ ராம் என்ன டா இது உன்மன துரத்தி துரத்தி
காதேிச்சு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா நீ இப்படி தகாவில், மியூசியம்ன்னு சுத்திட்டு
இருக்க?? "... என தன் காதல் கணவனின் ததாளில் சாய்ந்தபடி குமைபட்டு
ககாண்டிருந்தாள் ஸ்ரீததவி.. "எனக்கு இது தான் தவமேன்னு கதரிஞ்சு தாதன கல்யாணம்
பண்ணிக்கிட்ட தபபி"... என்று அவனும் கசல்ேம் ககாஞ்ச அவதளா அங்தக மியூசியத்தில்
சுற்ைார் பற்ைி கூட கவமேப்படாமல் அவனது கழுத்து வமளவில் முகத்மத புமதத்து
கமல்ே எம்பி அவனது கசவியில் , "அதுக்காக ெனி மூன் வந்த சமயம்னு கூட
பார்க்காமல் தகமிராமவ தூக்கிட்டு நிற்கிை??? என்மன தூக்கிைமத விட்டிட்டு "... என்று
அவள் அவனது கசவியில் கூறுவமதயும் காமிராவில் அைகாக படம் பிடித்து ககாண்டான்
ராம்... பின் அவளது இமடயில் மகமய தபாட்டு வமளத்து பிடித்து , "இந்த
மியூசியத்துக்கு வரணும்னு கராம்ப நாளா ஆமச டி.. தகள்வி மட்டும் தான் பட்டு
இருக்தகன் இந்த இடம் கராம்ப அைகா இருக்கும்ன்னு..ஆனால் இன்னிக்கு தான் வர
முடிஞ்சது அதுவும் உன்மனயும் கூட்டிட்டு தான் அதுவும் உன் கூட பாதரன் எவ்வளவு
அைகா இருக்குன்னு "...என்று ராம் கூை "நான் இருக்கும் தபாது இமத பார்த்துட்டு
இருக்கிதய ராம்".. என கநாந்து ககாண்டு," நீ இமததய கட்டிட்டு அழு உன்மன மாதிரி
முசமட தபாய் எனக்கு எப்படி தான் பிடிச்சததா கதரியே நான் ரூமுக்கு தபாதைன் நீ
தபாட்தடா எடுத்திட்டு இங்தகதய இரு"... என்று தகாபமாக கூைி விட்டு ஸ்ரீததவி அவமன
விட்டி விேகி கசல்ே அவதனா அவமள பிடித்து தன்பக்கம் இழுத்த ஸ்ரீராம் , "அப்படி
என்ன டி தகாபம் உனக்கு??".. என்க "உனக்கு நான் உன் பின்னாடி வந்தா உனக்கு விமே
இல்ோமல் தபாயிடுச்சு ராம் பார் என்மன கண்டுக்கதவ மாட்தடங்கிை??"... என்று
குமைபட்டு ககாள்ள "தெ ஸ்ரீ என்ன டி லூசு மாதிரி உளைிட்டு இருக்க??"... "நீ இல்ோமல்
என்னாே இருக்க முடியும்ன்னு உனக்கு ததாணுதா?"..என்று அவன் சீரியசாக தகட்க
"ப்தரா இந்த வாய் வார்த்மத எல்ோம் நல்ோ தான் இருக்கு ஆனால் உன்கிட்ட கசயல்ே
ஏதும் இல்மேதய பா"... என அவமன அவமள சீண்ட "ஓ அப்தபா இந்த வாயாதே
வார்த்மதகள் இல்ோமல் கசால்ேி புரிய கவச்சிடதைன் "...என கூைி அவமள விழுங்கும்
பார்மவ பார்க்க அவனது பார்மவயின் அர்த்தம் புரிந்தவள் தவகமாக அவமன விட்டு
ஓடினாள்... அவதனா அவள் பின்னாதே கசன்று யாரும் இல்ோ இடத்தில் மவத்து அந்த
மியூசியத்திதே தன் காரியத்மத சாதித்து ககாண்டான் ஸ்ரீததவியின் ஸ்ரீராமன்..
**** சுபம் ***