Fallen Vampire On My Bathtub

First Bite (edited version)
POSTED: February 29, 2012
EDITED VERSION: February 5, 2014
Written by: OreoPepper
-----------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------
"LET GO! YOU FREAK!" sigaw ko sa lalaking pilit humihila sa akin.
Kahit yata magsisigaw ako ngayon, walang makakapansing may babaeng nangangailanagan
ng tulong. Sa ilalim ng makukulay na ilaw at sa malakas na tugtugan, walang
makakapansin sa isang tulad kong binabastos ng isang estranghero.
"SABI NA KASING LET GO EH!" galit na sabi ko matapos kong isampal sa kanya ang
palad ko.
Nagbago ang iekspresyon ng lalaki from perv face to perv with mad face.
"How dare you slap me?! are you playing hard to get? Masyado ka namang OA! Come on
now!" asik niya sa akin saka patuloy akong hinila papalapit sa kanya.
I threw an obvious disgusted face but to no avail, the guy is oblivious. He

thought i am truly wanting his presence.
"Shit! I told you I am not going with anybody! Let me go of me!!!!"
He pulled me closer as if he was hugging me but from my point of view, he was

blocking my way to escape. I got the chance to see clearly his face, actually, he's
not that bad, he's cool and appealing but not to me, i got this instinct that he's
into sex plays and he'll just make me like one of her playmates to warm his bed.
Like, he thought i would jump into his offer. Kahit kasing gwapo man ng kahit sino
ang magyaya sa akin, i am not that shallow to ruin myself.
Ganito kasi ang makikita mong impression sa mga bars and superclubs, lalo na sa mga
high-end bars na pulos mayayaman na katulad ko ang laging laman. Dirty, Rich,
Popular and Liberated teen agers. They do not invest well with the use of their
bodies, lalo na ang mga babae, parang fast-food chain mo maihahalintulad ang ugali
ng mga tao dito. Boys, take out girls they are newly acquainted. The ever infamous
One-night Stand is viral inside this damned place, but i'm enjoying it actually,
lalo na kapag stress ako. That ia why i found myself forced by some brute to be
taken somewhere.
"AH SWEETIE, I AM NOT GOING TO BITE YOUR PETTY LITTLE STATEGIES! NAKAKAPIKON KA NA!
ARE YOU DOING THIS PARA MAG-STAY AKO SAYO AS BOYFRIEND MO?! HINDI AKO FOND WITH
HARD TO GET GIRLS FOR YOUR INFORMATION! KAYA TARA NA!" he again tried to pull me
out of the bar but i kicked his balls making him growl and loose his posture.
Napakapit pa ito sa bar counter at namimilipit habang hawak ang lower part.
Aktong babawian na niya ako at sasampalin kaya agad akong umiwas and with that
gesture, napasubsob ang lalaking yon sa isang table malapit sa mga bouncer and i
dont know i felt relieved nang mapansin na ng mga ito na may commotion behind them.
When they started to hold the guy, i immediately took few steps behind para
makaalis na at makatakas. And when i confirmed they are oblivious of my presence, i
ran away.
Pero hindi rin ako nakatakbo dahil may pumigil sa akin.

Pagharap ko, isang gwapong nilalang ang galit na nakatingin sa akin. Bumaba ang
tingin ko sa damit niya na basang basa at sa kamay niyang nakataas at may hawak na
empty glass. I gulped knowing i have created another mess within just a minute!
I got scared seeing how dark his eyes are. I just gave a soft yet nervous chuckle
and utter my apology then started to walk away. I was praying he'll let me go but i
am just in my unfortunate day, he dragged me outside. Compared to the first guy, i
can't stop this one. He's too strong.
Itinulak niya ako sa pader, shit and damnation! I felt my back got beaten with just
that! He's too strong and mad!
I got the chance to see his face when the street light flickers and i can't
explain how i began to feel high when i stared at his deep dark eyes.
I glimpse on his back where i saw three guys surrounding us...probably his
companion.
"uh....so-sorry about your shirt. I did'nt mean to---"
"yes you mean it, and you have to pay me" sabi niya sa akin
"A-Ah o-kay. Sure, i'll just get my wallet naiwan ko kasi sa sasakyan"
My knees weaken when he pushed me once more, so i leaned and balance myself not to
fall. My back is surely beaten knowing i wear a backless dress. The cold wall is
pressing into my back.
"No, actually you could do better" I saw him smirk.
Oh no, ito na nga ba ang sinasabi ko eh, mapapasubo na naman ako.
"Romanov, anong gagawin mo?" tanong ng kasama niya na nag-aalala
"Rom! Bawal yang gagawin mo!" sabi nung isa pa.
I saw how concerned they are. Sana naman, tulungan nila ako, i am fed up with boy
problems hindi ko na kayang lumaban sa isang ito.
"GET OUT OF HERE!!!!" sigaw nung Romanov, nanghina ako lalo when the two started to
walk fast at sumunod naman ang isa a seconds later. Kahit mukha silang woried sa
akin, i hate them for leaving me here!
He leaned to me, kinulong niya ako sa braso niya. If you could see us, maiisip mo
na we're making out dahil sa posisyon namin. No bouncer or superhero would ever
think i need a rescue.
"I'm sorry okay? Just please let me go? I am truly having the worse night and
people, don't include youself anymore" i plead but i received a chuckle from him
"No, i won't do anything harmful, only just a sting" he teased
Kinabahan na ako, i am so tired and weak to fight and find an escape. Adding the
fact that he's also strong, and i am just a young woman. I have no fight.
He stared at me while leaning his face, gusto kong umaiwas at bumaling sa ibang
direksyon pero hindi ko magawa, i am locked within his eyes. Akala ko hahalikan
niya ako but he kissed my neck and whispered something. That's when my sight
blurred, siya lang ang nakikita ko. I feel drowsy and dreamy and all. I feel so
high.
I felt his breathe on my neck. Still, hindi ako makagalaw. He took a peck on my
neck then nakaramdam ako na parang may matulis na bagay na pumatong sa leeg ko.
"...just a sting honey"
"Stop that Romanov"
I saw a figure coming towards us and the next i knew i fell on the ground with my
eyes open but nothing to see.
========================================================================
Second Bite (edited version)

POSTED: March 1, 2012
EDITED: February 5, 2014
-----------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------
Lucas Martin's POV
"Stop that Romanov" sabi ko ng makarrating ako sa sinabing lugar ng tatlo.
"you're here.....again" mapangutya niyang sabi sa akin.
I found the girl lying on the ground, widely awake but not with herself. This isn;t
the first time, since that day he changed. And i am responsible for it. I didnt
took care of him when he needed that and then this Romanov came.
"alam mong bawala ng gagawin mo." sabi ko. i leaned on the car habang nakaharap sa
kanila. Sanay na ako kay Romanov, i dont tend to be superior but i can be in
control with him. Like how i control others.
Romanov practiced illegal use of hypnotism, he was doing this a long time ago with
few girls he hooked up in bars. Good thing about this is, he's not killing them,
they are just turning, which is the bad thing.
Mabuti pala at nakarating ako agad kung hindi, madadagdagan na naman ang mga
tatrabahuhin ko. And another soul is wasted.
Humiwalay siya sa babae saka ako nilapitan para suntukin but unfortunately, my
senses are very active. The previlege of being me. Naiwasan ko ang suntok niya at
nasalo ang kamao niya. Hinigpitan ko ang hawak duon kaya napailing siya sa sakit ng
iikot ko ito dahilan para maipit ang ilang buto at ugat sa kanyang kamay. I am
strong than him, yun ang iniisip ko lagi dahil hindi pwedeng maging mas malakas
siya sa akin, or else we'll be all damned. Wala nang kayang pumigil sa kanya kapag
nangyari yun.
"Mas malakas ako sayo Romanov, at ang batas ay hindi dapat nilalabag."
"Nakikialam ka na naman Lucas." sabi niya
I threw his fist in the air, and faced him with authority blasting from me.
"pasalamat ka pa nga sa akin Romanov, i just saved you're ass from Madonna" sabi ko
He just smirked saka tumalon paalis.
awtomatikong lumapit ang katawan ko sa babae nang marinig ko ang matinding pag-
ungol nito. She almost lost her balance but i got her on time.
Luminga linga ako sa paligid, hoping to see the three around pero wala na sila,
they might have followed Romanov like how i ordered them.
I paused for a while thinking what to do with this girl. I carried her at isinakay
sa backseat ng kotse ko saka ako nag-isip muli kung ano ang gagawin ko. I can't
leave her outside, i just saved her to be taken advantage by others dahil
unconscious siya.
"Oh? Naka-alpas pala yan kay Romanov?" Kael, my bestfriend said nang maabutan ako
na buksan ang backseat.
"Malamang, nandito sa kotse ko eh" I tried to hint an annoyed sound from me, siya
lang kasi ang wala kanina bukod kina Ugi, Marco at Carlos. Siya lagi ang nowhere to
be found at late sa mga aksyons at misyons.
"Romanov sure is mad. Talsik sina Carlos kanina eh" nakatawa pa ito habang umiiling
iling.
Romanov became short tempred and mean. He's too selfish kaya palagi namin siyang
kasama. Madonna asked us to guide him para hindi masira ang anumang naayos na mula
pa noon. And as much as possible one of us should be a look out from everything he
got on.
Romanov's my former bestfriend. My childhood buddy, but ever since that day came,
nagbago na siya. From that moment, when he first tasted human blood, sumiklab ang
takot sa lahi namin. He couldn't help it. Within a droplet of blood on his tongue,
nag-iba agad siya. He took his soul, i could see it with his eyes kapag kausap ko
siya. He's so empty and cold. But i know better, he's lost.
From the first encouter of human blood, naghangad pa siya muli. He resist the
blood we usually had---animal bloods. He's thirsty for more.
I got back to my senses when the girl growled again, i carried her and found Kael
staring at me.
"where to go?" tanong sa akin ni Kael
"taking her home" sagot ko sa kanya and put her on the passenger's seat saka ako
umalis at nag-drive paalis.
I have no specific place for her, i just found myself driving with no destination.
Minabuti ko na dumaan sa drive-thru at nag-order ng coffee and a sandwhich, i
better
Drive ako ng drive, hindi ko naman alam kung saan dadalhin ang babaeng toh.
Minabuti ko na dumaan sa drive thru para naman makausap ko ang babaeng toh at
maiuwi na.
I parked and roamed my eyes with her, Romanov have this specific taste. He always
make sure the victims are beauitful and tanned, like her.
But this one is quite different, sabi nga tatlo kanina, she just bumped onto him
and spilled a beverage with Rom's shirt a nakipag-sagutan pa. Not the usual meet up
with his victims. He's always nice to them kaya walang bakas ng panlalaban ang mga
ito when he finally sucked them.
She's outragously beautiful.
She moaned at napansin ko ang pangungunot ng noo niya. This always happen to
Romanov's victims. Kapag nababali na ang connection nila sa isa't isa, the victim
will be in the stage of hang over. I tried to wake her up, pero nagkamali ako dahil
naitulak ko siya ng bahagya causing her to bump her head on the window.
She opened her eyes and uttered a growl. Nasaktan siya. "I'm sorry"
"Saan ka nakatira?" tanong ko when she stared at me, inabutan ko siya ng coffee and
she just accepted it with locked eyes with me.
Hindi siya nagsalita, she's still on the process of untying the bond with Romanov's
hypnotism. Wala pa ito sa sarili.
I just drove hoping for destiny to find her place.
Third Bite (edited version)

-----------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------
Irs's POV
I can't walk straight. I am sure i didn;t get my self drunk last night at lalong
hindi ko maala na sumama ako sa kahit sino, except with the part when a dark-eyed
buy. He was my last encounter and my last memory.
Napapadyak ako sa frustration. I found myself this morning with unfamiliar room.
Pilit kong inaalala kung sumama ba ako sa sinuman o nalasing ba ako. Am i drugged?
I just found a piece of note sa noo ko na sinasabing umalis na ako when i woke up.
I am so annoyed i almost wrecked the house!
Ibinagsak ko agad ang katawan ko ng makapasok ako sa kwarto ko. Mabuti na lang at
lunch break ng guards kaya nakapasok ako. It's already pass noon, and i can really
feel how dirty i am. Ang lagkit lagkit ko and all. I badly needed a shower but i am
too tired to leave the bed.
My room is so quite i am almost in my paradise when the door opened and noises cam
when that person started to fire sermons with me.
"Saan ka natulog kagabi?" Nakataas pa ang kilay nito
Tumagilid ako ng higa sa kama. "Somewhere"
"Ikaw na bata ka! Kapag umulit ka ng ganitong uwi, isusumbong na kita sa lolo mo!"
sermon niya sa akin
Natulilig na ang tenga ko. Gusto ko na matulog, from all the bad shts from last
night, waking up with someone's house! i feel so tired walking my way home sa
katirikan ng araw! I wanted to scream that to her face but she's Ms. Perigrin,
she's still my guardian inside my school. And she's too old, i owe her respect. So
i just shut my eyes and ignored her.
"Ipinagbilin ka sa akin ng mga lolo mo, aba! Ito ba ang tamang oras ng pag-uwi----"
"NAMAAAAN! Naka-uwi na ako! Nalasing lang ako kaya nakatulog na ako kung saan ako
nakaupo. Yun lang! Kung manermon ka naman parang ginabi ako ng uwi! HELLO! Umaga
na! Ang AGA KO KAYA UMUWI!" With that nagtaklob na ako ng kumot para wala na ako
marinig kung segundahan man ako nito ng sermon.
"NAKU! ikaw na bata ka!!!"
Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib ng marinig kong sumara ang pinto. Finally!
A quite time!
"Psh. Magsusumong kay lolo? Go ahead! make him go home" asik ko habang nakatingin
sa malaking picture frame sa kwarto ko where i can see my 18 year old self and my
too old grandfather.
Seeing that picture always remind me how powerful i am carrying the name Ira
Czarevna Valdez. Beside the picture was the big glass window where i can clearly
see the whole view of my school. Ako na ang humawak nito when i turned 18. Lolo
said my parents build this school exclusively just for me, kaya sakin na niya ito
pinahawak. And also, to train me. Maliit pa ang trabaho ko sa University compared
to the big responsibilty Lolo will gave me as the LAST HEIR. Ako na lang natira. I
took a Tourism course kahit dapat ay Management, pumayag naman si Lolo so wala na
anamn itong kaso. Basta hindi ko pababayaan ang univeristy he's cool with it.
Si Ms. Perigrin ang guide ko at ng condo ko. When i turned 19 at gamay na gamay ko
na ang university, nagpatayo ako ng sarili kong building ng condominuims for my
sorrority sisters. She's actually nice, inaalagaan niya ako it's just that, she's
too old fashion and strict.
My building consist of 4 floors. I'm staying at the 4th floor which is the pent
house, i occupy the whole place and it's highly secured. the 3rd floor naman ang 20
condo units for my sorrority sisters. The 2nd floor is where the meeting hall is
located and other offices and that's where Ms. Perigrin is also staying. The lobby
is where the gym and activty rooms are, backyard is prestigous with an olympic
sized pool and bunggalow huts. This is where we ussually do our parties. Behind our
fences is where the Bloody Lips Gang are, i don;t personally know them all but some
informations gave me creeps. The group name says all the impression you will have,
creepy, creepy and creepy, yet they have tons of members and fraternity and
sorrority buddies! Some of my sisters are friends with them. The Fraternity leader
owns 30% of the stocks and he's the second major stockholder.
Alpha Omega is exclusively for elite students of my school.
Minsan napapaisip ko, when did i ever allow to have gangs in this school? Although
they are considered high class gangs eh mukhang hindi ko sila pwedeng i-tolarate.
Gangs supposed to be involve in such fights? And as the owner of this school, i
won't allow any of my students to be involve in such fights.
From all the thoughts running inside my head, i fell asleep.
"..try to smell her, try to smell the alluring scent of a virgin."
Napabalikwas ako ng higa, i was panting while scanning every inch of my room. I
know i heard it. It was almost reality, i felt the breathe touching my skin. But
maybe, just maybe it was just a dream.
Tumingin ako sa wall clock ko it's already 9 in the evening, kahit madilim kitang
kita ko pa rin ito dahil sa liwanag ng buwan. Napakunot noo ako "i thought i closed
the window?". I remember it was close when i stared outside.
I felt the need of a bath nang maramdaman ko how viscous my skin is.
I prepared a bubble bath. I got this dreary memory of my childhood with my mom.
Sabay kaming nagbabad sa bathtub and she was combing my hair.
I lit the scented candles, narerelax ako sa twing nalalanghap ko ang vanilla scent
ng Yankee candle, and how magnificent my bathroom is. Nasa gitna ang round silver
bathtub, ang ceiling na katapat ng bathtub ay glass para kita ko ang langit and
luckily, stars are scattered.
I removed the locked from my dress and let it slipped down, habang nagtatanggal ako
ng natitirang saplot, i felt something. Like someone is staring at me. Instinct
says. But its impossible someone's here. Bukod sa high end ang security ko, walang
makakakyat para makasilip sa bintana. Hindi ako nagpalagay ng veranda sa building
na ito, only big windows. I am not with verandas.
I sighed my relief when i felt the warm water dominating my body. Dahan dahan
kong nilubog ang sarili. I stared at the stars, how come they're so far? Nung bata
pa ako, i tried to grab one, umakyat ako sa puno but unfortunatley hindi stars ang
nakuha ko kung hindi scars. Ms Perigrin was like a lunatic ng hindi tumigil ang
pag-agos ng dugo sa tuhod ko.
I was about to fall asleep when i heard a loud noise. Nagbalik ang ulirat ko ng
marinig kong malapit lang sa paligid nanggaling ang ingay. i triedn to ignore it at
baka may nagpaparty lang sa labas, i stared at the stars yet i found seomthing
weird, it was like its a meteor coming down so fast. Nanlaki ang mga mata when I
saw how the glass roof broke into pieces. Naglaglagan ang basag na salamin sa akin
and i saw the water become red. Nakaramdaman ako ng hapdi sa magkabilang braso ko
at sa kanang pisngi.
I was shocked yet stunned.
the cause of my broken glass roof is now in front of me. With me. In the bathtub.
He just fell on me, in my bathtub!
Fourth Bite (edited version)

-----------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------
Chapter 4
He was on top of me, i stiffened as we both encountered each other's eyes. I stared
with his ash gray eyes which made me swayed by just staring at them. We were gone
for a slpit second like it was the most precious moment of us.
GOODNESS! he fell on me! I am naked! My senses came back.
I screamed as i pushed him kahit naramdaman ko ang ilang hapdi sa bahagi ng katawan
ko. My movement only caused the other shattered glass punctured my skin.
"Shit!" tapos tinakpan niya ang bibig ko. Nanlaban ako, pinaghahampas ko siya pero
nadaganan niya ako at lumubog ako sa tubig na kulay pula na dahil sa dugo ko.
He's killing me. This is the first time i wanted Mrs. Perigrin to just come
unannounced, i wished her to be inside this room!
"He---lp!!" i'm tryingmy best to scream but he's too strong.

"I'll let you go if you're not gonna scream" bulong niya
If i were to say yes, i am not guaranteed that he will keep his word, and if i
continue fighting where i know i'm losing, i'll just shorten my chances to live and
escape. Then i slowly nodded my head.
Inabot ko ang towel na nasa ibaba lang ng tub saka ko ipinulupot sa katawan saka
dali daling tumakbo pero naharang niya ako. Ini-lock niya ang pinto. Humakbang siya
papunta sa akin kaya napaka-step back ako. This is what i thought, no matter what
you choose, the killer will always hunt you down.
The guy in front of me is somewhat familiar, he's about my age i think.
"don't come near me!" i immeadiately grabbed a piece of shattered glass and point
to him
"i won't hurt you, just don't scream" sabi niya sa naiinis na tono.
Paano kung bigla niya akong atakihin? Wala akong kalaban laban sa kanya! This glass
won't even reach his colon if i were to stab him!
"Sino ka? Bakit ka---bakit nasa roof kita? Naninilip ka ano?!"
papaano siya makakaakyat ng bubong ko? Wala namang hagdan papunta dun o kahit anong
daan. I don;'t have anny verandas of bricks he could step on. My building is
moderned, glass walled.
"Hindi ah! I was--i was"
"You were sneaking around?! Magnanakaw ka!"
"Will you shut you mouth r else i'll rape you"
"You wouldn't do that If I were you!" sabi ko sa kanya then i immediately grabbed
the trophy behind me, dropped the glass and attacked him but unfortunately, he got
me.
He grabbed my arms. He's too strong i can't let go!

Nanlaban ako kanya, pilit kong hinihila ang kamay ko. At dahil sa kakagalaw ko,
nag-loose ang kapit ng towel and it fell. Natigil kami pareho.
I knew he's staring at me! I took few deep breaths and collected my urge to finally
kick his ass.
"WAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!! BASTOS! BASTOS! BASTOS!" pinagbabato ko siya ng kung

anong mahawakan ko. Pinagpapalo ko naman siya ng isang kamay ko dahil yung isa ay
nakahawak sa towel para hindi ulit malaglag.
"stop! stop! I SAID STOP!!!!!"
I did stop. He just shut me with his lips. I froze to death!
Fifth Bite (edited version)

I'm a very good plot maker but never a story maker.
POSTED: April 16, 2012
-----------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------
Chapter 5
His cold lips were glued to mine. I tightened my grip to my towel and wanting ti
push him but i lost all my strength.
Dun ko napansin na nasa balikat na niya ang kamay kong kaninang pinanghahampas sa
kanya. I immediately took step back.
"I told you to stop" sabi niya sa akin na para bang sinesermonan ako. The nerve!
I lost balance at napaupo na lang sa gilid ng kama. HIndi ko ma-absorb lahat ng

nangyayari, i should be crying and feel violated but i don't! I actually dont have
any feeling of prostest!
Bakit ba hindi ako natatakot sa lalaking ito? Why am I so calm? Sa pagkalaglag pa

lang niya sa akin mula sa glass roof dapat nagkaripas na ako ng takbo pababa eh,
pero hindi ko yun ginawa, yeah I did pero once lang. Masyado yatang palagay ang
loob ko dito sa lalaking toh.
Sa lalim ng iniisip ko, hindi ko napansin na nasa tabi ko na siya. Napapitlag ako
ng hawakan niya ang balikat ko. Anu na namang balak niya?!
"chill! Gagamutin ko lang yung sugat mo, nauubusan ka na ng......dugo ee" His eyes
were darken and his lips are parted, from the looks of him, he was like fighting
the urge to smacked me.
Kinuha niya ang maliit na alcohol mula sa kit tapos inilagay sa cotton at walang
pasintabing idinampi sa likod kong puro bubog! Nahampas ko siya at napabalikwas ako
sa sakit. Lumubog pa lalo ang mga bubog sa balat ko.
"Tan*ina! Walangya! Uubusin mo ba dugo ko?! Tanggalin mo muna yung mga bubog tanga!
Walangya ang sakit!" bulalas ko.
Nataranta siya saglit pero bumalik din siya at sinunod ang sinabi ko. "sorry, I'm
not use to this kind of things" he said with a gentle voice.
"Kunin mo yung tweezers dyan" utos ko saka ako tumalikod at ibinaba ng bahagya ang
tuwalya.
He did the procedure well, wala akong naramdaman na kahit ano sa gaan ng kamay
niya. I just let him touched me, noong nalaglag ako sa puno, halos kagatin ko na
ang nurse na gumagamot sa akin, kahit ngayong college, hindi pwedeng hindi manginig
sa takot ang mga taong gusto madaplisan ng balat ko.
"who are you?" tanong ko habang nilalagyan niya ng betadine ang likod ko.
"I'm Lucas, the one---nevermind. I'm just living right next to this building" sagot
niya
"You're a member of BLG?" talaga? He doesn't look creepy and all the rumors i
gained. I created this little accusation that he's an outsider at nagpapanggap lang
na student ko to gain access!
"don't look at me like that. Member ako dun, hindi kami creeps okay? Those are just
rumors from the other gangs" sabi niya
I didn;t utter a word kahit nagulat ako na nabasa niya ang naiisip ko.
"Goodness, its written all over your face, you don't need to speak your thoughts"
then he smirked
Damn good looking culprit.
Lucas Martin's POV
I am not calm at ll! No man could ever be this calm kapag may kasamang katulad
niya! specifically, a naked woman only with her towel! Lalo pa ngayon, I'm treating
her wounds. Masyado bang manipis ang balat niya para dumugo ng ganito? Mabilis na
tumitibok ang puso ko, parang yung pulang dugo na umaagos lang ang nakikita ko.
Suddenly I feel thirsty. But I remain calm, resisting the urge to suck her on her
beautiful neck.
It's his entire fault. Bakit ba ako ang naatasan na bantayan ang lalaking yun? Lagi
na lang siya ang nagdadala ng problema. If he werent tempted back then, this would
never happen. He wouldn't suffer!
After treating her, I bid my goodbye. Hindi ako sa pinto dumaan kahit she insisted
na duon ako dumaan, I immediately jumped from the window when she turned her back.
Tumakbo na ako nagtago sa puno malapit sa mga jacuzzi para hindi na niya ako
makita. I saw her wandered her head sa bintana.
Nang sigurado na akong wala na siya, I jumped oof the fence at pumasok sa dorm.
Kunot noo akong pumasok ng dorm at inakyat ang pinakaitaas, kung saan kaming anim
lang ang nakatira. We invested 30 percent share sa school na ito kaya we can do
what we want. Money matters.
"where is he?" agad kong bungad sa kanila.
"Madonna got him, tinawagan ni Carlos si Madonna, hindi na namin alam ang gagawin
eh." Mahinahon na sagot ni Kael
"Saan siya dadalhin ni Madonna?" tanong ko, Rom is still my brother, not by blood
but we're on the same specie.
"Don't worry, kumbaga dito, nasa rehab siya. Yun nga lang, mas masarap pa yata ang
ma-rehab dito kaysa duon" sabay tawa pa ni Ugi, ang palabiro sa barkada.
"LUCAS!!!!! Ano?! Anyare dun sa babae? Walanya naman sa pagkakakapit nun sa malas!"
sabi ni Carlos na natataranta kakapindot sa cellphone niya.
"She's alright, don't worry" then Marco tapped my shoulder
"She should be, alam mo naman ang kahihinatnan ng babaeng yun kapag nagtagal" sabi
niya
Tumango na lang ako.
Normal POV
Weird pa rin ang feeling ko hanggang ngayon, ewan ko ba. I just can't get that guy
off my mind. Ang baduy but its true, nalilito ako. I have this feeling na pwede
siyang pagkatiwalaan eh. Kung saan nanggaling yung trust na yun? Ewan ko, strong
feeling lang.
Nang umagang yun, nagpatawag ako ng mga karpintero para ayusin yung glass roof.
As usual, naghysterical na naman si Mrs. Perigrin. Pero nilayasan ko na lang siya

at pumasok sa klase ko.
Hindi ako ganun kasosyal para gumamit ng kotse para makapasok sa school. Two blocks
away lang naman, sasayangin ko pa ang gas.
I walked my way under a covered pathway, katirikan ng araw, nagsisi ako at hindi
ko nadala ang payong kanina. Ipa-renovate ko kaya ang school?
"look! The queen is here!" bulong ng isang babae di kalayuan sa akin.
"OMG! She's wearing the dress I've been dying to have!" sabi naman nung nasa
kabila, anong nakakapangpakamatay sa gold dress na toh? I rolled my eyes at
disbelief.
"IRRAAAAAAA!!!! RAAAAAAAAAA!!!!!"
Kunot noo akong lumingon sa mala-armalight na bunganga ng bestfriend kong si Jecka,

but I prefer to call her "Oi Ekang!!!!!" just to piss her sometimes.
"shut up! Don't ever call me that!" then she handed me her phone
"what am I gonna do with this?"
"well, Ms. Ira Czarevna Valdez, you have eyes" then she flashed her what-the-eff-
just-read-whats-on-my-phone!
"Holy c--! Who the hell did this?!" sigaw ko causing the eyes around focus on me.
It was me, leaning against the wall with some guy lifting me up. Sa itsura ko sa
picture na toh, mukha....hindi....TALAGANG BANGAG ako dito.
What the eff! The caption says: The Queen has been spotted with this guy late night
at the 89 disco.
Then I scrolled down and found out more pictures of me...ME! Getting inside his
car. Maraming shots! Goodness! I didn't know I'm also a hot stuff on paparazzo's
lenses!
Then the last shot made me hotter. It was me getting inside the dorm. I was more
like sneaking in this picture. And I look awful with my hair messed up!
The caption under the photo?
The university's Queen been laid up all night? With the looks of her, she looked
like she joined a porno party. *insert evil smirk of the writer here*
I can't believe this! Whoever did this shit, she better clean this up or I'll threw
hell's shits on her. I gripped her phone habang nagiisip kung sino ang puwedeng
maypakan nito. I can't have a dirty reputation! I am the school's director! i have
an image to maintain dahil ako ang heirress ng Chavez Pharmaceuitcals!
"Wait..." napatigil ako at hanablot ulit ang iPhone ni Ekang. Tinitigan kong maigi
yung lalaki. Nakatalikod lang siya sa lahat ng pictures, yung iba naman ay
side--------------------------
"Fck"
"You know him?" tanong sa akin ni Jecka
"think so.."
Lumapit ako kay Ekang at iniabot sa kanya ang phone. I stepped forward para malaman
ng tao sa paligid that I'm going ton say something and when IRA wants to say
something, everyone should LISTEN.
"does anybody here knew who did this?" then I pointed at Ekangs phone.
Nakita ko ang pamumutla sa mga mukha nila. It's as if they're hiding something.
No way. They're going to hide something with Ira Czarevna Valdez?
Tumaas ang kilay ko at lumapit sa isang babae. Napaatras ng kaunti ang mga kasama
niya. "ikaw. Kilala mo?"
"ah eh....h-hindi....p-po......" I glared at her. "...y-yata?"
See? They're hiding something. They're protecting something or someone.
"yata? Alam mo ba kung anong pinaka ayoko sa lahat?" bulong ko pero rinig pa rin
ako ng tao dahil sa tahimik ang lugar at ako lang nagpoproduce ng ingay.
"a-ano?"
"MGA SINUNGALING." Mas lumapit pa ako sa kanya para matitigan niya ang mga mata
kong nagaapoy na sa galit.
"M-miss I-ira! Pa-pasensya n-na! H-hindi ko kayang magsalita! Lahat po kami dito
hindi kaya!" napaluhod siya at napayakap sa binti ko. Ano ba? Does she have any
more dignity? Wala akong sinasabing lumuhod siya.
"bakit? Natatakot kayo sa kanya? Mas natatakot kayo sa kanya kesa sa akin? Sige,
matakot na kayo sa kanya. Basta iimpake niyo na ang lahat ng gamit niyo at
magsilayas kayo sa university ko!" sigaw ko sa kanila.
I really don't mean it. I just don't like it when someone under my school is being
bullied. I am a bully pero dun lang sa mga taong bitchy at mayayabang.
May lumapit na grupo ng babae at mga lalaki sa akin.
"Marie, mas safe tayo kay Queen." Sabi nung isa. Anong ligtas?
"Ligtas? Bakit? Anong meron?" tanong ko.
Sixth Bite (edited version)


-----------------------------------------------------------------------------------
------------------------------
Chapter 6
Kung nakakapagpatibag ng pader ang papel, malamang gumuho na ang buong 5th floor.
Napahimas ako sa batok ko sa sobrang inis. Gusto kong makasakit ngayon, literal and
physical. I'm really pissed! Sa totoo lang.
"Pa-pasensya na Queen, na-natakot kasi kami sa ka-kanya-----"
Napahakbang sila paatras sa takot ng ibaligtad ko ang mesa. Ganito ako magalit,
talagang inilalabas ko kung anong gusto kong ilabas. Ekang Is used to it. Kaya nga
ng mapansin niya napadiin ang hawak ko sa edge ng mesa, iniiatras na niya ang upuan
niya saka itinuloy ang pagne-nail file niya.
"may utak kayo diba? Bakit hindi niyo yan ginagamit? Yan ang hirap sa inyo, may
nakaangat lang ng bahagya, natatakot na kayong matabunan. Hindi niyo ba naisip na
MAS makapaangyarihan ako sa KINATATAKUTAN niyo?"
Silence.
No one dares to speak, alam kong alam na nila ang punto ko at alam kong natuto na
sila but I just can't help nagging about it. Umupo ako ulit at binasa ang nasa loob
ng folder. I knew this will be all her fault. Who wouldn't? siya lang naman ang
kayang gumawa nito sa akin. Siya lang ang may dahilan para makagawa nito sakin.
"Go back to your classes now." Utos ko sa kanila. I'm the owner of the school, i
can order the students and the employees here.
As soon as they leave the abandoned library where we held our so called meeting,
Ekang suddenly burst. Hindi na niya napigilang hindi magatanong.
"What's gonna be the plan? Wuuuu! Tagal ng walang ganito ah! Buti naman at
nagsimula na namang mainggit yang lukaret na yan!" sabi pa niya
Ngumiti lang ako sa kanya, giving her signals that I DO have a plan.
"Do you have a class?" tanong ko kay Ekang while packing my stuffs
"Yeah...a boring subject with Mr. B" halata nga with her bored expression.
"Mind to join my adventure?" nang sabihin ko yun, biglang nagliwanag ang mukha
niya na animoy tumama siya sa lotto.
"Such a meanie" then she tapped my ass.
Nakakalima na akong tingin sa wrist watch ko. Hindi na kami pumasok ni Ekang dahil
sa busy ako sa adventure kuno ko.
"All set?" tanong ko sa crew.
Ako si Ira Czarevna Valdez. Mayaman. Maganda. Malanding VIRGIN. Men's apple of the
eye. Babaeng susuyurin ang pilipinas matunton lang ang mga magagandang bar at club.
AKO, si IRA VALDEZ, ang babaeng hindi NAUUNAHAN, hindi NATATLO at hindi PAPATALO.
"All set na po, we're going to start within 30 minutes" sagot niya
Bumaba na ako from the audio visual room. Marami rami na rin ang estudyante na
nagsisipasukan. So, it's time for me to play my role now.
Someone's POV
I can't wait until clock strikes 5! Sumibol tuloy ang munting malditang ngiti sa
labi ko. Taas noo akong pumasok sa hall at dumerecho sa audio visual. "Okay na?"
tanong ko
"oo okay na lahat" sagot niya. Buti naman, coz I can't wait to see her loser face
after this!
Bumaba na ako at umupo sa pinakaunahan para makita ko ng husto ang magiging ichura
niya. And from my peripheral view, I saw someone walking towards me. Umupo siya sa
tabi ko kaya naman lumingon na ako. Agad na lumabas ang ngiti sa labi ko ng makita
kung sino ito.
"Lucas Martin Villanueva, what brought you here?" tanong ko sakanya but he just
smiled at me. OOOHHH, does it mean he's on my side? Good!
I'll make this gorgeous guy MINE. Ilang taon ko na tong hinihintay. I can't lose
this time. Namatay na ang ilaw kaya naman hindi ko na tinangkang kausapin pa ang
katabi ko. BECAUSE THE SHOW IS ABOUT TO START NOW.
Bumaba ang white screen mula sa itaas ng stage. Malapad ito at kahit nasa singit
singit ka ng bawat sulok ng hall na ito, mapapanuod mo pa rin. Para saan pa at
NAGLALAGAY AKO NG PERA DITO kung magiging pipichugin lang din naman ang facility?
TSK TSK poor girl, halos ako na yata ang magpatakbo ng school na ito ee and I'm
making sure that this will be named after mine soon. She was born to a Valdez, wala
siyang pinaghirapan sa lahat ng meron siya, samantalang ang pamilya ko, na katu-
katulong niya sa pagpapatakbo ng school na ito ay hindi man lang niya iniaangat sa
pwesto. Kung wala kami ng pamilya ko, she's gonna make this school a run after for
juvenile deliquents.
Nakita kong bumukas ang spotlight at nakatutok iyon sa masasabi kong STAR of the
night.
"Good evening dearest Valdemortians"
She has this glowing aura na parang ang saya saya niya. Well, this will be the last
happy moment you'll remember after this night.
"I'd like to present you a surprise video made from one of the students here.
Please seat back and ENJOY the video" then she glanced to me.
Handang handa na akong tumawa pero nawala iyon at parang nalunok ko ng mapanuod ko
ang video. The video supposed to be hers! Bakit mukha ko ang nakikita ko?!
"as you can see to the video, this is the girl that we've been HAUNTING this past
few years." Haunting? Her face!
Then lumabas ako ulit sa video, but this time hindi na ako nakagalaw. Ako iyon, sa
loob ng office ng CEO, sa office ni Ira. I was using her computer.
"For the past two years, I've notice a disturbing changes regarding the funds we've
collected for the said Operation: Free Subdivision. The fund raised by a charity
event is said to be transferred to another account, and when I checked it, the fund
is lessen to half."
Bullshit! This is not happening!
"For the past two years, we've been haunting the culprit. But then yesterday,
thanks to an ISSUE made up, I found the culprit, checked if it's true."
Sumunod na video ay hindi ko na talaga kinaya pa. It was me with one of the
investor Rancho Santillan a young politican, walang hiya yun! how dare him took a
video of us?! Traydor!
"Seducing the other investors, making a one night stand with a bank
accountant...what else? Can you elaborate everything.......
Ms. Mariel Onasan? Am I mssing something?"
Lumakas ang kaninang mahihinang bulong sa paligid. Naguumapaw na sa galit ang

sistema ko pero hindi ako makagalaw, hindi ko alam kung bakit.
Bumaba siya sa stage at bumukas ang ilaw. Duon ko nakita kung gaano ako ipinahiya
ng walang hiyang Ira na toh!
"Transferring the fund to your account. Hmmmm. That's a great plan you did. Who
would ever suspect a fund holder as the culprit itself?" she leaned forward to me.
"you're a great actress as well."
"You bitch! How dare you made this up!" I hissedat her. I even try to slap her but
her friend got my arm.
"You're harassing the students just to do your favor; you're blackmailing them to
get what you wanted. But guess what? I'm more powerful than you are"
Then she slapped me. Sa plano ko, I'm the one slapping her. I saw everyone smirking
at me.
"Ito! Kinampihan niyo tong bitch na ito?! Naniniwala kayo sa kanya?! Wala inutil
kayo! Siya! Siya ang umuubos ng funds! Siya ang dahilan ng pagkabankrupt ng school!
Kasi wala naman alam ang Valdez na ito kung hindi lustayin ang pera galing sa
inyong mga estudyante!!" dinuro duro ko siya
She laughed.
"Mayaman ako, Mariel baka nakakalimutan mo. This school will never get brankrupt.
Sa pera ko pa lang buhay na itong school na ito eh."
"May araw ka din sa akin!" I was about to leave but she grabbed me
"I don't think so" sabi niya
"what?!"
"you're kicked out. Get your things ang leave this school immediately"
"I'm an investor here! You can't just kicked me out!"
"I CAN MARIEL. Walang kawalan ang 10% shares mo sa school na ito." then people
laughed.
Tumakbo na lang ako palabas. Hindi ko kaya ang kahihiyan na ginawa niya sa akin!
May araw ka rin sa akin Valdez!
Seventh Bite (edited version)

EDITED: Feb 15 2012
-----------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------
Dedicated to all CFH readers and Fallen Vampire readers and supporters...
Chapter 7
She dashed out of the door. Serves her right! Kapal lang ng mukha niyang
mangblackmail.
I maybe a bitch but I don't do stuffs like that. Isa pa, I love this school,
simula't sapul, nandito na ako. Ako nga ang reyna dito diba? Kaya gusto ko, bilang
REYNA ng Valdemort, gusto ko mag-ala dyamante sa pagka-prestige ang school ko!
Hindi yung may isang insane bitch na balak pang sirain ang reputasyon ng school ko.
Malakas pa rin ang bulungan ng mga estudyante sa hall, halos lahat galit sa ginawa
ni Mariel.
"That's the greatest you show you've done Queen. Such a biatch!" then Ekang slapped
my hip.
Honestly, I do kinda feel happy, pero hindi mawala sa loob ko ang inis at kaba.
Knowing Mariel Onasan? She's not an easy sport. Kahit talong talo na siya todo pa
rin sa pagkakapal ang mukha niya masira lang ako. I don't know why she hated me
that much. Envy is not a satisfying answer. I know that there is a deep reason
behind her hatred towards me. Mababaw masyado ang rason na "inggit" sa ginagawa ni
Mariel. She's a monster bitch. Delikado ang taong mapupuntirya niya, but how
unfortunate, HINDI NIYA AKO KAYA. Simula't sapul, hindi na kami magkasundo. She
loves to compete. Gusto niya siya ang bida WHICH I can't allow dahil isa rin akong
FAME SEEKER but not as desperate as her! Mas lalo pang tumindi ang away sa pagitan
namin dahil sa isang tao. Which I regret to be with.
"you're a bit harsh." The guy I wanted to see covered in blood said to me coldly.
"kung ayaw mo sa pinagawa ko, edi sana nag-back out ka na kanina pa. Wag mo akong
sumbatan." Then I turned my back
Siya pa ang galit?! Kapal lang ha! I'm into this mess because of him! Leche! Sinipa
ko ang batong unang nadapuan ng mata ko pagkalabas ko ng hall. LECHE!!!!!!! "Taena!
Araaaaaaaaaaay!
Leche! Malas yata yung lalaking
Lahat na lang ng kamalasan nabibigay niya sa akin twing maiinvolve ako sa kanya!
**Flashback
"Such a meaniiieeeee"
Lumabas ako at dumerecho sa office. Para saan pa at ako ang naging may ari ng
school na ito kung di ko naman magagamit ang posisyon ko?
I opened my laptop and search for the unsolved cases for the past two years.
Operation: Free subdivision FUND

I've gathered all the information about the case. I've been hiding the culprti from
the investors dahil ayokong magkaroon ng kahit anong dumi sa school ko. I worked by
myself and found Mariel as the culprit last year. Ayoko sanang lumabas ito pero she
pushed me. Her dad's the fund holder ng school and when her dad got stroked, siya
na ang namahala but I can't believe na sobrang gahaman niya sa pera at
kapangyarihan. She wanted what's mine, everything.
Nang makausap ko yung mga estudyante, they told me na Mariel transferred ALL of the
funds for the scholarship. Even the tuition fees unpaid, pinipilit niyang lagyan ng
interest kapag lumampas sa due date ng bayaran. She all did that WITHOUT my
consent. And what did my finance department do? WALA! Natakot sila at naloko! Dapat
sisibatin ko na sila sa trabaho kaya lang it was partly my fault, hindi koi agad
ginawaan ng aksyon.
Matapos kong I gather lahat ng information at makontak ang mga dapat tawagan.
Dumerecho ako sa ChemEng Building.
Lucas Martin Villanueva, 4th year ChemEng Student. Yan ang na-search ko sa files
ko. Halos mabali na ang mga leeg ng mga tao sa Eng. Bldng. Ngayon lang kasi ako
ulit nakapunta dito and when I say TUMITINGIN, I'm referring to BOYS. Eng. Girls
are plain and shy, kaya mas gusto ko sila as a student of Valdemort. Walang hiya
hiya pumasok ako sa loob ng isang classroom. Sisigawan sana ako ng professor pero
nung humarap ako, napatikom ang bibig niya saka lumabas at sinabing take my time. I
scanned the whole room and found the guy I've wanted to kill leaning on other
girl's desk. Flirting in short term. In the middle of an ongoing class.
Agad ko siyang kinuwelyuhan kaya naman some gasps losing their poises, maging ang
mga usisero sa labas ay nakadungaw sa bintana.
"you caused trouble asshole!" I hissed.
Halos sumabog na ako sa inis ng i-flash niya ang napaka gwapo niyang smirk. Cum'on
I'm used to see handsome men but how come I'm getting heartburn with his smirk?
"why? You pregnant?"

I slapped him, and I did a wrong move. Kasi yung smirk niya sa mukha nawala,
nagtayuan din yung mga lalaki sa likod. Wait? They looked familiar?
"bitch! How dare you-----"
"Shut up or your menstruation will come out in your mouth"
That shut her up. Siguro nakilala na nila kung sino ang babaeng bigla na lang
pumasok at nanguwelyo pa ng gwapo.
"look, I'm not one of your filthy whore flings, but you got some nerve dragging me
into a shitty situation! Baka nakakalimutan mo! Ako ang may ari ng school na ito!
Pwedeng pwede kitang kasuhan sa ginawa mo sa-HMMMMMMFFFFFF!!!!!"
Fuck! Pilit akong kumakalas sa kanya habang tinatakpan niya ang bibig ko. Walang
kahirap hirap nadala niya ako sa labas. Kumurap lang ako nang nasa labas na kami.
"Okay, I know about that. I got the message too. Kalimutan mo na lang yun. Lilipas
din yun. Ikaw ang may ari ng school diba? Kayang kaya mo ng isolve yan." Then he
patted my head.
"wait! Hindi mo naiintindihan!!!" then I dragged him back kung saan niya ako hinila
at dinala. Katapat lang nito halos ang room nila.
And there, I told him everything. I even ask him to accompany the bitch Mariel at
pigilan kung anuman ang gagawin. Basta he needs to make Mariel sit there and
watched everything. Pumayag naman siya. Nakakapagtakayung amusement samukha niya.
Nakakaamuse na ba talaga ang kagandahan ko?
Lucas' POV
I know. I looked ridiculous. I'm amused. Ewan ko ba. Since the very first day I
layed my eyes on her, I can't help but to be amuse with her. May aura siya na bigla
na lang akong pinapangiti. Kasabay nun ang pagbilis ng tibok ng puso ko.
Naramdaman ko yun nung gabing nahulog ako sa glass roof niya. Nung matutulog na
ako, naramdaman kong parang may sampung petrang kabayo na naguunahan kay Luis
Manzano sa dibdib ko.
Napatakbo pa ako kay Madonna ng disoras ng gabi para humingi ng serum. Wala na pala
kasi akong serum. Pero hindi niya ako binigyan imbis, pinainum niya ako ng tubig
saka ako tinawanan ng wagas.
Kinabukasan naman ng gabing yun, nagpadala na siya ng serum para sa amin.
Bakit nga ba ako pumayag sa tinatawag nilang Queen? Habang sinasabi niya kasi yung
kwento, I saw sincerity in her. Concern. Though she's a bitch, she has this soft
side na caring. Mahal niya ang school na ito at ang mga estudyante, that's all I
can say. That personality of her turn me on. She's true enough to be hated.
Nang matapos na ang klase ko, dumerecho na agad ako sa Hall. Nasa likod lang ako
waiting for that Mariel girl. I knew her, I dated her once, and I even had a night
with her.
The lights went off. Naaninag ko din ang anyo ng isang babae na dumaans a harap ko.
Sinundan ko siya and she looked surprised when I sit beside her. I looked at the
stage and saw Queen Ira smirked. Jelousy dear?
She greeted me. Kaya I did what I should do.
I stared straight int her eyes and I smiled.
She's normal pa rin after the smile. But when Ira began to reveal Mariel's hidden
files. Gumana na ang ginawa ko. She was about to stand but I pulled her down, not
literally pulled her. I told her 'sit down' through my mind. I'm hypnotizing her.
With her, still has her consciousness.
Mahirap gawin ang ginagawa ko. Mahirap manghipnotismo ng taong alam pa rin ang
ginagawa niya but some side of her is being controlled. And what i am doing is
forbidden.
I didn't pay any attention sa kanila while they're arguing. Tumingin na lang ako
nun ng sasamplain siya ni Ira, she was about to return a slapped, syempre,
pinigilan ko yun. Kaya tumakbo na lang palabas, and she was also kicked out!
"you're a bit harsh." I said. Hindi naman sa concern ako sa babaeng yon, I just
feel like saying she went beyond the line.
"kung ayaw mo sa pinagawa ko, edi sana nag-back out ka na kanina pa. Wag mo akong
sumbatan." Then she turned her back
*END OF FLASHBACK
Pasakay na ako ng kotse ng may biglang pumalibot sa akin na grupo ng estudyante.

GEEKS.
"bakit?" tinaasan ko sila ng kilay
Humakbang palapit sa akin yung babaeng nakasalamin ng makapal at naka-braces, she's

cute kapag inalis niya yung mga nakakabit sa kanya.
"k-kasi p-po...." Nauutal niyang sabi. I showed a bored look para hindi na siya
magpaliguy ligoy pa.
"THANK YOU PO! THANK YOU PO SA GINAWA NIYO!!!!" sabay sabay nilang sabi sabay luhod
at isa isang itinaas ang kanang kamay na may white rose, ang paborito kong
bulaklak.
Nagulat ako.
Para akong Queen na sinasamba ng GEEKS.
"A-ano bang ginagawa niyo! Tumayo nga kayo! Nakakahiya! Magsialis nga kayo!" bulyaw
ko sa kanila, agad naman nilang sinunod yun at umatras. Pero bago sila umalis,
ngumiti sila sa akin at nagsabi ng "Thank you po talaga, QUEEN"
Yung pagkakasabi nila ng Queen na yun, para bang pinapahiwatig nila na karapatdapat
akong tawaging ganun. Na proud sila sa pagbigkas nun at pagtawag sa akin nun.
Suddenly, I felt someone hugged me. Nakakagulantang! Itinutulak ko siya but instead
of letting me go, mas humigpit ang yakap niya then I suddenly hear sobs. Natigilan
ako.
"Th-thank you po talaga Queen, kung hindi dahil sa ginawa niyo kay Mariel, malamang
hindi na ako nagaaral ngayon. Wala po akong pera para pangpaaral at ang lolo niyo
lang po ang nagbigay sa aking scholarship. Malaki po ang pasasalamat ko sa lolo mo
at ganun na din po sa inyo Queen. Maraming maraming salamat po, sinagip niyo po
pangarap ko. Thank you po talaga" sabi niya habang humihikbi.
Dapat sa moment na ito, itutulak ko na siya at sasabihan na dinumihan ng luha niya
ang dress ko, pero bakit,napapangiti ako?
Parang yung puso nilalaro ng mga anghel. Natutuwa ako. Ewan! Basta ang gulo ng
feeling.
She let go of the hug saka hinablot ang palad ko at inilagay ang maliit na box.
"galing yan sa lola ko, sabi niya kapag daw kumislap ang bato sa ilalim ng madilim
na gabi, nasa malapit lang taong habang buhay mong makakasama" and with that she
left.
Binuksan ko ang box at bumungad sa akin ang pinaka-magandang bagay na nakuha ko

bukod sa pagiging mayaman, sexy at maganda ko....isang kwintas na may star na
pendat at sa gitna ng star na yun ay maliit na bato.
Tumingin ako sa paligid ko, pinagmasdan ko ang lahat ng taong nasa field. Lahat
sila masaya at nakangiti. I somehow felt relieve. Masaya sa di malamang dahilan.
8th Bite (edited version)

EDITED: Feb 15 2014
-----------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------
Chapter 8
Nagising akong magaan ang pakiramdam. Ewan ko ba, simula kahapon parang na-relieve
ako sa sangkatutak na stress. I took a shower before cooking my breakfast. Wala
akong kagaling galing sa pagluluto, pero okay naman, naluluto ko naman ng maayos.
Pakanta kanta pa ako habang nagluluto ng pancakes. Na-miss ko tuloy ang mag-piano.
Ever since that day happened, halos hindi ko na magawang tumingin sa piano, ni
pakinggan ang pinoproduce nitong sound hindi ko matagalan eh. It change the whole
me, I became like this dahil sa pagiging pianist.
Inilagay ko sa dish washer ang pinagkainan ko. I still have an hour before my first
class. Tamang tama para makapag-ayos ako.
Nagsuot lang ako ng simple white loose shirt na may golden print na "QUEEN" saka ko
tinernuhan ng skimpy shorts na faded blue. I wore my oh so hot wedge too. At dahil
mainit naman, I wear a light make up. Saka ko ipinuyod na pa-messy bun ang buhok
ko. I love to see my hair bouncing, ang cute eh.
Paalis na sana ako ng bigla akong napahinto sa paghakbang. Nakasukbit na ang bag at
susi ko naman ay nasa kamay ko na ng maramdaman kong parang may nakalimutan ako.
Napahawak ako sa dibdib ko saka ko naalala ang necklace na binigay nung geek sakin
kahapon. Agad akong bumalik at sinuot yon. Weird, parang may nag-iba yata sa akin.
"OMYGOSH! YOU'RE WEARING A SHIRT?!" singhal ni Ekang sa akin ng makapasok ako n

classroom.
Oh, did I mention how they glued theor eyes on me? Isama mo pa ang kasing lapad ng
balyena nilang ngiti!
"what?! Staring is rude, you know?" tinaasan ko sila ng kilay but they just ignore
me saka ngumiti ulit! Buset! Nawawalan na ba ako ng kapangyarihan sa Valdemort?
Gumawa na naman ba ng kalokohan yang Mariel na yan!?
"HUI! Wag ka ngang masungit jan! Umupo ka na nga! May itatanong ako sayo!" hinila
niya ako paupo kaya naman wala na akong nagawa kundi ang magpahila.
"Spiel" sabi ko sa kanya ng makaupo ako.
Naglean siya sa table niya habang nakangiti ng mapang-asar sa akin. Kairita lang.
Tinaasan ko siya ng kilay. "hehe. So totoong nagdate kayo ng gorgeous Lucas na

iyon?"
Mabilis pa kay flash ng hampasin ko siya sa braso. hindi tanong yun eh, she's
accusing and clearly stating a fact.
"I'm just asking you beautiful twerp! Hindi mo ba alam na malalaki na ang tenga ng
mga tao sa Valdemort kapag naririnig ang pinagsamang pangalan niyo? Hello! Si Lucas
yun! The drop dead gorgeous Lucas ng Engineering Department!!!" sabi niya sa akin
na may yugyog pa.
Napatingin naman ako sa mga kaklase ko. Aba, kunwaring di mga nakatingin eh
nagsisilakihan naman ang tenga at naghahabaan ang leeg.
"umamin ka na kasi!" pamimilit niya
Hindi ko na siya pinansin dahil sa pumasok na ang prof at ayoko na talaga siyang
sagutin.
Date? You can't call that a date, more like barging into my bathroom!
Kinulit niya ako ng kinulit. Kung nakakasugat lang ang pangungulit, well, goodbye
flawless skin! Tadtad na ako ng sugat ngayon dahil sa pamimilit ng Ekang na toh.
Buti hindi napapanis ang laway ko, kanina pa kasi talaga siya! Simula kaninang
pagtungtong ko sa Valdemort hanggang sa matapos lahat ng klase namin hindi ako
tinantanan! Goodness!
Tumambay muna kami ni Ekang sa may malapit na bar sa school. Since we both felt
like not coming home.
"Kainis na ha! Talsik talsik na ung laway ko wala ka pa ding sagot! Tindi mo ah!"
pagsuko niya sabay inom ng Bloody mary.
I chuckled, nakakatuwang asarina ng bff ko.

"Huh?" she leaned to me.
"Ang ganda naman ng nacklace mo, bago ah" sabi niya habang iniinspect ito.
"It's a gift. From someone, and SHE'S A SHE okay?" I cleared to her malicious mind.
She just grinned saka hinawakan ito. "Ang ganda talaga nito Ira, how could these
red stones shine in a dark place? Hindi naman nakatapat dito ang mga ilaw ah?"
"anong red stones?"
Napahawak ako sa kwintas. Oo nga, it's red! Paano? Hindi naman ito red kanina at
nung binigay ni geek ah?! Pero mas napukaw ang kuryosidad ko ng mas kuminang ito.
Wala naman ilaw!
"Oh my gosh! Gorgeous spotted!" biglang sabi ni Ekang saka nag-giggle habang
umiinom ng bloody amry niya.
Whatever.Ang bilis niya makalimot kapag may nakikitang kaaya aya sa mga mata niya.
"Omo! Lucas! Lucas!"

Naibuga ko ang iniinom ng tawagin ng loka kong bff ang pangalan na yun.
And there, nakita kong lumingon siya, tumingin siya kay Ekang sandali ng may bored
look pero nawala yun ng makita ako at ang gag* lalapit pa yata!
"Kyaaaa! Lalapit siya! Do I look good Bff?" sabi niya while checking her lipstick.
"hindi" wala lang feel ko lang siyang asarin.
"psh, alam mo bang nakita ko kayong magkasama pumunta ng parking lot kahapon? Hindi
daw nag-dedate eh psh"
Magkasabay? Wala akong naaalalang kasabay kahapon! Hindi ko nga siya nakasama right
after the Mariel scene thingy!
"Anon-----"
"Hi girls" Great. Naputol ang sasabihin ko ng biglang dumating ang gwapong ito at
umupo sa tabi ko which means, nasa gitna namin siya ni Ekang. I held my composure.
Wore me poker face while sipping my Margarita.
"So, Luke, having fun here?" sabi ni Ekang. She's in flirt mode.
Lucas just smiled to her "It's Lucas, I don't like people giving me names"
Pilit kong tinatago ang nagwawalang tawa. Seeing Ekang's face, EPIC!
"Tsk. Sabi ko na nga ba eh, ang KING sa QUEEN lang. Haaay! Sasayaw muna ako! Bye
bye lovey doves!"
I wanted to dragged her back to where she sits but she left so fast at nagsasayaw
na sa gitna ng dance floor. I don't know if its a good thing to be left with him!
Makita na naman kami ni Mariel together, sasabog na naman yun a galit! She's dead
with this guy!
"Soooooooo, how are you Ira?"
"Did you just call me by my name?" Sa lahat ng tao sa school na ito, si Ekang lang
ang pwedeng magsabi ng pangalan ko. I'm a bitch if you can remember, and I'm used
to be called QUEEN coz' I am one.
"Uhh yeah?"
"HMP!" tinalikuran ko siya ng upo. Nakakainis siya!
"Hey, what's wrong with you?"
He leaned to me, I can feel his chest on my back. At ang bango niya shit lang!
"A-ah layo nga! K-kainis toh!" sabi ko sa kanya sabay tulak ng mahina
He laughed. Takte pati pagtawa niya ang hot pa din? Shit lang talaga!
"pinagpapawisan ka yata?" saka niya pinunasan ang pawis pamula sa tenga ko hanggang
sa leeg. Goodness! That made me shiver!
"You know, the more you hide something, the more it shows itself" bulong niya sa
akin.
"Ano ba?!" humarap na ako sa kanya para patigilin siya sa ginagawa.
Nakatitig lang siya sa dibdib ko na para bang may kakaiba siyang iniisip. Kumunot
ang noo niya. Kumislap kasi muli ang bato ng kwintas ko at na saktuhan siyang
tamaan sa mata ng kinang nito.
Natigilan ako, a glimpse of scene yesterday flashed like a photograp.
".....kapag daw kumislap ang bato sa ilalim ng madilim na gabi, nasa malapit lang
taong habang buhay mong makakasama"
Hindi pa naman malalim ang gabi diba?

POSTED: May 8 2012
EDITED: Feb 15 2014
-----------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------
Chapter 9
Mukha akong turon. Nakakainis naman kasi! Hindi ako makatulog pero gustong gusto ko
na matulog! Sa sobrang inis ko, napagsusuntok ko ang unan ko. Nakakayamot! Gulong
gulo na kasi ang utak ko eh! Bakit ba ako binibigyan ng sobrang hard time ni Lord?!
Una itong pa-cool na drop dead gorgeous na Lucas na ito. Grabe lang ang pagkakaba
ko sa kanya last night! Tapos nagkagulo lalo ng pumasok sa eksena ang ever crush
kong ngayon ko lang mamimeet ulit na si Rory.
FLASHBACK
"A-ano ba naman yang kwintas mo, dilim na dilim.......kumikinang?"
Halos pabulong niya sinabi ang huling salita.
Nagiwas siya ng tingin sa akin at umupo ng direcho.
"duh! Malay ko? Eh sa kumikinang eh!" pero sht. Paano nga ba nanbgyaring
kumikininang ang bato nito eh wala naman pwedeng maging source of light? Natahimik
kami pareho. Ku-kung kuminang ito ng makatabi ko siya, ibig bang sabihin nun?
Is he...the one?
So ibig sabihin....
Napatingin ako sa katabi kong malalim din ang iniisip. Nararamdaman kaya niya? Kasi
ako, kapag nasa tabi ko siya, naiinis ako bigla. Nayayamot. Naglalaway. Ganun din
kaya siya sa akin? nagkakaroon ba siya sa ng weird feelings whenever I'm around? I
was about to say a word when a guy barge in between us.
"RORY?!" halos parinig ng lahat sa bar ang pagsabi ko sa pangalan niya.
"Goodness Reva! Nakakasakit pa din ng eardrums ang boses mo!"
Hinampas ko siya ng mahina sa braso dahil sa pangaasar niya sa akin.
I examined him for 8 sec.
Still has his long eyelashes. Blue eyes. Foreign aura. Nagpa-blonde na siya ulit,
last time I saw him was like, 3 years ago at black ang buhok niya nun. Para daw
hindi siya maiba sa mga pilipino though his mom's a half pinoy. Mas naging
masculine siya at mas naging hot.
"Quit calling me Reva, Rory, people calls me Queen now" I corrected him.
"I insist! I love calling you Reva, that suits you more"
"Ira's better, it suits her angelic face." Sabat naman ng hindi na namin napansin
na si Lucas. Nakakunot ang noo nito sa amin.
"I don't think so, 'cause behind this angelic face lies a ruthless queen." Sabay
kindat sa akin ng mokong. Ruthless queen ka jan!
Lucas just gave Rory a deep stare which Rory reciprocate with a smirk. Tumayo si
Lucas nun na para bang naasar na. "I'm going. Hindi ko gusto ang aura dito" and
with that he left....so fast. Ang bilis mawala eh.
"Soooooo, who's that guy?" biglang tanong ni Rory with a smirk.
"he's....he's" he's the one for me? Naaaaaa. Wala pang assurance naman diba?
"Let's dance" hinila niya ako sa dance floor.
And because I'm a ruthless queen as to what Rory said, I dance wildly. Hindi
bastusing tipo ng sayaw, I dance as if I'm chachi gonzales, yun nga lang
nagfifeeling lang ako na Chachi gonzales nga ang sayaw ko.
Nageenjoy na kami ni Rory sa pagsayaw ng bigla akong nakaramdam ng something.

Napahinto ako sa pagsasayaw at para bang may nagsasabi sa akin na tumigil na ako. I
tried to stop it pero hindi ko kaya. Nang i-try kong pigilan, nakaramdam ako na
para bang may naputol sa akin.
Nagsimula akong sumayaw ulit para hindi mapansin ni Rory na may nangyari sa akin.
Pero hindi na ako makasayaw ng ayos, pakiramdam ko may nakatitig sa akin. Ramdam na
ramdam ko ang lalim ng pagtitig ng taong yun sa akin. Tagos sa buto ang pakiramdam.
Inilibot ko ang paningin sa paligid. Wala naman a kong nakikitang nakatingin sa

akin. Sa kaba ko, napahawak ako sa kwintas, instict siguro kaya napahawak ako. Saka
ko napansin na kumikinang ito. Hindi kinang na nanggagaling sa ilaw. Kinang na siya
mismo ang nagpoproduce.
Lucas? Ikaw ba ang nakatingin sa akin? Natatakot ako.
Pero wala. Walang Lucas sa paligid. Nawalan na ako ng gana na sumayaw kaya niyaya
ko na pabalik si Rory----
Kumikinang pa din ang kwintas, kami lang ni Rory ang nandito.
"Oh?! RORY!!!!!! Lintek! Nandito ka na ulit na AmBoy ka!!!!" niyakap ni Ekang si

Rory.
Nasa paligid ba si Lucas? Wala pa din tigil sa pagkinang kwintas. Nalilito ako.
Kuminang na ito kay Lucas wala pang isang oras tapos kikinang ulit sa iba.
"Nakita mo si Lucas?" tanong ko kay Ekang
"Ay oo! Kanina pa siya umalis nung nagwalk out siya sa inyo ni Rory"
Kung ganon?
End of Flashback**
Nawalan na ako ng gana buong gabi. Nakaupo lang ako at umiinom lang. Kaya ng
makauwi ako, talagang binagabag ako.
Nanloloko ba ang kwintas na ito? O talagang malandi din katulad ng nagsusuot?

POSTED: may 25 2012
EDITED: feb 15 2012
-----------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------
Chapter 10
"sign this paper as well Ma'am" sabi sa akin ng sekretarya ko.
Hindi ako sumagot imbis ay pinirmahan ito ng hindi ito binabasa o dampian man lang
ng mga mata ko. But i made sure i know what i'm signing. Naging expert na yata ako
sa pagbabasa that it made me just scan it.
Sobrang busy ako!

Tumawag kasi si lolo kagabi only to remind me about midterm exams, as if naman
makakalimutan ko yun,be cause i am the owner itself. Yun nga lang, may isa pang
nakakapagpa-ngarag sa akin, after midterms ay ang foundation day ng university.
Kaya tinatapos ko na ang mga tasks ko regarding the examinations and paid and
unpaid balances ng students. Even monitoring the flow of money sa finance since may
nangyaring nakawan lately.
"Miss Lilia! Yung mga booth equipments okay na ba?" tanong ko sa kanya
"Opo ma'am, kahapon tumawag ako to confirm our contract with them" sagot niya
"Yung lights and audio? Is everything prepared? Nagbigay na ako ng installment sa

kanila so they should not back down. Foundation day is 3 weeks from now" and the
hell week is next week, wala pa akong ka-aral aral. Kahi mayroon na organization
and society for each clubs, i still need to work it all by myself kasi i wanted to
lessen the burden of my students thi coming examination week.
"Okay na po ma'am. Actually everything is settled na. Yung mga performers na lang
ang kulang and the wavers you need to sign." Sabi niya. I nod at her and ask her to
leave.
Sumasakit na ang sintido ko kaya naman napasandal ako at napapikit habang

minamasahe ang sintido. I feel like Lolo, ganitong ganito din siya noon twing
sisilipin ko siya sa library. Mabuti na lang at hindi ako sobrang sakit sa ulo. I
ussualy have a civil and graceful actions with him. I don;t know why we never get
into a Lolo and apo bonding. He sometimes treat me like i am in the same age as
him.
Balak ko sanang umidlip muna kaso naramdaman ko ulit yung naramdaman ko noon sa bar
last last last week. Pakiramdam ko may nakatingin sa akin but I didn't bother to
open my eyes nor to show that I can sense him. Because unlike the last time, it
didn't feel scary now, parang wala lang, mabilis lang ang tibok ng puso ko.
Hanggang sa mas lumalalim at parang nanunuot sa pagkatao ko ang pagtingin niya.
As if he's looking for my soul.
Hindi ko na napigilan, I feel unconscious. Hindi ko na kayang magpanggap na hindi

ko siya nararamdaman kaya madali akong tumayo at hinanap siya. Nakaharap kasi ako
sa bintana kaya duon ako dumerecho at naghanap.
But I found nothing...
But a scent that stays with the wind trying to get into my nostrils.
Isinara ko ang binata and went back to my place. Humalukipkip ako.
I've been dating tons of guys. One thing that catches my attention is a man's
scent. And that scent I smelled is rare. And it's the only scent I liked. Parang
kinaibigan nito ang ilong ko at na-inlove naman ang ilong ko sa kanya.
"SHIT!" bulalas ko saka patakbong pumunta sa bintana at agad itong binuksan.
"pa-paan-nong?" bulong ko sa sarili ko habang pinagmamasdan ang mga estidyante

mukhang mga langgam mula dito sa 18th floor.
Bumilis ang ang tibok ng puso ko at napasandal na lang ako bigla sa pader.
Hindi ko alam kung anong dapat kong isipin. Basta ang alam ko...hindi normal ang
ganitong pakiramdam.
Mas malalim ang naramdaman ko ngayon. Mas malalim na pati ang kaluluwa ko ay
pinagmamasdan na niya.
Dali dali na akong bumaba kahit wala naman akong alam na pupuntahan.
In the end, napadpad ako sa field. Dahil siguro sa layo ng nilakad ko sa ilalim ng
tirik na araw at 5 inches na heels, napaupo na lang ako bigla sa damuhan.
Naramdaman ko ang pagod kaya mas nanghina ako.
Ramdam ko ang pagtulo ng pawis mula sa noo ko hanggang sa leeg. At dahil sa pagod
ako. At pakiramdam ko ay wala namang masama sa paligid, sumandal ako at pumikit.
Hindi ako makagalaw. Hindi ko maimulat ang mga mata ko, pakiramdam ko nasa
isang...panaginip ako.
Madilim na panaginip...ang tanging nakikita ko lamang ay ang blurred na mukha ng

nasa harap ko.
Palapit ng palapit, hanggang sa maramdaman kong halikan niya ang balikat ko.
Umangat ang halik sa leeg ko saka ko naramdaman ang matulis na bagay sa balat ko na
ilang mintuo lang ay babaon na....pero hindi ito natuloy at nakarinig na lang ako
na parang may tumalsik.
Hindi ko alam kung anong ikinikilos ko, kusang gumalaw ang mga kamay ko and I
cupped the man's face who's kneeling in front of me now.
Then everything went completely black...
I felt like I came back to reality ng magising ako. And I also felt something on my
lips. I opened my eyes and.............
A pair of ash black eyes welcomed me with his sweet soft lips.

POSTED: march 27 2012
EDITED: february 27 2014
-----------------------------------------------------------------------------------
-----
Chapter 11
Lucas' POV
3 weeks ago, i got pissed with an unknown reason. Nung gabing sumulpot ang kabuteng
amboy na yon sa amin ni Ira.
He even had a nickname on her! Calling her Reva right in frnt of my face flashing
his wide smirk na sinasabi na teritoryo niya si Ira
"Mr. Villanueva, can you bring this papers to Miss Lilia?" then she handed me an
envelop.
Nag-please pa siya eh parang no choice na naman ako. Basta na lang niya inabot.
Dinala ko naman ito at pumunta sa office ni Miss Lilia.
"Hi!" bati ko sa kanya and i can see her eyes sparkle.
Lilia is still looking hot even she's in her thirties but i never had a taste on
older woman. Si Kael ang mahilig sa matatanda eh.
"Hello!" bati din niya sakin smiling like a liitle girl.
"Pinapabigay ni Mrs. Torrez" sabay abot ko sakanya ng envelope.
Kinuha naman niya ito at isa isang binasa. I wandered my eyes around and it landed
on the golden plate on the wall near the door.
IRA CZAREVNA MORALES
Chairman of the Board, Valdemort University
She's the great Queen, bakit ba ako mabibigla, she own this place. She's filthy
rich already even without her parent's fortune
I wonder if she's here, masipag ba siya magtrabaho o naglalakwatsa lang din siya? I
shook my head, lagi na lang siya ang naiisip ko!
Napansin kong inilalagay na niya ang mga papel ulit sa envelope and shot me a
confuse look.
"what?" tanong ko
"aren't you leaving?" sa ichura ng mukha niya, feeling niya nag-stay ako dahil sa
kanya. Nakaharap kasi ako and i'm leaning on her table. Her desk is just beside
Ira's office.
"Yes?" narinig kong sabi ng babae sa telepono ng mag-buzz ito. Saving me from the
conversation with her. She turned the loudspeaker dahil busy ang dalawang kamay
niya sa mga papeles na binigay ko
That was Ira, so she's here. Kaya pala hindi ko pa siya nakikita since last week.
"There are new papers to be signed miss." sagot naman ni Lilia sa kanya
"bring them in and get me a cup of tea" sabi nito bago ibinaba ang telepono.
"A-ano, i think you have to get going na" maarte niyang sabi sa akin.
"Naaaah. I'll stay" then i smiled, she smiled back and leave me to get Ira's coffee
when she came back she excuse herself and went inside Ira's office.
She left the door half open kaya i sneak to see her.
She signed the papers without looking at them. Napaka-busy niya ngayon. This is not
the typical Queen Ira i used to see. Ngayon kasi ay ang Ira na sobrang hardworking.
"Ah ser, bawal ka ho dito" sabi sa akin ng guard.
Tumango na lang ako.
Parang nakulangan ako bigla, i feel like i needed to see her again.
Kaya lumabas ako at inakyat siya sa bintana. Wala naman masyadong estudyante kaya
walang nakapansin sa akin dito sa taas.
she's massaging her temples at prang stressed na stressed.
But even she looked rugged, she still has this oozing appeal. She deserved her
title as a Queen.
Pumikit siya at sumandal at parang nakaidlip na.
Sumisingkit ang mga mata niya kapag napikit. Natatamaan ng sinag ng araw ang mukha
niya kayaw parang lumiwanag ito lalo dahil sa maputi niya.
Pababa na sana ako ng may mapansin ako sa kabilang bintana.
There's Romanov staring at her too. Nang mapansin niya ako ay binigyan niya ako ng
mapanlokong ngiti.
Tumingin ako kay Ira and she looked uneasy, nararamdaman na niya kami ni Romanov,
more like Rom is giving her a creepy feeling. Nakita ko kung gaano kaseryoso si Rom
habang nakatitig kay Ira. Nakaharap pa naman ito sa kanya.
Sinenyasan ko siya na umalis na dahil baka makita na kami ni Ira.
Mabuti na lang at sumunod siya sa akin, tumalon kami pareho sa rooftop.
"Anong ginagawa mo ha Romanov?!" galit kong sabi sa kanya.
Ngumiti siya sa akin.
"Sa tingin ko pareho lang tayo ng ginagawa Lucas."
"Anong ibig mong sabihin?" naguguluhan kong tanong
"You're also having desires on her, aren't you? Iisa pala talaga ang tipo natin."
sabi niya with a smirk all over her face.
"I'm not like you Rom." sabi ko sa kanya
"Really? Then why are you there?" mapanghamon niyang tanong sa akin
Hindi ako nakasagot, bakit nga ba ako nandoon?
He tapped my shoulder.
"I want you to know she's mine. Mine alone." with that he left
He left me bewildered.
Huminga ako ng malalim saka ako umupo at nag-isip. Bakit ba ako nagkakaganito?
Ano bang koneksyon meron si Ira sa akin?
Naalala ko ang nangyari sa bar 3 weeks ago.
Yung kwintas niya.
Hindi alam kung maniniwala ba ako o hahayaan ko lang.
FLASHBACK
"scotch" sabi ko sa bartender.
Nandito ako sa 89 club. Lagi naman akong nandito eh. Ewan ko ba parang may
binabalik balikan ako dito eh.
"Omo! Lucas! Lucas!"
Lumingon ako sa tumawag sa akin. Wala na akong dapat ikagulat, sanay na ako. Araw
araw naman may mga tumatawag sa akin na hindi ko kilala eh pero nawala yun ng
makita ko kung sino ang katabi niya.
Tumayo ako at kusang naglakad ang mga paa ko papalapit sa kanila.
"Hi girls" bati ko habang nakatingin sa kanya but she just give her bored look.
Umupo ako sa gitna nila, nasa tabi kasi ni Ira ang bag niya at ayoko naman na
ilipat yun baka mabastusan siya.
"So, Luke, having fun here?" sabi ng kasama ni Ira, when i looked at her she just
have a plain face. Poker.
I smiled at her "It's Lucas, I don't like people giving me names"
out of no where naging maasim ang ichura ng mukha niya, dahil sa sinabi ko? I'm
just telling the truth ayoko ng binibigyan ako ng pangalan.
"Tsk. Sabi ko na nga ba eh, ang KING sa QUEEN lang. Haaay! Sasayaw muna ako! Bye
bye lovey doves!"
then she ran to the dance floor.
Maybe i should thank her, nasolo ko kasi si Ira. I turned to face her. "Soooooooo,
how are you Ira?"
Nagulat siya sa sinabi ko. Bakit siya nagulat?
"Did you just call me by my name?"
Oh so the queen wanted to be called as her title.
"Uhh yeah?"
"HMP!" tinalikuran niya ako.
Natawa ako sa ikinilos niya.
"Hey, what's wrong with you?"
I leaned to her. Sht. Hindi ko alam bakit kusang lumapit ako sa kanya.
She's waering a spagetti strap dress at kitang kita ko kung gaano kakinis at kaputi
ang balikat at likod niya.
Is this the reason why Romanov is soooo addicted to her? Bakit hindi ko ito
napansin nung ginamot ko ang sugat niya?Marahil ay dahil sa dugong bumalot sa likod
niya.
Hindi rin nakaligtas sa ilong ko ang amoy niya. Her scent isn't just because of her
perfume. Its a natural perfume, mabango siya. Y
Ito ang distinct niyang amoy. Pheromones? I think. But its surely addictive
And it's killing me by just smelling her. Rom's right, she has an alluring scent.
It's torturing me. Hindi ko alam kung paano ko napipigilan ang sarili kong huwag
siyang halikan.
Pakiramdam ko naging reicarnation ako ni Jean-Baptiste Grenoullie na may kakaibang
kakayahan pagdating sa pang-amoy.
"A-ah layo nga! K-kainis toh!" itunulak niya pa ako ng bahagya. Nailang siguro
siya. I chuckled.
"pinagpapawisan ka yata?" saka ko pinunasan ang pawis niya hanggang leeg.
That made me shiver and at alam kong nanigas siya sa ginawa ko.
Pakiramdam ko bolta boltaheng kuryente ang dumapo sa daliri ko ng dumampi ito sa
balat niya.
Natuwa ako sa reaction niya kaya bumulong ako at sinigurado kong mararamdaman niya
ang hininga ko.
"You know, the more you hide something, the more it shows itself"
"Ano ba?!" sabi niya
Natigilan ako ng mapansin ko ang suot niyang kwintas.
Namamalikmata ba ako?
Ito ang kwintas na matagal ng nawawala. Pagmamay-ari ito ni Anulfo Vinco. Ang
pinagmulan ng lahi namin.
Halos lahat ng katulad ko ay alam ang istorya niya.
Si Anolfo Vinco ay isang immortal na manlalakabay. Hindi siya tumatanda at may
lakas na hindi masusukat ng kahit na sino.
Siya ang dahilan kung bakit may mga katulad ko...
Kung bakit may mga bampira.
Sabi noon mga deacons (mga matatandang bampira) may isinumpa daw na tao si Anolfo
at ipinakagat ito sa isang paniki na siyang naging dahilan ng pagiging bampira
nito. Sa oaglalakbay niya natagouan niya si Gregory at siya ang unang salinlahi ni
Anulfo. Pero nagkamali siya, naging isang malaking pagkakamali ang pagiging bampira
ni Gregory. Inilayo niya si Gregory at ikinulong sa isang lugar na hindi nito
matatakasan.
At nakilala ni Anolfo si Lucille, ang pinakamagandang babae sa syudad. Ayon sa mga
deacon, nagkaroon daw ng bunga ang pagmamahalan ng dalawa. Natakot si Anolfo ng
mapagtanto nitong kayang putulin ng anak niya ang sumpa kay Gregory pero ang anak
naman niya ang mamatay kaya nagtago sila ni Lucille bago pa malaman ni Gregory ang
tungkol dito.
Pero umabot din ang balita kay Gregory kaya naglakbay siya ng ilang taon at
henerasyon pero nabigo siya, imbis, lalo lang niyang hindi natiis ang uhaw kaya
nagkaroon ng mga bagong bampira.
Ang mga nakagat noon ni Gregory ay ang mga tinatawag na nightwalkers, sila ang mga
bampirang hindi pwedeng masinagan ng araw.
Pero kami, ang katulad namin ay tinatawag na daywalkers. Dahil hindi kami nakagat,
ipinanganak kaming bampira.
At itong kwintas na ito, ito ang kwintas na ginawa ni Anolfo para kay Lucille para
daw sa twing kikinang ito ay malalaman ni Lucille na naroroon siya pero nawala daw
ito dahil tinangay ng isang katulong.
At sinasabi nila na kumikinang lamang ito sa twing lumalapit ang mimanahal ng may
suot nito.
Pero lahat ng iyon ay mitolohiya lamang. Hindi pa rin naoaoatunayan ang storya na
iyon. Dahil wala pa rin makapagsasabi kung buhay pa ba o wala na talaga si Anulfo.
"A-ano ba naman yang kwintas mo, dilim na dilim.......kumikinang?"
hindi ko alam kung paano ko siya kakausapin ng hindi naiilang.
"duh! Malay ko? Eh sa kumikinang eh!"
gusto kong magtanong pero wala akong lakas. Bakit pag sa kanya nanghihina ako!
But all my thinkings were thrown out when someone barge into the picture.
Nakuha ko na ang sagot................dapat akong magtanong kay Madonna. Siya lang
ang mapagkakatiwalaan ko.
Aalis na sana ako pero hindi ko magawang umalis. Ayoko siyang iwan kasama ng Rory
na bwisit na yun!
Kumulo ang dugo ko ng tumayo sila at sumayaw
Nagtago ako ng mapansin kong may hinahanap si Ira.
Nasa malapit lang naman ako eh. PEro talagang mailap lang.
END OF FB
Nakita ko si Ira na nagmamadaling naglakad, at itong paa ko naman parang gusto
siyang sundan mabuti na lang at hindi ako sumunod.
PEro bigla akong kinabahan, pakiramdam ko may mangyayaring masama eh.
So wala na akong choice, dali dali akong bumaba at hinanap siya.
Nakarating ako sa field at dali dali akong tumakbo ng mapansin ko kung sino ang
nandoon.
It was Ira hypnotized again. I saw Romanov kissed her neck. Nakikita ko ang desire
sa kanya ni Rom.
Bago pa niya magawa ang plano niya, hinila ko siya at itinulak dahilan para
bumangga siya sa punong katapat namin.
"Nandito ka na naman" sabi niya habang pinupunasan ang dugo sa gilid ng labi niya.
Pinagmasdan ko si Ira, namumungay ang mga mata nito at pinagpapawisan.
"Ano bang ginagawa mo?!" sigaw ko kay Romanov
"I told you she's mine!" galit na saad niya sa akin
"pero mali ang ginagawa mo!? Alam mong masama at ipinbagbabawal ang dugo ng tao!
GAnyan ka na ba kadesperado sa dugo ng tao ha Rom?!" galit na din ako. Baka kasi sa
susunod, hindi ko na sila maabutan at may mangyari ng masama.
"HINDI KO KAILANGAN NG DUGO NIYA! SIYA ANG KAILANGAN KO!" sigaw niya sa akin saka
tumalon ng napakataas.
Anong sinabi niya? Si Ira ang kailangan niya?
Hindi na ako nakapagisip pa dahil hinila ako ni Ira saka ikinulong ng palad niya
ang mukha ko.
Hindi ko napigilan, hinalikan ko siya.
Matagal. Ramdam na ramdam ko kung gaano kalambot ang mga labi niya.
Nakatingin lang ako sa kanya.
And i felt her stiffened when she opned her eyes.
========================================

POSTED: JUNE 10 2012
EDITED: MARCH 27 2014
=============================================================================
Chapter 12
I was shocked. Frozen to where I am as I stare to a pair of Ash colored eyes inch
apart from mine. But that was not all, I was busy looking at his sexy eyes that I
didn't even bother asking myself why I feel something soft on my lips...Finally, as
we parted, I got my senses back and with to myimpulse I hit him with my palm
directly through his right cheek.
He frowned but still in his position. "ouch...." He murmured
"wh-what a-are you----WAAAAAA!"
Last time I checked, I was here ALONE.

"A-anong ginagawa mo?!!!!" my simple sentence meant a lot like, how did he got
here, how the heck did he have the guts to kiss me!
Imbis na sumagot, umupo siya sa tabi ko saka sumandal sa puno at pumikit.
For a sec, i find him more appealing kapag calm ang aura niya, tipong kahit anong
aligaga mo, with him around you'll be sedate instantly.
Sumandal din ako. Parang kinuryente ako ng maglapat ang braso namin sa isa't isa. I
was not in the mood to think so much of that stuff at mas feel ko yata ngayon ang
sumandal na lang din at ituloy ang tulog na naudlot.
"what?" he hissed as I tapped his chest na ikinagulat ko dahil hindi ko akalain

that i might feel hard bumps
Ngmitngit ako saka siya pinagkukurot sa tagiliran at ang lokong gwapo, tawa ng
tawa!
"you dumb-ss! You kissed me! You kissed me!!!!! I hate you! Aaarrrggggg!!!!!!" I
hit him again.
"Hahahaha! Enough Ira! Kapag HAHAHAHAHAHAHA!!! Tama na! Hahalikan kita ulit jan!!!"
I stopped not because i don;t want him to do as he says pero dahil i may stoop
below my level kun g itutuloy ko pa, he might think i'm hinting that i wanted too.
I stared at him and he just stared at me as well. Weird. I felt like I'm being
swallowed with a flower by just staring in his eyes.
"staring is rude" he said with a grin.

"kapal ha, hey how the hell did you get here? And why did you kissed me?!" I was
just pretending that the kiss part didn't bother me.
His smile grew wider then leaned to me. Kinabahan na naman ako, not because he was
going to kiss me again but this effin heart whose never going to slow down its
beating.
"because, I want you....i want you to wake up"
Wake me up? For what? i am awake! Ginising niya ako!
Haharangan ko sana ng kamay ko ang bibig ko nang maglean pa siya lalo sa akin but
he just stared down at my chest, specifically sa kwintas ko.
Hinawakan niya ang pendant nito and I was so shocked to see the stone turned red.
I was afraid that he might think its creepy but when I look at his face, it was
just normal. No expression of shock or weird things. Just...familiarity.
It was like as if he had seen this before.
"this is weird, it turns red whenever I'm with you. Was it always like this?" he
said
With that, something hit me. How can be so stupid?! All this time, the answer is
soooo obvious! Even the necklace tried to tell me!
He's the one. He's been the one I'll be with as the future says. Pero paano na,
hindi ba, sa mga movies, once you knew what will happen to the future, mababago
ito?
May mababago ba kung magiging maaga ang progress sa amin ni Lucas?
Olivia Gruego's POV
Napangiti ako sa nakikita ko sa di kalayuan. I can see clearly how genuine her
smile is. Hindi ako nagkamali, hindi ako nagkamali sa pagbigay sa kanya ng kwintas
na iyon ngayon. Hindi ako nagkamali sa pag-pili ng panahon.
Pilit akong pinaniniwala ni Lola na hindi dapat mapunta sa kamay nino man ang
kwintas na pinaghirapang makuha ng ninuno ko. Pero nang malaman ko ang katotohanan,
hindi ko alam kung sino ang paniniwalaan. Nahati ang katotohana sa mitolohiya.
Pero this time, I know I chose what's right. Hindi man malinaw ngayon, dadating din
ang mga sagot.
Ito lang naman ang hangad ko, ang ipagpatuloy ang hindi natapos na katungkulan ng
ninuno ko.
Itama ang lahat ng naging mali. Dahil nalaman ko na rin ang dapat kong malaman.
================================================================

EDITED: MARCH 29 2014
=========================================================================
Chapter 13
Romanov's POV
Nagngingitngit ako sa inis habang pinapanuod ang dalwang taong iyon sa ilalim ng
puno. I should be in that position. Ako dapat ang naroroon, kaya lang, naunahan na
naman ako.
Gusto ko siyang angkinin, ariin. Pero hanggat nasa landas ko si Lucas, hindi iyon
matutupad. Kailangan ko siya. Kailangan ko si Ira. She's the epitome of air, i
badly needed.
Hindi ko man maipaliwanag kung bakit, pero alam kong may sapat na dahilan ang
tadhana kung bakit ninanais ko siyang ariin.
I feel powerless without her. Tuwing malalapit ako sa kanya, lumalakas ang ako.
Literally. I feel powerful with her. Energy inside me suddenly rush through my vein
up to my mind.
Nang gabing iyon, nang matapunan niya ako ng juice, naramdaman ko na....that I need
her. I want her....mine.
Pero dahil sa nasa ilalim ako ng pagsusuri, hindi ako makagalaw ng malaya. Palaging
nakabuntot sakin ang dati kong matalik na kaibigan, ang inutusa ni Madonna.
Palagi na akong mali sa amin. Hindi ko naman hangad ang mapasama, gusto ko lang
makita nila kung anong tama sa mga pinaglalaban ko. Hindi nila maramdaman kung
gaano ako lumakas at nabuhay ng sandaling pumatak ang katiting na pulang likido ng
taong...minamahal ko.
Nakakalungkot ang nakaraan ko, pero nangibabaw sa akin ang naramdaman kong
contentment. Kabusugan sa uhaw na pinagtitiisan ng kapwa ko....bampira. Sinakop ng
bagong paniniwala ko ang isip ko, kahit na namulat ako sa tradisyon at palatuntunan
ng aming grupo, nagawa kong magbagong isip.
Hindi ko sinasadya, kaya hindi ko masasabing napakasama ko. Pero siguro nga,
halimaw na rin ako...
Humakbang ako papalit kina Ira at Lucas na patuloy pa rin sa paglalambingan.

Napapikit ako sandali nang maramdaman ko ang pamilyar na pagkrot sa dibdib ko.
Ganitong ganito din iyon ng gabing nagbago ang lahat sa akin...
"Mahal na mahal kita Celina, kaya please, lumayo ka na!!" pawis na pawis ako habang
pilit na inilalayo ang sarili ko sa babaeng pinakamamahal ko.
Nakita ko ang luha niyang patuloy sa pagdaloy sa pisngi niya. Nsasaktan ko siya. Na
naman. Palagi na lamang. Hindi ko nakukumpleto ang isang araw na kasama siya na
hindi ako nagbibigay ng sakit o maging dahilan ng kalungkutan niya...maging ang
pagluha niya.
Sinasaktan ko siya sa mga kasinungalingan ko.
"Ce-celina, pa-Arrrrggg!" namilipit na ako sa hirap at sakit ng nararamdaman ko.
"A-ano b-ba-bang n-nangyayari?! Natatakot na ako Rom! Please! Let me help you!"
nagmamakaawa siya habang ako, pilit na lumalayo kapag humahakbang siya papalapit.
Ayoko. Ayokong maging malapit sa kanya kapag ganito ako.
Ayoko siyang masaktan, kaya kahit masakit itinataboy ko siya. Sana pala nakinig na
lang ako kina Kael at Carlos. Tama sila. Dapat noon pa ay tinapos ko na ang
relasyon namin ni Celina. Napakahina ko kasi! Itinataboy ko siya pero lalong
lumalim ang pagmamahal namin sa isa't isa.
At dahil sa pesteng serum na yan, nagkakaganito ako sa harap niya. Ang pagkalimot
ko ng ilang araw ay naging resulta ng matindoing gutom. Kasalanan ko. Kasalanan ko
kasi.
Gusto kong aminin ang lahat sa kanya. Para maintindihan niya kung bakit hindi kami
pwede kahit alam kong mayroon na siyang hinala. Matalino kasi siya.
"Ba-basta Celina! Layuan mo na ako! Parang awa mo na!"
Napaluhod na ako sa sakit. Hawak hawak ko ang sarili ko at nilalaban ang uhaw.
Nanunuyo na ang lalamunan ko. Nagiging pula ang paningin ko.
Ramdam na ramdam ko din ang pawis na tumutulo sa leeg ko.
"Sabihin mo muna sa akin kung bakit, lalayuan kita. Pangako Romanov, lalayuan kita.
linawin mo lamang sa akin lahat, naguguluhan na ako!" Napakaseryoso niyang sabi
habang lumuluha.
Dahil sa kagustuhan kong layuan niya ako, inamin ko sa kanya, inamin ko kung ano
ako, kung bakit hindi pwede. Alam kong gusto niya lamang marinig mula sakin ang
bgay iyon. alam ko.
Tahimik lang siya, nakatitig sa akin. Hindi ko na kaya Celina, pakiusap maglakad ka
na papalayo, tumakbo ka na. kamuhian mo ako.
Kung marunong lang sana ako sa hypnotismo na matagal nang itinuturo sa amin ni
Madonna, sana...sana kanina ko pa siya pinalayo. Pero bakit ganito?! Ngayon ako
nagsisi sa mga panahon na hindi ako nagbibigay ng importansya na akala kong
balewala lamang.
Kinagat ko ang ibabang labi ko at lalo akong natakot ng humapdi ito. Lumalabas na
ang pangil ko.
"TUMAKBO KA NA!" dahil baka hindi ko na makontrol pa ang sarili ko.
Pero imbis na tumakbo, niyakap niya ako. Mahigpit na mahigpit.
Everything I see went blurr

Ang tanging narinig ko na lang ay ang..."it's okay Romanov, mahal na mahal kita and
I can't let you suffer like this. I love you romanov, always remember that"
Nang magising ako, laking gulat ko ng makitang puro dugo ang labi at damit ko. Pero
mas nagulat ako at parang dinurog ang puso ko ng makita ko ang babaeng
pinakamamahal ko na duguan at walang buhay sa tabi ko. Hindi naman nakamamatay ang
pangil, ang pagkuha at pagsipsip ng dugo ang dahilan. I drained her. She bleed too
much at wala man lang akong nagawa! I created a monster within me!
Pero may kakaiba sa akin nang lumipas ang panahon. Lumakas ako ng sandaling iyon.
Nagbago ako. At naging makasarili. Namuo lahat ng sakit at pagtitiis ko. Ang
pagsisisi. Lahat lahat. Naging masama ko.
Pakiramdam ko naging imortal ako
Ipinagkaloob ni Celina ang buhay niya para sa akin. Ibinigay niya ang matagal nang
dapat ay naranasan naming mga bampira.
Dahil kay Celina, nalaman ko kung paano uusbong muli ang grupo. Paanong makakaangat
muli. At hindi ko sasayangin ang pagkamatay niya.
Dahil sa pesteng kalokohan ng serum na yan. Namatay ang babaeng mahal na mahal ko.
Ang serum kung bakit mahina kaming mga bampira. Kung bakit nagiging normal kami.
Kungbakit hindi kami nauuhaw......sa sandaling panahon.
Kalokohan.

EDITED: APRIL 3 2014
=============================================================================
Chapter 14
Ira's POV
"Hi!" I smiled at the man kneeling in front of me. Gumanti naman siya ng ngiti at
umupo sa tabi ko. From the side, i can clearly describe how pointy his nose is,
makapal din pala ng kaunti ang upper lip niya, pero hindi iyon nahahalata dahil
bagay sa kanya.
"So, wala ka ng class?" I asked him.
"Yep and we are free to go now" he answered. Tumayo na siya at ako naman ay
nanatiling nakaupo, mejo binilisan ko ang paglalagay ng libro at gamit ko sa bag
para hindi siya mainip.
Bakit ba kasi ako naglabas ng mga gamit ko habang naghihintay sa kanya?
Yeah, hinihintay ko nga siya....Si LUCAS.
After our little chat kahapon, niyaya ko siya na lumabas after. We just went to eat
at the canteen and continue our chat. I never thought na magugustuhan ko ang
company ni Lucas. He's easy to be with. His gentleness gave me assurance that I'm
always safe. He's too calm to notice pero kapag nakausap na ay mawiwili ka na lang
bigla.
Kaya pumayag ako agad ng yayain niya akong mag-mall ngayon.
Naglakad kami papuntang parking lot tutal hindi naman ganun kalayo ang bench na
pinaghintayan ko sa kanya. Tumigil siya ng marating na namin ang harap ng kotse
niya pero nagpalinga-linga muna siya sa paligid na parang may hinahanap.
"Convoy tayo? O dito na sa kotse ko?" tanong niya
Natawa ako bigla. Hindi ba niya ako kilala? Alam ng mga estudyante sa school ko na
hindi ko dinadala ang kotse ko. Ayoko ng nagiging hassle ako sa paghahanap ng space
sa parking lot. Besides, walking distance lang naman eh, sayang sa gas!
Hindi ako sumagot imbis ay pumasok na ako at umupo sa tabi ng driver seat. Agad na
bumungad sa akin ang manly scent ng kotse niya which is yung pinaghalong natural
scent and pabango niya. I am so addicted to his scent. Ewan ko ba, it seems
familiar. Parang naamoy ko na dati.
"Walang kang car na dala?" tanong niya ng makaupo sa driver seat.
I chuckled. "I don't bring any cars at school." Simpleng sagot ko and I saw a
questioning look. Damn boy, you'll have too much to ask.
Tahimik lang kami habang nasa drive way. Hindi ko nga alam kung saan mall niya ako
dadalhin eh.
Nilagpasan kasi namin ang SM Sta. Rosa. And I don't think he'll bring me to Target
Mall. Hindi appropriate ang mall na yun for a date,parang market na kasi ang lugar
na iyon and its too crowded to freely move.
Pero mas nagulat ako ng nilagpasan na namin ang SLEX. He's heading straight!
"Aaahhhh, Lucas saan tay pupunta? I mean, its not that I don't-"
"I changed my mind when I saw your face habang nakatingin sa SM. Actually, I'm
planning to just treat you a dinner sa SM pero yung muka mo parang sawang sawa ka
na sa mga malls eh!" sabay tawa niya ng mahina.
"So, saan nga tayo pupunta?" pagkasabi ko nun, bigla siyang lumiko at laking gulat
ko na nasa NUVALI kami. Malapit ito sa bel-air laguna at hindi PA ako nakakapunta
dito since tamad nga akong magdrive.
Ang ganda ganda pala ng lugar na ito. Ramdam na ramdam ko ang malamig na hangin na
humahampas sa balat ko. Madami kasing puno dito kaya masarap at sariwa ang hangin
kahit na nasa bukana ito ng daan.
We had our dinner sa Italliani's. We both have a thing with pasta, we found out ng
sabay pa kaming magreact sa sarap ng isinerve sa amin. After paying our bill, nag-
stroll kami around.
Naglean ako sa railings at pinagmasdan ang sandamukal na mga isda. Parang ang liit
at baba ng tubig nila dahil nagsisiksikan sila at parang nagrariot sa dami lalo na
kapag nilalaglagan mo sila ng pagkain na may pula at berdeng maliliit na pellets.
"look Lucas! Grabe! Parang may stampede yung mga isda!" galak na galak kong sabi
"Haha! Oo nga! Lalo na kapag binigyan mo sila nito..." saka niya nilawit ang kamay
niya at nagpakawala ng kulay berdeng mga bilog bilog.
At mula sa parang riot kanina ng mga isda, naging world war na! Nagkumpul kumpulan
sila at nagaagawan sa binhi na binigay ni Lucas.
"penge nga! Ako naman!" saka ako kumuha ng isang dakot na binhi at dahan dahan na
hinulog sa tubig.
"AWWWW ANG CUTE NILA!"
Napahinto ako ng marinig ko ang capture sound ng isang mobile phone sa tabi ko.
When i turned i saw Lucas, grining widely habang nakatignin sa screen ng phone
niya.
"you look so adorable with that smile, remembrance ko lang toh ah?" sabay taas ng
iPhone niya na may picture ko habang tumatawa ako at nagpapakain sa mga isda
"ako lang dapat? Aba! Dapat magkasama tayo!" sabi ko saka siya hinila at nagpicture
kaming dalawa. Hanggang sa dumami ng dumami yung shots namin dahil nakakatuwa siya
mag-pose.
Pinanood namin ng sabay ang paglubong ng araw habang nakaupo sa damuhan.
"I had a great day" Lucas.
I smiled at him. "ako rin. Thank you for bringing me here"
"Thanks to her, nalaman ko ang lugar na ito" mahina niyang sabi habang nakatingin
sa langit.
"what?" sabi ko kahit narinig ko naman.
"nothing. I just remebered my first time here. Dinala ako dito ng girlfriend ng
bestfriend ko" sabi niya
"Ooh, I should thank her too" sabi ko.
Tahimik lang kami maya maya at nakarinig na kami ng ingay mula sa gitna ng park.
"What's happening there?" tanong ko kay Lucas na nakatingin sa malilikto na ilaw at

maingay na lugar.
"They're having a party." Sagot niya
Really?! I should check them out! Uhaw na din ako sa alak dahil naging busy ako sa
paperworks. Hinila ko si Lucas sa loob ng park and we suddenly got blind dahil sa
ilaw na tumama sa mga mata namin.
"the heck!" iritadong sabi ni Lucas.

Tinignan ko siya ng malihis ang ilaw mula sa akin and I saw his eyes turned red and
then went to its normal color.
Namalikmata lang siguro ako.
Umupo kami sa bar at umorder ng margarita.
Inilibot ko ang mga mata ko sa paligid only to find out that there was a girl
staring at me. Tinitigan ko siya habang naglalakd papalit pa sa akin.
I regain my composure. Tinaasan ko siya ng kilayng tumigil siya sa harap ko.
"Long time no see Ira" she said habang iniikot ikot ang bote ng San Mig Light niya.
"It's not so nice to meet you here......Mariel"
I'll bite you if you skip this!

The title speaks itself. HINDI ITO UPDATE PERO BASAHIN NIYO UTANG NA LOOB.
First of all, i wanted to say sorry for delaying my updates. Busy na akong
kolehiyala and mas priority ko na ang studies lalo na at tinambakan ng major
subjects tong sem na toh.
Panghapon din ang pasok ko. Late na ko nagigising dahil sa bumabawi ako ng tulog
dahil inuumaga ako sa pag-aaral. I apologize for that.
Second, i am very VERY disappointed sa feedback ng story n ito. Hindi naman sa

nagdedemand ako ng atensyon, i just wanted my work to receive what it deserve to
have. Hindi ko nakakalimutang bisitahin ang profile ko dito sa isang araw, I AM
ALWAYS ONLINE dahil may sarili akong source ng internet. At grabe, nung una di ko
pinapansin, sinasabi ko na lang sa sarili ko na 'sige baka bukas may mag-improve'
pero WALA. NGANGA si otor! I conclude that there is 80 wattpad users na consistent
sa pagbabasa. I'm always checking on the improvement by chapter. At nakakadisppoint
that out of 80plus reads, 6 lang ang VOTES?! gusto niyo ba talaga tong story ko?
Oh, nadadaanan lang? PEro grabe hanggang sa 14th chapter dinadaanan?
Pero maraming salamat talaga sa mga nanatiling nagcocomment t bumoboto. Kapag

nakakabasa ako kahit isa, inaa-UPDATE ko yung DRAFT ko kahit isang paragraph lang.
Hindi naman sa nagmamatakaw ako sa VOTES, i NEED some feedbacks para gawing
inspiration sa mga susunod na chapters. Kaya nga minsan nagbibigay na ako ng
spoiler para maglabasan mga ideas niyo, in that way, makakahanap ako ng mas
ikakaganda ng story pero WALA talaga! NGANGA! Yun at yun pa ring mga tao na
nagcocomment na noon ang nagcocomment pa rin ngayon.
I am not MAD okay? Bka matakot kayo eh, i am just writing this for you guys to know
how sad i am that everytime i log in to this account, i always assume to see a
single improvement but you guys failed me. And that made it harder for me to write
n update.
sorry guys but you have to wait until i gain my writing passion back and write
again. I don;t want to post a lame chapter. Gusto ko magugustuhan niyo. So please
spare me.

POSTED: JULY 07 2012

=============================================================================
Chapter 15
Lucas' POV
I never imagined myself in this state. Strolling around freely. Walang iniisip na
kahit ano. Sa kanya ko lang yun nararamdaman, kay Ira lang. Nung dati, kay Celina,
ang namayapang girlfriend ni Romanov.
Kumirot ang dibdib ko ng maalala ko ang mga iniwang alaala niya sa kin. Hanggang
ngAyon hindi ko matanggap ang sinapit niya. Kung sana, hindi ko na lang sila
pinabayaan. Kung sana naging mahigpit lang ako noon.
"It's not so nice to meet you here....Mariel"
Pinagmasdan ko silang dalawa habang nakupo ako. Nagsusukatan sila pareho ng

tingin. Parehong naka-taas ang kilay nila at naglalaman ng insulto ang mga mata
nila. Nagbabatuhan sila masasamang salita sa mga isip nila. Napailing na lang
ako....mga babae talaga.
"Why so mean my dear? We're having a party, wag kang ngang spoiler" sumandal siya
at dun pa lang niya yata napansin ang presensiya ko.
Bakas ang inis sa muka niya ng makitang dumikit sa akin si Ira dahil mgkatabi ang
upuan namin.
"magkasama pala kayo?" tanong niya na may tonong naiinis

"Oo" sagot ko dahil sa akin siya nakatingin.
Ngumiti siya saka tumingin sa relo niya. "bilang na pala ang oras mo Ira. So, dapat
pala maging mabait na ako sayo" sabi niya sabay tawa na parang baliw
Para saan ang sinabi ng babaeng yon? Mukang iisa ang tanong namin ni Ira sa isip
dahil nkakunot din ang noo niya.
"Bruha talaga" sabi niya saka lagok sa margarita niya
Napalingon ako sa kinaroroonan ni Mariel. May hindi tama sa gabing ito. Ramdam na
ramdam ko ang presensiya ng isang bampira sa paligid, hindi lang isa kundi marami.
Sakto naman na nakatingin din siya sa akin ng matagpuan siya ng tingin ko. Binigyan
lang niya ako ng ngiting nangaasar.
Naramdaman ko na nagvavibrate ang wrist watch ko. Ginawa ito talaga para sa amin
para ipaalala kung kelan ang susunod naming intake ng serum. Hindi pwedeng
maligtaan ang kahit isang schedule namin doon. Hindi maari, dahil doon nakasalalay
ang katahimikan ng balanse ng tao at bampira.
Napasimangot ako ng mapagtanto ko ang ibig sabihin ni Mariel kanina. May hindi
maganda akong naramdaman sa mga binitawan niyang salita. Malaman ito at alam kong
mapanganib a isa itong banta.
Tumingin akong muli sa kinaroroonan niya pero wala na siya duon. Inilibot ko pa ang
tingin ko pero wala na talaga siya doon.
Hindi tama ito. Naamoy ko sila sa paligid at may isang babaeng wirdo kumilos.
Kelangan kon------"Aaaaaaaargggggg"
"Baket?! Anong nangyari?" napahawak sa akin si Ira ng mamilipit ako sa sakit.
"Ja-an k-ka lang! w-wag mo ko s-su-sundan!" sabi ko sa kanya at saka dali daling
pumunta sa parking lot. Nanlito ang isip ko, hindi pa naman nakakalipas ang isang
oras para makaramdam na ako ng ganito. Tinignan kong muli ang wrist watch ko, it
was just 4 minutes ago when it alarmed. I got inside my car at hinayaan kong bukas
lang ang pinto para makasagap ng hangin habang sapo ang dibdib.
The other door swung open a girl came in at umupo sa passenger's seat, sinusundan
pala niya ako. Nagiiba na ang tingin ko. Nagiinit na rin ako. Nararamdaman ko na
ang halimaw na pilit nagkukumawala sa loob ko. Ang halimaw na pinipigilan ng lahi
namin na lumabas ilang daang taon na para maging balanse ang buhay ng lahat sa
daigdig na ito.
Napasubsob ako sa lupa ng mas mamilipit ako at halos hindi na makahinga.
"LUCAS!!!" dali daling lumapit sa akin si Ira pero pilit akong lumayalo.
"DIBA SABI KO DUN KA LANG?!" sigaw ko sa kanya. Nakita kong nagulat siya at natakot
pero hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Biglang pumasok sa isip ko ang
scenario ng gabing mamatay si Celina. Hindi. Hindi pwedeng maulit iyon. Not with
her, not with anyone.
"pe-pero....Lucas naman!!!!"
Nagpumilit siya na hilahin ako hanggang sa makarating kami sa likod ng parking lot.
Ira's POV
Natatakot na ako. Nung sigawan niya ako ay parang naging pula ang mga mata niya
pero nawala rin dahil lumihis siya ng tingin. Nagiiba ang aura niya. Hindi ko
matukoy kung bakit pero yun ang nararamdaman ko.
Pawis na pawis siya at mabibigat na hinga ang pinakakawalan niya.
"Please, Lucas! Tell me what's wrong! Parang awa mo na!"
THIRD PERSON'S POV
"Parang awa mo na..."
"parang awa mo na..."

Paulit ulit itong umiikot sa utak ni Lucas. Sa kabila ng sakit na nararamdaman
niya, nagawa pa niyang alalahanin ang nakaraan ng gabing iyon.
"please, Lucas...natatakot na ako..." pagmamakaawa ni Ira sa kanya
Kumurba ang mapait na ngiti sa kulay rosas na labi ni Lucas...ganito

rin....ganitong ganito rin ang sinabi ni Celina noon. Nagmamakaawa siyang malaman
siyang malaman ang dahilan ng paghihirap namin...ni Romanov
Pumapatak ang pawis ni Ira sa kanyang dibdib habang tinutulungang tumayo si Lucas,
naroroon pa rin ang kaba sa dibdib niya, ang takot sa nangyayari.
Pero gusto niyang tulungan ang binata,dahil yun ang mismong inuudyok ng puso niya.
Nakayakap siya sa binata para tulungang itayo..."Celina...." Narinig niya ang

mahinang bulong nito kasabay ang pagbuntung hininga nito.
Napatigil siya, sino si Celina? Sa pagkakatanda niya ay Ira ang binigay na pangalan
ng magulang niya sa kanya at yun din naman ang alam niyang naklagay sa birth
certificate niya. Bahagyang nakaawang na ang bibig niya para tanungin ang binata
nang biglang maramdaman ni Ira ang pagluwag ng yakap dito.
"Damn! Ang bigat mo pala talaga Lucas!" sabi ng babaeng nakapulang tube dress na
nagngangalang MARIEL.
Yakap na nito ang namimilipit na si Lucas.
"Damn you Mariel! Let go of him!" balak niya sana itong bawiin ng humarang sa daan
niya ang ilang lalaki. Uminit ang ulo niya.
"Nagdala ka pa ng mga stuntman mo. Kahiya naman." she said with sarcasm
Tumawa ito ng mapanutya na ikinainit ng ulo niya. Ayaw na niyang nagagalit, pero
hindi niy mapigilan kapag itong babaeng nasa harap na niya ang may gawa.
Tinuruan siya ng lolo niya na huwag magagalit, hindi na niya maalala pero nuong
bata siya ay tanda niya pa ang ichura ng psychiatrist na nagturo sa kanya kung
paano pakakalmahin ang sarili kapag nagagalit. Sana ay magamit niya ang natutunan
niya noong bata pa lamang siya s sitwasyong ito. Kahit hindi niya alam kung para
saan ang session na iyon sa kanya ng lolo Anulfo.
"kung ako sayo, umalis ka na. hindi mo magugustuhan ang makikita mo" may halong
pagbabanta ang tono ni Mariel.
"Why should i? I'm with him from the first place" panghahamon ni Ira
"I told you Valdez, get out of here o baka gusto mong......mamatay? Teka, mas
mabuti nga iyon hindi ba? Ang mamatay ka?" Unti unting nanghina ang tuhod ni Ira sa
mg katagang binitawan nito.
Hindi niya inakala na dadalhin ni Mariel ang nararamdamang inggit at galit sa
ganito. That she wishes for her death. She's delussional and dangerous. Ngayon
nagsisisi siya sa pagpatol sa mga kalokohan nito. Lalong tumigas ang paniniwala
niyang magagawa nitong saktan siya ng wala man lang bahid ng pangaasar ang mukha
nito. Seryosong seryoso ito.
Nabalot sa takot ang kanyang kabuuan. Hindi siya makakilos at wala na siyang nagawa
ng ipasok ni Mariel si Lucas sa kotse nito.
Lucas didn't even drop a look at her. Kusa siyang sumama. How dare him!
"alis na!" sigaw sa kanya ng lalaking nasa unahan. Hindi ito mukhang bouncer,
katunayan ay halos ng lalaking stuntman ni Mariel ay mga my ichura at gwapo.
Mapuputla.
She felt defeated when Lucas entered the car with Mariel. So she has no more reason
para magpumilit na kunin ang dapat ay nasa kanya. She turned back. She almost a
feet away when she heard Mariel. Lumapit ito sa kanya at inabot ang bag na dala
niya kanina.
"baka kasi hindi ka makauwi eh, KADUNGISAN yun sa school diba? Kapag nalaman nila
na ang QUEEN nila ay naglakad pauwi? HAHA! And oh... Lucas gained weight"
"So?" nakataas na kilay na tanong ni Ira

"Well, he's lighter the last time he went on top of me" and with that the twitched
girl gave her a victorious evil smile and went back to hell....to the car.
Unconsciously, binalikan niya ng tingin ng kotse ni Lucas. Nakatingin din ito sa

kanya habang bakas sa mukha ang paghihirap. She felt like crying. Parang ayaw siya
nitong paalisin, hinihila siya pabalik ng mga matang iyon. Pero hindi man lamang
siya magawang lapitan at pigilan...hanggang tingin lamang ito.
Lalo na nang makita niyang hindi ito pumalag ng halikan siya ni Mariel. Then a
batch of tears race down on her chick to her chin.
SPOILER ALERT!
SPOOOOOILER AKO!
Yan din ng laging sinasabi sa akin ng mg kaibigan ko. Ako daw ay dakilng spoiler!
Hahahaha!
Kaya eto bibigyan ko kayo ng konting clue about sa last chapter.
1.) Tao PA din si MARIEL nung moment na yun.

2.) Si Ira ay hindi si Ira mehehehehe
3.) si ROM at LUCAS ay walang issue kay Celina. Walang LOVE triangle :> Kung bakit?
KAsi......
hehehehe tama na yan! XDD
Follow niyo naman ako sa Tumblr. Dyan ko po ipopost ang pictures ng characters. You
can check them out. Kung sino lang may gusto :) SALAMAT!
http://pepperthoughts.tumblr.com/
:P

POSTED: JULY 14 2012
===========================================================================
Chapter 16
Defeated. Ito ang tanging emosyon na tumatak sa isip ni Ira habang tintahak ang
daan pauwi. She felt really tired. Hindi siya makapaniwala that Mariel wins against
her this time, at sa laban pa na involve ang lalaki. This is the first time and she
felt disappointment to herself pero mas malalaim ang hinanakit niya kay Lucas. How
could he ran over to that girl? Sana ay hindi na lamang siya nito nilapitan at
kinuha ang loob kung wala naman pala itong balak na tumagal sa tabi niya.
Malalim na ang gabi at isolated na ang daan. Hindi na maalis sa isip niya ang
nangyari kanina. She was hurt. But not the way na nasaktan siya dahil naagawan.
There is something weird when she felt the pain on her chest. Sakit, sakit na
nararamdaman ng mga taong nabigo sa pag-ibig.
She came back to reality when a light suddenly flashed to her eyes and the
deafening sound of the horns causing her to loss her sense of way. Nanlamig siya.
Kamuntik na siyang mamatay sa pagiging tulala.
"AAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHH!!!!!" she gave in.
Bumuhos na ang emsyon an pilit niyang ikinukubli. Pinaghahampas niya ang sariling
binti sa naguumapaw na emosyon.
"Tama na."
She was shock when she saw a wrist holding both of her arms. But she's even shock
to see that she's inside a car, nasa paseenger's seat ang lalaki and was gripping
her arms.
"Wh-who are you?!" but he just gave her a welcoming smile. "Pa-paano ako...ba-kit
nasa k-kotse ako? Kanina lang..."
Lucas' POV
"tama na!"
I held her hand at itinulak siya papalayo sa akin. I'm such an asshole, I even let
her see me kissed by this woman. Pero kailangan eh, I needed something that can
push her away from me. I took advantage of the situation, i can't let her see this.
She's be devastated kapag nasaksihan niya ito and hence she may be involve and be
in danger.
"get out" nahihirapan kong sabi habang habol ang hininga ko.
"I won't" pagpupumiglas nito
Ano bang kailangan niya?! This woman should startr unning away from this moment
bago pa may mangyaring masama sa kanya!
"You need this right?"
Doon lang na napansin ang hawak nitong dagger. Nakatutok ito sa pulso niya at
aktong susugatan ang sarili. Adrenaline rushed through my vein, nang matanto ko
kung anong gagawin niya. agad kong inagaw ang dagger and threw it out.
"stop asking and just bit me" utos nito
Kahit nagiging pula na ang paningin ko, nagawa ko pa ring ilibot ang mga mata ko sa
labas ng bintana. Tama ang hinala ko. Mga bampira sila. Pero hindi ko sila kilala.
Walang pamilyar na mukha sa kanila. Hindi ito tama. Naglipon ang grupo ng mga
outcast, dumadami sila.
Bumukas ng pinto sa tabi ko at bigla na lang may humila sa akin palabas at itinapon
ako sa sahig. Kung hindi lang ako nanghihina, baka kanina ko pa siya ibinato sa
malayo
"sasapi kami sa grupo niyo ni Madonna kung ikaw mismo ng kakagat sa babaeng ito"
sabi ng lalaking tumulak sa akin
Ngumiti ako. "Ano ito? Fraternity? Gang? Kelangan pa ng initiation? Mga gag* kayo!
Wala kayong karapatang gawing bampira ang tao! Ipinagbabawal ang ginagawa niyo
sa-----"
"sa libro ng kasunduan?" pagtutuloy nito at bahagya akong nagulat sa nalalaman

niya.
Pingmasdan ko siya. Nagkamali ako. Hindi siya isang mababang uri ng bampira, isa
rin siyang half blood. Ipinanganak na bampira pero kalahating tao. Tanging pure
blooded lamang ang may alam ng tungkol sa libro ng kasunduan ng mga tao at bampira,
nabuo ito daang taon na ang nakalilipas. At ang mga half blooded ay nahahati, ang
iba ay sumapi sa amin at ang iba ay nagrerebelde.
"traydor ka"
Tumawa ito saka tumayo at naglakad papalapit kay Mariel

"Hindi ako ang tumraydor sa lahi natin. Kayo yun! Pinahihirapan niyo ang mga sarili
niyo sa serum na yan eh pwede naman natin gawin silang bampira lahat para matapos
ang kaguluhan at magkaisa na!"
Pilit akong tumayo at sumugod sa kanya. Pero sadyang mahina na ako at naiiwasan
niya ang mga atake ko. Namumuhi ako sa mga lumalabas sa bibig niya, parang s
Romanov ang mga katwiran niya, pero ang sa kanya ay masyadong makasarili, gusto
niyang maubos ang mga tao.
"TAMA NA! Gordo!" narinig kong sigaw ni Mariel
"HAHA! Nagalit ka kasi agad, nagbibiro lang naman ako eh." Sabi niya saka ako
tinapik sa balikat. Nakakagigil.
Lumapit sa akin si Mariel.
"Aanib sila kung magiging bampira ako. Maniwala ka sa akin." Sabi niya
Nakita ko ang sinseridad sa mga mata niya. Nag-iba ang mga mata nitong punong puno
ng inggit, napalitan ito ng pagkagusto at dedikasyon na mangyari ang kagustuhan.
Pilit nitong inilalapit ang leeg sa labi ko, agad kong nilabanan ang init sa aking
katawan. Hindi pwede!
"Kagat na!" madiin nitong bulong saka isinubsob ang leeg saakin.
THIRD PERSON'S POV
Hinapit ni Lucas ang babae para makalapit sa kanya ng husto, he was lying on the
ground at nakaluhod lamang ito sa tabi niya. Mabilis na umusbong ang mga pangil
niya at itinarak ng husto sa leeg nito. Umagos ang pulang likido pababa sa leeg
nito habang ang butas ay sinisipsip niya.
Nanigas ang babae at impit na napaungol sa sakit. Habang sinisimsim ang dugo nito
ay nakikita at naramdaman niya ang pagkato nito, he saw her childhood, her sorrows,
her happiness, her envy with Ira, lahat ay nalaman at naramdaman niya.
Naramdaman niya ang magandang sensasyon, pero nawala ang lahat ng sensasyon na iyon
at napalitan ng takot ng makita ng takot sa mukha...
Ng babaeng nakatayo sa harap niya na nakasaksi ng lahat.
"I-ira"

=============================================================================
Chapter 17
ROMANOV'S POV
"HOY ROM!!! BEER KO YAAAAAAAAAAAAAAAAAN!" Paangil na sabi ni Kael habang inaabot

ang lata
"Akin na lang" sabi ko saka binuksan ang lata at tinungga. Narinig ko na lang ang
buntong hininga ni Kael.
"Damot talaga nito ni Kael!" Pag-gatong ng bunso ng grupo na si Carlos. Ginulo ko

ang buhok niya ng abutan niya ako ng chichirya.
Nagkakatuwaan kaming magbabarkada ngayon sa dorm. Oo, barkada ko sila. Kababata.

Alam kong iba ako pero hindi nila yun hinahayaan na iparamdam sa akin. Kahit
minsan, alam kong sumosobra na ako. Kaya kapag may pagkakataon, pinipilit kong
maging mabuti sa kanila, yung umaktong parang dati lang kung saan nagsasaya kami,
kahit alam ko na may lihim silang agenda sa pagsama sa akin. Pinababantayan ako,
alam ko iyon.
I was about to drink my beer when suddenly my heart skip a beat then a scene
flashes within my sight. Nalaglag ko ang hawak na beer saka dali daling lumabas.
Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng paa ko pero alam kong parang may kailangan
akong puntahan.
Nakarating ako sa isolated na highway. Wala talagang masyadong dumadaan dito kapag
mga ganitong oras na dahil mas gusto ng mga biyahero dumaan sa SLEX. Ang daan na
ito kasi ay ang extension ng Sta Rosa at Tagaytay.
Nasilaw ako sa head lights ng isang truck kasabay ng malakas nitong busina,
kasabay nuon ay ang pagkakita ko kay Ira na naglalakad sa mismong daan kung saan
malapit na itong masagasaan nagitla ako lalo na when she fell on her knees at
yumuko.
Nanigas ako. Inabot ng kamay ko ang dibdib ko at marahan itong pinisil. Ngayon lang
ako ulit kinabahan at natakot. Kumirot ito ng makita ko ang mapulang mata niya sa
pagluha. Just like how it reacted when i saw Celine cried, ang unang beses na
makita ko siya
Nagmadali akong lumapit sa kanya at habang papalapit ako ay siyang pagtindi ng

liwanag ng headlights ng truck ang nasasalubong ko.
I gasped when suddenly i bumped with something at tumilapon ako sa gilid. Nakita ko
rin na nasalag ang gilid na parte ng truck pero hindi na ito tumilig, gumewang ito
ng kaunti pero bumalik naman sa dati nitong takbo.
Dahan dahan akong naglakad palapit sa kanya. At habang humakahakbang ako,

napapansin ko ang parang salamin na nakapaligid sa kanya dahil sa sinag ng buwan
pero agad iyon nawala at nakalapit ako sa kanya ng walang harang.
Nanlambot ako seeing how pained she is, namumula ang mukha niya at nammaga na ako
mata. I stopped her from hitting herself.
Lumalambot na ako. Bkit ganun? Bumabalik ako sa dating ako?
I teleported para mkapasok sa kotse ko. I saw how full her emotion is and how
expressive her eyes, malalaman mo kaagad ang nasa isip niya upon looking at her
eyes.
I saw shock within her expression. Patuloy pa rin ang pagtulo ng mga luha niya na
parang my sarili itong pagiisip.
"Wh-who are you?!" But I just smiled at her.
Ngayon lang niya ako nakita. Ngayon lang kami nagkita na hindi tulog o nasa ilalim
ng hipnotismo ko.
"Ako si Romanov, nice to finally meet you Ira" sabi ko saka inilahad ang palad pero
tinitigan lang niya ako.
Natatakot siya sa akin. Nararamdam ko siya. Pinahid ko ang luha sa pisngi niya,
umiwas siya pero naabot ko pa din ang mukha niya.
"Kilal na kita noon pa. Ano ka ba? Hindi mo ba ako natatandaan?"
Nagisip siya saglit. Nanlaki na lang bigla ang mga mata niya saka siniksik yung
sarili niya sa sulok ng driver's seat.
"i-ikaw y-yung...yung....sa-b-bar-"
"Oo ako nga. And I want you to know na wala akong gagawing masama sayo hindi ako
masamang ta---nilalang"
Natawa ako sa dapat na sasabihin ko. I was supposed to say na hindi ako masamang
tao pero...tao pa ba ako? O naging tao ba ako?
Maraming sikreto ang buhay namin nila Lucas, Carlos, Marco, Ugi at Kael. Alam kong
iba kami dahil kami lang ang tanging mga bampira na malalakas at itinuturing na
mataas ang posisyon sumunod sa linya nila Madonna at iba pa.
Umayos siya ng upo. Naramdaman kong panatag na siya. Binuksan ko ang makina ng
kotse at itinabi sa gilid ng kalsada. Bigla ko na lang kasi itong iniwan dahil sa
nataranta ako. Paano na lang ang plano kung mawawala siya, maghihintay pa ako ng
maraming taon para lamang doon?
"Sorry about the juice and your shirt that time" sabi niya
I'm glad she started conversation pero hindi yun ang gusto kong pagusapan namin.
"Why were you crying?"
I saw her stiffened. Sa tagal ng pagsunod ko sa kanya sa school, nalaman kong kurap
siya ng kurap kapag natetense o kinakabahan. Ammusing, she is.
She smiled as she wiped her tears. "Ewan ko nga kung bakit ako naiyak. Nababaliw na
yata ako."
I chuckled when suddenly I felt something that stings me. Katulad ng naramdaman ko
kanina. This time, naisip ko si Lucas. Naamoy ko din siya sa di kalayuan pero bakit
hindi na ganun kalakas ang amoy niya? Tinitigan ko si Ira. She came from that way.
Ahh. Magkasama sila.
At marahil, siya din ang dahiln ng pagluha niya. Dapat na akong kumilos. Akin si
Ira. Hindi na dapat ako nag-mabagal noong sinusundan din siya ni Lucas.
Naramdaman ko na naman. May nangyayari kay Lucas.
"Bumalik tayo doon" sabi ko sa kanya pero kumunot lang ang noo nito at nag iwas ng
tingin.
"alam kong ayaw mo na bumalik pero please! Kelangan nating bumalik don!"
Magkaribal kami sa kapangyarihan at pagaari ni Lucas. Pero lumaki kami ng sabay.

Kung maglalaban kami, gusto ko ay yung patas. Nandaya na ako noon dahil akala ko
may gusto din siya kay Celina pero nagkamali ako. Nasaktan ko siya sa maling
dahilan ko. Hindi ko na uulitin yon. Kung may pagkukumpitensyahin kami, gusto ko ay
lalaban kami ng sabay at patas.
Hindi pa din kumikibo si Ira, hindi na ako pwedeng magsayang ng kahit isang minuto!
Hinila ko si Ira at pinagpalit ko ng upuan namin saka pinaharurot pabalik ang
sasakyan. Nakapuwesto kasi siya sa driver's seat kanina.
Hindi ko na naririnig ang sinisigaw ni Ira dahil sa mga naiisip ko.
Dali dali akong bumaba at hinila si Ira sa paghahanap kay Lucas. Palakas ng palakas
ang aura na nararamdaman ko. Pero habang papalapit ako ng papalapit, dumarami ang
aurang yon. Ibig sabihin, hindi lang si Lucas ng naroroon. Maraming bampira ang
naroroon!
Naaninag ko na sila.
"L-lu-lucas..." ang tanging nasambit ko ng makita ko ang karibal kong punong puno
ng bakas ng dugo ng labi at ang babae.
Dapat masaya ako diba? Na naging katulad ko na rin si Lucas. Na sa wakas,
maiintindihan niya na rin ang pinglalaban ko. Pero bakit? Nahabag ako. Nakita ko ng
mga matang nagbabadyang maglabas ng luha sa tabi ko? At ang mga mata ni Lucas na
puno ng pagsisisi at sakit?
18th Bite
POSTED: August 13, 2012
EDITED: June 17, 2014
-----------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------
Chapter 18
Ira's POV
Parang nagkakarerahan ang mga luha ko sa pagpatak, I'm stuck to the ground.
Maraming lalaking nakaitim, all pale. Nakapalibot na para bang pinapanuod pa ang
magandang palabas sa gitna nila. I saw blood running down on Mariel's neck. She's
smirking at me but I see pain in her eyes, pain with happiness. She was smiling as
she own her victory.
Fine, I lost. She won. I cried, she laughed. But what the heck is happening? Who
are these people? What the heck is Lucas doing?! Why is he covered with so much
blood?!
I met Lucas eyes, tears flowing with his saddened eyes. My heart breaks upon seeing
him disgust with his self. Para siyang bumalik sa realidad at bigla na lang inilayo
si Mariel. Para siyang isang batang natatakot sa ginawang kasalanan at nahuli.
"fuck! Fuck! Fuuuuuuck!!!" pinaghahampas niya ang sarili at pilit na pinupunasan
ang dugo sa pisngi at gilid ng labi.
"Anong grupo kayo?" mahinahon ngunit puno ng awtoridad na sabi ng kasama ko. Pero
imbis na sumagot ay tumawa ang parang pinuno nila at naglakad papalapit sa amin.
Nakakatakot. Katawang tao pero nararamdaman kong halimaw siya. Ubod ng sama ang
aura niya, nararamdaman ko. Nagtaasan ang balahibo ko sa batok.
"Mga rebelde!" at sa isang iglap nasa leeg na ng lalaki ang kamay ni Romanov.
Punong puno ng galit ang mga mata ni Romanov.
"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH
!!!!!!!"
Lahat kami ay lumingon sa kinaroroonan ng ingay. Kitang kita ng dalawang mata ko

kung paano naghirap si Mariel. Namimilipit sa sakit at pulang pula, habol ang
hininga. Pero wala sa amin ang nagtangkang lumapit, ang mga lalaking nakaitim ay
tila hinihintay pa na matapos ito inaantabay ang susunod na mangyayari.
"Naguumpisa na" sabi ng lalaki.
"Hunghang! Nagdagdag lang kayo ng walang kwentang bampira sa lipon niyo, kahit
anong gawin niyo, hindi kayo magtatagumpay sa mga plano niyo" sabi ni Romanov,
hindi ko maintindihan ang pinaguusapan nila.
"HAHAHA! Bakit romanov? Iba ba kami sa iyo? Hindi ba't kaisa ka namin? Naramdaman
mo kung gaano kasarap ang sariwang dugo ng tao diba? Nalasahan mo ang dugo ng kaisa
isang babaeng-----"
Nawalaa ang kunot sa noo ni Romanov nguni maging ako ay natakot sa nagbabaga
nitong tingin. Nasa mga mata nito ang lahat ng ekpresyon na kaugnay ng galit, sakit
at pagsisisi.
"Oo, nagustuhan ko nga. Pero iba ang pinaglalaban ko sa minimithi niyo. Hindi ko
kailanman ginustong alilain ang mga tao. Gusto kong maging pantay lahat, mawala ang
mga nagkawatak watak na grupo at maging isang lipon na. Ang mga tao...maging
bampira."
Nagulat ako sa mga naririnig ko. Bampira? Lahat ng kasama ko ngayon ay bampira?
Gustokong matawa at isipin na nasa isang variety show ako at ginu-goodtime pero sa
aura ng paligid, alam kong hindi talaga normal ang komplikadong gabing ito.
I gasphen the guy smirked at me showing his pair of fangs.
"oh my god!" napabulong na lang ako sa sarili ko.
Itinulak ni Romanov ang lalaki at tumalsik ito sa poste. Bumagsak ang kalahating
parte ng poste at bumagsak sa mga kotseng nakaparada na naging dahilan ng ingay
mula sa mga alarm nito.
Nagsimula na rin gumalaw ang iba pang mga lalaki at isa isa silang sumugod kay
Romanov.
Hindi ko alam kung anong gagawin ko at kung saan ako titingin. Kay romanov ba? O
kay Mariel na namimilipit o kay Lucas.....na ngayon ay nakatingin din....sakin.
Ang bilis ng pangyayari, kanina nakatingin ako sa kanya sa malayo. Pero...ngayon

nasa bisig na niya ako. Nanlaki ang mga mata ko ng ma-realize ko kung anong
nangyari.
"Ta3na! muntik ka na dun ah" medyo hinihingal nyang sabi.
Humiwalay siya sa akin. "Gumilid ka, at wag kang aalis dun. Wag kang magpapakita sa
mga nandito ha? Tutulungan ko lang yung isang yun" nagawa pa niyang ngumiti sa akin
habang bahagyang nakayuko at iniinda ang kung anuman na masakit sa kanya
Dahil masyado ng komplikado ang lahat ng pangyayari, natagpuan ko na lang ang

sarili ko na akay akay ni Lucas habang si Romanov naman ay nakasunod sa likod namin
habang buhat buhat si Mariel.
"Wh-what the heck...just happened?" I blurted out the moment I got on the car.
I gave the bloody Mariel at death glare hoping it would really kill her, she had a
lot for this day.
"Argh!" I groaned when Romanov placed Mariel's head on my lap. My whole system asks
me to just spanked her away from me, outside the car.
"Just this time, Ira. Maging mabait ka ng kaunti just this night. Okay?" bulong sa
akin ni Lucas while wiping blood on his face. He still looked pissed and mad about
what happened.
"Where to?" narinig kong sabi ni Romano
"Madonna's lair" sagot naman ni Lucas. Napansin kong sandaling nagisip si Romanov
pero agad siyang bumawi at pinaandar ang sasakyan.
Nasa unahan ko si Lucas, at si romanov naman ang driver. Madilim na at ang ilaw
lang ng mga street lights ang naging way ko to see the two guys in front of me.
Hindi pa rin ako makapaniwala, I'm with vampires and that creatures are no myths. I
happen to feel uste to it, siguro dinedeny pa ng utak ko ang katotohanan. Just
being with them now having the fact that i know what they are was just normal to
me. I feel the same. Or it's just that I have known them before knowing their true
identity.
Bahagya kong itinulak ang ulo ni Mariel. Nangangalay nako dahil mabigat talaga at
matigas ang ulo niya. Kahit tulog siya, nakakainis pa din ang aura niya and i
wanted to just stranggle her.
"Don't kill her." Pabirong sabi ni Lucas looking okay like nothing horrid happened.
"You're okay?" tanong ko luampit pa ako ng kaunti to see him clearly. But this
naughty boy took the opportunity and took a peck on my lips.
"You-AAAAAAY!" Nauntog ako sa likod ng upuan ni Lucas ng biglang huminto ang

sasakyan.
"we're here." Sabi ni romanov sabay labas ng kotse without turning the machine off.
================================================
TEASER
Hindi ako makapag-update dahil sa mga dahilan na ito:
1. Exam week.
2. May FanFic akong inaasiko at mas priority ko yun HAHA! JK. Mahal ko yung
nagpacontest ee :P
3. kapag nasa harap ko si laptop, nauuwi ako sa pagFFB at pagYuYoutube.
4. i'm not satisfied with the votes. Kaya natatagalan kasi pinagiisipan ko yung
susunod na scenespara kasing ayaw niyo nung update eh.
5 Nakikipagdate ako twing sunday at pagod pag-uwi...........dahil lakad kami ng

lakad sa mall.
Ayun lang. Alam ko ng naiinis na kayo pero salamat at wala pa tayo sa puntong may
nangaaway sa akin kasi walang UD. Kaya et teaser para sa susunod na chappy.
"ordinaryong tao lang pero ginusto niyang maging kaisa natin....sa isang
dahilan...."
"Anong dahilan niya?" tanong ni Romanov habang inaayos ang basag na baso sa sahig
"gusto niyang wasakin ka........Ira"

Napatayo ako. Bakit ako? Ordinaryong bitch lang naman ako. Bakit kinakailangan niya
pang maging bampira para wasakin ako? Papatayin niya ba ako?
"pero....b-bakit a-ak-ko?" nauutal kong sabi
Tinitigan ko ng maigi ang mga mata ni Madonna. Seryoso siya at alam kong panganib
ang hatid ni Mariel.
Hindi sumagot si Madonna habang si Lucas ay yumakap sa akin.
"SINO KAAA?!"
Sigaw ni Romanov sabay talon sa pintuan. Hinila niya ang pinto at nahiwalay ito sa
pwesto at iniluwa ang babaeng balot ng itim na sarong.
"Dahil ikaw ang puno't dulo ng lahat.....Ira. Ikaw ang dahilan ng lahat ng ito.
Kaya gusto ka niyang tapusin para angkinin ang pwesto mo" sabi niya sa akin nang
maibaba ang takip sa mukha.
"ikaw? anong ginagawa mo dito?"
==================================================
Intense na ang susunod na chappy, revelations na kung maitatawag kaya aasahan ko

ang feedbacks sa inyo.
Sino yung babae? Anong ibig sabihin niya dun?
19th Bite
POSTED: August 28 2012
EDITED: june 17 2014
==========================================================================
Chapter 19
Binuksan ni Lucas ang pintuan sa tabi niya para tulungan akong ilabas si Mariel sa
kotse. Nanlaki ang mata ko ng biglang sumabit ang ito sa leeg ni Lucas at bakas pa
din sa kanya na hinang hina na siya. She's fully awake and conscious but her
personality still brings horrid feelings for me.
"Mamatay na lahat lahat tumatalandi pa rin?" bulong ko sa sarili ko.
Inilibot ko sa paligid ang mata ko, hindi ako pamilyar sa lugar na ito dahil hindi
naman ako nagagawi dito. Isa pa, nasa loob toh ng gubat. Nasa boundary kami ng
tagaytay. Madilim at tanging ang ilaw lang na nanggagagling sa bahay ang nagbibigay
liwanag. Yung bahay, made of wood, bungalow pero modern pa rin ang design. Salamin
ang nagsilbing dingding nito na natatakpan ng makapal na kurtina. Hindi na kumatok
si Lucas at dire-direcho siyang pumasok sa loob.
Agad na inihiga ni Lucas si Mariel sa malapad na sofa, kitang kita ko pa rin ang
pag-agos ng dugo ni Mariel mula sa leeg hanggang sa sofa.
Nun ko lang napansin na puno na rin ng dugo ang damit ko. Maging sa kamay at leeg
ko ay may dugo rin.
"Isara ang kurtina!" narinig kong sigaw mula sa likod ko. Nataranta naman ako at
isinara ang pinakamalapit na binata sa tabi ko.
Agad kong hinananp ang Madonna na narinig ko at sa tingin ko ay ang may ari ng
bahay na ito. Pero isang batang babae ang nakita ko...ngumiti siya sa akin bago
umupo sa sofa. Ang ganda niya. Naka-puting dress siya at nakatali ang itim nitong
buhok sa likod.
Ginantihan ko siya ng ngiti ngunit hindi ako makalapit. Hindi dapat kami makita ng
batang ito. Masyado kaming madaming dugong maipapakita sa kanya. baka matakot siya
sa amin.
"Bata, nasaan ang mommy mo? pumasok ka na sa kwarto mo, this is off-limits for a
little girl like you." sabi ko kanya
Nakatingin lang sa akin si Romanov habang si Lucas when i asked for them to help
me. But then I heard her chuckled.
"Madonna" sabi niya sa akin
"HA?oo, Madonna ang name ng mommy mo, so go. go to your room now" sabi ko.
"Teka, asan ang mommy mo?"
Nagpalinga linga pa siya loob ng bahay pero nakapatay lahat ng ilaw sa silid
tanging ilaw lang sa kinaroroonan nila ang buhay.
"tatlong libong taon na siyang patay" sagot sa akin ng bata
Natigilan ako.
Parang ngayon lang nag-sink in sa akin yung sinabi niya. Agad akong lumayo at
umayos ng upo sa sofa. I forgot I'm with vampires. I almost forgot this night is
not normal anymore, i should expect the unex[pected. Kinilabutan ako dahil ang
katabi ko ay mukhang seven year old pero mas matanda pa siya sa lolo ko o baka
kahit sa ninuno ko, i think.
Lumapit sa akin si Lucas handin me a glass of water.
"Isa si Madonna sa mga sinaunang mga bampira. Siya ang pumapangalawa sa pwesto at
hindi ka niya sasaktan." He explained
"pe-pero...lahat ba ng sinaunang bampira mga bata?" tanong ko
Tumawa naman si Madonna at Lucas samantalang si Rom ay nakita kong nakatitig lamang
sa akin na parang binabasa ang mga mata ko.
Lucas composed his self ng mapansin niyang kumunot ang noo ko.
"Si Madonna, seven years old siya ng mamatay." Sabi ni Rom sabay tayo sa upuan para
lumapit kay Mariel na ngayon ay nagkakamalay na. Tinalian niya ang kamay nito
Namatay si Madonna? Pero bakit nandito siya?
"Payapa pa ang mundo noon. Lahat tao at pantay pantay. Walang nagkakasakitan at
walang gulo hanggang sa dumating ang isang grupo at pinatay ang lahat.----"
Napapikit si Madonna para pigilan ang nagbabadyang luha. "Madugo, punong puno ng
walang buhay na tao ang paligid. Nandidiri ako habang pinapanuod ang isang lalaki
na inuubos ang dugo ng babae. Nag iisa lang siya, walang kahit sino ang nasa
paligid tanging siya lang. Siya ang umubos sa lahi ng mga tao noon. Pinatay niya
ang lahat......maliban sa akin"
Napansin kong napaupo si Rom at Lucas at taimtim na nakikinig. Ngayon lang ba nila
nalaman? Ngayon lang ba naikento ni Madonna?
"Paano?" tanong ko. Paano siya nakaligtas?
"May dumating, dalawang lalaki sakay ng kabayo. Naglaban sila, pero sa huli,
nakatakas din yung lalaki. Batang bata pa ako noon ang naaalala ko na lang,
pinainom ako ng dugo. Hanggang sa makatulog ako. Pag-gising ko, nakangiti sila sa
akin. Yun na ang naging simula. Napagtanto ko na lang ang nangyari nang isang daan
taon na ang nakalipas pero bata pa rin ako. Doon ko nakilala ng lubos ang nagligtas
sa buhay ko...Si Anulfo at ang pinuno ng lipon na ito, ang unang nabinyagan bilang
isang bampira, si Ovin. Bata lang din siya kung titignan, nasa katawan siya ng
isang disi-sais na lalaki. Hindi ko alam kung paano siya naging bampira pero hindi
ko na rin inusisa dahil seryosong tao si Ovin. Nagdaan ang panahon at nakilala ko
si Gregory, siya pala ang umubos sa lahi ng tao. Sa kanya na din nagmula ang mga
nightwalkers. Naging bampira lahat ng sinasakop niya. Iyon ang naging purpose namin
tatlo, ang ubusin ang mga nightwalkers pero hindi na namin kaya, kaunti kami
masyado, kaya humanap kami ng iba pang salinlahi. Naglakbay kami ng mahabang
panahon at natagpuan namin ang ikatlong salinlahi....si Pola. Habang tumatagal,
lumalaim ang samahan namin hanggang sa mapansin ko na lang na parang may mali,
hindi pala kami umuubos ng mga bampira, si Gregory pala talaga ang puntirya namin
at doon ko nalaman na may itinatago si Anulfo at Ovin....si Lucille at ang batang
dinadala nito." Tumigil siya at tumingin sa akin...sa mga mata ko.
"Nang isilang ang anak ni Lucille at Anulfo, ako ang unang nakatitig sa mga mata
niya...ang pares ng kulay chocolateng mata galing mismo sa kanyang ina."
Nakaramdam ako ng hindi komportbale sa mga titig niya sa akin. Parang may ibig
siyang iparating sa tingin niya. Parang may gusto siyang halukayin sa kaluluwa ko.
"AAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHH!!!!!"
Naramdaman ko na lang na tumalsik ako at tumama ng malakas ang likod ko sa kahoy na

dingding.
"IRA!" sabay na sabi ni Rom at Lucas
"Arrggg!!! Ack!"
"Uubusin ko ang dugo mo sa katawan hanggang sa mamatay ka!" sigaw niya sa akin.
Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang matulis na pangil niya at ang mapulang mata.
Galit na galit siya sa akin.
Sinubukang lumapit ni Lucas pero mabilis kumilos si Mariel at nadala niya ako sa
bubong ng bahay. Napansin ko na lang na dumudugo na ang kanang bahagi ng braso ko,
ako ang pinambasag niya sa salamin na dingding.
Hawak hawak niya ako sa leeg. I struggle on two things: On her hand strangling me
at sa pagmamanage kung paano ako hindi mahuhulog.
Pinagsasampal niya ako, halos pumutok na ang labi ko sa sampal na nakukuha ko sa

kanya.
"Ano ba mariel! Tumigil aka!" sigaw ko
Pero imbis na sumagot,lumapit siya sa akin. Alam ko na ang gagawin niya kaya
nagpumkiglas ako. Ang tanga tanga ko para hindi maisip na bampira na siya...hindi
ko na siya kayang labanan pa.
"ACK!"
"AAAAAHHHHHHHHHH!!!!!!!" na-out of balance ako sa ginawang atake ni Rom kay Mariel
mula sa likod. Napapikit ako para hindi makita kung paano ako maglalanding sa lupa.
"Ira!" niyakap ako ng mahigpit ni Lucas. Sa kanya ako lumanding, siya na naman ang
sumalo sa akin.
Napayakap na din ako sa kanya dahil sa totoo lang, natakot ako kanina...akala ko
katapusan ko na. Sa kauna unahang pagkakataon, natakot ako kay Mariel.
Agad akong dinala ni Lucas ng makita niya ang sugat ko. Nadatnan ko naman si
Madonna na naghahanda ng panggamot.
"Puro pahamak ang dala ng babaeng toh" sabi ni Romanov sabay tulak sa walang malay
na si Mariel. Itinali niya itong muli sa kamay, sa paa at sa bewang. E
Ginamot ni Lucas ang sugat sa braso ko. Nagdalawang isip pa siya dahil sa dugong
umaagos.
"Lucas, kaya mo yan. I trust you" bulong ko sa kanya
I smiled giving him the assurance that what happened earlier was just instantly
became the past. I trus him tonight because he saved me more than once. he grabbed
the opportunity to kiss me.
"ordinaryong tao lang pero ginusto niyang maging kaisa natin....sa isang
dahilan...." pagputol ni Madonna sa awkward atmosphere after Lucas' kiss.
"Anong dahilan niya?" tanong ni Romanov habang inaayos ang basag na baso sa sahig,
nabitawan niya sihguro ito ng atakihin ako ni Mariel
"gusto niyang wasakin ka........Ira"
Napatayo ako. Bakit ako? Ordinaryong bitch lang naman ako. Bakit kinakailangan niya
pang maging bampira para wasakin ako? Papatayin niya ba ako? Bakit? Wala akong
makitang rason para umabot sa ganito ang galit sa akin ni mariel.
"pero....b-bakit a-ak-ko?" nauutal kong sabi
Tinitigan ko ng maigi ang mga mata ni Madonna. Seryoso siya at alam kong panganib
ang hatid ni Mariel.
Hindi sumagot si Madonna habang si Lucas ay yumakap sa akin. Naramdaman niya

marahil na natakot ako sa nalaman ko. Sino bang matutuwa? Mariel just sacrificed
her humanlife to be a vampire just for the reason that she loathe me?! That she
wanted to kill me that much?
Natahimik ang paligid, maging si Rom ay nawala ang galit sa mata. Tumingin siya sa
akin and gave me a sly smile. Humigpit na lang ang yakap sa akin ni Lucas, napansin
kong nilingon niya si Rom at tila ba parang naguusap sila sa tinginan na iyon.
"SINO KAAA?!"
Sigaw ni Romanov sabay talon sa pintuan. Hinila niya ang pinto at nahiwalay ito sa
pwesto at iniluwa ang babaeng balot ng itim na sarong.
"Dahil ikaw ang puno't dulo ng lahat.....Ira. Ikaw ang dahilan ng lahat ng ito.
Kaya gusto ka niyang tapusin para angkinin ang pwesto mo" sabi niya sa akin nang
maibaba ang takip sa mukha habang naglalakd palapit sa akin
"ikaw? anong ginagawa mo dito?" gulat na gulat kong tanong
"Dahil kailangan mo ako Ira...kailangan mo malaman ang dapat mong gawin" sabi sa
akin ni Olivia. Kakaiba ang aura niya ngayon. Wala siyang suot na salamin at
nakalugay ang buhok nito. Papaani siya nakarating ditto? Paano niya nalaman ang mga
nangyayari? Sino ka ba talaga?
"SINO KA SABI!!!" sumigaw na si Lucas, si Rom naman ay naghanda baka atakahin kasi
ako ni Olivia, pero aatakihin niya ba ako?
Lumapit si Madonna kay Olivia. Nakakakilabot ang ngiti niya.
"Ikaw ang mata. Ikaw ang nakatakdang makakita ng propesiya" sabi ni Madonna
Si olivia? Naguguluhan na ako. Masyado ng maraming kababalaghan ang nangyayari sa

gabing ito.
20th Bite
Chapter 20
Sorry for the very loooong wait. Dami ko lang inasikaso :3 grabeng hell week yon
katunaw utak eh haha!
Enjoy te update! sana nakabawi ako!
Ayan na ang ilan sa mga revelations ng story na ito!
Lucas's POV
Naikuyom ko ang palad ko habang pinapanuod ang bawat hikbi ni Ira. Isang oras na
siyang umiiyak simula ng mawan siya ng malay kanina.
Hindi ko alam ang dapat na isipin. Naghahalo-halo ang emosyon ko.
**FLASHBACK
"Ikaw ang mata. Ikaw ang nakatakdang makakita ng propesiya"

Sabi ni Madonna saka niya hinila ang kamay ng babae, napaluhod naman ang babae.
"..pero hindi ka kakampi ng lahi namin" dugtong niya pa.
Ngumiti ang babae saka hinila ang sarili, at tumayo. Maagap naman na kumilos si Rom
at inihanda ko na rin ang sarili ko. Si Ira ay nanatal;ing nakaupo at naguguluhan.
"Oo, dahil kakampi ako ni Ira, at kung saan ligtas si Ira, dun din ako" sagot ng
babae
"Kalokohan! Sino ka ba?! At ano bang meron kay Ira?!" sigaw ko sa kanya
"Nasa harap niyo na ang sagot. Nasa tabi niyo lang, bakit hindi mo sabihin sa
kanila Madonna kung sino si Ira?" Naghahamon na sabi niya
Nangunot ang noo ni Madonna. Pero imbis na sumagot at tumalikod ito at dumerecho sa
malaking cabinet. Kumuha siya ng ampule at syringe. Nakita kong napahakbang si Ira
palikod. Naramdaman ko rin ang takot niya.
"Matulog ka na...wala kang dapat marinig" sabi niya saka......
Itinurok sa leeg ni Mariel ang laman ng ampule.
"ACK!" impit ni Mariel na noo'y nagising na pala
"sumunod kayo sa akin" sabi ni Madonna saka naglakad sa library
Nauna na maglakad si Rom habang hawak sa braso ang babae. Paranoid masyado si Rom
sa mga ganitong bagay.
Maglalaka na sana ako ng maramdaman ko na hinawakan ni Ira ang kamay ko. Ang lamig
ng palad niya.
"Problema?" tanong ko sa kanya
Ngumiti siya ng pilit "ah-Lu-lucas, b-bakit biglang parang-parang...para kasing may

nakita ako pero malabo, habang naguusap usap kayo. Parang...lumipad ang kaluluwa ng
ilang saglit"
Anong sinasabi niya? Bakit nagkakaganito siya?
"anong nakita mo?"
"Lucas? Ira?" tawag sa amin ni Madonna. Hinila ko na lang si Ira at hindi na

hinintay ang sagot niya.
Tumigil siya ng nasa harap na kami pinto kaya nahinto ko ang pagpihit ng door knob.
Bakas sa mukha niya ang pagaalinlangan at kaba.
Ano bang kayang kong gawin? Wala rin akong alam sa nangayayari kaya wala akong
magawa eh.
"na...tatakot ako" bulong niya
Ano bang pwede kong gawin sa ganito? Wala akong alam para pagaanin ang loob niya.
Bahala na.
Niyakap ko na lang siya, isang mahigpit na yakap na sana nagpawala ng kaba at takot
niya.
"Wag kang mag-alala nandito naman ako eh" bulong ko sakanya

"Tara na?" sabi ko pa habang nakangiti, tumango naman siya.
"Ano bang nangyayari? I was just a party girl who accidentally met them" sabay turo
ni Ira sa amin ni Rom. "I have never been bitten. I promise! Hindi ako bampira o
kung anumang nilalang sa mundo! Kaya bakit ako ang nasa ganitong sitwasyon!"
Nanginginig na si Ira. Pilit niyang pinipigilan na umiyak, namumula na ang ilalim

ng mata niya pati na rin ang pisngi niya.
"Dahil isa kang hybrid Ira." Sagot ni Madonna.
Hybrid?!
Sabay kaming napatingin ni Romanov kay Ira.
Alam namin ang tungkol sa hybrid. Nasa kasulatan iyon at kwento noon.
Ang nag-iisang hybrid. Ang kaisa isang nilalang na naging bunga ng tao at bampira.
Halimaw kung tawagin ng mga matatanda.
Pero si Ira?! Isang hybrid?! Hindi mo aakalain na isang hybrid si Ira! Katawang
tao, napakagandang babae.
"Hybrid?????!!!!" tila parang nagising ang diwa ko.

"Ikaw ang anak ni Lucille at Anulfo?!" Sabi ni Romanov.
"HINDI! HINDI YAN TOTOO! HINDI AKO KATULAD NIYO!" Napatayo na si Ira sa kinauupan
niya
Ano bang nangyayari sa mundong ito? Paanong naging si Ira ang natatanging nilalang
na habol ng lupon ni Gregory?
Paanong nangyari na buhay siya? Na nabuhay siya? Kung buhay si Ira, malamang nasa
paligid lang din si Gregory?
"Ira..." Yung babaeng nagngangalang Olivia
"Hindi! Bakit ikaw?! Estudyante lang kita sa school ko ah! Don't play pranks on me!
Patatalsikin kita sa school!" Ira
"Ikaw ang dahilan ng pagpasok ko doon Ira. Kung alam mo lang kung gaano kahirap
maging isang mata. Gusto kong itama ang lahat. Nasabi sa akin ni Anulfo ang lahat,
si Anulfo, siya ang ama mo, na ngayon ay nagbabalat kayo bilang lolo mo"
"Hindi totoo yan....HINDI! HINDI! HINDI!!!!"
Nagtatakbo si Ira palabas, agad naman kaming nagmadali ni Rom para habulin siya.
Masyado ng madilim ang paligid. Bakit ka ba lumabas Ira?!!!!
Nagpaikot ikot na ako sa gubat, nakasalubong ko pa ng ilang beses si Romanov, hindi

namin mahanap si Ira.
Tumigil ako sa pagtakbo, duwag si Ira. DUWAG! Hindi siya tatakbo dito sa gubat!
MADILIM! Nasa bahay si IRA!
Agad akong tumakbo pabalik at hindi ako nagkakamali, naabutan ko siyang umiiyak at
pinaghahampas ang isang puno sa likod ng bahay.
"Tama na!" awat ko sa kanya dahil dumudugo na ang palad niya sa kakahampas sa puno.
"HINDI HINDI! AYOOOKOOOOO!!!!! AAAAAHHHHHHHHH!"
Namilipit bigla si Ira habang nakasabunot sa sarili. Niyakap ko siya, ano bang
nangyayari sayo Ira?!
"ANG SAKIT! AAAHHHH! TAMA NAAAA! TAMAAA NA!!!!" Sigaw ni Ira.

Sigaw siya ng sigaw hanggang sa malaglag na lang siya bigla sa bisig ko.
Binuhat ko siya. Nasalubong ko si Romanov na nagaabang sa pinto.
"Anong nangyari? Bakit siya sigaw ng sigaw?" tanong niya
"Hindi ko alam, nakita ko na lang siyang ganon" sagot ko saka pumasok sa loob
Pagpasok ko sa loob, agad kong inihiga si Ira sa kama, pinunasan ko ang pawis niya
at kimutuan siya.
Paglabas ko, isang pares ng mata ang agad na sumalubong sa akin.

"Isang natatanging pagtingin na nabuo noon ay muling mabubuhay sa katuhan na
pinagplanuhan." Sabi ni Olivia
Bubuka pa lamang ang bibig ko ng humakbang siya palayo sa akin.
"anong ibig niyang sabihin?" tanong ni Romanov na nasa likod ko na pala.
"Hindi ko alam. Baliw yata ang babaeng iyon eh" sagot ko.
*END OF FB*
At simula kanina ay hindi na ako umalis sa madilim na parte ng kwarto. Hindi niya
nararamdaman ang presensiya ko. Ano bang dapat kong gawin?
Napakagulo na ng lahat.
Update.
Hindi ito Update PERO you need to read this!
Di ko na ie-elaborate ang mga dahilan ko sa laging delay na update.
Mag-UUD naman ako. Pero bigla kong naisip ito bigla.
But befoe that, iki-clear ko lang sa inyo that FALLEN VAMPIRE is stil an on going
story. Meron ngang bok 2 but wala pang definite na plot.
So here's the deal.
MAGLALAGAY NA AKO NG QUOTA PER CHAPTER.
WHY? KASI NAKAKADISMAYA MAG-UPDATE KUNG ANG NUMBER OF VOTES EH HINDI PLEASING.
280PLUS READS PERO ANG VOTES? less than 20?

Masama ang loob ko but i'm not mad. Let's just give and take. Me, giving you
chapters to read and YOU to respond with votes and comments.
Hindi naman ako maglalagay ng malaking quota ng votes. Kasi nakakatuwa din naman na
may nagcocomment.
Ito ang deal. 50 votes for the last chapter, then bibigyan ko kayo ng update.
Lagi ko chinecheck ang wattpad account ko kaya don't worry, hindi ko makakalimutan
itong deal na ito.
So ano guys? DEAL?
or
NO DEAL?
P.S
yung mga nagsggest sa akin last time ng mga bet nilang maging si Ira, nawala yung
copy ng names niyo sa akin but you are all highly appreciated. Kayo lang ang
pumansin sa request kong iyon.
At hanggang ngayon wala pa akong desisyon kung sino ba talaga ang bagay maging si
Ira.
Yun lang.
50 VOTES for the last chapter!
COMMENT DIN :)))))
21st Bite
Di ko sinunod ang quota, wala naman nagvovote.
kaya ayan, putol yan, maiksi at nakakapang reklamo sa bitin hahaha!
You like the new cover? Ganda noh! Gawa yan ni Sillylovestories na naging
MissYoonie at ngayon ay Ellyvate na. Salamat sa cover!
Magthank you kayo sa kanya, kung hindi dahil sa kanya hindi ako magpopost ng UD.
She made me happy kaya para sakanya ang chapter na ito.
I expect votes AGAIN.
happy reading!
Chapter 21
Olivia's POV
Naglalakad ako sa madilim na daan patungo sa bahay ko.
Pero bago ako umalis, ng mawalan ng malay si Ira, may naramdaman ako.
Nang masulyapan ko si Ira at Lucas sa likod ng bahay...parang may mali. Parang may
hindi tama. At kahit anong subok kong gawin na makita ang nararamdaman kong mali,
ay hindi ko magawa. Para bang may humahadlang sa akin. Hadlang na makita ko anuman
ang bagay na iyon.
At habang naglalakad ako ngayon, alam kong may matang nakamasid sa akin.
Kumalma ako, wala akong naramdaman na may mangyayaring masama sa akin. Pinagpatuloy
ko ang paglalakad hanggang sa lumitaw na siya mula sa madilim na parte ng daan.
Unti unti ay ibinungad sa akin ng munting ilaw mula sa poste ang isang may edad na
lalaki.
"Anulfo" sabi ko sabay yuko bilang pagbibigay galang sa pinagmulan ng lahi ng

bampira at ng mga iba pang nilalang.
Tumango siya sa akin at sandali akong sinuri gamit ang kanyang mga mata.
Si Anulfo, makisig pa rin siya kahit na tumanda na ang itsura niya. Hindi ako
katulad nila, mortal ako, pero dahil sa lola ko, at sa namana kong kakayahan,
nakilala ko siya.
"Nasabi mo na pala sa aking anak ang katotohanan" bungad niya. Walang bahid ng
galit o inis sa mga katagang iyon.
Nakarating na din pala sa kanya ang pangyayari.
"Patawad kung nanguna ako. Ito marahil ang silbi ng kakayahan ko, ang itama ang
mali." Taimtim akong tumitig sa mga mata niya. Pero sadyang makapangyarihan si
Anulfo, hindi niya ako hinahayaan na basahin siya. Na makita ang sagot sa mga
katanungan ko.
"Matagal kong tinago ang anak ko Olivia. Pinili kong ihimlay muna siya para hindi
siya matunton ng kahit sinong magpapahamak sa kanya. Nagising siya sa henerasyon na
ito at kuntento ako at kampante dahil wala siyang maalala. Pero...ito marahil ang
kagustuhan ni Bathala. Ang makilala ng... anak ko ang tunay niyang pagkatao."
Natigil ako sandali ng marinig ko ang pangalan na nasa isip niya.
Tama ang pakiramdam ko. May mali sa mga nangyayari.
"Alam mo naman kung bakit ko siya tinago diba?" tanong niya sa akin
"Oo, dahil kay Gregory" sagot ko.
"At hanggang ngayon hindi siya ligtas Olivia...."
End of Olivia's POV
Ira's POV
Nakatitig lang ako sa kisame ng maramdaman ko ang init mula sa braso ko dahil sa
sinag ng araw mula sa bintana.
Hindi ako tumitingin sa bintana dahil alam kong may tao dun. Nararamdaman ko siya.
Nakita niya pag iyak ko kagabi, nasaksihan niya ang loser na Ira.
Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Wala pa rin akong maintindihan. Hindi ko alam
kung anong mga papaniwalaan ko. Ang sinabi ni Olivia at Madonna, ang lolo ko na
sinasabi nilang tunay kong ama at ang...mga nakikita ko.
Kagabi, bigla na lang ako parang nakakakikita ng mga pangyayari, pero hindi ko
maintindihan dahil malabo at masyado akong nasisilaw dahilan para kumirot ng husto
ang utak ko. Hindi ko ma-digest o ma-absorb ang mga nakikita ko.
Pero tiyak ko ang nakita ko ng nasa likod ako ng bahay.
Isang lalaki.
Hindi ko maaninag ang mukha niya, basta ang nakita ko, nakayakap siya....nakayakap
sa akin.
*BLAG
*BOOM! (tunog ng biglang tumalon sa kama)
I gasped when Lucas jumped on me. Napabalikwas ako agad pero nanatili akong
nakahiga.
Lucas placed his self beside me pero yung katawan namin, dikit na dikit as if it'll
be as one. He wrapped his arm around my waist and burried his face within my neck.
Nakiliti pa ako sa hininga niya na tumatama sa leeg ko. Pero hindi ako makareact.
Shock ako eh! Biglang tatalon sayo tong lalaki na ito!
Nakayakap pa!
"nakakapagod kang titigan, tanga ko talaga pwede naman ako pumasok at tumabi sayo"
bulong niya sa akin
Why the am I feeling petrified?
"Lu-lucas?"
Gusto ko sanang paalisin siya pero hindi yata iyon ang gusto ng sistema ko, dahil
ng higpitan niya lalo ang yakap niya sa akin...a smile formed on my face.
All my worries last night fade so easily. As if on cue, na-delete sa akin lahat ng
revelations.
Just because of his hug.
Naalala ko kagabi, he hugged me when I felt scared. A hug that gave assurance to me
that everything will be settled.
And for thanking him, I hugged him back.
Humarap ako sakanya ang I burried my face in his chest while my arms are wrapped
around him.
"thank you" I felt him stiffened.

Nagulat siya coz I hugged him back? Eh siya nga bigla bigla nangyayakap eh.
He hugged me tighter when he recovered. Can we just stay like this?
Sana ganito na lang kami lagi.
It felt so great with his arms.
It felt so...comfortable.
It felt like I've been in this position for so long.
=============================================
What to expect on next chapter:

Who is GREGORY?
22nd BITE
Chapter 22
Jusko! =Natagalan ako sa pagtatype kasi binasa ko ulit yung kauna-unahang FanFic na
nagawa evr since I joined wattpad :D Rebound Love! Alala mo pa yun Crunchh? Hahaha!
Kay Vince ako unang nainlab kaya sige na...pinapaubaya ko na si Tristan baby ko sa
inyo XDD Hahaha! Naicompare ko kasi yung pagkagusto ko sa dalawa at grabe, mas
inlababo pala ako kay Vince, fanfic pa lang eh! Hahahaha! Yung kay tristan hindi ko
natapos eh sayang BS sana yun hahaha!
Ibalik mo na kaya si Vince? Hahaha! Akin na lang siya? XDD HAHA!
Para sayo ang Ud na toh kasi natuwa ako ng sobra na nageeffort ka talaga mag punta
sa comp shop para lang mag update sa CFH :"> I'm soooo kileeeg haha! :*
By the way, i made my decision already.
Open the external link na lang to see the characters.
Ira is Yoon Bora of SISTAR
Lucas is Gi Kwang
Rom is Dong Woon
Who's hotter?!
Nasa tabi din yung mouth watering abs ni Papa Lucas O.O
"Aaaaaaah Lucas! Walanghiya ka talaga! Alis! Alis! Buset!"
Tumalon talon ako at sa huling talon ko, nabangga ako sa estante at nagasgasan ng
kaunti pero hindi talaga ako nagpatinag hanggang sa matungtong ako sa upuan sa
kusina.
"IIIIIIIRRRRRRAAAAAAAA!!!!!!!" Lucas screamed my name heartedly as he stormed into

the kitchen grinning at me.
"WAAAAAAA!!!!!!!" and with that agad kong naipukpok sa ulo ni Lucas ang bitbit kong
walis tambo na nahagilap ko lang sa pagtakbo ko.
"Aray" daing ni Lucas as he massage his head kung san ko siya pinukpok as he placed
on ground what he was holding.
"Eeeeeee kasi naman ikaw eh! Alisin mo na yang butiki jan! Lintik na toh hehe" sabi
ko habang sinabayan ang paghimas sa ulo niya
"Tuko yun Ira, pero masakit ha" Sabi niya sabay tingin sa akin with puppy eyes
Naglakad na palayo at palabas ng kusina yung malaking butiki na tuko dawang

pangalan.
"Bye butiking malaki! Wag ka na babaliiiiiik!" sabi ko habang nagwewave sa kanya
Lucas chuckled sabay buhat sa akin para bumaba sa upuan.

"Ibang klase ka, parang nung isang araw lang para kang pinatay sa sobrang lungkot
mo ah tapos ngayon namamalo ka na ng....walis tambo" tumingin siya muna sa tambo na
parang anytime wawasakin niya yun.
Nagstay ako dito simula nung insidente last time. Wala si Rom dito dahil siya ang
naghatid kay Mariel pabalik, nagtalo pa sila ni Lucas dahil ayaw niya umalis, siya
daw ang BOYFRIEND ko. SELF PROCLAIMED BOYFRIEND kamo.
Hindi makatingin sa akin si Mariel bagkus at lagi siyang nakayuko at kung magtatama
man ang paningin namin, puno ng galit ang makikita ko sa mga mata niya. Kaya
minabuti kong wag na muna lumapit sa kanya. Alam kong hindi nila hahayaan na
makawala si Mariel, I overheard na dadalhin siya sa parang kampo nila to be under
observation.
Bakit nga ba nandito pa din ako? Kinabukasan nung insidente na nangyari, bumalik si
Olivia asking me to stay. Wag daw ako magpakita muna sa iba. Hindi man niya sinabi
sa akin ang dahilan, alam kong may mali. Kahit si Madonna ay nakaramdam ng mali.
Kaya wala na akong nagawa kundi ang sumunod. May tiwala ako kay Olivia.
"Lucas, Ira" napukaw ang atensyon namin ng dumating si Madonna.
Nakatayo ito sa pintuan nakasuot ang asul na bistida na pinatungan ng itim na

cardigan at ang sumbrero nitong may laso. Bitbit din nito ang isang maliit na
pouch.
"Aalis ka?" tanong ni Lucas

Umayos kami ng tayo ni Lucas pagbibigay galang na din sa may-ari ng bahay.
Ngumiti si Madonna "Oo, may aasikasuhin lamang ako"
Bahagyang kumunot ang noo ni Lucas sa narinig niya kay Madonna pero agad itong
nakabawi at agad na ngumiti sa akin ng pagkapilyo.
"So, it will be just the two of us huh?" bulong niya sa akin
Nagtaasan ang balahibo ko sa pagdampi ng hininga niya sa gilid ng leeg ko. Ano ba
naman tong lalaking toh, lagi niya tong ginagawa sa akin.
"Tama na yan pagkapilyo mo Lucas, di ka na nagbago bata ka" sabi ni Madonna bago
tumalikod sa amin at nagpaalam.
"Mag-iingat ka Madonna" bigla kong nasabi bago pa siya umapak sa labas ng pinto
Hindi ko alam bakit ko nasabi yun, pero nang makita ko ang ngiti sa mga labi ni
Madonna ng sabihin ko yon nawala ang agam na nararamdaman ko.
"Sing lambing ka rin pala katulad ni Lucille, sige aalis na ako,magingat din kayo"
sambit nito bago tuluyang umalis
Ilang minuto ang makalipas ay napagpasyahan kong umupo muna sa sofa.
Napangiti ako ng makita ko ang repleksyon ko sa salamin sa aking harapan.
Kasing lambing ako ng akin ina? Ano kayang itsura niya? Ano pa kaya ang mga nakuha
at namana ko sa kanya?
At ano kaya ang namana ko sa akin...ama? Hanggang ngayon hindi pa din ako sanay na
tawaging ama ang taong buong buhay ko ay inakala kong aking lolo.
Isa akong hybrid, pinagsamang lahi ng tao at bampira. Halimaw daw ako.
Muli kong pinagmasdan ang sarili ko sa salamin.
My lolo...I mean my real dad who I used to call lolo is a vampire. Pero ni minsan
hindi ko siya nakitang kumagat o uminom ng dugo. And..i have never been thirsty of
blood. Tao pa din ako. Tao pa din ako magisip.
Wala ring tumutubong pangil sa akin. Normal ako. Maaari kayang nagkakamali lang
sila? Baka napagkamalan lang nila ako? Pero...na sa akin na lahat ng ebidensya.
Dahil nakilala akong apo----
*BLAAG (sound effect ng nabasag na vase)
Natabig ko ang vase sa tabi ko ng bigla akong tumayo.
"Ira?!" nagaalalang tawag sa akin ni Lucas na galing sa kusina.
Humarap ako sa kanya with my hopefull eyes.

"Lucas! Hindi lang ako ang kamag-anak ni lolo I mean my dad but heck! Hindi lang
ako ang kamag-anak niya!"
Lucas' POV
Nagulat ako sa sinabi niya sa akin. Paano mangyayari ang bagay na yon?
"Pero Ira, nagiisa kang anak ni Lucille at Anulfo. Kung may kamag anak ka man,
malamang ay hindi iyon by blood." Sabi ko pero hindi pa din nawawala ang pag asa sa
mga mata niya
Kita ko sa mga mata niya na umaasa siya sa bagay na sinabi niya.
Lumapit ako sa kanya at niyakap siya mula sa likod. Inamoy ko siya sa leeg niya at
binirong kasing bango siya ng bagong sibol na rosas para mawala siya sa
pinaguusapan namin.
"Nanananching ka lang jan eh!" sabi niya saka pilit nagpumiglas pero hindi ako
kumalas imbis, binuhat ko siya papasok sa kwarto nakalaan sa kanya.
Ibinagsak ko siya sa kama at agad akong dumagaan sa kanya ng akma siyang aalis.
"Waaaa! Lucas get off me!" sigaw niya
Hinaklit ko ang mga braso niya pataas at tinitigan siyang maiigi sa mga mata.
Her brown eyes, na kahit di siya ngumiti ay nananatili itong kumikinang.
"Lu-lucas" mahinang sambit niya sa pangalan ko.
(PAUNAWA: BED SCENE PO ANG KASUNOD, SO MGA HINDI KOMORTABLE AT INOSENTE PLEASE, WAG
NIYO NA ITULOY BASAHIN. BED SCENE NA LANG NAMAN KASUNOD EH WALA NG KASUNOD NA
IMPORTANTE. PERO KUNG BABASAHIN MO PA DIN, SIGE GO , PERO BINALAAN KITA HA J WALA
SANA AKO MAKATANGGAP NG NEGATIVE FEEDBACK NA NAGPOPOLLUTE AKO NG INNOCENT MINDS
BWAHAHAHA)
Inangkin ko ang labi niya. I kissed her deep and passionately. I nibbled her lower
lip as I invade her body with my fortunate hands. Naramdaman kong ipinulupot niya
ang braso niya sa leeg ko and she pulled me, deepening our kiss even more.
And that turned me on, mas naginit ang paligid. My hand wandered on her stomach
hanggang sa maipasok ko ang isang kamay ko sa loob ng damit niya and grabbed the
mountain.
She gasped between our kiss when I touched her pinkydot on her mountain.
Iginaya ko siya at iniupo sa binti ko, I removed her shirt and continue my
bussiness with her mouth. I explore her mouth with my tongue.
My other hand is busy caressing her left mountain while my free hand takes over the
other mountain.
Nanikip ang suopt kong pantalon, I am AROUSING.
I let go of the kiss and I chuckled ng sundan ng labi ni Ira ang labi ko, wanting
for more. Pero hindi ko iyon pinagbigyan dahil huhubarin ko ang shirt ko and when I
took off my shirt I kissed her again.
"Uuhh Luc-lucas..." She moaned when I layed her to bed and kiss her pinkydot. She's
turning me on whenever she moans.
I sucked her right dot while the other is being massage with my lucky palm.
Lumalakas ang ungol niya kaya naman hindi na ako nakapagpigil. I removed my pants
and boxer pakatapos ay hinubad ko na din ang short at panty niya.
Pinagdikit niya ang binti niya at nakita kong namula ang pisngi niya, she's shy of
me staring at her being.
"Don't be shy" sabi ko saka pinagmasdan ang kabuuan niya "you're perfect" I said
I kissed her again.
I trust my manhood into her, taking my entrance slowly. She was red and she was in
pain.
"You're beautiful" I whispered to her.
Nakatulong ang pagbulong ko sa kanya while I work on her dahil she smile whenever I
compliment her. Hanggang sa masanay na siya and we both enjoy the moment.
Iginaya ko ulit siya paupo and she moved upside down. Halos mabaliw na ako sa
nararamdaman ko. She was screaming already.
"I'm-I'm---Aaaahhh!" She groaned and stiffened habang nakayakap ng mahigpit sa

akin.
Mabigat ang hiningang binibitawan niya, she already reahced her end kaya ako naman.
Inihiga ko siya and I moved. She's moaning and saying my name. Ang laki ng ngiti ko
when I reached my climax dahil kasabay non ay ang pagbulong niya ng katagang 'I
love you'.
I covered her body with the blanket at humiga sa tabi niya. We're both panting at
napangiti na lamang kami sa isa't isa.
I hugged her hanggang sa makatulog kami.
=====================
Wag laitin ang Bs ko hahaha! ples!
Di ako bihasa sa ganyan so sorry kung di kayo nasatisfy :P

I like to see feedbacks!
See you on the next update!
*VinceMyLove:*
23rd BITE
Sorry! Sorry at TALKSHIT si otor! HAHA! Dapat magupdate talaga ako kahapon kaso
hindi ko mahanap kung nasaan itong netbook ko. Hindi pa naman ako nagsesave ng
draft sa wattpad. Sa word talaga ako nagtatype.
Pasensiya na talaga :3
Bawi ako ulit!
Chapter 23
Ira's POV
As usual, nagising na naman ako dahil sa init na dala ng sinag ng araw sa mukha ko.
Dapat ko na yatang bilhan ng blinds ang bintana dito kesa sa manipis na putting
kurtina ni Madonna.
Babangon sana ako ng maramdaman ko na may mabigat na bagay na nakapataong sa bewang

ko then I smiled.
It's not my usual morning pala. Last night is the best night, we just made love.
Nagsitaasan ang balahibo ko ng magflashback sa isip ko lahat ng nangyari kagabi.
And it didn't happen once, ginising niya ako ng madaling araw at pinaghahalikan ako
hanggang sa ayon...alam na.
"busog ka na?" nakangiting sabi sa akin ni Lucas
Sa kakaisip ko ng mga nangyari kagabi, di ko na namalayan na nakatitig na pala ako

sa kanya habang nakangiti and I bet that I'm blushing kaya ganito na lang ang ngiti
ng lalaking ito
"goodmorning to you too and I'm not staring, FYI" ismid ko sa kanya
Niyakap niya ako, as in he wrapped his arms around me and pulled me so close to
him. Kinapa-kapa pa niya ang likod ko.
"Nag-peklat yung sugat mo dati" sabi niya
"Peklat? Where? How?" Inabot ko naman ang likod ko at pinakiramdaman yun. Pero wala
akong mahagip na magaspang o kung anuman. Ang kinis ko kaya, kahit singit ko!
"Eto oh" hinipo niya ang bandang ibaba ng balikat ko (Scapula po, pasearch na lang
ng ichura sa google. Bone siya pero nakasanayan na namin siyang tawaging Scapula
dahil hindi ko alam ang tawag talaga dun. Siya yung parang pakpak sa likod natin)
Kinapa ko yun tinuro niya at naramdaman ko nga na may umbok na madulas sa parteng
iyon pero maliit lang.
Saan ko kaya ito nakuha? At paano niya nalaman? Does he have an ability to see
through a human body?!
"You don't remember our first meeting? Nakakatampo ha?" sabay alis niya ng yakap at
talikod sa akin. Nadala pa nga niya ang kumot na nagtataklob sa hubad kong
magandang nakakapanglaway na katawan eh kaya napahablot ako ng kumot to cover it
again.
Inalala ko yung first meeting namin. The glass roof. Nung nahulog siya. Broken
glass fell on me. And HE FELL ON ME TOO!
"Shoot! Waaaa! A vampire just fell on me! On my bathtub! Grabe! Epic ng first
meeting natin!" then I burst out laughing habang yakap siya
Humarap siya and planted a kiss on my neck.
"Hindi mo lang alam kung gaano ko kagustong hilahin ang tuwalya mo non" sabi niya
habang inilalagay sa likod ng tenga ko ang ilang hibla ng buhok
"I remember you threatened me that you'll rape me...to death" then I laughed again
"aishh, geh tawa pa. rape-in na kita jan eh" bulong niya
"Really? You'll rape me? But how? You already did....last night....THRICE"
Then I burst out laughing upon seeing his embarrassed face. Nakakatawa!
At natapos ang umaga namin kakaharutan sa kama. Naked.
Kinatanghalian, nagpaalam sa akin si Lucas na lalabas siya para pumitas ng prutas

sa garden ni Madonna kaya eto at naiwan ako sa veranda nakatunghay lang sa kung
saan.
I still feel sore in between my legs. Hindi ako makapaniwala na nagawa kong ibigay
ang bagay na iniingatan ko. I feel strange. I do LOVE Lucas but there's something
inside me that give hindrance to what I'm feeling towards him. If its regret? Hindi
ko alam.
Then suddenly...
Kaya pala pakiramdam ko parang may itatatanong ako sa kanya bago siya umalis.
If my families weren't my family by blood, then who the hell are they? I'm sure
they're not vampires. They are human. Alam ko iyon dahil kilala ko sila.
Naguguluhan ako. Sino ba talaga ako? Ano bang dapat kogn gawin to make this
confusion end?
At ano pa ba ang kakaharapin ko sa susunod gayong wala akong alam sa mga

nangyayari?
I started remember our family tree. And there I found out that there was no
information about our ancestors. Nagsimula lang talaga kay Lolo. Siya lang. siya
ang eldest sa pamilya. Then I have two aunties who happen to be my "mother's"
sister DAW. And I have two cousins. Isang babae na mas matanda sa akin at isang
elementary student who migrated last year sa Philadelphia kasama ang parents niya.
So it leaves the option between me and my cousin.
Hindi ako pwedeng umasa, alam ko pero there's a possibility that I'm not the one
they're talking about right? Pwedeng yung pinsan ko...
But she's nowhere to be found.
Sabi kasi ni Auntie, her mom, napaka-pasaway daw talaga ng pinsan kong iyon and
she's a party girl. Ang mindset daw ng pinsan kong iyon ay ang pagiging independent
kaya as early as highschool, bumukod na siya, her parents supported her dahil iyon
ang ipinilit niya. Hanggang sa mag-college ay ganun ang set up nila.
And she's based on a different city which explain why I haven't seen her since
we're toddlers. I barely go to my aunties house kasi alam niyo naman how pasaway I
am. And besides, I'm also independent, in a way that I have no parents to hold on
to.
Naalala ko tuloy ang laging sermon ni Ms. Perigrin sa akin. 'na binilin ka sa akin
ng mga magulang mo'.
Paanong si Lolo ang tunay kong ama kung nasasabi yun ni Ms. Perigrin?
Naguguluhan na ako, at alam kong kayo din dahil hindi nagbabackread ang otor nito.
Kung ano na lang ang maalala. Tsk.
Isa pang problema yung Gregory na yun. Kapag naiisip ko ang pangalan niya, parang
may kakaiba na nangyayari sa akin. Its like when that name comes to my mind I feel
like he's just around me. That I've been used to think and say that name. Weird.
Ano ba ako talaga nung hindi pa ako si Ira?!
Just like now, parang kakaiba na naman ang nararamdaman ko. Gregory. Who are you
really? Bakit kapag naiisip kita, I always feel like you're just behind me?
"What are you staring at?"
Halos mahulog ako sa upuan ng biglang may sumulpot at nagsalita.
I turned to look at him. Nakatayo siya sa pinto at may bitbit na putting plastic
bag.
"Oh Rom! Nakabalik ka na pala"
I am soooo sorry. :(
I am really really on my knees begging for forgiveness! Sorry talaga for not
updating for soooooo long.
I am overwhelemed sa mga taong nakakaappreciate ng works ko especially with Fallen

vampire. Hindi niyo alam gaano niyo ako nabibigyan ng inspiration. Kahit yung mga
comments na "bitin, update na" nakakatulong sa akin. Because for me, ang reader na
nabibitin, lalong nagagandahan at napapamahal sa story. But i d not tend to let you
feel unhang sa story ko. Its just that i've been suffering from a writer's block. I
tried to update, and i spent almost an hour typing a paragraph. WALA TALAGA. and
i'm so sorry for that.
Everytime na nagkakaidea ako, hindi ko naman maisulat. Na-stuck lahat sa utak ko,
and can't even elaborate a scene.
But as always, i am promising to update again. Babawi talaga ako :)
I hope you guys still hang on to my stories. I am a busy person though :l pero
kakayanin ko toh, matatapos natin ang Fallen vampire at masisimulan din natin ang
book two :)
24th BITE
I'll try to update ng mas madalas.
Enjoy. Monent muna nila. Next chapter ko kayo sisindakin sa mga mangyayari :)
Chapter 24
"Oh Rom! Nakabalik ka na pala"
Tumayo ako sa upuan ko para kunin ang bitbit niyang plastic na may laman na ulam.
Hindi pa nga pala kami nag-uumagahan ni Lucas, di naman kasi ako makaramdam ng
gutom, binubusog ako ng mainit na ala-ala ko kagabi eh :/
Saka, si Lucas, hindi naman yata nagugutom. Kumakain din ba sila ng pagkain ng tao?
Oh, I wonder.
"Aww" mahinang daing ko ng ihakbang ko ang paa ko palapit kay Rom. Masakit pa din
yung "in between" ko. 😣
Nawala yung tipid na ngiti sa muka ni Rom, imbis ay napalitan ng pagtataka.
"A-akin na yan" saka ko iabot ang plastic at dumerecho sa kusina ng iniinda ang
sakit
Nakaka-conscious kasi ang mga titig niya. Parang sinusuri ako.
Nang buksan ko ang laman ng plastic, tumambad sa akin ang karneng babad sa dugo.
"Ano ba ito? Saan mo ito kinuha?!" singhal ko kay Romanov na kakaupo lang sa stool
malapit sa akin. Napataas ang dalawa niyang kilay.
"Karne ng baka" matipid nitong sagot
"I know, pero bakit ganito?! Puro dugo! Hindi ba ito nilinis ng maayos sa
palengke?!" naiinis kong reklamo habang isinasalin ang dugo sa bowl. Ayoko itapon
baka magalit sila sa akin dahil ginutom ko sila.
THIRD PERSON
(Continuation)
They started eating right after magluto ni Ira.
Cooking is definitely not in her personality pero natuto na din siya dahil na din
sa pagiging independent niya.
Mrs. Perigrin's cooking ability is refused by many, kaya hindi siya kumakaun ng
niluluto nito.
"Paabot ng tubig" utos niya sa dalawang lalaki na nakatungo at busy sa pagkain.
She wondered how vampires feels when they eat human food?
"Here. And stop staring." Pahabol na sabi ni Lucas. Nahuli pala siya nitong taimtim
na nakatitig.
"Its not like i really wanted to stare...hmp" pagtataray niya
Nagkatinginan naman ang dalawang binata.
"Masungit na ulit?" Mahinang sabi no Romanov sabay subo ng isang kutsaramg

hamunado.
"Di naman mawawala sa kanya yun eh" pagsang ayon naman ni Lucas saka humagikgik ng
patago.
Pero hindi iyon nakaligtas kay Ira. "Mga loko loko kayo talaga noh? Wag kayong
kumain ng niluto ko kung natatarayan kayo sakin! If i know napipilitan lang din
naman kayo eh"
"Hey, not because we're not human eh hindi na kami nakakain ng pagkain niyo."
Nakakunot any noo ni Lucas sabay baba ng kutsara. He was offended though. May parte
pa din naman sa kanila ang tao.
"Uhm... Sorry. Eh ano nga ba ang pinagkaiba ng pagkain ng human food at dugo sa
inyo?" Dahil kaniba pa siya nacucurious, hindi na niya napigilan ang lumabas sa
bibig.
Bahagyang nagdamdam si Lucas ng marinig ang "human food" mula sa dalaga. Its not as
if hindi sila tao. Oo totoo yun pero ang pisikal at emosyonal niyang katangian ay
masasabi niyang tao pa din.
Iba naman ang peraepsyon ni Rom. "Not because we're monsters doesnt mean we cant
eat your food. Tulad niyo, nalalasahan din namin at nagugustuhan din namin ang mga
pagkain. Yun nga lang hindi nababawasan ng pagkain ang guyom namin para sa dugo."
Walang kaemo-emosyong sagot nito.
Nakaramdam ng hiya si Ira dahil alam niyang may mali siyany nasabi at dahil na rin
sa pagpoproklama ni Rom na 'monster' sila.
Dahil naging awkward na ang atmosphere, nanahimik na lamang siya but Lucas' genuine
smile made her anxiousness slip away.
25th Bite
Taas noo siyang naglakad sa pathway wearing her faded shorts and her LV tank top na
pinatungan ng gray leather jacket at ng wedge boots.
She's back to school after ng kahondik hindik na nangyari sa kanya the pass few
days.
Within that short moments, she found out her missing identity.
Kaya ngayon, tulala lang siya sa klase. The professor didn't bother kahit di siya
makinig. She was indeed good in all of her subjects. Besides, siya ang
nagpapasweldo kaya magtigil sila. >:)
Her phone vibrated indicating that she received a message. Walang pakundangan
niyang inilabas ang bagong iPhone 5 at saka binuksan ang message. Napapalingon sa
kanya ang ibang mga kaklase lalo na ang mga nasa tabi lang niya. Malakas kasi ang
tunog ng keypad tones niya at nagdudulot iyon ng kaunting distraction sa lecture.
From: Ekangot
Meet you on Figaro btch! You have to do a lot of talking hmp! :*
Tingnan mo tong si Jecka, galit tapos may kiss sa huli. Loka loka talaga.
Tumingin ako sa Gucci watch ko. 18 mins remaining na lang. Ayoko naman maging
bastos kaya naghintay ako ng 8 mins before ako lumarga palabas.
"Where to go Ms. Valdez? We still have----"
"10mins. Yeah i know." Then i brushed off the door.
Pupunta na ako ng figaro to eat. Para kapag dumating si Jecka, frappe na lang ang
orderin ko. Magpapalibre na naman ang lokang uun eh.
"Hi''
Napalingon ako sa right side ko and found a cute guy smiling widely at me. Ang cute
cute cute cute niya nasabi ko na ba?
Chinito siya at halos ilang inches lang ang tangkad na sakin. Ang puti puti niya at
ang pink ng lips jiya. At ang CUTE niya!
"Uh hello?" Sabi ko na lang. Kung makangiti kasi sakin parang magkakilala na kami
eh.
"Aww. Di mo na ako tanda?" Nalungkot ang expression ng mukha niya. Ang chinky eyes
niya biglang nanlumo. Bagsak ang balikat at nakapout pa. If i knew him i might
adored him pero he's a stranger and this scene is awkward! And creepy!
"Ah eh nagkita na ba tayo somewhere? Sorry hindi ko na matandaan eh"

Ang bait ko lang sa kanya diva? Di ako makapagsungit sa kanya ang cutencute niya
kasi!
"Oo! Naalala mo nung sa bar? Yung inaway ka ni Rom?" Biglang nabuhayan ang aura
niya
Sandali akong natigilan at inalala ang sinabi niya.
"Ah! Ikaw nga! Ikaw yun kasama niya! Aaaaaahhhhh! IKAW!"
"Aray! Aray! Huhuhu! Baket?! Inaano kita!?"
"Aaaaarrrgggggg! Nandun ka! Ikaw yun! Nasa likod ka lang at WALA KANG GINAWA nun!
Aaaaaahhhhh! Kainis! Mga walang kwentang lalaki!"
Full force ko siyang pinaghahampas ng bag kong Nine west kaya mas nainis ako. Ang
mahal ng pamali ko ah!
Ng mapagod ako sa kakahampas sa cute na toh na parang di naman nasasaktan tumigil

na ako at naupo sa malapit na bench.
"Carlos nga pala" ayan. Nakalahad ang kamay niya at nakangiti na naman sakin.
"You're one of them?" Tanong ko
"Yeah. BLG's having a party tonight. Wanna come? Gusto ka nila makilala" paanyaya
niya sa akin
Ako? Makilala? Hmmm. I guess i have to agree. Para naman malaman ko ang mga
kalokohan ni Lucas.
++++++++++++++++++++
What does BLG stands for?
Kung sinong nakasagot, idededic ko ang next chap sa kanya.
26th BITE
Chapter 26
Umalis din agad si Carlos na sobrang cute na cute ng makuha na niya ang order na
coffee. Nakiupo lang pala ang walangya -_-
Nangangalahati na ako sa frappe ko ng dumating si Jecka. Walang pagsisidlan ang

ngiti niya ng makita na may cup ng frappe sa harap ko bukod sa hawak ko. Nakalibre
na naman kasi siya sa akin.
"Inuna talaga ang frappe eh noh?! PG ka talaga EKANG!" Sinadya kong isigaw yung
nickname ko sa kanya
Agad naman siyang napasimangot at inilapag ang frappe saka humarap sa akin
"Don't Ekang Ekang me Ira ha! Marami kany ipapaliwanag!" Singhal niya sa akin
Napataas na lang ang kilay ko, dun sa part na 'dont ekang ekang me'
"Muntanga you. Saan mo napulot yung 'dont ekang ekang me?' Ha? Mga natututunan mo
kay----"
"Gaga! Wag mo na ako liguyin! Bakit ka nawala ng ilang araw!? Di man lang nagtext!
Walanjuuuu!"
"I was...." Paano ko nga ba sasabihin sa kanya that i was with handsomely hot
vampire at paano ko ikukwento that i encounter the biggest revelation?! Baka
ipadala pa ako nito sa mental! And how the eff can i tell her that...that....Lucas
and I???? Gosh! I feel red! Naaalala ko ang monent na yun! >/////<
Tumaas ang kilay niya ng di ko naituloy yung sasabihin ko.
"WTF Ira. Cat got your tongue? May ginawa ka ano?" mapanghinala niyang akusa sa
akin with her eyes chinking.
Okay. She caught me off guard. Pero hindi ko pa rin pwedeng sabihin sa kanya na may
extraterrestrial na nangyayari sa buhay ko.
"I was with Lucas the past few days. Biglaang bakasyon." Sagot ko. Atleast totoo pa
rin naman ang mga nasasabi ko sa kanya, hindi nga lang kumpleto.
Nanlaki bigla ang mga mata niya pagkasabi ko. Alam ko na kung ano ang dumadaloy sa
utak niya...at kailangan kong magisip ng mabisang palusot. Knowing Ekang, hindi
agad siya maniniwala sa mga kasinungalingan ko.
She'd been my other half. My sister from a different womb. My soul sister. Saulado
niya ang lahat sa akin from the tip of hair hanggang kuko.
"You just did IT, don't you?!" Excited niyang tanong sa akin.
How can i suppose to tell a lie...well consider it a white lie, kung sa kanya na
mismo nanggaling yung sagot sa tanong niya?!
"I knew it!!!!!" Bulalas siya saka hinampas ang mesa.
"You knew what?" Kinakabahan kong tanong sa kanya. I'm still hoping to figure a way
out kahit alam kong napakalaki na ng butas.
She gave a dont-freaking-lie-to-me-i-know-already-what-you-did look to answer my

question.
I sighed as a defeat. Worthless ang pagsisinungaling ko sa kanya, afterall, she's

Jecka. My only bestest friend, my sister from another woman's womb.
"Okay! Defeated! I surrender! Oo na! SOMETHING HAPPENED okay?!" Pagsasalahad ko sa

kanya.
She turned red at napatakip ng bibig.

"Omergeeeed!!! You cunt! Swerte mo! I mean, that's Lucas Martin Villanueva,
chinito, maputi, matangkad, gwapo, hot, pogi, yummy----" she really include that?!
"-masarap-"
"AND!...i'm going to their party...tonight" cutting her off
She giggled at me at nagyayang magshopping parasa isusuot niya, as if naman na

invited siya -.-"
"OMG! Ang gandaaaaa!" Napakapit pa ito sa glasswall habang tinititigan ang

nakadisplay na dress.
Pumasok siya sa loob kaya sinundan ko siya, i sat at the nearest couch dahil
nangangalay na ako kakahabol sa malikot na si Ekang.
Habang nagsusukat siya, i wandered my eyes and it laid on a deep aqua blue dress
topped with glittery studs na above my knee ang length. Simple yet stunning. Agad
ko itong kinuha at pumasok sa fitting room next to Ekang.
"I should have browse inside!" Nagmamaktol na sabi ni Ekang habang nagiikot kami to
find shoes.
Nagustuhan ni Ekang ang dress na binili ko and even wanted to trade with the dress
na nakadisplay sa labas.
Maganda din naman yung pinili niya, its more accessorized and defined. Mas may
design Ito kaysa sa plain studs na nakakabit sa dress ko.
Hers, was an ombre tube dress with shades of violet, blue and green.
I paired it with a powerful plain blue 4 inches wedge.
We rested a bit at umuwi din agad.
Sa floor ko na tumuloy si Ekang tutal dala na naman daw niya yung dress niya.
I took a quick shower habang si Ekang nagsisimula ng ikulot yung sarili niya.
"Geeeez. Can't you use a robe? Ang nipis na ng towel, ang iksi iksi pa! Kung lalaki
ako baka tinigasan na ako sayo!"
Naalala ko si Lucas, ganito din yung itsura ko when he barged into my place. May
naramdaman din kaya soya? Did he felt seduced?
Teka...wala pa kaming communication few says ago? Where the heck is he? May party
pala sa dorm nila pero hindi man lang ako inaaya? Yung cute na Carlos pa talaga
yung nagyaya sakin?! And why the hell i'm uninformed with the party?! Ako ang may
ari ng school! I ahould have atleast sign a request!
26th BITE
Easy! I know you'll kill me for lying :))
I'm always on night duty kaya di ako nakakapagUD.
And i'm also on mobile. Nagaupdate ako thru phone lang kaya nakalimutan kong idedic
yung last last chapter dun sa sumagot ng BLoody lips gang :)
Yun lang. And FYI friends, i'm almost done with the next chapter. Ttapusin ko
siguro yun tonight kapag hindi toxic sa ospital. :)
See you!
27th BITE
Dedicated to her! siya yung unang nakasagot last time about sa BLG. :) sorry ngayon
ko lang nadedicate!
Chapter 27
I was frowning the whole time in the party. Since i stepped my gorgeous wedge sa
BLG dormitory, ni anino ni lucas ay hindi ko pa nakikita man lang.
37 freakin' minutes had passed! At wala pa rin ang presence ng...ng...boy-----

friend?.....ko?
Lalo tuloy kumunot ang noo ko. Hindi pa malinaw kung ano ba kami ni Lucas. Some
time he's freaking sweet then he'll be gone and cold. Sarap ihampas sa yelong my
bubog! Grrrr!
"Hi!"
A tall pale guy approached me, nasa bar counter kasi ako and if you're looking for
my dearest best friend, ayun. Missing in action, probably flirting.
I forced a smile, kahit ako ang may ari ng school, i should respect this monsters
pa rin naman diba? Besides, hindi ko ito party, sa BLG ito, Lucas' gang----kaya i
need to gain good impression para naman walang bumuo ng anti-LuRa sa school ko.
"Rumors are true, you really are gorgeous, Queen" sabi niya giving me his smile.
Gwapo naman siya, yun nga lang, signature look na yata ng BLG ang "pale look".
Hindi rin ako pamilyar sa lalaking ito.
"Whoaaa. Easy there Queen. Night student ako dito, definitely not a party crasher"
defensive na sabi ng lalaki
Naginit ang magkabilang pisngi ko, nakalimutan kong napapaligiran nga pala ako ng
special creatures. Malay ko ba kung mind reader tong kausap ko?!
"Mahilig na pala sa matalino si Lucas? Nahulaan mong mindreader ako? Hahahaha!

Nakakatuwa ka naman Queen, by the way i'm Kael...Lucas's bestfriend. Dating tao,
few decades ago" inilahad niya ang palad niya to shake hands with me and i gladly
accepted it. Bestfriend na toh eh!
Tsss. Buti pa bestfriend niya nameet ko na, siya missing in action pa din.
"He'll be coming. Lagi naman grand entrance yun eh" sabi ni Kael
"Geeeeez. Stop reading my thoughts!"
Tumawa siya, ang gwapo lang. bakit kelangan gwapo mga nakapaligid sa akin? Bakit
puro hunks ang nasa dorm na ito?!
"Ganun talaga eh, you know, the reputation's on our cover" nakangising sabi nito
habang umiinom ng margarita
"Wow, na-flattered ka masyado" i said sarcastically
"Hoy gago, hinahanginan mo masyado si Queen ah" the guy with a punk look tapped
Kael's shoulder sabay ngiti sa akin, gwapo rin naman kahit nangingitim ang mata
nito sa eyeliner at dilim na dilim ako sa all black niyang outfit. Hilig magngitian
ng mga lalaking ito.
"Ugi! Long time no see! All black ah!" Kael hugged the guy while looking at me.
Inaasar pa ako porket nabasa niya ang nasa isip ko!
"Ulul. Parang isang araw lang nawala" sagot nito saka bumaling sa akin. He handed
his wrist, offering a shake. "Ugi's the name Queen"
"Iraaaaa!" Sabay kaming tatlo na lumingon sa babaeng humahangos papalapit sa amin.
"Marco dude!" Bati ni Kael
"Tandang! I miss you pare!" Gantong bati ng nasabing Marco

I raised a brow ng magbatian ang mga ito.
"You're dating a Gang man?" I said mockingly at Jecka.
She snorted "atleast gwapo! Eeeeh. Lahat naman sila gwapo talaga eh. Yung mga un-
official member lang ang mga fangit bff!"
"Makalait ka naman." Puna ko.
Jecka's been going out with Marco. I met him once nung aksidenteng nakasalubong ko
sila ni Jecka sa pathway. I was on the verge of laughing sa itsura niya that time.
She knew meeting me accidentally with her date would be nothing but humiliation
dahil alam niyang aasarin ko sila. But when i knew Marco's a BLG member, i tried
everything to gain ganda points.
We seated on the VIp section, nasa sala kami at tanging seniores lang ng BLG at ang
mga bisita nito ang allowed na umupo o pumwesto. Hindi naman creepy ang dorm nila.
Actuallt, its more manlier than i thought. May bar counters na sa party area nila.
Yes. Seperated ang partey area sa lounge at salas. Thats why their lounge is
smaller than my dorm, na-occupy na kasi ng party area.
We were having fun pero wala pa rin ang presence ni Lucas. Kahit si Rom ay wala
rin. Kung sino ang kakilala ko sila pa yung missing in action.
The DJ played several hyped songs and the crowd gone wild.
*CRAAAAAAAASH
i automatically turned my head sa pinagmulan ng ingay.
And here he is. Ang dalawang kanina pang wala.

Natigil ang lahat. Parang tumigil ang oras. Nanatili akong nakatingin kay Lucas na
dinaganan na ngayon ng lalaking nakaitim.
"Kael! Si Lucas!" Sigaw ni Carlos n nakatayo sa tabi ng DJ na hindi kumikilos.
I tried to open my mouth but something prevents me to do so.
"W-hmmmmmmm. Hmmmmmmmm. Aarrggghhhhh....." Is all i can utter
Nakita kong sinugod ni Kael ang lalaking nakaitim, binigwasan niya ito at tumalsik
sa palabas. Tumayo ai Lucas na parang walang nangyari sa kanya at sumaglit ng
tingin sa direksyon ko. I saw shock in his eyes ng mag-eye to eye kaming dalawa.
"Lu----ccxxkkkkkkssss"
"LUUUUUCCCCAAAAAAASSSSSSSS!!!!"
I screamed out my lungs, Lucas gave the man in black a hard punch saka siya parang
nagteleport sa harap ko.
"You can move?!" Gulat na gulat na sabi ng apat sa likod ni Lucas

"Uhh oo?" Sagot ko in a DUH way.
"You're immune with us...Ira...what the heck is happening?!" He asked me
Anong what's happening? I should be the one asking that to them! Bakit ako immune?
Para saan?
"I move because i wanted to Lucas, ano bang nangyayari? What's the ruckus about?!
What's with that man?! And how ate you boys going to fix that wall?!" Sunud sunod
kong pagbato ng tanong kay Lucas.
He hugged me, tightly enough to make me gasped. "Pampagana lang" then he peck a
kiss on my lips saka tumakbo pabalik para irescue si Carlos na hinahambalos ng
lalaking nakaitim.
"What the fuck" bulong ko ng makita kong nakatigil ang lahat.
Nagsink in sakin ng nangyayari. I'm in a battle, and i'm the only one conscious!
Tumabi ako sa mga kaibigan ko dahil nakaramdam din naman ako ng takot na baka
madamay ako, mahirap na.
The man in black seemed to be magical. Magical, dahil kahit anobg subaybay ko sa
kilos niya hindi ko maaninag ni isang bahagi ng balat niya. It was like, lucas and
the others are fighting a shadow.
A shadow man na naka-kapa.

Pinanuod ko lang sila habang tulog tulong sila para matali ang lalaking nakaitim
but its not enough. Madami sila pero hindi nila matalo talo ang lalaki. Kitang kita
ko ang pagod ng iba. Si carlos ay nakahiga habang hawak ang dibdib, malakas ang
impact niya ng itulak siya ng lalaki, nagiba pa nito ang isang bahagi ng pader.
Habang si Ugi naman ay inililipat ng pwesto mga tao sa party, lumalawak na ang
lugar ng labanan nila at may ilan na nadadamay at nadadali nila.
Nangamba ako na baka pati ang mga kaibigan ko ay madamay kaya kahit nanginginig ako
sa kaba ay pinilit kong hilahin sila palayo sa laban.
"IRAAAAA!" Umalingawngaw ang sigaw na iyon ni Lucas
Bumaling ako ng tingin sa kanya only to be greeted with the man in black. He
dragged me to the wall at sinakal ako. I fight back dahil kinapos na agad ako sa
hininga dahil sa higpit ng sakal niya.
I stared at his face, but all i can see is black. May hulma ng mukha pero walang
mata, ilong o bibig, para siyang sinuotan ng itim na stockings sa ulo.
Pakiramdam ko ay maiibusan na ako ng hininga, i tried to find Lucas pero sana ay

hindi ko na ginawa.
It breaks me when i saw him hitting the barrier the man created para di hindi
makalapit ang grupo ni Lucas.
He was hitting the barrier so hard at alam kong bawat atake niya sa barrier ay
bumabalik sa kanya. I know he's shouting my name, pero hindi ko naririnig.
Ganito pala ang pakiramdam kapag malapit na sa kamatayan.
SPOILER ALERT 2!
sooooo. I am effin back people!
So ito na, CLARIFICATION SLASH SPOILER:
1. Chapter 16 is like WHAT THE HELL?! DID I JUST POSTED THIS?! hahaha! yan ang
reaksyon ko ng ireread ko siya :D i will try to rewrite kapag natapos ko ng i-
reread ang buong FV. Since nawala na ang spirit ko ng kaunti :D
2. VAMPIRE DIARIES. I've been reading A LOT of comments na hawig ng story ko yun.
Alam ko yung Vampire Diaries pero di ko pa napapanuod kahit isang episode dun -_-
so ayun. kung nahahawigan man, hindi po siya nakabase sa Vampire Diaries, baka
talagang common na ang plot ko haha! Pero i wanted to watch it kasi mukhang maganda
naman since nandun ang bebe Ian ko :D I wanted to know kung hawig ba talaga or
nagkakataon lang :) Kung mayron man kayong link or site na pinapanuoran, link niyo
din sa akin ha? :)
3. MADONNA. Nasa katawan siya ng batang babaeng mukhang goldilocks. I will try to
find a character or picture na pwedeng irepresent sa kanya soon. So sino ba siya?
She is one of the ELDERS. Matanda na si Madonna, she just stop aging dahil 7 years
old siya ng mamatay. Yes, namatay siya dahil pinainom siya ni Anulfo ng dugo niya
para maging bampira at pangalawang salinlahi bukod kay Ovin (Remember Ovin, may
rolse siya dito). Iba ang case ni Ovin, Madonna at Pola ( 3rd salinlahi) DAHIL
HINDI SILA KINAGAT NG BAMPIRA. MISMONG ANG UNANG BAMPIRA ANG NAGTALAGA SA KANILA
BILANG BAMPIRA. kaya nakatataas sila at may kapangyarihan. Sya yung ELDER na
pinagkakatiwalaan ng husto ni Lucas at Rom dahil ito ang umaasikaso sa kanila. In
charge si Madonna sa rules ng lipon nila dahil wala na si Ovin, ang pinuno o head
nila. Nasaksihan ni Madonna ang lahat kaya isa siya sa mga susi. Marami siyang
alam.
4. OLIVIA. Hindi siya bampira nor immortal. She's a human. Mayron siyang ability to
see precautions or what will be in the future dahil namana niya yun sa lola niya.
Pero hindi niya sakop ang lahat. Some of what she see are just MESSAGES. Mensahe
mula sa FUTURE kung ano ang mangyayari. Siya ang taga-bigay ng BABALA. In good
terms sila ni Anulfo, in fact may tiwala ito sa kanya pero nararamdaman ni Olivia
na may mali. Trabaho niya kasi o responsibilidad niyang ITAMA ANG MALI. Kaya niya
ibinigay ang KWINTAS dahil iyon ang isa sa nararapat.
5. PROPESIYA. I don't remember much but what i do is Lucille and Anulfo and
Gregory. Nalagay ko na ang kwento nila sa isang chapter pero uulitin ko na lang.
Tell me if i miss something or may nadagdag ako ha? So, Anulfo ang unang bampira,
immortal at makapangyarihan. Si Lucille ay ang kasintahan niya. Buntis siya. Nasa
kwento noon na Hindi maganda ang resulta ng pagiging baampira ni gregory dahil
naging ganid ito sa dugo. Pumapatay siya at dahil dun nagkaroon ng NIGHTWALKERS,
sila yung NAKAGAT lang, they are immortal pero hindi ganun katagal ang lifespan
nila. Tumatanda din sila pero mabagal at wala silang kapangyarihan just strength at
hindi sila pwede sa araw, ang nightwalkers kasi ay parang bunga ng pagkademonyo,
nabubuhay sa dilim at natutuyot sa araw. Sa propesiya, nakalagay na hahabulin at
hahanapin ni Gregory ang magiging anak ni Lucille dahil isa itong makapangyarihan
na halimaw, in short gusto niyang makuha ang kapangyarihan ng bata. SABI SA
PROPESIYA. pero may bahagi doon na nabanggit ni Madonna yata o Olivia
"isang natatanging pagtingin na nabuo noon ay muling mabubuhaysa katauhan na

pinagplanuhan"
Ibig sabihin, bukod sa naunan sabi sa propesiya, mayroon pang isang mangyayari at
pangyayari na si Ira lang ang sagot.
6. ANULFO. Siya ang LAHAT. Siya ang tanong at ang sagot. Isa siyang immortal
nagtalaga kay Gregory para maging bampira pero naging masama ang RESULTA. Kung
masama ang resulta, ibig sabihin iba ang case ni Gregory kina Madoona, Ovin at Pola
hindi ba? Sabi niya kay Olivia, itinago niya si Ira sa pamamagitan ng paghihimlay
dito, pinatulog niya si Ira ng mahabang panahin at binura ang ala ala nito.
Nagising siya sa generation natin at namuhay na may memoryang likha lang ni Anulfo.
Kaya nasabi ni Mrs. Perigrin na "ibinilin ka sa akin ng Mama at Papa mo" ay dahil
yun ang sinabi ni Anulfo, nagutos ito na may magpanggap na magulang kay Ira. Kaya
hindi masyado nababanggit ay dahil overseas sila at hindi nagpapakita kay Ira.
Nagpanggap siyang LOLO dahil secret.
Oh, spoiler. Nasaan si Gregory? anong nangyari sa kanya noon?
Nagtalaga si Anulfo ng 3 gabay niya para makuha si Gregory, hindi niya iyon sinabi
bagkus ang dahilan niya ay gusto niyang ubusin ang nightwalkers oara hindi na
makapamingsala pa. Ginamit niya iyon para pagtakpan ang tunay niyang motibo, ang
tugisin si Gregory. Kaya itinago niya si Ira ay dahil sa nalaman niya na nakawala
ito sa KULUNGAN. Hindi niya pinatay si Gregory, dahil iniwan niya itong nanghihina
ng maglaban sila. Tanging ang pagsasara sa natatanging lagusan ang ginawa niya para
masecure ang lugar. Akala niya ang mamamatay na si Gregory that time pero may
NANGYARI kung bakit nakawala ito at itinago niya si Ira.
6. Marco, Ugi, Carlos, at Kael. Sila ay hindi Nightwalkers, they can still walk
under the sun diba? Marami silang DAYWALKERS, maraming PURE Vampire. Ibig sabihin
ng pure ay, bampira na sila ng isilang. Kung ang dalawang bampira ay nagkaanak,
DAYWALKER ang baby nila. Kahit dalawang Nightwalker ang magkababy, PURE pa din pero
nasa mababang lebel sila.
7. CELINE. Hindi sila love triangle ni Lucas at Rom. GF siya ni Rom at hindi iyon
pinaburan ng lipon nila sa DI MALAMANG DAHILAN. Kaya ganun na lang ang reaksyon ni
Lucas kay Celine ay dahil SUPER CLOSE sila. SUPER DUPER CLOSE sila to the point na
magkapatid na ang turingan. Mas nauna silang maging close bago sila magkarelasyon
ni Romanov. Kaya ganun na lang ang pagtutol ni Lucas sa bestfriend niyang lalaki at
sa bestfriend niyang babae ay dahil nakatanggap siya ng balita na hindi magandang
resulta na magkaroon ng relasyon ang tao at bampira dahil nauuwi ito sa patayan.
Lucas tried to break the two pero matigas sila, mahal ni Rom at Celine ang isa't
isa kaya walang nagawa si Lucas kundi ang bantayan na lang ito. Pero wala, bigo pa
din. Hindi naging nightwalker si Celine, she's dead already.
naalala niyo ba yung sinabi ni Ira na "hindi lang siya ang apo nni ANulfo?"
Yun ay dahil connected sila ni Celine. Paano? SECRET.
LAST SPOILER:
8. LUCILLE. ang babaeng masarap kurutin sa singit dahil ilang beses na nababanggit
ang pangalan pero wala man lang nabibigay na clue. :D Buntis siya.
At hindi siya mortal. Dahil immortal siyang TAO. Para siyang si Hercules, Percy
Jackson. Anak siya ng isang Diyos. Kung saan Diyos? Secret muna.
So ayun, babasahin ko muna ng buo to gain my spirit with Ira :D
Sa Phone ako nagtatype ng update kaya expect na aayusin ko yung UD kapag nalaptop
na. :)
PLEASE kung may suggestions, questions, violent reactions, you are free to send me
a message :)
And i have a new story, UNDER DEVON hindi ko pa ipopost ang unang chapter until
matapos ang MY WATTPAD PRINCE. ilang taon na yun eh haha! Ang genre niya is ACTION,
ROMANCE, BRUTAL BED SCENES AND BRUTAL DEATH SCENES.
28th bite
Chapter 28.1
LUCAS' POV
Maiiyak na ako habang hinahampas ang barrier. Hindi ko kaya ang nakikita ko. Hindi
ko maipaliwanag ang nararamdaman ko nang makita kong bumagsak ang mga talukap ng
mga mata niya. Nostalgic. Ibang kirot sa dibdib ang naramdaman ko and its breaking
me.
"Iraaaaaaaaaa!" My voice broke ng tuluyan nang mawalan ng malay si ira
Kailangan kong makapasok. Kailangan ko siyang pigilan. He would kill his own life
kapag nalaman niya ang nangyari.
"Rom! ROM! Romanoooooooov!" I tried to catch his attention, alam kong kahit
nababalot siya ng itim na kapangyarihan, alam kong nandun pa rin siya. Alam kong
gusto niyang makawala.
Hindi ko alam kung paano pero i just found myself pushed by him at sa kanya tumama
ang bolang itim at nagsimula na siyang balutin nito.
Hindi ko siya mapurihan kanina kahit kayang kaya kong bawian siya ng hinginga,
hindi ko lang kaya.
Nung si Celina ang nakita kong nakahiga at duguan, hindi ko maipaliwanag ang
nararamdaman ko. At yung naramdaman ko noon ang nararamdaman ko din ngayon. Yung
pakiramdam ng...mawawalan.
Ng minamahal at ng isang matalik na kaibigan.
(Super duper short update. Hindi ko na pwedeng habaan dahil ang karugtong nito POV
naman ng iba. Let's shift to another para naman hindi lang puro ira, lucas at rom)
Super bagal ng updates, i know :) 4th year na kaya pagpasensiyahan, seryoso na

ako....kuno hahahaha!
Comment niyo kung sinong gusto niyong mabasang POV. Kung walang magcocomment
walangnupdate! Mehehe. Dali habang masipag pa ako ngayong week :)
29th bite
Chapter 29
(Special Chapter)
A very clever reader suggested na gawin ko ang POV ni GREGORY. Very clever hahaha!
Expected ko, si Anulfo ang bet niyo. So dahil natuwa ako, i'm going to give you a
little background with Gregory :) enjooooooy!
Kaya kayo, magbasa kayo ng author's note. Thank that reader dahil di ako maguupdate
kung di siya nagsuggest. -.-
I'll reveal ANOTHER SECRET here. At nagdecide ako na gawin na lang siyang hanggang
30 o 40 chapters? Tutal may plot na ang book two.
I'm so busy so expect longeeeeer updates. Mahirap talaga -.- i dont even know how
to manage my time sa araw araw. Sabaw na sabaw na utak ko. -.-
GREGORY's POV
Casted from heaven...abandoned my angels...for this.
Tulala lang ako habang pinagmamasdan ang buwan mula sa maliit na bintana na
hinaharangan ng rehas na bakal.
Naamoy ko ang malagkit at malansang dugo na nakakapakit sa balat ko...halos sa

kabuuan ng aking katawan.
Isa akong halimaw...naging halimaw...pero ako ang pumili nito.
Sino nga bang sisisihin ko?
FLASHBACK
Nanghihina kong itinuon ang aking palad sa mabuhangin na lugar para makatayo.
Itinapon ako mula sa langit.
Alam kong nagkabali bali ang buto ko at marami akong natamong sugar bago pa ako
itapon.
Napansin ko ang umaagos na pulang likido mula sa akin. Mortal na ako.
Bahagya akong nakaramdam ng kasiyahan ngunit agad itong napalitan ng kalungkutan.
"Naging mortal ako ngunit mamatay rin"

"Bakit? Gusto mo pa bang mabuhay?"
Nagitla ako sa biglang pagsulpot ng malalim na tinig na iyon. Pinilit kong ipihit
ang aking ulo para makita ang taong nakaluhod at nakangiti sa akin.
"Hindi ka tao..." Bulong ko halos labasan na ako ng dugo sa bibig dahil nahihirapan
akong huminga at. Durog ang ribs ko.
"Gusto mo pa bang mabuhay?" Paguulit niya sa tanong niya na parang kapag humindi
ako ay papabayaan na lang niya akong tuyuin sa dugo.
Naisip ko ang dahilan kung bakit ako itinapon sa lupa. Kung bakit ko ipinagpalit
ang pagiging anghel ko para maging tao.
Ayokong masayang...ang pagkakataong makasama SIYA.
"O-oo. Gusto ko pang mabuhay" sagot ko
Ngumiti siya sa akin bago ako buhatin ang ikandong ang ulo ko sa binti niya.
Pakiramdam ko babawian na ako ng buhay dahil naramdaman ko ang mga durog na buto sa
loob ko na tumusok sa kung saan mang parte ng laman loob ko.
"Matatagalan tayo at masakit dahil halos durog na ang lahat sayo pero tiisin mo"
sabi niya sakin
May makinang na bagay akong nakita na ipinanghiwa niya sa kanyang palad.
Itinapat niya sa akin iyon habang parang ilog ang agos ng dugo.
"Inumin mo. Marami kung kaya mo" utos niya ba agad kong ginawa.
Diyos ko, patawarin mo ako. NAGMAMAHAL LANG AKO.
Tiniis at pinilit kong sipsipin ang dugo niya. Hindi ito malansa at mapait. Para
lamang itong tubig na nagaalis ng uhaw ko.
Hinayaan niya akong humiga. Pakiramdam ko lumulutang ako pero ganun pa din ang
sakit. Nandito pa din. Pakiramdam ko kailangan kong magpahinga.
Ipinikit ko ang talukap ko. At unti unti, nararamdamN ko ang mga buto kong
nagkandadurog durog na mabuo ulit. Masakit, dahil literal na inaayos ang laman loob
ko habang nasa wisyo ako pero hindi ako nakakakilos. Kahit pawisan na ako at
nanginginig, hindi ko makagalaw, parang relax ang katawan ko pero parang pinapatay
Ako sa loob.
Kinakapos na ako ng hininga, parang may nagliliyab sa kaloob looban ko. Ang sulok
ng mga mata ko au humapdi at nagdilim na lamang ang lahat...
Nagising ako na nasa isang malambit na higaan. Bumangon ako, wala na ang mga sugat
ko at maayos na maayos na ang pakitamdam ko. Parang walang nangyari.
Nilibot ko ang kwarto, marangya ang pagkakagawa base na rinsa mga dekorasyon.
"Gising ka na pala, hindi ko akalain na magiging ganoon katagal ang transpormasyon

mo" sabi ng lalaking ibinungad ng pintuan.
Naalala ko ang nangyari sa akin.

"Anong ginawa mo? At ano ang ibig mong sabihing transpormasyon?" Naguguluhan kong
tanong
Ngumiti siya, ipinatong ang dalang kakanin sa mesita di kalayuan kung nasaan ako.
" ikaw ang kauna unahan bilang aking salinlahi. Kaya magmula ngayon, kaakibat mo na
ako. Tayong dalawa" sagot niya na hindi ko pa rin maintindihan.
Matagal na akong imortal, at hindi ko na gustong maging imortal.
"Ako si Anulfo, isa kang anghel hindi ba?"
Dapat makakaramdam ako ng kakaibang takot dahil sa sinabi niya pero iba ang
sinasabi ng mga ngiti niya...at bilang anghel, ang ngiting iyon ay isang simula ng
pagkakaibigan.
Part 1 of the special chapter.
29.2th BITE
Happy New Year!
Baka sa kalagitnaan ng taon pa maging consistent an updates ko sa lahat ng stories
ko. I'm so sorry, busy lang talaga buhay ko J
Chapter 30 na talaga ginagawa ko ngayon eh, I was ging to post the other half of
the special chap kaso nabura ko at wala palang undo dun sa app ko. Sa phone lang
kasi ako nagsesave ng drafts. Pero good thing pala yun, mas maganda yata yung
ngayon? Mehehe. Balak ko (at sa magawa ko) na mag=update sa lahat ng story ko.
Wag kayo magsawang magpasensiya sakin haha. Naiintindihan ko kung mejo bad vibes
na kayo sakin :*
By the way, support my bebe Crunchh's My Casanova Husband Book ha! Congrats bebe!
Malayo na ang narrating and you'll probably be going way too far pa in the future!
I love youuuu!
Chater 29.2 (Special Chapter)
Hindi ako binigo ng hinala ko.
Naging magkaibigan kami ni Anulfo-ang nagiisang bampira at kalahating Diyos. Hindi

siya galing sa langit, hindi siya galing sa impyerno. Bunga lamang siya ng hindi pa
naipapaliwanag na paraan ng pagbuo ng mundo. Kalahating langit at kalahating
impyerno ang bumu-bumuo sa pagkatao niya.
Ako ag unang salinlahi ni Anulfo, bagaman nagtataka ako kung bakit sa tinagal tagal
ng panahon ay wala siyang naging salinlahi ay hindi ko na lamang inusisa.
Hindi siya ganoon kabuti, hindi rin sya ganoon kasama. Makasarili-kung ibibigay ko
ang deskripsyon niya. Wala siyang pakialam sa paligid niya, tutulong siya kapag may
makukuha siyang kapalit.
Isinama niya ako sa paglalakbay niya. Inabot kami ng ilang siglo pero ni minsan ay
hindi niya nabanggit sa akin kung ano nga ba ang hinahanap namin-niya.
Hanggang sa mapatigil kami sa isang liblib at maliit na bayan para kumain -maghanap
ng sariwang dugo mula sa mga hayop. Hindi gusto ni Anulfo ng dugo tao, hindi dahil
sa ayaw niya. Hindi niya lang gusto na magkaroon ng isa pang katulad niya. Sapat
nadaw ako na kaakibat niya.
Doon ko napagtanto kung ano--sino ang hinahanap niya.
Binungaran niya kami ng napakatamisna ngiti. Pagkasimpleng simple ng aura niya pero
halos tangayin ako ng atraksyon. Nakaputing bestida ito at naka-ipit ang buhok sa
isang gilid.
"Mahal ko, ilang siglo kitang hinanap. Sa wakas! Maari ko na bang malaman kung
balance na nga ba ang lahat?"
Tipid na ngumiti ito kay Anulfo at sumulyap sa akin.

"Anghel, Nakita mo na ba ang hinahanap mo?" tanong nito sa akin na ikinagulat ko.
"Anong hinahanap? Oo, Nandito ka na, natagpuan ka na ni Anulfo" sagot ko pero hindi
niya ako tinugunan sa halip ay humakbang palapit sa akin.
"Ako si Lucille" pagpapakilala niya.
"Ako si Gregory" sabay abot sa nakalahad nitong palad.
Ilang linggo ang dumaan at saka ko lamang nalaman na immortal din si Lucille. Siya
ang una at huling salinlahi ni Nemesis, ang taga-balanse at tagapag-tanggol.
Namangha ako kaya hindi ko siya tinigilan hangga't hindi niya sinasabi skain kung
paano niyang nalaman na hindi balanse ang damdamin ko ngayon at sa hinaharap.
"Greg, malalaman mo ang kasagutan kapag nahanap mo na ang isa pang katanungan"
Iyon lagi ang isinasagot niya sa akin, isang bugtong.

"Ano ba kasi ang dahilan at nahulog ka mula sa langit?" pang-aasik sa akin ni
Anulfo ng mabigo akong humigalap ng sagot sa kanyang nobya.
Naisip ko na lang bigla ang bagay na iyon. Ilang siglo siyang nawala sa isip ko.
Bakit ko nga ba nkalimutan?
Nanlumo akong bigla. Malamang ay wala na siya, hindi ko siya kailanman makikita at
hindi na matutupad ang hiling kong mahawakan ang kamay niya.
"babae?" may nakakalokong ngiti si anulfo ng banggitin iyon.
Wala tulo akong lusot kaya napakwento ako tungkol sa babaeng sinusulyapan ko mula
sa langit ditto sa lupa. Ang babaeng sandali kong nabantayan...si Selina.
May part 3 pa, post ko ulit after ilang minutes mehehe ayokong ituloy eh mas
maganda yata kapag nasa separate chapter haha :D
29.3th BITE
Chapter 29.3
"Sundan mo Gregory, matutulungan ka ni Lucille sa paghahanap kay Selina" utos sa
akin ni Anulfo
Sinunod ko iyon. Magkasama kaming naglakbay ni Lucille. Hindi sumama si Anulfo

dahil may aayusin siyang mahalaga na isinikereto niya sa amin ng nobya niya.
Likas na mabait at ubod ng ganda si Lucille, mas masarap sa mata ang mukha niya
kaysa kay Selina. May kung anong kakaibang tibok ang puso ko noong una ko siyang
nakita, ng matagpuan namin ni Anulfo, na hanggang ngayon ay hindi nagbabago.
Pero hindi tama. Hindi ako mangmang, at dati akong anghel. Malinaw sa akin ang
nararamdaman ko kay Lucille. Pero gusto kong panghawakan na baka kapag Nakita kong
muli si Selina, magbago ito at bumalik sa dati. Hindi ko kayang magkaroon ng
hidwaan sa pagitan namin ni Anulfo.
Naglalakad kami patungo sa susunod na bayan ng maramdaman ko ang kalamnan kong

umiinit. Dumadalas ang ganitong pakiramdam sa akin pero binabalewala ko lang
hanggang sa para na itong nagkukumawala.
"Anong nangyayari sayo Greg?" tanong sa akin ni Lucille ng mapatigil ako.
Naramdaman ko ang butil ng mga pawis sa noo ko na dumaloy hanggang sa leeg ko.
Hindi ko na kinaya, bumagsak ako at namilipit sa sakit.
"GREG! ANONG NANGYAYARI?! MAGSALITA KA!" nagaalalang wika sa akin ni Lucille

"Na-gu-g-utom...ack---"
Walang kibong naglalakad kami ni Lucille sa bayan para makahanap ng matutulugan.
Hindi niya nagustuhan ang nagyari-maski ako hindi ko kinaya ang nagawa ko.
"Hindi ako namumuhi o nandidiri sa nangyari Greg. May problema...sayo. At gusto

kong malaman kung pano iyon malulunasan" malumanay na pahayag ni Lucille pagkatapos
nitong maayos ang hihigaan.
"Hindi mo siguro ako mababalanse Lucille, kakaiba ang nasa loob ko. Hindi ko
maatim." Napangiwi ako.
Lumapit siya sa akin at niyakap ako. "Maayos natin ito Greg, magtiwala ka lang"
Sa yakap na iyon, hindi ko na yata kailangang makita si Selina para makumpirma ang
nararamdaman ko.
Nabigo kaming mahanap si Selina, pero Masaya ako. Dahil kahit hindi namin siya
Nakita, nalaman ko na hinintay niya ako. At nagmahalan kami.
Pabalik na kami ni Lucille sa mansion ni Anulfo. Alam ko, iba na ang lahat kapag
bumalik kami. Magbabago ang lahat sa amin.
Magkakaroon ng problema dahil may nabuo sa amin ni Lucille. Nakabuo kami ng

atraksyon. Nagmahalan kami. Nagkaroon kami ng matinding pagmamahal para sa isa't
isa.
At natakot ako. Dahil nagiging halimaw na ako at ayokong magkatotoo ang hidwaan sa
amin ni Anulfo.
Nakabalik kami at nakipaghalubilo kay ANulfo na parang alang nangyari. Pakiramdam

ko nagtataksil ako sa sarili kong kaibigan. Palihim kaming nagkikita ni Lucille.
Nakakatakot kapag naiisip ko na baka mahuli niya kami. Mahal na mahal namin ang
ia't isa. Binabalanse ni Lucille ang pagsasa-halimaw ko.
Ang pagkaganid ko sa dugo ng tao. Hindi na ako makuntento sa hayop.
Naging taga-balanse ko si Lucille. Dahil doon, nahulog ang loob namin sa isa't isa.
Isa akong anghel, at ang pagsasabampira ko eh hindi tinatanggap ng kaluluwa ko.

Naglalaban ang anghel kong katauhan ang ang demonyo sa akin. Naging halimaw ang
unang salinlahi ni Anulfo, at hindi niya pa ito nalalaman hanggang sa may magbalita
sa amin ng nangyai sa isang bayan.
Lumago ag bilang ng mga bampira. Mula sa kagat ko, ay nagpasa pasa ang sumpa.
Naging epidemya at salot.
Nadagdagan pa ng mabuntis si Lucille. Mabuntis sa aming anak. Sumiklab bigla ang

poot kay Anulfo. Ikinulong niya ako sa lugar kung saan manghihina ako ng husto
hanggang sa mamatay, at pinakasalan ang aking minamahal. Mas mabuti ito. Dahil
halimaw na ako. Marami na akong napapatay at nadadamay. Habang nasa loob ako ng
madilim na kulungan, kumawala ang demonyo sa akin. Sinakop at sinamantala ang
pagkahina ko, namayani ito at pinalitan ang kabuuan ko. Hindi na ako si
Gregory...isa na akong mabangis na halimaw.
"GREGORY!" bumalikwas ako ng marinig ang tinig na iyon.
Naglalaro na yata ng isip ko sdahil sa gutom, naririnig kong tinatawag ni Lucille

ang pangalan ko.
Ang ara pakingankapag siya ang bumabanggit ng pangalan ko.

Ang Lucille ko...
"Gregory!" sinugod niya ako ng yakap kahit naiipit ang kaumbukan niya.
Nanlambot ako ng makita siya...na hindi ako nananaginip lang.
"Mahal na mahal kita Lucille, pero hindi ka dapat Nandito! Mapanganib ako!"
"Tumakas tayo Greg! Papatayin ka ni Anulfo at ang magiging anak natin!"
------------------------------------------------------------------
Ano? ayos na ba? may nasagot na ba sa mumunting katanungan sa twist? hehe. Bukas na
ako maga-update sa My Wattpad Prince at Wrecking ball. :)
Thank you! happy new year! <3
UNDER RENOVATION.
TITLE SAYS IT ALL.
ALL CAPS ITO SO BETTER READ IT.
ON HOLD MUNA ANG FALLEN VAMPIRE, I'LL BE EDITING THE WHOLE STORY PERO WALA NAMAN
AKONG BABAGUHIN SA PLOT, I'LL JUST EDIT IT PARA MAS MATURE BASAHIN. MEJO JEJEMON
KASI AT CLICHE ANG UNANG CHAPTER EH.
BIBILISAN KO NAMAN YUN AT HABANG NAGRERENOVATE AKO DITO. UUNTI UNTIIN KO GUMAWA NG
DRAFT FOR THE NEXT CHAPTERS.
GUSTO KO DIN MAGTHANK YOU DAHIL UMABOT NA SA 100K READS ANG STORY NA ITO. KAHIT
GULONG GULO NA KAYO EH DI NIYO BINIBITAWAN. THANK YOU.
SA MGA NAGSASABING BITIN LAGI EVRY UPDATE KO. AYOKO KAYONG AWAYIN PERO HINDI KO
TALAGA GUSTO MAKABASA NG GANOONG KLASENG KOMENTO. MAS GUSTO KONG MAKABASA NA
KINICRITICIZE NIYO ANG STORY.
ON GOING ANG STORY NA ITO. KUNG HINDI KAYO NABIBITIN, IT MEANS THAT THE STORY IS
NOT APPEALING AT ALL. GET IT? KUNG HINDI NIYO GUSTO ANG MABITIN, THEN SHALL I END
THIS STORY? EPILOGUE NA AGAD GANON? :))
YUN LANG. I'LL START EDTING NA! SEE YOU NEXT UPDATE!
RAWR! <3
02/05/14
30th BITE
Sorry for on holding FV, will be updating slowly. Thank you.
POSTED: APRIL 06 2014
==========================================================================
Chapter 30
Third person's POV
As Lucas hit the barrier, kung gaano kalakas ang paghampas niya ay katumbas din ng
lakas na nawawala sa kanya. Tila hinihigop ng barrier ang lakas niya. For being the
highest man on rank sa kanila, he's everything. He can read mind, he can manipulate
time, he's a whisperer, he's fast, and strong. the reason why he's superior with
the other pure blooded, he's everything of an ordinary vampire. At natatakot siya
sa lakas ng paghigop ng barrier sa lakas niya.
"IRA!" He screamed her name.
They were surrounded with many people oblivious of the fight. "Tama na Lucas!
Nauubos ang lakas mo!!" Pigil sa kanya ni Carlos.
Alam niya, aware siya sa nauubos na lakas. Pero twing mapapatingin siya sa
nahihirapang muka ni Ira, para na ring naubos ng lubos ang lakas niya. Iniangat ng
dalaga ang braso niya at itinuro sa direksyon niya, animoy inaabot siya. Nagulat na
lamang sila ng biglang nagliwanag.
Nakasisilaw na liwanag na hindi na niya magawang imulat ang mata. Lucas felt the
walloping of heavy wind through his skin that he loses his touch to the ground and
got himself spanked with the thick bricked wall. He felt the pain, for the first
time, he felt pain. Ganoon kalakas ang impact.
"OH MY GOD?! WHAT THE HELL HAPPENED!"
Carlos, Kael, Marco and Ugi were all scattered on the ground. Doon niya napagtanto
na nagpatuloy na ang oras. The music stopped, people were disconcerted and blown
upon seeing the wrecked wall, and us lying on the ground.
Agad na hinanap ng mata niya kung nasaan si Ira, people started shaking in boots
and began a stampede. Lalo siyang nahirapang hanapin ang babae. Nangingilo pa ang
mga mata niya dahil sa liwanag na nangyari kanina lamang kaya't labuong labo ang
kanyang paningin sa paghahanap.
"IRA!" he screamed.
Then he found her, kaya pala nagkaroon ng komosyon dahil may nangyayari sa gitnang
parte ng lugar.
Ira is standing right in front of the man in the silhoutte, she was just intently
staring at him habang parang may kung anong paghihirap ang nangyayari sa itim na
silhoutte. It started wiggling na parang may pinipigilan, there are black smokes
sorrounding him, he was choking. He feel on his knees catching his breath.
Napahakbang siya ng makita ang balat na nawalan ng usok na itim. Romanov's body is
coming out! Pero napahinto ito at napaatras ng harangin ng natibag na kisame. She
wouldn't let anyone in.
They heard a loud growl. Lumapit sa kanya sina Carlos para tulungan siyang alisin
ang harang pero hindi nila nagawa. kahit ang pinagsamang lakas nila ni Ugi ay
walang silbi.
"AAAAAAAAHHHHHHHH!!!!!!!!" they clearly heard Romanov, hindi na ito tunong halimaw.
Right at the end of Romanov's scream, nagawa nilang alisin ang harang and found
Romanov, naked and passed out. While Ira was pale and dazed.
"I-Ira" he called out
he felt a strong energy within her kaya hindi siya makalapit ng husto. Maging ang
apat na kasama ay naramdaman iyon bago lumapit sa walang malay na Romanov.
She glanced at him...he knew it wasn't the girl she's with earlier, alam niyang iba
ang babaeng nasa harap.
Because he saw recognition with her eyes when she look at him. She saw longing and
sadness tapos ay ibinaling nito ang tingin kay Romanov.
Agad niyang dinaluhan ang babae and cupped her face.
"a-are y-you o-kay?" he whispered
Tumulo ang luha sa mga mata nito at matipid na ngumiti. She caressed his left hand
cupping her and squeezed it. Patuloy pa rin ang pagluha nito.
"Gregory..." she said full of longing to him
31st BITE
POSTED: June 17, 2014
I'm sorry that Fallen Vampire is taking years to finish. I've been having so many
hard times. I didn't able to graduate and my dad died recently. My whole life began
to change in instant, no one expected that he'll have cancer. Now its just me and
my brother left because my mom had to work abroad. As the eldest, i felt the pile
of bricks on my back. I'll be a father and a mother to my younger brother as well
as a student, simultaneously. I am not ready, but i need to live. So dear friends
who happen to read this, i am advising you to cherish the moment you have for your
love ones, i never had the chance to say how much i love him, he died when me and
brother are just on the way. Take care of yourselves and your family. Don't take a
simple cold JUST a flu. Don't rely on self medication.
Godbless you guys, and thank you for the prayers.
Chapter 31
It wasn't the first time Olivia felt strange about herself. She knew she will never
be normal simula ng ipagbuntis siya ng kanyang ina. Minulat siya ng kanyang lola na
siyang nagaruga sa kanya ng tungkol sa pang habang buhay na tungkulin ng kanyang
pamilya na ipinagppasa-pasahan sa bawat henerasyon. Hindi lingid sa kanya na siya
ang huling pinagsalinan ng kanyang Nana Gunying ng kakayahan nito bilang
tagapagbasa.
Humalumbaba siya sa mesa at mataimtim na tinititigan ang pintuan ng bahay ni

Madonna.
"Masyado ka pang bata para sa bagay na ito" narinig niya ang matinis at mahinahon
na boses ng batang may gintong kulot na buhok sa kanyang likuran.
Ibinaba nito ang dalang tray na naglalaman ng porselanang takure at tasa. Sa liit
nito ay kinailangan pa nito na sumampa sa upuan para maipagsalin siya nito ng tsaa.
Bumuntong hininga siya at ibinalik ang tingin sa pintuan.
Madonna sighed. "mahirap talagang magkilos matanda sa ganitong katawan. hindi na

ako nasanay" bulong nito habang naghahanda
"Sa totoo lang, nawiwirduhan pa rin ako twing maririnig kitang magsalita. Ang liit
mo kasi at mukang bata ka talaga na binihisan ng costume para maging si Goldilocks,
tapos kapag bumuka na ang bibig mo, daig mo pa ang lola ko sa sobrang lalim."
pagpapahayag niya dito habang inaalalayan itong bumaba sa pagkakasampa sa upuan
Bahagya itong ngumiti. "talaga? kung sabagay, nagagamit ko naman ang pagiging
batang katawan ko kadalasan sa mga importanteng misyon at isa pa, mas matanda naman
talaga ako sa lola mo"
"Misyon?" kunot noong tanong niya rito. Sa pagbaling ng kayang tingin sa batang
katawan, nahagip ng kanyang tingin ang itim na bagay sa leeg nito. Tinitigan niyang
mabuti at napansin niya na isa itong tattoo. Natatakpan ito ng may kataasang kwelyo
ng bistida ni Madonna kaya hindi niya nakita ng buo ang tattoo, ang napansin lamang
niya ang isang guhit ng palaso.
Marahil ay napansin ni Madonna ang pagtitig niya sa leeg nito. Itinaas nito ang
neckline ng suot na bestida, humigop sa tasa saka siya binalingan ng tingin.
"Alam kong alam mo ang tatak na ito, Olivia. Panigurado akong naikwento sayo ito ng
lola mo" nakangiting sambit nito
Oo, alam niya. Hindi lingid sa kanya ang kwentong iyon. Pero nagulat siya na
malaman kung sino ang pinagkalooban ng tatak na ito.
"Nemesis" tanging nasagot niya na lalong nagpalapad ng ngiti ng batang matanda

"Ikaw pala ang salinlahing sinasabi sa kwento" dugtong niya
Nemesis, the said Goddess of Retibution. Ito ang Diyos na may kakayahang patawan ng
parusa ang sinoman sa makahustisyang paraan kung saan magiging patas ang lahat.
Nagbibigay siya ng swerte at kamalasan. Sabi sa kwento na ipinagpasa pasa lamang sa
henerasyon, ito ang ina ni Lucille. Nang magkaroon kaguluhan sa pagitan nila ni
Anulfo at Gregory, hindi natiis ni Nemesis na hindi bumaba sa lupa para tulungan
ang anak, sinasabi na nakipagugnayan ito sa isa sa mga salinlahi ni Anulfo ng
patago upang maging mata, kamay at pakpak nito dahil nabigo ito ng mismong si
Anulfo ang kaharapin. Isa ring makapangyarihan nilalang si Anulfo n nagawang
paikutin ang sitwasyon para walang magawa si Nemesis. Binigyan ng tatak ang
salinlahi nito na isang itim na palaso bilang palantandaan na sumumpa ito ng
katapatan kay Nemesis. Kaya daw ito palaso ay dahil ito ang armas na gamit nito sa
bawat digmaan at ang salinlahi ay ginawa niyang armas para sa kanyang anak na si
Lucille.
Taimtim na nagpalitan sila ng titig ni Madonna, nagpapakiramdaman kung makakabuti
ba na nalaman ng bawat isa ang mga bagay na iyon.
Humangin ng malakas na nakapag patalsik ng mga tasa ni Madonna, itinaboy ng malakas

na hangin ang basag na piraso ng mga ito sa gilig glid ng kusina.
Naaninag ni Olivia ang bulto ng anino na palaki laki habang palapit ng palapit sa
pintuan na bumukas sa sobrang lakas ng hangin.
Habang papalapit ay nakilala niya ang bultong ito, si Lucas na pasan si Ira at sa
likod ay ang apat na lalaki habang alalay ang nakabalot sa asul na tela na si
Romanov.
32nd BITE
POSTED: June 20, 2014
Few more chapters to go. Minadali ko na coz its been taking years. Sorry. Gusto ko
na din matapos ito.
suggestions, comments and criticisms are welcome in my inbox.
Chapter 32
Madonna assured them that Ira is in safe place. Dinala sila nito sa isang liblib na
lugar para magtago dahil nakita ni Olivia ang masamang pangyayari sa kinabukasan.
Magaalsa ang mga rebelde dahil nabalitaan nila na may nabubuhay pang salinlahi ni
Nemesis. Nakita ni Olivia ang malabong pangyayari ngunit malinaw na hindi maganda
ang hatid nito sa kanila.
At sa buong biyahe ay wala pa ring malay si Ira. Tahimik lamang silang lahat maging
si Carlos, hindi sila makapaniwala sa naipakitang kakayahan nito. Makapangyarihan
pala ito. Nagbubuo ng mga hinala si Lucas sa isip niya kung sin talaga si Ira.
Si Romanov naman ay tulala lamang dahil nanghihina pa rin. Hinigop ng itim na usok
halos lahat ng lakas niya.
Pinaghanda ni Olivia si Ira ng mahihigaan habang si Madonna ay binibigyan ng dugo

ng baboy si Romanov upang bumalik ang lakas nito.
"Paano ka naging ganoon Romanov?" biglaang tanong ni Ugi sa tahimik na lalaki sa

gilid ng bintana
pero hindi ito sumagot. Tanging alam lamang nila ay nagtungo ito sa kinaroroonan ni
Anulfo. At isa rin iyon sa dahilan kung bakit nagtatago sila. Marahil ay mapanganib
din si Anulfo.
"Si Ovin." Sagot ni Madonna.
"Ah! Ang tanaga ko! Bakit hindi ko naisip agad na si pinuno lang ay may ganoon
klaseng kapangyarihan?" bulalas ni Marco
"Ovin at ang umbra (shadow)" bulong ni Kael
Tumikhim si Madonna saka humalumbaba sa armrest ng sofa. "Pero may hindi ko

maintindihan" Nagtinginan sa kanya ang apat na lalaki.
"Matagal nang tumiwalag ang mga salinlahi kay Anulfo. Kaya naging pinuno si Ovin
para manatiling maproktektahan ang dalawang mundo natin..."
Napukaw ang atensyon ni Romanov kaya't bumaling ito sa kanila.
"Nagpunta si Rom kay Anulfo, pero bumalik siyang nasa ilalim ng kapangyarihan ni
Ovin?" konklusyon ni Madonna
"may naaalala ka ba ng magpunta ka kay Anulfo?" tanong ni Carlos kay Romanov
Nag=isip ito ng mabuti, pinakatatandaan ang nangyari pero twing babalikan niya ang
pangyayari kung paano niya nalaman ang kinaroroonan ni Anulfo ay naging madilim na
ang sususnod at wala siyang katiting na naaalala.
"wala..." bulong nito.
"hinaharang niya ang isip mo Romanov. Makapangyarihan si Anulfo, magagawa niya

lahat ng naaayon sa gusto niya, makakabuti man o makakasama." Paliwanag ng batang
matanda sa magulong sitwasyon
Tahimik na lumabas ng silid si Lucas habang bitbit ang tray ng basin at basang
bimpo.
"Mahimbing pa rin ang tulog niya. Pinunasan ko siya para maging kumportable siya
ngayong gabi." lahad niya
Bagsak ang balikat at nangangalumata itong pumihit sa kanan para magtungo sa banyo.
Litong lito ang binata, maraming ideya at teorya ang namumuo sa isip niya. Sino ba
talaga si Ira? Anong kaugnayan ng mga buhay nila sa nakaraan?
Naaalala niya pa kung paano manayo ang balahibo niya ng sambitin nito ang pangalang
'Gregory' sa harap niya. Pero hindi rin maaalis sa alaala niya kung paano nito
tignan ang nakahandusay na si Romanov ng gabing iyon. Nakita niya, naramdaman niya
ang emosyon na iyon sa mga mata ni Ira.
Muling bumalik ang pangyayari sa isip niya, parang sirang plaka lang itong naguulit
ulit sa memorya niya.
:"Gregory...":
"Gregory..."
"Gregory..."
NAGTIPON TIPON muli sila ng sumapit ang umagahan. Wala ni isa sa kanila ang natulog
sa paghahanda sa anumang nilalang na susugod. Kailangan nilang mgin alisto sa bawat
oras, hindi nila alam kung kailan mangyayari ang kamalasan at saan ito magaganap.
"Lucas, paano kayo nagkatagpo ni Romanov?" mausisang tanong ni Kael sa matalik na

kaibigan. Nakapatong ang dalawang siko nito sa kanyang binti, magkadaop ang palad
at nakapatong ang baba sa mga ito.
Masuri muna niyang ang ekspresyon sa mukha ng bawat isa na naghihintay sa kanyang
sagot. Ano nga ba? Ano nga bang maisasagot niya kung ito rin mismo ay tinatanong
niya din sa sarili.
"Ang totoo...hindi ko maalala. Alam ko lamang ay ang pagkakasugapaan namin ng itim

na usok." sagot niya
Nagbigay sa kanya ng tingin na hindi makapaniwala at pagdududa. Sino nga naman ang
maniniwala sa kanya? Paano mo sasabihin na wala kang maalala kung paano kayo
nagkita pero naaalala mo na nagkakasagupaan na kayo? Malabo. Sobrang labo.
hindi masususkat ang emosyon na nasa mukha ni Romanov ng sandaling iyon. Wala naman
siyang maaring i-reaksyon dahil wala rin siyang maaalala, pero may rason siya at si
Lucas ay wala. Tinatantya niya ang binata kung nagsasabi ba ito ng totoo pero wala
siyang matimbang sa dalawa.
Matapos ang tahimik na paguusap ay nagkanya kanya na sila ng pagpapahinga. Dinoble

ni Madonna ang invisibility barrier ng bahay niya at ang depensa nito kung
sakalaking may maglakas loob na pumasok. Nun lang napansin ng mga binata ang
nakaukit sa likuran ng bawat pintuan at binata. Ang simbolo ni Nemesis, palaso.
Mahimbang pa din ang tulog ni Ira kahit na sinadya ni Lucas ang pagalog sa higaan
nang humiga ito. Bigo pa rin ang bawat panggugulo niya rito. Kung maari lang ay
nayugyog na niya ito. Makailang beses na nitong napingkot ang tungki ng ilong,
tenga at pisngi ng dalaga. Napugpog na rin ang labi nito sa mga halik niya pero sa
huli siya rin ang napagod. Inilusot nito ang braso sa batok ng dalaga saka inilapit
ito sa kanya at niyakap.
"Marami akong gustong itanong. Marami akong naiisip. Pero gusto kong ilabas yon
kapag nagising ka na, kaya pwede ba? Tapusin mo na yang panaginip mo sa akin. Mas
masarap ako kapag gising" natatawa niyang bulong sa dalaga at hinalikan ang sintido
nito.
Dumbfounded, he heard her soft chuckles. Bumubungisngis ito sa dibdib niya nang
silipin ito. Napaupo siya at tinitigan pa kung talaga bang hindi siya
namamalikmata.
"GISING KA?!"
33rd BITE
POSTED: October 3 2014
It's my birthday on OCTOBER 5! Yeheeyy! I'm so sorry for not updating, sobrang busy
ko. I'm editing our thesis and i'm having my review for the upcoming pre-board
exam. Hope you all understand that i prioritize academics. :) god bless you guys!
I've been reading your comments when i'm taking a free time from studying. I love
you guys!
Chapter 33
Laughters filled the awkward house but the dark shadows within the people's faces
did not even budge her to stop.
Olivia pushed a bowl of steaming broth forward where she is. All gone blank when
she came out of the room radiating elated aura around the house. It is like she had
been to another fantasy world not aware of how horrifying she'd been truly been and
how she scares the people around, specifically the vampire boys lead by a boy named
Lucas.
"Kamusta ang pakiramdam mo?" Mahinahon ngunit may kuryosidad na tanong ni Madonna
sa dalaga habang hinihipan nito ang isang kutsarang sabaw ng pinakuluang manok.
Eyes were glued to her, the heavy stares that carries a lot of questions they all
know that couldnt have an answer.
Sandaling hindi umimik si Ira, she smiled and turned to her right sending the smile
to the one she's staring.
"I have been to another world" she said tilting her head to her left, darting her
eyes to the man sitting on the window.
"Anong ibig mong sabihin?" Kunot noong tanong ni Carlos habang sinasalikop nito ang
maiksing buhok senyales na hindi nito tunay na naiintindihan ang nangyayari. Maging
sinoman sa kanila ay walang kaide-ideya sa lahat ng nangyayari.
One moment they were gagging up a party, the next thing is they are throwing
punches and receiving painful back hits.
Olivia stared at her. She cant see anything nor feel the vibes she's been getting
to know what will be in the future. She could feel the emotion for the future
anytime she wanted. She practiced it yet she cant do it now, with Ira. She wanted
to know what her inside.
"Mundo o dimensyon?" Ani ni Madonna at bumaba ito ng upuan, naglakad at tumingin sa
bintana bago balingan ang dalaga.
Katahimikan. Namayani ng sandali ng iyon ang hindi maipaliwanag na ugnayan sa mga
titig ni Ira at Madonna sa isa't isa.
"Hindi ko alam. Pero ang tanging nalalaman ko, at nararamdaman ko ay mayroon akong
dapat hanapin, tapusin at ayusin"
----------------------------------
BITIN! Hehe. Sorry yan ang kinaya eh. Next time ulit! Thanks guys!
34th BITE
POSTED: October 5 2014
Happy birthday to me! Here's a special gift from me. Godbless guys!
Chapter 34
Feeling the cooled wind slapping her soft skin made her seek warmth from both of
his arms, wrapping it around her until she felt another warm arms.
"i missed you" Lucas whispered then planted a kiss on her ear.
He felt her loosen his arms around her and turned to face him. "i've been seeing
you a lot in my dream. Ikaw, si anulfo and Romanov. I don't understand it yet but
something changed. Naramdaman ko na may nagbago."
It would have been better if he would undertsand her words, pero hindi. Alam niyang
mas nalilito ang mga ito kumpara sa kanya. Totoong magulo, hindi niya matanto ang
bagay na nagbago sa kanya. Ang pagiisip niya ay tila hindi na ang dating reyna ng
eskwelahan, isang babaeng mababaw at isip bata. Naging sensitibo ang ilan sa
pakiramdam niya, kung noon ay hindi siya nakakapansin ng nararamdaman ng iba,
ngayon ay masasabi niang hindi na siya 'insensitive' kung tawagin.
Lucas and Ira traded gazes. They both knew each other's attraction. She can feel
the intensity of emotions within his ash shaded eyes. Before, akala niya perfect
na. When they shared the night together, she knew it already. That was the cue that
she had a taste of perfection, pero nang magising siya, nang nagkaroon siya ng
kakaibang pakiramdam, naging magulo ang lahat. May mga tama na naging mali, at may
mga mali na ginawang tama.
"Nag...nagiba ba ang tingin mo sakin?" Ani lucas
She reached for his hand, smiled and moved to kiss him. "One thing i'm sure of, i
still feel the same with you"
NASA katawan man siya ng isang pitong taong gulang na bata ay nagawa pa rin ni
Madonna na abutin ang nakaukit na palaso sa tabi ng bintana kung saan maaaninag ang
dalawang tao na magkayakap.
Sinundan mg maliit na hintuturo niyo ang linya ng nakaukit.
"Hindi na siya si Ira, hindi ba?" Tanong ni Olivia ng masigurong naisarado ang
pintuan na pinanggalingan
"Napansin mo rin pala?" Kaswal na sagot nito
"Naramdaman ko, at saka...hindi ko na magawang makita o maramdaman ang mangyayari

pa lamang. Kakaiba, ngayon lang yun nangyari." Paliwanag ni Olivia kasabay ng
pagupo sa malapit na sofa
Punung puno ng katanungan at ideya ang isip niya. May mga teorya siyang naiisip
pero napili niyang sarilinin na muna ito.
"May mga bagay na kapag hindi pinahintulutan ng mas makapangyarihan ay hindi talaga
mangyayari" makahulugang sabi ni Madonna
Nag-angat ng tingin si Olivia at nakita nitong malalim na nakatitig sa labas ng

bintana. Tumayo siya at naglakad sa harap ng bintana para sundan ang mga titig
nito.
Doon, sa patio ay nakita niya ang mala-anghel na mukha ni Ira na nakatingin din kay
Madonna.
"Makapangyarihan..." Bulong nito sa sarili habang nagpapabalik balik ang tingin kay
Madonna, kay Ira at sa nakaukit na palaso na dinadama pa din ni Madonna.
---------------------------------------------
HINDI KO PALA NAPUBLISH NUNG LINGGO, SORRY.
35th BITE
POSTED: November 3 2014
CHAPTER 35
She lay down on the sturdy bed beside the topless Lucas that just gone out of
shower.
His manly musk scent sniffle in her nose, oh how she love the scent of musk. Mas
bumabango habang tumatagal.
Lucas automatically circled his arm around her stomach making her feel stuffed as
the muscly arms weighs heavier.
The reflection of the moon light through the glass door adds effect to their humble
slumber, inviting their eyelids to finally join together and fall to their own
dreamland.
He kissed behind her ears, sending her libido up a little. She wanted him but she's
too damn sleepy, she bet he is as tired as she is, even more exhausted.
She mentally laughed, it was her that cause all their exhaustion. The puzzle of the
frame. The only person needed to connect all the dots. she knew she is.
At the back of her mind, she knew something. That she could use for all this mess.
She knew. She felt it when she opened her eyes. But a stranger force os keeping it
behind, pulling it back when she tries to reach for them.
But they will never be forever kept. someday, sometime, shes expecting it all out.
she stopped trying to figure what the blur scenarios are, when she was staring in
the pool of darkness covering the woods because they will all come to her sooner.
Then she felt him palm her breast, gently caressing it as of it will break.
She turned her body to face him, his natural tantalizing eyes gazes through her
soul. he's still palming her breast, making her abdomen slowly fire up.
Dahan dahan inilapit nito ang mukha sa kanya, slowly feeling their breaths until he
finally glued his lips to hers.
Mas dumikit pa ang mga katawan nila letting her feel the hard budge on his lower
part.
She bite his lower lip sa pagkadala niya sa sabik na nararamdaman. Naglakbay sa
loob ng bibig niya ang dila nito, touring the tip of it in every space it gets.
Bahagya itong dumagan and deepen the kiss. Wandering his free hand on the side of
her breast through her butt then squeeze it. Nagpakawala siya ng mahinang tawa
between their kisses.
"You liked my ass?" Pilyang tanong niya dito
The ash colored eyes became darker and full of longing...and lust. The time
suddenly became slow as she watches his long thick eye lashes slowly blink.
36th BITE
Posted: Dec 8, 2014
Stay safe guys. Pray hard.
Chapter 36
They are almost out of breaths but still kept their lips together.
He jumped on top of me, spreading my legs apart pushing his self so i can feel him.
I groaned when mine felt his hardness.
"God!" He groaned Thy Name
Naglakbay sa balikat ko ang kamay niya at pinisil ito ng marahan, making me know
how he love our kissing.
"You are my Goddess, you know that aren't you?" He sweetly swifts his words.
Alam ko kung gaano siya kainit sa akin. I found his sweet sensitive spot. Everytime
i touch his biceps, his groans are becoming more aggressive.
Hindi mo na mamamalayan ang ibang mga bagay dahil sa sobrang okupado ng mga halik
niya ang atensyon ko.
Sandali siyang tumigil, nangungusap ang mga mata. He is sending me permission and
when i smiled, i immediately shut my eyes with his shaft loosening the tightness of
mine.
It felt the first, still hurts but not as pained i felt before. the uncomfortable
feeling's gone when all the pleasures conquers.
Not minding the people outside this room, i moaned loud enough.
He felt fascinating and his kisses are magic
Few thrust and he swiftly rolled on bed putting me above him.
I pumped and grind hard and he banged his head countless times
I love this man. I love the man i am with this bed. I love this man i am never sure
of.
Thoughts are corrupted as he burst inside me. I felt the pulse and that made me
giggle.
37th BITE
POSTED: January 30, 2015
Sorry i havent been updating, literal na busy ako for pre-board exam. Also,
congratulations to all newly registered pharmacist! I am very proud that most of my
batchmates passed, may isa pang umakyat ng TOP 6 sa board exam. I am super happy
that all your efforts are already been paid off. God is truly blessing those who
are worthy to society. Kahit medyo naiinggit ako dahil sana kasama ako sa inyo na
nagaabang ng result, masaya pa din ako and very very proud. The whole pharmacy
department is elated with the outcome. Goodluck dear batchmates!
Chapter 37
Hanapin, ayusin at tapusin.
Ang tatlong salitang iyon ang nagiwan ng palaisipan kay Madonna. May matigas na
hinala na siya pero hindi niya magawang kumpirmahin. Dahil kung sakali man na tama
siya, magbibigay lang ito muli ng panibagong katanungan.
Tumingala siya na tila inaabot ng tingin ang isang nilalang sa langit. Kay tagal ng
panahon, nabura na sa henerasyong ito ang nakaraan. Natabunan ng iba pang kwento at
naging mitolohiya na lamang ang ilan.
Nasubaybayan niya ang kasaysayan at ang pagiiba ng panahon, ganoon katagal na din
nang maghiwalay ang mga landas ng salinlahi. NApangiti na lamang ito ng mapait sa
alaala ng kanyang mortal na buhay. Isang musmos na pitong taon.
Si Gregory ang dahilan ng kanyang kamatayan, at si Anulfo ang nagbigay sa kanya ng

pangalawang buhay. Pero nang lumipas ang panahon, ang nilalang na siyang akala niya
ay kanyang tagapagtanggol ay nagbabalatkayo lamang pala. Ang kinamumuhian niyang
nilalang ay ang siya pala niyang dapat hanapin at sagipin.
Iyon lamang ang limitasyon ng kanyang kaalaman. Sa tagal na nang panahon ay may mga
bagay na hindi pa rin niya nahahanapan ng kasagutan.
Anong plano ni Nemesis? Makapangyarihan ba ng husto si Anulfo para maghintay sila

ng ilang siglo? Nasaan na si Gregory? Nasaan si Lucille at ang anak nito?
Nabuhay siya sa propesiyang, hinahanap ni Gregory ang ipinagbubuntis ni Lucille

para makuha ang kapangyarihan ng supling na ito. Pero nang tumagal ay nagiging
malinaw sa kanya ang propesiyang iyon.
Hindi papatayin ni Gregory ang batang nasa sinapupunan ni Lucille, lihim siyang
nagimbestiga habang nasa poder siya ni Anulfo.
Hindi nanganganib si Lucille at ang anak nito kay Gregory, kundi kay Anulfo. Nang
mapagtanto niya ang katunayan na iyon ay tumiwalag siya kay Anulfo, nagpakalayu
layo ang tahimik na naghintay sa mga utos ni Nemesis.
Sa paghihintay niya ay nalaman niyang tumiwalag na rin si Ovin at bumuo ng grupo ng

mga daywalkers na magtutuloy ng nasimulan nilang responsibilidad sa mga rebeldeng
bampira. Nang maglaon ay naging isa na rin siya sa grupong ito. Sa kasamaang palad,
naiwang bulag at bingi si Pola sa kampo ni Anulfo. Nang maghiwalay ang mga landas
nila ay siya ring nawala ang presensiya ni Pola. Kung paanop at bakit hindi na ito
muling nagpakita ay walang nakakalam. Para siyang bula na naglaho na lamang.
"Si Ovin at ang umbra" bulong niya sa sarili habang inaalisa ang pangyayari kay
Romanov at Lucas.
Kung may katotohanan na si Ovin nga ang may sala, malalagay sa panganib ang
karamihan kabilang ang mga tao. Pero isang mabuting pinuno si Ovin, hindi niya iyon
magagawa lalo na sa kanyang anak na si Kael.
Namamasa ang mga palad niya sa kaba kapag naiisip niya na baka ito na ang
pinaghahandaan niya. Malapit nang dumating ang panahon na maisasagawa niya na ang
mga utos ni Nemesis para sa anak na si Lucille.
KUNOT NOONG natanaw si Ugi sa bintana nang lapitan ito ni Kael. Nakatungtong ang
kaliwang tuhod nito sa armrest ng sofa kung saan ang tulalang si Carlos ay
nakahiga.
He tapped Marco's shoulder bago nito abutan ng maiinom si Ugi.
"Pupwede naman na ikaw na ang pumunta ng kusina para sa tubig mo, bakit nagpabulong
ka pa kay Carlos? Alam mo naman na nakakairita ang boses ni Carlos lalo na kapag
pinipilit na magng husky?" pabiro niya sa mga ito para gumaan ang presensiya.
Sumimangot agad si Carlos saka papilantik na umupo. "Eh kasi naman napakatamad ni
Ugi! Hindi daw siya makakaalis sa bintanang iyan eh!"
"Sabihin mo tamad ka lang, Carlos." panggagatong ni Marco
Nahinto lang ang pag-aasaran when Romanov walked fidgety across them. back and
forth habang bitbit ang tray ng juice at sandwhich. Maliit lang ang bahay ni
Madonna para sa walong tao, ang salas ang gitna kadugsong ang kusina at malaking
hapag kainan, sa itaas ay open, tanging pathway lang para daanan papuntang kwarto.
"May problema ka ba Rom?" puna ni Kael

Natigil sa paglakad si Romanov saka bumaling sa kanya.
"Si Ira...aabutan ko sana ng meryenda..baka...baka hindi na siya makatulog ulit at

baka...magutom"
Umarko ang gilid ng labi ni Marco sa narinig, ganito rin si Romanov noon kay
Celina.
"Edi iakyat mo na lang sa kwarto niya, kung ayaw mo akin na lang!" Sabi ni Carlos
at akmang kukunin nga ang pagkain.
Natigil kaming lahat. Naalis ang tingin ni Ugi sa binata, nalaglag ang hawak na
orasan ni Marco at natigil sa pagtakbo si Carlos. Lahat kami ay natigil sa narinig
naming ungol mula sa itaas ng bahay, mismong galing sa isa sa mga kwarto. Alam na
alam ko na kung kaninong halinghing ang mga iyon. Sigurado din akong alam nila kung
anong iniisip ko dahil nababasa ko ang isip ng mga kasama ko.
"Sayo na."
Pabalang na iniabot ni Romanov ang tray kay Carlos saka ito nagmarcha pabalik sa
sariling kwarto.
Nauulit na naman, noon ay puro hinalang walang katotohanan kay Celina at Lucas pero
sa panahon na ito, kitang kita na ng lahat na magkakaroon ng agawan.
"HOLY FU-- YOU ARE THE MAN LUCAS!"
and the ever chirpy Carlos became elated again.
38th BITE (final chapter of book 1)

Chapter 38 (part 1)
Burned logs, trees surrounding the recessed cove we had as shelter for the past
days is down into ashes, and i am covered with hatred and misery as my palms has
dried blood stains.
We were just having a good dinner, roasted duck on the center of the table Olivia
prepared and fresh green salad Madonna harvested in her garden. Or so i thought.
Was it just a dream? Did i ever lived in this tragic place? Why do i have lucid
dreams? They were as true as reality whenever i am in lucid interval.
"Ira..."
I failed to fake a sleep when he locked me within his arms. Nothing is wrong with
my every day morning and it adds curiosity even more. They were as normal as i
remembered it vividly.
"Goodmorning Romanov" i greeted my husband and he kissed me deeply. His usual

routine.
A soft knock on our finely carved wooden door stopped my husband from getting me
laid in this early morning.
"Yes?" i asked loudly so that the person behind the door can hear me.
"9 o'clock meeting with the Europeans" said by my secretary
"Again?" Romanov always complain with my European partners.
"I can't always be in my fangs, i gotta get the business run you know?"
My hair's tightly tied in a bun as my husband eyed my white loose polo tucked in my
fitted black pencil skirt. Ibinaba nito ang hawak na kubyertos at nagpahid ng mga
labi ng matanto ang taong kasunod kong pumasok sa dining room.
"Goodmorning po, lolo" he greeted as my grandfather sets himself in his suited

dining chair.
I have a very fine living. I am a granddaughter of a very fine business tycoon and
married a man who mirrors my life, also have fangs.
And my family lives a different life at night.
Kumakalansing ang mga susing bitbit ko habang palabas ng bahay. For a very known
person, my family trained a prestige security from the night walkers.
"You're going without saying goodbye to your husband?" pilyong sabi ni Romanov
sakin.
"Goodbye kiss kamo!" i kidded as he pulled me and kissed me
He entered my mouth with his tongue and sucked mine. His hands are roaming and
teasing my bust. Nagpigil hininga ako nang may isang senaryong akong nakita sa
pagpikit ng mga mata ko. It felt almost true, naramdaman ko ang lamig ng hangin
mula sa binata habang nakapatong ako sa isang lalaking hindi ko kilala. I felt his
warm hands on my breast, i felt his kisses on my bare shoulder. I felt it all like
it really happened.
"What's wrong?" Romanov concernedly asked while supporting me. Nanghina ang mga
tuhod ko and i am only seeing light.
Blinding light.
Epilogue
My life is what i vividly remembered it. When a person grows up, portion of their
childhood memories are forgotten but i dont. I can recall everything in detail.
I married Romanov, whom my grandfather Anulfo Valdez introduced to me. A fine
successfull man. It was 5 years since i tied a knot and it our lives went smooth
until one night i had a dream.
A familiar dream.
I am Ira Valdez, i am the heir of my Garndfather's throne. My life has two shades.
I am a lady under the sun working business that my Grandfather built on who knows
when. And i am also my Grandfather's second hand at night protecting our group.
Because almost the people i knew jave fangs, like me. I am a vampire reigning
second to the Founder of all.
I am powerful but i am less than what my Lolo Anulfo is.
I have to follow where my dreams want to take me.
I have doubts. I am curious with my perfectly powerful life.
"Where are you going?" Romanov asked when he caught me wearing my boots.
The moon is bright and its the nicest time to hunt. I held back my emotions
keeping Rom to find out my intention.
"I'm hunting." I didn't lie but it was just partly of why i am going out tonight.
"NO! the nightwalkers are rebeling and they are wild! Hindi na sila tulad ng dati!
You cant go alone and you cant hunt anymore!" He forbid. His fangs started showing,
he's damn mad.
"Why cant i?! I am powerful than them! And you know that! You know that rom!" I
answered back.
Ito ang ayaw ko. ang pagbawalan. Hindu man aminin nila, i knew how their minds
work. Yhey think low of me because i an a girl. Ang babaeng bampira kasi ay mas
mahina kumpara sa lalaki, just like how humans are. Mas mahina ang babae sa lalaki.
It was always like that. They wanted me to be the princess. They want to pamper me
making me useless. At ayoko nun. Alam nilang mas malakas ako sa kanila. I am
stronger than them because i am ancient, i just dont know how i can use myself but
i knew i am stronger.
My body is heating and i am becoming mad with this reason. Ang dali kong magalit sa
ganitong usapan.
Romanov suddenly looked cold, his anger vanished and he lowered his gaze to me.
"I...i just...don't want to risk Ira." He looked at me lovingly and scared and
nervous.
"I want to have a child and you, going out at night is not in favor of that. Its
dangerous. I know you are stronger, i knew that! But i love you! And i can't risk
not having a family with you!"
My temperature cooled and i am feeling very high with his words.

My man is the most precious to me. He was everything to me. I feel familiar with
him than anyone else.
I embraced him. Leaning to him is comforting. "Thank you Rom, i love you"
Hindi na ako tumuloy sa pagalis. We ended up cuddling at our loveseat na nakatapat
mismo sa malaking portrait ng kasal namin.
He made a deep contented sigh. Nakatitig siya sa larawan naming dalawa and i felt
something warm in my stomach, how he adored me in that picture is priceless.
My life is too smooth to remember. What is this sudden curiosity building up at the
back of my mind?
END OF BOOK ONE

================================================================
Natapos din po. Aaminin ko na hindi ito ang ineexpect kong ending, minadali ko na
dahil gusto ko na ring bumawi sa inyo at simulan na ang Book two.
Alam kong may mga naguguluhan, feel free to ask, nababasa ko naman lahat ng
comments niyo. :)
At gusto ko ring magpasalamat sa mga nagtyagang basain ang matumal kong pantasya.
Lagi akong nakakakuha ng notification mula sa inyo, kalimitan yung sunod sunod na
notification ng pag-boto ninyo at mga komento ninyo, and thats really nice. Kapag
wala akong maisip na i-update ay iniisa isa ko ang bawat chapter para basain ang
comment sections.
Binomba niyo ako ng walang humpay na "UD na po please" hehe, pero di ko naman kayo
masisisi, nakakahiya nga kasi buwan bago ako makapagbigay ng bagong chapter sa
inyo.
Kaya sa book two, hindi ako nangangako pero susubukan kong bigyan kayo ng magandang
updates.
See you sa book two! Maraming salamat friends! :*
-OreoPepper
BOOK 2
Here's the book two.
https://www.wattpad.com/myworks/44001453-fallen-vampire-on-my-bathtub-book-2-the-
hidden
Thanks!

Fallen Vampire On My Bathtub

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Fallen Vampire On My Bathtub

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

First Bite (edited version)

POSTED: February 29, 2012

EDITED VERSION: February 5, 2014

Written by: OreoPepper

"LET GO! YOU FREAK!" sigaw ko sa lalaking pilit humihila sa akin.

I threw an obvious disgusted face but to no avail, the guy is oblivious. He

"Shit! I told you I am not going with anybody! Let me go of me!!!!"

He pulled me closer as if he was hugging me but from my point of view, he was

Pero hindi rin ako nakatakbo dahil may pumigil sa akin.

"uh....so-sorry about your shirt. I did'nt mean to---"

"No, actually you could do better" I saw him smirk.

Oh no, ito na nga ba ang sinasabi ko eh, mapapasubo na naman ako.

"Romanov, anong gagawin mo?" tanong ng kasama niya na nag-aalala

"Rom! Bawal yang gagawin mo!" sabi nung isa pa.

"No, i won't do anything harmful, only just a sting" he teased

"...just a sting honey"

"Stop that Romanov"

Second Bite (edited version)

EDITED: February 5, 2014

Lucas Martin's POV

"Stop that Romanov" sabi ko ng makarrating ako sa sinabing lugar ng tatlo.

"you're here.....again" mapangutya niyang sabi sa akin.

"Nakikialam ka na naman Lucas." sabi niya

He just smirked saka tumalon paalis.

"where to go?" tanong sa akin ni Kael

I just drove hoping for destiny to find her place.

Third Bite (edited version)

EDITED: February 5, 2014

"Saan ka natulog kagabi?" Nakataas pa ang kilay nito

Tumagilid ako ng higa sa kama. "Somewhere"

"NAKU! ikaw na bata ka!!!"

Alpha Omega is exclusively for elite students of my school.

From all the thoughts running inside my head, i fell asleep.

"..try to smell her, try to smell the alluring scent of a virgin."

I was shocked yet stunned.

Fourth Bite (edited version)

EDITED: February 8, 2014

GOODNESS! he fell on me! I am naked! My senses came back.

"He---lp!!" i'm tryingmy best to scream but he's too strong.

The guy in front of me is somewhat familiar, he's about my age i think.

"Hindi ah! I was--i was"

"You were sneaking around?! Magnanakaw ka!"

"Will you shut you mouth r else i'll rape you"

He grabbed my arms. He's too strong i can't let go!

"WAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!! BASTOS! BASTOS! BASTOS!" pinagbabato ko siya ng kung

"stop! stop! I SAID STOP!!!!!"

I did stop. He just shut me with his lips. I froze to death!

Fifth Bite (edited version)

POSTED: April 16, 2012

EDITED: February 8, 2014

I lost balance at napaupo na lang sa gilid ng kama. HIndi ko ma-absorb lahat ng

Bakit ba hindi ako natatakot sa lalaking ito? Why am I so calm? Sa pagkalaglag pa

Lucas Martin's POV

"where is he?" agad kong bungad sa kanila.

"She's alright, don't worry" then Marco tapped my shoulder

Tumango na lang ako.

As usual, naghysterical na naman si Mrs. Perigrin. Pero nilayasan ko na lang siya

"look! The queen is here!" bulong ng isang babae di kalayuan sa akin.

Kunot noo akong lumingon sa mala-armalight na bunganga ng bestfriend kong si Jecka,

"what am I gonna do with this?"

The caption under the photo?

"You know him?" tanong sa akin ni Jecka

No way. They're going to hide something with Ira Czarevna Valdez?