Selenereese Ruthlesss Men Series 03 Lorenzos Redemption

RUTHLESS MEN SERIES #3-Lorenzo's Redemption (COMPLETED)
by selenereese
Lorenzo Giovanni Dizionario, he enjoyed and loved his enemies games. Malupit kung
magalit, wala itong sinasanto kahit na sino.
Heronisa Blythe Sakal, a girl with a dyslexia. She's beautiful, an angel sent from
above. She's timid and shy.
Sa magulo at delikadong mundo ni Lorenzo, sila'y pinagtagpo. Kaya bang mabago ng

dalaga ang pananaw nang isang Lorenzo Giovanni Dizionario o mabibigo lang ito?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Reese Notes
Typo and Grammatical Errors ahead kaya kung allergic kayo

doon then hindi kayo pwede dito dahil magkakamali at magkakamali ako sa grammars at
typos dahil alam kong hindi ako perpektong tao. Salamat ulit.
P.S. Kung manlalait ka naman lang pwede ba gumawa ka nalang ng iyo hindi yong
maninira kapa ng kapwa mo. Hindi ko kailangan ang mga katulad mo na walang magawa
sa buhay.
© selenereese 2019
All right reserved. No parts of this book may be reproduced or transmitted in any
form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording,
or by any information storage and retrieval system without the permission of the
author. This infringer shall be prosecuted in compliance with copyright, trademark,
patent, and other pertinent laws.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Teasers
"Scars or no scars baby doll, you are the most beautiful

woman in my eyes, always remember that."
"One pout, one kiss."
"Lorenzo Giovanni Dizionario is the devil himself. This devil will devour every
fiber of your being."
"Now, you'll fucking regret messing with this cold-blooded death."
"S --ave me please... S --ave me please..."
"You've messed with the wrong Mafia Boss, boy."
"You deserved the whole world baby doll."
---------------------
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
PROLOGUE
“Tell me Nero, why did you do this?” Kalmado lang si Lorenzo ngunit sa loob-
loob niyan ay sabog na sabog na ang binata.
But, he kept being cool for now. Napayuko si Nero, may alam itong kailangang
malaman ni Lorenzo ngunit tila nais na manahimik ng taong to’ mula kay Lorenzo.
Inalis ni Lorenzo ang takip sa bibig nito at nag-antay na magsalita si Nero
ngunit ni pagbuka ng bibig ay wala itong ginawa.
Lorenzo laughed loudly. Ilang minuto muna itong tumawa na siyang ipinagtaka ni
Nero dahil walang nakakatawa.
Hindi nito alam na siya ang pinagtatawanan ni Lorenzo, mamatay na nga lang siya
may pinagtatakpan pa siya.
“I’m not afraid to kill you Nero, sabihin mo man o hindi wala pa ring
magbabago. Malilibing at malilibing ka sa araw na ito.” Nakangising sabi ni
Lorenzo.
Whatever he say, it will be true. Swerte lang ni Nero dahil mismong ang dating
boss ang gagawa ng paraan para malibing siya ng tuluyan. Nero shivered in fear.
Naihi na ito sa pantalon dahil alam na alam nito at napanood nito ng maka-ilang
beses na kung paano pinaparusahan ni Lorenzo ang mga tumatraydor sa kanya.
Why did he put himself in this situation when he’s already experiencing heaven
while working at Lorenzo?
Ah’ binubulungan nga pala siya ng mga demonyo na gawin yon para naman magalit
ang tunay na demonyo.
Mas tamang sabihin na sinunod niya ang utos ng mga demonyo kapalit ng perang
nanakawin niya kay Lorenzo.
Kamangmangan ang ginawa niya, isang malaking kamangmangan ang traydurin si Lorenzo.
“B –Boss...” Takot nitong wika habang nauutal. Kitang-kita niya ang mukha ni
Lorenzo, madilim ang mukha nito.
Ang mga mata ay tila itim na itim kahit hindi naman. Hindi alam ni Nero kung
pakiramdam niya lang ba iyon o talagang nangyayari iyon.
Takot na takot siya, takot na takot na kahit na sumigaw siya ay walang makakarinig
sa kanya habang sinasakop ng demonyo ang buo niyang kaluluwa.
Lorenzo looks like a demon ready to devour his prey while watching Nero’s
trembling body.
“I already told everyone, once you enter on my businesses, handa kang kainin ng
demonyo oras na tinraydor niyo ako.” Tila nasaniban ng demonyo ang binata habang
sinasabi ito at tila mas lalo lang dumilim ang mukha nito ng banggitin ni Nero ang
hindi dapat banggitin.
“T –They wanted me to be their ears and eyes B –Boss. I can’t do anything,
hawak nila ako sa leeg. Alam nila ang lahat, alam nila pati ang kung anong meron
kay Heronisa Blythe Sakal,” maling-mali ang banggitin ang pangalan ng babaeng
pagmamay-ari ni Lorenzo habang nasa ganitong sitwasyon.
He felt threaten towards his woman. Ito ang nais nilang gamitin sa kanya upang
pabagsakin siya. He grinned evilly at Nero. He can do things his enemies can’t
imagine when his baby doll is involved.
They should better be hiding than hurting his baby doll. Kanina lang ay nakita
ni Nero na nasa harapan niya lang si Lorenzo ngayon ay sakal-sakal na siya nito.
Lorenzo were choking him tightly.
“I know who are they Nero and let me tell you this. Lorenzo Giovanni Dizionario
is the devil himself. This devil will devour every fiber of your being.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-1
Dyslexia. Dyslexia is a language-based learning disability.

It refers to a cluster of symptoms which result in people having difficulties with
specific language skills particularly in speaking and reading.
They experience difficulties in spelling, writing and pronouncing words.
Dyslexia has no cure. It affects an individual throughout their lives however its
impact can change at different stages in a person's life.
Dyslexia is a learning disability because it's very difficult for a person to
succeed academically. And the girl who's staring at the broken mirror has this
disability. Heronisa Blythe Sakal stared at the mirror while wiping her tears off.
She then touches her bruises and scars. She's shivering from cold and hunger
but she managed to live and go on with her life. She's hiding at her small room in
the attique. Ito ang binigay ng anak ng mga umampon sa kanya bilang silid.
Magmula ng mamatay ang mga kinagisnang mga magulang halos araw-araw ay
nagsimula na naman ang bangungot niya.
She was bullied and abused at the orphanage by those older kids at the age of
five. And when someone took her as their adopted child at the age of eight, she was
beyond happy. Nakaalis siya sa impyernong pinag-iwanan sa kanya ng mga walang
kuwentang magulang naging masaya siya nang panandalian.
After nine years of being happy, her foster parents died protecting her from a
rapist-thief. Hindi niya aakalain na isisi sa kanya ng Kuya niya ang lahat. Nag-
iisang anak ito ng mga umampon sa kanya at siyang naiwang legal guardian niya sa
loob nang mahigit na limang taon magmula ng mamatay ang kinagisnang magulang wala
siyang ibang natanggap mula sa kapatid kundi insulto at pang-aabuso.
She was also battered multiple times by his foster brother and when she tried
to escape she was beaten up to death. She was nineteen years old now and she was
jailed in her own house. She doesn't have anyone. She was alone. No one cares. No
one loves her. "Hoy bobo! Ipagluto mo na ako!" Her thirty-six years old foster
brother shouted. She gulped.
Sa tuwing naririnig niya ang salitang yon ay napapayakap siya sa kanyang sarili
at napapatingin sa itaas. She's asking the Creator why does she deserve this kind
of life? Kailan ba siya makakahanap ng sariling kaligayahan at magmamahal sa kanya
ng lubusan nang walang pag-iimbot, walang hinihinging kapalit at walang iwanan.
Lahat ng kanya noon ay ibinigay lamang sa kanya nang panandalian, lahat ay
ipinahiram lang sa kanya sandali. Matagal na siyang sumuko sa mga bagay na kanyang
hinihingi at dinadasal, wala din namang patutunguhan at hindi din naman yon
magiging pernamente. What sad's the most is when she leaves this World, no one will
notice, no one will cry for her and no one will mourn for her.
She expected what will gonna happened at her when that time comes. She's
useless to this World. She's everyone's toy. She's their laughing thing. Kailangan
lang siya ng mga taong naririto upang maymapaglaruan sila at upang may mapagtawanan
sila. "Bwisit kang bobo ka! Ipagluto mo na ako! Makakatikim ka talaga sa akin!"
Nanlaki ang mata ng dalaga nang makarinig siya ng lagabog sa labas nitong
pintuan kung nasaan siya.
Ilang sandali pa ay nasira ang pintuan nang pumasok ang kanyang nakagisnang Kuya.
Lango ito sa alak at mukhang kagagaling lang sa pagdudruga dahil sa pulang-pula
nitong mata minsan natatakot siya na baka gahasain siya nito pero wala itong
interes na kunin ang puri niya. He told her that she's disgusting and ugly.
Walang taong nais na makuha ang puri niya dahil wala din naman siyang kuwenta.
"You piece of shit!" Nanginginig sa takot ang dalaga. Napakapayat nito at
napakaputla pero walang habas itong pinagsisipa ng binatang high na high sa drugs.
Iyak lamang ang sagot ng dalaga habang pilit na pinoprotektahan ang sarili mula sa
kung anong sakit na matatanggap niya.
"Hu -wag! Tamaha na!" Nauutal niyang sabi at halos nais nang lumuhod sa harapan
ng kapatid. But, whatever she's saying. Kailanman hindi ito makikinig sa kanya
bagkus tinawanan niya ang dalaga.
"Bobo ka nga! Sabi ko na nga ba, dapat hindi ka nalang inampon ng mga magulang
ko! Ang malas-malas mo na nga. Ang taba-taba mo. Ang bobo mo pa!" Hindi siya bobo.
Hindi bobo ang dalaga. Talaga lang makikitid ang utak ng mga taong nakapaligid sa
kanya. Talaga lang sadyang mapanghusga ang kinabibilangang lipunan ng mga katulad
niya.
Heronisa Blythe is a special one. Despite everyone turns their back at this
beautiful one. Still she is special. Dyslexia. The girl has dyslexia. Her foster
parents knows her disorder and they understand her but to those who don't they
won't ever understand what she is.
Kailanman hindi nila maiintidihan yon lalo pa at hindi nila pinapansin ang
pagiging iba ng dalaga kung patuloy silang magbubulag-bulagan at magbibingihan
walang makakaintindi sa kanya. They might just bury their conscience deep in their
stone heart and let the girl suffer from abused and bullying. Her soul and heart
are broken.
Kailan kaya siya makakahanap ng taong iintindi sa kanya?
Taong magiging sandalan at makakaintindi sa pagiging espesyal niya. Nagtalsikan
ang mga lumang gamit ng dalaga sa kung saan-saan, napakagat ng labi si Heronisa
nakita niyang naglabas ng kutsilyo ang kapatid at itinusok iyon sa kanyang tuhod.
Ginagawa ito ng binata upang hindi siya tuluyang makaalis sa pamamahay nito.
Heron shouted in pain but no one heard her pleads. "Ta -ma na! Tigil!"
Pagpapatigil niya sa kapatid pero bingi ito sa panaghoy niya. When she realized no
one will helped which is very usual to her. She stop from asking for helped. She
stared at her foster-brother hoping this torture will end soon.
Inisip niya nalang ang mga bagay na nagpapasaya sa kanya kahit hindi niya naman
magawa ng tuluyan. Heron laid on the cold floor her eyes is lifeless. She thought
of the things, she done when her foster parents are alive. She loves ballet. She's
good at that thing. Kahit man lang papano kapag iniisip niya ang pagbaballet
nagiging masaya siya at kontento nang panandalian.
Hinila ng kapatid niya ang kanyang buhok at ibinunggo ang kanyang mukha sa
pader. "Siguro naman magtatanda kana ngayon walang utak!" The girl whimpered in
fear. She sobbed and let her tears roll down in the cold floor while her foster
brother is beating her up like a punching bag...
*****
Ioopen ko lang yong slot for self-published books on September
(With new book covers)
Ruthless Men Series Batch 2 Estimated Price: P550-P600 per book
Zchneider's Men Series (Jask and Karlos) First Batch Estimated Price: P400-
P500 (30 slots only) per book
Billionaire's Regret (20 slots): P500-550 per book
Shipping Fee:
1-2 Books: P240
3-4 Books: P395
5-6 Books: P450
Marereceived ang books: November or December.
Payment August 27, 2019
STRICTLY NO CANCELLATION 🤗 PM me to secure your slots.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-2
"Kuya please... help me....” Hinahabol ni Lorenzo ang hininga nang magising. He’s
always like this most especially he will wake up in the middle of the night because
of his nightmare.
Paulit-ulit at palagian ang kanyang bangungot at halos gabi-gabi itong
nangyayari sa kanya. Napaupo ang binata sa kama at tinignan ang buong silid.
Napabuntung-hininga ito at tumayo.
Alam niyang hindi na siya makakabalik pa sa pagtulog dahil doon. Nakasuot ng
boxer short at roba ang binata nang lumabas mula sa kanyang silid. Sa mga ganitong
oras, walang ibang gagawin ang binata kundi ang maglibang upang nang sa ganoon ay
mabawasan ang kanyang depresyon.
The day her sister died is the day his depression and anxiety developed that’s
why he kills when he’s bored.
Pinapakalma siya nito at nababawasan ang mga iisipin niya.
Ofcourse, hindi siya pumapatay lang nang basta-basta dahil lahat ng kinikitilan
niya ng mga buhay ay mas maitim pa ang budhi sa kanya.
He’s helping the entire world to reduce sinners and bad people although he
knows he’s one of them. Kilala si Lorenzo Giovanni Dizionario bilang kamatayan sa
mundo ng Mafia dahil sa pagpatay nito habang nakangisi at tila sayang-saya pa ito
sa mga ginagawa nito.
“Same old nightmare?” Napatingin ang binata sa kanyang pinagkakatiwalaang
tauhan habang siya ay umiinom ng tubig dito sa kusina.
Palaging ganito ang senaryo ng magkaibigan sa tuwing magigising si Lorenzo mula
sa kanyang masamang panaginip. Lorenzo sighed and nodded.
Napailing nalang ang kabigan nito at lumabas ng kusina. Alam na nito ang
gagawin bago palang makapagsabi si Lorenzo sa inuutos nito. He prepared the room
where Lorenzo’s victims were to be judged.
Lorenzo isn’t afraid of neither death nor anyone who curses him. He will just
smirked at them and let them do what they want because in the end the rightful
death itself will win.
Sicily is his place. It’s his territory wherever he is that place will always be
his.
Lahat ng kalakaran sa Sicily ay halos kontrolado ng binata at kahit saan man
siya magpunta ang pangalan niya ay kinakatakutan hindi mo gugustuhing makalaban ang
isang Dizionario dahil wala itong kinakatakutan o kinakaawaan.
With the two big Mafia Group as his allies, no one would try to fight and play
games with him. The past helped him to be as fearless as a monster right now. He
won’t stopped until he is satisfied. Ang binata ay nakakulong sa madilim na kahapon
at hindi ito makaalis roon dahil mas nasisiyahan ang binatang maging ganito para sa
kanya yon ang bumubuhay sa kanya.
Nabubuhay siya upang pumatay, nabubuhay siya upang magparusa ng mga walang
kuwentang tao at pumatay ng mga mamatay tao.
The day, he forgets his humanity is also the day the only family left to him killed
by those motherfuckers. He won’t forget them. He won’t. At yon ang aasikasuhin niya
ngayong hindi na siya makabalik pa sa pagtulog.
They will suffer the same faith as what his sister suffered. It will be one-
hundred times painful than what they did to the innocent soul.
Gabi-gabi sa tuwing nagigising siya at hindi makabalik sa pagtulog ay haharapin
niya din ang mga pumatay sa kanyang kapatid. Dinadahan-dahan niya ang paghihirap ng
mga ito, hindi pa sila kumpleto may kulang pa at iyon ang hinahanap niya dito sa
Pilipinas.
Philippines is his true home. He is a full-blooded Sicilian but because his
sister died there. Ang Sicily ay binabalik-balikan niya nalang para sa kanyang mga
negosyo.
He had a Filipina nanny, she and his sister loves that Nanny the same as their
mother and she is still living with Lorenzo but the woman is old.
Mas pinili niyang dito manirahan kaysa sa Sicily dahil lahat ng mapapait na alaala
ay naroon.
Nakatayo ang binata sa harapan ng silid kung nasaan ang

gabi-gabi niyang mga biktima. Those fuckers are so clever like rats.
Nagtatago sila sa lugar kung saan naroroon din siya kung saan siya nakatira.
Ang mga walangyang ito ay sinisira ang bansang mahal niya hindi na nakontento ang
mga ito sa Sicily at naghahasik naman ito ng lagim sa Pilipinas.
This country is weak.
Mahina ito dahil sa mga tiwaling pulitiko at korapsyon, mahina ito dahil
maraming problema ng bansa na hindi nakikita ng mga nasa nakaupo sa itaas at mahina
ito dahil marami ang umaasa sa kung ano lang ang ibibigay sa kanila ng mga nasa
posisyon.
And he’s here not to helped with the government’s problem. He’s here to
punished them.
To punished everyone who dared to ruined this beloved country although his ways
are also illegal. But Lorenzo doesn’t care at all. He loves to kill them.
Dahil sa kanila palaging nawawala ang boredom ng binata. He smirked when he saw
his victims. “It’s another night for your tortures scumbags. Are you ready?” He
said coldly at them.
They were almost corpses but Lorenzo doesn’t want them dead yet.
He has lots of ways to torture them. Hindi niya nais na mamatay lang ang mga
ito nang ganoon nalang. Afterall, they were paying their sins at him.
Ten men are inside the room. Ang iba sa kanila ay unti-unti nang nahihiwalay ang
buto sa balat at nilalangaw na din ang iba.
Others are asking to let him kill them. Ngunit, walang awang pinakinggan si
Lorenzo lalo pa at ang mga ito ang naging mitsa nang pagkawala ng pinakamamahal
niyang kapatid.
Ang loob ng silid ay umaalingasaw nang baho at lansa mula sa dugo ng iba’t-ibang
biktima ni Lorenzo.
Ang madilim at nakakapangilabot na silid ay punung-puno nang nakakakilabot na
presensya mula sa binata at mula sa mga kaluluwang naging bahagi ng silid na ito.
He loses his parents once and when he lose his sister, he almost died. And it’s
their fault.
Walang reaksyon ang kanyang mga biktima marahil dahil wala ng mga reaksyon ito
o sagot man lang sa kanya.
Tanging mga sigaw at panaghoy nalang nila ang maririnig sa buong silid. Lorenzo
already loses his sanity. No one can save him. No one can save him from this
misery. He feels no remorse when torturing his enemies.
All they could do is screamed and cried in pain. Lorenzo won’t stop until they
are dead. Swerte lang nila at sila ang nauna dahil kapag nadakip niya ang ibang mga
dagang nagtatago mas mahirap ang kakaharapin nila kay Lorenzo.
Ang binata ay nasa harapan nila at nakangising tinignan sila isa-isa. Ang
tatlong ito na siyang nauna niyang naparusahan ay takot nalang ang nararamdaman sa
kanilang mga katawan.
“Boss,” he snapped his gazed at his right-hand man. Ibinigay nito kay Lorenzo
ang metal bat. Alam na alam ng tauhan niya ang iniisip niya. Sinenyasan ng binata
ang ibang mga tauhan na agad naman nilang sinunod.
Hinawakan nila nang mahigpit ang mga biktima ni Lorenzo. Ang natitirang punit-
punit na tila na damit ng mga ito ay marahas na hiniklas ni Lorenzo.
Then, he shoves the metal bat in his victim’s asses. Nagsisigaw ang tatlo
ngunit tila musika pa itong pinapakinggan ni Lorenzo halos isagad na ng binata ang
metal bat sa mga pang-upo ng mga lalaki na tila parang lilitsunin sa ginawa ng
binata.
Isa-isa silang pinasukan ni Lorenzo ng metal bat sa butas ng kanilang mga puwet.
Naluluhang sumisigaw ang biktima ni Lorenzo, umaalingawngaw ang kanilang
pagmamakaawa ngunit walang reaksyon ang binata dito. Ang butas ng mga lalaki ay
nagdudugo na at umaagos sa maduming sahig.
Naglabas muli ng metal bat ang kanang-kamay ni Lorenzo at ibinigay sa binata. He
shoves it on his victim’s mouth.
They gagged and saliva’s are running down into their necks. Idiniin pa ng
binata ang metal bat papuntang lalamunan nila.
He wants them to regret everything they’ve done to his sister while they let
him watch at that time. He felt no remorse, no compassion and definitely no regret.
His cold silver orbs told them so. He laughed at them while they are bleeding
inside and out.
“Now, you’ll fucking regret messing with this cold-blooded death.”
*****
Final Price (Self-Pub for September )
Ruthless Men Series (Batch 3)
Hellion's Possession-P590
Alejandro's Obsession-P570
Lorenzo's Redemption-P575
Damien's Retribution-P600
Zchneider's Men Series ( 18 slots left Batch 1)
Karlos-P450
Jask-P470
Billionaire's Regret (Batch 1 14 slots left) -P545
-with freebies-
Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
Payment: September 1, 2019
Marereceived ang books sa November or December.
PM ME for orders or reservation.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-3
Heronisa bite her lips tightly as her brother throws a

punched on her stomach. Wala atang kapaguran ang kapatid niya sa pambubugbog sa
kanya dahil lang sa maliit na bagay hindi niya sinasadyang madamihan ng asin ang
pagkain nito kaya galit na galit ang lalaki.
“Bwisit kang bobo ka! Sinasadya mo ito ano?! Ha?! Anong pinagmamalaki mo ha?!
Wala na dito ang mga magulang ko kaya wala ka ng aasahan sa kanila! You kill them!”
Heronisa whimpered and sobbed.
Papagaling palang ang iba niyang masugat ngunit heto na naman may bago na naman
siya. Kaakibat ng kanyang mga pagkakamali sa loob nitong bahay sa loob nang tatlong
taon ay ang sakit mula sa sugat at sugat mula sa puso.
Kinuha ng kapatid niya ang mainit-init na sopas na niluto niya para sa hapunan
at itinapon ito sa dalaga. Nagsisigaw si Heronisa.
Ang mga kamay niya ang natamaan ng mainit na sopas dahil ito ang isinangga
niya.
Nalapnos ang balat sa kamay ng dalaga at nanginginig ang kamay nito. She looked
at her hands. Her skin was burned as she looked at her brother. Sana naman maawa
ito sa kanya.
“Nararapat lang sayo yan! Wala kang kuwenta! Palamunin ka na, palpak ka pa!” Sa
mga mata ng dalaga, hindi na tao ang Kuya niya. Nakikita niya ang dilim ng mga mata
nito na siyang ikinakatakot niya.
Tandang-tanda niya pa at nakapagkit pa sa isipan niya ang pagplantsa nito sa
likod niya ng sinubukan niyang tumakas. Nahuli siya nito at walang awang binubog at
pinlantsa ang likod.
“K –Kuya, ta –ma na.” Nagmakakaawang turan ng dalaga ngunit ang sugo ni Satanas
ay sayang-saya pa sa ginagawa niya.
She can comprehend what’s her brother’s plan for her. Kung nais siya nitong
patayin sana noon pa pero sa tingin niya nais talaga siyang pahirapan nito hanggang
kusa ng sumuko ang kanyang katawan. She saw how demon he is when beating her.
“HUWAG MO AKONG UTUSANG TUMIGIL! KULANG PA ITO SA MGA KASALANAN MO SA AKIN!”
Tila isang batang sanggol ang dalaga na walang kalaban-laban. Her foster brother is
the predator and she is his prey.
Hindi ito titigil hanggang maubos ang katinuang natitira sa dalaga nais niya
mabaliw ito nais niyang sugatan ang loob at labas ng pagkatao nito.
Actually, walang pakialam ang lalaki kung mamatay man ang mga magulang niya
dahil tanging ang malaki-laking pera lang ang habol niya sa mga ito.
Nilamon na kasi ang lalaki ng pagkaadik sa droga na kahit mismong pamilya nito
ay wala na itong pakialam. He had plans for his so-called-foster-sister. Inihahanda
niya lang ang dalaga na sumunod sa mga utos niya.
“Remember this idiot! You are not part of this family! Wala akong bobong
kapatid!” For the nth time, Heronisa’s head was pretty bang-up by his brother at
the wall. Ramdam ng dalaga ang mainit na dugong dumaloy mula sa kanyang ulo papunta
sa kanyang likuran.
Hinawakan niya ito at nagpigil ng iyak kung may bagay man na kinatatakutan ang
dalaga iyon ay ang dugo.
She’s paled but she remained calm. Wala siyang aasahan kundi ang sarili. She’s
alone. At ang pagpapanic ang pinakahuling dapat gawin ng dalaga.
“Get up idiot! Maglinis ka para may kuwenta ka naman, dadating ang mga kaibigan
ko at oras na hindi nila magustuhan ang mga pagkaing ihahanda mo pati na rin ang
loob ng bahay. Ihanda mo ang sarili mo!” Binitiwan siya ng kapatid na sinuntok pa
siya sa mukha bago umalis.
Ang hapdi sa ulo niya ay hindi niya ininda at sinunod ang utos nito. Hayes, her
brother is a drug addict. He sells drugs. Nakikita niya sa loob ng bahay ang mga
drugang ibinibenta nito.
Minsan ay pinipilit nito na magdrugs ang dalaga kahit ayaw ni Heronisa at kapag
umayaw siya ay ikukulong siya nito sa basement nila na siyang napakadilim at
napakalamig. Doon ay iuupo nito ang dalaga sa silya at ilang beses tuturukan ng
droga.
Bawal ang umiyak kapag nasa harapan siya ng kapatid dahil

sa tuwing lalakas ang pag-iyak niya mas masakit ang malalasap niya rito. Natutong
umiyak ang dalaga ng walang tunog. Natuto itong umiyak nang tahimik.
She can’t let out her pain. She can’t let out the things she has suffered. She
wanted to let everything out but she can’t. She doesn’t know how. She doesn’t even
know how to formulate those words to express it.
Dalawa hanggang tatlo lamang ang kaya niyang sabihin. Dalawa o hanggang tatlo
lamang niya masasabi ang nararamdaman. She wished her foster parents are still
here. Sila lang ang nakakaintindi sa kanya, sila lang ang tanging nagmahal at
umaruga sa dalaga ng sobra-sobra.
Bawat kilos at galaw ni Heronisa ay alam na alam ng mga umampon sa kanya kung
ano ang ibig sabihin nito. They were her angels. She loves them so much. She
crawled as she cleaned the house. She can’t walk properly and even she can, she’s
tired as hell.
Kahit pa palaging nilalamon ng ulirat ang dalaga pagkatapos siyang bugbugin ng
kapatid ay agad siyang nawawalan nang malay pero sa ngayon hindi siya pwedeng
magpalamon sa antok at pagkapagod.
Binilisan niya ang paglilinis kahit pa nagdudugo ang likod ng kanyang ulo at
nagliliyo ang kanyang paningin. She needs to get everything done. Ayaw niyang
madatnan siya ng kapatid at kaibigan nito.
The last time, they were here she was almost raped by his brother’s friends.
Dito sila gumagawa ng milagro, hindi lang pagdudroga ang ginagawa ng kapatid dahil
dito rin dinadala ng mga ito ang mga babaeng kanilang ginagahasa at pinagpapasahan.
She doesn’t want to be one of them as fast as she could she finished her work.
Mabilis niyang inihanda ang mga pagkain at ang iba pang kailangan ng kapatid upang
nang sa ganoon ay hindi na siya tawagin pa nito at hindi na siya makalabas pa.
Pagkapasok na pagkapasok sa attic kung nasaan ang silid niya, lahat ng mga
bagay na mabibigat at malalaki ay inilagay niya sa pintuan. She’s taking care of
his innocence and virginity.
Wala na nga siya ng mga bagay na dapat meron ang isang tao pati pa ba ang
kalinisan ng puri niya ay pababayaan pa niya? Hinihingal na napasiksika ang dalaga
sa gilid ng kanyang kama. Ayaw niyang pumikit hindi siya kontento sa anumang
nakaharang sa pintuan niya.
Kilala niya ang mga kaibigan ng kapatid, oras na bumulagta sa sobrang lango
nito. Susubukan nilang galawin siya, ang mga adik sa droga ay hindi na nag-iisip at
sadyang pwersado sila dahil iyon ang nasa isip nila.
They were powerful when they are on drugs. May mga masasama at mabubuting bawal
na gamot. At ang nasa kamay ng kapatid niya at mga kaibigan nito ay siyang
nakakasira ng buhay ng tao.
She wanted to dance ballet to calm her nerves but her legs can’t move well.
Doon sa isipan niya nalang siya sumayaw nang sumayaw kahit papano ay napapanatag
ang loob niya dahil roon. “D –Dear L –Lord, when?” She asked. She is asking if
when, when she could fine peace. She’s asking when she could rest peacefully.
Ang tinatanong ng dalaga ay kung kailan siya tuluyang mamahinga nang walang
gisingan. Her life was full of sacrifices and pain. She wanted happiness, love and
care but she doubt. In this life, full of darkness, light has no place.
Buong buhay niya ay namamalimos siya ng pagmamahal sa mga taong hindi niya
kaanu-ano na sana ay ibinigay sa kanya ng mga totoo niyang magulang. Her heart is
bleeding with so much sadness, she wanted to let this out by dying.
Naisip ng dalaga kaya marahil iniwanan siya ng mga magulang dahil hindi siya
ang nais nilang maging anak dahil hindi siya katulad ng iba na perpekto na hindi
siya katulad ng iba. She’s blaming herself for her disorder. She’s blaming herself
for being a dyslexic. No one wants her.
Mali na ipinanganak siya sa mundo ito. She was a mistake from existing in this
World, she thought. Ang mga taong nasa paligid niya ang nagpatatak noon sa utak
niya. Those words are tattooed right in her mind and heart.
Tila isa itong walang lunas na sakit na paulit-ulit na bumabalik-balik sa kanya
tulad rin nang sakit niya na walang gamot. Ganito na siya habang-buhay ani noon ng
Doktor na tumingin sa kanya.
Ang tanging paraan niya lang ay makakuha ng suporta at pag-aalaga sa mga taong
nakapaligid sa kanya ngunit papaano mararamdaman ng dalaga na siya ay mahalaga
gayong ni isang tao pakiramdam niya walang magmamahal pa sa kanya.
“W-Why, Lord?” Sa tuwing siya ay nag-iisa at takot na takot palagi niyang
tinatanong sa Maylikha bakit sa lahat-lahat siya pa? Bakit pa ang dapat na
makaranas nito? Anong malaking kasalanan ang nagawa niya noon sa buhay niya at
bakit nalang siya pinaparusahan ng ganito?
Bakit sa lahat-lahat ang mabubuti pang tao ang palaging pinapahirapan? Is this
God’s challenge or is this his way of torturing his followers?
Alinman sa mga katunungan yon ang dapat maunang masagutan ay hindi alam ng
dalaga tanging nais niya ay makahanap ng kapayapaan. She was jealous of the birds
outside her room. They were free. They have freedom that she doesn’t have.
Nakakainggit, nakakabahala at nakakadismaya kung sino pa ang tao siya pa ang
nakakulong at siya pa ang walang kalayaan. Habang pinagmamasdan ang labas ng maliit
na butas mula sa attic at habang niyayakap ang sarili napagtanto niyang makalaya
man siya hindi pa rin siya makakaiwas sa mga bagay na nasa labas.
She was a dyslexic for Christ sake! Wala siyang alam sa mga bagay sa labas
bukod sa mga pagkaing binibili ng kapatid niya.
She doesn’t know how to do a simple mathematics. Wala siyang alam dahil sa
tuwing gusto niyang matuto noon palagi siyang pinagtatawanan.
She doesn’t even know how she passed her grade School. Alam lang niya halos lahat
ng grado niya ay pasang-awa.
It’s very hard for her especially she is a dyslexic. Everyone knows back then
her disorder but they refused to understand her.
Everyone refused to understand what dyslexia is. Marami tayong alam sa mundo
pero hindi naman natin alam kung ano talaga ito. Akala nila ang pagkakaroon ng
sakit na dyslexia ay pagiging bobo na rin.
Lahat noon yon ang tawag sa kanya pwera nalang sa mga Guro niya na
naiintindihan ang sakit niya. It’s their nature to know what her disorder is. Ang
mga tao lang talaga sa paligid niya ang hindi marunong umunawa at intindihin ang
tulad niya.
“Am I mistake?” She thought. She questioned herself eventhough she knows no one
would answer her. Mayroong sasagot ngunit sa ibang paraan naman at alam niyang ang
taong yon ay nasa baba na.
Rinig na rinig ang mga boses nila mula rito sa attic, rinig na rinig niya pati
ang pagsigaw ng kapatid niya na siyang ikinanginig ng dalaga. Huwag naman sana
ngayon. Huwag naman sana.
“Bobo! My friends wanted to see you!”
*****
All books to be printed on September are COMPLETED. If ever na ayaw niyong mag-
antay dito sa Watty lalo na at matagal akong mag update you can avail the books on
September just pm me :)
Karlos-P450
Jask-P470
-with freebies-
Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-4
Nagbingi-bingihan si Heronisa habang tinatawag siya ng

kapatid. No, she doesn’t want to face them. She knows his friends had plans for
her. Masama ang binabalak nila sa dalaga at ayaw niyang mangyari ang iniisip niya
imbis na lumabas ay tahimik lamang siyang nag-isip at nagpapanic.
She can’t imagine what they will do next to her. Ayaw niyang mangyari ang
kamuntikan nang mangyari sa kanya noon. They were already tainted her mind and
heart. She won’t let them this time even what it takes.
If she wanted to die, it will not be in their hands.
Hindi ang panggagahasa ang ikamamatay niya, ayaw niyang mangyari yon hindi siya
papayag lalo pa at kilala niyang mga halang ang kaluluwa ng mga kaibigan ng
kapatid.
She maybe idiot and innocent into their eyes but she knows what’s right and wrong,
what’s okay and not.
Ilang taon nga siyang ikinulong sa bahay na ito at ignorante at wala siyang
alam sa maraming bagay pero hindi ibig sabihin noon na hahayaan niyang mamatay ang
sarili na dudumihan ng ibang tao.
“Walangya kang bobo ka! Bumaba ka dito kung ayaw mong masaktan!” Nanginginig
ang tuhod ni Heronisa. Mahirap man sa kanya ang mag-isip pero kailangan niyang
makaalis dito kahit pa hindi siya makalakad ng maayos.
Ilang beses na niyang pinlano na makaalis sana naman dito hindi na siys mahuli.
This was an unplanned plan. Hopefully, this will be successful one. Every now and
then she knows that their backyard is the forest.
Sa tuwing may pagkakataon siya kapag umaalis ang kapatid ay dahan-dahan niyang
binubutasan ang dingding paharap sa kagubatan. She saw his foster father once did
this.
Noong inaayos nito ang basement nila pero ayaw naman nitong sirain ang pinto dahil
mahal daw ang pagkakagawa noon. Nakita niya kung paano pumasok at lumabas roon ang
ama-amahan kaya naman ginaya niya ito.
Sinadya ng mga umampon sa kanya na gubat ang likod ng bahay nila dahil mahilig
maglakad-lakad sa masukal na gubat ang kanyang ama-amahan kasabay ng kanyang ina-
inahan. They love the nature that’s why they love to explore.
Alam niya ang pasiko-sikot ng gubat dahil ilang beses na siyang isinama roon ng
kanyang ama-amahan. Her foster father loves to teach her things in the nature
eventhough she can’t really understand it all.
“B –less me Lord.” She muttered to her mind. Napalunok ang dalaga nang dahang-
dahang tumayo at inalis ang nakatakip na painting sa butas na saktong-sakto sa
kanya. She was small that’s why she can fit in that easily.
Alam din niyang hindi nagagawi sa likod ang kapatid niya dahil napakatamad nito
maliban na lang sa pagbebenta at paggamit ng droga. May nakatali ring pinagtagpi-
tagping tela na ginawa niyang lubid para gamitin pababa.
Payat ang dalaga at walang nutrisyon sa katawan kaya malamang napakagaan nito.
If she wanted to die, she wanted to die peacefully. Mas mabuti na ang lapain ng mga
mababangis na hayop sa gubat kaysa ang pagsamantalahan ng mga kaibigan ng kapatid.
She knows the other way out of the forest. Kung makakalabas siya nang hindi
nalalapa ng mga hayop mabuti pero kung mamatay siya sa loob nito edi’ mas mabuti
atleast alam niyang napakinabangan siya ng mga gutom na hayop sa loob ng gubat.
Pinigilan ng dalaga ang kahit na anong boses na lumabas sa kanya nang marinig
niya ang mga yabag papaakyat rito sa itaas. Ibinuhos ng dalaga ang buong lakas
upang makasampa sa butas na ginawa niya at napahawak nang mahigpit sa taling ginawa
nito.
Slowly, she gets down. She made sure, she didn’t make any
single noise to alert his foster brother. Sa bawat hakbang nang pagbaba ng dalaga
kapalit noon ay ang hindi mahabol-habol na pintig ng puso nito pati na rin ang
malalaking butil ng pawis na nahuhulog mula sa kanyang noo.
Natatakot siya habang pababa ng pababa siya mahigpit itong nakahawak sa telang
lubid. Panay tingin ng dalaga sa baba sa tuwing nalalaman niya na malapit siya.
Madiin niyang kinagat ang labi nang marinig ang pagkakatulak ng pintuan ng attic.
Sinisira na ng kapatid niya ang pinto. She’s determined eventhough she doesn’t
know what will gonna happened to her after she’ll escape. Walang pagsidlang ang
tuwa ni Heronisa nang makatapak siya sa lupa.
Silently, she rejoice. She doesn’t know what she’s doing but she knows that
she’ll be free at the forest. Sana lang, sana lang talaga ay makalabas siya nang
buhay sa loob ng kagubatan upang malaman kung anong nag-aantay sa isang katulad
niya.
Nanlaki ang mata ng dalaga nang narinig niyang magmura ang kapatid tila alam
nitong may hindi magandang nangyayari at siya ang may gawa. Ang malambot at
nanginginig na paa ng dalaga ay nag-umpisang humakbang kahit papano.
She won’t let herself die in her foster brother’s arms. No, if she will die,
she wanted it peacefully. Hinding-hindi siya mamatay sa kamay ng kapatid, sa kamay
nitong madumi at makasalanan.
“Fuck! The idiot tried to escape again!” Kung may isa pang talent ang dalaga
ito ay ang paglalakad ng walang ingay. Heronisa tried to walk but she failed.
Hindi pa siya kumakain ng ilang araw dahil ayaw siyang pakainin ng kapatid,
ayaw nitong kumuha siya kahit na isang butil ng bigas dahil pinarusahan siya nito.
Heronisa doesn’t know the word punishment.
She doesn’t know why that word existed. Ang tanging alam ng dalaga ay nag-
eexist ang salitang yon sa tuwing magagalit ang kapatid niya sa kanya. Walang
ginawang pagkakamali ang dalaga ngunit alam na alam niya ang salitang mali dahil
lahat ng mga taong nasa paligid niya iyon ang tawag sa kanya.
For a special person like her, it’s like one percent over one hundred percent
to find a person whom they could trust with their life. Tila isang tao lamang sa
isang daan ang pinagkakatiwalaan nila dahil sa ang mundo ay puno ng mga
mapanghusga.
Indeed, that was true. Iyon ang nasa isipan ng dalaga habang gumagapang para sa
kanyang buhay habang iniisip na ang sarili lamang niya ang kanyang pagkakatiwalaan.
“Run! Run! Run!” Sigaw ng utak ni Heronisa ngunit hindi niya magawa.
She heard it well. She heard his foster brother shouting to find her. He
already broke the door at the attic and Heronisa is their prey tonight. “Bwisit
kang bobo ka!” Umalingawngaw ang boses ng kanyang kapatid malamang sa gubat siya
nito uunang hanapin.
Heronisa has advantage to them and she needs to use it. But the question is
how? She was too innocent and her disorder was her disadvantage. And only the
heaven knows if Heronisa will be saved or not.
Madilim ang buong gubat at tanging ang liwanag lang ng buwan ang kakampi ni
Heronisa. Her heart was beating fastly. Kung hindi siya tatayo at piliting ilakad
ang kanyang mga paa mas lalo siyang mahahanap nila.
She needs to not because she wanted to. This is for her sake and she needs to
do it. She let out a silent scream when she tried to stand. Pinipilit ng dalaga ang
sarili upang nang sa ganoon ay matulungan niya ang kanyang sarili.
Nang makatayo na siya, dahan-dahan naman siyang naglakad

kaakibat ang pag-iingat. She was looking back everytime she stepped her foot.
Kilala niya ang kapatid niya hindi ito titigil hangga’t hindi siya nahahanap.
Magmula palang noong inampon siya ng mga magulang nito wala na siyang natamo sa
kapatid kundi ang pagmamaltrato nito sa tuwing naiiwan siya sa mga kamay nito.
Sa tuwing babalik ang mga magulang nila sa tuwing magbabakasyon ang mga ito
hindi mangyaring wala siyang pasa o sugat sa katawan.
Minsan pa nga ay inilublob siya nito sa tubig sa bathtub na siyang muntikan niyang
ikinamatay.
Naabutan sila ng mga magulang nila at pinalayas ang kapatid niya. Kaya ganoon
nalang galit na galit ang lalaki sa kanya dahil daw inagaw niya ang lahat dito
gayong wala siyang kinukuha sa lalaki dahil kusa itong ibinigay ng mga umampon sa
kanya.
And now, here it is she’s running for her life. Her foster brother is pissed-
off while holding his gun tightly. He will kill the girl! Hindi ito pwedeng
makatakas! Bobo nga ito para sa kanya ngunit nakita na nito ang ginagawa niya sa
lahat ng mga illegal niyang mga ginagawa.
That woman will regret escaping Heronisa’s brother told himself while roaming
his eyes at everywhere. Hindi pa nakakalayo ang dalaga alam iyon ng lalaki dahil
sinadya niyang hindi ito makatakas mula sa kanya.
Sana pala binalian niya nalang nang tuluyan ng paa ang ampon. “I swear bro, I’ll
fucked your sister hard when we see her!” One of his friends told him. Heronisa’s
brother rolled his eyes.
Alam niyang may pagnanasa ang mga ito sa kapatid niya at dahil sinagad ni
Heronisa ang pasensya. He will gladly give her to them. “Then, find her. You can
have him after I’ll punished her,” he said smirking to his friends.
Nagngising demonyo naman ang apat na kalalakihan at nag-apiran pa tila mga
asong ulol ang mga ito na naglalaway sa putaheng kanilang hinahabol. Nagtanguan ang
apat, alam na nila ang gagawin nila.
Magpupustahan pa sila kung sino ang mauuna sa pag-angkin sa dalaga yon ay kung
mahahanap pa nila ito.
Samantala si Heronisa kahit halos nagkandasugat-sugat na ang buong katawan
dahil sa mga dinadaanang matitinik at malalaking halaman ay hindi niya ininda iyon.
Ang dinadaana niya ay malapit sa creek kung saan pwede siyang makapagtago.
Kailangan niyang ikutin ang papunta roon upang iligaw ang kapatid at mga kaibigan
nito. “Nandito siya!” Someone shouted.
Ninerbyos ang dalaga at agad na nagtago sa talahiban pero nahuli ang dalaga
dahil isang nakakabinging putok ng baril ang narinig nito. She saw her arms
bleeding. Blood are falling down into her bleeding arms.
“FUCK! I’LL FIND YOU HERONISA AND IF I WILL. I’LL KILL YOU!” She’s nervous. She
heard what her foster brother said and makes her shake with fear.
But, that thing didn’t really matters for her. When she saw the blood instead
of being afraid for her life, she let all her strength out and run as fast as she
can with the adrenaline rushing throughout her body she escaped and hide at the
creel without noticing by his brother and his friends. “H –elp me G –od.” She
whispered when she hide inside the creek.
Kailangan niyang bawiin ang lakas niya habang nagtatago rito. Mabaho man ang
creek ay hindi niya iyon pinansin. Nakapikit ang mata ng dalaga habang ninanamnam
ang katahimikan, hinding-hindi nila makikita ang creek na ito dahil tagung-tago
ito.
She needs to rest. Ilang oras na din siyang naglalakad at mahinang-mahina na
ang kanyang katawan at mga paa, dinagdagan pa na nabaril ang dalaga. Sana lang,
hindi siya maubusan ng dugo bago makaalis sa gubat at makatakas ng tuluyan mula sa
kapatid.
She hugged herself together with her worn-out hoody and black legging. She lean
on the dirty and smelly wall of the creek were she is seating. She closed her eyes.
She prayed and prayed with three words she keeps on muttering.
“S –ave me p –please... S –ave me p –please...”
*****
Hello mooncakes! Magpapaalam lang sana akong maghihiatus ulit. Sa November na
po ang balik ko dahil aasikasuhin ko ang mga iseself-published kong mga libro.
Thank you!
All books to be printed on September are COMPLETED. If ever na ayaw niyong
mag-antay dito sa Watty lalo na at matagal akong mag update you can avail the books
on September just pm me :)
Karlos-P450
Jask-P470
-with freebies-
Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Teaser: Zchneider's Men Series 2: Jask-The Cold-hearted Seducer
"Your position doesn't matter to me dimwit because the

person infront of you is the one and only Prince and now King of Stravos House in
Greece!"
-Teaser: Zchneider's Men Series 2: Jask-The cold-hearted seducer
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-5
Heronisa successfully exited at the forest. She’s limping

and her arm is bleeding but she managed to stop it with a piece of cloth from her
t-shirt. Hinihingal ang dalaga kahit na medyo nabawi na niya ang kanyang lakas mula
sa pagpapahinga sa creek.
Her brother won’t stopped searching for her that’s why she thought she needs to
get away from there as far as possible even she don’t know where should she go.
Nang makalabas siya ng gubat inayos niya ang hoody upang itagong mabuti ang kanyang
mukha.
Mahabang lakaran ang gagawin niya gaya noong naglalakad sila ng ama-amahan.
Ang daang tinatahak niya ay sa kabilang bahagi ng daanan kung saan mas malayo
at mapapalayo niya ang kapatid sa paghahanap sa kanya.
Minsan na siya nakadaan dito noong sinasama pa siya ng mga umampon sa kanya.
Tahimik at walang masyadong dumadaan dito, iniiwasan ito ng mga biyahero dahil
masukal na gubat ang tabi nito at sadyang madilim kapag dumaan dito tuwing gabi.
Heronisa never stop from walking whatever it takes she needs to get away from
here. Uminom siya ng tubig mula sa ilog na nadaanan niya at kumain ng prutas na
nakita niya sa loob ng gubat.
Her foster father taught her to survive in the jungle with the use of resources
she found inside. Atleast, ilang araw siyang may lakas kahit hindi niya alam ang
gagawin niya ngayong nakalaya na siya mula sa kapatid.
She’s too innocent to let out in this World full of miseries and sins.
Sa tuwing naalala ang mga umampon sa kanya hindi niya maiwasang hindi maluha at
malungkot, sila lang ang nagmahal at nagpahalaga sa kanya ngunit agad ding binawi
sa kanya.
Life is so cruel. We don’t know what will happened next, all we need to do is to
prepare for the worst.
“P –Pretoct me L –Lord.” She prayed. Instead of protect, she said pretoct. It’s
her dyslexia’s outcome.
Marami pa ang hindi kayang gawin ang dalaga at sadyang nakakapangamba ang
ginagawa niya. For a dyslexic like her, she needs a companion. Ang taong ito ay
dapat mahaba ang pasensya at naiintindihan ang sitwasyon ng dalaga dahil hindi
magiging madali ang buhay nito.
The girl walk and walk without knowing where is she or where is she going as
long as she’s safe that matters. Dasal niya na sana sa dulo ng daanan ito ay buhay
na hindi kagaya nang dati.
Buhay na sana ay magpahalaga sa kanya. Kinapa ng dalaga ang kanyang bulsa,
napangiti ito ng kaunti. She had money on her pocket. She’s saving it for this. Sa
tuwing maglilinis siya sa buong bahay hindi maiwasang makahanap siya ng mga barya-
barya at minsan ay papel na pera na siyang itinatago niya.
Ang iba sa mga perang yon ay hindi niya alam ang halaga dahil noong nag-aaral
siya hanggang singkuwenta pesos ang pinakamalaking halaga na dala-dala niya hindi
siya hinahayaang magdala ng perang hindi niya alam ang halaga lalo pa at paunti-
unti pa siyang tinuturuan dahil sa kalagayan niya.
She had coins and she knows that value of them. She could used them to buy
foods but she knows it will last only for two-three days and she needs to find a
way to live. Sanay na naman siya noon pa lang na magbanat ng buto kahit pa minsan
ay inaabuso na ang kabutihan niya.
She’s good to be true. A broken angel sends by the heaven for someone. Hindi
lang alam ng dalaga kung gaano siya kahalaga para sa isang tao dahil buong buhay
niya puno ng mga hindi mapagkakatiwalaang tao ang paligid niya.
“H –How c –can I –I l –live?” Kanina niya pa tinatanong iyan sa sarili ngunit
wala siyang mahanap na sagot sa katanungan niya. Tila isa siyang kuting na itinaboy
at pinalayas ng kanyang Ina ngunit nasa ibang pagkakataon nga lamang siya.
Napapagod man sa ginagawa ngunit wala siyang dahilan para tumigil dahil ang
ginagawa niya ay para sa sarili. Nakapaa lamang ang dalaga kaya mas mahirap ang
paglalakad ng walang sapin sa paa.
She didn’t bother to bring slippers or shoes for her foot

when her attention is to escape. “Y –You c –can d –do t –this.” She encouraged
herself eventhough it’s hard for her.
Ang mga daliri niya sa paa ay may mga gasgas at maliliit na sugat sana nga lang
ay hindi napasukan ito ng maliliit na bubog o hindi kaya’y maliliit na bato.
Hindi alam ni Heronisa na buong araw na siyang naglalakad ni hindi siya tumigil
kahit na segundo ni hindi niya pinansin ang pagod basta lamang makalayo siya sa
bahay na kinamulatan niya.
Hindi niya napansin na gabing-gabi niya napagtanto niya nalang ito nang matanaw
ang ilang mga tindahan sa kanyang unahan. She saw 7/11 but she doesn’t know how to
read it well. She reads it as 11/7.
Minsan na niyang napasukan ang ganitong Store noong nag-aaral pa siya,
natatandaan niyang may tinda silang ulam at kanin sa iisang lalagyan lang at abot
kaya ito. She hesitated to enter at first.
Inilibot niya muna ang tingin sa buong paligid tila yata ang Store na ito at
ang iba pa ay para sa mga bumibiyahe at nagmamaneho. She saw an inn, fast food
chain and gasoline station.
She saw some cars park infront of the inn. Inilayo niya ang mga mata nang
makita na napatingin sa kanya ang mga lalaking naroon at naninigarilyo. As much as
possible, Heronisa needs to distant herself from any mess.
“T –ank y –you L –Lord.” She said in her mind in a wrong way but it doesn’t
matter. The creator understands it well. Narealized niyang marahil na nasa malayo
na siya ay agad niyang pinasok ang 7/11 upang bumili ng pagkain at maiinom.
Walang katao-tao sa loob dahil na rin sa lalim ng gabi tanging nakita niya ay
ang cashier na animo’y antok na antok na ngunit pinipigilan lang nito. Nang makita
siya nito ay itinaas nito ang kilay. “Bawal po ang mamalimos dito Maam.” Anito sa
kanya.
Napayuko ang dalaga ngunit ipinakita nalang nito ang mga dala niyang pera na
siya namang ikinaikot ng mata ng kahera. Napailing nalang si Heronisa, noon palang
ay sanay na sanay na siya sa mga mapanuring mata ng mga tao ngunit hindi niya
nalang binibigyan sila ng pagkakataon na kutyain pa siya.
Agad na pinuntahan ni Heronisa ang mga pagkain na nasa refrigerator nila at
namili roon. Naglaway ang bagang ng dalaga habang pinagmamasdan ang mga pagkain na
naroon. She misses eating descent food because her foster brother never allowed her
to eat food she cooks for him.
Habang namimili ng pagkain ang dalaga ay siya namang pagpasok ng mga
kalalakihang nakita niya na nasa labas ng inn kanina. This time, they were with
someone powerful.
Napatingin sa kanila ang dalaga at nagtama ang mga mata nila ng lalaking nasa
unahan.
Heronisa sucks when it comes to description but she had one word for two words
for him. Dangerous and handsome. Her almond orbs and his silver grey orbs stared at
each other.
Tila parehas silang minimemorya ang bawat detalye ng isa’t-isa ngunit ng
napagtanto ni Heronisa ang ginagawa niya ay hindi kaaya-kaaya ay agad na iniwas
niya ang kanyang mga mata rito.
It’s rude to stare at someone especially it is a stranger. Inayos niya ang
kanyang hoody at bumalik sa pamimili ng pagkain sa gilid ng kanyang mga mata ay
nakita niyang sinenyasan nito ang mga kalalakihan sa loob na kumuha ng mga pagkain
na kailangan nila habang ang mga mata nito at nasa kanya pa rin.
Kakaiba ang klase nang tinging ipinupukol nito sa kanya dahil hindi ito ang
klase ng tingin na tila binabastos ang isang babae, kakaiba ito. Naroon sa mga mata
nito ang pagkamangha, pag-aalala at isa pang emosyong hindi niya kilala.
Heronisa shrugged it off and choose her food and pay it in the cashier.
Nginitian siya ng peke nito at kinuha ang mga pinamili niya at pinuch sa cash
register nila habang ang dalaga ay hindi mapakali sa kinatatayuan niya. “P88.50 po
lahat Maam.” Biglang sabi ng kahera sa kanya.
Kumuha siya ng dalawang perang papel ang singkuwenta na kilala niya at bente na
hindi na niya yata natatandaan ang bilang. “Maam, kulang po ito.” Iritang turan ng
kahera.
Nanginginig na kumuha ulit ng pera ang dalaga sa kanya bulsa this time sampung
piso na naman ito. The cashier looked at her as if she’s an alien. She feels
distress and bothered. That’s why she’s not a fan of buying herself a food. Ito
palagi ang senaryo ng dalaga.
“Maam, hindi po ako nakikipaglaro sa inyo hindi ba kayo marunong bumilang at
pati babayaran niya hindi niyo pa maibigay ng maayos. Inaaksaya niyo po ang oras
ko.” Napakagat ng labi ang dalaga.
She’s nervous and was about to cry when someone slammed his fist at the
counter. “Bitch. I will pay for her food as well as with ours. Just don’t yell at
her or else I’ll kill you.” Napasinghap at napatingin ang dalaga sa taong sumulpot
sa tabi niya.
That’s was the man she’s looking at awhile ago. Nagkukumahog naman ang kahera
sa ginawa nito at agad nitong binigyan ng plastic na kutsara at tinidor ang dalaga
nang akmang kukunin nito ang pagkain ay ang lalaki na mismo ang nagbigay ng pagkain
nito sa dalaga.
“Here, eat it well,” he whispered softly at her. The man’s eyes are full of
worry for her but Heronisa didn’t notice it. Heronisa nervously get her food.
“T –Tank y –you.” Hindi man siya sanay na kausapin ang taong hindi niya kilala
ay ginagawa niya pa din. Nang makuha ang pagkain ay agad na nilisan ng dalaga ang
cashier section at lumapit sa mga mesang nasa loob ng 7/11 at umupo sa pinakadulo
at pinakasulok.
Nakayuko niyang binuksan ang pagkain at hindi na pinansin ang nasa paligid
niya. She’s aware that the man is still looking at her but she gives all her
attention to her food.
Ang pinakaayaw niya sa lahat ay tignan siya o ang titigan siya. naasiwa siya
roon at naalibadbaran mas nanaisin pa ng dalaga na maging invisible sa mata ng mga
tao kaysa nakikita nila dahil hindi siya mapalagay at hindi siya sanay.
Sa bawat mga matang tumitingin kasi sa kanya pakiramdam niya ay ilang mga mata
din ang humuhusga sa kanya at sa disability niya. She can’t take their eyes away
from herself but she knows she can avoid them instead.
Hindi man kasing bilis ng mga utak nila ang pagpoproseso ng dalaga sa mga
kaalaman determinado naman siyang malaman ang mga yon kahit na ganito ang sitwasyon
niya.
She stared at the glass of the Store wishing she could have the life she wanted
and wishing that this world wouldn’t be as judgemental as she knows.
She stared at the mirror while the man staring at her wondering what sadness
the girl has in her eyes...
******
Hello! Sino pa po ang gustong umorder ng mga books na ipaprint sa September. Please
PM me on my facebook account SELENE REESE
Ipafinalized ko na ang mga books na ipaprint kaya sa mga gustong humabol message
lang ako.
Zchneider's Men Series
Karlos-P450
Jask-P470
Billionaire's Regret -P545
-with freebies-
Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
Payment: September 1-3, 2019
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-6
Kinuyom ni Lorenzo ang kamao habang tinititigan ang taong nasa kanyang harapan.
Nakakatuwang isipin na sa lahat ng bansa ay pinili pa ng mga ito na dito magtago.
“Where is he?” He asked the man infront of him kneeling and begging for his life.
Lorenzo’s asking for the person who’s behind his sister’s death. Kilalang-
kilala niya ang lalaking yon kahit saan siya magpunta kahit pa siguro na magpalit
ito ng mukha ay makikilala niya pa rin ito.
At ang taong nasa harapan niya ay isa sa mga makakapagturo sa kanya kung nasaan
ang taong yon. They will regret everything they’ve done to his sister.
“I –I don’t know what you are saying S –Sir...” Nauutal na sagot nito kay
Lorenzo habang halos maihi na ito sa pantalon.
He’s lucky, Lorenzo is not losing his patience this night or else he will
burned this filthy man together with his inn. Lorenzo stared at him. Nag-iisa lang
ang taong ito sa loob ng inn kaya mas mapapadali ang gagawin niya.
Ang iba niyang mga tauhan ay nasa labas ng inn. They were waiting for him and
his right man while they are securing the area. Lorenzo knows that this area was
far from authorities. Makakarating man ang mga awtoridad dito huli na para sa taong
ito.
“Don’t you dare lie with the Boss!” Lorenzo’s right hand said and punches the
man in his jaw.
Nanood lang si Lorenzo habang pinipilit ng kanyang mga tauhan na umamin ang taong
ito. Lorenzo stretched his neck and arms, he was tired of this idiot’s game.
Inoobserbahan lang siya ng binata ngunit alam nitong alam na alam ng taong ito
kung nasaan ang hinahanap niya, hinding-hindi nila mauuto ang isang Lorenzo
Giovanni Dizionario. Isa ang taong ito sa pinakamatalino sa buong mundo.
He’s the infamous Mafia Boss’ genius and the cold-blooded killer too. Ang tawag
sa kanyang Death ay talagang bagay na bagay sa isang katulad niya. Ang pinakaayaw
pa naman sa lahat ni Lorenzo ay ang sayangin ang oras niya.
His time is precious, a single person can’t even pay with his time. “Fuck!
Nakuha mo pa talagang magmatigas!” Pikon na pikon na ang kanang-kamay ni Lorenzo.
When Lorenzo’s known for his calmness despite of everything his right hand-man in
the otherhand was very hot-tempered.
Nais nitong matapos agad ang trabaho ng walang aberya at mabilis. Wala sa
bokabularyo nito ang pagpapalampas sa mga taong sumasagasa sa Mafiang
kinabibilangan nito kagaya din siya ni Lorenzo minus the hot-tempered part.
But, his right hand-man knows how hot-tempered Lorenzo is when someone angered
him. Halos hindi na makatayo ang lalaki sa ginagawa ng tauhan ni Lorenzo ngunit
tila wala pa ring plano ang taong ito na sabihin ang nais na marinig ni Lorenzo.
Duguan na ito at nalalasahan na nito ang dugo sa bibig ngunit mas takot yata
ang taong ito sa taong pinagtatakpan nito kaysa sa demonyong nasa harapan nito na
anumang oras ay tila kakainin na siya.
Hanga din si Lorenzo sa tatag ng taong ito kung nasa ibang pagkakataon lang,
aayain niya itong sumali sa grupo niya. “Do you think you’ll hide everything from
me?” Lorenzo asked at him.
Walang bahid nang pagbibiro sa boses ng binata. The man knows that Lorenzo
isn’t kidding. Tinotoo ng binata ang lahat ng sinasabi nito pwera na lamang kung
may silbi ka pa sa kanya. But staring intently at the person’s who’s making him
wait.
Ibang usapan na yon. Halos mabaon na ang kuko ng binata sa kanyang palad,
pinipigilan niya ang sarili ngunit hindi na niya kaya. Pagsisihan ng taong hindi na
hindi dapat pinag-aantay o magsabi nang kasinungalingan sa isang Lorenzo.
Hindi pa yata kontento ang lalaki sa natamo nito mula sa kamao ng kanang-kamay
ni Lorenzo at mas nais nitong ang binata mismo ang magparusa dito. “Tie him up.”
Lorenzo snarled angrily.
His right-hand man obliged. Itinali nito ang leeg ng lalaki

gamit ang kadena na isinabit sa kisame halos masakal ito dahil sa kakapusan ng
hangin ngunit walang pakialam si Lorenzo at wala din namang makikialam sa ginagawa
niya.
Ubos na ang pasensya ni Lorenzo pero ni hindi pa rin ito nagsasalita sa kung
nasaan ang mga hinahanap niya. Sinusubukan siya nito nais yata nitong sukatin kung
hanggang saan ang kayang gawin ng Mafia Boss.
Itinagilid ng binata ang kanyang ulo na tila ba sinusubukan kung saang anggulo
mas magandang maging huling hantungan nito. “No one will see your corpse fucker.
I’ll make sure of it.” Walang bantang hindi natutupad kapag si Lorenzo ang
nagsalita.
He’s worst than Hellion and Alejandro when punishing someone. “One last time
fucker! One last time, to spare your low life. One last time, where is he?!”
Lorenzo growled. The man flinched Lorenzo’s right-hand man frowned.
Nakuha nitong magmatigas ngunit sa boses lang ni Lorenzo tila mauuna na ang
kaluluwa nito sa impyerno. “I –I don’t know what are you saying –” He answered.
Wrong choice of word fucker.
Hindi pa man natatapos ang sinabi ng lalaki ay butas ang leeg nito sa dalawang
bala ng baril na pinakawalan ni Lorenzo. Nakasabit ang bangkay nito sa kisame nang
wala ng buhay habang tumutulo ang dugo nito sa leeg.
Nakadilat pa ang mata nito habang nakatingin kay Lorenzo na puno ng takot ang
mga mata. “Boss.” Agad siyang binigyan nang kasama ng bimbo para linisin ang
tumalsik na dugo sa kanyang mukha. Matapos noon ay sinenyasan na niya ang kasama na
lumabas ng inn.
Nag-aantay sa binata ang kanyang mga tauhan na nagtatawanan habang
naninigarilyo. Tumalima ang mga ito ng makita si Lorenzo tila mga tuod itong tumuon
ang atensyon sa kanilang Boss.
Lorenzo stared at them. Ibang-iba ang emosyong mababasa sa mga mata ni Lorenzo.
Lahat ng emosyon na nasa kanyang mga mata ay halos lahat ay negatibo at walang
bahid ng anumang kasiyahan mula roon.
“Get ready. We are going back.” Ani ng kanang-kamay ni Lorenzo. Papasok na sana
ang binata ng tumigil ito, napadako ang mata nito sa babaeng nasa loob ng tindahang
bukas bente-kuwatro oras.
She caught the eyes of Lorenzo. She caught the eyes of the so-called death. She
caught the eyes of the Mafia Boss. “Boss?” One of his men asked him. Lorenzo
snapped and glared at his men.
Tila nasa ibang mundo ang binata gayong hindi niya pa naman nakikita ng buo ang
mukha ng babae. Muling ibinalik ni Lorenzo ang kanyang atensyon sa dalagang unti-
unting nawala sa kanyang paningin.
His guts urging him to meet the girl and without looking at his men he walked
to the other side of the road and went to the store. Nagtatakang sinundan ng mga
tauhan ni Lorenzo ang binata ngunit sumunod nalang din sila sa Boss nila.
Lorenzo entered at the store so was his men behind his back. Hinanap ng mga
mata ni Lorenzo ang dalaga, naroon ito sa isa harap ng isang refrigerator at
namimili ng pagkain. Nagtama ang mga mata nila ng dalaga.
He was lost with her almond eyes, her red paled lips and her innocent
tantalizing eyes. They were staring at each other as if they were traveling at the
other world just the two of them. Lorenzo felt he wanted to trace his hands and
touch the girl’s face.
He wanted to caress everything in her. He stopped himself from doing anything. He
doesn’t want to scare the girl.
Ang takutin ang dalaga ay tila nasa huling listahan ng binata hindi niya alam
kung anong nangyayari sa kanya ngunit alam niya sa kanyang sarili na hindi kaya ng
kanyang mga mata na hindi makita ang dalaga.
Ilang minuto palang niyang nakikita ito pero tila may bumubulong sa kanya na
protektahan at alagaan ang dalaga.
He is a Mafia Boss for Christ sake! He is not capable of loving someone but
now, it feels like he was bewitched and the girl is his drug. He was addicted to
her attention. He wanted all her eyes at him.
Hindi niya nga kilala ang dalaga ngunit parang nais na niyang ialay dito ang
lahat. He saw it in her eyes, the sadness, the loneliness and sorrow.
He wanted to wiped it in her eyes and changed it to happiness. She blushed and
Lorenzo smiled widely because of it.
Nabawi lang ng binata ang kanyang tingin sa dalaga ng tumikhim ang kanyang
kanang-kamay at umiwas ang dalaga. He saw her focused on her food. “Fuck.” He
muttered. Nilingon niya ang kaibigan at sinamaan ito ng tingin.
Tinaasan lang siya nito ng kilay na siyang ikinaikot niya ng mata. “Buy
anything you want,” utos niya at lumapit sa kinaroroonan ng dalaga ngunit hindi
siya lumapit mismo sa tabi nito. Inobserbahan niya lang ang dalaga sa may di
kalayuan.
He saw her went to the cashier and paid her food. Nais niyang marinig ang boses
nito kaya lumapit siya dito ngunit natigilan siya ng marinig ang maamo at mala-
anghel nitong boses na tila naghihirap sa pagbibilang.
“Maam, hindi po ako nakikipaglaro sa inyo hindi ba kayo marunong bumilang at
pati babayaran niya hindi niyo pa maibigay ng maayos. Inaaksaya niyo po ang oras
ko.” Nag-init ang ulo ni Lorenzo.
Kitang-kita niya kung paano kinagat ng dalaga ang labi nito. If looks could
kill maybe the cashier will be probably dead.
Pinipigilan niya lamang ang sarili na makagawa ng anumang pagdanak ng dugo rito
dahil nasa harapan ito ng dalagang nagpapagulo ng puso at isipan niya. He saw her
nervously get her money while her lips is trembling and she was about to cry.
Hindi na napigilan ni Lorenz ang sarili at kumuha ng ilang libo sa wallet niya
at pinalo niya ang counter ng cashier.
“Bitch. I will pay for her food as well as with ours. Just don’t yell at her or
else I’ll kill you.” Napangisi na lamang ang binata sa isipan niya ng magkukumahog
ang kahera sa pagbigay ng gagamitin ng dalaga.
Lorenzo grabbed the spoon and pork and the girl’s food. He gives it to her
which earned soft and sincere thanks to her. Dahil sa ngiting yon ay tila nawala si
Lorenzo sa sarili nang makita niya ang dalaga nakaupo na ito sa may gilid na mesa
sa loob nitong store.
He smiled to himself. Ngayon lang muling nabuhayan ang loob niya nang makitang
nakangiti ang dalaga.
Ito ang kauna-unahang pag-ngiti niya nang bukal makalipas ang ilang taon at dahil
yon sa dalaga.
Napailing nalang siya sa kanyang sarili, sinenyasan niya ang tauhan na bigyan
siya ng makakain nais niyang makasalo ang dalaga sa pagkain nito.
He wanted to watched her eat her food but seems the situation won’t allow them.
Nanlaki ang mata ni Heronisa nang makita ang ilang kalalakihan sa labas nitong
7Eleven at naglabas ng mga de kalibreng baril.
She looked at them and the man who helped her. Their guns were pointing at the
man. She didn’t think twice. Kabobohan yata ang ginawa niya pero para sa kanya tama
ang ginawa niya.
Patakbo siyang lumapit sa binata at iniyakap ang maliit niyang katawan dito
pagkatapos noon ay ilang putok ng baril ang kanyang narinig...
Magseself-published ulit po ako ng Batch 2 ng Zchneider's Men Series (Karlos,
Jask at Leon) kasama ang Billionaire's Regret at ang kuwento ng Valentino Twins
(Vixen and Vincent) sa January. Payment will be on December 27-28, 2019 sa mga
gusto ng mga books na yan. Ipon na po kayo. Maaga ko lang inanunsyo para
makapaghanda kayo. :)
Ang Ruthless Men Series ay hindi kasama sa Batch 2 dahil tapos na ang pagpiprint ng
Series na yan. Thank you.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-7
Nanlaki ang mga mata ng binata sa mainit at maliit na katawang hawak niya. He saw
how she protected him from those bullets coming from their enemies. He saw her
smiled at him weakly before she slowly close her eyes.
Hindi alam ni Lorenzo ang nararamdaman pero bigla na lamang nawala ang
pagpipigil niya sa sarili sa mga sumusunod sa kanila. Kanina niya pa alam na
magmula pa lamang na tumapak sila dito ay iilang mga mata na ang nakasunod sa
kanila pero dahil sa nangyari sa dalaga.
Ang gahiblang pasensya ni Lorenzo ay tila bigla na lamang nawala. Napapalibutan
ang binata ng itim na awra at tila sinasaniban ito ng masamang ispiritu na nais
nitong kitlin ang buhay ng kahit na sinong mangangahas na hawakan o saktan man
lamang ang dalaga hawak niya.
Ang katawan ng dalaga ay tuluyang ipinaubaya sa binata ang bigat nito. The girl
looked in pain while she's unconscious. Nakikita ng binata kung gaano nasaktan ang
dalaga mula sa tama ng baril.
"FUCK YOU ALL!" Sigaw ni Lorenzo sabay bunot ng baril at ni hindi tumingin sa
kung sino ang matatamaan nang bala ng kanyang baril. All he knows is he needs to
kill them from hurting the beautiful girl in his arms.
Nagtatago ang mga tauhan ni Lorenzo habang nakikipagpalitan ng patuok ngunit
ang binata wala yatang pakialam sa paligid niya at tanging nasa dalaga ang atensyon
nito.
Nanginginig ang binata sa galit, idinidiin niya din ang palad sa sugat ng
dalaga habang hawak niya ito. Ang kabila niya namang kamay ay nakikipagbarilan
kahit hindi nakikita ang kalaban.
Nagsiliparan ang mga pagkain at kung anu-anong produktong nasa loob ng store.
Ang kahera naman na nagmamaldita kanina ay tila tuta na panay ang sigaw at tago sa
ilalim ng cash register niya.
Traverse Eron, Lorenzo's right-hand man cuss when he saw his friend anger.
Mukhang masama ang nangyayari dahil tila nawala sa sarili ang kaibigan. Nakita
niyang hawak nito ang babae kanina ay kumakain ni wala pa ngang bente-kuwatro oras
ay tila hulug-hulog na ang Boss niya sa babae.
Ang pagkakataon nga naman, hindi pa man tuluyang pagmamahal ang nararamdaman ni
Lorenzo alam ng kaibigan niya papunta na roon yon at sigurado siyang wala ni isa
man lang ang makakagalaw sa dalaga habang nabubuhay ang isang Lorenzo.
"Protect the Boss, don't let any bullets near him or else tayo ang malalagot!"
Utos niya sa mga kasamahan.
Kahit paulit-ulit niyang tawagin si Lorenzo upang hindi matamaan ng baril ay hindi
siya nito naririnig.
Ang katinuan ng binata ay tanging nasa iisang tao lamang at ito ay hawak niya.
Kakilala niya lang sa dalaga ni pangalan nga ay hindi niya alam dito pero ang puso
at isipan niya ay unti-unti na nitong sinasakop na para bang ito ay mananakop.
The girl invaded his whole-being just now and it looks like he can't get out
nor escaped in this madness. Pinahidan niya pa ang pawis na tumulo sa noo ng dalaga
bago ibinaling ang atensyon sa mga nais siyang patayin.
Nanlilisik ang mata ni Lorenzo, ibang-iba ang awra nito kaysa sa dati. Hindi
normal ang reaksyon ng binata na siyang dapat ipangamba ng mga kasamahan nito.
Base sa tindig at reaksyon ngayon ni Lorenzo tila isa itong demonyo na nais
lipulin ang mga kalaban nito at wala na itong nakikitang kakampi o kalaban basta
lamang maging ligtas ang hawak nitong anghel sa kanyang mga bisig.
"Fuck! This is not good. Lorenzo isn't responding," Traverse muttered between
his breaths. Nakita niyang sabog ang ulo ng isa sa mga pinapatukan nito ng baril
ngunit hindi aware si Lorenzo sa ginawa.
Lorenzo looked like a deadly bomb and anytime he'll explode.
Kapag nangyari yon mas malaking damage ang makikita nila at hindi iyon maganda.
Minsan na niyang napanood na maging demonyo ang kaibigan at panget ang naging
resulta nito para kay Lorenzo lalong-lalo na sa mga taong nakapaligid dito.
Habang nakikipagbarilan si Traverse ay kitang-kita naman

niya kung paano nawalan nang emosyon ang mukha ni Lorenzo pati ang itim nito sa
mata ay tila nawala. Kilalang-kilala niya ang kaibigan, galaw palang nito ay alam
na niya ang interpretasyon.
Kagaya nina Alejandro at Hellion, hindi man nila kasamang lumaki si Traverse
pero kilala at mapagkakatiwalaan ito ni Lorenzo.
Ngayon lang muli ito nagkaroon ng interes sa isang tao at sa isang babae pa na
siyang ikinabigla ni Traverse.
Oo nga at palagi itong may interes sa mga babae pero purong sex at pagnanasa lang.
Wala siyang nakitang interes nang kagaya nitong nasa harapan niya. Iilan na lamang
ang nasa labas na mga kalaban ngunit hindi pa rin sumusuko ang mga ito kahit
nababawasan na sila.
Those who died were shooted on the head or in their vital organs. Ayaw na ayaw
ng mga Dizionario na nagtitira ng kalaban lalo pa at maaring gamitin pa rin iyon sa
kanila.
"Men! Kill them all! Ako na ang bahala kay Boss!" Ani ni Traverse na siyang
ikinatango ng mga kasamahan nito.
Traverse wanted their men focused on their enemies. Walang dapat na madamay na mga
tauhan nila sa pagwala ni Lorenzo sa kanyang sarili.
Traverse pulled his friend at the side. Sinigawan niya ito at muntik pa siyang
barilin.
"Damn! Lorenzo!" Umilag ang binata ng suntukin siya ni Lorenzo habang hawak pa
rin nito ang dalaga.
Traverse concluded that Lorenzo wanted to protect the girl while he is holding her.
Ayaw nitong bitawan ang dalaga kahit na anupaman ang nangyayari.
Tandang-tanda niya noon kung gaano nawala sa sarili si Lorenzo nang makita ang
patay na kapatid kung paano hinawakan nito ang malamig na kamay ng kaisa-isa nitong
kapatid.
Sinangga niya ang papalapit nitong kamao at pinigilan nito ito.
"LORENZO! STOP IT! BUMALIK KANA SA SARILI MO! THE GIRL IS LOSING BLOOD! WE NEED
TO GET HER TO THE HOSPITAL!" Halos mapugto ang ugat sa leeg ng binata sa kakasigaw
nito sa kaibigan. Konting-konti nalang ay mapipikon na siya sa lalaki dahil sa
ginagawa nito.
"FUCK! LORENZO, GUSTO MO BANG MAMATAY ANG BABAENG HAWAK MO?" When he said those
words, Lorenzo snapped from his own world. He saw himself pointing a gun towards
his friend.
Agad niyang ibinaba ito at hinarap si Traverse na hinihingal at tila pagod na
pagod sa pagpigil sa kanya. He blinked twice before he uttered words. "W -what
happened?" Nagtataka niyang tanong sa kaibigan at lalo na sa sarili.
Mukhang hindi natandaan ni Lorenzo ang nangyari ngunit nang mapatingin siya sa
hawak niya ay hindi na niya nakuha pang pakinggan ang sinabi ni Traverse dahil agad
itong napamura.
"Bloody shit! Get the fucking car ready!" Sigaw nito nang mahimasmasan. The
shooting incident ended and the Dizionario Mafia wins. Nang marinig ng mga tauhan
ni Lorenzo ang sinabi nito ay sinunod nila ang Boss.
They saw how Lorenzo panics. Napakaputla na ang dalaga at tila nauubusan na ito
ng dugo. "Fuck! Blood fuck!" Halos mura ang lumalabas sa bibig nito habang
ipinapasok ang dalaga sa sasakyan.
Sumakay si Traverse sa driver seat at si Lorenzo at ang dalaga sa likod.
Ngayong nagmamadali si Lorenzo hindi pwedeng ang mga tauhan nila ang magmaneho
dahil sigurado siyang sa ikli ng pasensya ni Lorenzo ngayon talagang may
mabubutasan ng ulo.
"Bullshit." He heard him cussed again. Tahimik lamang ang kaibigan ni Lorenzo
ngunit nakikita nitong tinamaan ng pana ni Kupido ang kaibigan. Bumuntung-hininga
na lang si Traverse at pinaandar ang sasakyan para magmaneho.
"I'll fly this car Boss para mabilis tayong makakarating sa ospital," aniya sa
kaibigan. Umiling si Lorenzo at inutusan ang kaibigan na siyang ikinagulat ni
Traverse.
"We are going home, doon siya lulunasan," pinale niyang sabi.
Magrereact pa sana si Traverse upang pigilan si Lorenzo ngunit nang tignan ang
kaibigan ay sinamaan lang siya nito ng tingin na siyang ikinabuntung-hininga niya.
"Don't argue with me," malamig na wika nito. Wala siyang magagawa kundi
manahimik nalang. Napahilot ng sentido si Traverse at pinaandar ang sasakyan.
Seryoso na siya ngayon pero mas alam niyang seryoso si Lorenzo.
Kailanman ay wala itong dinalang babae sa Mansyon, lahat ng mga babaeng naikama
ng binata ay sa hotel ito dinadala at iniiwan na parang basahan matapos niya itong
gamitin.
Ang mga babaeng yon ay madudumi para kay Lorenzo at tanging pang-hotel at motel
lamang sila.
He promised himself, when he found the girl for him. She will live at his Mansion
like a true Princess. Ibibigay niya ang lahat dito at walang makakahawak o
makakapanakit dito. Hindi na umimik pa si Traverse, wala siyang magagawa oras na
nagdesisyon na si Lorenzo.
Pigilan man niya ito na huwag idamay ang dalaga dahil sa tingin niya ay
napakainosente nito ay wala siyang magagawa. Desisyon ito ni Lorenzo at kapag
nagdesisyon ito hindi na iyon mababago.
"Whoever they are, I will make sure to hunt their Boss and kill him painfully."
Lorenzo said to himself while staring at the pale girl in his arms. Inayos ng
binata ang buhok ng dalaga upang mapagmasdan niyang mabuti ang mukha nito.
Yumuko siya at hinalikan ito sa noo. Wala sa bokabularyo niya ang maging
malambing sa isang tao ngunit kapag nakaharap ang dalaga tila tinutunaw nito ang
bloke ng yelong nakabalot sa puso ng isang tao.
He rested his forehead at the girl's forehead while he's muttering words into
her ears. Tanging si Lorenzo lamang ang nakakarinig sa ibinulong niya sa dalaga.
Nang mahawakan niya ang kamay ng dalaga ay napalunok siya dahil malamig ito.
Napalunok ang binata. This is not good! Namumutla ang labi ng dalaga at halos
papel na ang kulay nito malamang dahil sa dugong nawala sa dalaga.
"Bilisan mo Traverse!" Nasa boses ni Lorenzo ang pagkabahala tila nais niyang
pababain si Traverse mula sa pagmamaneho nito at siya ang pumalit.
Ang pagmamaneho ni Traverse ay tila pagong kay Lorenzo dahil kinakabahan siya
sa kung anong kahihinatnan nito. He doesn't want to lose this girl. Magiging parte
pa ito ng pagkatao niya.
This girl will held a big part of his life and he thinks she will complete him.
Whatever it takes, she needs to live for him.
Nararamdaman ni Lorenzo na tila babasaging krystal ang dalaga at may kung anong
bumubulong sa kanya na nais nitong bantayan at protektahan niya ang dalaga.
Lorenzo leaned on and buried his nose in her neck. "Please... don't sleep
yet... don't fall into deep slumber..."
*****
Hello mooncakes!
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang mga
titles sa December.
Payment will be on December 15-17, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
(Self-Pub for December )
-Ruthless Men Series-
-Zchneider's Men Series-
Karlos-P450
Jask-P470
Leon-P450-P500 (wala pang siguradong price)
Stuck in Between (Vixen and Vincent Valentino' Story)-P500-500(wala pang
siguradong price)
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
Sa may gusto po ng book, ipon na po kayo.
P.S. Last Batch na ito ng Ruthless Men Series. Hindi na ako magpaprint pa sa
susunod.
-
selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-8
Traverse looked at his Boss, his friend. Hindi siya

makapaniwala sa ginagawa nito ngayon. He wanted to slapped himself for watching him
nervous and panicking. Ni minsan ay hindi niya nakitang ganito ang kaibigan dahil
mas sanay siyang nakikitang nagbabanta, nanakot o may pinapatay ito.
Seeing him like this makes him wondered what's special about the girl that
Lorenzo even can't take his eyes off her. "Is she alright?" Traverse sighed.
Pang-ilang beses na itong tanong ni Lorenzo kahit na nakukulitan na ang
Residence Doctor nila ay wala itong magawa kundi sagutin ang tanong ni Lorenzo
dahil natatakot itong gugulong ang ulo nito sa lupa.
"She's not okay Boss, ang sabi niyo sa likod siya may tama pero bakit may tama
siya sa balikat niya?" The Doctor asked confusedly. Lorenzo frowned. Nilapitan niya
ang Doktor at tinignan ang sinasabi nito.
Mabuti nalang at naagapan ang sugat ng dalaga dahil kung hindi ay baka namatay
ito sa kakulangan ng dugo. Hinawakan ng Doktor ang sinasabi nitong sugat. Nangunot
ang noo ng binata dahil tila ang sugat na ito ay hindi katulad ng sugat nito sa
likod.
"Natanggal ko na ang mga bala sa sugat niya. Ang isang nasa balikat ay
naimpeksyon dahil sa hindi agad pagtanggal dito pero nagawan ko na ng paraan Boss,"
paliwanag ng Doktor. Lorenzo gripped his fist tightly.
Then, when he entered at the store, this girl must be suffering from pain.
Bakit hindi niya nahalata agad ito? Napahamak pa ang dalaga bago niya nakitang may
sugat pala ito. "Boss, hindi lang yon ang nakita ko."
Suddenly, the Doctor said seriously at Lorenzo.
Nakita ni Lorenzo at Traverse ang kaseryosohan ng Doktor nila na nangyayari
lang kapag may nakita itong malalang bagay. Nilihis ng Doktor ang hospital gown ng
dalaga muntik pang sakalin ng binata ang Doktor kung hindi lang ito napigilan ni
Traverse.
Ayaw na ayaw niyang may humahawak sa dalaga at mas malala talagang nilihis pa
ng Doktor ang damit nito na siyang ikinainit ng ulo niya.
"Fucker! The next time you pull my woman's dress without my permission I'll
ruined your face!" He spats when the Doctor faced him. The Doctor gulped when he
saw his Boss murderous face.
Akala niya kasi normal na babae lang ang dinala nila sa Mansyon ni Lorenzo na
walang espesyal dito kaya magagawa niya ang gawain ng mga normal na Doktor dito
hindi naman inakala na pagmamay-ari pala ito ng Boss niya.
Traverse sighed for the nth time. Lorenzo's taking care of this girl is just
right but calling her his woman will be difficult for them and for Lorenzo. He
knows he had lots of enemies. He just declared another war and the girl will be in
trouble.
May tenga ang lupa at may pakpak ang balita. Kapag nakarating sa mga kalaban ni
Lorenzo na may pinapahalagahan itong babae sigurado siyang hindi mangingimi ang mga
ito na patayin ang dalaga upang makaganti kay Lorenzo. And by that, it's another
war for them.
"I -I'm sorry boss," paghingi nang paumanhin ng Doktor. Lorenzo gritted his
teeth and nodded at him. Sinenyasan niyang mag-umpisa na itong magpaliwanag or else
hindi totohanin ni Lorenzo ang banta niya.
Halos mawalan ng ulirat ang Doktor, nanuyo ang kanyang lamunan pati ang pawis
niya ay natuyo ngunit inumpisahan niya ang pagpapaliwanag bago pa maubos ang
pasensya ni Lorenzo at malibing siya ng buhay.
"So, I -I was saying Boss, hindi lang ang tama ng baril ang nakita kong sugat
sa kanya. She had lot of bruises in her neck, s -stomach, legs, hands and ankle -"
Hindi na natapos ng Doktor ang pagpapaliwanag nito ng humandusay nalang itong bigla
sa sahig at butas ang bao ng ulo nito.
"Putang-ina!" Gulat na mura ni Traverse nang matalsikan ng dugo mula sa ulo ng
Doktor at dahil na rin sa gulat nito.
May gagawin pala si Lorenzo hindi man lang nag-inform sa gagawin nito muntik
pang tumalon siya sa gulat hindi na siya nasanay kapag ginagawa ng kaibigan niya
ito. Lorenzo raised his brows coldly at him.
"What!?" Lorenzo snapped at him. Traverse rolled his eyes

and pointed at the girl in Lorenzo's bed. "Anong what-what ka dyan?! Sino na ang
gagamot sa babaeng yan?" Naiinis na wika ni Traverse na animo'y may dalaw.
Lorenzo scoffed and seriously warned him. "Isang sabi mo ba ng 'babae' dyan
ikaw ang susunod sa Doktor na ito," banta ni Lorenzo na siyang ikinatakot ni
Traverse. Napalunok siya at nagkamot ng ulo.
"Pasensya naman, ang akin lang naman. Sino ang gagamot sa kanya?" Buntung-
hininga ni Traverse na halos takasan na yata ng kulay sa mukha. For the record,
Lorenzo stared at Traverse as if he is the idiotic person he ever knows.
"Nabagok ba yang ulo mo o naalog? Did you forget that I have a freaking degree
in Medicine?!" Sigaw ni Lorenzo sa kanya na ikinatalon niya. "Fucking hell!
Papatayin yata talaga ako ng taong to!" Sigaw sa isipan ni Traverse.
Nakahanap lang ng lovelife ang Boss niya kinakawawa na siya. He was known to be
cold and hot-tempered but when Lorenzo's like this he looks like a fucking child.
Dinadaan niya nalang sa biro at pagiging tanga ang lahat dahil mukhang kakainin
siya ni Lorenzo sa tuwing makakagawa siya ng pagkakamali.
He was fucking nervous that's why he forgot that Lorenzo has a degree in
Medicine. Masyadong talented ang Boss niya, bored yata sa buhay kaya pati
pagdodoktor ay pinasok nito. Hell! Lorenzo is a freaking Pilot slash Doctor slash
Businessman slash Mafia Boss!
Malamang kung walang trip ang binata ay uungusan pa nito si Jose Rizal sa dami
ng trabaho at lengguwaheng alam. Lorenzo can speak seven languages including
Italian, Tagalog, English, Russian, Mexican, Japanese and Korean.
Ganoon katalented ang taong ito pero hindi lang halata dahil mas inuuna pa nito
ang pangpapatos sa mga babaeng tila mas mabilis niyang palitan kaysa sa underwear
niya.
Paano kaya ngayon baka agad din itong magsawa sa babaeng nasa kama nito kahit
pa sabihing wala itong pinapapasok na babae sa silid nito at ang dalaga palang ang
una.
Napakainosente pa naman ng dalagang nasa kama kung masaktan man ito ni Lorenzo
baka takasan ito ng bait. Huhubadan na sana ni Lorenzo ang dalaga upang gamutin ang
mga natitira pa nitong sugat sa katawan nang makitang nakatitig rito si Traverse.
He doesn't like men stared at his property. What he owns, is only his no one
else's. At sa nakikita niyang pagtitig ni Traverse sa dalaga kahit pa wala itong
gusto dito nag-iinit ang ulo niya at tila nais niyang pugutan ng ulo si Traverse at
ipagulung-gulong ito sa labas ng Mansyon.
Walang ibang titingin sa dalaga kundi siya lang. Bawat parte ng katawan nito
ang kanya at wala ng iba. "Gago! Huwag kang tumunganga dyan! Labas!" Doon lang
nagising si Traverse nang makita niyang nag-aapoy ang mga mata ni Lorenzo.
Nanlaki ang mga mata niya at hindi pa naman nakakapagsalita ulit si Lorenzo at
patalon siyang lumabas sa silid ni Lorenzo para siyang palakang-tanga na napalundag
dahil sa kaba.
"Next time, you'll look at her. Pasasagasaan kita sa pison! This girl is only
mine!" Natigilan si Lorenzo sa kanyang tinuran. He just declared the girl as his
and he don't feel he regret it.
Kinapa niya ang dibdib baka sakaling may makapa siyang pagsisi ngunit ni
katiting ay wala. By just looking at the girl lying in his bed, everything happens
so fast he knows that he can't let the girl go.
He stared at her for awhile admiring her beauty and aura. Gusto niya ang awrang
bumabalot sa dalaga, wala itong halong kasamaan man lang.
She smells so sweet. Ito yata ang amoy na hindi hahayaan ni Lorenzong mawala sa
pang-amoy niya.
Nakapagkit na sa kanya ang amoy, awra at ang buong mukha ng dalaga hindi niya
hahayaang mabura ito sa isipan niya. That will be his own treasure buried and kept
in his mind.
"Your beauty is exquisite my doll and it seems my whole being is very fond of
you," Lorenzo muttered in her ears.
Ang dalaga naman ay tila nasa isang malalim na panaginip at habang tumatagal na
nanatili si Lorenzo sa tabi niya ay mas lalong nakampante ang buong pagkatao ng
dalaga.
Her unconscious mind and heart sighed deeply as her soul traveled into the
deepest part of her sweet dream.
Hopefully, sa tabi ng binata ay maging masaya at makaramdam ng kapanatagan ang
dalaga. Inipit ni Lorenzo ang mga nagkalat na buhok ng dalaga sa gilid ng tenga
nito.
Parang wala lang sa binata ang bangkay na nasa paanan nito habang pinagmamasdan
ang dalaga.
He's making himself comfortable with the girl he doesn't even know the name but by
looking at Lorenzo, he is so whipped.
Kinuha niya ang mga gamit ng Doktor dahil siya na mismo ang gagamot sa dalaga,
unti-unti nitong inalis ang lahat ng damit ng babae habang nagpipigil siya ng
hininga. Habang inaalis isa-isa ang damit nito si Lorenzo naman ay minememorya ang
bawat parte ng katawan ng dalaga.
Hindi niya alam ang dapat maramdaman, hindi siya nagnanasa sa dalaga at lalong
hindi siya nasiyahan sa nakikita niya. She is beautiful in his eyes but seeing
those scars and bruises in her body it makes him angry and livid.
"Shit. Who hurt you my doll?!" Madiing sigaw ni Lorenzo na kinakausap ang
walang malay na dalaga. Napahawak ang binata sa gilid ng kama at mahigpit na
hinawakan ito, nakunot ang kobre kama dahil sa ginawa ng binata.
Napapikit si Lorenzo, kalmado pa siya sa oras na ito ngunit sa loob niya tila
isang katauhan ang nabuo para magwala. Itim, berde at lila ang mga nakikita niyang
kulay mula sa iba't-ibang parte ng katawan ng dalaga may mga bakas din na parang
pinahirapan ito.
He can't watch the girl, he can't take care of her wound especially she's a
fragile like a glass.
Natatakot si Lorenzo na kapag nahawakan niya ang dalaga ay baka masugatan ito
ng kanyang magaspang na mga palad. He's not perfect, he also had flaws.
Ang lalumunan ng binata ay parang may nakabikig na malaking bato habang
nakikita niya ang mahinang katawan ng dalaga pati siya ay nanghihina rin. He
stopped believing in love but he seems learning again.
Napahawak siya sa kamay ng dalaga nang umungol ito na tila nasasaktan agad
siyang napabalik sa puwesto nito.
"Shh... shhh... my fragile doll, I will find who hurt you... I will find them
and I will burned them alive!"
*****
Hello mooncakes!
titles sa December.
po.
Karlos-P450
Jask-P470
siguradong price)
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-9
Araw at gabing binabantayan ni Lorenzo ang dalaga at himala

yatang hindi sumagi sa isipan nito ang magliwaliwan upang maging pampalipas oras
nito. Maging ang mga tauhan ni Lorenzo na hindi nakasama noon sa kanilang operasyon
ay nagtataka lalo na at walang ibang pinapapasok na tao ang binata sa silid nito
bukod sa sarili nito at si Traverse.
Puno nang kuryusidad ang mga isipan nila sa kung anong mukha at kung ano ang
nakita ni Lorenzo sa babaeng buhat-buhat nito noon papaakyat sa silid nito. Alam
din nilang maging ang Doktor na nagtatrabaho kay Lorenzo ay wala ng buhay dahil sa
pagpatay ni Lorenzo dito.
Ang atensyon nilang lahat ay nasa dalagang nasa silid ni Lorenzo at mapagsa-
hanggang ngayon ay hindi pa rin nagigising. Lorenzo's knows the girl needs rest.
Tiim-bagang ang mukha nito ilang araw na magmula nang gamutin nito ang dalaga.
He saw how the girl's fragile body battered and bruised. Hindi niya mapapatawad ang
mga gumawa nito sa dalaga.
He made sure it is his top priority. Walang makakapigil sa kanyang hanapin ang
mga ito gaya ng paghahanap niya sa mga taong pumatay at nang-alipusta sa kapatid
niya.
Ang ayaw sa lahat ay ang mga nanakit ng babae kahit pa sabihing pinaglaruan
niya lang ang iba sa kanila at hanggang sa kama lang ang nais niya kahit kailan
hindi naman niya sinaktan ang mga ito.
But, if ever someone hurt this girl lying in his bed again. Babae man o lalaki,
walang siyang palalampasin.
Maging sa sarili niya ay hindi niya alam kung bakit nagkakaganito siya pero
alam niya sa sarili niya na inaalam na niya kung ano ang damdaming ito na nais
kumawala sa kanya at nais angkinin ang dalaga mula ulo hanggang paa maging sa puso
at kaluluwa.
Kaya ilang araw na ding hindi lumalabas ng silid ang binata dahil hanggang
ngayon ay nanginginig pa din ito sa galit at tanging ang paghawak sa kamay ng
dalaga siya kumakalma.
"Bambolina, wake up... limang araw ka ng natutulog hindi ka ba nangangalay?" He
asked while his nose is buried into the girl's sweet neck. Hindi niya pa kilala ang
dalaga ngunit para sa kanya ay tila kilalang-kilala na niya ito.
Every night, Lorenzo can't sleep well because the girl is always screaming in
her sleep. Kitang-kita ni Lorenzo kung gaano ito nahihirapan sa paghinga habang
tila hinahabol ito.
Kahit na ganoon, kahit na ilang beses niyang gisingin ang dalaga ay hindi ito
nagigising.
Wala siyang magagawa kundi pabayaan itong bumawi ng lakas nito kaysa naman
tuluyan itong hindi huminga mas nakakatakot yon para sa kanya.
Eventhough, he doesn't know her name, her wants, her favorites, everything in
her and even if he doesn't confirmed what he really feels.
He believes that they were meant for each other. Ginawa ng tadhana na magkita
sila sa lugar na iyon, sa lugar kung saan una niyang nasilayan ang mukha nito, sa
lugar kung saan nagpapasalamat siya at niligtas siya ng dalaga dahil kung hindi,
hindi niya magagawa ang mas malaking misyon niya.
Iyon ay ang protektahan at pasayahin ang dalaga. Ang mga sugat at pasa sa buong
katawan ng dalaga ay nakita niya. Bilang niya din kung ilan ang lahat ng mga yon.
Tinandaan ni Lorenzo ang mga parte ng katawan ng dalaga na may pasa at sugat.
Sa mga parte ding iyon makakatikim ng kalupitan ni Lorenzo ang mga taong
nanakit sa dalaga. Habang patuloy napinagmamasdan ni Lorenzo ang dalaga mas lalong
lumalalim ang hindi niya nakikilalang damdamin rito.
He's not aware that he fall inlove with the girl. Naging mas priyoridad ni
Lorenzo ang trabaho at pagtugis sa mga may utang sa kanya kaya marahil nakalimutan
na rin niya ang salitang pagmamahal at pag-ibig.
Ngunit, heto at may nakatakdang magpaalala sa kanya ng mga bagay na iyon sa
ayaw at sa gusto niya man. Hindi makatulog ang binata hangga't hindi niya
nakikitang maayos ang dalaga dahil sa tuwing susubukan niyang pumikit o kaya naman
ay siya'y makatulog ang dalaga ay bigla na lamang iiyak at sisigaw kagaya nalang
ngayon.
Tarantang napatayo si Lorenzo mula sa kinauupuan nito at

lumapit sa dalaga. "U-wag! Sa-kit! Tamaha na!" Hindi man masyadong maintindihan ni
Lorenzo ang sinasabi nito pero nakikita niya sa galaw ng mukha nito ang sakit at
paninibugho.
Sa tuwing nakikita niyang ganito ang dalaga ay maging siya ay nasasaktan tila
winawasak ang puso niya. He wiped her tears. Patuloy ang pag-iyak ng dalaga habang
si Lorenzo ay napayuko nalang.
He's blaming himself eventhough he's not to blame. Kung sana lang nakita niya
agad at nakilala niya ang dalaga hindi magiging ganito ang kalagayan nito hindi
siya pumasang Doktor kung hindi niya alam ito.
He's a multi-talented and skilled person, he can do many jobs. Aanhin niya ang
pagiging matalino kung hindi niya magagamit ito?
And watching his girl liked this made him realized, the girl is traumatized
with what happened to her.
Sa ilang beses na binangungot ito halos lahat doon ay sinisigaw ng dalaga na huwag
siyang saktan.
He was really pissed until now. Whoever hurt his girl, they will faced hell of
consequences.
Pinakalma niya ang dalaga sapamamagitan ng pagkausap dito habang natutulog.
"Cara mia, don't worry too much. You are safe here, you are safe here with me... I
won't let anyone touch you Cara," inayos ng binata ang ilang hiblang buhok ng
dalaga.
Malalim itong napabuntung-hininga habang natutulog at sa tuwing gagawin ito ni
Lorenzo himalang kumakalma ang dalaga at bumabalik ito sa malalim na pagtulog.
Tila ito'y si Sleeping Beauty na mahimbing na natutulog ngunit hindi Prinsipe
ang nakabantay dito dahil alam ni Lorenzo sa sarili niya hindi siya isang Prinsipe
ngunit alam niya naman kung paano protektahan at pangalagaan ang taong importante
sa kanya.
"I maybe not a Prince willing to kiss you to wake up but I am a beast who will
lay his life just to protect you." He whispered in her ears and kissed her
forehead. He's one hundred percent sure to sacrifice himself to protect his girl
and make her happy.
When he first looked at her eyes, he knows all he saw was sadness. Ang
kalungkutan na yon ang nais tanggalin ni Lorenzo mula sa mga mata ng dalaga. He
caressed his woman's hair and smelled it.
Nakita na niya ang lahat sa dalaga kaya naman, siya na ang nag-aasikaso dito
lalong-lalo na sa pagpunas sa buo nitong katawan at sa pagbihis dito.
Wala siyang hinahayaang mga katulong na pumasok sa kanyang silid tanging nasa
labas lamang ang mga ito ng pintuan at doon ibinibigay sa kanya ang pagkain.
Palaging may nakahandang pagkain para sa dalaga nang sa ganoon paggising nito
ay makakain agad ito. He knows his woman were malnourished. Hindi niya hahayaang
magutom ang dalaga, lahat ng bagay na salat ito ay bibigay niya.
"You will live like a Princess cara mia, you are my Princess... what's mine is
yours but you are only mine and mine alone. Ibabaon ko ang bala nitong baril ko sa
mga taong mangangahas na kunin ka mula sa akin!" Bawat mga salitang lumalabas sa
bibig ni Lorenzo ay may kaakibat na pangako.
Wala pang salitang lumalabas sa bibig ni Lorenzo na hindi niya tinototoo.
Gagawin niya ang lahat matupad lang ito kahit sino pa ang nakaharang.
"Sleep tight cara mia, I will wait for you... take your time." Lorenzo kissed
his girl's forehead.
Ipinatong niya ang kanyang noo sa noo ng dalaga, tinitigan niya muna ang mukha
nito at minememorya bago niya masuyong hinalikan ang labi ng dalaga. Pinipigilan ni
Lorenzo ang ipasok sa loob ang dila nito dahil baka masira niya ang tulog ng
dalaga.
"Your lips taste like an apple cara mia and I love it." Bulong niya sa tenga
nito at umalis sa puwesto niya. Iiwan niya muna sandali ang dalaga upang asikasuhin
sandali ang mga naiwan niyang trabaho.
He's licking his lips while going out. Apple is his

favorite fruit and when he tasted his woman's lips. Goodness, for him it was
electrifying and addicting. Hindi yata siya magsasawang paulit-ulit iyong halikan,
napakalambot ng labi ng dalaga at napabango nito.
Natural na natural ang amoy hindi katulad ng ibang mga babae na halos naliligo
na ng pabango upang maging kaaya-aya lang pero ang dalaga kahit na wala itong
pabango ay napakabango nito.
Ang bango nito ay tila mansanas na masaray amuy-amoyin. Kahit pa seryoso si
Lorenzo dahil sa mga nangyari sa dalaga hindi pa ring mapigilang ngumiti nang
mahalikan ang dalaga.
"Well, if you are smiling like that then something good happen," pang-aasar ni
Traverse kay Lorenzo. Nakasandal ang binata sa pader malapit sa silid ni Lorenzo.
Kanina pa nito pinapanood ang kaibigan na parang timanang na nakangiti sa kawalan.
Alam ni Traverse na ang dalaga sa loob ng silid nito ang dahilan. Ilang araw na
ding nagkukulong sa silid nito si Lorenzo kasama ang dalagang natutulog at mukhang
nahuhulog na ang loob nito sa babae.
Nakakatakot lang dahil habang inoobserbahan ni Traverse ang galaw ng Boss nila
ay sa tingin niya magiging madugo ang pangyayari oras na magalaw ang dalaga ng iba.
Tumigil si Lorenzo sa paglalakad at napalingon sa matalik niyang kaibigan.
Napataas ng kilay si Lorenzo at sinamaan ito nang tingin.
"It's none of your business fucker!" Lorenzo hissed and snapped at his
bestfriend. Umakto namang tila nasasaktan ang binata at kunyaring nagdadrama.
"Awts, you are so cruel bro, dumating lang ang babae mo hindi muna ako pinapansin,"
Traverse said.
Lorenzo rolled his eyes and give Traverse a 'fuck you sign' which earned a loud
laugh from his bestfriend. "Yah, harder bro!" Anito na umuungol pa. Kung hindi lang
ito kaibigan ni Lorenzo malamang ay natumba na ito sa kinatatayuan nito.
Lorenzo grumbled like an old man and walked towards his office direction. Hindi
na niya pinansin ang kaibigan dahil baka mapikon lang siya dito at mawalan pa siya
ng mga pinagkakatiwalaang tao mahirap pa naman ngayong makahanap ng mga kaibigang
hindi ka tatraydorin.
When you found those person whom you could trust, treasure them and don't let
them feel that you didn't want them. "Sus, may love life lang nang-iiwan na,"
bulong pa nito habang nakasunod kay Lorenzo.
Mabuti nalang at iisang tao ang pinagkakatiwalaan niya sa loob ng kanyang Mafia
kung hindi baka nauna pang maging puti ang mga buhok niya kaysa sa ibang matatanda.
He's lucky, hindi siya katulad ni Hellion na may tatlong baliw na mga alalay.
Pumasok sa opisina niya si Lorenzo at agad na hinarap ang mga papeles na nasa
harapan niya upang agad siyang matapos pumasok naman sa loob si Traverse at naupo
sa upuang nasa harapan ng office table ni Lorenzo.
"Nga pala Boss, tumawag si Alerina at Silver galit daw sila sayo. You broke
your promise daw," sa sinabing iyon ni Traverse at nanlaki ang mata niya. He
promised those two girls, two human-size dolls and he forgets it.
Bago pa siya ulit makapagsalita ay dinagdagan pa ni Traverse ang sinabi niya.
"And Boss, marami akong nalaman sa babaeng nasa silid mo... I don't think
you'll gonna like it."
*****
Hello mooncakes!
titles sa December.
po.
Karlos-P450
Jask-P470
siguradong price)
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-10
"Her real name is Heronisa Blythe Sakal, she came from an

orphanage. Sanggol pa lamang ay naiwan na siya sa ampunan at doon na lumaki. Walong
taong gulang siya nang may umampon sa kanya at labin-walong taong gulang ng mamatay
ang mga umampon sa kanya,” paglalahad ni Traverse kay Lorenzo na mataman lang na
nakikinig.
Akala yata ng binata yon lang ang kanyang maririnig mula sa nakaraan ng dalaga.
Traverse then sighed and looked at his Boss slash friend. Tinignan niya muna ang
reaksyon nito at tila sinusukat kung ano ang gagawin ni Lorenzo.
“Hindi lang iyon Lorenzo, ang babaeng nasa silid mo ay napakahirap ng
pinagdaanan sa buhay. She was reportedly having dyslexia at the age of five. May
sabi-sabi rin na sa loob ng ampunan ay pinagmamalupitan ang mga batang kagaya niya
noon hindi lang ng mga kapwa nila bata pati na rin ng mga namamahala doon,” hindi
pa man nangangalahati si Traverse sa inilalahad niya kay Lorenzo ay nabali nito ang
hawak-hawak na ballpen.
Nagtagis ang bagang ng binata hindi niya lubos maisip na napasalimuot nang
kabataan ng dalagang unti-unting sinasakop ang buong espasyo ng kanyang pusong
bato.
“Hindi lang yon Boss, nang mamatay ang mga umampon sa kanya. Naiwan siya sa
anak ng mga umampon sa kanya. Our men investigated at the area of their house.
Nakausap nila ang mga dumadaan roon minsan ay naririnig nilang may pagsigaw at tila
nasasaktan,” hindi man sabihin ni Traverse kung ano ang sigaw na iyon.
Nahulaan na ni Lorenzo ang nangyari sa dalaga. Ang buong pagkatao ng binata ay
nanlamig sa iisiping inabuso ang dalagang natutulog sa silid niya. Samahan pa na
hindi nito masyadong napapabatid ang nais sabihin dahil sa karamdaman nito hindi
malayong napagsamantalahan ang dalaga.
Hindi maigalaw ni Lorenzo ang sariling katawan tila nahinto ang pag-inog ng
kanyang mundo sa iisiping hindi naging masaya ang buhay ng dalaga gayong nararapat
lamang ito dito.
“She was abuse Boss, her foster brother is a drug addict. Wala ng tao sa bahay
nila pero naroon ang bakas ng pagmamalupit nito sa babaeng natutulog sa itaas.”
Napaiwas nang tingin si Traverse kay Lorenzo.
Bigla na lamang dumilim ang mga mata ng kaibigan tila nais nitong magwala at
ilabas ang naipong galit sa loob-loob nito. Nakumpirma na ni Traverse ang nais niya
malaman sa nararamdaman ni Lorenzo para sa dalaga. He’s slowly falling in love with
the girl.
At kahit pa marahil pigilan nito ang nararamdaman ng kabigan ay wala siyang
magagawa sa bagay na iyon. Tumayo si Lorenzo sa pagkakaupo sa swivel chair nito at
dumiretso ng tingin sa labas ng napakalaking bintana na nasa opisina nito.
Pilit nitong kinakalma ang sarili ngunit tila yata sinusubukan siya ng
pagkakataon dahil sa narinig nilang pagsigaw mula sa silid ni Lorenzo. Minsan lang
narinig ni Lorenzo ang boses nito pero kilalang-kilala niya ito.
Bago pa makatakbo si Traverse ay naunahan na siya ng kaibigan. Tama nga ang
konklusyon ni Traverse, hindi na makakaahon ang kaibigan niya sa damdamin nito para
sa dalaga.
Tila asong ulol ito na nais na puntahan ang kanyang amo ngayon. Ito ang
nangyayari kay Lorenzo ni hindi niya napansin ang mga tauhang nagtataka ngunit
binabati siya. Their eyes are asking Traverse of what’s happening but the latter
shrugged and followed his Boss.
Kitang-kita kung gaano ka-aligaga si Lorenzo pati paghawak nito sa baril ay
hindi pa maayos. Pagpasok na pagpasok nito sa silid ay agad nitong itinutok sa
iba’t-ibang direksyon ang baril niya, inaalam kung may nakapasok na hindi imbitado
sa Mansyon na pagmamay-ari nito.
“BLOODY FUCK.” Mura ni Lorenzo nang makita ang isa sa mga tauhan niya na
nakapatong sa dalaga at hinahawakan ang kahit saang parte ng katawan nito.
Nagdilim ang paningin ni Lorenzo, nilapitan nito ang tauhan at agad na marahas
na hinila sa kuwelyo nito. Ibinalya niya ang lalaki kaya naman nahulog ito sasahig,
tinignan niya sandali ang dalaga na hilam ng mga luha ang mata nito.
Ang mata niyang nanlilisik kanina ay naging maamo nang

tignan ang dalaga ngunit bumalik din ito ng balingan niya ang tauhan. “How dare
you! How dare you touch what’s mine!” Traverse saw what happened and he didn’t
interfere.
Dapat lang yan sa tauhan nila, nararapat lamang ang parusang nais ni Lorenzo
para dito. At alam niyang hindi basta-basta ang parusang ipapataw sa lalaki. It was
worst that hell. Ibang-iba kapag si Lorenzo ang ginalit mo hindi ka lang niya
sasaktan dahil mararamdaman mo ito hanggang kaluluwa mo.
Babaliwin ka ng isang Lorenzo kapag ito ang nagparusa. You’ll regret that you
messed with him. Si Lorenzo ang klase ng Mafia Boss na mabait at mapaglaro kapag
iyong nakilala pero oras na gumawa ka nang hindi niya magugustuhan asahan mong
hindi ka niya titigilan hanggang hindi ka tuluyang masira ang ulo mo.
“You scared her! You dared to scare what is mine! You’ll regret it. You
certainly will.” Sigaw ng binata. Ang bawat salitang lumalabas sa bibig nito ay
kaakibat ng pangako at galit. Totohanin nito kung anuman ang sinabi nito.
“B –Boss, nagmamakaawa ako... hindi ko sinasadya, pawatad... patawad...” Halos
panawan na ito ng ulirat dahil sa klase nang tingin na ibinibigay ni Lorenzo dito.
Tingin palang ng lalaki ay tila kakainin ka na nito.
Malamig siyang tinignan ng binata nasa mata nito na wala itong pakialam sa
pagmamakaawa ng lalaki. He already told them not to enter in his bedroom. No one
defies him except ofcourse for this one.
Naghahanap talaga ito ng sakit sa ulo at tila nais nitong hindi na masikatan ng
araw.
“I don’t care.” He answered this traitor coldly. Sinakal niya ito ng mahigpit
at ilang beses na sinuntok nang sinuntok. Bawat pagsuntok ng binata dito ay
nagmamakaawa ito kulang nalang ay halikan nito si Lorenzo sa paa para mapatawad
siya nito.
Isa lang ang hiningi ni Lorenzo sa kanila ang sundin palagi ang utos niya dahil
pag nagawa nila ito, giginhawa ang buhay nila sa poder ni Lorenzo. Hindi tumigil
ang binata sa ginagawa nito, hindi pa siya titigil hindi pa hangga’t hindi ito
nalalagutan ng hininga.
The man will survive for hours but definitely he’ll end up dead later. Heronisa
saw what’s happening, she whimpered and afraid. Akala niya makakaalis na siya sa
karahasan pero heto at napapanood na naman niya.
Tinakpan niya ang kanyang mata at pilit na inaalis sa isipan ang nakita kanina.
She thought, she’s so unlucky because this is always happening to her. She
imagine herself dancing ballet again to relax herself but what happened keeps on
playing again in her mind.
“No, no, no!” She keeps this two letters muttering with her lips.
Ang makakita nang ganitong bagay ay napakatraumatic kay Heronia dahil yon mismo
ay nangyari na sa kanya.
Nanaginip siya kanina at ang panaginip na iyon ay naging totoo dahil sa taong nasa
harapan niya at binubugbog ng lalaking pamilyar na pamilyar sa kanya.
Kilala niya ito dahil ito ang lalaking iniligtas niya sa bala na tumama sa
kanya.
Traverse snapped his attention at the girl. Napamura siya at nagpabalik-balik
ang tingin sa Boss at sa dalagang nasa kama. “Fuck.” He muttered. Kailangan na
niyang patigilin si Lorenzo dahil tila naapektuhan ang dalaga sa ginagawa nito.
Mabilis niyang pinuntahan ang kaibigan at tinapik ang kaibigan sa bigla ni
Lorenzo ay muntik niya pang mabaril si Traverse. Galit nga ang binata na ultimong
paglapit nang sarili nitong kaibigan ay muntik pa nitong mabaril.
“WHAT?!” He snapped at his friend. Traverse sighed and pointed at the girl in
Lorenzo’s bed. “Stop that already, may oras para diyan pero tignan mo muna ang
babae mo,” mahinahong paalam ni Traverse sa kaibigan ni hindi na nito pinansin ang
muntik nang magawa ni Lorenzo sa kanya.
Alam niyang nabigla si Lorenzo dahil sa bugso ng damdamin

nito. Galit si Lorenzo at alam niyang nagiging ganito ang kaibigan minsan dahil sa
galit nito. Hindi nakokontrol ni Lorenzo ang sarili kapag galit ito at nakakagawa
ito ng hindi kaaya-ayang pangyayari kaya naman agad na pinipigilan ito ni Traverse
oras na pakiramdam nito na sumusobra na si Lorenzo.
Nawawala minsan sa sarili ang binata at nagwawala na ito na kahit na siya mismo
na kaibigan nito ay hindi na napipigilan ang binata. Tanging si Hellion at
Alejandro lamang ang nakakapigil dito.
Agad na tinignan ng binata ang sinasabi ni Traverse at napamura sa nakita. Ang
awra ng binata ay unti-unting bumalik sa normal nitong anyo. “Bloody fuck.”
Malutong nitong mura nang makitang nakasiksik sa headboard ng kama ang dalaga at
takot na takot na tinabunan ang mga mata.
Nanginginig din ito at hindi man nakita ni Lorenzo ang mga napakagandang mata
ng dalaga, nakakasiguro siyang umiiyak ito. Tumigil ang binata at nangangamba para
inakto ng dalaga bilang may karanasan sa medisina alam niyang trauma ang
pinanggagalingan ng reaksyon nito.
Nakalimutan niya din ang kapansanan ng dalaga na siyang dapat ipangamba dahil
baka hindi sila lubusang magkaintindihan. Kaya pala noong una silang magkita ay
kimi ang pagsasalita at halatang nagdadalawang-isip sa sasabihin.
“L –Let me handle this and go, comfort your woman,” si Traverse na mismo ang
nagdesisyon para kay Lorenzo dahil tila hindi ito makagalaw sa puwesto nito at
kinakabahan pa sa kung anong gagawin. Traverse concluded, naging ibang tao ang
kaibigan niya dahil lamang sa dalaga.
Kaunting iyak lang yata ng dalaga ay luluhod na ang binata para lamang tumigil
ang babae. Isali pa na parang aligaga na ito sa gagawin kung paano icocomfort ang
dalaga dahil sa nararamdaman nitong takot ngayon.
“Don’t worry, mahahawakan mo ang gagong ito ulit. Just calm your woman first.”
Bulong pa nit okay Lorenzo at kinuwelyuhan ang walang kuwenta nilang tauhan at
hinila itong duguan papalabas ng silid ni Lorenzo.
Traverse thinks the two needs to be alone. Kailangan na pakalmahin ni Lorenzo
ang dalaga at siya naman kailangan niya munang pahirapan ang panagahas para
makapagfocus ang binata sa pagpapakalma sa dalaga.
When the door was close, Heronisa looked into it. Akala ng dalaga ay tanging
siya na lang ang naiwan sa silid hindi niya alintana na nasa loob pa si Lorenzo at
pinagmamasdan ang mga magagandang niyang mata.
Pakiramdam ni Lorenzo ay hinihigop ng mga mata ni Heronisa ang atensyon niya,
hindi mapiglan ng binata ang mamangha at mapasinghap dahilan para mapalingon sa
kanya ang dalaga. Nanlaki ang mata ni Heronisa at agad na napayuko.
She thought, no one is in here. Nagkamali siya dahil na rito ang binata sa
silid. She’s scared but it didn’t stopped her from admiring the man infront of her.
Noong una nilang pagkikita ay namangha na siya rito pero ngayon mas lalo lang
niyang hinangaan ang lalaki.
Alam niyang hindi dapat siya mainvolve sa mga ganitong tao dahil kapahamakan
lang ang dala nito sa kanya. Pagod na siyang paulit-ulit na masaktan ng ibang tao
kaya naman nang mabaril siya ay ipinangako niyang huwag ibaba ang harang sa pagitan
niya at ng ibang tao lalong-lalo pa sa mga estranghero.
Lorenzo saw her hesitation when he attempted to step and came to her. Wala na
ang bahid nang itim na awra sa binata kanina at tila ibang tao na ang kaharap ng
babae. Nagkamot nalang ng batok ang binata at ngumiti ito nang pilit.
“So, how are you my little doll?”
*****
Hello mooncakes! Sorry ngayon lang nakapag-update kahapon lang kasi nalibing ang
Lola ko.
titles sa December.
po.
Karlos-P450
Jask-P470
siguradong price)
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-11
Hindi alam ni Heronisa kung paano sasagutin ang binata na

hindi ipinapahiya ang sarili dahil sa kapansanan niya. She wanted to answer him but
she’s afraid that the man might laughed at her.
Tinignan niya lang ang binata at yumuko. Lorenzo sighed, he knows, he knows his
woman is very aloof. Kailangan niyang mag open-up dito lalo pa at napakamahiyain
nito at marahil nahihiya dahil sa kapansan nito.
“Baby doll, answer me okay? Don’t worry, I won’t laughed at you. I understand
your situation.” Sinsero niyang pakiusap sa dalaga habang dahan-dahang lumalapit
dito nang hindi napapansin ni Heronisa dahil nakayuko ito.
Natatakot si Heronisa, natatakot dahil isa na namang lalaki ang nasa harapan
niya at maaring gawan na naman siya ng masama.
“I won’t hurt you. I promise I won’t. I will die if I hurt you,” puno ng
pangakong sabi ni Lorenzo sa dalaga nasa tabi siya ng kama nito at lumuhod dito
upang ipakita sa dalaga na totoo ang sinasabi niya at hindi siya nagbibiro.
Kailanman hindi siya lumuhod kahit na kanino, ito pa lang. He wanted to touched
his woman but he still can’t. Ayaw niyang sirain ang tiwala ng dalaga sa kanya.
Alam ng dalaga na nasa tabi niya ang binata hindi siya makatingin dito, ramdam niya
pa rin ang takot mula pa kanina.
Gusto niyang tumakbo pero ang katawan niya tila napakabigat at parang pagod na
pagod siya kahit hindi niya alam kung ilang araw siyang nakatulog. She’s one
hundred percent sure, she sleeps for days or weeks perhaps.
Napakagat ng labi si Heronisa nais niyang sumagot at magtanong pero maraming
damdaming namumutawi sa kanyang isipan nang dahil lang sa kanyang kapansanan.
Lorenzo surely realized that the woman was embarrassed to speak.
Nahihiya itong magsalita lalo pa at alam niya ang kalagayan nito. Hindi niya
mapigilang maawa rito ngunit naroon din ang bagay na nagsasabing hindi dapat dahil
may nag-uudyok sa kanyang ayaw ng dalagang kaawaan siya.
“I –I won’t judged you. I swear, I won’t that’s the last thing I’ll do.”
Lorenzo said almost begging. He wanted to hear her voice. He wanted to listened
into her stories. Ngunit hindi magiging madali iyon kailangan pa ni Lorenzo nang
oras para mapalagay ang loob ng dalaga sa kanya.
Heronisa hesitated to answer. “I –I...” Tanging yon lamang ang lumabas sa bibig
nito. Bumuntung-hininga si Lorenzo atleast kahit kaunti nagsalita ito.
Kung mamarapatin ng dalaga nais ng binata na oras-oras na makinig sa boses nito
tila isang musikang napakaganda ang boses ni Heronisa.
Nais man niyang hagkan at yakapin ang dalaga ay hindi maari, hindi hangga’t
hindi ito nagtitiwala sa kanya. “Go on baby doll, mag-aantay ako...” Nakangiting
wika ng binata sa dalaga.
Fucking hell! Kung nakikita lang ni Traverse ang kaibigan ngayon malamang
magpapakain iyon dahil kahit kailan ay hindi nakiusap si Lorenzo sa ibang tao kay
Heronisa pa lamang.
Sanay ang binatang sinusunod at kailangang masunod, wala itong pinaniniwalaan
kahit pa mga tinuturing nitong kapatid pagdating sa sariling desisyon ganoon si
Lorenzo. Naglakas-loob ang binata hawakan ang kamay ni Heronisa.
Napatalon ang dalaga sa ginawa nito. Lorenzo back-down and became silent.
Pinanood niya muna ang dalaga sandali nais niyang masanay ito sa presensiya niya
dahil mula ngayon hinding-hindi na niya papakawalan pa ang dalaga.
He will make her happy. The girl is his savior. Hindi lang ang buhay nito at
sinagip ng dalaga dahil maging ang pagkakataon mamuhay ng mag-isa ay sinagip ng
dalaga. Noon, akala niya tuluyan na siyang makukulong at mamuhay sa madilim ngunit
nang dumating ang dalaga nagbago ang pananaw niya sa bagay na iyon.
Mabubuhay siya, mamumuhay siyang kasama ang dalaga.

Poprotektahan niya ito maging buhay pa ang kapalit niya.
“Huwag kang matakot pangako kung nakita mo man ang kapangahasan ko kanina kahit
kailan ay hindi ko magagawa yon. Paano ko gagawin sayo yon kung napakalaki ng utang
na loob ko sayo dahil sa pagligtas mo sa akin?” Nais ni Lorenzo na mapagkit sa
dalaga ang sinasabi niya kahit pa alam niyang sa kalagayan nito ay napakahina
nitong magproseso ng mga bagay-bagay.
Nakita ng binata ang hesitasyon sa mata ni Heronisa ngunit naroon din ang isang
bagay na nais niyang makita mula sa mga mata nito. Iyon ay ang pagsubok sa isang
bagay, pagsubok na pagkatiwalaan siya nito.
“W –wel um ay?” Kiming sagot ng dalaga. Nakayuko ito habang nagsasalita ngunit
sa gilid ng mga mata nito tinitignan niya kung anong gagawin ng binata sa sinabi
niya o matatawa ba ito sa tatlong salitang yon.
Heronisa knows because of her disability pati ang pagsasalita niya ay
naapektuhan. Hinanap niya sa mata ni Lorenzo ang panghuhusga ngunit wala, wala
siyang nakita kundi pagkaproud.
Yes, Lorenzo was proud when he heard his woman speak. “You are here at my house
baby doll, you will live here for the rest of your life.” Seryosong sagot ng binata
sa dalaga na nangunot ang noo dahil sa sinabi nito.
Hindi niya alam kung ano ang sinasabi nito dahil matagal niyang maintindihan
ang mga bagay-bagay sa paligid niya.
“And baby, it’s ‘where am I here’ okay? Hindi naman yon mali.” Nakangiting
pagtatama ng binata sa dalaga. Hindi siya mapapagod na itama ang mga salitang
lumalabas sa bibig nito at hinding-hindi siya mabobore sa presensiya nito.
Yuyuko sanang muli ang dalaga pero agad na itinaas ni Lorenzo ang baba ng
dalaga. “Don’t ever be ashamed of your situation baby doll, I’m proud of you. I’ll
help you. Gagawin ko ang lahat para makapagsalita ka ng maayos.” Lorenzo said while
staring at his girl’s eyes.
Heronisa bite her lips and nodded at Lorenzo. Ramdam niyang kahit nakita niya
ang pagiging bayolente ni Lorenzo ay naroon pa rin sa dibdib niya ang isang bagay
na nagsasabing pagkatiwalaan ang lalaki gaya noong una niya itong nakita.
“T –tenk yu,” nauutal na sagot ng dalaga. Sana nga, sana ay gumaling siya.
Ginulo ni Lorenzo ang kanyang buhok. “No problem baby doll and it’s ‘Thank you’
okay? Hindi ako magsasawang itama ka kahit na anong mangyari. Trust me baby, trust
me with this one.” Sinserong ani ng binata sa dalaga.
Alam ni Heronisa kung ano ang nais na ipinaiintindi sa kanya ni Lorenzo at wala
siyang kontra sa sinasabi nito dahil ang salita ng binata ang panghahawakan niya.
Kahit kailan ay hindi siya nagtiwala sa ibang tao maliban na lamang sa mga
kinagisnan niyang magulang pero sa binata tila bawat sinasabi nito ay pumapagkit sa
isipan ng dalaga niyang manatili itong ganito.
Nais ng dalaga na manatili ang ganitong pakiramdam sa binata nang sa ganoon ay
hindi mawala ang pagtitiwala niya rito. Gusto ng binatang magkaroon ng kumpiyansa
sa sarili ang dalaga, hindi siya titigil upang makamit ito ni Heronisa.
He’s a part-time Doctor slash Mafia for Christ sake! He will help her. He will.
At hindi niya hahayaan ang iba na kutyain ang dalaga habang nabubuhay siya. Ang
dalaga lamang ang pinakaimportanteng tao sa buhay niya.
“Anhu nanyare sya –” tumigil sandali ang dalaga sa sanang pagsasalita dahil
tila iniisip pa nito ang sasabihin. Binigyan ni Lorenzo ng nanghihikayat na ngiti
ang dalaga upang ipagpatuloy nito ang nais na sabihin. May kaunting kaba, may
kaunting hiya ngunit naroon ang pagpursige dahil sa ngiti ni Lorenzo.
“—lakiki kalina?” Heronisa continued her words. Nang maintindihan ni Lorenzo
ang nais nitong sabihin ay natigilan ang binata at bumuntung-hininga. Hindi niya
kailangang magsinungaling sa dalaga ngayon nasa poder niya ito.
Walang lugar ang pagsisinungaling lalo pa at wala itong

tiwala sa ibang tao dahil sa nangyaro dito. “Heronisa.” Natitigilang napatingin ang
babae sa binata. Paano nito nalaman ang pangalan niya gayong wala siyang sinasabi
dito?
“Alam ko ang pangalan mo. Ang buo mong pangalan ay Heronisa Blythe Sakal. You
see, isa akong masamang tao sa paningin ng iba. I am a Mafia Boss. Alam mo ba kung
ano ang Mafia Boss?” Ipapaintindi ito ni Lorenzo sa dalaga sa pinakasimpleng mga
salita.
He won’t keep a secret to her.
Matakot man ito sa kanya pero hindi niya ito pakakawalan, iyon ang nais niya,
iyon ang nais ng puso at isipan niya. He sighed deeply.
“Ang Mafia Boss ay ang taong namumuno sa isang organisasyon na gumagawa ng
masasama at pumapatay ng mga tao,” naputol ang pagsasalita ni Lorenzo nang makita
niyang napalayo ang dalaga sa kanya ngunit hinayaan niya ito dahil walang maganda
sa sasabihin niya.
“We sell drugs, guns, ammos and every illegal thing but, we don’t do human-
trafficking it’s against my principle. Yes, we kill. Only for those who mess with
us, those who wants us dead, people who betrayed us and our rivals.” Napalunok si
Heronisa habang naririnig niyang nagpapaliwanag si Lorenzo tila nais na nitong
tumakbo.
Hindi niya inakalang mas malala pa pala ang napasukan niya. Isang pangyayari
lang yon pero tila yata hinihila siya sa mga delikadong mga sitwasyon. “E –elis na
ko!” Biglang sabi nito at nagpapanic na umalis sa kama.
Nagulat si Lorenzo mas malala yatang trauma ang naranasan ng dalaga at mas lalo
pang nakaramdam ito ng takot dahil sa sinabi niya.
Mabilis na dinaluhan ni Lorenzo ang dalaga dahil muntik na itong matumba at
gumulong sa baba ng kama ngunit nabitwan niya ito dahil nagpupumiglas ang dalaga.
“Elis na ko! Elis na ko!” Kahit mali pa ang pagkakabigkas ng dalaga sa sinasabi
nito. Lorenzo can understand it properly.
Tila may connection ang dalawa na kahit pa mali ang sabihin ng isa,
maiintindihan at maiintindihan pa din ito ng isa. Lorenzo heard it loud and clear,
his woman wanted to leave because she’s afraid.
Sa iisiping iyon, natakot si Lorenzo. Ang dalaga ay hindi aalis sa poder niya,
hindi kailanman. Heronisa bite Lorenzo’s arms. Nagulat ang binata dahil dito at
nabitawan ang dalaga. Napaigik ang dalaga ngunit hindi naman ito nasaktan.
“Fuck!” Mura ni Lorenzo at nilapitang ang dalaga. Inasikaso niya agad ito at
hinanap kung may parte ba ng katawan nito ang nasaktan. He pulled his hair because
of the frustration.
“Please, please baby doll, I am a bad but it doesn’t mean I’ll hurt you.
Nangako ako hindi ba? Hinding-hindi ka masasaktan habang nasa poder ko. Mauuna kong
masasaktan ang sarili ko kapag nangyari yon sayo,” hindi na alam ni Lorenzo kung
ano pa ang paliwanag na dapat niyang sabihin.
He didn’t want his woman to leave.
Nope, he won’t allow her. Napapikit ng mata si Heronisa, pinipigilan ang kahit
na anong luha na mahuhulog sa kanyang mga mata. Nanginginig ang dalaga, halu-halong
emosyon ang nararamdaman niya.
Ayaw niyang sumugal dahil nang makailang beses siyang sumugal, siya’y nabigo at
sinaktan. She can’t say clearly what’s on her mind because of her disability.
Habang pinapanood ang lalaki sa harapan niya, hindi niya alam kung ano ang isasagot
rito.
Ayaw na niyang makakita ng karahasan at ayaw na niyang maranasan ito pero
habang tinititigan niya ang mga mata ni Lorenzo naroon ang kasiguraduhan at narito
sa puso niya ang kung anumang pakiramdam na hindi niya pa naramdaman sa buong buhay
niya.
Pandaliang namayani ang katahimikan bago nagsalita ang dalaga na ikinakabog ng
puso ni Lorenzo.
“Yu plamish?”
*****
Hello mooncakes! Babawi ako sa inyo sa pag-uupdate but please, comment po yong
hindi lang 'update please' yong reaksyon niyo po sa Chapter na ito ang nais kong
mabasa. Thank you.
titles sa December.
po.
Karlos-P450
Jask-P470
siguradong price)
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-12
Inilibot ni Heronisa ang mga mata sa silid kung nasaan

siya. Ito ang pinakamalaki at pinakamagandang silid na nakita niya sa buong buhay
niya ni minsan ay hindi pa siya nakakakita nito ngayon palang.
Nag-uusap sila ng binata kanina sa sinabi niya, hindi man siya sigurado sa
ginagawa ay sumugal pa din siya. Ipinakilala din ng binata ang sarili nito kanina
at ilang ulit itong minimemorya ang pangalan ng binata.
Lorenzo, his name is Lorenzo and she could even write it on a paper so,
Heronisa could spell and pronounce it properly. Lorenzo Giovanni Dizionario. Ito
ang pangalan ng binata na hanggang sa mga oras na ito tanging ang pangalang Lorenzo
lamang ang natatandaan ng dalaga.
Her disability says it all. She can’t process it all at once. Heronisa needs
guidance. Ang katulad niyang espesyal ay palaging may kaakibat na mga taong dapat
niyang pagkatiwalaan.
Kumakain ang dalaga ng agahang dala ni Lorenzo sa kanya nang tumunog ang
kanyang tiyan indikasyon na gutom na ito.
Nahihiya pa itong napatingin kay Lorenzo na siya namang ikanatawa ng binata.
Nasa harapan niya si Lorenzo ngunit nakaupo ito sa maliit na sala na nasa loob ng
silid na ito at panay ang nakaw nito nang tingin sa dalaga kapag hindi ito
nakatingin sa kanya para silang mga teenager na nagnanakawan ng tingin.
Bawat galaw ni Heronisa ay pinapansin ni Lorenzo habang nakatingin sa laptop
nito at sa ilang dokumentong kinuha niya mula sa opisina upang bantayan ang dalaga
dahil baka may mangyari na namang masama dito.
Siya na mismo ang nagbantay dahil bigla itong nawalan ng tiwala sa mga tauhan.
Ang lalaking pumasok dito kanina ay nasa kamay pa din ni Traverse. Lorenzo will
handle that later for now, he needs to guard his baby doll.
Kumakain ng sandwich si Heronisa nang biglang mapadako ang mga mata nito kay
Lorenzo na siyang nakatingin din pala sa kanya. Nagtama ang kanilang mga mata.
Heronisa was fascinated by Lorenzo’s eyes.
Hindi siya magsasawang tignan ito dahil tila dinadala siya nito sa isang
kalmadong gubat at doon ay nakakaramdam siya ng ginhawa. Tila parehong magnanakaw
ang dalawa na nagnanakawan nang mga tingin kung sanang may pulis sa harapan nila
siguradong nakakulong na ang dalawa.
Katulad ni Heronisa, si Lorenzo din ay napadpad sa ibang mundo na ang dalaga
ang kasama. They were daydreaming on their own. Kung hindi pa marahil nakagat ng
dalaga ang dila ay marahil hindi nito matatapos ang pagkain.
“A –alay.” Mahina nitong bulong. But, Lorenzo heard it. Wala pang isang segundo
ay nasa harapan na nito ang binata at agad siyang kinumusta. “Are you okay baby
doll? Saan ang masakit? Kailangan ba kitang gamutin ulit?” Dear Lord, napaka-oa ni
Lorenzo.
Nakagat lang naman ng dalaga ang dila nito, akala yata nito naaksidente na ang
dalaga at malala na ang kalagayan. If someone would be here and he knows Lorenzo,
it’s one hundred percent sure that someone will roll his eyes.
Puno pa nang pag-alala ang mukha nito habang chinicheck ang dila ng dalaga
gayong kumakain pa ito. Napangiti ang dalaga sa sarili ngayon lang siya nakaramdam
ng kasiyahan dahil may taong nag-aalala sa kanya sa simpleng bagay na nagawa niya.
Heronisa answered Lorenzo with a two thumbs-up. Natigilan ang binata pagkatapos
ay natawa ng malakas. Biruin mo ngayon lang hindi nagalit ang binata sa pagsagot sa
kanya nang senyas ng ibang tao samantalang ni pagtango lang ng mga tauhan niya ay
kumukulo na ang dugo ni Lorenzo.
Ngumunguya ng pagkain dalaga habang pinapanood na humahalakhak ang binata.
Sapo nito ang tiyan at tila talagang tuwang-tuwa sa nangyayari. “Gracious baby
doll! Ngayon lang ako tumawa ng ganito ka lakas!” Anito sa dalaga.
Yes, ito yata ang unang pagkakataon sa matagal na panahon na tumawa nang
malakas ang binata. This is the first time since he was left alone by his love
ones. Dahil sa dalaga ay nagkaroon bigla ng buhay ang madilim niyang mundo.
And if Heronisa will be the light into his dark World, he

won’t give his enemies the chance to let his baby Princess hurt. “I –I ken’t tok
wel,” buntung-hininga ni Heronisa nais nitong sumagot at makipag-usap sa binata
ngunit ang isip nito ay tila lumilipad sa alapaap at walang mahagilap.
Itinabi ng dalaga ang tray nang pagkain. “I know baby doll and I will do
everything so, we can communicate well. Pangako, gagawin ko ang lahat mapasaya ka
lang. This is the payment for saving me and for making me happy but please, please,
don’t ever leave me.” Lorenzo pleads as he promise something for Heronisa.
Ang ibig sabihin ni Lorenzo na kabayaran ay kabayaran sa pagsagip sa buhay nito
kundi pati na rin sa buhay na nag-iisa at malungkot sa hinaharap. Heronisa was
confused. Alam niyang hindi siya magtatagal dito dahil estranghero ang binata at
hindi siya nito kilalang lubusan.
“Way?” Tila mababaliw sa kakaisip ang dalaga sa ibig sabihin ng binata. Wala
siyang masyadong alam sa buhay dahil ilang taon din siyang nakulong sa loob ng
dating nilang bahay kasama na roon ang pananakit nang Kuya niya.
Bumuntung-hininga ang binata kahit iisang salita lang ang sabihin ng dalaga ay
alam na alam niya kaagad ang ibig sabihin nito base pa lamang sa reaksyon ng
dalaga.
“I want you here. This is your home now. What’s mine is yours. The first time I
saw you I felt something from you. This is not love yet, it’s too early for me to
say those three words but I know it will happen and I don’t want you out of my
sight.” Prangkang turan ng binata.
Ayaw ni Lorenzong pinapalagpas ang pagkakataon kung pwede niyang sabihin ngayon
ang nais niyang sabihin ay gagawin niya.
Ayaw niyang nagpapasakalye at nais niyang malaman agad ng dalaga ang nais niya
rito. Ginapgap ni Lorenzo ang palad ng dalaga habang nakaluhod siya sa harapan
nito.
Malamig ang kamay ng dalaga dahil sa kaba nito ngunit alam niya kung ano ang
nais sabihin ni Lorenzo.
Nakita niya ang mga kaeskwela noon na may mga hinahangaang lalaki at ang iba pa ay
mga nobyo nila at hindi siya mangmang sa bagay na yon.
Mahirap nga sa kanya ang magproseso ng mga bagay-bagay ngunit pagdating sa
pakiramdam nang isang tao alam niya kung sinsero o nagsisinungaling sila. “I –I.”
Walang ibang masabi ang dalaga, hindi niya alam kung anong sasabihin.
Nag-aalala ang dalaga dahil maari siyang balikan ng kapatid niya at maaring
saktan ang taong nasa harapan niya. Unti-unti pa lang siyang nagtitiwala at sa
taong nasa harapan niya ginagawa ito.
Ang hindi alam ng dalaga mas delikado ang taong nasa harapan niya pero wala
siyang dapat ipag-alala dahil si Lorenzo hindi man aminin ay alam niya sa sarili
niya na umiibig siya sa dalaga.
Magwawala ang binata oras na masaktan at mawala sa tabi niya ang dalaga. That’s
for sure. Natitigan palang ng binata ang mga mata ng dalaga ay hulog na hulog na
ito at hindi na makakaahon pa.
He doesn’t want to scare the girl that’s why he told her that he felt something
to Heronisa. Maaga pa para sabihin yon gayong kinukuha niya pa ang tiwala ng
dalaga.
Sa mga katulad nito na pinagkaitan ng kasiyahan at pinagmalupitan ng mga
walangyang tao, isa sa pinakamahirap na gawin nila ay ang magtiwala.
“Shhh... baby doll, let me handle everything for you I promise... I promise, you
will never get hurt again.” Lorenzo wants to make his girl believe in whatever he’s
saying.
Wala siyang rason para hindi tuparin ang mga pangako niya sa dalaga lalo pa at
ang kaligayahan nito ang pinag-uusapan.
Kung iisipin maaring niyang tulungan ang dalaga sa ibang paraan at magkaroon ng
utang na loob dito ngunit iba ang sinasabi ng kanyang puso, iba ang nais ipahiwatig
ng puso ni Lorenzo.
He claimed the girl as his, he wouldn’t allow anyone to claim her.
Magkakamatayan muna bago mangyari yon. Kahit kailan ay hindi naging ganito ka-
overprotective ang lalaki sa kahit na sinong babae kay Heronisa pa lamang sigurado
ang binata sa nararamdaman at siguradong-sigurado siya na si Heronisa na ang huling
babae para sa kanya.
Noon, hindi naniniwala si Lorenzo na nagkagusto at umibig ang mga kapatid niya
sa mga inosenteng babae lalo pa at kabaliktaran ng mga ugali ng mga ito ang ugali
ng mga kapatid niya.
Now, he realized that in order for a ruthless man to be controlled they need an
innocent angel willing to ease the darkness coating their heartless hearts.
Nakakatawang isipin na kailangan ng isang malupit na tao nang inosenteng babae
upang maging balanse ang isa’t-isa. “As I’ve told you awhile ago baby doll, I felt
something to you. Nais kong mas lumalim pa ang nararamdaman ko sayo nais kong hindi
na makaahon doon para lamang maprotektahan kita kahit pa ibuwis ko ang aking
buhay.” Indeed, Lorenzo doesn’t only want Heronisa’s but she also wants everything
in her.
They stared at each other’s eyes while Lorenzo’s holding his girl’s hand. He
wanted to feel her warm. Nakakaaya ang mainit na balat ng dalagang siyang
nagpapakalma kay Lorenzo kung hindi lang dahil sa dalaga baka nakagawa na siya ng
malaking pagkakamali sa harapan nito.
Marahil, makikita ng dalaga ang pagiging halimaw niya ngunit hindi ngayon,
hindi muna lalo pa at wala yatang bagay na hindi kinakatakutan ang dalaga. Tila
itinago ang dalaga sa isang baul at ngayon lamang nakalabas doon.
Wala itong masyadong alam sa buhay, nasanay ang dalaga sa loob ng bahay nila
noon na walang ibang naririnig kundi ang sigaw at pananakit nang kapatid.
Sanay siya roon ngunit ang sakit sa mga salita nito ay hanggang ngayon ay
narito pa din sa puso at isipan niya at paulit-ulit na nagrereplay.
Naroon ang pagduda sa dalaga pero habang nandito siya kay Lorenzo kailangan
niyang ipagkatiwala dito ang buhay niya kahit wala siyang kasiguraduhan kung tama
ang gagawin niya mas mabuti na yon kaysa pagpagala-gala siya sa lansangan.
Magiging mas delikado sa kanya ang sitwasyong yon lalo pa at nasa paligid lang
ang kapatid niya at nag-aantay na kunin at saktan siyang muli hindi malayong
mangyari yon kaya mas pipiliin ng dalaga ang manatili dito.
Atleast, dito delikado man ang mga tao alam niyang may magpoprotekta sa kanya
at handang ibuwis ang buhay niya para lamang mailigtas siya at mabuhay...
*******
Hello mooncakes! I am from General Santos City -a Mindanaoan and We, the admins of
Selenereese Stories and yours trully will be launching a program in which will be
donating water/tents/relief goods for our brothers and sisters in Mindanao
(especially in Makilala and Tulunan, North Cotabato) who were affected by the non-
stop earthquakes. Kung sinuman po ang willing magdonate just send any of this
amount (P200, P500 or P1000) at my savings account (Account Name: ROMARIE DAWN
PELOMIDA Account No. 010760054878) Sisiguraduhin po naming makakarating ang mga
itutulong niyo. Maraming salamat! God Bless and pray for Mindanao
🙏🏻
Note: Ang mga mambabasa na magdodonate ay ilalagay ang buong pangalan sa
acknowledgement page ng self-published books ko (Leon, Vixen and Vincent's books)
P.S. Hanggang Nov. 18 lang po ito. Hopefully, maraming tumulong. WE WILL ASSURE
YOU IPAPARATING NAMIN ANG MGA TULONG NIYO. MARAMING SALAMAT!
"Those who bless others will be abundantly blessed themselves, those who help
others are helped."
Another Note:
Kapag marami-rami po ang nagdonate. Mag-uupdate ako ng 10 Chapters ng Lorenzo's
Redemption
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-13
"Are you okay Boss?” Traverse asked Lorenzo while staring

at the door were Heronisa is sleeping. Pagkatapos niyang pakainin ang dalaga nang
hapunan, pinainom ito ng gamot at pinatulog agad siyang lumabas ng silid.
Alam niyang nag-aantay si Traverse sa kanya sa labas ng pintuan dahil
aasikasuhin na nila ang walangyang pumasok sa kanyang kuwarto at sinubukang hawakan
ang kanyang pagmamay-ari.
“I’m good,” sagot ni Lorenzo sa kanyang kaibigan at kanang-kamay. Duguan ang
damit ng binata ngunit alam ni Lorenzo hindi iyon kay Traverse kundi sa taong nasa
kuwarto sa ilalim nanggaling ito.
“Did you do your job well?” Lorenzo asked his friend. Traverse grinned and
nodded. “You’ll gonna love what I’ve done to him Boss,” proud na wika nito kay
Lorenzo na na animo’y magkakaroon ng medalya dahil sa ginawa niya.
Muli munang tinapunan ni Lorenzo ng tingin ang silid bago nag-umpisang naglakad
papunta sa kinaroroonan ng walangya. Lorenzo’s knows Traverse will do his job.
Masaya ang kanyang kaibigan kapag nakakahawak ng mga walang kuwentang tao lalo
na at papahirapan nito.
Sa kanilang dalawa, pangalawa lamang si Traverse sa pagiging psychopath dahil
ang nagmamay-ari ng titulong una ay si Lorenzo.
“Ang tigas ng gago Boss, mukhang mag-eenjoy ka sa pagpaparusa sa kanya,”
Traverse then added while puffing his cigar. Nakasunod siya kay Lorenzo habang
naglalakad papunta sa basement nila.
Boss ang tawag ni Traverse sa binata kapag nasa pormal na silang pagtatrabaho.
He wanted to call Lorenzo as Boss for everyone to know that he respects his
superior. Traverse offered Lorenzo a cigarette which the man accepted.
Sinindihan iyon ni Traverse gamit ang lighter niya. Ngayon, dalawa na silang
nagpapausok sa dinadaanan nila habang ang mga tauhan nilang nakakasalubong ay
yumuko lang.
Naninigarilyo si Lorenzo upang maibsan ang iniisip niya, hindi niya magawa ito
kanina dahil nasa harapan siya ng dalaga at ayaw niyang magkaroon nang pangit na
impresyon dito.
Napakainosente ng dalaga upang bahiran niya ng maduduming gawain nila.
Ipinangako niyang hindi mababahiran ng dugo ang kamay ng dalaga, hindi ito
makakakita nang karahasan at pagtatalo. He wanted her to remained clean and
innocent because Heronisa is his redemption.
Ito ang kabaliktaran niya na nais niyang manatiling puro upang pangbalanse sa
pagkatao niyang napakadilim at napakamakasalanan.
Kahit saan man sila dalhin nang paglalakbay na ito hindi niya hahayaang may dugong
dadanak sa kamay ng dalaga.
Tama na ang nangyari noon dito, tama na ang disabilidad nito ang naging hadlang
upang magkaroon ito ng normal na pamumuhay. Habang iniisip ang disabilidad ng
dalaga, Lorenzo mentally take note that he needs a therapist and psychologist for
his girl.
Hindi man ito tuluyang gumaling atleast kahit kaunti ay gumaling ito. Wala
siyang masyadong alam pagdating sa espesyalidad na iyon pero may mga kilala siyang
Doktor para sa kalagayan ng dalaga.
“Boss,” tila namulat si Lorenzo sa pagkakatulod ng makailang ulit siyang
tawagin ni Traverse.
Narito na pala sila sa harapan ng basement at tila pati ang buong silid ay sabik na
sabik sa pagdating ng isang Lorenzo Giovanni Dizionario parang nagsasabi ito nang
‘Maligayang Pagbabalik, sana ay gamitin mo ako ng mabuti’ nakakapangilabot ang
awrang nakabalot sa basement na tila ba halos lahat ng kaluluwang naging biktima
nito ay nakakulong dito.
Marahil kaya natatakot ang mga tauhan ni Lorenzo dito dahil na rin sa mga
naging biktima nang kanilang Boss na siyang nakakulong sa silid na ito.
“Tignan natin kung maganda ang ginawa mo Traverse,” nakangising sabi pa ni
Lorenzo sa kanyang kanang-kamay. Napayakap sa mga sarili nila ang mga tauhan ni
Lorenzo nang makita nila ang ngisi at malamig na mata ng kanilang Boss.
Hindi man sila ang paglalaruan ngayon pero habang naiisip

nila ang gagawin ni Lorenzo sa dating kasamahan tila nasusuka sila at dasal na sana
ay hindi sila bangungutin sa tuwing makakatulog sila.
Di bale na ang bangungutin, huwag lamang mapunta sa sitwasyon ng dati nilang
kasamahan. Napakabobo nito at hindi sinunod ang isang simpleng utos lamang.
“You’ll gonna love it bro, pero bago mo husgahan ang trabaho ko sasabihin ko
muna sayo na ang taong yan natin ang siyang naging dahilan kaya tayo natunton ng
isa sa kalaban natin. He is their informant and that fucker almost leads you and
your woman to death.” Traverse spat.
Mabilis gumalaw si Traverse lalo na kapag ganito ang usapan lahat ng mga nais
niyang malaman ay kaya niyang makuha sa ilang oras lamang.
That’s why, he is Lorenzo’s right-hand man because he never fails to amazed his
Boss. Lorenzo gritted his teeth.
Naikuyom ng binata ang mga kamao at sinuntok ang pintuan ng basement. Nagkaroon ng
malaking butas dito at ang mga tao sa loob ay napatalon sa gulat hindi man lang
nag-aksaya ng oras ang binata at sinipa ang pintuan.
Tumilapon ito at naging alerto ang mga tauhan ni Lorenzo sa loob. When they
found out it’s their Boss, they bowed their heads.
Ang mga tauhan ni Lorenzo ay takot na makipagtitigan sa mga mata niya dahil
kakaibang pakiramdam ang dinadala ng binata sa buo nilang katawan kapag nangyari
yon.
Lorenzo saw the traitor. Duguan ito at halos hindi na makilala. Nakaupo ang
lalaki sa silya at ang dalawang kamay nito ay nakapako sa magkabilang hawakan ng
upuan. Napapaungol ito sa sakit at panay ang bulong ng tulong.
Nagmamakaawa ang lalaki na tulungan siya o patayin na siya. Ngunit, hindi pa
nag-uumpisa si Lorenzo sa kanya ngayon pang nalaman niyang dahil dito muntik ng
mamatay si Heronisa mas magiging malupit ang makukuha nito sa binata.
“Good job.” Lorenzo said coldly while staring at the man. Kitang-kita niya na
wala ng mga kuko ang lalaki at halos mahulog na ang mga ngipin nito sa ginawa ni
Traverse. Lorenzo even smells the disgusting scent of piss.
Malamang ay naihi ang dating tauhan dahil sa takot. Naglakas-loob itong
traydurin siya ngunit wala itong lakas ng loob na harapin ang parusa nito. This
fucker must be kidding! Walang traydor ang nakakatakas kay Lorenzo.
Wala kahit na sinuman dahil walang nakakalabas sa basement na ito ng buhay.
“M –aawa kayo, maawa kayo sa akin...” Panaghoy nito habang pinapanood nila
Lorenzo. Ano kaya ang ginawa ni Traverse dito at tila ilang tulak pa dito ay
mukhang bibigay na.
“Fuck you Traverse! Sinabi kong paglaruan mo muna hindi ko sinabing tira-tira
nalang ang iwan mo sa akin!” Asar na sambit ng binata sa kanyang kaibigan na tumawa
lang sa tabi niya.
Walang sinuman ang nakakaalam na si Traverse ay bakla maliban nalang kay Lorenzo
pero kahit kailan ay hindi ito nagnasa sa kaibigan. Traverse is into bdsm.
Gusto nitong pinapahirapan ang mga lalaking kinakatalik nito pero hindi ito
pumapatol lang sa kahit na sino. At ang tauhan sa harapan nila ay nakalasap ng
parusang hindi niya inaasahan.
“Damn. Ano pa nga ba ang aasahan ko sayo.” Asar na sabi ni Lorenzo sa kaibigan.
Hindi man sabihin ni Traverse kung anong ginawa niya sa traydor, hula ni Lorenzo ay
puputok na ang puson ng gago.
Napailing nalang si Lorenzo habang iniisip na hindi lalabasan ang dati niyang
tauhan dahil tinalian ni Traverse ang pagkalalaki nito.
Take note, hindi si Traverse ang gumamit sa dati nilang tauhan kundi ang mga
magagandang bakla na kinuha niya sa club ni Alejandro ni hindi man lang nagtanong
ang huli kung anong gagawin ni Traverse dito basta ibinigay lang ang kanyang gusto.
Hindi rin alam ni Alejandro at Hellion na narito si Lorenzo

sa Pilipinas akala nila bumalik na ito sa Sicily. At akala ni Alejandro, dinala ni
Traverse ang mga tauhan niya sa Sicily. Nakapiring na dinala sa basement ang mga
kinuha niya.
Si Alejandro na ang bahalang magbayad sa mga yon ganoon naman palagi ang
magkakapatid kapag humingi ng pabor hindi nila iyon binabayaran dahil alam nilang
sa susunod sila naman ang mangangailangan.
“Tsk, his balls is small and Alejandro’s workers did that to him not me,”
paglilinis kamay ni Traverse. Hindi pa kasi nakontento ang binata sa pagpapako
kanina sa lalaki nang malamang may kinalaman ito sa muntikan na nilang pagkakamatay
lahat.
And this is the result, the man was raped by those gays. Lorenzo sighed deeply
and get his knife, he knows those gays are brutal. Wala na dapat na itanong sa
bagay na yon dahil mukhang nasarapan naman ang mga iyon dahil sa ginawa nila sa
dati nilang tauhan.
“Tinanong ko siya kanina kung sino ang nag-utos sa kanya pero wala tayong
mahihita sa isang yan,” dagdag ni Traverse na tumabi at sumandal sa pader.
Nanigarilyo ang binata, sinong mag-aakalang may babaeng puso pala ito gayong
lalaking-lalaki ito kapag nag-ayos.
Si Traverse ay hindi yong tipikal na bakla na nagbibihis at umaktong babae.
Tama na ang malaman ng taong pinagtatrabahuhan niya kung ano talaga siya.
“Nah, it is to early to know who our enemies are. Let them play.” Balewalang
sabi ni Lorenzo. Kampante ang binata sa kung sino ang mga kalaban niya lalo at alam
niya kung paano makipaglaro sa kanila.
Wala nang sinabi si Traverse sa bagay na yon. He wanted to watched his Boss
played with the traitor. Binalingan ni Lorenzo ang lalaking halos hindi na makakita
sa dahil sa pamamaga ng mata.
Napangisi ang demonyo, ang isa pang tinatawag nilang kapatid ni Satanas.
Kinilabutan ang mga tauhan ni Lorenzo na nanonood sa susunod na gagawin niya.
Hawak-hawak ng binata ang kutsilyo at napatingin sa tattoo nitong nasa balikat.
Tattoong mayroon din ang lahat ng tauhan niya maging siya. Ang tattoo ay ang
pagkakakilanlan nila. Isa itong bungo na may kutsilyong nakabaon sa bao nito. Ang
kay Lorenzo ay nasa buong likod niya. “You don’t deserved to be part of this
family.” Malamig na wika ng binata. “AH!” Sigaw nito nang lumapat ang kutsilyo ni
Lorenzo sa balat nito at binalatan na tila mansanas ang balikat ng lalaki sabay
tapon nito.
Napalunok ang mga nakakita samantalang si Traverse ay nakangisi lang. Sunod na
ginawa ng binata ay ang pagtanggal sa dalawang mata nang lalaki na para bang ice
cream ito sa lalagyan.
Umalingawngaw ang nakakairita nitong boses ngunit tanging ang makakarinig lang
sa kanya ay ang mga tao sa basement ni Lorenzo. “I hate your voice, it’s
irritating.” Ani pa ng binata. Hinila nito ang dila ng dating tauhan pagkatapos ay
hiniwa nito.
Napakagat ng labi ang mga tauhan ni Lorenzo nasa isipan nila na mangyayari din
sa kanila ito oras na tumaraydor sila sa Dizionario Mafia.
Ipinakain ni Lorenzo ang dila sa mismong nagmamay-ari nito. Hindi pa ito patay,
hindi pa dahil hindi pa tapos si Lorenzo dito. Tinanguan niya ang tauhan, sa gilid
ng basement ay may naglalakihang speaker.
Ini-on ito ng tauhan ni Lorenzo at nakakabinging sigaw nang babae ang maririnig
dito.
Natigilan ang lalaki dahil sa narinig. Boses ito ng asawa niya habang unti-
unting kinakain ng mga alagang pating ni Lorenzo.
Paulit-ulit itong nagpeplay sa speaker. Lorenzo won’t kill him yet. Mamatay
itong dala-dala sa konsensya nito ang nangyari sa asawa.
“You’ve messed with the wrong Mafia Boss boy.”
*****
Hello mooncakes! Babawi ako sa inyo sa pag-uupdate but please, comment po yong
hindi lang 'update please' yong reaksyon niyo po sa Chapter na ito ang nais kong
mabasa. Thank you.
titles sa December.
po.
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
Stuck in Between (Vixen and Vincent Valentino' Story)-P530
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
Dadating ang mga books katapusan ng January or First Week ng February. Asahan
po ang delay dahil sa dami ng Holiday.
susunod.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-14
"Boss, galit sayo ang dalawang Prinsesa huwag na huwag ka

daw talagang magpapakita sa kanila,” ani ni Traverse habang nasa kotse sila papunta
sa kung saan.
Bibisitahin nila ang isang ‘kaibigan’ ngunit bago umalis ang binata ay tinipon
niya muna ang lahat para balaan at bantayan ang pinaimportante niyang kayamanan.
Sa mga hindi nakapunta dahil may tinatrabaho dahil sa utos niya ay pinatawagan niya
ang mga ito sa iba.
Ayaw niyang umalis sa Mansyon at iwan ang kanyang si Heronisa habang nasa labas
siya at nagtatrabaho pero hindi pwede dahil ang ginagawa niya ngayon ay para sa
dalaga.
Kung noon, ginagawa niya lamang ito para sa kasiyahan at hindi siya mabored
ngayon ginagawa niya ang mga bagay na ito upang mapunan ang lahat ng
pangangailangan ni Heronisa kahit pa sabihing sobra-sobra na ang kayamanan ng
binata para punan ang pangangailangan nito.
“Send them human size dolls,” sagot niya kay Traverse habang minomonitor sa
cellphone niya ang bawat sulok ng silid niya pati na din ang labas nang bintana at
ang hallway sa harapan ng kuwarto niya.
Lorenzo installed CCTV’s himself to keep his woman safe and secure. Hindi na
niya hahayaang mangyari ang nangyari noong muntik nang galawin ng iba ang pagmamay-
ari niya. “That fucking pervert old hag!”
Hindi malimutan ni Lorenzo sa isipan niya ang mukha ng gagong yon dahil hanggang
ngayon ay hindi pa din namamatay ang walangya.
He’s punishing that traitor mentally. Tapos na kasi ang pisikal na parusa nito
at nakuha na nito ang nararapat dito.
Dizionario Mafia won’t punished someone just physically because they’ll to
torture their victims mentally. Traverse groaned. Lorenzo didn’t even listen to
him.
Mukha itong gwardya sibil sa pagbabantay sa dalaga may nilagay na ngang CCTV’s ito
hindi pa nakontento dahil pati ang hallway ng kuwarto ay may tauhang nagbabantay
pati na ang labas ng silid nito.
“Goodness! My fucking friend was so whipped!” Iniimagine palang niyang para
itong sira na nakatingin sa dalaga na para bang sa imahinasyon palang nito ay nabuo
na nito ang pinapangarap sa dalaga napapaikot na si Traverse sa kanyang mga mata.
He’s not fond of a man and woman relationshits because he himself loves only the
descendants of Adam.
Ofcourse, Lorenzo and his brothers are big exception for his fetish.
“Boss I’m telling you, hindi magandang binibigyan si Alerina ng manika. Alam
niyo kung gaano kagalit ang batang yon sa mga manika,” asar na paliwanag ni
Traverse dahil siya ang palaging nasisigawan ng mga Prinsesa ng Zchneider at de
Rossi.
Bago matawagan si Lorenzo kailangan munang tawagan si Traverse iyan ang batas
ng binata dahil ayaw nitong naiistorbo sa tuwing may gagawin noon.
Huwag kalimutan na puro pagkakama lang sa babae naman ang ginagawa nito noon
kapag nabobored ito ni hindi nga naisip ni Lorenzo na sa dalaga nalang tumatayo ang
pagkalalaki niya.
He tried to make his dick salute while watching at his naked maids but no, no
one, made his dick salute like what it is when he saw Heronisa.
Konting imbot lang ng labi nito ay nagwawala na ang pagkalalaki sa pantalon
niya at halos lumabas na ito dito kung hindi lang marahil sa kainosentehan ng
dalaga malamang ginapang na niya ito.
“Sarili ko lang ba ang kausap ko?” Traverse asked himself but Lorenzo heard it.
Narinig niya ang kasama pero hindi niya pinansin ito dahil abala siya sa panood sa
dalagang natutulog.
Alam niya ang sinasabi nitong ayaw ni Alerina ng manika dahil mas gusto nang
inaanak niya ng totoong baril gayong hindi pa pwede dahil apat na taong gulang pa
lamang ito.
Manika ang ipinapabigay niya rito upang asarin ang inaanak. One day, he’ll
gonna have a little prince or princess too. Iisa lang ang kanilang magiging ina yon
ay si Heronisa.
By just imagining it, he’s smiled widely. Yes, soon. Soon, he’s little prince or
princess will be running towards him while smiling.
“Shit, he’s really looked like he’s gonna need a love
Doctor. Mukhang natuluyan na siya,” bulong ni Traverse na siyang ikinatingin niya
dito.
Lorenzo glared at him. Napataas ng dalawang kamay agad si Traverse na para bang
sinasabi nito na suko na siya. “Shut up.” Lorenzo snapped at him. Busy ang tao
iniistorbo niya. Sumenyas naman ito at tinikop ang bibig.
“Silence atlast! Now, I can watched my baby doll at peace.” Muli ay inabala ni
Lorenzo ang sarili sa panonood sa dalaga may mga CCTV na naadjust zinozoom in at
out lang ng binata ito para makita ang bawat reaksyon ni Heronisa habang natutulog.
Alam ni Lorenzo ang gagawin sa taong bibisitahin nila. Lorenzo may not be as
heartless as Alejandro or as cold as Hellion but when he’s angry he’s a demon. He’s
Satan himself.
Marami ang sumusubok sa kanya at nakikipaglaro ngunit hindi nila alam na ang
binata ay mahilig sa larong ginagawa nila. Iilan na lamang sila pero talagang
nakikipaghide and seek pa sila sa binata.
Matagalan man siya sa laro nila, alam ni Lorenzo na mananalo at mananalo siya.
They will kneeled and begged for his mercy but he won’t give them any. He will make
sure that those who hurt his precious sister and his treasure will die in his
hands.
Walang ibang mapupuntahan ang mga yon kundi sa kamay niya lang. And he will
start to play again with their games. Now, that Heronisa is settled in his house.
Babalikan niya na naman ang mga umalipusta at umabuso sa mga importanteng babae sa
buhay niya.
Lorenzo knows some of them are part of politics here in the Philippines that’s
why they have their own protection. Ngunit, paano kung ang binata mismo ang
bumisita sa pinagtataguan nila?
Makakatakas pa kaya ang mga walanghiya gayong ang pinaglaruan nila ay siya
palang nakipaglaro sa kanila? Ibinulsa ni Lorenzo ang cellphone bago niya ginawa
ito ay nagsend muna siya ng mensahe sa mga tauhan niya.
He warned them not to disturbed his baby doll and if any scratch the girl has
there will be a punishment. “Bloody hell, so whipped... very whipped.” Bulong ni
Traverse sa tabi ni Lorenzo nang mabasa ang mensahe para sa lahat.
Napaikot nalang ulit ng mata si Lorenzo sa sinabi ni Traverse at binuksan ang
pintuan ng kotse dahil nakarating na sila sa kanilang destinasyon. Hindi nalang
nagkomento ang binata sa sinabi ni Traverse dahil walang patutunguhan kung
magrarason pa siya dito dahil totoo naman ang sinabi nito.
He can’t deny what his friend said. Mas mabuti nang alam ng mga ito kung ano
ang dalaga para sa kanya upang alam nila kung paano reresptuhin ang dalaga katulad
ng pagrespeto nila sa kanya.
“Just shut up Traverse and prepare yourself. We will face one of them again,”
seryosong utos ni Lorenzo sa kasama. Sinenyasan din ni Traverse ang iba pa na
maging mapagmasid at mapagmatyag.
Ang taong kikitain nila ay ang isa sa mga taong may malaking pagkakautang kay
Lorenzo. Ilang taon niya na ring itinutugis ang isang ito dahil kitang-kita niya
kung anong kawalangyaan ang ginawa nito sa kapatid niya.
Lorenzo stared at the three storey building. Kitang-kita niya mula dito sa baba
ang pagiging luma nito at tila mukhang abandonado pero alam ni Lorenzo isa lamang
itong front upang walang maghinala kung ano talaga ang narito sa loob.
Prostitusyon, human trafficking at druga ang nasa loob kasali pa dito na ang
ginagamit ng mga ito ay ang mga teenager na kinikidnap nila upang gawin sex slave
ng mga matatandang lalaki. Malaki ang bayad para bumili ng mga gagawing parausan.
“Disgusting piece of shits!” Lorenzo growled in his head. Oo nga at may
prostitusyon siyang negosyo pero hindi siya gumagamit ng mga kabataan para lang sa
pansarili niyang interes.
Mahigpit na mahigpit ang Mafia ni Lorenzo, ayaw na ayaw
nitong may kabataang involved sa mga transaction niya dahil naalala niya lang ang
nangyari sa kapatid.
“Mukhang mapera ang loko nang dahil dito Boss,” asar na wika ni Traverse habang
tinitignan ang gusali.
Ang lumang building na ito ay may underground business sa ilalim naroon din ang
sadya ni Lorenzo. Inutusan ng binata na pumwesto, siya naman at si Traverse ang
papasok.
Nasa ilalim lahat ng mga illegal na gawain ng gagong hinahanap ni Lorenzo may
parking lot din sa ibaba at ang nasa harapan nila ay pasukan lamang ng mga hindi
VIP. Dito hindi mahigpit ang security may ibang daan ngunit mas pinili nila dito.
Lorenzo knows what he’s doing and his men believe in him.
Paano pa at naging Mafia Boss siya kung hindi niya lang din alam ang gagawin?
Nasa harapan ang dalawa ng isang gate na yero. Hawak nila ang baril nila na may
silencer. Malakas ang pakiramdam ni Lorezo, si Traverse naman at ang iba niyang mga
tauhan ay mabibilis.
Tinignan palang at sinenyasan ng mga tauhan ng binata ay alam na nila kung ano
ang ibig sabihin. “Ako na Boss,” pagpapatiuna ni Traverse. He knows the rules well.
Masaktan muna ang tauhan, bago ang lider kahit pa palaging gusto ni Lorenzo na siya
ang mauna dahil ayaw niyang may nasasaktan sa mga tauhan niya.
“Nah, let me handle this,” tapik ng binata sa balikat ni Traverse at pinatabi
ito. Akma pa kasing kakatok si Traverse gayong alam niyang hindi uso kay Lorenzo
ang gawaing yon. Lorenzo never knocked on someone’s door, he prefers to opened it
with his infamous kick.
Nasira ang pasukan ng gusali na kung tutuusin ay tila isang bagyo nalang sira
na ito. “Way to go Boss!” Pagchicheer ni Traverse dito. Lorenzo answered him with
his bored sigh. Nakita nilang dalawa na tumilapon ang dalawang bantay ng pasukan.
Tatayo pa sana ang mga ito na agad namang binigyan ni Lorenzo nang tig-iisang
bala sa pagitan ng kanilang mga ulo pagkatapos ay tinignan lang ito ng binata at
naglakad na parang wala lang na nangyari.
“Mukhang may nagmamadali,” bulong ni Traverse sa earpiece na rinig ng mga
kasama niya pati na rin ni Lorenzo. Tumawa ang mga tauhan nila sa biro ni Traverse
pero mukhang si Lorenzo hindi.
“Do you want to die here Traverse?” Sigaw nito na nakasandal sa poste ng
gusali. Napalunok si Traverse at mabilis na umiling hindi talaga mabiro ang Boss
niya. “Good then, let’s get this business finished I’m dying to go back home.”
Mabilis nitong sabi at naunang bumaba sa hagdanan pababa ng underground.
Kung dati ay hindi nagmamadali si Lorenzo ngayon naman ay wala itong ginawa
kundi bilisan ang bawat galaw. Ang mga nakakasalubong ng binata, diretso sa ulo ang
balang nakukuha nito mula sa binata na dati naman ay hindi nito ginagawa.
Pinaglalaruan muna kasi nito ang mga humarang sa kanya bago patayin ngunit tila
nagbago ang ihip ng hangin ngayon.
“For I know, he wants to finished this because his woman is waiting for him.”
Walang nagawa si Traverse kundi sumunod sa binata ni wala siyang nagawa sa bawat
nakakasalubong nila.
Naabutan niya ang Boss na nasa tapat ng pinakadulong pasukan nitong Underground
nasa paanan nito ang dalawang patay na sa ulo din ang mga tama. As usual, binuksan
nito ang pasukan sapamamagitan ng paa nito.
“Times-up fucker!”
*****
Hello mooncakes! Kaya ba ang 100 comments for the next chapter? It must be 2-3
sentences para update agad ako. Pampagana lang naman :)
Note: 2-3 sentences not words. Yong hindi paulit-ulit, dapat iba-iba.
titles sa December.
po.
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-15
"Times-up fuckers!” Napatingin ang lahat ng tao sa loob kay

Lorenzo. The people inside are having fun. Ang mga matatanda sa loob ay
nakikipagsex sa mga batang-batang sex slave nila.
Ang lugar na ito ay para sa mga lalaki at babaeng may mga pera at nais na
tuparin ang mga pantasya nila pagdating sa sex. Some old men are having sex with
four different young girls.
They were all naked. Labag man sa kalooban ng mga teenager na ito ang ginagawa
nila ay kailangan dahil binabantaan ang mga buhay nila pati na ang mga pamilya
nila.
Ang mga droga naman ay nagkalat sa iba’t-ibang lamesa na tila ba bukas na bukas
iyon sa lahat at tila tissue lang kong ioffer ng nagpapatakbo nitong casa na ito.
They saw Lorenzo and his men scattered in the area. Matataas at de kalibreng
baril galing sa Sicily ang gamit nila at wala pa nito kahit saan mang lugar dito sa
Pilipinas.
“Lahat ng mga batang babae lumabas na kayo!” Turo ni Traverse sa mga kabataan
na agad siyang sinunod nasa mga mata ng mga ito ang pagpapasalamat.
Akmang patitigilin pa ng isang matanda ang katalik nitong teenager at muli
sanang ipapasok ang makunat nitong pagkalalaki sa babae nang si Lorenzo na mismo
ang nagtanim ng bala sa sandata nito.
Nagsisigaw ang matanda ng makitang duguan ang kanyang bayag. “Cut the crap old
man, don’t you dare to touch the girl with your pathetic dick.” Malamig na wika ni
Lorenzo. Tinanguan nito ang babae na umalis na.
Sa gilid ng mga mata ni Lorenzo ay nakita niya ang pakay at dahan-dahan pang
tatakas. Binaril niya ang pader kung saan sana ito lihim na tatakas. “Make one move
again, I’ll swear I kill you without playing games with you.” Banta ulit ng binata.
Dahan-dahang tumingin sa kanya ang matanda na animo’y ipinaglalandakan pa ang
kahubadan nito kahit na nangungunot na ang balat nito. Lorenzo stared at the old
man coldly. This piece of shit is a psychopath.
Gusto muna nitong nahihirapan ang mga batang nakakaulayaw nito bago ipasok ang
maliit nitong pagkalalaki sa katalik. “Remember me, dirty old man?” He smirked
while asking the old man.
Ang nagsasayaw na mga nakahubad na mga babae ay pinaalis din ng mga tauhan ni
Lorenzo. Tanging ang mga parokyano lang ng matanda ang naiwan maging ito.
Walang makakalabas ni isa sa kanila lalo pa at buhay ng mga kabataang babae ang
sinira nila.
Ilalagay ni Lorenzo ang batas sa mga kamay nila. Namutla ang matanda, kitang-
kita ito sa katawan nitong nakabuyangyang sa harapan ng lahat.
Naglakad papunta si Lorenzo sa matanda akmang tatawagin pa nito ang mga tauhan pero
naunahan na siya ni Lorenzo.
“Your men are dead fucker, wala ka nang mapupuntahan kundi sa libingan.”
Diretsong sabi ng binata sa matanda.
Mas lalong nawalan ito ng kulay at biglang tumakbo ngunit binaril ni Lorenzo
ang dalawa nitong tuhod dahilan upang mapaluhod ito.
“You can’t escape here bullshit, oras na para husgahan ka. Tanda mo ba kung
paano mo sinabing ichop-chop ang kapatid ko sa harapan ko?” Nang-uuyam na sabi ni
Lorenzo habang tagis ang bagang.
Tandang-tanda pa ni Lorenzo kung paano nito sinabing ichop-chop ang kapatid
niya sa harapan niya at ng mga magulang niya. Lorenzo remember every detail.
Nanlaki ang mga mata ng matanda at tila natandaan ang ginawa agad itong nagmakaawa.
“Please... spare my life, I’ll give you my wealth.” He bargained with Lorenzo.
Too late, too late for that because all his wealth was transferred into Lorenzo’s
account. Wala itong itinira kahit na isang kusing maging ang mga ari-arian nito ay
nasa kamay na ng binata.
Kulang pa ito sa tatlong buhay na kinuha nila mula sa kanya

habang tinotorture si Lorenzo at pinapanood na isa-isang kinakawawa ang pamilya ng
binata. Ngunit, ang hindi matanggap ni Lorenzo at ang mga dahilan nila kaya ginawa
ang mga yon.
Lorenzo’s family suffered because his father doesn’t want to deal with their
group. Ayaw ng ama niya na magpapasok ng mga ganitong aktibidad sa mga nasasakupan
ng matandang Dizionario.
“Oh’ you did remember me but it’s too late to regret your grave was already
prepared,” asik ni Lorenzo nais niyang mawitness ng mga parokyano nito kung paano
magalit ang isang Lorenzo Giovanni Dizionario.
Wala ni anumang ingay ang maririnig sa loob ng casa maliban na lang sa mahaba
at malalim na paghinga ng matandang animo’y takot na aso at bahag na bahag ang
buntot.
“Paalisin niyo ako dito! Wala akong kinalaman sa ginawa ng taong yan!”
Napatingin ang lahat sa taong nasa loob sa isang parokyano nang magreklamo ito
ngunit ang mata ni Lorenzo ay hindi pa din umaalis sa matandang may atraso sa
kanya.
Every detail of what the old man did lingers on Lorenzo’s mind. Pinipigilan
naman ng isa sa mga tao ni Lorenzo na umalis ng isang parokyano ngunit nasa labasan
pa lamang ito ng sumabog na ang ulo nito sa mismong daanan na dinaanan nila kanina.
Everyone gasped, the bullet came from Lorenzo’s gun. “Sino ang gustong
sumunod?” Sigaw ni Traverse sa mga taong nasa loob. No one tried to make a move and
no one let a single sound. They are looking at Lorenzo’s gun.
Umuusok pa ito bago binaba ng binata ang baril. Kasing-ikli ng pasensya ni
Lorenzo ang nauupos na kandila kaya imbis na pigilan ito mismong baril na ng binata
ang humusga sa kinahinatnan nito.
Nilapitan nito ang matanda na nanginginig na sa takot. “I already found you so,
don’t you dare to hide again and accept your death,” wala ni anumang emosyon sa
salitang lumabas sa bibig ng binata.
Lorenzo grabbed the old man’s neck and gripped it tightly as if he wants the
old man not to breath. Sinakal niya ito at ibinalya sa isang poste. “Don’t try to
begged, I won’t give you any mercy.” Aniya sa matanda.
Pagkatapos ay dinala ito ni Lorenzo sa isang make-up stage para sa mga batang
babae kanina na hubad na sumasayaw. Ibinigay kay Lorenzo ang isang matalas na
kutsilyo, tinanggal ng binata ang pagkalalaki ng matanda gamit ang kutsilyo kahit
pa dumudugo na ito at sabog na dahil sa pagkakabaril ng binata kanina.
“You will taste your own medicine,” Lorenzo snarled. Ipapalasap niya sa taong
ito kung ano ang nakita niya noon, ipapalasap niya dito kung ano ang ginawa nito
noon sa kapatid niya sa mismong harapan niya.
“Trav, bring them in.” Maikling-utos ni Lorenzo na sinunod agad ni Traverse.
Nawala sandali ang binata pero may kasama na ito. Two women are struggling into
Traverse and on of Lorenzo’s men.
“Let me go! Let us go!” Sumisigaw ang mga ito ngunit natigilan nang makita ang
nasa harapan nila. “Daddy!” It’s the old man’s daughters. Mata sa mata, ngipin sa
ngipin at laman sa laman. Kung ano ang inutang mo siya ding magiging kabayaran
nito.
“Strip them!” Lorenzo coldly said. The old man struggled in his hold. “Huwag!
Huwag sila!” Pagsigaw nito ngunit walang pakialam si Lorenzo. Ang iba pang tauhan
ni Lorenzo ay may inilabas na apat na lalaking langong-lango sa aphrodiastic drug.
Druga ito para maging baliw at ganahan ang mga taong gumamit nito sa pagtatalik
minsan naman ay nagiging dahilan ito ng pagkaadik ng tao sa sex na kahit anong
sabihin dito ay hindi na ito titigil.
“Let them,” utos ulit ni Lorenzo sa mga tauhan. Isa-isang ibinigay sa apat na
lalaki ang dalawang anak ng matanda. “Sisingilin ko na ang utang mo na may tripling
interes.” Baling ni Lorenzo sa matanda.
Sa ibaba ng make-up stage dinala ng mga tauhan ni Lorenzo

ang apat na lalaki pati na rin ang dalawang anak ng matanda. Sigaw nang sigaw ang
mga ito ngunit walang silang magagawa dahil damay sila sa paniningil ni Lorenzo.
Everyone saw how the four men, stared at the old man’s daughter while licking
their saliva’s. Dalawang lalaki sa iisang babae, tinalunan agad ng apat ang mga
biktima nila. Kinagat-kagat ang bawat parte ng mga katawan nila.
“Ikaw ang nagdala sa mga anak mo sa pangyayaring ito,” pangongonsensya ni
Lorenzo habang pilit na ipinapanood sa matanda ang nangyayari sa dalawang anak na
babae.
“Huwag kang mag-alala susunod ka din sa kanila,” mala-demonyong bulong ni
Lorenzo sa tenga ng matanda.
Lorenzo’s men also injected aphrodiastic drugs into the old man’s daughters.
The drugs slowly kicking in and in a second, the screams turned into moans of
pleasure. Ibinigay naman sa kamay ni Lorenzo ang isang espada mula sa Sicily na
pagmamay-ari ng pamilya nila mula pa sa kanununuan nila.
The sword of justice is their family’s heirloom. Ibinibigay ito sa unang anak
na lalaki na siyang mamumuno sa pamilya. Isa din ito sa ginagamit kapag humihingi
ng hustisysa ang pamilya nila.
“Diba, gusto mong nakakita ng chinachop-chop? How about, you watched yourself
being chop?” Lorenzo gritted his teeth while holding the sword tightly.
Hindi lang isang Mafia group ang pamilya ni Lorenzo sa Sicily, itinuturing din
silang may dugong maharlika kaya ganoon na lamang ang pagnanasa ni Lorenzo na
makahanap ng hustisya hindi lang para sa pamilya maging sa pangalan nila na
dinungisan ng mga taong ito.
He will clear their name. Maraming nangyari kay Lorenzo sa Sicily kaya hindi
niya kayang balikan ang bansang yon hangga’t hindi niya natutupad ang nais niya.
Iwinasiwas ni Lorenzo ang espada sa harapan ng matanda at walang emosyon na inunang
putulin ang ulo nito.
Tumilapon ang ulo at sumirit ang dugo mula sa leeg nito. Nagsigawan ang mga
parokyano sa loob ngunit natigil sila nang barilin ni Traverse sa bibig ang isang
panget na parokyano.
Hindi ito binigyang pansin ng binata at isa-isang sinunod ang kamay, paa at katawan
ng matanda.
Sa harapan ng lahat ng mga customer nito natapos ang buhay ng matanda. Ngumisi
si Lorenzo habang pinapanood ang mga parte ng katawan nito.
Now, he’s not really bored after what he did. Masayang-masaya ang binata,
vinideohan niya pa ito para magkaroon ng souvenir. Paulit-ulit na magrereplay sa
utak ng binata ang mukha nito habang ipinapatupad ang paniningil niya.
“Umpisahan niyo nang alisin sa mapa ang gusaling ito,” sabi ng binata habang
pinupunasan ang kamay at ang espada ng kanyang pamilya mula sa dugo ng matanda
kanina. Traverse rejoiced of what Lorenzo said.
Kanina niya pa gustong gawin ito, nangangati na ang kamay niya may mga dala
silang gasolina at granada kanina at hindi alam yon ni Lorenzo. Nauna ng lumabas si
Lorenzo sa casa habang nasa labi nito ang pagngisi.
“Kung ano ang utos ni Boss, siyang masusunod,” mapaglarong turan ni Traverse
matapos pinakuha ang gasolina at mga granada sa isang kasamahan.
Nang nasa kamay na ito ni Traverse ay agad niyang ibinuhos sa mga taong nasa
loob maliban na lamang sa mga kasama na pinaalis na niya at pinagbantay sa mga
labasan at ang dalawa ay tumulong sa kanya.
When the gallons are empty, he removed the grenades pin and throws it like
nothing happen. Naiiling nalang na sabi ni Lorenzo habang naninigarilyo sa loob ng
kotse at pinapanood ang gusali na sumabog at umapoy.
“Cruel.”
*****
Hello mooncakes! Please comment your reactions po :) Thank you.
May natira po akong dalawang copies ng book ni JASK at dalawang Billionaire's
Regret. Discounted na po. PM me sa may gusto.
PLEASE PRAY FOR MINDANAO! The ground is still shaking. Pray for us 🙏
titles sa December.
po.
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-16
Tinapon ni Lorenzo ang sigarilyo matapos niyang mapanood
ang nangyari sa lumang gusali. Sumabog ito at tinupok ng apoy at si Traverse ang
gumawa nito. Saan nga ba natutunan ito ni Traverse?
Edi, sa kapatid ni Satanas mismo. Traverse learned everything from Lorenzo.
Nang matulungan siya ng kaibigan noon ay hindi na siya humihiwalay dito kahit pa si
Lorenzo mismo ang nagpapaalis sa binata hanggang sa tuluyan nalang na nasanay si
Lorenzo sa presensya nito at naging pinagkakatiwalaang tao ito ng binata.
Lorenzo warned the police in this area. Hindi pwedeng lumapit pa ang mga ito
hangga’t nandito sila syempre sa ilang bag ng perang dala nila para sa mga ito
siguradong pinaghahatian na nila yon.
“Now, let’s go home, I’m so tired.” Lorenzo said to his men while Traverse is
taking pictures from his artwork. Napaikot ng mata si Lorenzo at inutusan ang isang
tauhan na sapakin ang lalaki na animo’y manyak na pinagmamasdan ang kanyang gawa.
“What the hell –Si Boss ang may utos niyan hindi ako.” Ani ng tauhan ni Lorenzo
na sumapak kay Traverse. Sinamaan niya nang tingin ang kasama samantalang inirapan
niya lang ang Boss niya at lumapit sa sasakyan nito.
Akmang magrereklamo ito ng unahan agad ni Lorenzo. “Don’t say anything just hop
in and let’s go home,” walang nagawa si Traverse dahil kapag si Lorenzo ang
nagsalita ng tapos ay dapat masunod ito. Lorenzo was satisfied for this night.
Now, he can go home peacefully atleast one died from his list. Makakauwi na
siya para makasama ang kanyang si Heronisa. He will gladly spend time being with
his woman. “Uuwi na ba agad tayo Boss?” Tanong ng driver.
Usually, diretso agad sila sa isa sa mga Club ni Lorenzo para magparaos at
magsaya ngunit iba ngayon. Ibang-iba ngayon, mas pipiliin pa ng binata na umuwi at
yakapin ang dalaga at amuyin ang nagpapakalmang amoy nito.
“Idiretso mo ako sa bahay, ang iba sabihan na pwede silang magsaya ngayong
gabi,” nagulat ang nagmamaneho sa sinabi ng Boss ngunit hindi na ito nagsalita pa
dahil baka mapahamak lang ito.
Ang katabi nito na nasa passenger seat ay lihim na nakanganga pero hindi din
nagsalita at tinext ang mga kasama. “Are you sure Boss?” Tanong ni Traverse na
nakakunot ang noo. “I’m very sure.” Sagot nito.
“Mukhang seryoso talaga si Boss sa babaeng yon ah?” Napahawak sa sentido si
Traverse. This will be good and bad for their part.
“How about the ladies Boss?” Traverse asked Lorenzo.
Ang sinasabi nito ay ang mga babaeng nag-aantay sa Club para parausan ni Lorenzo.
Lorenzo shrugged. Wala naman siyang pakialam sa mga yon. It was purely sex nothing
more.
That happened because of his boredom but when he’s with Heronisa, he doesn’t
feel that thing. Kahit siguro buong araw niyang titigan ang dalaga hindi siya
mabobored kung noon pagpatay at pambabae ang pampalipas oras niya ngayon tila ang
mukha na ng dalaga ang nagpapasabik ng mga araw niya.
“Tell them fuck-off.” Maikling pahayag ni Lorenzo pagkatapos ay kinuha sa bulsa
ang cellphone nito at binuksan ang application kung saan konektado ang mga CCTV’s
sa loob ng kanyang silid.
He waited for minutes before his room appeared in the screen. Agad nitong
tinutukan ang kama kung saan sana naroon ang dalaga. Zinoom in iyon ni Lorenzo pero
wala siyang mahanap na Heronisa Blythe sa kama.
She’s nowhere to be found! “Bloody fuck! Bilisan mo ang pagmamaneho. My baby
doll is gone!” He shouted at his driver. Nataranta ito sa biglaang pagsigaw ng Boss
kahit na si Traverse na naglalaro ng mobile legend sa tabi nito ay nahulog ang
cellphone.
“Holy shit!” Mura ni Traverse habang pinupulot ang cellphone niya sa lapag.
Kitang-kita niya ang panginginig ng paa ni Lorenzo habang panay ang sigaw sa driver
na magmadali.
“FUCKING HELL! WALA NA BANG IBIBILIS YAN!” Sigaw nito ulit.

Kahit pa patigilin ni Traverse ang kasama niya hindi ito makikinig lalo pa si
Heronisa ang dahilan nito. Mukhang baliw ang kaibigan niya habang hinihila ang
buhok nito.
Lorenzo’s keep on cussing his driver.
Ang pobreng driver walang nagawa sa sinasabi ni Lorenzo. Hawak-hawak pa din ng
binata ang cellphone at hinanap sa buong kabahayan ang dalaga sapamamagitan ng
CCTV’s na naka-install sa buong Mansyon.
Walang mahanap na dalaga si Lorenzo kahit saan na siyang kanyang
pinangangambahan. He was so worried to death. Hindi alam ng dalaga ang pasikot-
sikot sa Mansyon at baka sa takot nito ay umalis ito nang kanyang teritoryo na
siyang iniisip ni Lorenzo.
Hindi, hindi pwedeng umalis ng Mansyon ang dalaga dahil siya na ang magiging
sandalan nito, ayaw niyang mapahamak ang dalaga dahil lang lumabas ito ng bahay
niya. Tila gusto ng kainin ni Lorenzo ang driver siya sa inis dito dahil sa bagal
nitong magmaneho.
“Fuck! Just beat that fucking red light and I will handle it!” Sinipa ng binata
ang upuan ng driver seat sa inis nito. Kulang nalang ay barilan niya ang driver at
siya na mismo ang magneho para lang makarating sila nang mabilis.
“Chill man, patience okay? Sa kakaisip mo ng negatibo dyan mas lalo ka lang
kakabahan,” payo sa kanya ng katabi na inirapan lang ng binata at panay ang tingin
sa daanan.
Mahigpit na nakakuyom ang kamay ng binata sa kinauupuan nito ni hindi ito
makahinga sa nalamang wala ang dalaga sa silid niya ni ang isipin na tuluyan itong
mawawala ay mababaliw na siya.
“Fuck! I don’t care if they will call me pussy or scaredy cat as long as my
baby doll is with me, she only matters to me.” Bulong ni Lorenzo sa isipan at
napapikit pa ito habang iniisip kung saan hahagilapin ang dalaga. He knows, he
knows that his woman is inside the Mansion and she didn’t leave.
Hopefully, she didn’t leave. Lorenzo hoping he can find her. He will. He
certainly will find his woman. “Boss, nandito na tayo,” pagkasabing-pagkasabi pa
lamang ng tauhan niya na nasa passenger seat na nakauwi na sila nang hindi niya
namalayan.
Patalong lumabas sa sasakyan ang binata at nagtatakbo agad sa loob ng Mansyon.
Sinalubong siya ng mga aligagang mga tauhan niya mukhang alam nila kung ano ang
nangyayari.
“Boss, the lady in your room was miss –Find her! Find her! Halughugin niyo ang
buong Mansyon!” Hindi na pinatapos pa ni Lorenzo ang sinabi ng tauhan niya at agad
na inutusan ang mga ito.
Nagpapanic na sinunod nila si Lorenzo kahit hindi alam nila kung bakit nalaman
nito na nawawala ang dalaga. They didn’t know he installed CCTV’s inside this
Mansion.
Ayaw na malaman ng binata na nagpalagay siya noon para sa kaligtasan ng dalaga,
hindi niya mapagkakatiwalaan ang kahit na sino lalo na sa kaligtasan ni Heronisa.
Trully, the girl was missing right now. Anong ginawa ng mga nagbabantay sa
labas ng bintana at sa labas ng kuwarto?
Bakit nawawala ang dalaga? “Pag hindi siya nahanap sa loob ng isang oras,
ihanda niyo na ang mga libingan niyo.” Banta ni Lorenzo at niluwagan ang suot na
neck tie. Pinaputukan nito ang paanan ng mga tauhan.
Ang baril ni Lorenzo ay may silencer sinigurado niya muna iyon bago gawin baka
pag nasa tabi-tabi lang ang dalaga ay mataranta ito dahil sa baril niya. He won’t
risk Heronisa’s security just for his own satisfaction.
Una muna ang dalaga bago ang kanyang sarili. “Fucking move idiots!” Singhal
niya sa mga ito nang hindi pa din gumagalaw at tila yata gusto nang isa pa mula kay
Lorenzo. Mainit ang ulo ng binata, kanina lang ay okay ito ngunit nang malamang
nawawala ang dalaga bigla itong tinubuan ng sungay.
“O –Okay boss,” sabi ng mga ito at natataranta pang hinanap
ang pinapahanap nang Boss nila. “Bullshit! Bullshit!” Bulong ni Lorenzo sa sarili.
Pinabantayan niya nga ang dalaga upang hindi ito mapahamak pero ang mga gagong ito
hindi binantayang mabuti ang kanyang si Heronisa.
Anong ginawa ng mga bwisit na yon at bakit nawala sa paningin nila ang dalaga
samantalang iisa lang naman ang pasukan at labasan?
“The heck! Malaman ko lang kung anong ginawa nila at hindi nila binantayang
mabuti si Heronisa. I’ll make sure they got what they deserved.” Itinupi ni Lorenzo
ang manggas ng suot na suit at ginulo ang buhok.
“Baby!” Inumpisahan niya din ang paghahanap, hindi siya mauupo lang dito at
pabayaan ang kanyang mga tauhan na maghanap gayong nagkamali na nga sila sa
pagbabantay sa dalaga.
Lahat ay abala sa paghahanap sa dalaga, si Traverse na kasama ni Lorenzo kanina
ay naghanap nalang din. Postpone muna ang pagliliwaliw nila dahil mas worst si
Lorenzo kapag galit siguradong damay ang lahat kahit walang kinalaman sa pagkawala
ng dalaga.
Isa o dalawang beses lang sisigaw si Lorenzo ngunit kapag nanahimik ito ng
galit mas malala ito kaya kailangan ng tumulong nilang lahat. They couldn’t imagine
what will Lorenzo gonna do when he’s mad.
Ilang beses man na pagsabihan ni Traverse ang kaibigan na kumalma hindi ito
kakalma dahil sa tingin ng binata ang dalagang hinahanap nila ang magpapakalma
dito.
“Darn it, bakit hindi binantayan ng mga lokong yon ang babae? Alam naman nilang
nahahighblood agad ang Boss kapag si Heronisa ang usapan,” bulong ni Traverse sa
sarili habang hinahalughog ang Mansyon ganoon din ang ginagawa ng iba.
Si Lorenzo ay pumanhik ng silid niya marahil makakita siya nang palatandaan
kung saan niya mahahanap ang dalaga.
He’s very worried for her. She’s not yet healed. Dalawang sugat ang kailangang
paghilumin sa dalaga. Inilibot ni Lorenzo ang mata sa buong silid.
He checked the comfort room and even his walk-in closet but there no Heronisa.
He’s frustrated. Bakit ba niya kasi iniwanan ang dalaga gayong wala siya dito
marahil ay maiisip nitong iniwanan niya ito.
When he was about to go out and check the other rooms, he found something under
his bed.
Napamulagat ang binata nang makitang ang kumot niya iyon at tila gumagalaw ito.
Wala na iyon sa kama agad niyang tinignan kung ano ang bagay na yon.
Lorenzo gasped when he saw his baby doll under his bed. Mahigpit nitong yakap
ang kumot habang umiiyak at nagtatago.
“Baby doll...” He called her. Hindi pa ito gumalaw ngunit narinig nito ang
boses niya tila sinisigurado muna nito na siya nga ang nagmamay-ari ng boses.
Nakatalukbong ang kumot sa dalaga at talagang nagtatago ito. “Baby doll, come
out... it’s me Lorenzo...” Mahinahong tawag niya ulit sa dalaga. Dahan-dahan nitong
inalis ang kumot at sinilip siya.
Nakilala siya nito kaya mabilis itong umalis sa ilalim ng kama at niyakap ng
mahigpit ang binata. “A –Afraed... ato tatot,” bulong nito kay Lorenzo. Lorenzo’s
heart clenched with pain when she heard her telling him that she is afraid.
“Shhh... don’t be afraid baby... I am here, I am here, I will protect you.” Alo
niya sa dalagang tumutulo ang mga luha habang pinapahiran niya ito at binuhat
pabalik sa kama. “I heald bang.” She said she heard a bang.
Nagtagis ang bagang ng binata. Alam niya kung ano ang ibig sabihin ng dalaga
may tauhan niya ang nagpaputok habang narito ang dalaga at natutulog! “Fucking
useless idiots!” Sigaw nito sa isipan at mahigpit na niyakap ang dalaga.
Alam niyang takot ito, takot na takot ito sa mga bagay-bagay na pamilyar dito.
Hindi maaring ganito ang dalaga, hindi maaring mabuhay ito ng puno nang takot.
No, hindi pwede. She is his baby doll. Inayos niya ang pagkakahiga ng dalaga at
binulungan ito.
“You deserved the whole world baby doll.”
Hello mooncakes! Good mood ako kaya may update. Please comment your reactions
po :) Thank you.
May natira po akong dalawang copies ng book ni JASK at isang Billionaire's
titles sa December.
po.
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
세렌렛
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-17
Lorenzo’s holding Heronisa’s hands tightly while she’s

seating on his lap. Nasa opisina sila ng binata at kaharap nila si Karlos na siyang
tumingin sa kalagayan ng dalaga.
Lorenzo knows that aside from General Surgery, Psychology is also Karlos
specialty.
Nag-aral ang binata sa Amerika ng Psychology kaya ito ang ipinatawag. Si
Traverse mismo ang nagsabing si Karlos nalang ang humawak ng kaso ni Heronisa dahil
pinagkakatiwalaan nila ito lalo na sa bagay na ito.
Now, Hellion and Alejandro knows he’s here. Hindi niya man sabihin kung saan
mismo ang lokasyon niya alam niyang malalaman agad ng dalawa kung nasaan siya
mismo.
Heronisa is hiding at Lorenzo’s chest.
Panay ang sulyap dito ni Karlos upang obserbahan pa ng mabuti ang dalaga, nagkaroon
sila ng mga test kanina para sa dalaga at ngayon ay alam na ni Karlos ang kalagayan
ni Heronisa. Karlos studied Psychology when he’s in America.
Ginawa niya ito para punan na rin ang pagkakamali ng taksil nitong kapatid.
Walang hindi alam si Lorenzo sa mga nangyari, marami siyang mga mata kahit na saan.
“Stop staring Karlos, you already know my baby doll’s situation. Better tell me
what you found out,” asar na turan ni Lorenzo at tila nais na siyang kainin ng
binata dahil sa ginagawa niya.
Napatawa nalang si Karlos at napailing. “Whipped like his brothers.” Karlos
muttered. Inayos nito ang pagkakaupo at tinignan ng seryoso si Lorenzo. He looked
at his chart then explained what he found out.
“I know you already found out she had a dyslexia right?” Tanong ni Karlos na
siyang ikinatango ni Lorenzo. Ang dalaga naman sa kandungan ng binata ay mataman
lang na nakikinig.
Tinignan ito ni Lorenzo nasa mga mata nito ang pag-aalala sa dalaga samantalang
si Karlos naman ay napatikhim nalang. Alam ni Karlos kung ano ang tinging ito dahil
nakita na rin niya ito kay Hellion at Alejandro.
“Your girl has dyslexia Lorenzo, a language-based reading disability. She had
confusion with before/after, right/left, and so on. She also had difficulty with
word retrieval or naming problems. The difficulty of phonological awareness –she
can’t identify or generate rhyming words or counting syllables in words. Another
one is phonemic awareness which is difficulty of hearing and manipulating sounds.
Kung sa atin normal lang na salita ang naririnig natin sa kanya, maaring sa kanya
ay napakahirap na yong pakinggan at sabihin. Nasusundan mo ba ako Lorenzo?” Aniya
sa binata na halos hindi makapaniwala sa naririnig niya sa sitwasyon ng dalaga mas
malala pa pala ang nangyayari sa iniisip niya.
Nanghihinang napatango si Lorenzo habang pinapapawisan tila nais niyang lakasan
ang buga nang malamig na hangin ng aircon.
“Ang pagkukumpara ng mga tunog ng mga salita ay sadyang napakahirap para sa
kanya kahit na nga ang mga tunog ng letra sa alpabeto ay hindi niya masyadong kaya.
Actually, pati ang konsepto nang oras at ang pagbabantay nang oras ay lubhang
nagpapalito sa dalaga,” sinulyapan ni Karlos ang dalaga habang nagpapaliwanag siya
na agad din naman itinago ni Lorenzo ang mukha ng dalaga at sinenyasan ang Doktor
na muling magpaliwanag.
Bumuntung-hininga si Karlos kahit siya mismo hindi alam na ganito pala kalala
ang pinagdadaanan nitong pasyente. He thought, this is a simple case but it’s not.
This case is a complicated one.
Aaminin niyang nachachallenge siya sa kaso ng dalaga. “Because she had
difficulty in learning words and letters even the sound of it. Nagkakamali at
nagkakamali siya sa spelling at tunog ng mga ito, ilang beses muna siyang narinig
na magsalita right?” Karlos asked Lorenzo. Lorenzo muttered a small yes then Karlos
proceeded again.
“Mabuti nalang at hindi siya bumabasa o nagsusulat ng pabaliktad na isa sa mga
sintomas ng Dyslexia. Your girl’s dyslexia is associated with dyscalculia,
selective mutism which leads to speech sound disorder. She’s isn’t gifted with
mathematics, reading and writing skills. She’s having problems with numbers and
other mathematical problems.” Nasabunutan ni Lorenzo ang buhok niya sa sobrang
frustration na nararamdaman.
Naawa siya sa kanyang baby doll. Anong kabataan meron ito?

Anong naranasan nitong kasiyahan noong kabataan nito?
“I know what you are thinking Lorenzo at parehas tayo ng iniisip. She can’t do
simple left and right direction, what more kung addition at subtraction pa? Huwag
pa nating kalimutan na may selective mutism siya at speech sound disorder. She
won’t talked unless, she talks to the person she trust and I think it’s you. At
kapag nagsalita naman siya sa ibang tao ito ay pinanggagalingan nang malalim na
emosyon katulad ng galit at takot na siyang nagpupwersa sa sarili niya na
magsalita.” Turo ni Karlos kay Lorenzo.
Sa kaso ng selective mutism, ang mga taong may ganito ay nagsasalita lang sa
kanilang pinagkakatiwalaang tao or worst hindi ito nagsasalita dahil nahihiya itong
magsalita o sa mga emosyon na nararamdaman nito.
“She trust you right? She trust you na kahit nahihiya siya sa pagsambit ng mga
salita dahil alam niyang mali ito ay nagsasalita ay kinausap ka pa din niya,” sa
ganitong mga kaso ng mga learning disabilities ang pasyente mismo ay kailangang
magkaroon nang tiwala sa mga taong nakapaligid nito upang maintindihan ang
sitwasyon niya.
“Her speech sound disorder, the words are either not produced, not produced
correctly, or are not used correctly. Sa kaso niya ay hindi masyado malala na ito
ngunit sapamamagitan lang nang pagtatama sa kanya o sa mga sinasabi niya maaring
maging batayan ito para maitama ang mga sinasabi niya. It may take months or years,
ang importante ay may gagabay sa kanya.” Matamang nakikinig si Lorenzo.
Ang isang taong may dyslexia ay napakahaba nang panahong bubunuin upang
matutunan ang isang bagay. Hindi napagtuunan ang kaso ng dalaga noon kaya marahil
sinasabing bobo at tanga ito noong nag-aaaral dahil hindi nila alam ang totoong
sitwasyon ng dalaga.
Given she grow at the orphanage. Sa dami ng mga batang inabandona roon hindi
matutukan ang sitwasyon niya.
Kahit pa inampon ito kung sa maikling panahon lamang natutukan ang disorder ng
dalaga dahil sa pagkamatay nila.
Useless lang din dahil ang sitwasyon ni Heronisa ay kailangan nang
pangmatagalang solusyon at pasensya.
Lorenzo wanted the best for his girl. He wanted her to be normal. “Hindi madali
ang nangyayari sa kanya Lorenzo, her disorder maybe inherited from her parents but
it may also developed by the environment where she grow.” Alinman sa mga yon,
walang pakialam si Lorenzo.
Ang importante sa kanya kahit na hindi tuluyang maging normal ang dalaga,
mamuhay lang ito ng masaya ay okay na sa kanya.
“I’ll tell you Lorenzo, dyslexia has no cure. Treatment lang ang meron nito and
I suggest you find a person who she can trust while you are out, hindi namang
maiiwasang lalabas ka. Hanapan mo siya ng taong makakatulong sa kanya sa pagtatama
nang pananalita niya, pagsusulat, pagbabasa at syempre tiwala sa sarili,” kahit
anupaman ang sasabihin ni Karlos ay susundin niya ito.
Yes, he will find that right person for his baby doll’s treatment. “Hanapan mo
siya ng taong mahaba ang pasensya dahil kailangang-kailangan yon sa kalagayan ng
babae mo Lorenzo,” Karlos wanted Lorenzo to know everything in Heronisa’s
situation.
Kung wala ang suporta ng ibang tao marahil hanggang sa pagtanda ng dalaga ay
hindi ito makakaranas kahit na kaunti nang kanormalan sa buhay.
“I will, I’ll wire the payment in your account,” ani ni Lorenzo kay Karlos kahit
hindi pa tapos ang binata sa pagbibilin sa kanya ng mga importanteng mga
impormasyon.
“The heck Dizionario, nakikinig ka ba sa sinasabi ko?” Asar na tanong ni
Karlos.
Hindi naman sa kanya nakatingin ang binata kundi kay Heronisa na nakatulog sa
kandungan nito. Karlos rolled his eyes.
Hindi na siya magtataka kung ganito si Lorenzo dahil

matagal nang immune si Karlos sa ganitong mga bagay lalo pa at ilang beses niya na
itong nakikita sa katauhan ni Hellion at Alejandro. Lorenzo snapped his gazed at
Karlos and scoffed at him.
“Ofcourse, I know what your implying fucker. Hindi ako bobo katulad mo,” sagot
ni Lorenzo kay Karlos. Napairap nalang ang binata sa tinuran ni Lorenzo at inayos
ang mga gamit nito.
He uses different kind of test at Lorenzo’s woman.
Ilang papel din ang nagamit niya bago nalaman ang kalagayan ng dalaga. Lihim na
dasal ni Karlos na sana ay maka move-on ang dalaga sa pinagdaanan nito noon.
Alam niyang gaya nina Alyona at Erin ay makakamit nito ang tunay na kaligayahan
hindi man ora-orada pero alam niya naman may halimaw na nagbabantay rito. An
innocent woman needs a monster.
Halimaw na poprotekta at mag-aalaga dito, magiging sandalan nila ang isa’t-isa
kahit na anupaman ang mangyari.
Habang pinapanood ni Karlos si Lorenzo ngayon, isa lang ang nakikita niya. Ito ay
lalaking kayang gawin ang lahat para sa babaeng paglalagakan niya ng kanyang buhay
hanggang sa huli nitong hininga.
“Babalik ako dito dalawang beses sa isang linggo at aalamin ko kung may
progresibo ba sa pasyente ko at sa pagkakatiwalaang tao na nais mong mahanap.
Papuntahin mo si Traverse sa opisina ko sa ospital at bibigyan ko kayo nang
listahan ng mga therapist na pwedeng pagkatiwalaan. You can investigate them if you
like,” sabi niya kay Lorenzo.
Napailing nalang si Karlos nang hindi lang man siya lingunin ng binata na abala
sa paghehele sa dalagang pasyente niya.
Wala nang nagawa si Karlos kundi lumabas nalang ng ospisina nito, nakakahiya
yata sa dalawang tao sa loob ang istorbohin niya.
He was about to opened the door when he forgot to say something to Lorenzo.
Ngunit, siyang paglingon niya at pagtawag kay Lorenzo ang pagnanakaw sana ng halik
nito sa dalaga.
“Dizionario –Okay, unahin mo muna yan dahil baka mapatay mo ako dahil lang
dyan,” nakataas ang dalawang kamay ni Karlos tila ba sinasabi nitong sumusuko na
siya.
Mahirap na, isang Mafia Boss pa naman ang kaharap niya kahit kilala itong
napakahinahon kaysa sa dalawang kapatid hindi naman ibig sabihin nito hindi nito
kaugali si Hellion at Alejandro.
Alam ng lahat na mas matindi kapag galit ang isang Lorenzo Giovanni Dizionario.
“Fuck.” Lorenzo muttered when someone saw him stealing kisses at his woman. Kinasa
niya ang baril na nasa tabi niya at itinutok iyon kay Karlos.
“Get out if you don’t have anything important to say Karlos!” Nangigigil na
sabi nito kay Karlos. He just wants quality time with his baby doll after what he
found out about her situation. Ang gagong si Karlos, inaasar yata siya.
“Relax Dizionario! Hindi ko namang inaakalang magnanakaw ka ng halik gayong
papaalis palang ako!” Sagot niya sa binata na mas lalo yatang naasar. Kung hindi
lang marahil sa dalagang nasa kandungan ng binata malamang butas na ang paa ni
Karlos na uuwi ngayong araw. Sinamaan lang siya nang tingin ni Lorenzo.
“Nakalimutan ko lang naman na ibigay ito,” Karlos handed him a piece of paper.
Tinignan niya kung ano ang nakalagay ito. Isa itong larawan ng babaeng nagbaballet.
“Your woman here has a talent in ballet. I think you should pursue her to
continue this. Sayang naman kung hindi niya susundin ang gusto niya dahil lang sa
sitwasyon niya.” Paliwanag ni Karlos.
When he tested the girl awhile ago, hindi niya inaasahan na ito ang iguhit ng
dalaga hindi man masyadong maganda pero alam nang makakita na ballet dancer ito.
He asked the girl what it is and his patient muttered a simple word ‘yike’
which is like. The girl trusted Karlos because she trusted Lorenzo to do what’s
right for her.
Karlos concluded she like ballet. At sa tingin niya ay mahusay doon ang dalaga
pero hindi lang nabigyan ng pagkakataon dahil mukhang hindi ito nagamit nang
dalaga. Nilapitan nito si Lorenzo at tinapik ang balikat nito.
Karlos then said something and leave, his words marked into Lorenzo’s mind and
heart.
“Make her happy Dizionario, I don’t know what happened to your girl but her
past what makes her today.”
Hello mooncakes! Please comment your reactions po :) Ang hindi magcomment

ipapadala ni Lorenzo sa Torture House ni Alejandro
Thank you. 😂😂😁
titles sa December.
po.
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
세렌렛
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-18
Heronisa woke up frustrated and pissed. She wanted to sleep

and cuddle with Lorenzo. Sanay na sanay ang dalaga sa presensiya ng binata kahit
palagi niyang sinusubukan na ipaliwanag dito na nais niyang umalis dahil baka
nagiging pabigat na siya dito ngunit mas matigas yata ang ulo ng binata kaysa sa
kanya kaya heto siya at sinusubuan nitong kumain.
Lorenzo insisted that she should follow whatever the man will gonna say. Ito
lang dapat ang sundin niya dahil ang makakabuti lang sa kanya ang nais nito.
She wanted to asked why she's not allowed to go but Lorenzo only refused saying
this is her own house.
"Ako nayang," asar na kuha ni Heronisa sa kutsara at tinidor ngunit ayaw itong
ibigay ni Lorenzo.
Ang dahilan ng binata ay para mas makakain daw ang dalaga nang mabuti kung siya
ang magpapakain pero si Heronisa naman ay nahihiya dahil ay mga taong nakatingin sa
kanila dito sa dining table.
Some of Lorenzo's men are eating in the table while they are here and they are
staring at the lovely couple.
Kung couple bang matatawag ang dalawa gayong hindi pa umaamin si Lorenzo sa
nararamdaman niya, ayaw niyang madaliin ang dalaga nais niya munang mahulog din ang
loob nito sa kanya.
Ang hindi niya alam ay unti-unti na nitong sinasakop ang puso ng dalaga. "Baby
doll, it's 'Ako nalang' okay? And for the nth time baby, ako ang magpapakain sayo.
Understand?" Lorenzo sternly said at Heronisa.
Napanguso nalang ang dalaga at napasiksik sa dibdib ng binata.
Ginagawa yata siyang imbalido nito, kaninang bumaba sila ay binuhat siya ng
binata pati sa pagpapakain ay sinusubuan pa siya nito. Nais lamang ng binata na
ibigay ang lahat sa dalaga nang hindi humihingi o nagtatanong. He wanted her to be
happy.
Gusto niyang siya ang maging dahilan ng dalaga para mabuhay. Ang katulad ni
Heronisa ay may pinagdaanan na malupit sa buhay ay kaakibat ng mga isipan nila ang
salitang pagkakamatay dahil na rin sa kalagayan nila at sa mga taong nagpapalala
nito.
Napakahirap ng buhay nila at sadyang hindi napakaganda nito lalo pa at ang mga
tao sa paligid nito ay mapanghusga. Kaya pala noong unang makita ito ni Lorenzo ay
may hindi inaasahang emosyong namutawi sa binata.
The first time he saw Heronisa, he wanted to grab her and hugged her. He wanted
to whisper that everything will be okay.
"B -but," before Heronisa could protest. Sinalubong ng labi niya ang labi ni
Lorenzo. In that way, Heronisa shut up and blushed.
Namumula ang mukha ng dalaga at yumuko. Nahihiya siya at kinikilig sa ginawa ng
binata. Kahit kailan ay hindi naramdaman ni Heronisa ang ganitong pakiramdam. She
felt loved and cared. Dasal niya ay hindi na matapos ito at sana ay panghabang-
buhay na.
She prayed for this and now it's happening. Ang pagtakas niya at ang
pagkakaligtas sa binata ay isang 'blessing in disguise' dahil ito at may taong
bukal sa loob ang alagaan at mamahalin siya.
She knows Lorenzo told her that he's falling for her. Ganoon din naman ang
dalaga sa kaunting panahon na nagkasama sila ay hindi ipinaramdam sa kanya ng
binata na iba siya. Sa kaunting panahon ay naranasan niyang maging normal sa tulong
ng binata.
Naging normal siya nang hindi kinukutya at pinagtatawanan. The first time she
uttered words, she thought the man would laughed at her but no, Lorenzo smiled at
her and understands her.
Heronisa was thankful for it, she will never find another Lorenzo in this world
full of judgemental and pathetic people. Nag-iisa lang si Lorenzo para sa kanya at
ganoon din ang lalaki sa kanya.
"Baby doll, ubusin mo na ito at pupunta tayo ng Mall para bilhan ka ng mga
damit," Lorenzo said it as if it is normal to buy dresses to his woman. Nanlaki ang
mga mata ng dalaga at umiling lang sa binata.
Ayaw niyang gumagastos ito sa kanya lalo pa at malaki na ang naitulong nito sa
kanya.
"I won't take no as an answer baby." Nakangising sagot ni

Lorenzo sa kanya habang isinusubo sa kanya ang bacon.
Akmang magrereklamo pa ulit ang dalaga nang samaan siya nang tingin ni Lorenzo
pero hindi katulad ng pagsama nito nang tingin sa mga tauhan. He glared pklayfully
at her and hold her hand.
"Baby, as I was saying I don't accept no as answer. What's mine is yours,
remember? As far I love seeing you wearing my shirts, ayoko namang humarap ka sa
ibang tao na nakaganyan lang. You deserve everything baby, remember that." Mahabang
pahayag ni Lorenzo na siyang ikinasamid ng mga tauhang nito na kumakain.
Naninibago sila sa Boss nila at ngayon lang nila nalaman ang rason ng pagbabago
nito. Nag-unahan pa ang mga baliw sa pagkuha ng baso ng tubig sa lamesa at
nagpaunahan na lumagok dito.
Si Traverse na kakapasok lang ay napailing nalang. "R -Ren." Bulong ni Heronisa
kay Lorenzo. She hides at Lorenzo's chest when everyone stared at them. The reason,
she doesn't want to go in the mall is that she's afraid of the crowd.
Natatakot siya, natatakot siya sa mga tao at sa kung ano ang kaya nilang gawin
sa kanya. Natatakot nga siya sa mga tauhan ni Lorenzo dito sa loob ng Mansyon sa
labas pa kaya.
Ito ang sinasabi ni Karlos na dapat ding madevelop sa dalaga dahil sa pagiging
ilag nito sa mga tao dahil sa panghuhusga nila sa kanya natatakot ang dalaga sa mga
tao.
Ilang beses na siyang muntikang magahasa dahil doon si Lorenzo lang ang
pinagkakatiwalaan niya. Tanging si Lorenzo lamang ang pinapasok niya sa kanyang
mundo dahil ang binata lamang ang nagparamdam sa kanya ng mga totoong hangarin
nito.
"Shhh... baby doll, they won't hurt you. I am here," Lorenzo snapped his gaze
at his men and glared at them.
He's rubbing Heronisa's back with his hands. Kinakalma niya ang dalaga dahil sa
biglaang pagkakaoverwhelmed ng dalaga sa mga presensiyang nasa dining hall.
Ren ang tawag ng dalaga kay Lorenzo dahil hindi niya pa masyadong mabanggit-
banggit ang pangalan ng binata. Mabuti na rin iyon dahil ang dalaga lang ang
tumatawag nito sa binata. Tinignan ni Lorenzo ang pinagkainan ng dalaga at
bumuntung-hininga.
He will asked Karlos later what's good in his baby doll's diet. Ilang beses na
niya itong pinapakain ngunit tila wala yatang gana ang dalaga ni minsan ay hindi
nito naubos ang pagkaing hinahanda niya.
"Drink this baby tapos maligo at magbihis ka, bibili tayo ng mga gamit mo,"
ibinigay ng binata ang baso ng gatas at pinainom ito sa dalaga. Sinamaan niya nang
tingin ang mga tauhan na pinanonood ang dalaga.
He will talked to them later. Ayaw niya na maramdaman ng dalaga ang hiya at
awkwardness kapag nandyan sila. As Karlos said, his baby girl needs to boost her
confidence.
Palagi itong may kumpiyansa kapag siya ang kasama nito nais niyang kahit sa
iilang tao lang ay maging bukas ang dalaga para magkaroon siya ng mga kaibigan.
"Key," mahinang bulong ni Heronisa. She drinks her milk without looking at
Lorenzo's men. Ilang beses man na pagsabihan ni Lorenzo ang iba nitong mga tauhan
mayroon at mayroong mata pa ring nararamdaman ang dalaga na nakatitig sa kanya.
Binilisan niya ang pag inom ng gatas kahit muntik-muntikan na itong masamid.
Pagkatapos noon ay dali-daling nilisan ng dalaga ang dining hall nang hindi man
lang lumilingon sa kanyang pinanggalingan. Lorenzo sighed and looked at his men.
"Next time, don't stare at her. Si Traverse ang magpapaliwanag ng kalagayan
niya pagkatapos ang iba sumama sa amin sa Mall. Understand?" Lorenzo said and
leave. Napakamot lang ng ulo si Traverse, wala nang bago roon siya na naman ulit
ang taga-paliwanag.
Hindi pa man nakakatango ang mga tauhan niya ay umalis na agad siya at sumunod
sa dalaga. Nang makapasok sa silid ay nakitang niyang sarado ang pintuan ng banyo.
He concluded his baby doll is taking a bath.
Nagdesisyon siyang maligo at magbihis na rin sa kabilang

kuwarto. Ninanamnam ng binata ang tubig mula sa shower habang iniisip ang maaring
mangyari sa hinaharap. He's hunting Heronisa's foster brother.
Ipapatikim niya dito kung bakit hindi pwedeng galawin o saktan ang kanyang baby
doll. He will assure Heronisa that no one would hurt her.
Kahit na sino pa sila o kahit na ano pa ang posisyon nila sa lipunan kung ang
dalaga ang gagalawin nila, gagawin ng binata ang lahat para mapaluhod sila.
"Goodness my baby doll, I can't let you out of my mind even just a second," bulong
ng binata habang nasa loob ng banyo.
He loves thinking about Heronisa. He loves thinking about everything in her. He
loves knowing what's and what's if in Heronisa. Natapos nalang ang binata sa
paliligo at pagbibihis pero ang dalaga pa din ang nasa isipan niya. He simply wears
jeans and black t-shirt.
Pumasok siya ulit sa silid niya at nakitang nakabihis na ang dalaga na simpleng
puting bestida at flat shoes habang nahihirapan itong talian ang buhok.
Bumuntung-hininga ang binata at nilapitan ang dalaga, siya na mismo ang
nagsuklay dito at inayos ang buhok nito. Heronisa was shocked when Lorenzo's done
with her hair. Lorenzo braided Heronisa's hair neatly.
"My sister taught me to braid her hair when I was young that's why I know how
to do it," paliwanag ng binata habang nilalagyan ng ipit ang dalaga. Namula lang si
Heronisa at bumulong ng pagpapasalamat.
Mas lalong lumutang ang ganda ng dalaga na siyang ikinainis ni Lorenzo dahil
malamang maraming titingin sa dalaga kapag nasa Mall sila. Nagtagis ang bagang ng
binata habang iniisip yon, hahawakan niya ng mabuti si Heronisa para malaman ng
lahat na kanya lamang ito.
"Shall we go my beautiful baby doll?" Pulang-pula ang mukha ng dalaga nang
tanggapin ang kamay ni Lorenzo. Sabay silang naglakad pababa hanggang sa sasakyan.
Nagsusumiksik pa ang dalaga sa bewang ni Lorenzo nang makaupo silang dalawa sa
likod ng sasakyan.
Tahimik man ang dalaga pero ang ganda nito'y sadyang agaw pansin, hindi man ito
mag-ingay mapapansin at mapapansin si Heronisa. Lorenzo's men are admiring their
Boss' property which made the man boiled with anger.
Kanina niya pa sinasamaan ng tingin ang dalawang nasa harapan nila -ang driver
at ang nasa passenger seat.
Gusto yata nilang ng death wish at tila hindi nila nararamdaman na kanina pa
sila pinapatay ng binata sa mga titig niya marahil kung wala lang ang dalaga sa
kandungan niya ay nangangalaiti na ang binata sa galit.
"ONE." Lorenzo counted eagerly. He's gritting his teeth and the back of his
men's head are burning with Lorenzo's anger. Umaapoy na sa galit ang binata pero
itong dalawa sa harapan ay panay pa din ang sulyap sa dalaga.
"TWO." He continued counting. Hindi ba nila naririnig ang pagbibilang ni Lorenzo at
tila sinusubukan pa nila ang binata?
Tinakpan ni Lorenzo ang dalawang tenga ni Heronisa na siyang ipinagtaka ng
dalaga pero hinayaan lang niya ito.
"PUTANG-INA! THIS GIRL IS MINE! DON'T EVER LOOK AT HER! ITIGIL NIYO ANG
SASAKYAN AT NANG MAPATAY KO NA KAYONG DALAWA!"
Hello mooncakes! Please comment your reactions po :) Pipili ako ng best comment
kada-chapter tapos ang mapipili ko ay sesendan ko sa messenger nila ng next chapter
na iuupdate ko. Thanks!
titles sa December.
po.
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
세렌레스
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-19
This Chapter is Dedicated to:

itsmeAliyah
Her comment was the best comment of the last chapter. She already read this Chapter
after na nasend ko sa messenger :)
Lorenzo’s holding Heronisa’s hands tightly while they are entering the Mall.
Men are gawking at Lorenzo’s baby doll while the ladies are staring at Lorenzo.
Nagkandabuhol ang kilay ng dalaga habang inis na tinitignan ang mga babaeng
tumitingin sa binatang kasama niya.
Some are silently wiping their drooling while staring at Lorenzo. Naiinis ang
dalaga, alam na nga nilang may kasama ang lalaki pero tila yata mas nag-eenjoy pa
ang mga ito na tignan si Lorenzo.
Kaninang papunta sila sa Mall ay bigla nalang iniwanan ng binata ang dalawang
tauhan nito na nasa harapan ng kotse na naging dahilan upang magtaka ang dalaga
pero hindi ito nagtanong.
Kitang-kita din sa mga mata ng binata kanina na asar na asar ito habang lumipat
sila ng puwesto. They occupied the driver and passenger seat when they left two of
Lorenzo’s men at the road.
Iniwanan ni Lorenzo ang dalawa imbis na baunan ng bala ang mga ulo nila, ayaw
niyang makita ni Heronisa ang pagiging marahas niya kaya naman ganoon nalang ang
ginawa ng binata. He would deal with them later.
Binigyan niya din ng mensahe ang mga nakasunod sa kanila na huwag na huwag
pasasakayin ang dalawa. He will taught them lessons later. He will teach them that
staring at his woman will be the reason of their death.
“Just say anything you want baby doll, I’ll bought it.” Ani ni Lorenzo habang
tinitignan ang mga store na dinadaanan nila. He will bring Heronisa at ladies store
first before they would went at the footwear store.
Lorenzo wanted his baby doll to wear expensive clothes. Habang naglalakad sila
ay hindi pa din naalis ang mga mata ng mga tao sa kanila.
Heronisa hates crowd so, she hold Lorenzo’s hands tightly. They walked hand in
hand.
Naglakad ang dalawa nang hindi pinapansin ang nasa paligid nila. Ang mga tauhan
naman ni Lorenzo ay agad na pumwesto at naglakad din pero medyo malayo-layo sa
dalawa pero kitang-kita nila ang binabantayan nila.
Lorenzo stopped at Forever 21 Store. Heronisa hesitated to enter but Lorenzo
pulled her. Agad silang sinalubong ng isang Sales Lady na si Lorenzo agad ang
tinignan. She smiled seductively at Lorenzo.
Heronisa frowned at the woman.
“What can I do for you Sir?” Kagat-labing tanong niya kay Lorenzo imbis na ‘how
may I helped you?’ ang itanong sa binata iba agad ang nasa isipan nito.
As if namang magpapatinag si Lorenzo habang hawak ang kamay ng dalaga. Isipin
niya palang na nakipagtalik siya sa ibang babae noon maliban sa kanyang si Heronisa
pinanayuan na siya ng balahibo.
Why did he do it out of his boredom?
Pwede namang parusahan niya nalang ang mga may kasalanan sa kanya pero iyon
talaga ang nagawa niya. He feels, he cheated at Heronisa eventhough he didn’t meet
his woman at that time.
Ewan niya ba, basta yon ang nararamdaman niya kaya nga kahit hindi niya pa
nakikilala ang dalaga noon habang ginagawa niya yon pakiramdam niya ay may
pananagutan pa din siya na kailangan niyang bayaran.
Indeed, he’s doing everything right now just eased his guiltiness. He promise,
he will not touch any woman beside his baby doll.
“Stop flirting, I’m with my fiancée. Back-off or I’ll burned this shop.” Banta
ng binata na siyang ikinagulat nitong Sales Lady at napaatras nang namumutla.
“I –I’m sorry, how may I helped you Sir? Maam?” Lihim na napatawa si Heronisa
nang makitang nagbago ang tono ng boses ng Sales Lady. Heronisa had a little
naughtiness in her but she’s hiding it.
Hindi niya pa kabisado ang mga tao sa paligid niya kaya

mabuti na ang ganito kaysa naman masaktan na naman siya. Ang hindi niya alam ay
nabasa ito ni Lorenzo ngunit napailing at napangisi nalang ang binata.
“Darn, maybe my baby doll is a feisty vixen inside her body.” Sabi sa isip ni
Lorenzo habang pinagmamasdan ang dalaga bago nagsalitang muli pero hindi tumitingin
sa kausap niya.
“Ilabas niyo ang mga magaganda at dekalidad niyong mga damit, my baby doll will try
it,” aniya sa kausap na tumango nalang.
“How lucky,” bulong pa nito na narinig ni Lorenzo pero hindi nalang binigyan ng
kahulugan ng binata. Mahirap na baka maligo pa sa dugo ang bastos na Sales Lady na
iyon.
“Waya ato pela,” bulong ni Heronisa sa binata nang mawala sa paningin nila ang
Sales Lady.
Hinalikan lang ni Lorenzo ang ulunan ng dalaga bilang sagot rito. Bakit ba
namomoblema ang dalaga sa pera gayong gaya nga ng sabi ni Lorenzo kung anong meron
siya at pag-aari na rin ng dalaga.
“Just try it and I will pay for it,” muli ay nag-atubili ang dalaga nang
iginaya sila ng Sales Lady sa harapan ng fitting room. Hindi na ang Sales Lady ang
nag-aasikaso sa kanila nang makarating roon dahil ang mismong Manager.
Nagulat pa ito ng makitang si Lorenzo ang customer nila. Sinukat lahat ng
dalaga ang mga damit na ipinapasukat ng binata dito at kapag sa tingin nito na
bagay sa dalaga agad niya itong kinukuha.
Dalawampung damit ang napili ni Lorenzo at agad na binayaran iyon sapamamagitan
ng black card niya. Pagkatapos noon ay sinunod nila ang mga t-shirts, jeans,
shorts, shoes, sandals at ang iba pa.
Napapangiwi nalang ang dalaga habang iniisip ang babayaran nila. Nakokonsensya
ang dalaga dahil hindi niya naman pera iyon at ni singko ay walang ginagastos ang
binata para sa sarili nito.
“Are you okay baby doll?” Tanong ng binata nang mapansing nawalan ng gana ang
dalaga habang naglalakad sila. Ang ipinamili nila ay idiniretso na ng ibang mga
tauhan ni Lorenzo sa kotseng sinasakyan nila.
“I –I feey bud,” bulong na sagot ng dalaga sa binata. Nangunot ang noo ni
Lorenzo kaya tumigil sila at tumabi sandali doon sa walang masyadong tao. Hinawakan
niya ang baba ng dalaga at itinapat ito sa kanya dahil iniiwas ni Heronisa ang
tingin sa binata.
“Baby, lahat ng binili ko para sayo ay iyo yon, hindi mababawasan noon ang
kayamanang meron ako atsaka diba kung anong mayroon ako sayo rin yon,” hinalikan ng
binata ang tungki ng ilong ni Heronisa.
He wanted her to know that what he has is also hers. Ayaw niyang mag-isip ito
na habang nabubuhay ito ay kailangan nitong magpakahirap.
Kaya niyang ibigay ang kung anong naisin ng dalaga. All she needs is to asked.
“Don’t feel bad okay? I’ll assure you, this is nothing.” Ang tinutukoy ng
binata na wala lang ay ang gastos nito kahit ilang milyon pa ang gastusin dito ng
binata hindi mauubos ang yamang meron si Lorenzo.
Kumikita ang binata ng milyones kada-araw mula sa iba’t-ibang kompanyang pag-
aari niya hindi pa kasama ang negosyo niya sa Mafia pati na ang mga ari-ariang
nakamkam niya sa mga taong sinisingil niya ng mga utang nila kay Lorenzo.
“Lahat ng gusto mo, ituro mo lang o may makita akong tinitignan mo. Babayaran
ko yon agad,” nasa boses ni Lorenzo ang kaseryosohan. Hindi ito nagbibiro sa sinabi
nitong kapag ay nagustuhan ang dalaga titigan lang nito ay babayaran agad nito.
Gusto niyang maranasan ng dalaga ang pagkuha sa isang bagay nang hindi
hinihingi at kusa lamang binibigay.
“Let’s continue shopping okay?” Mukhang wala na talagang magagawa si Heronisa
kundi ang sundin ang binata dahil kahit anong tanggi niya hinding-hindi magpapadala
si Lorenzo.
Inayos ni Lorenzo ang buhok ng dalaga at hinalikan muli ito

sa labi hindi alintana ang mga taong nakapaligid sa kanila na puno nang paghanga
ang kanilang mga mata dahilsa dalawang pares.
When Lorenzo attempted to walked, Heronisa grabbed his hands and hugged him
tightly. This is Heronisa’s way of saying thank you.
“You are welcome baby doll,” aniya nang nakangiti.
Natabunan ang kung anumang selos na namumutawi sa binata dahil sa mga lalaking
nakapaligid sa kanila at panay ang tingin sa kanyang Heronisa.
Ang dalaga ang dahilan nang pag-init ng kanyang ulo ngunit ito din ang dahilan
kung bakit kumakalma ang binata. Pumasok muli sila sa isang Store ngunit hindi na
sa mga damit o sapatos kundi sa Apple Store.
He will bought gadgets for his baby doll. Kapag dumating na ang napili niyang
therapist para sa dalaga nais ni Lorenzo na turuan nito si Heronisa nang sa ganoon
ay hindi ito mahuli sa kahit na anong teknolohiya.
“Utom ato,” bulong na sabi ni Heronisa nang matapos si Lorenzo sa pagbili ng
gadgets para sa dalaga. Napangiti ang binata, unti-unti nang natuto ang dalaga na
dumepende sa kanya na siya namang ikinasasaya ng binata.
He’s also alert for any danger coming to them. Oras-oras ay tinitignan niya
kung ang nagbabantay ba ng maayos ang mga tauhan niya.
“Ofcourse baby, kakain na tayo.” Nang akmang papasok na sila sa isa sa mga
sikat na restaurant dito sa Mall ay bigla namang may mga dumating na kababaihan na
agad na nilapitan si Lorenzo.
Nabitawan niya ang dalaga, naitulak ng mga ito si Heronisa dahilan upang
matumba ang dalaga. “Lorenzo honey, kailan ka pupunta ng apartment ko?” Sabay-sabay
na tanong ng mga ito.
Sinubukan ni Lorenzo na tanggalin ang mga kamay nila pero may lahi yatang linta
ang mga babaeng to’ Hindi pa nakikita ng binata kung anong nangyari sa dalaga dahil
sa mga babaeng nakapalibot sa kanya.
Napaigik ang dalaga nang matapakan nang takong ng kung sino ang kamay ng
dalaga. Heronisa looked at her hands. May kaunting dugo ito marahil dahil matalim
ang takong ng sapatos ng kung sinong yon.
She looked at Lorenzo, she waited for him then she stared at her hands. Naiiyak
ang dalaga, ang bubully ng mga ito. Ito ang kinatatakutan ng dalaga sa tuwing
lalabas palagi na lamang siyang nasasaktan.
Tatayo na sana ang dalaga ngunit may tumayo sa kanya.
“Hoy! Mga walanghiya! Hindi niya man lang nakitang may tao dito na nasaktan,
tuloy pa din ang kerengkeng niyo!” Sigaw ng babaeng umalalay kay Heronisa.
Yumuko si Heronisa matapos makita ang mukha ng babae, sa tingin niya ay matanda
lamang ito sa kanya ng tatlo o apat na taon.
Tumigil ang mga babae at tinaasan ng kilay ang babaeng tumulong kay Heronisa.
“Mall ito, hindi club para sa mga hitad na tulad niyo!” Asar na sabi ng babae
pagkatapos ay tinignan ang kamay ni Heronisa.
When Lorenzo saw it, he snapped and glared at those sluts. Akma pang lalapitan
ng mga babae sina Heronisa nang si Lorenzo na mismo ang napatigil sa kanila.
“Try to hurt my baby doll, I’ll swear I blow all your heads,” madiin na banta
ng binata at marahas na inalis ang madudumi nilang kamay sa binata.
Inaamin ni Lorenzo na ang mga babaeng ito ay nagalaw niya pero hindi niya
inaakalang lalapitan siya ng mga ito dito pa mismo sa Mall. He glared at their
shoes.
“Bitches, out of my sight before I changed my mind not to hurt all of you,”
malamig na turan ng binata. Isa sa kanila ang nakapanakit sa dalaga kaya may sugat
ang kamay nito.
Umingos ang mga ito at nagmartsa na parang kanila ang Mall. Akala yata nila
ganoon-ganoon lang yon. Makukuha nila ang dapat sa kanila pagkatapos nito.
Lalapitan na sana ni Lorenzo si Heronisa pero napakapit lang ito sa kamay ng
tumulong sa kanya.
Nangako siya sa dalagang hindi niya ito bibitawan ngunit hindi man lang agad
nito dinaluhan ang dalaga nang matumba ito at masaktan.
Heronisa felt she’s useless because of that. Napamura ang binata nang makita
iniiwasan ng dalaga ang mata niya.
And when she uttered words, she said those words not directly to him. Nag-
aalalang tinignan siya ng binata at bumuntung-hininga.
“Uwe na.”
Hello mooncakes! Please comment your reactions po :) Pipili ako ulit ng best
comment tapos ang mapipili ko ay sesendan ko sa messenger nila ng next chapter na
iuupdate ko. Thanks!
titles sa December.
po.
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
세렌레스
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-20
This Chapter is dedicated to:

SweetMondayVelasque6
for the best comment in the last Chapter. She already read this Chapter :)
Lorenzo and Heronisa arrived at the Mansion silently. Ayaw umuwi ng dalaga nang
hindi kasama ang babaeng tumulong sa kanya kaya naman kinausap ito ni Lorenzo na
sumama muna. Heronisa looked at the girl awhile ago almost begging.
Mabuti nalang at napakiusapan ito ni Lorenzo ngunit nakarating nalang sila sa
Mansyon pero hindi pa rin kinikibo ng dalaga si Lorenzo.
Nanliliit ang dalaga sa sarili habang pinapanood ang mga babaeng pinag-aagawan
si Lorenzo samantalang siya pakiramdam niya sa sarili ay hindi siya nababagay rito.
Wala namang kakaiba sa kanya at hindi nga niya alam kung bakit siya hinahangaan
ng binata.
Heronisa entered at Lorenzo's Mansion while she's holding the woman's hands.
Ito rin ang babaeng tumulong sa kanya, hindi nito binibitawan ang kamay nito na mas
lalong ikinairita ni Lorenzo.
Naupo si Heronisa sa sofa sa living room kasama ang babaeng tumulong sa kanya.
Nagmamasid lang si Lorenzo at sinenyasan ang mga tauhan na idiretso sa silid niya
ang pinamili nila ng dalaga ay ipaayos ito sa mga katulong.
"Ahmm... pwede na ba akong umuwi?" Kinakabahang tanong ng babae kay Heronisa.
The woman was nervous when she was blindfolded awhile ago. Kaya pala siya
piniringan upang hindi daw niya matandaan ang lugar kung saan sila pupunta.
Nagtatakang nagtanong siya kay Lorenzo kung bakit gagawin iyon. Ang sagot ni
Lorenzo dito ay isa siyang kilalang negosyante at dahil sa yaman niya hindi niya
pwedeng ipagsawalang-bahala ang seguridad nila.
Although, the woman felt something weird she felt there is thing that Lorenzo
don't want her to know.
Ayaw niyang mang-usisa dahil hindi naman niya masyadong kilala ang mga ito
basta niya nalang tinulungan ang dalaga dahil pakiramdam niya yon ang tama.
"You can go Miss, ipapahatid nakang kita sa driver," ani ni Lorenzo sa babaeng
nakaupo sa tabi ni Heronisa. Ramdam ng dalaga na may kakaiba sa dalawang nakilala
niya sa Mall tila may problema sila at mukhang naipit siya.
Akmang tatayo na ang dalaga para umuwi ngunit kamay ni Heronisa ang pumigil sa
kanya. Nasa mata ni Heronisa ang pagmamakaawa at ang babae naman ay nahabag dito
hindi niya alam ang nangyayari pero nang titigan ang mata ni Heronisa.
She doesn't have the guts to leave her. She hesitated and pulled her hair.
"Baby doll, she needs to go home." Sabi ni Lorenzo. Kahit ang binata ay nakaramdam
nang may hindi magandang nangyayari sa dalaga at nagsimula ito noong nilapitan siya
ng mga babae sa Mall.
Umiling si Heronisa at mas hiningpitan ang pagkapit sa babaeng kasama niya,
ayaw niya itong bitawan sa tuwing nanaisin ng babae na umalis ay mas lalong
hinigpitan ang pagkakahawak nito sa kamay ng babae.
"NO!" Nagtatantrums ang dalaga. Marahil dahil sa pagod at sa iniisip nito kaya
ganito na lamang ang inaakto ng dalaga. Ang sugat nito sa kamay ay hindi pa
nagagamot kaya naman kahit kumikirot ay hindi niya iyon iniinda. Heronisa trusted
the woman beside her.
Naiinis na binalingan ni Lorenzo si Heronisa, hindi niya maintindihan bakit
ganito na lamang ang inaakto nito gayong okay na okay sila kanina bago pumunta ng
Mall. "She will go home! You know why she can!" Sigaw ng binata na siyang ikinayuko
ng dalaga.
Pinipigilan ng dalaga ang kung anumang luhang nagbabadya sa kanyang mga mata
hindi siya sanay na sinisigawan siya ng binata.
Sa ilang linggong pananatili niya rito ni minsan ay hindi pa siya nasigawan ng

binata mas sanay siyang malaumany itong magsalita.
Alam naman niyang hindi na maganda ang inaakto niya pero

napaka-iritable niya ngayon at yon ay dahil sa mga babaeng yon. Aaminin ng dalaga
naiinsecure siya sa mga yon dahil sila normal at nagagawa nila ang mga gusto nila.
And they are part of Lorenzo's past. Hindi maiiwasang maawa ang dalaga sa
sarili, hindi siya lumaki nang maayos at dagdag pa ang disability niya na siyang
nagiging balakid sa komunikasyon nila ng binata.
"NO! NO! NO!" Heronisa shouted. Nagkatitigan sila ng binata, si Heronisa lang
ang may kayang gumawa noon sa binata.
Siya lang ang may kayang makipagtitigan sa mata ng binata gayong alam ng lahat
kung gaano kadelikado ang makipagtitigan sa binata lalong-lalo na kapag nabobored
ito.
"What the hell is happening to you baby doll? Hindi ka naman ganyan kanina?"
Lorenzo suddenly asked. Nais niyang malaman kung anong nangyayari sa dalaga hindi
siya sanay na ganito ang ikinikilos nito.
Nais niyang ang mahiyain at ang dalagang kasama niya kanina siguro ay
nangyayari nga ito minsan pero iba ito ngayon may kakaiba at nais ng binatang
malaman yon.
"Mabuti Boss at nandito ka na may prob -Okay, hindi ko alam na may nangyayari
pala dito." Kakapasok lang ni Traverse sa living room at galing siya sa labas mula
sa isang negosyong pinaasikaso ni Lorenzo.
Napataas pa ang dalawang kamay niya at tinignan si Lorenzo at Heronisa.
Napakamot ang binata nang mapagtantong naistorbo niya lang naman ang mainit na
pagtatalo ng dalawa.
Sisinghalan na sana ni Lorenzo si Traverse dahil ito ang pagbabalingan niya ng
inis niya nang sumigaw ang dalaga. "Dun ta bae mo!" Tila may nakabarang malaking
bato sa boses ng dalaga habang sinasabi iyon sa binata.
Tumakbo pa ang dalaga paakyat ng silid nila at naiwan ang tatlong nakaawang ang
bibig. No matter what happened at Heronisa in the past, she never shouted.
Ngayon lang, ngayon lang ito sumigaw nang ganito at marahil ay napakalalim ng
emosyong pinaghuhugutan nito.
"What was that?" Si Traverse ang naunang nakabawi sa katahimikan. Lorenzo then
stared at the stairs. Maging siya ay walang alam kung bakit nangyari iyon. He was
also shocked of what happened.
Hindi nga siya makagalaw sa kinatatayuan niya dahil sa ginawa ng dalaga. "I
think, she's jealous." Ang babae tumulong kay Heronisa kanina ang nagsabi noon.
Nabaling ang atensyon ng dalawang lalaki sa kanya at nakakunot siyang
tinitigan. "What do you mean?" Tanong ni Lorenzo ng seryoso sa babae.
The woman's knows Heronisa isn't normal. Kaya marahil ganoon nalang ang
malasakit nito sa dalaga. And by looking at the man infront of her. She knows, he's
whipped with her.
The woman sighed and let out a frustrated groaned. Bakit ba ang clueless ng mga
lalaki pagdating sa mga galaw ng mga babae?
She rolled her eyes and seated again at the sofa lazily. "Your woman is
jealous." Pag-uulit ng babaeng animo'y at home na at home sa bahay na hindi niya
naman bahay.
Taas-kilay naman si Traverse sa galaw ng babae pero curious siya sa sinabi nito
kaya hindi muna siya umalis at makikitsismis na muna siya. "I mean, how she's
jealous?" Lorenzo asked again. It doesn't made sense.
Saan magseselos ang dalaga? The woman stared at Lorenzo weirdly. "Lalaki ba
talaga itong kaharap ko? Kanina lang ay dinumog ito sa Mall ng mga babae pero bakit
parang wala itong alam ngayon?" Naguguluhang sabi ng babae sa isipan niya.
Kitang-kita niya pa kanina kung paano halos tumalon na ang mga babaeng nasa
Mall na iyon para lang makausap siya.
"Natatandaan mo naman siguro sa Mall hindi ba, maraming mga babaeng lumapit
sayo samantalang ang babaeng kasama mo ayon nasa sahig at nasaktan at nang
tutulungan mo na siya mas pinili niyang kumapit sa akin," paliwanag ng babae kay
Lorenzo pero hindi pa din alam ng binata kung nasaan ang logic ng pagseselos roon.
"Pinili niyang kumapit sa akin habang tinitignan ang mga

babaeng lumapit sayo doon para sa aming mga babae kapag nakita mo ang boyfriend mo
na nilalapitan ng ibang babae na naging karelasyon niya noon.
Nararamdaman namin ang insekyuridad at pagseselos," dagdag pa ng babae.
Napamura agad si Lorenzo nang marealized ang sinasabi ng babae. Ang Heronisa
niya ay babaeng hindi nakaramdam ng pagmamahal at pag-aaruga nang ilang taon at ang
makita ang taong pinagkakatiwalaan niya na may mga babaeng nakarelasyon nito noon
na lumapit sa taong yon kahit pa masyadong walang kabuhuluhan ang pagseselos niya
ay naiintindihan iyon ni Lorenzo.
Heronisa wanted someone all for herself. Yon kanya lang at walang umaagawa
dahil salat ito sa pag-aaruga at pagmamahal noon ang unang taong pinagkatiwalaan
niya at umamin pa na may nararamdaman sa kanya. Heronisa concluded Lorenzo is all
hers.
"Now, that you understand. Pwede na ba akong umuwi?" Sarkastikong sabi ng babae
at tumayo na sa kinauupuan. She realized, how awful this man is when it comes with
visitors.
Hindi man lang ito nag-alok ng maiinom sa bisita nito ni tubig lang sana
pagkatapos siyang kaladkarin nito para sumama lang ang nobya nito sa kanya.
"Yes, you can. Thank you, ipahahatid nalang kita sa driver." Ani ni Lorenzo
nang hindi tumitingin sa dalaga. The woman scoffed. See, her thought are right. Ang
bastos nga ng taong ito at walang pakialam sa taong nakapaligid dito maliban nalang
sa babaeng kasama nito kanina.
"K. Fine. Here, my card. Call me if your woman needs me." She said at Lorenzo.
Kinuha niya ang sunglass sa bag niya at isinuot ito. Lumabas ang babaeng tila
walang nangyari sa loob. Hawak naman ni Lorenzo ang card nito na inigaw bigla ni
Traverse.
"Khimlie Mariz Arconado, therapist." Malakas na basa ng binata sa card. When
Lorenzo, hear it. Inagaw niya pabalik ang card at siya na mismo ang nagbasa.
"I think, isa yan sa mga pangalan ng mga therapist na pinagpipilian para kay
Heron," sabad bigla ni Traverse sa tinignan na card na inagaw kanina sa huli.
Hindi ni Lorenzo pinansin si Traverse at susundan na sana si Heronisa sa silid
niya nang patigilin siya ni Traverse.
"Sorry boss, pero hindi sa nangingialam ako pero bigyan niyo muna ng time si
Heronisa dahil mukhang kailangan niya yon. For the mean time, please asikasuhin
niyo muna ang problema natin. Mababaliw na ako sa mga investors niyo pati na ang
problema sa mga Casino," lugong-lugong wika ni Traverse.
Sa makalipas na linggo siya ang nag-aasikaso ng mga negosyo ni Lorenzo dahil
gusto ng binata na sa loob lang ng Mansyon manatili para masubaybayan ang mga
nangyayari kay Heronisa.
Lorenzo was thorn into his business matters and his baby doll but on the second
thought Traverse was right. Heronisa needs time so was him.
"Fine but call Karlos tell him to send Miss Khimlie Mariz Arconado as
Heronisa's therapist," utos niya kay Traverse na ginulo nalang ang buhok.
Magrereklamo pa sana siya nang tumunog ang cellphone niya, sinagot niya agad
ito at habang nakikipag-usap ang binata ay mas lalong makikita ang frustration sa
mukha nito.
"Fucking hell!" Mura pa nito at pinatay ang tawag ng hindi nagpapaalam sa
kausap. Bumaling agad ito kay Lorenzo.
"Pasensya na boss, mamaya ko na tatawagan si Karlos pero itong problema natin
hindi na ito pwedeng resolbahin mamaya kailangan na nito ngayon na," aniya sa
binata. "What is it?" Lorenzo asked.
Suddenly, his emotions changed from worried to seriousness. His baby doll can
wait, later he will prove to her that she's the only one whom he will looked at.
Papatunayan niya sa dalagang kahit ilang milyong babae pa ang iharap sa kanya,
tanging ang babae lang ang nagpapatibok at nagpapabaliw sa puso at isipan niya sa
tuwing kasama ang dalaga.
Lorenzo snapped at Traverse when he said what their problem is. "Well, looks
like someone sabotage our Casinos and Hotels. Hindi pa yon, malaking pera ang
nawawala sa kaha natin."
titles sa December.
po.
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
세렌레스
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-21

mahalko_mahalnyaiba
since hindi mo ako piniem for advance reading ng Chapter idedicate ko nalang sa'yo
ito.
Madilim ang mukha ni Lorenzo habang binabagtas ang pasilyo ng Casino kung
nasaan siya ngayon. Ito ang sentro nang lahat ng mga Casino at Hotel ng binata. He
was furious. Dagdagan pa na wala sa mood ang binata talagang may hindi magandang
mangyayari ngayon.
Bawat pasilyong madaanan, ang mga empleyado ay takot na makipagtitigan sa
binata kaya naman lahat iniiwasan nila ito at napapayuko nalang.
Tila kay tagal makarating ng binata sa opisina nito sa pinakatuktok ng gusali
at tila pinapahirapan pa ang mga tauhan nito sa nerbyos at kaba.
Sino nga ba ang hindi kakabahan kung ang nagmamay-ari ng gusaling iyong
pinagtatarabahuhan ay galit at walang emosyon ang mukha. Even the security of this
Casino and Hotel warned everyone not to do anything wrong infront of him.
Kung ayaw nilang lumabas dito sa gusali na sa bintana dadaan huwag na huwag
lang nilang susubukang galitin si Lorenzo ngayon. Tahimik lang si Traverse na
sumusunod sa Boss niya kilala niya ito kapag tahimik imbis na magsalita ay mas
kailangan mong piliin na manahimik.
They were already knows who are behind this mess and one man is already waiting
at Lorenzo's office. Malaking magpasweldo ang binata at walang mairereklamo ang mga
empleyado niya roon bukod sa takot sila sa presensiya nito.
Talagang may mga malilikot lang ang kamay na nais ng sobra-sobra pang
kaginhawaan kahit pa sobra na ang meron sila. Lorenzo rode on the elevator while
Traverse is behind his back.
Imbis na nasa Mansyon siya ngayon at inaalo ang kanyang Heronisa, narito siya
at nag-aasikaso ng mga walang kuwentang tao. He needs to boost his woman's
confidence but these fuckers really wanted to hit his ass.
They wanted to ruined his already ruin mood. Mas pinalala nila ang inis ng
binata sa sarili dahil sa nangyari kanina sa dalagang kanyang tinatangi. Now,
Lorenzo's wondering if his girl is crying or not at this time.
Ayaw na ayaw niyang makita itong tumutulo ang luha dahil tila binabagsakan siya
ng ilang libong bato sa ulo kapag nakikita ito.
"Shit." He whispered to himself. Mura nang mura si Lorenzo sa isipan niya
habang iniisip na umiiyak ang dalaga dahil sa kanya kung sana lang hindi nangyari
ang bagay na ito malamang nasa tabi siya ni Heronisa ngayon at niyayakap ang
dalaga.
Ilang babae man ang iharap sa kanya kahit pa nakahubad silang ipagalandakan ang
mga katawan nila. Si Heronisa at si Heronisa pa rin ang para sa binata. That's the
fact that won't be ever changed.
Marahil ay tila iisang dugo lang ang nanalaytay kina Lorenzo at iba pa kahit
hindi naman sila totoong magkakapatid dahil kahit na sinong babae ang iharap sa
kanila kapag nakita na nila talaga ang para sa kanila walang makakapigil sa kanila.
"Tell the security, don't let anyone here in this floor," utos ni Lorenzo kay
Traverse matapos bumukas ang elevator at naglakad ang binata papasok ng kanyang
opisina.
Tanging naglilinis lamang ang nakakapunta sa floor na ito ng gusali at wala ng
iba at tanging opisina lang ni Lorenzo ang silid na narito.
The man doesn't want anyone to roam in this area. Ayaw na ayaw nitong may
nangingialam ng gamit niya kaya nga wala itong sekretarya bukod kay Traverse na
siyang gumagawa ng ibang mga bagay para kay Lorenzo.
When Lorenzo opened his office door, he was emotionless and cold while staring
back right at the traitor's back. "Hmm, hindi kaba kontento sa sweldo mo?" He
suddenly said. Lorenzo saw the traitor stiffened. Ramdam nito ang presensiya ni
Satanas sa likuran nito.
"I'm bored Trav, can I play with this one?" Lorenzo asked
Traverse while he yawns. Napailing lang si Traverse at lumabas ng opisina ni
Lorezno.
"You know Nero, isa ka pa naman sana sa paborito kung tauhan," ani ni Lorenzo
na bigla na namang nawala ang pagiging mapaglaro at muling nagseryoso. Nero is one
of his favorite men. Hindi niya inaakalang tatraydurin siya nito.
Mabuti na lamang at wala siyang mga tiwala sa mga tauhan niya dahil sa mga
ganitong pangyayari na iniiwasan niya. Nilapitan niya si Nero na nakatali sa upuan
habang nakablindfold at may takip na panyo sa bibig.
Hinila ni Lorenzo ang mahabang buhok ni Nero at sinunog iyon ng lighter.
Nagliyab ang buhok ni Nero sa ginawa ng binata. Lorenzo pulled his swivel chair
infront of Nero. Naupo si Lorenzo roon habang nagpupumiglas ang binata dahil sa
umaapoy nitong buhok.
Nero wanted to shout but he can't. "Sayang ka Nero, sayang na sayang ka."
Nanghihinayang si Lorenzo habang tinitignan ang binatang natutupok ang buhok. Nero
is one of his skillful men.
Mahusay ito sa panghahack at pagkuha ng mga solidong impormasyon pero mukhang
hindi ito pwedeng maging solidong tauhan nila.
Marahil dahil din sa panghahack nito kaya napababa nito ang security ng floor
na ito kung saan nakatago ang kaha para sa Casino.
Nero almost took half-billion in Lorenzo's cash vault. But, that was taken care
of. Naibalik na ang perang yon at nalaman pa kung sino ang traydor. Lorenzo doesn't
afraid to burned this man alive.
What's the use of this private office kung hindi man lang din gagamitin para
mapakinabangan pero hindi na muna gagawin iyon ni Lorenzo dahil mukhang may
malalaman pa siyang impormasyon sa dating tauhan.
"Tell me Nero, why did you do this?" Kalmado lang si Lorenzo ngunit sa loob-
loob niyan ay sabog na sabog na ang binata.
But, he kept being cool for now. Napayuko si Nero, may alam itong kailangang
malaman ni Lorenzo ngunit tila nais na manahimik ng taong to' mula kay Lorenzo.
Inalis ni Lorenzo ang takip sa bibig nito at nag-antay na magsalita si Nero
ngunit ni pagbuka ng bibig ay wala itong ginawa. Lorenzo laughed loudly.
Ilang minuto muna itong tumawa na siyang ipinagtaka ni Nero dahil walang
nakakatawa. Hindi nito alam na siya ang pinagtatawanan ni Lorenzo, mamatay na nga
lang siya may pinagtatakpan pa siya.
"I'm not afraid to kill you Nero, sabihin mo man o hindi wala pa ring
magbabago. Malilibing at malilibing ka sa araw na ito." Nakangising sabi ni
Lorenzo. Whatever he say, it will be true.
Swerte lang ni Nero dahil mismong ang dating boss ang gagawa ng paraan para
malibing siya ng tuluyan. Nero shivered in fear. Naihi na ito sa pantaloon dahil
alam na alam nito at napanood nito ng maka-ilang beses na kung paano pinaparusahan
ni Lorenzo ang mga tumatraydor sa kanya.
Why did he put himself in this situation when he's already experiencing heaven
while working for Lorenzo? Ah' binubulungan nga pala siya ng mga demonyo na gawin
yon para naman magalit ang tunay na demonyo.
Mas tamang sabihin na sinunod niya ang utos ng mga demonyo kapalit ng perang
nanakawin niya kay Lorenzo. Kamangmangan ang ginawa niya, isang malaking
kamangmangan ang traydurin si Lorenzo.
"B -Boss..." Takot nitong wika habang nauutal. Kitang-kita niya ang mukha ni
Lorenzo, madilim ang mukha nito.
Ang mga mata ay tila itim na itim kahit hindi naman. Hindi alam ni Nero kung
pakiramdam niya lang ba iyon o talagang nangyayari iyon.
Takot na takot siya, takot na takot na kahit na sumigaw siya ay walang makakarinig
sa kanya habang sinasakop ng demonyo ang buo niyang kaluluwa. Lorenzo looks like a
demon ready to devour his prey while watching Nero's trembling body.
"I already told everyone, once you enter on my businesses,

handa kang kainin ng demonyo oras na tinraydor niyo ako." Tila nasaniban ng demonyo
ang binata habang sinasabi ito at tila mas lalo lang dumilim ang mukha nito ng
banggitin ni Nero ang hindi dapat banggitin.
"T -They wanted me to be their ears and eyes B -Boss. I can't do anything,
hawak nila ako sa leeg. Alam nila ang lahat, alam nila pati ang kung anong meron
kay Heronisa Blythe Sakal," maling-mali ang banggitin ang pangalan ng babaeng
pagmamay-ari ni Lorenzo habang nasa ganitong sitwasyon.
He felt threaten towards his woman. Ito ang nais nilang gamitin sa kanya upang
pabagsakin siya. He grinned evilly at Nero.
He can do things his enemies can't imagine when his baby doll is involved. They
should better be hiding than hurting his baby doll.
Kanina lang ay nakita ni Nero na nasa harapan niya lang si Lorenzo ngayon ay sakal-
sakal na siya nito. Lorenzo were choking him tightly.
"I know who are they Nero and let me tell you this. Lorenzo Giovanni Dizionario
is the devil himself. This devil will devour every fiber of your being." He spat at
Nero.
Tila wala lang sa binata ang bigat ng lalaki habang nakaupo ito at sakal na
sakal pa ni Lorenzo. "B -Boss, nagmamakaawa ako... p -pakiusap, inipit lang nila
ako," Lorenzo doesn't like people like Nero.
Kung kailan pa na oras na ito na mamatay doon pa lamang nito kinukumpisal ang
mga kasalanan nito. No matter how he begged at Lorenzo, the man is already closed
his ears. Wala itong naririnig na kahit na anong pagmamakawa, pinili ni Nero ang
talikuran siya.
Lorenzo never tolerates a person who betrayed him. Once is enough. Dahil kapag
pinabayaan niya ang mga ito at pinatawad, alam niyang uulit-ulitin lang nito ang
kasalanan.
May kasabihan ngang 'mahirap iwasan kung ano na ang nakasanayan' ni minsan ay
hindi nagbigay nang pagkakataon ang binata sa kahit na sinong tumalikod sa kanya.
He won't. He never will. Yon ang pinili nilang landas, paninidigan nila yon.
"You know, I never give second chances Nero. If one sorry is enough, wala sana
tayong mga pulis ngayon. But too bad for you, hawak ko sa leeg ang mga pulis kaya
naman hindi ako hihingi nang tawad sa gagawin ko sayo," naglalaro sa isipan ng
binata ang mangyayari kay Nero.
He's lucky, sa natitirang minuto ng buhay niya ay binigyan siya ni Lorenzo ng
tyansang makita ang mangyayari sa kanya. Nero paled and can't utter any words. He
reads it on Lorenzo's eyes. He reads what will gonna happened to him.
For the last minute, he tried, he tried to begged for his life. "B -boss,
please... please... nagmamakaawa ako..." Lorenzo scoffed. Umiling lamang ang
binata. Tinanggal niya sa pagkakatali sa upuan si Nero at hinagis ang buong katawan
ng binata sa salaming pader ng gusali.
How pity. Nero fallen into the twentieth floor of Lorenzo's Casino and Hotel.
Kahabag-habag ang ginawa ni Lorenzo sa dating tauhan. He saw how Nero's brain
splattered infront of his building.
Kitang-kita kung paano nagkalasug-lasog ang katawan ng binata at kung diniligan
ng dugo nito ang harapan ng gusali habang pinapanood yon si Lorenzo naman ay
nakangisi lang at enjoy na enjoy sa pinanonood.
Pinagkaguluhan sa baba ang katawan nito. "You're saying that I am cruel but the
truth is you are worst than me," ani ni Traverse na nasa likuran niya at
naninigarilyo. Lorenzo looked at him while raising his brows and leave.
Iniwanan na naman siya ng Boss niya. Laglag ang balikat ni Traverse at
napabulong sa sarili.
"Ako na naman ang taga-linis ng kalat niya."
titles sa December.
po.
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
susunod.
세렌레스
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-22

hulingparaiso
She alredy read this Chapter.
For advance reading, I'll choose the best comment for this Chap.
Heronisa stared at the mirror lifelessly. After her outburst, she ran at
Lorenzo’s room. Ilang araw nang narito ang dalaga sa loob at ilang beses na siyang
pilit na kinakausap ni Lorenzo ngunit ayaw ng dalaga.
It’s very hard for Heronisa to express her feelings most especially she doesn’t
know how to construct those words.
Ang tanging magagawa lang ng dalaga upang maipadama ang mga nasa loob niya ay
sapamamagitan ng mga aksyon at galaw niya.
Labas-masok lamang ang mga katulong sa silid na ito na hindi naman nila
nagagawa noon dahil masyadong pribado ang silid ni Lorenzo ngunit dahil sa dalaga
ay nakapasok ang iba rito.
They were delivering foods and snacks to Heronisa with Lorenzo’s order.
Ang tanging ginawa lang ni Heronisa sa araw na nagdaan ay ang tumingin sa
kawalan. Palagi niya itong ginagawa noong nasa poder pa siya ng kapatid. Palagi
niyang tinitignan ang kawalan habang palaging iniisip kung ano ang mangyayari sa
buhay niya ngunit iba ngayon, iba ngayon ang iniisip niya.
Now, that she already found someone who cares and loves her she thought, she
never deserves him. Iniisip ng dalaga na ibang-iba siya sa mga babae, ibang-iba
siya at hindi siya nababagay sa isang Lorenzo.
Her eyes are dull and lifeless, her hair is not good, her skin is battered and
scarred. Sinong lalaki ang magnanais sa isang babaeng hindi na nga normal ang
panget pa ng katawan.
Sinong magnanais sa isang babaeng hindi nga makapagsalita at makausap ng
maayos?
Sinong magnanais sa isang babaeng nakakulong na nga sa kanyang nakaraan ay
hindi pa makatayo sa sarili niyang mga paa? Sino ang magnanais sa isang tulad niya?
Niyakap ni Heronisa ang sarili at napahikbi.
She’s scared. She’s scared that Lorenzo might leave her when he found out that
she’s not worth it. Natatakot ang dalagang iwan siya ni Lorenzo para sa ibang
babaeng mas maganda pa sa kanya.
Natatakot siya na iwan na lamang siya ng binata na parang basahan sa lugar kung
saan siya una nitong nakita.
Walang espesyal sa kanya at walang kakaiba. Umiiyak ang dalaga. Umiiyak siya para
sa sarili niya at para sa lalaking unti-unti na niyang minamahal.
She’s aware of her feelings. She’s aware that she slowly loving the man who
cares for her. Natatakot lamang ang dalaga kaya ganito ang nararamdaman niya. All
her life, no one made her feel she’s important.
Si Lorenzo lamang ang nagparamdam sa kanya na siya ay importante na siya ay may
pakinabang na siya ay kailangan ng isang tao.
Lahat ng mga tao sa paligid niya noon ay walang ibang ginawa kundi iparamdam sa
kanya na wala siyang kuwenta na hindi na dapat siya nabubuhay sa mundo ito.
They made her feel that the day she born was a big mistake. “Mes –teke.” She
whispered to herself. Isa siyang malaking pagkakamali ayon sa iba kaya ito ang
kanyang pinaniniwalaan.
Tinakpan niya ang kanyang mukha habang idinuduyan ang sarili at binubulong ang
paulit-ulit na sinasabi sa kanya ng ibang tao.
Malalim ang mata ng dalaga at nangingitim ang ilalim nito dahil sa hindi maayos
na pagtulog at sa ilang gabing nagpabalik-balik ang mga masasamang panaginip o mas
tamang sabihin ito ay bangungot para sa dalaga.
During those times, Lorenzo is not sleeping with her. Ang mga panaginip ng
dalaga ay hinahabol na naman siya. Gabi-gabi na naman siyang hindi pinapatulog ng
mga panaginip na iyon.
What did she do in her past life? Bakit siya pinaparusahan

ng ganito? Bakit dinadanas niya ang ganitong insecurity ngayong nakahanap na siya
ng taong magpapahalaga sa kanya?
Bakit pilit na pumapasok sa isipan niya ang mga masasakit na salitang narinig
niya mula sa mga taong mapanghusga?
Tumayo ang dalaga mula sa kama at pumasok ng banyo. Inalis niya ang damit na
pantulog pati na rin ang kanyang panloob. It’s another day, another day to succumb
herself to sadness and depression.
She was about to enter at the bathtub and cry for herself again when she saw
herself with a human size mirror. She’s naked and she saw her body.
Kitang-kita ng dalaga ang bawat kurba at bawat parte ng katawan niya ngunit kitang-
kita rin ng dalaga ang mga peklat sa katawan niya mula sa pagmamalupit ng kanyang
Kuya.
Mula ulo hanggang paa naroon ang peklat na nakapagkit sa katawan ng dalaga.
“Agly.” She muttered weakly referring to herself after she saw her body. Maliit
at malaking mga peklat naroon sa katawan ng dalaga. She remembered every scars and
she gets it. Tandang-tanda niya kung paano siya nagkapeklat mula ulo hanggang paa.
Tumalikod pa ang dalaga upang makita niya sa salamin ang peklat na nasa likod
niya. Ito ang pinakamasakit, sa lahat ng mga peklat niya ito ang hindi niya
makakalimutan dahil lang sa pagkakatapon niya ng kape sa Kuya niya ay pinalantsa
nito ang likuran niya.
Her foster brother laughed at her that day she gets this. While remembering
that bad memories she touched the scar at her back. Ang sakit at hapdi ay tandang-
tanda niya. She let out a cry of pain when she remembered it.
“Agli. I’m agli.” She said. “Agli! Agli! Agli!” Sigaw niya sa sarili habang
itinuturo ang sarili sa salamin. Puno ng luha ang mga mata ang dalaga habang
inaayawan ang sarili hindi niya alintana na bukas ang pintuan ng banyo at kitang-
kita ni Lorenzo ang lahat.
He heard her cursing herself. He saw her tracing her scars and it pains him
knowing how she remembered how she gets it all. Nasasaktan ang binata, nasasaktan
siya para sa dalaga.
Nasasaktan siya habang sinasabi nito na hindi siya maganda dahil ang totoo siya ang
pinakamagandang babae sa buong mundo para kay Lorenzo.
Kahit anupaman ang nakikita niya sa katawan nito para sa binata siya ay
napakaganda mula ulo hanggang paa mula labas hanggang panloob nitong pagkatao. He
can’t stop himself from going in and hugged his woman tightly.
Niyakap niya ito ng mahigpit wala sa isip ng binata kung hubad man ito o hindi.
“You are not ugly baby doll, you are not,” he whispered into her ears.
She saw Lorenzo’s teared-eye while he is hugging her.
“Scars or no scars baby doll, you are the most beautiful woman in my eyes
always remember that.” Madamdaming sabi ni Lorenzo habang pinapahidan ang luha ng
dalaga.
He doesn’t care what other people say. This is his woman, this is the person
he’ll gonna live with forever. Ang dalaga lamang ang pag-aalalayan niya ng buhay
niya kahit na anupaman ang mangyari.
Heronisa didn’t stirred when Lorenzo hugged her. Hindi siya nahihiya habang
niyayakap siya ni Lorenzo kahit na hubad pa siya. Napapitlag si Heronisa nang
hawakan ni Lorenzo ang mga peklat.
Nilandas ng kamay nito ang bawat peklat na mayroon ang dalaga habang pilit
pinipigilan ni Heronisa ang sarili na huwag mapasinghap dahil sa init ng kamay ni
Lorenzo na nagbibigay ginhawa sa buo niyang kawatan.
Lorenzo’s heat makes Heronisa calm. Narerelax nito ang buong katawan ng dalagang
pagod na pagod at halos hindi makatulog.
“These are your battle scars baby doll, these marks are the evidence that you
won the war.” Bulong ni Lorenzo sa dalaga.
Iniupo niya ang dalaga sa kandungan niya, wala siyang pakialam kahit pa mabasa
siya dito sa loob ng banyo ang importante ay madamayan niya ang kanyang si Heronisa
sa pinagdadaanan nito.
Inilayo niya ng ilang araw ang sarili sa dalaga upang

makapag-isip ito. Inilayo niya ang sarili sa dalaga upang magkaroon ito ng space
para sa sarili. And he thought, it’s the best way but he’s wrong.
Nang inilayo niya ang sarili ay narito ang dalaga at nahihirapan. Nang inilayo
niya ang sarili narito ang dalaga at lugmok na lugmok. Sana, sana hindi niya nalang
ginawa iyon kung ganito lang din naman ang mangyayari sa kanyang Heronisa.
He kissed her forehead, her collarbones then his lips rested on her neck. Doon
naglagi ang labi ng binata, nagtanim siya ng maliliit na halik sa leeg nito. He
asked Karlos of what’s happening to his Heronisa.
Sinabi sa kanya ni Karlos na ang mga ganitong pangyayari ay normal lamang sa
mga katulad ni Heronisa. They feel insecure and jealous towards others.
Nararamdaman nilang inaagaw ng iba ang atensyon ng taong pinahahalagahan sila
na siyang dapat na hindi pwedeng mangyari sa katulad ni Heronisa.
“Baby doll, you are the reason why I am living. Ikaw ang rason kung bakit
kumakalma ako kung bakit nagagawa kong mabuhay ngayon,” ipaparamdam niya sa dalaga
na wala itong dapat ipag-alala sa sarili dahil gusto ni Lorenzo kung ano siya at
kung ano ang nangyayari sa kanya.
He faced his girl and looked into her eyes. “I am into you my baby doll, no
woman can surpass you. Ikaw lang ang para sa akin gaya ng ako lang ang para sayo,”
he wanted to emphasized to her that no one matters to him.
Only her, only Heronisa matters to Lorenzo. Mawala na ang lahat sa kanya huwag lang
ang dalaga.
“A –Ar shure?” She asked Lorenzo. Inalis ng binata ang mga buhok na nakatabon
sa kanyang mata.
Lorenzo didn’t answer her but he answered Heronisa in different way. Sinakop niya
ang bibig ng dalaga at hinalikan ito. He kissed like there’s no tomorrow. He tasted
Heronisa’s lips and it’s delicious.
He’s kissing her passionately. He wanted Heronisa to experience the love.
Heronisa didn’t move as Lorenzo is exploring her mouth.
Slowly but surely, yan ang ginagawa ng binata. Pinapatunayan niya sa dalaga
sapamamagitan ng halik ang lahat ng nararamdaman niya.
He’s assuring Heronisa that she’s the only one. Siya lang at wala ng iba. Hindi
alam ng dalaga na ang mga babaeng dinumog si Lorenzo sa mall ay nasa malamig na
lupa na at mga bangkay na ang mga ito.
They hurted his baby doll and as their punishment. Ang lupa ang magiging
himlayan nila habang buhay. Walang dapat na makapanakit sa dalaga kahit lamok pa
iyon ay paparusahan niya. Heronisa’s lips also moves.
Ginagaya lang nito ang ginagawa ng labi ni Lorenzo tila isa itong instinct ni
Heronisa na sinusunod ng katawan niya.
She kissed back and savored the moment. Isang malaking gentleman si Lorenzo at
kahit sa kahubadan ng dalaga ay pigil na pigil niya ang sarili na angkining tuluyan
si Heronisa.
He respected her, whatever it takes he wants Heronisa to know what his going to do
to her. “R –Ren...” Ungol ng dalaga habang patuloy na hinahalikan siya ni Lorenzo.
Ang labi ni Heronisa ang siyang pinakamasarap at hindi niya ipagpapalit kahit na
kanino.
The woman’s lips was so tasty. Ito yata ang magiging paborito ni Lorenzo sa
lahat except ofcourse kapag niyayakap niya ang dalaga. Idiniin ni Lorenzo ang bibig
sa labi ng dalaga at ipinasok ang kanyang dila roon.
Ginalugad ng labi nito ang loob ng bibig ng dalaga. He’s giving all his
attention into her mouth. Curse everyone! The two of them only needs each other.
Tanging sila lang, tanging sila lang dalawa.
Lorenzo won’t change this moment for anything. This moment was precious. This
moment will be Heronisa’s memorable one. Ibinigay ni Lorenzo ang nais niyang
pagkakataon.
She accepted herself as she believes in Lorenzo. Inihiwalay ng binata ang labi
ngunit bago nagsalita ay hinalikan niya pang muli ang dalaga.
“You are the only one baby doll, I am only yours.”
Good Day!
Pwede nang magpareserved since may mga tapat naman na umoorder ng mga books.
Just pm me the following details:
NAME:
FULL ADDRESS:
PHONE NO.
Book Order (s):
Note: Kung hindi kayo makakapagpay sa December 15-16, 2019 tatanggalin ko ang
reservation niyo sa listahan. Hindi po ako magpaprint ng sobrang books since
maraming nagpareserved last printing pero hindi naman nagbayad.
Another Note:
Ito yong mga list ng books na hindi na makakasali sa MARCH 2050 PRINTING
-RUTHLESS MEN SERIES (HELLION, ALEJANDRO LORENZO AND DAMIEN)
-ZCHNEIDER SERIES
(KARLOS, JASK AND LEON)
-BILLIONAIRE'S REGRET
Reason: Para hindi na ako mahirapan sa dami ng books na ipaprint at aayusin.
March Printing will be focused on the Second Generation (Silver's book and Steel's
book)
P.S. PM me your receipt if nakapagpay na kayo.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-23

RebelliousSeductress
she already read this chapter in advance.
"Stay here baby okay? Khimlie will teach you again with everything you need to
know. Traverse and I will be doing something outside," pamamaalam ni Lorenzo sa
dalaga habang nasa tabi ito ni Khimlie.
Pagkatapos nang ilang araw nilang pagkakalayo ay tila ayaw nang mapaghiwalay ng
dalawa ngunit ngayon ay kailangan dahil may gagawing importante si Lorenzo.
Heronisa pouted while holding her pencil.
Gusto niyang nasa tabi niya lang si Lorenzo pero alam niyang hindi sa lahat ng
oras dahil trabaho din ito pero gabing-gabi na at anumang oras ay matatapos na sila
ni Khimlie. Khimlie Mariz Arconado was her therapist now.
Ang babaeng tumulong sa kanya ay isa palang therapist ng ospital na
pinagtatrababuhan ni Karlos kaya naman tiwala si Lorenzo na nakuha niya ang best na
therapist sa kanyang Heronisa. The therapist was clean.
Walang anumang mali sa mga records nito at tiwalang-tiwala pa si Heronisa dito
kaya naman ito na ang pinili ni Lorenzo. Laking gulat pa ni Khimlie noong puntahan
siya ni Lorenzo at ioffer ang maging private therapist siya ni Heronisa.
Hindi niya alam na ang dalaga pala ang magiging pasyente niya. And ofcourse she
agreed. Sinong makakatanggi sa sweldong inooffer ni Lorenzo para lang kahit papano
ay maintindihan ng iba ang dalaga.
Tila nanalo siya sa lotto sa inooffer nitong sweldo sa kanya.

She was offered one million in every month as her salary for teaching and
tutoring Lorenzo's woman. Diba ang swerte niya? "Bat, it's eve." React ni Heronisa
kay Lorenzo.
Sa loob ng isang linggo ay may tatlo hanggang limang salita na si Heronisa na
nakabisado, hindi man fluent ang mga pangugusap na lumalabas sa bibig niya atleast
naiintindihan na siya kahit papano.
"I promised baby doll, pagkatapos nang gagawin ko sa labas babalik agad ako
para matulog na tayo," he bargained at his woman. Khimlie just listened while
Traverse stared at the two.
Tila mag-asawang nagpapaalaman pa ang dalawa at tila obligado si Lorenzong
gawin ito dahil ayaw niyang mag-aalala si Heronisa o mag-isip ng kung anu-ano
habang wala siya. Heronisa looked at him.
Sinusukat ng dalaga kung may katotohanang sa sinasabi ni Lorenzo. Heronisa
sighed. Tumayo ang dalaga at niyakap ang binata kung noon ay ilag at takot ito kay
Lorenzo ngayon ay tila sanay na sanay na ang dalagang gawin ito.
Noong bago pa lamang siya dito ni ang lapitan si Lorenzo ay kimi at takot pa
siya pero tignan mo nga naman ngayon. "Okay Ren..." Pagpayag ng dalaga. Lorenzo
smiled silently.
Ayaw niyang ipakita sa iba ang ngiti niya dahil tanging ang dalaga lamang ang
may karapatang makita ito.
Ipinantay ng binata ang kanyang mukha sa mukha ng dalaga at hinalikan ito ng
masuyo sa labi.
Isa-isa namang nag-iwasan ang dalawang manonood nila samantalang ang mga tauhan
ni Lorenzo ay hindi sanay na makitang ganito ang Boss nila ay nabilaukan ng mga
laway nila. After Lorenzo peck a kiss on his woman's lips.
He then kissed her forehead and whispered soothing words into her ears. "I am
only yours baby doll." Bulong ng binata na ikagalak ng puso ni Heronisa. Niyakap
niya muna ang dalaga at ibinaon ang mukha sa leeg nito.
He smelled her lilac scent. Babaunin ng binata ang amoy na ito kahit saan man
siya magpunta. "Remember what I've told you when we are on our bed my dear Heron?"
Bulong ulit ng binata sa kanya upang walang makarinig.
"Don't trust anyone." She whispered back at his chest when

they are hugging. Paulit-ulit na pinasabi ni Lorenzo ito kay Heronisa. He explained
what he was told her. Ayaw niyang maiwan ang dalaga dito sa tuwing mawawala siya
nang hindi alam ang nangyayari.
He will explained to her later what's the nature of his job. He knows Heronisa
will understand it. Sa ngayon nais niya munang magkaroon ito nang madaming alam na
vocabularies para hindi masyadong mahirapan ang dalaga sa pag-absorb ng mga
sasabihin niya.
"Yes. Don't trust anyone. Now, back to your task baby doll, aalis na kami ni
Traverse." Hinalikan niya muli ang ulunan nito at binabalik sa tabi ni Khimlie.
Itinuro niya sa dalaga kapag silang dalawa nalang ang magkausap sa silid nila
ang mga sekretong mga silid at labasan sa buong Mansyon na tanging siya at si
Traverse lamang ang nakakaalam.
Hindi naging madali ang pagtuturong yon dahil kailangan niya ding turuan ang
dalaga ng mga direksyon dahil nagkakamali ito palagi kung saan ang kaliwa at ang
kanan. "Okay." Heron answered and seated back to her position beside Khimlie.
Ngumisi lang si Khimlie sa kanyang pasyente, napakainosente nito pero pumapag-
ibig na. "Please, take care of her Miss Arconado." Khimlie wanted to roll her eyes
but she can't. When she started working here, Lorenzo also informed her what is his
true job.
Takot lang ng dalaga sa gagawin sa kanya ni Lorenzo kapag napahamak ang
Heronisa nito. Kaya din pala ang laki-laki ng sweldo niya dahil napakadelikadong
maging parte ng Mansyong ito.
"I will." Sagot nalang ni Khimlie. Ang mga katulong at mga tauhan ni Lorenzo
ang nagsabi sa kanya kung gaano kadelikado ang taong ito. Isang malaking palaisipan
kay Khimlie noon kung bakit nainvolve ito kay Heronisa at habang tumatagal siya
rito mas lalo niya lang nalaman kung bakit.
Lumabas na si Lorenzo sa Mansyon at dumiretso sa sasakyan, nag-aantay na sa
kanya roon si Traverse na nagtataka kung saan sila pupunta. "Where are we going
Boss?" Instead of answering Traverse, Lorenzo shrugged and stared outside when the
driver drove the car.
Naisabunot nalang ni Traverse ang kamay sa sarili buhok kahit kailan talaga
hindi makausap ng matino si Lorenzo palagi nalang itong seryoso at walang imik pero
kapag ang dalaga naman ang kasama nito panay lang ang salita ng Boss niya.
"Iniwanan na niya naman ako sa ere para sa mga importanteng impormasyon."
Bulong niya sa isipan. Iba talaga ang tao kapag inlove pati ang mga taong nasa
paligid nito hindi na iniisip. "You looked like a monkey." Lorenzo insult Traverse.
The latter rolled his eyes and scoffed. As if namang mukha siyang unggoy gayong
kahit na alam niya ang sekswalidad niya marami pa ring babaeng lumalapit sa kanya.
Kung hindi lang marahil lalaki ang gusto niya malamang tatalunan niya kahit na
sinong babaeng matatypan niya pero hindi talagang itong katawan niya lalaki lang
ang hanap. But, the thing is he's not attracted to his Boss slash bestfriend.
Isipin palang niyang makagusto dito pinanayuan na ng balahibo si Traverse. At
malamang kapag nangyari yon si Lorenzo na mismo ang magbabaon ng bala sa pagitan ng
kanyang noo.
Hindi sa galit si Lorenzo sa mga bisexual, hindi lang maatim nito na magkagusto
sa kanila lalo pa at may Heronisa na ito sa tabi niya. "We are here." Biglang sabi
ni Lorenzo na siyang nagpatigil sa pag-iisip ni Traverse.
He looked at outside the car through the window, his brows narrowed when he saw
where they are. Then, Traverse realized what's Lorenzo is planning. Gaya ng dati ay
nauna itong lumabas ng kotse nang hindi man lang siya inaaya.
Matamang pinagmasdan ni Lorenzo ang lugar at inilibot ang kanyang paningin.
They are in the squatter's area. Narito ang hinahanap niyang isa pang kasama ni
Nero. Sinadya yata ng gago na dito magtago dahil maraming tao at hindi ito agad na
mahanap.
Well, he's fucking wrong. Kahit magtago ka pa tila isang

agila si Lorenzo na papalibutan at biktima niya at hinding-hindi niya tatantanan
hangga't hindi niya nadadagit ito. He's lucky, Lorenzo is not planning anything to
him tonight.
It is really nice of Lorenzo to pay visits on his prey. Gustung-gusto talaga ng
binata na binibisita at hinahawakan sila sa leeg pakatapos. "Sana sinabi mo dito
tayo pupunta, sana pala nagdala ako ng webcam para may mapanood tayong bago sa
tuwing nabobored ka," pabirong turan ni Traverse sa tabi ng binata.
As usual Lorenzo rolled his eyes and snapped at him. "Just shut up and go to
that fucking direction!" Turo ni Lorenzo kay Traverse na mukhang nagulat sa
biglaang pagsigaw ni Lorenzo. He scoffed at him and shrugged.
"Someone's grumpy." He thought. Lorenzo wanted to cuddle with his baby doll and
smelled her scent for the whole night. But, because of this that he can't missed
he's here taking care of that fucker.
Baka makatakas na naman ang walangya, mapapagod lang sila sa kakahabol. Lorenzo
loves their game. He's chasing every person he loathed but for tonight he wanted to
rest and lay beside his beautiful Heron.
Kaya ganito nalang kainit ang ulo ni Lorenzo. Marami pang nagkalat na tao sa
kalye kung nasaan sila pero walang pakialam ang binata kahit kita pa ang mga mukha
nila. Bibigyan niya lang ng mga pera ang mga yan sigurado siyang tatahimik na sila.
"Lead the way Traverse, what are you waiting for?" Sarkastikong sabi ni Lorenzo
kay Traverse. "Kung kanina mo pa sinabi na ako pala ang mauuna dapat kanina ko pa
ito ginawa." Traverse retorted while whispering.
Naglakad papasok ang binata kasunod si Lorenzo mabuti nalang at hindi narinig
ng Boss niya ang sinasabi niya kung hindi giyera na naman silang dalawa. Binagtas
nila ang masikip na daanan habang nakakasalubong ang mga batang nagtatakbuhan.
Nasa tabi-tabi din ang mga manginginom habang tumutunggang nakatingin sa
kanila. May mga tambay din na tinigtignan sila mula ulo hanggang paa at mga
tsimosang na may mapanuring mata.
Lahat ng mga matang yon ay natigil nang ipakita ni Lorenzo ang kanyang baril.
Isa-isang nagsialisan ang mga taong yon at binitbit ang mga anak nila at inilock
ang mga pinto ng bahay nila. Lorenzo grinned.
"Piece of shits." He muttered evilly while heading at his prey. Alam ni
Traverse ang ginawa ng Boss niya pati ang mga tauhang nakasunod sa kanila ay
napailing nalang. Isip palang ng Boss nila talagang kakaiba na.
Wala nang ni isang taong nasa kalsada. All of them were scared after Lorenzo's
remarks. Nang marating ang isang barong-barong ay hindi na nagpatumpik-tumpik pa si
Lorenzo at sinipa agad ang pintuan total ay tila magigiba na rin ito, tinulayan na
ni Lorenzo.
"Disgusting fucker." Mura ni Traverse nang makita ang nasa kuwerenta anyos na
lalaki na nakipagthreesome pa sa mga babae na sa tingin nila ay mga pokpok.
Nakahubad ang mga ito at napasigaw pa ng mga ilang kalalakihan ang pumasok sa
barong-barong at pinanonood sila. "Pig." Bulong pa ni Lorenzo at tila hindi pa
alintana ang nangyayari.
Lorenzo's is impatient. He yanked the man and shooted the three women who's
screaming like a bitch. Ang sasakit sa tenga ng mga puta. "Darn, that was cool."
Traverse commented as Lorenzo impatiently hold the man's neck tightly.
Nang makita siya nito ay tila nahimasmasan ang lalaki sa langit na narrating
nito at agad na namutla ng makita si Lorenzo. "B -Boss." Nauutal nitong wika. Well,
he's not wrong with his reaction.
Mas worst pa ang mangyayari sa kanya kaysa sa nangyari kay Nero. He's looking
at Lorenzo's emotionless eyes. Hinila siya ng marahas ni Lorenzo sa leeg nito.
Lorenzo didn't want to make a scene here specially its public.
"You'll received the hell you want just like Nero did."
titles sa December.
po.
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
P.S. Last Batch na ito ng Ruthless Men Series at Zchneider's Men Series. Hindi
na ako magpaprint pa sa susunod.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
VIXEN AND VINCENT VALENTINO: Stuck in Between
Irene Rose Gacura is untained, a definition of beauty,

innocent, kind and pure hearted-soul. A beauty with a pair of rare eyes.
Vincent Devon and Vixen Damon Valentino are Mafia bosses. They shared likes and
even women. Corrupted souls with no mercy. Pure devils wanted to devour someone's
soul. They are bad not just bad but evil. And what the evil wants, the evil takes.
The twins saw someone they liked... they took it. They bought her and took her in
their fucked up world.
How can a delicate woman like Irene Rose survived in the hands of the Valentino
Twins?
Can she changed them or will she be corrupted just like the others?
DECEMBER PRINTING
DEADLINE of Payment
Dec. 15-16, 2019
Note: Payment first basis po tayo ngayon para masecure ang books niyo. Hindi po
ako magpapasobra ng copies ngayon lalo na at may mga umorder lang last printing
pero di nila binayaran books nila. Kung sino lang po makakabayad sila lang
paprintan ko ng books. February 1st Week dadating ang books (allowance lang po ito
since madaming Holidays ng December)
Pwedeng magpareserved but you need to assure me na babayaran niyo ang books sa
Dec. 15-16, 2019.
PRICES:
Ruthless Men Series (Last PRINTING)
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
Valentino Twins: Stuck in Between-P495
Athena's Twin Sister-P550
-with freebies-
Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
Marereceived ang books sa First week ng February.
Sa mga gustong magbayad ng advance sa order nilang books. Ito ang mga mode of
payment.
For Palawan and Cebuana:
Romarie Dawn C. Pelomida
General Santos City
09755961611
For BDO:
Account Name: Romarie Dawn Pelomida
Account No. 010760054878
P.S Yong mga nakalist na books na ipaprint ngayong December ay hindi ko na

isasali sa susunod na print para hindi po ako mahirapan sa pagbibilang at
pagbabalot ng books at freebies since mag-isa lang akong gumagawa ng lahat ng iyon.
Sana ay maintindihan niyo. Thank you.
-ORDER/RESERVATION FORM-
Name:
Full Address:
Phone No.
Book Order (s):
PM me your Order/Reservation in my messenger account SELENE REESE if you want
to avail books to be printed after Dec. 16, 2019.
If you have any questions, concerns or etc. PM me on my facebook account SELENE

REESE
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-24
For an advance reading comment your thoughts. I will

finished this book before the year ends.
"Is she sleeping?” Lorenzo asked Khimlie when he arrived at his Mansion. Ang
therapist nitong stay-in ay nasa living room pa din at chinicheck ang mga gawa ni
Heronisa. Napatingin ang therapist kay Lorenzo at napahawak ng dibdib. Nagulat ang
babae sa biglaang pagsulpot nito.
Akala niya ay siya nalang mag-isa dito sa living room. Nagkakamali pala ang
dalaga dahil narito ang amo niya kasama ang minion nito na mainit ata ang ulo sa
kanya. “She is Boss, napagod sa kakaantay sa inyo kaya pinatulog ko na.” Khimlie
answered at Lorenzo.
Sanay na sanay na ang babae sa puyatan kaya napatingin siya sa relos niya at
nabasang alas dos na pala nang umaga. Nanlaki ang mata ng dalaga at napatingin sa
mga kalalakihang nasa harapan niya.
Ganito ba ang oras ng uwi nila?
Paano ang pasyente ko pag nag-iisa lalo na at halos lalaki yata ang nasa loob
ng Mansyong ito.
“Then, why are you still up? Are you up to something?” Taas-kilay na
paghihinala ni Traverse na siyang ikinakunot ng noo ni Khimlie. Alam niya ang tono
ng boses nito at hindi niya ito nagustuhan.
She’s here because she’s working. Ang trabaho niya ay therapist at wala ng iba
tila yata pinaghihinalaan pa siya nitong kalaban.
“I’m sorry Sir, kung gising pa ako hanggang ngayon chinicheck at sinusuri ko
lang kung anong mga resulta ng mga itinuturo ko sa pasyente ko at kung ano pa ang
ituturo ko sa kanya bukas.” Khimlie retorted earning a glare from Traverse.
Nagpalipat-lipat naman ng tingin si Lorenzo sa dalawa tila may kung ano dito na
hindi niya alam. Madaling-araw na silang natapos dahil sa pagpupumiglas ng kasama
ni Nero sa pagnanakaw sa kanya.
The man now is in Lorenzo’s basement. He will never sleep there. Walang taong
pinapahirapan si Lorenzo na nakakatulog dahil mas worst ang nangyayari sa kanila sa
basement kaysa sa labas nitong Mansyon.
Nero’s lucky, he died immediately. Hindi niya mararanasan kung anong
mararanasan ng kasama niya sa mga ginawa nila. “I’m just asking you, malay namin
sugo ka palang mga kalaban namin,” Traverse said.
Hindi mapigilan ang bibig ng lalaki lalo pa at kaligtasan lang nilang lahat ang
iniisip niya at para sa kanya wala siyang ginagawang masama dahil pinoprotektahan
niya lang ang pamilya niya lalo pa ngayon tila mas dumadami yata ang kalaban nila
pati na rin ang mga kumakalaban sa kanila.
Padabog na inayos ni Khimlie ang mga gamit niya at sinamaan din ng tingin si
Traverse. Ang antok ng dalaga ay nawala dahil sa masamang hangin na umaaligid sa
buong living room.
“Ewan ko sayo bakla! Fyi, kahit kailan hindi ako nagpahamak ng tao lalong-lalo
na yong pasyente ko!” Singhal ni Khimlie kay Traverse, wala nang pakialam pa ang
babae kung mabastos niya man ito at nasa harapan nila si Lorenzo.
Pikon na pikon na siya sa lalaking ito, bakla lang ang pumapatol ng away sa
babae. Kahit na ang totoo niya, sa sinabi ni Khimlie ay natigilan si Traverse.
Totoo naman kasing bakla siya kahit hindi siya nagbibihis babae.
He was about to snapped at the therapist when he found out she went to her own
room. Matapos maisigaw ang nais nitong sabihin ay nagmartsa ang dalaga papaakyat ng
ikalawang palapag pero huminto muna ito sandali at may sinabi pa kay Lorenzo.
“Nagtatampo si Heron sa inyo Boss, kaya asahan niyo na na walang mabait at
malambing na Heronisa bukas.” Anito at tinapunan pa nang masamang tingin si
Traverse bago muling nagmartsa papunta ng kanyang silid dito sa Mansyon.
Naiwan namang tinggagal si Traverse at madilim ang anyo samantalang si Lorenzo
ay nanlalaki ang mata bago narealized na may ipinangako pala siya sa dalaga.
Siguradong kailangan niyang lambingin ang dalaga para hindi na ito magtampo sa
kanya.
Lorenzo sighed deeply, it will be a hard task for him.

Niluwagan ni Lorenzo ang necktie at bago umakyat din ay tinapik niya muna ang
balikat ni Traverse na mukhang hindi nakamove-on sa argumento nila ni Khimlie.
“You found your match Trav, for sure maibabalik ka na noon sa kampon ni Adan.”
Pabirong sabi ni Lorenzo kahit pa siya din ay may sariling problema. A frustrated
Heronisa is very hard to pleased.
Nasa mood si Lorenzo kahit pa may kakaharapin siyang nagtatampong dalaga bukas,
sabik na kasi siyang makatabi ang dalaga sa pagtulog kaya naman iniwanan na niya si
Traverse na pabulung-bulong sa sarili.
“Fuck! Anong magbabalik sa kampon ni Adan? The hell! Sino?! Para lang sa
babaeng matabil ang dilang yon? Never!” Rinig pa ni Lorenzo ang mga sinasabi ni
Traverse habang naglalakad siya papapuntang silid nila ng dalaga.
Binuksan niya ang pintuan at agad na pumasok roon. He saw his baby doll
sleeping soundly. He heard her small snooze which makes Lorenzo laughed silently.
Heronisa sounded cute for Lorenzo.
Lahat ata nang ginagawa ng dalaga ay gustong-gusto ni Lorenzo dahil doon ay mas
nakikilala niya ang dalaga at lumalalim lang ang damdamin niya para sa dalaga.
He’ll confessed his feelings for her in the right time.
He already knows what his feelings for her. Hinubad ng binata ang damit at
nagbihis ng boxer shorts bago tumabi sa dalaga. He sleeps half-naked.
Sanay na si Heronisa sa ganitong ayos ni Lorenzo sa pagtulog at walang angal
doon at dalaga kahit pa minsan ay nahuhuli ng binata si Heronisa na matamang
nakatingin sa katawan niya.
His baby doll is not so innocent afterall. He smirked with that thought. He
loves spooning at their position. He hugged Heronisa tightly while staring at her
face. “You are so beautiful my baby doll... so, beautiful inside and out.” Bulong
ni Lorenzo sa punong tenga ng dalaga.
He buried his face into her neck and inhaled her lilac scent. “So,
intoxicating.” Lorenzo said breathlessly. He kissed her neck and licked it before
he looked at her face again. Inayos niya ang buhok ng dalaga at inipit ito sa tenga
nito.
Kahit sa gabi ay kitang-kita ni Lorenzo ang bakas ng kagandahan at
kainosentehan sa dalaga. He cupped Heronisa’s face and buried it on his chest.
Heronisa inhaled deeply but she didn’t wake up. Lorenzo was tired but when Heronisa
is with him, all of it was gone.
“My happy pill.” Lorenzo said and kissed his baby doll’s forehead. Indeed. Only
Heronisa can make Lorenzo happy. Ang dalaga lamang ang makakagawa ng mga
magpapasaya kay Lorenzo kahit pa nakalimutan na ng binata noon ang magsaya.
Ngunit nang dumating si Heronisa sa buhay niya, wala nang mahihiling pa ang
binata kundi ang panghabang-buhay na makasama ang dalaga. Doon lang ay masaya na si
Lorenzo. He smiled while thinking of it before he slowly closed his eyes...
“Baby doll?” Pang-ilang beses na niya itong tawag sa dalaga at tila malaki
talaga ang tampo nito sa kanya. Unang tawag ng binata ay noong nasa agahan sila na
siyang ipinagtataka ng kanyang mga tauhan dahil ayaw siyang pansinin ng dalaga.
Paggising na pagkagising niya kanina ay hinanap niya agad ang dalaga ngunit
wala na ito sa silid nila dahil nasa kusina na ito kasama si Khimlie.
Ngayon naman nasa study room sila, hindi pa din siya pinapansin ng dalaga
kasama nila si Khimlie dito sa loob dahil nag-uumpisa na ang theraphy ni Heronisa
pero tila hindi makapagconcentrate ang dalaga dahil kay Lorenzo.
Asar na tinignan ni Khimlie ang boss, hindi man lang ito makapag-antay hanggang
mamaya pagkatapos nitong session nila. Tatlong beses sa isang araw ang therapy ng
dalaga kay Khimlie since ang babae ay stay-in sa Mansyon.
Tatlong oras sa umaga mula alas-otso hanggang alas dyes. Tapos sa hapon naman
mula ala-una hanggang alas-tres at sa gabi naman pagakatapos ng hapunan mula alas
syete hanggang alas nuebe.
Inihahanda ni Khimlie ang dalaga para sa mga paparating na tutor nito mula sa
iba’t-ibang akademiko ayon na rin kay Lorenzo. Nais ng binatang maraming alam si
Heronisa sa mundo hindi gaya noong ipinagkait sa kanya ito.
“Baby do –Goodness Boss! Pwede ba mamaya muna lambingin ang pasyente ko nasa
kalagitnaan kami ng session oh?!” Turo ni Khimlie sa mga isinusulat ni Heronisa ng
mga salita na pinapaayos niya sa dalaga.
She’s correcting Heronisa’s misspelled spelling and words. Natigilan si Lorenzo
nang mapagtantong mali ang ginawa niya. He supposedly asked for her forgiveness
after her therapy session but because of his eagerness.
Narito siya at kinukulit ang dalaga. Oo at para sa iba ay wala siyang puso at
walang awa sa mga biktima at mga kalaban niya ngunit pagdating sa kapakanan ng
dalaga at inuuna niya ito. “Fine.” Lorenzo grumbled.
He kissed Heronisa’s head first before he leaves. Gusto man niyang makasama ang
dalaga para lambingin ito ay hindi na muna. He sighed. Wala siyang masyadong alam
sa mga babaeng nagtatampo.
He let out a frustrated growl. Nabubwisit ang binata kung hindi dahil sa
lalaking yon hindi sila inumaga at sana sabay silang natulog ni Heronisa. “Pag-ibig
nga naman.” Dumaan si Traverse sa harapan niya habang may hawak ng lollipop at
dinilaan pa ito.
Si Lorenzo naman ay nasa harapan pa ng pintuan ng study room at hindi pa
umaalis. Isinandal ni Lorenzo ang likuran sa pintuan nang muling dumaan si
Traverse. “Loves make someone insane.” Sabi pa nito. Lorenzo glared at Traverse.
Ngunit likuran nalang ng binata ang nasamaan niya ng tingin. “To earn someone’s
forgiveness make an effort.” Bago pa muling makalampas si Traverse ay sinapak na
ito ni Lorenzo at mabilis na umalis dito sa ikalawang palapag at bumaba.
“Fucker.” Mura ng binata. Lokong Traverse, problemado na nga ang tao, inaasar
pa. Sinabunutan ni Lorenzo ang buhok niya, wala siyang trabaho ngayon dahil nais
niya sanang bumawi sa dalaga pero mukhang palpak na naman siya.
Uminom ang binata ng tubig sa kusina at pagakatapos naupo sa living room.
“Damn. I don’t have a choice.” Bulong ni Lorenzo sa sarili. Magaling siyang
magpaikot at magkama ng babae pero ni minsan ay hindi niya niligawan ang mga yon.
But for his baby doll, he’ll do what’s impossible for him to do.
Kinuha niya ang cellphone sa bulsa at binuksan ang Google application. ‘How to
asked for a woman’s forgiveness’ Lorenzo waited for the Google’s result. Ang unang
lumabas ay agad niyang binuksan.
“To asked for woman’s forgiveness, you should give her flowers or chocolate.
Bring her to your special place and say sorry to her...” Marami pang lumabas na
kung anu-anong dapat na gawin para humingi ng tawad sa isang babae at mukhang alam
na ni Lorenzo ang gagawin niya.
Mabilis na gumalaw ang binata at sumakay ng kotse niya. Napailing nalang si
Traverse na nakikinig sa kanya kanina. “I am not the only one who found a match
Boss.” Aniya habang nakatingin sa papalabas na si Lorenzo.
Tumalikod na din si Traverse at bumalik sa trabaho niya. He will wait for his
boss moves. Sabik siyang malaman kung anong gagawin nang isang iyon. Lorenzo then
went to the Mall and brought everything he needs.
Pinagtitinginan pa siya ng mga tao sa mga bitbit niya pero walang pakialam ang
binata para sa kanyang si Heronisa. Papasok na sana ng kotse nang tumunog ang
cellphone. He answered it without looking who it is.
Ang nagpapanic na boses ni Traverse ang sumalubong sa kanya. “Boss, nawawala si
Heronisa!”
Hello mooncakes! I posted the description of Valentino Twins: Stuck in Between

before this Chapter. Paki-basa nalang sa may gustong ng book nila.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-25

AgentNightmare
She already read this chapter.
For advance reading, comment your thoughts and reaction in this Chapter.
Kanina pa pabalik-balik ng lakad si Traverse mula roon at dito. He was
panicking! Hindi lang ang mga tauhan nila ang malalagot dahil pati siya damay.
“Fuck! Bakit hindi niyo nakitang lumabas siya?!” Sigaw siya sa mga gwardya ng gate.
He watched the CCTV’s installed at the gate. He saw Heronisa got out. Hinabol
nito ang sasakyan ni Lorenzo na papalabas pero mukhang hindi ito napansin ni
Lorenzo ni ang mga gwardya ay hindi nga napansin ang dalaga.
“Hindi lang kayo ang mananagot dahil damay tayong lahat dito!” Sigaw nito sa
iba pa. Even the maids are searching for Heronisa outside the Mansion. Then,
Traverse stares snapped at the therapist.
“You! Kasalanan mo din ito!” Turo ni Traverse sa dalaga. Napatingin naman si
Khimlie sa tabi niya kung may taong iba pero wala kaya ibig sabihin siya ang
sinasabi nito. “Me?” She said pointing herself.
Nagtataka ang dalaga, therapist lang siya dito at hindi gwardiya bakit siya ang
pinag-iinitan ng baklang to? “May iba pa bang nakatayo dyan bukod sayo?”
Sarkastikong turan ng binata kay Khimlie na siyang ikinairap ng dalaga.
She doesn’t care if he’s the leader’s right hand but if he’s accusing her of
the thing she didn’t do. Magkakamatayan na kung magkakamatayan.
“Therapist po ako dito at hindi gwardiya. It’s not my duty to guard the gate
fyi. Tapos na ang session namin ni Heron kaya naman lumabas na ako ng study room
para magcr,” depensa ni Khimlie sa sarili dahil tila naghahanap ng matuturo ang
lalaki at dahil sa kanya mainit ang ulo nito siya ang binagbuntungan nito.
“I am not liable sa pagkawala ni Heronisa, kasalanan yan ng mga bopols na
gwardiya!” She argued back. She’s defending herself especially to this jerk.
Khimlie wanted to punched his face but she control herself.
This is not her territory so, she better shut up after she defended herself.
Natameme si Traverse dahil may point ang dalaga hindi siya nakareact sa sinabi
nito. Umirap nalang si Khimlie at nanahimik sa kinatatayuan.
Ang problemadong si Traverse ay hindi na alam ang gagawin. He’s waiting for
Lorenzo’s call since he’s outside and searching for Heronisa on his own. Ilang
beses nang nagkamali ang mga tauhan niya at naasar na siya sa kanilang lahat.
“God! Ayokong tumayo lang at manahimik dito dahil baka pagbintangan mo namang
wala akong ginagawa para sa pasyente ko kaya instead of standing here and waiting
for someone to find Heron mas mabuti pang maghanap kaysa walang gawin,” Khimlie
said and went out.
Mas tama nga ang gawin ay maghanap din, laglag ang balikat ni Traverse dahil
lahat ata ng sinasabi ng therapist ni Heronisa ay may sense. Ang mga tamad nilang
tauhan lang yata ang wala. Their training was useless if they lost a petite woman
not just a woman Lorenzo’s very own woman and the mistress of this Mansion. He’ll
send those fuckers for training or else Lorenzo might kill them all.
Magdasal lang sila na makita ni Lorenzo si Heronisa kung hindi ibabaon talaga
ng binata ang mga katawan nila sa lupa.
“Ang iba maiwan dito sa Mansyon ang iba maghanap sa kung saan-saan, mabuti ng
may gawin tayo kaysa tumunganga at mag antay tayo dito mas malalagot tayo kay
Kamatayan niyan,” ang tinutukoy ni Traverse ay si Lorenzo dahil sigurado siya. Oras
na hindi makita ang dalaga ngayong araw marami ang mamatay.
“Fucking hell! Walang mga kuwenta!” Panay ang bulong ni Lorenzo sa sarili
habang nakasakay sa sariling kotse. Dahan-dahan lang ang pagmamaneho ng binata
upang makita ang lahat nang dinadaanan niya at nagbabakasakaling makita ang dalaga.
“Useless morons!” Inis na sigaw ng binata habang nakatingin

sa harapan at sa iba’t-ibang direksyon. Hindi pa masyadong kabisado ni Heronisa ang
kaliwa o kanan maging ang direksyon ay naguguluhan pa ang dalaga.
He taught her twice but it doesn’t mean Heronisa mastered it quickly. She has
dyslexia for Christ sake! Mabagal itong nagpoproseso ng mga natutunan nito. He
remembered how confused his girl is when he’s talking about left and right, north,
south, east and west.
Ilang beses na ding sinapak ni Lorenzo ang sarili dahil hindi niya man lang
napansin na sinundan pala ng dalaga ang sasakyan niya. He’s too excited for his
surprise. Naging sabik siya sa sorpresa niya na hindi man lang napansin na lumabas
pala ang dalaga para sundan lamang siya.
And maybe, Heronisa is calling him that time but he’s too deaf to hear it
because he’s too fucking excited! “Fuck!” Mura ulit ng binata at sinuntok ang
manibela ng sasakyan.
Gabi na at hanggang ngayon hindi niya pa din nahahanap ang dalaga.
Malamang gutom na gutom at takot na takot na ito. Isipin palang ni Lorenzo ang
mukha ng dalaga na umiiyak ay hindi na niya maatim na maisip pa itong muli. Kapag
ang dalaga ang pinag-usapan, ito lang ang nagbibigay takot sa kanya.
Takot siya sa maaring mangyari dito habang wala ito sa tabi niya at takot ang
binata na maaring mapahamak ito habang nasa labas ito. He wanted to shield Heronisa
in the cruelty of this world.
Ayaw niyang maranasan nitong muli ang karahasan at ang kalupitan ng mundo kaya
ginagawa niya ang lahat upang maprotektahan at mailayo ito sa mga bagay na iyon.
“Be safe baby doll please... be safe...” Lorenzo never prayed.
Kailanman ay hindi siya nagdasal dahil alam niyang isa siyang makasalanang
nilalang pero para sa dalaga para kay Heronisa kahit na ang imposible ay gagawin
niya. He prayed for her. He prayed that she should be safe.
Nagdasal ang binata na sana ay mahanap na niya ang dalaga. Hindi siya titigil
lalo na at gabi na, hindi siya titigil hangga’t hindi nakikita ang dalaga. Alam na
alam ni Lorenzo na mas maraming nangyayaring masama kapag gabi at hindi niya
hahayaang may mangyaring hindi maganda sa kanyang Heronisa.
Sana ay nasa tabi-tabi lang ang dalaga at hindi masyadong lumayo para mahanap
nila ito agad. Dizionario Estate maybe too far from the city but then if you are
desperate and you don’t know your way back to your home. The girl maybe walked and
walked.
Inaasahan ni Lorenzo nasa malapit sa siyudad ang dalaga. Nagtext sa kanya si
Traverse kanina na sila na ang maghahanap malapit sa Estate at siya malapit sa
siyudad dahil siya naman ang malapit roon pero ilang oras na at hindi niya pa din
nahahanap ang dalaga.
“Where are you baby doll?” Bulong ni Lorenzo sa sarili. Hindi siya pagod pero
ang bigat-bigat ng pakiramdam niya ngayong hindi niya pa rin nahahanap si Heronisa.
Huminto pa siya kanina sa isang park sa pagbabakasakaling naroon ang dalaga pero
wala ito.
Bawat kantong kanyang madaanan ay sinisilip niya sa liit na babae ni Heronisa
hindi malabong magsusumiksik ito sa kung saan-saan lalo na at natatakot ito.
Nagtanong din siya sa mga taong nadaanan kanina pero wala ni isang nakakita sa
kanila sa dalaga.
Lorenzo rested the back of his head at the driver seat. He felt hopeless
knowing his girl is out there afraid and hungry.
Naikuyom ni Lorenzo ang kamao, galit na galit siya sa mga tauhan ngayon at
hindi siya magdadalawang-isip na gawin ang bagay na kanina niya pa iniisip habang
hinahanap ang dalaga. He loves Heronisa so much that he’ll turn the world upside-
down just to find her.
Naghahanap lamang siya nang tamang pagkakataon para masabi sa dalaga ang
nararamdaman niya. Halatang-halata na sa galaw niya kung ano sa kanya ang dalaga.
Lorenzo is possessively and obsessively inlove with

Heronisa Blythe Sakal. He can’t even closed her eyes without seeing the girl’s
face. He can’t even sleep, eat and breathe without looking at his girl.
He can’t even continue living without Heronisa’s presence. Ganoon kalaki ang
epekto ng dalaga sa kanya in short hindi niya kayang mabuhay kung wala ang dalaga.
Her small pointed nose, her red lips and her deep tantalizing eyes hunts Lorenzo’s
dreams.
Maging sa panaginip ng binata, ang laman noon ay ang dalaga lamang.
Nagpapahinga lang sana sandali ang binata dahil namamanhind ang kanyang mga kamay
sa pagmamaneho nang marinig niya ang boses ng taong hinahanap siya.
Napabalikwas ang binata sa kinauupuan at napabunot ng baril. Lumabas ang binata
sa kotse at tarantang tumakbo. He heard it. He heard her calling his name. “REN!”
He knows her voice. He knows her voice well.
Agad na hinanap ng binata ang pinanggagalingan ng boses na iyon habang ang
kanyang puso ay napakalakas ng tibog. He’s nervous. Kabadong-kabado ang binata
dahil nasa boses ng dalaga ang takot.
Heronisa is afraid. Her baby doll is afraid. Tila baliw si Lorenzo sa pagtakbo
ng pabalik-balik, tumigil ang binata sa isang madilim na eskinita malapit sa
tambakan ng mga lumang gulong.
Nagdilim ang paningin ni Lorenzo sa nakita habang si Heronisa ay nasa sulok at
umiiyak. “Huwag kang umiyak, dadalhin kita sa langit.” Tawa pa nito at sinubukang
hawakan ang dalaga. Nandidiring inilayo ni Heronisa ang kamay mula sa taong ito.
She’s been walking for hours when someone grabbed her harshly. Kinorner siya
nito dito. She saw his yellow teeth. Amoy imburnal ang bibig nito at tila ilang
araw ng naliligo. “NO!” Heronisa is protecting herself. She only wants her Ren. She
only wants her Lorenzo.
“Ren...” Bulong ng dalaga. Nanginginig ang boses ng dalaga umaasang ililigtas
siya ng taong inaasahan niya. The man tried to touched Heronisa again but before he
could do it. Someone rather Lorenzo beat him. Nanlilisik ang mata ni Lorenzo.
“Piece of shit!” Lorenzo beat the man repeatedly. Hindi niya palalampasin ang
pananakot nito at tangkang paghawak nito sa kanyang pagmamay-ari. No, he’ll never
stop until this man die.
“Ren!” Heronisa recognized Lorenzo even its dark. Hindi niya man nakikitang
mabuti ang mukhang ng binata sa tindig at ayos nito alam ni Heronisa si Lorenzo
ito. Naiiyak ang dalagang niyakap ang sarili.
She’s safe. Her Ren is here. Lorenzo is here and he’s saving her. Naiiyak ang
dalaga sa tuwa. She’s happy Lorenzo is here and he saves her. “Closed your eyes and
covered your ears baby doll, I’ll teach this piece of shit a lesson.” Malamig na
wika ni Lorenzo pero alam ni Heronisa na hindi ito galit sa kanya kundi sa taong
muntik na siyang gawan ng masama.
She followed Lorenzo’s command. Bumalik si Lorenzo sa pagturo ng leksyon sa
taong nasa harapan niya. Madilim na madilim ang anyo ng binata at kitang-kita ito
ng lalaking bibiktimahin sana si Heronisa.
Lorenzo didn’t stop punching and kicking the man lying besides the trash cans.
“Your parents maybe never taught you to don’t touched what’s yours huh?!” Lorenzo’s
fist is bloody but it’s not his. Duguan na ang taong binubugbog ng binata pero
hindi pa din nasasatisfy si Lorenzo paunang leksyon pa lamang ito.
Kinuha ng binata ang trash can na nasa tabi nito at hinampas sa lalaking wala
ng malay.
“It’s your first lesson fucker, I’ll see you on the next.” Lorenzo gritted. He
kicked the man again then scooped his girl. Naramdaman ng dalaga na buhat siya ni
Lorenzo kaya naman napatingin siya sa madilim nitong mukha at naiiyak na niyakap
ang binata.
“Thank you Ren...” She buried her face into his chest. Ramdam ni Heronisa ang
panginginig ng binata sa galit pero unti-unti na itong humupa dahil nasa kamay na
niya ang kanya. Panatag na ang loob ng binata dahil kasama na niya ang dalaga.
He rested his forehead into Heronisa’s. “I just did my job baby doll, I promise
you that I’ll protect you and I keep my promises. Now, let’s go home my baby doll.
Our home is waiting for their Master and Mistress.”
DECEMBER PRINTING
DEADLINE of Payment
Dec. 15-16, 2019
Dec. 15-16, 2019.
PRICES:
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
payment.
General Santos City
09755961611
For BDO:
Account No. 010760054878
Name:
Full Address:
Phone No.
Book Order (s):
REESE
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-26
Okay, nangangalahati palang tayo and as I promise,

tatapusin ko ito bago magtapos ang taon kaya naman aaraw-arawin ang update but
promise me din po na huwag niyong kakalimutang magcomment yan nalang po kasiyahan
ko. Thank you.
Wala munang update kay Karlos. auunahin ko muna si Dakien. Ang last series
nitong Ruthless Men Series. Ipopost ko siya by January 2020.
I
lang trauma pa ba ang pagdadaanan ni Heronisa upang maging kampante ang
pamumuhay niya? She’s been through a lot but her experiences are making it worst.
Napapagod din ang dalaga pero tila walang kapaguran ang mga pagsubok na
dumadating sa kanya. Ang karamay ng dalaga sa sakit na nararamdaman niya ay si
Lorenzo na tila hindi din mapakali sa nangyayari sa dalaga.
Sa tuwing lalabas nalang ito, napapahamak ang dalaga. Ganoon ba talaga ang
mundo para sa mga may kapansanan? Palagi nalang sila ang nakakaramdam ng mga
masasalimuot na mga karanasan gayong ang nais lang naman nila ay mamuhay ng normal
kahit pa hindi talaga sila normal.
They wanted to experienced what the normal persons experience. Mahirap ba
talaga yon? Mahirap ba talagang makamit nila iyon? Doon lang naman ay sapat na iyon
para sa kanila. Ang mamuhay ng walang panghuhusga o pang-aabuso mula sa ibang tao,
iyon lamang ay sapat na para sa kanila.
That will be a great support for those who had disability and disorder. Iyon
bang kapag nasa kalye sila ay hindi sila pandidirihan at hindi sila titignan ng may
pangungutya sa mga mata ng ibang tao.
“I am sorry baby doll, I can’t make this world be fair to you.” Lorenzo
whispered into sleeping Heronisa in his arms. Milyong-milyong karayom ang tumutusok
sa puso ng binata sa iisiping hindi lang minsan ito naranasan ng babaeng minamahal.
He can’t helped himself but cry for this woman in his arms. Yes, Lorenzo
Giovanni Dizionario is crying. Lorenzo is crying for his woman. Lorenzo is crying
because he can’t make this world better for his baby doll.
Lorenzo never cried not even at his family’s burial. Tanging sa dalaga lamang
siya umiyak. Tanging ito lamang ang nagpaiyak sa kanya. He didn’t cry because
Heronisa hurt him but he cry because his baby doll is hurt.
“I am sorry that this world is judgemental for you cara,” hindi mangangako si
Lorenzo ngayon na hindi na masasaktang muli ang dalaga dahil ito na ang nakasanayan
ng mga tao sa mundo.
He can’t do anything for that but he can only protect his woman from them. He
may not be the most strongest and influential person in this world but he can make
their own world just for Heronisa.
Mundong tanging ang dalaga lang ang mahalaga at mundong walang makakapanakit sa
dalaga. Ang mundong yon ay sa tabi niya at sa buhay niya. Nasa kotse pa din silang
dalawa at hindi pa pumapasok ng Mansyon nais na munang akuin ngayon ang oras at sa
kanya muna ang dalaga upang mabawasan ang panginginig niya sa galit para muling
turuan ng leksyon ang taong muntikan nang saktan ang kanyang baby doll.
Lorenzo texted Traverse to get the fucking man and tied him at one of his
basement rooms. Marami pang silid sa basement ni Lorenzo at willing na willing ang
binata na ibagsak roon ang lahat ng mananakit sa dalaga hanggang unti-unti silang
kainin ng kamatayan roon.
“Rest well baby doll, I’ll be here... I will be here guarding you.” Seryosong
saad ni Lorenzo habang idinuduyan ang dalaga sa kandungan niya gamit ang mga bisig
niya.
Payapa ang mukha ng dalaga kahit pa sa nangyari kanina tila kilalang-kilala
nito ang taong may hawak sa kanya kaya naman relax na relax ang pagtulog nito.
“Take your time my love, sleep as long as you want but wake
up later for me. I love you.” He whispered again. Atleast nasabi na ng binata ang
nasa loob niya kahit pa tulog ang dalaga. He will said it again after she wakes up.
Heronisa had been through a lot and by saying those three words Lorenzo knows
she’ll be overjoyed. Pinaandar niya ang kotse habang nasa kandungan ang dalaga,
mahirapan man siya ay worth it naman dahil mahigpit at ayaw bitawan ng dalaga ang
kanyang leeg kung saan nakabaon ang mukha ng dalaga.
Mabagal ang pagpapatakbo ng binata, abutin man sila ng umaga ay wala siyang
pakialam basta makarating lang sila sa Mansyon ng hindi nasasaktan. On their way
home, mas lalo lang lumalim ang paghinga ni Heronisa sa pagtulog.
Kontento na ito sa bisig ni Lorenzo may mangyari man sa iba ay wala silang
pakialam. Nasa labas ng gate naman nag-aantay ang ibang mga tauhan ni Lorenzo
kasama sina Traverse at si Khimlie na wala ding tulog sa pag-aantay sa dalawa.
“Fuck, here they are.” Kabadong wika ni Traverse. Napalitan na ng mga bagong
gwardiya ang nakatalaga sa gate ng Estate. Ang mga dati ay nasa ilalim ng basement
ang buong gabing sumisigaw dahil sa utos ni Lorenzo.
Ang lalaki naman na muntikan ng gawan ng masama si Heronisa ay kasama nila pero
hindi rin iyon magtatagal dahil kapos na ang hininga nito nang dalhin nila ito
doon. Ramdam ang nerbyos ng bawat isa sa papalapit na sasakyang papunta sa kanila.
Kilalang-kilala nila ang sasakyan ni Lorenzo dahil isa ito sa mga ginagamit ng
binata kapag gusto nitong magmanehong mag-isa. Walang nakakahawak o nakakapasok
dito maliban lang Lorenzo at sa dalagang isinakay nito sa kotse ngayon.
The car stopped right infront of them, their hearts also stop when they saw
Lorenzo opened the car door slowly. “So, helped us God.” Bulong ni Traverse. Walang
kahit na emosyong makikita sa mukha ng binata, wala kahit na ang galit pero sila na
nakakilala sa kanya ay hindi mapalagay.
May mangyayaring hindi maganda ngayong gabi at hindi nila iyon magugustuhang
lahat. Si Lorenzo ang klase ng taong tahimik lang ngunit tila bulkan kung magalit.
He’ll definitely make sure that what will gonna happened tonight will leave a big
marked into his men’s mind.
Ayaw niyang maulit ang nangyari kanina at kahit kailan hindi na dapat maulit
iyon. “B –Boss.” Traverse stuttered while calling Lorenzo but his Boss didn’t even
glanced at him. Wala itong tinignan kahit na isa sa kanila, buhat-buhat nito ang
dalaga nang may buong pag-ingat.
He’s embracing his woman when all their eyes are on them. Naglakad papasok ang
binata sa Mansyon ng walang sinasabi. Nakasunod ang mga tauhan niya sa kanya ngunit
iba ang kabang nararamdaman nila mas mabuti pa ang nagsasalitang Lorenzo kaysa ito.
Hindi nila alam kung anong mangyayari lalo pa at kahit walang emosyon ang mukha
nito ramdam ang awrang hindi dapat nila ipagsawalang-bahala.
“Holy shit, anong mangyayari sa kanila ngayong gabi? Iba ang pakiramdam ko dito
mabuti pa bumalik na ako sa kuwarto ko.” Bulong ni Khimlie na mabilis na gumalaw at
pumasok ng kanyang silid nang makitang papasok si Lorenzo sa silid nila ng dalaga.
Nagsign of the cros pa si Khimlie sa mga taong naiwan sa ibaba. “Tila
kakaharapin nila ang isang delubyo.” Aniya habang nasa loob ng silid niya at
nagparoon at parito sa loob ng kanyang kuwarto.
Tinakpan niya ang sariling bibig ng marinig ang yabag ni Lorenzo at mukhang
tama ang kutob ng dalaga, hindi siya makakatulog ngayong gabi kahit ilang oras
nalang ay umaga na. Dahan-dahang bumalik sa higaan niya si Khimlie at tahimik na
naupo sa kama.
Napakagat pa siya ng labi nang makarinig ng putok ng baril. “May that someone
rest in peace.” Bulong pa ni Khimlie at tahimik nalang na umupo sa kanyang puwesto.
She can’t do anything and she can’t turn down this job especially if she signed a
contract.
Tila kontrata ng demonyo ang pinirmahan niya lalo pa sa

nangyayari ngayon. She can’t deny the fact that his Boss is so scary. Sa pasyente
niya lang yata anghel ang taong yon pero sa iba masahol pa sa halimaw ang lalaki.
“As if I can do anything with this, maipagdasal nalang ang mga kaluluwang
mamayapa ngayong gabi.” Dagdag pa ni Khimlie. Pagod din siya sa paghahanap sa
dalaga mabuti nalang at kasama niya ang isa sa mga katulong kanina sa paghahanap
kundi marahil inumaga na siya sa paghahanap sa taong nahanap na pala.
That Traverse didn’t texted her. Gumaganti ang loko ngayon siya naman ang
gaganti ngayong alam niyang magiging madugo ang gabi nila nakakakonsensya man pero
tatakpan niya nalang ang tenga at ipipikit ang mga mata.
After Lorenzo deposited his woman on their bed, he leaves again at the bedroom.
Ngayon hindi na niya patatagalin pa ang mangyayari lalong-lalo na at ayaw na niyang
iwanang muli sa kama ang dalaga na nag-iisa.
“Kill them. Kill them all.” Sigaw sa kabilang bahagi ng utak ni Lorenzo habang
bumababa ng hagdan at dumiretso sa basement. He doesn’t care about his other men.
They can do whatever they want but don’t stand at his way. You’ll regret it.
Napatanga lamang si Traverse nang dumaan lang sa harapan nila si Lorenzo at
tila walang ibang nakikita. “We screwed up big time.” Sabi niya sa mga kasama.
Halos lahat ng tauhan niya ay nagkamali at nakakabobo sa parte ni Lorenzo.
Ang galit ng binata ay hindi maalis ng mga ilang araw. They have to endure his
anger for days or even weeks. Nagpapaeasy-easy lang sila at tila buo ang mga
tiwala nila sa sarili na walang mangyayari pero heto mukhang lahat sila ay
ililibing ni Lorenzo ng buhay.
Lorenzo opened his basement’s door without asking his men. Lahat damay sa galit
niya at kapag ginawa niya yon ipaparamdam niya sa kanila kung gaano sila kawalang-
kuwenta.
“Boss!” Akmang ang isa nitong tauhan ang magbubukas ng pintuan sa kanya pero
hindi na nito nagawa iyon dahil pinalunok ito ni Lorenzo ng bala. Lorenzo didn’t
even let out a single world.
Ang nais niyang mga tauhan ay iyong kayang sumunod sa utos niya at hindi
tatanga-tanga. Hindi na gumalaw pa ang isa sa kanyang puwesto at pinanood nalang na
pumasok ang boss sa basement.
The man was scared to death. Ang kasamahan niya ay bangkay ng nasa paanan niya,
hindi man lang suminghap si Lorenzo sa ginawa nito. Hindi na nagpatumpik-tumpik pa
ang binata at dumiretso kung nasaan ang mga taong may atraso sa kanya ngayong gabi.
Nadaanan niya pa ang kasama ni Nero sa pagtratraydor sa kanya na bumubula ang
bibig. Ang iba ay tila isang ihip nalang ng hangin ay matutumba na. “Useless.”
Lorenzo muttered and walked at the last room of his basement.
Dudumihan niya ang kuwartong yon para agad na malinisan baka may mga susunod pa
mabuti na ang handa. Lorenzo brought his own gun with an extra magasin for them.
Hindi pa man nakakaabot sa huling pintuan ay narinig na niya ang pagmamakaawa
ng mga tauhan niyang bopols ang mga utak. “Parang awa niyo na tulungan niyo kami!”
Sigaw nila. Lorenzo smirked.
Nakuha pa talaga nila ang magmaakawa gayong walang dapat ikaawa sa mga ito. Mga
wala silang kuwenta! When they saw Lorenzo all of them became silent. Nasa mata
nila ang takot, nasa mata nila ang kahihiyan at pagmamakaawa ngunit wala na iyon sa
bokabularyo ni Lorenzo.
The moment they begged again their lives was already taken. Kasama ang lalaking
muntikan nang kunin ang kapurihan ng pagmamay-ari niya. Namatay silang nakadilat
ang mga mata. Lumuluha at gulat sa taong nasa harapan nila.
“Now, I am sure all of you will be useful in Satan’s hands at his realm.”
DECEMBER PRINTING
DEADLINE of Payment
Dec. 15-16, 2019
Dec. 15-16, 2019.
PRICES:
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
payment.
General Santos City
09755961611
For BDO:
Account No. 010760054878
Name:
Full Address:
Phone No.
Book Order (s):
REESE
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-27
DECEMBER PRINTING
DEADLINE of Payment
Dec. 15-16, 2019
Dec. 15-16, 2019.
PRICES:
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
payment.
General Santos City
09755961611
For BDO:
Account No. 010760054878
Name:
Full Address:
Phone No.
Book Order (s):
REESE
-selenereese
“Bobo!”
“Panget”
“Ampon!”
“NO!” Nagising na hinihingal ang dalaga mula sa bangungot nito. For how many
weeks, ngayon lamang muling bumalik ang mga panaginip niyang iyon. Naging malaking
parte nito ang nangyari nitong nagdaang gabi sa dalaga at hindi umaalis ang binata
sa tabi nito.
Pagkatapos ng nangyari ay nilagnat ang dalaga at ngayo’y natatabunan ng kumot
ang buong katawan. Lorenzo abruptly called Karlos for helped. At kahit na abala si
Karlos sa ospital ay pinuntahan niya agad ang Dizionario Estate dahil mas mahalaga
ang pasyenteng narito.
Agad din itong umalis matapos tignan at bigyan ng reseta si

Lorenzo para sa gamot ng dalagang may lagnat. Nahamugan ng ilang oras ang dalaga at
dahil sa lamig ay nilagnat ito. “Are you okay baby doll?” Agad na lumapit ang
binata sa dalaga kahit may hawak pa itong ilang mga pipirmahang papeles ay itinigil
muna nito ang ginagawa.
He saw his woman stirring at her sleep while screaming and crying. And now,
he’s with her. He hugged Heronisa and soothed her with his calming words. “Shhh...
shhh... I am here baby, I am here. I won’t leave you.” He calmed her.
Kumalma ang dalaga habang yakap niya ito at unti-unting muling ipinikit ang mga
mata. Lorenzo guess, she’s tired and let her. Hinagod niya muna ang likod ng dalaga
at muli itong inihiga sa kama.
Tinapik-tapik niya muna ito na parang sanggol upang makabalik sa mahimbing na
pagkakatulog. Mainit na mainit ang dalaga at tanging ang hawak lamang ni Lorenzo at
nagpapaginhawa sa pakiramdam ng dalaga.
He hummed while making her sleep. Who could have thought that the cold-hearted
Lorenzo can hum a lullaby?
No one knows except for the girl in his arms. He’s humming a lullaby song that
his mother taught him and her sister when they are young. The song calms her and
his sister when they are young and about to sleep.
“Oh, veni, sonnu, di la muntanedda... Lu lupu si mangiau la picuredda...” It’s
a Sicilian lullaby song that his mother used to sang when they are about to sleep.
The song was a scary one but it doesn’t scare him and his sister.
Kapag kasi kinakanta ito ng kanilang ina imbis na matakot ay nakakatulog sila.
Napakalmado ng boses ng kanyang ina kaya naman yon ang nangyayari sa kanila ng
kapatid niya. And now he is singing it for his baby doll.
He had so much worked to do but when it comes to Heronisa he is willing to
leave it behind. “Sleep baby doll, just sleep tight.” Hinalikan nito ang ulunan ng
dalaga at tinignan ang tray ng sopas at gamot na nasa bedside table hindi pa rin
iyon nagagalaw dahil muling nakatulog ang dalaga.
Tinignan ng binata ang oras at napamura. Maghahapunan na ngunit hindi pa
kumakain kahit na anong pagkain ang kanyang baby doll pero wala siyang magawa dahil
tila tanging pagtulog lamang ang nais nito ngayon.
He sighed and get off at the bed. Inayos niya muna ang kumot sa dalaga. He
looks creepy when he stared at Heronisa. Ngunit, nagawa na niya ito ng makailang
beses kaya wala na iyong problema sa kanya.
As much as he wanted to laid beside his woman, he needs to finished some
things. Ayaw niyang magkaproblema sa Yakuza Clan na kanegosyo niya dahil wala
namang naging problema ang pag-uusap nila ng Clan leader pero ginagawa niya ang
lahat para matapos kaagad ang Casino-Hotel na pinapagawa niya sa Japan at dahil ang
lupang yon ay isa sa pag-aari ng Yakuza kailangan niyang bilhin at kailangan nilang
makihati sa kita.
Iyan ang batas ng mga Yakuza sa Japan para na rin ito sa proteksyon ngunit
hindi niya naman kailangan yon dahil kilala ang Mafia Group niya pero kilala niya
ang Clan leader dahil naging kaklase ito ng ama at kanyang ina noon sa kolehiyo.
“I hope this goes well.” Lorenzo muttered while staring at his laptop then back
at his woman.
Minomonitor niya ang ginagawang gusali bago pa man may mangyaring hindi kaaya-
kaaya.
His father once told him that this Yakuza leader had a bit of twisted mind.
Bigla nalang nagbabago ang isip nito at bigla ka nalang iiwan sa ere matapos kunin
ang gusto nito.
Hindi nga lang umepekto ang ugali nito sa kanyang ama dahil mas tuso ang
matandang Dizionario noon.
Paano pa kaya ang anak? The first born is the exact replica of his father.
He is unpredictable. Kaya ang Yakuza Clan dapat ang maging

mapagmatyag kay Lorenzo. In this world of businesses and illegal doings, someone
needs to be smart and cunning.
Walang nakakaalam sa mangyayari ngunit kapag nabasa ng isa ang galaw ng lahat.
Beware, he can do whatever he wants. Matalino si Lorenzo at kayang-kaya niya
basahin ang bawat galaw ng isang tao.
That’s why he’s here, infront of his laptop while his Goddess is sleeping. He
called one of his men in Japan and asked for any updates. “Report.” Maikling wika
ni Lorenzo sa cellphone habang pinapanood si Heronisa.
“Boss, the building is doing good. Mabubuksan na siya sa susunod na buwan pero
bago noon nais makipag-usap sa inyo ni Mr. Hiroshi.” Alam ng tauhan ni Lorenzo na
nasa kabilang linya na ayaw ng boss niya ng mga pasakalye kaya naman diniretso niya
agad ito.
Nangunot ang noo ng binata. Nilinaw na niya sa matandang yon ang mga kondisyon
nila pati ang kondisyon nito ano pa ang gusto niyang pag-usapan? Walang oras si
Lorenzo para sa kahit na anong mga mabulaklak na mga salita ng matanda.
“What is his intention?” Lorenzo asked sternly. Bumuntung-hininga ang nasa
kabilang linya pati ito ay parang stress na stress mabanggit lang ang pangalan ng
matanda.
“I don’t really know boss, that old man is really upto something and I can’t
figure this out.” Sa tingin ni Lorenzo ay nangungunot na ang kilay ng kanyang
tauhan na nasa Japan dahil lamang sa lider ng Yakuzang yon.
“Fine. Tell him, meet me here in the Philippines before the opening of our
building.” Ani ng binata pagkatapos ay pinatay ang tawag. There was no room from
argument for what he said. He wanted to meet him then, he’ll meet Lorenzo here in
his territory.
Alam naman ng binatang mas makapangyarihan ang mga Yakuza sa teritoryo nila
kaya nais niyang makaramdam din ng takot ang matandang yon dito sa Pilipinas.
Inihagis ni Lorenzo ang cellphone sa dulo ng couch kung saan siya nakaupo at
itinabi muna ang laptop.
He rested his neck at his couch. Ninanamnam ng binata ang amoy ng dalaga na
humahalimuyak sa buong silid. Pinapakalma nito ang kahit na anong nerve cells ng
binata sa buong katawan nito.
Ipipikit na niya sana ang mata dahil sa stress at pagod niya nitong mga
nakaraang araw ay siya namang biglaang pagsigaw ng dalaga.
“Bullshit! Ilang beses ba nilang dadalawin ang cara mia ko sa panaginip niya?!”
Bwisit na bwisit na si Lorenzo dahil sa mga bangungot ni Heronisa na siyang mas
lalong nagpapahirap sa pagtulog ng dalaga.
Halos talunin na ni Lorenzo ang pagitan ng mini living room niya dito sa silid
niya at ang kama. Dinaluhan niya agad ang mas mainit na si Heronisa. Ang
temperatura nito ay tila mas mainit kaysa kanina.
Tinignan ni Lorenzo ang aircon, alam niyang hindi mababa ang temperatura noon
dahil siya mismo ang nagset dito. Nanginginig sa lamig ang dalaga kahit pa mainit
ito. She feels so cold yet she is so hot.
Nag-aalala si Lorenzo sa nangyayari sa dalaga. Binuhat niya ito at iniupo sa
kanyang kandungan. “C –Cold...” Nanghihinang turan nito. Napamulagat ang binata at
niyakap nalang ang dalaga.
Ilang beses na niyang pinunasan ang buong katawan nito para mabawasan ang init
ngunit ang hindi niya maintindihan bakit ito nilalamig. She needs to feel normal
heat. Ngunit hindi naman ito maibibigay ng aircon o kahit ng heater.
Wala nang pagpipilian ang binata kundi hubadin ang damit sa katawan. Tanging
boxer shorts nalang ang natira dito at nakabuyangyang ang matipunong katawan ng
binata. Kung kaya lang ni Heronisang buksan ang mga mata niya siguradong namumula
na ang mukha nito at naglalaway ang dalaga sa walong pandesal na nakadisplay sa
harapan niya.
Lorenzo is giving his woman his own heat. Sana kahit papano ay matanggal nito
ang nararamdamang panlalamig ng dalaga. Hindi nga nagkamali ang instinct ni
Lorenzo. Now, Heronisa is snuggling into his warmth.
Yumakap sa kanya ang dalaga at siniksik ang mukha nito sa dibdib ng binata.
Lorenzo laughed. “Okay, I think it’s okay to lay down first.” Sabi ng binata habang
pinipingot ang ilong ni Heronisa. Humiga ang binata at nasa ibabaw niya ang dalaga.
He played with Heronisa’ hair when suddenly he felt her hardened nipples into
his chest. Lorenzo stopped from whatever he’s doing. Heronisa doesn’t have bra and
he felt her bare breast into his. He was definitely turn-on.
Puro pagpipigil lang ang ginagawa niya kapag kasama ang baby doll niya pero
bakit iba ang nangyayari ngayon? Ramdam na ramdam ng binata ang unti-unting
paninigas ng pagkalalaki niya sa ibaba.
Lorenzo junior were poking Heronisa’s abdomen. The girl is conscious but her
eyes are close. Heronisa is addicted to Lorenzo’s warmth and she wanted for more.
Lorenzo stopped himself but what can he do when Heronisa’s moaned makes a major
turn-on.
Hindi niya hahayaan ang kalibugan niya na dungisan ang respetong ibinibigay
niya sa dalaga pero tila inaakit yata siya ni Heronisa sa mga ungol nito hindi lang
alam ng binata kung siya lang ba ito at nababaliw na siyang angkinin ang dalaga o
talagang si Heronisa ang nagbibigay sa kanya ng motibo.
Maraming kawalan si Heronisa pagdating sa aspeto ng pag-unawa sa mga bagay-
bagay pero may instinct pa din ang dalaga at ito ang nagtuturo sa kanya. “Darn it
baby doll, stop moving...” For Lorenzo, Heronisa isn’t ready yet but for the woman
she is.
Sa mga nakaraang kanyang pinagdaanan baka kapag nakuha pa ng iba ang kanyang
pinakaiingatan ay mas lalo lang siyang manibugho sa sarili kaya naman imbis na may
mangyaring masama pa sa kanya.
She’ll gladly give her innocence to her savior. Lorenzo was Heronisa sword and
shield. He will fight and protect Heronisa whatever happened. Ang binata ang
lumalaban para sa dalaga at ito rin ang panangga ng babae sa kahit anumang
masasamang nangyari sa kanya.
Hindi ito kabayaran ni Heronisa sa utang na loob niya kay Lorenzo, ito’y bukal
sa kanyang loob anuman ang gawin ni Lorenzo alam niyang pananagutan siya ng binata.
“Baby doll...” Nahihirapang turan ni Lorenzo habang tila mas nagiging
mapangahas ang kamay ng dalaga na humaplos sa matigas na tiyan ng binata. She
consciously did it on purpose. “Stop it baby, I can wait for you... just arghhh...
Fuck it!” Lorenzo can’t understand himself.
Sa simpleng hawak lang ng dalaga sa kanya ang buong katawan niya ay nag-aapoy
at tila nilalabanan ang apoy sa lagnat ng dalaga. Staring at his woman’s face, he
can’t take it anymore. He will do this. He will owned his woman now!
Ibinalot at itinapon muna ni Lorenzo ang katiting na pagpipigil sa sarili para
tuluyang angkinin ang dalaga. No more controlling himself, he’s done with it. He
grabbed Heronisa’s face and kissed her deeply.
“Fucking hell! I will own you tonight baby doll! I will own every bit of you! I
will own you body and soul.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-28
DECEMBER PRINTING
DEADLINE of Payment
Dec. 15-16, 2019
Dec. 15-16, 2019.
PRICES:
Karlos-P440
Jask-P450
Leon-P450
-with freebies-
Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
payment.
General Santos City
09755961611
For BDO:
Account No. 010760054878
Name:
Full Address:
Phone No.
Book Order (s):
REESE
-selenereese
Heronisa can’t help herself to moaned and moaned while Lorenzo’s kissing her
deeply. She’s out of breathe but Lorenzo is giving her air. Ang katawan ng isa’t-
isa ay mas lalo lang nag-iinit.
Ang init na nagmumula sa kama ay isang nanunuot sa mga kalamnam nilang dalawa.
She felt she’s in heaven the way Lorenzo caress her body, the way he kissed her as
if she’s a porcelain glass.
“You tasted so sweet baby doll... so, heavenly...” Ang init ni Lorenzo ang
pumalit sa init ng dalaga tila tinutupok nito ang lagnat nito. And Lorenzo would
gladly do this if it is the only way to ease her fever.
She had no idea how long she had been kissed by Lorenzo.
Basta ang nasa isip lang ng dalaga, si Lorenzo ito. Si Lorenzo na minamahal niya at
inaalagaan siya. The desire Lorenzo felt towards Heronisa is undying.
Any moment now, he’ll spoon his woman and shove his weapon into the deepest
part of her soul. Lorenzo’s heart beat began to race as his lustful thoughts caught
his mind. And deep down at Heronisa’s mind, she knew she couldn’t help herself too.
She closed her eyes and concentrated on Lorenzo’s lips as he slowly parting her
lips and entered his lustful tongue. Malalim na buntung-hininga ang pinakawalan ng
dalaga habang unti-unting nilalamon nang kapangahasan ni Lorenzo ang natitirang
katinuan nito sa sarili.
“So sweet...” He muttered between their kiss. Ang malikot na dila ng binata ay
naglalaro sa loob ng bibig ng dalaga. He sucked and let his tongue danced in the
rhythm of their own music.
Ginalugad ni Lorenzo ang bawat parte ng bibig ng dalaga, wala itong pinalampas
kahit na ang ngipin ni Heronisa. She felt his body press up against her. She felt
his hot breath through her mouth. “Ren...” Heronisa moaned, she gripped the
mattress fistful.
Lorenzo’s hand rested on her thigh, massaging and caressing it softly. “So sexy
baby doll... mmmm.” He slowly moaned and parted his lips into Heronisa. He looked
at Heronisa’s flustered face.
Napakaganda, napakaganda nito. Inalis niya ang ilang hibla ng mga buhok sa
mukha ng dalaga at hinalik-halikan ang leeg nito. Slowly, Lorenzo laid his woman
beneath him.
Kinaibabawan niya ang dalaga habang hinahalik-halikan ang leeg nito at nag-iwan
ng ilang mga marka.
He buried her nose into his woman’s’ hair and inhaled her natural scent. He pressed
himself harder into her, his erection rubbing in the top of her private part.
Inisa-isang inalis ng binata ang damit ng dalaga habang patuloy ang labi nito
sa pag-iwan ng mga maliit na halik sa leeg papunta sa dibdib ng dalaga at doon
naglagi sandali.
As Heronisa’s body exposed into Lorenzo’s eyes, his fingers abruptly runs over
at her rock hard nipple.
“Shit!” He mused and gently pinched her nipples making her moan. “Ren!”
Nagpabaling-baling ang ulo ng dalaga tila nahihibang na ito sa sensasyong
ipinadadama ni Lorenzo sa kanya.
Ang tayong-tayong sandata ng binata ay tila nais ng kumawala sa nag-iisang
saplot na nagkukulong dito para makawala. “Ren! Ohh... Ren!” Halinghing ni
Heronisa.
Ang pagnanasa sa mata ni Lorenzo ay umaapoy na habang magkadikit ang katawan
nila ng dalaga ay mas lalo lamang itong umaaalab. “Baby doll... my baby doll!”
Lorenzo began to sucked her nipples, his moisten lips nipped and played Heronisa’s
hard nipples.
Her pinkish buds are Lorenzo’s new favorite. Tila ayaw ng umalis doon ng binata
para itong sanggol na umiinom ng gatas sa nipol ng ina.
“Shit! Baby doll, these buds are the sweetest!” Ungol ng binata sa pagitan nang
pagsipsip sa dalawang bundok sa dibdib ng dalaga. Palipat-lipat ang labi ni Lorenzo
habang ang kanyang kanang kamay ay minamasahe ang mga ito.
He will worship his woman from head to toe. Ibibigay niya sa dalaga ang nais
nitong init na mula sa katawan niya. “Ren!” She shouted his name. Ang mamasa-masang
labi ng binata ay dumausdos papunta sa pusod ng dalaga.
Ang dila ng binata ay ipinasok niya sa pusod ni Heronisa at doon naglagi
sandali at naglaro. Heronisa can’t helped herself but to pull Lorenzo’s hair. Doon
kumapit ang dalaga dahil unti-unti siyang nanghihina sa ginagawa ng binata sa
katawan niya.
“Ren... ohhhh!” Ang utak ng dalaga ay tila napakagulo. She

can’t say anything but to moaned and shouted his name. Hindi pa nakakarating ang
eskpertong kamay at labi ng binata sa pinakagitnang bahagi ng dalaga.
Ninanamnam pa ng binata ang balat ng dalaga. He’s inhaling her scent that
soothing into his nostrils. Tila isang halimaw ang binata na nais ubusin ang amoy
ng dalaga. “Baby... baby doll!” Nahihibang na ungol ng binata.
Ang kamay nito ay hindi pa iniiwanan ang pagmamasahe sa dibdib ng dalaga doon
pa ay naglagi ito. Ang malambot na dibdidb ng dalaga ay saktong-sakto sa mga palad
ni Lorenzo. Nag-iiwan ng maliliit na apoy ang labi ng binata sa balat ng dalaga.
“Ren... pleash!” Hindi alam ng dalaga kung pinapatigil niya ang binata o nais
niyang magpatuloy ito pero iba naman ang nais ng katawan niya at alam ito ni
Lorenzo. Sa bawat pagliyad at pag-igtad ng katawan ng dalaga kaakibat nito ang
pagnanais na maangkin siya ni Lorenzo.
“I will... I will give you want you want later baby doll,” he promised as his
lips travelled down at Heronisa’s body. Pababa nang pababa ang labi ng binata.
Tumigil ito sa harapan mismo ng pagkababae ng dalaga at bumuga nang mainit na
hangin mula sa pagsinghap niya habang pinapanood ang minimithi niyang parte ng
dalaga.
Ang mala-balahibong pusa na buhok nito doon ay mas lalong nagpadagdag sa
pagnanasa ng binata. He can’t wait to taste her on his lips. He stared at her pussy
savoring the moment. Minimemorya ng binata ang parteng ito ng dalaga dahil ito ay
kanya na, pag-aari niya ito at kahit na sino ay walang makakahawak nito.
Subukan lang nila, subukan lang nilang hawakan ang pag-aari niya. Hindi
mananahimik ang galit ng binata dahil kapag ang dalaga ang usapan, sasabog at
sasabog siya na tila bulkan. “Are you ready baby doll?” Lorenzo smirked while he
asked his woman.
Ang mukha ng dalaga ay namumula sa hiya at sa sarap. Her eyes snapped open and
shyly looked at Lorenzo. She can’t say no to him and silence mean yes for Lorenzo.
Tinitigan muna ng binata ang dalaga sa mga mata at biglang sinakop ang labi ng
pagkababae nito.
Nanlaki ang mata ni Heronisa sa pagkabigla at sa biglaang ginawa ni Lorenzo.
“Ren!” Sigaw ulit ng dalaga. Lorenzo spread her legs wide opened for him. He licked
her clit and slid down his fingers into her mound.
He licked her clit with his lips and continued to rub inside her vagina.
Lorenzo craves for Heronisa’s orgasm. He wanted her to cummed in his mouth.
“Ohhh...” Heronisa moaned.
Suddenly, Lorenzo jammed his finger deep into her pussy while he sucked and
nipped her clit. His thumb rubbed her swollen clit. He finger-fucked Heronisa
harder and faster as his lips did the same.
“Oh’ Ren! Ren!” Heronisa’s legs convulsed and her thighs clamed together, her
pussy locked around Lorenzo’s fingers as her body jerked vigorously as she throws
powerful orgasm. She released on his mouth.
Sinalo lahat ng binata ang nilabas ng dalaga. Lorenzo let out a satisfied moan.
“God! So, delicious baby...” Aniya sa dalaga. Tumayo si Lorenzo at hinubad ang
natitirang saplot sa katawan.
Tumalbog ang sandata ng binata mula sa boxer short ni Lorenzo. Heronisa gasped.
She can’t believe what she’s seeing right. Nasa harapan niya lang naman at kitang-
kita ang maugat at walong pulgadang sandata ng binata.
Ang mala-kabute nitong ulo ay mamasa-masa habang dalawang bilog nito ay tila
sabik na sabik na sa dalaga. Napalunok si Heronisa habang pinagmamasdan ito. Paano
kaya magkakasya ito sa kanyang birhen na pagkababae?
Dahan-dahang ipinantay ni Lorenzo ang mukha sa dalaga. Hinalikan niya ang
dalaga, nalasahan ni Heronisa ang sarili mula sa labi ni Lorenzo. Hapong-hapo na
ang dalaga pero hindi pa sila tapos.
“We are no yet done baby doll,” he huskily whispered in her ears. He licked her
ears. He position himself. Lorenzo holds his penis and rubbed the head of his penis
against her soaked vagina and slowly pushed it inside her.
Napahawak nang mahigpit ang dalaga sa likuran ng binata, napadiin ang kuko nito
sa likod ni Lorenzo. Sa bawat dahan-dahan na pagdiin ng binata sa makipot na
lagusan ni Heronisa. Napadaing ang dalaga at napakagat sa kanyang labi.
“REN!” She let out a painful scream. Sinakop ni Lorenzo ang bibig ng dalaga
upang hindi marinig ang sigaw nito. “Shhh... baby doll, I’ll be gentle.” Bulong ng
binata. Hinalikan niya nang masuyo ang labi ng dalaga.
The room maybe silent proof but her screams are only for him. Ang sigaw nito ay
tanging kanya lang. It’s only for his ears. He pushed his penis at once. Hindi
inalis ng binata ang labi niya sa labi ng dalaga kaya hindi narinig ang sigaw nito
sa sakit.
Her tears are slowly falling down and Lorenzo wiped it quickly. “I’m sorry
baby, I’m sorry, this will be the last time you’ll cry for me...” Pag-aalo ng
binata sa dalaga. Napatango si Heronisa, malaki ang tiwala niya sa binata sa pag-
aalaga nito sa kanya.
Lorenzo kissed her eyes, as he moves slowly. Heronisa felt the sensation of
fullness as Lorenzo entered at her. Lorenzo pushed in and out slowly. He’s being
gentle for his innocent baby doll. Nag-uumapaw ang damdamin ng binata.
Sisiguraduhin niyang siya na ang magiging una at huling lalaki sa buhay ng
dalaga. “Ren...” Natatabunan ng sarap ang sakit. Nakakapag-adjust na ang dalaga at
alam ito ni Lorenzo. His hardness moved in and out of her.
Lorenzo’s penis deeply engulfed inside her vagina, he continued to make love to
his baby doll. In and out, Lorenzo pushed in and out. He suckled his baby doll’s
nipples as he fastens his move. Heronisa was in a trance as she felt her orgasm
approaching.
Her hands desperately clutched at the bed sheet. Lorenzo took her hands and
held them tightly. He groaned and ejaculated deep into his baby doll’s womb as
Heronisa went into multiple orgasm. It shook Heronisa, as she never experienced
such sensation.
Lorenzo came in spurts as he deposited his liquids until it seeped out of her,
wetting the sheets beneath them. “Fuck!” Lorenzo cussed after that wonderful love-
making. He lay on the top of her lightly, supporting himself not to crush her.
Heronisa collapsed in total fatigue at their bed within a minutes, she dropped
into deep slumber. Lorenzo covered her with a blanket. He kissed her woman’s lips
and forehead. He laid beside her and get her head.
Inihiga niya ang ulo ng dalaga sa dibdib niya at ibinaon ang ulo nito sa
kanyang leeg. Inayos niya ang puwesto nilang dalawa. Physically and mentally
drained the two sleep together. But before that Lorenzo’s promised her baby doll.
“I will take good care of you my love, my baby doll... I will till the last day
of my life. I love you.” Puno ng pagmamahal na wika ni Lorenzo bago pumikit.
Heronisa heard it but she is too tired to looked into his eyes but she answered him
sleepily. Hindi nila alam sa mga sarili nila kung narinig ba nila ang isa’t-isa.
“I wuv you tow.”
Mafia Heirs Series (Ruthless Men Series Second Generation)

1. Broken Vows (Silver)
2. Owned by the Mafia Boss (Steel and Twinkleann Aclao)
3. Twisted Heart (Alerina)
4. Legally Yours (Gianfranco and Kimberlie Mariz)
5. His to Take (Damien Axel Ambrose son)
Standalone:
Keeping Mary
(Mary Mae Sandig)
Standalone:
Stolen Innocence
(Maria Abegail Grace Seratimil)
P.S. Zchneider Twins will be printed on March. Sila munang dalawa. Prices will
be estimated to P450-P500
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-29
Sino pa po ang oorder ng mga books na ipaprint ngayong

December? I will wait until Tuesday.
Ruthless Men Series
Valentino Twins: Stuck in Between
Athena's Twin Sister
Billionaire's Regret
Ang mga listahang nasa itaas ay hindi ko n ipaprint ulit sa March.
On March I will be focusing on Silver and Steel Zchneider. Sila ang mauunang
magiging book sa Second Generation. Ipopost ko pa din sila sa Wattpad pero mauuna
lang sila sa Book.
Lorenzo can’t helped himself but he keep on smiling. Ngayon palang siyang
naging ganito kasaya sa buong buhay niya habang pinagmamasdan ang dalagang
itinatago ang kanyang mukha sa ilalim ng kumot.
They were still naked and bare. Lorenzo’s teasing his baby doll to stand up for
breakfast but the Heronisa’s shy and embarrass. Kagabi lang ay may lagnat ito pero
tila ginamot yata ng binata ang sakit ng dalaga.
“Baby doll come on, kanina pa tumutunog ang tiyan mo. I know you are hungry,”
natatawang wika ng binata at tila mas lalo pang inaasar si Heronisa. Nag-iinit ang
pisngi ni Heronisa, hindi siya makapaniwala sa nangyari kagabi pero dahil sa
kumikirot na pagkababae alam niyang totoo ang pag-angkin sa kanya ng binata.
Umiling siya kay Lorenzo at mas lalong hinigpitan ang pagkakahawak sa kumot na
pilit inaalis ng binata. Lorenzo smiled genuinely, she is still his innocent
nymphet eventhough he made her his last night.
“Come on baby doll, baka mabinat ka niyan kapag hindi ka pa kumain.” Lorenzo
felt guilty at the same time. He made love to her all night but he didn’t think
that she didn’t eat her meal yesterday.
At tila mas ginutom niya pa ang dalaga dahil sa ginawa nila kagabi. “Pangako, I
won’t tease you anymore just please eat before you’ll get sick again.” Pagmamakaawa
ng binata. As much as he wants to take his woman again, her health is his top
priority.
He’s proud of her despite the fact that everyone’s telling her she’s isn’t
normal but looked what they did last night. Gawain ba iyon ng mga taong hindi
normal at wala sa kanilang mga kaisipan?
The fact that this people also can do things that a normal person can do.
Ngunit, hindi dahil espesyal sila ay aabusuhin na sila lalo na sa tema ng sex
kailangan pa din silang respestuhin kailangan pa din ang unang-unang bagay na dapat
ibigay sa kanila iyon ay ang pagmamahal.
“Plomise?” She asked. She slowly removed the blanket in her face and looked at
Lorenzo. He smiled at her. “Promise baby,” he answered. But, his woman keeps on
blushing.
Nakahantad pa din kasi ang katawan ni Lorenzo at tila doon pa nabaling ang
atensyon ng dalaga, nakasuot na ng boxer shorts ang binata sa ibaba kaya wala ng
dapat ipag-alala ang dalaga sa makikita nito.
Iniisip niya palang ang pagkalalaki ni Lorenzo pinanayuan na siya ng balahibo
at iniisip kung paano naipasok yon sa kanyang pagkababae. “You already saw this
baby, I promise this is also yours but please we need to get you feed first.” Aniya
sa dalaga at inalis ang kumot sa katawan nito.
Lorenzo doesn’t care if she’s naked.
Kahit pa nakahain na ang putahe sa katawan ng binata ay pinigilan niya muna ang
sarili. She’s still sore and hungry. Kapakanan muna ng dalaga ang una kaysa sa
pagnanasa.
They can do it later. “REN!” Heron shouted as she was place at the bathtub.
Napahalakhak ang binata sa sigaw ng dalaga. Inihanda niya ang maligamgam na tubig
na ito para sa dalaga kanina bago pa ito magising.
Alam niyang masakit ang pagkababae nito dahil sa ginawa nilang ehersisyo kagabi.
When Heron’s body landed on the tub, the lukewarm water soothes her pain. Nawawala
ang pagkirot at pamamanhid ng pagkababae niya sa baba.
“Is the water okay baby doll?” Lorenzo asked suddenly while
he stares at his woman. Nag-eenjoy ang dalaga sa maligamgam na tubig, lahat ng
iniisip niyang nagbababigat sa loob niya ay bigla na lamang nawala.
Lorenzo saw it too. Papalabasin na sana ng dalaga ang binata para makaligo siya
nang hindi nahihiya ngunit tila may ibang plano yata ang binata. Kumuha ito ng
shampoo at body wash pati na rin ang shower hose ay sinet nito sa lukewarm para sa
dalaga.
Aagawin na sana nito ang shower hose nang ilayo ito ng binata. “B –but, I wash
–No, I will wash you bay doll. Ako ang pumagod sayo kagabi kaya ako rin ang
magsisilbi sayo ngayong buong araw.” He seriously said at Heronisa.
The woman pouted and let him do what he needs to do. Ang pag-nguso ng dalaga ay
sinagot ng binata nang isang halik. “Your lips tempted me baby doll. One pout, one
kiss.” Lorenzo said.
Napakagat nalang ng labi ang dalaga at tumango sa binata. Wala din naman siyang
magagawa kahit pa magreklamo o tumanggi pa siya dahil ang binata pa rin ang
masusunod. Nilagyan ni Lorenzo ng shampoo ang palad niya at inilagay iyon sa ulo ng
dalaga.
He massaged her scalps. Pagkatapos niya sa buhok ni Heronisa ay sinunod niya
ang katawan nito. Napalunok pa ang dalaga sa sunod na ginawa ni Lorenzo. He washed
Heronisa’s private part gently.
Nilinisan iyon ng binata na tila ba sanay na sanay na itong gawin iyon sa
dalaga. Napaungol man ang dalaga ay ipinagsawalang-bahala iyon ni Lorenzo.
Eventhough, his hard dick wanted to wildly escaped at his boxer short he controlled
himself.
Kailangan muna ng dalaga ang makapagpahinga at kumain hindi iyong aakinin niya
na naman. Lorenzo pretended that he is focusing on washing his baby doll nothing
else. Binilisan din niya ang pagligo sa dalaga dahil anumang oras ay baka mawala na
ng kontrol ang binata sa sarili.
Isa pa may sorpresa siya sa dalaga at hindi na makakapag-antay yon. “Baby doll,
it’s done. Wash yourself again, I’ll put your clothes in our bed okay? Then,
magkita tayo sa labas ng pintuan nitong kuwarto natin.” Pigil na singhap na sabi ng
binata habang lalong tumatagal siya dito baka mas lalong hindi niya kayanin ang
sarili.
“Okay.” Maikling sagot ni Heronisa. Hinalikan ng binata si Heron sa pisngi na
abala sa paglalaro ng bula. Ginulo niya ang buhok nito at piningot ang ilong bago
lumabas. Hindi naranasan ng kanyang baby doll na maging bata kaya naman nakikita
niya ito minsan na pinaglalaruan ang isang bagay na nakukuha ang atensyon nito.
Alam niyang may mga bagay na nais nitong maranasan na hindi naranasan nito
noong bata pa ito. Now, that Heronisa is his. Wala siyang bagay na hindi gagawin
dito, ipaparanas niya sa dalaga ang kasiyahang hindi nito naranasan noon pati na
ang mga bagay na nais nitong maranasan ay gagawin ng binata.
Kung mahal mo ang isang tao kahit na anong naisin nitong gawin, nakakahiya man
o hindi ay gagawin mo para lang mapasaya ito. Nagbihis na si Lorenzo at lumabas
muna sandali ng silid nito kailangan niyang ihanda ang sorpresa para sa dalaga.
“Ren...” Bulong ng dalaga sa sarili habang inaalala ang nangyari kagabi. Walang
pagtutol niyang ibinigay ang sarili sa binata at wala siyang pagsisi sa bagay na
iyon. She loves Lorenzo the first time he begged and asked for her to stay beside
him.
Minahal niya ang lalaki dahil ito lang taong hindi sumuko sa kanya. Minahal
niya si Loreno nang higit pa sa buhay niya dahil ito lamang ang hindi nagparamdam
na kakaiba siya.
Minahal niya ito dahil ang binata lamang ang nagparamdam sa kanya ng pagmamahal at
tiwala sa sarili.
Walang pagsisi, walang pag-aalinlangan at walang anumang inhibisyon na galit
siya sa binata bagkus siya ay masayang-masaya.
The joy she felt in her heart is overwhelming. She can’t stop thinking of Lorenzo’s
body heat. She can’t stop thinking of how much love Lorenzo gives to her last
night. Everything was electrifying.
She heard what Lorenzo said last night and she doesn’t know
if Lorenzo heard her too. Napangiti nalang ang dalaga, sana lang ay narinig siya ng
binata. Their feelings were mutual. Wala ng makakapigil sa dalawang taong
nagmamahalan.
Together, they will conquer any obstacles. Lahat ng pagsubok ay mababalewala
kung ang dalawa ay mahigpit na magkahawak-kamay at haharapin ito ng puno nang
pagmamahal sa isa’t-isa. Lorenzo doesn’t need to explained what’s his job. Heron
already knows it.
Marami siyang tao dito sa Mansyon niya at may mga dala-dalang baril, hindi ba
nakapagtataka iyon?
She maybe innocent but everytime everyone was arguing and doing their jobs. She
is there, listening and eavesdropping. At kahit anuman ang narinig niya, walang
takot ang dalaga dahil naroon si Lorenzo at poprotektahan siya.
Tinapos ng dalaga ang paliligo at agad na nagbihis. Maginhawang-maginhawa ang
pakiramdam ng dalaga at napakagaan ng lahat para sa kanya.
This is a new day and a new chapter of their lives. Binuksan niya ang pintuan
at lumapad ang ngiti sa labi nang si Lorenzo ang mabungaran. “Hello baby, ready for
your surprise?” Lorenzo wiggled his eyebrows. Kahit sa anong parte tignan sila lang
yatang dalawa ang nagkakaintindihan.
Mga titig palang at kilos tila basang-basa na nila ang isa’t-isa. Heronisa
beamed happily and nodded eagerly. Ngayon lang siya sa buong buhay niya
makakatanggap ng sopresa mula sa ibang tao at talagang sabik na sabik ang dalaga.
Niyakap nito si Lorenzo at nginitian, nagkatitigan ang dalawa at nahulog na
naman sa sarili nilang mundo. “You are excited baby doll but you need to wear this
first,” napanguso ang dalaga nang itinaas ni Lorenzo ang blindfold.
Napangisi naman ang binata at agad na hinalikan sa labi si Heronisa. “One pout,
one kiss. Remember that baby doll?” Napatango nalang ang dalaga dahil sa naalala
ang sinabi ng binata. Napailing nalang ang dalawang taong katulong ni Lorenzo sa
sorpresa.
Ilang araw din niyang pinarealize sa mga ito ang mga mali nila pero ngayon
naasar ang dalawang bitter na pinapanood ang pares. Nag-irapan pa ang mga ito nang
mapatingin sa isa’t-isa.
“Nakakahiya naman sa pasyente ko at sa amo ko. Silent proof ba talaga ang
kuwarto nila gayong rinig na rinig sa buong kabahayan ang ginawa nila kagabi?”
Hindi siya nakatulog kagabi sa boses ng dalawa kaya naman buong gabing dilat ang
kanyang mga mata.
“Hanep din itong si Boss, akala niya yata sila lang dalawa ni Heronisa ang tao
dito sa Mansyon?” Kanya-kanya ng reklamo ang dalawa sa nangyari kagabi. Alam tuloy
ng lahat na naangkin na ni Lorenzo si Heronisa.
Alam din nila na ang pinakaunang babaeng dadalhin ng boss nila sa Estate ay
siyang magiging katuwang nito habang-buhay. That’s Lorenzo’s rules even he screwed
up lots of sluts.
Isinuot ng binata sa dalaga ang blindfold, hindi lang alam ni Heronisa pero mas
excited pa si Lorenzo sa kanya kaya imbis na paglakarin si Heronisa ay binuhat niya
ito. “Ren, ginulat ako!” Lorenzo just laughed at her reaction.
Hindi na ito nagsalita pa at mabilis na nakarating sa pinakadulong bahagi ng
Mansyon dito sa ikawalang palapag. Dahan-dahan niyang inilapag ang dalaga at
binuksan ang pintuan nang nasa harapan nila.
Tinignan niya muna ang loob at siniguradong okay ang lahat pagakatapos ay
inalis ang blindfold ni Heronisa. “Here it is baby doll,” pinikit-pikit pa ng
dalaga ang mga mata bago masilayang tuluyan ang sorpresa ni Lorenzo.
Nang makita ang nasa harapan ay napaawang ang bibig ng dalaga at napasinghap.
Ito ang bagay na nais niya mula pa noon, ito ang bagay na nais niya magmula ng
madiskubre ang talent hindi napigilan ng dalaga ang umiyak habang tumatawa.
“I like! I love it!” Tumatawang umiiyak na sabi ng dalaga. Napatalon siya sa
binata at niyakap ito, isinubsob ang mukha habang nagpapasalamat kay Lorenzo at
sinasabi na hindi na ito kailangang gawin ng binata kahit hindi nito masyadong
naintindihan ang sinabi ng dalaga.
“Shhhh, you know I will give you everything that’s makes you happy baby, I’m
giving you this because you are mine... I’m giving you this because you deserved
this... I’m giving you this baby doll because I appreciate you coming into my life
and saving me...” Naiiyak ang dalawang taong witness ng pares na nasa kanilang
harapan pero hindi sila nag-iingay.
Ang oras na ito ay para lamang sa dalawa hindi para sila umeksena. Lorenzo
wiped her tears. Pinagawan ni Lorenzo ang dalaga ng ballet studio sa loob mismo ng
Mansyo nito. He did it on purposes. It’s not safe outside.
“T –Thank you...” She learned this two words quickly same as the three words he
already said to Lorenzo last night. Nais niyang marinig ito ng binata na siya
namang nagpasaya sa lalaki. Binuhat niya na parang sanggol si Heroinsa at niyakap
ito.
“I heard you last night baby doll, I heard you that it makes my heart beat so
fast... as much as you love me my dear Heronisa Blythe... I love you too... I love
you so much. I love you till the last drop of the ocean fades.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-30
May lalaking reader ba na nagbabasa ng stories ko? If

meron, let me know. I'll used your name as Second Generation leading man ng
Ruthless Men seriss.
Sino pa po ang oorder ng mga books na ipaprint ngayong December? I will wait
until Tuesday.
Ruthless Men Series
Valentino Twins: Stuck in Between
Ang mga listahang nasa itaas ay hindi ko na ipaprint ulit sa March.
lang sila sa Book. Sino pa po ang oorder ng mga books na ipaprint ngayong December?
I will wait until Tuesday.
Ang mga listahang nasa itaas ay hindi ko n ipaprint ulit sa March.
lang sila sa Book.
Matiim nakatitig si Lorenzo sa matandang hapon na tila siya rin ay sinusuri. Isang
buwan na ang nagdaan nang may mangyari sa kanila ng dalaga at nang matapos ang
pinapagawang gusali sa Japan.
Lorenzo made love to his baby doll as much as he wants. They crave in each
other’s body. Adik na adik ang dalawa sa katawan ng isa’t-isa. Loreno even bought a
king size bed. Ang rason niya masyado daw maliit ang dati nitong kama sa ginagawa
nila ng kanyang baby doll.
Malaki na rin ang progresibo ng dalaga hindi lamang sa aspeto ng pananalita,
pagbuo ng mga letra at pangungusap dahil nakakausap na rin ito kahit papano at
nakakasagot mula apat hanggang limang salita na siyang malaking tagumpay para sa
parte ni Lorenzo dahil natutupad na niya ang pangarap para sa dalaga.
Malaking tagumpay din ito kay Heronisa na kahit minsan ay nagkakamali siya sa
spelling o pagpronounce ng mga salita atleast alam niyang may nagawa siya para sa
sarili.
Malaking tagumpay din ito para kay Khimlie dahil ang pasyente niya ay kahit
papano nakakaranas na ng normal na buhay maliban nalang sa Traverse part dahil
mukhang wala nang pag-asang magkabati sila ng binata.
Ganoon rin kay Traverse, masaya siyang nakikitang ang Mistress ng Dizionario
Estate ay nakikitaan na nang lakas ng loob para sa sarili minus the therapist part.
Parehas na mainit ang dugo ng dalawa sa isa’t-isa at hindi yata nagtatagal sa
iisang silid kapag sila ay magkasama.
“What’s your purpose here Mr. Hiroshi?” Walang paliguy-ligoy na tanong ni
Lorenzo sa matandang Yakuza lider na mababanaag pa din ang pagiging tuso at
pagiging mautak nasa likod nito ang ilang mga tauhang hapon na handang-handa sa
pagprotekta sa kanilang lider.
Ang lalaki ng mga katawan ng mga ito at kitang-kita rin ang mga tattoo sa
katawan. Sa mga balikat nila ang sigil ng Kazuma Yakuza Clan na siyang inilalagay
sa mga miyembro nito. Ang sigil ng malaking itim na ahas na pumupulupot sa isang
lotus.
Ang mga orihinal at siyang dugo mismo ng mga kanununuan ng Kazuma ay
tinatattooan ng sila ay sanggol pa lamang sa batok nila. “Impatient I see,” ani ng
matandang Kazuma na hawak-hawak pa ang sungkod nito. Lorenzo scoffed.
Nagsalin ng alak ang binata sa kopita habang ang matanda naman ay umiinom ng
tsaa. Lorenzo is not a fool. Dealing with them is a win-loss solution. Alam niyang
sa Underground business ang mga mauutak lang ang nanalo.
Sa pagitan nilang dalawa, walang nais magpatalo. “You won’t get here unless you
want something from me,” walang pasakalye at prangkang turan ni Lorenzo nasa
likuran niya rin ang ibang mga tauhan na nakikinig sa usapan naroon din si
Traverse.
Nasa loob sila ng opisina ni Lorenzo at ramdam na ramdam

ang tensyon sa buong silid, sa ilang mga tahimik na pagkakataon ang tibok ng mga
puso nila at tila rinig na rinig ng isa’t-isa.
Lahat ay kabado habang nag-uusap at matiim na nagtitigan ang dalawang lider sa
isa’t-isa. Napalunok pa ang lahat ng biglang tumawa ang matandang Yakuza lider
maging ang mga tauhan nito ay nagtataka.
“You never failed to amuse me Dizionario, you like your father.” Nang-uuyam na
sabi nito at tila may laman ang sinasabi ngunit nginisihan lang ito ni Lorenzo.
Tumapak siya sa teritoryo ng kamatayan dapat lang na maghunus-dili siya sa mga
sinasabi niya lalo pa at kung gugustuhin ni Lorenzo kaya niyang burahin ang taong
ito pati na ang mga kasamahan niya sa isang iglap lang.
He could declare war on them if Lorenzo want to but for Heronisa he needs to
calm. “Don’t mocked me in my own roof Mr. Hiroshi, you don’t know me well.” Sa mga
salita nila nasasabi ang kanilang mga banta hindi man ito diretso pero alam ng
dalawa na ang sinasabi nila sa isa’t-isa ay mga banta.
Napaayos ng upo ang matandang Yakuza lider, nakalimutan niya yatang isa pa ring
Dizionario ang nasa harapan niya at hindi pwedeng maliitin. Napatikhim ang matanda
at iniwika ang kanyang pakay.
“I want a fair share at the Casino-Hotel’s profit,” katulad ni Lorenzo ay
diretso ding wika ng matanda. Si Lorenzo naman ang tumawa ngayon at sinamaan nang
tingin ang matanda at sinipa ang lamesitang nasa harapan nilang dalawa ng matandang
Yakuza lider. Nagtalsikan ang tasa nito at baso niya.
Wala siyang pakialam kung malaki na ang nalabas niyang pera sa puhunan para sa
gusaling iyon pero hindi niya matanggap ang pakikialam ng mga Yakuza dito gayong
sobra-sobra na ang binigay niya sa mga ito.
He already paid for the land and shares the thirty percent profit to them.
Tapos ngayon kalahati pa ang hiningi nito? Akala ba nila mauuto niya si Lorenzo?
Hindi dahil siya ang kauna-unahang Mafia Boss na naglakas loob na pasukin ang
Japan ay aabusuhin na siya ng mga ito?
Hindi natatakot ang binata kahit ilang Yakuza pa ang kakaharapin niya hindi
siya natatakot.
“Fuck you! I already give you enough and still you are not contented?! You
don’t have to permission to interfere at my decisions old man. What I give you is
already been agreed!” Tila asong-ulol ito na inaaligidan ang kanyang mga negosyo sa
Japan at punung-puno na ang binata sa ginagawa nito.
Ang bawat panig ay naglabasan ng kanya-kanyang mga armas at itinutok sa isa’t-
isa. This is why, he had so many guards at Heronisa’s ballet studio. Kasama nito si
Khimlie na pinapanood ang dalagang nag-eensayo at sumasayaw.
Hindi man lang alam ng dalawang babae ang nangyayari sa opisina ni Lorenzo na
siyang ikinakatakot ng mga tauhan ng binata. Kapag may nangyaring masama, iisa lang
ang utos sa kanila ni Lorenzo.
Ang protektahan si Heronisa kahit na anuman ang mangyari kahit buhay man nila
ang kapalit. Once you pledge your loyalty to a Mafia Boss, his words is your law.
Ang utos nito ay batas na hindi dapat na baliin. Kalmado ang matandang lider at
tinignan lang si Lorenzo. “That’s what I want, take it or leave it.” Hindi na
magbabago ang desisyon ng matanda.
Nangunot ang noo ni Lorenzo dahil tila nais ng matandang lumuhod siya sa taong
ito gayong kahit kailan ay hindi niya ito gagawin sa kahit na sino bukod kay
Heronisa.
“Then, leave you fucking old geezer. I won’t demolished my building. Kung ano
ang napagkasunduan yon lang ang ibibigay ko wala ng iba! Putang-ina!” Galit na
sigaw ng binata hindi na niya napigilang magtagalog at magmura dahil sa inis.
Humahangos pa ito at tila hindi makapaniwala sa matanda.
Alam na niya ang pakay nito pero talagang makapal ang mukha ng matanda na
ipagtulakan ang nais nito. Namamawis na ang kamay ni Traverse sa paghawak sa baril
niya, naiinip na siya at nais na niyang pasabugin ang mga bao ng ulo nitong mga
kasama ng matanda.
Kulang yata ng aksyon ang araw niya dahil halos lahat ay mga legal lang na
negosyo ni Lorenzo ang ipinapaayos sa kanya. Nagpupuyos ang matanda sa galit,
kitang-kita ang mas lalong pagsingkit ng mga mata nito at pamumula ng mukha.
Kitang-kita ang paglabas ng ugat nito sa leeg pati na rin ang pagdiin nito sa
paghawak sa baston nito. Dinuro nito si Lorenzo. “I will make your life living hell
Dizionario! I won’t stop until you kneeled and begged at me!” Banta ng matanda at
tumayo mula sa pagkakaupo nito. Mr. Hiroshi storm-out at Lorenzo’s office.
Sa paglabas ng matanda ay siya namang paglabas ng dalaga mula sa ballet studio
nito. She’s wondering why she’s not allowed to go outside her ballet studio.
Kinulong siya sa sarili niyang pamamahay at hindi niya maintindihan kung bakit
dahil wala naman silang sinasabi sa kanya na dahilan.
“Asar sila,” maktol ng dalaga sa sarili habang tumatakbo papalabas ng Ballet
studio nito. Suot-suot pa ng dalaga ang kanyang ballet dress at ballet shoes.
Nakatakas ang dalaga sa mga bantay na siguradong makakatikim kay Lorenzo.
Kaya nga siya pinabantayan roon dahil may pagkapilya ang dalaga kahit na tila
bata ito minsan kung kumilos. Liliko na sana siya sa pasilyo kung nasaan ang
opisina ni Lorenzo nang may mabunggo ang dalaga.
Napaigik si Heronisa at natumba sa sahig. Napahawak ang dalaga sa balakang
dahil sa natumba ito. “A –Aray.” Nakapagat ng labi ang dalaga. Ang nabangga ng
dalaga ay ang humahangos na matandang Yakuza lider, hindi niya napansin ang
dalagang nabunggo.
Narinig niya pang dumaing ang dalaga at napatingin rito. He snapped his gaze at
the woman. He seems familiar to him. Hindi niya pa nakikita ang mukha nito pero
pakiramdam ng matanda ay kilalang-kilala niya ito.
He was about to leave when the girl looked at him. Napasinghap ang matanda at
titig na titig sa mukha ng dalaga. He knows! Kilala niya ang dalaga. “A –Aoi-
san...” Bulong nito. Nanginginig ang boses ng matanda.
Heronisa stared at him confusedly.
“You –know me?” She asked at Mr. Hiroshi. Akmang hahawakan niya ang kamay ng
dalaga nang boses ni Lorenzo ang pumigil sa matanda.
“Stop! Don’t you dare touched my woman!” Kalalabas lang ng binata sa opisina
upang siguraduhin na lalabas ng teritoryo niya ang mga bwisita nang makita ang
kanyang si Heronisa sa harapan ng matandang Yakuza lider.
Mabilis ang galaw ng binata at itinayo ang dalaga. Itinago ni Lorenzo ang
dalaga sa likuran niya habang ang matanda ay titig na titig kay Heronisa. “Aoi-
san.” Bulong nito. Nangunot ang noo ng binata, hinawakan niya nang mahigpit ang
kamany ng dalaga.
He doesn’t care of what the old man was trying to imply. He wanted him out
here. He wanted the old man out of his Estate. “Out! You are now welcome here!” He
shouted.
Mas lalo lang na kumukulo ang dugo ng binata sa ikinikilos nito sa loob ng
pamamahay niya at akmang paghawak sa dalaga. Hindi pa rin naalis ang tingin nito sa
dalaga na siyang lalong ikinainis ng binata.
Sinenyasan ni Lorezo ang mga tauhan. Sabay-sabay ng mga itong tinutukan ang mga
ulo ng mga bwisita nila. Tiim-bagang ang matanda at pinalisikan ng tingin si
Lorenzo pero sinulyapan nito ang dalaga. The old man had no choice but to leave.
“We will see each other Dizionario.” The old man warned again. Mabilis ang mga
pangyayari at umalis ang mga bwisita nila. Binalingan agad nito si Heronisa. “Are
you okay baby doll?” Nag-aalala niyang tingin sa dalaga na agad niyang binuhat.
Nagtataka man ay tumango ang dalaga. Lorenzo sighed deeply. Mabuti naman at
ayos lang ang kanyang Heronisa kung hindi, hindi talaga makakalabas ng buhay dito
ang matanda.
Samantala, sa may di kalayuan ng Dizionario Estate. Nag-aalalang nagkatinginan
ang dalawang taong lihim na nagtatago at tahimik na binabantayan ang taong
ipinagkatiwala sa kanila.
“Fakku! Kare wa kiken’na otoko no chikara o motte iru!” (Fuck! Nasa poder siya
ng isang delikadong tao!) The other said helplessly. The day, they were commanded
to guard someone.
They dedicated themselves to this someone’s lives until they fulfill their
mission. Mamatay man sila o mabuhay, ito ang misyon nila. Sinulyapan pa ng isa ang
Dizionario Estate at bumuntung-hininga ng malalim.
“Watashi wa anataga hime o sewa suru koto onegatteimasu.” (Sana ay mag-ingat ka
Prinsesa.)
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-31
Shout sa taong nasa comment section na nagsabi na panget

ang story kasi ang gulo? FYI po, ang story ay may proseso hindi palaging resolba
agad ang problema sa isang kuwento. Papuntang climax palang ang story na ito kung
ayaw niyo ng thrill sa isang story. Better remove this story in your library.
Nakakabeastmode na ang mga reader na gaya niyo.
Lol, may pagkasira ulo din ako. Hindi lang niyo alam pag ako nainis hahanap ako
ng another reading flat form na hindi gaya nitong wattpad.
P.S. Hindi ko ipopost ang Second Generation ng Ruthless Men Series baka
issuehan na naman ako ng mga makikitid ang utak dahil sa mga sakit ng female lead
ng mga stories. It will only available in the book.
"Bakit ba kasama pa ako?” Reklamo ni Khimlie na nakasakay sa kotse ni Traverse.

Traverse rolled his eyes. Kanina pa siya naiirita sa babaeng ito kung wala lang
silang kasamang mga tauhan nila ay kanina niya pa sininghalan ang dalagang kasama.
Isinama sila nina Lorenzo sa Star City sa kagustuhan na rin ni Heronisa. Alam
naman nilang lahat na kung ano ang nais at kagustuhan nito ay sinusunod agad ni
Lorenzo. Lorenzo is head over heels inlove with Heronisa.
Kung ano man ang nais ng dalaga, ibinibigay agad ito ni Lorenzo. Walang
makakapigil sa binata na iispoil si Heronisa kahit pa si Traverse mismo na kanang-
kamay niya ay walang masabi dito.
Kalabanin mo na ang lahat huwag lang ang dalaga dahil higit na mas
makapangyarihan ang taong umaalalay dito. “Kasama ka kasi yon ang nais ng pasyente
mo,” hindi mapigilang sagot ni Traverse dito.
Pagkatapos ng meeting sa mga hapon kahapon ay hindi na umimik pa si Lorenzo
dito kahit ilang beses pa siyang tanungin ni Heronisa palagi niyang sinasabi sa
dalaga na maayos lang ang lahat at walang dapat ipag-aalala ang dalaga ukol rito.
Sinamaan ni Khimlie nang tingin si Traverse hindi naman siya ang tinatanong ng
dalaga, ang sarili niya ang kausap niya hindi ito. Walang makakapigil sa pagtatalo
ng dalawa dahil nasa kabilang sasakyan ang Boss at si Heronisa mas nais ni Lorenzo
na mapag-isa sila ng kanyang baby doll dahil mas nagagawa niya ang maging sweet
dito.
Ayaw niyang palaging makita ng mga tauhan na pagdating sa dalaga ay
napakalambot ng puso niya. Ayaw ni Lorenzo na maisip ng mga tauhan niya at abusuhin
ang kabaitan niya, tanging sa dalaga niya lamang ipapakita ito at wala ng iba.
“Am I talking to you?” Khimlie raised her brows while glaring at Traverse.
Their men insisted that Khimlie would sit in the passenger seat. Bukod sa dalawang
tauhang kasama nila Traverse ang iba ay nakasunod lang at hindi nagpapahalata.
Nakacivilian ang mga ito katulad din nila. It’s Lorenzo’s way so, his men would
not scare the other persons visiting the Star City. Mabuti na rin ito upang
makagalaw sila nang hindi pinaghihinalaan ng ibang tao.
Traverse snapped his gaze at Khimlie while driving the car. Nanlaki naman ang
mata ng dalaga at sinigawan ang binata. “Hoy! Kung gusto mong magpakamatay huwag mo
ako idamay! Nag-iipon pa ako sa pamilya ko ano!” Ngumisi lang si Traverse bilang
tugon sa dalaga.
Now, they were even. Sa ingay ba naman ni Khimlie tila hindi naman sarili nito
ang kausap nito kundi sila. Panay ang reklamo nito gayong rinig naman siya ng
lahat. Napairap nalang ang dalaga at natahimik sa kinauupuan at kinuha ang
cellphone.
Binuksan nalang nito ang facebook account kaysa makipag-argumento kay Traverse
gayong wala namang magpapatalo sa kanilang dalawa.
Traverse sighed. Nitong mga nakaraang araw kung wala siyang ginagawa ay ang
therapist ni Heronisa ang inaasar niya at gustong-gusto niyang namumula ang mukha
nito sa galit.
Kapag nangyayari yon ay nabubuo na ang araw niya. He felt

attractive to this woman beside him but he also feels he’s betraying himself. Hindi
niya alam kung siya lang ba talaga o talaga bang natotomboy na siya sa dalaga?
He had the heart of a woman for fucking sake! But, why does his heart beats
fastly at Khimlie? Hindi na niya maintindihan ang sarili niya pero isa lang alam
niya habang nakikita niya ang dalaga hindi siya titigil sa pagpapansin dito.
“Argggh! Shit! I’m doomed!” Aniya sa sarili na ipinagtaka ng mga taong sakay ng
kotse niya. They looked at Traverse weirdly. Tinignan ng binata ang mga tauhan sa
likod niya at napakamot nalang ng kilay.
He’s guilty. Basang-basa siya ng mga kasamahan niya samantalang itong dalagang
nasa tabi niya walang pakialam. Samantala, sa kotse ni Lorenzo. Ang kamay naman ng
binata ay hindi maalis-alis sa kamay ng dalaga.
Mahigpit lang nitong hinawakan ang kamay ni Heronisa. “Huwag kang lumayo sa
akin baby doll, there are lots of people in that amusement park. I don’t want to
lose you there.” Pagbibilin ni Lorenzo sa dalaga habang hinahalikan ang likod ng
palad nito.
Heronisa agreed. Mas doble yata ang saya at sabik niya dahil ito ang unang
pagkakataong makakapunta siya ng amusement park. She’s never been to any amusement
park when she was a kid.
Kulang din ang oras ng mga umampon niya para sa kanya at sa mga trabaho nila
kaya naman hanggang park lang ang pamamasyal at pagpipicnic nila pero
nagpapasalamat pa din siya sa mga ito dahil ang walong taon niya sa poder ng mag-
asawa ay naging masaya.
Maliban nalang noong lumisan na sila at naiwan siya sa anak ng mga ito. “Are you
okay baby doll?” Lorenzo felt the environment became gloomy that’s why he asked
Heronisa.
Sinulyapan niya ito bago tumingin muli sa daan.
“Tell me baby doll, alam mong alam ko na malungkot ka ngayon. You were excited
awhile ago,” there is no room for argument that’s what Lorenzo’s tone. “I–I
remember Nay at Tay,” sagot ng dalaga sa mahinang boses.
She misses her Nanay and Tatay.
Those people give her loves for while but it was worth it. Lorenzo stopped the
car. Sinenyasan niya ang mga tauhan na mauna na. Binalingan niya ang dalaga at
binuhat ito papaupo sa kandungan niya.
“Baby, you don’t have to worry now. I am here, I won’t leave you ever. Your nay
and tay were happy right now because you found me. I love you baby doll.” Indeed,
her nay and tay were happy she found Lorenzo.
Hindi siya mag-aalala dahil narito ang binata at mahal siya. Niyakap niya ito
at panandaliang naging ganito ang kanilang posisyon. Hindi man magsalita ang dalaga
pero pinaramdam na niya sa binata ang sagot niya.
“Sige na, you are excited at the Star City right? We should get going baby
doll, malapit na tayo baka unahan tayo ng mga tauhan ko na sumakay sa mga rides.”
Pagbibiro ng binata kay Heronisa na dali-dali namang umalis sa kandungan ni
Lorenzo.
“Ley go!” Sabik na sabi ni Heronisa. Wala muna siyang dapat isipin ngayon kundi
ngayong gabi lang.
This is their first date. Ito ang kauna-unahang date sa buhay niya at sa mismong
amusement park pa at walang reklamo ang dalaga dito dahil gusto niya ang lugar na
pagdadalhan sa kanya ng binata.
Lorenzo laughed at Heronisa. Pinaandar niya agad ang kotse upang makarating
sila sa Star City. Kakaiba talaga ang baby doll niya at siya lang ang meron nito
kung sinuman ang nais na agawin sa kanya ang dalaga makikipagpatayan ang binata sa
kanila.
Lorenzo Giovanni Dizionario never shares the woman he claimed as his. Kung
kailangang lagyan niya ng tattoo ng pangalan niya sa noo ang dalaga ay gagawin niya
para malaman ng lahat na sa kanya lamang ito pero nakapanget naman kung sa noo ng
dalaga ilalagay yon.
Gusto niya man ang planong yon pero hindi pwede,

napakaganda ng kanyang baby doll para lang sa bagay na iyon. “I wantyed to ride
that!” Lorenzo parked his car beside his men’s car. Nireserbahan nila ng parkingan
ang Boss nila bago pumasok at puwesto sa mga puwesto nila.
Ang tinuturo ng dalaga nang huminto ang sasakyan ay ang Ferris Wheel. Lihim na
ngumiti ang binata dahil iyon ang pinakahuling sasakyan nila ng dalaga. Nagtatalon
ang dalaga nang makababa ng kotse at agad na hinila si Lorenzo papasok.
Nagbayad muna ang binata ng entrance fee nila habang ang kasama ay atat na atat
na sa lahat ng nakikita. Nagniningning ang mata ni Heronisa habang pinagmamasdan
ang mga naglalakihang rides tila paraiso ito sa dalaga at hindi man lang nakaramdam
ng takot ito.
“Here!” Turo ni Heronisa sa Star Flyer na gustong sakyan ng dalaga. Naiiling
nalang na pumila ang dalawa doon hindi man inalala ang mga tauhan. Ang moment na
ito ay para sa kanila lang.
Akala ng binata ay matatakot ang dalaga sa pagsakay sa mga rides na ito
nagkamali siya dahil enjoy na enjoy ang dalaga. He was glad that her shyness is
slowly fading into her life. Mas lalo lang napapakita ni Heronisa ang mga
nararamdaman niya.
“AHHHH! WOOH!” Panay ang sigaw at tili ng talaga minsan ay tumatawa ito. They
enjoyed the moment while riding every rides. Kaalis lang nila sa Jungle Splash nang
magutom ang dalaga. Lorenzo decided to buy her snacks.
Hindi pa man sila nakakadating sa food stall ay may nahablot ang mata ng
dalaga. It’s a human size purple teddy bear that catches Heronisa’s eyes. Imbis na
sumunod kay Lorenzo ay napatigil ang dalaga sa harapan ng Dart Game.
Lorenzo felt Heronisa is not with him. Binalikan niya agad ang dalaga na nasa
harapan ng Dart Game at titig na titig sa teddy bear. Lorenzo sighed in relief.
Mababaliw siya sa kakahanap kapag nawala ang dalaga. Lumapit siya rito, hinalikan
niya ang pisngi nito at inakbayan. “Hey I told you don’t ever leave at my side,” he
sternly said at his woman but Heronisa kiss his cheeks to calm him.
“I want that.” Turo niya sa stuff toy. Hinalikan din niya ang pisngi nito.
“Okay, I’ll get it for you but promise me don’t leave me again okay?” Seryoso
niyang saad sa dalaga.
Heronisa nodded eagerly. Babayaran na sana iyon ng binata nang tumanggi ang
staff dahil kailan muna nitong maglaro bago makuha ang stuff toy. Walang nagawa ang
binata kundi gawin ito.
Binayaran niya agad ang tatlong darts, kapag sunod-sunod na bulls eye makukuha
nila ang stuff toy. Kung sana lang na hinayaan nalang ng staff na bayaran iyon ni
Lorenzo mas malaki sana ang kita niya ngayon ang one-hundred pesos ng binata ay
kapalit ng human size na teddy bear.
“Thank you Ren!” Masayang pagpapasalamat ng dalaga habang pumipila para sa
snacks nila. He even glared at those men who are gawking at his baby doll. They
were lustfully staring at his baby doll.
Hindi mapigilan ng binata na sinenyasan ang mga tauhan nito na turuan ng
leksyon pagkatapos niyang kunin at bayaran ang pagkain nila. Wala man lang kaalam-
alam ang dalaga na may nabugbog na naman ng dahil sa kanya ngayong gabi.
Last stop was the Ferris Wheel after they have eaten. Sumakay ang dalawa sa
Ferris Wheel, napasinghap pa si Heronisa nang nasa taas na sila. Kitang-kita ang
nagkikislapang mga ilaw sa siyudad pati na rin ang mga gusali.
Lorenzo was contented by just looking at his woman’s happy face. Wala na siyang
mahihiling pa, isa ito sa napakagandang alaala nilang dalawa. “I’m happy Ren.” Ani
ni Heronisa kay Lorenzo at hinarap ito.
She was done watching the city beneath them. Ang buhok nito ay tinatangay ng
hangin. Napakapayapa nilang dalawa sa itaas. “I know your work Ren.” Biglang sabi
ng dalaga at nakipagtitigan pa sa mga mata ng binata.
Tanging ang babae lamang ang makakagawa nito. Nanahimik ang binata at nagtiim-
bagang. Natatakot ito sa maari pang sabihin ng dalaga. “Tanggap kita,” sabi pa nito
at sinulyapan pa si Lorenzo.
Napahawak ang binata sa railings ng Ferris Wheel. “For them, you are bad man.”
Huminto muna ang dalaga at nag-isip nais niyang maayos ang pagkakasabi niya ng
bawat kataga. “But, for me you are my Superman!” She sincerely said at him. “I know
you will protect me.” Dagdag pa ng dalaga.
Lorenzo can’t helped himself but to kneeled infront of his baby doll. The joy
he felt was overwhelming. He buried his face at Lorenzo’s stomach.
Ang isang katulad niya na makasalanan ay wala na dapat karapatan pang mabuhay
ngunit ngayon narito ang inosenteng babae at inaalay ang pag-ibig at pagtitiwala
nito.
“Thank you so much baby! Thank you so much! I love you so much! You won’t ever
regret loving me baby doll. You save my whole life, you save me from loving me
pricelessly. You are Lorenzo’s redemption and if anyone touches you they’ll face a
hell wrath from me.”
Today is the last day or order/reservation of books for December Printing. Dec.
15-16, 2019 will be the payments days.
Ruthless Men Series
Valentino Twins
The title above won't be published again as books. Ito na ang huling print
nila. Thanks.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-32
Peace! Maling Chapter naclick ko kanina. Lol

Mooncakes! Kapag natapos ko ito. Next year uunahin ko muna ang Billionaire's
Regret na ipost. Ang Last Series nito after nalang ng Billionaire's Regret.
To those who wanted to order the books that will be printed this Month just PM
me. Last day na po ng pag-oorder ngayon. Thanks
Heronisa couldn’t focused on watching the fireworks because of Lorenzo’s expert

mouth. Naglalakbay sa kung saan-saan ang labi ng binata kaya naman napapaungol
nalang ang dalaga. Heronisa couldn’t contained herself she looks drunk –drunk at
Lorenzo’s passionate kiss.
Nasa itaas pa din sila ng Ferris Wheel at tila wala pang planong bumaba ang
binata dahil kung saan-saan na umaabot ang kamay ang bibig nito.
Magkatabi na silang dalawa ngayon matapos ang madamdaming pangangako sa dalaga at
tila ayaw na nilang matapos ang mga oras na ito.
“Ren... hmmm...” Heronisa said between her breathe. Lorenzo pushed Heronisa
against the wall.
Nasaan man sila ngayon, siguradong hindi nakikita sa baba ang milagrong
nangyayari sa itaas. Lorenzo’s lip is on his baby doll. Heronisa acted on her
instinct, she wrapped her legs around Lorenzo’s waist and her arms on his neck as
he straddles his woman.
The kiss was full of passion and lust and lost all were thrown into one kiss.
“I love you baby! I love you so much!” Naghanap ng hawakan ang dalaga at nahanap
niya ito sa ulo ni Lorenzo. She pulled her hair tightly.
Their lips were wet and shiny. Basang-basa ang mga labing nagpapalitan ng halik
at laway. Malalaman kaagad kung sino ang nagdodomina ng pinagsasaluhang langit.
Lorenzo dominated the kissed as usual.
He let a deep groan from his mouth. Heronisa didn’t want Lorenzo to stop. She
doesn’t care wherever they are. Lorenzo’s warm hands snaked up into his woman’s
dress, it stopped at her hips and caressed them carefully and softly.
“Oh’ God! Ren!” Ungol ni Heronisa sa pagitan ng labi ni Lorenzo. Lorenzo’s
teasing his woman. He slowly nipped her neck as his lips travelled. He sucked it,
Heronisa’s grown impatient, she didn’t want any foreplay.
She wants him now. She wants him inside exploring every bit of her center part.
The burning desire on her eyes was growing. She smashed her lips again at her man.
It was sweet and soft.
“Fuck baby doll! Fuck it!” Mura ni Lorenzo habang itinataas ang laylayan ng
bestida ng dalaga at hiniklas ang underwear ni Heronisa.
Lorenzo pulled his dick at his own pants. Kanina pa ito nagwawala sa loob
habang sinasabi ng dalaga ang pagmamahal at tiwala nito sa kanya.
Malamlam ang mga mata ng dalawa tanging ang isa’t-isa lang ang nakikita. Hindi yata
magsasawa ang dalawang gawin ito hangga’t may oras sila. They were spending their
time full of love and intimacy.
“My lovely baby doll,” paos na wika ng binata. Kinuha nito ang kamay ng dalaga
at inilagay sa pagkalalaki niya. Napasinghap sa gulat ang dalaga at akmang kukunin
pabalik ang kamay ng hinawakan ito ni Lorenzo. He guided her hands at his dick.
Nakahawak palang ang dalaga pero tila lalabasan na siya. “Goodness baby,”
bulong ni Lorenzo. He guided her hands to massage and touched his dick. Napapapikit
ang binata sa sarap. Pinagpala ang kamay ng dalaga dahil panay ang ungol ni
Lorenzo.
He was insanely moaning her name. “Shit! Holy fuck baby doll! So, damn good my
Heron!” Ungol nito na inalis na ang kamay sa paggaguide sa kamay ni Heronisa na
tila may sarili ng isip at kusa nang gumalaw ang kamay nito.
Heronisa pumped his dick slowly then fastly. Hindi na nakaya pa ni Lorenzo ang
sarap ng ginagawa ni Heronisa. Nilabasan na ito sa mismong palad ng dalaga. Heron
shyly smiled at Lorenzo.
“T –That was hot baby doll...” He whispered looking into

her eyes. Kung naririnig man sila ng ibang mga sakay nitong Ferris Wheel ay walang
pakialam ang binata.
He loves his woman so much na kahit nasaan pa sila hindi niya mapigilan ang
sarili dahil sa tuwing magkalapit sila ng kanyang Heron tila may apoy at kuryenteng
nagbibigkis sa mga katawan nila.
“We are not yet done baby,” he smirked, he lifted his woman and carried her. He
put her at his lap gently. Tila kilalang-kilala ng mga pribadong bahagi ng katawan
nila ang isa’t-isa. Mas lalong sumaludo ang sandata ng binata habang ang pagkababae
ng dalaga ay mas lalong namamasa.
Their private parts connected saying hi to each other. Wala nang oras pa para
hubadin ang mga damit nila nasa pampubliko silang lugar kahit pa parehas nilang
alam kung bakit hindi pa bumababa ang Ferris Wheel.
Nakahinto lamang ito at sinamantala ni Lorenzo ang pangyayaring ito.
Tikom ang bibig ng dalaga habang inaantay ang susunod na gagawin ng binata. “I
won’t eat your delicious pussy right now baby but I will devour it later.” He
grinned while making his woman blushed.
Natatandaan pa ng dalaga kung paano ibinibigay ng binata ang buong atensyon
nito sa pagkababae niya sa tuwing nagtatalik sila. Hindi na mabilang ng dalaga kung
ilang beses na siyang naangkin ng binata dahil tila wala itong kapaguran kapag nasa
kama na silang dalawa.
He pecked a kiss on Heronisa’s lips. Ang isa nitong kamay ay inaalalayan ang
dalaga sa pagkakaupo sa kandungan niya habang ang isa ay tinutulungan ang sandata
niyang makapasok muli sa kampo nito.
“Hell! You are still tight baby doll!” Heronisa thought she’s going to pass out
it feels so good when he’s entering at her tight pussy. Ramdam na ramdam ang
pagpasok ng binata sa loob ni Heron.
Ipinatong ng dalaga ang dalawang kamay sa balikat ni Lorenzo para doon ay
umalalay. When Lorenzo fully entered the fireworks stops but the fire they felt
didn’t stop. They wanted for more.
“Ren... please.” She moaned. Successfully, Lorenzo putted his weapon inside
her. “Ahh!” Ungol na singhap ng dalaga. Sana lang ay walang nakarinig sa kanya na
kasabay nilang sumasakay dito sa Ferris Wheel.
Napahigpit ang kapit niya sa balikat ng binata hindi pa rin ito gumagalaw pero
tila punung-puno na ang loob ng dalaga. “You are so beautiful my lovely baby doll,”
his caressing Heronisa’s cheeks.
He smiled and pushed himself inside. He feels the wet pussy of his woman. He
slowly pushed in and out. “Sarap Ren... sarap...” ani ng dalaga. Nagpabaling-baling
pa ang ulo nito. Her vagina is sucking his manhood inside.
Sa tuwing magbabanga ang mga parteng iyon ay mas lalo lang nag-iinit ang
paligid kung nasaan sila ngayon. “Holy shit baby, I’ll fuck you hard and rough this
time. I can’t helped myself!” He growled in her ears.
He pushed in deep and rough. Tinakpan niya ang bibig ng dalaga gamit ang bibig
niya nang mapasigaw ito. A small whimper of ecstasy left from Heronisa’s mouth as
he started to go faster and harder.
He speed up at with a great pace, the sound of the slapping skin echoed at the
place where they are in along with the moan and groans of this two couple mating
like wild animals. Lorenzo’s chest brushed against hers everytime he thrust.
Heronisa feels Lorenzo’s sweat against her face. Magkalapat pa din ang mga labi
nila habang pabilis ng pabilis ang mga galaw ni Lorenzo. She felt something bubble
up deep within her core, she felt heaven.
Hindi na makapagsalita ang binata at dalaga tanging mga ungol nalang nilang
nagsasalitan ang nagkakaunawaan. “I’m going to cum baby doll...” He managed to
groan between their moans.
He instantly speeds up more after he said that. The slapping sound had become a
music they were creating. Heronisa squeezed her walls around his hard member.
“Sabay tayo baby doll... cum with me!” He said deeply.
The woman’s walls squeezed around him again as Heronisa let out a satisfied
moan. Bumulusok pa ng makailang ulit ang binata bago nangining ang katawan. He
spurted all his sperm inside his own woman.
Kasabay ng pagtatapos ng kanilang pagniniig ay ang paggalaw ng Ferris Wheel
pababa, niyakap at hinalikan pa ni Lorenzo ang pagod na dalaga bago binunot ang
pagkalalaki nito. Inayos niya ang dalaga at isinuot ang underwear nito maging ang
sarili ay inayos niya na rin.
“I’m tired.” Heronisa muttered between her heavy breathing. Tila tumakbo ng
ilang kilometro ang dalaga sa ginawa nila ni Lorenzo hindi talaga siya tinantanan
ng binata kahit ngayong araw man lamang mas lalo niya lang yata binigyan nang
pagkakataon ang lalaki kanina noong umamin siya sa pagtitiwala at pagmamahal sa
binata kahit na anupaman ang maging trabaho nito.
“I know baby doll, thank you for this wonderful moment.” Sabi niya sa dalaga at
hinalikan ang ulo nito. “I love you baby doll, hindi ako magsasawang uulit-ulitin
yon.” Napangiti nalang ang dalaga at nagsusumiksik sa kili-kili ng binata.
Sa baba naman ay ang tensyonadong si Traver, alam niya ang nangyayari sa itaas.
Ginawa niya ang lahat upang bigyan ng oras ang dalawa dahil tila hindi ito makapag-
antay na makarating sa kuwarto nila.
“Mukha kang timang,” asar sa kanya ni Khimlie. Hindi kabado ang dalaga,
natatawa lang siya dahil sa lahat talaga ng lugar sa Ferris Wheel pa nakuhang
malabing-labing ng dalawa. Those two were certainly kinky.
Walang pinipiling oras at lugar ang mga yon kahit nga nasa Mansyon sila
palaging yon ang nangyayari. Ayon, ang mga tao pa sa paligid nila ang kailangang
mag-adjust. Ganoon siguro talaga ang magmahal, nakakalimutan na kung saan at sino
ang mga kasama mo.
“Shut-up and keep your mouth zipped.” Pikong sagot niya kay Khimlie. Kawawang
Traverse, siya ang tagasalo ng mga kailangang gawin kapag ganito ang nangyayari.
Nasakyan na nila ang lahat ng rides kanina kahit pa ayaw siyang kasama ni Khimlie.
Uuwi na sana sila at inantay ang boss nila nang hindi pa bumaba ang mga sakay
ng Ferris Wheel.
Ang instinct ni Traverse ang nagsabing kailangan pa nang oras ng dalawa kaya
naman, nagdahilan nalang siya na ang kaibigan niya ay nasa itaas at nakasakay at
nais nitong makita ng nobya nang mas malapitan ang pagputok ng fireworks kapalit ng
bayad sa dalawang oras na sakay sa Ferris Wheel, dinagdagan niya pa para lang
masuhulan ang mga operator ng ride.
“Tss, huwag kang oa dyan ayan na sila oh’ pababa na.” Gusto mang kutusan ni
Khimlie ang bakla ay pinigilan niya baka sapak kasi ang maibigay niya mahirap na.
Pinanood nila ang dalawang bumaba sa Ferris Wheel na magkahawak kamay.
Napaiwas si Khimlie at Traverse sa dalawa. Nang nasa harapan na nila ito ay
nagreklamo na si Traverse na siyang ikinapula ng mukha ni Heronisa. Nakakahiya!
Alam nila ang nangyari sa itaas!
“Boss, sa susunod naman paki-pigilan ang sarili may bahay naman bakit sa Ferris
Wheel pa.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-33
Lol. Alam kung mahahaba ang Author's Note ko pero alam ko

ding hindi niyo binabasa. 😂😂😂
"What the fuck did you say?!” Sigaw ni Lorenzo sa tauhang nasa Japan. That
fucking old man is really getting into his nerves. Inaangkin nito ang matagal nang
bayad na lupa. He’s claiming that Lorenzo didn’t fully paid the fucking land.
Nanginginig ang boses ng tauhan ni Lorenzo. His boss was really pissed-off. Yon
bang kagagaling lang ng binata sa isang masayang sitwasyon tapos ito na naman ang
kakaharapin niya?
“Bullshit! Bullshit! Naghahanap ba talaga ng away ang bwisit na matandang yan?!”

Halos mabingi na ang tauhan ni Lorenzo sa pakikinig sa Boss niya. “Tell that
motherfucking old man to back-off at my properties or else the next I will see him,
he’ll be in his coffin!” Sigaw ulit ni Lorenzo pagkatapos ay pinatayan ng binata
ang tauhan ng cellphone. He was breathing hardly.
Kalmado ang binata pero dahil sa matandang yon ay nawawalan ng pasensya si Lorenzo.
He can’t contain himself but to punched the nearest thing. At yon ang lamesa na
nawasak dahil sa suntok niya.
Nabubwisit na siya, inis na inis at punung-puno na ang binata. Hiroshi wanted war,
Lorenzo will give him war. Sa mga nangyayari ngayon, huwag lang damayin ng matanda
ang kanyang Heronisa dahil baka hindi lang ang Dizionario Mafia ang maging kalaban
nito.
“Anong gagawin natin Boss?” Tanong ni Traverse. Ang madilim na anyo ni Lorenzo ang
napatingin kay Traverse. Napalunok ang binata dahil tila ibang tao na naman ang
kaharap siya. Kung hindi niya kilala si Lorenzo baka mapagkamalan niya itong
mayroong multiple disorder.
“Destroy every fucking property the Kazuma owns here in the Philippines!” Pinokpok
ng binata sa mesa niya, nagkalat ang bawat bagay na nakapatong dito sa pwersa ng
binata. Nawalan ng kulay si Traverse, wala siyang pagpipilian kundi sundin ito.
Nakakatakot pa naman ang Lorenzong madilim ang mukha. Nakakatakot ito dahil para
itong bumangon mula sa impyerno at paparusahan ang mga kalaban nito. “Ano pang
ginagawa mo dito?! Get the fucking out here and do your job!” Ayon, pati ang binata
na nagtatanong lang sa gagawin ay napag-initan ng ulo ni Lorenzo.
Mabuti sana kung narito ang dalaga pero wala ito dahil dinala ni Khimlie sa Mall si
Heronisa para bumili ng mga bagong gamit nila sa session.
Nais ni Khimlie na malayang mamili ang dalaga ng mga gagamitin nito para na rin
maging independent ang dalaga sa mga desisyon para sa sarili nito. Isa din ito sa
mga therapy para sa mga katulad ng dalaga.
“Bakit ba kasi dinala ng babaeng yon si Heron? Sana ay may napapakalma sa kapatid
ni Satanas ngayon dito sa Mansyon.” Sabi sa isip ni Traverse na laglag ang balikat.
Lumabas itong wala sa sarili pero kailangang gawin ang inuutos ni Lorenzo kung
hindi siya naman ang malalagot.
Kinuha ni Lorenzo ang cellphone at bumuo ng mensahe kung saan niya ito ipapadala
tanging ang binata lang ang nakakaalam. The message will be a great help for him.
Binangga niya ang isang Yakuza Clan kahit pa sabihing nag-iisa lang ito hindi siya
pwedeng magsawalang-bahala ngayon.
He saw something in the eyes of Hiroshi when he is staring at his baby doll. Sa mga
tinging yon siguradong-sigurado si Lorenzo na may binabalak ang matandang yon.
Napahawak ang binata sa sentido kahit dulo lang ng daliri ni Heronisa ang masaktan
o masugatan man lang humanda ang matandang yon hindi niya titigilan ang clan nila.
Siguradong buburahin ng binata ang Kazuma Clan, subukan lang talaga nila. Dalawang
kamao ng binata ang nakakuyom sa lamesang may butas mula sa ginawang paghampas dito
ng binata kanina.
Lorenzo stretched his neck, he feel his pressure raising up. Lalabas na sana ang
binata ng kanyang opisina nang humahangos na dumating si Traverse at ilang mga
tauhan niya. “Boss!”
Sabay-sabay pa na wika ng mga wika at nag-aalalang tumingin sa kanya ni hindi man
lamang nakakakutok ang mga ito mula sa pagmamadali na makapasok sa opisina ni
Lorenzo.
“Bloody fuck Traverse! Inutusan kita! Anong ginagawa mo dito? Nagsama ka pa ng iba
pang mga bobo, hindi ba kayo marunong kumatok?” Singhal ni Lorenzo sa mga ito at
binaril ang mga paanan nila.
Nagsasayaw ang mga tauhan ni Lorenzo habang pinapatigil ang binata. “Fuck! Shit!
Mamaya mo na kami pasayawin Boss! Tumigil ka muna.” Tarantang sabi ni Traverse
habang hindi alam kung ano ang uunahin ang tumalon para umiwas o ang magsalita at
ipaalam kay Lorenzo ang nangyari.
Tinaasan lang siya ng kilay nito at nais yatang ubusin ang mga magasin ng bala na
nasa drawer ng lamesa niya. Talon at iwas ang ginawa ni Traverse at ng iba pa
hanggang sa hindi na nakapag-isip nang maayos si Traverse at isinigaw na ang
balitang nais niya ipaalam.
Nais niya sanang mahinahon itong ipaalam dahil baka magwala na nang tuluyan ang
binata pero hindi ito mukhang hindi ito makikinig sa mahinang pamamaraan. “Putcha
Boss! Tumigil ka muna! Si Heronisa isinugod sa ospital at kritikal ang kalagayan
niya!” Hindi lamang ang pagbaril ng binata sa mga tauhan ang natigil maging ang
pag-inog nang mundo ni Lorenzo.
He was frozen on his spot then without thinking he ran like a mad man. Humahangos
ang binata at animo’y torong galit na walang pakialam sa mga nakikita niya ang nasa
isip lang nito an gang dalagang minamahal.
Samantala, nanginginig ang mga tuhod ni Khimlie habang nag-aantay sa labas ng

operating room. She was praying for her patient and for her life. Siguradong may
isang taong naiimagine na niyang may taong umuusok na ang ilong sa galit.
“The beautiful doll will be o –tay Miss, don’t cha worry,” ani ng batang babae na
sa tingin niya ay nasa edad na apat. The girl was looking at the O.R. door
seriously. Kinalma ni Khimlie ang sarili mabuti nalang at nandito ang batang ito at
pinalalakas ang loob niya.
Nginitian naman siya ng babaeng kasama nito pati na rin ng batang buhat-buhat nito.
Ipinikit ni Khimlie ang mga mata habang inaalala ang nangyari kanina na siyang
naging dahilan kung bakit narito ang dalaga.
“Are you sure that’s all you want Heron? Pwede pa tayong bumalik sa loob at kunin
lahat ng gusto mo.” Sabi ni Khimlie sa dalaga. Umiling lang si Heronisa habang
inilalagay ang mga pinamili nila sa kotse.
Ang mga tauhan ni Lorenzo ay binabantayan naman sila habang nag-aayos sila ng mga
pinamili para makauwi na. Ibinigay kay Khimlie ang itim na credit card na may
pangalan ni Heronisa ngunit apilyedo ni Lorenzo ang last name nito.
She was also shocked when her patient signed the receipt with Lorenzo’s surname.
Itinuruan ata ito ng binata upang makagawa ang lahat sapamamagitan ng papirma
lamang ng apilyedo nito.
Kung paano nagawa ng binatang palitan agad ang apilyedo ng dalaga kay Lorenzo
nalang yon. “It’s en –ough.” Sagot ng dalaga na binubuksan na ang pintuan ng van na
dala nila.
Nauna ng pumasok sa loob si Heronisa pero ang papaakyat na si Khimlie ay bigla na
lamang natumba.
Nanlaki ang mga mata ni Heronisa at tinignan kung ano ang nangyari. Only find out
that her guards are fighting with some unknown men.
Hindi alam ni Heronisa ang gagawin, magtatago lang ba siya dito sa loob o
tutulungan si Khimlie. “Ahh!” Napasigaw ang dalaga nang may bigla na lamang
humablot sa kanya. Nahintakutan si Heronisa dahil ang mga bantay niya ay wala ng
mga malay na nakahandusay sa sahig.
Naiiyak ang dalaga habang nagpupumiglas at sigaw ng sigaw. Someone punched her at
the stomach, the woman coughed. “Shut-up!” Sigaw ng may hawak sa kanya. Heron bite
her lips but she keeps on struggling. Hindi siya sasama sa kanila, hindi pwede
dahil kay Lorenzo lang siya.
“Let go me!” Sigaw ng babae kahit pa ang tiyan niya ay masakit mula sa suntok. Nag-
aalala siya para sa mga tauhan ni Lorenzo, mababait ang mga ito sa kanya at hindi
siya sinusungitan.
She also cares for Khimlie, she’s her therapist but she also her hero and friend.
Heronisa tried to pulled herself from them but they were strong. Malalakas ang mga
may hawak sa kanya at hindi siya tatantanan ng mga ito hanggang sa hindi siya
makasakay sa itim na van na nasa harapan niya.
She kicked and struggled while those men were harshly pulling Heronisa.
Kinagat pa ng dalaga ang isa sa kanila dahilan upang mabitawan nito ang dalaga.
“Stop! Don’t!”
Umalingawngaw ang sigaw ng dalaga nang sampalin siya ng isa sa mga kalalakihan.
Itinayo nila ang dalaga at dadalhin na sana si Heronisa ngunit boses ng isang babae
ang pumigil sa kanila.
Napatingin sila sa pinanggalingan ng boses, dalawang babaeng may buhat na dalawang

batang babae ang bumungad sa kanila. “Let go of her now!” Imbis na ang dalawang mas
nakakatandang babae ang nagsalita ang batang babae ang nagmando sa mga kalalakihan.
Walang pinakinggan ang mga kalalakihang nais tangayin si Heronisa bagkus hindi nila
pinansin ang sinabi ng batang babae. “Let go of her now!” Hindi na boses ng batang
babae ang narinig nila kundi lalaki na.
Pinapalibutan sila ng dalawampung kalalakihan. Heronisa stared at the little girl,

she just grinned. Ang mga kalalakihang nais tumangay sa dalaga ay naestatwa. Dahan-
dahan pa nilang binitiwan ang dalaga na nanghihina sa ilang pagsampal at suntok sa
kanya bago pa man nakalapit ang mga babaeng tumulong kay Heronisa.
Someone pulled the girl again. The next they know, Lorenzo’s Heronisa is in the
floor. Sinaksak ang tiyan ng dalaga ng lalaking siyang unang humili kay Heronisa sa
sasakyan nito. Kitang-kita pa ng babae kung paano nabaril sa ulo ang sumaksak sa
kanya bago dahan-dahang ipinikit ang mga mata...
“Sana ayos ka lang talaga Heron,” bulong ni Khimlie hindi siya mapakali sa
kinauupuan niya kahit pa ilang beses nang sinabihan siya ng mga kasama niya rito na
ayos lang ang lahat.
Hindi na niya inaalala ang sarili niya dahil nais niya lang maging maayos ang
kalagayan ng kanyang pasyenteng marami nang pinagdaanan. Alam naman ni Khimlie ang
napasukan ngunit hindi na siya makakalabas dito dahil may kontrata siya.
Nakasaad sa kontratang hangga’t hindi siya pinapaalis ni Lorenzo mananatili siyang

therapist at tutor ni Heronisa. “Relax, magaling na Doktor ang nasa loob,” tapik ng
magandang babae na tumulong sa kanila.
Karga-karga pa din nito ang anak na nakatingin lang sa kanya at sinusuri siya ng
mga mata nito. She stressfully smiled at them. Stress na stress ang dalaga, masakit
man ang ulo niya sa pagkakapukpok dito iba pa rin ang nasa isipan ng dalaga.
Her head is throbbing but what happened to her patient isn’t good. Ilang beses na
niyang nakita si Lorenzo na nagalit dahil lamang kay Heronisa. Paano pa kaya
ngayong nasa ospital ito mismo at inooperahan?
Nakikita pa naman niyang halimaw si Lorenzo kapag galit. Hindi maipagkakailang

demonyo ito dahil sa likod nang maamo at magandang mukha ay isang halimaw na dapat
kontrolado.
At iisang tao lang ang nakakakontrol dito, iyon ay ang taong inooperahan sa loob sa
silid na nasa harapan nila. But, speaking of the devil. Narito na ang kapatid ng
demonyo, humahangos at manunungay na.
“BULLSHIT! WHERE THE HELL IS MY BABY DOLL?!”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-34
Baka hindi po ako makapag-update next week. Mamumundok po

kasi kami, walang signal roon.
"BULLSHIT! WHERE THE HELL IS MY BABY DOLL?!” Umalingawngaw ang boses ng binata sa
buong gusali ng ospital. Humahangos itong dumating kanina sa ospital at
pinapahinahon ito dahil tila wala talaga sa huwesyo ang binatang nalaman na
nasaksak si Heronisa.
Nagkatinginan ang dalawang batang babae nang marinig ang boses nito at napatingin
kay Khimlie na namutla. “I know who owns that voice,” the little girl said while
looking at her mother.
“Hmm! Why is he here ba? I’m still angwy at him.” Sagot naman ng batang katabi ni
Khimlie. Nangunot ang noo ng dalaga habang nagpabalik-balik ang tingin nito sa mga
kasamahan dahil tila kilalang-kilala nila si Lorenzo.
Sino ba talaga sila? Ang tanong sa isipan ng dalaga. “Fucker! Let go of me! I will
kill you if you won’t!” Nagpupumiglas ang binata sa pagkakahawak sa mga gwardiya at
staff ng ospital sa kanya.
Nawasak ang salamin kanina nang pumasok ang binata at hindi ito bumukas agad ay
sinuntok ito ni Lorenzo. Himala ngang hindi nasugatan ang kamay ng binata pero ang
laking damage naman ng ginawa nito.
Dumating ba naman itong biglang nagsisigaw at ituro daw kung nasaan ang kanyang
baby doll nang wala man lang hinahon sino ang hindi maalarma sa kanya? “He stwill a
jewk,” the little girl muttered and crossed her arms while staring at the O.R.
door.
Sa tuwing nakakarinig ng mga kalabog na marahil ay kagagawan ni Lorenzo napapitlag

nalang si Khimlie habang ang mga bata at ang babaeng kasama niya ay kalmado lang na
nag-aantay sa mga mangyayari.
Maya-maya pa ay dumating ang isa sa mga security na kasama ng mga babae. “Shit!
Akala ko gagraduate na ako sa pagpigil sa mga magkakapatid na yan heto at may isa
pa pala!” Inis na sabi nito.
Tinaasan lang siya ng kilay nitong bata ang lalaki at nagkibit-balikat. “Jhust do
you’ll job Unkye Jask, you are paid for that,” napangiwi si Khimlie sa sinabi ng
bata dahil tila matanda na ito kung kausapin ang lalaki.
Nagkamot ng ulo ang lalaki at bumuntung-hininga nalang, tama naman kasi ang sinabi
ng bata sa kanya. “Si Boss lang naman at si Alejandro makakapigil dyan, bakit ako
pa?” Bulong ni Jask sa sarili at bumalik sa direksyon kung saan ito galing kanina.
Napahagihik ang babaeng kasama ng mga bata at nailing nalang bago tumingin kay
Khimlie.
“I forgot to introduce myself, I am Alyona Karina Gabriel-Zchneider, this my
daughter Aryona Silver and that girl seating beside you is Alerina Serene Amara
Morisette Santos-de Rossi. The woman inside the operating room is Alerina’s mother
Dr. Erin Graciella Santos-de Rossi, these girls are Lorenzo’s nieces and I am
Hellion’s wife, Hellion is one of his brothers.” Mahabang pagpapakilala ni Alyona
sa sarili at sa mga kasamang bata.
Khimlie felt the woman sighed deeply. Pinakilala ba naman ito ang mahahabang
pangalan nila, sinong hindi hihingalin?
“Nice to meet you Maam, I am Khimlie Mariz Arconado. I am Miss Heronisa
Blythe’s therapist, ang babaeng nasa loob po ng operating room ay ang Mistress ng
Dizionario Estate.” Khimlie felt she needs to talked to this woman with respect.
Pakiramdam niya ay katulad ito ng presensya ni Lorenzo kapag mahinahon hindi nga
lang halata sa mukha ng babae dahil maamo ang mukha nito. “Mabuti nalang pala at
nailigtas namin kayo dahil baka hindi lang yan ang ginagawa ni Lorenzo ngayon.” Ang
tinutukoy ni Alyona ay ang pagsisigaw ni Lorenzo tila may mikropono ang bibig nito.
Nag-aalala lang naman ito kay Heronisa ngunit natatakot din ito. “Stay calm
Lorenzo, dadalhin kita kung nasaan ang dalaga basta kumalma ka lang,” Jask said.
Ang binata ang isa sa mga tumulong kina Heronisa, siya ang sumama sa pagmamall ng
mga babae.
Napatingin si Lorenzo at natigilan nang makita ang taong nagsalita. Tinignan niya
ito ng mata sa mata, tinging si Jask din ang natalo. “Let go of him, ako na ang
bahala sa kanya,” ani ni Jask sa mga staff.
Nag-atubili pa sila pero binitiwan pa din nila si Lorenzo. He scoffed and fixed his
suit. Hindi lang ang suot ng binata ang nagulo pati na rin ang buhok nito pero wala
siyang pakialam dito nais na niyang makita ang kanyang Heronisa.
He wanted to make sure she is fine and safe. Hindi niya kayang nasaktan ito nang
dahil sa mga kaaway niya. Gusto niyang makita ito at tinignan siya sa mata ng
dalaga at ito mismo ang magsasabing ayos lamang ito.
“She’s in the operating room.” Jask told him. Isa ang taong ito sa
pinagkakatiwalaan ni Hellion.
Malutong na mura ang pinakawalan ni Lorenzo sa sinabi ng

binata. “We save them, nasa mall ang mga babae kaya sinamahan ko pagkatapos noon
nakita na lang namin na nakahandusay na sa sahig ang mga kasama niya at ang babae
pinilit nilang tinatangay,” pagkukuwento ni Jask kahit pa kinakabahan.
Hellion once told him that this man is unpredictable. Nag-iisip palang ang mga
kalaban nito ay nakagalaw na ang binata. Iba din daw ang ugali nito kaysa sa ugali
nilang dalawa ni Alejandro.
Kalmado si Lorenzo at hindi mo aakalaing puno ang utak nito ng mga gagawin sa kung
sino mang bumangga dito. Nagulat pa ang binata sa pagwawala nito kanina pero alam
ni Jask na pahapyaw pa lamang iyon ng ugali ni Lorenzo.
“Where are those dirts?!” Lorenzo asked Jask. Hindi nga malamig ang tono nito pero
naroon ang nakakatakot na presensya sapamamagitan ng mga salita nito. Napapahid si
Jask ng pawis habang naglalakad silang dalawa.
“Nasa kamay sila ni Alejandro, siya na muna daw ang bahala doon.” Kapag sinabing
siya na muna ang bahala doon, iba ang kahulugan noon sa mga katulad nila. Ibig
sabihin noon ay siya na muna ang bahala sa pagpapahirap sa mga yon.
“No, tell him deliver it in my house asap.” Wika pa nito. As much as Jask wanted to
watched what will gonna happen to those fuckers he better stay where he is. Mahirap
nang madamay sa galit ni Lorenzo kung si Alejandro nga nakayang paguluhin ang buong
mundo para lamang sa iisang babae.
Paano pa kaya kapag si Lorenzo na?
Dito pa lang nga sa ospital, nag-iisa pa lang ito pero hindi pa napigilan ng
mga lalaking staff nila. Kung relihiyoso lang si Jask malamang napasign of the
cross na ang binata at lihim na ipinagdasal ang mga kaluluwang maliligaw na naman
dahil sa biglaang pagkamatay.
They arrived infront of the operating room. Dumiretso agad ang binata sa harapan ng
pintuan upang masilip ang nangyayari sa loob ngunit wala siyang makita. Ginulo niya
ang buhok at sinipa ang pader nitong ospital. Walang pumigil sa kanya sa ginawa
niya.
“Someone hurted you again baby doll, someone wanted to kill you because you are my
weakness.” Sa pader inilalabas ng binata ang frustration niya at galit sa mga
gumawa nito sa dalaga.
Sana pala ay iniwanan niya nalang ang trabaho niya at sinamahan ang dalagang
mamasyal at bumili ng gusto nito. “You are my greatest weakness baby, I am your
Superman but you are my kryptonite. Nanghihina ako sa tuwing nakikita kang
nasasaktan.” Marahil kung wala lamang siya sa ospital ay siya na mismo ang nagdala
sa mga walangyang yon sa basement ng bahay nila.
“My house and my life are gloomy without your smile baby doll. Bumalik ka sa akin
pakiusap.” Pagmamakaawa niya sa isipan niya sa dalaga. Kung mawawala man ang dalaga
sa kanya, ang unang-unang gagawin ng binata ay magbigti para sundan ang dalaga.
Wala man kasiguraduhan kung magkikita sila sa kabilang buhay ay wala siyang
pagsisi. Mas magsisi siya kapag nanatili sa mundong ito gayong wala na ang
pinakamamahal niyang babae.
Mas mahalaga ang buhay ng dalaga kaysa sa buhay niya. Iniukit na niya sa kanyang
puso at isipan na tanging ang dalaga lamang ang bumubuhay sa kanya. Heronisa is his
lifeline without his woman he will die.
Umiikot lamang ang buhay niya para masayang mamuhay ang dalaga. Umiikot ang buhay
niya dahil nabubuhay ang dalaga.
“Wala nang pangangako ngayon cara, bawat sasabihin ko ay gagawin ko nalang ngayon
para sayo.” Ang lahat ng pangako niyang pagpoprotekta sa dalaga ay hindi natupad ng
ilang beses na kaya ngayon gagawin nalang niya kung ano ang nararapat.
“Stop kwicking the wall Unckye, the beautiful doll will be okay.” Lorenzo stop what
he’s doing and looked at the person who just talked. He saw Alyona and his nieces
with Khimlie who looks tired.
“Sorry Boss, hindi ko siya naprotektahan,” nakayukong wika ng babae na ikinatango

nalang niya. It’s not her fault. She can’t fight those fuckers. Therapist ang babae
at hindi security ni Heronisa, hindi makitid ang utak ni Lorenzo sa bagay na iyon.
Alam niya kung sino ang dapat sisihin ngunit napagbubuntungan niya lang ng galit
ang mga tauhan niya. “What are you doing here Alerina?” He asked the girl. Lumapit
siya dito at hinalikan siya nito sa pisngi, ginulo niya naman ang buhok ni Silver
na ngumuso lang. He loves his brothers’ children.
“We helped the pretty doll, she’s inside that woom and mommy’s taking care of her.”
Maingay na bata talaga si Alerina at hindi nagpapatalo kahit na sino. Si Silver
naman ay ganoon din pero madaling mapagod ang bata.
Si Steel ay ang maliit na beryson ng kanyang ama ngunit wala dito ang bata dahil
gustung-gusto nitong sumasama kay Hellion. “Indeed, she’s pretty doll Alerina and
she is my baby doll.” Aniya sa bata at kinandong ito. Yumakap sa kanya si Alerina.
Sa batang edad ni Alerina ay nababasa na nito ang emosyong nakikita sa mga mata ni
Lorenzo. The girl was gifted to read people’s emotions in their eyes, a strong
character of the next Mafia Boss. Walang nakakaalam nito kundi ang sarili niya
lamang.
“Don’t wolly Unckye, the doll is stwong.” She patted Lorenzo’s cheeks. Kinakalma ni
Alerina ang kapatid ng ama dahil kahit nakikitang kalmado ito nasa mata nito ang
umaapoy na galit at poot nasa mata nito ang kalupitan na nais ipataw sa mga taong
gumawa nito sa kanyang baby doll.
“Indeed, she is Alerina.” The girl has no time for teasing her Uncle. Galit ito
kaya sa susunod niy na lang ito aasarin nais niya ring makilala ang babaeng
kinababaliwan nito.
“Thwank goodness, Unckye found a beautiful doll. I don’t wike those different twats
he always bwings during family dinner.” Truth to be told, during those times
Lorenzo bring sluts and bitches who will always ends-up with the hands of Silver
and Alerina.
Nakikita ng mga bata na mahal na mahal ito ng kanilang Uncle at naramdaman nila ang
kapanatagan sa babaeng tinulungan nila. Tumagal nang dalawang oras ang operasyon
bago bumukas ang pintuan nito at lumabas si Erin na pinagpapawisan, hindi pa nga
niya nahuhubad ang scrubs ay dinamba na siya ng mga tanong ni Lorenzo.
“Is she okay? Maayos na ba siya? Wala bang nangyaring masama? Answer me Erin!”
Hawak niya pa ang dalawang balikat ni Erin at niyugyog ito. Erin rolled her eyes
and removed Lorenzo’s hands.
“Tumigil ka nga sa kakayugyog sa akin nahihilo ako. The woman is fine, ililipat na
siya ng kuwarto.” Asar na sabi ni Erin at sinenyasan si Alyona na maliligo muna
siya. Naiwan si Lorenzo na bumubulong sa sarili.
“Thank goodness she’s fine, I don’t know kung ano ang mangyayari sa akin kung wala
siya hindi ko alam kung saang mental o sementeryo ako hahanapin.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-35
Nahihilo ako sa paulit-ulit na aftershocks.

Pangatlong beses na lindol na ito na malakas na naranasan ko.
First time kong sa close building naranasan yong lindol. Naiyak ako habang
nakayakap sa friend ko akala ko mamatay na talaga ako. 💔😭
Pray for us please. 🙏🙏🙏
"Lorenzo, nasaan ka?" Sigaw ng dalaga habang naghahanap sa dilim. She was tired
while looking for Lorenzo. Hindi alam ng dalaga kung nasaan siya, hindi na niya
alam ang gagawin habang nililibot ang buong paligid.
Napakadilim, madilim na madilim na ayaw na niyang umalis pa mula sa
kinatatayuan. Natatakot na ang dalaga, hindi niya mahanap si Lorenzo, hindi niya
mahanap ang taong minamahal.
She doesn't even know how she talked like this. Alam niyang hindi siya matatas
magsalita ng mga salita dahil yon sa disabilidad niya. "Ren, please... natatakot na
ako." She whimpered while calling his name.
Tanging ang binata lamang ang nais niyang makita ngayon pero bakit wala siyang
makitang Lorenzo? Bakit ang dilim-dilim? Takbo ng takbo ang dalaga ngunit hindi
niya naman alam kung saan siya patutungo.
Lahat ng mga bagay sa harapan niya unti-unting naglaho. She saw her foster
parents waving at her. She attempted to grabbed their hands but they were also
fading. "Nay! Tay!" She screamed loudly but no one heard her voice.
Anong nangyayari bakit walang ni isang lumalapit sa kanya? Puno ng kadiliman
kung nasaan siya ngayon pero lahat ng mga dumadaang tao kapag nilalapitan niya ay
hindi niya nahahawakan.
Ang luha ng dalaga ay unti-unting bumubuhos. Nararamdaman na naman niya ang
kalungkutan ang pag-iisa gaya noong una. Ilang beses na ba siyang naghanap ng
kalinga at pagmamahal bakit pati yon at tila mauulit na naman.
Wala na bang gagawin ang dalaga kundi ang maghanap ng mga taong magmamahal sa
kanya? She saw Khimlie her hero. "Khimlie!" Tawag niya din dito pero ang mga mata
nito ay walang buhay na tumingin sa kanya at tinalikuran siya.
Napaluhod ang dalaga bakit sila nawawala sa kanya? What did she do this time to
deserved this? Naalala niyang masaya sila ng mga taong pinagkakatiwalaan niya
ngayon pero bakit hindi nila inaalo ang umiiyak na dalaga ngayon?
Ilang mga tao pa ang dumaan sa kanya at pakiramdam ng dalaga ay napakabigat na
nang kanyang dinadala.
Tila isa itong pasakit na buhat-buhat ng dalaga hanggang makarating siya sa
dulo hindi alam ni Heronisa kung ito ba talaga ang dulo nito o isa na namang
pangyayaring sisira sa kanyang puso. Heronisa smiled when she saw her Lorenzo.
Napangiti ang dalaga dahil alam na alam niyang hindi siya tatalikuran ng dalaga
ngunit nagkakamali pala siya. Tumalikod din ito sa kanya pero hindi sumuko si
Heronisa tumakbo siya at niyakap ang binata sa likod.
"Ren! Ren! Saan ka pupunta? I am here, your baby doll..." Ibang-iba ang
pakiramdam ng dalaga, bumuka ang bibig ng binata at tila ayaw na marinig ito ni
Heronisa. Ineexpect na nito kung ano ang nais sabihin ni Lorenzo sa kanya.
Hiniklas ni Lorenzo ang mga kamay ng dalaga sa bewang niya at itinulak ito.
Ramdam ng dalaga ang pagguho ng mundo niya sa ginawa ni Lorenzo. She didn't expect
him to do this. Alam niyang hindi siya matitiis ng binata ngunit ano ito?
"Ren, what's happening?" She cried for him and tried to reach his man but it
was useless. Tinalikdan siya nito gaya ng iba at ang mas nakakatakot pa may babaeng
nag-aantay sa binata na agad na kinuha ni Lorenzo ang mukha nitong hindi niya
nakikita at unti-unting hinalikan.
Heronisa Blythe stared and collapsed. Nabasag ang puso ng dalaga at nagkapira-
piraso. Looking at his man who's kissing for another woman is heartbreaking.
Heronisa can't take it anymore.
Sumigaw ng sumigaw ang dalaga halos maubos na ang boses

nito pati ang mga luha ay tuloy-tuloy lamang sa pag-agos tila bata itong inagawan
ng laruan. "Why?! Lorenzo, why?! Lorenzo!" Sigaw ng dalaga. Mahal na mahal siya ni
Heronisa pero ang puso ng dalaga ay sinira niya...
"Baby doll! Baby doll!" Heronisa heard someone shouting at her. Slowly, she
opened her eyes full of tears. She saw Lorenzo staring worriedly at her. Ang mukha
ng binata ay nasa harapan mismo ng mukha ni Heronisa.
Nag-aalalang tinignan ni Lorenzo ang mga luhang yon dahil alam niyang masama na
naman ang panaginip ng dalaga. He was shocked when Heronisa hugged him. "You here,
you here," anito habang umiiyak.
Napabangon pa ang dalaga kahit na may iniinda. Narito si Lorenzo sa harapan
niya, narito ang binata at hindi umalis sa tabi niya. "Ofcourse, I am here baby
doll, I won't leave you ever."
Naiintindihan ng binata kung ano ang nangyayari ganito ang dalaga kapag
nanaginip ng masama ngunit iba yata ngayon dahil napakalakas nang tibok ni Heronisa
at nanlalamig pa ang buong katawan nito.
Heronisa sobbed and whimpered. Sa tuwing naalala ang panaginip ay hindi niya
mapigilan ang sariling hindi umiyak. Natatakot siya, natatakot siyang mawala si
Lorenzo sa kanya. "Bad dream..." She whispered into his ears.
Lorenzo nodded and putted his woman into his lap. Kahit pa may dextrose ang
kamay nito ay kinandong pa din niya ang dalaga. "What's your dream baby doll?" He
asked her. Inayos niya ang gulong buhok nito at pinahiran ang mga luha sa mata.
"You left..." She sadly muttered to him. Umiling ang binata sa sinabi ng dalaga
kahit na pilitin niya ang sarili niyang lumayo rito ay hindi niya kaya. Kaya naman
kahit kailan ay hindi mangyayari ang masamang panaginip nito.
"It won't happened baby, not in a million years. I am yours as you are mine.
Leaving you is like a suicide. Mamatay ako kapag hindi kita kasama," puno ng
pagmamahal na wika niya sa dalaga. Indeed, that was Lorenzo's goal.
Ang mamatay silang magkasama ng dalaga ang siyang nais niya pero habang hindi
pa dumadating yon nais niyang paligayahin ang dalaga. "I love you so much that I
can't even breath just watching you here lying in the hospital hurt and in pain,"
dagdag pa ng binata sa dalagang namumungay ang mga mata.
Masarap sana ang tulog nito kung hindi lamang sa pisting panaginip na iyon na
sinusumpa ni Lorenzo. Ala-una ng umaga pa lamang, dapat ay tuloy-tuloy ang tulog ng
dalaga dahil kagagaling lamang nito sa operasyon.
Lorenzo never blinked when he's watching his woman. Buong gabi niya lamang
itong pinagmasdan hanggang sa nakita niyang nagpabaling-baling na ang ulo nito at
tila nasasaktan.
"Sleep cara mia, I am here... I won't leave you." Sabi pa ng binata kay
Heronisa ngunit hindi yata kampante ang dalaga dahil nang akmang ihihiga siya ni
Lorenzo ulit mas lalo lamang humigpit ang pagkakahawak nito sa damit ng lalaki.
"No... please..." Ayaw ni Heronisa na bitawan ang binata dahil iyon lamang ang
nagpapatunay sa kanya na hindi ito aalis at sa tabi niya lang ito. Lorenzo can't
say no to his baby doll, he sighed and nodded.
"Okay, sleep and I will lay beside you." He said. Mabilis pa sa alas-kuwatrong
tumango si Heronisa. She even patted the hospital bed. Lorenzo obliged. Humiga siya
sa tabi ng dalaga at niyakap ito nang mahigpit para hindi mahulog.
Mabuti nalang pala at ang President suite ang kinuha ni Lorenzo para kay
Heronisa. Malaki ang kama at malaki ang espasyo para sa living room may
refrigerator at malaking flat screen television din.
"Good night baby doll, this time dream sweet of me." Hinalikan niya ang ulo ng
dalaga at pumikit din. Heronisa buried her face into Lorenzo's neck as she holds
her man's hand tightly. Natatakot ang dalaga na oras na bitawan niya ang kamay ni
Lorenzo ay mawala ito sa kanya.
She's holding his hands like her life depends on it. That gesture made Lorenzo
smile while closing his eyes. "I don't know Unckye Renzo, ish that shweet."
Naalimpungatan ang dalawa nang may maliit at matinis na boses na gumising sa
masarap nilang mga tulog.
Bago pa maimulat ni Heronisa ang mga mata ay naunahan na siya ni Lorenzo.
Dahan-dahang umupo ang binata at umalis sa kinahihigaan nila ni Heronisa ngunit ang
kamay ng binata ay hindi pa rin binibitawan ng dalaga. He saw Heronisa also woke
up.
"You can sleep again baby doll, you are still tired I know." Ani ng binata sa
dalaga. Umiling si Heronisa at akmang babangon ngunit mabilis na nakagalaw ang
binata at inalalayan itong umupo.
"Ang swheet mo Unckye, nakakaumay ka." The couple snapped their gaze at the
child seating in the sofa near them. Lokong bata hindi na nakontento sa pang-asar
sa mga magulang pati sa lovelife ni Lorenzo makikigulo ito.
Wala itong kasamang iba sa upuan maliban nalang kay Traverse na nakatayo at
nagkakamot ng ulo. "I'm sorry Boss, hindi ko napigilan ang bibig niyan," nguso nito
sa batang nakaupo sa sofa at tila walang problema.
"You'll saying ash if I am a parashite hele," she glared at Traverse. Napalunok
nalang ang binata dahil kahit hindi man sabihin ng iba talagang kamukhang-kamukha
ng batang ito ang kanyang ama.
The mini girl version of Alejandro Lucas de Rossi. "Hindi na nga ako
magsasalita," bulong ni Traverse dahil kapag kausap nila ang bata palagi itong may
sagot at hindi umaatras sa kahit anong argumento.
Heronisa's eyes shines, she saw a cute little girl. Nakakagigil ito pero
pinipigilan niya ang magsalita dahil aaliw siya sa bata tila nalimutan ng dalaga
ang panaginip niya. "What are you doing here Alerina?" Lorenzo asked the girl who
scoffed at him.
"My mom wolks hele and dish ish oul hospital, am I not welcome hele?" Hindi na
napigilan ni Heronisa ang tumawa sa sinabi ng bata.
Napakasarkastiko nang tono ng boses nito. Lorenzo glared playfully at Alerina
but he's thankful to her because she made Heronisa laughed.
Napatayo ang bata sa kinauupuan nito at lumapit sa higaan ni Heronisa ni hindi
pinansin ng binata ang pagsama nang tingin ni Lorenzo sa kanya. "Wow, you weally
wike a doll," humahangang tingin nito kay Heronisa na namula lang sa tinuran ng
bata.
Minsan lang humanga at magkomento si Alerina sa isang tao dahil masyadong
pihikan ang bata sa mga sinasamahan nito kaya natutuwa si Lorenzo at mukhang
magkakasundo si Heronisa at si Alerina.
"T -Thank you." Heronisa said. Hindi na maalis-alis ang mga mata ni Alerina kay
Heronisa. "Baby doll, that's Alerina. She's one of my nieces." Pagpapakilala ni
Lorenzo dito na siyang ikinasama ng timpla ni Alerina.
Inaasar na naman siya ni Lorenzo, ayaw na ayaw nitong pinapakilala siya ng iba
dahil gusto niya siya ang magpapakilala sa sarili niya gamit ang mahaba niyang
pangalan.
"I hate you Unckye," nguso nito na mas lalong nagpalapad sa ngiti ni Heronisa
habang si Lorenzo ay tumawa lang. The little girl made her happy after her
nightmare, she thought the gloomy feeling will last for days but it turns out
Alerina's cuteness dissolves it.
"Boss, mauuna na ako. Aasikasuhin ko pa mga trabahong pinapagawa mo," biglang
sabi ni Traverse, mukhang okay na naman si Alerina dito tsaka ayaw niyang bantayan
ang malupit na batang yan.
Hindi pa man nakakapagsalita si Lorenzo ay nawala na si Traverse nang mabilis
tila hindi ito dumaan sa kanilang harapan. Napahawak nalang ng batok si Lorenzo sa
lahat nang pwedeng iwanan sa kanya si Alerina pa talaga?
He saw the naughtiness in the girl's eyes. The girl was smiling widely at
Heronisa while Alerina's keeps on talking but when the girl is looking at Lorenzo,
she's grinning evilly. "I guess, no sexy time for this day."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-36
Okay, be ready people umpisahan na natin ang climax.

😂😂😂 Actually, nagstart na pala noong nasa ospital si
Heronisa.
"Unckye, you’le dliving wele too shlow,” asar na sabi ni Alerina na sumama pa
talaga sa dalawa pauwi ng Dizionario Estate. Limang araw na natili si Heronisa sa
ospital at limang araw ding naroon ang bata at nakikipagkuwentuhan sa dalaga.
Mabuti nalang at gustung-gusto ni Heronisa ang bata lalo na kapag kausap niya ito.
Hindi mauubusan ito ng kuwento at panay lang salita nito na siya namang
pinakikinggan ni Heronisa. Napakurap nalang ang binata at inirapan ang pamangkin na
nasa likod umupo.
Hindi lang ang mga tauhan ni Lorenzo ang nakasunod sa kanila maging ang mga bantay
ni Alerina ay nakasunod sa kanila.
Heronisa giggled, she was enjoying watching her man frustrated while Alerina is
teasing him. “Bakit ka pa sumama sa amin Alerina, you have your home naman,” naasar
na sagot ni Lorenzo ngunit inikutan lang siya ng mata ni Alerina at pinagkrus pa
ang mga braso.
Napanguso ang bata at nakita ng dalawa salamin ng kotse na nagpapuppy-eyes ito sa

kanila. Pinalo ni Heronisa sa binti ang binata, nadala ang babae sa pagmamakaawa ng
bata. “L –ooked you did,” ani ng dalaga na sinamaan nang tingin si Lorenzo.
Laglag ang balikat ng binata dahil kinampihan ng dalaga ang bata kung alam lang ni
Heronisa kung gaano ka manipulator ang bata sigurado si Lorenzo na magugulat ito.
“Ayaw niyo ba akong kashama Unckye?” Napalabi pang sabi nito na siyang ikinairap ni
Lorenzo.
For he knows, his niece is planning on something. She had this evilness in her
eyes. Tanging ang ama nito, si Hellion, siya at ang mga pinsan nitong lalaki ang
nakakaalam kung paano basahin si Alerina.
Although, they are not really blood related but for them they are. Magkadugo man
sila o hindi, pamilya pa din sila kahit na anupaman ang mangyari. “Fine, but don’t
do anything I won’t like Alerina,” Lorenzo grumbled while saying it.
Then, he sighed when Alerina cheered. Maging si Heronisa ay napapalakpak din sa

saya. Maybe, this is a good thing. Nakikita niyang maaliwalas ang mukha ng kanyang
baby doll sa tuwing kasama si Alerina ganito ang mukha nito kapag kasama siya at sa
tingin ni Lorenzo kanyang Heron ay gustong-gusto sa batang makulit.
“Thwank you Unckye, I plomise I’ll be good. I want Mommy and Miss Auntwy pwetty
doll ploud of me,” the girl said looking at Heronisa. Ngumiti ang dalaga sa bata
nang malapad ganoon din ito sa kanya.
Ilang sandali muling nanahimik ang kotse pagkatapos mag-asaran ni Lorenzo at

Alerina. Tinignan ni Heronisa kung ano ang ginagawa ni Alerina. Only to find out,
the girl had fallen asleep.
Mabuti nalang at may seatbelt ito habang nagtathumbsuck. Aakalain mong mukha itong
anghel kapag natutulog kahit pa ang totoo isa itong maliit na demonyo kapag gising.
Hindi napansin ni Heronisa na habang tinitignan niya ang bata at ilang beses siyang
sinulyapan ni Lorenzo habang nagmamaneho.
Kinuha ng binata ang kamay ng dalaga at inilagay ito sa labi at hinalikan. Heronisa
looked at him.
“One of this days baby doll, we will also have our little angel just like her.”
Heronisa felt Lorenzo’s longing for a little kid looks like him running in their
backyard.
Namula ang mukha ng dalaga ngunit naroon din sa kanyang mata na nagustuhan niya ang
sinabi ni Lorenzo. She’s not ready to be a mother but for Lorenzo she can do it.
Hindi pa nagmintis ang binata sa pagsuporta sa kanya kaya naman walang magiging
problema kapag nagkaanak sila.
Abot-abot ang ngiti ni Lorenzo nang tumango ang dalaga sa sinabi niya. Indeed,
little Heronisa and Lorenzo will be here soon. Walang makakapigil noon maliban
nalang sa mga bwisit na palaging nakikialam sa buhay ng iba.
And here they are, trying to get rid Lorenzo again. Ilang araw palang silang
nakakapagpahinga ni Heronisa sa ospital heto at sumasakalay na naman sila.
Napaigtad ang dalaga sa kinauupuan nang marinig ang mga putok ng baril pati na rin
ang isang pagsabog.
Napahawak ang dalaga nang mahigpit sa kinauupuan niya. “FUCKING HELL!” Sigaw ni
Lorenzo at tinignan ang side mirror ng sasakyan. Nakita niyang sumabog ang isa
niyang sasakyan na lulan ang mga tauhan niya.
“Darn it, sorry baby doll... looks like someone is trailing behind us.” Seryosong
sabi ni Lorenzo. Ibang-iba sa Lorenzo na kasama niya at tila naintindihan ito agad
ng dalaga. It’s a Mafia thing.
Ngayon pa lang makikita ni Heronisa kung ano talaga ang tunay na Mafia. Kinakabahan
siya na natatakot. Nakita ng dalaga na binuksan ni Lorenzo ang compartment ng kotse
nito at nanlaki ang mata ni Heronisa na iilang baril ang naroon.
She gulped twice. Ang kotseng sinasakyan nila ay bulletproof dahil ayaw ni Lorenzo
na may mangyari pa sa kanyang baby doll. “Baby doll, closed your eyes and don’t
opened it until I say so,” Lorenzo said to her.
Nasa boses man nito ang kaseryosohan ngunit naroon din ang pagiging mahinahon upang
hindi matakot ang kanyang Heron. Hindi pa man nakakatapos magsalita si Lorenzo ay
sinunod agad iyon ni Heronisa.
“Fuck them!” Sigaw sa isipan ng binata habang nakikipag-palitan ng putok ng baril

sa mga sumusunod sa kanila. Alerina’s bodyguards are still there with one of
Lorenzo’s car. Tinutulungan siya ng dalawang sasakyan na harangan ang tatlong
sasakyan na hinahabol sila.
“Jhust finished them alweady Unckye, they distulb my sweep,” biglang salita ni
Alerina sa likuran ni Lorenzo. Sinilip ng binata ang pamangkin, seryoso itong
nakaupo lang at tila inip na inip wala man lang bahid nang takot sa mga mata nito
at sanay na sanay na yata sa mga ganitong pagkakataon.
Sinilip din ni Heronisa ang bata dahil nag-aalala siyang baka umiyak ito pero imbis
na makitang umiiyak ang bata, nakita niya itong relax na relax lang na umuupo.
Nanlaki ang mata ni Heronisa, anong klaseng bata ang hindi man lang nagpapanic
gayong may barilan na sa labas?
“She used to this baby doll, ilang beses na din yang nakidnap pero wala lang yan sa
kanya. Her father is also like me.” Si Lorenzo ang sumagot nang katanungang nasa
isipan niya. Napalunok nalang ang dalaga at muling ipinikit ang mga mata, hindi
naman siya pababayaan ni Lorenzo dito kaya may tiwala siya sa binata.
Kanina pa naalibadbaran ang binata sa mga sumusunod sa kanila hindi pa din ito
umaalis at tila plano talagang patayin sila. Hindi na nagulat pa ang binata ng ang
isang sasakyang humahabol sa kanila ay pumuntay sa takbo ng kotse ni Lorenzo.
Binangga nito ang sasakyan ng binata pero walang anumang reaksyon na lumalabas sa
bibig nito. He just stared at the road. Bumubwelo lamang ang binata, akala yata
nila ay binagbibigyan lang sila ni Lorenzo.
He won’t drive a low class car when he’s with his baby doll. Mataas na uri ang
sasakyang dala niya at hindi ito maano bast-basta. He brought his gun and pointed
it at the window of his car to the other car.
Tinayming ng binata ang lahat at limang beses na pinaputukan ng baril ang mga ito
at pagkatapos ay binangga ito sa gilid. Nawalan ng kontrol ang sasakyan at mabilis
na bumangga sa puno at sumabog. “That wash cool Unckye!” His niece complimented.
Binigyan niya lang ng thumbs-up ang bata dahil hindi pa siya tapos may isa pang
sumusunod kasama ang sasakyan ng mga bodyguards ni Alerina. Ang sasakyan ng mga
tauhan niya ay hindi na makita, nakisabay ito sa pagsabog sa sasakyang ng kalaban
kanina.
Heronisa is sulking into her seat. Habang si Lorenzo ang nakikipagbagbakan siya
naman ay nagdadasal. She’s praying that nothing will happened to them. Ayaw na ayaw
niyang may nasasaktan sa kanilang dalawa ni Lorenzo.
“Motherfuckers! They are still there?!” Mura ni Lorenzo nang tumingin sa side
mirror ng kotse naroon pa din ang mga sumusunod sa kanila at tila yata walang
planong tantanan ang binata.
Tinapakan ni Lorenzo ang selyador ng kotse para bumilis sila, dehado siya kapag
hindi pa nakarating sa teritoryo niya lalo na at tanging kotse nalang nila at noong
sumusunod sa kanila ang natitira.
Nakita niya pa kung paano lumipad sa pagsabog ang sasakyan ng mga bodyguards nila
Alerina. He sighed, he needs to call Alejandro immediately after they will arrive
at his Estate. Konting tiis nalang at makakapasok na siya sa teritoryo niya at
kapag yon ay nangyari.
Those fuckers will surely regret they born in this world. “Alerina, lumipat ka dito
kay Aunty mo,” utos ni Lorenzo sa bata na mabilis sinunod ang sinabi ni Lorenzo.
Binabangga ang sasakyan nila Lorenzo mula sa likod.
Alerina removes her seatbelt and went to Heronisa. She seated on Heronisa’s lap.
Napayakap ang dalaga sa bata dahil nanginginig ang katawan ng dalaga. “It’s owkay
Aunty, I am hele... Unckye is hele alsho.” Hagod ni Alerina sa kamay ni Heron.
Lorenzo saw it and he’s guilty but he sighed in relief when he saw Alerina calmed
Heron. May mabuti ding epekto ang pagsama ng bata sa kanila kahit ganito ang
sitwasyon. “Don’t be afraid baby, I’ll finished this quickly and we will all go
home safely.” Sabi ni Lorenzo.
Bago tinignan at sinusukat ang bawat galaw ng sumusunod sa kanila. This is one
hella bumpy ride. Tinantya ng binata ang gulong ng sasakyan nila bago inilabas muli
ang kamay at binaril ito.
Ilang beses pa ay nagpaputok din ang mga ito pero walang nangyari sa sasakyan nila
Lorenzo. Pumutok ang gulong ng kotse ng mga sumusunod sa kanila at nahinto sa
huling pagkakataon itininodo ni Lorenzo ang ginawa.
Itinigil niya ang kotse, kinuha ang isa pang extrang baril at pinagbabaril ang
makina ng kotse nila. “Die shitheads! Die all of you!” Walang itinirang bala ang
binata sa kanila bago muling pumasok sa kotse at mabilis na pinaandar ito.
Umuusok ang makina ng sasakyang pinagbabaril ni Lorenzo at hindi maglaong sasabog

na ito. Hindi nga nagkamali ang binata, sumabog ito habang papalayo sila. Malalim
ang buntung-hininga ni Lorenzo.
“They are gone baby doll, you can open your eyes.” Mahinang sabi ni Lorenzo upang
huminahon na si Heronisa. Binuksan ng dalaga ang mga mata at bumuntung-hininga.
That was so crazy.
Ngayon lang siya nakaranas nang ganoon kung sana ay huli na iyon pero alam niyang
hindi mangyayari yon lalo pa at pinili niyang manatili sa tabi ni Lorenzo. “Are you
okay baby? Are you hurt?” Umiling si Heronisa bilang sagot sa binata.
“Let’s go h –ome.” Napagod ang dalaga sa nangyaring yon. Gusto na niyang magpahinga
kasama si Lorenzo sa kama nila nais niyang bulungan siya ng binata ng mga kuwento
nito para huminahon siya.
“On it baby doll,” Lorenzo again drove to his Estate. Parehas tahimik ang dalawang
babaeng sakay niya marahil parehas na napagod ang mga ito kahit wala naman silang
ginawa. Nangunot ang noo ni Lorenzo nang matanaw ang gate ng Estate.
Napapaligiran ito ng mga tauhan niya. He saw someone he loathed. Inihinto nito ang
sasakyan dahil tila wala itong planong umalis doon. Lumabas siya ng sasakyan hindi
niya alam ay lumabas din si Heronisa karga si Alerina.
“What are you doing here?!” Sigaw ng binata. The man looked at him then behind his
back. Mas lalong nangunot ang noo ng binata sa hindi nito pagpansin sa kanya at sa
sinabi nito.
“Aoi hime, my daughter... atlast, I found you.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-37
Hello mooncakes! Sa mga gustong basahin ang book ng Second

Generation. Magpaprint ako sa March 2020. Ipon na kayo kung gusto niyo lang baka
kasi matagalan ako sa pag-uupdate noon lalo pa at uunahin ko muna ang mga naunang
Series.
Pinagmamadan ni Lorenzo ang matanda at si Heronisa. Kahit ilang milyong papales

pa ang ipakita nito sa kanya ay iba talaga ang pakiramdam ni Lorenzo dito kaya
naman kahit dito lang sa loob ng Mansyon ay pinapabantayan pa rin ni Lorenzo si
Heronisa.
He even barrowed Jask to guard his baby doll. Inoffer ni Hellion si Leon na sumama
kay Jask para sumamang bantayan si Heronisa pero tumanggi si Lorenzo. Isang baliw
lang tama na, dadagdagan niya pa ba kung kay Traverse lang sobra-sobra nang
kabaliwan ang hinahasik nito?
“Aoi hime, here I bought this from Japan to give this to you.” Rinig na sabi pa ng
matanda.
Tuwang-tuwa naman si Heronisa at walang lakas ng loob ang binata na komprontahin

ang matanda bukod sa mga tauhan ni Hiroshi na narito sa loob ay mas marami ding
Dizionario Mafia ang naglilibot sa buong paligid.
Isa lang ang utos ng Boss yon ay ang bantayan ang Mistress sa kahit na anong
mangangahas na manakit dito. Hindi kumpormi ang binata na narito ang mga Yakuza sa
loob ng kanyang Estate dahil iba ang pakiramdam niya. Call it Mafia Boss instinct.
Marami na siyang mga nakakasalamuha sa magulong mundong ito kaya naman kung ano ang
sinasabi ng loob niya yon ang susundin niya dahil ito naman ay para sa dalaga. He’s
seating in the other side of the sofa while Hiroshi and Heronisa are on the middle
one.
Kung anu-ano ang ibinibigay nito sa dalaga bilang pambawi daw nito sa ilang taong
pangungulila sa anak. Umiinom lang ang binata ng kape habang nanonood sa kanila.
“Hime, this is your mother and this is you when you are one years old,” nakuha ng
bagay na iyon ang atensyon ni Lorenzo sa sinasabi ng matanda. Nakita niyang may
pinapakita ang matanda sa kanyang baby doll na larawan.
Dumungaw roon si Lorenzo. He saw a woman on her late thirties holding a baby.
Kamukhang-kamukha ng babae ang bata maging ang bata sa kanyang ina. He saw how his
baby doll whimpered and wiped those tears falling into her eyes.
Naiiyak ang dalaga habang hinahawakan ang larawan ng ina. For a child who doesn’t
know her mother. Heronisa became emotional. Kulang siya sa pagmamahal sa ina kaya
naman hindi niya inaasahan na mahanap ang ama, nahanap niya ang ina ngunit matagal
na itong patay.
But, she was glad her father is still alive and she wanted to make everything
alright with him. Hindi na nakatiis ang dalaga at niyakap nang mahigpit ang ama
habang umiiyak. Lorenzo sighed. He didn’t want his baby doll to cry. He wanted her
happy.
At kung ang nagpakilalang ama nito ang kasiyahan ng dalaga. So, be it. Wala namang
mawawala pero hindi niya pa rin iaalis ang mga mata sa pagbabantay sa dalaga. He
still have goals in his life, protect his woman, played with his enemies and win.
“T –Thank you...” Heronisa sobbed while hugging his father. Hinagod naman ng
matanda ang likod ng dalaga kaya pala noong unang makita ni Heronisa si Hiroshi
tila kilala na niya ito.
“Ofcourse Hime, I will do everything for you and please, call me otosan... it’s a
Japanese term for father.” Alo nito sa anak na siya namang ikinatango ng dalaga.
But, Lorenzo interfere.
“She can’t directly call you otosan Hiroshi, it will be hard for her. My BABY DOLL
has dyslexia and speech disorder. She also has selective mutism back then but it
was theated.” Sabad ni Lorenzo sa usapan ng dalawa.
“She also had dyslexia just like her mother.” Hiroshi muttered. Now, Lorenzo knows
were his baby doll inherited her disorder. Sa ina pala nito namana ang sakit,
kitang-kita ang lungkot sa mata ni Hiroshi.
Heronisa tapped his father and comforted him with her hug. Lorenzo saw it but he’s
silent. Walang ibinigay na reaksyon ang binata. Alam yata ng lahat na wala itong
pakialam sa nararamdaman ng iba bukod sa kanyang baby doll.
Inayos ni Hiroshi ang baston nito. “Your mother is a Filipina, hime. So, you are
half-Filipino and half-Japanese.” As much as Hiroshi wanted to bring Lorenzo’s baby
doll in Japan.
Hindi lang si Lorenzo ang hindi pumayag kundi maging si Heronisa kahit pa nakita na
ng dalaga ang ama.
“I will give this photo to you, its remembrance from your
mother.” Sabi pa ng matanda, nakikinig ang dalaga pero ang atensyon niya ay na kay
Lorenzo at pilit na binabasa ang emosyon sa mga mata nito.
Alam niyang natatakot ang binata na maaring iwanan niya ito pero hindi niya iyon
magagawa. She will remained at Lorenzo’s side. She won’t ever leave him. Ang binata
lang ang tanging tahanan niya wala ng iba. Although, Heronisa felt guilty she can’t
leave Lorenzo.
Parehas lamang sila ng binata na hindi mabubuhay ng wala ang isa’t-isa. Tandang-
tanda pa ng dalaga ang nangyari noong nakaraang linggo ang muntikan ng pagpatayan
ng kanyang ama at ni Lorenzo.
“What the fuck did you said old hag?!” Lorenzo shouted. Hindi man lang natinag ang
matanda at sa dalaga lang nakatingin. “Your Heronisa is my Aoi Hime,” simpleng
sagot lang ng matanda. Naningkit ang mata ni Lorenzo, nag-iinit ang ulo nito sa
matanda.
“Sinasabi mo bang anak mo ang Heronisa ko gayong kanina lang ay pinapapatay mo

kami?” Akusa ni Lorenzo sa matanda. Lorenzo knows this fucking old man can talked
in Tagalog.
Napag-alaman niya ito noong tumawag siya sa tauhang nasa Japan. “Ano iyo
pinagsasabi? When I already know, Heronisa is my daughter. I already pulled out my
men at your building in Japan. I even ordered my men here to protect their hime.”
The old man also snapped at him.
Lorenzo glared at the old man.
Itinutok ng binata ang baril nito sa matanda ganoon din ang ginawa ng mga
tauhan ni Lorenzo pati ang tauhan ng matanda ay itinutok din ang baril sa mga
tauhan ni Lorenzo.
The tension was growing as the two leaders wanted to kill each other. Ang sama din
ng tingin ng matanda kay Lorenzo at tila anumang oras ay pupugutan ng ulo ang
binata.
Heronisa gulped as she tightly holds Alerina. Mukhang alam ng bata kung kailan
magsasalita at kung kailan hindi. Ang dalaga naman ay hindi na mapakali sa
kinatatayuan. She wanted to believed at the man but she trust Lorenzo to do what he
want to do.
Ang binata ang masusunod lalo pa at kapakanan niya lang ang iniintindi nito. “Well,
muntikan lang naman kaming mamatay kanina dahil sa mga sumusunod sa amin kanina.
Ikaw lang naman ang nakagalit ko nitong mga nakaraang araw kaya ikaw ang agad kong
naisip na gagawin ito.” Lorenzo reasoned-out, he won’t back down to this person
who’s claiming to be his baby doll’s father.
Sa mundong ito, kailangang maging tuso at maaring ang taong ito ay nais lamang
gamitin ang kanyang Heronisa sa kanya. Hiroshis sighed deeply. “I didn’t ordered
anyone, it’s a Yakuza’s leader words. What I’m telling is true, she is my
daughter.” Hiroshi said it.
Walang panahon ang matanda sa pakikipag-argumento dahil gusto niyang mayakap na ang
anak. Ibinigay nito kay Lorenzo ang isang envelope na puno ng patunay na si
Heronisa at siya ay mag-ama.
Tinignan lang ito ng binata at hindi muna ikinuha pero kalaunan din ay hinablot
niya ito at isa-isang tinignan. At habang binabasa ang mga yon ay mas lalong
nangungunot ang noo ng binata.
He saw the DNA test ninety-nine percent match. Ang birth certificate ng dalaga. Mga
larawan noong bata siya pati na rin noon nasa orphanage pa ang kanyang baby doll.
But, Lorenzo give the envelope back after he saw it.
Wala siyang nakikitang matibay na bagay na magpapatunay na totoo ang sinasabi nito.
“Your proof was not enough old hag. Now, leave!” Ani ni Lorenzo na ikinatagis nang
bagang ng matanda.
He seriously looked at Heronisa and went to her. Akmang babarilin ng binata ang
matanda dahil sa paghawak nito sa babaeng pinakaimportante sa kanya. “Here, is this
proof enough?” Iniyuko niya ang dalaga at ipinakita ang batok nito.
There, they saw the Kazuma’s sigil. Maliit lamang ito hindi parehas sa mga miyembro
ng mga Kazuma. Napasinghap ang lahat, alam nila na tanging sa parte lang na iyon
nilalagyan ang mga importanteng tao ng Kazuma Clan na kilala din sa buong mundo.
Si Lorenzo naman ang napakuyom ng kamao. Indeed, that was Kazuma’s sigil. Bago
makapasok sa Dizionario Mafia alam mo dapat ang mga sigil ng bawat grupo sa
Underground business.
Hindi galit ang binata na parte ang baby doll niya sa pamilyang yon, galit siya
dahil inaasar pa siya ng matanda.
Si Heronisa naman ay nais tignan ang sinasabi ng matanda kahit kailan hindi niya
alam na meron siya ng sinasabi nito. Wala naman kasing nagsabi sa kanya marahil si
Lorenzo ay hindi rin ito nakita...
And here they are now, enduring each other’s company. Civil lang ang turing ng
matanda at ni Lorenzo sa isa’t-isa dahil ginagawa nila ito para kay Heronisa. As
much as they wanted to kill each other. They are stopping themselves for the
innocent girl.
Napakainosente ng dalaga para makita ang pagpapatayan nilang dalawa kaya naman
kapag nandito ang matanda ay tahimik lang si Lorenzo at pinagbibigyan ang matanda
pero oras na may gawin ito sa kanya kahit ama pa siya ng pinakamamahal niyang babae
hindi niya ito palalampasin.
Gabi-gabi ay sinasabihan niya ang dalaga sa bagay na iyon kaya alam niya kung ano
ang ginagawa niya. “I’ll be leaving Hime, I will be back next week. I will be busy
this week I hope you understand,” pamamaalam nito sa dalaga.
Tumango lang si Heronisa sa ama hindi na nito sinulyapan pa si Lorenzo at nauna

nang tumayo ang matanda. “Hatid ko siya –sa pintuan,” ani pa ng dalaga sa binata.
He nodded at his woman and sighed.
Sinenyasan din ni Lorenzo na sundan ang mga ito. Walang masama kung ikaw ay handa.
Sa panahon ngayon, wala na dapat pagkatiwalaan maliban sa iilang tao.
“I know you have something on your mind Dizionario,” hindi na nagulat si Lorenzo sa
presensya ni Jask sa likod niya. Alam niyang kanina pa ito nandito at nakamasid
lang din. Hindi nagsalita si Lorenzo at tumingin lang sa pintuan kung saan dumaan
ang dalaga at matanda.
He refused to kill him her baby doll’s father. He won’t until he proves himself.
“Something’s fishy with that old man. Do you also smell it Lorenzo?” Tanong ni
Jask kay Lorenzo.
Akala ng binata ay dalawa lang sila ni Traverse na nag-iisip ng ganito pati din
pala ang ibang tao. “I smell it too Sir,” segunda din ni Khimle na kakalabas lang
mula sa kusina. See, it’s better to be aware with that old man.
Walang masama kung nag-iingat lamang sila ito nama ay para sa dalaga. Ang masaktan
itong muli ang pinakaiwas-iwasan ni Lorenzo kung sana nasasalo niya ang sakit nito
ay gagawin niya.
“No, I didn’t just smell fishy at that fucking old hag, I smell a dead rat.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-38
Cancel na muna ang pag-akyat ng bundok kasi palaging

lumilindol.
Yay! May printing ako sa March ng Second Gen. kung sino gustong mag-avail. Ipon na.
Ilang araw nang iniiwasan ni Lorenzo si Heronisa, binibigyan niya ng oras ang
dalaga na makasama ang ama nito. Ayaw ni Lorenzo na makasagabal sa kasiyahan ng
dalaga. Ang makasama ito at sapat na para sa kanya at kung hahadlangan niya pa ang
nais nitong makasama ang ama na ayon pa rin sa kondisyon ni Lorenzo ay sapat na
para kay Heronisa.
But, Heronisa isn’t happy at all. Kasama nga niya ang ama pero parang ramdam pa din
niya na hindi siya kumpleto kahit pa alam niya na ang kuwento nang buhay niya.
Being a Yakuza’s daughter, she was the target of his family’s enemies but why does
this isn’t feels right?
Pakiramdam pa din niya ay kulang pa din siya kahit ang malaking parte ng pagkatao
niya ay pinupunan na ni Lorenzo. Pakiramdam niya na kahit narito ang ama niya hindi
pa din siya kontento?
Narito siya sa loob ng ballet studio kasama niya si Alerina na nagpapaturo sa kanya
ng ballet pagkatapos nang ilang oras na theraphy kay Khimlie dahil ilang araw din
nilang hindi nagagawa ang session nila dahil sa pagbisita ng kanyang ama.
Heronisa’s keep on asking herself what’s happening to her. What’s happening to

Lorenzo? What’s happening to the two of them?
Dinidistansya ni Lorenzo ang sarili niya sa dalaga sa tuwing nandito ang ama nito
tanging si Jask, Traverse at Khimlie lang at ang ibang mga tauhan nito ang
nagbabantay sa kanya ngunit walang presensya ni Lorenzo sa mga oras na yon.
She misses him. Kahit na sa silid nila ay wala din ang binata maging sa opisina
nito sa tuwing nakikita niya, papaalis naman ang binata na hindi naman nito dating
ginagawa hangga’t hindi ito nagpapaalam sa kanya.
Siya ang unang inaatupag ni Lorenzo sa umaga, aalis man ito o hindi.
Nasasaktan ang dalagang habang iniisip ang mga nangyayari sa kanila ni Lorenzo.
Everything was alright until her father came.
Hindi naman sa hindi nagpapasalamat ang dalaga nang makita ang ama pero hindi na
katulad ng dati ang lahat. Minsan tuloy nais nalang ni Heronisa na hindi na niya
nakita ang ama. The woman sighed deeply.
Nagiging clingy na ba siya sa binata kaya naiirita na ito sa kanya? Madaming tanong
ang nasa isipan ni Heronisa ngunit ni isa ay walang sagot kaya naman naiinis siya
sa sarili. Ano ba ang nangyayari sa kanya?
Minsan tuloy nais na ng dalaga na batukan ang sarili dahil kung anu-ano naman ang
iniisip niya. “Antwy pwetty, I know you had a pwoblem. Do you want to twalk abwout
it?” Natigilan si Heronisa nang may magsalita sa tabi niya.
Napatampal ng noo ang dalaga, mukhang sa kakaisip niya ay nawala ang atensyon niya
kay Alerina na nandito sa tabi niya. Tumigil ang bata sa pagsunod sa kanya at umupo
ito. Nakasuot ang bata ng maliit na ballerina dress na bagay na bagay rito.
“You know Mommy, towld me that she once a bwind,” ani ng bata na nagkukuwento sa
kanya. Heronisa understands the girl. Dahan-dahan lang kasi itong nagsasalita para
magets niya dahil hindi ito makapagpronounce ng maayos.
Umupo siya sa harapan nito at nakinig. “She towld me, ang hiwap daw ng pinagdaanan
niya noon. At fwist, she and dada awe enemies then evewyone was bad at hel but
because of Dada. Kung gaano daw siya kastwong ngayon dahil daw yon sa pagtitiwala
niya kay Dada,” mahaba ngunit dahan-dahang paliwanag ng bata sa dalagang si
Heronisa.
Hindi mukhang four years old ang kausap ni Heronisa. Napakamatured nitong mag-isip
at talagang binibigyang importansya nito ang disabilidad niya.
Ang ibig sabihin ng bata sa sinasabi nito kahit na anong mangyari pa sayo,
magtiwala ka lang sa taong mahal mo at malalampasan niyo kung anumang pagsubok ang
ibabato sayo ng mga walang kuwentang tao.
Ang lahat ng nangyayari sa kanilang dalawa ngayon ay isa lamang pagsubok na dapat
harapin. Trust is the most important thing in a relationship without trust
relationshits will arise.
Nakakatawang isipin na isang bata pa talaga ang nagbigay ng advice sa kanya hindi
lang yon binigyan din siya ng aral nito. “T –thank you Al,” she kissed the girl’s
head stand.
“Stail here,” aniya sa bata na naintindihan naman ang sinabi niya kahit hindi niya
alam kung tama ba iyon. “Owkay, good wuck!” Pagchicheer pa ng bata kay Heronisa.
Pupuntahan ng dalaga si Lorenzo at kakamustahin nito ang binata.
Pinapagalitan ng dalaga ang sarili, ang binata palaging kinakamusta siya at ang
kalagayan niya ngunit siya hindi. Hindi niya nagawa iyon sa binata kahit pa sabihin
na alam ni Lorenzo ang kalagayan niya.
Still, her man needs also her sweetness. Kailangan din ng binata ang atensyon niya
dahil hindi lang naman ang binata ang nagmamahal, parehas silang dalawa. “I –I hope
he’s here.” Bulong ng dalaga sa sarili habang patakbong pumunta sa opisina ng
binata hindi nito alintana na nakasuot pa din siya ng ballerina dress niya.
Kinakabahan ang dalaga nang mapunta sa harapan ng pintuan ng opisina ni Lorenzo.

Kakatok na sana siya nang nakasiwang ang pintuan ng opisina nito. Sumilip ang
dalaga at nakita ang binatang nasa kanyang lamesa at gulung-gulo ang ayos nito,
kaharap nito si Jask, Traverse at himalang kasama din nila sa usapan si Khimlie
maliban sa kanya.
“What do you mean? Hindi mo na itutuloy ang plano?” Tanong ni Traverse sa Boss niya
hindi nila alintana na narito ang dalaga at nakikinig sa kanila. Lorenzo nodded at
sighed defeatedly.
“If I’ll continue this, she will get angry at me. She just found her father and
knowing na lahat tayo hindi sang-ayon sa bagay na iyon. She will be furious.” Ayaw
ni Lorenzo na nagagalit sa kanya ang dalaga.
“Pinag-iisipan ko din na hayaan nalang muna siyang sumama kay Hiroshi para kahit
papano ay magkakilala silang mabuti ng kanyang ama,” it will be stressful on
Lorenzo’s part lalo na at sanay na sanay na siyang nasa tabi niya ang dalaga.
He loves the girl so much that he can sacrifice his own. Magpoprotesta sana si
Khimlie at Traverse pero alam nilang desidido na yata si Lorenzo. Napapikit si
Heronisa na napasandal sa tabi ng pintuan habang nakikinig sa usapan nila.
Ang puso niya’y parang pinipiga dahil sa sinasabi ni Lorenzo. Hindi na ba siya
kailangan ni Lorenzo? Bakit pakiramdam niya hindi na sila malapit ni Lorenzo na
gaya ng dati? Pinigilan ni Heronisa ang kung anumang boses o tunog na lumabas sa
bibig.
“I know, I am being selfish these past days but now, that I made up my mind. Maari
naman sigurong bigyan ko din ng oras ang mag-ama para lubusang magkakilala.” Isang
malaking sugal ang ginagawa ni Lorenzo pero wala siyang magagawa dahil kahit na
nasa tamang edad na si Heronisa sa batas ang kadugo pa rin nito ang mag-aalaga dito
dahil sa kalagayan nito.
Laglag ang balikat ni Lorenzo kapag papairalin iyon ni Hiroshi kaya naman habang
hindi pa nangyayari yon ay pinag-iisipan na ni Lorenzo kung ano ang dapat na
gawain. He wanted his woman to stay with him forever.
Ngunit, kapag ginusto ni Hiroshi na kunin ang dalaga ay magagawa nito ng walang
kahirap-hirap. Nakakatawa lang dahil parang si Lorenzo ang napaglalaruan ngayon na
imbis na ang mga kalaban niya.
Lorenzo knows it but he won’t back down. Ibibigay muna niya ang mga gusto nila.
Hindi niya muna ituturing na kalaban ngayon si Hiroshi dahil ama ito ni Heronisa,
uunahin niya na muna ang iba.
“Huwag kayong mag-aalala kung kukunin man ni Hiroshi si Heronisa, si Jask at

Khimlie ang sasama sa kanya.” Kung mangyayari man yon dapat handa na si Lorenzo.
Alam niya sa sarili niya na binago ng dalaga ang pag-uugali niya pero tanging sa
dalaga lang dahil kapag iba ang kaharap mas doble ang kademonyuhan ng binata.
Nais ng dalagang magtago, takpan ang tenga niya at huwag magpakita sa binata.
Pakiramdam niya pinagtutulakan na siya ng binata na umalis sa poder nito at hindi
niya nagustuhan yon.
Tinanong ba nito ang gusto niya, ang nais niya? Tinanong ba nito kung saan niya
gustong manatili? Ayaw nitong maging makasarili pero para sa dalaga ginagawa na
nito ito ngayon.
Hindi ba pagiging makasarili ang hindi pagkunsulta sa dalaga gayong sarili nito ang
pinag-uusapan. Slowly, Heronisa leave infront of Lorenzo’s office. Dala-dala ng
dalaga ang napakabigat nitong dibdib.
Ang sanang paghingi nito ng tawad sa binata ay hindi na niya nagawa dahil
napakasama nang loob niya kay Lorenzo. Alam ni Heronisa na matagal siyang
makaintindi pero kung ipapaliwanag nila ng maayos wala namang magiging problema.
Bumalik ang dalaga sa ballet studio niya at nakitang nakabihis na si Alerina at

tila uuwi na. Heronisa can’t think any plans anymore so, the first thing she knows
is the first one she thought is right.
“Al, c –can I come?” She asked the girl sadly. Alerina being Alerina, she asked
Heronisa what’s her problem eventhough she already feels it. “Why Auntwy pwetty?”
The little girl asked. “I angry at Ren.” Sagot nito. Tila matanda si Alerina na
bumuntung-hininga at tumango.
Pumunta muna sila sa silid ni Lorenzo upang makakuha ng ilang gamit si Heronisa at
makapagbihis. Lorenzo doesn’t know what’s Heronisa is planning. Magiging huli na
naman siya kapag nagkataon na nalaman niyang umalis si Heronisa ng Mansyon para
sumama kay Alerina.
He thought Heronisa is in her ballet studio again, dancing and thinking while he is
in his office, drinking and also thinking. The others are long gone. Now, he’s
alone sulking himself with the brandy.
Oo nga at pumayag siya sa kagustuhan ni Hiroshi na makasama si Heronisa pero

pakiramdam niya ay inaagaw ng matanda ang pagtitiwala ni Heronisa sa kanya.
Pakiramdam niya unti-unti nang nawawala sa kanya ang dalaga.
Gusto niyang maging makasarili, gusto niyang kanya lang ang dalaga pero para sa
kasiyahan ng dalaga kahit na naiinggit at nagseselos siya ay pinipigilan niya dahil
sa mga ngiti ng dalaga umaatras siya at sinasabi nalang sa sarili na ito ay para
kay Heronisa.
“Am I doing the right thing?” Sabi niya sa sarili. Sa isipan ng binata ay sinasabi
nitong sana nga ay tama ang lahat ng ginagawa niya para sa dalaga. Sana nga lang...
Dahil sa mga oras na ito, si Heronisa ay nasa de Rossi Estate na at nais munang
hindi makita ang binata.
Si Alerina ang nagpaliwanag sa lahat dahil walang kakayahan ang dalaga sa bagay na
yon. Sinamaan ni Erin ang asawa nang tingin, napataas naman ng dalawang kamay si
Alejandro dahil wala naman siyang ginawa sa nangyayari bakit siya damay?
“Tell him, she’s here. Sabihin mong kausapin ang kasintahan niya hindi yong
nagdedesisyon siya para kay Heronisa. Naasar ako dyan sa kapatid mo kaya kung ayaw
mong pati tayo mag-away, tawagan mo na siya!” Naeestress na sabi ni Erin.
Kilala niya si Heronisa dahil pasyente niya ito at kilala niya din si Lorenzo dahil
sa tatlo ito ang kalmado pero sa tingin niya din ngayon, makasarili ito. Napatayo
agad si Lorenzo sa kinauupuan matapos ibaba ang tawag mula kay Alejandro.
Nagmamadaling, nagmumura ang binata habang papasok ng kotse. “Shit! Fucking shit!
Ang bobo mo Lorenzo! Masaya kana ngayon?! She’s freaking angry at you!”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-39
Yoosh! Someone asked me:

May printing pa ba ng Zchneider's Men Series sa March?
I think, meron sa dami ba ninyong nagppm sa akin. Sabog ang inbox ko.
Valentino Twins
Second Gen. (Silver and Steel) dalawa muna sa limang book nito.
Ipon na. HINDI NA AVAILABLE ANG RUTHLESS MEN sa March. Last print na ito ngayon.
"Go home Unckye! You too woud! Aunwty Pwetty si sweeping wight now!” Tandang-
tanda ni Lorenzo ang sinabi sa kanya ni Alerina kagabi matapos siyang
nakipagsigawan kay Erin at Alejandro na pabayaan muna ang dalaga dahil parang pagod
na pagod ito ngunit dahil sa katigasan niya ng ulo pagdating sa dalaga ayon at
nakalaban niya ang tatlo pero kay Alerina lang talaga siya natameme.
“Ahhhh!” He’s drinking while torturing his prisoners here in his basement. Matapos
hindi makatulog ng binata at nagpabaling-baling lamang sa kama heto at dito niya
nalang ibinuhos ang inis sa sarili.
Ilang lata na rin ng beer ang nilaklak ng binata pero hindi pa din siya tinatamaan
bagkus mas lalo lang siyang naapektuhan sa ginawa kagabi.
Isa-isang nag-iiwasan ang mga tauhan ni Lorenzo sa ginagawa ng binata dahil habang
pinapainit ng binata ang kutsilyo at binabalatan ng buhay ang taong muntik nang
gumahasa noon kay Heronisa sa may eskinita.
Binubuhusan din ito ni Lorenzo ng beer upang mamanhid ang laman ng balat nito.
Skinning them alive is not satisfying Lorenzo. Isusunod pa ng binata ang traydor na
kasama ni Nero noon at ang isa pang naunang lalaki dito sa kanila.
Their screams are echoing the whole basement. Tila pati mga ligaw na kaluluwa na
narito ay nagtatago. Kitang-kita na ang mga laman nila habang binabalatan ni
Lorenzo para sa binata ay isa itong art na pinaghuhusayan niya.
“Ahhh!” Hindi na makapagsalita ang mga ito kundi sigaw na lamang. They can’t begged
for their lives. Sa ilang linggong narito sila, iilan lang ang pagkakataong
nagmamakaawa sila. The devil is not in the good mood that’s why this is their
judgement day.
“I –I can’t watched this,” bulong ni Traverse na nanonood din. He didn’t allow

Khimlie to be here. The woman wanted to watched but only the pledge members are
allowed to be here.
Ibang-iba kapag nakikita si Lorenzo na nagpapahirap ng isang tao tila demonyo itong
umakyat sa lupa upang maghasik lamang ng lagim. He was skinning them as if they
were just his toys.
Indeed, they are for Lorenzo. Sila ang laruan ng mainit na ulong si Lorenzo ngayong
umaga. Their bloods dried in his hand while drinking his beer and while stopping to
skinned them alive.
“Bullshit.” Mura ni Lorenzo nang pati ang laman ay sumama sa balat habang ginagawa
niya iyon. The first one already died but he can’t recognized anymore. Mula paa
hanggang ulo wala na itong balat.
Ang pangalawa na siyang traydor ng Dizionario Mafia, heto at naghihingalo na.

Walang makakapigil kay Lorenzo, gagawin niya kung ano ang nais niya. “B –Boss, you
can talked to Heronisa now. Stop this already, mahahalata ni Heronisa ang mga
dugong yan kapag hindi ka pa naligo,” Traverse tried to calm Lorenzo but he seems
in the other world.
Ganito talaga ang binata kapag may tinotorture mas lalong nagiging sadista kapag
nakakakita ng dugo. Mas nagiging mahusay ang binata kapag ginagawa ito. He heard
Heronisa’s name.
He will take a bath after this. Alam ng binatang malapit na rin ang isang ito.
Gusto niya lang kasi pang marinig ang sigaw nito na masarap sa tenga. Pinaikot-ikot
pa ng binata ang kutsilyo sa kamay nito kahit na may dugo ito bigla ding isinaksak
ng binata ito sa mata ng taong wala ng balat mula sa ginawa ng binata sa kanya.
Idiniing mabuti ni Lorenzo ang pagsaksak sa kutsilyo sa mata ng taong nasa harapan
at hinila ito nang marahas dahilan upang lumawa ang mata nito at tumusok sa
kutsilyo na parang barbeque, sinunod din niya ang kabila at ganoon din ang
nangyari.
Itinapon nito ang kustilyo na may nakatusok na dalawang mata ng tao pagkatapos ay
lumabas ng basement. Lorenzo didn’t mind his men, they were just pissing him off.
Baka mas uminit pa ang ulo ng binata at sila madamay, maubos pa sila dahil kay
Lorenzo.
Mag-aaksaya pa siyang ipalibing sila. “You know Bo –Don’t utter any words or else
I’ll be the one to shut you up!” Banta ng binata at naglakad papalis ng basement
pabalik ng kuwarto nila ni Heronisa na buong gabing wala ang presensiya ng dalaga.
Walang nagawa si Traverse mas mabuti na ang manahimik kaysa ang sumabad na bala
naman ng baril ng binata ang sasalubong sa kanya.
Binilisan ng binata ang pagligo dahil habang tumatagal na narito siya sa loob ng
silid nila ni Heronisa mas lalo niyang nararamdaman ang pagkainis sa sarili.
Mabilis na nagbihis ang binata at agad na nilisan ang Mansyon para balikan ang
kanyang baby doll.
Sabik na sabi na siyang hagkan ang dalaga kahit buong gabi lamang silang hindi
nagkasama. Miss na miss na din niya ang amoy at presensiya ng dalaga. He needs to
bring his sanity back.
Babalik lang iyon kung kasama na niya ang dalaga, sa ngayon tila isa siyang bombang
anumang oras ay sasabog. Samantala, Heronisa is in de Rossi’s garden. She found out
Erin loves flowers.
And Alejandro being a loving husband, give this to his wife. Dito nakatagpo nang
katahimikan ang dalaga, sinubukan din niyang sumayaw dito para kahit papano ay
matanggal ang alalahanin niya.
She tried to dance for thirty-minutes until she stop and seated on one of Erin’s
hammock. She enjoyed the peaceful surroundings. She misses Lorenzo so much. Maging
ang dalaga ay hindi nakatulog dahil sa pag-iisip sa binata.
Parehas silang aligaga kagabi, parehas silang hindi alam kung paano hihingi ng
tawad sa isa’t-isa. “I –I miss Ren.” Bulong ng dalaga sa sarili habang
pinagmamasdan ang iba’t-ibang klaseng bulaklak dito sa hardin pati na rin ang mga
ibong malayang nakakalipad at nagpalipat-lipat sa mga puno.
She saw two birds. They were dancing and singing with each other. Nakaramdam ng
kahungkagan sa puso niya ang dalaga. She felt lonely. Siya at si Lorenzo ay hindi
dapat magkahiwalay dahil nararamdaman nilang dalawa ang pag-iisa.
Mabuti pa ang pares ng ibong nakikita niya. Napakagat ng labi si Heronisa, ang
ginawa niya ay hindi tama. Instead of talking to Lorenzo, she left him. Kaninang
umaga lang ay pinasaya siya ni Alerina pero ngayon tila nais na niyang umuwi at
paulit-ulit na humingi ng tawad sa binata.
Napayuko ang dalaga. She’ll take the blame. Naging isip-bata na naman siya
pagdating sa pagdedesisyon. Swerte niya na nga lang at kahit anong gawin niya ay
iniitindi pa din siya ni Lorenzo.
She’s so lucky that she had Lorenzo. Naguguilty ang dalaga sa ginawa niya matapos
ang ilang oras na pananatili dito ay tumayo ang dalaga. Babalik na sana siya sa
Mansyon nila Erin ng napagtantong hindi niya alam kung saan sila direksyong dumaan
kanina ni Erin nang inihatid siya nito dito kanina.
Napalunok ang dalaga habang tinitignan ang apat na daanan papalabas nitong hardin.
Bakit naman kasi malayo ang Mansyon ni Alejandro sa hardin ni Erin?
Kahit sabihin pang nasa loob lamang ito ng Estate still para sa may sakit na
dyslexia katulad ni Heronisa.
Mahihirapan siyang makabalik sa kung saan siya nanggaling, hindi niya kabisado ang
Estate ng mga de Rossi hindi katulad ng Dizionario.
“Naku po!” She muttered to herself while looking at those four directions.
Hindi man lang napansin ng dalaga ang bulto ng taong nasa likuran niya. Tinakpan
nito ang bibig ni Heronisa, nanlaki ang mata ng dalaga.
Pinagsusuntok niya ang kamay nito para makawala siya ngunit mahigpit ang
pagkakawahak nito sa kamay at leeg niya.
Sinasakal siya ng taong ito na hindi niya pa nakikita ang mukha. “Hmmp!”
Nagpupumiglas ang dalaga. Ang paa nito ay sinisipa nito sa ere. Kinakapos man ng
hangin ang dalaga ay sinusubukan niya pa din.
“Remember me little sister?” Nanunuyang tanong nito. Nanigas ang dalaga nang
marinig ang boses nito. She knows him! Kilalang-kilala niya ito. As on the cue, the
man faced Heronisa. Kitang-kita ang pagkagulat sa mata ng dalaga nang makita ang
kapatid.
He looks so, haggard and dirty. Mahaba ang buhok pati na ang balbas, punit-punit
din ang damit nito at pulang-pula ang mga mata. Ang dami din nitong sugat sa mukha
at marahil sa katawan dahil kitang-kita ang mga pasa nito sa braso at kamay.
Ngumisi ito sa kanya habang litaw na litaw ang naninilaw nitong mga ngipin.
“This is your fault! Kasalanan mo kung bakit ako nagkakaganito! Dahil sa nobyo
mo nakulong ang mga kaibigan ko at heto ako nagtatago!” Hinila nito ang buhok ng
dalaga.
Napaigik ang dalaga habang umiiling sa kapatid. Now, she faced another monster in
her nightmares. Nasa harapan niya ito at tila mas mabangis at marahas. Pinaghahanap
ni Lorenzo ang taong ito dahil sa katangahan ng mga tauhan ng binata.
Heto at nasa harapan ng dalaga ang lalaki ngayon at handang-handa ng patayin si

Heronisa. “K –Kuya, don’t.” Heronisa plead when she saw her foster brother holding
a sharp knife.
Talagang papatayin siya nito at wala man lang kalaban-laban. Akala niya mawawala na
ng tuluyan ang kapatid sa buhay niya ngunit heto ito ngayon nasa harapan niya at
nagbabalak na talagang patayin siya.
“You piece of shit! Ikaw ang malas sa buhay ko bwisit ka!” Sigaw nito. He tackled
Heronisa on the ground. Dahilan para matumba ang dalawa at nagpagulung-gulong.
Sinampal nito sa mukha ang dalaga na siyang naging dahilan upang magdugo ang bibig
ni Heronisa.
Nakagat ng dalaga ang dila dahil sa ginawa nito sa kanya. Sinubukan ng lalaki na
sugatan sa mukha ang dalaga ngunit nahawakan ni Erin ang kamay nito para hindi
tuluyang masaktan ang dalaga at masugatan ang mukha niya.
“Matigas ka na ngayon bobo ka ah! Sinong pinaglalaban mo ha?! Ang nobyo mo puwes
paano pa kaya kung maabutan ka niyang malamig na bangkay nalang dito?!”
Napakademonyo ng taong ito at kahit na anong pagpapahirap ang ginawa ni Lorenzo
dito tila hindi ito natatakot.
Heronisa’s foster brother was ready to die right after he kills his foster sister.
Atleast, kung mapapatay man niya ang dalaga amanos na sila kapag napatay din siya.
Wala nang pakialam ang binata kahit ano pa ang mangyari.
Nakikipag-agawan si Heronisa sa kutsilyo habang ang kapatid ay nakapatong sa kanya

at sinusubukan siyang saksakin. Napakagulo na ng isipan ni Heronisa pero ang ang
una-una niyang ginagawa ngayon ay ang protektahan muna ang sarili.
She wanted to shout for helped but her foster brother punched when she’s trying to
say something. “You won’t get any help bobo! Hindi ko hahayaang mamatay ako ng
hindi nakakaganti sayo!” Tinuhod ni Heronisa ang kapatid sa pagkalalaki nito
dahilan upang umungol ito sa sakit at napaalis sa pagkakapatong sa dalaga.
Mabilis na gumalaw si Heronisa at tumakbo sana pero nahigit ng kapatid niya ang
kanyang paa. Napadapa si Heronisa at napasubsob sa lupa dahil sa ginawa ng kapatid.
Hawak-hawak nito ang kanyang paa kaya naman sinubukan niya itong muli na sipain
ngunit ayaw magpaawat ng lalaki.
Nang makabawi ito mula sa ginawa ni Heronisa ay paika nitong nilapitan si ang
dalaga. This time, he slammed Heronisa’s face at the ground and choked her with his
arms.
“You won’t get away this time idiot!”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-40
Langya, akala ko naupdate ko din ito kanina para di kayo

mabitin. 😂😂😂 Pasensya kasalanan ng mga mata ko antok na
antok kasi ako kanina mula sa Simbahan. 3am kasi Misa de Gallo namin dito. Lol
Prices ng mga books sa Match ay 400-500. Shipping fee 240-395 depende sa books na
kukunin.
Malalim ang paghinga ni Heronisa habang patuloy na nakikipagbuno sa kanyang

kapatid. She’s helpless but she’s trying everything to save herself since no one
hears her. “Walang makakarinig sayo dito bobo ka! Tutuluyan na kita dito!”
Napakamaparaan ng kapatid niya sa pagpasok dito mismo sa de Rossi Estate kung

nagawa nito ang makapasok nang hindi nakikita ng mga tauhan ni Alejandro siguradong
may ginawa ang lalaki.
She’s out of breath usually in the morning Khimlie and her exercise often. Marahil
kaya siya nauubusan ng hangin ngayon ay dahil ilang araw din siyang hindi
nakakapag-ehersisyo kahit pa nagbaballet siya.
Iba pa rin ang pagsasayaw at ang actual na ehersisyo. But, it’s not the time to
think of it. Kailangan niyang makatakas sa kapatid niyang nababaliw na ata sa
pagnanais nitong makaganti sa kanya at tuluyan siyang patayin.
Medyo nahihilo ang dalaga mula sa pagdiin nito sa mukha niya sa lupa at ang sabay
nitong pagsakal sa kanya ngunit hindi pa din siya nawawalan ng pag-asa at patuloy
na nilalabanan ang kapatid.
Her foster brother wanted him dead and she knows, he really is going to do it.
Hangga’t hindi nito nakikitang patay siya hindi ito titigil. Lalaki pa din ang
kapatid niya at mas malakas ito kaysa sa kanya.
All Heronisa could do is try to fight back until helped will come. “H –elp!”
Heronisa choked her words while asking for help. Nanlisik ang mga mata ni Hayes
habang nakatingin kay Heronisa mas lalo lang dinagdagan ng dalaga ang galit ni
Hayes sa kanya.
He punched his foster sister at her face earning a loud painful groaned from
Heronisa. Nagulo ang mga halamang nakatanim sa hardin ni Erin habang nangyayari ang
mga bagay na ito nang wala silang kaalam-alam dahil nasa loob silang lahat.
Si Heronisa ay nanganganib nang mamatay mula sa kamay ng kapatid nito. “L –leave me

ayone!” Sigaw ng dalaga na kinakain ang mga salitang lumalabas sa bibig nito dahil
sa ginagawang pagpapahirap ng kapatid niya.
Sa ngayon, iisang pangalan lamang ang sinisigaw ni Heronisa na sana ay iligtas siya
sa kamay ng demonyong kapatid niya. Hayes laughed at his foster sister’s face.
Nababaliw na nga ito, nababaliw ito dahil tumatawa ang binata dahil sa obsesyon
nitong mapatay ang kinaiinggitang kapatid.
“You take everything from me! My family, my parents and my freedom! Lahat ng yon ay
kinuha mo sa akin hindi kita napatay noon pero sisiguraduhin ko ito ngayon,”
seryoso nitong saad nang tumigil sa pagtawa.
Napakagat nang madiin ang dalaga sa labi nito. Wala siyang kasalanan dito, wala
kahit na isa masyado lamang itong mapride at hindi marunong makihati. Lahat ng
gusto nito gusto ni Hayes kaya lang ganoon ito ka-makasarili.
She never asked for them to return the love they’ve given. Ang gusto lang ng dalaga
ay magkaroon ng pamilya kahit papano pero nang dahil kay Hayes gumuho ito. He’s so
cruel to the point that she doesn’t want to have family in her own but Lorenzo
change it after the man loves her so much.
Nanghihina at takot si Heronisa para sa sarili kahit pa nilalabanan niya ang

kapatid. She wanted to defeat her brother and by defeating him, she also defeated
the monsters in her nightmares.
Itinayo ni Hayes ang kapatid sapamamagitan ng paghila sa buhok nito. Heronisa hold
her fosters brothers hand. Kahit papano ay nais niyang mabawasan ang sakit na
ginagawa nito. Inuubos ni Hayes ang lakas ni Heronisa.
Pinulot ng binata ang kutsilyo mula sa lupa at inilapit ito sa leeg ng dalaga.
Matalim ang kutsilyo nang lumapat ito sa balat ng dalaga ay unti-unting nagdugo ang
leeg ni Heronisa.
Namuo mula sa kutsilyo ang sugat na siyang naging dahilan nang pagtulo ng dugo ni
Heronisa. “I’ll be overjoyed when you died,” Hayes smirked.
Inilayo ng binata ang kutsilyo mula sa dalaga upang kumuha ng pwersa para
masaksak nang tuluyan si Heronisa.
Sasaksakin na niya sana ang dalaga nang tumilapon ang kutsilyo sa kung saan dahil
sa isang sipa na nanggaling din sa kung saan.
“Anata wa hime o kizutsukeru koto o aete shinaide kudasai!” (Don’t you dare to hurt
the Princess!) Sigaw ng estrangherong sinipa si Hayes upang mapalayo kay Heronisa.
Nagulat ang dalaga sa nangyari, napaupo siya sa di inaasahang pangyayari.
She abruptly hugged herself. Kitang-kita niya ang buong pangyayari. Heronisa’s
familiar with the strangers language but she is not familiar with him. Hindi niya
kilala ito dahil hindi niya nakikitang sumasama ito sa ama niya.
Maybe, the man is his guard? She really don’t know. The stranger cussed a lot of
Japanese words while beating Hayes into pulp. “Watashi wa sozokujin o kizutsukeru
tame ni anata o korosudeshou!” (I will kill you fucker for hurting the heiress!)
The stranger said something again and Heronisa can’t figure any words he said.
Nanginginig lang ang dalaga sa takot mula sa nangyari kanina sa kanila ng kapatid
niya. She was really scared of Hayes. No wonder, she’s shivering right now. She
watched as she whimpering silently.
She sobbed as they watched them, throwing punches and kicks. Nakakasabay ang
kapatid niya kahit pa sabihing napakahusay ng estrangherong tumulong sa dalaga.
“Ren, my ren...” Bulong ni Heronisa sa sarili kung hindi

sana siya umalis nang walang paalam sa binata hindi sana mangyayari ito ngayon.
Nandoon siguro siya sa Mansyon ni Lorenzo at ginagawa ang mga ginagawa niya ng
walang takot. She realized how Lorenzo’s warning was true. She didn’t expect to
know that her foster brother continued to searched for her.
Nakakatakot ang mga banta nito sa kanya pati na ang mga kilos nito. Nabasag ang mga
paso ng hardin ni Erin, ang mga imported na mga halaman ay nalanta mula sa
pagbubunuan ng estranghero at ni Hayes. Heronisa flinched everytime they were
hurting each other.
Napangiwi ang dalaga nang tumama ang kamao ng kapatid sa pasong itinaas ng
estranghero para yon ang tamaan. “Fakku!” (Fuck you!) The stranger cussed again.
Sinipa nito ulit ang kapatid niya ngunit nakabawi agad ang baliw na kapatid ni
Heronisa at binasag ang paso sa ulo ng estranghero.
The stranger laid at the ground but tried to fight back. Sinipa ni Hayes ang tiyan
ng estranghero habang nakahiga ito sa lupa. “Pakialamero!” Mukhang hindi na
tinatablan ng sakit itong si Hayes dahil manhid na ata ang katawan nito kahit pa
nagdudugo na ang mukha nito hindi man lang ito natinag.
Hindi pwedeng nakaupo lang si Heronisa nais niyang makatulong, tumayo ito. Inilibot
niya ang mga mata at binuhat ang maliit na pasong kayang-kaya niya. Nakatalikod si
Hayes at hindi nito kita kung anong gagawin sa kanya ng dalaga.
Heronisa pull all her strength.
Ipinokpok niya sa ulo ng kapatid ang paso dahilan upang mapatingin ito sa kanya
hindi natinag ang lalaki at sinamaan lang ng tingin si Heronisa. The woman paled
and gulped, she step back.
Bakit kapag si Lorenzo ang nakikita niyang nagiging ganito ang mga mata ay hindi
naman nakakatakot ngunit bakit si Hayes at napapaatras ang dalaga? “Wrong move my
dear little sister.” Hayes said, he’s grinning.
He’s ready to take his fosters sisters life. But, he’s too late to do it.
Naunahan na siya ng estranghero, ang kutsilyong lumipad sa kung saan kanina ay
nasa kamay nito. Sinaksak nito ang binata mula sa likod pagkatapos noon ay nakita
pa ni Heronisa na binaril nito si Hayes.
Napaluhod si Hayes habang hindi makapaniwalang nakatitig kay Heronisa. Napaiwas

nang tingin roon ang dalaga. He is still her foster brother, she can cry for his
soul but she can’t cry for what he did to her.
Naawa siya para sa mga umampon sa kanya dahil nagkaroon ito nang suwail na anak
tulad ng Kuya niya. Nanghihinang napaluhod ang dalaga pagkatapos nang nasaksihan.
Ngayon lang siya nakakita ng taong napatay sa mismong harapan niya.
She can’t helped herself but to cry. Marahil sa bugso nang damdamin ng dalaga sa
nasaksihan ay ganoon na lamang ang pag iyak nito. Sigurado ang dalaga sa putok ng
baril kanina ay papunta na ang mga tauhan ni Alejandro dito.
Ang estranghero naman ay lumapit sa kanya. Then stranger wiped her tears. “I’m
sorry hime, you need to see that.” Mahinang wika ng estranghero kay Heronisa. She
was not scared of the stranger.
Kahit pa sa nangyari kanina tila may nagbubulong sa kanya na pagkatiwalaan ang

lalaki. Ibang-iba ang presensiya nito tila sinasabi ng isipan ni Heronisa na huwag
dapat itong katakutan. Mas matanda lang yata ang estranghero kay Lorenzo ng ilang
mga taon.
She saw the man as a big brother ready to protect her. Nakikita niya sa mga mata
nito ang sensiridad. “Don’t cry hime, all will be well. You are safe now.” Anito sa
dalaga. May malaking pasa ang estranghero sa mukha pati na rin sa bibig nito pero
tila hindi nito iniinda bagkus ay inuna siya nito.
The stranger looked at her for awhile then he gets something into his pocket.
Binibilisan ng estranghero ang ginagawa dahil alam nitong sa putok ng baril kanina
ay hindi malayong makakarating na rito ang mga tauhan ni Alejandro or worst ang
dalawang Mafia Boss mismo.
Kinuha ng estranghero ang kamay ng dalaga at inilagay sa palad nito ang isang
gintong locket na may maliit na logo ng Kazuma Clan.
“You will know on this thing what is the truth hime. I will asked for one thing,
please promise me... don’t trust anyone except for the person whom you trust the
most.” The stranger seriously said.
Humahangos na pinuntahan agad ni Lorenzo ang kinaroroonan ng dalaga matapos marinig

ang putok ng baril. “Fuck! I hope you are okay baby doll.” He said while running.
Nasa likod nito ang ilang mga tauahan ni Alejandro.
Nang dumating sila ay naabutan nila ang pagbibigay ng estranghero sa locket pero
hindi ito masyadong kita. Nakita din nito ang bangkay ng taong ilang linggo na
niyang hinahanap. Inaakala ng binata ay may gagawin ang estranghero kay Heronisa.
Binunot agad ng binata ang baril. He fired the gun. Natamaan ang estranghero sa
balikat. Nanlaki ang mga mata ni Heronisa at napatingin sa pinanggalingan ng putok
ng baril. “No Ren!” Agad na iniharang ni Heronisa ang katawan para hindi tuluyang
ituloy ni Lorenzo ang ginawa nito.
Nagmura muna ang binata at mabilis na ibinaba ang baril. Pagtingin niya sa likuran
ng dalaga, wala na ang estranghero. Heronisa gasped when she saw no one is behind
her back.
Nawala na parang bula ang estranghero at iniwanan din nito ng isang malaking
palaisipan ang dalaga. Lorenzo sighed in relief when he saw nothing serious happens
to his baby doll. Bukod sa mga maliliit na sugat ay hindi naman malala ang nangyari
dito.
Nang makita ni Heronisa ang binata ngayon lang yata siya tinamaan ng pagod pero
dahil sa nangyari hindi na niya palilipasin ang araw nang hindi nakakasama si
Lorenzo. Tinalunan niya agad ito at kumapit sa leeg nito.
Maagap ang binata sa pagsalo sa dalaga at inalalayan agad nito ang bewang ni
Heronisa. Tila walang nangyaring tampuhan sa pagitan ng dalawa.
Walang palinawagan at walang hingian ng tawad tila intinding-intindi nila ang

isa’t-isa. “I’m sorry.” She muttered. “I won’t doy it agwin,” dagdag pa nito at
niyakap ang binata.
Niyakap lang ng mahigpit ni Lorenzo ang dalaga at sa susunod na niya aalamin kung
sino ang taong nakita kanina. “K –uya, gusto ako patayin,” Heronisa said whimpering
at Lorenzo’s chest.
Hinagod lang ng binata ang likuran ni Heronisa habang masamang tinitigan ang
bangkay sa lupa. Hayes already gets what he wants. Marahil nasusunog na ang
kaluluwa nito sa impyerno.
Igting ang panga ng binata habang tinitignan ang bangkay tila isa-isa nang
lumalabas ang mga kampon ni Satanas at nais saktan ang kanyang anghel.
Binuhat ni Lorenzo ang dalaga ng tuluyan. Pagod nang makita si Lorenzo na makitang
nasusugatan ang dalaga, mabuti na ang gawin ito.
“From now on baby, whether you like it or not. I will stick with you like a strong
glue.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-41
Ika-anim na araw na ng Misa de Gallo. Sinong wala pang

absent?
"Are you okay baby doll? Hindi na ba masyadong masakit?” Lorenzo touched
Heronisa’s neck. Nagkapasa ito mula sa pagkakasakal ni Hayes kahapon sa dalaga. Ang
dalawa ay nasa Dizionario Estate na magmula kahapon halos hindi na binitiwan ng
binata ang dalaga at doon nalang nagfocus muna kay Heronisa.
Inaya din ng dalaga ang binata na mag-ehersisyo na siyang pinaunlakan ni Lorenzo

dahil maging ito ay nangangalawang na rin sa paggalaw-galaw. They were resting at
Lorenzo’s car. Pick-up ang dala ng binata kaya narito sila sa likuran nito at
nagpapahinga habang umiinom ng mineral water.
Nilagyan ito ng cream ng binata kanina bago sila umalis para makapag-unwind din
sandali pagkatapos ng mga nangyari nitong mga nakaraang araw. Heronisa nodded at
Lorenzo. Nakasandal ang dalaga sa pagitan ng mga hita ni Lorenzo.
Nakayakap naman ang binata sa likod ng dalaga. Tila isang simpleng pares ang
makikitang nagbobonding lang sa isa’t-isa kahit na nasa paligid lang ang mga tauhan
ni Lorenzo.
Ilang beses na siyang nagkamali sa seguridad ng dalaga, uulitin niya pa ba yon?

Ilang beses din humingi si Erin ng pasensya kahapon dahil tila naging magaan ang
security nila na siyang ikinagalit ni Alejandro dahil maaring hindi lang si
Heronisa ang nasaktan kapag nagkaganoon.
“I –I’m okay,” sagot ng dalaga sa binata habang pinaglalaruan ang kamay nitong
malaki pa yata kaysa sa dalaga. “Don’t worry,” dagdag pa nito na napanguso nang
sukatin ang kamay niya sa kamay ni Lorenzo. Lorenzo grinned.
Iniharap niya ang dalaga sa kanya at hinalikan sa labi. “One pout, one kiss.” Pag-
uulit nito sa sinabi noon na siyang mas lalong ikinanguso ng dalaga. Napatawa si
Lorenzo at piningot ang ilong ng dalaga.
“Ang baby doll ko, gusto lang yata ng maraming halik.” Naiiling na wika ng binata
sabay ilang beses na hinalikan ang dalaga sa labi. Smack lang naman ito kaya
nagagawa ni Lorenzo ang halik sa dalaga.
“Don’t ever say, ‘don’t worry’ baby doll because I will be always worrying at you.”
Ani pa ng binata at inayos ang puting sando ng dalaga, lumilitaw kasi ang straps ng
bra nito. Ang cleavage ng dalaga ay kitang-kita ni Lorenzo sa puwesto niya, iniiwas
niya ang mga mata dahil baka magawa siya ng eskandalo dito sa pick-up niya na
suntok sa buwan lang yata niyang ginagamit.
“Don’t look this,” hinawakan ni Heronisa ang mukha ng binata upang sa mukha lang
nito ito titingin. Maraming tao sa park kung nasaan sila at may mga bata rin. Ang
panget naman ng imahe nila kung dito pa sila sa publiko gagawa nang himala. Ang
halik ay okay pa dahil hindi naman make-out ang ginagawa nila.
“I can’t help it especially you have that delicious boobs,” nakangising turan nito
sa dalaga na siyang ikinaikot lang ng mata ni Heronisa. Looks like his baby doll
learned some things from Alerina.
Madami yatang mga ugali ang ituro ng pamangkin ni Lorenzo at sigurado ang binatang
kapag araw-araw na bumisita ang bata sa bahay nila baka matuto na ring magmura si
Heronisa.
Habang iniisip yon, napangiwi si Lorenzo mas gusto niya ang inosenteng baby doll
niya. Minamasahe ng binata ang balikat ni Heronisa. “I don’t want to –“ Tumigil
muna sandali ang dalaga sa pagsasalita at inisip muna ang sasabihin.
“Go with Oto,” huminto si Lorenzo sa pagmamasahe sa dalaga. He looked at her eyes
if she’s serious. Ayaw nitong sumama sa ama kung saka-sakaling kukunin siya nito.
She had a life, her life now is with Lorenzo.
Anuman ang kinalaman niya sa Clan nila labas na siya roon. Ayaw nang makisali pa ni
Heronisa sa mga ginagawa nila, kontento na siyang kasama si Lorenzo. Knowing her
father is just a bonus for her eventhough her happiness doesn’t really affect her
at all.
“Are you sure baby doll? You can’t still change your decision, what matters to me
is your happiness.” Bukal sa loob ni Lorenzo ang ginagawa niya kung anuman ang nais
ng dalaga, susundin niya ito. Heronisa nodded.
“My happ –ness is with Ren,” sagot ng dalaga. Napahawak ang binata sa dibdib niya
sa bilis ng pagpintig nito. Nagtatalon ang puso ng binata sa sinasabi ni Heronisa
kahit hindi masyadong matatas ang mga salitang lumalabas sa bibig nito.
“My life is with Ren.” Dagdag pa ng dalaga. “I won’t leave Ren.” Kung may sakit sa
puso lang ang binata malamang ay inatake na ito sa pagpapakilig ni Heronisa sa
kanya. Si Lorenzo lang yata ang Mafia Boss na ipinapakita ang kilig niya.
Namumula ang mukha ng binata nang hinila niya ang dalaga at niyakap ito ng
mahigpit. “I feel the same way baby doll, I feel the same way.” Masuyong wika ni
Lorenzo at hinalikan sa noo ang dalaga. Kinikilig na pinapanood ng mga tao ang
dalawa at hindi iyon alintana ni Lorenzo at Heronisa na abala sa pagbibigay ng oras
sa isa’t-isa.
They were also doing this to have time with each other. Ilang araw din silang
walang oras sa isa’t-isa kaya heto ngayon at tila hindi sila mapaghiwalay. In the
meantime, habang naglalambingan ang dalawa isang batang babae ang lumapit sa
kanila.
“Ate, Kuya, penge po ng pagkain. Gutom na po kasi ako,” the couple snapped their
attention at the girl. Nasa anim na taong gulang ata ang bata at tila mas maliit
ito sa mga kaedad nito. Madumi ang bata at tila ilang araw ng hindi naliligo.
Nahabag si Heronisa didto at agad na ibinigay ang sandwhich nito pati ang tubig.
She saw herself at the girl. “Here,” nilantakan agad ng bata ang ibinigay ni
Heronisa. Lorenzo’s heart swell with what he’s seeing right now.
Napakabuti ng puso ni Heronisa. Walang ugaling nabibili katulad ng sa dalaga.

Lumuhod ang dalaga sa harapan ng bata. Lumapit ang bata kay Heronisa. Lalapit na
sana ang mga tauhan ni Lorenzo upang paalisin ang bata ngunit sinenyasan ito ng
binata na pabayaan lang.
Simple lang ang suot ng dalawa ngunit masasabi pa ring hindi sila ordinaryong tao
lamang. Si Lorenzo nakasuot ng itim na sando at blue na short na pinaresan ng
sapatos. Ang dalaga naman ay puting sando at legging kasama din ang sapatos.
“Saan magulang mo?” Kahit kulang ang mga pangungusap na sinasabi ng dalaga mas
malakas naman ang loob nito ngayon kaysa dati.
Alam kasi ng dalaga nasa likod niya lang si Lorenzo at sinusuportahan siya. “Wala
na po,” sagot ng bata habang ngumunguya. “Saan ka nakatira?” Si Lorenzo ang
nagtanong naman ngayon, tinutulungan niya ang dalaga na gawin ito.
Napatingin sa binata ang bata at napayuko. “Kahit saan lang po,” mahinang sagot
nito. Napakagat ng labi ang dalaga. She felt sad for the girl. Napacute nito kahit
hindi masyadong kita ang mukha nito dahil sa dumi.
Marahil ang bata ay anak ng isang foreigner na iniwanan ang nanay nito ganoon
naman palagi ang senaryo sa mga batang katulad nito. “Wala ka pamilya?” Tanong na
naman ulit ng dalaga. Umiling muli ang bata.
Kitang-kita ni Heronisa ang luhang tumulo mula sa mga mata nito. Without a doubt,
Heronisa hugged the girl. Naawa siya rito, ganitong-ganito siya noon kaya lang nasa
ampunan siya pero ang batang ito nasa lansangan at walang inaasahan.
Maswerte kahit papano ang mga bata sa ampunan dahil atleast may mauuwian sila
samantalang ang mga katulad ng batang ito. Nabubuhay sila lansangang
napakadelikado. Lorenzo sighed.
Ito ang isa sa pinakamalaking problema ng gobyernong hindi nila nakikita. Walang
pakialam si Heronisa kung madumihan man siya ng bata basta ay niyakap niya ito at
sinasabi sa yakap niyang magiging maayos din ang lahat.
Ihihiwalay na ni Heronisa sana ang katawan mula sa katawan ng bata nang nanlaki ang
mata ni Heronisa. “Fucking hell! Baby!” Umuulan ng bala ng baril mula sa iisang
direksyon lamang.
Hindi nakagalaw agad ang dalaga dahil yakap pa niya ang bata. Hihiwalay na niya
sana ang katawan dito para makatakbo sila ngunit niyakap siya ng bata imbis na siya
ang tamaan ng balang lumilipad ang likod ng bata ang natamaan nito.
Heronisa was horrified with what she saw. Duguan ang batang hawak-hawak niya. Rinig
na rinig ang pakikipagbarilan ng mga tauhan ni Lorenzo. She heard them shouting.
She also heard screaming from the park.
Natulala ang dalaga at hindi pa nakahulma sa puwesto niya. Alam niyang sila ang
puntirya ng mga kung sinuman ito. She’s looking at the girl in her hand. Wala na
itong malay habang tinitignan ni Heronisa ang mukha nito.
Kung hindi siya niyakap ng bata, siya sana ang nasa kalagayan nito ngayon. Siya
sana ang walang malay at may sugat ngayon. Lorenzo’s keep on screaming at his baby
doll. Hindi yata siya naririnig nito kaya siya na mismo ang lumapit sa dalaga at
binuhat ito.
Buhat-buhat din ni Heronisa ang dalaga. Nagtago sila sa gilid ng sasakyan at

inantay na maisa-isa ng mga tauhan niya ang mga umaatake sa kanila. “Ren... the
girl...” Nanginginig ang boses ng dalaga habang pinagmamasdan ang bata.
“She protected me...” Heronisa said. Lorenzo nodded. He understands what her baby
doll is saying. “The girl will live baby, I will assure you.” He seriously said and
snapped his attention back at those fuckers who ruined his time with his baby doll.
Ang mga kalaban ay nagtatago sa mga puno pero hindi malayong maubos din sila. Hindi
lang maliit na bilang ng mga tauhan ang dinala ni Lorenzo sinigurado niyang bago
maubos ang mga tauhan, mauubos muna ang mga kalaban nila. Lorenzo spotted one
enemy.
Binaril niya ito sa mismong ulo, natumba ito at hindi na inantay pa ng binata kung
ano pa ang susunod na mangyayari dito. He’s snapping his attention at his enemies
and back at Heronisa who let out a sobbed while staring at the girl.
Malaki ang utang na loob niya sa bata, sinagip nito ang buhay niya kaya hindi niya
ito hahayaang mamatay nalang. “Ren, she’s dying...” Naiiyak na sabi ng dalaga
habang nagtatago sa likod ng binata na hawak ang kamay niya.
Ayaw bumitaw ni Heronisa, natatakot siya na mamatay ang bata sa kamay niya. “Shh,
baby doll... we will save her...” He’s assuring his woman. Kitang-kita dito na nag-
aalala ito sa bata. Sa lahat talaga ng oras, dito pa pinili ng mga bwisit na ito na
makisali.
Hinalikan niya ang ulo ng dalaga bago tinulungang muli ang mga tauhan. Sinenyasan
niya ang mga ito na magtira ng isa para sa interogasyon. He won’t just leave it
there. May munting batang pinrotektahan ang kanyang baby doll dahil sa mga gagong
ito.
Tumango ang mga tauhan ni Lorenzo, binuksan din ng binata ang pintuan ng sasakyan
upang makapasok ang kanyang baby doll roon. “Get in baby, yumuko ka lang sa
pagpasok hangga’t hindi tayo nakakaalis dito,” utos ng binata sa dalaga.
Wala nang tanong-tanong pang sinunod ni Heronisa ang utos ni Lorenzo. When
Lorenzo’s woman settled in, gumapang ang binata papuntang kabila. Nagtatalsikan pa
din ng mga bala ng baril habang iniistart ng binata ang sasakyan.
Alam na ng mga tauhan nito ang gagawin. Kailangang maipagamot ang bata kaagad dahil
baka sisihin ng kanyang Heronisa ang sarili kapag may nangyaring masama dito. Hilam
ang mga mata nito ng luha habang tinitignan ang batang namumutla.
“Ren, bilis please...”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-42
Nine Chapters nalang guys. Pasensya yong Special Chapters

para lang talaga sa book yon.
Ang Ruthless Men Series ay hindi na kasali sa March Printing. Tanging Zchneider's
Men Series, Stuck in Between at New Generation lang ang ipiprint. Ipon na 😉
Imbis na dalhin ni Lorenzo ang bata sa ospital mas pinili nitong dalhin ito sa
Medical wing ng Mansyon dahil ito ang pinakamalapit na pwedeng pagdalhan sa bata at
upang may tyansa pa itong mabuhay.
He was barking orders at his men. Walang Doktor sa Medical wing dahil na rin
pinatay ito ni Lorenzo noon at hindi pa siya nakakahanap ng kapalit. Siya na muna
ang gagamot sa bata, iniwanan niya sa labas ng silid na ito ang dalaga kasama si
Khimlie na nanlalaki ang mata kanina nang makapasok sila habang duguan ang bata.
She thought at first, Heronisa was the one hurted. Mabuti nalang pala at mali siya
dahil iisipin na talaga ni Khimlie na may balat sa puwet si Heronisa at sa kamalas-
malasan ay palagi ito ang nasasaktan.
“You! Put an IV at the girl!” Utos na sigaw ni Lorenzo sa personal nurse ng

Dizionario Mafia. Namumutla ang nurse sa ginagawa nito habang sinusunod ang utos ni
Lorenzo. Rinig mula sa labas ang sigaw ng binata na siyang ikinagat ni Heronisa sa
labi.
She was holding the locket, which the stranger was given to her. She was nervous as
hell. Natatakot siya para sa bata, sisihin niya talaga ang sarili kapag may
nangyari dito. Heronisa can’t breathe with what happened.
Tulalang tinignan nito ang pintuan kung saan ginagamot ang bata. She was
dumfounded, when she remembered the girl’s face. Ngumiti pa ito sa kanya nang
tamaan ito ng bala at matapos siya nitong yakapin upang protektahan.
“Please... be alive.” Nakikiusap na sabi ng dalaga habang idinuduyan ang sarili sa

upuan ng paulit-ulit. The girl’s innocence lingered on her minds. She can’t let the
girl die for she had a future.
Ang batang katulad nito ay malaki pa ang hinaharap, hindi porke’t naging masalimuot
ang buhay nito ay hindi pa nito mababago ang kapalaran sa paglaki nito. Heronisa
will make sure of it. Bilang utang na loob niya, hinding-hindi niya pababayaan ang
bata.
“Heron, magbihis ka na muna,” sabi ni Khimlie sa dalaga ngunit umiling lang si

Heronisa. “Hindi ko sinabing ngayon na, ang sinasabi ko magbihis ka para kahit
papano malinis kang haharap sa isa pang nagligtas ng buhay mo.” Seryosong saad ni
Khimlie.
Kinuwento niya sa therapist ang nangyari kanina kahit pa paputul-putol ay

naiintindihan nito ang sinasabi niya. Tumango si Heronisa at umaayos ng upo. Siya
at si Lorenzo ay hindi pa nag-aagahan dahil sana ay gagawin nila iyon pagbalik nila
mula sa ehersisyo ngunit ibang agahan ang hinarap nila kanina.
Hindi nila inaasahan na sa ganoon kaaga ay may mangangahas talagang patayin sila.
Wala na yatang pinipiling oras ngayon ang mga kalaban basta ba masaktan sila ay
gagawin ng mga ito ang trabaho nila.
Inayos ni Heronisa ang sando niya mas maraming pawis ang naproduce ng kaba niya
kaysa sa ehersisyo nila ni Lorenzo. Ang binata naman hindi lang intense exercise sa
umaga ang ginagawa pati ang pagligtas sa buhay na nagligtas sa buhay ng kanyang
baby doll ay ginagawa niya.
Mas mabuti na ito para sa binata kaysa ang buhay ng dalaga ang inililigtas niya
ngayon dahil sigurado siya, hindi siya makakapagconcentrate kapag nangyari ang
iyon. Marahil imbis na iligtas ang dalaga, panginginig lang sa katawana ng ginagawa
niya habang tinitignan ang mukha nito.
“Damn it! Be gentle!” Nasigawan muli ng binata ang nurse na umaalalay sa kanya.
Nanginginig ang kamay nito sa pagturok sa anesthesia. Nakita ni Lorenzo ang
biglaang pagtusok nito sa injection na siyang ikinaungol ng bata sa akin.
“Good, the girl is unconscious.” Bulong ng binata sa isipan niya. Isang maling gawa
nalang nitong nurse, si Lorenzo na ang magmamaniobra nang ginagawang pagtanggal sa
bala ng bata sa likod nito.
Nakadapa ang bata sa examine table. Lorenzo’s sighed when he saw the girl’s wound.
Not too deep and it’s not too scary. Hindi natamaan ang spinal cord nito na mas
siyang delikado para sa bata dahil maaring hindi ito makakilos nang maayos kapag
doon tinamaan. Lorenzo’s things are ready to do what he needs to do.
Inaantay ni Lorenzo na umepekto ang anesthesia bago gawin ang procedure nang
pagtatanggal ng bala sa likod ng bata. Gloves at face mask lang ang isinuot ng
binata hindi na siya nag-abala pa ng lab gown total naman ay madumi na siya.
The anesthesia kicks in. Itinutok ni Lorenzo ang ilaw sa likod ng bata at doon ay
ginawa niya ang trabaho niya. Pinagpapawisan ang binata, maling galaw niya lang
maaring masira na niya ang lahat at mamatay ang bata.
Being a buff and muscled man, the gentleness is not in his vocabulary. Nag-eexist
lamang ang salitang yon kapag kaharap na nito si Heronisa. Nagiging gentle-giant
ang binata kapag ang baby doll niya ang usapan.
“Don’t do any fucking move or else I will cut your heads-off!” Sita pa ni Lorenzo
sa nurse na nanginginig habang nagpapump ng hangin sa bibig ng bata. Kanina pa
naiinis si Lorenzo dito, nakita lang siya nito ay nawala na ito sa sarili na siyang
hindi dapat.
Kahit pa ano o sinong tao ang kaharap nito. The nurse must remained calm at all
times! Natataranta ito at hindi na ginagawa nang maayos ang trabaho nito. Ang galaw
nang nerbyosang nurse na ito ang magiging mitsa ng buhay ng bata.
The nurse must composed herself and do her job well. Hindi pa tuluyang nakukuha ni
Lorenzo ang bala sa likod ng bata nang tumigil siya sandali at binaril ang nurse sa
ulo nito mas mabuti na ito ang mamatay kaysa sa inosenteng batang ito na
tagapagligtas ng kanyang baby doll.
Sinenyasan ni Lorenzo ang isang tauhan na pumalit sa ginagawa ng nurse kanina.

Napalunok na ginawa ng tauhan ni Lorenzo ang ginagawa ng nurse kanina. Inalis naman
ng iba pa ang bangkay ng pobreng nurse.
“Don’t do any thing wrong or what the nurse did. Kung ayaw mong sundan ang nurse,
kumalma ka at gawin mo ang trabahong yan ng mabuti.” Banta pa ni Lorenzo sa tauhan
na siya namang sinunod nito.
Lorenzo continued his work while Heronisa went to their room. Naupo siya sa kama at
tulala pa rin sa nangyari kanina. Someone might die because of her. She’s scared,
she is so scared. She’s blaming herself right now.
Hindi na niya nagawa pang magbihis dahil sa bilis ng tibok nitong puso niya.
Nagdadasal siya ngayon, dasal na sanang magliligtas sa inosenteng bata na nadamay
lang dahil sa nangyari kanina.
Alam ng dalagang ayaw ni Lorenzo na sinisi niya ang sarili niya pero hindi niya
magawa, hindi niya magawang hindi sisihin ang sarili lalo pa at bata ang involved.
They are innocent just like her in the past.
Inosente siya pero grabe na ang pinagdaanan niya katulad din niya ang bata. Biktima
lang din ito, biktima ng marahas na mundo. Sila ang mga biktimang sinisi ng ibang
tao kahit hindi naman nila kasalanan.
Heronisa cried, cried for those innocent children who suffered the cruelty of the
world just like her. Masakit isipin pero iyon ang reyalidad, iyon ang totoo. Doon
nabubuhay ang ibang tao, doon nagiging malakas ang ibang tao at doon mas
nararamdaman ng iba na sila ay mas malakas kaysa sa mga inosente.
Heronisa can’t do anything for them. Tanging magagawa ng dalaga ay ang umiyak para
sa kanila. Heronisa removes her clothes. Tanging ang panloob lamang ang natira sa
kanya, inalis niya din ang locket sa leeg niya at pinagmasdan ito sandali.
She was admiring the beauty of the locket when she saw something on it. Pinahidan
ng dalaga at luha nang makita niya na may bukasan ang locket. She stared at it
curiously. She didn’t know what’s inside.
Wala namang mawawala sa kanya kung titignan niya ito. Heronisa opened it, she
gasped with what she saw. She’s gritting her teeth while looking at what’s inside
the locket. She stared at it for too long.
Then, she let out a frustrated and sad scream. She was angry. She was fooled.
Ganoon na ba sila kabobo ni Lorenzo para utuin ng ganito o baka siya lang? She
knows Lorenzo were not easily fooled.
She thinks, Lorenzo was giving all her the time she needs to process everything.
Nais ni Lorenzo na malaman niya ito ng kusa at hindi ito ang nagsasabi. “Ahhhh!
Liar!” Sigaw ng dalaga.
Ang kainosentehan niya ang nagdala sa kanya nito at hindi niya maaring masisi ang
iba. Ano pa ba? Ano pa ba ang dapat niyang malaman?
Nakakahiya naman yata sa kanila kung hindi pa nila lulubusin ang pagsakit sa
damdamin ng dalaga.
Napayuko si Heronisa at tinakpan ang bibig. She wanted Lorenzo to concentrate in
saving the girl’s life.
Hindi niya hindi mapigilang sumigaw para sa sarili. Ito ang paraan niya, ito
ang nais niyang gawin para mailabas ang sakit at pakadismaya sa sarili. Heronisa
didn’t know Lorenzo is there.
Kanina pa ang binata na natapos sa pagligtas sa bata. It was successful but what’s
he’s seeing right not is something that isn’t victorious. Ang makita ang dalaga na
umiiyak at hindi alam kung ano ang gagawin ay isang pangyayaring nais niyang maalis
sa dalaga.
Ngayon niya lang ito nakitang madilim ang anyo at tila hindi malapitan. Hinayaan
lang ito ni Lorenzo, nais niyang ilabas ng dalaga ang nais nito sa sarili nitong
pamamaraan. Sigurado ang binata na kung anuman ang nalaman nito, ito ay higit na
napakasakit sa puso at isipan ng dalaga.
Nais niya ding malaman kung ano ang nalaman nito, nais niya ding lapitan ang dalaga
at paulit-ulit itong aluin. Ibang-iba ang Heronisang una niyang nakita noon at
ngayon. The Heronisa yesterday was a scared-cat.
Kimi at hindi malapitan, takot at nanginginig. The Heronisa now were something he
didn’t expect. She looks murderous. She looks scary. Ang dating takot tila ngayon
siya naman ang kinakatakutan.
Ang bagay na iyon ay nababagay lamang kay Lorenzo, hindi sa dalaga. Indeed, that
was her looked but her innocence and naivety is still there. Hindi na yata maalis
yon sa dalaga ngunit kapag kay Lorenzo mas lalo lang nadadagdagan ang pagiging
demonyo nito.
Nilapitan na niya ang dalaga at umupo sa tabi nito. Kinuha ng binata ang kamay ng
dalagang nakakuyom. Hinawakan ng binata ang mukha ng dalaga at pinahidan ang luha
nito.
“Why? Why is it me?” She hysterically said at Lorenzo, her bloodshot eyes stared at
the man. Hindi malilimutan ng binata ang matang ito ngayon, hindi niya malilimutan
ang mamula-mula nitong mata na hilam ng mga luha.
Ipinakita ni Heronisa ang nalaman. Lorenzo knows the locket and he was giving
Heronisa time to see it. Nawalan ng emosyon ang mukha ng binata, katulad ni
Heronisa ay ganoon din ang nararamdamn ni Lorenzo.
Naging mas lalong mahigpit ang hawak ni Lorenzo sa dalaga. “Fucking great! They
were fucking great!” Natatawa ang binata para sa sarili. He knows it. He fucking
knows it! Hindi lang sila ang naglalaro ngunit pati rin si Lorenzo.
Ang hindi lang gusto ng binata ay ang pagdamay sa kanyang baby doll sa laro nila.
Sa maling tao sila nakipaglaro. Maling-mali. He wickedly smile and kissed his baby
doll.
“Don’t worry baby doll, I won’t lose in this fucking game. I am your King in this
game, I would not lose my Queen for this fucking cheap game.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-43
Ang hindi magcomment walang Aguinaldo sa Pasko. Isang sumpa

yan. 😂😂😂
"It’s your fault for doing it. You are hard-headed! I told you never make a move
until I say so!” Sigaw ng lalaki sa kasamahan na nasa harapan niya at ginagamot ang
balikat nitong natamaan ng baril.
Ang lalaki may tama ng baril ay siya ding ang nagligtas kay Heronisa mula sa
kapatid nito. “Anong gusto mong gawin ko? Tignan ang Prinsesa habang pinapatay?!”
Balik na sigaw nito sa kasamahan.
Ilang taon na rin silang narito, nagtatago habang binabantayan si Heronisa. Ilang
taon matapos nilang mahanap ang dalaga ay nanatili sila sa Pilipinas upang bantayan
ang dalaga ayon na rin sa kagustuhan ng taong nag-utos sa kanila.
“Hindi ko sinasabing hayaan mo mamatay ang Prinsesa! Ang sinasabi ko lang ay sana
nag-isip ka muna sana!” Ilang taon na pananatili nila dito habang palihim na
binabantayan ang dalaga ay natuto na rin silang managalog.
They couldn’t do anything when Heronisa was in her foster brother’s side.
Binabantayan din sila ng mga kalaban kaya hindi sila makagalaw nang maayos upang
gawin ang trabahong ipinangako nila hanggang sa kahuli-huling hininga nila.
Ang pangakong handa nilang panindigan kahit pa hanggang sa kamatayan. They were
doing this because they were chosen to be her guards till the last breathe they
have.
“I’m just doing my job Saito, instead of scolding me. Bakit hindi nalang natin
pagtuunan ng pansin ang mga nais na pumatay sa Prinsesa?” The stranger said
diverting the topic.
Alam ng lalaki na hindi ito titigil hangga’t hindi siya nagpapatalo. Mula ng
ipinanganak pa lamang sila, kaakibat na nila ang responsibilidad na alagaan si
Heronisa. Noon, habang nahihirapan ito ay wala silang magawa, dinibdib lang nila
ang lahat ng ito habang nakikita ang dalagang nahihirapan.
Wala silang magawa, wala silang maitulong sa dalaga. Now, that they had given the
chance. Mamatay na kung mamatay, gagawin na nila ang trabaho nila nang naayon sa
ipinangako nila sa nakakataas sa kanila.
Saito sighed deeply, the man were frustrated when he saw his partner awhile ago.
Natatako si Saito na baka ito ay matulad sa iba nilang kasamahan. Dalawa nalang
sila kung mawawala pa ito, paano nila mapoprotektahan ng mabuti ang dalaga?
Sa limampung inatasan na maging bantay ni Heronisa, tanging dalawa nalang ang

natitira. Ang iba ay wala na, isa-isa silang nalagas noon. Isa-isang pinahirapan
upang malaman kung saan ang lokasyon ng dalaga ngunit ni isa ay walang nagsabi.
They choose to die than to let their hime found by their enemies. Namatay silang
may karangalan, namatay sila para sa kaisa-isang tagapagmana. Hindi nila hahayaang
pati ang karangalan na dapat sa dalaga ay niruyakan ng kung sinuman.
They were born to protect the Princess, they will die still protecting the
Princess. “Just please Ushi, don’t do this again. If you want to help hime, call
me. Dalawa tayong magtutulungan para protektahan ang Prinsesa,” Saito pleaded.
Baka hindi niya magampanan ng maayos ang trabaho niya kapag siya nalang mag-isa.
Ushi nodded while Saito wrapping his wound. Swerte niya lang at sa balikat siya
natamaan at hindi mismo sa ulo.
Kahit maling akala pa yon sa parte ni Lorenzo wala itong sinasanto. “I think, he’s
making a move.” Ushi suddenly said. Nangunot ang noo ni Saito at tinapos ang
paggamot sa kasama. “What do you mean?” He asked.
Umayos ng upo si Ushi at tumingin sa kasama. “Before, I rescued the Princess.

Marami akong napatay na mga tauhan niya. They were ready to kill hime.” Paliwanag
nito. Sana lang ay ipinaalam ng de Rossi Mafia ang mga bangkay na nakita nila
malapit sa pinangyarihan ng muntikang pagpatay kay Heronisa.
Hindi lamang ito simpleng pagpapahina kay Lorenzo kundi dahil nais din nilang
mamatay ang dalaga. Isang importanteng tao ang dalaga at hindi dapat ipagsawalang-
bahala ito.
Umaasa ang iba nilang mga kasama sa kanila, umaasa na maiiuwi nila ang Prinsesa ng
ligtas at wala ni isang galos pero dahil sa mga banta ngayon siguradong mahihirapan
sila at ang tanging paraan lamang nila ay ang makipagtulungan sa iisang tao na alam
nilang mas makapangyarihan kaysa sa kanilang dadalawa lang.
“And I think Saito, we need to informed this to Lorenzo Dizionario,” suhestiyon ni

Ushi sa kasama. Saito stared at him. Wala siyang magagawa dahil tila tama ito. “I
may not like your suggestion Ushi but what choice do we have? Kung ano ang siyang
nararapat gawin upang mas protektahan ang Hime, kailangang gawin natin. Isantabi
muna natin ang mga pride natin,” anito. Ang importante ang kalagayan ng dalaga
hindi ang mga buhay nila.
“We will.” Determinado sila. Determinado silang gawin ang dapat na noon pa nila
ginawa. Wala nang makakapigil sa pagprotekta nila sa dalaga. Handa na ang mga
libingan nila noon pa lang, gaya ng mga kasamahan nila.
Magkakatabi ang mga libingan nila na nasa likuran nitong bahay na tinutuluyan nila.
Ang bahay kung saan limampu silang nagsama at dalawa nalang ang natitira. Yes, they
will come for Lorenzo’s help... but, it will be too late.
Samantala, kasama ni Hiroshi si Heronisa na nakaupo sa sofa sa loob ng Mansyon ni

Lorenzo gaya ng dati ay kung anu-anong mga bagay ang dala nito sa dalaga mula sa
Japan. “Are you okay Aoi-hime?” Hiroshi asked at Heronisa.
Ngumiti ng kimi ang dalaga at tumango. “I –I’m fine.” She answered. Si Jask ang
bantay ng dalaga ngunit nasa tabi-tabi lamang si Lorenzo. Iiwanan niya pa ba ang
dalaga gayong nais niyang hawak lang ito sa kamay niya?
“I’m sorry if I just visited you now. I became busy this past days,” hingi nitong
paumanhin sa dalaga at hinawakan pa ang kamay nito. Heronisa smiled, she’s saying
it’s okay. Heronisa gulped when Hiroshi is looking at her intently.
“Are you really okay Hime? You look pale and sick.” Hinawakan pa ng matanda ang noo
ng dalaga at tila sinusukat ang temperature nito. “I have f-eyver,” Heronisa
answered at the old man, removing Hiroshi’s hands at her forehead.
She wished Lorenzo were here while she’s facing the old man. Damn, she was really
nervous. “Just pretend baby doll, play with his game.” Paulit-ulit na nagpeplay sa
isipan ng dalaga ang sinabi ni Lorenzo noong magkausap sila.
She needs to pretend and play with the old man’s drama. She needs to do her job
well so, Lorenzo could do the rest. She’s nervous as hell. Anuman ang sinabi ni
Lorenzo sa kanya imbis na makatulong ay mas lalo lamang itong nagpalala ng kaba
niya.
“Are you sure you are really okay my daughter?” Tumango si Heronisa sa matanda.
Kitang-kita sa mga mata ng matanda na wala itong anumang sensiridad sa mga mata.
Gaya niya at ni Lorenzo, ang matanda ay pinapaikot lang sila.
Shame. The old man was still pretending or... not? She saw the old man silently
smirking. Heronisa back down, she can’t be like this. Hindi niya kayang maging
ganito pero ginagawa niya pa din para sa sarili niya at para kay Lorenzo.
Malakas ang pandama ng mga katulad nila, this is why she didn’t feel any care from
the old man. Kaya pala ramdam na ramdam pa din niya ang pagkukulang kahit pa anak
siya nito. She felt his wickedness.
Ramdam ng dalaga sa kaibuturan ng puso niya ang dilim ng pagkatao nito na hindi
niya mahanap-hanap noon dahil natabunan nang excitement niya sa pagkakaroon ng
isang ama. \
“Japan is wonderful Country, do you want to go with me?” Tila tinakasan ng kulay
ang dalaga sa sinabi ni Hiroshi. Ang boses nito ay biglang nag-iba. Naging malalim
ang boses nito at tila naging madiin.
Napalayo ang dalaga sa matanda ngunit huli na ang dalaga nang siya ay sisigaw na
sana. Isa-isang naglabasan ng ninjato ang mga tauhan ni Hiroshi at lahat ng iyon ay
nakatutok sa leeg ng dalaga. Jask didn’t even take a move.
Nagmumura si Jask sa isipan niya. Siguradong mapapatay siya ni Lorenzo dahil sa

pagiging tanga niya. “Don’t even take a move or else I’ll kill her.” Banta ng
matanda nang akmang bubunot ng baril si Jask.
Nabitawan nito ang baril sa lapag. No one tried to move. Kung gagalaw ang mga
tauhan ni Lorenzo at mapapahamak ang dalaga mas malaking problema at kung hindi
naman sila gagalaw mas lalong mapapahamak si Heronisa.
“Don’t you think I am a fool? The first I step my foot here awhile ago. I know, you
and Dizionario knows what I am.” Turo nito sa dalaga na nanlalaki ang mga mata
habang napapalunok ng laway at tinitignan ang mga ninjatong nakatutok sa leeg niya.
One move. Just one move, she knows she is dead. Nilapitan ng matanda ang isang
tauhan at hiniram ang ninjatong hawak nito. Sinenyasan nito si Jask na tumalikod.
Walang magawa ang binata lalo pa at hawak ng mga ito ang binabantayan niya.
Si Lorenzo at Traverse ay wala sa loob ng Mansyon ng pumasok ang mga Kazuma.

Someone called and it’s urgent, half of his men is with them. Inutusan ni Lorenzo
si Jask na magpanggap lang katulad ni Heronisa pero hindi niya inaakala na magiging
ganito agad ang sitwasyon.
Lorenzo underestimated the Japanese Yakuza. Si Khimlie na baba sana sa hagdan ay

biglang napasigaw sa gulat sa nangyari. The old man slashed Jask back using the
ninjato. Napaluhod si Jask. “Fucking shit.” Mura ng binata.
The old man snapped his attention at Khimlie who just shouted. Khimlie tried to run
but it was too late for her. When she turned her back and ready to run, one of
Hiroshi’s man also slashed Khimlie’s back.
Hindi lang ang mga tauhan ni Hiroshi na nasa loob, marami sila at ang mga tauhan ni
Lorenzo na nasa labas at nagbabantay ay tuluyang ginilitan ng mga leeg ng mga ito.
Bumaha ng dugo ang loob at labas ng Dizionario Estate.
Heronisa watched all of them. Napanood niya ang mga kasamahan sa loob ng Mansyon na
isa-isang ginilitan ang leeg sa harapan niya. Kazuma Clan was cruel. Walang pinili
ang mga ito, babae man o matandang nagtatatrabaho kay Lorenzo.
Lahat sila ay hindi nakatakas.
Pinatalikod lang nila si Lorenzo upang maisagawa nila ang mga nais nila. They
planned everything. When the plans were set, they move quickly. And now, this is
the result.
Walang boses na lumabas sa bibig ng dalaga habang tumutulo ang mga luha habang
nakikita ang mga kasamahan na nakahiga sa kung saan-saan at duguan. She can’t utter
any word. She can’t. She was shocked.
Hindi inaakala ng dalaga na mangyayari ito sa buong buhay niya. Hiroshi laughed
victoriously.
“The people who protected the Princess, died in my hands. Good, very good.”
Hindi makagalaw ang dalaga, hiniling niya sa sarili na sana ang nakikita ay isa
lamang masamang panaginip.
“Everyone bring the Princess! We will kill her right infront of her own Clan.”
Hiroshi mockingly said. Heronisa just stared there. Walang anumang emosyong
makikita sa mata nito bukod sa mga luha.
Luhang para sa mga kasamahang pinrotektahan ang buhay niya sa abot ng kanilang
makakaya. They dragged Heronisa harshly while she stared at the stairs. She saw the
girl who saves her life, hiding and trembling with fear.
Gising ito at buhay na buhay. Umiling siya sa bata, sinenyasan itong tumahimik
lamang. Heronisa saw Lorenzo’s men bathing with their own bloods outside the
Mansion. Nakakapanindig balahibo ang makikita sa buong lugar, walang itinirang mga
tauhan ni Lorenzo na buhay.
She sobbed harder... she prayed for their souls... she prayed that Lorenzo will
avenge their death and save her from this mess...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-44
Yong iba hindi natakot sa sumpa? Charoooot! Comment niyo

lang nagpapasaya sa Pasko ko kaya pagbigyan niyo na ako ha? Lab you guys.
“State your business.” Seryosong saad ni Lorenzo matapos makatanggap ng tawag mula
sa kanila. Pinuntahan niya agad ang lugar na sinasabi nila at ngayon narito nga
silaat magkaharap.
Nagkatinginan si Saito at Ushi at matiim na tinitigan ang Mafia Boss ng Dizionario

Mafia. Bago naging kampante ang dalawa na hayaan sa poder ni Lorenzo si Heronisa ay
masusi muna nilang inimbestigahan ang binata upang makasigurado silang nasa
mabuting kamay ang kanilang Prinsesa.
“We are not here to fight, we are here to fight with you.” Si Saito ang nakikipag-
usap kay Lorenzo habang si Ushi naman ay nakikinig lamang. Alam ng huli na nakilala
siya ni Lorenzo kaya naman hinayaan niya lang ang kasamahang makipag-usap dito.
Pinalibutan naman ni Traverse at ng iba pa ang dalawa. Hindi nila pwedeng maliitin
ang taong nasa harapan nila, hindi malayong mas malakas ang mga ito sa kanila. “Why
would I allow strangers to be my allies?” Walang patumpik-tumpik na sabi ni
Lorenzo.
Pinagmasdan niya ang dalawa at sinuring mabuti, walang makakapigil kay Lorenzong
gawin yon lalo pa at pakikipagkampihan ang nais ng dalawa sa kanya. He won’t
hesitate to kill them if he found something wrong with this two.
“I am Saito and this is Ushi. We are here to protect our Princess, we are here to
protect Aoi-hime also known as Heronisa.” Prangkang wika ni Saito. Direktang sagot
ang nais ni Lorenzo at ngayon nakuha niya ito nag-iba ang reaksyon ng binata.
He seems colder and serious. The tension was growing as the two uttered the
Dizionario one and only Mistress.
“Explain.” Maikling sabi ni Lorenzo. Napaayos nang tindig si Lorenzo, alam
niyang may alam ang dalawa kaya ganito nalang kalakas ang mga loob nila na ipatawag
siya. Kung anuman yon, ngayon niya iyon malalaman.
Wala siyang panahon sa paliguy-ligoy lalo pa at hindi maganda ang pakiramdam niya
ngayon. Ang katawan at isipan ng binata ay nais na agad na makabalik sa Mansyon at
alamin ang nangyayari kay Heronisa.
Gusto niyang makita kung ligtas at okay lang ba ang dalaga. “We are protecting her
against the person who is pretending to be his father.” Nakisali na si Ushio sa
usapan. Matagal na niyang hindi nakikita ang mga magulang nang dahil lang sa bagay
na ito.
Nang dahil lang kay Hiroshi. “Heronisa as you called her was really named Aoi Hime
Kazuma, the one and only heiress of Kazuma Clan. Hiroshi is nothing but a piece of
shit that’s controlling Kazuma right now. He has no Kazuma blood in his system,
he’s nothing like a trash in this Clan. He killed his own bestfriend, he killed
Hime’s parents,” napasinghap ang mga tauhan ni Lorenzo pero hindi man lang nagulat
ang binata at nakita iyon ni Ushi.
“You are not shocked? Did you already know?” Ushi asked and Lorenzo nodded. “I know
it but I didn’t know baby doll’s parents are the real leader of Kazuma Clan. We
found out at the locket you give her.” Lorenzo explained.
Sinenyasan niya si Saito na ipagpatuloy ang sinasabi nito. “Everyone in the Kazuma
Clan and the elders except for those who are loyal to Hiroshi, commanded us –fifty
men to hide the Princess here while we are escaping we lose the Princess. We later
found her at the Orphanage then at her foster parents but we couldn’t do anything
but to guard her afar. Hiroshi has eyes everywhere,” dagdag ni Saito.
Lorenzo wanted to know everything so, he could or he couldn’t trust this two. “In
the process, we lose forty-eight men. Kami nalang ang natira. And here we are,
begging for you to take us to protect the Princess.” Si Ushi naman ang nagsalita.
Lumuhod ang dalawa sa harapan ni Lorenzo at sa iba pa. Lorenzo watched them. Bilib
ang binata sa dalawang ito dahil para sa kanilang misyon at loyalidad ay nagawa
nilang lumuhod sa taong hindi naman nila masyadong kilala.
And for that, they gained Lorenzo’s trust. He’s proud of this two, they never
abandoned their mission and their will to protect the person who entrusted to them.
Suntok sa buwan ka nalang na makakita ng mga taong ganito. It is rare to find loyal
people like them.
“Stand up and follow us.” Ani ni Lorenzo na wala ng sinabi pang iba. Ayaw na niyang
pahabain pa ang sasabihin at wala ng seremonyas-seremonyas. Sa sinabi ni Lorenzo
tila hindi pa makapaniwala ang dalawa at nanatila pa sa mga puwesto nila.
Natauhan lamang sila ng tapikin ni Traverse. “Ano pang ginagawa niyo dyan? We are
going.” Traverse said. The two was still shocked. Kilala si Lorenzo na hindi agad
na nagtitiwala kaya baka pinaglalaruan lamang sila nito.
Nangunot pa ang noo ni Lorenzo nang hindi pa talaga gumagalaw ang dalawa. “Idiots!
Are you coming or not?!” Asar na turan ni Lorenzo. Mali ay napamulagat ang dalawa
at agad na tumango kay Lorenzo.
Atlast, someone’s powerful than Hiroshi. Saito and Ushi was about to hop in their
car when they forgot to say something. Mas mabuti nang sabihin ito ngayon kaysa
mamaya pa atleast man lang ay may bagay na makakapagmotivate kay Lorenzo na mas
lalo pang protektahan si Heronisa.
“Sir, bago tayo umalis at bago pa ang lahat sasabihin ko itong nalaman namin bago
kami umalis ng Japan noon.” Saito said. Sa sasabihin niya, alam niyang mas kukulo
ang dugo ni Lorenzo kay Hiroshi.
“Si Hiroshi ang nag-utos na ipapatay ang buo niyong pamilya. Your father, Hiroshi
wanted him to be part of his organization but Don Dizionario refused. Hindi gusto
ng ama niyo ang mga nais ni Hiroshi kaya naman ipinag-utos nito na patayin ang
pamilya niyo,” napalunok muna si Saito bago tapusin ang sinasabi.
He saw Lorenzo’s knuckles tighten its hold in the car’s door. Tumango nalang si
Lorenzo agad na pumasok sa sasakyan. “Your game will be ended Hiroshi! I will kill
you! I WILL!” Si Lorenzo ang nagmamaneho sa sarili niyang sasakyan halos mamuti na
ang kamay niya sa higpit ng pagkakahawak sa manibela ng sasakyan.
Wala siyang ibang sinabi kay Saito nais niyang sumabog ang galit niya sa paghaharap
nila ni Hiroshi. Tama nga ang pakiramdam ng binata ni katiting ay hindi dapat
pagkatiwalaan ang matandang yon. Traverse and others then followed. Kilala ni
Traverse si Lorenzo, inaantay lang nitong sumabog ang galit nito.
Habang mas nakikimkim ni Lorenzo ang galit, mas malupit ang kapalit. Sabay-sabay
nalang bumuntung-hininga si Traverse at ang iba pa. Dalawa na ang atraso ni Hiroshi
kay Lorenzo at hindi na ito mapapalampas ng binata.
Lorenzo called someone in his phone. “I might need you and the other one’s help.
Stand by and call the other one.” Walang paalam na pinatay nito ang tawag at
binalik sa bulsa ang cellphone.
Nauna ang binatang makarating sa Dizionario Estate, hindi pa niya napapasok ang
sasakyan pero kakaibang kilabot na ang kanyang naramdaman. The gate was wide
opened. Dahan-dahang pinasok ni Lorenzo ang sasakyan sa loob ng Estate.
Tinggagal ang binata sa nadatnan. Ang mga security sa guard house ay wala ng buhay
at umaagos ang mga dugo nito mula sa leeg. Bumaba siya sa sasakyan at hindi na
ipinagpatuloy pa ang pagmamaneho.
Walang makitang buhay ang binata sa buong paligid. He can barely see anyone alive.
No one was spared. Narinig pa ng binata ang pagdating ng iba pa. He heard their
gasped but Lorenzo’s mind is on one person.
“Holy shit!” Napalunok ang binata sa nakikita habang papasok sa loob ng kabahayan
halos dugo ang nakikita ni Lorenzo. Lorenzo realized what happened. Mabilis pa sa
alas-kuwatrong pinasok niya ang loob ng bahay. Nakakabinging katahimikan ang
naririnig ni Lorenzo. Lorenzo’s licked his dried lips.
Tila may malaking bagay na nakabara sa lalamunan ng binata habang nakikita ang mga
tauhang wala ng malay. “Baby doll!” Sigaw ni Lorenzo ngunit tanging boses niya lang
ang nag-eecho sa loob ng Mansyon.
Ilang beses, ilang beses na tinawag ni Lorenzo ang dalaga ngunit walang sagot mula
rito. He’s in the living room. He felt an overflowing anger. He knows, who did
this. He knows who’s to blame. As he walked to searched for any person alive he saw
Khimlie in the stairs and Jask.
Nilapitan niya si Jask at tinignan pa kung buhay ito. “Fuck! Traverse!” Sigaw ng
binata. Pumasok ang lumong si Traverse, alam agad nito kung anong gagawin. Sunod na
nilapitan ni Lorenzo ay ang therapist ng kanyang baby doll.
“Goodness! Dalhin niyo agad sila sa ospital!” The two were alive by they are barely
breathing. “Searched for anyone alive and brought them to the hospital!”
Dumagundong ang utos ng binata sa buong Estate.
Lahat ay gumalaw, wala man lang ni isang hindi sinunod ang utos ni Lorenzo. Husto
na ang ginawa ng matanda sa kanya, kinuha na nito ang pamilya niya pati ang mga
tauhan niya dinamay nila.
Umakyat ang binata sa itaas, nakarinig siya ng pag-iyak, pinakinggan niya iyong
mabuti at pinuntahan. He saw the girl who helped his baby doll hiding at vase. Sa
laki ng vase, hindi talaga makikita ang bata.
Nanginginig sa takot ang bata ng makita siya. Nanlalaki ang mata nito at namumutla
halos hindi ito makagalaw sa pinagtataguan. Napalunok si Lorenzo at nilapitan ang
bata. “Hey, kilala mo ako diba?” Mahinahon niyang sabi sa bata na tinignan muna
siya sandali bago tumakbo ito sa kanya at yumakap.
“Shhh... you are okay now.” Lorenzo awkwardly patted the girl to comfort her. He
can’t imagined what happened to this girl when she witnessed something like this.
Inilayo niya sandali ang bata sa kanya at pinahidan ang luha nito.
“Anong nangyari?” Tanong niya. The girl sniffed and cried again but she narrates
what happen. “Yong mga singkit po akala ko kaibigan sila ni Ate, baba na sana po
ako para hanapin si Ate pero bigla nalang pinaghihiwa ng mga singkit ang mga sekyu
niyo po Kuya. Sinenyasan lang ako ni Ate na magtago rito, kinuha nila si Ate at
dinala.” Paliwanag ng bata habang umiiyak.
Hindi alam ng matanda kung anong laro itong ginagawa niya pero isa lang ang
sigurado hindi maiimagine ng matanda kung ano ang mangyayari sa kanya gayong
punong-puno na si Lorenzo.
Hindi man ilarawan ng bata kung sino ang sinasabi nito, isa lamang ang taong alam
niyang gagawa ng ganito kawalangya sa kanya. Binuhat niya ang bata at bumaba sila
sa unang palapag. Lorenzo saw Saito and Ushi.
“We are too late, she’s in their hands now.” Lumabas ang binata habang karga ang
bata matapos sabihin iyon sa dalawa. Lorenzo’s angry to the point that he didn’t
let it out by screaming. Ika-nga nila, mas matakot ka sa taong tahimik kung
magalit.
They wouldn’t expect what will he gonna do next. Muling tinawagan niya ang numero
kanina. Hindi humihingi ng tulong ang binata hangga’t kaya niya pa. Yes, he still
can create destruction into Hiroshi’s but with his brothers by his side, everything
will be turned into chaos.
Madiin nitong hawak ang telepono habang kinausap ang nasa kabilang linya. Hiroshi
will see whose powerful then the two of them. That old hag will see who’s to be
afraid of. Makikita nito kung ano ang dapat na tunay na katakutan.
“I want every heads of Hiroshi’s allies, no one’s exempted and no one is spared and
leave the rest to me.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-45
Later ko na iuupdate ang Chapter 46. Matutulog muna ako

ulit. Hihihi
Merry Christmas moooncakes!
Ibabalot ko ang mga Ruthless Men para maging regalo ko sa inyo. 😂😂
Huwag na kayong magcomment ng bitin dyan dahil alam ko bitin talaga yan.
Nakatingin si Heronisa sa mga matatandang nasa harapan niya. They were staring at
her while gulping. She is the exact replica of her father. She is the girl version
of her father. The elders of Kazuma Clan are present but they can’t do anything
with their Princess. Hawak silang lahat ni Hiroshi.
The recent oyabun or boss before Heronisa’s father is here, his tears are rolling
into his eyes while looking at his granddaughter. Labing-siyam na taon din niyang
hindi nakita ang apo at ngayong narito ay wala naman itong magawa.
Tulak-tulak nalang sa wheel chair ang matanda at hindi na ito masyadong

nakakapagsalita mula sa paglumpo ni Hiroshi dito. Ngayon lang muli ito nagpakita ng
emosyon, ngayon lang muli habang pinagmamasdan ang apong hindi nakasanayan ang
buhay bilang isang Yakuza Princess.
“Looked at her! Looked at your hime! She can’t even protect herself, why would she
save all of you?” Dinala ni Hiroshi ang dalaga sa Japan at dito ipapakita sa buong
pamilya nito kung paano papatayin ang kahuli-hulihang magmamana ng kanilang legacy.
Wala nang susunod, wala na dahil tatapusin na ito ni Hiroshi. Ngunit, bago ang
bagay na iyon nais muna ng matanda na dadahan-dahanin ang kawalang pag-asa ng mga
taong umaasa sa pagbabalik ng kanilang Prinsesa.
Heronisa doesn’t understand a thing. Wala siyang maintindihan sa sinasabi ni

Hiroshi kahit na isa. Natatakot ang dalaga dahil wala siya sa pamilyar na lugar na
kinamulatan niya. Ang buong paligid ay hindi pamilyar sa dalaga ni hindi niya alam
kung saang parte siya ng Japan dinala ni Hiroshi.
Tahimik ang dalaga pero namumutla ito mula sa pagkauhaw at pagkagutom. She was just
placed her while everyone are watching. They were staring at her as if she had two
heads.
Nakikita niyang halos lahat ng nasa harapan ay matatanda at habang nasa likod naman
nito ay mga babae at lalaki na tinatabunan ang takot sapapamagitan ng walang
emosyon sa kanilang mga mukha.
Ang nakakuha ng atensyon ni Heronisa ay ang matandang naka-wheel chair na lumuluha.

Suot pa rin ng dalaga ang damit niya mula nang sapilitan siyang dalhin ni Hiroshi
dito. Lumapit si Hiroshi kay Heronisa at hinila ang buhok nito.
“Look at your people, they are hoping for you to save them. They are hoping you
could continue your parent’s legacy. Well, they are wrong! I will enjoy every
minute of ruining their little hope.” Hiroshi grinned.
He punched Heronisa’s gut earning a loud painful groaned from the girl. Napaupo sa
dalaga sa puwesto niya sa harapan ng lahat, nakaluhod siya kanina na parang
sinasamba si Hiroshi.
Sinipa pa ng matanda ang kanyang tiyan, namilipit sa sakit ang dalaga habang ang
mukha ay nasa bermuda grass. She vomitted her own blood.
Tinakpan ng mga babae ang mga mata ng kanilang mga anak habang pinapanood ang
dalaga. Hindi niya kilala ang mga taong nasa harapan pero bakit tila nakikisimpatya
ang mga ito sa kanya. Hiroshi is evil.
Isinusumpa ng dalaga ang pangalan ito magmula ngayon, hindi lang ang sakit sa buong
katawan ang dinadamdam ng dalaga. Ang sakit sa puso nitong kumikirot habang
pinapanood ang mga kaibigan at kasamahan na isa-isang kinitlan ng mga buhay.
Pakiramdam ng dalaga ay kasalanan niya kung bakit maraming buhay ang nawala nang
dahil sa kanya. Hinila ni Hiroshi ang buhok ng dalaga at pilit na itinataas ito
upang makita niya ang mga mukha ng mga taong nag-antay sa pagbabalik niya nang
ilang taon.
“Don’t you know I killed your parents the same spot where you are right now?” Nang-
uuyam na tanong ng matanda. Kung hindi lamang kalabisan ang mambugbog ng matanda
noon ay sana inutusan na ni Heronisa si Lorenzo na hindi lamang bugbugin ang taong
ito na nasa harapan niya.
Hindi tumingin ang dalaga sa mga taong nasa harapan niya kundi sa taong siyang
naging sakim para marating ang lahat. “W –why are doing this?” Heronisa is
shivering not from fear but from anger she’s feeling right now.
Kahit pa nahulaan nang dalaga kung ano ang nais nito, gusto pa rin marinig ng babae
ito mula sa bibig ng taong nagnakaw nang kasiyahan niya bilang isang bata. Ngumisi
ang matanda nang malapad at binitawan ang buhok ni Heronisa.
“We used to be friends but they refused to join my organization. And by refusing
it, I killed them and take over in this Clan without your parents and the old
oyabun isn’t capable of handling this Clan and I can easily played everyone in the
palm of my hands,” tila wala lang dito ang masasama nitong ginawa.
Tila proud na proud pa ito sa mga kinukuwento. “But, your parents are clever. They
send you and your guards at the Philippines. My men tried to kill you but you
little girl were so lucky. You are still alive and now, you are here. This time you
won’t be lucky. I will make sure of it.” He’s mocking Heronisa.
The Kazuma Clan who are listening gritted their teeth. Tanging ang mga matatanda at
ang mga iilang miyembro lamang na tapat sa totoong Kazuma ang hindi pa umaanib kay
Hiroshi.
Ang mga ito ang naniniwala sa kakayahan nang siyang tunay na dapat namamahala sa
kanila. Heronisa gulped, she roamed her eyes at those people.
Malaki pala ang responsibilidad niya pero sa napapanood nila ngayon habang narito
siya, maniniwala pa ba sila sa kanya ni hindi nga niya maipagtanggol ang sarili. Oo
nga at hindi siya naniniwala sa sarili ngunit may isang tao siyang pinaniniwalaan
na magliligtas sa kanya at sa mga tao na ring ito na umaasa sa kanya.
“Y –you already get, you want.” Aniya sa matanda na tumawa lang. Tinusok nang
madiin ng baston nito ang mukha ng dalaga. “I will get what I want when you are
already dead.” Sinipa pa nito sa mukha si Heronisa nang samaan siya ng tingin nito.
Nanabako ang matanda at ginawang ash tray ang balikat ni Heronisa.
Napapikit si Heronisa at pilit na iniisip ang mga sinasabi ni Lorenzo. Si Lorenzo
ang lakas niya. Umaasa siya kay Lorenzo, hindi magugustuhan ng binata ang makikita
nito. Lorenzo is on his way to punished this old hag.
Malalasap talaga nito ang init ng impyernong nais nitong matikman. Siya lang pala
ang hinahanap ng binata, nagpakapagod pa si Lorenzo sa mga laro nito gayong ang
hinahap niya ay abot kamay niya lang pala.
“K –kaya mo ako ginanito,” Heronisa stop and spat this to Hiroshi. “D –dahil babae
ako.” Pagtatapos ng dalaga. Totoo naman, ang kaya lang ng matanda ay ang dalaga na
hindi na nga kayang lumaban ay may disabilidad pa. Pagtatawanan lamang si Hiroshi
ng mga tao kapag nalaman nila ito.
He’s a coward. Walang dapat ipagtaka sa bagay na yon. Naiintindihan ni Hiroshi ang
mga sinasabi ni Heronisa. Ipinukpok nito sa ulo ng dalaga ang baston nito. Heronisa
smiled. Kailangan niyang gawin ito, kailangan niyang magpakatatag hanggang sa
tuluyang makarating si Lorenzo sa kanya.
“R –Ren, will come here...” Sumalpak si Heronisa ulit sa damuhan. Pinagtatadyakan

ito ni Hiroshi, tinapak-tapakan nito ang likuran ng dalaga hanggang sa umubo na si
Heronisa. “H –He will save me...” Matatag ang paniniwala ni Heronisa kay Lorenzo.
Hindi niya bibitawan ang tanging bagay na pinanghahawakan yon ay ang tiwala sa
binata. “H –he will kiw you!” Dinagdagan pa ng dalaga nang pagak na pagtawa upang
inisin lamang ang matanda, hindi akalain ni Heronisa na naniwala siya sa mga pakulo
nito.
“Before, he could save you. You’ll probably dead!” Pinagsisipa nito si Heronisa,
hindi tumigil ang matanda dahil sinabayan pa nito ng hampas ng baston nito. Sa
bawat hampas ay napapatalon ang mga nanonood sa gulat.
Alam nila kung gaano kasakit ang bagay na yon kapag lumapat sa katawan ng isang
tao. “You are waiting for the person who won’t save you!” Hiroshi laughed.
Sinenyasan pa nito ang dalawang tauhan na itayo ang dalaga.
Hinampas nito si Heronisa habang nakatayo ang dalaga. Heronisa cried while they
punched her. Hindi na lamang iisa ang gumagawa nito sa dalaga kundi maging ang mga
tauhan ni Hiroshi ay pinasali na rin nito.
She knows, she doesn’t deserved this.
Si Hiroshi ang dapat na nasa posisyon niya dahil habang nararanasan ito ng
dalaga. Pakiramdam ni Heronisa, nakikita niya kung ano ang mga ginawa nito sa
kanyang mga magulang.
Nararamdaman ni Heronisa kung ano ang sakit na dinanas nila para lang sa kanya at
para sa Clan na iniingatan nila. The never ending pain she felt is not only for her
but for her parents who suffered the same thing she’s suffering right now.
Hindi binigyan ni Heronisa si Hiroshi ng pagkakataon na marinig ang sakit ng mga

ginagawa nito sa dalaga. Heron stopped screaming and shouting for the pain she
felt. She whimpered silently.
“You got your parents strong personality, that’s good... that’s good enough for you
to watched everyone dying.” Isang masamang panaginip ang tingin ni Heronisa sa
matanda. Isang masamang panaginip na dapat binubura sa isipan ng lahat.
Naglakad ang matanda sa mga tapat na miyembro ng Clan at hinila ang isang bata.
Nagmamakaawa ang mga magulang nito ngunit sinaktan lang ng mga tauhan ni Hiroshi
ang magulang ng bata.
Napaawang ang bibig ng dalaga sa sunod na ipinagawa ni Hiroshi sa tauhan nito. Ang
ina at ama ng bata ay nagsisigaw at umiiyak.
Nakatulala naman si Heronisa. Nakita ni Heronisa kung paano tumilapon ang ulo ng
bata sa harapan niya.
She saw an innocent eyes staring at her. Ang mga mata ng bata na tila nagmamakaawa
sa kanya ay lumuha pa ng ilang mga butil. This is cruel. Hindi masikmura ni
Heronisa ang pangyayaring ito.
Muli pa itong nanghila ng dalawa pang tao. This time, it’s a teenage boy and an
elderly woman. Gaya ng nangyari sa bata ganoon din ang nangyari sa dalawa. Hindi
nakapagsalita si Heronisa noong una ngunit nangitla ang dalaga.
Hindi niya man kilala sila pero ramdam niyang tanggap siya ng mga taong ito.
Tanggap siya kahit na ngayon lang siya nakita ng mga ito. She saw the elder woman
smiled at her as if the woman saying that everything is well, everything will be
alright.
Ngunit sa parte ni Heronisa ay hindi. Buong katawan ng dalaga ay nanlamig

pagkatapos ay narinig ng lahat ang boses nito. She shouted. She let out the sadness
she felt towards everyone suffered from Hiroshi’s cruelty.
“Y –You’ll pay for this!” Umalingawngaw ang sigaw ng dalaga. Umalingawngaw sa buong
paligid. No one said anything. Pinapanood lang nila ang dalaga na sumigaw at
umiyak. She had enough of Hiroshi.
She had enough of this old hag. Pinilit ni Heronisa ang kamay na makawala sa mga
tauhan ng matanda.
Magbabayad ito ng paulit-ulit kay Heronisa. She won’t stop. She pointed at Hiroshi.
She looked at him eye to eye.
“Y –you’ll pay... you’ll pay...” She said coldly and continued. “R –ren will end
you without mershy.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-46
Ilang oras nalang Kaarawan na ng ating Tagapagligtas. Hail

Lord Jesus!
“Just relax first Dizionario! You’re creating havoc! Huwag mong gayahin ang isang
ito!” Asar na sabi ni Hellion habang itinuro si Alejandro na itinaas lang ang
kopita ng alak na ininom nito habang pinapanood si Lorenzo na magwala.
Minsan tuloy naisip ni Hellion kung bakit sa lahat ng pwedeng pagdisikitahan ng mga
kalaban nila, bakit pa ang mga babaeng bumihag sa mga puso nila? Staring at his
brother right now, Hellion knows that he also felt that anger once.
Galit na tila nais patayin ang lahat ng taong nakikita nitong kalaban. “How could I
relaxed when it is matter of life and death?!” Sigaw nito at sinipa ang ulong
gumulong sa paanan nito. Truth to Lorenzo’s word, all of Hiroshi’s allies are here.
Ngunit, hindi na buhay ang mga ito dahil ilang daang mga ulo ang nasa paanan nilang
tatlo kasama sina Traverse, Saito at Ushi. Hindi masusukat ang galit ngayon ni
Lorenzo lalo pa at mukhang tuso ang Hiroshi at inilipat ang teritoryo ng mga
Kazuma.
Si Saito at Ushi ang nagturo sa binata kung nasaan mismo nakatayo ang ancestral ng
mga Kazuma ngunit pagdating roon ay wala man lang ni isang tao ang naroon. They
were all here in Japan.
Iniwanan ni Hellion at Alejandro ang mga pamilya nila sa mga pinagkakatiwalaan tao
kahit na hindi naman halatang mapagkakatiwalaan ang atlo. Tinutulungan nila si
Lorenzo gaya nang pagtulong nito sa kanila noon.
Ito ang pangako nila kaya tinutupad lang nila sa ngalan ng sinumpaan nilang mga
pangako bilang isang pamilya. “I’m gambling my own life here brothers! My baby doll
is my life! Mas mabuti pang magkamatay kung mawawala lang din naman siya sa akin.”
Napatigil si Alejandro sa pag-inom at bumuntung-hininga naman si Hellion.
Nagkatinginan ang dalawa at tila nababasa kung anuman ang iniisip ng isa’t-isa.
Finally, their brother found the right person. Ganyan na ganyan din sila kapag may
nangyaring masama sa mga asawa nila.
Magkamatayan na kung magkamatayan pero hinding-hindi nila ilalagay sa kapahamakan

ang mga minamahal nilang asawa. Tinapik ni Hellion sa balikat ang kapatid.
“We will find your woman brother, stay still and brace yourself... cut of their
heads first.” Turo ni Hellion sa iilan pang mga nakatayo na mga miyembro ng mga
grupong kakampi ni Hiroshi.
Kulang pa ang mga bilang ng mga ito. Some of them are hiding right now and some of
them are beside Hiroshi’s. Ang mga ulo ay nagkalat sa loob ng napakalaking silid na
ito sa Mansyon ni Alejandro dito sa Japan.
Napapalunok nalang si Traverse at ang dalawa pa habang nakikita ang tatlo na tila
naglalaro lang sa pagpugot sa mga ulo ng mga ito habang nakabantay sa iba pa na
nakapila at tila nag-aantay nalang ng paghuhukom sa kanila.
Indeed, they are. With the three beastly Mafia Boss here in a one place, it will be
chaos... it will be bloody. Uulan ng dugo oras na mahanap ang kinaroroonan ng
dalagang itinatangi ni Lorenzo, hindi alam ni Hiroshi ang kakaharapin niya sa pag-
aakalang walang kakampi na kahit sino ang isang Lorenzo Giovanni Dizionario.
Looks like Hiroshi’s informant failed to know that there are two people in
Lorenzo’s back and just waiting for him to asked for help. Sa bagay na iyon
nagkamali si Hiroshi dahil oras na inilagay na ng tatlo ang atensyon sa iisang
bagay, wala ng makakapigil sa mga ito.
Nais ni Lorenzo na ipakain ang katawan ni Hiroshi sa mga anay. Nangigil ang binata
habang iniisip ang bagay na iyon at habang ginigilitan ng leeg ni Lorenzo ang taong
nasa mga kamay niya.
Hindi na mabilang ni Lorenzo ang ulong inihiwalay niya sa katawan ng mga ito. Tila
tumpok ng basura ang mga ito sa gilid nilang tatlo sa nakalipas na mga oras habang
gumagalaw ang mga tauhan nila upang hanapin ang mismong lokasyon ni Hiroshi.
Narito sila at pinaglalaruan ang mga kaalyado nito may iba na tinatanong ni Lorenzo
kung may alam ito sa lokasyon ni Hiroshi pero pagkatapos na masabi nitong wala.
Wala na rin ang ulo nito sa katawan nito.
This is the real meaning of sadistic and psychopath. Mararanasan din ito ni
Hiroshi, hindi man ngayon agad pero malapit-lapit na rin ang oras na iyon.
Napadasal naman ng hindi inaasahan si Saito at Ushi sa mga isipan nila, hindi nila
alam na mas may nakakatakot pa palang mga tao bukod kay Hiroshi.
“This three... they were... all brutal... inhumane... cruel... lahat na yata
pwedeng itawag sa kanilang tatlo.” Ushi was shocked when he first saw this, he
can’t believe it not until he saw it on very own eyes.
Totoo nga. Totoo nga na mga halimaw ang mga ito. Tila mga sugo sila ng demonyo sa
nakikita ni Ushi ngayon lalong-lalo na si Lorenzo na walang pakialam yata kung
nagmamakaawa pa ang pinupugutan nito ng ulo hindi katulad ng mga kapatid nito na
ngumingisi lang.
Iba si Lorenzo, wala lang sa kanya ang buhay na kinukuha niya. For him, they are
all useless garbage. Walang mga kuwenta ito para sa kanya. Tanging importante lang
sa binata ay ang makuha at maiuwi si Heronisa sa bahay nila.
“Whoever knows where Hiroshi’s location maybe... just maybe, I’ll spare your life.”
Ani ni Lorenzo habang nakatingin sa mga nakapilang kaalyado ni Hiroshi. No one
dared to speak, no one... Inubos lang nila ang pasyensya ng binata.
“Fine with me then, I’m sure after I detached your bodies from your heads. My
sharks will love to eat your tasteless bodies.” Walang umimik sa sinabi ni Lorenzo
dahil ang dalawa kapatid ay abala.
Samantalang ang binata, walang ibang iniisip kundi ang makapiling ang kanyang
Heronisa. “Kung busog na mga pating mo Dizionario, ibigay mo sa akin ang iba. My
piranhas will enjoy them too.” Sabad ni Alejandro.
“Me too. My crocs will be thankful, makakain na ulit sila ng mas maraming walang
kuwentang tao.” Dagdag ni Hellion. Kulang pa yata ang mga salitang inilawaran ni
Ushi sa tatlo mas malala pa sila sa inaasahan.
Lorenzo nodded without looking at his brothers. Kumuha ng palakol ang binata at
itinapon sa lamesa ang kutsilyo. Napatingin si Alejandro at Hellion sa kapatid
dahil mukhang mas masaya para sa kanilang ang ginagawa nito.
Sa kanilang tatlo, si Lorenzo na tahimik ang mas grabe kapag nagagalit. Takot si
Alejandro at Hellion kapag si Lorenzo na ang galit dahil kahit na sila na kapatid
nito ay talagang hindi nito pinapalampas.
Isang beses palang nilang dalawa nagalit si Lorenzo pero sa nakaraang yon ay kahit
kailan ay hindi na nila nanaisin pang galitin ang lalaki. Hindi lang silang
magkakapatid ang naapektuhan kundi pati din ang isang taong napakamalapit sa
kanila.
The past won’t change anything but Lorenzo still living in the past. Ang galit ni
Lorenzo ay mananatili hanggang sa hindi niya nakakalimutan ang kasalanan ng isang
tao, yon ang binata. Naputol nga ang puno ngunit ang ugat nito ay nakabaon pa rin.
Gaya ng galit ng binata.
“S –sir, please...” Before, the man could begged he died immediately. Parang kahoy
na panggatong lamang ang ginawa ni Lorenzo sa leeg ng lalaki. Sinigurado talaga ng
binata na matatanggal ang ulo nito.
Sa isang hampas lang ng palakol nang pinayuko ang isang hapon at sa isang iglap
lamang nasama na ang ulo nito sa kabundol na mga ulo. Napailing nalang ang dalawa
habang nakikita ang kapatid nila.
He’s in killing spree mode and no one could stop him until he saw the person he’s
looking for. If someone would asked them, why are they doing this. Malamang
mapapahiya lang ang magtatanong dahil sasagutin lamang sila ni Lorenzo ng isang
dahilang mapapaisip ang lahat.
Bakit pa patatagalin ang buhay ng mga patapon na kung lahat din naman sila doon
tutungo? Inuunahan lang nila si Kamatayan na ipadala doon ang mga halang ang
kaluluwa. They were helping to eliminate trashes in the society.
“I WILL KILL FOR YOU BABY DOLL! PAPATAYIN KO SILANG LAHAT HANGGA’T HINDI KA NILA
BINABALIK SA AKIN!” Sigaw ng binata sa isipan niya. Everyone saw how Lorenzo’s
anger radiates in the whole place.
Paulit-ulit nitong pinalakol ang taong nasa harapan nito. Madilim ang anyo ng
binata at hindi na nito alam kung saan natatamaan ang biktima nito. Poor soul.
Hindi mananahimik ang mga ulong narito, panigurado yon.
Sila lang yata ang nagpapahirap na hindi alintana ang ilang mga kaluluwang
ginagambala ang mga pagtulog nila kahit ilang daang beses pa silang babangungutin,
tatawanan lang nila ang mga pinatay nilang tatlo.
Bibigyan na sana ni Lorenzo nang malakas na hampas ang taong nasa harapan nito ng
pumasok ang isang tauhan ni Lorenzo. “Boss, someone wants to speak with Boss
Dizionario,” Alejandro and Hellion snapped at the man but Lorenzo didn’t.
“Tell whoever he is that I am busy and I don’t have time for any useless
conversation.” Malamig nitong tugon.
Si Alejandro na siyang Boss ng lalaki ay natahimik nalang at tumango. “So, am I

that useless to you?” Sabay-sabay si Alejandro, Hellion at Lorenzo na natigilan. Si
Lorenzo ang unang nakareact.
“Get out before I forgot that we used to be friends before!” Sigaw ng mainit na
ulong si Lorenzo. Tinignan ng lalaking bagong pasok ang tatlong lalaki mula ulo
hanggang paa. Hindi pa rin nagbabago ang mga ito lalo lang yatang mas naging
mainitin ang ulo.
“Chill, narito lang ako para sabihin na lubayan niyo ang mga tauhan ko kailanman ay
hindi ko itinuloy ang pakikipagnegosasyon kay Hiroshi.” Ani ng bagong salta.
Mahigpit na hinawakan ni Lorenzo ang palakol at humarap sa taong dating naging
kaibigan.
“Walang dapat paniwalaan sa mga sinasabi mo Damien Axel. Isang beses pa kaming
maniwala sayo siguradong lahat ng Mafiang hinawakan namin luluhod sa paanan mo.”
Lorenzo spat. Bumuntung-hininga si Damien at tinignan si Alejandro na nagkibit-
balikat lang.
Alejandro was thankful for Damein back then. He is the one who’s secretly helped
them but in this case Lorenzo was the one to decide not his.
Dahil ang taong nasa harapan nila ay ang taong unang sumira ng tiwala nila sa mga
taong nasa paligid nila. Ang taong ito na minsan ng nagpahamak sa samahan nila ay
hindi na dapat pagkatiwalaan.
“I won’t change your mind pero huwag niyong idadamay ang mga tauhan ko dito. I will
help to prove we don’t have anything with the Kazuma but spare my men, spare me. “
Sagot nito pero tinapunan lang ni Lorenzo nang isang mapaklang tawa ang dating
kaibigan.
“Trusting you will be the last thing I will do.” Paninidigan ni Lorenzo at
tinalikuran si Damien. Ito ang unang tumalikod sa kanila kaya wala na dapat pag-
usapan pa. Pinabayaan ni Hellion at Alejandro na si Lorenzo ang magdesisyon at
hindi sila nakialam.
Ang mga tauhan nila ay hindi nakialam, mahirap ng pumagitna sa away ng apat na
pinakamalalakas na Mafia Boss.
“I don’t need your trust, whatever explanation I have you and the others won’t
believe it. So, I am here for my men not for myself.” Lorenzo rolled his eyes for
Damien’s flowering words.
Sa inis ng binata ang taong sunod sa pila ng mga kaalyado ang pinagbuntungan niya
ng galit. Lorenzo is uncontrolled beast. “No!” He answered Damien. Wala atang
makakapagpabago ng desisyon nito.
Galit na nga ito, dumagdag pa ang mga taong kinaiinisan niya. He only stop with his
trance when Damien’s word hit him bigtime.
“You will still say no even if I know where Hiroshi’s location?”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-47
Bukas naman yong iba. 😂

I'm sleepy na, woke me up nalang kapag 12mn na. Lol.
Babati na ako nang maagang Merry Christmas baka kasi makatulog na ako ng tuluyan.
😂😂😂 Huwag kalimutang magcomment. Regalo niyo na iyon sa
akin. Lels.
Heronisa was tied in a pole. She is still facing her people battered and
bruised. Three days. It’s been three fucking days when Hiroshi’s in his loyal men
toying the poor girl.
Nilalamig ang dalaga, ang damit nito ay halos punit-punit na mula sa paghihiwa
sa balat ng dalaga sa iba’t-ibang parte ng katawan nito gamit nila ang kanilang mga
katana.
They are wounding the girl but not too deep because Hiroshi wanted her to die
slowly. Pinikit nalang din ni Heronisa ang mga mata habang naririnig ang mga
panaghoy ng mga babaeng miyembro ng Kazuma.
Ang mga babaeng nasa edad katorse hanggang bente ay nasa harapan ng dalaga
habang paulit-ulit na ginagahasa ng mga tauhan ni Hiroshi. Hindi kayang mapanood
ito ng dalaga, ang natitirang pag-asa niya ay unti-unting naglalaho sa mga
nangyayari.
The girl’s were begging eventhough Heronisa can’t really understand it. Sa
loob-loob ng dalaga ay naiitindihan niya ang mga panaghoy nila at ang mga
pagmamakaawa. “W –where are you Ren?” Heronisa keep on asking this in her thoughts
while her tears are falling, hearing everyone’s pleads.
Umaasa pa rin siya kay Lorenzo, umaasa siyang sasagipin siya ng binata mula sa
bangungot na ito. Dasal ng dalaga ay sana talagang bangungot nalang ito upang
magising siya kahit papano.
“Still hoping for your man?” Nang-uuyam na sabi pa ni Hiroshi sa kanya. Tatlong
araw na walang iniinom at kinakain, mabuti nalang at nakakaya pa ng dalaga kahit pa
ang katawan niya ay nais nang sumuko.
Her will to live and be with Lorenzo is the only thing that’s keep her from
dying. Nakayuko at nakapikit lamang ang dalaga habang pinakikinggan ang lahat pati
ang panahon ay nakikiayon sa mga sigaw at pagmamakaawa na nasa paligid ni Heronisa.
The cherry blossoms are falling into its tree. Tila pati ang puno ay
nalulungkot sa nangyayari habang tinatangay ng hangin ang mga bulaklak nito.
Makulimlim ang langit at tila nagbabadya ng masamang panahon.
“You’ll begged for your life later... because this day... your life will be
ended.” Humalakhak ang matanda at tinutok pa ng dulo ng katana si Heronisa sa
balikat, bumaon ito ng kaunti dahilan upang mapasigaw ang dalaga sa sakit.
“Poor girl just like her mom, she can shout but she can voice out her
feelings.” Heronisa’s seeing Hiroshi as a demon residing here in earth. Nakikita
niya ang matanda ay may dalawang sungay at buntot.
Binuksan ng dalaga ang mga mata nang ilipat ng matanda ang dulo ng katana sa
kanang balikat niya at doon naman binaon ang dulo nito. The old man was laughing
hard.
Nakakapangilabot ang mga taong ganito upang makuha lang ang kayamanan at
kapangyarihang hindi kanila, nagagawa nilang pumatay ng mga inosente.
“Wala ako pakialam kung anong gawin ni Dizionario sa mga tao ko o sa mga
kaalyado ko. They can rot in hell if they could.” Isa pa sa ugali ng mga taong
ganito ay ang makasarili at walang pakialam sa iba dahil tanging sarili lamang nito
ang uunahin nito.
Heronisa knows if ever were something wrong, this old man would probably the
first one to escape. She saw the old man walked. Heronisa gulped when Hiroshi went
to the elders.
Napakagat ng labi si Heronisa nang makita na nilapitan nito ang nag-iisang
kamag-anak na naiwan sa kanya. Nakita ng dalaga na pinaglaruan ni Hiroshi ang wheel
chair ng lolo niya. “How about Hitouri die first?” Hiroshi playfully said.
Hitouri that’s what Heronisa’s grandfather’s name. Tinulak-

tulak nito nang malakas ang wheel chair tapos ititigil nitong bigla. Umiling si
Heronisa, hindi niya man lubusang kilala ang kanyang lolo pero dugo niya ito at ito
nalang ang tanging taong makakakuwento tungkol sa kanyang mga magulang.
“N –no, n-no please...” Pagmamakaawa ng dalaga, bakit sa lahat ng tao bakit
siya pa ang nasa sitwasyong ito? Kontento na siya sa poder ni Lorenzo ni ang
hilinging makita ang mga magulang niya na kinamumuhian niya noon sa pag-abandona sa
kanya ay hindi niya hiniling.
She never wished for anything but being with Lorenzo forever. Bakit ganito?
Bakit siya pa? Now, that she’s relieved knowing her parents never abandoned her
she’s also in trouble.
Hindi nga kasalanan ng mga magulang niyang mangyari ito pero talagang may
masamang elemento na nais na sirain ang pamilya niya. At ang elementong ito ay
heto, nasa harapan niya at nagbabalak na kunin ang kaisa-isang kadugo niya.
“Okay then, Hitouri will die first. Accept this as my token of appreciation for
Dizionario in cutting off my allies head.” Sa mga nakalipas na araw, alam ni
Hiroshi ang nangyayari sa iba niyang mga kasama.
The old man even thought the past, how they killed Lorenzo’s family and
Heronisa’s parents. Hiroshi felt proud, siya ang nanguna sa bagay na yon. Mas
mabuti nang mawala ang mga kaalyado upang mabawasan ang patutumbahin niya kung
saka-sakali na kokontrolin na niya ang lahat.
Heronisa’s father was his bestfriend and Lorenzo’s parents are his classmates
back then. Akala niya ang mapagbibigyan siya ng mga taong yon para sa mga nais
niya, sana ay kontrolado na niya ang buong underground business sa buong mundo
ngayon pero hindi, hindi siya binagbigyan ng mga ito.
They thought, that if Hiroshi will control everything. Hindi lang ang
underground business ang makokontrol nito kundi maging ang gobyerno mismo dahil
magiging kawawa ang mga nasa taong nasa ilalim ng herarkiya.
Heronisa gulped when she heard what her Ren did. Ngunit, wala siyang maramdaman
na takot sa binata. Alam ni Heronisa na ginagawa ng binata ang lahat para makita
siyang buhay. “Well, I don’t care at all.” Ngisi nito at itinaas ang katana.
Nanlaki ang mata ni Heronisa at sumigaw, gagawin nito ang ginawa nito sa iba
pa. “P –please, ako nalang.” Sigaw ng dalaga at napapikit. Ayaw niyang makita ang
gagawin nito sa lolo niya, masisiraan ng bait ang dalaga kapag nangyari iyon. Ang
masaksihan na mamatay sa mismong harapan ang kapamilya mo ay isang napakalaking
bangungot.
Nag-antay si Heronisa na may mangyari ngunit isa lamang pagtawa ang narinig
niya. Her eyes snapped open, she saw her grandfather still alive. “You’ll die first
before your grandfather. I’ll still have things to do with him.” Tanging naririnig
nalang ni Heronisa ay ang pagtambol ng puso niya sa kaba mas dumoble ang sakit na
nararanasan niya sa katawan ngayon.
Nais nalang ng dalagang maglaho, hindi niya kaya ang mga ganitong pangyayari.
She can’t stand watching this. Hindi lang ang katinuan niya ang pinaglalaruan ni
Hiroshi nais pa yata nitong baliwin muna siya bago tuluyang patayin.
Bumalik si Hiroshi sa harapan niya habang si Heronisa ay titig na titig sa lolo
niya at sa tinging yon ay tinatanong ito kung maayos lang ba ito. Heronisa’s
grandfather smiled weakly at her.
“Don’t felt relieved Hime, ang buhay mo ang alalahanin mo.” Hiroshi mocked
Heronisa. He pulled the girl harshly. Dinilaan niya ang pisngi ng dalagang may
tumutulong luha. Heronisa disgustingly spit on his face. He slapped the girl.
“M –aniac.” Heronisa muttered. Hiroshi raped young girl’s countless times. Ito
ang ginagawa niya bago niya pinapatay ang mga biktima niya at ito rin ang gagawin
niya sa dalaga. The thought of burying his dick in this young girl made his cock
twitched.
“Looks like my dick, can’t wait to taste your young pussy.” Ani ng matanda na
mas lalong ikinangitla ni Heronisa. Never in a million years, will she allow
someone that’s not Lorenzo to enter in her body.
Ang binata lang ang may karapatan sa katawan niya at wala ng iba. Pinatsadahan
ni Hiroshi ang katawan ng dalaga mula ulo hanggang paa. He licked his lips. Gamit
ang katana ay hiniklas niya ang natitirang damit ng dalaga.
Sa harapan ng lahat ang kaisa-isang tagapagmana ay nahantad ang iniingatang
katawan. “I will enjoy bruising this already bruise body.” Anito habang hindi
maalis ang tingin sa mga pribadong parte ng katawan ng dalaga. Heronisa struggled
and try to kicked Hiroshi. Nahihirapan lang siya nang dahil sa tali sa kanyang
kamay.
“You won’t get away.” The old man said, he’s salivating while touching his dick
inside his pants. Itinaas nito ang kamay, ilang pulgada nalang ang layo nito nang
magsisigaw ang isang tauhan ni Hiroshi.
“ENE –MIES!” Hiroshi’s man chocked his own word when he falls into the ground
lifeless. Nakapasok sila Lorenzo sa teritoryo ni Hiroshi sa tulong ni Damien.
“Wala akong utang na loob sayo sa bagay na ito. I still don’t trust you.”
Lorenzo spat while he pointed his gun at one of Hiroshi’s minion.
Sa ulo niya ito pinatamaan. Damien frowned and sighed. Tumango nalang si Damien
habang tumingin sa dalawang kapatid na nagkibit-balikat lamang. Maraming mga yakuza
ang lumapit sa kanila, dala-dala ang kanilang mga katana.
Hindi gumalaw si Hellion at Alejandro, hinahayaan nila si Lorenzo na maglabas
ng galit kasabay ang mga tauhan nito. Narito lamang sila upang siguraduhing
makukuha ni Lorenzo ang gusto nito upang hindi tuluyang mawala sa sarili.
“HIROSHI!” Lorenzo’s angry voice boomed in the whole territory. Sa bawat tauhan
ni Hiroshi na lalapit sa binata ay hindi binibigyan ni Lorenzo nang pagkakataong
mabuhay pa.
Inagaw ng binata ang katanang hawak ng isang lumapit sa kanya at hiniwa ang
dalawang balikat nito.
Umagos ang dugo mula sa balikat nito pagkatapos ay sinipa lang ni Lorenzo. “Where
is your fucking leader?!” He shouted. Ilang araw na hindi nakikita nito si Heronisa
ay tanging ang dalaga lang ang bukam-bibig nito.
Katana at baril ang hawak ng binata, matapos hiwain ang parte ng katawan ng mga
lumalapit sa kanya ay babarilin agad ito ng binata. Mukhang mga support system lang
ang nangyari kina Traverse at ang iba pa dahil si Lorenzo pa rin ang gumagawa ng
lahat. Wala itong kapagurang gayong ni hindi ito natulog at kumain.
He won’t eat and rest until his baby doll is in his arms, safe and sound. Nang
wala ng bala ang baril ay katana na ang ginagamit niya. He’s not an expert but he
knows to handle it. Hinila niya ang isang tauhan ni Hiroshi.
“Where is she?!” Ramdam niyang narito lamang ang kanyang Heronisa. Mayakap lang
niya ang dalaga, isang taon niya talaga itong hindi palalabasin sa bahay nila.
Walang sagot mula sa hapon ngunit nakatingin ito sa likod ng mga bahay na nasa
harapan nila may daanan mula sa gitna nito.
Isinaksak ni Lorenzo ang katanang hawak nito at pumasok roon habang
nakikipaglaban pa din sa mga tauhang lumalapit sa torong nagwawala. Kasunod naman
ng binata ang iba pa na ganoon din ang ginagawa.
Nang makapasok sila sa dulo ng kanilang dinaanan, hindi nila inaasahan ang
mabubungaran. Nakita nilang ilang mga tao ang wala ng buhay kasama na ang mga bata.
Mga dalagang ginagahasa nang walang tigil at sa harapan nito at si Heronisa na
hubo’t-hubad na pinapalibutan ng mga tauhan ni Hiroshi at ang matanda mismo at may
mga katanang nakatutok sa iba’t-ibang parte ng katawan ni Heronisa.
“Disgusting piece of shit.” Someone whispered but Lorenzo is focused in his
baby doll, his scared and wounded baby doll. Nagkatitigan ang dalawa habang
nangyayari ang lahat.
Kitang-kita ni Lorenzo ang pagod sa mga mata ng dalaga habang nakikita rin ni
Heronisa ang walang hanggang galit ng binata. Napakadilim ng mata nito mas madilim
pa sa gabi.
“I will tear every bit of your body fucker.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-48
Lol, told yah hindi na ako nagising nang 12mn.

😂😅 Kakagising ko lang parang normal days lang ang Christmas but it
is special for us lalo na at kapanganakan ng Mesiah.
Happy Birthday Jesus Christ. 😘
“Don’t you dare! Don’t you dare touched my woman!” Nagngangalit sa sigaw ni
Lorenzo. Sabog na sabog na ang binata, wala nang pasyensyang natitira pa dito
habang nakikita ang katawan ng dalaga na nakahantad sa lahat.
Madilim na madilim ang anyo ng binata tila isa itong gutom na halimaw na anumang
oras ay sasakmalin si Hiroshi.
Walang nangahas kina Hellion na tignan ang katawan ng dalaga. Ang mga mata nila ay
tanging nasa iisang tao lamang, sa taong may hawak sa dalaga. Saito and Ushi made a
move, they were furious of what happened to their people.
Binalian ng leeg ni Saito ang mga pumapaibabaw pang mga tauhan ni Hiroshi na tuloy-
tuloy lang na ginagahasa ang mga dalagita ng Clan. Mga hayok ang mga ito at ni
walang pakialam kahit pa nasa mismong harapan na sila ng mga kaaway.
One by one, Ushi removed those fuckers in the bodies of those young women. Inutusan
nila ang mga dalagita na pumunta sa ligtas na lugar ganoon na rin ang mga buhay pa.
Nilapitan din nila si Hitouri at tinulungang itabi ito upang hindi madamay.
Saito and Ushi saves their people while Lorenzo’s facing Hiroshi. “Your prince is
here hime! What a pleasant surprise! He’s also with the famous Mafia Bosses!”
Hiroshi said teasing Lorenzo while he licks Heronisa’s cheeks.
Kinakabahan ang matanda, alam iyon ni Lorenzo. Habang pinapanood ni Lorenzo na

hinahawakan ng madumi nitong kamay ang dalaga ay mas lalo lang dumidilim ang
paningin ng binata. Nanginginig din ang katawan nito.
Napalayo ng konti si Alejandro na nasa tabi ni Lorenzo, kilala niya ang kapatid.
Wala itong pakialam kapag galit ito kahit na sino pa ang madamay. Naglakad si
Lorenzo na tila walang pakialam papunta sa kung nasaan ang kanyang Heronisa.
Napaatras ang matanda at idiniin ang katana sa leeg ng dalaga. “Huwag kang
lumapit!” Anito sa wikang tagalog na hindi man lang pinansin ni Lorenzo.
“Surrender the girl Hiroshi, you won’t escaped here. All of your allies are dead.”
Si Damien ang nagsalita kaya napatingin dito ang matanda. “Shut up! You traitor!”
Sigaw nito kay Damien na siyang ikinatagis ng bagang ni Damien.
Akmang lalapitan ito ni Damien nang tapikin ito ni Hellion at umiling. “It’s his
fight, huwag kang makialam kung ayaw mong mas lalong magalit siya sayo,” seryosong
saad ni Hellion nang patigilin si Damien.
Natahimik ito at nanatili sa kinatatayuan. Ilang hakbang nalang ang lapit ni

Lorenzo sa kanyang baby doll. Abot-kamay nalang ni Heronisa si Lorenzo. Ang ilang
araw na pangungulila ay hindi basta matutumbasan lamang ng kanilang pagkikita.
They need to feel each other. They need to feel each other’s warmth just to ease
what they are feeling right now. “Don’t step another one Dizionario, you’ll know
what will gonna happened next.” Hiroshi spat making Heronisa shout in pain.
Hiroshi crumbled Heronisa’s wound like a piece of paper. Kitang-kita ang pagbukas
ng sugat ni Heronisa habang idinidiin ni Hiroshi ang kuko roon. Napahinto si
Lorenzo. He couldn’t help but to silently tear up from the sight when looking into
the dull sunken of his baby doll’s eyes.
He can’t stand seeing her like this. He needs her now. Right now! Without looking
into Heronisa’s eyes, he made a move again. Sinenyasan ni Hiroshi ang mga tauhan na
patayin ang mga nasa harapan nila ngunit hindi lang si Hiroshi ay may balak na
ganito lalo pa at apat na Mafia Boss ang narito.
Napapabibutan ng mga tauhan nila ang buong teritoryo ni Hiroshi at kahit isang
tauhan nito maliban na lang sa loob ay wala ng buhay. Mali ang kalabanin ang
magkakapatid dahil hindi iisa lang ang makakalaban mo kundi pati ang lahat.
Hiroshi stiffened when he saw Lorenzo and other’s men are surrounding the area.
Namutla ito at hindi nakapagsalita bago tumawa at hinarap ang mga tauhan. “Sorera o
subete korosu! Watashi o mamotte!” (Patayin silang lahat! Protektahan niyo ako!)
Utos nito sa mga tauhan ngunit ni isa ay walang gumalaw mula rito.
They know where they stand in this game. Sa bilang nila at sa bilang ng mga tauhan
ng mga Mafia Boss na narito ni wala sila sa kalingkingan ng mga ito. Umatras ang
mga tauhan ni Hiroshi at lumayo sa kanya.
“Nanishiteruno!? Sorera o subete korosu!” (Anong ginagawa niyo?! Patayin silang

lahat!) Hiroshi said insanely. Nababaliw na ata ito lalo pa at alam nitong
katapusan na nito. Umiling ang mga tauhan nito at sabay-sabay pang lumuhod sa
harapan ni Hiroshi.
Gamit ang kanilang mga katana, sila na mismo ang kumitil ng sarili nilang buhay.
They slashed their own neck. Hiroshi was shocked, he had no one now but instead of
backing out and accepting his defeat.
He actually laughed. He laughed hysterically and crazily. Hindi pa rin nito

binibitiwan si Heronisa.
“Watashi wa sonotoki anata no ryoshin o korosu koto ga

dekimashita. Watashi wa ima anata to sore o suru koto ga dekimasu! (Nagawa kong
patayin ang mga magulang niyo noon. Magagawa ko din ito sa inyo ngayon!) Itinalikod
nito si Heronisa at sinakal nito patalikod ang dalaga gamit ang braso ito.
“Stay back!” He’s holding Heronisa as his hostage. Ang dalaga nalang ang susi
niya upang makatakas at mabuhay pa yon ay kung mangyayari pa ang pinaplano niya.
“You!” Turo nito sa isang tauhan ni Lorenzo. “Give me your gun or else I kill her!”
Sigaw at utos nito sa tauhan ni Lorenzo. Napatingin ito sa binata na siya namang
tumango. Kinuha nito ang baril at itinutok kay Heronisa tapos kay Lorenzo.
Lorenzo’s looking at Heronisa’s eyes. Kinakausap niya ang dalaga sa mga mata. He
wanted her to stay put and wait for his move. Ngunit, matigas ang ulo ng dalaga at
gumawa nang sarili niyang galaw.
Kinagat nito nang madiin ang braso ni Hiroshi dahilan upang mapasigaw sa sakit ang
matanda at mabitawan ang dalaga. Nakatakbo si Heronisa kay Lorenzo ngunit bago yon
ay nagpaputok ng baril si Hiroshi.
“BULLSHIT!” Mura ng binata at agad na sinalo ang patalon na lumapit na dalaga.

Niyakap niya ito, tumalikod ang pinrotektahan ang dalaga.
Everyone is shouting because of that sudden move. Natamaan si Lorenzo sa likod
ngunit mabilis din ang galaw ng binata bago pa man makabawi si Hiroshi ay binitiwan
niya ang dalaga at nilapitan si Hiroshi. Tinadyakan nito ang matanda ng ilang
beses.
Lorenzo was throwing punches at the old man. He never stopped even if Hiroshi begs.
Kinuha rin niya ang maliit na kustilyo sa bulsa. Bumalik sa binata ang lahat ng
ginawa nito sa pamilya niya. Ang taong nasa likod ng paghihirap ng kalooban niya at
ang pagpatay nito sa magulang ng kanyang baby doll.
Lahat ng yon ay ibinuhos ni Lorenzo. Ang galit niya ay hindi lamang natatapos sa
isang pagsuntok. No one tried to stop him. Pinabayaan nila si Lorenzo, walang
nagtangkang lapitan ito kahit na si Heronisa ay nanatiling nakaupo. Sinaksak niya
ang matanda at pinagsusuntok.
Tinanggal ni Damien ang suit at ibinigay ito sa dalaga upang matabunan ang
kahubadan nito habang si Lorenzo ay hindi pa din tapos sa ginagawa nito kay
Hiroshi. Ang galit ng binata ay hindi yata nauubos hindi nito tinantanan si Hiroshi
kahit na anong ungol at pagmamakaawa nito dahil sa sakit.
“Bakit naawa ka ba nang pinapatay mo ang mga magulang namin?! Naawa ka ba ng

ipinag-utos mong gahasain at pagpira-pirasuhin ang kapatid ko sa harapan ko?! Naawa
ka bang animal ka?! No! You never did! Ipapalasap ko sayo ang paulit-ulit na sakit
na dinanas ko at ni Heronisa!” Lorenzo punched Hiroshi’s nose.
Sinubukan ni Traverse na takpan ang mga mata ni Heronisa upang hindi makita ang
ganitong side ni Lorenzo ngunit tinanggal lamang ito ng dalaga at umiling. Gusto
niyang makita kung paano bumagsak at pahirapan ni Lorenzo si Hiroshi.
Gusto niyang makita kung paano ni Lorenzo hindi kaawaan ang matanda dahil sa loob
nang tatlong araw na pagkuha nito sa kanya hindi lubos maisip ng dalaga kung ano
ang pinagagawa nitong kademonyohan.
Nais makita ni Heronisa kung papaano ihahanda ni Lorenzo si Hiroshi papuntang

impyerno. “N –No, I can handle it.” Nanginginig na sabi ni Heronisa. Kung kaya niya
lang pumatay ng tao si Hiroshi ang una-una niyang magiging biktima.
Kulang pa ang buhay nito bilang kabayaran sa mga utang nito sa kanila. Hiroshi
screamed when Lorenzo punched his face for the millionth time this day. Tumigil ang
binata sa pagsaksak sa matanda nais niyang buhayin ito upang makalasap ng mas
mahirap na paghihirap.
The old man’s abdomen ached and churned from the kicks and punches, his face was
burned from the countless punches, his lips was busted, his suit was stained by his
own blood and his eyes was swollen shut.
Tears are running into his face as he felt the pain throughout his body. Ngayon
lasap na lasap nito ang tatlong araw na sakit na naramdaman ni Heronisa habang
pinapahirapan at pinaglalaruan niya ito.
Itinayo ni Lorenzo ang matanda at pinahawakan sa dalawang tauhan ni Hellion na

nanonood. “Hold him tightly.” Lorenzo coldly said. He kicked the old man straight
to his gut. He kicked Hiroshi until his leg hurt. Lorenzo ripped his belt from his
pants, folding it and walking around Hiroshi.
The cracked of belt echoed throughout the place and a painful pain left from the
old man’s mouth. “You selfish prick! Don’t you just die here! Your game maybe ended
but I am not finished with you!” Mahigpit na hawak ng mga tauhan ni Hellion ang
matanda habang marami pang hagupit mula sa sinturon ng binata ang narinig sa buong
lugar bago sinipa ang matanda.
“Bring him. Hindi pa ako tapos sa kanya.” Tumigil ang binata sa ginagawa at hinarap
si Heronisa na maaliwalas na ang mukha. Nagningning ang mata ng dala. Atlast, three
fucking days they were from each other it was torturous.
They looked into each other’s eyes for how long? No one knows. As long as the
couple reunites again, love was in the air again or not? Heronisa jumped into
Lorenzo arms. She hugged Lorenzo tightly.
Mabilis naman ang galaw ng binata at sinalo ang dalaga. Niyakap niya ito at
hinalikan sa labi, walang pakialam kahit napapanood sila ng lahat. “I –I miss you
so much Ren.” Heronisa softly said after their kiss. Hinagod ng binata ang likod ng
dalaga at inilapit ang noo nito sa noo niya.
“I miss you so much baby doll... I can’t be away from you for too long. Mababaliw
ako ng sobra...” Bulong na sagot ng binata at mahigpit na hinawakan ang bewang at
pang-up ng dalaga. He was about to pull his woman again tightly into his body when
he saw what’s Heronisa’s wearing.
He glared at Damien who’s not aware of it. A pang of jealousy was Lorenzo felt.
Mabilis niyang ibinaba ang dalaga at hinubad ang sarili niyang suit. Tinabunan niya
ng katawan niya ang kahubadan ng dalaga at mabilis na tinanggal ang suit na suot ni
Heronisa at ipinalit ang kanya.
Itinapon niya sa nakatalikod na si Damien ang suit nito.
“Next time asked me first.” He snapped at his long lost brother. Damien just
frowned. Nasa lupa pa din si Hiroshi at hindi napapansin na pilit nito inaabot ang
baril na natapon nito. No one saw what’s Hiroshi’s plotting again.
Binuhat ni Lorenzo si Heronisa na hinalikan nito sa noo. “Let’s go home baby do –“
Hindi na natapos ni Lorenzo ang sasabihin nang binata dahil napaluhod ito at
nabitawan ang dalaga. Dahan-dahang nilingon ni Lorenzo ang matanda.
“Watashi ga shinu to, watashi wa koseidenakareba narimasen!” (Kung mamatay ako
dapat maging patas tayo!) He choked while saying it then he pointed the gun in his
own head and shooted himself.
Napasigaw si Heronisa, napatakbo ang iba pa sa kanila. “Ren! Don’t leave me!” Iyak
ng dalaga habang ipinapatong ang ulo ni Lorenzo sa kandungan nito. Mas maraming
luha ang pinakawalan ng mga mata ni Heronisa.
She can’t live in this life without her Ren. Her heartbeat was beating triple than
before. Nanlalamig ang dalaga habang hinahawakan ang mukha ni Lorenzo. Hilam ng mga
luha ang dalaga mas nasaktan pa siya ng makitang ganito si Lorenzo kaysa sa mga
pananakit ni Hiroshi sa kanya.
Hindi sanay na makita ni Heronisa si Lorenzo na walang sigla ang mga mata. “Shhh,
baby doll... I’m not dying. Hindi pa ako mamatay, malayo ito sa bituka.” He wiped
her tears and slowly stands up.
Itinuro niya ang sugat, dalawang daplis lang sa balikat ang natamo nito. Napaluhod
ang binata hindi dahil malala ang tama nito kundi dahil sa pagod at gutom. Ngayon
lang yata nagsink-in ang mga bagay na iyon sa katawan ng binata.
“A –are you sure?” Paninigurado ni Heronisa. Tumango si Lorenzo, inalalayan ng

dalaga ang binata. Parehas na pagod ang mga katawan nila pero hindi nila iyon
alintana basta ba magkasama na sila ngayon.
Malalim na buntung-hininga ang pinakawalan ni Heronisa, hindi na siya nagpabuhat pa

kay Lorenzo dahil may tama ito. Inakbayan ng binata ang dalaga, mas malapit ito ay
mas napapalagay siya.
They were all exhausted from what happened today. Hindi makakalimutan ang araw na
ito, apat na Mafia Boss sa iisang lugar habang binubura sa kasaysayan si Hiroshi na
wala naman talagang lugar sa kasaysayan nila.
Inalalayan ni Lorenzo na makapasok sa sasakyan ang dalaga ngunit hindi na ito

umabot sa loob ng kotse dahil nawalan na ito nang tuluyan nang malay na siya namang
ikinabigla ni Lorenzo.
“FUCK!”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-49
Nakatulog ulit ako. Promise! Iuupdate ko lahat ngayong araw

pero dahan-dahan lang ha? Two chapters nalang ang natitira. Damihan niyo naman ang
comments. Please... yon lang hinihingi ko. Promise, di pa tatapak ang 12mn tapos na
ito pero ang Special Chapters sa book lang ha? Lab you. Iuupdate ko si Damien
pagkatapos ko sa Billionaire's Regret next year.
Be read for the last series
Ruthless Men Series #4: Damien's Retribution
“FUCK! FUCK!” Mura ni Lorenzo habang pabalik-balik sa loob ng silid ni Heronisa
dito sa ospital. Panay din ang palakad-lakad ng binata paroon at parito. Matapos
ang nangyari sa Japan, hindi na ninais pa ng binata na manatili sa lugar na iyon at
kahit kailan ay hindi na niya gugustuhin pang tumapak roon.
Idiniretso niya sakay ng Private Jet si Heronisa pabalik ng Pilipinas at agad
na dinala sa ospital. And now, here they are. Matapos isugod sa Emergency Room ay
agad na nilunasan ang dalaga, sinalinan ng dugo at inilipat sa Presidential Suite
si Heronisa.
Ilang oras na ang makalipas nang makadating sila rito at maglulunch na. Malalim
na ang gabi ng umalis sila sa Japan kasama pa ang iba. Umuwi na ang mga kapatid
niya pabalik sa mga pamilya nila.
They deserved it after that crazy ‘escapade’ in Japan. Lorenzo pulled his hair
out of frustration. He’s nervous, he doesn’t want any complications on his baby
doll. He’ll be damned if that will happen.
Tama na ang nangyari doon sa Japan at nitong mga nakaraang araw. Ang dapat na
mangyari ngayon ay maging masaya si Heronisa sa piling niya at hindi na aalalahanin
pa ang mga nangyari sa Japan.
Kinakabahan si Lorenzo dahil umalis ang Doktor upang alamin ang mga laboratory
results ng dalaga hangga’t hindi pa ito nagigising. Nagpaiwan si Saito at Ushi sa
Japan upang ayusin ang pagdadala sa matandang Kazuma sa Pilipinas dahil wala na
ring kamag-anak na natitira ito bukod kay Heronisa.
Wala pang desisyon kung ano ang mangyayari sa mga natitirang miyembro ng Clan
ngunit ang dalawa na ang bahala roon. Si Traverse naman ay iniaayos ang bagong
Estate na lilipatan nila dahil ayaw ni Lorenzo na matandaan pa ni Heronisa ang
nangyari matapos dukutin ito ni Hiroshi.
As for the dead bodies in Japan, Alejandro and Hellion volunteered to get them.
Ang tiyan ng mga alaga nila ang magiging huling hantugan ng mga bangkay na iyon.
Lorenzo then jumped into his position and get his gun out.
Itinutok niya agad ito sa bagong pasok na siya namang nagtaas ng kamay. “Woah!
Boss! Ibaba mo yan! Hindi pa ako handang mamatay!” Nakataas ang dalawang kamay na
sabi ni Traverse.
Sinamaan niya muna nang tingin ito bago ibinaba ang baril. Hindi ba naman
kumatok at dumiretso lang pumasok. Sinong hindi mapaparanoid pagkatapos noong
nangyari sa kanila? Nakita ng binata na may kasama si Traverse.
He remembered that was the girl who saved his baby doll. “Ayos na ang
pinapaayos mo Boss, dinalhan ko na rin kayo ni Heronisa ng masusuot at sinama ko
na rin ang bata kasi walang magbabantay.” Aniya na medyo nahimasmasan na sa
pagiging paranoid ng boss niya.
Tumango nalang si Lorenzo at ibinalik ang tingin sa dalaga. Lumapit sa kanya
ang batang babae nang hindi niya napapansin at hinila ang manggas ng suot niya ng
bata. Napatingin siya rito.
“Ayos lang po ba si Ate?” Tanong nito. Naupo si Traverse sa sofa na nasa loob
nitong suite. “She is. She needs to rest.” Sagot niya sa bata na tumango lang ang
bata sa kanya at lumapit na kay Traverse at naupo nang tahimik sa tabi nito.
All the stress he feels are now slowly fading. Basta ba nasa tabi niya lang si
Heronisa, lahat ng problema niya ay kayang-kaya niya. Sabi nga ng dalaga noon, siya
ang Superman ni Heronisa. But the truth is, Heronisa is his tranquility. She is his
calmness and peace. Heronisa is his redemption.
Si Heronisa ang nag-iisang taong makakapagpabigay nito sa

binata. Napakadelikado man ng buhay niya, alam ng binata habang nasa kanya si
Heronisa magagawa niya ang lahat kahit imposible pa ito.
Nilapitan ni Lorenzo ang dalaga at hinalikan ito sa noo. When someone entered
at the room again, hindi lang si Lorenzo ang napalabas ng baril kundi maging si
Traverse. Alerto naman ang bata at tumabi sa kama ni Heronisa.
Nanlaki naman ang mata ng Doktor ni Heronisa pati ang Nurse nitong kasama
muntik pa silang mapabalik sa dinaan nila. Napatikhim si Traverse samantalang si
Lorenzo ay nagtiim-bagang lang.
Bakit ba hindi marunong kumatok ang mga taong ito? “I –I’m sorry for that Mr.
Dizionario, nakalimutan kong kumatok.” Hinging paumanhin ng Doktor na siya namang
ikinatango lang ni Lorenzo.
Walang oras si Lorenzo para doon dahil ang importante ay ang kalagayan ng
dalaga. “Just tell me what my baby doll’s situation is.” He said at the Doctor.
Napalunok muna ang Doktor at tinignan ang dalaga bago tumingin sa binata.
Kinuha nito ang medical records ni Heronisa sa Nurse at binasa. “She had
fractured bones from her knees, we stopped the bleeding from her both arms, stomach
and neck. We have taken care of the bruises and wounds. But, there is just one
thing you need to know Mr. Dizionario,” mahabang pagsasabi ng Doktor sa mga
nangyari sa katawan ng dalaga.
Naikuyom nalang ni Lorenzo ang kamao habang iniisip kung gaano kasakit ang
katawan ngayon ng dalaga at habang iniisip iyon nais niyang patayin ng paulit-ulit
si Hiroshi. Napatingin nang seryoso sa kanya at Doktor.
Napaayos naman ng tayo si Lorenzo, kinakabahan siya sa maaring sabihin nito.
Dinagdagan pa ng kahatimikan nitong buong silid mas lalo lang nadagdagan ang kaba
ng binata. Mas kabado pa ito ngayon kaysa sa noong inililigtas nito ang dalaga sa
Japan.
The Doctor smiled widely and the congratulated him which made him confused.
Napataas ng kilay ang binata sa pinagsasabi nito.
“What do you mean Doctor? I don’t understand a thing from what you’re saying.”
Ani ng binata na inayos pa ang pagkakagulo ng buhok. Kinuha nito ang isa pang
medical records na hawak ng Nurse.
“Your woman is fine and healthy Mr. Dizionario, kailangan niya lang ng pahinga
dahil sobrang nadrained ang energy niya marahil dahil hindi lang siya ang nag-
iisang gumagamit ng katawan niya –” Tumigil sandali ang Doktor upang tignan siya
dahil tila hindi niya pa din nagegets ang sinasabi nito.
“The little bean is very healthy. No need to worry about that. I suggest
maghanap na kayo ng mahusay na Obstetrician para monitor ninyo ang kalagayan nito.”
Dagdag pa nito. “Anong gagawin ko sa Obstetrician?” Tanong sa isip nang
naguguluhang si Lorenzo.
Wala talagang maitindihan si Lorenzo kaya naman nasigawan na niya ang Doktor
sa kawalang pasensya niya.
“FUCK! JUST TELL ME DIRECT TO THE POINT!” He shouted. Napatalon sa gulat ang
Doktor. “Miss Heronisa is two months pregnant Mr. Dizionario.” The Doctor muttered
because of the sudden outburst.
Tila dumaan naman ang isang anghel sa buong silid dahil wala ni isang narinig
na ingay pero ang sunod na nangyari ang siyang hindi kapani-paniwala.”Boss!” Si
Lorenzo Giovanni Dizionario ay nahimatay nang malamang buntis ang kanyang
Heronisa...
Heronisa woke-up with the pain all over her body. Hindi makagalaw ng mabuti ang
dalaga at pakiramdam niya ay ilang toneladang bato ang binuhat niya. She groggily
groaned and tried to open her eyes but she failed at first.
Bumuntung-hininga muna si Heronisa at hinayaan ang buong katawan na iabsorb na
gising na siya at kalmado na siya. Nang subukan niyang muli na buksan ang mga mata
ay nagtagumpay siya sa ikalawang pagkakataon.
Inikot ni Heronisa ang mga mata, nasilaw siya sa ilaw ng

silid kung nasaan siya hindi naglaon ay nakasanayan niya din ito.
“Ren?” Agad na hinanap ng kanyang mga mata ang lalaking nais niyang sana ay
mabungaran ngunit imbis na nasa tabi niya ito nasa sofa ito kasama si Traverse at
ang batang babaeng hanggang ngayon ay hindi pa rin nila alam ang pangalan.
Nangunot ang noo ng dalaga nang makitang walang malay si Lorenzo. “Ren.” Mas
malakas sa bulong ang boses ni Heronisa pero narinig iyon ni Traverse na kitang-
kita ang pagpipigil ng tawa nang makitang gising si Heronisa at napatingin sa Boss
niya.
“I –is he asleep?” Paos na wika ni Heronisa. Maybe, her Ren is so tired that’s why.
Ngunit, kung alam lang ng dalaga ang nangyari marahil pati siya ay hindi
maniniwalang nangyari iyon.
Mabilis naman si Traverse at binigyan ng maligamgam na tubig si Heronisa at
pinainom sa dalaga bago sinagot ito. “Nahimatay si boss.” Imporma ni Traverse kay
Heronisa. Sana magising na si Lorenzo upang makita niya ang kanang kamay na inaasar
siya sa pag-ngisi nito. Heronisa frowned.
She knows Lorenzo and he acts like a big bad Alpha. Paano mahihimatay ito? “The
Doctor checked him, he’s alright but he was shocked of the news awhile ago.” Tila
narinig ni Traverse ang nasa isipan ng dalaga at sinagot ito.
“W –what news?” She asked Traverse. Sumenyas lang ang binata na izizipper niya
ang bibig niya at bumalik sa kinauupuan nito. Alam ni Traverse kung kailan dapat
izipper ang bibig at kailan dapat ibuka ito.
Heronisa just confusedly stared at Lorenzo and then at Traverse.
Nagkibit-balikat nalang ang dalaga habang nakahiga. Inirelax ang sarili at
inayos ang pagkakahiga ng dahan-dahan. Her body is aching and she’s still hard to
breathe but she can manage.
Napahawak ang dalaga sa leeg siguro dahil sa pagkakasakal ni Hiroshi kaya hirap
siyang huminga. Binalikan niya sa isipan ang nangyari habang nakatingin sa kisame
nitong silid kung nasaan siya. Napangiti ang dalaga at tumulo ang luha.
Masaya siya, masayang-masaya siya at magkasama na sila ni Lorenzo. Masaya siya
at iniligtas siya ng taong pinakamamahal niya kahit pa hindi maganda ang nangyari
alam ni Heronisa na magiging maayos din ang lahat.
Maayos din nila ito ni Lorenzo lahat. The tears on her eyes, this is not
because she’s sad. The tears in her eyes are evidence that she was happy and
overjoyed. Atlast, the tragedy is done and happiness will come. She sobbed harder
and while wiping her tears.
Aaluin na sana ni Traverse ang dalaga dahil nag-aalala siya nang bigla na
lamang itong umiyak. But, Lorenzo bet him to do it. Bumalikwas itong bigla at
nagsisigaw na parang baliw. “I’m going to be a dad! I’m going to be a father!” He
shouted excitedly while jumping.
Ang pagsisigaw ng binata ay natigil nang marinig ang pag-iyak ng dalaga. His
eyes snapped into her and in a matter of seconds, he is at Heronisa’s side.
“FUCK! What happened baby doll? May masakit ba sayo? May nangyari ba kay baby?”
Tarantang tanong ni Lorenzo na siyang ikinatigil ni Heronisa. “B –baby?” Nanlalaki
ang mata ng dalaga nang itanong yon.
Agad nawala ang pag-aalala ni Lorenzo at ngumiti ng malapad sa dalaga.
Hinalikan pa nito ang labi ni Heronisa. “Yes baby doll, we are pregnant!”
Kung may mas ilalaki pa ang mata ni Heronisa malamang nangyari na iyon pero
hindi dahil sa biglang pagsingit ni Traverse.
“Oh’ huwag kalimutan na nahimatay siya nang sabihin iyon ng Doktor.” Natatawang
saad ni Traverse habang nilalaro ang buhok ng bata. Lorenzo glared at Traverse
because of his embarrassment.
“Out!” Singhal niya dito na siyang ikinatawa lang ng binata at binuhat
papalabas ang bata kailangan din ng privacy ng dalawa kaya hinayaan na ni Traverse.
Nang makalabas ang dalawa ay nagsalita si Heronisa.
“I –is it true?” She asked excitedly at the same time she’s afraid. She knows
nothing about having a baby.
“Yes baby doll and I am the happiest man in earth because of that.” Sabi pa
nito at hindi na mapuknat-puknat ang ngiti sa labi.
Panay din ang halik nito sa labi at pisngi ng dalaga. Habang nakikita ni
Heronisa si Lorenzo na ganito ay mas lalo siyang naiyak sa saya.
She maybe nothing knows about being a mother but she can learned it.
“Baby doll, are you not happy?” Lorenzo asked worriedly. Umiling si Heronisa. “I am
happy...” Sagot ng dalaga at pinahiran ang luha.
“I am happy you save me...” She stopped. “And, we will be a family.” Lorenzo
hugged his baby doll for what he said.
Parehas lamang sila nang nararamdamang saya. Isiniksik ng binata ang mukha sa
leeg ng dalaga at nanatili roon at nag-usal pa ng mga salita na tila siguradong-
sigurado ito bago tuluyang ipinikit ang matang muli dahil sa pagod at ninamnam ang
sandaling kasama ang dalaga.
“I will be the best father our son will ever have.”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-50
Awts. Here comes the last Chapter before the Epilogue.

Salamat sa lahat ng sumusuporta sa akin at sa Ruthless Men Series. Sana ay patuloy
niyo pa din akong suportahan kahit pa anong mga genres ang isususlat ko.
Salamat sa mga nagcocomment. Nakataba ng puso. Naappreciate ko ang effort niyo.
I'm planning to write an Alien Romance. Who loves to read this kind of story?
Let me know please...
Pitong buwan. Pitong buwan na ang tiyan ni Heronisa tila nakalunok ito ng melon
sa bilog ng tiyan nito. Isang linggo ang makalipas noon nang makalabas si Heronisa
sa ospital ay nagpakasal agad sila ni Lorenzo.
The wedding was not too fancy and not too simple but it’s all worth it when you
marry the person you love. Hindi na pinaabot ni Lorenzo na mas lalong lumaki pa ang
tiyan ni Heronisa at mahirapan itong maglakad.
And here they are now, savoring the five months of their marriage. Nakasakay
ang dalawa sa helicopter habang nasa harapan ang hindi komportableng piloto na
hindi man lang sinubukang lingunin ang mga sakay nila sa likod.
Mabuti nalang at may harang ang harapan kung nasaan ang mga piloto at ang likod
kung saan sakay si Heronisa at Lorenzo. Nakakandong ang babae sa harapan ng asawa
habang naglalakbay ang mga kamay ng lalaki sa kung saan-saan.
Hindi na yata aabot sa isla ang nais ni Lorenzo dahil na rin sa hormones ng
babae. Binigyang permiso ng Doktor na bumiyahe at sumakay si Heronisa sa helicopter
yon ang unang ginawa ni Lorenzo upang siguraduhing ligtas ang asawa at ang magiging
baby nila.
Their child was very healthy. Mas malakas pa daw ito yata sa kabayo at tila
nangangarap na maging Soccer Player dahil sa lakas sumipa nito sa tiyan ng kanyang
Ina. “God! Ren!” Ungol na bulong ni Heronisa habang minamasahe ni Lorenzo ang
mabibilog na dibdib ng babae na mas lalo yatang nagpadagdag sa nararamdaman nitong
pagnanasa sa asawa.
Ayaw yata ni Lorenzo tapusin ang honeymoon stage nila ni Heronisa kaya ilang
buwan na silang nagbabakasyon sa loob at labas ng Pilipinas. They also visited
Sicily and paid Lorenzo’s parents respect so was Heronisa’s parents in Japan.
“You are irresistible baby doll, I can’t help it.” Lorenzo said while sucking
Heronisa’s neck. Lorenzo warned his pilots to slow down kung ayaw nilang ang lalaki
mismo ang maghulog sa kanila sa ere kapag may nangyaring masama sa kanyang baby
doll.
Heronisa pulled Lorenzo’s hair tightly when her husband sucked her neck. She
groaned with lust and desire her pussy was dripping with wet liquid.
Maternity dress ang suot ni Heronisa at panty lang ang panloob niya kaya naman
ramdam na ramdam ni Lorenzo sa kandungan niya ang basa at mainit-init na likidong
umaagos mula sa gitnang bahagi ng kanyang asawa.
Lorenzo grinned. Hindi lang siya ang nag-iinit ang katawan mas doble yata si
Heronisa dahil buntis ito. This is what Lorenzo loves about his pregnant woman, her
hormones are affecting her too much and they are making love every time Heronisa is
horny.
Gustung-gusto naman ito ni Lorenzo dahil hindi na niya kailangang kalabitin ang
asawa dahil ito na mismo ang mangangalabit sa kanya. Natutuwa si Lorenzo sa bagay
na iyon dahil kung gugustuhin niya lang.
He wanted to bury his cock into Heronisa deeply. Yon bang wala nang hugutan
dahil gusto niya lang ay doon lang sa loob nito. He’s crazy about his wife. Ang
mabaliw sa babae ay siyang napakasarap na pakiramdam sa buong mundo para kay
Lorenzo.
He’s erection is rocking hard right now while Heronisa’s grinding her hips at
Lorenzo’s groin. Who could have thought that the innocent girl back then can be
good this time? She took advantage of Lorenzo’s erection, rubbing herself up and
down at his shaft.
“Good Lord, that was felt good baby doll... just go on.”
Lorenzo groaned hardly. Then, the woman’s hands travelled into her husband’s
throbbing cock while she’s swaying her hips into his lap. She squeezed her cock and
rubbed it gently.
Inalalayan naman ng lalaki ang asawa upang hindi ito matumba. Itinaas naman ni
Heronisa ang kanyang saya at itinagilid ito upang bigyan ng access si Lorenzo sa
kanyang pagkababae at katawan.
Her erect and aroused nipples were poking through her maternity dress. She
doesn’t like wearing bra when wearing her clothes because it irritates her. Bantay-
sarado siya ni Lorenzo dahil roon, ayaw nitong tinitignan ng iba ang dibdib ng
asawa niya.
Heronisa stand while Lorenzo is supporting her, she wiggled her arms downward
and undid her ribbon’s dress, pulling her dress down to the floor along her panty.
“God, my woman is naked with her bulging stomach.” Lorenzo also undid his pants and
underwear.
Hindi na niya inalis itong lahat habang nakatingin sa asawa. With her eyes
locked into her husband, she hopped her butt into Lorenzo’s lap. He was surprised,
she was able to sit on it without falling off. She used her hands and then again,
gripped his husband’s abs.
Tinignan ni Lorenzo ang pagkababae ng asawa. Her legs were open and he saw her
wetness, she was ready to be taken by her husband again. She was ready to make love
again to him. Lorenzo’s eyes were so full of lust.
Lorenzo was also so fucking horny.
Kinagat-kagat ng lalaki ang nipol ng asawa habang may damit pa rin ito. Heronisa’s
hand was gripping her husband’s dick in her hand. She used his thick head to spread
her pussy lips and her body trembled when their private parts touch.
Napakabold ng babae ngayon tila hindi ito ang dating inosenteng Heronisa na
namumula kapag may nangyayaring kakaiba. Lorenzo were still big for Heronisa tiny
pussy but she needs to do it now.
“Fucking hell! You are still tight for me baby doll!” Mura at ungol ni Lorenzo
at piniga-piga ang dalawang dibdib ng dalaga. At first, Heronisa started at the tip
of his dick’s head. She slid him up and down letting her tight pussy acclimate to
Lorenzo’s piece of meat ripping her again and again.
It’s still hurt even Lorenzo already broke her hymen. Slowly, she moves up and
down. She won’t get tired of this cock especially it belongs to his one and only
love even if it hurts a little bit because he is huge.
Heronisa manage herself. She felt her juices dripping out of her. She looked
between them and saw her cum rolling down into his cock. It looked so hot. “Darn it
baby doll, move faster! I can’t take it anymore.” Nahihirapang bulong ni Lorenzo
dahil tila tinotorture siya ng asawa sa klase nang paggalaw nito sa kandungan niya.
Heronisa innocently smirked while moving slowly. She more move back and forth,
grinding around and around as Lorenzo pushed himself deeply into her. He moved his
hands again and grabbed her breast squeezing the fuck out them.
“Fuck! Fuck baby doll! Harder!” She’s riding in her husband harder and faster.
Napahawak ang dalawang kamay ng babae sa kisame ng helicopter habang mas lalong
bumibilis ang pag-ulos ni Heronisa sa pagkalalaki ng asawa.
In and out, faster and deeper, harder and harder. Halos mabaliw si Heronisa
habang inaalalayan siya nito at habang nakahawak siya sa kisame upang suportahan
ang katawan ginagawa nila.
Mabuti nalang pala at nagbaballet ang babae, napakaflexible ng katawan nito
habang tinititigan nito nang nakatingala ang asawa na nagpabaling-baling ang ulo sa
itaas. His innocent wild vixen.
“Oh’ God Ren!” Ungol din ni Heronisa. Lorenzo’s hands were so big and strong,
he holds his wife as she fucked the hell out of him. “I’m getting close baby doll!”
Halos tumirik ang mata ni Heronisa sa sarap ni hindi man lang inalala na nasa taas
pa din sila ng ere habang ninanamnam ang sarap ng kanilang pagmamahalan.
She felt her husband’s nails digging into her skin as he

grasped her ass hard. “Yes! God! Yes baby! Yes! So, damn good Heronisa!” Lorenzo
groaned. Naabot ni Lorenzo ang sukdulan kasunod niya ang asawa. All his cum
exploded inside her.
She felt her dick pulsing against her vagina walls. He made sure every drop of
him stayed inside her eventhough his woman is already pregnant. He can’t helped
himself for it. He wanted everyone to know that only his semen live inside
Heronisa’s tummy.
Heronisa rested her face into Lorenzo’s neck her breathe was heavy and tired.
“I –I love you so much R –ren.” She said.
“I love you too baby doll, so much. I love you till the sunrise and as long as
every sunset won’t end.”
One and half month later...
“Shit! Shit! What should I fucking do?!” Tarantang paikot-ikot ni Lorenzo
habang hindi alam ang gagawin pati si Traverse ay natataranta din sa pagpapanic ng
Boss kaya lumabas ito at pinagsisigawan ang mga tauhan nila.
Lorenzo was pacing back and forth while his wife was calmly rubbing her
stomach. Heronisa’s water bag broke and she’s ready to give birth to their baby.
Hindi na nila inalam ang kasarian ng bata dahil nais nilang maging sorpresa ito.
Pagkatapos nang isang buwang pamamahinga sa isla ni Lorenzo ay bumalik na sila
sa bagong Dizionario Estate. “Stay calm papa.” Ani ni Isabella. Ang batang babae
noon na nagligtas kay Heronisa. Inampon nila ang batang babae bilang kanila at
sanay na sanay na itong tawaging Mama at Papa ang mag-asawa.
Isabella ang tunay nitong pangalan, dinagdagan lang nila ng Luciana na siyang
pangalan ng Ina ni Lorenzo. Isabella Luciana Kazuma-Dizionario na ang bagong
katauhan ng batang lansangan noon. Heronisa rolled her eyes.
“Isa, get my baby bag.” Mahinahong turan ng babae sa anak na siya namang
sinunod nito. For a woman who was about to give birth. Si Heronisa lang yata ang
pinakakalmadong manganganak.
Pinabayaan ni Heronisa si Lorenzo na hindi pa yata nakakadecide sa kung anong
gagawin gayong ang asawa at anak nito ay gumalaw na. Handa na naman ang baby bag
kapag manganganak na ang babae kaya naman pinakuha na niya ito sa anak.
“Ma, nagdala na din ako ng susi ng sasakyan. And, I already called Auntie
Khimlie sa ospital nalang daw siya didiretso.” Ani ng bata matapos makababa sa
hagdanan. Nakasukbit dito ang baby bag na mas malaki pa yata sa kanya.
Lumapit ito sa Ina na na nauna ng lumabas at iniwan si Lorenzo na parang baliw
pa din. “Ma, iiwan nalang ba natin si Papa?” Tanong ng bata matapos na mauna si
Heronisa at nasa mismong driver seat pa para ipagmaneho ang sarili.
She shrugged while panting and breathing heavily. “B –bahala siya dyan,” sabi
nito at sinenyasan pa ang bata na sumakay na. Naasar na si Heronisa pati ang mga
tauhan nito hindi na mapalagay dahil sa kakasigaw ng Boss nila pati na ng kanang-
kamay nito.
She starts the engine. Doon lang yata narealized ni Lorenzo na wala na ang mag-
ina niya sa harapan niya. He snapped his gaze at the car, he cussed when he already
know what’s happening.
Looks like he pissed-off his ready-to-give-birth woman. “You are fucking idiot
Lorenzo.” He murmured to himself but the nervous is still there. Mabilis niyang
kinatok ang pintuan nito na ibinaba muna ng asawa ang bintana.
“Lipat ka ako, magmamaneho.” Tinaasan lang siya ng kilay at pinagkrus ang mga
braso nito at tila sinasabing ‘bumalik ka na yata sa huwisyo look’ nito. Nagkakamot
ang lalaki na tumango marahil ay nahiya sa inakto nito.
Pangalawang beses na yata niyang napahiya ang sarili kasali na ang bagay na
ito. “G –Good then, let’s go.” Pinaleng saad ni Heronisa at naupo nang mahinahon sa
passenger seat. He hop-in and drive the car.
Panay ang tingin niya sa asawa pero tila hindi ito manganganak sa reaksyon
nito. Nakarating sila ng ospital at ngayon ay nasa loob na sila ng delivery room
habang pinapaanak ang asawa niya.
For Christ sake! He thought, this would be hustle to him especially everyone is
telling him that giving birth is like one of your foot is on grave. Bakit iba yata
ngayon? Siya yata ang mas kinakabahan habang umiiri ang asawa niya ng mahinahon.
“Shit Doctor! Is my wife really giving birth? Wala bang masamang mangyayari sa
kanya?” Triple na yata ang kaba ni Lorenzo sa mga iniisip niya habang malalaki ang
pawis na tumutulo sa noo niya.
Heronisa rolled her eyes for the nth time and pushed her baby out calmly. “Yes!
Mrs. Dizionario and the baby is okay nothing’s to worry about! Giving birth was not
the same everytime! Now! Mrs. Dizionario almost there just one final power push and
the baby is out!” Sabi ng Doktor kay Lorenzo nang hindi tumitingin pagkatapos kay
Heronisa naman.
Hindi na iniisip ni Lorenzo ang sinasabi ng Doktor mas excited yata siya sa
huling sinabi nito. He saw his woman pushed powerfully then after that a loud cry
was heard at the delivery room.
“It’s a bouncing baby boy!” Sigaw ng Doktor na siyang ikinaiyak sa tuwa ni
Heronisa. He saw his baby boy into his wife’s arms cradling their baby. A lone tear
escaped from his eyes. He can’t believe it.
He knows he’s not a father or husband material but he will try. He will try. “B
–baby, say hi to Papa.” Baling ni Heronisa sa asawa pagkatapos halikan ang noo ng
anak. Nakatulala si Lorenzo habang tinitignan ang anak na hawak ng asawa.
When the baby opened his eyes, Lorenzo somehow for the nth time, knowing
Heronisa’s pregnancy and now giving birth to his son, he fainted again...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
EPILOGUE
WAIT! STOP RIGHT THERE BEFORE YOU READ THE EPILOGUE!!!

Lels, informed ko lang kayo ulit sa mga gusto ng books ng Second Generation.
March will be the next printing.
Ruthless Men Series, Billionaire's Regret and Athena's Twin Sister will not be
included.
Zchneider's Series, Second Generation (Silver and Steel estimated price P400-
480) and Stuck in Between.
P.S. Thank you sa walang sawang sumuporta. Sana huwag kayong bumitiw sa mga
stories ko. Thank you! Thank you!
RUTHLESS MEN SERIES #4: Damien's Retribution will be posted after I finished
Billionaire's Regret. Ilang beses ko ba itong uulitin? Ugaliin pong magbasa ng
Author's Note please.
Four Years later...

“Hindi ko talaga aakalaing ilang beses na nahimatay si Boss noong nagbuntis at
nanganak si Heron,” hagalpak sa tawa na sabi ni Traverse habang nakaakbay sa
nobyang si Khimlie.
Yes, after what happened to Khimlie, Traverse realized that he like Heronisa’s
therapist. Narealized niya na lalaki siya talaga nang muntikan ng mamatay ang
dalaga. Lorenzo scoffed but he’s a little bit of red because he’s embarrassed when
he remember that scenes. Binatukan ni Khimlie si Traverse na siyang ikinanguso ng
binata.
“Sus, ikaw nga grabeng iyak mo sa kabilang kuwarto na katabi ng kuwarto ko sa
ospital. Nagwawala ka pa doon nang makitang kakabalot lang ng kumot sa namatay.
Akala mo naman siya yong pamilya nong taong namatay,” hindi lang si Lorenzo ngayon
ang namumula sa hiya dahil maging si Traverse ay ganoon din.
Truth to Khimlie’s words, Traverse cried in the wrong room. Akala tuloy noong
asawa ng namatay kabit siya ng babaeng namatay muntik pa siyang mapatay ng asawa ng
babaeng namatay.
Only to found out, he got into the wrong room. Lahat silang tumawa sa sinabi ni
Khimlie. They were laughing hard as if there is no tomorrow. Kumpleto ang buong
pamilya pati si Damien na nakagalit nila ay narito din kasama ang babae nito.
Saito, Ushi and Hitouri lives in the Dizionario Estate, they all left Japan.
Napakasakit ang alaalang naiwan sa Japan kaya mas pinili nilang manatili sa tabi ni
Heronisa bilang mga bagong miyembro ng Dizionario Mafia.
Tanging kasaysayan at kayamanan na lamang ang iniwang marka ng Kazuma Clan. Ang
mga naiwang miyembro ng Clan ay namumuhay ng normal ngayon sa iba’t-ibang panig ng
Japan.
Si Hitouri naman bilang nag-iisang kamag-anak na naiwan kay Heronisa ay siyang
naatasang mag-alaga sa matanda dahil hindi na rin ito makapagsalita o makalakad man
lang. Hindi na rin ito magtatagal pero masaya nitong bubunuin ang natitirang buhay
sa piling ng mga apo.
Everything was in place for Heronisa and Lorenzo. Wala nang mahihiling pa ang
mag-asawa dahil napakalaki ng pamilya nila kahit hindi sila magkakadugo halos
buwan-buwan silang nakikita-kita kaya naman lahat sila ay magkakalapit pati na ang
mga bata.
Today, it’s Lorenzo and Heronisa’s son’s 3rd Birthday. Ang mga bisita nito ay
nagkalat na sa bakuran ng Dizionario kung saan ginaganap ang birthday party ng
bata. Ang mga bata ay naglalaro kasama ang ibang mga batang imbitado sa kasiyahan.
Ang iba ay nanonood ng palabas mula sa mga Clown. Ang iba ay nasa face painting
booth. Ang iba naman ay naglalaro ng mga Parlor Games. The kids were wearing their
superheroes costumes same with the adults.
Hellion’s family is wearing the Incredibles costumes. Alejandro’s family is
wearing Batman costumes. Damien and his woman is wearing a couple Ironman costume.
Lorenzo’s family wears Superman costumes.
Nagmistulang Superhero Convention ang bakuran nina Lorenzo

dahil sa mga maliliit at malalaking mga taong nakacostume. The birthday boy was not
still here, same with his mama and sister.
Lorenzo and others are talking and drinking when Heronisa’s voice were heard in
the whole Estate. “Gianfranco Achille Siouta Dizionario!” Memoryadong-memoryado ni
Heronisa ang pangalan ng anak.
Tarantang hinahanap niya ito sa buong bahay ngunit wala ito. Tinutulungan na
rin siya ni Isabella ngunit hindi nila mahanap ito. “Ma, he’s not in his room.”
Naiiyak na sabi ni Isabella sa ina. Nag-aalala na ito sa nakababatang kapatid.
They were all knows that Gianfranco is anti-social boy. The boy doesn’t want to
socialized with other except for his Uncles’ children. Masyadong tahimik ang bata
at hindi palaimik, napakaseryoso nito sa buhay at hindi mo mababali ang nais nitong
gawin.
Napahila si Heronisa sa buhok niya at dali-daling bumaba sa hagdan kasama ang
panganay para magpatulong sa asawa sa paghahanap sa bunso nila ngunit hindi pa man
ay nakasalubong na niya ito sa living room kasama ang ibang nasa likod nito.
“What happened baby doll?” Nag-aalalang tanong ni Lorenzo sa asawa na kitang-
kita ang frustration sa mukha. Ilang beses na bang ginawa ito ni Gianfranco para
lang makatakas sa mga party na ganito?
Kahit anong pilit sa bata ay ayaw talaga nito at ayaw niyang maging ilag ang
anak sa ibang tao gaya niya noon. “Pa, nawawala na naman si Gian,” si Isabella ang
sumagot sa tanong ng ama.
Nangunot ang noo ni Lorenzo at napabuntung-hininga maging ang iba ay na nasa
likod nila ay alam kung ano ang ugali ng bata. He’s Lorenzo’s son and Gian is mini
me of his own father.
Kalmado nga ang bata pero ayaw na ayaw nito sa mga taong hindi nito kilala.
It’s good for a kid because he doesn’t like strangers but he needs to socialize for
his own growth. “Naiisip ko palang na magkakasama ang mga anak natin, kinikilabutan
na ako.” Bulong ni Leon na mauuna yatang mamumuti ang buhok sa pinagsasabi niya.
Everyone agreed. Ang mga anak nila ang siyang magiging mitsa ng mga kamatayan
nila. That’s for sure. “Yes but instead of talking here, we should searched for
Gianfranco. You know Lorenzo’s unico hijo, he will probably mess every stranger
who’ll come near him,” everyone cared for their children as their own and by
thinking of Gianfranco.
Everyone shivered with fear. Sa batang edad palang nito, manununtok at
manununtok ito ng taong hindi nito kilala. Walang pakialam ang bata kung matanda
ito o bata. He’s calm but when strangers come near him, he will go wild.
Nagkatinginan ang lahat habang nanlalaki ang mga mata at isa-isa agad na
lumabas para magkanya-kanya ng hanap. Naiwan ang iba sa Dizionario Mansion upang
bantayan ang ibang mga bata.
“Shit! Gianfranco!” Asar na sigaw ni Lorenzo habang hawak ang kamay ng asawa
habang nagmamaneho. Naiwan si Isabella kina Hellion at Alyona na nagpaiwan.
Bumuntung-hininga ang batang babae at naglakad papunta sa maze garden nila.
The girl remembered something back then. Nais kumpirmahin lang ito ng batang
babae. Memoryado ni Isabella ang maze maliban nalang sa tauhan ng Papa niya, hindi
sila naliligaw kapag pumupunta sila rito.
Isabella sighed in relief when she saw his little brother with Stone, Hellion’s
four years old son. “What are you two doing here? Gian, everyone is searching for
you. We are all worried.” Asar na sabi ni Isabella sa kapatid habang mataman lang
itong nakatingin sa kanya.
Wala itong reaksyon at binalik ang atensyon kay Stone. Prenteng naglalaro ang
dalawang bata at tila magkaedad lamang ito habang naglalaro ng chess. Bumuntung-
hininga si Isabella at tinawagan ang ina sa cellphone na nakasukbit sa leeg nito.
Isang ring lang ay sinagot na siya nito.
“Ma, tell others and dad to go home. Gianfranco is with Stone here in the maze
garden.” Imporma nito sa ina, narinig pa nito ang buntung-hininga nito bago ibinaba
ang tawag. Nameywang siya sa harapan ng kapatid at sa ng Uncle Hellion nila pero
wala lang itong reaksyon sa ginawa niya.
Lorenzo turned the car back to his Estate. He saw his wife frowning. Kinapa
niya ang kamay nito at hinalikan ang palad. “Relax baby doll, I will talked to him
when we go back.” Aniya sa asawa na tumango lang.
Nakarating ang dalawa sa Mansyon, tinapos agad ang party at nagsiuwian na ang
mga bisita. Agad na umakyat ang mag-asawa sa pangalawang palapag, si Heronisa sa
silid nila ni Lorenzo at ang lalaki sa silid ng anak nilang lalaki.
Heronisa stared at the human size mirror and pulled her hair. Hindi niya alam
kung saan siya nagkulang bilang ina gayong ibinigay niya naman ang lahat ng pag-
aaruga at pagmamahal sa mga anak niya.
She was about to removed her costume when Lorenzo bet him to do it. Minasahe na
din ng lalaki ang balikat ng asawa pati ang sentido nito, alam kasi ng lalaki na
stress na stress ang asawa.
“Gianfranco, said sorry and he apologized for what he did. He said, he will say
sorry to his wonderful mommy first thing in the morning.” Sabi pa ni Lorenzo habang
nilalambing ang asawang nagtatampo sa anak.
Kinabahan kanina ang babae, mabuti nalang at hindi talaga ito nawala. Ipinatong
naman ni Lorenzo ang baba sa balikat ng asawa at hinalik-halikan ito. “I won’t ever
regret loving you my baby doll, you are my miracle. You are my redemption from my
dark world.” This is their gestures when they are alone.
“I don’t know what the meaning of regret Ren is,” Heronisa said. Masuyong
iniharap ni Lorenzo ang asawa sa kanya at hinalikan ito sa labi. Oras-oras ay
ipinararamdam nila sa dalawa kung gaano nila kamahal ang isa’t-isa.
“Because when I love you, all I felt were happiness.” Sa ilang taong pagsasama
nila ng asawa, wala naging problema si Heronisa sa asawa halos lahat ay ibinigay sa
kanya ni Lorenzo.
The man rested his forehead into his wife. Walang luhang tumulo sa mga mata ni
Heronisa maliban nalang noong nanganak ito.
Lorenzo made her the happiest woman in the world. Abala man ito sa trabaho ay
hindi nito pinabayaan ang pamilya nito. He had time for his family. Kahit na anong
ginagawa pa ni Lorenzo, iiwan niya ito para lang makasama ang pamilya.
The silent and calm monster except when he’s angry was hands-on in his own
family. Heronisa on the otherhand, has her own Ballet School which Lorenzo built
for her. Nagtetherapy pa rin siya kasama si Khimlie.
Nakakapamuhay na siya nang maayos kahit pa minsan ay hindi pa din maintindihan
ang mga sinasabi niya, nairaraos niya naman ito kahit papano. Everyone might
thought that their love story was easy and simple but no, the couple had a hard
start in their story but gladly, the end was spectacular and full of love.
Their story maybe not ended just here but their journey of being a family and
parents are just starting. Ang pagmamahal nilang dalawa ay mas lalo lang namukadkad
habang tumatagal na sila ay magkasama imbis na mabawasan ay mas lalo lang
nadadagdagan mas lalo lang napupuno ng pagmamahal ang dalawa.
Heronisa might voiceless in the beginning but Lorenzo torn the silence in her
and reveal the real her. She indeed voice-out everything in her but only to one man
she will love till the last days of her life.
“You are Lorenzo’s Redemption baby doll... indeed, you are.”

Selenereese Ruthlesss Men Series 03 Lorenzos Redemption

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Selenereese Ruthlesss Men Series 03 Lorenzos Redemption

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

RUTHLESS MEN SERIES #3-Lorenzo's Redemption (COMPLETED)

Sa magulo at delikadong mundo ni Lorenzo, sila'y pinagtagpo. Kaya bang mabago ng

Typo and Grammatical Errors ahead kaya kung allergic kayo

"Scars or no scars baby doll, you are the most beautiful

Dyslexia. Dyslexia is a language-based learning disability.

Nakatayo ang binata sa harapan ng silid kung nasaan ang

Heronisa bite her lips tightly as her brother throws a

Bawal ang umiyak kapag nasa harapan siya ng kapatid dahil

Nagbingi-bingihan si Heronisa habang tinatawag siya ng

Nang makatayo na siya, dahan-dahan naman siyang naglakad

Teaser: Zchneider's Men Series 2: Jask-The Cold-hearted Seducer

"Your position doesn't matter to me dimwit because the

Heronisa successfully exited at the forest. She’s limping

She didn’t bother to bring slippers or shoes for her foot

His right-hand man obliged. Itinali nito ang leeg ng lalaki

Habang nakikipagbarilan si Traverse ay kitang-kita naman

Traverse looked at his Boss, his friend. Hindi siya

"What!?" Lorenzo snapped at him. Traverse rolled his eyes

Araw at gabing binabantayan ni Lorenzo ang dalaga at himala

Tarantang napatayo si Lorenzo mula sa kinauupuan nito at

He's licking his lips while going out. Apple is his

"Her real name is Heronisa Blythe Sakal, she came from an

Ang mata niyang nanlilisik kanina ay naging maamo nang

Alam niyang nabigla si Lorenzo dahil sa bugso ng damdamin

Hindi alam ni Heronisa kung paano sasagutin ang binata na

Mabubuhay siya, mamumuhay siyang kasama ang dalaga.

Walang lugar ang pagsisinungaling lalo pa at wala itong

Inilibot ni Heronisa ang mga mata sa silid kung nasaan

And if Heronisa will be the light into his dark World, he

"Are you okay Boss?” Traverse asked Lorenzo while staring

Hindi man sila ang paglalaruan ngayon pero habang naiisip

Hindi rin alam ni Alejandro at Hellion na narito si Lorenzo

"Boss, galit sayo ang dalawang Prinsesa huwag na huwag ka

"Times-up fuckers!” Napatingin ang lahat ng tao sa loob kay

Kulang pa ito sa tatlong buhay na kinuha nila mula sa kanya

Sa ibaba ng make-up stage dinala ng mga tauhan ni Lorenzo

“FUCKING HELL! WALA NA BANG IBIBILIS YAN!” Sigaw nito ulit.

Lorenzo’s holding Heronisa’s hands tightly while she’s

Naawa siya sa kanyang baby doll. Anong kabataan meron ito?

Hindi na siya magtataka kung ganito si Lorenzo dahil

Hello mooncakes! Please comment your reactions po :) Ang hindi magcomment

Heronisa woke up frustrated and pissed. She wanted to sleep

"I won't take no as an answer baby." Nakangising sagot ni

Nagdesisyon siyang maligo at magbihis na rin sa kabilang

This Chapter is Dedicated to:

Hindi niya pa kabisado ang mga tao sa paligid niya kaya

Inayos ni Lorenzo ang buhok ng dalaga at hinalikan muli ito

This Chapter is dedicated to:

Sa ilang linggong pananatili niya rito ni minsan ay hindi pa siya nasigawan ng

Alam naman niyang hindi na maganda ang inaakto niya pero

"Pinili niyang kumapit sa akin habang tinitignan ang mga

This Chapter is dedicated to:

"I already told everyone, once you enter on my businesses,

This Chapter is dedicated to:

What did she do in her past life? Bakit siya pinaparusahan

Inilayo niya ng ilang araw ang sarili sa dalaga upang

This Chapter is dedicated to:

Tila nanalo siya sa lotto sa inooffer nitong sweldo sa kanya.

"Don't trust anyone." She whispered back at his chest when

Well, he's fucking wrong. Kahit magtago ka pa tila isang

VIXEN AND VINCENT VALENTINO: Stuck in Between

Irene Rose Gacura is untained, a definition of beauty,

P.S Yong mga nakalist na books na ipaprint ngayong December ay hindi ko na

If you have any questions, concerns or etc. PM me on my facebook account SELENE