Bastard: Hades Deogracia

by JFstories

Macho dancer na saksakan ng sexy at guwapo? Yes. Noong una, panakip-butas lang,
pero sa huli naging literal. Siya iyong 'first', kasi minahal mo na. Akala mo
laruan lang siya kasi binabayaran siya sa bar na pinupuntahan mo, pero ikaw pala
ang paglalaruan ng tadhana. Kasi hindi siya iyong taong akala mo ay siya.

Nagkakamali ka lang pala.

Isla Deogracia Series. Bastard No. 1 Hades Deogracia

ⓒJamilleFumah2015

=================

ISLA DEOGRACIA

Isla Deogracia series presents..

"HADES DEOGRACIA"

Bastard No. 1

"Don Crassus Manuel Deogracia is looking for his sixteen unknown sons from
different women. They are his heirs. They will inherit millions, plus this
paradise. The whole island are now theirs... if they will just reveal themselves."

(video trailer available at the upper part of screen)

Original by JamilleFumah. All Rights Reserved 2016

No part of this book may be reproduced in any form or by any means without the
author's consent. Please obtain permission. Names, characters, places and incidents
are products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance
to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.

FB Page: JFstories

FB Group: JFAM SOCIETY

Twitter: @JFstories

=================

HADES

"Mahal ko... sorry na."

"Don't you ever call me that way. Tapos na tayo."

"'Wag mong sabihin iyan, parang awa mo na. Alam mong mahal na mahal kita. 'Wag
namang ganito, please... handa akong gawin lahat, 'wag mo naman akong iwan...
mahal..."

"No. Kahit ipagpatuloy mo ang pagiging macho dancer kapag nakalaya ka rito, at
kahit magbenta ka ulit ng drugs, hindi mo pa rin ako kakayaning buhayin. Wala kang
pinag-aralan kaya wala kang magandang trabaho. Nagsasayang lang tayo ng oras.
Nagsisisi akong nakilala kita, Hades Rodriguez!"

"Mahal..."

"Wala kang kuwentang tao! Isang kahig isang tukang kriminal. Sana kung makalaya ka
man dito sa kulungan ay hindi na mag-krus pa ang landas nating dalawa! Ayaw ko ng
makita ka pa!"

PRESENT..

"Hades Rodriguez? Oh my God! Is that really you?! What the hell are you doing here?
I mean, how can you afford staying here in this luxurious island? This costs a
fortune!"

"Do I know you? And of course I can afford staying here. For your information, this
island is mine."

"What?! Are you kidding me?!"

"I'm afraid not. I own this luxurious resort. And by the way, it's Hades Deogracia,
bitch."

=================

Chapter 1

Chapter 1
NAGMAMAKTOL akong sumunod kay Mommy sa kitchen.

"I want a new bag!"

"Kakabili mo lang nong nakaraan, ah!" Inis na lingon niya sa akin.

"Sige na, Mom. Ibili mo na ako ng Hermes bag. Last na 'to this year, I promise!"

Mula sa pinto ng kusina ay lumabas ang bunso kong kapatid na lalaki.

Nakasimangot ito at may hawak na PS vita. "Iyong isang kuwarto mo nga puno na ng
bag, tapos yung kuwarto sa third floor ginawa mo na ring kuwarto ng mga sapatos mo.
Lumipat ka na kaya ng bahay para lahat sa'yo ang kuwarto!"

"Po!" Sita rito ni Mommy. "Don't talk to your ate that way!"

Nagkamot ito ng batok. "Eh, kasi naman, Mommy G! Sabi ko kay ate akin iyong kuwarto
sa third floor, eh! Gagawin ko ngang gaming room iyon, inagaw niya na naman!"

"Go to your room, Po. I'll talk to your ate Lala."

"Hmp." Nakanguso itong umalis.

"Lalaine!" Baling ni Mommy sa akin. Nakataas ang isang kilay at nakahalukipkip.

Sa likuran niya ay natanaw kong paparating si daddy. Nakangiti ito sa akin habang
hinahalo ang laman ng bitbit nitong mug.

"Mom, I just want a new bag!" Nakalabing ulit ko. "Mahirap ba iyon? We're rich!
Bakit hindi niyo ako ibili kung kailan ko gusto ng isang bagay? Kailangan pang
magmakaawa ako! Pero sina kuya tig iisa ng kotse! And me? Until now umaasa pa rin
sa driver! 'Tapos bag lang? Di niyo pa ako pagbigyan. This is so unfair!"

"Di mo naman nagagamit lahat ng bags mo, hayan nga at tambak na! Wala ng paglagyan
ang iba."

"Basta I want new bags! Sawa na ako sa fifty pieces bags ko. I want a new one, I
mean

two. Birthday ng friend ko next week at wala akong gagamitin."

"At saan mo ipaglalagay kapag umabot na sa libo ang bilang ng mga sapatos at bags
mo? Baka magising na lang kami ng daddy mo isang araw na pati kuwarto namin ay
naging closet mo na!"

"Hayaan mo na, honey."

Gaya ng inaasahan sumabat na si Dad sa usapan. Napangisi ako.

"Leo!" Lingon dito ni Mommy.

Lumapit di Dad at inakbayan si Mommy.

"Marami namang guestrooms ang mansion, kahit ilan ang gawing closet room ng only
princess natin ay ayos lang."

"Thank you, daddy!" Masayang sambit ko sabay papungay ng mga mata.

Sabi ko na nga ba, hindi magiging problema ang lahat ng naisin ko kapag nakialam na
ang Daddy ko.

Kumindat ito sa akin. "Sige, ipapagawa kong gaming room iyong isa pang guestroom sa
second floor para iyon na lang ang gaming room ni Pocholo."

"Oh, dad! You're the best!"

"Anything for you, baby. Magde-deposit ako ng pera sa account mo later, just tell
me how much."

"Dad! I want two Hermes bag, huh?" Hirit ko, mahirap na, baka pang isang bag lang
ang halagang i-deposit niya sa akin.

"Alright, princess."

Mabilis na akong tumalikod bago pa makapalag si Mommy.

Pero as usual, papalag at papalag pa rin talaga si Mommy.

Ewan ko ba, mayaman naman kami pero ang kuri-kuripot niya!

"Leo, naman! Magkano ang isang Hermes bag? Milyon! 'Tapos dalawang beses lang
gagamitin ng anak mo, pagsasawaan agad!"

"Basta masaya ang mga anak ko sa'yo, misis."

Naririnig kong bangayan nila.

Napahagikhik ako habang nakatago sa likod ng pinto.

"Kaya

nagiging spoiled ang mga iyan, dahil sa'yo! Eh, kung iyong perang ibibili mo ng
kapritso ni Lala ay i-donate mo na lang sa orphanage at foundation na ipinapatayo
ko, eh, di nakatulong ka pa sa mga kapos-palad!"

"Magdo-donate ako ng twenty million, mamaya rin. 'Wag ka ng magalit, mahal ko."
Malambing na saad ni Daddy.

"Ewan ko sa'yo!"

Patakbo akong tumungo sa hagdanan ng mansion.

Success!

May bago na akong bags tomorrow! May ipagmamalaki na naman ako sa mga beshy ko.

Sa kuwarto ako dumeretso. Ngingiti-ngiti habang binubunot ang brandnew cellphone

kong naka-charge sa sasaksakan.

"Hello, Lala!"

Padapa akong sumampa sa malaki at kulay pink kong kama na nade-desenyuhan ng hello
kitty prints.

"Yes, Michelle?"

Mich is one of my best friends by the way. And like me, galing din siya sa isa sa
mga prominenteng pamilya sa bansa.
"Let's party later!"

"Bar again? Boring." Umikot ako at tumihaya sa kama.

Dahil walang klase kasi sembreak ay sunod-sunod ang gala naming magkakaibigan.
Malls o bars. Kakatapos lang kasi naming mag out of town last week for two days and
one night sa Baguio.

At ito nga, lately puro bar sa Maynila ang sinusuyod namin.

Lagi na lang bar, nung una lang exciting pero nung tumagal, boring na. Natuwa lang
naman ako sa pagba-bar dahil naloloko namin ang mga guwardiya na disi-otso na
kaming magka-kaibigan. Malaya kaming nakaka-inom at nakakapagsaya.

"Hmp, ano ka ba? Bago ito."

"Saan? Sa zoo?"

Malakas ang tawang narinig ko mula sa kabilang linya.

"You're really funny, my dear!"

"Eh, saan nga?" Inip na

tanong ko.

"Basta masaya!"

"Siguraduhin mo lang! Alam mo naman na brokenhearted ako ngayon."

"Yes, text ko na si Margie!"

Brokenhearted, yes. Paano, nalaman kong kaya lang pala ako niligawan ni Dux is
because pinagpustahan lang nila ako.

Palibhasa team captain ng basketball, pogi at maangas ang dating ay nagustuhan ko

agad ang lalaking iyon.

Feeling ko kasi ang haba ng hair ko kasi ako ang unang freshman na niligawan nito.

Eh, ang kaso, pustahan nga lang.

Palibhasa din isa akong Montemayor at Saavedra in one.

Kumbaga, dalawang prominenteng pangalan agad ang nagdadala sa akin kaya ang bango-
bango ko sa school. Mantakin mo bang halos twenty percent ng buildings sa Andromeda
College ay donasyon ng pamilya ko!

Kilala na rin ako dahil halos lahat ng kapatid kong nakatatanda sa akin ay doon
graduate. At lahat ng kuya ko o mga pinsan kong lalaki ay sinamba ng liga ng
kababaihan sa eskuwelahan namin o maging sa ibang University.

At ang ugok na Dux na iyon ay may lihim pa palang hinanakit kay kuya Dipsy!
Naungusan daw kasi ito ni kuya Dipsy sa basketball noon. Nagpang-abot kasi ang
dalawa.

At akong kawawang nilalang ang ginawa nilang libangang pagpustahan! Oh, hell! I
won't waste a single tear para sa kanyang mestisong bangus siya!
Magsasaya na lang ako!

..

PASADO alas-nueve ng magpahatid ako kay Austin sa Quiapo. Si Austin ay

bodyguard/driver ko.

Dito sa Quiapo pala ang tagpuan naming magkakaibigan.

"Saan ba kasi tayo? Bakit kailangan simple lang ang ayos natin?" Tanong ni Margie.

Lahat kami ay

naka- fitted maong pants lang at simpleng T-shirt. Ni wala kaming kolorete sa mukha
kahit lipgloss.

"Mahirap na kasi, baka mapano tayo kapag mukha tayong rich kids." Ani Mich.

Pumara kami ng taxi at nagpahatid sa lugar na binanggit ni Mich. Mabuti na lang at

napaniwala ko si Austin na kina Mich ang tuloy ko kaya pumayag na itong bumalik sa
mansion.

"Huh? Eh, san ba kasi? OMG, I'm kinakabahan na, huh. You tell us na!" Nakangusong
sabi ni Margie. "Please, you tell us na, beshy!"

"Sa HFC tayo."

"HFC?" Ulit ko. "Restaurant ba ng manok iyan na maraming gravy?"

Bumungisngis si Michelle. "HFC stands for 'Huge Fantasy Club' tayo, girls."

"Huge? OH-EM-GY, sounds cool. Is it a huge club?" Tanong ko.

"No. Maliit lang iyon, saka medyo tago."

"Eh, why huge e, maliit pala." Tanong naman ni Margie.

Hindi namin alam kung saan talaga kami dadalhin ni Michelle. Surprise kasi pero
tiyak naman daw na may thrill ito.

Dahil nasa gitna namin si Michelle ay nagawa niyang akbayan kami ni Margie nang
sabay.

"Girls, listen up. It is a club, yes. But not an ordinary club, alright?"

"Eh, what is it exactly?" Chorus namin na may halong excitement.

"Club kung saan may mga macho at guwapong fafa!"

Namilog ang mga mata namin ni Margie.

"Oh, no! A gigolos club?" Napa-urong agad ako.

Sa TV ko lang iyon nakikita at natatakot akong makakita ng ganoong lugar sa

personal.

"Hmn, basta. Mga dancers na macho. Medyo classy type siya kaya don't worry, girls."
"Macho dancers then?!"

"Mga guwapo raw ang fafa ron! Tara na!"

"Oh,

no."

"No way!" Patiling tutol ko.

Ayaw kong makakita ng lalaking sumasayaw habang nagpapahid ng icing sa hubad at

bato-batong katawan!

Huminto ang nilululang taxi namin sa harap ng isang esablisyemento.

Isang tila malaking bungalow iyon na gawa sa bato. Puno ng maliliit at iba't-ibang
kulay na liwanag ang paligid at maraming sasakyang naka-park sa labas.

"Let's go na, Lala! New experince 'to! 'Di ba gusto niyo ng may thrill? This is our
chance!"

Sa kakahila ni Mich sa akin ay napasunod na rin ako sa kanila.

Si Margie ay mabilis na napalitan ng excitement ang takot at pangamba kanina.

Sa bungad ng club ay sinalubong agad kami ng usok ng sigarilyo at maingay na

tugtog.

Airconditioned ang buong club at maganda ang mga ilaw sa paligid, bagamat may
pagka-dim.

May sinabi lang si Michelle sa dalawang tila bouncer na lalaki sa entrance at

pinatuloy na agad kami ng mga ito.

Magkakadikit kami na naghanap ng bakanteng mesa. Iyong mesang malapit sa fire exit
in case of emergency.

Maingay ang paligid. May mga nagtitilian, nagku-kuwentuhan at dagdag pa ang maharot
na tugtog.

Halo-halo ang edad ng mga naroon. May matatanda na, medyo bata at meron ding tila
kaedaran namin.

Ang iba ay mukhang may sinabi sa buhay, tama nga si Michelle na medyo classy ang
lugar.

May ilang binabae at ilang mukha na talagang babae sa ganda at tindig. Meron ding
mga lalaki na iba-iba ang itsura; guwapo, katamtaman at -nevermind!

"Oh, gosh! My virgin eyes!" Napatili ako nang mapunta sa malaking entablado sa dulo
ng lugar ang

aking mga mata.

May apat na lalaking nagsasayaw doon na ang suot lang halos ay makintab na kulay
pilak na briefs.

Umiindayog ang mga balakang ng mga ito habang ang mukha ay tila inaakit ang mga
nanonood sa kani-kanilang mga mesa.
"Para silang mga casts sa Spartacus!" Namamanghang bulalas ni Margie sa likuran ko.

Oo nga, parang mga modernong gladiator. May iilang macho lang at di masyadong
guwapo pero nadadaan sa confidence.

Hula ko ay mas malala pa ang kaganapan dito kapag lumalim na ang gabi.

Tig iisang ladies drinks ang inorder namin sa waiter at ilang saglit lang ay isini-
serve na sa amin ang mga inumin.

Nagbayad agad si Michelle dahil libre niya raw kami ngayong gabi. Nagdagdag din ito
ng tip para sa cute na nagdala sa amin ng mga drinks.

"Uy! Daming fafa banda ron!"

Napasunod kami ni Mich ng tingin sa inginunguso ni Margie.

Sa kabilang panig ng club ay may bar kung saan may ilang lalaking nakaupo. Maaayos
ang porma ng mga ito ngunit di maikakaila na dito rin sa club ang mga trabaho.

"That one! Ang guwapo! Parang model ang tindig!" Impit na tili ni Margie.

"Nakatingin siya sa atin!"

Hinanap ko ang pinaguusapan nila.

Isang lalaking naka-kulay itim na V-neck shirts ang nakita ko. Mukha ngang modelo
ang tindig nito. Maganda magdala ng damit.

Medyo hapit ang pantalon nito pababa at nakalitaw ang bakal na sinturon sa
bahagyang nalilis na kamiseta.

At nakatingin nga ito sa amin...

Sa tulong ng patay-sinding liwanag ay nabistahan ko ang kabuuhan nito.

Tall, with lean shoulders and yummy

biceps. Mukhang moreno lang ito at hindi mestizo, pero mas malakas ang dating nito
kesa sa hambog na si Dux.

"He's looking at you!" Siko sa akin ni Mich.

Napatuwid ako nang pagkakaupo. Sa akin? Really?

Nang ibinalik ko ang tingin ko kay Mr. Gorgeous ay medyo malapit na ang
kinakatayuan nito sa puwesto naming magka-kaibigan.

Jeez! Sa akin nga siya nakatingin!

Teka, bakit parang mas lumiliit ang pagitan namin?

"Palapit siya sa'yo, Lala!"

"No way!" Nanirik ang mga mata ko.

Pero nasa tapat na nga ng mesa namin si Mr. Gorgeous 2015.

Sa haba ng biyas nito ay inilang hakbang lang nito ang distansya kanina.

"Hi." Direktang bati nito sa akin.

Naghagikhikan sina Michelle. Samantalang tila biglang nagkabagyo sa loob ng aking

dibidib.

"Ang lakas mo talaga, girl! Kahit simple lang ang ayos mo, pak na pak pa rin!"

"Tse!" Inirapan ko ang mga ito. Hindi ko ipinahalat ang pagiging kabado ko.

Sanay naman ako na pinagtutuunan ng pansin ng mga lalaki, pero ng isang gigolo? No.

"I think, hahanap din kami ng fafa banda ron."

"Girls!" Nanlaki ang mga mata ko nang magsitayuan ang dalawa kong kaibigan.

"Hindi ka namin iiwan, diyan lang kami." Ani Michelle. "Dito rin kami ti-table."

I can't believe this!

"Fafa! 'Wag mong mo-molestyahin iyang kaibigan namin!"

Nginitian lang si Margie ni Mr. Gorgeous.

Napatulala ako.

Oh my God! Nakakalusaw ang ngiti ng lalaking ito!

Gigolo nga kaya talaga ito? Kelan kaya ito sasayaw ng naka-briefs lang din don sa
stage?

"Hi." Naupo ito sa inalisang silya ni

Margie.

"Wala akong pangbayad sa'yo." Irap ko. Baka kasi mag-expect. Di ba niya nakikitang
mukha akong poorita ngayon?

"Hindi ako maniningil, don't worry." Muli itong ngumiti.

"Okay." Umiwas ako ng tingin.

Kung ang ngiti nito ay nakakatunaw, ang mga titig naman nito ay nakakalunod.

Ang mga mata nito ay itim na itim. Misteryoso sa matapang na paraan. Parang may
itinatagong lungkot at mga lihim.

Ipinilig ko ang aking ulo at pasimpleng sumimsim sa drinks ko.

Hindi ako dapat maging palagay kahit guwapo ito. Malay ko bang manloloko ito. Baka
pagnakawan ako mamaya o kaya naman ay i-drugs para gawan nang masama.

Hindi talaga ako dapat sumama rito, eh. Kapahamakan at hindi thrill ang maaari
naming makuha ritong magka-kaibigan.

Malamang na makalbo ako ni Mommy kapag nalaman niyang pumasok ako sa ganitong lugar
at-
"I'm Hades."

"Ha?" Napatingin ako sa mukha nitong nakangiti.

Did he just say 'Hades'?

"Ang pangalan ko ay Hades." Inilahad nito ang malaking kamay.

"Ganoon ba?" Nais kong batukan ang sarili ko sa aking naisagot. Hindi ko pinansin
ang kamay nitong nakalahad sa harapan ko, kahit pa natutukso akong tanggapin iyon.

Ngumiti pa rin ito.

"And you?"

"I'm L..." Should I tell this stranger my name?

"You're?"

"L... I mean, I am Elle."

"Elle." Ulit nito na tila ninanamnam sa bibig ang tunog ng inimbento kong pangalan.

"Elle Dimagiba, taga Cypress." Mabilis kong pakilala bago pa ito maghinala.
Dimagiba is my middle name.

Anyway, ang Cypress ay isang dating squatter

area na ngayon ay developed ng simpleng subdibisyon. Medyo magulo pa rin doon pero
kahit paano ay wala ng masyadong krimen. Nalaman ko ang lugar dahil dati iyong
tinirahan ng Mommy ko at pag-aari na ngayon ng tita ko. Hindi kasi mayaman si Mommy
bago magayuma si Daddy.

I mean, magayuma ng ganda. Napakaganda kasi ni Mommy kaya hayun, baliw na baliw si
Daddy.

"Cypress, hmn..." Tumango-tango si Mr. Gorgeous.

"Bakit?"

Muli itong ngumiti na tila ba napakadali nitong mapasaya. "Sabi ko na nga ba't
maraming magaganda sa Cypress."

Ngumiti na rin ako. Mukhang sanay ang isang itong mangbola. Sabagay, ito ang
trabaho nito, ang mambola ng customer.

"Ilang taon ka na?" Maya-maya ay tanong nito.

"Beinte na ako. Mukha lang bata kasi baby face ako. Ikaw?" Pagsi-sinungaling ko.
Ang totoo, I am only sixteen.

"Twenty one." He answered.

Hmn, sakto sa itsura. Fresh. Ako naman ang napatango habang pasimpleng iginagala
ang mata sa kabuuhan nito.

Prominente ang panga, matangos ang ilong at may mahahabang pilik-mata. In short,
guwapo ito. Makinis din ang mukha at malaki ang...
adam's apple.

Malamang sa malamang ay marami itong napapahumaling na customers. Baka nga may

sakit na itong aids sa dami ng-

"Lala, uuwi na tayo!"

Bumalik sa table sina Margie at Michelle.

"We need to go home na! Biglang nagtext Daddy ko, umuwi na sila ni Mommy!" Ani
Margie. "Emergency, sorry!"

"Lala! Nakilala ko Theon! Ang guwapo niya at ang bait."

"Hmp." Sumimangot si Margie. "Iyong nilapitan ko naman, boy din ang hanap."

Napatawa ako. "Ano

ba kayo!"

"So, tara uwi na?"

Natigil lang kami sa paguusap ng tumikhim si Mr. Gorgeous.

"Oh!" Nginisihan ito ni agad ni Margie.

"Uuwi na ba talaga kayo?"

"Hades..." Parang biglang ayaw ko pang umuwi.

Nakapagtataka na bigla akong naging kampante sa lugar dahil sa presensiya nito.

Tumayo na rin ang lalaki at namulsa. Nakangiti sa dalawa kong kaibigan.

Ini-expect ko na mag-o-offer ito na ihatid kami.

"So..." Umaasang simula ko.

Pero malungkot itong tumingin sa akin.

"I'm sorry at di ko kayo maihahatid. May number pa kasi ako mamaya lang nang
kaunti. Baka tawagin na ako." Sinipat nito ang suot na relong pambisig.

Number? So sasayaw nga ito ng naka-briefs lang din?

"Okay lang." Mabilis na saad ni Margie. "Need na talaga naming umuwi, good luck sa
number mo, Fafa."

Hindi ko man gusto ay kusa akong nakadama ng panghihinayang...

panghihinayang na di ko na siya makita mamayang sumasayaw sa stage habang naka-

brief lang.

Oh my God! Ano ba itong kalaswaang pumapasok sa utak ko?! This is not good!

"Sana makita kita ulit, Elle."

Muntik na akong masamid nang umusod at bahagyang yumukod sa akin si Hades.

Nalanghap ko ang amoy ng sigarilyo at ng mouthwash nito, so manly! Amoy candy.

"Ah..." Wala akong maapuhan na sasabihin.

First time yatang naumid ang dila ko dahil sa isang lalaki. Hindi ako ang mai-
intimidate sa kahit gaano pa ka-guwapo. Sanay din ako sa guwapo dahil halos lalaki
ang lahat sa angkan namin, at lahat sila ay nagmumura ang mukha sa kaguwapuhan.

Pero itong si Mr. Gorgeous...

..may something. Iba, eh!

"Bye, Elle." Malungkot ang mga matang sabi ni Hades.

Hades... ang gandang pangalan. I wonder if it's really his real name.

Kusa at ni hindi ko alam na nagsasalita na pala ako at kumakaway sa kanya.

"Bye, Hades."

"Mag-iingat ka..."

Nang nasa labas na kami ng club ay doon lang nagbalik ang huwisyo ko.

"Oh, no! He's attracted to you, Lala! I see it in his eyes." Tudyo sa akin ni
Michelle.

Si Margie naman ay malapad ang pagkakangiti.

Umingos ako at namewang. "Manigas siya pero wala siyang aasahan, ayoko sa macho
dancer! Ew!"

Pero kailan kaya ulit kami babalik dito?

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 2

Chapter 2

IT'S been a week. Balik-eskuwela na naman kami nina Margie at Michelle.

Halos araw-araw din akong ginugulo ni Dux.

Iyong magmakaawa siyang magkabalikan kami, patawarin ko siya. Kesyo mahal niya
talaga ako, et cetera, et cetera! Neknek niya!

Wala na akong pakialam sa kanya. I just moved on!

Medyo boring na nga lang ang takbo ng mga buhay namin nina Margie ngayon. Di na
ako masyadong makagala, pwera na lang kung tatakas.
 Bahay-school na naman, palibhasa nasa Pilipinas si kuya Raphael, ang panganay sa
aming magkakapatid. Mas mahigpit pa ito kay kuya Leonardo.

Anim kaming magkakapatid. Si Kuya Raphael, kuya Leonrado, kuya Donatello, kuya
Dipsy, ako at ang palaging busy sa mga games niyang si Pocholo o Po.

"Kailan tayo babalik sa HFC?"

Nanlaki agad ang mga tainga ko nang banggitin ni Margie ang pangalan ng club kung
saan nakilala ko ang Mr. Gorgeous na si Hades.

Matagal ko na ngang gustong itanong iyon kay Michelle pero nahihiya ako.
Nakakahiya dahil baka mahalata nilang may crush na ako ron sa poging gigolo.

Sino ba naman ang hindi magka-crush sa buhay na Adonis na iyon? Balita ko nga ay
isa sa mga stars ng 'Huge Fantasy Club' si Hades ko. At ito raw ang tinaguriang
Adonis Ng Maynila!

Wait...

'Hades ko?'

OMG.

Bakit ang sarap sa pakiramdam na angkinin siya? Na Hades ko siya. Mine only. Kahit
pa alam kong iba-iba ang nakakasama niya gabi-gabi.

Bigyan ko kaya siya ng pera para makapagbagong buhay na siya?

Pero ano nga kayang ginagawa ngayon

ni Hades? Tulog kaya siya? Kasi 'di ba, panggabi ang pasok niya?

May girlfriend na kaya siya?

Naiisip niya rin kaya ako?

Talaga bang nagandahan siya sa akin kahit simple lang ang porma ko ng gabing iyon?

Hay, kailan nga kaya kami babalik don. Kahit last na. Kahit last na basta makita
ko lang siya ulit.

Ilang gabi rin kasi akong di pinatahimik ng alaala niya. Iyong ngiti niyang parang
may dalang gayuma na makalaglag matris.

Sabi ni Mommy, okay lang naman daw magka-crush. Nagka-boyfriend na nga ako at
nagkaroon na ng first kiss kaya okay lang na magkagusto ako kay Hades. Kahit gigolo
pa siya, eh, crush lang naman.

"Hmn, ikaw huh! Bakit mo tinatanong?" Tanong ni Michelle kay Margie.

"Nami-miss ko na kasi si Theon."

Si Theon? Ah, iyong macho dancer na nakilala nila sa kabilang table.

"Sabi ko na nga ba!"

"Feeling ko bakla iyon. Masyadong malambot, eh." Biro ko. "Pustahan tayo, balik
tayo ron, makikita mo, bakla iyon."
 "Hindi, noh!" Inis na sansala ni Margie.

"Pano mo nasabing hindi, aber?" Tinaasan ko siya ng kilay. Hindi nagpapahalatang

ipinu-push ko ang muli naming pagtungo sa bar.

"May bakla bang ang init makatitig! Crush ako non! Pano, nauumay na sa mga
customers ng club! Ako lang ang maganda at batang customer na nakita niya ron."

"Shadap!" Saway ni Michelle. "Sige, Margie. Punta tayo ron mamaya."

This is it! Biglang nagkaroon ng halo sa ulo at puting pakpak sa likuran si

Michelle sa aking paningin. She became an angel!

"So, Lala? Ano sasama ka ba sa amin?" Baling nito sa akin.

"Hmn,

titingnan ko." Pakipot ko para di naman masyadong mahalata na kating-kati na akong

magbalik doon.

"Sige akin na lang si Hades! Ipapasira ko na sa kanya ang bahay-bata ko!" Biro ni
Margie. "Hindi ako lugi, mukhang kayang-kaya niya akong bigyan ng magandang lahi!"

"No way! Don't you dare!" Bigla akong napasigaw na ikinatingin sa amin ng ibang
nagdaraang estudyante.

Halos mamula ako nang batuhin ako nina Margie ng nanunuksong tingin pagkatapos.

"'Got yah!"

...

KINAGABIHAN nga ay bumalik kami sa HFC. Sakay ng taxi mula sa Quiapo.

Simple muli ang mga ayos namin. Pero hindi ako pumayag na di man lang ako magpu-
pulbo at magli-lipstick kahit kaunti. Medyo hapit din ang pinili kong isuot na
color light pink baby T-shirt.

"Huy! Mabali leeg mo!" Siko sa akin ni Margie.

Eh, paano, ni di ko makita maski anino ni Hades.

Kapiling na ni Margie si Theon niya at si Michelle naman ay may kahuntahan na rin,

isang bakla na kuwela at ngayo'y ka-okrayan nito. Samantalang ako, heto at halos
mabali na nga ang leeg kakahanap kay Hades.

Nasaan ba siya?

Off niya ba ngayon?

O hindi na rito nagta-trabaho?

Para akong nalugi nang bumalik ako sa table namin.

Sumunod sa akin si Margie, naupo ito ulit sa tabi ni Theon.

Muli akong tumayo na parang sinisilihan. Hindi ako mapakali. Nasaan ba kasi iyong
lalaking iyon?
 Baka may naglabas dito? Hindi kaya?

"Huy!" Sigaw sa akin ni Margie. "Maupo ka, nakakahilo ka!"

"Hindi ko makita si Hades." Pagtatapat ko. Baka kasi alam

ni Theon kung nasaan ang katrabaho nito.

"Ano?" Hindi yata narinig.

Nilakasan ko ang boses ko. "Hinahanap ko si Hades!!!"

"Hinahanap mo ako?"

Nanigas ang leeg ko sa kilabot nang may magsalitang buong-buong boses mula sa
aking likuran.

Marahan akong lumingon para lang mapaatras.

"Ay, butiking bungi!"

Si Hades!

Nakatayo ito sa harapan ko ngayon at nakangiti! Ang pamatay at makalaglag-matris

nitong ngiti!

Naka-poloshirt itong puti. Mukhang anghel na bagong paligo at nakalimot magsuklay.

Preskong-presko.

"Hi, Elle. Masaya akong makita kang muli."

"H-hello... kanina ka pa diyan?" Nauutal na tanong ko.

Malamang narinig niya ang paghahanap ko sa kanya. Nakakahiya!

Tumango si Hades. "Actually, kanina pa kita pinagmamasdan. Akala ko hindi ikaw,

sinigurado ko muna. Hindi kasi ako makapaniwalang nagbalik ka."

"Ah, eh... sinamahan ko lang si... iyong mga friends ko."

"Ah..." Ngunit nasa mga mata nito ang di paniniwala sa palusot ko. Naglalaro rin
sa mga labi ng lalaki ang kakaibang ngisi. Ngising lalong nagpa-hot dito.

"Gusto niya kasing makita si Theon." Sabi ko ulit. "Ayun sila, oh!" Turo ko pa.

"Ah, ganon ba?"

"O-oo..."

"Ako ba?" Gumilid ito sa tabi ko.

"Ha?"

"Ako ba kako, hindi mo gustong makita?"

Para akong nahi-hipnotismong sumagot. "G-gusto..."

"Talaga?" Nagliwanag ang guwapong mukha ni Hades.

 Parang binuhusan ng malamig na tubig ang pakiramdam ko nang marealize ang isinagot
ko sa kanya. "Ha? Ano, I mean, syempre, ikaw ang kilala ko rito."

"Don tayo?" Turo niya sa bakanteng mesa na nasa kabilang panig ng club. Kaunti lang
din ang tao ron dahil malayo sa stage.

Sumunod naman ako. Hindi na rin ako tumutol ng hawakan ako ni Hades sa siko, kahit
pa parang kinuryente ang pakiramdam ko sa simpleng paglapat ng palad niya sa aking
balat.

"Hades, darling!"

Isang matangkad at magandang bading ang bumati kay Hades.

"Hello, Molly!"

"Iti-table sana kita, may nauna na pala sa akin." Nakangisi itong bumaling sa
akin.

"Sa susunod, Molly."

"Anyway, tiba-tiba ka. Ang pretty niya, kahit 'wag mo ng pagbayarin." Biro nito na
ikina-init ng pisngi ko. "Sige, babush!"

Nagpatuloy kami sa paglalakad.

May ilang matrona kaming nadaanan na malagkit ang tingin kay Hades. Meron pa ngang
isa na sa mismong butt ng lalaki tumititig. Hades has a nice booty, so, I can't
really blame them though.

Bago kami makarating sa mesang pupuntahan namin ay may isa pang humarang sa aming
daraanan.

Nakatikwas agad ang kilay ng babae bagaman nakangiti ito kay Hades. Oo, kay Hades
lamang.

"Oh, gorgeous! I've been looking for you all night. Are you hiding from me? Aren't
you?" Pinalungkot na pinalambing ang tinig nito.

Sa tantya ko ay ma-edad na ito. Maraming alahas sa katawan at bahagyang revealing

ang itim na damit. Parang backless pa yata. Maputi, makinis ngunit kita na ang
ilang kulubot -sign of aging. Ngunit maganda pa rin naman, siguro ay papasang
beauty queen nong kabataan.

"Naku, hindi, Zelena." Magalang na tanggi ni Hades.

Gusto kong mangiwi ng alisin ni Hades ang pagkakahawak

niya sa siko ko.

"Who's she?" Mataray na tanong ni 'Zelena' raw.

"Kaibigan ko, si Elle." Pakilala sa akin ni Hades dito.

Lalong umarko ang kilay nito. "Hmn, pamilyar siya sa akin."

 "Po?" Kinahaban naman ako. Hindi kaya isa ito sa mga ka-mahjong ng Mommy ko? Oh,
no! 'Wag naman sana, please!

"Anong 'po'?!" Gulat na bulalas nito.

Maski ako ay nagulat nang magtila dragon ito na handang bumuga ng apoy anu mang
oras.

"'Wag mo akong ipo-'po', bata pa ako!"

"Zelena is only twenty five, sweetie." Bulong ni Hades sa akin, halata ang tensyon
sa boses.

Napaangat naman ang mukha ko pabalik sa mukha ng babae.

Seriously?! Eh, mukhang ka-edad pa nito ang lola ko, ah!

Inirapan ako nito.

"Pasensiya ka na, Zelena." Hinging paumanhin dito ni Hades.

Umismid ito. "Hades, do-doblehin ko ang bigay ko sa'yo, sa akin ka na lang

sumama."

Doon naman na ako na-imbyerna. "Anong akala mo sa akin? Walang pera?!"

"Bakit meron ba?" Pananalakab nito na lalong ikinainis ko.

"Oo, may pera ako!"

Sinuyod ako ni Zelena nang mapanuring tingin mula ulo hanggang paa at saka
nagsalita. "I don't think so."

"Aba't!"

Muli itong tumingin kay Hades at malambing na ngumiti. "Hades, baby? Tara na sa
table ko. Saka nga pala, 'di ba wala kang cellphone? Balak sana kitang bilihan kung
sasama ka sakin tonight at-"

"Hindi niya kailangan ng cellphone mo!" Itinulak ko si Hades patungo sa likuran

ko. Parang itinatago ko siya dahil isang magnanakaw si Zelena na balak tangayin si
Hades.

Nakipaglaban ako nang matalim na titigan dito.

"Am I talking to you, little slut?"

"For your information; kahit wala akong pera at di ko siya maibili ng cellphone ay
sa akin pa rin sasama si Hades!"

"Elle..." Bigkas ni Hades. Tila naguguluhan.

Hinawakan ako ni Hades sa braso pero pumiksi ako mula sa pagkakahawak niya.

"Bitiwan mo ako!" Muli kong hinarap si Zelena. "Ikaw, babae! Hindi niya ako
ipagpapalit sa pera mo!"

Namula ang buong mukha nito. "At bakit naman? Ano ka ba niya? Little sister?!"
 "No. I am not her little sister!" Sigaw ko.

I don't care kung napagtitinginan na kami ng ibang parokyano ng club. Talagang

inilabas ng Zelenang ito ang kamalditahan ko sa katawan.

"Then what?!"

"I am his wife!"

Ang mga mata nitong tadtad ng eyeliners ay nanlaki. "What?! Are you fucking
kidding me?!"

"Elle!" Maging si Hades ay nabigla sa lumabas sa bibig ko.

Maski rin naman ako.

Pero wala akong balak bawiin iyon. Not in front of this Zelena the witch!

Malambing na ikinawit ko ang kamay ko sa braso ng natulalang si Hades. Kahit

kabado ay pinilit kong ngitian ang lalaki.

"It's okay, honey. Maigi ng malaman ng babaeng iyan kung saan siya lulugar."

Halos mangiyak-ngiyak si Zelena. "You didn't tell me that you already have a wife,
Hades..."

Binalikan ko ito at pinanlisikan ng mga mata. "At bakit kailangan niyang sabihin
sa'yo? Obligasyon niya ba iyon? Kaya siya nagta-trabaho dito ay para buhayin ako at
ang anak niya! Kami ang obligasyon niya at hindi ikaw!"

"Elle..." Napasunod na lang si Hades nang hilahin ko siya.

"Tara na, honey!"

Sa labas ng club ko binitbit ang lalaki.

Wala lang siyang imik habang nagpapatangay sa akin.

Sa ibaba ng malaking poste ng Meralco kami huminto. Medyo may kalayuan mula sa
parking lot ng HFC.

Hindi ako makatingin sa mga mata niya. Nahihiya ako sa nagawa ko pero huli na,
nagawa ko na.

Sa liwanag na dulot ng ilaw sa poste ay alam kong nabibistahan na ni Hades ang

buong mukha ko. Lalo na ang pamumula ng mga pisngi ko ngayon na ramdam ko at
sigurado ako.

"Ano iyon?" Mahinang tanong niya.

"Hades..." kagat ang labing pinilit kong itaas ang mga mata ko para makita ang
ekspresyon niya.

Akala ko galit siya.

 Akala ko maiinis siya sa ginawa ko...

Pero hindi.

Sa halip ay isang pinong ngiti ang nakaguhit sa mapulang mga labi ng lalaki.

At ngayon ko lang siya nakita sa ganito kaliwanag. Higit pa pala siyang guwapo.

Napalunok ako nang makitang humakbang papalapit sa akin si Hades. Taas-baba ang
adam's apple niya.

"Bakit sinabi mong asawa mo ako?"

"P-pasensiya ka na, huh?"

Nagkibit siya ng balikat. "Ayos lang. Kaya lang, parang nagalit si Zelena. Baka di
na bumalik dito iyon, yari ako sa boss namin. Isa iyon sa pinaka-malakas na
customer dito sa HFC."

"Naku!" Natutop ko ang aking bibig. "Dahil sa akin ay mawawalan ka pa yata ng

customer. Pasensiya ka na talaga, Hades. Nabuwiset kasi ako. Sukat ba namang
tarayan niya ako? Aba! Hindi ko siya uurungan kahit gurang na siya!"

Mahinang tumawa ang lalaki. "Hindi siya gurang. She's only twenty five."

"Twenty five? My ass!"

Tumawa si Hades

nang mas malakas. Tila aliw na aliw.

"Naniniwala ka talagang beinte sinco lang iyon? Eh, ka-edad na ni Madam Auring
iyon, eh! Maganda pa nga si Madam Auring don sa bruhang Zelenang iyon. Di mo ba
nakikita? Kung walang make up ay baka makita mo na ang mga guhit niya sa mukha!"

"Lahat ng tao tatanda." Wika niya at namulsa habang matamang nakatitig sa akin.

"Pero hindi lahat ng tao tumatandang may pinagkatandaan. Iyong isang iyon, parang
tumatandang paurong!"

"Grabe ka naman."

"Bakit ba, ipinagtatanggol mo pa siya, ha? Gusto mo ba siya?" Inis na tanong ko.

Eh, ano kung gusto nga iyon ni Hades? Tanong ng isang bahagi ng utak ko.

Bakit parang ang sakit? Bakit parang di ko matanggap na may iba siyang gusto?

Anong nangyayari sa akin?!

"Elle, naman..."

Napalunok ako at nanlalaki ang mga matang tumitig sa mukha niya. May gusto nga ba
siya kay Zelena?!

"Don't tell me, nase-sexy-han ka sa katawan nong parang ibinalot na suman!" Dinuro
ko siya.

"Hindi sa ganon..." Alanganing matatawa at mapapangiwi ang itsura ng lalaki.

 "Eh, maganda pa iyong puwet ko sa cleavage nong babaeng iyon, eh!"

Ang lakas ng halakhak ni Hades dahil sa sinabi ko.

Halos mamula ang buong mukha kakatawa. Which made him look very sexy in my eyes.
At ang sarap pakinggan ng tawa niya, nakakagaan ng pakiramdam. At ang ngipin niya,
perpekto. Ang buong features ng mukha ay wala akong maipintas ni isa.

"Tatawa-tawa ka diyan ngayon." Napangiti na rin ako.

Tawa lang ng kumag na ito, nawawala na ang bigat ng dibdib ko.

"Talaga ba?" Tanong ni

Hades ng tumigil siya sa pagtawa, pero may ngisi pa rin sa mga labi.

"Anong talaga?" Tanong ko.

"Na mas maganda iyong ano mo..."

Napaawang ang aking bibig. "I hate you! Diyan ka na nga!"

Diyos ko! Bakit ang pilyo ng Adonis na ito!

"Elle!"

"Ewan! Uuwi na ako!" Tinalikuran ko siya. Pakiramdam ko pati ang talampakan ko ay

nangangapal sa hiya!

"Elle, sandali lang!"

"Don ka na lang sa Zelena mo!"

"Elle, naman. Ngayon na nga lang tayo nagkita ulit, mag-aaway pa ba tayo?"

Pinigilan niya ako sa braso at pilit inihaharap sa kanya.

"Eh, kasi ikaw, eh." Nakalabing sisi ko sa kanya.

At idinaan na naman ako sa ngiti ni Mr. Gorgeous.

Tumigil ako sa pagpupumiglas. "Ano?"

"Na-miss kita." Pagkuwa'y seryosong sabi ni Hades.

"Hmp." Umirap ako, pero sa totoo lang, nagsasayaw ang puso ko sa kilig.

Malala na nga ako!

"Mas maganda ka pala sa maliwanag."

"Nambola pa."

Matagal na naghinang ang mga mata namin. Kapwa pinagsasawa sa mukha ng bawat isa,
kinakabisado ang bawat detalye sa ilalim ng maliwanag na poste.

Nang biglang ngumisi na naman ang mokong.

 "Eh, mas maganda nga ba talaga iyong..."

"Isa!" Banta ko.

"Biro lang."

Napabungisngis ako. "Biro lang? Akala ko pa naman seryoso ka, ipapakita ko na sana
sa'yo para ikaw na ang humusga."

"Elle!" Siya naman ang pinanlakihan ng mga mata.

"Hmp." Inirapan ko siya.

"Ipapakita mo talaga?" Seryosong tanong ni Hades.

"Manyakis ka!" Pinisil ko ang matangos niyang ilong.

Tumawa na naman ang lalaki at hindi ko na napigilan ang sarili ko na sabayan ang
kanyang pagtawa. Para kaming mga baliw na naghaharutan sa gilid ng kalsada. Pero
para sakin, ito na ang pinaka-masayang pagtambay ko sa daan.

"Thank you." Maya-maya ay usal ni Hades na ikinatigil ko sa kakahalakhak.

"Thank you saan?"

Hinawi niya ang ilang hibla ng buhok na tumabing sa pisngi ko. "Kasi bumalik ka.
Kasi dumating ka ngayong gabi."

"Hinihintay mo ba ako?"

"Oo." At nakita ko sa mga mata niya ang katapatan.

At naniniwala akong hinintay niya nga ako...

"B-bakit mo ako hinihintay?" Kinakabahang tanong ko.

"Kasi nami-miss kita, Elle."

"Na-miss din kita." Amin ko.

"Talaga?"

Tumango ako at ngumisi. "Talaga... talagang mas maganda iyong puwet ko kesa sa
cleavage ni Zelena!"

At muli ay narinig ko na naman ang tawa ni Hades.

JAMILLEFUMAH

=================
Chapter 3

Chapter 3

GOD, what have I gotten myself into?

Napapikit ako nang mariin nang sunod-sunod na pumasok ang mga text messages sa
cellphone ko. Sa huli ay nagpasya akong tingnan ang isa lang sa mga ito.

'Hello, Elle! Sorry, kung nakukulitan ka na yata sakin. Mangungumusta lang sana.
Ingat ka!'

I closed my eyes again as I heaved a sigh.

Hanggang kailan ko siya kayang tiisin?

I stood up from my bed and walked towards my terrace. Medyo malalim na ang gabi at
ako na lang yata ang nananatiling gising sa buong mansiyon.

Ilang gabi na rin akong ganito, hindi mapalagay.

Pinindot ko ang call button at itinapat sa aking tainga ang cellphone. Namamawis
ang mga palad ko at dagsa ang kaba sa aking dibdib.

Ilang linggo na nga ba?

Ilang linggo na kaming napapadalas sa club na iyon. Hindi tama at talagang mali.
Mga dalaga pa kami, at higit sa lahat ay mga menor-de-edad. Mga bata pa. Hindi kami
dapat nagpupunta ron.

Pero sa kapusukan, curiousity at paghahanap ng thrill ay nakarating kami sa lugar

na iyon. Oo, nga't medyo classy iyon kesa sa pangkaraniwan. Oo nga't maraming
guwardiya, at safe naman kuno sabi ni Mich. Pero delikado pa rin.

Bakit hinayaan kong magkaganito?

Wala naman sanang problema kung laro lang ang lahat. Pero ngayon? Laro pa nga ba?

"Hello, Elle?"

Napahawak ako sa aking dibdib nang marinig ang boses ni Hades. Tahimik sa
kinaroroonan niya kaya natiyak kong wala siya sa club.

"Elle? Akala ko di na kita makakausap. Akala ko nagpalit ka na ng number, eh."

Nasa boses ng lalaki ang pigil na saya dahil

sa pagtawag ko.

"Hindi ka nagre-reply, nahihiya naman akong tawagan ka."

Gusto kong ma-konsensiya sa lungkot na sumalit sa kanina'y masayang boses ni Hades.

Parang ang hirap isipin na may lungkot din ang mga mata niya ngayon.

Maisip ko lang na malungkot siya ay apektadong-apektado na ako.

"Hades..." I called out his name.

"Bakit?"

"I'm so sorry."

"Okay lang. Masaya na akong malamang okay ka." Mahinang tumawa ang binata. "Kumusta
ka na, Elle? Hindi ka na nadadalaw sa club, ah."

"'Di ba sabi mo sa akin ay 'wag na akong pupunta ron dahil hindi tama?"

"Oo, sinabi ko nga iyon. Pero sinabi ko lang iyon kasi nag-aalala ako sayo, sa
inyong magka-kaibigan. Alam mo na, delikado. Saka gabi. Mahirap na, mga dalaga
kayo."

"'Tapos tinatanong mo ako ngayon kung bakit di na ako nagpupunta..." Nakalabing

saad ko.

Saglit na nanahimik ang lalaki.

"Hello, Hades? Are you still there?"

"Oo."

"Ahm, sige, matutulog na ako, ha? May pasok pa kasi ako bukas."

"Sandali, Elle." Pigil niya.

"Bakit?" Malakas ang kabog ng dibdib ko.

Tuwing kausap ko siya, personal man o sa telepono ay walang pagbabago. Malakas at

parang palaging binabayo pa rin ang dibdib ko sa kaba. Nara-rattle ang mga nerves
ko kapag naririnig ko ang boses niya.

Siguro kung tunay iyong 'puppy love' ay si Hades ang puppy love ko. Matindi pa sa
crush. Hindi dahil sa guwapo siya at mabait sa akin. Kung hindi dahil sa hindi ko
masabing dahilan.

Hindi kompleto ang araw ko na di ko siya makikita, makakausap at makakabiruan.

At sa simpleng ngiti niya at

paghawak sa kamay ko ay para na agad akong sinisilaban. Hindi ako makakain nang
tama, maging makinig nang maayos sa professors sa school ay di ko magawa.
Distracted ako sa lahat ng bagay.

Ang gusto ko lang ay makita si Hades, ipahawak ang kamay ko sa kanya hanggang sa
dumating ang oras na dapat na kaming umuwi nina Margie at Michelle. Hindi kami
puwedeng abutin ng alas-dos dahil tumatakas lang kami.

Pero higit akong mas malala. Kahit nasa bahay ay nakaka-text ko pa rin si Hades. At
hindi ako lumaki sa isang isolated island para hindi masabing may 'something' na sa
pagitan naming dalawa. Hayan nga at kahit gipit daw ay nagkumahog ang loko na
makabili kahit second-hand na cellphone para lang magka-contact kami.

'Pinaasa mo kasi!' Singhal sa akin ng isang parte ng isipan ko.

Pinaasa? Siya lang ba ang umaasa? Eh, ako rin naman, ah!

Gustong-gusto ko siya. In love na nga yata ako. Ni hindi na ako makatulog hangga't
di ko nare-receive ang 'Goodnight beautiful' na text mula sa kanya. Ni hindi rin
kompleto ang morning ko kapag walang text na 'good morning, beautiful'. At syempre
kilig na kilig ako dun sa 'beautiful'.

'Malandi!'

'Garutay!'

Hindi ko na lang pinansin ang panunukso sa akin ng sarili kong budhi. At least I am
happy. This man is making me damn happy!

Really, Lala? Ano pa ba ang magpapasaya sa'yo maliban sa mga luho mo?

Tama nga na ang mga kabataan sa edad ko ay masyadong maiinit at mapusok. Hindi ako
dapat tularan.

"Iyong tinatanong mo," Pukaw niya sa pakikipag-battle of the brain ko sa sa'king

sarili.

"Ha?"

"Kaya gusto kong magpunta ka

pa rin..."

"Hades..." Abot-abot na naman ang kaba ko.

"Nami-miss na kasi kita."

Ako naman ang nanahimik. Hindi ko puwedeng ikaila na masaya ako sa kaalamang nami-
miss niya ako.

Shet na puso 'to.

I missed him, too. Very much so. Kung maaari nga lang na hilahin ko siya palabas
mula sa cellphone ay ginawa ko na. God, I wanted to hug him. Pero sinisikil ko na
ang sarili ko kasi hindi tama.

Ni hindi alam ni Hades ang tunay na pangalan at edad ko. I am only sixteen for
crying out loud! Kapag malaman niya iyon ay tiyak na magagalit siya.

Minsan niya ng sinabi sa akin na ang pinaka-ayaw niya sa lahat ay mga taong
sinungaling, kaya naman hindi kailan man siya nagpalit ng pangalan. His real name
is Hades Rodriguez. Wala siyang itinatago. Hindi screen name kuno na katulad ng
ibang lalaki sa club ng HFC.

Kilala siya ng lahat. Mabuting tao, panganay sa dalawang magkapatid. Breadwinner ng

pamilya at sa Sulukan nakatira, isang squatter area na unti-unti na ring idine-
develop.

Kargador ng karne sa umaga sa palengke, waiter sa tanghali at sa gabi ay sa club.

Wala siyang itinatago sa akin. Kahit nga ang pagiging highschool under-gradute niya
ay alam ko.

Pero ako? Ang daming nasabing hindi totoo. Ako si Elle Dimagiba, taga Cypress.
Bawal dalawin sa bahay dahil masungit ang mga tiyahin ko. Higit pa ron ay sinabi
kong beinte na ako, na madali namang paniwalaan dahil malaki akong bulas.

"Elle?"
"Where are you anyway, Hades? You're not in the club right now, are you?"

"Nasa hospital."

"What?!" Gulat at tila nawala lahat ng gumagambala sa

isip ko. "Anong ginagawa mo riyan?! Napano ka?!"

"Isinugod si Nanay. Inatake na naman kasi siya."

"Ganoon ba?" Akala ko ay dito mismo may nangyaring masama.

In love ka nga, gaga! Ayun na naman ang tukso ng aking budhi.

Hay, ang hirap magpigil.

Naaawa ako kay Hades ngayon, siguro kaya nagkasakit ang Nanay niya kasi di niya
naibili ng gamot para makabili ng cellphone.

Nalaman kong maraming sakit ang Nanay ni Hades. Mahina ang baga at may sakit pa sa
puso. Ni hindi na nga ito makatayong mag-isa. Ang kapatid naman ni Hades na batang
babae ay may sakit din kaya bihira lumabas ng bahay kapag wala itong pasok. Pasan
ng lalaki ang pamilya, mula sa pangbayad sa bahay, pangkain, panggastos sa pag-
aaral ng kapatid at mga gamot.

He's really a good man and a responsible son. At nakaka-konsensiyang pinapaasa ko

siya.

Nang malaman nga ni Michelle at Margie ang tungkol sa pagkaka-mabutihan namin ni

Hades ay pinaalalahanan agad nila ako.

"'Wag mong paibigin kung di mo seseryoshin. Kawawa ang tao."

Naalala kong sabi ni Margie.

According to Theon, na Manolo pala ang tunay na pangalan. Mabait daw si Hades, I
know right! At iyon nga, napilitan lang magtrabaho sa club sa sulsol ng mismong
manager ng HFC. Baon daw sa utang si Hades dahil sa ilang ulit na pagkaka-ospital
ng ina ng lalaki.

Maagang nahinto sa pag-aaral dahil kailangan ng magbanat ng buto matapos mamatay

ang amain sa sakit na TB.

Hindi man close si Manolo/Theon at Hades ay sinabi ng una na mabuting tao ang
lalaki. Kailanman ay hindi sumama sa kahit sinong matrona o bading na handang
bayaran

si Hades ng malaki para sa tawag ng laman. Hindi raw ganoon si Hades, which made me
very proud.

Tamang table, sayaw ng naka-briefs sa stage ang tanging ginagawa ni Hades. Sa

parteng iyon ay hindi pa nga raw palagay ang lalaki.

Hindi raw mapilit ang binata na mag all the way kahit magkano ang presyo. At least
kahit ganoon ang trabaho ay may pride pa rin si Hades.

Hindi ko siya pinapanood kapag may number siya. Maaga akong umuuwi na pakiusap na
rin niya. Nahihiya raw kasi siya.
Hades was very vocal when he said he has feelings for me. Everything happened so
fast after the night under the lamppost. M.U. agad-agad!

Naulit ang pagkikita namin, kuwentuhan at biruan. Ilang umaga akong puyat sa school
na walang kamalay-malay ang mga magulang ko at mga tao rito sa bahay na tumatakas
ako tuwing gabi.

Masaya ako na nakikita si Hades. Kinunsinte ako nina Margie dahil bihira raw akong
mag-aksaya ng oras para sa isang lalaki, and the'yre just happy that I am happy.
Mga bata pa talaga kami, mabababaw.

"Miss na miss kita, Elle."

"Hindi na kasi ako makatakas sa gabi, Hades." Palusot ko.

"Pasensiya ka na at kailangan mo pang tumakas."

Nawala na sa loob ko na nagpaalam na pala akong matutulog kanina. Nawili ako na

naririnig ang boses niya. Ang buo at malagom niyang boses. Malambing pero seryoso
ang dating.

Isa iyon sa mga bagay na nagustuhan ko sa kanya. Lalaking-lalaki.

Kapag may sinabi si Hades ay hindi maaaring hindi mo papaniwalaan. May kakaibang
dala ang boses niya na tila mahika. Makapangyarihan.

"Sana puwede kitang dalawin na lang sa inyo, o kaya sa eskuwelahan

mo."

"Alam mong hindi puwede, 'di ba?" Napabuntung-hininga ako. "Baka malaman ng mga
tiyahin ko. Nasa labas lang ng school ang karinderia namin."

"Ayaw ko lang kasing mahirapan ka..."

Nahihirapan ako, Hades! Nahihirapan na ako magsinungaling sa'yo! At nahihirapan na

ako sa sitwasyon.

"Kumusta ang Nanay mo?" Tanong ko na lang.

Hindi ko pa nami-meet ang family niya kahit anong pilit niya na dalahin ako sa
kanila. Seryosong tao si Hades at nangangamba ako kahit na wala kaming maayos na
usapan. Alam ko kasing kapag nakatapak na ako sa bahay nila ay magtutuloy-tuloy na.
Magiging seryoso na ang lahat, and I don't want that to happen.

Hindi ko balak makipaglaro sa kanya nang matagal. Hindi ko gustong may iba pang
taong umasa.

Laro lang naman at thrill sa akin nong una, hindi ko gustong mawili nang ganito.

"Mabuti naman na siya, pero kailangan pang tingnan ng doktor. Iyong kapatid ko ay
nasa kapit-bahay ko muna iniwanan, hinihika kasi."

"Kailangan mo ba ng tulong?" I asked him.

"Ha?"

"I mean, money..." Kinabahan ako sa isasagot niya.

Mataas ang pride ni Hades. Pero puwede ko siyang tulungan sa pinansyal. Nasa akin
pa ang three million na idineposit ni Daddy sa account ko pangbili ng Hermes bags.
At sa kauna-unahang pagkakataon ay tinubuan ako ng pakialam at concern sa kapwa ko.

Puwede kong bigyan kahit kalahating milyon si Hades. Pangpagamot sa Nanay niya,
pangbayad ng utang at panimula. Puwede pa siyang mag-aral ulit.

"Hindi ko kailangan, Elle." He answered, seriously.

"May ipon ako, Hades. Hindi kalakihan. Sige na, hindi ako

maniningil. Bayaran mo kung kailan mo gusto."

"No."

"Hades..."

"May naitatabi naman akong pera. Saka ang manghingi mula sa'yo ang pinakahuling
bagay na gagawin ko. Kahit hiram ay di ko maaatim."

"Okay." Sabi ko na nga ba.

"Elle, alam ko ang iniisip mo. Kahit mahirap lang kami, hindi ako aasa sa babae."

"Eh, anong tawag mo sa pagta-trabaho mo sa club? Saan galing ang kinikita mo? Hindi
ba at sa mga babae? Matrona at binabae?" Hindi ko na na-control ang bibig ko.

Nang maisip ko iyon ay parang may dumagang mabigat sa dibdib ko. Bakit sa iba
tatanggap siya pero sa akin ay hindi?! That's unfair!

"Iyon ba ang tingin mo sa akin?" Malungkot ang boses na tanong niya.

Natigilan ako. Oh, shit! I am not helping him. He's in a deep trouble right now,
his mother's in the hospital and her sister's sick, too, 'tapos heto ako at
nakikigatong sa problema.

"I'm sorry, Hades, but you misunderstood." Mahinahong paliwanag ko. "Gusto lang
talaga kitang tulungan."

"Okay lang ako, Elle. Iyong marinig ko ang boses mo ngayon ay sobra pa sa sapat."

"Hades..."

"Magiging okay ang lahat."

"Sana..."

"Gustong-gusto kitang makita, Elle. Sana makita kita. Kapag nakita na kita,
pakiramdam ko mawawala ang lahat ng pino-problema ko."

"Oh, Hades..." Parang may malamig na kamay na humipo sa puso ko. Hindi kilig, iba.
At ngayon ko lang naramdaman.

"Elle, good night. Malalim na ang gabi, baka napupuyat na kita." Tila bulong ang
pagkakasabi niya. Parang hirap na sabihin iyon, ayaw pang ibaba ang cellphone.

"Good night..."
"Matulog ka nang mahimbing..."

"Ikaw din, magpahinga ka..."

"Elle,"

"Yes?"

"Salamat."

Hindi na ako nakasagot dahil alam kong pinatay niya na ang cellphone.

Iyong plano ko tuloy na putulin na ang 'Mutual Understanding' namin ay mukhang

mauunsyami.

Ah, hindi muna. Saka na.

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 4

Chapter 4

PAGKAGALING sa canteen ay dumaan muna ako sa Engineering building. Pinuntahan ko

kasi si kuya Conrad, anak ng tita Ayeza ko. Hiniram kasi ni Po iyong bala ng games
niya, at iyong makulit kong bunsong kapatid ay ako ang inutusang magsauli.

Nakakainis na Pocholo iyon, parang si Mommy, kuripot! Hindi na lang bumili ng

sariling bala, di na nahihiyang manghiram.

"Hello, beautiful!"

Natigilan ako sa paglalakad nang humarang sa akin ang isang matangkad na lalaki.

Hindi ito naka-uniporme. Kaswal na T-shirt na puti at saka jersey shorts sa ibaba
ang tanging suot. Malaki ang nike na rubber shoes nito. Halatang galing sa court ng
university batay sa suot at pawisan nitong leeg.

Sa isang kamay at may hawak na bola ng basketball. Kamangha-manghang kayang-kaya

nitong hawakan ang bola sa isang palad lang, sabagay ang laki ng palad at ang
hahaba ng mga daliri ng lalaki.

"Sabay ka sakin mamaya. Noon tayo sine?" He moved closer to me that made me took a
step back.

"Ano ba?!" Nalanghap ko ang naghahalong amoy-pawis at pabango. He smelled like

mint.

Kung noon ay guwapong-guwapo ako rito ngayon ay hindi na. Mukha na itong aso sa
paningin ko.

Anong panama ng pagiging mestizong bangus nito sa pagka-moreno at lalaking-lalaking

dating ni Hades? Wala. Ni sa kalingkingan ni Hades di ito aabot.

"Ang sungit naman nito."

"Puwede ba? Lumayo ka sa akin at nabu-buwiset ako sa pagmumukha mo." Inirapan ko

ito.

"Sorry na, sweetheart. Sana pakinggan mo naman ang explanation ko." Hindi

pa ito umaalis sa daan.

"Dux!"

"Hindi totoo iyong pustahan. Sinakyan ko lang sila, pero mahal talaga kita,
Lalaine."

"Shup up! Get out of my way!"

"Lalaine, please? I miss you terribly, babe."

"Sori pero di kita na-miss, pangit!"

"Babe, naman..."

"Ano ba? Hindi ka talaga aalis sa daanan?" Tila kami nagpa-patintero.

"Please? Pinagbigyan na kita nitong ilang linggo. Hinayaan ko hanggang humupa ang
galit mo."

Sumulak sa inis ang dugo ko. "At utang na loob ko pa sa'yo iyon?!"

"Lalaine, I love you."

Kung noon ito sinabi sa akin ni Dux ay baka naniwala pa ako. Pero ngayon? No way-
hiway!

Umatras ako at saka bumwelo kunwaring tatalikod. Hindi na nakakilos si Dux nang
bigla akong nag-over take sa kanya. Tila laro sa basketball. Na-fake ko ito!

Nang lingunin ko ito ay nakatulala na ang lalaki. Ang ilang estudyante naman na
naroon ay natatawa.

'Buti nga!

"Lalaine!"

Papaakyat palang ako sa building namin ay nakasalubong ko na sina Margie at

Michelle. Kanina pa pala sila sa terrace.

"Lala, kinukulit ka pa ni Dux?" Tanong ni Margie. Katapat lang kasi namin ang
building ng Engineering.
"Oo, buwiset nga!" Nakangusong sagot ko.

"Hmp, hayaan mo na. Sagutin mo na lang si Maxwell para tigilan ka na niya."

Sinabayan nila ako sa paglalakad.

Max is one of my suitors but I don't like him. He's handsome, yes. Smart, yes.
Rich, yes. Pero iyon lang. Wala na itong ibang ipagmamalaki.

Ewan ko ba,

lahat ng lalaki dito sa university ay parang hindi sapat. Kahit sino pa silang
Poncio Pilato ay hindi sapat. Lahat sila ay kulang!

"Eh, bakit kailangan niya pang sumagot ng manliligaw?" Tanong ni Margie. "Gawin mo
na lang busy ang sarili mo sa pag-aaral. Ang dami nating projects, may baby thesis
pa!"

"Sabagay. Hindi natin dapat pino-problema ang lovelife, ang ba-bata pa natin."

Hindi ako umimik.

"Hey, Lala? Kumusta pala si fafa Hades?" Biglang tanong ni Michelle.

Bakit ba naitanong pa iyon?

"Oo, nga, La? Tagal na nating di nagpupunta sa club, ah?" Segunda naman ni Margie.
"Nami-miss ko na rin si Theon."

"Manolo!" Pagko-korek ni Michelle.

Si Manolo ay pogi, artistahin. Theon lang ang screen name kuno. Feeling ko ay may
crush ang dalawa sa lalaki. Sabagay, katulad ni Hades ay mabait din iyon. Nag-iisa
sa buhay, at malapit na raw umalis sa club. Kumukuha pala ng accountancy sa UP ang
kumag, ang taas ng level!

"Wala." Sagot ko saka nauna ng pumasok sa second class namin.

"Punta tayo ron, mamaya?"

"Hmn, sige." Sagot ko.

Nag-apir ang dalawa.

Oh, Hades. Hindi kita matiis.

...

HUGE FANTASY CLUB

Sa bungad palang ay kinakabahan na ako. Eksaktong dalawang linggo na buhat ng huli

kaming magkita.

Natiis ko siya nang ganoon kaya di na rin siya nagte-text sa akin. Nalungkot ako
nung una pero kalaunan inisip kong iyon na ang pinaka-mainam.

Pero ngayon? Bumabaha ang pagka-miss ko sa kanya habang papasok kami sa club.

Dumating agad si Manolo. Ngiting-ngiti ito, hula ko ay tinext na ni Margie kanina.

"Hello, ladies! Don tayo."

Sumunod kami sa table na pina-reserve niya talaga para sa amin.

"Si Hades?" Tanong ko.

Hindi nakaligtas sa akin ang pag-iwas ng tingin ni Manolo.

Where is Hades?

Walang masyadong tao sa club kasi lunes. Kita ko ang kabuuhan, pero wala maski
anino ng taong gustong-gusto kong masilayan man lang.

God! Daig ko pa ang girlfriend na nangungulila dahil sa ka- long distance

relationship!

"Parating na iyon. Na-text ko na." Sabi ni Manolo na hindi sa akin nakatingin.

Nakaramdam ako ng kaba.

"Manolo?"

"Huh? I-o-order ko lang kayo ng-"

"Please, tell me, where he is?"

Nang sabay na napatingin sina Margie at Michelle sa entrance ng naturang club.

"Uh-oh!" Nakagat ni Margie ang hintuturo.

"Hades?!" Namilog ang mga mata ko.

Pinuno ng presensiya ng bagong dating ang buong club.

Yes, it was Hades. Pero hindi siya nag-iisa!

May kasama siyang babae. Isang babaeng bagamat sexy, makinis at mukhang mayaman ay
parang ina na ng lalaki. Nakayakap pa ito kay Hades!

Oh, my! It was Zelena!

Tila na-estatwa si Hades nang magawi ang tingin sa mesa namin. Saktong lumapat ang
mga labi ng haliparot na matrona sa leeg ng lalaki. At ang isang kamay nito ay nasa
ibabaw ng sinturon ni Hades! For God's sake!

Pasuray-suray si Zelena kaya madaling sabihing lasing ito. Inalalayan ito ni Hades
hanggang sa pinakamalapit na table.

"Saan sila galing?" Baling ko kay Manolo.

Nagkibit ito ng balikat.

"Manolo?! Akala ko hindi nagpapalabas si Hades?! Damn it!"

"Relax, sister!" Hinagod ni Margie ang likuran ko.

"Sinundo niya lang yata si Zelena mula sa kabilang club." Ani Manolo.

"Sinundo? But why? May obligasyon ba siya sa bitch na iyan?" Para akong bulkang
sasabog.

"Zelena's Hades friend. A good one."

"Friend?!"

"Yeah. Actually, ilang ulit ng nakarating sa bahay nila si Zelena."

"Ano kamo?" Lalong nanlaki ang mga mata ko. Nakatungtong na ang hitad na iyon sa
tahanan ng pamilya ni Hades?! Naunahan pa ako?!

"Si Zelena ang nagbayad ng operasyon noon ng Nanay niya."

"Pero ang sabi niya ay hindi siya tumatanggap ng tulong mula sa babae?!"

Nagsisinungaling lang ba ito sa kanya para ibangon ang pride?!

Nagkibit muli ng balikat si Manolo.

"Sa kanya mo na lang itanong, Elle."

"Oh, God! He lied to me..." Halos maiyak na ako.

Kumunot naman ang noo ng lalaki. "Kayo na ba ni Hades?"

"Ha?"

Lahat sila sa mesa ay napatingin sa akin. Nagtatanong ang mga mata.

"Sis?" Untag ni Margie.

"I know, Hades likes you. A lot." Ani Manolo. "Pero I don't think na papasok siya
sa isang relasyon, lalo ngayon."

"What do you mean?"

Yes, ramdam ko na gusto rin ako ni Hades. Ramdam ko sa mga titig, hawak sa aking
kamay at mga salita niya.

Gusto niya ako. I know that!

M.U. na nga kami. Nagtatampo na nga ako sa kanya, 'tapos sinusuyo niya ako.
Nagpapalitan ng papuri sa isa't-isa sa text at tawag noon.

Pero ipinagtataka ko

rin ay bakit hindi pa niya ginagawang official ang lahat. Minsan naiisip ko na
nahihiya lang siya dahil sa uri ng trabaho niya. Iniisip ko na iyon ang dahilan.

"Ayaw ni Hades ng komplikasyon."

"Ano?"

Ngumiti nang tipid si Manolo. "Ayaw niya ng commitment. Masyado siyang busy na tao,
daig pa ang pamilyado. Alam mo bang hanggang ngayon ay may utang pa sa bumbay at
sugalan ang namayapa niyang amain? Marami siyang bayarin, at kapag di niya
nahulugan ng tama ay baka ipatira silang pamilya ng may ari ng pasugalan, malaki-
laki ang iniwang utang don ng amain niya, eh."

"Mga magkano?"

"Hindi ko alam, pero higit siguro sa isang-daang libong piso, pwera pa sa tubo.
Wala pa iyong utang sa bumbay dahil sa nalugi nilang negosyo noon sa palengke.
Actually, ang may ari ng club na ito ay ang may ari rin ng puwesto nila noon sa
palengke. Pinilit siyang pumasok dito nong nakaraang taon, dito nga naman kasi ay
makakaipon siya."

Napatango ako. Kaya pala.

"Sugarol kasi amain non ni Hades. Mabuti nga't namatay na, eh. Alam mo bang lumaki
sa gulpi iyan?"

"Ha?" May takot at awang kumatkat sa puso ko sa ideya ng isang batang Hades ang
nakabaluktot sa sulok habang umiiyak.

"Binubugbog kahit walang dahilan. Hindi naman makapalag ang Nanay niya sa amain
niya kasi pati ito ay madadamay. Ayon kay boss, iyong bossing namin dito. Madalas
daw nakikita niya noon si Hades nong binatilyo pa ito, lagi raw kundi may pasa ang
mukha ay putok ang labi."

Oh my God!

"Hindi lang makapalag kasi nga mahal na mahal niya ang Nanay at kapatid niya. Di
niya maiwan."

Nais kong biglang manliit.

All my life, maalwan ang lahat sa akin. I am spoiled brat bitch. I am burning my
parents' money for nothing. Sa pagpapabili ng kung ano-ano, sa pagta-travel 'pag
bored ako. Nanlilibre pa ako kahit di kailangan.

Nong bata pa ako, lahat ng ayaw ko, kasehodang mahal o saang bansa galing, basta
ayaw ko ay ipinapatapon ko. Wala akong pakialam sa mga gamit o kahit sa mga
mamahaling pagkain.

Kawawa si Hades. Ako pala ang mas higit na mababa at di karapat-dapat sa isang
responsable at mapagmahal sa magulang at kapatid na kagaya niya.

Natiis niya ang lahat para sa pamilya niya at ngayo'y nagtitiis siya sa ganitong
trabaho para pa rin sa pamilya. Nagta-trabaho pa siya sa umaga at nag-aalaga sa ina
at kapatid. He's truly a gem.

Anong binatbat ng mayabang at mayamang sina Dux at Maxwell dito?

Tumayo ako.

"Saan ka pupunta, sis?"

"I'll talk to him."

Lumakad ako patungo sa table ni Hades at Zelena. Sa ngayon ay nakasubsob na ang

babae sa mesa at mukhang naghihilik na.
"Elle!" Gulat na napatingin sa akin si Hades.

Nasa mga mata niya ang hiya at pangungulila.

Pangungulila?

Tumikhim ako. Pilit kong inaalis ang pait sa dibdib ko. "What happened to her?"
Tukoy ko kay Zelena.

"Nagwala sa kabilang club. Pero parating na ang sundo niya, mamaya lang."

"Eh, bakit kailangang ikaw ang umasikaso sa kanya?" Tanong ko.

Nag iwas ng tingin si Hades sa akin, at nagdulot

iyon ng sakit sa damdamin ko. So Manolo was right, tumatanggap nga siya ng pera
mula kay Zelena.

Pero hindi na ako manghuhusga. Kailangan naman niya talaga ng tulong.

"Can we talk, Hades?"

Tumayo ang lalaki at matamang tumitig sa akin.

"Talaga bang gusto mong mag-usap tayo, Elle?" Mahinahon niyang tanong.

Hindi ko alam kung sarkasmo o pangungulila ang nadama ko sa tono ng pananalita

niya. I could see many emotions in his eyes.

"Uhm, yeah." Naiilang na nagbawi ako ng tingin. "Please."

"Kung ganon, tara." Hinawakan niya ako sa braso at saka inalalayan palabas ng club.

Nakatingin lang sa amin sina Margie pero hindi na nag-aksaya ng panahon na tawagin
o pigilan kami.

Sa labas ng club ay gumilid kami sa parking lot.

Wala siyang kibo habang naglalakad kami and I have to admit that his silence bugged
me!

Ano ba ang sasabihin niya sa akin? At ano ang sasabihin ko sa kanya? Anong
ipapaliwanag ko kung bakit di ko sinasagot ang mga text at tawag niya? Should I
tell him that I lost my phone? Another lie... Oh, God! I'm so tired of lying to
him. He is a good man.

Nagulat ako nang huminto kami sa tapat ng isang itim na big bike. Malaki at mukhang
may kamahalan ang presyo ng motor.

Dumukot sa bulsa ng suot na old jeans si Hades. Isang bungkos ng susi.

"S-sa'yo iyan?" Manghang tanong ko.

"Hindi, pahiram lang."

Pero hindi ako naniniwala. And now he's the one who's lying to me? Isn't he?

May kinuha siyang dalawang helmet sa ilalim

ng upuan. Siya ang naglagay ng helmet sa ulo ko at saka naglagay ng para sa kanya.

Sumakay siya at inalalayan akong makasampa sa likuran.

Nakakapit ako sa bewang niya nang pinaandar niya na ang motor ng big bike.
Magaling siya at maingat magmaneho, hindi kaskasero. Iyong tipong mapapalagay kang
ipagkatiwala rito ang buhay mo.

Nang medyo bumilis ang kanyang patakbo sa motor, bagamat smooth ay napahigpit pa
rin ang pagkaka-kapit ko sa kanya.

Napalunok ako. Ramdam ko ang patag na tiyan ni Hades, matigas iyon at tila buong-
buo. T-shirt lang kasi ang suot ng lalaki, hindi man manipis ay nadadama pa rin ng
mga palad ko ang malaki niyang kaha.

Hmn, posibleng may abs. Macho dancer nga, 'di ba?

Sa isiping iyon ay nag-init nang husto ang mukha ko. Bakit ba pati abs ni Hades ay
pino-problema ko?!

Huminto kami sa baywalk. Kaunti lang ang tao at may mangilan-ngilang nagtitinda.

Inalalayan niya akong makababa. Siya na rin ang marahang nag-alis ng helmet sa ulo
ko. Ingat na ingat.

"So?" Tanong ko.

Bakit dito pa kami mag-uusap?

Nagulat ako nang biglang yumakap sa akin si Hades. Magaan lang pero
nakakapangilabot sa pakiramdam.

"H-Hades..." Pakiramdam ko'y ilang boltahe ng kuryente ang nanulay sa mga ugat ko.

Dama ko pati ang pagtibok ng puso niya.

"Na-miss kita, Elle..." Aniya habang nakasubsob sa balikat ko.

Hades...

Para akong natutunaw.

Gumanti ako ng yakap sa kanya, kagaya ng ibinubulong ng puso ko.

"N-namiss din kita..."

Idinikit ko ang pisngi ko sa dibdib niya.

Hinalikan niya ako sa ulo at saka bahagyang inilayo.

"Akala ko di na kita makikita..." Puno ng lungkot ang maiitim at nakakalango niyang

mga mata. "Akala ko di ka na babalik, Elle."

"P-puwede ba iyon?" Nauutal kong tanong. "Namiss din kita."

Kinuha niya ang mga kamay ko at dinala sa kanyang labi para halik-halikan. Ang
palad ko, ang likod ng palad at maging mga daliri.

Nalulunod sa saya ang puso ko habang nakatingin sa napaka-guwapo niyang mukha. Sa

mahahaba niyang pilik-mata, matangos na ilong at sa magandang korte ng bibig at
labi lalo kapag nakangiti.

"Elle... Bakit hindi ka na nagte-text sa akin? Hindi mo na ako sinasagot? Ni hindi

ka na rin nagpaparamdam sa club. Hindi ko alam kung saan ka hahanapin. Nag-alala
ako sa'yo nang husto."

"Hades, I am sorry." Nako-konsensiyang sabi ko.

"'Wag kang mag-sorry..." Hinaplos niya ang pisngi ko. "Ako nga ang dapat mag-
sorry."

Ngumiti ako. Kaya ako napo-fall, eh. Pagka-lambing-lambing ba naman.

"Basta, sorry, Hades. Di na mauulit." Di na kita titikisin.

"No. I'm sorry, Elle." Malungkot niyang sabi. "Kung hindi lang ganito ang trabaho
ko, sana hindi mo kailangang tumakas ng gabi."

"B-bakit hindi ka magpalit ng trabaho..."

Umiling siya at muling hinagkan ang mga kamay ko.

"Elle, gustong-gusto ko..."

"Gawin mo, Hades. Mas maraming matitinong trabaho diyan." I said, encouraging him
to leave this kind of job.

"Pero hindi ko kayang kitain sa kahit anong sabay-sabay

na matitinong trabaho ang kinikita ko sa club ng isang gabi lang." Mapait ang tinig
niya.

"I can help you..."

"Ano?"

"M-may... ipon ako. At may alam kong mahihiraman ng pera, kahit gaano kalaki.
Walang interes at kahit kailan ang bayad." Alam kong hindi kapani-paniwala pero
sinabi ko pa rin. "Tutulungan kita, Hades."

"No..." Umiling siya.

"Hades, naman..."

"Malaki pa sa malaki ang kailangan ko."

"Magkano?"

"Mahigit tatlong daang libong piso." Bagsak ang balikat na saad niya.

Holy Mother of Holy! Three hundred thousand pesos lang? Kung alam lang ni Hades na
may three million pesos ako ngayon.

At barya lang sa akin ang pino-problema niyang pera, kaya ko ngang ipunin iyon mula
sa sarili kong allowance ng ilang buwan lang.

"Hades, I can help you." I insisted. "Please, let me."

"Hindi, Elle." Umiling siya.

"Bakit hindi?" Nagdaramdam na tanong ko. "Bakit kay Zelena ay tumatanggap ka?"

Mukhang nagulat siya kung paano ko nalaman.

"Hindi na mahalaga kung kanino, Hades. Please, let me help you, huh?"

"Pasensiya ka na, Elle."

"Hades naman!" Maktol ko.

"Malapit na... malapit na malapit na." Niyakap niya ulit ako at hinalikan sa ulo.
"Kaunti na lang."

Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya pero pinili kong magtiwala.

"Elle, alam mo bang hindi mo ako pinapatahimik?" Maya-maya ay bulong niya sa akin.
"Hmn?" I lifted my face to his.

"Palagi kitang naiisip." He said looking intently into my eyes.

smiled. Parehas lang pala kami.

"Nalungkot ako ng ilang araw na hindi ka na nagpupunta rito. Akala ko ayaw mo na

akong makita."

Ikinulong ko ang mukha niya sa mga palad ko. "Nandito na nga ako sa harapan mo."

"Sa tingin ko..."

"What?"

"Sa tingin ko kasi..." Bumaba ang mga mata niya sa labi ko.

"Ano ang sa tingin mo, Hades?"

"'Wag kang magagalit..."

"I won't."

"Tingin ko, mahal na kita." Seryoso at titig na titig siya sa mga labi ko, na para
bang ayaw niyang makita ang reaksyon ng mga mata ko.

"S-sigurado ka?"

Ngayon lang binaha ng ganitong emosyon ang puso ko. Maraming nagtatapat sa akin ng
pagibig pero... iba ang pagtatapat ni Hades.

He's so good to be true. Ramdam ko.

"Hades..."

"Ang kapal ko." Bulong niya saka mahinang tumawa at lumayo. "Ni wala nga akong
maibuhay sa pamilya ko na matinong trabaho."

"Hades..." Nilapitan ko siya.

"Kalimutan mo na." Ngumiti siya sa akin at saka namulsa.

"Mahal din kita." Mabilis kong sabi.

Wala na akong pakialam kung puppy love o ano. Basta mahal ko rin si Hades.

Nalulungkot ako 'pag malungkot siya.

Masaya ako kapag masaya siya.

Namo-mroblema ako kapag may problema siya.

At higit sa lahat, hindi ko siya kayang tiisin.

"Elle!" Gulat siyang napatingin sa akin.

Ngumiti ako nang matamis. "I love you, Hades. Kahit wala kang matinong trabaho. At
kahit gandang-ganda ka sa cleavage ni Zelena."

Ang pagkagulat sa mukha niya ay nauwi sa pangiti. At ang pagngiti ay natapos sa

pagtawa.
Tawa siya nang tawa na nahawa na rin ako. Nagyakap kaming dalawa na wala ng
pakialam sa paligid.

Oh God! We're in love!

"I love you, Hades."

"I love you so very much, Elle Dimagiba."

Napangiwi ako sa huling salita, pero ano ngayon? Kung noon ay nababahuan ako sa
apelyido ni Mommy ay ngayo'y love na love ko na ito.

Just like my love for this man.

My man.

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 5

Thank you for reading HADES. Please be advised that some parts of this story were
marked private by Wattpad due to graphic sex scenes and situation intended for
mature readers only. To be able to read it without a problem you must be a
follower.

You may go to my profile and click the follow button. I apologize for the
inconvenience this may have caused you.

Chapter 5
 INILAPAG ko sa mesa ang bitbit kong supot ng barbecue. Alas dose na ng tanghali,
natagalan kasi iyong paghahakot ng karton ng mga junk foods sa palengke.

Nakatulog naman ako ng tatlong oras sa club kanina kaya nabawi ko ang lakas ko
bago ako dumeretso sa palengke.

Wala kasing baboy na bubuhatin kaya pumunta ako sa puwesto nong Ninong ko para
tumulong sa tindahan niya.

"Kuya?" Sumilip sa kabilang pinto ang bata kong kapatid na babae. Naka-uniporme pa
ito na pang-elementary.

"O, Bulma?" Nginitian ko siya.

Ako ang nagpangalan sa kanya ng 'Bulma'. Wala ng nagawa sina Nanay at Tatay kasi
nasabi ko na sa kumadora noon ang pangalan ng kapatid ko.

Fan ako ng Dragon Ball Z nong highschool pa ako, akala ko okay lang ipangalan sa
kapatid ko ang pangalan ng isang cartoon character. Nagulpi ako non ng amain ko.
Dapat daw kasi ay Caselyn ang pangalan ni Bulma at hindi Bulma.

"Kain ka na." Kinuhanan ko siya ng plato. "Kakauwi mo lang galing school?"

Tumango siya. "Si Nanay ayaw kumain kanina."

"Ano bang pinakain mo sa kanya?"

"Taho, tig isang baso kami. Meron pang champorado." Inginuso niya ang puswelo na
may takip sa

gilid ng lababo.

"Hayaan mo na, magkanin na kayo." Nakita kong nakapag-saing na.

Ang bahay namin at may dalawang kuwarto at maliit na sala na kanugnog ang maliit
na kusina. Sementado ang sikwenta porsyento at gawa sa plywood at yero naman ang
natirang sikwenta porsyento.

Magaling na karpintero kasi ang amain ko bago ito yumao. Maayos, malinis at may
mga appliances din ang bahay namin, kaya hindi nakakahiyang padalawin ko si Elle
dito.

Isang linggo na kaming mag-on ni Elle. Iyong magandang babaeng nakilala ko sa

club. Hindi ko customer, naligaw lang sa club dahil sa kuryosidad sa ganoong lugar.

Iba si Elle sa mga babaeng dumaan sa buhay ko. Kakaiba ang ganda nito na bagamat
simple ay para bang puno ng misteryo 'pag tumitig ang mga mata. Hindi rin halata sa
kutis nito ang pagiging mahirap, mukhang alaga ng babae ang katawan.

Natural ang mabango nitong amoy at hindi boring kausap. Totoo itong magsalita,
masayahin din at relihiyosa. Madalas kasi ay sa simbahan kami sa Quiapo nagkikita.

Sinandukan ko ang plato ni Bulma. Nang nagsisimula na siyang kumain ay saka ko

pinuntahan sa kuwarto niya si Nanay.

Nakahiga ang sikwenta anyos na babae sa kama at nakabaluktot.

"'Nay..."
 "Nandito ka na palang herodes ka." Malamig na sabi niya.

"Kain na 'Nay."

Marahan siyang naupo. "Si Zelena?" Agad na tanong niya.

"Malamang na nasa kanila." Mahinang sagot ko.

Sa isang class subdivision nakatira si Zelena. Minana nito sa namatay na asawang

abogado ang tinitirahan nitong mansion doon.

Madalas ng hanapin ni Nanay

si Zelena buhat ng isang beses na nakarating sa amin ang babae. Nagpumilit kasi ito
sa kasamahan ko na ituro ang tinitirahan ko.

Si Zelena rin ang nautangan ko noon ng pera ng biglang dalhin sa ospital si Nanay.

Bumunot ako sa bulsa ko at inilabas ang pitakang regalo sa akin ng isa sa mga
customer ng HFC.

Mabilis namang inilahad ni Nanay ang isang palad sa akin.

"Sampung libo ito." Sabi ko. Bale ko iyon sa club. One hundred fifty lang kasi ang
kinita ko sa palengke. Two hundred naman sa pagse-serve ko sa mamihan.

"Kulang pa 'yan!" Sumimangot siya. "Wala pang pangbayad sa kuryente."

Tumataas ang kuryente namin dahil sa nebu ni Bulma at sa thermos na de kuryente ni

Nanay. May TV din kami at radyo. Dagdag pang dalawang electricfan ang gumagana sa
umaga at gabi.

Tuwing linggo ay ako na ang naglalaba ng mga damit namin. Kinukusot ko na lang
para di na gumamit ng washing machine.

"May eight thousand plus pa ako, 'Nay, pangbayad sa bahay at sa kuryente. Pang
gamot niyo rin ni Bulma at budget natin. Pakitabi na lang muna iyang sampung libo."

"Sa sugalan lang mapupunta ito, eh!"

Nagkamot ako ng batok. "'Nay, kailan ba matatapos ang bayarin natin sa utang ni
itay sa sugalan?"

Isa sa nagpapabigat sa gastusin namin ay ang naiwang mga utang ng amain ko.

Kumunot ang noo niya. "Hindi iyon matatapos hangga't tumutubo! Dapat bayaran na
nang buo!"

"Sabi ko naman sa inyo, umalis na lang tayo."

Matagal ko nang naiisip na lumayo na lang kami sa mga sindikatong pinagkaka-

utangan ng amain ko. Pakiramdam ko kasi niloloko na

lang kami ng mga iyon. Halos di na nga ako magpahinga kaka-trabaho pero hindi pa
rin kami makabayad sa kanila.

"Magtatago tayo? 'Tapos pag nahanap tayo, ano? Papatayin tayo?!" Singhal niya sa
akin.
 "'Nay..."

"Mag-isip ka nga, Hades! Napaka-kitid ng utak mo! Napaka-bobo mo! Palibhasa wala
kang pinag-aralang lintek ka! Mana ka sa tunay mong ama, mga bobo!"

Napaubo si Nanay. Tuwing binabanggit niya ang tunay ko raw na ama ay naninikip ang
paghinga niya. Galit na galit kasi siya rito dahil inabandona raw siya nong
ipinagbu-buntis niya ako.

"Nakainom na ba kayo ng gamot?" Tanong ko. Hinagod ko ang likuran niya at hinagkan
siya sa noo.

Itinulak niya ako palayo. "Punyeta ka! Anong iinumin kong gamot, e, ubos na?!
Hindi ka bumili, last na iyong kagabi!"

"Bibili na lang po ako ngayon..."

"Kung bakit kasi di mo na lang pakasalan si Zelena ng sa gayon ay umalwan ang

buhay natin at makabayad tayo sa mga utang!"

Hindi ko na pinansin ang sinabi ni Nanay.

"Ano bang inaayaw mo kay Zelena? Kahit gurang na e, maganda pa rin naman! Mayaman
pa! Biyuda at walang anak, kumbaga ay walang sabit. Halatang patay na patay sa'yo
iyon, aba!"

Napailing na lang ako.

"At ano, Hades? Sinong aasawahin mo? Dukha rin? Para ano? Dagdag palamunin?!"

"'Nay..."

"Wag ka ng umasang makakabalik eskuwela ka, ang tanda mo na! Beinte ka na! Mahiya
ka sa balat mo. Isa pa, bobo ka! Hindi ka na dapat mangarap nang mataas! Suwerte ka
nga lang at nakapasok ka sa club at nakakilala ng katulad ni Zelena!"

Ikinuyom ko ang kamay ko.

"Ano ba, Hades? Nakikinig ka ba?! Gamitin

mo naman ang utak mo kahit minsan lang!"

"Ihahanda ko na po ang pagkain niyo." Mahinang sabi ko. Tinalikuran ko na siya.

"Tingnan mo itong ingratong ito, kinakausap ay lalayasan ako!"

"Kuya, may nagtext sa'yo." Salubong sa akin ni Bulma. Hawak niya sa mga kamay ang
cellphone na bago ko lang nabili.

"Ha?" Napatingin ako sa screen ng gadget.

"Tumunog, akala ko kung ano, kuya! Cellphone pala. Palaro ako ng games kapag di mo
ginagamit, ha?!"

Ginulo ko ang buhok niya.

Marahil nagtataka ang kapatid ko kung bakit may cellphone ako. Matagal ko na
kasing sinasabi na hindi ko kailangan non dahil luho lang iyon..
 "Bumili ka ng selpon?" Boses ni Nanay mula sa kuwarto. Narinig ang sinabi ni
Bulma. "Tarantado ka, nakuha mo pang bumili ng selpon mo!"

"Kuya..." Nag-aalalang bigkas ni Bulma.

Nginitian ko siya. "Sige, pakainin mo na si Nanay, ha?"

"Opo..."

Lumabas ako ng bahay at tiningnan ang phone ko. May five messages na galing kay
Elle. May isang missed call na rin mula rito.

Napailing ako saka tumawid sa katapat naming tindahan para magpa-load.

Nag-expired kasi iyong unli ko kahapon, sayang nga, kasi kung kailan unli ako saka
naman di nagre-reply si Elle. 'Tapos kung kailan ako walang load ay saka naman siya
nagti-text.

"Hades!"

Napangiti ako nang marinig ang boses niya matapos ko siyang tawagan.

Nawala agad lahat ng pagod ko.

Nag unli call na ako para naman mas matagal ko siyang makausap. Sabado ngayon kaya
baka naman maaari ko siyang makausap ng mas matagal. Nami-miss ko na kasi siya.

"Hello, Elle? Kumusta?"

"Hmn, puwede ba tayong magkita? May trabaho ka ba?"

Napangiti ako. "Puwede. Wala akong trabaho ngayon, Elle."

Off ko sa club ngayon. Maglalaba sana ako pero bukas ko na lang gagawin bago ako
pumasok sa restoran ng ninong ko na mamihan.

"Kuya, saan ka pupunta?" Tanong ni Bulma nang makitang nagmamadali akong pumasok
ng banyo bitbit ang tuwalya.

"Diyan lang. Alagaan mo si Nanay, ha?"

"Opo."

Matapos maligo ay naghanap agad ako ng isusuot. Isang itim na T-shirt at pantalon
ang isinuot ko. Isinuot ko ang luma kong converse na regalo lang sa akin, hindi ko
kasi ugaling bumili ng sarili kong gamit. Kadalasan bigay o regalo lang lahat ng
meron ako.

Nagpabango ako saka humarap sa salamin para mag gel.

"Kuya! Ang bango mo!"

"Pogi ba si kuya?" Kinindatan ko si Bulma.

Nag-thumbs up siya sa akin. "Ikaw ang pinaka-pogi dito sa lugar natin, kuya!"

Saktong palabas ako ng pinto nang lumabas ng kuwarto si Nanay. Iika-ika ito at
bitbit ang arenola sa kanang kamay.
 "Hoy, Hades! Saan ka pupuntang damuho ka?!"

"Diyan lang, 'Nay."

Nanlisik ang mga mata nito. "Sige lumayas ka! Letse ka! Hindi ako natutuwa sa
pagmumukha mong tarantado ka!"

Napailing na lang ako saka dinaanan sa talyer ang motor ko. Itong motor ay pag-
aari rin ng Ninong Raul ko, mabait sa akin dahil walang anak ang lalaki.

Sa simbahan kami ng Quiapo magkikita ni Elle. Dumaan pa ako sa flower shop para
ibili siya kahit ng tatlong pirasong pulang rosas. Nakakahiya kasi wala pa akong
naibibigay sa kanya mula

ng maging kami.

Sa bungad palang ay nakilala ko na agad ang babae. May bitbit itong malaking
paperbag.

Naka-hapit na pantalon siya at simpleng blouse. Nakataas ang alon-along buhok at

may kaunting bangs sa noo. Nakangiti siyang kumaway nang makita ako. Mas lalo pa
siyang napangiti nang makita ang dala kong bulaklak.

Nahihiyang inabot ko iyon sa kanya. "Para sa'yo."

Tinanggap niya iyon saka inamoy. "Ba't tatlo lang?" Nakalabing tanong niya.

"Ah, eh... hindi ko kasi alam na magugustuhan mo. Hayaan mo, next time, isang
bouquet na."

"Hmp." Umirap siya pero nakangisi. "Biro lang, ito naman."

"Elle," na-conscious ako nang pasadahan niya ako ng tingin.

"Ang guwapo mo lalo sa ilalim ng init ng araw."

Naramdaman ko ang pag-iinit ng pisngi ko. Hindi ko alam kung bakit kapag si Elle
ang pumupuri sa akin ay nag-iiba ang pakiramdam ko.

Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. "Kanina ka pa? Sori ha."

"Ayos lang."

"K-kumusta?" At nauubusan din ako ng salita kapag siya ang kausap ko.

Tumingkayad siya at humalik sa pisngi ko. "Na-miss kita."

"Elle..." para akong naging bato ng ilang minuto dahil sa ginawa niya.

Ang init ng mga labi niya ay matagal bago lumisan sa pisngi ko. Ilang beses akong
napakurap habang nakatingin sa kanyang magandang mukha.

Bumungisngis siya. "Hindi ako makakapunta sa club mamaya."

"Puwede naman." Ngumiti na rin ako.

Masasanay din ako kay Elle. Dapat masanay na ako, nakakahiya iyong palagi akong
nato-torpe kapag kaharap siya.
 Hinaplos ko ang makinis niyang pisngi

na bahagyang namumula dahil sa mainit na sikat ng araw.

"Ha?"

"Off ko. Saka, Elle. Magkita na lang tayo sa umaga. Kahit kailan, kahit saglit
lang. Huwag ka ng bumalik sa club."

"Okay..."

Saglit kaming pumasok sa simbahan bago ko siya niyayang kumain sa Jollibee. Hindi
pa rin daw kasi siya nanananghalian.

"Hades,"

"Bakit?"

"Ayaw mo bang mag-aral?"

"Gusto." Nabigla ako sa tanong niya kaya nahinto ako sa pagsubo ng spaghetti.

"Ba't di ka mag-aral ulit?"

Sobrang gusto kong bumalik sa pag-aaral. May mga pangarap din naman ako sa buhay,
at isa na ron ang makapagtapos at makahanap ng magandang trabaho.

Kaya lang, bukod sa nakakahiya na ang mag-highschool ulit sa edad kong ito, hindi
ko rin kayang pagsabayin sa oras ko.

Kulang na kulang na nga ako sa pahinga, kaya di ko na kakayanin na mag-aral pa.

Gusto ko rin sana mag-review sa ALS, isang paraan para makatapos ng highschool ang
mga maedad na katulad ko sa pamamagitan ng review at test, pero wala rin akong
oras.

"Ano, Hades?" Pangungulit ng dalaga.

"Wala pa akong ipon." Ibinalik ko ang paningin ko sa pagkain.

"Paano kung makatanggap ka ng scholarship?"

"Malabo." Umiling ako kahit pa nasabik ako sa edeyang iyon.

"Bakit naman?"

"Bobo ako, eh."

"Hala! Walang taong bobo!"

"Meron, ako." Tumawa ako nang makitang namimilog ang mga mata ni Elle.

"Hades..."

"Biro lang." Dumukwang ako para pisilin ang ilong niya. "Kumain ka na nga."

"Eh..." lumabi ito. Bagay na sobrang nagpapa-cute sa maliit na mukha niya.

"'Wag na natin pagusapan iyon, Elle. Kaya kong pasukin lahat ng trabaho, kahit
gaano kahirap. Lahat, para sa pamilya ko." Nginitian ko siya. "Kumain ka na, may
pupuntahan tayo."

"Hades..."

Nang maubos na ang pagkain namin ay inilagay ni Elle sa mesa ang bitbit niya
kaninang paperbag.

"Para sa'yo pala."

"Ano iyan?" Kumunot ang noo ko.

Lumikot ang mga mata ng babae. "Ano... ano kasi... may sobra sa allowance ko.
Ibinili kita ng mga T-shirts."

Binuksan ko ang paperbag. May tatlo ngang cotton T-shirts na nakabalot ng plastic
sa loob. Isang kulay pink, blue at white. Iyong isa ay nakita kong may tatak na
malaking check sa harapan.

"Mahal yata ito, ah?" Tumingin ako sa kanya.

"Mura lang iyan. Sale."

"Parang nakakahiya." Inusod ko palayo ang paperbag.

"Ano ka ba? Girlfriend mo ako 'tapos mahihiya ka sa akin?" Tumulis ang nguso niya.

"Iyon na nga, girlfriend kita. Dapat ako ang bumibili sa'yo ng mga ganito."

"Bawi ka na lang sa susunod." Kumindat siya. "Kapag di mo tinanggap iyan,

magagalit ako sa'yo ng four hundred fifty days!"

Wala na akong nagawa kundi ang tanggapin ang mga T-shirts. Hindi ko yata
kakayaning magalit sa akin si Elle ng four hundred fifty days!

"Salamat, Elle."

Lumapad ang pagkakangiti ni Elle. "Isukat mo, dali! I'm so excited!"

Naiiling na lang ako.

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 6

Chapter 6
NANG medyo lumilim na ay inangkas ko sa motor ko si Elle. Pinagsuot ko siya ng
helmet.

"Hades? Kung may mag-aalok sa'yo ng ibang work, aalis ka ba sa club?" Tanong niya
habang umaandar kami.

"Depende."

Sino ba ang hi-hindi sa marangal na trabaho? Pero lahat ng tanong ay may katapat na
sagot na: depende.

Depende sa sitwasyon. Depende sa kalalabasan.

"San tayo?" Pasigaw na tanong niya.

"May alam akong amusement park."

"Ano tayo bata?" Tumawa siya nang malakas.

Napangiti na lang ako habang nagma-maneho.

Sa isang closed door amusement park kami tumungo. Six hundred ang entrance fee at
ride-all-you-can na. Mabuti na lang at may extra pa akong pera na natitira.

Tuwang-tuwa si Elle habang nakapila kami sa roller coaster samantalang ako naman ay
kinakabahan.

Ito kasi ang unang beses na sasakay ako sa ganoong rides. Pilit ko na lang
kinakalma ang sarili ko dahil nakakahiyang malaman niyang natatakot ako.

Nang kami na ang sasakay ay hindi ko na napigilang mapapikit. Narinig ko ang

pagtawa niya sa tabi ko. Pagbaba namin ay daig ko pa ang humiwalay sa aking
kaluluwa.

Ilang beses kong ipinilig ang ulo ko.

Ang lakas naman ng halakhak ni Elle. "My God! What happened to you, pretty boy?!"

"N-nasusuka ako!"

Dumeretso ako sa malaking basurahan sa tabi at doon ko inilabas ang lahat ng kinain
ko sa Jollibee.

"Okay ka lang?" Hinagod niya ang likod ko.

"O... okay na ako. Ikaw?" Nilingon ko siya. "Grabe, kakaiba pala iyon." Pinunasan
ko ng panyo ang aking bibig. Bumili ako ng mineral water saka nilaklak

iyon.

Ngumisi siya. "Para kang si Dad, ganyan din siya! Nahihilo at nasusuka sa mga
rides! Grabe rin iyon! Muntik na silang mag-divorce ni Mommy dahil lang sa pagpilit
sa kanya ni Mom na sumakay ulit sa rides. Grabe, nakakatuwa silang panoorin! 'Tapos
si Dad ang putla-putla niya pagbaba namin sa roller coaster! Grabe talaga!" Tawa
ito nang tawa.

Ngumiti ako habang nakatingin kay Elle. Ito ang unang beses na nagkuwento siya
tungkol sa daddy niya.
"Ngayon ka lang ba nakasakay sa ganon?"

Inakbayan ko siya. Hindi ko na sinagot ang itinatanong niya. Simple lang naman kasi
ang sagot; hindi pa. At ngayon palang ako nakapasok sa amusement park.

"Hades! Ang laki nung mga bears! I want one!"

"Ha?" Hinila ako ni Elle patungo sa isang booth na puno ng maraming teddybears.

Iba-iba ang kulay ng mga stuffedtoys na naka-display sa kulay asul na mini store.
Itinuro niya ang pinakamalaking mga bears na naka-display.

"Magkano po, te?" Tanong ko sa tindera.

"Four thousand, sir. Sale na."

"Apat na libo?!" Nanlaki ang mga mata ko. May ganoon palang kamahal na laruan?!

"Blue Magic po iyan."

"Ang mahal naman..." nilingon ko si Elle na parang batang ngiting-ngiti sa naka-

display na bear.

Napakamot sa ulo ang tindera. "Eh, ganyan talaga, sir. Bibilhin niyo po ba? Mukhang
gustong-guto ng girlfriend niyo, o."

Sinilip ko ang laman ng pitaka ko, saktong walong lilibuhin na lang iyon at limang
isang daan. Pangbayad sa kuryente, bahay, budget at pambili ng gamot ng Nanay ko at
kapatid. Utang ko pa ito sa manager ng club.

"Hades..." kalabit sa akin

ni Elle. Nakanguso siya.

"Ha?"

"I want that bear! Please? Oh, please?! I really want you to buy me a gift today,
you know? It's our first weeksary!"

Napalunok ako. Bukod sa gustong dumugo ng ilong ko dahil sa pag-i-english niya ay

gusto ring dumugo ng pitaka ko sa kaba. "Ah, Elle... gusto mo talaga iyong bear?"

Nangislap ang mga mata ng dalaga. "Oh, yes, Hades! Gustong-gusto! At gusto ko two!
Please?! Dalawa para hindi malulungkot kapag isa lang!"

"Ah, s-sige..." Shit! Paano ko naman tatanggihan ang anghel na ito gayong halos
magmakaawa na siya sa akin.

Binayaran ko ang dalawang lintek na teddybears na napili ni Elle.

Kahit gusto kong maiyak ay hindi ko magawa dahil sa nakikita kong saya ng
girlfriend ko. May mainit na humahaplos sa puso ko habang nakikita ko ang masaya
niyang mukha.

Tuwang-tuwa siya habang nakaabang sa tindera na kinukuha ang mga bears. "Balikan na
lang namin later, ate? Ibalot mo na, ha?"

Kumapit siya sa braso ko.

"M-masaya ka ba?" Tanong ko sa kanya.

"You're so sweet, boyfie!"

Alanganin akong ngingiti o ngingiwi. Isa ito sa mga dahilan kaya hindi ako nag-gi-
girlfriend noon, kasi natatakot akong gumastos lalo pa at breadwinner ako sa amin.
Pero mahirap pala talagang tanggihan si kupido kapag ikaw na ang napana nito.

"Papangalanan ko iyong mga bears na H at L."

"H at L... maganda." Tumango ako.

"Kunwari mga anak natin iyon."

Doon ako natigil sa paglalakad at napatitig kay Elle. Ang lakas ng kabog ng dibdib
ko.

Anak? Syempre ay pumapasok sa isip ko na balang araw ay magkaka-pamilya

ako. At si Elle, siya ang gusto kong maging ina ng magiging mga anak ko.

Pero natatakot din ako sa buhay na kaya kong ibigay sa kanya. Hindi ko pa alam kung
kakayanin kong magka-pamilya na lalo at may sakit sina Nanay.

"Gusto ko 'pag nagka-anak tayo, marami. Marami rin kasi kaming magkakapatid."

Napalunok ako at pinagpawisan. "Hindi ba puwedeng dalawa na lang, isang lalaki at

isang babae? O kaya isa na lang..."

Mahirap ang maraming anak. Mahirap din magpa-aral.

"Ayoko! Gusto ko marami." Maktol niya. "I want a big family!"

Napakamot ako sa batok. "Syempre, inaalala lang kita, mahirap manganak..."

Umirap si Elle. "Eh, di painless! May ganon na, noh? Saka sa private hospital ako
para mas maalagaan. Kukuha rin ako ng private nurse! 'Tapos kukuhanan natin ng tig-
iisang nanny iyong mga babies natin."

"S-sige..." sagot ko na lang kahit pati yata talampakan ko ay pinagpapawisan na.

Malambing siyang yumakap sa akin. "Hmn, ang sweet talaga ng mahal ko..."

"Mahal mo?" Nanigas ang katawan ko.

Tumingala siya. "Oo, mahal kita. Super mahal."

"Mahal din kita, Elle..."

Bigla niya akong hinila. "Bili mo akong icecream, mahal."

Mahal... ang sarap pakinggan.

"Sige, mahal..." sumunod ako sa kanya.

Sa isang icecream store kami huminto.

"Pabili kami ni boyfie! Gusto ko iyong maraming flavor! Iyong malaki!" Turo ni Elle
sa pinakamalaking apa.
"One hundred fifty po." Sabi ng tindero.

"Dalawa po."

"Sa'yo na lang, Elle." Mabilis na sabi ko. Kulang five hundred na lang yata ang
pera ko.

Pumadyak siya. "Eh, gusto ko

tig isa tayo!"

"S-sige..." kabado na naman ako.

Nasaid ang pitaka ko. Unang labas namin ito, unang date. Masaya si Elle kaya sulit
naman. Ni hindi pa nga ako makapaniwala na kasama ko siya ngayon.

Nang makabayad ay naupo kami sa bench na katapat ng octopus ride.

"Yum!"

Nakakatuwang panoorin si Elle na kumain ng icecream. Pino ang kilos niya pero
pagdating sa icecream ay ang lakas pala niya.

Hindi ako nakatiis, idinampi ko ang icecream sa kanyang kaliwang pisngi.

"Ano ba?!" Gulat siyang napatingin sa akin. "Oh my God! My face!" Bulalas niya.

Tumawa ako. "Ang cute mo 'pag may icecream sa pisngi."

"Alisin mo iyan!" Pinadilatan niya ako.

Tumungo ako at hinalikan siya sa pinsgi. Inalis ko ng mga labi ko ang icecream sa
balat niya.

"Hades..."

Maging ako ay natigilan sa aking ginawa. Ano bang pumasok sa isip ko at ginawa ko
iyon?

"Kakainis ka!" Nakangusong sabi ni Elle.

"Sori na, ang cute mo kasi..."

"Ang naughty mo, ha?!" Bigla niyang idinikit sa mukha ko ang icecream niya.

Napapitlag ako sa lamig.

"Ayan, let me wipe it, too with my lips." Umusod siya palapit sa akin.

Nakagat ko ang labi ko ng sumayad ang mga labi ni Elle sa pisngi ko. Matagal iyon,
parang tinatantya kung hanggang saan ako tatagal.

Pabiro ko siyang itinulak. "Gusto mo na yatang kainin ang mukha ko!"

Namula siya at pagkuwa'y ngumisi. "Gantihan mo pa ako."

Napahalakhak ako. "Nag-e-enjoy ka, ha? Gusto mo akong tsansingan!"

Umirap siya saka inginudngod ang icecream niya sa bibig ko.

"Elle!"

"Ano?" Bumungisngis siya saka tumitig sa mga labi ko.

Biglang nag-iba ang pakiramdam ko, parang biglang uminit ang paligid.

"Elle..."

"Ha?" Umusod siya at hinawakan ang magkabilang pisngi ko.

Napapikit na lang ako nang dumampi ang mga labi niya sa mga labi ko. Kusang tumigil
ang oras nang marahan niyang sipsipin ang icecream sa aking bibig.

Shit!

Hindi ko na rin nabantayan ang pisi ko. Kusang pumalibot sa bewang niya ang mga
braso ko at saka siya hinapit nang mahigpit.

Hinalikan ko siya at dinama ang kalambutan ng kanyang labi. Dalang-dala ako sa

mainit at mabangong hininga ni Elle kaya nilaliman ko pa ang paghalik. Nang
ipapasok ko na ang dila ko sa loob ng bibig ni Elle ay nakarinig ako ng sigawan at
palakpakan.

Namumula siyang bumitiw sa akin. Ako man ay nahiya nang makitang marami pala ang
nanonood sa amin. Saka bumalik sa isip ko na nasa amusement park nga pala kami.

Tumayo ako at hinila sa kamay si Elle. Tumatawa siyang yumakap sa akin.

Hinalikan ko siya sa ulo. "Wag mo akong iiwan... wag na wag."

Ngumisi siya. "Hindi. Hinding-hindi."

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 7

Chapter 7

NAKANGISI kong pinagmasdan ang dalawang big bears na ibinili sa akin ni Hades.
They're so cute!

Nag-taxi na ako pauwi nang umalis kami sa amusement park dahil sa laki ng mga
bears. Magandang excuse na rin kay Hades para di na siya magpumilit na ihatid ako.
Kinuha na lang niya ang plate number ng taxi in case. He's so sweet, I know.
Muli kong sinulyapan ang teddy bears. Marami akong stuffed toys pero ang paborito
ko ngayon ay sina H at L. Hades and Lala. I am the one who named them.

Inipit ko muna ang buhok ko saka ako lumabas ng kuwarto.

"You've been very busy, young lady."

Umangat ang isang kilay ko nang madatnan ko si kuya Leonardo sa sala. What the hell
is he doing here? I thought he's on a business trip with dad?

So, my control freak brother's here.

"Wala ka na namang ginawa kundi ang gumala. Kailan ka titino, Lala?" Salubong ang
mga kilay na tanong nito.

"Kesa wala akong gawin, magagalit ka rin." Bulong ko. Sana pala di na muna ako
bumaba.

Kumunot lalo ang noo ni kuya. "Lalaine! Napapadalas ang paglabas-labas mo!"

"I'm with girl friends." Alma ko.

I know right? Pumupunta lang naman sila rito to see me kapag may nababalitaan
silang kalokohang ginagawa ko. For my older brothers, I am just their good-for-
nothing-spoiled-brat-little-sister.

Sino na naman kayang matabil na kasambahay namin ang nagsumbong na napapadalas ang
alis ko. Bakit kasi kailangan nila akong pakialaman! I'm old enough to taka care of
myself!

"Do you already have a boyfriend?" Usig sa akin ni kuya.

"W-wala!"

Namewang

siya. "Baka naman nagpapaligaw ka na sa university? Magdi-disi-siete ka pa lang,

Lala. I'm telling you!"

"I swear, kuya, wala." Todo tanggi ko.

"'Pag sinabi ni ate na wala, malamang iyan meron."

Napalingon ako sa hagdan. Nakatayo si Po at nakangisi habang hawak ang isang bagong
gadget. Sumulak agad ang dugo sa ulo ko.

"Don't believe that brat, kuya Leonardo!"

Bumungisngis ang kulugo!

"Make sure, Lalaine. Napakabata mo pa." Mariing turan ni Kuya. "Bawas-bawasan mo

ang pagba-barkada mo at paglabas-labas ng gabi kung ayaw mong ipatapon kita sa
Amerika."

I just sighed. Of course, kayang-kaya ni kuyang gawin ang banta niya. Kahit umiyak
ako ng dugo kay Dad, si kuya Leonardo pa rin ang masusunod. Lalo pa't walang
nakakatalo rito sa debate kahit pa yata anong topic ang pagusapan, lahat ay kaya
nitong palabasing siya ang tama. Ganoon ito kalupit mag-manipulate.
I went to the veranda para takasan ang kabang dala ni kuya. Sa lahat ng kuya ko,
ito ang pinaka-masungit. Palatanong pa. Masyado akong happy ngayon para ma-stress
sa mga sermon niya.

I miss Hades. Hindi ko ma-imagine na ilalayo ako ng family ko sa kanya dahil hindi
kami pantay ng estado sa buhay. Kalokohan ang ganon, pang tele-drama. Pero
kinakabahan ako sa mga puwedeng mangyari so I will just savor the moment habang
nasa mga kamay ko pa.

Nag-dial ako sa cell phone ko.

"Hello?" Medyo malat ang boses ngunit buo pa rin.

I bit my lip at the sound of his low, deep, bedroom voice.

Napangiti ako, I guess na-istorbo ko siya sa pagtulog. Alas dos ng hapon, ganito
ang pahinga niyang oras. It's just that

I wanna hear his voice today, ilang days ko na kasi siyang di nakikita.

"Na-istorbo ba kita, mahal?" Nakahiga malamang ngayon ang binata at isang mata lang
ang nakamulat.

"Pasensiya ka na, mahal. Tatawag sana ako kagabi kaya lang naisip ko na baka tulog
ka na."

Tumulis ang nguso ko. "Baka kasama mo si Zelena kagabi?" Hindi ko talaga mapigil
ang sarili ko na maghinala. I don't trust that woman's guts.

Tumawa ang lalaki.

Hindi ako natuwa na tinatawanan niya lang iyon. Ang totoo, I really hate Zelena.
I'm jealous with that old bitch. Alam ko kasing hindi siya tatantanan nito.

Kung kaya ko nga lang na bantayan si Hades para di na siya malapitan ng babaeng
iyon ay ginawa ko na. Oh, God! I'm really in love with him that I can't imagine him
with someone else.

"Mahal, kaibigan ko lang iyong tao."

"Basta, sa akin ka lang, Hades. I don't want to sound possessive but I don't share
my properties." Mariing sabi ko. "Iyong akin, akin. Ikaw, akin. Akin lang."

Matagal bago siya ulit nakasagot.

"Hello, Hades?"

"Selosa." Bulong niya.

Lalong tumulis ang nguso ko. "Totoo, magagalit ako kapag nalaman kong naglala-lapit
ka sa babaeng iyon. May gusto iyon sa'yo, humahanap ng tyempo para agawin ka sa
akin."

"Hindi naman ako magpapa-agaw."

"Siguraduhin mo lang!"

"Ikaw ang mahal ko..." malambing ang boses na sabi niya.

"Aba, dapat lang." Sinupil ko ang kilig.

"Gusto kong akin ka lang, Elle... walang ibang lalaki, ako lang."

Nagulat ako sa biglang lungkot ng boses niya.

"Elle..."

"Hmmn?"

"Puwede ba iyon?

Sa akin ka lang din?"

"Pag-iisipan ko." Pilyang saad ko.

Tumahimik ang kabilang linya kaya nataranta agad ako. Baka nagalit si Hades!

"Hades?"

"O?"

"Joke lang, 'to naman. Ba't nanahimik ka?" Papaiyak na ako. Hala ka! Bakit ganito
ang nararamdaman ko? Takot na takot akong bigla siyang magalit sa akin.

"Alam ko..."

"Anong alam mo?"

"Na akin ka lang, Elle."

Hindi agad ako nakapagsalita.

"Mahal na mahal kita. Ikaw ang babaeng gusto kong makasama hanggang sa huling
sandali ko sa mundong ito. Pasensiya ka na, pero hinding-hindi na kita papakawalan
pa."

Namasa ang mga mata ko sa kilig at saya. "Wag mo akong papakawalan, kahit ako pa
mismo ang kumawala sa'yo. Ipangako mo iyan, Hades."

"Pangako, mahal."

"Sige, mahal. Magpahinga ka na muna. 'Kita na lang tayo bukas, miss na kita." Sabi
ko saka nagpatunog ng halik.

"Sarap naman." Ungol niya.

Nag-init ang mukha ko. "Miss mo na ako?"

"Mis na mis na kita."

Humagikhik ako. "Iki-kiss mo ako bukas, ha?"

Tumawa na naman ang lalaki.

"Maraming kiss. Kasi hindi tayo nagkita kahapon." Ungot ko.

"Opo, mahal ko. Iki-kiss kita kahit ilan ang gusto mo."
"Sige, bye na, may work ka pa later."

"I love you, mahal. Magpahinga ka na."

Ngingiti-ngiti ako habang ibinu-bulsa ang fone ko. Oh my, I'm excited for the kiss.
Iyong unang halik namin halos hindi ako pinatulog. Ang sarap. Ang sarap palang
mahalikan ng lalaking mahal mo at mahal ka.

"Wala raw boyfriend."

Gulat akong napalingon sa sliding door. "Pocholo!"

Nakangisi ang hudas habang naka-pamulsa.

"Pengeng dalawang libo hindi kita isusumbong. Pakidala na lang sa kuwarto ko."

"Buwiset!!!"

...

"Ano bang plano mo kay Hades?"

"Huh?" Tiningnan ko ang suot kong wrist watch, mag-a-alas diez na ng gabi. Biglaan
itong pagyayaya ko sa kanila.

"Girl, you know what I'm talking about. Wag kang mag-engot-engotan diyan." Naka-
irap na sabi ni Margie.

"Ano ba kasing plano? Me and Hades are okay, at habang okay kami ay tuloy ang
life." Sumubo ako ng chips. Nasa SUV kami ni Michelle, dito sa Quiapo.

"Do you love him?" Tanong ni Michelle saka inagaw sa akin ang junk food.

Natigilan ako sa pagnguya.

"Because obviously he loves you."

"Sa tingin mo, 'pag nalaman niyang mayaman ka at ikaw ay hindi si Elle kundi sa
Lalaine Saavedra ay matutuwa siya?" Si Margie na titig na titig sa akin.

Nagkibit ako ng balikat.

"Lala, dapat iniisip mo na iyan. Hindi ito katulad ng mga relasyong pangbata. Baka
nakakalimutan mo? Hindi na teen ager si Hades, at seryoso siya sa'yo. At hindi rin
menor de edad ang pagkakakilala niya sa'yo."

Napalabi ako. Saka ko na iisipin iyon. "Saka na natin pagusapan, please? Basta, I
want to see my baby now!"

Tumingin si Margie kay Michelle na para bang may gustong sabihin, pero sa huli ay
nanahimik na lang sila.

"Tara na." Nauna na akong bumaba ng SUV ng may matanaw akong paparating na taxi.

"Baka magalit iyon kapag pumunta ka ngayon." Hinawakan ako ni Margie sa balikat.

Ngumisi ako. "Naku, hindi non kayang magalit sa akin. Love na love nga ako, 'di ba?
Takot lang niyang i-break ko siya."
Iiling-iling

na lang sila sa akin.

Tonight is HFC's big night. Anniversary ng club kaya maaga ang mga special numbers,
at isa si Hades sa special star ng club. Binilinan niya ako na wag na wag ng
pupunta, pero interesado at curious akong malaman kung paano mag-perform ang isang
Hades Rodriguez.

HFC

Marami ng tao sa loob ng club kahit hindi pa ganoon kalalim ang gabi. Marahas at
patay-sindi ang ilaw ng lugar. Humahalimuyak ang sari-saring pabango, amoy alak at
sigarilyo.

Mas mahigpit din ang entrace kundi lang kami kilala ng mga bantay sa dalas namin
noon dito. Sinalubong din kami ni Manolo na ikinagulat pa ang bigla naming
pagdating.

"Tangina, alam ni Hades na pupunta kayo?!"

Tumango ako. Syempre it was just a lie.

Theon or Manolo was wearing a gladiator costume. Hubad-baro siya sa pang-itaas at

brown belt lang na naka-ekis sa kanyang dibdib ang bukod niyang suot maliban sa
tila makintab na boxers sa ibaba. Umiwas ako ng tingin sa kanya, it's Hades who I
want to see tonight.

Lahat ng guys na nagta-trabaho sa club ay sexy ngayon. Luwa ang mga batuhang dibdib
at abs. Lalo tuloy akong nasabik na makita si Hades. Ano kayang costume niya
tonight?

"You're just on time, girls." Pawisang sabi ni Manolo. "He's next."

Nag-palpitate agad ako. Parang biglang napalitan ng kaba ang excitement ko.

Umusok ang gitna ng stage at lumabas mula ron ang isang lalaking kulay violet ang
buhok. Naka-amerikana itong kulay pink, malamya ang pagkilos kaya nahinuha na
kaagad naming hindi ito purong lalaki.

Nanahimik ang crowd ng abutin nito ang micropono.

"Ready

for the Lord of the underworld?" Malalim at malambing ang tinig na tanong nito.
Tila inaakit at sinasabik ang mga manonood sa susunod na magaganap.

Napalunok ako nang muling mag-ingay ang mga tao. They're shouting one name.

"HFC! Mee your wildest fantasy! Hades our Adonis for the night!"

"Hades!!!"

"Baby Hades!"

"Oh my God!" Bulalas ni Margie nang biglang mawala ang usok at lumitaw ang isang
matangkad na lalaki sa stage.
Nadaig ng club ang biglang tinamaan ng lindol sa kaguluhan ng mga parokyano.

Unti-unting luminaw ang imahe ng nasa gitna. Unang kapansin-pansin dito ay ang
magandang pangangatawan. Hindi ganoon kalaki, tama lang. Mataas ang lalaki at may
kakaibang dating. Mapang-akit.

Nagsimula itong lumakad na tila rumarampa lang sa isang fashion show. Lahat ay
nakatingala rito. The light highlighted the perfect angles of his face and the form
of his flawless body.

Pantay ang kulay ng balat, walang gurlis. Naghahalo ang pagiging maamo at
mapanganib ng mukhang walang kangiti-ngiti o emosyon.

Napasinghap ako ng dumapo ang mga kamay ni Hades sa suot na sinturon at nagsimula
ang lalaking alisin iyon. Umugong ang hiyawan.

He's going to strip...

"Hades..." I could feel my hands were shaking at the moment.

The man was only wearing dark fitted jeans that hugged his mascular thighs and the
bulge in front of his body. Sapat na bang makahinga ako nang maluwag na makitang
hindi naman siya tuluyang nakahubad?

Ngunit wala siyang pang-itaas. Kita ang malapad niyang dibdib, ang matigas na
balikat, ang mga braso at ang abs. Higit doon ay nakikita

ng lahat ang kanyang perpektong tiyan, pababa kung saan may pinong balahibo pababa
patungo sa loob ng pantalon. And his fly was open!

Napalunok ako. Mariin. My eyes still fixed on the stage while my heart literally
stopped from beating. I'm expecting this but still I was shocked. It's my Hades
who's dominating the stage now with his half naked beautiful body.

Ano pa bang inaasahan kong makikita ko?

"Hot!"

Galit kong nilingon sina Margie at Michelle. "Don't look! Don't you dare fucking
look at him!"

Umirap si Margie. "Hmp, nagbayad kami ng entrance, noh."

"It's for my eyes only!" Himutok ko.

"Dear, we all know the truth here." Malamyang saad ni Margie.

"Buwiset." Inis na iniwan ko sila.

Mabilis akong hinarang ng dalawang bouncer nang makita nila akong pa-abante sa
unahan.

"Miss, bawal lumapit. VIP po ang nasa unahan."

"Magkano?" Tahasang tanong ko. Nag-iinit ang mga mata ko at nagsisikip ang dibdib
ko. "Magkano at isasampal ko sa pagmumukha niyo ang triple ng halagang kailangan
para paraanin niyo lang ako!"

Kasasabi ko lang! Kasasabi ko lang na akin siya. Akin lang siya! Ang I don't share
my properties, damn it! Kahit tingin ayaw ko tumingin sila!

Iiling-iling ang mga bouncers sa akin. Hindi pa rin nila ako pinadaan.

Nanlulumong tila nabuhusan ako ng malamig na tubig. Para akong nagising sa

pagkakahimbing.

Naunawaan kong fully booked na ang VIP slots na sinasabi nila, fuck! Pakaladkad
akong hinila nila Michelle pabalik sa madilim na kinapu-puwestuhan namin kanina.

"Lala, are you okay?"

Tiningnan ko nang

masama si Michelle.

"Lala..."

"Who can be okay in a situation like this? Pinagpi-fiestahan ng mga bakla't matrona
ang pag-aari ko!" Nangga-galaiting sabi ko.

Nang tumingin ako sa stage ay halos lumuwa ang mga mata ko.

Nasa bandang unahan na si Hades, sumasayaw, gumigiling ang kanyang balakang.

Ibinaba niya ang zipper ng pantalon at lalong nabaliw ang mga nanonood. Sumisigaw
sila ng 'take it off' at ang walanghiya ay lalong ginaganahang mang-akit.

Litaw na ang kulay itim na briefs ni Hades at ang malaking bagay na parang kay
tigas-tigas na namumukol sa harapan niyon. Nag-init ang buong mukha ko nang bahagya
pa siyang mag-squat at iurong-sulong ang kanyang unahan. Damn!

May dalawang babaeng nag-uunahang lumapit sa kanya. Ang isang haliparot ay

tumungtong pa talaga sa stage para dilaan ang abs ng boyfriend ko! Halos manlaki
ang ulo ko sa galit.

Ang isang babae ay nag-ipit ng papel na pera sa pantalon ni Hades. Hindi ko makita
sa puwesto ko kung magkano ang pera ngunit siguradong lilibuhin. Ngumisi ang hudas!
Mas ibinaba pa ang pantalon, teasing his audience more.

May mga sumunod pang babae na naglalapag ng pera sa sahig ng stage. May nagbi-bid
pa sa unahan na akala mo'y isang isda sa palengke si Hades na tinatawaran.

"Ten thousand and take off you pants and briefs, baby!" Hiyaw ng isang malaki at
may edad na babae sa unahan.

Muli siyang bumalik sa gitna ng stage at doon gumiling. Ang isang kamay niya ay
nasa kanyang ulo at ang isa ay sa pagitan ng mga hita, humihimas doon habang ang
mga mata ay nagliliyab.

"I can't take this anymore..."

Mahinang sabi ko.

"Lala..." Lumingon sa akin sina Margie. "This is his job, alam mo mula pa ng
simula."

"He's so dirty." Mariing saad ko. "I hate him."

I can't believe that I let a dirty man kissed and touched me!
Tumalikod na ako at nagsimulang lumakad palabas ng club.

"Lala!" Habol sa akin ng mga kaibigan ko. Maging si Manolo ay nagtataka ngunit
hindi sumunod sa amin.

"I hate him." Pinunasan ko ang luha sa aking mukha at hinarap sila. "I hate him...
I fucking hate him and his job!"

"La..." Niyakap ako ni Michelle at hinagod ang aking likuran. "Oh, God, La! This is
all my fault, kung sana'y di ko na kayo dinala rito."

Si Margie naman ay nakatingin lang sa amin. Mayamaya at tumikhim siya. "Lalaine,

alam mo naman ang dahilan kaya niya ginagawa ito, 'di ba?"

Sumigok ako at sunod-sunod na umiling. "Pero puwede namang maghanap ng ibang

trabaho!"

Natigilan ako sa pag-iyak nang tumunog ang cell phone ko. Si Margie ang kumuha
niyon mula sa aking bag. Kumabog ang dibdib ko nang nanlaki ang mga mata nito
habang nakatingin sa screen ng cell phone.

"What?" Inagaw ko iyon sa kanya para lang biglang tumigil ang pagtibok ng puso ko.

Hades calling...

"Fuck you!" Ini-off ko iyon.

Hindi pa ako nakontento at binuksan ko pa ito at inalis ang battery. Basta ko na

lang iyong inihagis sa kalapit na basurahan at saka ako tumakbo sa gitna ng
kalsada.

"Let's go!" Pinara ko ang unang taxi na dumaan.

"La..."

"I said, let's go!" Nauna ako sa loob ng sasakyan.

"Saan po, mga Ma'am?" Tanong ng driver.

"Wait." I said.

Kinuha ko ang cell phone ni Michelle na hawak-hawak niya at saka naghanap sa

kanyang contacts. Wala silang imik at nakatingin lang sa akin.

"Hello, this is Lalaine Saavedra. Yes, nawala kasi ang CP ko. 'You free tonight?
Oh, good!"

Tumaas ang kilay ni Margie sa aking tabi.

"Oh, yes, baby. I just miss you, so see you!" Ibinalik ko ang cell phone kay
Michelle.

"What the heck, Lala?" Simangot ng babae.

Tumingin ako sa driver. "Sa Valkyrie tayo." Valkyrie is a nightclub in the metro.

"And what's this, huh? Care to tell us what's happening?" Naiinis ng wika ni
Michelle.
Inayos ko ang nagulo kong buhok at saka kumuha ng panyo sa aking sling bag para
ipunas sa mukha ko. "I heard Dux and his friends are going there tonight, let's
party with them."

Nagkatinginan ang dalawa.

Hindi ko na sila hinintay sumagot. Kinalabit ko sa balikat ang driver ng taxi.

"Go, Manong, sa Valkyrie."

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 8

Chapter 8

GUSTO ko ng ibato ang cell phone ko. Ilang beses ko na siyang tinatawagan, naka-
ilang texts na rin ako pero maski isa ay wala siyang reply. Patay ang cell phone
niya, 'tapos pinapatayan din ako ng mga kaibigan niya.

Hindi ko alam kung anong nagawa ko. Hindi ko alam kung anong nangyayari. Ni wala
akong clue.

Ang hirap mag-isip. Pilit kong inaaalala kung ano ang mga nagawa ko, baka kasi may
nasabi ako o nagawa na di niya nagustuhan. Baka na-turn off siya o kaya na-realize
niyang nagkamali lang siya sa akin. Baka na-realize niya ng wala akong kuwenta.
Baka ayaw niya na. O baka may nangyaring masama sa kanya.

"Elle, please..." mangiyak-ngiyak na ako.

Wala pa rin. Patay pa rin. Ibinaba ko sa mesa ang cell phone ko. Alas-kuwatro ng
hapon, nandito ako sa club para mag-part time. Kakatapos ko lang maglinis ng mga
banyo rito at mag mop ng sahig habang tulala ako.

Dapat kanina pa ako nakauwi para sunduin si Bulma sa school. Hindi ko na maalala
ang mga gagawin kasi gulong-gulo ang isip ko.

"You're always busy."

Napaangat ang mukha ko nang biglang mawala ang beer na nasa ibabaw ng mesa.
Dadamputin ko sa sana iyon para simutin ang natira ni Badong, iyong macho dancer
din dito.

Nakatayo ang babae sa harapan ko. Naka-pamewang, seryoso ang boses bagamat
nakangiti.
"Hindi ka naman dating ganito. Nagta-tampo na talaga ako!"

"Sori, Zelena."

"Hmp, pinagba-bawalan ka ba ng girlfriend mo?"

Ngumiti lang ako.

"Mabuti at nandito ka ngayon, na-miss kita."

"Ang aga mo yata, hindi pa bukas ang club." Ipinaghila ko

siya ng mauupuan.

"Napadaan lang ako." Pumitik siya at um-order ng beer.

Pinagmasdan ko siya habang umiinom. Mukhang may problema si Zelena, dati-rati'y

napapakinggan ko ang mga problema niya. Kagaya ng mga kamag-anak ng namatay niyang
asawa na ginugulo pa rin siya dahil pera. Noon ay siya ang madalas mag-table sa
akin, pero iniwasan ko na siya dahil pinagse-selosan siya ni Elle.

"Hades, paano naman ako niyan? Kaya nga ako pumupunta rito dahil sa'yo, 'tapos
ganyan at iiwasan mo ako? Ang daya-daya mo." Aniya ng maubos ang isang bote.
Namungay agad ang mga mata ng babae.

Hinawakan ko ang kamay niya sa ibabaw ng mesa at saka pinisil. "Pasensiya ka na.
Hindi naman sa iniiwasan kita, kaya lang kasi masyado rin akong maraming ginagawa
ngayon." Pagkakaila ko. Mabuti rin naman kasing kaibigan si Zelena kaya nako-
konsensiya ako.

Pero kumapara kay Elle, mas matimbang sa akin ang pagmamahal ko sa girlfriend ko.

Ngumuso siya. "Hindi mo man lang ako pagbigyan, kahit isang labas lang."

Natawa ako, tuwing binabanggit ng mga customer ang ganoon ay idinadaan ko na lang
sa birong tawa.

Gumapang ang kamay niya sa braso ko. "Hindi naman kita re-reypin diyan. Tamang date
lang, nakakasawa na rin kasi ang ambiance dito sa club."

Tumango ako. "Ah, Zelena. Iyong utang ko pala sa'yo..."

"Tumubo na."

Natigilan ako.

Tumawa siya. "Joke lang! Bayaran mo kung kailan ka makaluwag."

Napangiti na ako. Kinabahan ako, may trauma na kasi ako sa salitang tubo. Ang hirap
kasi ng utang na lumalaki dahil sa interes, nakakalubog. Gustuhin ko mang 'wag
magka-utang,

kung anak-pawis ka, hindi mo rin maiiwasan.

"Mababayaran ko, Zelena. Sana bigyan mo lang ako ng oras."

"Hmp." Umirap siya.

"Zelena..."

"Ikaw talaga! Dinadaan mo ako sa lambing, huh?!" Bumungisngis siya. "Oo na, malakas
ka sa akin. Sinasamantala mo naman."

"Salamat sa lahat."

"Basta 'pag kailangan mo ako, tawagan mo lang ako. May cell phone ka na pala, di ka
nagsasabi."

Don ko lang naalala na hawak ko pa sa isang kamay ko ang second hand phone na
binili ko bago maging kami ni Elle. Nahihiya akong ngumiti sa kanya.

May kinuha siyang card sa bag niya at isiniksik sa bulsa ng pantalon ko.

"Calling card."

Tumango at nagpaalam na.

Sinalubong ako ni Manolo.

"Ano? Sinagot ka na?"

"Hindi pa nga. Nag-aalala na ako, Manolo." Tumingin ako sa wrist watch ko.

"Baka naman nakahanap na ng iba." Biro niya.

"Putangina, 'wag mo akong bibiruin ng ganyan di nakakatuwa!"

Natawa siya saka ako siniko sa tiyan. "Oh, di hindi. Ito naman, masyadong seryoso."

Seryoso ko siyang tiningnan, halos maiyak pa ako. "Pare, hindi ko alam kung saan ko
siya hahanapin. Maliban sa pangalan at numero niya ay wala na akong alam tungkol sa
kanya."

Ito ang dahilan kaya kulang-kulang ang tulog at pahinga ko.

Malungkot siyang tumingin sa akin. "Hindi ko rin alam, brod. Hindi rin nagre-reply
sina Mich sa akin. 'Di ko rin alam kung saan sila nag-aaral o nakatira."

"Hindi ako mapalagay." Napa-sintido ako. Para na akong mamamatay sa takot at kaba.

"Ang saklap, siyota mo na pero limitado ang impormasyong alam mo."

Tumingin ulit ako sa

wrist watch ko, oras na.

"Hades!" Sigaw ni Zelena. Tila lasing na agad ito, may panibago na namang bote ng
beer sa table.

"Na-miss ka agad!" Tukso ni Manolo sakin. "Puta, ang pogi mo."

"Pakisabi na lang na may gagawin ako. Nagse-selos si Elle sa kanya, eh." Naisip ko
rin na baka isa si Zelena sa dahilan kaya hindi nagpaparamdam si Elle. Kung ano-ano
na ang dahilan na naiisip ko.

"Alam ba niyang baon ka sa utang diyan sa pinagse-selosan niya?" Tanong ni Manolo.

Umiling ako. "Hindi ko sinasabi. Nahihiya ako... Pero niliwanag kong magkaibigan
lang kami ni Zelena, hindi lang talaga siya naniniwala."

"Mga babae talaga, minsan wala sa lugar ang pagse-selos."

"Sige, brod. May pupuntahan pa ako."

LUMUSOT ako sa pintong halos kalahati ko lang ang laki. Kabaliktaran ng liit ng
pinto ang loob. Parang bodega sa laki, walang gamit maliban sa ilang upuan at mesa.

Mabilis na ini-lock ng lalaking nasa likuran ko ang pintuang kakasya ka lang kung
patungo kang papasok. Sinadya yata na ganoon iyon. Exit itong bahaging ito, mas
engrande ang pasukan kung sa harapan ka ng lugar dadaan.

"Ito ba ang anak-anakan ni Mulong?"

Isang balbas saradong lalaki na ngayon ko lang nakita ang lumabas mula sa glass
door ng pinaka-opisina sa gilid. Tumuloy ako roon kagaya ng nakagawian ko na.
Tuwing katapusan ng buwan ako pumaparito para maghulog sa utang ng amain ko.

"Aba, magandang lalaki." Sinipat niya ako mula sa talampakan paitaas. "'Tangina,
malaki kaha nito."

Ngumisi si Vito. Ang nakaupo sa swivel chair ni boss Pierre. Wala si boss at
kanang-kamay niya ang naririto,

mali ang dating ko.

"Kaya nga pumasang pokpok sa club, eh. Kumbaga sa babae, siya pokpok na lalaki."
Sabi niya saka kumindat sa akin.

Hindi ko na lang pinansin ang patutsada ni Vito. Wala naman akong puwedeng
ikatwiran, alam halos lahat ng tao sa lugar namin kung ano ang trabaho ko pagsapit
ng dilim.

"Magkano ibibigay mo, Rodriguez?"

"Kinse ho." Ngunit di ko pa inilalabas ang pera.

"Eh, bakit hindi na lang kasi gawing beinte? Para mas mabilis kayong makabayad?
Lumalaki tubo ni bossing niyan! Mababaon lang kayo."

"Naga-gamot ho kasi sina Nanay." Alam naman niya iyon, hindi niya na nga dapat ako
tinatanong.

"Ku, walang mangyayari ng ganyan. Wala ka bang ibang pagkukunan? Aba, sa hilatsa ng
pagmumukha mo ay imposibleng walang nagkaka-interes sa'yong mayayamang matrona.
Mahina ka, kung tutuusin kaya mo pang kumita nang mas malaki kung gugustuhin mo."

Hindi na lang ako kumibo.

"Sa hirap ng buhay, hindi na uso ang marangal. 'Wag mong sayangin ang pagkakataon,
lalo pa't may itsura ka. May katawan!"

"'Kita mo ako?"
Tinapik ako sa balikat ng balbas-saradong lalaki.

"Kahit ganito itsura ko ay kaya kong bumuhay kahit tatlong pamilya pa. Utak lang."
Itinuro pa nito ang sintido.

Alam ko kung anong sinasabi nito. Droga. Hindi na iyon bago sa kalakarang
ginagalawan nila.

Sa lugar na 'to, alam ko na hindi lang basta sa pasugalan kumikita sina boss
Pierre. Minsan ko ng nakitaan noon ang amain ko na gumagamit, isa marahil sa
dahilan kaya mas lalo pa itong nabaon sa utang.

"Magsabi ka lang, bata. Iyang ganyang kaamong mukha ang mas

madaling pagkatiwalaan." Himok sa akin ng balbas-sarado. "Ilalakad kita kay boss.

Ako nga riyan ay bago lang din, napahanga ko lang siya sa bentahan kaya ito at
regular na ako."

"Salamat na lang ho."

Kung papakinggan ang salitang 'regular' ay maiisip mo agad na normal na trabaho ang
tinutukoy nito.

"Akina ang kinse." Inilahad ni Vito ang magaspang na kamay sa akin.

Umiling ako. Sa tagal ko sa ganito, alam ko na kung paano mag-ingat. "Kay boss ko
po sana gustong ibigay, gaya ng kinasanayan." Magalang na tanggi ko.

Sumama ang mukha ng lalaki. "Aba'y bakit hindi sa akin?"

Napakamot ako sa ulo. "Anong oras ho ba ang balik ni boss Pierre?"

"Walang tiwala sa'yo!" Humalakhak ang balbas saradong lalaki.

"Gago!"

"Pasensiya na talaga, nasanay lang ako." Sabi ko sa mapagkumbabang boses. Mahirap

na at baka pag-initan ako ni Vito.

"Akina, ako na ang bahala." Tinapik niya ang mesa. "Akina, akina!"

"May pipirmahan ho ba ako?" Tanong ko.

Naghimas siya ng baba saka pasimpleng tumingin sa nakasabit na relo sa dingding.

"Wala, sasabihin ko na lang kay boss. Wala rito ang listahan ng utang niyo, eh."

"Babalik na lang ho ako." Hindi na ako nagpa-tumpik-tumpik at tumalikod na ako.

"Salamat ho."

"'Tingnan mo 'to!"

Nagmamadali akong lumabas ng opisina at tinungo ang likurang pinto. Sunod-sunod na

mura ang narinig ko sa aking likuran pero hindi ko na lang pinansin.

Mahirap na kasing maulit ang nagyari noon, nasayangan ako ng isang buwan dahil
biglang naglaho ang ibinayad ko. Nagturuan lang si Vito at ang dati niyang kasama
nong hindi ako kay boss
Pierre mismo nakapagbigay. Ayaw ko ng maulit. Napakahirap kitain ng pera, kasing
hirap kung paano ko sila pagkakatiwalaan.

Sumakay ako sa big bike at umalis na.

"'Nong." Mano ko sa may edad na lalaking nakatayo sa harapan ng talyer na ini-

ekstrahan ko.

"Oy, nariyan ka pala!" Kumunot ang noo niya. Balisa ang mukha at malikot ang mga
mata.

"Idadaan ko lang 'tong motor." Ibinigay ko ang susi sa kanya. "Ninong, may problema
ba?" Puna ko sa kanya, hindi siya mapakali.

"Kasi, Hades..."

"Ano ho?"

"Iyong kapatid mo." Ilang ulit siyang lumunok na parang nahihirinan.

"Ano ho si Bulma?" Dinagsa ng kaba ang dibdib ko. Anong nangyari sa kapatid ko?

Hindi ko ito nasundo sa school kanina pero alam ko namang makakauwi ito ng mag-isa,
malapit lang ang bahay namin sa public elementary school na pinapasukan nito.

"'Nong?!"

"Hijo, kasi nadale ng tricycle kanina. Hindi naman alam ng Nanay mo ang numero mo."

Sukat sa narinig ko ay hindi na ako nagtagal sa talyer. Dumeretso ako ng uwi sa

bahay. Naroon si Nanay kasama ang kapit-bahay namin, tulong na nagliligpit ng mga
damit ni Bulma.

"'Nay!"

Umangat ang luhaang mukha ng aking ina.

"Nanay, anong nangyari?" Lumuhod ako sa harapan ni Nanay at kinuha ang nanginginig
na mga kamay niya.

Maga ang mga mata ni Nanay. Natataranta siya nang makita ako. "Bakit ngayon ka
lang?! Kailangan ng pera! Si Bulma! Si Bulma ang anak ko...!" Hagulhol niya.

"Hades!" Boses ni Ninong mula sa likod ko. "Tumawag ang Ninang mo, kailangan ng
dugo."

"Hades! Ang kapatid mo!" Panangis ni Nanay. "Tinahi

ang ulo niya! Sesementuhin ang mga binti niya! Baka hindi na makalakad ang kapatid
mo!"

Nagtatagis ang mga ngiping tumayo ako. "'Nong, kayo muna bahala kay Nanay, pupunta
ako sa hospital."

Bitbit ko ang kinse mil nang pumunta ako sa hospital. Ni hindi ko pansin ang
pagtunog ng cell phone ko. Kung hinahanap na ako nina boss Pierre ngayon dahil sa
hulog sa utang, pasensiya na lang pero mukhang hindi ko muna sila mababayaran.

Walang mas importante ngayon kundi ang kaligtasan ng kapatid ko.

Nanlumo ako nang malamang ililipat si Bulma sa public ward pagkatapos gamutin.
Malaki na ang bayarin sa doktor at kailangan ngang sementuhin ang braso at mga
binti ng kapatid ko. Kulang ang perang dala ko, kulang pa sa doktor at mga gamot.
Hindi pa rin ito nagigising hanggang ngayon.

Sa akin kinuha ang dugong kailangan. Kahit nahihilo pa ay tumayo na agad ako.

Nakailang balik ako. Nakailang mura ako sa hallway hanggang sa naisipan kong
pumunta sa chapel. Lahat ng santo tinawag ko na, alam kong makasalanan ako dahil sa
klase ng trabaho ko. Alam kong ang kapal ng mukha kong humarap sa Kanya pero
kinapalan ko pa lalo, abot-abot ang dasal ko na sana magising na si Bulma.

Hinanap ko ang calling card na ibinigay ni Zelena. Wala na akong maisip na puwedeng
lapitan kundi siya.

"Zelena, kailangan ko ng tulong..."

Saglit na natigilan ito, kinabahan pa ako nang matagal ito bago makasagot.

"I need your help, too."

Pagkababa ng tawag ay nagmadali na agad akong magpunta sa subdivison kung saan siya
nakatira kahit mahilo-hilo pa ako. Baon na ako sa kanya, pero siya ang nakikita
kong makakatulong sa akin ngayon higit kanino man.

"I'm so glad you're here!"

Naka-roba lang siya nang pagbuksan niya ako ng pintuan. Malaki ang bahay ni Zelena
at wala siyang ibang kasama kundi driver at dalawang kawaksi.

"Anong tulong pala ang kailangan mo?" Tanong ko.

Ngumisi siya. "I'm lonely... and horny."

"Zelena..."

"Fifty thousand pesos, hindi utang ito. Idagdag mo pa ang mga utang mo dati, ganoon
ako ka-generous."

Napalunok ako.

"Easy money, honey." Hinila niya na ako papasok.

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 9
Chapter 9

HUMINTO ang babae sa pinaka-gitna ng sala. Sinenyasan ni Zelena ang nakatayong

kawaksi na iwanan kami.

"Hades..."

Nanigas ang katawan ko ng bumaba ang mga palad niya mula sa akin dibdib pababa sa
aking kalamnan.

Tumingala siya sa akin. Ang makinis na mukha niya ay di kakabakasan ng pagkilos ng

ano mang muscles. Na kahit umismid, tumawa o sumimangot ang babae ay mananatiling
ganoon ang ayos ng balat.

Maganda siya kahit alam kong may edad na talaga. Maalaga siya sa balat at katawan,
walang lalaking hindi maaakit sa kanya.

Tumingkayad siya at inabot ang pisngi ko. "Wala ng libre sa panahon ngayon, pero
ayaw kong isipin mong sinasamantala ko ang pagkakataon."

Tumango ako at humawak sa kanyang bewang.

"May sakit ang kapatid ko, kailangang-kailangan niya ng pera. Alam kong baon na ako
sa'yo, hindi ko alam kung makakabayad ako kaagad."

"Shhh..." Pumigil ang daliri niya sa aking bibig.

Pinaglaro ng babae ang hintuturo sa gilid ng mga labi ko.

"Sabihin mo kung kulang ang sikwenta mil. Magwi-withdraw ako ngayon mismo."

"Sapat na..."
"Sosobrahan ko pa kung gusto mo."

Lumunok ako nang marahan niyang ipasok ang daliri sa aking bibig.

Umalpas ang mahinang ungol sa bibig ko.

Napahagikhik siya at itinulak ako palayo. Pag-atras ko sumama siya sa aking

pagbagsak sa malaking sofa. Malaki na nadaig pa ang folding bed na tinutulugan ko
sa club 'pag inaabot ako ng antok at pagod.

Bumagsak kami

sa malambot na foam. Bago pa ako makatayo ay nakadagan na rin sa akin si Zelena.

Nakapatong sa ibabaw ko habang ang mga kamay ay gumagala sa aking katawan.

Napapikit ako nang mariin ng maramdaman ang palad niya sa loob ng suot kong T-
shirt. Naabot ng kuko niya ang isa kong utong at nilaro-laro iyon.

Nasa isip ko si Elle. Nasa isip ko ang magiging reaksyon niya, magagalit siya sa
akin. Pero paano ang kapatid ko? Paano ang mga utang namin?

"Sikwenta mil, tama na iyon." Hindi ko siya magawang itulak kahit gusto ko. Patuloy
sa pagalugad ang mga palad niya sa kabuuhan ko.

"Oh, Hades... Ang pera ko, kaya kong waldasin. Kaya kong itapon... para sa'yo."

Napadilat ako ng halikan ako sa pisngi ni Zelena.

"Pera ko, ako ang may kapangyarihan sa pera ko kung paano ko gagamitin. Walang
makakaalam, ako lang... at ikaw syempre."

Nag-aalab na ang mga mata ni Zelena. Naupo siya sa kandungan ko at sinimulang

kalasin ang tali ng suot niyang roba. Mukhang pinaghandaan niya na ang pagdating
ko.
"Nina! Pamela!" Sigaw niya na nag-echo sa paligid, sa hula ko ay mga kasama niya
rito sa bahay ang gusto niyang makarinig. "'Wag kayong tatanggap ng kahit sinong
bisita! Walang pupunta rito sa sala!"

Ngumisi siya pagkatapos. Hinubad ng tuluyan ang suot niya. Wala siyang bra sa
ilalim niyon, tanging manipis na panty sa ilalim.

"Nagustuhan mo ba?" Mapang-akit niyang sinalo ang magkabilang dibdib niya at

nilaro-laro iyon sa harapan ko.

Maganda ang katawan ni Zelena, makinis at maputi. Parang hindi nag-asawa. Ngunit
alam kong lahat ng ito ay gawa ng pera, lahat ay dumaan sa proseso

para mapanatili ang kanyang ganda.

Malaki ang dibdib niya, mabilog ngunit bahagyang mababa. Nakaramdam ako ng pag-
iinit. Kahit hindi ko siya mahal, kahit nako-konsensiya ako para kay Elle at sa
aking moral, lalaki pa rin ako.

"'Wag mong sayangin ang pera ko, Hades." Tumungo siya at dinilaan ang gilid ng
bibig ko.

Lumamlam ang mga mata niya habang nakatitig sa aking mukha. Hinaplos niya ang
pisngi ko.

"Alam mo ba na ang pinakagusto ko sa'yo ay ang mga mata mo? Malalim, mahiwaga at
salat sa emosyon. Parang ang daming lihim, nakakapanindig balahibo. Malakas ang
dating. At ang mga labi mo, nangangako ng maraming klase ng sensasyon."

Hinawakan niya ang laylayan ng T-shirt ko. Tinulungan ko siyang hubarin iyon sa
katawan ko. Itinapon ni Zelena ang hinubad ko at hindi ko na nakita kung saan banda
ng sala lumapag.

Malawak ang pagkakangisi niya habang nakatingin sa akin.

"Tinitingnan mo pa lang ako, Hades, nalilibugan na ako. Libog na kailanman ay di ko

naramdaman sa namatay kong asawa."
Tumingkayad siya at isinunod na hubarin ang manipis at makipot niyang kulay pulang
panty. Nahantad sa paningin ko ang malinis niyang pagkababae. Ibinuka niya pa iyon
sa mukha ko kaya naamoy ko agad ang katas niya. Wala pa man ay handa na siya.

"I will ride your face and I want you to eat me."

Sumabunot ang isang kamay niya sa buhok ko habang ang isa ay nakakapit sa sandalan
ng malaking sofa. Inginudngod niya sa mukha ko ang harapan

niya at saka siya umindayog.

"Ahhh... damn, honey!"

Sinalubong ko ng dila ko ang nakabuka niyang gitna. Kailangan ko siyang pasayahin,

iyon lang ang nasa isip ko ngayon.

"Yeah! Oh, there, please! 'Wag kang hihinto, ahhh..." Lalong humigpit ang
pagkakasabunot niya sa akin.

Gumiling ang bewang niya, ginagagad ang pagalaw ng bibig ko sa bukana niya. Basang-
basa siya sa pinaghalong laway ko at sariling likidong mula sa kanya. Ipinasok ko
ang dila ko, pinaglaro sa hiwa ni Zelena habang sinisipsip ko ang lahat ng
lumalabas pa.

"Dila mo palang, buhay na ako... ah..."

Napuno ng ungol niya at tunog ng ginagawa ko ang buong sala.

Nanginig siya matapos ang ilang minuto. Bumalik siya dati niyang puwesto. Nagni-
ningning ang tila namimigat niyang mga mata.

"Ako naman."

Kinalas niya ang belt ko at sabay na hinila ang pantalon ko't brief. Namilog ang
mga mata niya at mahina siyang tumawa.
"Hades, kahit ini-expect ko na, hindi ko pa rin mapigilang magulat."

Nakagat ko ang ibabang labi ko ng hawakan niya ako.

Pumulupot ang mahahaba niyang daliri sa ari ko. Ikinulong niya iyon sa palad niya
at saka marahang minasahe.

"Oh, you're more than just big. You're huge and so hard." Anas niya. "I can't
believe that I finally holding you like this."

Nilaro-laro niya iyon hanggang sa mas tumigas pa at magalit sa kanya. Halos magwala
iyon sa palad niya na lalong ikinasiya ni Zelena.

Hindi ako magmamalinis. Hindi naman ito ang unang beses.

No'ng una ay sa isang sales clerk ng isang malaking mall sa amin, na kainuman ng
kaibigan ko. Disi-seis ako non, mainit at sabik. Naulit pa iyon dahil akala ng
babae ay may unawaan na kami. Pero pinagsisihan ko na iyon, hindi ko gustong
umagrabyado ng kahit sino.

Sumunod ay sa babaeng muntik ko na ring maging nobya. Isang magandang working

student na kapit-bahay nila Manolo. Pero ng maging abala ako sa trabaho ay wala na.
Hanggang makilala ko si Elle.

Kung may babae man sana ulit akong gagalawin ay si Elle iyon. Pero hindi ko siya
pipilitin kung ayaw niya, pero di ko rin mapigilan ang sarili ko na isipin siya
bago ako matulog at kapag magigising ako. Mas magkakasala ako kung ibang babae ang
iisipin ko kaya si Elle ang laman ng pantasya ko. Wala akong nakikitang masama
dahil mahal na mahal ko siya.

At ngayon ay siya ang iniisip ko para masikmura ko si Zelena. Para hindi masyadong
masakit sa konsensiya ko na hindi siya ang kasama ko. Si Zelena ang nasa ibabaw ko,
ginigising ang lahat ng pakiramdam sa aking katawan.

"Let me do the honor, honey." Anas niya na buong lambing.

Maski ang boses niya ay pinipilit kong gawing boses ni Elle sa aking pandinig.
"Ah..." Napaliyad ako ng dilaan niya at isubo ang kanina ay piga-piga niya lang na
parte ko.

Akyat-baba ang ulo ni Zelena habang ang mga mata niya ay nakapako sa mukha ko at
naaaliw sa nakikita niyang reaksyon. Halos mabulunan siya sa pagpapakitang-gilas.
Isinagad niya sa loob ng kanyang bibig

ang pagkalalaki ko, napakapit ako nang mahigpit sa magkabilang balikat niya.

Elle...

Gusto kong sumigaw. Mandiri sa sarili ko dahil nasasarapan ako. Putangina, lalong
bumibilis si Zelena.

Elle,

Patawarin mo ako...

Nanginig ang kalamnan ko ng huminto siya. Gusto ko siyang hilahin pabalik, gusto ko
siyang bulyawan at ingudngod sa pagitan ng mga hita ko. Galit na galit pa rin at
nakatayo ang iniwanan niya.

Bumungisngis siya pumuwesto. "Fuck me, Hades... Fuck me now!"

Hindi ko siya hinayaang makaupo sa ibabaw ko. Bumangon ako at sinakal siya pahiga
sa sofa. Pinagpalit ko ang puwesto namin at ako ang umibabaw sa kanya.

"Agh!" Napaigik siya nang tanggapin ang buong bigat ko.

Isinampay niyang kusa ang mga binta sa balikat ko. Ibinuka ko pa nang mas buka pa
ang mga hita niya at sa ganoong posisyon ko siya pinasok. Ni hindi ko siya tinanong
o hinintay na makaayos. Idiniin ko ang sarili ko sa pagitan niya sanhi para tumirik
ang mga mata ni Zelena.
"'Tangina mo, Hades!" Ungol niya.

'Tangina mo rin. Sa isip ko habang nag-aatras-abante sa basang-basa niyang

pagkababae. Wala akong pakialam kahit masaktan siya. Sex ang kapalit ng pera niya
at ibibigay ko iyon sa kanya.

Pumikit ako. Nakangiti si Elle, nakahubad at nasa ibabaw niya ako...

"Hades..."

"Ah.. ah..." pabilis nang pabilis.

"Look at me, Hades."

Dumilat ako at nakita ko ang hindi maipintang mukha ni Zelena. Alanganing papaiyak
at nakangiti. Bumababa at taas ang kanyang dibdib sa bawat pagtama ng katawan ko sa
kanya.

"Look at me, I want you to see who owns you tonight. The

one you're fuc king right now..."

Diniiinan ko ang pagsakal sa kanyang leeg.

"Say my name, Hades..." Utos niya.

"Zelena..."

Pumikit siya nang mariin at bumuka ang bibig niya. "Oh my!"

"Saan ko ilalabas?" Bumilis pa ako nang bumilis.

"Inside me, I'm on pill."

Bumwelo ako at isinagad ang akin. Halos mamilipit ang katawan niya sa ilalim ko,
habang bumabalik na ang realidad.

"Hindi ako nagkamali sa'yo." Hinaplos niya ako sa mukha.

Ipinatong ko ang noo ko sa kanya at sinalubong ang kanyang tingin. "Ito ang una...
at huli."

"We'll see, honey. We'll see."

...

LALA

"I missed you."

Napapiksi ako nang may lumapat na mainit sa pisngi ko. Daig ko pa ang napaso o
nadikitan ng marumi.

"Oh, please, Dux!" Inis akong tumayo.

"Ang sungit mo naman? Akala ko ba okay na tayo?" Naupo siya sa kaharap kong bench.
"Meron ka ba?"

Sumimangot ako at tumayo. "We'll talk but not now, okay?"

Nagkamot ito ng batok saka tinawag ang kaibigan.

Iniwan ko sila.
Kami? No. Wala naman akong sinabing kami ulit. Ang sabi ko lang, pinapatawad ko na
siya. But I think it's a wrong idea. Nangungulit tuloy siya sa akin ngayon.

Parang ginamit ko lang naman kasi siya nong nagalit ako kay Hades. Hanggang ngayon
naman ay galit pa rin ako, pero unti-unti ng umaayos ang isip ko. Alam ko na noon
pa man ay trabaho na iyon ni Hades, hindi ko lang talaga masikmura na makita niyang
ginagawa iyon.

"Anong problema?" Margielyn asked me.

"Si Hades." Tulis ang ngusong sabi ko. Sinenyasan ko si Michelle na lumapit sa
amin. Nakikipagusap ito sa

isa naming classmate sa Socio.

"What about him?"

Nagtabi kaming tatlo sa bench na malayo kina Dux. Kasama ni Dux iyong isa niyang
friend, naguusap na sila ngayon tungkol sa basketball. Inirapan ko ang gawi nila,
ang yayabang kasi.

Nangalumbaba ako sa ibabaw ng bag ko. "I am thinking of him."

"O? I thought you don't wanna see him anymore?"

"Kawawa naman siya, alam mo bang hindi ako tinatantanan non kakatext at tawag.
Hindi ko naman masagot kasi nga pinagba-bawalan mo kami ni Michelle."

"I hate him." I said.

Oh, I hate him. But I am worried about him. I know napaka-immature ng ginagawa ko,
nagalit at nagselos kasi ako.

Margie laughed. "Hate mo pala, eh, anong drama mo ngayon?"

"Eh, mas hate ko siya kasi huminto na siya! Dapat tumatawag pa rin siya sa inyo
every minute, hindi siya dapat sumuko!"

Naiiling na lang sila sa akin.

"Can I have Theon's number?"

Naunang inilabas ni Michelle ang cell phone niya at isinend sa akin ang number ng
kaibigan ni Hades sa club. Sa huli, hindi ko pala talaga siya matiis.

I stood up and called Manolo on the phone, luckily he answered it right away.

"Manolo? Puwede ba tayong magkita? Yes, ngayon na."

Nagpaalam ako kina Margie. Bahala na raw silang pagtakpan ako sa driver ko mamaya.
Alas sinco na ng hapon, wala na rin naman na akong susunod na subject. Mabuti at
sabado kaya naka-civilian ako, light blue maxi dress na may black vest saka pumps.
Naka-curl din ang buhok ko and my bag is Chanel. I looked expensive but I don't
care, I will see

Hades tonight.

Nagpahatid ako sa taxi sa tapat mismo ng Huge Fantasy Club. Wala pang masyadong tao
pero bukas na iyon ng saktong alas-seis. May mga umiinom na pero mabibilang ng
daliri.

Nakita ko agad si Manolo, mukhang kakarating lang din. Nagulat pa ito nang makita
ako.

"Wow! You looked different, huh?"

"Galing ako sa party, at ito." Tukoy ko sa bag ko na tinititigan ng lalaki. "Peke

'to." Sabi ko para di na siya magtanong pa.

"Okay. Don tayo." Inalalayan niya ako sa mesang nasa dulo.

Ganon na lang ang pag-aalala ko ng marinig ko ang kuwento ni Manolo. Ang kapatid na
nakababata ni Hades ay nasa hospital, maliit pa iyon. If I'm not mistaken she's
still studying in a public elementary. Kaya pala di na nangulit si Hades kina
Margie, may kinakaharap pala siyang problema.

God, I'm worried about Hades.

Naiiyak akong tumayo. "Please give me the hospital address."

Inihatid niya ako hanggang sa labas ng club. Hiningi ko ang address ng hospital at
ni-save iyon sa bagong cell phone ko.

"Thanks, I owe you."

"Okay na iyong kapatid niya."

"Paanong okay? Saan siya kumuha ng pera?" Takang tanong ko.

"Hindi ko nga alam, eh. Alam ko, hindi siya puwedeng humiram sa manager namin kasi
may hiram pa siya nong nakaraang buwan. Baka may natatabing pera."

I wiped my tears. "Manolo..."

"Tahan na, Elle. Hindi gugustuhin ni Hades na maawa ka sa kanya. Saka, matibay
iyong sikmura non, mani lang 'to sa kanya."

Natigil sa pagsasalita ang lalaki

ng may humintong puting brandnew toyota sa harapan ng club. Bumaba mula sa

passenger side si Hades at sa sa kabila ay si Zelena. Nakangisi sa akin ang babae.

"Hades!" Mabilis kong tinawid ang pagitan namin.

"Elle!"
Yumakap ako sa kanya nang mahigpit. Miss na miss ko siya. Nang tumkhim si Zelena
nang malakas ay saka lang ako humiwalay kay Hades. Nagtataka akong tumingala sa
kanya.

"Why are you with her?!" Hindi ko maitago ang selos at galit sa boses ko.

"Ano..."

"Nothing, hinatid ko lang siya." Salo ni Zelena. "Sige, Hades. I-text mo lang ako
kung may maitutulong pa ako."

Tinanguan ito ng lalaki. "Salamat, Zelena."

"Anything for you, honey." Malambing na sagot nito saka sumakay sa ulit sa toyota.
Pinaharurot na nito palayo ang sasakyan.

I looked at Hades again. "What help is she talking about? Is it money?"

Sa halip na sagutin ay niyakap niya ako at sumubsob siya sa leeg ko.

Hindi ako nakakilos. Dama ko na mabigat ang dinadala niya, mamaya ay kakausapin ko
siya. Sasabihin ko na sa kanya ang totoo, I will help him with his financial
problem. Iaalis ko siya rito sa lugar na ito at ililipat ko sa private hospital si
Bulma.

"Saan ka galing?" Tanong niya habang hinahagod ang likuran ko.

Sumaludo sa akin si Manolo. "Balik na ako sa loob."

"Salamat ulit." I said to him.

Lumayo ako kay Hades at tiningnan siya sa mata.

"How's your sister?"

Tumungo siya at hinalikan ako sa noo.

"Na-miss kita." Muli niya akong niyakap. Mahigpit.

Napapikit ako at gumanti sa kanya ng yakap.

Pinaghahalikan

niya ako sa ulo. "Nag-alala ako sa'yo, sobra... sobra..."

"Hades..." I cupped his face with my hands.

Halos madurog ang puso ko nang makita kong naiiyak siya. Siguro nagpatong-patong na
ang mga problema niya 'tapos nakidagdag pa ako.

"Sorry kung bigla akong nawala..."

Umiling siya at pumikit para damahin ang mga palad ko sa kanyang mukha.

"Hindi kita ma-contact, hindi ko ma-contact ang mga kaibigan mo. Hindi ko alam kung
saan kita hahanapin. Hindi ko alam sino ang lalapitan ko para mahanap ka. Hindi ko
alam kung ano ng nangyayari sa'yo."

"Maayos ako... 'wag mo akong alalahanin." Sabi ko.

"Hindi puwedeng hindi." He shook his head. "Hindi ako makatulog sa pag-aalala..."

Hindi rin ako makatulog sa kakaiyak at kakaisip sa'yo. Hindi ko na isinatinig iyon.
Tumingkayad ako at hinalikan siya sa pisngi.
"What happened to your sister?" I asked, though I already know what happened.

Malungkot siyang tumingin sa akin. "Nasagasaan ng tricycle sa tapat ng eskwelahan

nila. Hindi ko kasi siya nasundo kahapon."

"Is she okay now?"

"Oo..."

"Nakabayad ka na ba sa hospital?"

He nodded.

Kinutuban ako. Pero pilit kong inaalis ang kutob na iyon.

"Mabuti naman may ipon ka..." mahinang saad ko.

"May nahiraman ako..." Tumungo siya at nag-iwas ng tingin. Naramdaman ko rin ang
pagluwag ng pagkakayakap niya sa akin.

I bit my lower lip. I know he did something that will make me mad at him.

"Sino?" Pinilit kong magpakatatag. Umaasa pa rin akong mali ako.

"Elle..." hirap ang boses niya.

"Si Zelena ba?" Nagsimulang mangilid ang mga luha ko sa nakikita kong tensyon sa
mukha niya.

"Elle, sori. Sori..."

"Ito na lang ang sagutin mo, anong kapalit, Hades? Anong kapalit ng tulong niya?"

"Elle..." he closed his eyes and took a step back.

"Ano?!" I shouted at him. "Tell me?!"

Iling siya nang iling. "Sori, Elle... Sori..."

Napahiyaw ako sa galit.

"Shit naman! Puking inang babaeng iyon! Letse!"

"Elle..."

"How much did she give you?!"

"Sikwenta... sikwenta mil..."

"B-bitawan mo ako..." What he did pained me big time. Daig pa ng pagsayaw niya sa
stage kahit maghubo't-hubad siya.

"Elle..." He tried hugging me but I didn't let him.

Pilit niya akong inaabot. "Sikwenta mil... iyon ang halaga mo? Ng pagkatao mo? Iyon
ang halaga ng letseng relasyong ito?"

Tinabig ko ang kamay niya pero nahawakan niya ako sa braso. Nagpumiglas ako nang
buong lakas ko.

"Let go! Don't touch me! Nandidiri ako sa'yo!" Sigaw ko sa kanya na wala akong
pakialam kahit may makarinig sa paghe-hysterical ko. "I fuc king hate you! You
dirty gigolo!"

"Elle!"

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 10

Chapter 10

STOP. MISSING. HIM.

Hindi niya deserve ma-miss.

I looked at the wall clock and suddenly, I found it hard to breathe. It's past
eleven o'clock, pigil-pigil ko ang sarili ko na manakbo palabas ng bahay at pumara
ng taxi para magpahatid sa lugar na alam ko kung nasaan siya ngayon.

I wanted to see him, but I couldn't. My pride wouldn't let me. At hindi ko rin
kayang itapon palabas ng bintana ang pride ko. I am still hurting at karapatan ko
ito.

Nagtatalo ang loob ko whether I'll let him explain his side or just forget him and
move on. Pero alam kong hindi ko rin magagawang mag-move on ng ganito.

Gusto ko pa siyang sampalin. Gusto ko pa siyang sigawan at saktan. Gusto ko pang

ipamukha sa kanya na ang gago-gago niya at nakakadiri siya. Pero hindi ko rin siya
kayang harapin. Natatakot ako na makaramdam ng awa sa kanya, na matangay ako ng
nararamdaman ko dahil nami-miss ko siyang gago siya.

Hindi ko na alam kung ano talaga ang gusto ko. All I know is that I loathed him
with all my being. Niloko niya ako, nandidiri ako sa kanya.

At ang kapal niya, ni hindi man lang siya gumagawa ng paraan para makausap ako. Ni
hindi na siya nagtangka pang magpaliwanag! Ano bang iniisip niya ngayon?

Nakakatulog at nakakakain pa ba siya nang maayos pagkatapos ng lahat?!

Oh, God! I need to take a fucking grip kundi mababaliw na talaga ako.

Umalis ako sa kama. I need someone to talk to or I need to do something that can
divert my attention to other things. Thinking about Hades is already draining all
my energy!

Nagsuot ako ng robe at lumabas ng kuwarto ko.

I saw one

of my older brothers smoking on the veranda. It was kuya Dipsy, sa dami ng mga
kapatid kong lalaki ay siya ang pinaka close ko, and I am really glad that he's
here. Siya ang pinaka cool at easy-going sa lahat ng kuya ko.

Engaged to be married na siya kaya bihira ko na lang makita dahil sa busy schedules
niya at madalas siyang nasa probinsiya namin sa Dalisay kung saan naroon ang aming
hacienda.

"Why still awake, baby girl?"

Napangiti ako nang lumingon siya sa akin. Naka-pyjama siya at puting T-shirt.

"You smoke now? Nahawaka ka na sa girlfriend mo, huh?"

Pasimple niyang binitawan ang sigarilyo at inapakan iyon. "She's not my girlfriend
anymore, she's now my fiancée." He corrected me.

Lumapit ako sa kanya. Yumakap ako sa bewang niya saka siya tiningala. Hanggang
dibdib niya lang ako, ganoon siya katangkad. Lahat naman sila matatangkad, even Po
ay malapit na akong malampasan ng height.

I pouted my lips. "Kuya, I have a question for you. Please answer me with all
honesty."

"Bring it on." He smiled.

"Paano mo nasabing mahal mo si ate Kia?"

"Huh?" His brows wrinkled. Hindi niya yata inaasahan ang tanong ko.

"I mean..." I bit my lower lip. Mali yatang itanong ko iyon sa kanya.

"Hmn?" Ginulo niya ang buhok ko. "C'mon, spill it out, baby girl. Medyo nagulat
lang ako sa tanong mo." Malambing ang boses niya na nagpakalma sa agam-agam ko.

"Kasi..." Lumunok ako at tiningala ulit siya.

Nakangiti si kuya Dipsy. Approchable siya kesa sa ibang kong kuya kaya mas makapal
ang mukha ko na tanungin siya tungkol sa kanyang lovelife.

"I'm just curious, big bother. Paano mo minahal si ate Kia? Hindi siya natagalan ni
kuya Leonardo, kasi masungit siya at bossy. Kaya sila nagbreak kasi hindi sila
magkasundo. Pero ikaw, nagustuhan mo si ate Kia. Why? At paano mo nasabing mahal mo
na nga siya? Paano mo nagawang ipaglaban kung in the first place, hindi ka niya
type." Sunod-sunod na bato ko ng tanong.

"And where are all these questions coming from, huh?" He asked, playfully.
"I'm just curious nga lang." Ngumuso ako.

Ang mapapangasawa kasi ni kuya Dipsy ay long time ex-girlfriend ng kuya Leonardo
namin.

Kuya Dipsy chuckled. Muli niyang ginulo ang buhok ko saka ako niyakap. "Naunahan
lang kasi ako ni kuya Leonardo. At nauna niya lang na mapansin ang kuya natin.
Pero, baby, believe me. Alam kong para sa akin siya."

Gumanti ako nang mas mahigpit na yakap. "Mas bagay sila ni kuya Leonardo, they're
both control freak and bossy."

"Marinig ka ni kuya, yari ka."

"Hmp, dapat talaga sila na lang."

"Baby girl, hindi dapat ganon, I love Kia. Hindi ako papayag na sila ang
magkatuluyan." Sumeryoso ang boses ni kuya Dipsy.

I lifted my head and kissed his chin. "Sorry na. Eh, kasi naman... You're too cute
and loveable for her. You know, Kiana Louise Montenegro is kinda scary."

"Baby, cute at loveable din siya. Give her a chance, I promise you, magugustuhan mo
rin siya, ha?"

Sa nakikita ko kay kuya, seryosong-seryoso nga siya. Napabuntung-hininga na lang

ako.

"Ang hiwaga ng love, mapo-fall ka sa hindi mo inaasahang tao. Minsan pa sobrang

magkalayo ng ugali, pamumuhay

at mga gusto niyo. Pero sa love di ka makakapili."

Sinapo niya ang pisngi ko. "Parang may pinaghuhugutan, ah?"

Todo tanggi naman ako. "Wala kuya. Na-miss kita, saka iyong usapan nating ganito."

"Na-miss ka rin ni kuya, baby. At ganoon talaga sa love, wala kang magagawa kapag
nakapili na ng para sa'yo ang tadhana. Kahit pilitin mong kumawala, mahihirapan at
mahihirapan ka lang. Kapag ginamit mo naman ang utak mo kesa sa puso, hindi ka
sasaya. Bihira lang ang sumaya na ginamit ang utak at tinatalikuran ang dinidikta
ng puso."

Nang gabing iyon, may nabuo na akong pasya.

...

"LALA, what's on you these past few days?"

"Nodda." Mabilis kong niligpit ang mga gamit ko. It's our lunch break, pero wala na
akong balak bumalik.

"Nagusap na ba kayo ni Hades? Huminto na talaga siya pati sa pag-contact sa amin."

Margielyn and Michelle followed me to the hallway.

"I'll meet him later." Sabi ko saka isinukbit ang shoulder bag ko. "I'll go ahead,
girls, laters na tayo magkita."

"Pupunta tayo ron?" Margie asked. Tumigil sila sa paglalakad.

"Nope." Umiling ako. "Ako lang."

Pumunta na ako sa locker room saka nagpalit ng damit.

Inilagay ko sa locker ang uniform ko pagkatapos. Skinny jeans and tank top ang suot
ko. Nagpalit din ako ng sapatos, itinabi ko ang black shoes ko at pinalitan iyon ng
pumps. Itinali ko pataas ang buhok ko saka ako nag-powder sa mukha at naglagay ng
kaunting lip gloss.

Nang lumabas ako ng girls' locker room ay humarang kaagad sa daraanan ko si Dux.
Naka-school uniform ito at ngiting-ngiti.

"Later, Dux." Itinulak ko ito sa dibdib. "Magsama ka ng friends, I'm

with my friends, too."

"Group date na naman?" Nakalabi ito, obvious na nagpapa-cute. "Kelan ba kita

masosolo?"

"Ayaw mo?"

Naka-oo na kasi ako rito kaya di ko na mababawi. Merienda lang naman, at kasama
sina Margie. It will be the last na rin, kung ano man ang kakahinatnan ng paguusap
namin ni Hades mamaya.

"See you at Apple's mall." Nilampasan ko na ito, hindi na humabol pa si Dux.

Nag-taxi ako papunta sa HFC.

According to Manolo, nasa club ng ganitong oras si Hades, ito kasi ang naglilinis
ng banyo ng club at ng buong floor.

Tama nga ako dahil naabutan ko siya na naglilinis. Walang katao-tao kaya tumuloy na
ako. He was busy mopping the floor when I entered the club. Sweat's dripping from
his forehead down to her neck. He was wearing a black T-shirt, faded maong jeans
and a pair of fake Vans. Still, he's the most gorgeous man in the planet na hindi
ko kadugo.

"Hades..." I called his name to get his attention.

Mabilis siyang tumingala sa akin. Daig niya pa ang nakakita ng multo.

Hindi niya malaman kung saan titingin. Binitawan niya ang mop at saka ipinunas ang
mga kamay sa faded maong jeans niya.
"Elle..." panay lunok siya. "B-bakit ka nandito?"

Gusto ko siyang jombagin dahil sa tanong niyang walang ka-sense-sense.

"Can we talk?" Muntik na akong pumiyok.

Nakikita ko ang lungkot sa mga mata niya, and a lot more of emotions na ang iba ay
di ko kilala. Halo-halo iyon. Habang tinitingnan ko siya ay sumisikip ang dibdib
ko. Hindi ko alam kung hanggang kailan ako makakatagal

na umakto ng normal.

Inubos namin ang ilang segundo na nagpa-patintero kami ng tingin sa isa't-isa. Wala
siyang ginawa kundi iwasan ang mga mata ko samantalang ako ay habol nang habol kung
saan siya titingin.

"Patawarin mo ako..." iyon ang nanulas sa mga labi niya nang makalapit ako sa
kanya. Para siyang batang inapi na malapit ng maiyak.

Doon na kumawala ang kinikimkim kong pait. "Magagalit ako, alam mo iyon. Bakit mo
pa rin ginawa?"

He looked down, avoiding my gaze.

"Bakit?" I asked again. "Tell me why, Hades!"

Hindi siya sumagot. Lumapit pa ako at humawak sa laylayan ng suot niyang T-shirt.
Hinila ko iyon para mapatungo siya sa akin at mahuli ko ang mga mata niyang mailap.

"Ba't di mo ako tingnan? Nahihiya ka? May hiya ka pa pala?"

"Elle,"

"I still hate you."

"Sori..."

Sinampal ko siya.

"Sorry lang? 'Tapos papatawarin na kita? Lalo mo lang ako ginagalit diyan!"

Sinampal ko pa ulit ng isa pa.

"Malaki iyong kasalanan ko. Alam kong kahit humingi ako ng tawad sa'yo ay malabo ng
patawarin mo ako..." yukong-yuko siya.

"Ay, gago." Nakailang mura ako. Lalo akong naiinis sa kanya.

Umupo ako sa kalapit na upuan saka sumubsob sa mga palad ko. Todo hingal ako sa
galit.

"Elle?"

Tiningnan ko siya nang matalim. "Gago ka rin, noh? Anong sumpaan natin sa amusement
park?"

"Ha?" Bumalatay ang pagtataka sa mukha niyang namumula sa sampal ko.

Letseng hayup, kahit nagtataka guwapo pa rin. Kahit mukhang tanga guwapo pa rin!

Binato ko siya ng nadampot kong tissue

sa mesa. "Sabi mo 'wag kitang iiwan! Sabi mo iyon! Sabi ko hindi. Hinding-hindi,
'di ba?! 'Tapos may usapan pa tayo na isa, sabi ko 'wag mo akong hahayaang lumayo
sa'yo! 'Wag na 'wag, kahit ako pa mismo ang gustong lumayo!"

"Elle," Napakurap siya.

Tumulo na ang mga luha ko habang nakatitig ako sa mukha niyang guwapo pero mukhang
tanga.

"Sisikapin kong lawakan ang pagunawa ko, sumama ka sa putang Zelena na iyon kasi
kailangan mo ng pera. Nasa bingit ng kamatayan ang kapatid mo, mahirap ka lang kaya
kapit ka sa patalim. Sinamantala ng hayup na iyon ang kabobohan mo. Ngayon, Hades,
ang gusto ko gawin mo lahat para patawarin kita!"

Nakatanga pa rin siya sa akin. Nanlalaki ang mga mata niya at naakawang ang
mapupula niyang mga labi.

"Letse!"

Napahiyaw na ako, I don't fucking care kung may makarinig sa akin.

"Letse!"

Itinuro ko ang sarili ko.

"Ako pa?"

Lumunok siya at balisang napatungo ulit.

Tumayo ako at hinampas siya sa ulo, sa leeg, sa balikat at sa matitigas niyang

dibdib at tiyan.

"Ako ang hindi nakatiis, tangina, ang guwapo mo masyado!"

Nakatungo pa rin siya. Pinaghaha-hampas ko pa siya. Hinila ko ang damit niya,

sinampal ko siya at sinabunutan. Ibinuhos ko lahat ng galit ko. Lahat iyon
tinanggap niya lang, ni wala siyang katinag-tinag.

"Bakit hindi ka magsalita? Ipaliwanag mo ang sarili mo! Bakit ka susuko sa akin?"
"Sori, Elle." Mahinang-mahina ang boses niya.

"Napakagago mo. Ang bobo mo... tangina mo, guwapo ka lang pero ang bobo mo!"

Nagulat ako nang bigla niya akong yakapin nang mahigpit.

"I love you, Elle. Mahal na mahal kita..."

Isinubsob niya ang mukha niya sa leeg ko. Natahimik ako nang marinig ko siyang
humihikbi. Umiiyak si Hades habang nakayakap sa akin. Para siyang batang umiiyak na
pinagalitan ng Nanay niya.

Napahikbi ako, yumakap na rin ako. Parang yelong natunaw ang galit ko nang
maramdaman kong nanginginig siya.

"Mahal din kita, mahal kita kahit gusto kong mandiri sa'yo. Gusto kitang
intindihin. Gusto kong kalimutan 'to... kalimutan ang nagawa mo..."

"Hindi na mauulit... hindi na..." piyok ang boses niya.

Matagal. Hinayaan ko lang siyang yakapin ako nang ganoon hanggang sa siya ang unang
humiwalay.

I touched his face and caressed it. Basang-basa pa ang mukha niya ng luha.

"Elle, sori..."

Ngumiti ako. "Naligo ka ba? Naghilod ka? Nag-sepilyo ka? Baka kumapit pa sa balat
mo ang amoy ng hitad na iyon? 'Wag siyang papakita sa akin at mapapatay ko siya,
impaktita siyang makati siya!"

Humikbi siya. "Elle ko..."

"Tahan na..." Pinunasan ko ang mga luha niya. "Akin ka lang, eh. Sabi ko akin ka
lang! 'Tapos nilawayan ka niya! Paano ko aalisin sa isip ko iyon? Paano?"

"I love you, Elle. I love you..." paulit-ulit siya habang umiiyak. "Mahal na mahal
kita... patawarin mo ako, sabihin mo sa akin ang dapat kong gawin... patawarin mo
ako. Sori, Elle... Sori..."

At sino ako para di siya patawarin? Tangina, kahit umiiyak ang guwapo pa rin!

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 11

Chapter 11

ITINABI ko ang mop sa sahig saka naghilamos sa banyo. Paglabas ko ay nakaupo na si

Manolo sa hagdanan ng stage habang umiinom ng kape.

"Okay na kayo?" Tumaas ang tingin niya.

"Oo..."

Ngumisi siya. "Pare, mahal na mahal ka."

"Mahal na mahal ko rin siya." Hindi ako nahihiyang aminin iyon.

Tumayo siya at pumalatak. "Ibang-iba na 'yan, ah!"

Tipid akong ngumiti at sumulyap sa kanya. "Pare, sa tingin mo ba, makakahanap ako
ng mas matinong trabaho kesa rito?"

Natigilan siya.

Ako naman ang pumalit sa hagdanan. Naupo ako at isinubsob ang mukha ko sa aking mga
palad. Seryoso na talaga ako. Gusto ko ng umalis dito sa club.

"Sa natapos mo? I don't think so."

Malungkot akong tumingin kay Manolo.

"Tatapatin na kita, puwede kang magkaron ng trabahong maganda. May itsura ka,
pleasing personality na papasa kahit gustuhin mo pang mag-artista, kaya lang hindi
ka naman magaling umarte." Tumawa siya. "Iyon nga, pare, kung ibang trabaho, hindi.
Magkakaron ka man ng matino pero di ganito kalaking suweldo sa club. Hindi mo
kikitain sa kahit ilang matinong trabaho ang kinikita mo ng isang gabi lang rito."

Alam ko naman iyon, pero nagtanong pa rin ako. Umaasa kasi ako na mababago ang
sagot sa tanong ko.

Napailing ako at tumingin sa suot kong relo.

Basta, hindi pa rin ako mawawalan ng pagasa. Hinding-hindi.

Tumayo ako at hinanap ang backpack ko.

"Oh? San ka pupunta?"

"Ibibili ko ng regalo si Elle."

"Tsk, mas lalo kang di makakaipon kung puro bili ang gagawin mo."

"Gusto ko lang naman bumawi

sa kanya, pare."

Saka ko na iisipin iyong pag alis ko rito. Ang kailangan ko munang gawin ngayon ay
bumawi sa babaeng mahal ko.

"Puwede ka namang bumawi na 'di ka gumagastos. Ipunin mo na lang iyang pera mo."
Habol niya sa akin.

"Bulaklak lang naman, pare."

"Bahala ka na nga."

Dumeretso ako sa Apple's Mall bandang alas-sinco ym punto. Mamaya lang baka
dumating sa club si Elle, may maibigay man lang ako.

Sa isang flower shop sa groundfloor ako pumunta.

"Miss, magkano 'to?" Tanong ko sa isang bungkos ng magandang bulaklak na hindi

rosas.

Maganda ang pagkaka-ayos ng bulaklak. Parang pangbigay sa mga runner ups ng beauty
contest. 'Tingin ko ay magugustuhan ito ni Elle.

Nagpagpag ng kamay ang tindera. Naka-apron ito at maganda ang pagkakangiti.

Itinuro niya ang bulaklak na gusto ko. "Iyang tulips, sir? Three thousand po."

Lihim akong napangiwi.

Ang mahal pala.

May nakita akong ganon ding bulaklak. Tulips din pero medyo maliit. Mas kaunti rin
ang bulaklak kesa sa tigta- tatlong libo.

"Ah, sige iyong maliit na bouquet na lang."

"Two thousand po, sir."

Napalunok ako. Pinagpawisan ako bigla kahit malakas ang aircon ng shop. Inilibot ko
ang paningin ko sa iba pang bulaklak na naroon sa istante. Mukhang maliit man o
malaki ay iisa lang din ang presyo, 'di mawawala sa libo.

Nakapagtataka, wala namang okasyon ngayon pero bakit ang mamahal yata ng paninda? O
baka naman itong shop kasi ay kilalang flower shop?

Napabuntung-hininga ako. Mali yata ang diskarte ko.

"Sir? Bibili ka pa ho ba?" Magalang na tanong ng

tindera.

Nagkamot ako ng batok saka nahihiyang ngumiti.

"Ah, 'wag na pala. Tatlong pirasong roses na lang."

"Sir, tatlo lang po ba talagang roses?"

Tumango ako na alanganin na ang pagkakangiti.

"Ah, sige po." Naiiling pero nakangiti ang tindera.

Mukhang nahalata niyang kulang ang budget ko. Nakakahiya naman.

"Idadaan na lang natin sa ayos, sir." Sabi niya.

"Salamat."

Akma akong lalapit nang may bumunggo sa balikat ko.

"Miss, iyong tulips nga."

Napalingon ako sa lalaking medyo mataas lang ako nang kaunti. Inaasahan ko ng hindi
ito hihingi ng pasensiya sa pagkakabangga sa akin.

Matapang ang guwapong mukha nito, hindi tipong hihingi ng 'sorry'. Mukhang mayaman,
amoy-mayaman pala. Sinitsitan nito ang tindera na kumukuha ng roses ko.

"I'm on a hurry!" Sabi pa.

Inabot sa akin ng tindera ang rosas saka hinarap ang bagong dating. Pawisan ang
leeg ng lalaki at nakakunot ang noo.

Tumunog ang halatang mamahaling cell phone nito, umiwas ako ng tingin. Sabi ko na
nga ba, pangmayaman itong shop na 'to. Sana pala sa palengke na lang ako bumili ng
bulaklak.

"Hello, baby? May dinaanan lang ako. Yes, of course. I miss you! See you in a bit."

Sabay kaming sinuklian ng tindera.

"Two hundred, sir." Abot sa akin na ibinulsa ko agad.

Bumaling ang tindera sa mayamang lalaki. "Sir, three thousand two hundred po lahat
bale sukli po ay eight hun-."
Umiling ang lalaki. "Thanks! Just keep the change."

Nauna na itong lumabas ng shop.

Galante.

Mayaman nga.

Kakatwang nakuha nito ang kuryosidad ko. Hindi ko alam kung bakit nakasunod pa

rin ako ng tingin dito.

"Dux!"

Napahinto ito sa paglalakad. Ang seryosong mukha ng lalaki ay unti-unting

umaliwalas.

Ganon na lang ang dagundong ng dibdib ko nang marinig ko ang boses na mula sa gilid
ng shop. Hindi muna ako lumabas kahit nagtataka na sa akin ang tindera.

Parang bigla akong tinubuan ng ugat sa kinatatayuan ko.

Isang babaeng nakangiti ang agad na sumalubong sa lalaki, tinanggap nito ang
magarang bulaklak at saka inamoy-amoy. Pabiro pa nitong hinampas iyong lalaking Dux
pala ang pangalan. Nagbibiruan pa na para bang napakasaya nila.

Magka-akbay na umalis ang dalawa pagkatapos.

Elle...

Napahawak ako sa dibdib ko.

Sino ang lalaking iyon? At bakit sila nagkita rito? At bakit siya binigyan ng
bulaklak?

Gusto ko silang sundan pero pinigilan ko ang sarili ko. Hindi ako dapat magalit at
magwala. Hindi dapat. Baka matakot sa akin si Elle. Baka mali at marumi lang ang
utak ko.

Mahal niya ako. Hindi naman niya ako lolokohin. Sabi niya ako lang. Sabi niya akin
lang siya.

May paliwanag naman siguro si Elle kung sino iyong lalaking iyon...

Hindi ko na alam kung saan ko na nailagay ang mga rosas na nabili ko. Nawala ako sa
sarili at napatulala ako ng ilang minuto.

Sa huli ay nagpasya na akong umuwi.

Pagbaba ko ng big bike ay dumeretso na ako sa bahay para magbihis. Aagahan ko sa

club, baka maagang dumating si Elle.

Darating siya, alam ko.

Gusto ko siyang makita.

Gusto kong marinig na tawagin niya ulit akong 'mahal'. Mahal niya kasi ako eh,
'tapos mahal na mahal ko rin siya.
"Kanina

pa kita hinihintay."

Natigil ako sa paglalakad.

"Bakit tulala ka yata?" Tanong niya. "Para kang naglalakad sa buwan. Ang bagal ng
hakbang mo. What's wrong, darling?"

No'n ko lang napansin ang sasakyang nakaparada sa gilid ng daan.

"May kailangan ka?"

Nakangiti si Zelena bagamat namumungay ang mga mata niya. Hindi sa alak alam ko,
iba ang tinira niya. Mukhang bumalik na naman ang babae sa dating bisyo.

Lumabi siya. "Ano ba namang tanong 'yan? Kaya nga kita hinihintay, 'di ba?"

"Zelena..."

"I miss you."

Napaatras ako nang nagtangka siyang yumapos sa akin.

"Hades..."

"Umuwi ka na." Mariing utos ko sa kanya.

Kaibigan ko si Zelena pero dahil sa nangyari sa amin, parang hindi ko na siya

kayang pakiharapan pa. Kinain na ng pagka-ilang ang simpatya ko. At nako-konsensiya
ako tuwing nakikita ko siya, naiisip ko si Elle.

Mabuway siyang tumayo saka humalukipkip. "Alam mo kung gano ako kalungkot sa buhay
ko... ikaw na lang ang kaligayahan ko, 'wag mo namang gawin sa akin ito."

"Anong kailangan mo?"

Tumingin siya sa lupa. Nangingiti ang mga labi. Kinabahan na agad ako.

"Zelena..."

"Hades, I want to be with you again. Name your price." Tumingin siya sa akin. "Name
it."

"Zelena!"

Bumakas ang sakit sa mukha ng babae. Nangilid ang mga luha at napakagat sa mga
labing walang bakas ng lipstick. Ang buong mukha niya ay walang bakas ng kahit
anong kolorete. Ngayon ko lang din napansin na parang iba ang aura niya. Simple,
parang biglang nagka-edad.

Gusto ko pa ring maawa sa kanya pero nangingibabaw iyong

ibang damdamin.

"Zelena, iyong nangyari sa atin... hindi mangyayari iyon kung may iba akong
pagpipilian. Sagad na sagad ako. Nagsisisi na ako. Kung magkakaroon ako ng
magandang trabaho, susuwertehin ako o kahit ano ang mangyari... pipilitin ko pa
ring makabayad sa'yo. Pero iyong utang na loob, wala na iyon. Amanos na tayo."
Mababa ang tonong sabi ko.

Tumalim ang mga mata ni Zelena at dinuro niya ako.

"How foolish of you?! Palay na ang lumalapit sa'yo! I don't get you, ano bang
kulang?"

"Magkaibigan tayo. Hindi kita kailanman sinamantala. Lahat ng tulong mo sa akin ay

kusa, at babayaran ko. Pero sa akin? Hindi kaibigan ang turing mo..." Mapait kong
sabi.

Hindi naman talaga kaibigan ang turing niya sa akin. Sinamantala niya ang
pagkakataon. At hindi ko alam kung anong gagawin ko para mabura sa isipan ni Elle
iyon.

Nagsimula siyang umiyak.

"Zelena, 'wag dito. Baka may makakita sa'yo at isipin na baka kung anong ginagawa
ko sa'yo."

"You don't even have to work in the club anymore, if you'll just allow me to be
part of your life. Your Mother want me, right? She's in favor of me because she
know that I can provide for you and your family. Hindi mo na kailangang mahirapan.
'Di mo kailangang maghirap!"

"Salamat na lang."

Hinampas niya ako. "Iniisip ko tuloy ang pangit-pangit ko! I hate you!"

"Alam mong may nobya na ako."

"Alam ba niya ang nangyari sa atin?"

Marahan akong tumango.

"Kayo pa rin matapos niyang malaman?" Nanlalaki ang mga matang tanong niya.

Tumango ulit ako.

"Hah! Sa umpisa lang 'yan! Walang babaeng gugustuhing may makahati siya sa lalaking
mahal niya, kahit pa pamilya nito. Sa kaso mo, Hade, hindi mo kayang ibigay sa
babaeng 'yan ang isang daang porsyento mo!"

"Kailangan ko ng umalis."

"Hades... I love you! Please, ako na lang!"

Umiling ako at humakbang na palayo sa kanya.

"I will still wait for you, Hades! Think about it, please!"

Hindi ko na siya pinansin. Naglakad na ako papasok sa looban.

"Iiwan ka rin niya! Iiwan ka rin niya!!!"

JAMILLEFUMAH
=================

Chapter 12

Chapter 12

SPG

IIWAN KA RIN NIYA.

Hindi. Hinding-hindi niya gagawin iyon.

'Pagkarating sa bahay ay sinilip ko lang sa kuwarto sina Nanay saka ang kapatid ko
na nanonood ng TV. Naka-cast pa ang mga binti ni Bulma kaya hindi pa ito gaanong
nakakakilos.

Naligo lang ako at nagbihis saka ako umalis. Bumalik ako sa club ng mag-a-alas-
siete. Kaunti palang ang tao.

"Beer, pare! Pampainit."

Tinanguan ko si Manolo at iba naming kasamahan. Shuma-shot ang mga ito habang wala
pang masyadong customer.

"Mukhang hindi maganda mood natin, eh?"

Tumingin ako kay Manolo. Inagaw ko ang beer na hawak niya.

"Akina nga 'to." Inilapag ko iyon sa mesa.

Tumawa siya. "Mahal na mahal mo si Elle, ano?"

"Sobra, pare. Sobra..." Naupo kami sa mesa. Natukso tuloy ako na tikman ang beer.

"Sayang, kung wala kang sabit, kaya mo namang pangatawanan 'yan." Aniya.

"Gagawa ako ng paraan para mabayaran iyong utang namin sa sugalan. 'Tapos okay na
lahat. Mag-iipon ako, aalis ako rito."

"Kailangan mo ng mga daang libo. Saan ka kukuha?"

Humigpit ang pagkakahawak ko sa bote. Hindi ko pa rin alam. Pero bahala na. May awa
ang Diyos.

"Eh, kumusta ba si Elle?"

"Pare, nagseselos si Elle kay Zelena."

"Sino bang hindi? Eh, daig pa ng Zelena na iyon ang sawa kung lingkisin ka!"

"Baon ako sa utang sa taong iyon."

Tumango-tango siya. "Nag-aaral si Elle, 'di ba? Kapag maka-graduate iyon,
matutulungan ka niya sa pagha-hanap-buhay. Itanan mo na pagkatapos ng graduation
niya."

"Ayaw ko siyang asahan." Seryosong sabi ko.

"Sabagay,

napakayaman mo sa pride."

"Ni hindi ko nga maibigay ang gusto niya, aasahan ko pa siya?" Mapakla akong
tumawa.

Tinungga ko muli ang beer. Damang-dama ko ang paguhit ng pait sa lalamunan ko.

"Manolo, kung sakali, ayaw ko siyang mahirapan."

Mataman niya akong pinagmasdan. "Kakaiba ka palang umibig."

"Reyna ko siya. Ako lang dapat ang maghirap para ibigay ang gusto niya. Sa ngayon
ang kaya ko lang gawin ay mahalin siya, wala na. Iyon lang."

"Tsk... mahal ka naman niya."

"Natatakot akong mawala siya." Bigla na lang pumiyok ang boses ko. Parang nabasag
na gamit. Mabilis ang pagkalat ng kirot sa buong katawan ko.

Natatakot akong mawala siya.

Kanina ng makita ko siyang may ibang kasama ay para akong nadurog. Masakit pa sa
sampal at kalmot niya sa akin ang nakita ko. Wala na akong pakialam sa pride ko na
tinapakan ng Dux na iyon, dahil mas dama ko ang sakit sa puso ko.

Hindi ko pala kayang makita siyang may kasamang ibang lalaki. Na may ibang lalaking
ngingitian niya at aakbay sa kanya.

At ang masaklap, kayang ibigay ng lalaking iyon ang mga hindi ko kayang ibigay. Ang
sakit-sakit.

Kahit hindi ko pa sigurado kung kaano-ano niya iyong lalaking iyon.

Tinapik ni Manolo ang balikat ko. "Sa tingin ko mahal na mahal ka rin niya, hindi
siya basta-basta mawawala. Sa katunayan, ikaw pa ang pinupuntahan dito. Putsa! Ang
pogi mo!"

Umangat ang mukha ko kasabay nang pagbilis ng tibok ng aking puso.

"Elle..."

"Sige na, 'pre. Labasin mo na." Susog ni Manolo.

Nasa entrance ng club si Elle. Nakatayo siya habang naghahanap ang kanyang mga
mata. At

alam ko kung sino ang hinahanap niya...

ako.
Gumuhit ang ngiti sa mga labi ko kasunod ng pagkapalis ng agam-agam sa aking
dibdib. Mabilis akong tumayo at pinuntahan siya.

"Mahal..."

Lumingon siya sa akin.

Kumunot ang noo ko ng hindi man lang siya ngumiti. Hinawakan niya ako sa kamay at
saka hinila palabas ng club.

"Umabsent ka muna ngayon."

"Ha?"

"Let's go."

May pulang sasakyan sa tapat ng kalsada. Pinatunog iyon ni Elle gamit ang tila
maliit na susi. May pinindot siya ron at kusang bumukas ang lock ng passenger side.

"Get in." Tulak niya sa akin.

Hindi na ako pumalag. Kahit puno ng pagtataka ay pumasok na ako sa loob.

Naguguluhan ako kung anong nangyayari. Hindi kaya kakausapin niya ako para sabihing
ayaw niya na? Na na-realize niyang hindi niya pala ako mahal?

Umikot siya patungo sa kabila ng sasakyan. Magkatabi kami sa loob, siya ang
nakaharap sa manibela. Sa driver's seat.

"Kaninong sasakyan 'to?" Tanong ko. Mamahalin ito, hindi ako puwedeng magkamali.

"Sa kuya ni Mich." Seryoso pa rin siya.

Kinakabahan na ako sa ikinikilos niya. Saka saan kami pupunta? Bakit kailangan niya
pang humiram ng sasakyan?

"Elle..."

"Wear your seatbelt, mahal."

Doon lang ako napanatag ng tinawag niya akong 'mahal'. Hindi naman siguro siya
galit. Wala naman siguro kaming problemang dalawa.

Sa haba ng biyahe ay di ko na napansing nakatulog na ako. Kulang na kulang kasi ako

sa tulog at pahinga nitong mga nakaraang araw. Pagod na pagod din ako sa trabaho
kaya hindi ko na namalayang napapikit na ako.

"We're here."

Nagising

ako sa masuyong haplos ng malambot at mabangong palad sa mukha ko.

"A-anong lugar 'to? Kanino 'to?" pupungas-pungas akong tumingin sa labas ng

sasakyan at saka ibinalik ang paningin sa maamong mukha ni Elle. Nakangiti na siya
ngayon.
"Bahay ito nila Michelle. We're here in Tagaytay."

Bumaba kami ng kotse. Nasa loob na pala kami ng isang maliit na bahay na may
malawak na bakuran. Puro halaman at mukhang napakataas ng lugar.

Isinarado ni Elle ang gate saka siya lumapit sa akin.

"Let's go inside, mahal." May hawak na siyang bungkos ng mga susi.

"Ang ganda, ang yaman pala ng kaibigan mo." 'Di ko napigil na komento.

Kahit kasi maliit lang iyong bahay ay mukha pa ring pangmayaman. Ito yata ang
sinasabing rest house. Malamig ang hangin sa paligid saka napakalinis ng paligid.

Lalo pa akong namangha nang pumasok kami sa loob.

Amoy-mayaman. Napakalinis na wala yata maski isang alikabok na naligaw.

Gawa sa kahoy ang lahat ng gamit. Mula sa dingding, kisame at sahig. Ang mga
malalaking sofa ay gawa rin sa kahoy ngunit may malalaking kutson. Mataas ang
bubong ng bahay at may naka-disensyo sa gitna na malaking chandelier yata ang
tawag. Kompleto rin sa mga makabagong kagamitan kagaya ng malaking flat screen
televison na nakadikit sa dingding.

"Dito tayo hanggang bukas."

"Elle..."

Nakangiti siyang yumakap sa bewang ko.

"Are you hungry, mahal? Magluluto ako."

Nakaramdam ako ng maliliit na kiliti nang pagapangin niya ang mga daliri sa gilid
ng tainga ko habang nakatingala siya sa akin. Hindi ko mabasa ang naglalaro sa

isip niya pero kakaiba ang mga tingin ni Elle. Parang may iba sa kanya.

Bumitaw siya at nagtungo sa kusina ng rest house.

Sumunod ako sa kanya. "Tulungan na kita, mahal."

Humagikhik siya. "Natatakot ka lang kumain ng luto ko, mahal, eh."

May mga laman ang ref. Inilabas ni Elle ang isang frozen chiken at iyon ang niluto
namin. Nakakatuwang panoorin ang pagkilos niya sa kusina, kumakanta pa siya habang
nagluluto. Sinuutan niya rin ako ng apron.

Para kaming bagong mag-asawa.

Inadobo namin ang manok saka kami kumain.

"Mahal..." Tawag niya sa akin habang ipinagsa-salin niya ako ng inumin.

"Hmn?" Ang sarap pala sa pakiramdam ng pinagsisilbihan ka ng taong mahal mo.

Nakangiti siyang bumalik sa tabi ko saka inilapag ang baso sa tabi ng pinggan. "I
am so proud of you, mahal..."

"Proud?" Tumingin ako sa kanya..

"Yeah. You're a good brother and son. Gagawin mo lahat for your family."

Ngumiti lang ako. Gagawin ko naman talaga lahat, lalong-lalo na at para sa mga
taong minamahal ko.

Humilig siya sa aking balikat saka bumulong. "At alam kong ganon din sakin..."

Napupuno ng saya ang puso ko habang pinagmamasdan ko siya. Hindi siya pumayag na
ako ang maghugas ng mga plato, sa huli parehas kaming humarap sa lababo.

Sa bawat pagkakadikit namin, sa pagkakaamoy ko ng mabangong amoy ni Elle, sa

pakikinig ko sa malambing niyang boses ay mas lalong lumalalim ang nararamdaman ko.

Gusto ko siyang makasama.

Gusto ko siyang makasama nang mas matagal pa ngayon. Higit pa ang sa hanggang
bukas.

Gusto ko sana iyong palagi na.

Iyong hindi na matatapos.

"Elle..."

Napapitlag ako bumaba ang mga halik niya sa leeg ko.

Nasa kuwarto na kami ng rest house. Sa iisang kama habang nanonood ng isinalang
niya sa player na pelikula. Ngunit wala sa palabas ang atensyon ko.

Kanina pa nang lumabas si Elle sa banyo na ang suot ay isang malaking T-shirt lang
ay hindi na ako mapakali. Na kahit malamig ay nakapaligo na rin tuloy ako
pagkatapos niya.

Nahigit ko ang hininga ko nang maramdaman ang basang dila niya sa adam's apple ko.
Malakas ang pakiramdam ko na inaakit niya ako, at naaakit ako.

"Why?" Tumingala siya. Namumungay ang mga mata.

"Anong ginagawa mo?" Mahinang tanong ko.

Hinawakan ko siya sa balikat at hinila paitaas upang magpantay kaming dalawa.

Padabog siyang bumangon at umupo. Kinuha niya ang remote sa side table at saka
pinatay ang TV.

"Ang manhid mo, ha!" Singhal niya.

"Elle..." Napabangon na rin ako.

Galit siyang tumingin sa akin. "Kay Zelena nagpapa-abuso ka? Sakin, hindi?"

Hindi ko alam kung matatawa ako o magagalit sa sinabi niya.

"Elle naman..."

Kung alam lang niya kung paano ang pagpipigil na ginagawa ko kanina pa.

Ang isipin palang na makakasama ko siya sa buong magdamag sa iisang kuwarto at

iisang kama lang ay hindi na ako mapakali. Lalo pa't kami lang ang tao sa lugar na
ito. Sa isiping nasa akin ang lahat ng pagkakataon ay parang gusto ng masira ng
zipper ng suot kong pantalon.

Lalong tumulis ang nguso niya. Namumula sa lamig ang magkabilang pisngi ni Elle
habang nakakunot ang noo niya.

Hinila ko siya para

yakapin. Hinagkan ko ang ulo niya.

"Mahal na mahal kita... 'wag ka ng magalit. Ayaw kong nagagalit ka sa akin kasi
nasasaktan ako. Mahal kita..."

"Not as much as I do." Kumawaka siya at tumitig sa mga mata ko. "Prove your me your
love!"

Sa titig niyang iyon ay para akong kandilang nauupos.

Nagulat ako nang bigla niyang hubarin ang suot niyang malaking T-shirt. Marahang
tumalbog ang dalawa niyang dibdib dahil sa pag alis niya ng damit.

Daig ko pa ang natuyuan ng dugo. Nanghina ang depensa ko.

"Sino ang mas maganda sa amin ni Zelena?!"

"E-Elle..."

"Lawlaw na ang dede ng babaeng iyon! 'Tingnan mo ang kaibahan naming dalawa!"

Napaawang ang mga labi ko habang nakatingin sa kanya. Ni hindi ko magawang iiwas
ang mga mata ko. Mas nagliyab ang paligid.

Pantay ang kulay ng balat niya at impis ang kaniyang tiyan. Mabibilog at tayong-
tayong ang makinis niyang hinaharap, hindi ganoon kalakihan pero mukhang
napakalambot at sasapat sa palad ko kung susukatin. Ang dalawang dulo naman ng
kanyang dibdib na may mamula-mulang korona na tila naninigas dahil sa lamig. Parang
nagmamakaawang tikman sila at damahin.

Shit.

"Mahal..." kagat ang pang-ibabang labing umusod siya palapit sa akin.

Mas lalong namula ang mukha ni Elle. Alam kong hindi siya komportable.

"Anong ginagawa mo?!" Galit kong tanong nang sa wakas ay mahamig ko ang aking
sarili.

Akmang hihilahin ko ang kumot para ipangtakip sa katawan niya pero pinigilan niya
ako.

"Hades!"

Napatungo ako. Hindi niya ba alam kung gaano kahirap sa akin ang sitwasyon?

Dumadaan ako sa mga

pagkakataong gusto ko siyang yakapin na wala siyang maski isa mang saplot sa
katawan. Sa mga panaginip ko inaangkin ko siya. Noong si Zelena ang katalik ko ay
siya ang iniisip ko.

Si Elle ang pantasya ko, mahal ko siya at pinagnanasahan ko siya bilang lalaki. At
dahil bilang mahal ko siya.

"Hades..." Kinuha niya ang kamay ko at inilagay sa kanyang pisngi.

Tumingin ako sa mga mata niyang malapit ng magbitiw ng mga luha.

"Elle, mahal kita. Alam mo iyon, 'di ba?" Mahinang tanong ko.

Tumango siya.

"Alam mong hindi ito puwede."

Sunod-sunod siyang umiling. "Mahal kita, Hades. Alam mo na nasaktan ako sa nangyari
sa inyo ni Zelena. Mahal na mahal kita, nandidiri ako sa tuwing iniisip kong
hinalikan mo siya, hinawakan mo siya at..."

"Elle..."

"Please... tulungan mo akong kalimutan iyon ha? Mahal kita at sa'yo ko gustong
isuko ang sarili ko. Wala naman akong pagsisisihan, 'di ba? Mahal mo rin ako,
Hades... hayaan mo akong magtiwala sa'yo. Ito ang gusto kong maisip tuwing gabi
bago ako matulog... ito at hindi ang ginawa niyo ng babaeng iyon."

Napalunok ako nang unti-unting inilapit ni Elle ang mukha niya sa akin. Nalalanghap
ko ang mabango niyang hininga na lalong nagpapaiksi sa pisi ko.

"Take me..."

"Elle..." Nagsisikip ang pantalon ko sa bawat pag-usod niya palapit.

"Mahal mo ako at mahal kita... I want you, Hades. I love you..."

"May panahon, Elle." Pilit ko pa ring hinahanap ang katuwiran.

Pumatak ang mga luha sa mga mata niya. "Bakit si Zelena? Bakit siya hindi kailangan
ng panahon?"

Sinapo ko ang mukha niya at pinunasan ang kanyang mga luha.

"Nabibigla ka lang. Hindi ganito iyong gusto ko. Gusto kong pakasalan ka, Elle.
Kasi mahal kita. Mahal na mahal kita na sagad sa langit iyong pagalang ko sa'yo,
kahit aaminin kong tuksong-tukso ako. Sinong hindi? Mahal kita, gusto ko sa akin ka
na. Gusto kong angkinin ka."

"Ba't di mo gawin?" Paghahamon niya.

Ibinaba niya ang isang palad ko pakubkob sa isa niyang dibdib. Parehas kaming
napasinghap sa kanyang ginawa.

Ilang boltahe ng kuryente ang tumulay mula sa palad ko patungo sa aking

pagkalalaki. Lalong nanigas ang akin habang nanunulay ang di ko maampat na init sa
aking katawan.

"Gawin mo, Hades. Itali mo na ako sa'yo. Para wala ng dahilan para may ibang lalaki
pang-"
"'Tangina..." pumikit ako nang mariin.

Narinig ko ang paghikbi niya.

"Umuwi na lang tayo. Tara na." Basag ang boses na sabi ni Elle.

"Elle!"

Hindi ko siya hinayaang makatayo. Humigpit ang hawak ko sa dibdib niya.

Maang siyang napatingin sa akin.

Nagtagis ang mga ngipin ko. "Gusto mo 'to, 'di ba? 'Di ba?"

Namumula ang mukhang tumango siya.

"Pagkatapos nito, sa akin ka na. Sa akin." Sabi ko habang minamasahe ang kanyang
hinaharap na para akong mauubusan.

Napaigtad ang katawan niya ng laruin ko ang dulo ng magaganda at makikinis na

dibdib niya.

"Sa akin ka na pagkatapos nito..."

Bumungisngis siya saka yumakap sa leeg ko. "Can we just talk later?"

Ngumisi ako saka sinibasib ng halik ang mabango at makinis niyang leeg pababa sa
pagitan ng dalawang umbok na nilalaro ng mga palad ko.

Tuluyan ng nawala ang pagpipigil ko sa sarili. Nasasabik akong angkinin si Elle.

Natatakam akong tikman ang kabuuhan niya at wala akong paliligtasing bahagi.

"Oh, Hades..."

"Bu-buntisin na kita... sa akin ka na. Akin lang."

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 13

Chapter 13

SPG

"YOU looked weary, do you think you can still do it?" I said, teasing him.

"Tagalog lang..."

I laughed wholeheartedly. Hades can be funny sometimes.

"'Wag kang tumawa, mapapalaban ka sakin ngayon." He said, pressing his lips on
mine.
Pero itinulak ko siya. "Oh, yeah... I know that. In fact I could almost feel your
heat through your jeans." Parinig ko. Ang lagay ako lang ang burless dito?

Ngumisi siya saka tumayo para simulang hubarin ang suot niyang pantalon. My mouth
watered as I looked at him. Hindi ako nakaramdam ng takot sa halip ay panginginig
ng laman sa pagkasabik. At bakit hindi? Hades was so fucking sexy.

A bolt of desire shot through me and I won't deny it. Damn it! I want him.

Gusto ko akin na siya. Akin lang siya. Gusto kong mawala si Zelena sa eksena.

I will give him my everything and I will make sure that he'll forget that whore
after this. I knew my reasoning was sick but still I'm gonna do it with him. Hindi
ko nakikitang may ibang lalaking pagbibigyan ko ng lahat sakin maliban kay Hades.

Sinipa niya palayo ang nahubad na pantalon at briefs. Sumaludo agad sa akin ang
kanyang heneral na para bang hinahamon ako.

Nawala na ng tuluyan ang katinuan ko.

"Ang sexy mo, mahal..." di ko napigilang purihin siya.

Ngumisi siya at hinawakan ang mayabang niyang alaga. Hinimas-himas niya iyon na
para bang pinapakalma muna ito. Ngunit imbes na kumalma ay lalo pa iyong nagwala.

Inihiga niya ako sa kama ay inilagay ang mga kamay ko sa uluhan.

His eyes never leaving my body like

he was memorizing every details of it. Nakahantad tuloy sa kanya ang mga dibdib ko
na bahagya ng namumula dahil sa kakapisil, kakahalik at kakasipsip niya kanina.

Bumaba ang mga kamay niya mula sa bewang ko patungo sa aking balakang. Hinawakan
niya ang dulo ng underwear ko at marahang hinila iyon pababa.

He spread my legs apart after removing my panties.

"Napakaganda mo, mahal..." he said in a hoarse voice. "Ang sexy-sexy mo rin."

Hinawakan niya ako sa gitna ko. Tinampal ko ang kamay niya.

Mahina siyang tumawa ngunit di mawawala ang apoy sa kanyang mga mata.

Mas ibinuka niya pa ang mga hita ko hanggang sa wala na akong maitago.

"Ene be, nakakahiya!"

"Makikita ko rin naman 'yan."

Namula ang mukha ko nang maramdaman ko ang pagkabasa ko, alam kong malinaw iyon sa
mga mata ni Hades ngayon.

Gosh! I am so wet!

Hinawakan niya muli ako ron. Humahabol ang katawan ko sa bawas haplos niya. I
couldn't believe that I can be this wanton. Lalo akong nadadarang sa apoy na kami
lang dalawa ang may kakayanang makakita.
Lumilikha ng nakakabaliw na tunog ang daliri niya na naglalaro sa basa kong parte.

"Ah, shit!" Daing ko.

"Hindi ka dapat nagmumura, mahal."

Tumungo siya at saka dumapa sa pagitan ng mga hita ko. Hinalikan niya ang maselang
parte ko. Dinilaan niya ako ron. Para akong nakuryente ng ilang boltahe. Inulit
niya pa ulit.

"Ah, tangina!" Napahiyaw na ako.

He started french kissing my lady part. My sacred core on his fucking lips! Oh God!

"Ah, putangina! Fuck! Ah..." hiyaw ko pa. "Ahhh... Hades!

Ahhh!!! Fuck!"

Nagtaka ako nang bumangon siya bigla.

What happened? Tapos na ba?

Nakasimangot siyang lumuhod sa harapan ko saka may kinuha sa bulsa ng hinubad nyang
pants.

Scarf iyon.

"Nganga." He commanded me.

And I gladly obliged. "Ah."

Ipinasak niya iyon sa bibig ko saka siya muling sumisid.

"Mmn..." I gasped hard.

Shit. Shit. Shit.

He was now fingering me while he was kissing my clit.

Halos mabaliw na talaga ako sa ginagawa niya. Now I know kung bakit parang
kinakatay si ate Kia kung makatili kapag dalawa na lang sila sa kuwarto ni kuya
Dipsy tuwing gabi.

Ilang sandali lang ay nanginig na ang mga balakang ko. Umahon siya at idinikit ang
noo niya sa noo ko.

"Hindi ako nagkamali, ang sarap mo, mahal..."

"Talaga ba?" Humihingal pa ako sa ligaya.

Nakangiti siyang tumango.

"My turn, mahal..." Itinulak ko siya at umibabaw ako sa kanya.

It's my turn.

Pinadausdos ko ang mga kamay ko mula sa tiyan niya hanggang sa marating ko ang
pakay ko. Ang malaking pakay ko. Ang malaki at matigas na pakay ko. Ang malaki at
matigas at nagwawalang pakay ko.
I heard him breathe sharply.

Ikinulong ko ang pagkalalaki niya sa kamay ko at marahang piniga iyon kagaya ng

kanina ko pa gustong gawin. Hades bit his lower lip that made him ten times sexier
in my eyes.

"'You like it, mahal?" I asked him.

"Ah... Elle..."

His handsome facial expression was priceless.

Inilapit ko ang labi ko sa mga labi niya. "Kiss me again... kiss me..."

Hindi naman niya ako

binigo. Hinila niya ako sa batok saka siniil ako ng halik na halos ikawala ng
hininga ko sa sobrang lalim at tagal.

"Mahal..." He said between our kisses. "Gusto ko na... puwede na ba..."

Balak ko pa sanang isubo ang ang kanya. Napanood ko kasi sa porn DVD ni Po iyong
ganon. Kagabi bago ako magpasyang mangyari ito, pinag-isipan ko pa muna talagang
maigi kagabi.

"Elle..."

"Gusto ko na rin..." Hindi ko na rin kayang maghintay. Saka ko na lang siguro

gagawin iyong napanood ko, may iba pa namang pagkakataon.

Itinulak niya ako para muling magkapalit ang mga posisyon namin. Positioning
himself and aiming my entrance. He tightened his grip on my hips and pushed me down
on his thigh. May pagmamadali sa mga kilos niya tanda ng gustong-gusto niya na.

Sa isang mabilis at siguradong galaw ay naramdaman ko na ang pag-iisa ng katawan

namin. Napakapit ako nang mahigpit sa balikat ni Hades dahil sa pagsigid ng kirot.
He was stretching me while pushing himself inside as deep as he could.

"Ouch, damn!"

Para akong nahahati sa sakit. Parang may napupunit sa pagitan ng mga hita ko. Hindi
ko na napigilang maiyak. Ang sakit-sakit.

"Mahal?"

He stopped moving.

"Mahal, sori, na-excite ako..."

Dumilat ako at tiningnan siya. "Go on..." pasya ko. I wrapped my arms around his
strong neck.

Siguro kahit sabihin kong huminto siya ay mahihirapan na siyang gawin. Ang tigas-
tigas nong ano niya, baka masakit sa puson kapag tumigil kami.

"Mahal..."

"I can take it... I can take you, mahal." Hinila ko siya at hinalikan.
Ilang saglit lang ay tumutugon na siya sa halik

ko at gumagalaw na siya ulit sa ibabaw ko.

Marahang-marahan na para bang takot na takot siyang umiyak na naman ako. Nang
tumagal ay wala na iyong sakit. Napalitan na ng kiliti iyong pakiramdam ko.
Sumasarap na sa bawat paghila at pagbaon ni Hades sa akin.

Damang-dama ko siya sa loob ko. Ramdam na ramdam ko na akin siya, na mag-isa ang
mga katawan namin. Pati mabilis na pintig ng puso niya ay dama ko.

"Ah..." Nagiging marubdob na ang kilos niya. Mas mariin. Pero mas nasasarapan ako.

"Hmn..." Itinaas niya ang mga binti ko paikot sa bewang niya.

Paulit-ulit niyang binabanggit ang pangalan ko habang bumibilis nang bumibilis ang
galaw niya.

"Mahal na mahal kita... mahal na mahal..."

"Oh, Hades..." My walls clenched against his manhood. "Oh..."

Kasunod ng pagtibok ng pagkalalaki niya ay ang mainit na tila likido ang naramdaman
kong pinakawalan niya sa loob ko. Halos sabay kami. Nanginginig siya at habol ang
paghinga.

Akala ko bubunutin niya na pero hindi pa pala. He moved again and again.

Hindi ko alam kung paano pero dalawang beses kong naramdamang nilabasan siya bago
niya ako tigilan. I didn't know that Hades has unstoppable libido.

He kissed my lips again.

Pagod ko siyang nginitian. "Mukhang napagod ka nang bongga."

He smiled too and touched my face. "Salamat, Elle..."

"You're welcome mahal. I love you... oh, damn it! I fucking love you, Rodriguez."

Sumubsob siya sa buhok ko. Imbes na humiwalay na ay mas lalo pang humigpit ang
pagkakayakap niya sa akin.

Naramdaman ko ang pagkabasa ng leeg ko. Napapikit ako

nang malamang lumuluha pala siya.

Umiiyak si Hades.

Hinayaan ko lamang siya hanggang sa parehas na kaming hilahin ng antok.

I love Hades. Wala akong pakialam sa mga consequences na kakaharapin namin kung
meron man.

Sa ngayon ay masaya ako.

I love him so and that was all I had in mind.

HADES

ALAS DIYES na kami nakabalik ng Manila. Inihatid lang ako sa labasan ni Elle gamit
ang sasakyan ng kaibigan niya. Ayaw ko pa nga sanang magkahiwalay kami.

Para akong adik na ayaw malayo sa droga. Gustong-gusto ko pa siyang makasama.

Napakasaya ko kagabi. Lalo ng umaga na at magising ako na katabi ko siya. Para

akong nananaginip. Para akong nakalutang sa langit.

Mahal na mahal ko si Elle. Mahal na mahal.

Natigil ako sa paglalakad nang makitang may lumabas na lalaki mula sa pintuan ng
bahay namin. Mataas ito na siguro'y nasa anim na talampakan. Naka-amerikana at
mukhang kagalang-galang, mukha ring may sinabi sa buhay.

Nakapagtataka. Anong kailangan niya sa amin?

May nabuhay na kaba sa dibdib ko. Nang makaalis na ito ay pumasok na ako sa bahay
namin.

Mas lalo akong nagtaka nang maabutan si Nanay na namumula at umiiyak. Nakita ko rin
ang nagkalat na gamit sa sahig.

"Sino ho iyon 'Nay?"

Tiningnan niya ako nang matalim. "Wala kang pakialam! Letse ka!"

"'Nay..."

Iika-ikang pumasok siya sa kuwarto at doon umiyak nang umiyak. Dinig na dinig ko pa
ang pagwawala niya sa loob.

"Kuya..."

Nilingon ko si Bulma na nakahiga sa sofa. "Sino ang bisita ni Nanay?" Naupo ako sa
tabi niya at hinaplos ang kanyang

noo.

"Hindi ko po alam, kuya. Nag-aaway po sila kanina... baka po may utang din don si
Nanay?"

Utang?

"Kasi kuya, sabi nong lalaki kanina kay nanay, 'ders no pleys in dis world dat we
kent paynd yu. 'Di ko maintindihan kuya, english kasi." Lumabi si Bulma. "'Tingin
ko kaya umiyak si Nanay kasi di niya rin maintindihan, sabi niya kasi 'lumayas ka
sa pamamahay ko, 'wag ka na babalik, 'di ko alam sinasabi mo!' ganoon, kuya."

Nangunot ang noo ko.

Sino nga ba iyong bisita ni Nanay?

Nahinto ang pag-iisip ko nang mag-vibrate ang cell phone ko. Hindi ko napansin
panay pala ang vibrate. Tiningnan ko iyon sa pag-aakalang si Elle ang tumatawag.
10 Missed Calls from Zelena

Napailing ako saka ibinalik sa bulsa ng pantalon ako ang aparato.

"Kumain na kayo?" Baling ko ulit sa nakababatang kapatid ko.

Tumango siya.

"Kuya..."

"Hmn, bunso?"

"Mis na kita..."

Kinuha ko ang kamay niya at hinagkan iyon.

"Mis na mis na rin kita, bunso. Magpagaling ka, ipapasyal ka ni kuya kapag magaling
ka na."

Ngumiti ang paslit.

"Babawi si kuya... iaalis ko kayo ni Nanay sa lugar na ito. Mamumuhay tayo ng

masaya, iyong sama-sama."

"Kahit hindi ka lab ni Nanay?" Malungkot na tanong ni Bulma.

Malungkot akong napangiti.

Alam na alam ni Bulma ang mga nangyayari. Lumaki kasi siyang nakikita ang trato sa
akin ng Nanay namin.

"Bunso, mahal ako ni Nanay... nahihiya lang siyang ipakita sa akin ang pagmamahal
niya."

"Talaga, kuya?"

"Oo. Mahal niya ako... mahal na mahal ko kayo." Tumungo ako at hinagkan siya sa
noo. "Kaya magpagaling ka na, ha?"

"Opo, kuya..."

Tumayo ako at sinilip sa kuwarto si Nanay. Nakasubsob ito sa katre, makalat ang
paligid at maraming basag na gamit. Maging ang erenola nito ay nataob sa sahig.

Luhaan ang mukhang tumingin ito sa akin.

"'Nay..."

"Hindi kita mahal. Kailanman ay hindi kita minahal."

JAMILLEFUMAH

@JFstories
=================

Chapter 14

Chapter 14

LUMIGID ako sa likuran ng bahay namin saka sinagot ang tawag.

"Mahal?"

"Nami-miss na kita..."

"Nami-miss na rin kita." Sagot ko.

Dalawang araw ko ng hindi nakikita si Elle. Ilang araw na rin kasi akong di
nakakaalis. Palaging nagwawala si Nanay at ngayon lang siya medyo kumalma.

"Hades... Magkita tayo."

"Gusto na rin kitang makita, mahal." Hirap na sabi ko.

Kung puwede ko lang siyang makasama bawat minuto ay ginawa ko na.

"Mahal..."

"Ayos ka lang ba?" Nag-aalalang tanong ko. "Masakit pa ba?- Ang ibig kong sabihin
kung-"

Narinig ko ang paghikbi niya. Parang piniga ang puso ko.

"I'm still sore, mahal. I want to see you."

"Elle..."

"Please, Hades..."

"Umiiyak ka ba?"

"Hindi. Basta..."

Nagpakawala ako ng buntung-hininga.

"Magkita tayo mamaya." Ungot niya. "Please. I need to be with you."

"May trabaho kasi ako, mahal." Hindi na ako puwedeng um-absent mamaya. Sunod-sunod
na kasi ang absences ko.

"Basta magkita tayo." Matigas na wika niya.

"Elle, bukas na lang. Pangako... gusto rin naman kitang makita. Mis na mis na kita
at nag-aalala ako sa'yo kaya lang hindi puwede mamaya. Ayaw ko rin namang lumabas
ka mamayang gabi."

"Eh, di ngayon."

"Ha?"
"Gusto ko na rin palang pumunta diyan sa inyo para makilala ko na ang pamilya mo."

"Mahal..." hindi ako makasagot.

Hindi magandang edeya na papuntahin ko siya ngayon sa amin. Lalo ngayon na mainit
ang ulo ni Nanay sa akin. Baka hindi magustuhan ni Nanay ang pagpunta niya. Ayaw ko
na makarinig siya ng masasamang salita mula

sa ina ko.

"Ano? Ayaw mo? Akala ko ba gusto mo ng makilala ako ng family mo? I want to meet
them later, baka diyan na rin ako sa inyo mag-sleep over. "

"Kasi..."

"Sige na, I'll be a good girl. Kahit pumasok ka, basta diyan lang ako sa inyo.
Aalagaan ko ang Mom and sis mo. Hihintayin kita hanggang makauwi bukas. Please? Let
me..."

"Hindi kasi puwede ngayon, Elle."

"So 'pag si Zelena okay lang? Ganon? 'Pag ako, hindi? Ano ba naman, Hades!"

"Hindi sa ganon. May sakit kasi si Nanay at -"

"Aaalagaan ko nga siya. Bibilhan ko siya ng gamot. Saka plan ko na rin na dalhin ka
sa amin. I think it's about time na para makilala mo na ang pamilya ko, mahal.
Ipapakilala na rin kita sa amin. Hindi mo alam kung gaano ko pinag-isipan ito. May
nangyari na sa atin, kailangan makilala ka na ng pamilya ko. Marami tayong pag-
uusapan."

Umiling ako na para bang makikita niya iyon.

"Elle, maguusap tayo, pero 'wag muna sa ngayon."

"So, ganon na lang?!" Paasik na tanong niya.

"Sori, Elle. Sana 'wag muna ngayon..."

"Matapos ang lahat ay ganon na lang? 'Tangina naman eh!"

"Elle..."

"'Tapos, Elle na lang? Hindi na mahal? Ano na?!" Nagsisi-sigaw na siya.

Masakit man sa loob ko ay pinutol ko na ang tawag.

Hindi ko na kasi alam kung ano ang sasabihin at ida-dahilan. Alam kong magagalit si
Elle. Susuyuin ko na lang siya pagkatapos ng mga problema.

Lulugo-lugo akong bumalik sa loob ng bahay namin.

"Kuya..."

Nilapitan ko ang nakahigang si Bulma sa sofa. Inayos ko ang mga paa niyang may
cast. Ngumiti siya sa akin.

"Malungkot ka, kuya?"

Umiling

ako. "Mahal kita, bunso."

"Mahal din kita, kuya."

Tumayo ako. "Anong gusto mong pasalubong ni kuya?"

"Aalis ka?"

"Oo, bunso. Bahala ka muna kay Nanay ha?" Ginulo ko ang buhok niya. "Ibibili kita
mamaya ng Dunkin donut."

"Okay naman na si Nanay. Tulog na." Ngumuso siya.

"Manood ka lang ng TV. Mamaya pagising ni Nanay magpahanda ka ng meryenda mo, ha?
Magpatimpla ka ng gatas."

Tumango ang kapatid ko at kumaway sa akin.

Nagpalit lang ako ng T-shirt saka ako lumabas ng bahay.

Gusto ko ng matapos ang lahat ng ito. Gusto ko na ng maayos na buhay kasama ang mga
taong mahal ko.

At gusto kong maging karapat-dapat kay Elle.

Bitbit ang beinte mil na hiniram ko kay Ninong ay pumunta na ako sa lugar na
matagal ko ng isinumpa. Kailangan kong harapin ang takot ko at higit sa lahat ay
labanan ito.

Sa likuran ng malaking bahay na mistulang bodega sa itsura ay huminto ako.

Ilang beses pa akong nagpakawala ng buntung-hininga bago ako tumuloy.

Nakabukas ang malaking tarangkahan na labis kong ipinagtaka. Madalas kasi ay ayaw
na ayw ng ni boss na iniiwang bukas iyon.

Pabalik-balik ang mga tao sa loob. Mukha ring walang sugal ngayon dahil nakapatay
ang mga ilaw sa unahang ng lugar.

"Rodriguez." Bati sa akin ng isang bantay na naroon. Payak lang ang ayos nito, pero
alam kong sa bewang ay hindi mawawala ang baril.

"Magandang gabi ho."

"Aba, ang aga mo yatang nagawi rito? Hindi pa naman katapusan." Sinitsitan niya ang
lalaking nakatayo sa tapat ng maliit na opisina.

"O, ba't nandito ang anak ni Mulong?"

Romulo Rodriguez. Ang amain

ko na dahilan kung bakit kahit hirap na hirap na ako sa kaka-trabaho ay hindi pa

rin ako makaahon sa lusak na pinag-iwanan niya sa amin nina Nanay.

Dumeretso na ako sa opisina.

"Nalintikan na! Lahat kayo, may marka na!" Narinig kong boses ni Vito. "Tanda na
tayong lahat!"

"Ano ba iyong proteksyon na pangako nina SPO2 Lopez?!" Anang isa sa mga kausap
nila.

Hindi ko na matandaan ang ibang mga tauhan ni boss Pierre. Si Vito lang ang medyo
tumatak sa akin dahil sa ginawa niya noong pagtakbo sa perang ibabayad ko sana sa
utang.

"Gagong iyon, bahag pala ang buntot ang putangina!" Iiling-iling si Vito. "Paano na
ang proteksyon natin ngayon?! Boss?!"

"Magandang gabi ho." Bati ko sa kanila.

Hindi ako pinansin ni Vito pero si boss Pierre ay tumango sa akin.

Hindi na bago sa akin ang marinig ang ilang usapan nila. Alam naman ni boss na
hindi ako madaldal na tao. Lahat ng naririnig ko rito ay iniiwan ko rin dito. Isa
pa, hindi naman buo ang mga usapan nila na madalas kong maabutan.

"Vito, huminahon ka at may bisita tayo." Ngumiti sa akin si boss.

Inis naman akong nilingon ni Vito. "Pano iyan? Yari tayo kay Mr and Mrs Smith!"

Si Mr. and Mrs. Smith. Kung papakinggan mo ay parang mga characters lang sa
pelikulang hollywood. Ngunit hindi.

Ang kilala ko lang ay si Mrs. Smith na minsan ay naabutan ko rito noon. Isang
Caucasian. Kaedad halos ni Nanay. Ni hindi ko alam kung Smith ba talaga ang
apelyido.

May itsura, maputi at halatang hindi pinay. Pustoryosa, masungit at parang

nanghuhubad kung makatingin.

Ang hinuha ko noon ay parokyano

ang mag-asawang Smith sa pasugalan, pero mukhang mas malalim pa ron ang relasyon
nito kay boss. Mukhang malaking kliyente sa isang mabigat at hindi magandang
negosyo.

"Boss..."

"Anong masamang hangin, Rodriguez?" Tanong ni boss Pierre. "Ang aga pa sa bayaran
ng utang niyo." Tumingin pa ito sa nakasabit na malaking kalendaryo sa dingding ng
opisina.

"Gusto kong pagusapan iyong utang namin." Mahina at magalang kong wika.

"Busy kami." Sabat ni Vito.

Pinigilan ito ni boss Pierre.

Ngumiti muli sa akin si boss. Ang mga ngipin nito ay mapuputi, pantay-pantay.
Magandang lalaki. Maporma gayunpaman ay halata na ang edad nito, marahin nasa
otsenta o higit pa. Ang balita ko ay marami itong ibinabahay na babae.

"Anong ipaglilingkod ko?" Tanong nito na aakalain mong isa ngang matinong kausap.
Pero susubok pa rin ako.
"Pakiusap. Boss..." Simula ko.

Sinulyapan nito ang isa sa mga nakatayong tauhan. "Patek, ipasarado mo muna ang
gate!"

Tumalima ang tauhan. Si Vito, ako at si boss Pierre na lamang ang naiwan sa loob ng
opisina.

"Have a seat, Rodriguez."

Tumalima ako.

"Anong tungkol sa utang niyo?"

"Matagal na po akong nagbabayad, puro tubo na lang yata ang naaawas ko sa utang.
Makikiusap po ako, sana kahit kaunti, bawasan niyo po iyong utang namin. Patay na
ho ang amain ko, na siyang tunay na may utang sa inyo. Hindi naman ho yata tama na
kami ang gipitin niyo. Sana ihinto niyo na ang tubo tutal nakakabayad naman ho
ako."

Panay tulo ang pawis ko habang naghihintay sa isasagot ng lalaki. Sinuri nito ang
kabuuhan ko ng tingin saka

ngumisi.

"Nakikita mo ba iyong van na kulay itim sa labas? Dalhin mo iyon sa Laguna.

Marunong ka naman sigurong mag-drive."

"Ano hong..." kumunot ang noo ko.

Hinawakan niya ang kamay ko na nasa ibabaw ng lamesa. "Naniniwala akong hindi ka
tanga, Rodriguez."

Nang tingnan ko si Vito ay nanlalaki ang mga mata nito.

"Ide-deliver mo lang iyon. Dalawang balik mula rito."

"Magkano ho kapag nagawa ko?" Natunugan ko na ang gusto nitong ipagawa bagaman
tumitindi ang kaba sa aking dibdib.

May parte ng isip ko ang nagsasabi sa aking huwag kong gawin ang utos ni boss
Pierre. Ngunit lamang ang parte na nag-uutos na sumunod ako sa agos.

Alam kong isa ito sa mga ilegal na gawain. Wala naman yatang legal na negosyo si
boss Pierre.

Tumayo ito at tinapik ang ulo ko. "Magkano kamo? Kalahati ng pagkakautang niyo."

Napalunok ako.

"Pogi, malaki pa ang kikitain mo. Bukod sa pagpayag kong wala na ang kalahati ng
utang niyo sa akin."

"Boss..."

"Kilala mo ang tao, iyong mag-asawang dayuhan na palaging nagpupunta rito.

Kilalang-kilala ka ng asawa non, si Mrs. Smith. Kursunada ka nga non, 'di ba?
Magtitiwala kaagad iyon sa'yo 'pag nakita ka. Baka bigyan ka pa ng malaking bonus."
Malaking bonus dagdag pa ang kikitain at kalahati sa utang namin na mababayaran na.
Kung susumahin mababayaran ko na si boss Pierre sa kabuuhan kahit pa walang matira
sa akin maski isang kusing. Kakayanin ko na lang ang pagba-budget sa susunod na mga
araw.

Naluluha akong napatungo. "Boss, para sa pamilya ko."

"Mabuti kang tao, Rodriguez. Hindi ka kagaya ng amain

mong matakaw sa droga at sugal. Malayo ang mararating mo."

"Boss, ano na?" Tanong ni Vito.

"Ituloy niyo ang paglilipat na karga sa van. Si Hades Rodriguez ang maghahatid ng
mga epektos sa bahay ng mga Smith sa Laguna. Hindi siya paghihinalaan dahil hindi
siya kilala nina SPO2 Marquez at SPO4 Zaragoza. Isa pa, katiwa-tiwala ang itsura
nito kesa sa inyo."

Sumimangot si Vito.

"Susi."

Nang abutin ko ang susi mula kay boss ay alam kong wala ng atrasan ang pinasok ko.

Nang lumabas kami ng opisina ay nakahanda na ang lahat. Ako na lang ang hinihintay
para patakbuhin ang van.

Alam kong mali.

Pumikit ako at saka nagdasal nang taimtim.

'Diyos ko, bahala na ho kayo sa akin.'

Itinulak ako ni Vito sa nakabukas na pinto ng van.

"Bilisan mo bago ka maabutan ng check point."

"Oho..."

"Tandaan mo, wans in a layptaym lang 'to! Samantalahin mo!"

Tumango ako at saka lumulan na sa van. Kinuha ni Vito ang numero ko saka niya
sinenyasan ang mga tauhan na buksan na ang gate. Inabot niya rin sa akin ang card
na may address ng mga Smith.

"Tatawag-tawagan kita. 'Wag ka mahihiyang magtext kung me tanong ka."

Puro tango lang ang sagot ko.

Habol-habol ang paghinga ko habang buma-byahe. Hindi iilang beses na naisipan kong
bumalik na lang pero nag-aalala ako sa sasabihin nina boss.

Kung gusto kong maging matapang para sa pamilya ko ay kailangan kong mag-
sakripisyo.

Tumunog ang cell phone ko.

"Zelena! Busy ako."

"Pumunta ka ngayon sa bahay ko." Utos niya sa akin.

"Hindi puwede, may trabaho ako."

"Hindi

mo na kailangang magtrabaho kung pupunta ka rito. Tanggapin mo ang alok ko, darling
at matatapos na ang paghihirap mo. Kukuhanan ko ng nurse ang Nanay at kapatid mo.
Ikukuha ko kayo ng mas magandang bahay. Hihinto ka na sa club at pag-aaralin kita.
Ikaw ang hahawak ng mga naiwanang negosyo ng namatay kong asawa kapag kasal na
tayo."

"Zelena..."

"It's tempting, right? At si Elle, anong ibibigay sa'yo? Wala! Siguro nga mas
sariwa ang puke niya kesa sa akin pero hanggang don lang iyon. Malalaspag mo rin
ang malditang babaeng iyon! 'Tapos sa huli, gagapang kayo sa hirap at
magkakasawaan."

"Hindi ko gusto ang pangba-bastos mo sa girlfriend ko, Zelena." Nagtagis ang mga
ngipin ko at dumiin ang pagkakahawak ko sa manibela.

"Realidad ang pinapamulat ko sa'yo, darling. Ang pagibig ay nawawala kapag nagutom
ang magkapareha. Walang permanente sa mundong ito kahit pa iyang libog na
nararamdaman mo."

"Zelena!" Banta ko.

"Mas magaling ako sa kanya, 'di ba? Higit sa lahat ay kaya kong ibigay ang lahat
sa'yo. Lahat, higit pa sa gusto mo. Ililibot kita sa buong mundo, darling. Kayo ng
pamilya mo."

"Mahal ko si Elle."

"Pero mahal kita. Maniwala ka, Hades... mahal kita. Nababaliw ako sa'yo, sa katawan
mo, sa mga labi at nalulunod ako sa mga mata mo. Hindi ko kayang ibigay ka na lang
sa Elle na iyan na mukhang highschool student na aanga-anga!"

"Sori. Pero huling beses na itong kakausapin kita." Pinal na saad ko.

Dumating na sa sukdulan ang lahat.

"You'll regret dumping me, Hades."

Itinutok ko ang paningin ko sa kalsada ng makita kong may mga liwanag doon at ilang
nakahintong sasakyan.

"I promise you! You'll regret it!" Sigaw ni Zelena at binuntunan ng hagulhol.

Pinutol ko na ang tawag nang makitang may papalapit sa aking apat na pulis.

Muling tumunog ang cell phone sa glove compartment. Tumatawag si Vito.

"H-hello..." Nanginginig ang kamay na sinagot ko ito.

"Putsa! Bumalik ka!"

"Ho, bakit?" Bumilis ang tibok ng puso ko habang papalapit nang papalapit sa akin
ang mga unipormadong pulis.

"May raid! Natunugan yata ang transaksyon natin!"

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 15

Chapter 15

BUMULUSOK ako sa kama ng dumapo sa aking pisngi ang malaking palad ng pangatlo sa
nakatatanda kong kapatid na lalaki.

Nalasahan ko agad ang dugo sa aking bibig. Ito ang pangalawang sampal na tinamo ko
mula ng dumating siya.

Halos kumawala ang kaluluwa ko sa aking katawan ng yugyugin niya ako kanina. Walang
kontrol ang mga kilos niya. Parang papatayin niya na ako.

Ni wala akong nagawa ng kaladkarin niya ako patungo sa kuwarto ko. Kuya Leonardo
was a tall and well-built man for God's sake! Wala akong kalaban-laban sa kanya.

Maski ang mga kasambahay namin ay di nagtangkang pigilan siya. Takot ang lahat sa
kanya sa bahay na ito.

He was a heartless and cold monster not just in the corporate world kundi kahit
saan niya itapak ang kanyang mga paa. You will never like him when he's raging mad
like this.

He's a type of man that you wouldn't want to mess with. Despite of his angelic face
everyone knew that he was capable of violence. He was a demon trapped in a man's
body. Wala siyang sinasanto kahit na akong kapatid niya.

At wala sa bansa ang mga magulang namin para pigilan siya sa galit niya ngayon sa
akin.

"Anong pagiisip meron ka?! You thought hindi ko malalaman?!" Galit niyang sigaw na
halos bumingi sa magkabilang tainga ko. Hindi pa siya nasiyahan at dinuro niya ako.

His perfect jaw was clenched tight and his eyes was burning.

Ibinato niya sa sahig ang cell phone ko at saka iyon mariing inapakan hanggang sa
mabasag ang LCD. Lumikha iyon ng nakakangilong tunog.

Napahagulhol ako. I don't fucking care about

the cell phone though. Iyon ang may kasalanan kaya natunton ako ng Phoenixes, ang
mga secret agents. Hindi ko alam na through GPS ay nasubaybayan ako ng Security
Agency na pag-aari ng mga nakatatanda kong kapatid na lalaki. At ang masaklap ay si
kuya Leonardo pa talaga ang nakahuli sa akin.

"Sa isang club pa talaga?! What the hell are you thinking, you brat?! You're only
sixteen for fuck's sake!"

Dahil sa device na inilagay sa cell phone ko ay nalaman niya na hindi lang iilang
beses akong nagtungo sa club. At hindi lang ako basta inaabot ng ilang oras doon.
Tanggap ko naman na nasa kanya ngayon ang lahat ng karapatan para magalit sa akin
dahil umpisa palang ay alam ko namang mali ang ginagawa ko.

Galit na galit si kuya Leonardo, pero ano pa kaya kung malalaman niyang may
karelasyon ako na doon nagta-trabaho?

"Porket wala ang mga magulang natin gagawa ka na ng kalokohan?! Pati ang bodyguard
mo ay inuutakan mo pa?! Damn! Hindi mo ba alam kung gaano kadelikado ang ginagawa
mo?! Anong mabuti ang naidudulot sa'yo ng pagpunta sa club na iyon?! Tell me!"

Wala akong magawa kundi lumuha. Wala akong puwedeng sabihin na maaaring magpagalit
pa nang husto sa kanya. Hindi gusto ni kuya Leonardo ang mga nangangatwiran sa
kanya.

"I forbid you to go back to that rotten place and mark my words that you'll be
going to states before this year ends! And you won't be coming back here in the
country hanggat di ko sinasabi."

I cried hard, feeling like my heart was being ripped into thousand of pieces. I
won't be able to see Hades again if kuya will send me to America.

He slapped me again.

"T-tama na, kuya... huhuhu..."

Dinuro

niya ako ulit. Halos bumaon sa noo ko ang hintuturo niya.

"You're getting sick of our protectiveness, aren't you?! Let me tell you something
you don't effin' know! Your aunt Aviona had been kidnapped when she was five years
old. Walang nagawa ang yaman at koneksyon ng pamilya natin! Ang nakabuti lang ay
hindi siya pinatay ng kumidnap sa kanya! But damn, buong angkan natin ang halos
namatay sa matagal na panahong pagkawala niya!"

Tumigil ako sa pagiyak. I know about that incident which shaken the whole clan.
Although hindi detalyado. Hindi nakaligtas sa akin kahit noong bata pa ako, madalas
pagusapan ang pagkawala ni auntie Aviona at inakala ng lahat na patay na ito. Iyon
din ang dahilan kung bakit hindi pumapayag sina daddy na aalis ako ng bahay na
walang bodyguards.

"Kuya, I'm so sorry..." I said, sobbing. Sana tumigil na siya sa pagalit sa akin.
I've been a brat, I know.

Lalong tumalim ang mga mata ni kuya. Ni hindi siya natinag sa mga luha ko at sa
paghingi ko ng tawad.

"Sorry? Do you think your sorry is enough? Think again, Lalaine!"

"I know kuya... I know that my sorry will never be enough. But still I'm so
sorry..."

He inhaled sharply. "Kung may nangyaring masama sa'yo dahil sa katigasan ng ulo mo
ay hindi maibabalik na sorry lang ang lahat. Sana naisip mo ang mararamdaman nina
Mommy bago ka gumawa ng kalokohan! Alam mo kung gaano karami ang galit sa atin lalo
na ang mga kaaway natin. Higit pa silang dumami ng itayo ang Saavedra Phoenixes
Security Agency! Hindi natin alam kung sino-sino ang mga nag-aabang lang na
magkaron ng pagkakataon para magawan tayo ng

masama!"

Nagpasalamat ako ng tumalikod na si kuya at tinungo ang pinto. Padaskol niya iyong
binuksan bago muling lumingon sa akin.

"Hindi pa tayo tapos. I'll be back later." Nagtatagis ang mga ngiping saad niya
bago lumabas ng aking kuwarto at pabalibag na isinara ang pintuan.

Alam kong hindi ako titigilan ni kuya Leonardo hanggat hindi ako durog. Sa mga kuya
ko ay siya ang pinaka-kinatatakutan ko. Kung sana narito lang si kuya Dipsy para
hindi gaanong magalit sa akin si kuya Leon. Kung sana narito lang sina daddy.

Umiyak pa ako nang umiyak hanggang sa mamanhid na ang mga mata ko sa pagluha.
Nanghihina ang katawang pinilit kong tumayo.

Hindi ko na mapapakinabangan ang cell phone ko sa nakikita kong pagkawasak niyon sa

sahig. I let out a sigh.

Inabot ko ang landline sa tabi ng kama. Margie's not in the country right now kaya
si Michelle ang agad kong tinawagan. I need someone to talk to or else mababaliw
ako.

"Mich... I need you here. Please!"

Hindi lumipas ang kalahating oras ay may kumakatok na sa pintuan ng kuwarto ko.

"Lala..."

Tumayo ako mula sa kama kasabay ng pagbukas ng pinto.

"Oh my God!" Natutop ni Michelle ang bibig ng makita ako.

I know. Marahil nagpasa na ang pagkakasampal sa akin ni kuya kanina. Ramdam ko pa

rin hanggang ngayon ang sakit at pamamaga ng pisngi ko. Maging ang braso ko na may
bakat ng kamay ni kuya ay masakit din.

"I'm so sorry!" Niyakap ako ni Mich.

"Si Hades..." sumisigok akong lumayo sa kanya. "I need to see him."

Si Hades pa rin ang inaalala ko.

"He's still in jail." Malungkot niyang sabi.

Napaiyak

at napayakap ako kay Mich. Kahapon ko pa gustong puntahan si Hades. Kahapon pa ako
hindi mapakali sa pag-aalala sa kanya. Alam kong hindi niya magagawa ang
ibinibintang sa kanya. Hindi niya magagawang magbenta ng ipinagba-bawal na gamot.
I have so much faith on him. Hindi niya magagawa iyon.

Hinaplos ni Mich ang pisngi ko. "Ang sabi ni Manolo, matindi raw ang ebidensiya
laban sa kanya."

"Oh God!"

"Help him, Lalaine. You have all the power to help him. You can provide Hades a
good lawyer. Leonardo is--"

"Yes, my brother is a goddamn lawyer! But he surely won't fucking help him." Mapait
kong agaw.

"But your brother is a fair and good man. 'Pag nalaman niyang walang kasalanan si
Hades ay tutulungan niya ito."

"No. He won't."

"La..."

"Listen, Mich. Walang puwedeng makaalam nito, okay? Please?" Pakiusap ko.

"Pero, matutulungan siya ng kuya mo."

"Hindi niya gagawin lalo pa kung malalaman niyang gigolo si Hades sa club na
ipapasara niya."

"Ipapasara?!"

"Yes. At kapag sinabi ni kuya na ipasasara niya ay ipasasara niya talaga ang HFC.
Nagalit siya ng malaman niyang nagpupunta ako ron. Galit na galit siya."

Nagpalakad-lakad ako sa kuwarto ko, pinagkiskis ang aking mga palad.

"Did you see kuya's car?" I asked her.

Mich nodded. "Yeah, halos kasabay ko lang na dumating ay umalis naman siya."

"I need to see Hades. You need to help me, Mich."

Bumukas ang pinto ng kuwarto ko. Sabay kaming napatingin doon ni Michelle.

"Oh, you have a visitor."

"Po." Kinabahan agad ako.

"Oh, by the way." Tumingin ito kay Michelle bago sa akin. "I just

came here to tell you that you are not allowed to go out of this house."

Nag-init ang ulo ko. "You don't tell me what to do!"

"Really?" Umarko ang kilay ni Po sabay hugot ng cell phone sa bulsa ng suot nitong
khaki shorts.

Naalarma naman ako. Napahakbang ako palapit dito. "I'm still older than you,
Pocholo! I'm still your sister!"
"But it doesn't change the fact that you're now under my mercy." He smirked.

"What the fuck!" Singhal ko sa bunso kong kapatid.

"Hey, lady! Watch your mouth. Wag kang gagawa ng kahit anong hindi kanais-nais na
puwedeng ikagalit lalo ni kuya Leon sa'yo." Po grinned at me. "Anyway, kuya told me
to keep my eyes on you. Kapag umalis ka, itatawag ko agad sa kanya." Nagkunwa-
kunwarian pa itong dumudut-dot sa screen ng hawak na cell phone.

Little demon!

"Your little bro's such a cutie." Bulong sa akin ni Michelle.

Inis ko siyang nilingon. Titig na titig siya kay Pocholo na limang taon yata
mahigit ang bata sa kanya. "Really? Mich? You're not helping."

Bumungisngis siya. "'Yan ang akala mo."

Sumunod siya kay Po sa labas ng kuwarto ko.

"Po! Wait!" She called out my little demonic brother's name.

"What are you going to do?" I hissed at Michelle.

"Wait me here." Aniya at isinara ang pinto.

Nanghihina naman akong napasalampak sa kama. Napailing ako.

Pinapunta ko nga siya dahil kailangan ko ng makakausap pero mas gusto niya pa
yatang kausapin ang pesteng Pocholo na iyon.

"Oh, Hades..." I mumbled. "I'm so sorry... Alam kong wala kang kasalanan pero wala
akong magawa para tulungan

ka."

Samu't-sari ang nararamdaman ko ngayon.

Nagagalit ako sa sarili ko dahil hindi ako naging maingat. Naiinis ako sa kapatid
kong si Po dahil sa pagiging intrimitido nito. Nagagalit din ako kay kuya Leonardo
dahil alam kong sigurado siyang ipapatapon niya na ako sa ibang bansa.

At nalulungkot ako na hindi ko na makikita si Hades.

Nagsimula na namang pumatak ang mga luha ko.

Natigilan ako nang biglang bumukas ang pinto at iniluwa niyon ang nakangiting si
Michelle.

"What?"

"Be ready." Lumakad siya patungo sa akin at naupo sa tabi ko. Kinuha niya ang kamay
ko at pinisil.

"Huh?"

Inilapit niya ang bibig sa tainga ko para bumulong. "Pupuntahan mo si Hades sa

kulungan."
"But..."

Nang biglang bumukas muli ang pinto ng kuwarto ko.

"Ako ng bahala."

"Pocholo?" Namilog ang mga mata ko habang nakatingin sa bunso kong kapatid.

"Just be back before ten." Tumingin si Po sa suot na itim na wristwatch. "Kuya will
be back by that time."

Hindi ko maintindihan kung bakit biglang nagbago ang ihip ng hangin. Namumula ang
pisngi ni Po at hindi siya makatingin nang tuwid sa akin.

Michelle stood up and walked towards Po.

"Thanks, cutie." She even pinched Pocholo's pointed nose.

Gosh! Paano nagawa ni Mich iyon? Kung ako ang gumawa niyon ay baka pinaglalamayan
na ako ngayon. Hindi si Po ang playful type na nagpapapisil o nagpapakurot ng kahit
ano mang parte ng katawan nito!

"Po, totoo?" Halos maiyak ako. "Thank you, bunso. I owe you! Promise, I won't be
long."

Tumango si Po at iniwan na kami.

"What did you do? Bakit bumait iyon?" Hindi makapaniwalang tanong ko kay Michelle.

She just smiled at me. "Idinaan ko sa ganda."

"Weird." Naibulong ko.

Hindi ako naniniwala. Kelan pa nagandahan sa ibang bagay ang kapatid ko maliban sa
mga games niya?

Pero wala na akong panahong pakaisipin pa kung bakit. Ang nasa isip ko lang ngayon
ay makita ko si Hades.

Oh God! Finally!

JAMILLEFUMAH

=================

Chapter 16

Chapter 16

"REPUBLIC ACT NO. 9165. ARTICLE 2 Section 5."

Umangat ang paningin ko patungo sa payat at matangkad na pulis na nakabantay sa
akin. Dalawa ang selda sa kinaroroonan kong police station. Sa kabila ay dalawa ang
nakakulong, parehong kaso; pagnanakaw.

Hindi ko alam kung bakit ibinukod ako ng selda. Siguro dahil mas mabigat ang kasong
nakahain sa akin. Nahulihan lang naman ako ng napakaraming gramo ng shabu. Bukod pa
ang mga pekeng ginto at mga di lisensyadong baril na nasa loob din ng van. Bukas ay
ililipat na ako sa mas malaking kulungan.

Kasalanan ko at walang ibang dapat sisihin. Nagpasilaw ako sa pekeng pagasang

magbabago ang buhay ko. Naniwala ako sa easy money na ngayon ay dahilan kaya naka-
bilanggo ako.

Napatungo muli ako. Ni hindi ko magawang tumayo dahil sa pagod, puyat at gutom. Ni
tubig ay hindi pa ako nakakatikim mula kagabi. Dagdag pa ang bugbog na natamo ko sa
mga pulis nang nagtangka akong tumakas, mabuti nga at hindi ako nabaril.

Kinalabog ng pulis ang rehas sa tabi ko.

"Ang pagbebenta, paghahatid o pagdi-distribute ng ipinagbabawal na gamot at may

parusang puwedeng umabot ng habangbuhay na pagkakakulong. May fine pa 'yan na
limang daang libong piso hanggang sampung milyon!"

"'Wag mong takutin." Tatawa-tawa ang isa pang pulis na dumaan sa tapat ko.

"Para alam niya ang kakahinatnan ng kalokohan niya!"

"Unang kaso pa lang iyon, bata! Sinasayang mo ang mukha mo, pogi ka pa naman. Ba't
di ka na lang nag-callboy?"

Tumawa ang payat na pulis. "Sa club nga iyan nagta-trabaho! Masyadong mahigpit ang
pangangailangan."

Nagkatawanan

ang mga ito.

Nanatili naman akong nakayukyok lang sa pagkakaupo sa sulok. Makapal na ang balat
ko sa mga ganoong insulto.

Napakapait ng panlasa ko. Gusto kong makaalis dito hindi dahil sa kahihiyan kundi
dahil sa pamilya ko.

Ang inaalala ko ngayon ay ang Nanay at kapatid ko. Alam kong hindi nag-aalala sa
akin si Nanay, pero si Bulma ay siguradong hinahanap na ako. Hindi sanay ang bunso
kong kapatid na hindi ako umuuwi sa isang araw. At isa pa, hindi pa ako nakakabili
ng mga gamot nila.

"Let me go! I will kill him! I will kill that bastard with my own hands!"

Muli akong napatingala nang marinig ko ang pamilyar na boses.

May nagwawalang babae sa front desk ng presinto. Humahagulhol at pigil-pigil ng mga

kasama nito.

"Ma'am! Tama na ho!" Pigil-pigil dito ng naka-unipormeng maid. Yakap-yakap nito sa

bewang ang nagwawalang umiiyak na babae.
Pero naka-alpas ito sa mga pumipigil at dumeretso sa seldang kinaroroonan ko.

"Hayup ka! Pinagkatiwalaan kita!" Nag-hysteria ito habang patuloy sa pagtangis.

"How could you do that to me?!"

"Zelena?" Pasuray akong tumayo ay kumapit sa rehas habang ang isang kamay ay
nakahawak sa masakit kong sikmura.

Napasunod ang mga pulis dito ng bigla itong bumagsak sa sahig at doon humagulhol
nang malakas habang nakatitig sa akin.

Miserable ang itsura nito. Namumugto ang mga mata, magulo ang buhok at walang
kaayusan.

"Hayup! 'Wag niyong papakawalan ang lalaking iyan! Hayup siya! Hayup!!!"

Hindi ko maunawaan ang nangyayari. Lahat ay nakatingin sa akin.

"Zelena, bakit?" kinakabahang tanong ko.

"The nerve of

you to ask me that?! You raped me! You fucking rapist!"

Nayanig ang mundo ko sa sinabi niya. "Alam mong hindi iyan totoo!" Todo iling ako,
nanlamig bigla ang aking mga palad.

Itinuro niya ako sa mga pulis na naroon. "That guy raped me inside my house!
Pinagkatiwalaan ko siya! Ang hayup na gigolo iyan! Walanghiya! Pinagnakawan pa
ako!"

Umiling ako muli at nagmamakaawang tumingin sa babae. "Zelena, 'wag ka namang

magsinungaling. Parang awa mo na... 'wag naman..."

"Bakit sa akin naawa ka ba? Hindi! Dahil napakasama mo! You ungrateful low class
jerk!"

Iiling-iling ang mga pulis sa akin.

Maluha-luha naman ako. "Wala siyang ebidensiya, mga boss. Hindi ko siya ni-rape...
hindi ko magagawa..."

"Hayup ka! You raped me!!!"

"Zelena..."

Tumingin ulit ito sa mga pulis saka naglupasay. "He raped me! Please, believe me!
He even stole my money and jewelries!" Hindi na nito natapos ang sasabihin,
hinimatay si Zelena.

"Madam!" Nagkagulo ang mga kasama nito. Sa huli ay binuhat na ang babae palabas ng
presinto.

"Boss..."

Tumingin sa akin ang payat na pulis. "Ayon sa batas, hindi na kailangan ng

ebidensiya sa ganitong kaso."

"Ano hong ibig niyong sabihin, boss?" Napakalakas ng kabog ng dibdib ko.
Lumapit ang isa pang pulis at siyang sumagot sa tanong ko. "Makukulong ka! Dagdag
kaso!"

"Boss, hindi naman ho totoo ang ibinibintang niya... maniwala ho kayo sa akin."

"Kapag ang babae ay dumulog sa kapulisan at nagsabing na-rape siya, automatic na

iyon. Kapag umiyak na siya, malakas ng dahilan iyon para hulihin ang inire-
reklamong

nanggahasa."

Literal akong nawalan ng lakas dahil sa aking mga narinig.

"May pagkakataon ka namang lumaban, kahit pa dehado ka na. Kailangan mo lang ng

magaling na abogado. Ipagdasal mo na malusutan mo 'to, bata. Yari ka kapag
napatunayang ginahasa mo nga iyon. 'Pag nagkataon, patong-patong na ang kaso mo."

Tumalikod na sa akin ang dalawang pulis ng mapansin ko ang babaeng nakatayo sa

front desk. Hindi ko tiyak kung kararating lang niya dahil mukhang narinig niya ang
sinabi ng mga pulis.

"Elle..." Sambit ko sa pangalan niya.

Lumakad siya palapit sa akin. Sa likuran ay nakasunod ang kaibigan niyang si

Michelle.

Parang bigla ay nagkalakas ako. Parang nabuhay ang mga ugat ko ng makita ko siya.
Na kahit gutom at nauuhaw, kahit nanghihina at namo-mroblema ay kakayanin ko dahil
lang nandirito siya.

"Hindi totoo iyong sinasabi niya. Alam mong hindi totoo iyon, 'di ba? Hindi ka
naniniwala sa kanya, Elle. Please." Umaasang sabi ko.

Inilabas ko sa rehas ang isang kamay ko para abutin siya. Gusto ko siyang hawakan
dahil mis na mis ko na siya. Gusto ko siyang maramdaman.

Pero hindi siya lumapit sa halip ay umatras pa. Parang piniga ang puso ko sa
nakikitang pandidiri sa kanyang mga mata.

"Elle... hindi totoo ang bintang ni Zelena."

"I don't know what to believe anymore." Mahinang sagot niya. Blangko ang mga mata.

Parang may sumuntok sa sikmura ko. Kusang bumaba ang kamay ko na umaabot sa kanya.
Nakaramdam ako ng takot. Nang laksa-laksang takot.

"Answer me with all honesty, Hades. Totoo bang ikaw ang nagda-drive ng van na may
lamang

shabu at kung ano pang mga ilegal na bagay. Ikaw ang made-deliver non sa kung saan
man. Totoo ba?"

Napalunok ako at saka marahang tumango. Hindi ko magagawang magsinungaling sa

kanya.

"Elle, patawarin mo sana ako..."

Nanlaki ang mga mata niya. "Oh my God..."

ELLE

PUMIKIT ako nang mariin. Hindi ko kayang tingnan si Hades sa kalagayan niya ngayon.

He was there inside the prison in all his rugged glory. He's still devastatingly
handsome despite of his situation right now. Na para lang itong magti-take ng
photoshoot sa loob ng kalawanging rehas.

Hindi nakapagtatakang naakit ako sa kanya. Looks can be deceiving and that's what
happened in my case.

Ang sakit lang kasi umasa ako na hindi niya magagawa iyon. Buo pa naman ang loob ko
na pumunta rito, pero nagkamali ako.

"Alam mong puwedeng mahuli ka." Naghihinanakit kong wika.

He didn't say a word. Damn. He was guilty.

"Why did you still do that? What the fuck were you thinking?!" Hindi ko na
napigilang humiyaw. "Maraming buhay ang sisirain mo dahil sa mga drugs na iyon! Oh,
goodness! I still can't believe you did that! That you're capable of doing such
horrible thing!

He started to cry pero ayaw kong maawa.

"You just dissappointed the hell out of me!" I muttered.

Kung may dapat man akong kaawaan ngayon ay iyon ay sarili ko mismo. To think na
hinayaan kong lumawig ng ganito ang relasyon namin.

"Sori, Elle... patawarin mo ako. Gusto ko lang kumita ng pera, gusto kong mabayaran
ang mga utang namin para maibigay ko sa'yo ang magandang buhay. Gusto kitang
makasama,

Elle..."

"Really, Hades?" I asked, sarcastically. Galit ko siyang tiningnan sa mga mata

niyang hindi nahihiyang lumuha sa harapan ko.

"Elle... mahal na mahal kita..."

"What kind of life can you give me, Hades?! You're a criminal!"

"Elle!" Hinawakan ako ni Michelle sa balikat.

"Shut up, Mich!"

Lumapit na ang isa sa mga pulis na naroon.

"Ma'am, bawal na ho ang dalaw."

Agad namang tumingin si Hades dito. "Boss! Girlfriend ko iyan. Maguusap lang kami
saglit, parang awa niyo na, boss."

I froze for a moment then I blinked several times. Sa di ko malamang dahilan ay

nakaramdam ako ng panliliit ng sabihin niyang girlfriend niya ako.

Hindi ko alam kung bakit gusto kong ikaila ang sinabi niya. Gusto ko siyang
ikahiya.

Paano ko pa siya ipaglalaban sa pamilya ko? He's a fucking criminal!

"Mahal ko..." what he called me melted my heart and that was just so fucking wrong.

Mali. Maling-mali. Lahat ito mali.

I looked down. "Don't you ever call me that way. Tapos na tayo." At hindi ko rin
alam kung saan ko nakuha ang lakas ng loob na sabihin iyon sa kanya.

I heard him sigh. Umiiling siya. Puno ng takot ang kanyang mukha. "Please, Elle.
'Wag mo naman akong biruin nang ganyan, o."

"I mean it. Ayaw ko na." I avoided Hades' eyes. His eyes were only making it harder
for me to let go. But I need to make a decision.

We're a hopless case and I had to let go.

"Nasasabi mo lang iyan kasi nakakulong ako... pero makakalaya rin ako. Papatunayan
kong wala akong kasalanan, Elle. 'Tapos aayusin ko ang buhay ko.

Maghahanap ako ng matinong trabaho kagaya ng sabi mo, 'di ba? Gagawin ko ang lahat
para hindi mo ako ikahiya. Pangako, magiging maayos ang lahat."

"No!" I snapped. This has to stop.

"'Wag mong sabihin iyan, parang awa mo na. Alam mong mahal na mahal kita. 'Wag
namang ganito, please... handa akong gawin lahat, 'wag mo naman akong iwan...
mahal..."

"No. Kahit ipagpatuloy mo ang pagiging macho dancer kapag nakalaya ka rito, at
kahit magbenta ka ulit ng drugs, hindi mo pa rin ako kakayaning buhayin. Wala kang
pinag-aralan kaya wala kang magandang trabaho. Nagsasayang lang tayo ng oras.
Nagsisisi akong nakilala kita, Hades Rodriguez!"

"Mahal..." his voice was broke.

Tinatagan ko ang aking sarili at saka matapang siyang tiningnan.

"Wala kang kuwentang tao! Isang kahig isang tukang kriminal. Sana kung makalaya ka
man dito sa kulungan ay hindi na mag-krus pa ang landas nating dalawa! Ayaw ko ng
makita ka pa!" I was screaming now.

"Elle... 'wag..." Nagkatunog ang pagiyak niya pero wala ng saysay na magtagal pa
ako rito.

"I'm sorry, Hades." I turned my back. Sinimulan ko ng lumakad palayo sa kanya.

Masakit pero makakalimot din ako sa kamaliang ito. Hindi sana ganito ang gusto kong
mangyari but it had to end this way.

HADES

"Elle!" Pilit ko siyang inaabot pero pilit siyang lumalayo sa akin.

Parang nagdilim ang buong paligid ng tumalikod sa akin ang babaeng mahal ko.

Sa ganitong pagkakataon, ang inaasahan kong makakaramay ko ay siya. Sa kanya at sa

pamilya ko ako huhugot ng lakas. Makakalaya pa ako rito, wala akong kasalanan.

Pero ang mga sinabi ni Elle sa akin ngayon ay parang lason na sumisira sa sistema
ko. Na parang gusto ko na lang mabulok dito.

Sumigaw ako para tawagin siya. Baka kasi nabibigla lang siya. Baka galit lang siya
kaya niya nasabi ang mga iyon.

"Elle!!!"

Mahal niya ako. Hindi niya ako matitiis.

"Hoy manahimik ka nga!" Kinalampag ng pulis ang seldang kinaroroonan ko pero hindi
ko siya pinansin. Nagpatuloy ako sa pagtawag kay Elle.

"Mahal ko! Please! 'Wag mo akong iwan, Elle! Parang awa mo na! Maawa ka..."

"Dadalhin kita sa bartolina!" Banta sa akin ng pulis.

"Elle..." napahagulhol ako na parang batang inagawan ng laruan.

Nanghihinang napaupo ako sa simentadong sahig ng kulungan. Kahit maubos yata ang
boses ko hindi niya na ako babalikan.

Umiiling na umalis ang pulis. "Kawawang nilalang. Pakamatay ka na lang!"

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 17

Chapter 17
ITINULAK ko ang trolley ng mga bagahe ko habang lilinga-linga.

"Lala!!!"

There.

Napangisi ako ng makita ang mga kaibigan ko na kumakaway sa akin. May hawak pang
maliit na banner si Michelle na may nakasulat na pangalan ko.

"Welcome to the Philippines!"

Sinalubong nila ako ng yakap.

"Oh my God! Michelle!"

"I'm also here!" Tili ni Margie.

"Margie! Oh my God! I missed you both! Your photos didn't give you justice! Ang
gaganda niyo lalo ngayon!"

Nag-iba na ang itsura nila. Nag-matured at si Michelle ay lalong tumangkad.

Walang humpay ang yakapan namin. Ni wala kaming pakialam sa mga taong nakakabangga
namin sa daan ng Ninoy Aquino International airport. Michelle helped me with the
trolley.

"Miss ka diyan! Ni hindi mo nga magawang tumawag nang madalas! Kahit i-chat kami,
di mo magawa." Nakalabi si Margie.

"Yeah, you're always busy." Segunda ni Michelle.

"You know that I am busy with my studies, girls. And OJT ako in my dad's company
there. Plus I'm taking care of the twins."

"Ang sabihin mo, iniiwasan mo kami." Sa labas ng airport ay nakaabang na ang

sasakyan ni Margie.

Kotse nito ang gagamitin namin. Nasa labas niyon ang driver ng babae at agad na
sinalubong kami para sa aking mga bagahe.

"That's not true. Kung alam niyo lang, namiss ko talaga kayo!"

"Mabuti at nakahabol ka sa kasal ko!" Mich said. She looked so happy at alam ko
kung bakit. In love ito.

"Puwede bang hindi? I wanna meet your groom, kakaliskisan ko muna." Biro ko.

"Wala kang maipipintas! He's

sinfully handsome!"

"And a damn sharpshooter." Sabat ni Margie saka humagikhik.

Sa backseat namin pinagkasya ang aming mga sarili. Kumasya naman kami dahil halos
magkakasing-katawan lang kaming tatlo. We're all had petite figures.

"Mich?" I looked at her.

"Sharpshooter, yeah! Lagi siyang may hawak na baril. He's part of the Saavedra
Phoenixes, right? Mali ang intindi mo, wala pang laman 'to." Tinapik pa nito ang
impis na tiyan.

"Defensive!" Margie laughed. "I was just kidding! Haller!"

Natawa na lang ako. Nakakatuwa na ang mapapangasawa ni Margie ay kakilala ng mga

kuya ko. Her fiancé was working in our detective security agency. Hindi ko alam
kung totoong nagretiro na ito dahil sa kagustuhan ni Michelle.

"Sabay-sabay na tayong pumunta sa isla tomorrow. Sa chopper ko na lang." Yaya ni

Margie. "Hindi puwedeng maputol ang kuwentuhan natin!"

"Marami kang utang na kuwento!" Pangungulit nila sa akin.

"Ano ba, wala..."

"Hmp." Umirap si Michelle. "Eh, iyong husband mo! Magkuwento ka!"

I just smiled at them. Then suddenly my phone rang.

"Excuse me." Paalam ko sa kanila.

Good thing at nagpalit na ako ng sim card pagkalapag ng eroplano sa NAIA.

"Hello, hon?"

"Yes?"

"Na-miss ka namin agad."

"Niyo o ikaw lang?" Biro ko.

"Syempre, mas na-miss kita."

Kilig na kilig naman sa tabi ko ang dalawa kong kaibigan na nakikirinig sa usapan
namin ng asawa ko sa phone.

"Oy, ano na? Kararating mo lang miss ka na agad?" Sinadyang lakasan ni Michelle ang
boses. "Possessive much?!"

Natatawang nagpaalam na

muna ako. "Call me later, huh? I'm with them na."

"Okay, I love you!"

Sa lakas ng volume ay narinig iyon nila Mich.

"Sweet!" Ani Margie. "Soon, I'm gonna have my own lovelife na rin!"

Kinalabit ako ni Michelle sa balikat. "La, how is he as a hubby?"

"Hmn, I couldn't ask for more. Mahal na mahal niya kami." I answered sincerely.
Wala naman na talaga akong mahihiling pa. My husband is good man and he really love
my kids.

"So kailan namin makikita ang mga inaanak namin?"

"Soon, Mich. susunod sila rito before your wedding."

"For good na ba?" Margie asked.

Nagkibit-balikat ako.

Sa Dalisay kami nagtungo. Sa Hacienda Montemayor. Pagpasok namin sa pinaka villa ay

napuno kaagad ng pananabik ang puso ko.

God, ilang taon na rin. Almost seven years!

Wala namang masyadong nagbago sa paligid ng malawak na villa. Kahit ang mga
naglalakihang mansion ay hindi napalitan ang kulay ng mga pintura subalit mukha pa
ring bago ang mga iyon. Alagang-alaga pati ang mga halamang dekorasyon.

Dahil gabi na ay nakabukas na ang mga ilaw sa paligid.

Lumiko ang kotse na nilulunan namin sa tapat ng bahay ng parents ko. Mabilis akong
umibis at excited na pumasok sa malaking entrada.

Home.

Napangiti ako nang makitang kompleto ang pamilya ko sa malawak na living room. Pero
ang una kong pinansin ay ang matangkad na lalaking katabi ni Mommy G.

"Baby bro!" Niyakap ko agad ito at pinupog ng halik.

I miss Po so much!

Ni hindi man lang kasi ito nakaisip na dalawin ako sa California. Hindi ko alam
kung bakit sobrang busy ito these past

six years.

"Stop it!" Todo tulak naman ito sa akin. Namumula ang magkabilang pisngi nito.

Lahat ng tao roon ay natawa.

"Ano ba? Ngayon na nga lang kayo nagkita mag-aaway na naman kayo!" Tinig ng aming
magandang ina. "Aso't-pusa na naman kayo! Pagkukurutin ko mga singit niyo diyan!"

"Mommy G!" Sumunod kong niyakap ang nag-iisa naming Mommy Ganda of all time!

Sumunod na ang iba ko pang kapatid. Maging si kuya Leonardo ay yumakap sa akin.
Naroon din ang ilang pinsan ko.

Si Dad ay di ko na niyakap dahil halos magkasunod lang kami na bumalik ng Pinas.

Palagi rin kasi itong nasa US kaya halos magkasama rin kami.

"Punta tayo sa Dorcas Garden later, naron ang mga pagkain. Naroon ang welcome party
mo, hija." Saad ni Mommy G. "Gusto ka ring makita ng mga tiyuhin at tiyahin mo,
Lalaine."

"Opo."

Ang saya-saya ko. Matagal na rin mula ng huling makasama ko sa isang salo-salo ang
pamilya namin. Ilang Christmas, anniversary at birthdays ang hindi ko na-attendan
dahil nasa America ako ng ilang taon. Tanging ngayon lang talaga ako pinayagan ni
kuya Leonardo na makauwi.
"Hi Po!" I heard Michelle's voice at my back.

"Hi yourself." My little brother replied her, coldly.

Napalingon agad ako. Nakita ko ang malungkot na mukha ni Michelle.

"Ano iyon? May di ba ako nalalaman?" I asked them.

Margie smirked. "I'll give you a clue as a welcome back gift! Najombag lang naman
ng fiancé ni Mich iyang kapatid mo."

"What?!" My eyes widened.

"Halikan ba naman ako sa gabi ng engagement party ko! Kalorkey! 'Tapos, siya pa
diyan ang may ganang

magalit? The nerve!"

"Baka ang tingin sa'yo PSP o computer games kaya ka hinalikan?" Birong tanong ko.
Pero, hindi nga. Nakakabigla lang ang mga rebelasyon. Ang dami kong namiss!

Hinawakan ni Margie ang isang kamay ko. "Tagal mo kasing nawala, hindi mo na tuloy
naabutan ang paghaba ng buhok ni Michelle hanggang Edsa!"

"Wow. Just wow." I just don't know what to say.

When I looked at Po, he just avoided my gaze.

Ang weird ng mga nalaman ko. Nevertheless, the welcome party for me went well.
Hindi naman gumawa ng kalokohan si Pocholo kahit pa mukhang gusto na naman nitong
halikan si Michelle ng malasing ito.

Napapailing na lang ako.

Nag-enjoy na lang ako kasama ang mga kamag-anak ko na sobra kong na-miss.

Sobrang namiss ko rin talaga sa lugar na ito. Bukas ay babalik kami ng Manila dahil
may aasikasuhin ako. After that sa Montemayor Hotel kami hanggang gabi, sa helipad
din ng hotel lalapag ang chopper nina Margie na maghahatid sa amin sa isla kung
saan gaganapin ang kasal ni Michelle.

At gaya ng inaasahan, hindi pumayag ang dalawa na matulog sa isa sa mga guestrooms
after the party. Kaya ito at tabi-tabi kami sa kama ko.

Napangiti na lang ako ng makitang tulog at naghihilik na ang dalawa kong kaibigan.
Panay vibrate pa nga ng cellphone ni Michelle, her fiancé keep on calling her. Pero
pinangatawanan ng babae ang pangdi-deadma rito.

According to Margie ay nagtatampo pa si Mich dahil sa pagiging mainitin ng ulo ng

lalaki, sukat ba naman kasing masira ang engagement party ng mga ito dahil lang sa
pakikipagsuntukan nito kay Po? Take note: na-diyaryo pa iyon kinabukasan.

At dapat din namang sisihin ang kapatid ko. Nawala lang ako ay iba na ang binu-
buwiset nito. My God, hindi ba mabubuhay si Pocholo na walang sinisirang
kaligayahan ng ibang tao?

Tiningnan ko ang phone ko. May apat na missed calls din pala ako. Saktong pagdampot
ko ron ay tumunog iyon.
Lumabas ako sa terrace para hindi magising sina Michelle. Napabuga ako ng hangin
nang sumalubong sa akin ang lamig ng gabi at magandang tanawin na tanaw mula sa
aking kinatatayuan.

"Hi, honey!" Boses ng asawa ko.

"Hello. Where are the kids? Oh, I missed them already." My eyes became teary.
"Kumain na ba sila? Inubos ba ni Laz ang food niya? Baka nagsuntukan na naman ang
mga iyan."

Ito ang unang gabi na hindi ko kapiling ang mga anak ko. God, I missed them so.

"In the living room. Don't worry yourself too much. I'm with the boys, remember? I
will take care of them, they are my sons."

Napapikit na lang ako. Hindi ko yata talaga kayang mawalay sa mga bata.

"La..."

"Yeah?"

"I missed you, honey."

"Hindi naman magtatagal ay susunod din kayo rito ng kambal, 'di ba?"

Huminga nang malalim ang lalaki. "I know that. It's just that..."

"Dux..."

"Take care there, honey. Hindi mo ako kasama. Hindi ko naman maiiwasang hindi
mapalagay. Hindi ako sanay na wala ka sa paningin ko."

Hindi ako nakapagsalita. Ayaw kong isiping may laman ang mga salita niya pero hindi
ko maiwasang matigilan.

"I love you, Lalaine... so much."

Hindi ko na nasagot pa iyon. Nag-iinit ang mga matang iginala ko na lang ang
paningin ko sa malawak na lupain ng pamilya namin.

"Can't wait to be with you again, wife."

JAMILLEFUMAH

@JFstories
=================

Chapter 18

Chapter 18

WHAT are you gonna say if you'll see me today?

Would it still be the same?

Isa pa rin kaya akong walang kuwentang tao sa mga mata mo? Nakakadiri at kriminal?

I sighed. Ang daming tanong, pero magiging tanong na lang iyon habambuhay.

Kung makikita niya lang ang lahat ng meron ako ngayon, ano kaya ang gagawin niya?

Damn you Hades Deogracia! You better stop this nonsense, you pathetic fool! I
scolded myself.

She just left me hanging and groping in the dark. Hindi siya tumupad sa pangako
niyang hindi niya ako iiwan. Hindi ko na siya dapat iniisip pa. Baka nga masaya na
siya ngayon at may sarili ng pamilya.

Ngunit hindi ko maiwasang makaramdam ng pait sa tuwing sumasagi sa isip ko na may

ibang lalaki na sa buhay niya. Na nakatagpo siya ng mas higit sa akin.

If only Elle could see me now. Kung sana nakikita niya na wala ng hihigit sa akin
ngayon. At kung masama lang ang ugali ko para hanapin ko siya at pagbayarin sa
sakit. Sa lahat ng sakit na naramdaman ko ng iwan niya ako.

Kung masama akong tao, hahanapin ko siya. I will make her life miserable. Hindi ko
sila hahayaang maging masaya ng kung sino mang nakatuluyan niya.

But no. I won't do that. I'm not that bad and I won't stoop that low. Besides, I am
not angry with her despite of what happened in the past. In fact, iginagalang ko
ang pasya niya at pinipilit kong unawain ang mga sinabi niya. She deserves better.
Better than a fucking ex-con like me.

I was sitting on the couch with a goblet of vodka on my left hand when Martin
entered the room.

"Brother." Martin

Luther Deogracia, one of the sixteen bastards of our goddamn philanderer father.

"Hey." I stood up and drank down the rest of my drink. Inilapag ko ang goblet sa
center table.

I looked at him. Isa siya sa mga bahagi ng pagbabago ng buhay ko ilang taon na ang
nakararaan.

As usual, naka-tux siya. Itim na tux. Mukhang kagalang-galang at seryoso na

nakakatakot biruin.

"Paalis ka na pala tonight?"

Kaninang umaga ay dumating ang private chopper niya, pabalik na siya ng city.

"Pumunta lang ako para ipaalala sa'yo na maiiwan kayo rito."

"Yeah." Nilapitan ko si Martin at tinapik sa balikat. "Thanks, ako naman ngayon,

bro."

"You don't have a choice anyway." He grinned. "Ikaw na sana ang bahala kina
Achilles at Joss, tama na muna ang pagliliwaliw nila."

Naiiling na lang ako.

Martin Luther is one of my brothers at hindi siya nalalayo ng edad sa akin. Kami
ang pinaka-panganay sa labing-anim. Buwan lang yata ang pagitan naming dalawa. Pero
siya ang higit na tumatayong pinaka-panganay. Siya kasi ang may pinaka-malawak na
pag-unawa at pinakamahabang pasensiyang taglay.

Hindi naman kasi naging madali ang sitwasyon naming lahat mula ng araw na malaman
naming magkakapatid kami sa iisang ama. Sa amang wala na sa mundong ito para masisi
sana namin at masumbatan.

Oo, masama siya at isinusumpa siya ng halos lahat sa amin, nevertheless, we owe him
our lives. At nakakatuwang naisip niya pa rin kaming kilalanin sa huli. Ipinahanap
niya kaming lahat bago pa man siya atakihin sa puso.

He left us an ample amount of money and properties as our inheritance.

Pantay-pantay, walang nakalalamang. Bayad sa pagiging bastardo ng bawat isa sa

amin. Nasa amin na kung paano namin mas pagyayamanin ang milyon-milyong minana
namin.

Kasama rin ang malawak na islang ito sa iniwan niyang mana. Hati-hati, at tulong-
tulong naming patatakbuhin ang napakalaking hotel sa puting-puting lupain na ito.
Isa sa mga kondisyones ang pananatili naming magkakapatid dito sa isla, na sa
tingin ko ay layunin lamang na bigyan kami ng panahon na magkakilalang
magkakapatid.

Mahirap, masakit sa ulo at higit sa lahat nakakaubos ng pasensiya. Iba-iba ang mga
ugali namin, lahat may kanya-kanyang gusto pero wala namang sibling rivalry. At
nakakahanga si Martin Luther dahil siya ang tumutulong sa lahat sa aming
magkakapatid na tanggapin ang kapalaran namin.

Si Martin din ang tumulong sa amin ng dalawa ko pang kapatid sa kung paano namin
gagamitin ang mga perang minana namin. Kaming tatlo kasi nina Joss ang isinilang na
hindi maginhawa ang buhay, kami ang di nakatapos. Hindi napagod si Martin na
gabayan kami hanggang makaya na naming tumayo sa aming sariling mga paa.

At ako, I used my money to study abroad. At makapagtayo ng sarili kong negosyo sa

Maynila at maibili ko ng magandang bahay sina Nanay, kahit pa hindi na nila iyon
makikita.

Matagal na panahon na rin kasi ng mamatay sina Nanay at Bulma sa sunog sa Sulukan.
Nasunog ang lugar namin, at walang nakapagligtas sa pamilya ko dahil kasalukuyan
ako nong nakakulong. Ang bilis ng mga pangyayari, ganon-ganon na lang kabilis na
naulila ako sa mundo.

Pero hindi pala ako tunay na ulila. Dahil isang araw ay may
dumating sa presinto para sabihin sa akin ang tunay kong pagkatao.

I am one of Don Crassus Manuel Deogracia's bastards. Ang abogadong nakita ko noong
inaaway ni Nanay ay ang inutusan pala ng ama ko upang hanapin ako. Sayang lang at
nahuli na ang lahat. Ni hindi man lang naranasan ng pamilya ko ang maalwang
pamumuhay.

Kasama si Martin Luther sa presinto ng pinuntahan nila ako. Isang magaling na

abogado at maimpluwensiyang tao pala ang kapatid ko. Nagawan nila ng paraan na
maayos ang kasong kinasusuungan ko pati na rin ang pagpapatumba sa ilegal na gawain
ni boss Pierre.

Nagsara ang pasugalan nito. Naipakulong ang mga nagtutulak ng droga maging ang
pinaka-pinuno ng sindikato na Romnick Montenegro pala ang pangalan na ilang beses
na ring labas-masok sa kulungan. Isang matayog na crime lord hindi lang sa bansa
kundi sa ibang bansa.

Halos malula ako sa kapangyarihan ng angkan na pinagmulan ko pala. Hindi biro ang
impluwensiya nila para makapagpatumba ng isang malaking organisasyon sa maiksing
panahon.

"Ilang taon ka rin sa Amerika and I think it's time na mag-stay ka muna rito sa
isla. Besides, sa inyo rin naman ito."

Ngumisi ako. "Sa amin? Kung magsalita ka ay parang wala kang parte rito."

Hindi siya umimik. Parehas sila ng iba naming kapatid na mayayaman na talaga, wala
silang pakialam sa minana nila.

"Hindi mo pa rin napapatawad si dad?" I asked him.

"How about you? Napatawad mo na ba siya?" Balik niya sa akin ng tanong. Nakakunot
ang noo.

Kung ako ay anak ni Dad sa dating chambermaid ng hotel na pag-aari nito. Si Martin
Luther naman ay anak ng dating

beauty queen. Mistress ang mommy niya ng daddy namin noon. Lumaking mayaman dahil
mayaman ang ina. Pero may malasakit si Martin sa aming lahat bilang aming pinaka-
kuya.

"You guys should be happy, kasi hindi na ako makikihati sa mana niyo." Biro niya pa
pero hindi nawawala ang ulap sa kanyang mga mata.

"Sobra-sobra iyon kahit isang daan pa tayong anak sa labas."

"Iyon na nga. Anak sa labas." He laughed bitterly. "Kahit ginintuan pa ang naging
buhay ko, hindi pa rin mawawala sa akin iyong pagtatampo kay dad. Lumaki ako sa
kasinungalingan. Hindi ang kinilala kong ama ang tunay kong ama."

"Pero minahal ka niya."

Hindi na muling nagsalita pa si Martin Luther. Kapansin-pansin ang pagiging balisa.

"Bro, before you leave puwede ka munang mag-kuwento sa akin."

"What?"

Kahit kasi matatag ang kapatid kong ito, alam ko at ramdam ko na may iba siyang
problema. Napansin ko ring masyado siyang subsob sa trabaho na halos patayin niya
na ang sarili niya sa pagiging busy. Sinasarili niya lang ang kung ano mang
bumabagabag sa kanya.

"Ikaw ang labasan ko ng sama ng loob ko mula non." Siya ang tumulong sa akin noon
para makayanan ko ang mga dagok sa buhay ko.

Nang mawala sina Nanay, si Martin Luther ang dumamay sa akin.

"Sa totoo lang, nakakatulong ang paglalabas ng sama ng loob. Kung wala ka para
makinig sa akin, baka matagal ko ng di kinaya. C'mon, bro. You can tell me
anything. You can trust me." I said to him.

He shook his head. "Masyadong mababaw ang problema ko, Hades."

"Kung mababaw, e, di mas ayos. Mas madaling malampasan."

He didn't say

a word.

"'You in love, man?"

Tumawa siya.

"Who's she?" I asked, curiously.

Ngumiwi siya. "Anak siya ng stepdad ko."

"Oh..." wala akong masabi.

Namulsa si Martin at ngumisi sa akin.

"Sige, aalis na ako."

"Bro."

"Yeah?"

Seryoso ko siyang tinitigan sa mga mata. "Kung mahal ka rin niya, ipaglaban mo
siya." Ayaw ko siyang matulad sa akin na miserable ang puso.

"Mahal niya ako bilang kapatid." Malungkot niyang sagot.

"Pero..."

"And besides, Azalea is in the mental hospital right now."

Napanganga ako.

Ngumiti siya at niyakap ako. "'Wag mo ng isipin. Bye." He turned his back at
tinungo na ang pinto.

I heaved a deep sigh when Martin left the room.

Bakit kailangan pang problemahin ng pagibig? Haist.

Kinabukasan ay maaga palang na bumaba ako. Nasa resto si Joss at may sasabihin daw
sa aking importante na hindi puwedeng ipagpaliban. Hindi ko alam kung ano kaya
pumunta na lang ako.

Sa bukana palang ng resto ay sinalubong na ako ni Joss. Mukhang good mood ang loko.
Halos mapunit ang mukha nito sa pagkakangiti.

"Hades! Bro! Gusto ko ng mag-asawa! Tangina! Sure 'to!"

"What?" Para lang nitong sinabi na nakapulot ito ng piso.

"Bro! Nakita ko kagabi ang magiging misis ko, bro! Nandito rin siya sa isla!
Destiny!"

Pero nawala ang atensyon ko kay Joss ng marinig ko ang matinis na boses ng isang
babae. Parang biglang may sumakal sa puso ko.

Naglalakad ito sa buhanginan at may kausap sa hawak na telepono. Ngiting-ngiti ito

na para bang tuwang-tuwa sa kung sino man ang kinakausap sa kabilang

linya.

The woman was wearing a yellow summer dress that ended above her knees and a pair
of flat black gladiator sandals. May sukbit siyang itim na Gucci bag at hinahangin
ang kulay burgundy niyang buhok.

"Hades? Nakikinig ka ba? Mag-aasawa na ako!"

"Damn it, Joss! Will you shut up for a minute, please!"

Good thing at nanahimik si Joss kundi ay baka masapak ko na lang ito bigla.

Ibinalik ko ang paningin ko sa babae.

My heart stopped beating for a while when I look at the lady's familiar face again.
Tuluyan ng nawala ang konsentrasyon ko kay Joss ng masiguro kong siya nga ang
babaeng nasa isip ko.

Kaya pala pamilyar ang boses niya at mukha. Kaya pamilyar ang tunog ng kanyang tawa
dahil kilala ko pala talaga siya. Hindi totoo ang kulay ng buhok niya, at hindi
maitatago ng mga pagbabago ang kanyang itsura.

Ang magaganda at bilugang mga mata, ang may kaliitan ngunit matangos na ilong...
and hell, those red sinful lips of her.

It was really her. Si Elle!

Mas gumanda ang babae, mas nagkakurba ang katawan at mas tumapang ang personalidad.
And she looked more mature now.

But why is she here? Is she one of the hotel's guests?

Nabura ang ngiti niya nang mapatingin sa gawi ko.

Namilog ang mga mata ng babae kasabay ng marahang pagbaba ng kamay sa hawak ng
telepono.

So she recognized me, too huh? I smiled at the thought.

LALA

TAWA ako nang tawa habang proud na ikinu-kuwento sa akin ni Ladz ang accomplishment
niya. Napilit daw nitong maligo ang kakambal, ayaw kasing maligo ni Laz kaya
nilagyan niya ng icing ang katawan ng huli.

"Mommy!

He's going to take a bath now!"

I could imagine his boyishly proud smile at the moment.

"Really?"

"I told you, Mom! I can take care of my baby brother!"

Ngiting-ngiti naman ako. "Malagkit naman kasi ang icing. Ikaw talaga, kuya."

Gustong-gusto ni Ladicus na tinatawag siyang kuya, siya raw kasi ang panganay sa
kanilang dalawa ni Lazarus kahit pa kambal sila. Totoo rin naman, nauna ko kasing
iluwal sa mundong ito si Ladz.

Humagikhik ito habang sa background ay naririnig ko rin ang nagmamaktol na boses ni

Lazarus. Pinapaliguan na ito ni Annie, ang kanilang nanny.

Oh God, I miss my boys so much.

Nagpatuloy ako sa paglalakad ng biglang makaramdam ako ng parang may nakatingin sa

akin. Inilinga ko ang paningin ko sa paligid hanggang sa mahinto ako sa tapat ng
malaking restaurant sa harapan ng Deogracia Hotel.

There, I saw a pair of familiar eyes. A deep and dark pair of eyes.

Nanlamig ang buo kong katawan.

I swallowed as I look at those, eyes that trigered so many memories. Memories na

akala ko'y limot ko na.

"A-anak, sandali lang..." para akong tinakasan ng lakas.

"Mommy! May kuwento pa ako sa'yo, eh."

"Oh, I'll just call you later, baby." Doon pa rin ako nakatingin. Patuloy sa
panlalamig ang buong katawan ko.

"Why, Mom? Is something wrong?"

"Yes, something's wrong!" I snapped.

"What, Mommy?"

Natigilan ako. "Oh, God! Sorry, baby. Mommy will call you later, huh?" Ibinaba na
ng nanginginig kung mga kamay ang hawak kong phone. Hindi ko na pinansin ang
pagtawag ni Ladicus.

Parang hinihigop ng lalaking nakatitig sa akin ang lahat ng aking lakas.

Hindi ko mabasa ang nasa mga mata niya, masyadong malabo ang emosyong nakapaskil
don. Pero natatakot ako. Natatakot ako na baka totoo ito at hindi katulad lang ng
mga imahinasyon ko noon.

At halos magiba ang aking dibdib sa tindi ng kabog niyon. Lalo ng magsimula na
itong lumakad patungo sa kinaroroonan ko.

Sweet Jesus! This can't be happening. Patay na siya!

Pero ramdam ko ang init na nagmumula sa mga matang iyon.

Bumuka ang mga labi ng lalaki nang sa wakas ay magkaharap kami.

"Hi." Bati sa akin ng multo ng lalaking matagal ko ng gustong kalimutan pero hindi
ko tuluyang mapagtagumpayan.

"H-Hades?"

"I'm glad you're still remember me, Elle."

Iyon lang at tuluyan na akong nawalan ng malay.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 19

Chapter 19

NAGISING ako sa mahinang tunog ng orasan. I felt dizzy. I was about to close my
eyes again when I heard a deep baritone voice beside the bed.

"Mabuti at gising ka na."

Mangha akong napatingin don. Wala akong matandaang may kasama ako sa suite na
kinuha ko sa Deogracia hotel.

"What the-"
"Hi, Elle." The voice spoke again.

Mabilis na napalingon ako sa kanya. Biglang nanlamig ang mga palad ko.

"You?" I swallowed, hard.

"Yes. I am so glad that you still remember me after all these years." He was
grinning. A grin that was a wolf-sharp.

God it was him! It was really him. Iyong nangyari kanina, totoo pala talaga at di
panaginip lang.

Hades was sitting on the couch like he owned the world. Ibang-iba ang itsura niya
sa natatandaan kong Hades dati.

Ang alam ko ay patay na siya. Iyon ang sabi sa akin ng mga pulis ng bumalik ako sa
presinto noon.

Bumangon ako sa kama at saka iginala ang paningin ko sa paligid.

Dim ang liwanag sa paligid pero kita ang bawal parte ng silid na kinaroroonan ko.
Lamang ang kulay abo sa dingding, the room smelled of a fresh woodsy fragrance.
Lalaking-lalaki ang disenyo, simple ngunit elegante.

"What the hell am I doing here?"

"You passed out. Don't you remember?"

Nakita ko sa peripheral vision ko ang pagtayo niya at paghakbang palapit sa akin.

"G-gusto ko ng bumalik sa suite ko."

"You can stay here as long as you want."

"No."

"Why not? Hindi ka iba sa akin. Hindi naman siguro kalabisan na yayain muna kita
kahit mag-kape man lang?"

Umalis

na ako sa kama at hinanap sa sahig ang sandalyas ko.

"Elle."

"Wala ako sa mood magkape." I cut him off.

Nang tumingin ako sa kanya ay nakatiim ang kanyang mga labi.

"Thanks anyway."

"Wait."

"What?"

Bahagyang lumamlam ang mga mata ni Hades.

"Kumusta ka na nga ba, Elle?"

I made a face.

"It's been a long time, isn't it?"

"Hindi ba at sa'yo ko dapat itinatanong iyan?" One of my brows curved up.

"Mukhang wala kang kaalam-alam." Tipid siyang ngumiti.

"Wala na rin akong dapat malaman. Masaya na ako sa buhay ko, at mukhang ganon ka
rin naman."

Damn it. Bakit parang kay pait sa panlasa na sabihing masaya ako sa buhay ko?

I am happy. Totoo naman iyon. Masaya ako dahil sa mga anak ko. Masaya na ako bakit
kailangan pang multuhin ako ng lalaking ito?

"Elle..."

Tinitigan ko siya nang diretso sa mata. Pinilit kong patatagin ang loob ko at saka
ako nagsalita. "Aalis na ako."

Hindi siya kumibo kaya tumalikod na ako para tunguhin ang pinto.

...

"Saan ka ba kasi galing?"

"Nagpahangin lang ako kagabi." Sagot ko sabay tungga sa kalahating baso ng orange
juice.

Nasa hotel pavilion kami at nag-aalmusal ni Margielyn. Alas diez na ako lumabas ng
hotel room ko. Sumakit ang ulo ko sa puyat. Kahit ano kasing pilit ko sa aking
sarili na makatulog ay hindi ko nagawa. Paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang mga
tanong, kasama ang ilang 'what ifs' na halos sumira sa katinuan ko.

God, I am pathetic.

Ilang taon na ang lumipas, dapat wala na ang ganitong pakiramdam. Dapat hindi
kumakabog nang ganito katindi ang puso ko tuwing maiisip ko

siya.

Takot lang ito, pilit na dikdik ko sa sarili ko. Natatakot lang ako na baka may
gawin siyang maaaring sumira sa kung ano mang buhay meron ako ngayon.

"Ni di mo man lang ako isinama! Alam mo namang busy sa lovelife niya si Mich."

"I'm sorry, Margie." I looked at her.

"Hmp."

Posible kayang may alam si Margie? I sighed. Bakit ba kailangan ko pang ungkatin
iyon? Masaya na kaming lahat ngayon.

"Uy!" Pumitik siya. "Kanina ka pa tulala."

Ngumiti lang ako nang matipid. "Ah, Margie..."

"Yeah?" Abala na ito sa pagkain ng loaf.

"May... itatanong sana ako."

"About what?" Isinawsaw nito ang tinapay sa kape.

"May balita ka ba kay..."

"Huh?" Natigilan ito at kagyat na napatingin sa akin.

I shook my head. "Nevermind."

"Ah, Lala." Ibinaba nito ang kinakain at saka sumeryoso.

"Yeah?"

Ilang beses muna itong napalunok.

"Margie?"

"La, iyong nakaraan."

"What about it?" Kabadong tanong ko.

"Iyong nakaraan... Nakaraan na lang sana. Maganda na ang buhay mo ngayon. Masaya ka
na, iyon ang importante, 'di ba?"

"Margie..."

Ngumiti ang babae saka nagmamadaling tumayo. "Ah, naji-jingle ako. I'll be right
back."

Habol ko na lamang ito ng tingin hanggang sa tinungo na nito ang ladies' room.

Weird.

Pero alam kong may mali.

Pero kung ano man ang pagkakamaling iyon, hindi na iyon mahalaga ngayon.

Tumunog ang ringtone ng cell phone ko. Natigilan ako nang makita ang pangalan ng
caller ID na nag-a-appear sa screen.

It was Dux, my loving and understanding

husband.

Ini-off ko ang phone ko saka ako tumawag ng waiter.

"Bill, please!"

Hindi ko na hinintay si Margielyn. Babalik na muna ako sa kuwarto ko, wala ako sa
mood na mamasyal kahit pa nakakatukso ang kagandahan ng isla. Maraming gumugulo sa
isip ko ngayon at hindi ko gustong makipagusap muna kahit kanino.

"Ma'am?"
"Yeah?"

Napatigil ako sa paglalakad nang may humarang sa aking attendant ng hotel.

"Mag nagpapabigay po sa inyo."

"What is that?"

Card iyon.

Tinanggap ko ang card at nagpasalamat na lang sa attendant. Hindi ko maipaliwanag

pero malakas ang kabog ng dibdib ko kahit di ko pa man nababasa ang laman ng card.

Cottage 150

Iyon lang ang nakalagay don at wala ng iba. Sulat kamay gamit ang lapis.

Sino ang nagpabigay nito sa akin? Pero iisa lang ang ipinapahiwatig niyon, gusto
niyang pumunta ako sa cottage na sinasabi sa card.

Wala sa loob na lumabas ulit ako ng hotel. Ni hindi ko naisip na baka nagkamali
lang ang nagbigay sa akin ng card o kaya naman ay isang pervert ang nagpapapunta sa
akin. Baka mamamatay-tao o kung sinong halang ang kaluluwa.

Pero nagpunta pa rin ako. Dahil ibang tao ang sumasagi sa isip ko na gagawa ng
bagay na ito, kahit itanggi ko sa sarili ko ay umaasa akong sa kanya nga galing ang
card.

Isang cozy cottage ang itinuro sa akin ng napagtanungan ko. Iyon daw ang number one
hundred fifty ayon na rin sa karatula sa labas ng pinto niyon.

Hindi nakasara ang pintuan kaya itinulak ko ito.

"Hi."

Kahit iniisip ko siya ay nasurpresa pa rin ako na siya nga ang nasa

loob ng cottage.

Pumasok ako at marahang inilapat ang dahon ng pinto. "Anong ibig sabihin nito,
Hades?"

He just gave me a welcoming smile. He's leaning on the wall, looking hot and sexy
with his black trousers and white a white V-neck shirt.

Maliwanag ang buong cottage dahil sa liwanag na lumalagos mula sa closed sliding
windows ng cottage kahit may kurtinang tumatakip dito.

Ngayon ko lang din nakita sa maliwanag at malapitan ang mukha niya. He's still
gorgeously handsome just like before, o mas tamang mas naging malakas ang dating
niya ngayon kumpara noon.

Nag-matured ang prominenteng mukha ni Hades, in a way na mas lalong mahihirapan ang
mga kababaihan na hindi siya pagmasdan.

Walang masyadong nagbago maliban sa mas lumakas na dating ng lalaki. His stubbled
jaw gave him that handsome yet dark mysterious aura. And he still have his deep
dark eyes na parang kayang humalukay ng iniisip ng isang tao. Na para bang hindi mo
kakayaning magsinungaling habang nakatitig siya sa'yo.

"Done?" He asked, grinning.

I felt my blood rise to my cheeks. Napuna ng lalaki ang pag-aaral ko sa kabuuhan

niya.

"Welcome to my favorite cottage."

"Ano bang kailangan mo?" Sinikap kong magtunog pormal.

"Hmn, what if I say... you."

"What?!"

"Hey, relax. Binibiro lang kita." Tumawa siya.

"Pumunta ako rito para liwanagin ito sa'yo, Hades. Hindi ako magtatagal sa isla na
ito."

Naglapat ang mga labi ng lalaki.

Tumikhim ako. Hindi makakatulong kong makikipag-kaibigan ako sa lalaking ito o

umaktong masaya na nagkita kami ulit.

God,

hindi na siya parte ng buhay ko. Namin.

"I just came here because of my friend's upcoming wedding na dito gaganapin. I'll
be back to America again after that day."

"Then mas lalong dapat ko 'tong ginagawa."

"What?" Nagsalubong ang mga kilay ko.

"Saglit lang pala kitang makakasama, dapat sulitin ko na." Lumapit siya sa akin
sanhi para mapaatras ako.

At tila nagustuhan ng lalaki ang pagrehistro ng takot at pagkailang na nakikita

niya ngayon sa mukha ko.

I swallowed. "Nakaraan na ang kung anong namagitan sa atin, Hades." Mariin kong
sabi.

"I know that."

"Wala akong balak na-"

"Elle." Ang boses niya ay nahaluan ng pait at sakit.

Napatungo ako. Nagkamali ba ako sa isiniping hindi pa siya nakakalimot? God that
was years ago for Pete's sake! Wala naman akong iniwanang bakas sa buhay niya, 'di
ba? And he looked okay now. Mukha namang naging mabuti ang buhay niya para ma-
afford niya na manatili sa ganito ka-expensive na isla.

Umangat ang tingin ko sa kanya. "Hades, I'm sorry. You deserves my apologies.
Siguro ganon-"
"No I deserved more than that." He snapped. His harsh voice almost made me jump.

"I'm sorry..." he touched my face. "Wag kang matakot sa akin."

Bumaba ang mainit niyang mga mata sa mga labi ko at muling umangat sa aking mga
mata.

"Ano ba?!" Asik ko sa kanya. Mas lalong kumabog nang husto ang dibdib ko sa klase
ng pagkakatitig niya.

Bumaba ang haplos niya sa leeg ko at dagsang kilabot ang pumaloob sa akin.

"Tell me, how's your life without me..." anas niya sa tainga ko.

"None of your

fraggin' business!" Marahas ko siyang itinulak. "Aalis na ako, coming here was a
mistake!"

Pero bago ako makatalikod ay nahuli na ako ng mga kamay niya.

Sa paghila niya sa akin ay bumagsak ako sa matigas niyang katawan. Agad na

pumulupot sa akin ang tila kadeng mga braso niya.

"Hades!"

He grabbed my butt and pulled me up to against his hardness. Nanlaki ang mga mata
ko sa pagkabigla. Ikiniskis niya pa iyon sa tapat ng tiyan ko.

"Care to ask me the same question, Elle? How's my life without you..."

Before I could speak, Hades already claimed my lips. He was kissing me savagely.
Sumisigaw din ng init ang katawan niyang nakadikit sa akin.

Nanghina ang mga tuhod ko. Holy mother of God, he still have the same effect on me!
Hanggang sa tuluyan nang iginupo ng puso ko ang utak ko.

Mas nanalasa ang mga labi niya nang maramdamang tumigil na ako sa panlalaban.

His lips were heavenly and it was melting me slowly. Melting all my defenses and
making me thirsty for more.

Hades...

How long I had longed for his kiss? Akala ko ay hindi ko na ulit mararanasang
mahalikan niya. At mayakap siya.

I had every reason to push him away. But I ignored every reason and sane in my head
and kissed him back.

We kissed each other hard and deep until we're both strugling for air. His hands
now started to roam my body as his kisses sprinkled their way down my neck and over
my lips.

Napaatras ako nang marahan siyang lumakad paabante sa dingding. Mas naramdaman ko
ang naninigas at nagwawala niyang harapan. Lumapat ang likuran ko sa haligi ng
cottage

habang unti-unti niya ng kinakalas ang pagkakatali ng suot kong summer dress.
Pilit kong hinahanap ang katinuan sa isip ko. Hindi na dapat ito nangyayari. Hindi
ko dapat siya hinahayaan.

"Stop!" I said, gasping.

Pero kagaya ng boses ko ay wala ng lakas ang mga kamay ko para itulak siya palayo.
Patuloy akong nadadarang sa init na ipinaparamdam niya sa akin. The combination of
lust and yearning was intense and I couldn't fight it. It was too powerful to stop.

"Please, let me go..." I pled.

He smiled against the curve of my neck. "You want this, too, baby."

"Oh..." Napasinghap ako ng dilaan niya ang leeg ko pababa sa pagitan ng aking
dibdib.

"You want me, too." He rasped.

Bumagsak sa sahig ang cotton dress na kanina'y tumatakip sa katawan ko. I didn't
wear bra dahil may foam ang summer dress na sinuot ko at ngayo'y nasa sahig na nga
iyon. Malaya ng nakikita ng mga mata ni Hades ang hubad kong katawan na tanging
manipis na panties na lang ang naiwan.

His hands cupped my naked breasts with his big hands, testing the fullness of them.

"Beautiful..." he murmured.

Hades fondled and grazed my breasts with his teeth. Isinubo niya ang bawat isang
nipple at parang uhaw na sanggol na sumipsip sa mga iyon.

Pinagsawa niya ang mga kamay at bibig sa katawan ko hanggang sa halos bumaon na ako
sa dingding dahil sa pagkakasiksik niya sa akin. Bumaba sa bewang ko ang isa niyang
kamay at hinila pababa ang suot kong panties.

"Hades!" Nanlaki ang mga mata ko kasabay ng pag-init ng buo kong mukha.

Dinala niya lang naman sa kanyang bibig ang nahubad kong panloob at saka kinagat-
kagat iyon. Hindi pa siya nakontento at inamoy niya pa ang panties ko.

"You!" Hinampas ko siya pero natatawang sinalag niya ang kamay ko.

Binitawan niya ang panties at saka lumuhod sa harapan ko. He touched my center with
his two fingers. Halos magdugo ang labi ko sa aking pagkakakagat ng laruin niya ang
gitna ko plus the fact na malaya niyang nakikita ang pinaka-maselang parte ng
katawan ko in a broad daylight!

"Spread your legs, baby..." utos niya sa akin habang patuloy ang mga daliri niya sa
ginagawa.

Whimpering, I moved my hips.

"Good girl..."

At nang tuluyang ipasok ni Hades ang dalawang daliri sa loob ko ay ganoon na lang
ang ungol na kumawala mula sa bibig ko. At mukhang lalong ginanahan si Hades dahil
doon. He started to fuck me with his two finger until I reached my climax.

I cried his name as I exploded. Sumubsob siya sa pagitan ng mga hita ko. He licked
my folds, tasting and drinking my sacred juices.

Mahigpit akong napasabunot sa kanyang buhok. "Oh God, Hades... I missed you..."

"Not as much as I do." He whispered against my center.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 20

Chapter 20

LALAINE SAAVEDRA- GARNER

I gritted my teeth after reading Elle's profile. Or should I say Lalaine's profile.

Maaga pa lang ay ibinigay na sa akin ni Falcon ang kopya ng mga dokumentong nakalap
niya. Hindi pa iyon kompleto pero sapat na para sa akin.

Sapat na para malaman ko ang tunay niyang edad at pagkatao. She was five years
younger than me! It was clear that she fooled me. Fuck! At ng mga panahong
girlfriend ko siya ay naglalaro lang sa disi-seis at disi-siete ang totoong edad
niya.

Dinampot ko ang litrato na nasa ibabaw ng folder. It was Elle on the photo.
Nakangiti ito habang nakayakap sa mamahaling bag. At typical smile of a spoiled
brat rich kid. Kuha iyon sa isang expensive bag's store sa Greenbelt years ago.

Napakaganda ng ngiti ng babae na halatang masayang-masaya dahil nadagdagan na naman

ang mga mamahaling koleksyon nito.

Nakalagay sa profile nito na sunod sa luho ang nag-iisang anak na babae ng business
magnate na si Leo Montemayor-Saavedra. Puro lalaki na ang kapatid nito kaya
itinuturing na prinsesa ng pamilya.

Umalis ito ng bansa makalipas ang ilang buwan buhat ng makulong ako. Pagkatapos
niyon ay wala ng balita rito, ngayon na lamang na pagbalik nito sa Pilipinas ay
saka nalaman na ikinasal na pala ito sa nagnga-ngalang Dux Garner.

Napapikit ako nang mariin.

She's now a married woman.

Pero hindi kayang magsinungaling ng katawan ni Elle sa akin.

I looked at Elle's photo again. Yes, I'd rather call her my Elle. Jeez, she was
tempting in every way. And she was much tempting

naked.

Damn you, Hades Deogracia! You supposed to loathe her, not lust for her. She lied
to you. She's a liar. Pinaglaruan ka niya noon, pinaniwala sa kasinungalingan.

Pero baliw na ako. Baliw na ako para sa galit na iyon. Ang tanging nasa isip ko
ngayon ay makita siya ulit.

At hindi ako nagsisisi na naging mabilis ang lahat. Matapos ang nangyari sa cottage
ko ay hindi na siya makatingin nang diretso sa akin. Pero ramdam ko, hindi niya
mahal ang asawa niya. Hindi niya hahayaang angkinin ko siya ng ilang ulit kung
mahal niya ang putanginang Dux na iyon!

Bakit pinapabayaan ng lalaking iyon na malayo sa kanya si Elle? Bakit hinahayaan

niyang walang kasama ang babae?!

At kasalanan niya kung bakit hindi ako titigil hanggat di ko natitiyak na hindi
siya mahal ng babaeng gusto kong bawiin.

Tumayo ako mula sa couch.

"Kuya!"

"Joss?" Kumunot ang noo ko nang bigla itong pumasok.

Sa pagka-aligaga ko ay hindi ko nai-lock ang pinto ng kuwarto ko.

"Sori, di ako kumatok." Nagkamot ito ng ulo. "Akala ko nasa cottage ka, 'buti
andito ka. Need kita, bro, eh."

"What is it?"

"Pahiram ako ng convertible Bentley continental mo." Diretsong sabi nito.

"Nasa Manila."

"Pupunta nga ako ron. Paalis na ang chopper anytime soon."

"Anong gagawin mo sa Manila? I thought you're happy here?"

"Babalik din ako agad, hahanapin ko lang si Amera."

"Amera?"

"Naalala mo iyong sabi ko na mag-aasawa na ako? Siya iyon. Si Amera iyong babaeng
aasawahin ko!"
"Amera? San mo siya nakilala?" Medyo weirdo si Joss pero palagi ko siyang
siniseryoso dahil deserve niya iyon.

He was being honest and frank after all.

Lumawak ang ngiti nito. "Hindi mo siya kilala? Artista s'ya!"

"What?"

"Mahal ko na siya kahit nong hindi pa siya sikat. At ngayong mayaman na ako,
matigas na ang mukha kong diskartehan siya. Kaya kailangan ko ng kotse mo, dagdag
pogi points iyon, eh. Bibili rin ako ng kotse pero sa ngayon pahiram muna ng iyo."

Napailing na lang ako. Bago ako umalis ng suite ko ay ibinigay ko na kay Joss ang
susi ng sasakyan ko.

Pero hindi ko rin mapigilang hindi humanga sa kapatid kong iyon, sa lahat sa amin
ito ang pinaka-open sa mga iniisip at nararamdaman nito. Wala itong pakialam basta
masabi at magawa lang nito ang kung ano mang gusto na sa tingin ng lalaki ay tama
naman.

At ang lakas ng loob nito ang pinaka-hinahangaan ko sa lahat. Sana lang ay hindi
ito masaktan sa babaeng napili nito. Hindi ko yata kayang makita si Joss na umiiyak
dahil may babaeng dumurog sa puso nito.

I sighed as I entered the elevator.

Ako?

Ano nga bang plano ko?

I want to see Elle- Lalaine or whatever her name is. Gusto ko siyang makita. Gusto
kong lagi siyang makita. Ngayong alam kong malapit na lang kami sa isa't-isa ay
hindi ko na gustong mahiwalay pa sa kanya.

I missed her so damn much.

Kahit kinakain ng galit at hinanakit ang puso ko ay gusto ko pa ring makita siya.
Gusto kong malaman kung bakit. Kung bakit sa maiksing panahon, pinalitan niya ako
sa puso niya. Kung totoong minahal niya nga ako, bakit niya ako niloko?

Tinawagan ko ang receptionist ng hotel, guard na assigned sa lobby no. 4 kung saan
ang building ng hotel ni Elle gayon din ang chambermaid na assigned sa floor ng
babae. Personal kong kinausap ang mga ito.

Kinausap ko sila na bantayan ang bawat kilos ng guest na si Lalaine Saavedra. I

don't wanna call her Mrs. Garner, dahil hindi iyon bagay sa kanya.

Itinimbre agad sa akin ng guwardiya ng lobby no. 4 ng hotel na lumabas si Elle

bandang alas sinco ng hapon kasama ang kaibigan nitong babae. Patungo raw sa beach
ang dalawa.

I don't give a damn kung nagmumukha man akong stalker sa ginagawa kong ito. Masyado
na akong maraming nasayang na panahon para hindi ako magmadali ngayon. Lalo pa
ngayong napatunayan ko na hindi ko na kayang mawala siya sa akin.

Isinuot ko ang itim kong shades at saka nilakad ang papunta sa dalampasigan ng
isla.
Namataan ko agad si Elle. She was wearing a two inches above the knee sleveless
black dress and a big brown hat. Namumula ang maputi niyang balat.

Kausap at katawanan ni Elle ang kasamang babae, na nakilala ko sa kabila ng pag-

matured ng itsura nito. If I am not mistaken the woman named Margielyn, isa sa
dalawang kaibigan ni Elle noon.

Iniwan siya ni Margielyn sa dalampasigan. Kumaway si Elle sa babae saka mas lumapit
pa sa tubig. Masaya niyang nilaro ng mga binti ang mabining hampas ng alon.

"Elle!" I called out.

Umangat ang mukha niya at napatingin sa gawi ko. Surprise registered on her face
when she recognized me.

"Or should I call you Lalaine?"

Lumapit ako sa kanya.

"Lalaine Saavedra, am I correct?"

Lihim akong napangisi nang makita ang kabiglaan sa magaganda at nakakaakit niyang
mga mata.

My pretty little liar.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 21

Chapter 21

NAPATANGA ako nang lumapit si Hades sa akin.

He was wearing a dark shades. Basa ang buhok na basta na lang sinuklay. Naka-black
shirt ang lalaki at orange and black board shorts na may disenyong bulaklakin.
Hindi iyon nakabawas sa masculinity ni Hades, in fact he looked good, fresh and
sexy in his outfit.

"You looked good too." He said.

"What?"
Tumawa ang lalaki. "Sinagot ko lang ang naiisip mo. Ang lagkit ng tingin mo sa
akin, kulang na lang ay lunukin mo ako nang buo."

Napa-pantastikuhang umiling ako. "You're conceited, you know that?"

He smirked, playfully. "Bakit hindi ka ba nagu-guwapuhan sa akin?"

Hindi nga ba?

"Ano bang sadya mo? Sinusundan mo ba ako? Look, I am with my friend. Hindi niya
puwedeng malaman ang-"

"Ang alin, Lalaine?"

Napalunok ako. God, he called me my real name. Alam niya na. Alam niya na rin
siguro ang lahat.

Nanghihinang napatungo ako. "I'm sorry..."

Naramdaman ko ang paghawak niya sa balikat ko. Nanulay sa akin ang init na
nagmumula sa mga palad ni Hades, lalo tuloy akong naiyak.

Alam niya ng niloko ko siya noon. Na nagpanggap akong hindi menor de edad at isang
mahirap lang. Na mali at peke ang ibinigay ko sa kanyang pangalan.

At siguradong alam niya na rin ang tungkol sa asawa ko at-

"Elle."

He lifted my chin for me to meet his gaze. Wala akong nakikitang galit sa mukha
niya na labis kong ipinagtataka.

"I'd rather call you Elle." He smiled.

"Why?" Iyon ang namutawi sa mga labi ko.

"What why?" He laughed. "Masyadong mahaba ang Lalaine,

so I'd rather call you Elle."

"Lala." Sabi ko.

"Lala?"

"Nickname ko."

"I'd still prefer Elle."

I nodded. Marahang binaklas ang pagkakahawak niya sa magkabilang balikat ko.

"Gusto mo bang gantihan ako? Gusto mong bumawi? Niloko kita. Nagsinungaling ako sa
maraming bagay. Kaya mo ba ginagawa ito dahil galit ka sa akin at-"

"I'm not getting even."

"Talaga?"

"Ito na lang, sagutin mo ang tanong ko." Kinabahan ako nang bigla siyang sumeryoso.
"What is it?"

"Did you really love me?"

Napasinghap ako sa tanong ni Hades.

"Elle."

"I don't think it's necessary for me to answer your question." Umiwas ako ng
tingin.

Pakiramdam ko ay tumatagos ang init mula sa suot niyang shades patungo sa akin.
Nararamdaman ko pa rin ang intensidad ng mga mata niya.

"Siguro naman ay alam mong kasal na ako."

Hindi nagsalita si Hades. Nagpakawala ako ng buntong-hininga.

"Hades, tapos na kasi iyon. May asawa na ako... may pamilya na ako. Ikaw? Wala ka
pa bang sariling pamilya? O kung di man ay girlfriend?"

Hindi pa rin siya sumagot. Nakaramdam ako ng kudlit ng tuwa dahil wala siyang
girlfriend. Pero sinaway ko ang sarili ko. Dapat nga ay malungkot ako dahil nag-
iisa pa rin si Hades.

Alam kong wala na ang Nanay at kapatid niya. Nabalitaan ko ang pagkasunod ng
tinitirahan nila noon, at isa iyon sa mga bangungot ng buhay ko. Gusto ko sanang
itanong kay Hades kung ano ang nangyari sa kanya noon pero nahihiya ako.

Ang tanging alam ko lang ay namatay siya. Pero dahil kaharap ko nga siya ngayon, in
flesh and blood

ay hindi pala totoo ang balitang nakarating sa akin noon.

"I don't have a girlfriend, Elle."

Napaawang ang mga labi ko.

"Hindi na ako nagkaroon pa matapos sa'yo." Seryosong hayag ng lalaki.

"P-pero paano? I don't believe you..."

"You should."

"Paano nangyari iyon? Ilang taon na, Hades. Pitong taon na. Hindi ka pangit, of
course hindi ka pangit. Guwapo ka at kahit pa sabihing wala kang pera ay hindi
imposibleng walang magkakagusto sa'yo." Naguguluhang sabi ko ngunit may parte ko
ang biglang nagdiwang.

"Of course I had flings." Bawi niya.

Agad ding naputol ang pagdiriwang ko. Flings? Yeah, right. At siyempre higit pa ron
malamang. Mapait akong napangiti.

Bakit ko ba i-expect na magpapaka-celibate si Hades? Na magpapaka-bitter siya? He's

a man with needs at hindi kailangan na pumasok sa isang relasyon para makuha niya
ang pangangailangang iyon.
Tumango-tango ako. "Alright."

"Elle..."

"Tell me, bakit mo ako kailangang guluhin ngayon?" Matapang kong tanong sa kanya.

"Hindi kita ginugulo."

"Really?"

"Yeah."

"Iyong nangyari sa atin sa cottage mo..."

"Nagising ako kinagabihan na wala ka na sa tabi ko. Well, I'm used to it. Ganon din
sa akin ang ibang babaeng ikinakama ko. Matapos kong paligayahin ay walang utang na
loob na iiwan na lang ako, ni wala man lang good byes."

Nagtagis ang mga ngipin ko.

Hades laughed at my reaction. "Hey, I was just kidding."

"Puwes hindi ako nakikipagbiruan sa'yo."

"Can you please cool down a bit?"

"I hate you."

"But you told you've missed me." Tudyo niya sa

akin na lalo kong ikinairita.

"Oh back off, asshole!" I was about to turn my back nang bigla niya akong hilahin
sa kamay.

"Come!"

"Ano ba!?"

Ngunit napasunod na rin ako sa kanya. Mukhang wala siyang balak na bitiwan ako at
ayaw kong makalikha kami ng eksena.

"Where the hell are we going?!" Singhal ko sa kanya.

Umikot kami sa resto na dinaanan namin saka ko napansing patungo kami sa mga
floating cottages ng Isla Deogracia.

"Hades!"

And there, huminto kami sa tapat ng cottage 150. Ganoon na lang ang panginginig ko
nang bumalik sa alaala ko ang nangyari sa amin kahapon.

"Where just going to talk, baby."

"I don't believe you." Marahas ko siyang tiningnan.

"Puwede ka namang manlaban kung pipilitin kita." Kumindat siya sa akin na ikina-
init ng pisngi ko.
Manlaban? Pero wala akong lakas para labanan siya dahil hinihigop niya ang enerhiya
ko!

Isinuksok niya ang susi sa keyhole at saka itinulak pabukas ang pintuan. Huminto
kami sa gitna ng maliit na sala ng cottage.

Agad na nanuyo ang lalamunan ko nang isara niya na muli ang pinto.

Namulsa siya at tumingin sa akin.

"Let's finish this, Hades. Kailangan kong bumalik sa hotel agad dahil ngayong gabi
ang dating ng asawa ko..."

"Do you love him?" Hinubad niya ang suot na dark shades kung kaya't malaya ko nang
nakikita ang kanyang mga mata.

Napaurong ako sa tusok ng aking konsensiya. Malamlam ang itim na itim na mga mata
ni Hades habang nakatingin sa akin.

The look in his eyes confirmed my fears that he still love me. This man still loves
me. I wanted to console him and tell him that I still love him, too.

I was shocked with the realization. God, I still love him with every bits of me! At
hindi ako bibigay agad sa kanya nang ganon kung hindi. But I don't have the right
now to tell him that.

"Do you love your husband, Elle?" He repeated.

"Y-yes..." that was the right answer for his question.

"Look into my eyes, Elle and tell me that you love him more than me."

"Mahal ko si Dux. Mahal ko siya at siya ang kasama ko sa pitong taong wala ka.
Mahal ko siya at hindi ko siya papakasalan kung hindi."

Mapait siyang ngumisi. "All your actions contradict every single word coming from
your mouth."

"What?"

"Alam ko na ang sagot ngayon."

"What do you mean by that?"

"You don't love your fuc king husband. Hindi mo siya minahal sa loob ng pitong
taong wala ako. You still love me and your whole being's screaming my name. You
want me and you can never fuc king escape me. Lalo pa ngayong may nangyari na ulit
sa atin." Lalo pa siyang ngumisi. "You think na papayag ako na hindi na maulit
iyon? Of course not. Because you belong in my bed. You belong in my life, Lalaine
Saavedra."

Napanganga ako.

"Gusto ko lang malaman kung may laban ako, at alam ko na ngayong meron. Kukunin
kita sa asawa mo at papalitan ko ng Deogracia ang apelyido mo!"

"D-Deogracia?" I froze on what he said.

"Yes, I am a Deogracia. One of Manuel Crassus' bastards. And being a Deogracia made
me this powerful man. At kung kinakailangang gamitin ko ang kapangyarihan ng angkan
ko para mabawi ka, gagawin ko."

Tuluyan nang bumigay ang mga luha ko.

Ikinulong niya ang mukha ko sa kanyang mga palad.

"You belong with me, Lalaine Saavedra Deogracia..."

And before I could utter a word, his lips were already on mine.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 22

Chapter 22

NAKATAYO si Dux sa lobby ng hotel. Nakapamulsa ang isang kamay habang ang isa ay
halos pigain na ang tangang phone. Namumula rin ang mukha niya at nakakunot ang
noo.

Lumapit ako sa kanya at akmang hahalik sa kanyang pisngi ngunit umurong siya palayo
sa akin.

"You embarassed me in front of your friends!" Mariing salubong niya sa akin.

Kinabahan ako pero hindi ko pinansin ang sinabi niya. Baka nabingi lang ako.
Masyado pa akong disoriented, pagod din ako. Pagod na pagod ako.

"Lala, I know who's been with you." He said, his voice hard and accusing.

"Ha?"

"Kasama mo siya!" Asik niya.

Natigilan ako kasabay ng pagragasa ng takot sa dibdib ko.

"Lalaine!"

Umangat ang mukha ko sa kanya. "What are you saying?!"

Dux gritted his teeth. "Margie saw you."

Umawang ang mga labi ko. God! Paanong...

I shook my head and looked away. "Where are the kids?"

"Lalaine Garner!" Pinigilan niya ako sa braso. "'Wag mong ibahin ang usapan?! Saan
kayo pumunta ng lalaking iyon?!"

"Dux, what's wrong with you?!" Ipinagpag ko ang kamay niya pero nanatili itong
matibay na nakahawak sa akin.

"No. What's wrong with you? What's the fucking wrong with you?!" Balik niya sa akin
ng tanong. "Saan ka niya dinala, Lalaine? Anong mga pinagsasa-sabi niya sa'yo?!
Anong pinag-usapan niyo?!"

Napatingin ako sa paligid. May iilang guests nang nakakapansin sa amin. "Ano ba?!
You're making a scene!"

Hindi niya ako pinansin. "Alam mong darating ako, kami ng mga anak natin. Saan ka
nanggaling? Saan ka dinala ng lalaking iyon?! 'Wag kang magkaila dahil

nakita ka nila Margie. And you're not even answering your phone! Anong gusto mong
isipin ko huh? Na you've been busy catching up with your ex-lover?!"

PAK!

Maski ako ay nagulat nang kusang umigkas ang palad ko sa mukha ni Dux.

"Lala..." natulala ang lalaki.

"Let me go!" Itinulak ko siya at saka ko tinungo ang elevator.

Nanginginig ang buong katawan ko.

I am guilty. Damn it, I am guilty! And the guilt is eating my alive.

Sa ilang taong pagsasama namin, ngayon lang kami nag-away at nagkasagutan nang
ganito. Ngayon lang ako napagtaasan ng boses ni Dux. Ngayon ko lang din siya
nasaktan. That man had been good to me and to our sons. Wala siyang ginawa na
ikasasakit at ikasasama namin.

Hindi ako dapat magalit kay Dux, siya ang dapat magalit sa akin.

Ang sama ko. Ang sama-sama ko!

Ako iyong walang kuwenta. In just a short period of time ang dami ko ng nagawang
mali. Ang dami ko ng sinirang prinsipyo at pangako.

Ang sabi ko ayaw ko na. Ang sabi ko tama na. Pero nangyari pa rin. Nadala pa rin
ako.

Bakit ba naririto sa isla si Hades. Bakit niya ginugulo ang buhay ko? Ang buhay
namin?

"Mommy!!!"

Pinilit kong ngumiti nang makita ko ang mga anak ko. Both Ladicus and Lazarus was
wearing a white poloshirt and a dark pants. The looked adorably cute, they looked
like an angel because of the white top.
And yes they are my angels. Sila ang pinaghuhugutan ko ng lakas at saya ko. Sila
ang kasama ko sa ilang taon at pumapawi sa lungkot na nararamdaman ko.

"Hello, babies." Lumapit ako sa kanila.

Iglap lang

na lumuwag ang dibdib ko nang masilayan ko ang mga ngiti nila.

"Miss na miss kayo ni Mommy..." naluluha ako pero pinigilan ko. Ayaw kong makita ng
kambal na umiiyak ang Mommy nila.

Agad na yumakap sa akin si Ladicus. "Mommy, hindi na ako baby. Si Laz lang kasi
kuya na ako."

Hinila ito ng kakambal. "Hoy! Ako kaya iyong kuya!"

Napangisi ako at lumuhod sa harapan nilang dalawa. "Payakap nga si Mommy... na-miss
ko talaga kayo."

"Miss ka namin." Salitan silang yumakap sa akin.

"Anong pasalubong ko huh?" Pinagha-halikan ko sila sa mukha. Oh, I miss my boys so

much.

"Kiss?" Nakatulis na agad ang mapulang nguso ni Laz.

"Ako may hug pa!" Sabat ni Ladz.

Natatawang pumapakpak ako. "Wow! Sige nga, can I claim my pasalubong na?"

"Oh, sure!" The twins answered happily.

"I love you, boys!"

Halos masakal ako sa higpit ng yakap nila. Si Laz ay halos punuin ng laway ang
mukha ko sa maraming kisses.

"Lalaine."

"Margie." I stood up when I heard her voice. "Wait, babies."

Sumulpot ang nanny ng kambal. "Ma'am, linisan ko lang po ang mga bata."

"Yeah, sure." Tango ko rito. "Go with her, babies. We'll talk later, huh?"

Hinila ko sa sofa si Margie.

"Nakausap mo na ba si Dux?" Agad niyang tanong sa akin.

"Yeah?" Tinaasan ko siya ng kilay.

Hindi ko alam kung paano uumpisahan ang pakikipag-usap kay Margielyn. May
pakiramdam akong may itinatago siya sa akin.

Hindi ko maintindihan kung bakit nararamdaman ko ito. She's my best friend, higit
kanino man ay alam nila ni Michelle ang mga pinagdaanan ko. Alam
nila ang feelings ko. Alam nila ang buhay ko higit kay Dux o sa mismong family ko.

"Where's Dad, Mom?" Nanakbo sa sala ng suite si Lazarus na nakatapis na lang ng

puting tuwalya na nagmistulang gown sa maliit pa nitong katawan. Tumutulo ang tubig
mula sa buhok nito.

"He's outside. Papasok na rin iyon, anak."

"Laz! Mababasa ang carpet!" Tawag dito ng nanny. Pero maya-maya lang ay nakabuntot
na si Ladicus sa kakambal.

"Mommy! Si Laz agaw ako sabon!" Sumbong nito.

"Kasi Mommy gusto ko magbanlaw na, eh! Gusto pa niya sa bathtub! Malamig na nga
'tapos sisipunin na kami."

"Magbihis na kayo. Halina kayo!" Sigaw ng nanny ng dalawa.

Pinisil ni Margie ang matambok na pisngi ni Lazarus. "Kids, why don't you go to
sleep now? Wala ba kayong jetlag?"

"Mommy ano iyong jetlag?" Ladz asked me.

"Sabi ni tita Margie baka pagod kayo sa byahe. 'Di ba sumakay kayo sa airplane?"

"'Tapos sumakay din kami sa chopper, Mommy!"

"Kaya nga, matulog na para lumaki na kayo."

Lumabi si ladz. "Ayaw kong lumaki, baby mo kasi ako, Mommy."

"Akala ko ba gusto niyo ng lumaki?"

Inakbayan ni Lazarus ang kakambal saka mayabang na tumingin sa akin. "Ako hindi
napagod sa byahe, Mommy! Si Laz lang pagod. I want to be a pilot when I grow up,
Mom! Kahit sumakay ulit ako sa airplane hindi ako mapapagod!"

Sinenyasan ko na ang nanny nila. "O siya... sige na, pasok na sa kuwarto. Susunod
ako."

"Bye, Mommy! Bye tita Margie! Good night!!!" Hinila na rin ni Laz si Ladz pasunod
na kinukunsumisyon ng nanny nila.

"They're so cute." Bulalas ni Margie. "Naku, paglaki ng dalawang

'yan tiyak na ang pila ng mga babaeng luluha!"

"Margie."

Natahimik ang babae nang makitang sumeryoso na ako.

"Lala..." she bit her bottom lip.

"Care to tell me something I don't know?"

Napatungo siya.

"Marg..."
Nang tumingin siya sa akin ay nangingilid na ang mga luha sa mga mata niya.

"Please, Margie. I deserve to know..."

"Lalaine, I'm sorry. Kanina kasi hindi na ako nakapag-sinungaling kay Dux. Nasa
lobby kami nang magtanong siya sa receptionist kung nasaan ang tao dito sa suite
mo, the woman told us that you're with Hades Deogracia."

"So, alam mo?" Nangatal ang mga labi ko.

All along ay alam nila na buhay si Hades!

Bakit hinayaan nila akong maging tanga ng ilang taon? Bakit hinayaan nilang wala
akong alam?

Sana man lang napaghandaan ko ito, hindi iyong parang pinasabak nila ako sa gera na
wala akong dalang armas at hindi ko alam kung paano magsisimulang lumaban.

"Alam mong buhay siya." Pigil ang pait sa boses ko.

"Lala, kasi..."

"Why did you lie?"

"Believe me, Lala I didn't lie to you. Hindi ko lang sinabi dahil ayaw kong mag-
alala ka pa."

"Nagsinungaling ka pa rin. Naniwala ako na patay na si Hades!"

"Does it matter now?"

Napatayo ako nang bumukas ang pintuan. Si Margie naman ay sumubsob sa kanyang mga
palad.

"Dux."

"Does it matter now, Lalaine?" He repeated.

"Alam mo rin?!"

He shook his head. "Don't act here like we fooled you."

"Hindi ba?" Maanghang kong tanong. "Alam niyo pala, and holding back the truth is
considered lying! Niloko niyo pa rin ako!"

"Lalaine, nalaman ni Margie iyon kasal na tayo." Madilim ang mukhang sabi ni Dux.

Hindi ako nakaimik.

He continued. "You already told your parents that you're pregnant with me! Nasa
Amerika na tayo non and we don't see any reasons for you to know that he's still
alive. Besides, wala siyang ginawang kahit anong hakbang para hanapin ka."

WALA SIYANG GINAWANG HAKBANG.

Nag echo iyon sa pandinig ko.

Mayaman na si Hades ngayon. May pera na siya plus the power of his family name.
Kahit hindi ako si Elle, mahahanap niya pa rin ako kung gugustuhin niya.
Pero hindi niya ginawa.

Hindi niya ako hinanap.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 23

Chapter 23

NAGUGULUHANG tumingin ako kay Margie. She stood up and faced me.

"Yes, La. Totoo iyon." Pinahid niya ang luha sa kanyang pisngi. "Nagulat na lang
ako nang malamang buhay siya. Hinanap ko siya kagaya ng pakiusap mo, at totoo ang
sinabi sa akin ng warden sa presinto na patay na siya. Inisip ko na sinadya niya
talaga iyon para hindi ka na hanapin pa. Nakita kong masaya ka na sa buhay mo sa
Amerika kaya hindi na kita ginulo."

"At alam niyong magkikita kami dito sa isla?" Parang lason ang tanong na iyon.

Bakit nila ako inilagay sa ganitong sitwasyon?

She nodded. "He's one of the owners of this island."

"Napakarami niyong alam..." Napahikbi ako.

"Yeah. Alam ko ring hindi na siya ordinaryong tao ngayon. He's the missing son of
the elder Don Deogracia, the business tycoon. Top three richest in Asia."

"What a story, right?" Sabat ni Dux. "From pulubi to an instant heir."

"Dux!" Sigaw ko.

Sumigok si Margielyn. "Akala ko, La... hindi na importante ang nakaraan. Nang
malaman ni Michelle na narito sa isla si Hades ay sinubukan niya pang magback out
para sa venue ng kasal niya. Pero may mga bagay na dapat kinakalimutan na, lalo
pa't matagal ng panahon iyon. Naka-moved on na siguro siya, at naka-moved on ka na
rin. You have your family now, your loving husband with you. Kumbaga wala na iyong
nakaraan. Napapagod na rin kasi kaming itago sa'yo ang tungkol kay Hades. Hindi mo
maiiwasang makita siya, maliit lang ang mundo kahit pa hindi ka makarating sa
islang ito. Laman siya ng mga magazines, makikita at makikita mo rin siya."

"Sana

sinabi niyo sa akin..." nanghihinang napaupo ako pabalik sa sofa. "Para hindi ako
nagmukhang tanga..."
"Akala ko rin kasi nakalimutan mo na siya." Mahinang sagot ni Margie.

"I thought so." Dux said.

Matalim kong tiningnan ang asawa ko. "You thought what, Dux?! Bakit kayo ganyan?
Bakit kayo nag-desisyon para sa akin?!" I was so pissed at them.

"Lala, mahal ka ni Dux. Mahal mo siya. May mga anak na kayo, why don't we just move
on? Why don't you just--"

"Hindi ko kayo maintindihan! Itigil na muna natin ang usapang ito!" Tumayo ako
iniwan na sila sa sala.

Kung magtatagal pa ako na kausap sila ay baka may masabi pa akong hindi maganda na
maaari kong pagsisihan sa huli.

"Lalaine!"

"Hayaan mo muna siya, Dux." Pigil ni Margielyn sa lalaki.

Pumasok ako sa kuwarto kung saan naroon ang mga anak ko. The reasons why I am still
here today. Sila kasi ang nagpalakas sa akin sa mga panahong nanghihina ako. Sila
iyong pinagkukuhanan ko ng inspirasyon at pagmamahal.

Tumabi ako sa gilid ni Ladicus at iniyakap ang isang braso ko sa kanya.

"Mommy?" Nagdilat ng mga mata ang anak ko.

"Hi..." I kissed his forehead. Naiiyak na naman ako habang nakatingin sa kanya.
Lalo pa at may nakikita ako sa mga mata niya na dumudurog ngayon sa puso ko.

"Sabi ko na ikaw iyan, eh! Alam ko iyong amoy mo, Mommy!" Ngumisi siya.

"Talaga? Anong amoy ni Mommy?" Hinaplos ko ang pisngi ni Ladicus. Mahal na mahal ko
sila. Mahal na mahal ko ang mga anak ko. Sila iyong mga pinaka-importanteng bagay
na di ko magagawang ipagpalit kahit anong mangyari.

"Amoy pretty!"

He giggled.

"Hmn, bolero talaga ng anak ko."

Humarap siya sa akin. "Ang bilis nakatulog ni Laz, Mommy!"

"Pagod na kasi ang kapatid mo, anak. Dapat matulog ka na rin..."

"Eh, Mommy di pa nga ako pagod!"

Ngumiti ako.

"Naguusap lang kami ni Laz kanina, Mommy! 'Tapos hala bigla tulog na pala. Sabi
kasi niya Mommy color chocolate daw mata niya, 'tapos si Daddy parang may green,
'tapos ikaw chocolate na black pero ako iba. Parang iba raw 'yung mata ko, Mommy!
Color black daw, dark na dark daw, Mommy parang yung sa aso ni tito Po!"
"Kahit anong kulay ng mga mata mo, mahal ka ni Mommy..."

"Mommy, 'di ba bawal tulugan ang nagsa-salita kasi bad iyon? Dapat makinig ka kasi
may sinasabi pa. Should I wake him up kasi 'di pa tapos iyong sinasabi ko about my
eyes. I was about to tell him na ka-eyes ko si Batman, 'tapos--"

"Shhh, matulog na muna tayo, huh?" Pigil ko sa kanya. Kasi kapag di ko siya
pinahinto, malamang na aabutin pa kami ng umaga sa mga kuwento niya.

Kailangan na ring magpahinga ni Ladicus, namumula na rin sa antok ang mga mata
niya. Pinipigilan lang na 'wag makatulog. Hinila ko siya sa dibdib ko at saka
niyakap. I even kissed her hair.

"Let's sleep now, baby..."

"But, Mommy..."

"Bukas pati si Mommy makikinig sa story mo, ha?" Malambing na saad ko.

"Okay..."

"I love you..."

"Mommy, love mo rin si Daddy?"

Natigilan ako.

"Sabi niya kasi nong nasa airplane kami love ka niya. Love niya raw kami ni Laz.
Lagi kami kinikiss ni Daddy kahit nong nasa chopper na kami, 'tapos hug niya pa
kami. 'Tapos, Mommy, lagi niya

pinapasabi samin na love din namin siya. Mommy, si Daddy ang kulit. Sabi ko na nga
love ko siya 'tapos pauulit pa niya. Mommy, bakit ang kulit ni Daddy?"

"Love niya kasi kayo. Sige na, anak... sleep na."

Nang lumalim na ang paghinga ni Ladicus ay malungkot akong napangiti.

Bakit sinasabi nilang lahat na hindi na importante ang nakaraan? Oh, fuck them.
Paanong hindi magiging importante iyon kung kasama ko ngayon ang mga buhay na
alaala ng nakaraang sinasabi nila?

Kahit ba-baliktarin ang mga nangyari, walang magbabago. Nasaktan pa rin ako, at
hindi lang ako ang nasaktan at masasaktan sa huli.

Bakit hinayaan nilang mangyari ito? I trusted them.

How could they toy about my emotions just like that? God, I felt like shit.

...

MATAAS na ang sikat ng araw pero hindi ko pa rin mapilit ang kambal na umahon sa
tubig. Masyado silang natutuwa sa kagandahan ng isla. Kasama ang nanny nila na
nagtatampisaw sa malinaw na tubig.
I'm with my boys. Ladicus and Lazarus. Gustuhin ko mang sumali sa kanila ay hindi
puwede, masyadong pre occupied ang isip ko. Baka mapansin pa ako ng mga bata at
tanungin pa nila ako, and I hate lying to my kids. Hindi ko rin naman puwedeng
sabihin sa kanila ang dahilan kung bakit ako nagkakaganito.

Ang sabi ni Dux kanina while we're having our breakfast ay babalik na kami sa
Manila after Michelle's wedding. Naiinis ako kasi parang ganon-ganon na lang kung
magpasya siya. Parang napakadali lang ng lahat.

I sighed. Ano pa ba ang dapat ko kasing asahan?

I was walking at the beach when I heard my name. Napalingon

ako, at kusang nanigas ang katawan ko nang makilala ko ang buo at lalaking-lalaking
boses na bumanggit sa pangalan ko.

"Lalaine." He repeated my name as he started walking toward me. "Hello."

"Hades..." Instantly, my heart started beating eratically. Alam kong magkikita at

magkikita kami, pero hindi ko pa rin inaasahang sa ganito kaaga.

Alam niyang dumating na ang asawa ko, I was expecting na di-distansiya muna siya sa
akin kahit ngayon lang.

"Kanina pa kita tinitingnan, you looked uneasy. Is something bothering you?"

"Ha?" Kanina pa? Bakit di ko man lang siya napansin? Ganon ba ako ka-pre occupied?

Ngumiti siya at lumabas ang mapuputi niyang ngipin. Pero kahit nakangiti ay hindi
ko pa rin maiwasang kabahan. Natatakot ako na baka makita kami ni Dux at natatakot
din ako na mawala na naman ako sa sarili dahil sa nakakalunod niyang mga tingin.

Nakapamulsa siya sa suot na beach shorts at puting V-neck shirt. And he looked
mighty standing so tall and intimidating in front of me. Lumapit pa siya nang mas
malapit sa akin, I could almost smell his musk.

"Ah... kasi." Damn. Bakit ba ganito ang nararamdaman ko?

Dapat nga magalit ako sa kanya. Hindi ko dapat hangaan ang itsura niya o maski ang
tingnan man lang siya.

"C'mon, I am not busy. Puwede akong makinig sa problema mo."

Ngumuso ako. "I don't need sympathy from you."

Manhid ba ang lalaking ito o nagta-tanga-tangahan lang siya? Hindi niya alam na
siya ang dahilan nang ipinagkaka-ganito ko? How stupid of him.

"You looked very tired, Lalaine. Para pang pasan mo ang mundo."

I faked a yawn. "Don't mind me.

Inaantok lang kasi ako."

"Pinuyat ka ba kagabi?"

"What?" Napanganga ako at saka napatingin sa mukha niya.

He was grinning ngunit may kung anong emosyon na itinatago ang kanyang itim na mga
matang may bahid ng kaunting abo.

"Sana sinabi mong inaantok ka, hindi ka ba pinatulog?"

"Hades!" My face reddened. How dare him?!

"Sana sinabi mong pagod ka. Sayang lang pala iyong ginawa natin, akala ko pa naman
pagbalik mo sa suite mo bagsak ka na."

"Will you please stop!"

Pero nagpatuloy siya sa panuukso. "Naisigaw mo ba ang pangalan ko habang siya ang
nasa ibabaw mo?"

"Hindi ako natutuwa sa sinasabi mo!" I hissed. God, bakit ba kasi nagkita pa kami
ngayon.

"Tell him about me." Cool na cool pa niyang utos sa akin.

"And why should I?" Anong karapatan mo? Anong karapatan mong manlandi at maghabol
ngayon? Kung kelan may asawa na ako?! Bakit hindi mo ako hinanap noon kung mayaman
ka na pala?! Ang dami kong gustong sabihin sa kanya pero hindi iyon lumabas sa
bibig ko. Wala akong masabi dahil hinihigop ng mga mata niya ang lakas ko.

"He should know." Sumeryoso ang mukha ni Hades. Tumingin siya sa malawak na
dalampasigan. "He should know, Lalaine."

"Hades, please!"

Nang ibalik niya ang paningin sa akin ay naroon na ang emosyong hindi ko kayang
tagalan. "Iyong sinabi ko sa'yo... I mean it." He said looking intently at me.

Umiling ako. "I'm telling you, wala kang mapapala..."

"May napala na ako." Makahulugang sabi niya.

"I was horny and that was it."

Tumiim ang bagang ng lalaki.

"Wala ang asawa ko, Hades. At ikaw ang nandoon. Nilandi mo ako, ang landi mo."
Tumungo ako kasi di ko na talaga kayang tagalan ang mga tingin niya.

He let out a heavy sigh. "Why so heartless, Lalaine? You showed no mercy to my
heart."

I bit my lip. "Bakit ba kasi ako ang ginugulo mo, ha? Are you that bored? Why don't
you look for someone else?"

"Why would I look for someone else? You is all I wanted in a woman." Hinawakan niya
ako sa balikat at pinatingala sa kanya para magtama ang aming paningin.

"You know pretty well that I am already married. You're putting me into trouble,
don't you know that?"

"I didn't want that." He snapped.

Nagsalubong ang mga kilay ko.

"Mommy!!!"

Sabay kaming napatingin sa tumatakbong batang lalaki patungo sa amin. Hinihingal pa

ito habang hawak ang kulay asul na maliit na salbabida.

"Mommy si Laz po sinabunutan ako!" Nanunulis ang nguso nito at namumula ang makinis
at cute na mukha dahil sa sikat ng araw.

Kasunod ni Ladicus ang kakambal na halos madapa-dapa sa pagtakbo. "That was a

punch!"

"Sabunot iyon, bading ka!" Hinampas nito sa mukha ng kapatid ang salbabida.

"Tama na iyan." Saway ko sa kanila.

"Hindi ako bading kasi sabi ni Daddy Superman ako!"

Noon ko naalala ang presensiya ni Hades sa tabi ko. Nanigas ang likod ko sa kaba
lalo nang makitang titig na titig siya sa mga anak ko.

"Hades..."

Kinalabit ako ni Lazarus. "Kilala mo siya, Mommy? Sino siya Mommy?"

"Mommy ka-eyes ko siya!!!" Tili naman ni Ladicus. "Bakit, Mommy ka-eyes ko siya,
Mommy?! Tito ko rin ba siya?! Mommy, bakit nga kasi ka-eyes ko siya?!"

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 24

Chapter 24

HADES was staring suspiciously at me.

"Mommy, sino nga siya?"

Pero bago ko pa masagot ang tanong ay nakatalikod na sa amin si Hades. Parang hindi
niya rin gustong marinig ang isasagot ko kina Lazarus at Ladicus.

I watched Hades as he leaves.

"Mommy? Aalis na iyong friend mo?" Kalabit sa akin ni Laz. Sa nakatalikod na si

Hades nakatingin ang mga anak ko, nasa mukha nila ang pagtataka.

Nakaramdam ako nang paninikip ng dibdib habang tanaw ang papalayong bulto ng
lalaki.
"Ha?"

"Mommy, 'lika na! Ligo na lang tayo!"

"Mommy, bakit nga ka-eyes ko yung lalaki?"

Pinagtig-isahan ng kambal ang mga kamay ko. Hindi pa rin makuhang gumana nang
maayos ng isip ko. Para akong tinangay nang malakas na alon.

"Mommy?!" Pisil sa tagiliran ang nagpabalik sa huwisyo ko.

"Are you with us, Mommy?!"

Napakurap ako at napatingin kanila.

"Mommy, are you okay?" Tanong ni Laz.

I forced a smile. "Yeah, of course, baby!"

"Puwede tayo ligo, Mommy? Sige na, sama ka na samin!"

Nagpatianod ako sa hila ng mga anak ko. Ngunit hibang pa rin ako at napakalakas pa
rin ng kabog ng dibdib ko habang nasa tubig kami.

Nang tumataas na ang araw ay niyaya ko na rin silang bumalik sa suite. Mabuti at
hindi na ako kinulit nila Lazarus kung bakit ako tahimik the whole time.

Matapos kong tulungan ang nanny ng kambal na banlawan sila at bihisan ay nagpaalam
muna ako.

"Pakibantay muna ang mga bata, may pupuntahan lang ako."

"Sige po." Sagot ng nanny.

Nagtungo ako sa kuwarto at saka kumuha ng bandana. Isang sleeveless

summer dress na kulay dilaw ang suot ko. Ipinatong ko ang tela sa aking balikat
upang matakpan ang pamumula ng aking mga balikat dahil sa sikat ng araw.

Sinuklay ko rin ang buhok ko at saka nagpahid ng kaunting lipstick sa namumutla

kong mga labi. Hindi pa rin kasi bumabalik ang kulay ng mukha ko, nanlalamig pa rin
ang mga palad ko sa kaba.

"Lalaine." A hoarse voice stopped me.

"Get out of my way, Dux." Mariin kong utos ng malingunan ko ang lalaking nasa
pintuan.

Hindi ko alam kung saan siya nanggaling dahil kanina pa siya wala. At sa unang
pagkakataon ng pagsasama namin bilang mag-asawa sa papel ay wala akong pakialam,
kahit pa tungkol sa mga kaibigan ko na pakiramdam ko ay trinaidor ako.

Malungkot siyang tumitig sa mga mata ko. "Kung alam ko lang na mangyayari ito..."

Hindi ako nagpakita ng kahit anong pagkatinag.

"Mangyayari at mangyayari ito. Ayaw mo man o gusto." My tone was flat and dry.
"Lalaine..."

"We'll talk when I get back." Marahan ko siyang itinulak at nilampasan.

"Please come back in one piece." Pahabol niya sa mababang tinig.

My face remained expressionless as I looked at him again.

Hindi mabangis na hayop si Hades para mabawasan ang parte ng katawan ko. Kung
gugustuhin man niya akong sagpangin at saktan, maluwag ko iyong tatanggapin.

Napahugot ako nang malalim na paghinga saka pigil ang sarili na muling lumingon pa
kay Dux. I shouldn't hate my husband pero iyon ang nararamdaman ko sa mga oras na
ito. Hindi dapat, unfair kay Dux pero gusto ko siyang sisihin.

Galit ako sa kanya pati sa mga kaibigan ko na

pinagka-isahan ako.

Gusto kong sisihin ang sarili ko at ang lahat nang maaari kong pagbalingan ng sisi.

Hindi titigil ang ganitong pakiramdam hanggat hindi ako nalilinawan.

Gusto kong malaman ang mga nangyari matapos ang gabing iniwanan ko siya sa ere.

Haharapin ko at kakausapin si Hades. Natatakot ako na baka galit na siya sa akin

dahil baka alam na ni Hades ang totoo. Kung galit man siya sa akin ay haharapin ko
ang galit niya, gusto ko ring magpaliwanag sa lahat.

Itinanong ko sa receptionist ang numero ng suite ni Hades Deogracia, at kakatwang

parang ini-expect na ako nito. Ibinigay agad sa akin ang floor at room number ng
lalaki na sa pinakatuktok pala ng Deogracia Hotel.

Abot-abot ang kaba ko sa loob ng elevator hanggang sa marating ko ang huling floor
na kinaroroonan ng kanyang suite. Sa presidential floor kung saan ay penthouse na
pala.

May labing-anim na pinto roon na iba-iba ang disenyo, may mga numero at open ang
hallway kung saan tanaw ang langit at ang malawak na garden sa dulo.

Hinanap ko ang penthouse ni Hades at saka ilang ulit na huminga nang malalim bago
ko pinindot ang doorbell.

Pero hindi si Hades ang nagbukas ng pintuan.

I swallowed as I looked at the tall man standing in front of me.

The man was wearing a signatured expensive gray suit, I should know because my
brothers loved expensive suits from different known and class designers here in the
country and abroad.

"Hi. I'm looking for Hades Deogracia."

"Please, come in." Maliit na ngumiti ang lalaki. May pagkakulot ang buhok nitong
hindi purong itim.

Sumunod

ako sa kanya patungo sa malawak na sala ni Hades.

Iginala ko ang aking paningin sa kabuuhan ng penthouse. Iyon din ang suite na
pinagdalhan sa akin ni Hades, pero hindi ko napansin ang labas niyon dahil may isa
pa iyong pinto kung saan ang ibabang floor ang labasan.

"Where is he?"

Humarap sa akin ang lalaking may pagkakahawig kay Hades. "I am Martin Luther
Deogracia. His brother."

Deogracia...

Kailan pa ba ako masasanay? Kailan ko pa matatanggap na iba na siya?

"You're Elle, right?" Pukaw niya sa pag-iisip ko.

Tension seized the air when he started to speak.

"Lalaine Saavedra..." sa di ko maarok na dahilan ay hindi ko ginustong gamitin at

idugtong sa pangalan ko ang apelyido ni Dux.

"Life had been hard on him."

Iminuestra niya ang kaharap na upuan.

"Take a seat."

Sumunod ako habang ang paningin ay nasa kanya pa rin. Malakas ang pakiramdam ko na
may gustong sabihin sa akin ang lalaking ito na hindi masasabi o maiku-kuwento sa
akin ni Hades mismo. Pero kinakabahan ako. Nagpapawis ang mga palad at nanginginig
sa takot ang mga tuhod ko.

"Alam mo ang nangyari sa pamilya niya?"

Napatungo ako.

I know... masakit sa dibdib na amin ko sa aking sarili.

"Wala siya sa bahay nila ng mangyari ang sunog. Wala siya sa tabi ng kanyang
pamilya ng mga oras na kailangang-kailangan siya ng mga ito. Her younger sister was
a chronic asthmatic. Maliban pa sa hindi makalakad nang maayos ang Inay niya at
naka-simento ang binti ng kapatid niya. So, there's no way that they can escape the
fire."

Nagsimulang mangilid ang mga luha sa aking mga mata.

Sumagi sa isipan ko ang itsura ni Hades habang wala siyang magawa kundi ang
magluksa, magwala at umiyak sa loob ng kanyang selda ng panahong tinutupok ng apoy
ang kanyang walang labang pamilya.

"At malaki ang lugar nila, maraming tao at nagkakagulo na ang lahat para maisipan
pa silang puntahan ng sino man sa kanilang kapit-bahay. Hating-gabi ng maganap ang
traidor na sunog na dahilan ng pagkatupok ng dating inuuwian ni Hades."

"Why are you telling me all these?" Nangangatal ang mga labing tanong ko.

He smirked. "That night broke everything."

"H-hindi ko alam kung nasaan si Hades, kung iniisip mo na pinabayaan ko siya ay

nagkakamali ka." Garalgal ang boses na saad ko. "Gusto ko siyang balikan ng malaman
ko ang nangyari pero wala na siya. Kung may kasalanan ako, tatanggapin ko iyon.
Alam kong naging makasarili ako dahil iniwan ko siya kung kailan kailangang-
kailangan niya ako."

Martin Luther was just looking at me intently, like he was reading my soul through
my teary eyes.

I shifted my eyes to the floor, I couldn't stand the weight of his stare.

"Saka... alam ko patay na si Hades." I murmured.

"You saw him already, buhay na buhay siya."

Nagtagis ang mga ngipin ko. "Pero iyon ang pinaniwalaan ko! Iyon ang sabi sa akin
ng kaibigan ko... na patay na siya..."

"Bago ang trial niya nangyari ang sunog." Tumayo ang lalaki at namulsa.

Nanatili akong nakatungo habang magkasalikop ang nanginginig kong mga palad.

"Pinuntahan ko siya ng araw na iyon. Halos hindi siya makausap non."

"Anong nangyari sa kaso niya?" Mahinang tanong ko.

"Nahuli

na ang drug syndicate na nagsu-supply ng drugs sa taong nag-utos kay Hades. Nang
mga panahong iyon ay kasalukuyan na ring itini-trace ng Phoenixes ang mismong
pinagmulan ng drug cartel na pasimuno ng mga ilegal na transaksyon sa bansa. Madali
na lang para malinis ang pangalan ni Hades."

Phoenixes, it was the security agency of my brothers. Alam din marahil ni Martin
Luther na ang Saavedra Phoenixes ay negosyo ng pamilya ko.

I blinked. "May iba pa siyang kaso bukod doon..."

"You mean the rape case?" Kahit hindi ko ito tingnan ay batid kong nakataas ang
isang kilay ng lalaki.

"Yes."

"Naareglo na iyon."

Gumuhit ang pinaghalong sakit at panghihinayang sa dibdib ko.

"Sa tingin mo ba, ang tipo ni Hades ang mangga-gahasa ng babae?"

Hindi ako kumibo.

"Masyado siyang nasaktan sa mga nangyari. Halos di siya kumakain at nagsasalita.

Pero bago siya sumama sa akin ay nakiusap siya na palabasin na lang na namatay na
siya. Wala na rin kasi siyang balak na humarap sa taong naging bahagi ng buhay niya
noon. Kahit pa ang mga kapit-bahay nila dati na naghahanap sa kanya. Even that
Zelena na nagsampa ng kasong rape sa kanya."

That fucking Zelena. Isa sa mga lason noon bukod pa sa lason na nagmumula mismo sa
sarili ko.
"At hindi na rin niya inaasahang babalik ka pa."

Doon na ako nag-angat ng tingin.

Totoo, sino ang aasa na babalik pa ako matapos kong bitawan ang masasakit na
salitang iyon?

"Kaya pinalabas niyang patay na siya?" I asked the man.

He nodded. "Patay na si Hades Rodriguez. Iyon ang gusto niya, at iginalang ko iyon.
Sinununod ko ang

gusto niya."

Pasimple kong pinahid ang mga rebeldeng luha na unti-unti na namang kumakawala.

"Minahal ka niya, Ms. Saavedra."

I stood up ang looked at Hades' half brother. "I'm sorry... it's Mrs. Garner."

The man just gave me a small and mysterious smile. "I'd rather call you Ms.
Saavedra."

"Ha?"

Nang biglang bumukas ang pintuan ng suite. Iniluwa niyon ang isang petite na
babaeng naka nurse uniform.

"Sir, nagwawala na naman ho si Ma'am Lea." Kay Martin Luther ito nakatingin na tila
ay biglang nagkaroon ng tensyon ang kanina'y tiwalang lalaki.

Nagtatanong ang mga matang tiningnan ko siya.

"It's my fiancee, Azalea." Pagsagot niya sa akin na para bang nabasa niya ang nasa
isip ko.

"Baka kailangan ka na niya."

Tumango siya sa nurse at saka muling tumingin sa akin. "Maiiwan na kita. Puwede
mong puntahan sa cottage niya si Hades, kapag gusto niyang mag-isip-isip ay doon mo
siya makikita. I bet you already know that place."

"Thank you..."

Paglabas ko ng penthouse ay halos mapaluhod ako sa panghihina ng mga tuhod ko.

Naninikip ang paghinga ko.

Paanong nagawa ni Hades na marating ang araw na ito na parang walang nangyaring
trahedya sa nakaraan niya?

He lost his dear family because of the fire, and he wasn't there to save or at
least protect them that time. He was behind bars all along, at ako na malaya ay
walang nagawa para sa kanya.

I left him at his lowest point. Hindi ko tinupad ang pangako kong di siya iiwan.

Mapanganib siya sa akin noon... Magagalit ang pamilya ko kapag nalaman nila ang
tungkol kay Hades.
Natatakot din at nagagalit ako sa kanya noon kaya ako umalis. I was only sixteen at
that time and all I know is I badly needed to stay away from him. Hindi ko na
pinakinggan ang mga paliwanag basta umalis na lang ako.

Kung galit ngayon sa akin si Hades ay tatanggapin ko. Dahil mas lalo na akong di
patatahimikin ng konsensiya ko dahil sa mga nalaman ko.

I owe Hades a lot.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 25

Chapter 25

NAGHAHARUTAN ang dalawang batang lalaki sa tabi ng malaking kastilyong buhangin na

ginawa ng kasamang nanny ng mga ito.

Nagtiti-tili ang kambal sa tuwing hahampas ang alon mula sa asul na dagat. Ang
bantay naman ng mga ito ay hindi magkandaugaga sa kakasaway. Naroon kasi ang
magbatuhan ng buhangin ang mga bata o kaya ay magkanda-dapa sa paghahabulan.

I sighed contentedly. Hindi yata ako mapapagod na tumanghod para panoorin sila
maghapon kahit pa magmukha na akong stalker dito.

Tumakbo ang isa sa kambal matapos tadyakan ang tuktok ng kastilyo, ang isa naman ay
napangiwi saka kunot ang noo na hinabol na naman ang kakambal. Sa huli ay mauuwi sa
tawanan at harutan na naman ang mga ito.

The boys was so cute. Nakuha nila ang maraming anggulo sa ina, at ang iba ay hindi
maipagkakaila na hindi sa kinilalang ama ng mga bata.

Nang lumapit ang lalaki na kakatapos lang sa hawak nitong cellphone ay lumapit
kaagad dito ang kambal. My heart slammed against my chest when he called out the
boys' names.

Nag-uunahang magsumbong ang mga ito sa lalaki. They were calling him 'daddy' at
kasunod niyon ang paguhit ng kakabang kirot sa kaloob-looban ng pagkatao ko. Para
isinampal sa mukha ko ang lahat ng kakulangan sa buhay ko.

Tumango ang lalaki sa mga bata matapos guluhin ang buhok ng kambal at ngitian ang
mga ito. It was Dux. Magiliw siya sa kambal gayunpaman, may reserbasyon ang bawat
nitong pagkilos.
Pinagmasdan ko ang kabuuhan ng lalaking minsan ko na rin noong pinagselosan. He's
still a typical good-looking-guy. Mayaman ito kahit

saang anggulo tingnan. Nagmumura ang mapusyaw at makinis nitong balat, ang may
pagkabanyagang mga mata na kayang sumilo ng mga kababaihan. Kabaliktaran ng pagka-
moreno ko ang kanyang kutis na mestizo.

Hindi ko inaasahang magkikita kami muli matapos ang sakit na idinulot niya sa akin
noon, ng mga panahong hindi ko pa kayang ibili ng mamahaling bulaklak ang babaeng
mahal ko.

Pero kung hahamunin niya ako ngayon, kaya ko ng ibili si Elle ng kahit isang buong
hardin pa ng bulaklak. Kaya ko ng ibigay ang lahat sa kanya. Kaya ko ng bilhin ang
kahit pinakamahal na halaman sa mundo, sukdulan pang ikaubos iyon ng pera ko.

Tumalikod na ako bago pa ako tuluyang lulunin ng pait na nagsisimulang kumain sa

akin.

Inihakbang ko ang mga paa ko pabalik sa cottage ko.

Lutang ang isip ko habang naglalakad. Ni hindi ko naramdamang may matamang

nakatingin sa akin.

"Hades!"

Napaawang ang mga labi ko nang mag-angat ako ng paningin.

Nakatayo si Elle sa dulo ng maliit na gate ng cottage. She was wearing a yellow
summer dress that ended above her knees. May nakasaklob din siyang bandana sa
kanyang makikinis na balikat.

"Kanina pa ako sa suite mo." May hingal sa boses niya.

"Bakit hindi ka rito sa cottage ko dumeretso?" Tanong ko sa kanya.

Malikot ang mga mata ng babae, halata ang pagkabalisa. Ngunit hindi iyon nakabawas
sa angkin niyang kagandahan na ilang gabi ng di nagpapatulog sa akin buhat ng
makita ko siya muli matapos ang ilang taon.

He opened her lips to speak. "We need to talk..."

"Of course we do." Ngumiti ako at saka ikinulong ang kamay niya sa mga palad ko.

Lahat

ng agam-agam sa puso ko ay napalitan ng saya dahil kasama ko siya.

Inalalayan ko siya sa maliit na baitang ng cottage at saka sinusian ang knob ng

pinto.

"Sa loob tayo." Inalalayan ko siya hanggang sa loob, sadya kong idinidikit ang
katawan niya sa akin. "Please, come in."

Parang kanina lang ng yakap-yakap ko pa siya sa ibabaw ng aking kama. I could still
feel the heat of her body against mine. The every inch of her body that I
mercilessly kissed.

"Hades..." malamlam ang mga mata niya nang tumingin siya sa akin.
Tila napapasong lumayo siya at pasimpleng nauna sa gitna ng sala.

Sinundan ko siya hanggang sa hangin na lang ulit ang pumapagitan sa aming katawan.
Hinapit ko siya sa bewang at saka idinikit ang ang mga labi sa kanyang leeg.

"I miss you..." bulong ko.

I wanted to fill her, to be inside her. God, I was hungry for her.

"Sandali, Hades! Maguusap tayo!" Iniharang niya ang mga palad sa aking dibdib. But
she was already trapped between me and the wall.

Kumunot ang aking noo. "Puwede nating pagusapan ang kung ano mang gusto mong
pagusapan natin... pero mamaya na."

Napanganga siya nang bumaba ang mga kamay ko sa laylayan ng suot niyang summerdress
at balewalang hinawi iyon pataas sa kanyang katawan.

Nanigas ang katawan ni Elle nang tuluyan kong mahubad ang suot niya. Wala ng
namutawing pagtutol mula sa mga labi niya na aking ikinatuwa. Naiwan ang panloob
niya pero hindi na iyon hadlang para maramdaman ko siya.

I slipped my fingers under the edge of her panties. She gasped hard.

"I've always want to hold

you like this..." bulong ko sa tainga niya.

Pinaraanan ko ng mainit at basang halik ang gilid ng kanyang mukha, pababa sa

kanyang makinis at mabangong leeg.

"I'll make you ready for me." Nanlaki ang mga mata niya pero nginisihan ko lang
siya.

Kinain ko ang mga labi niya sa masidhing paraan. Parang hayop na hayok sa isang
putahe. Napaungol si Elle at napakapit nang mahigpit sa balikat ko. Ang ganti niya
sa marahas kong paghalik ay mahinhin at marahan, parang ninanamnam ang bawat
paglipas ng minuto. Walang pagmamadali. Pero lalo lang akong nag-init sa tamis ng
kanyang mga labi.

Kinubkob ng isang palad ko ang isa niyang dibdib. Ibinaba ko sa kanyang bewang ang
suot niyang bra habang ang isang kamay ko ay patuloy na hinahaplos siya sa kanyang
ibaba.

"Hades..." Ungol niya nang saglit na humiwalay ang aming bibig sa isa't-isa. Agad
ko rin siyang kinabig palapit, ayaw ko siyang pakawalan kahit saglit.

I kept on stroking her down on her lady part while kissing her lips thoroughly.

Hinila ko siya patungo sa kuwarto. Marahang idineposito sa aking kama ang halos
hubad niya ng katawan. Inalis ko na at ibinato sa sahig ang bra niya at saka
pinagapangan ng halik ang kanyang magkabilang dibdib.

Salitan ang mga palad at kamay ko sa pagsamba kay Elle. I couldn't help myself from
admiring her body. My tongue was everywhere as I I tweaked her nipples between my
fingers.

Nakapikit nang mariin ang mga mata ni Elle habang ang mga kamay niya ay nasa
kanyang uluhan, malayang nakahantad sa akin ang dalawang umbok sa kanyang harapan
na bahagya nang namumula sa mga hawak ko at halik. Dagdag pa ang manaka-nakang

pagpisil at pagsipsip ko sa kanyang manipis na balat.

I unbuttoned my jeans and pulled my zipper down. Winasak ko ang suot niyang panty
ay inamoy iyon, how I love the delicious smell of her moistness.

Ibinaba ko sa sahig ang underwear niya at binalikan ang kanyang mga binti
pagkatapos. I lifted up her thighs and aim her core. Basang-basa iyon, I know that
she was now ready to accept my entrance.

"Relax..." paanas na utos ko sa kanya nang dumiin ang mga kamay niya sa mattress ng
aking kama.

I was now on top of her naked body when she opened her eyes.

"Hades..." nangilid ang makinang na mga luha sa gilid ng kanyang mga mata.

"Just do as I say," I thrust my way in and pressed myself harder into her. "Relax
your body, baby..."

A warm feeling speed through me as I felt her walls tightening against my hardened
length. I pushed myself inside her as deep as I could and she moaned my name so
many times.

"Oh Elle, you're gonna kill me."

She embraced me with her soft arms and kissed me on my lips.

She was the one who initiated the kiss and what she did took me higher. I returned
her kisses with the same intensity as I keep on thrusting faster and faster inside
her core, the sensation gave me nothing but bliss.

Unti-unting sumusunod na ang katawan niya sa bawat galaw ko. Mas sumusunod na siya
sa akin kesa sa unang beses ko siyang inangkin sa cottage na ito. Gusto kong
burahin sa balat niya ang lahat ng hawak ng Dux na iyon, gusto kong ipalit ang mga
bakas ko para maalala niya na ako ang dapat at dapat lang na may mag-ari sa kanya.

Nanginig ang balakang ni Elle.

She was biting her lower lip as her tears strolling down her cheeks.

"I'm with you, baby..." I whispered to her ears. Binilisan ko ang paglabas-masok sa
kanya, habang bumibilis din ang aming mga paghinga.

Parang may hinahabol kami na nais naming abutan o lampasan.

"Please, let it go... come for me... I'm with you..." nagtagis ang mga ngipin ko
nang maipon ang tensyon sa ilalim ng aking katawan.

Pinigilan ko ang pagpikit kahit halos igupo na ng sarap na umaalipin sa akin ngayon
ang paglalabas ko sa kaloob-looban niya. Ayaw kong iwan ng tingin ang mukha ni Elle
habang inihahatid ko siya sa kaluwalhatian.

A barely audible moan escaped her lips when she finally reached her peak. Napangisi
ako.

"That was great..." anas ko saba halik sa kanyang pisngi na may bakas pa ng luha.
Marahan siyang dumilat, namumungay ang mga mata at namumula ang kanyang mga pisngi.

"Nangako ka sa akin noon... na akin ka lang."

Napakurap siya saka bumuka ang kanyang mga labi. "H-hindi ko nakakalimutan ang
pangakong iyon..."

Hinaplos ko ang mukha niya. Nagtataka siya dahil hindi ko pa rin inaalis ang aking
sarili sa loob niya, at alam kong ramdam niyang hindi pa rin nababawasan ang tigas
ng pagkalalaki ko kahit na tapos na ang init sa pagitan naming dalawa.

Kinabig ko siya at saka ibinaon ang mukha ko sa kanyang buhok.

"Don't you know how badly it hurts, tuwing iniisip kong niyayakap ka nang ganito ng
lalaking iyon?"

"Hades..."

"Pero pinapatawad na kita, dahil nakita ko kung paano mo napalaki nang maayos ang
mga anak natin."

Nang ibalik ko ang paningin ko kay Elle ay basang-basa na ng luha ang mga mata
niya. Tila langit iyon na umuulan nang walang patid.

I smiled and kissed her mouth fully and savagely.

Napaarko ang kanyang katawan nang muli akong kumilos sa loob niya. Hinayaan ko
siyang umiyak lang habang muli kong inaangkin ang kanyang katawan.

Nabuhay muli ang apoy na kanina ay nagpahinga lang nang panandalian. And this time
we did it wilder than the last. Dala na rin ng mga emosyon.

Tumigil lang kami nang hindi na kaya ng aming mga katawan. Marahang hinila ni Elle
ang kumot at saka ibinalot iyon sa sarili at saka siya naupo sa gilid ng kama.

Pinagmamasdan ko ang bawat kilos niya, maging ang kanyang paghinga. Ayaw kong
palampasin maski ang pagkurap ng kanyang mga mata o pagalaw ng kanyang mga daliri
habang inaayos nito ang kanyang nagulong buhok mula sa pagkakahiga.

Umupo ako at ipinulupot sa kanyang bewang ang aking mga braso.

"Elle..."

"I'm sorry for everything, Hades..." Nakatungong saad niya.

I lifted her chin to make her face me. "Babawi ka sakin..."

Napalunok siya.

I planted soft kisses on her forehead. "Babawi ka sa akin, mahal ko."

Muling bumagsak ang mga luha sa kanyang mga mata. At habang nakatingin ako kay Elle
ay isa lang ang napatunayan ko sa aking sarili...

sa kabila ng lahat ng nangyari sa amin... siya pa rin ang Elle ko. Kahit siya pa si
Lalaine Saavedra, she will always be my Elle.

Elle or Lalaine, I still love her all the same. And I won't let her go this time,
not in this lifetime.
JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 26

Chapter 26

"ANAK mo sila." Amin ko. Wala naman ng saysay na itanggi ko iyon dahil alam kong
hindi siya maniniwala. Ayaw ko na ring dagdagan pa ang kasalanan ko sa kanya.

"I'm sorry..."

Tumingin siya sa akin nang deretso. Muntik pa akong mapausod sa intensidad ng titig
ni Hades. Wala akong makapang galit sa mga mata niya pero ramdam ko ang sakit at
panghihinayang.

"For once... magalit ka sa akin." Mahinang hiling ko. "Magalit ka naman sa akin.
Sisihin mo ako. Bulyawan mo ako. Sumbatan... I deserves it."

Umiling siya at ibinalik ang paningin sa dalawang batang naghahagaran sa

dalampasigan kasama ang nanny ng mga ito.

"Stop being a saint, Hades. Malaki ang kasalanan ko sa'yo, mas matatanggap ko kung
sisigawan mo na ako ngayon."

His lips curved a weak smile. And he looked tired. At para akong sinaksak sa
nakikitang pagod sa katauhan niya.

"Hades..."

"Gusto ko silang makilala..."

Hindi ko alam kung paano ko sisimulang sabihin sa kambal pero inoohan ko si Hades.
"Ipapakilala kita sa kanila..." mahinang ani ko. Karapatan niya iyon, hindi ko
ipagkakait.

"Salamat." Tumango siya saka bumaling sa akin ng tingin. Hindi na niya muling
tiningnan ang kambal.

Nang magsimula siyang lumakad ay kusang sumabay sa kanyang mga hakbang ang mga paa
ko. Hindi ko alam kung saan kami pupunta pero wala akong balak magtanong. Sumunod
lang ako sa kanya hanggang sa marating namin ang kabilang dako ng dalampasigan.

"Tell me, Lalaine."

Napasinghap ako sa pagtawag niya sa tunay na pangalan ko. Hanggang ngayon ay hindi
pa rin ako masanay-sanay.

"Kailan..."
lumunok si Hades saka tumingin sa karagatan. "Anong edad sila natutong magsalita...
natutong lumakad..."

Hindi ko na namalayan ang pamamalisbis ng luha mula sa mga mata ko.

"Kailan? At ano ang unang salita nila? Please, I want... I need to know..."

"Hades..."

"Ano ang paborito nilang pagkain... at ang paboritong laruan..."

Hinawakan ko siya sa sa kamay, at doon ko nalamang mahigpit pala ang pagkakatikom

ng kamao niya. Na parang doon niya ibinubuhos ang lahat ng hinanakit niya.
Napabitiw ako agad pero hinabol din agad ng kamay niya ang palad ko.

"Please, don't let go of my hand." Mahigpit niya akong hinawakan.

"Hades..." naramdaman ko ang panginginig niya.

Sinapo ang mukha ng kanyang isang palad. Nakagat ko ang mga labi ko nang masilip
kong umiiyak siya. Umiiyak si Hades at kahit itago niya sa akin ay alam kong
umiiyak siya.

"Please, magkuwento ka... Ang mga bata... Minahal ba sila ng asawa mo? Na tunay na
mga anak?" Ramdam ko ang pait sa boses niya, at para iyong patalim na humihiwa sa
akin.

Humikbi ako at tumango. "Naging mabuti si Dux sa kanila."

Tumango siya.

"A-alam mo... makukulit ang mga iyon." Kuwento ko gaya ng hiling niya. "Lalo si
Laz. Feeling kuya iyon. Pero gusto rin ni Ladz maging kuya. Pareho silang kuya.
Palagi silang nagtatalo, pero sa huli nagbabati rin."

Wala siyang imik. Nagpatuloy ako.

"They learned to walk ng isang taon sila. Hinahawakan pa rin pero talagang
lumalakad na sila."

Tiningnan ko si Hades. Nakatungo lamang siya na tila hinihintay ang mga susunod ko
pang sasabihin.

"Paborito

nila ang mga chocolates. Sabi ko nga, mabubulok at masisira ang ngipin nila. Pero
makatuwiran ang kambal, magto-toothbrush naman daw sila, eh." Bahaw akong tumawa.
"Ang kukulit nila, malilikot at bibo. Nakakatuwa sila. Hindi nila pinapabayaan ang
isa't-isa kahit madalas silang magbangayan. Kahit may nanny sila, masisipag sila.
Gusto ng mga iyan na sila ang nagliligpit ng bed nila pagkagising. Malalambing din
sila. They are so adorable, Hades."

Pinahid niya ang luha sa pisngi at saka tumingin sa akin. Blangko ang mga mata ni
Hades pero nakakangilag. Nakakakaba dahil hindi ko alam ang tumatakbo sa isip niya.

Pinilit kong ngumiti. "Siguro namana nila sa'yo ang pagiging malambing at masipag."

Wala pa ring namutawing salita sa mga labi niya.

"Their first word is 'Papa'. Parehas sila. Sabi ko na 'daddy' pero 'papa' pa rin
sila ng 'papa'." I sighed. "Ikaw yata ang tinatawag nila nong 'papa'. Siguro, alam
ng kambal nong baby pa

sila na hindi si Dux ang..."

"Stop..." basag ang tinig na awat niya sa akin.

Sinuklay niya ng mga daliri ang buhok at saka muling tumanaw sa malayo.

"That was enough for now."

"I'm sorry..."

"Umuwi ka na muna, Elle."

"At pagkatapos?"

"Hindi pa tapos."

"What do you mean?"

"I told you, I'm not letting you go this time."

"Pero may asawa na ako..."

"Hindi mo siya mahal." Siguradong saad niya.

"Hades..."

"We can start anew." Lumingon siya at ngumiti nang mapanglaw. Malungkot na ang mga
mata niya ngayon. "We have the rest of our lives para ikuwento mo sa akin ang mga
na-missed kong events sa

buhay ng

mga anak natin. Marami pang pagkakataon... gusto ko araw-araw iku-kuwento mo sa

akin ang mga nangyari nong baby pa sila. Nong ipinagbu-buntis mo sila."

I bit my lip.

"Hindi lang ngayon, Elle. Gusto ko marami pang araw... marami pang gabi at hapon,
tanghali at umaga. Marami pang pagkakataon na pag-uusapa natin iyon."

"Si Dux..."

Naningkit ang mga mata niya.

Magsa-salita pa sana ako nang tumunog ang message alert tone ng cellephone ko sa
bulsa. Agad ko iyong tiningnan. It was Dux, pinapabalik niya na ako sa suite. Doon
ko napansing wala na ang

mga bata sa pinaglalaruan ng mga ito kanina.

"I need to go." Paalam ko kay Hades, bumitaw ako sa kamay niya. "Bumalik na sa
suite ang mga bata, hinahanap na yata ako." Hindi ko na sinabing si Dux ang nag-
text sa akin.

"When will I see you again?"

Ngumiti ako.

"Elle... you will not leave me again this time, right?" Alanganing tanong iyon.
Bakas ang takot sa mukha niya.

"Never again." Lumapit ako saka yumakap sa kanya.Naramdaman ko ang paganti ng yakap
sa akin ni Hades, mas mahigpit. Hinagkan niya ako sa noo bago pinakawalan.

Hinaplos ko ang pisngi niya. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin o ipapangako.
Wala pa kaming pinag-uusapan ni Dux sa kung ano ang kakahinatnan ng relasyon namin
ngayon. Hindi ko pa alam ang mangyayari pero alam ko na ang gusto ng puso kong
maganap.

I want to be with Hades again. And this time, gusto ko na ng pangmatagalan. Gusto
kong bumawi at ayaw ko na siyang saktan.

Tumalikod ako saka tinalunton ang pabalik sa suite, pero naiwan sa dalampasigan ang
puso ko kasama

ng tunay na ama ng mga anak ko.

...

SA SUITE ay unang sumalubong sa akin ang kadiliman at ang amoy ng alak. Wala ang
bakas ng mga anak ko kaya hindi ko matiyak kung nasa kuwarto na ba sila ngayon o
hindi pa talaga bumabalik dito.

"Hi my dear estranged wife."

Napausod ako nang biglang may gumalaw sa dulo ng single-seater na sofa. Tumayo mula
roon ang malaking bulto ng lalaking may hawak na kopita ng alak.

It was Dux, ayon sa tangkad, katawan at boses nito. His face was heavily shadowed.

Tumapat siya sa maliit na liwanag na nagmumula sa malayong lampshade, doon ko lang

nabistahan ang ayos niya. He's still wearing the same shirts and trousers mula
kaninang umaga. Napausod muli ako nang magtagpo ang aming mga mata.

The glint of his eyes screamed danger. Did he see me with Hades? Bumaha ang takot
at guilt sa dibdib ko. Asawa ko pa rin siya at may karapatan pa rin siya sa akin.

Nagpakawala nang mahinang tawa si Dux. "Don't you know that I hated every time you
acted afraid around me?"

Hindi ako nakapagsalita.

"Ganyan ka pa rin, Lala. Mula noong ikasal tayo. Palaging ilag at takot. Ultimo
kapag hahalikan kita ay nasa mga mata mo pa rin ang pesteng damdaming iyan. Na daig
ko pa ang may ketong."

"Dux..."

"Kaya naman pala." Inilapag niya sa center table ang kopita at lumikha iyon ng
tunog sa salaming mesa. "Kaya pala ganyan ka... hindi mo pa rin nakakalimutan ang
kriminal na iyon."

My neck stiffened. "He wasn't a criminal!"

"Oh, yeah?" He grinned at me. "Talagang nalinis na ng pera niya

ang pangalan niya, ganon ba?"

I heaved a deep sigh. "I understand where are you coming from, Dux. I'm so
sorry..." Nagpakahinahon ako. "Mag-uusap tayo pero wag muna ngayon. Please,
magpahinga ka muna ngayon dahil lasing ka.

Hindi magandang magusap tayo ng ganito."

Hindi siya natinag. Pasuray na naglakad patungo sa kinatatayuan ko.

"Mag-uusap? Wow. Dapat na ba akong kabahan?"

"Dux, please?" Hirap na pakiusap ko sa kanya. Ayaw ko rin naman siyang makitang
ganito.

"Nakalimot ka na ba, Lalaine Saavedra Garner?! Ikaw ang puno't dulo ng lahat ng
ito. 'Tapos ngayon umaarte ka na ikaw, kayo ng lalaki mo ang biktima? Tangina
niyo!"

Napahumindig ako nang biglang sumigaw si Dux. Nag-aalala ako na baka biglang
dumating na ang mga bata at makita siyang ganito. Makita nila Lazarus na nag-aaway
kami ng kinilala nilang ama.

"Ginagago mo ba ako, huh? Anong akala mo sakin? Panakip-butas? What is your plan
now? Are you goin to dump me because of that guy, huh?! Anong klaseng tao ka?!"

"Dux..." Natigilan ako at napatitig sa namumulang mukha ni Dux.

"Lalaine! You were so immature then and it was your own decision to leave him!
Walang namilit sa'yo! It was your free will kasi duwag ka! Naduwag ka kaya pinili
mong lumayo at gamitin ako!"

Hindi ako makasagot.

"Bakit hindi mo pa rin siya kinakalimutan?! Tama na! Kailan ka ba titigil sa

kahibangan mo?! May asawa ka ng tao, Lalaine!"

Bumagsak ang mga luha ko.

"You need to start moving forward!" Duro niya sa akin. "Stop this nonsense game of
yours! Hindi porket nakikita mong okay na siya ngayon

ay babalik ka na sa kanya. Paano kung nakakulong pa rin

siya? Paano kung hindi siya isang Deogracia? Paano?!"

Basa na rin ng luha ang mukha niya. Dux is a tough guy mula pa non, pero sa akin ay
lumalabas ang lahat ng emosyon niya.

"Kung nakakulong pa rin siya dahil walang mapera, magaling at ma-impluwensiyang

apelyido sa likuran niya ay babalikan mo ba siya ulit? Siguradong hindi. Oo mahal
mo siya, pero hindi sapat
iyang pagmamahal na iyan para matanggap mo siya, di ba? Hindi mo siya kayang
tanggapin kahit gaano mo pa siya kamahal. Hindi kayang tanggapin ng ego mo na ikaw
na isang prinsesang laki sa

layaw ay magmamahal ng isang dukhang kriminal na hindi man lang nakatapos ng pag-
aaral!"

"Stop!" Nawindang ang buong sistema ko sa ipinamumukha niya sa akin.

"No. I won't stop! You need to fuck ing hear this ng matauhan ka! Isa kang
makasariling tao, Lalaine! Ang tingin mo noon sa Hades na iyan ay thrill. Nati-
thrill ka lang sa isang macho dancer! Why? Dahil nagsasawa ka na sa mga taong
nakakahalubilo mo! Laro lang ang lahat sa'yo until naging malalim ang damdamin mo
sa kanya. Pero at the end of the day, narealize mo rin na hindi puwede."

"Sabi ng tumigil ka!" Nangatal na ang buong katawan ko sa realisasyon. God, I want
to punch Dux's face right now!

"Masakit ba ang katotohanan?" Nang-uuyam siyang tumawa. "Ang katotohanang hindi mo

napangatawanan ang feelings mo sa kanya? Iyan ang hindi nagpatahimik sa'yo sa loob
ng ilang taon, Lalaine. At ngayon na nakikita mong okay na pala si Hades, ay naisip
mo na puwede na kayo ngayon. Naisip mo na may happy ending pala sa inyo. Wala ka na
palang po-problemahin kasi mayaman naman pala siya, at hindi na siya alangan
sa'yo."

"I hate you..."

He laughed. "You've got to believe me, I know you more than you know yourself."

"Stop, please..." I begged him.

"Alam ko, Lalaine. Alam ko lahat dahil inaral kita sa loob ng ilang taong pagsasama
natin. Inalam ko lahat dahil gusto kong maintindihan ka. Gusto kong malaman lahat-
lahat kaya inalam ko. At ngayon ay alam na alam ko na!"

Sumubsob ako sa mga palad ko.

"I worked hard to win your heart." Dux whispered, barely audible. "But I failed.
Dahil napatunayan kong hindi ka pala talaga marunong magmahal nang totoo.
Makasarili ka kasi."

Nanatili akong nakatungo at umiiyak. Hindi ko na kayang marinig pa ang mga sinasabi
niya.

"Pati mga anak mo... niyo... pinilit kong mahalin. Kahit pa alam ko na bunga sila
ng relasyon mo sa Hades na iyon. Tinanggap ko at nilunok ko, Lalaine. Nang
kailangan mo ako para pagtakpan ang

pagiging disgrasyada mo, hindi ako nagdalawang isip. Tinanggap kita. 'Tapos ngayon?
Iiwan mo ako?Iiwan niyo ako dahil sa lalaking iyon?"

Umangat ang mukha ko at tiningnan ko si Dux. He was now standing near me. Malungkot
na nakatingin sa akin.

"How can you be so selfish and heartless, wife?"

"I'm sorry..." hikbi ko.

Lumuhod siya sa harapan ko. He cupped my face and kissed me on my

forehead.

"You left him because he wasn't good enough for you. And that is the truth."

"Dux..."

"Remember everything, Lalaine... lahat ng pinagmulan ng lahat ng ito."

I was speechless. How I hated myself and the situation. How can be life so unfair?

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 27

Chapter 27

UMIWAS ng tingin si Lala nang makita niya ako. Nakatagilid silang mag-asawa mula sa
puwesto namin ni Falcon.

Nilagok ko ang natitirang alak sa hawak kong kopita. Parang gusto ko biglang
basagin iyon.

What are they doing here? Alam ni Lala na naririto ako. Sa sobrang excitement ko
nga ay kanina pa ako nandito para hintayin siya. Dito kami magkikita mamaya lang,
pero bakit napaaga siya at bakit kasama niya ang asawa niya? At bakit hindi siya
makatingin nang deretso sa akin?

Nagbago na ba ang isip niya? Na-realize niya na mas mahal niya talaga ang Dux na
iyon? Shit. Halos magliyab ang mga mata kong nakasunod sa kanila.

Dumeretso ang dalawa sa bar counter. Ngiting-ngiti si Dux habang hindi ko mabasa
ang iniisip ni Lala sa tabi nito.

"She still has the hots for you, bro." Bulong sakin ng kapatid ko.

Alam na rin ni Falcon ang tungkol sa nakaraan namin ni Lalaine Saavedra, siya ang
inutusan kong mag-imbestiga.

"Women." Iiling-iling si Falcon. "Hindi maintindihan kung ano ang tumatakbo sa

isipan. Pero ramdam ko, ikaw ang gusto niyan."

Tiningnan ko si Lala. Kimi siyang ngumiti sa waiter na sumalubong sa mga ito at

saka sumunod kay Dux sa mesang napili ng huli.

"Look, ni hindi niya magawang tingnan ang asawa niya. Ni hindi siya makahawak nang
maayos dito, parang may reserbasyon."

Nagtagis ang mga ngipin ko nang tumungo si Dux para halikan sa pisngi si Lala bago
umupo ang dalawa. Para bang sinasadya ng lalaki ang extra sweetness nito.
Mula sa entrance ng Taste Of Heaven Restobar ay pumasok ang isa ko pang kapatid,

si Diosdado Deogracia na mas kilalang 'Joss'. Nakangisi ito habang may akbay-akbay
na babaeng naka dark shades.

"Brothers!"

"I think I must to go now." Paalam ni Falcon. "Basta huminahon ka lang diyan,
Hades." Paalala niya. "Ayaw kong mabalitaan na nagkagulo dito sa bar ng dahil lang
sa selos mo, alright?"

Tumango na lang ako, medyo ilag si Falcon kay Joss. Sa aming labing-anim, ang
dalawang ito ang mas madalas na magkabanggaan. Hindi kasi ang tipo ni Joss ang
nagpapatalo at hindi naman si Falcon ang mapag-pasensiyang tipo.

Nakatayo na si Falcon ng dumating sa table ko si Joss kasama ang babaeng kaakbay

nito.

"Saan pupunta iyon?" Ni hindi pinansin ni Falcon si Joss, dire-deretso ang lalaki
palabas ng restobar.

Nagkibit ako ng balikat.

"Hindi niya talaga ma-take na mas guwapo ako sa kanya." Pa-ismid na saad ni Joss
sabay hila ng upuan.

"Hello." Nakangiting bati sa akin ng kasama ni Joss. Ni hindi pa rin nag-abala ang
babae na hubarin ang suot nitong shades kahit medyo madilim naman sa loob ng
restobar.

"Hi. So you are?"

"My fiancee." Agap ni Joss. "Her name's Era."

Napatango ako. So she's the one that Joss has been talking about. Kaya pala
pamilyar ang babae kahit maiksi na ang buhok nito, and that explains her heavy
tinted shades. Ito ang artistang fiancee ni Joss. Hindi na ako nag-usisa kung paano
nagkakilala ang dalawa.

Napangiti ako habang nakatingin kay Joss na aligaga sa pag-asikaso kay Era, at
least may nakahuli na rin sa mailap na puso ng kapatid kong ito.

LALA

NAPAKISLOT ako nang biglang dumukwang

si Dux para halikan ako sa labi. Ang paghalik niya sa akin kanina sa pisngi ay
hindi ko pinansin pero iba ang halik nito ngayon.

"Hey!" Alma ko. Pasimple akong luminga sa paligid.

"What's wrong with you?" Nakatawang tanong ng asawa ko.

"What's wrong with me?! Bakit bigla-bigla ka na lang nanghahalik diyan?!" Mahinang
sita ko kay Dux.

Sa gilid ng mga mata ko ay hinahanap ko si Hades. Alam kong naroon pa rin siya sa
puwesto kung saan ko siya nakita kanina. Dito kami magkikita, usapan namin iyon
bago ako umalis sa cottage niya.

Pero hindi ganoon ang mangyayari. Dito rin nagyaya si Dux, biglang nagyaya si Dux
na mag dinner kami. Hindi ako makakatanggi matapos ang sagutan namin.

"What? You're my wife. Masama bang halikan kita?"

"That's not the point! We're in public!"

"Public? My ass! Is that really your reason kung bakit galit na galit ka na
hinalikan kita?" Nanunuyang tanong ni Dux. "Or is it because your Hades is here,
too?"

"Damn you." I hissed.

"C'mon, Lalaine."

"Sumama ako sa'yo dito, Dux. Nangako kang di gagawa ng gulo." Mariing paalala ko.

"At sino ang gumagawa ng gulo?" Patay-malisyang tanong ni Dux. "Ako na gusto lang
namang halikan ang asawa ko, o ikaw na kung maka-react ay parang nire-rape na kita
rito?"

"Hindi dapat ako sumamang lumabas sa'yo." Tumayo ako.

"Lalaine!" Natayo na rin ito. "I'm sorry, honey. Maupo ka na. Please?"

Nag-init ang sulok ng mga mata ko. Pasimple kong pinahid ang isang butil ng luha na
di ko na napigilang bumagsak. Hell, why I am acting like a crybaby?!

"Lalaine, wag kang umiyak dito. Alam kong alam mo

na nakatingin sa atin ang Hades na iyon, don't give him a wrong impression. I'm
sorry, okay? Sana maintindihan mo kung bakit nagiging ganito ako. Ayaw ko namang
sakalin ka, i-nag ka o ilagay ka sa alanganing sitwasyon."

"Please, Dux... ayaw ko ng gulo."

"Hindi. Hinda na, honey... I'm sorry..." bumalik ang maamong aura ng lalaki.
Inalalayan ako nitong makaupo muli. "I'm sorry, Lalaine. Nadala lang kasi ako. Wag
ka ng magalit, okay? We supposed to enjoy the night."

Dumating na ang orders namin ay nakatungo pa rin ako.

"Let's eat, honey. Don't worry about the twins, aasikasuhin sila ng nanny nila.
Dapat mag-enjoy tayo. It's our date tonight, right? Tama na muna ang sagutan. We
will fix our relationship as husband and wife. We'll be okay. Pagsubok lang ito."

Dux's right. We should fix our relationship. We're husband and wife. Dapat ko na
sigurong ayusin ang takbo ng isip ko. Pero hindi ko naman ipagkakait kay Hades ang
mga bata.

Maraming sinasabing plano si Dux habang kumakain kami. Mga plano namin kahit noong
ayos pa kami sa Amerika. Puro lamang tango ang isinasagot ko rito. Sinabi nitong
magtatayo ito ng sariling business sa Manila pagkauwi namin. Na for good na ang pag
stay namin sa bansa. At baka matuloy na rin ang merging ng hotel nila sa isa sa mga
hotel namin. At nabanggit niya rin ang balak na donasyon ng Daddy niya sa
foundation ni Mommy.

"Magba-banyo lang ako." Paalam ko nang mangalahati ang steak sa plato ko.

Matamis itong ngumiti. "All right. I will just wait you here, honey."

Tumayo na ako at pumunta sa gawing likuran ng restobar. Wala naman akong

balak na magbanyo, gusto ko lang talagang lumayo sandali.

Sa tagal ng pagsasama namin ni Dux, ngayon lang ako nakaramdam ng ganito. Parang
hindi ko na kayang maging kampante na kasama ito. Na parang hindi ako makahinga na
kausap ko ito.

Ngayon tumimo sa isip ko na kulang ang buhay ko. Na hindi nito kayang mapunan ang
kulang na iyon.

Nang tumapak ako sa malambot na buhanginan ng isla ay doon ako nakaramdam ng

kapayapaan.

"Isla Deogracia, you're really magical." I murmured. Saglit lang akong nanatili sa
islang ito pero ang dami ng nangyaring pagbabago. Ang daming nawala at bumalik mula
sa nakaraan. Sari-saring emosyon.

"Elle."

Mabilis akong napalingon. "A-anong?"

"Nakita kong lumabas ka kaya sinundan kita."

Mabilis akong nagpalingon-lingon. Hindi kami puwedeng makita ni Dux na magkasama.

Ayaw ko ng gulo.

"Akala ko di na tayo magkakausap."

Napalunok ako. "Look. I'm so sorry kung hindi natuloy pagkikita natin."

Ngumiti si Hades at namulsa. "Natuloy naman. See, nagkita pa rin tayo."

"I am with my husband..." mahinang ani ko.

"Your husband." Ulit ni Hades sa may tigas na boses.

"I'm sorry, Hades."

"Are you going to ask for enough time?"

"What?"
Saglit lang ay nakangiti na naman ang lalaki. Ngunit iba ang emosyong nasa mga mata
niya. "I will and I can understand kung ganon ang gusto mo. Gusto kong malaman mong
maghihintay ako. Wag kang mag-alala, Elle."

I kept my face straight kahit pa kinakain na ako ng guilt. "It's Lalaine. Lalaine
Saavedra Garner."

"I can love Lalaine, too. As

much as I love my Elle. Kahit sino ka, mahal kita. Mahal na mahal kita. Kaya nga
maghihintay ako."

"H-hindi ganon, Hades..."

"You know, I used to be a nobody."

My tears fell. The sadness in his eyes weakened and destroyed whatever defenses I
had left.

"Nauunawaan ko kung hindi tayo puwede noon. Pero ngayon, puwede na. Pantay na tayo
ng estado. Mahal kita, Elle or Lalaine or whatever your real name is. Wag na natin
pahirapan ang mga sarili natin."

"I can't leave my husband. Siya ang nasa tabi ko ng mga panahong-"

"At narito na ako ngayon, hindi mo na siya kailangan. I know it's unfair to him,
pero wag kang maging unfair sa sarili mo at sa akin. We both deserves to be happy."
Pangungumbinse niya.

Umiiling akong umatras. "You don't underestand..."

"No! You don't understand!" Nagulat ako ng magtaas ng boses si Hades. Ang mga mata
niya ay naging matiim ang titig sa akin. "Mas unfair sa asawa mo, o kahit sa'yo na
magsasama lang kayo dahil nako-konsensiya ka!"

"We're married."

"So? You can file for annulment. Papakasalan kita, Elle. Hindi na kita papakawalan.
Hindi lalo ngayon."

"Walang broken family sa angkan namin! Hindi matatanggap ng pamilya ko kapag nagpa-
annul kami ni Dux." Isa sa mabibigat na patakaran sa pamilya namin ang pagpapa-
annul ng kasal. Mas komplikado dahil nakahanda na ang lahat para sa merging ng S-
Montemayor Hotel at Garner Hotel sa Las Vegas Nevada.

"You won't have a broken family." Hades said. "Ako ang tunay na ama ng mga anak mo.
Sabihin natin ang totoo sa pamilya mo. Handa akong ipaglaban ka."

Sumubsob ako sa mga palad ko. "I'm sorry... please..."

"Nasaan ang Elle na nakilala ko noon? Iyong matapang ha?! Nasaan?!" Hinawakan niya
ako sa balikat at pilit na ibinabalik ang paningin sa kanya.

Humihikbi akong umiling. "Kahinaan ko ang pamilya ko, Hades. Hindi ko sila kayang
suwayin at saktan."

"Kaya ako na lang ang napili mong saktan?" Puno ng hinanakit na tanong ni Hades.

Nag-iwas ako ng tingin. Hindi ko alam kung paano sasagutin ang tanong niya.
"Hayaan mong maging ako ang lakas mo kung nanghihina ka. Hayaan mong ako ang
lumaban para sa'yo. Mahal ko, wag mo akong isuko dahil hindi ako susuko sa'yo."

"Please..."

"Tell me that you don't love me anymore and I will leave you."

"Hades..."

Humakbang siya at huli na nang makakilos ako. Sakop na ni Hades ang mga labi ko
habang naiipit ako sa mainit niyang mga braso. Gustuhin ko man siyang itulak ay
wala akong lakas para gawin iyon.

Mas lumalim ang halik. I opened my lips to accept his kiss. Mas naging masidhi ang
pag-angkin niya sa mga labi ko nang walang pagtutol siyang matanggap mula sa akin.
Nang hulog na hulog na ako sa halik ay saka ako binitiwan ni Hades.

Napamaang ako sa kanya habang nag-iinit ang aking magkabilang pisngi.

"It's me that you want... it's me that you love..."

"Hades..."

"Shhh... If you changed your mind about us, you know where to find me." Saka siya
tumalikod at bumalik papasok sa loob ng Taste Of Heaven Restobar.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 28

Chapter 28

VILLA MONTEMAYOR

KAKAPATULOG ko lang sa kambal nang maisipan kong lumabas ng kuwarto. Ang balak ko
ay Dorcas garden maglakad-lakad. Safe naman sa loob ng villa.

Gusto ko lang na mas malawak na kikilusan at lalakaran kesa verandah ng mansiyon.

Hindi pa rin kasi ako inaantok. Gusto kong mag-isip-isip na baka sakaling gumana
nang maayos ang isip kong kinakalawang na yata. Ni hindi ko na nga masagot ang
tanong nila Lazarus kung bakit hindi namin kasama si Dux nang umalis kami sa isla.

Basta na lang kasi kaming sumabay ng mga bata sa chopper ni Margie pabalik ng
Manila. At dahil sa guilt sa pagtatago sa akin ng katotohanan ay pinayagan ako ni
Margie na sumabay sa kanya ng walang tanong-tanong.
Ni hindi na rin ako nakapag-paalam maski sa nanny ng kambal.

Kung ano ang suot namin ay iyon lang ang nadala namin. Parang mga kriminal na may
tinatakasan. Ni mga tawag ni Dux ay di ko sinasagot, ini-off ko ang cellphone ko at
pinagbawalan ang mga kawaksi sa mansiyon na sagutin ang tawag ng lalaki sa
landline. Mabuti na lamang at wala ang mga magulang ko rito, ayaw ko silang bigyan
ng aalalahanin.

Hindi sa takot ako kay Dux, kundi dahil kinakain ako ng konsensya ko. He's still my
husband. Kasal ako sa kanya, kahit pa hindi kami nagsama na parang tunay na mag-
asawa sa ilang taon. Tumayo pa rin siyang tunay na ama sa mga anak ko.

Pero nasasakal na ako. Lumalabas kasi na isinusumbat niya sa akin ang lahat. Na ang
ilang taong pagtitiyaga niya sa akin ay inaasahan niyang magkakaroon ng kapalit.
Pinakialaman niya rin ang damdamin ko, nagpasya siya

para sa akin. Alam niyang buhay si Hades pero niloko nila ako. Hinayaan niya pa
akong makarating sa Isla Deogracia para subukin ang nararamdaman ko. How stupid.

Ngayon hindi ko alam ang gagawin. If things had been different ay mas madali sana.
Pero hindi, kasal ako sa kanya.

At ang pinaka-masakit, sinaktan ko na naman si Hades. And hurting the person you
truly love is hurting yourself, too. And I deserves the pain.

Lumabas ako ng kuwarto at saka tinungo ang hagdanan ng mansion. I needed air.
Kailangan kong makahinga nang maayos.

Patungo na ako sa hagdanan nang mapahinto ako sa harapan ng library. Ito ang
private room dito sa mansiyon. Nakabukas ang pinto at maliwanag sa loob niyon.

Akala ko nasa ibang bansa si Dad at bukas pa uuwi ng madaling araw? Sino ang
magtatangkang pumasok sa library nila?

Dito kasi sa mansyon namin sa villa, masyadong sagrado ang library o pinaka office
ni Daddy. Dito nakatambak ang mga importanteng documents at vault ni Dad. Mula kasi
ng pumasok sa negosyo ng security business ang mga lalaki sa pamilya namin ay mas
naging maingat sila.

Ang door ng library ay may special codes, tutunog ito kahit isang beses ka lang
magkamali ng pindot. Mukha lang ding gawa sa kahoy na may pinturang abo ang pinto
nito pero matibay ito, na minsan ay gusto ko pang isiping gawa talaga ang pinto sa
bakal. Ganoon ka-tight ang security.

Nakarinig ako ng kaluskos sa loob ng library. Dumating na kaya ang mga kuya ko?
Sila-sila lang naman ang pumapasok dito.

Sumilip ako sa loob. Medyo matagal na rin kasi mula ng huli akong makapasok dito.

Bumungad

sa akin ang dalawang kulay na pintura ng silid, itim at puti. Malambot ang carpeted
na sahig at amoy leather ang paligid. Ang dingding ay may mga nakadikit na
eskaparate at mga cabinet na puno ng libro at folders na maayos na nakasalansang.
Sa gitna naman niyon ay meeting table na may nakapalibot na mga upuan.

Nahinto ako sa pagmamasid ng madako ang paningin ko sa katabi ng malaking bullet

proof one way glass window. Isang matangkad na lalaki ang nakatayo sa tabi niyon at
may hawak na telepono. Kahit nakatagilid ay nakilala ko agad ang nakaka-intimidate
nitong aura.

Hindi ko malaman kung bakit bigla akong kinabahan na makita ito.

It was kuya Leonardo, mas nauna pa itong nakauwi kina Dad? Anyway, mas okay na rin
para hindi katulad ng dati na palagi itong late kapag may mga pagdiriwang dito sa
Villa Montemayor.

Sa mga kapatid kong lalaki kasi ay ito ang pinaka-seryoso. Hindi nagbago kahit mula
noon. Mahirap espellengin ang ugali at tahimik palagi. Sa ngayon ay mas tutok ito
sa Saavedra Phoenixes kesa sa iba ko pang kapatid na lalaki.

"I want you to alert all our men. Make it SOP, give them orders to gather more
information. Yes. I will be there tomorrow morning." Pinatay nito ang hawak na
telepono saka nagpakawala nang malalim na buntung-hininga.

Nangunot ang noo ko. "You're leaving again? Kakauwi mo pa lang galing ng Africa,
right?"

Lumingon sa akin ang nakatatanda kong kapatid. "Trabaho."

Ni hindi ito nabigla na makita ako, sabagay, napakalakas ng pakiramdam ni kuya Leon
para di nito malamang may tao sa likuran nito.

"But tomorrow is our parents' anniversary.

Buong angkan ay dadalo maging lahat ng kaibigan ng pamilya. Si kuya Raphael nga ay
nasa out of town pero uuwi pa rin ng bansa just to attend the party."

Hindi ito kumibo.

"Kuya, ngayon na lang tayo magkakasama-sama." Tuluyan ko ng nakalimutan ang plano

ko sanang pagtungo sa hardin ng villa para magpahangin.

"May trabaho ako, Lalaine." He said, coldly.

Lumabi ako. Ngayon na nga lang ulit ito umuwi pero nagsu-sungit na naman.

Ang sabi ni Mommy ay siguro kaya masungit si kuya Leon ay lagi daw kasi siyang
problemado ng ipinagbu-buntis niya ito noon. Iyong panahon daw kasi ng pagbu-buntis
niya ay ang kasagsagan ng conflict ng lovestory nila dati ni Dad.

Plus na nagulpi pa pala noon si Mommy ng nagpanggap na asawa niya habang

kasalukuyan na siyang buntis kay kuya Leon. Mabuti na lang talaga at hindi na-
deform si kuya, ipinanganak pa rin itong pogi. Iyon nga lang, kabaliktaran ng
ugali.

"May operation kami bukas sa Manila. Human-trafficking ang kasong hawak namin
ngayon. Nakatanggap ang source namin ng balita na bukas na ang transaksyon."

"Uunahin mo pa ba iyon, kuya? Marami namang Phoenixes. I'm pretty sure that they
can do their job well even without you." At sanay na rin ako na nasa panganib ang
buhay ng mga kapatid ko kapag may mga mission silang kagaya nito.

Nakakainis lang si kuya Leon. Sa totoo lang ay hindi naman problema kung liliban
ito sa trabaho. Marami kaming magagaling na tauhan, pero hindi talaga nito gustong
iwan ang posisyon sa Saavedra Phoenixes, ang detective security agency. Mas higit
itong nagpapakalunod sa trabaho kesa kina kuya Raphael at kuya
Donatello.

"When are you going to settle down, kuya?" Hindi ko napigilang itanong.

Nanatiling nakapinid ang mga labi ni Leonardo Saavedra.

"You're not getting any younger. Baka maunahan ka pa ni Po." Saad ko. Nag-aalala na
rin kasi ako sa kanya, pangatlo siya sa nakatatanda naming kapatid na si kuya
Raphael, pero heto at lahat kami ay may pamilya na, maliban kay Po.

Nagtagis ang mga ngipin nito at dumilim ang mukha.

"Are you still in love with Kiana Montenegro? God! Asawa na siya ni kuya Dipsy!"
Iyon lang ang naiisip kong dahilan kung bakit hindi na siya nag-girlfriend ulit
after that temperamental woman.

"Hindi ko minahal ang babaeng iyon."

"So?"

"Hindi na ako magpapakasal, Lalaine."

"What?!"

"Dahil..." I saw him swallowed. Tila biglang na-tensyon, which is ngayon ko palang
nakitang reaksyon ni kuya Leonardo.

"Dahil ano? Woman-hater ka? O busy sa trabaho-"

"Dahil matagal na akong kasal." Biglang salita ni kuya na nagpatigil sa akin.

"Oh my God!" Napaurong ako.

Tumingin sa akin si kuya na may blangko ng reaksyon. "Iyon din ang rason kung bakit
naghiwalay kami ni Kia. Naghiwalan kami hindi dahil kay Carick o kay Dipsy.
Naghiwalay kami hindi rin dahil sa nasasakal kami sa isa't-isa kundi dahil sa
nalaman niya ang tungkol sa sekreto kong iyon."

Ako naman this time ang napalunok. "Nasaan ang asawa mo kung ganon?"

Yumuko ang lalaki. "She's with... our children."

Children?! Hindi child kundi children?!

"H-hindi kita maintindihan, kuya..."

"I married her when I was in college. Pareho kaming disi-otso non."

"Nasaan

siya? Nasaan ang mga anak niyo? Alam ba ito nila Daddy? Oh my God!"

"Hindi pa nila alam. At ang asawa ko... hindi niya na ako gusto pang makita matapos
ang lahat."

"Kuya..." bigla akong nakadama ng awa at inis sa kanya.

Hindi ko akalain na ang perpekto at straight kong kapatid ay may ganitong lihim!
May asawa at mga anak na siya na hindi man lang ipinaalam sa amin! And to think na
iniwan nito ang asawa nito noon para kay ate Kia na sinasabi nitong hindi naman daw
nito minahal! God, ang gulo-gulo!

"See? Lalaine. Your older brother is a monster. Natiis ko ang ilang taon na hindi
nakakasama ang pamilya ko."

Napakapit ako sa braso ni kuya. "You need to find your wife and children. Higit na
kawawa ang mga bata. Bumawi ka sa kanila, kuya."

Sa kauna-unahang pagkakataon ay nakakita ako ng lungkot sa mga mata ni kuya

Leonardo. "Sophia doesn't want to see me. May sarili na silang buhay."

"Iba pa rin na makasama at makilala ka ng mga anak mo, kuya!"

Naka-ismid itong umiling. "Just like Hades?"

Natameme ako. Parang binuhusan ng malamig na tubig ang pakiramdam ko. He knows?!
But how?

"Alam ko na si Hades Deogracia ang ama ng kambal." Pagkumpirma nito sa iniisip ko.

Napakurap ako. Bakit ko pa ba itatanong? He was Leonardo Saavedra! He had his own
fuc king ways!

"I had him investigated."

"P-pero wala akong narinig mula sa'yo noon..." naguguluhang tanong ko.

"Because I was a control-freak."

Napahugot ako ng paghinga. Hindi ko gusto ang mga ideyang pumapasok sa isip ko,
pero ito na rin mismo ang nagsiwalat ng dahilan kung bakit.

"Lalaine, kaya kita pinadala

sa Amerika ay para makaiwas sa kahihiyan. You're only seventeen then. Alam kong
posibleng mabuntis ka niya. Ayaw ko ng dagdagan pa ang puwedeng pasanin ng mga
magulang natin noon. So, pinadala kita sa Amerika at gaya ng inaasahan ko, sinundan
ka ron ni Dux.

Ng mga panahong iyon, si Dux ang nababagay sa'yo. Good thing dahil sa kanya mo na
rin pinaako ang kambal. Hindi masyadong naging masakit kina Mom and Dad na nabuntis
ka sa bata mong edad because Dux came from a prominent family. He's the right man
for you back then and not that ex-con Hades."

Doon na humulagpos ang sari-saring emosyon ko. Nilapitan ko si kuya habang umaagos
ang mga luha mula sa mga mata ko. "How dare you?! You manipulated us!"

Nagkibit ito ng balikat. "Akala ko malilimutan mo si Hades. Na parte lang siya ng

kapusukan mo at paghahanap ng thrill. At hindi ko rin akalaing isa pala siyang
Deogracia."

"I didn't love Dux, kuya! Si Hades ang mahal ko!" I started yelling at him. "How
dare you?! Dahil sa ginawa mo mas nasira ang buhay ko! Namin ng mga anak ko! Lumaki
sila kapiling ang hindi nila totoong ama! Masakit sa akin iyon, kuya! All these
years nasasaktan ako dahil hindi si Hades ang kasama ko!"

"I know that now."

Nahinto ako sa pagiyak at matalim na tiningnan ang nakatatanda kong kapatid.
"Seriously? Is that all you can say?"

Hinaplos ni kuya ang buhok ko. "Hindi ako huminto sa pagmamasid sa buhay mo."

Tinabig ko ang kamay nito, nandidiri ako. "Pagmamasid o pangingialam?!" Pananalakab

ko. "Dahil sa'yo naikasal ako kay Dux! Nabaon ako sa utang na loob sa kanya!"

"May sasabihin ako sa'yo."

Hindi ako sumagot. Ang tingin ko ngayon dito ay isang walang pusong nilalang.

"What I am going to tell you now will help you to decide."

"Spill it out." Matabang kong utos. Sa kauna-unahang pagkakataon ay inutusan ko si

'Leonardo-the Arrogant-Manipulative- Saavedra'.

He heaved a sigh. "Your marriage with Dux Garner was fake."

Natulala ako.

"At oo. Ako ang may gawa niyon."

Para akong binagsakan ng bomba. "Oh holy mother of God..." usal ko. How could him
do this to me? To us? Napahikbi ako. I felt like dying.

"Now, nasa'yo na iyon kung gusto mo siyang pakasalan nang totoo... o pipiliin mo
ang tibok ng puso mo."

"You're a heartless monster." Nanginginig ang katawang saad ko.

Hindi ko akalaing magagawa sa akin ito ng sarili kong kapatid!

"I'm sorry, you had to go through all these."

"Napakasama mo, kuya! Now I know kung bakit ayaw ka ng makita ni Sophia! You're a
monster! A manipulative monster! Hindi ko masisisi ang asawa mo kung ayaw niya ng
bumalik sa'yo!"

Kuya Leonardo showed me a grin. An evil grin.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================

Chapter 29

Chapter 29

SAKTONG bukas ko ng pinto ay sumalubong sa akin ang mabango at malambot na katawan

ng isang babae.

"What are you doing here?" Gulat kong tanong nang mapagsino ko ito.

Lumabi ang babae. "Hindi ka na kasi nagpaparamdam sa akin. Masyado ka na yatang

busy dito sa isla, huh?"

"I'm sorry, Tamarah." Umusod ako para papasukin siya sa loob ng kuwarto ko.

"Sorry? Hmn, ayaw ko niyan. Bumawi ka sa akin." Sumunod siya at agad na kumapit sa
braso ko.

Tamarah was my college buddy in U.S.A. Siya ang tumulong sa aking mag-adjust ng mga
panahong hindi ko alam kung paano makikibagay sa mga taong nakakasalamuha ko sa
ibang bansa. Pero hindi kami lumagpas sa pagiging magkaibigan kahit pa minsan ay
lantaran niya ng sinasabi sa akin na higit pa ron ang gusto niya.

"Tam." Nilingon ko siya.

"Hmn, why? May nagma-may ari na ba nito?" Itinuro niya ang isang daliri sa tapat ng
aking dibdib.

Alam niya rin ang lahat tungkol sa nakaraan ko. Kahit ang pagiging galing ko sa
hirap. Maging ang tungkol kay Elle. Naalala ko pang sinabi niyang titigil lang siya
sa pagaasam na made-develop kami sa isa't-isa kung sakaling may magugustuhan na
akong iba.

Pero alam ni Tam na kahit kailan ay hindi na ako nagkagusto sa ibang babae because
it had always been Elle. It would always be her.

"Hindi naman napalitan ang nagma-may ari diyan." I said to her.

Sumimangot ang babae. "Ang lupit mo rin, noh? Hindi ka pa rin sumusuko."

"Lalo ngayon." Nginisihan ko siya.

Namilog ang mga mata ni Tam. "OMG! You found her already?"

I nodded. "Yeah, at hindi

ko na siya papakawalan pa."

"So why aren't you with her?"

"Because I am giving her enough time to think."

"Para sa huli iba ang maisip niya?" Umarko ang kilay ni Tamarah. "Oh c'mon, Man!
Wag kang babagal-bagal."

"No. Kahit ano pang isipin niya, hindi na siya makakatakas sa akin."

She smiled genuinely. "Okay, good luck. I hope you'll be happy, Hades."

Hinila ko siya at niyakap. "Thanks, Tam."

"Oh, I wanna see her, too. Gusto ko lang makita kung gaano kaganda ang babaeng
matagal ng may bihag sa puso mo."

"Sure. Thanks for being a friend, Tamarah."

She rolled her eyes. "Oh, yeah."

...

MATAPOS kong samahan mag-luch si Tamarah ay inihatid ko na ito sa inookupa nitong

hotel room. May jetlag pa kasi ito, mula sa New York ay dumeretso na agad ang babae
sa Manila at nagpahatid dito sa Isla.

Huminga ako nang malalim. Ilang araw na rin akong hindi mapakali. Gusto kong
lumabas ng Isla Deogracia at pumunta sa Dalisay para makita si Elle. Naroon siya
ngayon kasama ang mga bata.

Mababaliw na ako sa kakahintay kung kailan puwede ko siyang makita at mayakap. Pero
pinipigilan ko ang sarili ko na wag muna, gusto ko pang ibigay ang panahon para
makapag-isip-isip siya.

Kasalanan ko. Masyado ko siyang binigla. Masyado siyang naiipit sa sitwasyon.

Pero hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi siya ma-miss at ang mga bata.
Imagine kung gaano kahirap sa akin na malayo sila. Na malayo na naman sila.

Ni hindi ko na nga sila nakasama nang matagal, 'tapos wala na naman sila ngayon. Ni
hindi ko pa nayayakap ang mga anak

ko.

"Kailangan ko ring mag-relax."

Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ang pamilyar na boses.

"Masyado na akong nai-stress sa asawa ko!"

I followed the woman's familiar voice.

"Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko sa lalaking iyon. Kabi-kabila na ang
perang ipinatalo niya sa sugal. Yes, I know that. Mahal ko lang talaga siya kaya ko
kinukunsinte."

Nakatayo ito sa harapan ng isa sa pinakamaliit at pinakamurang cottage dito sa

isla.

"Don't worry, I'm enjoying my stay here. Of course! I'm here at prestigious Isla
Deogracia, haller?! Yeah, right. Bye!"

Napatitig ako rito. Ibinaba nito ang cellphone saka malungkot na nagpakawala ng
buntung-hininga. Bakas sa banat na mukha nito ang pagod at problema. Medyo malaman
ang babae at pilit itinatago ng makapal na make up ang edad.

Namangha ito nang mapalingon sa akin. Namilog ang mga mata at ilang beses na
nagbaba-taas ang paningin sa kabuuhan ko.

"Hades Rodriguez? Oh my God! Is that really you?! What the hell are you doing here?
I mean, how can you afford staying here in this luxurious island? This costs a
fortune!"
Kumunot ang noo ko. "Do I know you? And of course I can afford staying here. For
your information, this island is mine."

"What?! Are you kidding me?!" Humalakhak ito at saka tila tuwang-tuwa na lumapit sa
akin.

Tumigas ang leeg ko kasabay ng pagtatagis ng aking mga ngipin. "I'm afraid not. I
own this luxurious resort. And by the way, it's Hades Deogracia, bitch."

Hindi ko na hinintay na muli pa itong magsalita. Tumalikod na ako at iniwanan ang

natutulalang babae.

/>

...

"PARA kang pinagbagsakan ng langit at lupa, bro." Bungad ni Joss sa akin.

Nasa cottage ako nang bigla siyang dumating bitbit ang alak na itinext ko sa kanya.
Kagabi pa siya nagyayayang mag-inom pero ngayon ko lang siya inoohan.

"I saw her."

"The who? Si Elle? Este, Lalaine Saavedra?" Naupo siya sa harapan ko kasabay ng
pagbaba niya ng dalawang bote ng Jack Daniels sa mesita.

"No."

"Hmn?"

"Zelena." Matabang kong sagot.

Napanganga siya. "Nandito siya sa isla?!"

I nodded.

Lalong napanganga si Joss. "You mean Zelena?! Yung estupidang nagdemanda sa'yo ng
rape? Yung putanginang babaeng iyon na akala mo mayaman pero hindi naman pala?
Iyong reyna ng loan? Iyong laspag ang vagina na kumakabit kung kani-kanino? Iyong
matigas ang retokadang mukha na akala mo baby face kung mag-inarte? Yung mukha ng
hippopotamus ngayon mula ng malulong sa casino dahil nakapangasawa ng sugarol?!"

Napailing ako sa mga sinabi niya pero sumagot na lang din ako. "Yeah."

"Ay, puta!" Napatayo muli siya sabay suntok sa hangin.

Palabas na siya ng pinto nang habulin ko si siya.

"Where are you going, Joss?!" Sigaw ko. Ba't mas affected pa yata siya sa akin?

Lumingon siya saka pinagkiskis ang mga kamao. "Igaganti kita."

"Hey! Anong gagawin mo?" Alalang tanong ko.

"Sisikmuraan ko sa boobs!"
"Shit!"

Pero wala na sa paningin ko si Joss.

God! Ano na namang kalokohan ang gagawin niya!

Hindi na lang ako humabol. Naiiling na binuksan ko ang isang bote ng JD saka
nagsalin sa nakahandang goblet.

Hindi ko na problema si Zelena ngayon. Natanggap niya na ang karma sa mga nagawa
niya sa akin. Bahala na siya sa buhay niya. At ako, aasikasuhin ko na ang buhay ko.
I will chase for my happiness. Hindi ko na iyon papakawalan pa kahit sibat pa ang
humarang sa akin.

Kahit gaano kasagana ang buhay ko ngayon o kahit ilang kurso pa ang matapos ko. O
kahit ilang bansa ang marating ko at kahit tumubo pa ng sampung ulit ang mga pera
ko sa bangko at sa mga negosyong itinayo ko ay hindi pa rin sapat. Balewala sa akin
ang lahat ng meron ako ngayon kung hindi ko rin makakapiling ang babaeng mahal ko.

My life would never be complete without Elle in the picture. I can't and I won't
accept that this is the end of our story.

Kailangan ko siya. Ang babaeng gusto kong pag-alayan ng lahat ng meron ako ngayon.
Siya pa rin ang dahilan kaya nagsumikap ako. Siya ang dahilan kaya nilunok ko ang
pagiging Deogracia, dahil umaasa pa rin ako na balang araw... magiging karapat-
dapat ako sa kanya.

Tumunog ang cellphone ko na nakalagay sa mesita.

Nabasa ko agad ang caller ID. Ito ang madalas kong kausap nitong mga nakaraang
araw. Hindi ko alam kung dapat ko ba itong pagkatiwalaan pero nangako ito na
tutulungan ako.

"Hello?"

Gumuhit ang ngiti sa mga labi ko nang marinig ang sinasabi ng nasa kabilang line.

"Okay. I'll be there." Mabilis na tugon ko.

Todo tango ako saka tumayo at nangingiting tinungo ang pinto.

"At... salamat kuya. Kuya Leon."

Dire-diretso na ako palabas ng cottage. Si Elle ang laman ng puso at isip ko.
Luluwas ako ng Maynila ngayon ding gabi. The perfect timing for us is now.

Everything will be all right, Mahal ko. Babawiin na kita.

JAMILLEFUMAH

@JFstories

=================
Chapter 30

Final Chapter

ILANG araw din ako sa Dalisay hanggang sa maisipan kong bumalik ng Manila. Kakaalis
lang ni Dux kahapon pabalik ng US para asikasuhin ang mga naiwan nitong negosyo
ron. Hindi ko alam kung ano ang nangyari rito at bigla ay hindi na nito ako gustong
kulitin tungkol sa estado ng relasyon namin.

Ang hudas! Kaya pala takot na takot ipilit ang sarili sa akin kahit may karapatan
siya bilang asawa ko, iyon pala ay dahil kontrolado pa rin ng control freak kong
kapatid ang lahat. At ang Dux na iyon, dahil lang pala kay kuya Leon kaya niya ako
sinasakal sa pagsasama namin. Ang plano nila ay manipulahin ang buhay ko.

Gusto nilang makalimutan ko si Hades. At kung sakali mang magtagumpay si Dux na

mapaibig ako ay saka lang mare-reshistro ang kasal namin. Saka lang aasikasuhin ang
tunay na kasal.

Nang malaman kong peke ang kasal namin ay nagalit ako nang sobra kay Dux, lalo pa
ng malaman kong kasabwat ito ni kuya Leonardo. Nakonsensiya pa man din ako! Iyon
pala ay pinapaikot lang nila ako! At si Dux, pabalat lang lahat ng ipinapakita
niya. Gusto niya lang akong paibigin para tuluyan akong mapasakanya! Para
maipagmalaki niya sa kuya ko na kaya niya akong ihulog sa bitag nila. Kaya naman
pala sobra ang effort niya dahil isa ring nakasalalay sa usapan nila ang pagtulong
ng pamilya ko sa papabagsak ng main business ng family niya na nagsimula na palang
malugi last year.

Napakawalang hiya nila. Ni hindi nila inisip ang mararamdaman ko. They're all
fucking selfish!

At kami ni Hades ang higit na nagdusa. I never loved Dux, kundi lang dahil sa siya
ang pinakilala kong ama ng mga

anak ko. And now they are expecting me to forget the man I truly love?

Hindi na mangyayari iyon. Hindi na ngayon. Dahil kahit anong gawin nilang pag-
kontrol sa buhay ko ay hindi ko na kayang sumunod sa kanila. Ang tagal ko ng naging
tanga, pipi at bulag. Ang tagal ko na ring naduwag.

Hanggang ngayon, kahit ng mga panahong ibinibigay sa akin ni Dux ang lahat-lahat,
hindi ko pa rin nakakalimutan ang lalaking unang minahal ko. Hindi si Hades ang
klase ng lalaking madaling alisin sa isip o kahit sa sistema.

Nagkamali sila ng pakialam nila ang buhay ko. Nagkamali sila sa isiping maaayos
nila ang buhay ko dahil sa totoo lang ay lalong naging magulo ang lahat.

Bumaba ako sa groundfloor ng Montemayor Hotel dito sa QC. Dito ako pansamantalang
naglalagi, naiwan sa hacienda Montemayor ang kambal at bukas ko pa sila balak
ipasundo. Gusto ko lang gamitin ang pagkakataon na makapag-isip-isip. Sooner or
later ay kakailanganin ko ng kumilos. Hindi ko ipagda-damot sa mga anak ko ang
katotohanan tungkol sa tunay nilang ama.

Babawi ako kay Hades. Kung sakaling totoo na hihintayin niya ako. Babalik ako sa
isla bukas kasama ang mga bata. Ipapakilala ko na sa kanya ang mga anak namin.

Hindi pa naman siguro huli ang lahat. Malaya ako. Malaya na ako, o kahit igapos pa
ako ng baliw kong kuya ay hindi na ako papatalo. Ipaglalaban ko na ngayon ang
kaligayahan ko.

At si Hades... siya ang kaligayahan ko. I don't care kahit hindi siya yumaman,
kahit hindi siya Deogracia o kahit ganon pa rin ang trabaho niya. I really don't
care. Siya pa rin ang mahal ko.

I made up my mind. Aayusin

ko lahat ng ito.

Sa isang table na bakante ako huminto. Agad na umasiste sa akin ang mga nakaabang
na waiter Pagkatanggap ko ng menu ay um-order agad ako, lemon juice lang at two
pieces of sandwiches.

"Thank you." Saad ko sa waiter.

Sa pagalis nito ay napunta ang atensyon ko sa dalawang magkapareha. Unang nakakuha

ng paningin ko ang magandang babaeng naka-abri-siete sa matangkad na lalaking
nakaalalay naman dito. Inokupa ng magkapareha ang isang table na medyo may
kalapitan sa puwesto ko.

"So, anong kasal ang type mo?" Tanong ng babaeng naka-halter dress na kulay abo.
The woman looked like a model with an angelic face. Kakulay ng damit nito ang
makintab nitong stilettos and expenssive bangles.

"Kung ano ang gusto ng bride ko, walang problema sakin." Sagot ng kasama nitong
lalaki.

"Alright!" The woman beamed. "I'm excited!"

Rinig mula sa upuan ko ang usapan ng dalawa. They are so sweet. Sadness filled my
being as I keep on looking at them. Ganoon din kaya ang gusto ni Hades para sa
kasal namin? Matutuwa kaya siya pag nalaman niyang hindi ako totoong kasal kay Dux?

Naiisip ko kaming dalawa ni Hades habang pina-plano namin ang aming kasal. Yes, we
could do that kung gugustuhin din ni Hades. I can marry him anytime. Wala na akong
pakialam sa sasabihin ng pamilya ko o ng ibang tao, to hell with morals!

Kung pinaglaban ko si Hades noon. Kung di ko siya iniwan, kung di ako naduwag ay
baka masayang-masaya kami ngayon. Baka hindi ako miserable ngayon.

Nagtawanan ang magkapareha, tuwang-tuwa ang babae habang sumisipsip ito sa hawak na
kopita. Larawan ito ng isang babaeng masaya

at kontento.

I felt a certain pang in my heart. Nakaramdam din ako ng inggit. Kung noon ay hindi
ko iniwan si Hades, naranasan ko rin sana kung gaano kasaya ang babaeng nasa
kabilang table. Hindi kagaya noong nasa US ako at ipina-plano ang madalian naming
civil wedding ni Dux na fake naman pala.

"Here's your order, Ma'am." Nang dumating ang waiter na may dala ng order ko ay
nawala na ang atensyon ko sa magkapareha.

"Thank you."

Hinalo ko ng straw ang lemon juice at saka tumingin-tingin sa paligid. Hindi

masyadong maraming tao sa restaurant, tahimik ang paligid maliban sa mga mahihinang
pag-uusap ng magkaka-katabi at malamyos na tugtog mula sa babaeng nagpa-piano sa
maliit na stage sa gitna.

Nagpatuloy ako sa pagkain hanggang sa maramdaman kong patayo na ang magkapareha na

kanina kong pinagmamasdan.

Ang bilis naman yata nilang kumain?

Ganoon na lang ang pag-awang ng mga labi ko nang humarap sa gawi ko ang lalaking
ka-date ng babaeng mukhang modelo.

The powerful jaw, aristocratic nose and sensual lips. At higit sa lahat ang mga
matang may dala-dalang kapangyarihan para panghinain ang lahat ng depensa ko sa
katawan. Ang mga matang ilang beses na umalipin sa akin.

Inalalayan niya ang babae na lumakad paalis sa table nila na animo'y wala itong
kakayanang kumilos mag-isa.

Kaya pala parang kakaiba ang dating ng boses ng lalaki kanina! It was him!

"Hades!" Tatawa-tawang hinampas ng babae ang braso niya. "Kaya ko, I'm not drunk.
Two shots lang iyong ininom ko sa room natin sa itaas kanina. And this is me
Tamarah, in case you forgot, you know that my body

can tolerate strong alcohol, kahit gaano karami."

"And you're proud of it, huh?" Nakasimangot na saad ng lalaki saka ngumisi. "God!
You never changed, Tam!"

Literal akong kinapos ng pahinga habang nakatingin at nakikinig sa kanila.

So he's marrying this girl? Parang lasong makamandag na sumugat ang tanong na iyon
sa puso ko.

What do you expect? Mapanuyang tanong ng isang parte ng isip ko. You left him, ikaw
ang naunang mang iwan.

Pero parang may mali. Bakit kung magusap ang mga ito ay para bang napakatagal na
nilang magkakilala o magka-relasyon? And the woman said a while ago haunted me.
Kanina pa ito umiinom sa room? Ibig sabihin ay naka checked-in ang dalawa rito sa
hotel? At iisang silid ang inookupa ng mga ito?!

Natigil sa paguusap ang mga ito ng lumikha ng nabasag na tunog ang baso ng lemon
juice na dumulas na pala mula sa pagkakahawak ko.

"Elle!" Bulalas ni Hades.

Tumaas ang kilay ng kasama niyang babae at saka para akong isinalang sa X-ray sa
pagsu-survey ng mga mata nito sa kabuuhan ko.

Mabilis akong tumayo matapos maglapag ng paper bills sa mesa. Hindi ko na binilang
kung ilan iyon at wala na rin akong pakialam. Ang tanging nais ko lang ay makaalis
sa lugar na ito.

"Elle, wait!"

Marahas ang pagpigil ni Hades sa nahagip niyang braso ko.

"Oh, Hades?" Pinilit kong patatagin ang aking disposisyon. "Narito ka pala? Why not
on Deogracia Hotel? Hindi mo ba alam ang kasabihang 'love your own'?"
"Pumunta ako rito dahil may hinahanap ako, at may nagsabi sakin na nandito siya."
Seryosong sagot niya na ni hindi inaalis ang matiim na pagkakatitig

sa mukha ko.

"Don ka na sa kasama mo, baka naiinip na iyon." Pa-ismid kong patutsada. "Sige ka,
baka magselos na siya at hindi ka na niya pakasalan."

"What?" Kumunot ang noo ni Hades. May namuong amusement sa mga niya ngunit saglit
lang ay napalitan din ng pagkalito.

"Oh, I'm so sorry. I just overheard your conversation with her, pero ayos lang
iyon." Matabang akong ngumiti. "Bagay kayo." At pagkatapos ay ipinagpag ko ang
braso ko na hawak-hawak niya. "If you'll excuse me I have to go."

Masyado ng mahapdi ang mga mata ko dahil sa pagpipigil ko ng luha. God sobrang huli
na pala ako. Kailangan ko ng umalis. Nagmamadali ang mga hakbang ko pero naabutan
pa rin ako ni Hades. Bakit hindi? Malaking tao siya at mahahaba ang bias.

"Elle!" Hinuli niya ang isang pulso ko at saka pilit akong inihaharap sa kanya.

"Ano ba?! Get off me!" Hiyaw ko. Hindi ko na na-control ang emosyon ko. Pero mas
humigpit ang pagkakahawak niya sa akin, at ngayon ay tiyak kong hindi niya na ako
bibitawan kahit anong gawin kong pakikipag-hilahan sa kanya.

"Elle! We need to talk."

"No! Bitiwan mo ako!" Nangunot ang noo ko ng ngumiti sa akin ang babaeng kasama ni
Hades kanina, at ang higit na ipinagtaka ko ay ng kumaway ito saka kumekendeng na
umalis. Iniwan niya si Hades na walang balak na tigilan ako.

"Elle, please?! Will you listen to me!"

Sa galit ko ay sinampal ko siya gamit ang isang kamay ko. "It's Lalaine, you
idiot!"

Napalingon ang mga ibang tao sa amin. Naagaw na namin ang atensyon ng ibang tao sa
restaurant.

Nakaramdam naman ako ng takot sa nakita kong pagdi-dilim

ng mukha ni Hades. Napahiya siya sa mga tao kaya posibleng magalit siya sa akin.

"I-ikaw kasi..." nauutal kong sabi. "Bitiwan mo na kasi ako, aalis na ako. Habulin
mo na ang ka-date mo." Ngunit hindi man lang lumuwag kahit kaunti ang pagkakahawak
niya sa kamay ko, sa halip ay lalo pa iyong humigpit.

Marahang bumaling pabalik sa akin ang mukha niya. Kitang-kita ko ang pagtatagis ng
mga ngipin niya at ang pagkaka-salubong ng kanyang mga kilay. He was mad, I know.
At ayaw ko man ay natatakot ako. Hindi ko pa kailanman nakita na ganito si Hades,
tanging ngayon lang.

"Yes I am idiot." Matigas na saad niya.

Napalunok ako.

"So idiot that I fell in love with a scheming liar like you."
Daig ko pa ang sinaksak sa puso dahil sa sinabi niya. "So pinagsisisihan mo na ba?"
wala sa loob na tanong ko, ni hindi ko alam na nanulas iyon mula sa mga labi ko.

"I am idiot." He repeated.

At umulit ang din ang sakit.

Bahagyang lumamlam ang mga mata ni Hades. "You know why?"

"Hades..." Nagulat ako ng biglang nagbago ang ekpresyon niya, ang kaninang galit sa
mukha ni Hades ay napalitan ng lungkot.

"You wanna know why? Huh?! Kasi hinahabol-habol ko pa rin iyong babaeng nang-iwan
sa akin noon. Iyong babaeng nangakong hinding-hindi ako iiwan, pinanghawakan ko
iyong pangako niya, eh. Pero iniwan niya rin ako. Sa lahat ng taong iniisip kong
maniniwala sa akin, siya pa talaga ang nanghusga sa pagkatao ko. Iniwan niya ako na
durog at halos hindi makatayo sa sakit. Umalis siya ng bansa na hindi man lang
inaalam kung kumusta na ako, kahit pakonswelo de bobo man lang sana. Ni hindi niya
inalam

kung talaga bang namatay na ako. Umalis siya at nagkaroon ng sariling buhay."

Napasigok ako. Di ko namalayang umiiyak na pala ako habang nakikinig sa kanya.

"At hindi lang iyon, itinago ng babaeng iyon na nagka-anak kaming dalawa. Ipinaako
niya sa iba ang dugo't laman ko. Inalisan niya ako ng karapatan na maging ama sa
mga anak ko. Hinayaan niyang ibang lalaki ang kilalanin nilang tatay at hindi ako.
Para kasi sa kanya ay di ako karapat-dapat. Isa akong ex-con, kriminal, marumi ang
trabaho ko noon at nahulihan pa ako ng drugs. Kahit pa naging mayaman na ako
ngayon, hindi niya pa rin ako kayang tanggapin. Kahit ano pa ang marating ko,
balewala pa rin." Gumaralgal na ang boses niya.

Napaawang ang mga labi ko ng makitang umiiyak na rin pala siya.

"Kahit gumapang ako paluhod, hindi pa rin niya ako tatanggapin. Hindi pa rin!"

"Stop it, Hades."

Muling bumangis ang mukha niya. "Bakit nahihiya ka?"

"Hades, please!" Napahagulhol na ako. I can not take this anymore.

"Please, what? What? Elle?! Or should I say Lalaine Saavedra?!"

"Hades, tama na..."

"Iyon pa pala ang isa." Ngumisi ang lalaki. "Nagsinungaling pa pala ang babaeng
iyon. Pinaikot niya ako noon! Nagpapanggap lang pala siya. Hindi pala siya tunay na
mahirap! Hindi niya rin talaga siguro ako tunay na minahal kaya ganon na lang niya
ako kadaling iniwanan. Kaya ganon na lang din niya ako tanggihan ngayon. Siguro
kasinungalingan lang din lahat."

God we're in the middle of a restaurant! Hindi lang kami ang tao rito! Pero
balewala iyon kay Hades. Balewala sa kanya na nakamata na ang halos lahat sa amin
dahil sa eksenang nalikha ng paguusap naming dalawa! At natitiyak kong bukas lang
ay laman na kami ng mga pahayagan! Isa lang naman akong Montemayor-Saavedra and he
was a freaking Deogracia for Pete's sake!

"Hades... let's not talk about that here." Pagsusumamo ko.

Mapait siyang ngumiti, ni hindi pansin ang pagtulo ng luha sa kanyang sariling mga
mata. "Hanggang ngayon ikinakahiya pa rin ako ng babaeng iyon. Kahit isuot ko pa
yata ang pinakamahal na damit sa mundo, o ipaligo ko ang pinakamahal na pabango at
kahit bumili pa ako ng pinakamahal na sasakyan... ikakahiya pa rin niya ako."

"Hades..."

"Kahit marami na akong negosyo. Kahit napalago ko na ang minana ko. Kahit nakapag-
aral na ako sa ibang bansa... kahit hindi na ako ang dating macho dancer na walang
pang-date. Kahit mayaman na ako... hindi pa rin ako sapat sa babaeng iyon." Umiling
siya. "Pero iyon nga, sa kabila ng lahat..."

Napatungo na ako at saka isinubsob ang luhaang mukha ko sa aking mga palad.

"You're absolutely right. I am an idiot. So fucking idiot."

Narinig ko ang mapakla niyang pagtawa, na nagmistulang mga bubug na bumabaon sa

pagkatao ko.

"Kasi kahit anong gawin ng babaeng iyon hahabulin ko pa rin siya. Kahit ipagtabuyan
niya ulit ako, iwan niya ulit ako o lokohin niya ulit ako... hahabul-habulin ko pa
rin siyang parang asong ulol. Hindi ako titigil hanggat hindi niya maalala ang
pangako niya sa akin noon. Totoo man iyon o hindi, kailangan niyang maalala... na
nangako siya na para kami sa isa't-isa."

Doon na tumaas ang mukha ko. "Why are you saying all these?" Manghang tanong ko sa
kanya.

He smiled bitterly. "Kasi hanggang ngayon mahal pa rin kita."

Up next: The Epilogue

=================

Epilogue

Thank you!

Epilogue

LUMAGAPAK ang isang palad ko sa pisngi ni Hades. Napanganga ang mga tao sa
pangalawang beses na nasampal ko siya.

Pero di kagaya kanina na nakaramdam ako ng takot. Sa halip ay naglalatang ang galit
sa puso ko.

Itinulak ko siya sa dibdib at pinaghaha-hampas. "Don't play with my feelings! Damn

you!"
Sino ang babaeng kasama niya kanina? Tila pinipiga ang puso ko sa isiping iyon ang
babaeng kapalit ko sa buhay niya. Hindi ko matanggap kahit pa kasalanan ko naman
talaga ang lahat.

"Stop it, Lalaine!" Hinuli niya ang magkabilang pulso ko at saka ako hinila paalis
ng restaurant.

"Let me go! Saan mo ba ako dadalhin!?"

Nanatiling nakapinid ang mga labi niya while he's dragging me to the elevator.

"Wait, that isn't my floor!" Napamulagat ako ng ibang numero ng palapag ang
pinindot ni Hades.

"I know." He smirked. Ni hindi niya pa rin binibitawan ang isang kamay ko. Parang
kadenang nakapaikot sa pulso ko ang palad niya.

Hindi na ako kumibo. Tumungo ako at saka tahimik na umiyak.

Nang bumaba kami sa elevator ay halos hindi ko na makita ang daan sa sobrang
panlalabo ng aking paningin dahil sa luha. Para na lang akong papel na
nagpapatangay sa hangin.

At ang hanging tumatangay sa akin ngayon ay walang iba kundi si Hades.

Pumasok kami sa loob ng isang silid. Mas nanlabo ang paningin ko ng maamoy ko ang
humahalimuyak na amoy pambabae. Isang mamahaling perfume. Pamilyar ang amoy pero
wala na ako sa tamang huwisyo para alalahanin kung saan ko naamoy iyon.

Nasa gitna na kami ng

sala ngunit hindi pa rin bumibitiw si Hades. Mas lumapit pa siya sa akin hanggang
sa ipulupot niya na ang kanyang mga braso sa aking bewang.

Kusang tumukod ang dalawang palad ko sa kanyang matigas na dibdib.

"Hades... pagod na pagod na ako. Nahihirapan na ako..."

Tumungo siya at pinagdikit ang aming mga noo.

"Shhh... I'll be your stress absorber."

Tumingala ako sa kanya at nagtama ang mga mata namin.

"Dahil nga sa'yo kaya ako nai-stress." Walang lakas ang mga kamay ko na pilit
humaharang sa pagitan naming dalawa.

"Don't push me away." Bulong niya sa akin.

Napahikbi ako. "Baka hinahanap ka na ng fiancee mo."

I heard Hades chuckled.

Naiinis ako dahil pinagtatawanan niya pa ako gayung ang sakit-sakit na nga ng
nararamdaman ko ngayon.

Itinulak ko siya ulit. "Ano ba? Balikan mo na lang siya..."

"Para iwan kita ritong mag-isa?" Umiling siya. "No." Sabay kabig niya ulit sa akin.
Nasubsob ako sa dibdib ni Hades at tuluyan ng nalasing sa init na hatid ng
pagkakalapit ng aming mga katawan. Maging ang panlalaking amoy niya na kumikiliti
sa ilong ko ay hindi ko na rin magawang iwasan.

"Tamarah is just a friend."

"You don't have to explain." Putol ko. "Wala naman akong karapatan."

"No... you have all the rights. Lahat ng karapatan sa akin ay nasa'yo, ikaw ang
magpapasya. Ikaw ang magsasabi kung kailan ako masasaktan o kung kailan ako sasaya.
Maski ang paghinga ko, nakasalalay sa'yo."

"Hades..."

"I love you, Lalaine Saavedra. Wag mo na akong iiwan. Wag mo na ulit akong itutulak
palayo. Sinabi ko sa'yo na hindi

ako susuko, at iyon ang gagawin ko ngayon."

Bahagya siyang lumayo at saka itinaas ang mukha ko. He smiled at me.

"I'm sorry hindi na kita nahintay."

"Hades..."

"Sabi ko maghihintay ako sa isla. Pero heto at pumunta na ako kung nasaan ka. Ako
na ang sumusundo sa'yo, ako na ang lumalapit ulit, at paulit-ulit kitang lalapitan
hanggang sa magsawa ka na sa kakalayo. Na ma-realize mong hindi mo na ako gustong
iwan."

Umiling ako at saka lumuluhang hinampas siya sa balikat. "Kahit kailan hindi ko
ginustong lumayo sa'yo." Humikbi ako. "Sabi mo kapag binalikan kita ay tatanggapin
mo ako... plano ko ng balikan ka sa Isla Degracia. Balak ko na ngang bumalik don
kasi naiwan ko ron ang puso ko... naiwan ko ng iwan kita."

Lumarawan ang kaligayahan sa mukha niya. Kinuha niya ang mga kamay ko at pinupog
iyon ng halik.

"Hades, kahit saan kita iwan, naiiwan din ang puso ko kasama mo. Kaya kahit kailan
ay di kita nakalimutan, at ni hindi ko magawang mahalin si Dux kasi ikaw pa rin."

"Thank you! Hindi mo alam kung gaano mo ako napasaya." Mas humigpit ang
pagkakayapos niya sa katawan ko. "Hindi na kita papakawalan."

"Wait!" Tinulak ko siya ulit palayo.

"What?" Kumunot ang kanyang noo.

"Bakit pala amoy babae ang room mo?"

Ngumisi siya saka ako muling niyapos. "Nakalimutan mo na ba ang amoy na iyan?"

Napapikit ako saka napamulat muli. "Oh, Hades..." Nanlaki ang mga mata kong
nakatitig sa mukha niya.

Paano ko nakalimutan iyon?

Ang perfume na iyon. Iyon ang dati kong gamit noong nag-aaral pa ako. Kaya pala
pamilyar ang juicy scent na iyon, dahil

ganoon ang gamit ko noon.

Kumindat si Hades. "Alam mo na ngayon kung gaano ako ka-obsessed sa'yo, Mahal ko?"

Mahal ko... A wave of nostalgia swept over me.

"Babawiin natin ang mga panahong nawala sa atin."

Hindi na ako nakapagsalita nang angkinin na ni Hades ang mga labi ko.

I miss him so...

And I love him... very much so...

Wala ng dahilan para sikilin namin ang mga nararamdaman namin. We're only meant for
each other.

Naramdaman ko ang paglapat ng mga palad niya sa aking pang-upo at pagtaas ng mga
paa ko mula sa carpeted na sahig ng hotel room.

We are both gasping for air ng saglit na maghiwalay ang aming mga labi.

I wrapped my legs around his strong waist and my arms acrossed his broad shoulders.

Nilakad ni Hades ang pagitan ng sala at ng silid kung nasaan ang malaking kama.
Marahan niya akong ibinaba ron habang patuloy siya sa paghalik sa mga labi ko.

May sariling isip na tumaas ang mga kamay ko patungo sa laylayan ng suot niyang
pang-itaas, may pagmamadali at panginginig. Lumayo siya sa akin at saka ngumisi.

Kinuha niya ang mga kamay ko at inilagay sa aking tagiliran. Siya na mismo anga
naghubad sa kanyang katawan habang ang mga mata ay hindi umaalis sa akin.

Nang ganap nang mahubad ang lahat ng suot niya ay ang suot ko naman ang hinarap ni
Hades.

I smiled and allowed her to disrobe me as I watched him in all his marvelous
breathtaking nakedness.

Nang maalis niya na ang kahuli-hulihang saplot sa aking katawan ay muli niyang
inabot ang mga labi ko. Humabol ang mukha ko sa kanya nang agad niya ring

itinigil ang halik.

"Hades..."

"Shhh..." He knelt down between my legs. Sinimulang halik-halikan ang tuhod ko

hanggang sa mga hita habang ibinubuka niya ang aking mga binti.

"Oh... Hades..."

He worshipped my body by kissing every part of me. Gumapang ang maiinit niyang mga
palad sa aking balat. Kinakabisado ang kabuuhan ko pati ang mga parte na tanging
siya pa lamang ang tanging lalaking nakahawak at nakadama.

Umangat ang mukha niya mula sa aking puson paakyat sa pagitan ng aking dibdib. He
took one mound into his mouth, and God, it was heavenly.
Ang mga palad niya ay abala pa rin sa pagalugad sa bawat sekreto ng aking pagkatao.
His finger rub my center and I started yelling like crazy.

It felt like hours when I reached my first climax. And it was pure bliss. Binuhat
niya ako pahiga sa gitna ng kama at pumatong siya sa akin.

Walang patid ang paghingal ko habang nakapikit. Ngunit ramdam ko ang pagpuwesto ni
Hades sa pagitan ng aking mga hita. At bago pa ako makadilat ay inaangkin niya ng
muli ang lahat sa akin.

He kissed me full in the mouth as he started pumping the life after me.

"Mmn..." pulos ungol na lamang ang kayang kumawala sa mga labi ko kahit nang bumaba
ang halik niya sa aking leeg.

Pabiling-biling ang ulo ko sa unan. Pabilis nang pabilis at padiin naman nang
padiin ang kilos ni Hades sa ibabaw ko. Even he already reached his climax, he was
still hard as rock inside me.

Punong-puno pa ako ng likidong mula sa kanya ay nagsisimula na naman siyang umulos

sa loob ko. Tila walang kapaguran hanggang sa mismong katawan ko na ang sumuko

sa resistensta niya.

Dalawang ulit na magkasing-tagal ang ginawang pag-angkin sa akin ni Hades. Nanatili

siya sa ibabaw ko ngunit nakatukod ang isang braso sa aking tagiliran para hindi
ako gaanong mabigatan.

"Hades..." pagod na tawag ko sa pangalan niya.

Tumingala siya at saka ngumiti sa akin.

Hinaplos ko ang kanyang pisngi. "Umalis ka na diyan, hindi naman ako tatakas..."

Ngumisi siya saka marahang tumayo at tumitig sa kabuuhan kong nasa ilalim niya.
"Mamamatay ako kapag iniwan mo ulit ako."

Tumango ako. "Tutuparin ko na ang pangako ko sa'yo... hinding-hindi na kita

iiwan..."

Lumamlam ang mga mata niyang nakatunghay sa akin. "All the cells in my body needed
you. I love you... I can't afford to lose you again."

What he said warmed me all the way to my tose. Marahan akong bumangon saka ko siya
inabot ay niyakap.

"Hinding-hindi na..."

...

SABAY kaming napalingon sa pinto ng hotel room nang bigla na lang iyong bumukas.

"Kuya Leon?"
Kasunod na pumasok ng nakatatanda kong kapatid na lalaki ang kambal.

"Mommy!!!" Nauna ng magtiti-tili si Ladz.

Napanganga ako. Mabuti na lamang at nakapag-ayos na kami ni Hades bago sila

dumating. Para bang sakto talaga.

Matipid na ngumiti si Kuya Leonardo sa akin at bahagyang tumango kay Hades na labis
na ipinagtaka ko.

"Dinala ko lang ang mga bata."

"Mommy..." Si Lazarus ay sumunod kay Ladz na yumakap sa akin.

"Mommy, umalis na si..." hindi matuloy ni Ladz ang sasabihin, ngunit alam kong si
Dux ang tinutukoy nito.

Nang magulat kaming pare-pareho nang sumigaw si

Lazarus. "Siya raw iyong daddy nating tunay sabi ni tito Leon." Itinuro nito si
Hades na parang hindi gulat sa mga nangyayari.

"Kuya!" Baling ko kay kuya Leon. How dare him para pangunahan niya na naman ako?!

Nagkibit ito ng balikat. "Para mabawasan ang trabaho mo."

"I hate you." I gritted my teeth.

"You can hate me all you want, but I will still love you, baby girl. I hope you'll
be happy now." Tumingin ito kay Hades. "Ikaw na ang bahala."

"What happened to Dux?" Habol ko rito.

"He's fine, you have nothing to worry about."

Tumalikod na ito.

"Kuya!"

"Yeah?" Ni hindi ito nag-abalang lumingon man lang sa amin.

"I..." Napalunok ako. "This is my life. I'm no longer a baby. Kaya ko na ang sarili
ko. Please, let me be. 'Wag mo na sana akong papakialaman. I'm not a puppet with a
strings that you can control."

Tumango lang ito saka nagtuloy nang lumabas sa pinto. Ilang segundo pa akong tulala
sa nilabasan ng kuya ko. Hindi pa rin ako makapaniwala na hinatid niya rito ang mga
bata.

"Hey, kids!" Nagising ang diwa ko sa boses ni Hades.

Kinuyog ito ng kambal. "Totoo ba sabi ni tito Leon? Ikaw ang real dad namin?"

Kiming ngumiti si Hades sa mga anak namin. Mabilis namang sumampa si Ladz sa lalaki
at saka yumakap dito. Ni walang pag-aalinlangan sa mga ito o pagtatanong kung bakit
biglang hindi si Dux ang kasama namin ngayon.

"Sabi ko na, eh! Kasi ka-eyes kita!"

"Ka-eyes ko siya!"

"Ako kaya!"

"Ka-shape or ka-color, ka-eyes pa rin."

Ginulo ni Hades ang buhok ng dalawang batang lalaki. "Kamukha ko kayo."

Napangiti

ako habang nakamasid sa kanila. Sa mag-aama ko. God, ito na yata ang
pinakamagandang tanawing nakita ko sa buong buhay ko.

Maski ako ay napaluha nang makitang nanunubig ang mga ni Hades habang niyayakap at
hinahalikan ang makulit na kambal.

"My sons..."

"Pero daddy pa rin namin si Daddy Dux?" Saglit na lumayo si Lazarus. Nakataas ang
dalawa nitong kilay at nakalabi.

Ngumiti si Hades sa batang lalaki. "He'll be forever part of your lives, naging
mabuti siyang ama sa inyo. Pero sana bigyan niyo ako ng chance ngayon para maging
bahagi ng buhay niyo."

"Hades..." Hindi na ako nakatiis.

Lumapit na rin ako sa kanila.

"Mga anak... Siya ang daddy niyo... iyong totoo niyong daddy..."

"Ayos! Dalawa daddy namin!" Ngumisi si Lazarus sa akin.

Nangingiting napapa-iling na lamang ako. Lumuhod ako at niyakap sila. "I love you,
babies."

Agad na pumalag si Laz at Ladz. "Hindi na kami baby, Mommy!"

"Pero baby ko pa rin kayo."

Tumingin si Laz kay Hades. "Aalagaan mo ang Mommy namin."

"Aalagaan ko at mamahalin. Ganoon din kayo. Babawi ako sa inyo."

Nagulat ako nang bigla akong hilahin ni Hades. Kasunod namin ang mga bata na
tumungo sa isa pang silid sa hotel room niya.

Binuksan niya ang pinto ng pangalawang kuwarto at saka ini-on ang switch ng ilaw.
Nanginig ang mga labi ko habang nakatingin sa loob ng silid ng bahain na ito ng
liwanag.

"Wow!!! Teddies and flowers!!!" Sabay pa sina Lazarus at Ladicus.

Ang buong kuwarto ay puno ng giant teddy bears. Halos punuin ang buong silid.

Iba-iba ang kulay, iba-iba ang itsura pero lahat ay malalaki at tila kay lalambot
at kay sarap yakapin. Unang tingin palang sa mga iyon ay alam ko na agad na hindi
biro ang halaga ng bawat isang stuffed toy na naroon.
Sa dulong bahagi naman ng silid ay puro mamahalin at fresh na mga bulaklak. Iba-iba
rin. Maraming kulay at humahalimuyak ang bango hanggang sa kinatatayuan namin. Tila
ngayong araw lamang ipina-deliver ang mga iyon.

"Mommy, parang 'yung bears mo sa mansion! Sina H at L!" Kalabit sa akin ni Laz.

Napatango ako. Sina H at L, ang unang regalo na natanggap ko kay Hades noon sa
first date namin. Kahit kailan ay hindi ko iyon itinapon, itinago ko ang mga iyon
sa kuwarto ko kahit ng mga panahong akala ko ay patay na ang taong nagbigay non.

"Now that I can afford to give you everything that money could buy..."

Tumingala ako kay Hades na kanina pa pala nakatitig sa akin.

"Hindi na ako manliliit sa sarili ko tuwing may gusto kang ipabili sa akin."

Natawa ako kahit patuloy sa pagbagsak ang luha mula sa mga mata ko. "I'm sorry...
I've been a brat before. Hindi naman importante ang mga iyan... I'm sorry..."

"Dapat lang ibigay ko sa'yo ang lahat ng gusto mo... kasi ikaw ang reyna ko."
Itinaas niya ang isang kamay ko at dinala sa kanyang mga labi para gawaran nang
magaang halik.

Ang kambal naman ay abala na sa pag-wrestling sa mga stuffed toys ni Hades.

Nagkatawanan na lamang kaming dalawa habang pinapanood ang mga bata.

Muli akong napalingon sa kanya nang may ilabas siya mula sa kanyang bulsa. Muli
akong napaluha.

It was a Cartier diamond ring. He slipped the ring onto my finger as my tears kept
falling.

"I will not take a 'no' for an answer this time." He said.

Ngumiti ako nang buong puso. "Then take my 'yes', Mahal ko."

And yes, I am more than excited to be Mrs. Hades Deogracia in the near near future.

JAMILLEFUMAH