6be8b33be9007b6dab8e61eedcf6dda2

Contents
Dokumentacja środowiska IDE programu Visual Studio

Omówienie
Informacje o programie Visual Studio
Informacje o edytorze kodu
Informacje o projektach i rozwiązaniach
Więcej funkcji programu Visual Studio
Instalacja
Instalowanie programu Visual Studio
Instalowanie w trybie offline
Tworzenie instalacji w trybie offline programu Visual Studio
Instalowanie certyfikatów wymaganych do instalacji w trybie offline
Instalowanie obok siebie różnych wersji programu Visual Studio
Wybieranie lokalizacji instalacji
Importowanie lub eksportowanie konfiguracji instalacji
Rozwiązywanie problemów z instalacją
Aktualizowanie programu Visual Studio
Modyfikowanie programu Visual Studio
Napraw program Visual Studio
Odinstalowywanie programu Visual Studio
Podręcznik administratora programu Visual Studio
Omówienie
Podręcznik użytkowania programu Visual Studio w przedsiębiorstwie
Korzystanie z wiersza polecenia
Korzystanie z parametrów wiersza polecenia do zainstalowania programu Visual
Studio
Przykładowe parametry wiersza polecenia
Instalowanie w sieci
Tworzenie instalacji sieciowej programu Visual Studio
Kwestie dotyczące sieci
Instalowanie i używanie programu Visual Studio za zaporą lub serwerem proxy
Rozwiązywanie problemów z błędami sieci podczas instalowania lub używania
programu Visual Studio
Wdrażanie w przedsiębiorstwie
Stosowanie aktualizacji administratora
Włączanie aktualizacji administratora
Zautomatyzowana instalacja programu Visual Studio przy użyciu pliku odpowiedzi
Automatyczne stosowanie kluczy produktów podczas wdrażania programu Visual
Studio
Ustawianie wartości domyślnych dla wdrożeń programu Visual Studio w
przedsiębiorstwie
Wdrażanie podglądu pomocy
Podręcznik administratora programu Podgląd Pomocy
Argumenty wiersza poleceń Menedżera zawartości pomocy
Przesłonięcia Menedżera zawartości Pomocy
Zarządzanie instalacjami i aktualizowanie ich
Narzędzia do wykrywania wystąpień programu Visual Studio i zarządzania nimi
Aktualizowanie instalacji sieciowej programu Visual Studio
Aktualizowanie programu Visual Studio w obrębie punktu odniesienia obsługi
Aktualizowanie programu Visual Studio przy użyciu minimalnego układu offline
Sterowanie aktualizacjami na potrzeby wdrożeń programu Visual Studio
Zarządzanie zmianami ładunku pakietu
Wyłączanie lub przenoszenie pamięci podręcznej pakietów
Zarządzanie subskrypcjami
Subskrypcje programu Visual Studio: przegląd dla administratorów
Tematy pomocy
Identyfikatory obciążeń i składników programu Visual Studio
Omówienie
Visual Studio Enterprise
Visual Studio Professional
Visual Studio Community
Visual Studio Team Explorer
Visual Studio Desktop Express
Visual Studio Build Tools
Visual Studio Test Agent
Visual Studio Test Controller
Visual Studio Test Professional
Visual Studio Feedback Client
Numery wersji i daty wydania programu Visual Studio
Korzystanie z programu Visual Studio z poziomu maszyny wirtualnej platformy Azure
Używanie programu Visual Studio na urządzeniu ARM
Kontenery
Instalowanie narzędzi do kompilacji w kontenerze
Zaawansowany przykład dotyczący kontenerów
Znane problemy z kontenerami
Instalowanie Podglądu Pomocy
Przewodniki Szybki Start
Orientacja programu Visual Studio
C++: tworzenie aplikacji konsoli
Python: tworzenie aplikacji internetowej
Node.js: tworzenie aplikacji internetowej
F#: tworzenie usługi internetowej
C#: tworzenie aplikacji internetowej
C#: tworzenie aplikacji konsoli
Visual Basic: tworzenie aplikacji konsoli
Samouczki
C#
F#
Visual Basic
C++
Python
Node.js
Programowanie
Organizowanie i edytowanie kodu
Poruszanie się w środowisku IDE
Korzystanie z wyszukiwania w programie Visual Studio
Rozwiązania i projekty
Informacje o rozwiązaniach i projektach
Tworzenie nowego projektu
Praca z rozwiązaniami i projektami
Otwieranie projektu z repo w Visual Studio 2017 r.
Otwieranie projektu z repo w Visual Studio 2019 r.
Przenoszenie, migrowanie i uaktualnianie projektów
Zarządzanie właściwościami projektów i rozwiązań
Odwołania projektu
Zarządzanie odwołaniami w projekcie
Dodawanie lub usuwanie odwołań za pomocą Menedżera odwołań
Dodawanie lub usuwanie importowanych przestrzeni nazw (Visual Basic)
Rozwiązywanie problemów z przerwanymi odwołaniami
Zarządzanie zasobami aplikacji (.NET)
Ustawienia aplikacji (.NET)
Zarządzanie ustawieniami aplikacji (.NET)
Dodawanie pliku konfiguracji aplikacji do projektu C#
Podpisywanie manifestów
Zarządzanie podpisywaniem zestawu i manifestu
Podpisywanie manifestów wdrożenia i aplikacji
Określanie ikony aplikacji (Visual Basic, C#)
Określanie platformy docelowej
Tworzenie szablonów
Tworzenie szablonów projektów i elementów
Dodawanie tagów do szablonu
Tworzenie szablonów projektu
Tworzenie szablonów obejmujących wiele projektów
Tworzenie szablonów elementów
Tworzenie szablonów elementów obejmujących wiele plików
Tworzenie szablonów internetowych
Rozwiązywanie problemów z szablonami
Lokalizowanie szablonów projektów i elementów
Dostosowywanie szablonów
Dostosowywanie szablonów projektów i elementów
Aktualizowanie istniejących szablonów
Zastępowanie parametrów w szablonie
Parametry szablonu
64-bit — obsługa
Programowanie bez projektów i rozwiązań
Instrukcje: Tworzenie bez projektu
Dostosowywanie zadań kompilacji i debugowania
Nawiązywanie połączenia z projektami w programie Team Explorer
Edytor
Używanie edytora
Znajdowanie i zamienianie
Znajdowanie i zastępowanie tekstu
Użyj wyrażeń regularnych
Pole wyszukiwania polecenia
Znajdź w plikach
Zastąp w plikach
Kodowanie
Kodowania i znaki podziału wiersza
Zapisywanie i otwieranie plików z zastosowaniem kodowania
Tworzenie konspektu
Generowanie i refaktoryzacja kodu
Generowanie i naprawianie kodu
Fragmenty kodu
Używanie fragmentów kodu
Dokumentacja fragmentów kodu w języku C#
Dokumentacja fragmentów kodu w języku C++
Wstawianie komentarzy XML
Użycie fragmentów kodu polecenia Otocz przez
Najlepsze rozwiązania
Tworzenie fragmentów kodu
Przewodnik: tworzenie fragmentu kodu
Dystrybuowanie fragmentów kodu
Funkcje fragmentów kodu
Fragmenty kodu — informacje o schemacie
Rozwiązywanie problemów z fragmentami kodu
Szybkie akcje
Typowe szybkie akcje
Generowanie klasy/typu
Generowanie metody
Generowanie pola/właściwości/elementu lokalnego
Generowanie operatorów porównania dla elementu IComparable
Generowanie konstruktora
Generowanie dekonstruktora
Generowanie operatorów IEquatable dla struktur
Dodawanie nagłówka pliku
Dodawanie atrybutu wyświetlania debugera
Dodawanie jawnego rzutowania
Dodawanie parametru do metody
Generowanie parametru
Generowanie pola prywatnego z poziomu konstruktora
Generowanie zastąpienia
Generowanie przesłonięć metod elementu Equals i GetHashCode
Generowanie deklaracji using
Implementowanie klasy abstrakcyjnej
Implementowanie interfejsu
Wprowadzanie zmiennej lokalnej
Refaktoryzacja kodu
Omówienie
Dodawanie kontroli pod kątem wartości null dla wszystkich parametrów
Zmiana sygnatury metody
Konwertowanie typu anonimowego na klasę
Konwertowanie typu anonimowego na krotkę
Konwertowanie między właściwością automatyczną a pełną właściwością
Konwertowanie między pętlą for i instrukcją foreach
Konwertowanie między właściwością i metodą Get
Konwertowanie między zwykłymi ciągami i dosłownymi literałami ciągu
Konwertowanie funkcji lokalnej na metodę
Konwertowanie pętli foreach na składnię LINQ
Konwertowanie instrukcji if na instrukcję switch lub wyrażenie switch
Konwertowanie zapytania LINQ na instrukcję foreach
Konwertuj element typeof na element nameof
Konwertowanie instrukcji switch na wyrażenie switch
Uzupełnianie elementów DateTime i TimeSpan
Hermetyzowanie pola
Wyodrębnianie klasy bazowej
Wyodrębnianie interfejsu
Wyodrębnianie metody
Wyodrębnianie funkcji lokalnej
Metoda śródwierszowa
Śródwierszowa zmienna tymczasowa
Uzupełnianie IntelliSense dla niezaimportowanych typów i metod rozszerzenia
Odwracanie wyrażeń warunkowych i operacji logicznych
Odwracanie instrukcji If
Zmiana klasy na abstrakcyjną
Ustawianie elementu członkowskiego jako statycznego
Przenoszenie deklaracji blisko odwołania
Przenoszenie typu do pasującego pliku
Przenoszenie typu do przestrzeni nazw
Podciąganie elementów członkowskich
Uzupełnianie wyrażeń regularnych za pomocą funkcji IntelliSense
Usuwanie nieosiągalnego kodu
Zmień nazwę
Upraszczanie wyrażenia warunkowego
Upraszczanie wyrażenia LINQ
Upraszczanie interpolacji ciągów
Sortowanie deklaracji using
Dzielenie i scalanie instrukcji if
Opcje refaktoryzacji statycznej funkcji lokalnej
Synchronizowanie przestrzeni nazw i nazwy folderu
Synchronizacja typu i nazwy pliku
Używanie typu jawnego
Używanie wyrażenia lambda lub treści bloku
Używanie instrukcji new()
Korzystanie z dopasowania do wzorca
Nieużywane przypisania wartości, zmienne i parametry
Opakowywanie, wcięcia i wyrównywanie refaktoryzacji
Przewodnik: generowanie kodu na podstawie użycia
IntelliSense
Korzystanie z funkcji IntelliSense
Visual Basic IntelliSense
C# IntelliSense
JavaScript IntelliSense
Visual C++ IntelliSense
Konfigurowanie projektu w języku C++ pod kątem funkcji IntelliSense
Poruszanie się po kodzie
Poruszanie się po kodzie
Znajdowanie odwołań w kodzie
Wyświetlanie definicji typów i elementów członkowskich
Przejdź do definicji i Zobacz definicję
Wyświetlanie i edytowanie kodu za pomocą polecenia Zobacz definicję
Znajdowanie kodu za pomocą poleceń Przejdź do
Dopasowywanie edytora
Zmiana wielkości liter tekstu
Zarządzanie trybami edytora
Zarządzanie oknami edytora
Zmiana czcionek i kolorów
Zarządzanie zawijaniem wierszy
Wyświetlanie numerów wierszy
Wyświetlanie adresów URL jako linków
Ustawianie opcji edytora specyficznych dla języka
Styl kodu
Preferencje stylu kodu
Korzystanie z plików EditorConfig na potrzeby stylu kodu
Konwencje formatowania języka C++ w narzędziu EditorConfig
.NET — konwencje kodowania >>
Dostosowywanie paska przewijania
Ustawianie zakładek w kodzie
CodeLens
Znajdowanie historii kodu za pomocą funkcji CodeLens
Polecenie CodeIndex
Obsługa edytora dla innych języków
Widoki kodu
Wyświetlanie struktury kodu
Widok klasy i Przeglądarka obiektów, ikony
Korzystanie z listy zadań
Projektant klas
Projektowanie klas w Projektancie klas
Dodawanie diagramów klas do projektów
Dostosowywanie diagramów klas
Kopiowanie elementów diagramu klas do dokumentu pakietu Microsoft Office
Eksportowanie diagramów klas jako obrazów
Drukowanie diagramów klas
Dodawanie komentarzy do diagramów klas
Tworzenie klas i typów
Tworzenie typów
Tworzenie dziedziczenia między typami
Tworzenie skojarzeń między typami
Wizualizacja skojarzenia kolekcji
Tworzenie i konfigurowanie składowych typów
Wyświetlanie typów i relacji
Wyświetlanie istniejących typów
Wyświetlanie dziedziczenia między typami
Notacja składowych i notacja skojarzeń
Refaktoryzacja klas i typów
Podział klasy na klasy częściowe
Tworzenie typu dopuszczającego wartość null
Język C++ w projektancie klas
Praca z kodem w języku Visual C++
klasy C++
Struktury języka C++
Wyliczenia języka C++
Definicje typów języka C++
Skróty klawiatury i myszy
Błędy Projektanta klas
Ulepszanie kodu
Porady i wskazówki
Funkcje produktywności
Skróty zwiększające produktywność
Wskazówki dla deweloperów języka C#
Dostosowywanie skrótów klawiaturowych
Używanie wyłącznie klawiatury
Praca z...
Aplikacja Windows Forms
Projektant formularzy systemu Windows — omówienie
Wprowadzenie do Projektanta formularzy systemu Windows
Rozmieszczanie kontrolek >>
Tworzenie nowych kontrolek związanych z danymi >>
Tworzenie kontrolek niestandardowych >>
Wyłączanie rozpoznawania DPI dla Projektanta formularzy systemu Windows >>
Tematy pomocy
Interfejs API System.Windows.Forms >>
Samouczki
Samouczek 1: tworzenie przeglądarki obrazów (C#)
Omówienie
Krok 1. Tworzenie projektu aplikacji Windows Forms
Krok 2. Uruchamianie aplikacji
Krok 3. Ustawianie właściwości formularza
Krok 4. Określanie układu formularza przy użyciu kontrolki TableLayoutPanel
Krok 5. Dodawanie kontrolek do formularza
Krok 6. Nadawanie nazw kontrolkom przycisków
Krok 7. Dodawanie składników okna dialogowego do formularza
Krok 8. Pisanie kodu obsługi zdarzeń przycisku Pokaż obraz
Krok 9. Przeglądanie, komentowanie i testowanie kodu
Krok 10. Pisanie kodu dla dodatkowych przycisków i pola wyboru
Krok 11. Uruchamianie aplikacji i wypróbowywanie innych funkcji
Samouczek 2: tworzenie testu matematycznego z limitem czasu (C#)
Omówienie
Krok 1. Tworzenie projektu i dodawanie etykiet do formularza
Krok 2. Tworzenie zadania z dodawaniem losowych liczb
Krok 3. Dodawanie czasomierza odliczającego w dół
Krok 4. Dodawanie metody CheckTheAnswer()
Krok 5. Dodawanie obsługi zdarzeń wprowadzania dla kontrolek
NumericUpDown
Krok 6. Dodawanie zadania z odejmowaniem
Krok 7. Dodawanie zadań z mnożeniem i dzieleniem
Krok 8. Dostosowywanie testu
Samouczek 3: tworzenie gry w dopasowywanie (C#)
Omówienie
Krok 1. Tworzenie projektu i dodawanie tabeli do formularza
Krok 2. Dodawanie obiektu losowego i listy ikon
Krok 3. Przypisywanie losowej ikony do każdej etykiety
Krok 4. Dodawanie obsługi zdarzeń kliknięcia do każdej etykiety
Krok 5. Dodawanie odwołań do etykiet
Krok 6. Dodawanie czasomierza
Krok 7. Zachowywanie widoczności par
Krok 8. Dodawanie metody sprawdzania, czy gracz wygrał
Krok 9. Wypróbowywanie innych funkcji
F#
Programowanie w języku F#
Używanie starszych wersji platformy .NET jako docelowych
Graficzne zasoby 3D
Praca z zasobami 3D dla gier i aplikacji
Instrukcje: Korzystanie z zasobów 3D w grach i aplikacjach
Tekstury i obrazy
Praca z teksturami i obrazami
Edytor obrazów
Przykłady edytora obrazów
Tworzenie tekstury podstawowej
Tworzenie i modyfikacja poziomów MIP
Modele 3D
Praca z modelami 3D
Edytor modelu
Przykłady edytora modelu
Tworzenie podstawowego modelu 3D
Modyfikowanie punktu obrotu modelu 3D
Modelowanie terenu 3D
Stosowanie cieniowania do modelu 3D
Programy do cieniowania
Praca z cieniowaniem
Projektant cieniowania
Węzły projektanta cieniowania
Omówienie
Stałe węzły
Węzły parametrów
Węzły tekstury
Węzły matematyczne
Węzły narzędzi
Węzły filtrów
Przykłady projektanta cieniowania
Tworzenie cieniowania koloru podstawowego
Tworzenie podstawowego cieniowania Lamberta
Tworzenie podstawowego cieniowania Phonga
Tworzenie cieniowania tekstury podstawowej
Tworzenie cieniowania tekstury skali szarości
Tworzenie cieniowania gradientu geometrycznego
Przewodnik: Tworzenie realistycznej kuli bilardowej w 3D
Eksportowanie cieniowania
Eksportowanie tekstur
Eksportowanie tekstury zawierającej mipmapy
Eksportowanie tekstury wykorzystującej wstępnie przemnożony kanał alfa
Eksportowanie tekstury do użycia z Direct2D lub aplikacjami JavaScript
Pliki XAML >>
Pliki XML i XSLT >>
Kontenery platformy Docker >>
Przepływy pracy >>
Aplikacji mobilnych
Pakiet Office i aplikacje programu SharePoint >>
Uzyskiwanie dostępu do danych >>
Tworzenie pełnych aplikacji
Projektowanie aplikacji z ułatwieniami dostępu
Projektowanie aplikacji międzynarodowych
Kompilacja
Omówienie
Przewodnik: kompilowanie aplikacji
Projekty i rozwiązania — kompilowanie i czyszczenie
Omówienie
Zmiana katalogu wyjściowego kompilacji
Kompilowanie do wspólnego katalogu wyjściowego
Określanie niestandardowych zdarzeń kompilacji
Ustawianie wielu projektów startowych
Tworzenie i usuwanie zależności projektu
Wyświetlanie, zapisywanie i konfigurowanie plików dziennika kompilacji
Wykluczanie projektów z kompilacji
Pomijanie ostrzeżeń kompilatora
Akcje kompilacji
Konfiguracje kompilacji
Opis konfiguracji kompilacji
Tworzenie i edytowanie konfiguracji
Zarządzanie konfiguracjami kompilacji z ustawieniami dewelopera języka Visual Basic
Równoczesne kompilowanie wielu konfiguracji
Platformy kompilacji
Opis platform kompilacji
Konfigurowanie projektów pod kątem platform docelowych
Konfigurowanie projektów pod kątem wielu platform docelowych
MSBuild >>
Azure Pipelines i TFS >>
Określanie zdarzeń kompilacji (Visual Basic)
Określanie zdarzeń kompilacji (C#)
Konfigurowanie ostrzeżeń w języku Visual Basic
Przewodnik: tworzenie środowiska kompilowania na wielu komputerach
Debugowanie >>
Kontrola wersji >>
Testowanie >>
Mierzenie wydajności >>
Analizowanie jakości kodu >>
Wdrażanie >>
Rozszerzanie funkcjonalności programu Visual Studio >>
Analizowanie i modelowanie architektury >>
Personalizowanie programu Visual Studio
Dostosowywanie środowiska IDE
Personalizowanie motywu kolorystycznego i tekstu
Ustawienia środowiska
Zsynchronizowane ustawienia
Czcionki i kolory
Menu i paski narzędzi
Układy okien
Zagnieżdżanie plików w Eksploratorze rozwiązań
Zachowanie podczas uruchamiania
Zarządzanie rozszerzeniami
Zarządzanie narzędziami zewnętrznymi
Zarządzanie kontami
Logowanie do programu Visual Studio
Praca z wieloma kontami użytkowników
Praca z kontami wymagającymi uwierzytelniania wieloskładnikowego
Praca z kontami usługi GitHub w programie Visual Studio
Rozszerzanie wersji próbnej lub aktualizowanie licencji
Dostrajanie wydajności programu Visual Studio
Optymalizacja wydajności
Czas uruchamiania
Ładowanie odfiltrowanego rozwiązania
Porady i wskazówki
Ułatwienia dostępu
Zarządzanie funkcjami ułatwień dostępu
Ustawianie opcji ułatwień dostępu środowiska IDE
Porady i wskazówki związane z ułatwieniami dostępu
Produkty i usługi firmy Microsoft związane z ułatwieniami dostępu
Dokumentacja
Skróty klawiaturowe
Popularne polecenia
Wszystkie polecenia
Visual Studio — Polecenia
Tematy pomocy
Aliasy poleceń
Dodaj istniejący element — Polecenie
Dodaj istniejący projekt — Polecenie
Dodaj nowy element — Polecenie
Alias — Polecenie
Evaluate Statement — Polecenie
Find — Polecenie
Znajdź w plikach — Polecenie
Przejdź do — Polecenie
Import i eksport ustawień — Polecenie
Lista stosu wywołań — Polecenie
Lista dezasemblacji — Polecenie
Lista pamięci — Polecenie
Lista modułów — Polecenie
Lista rejestrów — Polecenie
Lista źródeł — Polecenie
Lista wątków — Polecenie
Zapisuj dane wyjściowe okna Polecenie — Polecenie
Nowy plik — Polecenie
Otwórz plik — Polecenie
Otwórz projekt — Polecenie
Print — Polecenie
Szybkie wyrażenie kontrolne — Polecenie
Zastąp — Polecenie
Zastąp w plikach — Polecenie
Ustaw bieżący proces
Ustaw bieżącą ramkę stosu — Polecenie
Ustaw bieżący wątek — Polecenie
Ustaw Radix — Polecenie
Shell — Polecenie
ShowWebBrowser — Polecenie
Uruchomienie — Polecenie
Ścieżka symboli — Polecenie
Przełącz punkt przerwania — Polecenie
Wyrażenie kontrolne — Polecenie
Ogólne elementy interfejsu użytkownika
Hierarchia wywołań
wiersz polecenia dla deweloperów & PowerShell dla deweloperów
Podgląd zmian
Wybieranie elementów przybornika, składniki WPF
Selektor wstawek kodu
Okno polecenia
Konwertowanie — okno dialogowe
Okno listy błędów
Właściwości pliku, JavaScript
Przejdź do wiersza
Okno bezpośrednie
Różne pliki
Opcje
Opcje — Okno dialogowe
Środowisko
Ogólne
Konta
Autoodzyskiwanie
Dokumenty
Rozszerzenia
Znajdź i zamień
Czcionki i kolory
Import i eksport ustawień
Ustawienia międzynarodowe
Klawiatura
Funkcje w wersji zapoznawczej
Powiadomienia
Szybkie uruchamianie
Uruchamianie
Karty i okna
Lista zadań
Ustawienia zaufania
Przeglądarka internetowa
Projekty i rozwiązania
Ogólne
Kompilowanie i uruchamianie
Lokalizacje
Ustawienia domyślne środowiska VB
Ustawienia projektu VC++
Projekty internetowe
Edytor tekstu
Ogólne
Rozszerzenie pliku
Wszystkie języki
Ogólne
Paski przewijania
Karty
Podstawowy
Zaawansowane
Styl kodu
IntelliSense
C#
Zaawansowane
Styl kodu > Formatowanie
IntelliSense
C/C++
Zaawansowane
Eksperymentalne
Formatowanie
Widok
F#
Zaawansowane
Poprawki kodu
CodeLens
IntelliSense
HTML (Web Forms)
Formatowanie
Różne
Walidacja
JavaScript/TypeScript
Walidacja kodu
Formatowanie
IntelliSense
Zaznaczanie błędów
Projekt
U-SQL
Formatowanie
IntelliSense
XAML
Formatowanie
Różne
XML
Formatowanie
Różne
Projektant Windows Forms
Ogólne
Dostosowywanie interfejsu użytkownika danych
XAML Designer
Okno wyniku
Właściwości projektu
Tematy pomocy
Strona aplikacji, Projektant projektu (UWP)
Strona aplikacji, Projektant projektu (Visual Basic)
Strona aplikacji
Informacje o zestawie — Okno dialogowe
Strona aplikacji, Projektant projektu (C#)
Strona Zdarzenia kompilacji, Projektant projektu (C#)
Strona zdarzeń kompilacji
Wiersz polecenia zdarzenia sprzed kompilacji/zdarzenia po kompilacji, okno
dialogowe
Strona kompilacji, Projektant projektu (C#)
Strona kompilacji
Zaawansowane ustawienia kompilacji (C#) — Okno dialogowe
Analiza kodu, Projektant projektu
Strona kompilowania, Projektant projektu (Visual Basic)
Strona kompilowania
Zaawansowane ustawienia kompilatora (Visual Basic) — Okno dialogowe
Zdarzenia kompilacji (Visual Basic) — Okno dialogowe
Strona debugowania, Projektant projektu
Strona Moje rozszerzenia, Projektant projektu (Visual Basic)
Strona publikowania, Projektant projektu
Strona publikowania
Wstępnie wymagane składniki — Okno dialogowe
Strona odwołań, Projektant projektu (Visual Basic)
Strona zabezpieczeń, Projektant projektu
Strona zabezpieczeń
Zaawansowane ustawienia zabezpieczeń — Okno dialogowe
Strona usług, Projektant projektu
Strona usług
Zaawansowane ustawienia dla usług — Okno dialogowe
Strona podpisywania, Projektant projektu
Strony właściwości, JavaScript
Okno właściwości
Dokumentacja wtyczki Team Explorer
Przybornik
Tematy pomocy
Przybornik, karta Składniki
Przybornik, karta Dane
Przybornik, karta HTML
Przełączniki wiersza polecenia Devenv
Tematy pomocy
-? (devenv.exe)
-Build (devenv.exe)
-Clean (devenv.exe)
-Command (devenv.exe)
-DebugExe (devenv.exe)
-Deploy (devenv.exe)
-Diff (devenv.exe)
-DoNotLoadProjects (devenv.exe)
-Edit (devenv.exe)
-LCID (devenv.exe)
-Log (devenv.exe)
-NoSplash (devenv.exe)
-Out (devenv.exe)
-Project (devenv.exe)
-ProjectConfig (devenv.exe)
-Rebuild (devenv.exe)
-ResetSettings (devenv.exe)
-Run (devenv.exe)
-Runexit (devenv.exe)
-SafeMode (devenv.exe)
-Upgrade (devenv.exe)
-UseEnv (devenv.exe)
Zabezpieczenia
Tworzenie bezpiecznych aplikacji
Uruchamianie programu Visual Studio jako zwykły użytkownik lub administrator
Windows Information Protection (WIP)
Federal Information Processing Standard (FIPS)
Dane wejściowe języków dwukierunkowych
Podgląd Pomocy firmy Microsoft
Omówienie
Instalowanie zawartości lokalnej i zarządzanie nią
Znajdowanie tematów w Podglądzie Pomocy
Znajdowanie tematów w indeksie
Znajdowanie tematów w spisie treści
Wyszukaj
Wyszukiwanie tematów
Operatory logiczne i zaawansowane w wyrażeniach wyszukiwania
Dostosowywanie Podglądu Pomocy
Ułatwienia dostępu
Klawisze skrótu
Biblioteka obrazów programu Visual Studio
Dotfuscator Community
Omówienie
Możliwości programu Dotfuscator
Instalowanie programu Dotfuscator Community
Uaktualnianie programu Dotfuscator Community
Resources
Co nowego w programie Visual Studio 2017
Co nowego w 2018 r.
Historia nowości w 2018 r.
Informacje o wersji
Rytm wydawania
Visual Studio 2019 r.
Visual Studio z 2017 r.
Visual Studio z 2015 r.
Postanowienia licencyjne
Cykl życia pomocy technicznej i obsługi
Program poprawy jakości obsługi klienta
Omówienie
Dzienniki generowane przez system
Zasoby dla rozwiązywania problemów z błędami środowiska IDE
Przesyłanie opinii
Omówienie
zgłaszanie problemu
Jak zgłosić problem
Zgłaszanie problemu — stany i często zadawane pytania
Szybsze rozwiązywanie problemów z wydajnością
Tworzenie minizrzutów przy użyciu stosów wywołań
Tworzenie dzienników dotyczących problemów z programem MSBuild
Zbieranie śladu ETL za pomocą narzędzia PerfView
proponowanie funkcji
Wytyczne od społeczności deweloperów
Prywatność danych w społeczności deweloperów
Wprowadzenie do środowiska IDE programu Visual
Studio
14.05.2021 • 13 minutes to read
Zintegrowane Visual Studio deweloperska to kreatywny panel uruchamiania, który umożliwia edytowanie,
debugowanie i kompilowanie kodu, a następnie publikowanie aplikacji. Zintegrowane środowisko projektowe
(IDE) to bogaty w funkcje program, który może służyć do wielu aspektów tworzenia oprogramowania. Ponad
standardowym edytorem i debugerem, które zapewnia większość procesów PROJEKTOWYCH, Visual Studio
zawiera kompilatory, narzędzia do uzupełniania kodu, graficznego projektanta i wiele innych funkcji, które
ułatwiają proces tworzenia oprogramowania.
Na tym obrazie Visual Studio otwartego projektu i kilku kluczowych okien narzędzi, których prawdopodobnie
będziesz używać:
Eksplorator rozwiązań (w prawym górnym rogu) umożliwia wyświetlanie i nawigowanie po plikach kodu
oraz zarządzanie nimi. Eksplorator rozwi ą za ń może pomóc w organizowaniu kodu, grupując pliki w
rozwiązania i projekty.
W oknie edytora (w środku), w którym prawdopodobnie będziesz spędzać większość czasu, jest
wyświetlana zawartość pliku. W tym miejscu możesz edytować kod lub zaprojektować interfejs
użytkownika, taki jak okno z przyciskami i polami tekstowymi.
Okno Dane wyjściowe (dolne centrum) to miejsce, w którym Visual Studio powiadomienia, takie jak
debugowanie i komunikaty o błędach, ostrzeżenia kompilatora, publikowanie komunikatów o stanie i inne.
Każde źródło komunikatu ma własną kartę.
Usługa Git Changes (w prawym dolnym rogu) umożliwia śledzenie elementów roboczych i udostępnianie
kodu innym osobom przy użyciu technologii kontroli wersji, takich jak Git i GitHub.
Wersje
Visual Studio jest dostępna dla systemów Windows i Mac. Visual Studio dla komputerów Mac ma wiele takich
samych funkcji jak Visual Studio 2017 i jest zoptymalizowana pod kątem tworzenia aplikacji
międzyplatformowych i mobilnych. Ten artykuł koncentruje się na wersji systemu Windows Visual Studio 2017.
Istnieją trzy wersje usługi Visual Studio: Community, Professional i Enterprise. Zobacz Porównanie Visual Studio,
aby dowiedzieć się, które funkcje są obsługiwane w poszczególnych wersjach.
Visual Studio jest dostępna dla systemów Windows i Mac. Visual Studio dla komputerów Mac ma wiele takich
samych funkcji jak Visual Studio 2019 i jest zoptymalizowana pod kątem tworzenia aplikacji
międzyplatformowych i mobilnych. Ten artykuł koncentruje się na wersji systemu Windows Visual Studio 2019.
Istnieją trzy wersje programu Visual Studio 2019: Community, Professional i Enterprise. Zobacz Porównanie
Visual Studio, aby dowiedzieć się, które funkcje są obsługiwane w poszczególnych wersjach.
Popularne funkcje zwiększające produktywność

Niektóre popularne funkcje w programie Visual Studio, które pomagają wydajniej tworzyć oprogramowanie,
obejmują:
Zygniaki i szybkie akcje
Zygniaki są falistymi podkreśleniami, które ostrzegają o błędach lub potencjalnych problemach w kodzie
podczas wpisywania. Te wizualne wskazówki umożliwiają natychmiastowe rozwiązywanie problemów bez
konieczności czekania na to, aż błąd zostanie wykryty podczas kompilacji lub po uruchomieniu programu.
Jeśli najedziesz kursorem na zygzyka, zobaczysz dodatkowe informacje o błędzie. Żarówka może również
pojawić się na lewym marginesie z akcjami, znanymi jako Szybkie akcje, aby naprawić błąd.
Oczyszczanie kodu
Za pomocą kliknięcia przycisku sformatuj kod i zastosuj wszelkie poprawki kodu sugerowane przez
ustawienia stylu kodu,konwencje editorconfigi analizatory Roslyn. Oczyszczanie kodu ułatwia
rozwiązywanie problemów z kodem, zanim przejdzie on do przeglądu kodu. (Obecnie dostępne tylko dla
kodu C#).
Refaktoryzacja
Refaktoryzacja obejmuje takie operacje jak inteligentna zmiana nazw zmiennych, wyodrębnianie co
najmniej jednego wiersza kodu do nowej metody, zmienianie kolejności parametrów metody i nie tylko.
Intellisense
IntelliSense to termin zestawu funkcji, który wyświetla informacje o kodzie bezpośrednio w edytorze i, w
niektórych przypadkach, pisze małe części kodu za Ciebie. Przypomina to podstawow ą dokumentację w
tekście w edytorze, dzięki której nie trzeba szukać informacji o typie w innym miejscu. Funkcje
IntelliSense różnią się w zależności od języka. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz C# IntelliSense,
Visual C++ IntelliSense, JavaScript IntelliSensei Visual Basic IntelliSense. Na poniższej ilustracji
przedstawiono sposób, w jaki funkcja IntelliSense wyświetla listę elementów członkowskich dla typu:
Visual Studio wyszukiwania
Visual Studio czasami może wydawać się przytłaczające przy tak wielu menu, opcjach i właściwościach.
Visual Studio wyszukiwania (Ctrl Q) to doskonały sposób szybkiego wyszukiwania funkcji i kodu +
środowiska IDE w jednym miejscu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Szybkie uruchamianie.
Aby uzyskać informacje i porady dotyczące produktywności, zobacz Jak używać Visual Studio
wyszukiwania.
Live Share
Zespołowe edytowanie i debugowanie z innymi osobami w czasie rzeczywistym, niezależnie od typu
aplikacji lub języka programowania. Możesz natychmiast i bezpiecznie udostępnić projekt oraz, w razie
potrzeby, debugowanie sesji, wystąpienia terminali, aplikacje internetowe hosta lokalnego, połączenia
głosowe i inne.
Okno Hierarchia wywołań zawiera metody, które wywołują wybraną metodę. Mogą to być przydatne
informacje, gdy myślisz o zmianie lub usunięciu metody albo podczas próby śledzenia usterki.
CodeLens
CodeLens ułatwia znajdowanie odwołań do kodu, zmian w kodzie, połączonych usterek, elementów
roboczych, przeglądów kodu i testów jednostkowych, a wszystko to bez opuszczania edytora.
Przejdź do definicji
Funkcja Przejdź do definicji przenosi użytkownika bezpośrednio do lokalizacji, w której zdefiniowano
funkcję lub typ.
Podejrzyj definicję
Okno Podgl ą d definicji pokazuje definicję metody lub typu bez konieczności otwierania oddzielnego
pliku.
Instalowanie środowiska IDE Visual Studio projektowego
W tej sekcji utworzysz prosty projekt, aby wypróbować niektóre czynności, które można wykonać za pomocą
Visual Studio. Użyjesz funkcji IntelliSense jako pomocy w kodowaniu, debuguj aplikację, aby zobaczyć wartość
zmiennej podczas wykonywania programu, i zmienisz motyw kolorów.
Aby rozpocząć, pobierz Visual Studio i zainstaluj go w systemie. Modularny instalator umożliwia wybieranie i
instalowanie obciążeń , które są grupami funkcji wymaganych dla preferowanego języka programowania lub
platformy. Aby wykonać kroki tworzenia programu, pamiętaj, aby podczas instalacji wybrać obciążenie
tworzenie aplikacji dla wielu platform na platformie .NET Core.
Aby rozpocząć, pobierz Visual Studio i zainstaluj go w systemie. Modularny instalator umożliwia wybieranie i
instalowanie obciążeń , które są grupami funkcji wymaganych dla preferowanego języka programowania lub
platformy. Aby wykonać kroki tworzenia programu, pamiętaj, aby podczas instalacji wybrać obciążenie
tworzenie aplikacji dla wielu platform na platformie .NET Core.
Po pierwszym otwarciu Visual Studio możesz opcjonalnie zalogować się przy użyciu konta konto Microsoft lub
konta służbowego.
Tworzenie programu
Przyjrzyjmy się temu i utwórzmy prosty program.
1. Otwórz program Visual Studio.
2. Na pasku menu wybierz pozycję Plik > Nowy > projekt.
W oknie dialogowym Nowy projekt jest wyświetlane kilka szablonów projektu. Szablon zawiera
podstawowe pliki i ustawienia wymagane dla danego typu projektu.
3. Wybierz kategori ę szablonu .NET Core w obszarze Visual C#, a następnie wybierz szablon
Aplikacja konsolowa (.NET Core). W polu tekstowym Nazwa wpisz HelloWorld , a następnie
wybierz przycisk OK.
NOTE
Jeśli nie widzisz kategorii .NET Core, musisz zainstalować obciążenie tworzenie aplikacji dla wielu platform. W
tym celu wybierz link Otwórz Instalator programu Visual Studio u dołu po lewej stronie okna dialogowego
Nowy projekt. Po Instalator programu Visual Studio przewiń w dół i wybierz obciążenie Tworzenie aplikacji dla
wielu platform dla platformy .NET Core, a następnie wybierz pozycję Modyfikuj.
Visual Studio tworzy projekt. Jest to prosta aplikacja typu "Hello world", która wywołuje metodę w celu
wyświetlenia Console.WriteLine() ciągu literału "Hello world!" w oknie konsoli (dane wyjściowe
programu).
Wkrótce powinien zostać wyświetlony następujący kod:
Kod języka C# dla aplikacji jest przedstawiany w oknie edytora, które zajmuje większość miejsca. Zwróć
uwagę, że tekst jest automatycznie pokolorowany w celu wskazania różnych części kodu, takich jak słowa
kluczowe i typy. Ponadto małe, pionowe linie kreskowane w kodzie wskazują, które nawiasy klamrowe są
ze sobą zgodne, a numery wierszy ułatwiają późniejsze lokalizowanie kodu. Możesz wybrać małe, boxed
minus znaki, aby zwinąć lub rozwinąć bloki kodu. Ta funkcja wyekslinowania kodu pozwala ukryć kod,
który nie jest potrzebny, co pomaga zminimalizować nieład ekranu. Pliki projektu są wyświetlane po
prawej stronie okna o nazwie Eksplorator rozwi ą za ń.
Dostępne są inne menu i okna narzędzi, ale na razie przejdźmy dalej.

4. Teraz uruchom aplikację. Możesz to zrobić, wybierając pozycję Uruchom bez debugowania z menu
Debugowanie na pasku menu. Możesz również nacisnąć klawisz Ctrl + F5.
Visual Studio aplikację i zostanie otwarte okno konsoli z komunikatem Hello world! . Masz teraz
uruchamianą aplikację.
5. Aby zamknąć okno konsoli, naciśnij dowolny klawisz na klawiaturze.
6. Dodajmy dodatkowy kod do aplikacji. Dodaj następujący kod języka C# przed wierszem o treści
Console.WriteLine("Hello World!"); :
Console.WriteLine("\nWhat is your name?");

var name = Console.ReadLine();
Ten kod wyświetla komunikat What is your name? (Jaka jest Twoja nazwa?) w oknie konsoli, a następnie
czeka, aż użytkownik wprowadzi tekst, po którym następuje klawisz Enter.
7. Zmień wiersz, który Console.WriteLine("Hello World!"); mówi, na następujący kod:
Console.WriteLine($"\nHello {name}!");
8. Uruchom aplikację ponownie, wybierając pozycję Rozpocznij > debugowanie bez debugowania lub
naciskając klawisz Ctrl + F5.
Visual Studio aplikacja zostanie ponownie skompilowana, a zostanie otwarte okno konsoli z monitem o
twoją nazw ę.
9. Wprowadź swoją nazw ę w oknie konsoli i naciśnij klawisz Enter .
10. Naciśnij dowolny klawisz, aby zamknąć okno konsoli i zatrzymać uruchomiony program.
Zostanie wyświetlone okno uruchamiania z różnymi opcjami klonowania repo, otwierania ostatniego
projektu lub tworzenia zupełnie nowego projektu.
2. Wybierz pozycj ę Utwórz nowy projekt.
Zostanie otwar te okno Tworzenie nowego projektu z kilkoma szablonami projektów. Szablon zawiera
3. Aby znaleźć szablon, którego potrzebujemy, wpisz lub wprowadź konsol ę .net core w polu
wyszukiwania. Lista dostępnych szablonów jest automatycznie filtrowana na podstawie wprowadzonych
słów kluczowych. Możesz dalej filtrować wyniki szablonu, wybierając język C# z listy rozwijanej Wszystkie
języki, system Windows z listy Wszystkie platformy i opcję Konsola z listy Wszystkie typy
projektów.
Wybierz szablon Aplikacja konsolowa, a następnie kliknij przycisk Dalej.
4. W oknie Configure your new project (Konfigurowanie nowego projektu) wprowadź helloworld w polu
Project name (Nazwa projektu), opcjonalnie zmień lokalizację katalogu dla plików projektu (domyślne
ustawienia lokalne to ), a następnie kliknij przycisk C:\Users\<name>\source\repos Next (Dalej).
5. W oknie Dodatkowe informacje sprawdź, czy program .NET Core 3.1 jest wyświetlany w menu
rozwijaym Target Framework , a następnie kliknij pozycję Utwórz.
Visual Studio tworzy projekt. Jest to prosta aplikacja typu "Hello world", która wywołuje metodę w celu
wyświetlenia Console.WriteLine() ciągu literału "Hello world!" w oknie konsoli (dane wyjściowe
programu).
Wkrótce powinien zostać wyświetlony następujący kod:
Kod języka C# dla aplikacji jest przedstawiany w oknie edytora, które zajmuje większość miejsca. Zwróć
uwagę, że tekst jest automatycznie pokolorowany w celu wskazania różnych części kodu, takich jak słowa
kluczowe i typy. Ponadto małe, pionowe linie kreskowane w kodzie wskazują, które nawiasy klamrowe są
ze sobą zgodne, a numery wierszy ułatwiają późniejsze lokalizowanie kodu. Możesz wybrać małe, boxed
minus znaki, aby zwinąć lub rozwinąć bloki kodu. Ta funkcja wyekslinowania kodu pozwala ukryć kod,
który nie jest potrzebny, co pomaga zminimalizować nieład ekranu. Pliki projektu są wyświetlane po
prawej stronie okna o nazwie Eksplorator rozwi ą za ń.
Dostępne są inne menu i okna narzędzi, ale na razie przejdźmy dalej.

6. Teraz uruchom aplikację. Możesz to zrobić, wybierając pozycję Uruchom bez debugowania z menu
Debugowanie na pasku menu. Możesz również nacisnąć klawisz Ctrl + F5.
Visual Studio aplikację i zostanie otwarte okno konsoli z komunikatem Hello world! . Masz teraz
uruchamianą aplikację.
7. Aby zamknąć okno konsoli, naciśnij dowolny klawisz na klawiaturze.

8. Dodajmy dodatkowy kod do aplikacji. Dodaj następujący kod języka C# przed wierszem o treści
Console.WriteLine("Hello World!"); :
Console.WriteLine("\nWhat is your name?");

var name = Console.ReadLine();
Ten kod wyświetla komunikat What is your name? (Jaka jest Twoja nazwa?) w oknie konsoli, a następnie
czeka, aż użytkownik wprowadzi tekst, po którym następuje klawisz Enter.
9. Zmień wiersz, który Console.WriteLine("Hello World!"); mówi, na następujący kod:
Console.WriteLine($"\nHello {name}!");
10. Uruchom aplikację ponownie, wybierając pozycję Rozpocznij > debugowanie bez debugowania lub
naciskając klawisz Ctrl + F5.
Visual Studio aplikacja zostanie ponownie skompilowana, a zostanie otwarte okno konsoli z monitem o
twoją nazw ę.
11. Wprowadź swoją nazw ę w oknie konsoli i naciśnij klawisz Enter .
12. Naciśnij dowolny klawisz, aby zamknąć okno konsoli i zatrzymać uruchomiony program.
Używanie refaktoryzacji i funkcji IntelliSense

Przyjrzyjmy się kilku sposobom, na które refaktoryzacja i funkcja IntelliSense mogą pomóc w wydajniejszym
kodowanie.
Najpierw zmieńmy nazw ę name zmiennej:
1. Kliknij dwukrotnie name zmienną, aby ją zaznaczyć.
2. Wpisz now ą nazw ę zmiennej, username .
Zwróć uwagę, że wokół zmiennej pojawia się szare pole, a na marginesie pojawi się żarówka.
3. Wybierz ikonę żarówki, aby wyświetlić dostępne szybkie akcje. Wybierz pozycj ę Zmie ń nazw ę "name"
na "username".
Nazwa zmiennej jest zmieniana w projekcie. W naszym przypadku jest to tylko dwa miejsca.
3. Wybierz ikonę żarówki, aby wyświetlić dostępne szybkie akcje. Wybierz pozycj ę Zmie ń nazw ę "name"
na "username".
Nazwa zmiennej jest zmieniana w projekcie. W naszym przypadku jest to tylko dwa miejsca.
4. Teraz przyjrzyjmy się funkcji IntelliSense. Poniżej wiersza, który mówi
Console.WriteLine($"\nHello {username}!"); , wpisz DateTime now = DateTime. .
Pole zawiera składowe DateTime klasy. Ponadto opis aktualnie wybranego członka jest wyświetlany w
osobnym polu.
5. Wybierz członka o nazwie Now , który jest właściwością klasy, klikając ją dwukrotnie lub naciskając
klawisz Tab . Ukończ wiersz kodu, dodając średnik na końcu.
6. Poniżej wpisz lub wklej następujące wiersze kodu:
int dayOfYear = now.DayOfYear;
Console.Write("Day of year: ");

Console.WriteLine(dayOfYear);
TIP
Console.Write Jest nieco inny niż w tym, że nie Console.WriteLine dodaje terminatora wiersza po wydrukowaniu.
Oznacza to, że następny fragment tekstu, który zostanie wysłany do danych wyjściowych, zostanie wydrukowany
w tym samym wierszu. Możesz zatrzymać wskaźnik myszy na każdej z tych metod w kodzie, aby wyświetlić ich
opis.
7. Następnie ponownie użyjemy refaktoryzacji, aby kod był nieco zwięzły. Kliknij zmienną now w wierszu
DateTime now = DateTime.Now; .
Zwróć uwagę, że na marginesie w tym wierszu pojawia się mała ikona śrubokręta.
8. Kliknij ikonę śrubokręta, aby zobaczyć, jakie sugestie Visual Studio dostępne. W tym przypadku pokazuje
refaktoryzowanie zmiennej tymczasowej w tekście w celu usunięcia wiersza kodu bez zmiany ogólnego
zachowania kodu:
9. Kliknij pozycj ę Inline temporar y variable (W tekście zmiennej tymczasowej), aby refaktoryzować
kod.
10. Uruchom ponownie program, naciskając klawisz Ctrl + F5. Dane wyjściowe wyglądają następująco:
! Zrzut ekranu przedstawiający cmd.exe konsoli z monitem o nazw ę, dane wejściowe i dane wyjściowe
"HelloTte! Dzień roku: 151".] (.. /media/overview-console-final.png)
10. Uruchom ponownie program, naciskając klawisz Ctrl + F5. Dane wyjściowe wyglądają następująco:
<a name="debug-code">Debugowanie kodu

Podczas pisania kodu należy go uruchomić i przetestować pod względu na błędy. Visual Studio debugowania
pozwala przechodzić przez kod po jednej instrukcji na raz i sprawdzać zmienne w kolejnych krokach. Punkty
przerwania, które zatrzymają wykonywanie kodu, można ustawić w określonym wierszu. Możesz obserwować,
jak wartość zmiennej zmienia się podczas pracy kodu i nie tylko.
Ustawmy punkt przerwania, aby zobaczyć wartość zmiennej, gdy username program jest "w locie".
1. Znajdź wiersz kodu z kodem Console.WriteLine($"\nHello {username}!"); . Aby ustawić punkt
przerwania w tym wierszu kodu, czyli aby program wstrzymał wykonywanie w tym wierszu, kliknij lewy
margines edytora. Możesz również kliknąć dowolne miejsce w wierszu kodu, a następnie nacisnąć
klawisz F9 .
Na lewym marginesie pojawi się czerwone kółko, a kod zostanie wyróżniony na czerwono.
2. Rozpocznij debugowanie, wybierając pozycję > Debuguj rozpocznij debugowanie lub naciskając
klawisz F5.
3. Gdy zostanie wyświetlone okno konsoli z pytaniem o Twoją nazw ę, wpisz je i naciśnij klawisz Enter .
Fokus powraca do Visual Studio kodu, a wiersz kodu z punktem przerwania jest wyróżniony kolorem
żółtym. Oznacza to, że jest to następny wiersz kodu, który zostanie wykonany przez program.
4. Umieść wskaźnik myszy na username zmiennej, aby wyświetlić jej wartość. Alternatywnie możesz kliknąć
prawym przyciskiem myszy i wybrać pozycję Dodaj czujkę, aby dodać zmienną do okna Czujka, w którym
username można również zobaczyć jej wartość.
5. Aby pozwolić programowi na ukończenie, naciśnij ponownie klawisz F5.

Aby uzyskać więcej szczegółów na temat debugowania w Visual Studio, zobacz Debugger feature tour
(Przewodnik po funkcji debugera).
Dostosowywanie Visual Studio

Możesz spersonalizować Visual Studio interfejsu użytkownika, w tym zmienić domyślny motyw kolorów. Aby
zmienić motyw na ciemny:
1. Na pasku menu wybierz pozycję Opcje > narz ę dzi, aby otworzyć okno dialogowe Opcje.
2. Na stronie Opcje ogólne środowiska zmień wybór opcji > Motyw kolorów na Ciemny, a następnie
Motyw kolorów dla całego środowiska IDE zmieni się na Ciemny.
2. Na stronie Opcje ogólne środowiska zmień wybór opcji > Motyw kolorów na Ciemny, a następnie
Motyw kolorów dla całego środowiska IDE zmieni się na Ciemny.
Aby dowiedzieć się więcej o innych sposobach personalizowania środowiska IDE, zobacz Personalizuj Visual
Studio.
Następne kroki
Poznanie programu Visual Studio w następujący sposób wraz z jednym z następujących artykułów
wprowadzających:
Zapoznaj się z edytorem kodu, Aby poznać korzystanie z edytora kodu
Dowiedz się, jak program Visual Studio organizuje kod w temacie Informacje o projektach i rozwiązaniach
Jeśli wszystko jest gotowe do szczegółowe do większej ilości kodu, jeden z następujących przewodników szybki
start dla języka jest dobrym następnym krokiem:
Tworzenie pierwszej aplikacji sieci Web w języku Python za pomocą programu Visual Studio
Tworzenie pierwszej aplikacji sieci Web w języku C# za pomocą programu Visual Studio
Tworzenie pierwszej aplikacji sieci Web w języku F # przy użyciu programu Visual Studio
Tworzenie pierwszej aplikacji Node.js przy użyciu programu Visual Studio
Tworzenie pierwszej aplikacji konsolowej w języku C++ za pomocą programu Visual Studio
Zobacz też
Odkryj więcej funkcji programu Visual Studio
Odwiedź witrynę VisualStudio.Microsoft.com
Przeczytaj Blog programu Visual Studio
Dowiedz się, jak używać edytora kodu
W tym 10-minutowym wprowadzeniu do edytora kodu w programie Visual Studio dodamy kod do pliku, aby
zapoznać się z innymi sposobami, w których program Visual Studio ułatwia pisanie, nawigowanie i zrozumienie
kodu.
TIP
Jeśli program Visual Studio nie został jeszcze zainstalowany, przejdź do strony plików do pobrania programu Visual Studio
, aby zainstalować ją bezpłatnie.
TIP
Jeśli program Visual Studio nie został jeszcze zainstalowany, przejdź do strony plików do pobrania programu Visual Studio
, aby zainstalować ją bezpłatnie.
W tym artykule założono, że znasz już język programowania. W przeciwnym razie zalecamy przeszukanie
jednego z przewodników Szybki Start, takich jak tworzenie aplikacji sieci Web za pomocą języka Python lub C#,
lub tworzenie aplikacji konsolowej przy użyciu Visual Basic lub C++.
Utwórz nowy plik kodu

Zacznij od utworzenia nowego pliku i dodania do niego kodu.
1. Otwórz program Visual Studio. Naciśnij klawisz ESC lub kliknij pozycję Kontynuuj bez kodu w oknie
uruchamiania, aby otworzyć środowisko programistyczne.
2. Z menu plik na pasku menu wybierz polecenie Nowy > plik .
3. W oknie dialogowym nowy plik w obszarze Kategoria Ogólne wybierz pozycję Klasa Visual C# , a
następnie wybierz polecenie Otwórz .
Nowy plik zostanie otwarty w edytorze z szkieletem klasy C#. (Zwróć uwagę, że nie musimy tworzyć
pełnego projektu programu Visual Studio, aby uzyskać pewne korzyści, które oferuje Edytor kodu;
wszystko, co jest potrzebne, jest plikiem kodu!)
Używanie fragmentów kodu
Program Visual Studio oferuje przydatne fragmenty kodu , za pomocą których można szybko i łatwo generować
często używane bloki kodu. Fragmenty kodu są dostępne dla różnych języków programowania, w tym C#, Visual
Basic i C++. Dodajmy void Main fragment kodu C# do naszego pliku.
1. Umieść kursor tuż nad ostatnim zamykającym nawiasem klamrowym w pliku , a następnie wpisz znaki
svm . ( svm oznacza static void Main ; Metoda Main () jest punktem wejścia dla aplikacji języka C#.
Zostanie wyświetlone okno dialogowe z informacjami o svm fragmencie kodu.
2. Naciśnij dwukrotnie klawisz Tab , aby wstawić fragment kodu.

Zostanie wyświetlony static void Main() podpis metody dodany do pliku.
Dostępne fragmenty kodu są różne dla różnych języków programowania. Możesz sprawdzić dostępne
fragmenty kodu dla danego języka, wybierając pozycję Edytuj > > wstawk ę IntelliSense, a następnie
wybierając folder języka. Dla języka C# lista wygląda następująco:
Lista zawiera fragmenty kodu służące do tworzenia klas, Konstruktor, pętla for , instrukcja if lub Switch itd.
Dodawanie komentarza do kodu

Pasek narzędzi, który jest wierszem przycisków na pasku menu w programie Visual Studio, może pomóc
zwiększyć produktywność podczas pisania kodu. Można na przykład przełączyć tryb uzupełniania IntelliSense
(IntelliSense to pomoc dla kodu, która wyświetla listę zgodnych metod, między innymi), zwiększyć lub
zmniejszyć wcięcie linii albo dodać komentarz do kodu, który nie ma być kompilowany. W tej sekcji dodamy
komentarz dotyczący kodu.
1. Wklej następujący kod do Main() treści metody.
// _words is a string array that we'll sort alphabetically

string[] _words = {
"the",
"quick",
"brown",
"fox",
"jumps"
};
string[] morewords = {
"over",
"the",
"lazy",
"dog"
};
IEnumerable<string> query = from word in _words

orderby word.Length
select word;
2. Nie używamy morewords zmiennej, ale możemy jej użyć później, więc nie chcemy jej całkowicie usunąć.
Zamiast tego Dodaj komentarz do tych wierszy. Zaznacz całą definicję morewords do zamykającego
średnika, a następnie wybierz przycisk Dodaj komentarz do wybranych linii na pasku narzędzi. Jeśli
wolisz korzystać z klawiatury, naciśnij klawisze CTRL + K , Ctrl + + C .
Znaki komentarza w języku C# // są dodawane na początku każdego zaznaczonego wiersza w celu

dodania komentarza do kodu.
Zwijanie bloków kodu

Nie chcemy zobaczyć pustego konstruktora dla, Class1 który został wygenerowany, więc aby nie zaśmiecać
naszego widoku kodu, przejdźmy do niego. Wybierz Małe szare pole ze znakiem minus wewnątrz niego na
marginesie pierwszego wiersza konstruktora. Jeśli jesteś użytkownikiem klawiatury, umieść kursor w dowolnym
miejscu w kodzie konstruktora i naciśnij klawisze Ctrl + m , Ctrl + m .
Blok kodu jest zwijany tylko do pierwszego wiersza, a po nim wielokropek ( ... ). Aby ponownie rozwinąć blok
kodu, kliknij szare pole, które ma teraz znak plus, lub naciśnij klawisze Ctrl + m , Ctrl + m ponownie. Ta funkcja
jest nazywana tworzeniem konspektu i jest szczególnie przydatna w przypadku zwijania długich metod lub
całych klas.
Wyświetl definicje symboli

Edytor programu Visual Studio ułatwia sprawdzanie definicji typu, metody itp. Jednym ze sposobów jest
przechodzenie do pliku, który zawiera definicję, na przykład przez wybranie Przejd ź do definicji wszędzie tam,
gdzie znajduje się odwołanie do symbolu. Jeszcze szybszym sposobem, aby nie przenieść fokusu z pliku, w
którym pracujesz, jest użycie definicji wglądu. Przejdźmy do definicji string typu.
1. Kliknij prawym przyciskiem myszy dowolne wystąpienie string i wybierz z menu zawartość polecenie
wgl ą d do definicji . Lub naciśnij klawisze Alt + F12 .
Zostanie wyświetlone okno podręczne z definicją String klasy. Można przewijać w oknie podręcznym, a
nawet z dokładnością do definicji innego typu.
2. Zamknij okno Definicja wglądu, wybierając małe pole z symbolem "x" w prawym górnym rogu okna
podręcznego.
Korzystanie z funkcji IntelliSense do uzupełniania wyrazów

Technologia IntelliSense jest niecennym zasobem podczas kodowania. Można wyświetlić informacje o
dostępnych elementach członkowskich typu lub szczegółach parametrów dla różnych przeciążeń metody.
Możesz również użyć funkcji IntelliSense, aby zakończyć wyraz po wpisaniu wystarczającej liczby znaków, aby
odróżnić go. Dodajmy wiersz kodu, aby drukować uporządkowane ciągi do okna konsoli, który jest
standardowym miejscem dla danych wyjściowych z programu.
1. Poniżej query zmiennej zacznij pisać następujący kod:
foreach (string str in qu
Zobaczysz, że IntelliSense wyświetla szybkie informacje o query symbolu.
2. Aby wstawić resztę słowa przy query użyciu funkcji uzupełniania słów IntelliSense, naciśnij klawisz Tab .
3. Zakończ pracę z blokiem kodu, aby wyglądać podobnie do poniższego kodu. Możesz nawet użyć
ponownie wstawek kodu, wprowadzając cw i naciskając dwukrotnie klawisz Tab , aby wygenerować
Console.WriteLine kod.
foreach (string str in query)
{
Console.WriteLine(str);
}
Refaktoryzacja nazwy
Nikt nie pobiera kodu po raz pierwszy, a jedna z rzeczy, które trzeba zmienić, jest nazw ą zmiennej lub metody.
Wypróbujmy funkcję refaktoryzacji programu Visual Studio, aby zmienić nazw ę _words zmiennej na words .
1. Umieść kursor nad definicją _words zmiennej, a następnie wybierz polecenie Zmie ń nazw ę w menu
kontekstowym lub prawym przyciskiem myszy lub naciśnij klawisze CTRL + r , Ctrl + r .
Okno dialogowe zmiana nazwy zostanie wyświetlone w prawym górnym rogu edytora.
2. Wprowadź odpowiednie nazwy wyrazów . Należy zauważyć, że Nazwa odwołania do words zapytania
jest również automatycznie zmieniana. Przed naciśnięciem klawisza Enter zaznacz pole wyboru Doł ą cz
Komentarze w oknie podręcznym zmiany nazwy .
3. Naciśnij klawisz Enter .

Zmieniono nazw ę obu wystąpień words , a także odwołanie do words w komentarzu do kodu.
Następne kroki
Zobacz też
Fragmenty kodu
Nawiguj po kodzie
Tworzenie konspektu
Refaktoryzacja
Wprowadzenie do projektów i rozwiązań
W tym artykule wprowadzającym zapoznajemy znaczenie tworzenia rozwiązania i projektu w programie Visual
Studio. Rozwiązanie jest kontenerem, który służy do organizowania jednego lub więcej powiązanych projektów
kodu, na przykład projektu biblioteki klas i odpowiedniego projektu testowego. Zobaczymy właściwości projektu
i niektóre z plików, które może zawierać. Utworzymy również odwołanie z jednego projektu do innego.
Jeśli program Visual Studio nie został jeszcze zainstalowany, przejdź do strony plików do pobrania programu
Visual Studio , aby zainstalować ją bezpłatnie.
Utworzymy rozwiązanie i projekt od podstaw jako ćwiczenie edukacyjne, aby zrozumieć koncepcję projektu. W
ogólnym użyciu programu Visual Studio prawdopodobnie będziesz używać niektórych różnych szablonów
projektów oferowanych przez program Visual Studio podczas tworzenia nowego projektu.
NOTE
Rozwiązania i projekty nie są wymagane do tworzenia aplikacji w programie Visual Studio. Możesz również otworzyć folder,
który zawiera kod i rozpocząć kodowanie, kompilowanie i debugowanie. Na przykład w przypadku klonowania
repozytorium GitHub może nie zawierać projektów i rozwiązań programu Visual Studio. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz Programowanie kodu w programie Visual Studio bez projektów i rozwiązań.
Pomimo nazwy, rozwiązanie nie jest "odpowiedzią". Rozwiązanie to po prostu kontener używany przez program
Visual Studio do organizowania jednego lub kilku powiązanych projektów. Po otwarciu rozwiązania w programie
Visual Studio program automatycznie ładuje wszystkie projekty, które zawiera rozwiązanie.
Tworzenie rozwiązania
Rozpocznie nasze eksplorację, tworząc puste rozwiązanie. Po uzyskaniu informacji o programie Visual Studio
prawdopodobnie nie będzie można często tworzyć puste rozwiązania. Podczas tworzenia nowego projektu
program Visual Studio automatycznie tworzy rozwiązanie do przechowywania projektu, jeśli nie jest już otwarte
rozwiązanie.
2. Na górnym pasku menu wybierz pozycję plik > Nowy > projekt .
Zostanie otwarte okno dialogowe Nowy projekt .
3. W okienku po lewej stronie rozwiń pozycję Inne typy projektów , a następnie wybierz pozycję
rozwi ą zania Visual Studio . W środkowym okienku wybierz szablon pustego rozwi ą zania . Nazwij
rozwiązanie QuickSolution , a następnie wybierz przycisk OK .
Strona pocz ą tkowa zostanie ZAMKNIĘTA, a rozwiązanie pojawia się w Eksplorator rozwi ą za ń po
prawej stronie okna programu Visual Studio. Prawdopodobnie będziesz używać Eksplorator rozwi ą za ń
często, aby przeglądać zawartość Twoich projektów.
2. W oknie uruchamiania wybierz pozycję Utwórz nowy projekt .
3. Na stronie Tworzenie nowego projektu wprowadź puste rozwi ą zanie w polu wyszukiwania, wybierz
szablon pustego rozwi ą zania , a następnie wybierz przycisk dalej .
TIP
Jeśli zainstalowano kilka obciążeń, pusty szablon rozwiązania może nie pojawić się w górnej części listy wyników
wyszukiwania. Spróbuj przewinięcie na inne wyniki w zale żno ści od sekcji wyszukiwania na liście. Powinien on
pojawić się w tym miejscu.
4. Nazwij rozwiązanie QuickSolution , a następnie wybierz pozycję Utwórz .

Rozwiązanie pojawia się w Eksplorator rozwi ą za ń po prawej stronie okna programu Visual Studio.
Prawdopodobnie będziesz używać Eksplorator rozwi ą za ń często, aby przeglądać zawartość Twoich
projektów.
Dodaj projekt
Teraz Dodajmy nasz pierwszy projekt do rozwiązania. Zaczniemy od pustego projektu i dodamy elementy,
których potrzebujemy do projektu.
1. W obszarze Eksplorator rozwi ą za ń kliknij prawym przyciskiem myszy lub menu kontekstowe
rozwi ą zania "QuickSolution" , wybierz pozycję Dodaj > Nowy projekt .
Zostanie otwarte okno dialogowe Dodaj nowy projekt .
2. W okienku po lewej stronie rozwiń pozycję Visual C# i wybierz pozycję Windows Desktop . Następnie
w środkowym okienku wybierz szablon pustego projektu (.NET Framework) . Nazwij projekt
QuickDate , a następnie wybierz przycisk OK .
Projekt o nazwie QuickDate pojawia się poniżej rozwiązania w Eksplorator rozwi ą za ń. Obecnie zawiera
pojedynczy plik o nazwie App.config.
NOTE
Jeśli nie widzisz języka Visual C# w lewym okienku okna dialogowego, należy zainstalować program .NET
Desktop Development w programie Visual Studio. Program Visual Studio używa instalacji opartej na
obciążeniach, aby zainstalować tylko składniki potrzebne do tego typu rozwoju. Łatwym sposobem instalacji
nowego obciążenia jest wybranie linku otwórz Instalator programu Visual Studio w lewym dolnym rogu
okna dialogowego Dodawanie nowego projektu . Po uruchomieniu Instalator programu Visual Studio wybierz
obciążenie Programowanie aplikacji klasycznych platformy .NET , a następnie przycisk Modyfikuj .
Zostanie otwarte okno dialogowe z komunikatem Dodawanie nowego projektu .
2. Wprowadź tekst pusty w polu wyszukiwania u góry, a następnie wybierz pozycję C# w obszarze J ę zyk .
3. Wybierz szablon pustego projektu (.NET Framework) , a następnie wybierz przycisk dalej .
4. Nazwij projekt QuickDate , a następnie wybierz pozycję Utwórz .
Projekt o nazwie QuickDate pojawia się poniżej rozwiązania w Eksplorator rozwi ą za ń. Obecnie zawiera
pojedynczy plik o nazwie App.config.
NOTE
Jeśli nie widzisz szablonu pustego projektu (.NET Framework) , musisz zainstalować program .NET Desktop
Development w programie Visual Studio. Program Visual Studio używa instalacji opartej na obciążeniach, aby
zainstalować tylko składniki potrzebne do tego typu rozwoju.
Prostym sposobem na zainstalowanie nowego obciążenia podczas tworzenia nowego projektu jest wybranie linku
Zainstaluj więcej narz ędzi i funkcji pod tekstem, który nie jest szukany? . Po uruchomieniu Instalator
programu Visual Studio wybierz obciążenie Programowanie aplikacji klasycznych platformy .NET , a
następnie przycisk Modyfikuj .
Dodaj element do projektu

Mamy pusty projekt. Dodajmy plik kodu.
1. Z menu podręcznego kliknij lub kontekstowego projektu QuickDate w Eksplorator rozwi ą za ń wybierz
pozycję Dodaj > nowy element .
Zostanie otwarte okno dialogowe Dodaj nowy element .
2. Rozwiń pozycję elementy Visual C# , a następnie wybierz pozycję kod . W środkowym okienku wybierz
szablon element klasy . Nazwij Kalendarz klasy, a następnie wybierz przycisk Dodaj .
Plik o nazwie Calendar.cs jest dodawany do projektu. . Cs na końcu to rozszerzenie pliku, które jest
określone dla plików kodu C#. Plik jest wyświetlany w hierarchii projektu wizualizacji w Eksplorator
rozwi ą za ń, a jego zawartość jest otwierana w edytorze.
3. Zastąp zawartość pliku Calendar.cs następującym kodem:
using System;
namespace QuickDate
{
internal class Calendar
{
static void Main(string[] args)
{
DateTime now = GetCurrentDate();
Console.WriteLine($"Today's date is {now}");
Console.ReadLine();
}
internal static DateTime GetCurrentDate()

{
return DateTime.Now.Date;
}
}
}
Nie musisz zrozumieć, co robi kod, ale jeśli chcesz, możesz uruchomić program, naciskając klawisz Ctrl +
F5 i sprawdź, czy w oknie konsoli (lub w standardowym wyjściu) jest drukowana dzisiejsza data.
Dodaj drugi projekt

Rozwiązanie to często dotyczy rozwiązań zawierających więcej niż jeden projekt i często te projekty odwołują się
do siebie. Niektóre projekty w rozwiązaniu mogą być bibliotekami klas, niektóre aplikacje wykonywalne i
niektóre mogą być projektami testów jednostkowych lub witrynami sieci Web.
Dodajmy projekt testu jednostkowego do naszego rozwiązania. Tym razem zaczniemy od szablonu projektu,
więc nie trzeba dodawać dodatkowego pliku kodu do projektu.
2. W lewym okienku rozwiń pozycję Visual C# i wybierz kategorię test . W środkowym okienku wybierz
szablon projektu projektu testowego MSTest (.NET Core) . Nazwij projekt Quicktest , a następnie
wybierz przycisk OK .
Drugi projekt zostanie dodany do Eksplorator rozwi ą za ń, a w edytorze zostanie otwarty plik o nazwie
UnitTest1.cs .
2. W oknie dialogowym Dodawanie nowego projektu wprowadź test jednostkowy tekstu w polu
wyszukiwania u góry, a następnie wybierz pozycję C# w obszarze J ę zyk .
3. Wybierz szablon projektu test jednostkowy dla platformy .NET Core, a następnie wybierz przycisk
dalej .
NOTE
Począwszy od programu Visual Studio 2019 w wersji 16,9, nazwa szablonu projektu MSTest została zmieniona z
projektu testów jednostkowych MSTest (.NET Core) na projekt testu jednostkowego . Kilka kroków
tworzenia projektu uległo zmianie w tej aktualizacji.
4. Nazwij projekt Quicktest , a następnie wybierz przycisk dalej .

5. Wybierz zalecaną platformę docelow ą (.NET Core 3,1) lub .NET 5, a następnie wybierz pozycję Utwórz .
Drugi projekt zostanie dodany do Eksplorator rozwi ą za ń, a w edytorze zostanie otwarty plik o nazwie
UnitTest1.cs .
Dodaj odwołanie do projektu

Będziemy używać nowego projektu testów jednostkowych do testowania naszej metody w projekcie QuickDate
, więc musimy dodać odwołanie do tego projektu. Powoduje to utworzenie zależności kompilacji między dwoma
projektami, co oznacza, że podczas kompilowania rozwiązania QuickDate jest tworzona przed Quicktest .
1. Wybierz w ęzeł zale ż no ści w projekcie Quicktest i z menu kontekstowego kliknij prawym przyciskiem
myszy lub wybierz pozycję Dodaj odwołanie .
Zostanie otwarte okno dialogowe Mened ż er odwoła ń .
2. W lewym okienku rozwiń w ęzeł projekty i wybierz pozycję rozwi ą zanie . W środkowym okienku
zaznacz pole wyboru obok pozycji QuickDate , a następnie wybierz przycisk OK .
Dodano odwołanie do projektu QuickDate .
1. Wybierz w ęzeł zale ż no ści w projekcie Quicktest i z menu kontekstowego kliknij prawym przyciskiem
myszy lub wybierz polecenie Dodaj odwołanie do projektu....
Zostanie otwarte okno dialogowe Mened ż er odwoła ń .
2. W lewym okienku rozwiń w ęzeł projekty , a następnie wybierz pozycję rozwi ą zanie . W środkowym
okienku zaznacz pole wyboru obok pozycji QuickDate , a następnie wybierz przycisk OK .
Dodano odwołanie do projektu QuickDate .
Dodaj kod testu

1. Teraz dodamy kod testowy do pliku kodu testu C#. Zastąp zawartość UnitTest1.cs następującym kodem:
using System;
using Microsoft.VisualStudio.TestTools.UnitTesting;
namespace QuickTest
{
[TestClass]
public class UnitTest1
{
[TestMethod]
public void TestGetCurrentDate()
{
Assert.AreEqual(DateTime.Now.Date, QuickDate.Calendar.GetCurrentDate());
}
}
}
Zobaczysz czerwoną część kodu. Naprawimy ten błąd przez utworzenie projektu testowego jako
przyjaciela do projektu QuickDate .
2. W projekcie QuickDate otwórz plik Calendar.cs , jeśli nie jest jeszcze otwarty. Dodaj następującą
instrukcję using i InternalsVisibleToAttribute atrybut na początku pliku, aby rozwiązać błąd w projekcie
testowym.
using System.Runtime.CompilerServices;
[assembly: InternalsVisibleTo("QuickTest")]
Plik kodu powinien wyglądać następująco:
Wiersz w pliku Calendar.cs , który zawiera InternalsVisibleToAttribute atrybut odwołuje się do nazwy zestawu
(nazwa pliku) projektu Quicktest . Nazwa zestawu może nie zawsze być taka sama jak nazwa projektu. Aby
znaleźć nazw ę zestawu projektu, Otwórz właściwości projektu.
1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz projekt Quicktest . W menu kontekstowym lub prawym
przyciskiem myszy wybierz pozycję Wła ściwo ści lub po prostu naciśnij klawisz Alt + Enter .
Strony właściwości projektu otwartego na karcie aplikacja . Strony właściwości zawierają różne
ustawienia dla projektu. Należy zauważyć, że nazwa zestawu projektu Quicktest jest rzeczywiście
"Quicktest". Jeśli chcesz ją zmienić, możesz to zrobić. Następnie podczas budowania projektu testowego
nazwa pliku binarnego, który zostanie zmieniony, zmieni się z QuickTest.dll na dowolnie wybrany.
2. Zapoznaj się z innymi kartami stron właściwości projektu, takimi jak kompilacja i debugowanie . Te
karty są różne dla różnych typów projektów.
Następne kroki
Jeśli chcesz sprawdzić, czy test jednostkowy działa, wybierz pozycję Testuj > Uruchom > wszystkie testy z
paska menu. Zostanie otwarte okno o nazwie Eksplorator testów i zobaczysz, że test TestGetCurrentDate
kończy się powodzeniem.
Jeśli chcesz sprawdzić, czy test jednostkowy działa, wybierz pozycję Testuj > Uruchom wszystkie testy z
paska menu. Zostanie otwarte okno o nazwie Eksplorator testów i zobaczysz, że test TestGetCurrentDate
kończy się powodzeniem.
TIP
Jeśli Eksplorator testów nie zostanie otwarty automatycznie, otwórz go, wybierając pozycję Testuj > > Eksplorator
testów systemu Windows na pasku menu.
TIP
Jeśli Eksplorator testów nie zostanie otwarty automatycznie, otwórz go, wybierając > z paska menu test Eksploratora
testów .
Zobacz też
Pracuj z projektami i rozwiązaniami
Tworzenie kodu w programie Visual Studio bez projektów ani rozwiązań
Środowisko IDE programu Visual Studio — omówienie
Funkcje Visual Studio
Artykuł Visual Studio IDE zawiera podstawowe wprowadzenie do Visual Studio. W tym artykule opisano funkcje,
które mogą być bardziej odpowiednie dla doświadczonych deweloperów lub tych, którzy już znają Visual Studio.
Instalacja modułowa
Visual Studio modularny instalator firmy Visual Studio umożliwia wybieranie i instalowanie obciążeń.
Obciążenia to grupy funkcji wymaganych dla preferowanego języka programowania lub platformy. Ta strategia
pomaga zmniejszyć rozmiary Visual Studio, co oznacza, że instalacja i aktualizacje są również szybsze.
Jeśli jeszcze nie zainstalowano aplikacji Visual Studio, przejdź do strony pobierania Visual Studio, aby
zainstalować ją bezpłatnie.
Jeśli jeszcze nie zainstalowano aplikacji Visual Studio, przejdź do strony pobierania Visual Studio, aby
Aby dowiedzieć się więcej na temat konfigurowania Visual Studio w systemie, zobacz Instalowanie Visual Studio.
Tworzenie aplikacji z obsługą chmury dla platformy Azure

Visual Studio oferuje zestaw narzędzi, które umożliwiają łatwe tworzenie aplikacji z obsługą chmury
obsługiwanych przez Microsoft Azure. Aplikacje i usługi można konfigurować, kompilować, debugować,
pakować i wdrażać Microsoft Azure bezpośrednio ze środowiska IDE. Aby uzyskać narzędzia i szablony
projektów platformy Azure, wybierz obciążenie Tworzenie aplikacji na platformie Azure podczas instalowania
Visual Studio.
Po zainstalowaniu pakietu roboczego Tworzenie aplikacji na platformie Azure nast ę puj ą ce szablony chmury
dla języka C# są dostępne w oknie dialogowym Nowy projekt:
Visual Studio Cloud Explorer umożliwia wyświetlanie zasobów w chmurze opartych na platformie Azure i
zarządzanie nimi w Visual Studio. Te zasoby mogą obejmować maszyny wirtualne, tabele, bazy danych SQL i nie
tylko. Eksplorator chmur y pokazuje zasoby platformy Azure na wszystkich kontach zarządzanych w ramach
subskrypcji platformy Azure, do których się zalogowano. Jeśli natomiast określonej operacji wymaga Azure
Portal, Cloud Explorer udostępnia linki, które zapewniają dostęp do miejsca w portalu, w którym należy przejść.
Możesz korzystać z usług platformy Azure dla swoich aplikacji przy użyciu usług poł ą czonych, takich jak:
Usługa połączona z usługą Active Directory, dzięki czemu użytkownicy mogą używać swoich kont z Azure
Active Directory do łączenia się z aplikacjami internetowymi
Połączona usługa Azure Storage dla magazynu obiektów blob, kolejek i tabel
Key Vault zarządzać wpisami tajnymi dla aplikacji internetowych
Dostępne usługi poł ą czone zale żą od typu projektu. Dodaj usługę, klikając prawym przyciskiem myszy projekt
w usłudze Eksplorator rozwi ą za ń i wybierając polecenie Dodaj > usług ę poł ą czeniow ą .
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Move to the cloud With Visual Studio and Azure (Przechodzenie do
chmury za pomocą Visual Studio azure).
Tworzenie aplikacji dla Internetu

Sieć Web kieruje naszym nowoczesnym światem i Visual Studio może ułatwić pisanie dla niego aplikacji.
Aplikacje internetowe można tworzyć przy użyciu języków ASP.NET, Node.js, Python, JavaScript i TypeScript.
Visual Studio platform internetowych, takich jak Angular, jQuery, Express i inne. ASP.NET Core i .NET Core
działają w systemach operacyjnych Windows, Mac i Linux. ASP.NET Core to główna aktualizacja MVC, WebAPI i
SignalR, która działa w systemach Windows, Mac i Linux. ASP.NET Core został zaprojektowany od podstaw, aby
zapewnić zuchętny i komponowalny stos platformy .NET do tworzenia nowoczesnych aplikacji i usług
internetowych opartych na chmurze.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Modern web tooling (Nowoczesne narzędzia internetowe).
Tworzenie aplikacji i gier międzyplatformowych

Za pomocą usługi Visual Studio można tworzyć aplikacje i gry dla systemów macOS, Linux i Windows, a także
dla systemów Android, iOS i innych urządzeń przenośnych.
Twórz aplikacje .NET Core, które działają w systemach Windows, macOS i Linux.
Twórz aplikacje mobilne dla systemów iOS, Android i Windows w języku C# i F# przy użyciu platformy
Xamarin.
Twórz gry 2D i 3D w języku C# przy użyciu Visual Studio Tools for Unity.
Twórz natywne aplikacje języka C++ dla urządzeń z systemami iOS, Android i Windows. Udostępniaj
wspólny kod w bibliotekach dla systemów iOS, Android i Windows, używając języka C++ do tworzenia
aplikacji międzyplatformowych.
Nawiązywanie połączenia z bazami danych

Eksplorator ser wera ułatwia przeglądanie i zarządzanie SQL Server i zasobami lokalnie, zdalnie oraz na
platformie Azure, Salesforce.com, Microsoft 365 i witrynach internetowych. Aby otworzyć Eksplorator
ser wera , w menu głównym wybierz pozycję Wy świetl > Eksplorator ser wera . Aby uzyskać więcej informacji
na temat używania Eksplorator serwera, zobacz Dodawanie nowych połączeń.
SQL Server Data Tools (SSDT) to zaawansowane środowisko deweloperskie dla SQL Server, Azure SQL Database
i Azure SQL Data Warehouse. Umożliwia tworzenie, debugowanie, konserwację i refaktoryzować bazy danych.
Możesz pracować z projektem bazy danych lub bezpośrednio z połączonym wystąpieniem bazy danych lokalnie
lub lokalnie.
Eksplorator obiektów SQL Ser ver w Visual Studio udostępnia widok obiektów bazy danych podobny do
SQL Server Management Studio. Eksplorator obiektów SQL Server umożliwia administrowanie bazami danych i
ich projektowanie. Przykłady pracy obejmują edytowanie danych tabeli, porównywanie schematów,
wykonywanie zapytań przy użyciu menu kontekstowych bezpośrednio Eksplorator obiektów SQL Server i nie
tylko.
Debugowanie, testowanie i ulepszanie kodu

Gdy piszesz kod, musisz go uruchomić i przetestować pod względu na błędy i wydajność. Visual Studio
najnowocześniejszego systemu debugowania umożliwia debugowanie kodu uruchomionego w projekcie
lokalnym, na urządzeniu zdalnym lub w emulatorze urządzenia. Możesz przechodzić przez kod po jednej
instrukcji na raz i sprawdzać zmienne w czasie rzeczywistym. Punkty przerwania można ustawić tylko wtedy, gdy
określony warunek ma wartość true. Opcjami debugowania można zarządzać w edytorze kodu, dzięki czemu nie
trzeba pozostawiać kodu. Aby uzyskać więcej szczegółów na temat debugowania w Visual Studio, zobacz
Pierwsze spojrzenie na debuger.
Aby dowiedzieć się więcej na temat poprawiania wydajności aplikacji, wyewidencjonowanie Visual Studio
profilowania aplikacji.
W przypadku testowaniaVisual Studio testy jednostkowe, Live Unit Testing, IntelliTest, testy obciążeniowe i
wydajnościowe i nie tylko. Visual Studio ma również zaawansowane możliwości analizy kodu w celu
wychwytania błędów projektowania, zabezpieczeń i innych typów błędów.
Wdrażanie gotowej aplikacji

Gdy aplikacja jest gotowa do wdrożenia dla użytkowników lub klientów, Visual Studio narzędzia do tego celu.
Opcje wdrażania obejmują Microsoft Store, witrynę programu SharePoint, program InstallShield lub Instalator
Windows technologii. Wszystkie te informacje są dostępne za pośrednictwem środowiska IDE. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Wdrażanie aplikacji, usług i składników.
Zarządzanie kodem źródłowym i współpraca z innymi osobami

Kodem źródłowym można zarządzać w repozytoriach Git hostowanych przez dowolnego dostawcę, w tym
usługę GitHub. Możesz też Azure DevOps Services zarządzać kodem obok usterek i elementów roboczych w
całym projekcie. Zobacz Rozpoczynanie pracy z usługami Git i Azure Repos, aby dowiedzieć się więcej na temat
zarządzania repozytoriami Git w Visual Studio przy użyciu Team Explorer. Visual Studio ma również inne
wbudowane funkcje kontroli źródła. Aby dowiedzieć się więcej na ich temat, zobacz New Git features in Visual
Studio (Blog) (Nowe funkcje usługi Git w usłudze Visual Studio blogu).
Azure DevOps Services to usługi oparte na chmurze umożliwiające planowanie, hostowanie, automatyzowanie i
wdrażanie oprogramowania oraz współpracę w zespołach. Azure DevOps Services obsługują zarówno
repozytoria Git (rozproszoną kontrolę wersji), jak i Kontrola wersji serwera Team Foundation (scentralizowaną
kontrolę wersji). Obsługują one potoki ciągłej kompilacji i wydania (CI/CD) kodu przechowywanego w
systemach kontroli wersji. Azure DevOps Services obsługuje również metodologie testowania Scrum, CMMI i
Agile.
Team Foundation Server (TFS) to centrum zarządzania cyklem życia aplikacji dla Visual Studio. Dzięki temu
wszyscy uczestnicy procesu tworzenia oprogramowania mogą uczestniczyć w jednym rozwiązaniu. Program TFS
jest również przydatny do zarządzania heterogenicznymi zespołami i projektami.
Jeśli masz organizację Azure DevOps lub Team Foundation Server w sieci, możesz nawiązać z nią połączenie za
pośrednictwem Team Explorer okna Visual Studio. W tym oknie można sprawdzać kod w kontroli kodu lub
poza kontrolą źródła, zarządzać elementami roboczymi, rozpoczynać kompilacje oraz uzyskać dostęp do
pomieszczeń zespołu i obszarów roboczych. Możesz otworzyć Team Explorer polu wyszukiwania lub w menu
głównym z menu Wyświetl Team Explorer > lub z połączenia team > manage .
Na poniższej ilustracji przedstawiono okno Team Explorer rozwiązania hostowane w Azure DevOps
Services.
Możesz również zautomatyzować proces kompilacji, aby skompilować kod, który deweloperzy w Twoim zespole
zaewidencjonowali do kontroli wersji. Można na przykład skompilować jeden lub więcej projektów w nocy lub
za każdym razem, kiedy kod jest zaewidencjonowany. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Azure Pipelines.
Rozszerzanie funkcjonalności programu Visual Studio

Jeśli Visual Studio nie ma dokładnie potrzebnej funkcjonalności, możesz ją dodać. Możesz spersonalizować ideę
na podstawie przepływu pracy i stylu, dodać obsługę narzędzi zewnętrznych, które nie są jeszcze zintegrowane z
usługą Visual Studio, i zmodyfikować istniejące funkcje, aby zwiększyć produktywność. Aby znaleźć najnowszą
wersję zestawu VISUAL STUDIO EXTENSIBILITY TOOLS (VS SDK), zobacz Visual Studio SDK.
Możesz użyć narzędzia .NET Compiler Platform ("Roslyn"), aby napisać własne analizatory kodu i generatory
kodu. Znajdź wszystko, czego potrzebujesz, na stronie Roslyn.
Znajdź istniejące rozszerzenia dla Visual Studio utworzonych przez deweloperów firmy Microsoft, a także naszą
społeczność deweloperów.
Aby dowiedzieć się więcej na temat rozszerzania Visual Studio, zobacz Rozszerzanie Visual Studio IDE.
Zobacz też
omówienie Visual Studio IDE
Witamy w programie Visual Studio 2019! W tej wersji można łatwo wybrać i zainstalować tylko te funkcje, które
są potrzebne. I ze względu na obniżoną minimalną wartość, jest ona instalowana szybko i z mniejszym
wpływem na system.
Witamy w nowym sposobie instalacji programu Visual Studio! W tej wersji Ułatwiamy Wybieranie i Instalowanie
tylko potrzebnych funkcji. Zmniejszono również minimalny zasięg programu Visual Studio, dzięki czemu jest on
szybciej instalowany i z mniejszym wpływem na system niż kiedykolwiek wcześniej.
NOTE
Ten temat ma zastosowanie do programu Visual Studio w systemie Windows. Aby uzyskać Visual Studio dla komputerów
Mac, zobacz Install Visual Studio dla komputerów Mac.
Chcesz dowiedzieć się więcej na temat Nowości w tej wersji? Zapoznaj się z naszymi informacjami o wersji.
Chcesz dowiedzieć się więcej na temat Nowości w tej wersji? Zapoznaj się z naszymi informacjami o wersji.
Jesteś gotowy do instalacji? Przeprowadzimy Cię przez ten krok po kroku.
Krok 1. Upewnij się, że komputer jest gotowy do programu Visual

Studio
Przed rozpoczęciem instalacji programu Visual Studio:
1. Sprawdź wymagania systemowe. Te wymagania pomagają sprawdzić, czy komputer obsługuje program
Visual Studio 2017.
2. Zastosuj najnowsze aktualizacje systemu Windows. Te aktualizacje zapewniają, że komputer ma zarówno
najnowsze aktualizacje zabezpieczeń, jak i wymagane składniki systemowe dla programu Visual Studio.
3. Ponowne uruchomienie. Ponowny rozruch zapewnia, że wszystkie oczekujące instalacje lub aktualizacje
nie zakłócają instalacji programu Visual Studio.
4. Zwolnij miejsce. Usuń niepotrzebne pliki i aplikacje z dysku% SystemDrive%, na przykład uruchamiając
aplikację Oczyszczanie dysku.
1. Sprawdź wymagania systemowe. Te wymagania pomagają sprawdzić, czy komputer obsługuje program
Visual Studio 2019.
2. Zastosuj najnowsze aktualizacje systemu Windows. Te aktualizacje zapewniają, że komputer ma zarówno
najnowsze aktualizacje zabezpieczeń, jak i wymagane składniki systemowe dla programu Visual Studio.
3. Ponowne uruchomienie. Ponowny rozruch zapewnia, że wszystkie oczekujące instalacje lub aktualizacje
nie zakłócają instalacji programu Visual Studio.
4. Zwolnij miejsce. Usuń niepotrzebne pliki i aplikacje z dysku% SystemDrive%, na przykład uruchamiając
aplikację Oczyszczanie dysku.
Pytania dotyczące uruchamiania wcześniejszych wersji programu Visual Studio obok programu Visual Studio
2017 zawiera temat szczegóły zgodności programu Visual Studio.
Pytania dotyczące uruchamiania poprzednich wersji programu Visual Studio obok programu Visual Studio 2019
można znaleźć na stronie programu Visual studio 2019 platformy docelowej i zgodności .
Krok 2. Pobieranie programu Visual Studio

Następnie Pobierz plik programu inicjującego Visual Studio.
Aby uzyskać program inicjujący dla programu Visual Studio 2017, zobacz stronę pobierania poprzednich wersji
programu Visual Studio , aby uzyskać szczegółowe informacje o tym, jak to zrobić.
Aby to zrobić, wybierz poniższy przycisk, wybierz wersję programu Visual Studio, a następnie wybierz pozycję
Zapisz , a następnie wybierz pozycję Otwórz folder .
PO B IER Z PR O G R AM VISU AL
S TU D IO
Krok 3 — Instalowanie Instalatora programu Visual Studio

Uruchom plik programu inicjującego, aby zainstalować Instalator programu Visual Studio. Ten nowy Lightweight
Installer zawiera wszystko, czego potrzebujesz do zainstalowania i dostosowania programu Visual Studio.
1. W folderze pobierania kliknij dwukrotnie program inicjujący pasujący do jednego z następujących
plików lub jest podobny do następującego:
vs_community.exe dla programu Visual Studio Community
vs_professional.exe Visual Studio Professional
vs_enterprise.exe Visual Studio Enterprise
Jeśli zostanie wyświetlony komunikat Kontrola konta użytkownika, wybierz opcję tak .
2. Poprosimy o potwierdzenie postanowień licencyjnych firmy Microsoft oraz zasad zachowania poufności
informacjifirmy Microsoft. Wybierz pozycję Kontynuuj .
Krok 4. Wybieranie obciążeń

Po zainstalowaniu Instalatora można go użyć do dostosowania instalacji, wybierając zestawy funkcji — lub
obciążenia, które chcesz. Oto jak to zrobić.
1. Znajdź żądane obciążenie w Instalator programu Visual Studio .
Na przykład wybierz obciążenie "Programowanie aplikacji klasycznych platformy .NET". Jest on
dostarczany z domyślnym edytorem podstawowym, który obejmuje podstawow ą obsługę edycji kodu
dla ponad 20 języków, możliwość otwierania i edytowania kodu z dowolnego folderu bez konieczności
stosowania projektu i zintegrowanej kontroli kodu źródłowego.
2. Po wybraniu żądanych obciążeń wybierz pozycję Zainstaluj .
Następnie wyświetlane są ekrany stanu pokazujące postęp instalacji programu Visual Studio.
1. Znajdź żądane obciążenie w Instalator programu Visual Studio .
Na przykład wybierz obciążenie "Programowanie ASP.NET i sieci Web". Jest on dostarczany z domyślnym
edytorem podstawowym, który obejmuje podstawow ą obsługę edycji kodu dla ponad 20 języków,
możliwość otwierania i edytowania kodu z dowolnego folderu bez konieczności stosowania projektu i
zintegrowanej kontroli kodu źródłowego.
2. Po wybraniu żądanych obciążeń wybierz pozycję Zainstaluj .
Następnie wyświetlane są ekrany stanu pokazujące postęp instalacji programu Visual Studio.
TIP
W dowolnym momencie po zakończeniu instalacji można zainstalować obciążenia lub składniki, które nie zostały wcześniej
zainstalowane. Jeśli masz otwarty program Visual Studio, przejdź do pozycji Narz ędzia > Pobierz narz ędzia i funkcje...
, co spowoduje otwarcie Instalator programu Visual Studio. Lub Otwórz Instalator programu Visual Studio z menu
Start. W tym miejscu możesz wybrać obciążenia lub składniki, które chcesz zainstalować. Następnie wybierz Modyfikuj.
Krok 5. Wybierz poszczególne składniki (opcjonalnie)

Jeśli nie chcesz używać funkcji obciążeń do dostosowywania instalacji programu Visual Studio lub chcesz dodać
więcej składników niż w przypadku instalacji obciążeń, możesz to zrobić, instalując lub dodając poszczególne
składniki z karty poszczególne składniki . Wybierz, co chcesz zrobić, a następnie postępuj zgodnie z
monitami.
Krok 6. Instalowanie pakietów językowych (opcjonalnie)

Domyślnie program instalacyjny próbuje dopasować język systemu operacyjnego, gdy jest uruchamiany po raz
pierwszy. Aby zainstalować program Visual Studio w wybranym języku, wybierz kartę pakiety j ę zykowe z
Instalator programu Visual Studio, a następnie postępuj zgodnie z monitami.
Zmiana języka Instalatora z wiersza polecenia
Innym sposobem zmiany języka domyślnego jest uruchomienie Instalatora z wiersza polecenia. Na przykład
można wymusić uruchomienie Instalatora w języku angielskim przy użyciu następującego polecenia:
vs_installer.exe --locale en-US . Instalator zapamiętaje to ustawienie, gdy zostanie uruchomione następnym
razem. Instalator obsługuje następujące tokeny języka: zh-CN, zh-TW, CS-Czechy, en-us, es-ES, fr-fr, de-de, IT-JP,
ko-kr, pl-pl, pt-br, ru-RU i TR-tr.
Krok 7 — Wybieranie lokalizacji instalacji (opcjonalnie)

Nowo ść w 15,7 : można teraz zmniejszyć zasięg instalacji programu Visual Studio na dysku systemowym.
Możesz przenieść pamięć podręczną pobierania, składniki współużytkowane, zestawy SDK i narzędzia na inne
dyski i pozostawić program Visual Studio na dysku, na którym jest on uruchomiony najszybciej.
Możesz zmniejszyć zasięg instalacji programu Visual Studio na dysku systemowym. Możesz przenieść pamięć
podręczną pobierania, składniki współużytkowane, zestawy SDK i narzędzia na inne dyski i pozostawić program
Visual Studio na dysku, na którym jest on uruchomiony najszybciej.
IMPORTANT
Inny dysk można wybrać tylko podczas pierwszej instalacji programu Visual Studio. Jeśli został już zainstalowany i chcesz
zmienić dyski, należy odinstalować program Visual Studio, a następnie zainstalować go ponownie.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Wybieranie lokalizacji instalacji .
Krok 8. Rozpoczynanie tworzenia

1. Po zakończeniu instalacji programu Visual Studio wybierz przycisk Uruchom , aby rozpocząć
programowanie przy użyciu programu Visual Studio.
2. Wybierz pozycję plik , a następnie wybierz pozycję Nowy projekt .
3. Wybierz typ projektu.
Na przykład, aby skompilować aplikację w języku C++, wybierz pozycję zainstalowane , rozwiń w ęzeł
Visual C++ , a następnie wybierz typ projektu C++, który chcesz skompilować.
Aby skompilować aplikację w języku C#, wybierz pozycję zainstalowane , rozwiń pozycję Visual C# , a
następnie wybierz typ projektu C#, który chcesz skompilować.
1. Po zakończeniu instalacji programu Visual Studio wybierz przycisk Uruchom , aby rozpocząć
programowanie przy użyciu programu Visual Studio.
3. W polu wyszukiwania wprowadź typ aplikacji, którą chcesz utworzyć, aby wyświetlić listę dostępnych
szablonów. Lista szablonów zależy od obciążeń, które zostały wybrane podczas instalacji. Aby wyświetlić
różne szablony, wybierz różne obciążenia.
Wyszukiwanie w określonym języku programowania można również filtrować za pomocą listy rozwijanej
J ę zyk . Można również filtrować za pomocą listy platform i listy Typ projektu .
4. Program Visual Studio otwiera nowy projekt i wszystko jest gotowe do kodu!
Uzyskiwanie pomocy technicznej

Czasami coś może pójść nie tak. Jeśli instalacja Visual Studio nie powiedzie się, zobacz Rozwiązywanie Visual
Studio problemów z instalacją i uaktualnieniem, aby uzyskać szczegółowe wskazówki.
Oferujemy również opcję pomocy technicznej czatu instalacyjnego (tylko w języku angielskim) w przypadku
problemów związanych z instalacją.
Oto kilka innych opcji pomocy technicznej:
Zgłoś nam problemy z produktem za pomocą narzędzia Zgłoś problem, które jest wyświetlane zarówno w
Instalator programu Visual Studio, jak i w Visual Studio IDE.
Sugeruj funkcję, śledź problemy z produktem i znajdź odpowiedzi w Visual Studio Developer Community.
Użyj swojego konta usługi GitHub, aby porozmawiać z nami i innymi deweloperami Visual Studio w Visual
Studio konwersacji w społeczności Gitter.
Zobacz też
Korzystanie z parametrów wiersza polecenia do zainstalowania programu Visual Studio
Instalowanie programu Visual Studio dla komputerów Mac
Tworzenie instalacji w trybie offline programu Visual
Studio
Zaprojektowaliśmy program Visual Studio 2017, aby działał dobrze w różnych konfiguracjach sieci i
komputerów. Mimo że zalecamy wypróbowanie instalatora internetowego usługi Visual Studio, któryjest małym
plikiem, który pozwala być na najnowsze poprawki i funkcje, zdajemy sobie spraw ę, że być może nie jest to —
— możliwe.
W 2019 Visual Studio 2019 r. zaprojektowaliśmy go tak, aby działał dobrze w różnych konfiguracjach sieci i
komputerów. Mimo że zalecamy wypróbowanie instalatora internetowego usługi Visual Studio, któryjest małym
plikiem, który pozwala być na najnowsze poprawki i funkcje, zdajemy sobie spraw ę, że być może nie jest to —
— możliwe.
Może to być na przykład zawodne połączenie internetowe lub połączenie o niskiej przepustowości. Jeśli tak,
masz kilka opcji: możesz użyć nowej funkcji "Pobierz wszystko, a następnie zainstaluj", aby pobrać pliki przed
zainstalowaniem, lub użyć wiersza polecenia, aby utworzyć lokalną pamięć podręczną plików.
NOTE
Jeśli jesteś administratorem przedsiębiorstwa, który chce przeprowadzić wdrożenie usługi Visual Studio w sieci klienckich
stacji roboczych, które są zapór z Internetu, zobacz tworzenie instalacji sieciowej programu Visual Studio i Instalowanie
certyfikatów wymaganych na stronach instalacji w trybie offline programu Visual Studio.
Użyj funkcji "Pobierz wszystko, a następnie zainstaluj"

Nowo ść w wersji 15.8:po pobraniu instalatora internetowego wybierz now ą opcję Pobierz wszystko, a
następnie zainstaluj ją z Instalator programu Visual Studio. Następnie kontynuuj instalację.
Po pobraniu instalatora internetowego wybierz now ą opcję Pobierz wszystko, a następnie zainstaluj ją z
Instalator programu Visual Studio. Następnie kontynuuj instalację.
Zaprojektowaliśmy funkcję "Pobierz wszystko, a następnie zainstaluj", aby można było pobrać Visual Studio jako
pojedynczą instalację dla tego samego komputera, na którym została pobrana. Dzięki temu można bezpiecznie
odłączyć się od sieci Web przed zainstalowaniem Visual Studio.
IMPORTANT
Nie należy używać funkcji "Pobierz wszystko, a następnie zainstaluj", aby utworzyć pamięć podręczną trybu offline, która
ma być przesyłana na inny komputer. Nie jest ona przeznaczona do tego, aby działała w ten sposób.
Jeśli chcesz utworzyć pamięć podręczną w trybie offline na komputerze lokalnym, za pomocą której można następnie
zainstalować program Visual Studio, zobacz sekcję Tworzenie lokalnej pamięci podręcznej przy użyciu wiersza polecenia
poniżej. Alternatywnie strona Tworzenie instalacji sieciowej serwera Visual Studio zawiera informacje o instrukcje tworzenia
pamięci podręcznej w sieci.
Tworzenie lokalnej pamięci podręcznej przy użyciu wiersza polecenia

Po pobraniu małego programu inicjjącego użyj wiersza polecenia, aby utworzyć lokalną pamięć podręczną.
Następnie użyj lokalnej pamięci podręcznej, aby zainstalować Visual Studio. (Ten proces zastępuje pliki ISO, które
były dostępne dla poprzednich wersji).
Po pobraniu małego pliku programu inicjjącego użyj wiersza polecenia, aby utworzyć lokalną pamięć podręczną.
Następnie użyj lokalnej pamięci podręcznej, aby zainstalować Visual Studio.
Krok 1. Pobieranie Visual Studio inicjujący
Aby wykonać ten krok, musisz mieć połączenie internetowe.
Aby uzyskać najnowszy program inicjujący dla programu Visual Studio 2017 w wersji 15.9, przejdź do strony
programu Visual Studio poprzednie wersje i pobierz jeden z następujących plików programu inicjjącego:
W ERSJA POD NAZWĄ
Visual Studio Professional 2017 w wersji 15.9 vs_professional.exe
Visual Studio Enterprise 2017 w wersji 15.9 vs_enterprise.exe
Visual Studio Build Tools 2017 w wersji 15.9 vs_buildtools.exe
Zacznij od pobrania programu inicjjącego programu Visual Studio 2019 ze strony pobierania programu Visual
Studio lub strony wydań programu Visual Studio 2019 dla wybranej wersji i Visual Studio. Plik instalacyjny lub
program inicjujący będą zgodne lub — będą podobne do jednego z — następujących:
W ERSJA P L IK
Visual Studio 2019 Community vs_community.exe
Visual Studio 2019 Professional vs_professional.exe
Visual Studio 2019 Enterprise vs_enterprise.exe
Visual Studio 2019 Build Tools vs_buildtools.exe

TIP
Jeśli wcześniej pobrano plik programu inicjujący i chcesz sprawdzić, jaka jest jego wersja, oto jak to zrobić. W systemie
Windows otwórz Eksplorator plików, kliknij prawym przyciskiem myszy plik programu inicjjącego, wybierz pozycję
Wła ściwo ści, wybierz kartę Szczegóły, a następnie wyświetl numer wersji produktu. Aby dopasować tę liczbę do
wydania Visual Studio, zapoznaj się ze stroną Visual Studio kompilacji i dat wydania.
TIP
Jeśli wcześniej pobrano plik programu inicjujący i chcesz sprawdzić jego wersję, oto jak to zrobić. W systemie Windows
otwórz Eksplorator plików, kliknij prawym przyciskiem myszy plik programu inicjjącego, wybierz pozycję Wła ściwo ści,
wybierz kartę Szczegóły, a następnie wyświetl numer wersji produktu. Aby dopasować tę liczbę do wydania Visual
Studio, zapoznaj się ze stroną Visual Studio 2019.
Krok 2. Tworzenie lokalnej pamięci podręcznej instalacji

Aby wykonać ten krok, musisz mieć połączenie internetowe.
Otwórz wiersz polecenia i użyj parametrów programu inicjjącego zgodnie z definicją na stronie Użyj
parametrów wiersza polecenia do zainstalowania Visual Studio, aby utworzyć lokalną pamięć podręczną
instalacji. Typowe przykłady użycia programu inicjjącego przedsiębiorstwa przedstawiono poniżej i na stronie
przykładów parametrów wiersza polecenia. Język inny niż angielski można zainstalować, zmieniając ustawienia
na ustawienia lokalne z listy ustawień regionalnych języka . Aby dodatkowo dostosować pamięć podręczną,
można użyć listy składników i en-US obciążeń.
TIP
Aby zapobiec błędowi, upewnij się, że pełna ścieżka instalacji jest mniejsza niż 80 znaków.
W przypadku tworzenia aplikacji klasycznych i internetowych .NET uruchom:
vs_enterprise.exe --layout c:\vslayout --add Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop --add

Microsoft.VisualStudio.Workload.NetWeb --add Component.GitHub.VisualStudio --includeOptional --lang
en-US
W przypadku tworzenia aplikacji klasycznych i pakietu Office na platformie .NET uruchom:

Microsoft.VisualStudio.Workload.Office --includeOptional --lang en-US
W przypadku programowania aplikacji klasycznych w języku C++ uruchom:
vs_enterprise.exe --layout c:\vslayout --add Microsoft.VisualStudio.Workload.NativeDesktop --

includeRecommended --lang en-US
Aby utworzyć kompletny układ lokalny, tylko w języku angielskim, ze wszystkimi funkcjami (zajmie to
dużo czasu, mamy — wiele funkcji!), uruchom:
vs_enterprise.exe --layout c:\vslayout --lang en-US

NOTE
Pełny układ Visual Studio wymaga co najmniej 35 GB miejsca na dysku. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Wymagania
systemowe.
NOTE
Pełny układ Visual Studio wymaga co najmniej 35 GB miejsca na dysku. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Wymagania
systemowe.
Krok 3. Instalowanie Visual Studio z lokalnej pamięci podręcznej

Podczas instalowania Visual Studio z lokalnej pamięci podręcznej instalacji instalator Visual Studio używa
lokalnych wersji plików w pamięci podręcznej. Jeśli jednak podczas instalacji wybierzesz składniki, które nie są w
pamięci podręcznej, instalator Visual Studio spróbuje pobrać je z Internetu. Aby upewnić się, że instalujesz tylko
pliki, które zostały wcześniej pobrane, użyj tych samych opcji wiersza polecenia, które zostały użyte do
utworzenia pamięci podręcznej układu.
Jeśli na przykład utworzono lokalną pamięć podręczną instalacji za pomocą następującego polecenia:

Microsoft.VisualStudio.Workload.NetWeb --add Component.GitHub.VisualStudio --includeOptional --lang en-US
Następnie użyj tego polecenia, aby uruchomić instalację:
c:\vslayout\vs_enterprise.exe --noweb --add Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop --add

Microsoft.VisualStudio.Workload.NetWeb --add Component.GitHub.VisualStudio --includeOptional
IMPORTANT
Jeśli używasz usługi Visual Studio Community, musisz ją aktywować, logując się do produktu w ciągu 30 dni od instalacji.
Aktywacja wymaga połączenia internetowego.
NOTE
Jeśli wystąpi błąd z nieprawidłową sygnaturą, musisz zainstalować zaktualizowane certyfikaty. Otwórz folder Certyfikaty w
pamięci podręcznej trybu offline. Kliknij dwukrotnie każdy plik certyfikatu, a następnie kliknij za pomocą Kreatora
Menedżera certyfikatów. Jeśli zostaniesz poproszony o hasło, pozostaw to pole puste.
TIP
Jeśli w przypadku instalacji w trybie offline zostanie wyświetlony komunikat o błędzie "Nie można odnaleźć produktu
pasującego do następujących parametrów", upewnij się, że używasz przełącznika w wersji --noweb 16.3.5 lub nowszej.
Lista lokalizacji regionalnych języka

USTAW IEN IA J ĘZ Y KO W E J ĘZ Y K
cs-CZ Czeski
de-DE Niemiecki
en-US Angielski
es-ES Hiszpański
fr-FR Francuski
it-IT Włoski
ja-JP japoński
ko-KR Koreański
pl-PL Polski
pt-BR Portugalski (Brazylia)
ru-RU Rosyjski
tr-TR Turecki
zh-CN Chiński – uproszczony
zh-TW Chiński – tradycyjny

Zobacz też
Tworzenie instalacji sieciowej Visual Studio
Instalowanie certyfikatów wymaganych do Visual Studio instalacji w trybie offline
Zainstaluj certyfikaty wymagane do instalacji w
trybie offline programu Visual Studio
Program Visual Studio jest przeznaczony głównie do zainstalowania na komputerze połączonym z Internetem,
ponieważ wiele składników jest regularnie aktualizowanych. Jednak w przypadku niektórych dodatkowych
kroków można wdrożyć program Visual Studio w środowisku, w którym działające połączenie internetowe jest
niedostępne.
Aparat Instalatora programu Visual Studio instaluje tylko zawartość, która jest zaufana. Robi to, sprawdzając
podpisy Authenticode pobieranej zawartości i sprawdzając, czy cała zawartość jest zaufana przed jej
zainstalowaniem. Pozwala to na bezpieczne środowisko przed atakami, w których naruszyć bezpieczeństwo
lokalizacji pobierania. W związku z tym Instalator programu Visual Studio wymaga, aby kilka standardowych i
pośrednich certyfikatów firmy Microsoft były instalowane i aktualne na komputerze użytkownika. Jeśli
komputer jest aktualny z Windows Update, certyfikaty podpisywania zazwyczaj są aktualne. Jeśli komputer jest
połączony z Internetem, podczas instalacji program Visual Studio może odświeżyć certyfikaty w razie potrzeby w
celu zweryfikowania podpisów plików. Jeśli komputer jest w trybie offline, certyfikaty muszą być odświeżane w
inny sposób.
Jak odświeżyć certyfikaty w trybie offline

Istnieją trzy opcje instalowania lub aktualizowania certyfikatów w środowisku trybu offline.
Opcja 1 — Ręczne instalowanie certyfikatów z folderu układu
Podczas tworzenia układu sieciowego lub lokalnej pamięci podręcznej w trybie offlinewymagane certyfikaty są
pobierane do folderu certyfikaty. Następnie można ręcznie zainstalować certyfikaty, klikając dwukrotnie każdy
plik certyfikatu, a następnie klikając kreatora Menedżera certyfikatów. Jeśli zostanie wyświetlony monit o
podanie hasła, pozostaw to pole puste.
Aktualizacja : dla programu Visual Studio 2017 w wersji 15,8 Preview 2 lub nowszej można ręcznie
zainstalować certyfikaty, klikając prawym przyciskiem myszy poszczególne pliki certyfikatów, wybierając pozycję
Zainstaluj certyfikat, a następnie klikając kreatora Menedżera certyfikatów.
Podczas tworzenia układu sieciowego lub lokalnej pamięci podręcznej w trybie offlinewymagane certyfikaty są
pobierane do folderu certyfikaty. Certyfikaty można zainstalować ręcznie, klikając prawym przyciskiem myszy
każdy plik certyfikatu, wybierając pozycję Zainstaluj certyfikat, a następnie klikając kreatora Menedżera
certyfikatów. Jeśli zostanie wyświetlony monit o podanie hasła, pozostaw to pole puste.
Opcja 2 — dystrybuowanie zaufanych certyfikatów głównych w środowisku przedsiębiorstwa
W przypadku przedsiębiorstw z maszynami w trybie offline, które nie mają najnowszych certyfikatów głównych,
administrator może użyć instrukcji na stronie Konfigurowanie zaufanych katalogów głównych i niedozwolonych
certyfikatów , aby je zaktualizować.
Opcja 3 — Instalowanie certyfikatów w ramach wdrożenia skryptowego programu Visual Studio
Jeśli tworzysz skryptowo wdrożenie programu Visual Studio w środowisku offline na klienckich stacjach
roboczych, wykonaj następujące kroki:
1. Skopiuj narzędzie Menedżer certyfikatów (certmgr.exe) do lokalizacji instalacji w układzie sieciowym lub
w lokalnej pamięci podręcznej. Certmgr.exe nie jest uwzględniony jako część samego systemu Windows,
ale jest dostępny jako część Windows SDK.
2. Utwórz plik wsadowy za pomocą następujących poleceń:
certmgr.exe -add [layout path]\certificates\manifestRootCertificate.cer -n "Microsoft Root

Certificate Authority 2011" -s -r LocalMachine root
certmgr.exe -add [layout path]\certificates\manifestCounterSignRootCertificate.cer -n "Microsoft Root

certmgr.exe -add [layout path]\certificates\vs_installer_opc.RootCertificate.cer -n "Microsoft Root

Alternatywnie można utworzyć plik wsadowy, który używa certutil.exe, który jest dostarczany z systemem
Windows, przy użyciu następujących poleceń:
certutil.exe -addstore -f "Root" "[layout path]\certificates\manifestRootCertificate.cer"
certutil.exe -addstore -f "Root" "[layout path]\certificates\manifestCounterSignRootCertificate.cer"
certutil.exe -addstore -f "Root" "[layout path]\certificates\vs_installer_opc.RootCertificate.cer"
3. Wdróż plik wsadowy na komputerze klienckim. To polecenie powinno być uruchamiane z procesu z
podwyższonym poziomem uprawnień.
Jakie są pliki certyfikatów w folderze certyfikaty?

manifestRootCer tificate. cer zawiera:
Certyfikat główny: główny urz ą d cer tyfikacji firmy Microsoft 2011
manifestCounterSignRootCer tificate. cer i vs_installer_opc. RootCer tificate. cer zawiera:
Certyfikat główny: główny urz ą d cer tyfikacji firmy Microsoft 2010
Instalator programu Visual Studio wymaga zainstalowania tylko certyfikatów głównych w systemie. Wszystkie te
certyfikaty są wymagane w systemach Windows 7 z dodatkiem Service Pack 1, na których nie zainstalowano
najnowszych aktualizacji systemu Windows.
Dlaczego certyfikaty z folderu certyfikaty nie są instalowane

automatycznie?
W przypadku zweryfikowania podpisu w środowisku online interfejsy API systemu Windows są używane do
pobierania i dodawania certyfikatów do systemu. Sprawdzenie, czy certyfikat jest zaufany i jest dozwolony za
pośrednictwem ustawień administracyjnych, występuje w trakcie tego procesu. Ten proces weryfikacji nie może
wystąpić w większości środowisk w trybie offline. R ęczne zainstalowanie certyfikatów pozwala administratorom
przedsiębiorstwa upewnić się, że certyfikaty są zaufane i spełniają zasady zabezpieczeń swojej organizacji.
Sprawdzanie, czy certyfikaty są już zainstalowane

Jednym ze sposobów sprawdzenia instalacji systemu jest wykonanie następujących czynności:
1. Uruchom mmc.exe .
a. Kliknij pozycję plik , a następnie wybierz pozycję Dodaj/Usu ń przystawk ę .
b. Kliknij dwukrotnie pozycję Cer tyfikaty , wybierz pozycję konto komputera , a następnie kliknij
przycisk dalej .
c. Wybierz pozycję komputer lokalny , kliknij przycisk Zako ńcz , a następnie kliknij przycisk OK .
d. Rozwiń w ęzeł Cer tyfikaty (komputer lokalny) .
e. Rozwiń w ęzeł Zaufane główne urzędy certyfikacji, a następnie wybierz pozycję Cer tyfikaty .
Sprawdź tę listę dla wymaganych certyfikatów głównych.
f. Rozwiń w ęzeł urz ę dy cer tyfikacji po średnich , a następnie wybierz pozycję Cer tyfikaty .
Sprawdź tę listę dla wymaganych certyfikatów pośrednich.
2. Kliknij pozycję plik , a następnie wybierz pozycję Dodaj/Usu ń przystawk ę .
a. Kliknij dwukrotnie pozycję Cer tyfikaty , wybierz pozycję Moje konto u ż ytkownika , kliknij przycisk
Zako ńcz , a następnie kliknij przycisk OK .
b. Rozwiń w ęzeł Cer tyfikaty — bie żą cy u ż ytkownik .
c. Rozwiń w ęzeł urz ę dy cer tyfikacji po średnich , a następnie wybierz pozycję Cer tyfikaty .
Sprawdź tę listę dla wymaganych certyfikatów pośrednich.
Jeśli nazwy certyfikatów nie znajdują się w kolumnach wystawiony dla , muszą być zainstalowane. Jeśli
certyfikat pośredni był tylko w magazynie certyfikatów pośredniego u ż ytkownika , jest dostępny tylko dla
zalogowanego użytkownika. Może być konieczne zainstalowanie go dla innych użytkowników.

Po zainstalowaniu certyfikatów na komputerze klienckim, możesz zainstalować program Visual Studio z lokalnej
pamięci podręcznejlub wdrożyć program Visual Studio z udziału układu sieciowego na komputerze klienckim.

Zobacz też
Instalowanie obok siebie różnych wersji programu
Visual Studio
Program Visual Studio można zainstalować na komputerze, na którym jest już zainstalowana wcześniejsza lub
nowsza wersja programu Visual Studio.
Przed zainstalowaniem wersji obok siebie zapoznaj się z następującymi warunkami:
Jeśli używasz programu Visual Studio 2017 do otwierania rozwiązania utworzonego w programie Visual
Studio 2015, możesz później otworzyć i zmodyfikować rozwiązanie ponownie w starszej wersji, o ile nie
zaimplementowano żadnych funkcji specyficznych dla programu Visual Studio 2017.
Jeśli spróbujesz użyć programu Visual Studio 2017 do otwarcia rozwiązania, które zostało utworzone w
programie Visual Studio 2015 lub starszej wersji, może być konieczne zmodyfikowanie projektów i
plików, aby były zgodne z programem Visual Studio 2017. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę
port, migrowanie i uaktualnianie projektów programu Visual Studio .
Przed zainstalowaniem wersji obok siebie zapoznaj się z następującymi warunkami:
Jeśli używasz programu Visual Studio 2019 do otwierania rozwiązania utworzonego w programie Visual
Studio 2017, możesz później otworzyć i zmodyfikować rozwiązanie ponownie w starszej wersji, o ile nie
zaimplementowano żadnych funkcji specyficznych dla programu Visual Studio 2019.
Jeśli spróbujesz użyć programu Visual Studio 2019 do otwarcia rozwiązania, które zostało utworzone w
programie Visual Studio 2017 lub starszej wersji, może być konieczne zmodyfikowanie projektów i
plików, aby były zgodne z programem Visual Studio 2019. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę
port, migrowanie i uaktualnianie projektów programu Visual Studio .
W przypadku odinstalowania wersji programu Visual Studio na komputerze, na którym jest
zainstalowana więcej niż jedna wersja, skojarzenia plików dla programu Visual Studio zostaną usunięte
dla wszystkich wersji.
Program Visual Studio nie uaktualnia automatycznie rozszerzeń, ponieważ nie wszystkie rozszerzenia są
zgodne. Należy ponownie zainstalować rozszerzenia z Visual Studio Marketplace lub wydawcy
oprogramowania.
Zainstaluj drobne wersje programu Visual Studio obok siebie

W przypadku uaktualniania z jednej pomocniczej wersji programu Visual Studio do następnego Instalator
programu Visual Studio domyślnie zaktualizuje bieżącą instalację do najnowszej wersji w tym kanale. Na
przykład załóżmy, że 16.9.4 został po prostu wydane. Instalator podejmie próbę zamiany bieżącej instalacji
programu 16.9.3 (lub niższej) na 16.9.4, ponieważ obie wersje są częścią kanału wersji programu Visual Studio
2019. Zastąpienie starszej wersji przy użyciu nowszej wersji w trakcie aktualizacji pomaga upewnić się, że
starsze wersje programu Visual Studio nie zajmują miejsca na maszynie. Jednak w niektórych określonych
przypadkach może być przydatne zainstalowanie różnych pomocniczych wersji programu Visual Studio obok
siebie. Na przykład możesz chcieć mieć zarówno 16.9.3, jak i 16.9.4 na tym samym komputerze.
1. Pobierz najnowszy program inicjujący dla programu Visual Studio 2017 w wersji 15,9 z strony poprzednich
wersji programu Visual Studio dla wersji, którą chcesz zainstalować obok istniejącej wersji programu Visual
Studio.
1. Pobierz plik inicjujący programu Visual Studio 2019 ze strony plików do pobrania programu Visual Studio
lub strony Visual Studio 2019 releases dla wersji pomocniczej, którą chcesz zainstalować obok istniejącej
wersji programu Visual Studio.
2. Otwórz wiersz polecenia w trybie administratora. W tym celu otwórz menu Start systemu Windows, wpisz
"cmd", kliknij prawym przyciskiem myszy wyniki wyszukiwania w wierszu polecenia, a następnie wybierz
polecenie Uruchom jako administrator . W wierszu polecenia Zmień katalog na folder, w którym znajduje
się plik programu inicjującego programu Visual Studio.
3. Uruchom następujące polecenie, określając now ą ścieżkę folderu dla lokalizacji instalacji i zastępując
nazw ę pliku exe odpowiednią nazw ą programu inicjującego dla instalowanej wersji programu Visual
Studio. Nazwa pliku. exe powinna być taka sama lub podobna do jednego z następujących plików:
3. Uruchom następujące polecenie, określając now ą ścieżkę folderu dla lokalizacji instalacji i zastępując
nazw ę pliku exe odpowiednią nazw ą programu inicjującego dla instalowanej wersji programu Visual
Studio. Nazwa pliku. exe powinna być taka sama lub podobna do jednego z następujących plików:
vs_community.exe dla programu Visual Studio Community
vs_Enterprise.exe --installPath "C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\<AddNewPath>"
4. Postępuj zgodnie z okna dialogowe Instalatora, aby wybrać składniki potrzebne do instalacji. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Instalowanie programu Visual Studio.
Wersje .NET Framework i instalacje równoczesne

Visual Basic, Visual C# i projekty Visual F# używają opcji platformy docelowej w projektancie projektu , aby
określić, która wersja .NET Framework jest używana przez projekt. W przypadku projektu języka C++ można
ręcznie zmienić platformę docelow ą, modyfikując plik. vcxproj. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz zgodność
wersji na stronie .NET Framework .
Podczas tworzenia projektu można określić, która wersja .NET Framework obiektów docelowych projektu na
liście .NET Framework w oknie dialogowym Nowy projekt .
Aby uzyskać informacje dotyczące języka, zobacz odpowiedni temat w poniższej tabeli.
J ĘZ Y K T EM AT
Visual Basic Strona aplikacji, Projektant projektu (Visual Basic)
Visual C# Strona aplikacji, Projektant projektu (C#)
Visual F# Programowanie przy użyciu Visual F# w programie Visual

Studio
C++ Instrukcje: Modyfikowanie platformy docelowej i zestawu

narzędzi platformy

Zobacz też
Przenoszenie, migrowanie i uaktualnianie projektów programu Visual Studio
Kompilowanie aplikacji izolowanych C/C++ oraz zestawów wykonywanych równocześnie
J ĘZ Y K T EM AT
Visual Basic Strona aplikacji, Projektant projektu (Visual Basic)
Visual C# Strona aplikacji, Projektant projektu (C#)
Visual F# Programowanie przy użyciu Visual F# w programie Visual

Studio
C++ Instrukcje: Modyfikowanie platformy docelowej i zestawu

narzędzi platformy

Zobacz też
Kompilowanie aplikacji izolowanych C/C++ oraz zestawów wykonywanych równocześnie
Wybierz lokalizacje instalacji w programie Visual
Studio
Możesz zmniejszyć zasięg instalacji programu Visual Studio na dysku systemowym, zmieniając lokalizację
niektórych plików. W odniesieniu do plików pamięci podręcznej pobierania, składników udostępnionych,
zestawów SDK i narzędzi można użyć innej lokalizacji.
Nowo ść w wersji 15,7 : można zmniejszyć zasięg instalacji programu Visual Studio na dysku systemowym,
zmieniając lokalizację niektórych plików. W odniesieniu do plików pamięci podręcznej pobierania, składników
udostępnionych, zestawów SDK i narzędzi można użyć innej lokalizacji.
NOTE
Istnieją pewne narzędzia i zestawy SDK, które mają różne reguły, w których można je zainstalować. Takie narzędzia i
zestawy SDK są instalowane na dysku systemowym nawet w przypadku wybrania innej lokalizacji.
Możemy zaczynać? Oto jak to zrobić.

1. Po zainstalowaniu programu Visual Studio wybierz kartę lokalizacje instalacji .
2. W sekcji IDE programu Visual Studio Zaakceptuj wartość domyślną. Program Visual Studio instaluje
produkt podstawowy i zawiera pliki, które są specyficzne dla tej wersji programu Visual Studio.
TIP
Jeśli dysk systemowy jest dyskiem SSD, zalecamy zaakceptowanie domyślnej lokalizacji na dysku systemowym.
Powód? Podczas opracowywania w programie Visual Studio można czytać i zapisywać wiele plików, co zwiększa
aktywność operacji we/wy dysku. Najlepiej wybrać najszybszy dysk do obsługi obciążenia.
3. W sekcji pobieranie pami ę ci podr ę cznej pobierania Zdecyduj, czy chcesz zachować pamięć
podręczną pobierania, a następnie zdecyduj, gdzie mają być przechowywane pliki.
a. Zaznacz lub usuń zaznaczenie pola Zachowaj pami ęć podr ę czn ą pobierania po
zako ńczeniu instalacji .
Jeśli użytkownik zdecyduje się nie utrzymywać pamięci podręcznej pobierania, lokalizacja jest
używana tylko tymczasowo. Ta akcja nie wpływa ani nie usunie plików z poprzednich instalacji.
b. Określ dysk, na którym mają być przechowywane pliki instalacyjne i manifesty z pamięci
podręcznej pobierania.
Na przykład w przypadku wybrania obciążenia "Programowanie aplikacji klasycznych w języku
C++" czas wymagany tymczasowo wynosi 1,58 GB na dysku systemowym, który zostanie
zwolniony zaraz po zakończeniu instalacji.
IMPORTANT
Ta lokalizacja jest ustawiana przy pierwszej instalacji i nie można jej później zmienić za pomocą interfejsu
użytkownika Instalatora. Zamiast tego należy użyć parametrów wiersza polecenia , aby przenieść pamięć
podręczną pobierania.
4. W sekcji udost ę pnione składniki, narz ę dzia i zestawy SDK Określ dysk, na którym mają być
przechowywane pliki współużytkowane przez instalacje programu Visual Studio obok siebie. Zestawy
SDK i narzędzia są również przechowywane w tym katalogu.
1. Po zainstalowaniu programu Visual Studio wybierz kartę lokalizacje instalacji .

2. W sekcji IDE programu Visual Studio Zaakceptuj wartość domyślną. Program Visual Studio instaluje
produkt podstawowy i zawiera pliki, które są specyficzne dla tej wersji programu Visual Studio.
TIP
Jeśli dysk systemowy jest dyskiem SSD, zalecamy zaakceptowanie domyślnej lokalizacji na dysku systemowym.
Powód? Podczas opracowywania w programie Visual Studio można czytać i zapisywać wiele plików, co zwiększa
aktywność operacji we/wy dysku. Najlepiej wybrać najszybszy dysk do obsługi obciążenia.
3. W sekcji pobieranie pami ę ci podr ę cznej pobierania Zdecyduj, czy chcesz zachować pamięć
podręczną pobierania, a następnie zdecyduj, gdzie mają być przechowywane pliki.
Zaznacz lub usuń zaznaczenie pola Zachowaj pami ęć podr ę czn ą pobierania po
zako ńczeniu instalacji .
Jeśli użytkownik zdecyduje się nie utrzymywać pamięci podręcznej pobierania, lokalizacja jest
używana tylko tymczasowo. Ta akcja nie wpływa ani nie usunie plików z poprzednich instalacji.
Określ dysk, na którym mają być przechowywane pliki instalacyjne i manifesty z pamięci
podręcznej pobierania.
Na przykład w przypadku wybrania obciążenia "Programowanie aplikacji klasycznych w języku
C++" czas wymagany tymczasowo wynosi 1,58 GB na dysku systemowym, który zostanie
zwolniony zaraz po zakończeniu instalacji.
IMPORTANT
Ta lokalizacja jest ustawiana przy pierwszej instalacji i nie można jej później zmienić za pomocą interfejsu
użytkownika Instalatora. Zamiast tego należy użyć parametrów wiersza polecenia , aby przenieść pamięć
podręczną pobierania.
4. W sekcji współu ż ytkowane składniki, narz ę dzia i zestawy SDK należy pamiętać, że program używa
tego samego dysku, który został wybrany w sekcji "pamięć podręczna pobierania". Katalog
\Microsoft\VisualStudio\Shared to miejsce, w którym program Visual Studio przechowuje pliki, które są
współużytkowane przez instalacje programu Visual Studio obok siebie. Zestawy SDK i narzędzia są
również przechowywane w tym katalogu.

Zobacz też
Importowanie lub eksportowanie konfiguracji
instalacji
Program Visual Studio można skonfigurować w całej organizacji przy użyciu plików konfiguracji instalacji. Aby
to zrobić, po prostu wyeksportuj informacje o obciążeniu i składniku do pliku. vsconfig za pomocą Instalatora
programu Visual Studio. Następnie można zaimportować konfigurację do nowych lub istniejących instalacji i
udostępnić je innym osobom.
Oto jak to zrobić.
NOTE
Ta funkcja jest dostępna tylko w programie Visual Studio 2017 w wersji 15,9 lub nowszej.
Eksportowanie konfiguracji
Możesz wyeksportować plik konfiguracji instalacji z wcześniej zainstalowanego wystąpienia programu Visual
Studio lub już instalowanego.
1. Otwórz Instalator programu Visual Studio.
2. Na karcie produkt wybierz przycisk wi ę cej , a następnie wybierz pozycję Ekspor tuj konfiguracj ę .
3. Przeglądaj w poszukiwaniu lub wpisz lokalizację, w której chcesz zapisać plik. vsconfig, a następnie
wybierz pozycję Przejrzyj szczegóły .
4. Upewnij się, że masz wybrane obciążenia i składniki, a następnie wybierz pozycję Ekspor tuj .
Importowanie konfiguracji
Gdy wszystko jest gotowe do zaimportowania pliku konfiguracji instalacji, wykonaj następujące kroki.
1. Otwórz Instalator programu Visual Studio.
2. Na karcie produkt wybierz przycisk wi ę cej , a następnie wybierz pozycję Impor tuj konfiguracj ę .
3. Zlokalizuj plik vsconfig, który chcesz zaimportować, a następnie wybierz pozycję Przejrzyj szczegóły .
4. Upewnij się, że masz wybrane obciążenia i składniki, a następnie wybierz pozycję Zamknij .
Automatycznie Instaluj brakujące składniki

Nowo ść w programie Visual Studio 2019 : gdy zapisujesz plik. vsconfig w katalogu głównym rozwiązania, a
następnie otworzysz rozwiązanie, program Visual Studio automatycznie wykryje składniki, których brakuje, i
wyświetli monit o ich zainstalowanie.
Możesz również wygenerować plik. vsconfig bezpośrednio z Eksplorator rozwiązań.

1. Kliknij prawym przyciskiem myszy plik rozwiązania.
2. Wybierz pozycję Dodaj > plik konfiguracji instalacji .
3. Potwierdź lokalizację, w której chcesz zapisać plik. vsconfig, a następnie wybierz pozycję Przejrzyj
szczegóły .
4. Upewnij się, że masz wybrane obciążenia i składniki, a następnie wybierz pozycję Ekspor tuj .
NOTE
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wpis w blogu Konfigurowanie programu Visual Studio w organizacji za pomocą.
vsconfig .

Zobacz też
Aktualizowanie instalacji opartej na sieci w programie Visual Studio
Sterowanie aktualizacjami na potrzeby wdrożeń programu Visual Studio
Ustawianie wartości domyślnych dla wdrożeń w przedsiębiorstwie
Rozwiązywanie problemów z instalacją i
uaktualnieniem programu Visual Studio
IMPORTANT
Masz problem z instalacją? Możemy pomóc. Oferujemy opcję obsługi programu Chat (tylko w języku angielskim).
Ten przewodnik rozwiązywania problemów zawiera instrukcje krok po kroku, które powinny rozwiązać
większość problemów z instalacją.
Instalacje online
Poniższe kroki są zoptymalizowane pod kątem typowej instalacji w trybie online. Problem, który ma wpływ na
instalację w trybie offline, można znaleźć w artykule Jak rozwiązywać problemy z instalacją w trybie offline.
Krok 1 — Sprawdź, czy ten problem jest znanym problemem
Istnieją pewne znane problemy z Instalator programu Visual Studioem, że firma Microsoft pracuje nad
naprawianiem. Aby sprawdzić, czy wystąpił obejście problemu, zapoznaj się z sekcją znane problemy w
informacjach o wersji.
Istnieją pewne znane problemy z Instalator programu Visual Studioem, że firma Microsoft pracuje nad
naprawianiem. Aby sprawdzić, czy wystąpił obejście problemu, zapoznaj się z sekcją znane problemy w
informacjach o wersji.
Krok 2. próba naprawienia programu Visual Studio
Naprawa rozwiązuje wiele typowych problemów z aktualizacją. Aby uzyskać więcej informacji na temat tego,
kiedy i jak używać funkcji naprawy w programie Visual Studio, zobacz temat Naprawa programu Visual Studio.
Krok 3. sprawdzenie społeczności deweloperów
Wyszukaj komunikat o błędzie za pomocą społeczności deweloperów programu Visual Studio. Inni członkowie
społeczności mogą udokumentować rozwiązanie problemu.
Krok 4. Usuwanie katalogu Instalator programu Visual Studio, aby rozwiązać problemy z uaktualnianiem
Program inicjujący Instalator programu Visual Studio to minimalny lekki plik wykonywalny, który instaluje
resztę Instalator programu Visual Studio. Usunięcie Instalator programu Visual Studio plików, a następnie
ponowne uruchomienie programu inicjującego może rozwiązać niektóre błędy aktualizacji.
NOTE
Wykonanie poniższych czynności powoduje ponowne zainstalowanie plików Instalator programu Visual Studio i
zresetowanie metadanych instalacji.
1. Zamknij Instalatora programu Visual Studio.

2. Usuń katalog Instalator programu Visual Studio. Zwykle jest to katalog
C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\Installer .
3. Uruchom program inicjujący Instalator programu Visual Studio. Program inicjujący może znajdować się w
folderze pobierania z nazw ą pliku, która następuje po vs_[Visual Studio edition]__*.exe wzorcu. Jeśli nie
znajdziesz tej aplikacji, możesz pobrać program inicjujący, przechodząc do strony pliki do pobrania programu
Visual Studio , a następnie klikając pozycję Pobierz dla swojej wersji programu Visual Studio. Następnie
uruchom plik wykonywalny, aby zresetować metadane instalacji.
4. Spróbuj ponownie zainstalować lub zaktualizować program Visual Studio. Jeśli Instalator będzie nadal
kończyć się niepowodzeniem, przejdź do następnego kroku.
1. Zamknij Instalatora programu Visual Studio.
2. Usuń katalog Instalator programu Visual Studio. Zwykle jest to katalog
C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\Installer .
3. Uruchom program inicjujący Instalator programu Visual Studio. Program inicjujący może znajdować się w
folderze pobierania z nazw ą pliku, która następuje po vs_[Visual Studio edition]__*.exe wzorcu. Jeśli nie
znajdziesz tej aplikacji, możesz pobrać program inicjujący, przechodząc do strony pliki do pobrania programu
Visual Studio , a następnie klikając pozycję Pobierz dla swojej wersji programu Visual Studio. Następnie
uruchom plik wykonywalny, aby zresetować metadane instalacji.
4. Spróbuj ponownie zainstalować lub zaktualizować program Visual Studio. Jeśli Instalator będzie nadal
kończyć się niepowodzeniem, przejdź do następnego kroku.
Krok 5 — Zgłoś problem
W niektórych sytuacjach, takich jak te powiązane z uszkodzonymi plikami, problemy mogą wymagać
przeszukania na zasadzie wielkości liter. Aby pomóc nam Ci pomóc, wykonaj następujące czynności:
1. Zbierz dzienniki instalacji. Aby uzyskać szczegółowe informacje , zobacz Jak pobrać dzienniki instalacji
programu Visual Studio .
2. Otwórz Instalator programu Visual Studio, a następnie kliknij pozycję Zgło ś problem , aby otworzyć
narzędzie opinii programu Visual Studio.
3. Zgłoś problem z tytułem i podaj odpowiednie szczegóły. Kliknij przycisk dalej , aby przejść do sekcji
zał ą czniki , a następnie dołączyć wygenerowany plik dziennika (zazwyczaj jest to plik %TEMP%\vslogs.zip ).
4. Kliknij przycisk dalej , aby przejrzeć raport o problemie, a następnie kliknij przycisk Prze ślij .
1. Zbierz dzienniki instalacji. Aby uzyskać szczegółowe informacje , zobacz Jak pobrać dzienniki instalacji
2. Otwórz Instalator programu Visual Studio, a następnie kliknij pozycję Zgło ś problem , aby otworzyć
narzędzie opinii programu Visual Studio.
3. Zgłoś problem z tytułem i podaj odpowiednie szczegóły. Kliknij przycisk dalej , aby przejść do sekcji
zał ą czniki , a następnie dołączyć wygenerowany plik dziennika (zazwyczaj jest to plik %TEMP%\vslogs.zip ).
4. Kliknij przycisk dalej , aby przejrzeć raport o problemie, a następnie kliknij przycisk Prze ślij .
Krok 6. Uruchamianie InstallCleanup.exe w celu usunięcia plików instalacyjnych
W ostatnim przypadku można usunąć program Visual Studio , aby usunąć wszystkie pliki instalacyjne i
informacje o produkcie.
1. Postępuj zgodnie z instrukcjami w temacie usuwanie programu Visual Studio.
2. Uruchom ponownie program inicjujący opisany w kroku 4 — Usuń katalog Instalator programu Visual
Studio, aby rozwiązać problemy z uaktualnianiem.
3. Spróbuj ponownie zainstalować lub zaktualizować program Visual Studio.
Krok 7. kontakt z nami (opcjonalnie )
Jeśli żaden z poprzednich kroków nie pomoże Ci pomyślnie zainstalować lub uaktualnić programu Visual Studio,
skontaktuj się z nami za pomocą opcji obsługi czatu na ż ywo (tylko w języku angielskim), aby uzyskać dalszą
pomoc.
Instalacje w trybie offline

Poniżej przedstawiono tabelę znanych problemów i niektórych obejść, które mogą pomóc podczas tworzenia
instalacji w trybie offline , a następnie instalacji z układu lokalnego.
P RO B L EM EL EM EN T RO Z W I Ą Z A N IE
Użytkownicy nie mają dostępu do uprawnienia (ACL) Upewnij się, że dostosowujesz

plików. uprawnienia (ACL), aby umożliwić im
dostęp do odczytu do innych
użytkowników przed udostępnieniem
instalacji w trybie offline.
Nie można zainstalować nowych --layout Upewnij się, że masz dostęp do

obciążeń, składników lub języków. Internetu, jeśli zainstalujesz program z
układu częściowego i wybierzesz
obciążenia, składniki lub Języki, które
nie zostały pobrane wcześniej w tym
układzie częściowym.
Aby uzyskać więcej informacji na temat rozwiązywania problemów z instalacją sieciow ą, zobacz Rozwiązywanie
problemów związanych z siecią podczas instalowania programu Visual Studio lub korzystaniaz niego.
Dzienniki instalacji
Dzienniki instalacji są konieczne do rozwiązywania większości problemów z instalacją. Po przesłaniu problemu
przy użyciu polecenia Zgłoś problem w Instalator programu Visual Studio te dzienniki zostaną automatycznie
uwzględnione w raporcie.
W przypadku kontaktu z usługą pomoc techniczna firmy Microsoft może być konieczne podanie tych
dzienników instalacji przy użyciu Narzędzia do zbierania dzienników Microsoft Visual Studio i .NET Framework.
Narzędzie do zbierania dzienników zbiera dzienniki instalacji ze wszystkich składników instalowanych przez
program Visual Studio, w tym .NET Framework, Windows SDK i SQL Server. Gromadzi również informacje o
komputerze, Instalator Windows spisie i dzienniku zdarzeń systemu Windows dotyczące Instalator programu
Visual Studio, Instalator Windows i przywracania systemu.
Aby zebrać dzienniki:
1. Pobierz narzędzie.
2. Otwórz wiersz polecenia z uprawnieniami administracyjnymi.
3. Uruchom Collect.exe z katalogu, w którym zapisano narzędzie.
4. Znajdź otrzymany vslogs.zip plik w %TEMP% katalogu, na przykład
C:\Users\YourName\AppData\Local\Temp\vslogs.zip .
NOTE
Narzędzie musi być uruchamiane w ramach tego samego konta użytkownika, w ramach którego uruchomiono nieudaną
instalację. Jeśli używasz narzędzia z innego konta użytkownika, ustaw –user:<name> opcję, aby określić konto
użytkownika, na którym uruchomiono nieudaną instalację. Uruchom Collect.exe -? polecenie z poziomu wiersza
polecenia administratora, aby uzyskać dodatkowe opcje i informacje o użyciu.
Pomoc na żywo
Jeśli rozwiązania wymienione w tym przewodniku rozwiązywania problemów nie pozwalają na pomyślne
zainstalowanie lub uaktualnienie programu Visual Studio, Skorzystaj z naszej opcji obsługi czatu na ż ywo
(tylko w języku angielskim), aby uzyskać dalszą pomoc.
Zobacz też
Usuń program Visual Studio
Instalowanie i używanie programu Visual Studio i usług platformy Azure za zaporą lub serwerem proxy
Aktualizowanie programu Visual Studio do
najnowszej wersji
Zachęcamy do aktualizacji do najnowszej wersji programu Visual Studio 2017, aby zawsze uzyskać najnowsze
funkcje, poprawki i ulepszenia.
Jeśli chcesz wypróbować naszą najnowszą wersję, rozważ pobranie i zainstalowanie programu Visual Studio
2019 .
IMPORTANT
Musisz zalogować się przy użyciu konta z uprawnieniami administracyjnymi, aby zainstalować, zaktualizować lub
zmodyfikować program Visual Studio. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz uprawnienia użytkownika i program Visual
Studio.
NOTE
Mac, zobacz aktualizacja Visual Studio dla komputerów Mac.
Aktualizowanie programu Visual Studio 2017 w wersji 15,6 lub

nowszej
Ulepszono proces instalacji i aktualizacji, aby ułatwić korzystanie bezpośrednio z poziomu środowiska IDE. Oto
jak zaktualizować wersję 15,6 i nowsze do nowszych wersji programu Visual Studio.
Korzystanie z centrum powiadomień
Gdy jest dostępna aktualizacja, w programie Visual Studio znajduje się odpowiednia flaga powiadomienia.
1. Zapisz pracę.
2. Wybierz flagę powiadomienia, aby otworzyć Centrum powiadomie ń , a następnie wybierz aktualizację,
którą chcesz zainstalować.
TIP
Aktualizacja wersji programu Visual Studio 2017 jest zbiorcza, więc zawsze należy wybrać opcję zainstalowania jej
przy użyciu najnowszego numeru wersji.
3. Po otwarciu okna dialogowego aktualizacji wybierz pozycję Aktualizuj teraz .
Jeśli zostanie otwarte okno dialogowe Access Control użytkownika, wybierz pozycję tak . Następnie okno
dialogowe "Czekaj" może być otwarte przez chwilę, a następnie Instalator programu Visual Studio
otwiera się w celu uruchomienia aktualizacji.
Twoja aktualizacja będzie kontynuowana. Po zakończeniu program Visual Studio zostanie uruchomiony
ponownie.
NOTE
Po uruchomieniu programu Visual Studio w trybie administratora należy ręcznie ponownie uruchomić program
Visual Studio po aktualizacji.
Używanie IDE
Możesz sprawdzić dostępność aktualizacji, a następnie zainstalować aktualizację z paska menu w programie
Visual Studio.
1. Zapisz pracę.
2. Wybierz pozycję Pomoc > Sprawd ź dost ę pno ść aktualizacji .
3. Po otwarciu okna dialogowego aktualizacji wybierz pozycję Aktualizuj teraz .

Aktualizacja będzie postępować zgodnie z opisem w poprzedniej sekcji, a następnie program Visual
Studio jest uruchamiany ponownie po pomyślnym zakończeniu aktualizacji.
NOTE
Po uruchomieniu programu Visual Studio w trybie administratora należy ręcznie ponownie uruchomić program
Visual Studio po aktualizacji.
Korzystanie z Instalator programu Visual Studio

Tak jak w starszych wersjach programu Visual Studio, można użyć Instalator programu Visual Studio, aby
zainstalować aktualizację.
1. Zapisz pracę.
2. Otwórz instalatora. Przed kontynuowaniem Instalator programu Visual Studio mogą wymagać
aktualizacji.
NOTE
Na komputerze z systemem Windows 10 można znaleźć instalatora pod literą V jako Instalator programu
Visual Studio lub pod literą M jako Instalator Microsoft Visual Studio .
3. Na stronie produkt w instalatorze zapoznaj się z wcześniej zainstalowaną wersją programu Visual
Studio.
4. Jeśli dostępna jest aktualizacja, zobaczysz przycisk Aktualizuj . (Może upłynąć kilka sekund, aby
Instalator mógł określić, czy aktualizacja jest dostępna).
Kliknij przycisk Aktualizuj , aby zainstalować aktualizacje.
Aktualizowanie programu Visual Studio 2017 w wersji 15,5 lub starszej

Jeśli używasz wcześniejszej wersji, Oto jak zastosować aktualizację z programu Visual Studio 2017 w wersji 15,0
do wersji 15,5.
Aktualizowanie za pomocą Centrum powiadomień
1. Gdy są dostępne aktualizacje, w programie Visual Studio znajduje się odpowiednia flaga powiadomienia.
Wybierz flagę powiadomienia, aby otworzyć Centrum powiadomie ń .
TIP
2. Wybierz opcję "Aktualizacja programu Visual Studio" jest dost ę pna , która otwiera okno dialogowe
rozszerzenia i aktualizacje .
3. W oknie dialogowym rozszerzenia i aktualizacje wybierz przycisk Aktualizuj .
Więcej informacji o powiadomieniach programu Visual Studio

Program Visual Studio powiadamia o dostępności aktualizacji dla samego programu Visual Studio lub w
przypadku wszystkich składników, a także w przypadku wystąpienia określonych zdarzeń w środowisku
programu Visual Studio.
Gdy flaga powiadomienia jest żółta, można zainstalować aktualizację produktu Visual Studio.
Gdy flaga powiadomienia jest czerwona, występuje problem z licencją.
Gdy flaga powiadomienia jest czarna, istnieją opcjonalne lub informacyjne komunikaty do przejrzenia.
Wybierz flagę powiadomienia, aby otworzyć Centrum powiadomie ń , a następnie wybierz powiadomienia, na
których chcesz wykonać działania. Możesz również zignorować lub odrzucić powiadomienie.
Jeśli wybierzesz ignorowanie powiadomienia, program Visual Studio zatrzyma go. Jeśli chcesz zresetować listę
ignorowanych powiadomień, wybierz przycisk Ustawienia w centrum powiadomień.
Aktualizowanie za pomocą Instalator programu Visual Studio

1. Otwórz instalatora. Przed kontynuowaniem może być konieczne zaktualizowanie Instalatora. W takim
przypadku zostanie wyświetlony monit, aby to zrobić.
NOTE
Na komputerze z systemem Windows 10 można znaleźć instalatora pod literą V jako Instalator programu
Visual Studio lub pod literą M jako Instalator Microsoft Visual Studio .
2. Na stronie produkt w instalatorze zapoznaj się z wersją programu Visual Studio, która została
zainstalowana wcześniej.
3. Jeśli dostępna jest aktualizacja, zobaczysz przycisk Aktualizuj . (Może upłynąć kilka sekund, aby
Instalator mógł określić, czy aktualizacja jest dostępna).
Kliknij przycisk Aktualizuj , aby zainstalować aktualizacje.
Zachęcamy do aktualizacji do najnowszej wersji programu Visual Studio 2019, aby zawsze uzyskać najnowsze
funkcje, poprawki i ulepszenia.
Jeśli program Visual Studio 2019 nie został jeszcze zainstalowany, przejdź do strony plików do pobrania
programu Visual Studio , aby zainstalować ją bezpłatnie. Jeśli obecnie używasz innej wersji programu Visual
Studio, możesz zainstalować wersje programu Visual Studio oboksiebie lub odinstalować poprzednie wersje
IMPORTANT
Musisz zalogować się przy użyciu konta z uprawnieniami administracyjnymi, aby zainstalować, zaktualizować lub
zmodyfikować program Visual Studio. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz uprawnienia użytkownika i program Visual
Studio.
NOTE
Mac, zobacz aktualizacja Visual Studio dla komputerów Mac.
Oto jak zaktualizować program Visual Studio 2019.
Użyj Instalator programu Visual Studio

1. Znajdź Instalator programu Visual Studio na komputerze.
W menu Start systemu Windows można wyszukać "Instalator".
Może być konieczne zaktualizowanie Instalatora przed kontynuowaniem. Jeśli tak, postępuj zgodnie z
monitami.
2. W instalatorze zapoznaj się z zainstalowaną wersją programu Visual Studio.
Na przykład jeśli wcześniej zainstalowano program Visual Studio Community 2019 i jest dla niego
dostępna aktualizacja, w instalatorze zostanie wyświetlony komunikat z aktualizacj ą .
3. Wybierz pozycję Aktualizuj , aby zainstalować aktualizacje.
4. Po zakończeniu aktualizacji może zostać wyświetlony monit o ponowne uruchomienie komputera. Jeśli
tak, zrób to, a następnie uruchom program Visual Studio, jak zwykle.
Jeśli nie zostanie wyświetlony monit o ponowne uruchomienie komputera, wybierz pozycję Uruchom ,
aby uruchomić program Visual Studio z Instalatora.
Używanie środowiska IDE
Możesz sprawdzić dostępność aktualizacji, a następnie zainstalować ją za pomocą paska menu lub pola
wyszukiwania w programie Visual Studio 2019.
Otwórz program Visual Studio.
1. Z menu Star t systemu Windows wybierz pozycję Visual Studio 2019 .
2. W obszarze wprowadzenie wybierz dowolną opcję, aby otworzyć środowisko IDE.

Zostanie otwarty program Visual Studio. W środowisku IDE zostanie wyświetlony komunikat
Aktualizacja programu Visual Studio 2019 .
![Komunikat "Visual Studio 2019 Update" w IDE](media/vs-2019/update-visual-studio-ide-message.png
"Komunikat "Visual Studio 2019 Update" w IDE")
3. W komunikacie Update programu Visual Studio 2019 wybierz pozycję Wy świetl szczegóły .
4. W oknie dialogowym Aktualizuj pobrane i gotowe do zainstalowania wybierz pozycję Aktualizuj .

![Wybierz przycisk Aktualizuj w oknie dialogowym "Aktualizuj pobrane i gotowe do zainstalowania"]
(media/vs-2019/update-ready-install-visual-studio-community-from-ide.png "Wybierz przycisk
Aktualizuj w oknie dialogowym "Aktualizuj pobrane i gotowe do zainstalowania"")
Program Visual Studio aktualizuje, zamyka i ponownie otwiera.
W programie Visual Studio
1. Na pasku menu wybierz Pomoc , a następnie wybierz polecenie Sprawd ź aktualizacje .
![Wybierz pozycję "Sprawdź aktualizacje" w menu Pomoc](media/vs-2019/vs-ide-check-updates-help-
menu.png "Wybierz pozycję "Sprawdź aktualizacje" w menu Pomoc")
NOTE
Aby sprawdzić aktualizacje, można również użyć pola wyszukiwania w IDE. Naciśnij klawisze CTRL + Q , wpisz
"Check for Updates", a następnie wybierz odpowiedni wynik wyszukiwania.
2. W oknie dialogowym Aktualizuj dost ę pne wybierz pozycję Aktualizuj .
![Wybierz przycisk Aktualizuj w oknie dialogowym "dostępna aktualizacja"](media/vs-2019/update-
visual-studio-community-from-ide.png "Wybierz przycisk Aktualizuj w oknie dialogowym "dostępna
aktualizacja"")
Korzystanie z centrum powiadomień

1. W programie Visual Studio Zapisz swoją służbę.
2. Wybierz ikonę powiadomienia w prawym dolnym rogu środowiska IDE programu Visual Studio, aby
otworzyć Centrum powiadomie ń .
3. W centrum powiadomie ń wybierz aktualizację, którą chcesz zainstalować, a następnie wybierz pozycję
Wy świetl szczegóły .
TIP
4. W oknie dialogowym Aktualizuj dost ę pne wybierz pozycję Aktualizuj .

Dostosuj ustawienia aktualizacji

Ustawienia aktualizacji w programie Visual Studio można dostosować na kilka różnych sposobów, na przykład
przez zmianę trybu instalacji i wybranie opcji Pobieranie automatyczne.
Istnieją dwa tryby instalacji do wyboru:
Zainstaluj podczas pobierania
Pobierz wszystko, a nast ę pnie zainstaluj
Możesz również wybrać ustawienie automatycznie Pobierz aktualizacje , które umożliwia pobieranie
aktualizacji, gdy maszyna jest w stanie bezczynności.
Oto kroki tej procedury:
1. Na pasku menu wybierz Narz ę dzia > Opcje .
2. Rozwiń w ęzeł środowisko , a następnie wybierz pozycję Aktualizacje produktów .
3. Wybierz tryb instalacji i opcje pobierania automatycznego dla aktualizacji programu Visual Studio.
Aktualizacje administratorów
Jeśli jesteś częścią organizacji, która umożliwia scentralizowane zarządzanie instalacjami oprogramowania,
administrator przedsiębiorstwa może spowodować zaktualizowanie programu Visual Studio na maszynie. Aby
uzyskać więcej informacji na temat sposobu kontrolowania lub konfigurowania typów aktualizacji, które mogą
być akceptowane przez maszynę, zobacz używanie Configuration Manager do wdrażania aktualizacji programu
Visual Studio.

Zobacz też
Podręcznik użytkowania programu Visual Studio w przedsiębiorstwie
Sterowanie aktualizacjami wdrożeń programu Visual Studio opartych na sieci
Modyfikowanie Visual Studio, składników i pakietów
językowych
Łatwo jest zmodyfikować Visual Studio tak, aby zawierał tylko to, czego potrzebujesz, gdy chcesz. Aby to zrobić,
otwórz Instalator programu Visual Studio, aby dodać lub usunąć obciążenia i składniki.
Nie tylko ułatwiliśmy personalizowanie Visual Studio do zadań, które chcesz wykonać, ale także ułatwiliśmy
dostosowywanie Visual Studio zadań. W tym celu otwórz nowe Instalator programu Visual Studio i wprowadzić
zmiany.
Wymagania wstępne
Aby zainstalować, zaktualizować lub zmodyfikować Visual Studio, należy zalogować się przy użyciu konta
z uprawnieniami administracyjnymi. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Uprawnienia użytkownika i
Visual Studio.
W poniższych procedurach przyjęto założenie, że masz połączenie z Internetem. Aby uzyskać więcej
informacji na temat modyfikowania wcześniej utworzonej instalacji w trybie offline programu Visual
Studio, zobacz stronę Aktualizowanie instalacji sieciowej programu Visual Studio i Stronę Kontrolowanie
aktualizacji sieciowych wdrożeń Visual Studio sieciowych.
Uruchom instalatora
Aby wprowadzić zmiany w instalacji, należy uruchomić instalatora Visual Studio instalacji.
Na przykład na komputerze z systemem Windows 10 start wybierz pozycję , a następnie przewiń do
litery V, gdzie jest ona wymieniona jako Instalator programu Visual Studio .
TIP
Na niektórych komputerach Instalator programu Visual Studio być wyświetlane pod literą "M" jako Microsoft
Visual Studio Instalatora programu .
Alternatywnie możesz znaleźć Instalator programu Visual Studio w następującej lokalizacji:

C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\Installer\vs_installer.exe
2. Otwórz instalatora, a następnie wybierz pozycję Modyfikuj.
IMPORTANT
Jeśli masz oczekującą aktualizację, przycisk Modyfikuj znajduje się w innym miejscu. W ten sposób możesz
modyfikować Visual Studio bez aktualizowania go, jeśli chcesz to zrobić. Kliknij pozycję Więcej, a następnie
wybierz pozycję Modyfikuj.

Na stronie menu Start Windows możesz wyszukać "instalatora".
NOTE
Możesz również znaleźć Instalator programu Visual Studio w następującej lokalizacji:
Przed kontynuowaniem może być konieczne zaktualizowanie instalatora. Jeśli tak, postępuj zgodnie z
monitami.
2. W instalatorze poszukaj zainstalowanej wersji Visual Studio, a następnie wybierz pozycję Modyfikuj.
IMPORTANT
Jeśli masz oczekującą aktualizację, przycisk Modyfikuj znajduje się w innym miejscu. W ten sposób możesz
modyfikować Visual Studio bez aktualizowania go, jeśli chcesz. Wybierz pozycję Więcej, a następnie wybierz
pozycję Modyfikuj.
Zmienianie obciążeń lub poszczególnych składników

Obciążenia zawierają funkcje potrzebne dla języka programowania lub platformy, której używasz. Użyj obciążeń,
aby zmodyfikować Visual Studio tak, aby obsługiły pracę, którą chcesz wykonać, gdy chcesz to zrobić.
1. W Instalator programu Visual Studio wybierz kar t ę Obci ąż enia, a następnie wybierz lub usuń
zaznaczenie wybranych obciążeń.
Jeśli nie chcesz używać obciążeń do dostosowywania instalacji programu Visual Studio, wybierz kartę
Poszczególne składniki i wybierz odpowiednie składniki, a następnie postępuj zgodnie z monitami.
2. Wybierz, czy chcesz zaakceptować domyślną opcję Zainstaluj podczas pobierania, czy opcję Pobierz
wszystko, a następnie opcję instalacji.
Opcja "Pobierz wszystko, a następnie zainstaluj" jest przydatna, jeśli chcesz pobrać najpierw, a następnie
zainstalować później.
3. Wybierz pozycj ę Modyfikuj.
4. W razie potrzeby wybierz kar t ę Obci ąż enia, a następnie wybierz lub usuń zaznaczenie żądanych
obciążeń.
5. Po zainstalowaniu nowych obciążeń wybierz pozycj ę Uruchom z Instalator programu Visual Studio, aby
otworzyć Visual Studio.
Obciążenia zawierają funkcje potrzebne dla języka programowania lub platformy, której używasz. Za pomocą
obciążeń zmodyfikuj Visual Studio tak, aby obsługiły pracę, którą chcesz wykonać, gdy chcesz to zrobić.
TIP
Aby uzyskać więcej informacji o pakietach narzędzi i składników potrzebnych do tworzenia aplikacji, zobacz Visual Studio
obciążeń.
1. W Instalator programu Visual Studio wybierz kar t ę Obci ąż enia, a następnie wybierz lub usuń
zaznaczenie wybranych obciążeń.
2. Wybierz, czy chcesz zaakceptować domyślną opcję Zainstaluj podczas pobierania, czy opcję Pobierz
wszystko, a następnie opcję instalacji.
Opcja "Pobierz wszystko, a następnie zainstaluj" jest przydatna, jeśli chcesz pobrać najpierw, a następnie
zainstalować później.
3. Wybierz pozycj ę Modyfikuj.
4. Po zainstalowaniu nowych obciążeń wybierz pozycj ę Uruchom z Instalator programu Visual Studio, aby
otworzyć Visual Studio.
TIP
Aby uzyskać informacje o składniku SQL Server Data Tools (SSDT), zobacz Pobieranie i instalowanie narzędzi SSDTdla Visual
Studio .
Modyfikowanie pakietów językowych

Domyślnie instalator dopasowuje język systemu operacyjnego podczas jego pierwszego działania. Język można
jednak zmienić w dowolnym momencie.
W tym celu:
1. Wybierz kar t ę Pakiety j ę zykowe w Instalator programu Visual Studio.
2. Wybierz preferowany język.
3. Postępuj zgodnie z monitami.

Zobacz też
Lista identyfikatorów Visual Studio obciążenia & składników
Czasami instalacja programu Visual Studio przestała być uszkodzona lub uszkodzona. Naprawa jest przydatna w
przypadku rozwiązywania problemów dotyczących czasu instalacji we wszystkich operacjach instalacji, w tym
aktualizacji.
Kiedy należy używać naprawy

Jeśli masz problemy z ładunkiem instalacji. Może się tak zdarzyć, gdy zapisanie pliku na dysk nie powiedzie
się i nie można go naprawić przez usunięcie uszkodzonego pliku. Naprawa może ponownie pobrać zbędne
pliki.
Jeśli masz problemy z pobieraniem po stronie klienta. Przy założeniu, że wystąpiły problemy związane z
połączeniem lub serwerem proxy, naprawianie może pomóc.
Jeśli masz problemy z aktualizacją programu Visual Studio. Naprawa rozwiązuje wiele typowych problemów
z aktualizacją.
TIP
Jeśli problem z instalacją jest spowodowany problemem związanym z usługą systemu Windows, na przykład Instalator
Windows, naprawa może wystąpić z tym samym problemem. Problemy systemowe mogą obejmować przerwane
Instalator Windows lub niestabilne połączenie internetowe. Aby wyszukać problem systemowy, użyj raportu o błędach
wygenerowanego podczas operacji instalacji.
NOTE
Naprawianie programu Visual Studio powoduje zresetowanie ustawień użytkownika i ponowne zainstalowanie już
posiadanych zestawów. Jeśli występuje problem z produktem, Utwórz bilet opinii programu Visual Studio, ponieważ
naprawa może nie rozwiązać problemu.
Jak naprawić
Na przykład na komputerze z systemem Windows 10 z rocznicą aktualizacji lub nowszym wybierz
pozycję Star t , a następnie przewiń do litery V , gdzie jest ona wyświetlana jako Instalator programu
Visual Studio .
NOTE
Na niektórych komputerach Instalator programu Visual Studio mogą być wyświetlane pod literą "M" jako
Instalator Microsoft Visual Studio .
Alternatywnie można znaleźć Instalator programu Visual Studio w następującej lokalizacji:
2. Otwórz Instalator, wybierz pozycję wi ę cej , a następnie wybierz polecenie napraw .

NOTE
Naprawianie programu Visual Studio spowoduje zresetowanie środowiska. Lokalne dostosowania, takie jak
rozszerzenia dla poszczególnych użytkowników zainstalowane bez podniesienia uprawnień, ustawienia
użytkownika i profile, zostaną usunięte. Twoje zsynchronizowane ustawienia, takie jak motywy, kolory i kluczowe
powiązania, zostaną przywrócone.
TIP
Opcja naprawy jest wyświetlana tylko w przypadku zainstalowanych wystąpień programu Visual Studio. Jeśli nie
widzisz opcji Repair (Naprawa ), prawdopodobnie wybrano opcję więcej w wersji, która jest wymieniona w
Instalator programu Visual Studio jako "dostępna", a nie "zainstalowano".

NOTE
Instalator programu Visual Studio można również znaleźć w następującej lokalizacji:
monitami.
2. W instalatorze zapoznaj się z zainstalowaną wersją programu Visual Studio. Następnie wybierz pozycję
wi ę cej , a następnie wybierz pozycję napraw .
NOTE
Naprawianie programu Visual Studio spowoduje zresetowanie środowiska. Lokalne dostosowania, takie jak
rozszerzenia dla poszczególnych użytkowników zainstalowane bez podniesienia uprawnień, ustawienia
użytkownika i profile, zostaną usunięte. Twoje zsynchronizowane ustawienia, takie jak motywy, kolory i kluczowe
powiązania, zostaną przywrócone.
TIP
Opcja naprawy jest wyświetlana tylko w przypadku zainstalowanych wystąpień programu Visual Studio. Jeśli nie
widzisz opcji Repair (Naprawa ), prawdopodobnie wybrano opcję więcej w wersji, która jest wymieniona w
Instalator programu Visual Studio jako "dostępna", a nie "zainstalowano".

Zobacz też
Rozwiązywanie problemów z instalacją i uaktualnieniem programu Visual Studio
Ta strona przeprowadzi Cię przez proces odinstalowywania programu Visual Studio — naszego zintegrowanego
pakietu narzędzi zwiększających produktywność dla deweloperów.
NOTE
Mac, zobacz odinstalowywanie Visual Studio dla komputerów Mac.
TIP
Jeśli masz problemy z wystąpieniem programu Visual Studio, wypróbuj narzędzie do naprawy . Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz temat Naprawa programu Visual Studio.
Jeśli chcesz zmienić lokalizację niektórych plików programu Visual Studio, możesz to zrobić bez odinstalowywania
bieżącego wystąpienia. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Wybieranie lokalizacji instalacji w programie Visual Studio.
Ogólne porady dotyczące rozwiązywania problemów znajdują się w temacie Rozwiązywanie problemów z instalacją i
uaktualnianiem programu Visual Studio.

Na przykład na komputerze z systemem Windows 10 z rocznicą aktualizacji lub nowszym wybierz
pozycję Rozpocznij i przewiń do litery V , gdzie jest ona wyświetlana jako Instalator programu Visual
Studio .
NOTE
Na niektórych komputerach Instalator programu Visual Studio mogą być wyświetlane pod literą "M" jako
Instalator Microsoft Visual Studio .
Alternatywnie można znaleźć Instalator programu Visual Studio w następującej lokalizacji:

wi ę cej , a następnie wybierz pozycję Odinstaluj .
3. Kliknij przycisk OK , aby potwierdzić wybór.
Jeśli zmienisz zdanie później i chcesz ponownie zainstalować program Visual Studio 2017, uruchom Instalator
programu Visual Studio ponownie, a następnie wybierz opcję Zainstaluj z ekranu wyboru.
Odinstaluj Instalator programu Visual Studio

Aby całkowicie usunąć wszystkie instalacje programu Visual Studio 2017 i Instalator programu Visual Studio z
komputera, odinstaluj je z poziomu aplikacji & funkcje.
1. W systemie Windows 10 wpisz aplikacje i funkcje w polu "Wpisz tutaj, aby wyszukać".
2. Znajdź Microsoft Visual Studio 2017 (lub Visual Studio 2017 ).
3. Wybierz Odinstaluj .
4. Następnie Znajdź Microsoft Visual Studio Instalatora .
NOTE
Instalator programu Visual Studio można również znaleźć w następującej lokalizacji:
monitami.
wi ę cej , a następnie wybierz pozycję Odinstaluj .
3. Kliknij przycisk OK , aby potwierdzić wybór.
Jeśli zmienisz zdanie później i chcesz ponownie zainstalować program Visual Studio 2019, uruchom Instalator
programu Visual Studio ponownie, wybierz kartę dost ę pne , wybierz wersję programu Visual Studio, którą
chcesz zainstalować, a następnie wybierz pozycję Zainstaluj .
Odinstaluj Instalator programu Visual Studio

Aby usunąć wszystkie instalacje programu Visual Studio 2019 i Instalator programu Visual Studio z komputera,
odinstaluj je z poziomu aplikacji & funkcje.
1. W systemie Windows 10 wpisz aplikacje i funkcje w polu "Wpisz tutaj, aby wyszukać".
2. Znajdź program Visual Studio 2019 .
4. Następnie Znajdź Microsoft Visual Studio Instalatora .
Usuń wszystkie pliki

Jeśli wystąpił błąd krytyczny i nie można odinstalować programu Visual Studio przy użyciu poprzednich
instrukcji, jest dostępna opcja "Ostatnia możliwość", którą można rozważyć przy użyciu polecenia. Aby uzyskać
więcej informacji o tym, jak całkowicie usunąć wszystkie pliki instalacyjne i informacje o produkcie programu
Visual Studio, zobacz stronę usuwanie programu Visual Studio .
Zobacz też
W środowiskach korporacyjnych Administratorzy systemu zwykle wdrażają instalacje do użytkowników

końcowych z udziału sieciowego lub oprogramowania do zarządzania systemami. Aparat instalacyjny programu
Visual Studio został zaprojektowany w celu obsługi wdrażania w przedsiębiorstwie, umożliwiając
administratorom systemu Tworzenie lokalizacji instalacji sieciowej, wstępne skonfigurowanie ustawień
domyślnych instalacji, wdrożenie kluczy produktu podczas procesu instalacji oraz zarządzanie aktualizacjami
produktów po pomyślnym wdrożeniu.
Ten przewodnik administratora zawiera wskazówki dotyczące scenariusza wdrożenia przedsiębiorstwa w
środowiskach sieciowych.
Zanim rozpoczniesz
Przed wdrożeniem programu Visual Studio w całej organizacji należy wykonać kilka decyzji i wykonać zadania:
Upewnij się, że każdy komputer docelowy spełnia minimalne wymagania dotyczące instalacji.
Upewnij się, że każdy komputer docelowy spełnia minimalne wymagania dotyczące instalacji.
Zdecyduj na potrzeby obsługi.
Jeśli firma musi pozostać w zestawie funkcji dłużej, ale nadal chce uzyskać regularne aktualizacje obsługi,
należy zaplanować użycie podstawy obsługi. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz sekcję Opcje
pomocy technicznej dla klientów w wersji Enterprise i Professional na stronie cykl życia
produktu Visual Studio i obsługa , a także Aktualizowanie programu Visual Studio na stronie odniesienia
obsługi .
Wybierz model aktualizacji.
Gdzie mają zostać pobrane aktualizacje produktu na poszczególnych komputerach klienckich? W celu
określenia, czy klient ma pobierać aktualizacje z Internetu, czy z lokalnego udziału w całej firmie.
Następnie, jeśli zdecydujesz się użyć udziału lokalnego, zdecyduj, czy indywidualni użytkownicy mogą
zaktualizować swoich klientów, czy chcesz programowo aktualizować klientów. Najlepiej, jeśli te decyzje
zostały podjęte przed rozpoczęciem oryginalnej instalacji na komputerze klienckim. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Tworzenie instalacji sieciowej programu Visual Studio.
Istnieje możliwość aktualizowania układu instalacji sieciowej programu Visual Studio przy użyciu
najnowszych aktualizacji produktu, dzięki czemu można go użyć jako punktu instalacji najnowszej
aktualizacji programu Visual Studio, a także w celu utrzymania instalacji, które są już wdrożone na
stacjach roboczych klienta. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat Aktualizowanie instalacji
sieciowej programu Visual Studio.
Organizacje korzystające z narzędzi do wdrażania w przedsiębiorstwie mogą korzystać z zalet, że
aktualizacje programu Visual Studio są dostępne w wykazie Microsoft Update i Windows Server Update
Services. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Włączanie aktualizacji administratorów i stosowanie
aktualizacji administratorów.
W przypadku komputerów, które nie są połączone z Internetem, tworzenie minimalnego układu jest
najłatwiejszym i najszybszym sposobem na aktualizację wystąpień programu Visual Studio w trybie
offline. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Aktualizowanie programu Visual Studio przy użyciu
minimalnego układu offline.
Decydowanie o obciążeniach i składnikach potrzebnych przez firmę.
Zdecyduj, czy chcesz użyć pliku odpowiedzi (który upraszcza zarządzanie szczegółami w pliku skryptu).
Decydowanie o obciążeniach i składnikach potrzebnych przez firmę.
Zdecyduj, czy chcesz użyć pliku odpowiedzi (który upraszcza zarządzanie szczegółami w pliku skryptu).
Zdecyduj, czy chcesz włączyć zasady grupy, a jeśli chcesz skonfigurować program Visual Studio do
wyłączania opinii klientów na poszczególnych komputerach.
Krok 1. Pobieranie plików produktu Visual Studio

Wybierz obciążenia i składniki , które chcesz zainstalować.
Utwórz udział sieciowy dla plików produktu Visual Studio.
Krok 2. Kompilowanie skryptu instalacji

Utwórz skrypt instalacyjny, który używa parametrów wiersza polecenia do kontrolowania instalacji.
NOTE
Skrypty można uprościć przy użyciu pliku odpowiedzi. Upewnij się, że utworzono plik odpowiedzi zawierający
domyślną opcję instalacji.
Obowiązkowe Zastosuj klucz produktu licencji zbiorczej w ramach skryptu instalacji, aby użytkownicy nie
musieli osobno aktywować oprogramowania.
Obowiązkowe Zaktualizuj układ sieci, aby kontrolować czas i miejsce, w którym aktualizacje produktu są
dostarczane do użytkowników końcowych.
Obowiązkowe Ustaw zasady rejestru mające wpływ na wdrożenie programu Visual Studio, takie jak
miejsce, w którym są zainstalowane pewne pakiety, które są udostępniane z innymi wersjami lub
wystąpieniami, w których są buforowane pakiety lub czy pakiety są buforowane.
Obowiązkowe Ustaw zasady grupy. Możesz również skonfigurować program Visual Studio, aby wyłączyć
Opinie klientów na poszczególnych komputerach.
Krok 3 — wdrażanie aktualizacji

Użyj wybranej technologii wdrażania, aby wykonać swój skrypt na docelowych stacjach roboczych
deweloperów.
Odśwież lokalizację sieciow ą przy użyciu najnowszych aktualizacji programu Visual Studio, uruchamiając
polecenie użyte w kroku 1 w regularnych odstępach czasu w celu dodania zaktualizowanych składników.
Program Visual Studio można zaktualizować za pomocą skryptu aktualizacji. Aby to zrobić, użyj update
parametru wiersza polecenia.
Aktualizacje programu Visual Studio można wdrożyć z poziomu Windows Server Update Services lub
wykazu Microsoft Update z narzędziami takimi jak System Center Configuration Manager. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz artykuł dotyczący stosowania aktualizacji administratora .
Krok 4 — (opcjonalnie) Użyj narzędzi programu Visual Studio do

zweryfikowania instalacji
Dostępne są kilka narzędzi, które ułatwiają wykrywanie zainstalowanych wystąpień programu Visual Studio i
zarządzanie nimi na komputerach klienckich.
Konfiguracja zaawansowana
Domyślnie instalacja programu Visual Studio umożliwia dołączanie typów niestandardowych do wyszukiwania
w usłudze Bing z listy błędów F1 i kodu. Można skonfigurować program Visual Studio, aby wyłączyć mechanizm
wyszukiwania z uwzględnieniem dowolnych niestandardowych typów użytkowników, zmieniając wartość
następującego klucza rejestru przez zasady:
"PutCustomTypeInBingSearch" DWORD 0
Rejestr znajduje się w katalogu * Software\Microsoft\VisualStudio\16.0_ {InstanceId} \
Roslyn\Internal\Diagnostics * gałęzi rejestru prywatnego. Aby uzyskać instrukcje dotyczące sposobu otwierania
gałęzi rejestru, zobacz Edytowanie rejestru dla wystąpienia programu Visual Studio.
Krok 1. Pobieranie plików produktu Visual Studio

Wybierz obciążenia i składniki , które chcesz zainstalować.
Utwórz udział sieciowy dla plików produktu Visual Studio.
Krok 2. Kompilowanie skryptu instalacji

Utwórz skrypt instalacyjny, który używa parametrów wiersza polecenia do kontrolowania instalacji.
NOTE
Skrypty można uprościć przy użyciu pliku odpowiedzi. Upewnij się, że utworzono plik odpowiedzi zawierający
domyślną opcję instalacji.
Obowiązkowe Zastosuj klucz produktu licencji zbiorczej w ramach skryptu instalacji, aby użytkownicy nie
musieli osobno aktywować oprogramowania.
Obowiązkowe Zaktualizuj układ sieci, aby kontrolować czas i miejsce, w którym aktualizacje produktu są
dostarczane do użytkowników końcowych.
Obowiązkowe Ustaw zasady rejestru mające wpływ na wdrożenie programu Visual Studio, takie jak
miejsce, w którym są zainstalowane pewne pakiety, które są udostępniane z innymi wersjami lub
wystąpieniami, w których są buforowane pakiety lub czy pakiety są buforowane.
Obowiązkowe Ustaw zasady grupy. Możesz również skonfigurować program Visual Studio, aby wyłączyć
Opinie klientów na poszczególnych komputerach.
Krok 3 — wdrażanie aktualizacji

Użyj wybranej technologii wdrażania, aby wykonać swój skrypt na docelowych stacjach roboczych
deweloperów.
Odśwież lokalizację sieciow ą przy użyciu najnowszych aktualizacji programu Visual Studio, uruchamiając
polecenie użyte w kroku 1 w regularnych odstępach czasu w celu dodania zaktualizowanych składników.
Program Visual Studio można zaktualizować za pomocą skryptu aktualizacji. Aby to zrobić, użyj update
parametru wiersza polecenia.
Aktualizacje programu Visual Studio można wdrożyć z poziomu Windows Server Update Services lub
wykazu Microsoft Update z narzędziami takimi jak System Center Configuration Manager. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz stosowanie aktualizacji administratora.
Krok 4 — (opcjonalnie) Użyj narzędzi programu Visual Studio do

zweryfikowania instalacji
Dostępne są kilka narzędzi, które ułatwiają wykrywanie zainstalowanych wystąpień programu Visual Studio i
zarządzanie nimi na komputerach klienckich.
Konfiguracja zaawansowana
Domyślnie instalacja programu Visual Studio umożliwia dołączanie typów niestandardowych do wyszukiwania
w usłudze Bing z listy błędów F1 i kodu. Można skonfigurować program Visual Studio, aby wyłączyć mechanizm
wyszukiwania z uwzględnieniem dowolnych niestandardowych typów użytkowników, zmieniając wartość
następującego klucza rejestru przez zasady:
"PutCustomTypeInBingSearch" DWORD 0
Rejestr znajduje się w Software\Microsoft\VisualStudio\15.0_{InstanceId}\Roslyn\Internal\Diagnostics\ katalogu
gałęzi rejestru prywatnego. Aby uzyskać instrukcje dotyczące sposobu otwierania gałęzi rejestru, zobacz
Edytowanie rejestru dla wystąpienia programu Visual Studio.

Zobacz też
Włączanie aktualizacji administratorów
Stosowanie aktualizacji administratorów
Zainstaluj certyfikaty wymagane do instalacji w trybie offline programu Visual Studio
Importowanie lub eksportowanie konfiguracji instalacji
Archiwa Instalatora programu Visual Studio
Cykl życia produktu Visual Studio i obsługa
Synchroniczne ustawienia autoładowania
Podręcznik użytkowania programu Visual Studio w
przedsiębiorstwie
Jeśli chcesz zaoszczędzić czas podczas korzystania z firmy w programie Visual Studio, Zacznij tutaj. Ten
przewodnik po przedsiębiorstwie zawiera wskazówki, które mogą pomóc w instalacji i aktualizacji programu
Visual Studio w typowych scenariuszach dla przedsiębiorstw, uzyskać odblokowywanie w przypadku
wystąpienia problemów i dowiedzieć się, jak zgłosić problem, jeśli potrzebujesz więcej pomocy.
Rozpoczęcie pracy
Dowiedz się, jak wdrożyć program Visual Studio w przedsiębiorstwie w środowiskach sieciowych i w trybie
offline.
Wł ą czanie aktualizacji administratorów przy u ż yciu programu Microsoft Endpoint
Configuration Manager (SCCM) . Aktualizacje programu Visual Studio znajdują się w wykazie
Microsoft Update i Windows Server Update Services (WSUS). Administratorzy przedsiębiorstwa mogą
następnie pobrać aktualizację i rozesłać ją do maszyn klienckich programu Visual Studio w całej
organizacji przy użyciu standardowych narzędzi do wdrażania, takich jak Microsoft Endpoint
Configuration Manager (SCCM).
Informacje o opcjach wdra ż ania w przedsi ę biorstwie w środowiskach sieciowych . Przewodnik
administratora programu Visual Studio zawiera wskazówki oparte na scenariuszu dla administratorów
systemu.
Uzyskaj porady dotycz ą ce rozwi ą zywania problemów . Uzyskaj pomoc podczas instalowania lub
aktualizowania programu Visual Studio i Dowiedz się, jak zgłosić problem, jeśli jest zablokowany. Te
porady zawierają instrukcje krok po kroku, które powinny rozwiązać większość problemów z instalacją w
trybie online lub offline.
Utwórz instalacj ę w tr ybie offline programu Visual Studio . Jeśli nie masz połączenia z Internetem
lub nie masz ograniczonej łączności z Internetem, Znajdź opcje instalacji programu Visual Studio.
Utwórz pakiety programu inicjuj ą cego . Dowiedz się, jak utworzyć niestandardowe pakiety programu
inicjującego, tworząc manifesty produktów i pakietów.
Automatyczne stosowanie kluczy produktów podczas wdra ż ania programu Visual Studio .
Możesz programowo zastosować swój klucz produktu w ramach skryptu, który służy do
automatyzowania wdrożenia programu Visual Studio. Można programowo ustawić klucz produktu na
urządzeniu w trakcie instalacji programu Visual Studio lub po zakończeniu instalacji.

Dowiedz się, jak zainstalować program Visual Studio w popularnych scenariuszach dla przedsiębiorstw.
U ż yj parametrów wiersza polecenia, aby zainstalowa ć program Visual Studio . Użyj różnych
parametrów, aby kontrolować lub dostosowywać instalację programu Visual Studio. Automatyzuj proces
instalacji lub Utwórz pamięć podręczną plików instalacyjnych do późniejszego użycia. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz przykłady parametrów wiersza polecenia.
Utwórz instalacj ę sieciow ą programu Visual Studio . Buforowanie plików dla początkowej instalacji
wraz ze wszystkimi aktualizacjami produktów w jednym folderze.
Instaluj i u ż ywaj programu Visual Studio i usług platformy Azure za zapor ą lub ser werem
proxy . Jeśli w organizacji używane są miary zabezpieczeń, takie jak zapora lub serwer proxy, istnieją
adresy URL domeny, które można dodać do "dozwolonych" i portów i protokołów, które mogą być
otwierane w celu uzyskania najlepszego środowiska podczas instalowania i używania usług Visual Studio
i Azure.
Zainstaluj wymagane cer tyfikaty do instalacji w tr ybie offline . Zainstaluj wymagane certyfikaty,
jeśli komputer kliencki jest całkowicie odłączony od Internetu.

Dowiedz się, jak pomyślnie zaktualizować program Visual Studio i rozwiązać problemy z aktualizacją.
Zastosuj aktualizacje administratorów przy u ż yciu programu Microsoft Endpoint
Configuration Manager (SCCM) . Dowiedz się więcej na temat dystrybuowania aktualizacji funkcji,
zabezpieczeń i jakości programu Visual Studio za poorednictwem oprogramowania SCCM.
Aktualizowanie instalacji sieciowej programu Visual Studio . Zaktualizuj układ instalacji sieciowej
programu Visual Studio przy użyciu najnowszych aktualizacji produktu, aby można było go użyć zarówno
jako punktu instalacji, jak i dla najnowszej aktualizacji programu Visual Studio, a także aby zachować
instalacje, które są już wdrożone na stacjach roboczych klienta.
Zaktualizuj program Visual Studio w punkcie odniesienia obsługi . Zapoznaj się z wartością w
obszarze Aktualizacja dla linii bazowej i popoznaj się z różnicą między wersjami pomocniczymi i
aktualizacjami obsługi.
Aktualizowanie programu Visual Studio przy u ż yciu minimalnego układu offline . W przypadku
komputerów, które nie są połączone z Internetem, tworzenie minimalnego układu jest najłatwiejszym i
najszybszym sposobem na aktualizację wystąpień programu Visual Studio w trybie offline.
Napraw program Visual Studio , aby rozwi ą za ć problemy z aktualizacj ą . Czasami instalacja
programu Visual Studio przestała być uszkodzona lub uszkodzona. Naprawa jest przydatna w przypadku
rozwiązywania problemów dotyczących czasu instalacji we wszystkich operacjach instalacji, w tym
aktualizacji.
Obser wuj linie bazowe zabezpiecze ń systemu Windows . Firma Microsoft jest przeznaczona dla
klientów z bezpiecznymi systemami operacyjnymi, takimi jak Windows 10 i Windows Server, oraz
zabezpieczonymi aplikacjami, takimi jak Microsoft Edge. Oprócz zapewnienia bezpieczeństwa swoich
produktów firma Microsoft umożliwia również precyzyjne sterowanie środowiskami, zapewniając różne
możliwości konfiguracji.

Zobacz też
Przewodnik dotyczący produktywności dla programu Visual Studio
Korzystanie z parametrów wiersza polecenia do
zainstalowania programu Visual Studio
Podczas instalowania Visual Studio programowo lub z wiersza polecenia można użyć różnych parametrów
wiersza polecenia, aby kontrolować lub dostosowywać instalację, aby wykonać następujące czynności:
Rozpocznij instalację na kliencie z pewnymi wstępnie wybranymi opcjami i zachowaniami.
Zautomatyzuj proces instalacji.
Utwórz lub utrzymuj układ sieciowy plików produktów w celu instalowania lub aktualizowania maszyn
klienckich.
Opcje wiersza polecenia mogą być używane z programem inicjatora konfiguracji, czyli małym plikiem (około 1
MB), który inicjuje proces pobierania, lub pakietem aktualizacji administratora, który jest wdrażanyw katalogu
Microsoft Update .
Aby uzyskać program inicjujący dla programu Visual Studio 2017 w wersji 15.9, przejdź do strony programu
Visual Studio poprzednich wersji i pobierz jeden z następujących plików programu inicjjącego:
W ERSJA POD NAZWĄ
Visual Studio Enterprise 2017 w wersji 15.9 vs_enterprise.exe
Visual Studio Professional 2017 w wersji 15.9 vs_professional.exe
Visual Studio Build Tools 2017 w wersji 15.9 vs_buildtools.exe
Program inicjujący programu Visual Studio 2019 można uzyskać na stronie pobierania programu Visual Studio
lub na stronie wydań programu Visual Studio 2019 dla wybranej wersji i Visual Studio. Plik instalacyjny — lub
program inicjujący — będzie odpowiadać lub być podobny do jednego z następujących:
W ERSJA P L IK
Visual Studio 2019 Enterprise vs_enterprise.exe
Visual Studio 2019 Professional vs_professional.exe
Visual Studio 2019 Build Tools vs_buildtools.exe
Visual Studio 2019 Community vs_community.exe
TIP
Jeśli wcześniej pobrano plik programu inicjujący i chcesz sprawdzić, jaka jest jego wersja, oto jak to zrobić. W systemie
Windows otwórz Eksplorator plików kliknij prawym przyciskiem myszy plik programu inicjjącego, wybierz pozycję
Wła ściwo ści, wybierz kartę Szczegóły, a następnie wyświetl numer wersji produktu. Aby dopasować tę liczbę do wersji
Visual Studio, zapoznaj się z Visual Studio kompilacji i datami wydania.
TIP
Jeśli wcześniej pobrano plik programu inicjujący i chcesz sprawdzić jego wersję, oto jak to zrobić. W systemie Windows
otwórz Eksplorator plików kliknij prawym przyciskiem myszy plik programu inicjjącego, wybierz pozycję Wła ściwo ści,
wybierz kartę Szczegóły, a następnie wyświetl numer wersji produktu. Aby dopasować tę liczbę do wersji Visual Studio,
zobacz stronę Visual Studio 2019.
Aktualizację administratora można uzyskać, przechodząc do katalogu Microsoft Update,wyszukaj aktualizację,

którą chcesz zainstalować, i naciśnij przycisk Pobierz. Aktualizacje administratora zakładają, że Visual Studio jest
już zainstalowany na komputerze. Zastosowanie aktualizacji administratora nie spowoduje zainicjowania
zupełnie nowej instalacji.
Polecenia programu inicjujące i parametry wiersza polecenia

Podczas wywołania Visual Studio inicjatora programowo w celu zainstalowania produktu lub utrzymania układu,
pierwszym parametrem jest polecenie (czasownik), które opisuje operację do wykonania. Kolejne opcjonalne
parametry wiersza polecenia, które są poprzedzone dwoma kreskami (--), jeszcze bardziej definiują sposób, w
jaki ta operacja ma się zdarzyć. W Visual Studio wiersza polecenia nie jest uwzględniania liter, a dodatkowe
przykłady można znaleźć na stronie Przykłady parametrów wiersza polecenia.
Przykład składni: vs_enterprise.exe [command] <optional parameters>...
P O L EC EN IA O P IS
(puste) Domyślne polecenie instaluje produkt i jest używane do

wszystkich operacji konserwacji układu.
modify Modyfikuje zainstalowany produkt.
update Aktualizuje zainstalowany produkt.
repair Naprawia zainstalowany produkt.
uninstall Odinstalowuje zainstalowany produkt.
export Eksportuje wybór instalacji do pliku konfiguracji instalacji.

Uwaga: Można jej używać tylko z vs_installer.exe.
PA RA M ET RY O P IS
--installPath <dir> W przypadku domyślnego polecenia instalacji ten parametr

ma wartość Optional (Opcjonalnie) i opisuje miejsce, w
którym wystąpienie zostanie zainstalowane na komputerze
klienckim. W przypadku innych poleceń, takich jak
aktualizowanie lub modyfikowanie, ten parametr ma wartość
Wymagane i określa katalog instalacyjny wystąpienia, na
którym będzie działać.
--add <one or more workload or component IDs> Opcjonalnie: podczas instalowania lub modyfikowania
polecenia ten powtarzalny parametr określa co najmniej
jeden identyfikator obciążenia lub składnika do dodania.
Wymagane składniki artefaktu są zainstalowane, ale nie są to
składniki zalecane ani opcjonalne. Dodatkowe składniki
można kontrolować globalnie przy użyciu
--includeRecommended parametrów --includeOptional
i/lub . Aby uwzględnić wiele obciążeń lub składników,
powtórz --add polecenie (na przykład
--add Workload1 --add Workload2 ). W celu precyzyjnej
kontroli można dołączyć lub ;includeRecommended
;includeOptional do identyfikatora (na przykład lub
--add Workload1;includeRecommended
--add Workload2;includeRecommended;includeOptional
). Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Identyfikatory
obciążeń i składników.
--remove <one or more workload or component IDs> Opcjonalnie: podczas modyfikowania ten powtarzalny
parametr określa co najmniej jeden identyfikator obciążenia
lub składnika do usunięcia. Uzupełnia i zachowuje się
podobnie do --add parametru .
--addProductLang <language-locale> Opcjonalnie: podczas instalowania lub modyfikowania

polecenia ten powtarzalny parametr określa pakiety
językowe interfejsu użytkownika, które powinny zostać
zainstalowane z produktem. Jeśli nie jest obecny, instalacja
używa pakietu językowego odpowiadającego ustawieniach
regionalnych komputera. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz sekcję Lista ustawieniach regionalnych języka na tej
stronie.
--removeProductLang <language-locale> Opcjonalnie: podczas instalowania lub modyfikowania

polecenia ten powtarzalny parametr określa pakiety
językowe interfejsu użytkownika, które powinny zostać
usunięte z produktu. Uzupełnia i zachowuje się podobnie do
--addProductLang parametru .
--in <path> Opcjonalnie: URI lub ścieżka do pliku odpowiedzi, który

może zawierać ustawienia konfiguracji.
--all Opcjonalnie: podczas instalacji lub modyfikowania

polecenia ten parametr powoduje zainstalowanie wszystkich
obciążeń i składników produktu.
--allWorkloads Opcjonalnie: podczas instalacji lub modyfikowania

polecenia ten parametr instaluje wszystkie obciążenia i
składniki, ale nie zaleca ani nie zawiera składników
opcjonalnych.
--includeRecommended Opcjonalnie: podczas instalacji lub modyfikowania

polecenia ten parametr zawiera zalecane składniki dla
wszystkich zainstalowanych obciążeń, ale nie składników
opcjonalnych. Obciążenia są określane za pomocą lub
--allWorkloads --add .
--includeOptional Opcjonalnie: podczas instalacji lub modyfikowania

polecenia ten parametr zawiera opcjonalne składniki dla
wszystkich zainstalowanych obciążeń, ale nie zalecanych
składników. Obciążenia są określane za pomocą lub
--allWorkloads --add .
--quiet, -q Opcjonalnie: używany z dowolnym poleceniem, ten

parametr zapobiega wyświetlaniu dowolnego interfejsu
użytkownika podczas wykonywania polecenia.
--passive, -p Opcjonalnie: ten parametr powoduje, że interfejs

użytkownika jest wyświetlany w sposób nieinterakcyjny. Ten
parametr wyklucza się wzajemnie z parametru (i w
rzeczywistości zastępuje --quiet go).
--norestart Opcjonalnie: ten parametr musi być sparowany z

parametrami --passive lub --quiet . Podczas instalacji,
aktualizacji lub modyfikowania polecenia dodanie
--norestart parametru spowoduje opóźnienie wszelkie
niezbędne ponowne uruchomienie.
--force Opcjonalnie: ten parametr wymusza zamknięcie Visual

Studio nawet wtedy, Visual Studio proces jest w użyciu.
--installWhileDownloading Opcjonalnie: podczas instalacji, aktualizacji lub

modyfikowania polecenia ten parametr Visual Studio
zarówno pobieranie, jak i instalowanie produktu równolegle.
Jest to środowisko domyślne.
--downloadThenInstall Opcjonalnie: podczas instalowania, aktualizowania lub

modyfikowania polecenia ten parametr wymusza Visual
Studio pobrania wszystkich plików przed ich
zainstalowaniem. Wyklucza się ona z
--installWhileDownloading parametru .
--nickname <name> Opcjonalnie: podczas polecenia instalacji ten parametr

definiuje pseudonim, który ma zostać przypisany do
zainstalowanego produktu. Pseudonim nie może być dłuższy
niż 10 znaków.
--productKey Opcjonalnie: podczas instalacji tego parametru definiuje

klucz produktu do użycia dla zainstalowanego produktu.
Składa się z 25 znaków alfanumerycznych w formacie
xxxxx-xxxxx-xxxxx-xxxxx-xxxxx lub
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx .
--help, --?, -h, -? Wyświetla wersję tej strony w trybie offline.
--config <path> Opcjonalnie: podczas operacji instalowania lub

modyfikowania określa się obciążenia i składniki do dodania
na podstawie wcześniej zapisanego pliku konfiguracji
instalacji. Ta operacja jest addycyjna i nie spowoduje
usunięcia żadnego obciążenia ani składnika, jeśli nie ma ich w
pliku. Ponadto elementy, które nie mają zastosowania do
produktu, nie zostaną dodane. Podczas operacji eksportu
określa to lokalizację zapisania pliku konfiguracji instalacji.
IMPORTANT
W przypadku określania wielu różnych obciążeń, składników lub języków należy powtórzyć przełącznik wiersza polecenia
--add lub --remove dla każdego elementu.
Polecenie układu i parametry wiersza polecenia

We wszystkich operacjach zarządzania układem założono, że polecenie jest domyślną instaluj (puste). Dlatego
wszystkie operacje zarządzania układem powinny rozpoczynać się od początkowego wymaganego --layout
parametru. W poniższej tabeli opisano inne parametry, których można użyć do utworzenia lub zaktualizowania
układu przy użyciu wiersza polecenia.
PA RA M ET RY UK Ł A DU O P IS
--layout <dir> Określa katalog do utworzenia lub zaktualizowania pamięci

podręcznej instalacji w trybie offline. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Create a network-based installation of
Visual Studio(Tworzenie instalacji sieciowej Visual Studio ).
--lang <one or more language-locales> Opcjonalnie: używany z programem w celu przygotowania

pamięci podręcznej instalacji w trybie offline z --layout
pakietami zasobów z określonymi językami. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz sekcję Lista ustawieniach
regionalnych języka na tej stronie.
--add <one or more workload or component IDs> Opcjonalnie: co najmniej jeden identyfikator obciążenia lub
składnika do dodania. Wymagane składniki artefaktu są
zainstalowane, ale nie są to składniki zalecane ani opcjonalne.
Dodatkowe składniki można kontrolować globalnie przy
użyciu --includeRecommended i/lub --includeOptional .
W celu precyzyjnej kontroli można dołączyć lub
;includeRecommended ;includeOptional do
identyfikatora (na przykład lub
--add Workload1;includeRecommended
--add Workload2;includeOptional ). Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz stronę Identyfikatory obciążeń i
składników.
Uwaga: jeśli jest używany, pobierane są tylko określone
obciążenia i --add składniki oraz ich zależności. Jeśli
--add nie zostanie określony, wszystkie obciążenia i
składniki zostaną pobrane do układu.
--includeRecommended Opcjonalnie: zawiera zalecane składniki dla wszystkich

zainstalowanych obciążeń, ale nie składników opcjonalnych.
Obciążenia są określane za pomocą lub --allWorkloads
--add .
--includeOptional Opcjonalnie: zawiera zalecane i opcjonalne składniki dla

wszystkich obciążeń uwzględnionych w układzie. Obciążenia
są określane za pomocą --add .
--keepLayoutVersion Opcjonalnie: zastosuj zmiany do układu bez aktualizowania

wersji układu.
--verify Opcjonalnie: sprawdź zawartość układu. Zostaną

wyświetlone wszystkie uszkodzone lub brakujące pliki.
PA RA M ET RY UK Ł A DU O P IS
--fix Opcjonalnie: sprawdź zawartość układu. Jeśli jakiekolwiek

pliki są uszkodzone lub brakuje, są one ponownie ładowane.
Aby naprawić układ, wymagany jest dostęp do Internetu.
--clean <one or more paths to catalogs> Opcjonalnie: usuwa stare wersje składników z układu,
który został zaktualizowany do nowszej wersji.
Z A AWA N SO WA N E PA RA M ET RY UK Ł A DU O P IS
--channelId <id> Opcjonalnie: identyfikator kanału dla wystąpienia do

zainstalowania. Jest to wymagane w przypadku polecenia
instalacji i ignorowane w przypadku innych poleceń, jeśli
--installPath jest określony.
--channelUri <uri> Opcjonalnie: URI manifestu kanału. Jeśli aktualizacje nie są

chętne, może wskazać nieistniejący plik (na przykład
--channelUri --channelUri C:\doesntExist.chman). Może
to służyć do instalacji polecenia; Jest on ignorowany w
przypadku innych poleceń.
--installChannelUri <uri> Opcjonalnie: URI manifestu kanału do użycia podczas

instalacji. Do wykrywania aktualizacji jest używany określony
przez wartość URI (który należy określić, gdy
--channelUri --installChannelUri jest określony).
Może to służyć do instalacji polecenia; Jest on ignorowany w
przypadku innych poleceń.
--installCatalogUri <uri> Opcjonalnie: URI manifestu wykazu do użycia podczas

instalacji. Jeśli zostanie określony, menedżer kanałów
spróbuje pobrać manifest wykazu z tego URI przed użyciem
wartości URI w manifeście kanału instalacji. Ten parametr jest
używany do obsługi instalacji w trybie offline, w której
pamięć podręczna układu zostanie utworzona z już
pobranym katalogiem produktów. Może to służyć do
instalacji polecenia; Jest on ignorowany w przypadku innych
poleceń.
--productId <id> Opcjonalnie: identyfikator produktu dla wystąpienia, które

zostanie zainstalowane. Jest to wstępnie wypełniane w
normalnych warunkach instalacji.
--wait Opcjonalnie: proces będzie czekać na ukończenie instalacji

przed zwróceniem kodu zakończenia. Jest to przydatne
podczas automatyzowania instalacji, w których trzeba
poczekać na zakończenie instalacji w celu obsługi kodu
powrotu z tej instalacji.
--locale <language-locale> Opcjonalnie: zmień język wyświetlania interfejsu

użytkownika dla samego instalatora. Ustawienie zostanie
utrwalone. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz sekcję Lista
ustawieniach regionalnych języka na tej stronie.
--cache Opcjonalnie: jeśli są obecne, pakiety będą przechowywane

po zainstalowaniu do kolejnych napraw. Zastępuje to
ustawienie zasad globalnych, które mają być używane
podczas kolejnych instalacji, napraw lub modyfikacji.
Domyślne zasady to buforowanie pakietów. Jest to
ignorowane w przypadku polecenia dezinstalacji. Przeczytaj,
jak wyłączyć lub przenieść pamięć podręczną pakietów, aby
uzyskać więcej informacji.
--nocache Opcjonalnie: jeśli jest obecny, pakiety zostaną usunięte po

zainstalowaniu lub naprawie. Zostaną one pobrane
ponownie tylko w razie potrzeby i usunięte ponownie po
użyciu. Zastępuje to ustawienie zasad globalnych, które ma
być używane w przypadku kolejnych instalacji, napraw lub
modyfikacji. Domyślne zasady to buforowanie pakietów. Jest
to ignorowane w przypadku polecenia dezinstalacji.
Przeczytaj, jak wyłączyć lub przenieść pamięć podręczną
pakietów, aby uzyskać więcej informacji.
--noUpdateInstaller Opcjonalnie: Jeśli jest obecny, instalator nie może

aktualizować się, gdy określono wartość "cichy". Instalator
zakończy się niepowodzeniem z poleceniem i zwróci kod
zakończenia o wartości niezerowej, jeśli określono wartość
noUpdateInstaller z wartością cichą, gdy wymagana jest
aktualizacja instalatora.
--noWeb Opcjonalnie: jeśli występuje, Visual Studio używa plików w

katalogu układu do instalowania Visual Studio. Jeśli
użytkownik spróbuje zainstalować składniki, które nie są w
układzie, instalacja zakończy się niepowodzeniem. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Wdrażanie z instalacji
sieciowej.
Wa żne: ten przełącznik nie Visual Studio sprawdzania

aktualizacji przez instalatora. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz Kontrolowanie aktualizacji sieciowych wdrożeń Visual
Studio sieciowych.
--path <name>=<path> Opcjonalnie: służy do określania niestandardowych ścieżek

instalacji. Obsługiwane nazwy ścieżek to współdzielona,
buforowa i instalowana.
--path cache=<path> Opcjonalnie: używa lokalizacji, która jest określana do

pobierania plików instalacyjnych. Tę lokalizację można
ustawić tylko przy pierwszym zainstalowaniu Visual Studio
instalacji. Przykład: --path cache="C:\VS\cache"
--path shared=<path> Opcjonalnie: zawiera pliki udostępnione do instalacji obok

siebie Visual Studio instalacji. Niektóre narzędzia i zestawy
SDK są zainstalowane w lokalizacji na tym dysku, a inne
mogą zastąpić to ustawienie i zainstalować je na innym
dysku. Przykład: --path shared="C:\VS\shared"
Wa żne: tę wartość można ustawić tylko raz i przy

pierwszym zainstalowaniu Visual Studio instalacji.
--path install=<path> Opcjonalnie: równoważne –-installPath . W

szczególności --installPath "C:\VS" i
--path install="C:\VS" są równoważne. Jednocześnie
można używać tylko jednego z tych poleceń.
Administrator zaktualizuj polecenie i parametry wiersza polecenia

Jeśli pobierasz aktualizację administratora z katalogu Microsoft Update do katalogu instalacyjnego na
komputerze klienckim, możesz po prostu kliknąć dwukrotnie plik, aby zastosować aktualizację. Możesz również
otworzyć okno polecenia i przekazać niektóre z poniższych parametrów, aby zmienić domyślne zachowanie.
Jeśli wdrażasz aktualizację administratora za pośrednictwem programu Microsoft Endpoint Manager (SCCM),
możesz zmodyfikować pakiet, aby dostosować zachowanie przy użyciu poniższych parametrów. Parametry
można również kontrolować za pomocą pliku konfiguracji na komputerze klienckim. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Metody konfigurowania aktualizacji administratora
Pamiętaj, że wszystkie parametry aktualizacji administratora są uruchamiane w kontekście aktualizacji.
PA RA M ET RY A K T UA L IZ A C JI A DM IN IST RATO RA O P IS
--installerUpdateArgs [optional parameters] Ten parametr działa jako "tablica pass-through" określonych
parametrów, które są istotne dla scenariuszy aktualizacji
administratora. Opcjonalne parametry, które są włączone w
tym celu, to:
--quiet : jest to domyślne środowisko aktualizacji

administratora i znajduje się tutaj, aby uzyskać pełną listę.
--passive : ten parametr zastępuje --quiet parametr .
Powoduje to, że interfejs użytkownika jest wyświetlany w
sposób nieinterakcyjny.
--norestart : ten parametr musi być używany w
połączeniu z albo lub i powoduje, że wszelkie niezbędne
ponowne uruchomienia --quiet --passive są
opóźnione.
--noWeb : ten parametr Visual Studio sprawdzania w
Internecie, czy nie ma aktualizacji produktu.
--force : ten parametr wymusza zamknięcie Visual Studio,
nawet jeśli Visual Studio jest w użyciu. Tego parametru należy
używać z rozwagą, ponieważ może to spowodować utratę
pracy. Ten parametr musi być używany w kontekście
użytkownika.
--installWhileDownloading : ten parametr Visual Studio
pobieranie i instalowanie produktu równolegle. Jest to
domyślne środowisko aktualizacji dla administratorów i jest
wymienione tutaj, aby uzyskać pełną kompletność.
--downloadThenInstall : ten parametr wymusza Visual
Studio pobierania wszystkich plików przed ich
zainstalowaniem. Wyklucza się ona z
--installWhileDownloading parametru .
--checkPendingReboot Aktualizacja zostanie przerwana, jeśli na maszynie istnieje

oczekujące ponowne uruchomienie, niezależnie od tego,
która aplikacja ją spowodowała. Wartość domyślna to nie
sprawdzanie oczekujących ponownych uruchomień.
Przykład składni:
visualstudioupdate-16.9.0to16.9.4.exe --installerUpdateArgs=--force,--noWeb --checkPendingReboot
Lista identyfikatorów obciążeń i identyfikatorów składników

Aby uzyskać listę identyfikatorów obciążeń i składników posortowanych według produktu Visual Studio, zobacz
stronę Visual Studio identyfikatorów obciążeń i składników.
Lista ustawieniach regionalnych języka

Cs-cz Czeski
De-de Niemiecki
Pl-pl Angielski
Es-es Hiszpański
z o.o. Francuski
It-it Włoski
Ja-jp japoński
Ko-kr Koreański
Pl-pl Polski
Pt-br Portugalski (Brazylia)
Ru-ru Rosyjski
Tr-tr Turecki
Zh-cn Chiński – uproszczony
Zh-tw Chiński – tradycyjny
Kody błędów
W zależności od wyniku operacji zmienna %ERRORLEVEL% środowiskowa jest ustawiana na jedną z następujących
wartości:
WA RTO ŚĆ W Y N IK
0 Operacja została zakończona pomyślnie
740 Wymagane podniesienie uprawnień
1001 Visual Studio uruchomiony proces instalatora

1003 Visual Studio jest w użyciu
1602 Operacja została anulowana
1618 Inna uruchomiona instalacja
1641 Operacja została zakończona pomyślnie i zainicjowano

ponowny rozruch
3010 Operacja została ukończona pomyślnie, ale instalacja

wymaga ponownego uruchomienia, zanim będzie można jej
użyć
5003 Program inicjujący nie może pobrać instalatora
5005 Błąd analizowania w wierszu polecenia programu inicjujący
5007 Operacja została zablokowana — komputer nie spełnia

wymagań
8001 Niepowodzenie sprawdzania maszyny ARM
8002 Niepowodzenie wstępnego sprawdzania pobierania w tle
8003 Błąd braku obsługi, który można wybrać
8004 Błąd katalogu docelowego
8005 Błąd weryfikowania ładunków źródłowych
8006 Visual Studio uruchomione procesy
-1073720687 Błąd łączności
-1073741510 Microsoft Visual Studio instalator został zakończony (przez

proces użytkownika lub proces zewnętrzny)
Inne Wystąpił błąd — sprawdź dzienniki, aby uzyskać więcej

(na przykład: informacji
-1, 1, 1603)
Każda operacja generuje kilka plików dziennika w %TEMP% katalogu, które wskazują postęp instalacji. Posortuj
folder według daty i poszukaj plików, które zaczynają się od , i odpowiednio dla programu inicjjącego, aplikacji
instalatora i dd_bootstrapper dd_client aparatu dd_setup instalacji.

Zobacz też
Przykłady parametrów wiersza polecenia Visual Studio instalacji
Zautomatyzowana instalacja programu Visual Studio przy użyciu pliku odpowiedzi
Przykłady parametrów wiersza polecenia dla
instalacji programu Visual Studio
Aby zilustrować, jak używać parametrów wiersza polecenia do instalowania programu Visual Studio, poniżej
przedstawiono kilka przykładów, które można dostosować do własnych potrzeb.
W każdym przykładzie, vs_enterprise.exe vs_professional.exe i vs_community.exe reprezentuje odpowiednią
wersję programu inicjującego programu Visual Studio, czyli mały (około 1 MB) plik inicjujący proces pobierania.
W przypadku korzystania z innej wersji należy zastąpić odpowiednią nazw ę programu inicjującego.
NOTE
Wszystkie polecenia wymagają podniesienia uprawnień administracyjnych, a monit kontroli konta użytkownika będzie
wyświetlany, jeśli proces nie zostanie uruchomiony z wiersza polecenia z podwyższonym poziomem uprawnień.
NOTE
Możesz użyć ^ znaku na końcu wiersza polecenia, aby połączyć wiele wierszy w jedno polecenie. Alternatywnie możesz
po prostu umieścić te wiersze w pojedynczym wierszu. W programie PowerShell odpowiednik jest znakiem kreski ( ` ).
Listę obciążeń i składników, które można zainstalować przy użyciu wiersza polecenia, znajdują się na stronie
obciążenia i identyfikatory składników programu Visual Studio .
Używanie--installPath
Zainstaluj minimalne wystąpienie programu Visual Studio bez interakcyjnych wyświetleń, ale zostanie
wyświetlony postęp:
vs_enterprise.exe --installPath C:\minVS ^

--add Microsoft.VisualStudio.Workload.CoreEditor ^
--passive --norestart
Zaktualizuj wystąpienie programu Visual Studio przy użyciu wiersza polecenia bez interaktywnych
wierszy, ale jest wyświetlany postęp:
vs_enterprise.exe --update --quiet --wait

vs_enterprise.exe update --wait --passive --norestart --installPath "C:\installPathVS"
NOTE
Oba polecenia są zalecane. Pierwsze polecenie aktualizuje Instalator programu Visual Studio. Drugie polecenie
aktualizuje wystąpienie programu Visual Studio. Aby uniknąć okna dialogowego Kontrola konta użytkownika,
Uruchom wiersz polecenia jako administrator.
Zainstaluj wystąpienie klasyczne programu Visual Studio w trybie dyskretnym z pakietem języka
francuskiego, zwracając się tylko wtedy, gdy produkt jest zainstalowany.
vs_enterprise.exe --installPath C:\desktopVS ^
--addProductLang fr-FR ^
--add Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop ^
--includeRecommended --quiet --wait
Użycie--czekaj
Użyj w plikach wsadowych lub w skryptach, aby poczekać na ukończenie Instalatora programu Visual
Studio przed wykonaniem następnego polecenia. W przypadku plików wsadowych %ERRORLEVEL%
zmienna środowiskowa będzie zawierać wartość zwracaną polecenia, zgodnie z opisem w parametrach
wiersza polecenia Użyj, aby zainstalować stronę programu Visual Studio . Niektóre narzędzia poleceń
wymagają dodatkowych parametrów oczekiwania na ukończenie i pobrania wartości zwracanej przez
Instalatora. Poniżej znajduje się przykład dodatkowych parametrów używanych z poleceniem skryptu
programu PowerShell "Start-Process":
start /wait vs_professional.exe --installPath "C:\VS" --passive --wait > nul

echo %errorlevel%
$process = Start-Process -FilePath vs_enterprise.exe -ArgumentList "--installPath", "C:\VS", "--

passive", "--wait" -Wait -PassThru
Write-Output $process.ExitCode
lub
$startInfo = New-Object System.Diagnostics.ProcessStartInfo

$startInfo.FileName = "vs_enterprise.exe"
$startInfo.Arguments = "--all --quiet --wait"
$process = New-Object System.Diagnostics.Process
$process.StartInfo = $startInfo
$process.Start()
$process.WaitForExit()
Pierwszy "--Wait" jest używany przez Instalator programu Visual Studio, a drugi "-Wait" jest używany
przez element "Start-Process", aby poczekać na zakończenie. Parametr "-PassThru" jest używany przez
"Start-Process", aby użyć kodu zakończenia Instalatora dla jego wartości zwracanej.
Using — układ
Pobierz Edytor podstawowy programu Visual Studio (najważniejsza konfiguracja programu Visual
Studio). Uwzględnij tylko pakiet języka angielskiego:
vs_community.exe --layout C:\VS ^

--lang en-US ^
--add Microsoft.VisualStudio.Workload.CoreEditor
Pobierz obciążenia sieci Web programu .NET Desktop i .NET wraz ze wszystkimi zalecanymi składnikami i
rozszerzeniem usługi GitHub. Uwzględnij tylko pakiet języka angielskiego:
vs_community.exe --layout C:\VS ^
--lang en-US ^
--add Microsoft.VisualStudio.Workload.NetWeb ^
--add Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop ^
--add Component.GitHub.VisualStudio ^
--includeRecommended
Użycie — wszystkie
Rozpocznij instalację interaktywną wszystkich obciążeń i składników, które są dostępne w wersji Visual
Studio Enterprise:
vs_enterprise.exe --all
Używanie--includeRecommended
Zainstaluj drugie nazwane wystąpienie Visual Studio Professional na komputerze z zainstalowanym już
programem Visual Studio Community Edition z obsługą Node.js tworzenia oprogramowania:
vs_professional.exe --installPath C:\VSforNode ^

--add Microsoft.VisualStudio.Workload.Node --includeRecommended --nickname VSforNode
Użycie--Remove
Usuń składnik narzędzia profilowania z domyślnego zainstalowanego wystąpienia programu Visual
Studio:
vs_enterprise.exe modify ^
--installPath "C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2017\Enterprise" ^
--remove Microsoft.VisualStudio.Component.DiagnosticTools ^
--passive
Usuń składnik narzędzia profilowania z domyślnego zainstalowanego wystąpienia programu Visual

Studio:
vs_enterprise.exe modify ^
--installPath "C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2019\Enterprise" ^
--remove Microsoft.VisualStudio.Component.DiagnosticTools ^
--passive
Użycie--Path
Te parametry wiersza polecenia są nowe w 15,7 . Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, zobacz temat
Używanie parametrów wiersza polecenia do instalowania programu Visual Studio .
Przy użyciu ścieżki instalacji, pamięci podręcznej i udostępnionych:
vs_enterprise.exe --add Microsoft.VisualStudio.Workload.CoreEditor --path install="C:\VS" --path
cache="C:\VS\cache" --path shared="C:\VS\shared"
Używanie tylko ścieżek instalacji i pamięci podręcznej:

cache="C:\VS\cache"
Używane są tylko ścieżki instalacyjne i udostępnione:

shared="C:\VS\shared"
Używanie tylko ścieżki instalacji:

vs_enterprise.exe --add Microsoft.VisualStudio.Workload.CoreEditor --path install="C:\VS"
Korzystanie z eksportu
To polecenie wiersza polecenia jest nowe w 15,9 . Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, zobacz temat
Za pomocą eksportu Zapisz zaznaczenie z instalacji:
"C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\Installer\vs_installer.exe" export --installPath

"C:\VS" --config "C:\.vsconfig"
Za pomocą eksportu Zapisz niestandardowe zaznaczenie od podstaw:
"C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\Installer\vs_installer.exe" export --add

Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop --includeRecommended --config "C:\.vsconfig"
Użycie--config
Ten parametr wiersza polecenia jest Nowy w 15,9 . Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, zobacz temat
Użycie polecenia--config w celu zainstalowania obciążeń i składników z wcześniej zapisanego pliku
konfiguracji instalacji:
vs_enterprise.exe --config "C:\.vsconfig" --installPath "C:\VS"
Użycie--config do dodania obciążeń i składników do istniejącej instalacji:
vs_enterprise.exe modify --installPath "C:\VS" --config "C:\.vsconfig"

Zobacz też
Przewodnik administratora programu Visual Studio
Tworzenie instalacji sieciowej programu Visual
Studio
Czasami administrator przedsiębiorstwa chce utworzyć punkt instalacji sieciowej, który zawiera pliki programu
Visual Studio, które można wdrożyć na stacjach roboczych klienta. Ma to na celu ułatwienie scenariuszy, w
których komputery klienckie mogą mieć ograniczone uprawnienia lub ograniczony dostęp do Internetu, lub gdy
zespoły wewnętrzne chcą przeprowadzić testy zgodności, zanim organizacja zastosują się do określonej wersji
zestawu narzędzi deweloperskich. Program Visual Studio został zaprojektowany tak, aby administrator mógł
utworzyć układ sieciowy , który zasadniczo tworzy pamięć podręczną plików znajdującą się w wewnętrznym
lokalnym udziale sieciowym zawierającym wszystkie pliki programu Visual Studio zarówno do instalacji
początkowej, jak i wszystkich przyszłych aktualizacji produktu.
NOTE
Jeśli masz wiele wydań programu Visual Studio używanych w przedsiębiorstwie (na przykład zarówno program Visual
Studio 2019 Professional, jak i Visual Studio 2019 Enterprise), należy utworzyć osobne udziały instalacji sieci dla każdej
wersji.
Zalecane jest, aby zdecydować, jak klienci mają otrzymywać aktualizacje produktów przed rozpoczęciem początkowej
instalacji klienta. Ułatwia to upewnienie się, że opcje konfiguracji zostały prawidłowo ustawione. Wybór obejmuje
możliwość pobrania przez klientów aktualizacji z lokalizacji układu sieciowego lub z Internetu.
Oryginalny układ instalacji programu Visual Studio i wszystkie kolejne aktualizacje produktu muszą znajdować się w
tym samym katalogu sieciowym, aby upewnić się, że funkcje naprawy i dezinstalacji działają prawidłowo.
Pobieranie programu inicjującego programu Visual Studio

Pobierz plik programu inicjującego dla używanej wersji programu Visual Studio. Upewnij się, że wybrano
pozycję Zapisz , a następnie wybierz pozycję Otwórz folder .
Aby uzyskać najnowszy program inicjujący dla programu Visual Studio 2017 w wersji 15,9, przejdź do strony
poprzednich wersji programu Visual Studio i Pobierz jeden z następujących plików programu inicjującego:
W ERSJA N A Z WA P L IK U
Visual Studio 2017 Enterprise w wersji 15,9 vs_enterprise.exe
Visual Studio 2017 Professional w wersji 15,9 vs_professional.exe
Narzędzia kompilacji programu Visual Studio 2017 w wersji vs_buildtools.exe

15,9
Inne obsługiwane programu inicjujące obejmują vs_feedbackclient.exe, vs_teamexplorer.exe, vs_testagent.exe,

vs_testcontroller.exe i vs_testprofessional.exe.
Zacznij od pobrania programu inicjującego Visual Studio 2019 ze strony plików do pobrania programu Visual
Studio lub strony wersji programu visual Studio 2019 dla wybranej wersji i wydania programu Visual Studio.
Plik wykonywalny instalatora — lub bardziej szczegółowy, a program inicjujący — będzie zgodny z jedną z
następujących:
W ERSJA P O B IERZ
Visual Studio Enterprise vs_enterprise.exe
Visual Studio Professional vs_professional.exe
Visual Studio Build Tools vs_buildtools.exe
Inne obsługiwane programu inicjujące obejmują vs_teamexplorer.exe, vs_testagent.exei vs_testcontroller.exe.
TIP
Jeśli wcześniej pobrano plik programu inicjującego i chcesz sprawdzić jego wersję. W systemie Windows otwórz
Eksploratora plików, kliknij prawym przyciskiem myszy plik programu inicjującego, wybierz polecenie Wła ściwo ści,
wybierz kartę szczegóły , a następnie Wyświetl numer wersji produktu . Aby dopasować tę liczbę do wersji programu
Visual Studio, zobacz numery kompilacji i daty wydania programu Visual Studio.
TIP
Jeśli wcześniej pobrano plik programu inicjującego i chcesz sprawdzić jego wersję. W systemie Windows otwórz
Eksploratora plików, kliknij prawym przyciskiem myszy plik programu inicjującego, wybierz polecenie Wła ściwo ści,
wybierz kartę szczegóły , a następnie Wyświetl numer wersji produktu . Aby dopasować tę liczbę do wersji programu
Visual Studio, zobacz wersje programu Visual studio 2019.
Tworzenie folderu instalacyjnego w trybie offline

Aby ukończyć ten krok, musisz mieć połączenie z Internetem.
Otwórz wiersz polecenia, przejdź do katalogu, do którego pobrano program inicjujący, i Użyj parametrów
programu inicjującego, zgodnie z definicją w parametrach wiersza polecenia Użyj, aby zainstalować stronę
programu Visual Studio , aby utworzyć i zachować pamięć podręczną instalacji sieci. Typowe przykłady
tworzenia układów początkowych przedstawiono poniżej i w przykładach parametrów wiersza polecenia do
instalacji programu Visual Studio.
IMPORTANT
Pełny układ początkowy dla jednego języka regionalnego wymaga około 35 GB miejsca na dysku dla programu Visual
Studio Community i 42 GB na Visual Studio Enterprise. Dodatkowe Ustawienia regionalne języka wymagają około połowy
GB każdego z nich. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz sekcję Dostosowywanie układu sieciowego . Należy mieć na
uwadze, że kolejne aktualizacje układu również muszą być przechowywane w tej samej lokalizacji sieciowej, dlatego należy
się spodziewać, że zawartość katalogu w lokalizacji układu sieciowego może być dość duża w czasie.
Aby utworzyć początkowy układ Visual Studio Enterprise ze wszystkimi językami i wszystkimi funkcjami,
uruchom polecenie:
vs_enterprise.exe --layout c:\VSLayout
Aby utworzyć początkowy układ Visual Studio Professional ze wszystkimi językami i wszystkimi
funkcjami, uruchom polecenie:
vs_professional.exe --layout c:\VSLayout
Modyfikuj response.jsw pliku

Można zmodyfikować plik, response.json Aby ustawić wartości domyślne, które są używane podczas
uruchamiania Instalatora. Na przykład można skonfigurować response.json plik do wybierania określonego
zestawu obciążeń, które powinny być wybierane automatycznie. Można również skonfigurować, response.json
Aby określić, czy klient ma otrzymywać tylko zaktualizowane pliki z lokalizacji układu sieciowego. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Automatyzowanie instalacji programu Visual Studio przy użyciu pliku odpowiedzi.
Jeśli napotkasz problem z programem inicjującym programu Visual Studio, który zgłasza błąd podczas
parowania z response.json plikiem, zobacz Rozwiązywanie problemów związanych z siecią podczas
instalowania lub używania strony programu Visual Studio , aby uzyskać więcej informacji.
Kopiuj układ do udziału sieciowego

Hostowanie układu w udziale sieciowym, aby można go było uruchomić z poziomu komputerów klienckich.
Poniższy przykład używa xcopy. W razie potrzeby można również użyć Robocopy.
Przykład:
xcopy /e c:\VSLayout \\server\products\VS2017
xcopy /e c:\VSLayout \\server\products\VS2019
IMPORTANT
Aby zapobiec wystąpieniu błędu, upewnij się, że pełna ścieżka układu jest krótsza niż 80 znaków.
Dostosuj układ sieci

Istnieje kilka opcji, których można użyć, aby dostosować układ sieci. Można utworzyć układ częściowy, który
zawiera tylko określony zestaw ustawień regionalnych języka, obciążeń, składników i ich zalecanych lub
opcjonalnych zależności. Może to być przydatne, Jeśli wiesz, że zamierzasz wdrożyć tylko podzestaw obciążeń na
stacjach roboczych klientów. Typowe parametry wiersza polecenia służące do dostosowywania układu obejmują:
--add Aby określić obciążenie lub identyfikatory składników.
Jeśli --add jest używany, pobierane są tylko te obciążenia i składniki określone z --add . Jeśli --add nie jest
używany, wszystkie obciążenia i składniki są pobierane.
--includeRecommended Aby uwzględnić wszystkie zalecane składniki dla określonych identyfikatorów
obciążeń
--includeOptional w celu uwzględnienia wszystkich zalecanych i opcjonalnych składników dla określonych
identyfikatorów obciążeń.
--lang Aby określić Ustawienia regionalne języka.
Poniżej przedstawiono kilka przykładów tworzenia niestandardowego układu częściowego.

Aby pobrać wszystkie obciążenia i składniki tylko dla jednego języka, uruchom polecenie:
vs_enterprise.exe --layout C:\VSLayout --lang en-US
Aby pobrać wszystkie obciążenia i składniki dla wielu języków, uruchom polecenie:
vs_enterprise.exe --layout C:\VSLayout --lang en-US de-DE ja-JP

Aby pobrać jedno obciążenie dla wszystkich języków, uruchom polecenie:
vs_enterprise.exe --layout C:\VSLayout --add Microsoft.VisualStudio.Workload.Azure --

includeRecommended
Aby pobrać dwa obciążenia i jeden opcjonalny składnik dla trzech języków, uruchom polecenie:
vs_enterprise.exe --layout C:\VSLayout --add Microsoft.VisualStudio.Workload.Azure --add

Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop --add Component.GitHub.VisualStudio --
includeRecommended --lang en-US de-DE ja-JP
Aby pobrać dwa obciążenia i wszystkie zalecane składniki:

Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop --add Component.GitHub.VisualStudio --
includeRecommended
Aby pobrać dwa obciążenia i wszystkie zalecane i opcjonalne składniki, uruchom polecenie:

Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop --add Component.GitHub.VisualStudio --includeOptional
Zapisz opcje układu

Po uruchomieniu polecenia układu, określone opcje są zapisywane (takie jak obciążenia i języki). Kolejne
polecenia układu będą obejmować wszystkie poprzednie opcje. Oto przykład układu z jednym obciążeniem tylko
dla języka angielskiego:
vs_enterprise.exe --layout c:\VSLayout --add Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop --lang en-US
Aby zaktualizować ten układ do nowszej wersji, nie trzeba określać żadnych dodatkowych parametrów wiersza
polecenia. Poprzednie ustawienia są zapisywane i używane przez dowolne kolejne polecenia układu w tym
folderze układu. Następujące polecenie zaktualizuje istniejący układ częściowy.
Jeśli chcesz dodać dodatkowe obciążenie, poniżej przedstawiono przykład sposobu, w jaki należy to zrobić. W
takim przypadku dodamy obciążenie platformy Azure i zlokalizowany język. W tym układzie uwzględniono teraz
zarówno program Managed Desktop, jak i platformę Azure. Zasoby językowe w języku angielskim i niemieckim
są dołączone do wszystkich tych obciążeń. Układ został zaktualizowany do najnowszej dostępnej wersji.
vs_enterprise.exe --layout c:\VSLayout --add Microsoft.VisualStudio.Workload.Azure --lang de-DE
Jeśli chcesz zaktualizować istniejący układ do pełnego układu, użyj opcji--all, jak pokazano w poniższym
przykładzie.
vs_enterprise.exe --layout c:\VSLayout --all
Wdrażanie z poziomu instalacji sieciowej

Administratorzy mogą wdrażać program Visual Studio na stacjach roboczych klienta jako część skryptu
instalacji. Lub Użytkownicy, którzy mają uprawnienia administratora, mogą uruchomić Instalatora bezpośrednio
z udziału, aby zainstalować program Visual Studio na swoich komputerach.
Użytkownicy mogą zainstalować program, uruchamiając następujące polecenie:
\\server\products\VS\vs_enterprise.exe
Administratorzy mogą zainstalować w trybie nienadzorowanym, uruchamiając następujące polecenie:
\\server\products\VS\vs_enterprise.exe --quiet --wait --norestart
IMPORTANT
Aby zapobiec wystąpieniu błędu, upewnij się, że pełna ścieżka układu jest krótsza niż 80 znaków.
TIP
W przypadku wykonywania jako część pliku wsadowego, --wait Opcja zapewnia, że vs_enterprise.exe proces czeka
na zakończenie instalacji, zanim zwróci kod zakończenia.
Jest to przydatne, jeśli administrator przedsiębiorstwa chce wykonać dalsze działania w ramach ukończonej instalacji (na
przykład w celu zastosowania klucza produktu do pomyślnej instalacji), ale musi poczekać na zakończenie instalacji, aby
obsłużyć kod powrotny z tej instalacji.
Jeśli nie używasz --wait , vs_enterprise.exe proces kończy się przed ukończeniem instalacji i zwróci niedokładny kod
zakończenia, który nie reprezentuje stanu operacji instalacji.
IMPORTANT
W przypadku instalacji w trybie offline, jeśli zostanie wyświetlony komunikat o błędzie "nie można odnaleźć produktu
zgodnego z następującymi parametrami", upewnij się, że używasz --noweb przełącznika z wersją 16.3.5 lub nowszą.
Podczas instalacji z układu, zainstalowaną zawartość uzyskuje się z układu. Jednak w przypadku wybrania
składnika, który nie jest w układzie, zostanie on pobrany z Internetu. Aby uniemożliwić pobranie przez
Instalatora programu Visual Studio żadnej zawartości, której brakuje w układzie, użyj --noWeb opcji. Jeśli
--noWeb jest używany, a układ nie zawiera żadnej zawartości wybranej do zainstalowania, instalacja zakończy
się niepowodzeniem.
TIP
Jeśli chcesz zainstalować ze źródła offline na komputerze niepołączonym z Internetem, określ --noWeb
--noUpdateInstaller Opcje i. Dotychczas uniemożliwia pobieranie zaktualizowanych obciążeń, składników i tak dalej.
Ten ostatni uniemożliwia Instalatorowi samodzielne aktualizowanie z sieci Web.
IMPORTANT
--noWeb Opcja nie zatrzymuje instalacji programu Visual Studio na komputerze połączonym z Internetem, sprawdzając
aktualizacje. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę sterowanie aktualizacjami w przypadku sieci opartych na
programie Visual Studio .
Kody błędów
Jeśli użyto --wait parametru, a następnie w zależności od wyniku operacji, %ERRORLEVEL% zmienna
środowiskowa jest ustawiona na jedną z następujących wartości:
0 Operacja została zakończona pomyślnie
740 Wymagane podniesienie uprawnień
1001 Visual Studio uruchomiony proces instalatora
1003 Visual Studio jest w użyciu
1618 Inna uruchomiona instalacja
1641 Operacja została zakończona pomyślnie i zainicjowano

ponowny rozruch
3010 Operacja została ukończona pomyślnie, ale instalacja

wymaga ponownego uruchomienia, zanim będzie można jej
użyć
5003 Program inicjujący nie może pobrać instalatora
5005 Błąd analizowania w wierszu polecenia programu inicjujący
5007 Operacja została zablokowana — komputer nie spełnia

wymagań
8001 Niepowodzenie sprawdzania maszyny ARM
8002 Niepowodzenie wstępnego sprawdzania pobierania w tle
8003 Błąd braku obsługi, który można wybrać
8004 Błąd katalogu docelowego
8005 Błąd weryfikowania ładunków źródłowych
8006 Visual Studio uruchomione procesy
-1073720687 Błąd łączności
-1073741510 Microsoft Visual Studio instalator został zakończony (przez

proces użytkownika lub proces zewnętrzny)
Inne Wystąpił błąd — sprawdź dzienniki, aby uzyskać więcej

(na przykład: informacji
-1, 1, 1603)
Aktualizowanie układu instalacji sieciowej
Gdy aktualizacje produktów staną się dostępne, warto zaktualizować układ instalacji sieci w celu uwzględnienia
zaktualizowanych pakietów.
Jak utworzyć układ poprzedniej wersji programu Visual Studio

Najpierw należy zrozumieć, że istnieją dwa typy programu inicjującego programu Visual Studio — jeden, który
może być scharakteryzowany przez słowa "Najnowsza", "Current", "Evergreen" i "Tip", co oznacza, że jest to
"stała wersja". Oba typy plików programu inicjującego mają dokładnie taką samą nazw ę, a najlepszym
sposobem odróżnienia typu jest zwrócenie uwagi do lokalizacji, z której pochodzi. Program inicjujący programu
Visual Studio dostępny na stronie pliki do pobrania programu Visual Studio jest traktowany jako Evergreen
program inicjujący Visual Studio i zawsze instalują (lub aktualizują) najnowszą wersję, która jest dostępna w
kanale w momencie uruchomienia programu inicjującego. Program inicjujący programu Visual Studio dostępny
na stronie wydań programu Visual studio 2019 lub osadzony w ramach aktualizacji administratora w wykazie
Microsoft Update instalują określoną stałą wersję produktu.
Tak więc, jeśli pobierzesz program inicjujący Evergreen programu Visual Studio już dziś i uruchomisz od razu
sześć miesięcy, zainstaluje wersję programu Visual Studio, która jest aktualna w chwili uruchomienia programu
inicjującego. Zaprojektowano, aby zawsze instalować najnowsze bity i zachować aktualność.
Jeśli zostanie pobrany program inicjujący stałe łącze lub zostanie uruchomiona aktualizacja administratora
pobrana z wykazu Microsoft, wówczas zawsze zostanie zainstalowana określona wersja produktu bez względu
na to, kiedy została uruchomiona.
Na koniec można utworzyć układ sieci przy użyciu dowolnego z tych programów inicjujących, a wersja, która
zostanie utworzona w układzie, zależy od używanego programu inicjującego, na przykład jego wersja stała lub
bieżąca. Następnie można zaktualizować układ sieci przy użyciu dowolnego późniejszego programu inicjującego
lub można również użyć pakietu aktualizacji administratora z wykazu Microsoft Update. Bez względu na sposób
aktualizowania układu, wynikający ze zaktualizowanego układu będzie pamięć podręczna pakietu, która zawiera
określoną wersję produktu, a następnie będzie zachowywać się jak stały program inicjujący link. Tak więc, za
każdym razem, gdy klient zostanie zainstalowany z układu, klient zainstaluje określoną wersję programu Visual
Studio, która istnieje w układzie (mimo że nowsza wersja może istnieć w trybie online).
Jak uzyskać pomoc techniczną dla Instalatora w trybie offline
Jeśli wystąpi problem z instalacją w trybie offline, chcemy wiedzieć o tym. Najlepszym sposobem na
poinformowanie nas jest użycie narzędzia Zgłoś problem . Korzystając z tego narzędzia, możesz wysłać nam
dane telemetryczne i dzienniki, które muszą pomóc nam w zdiagnozowaniu i rozwiązaniu problemu.
Oferujemy również opcję pomocy technicznej dotyczącej rozmowy z instalacj ą (tylko w języku angielskim)
dla problemów związanych z instalacją.
Dostępne są również inne opcje pomocy technicznej. Listę można znaleźć na naszej stronie opinii .
Zobacz też
Rozwiązywanie problemów związanych z siecią podczas instalowania programu Visual Studio lub korzystania
z niego
Zainstaluj certyfikaty wymagane do instalacji w trybie offline programu Visual Studio
Instalowanie i używanie Visual Studio usług
platformy Azure za zaporą lub serwerem proxy
Jeśli Ty lub Twoja organizacja korzystacie z zabezpieczeń, takich jak zapora lub serwer proxy, istnieją adresy URL
domen, które warto dodać do "listy zezwalania" oraz porty i protokoły, które warto otworzyć, aby zapewnić
najlepsze środowisko podczas instalowania i używania usług Visual Studio i Azure.
Zainstaluj Visual Studio: te tabele zawierają adresy URL domeny do dodania do listy zezwalań, dzięki
czemu masz dostęp do wszystkich składników i obciążeń, które chcesz.
Użyj Visual Studio i usług platformy Azure: ta tabela zawiera adresy URL domen do dodania do listy
zezwalań oraz porty i protokoły do otwarcia, aby mieć dostęp do wszystkich funkcji i usług, które chcesz.
NOTE
Ten artykuł został napisany na Visual Studio w systemie Windows, ale pewne informacje mają również zastosowanie do
instalowania Visual Studio dla komputerów Mac za zaporą lub serwerem proxy.

Adresy URL do dodania do listy zezwalań
Ponieważ serwer Instalator programu Visual Studio pliki z różnych domen i ich serwerów pobierania, poniżej
znajdują się adresy URL domen, które można dodać do listy zezwalań jako zaufane w interfejsie użytkownika lub
w skryptach wdrażania.
Domeny firmy Microsoft
DO M EN A P RZ EZ N A C Z EN IE
go.microsoft.com Konfigurowanie rozpoznawania adresów URL
aka.ms Konfigurowanie rozpoznawania adresów URL
download.visualstudio.microsoft.com Lokalizacja pobierania pakietów instalacyjnych
download.microsoft.com Lokalizacja pobierania pakietów instalacyjnych
download.visualstudio.com Lokalizacja pobierania pakietów instalacyjnych
dl.xamarin.com Lokalizacja pobierania pakietów instalacyjnych
xamarin-downloads.azureedge.net Android SDK lokalizacji listy pobierania pakietów
marketplace.visualstudio.com Visual Studio lokalizacji pobierania rozszerzeń
*.gallerycdn.vsassets.io Visual Studio lokalizacji pobierania rozszerzeń
visualstudio.microsoft.com Lokalizacja dokumentacji

DO M EN A P RZ EZ N A C Z EN IE
docs.microsoft.com Lokalizacja dokumentacji
msdn.microsoft.com Lokalizacja dokumentacji
www . microsoft.com Lokalizacja dokumentacji
*.windows.net Lokalizacja logowania
*.microsoftonline.com Lokalizacja logowania
*.live.com Lokalizacja logowania
github-releases.githubusercontent.com Tworzenie aplikacji dla systemu Linux
az837173.vo.msecnd.net Tworzenie aplikacji za pomocą usługi Azure Storage
Domeny inne niż firmy Microsoft
DO M EN A IN STA L UJE T E O B C I ĄŻEN IA
archive.apache.org Opracowywanie aplikacji mobilnych za pomocą języka

JavaScript (Cordova)
cocos2d-x.org Opracowywanie gier w języku C++ (Cocos)
download.epicgames.com Opracowywanie gier w języku C++ (Unreal Engine)
download.oracle.com Opracowywanie aplikacji mobilnych za pomocą języka

JavaScript (Zestaw SDK języka Java)
Opracowywanie aplikacji mobilnych za pomocą platformy

.NET (zestaw SDK Java)
download.unity3d.com Opracowywanie gier za pomocą aparatu Unity (Unity)
netstorage.unity3d.com Opracowywanie gier za pomocą aparatu Unity (Unity)
dl.google.com Opracowywanie aplikacji mobilnych przy użyciu języka

JavaScript (Android SDK i NDK, emulator)
Opracowywanie aplikacji mobilnych za pomocą platformy

.NET (Android SDK i NDK, emulator)
www . incredibuild.com Opracowywanie gier w języku C++ (IncrediBuild)
incredibuildvs2017i.azureedge.net Opracowywanie gier w języku C++ (IncrediBuild)
www . python.org Programowanie w języku Python (Python)
Aplikacje do analizy i przetwarzania danych (Python)
developerservices2.apple.com Aprowizowanie platformy Xamarin.iOS

DO M EN A IN STA L UJE T E O B C I ĄŻEN IA
developer.apple.com Aprowizowanie platformy Xamarin.iOS
appstoreconnect.apple.com Aprowizowanie platformy Xamarin.iOS
idmsa.apple.com Aprowizowanie platformy Xamarin.iOS
akamized.net Content Delivery Network (Akamai Technologies)
Korzystanie z Visual Studio i usług platformy Azure

Adresy URL do dodania do listy zezwalania oraz porty i protokoły do otwarcia
Aby upewnić się, że masz dostęp do wszystkiego, czego potrzebujesz, gdy używasz usługi Visual Studio lub
usług platformy Azure za zaporą lub serwerem proxy, poniżej znajdują się adresy URL, które należy dodać do
listy zezwalań, oraz porty i protokoły, które chcesz otworzyć.
P ROTO KÓ Ł
USŁ UGA L UB SC EN A RIUSZ P UN K T KO ŃC O W Y DN S / P O RT O P IS
Adres URL go.microsoft.com Służy do skracania adresów

rozwiązanie URL, które następnie są
aka.ms rozpoznane jako dłuższe
adresy URL
Strona początkowa vsstartpage.blob.core.windo 443 Służy do wyświetlania

ws.net wiadomości dla
deweloperów wyświetlanych
na stronie startowej (tylko
Visual Studio 2017 r.)
Docelowe targetednotifications- 443 Służy do filtrowania

Powiadomienie tm.trafficmanager.net globalnej listy powiadomień
Usługa 443 do listy, która ma
www.research.net zastosowanie tylko do
określonych typów
maszyn/scenariuszy użycia
Rozszerzenie marketplace.visualstudio.co 443 Służy do zapewnienia

sprawdzanie aktualizacji m powiadomień, gdy
zainstalowane rozszerzenie
*.windows.net ma dostępną aktualizację
*.microsoftonline.com
*.live.com Używana jako lokalizacja
logowania
Projekt AI az861674.vo.msecnd.net 443 Służy do konfigurowania

Integracja nowych projektów w celu
wysyłania danych użycia do
zarejestrowanego
Application Insights danych
P ROTO KÓ Ł
Code Lens codelensprodscus1su0.app. 443 Służy do podania w

codelens.visualstudio.com edytorze informacji o czasie
ostatniej aktualizacji pliku,
osi czasu zmian, elementach
roboczych, z którym zmiany
są skojarzone, autorach i
innych elementach
Eksperymentalne visualstudio-devdiv- 80 Służy do aktywowania

włączanie funkcji c2s.msedge.net eksperymentalnych nowych
funkcji lub zmian funkcji
"znaczek" tożsamości app.vssps.visualstudio.com 443 Służy do wyświetlania

(nazwa użytkownika i nazwy użytkownika i
awatar) app.vsspsext.visualstudio.co awatara w idee
oraz m
Ustawienia roamingu Służy do upewniania się, że
app.vssps.visualstudio.com ustawienia zmian są
zmieniane z jednej maszyny
ns-sb2-prod-ch1- na inną
002.cloudapp.net
az700632.vo.msecnd.net
api.vstsusers.visualstudio.co
m/profiles/*
Ustawienia zdalne az700632.vo.msecnd.net 443 Służy do wyłączenia

rozszerzeń, które mogą
powodować problemy w
Visual Studio
Narzędzia systemu developer.microsoft.com https/443 Używany w scenariuszach

Windows ze sklepem Windows App
dev.windows.com Store
appdev.microsoft.com
Schemat JSON json.schemastore.org http/80 Służy do odnajdywania i

Odnajdywanie schemastoreorg.azurewebsi https/443 pobierania schematów
tes.net JSON, których użytkownik
Schemat JSON http/80 może używać podczas
Definicja json-schema.org edytowania dokumentów
https/443 JSON
Schemat JSON schema.management.azure.
Obsługa com Służy do uzyskiwania
Zasoby platformy Azure schematu metawalidy dla
pliku JSON
Służy do uzyskiwania
bieżącego schematu Azure
Resource Manager
szablonów wdrażania
P ROTO KÓ Ł
Pakiet NPM Skimdb.npmjs.com https/443 Wymagane do

odnajdywanie wyszukiwania pakietów
Registry.npmjs.org http/80 & NPM i używane do
https/443 instalowania pakietów
Api.npms.io https/443 skryptów po stronie klienta
w projektach internetowych
Pakiet Bower Bower.io http/80 Udostępnia domyślną ikonę

ikony pakietu bower
bowercache.azurewebsites.n https/443
Pakiet Bower et http/80 Umożliwia wyszukiwanie
search go.microsoft.com https/443 pakietów Bower
Registry.bower.io
NuGet api.nuget.org https/443 Służy do weryfikowania

www.nuget.org podpisanych pakietów
Pakiet NuGet nuget.org http/80 & NuGet.
odnajdywanie azuresearch-usnc.nuget.org https/443
azuresearch-ussc.nuget.org Wymagane do
licenses.nuget.org wyszukiwania pakietów
nuget.cdn.azure.cn NuGet i wersji
azuresearch-ea.nuget.org
azuresearch-sea.nuget.org
crl3.digicert.com
crl4.digicert.com
ocsp.digicert.com
cacerts.digicert.com
Informacje o repozytorium api.github.com https/443 Wymagane do uzyskania

GitHub dodatkowych informacji o
pakietach bower
Web Linters Eslint.org http/80
www.Bing.com
www.coffeelint.org
Cookiecutter api.github.com https/443 Służy do odnajdywania

Szablon Eksploratora raw.githubusercontent.com szablonów online z naszych
odnajdywanie go.microsoft.com zalecanych źródeł danych i z
repozytoriów GitHub
Cookiecutter pypi.org
Projekt Explorer pypi.python.org Służy do tworzenia projektu
tworzenie na podstawie szablonu
cookiecutter, który wymaga
instalacji raz na żądanie
pakietu cookiecutter języka
Python z indeksu pakietów
języka Python (PyPI)
P ROTO KÓ Ł
Pakiet języka Python pypi.org https/443 Umożliwia wyszukiwanie

odnajdywanie pakietów pip
pypi.python.org
Pakiet języka Python bootstrap.pypa.io Automatycznie instaluj
zarządzanie pakiet pip, jeśli go nie ma
go.microsoft.com
Nowy Służy do rozpoznawania
Python następujących nowych
projekt szablonów projektów języka
szablonów Python jako adresów URL
szablonów cookiecutter:
- Projekt klasyfikatora
— Projekt klastrowania
— Projekt regresji
— PyGame z użyciem
PyKinect
— Projekt Pyvot
Office Web verificationservice.osi.office. https/443 Służy do weryfikowania

dodatek net manifestów dla dodatków
Manifest internetowych pakietu
Weryfikacja Office
Usługa
SharePoint i sharepoint.com https/443 Służy do publikowania i

Dodatki pakietu Office microsoft.com/microsoft- testowania dodatków
365 programu SharePoint i
microsoftonline.com pakietu Office do usługi
outlook.com SharePoint Online i
Microsoft 365
Workflow Manager http/12292 Reguła zapory, która jest

Usługa testowa tworzona automatycznie w
Host celu testowania dodatków
programu SharePoint z
przepływami pracy
Automatycznie zbierane vortex.data.microsoft.com https/443 Służy do wysyłania

statystyki niezawodności statystyk niezawodności
i inne dc.services.visualstudio.com (danych
Środowisko klienta awarii/nieosiągalnych) od
Programy poprawy jakości użytkownika do firmy
obsługi (CEIP) Microsoft. Rzeczywiste
dla zestawu Azure SDK i zrzuty
for SQL Tools awaryjne/nieosiągalne nadal
będą przekazywane, jeśli
Raportowanie błędów
systemu Windows jest
włączona; zostaną
pominięte tylko informacje
statystyczne;
Służy do ujawnienia
wzorców użycia rozszerzenia
zestawu AZURE Tools SDK
Visual Studio oraz wzorców
użycia narzędzi SQL do
Visual Studio
P ROTO KÓ Ł
Visual Studio vortex.data.microsoft.com https/443 Służy do zbierania wzorców

Środowisko klienta dc.services.visualstudio.com użycia i dzienników błędów
Program poprawy jakości visualstudio-devdiv-
obsługi (CEIP) c2s.msedge.net Służy do śledzenia
az667904.vo.msecnd.net problemów z blokowaniem
PerfWatson.exe scus-breeziest- interfejsu użytkownika
in.cloudapp.net
Tworzenie i management.azure.com https/443 Służy do tworzenia witryn

Zarządzanie usługą management.core.windows. azure websites lub innych
Zasoby platformy Azure net zasobów do obsługi
publikowania aplikacji
internetowych, Azure
Functions lub webJobs
Zaktualizowane narzędzia marketplace.visualstudio.co https/443 Służy do sprawdzania

do publikowania w m dostępności
Internecie zaktualizowanych narzędzi
testy i rozszerzenie publikowania. Jeśli to pole
zalecenia jest wyłączone, potencjalnie
zalecane rozszerzenie
publikowania w Internecie
może nie być wyświetlane
Zaktualizowany zasób *.blob.core.windows.net https/443 Służy do aktualizowania

platformy Azure punktów końcowych
Informacje o tworzeniu używanych do tworzenia
punktu końcowego zasobów platformy Azure
dla niektórych usług
platformy Azure. Jeśli ta
lokalizacja jest wyłączona,
zamiast tego są używane
ostatnio pobrane lub
wbudowane lokalizacje
punktów końcowych
Debugowanie zdalne i *.cloudapp.net 4022 Służy do dołączania

Zdalne profilowanie serwera *.azurewebsites.net zdalnego debugera do
Azure Websites usługi Azure Websites. Jeśli
ta funkcja jest wyłączona,
dołączanie zdalnego
debugera do usługi Azure
Websites nie będzie działać
Active Directory graph.windows.net https/443 Służy do aprowizować nowe

Graph Azure Active Directory
aplikacji. Używany również
przez dostawcę Microsoft
365 MSGraph
P ROTO KÓ Ł
Azure Functions functionscdn.azureedge.net https/443 Służy do sprawdzania, czy

Aktualizacja interfejsu są dostępne zaktualizowane
wiersza polecenia wersje interfejsu wiersza
Zaznacz Azure Functions wiersza
polecenia. W przypadku
wyłączenia zamiast tego
zostanie użyta kopia
interfejsu wiersza polecenia
z pamięci podręcznej (lub
kopia Azure Functions
składnika) interfejsu wiersza
polecenia
Cordova npmjs.org http/80 & Protokół HTTP jest używany

gradle.org https/443 do pobierania gradle
podczas kompilacji;
Protokół HTTPS jest
używany do dołączania
wtyczek Cordova do
projektów
P ROTO KÓ Ł
Eksplorator chmury 1. <punkt> 1. Przykład:

Service Fabric 1.https/19080 test12.eastus.cloudapp.com
2. <zarządzania> 2. https/443 2. Pobiera subskrypcje i
Ogólne doświadczenie w 3. https/443 pobiera zasoby platformy
chmurze 4. https/443 Azure i zarządza nimi
3. <punkt końcowy 5. https/443 3. Pobiera Azure Stack
wykresu> 6. https/443 subskrypcji
Ogólne doświadczenie w 7.tcp/dynamic 4. Zarządza zasobami
chmurze magazynu (na przykład:
4. <punktu końcowego mystorageaccount.blob.core
konta magazynu> .windows.net)
Węzły magazynu 5. Opcja menu
5. <Azure Portal URL> kontekstowego "Otwórz w
Ogólne doświadczenie w portalu" (otwiera zasób w
chmurze Azure Portal)
6. <punktów końcowych 6. Tworzy magazyny kluczy i
magazynu kluczy> używa ich do debugowania
Azure Resource Manager maszyn wirtualnych
maszyn wirtualnych (przykład:
7. myvault.vault.azure.net)
<PublicIPAddressOfCluster
> 7. Dynamicznie przydziela
Service Fabric debugowania blok portów na podstawie
zdalnego i śladów ETW liczby węzłów w klastrze i
dostępnych portów.
Blok portu spróbuje

uzyskać trzykrotną liczbę
węzłów z co najmniej 10
portami.
W przypadku śladów
przesyłania strumieniowego
podjęto próbę uzyskania
bloku portu z portu 810.
Jeśli którykolwiek z tych
bloków portów jest już
używany, podejmowano
próbę uzyskania
następnego bloku i tak
dalej. (Jest pusty, a
następnie
najprawdopodobniej
używane są porty z portu
810)
Podobnie w przypadku
debugowania
zarezerwowane są cztery
zestawy bloków portów:
- connectorPort: 30398,
- forwarderPort: 31398,
- forwarderPortx86: 31399,
- fileUploadPort: 32398
P ROTO KÓ Ł
Cloud Services 1. RDP 1. rdp/3389 1. Pulpit zdalny do Cloud

Services wirtualnej
2. Core.windows.net 2. https/443
2. Składnik konta magazynu
3. Management.azure.com 3. https/443 prywatnej konfiguracji
management.core.windows. diagnostyki
net 4. https/443
3. Azure Portal
4. *.blob.core.windows.net 5. https/443
*.queue.core.windows.net 4. Eksplorator serwera —
*.table.core.windows.net 6. tcp usługa Azure Storage *
a) 30398 konto magazynu nazwane
5. Portal.azure.com b) 30400 przez klienta
c) 31398
6. <w chmurze d) 31400 5. Linki do otwierania
użytkownika>.cloudapp.net e) 32398 portalu i / pobieranie
<maszyny wirtualnej f) 32400 certyfikatu subskrypcji /
użytkownika>. ustawienia publikowania
<region>.azure.com
6. a) Port lokalny łącznika
do zdalnego debugowania
dla usługi w chmurze i
maszyny wirtualnej
6. b) Publiczny port łącznika
do zdalnego debugowania
dla usługi w chmurze i
maszyny wirtualnej
6. c) Port lokalny usługi
przesyłania dalej do
zdalnego debugowania dla
usługi w chmurze i maszyny
wirtualnej
6. d) Publiczny port usługi
przesyłania dalej do
wirtualnej
6. e) Port lokalny
przekazywania plików do
wirtualnej
6. f) Publiczny port
przekazywania plików do
wirtualnej
P ROTO KÓ Ł
Service Fabric 1. https/443 1. Dokumentacja

Dokumenty. Microsoft.com
aka.ms 2. Tworzenie funkcji klastra
go.microsoft.com
3. Nazwa * azure key vault
2. (przykład: —
vssftools.blob.core.windows. test11220180112110108.v
net ault.azure.net
Vault.azure.com
Portal.azure.com 4. * dynamiczny (przykład:
vsspsextprodch1su1.vsspse
3. * vault.azure.net xt.visualstudio.com)
4.
app.vsaex.visualstudio.com
* .vsspsext.visualstudio.com
clouds.vsrm.visualstudio.co
m
clouds.visualstudio.com
app.vssps.visualstudio.com
* .visualstudio.com
Snapshot 1. go.microsoft.com 1. https/443 1. Zapytanie o rozmiar SKU

Debuger 2. Management.azure.com 2. https/443 usługi App Service w pliku
3. *.azurewebsites.net 3. http/80 JSON
4. *.scm.azurewebsites.net 4. https/443 2. Różne wywołania usługi
5. 5. https/443 Azure RM
api.nuget.org/v3/index.jswł. 6. Przejmij/ 3. Wywołanie rozgrzewki
6. Adres IP usługi 4022 (zależna Visual Studio witryny za pośrednictwem
zdalnej/serwerów/FQDN wersja) 4. Punkt końcowy kudu
App Service klienta
5. Wersja rozszerzenia
witryny zapytania
opublikowana w nuget.org
6. Debugowanie zdalne
Usługa Azure Stream Management.azure.com https/443 Służy do wyświetlania,

Analytics przesyłania i uruchamiania
zadań ASA oraz zarządzania
HDInsight nimi
Służy do przeglądania
klastrów HDI oraz do
przesyłania, diagnozowania
i debugowania zadań HDI
Azure Data Lake *.azuredatalakestore.net https/443 Służy do kompilowania,

*.azuredatalakeanalytics.net przesyłania, wyświetlania,
diagnozowania i
debugowania zadań; służy
do przeglądania plików
usługi ADLS; służy do
przekazywania i pobierania
plików
P ROTO KÓ Ł
Usługa pakowania [account].visualstudio.com https/443 Pliki .npmjs.org, .nuget.org i

[account]. * . .nodejs.org są wymagane
visualstudio.com tylko w przypadku
*.blob.core.windows.net niektórych scenariuszy
registry.npmjs.org zadań kompilacji (na
nodejs.org przykład: Instalator narzędzi
dist.nuget.org NuGet, Instalator narzędzi
nuget.org node) lub jeśli zamierzasz
używać publicznego
strumienia nadrzędnego ze
swoimi kanałami * * *
informacyjnymi. Pozostałe
trzy domeny są wymagane
do obsługi podstawowych
funkcji usługi pakowania.
Usługa Azure DevOps *.vsassets.io Służy do nawiązywania

Services static2.sharepointonline.co połączenia z Azure DevOps
m Services
dev.azure.com
Usługa Azure Service Bus *.servicebus.windows.net ampq/5671 i 5672, Służy do tworzenia kolejek,
sbmp/9350-9354, tematów i subskrypcji.
http/80, Służy również do wysyłania
https/443 i odbierania komunikatów
do/z Service Bus kolejek i
tematów.
Azure Cosmos DB *.documents.azure.com https/443 Służy do wywołania

interfejsów API
podstawowej bazy danych
dokumentów.
Społeczność deweloperów sendvsfeedback2.azurewebs https/443 Służy do wywołania

ites.net/api interfejsów API Developer
Community Feedback Tool
(moje problemy,
wyszukiwanie, głosowanie,
komentarz, przesyłanie,
przekazywanie, wznawianie)
Intellicode *.intellicode.vsengsaas.visual https/443 Służy do wywołania

studio.com interfejsów API intellicode
Live Share *.liveshare.vsengsaas.visuals https/443 Służy do wywołania Live

tudio.com Share API
GitHub Codespaces *.online.visualstudio.com https/443 Służy do wywołania

interfejsów API usługi
GitHub Codespaces
Automatyczne pozyskiwanie registry.npmjs.org https/443 Służy do instalowania

typów w języku JavaScript definicji typów języka
TypeScript w celu
zapewnienia funkcji
IntelliSense dla popularnych
bibliotek Języka JavaScript
P ROTO KÓ Ł
Visual Studio app.vssps.visualstudio.com/ https/443 Licencjonowanie aktywacji

licencjonowania subskrypcji apis/ online
Licensing/ClientRights
Debuger 1. https/443 1.
vsdebugger.blob.core.windo Służy do pobierania bitów
ws.net debugera na potrzeby
vsdebugger.azureedge.net debugowania .NET Core w
systemie Unix/macOS za
2. pośrednictwem SSH
download.visualstudio.com/
*/ 2.
onecore.msvsmon. * . Zip Służy do pobierania bitów
debugera na potrzeby
3. zdalnego debugowania
Referencesource.microsoft.c kontenerów platformy
om/symbols Docker w systemie
Windows
4.
symbols.nuget.org/downloa 3. Używany do krokowego
d/symbols wykonywanie kodu
źródłowego programu .NET
5. Visualstudio.com Framework
6. 4.
Msdl.microsoft.com/downlo (Jeśli użytkownik zgodą na
ad/symbols to) Służy do pobierania
symboli publikowanych na
nuget.org serwera symboli.
5. (Jeśli użytkownik
zdecyduje się) Używany do
pobierania symboli MS i
plików binarnych, może być
również potrzebny do
debugowania kodu
zarządzanego w zrzutach
GitHub Codespaces *.online.visualstudio.com https/443 Służy do wywołania

interfejsów API usługi
GitHub Codespaces
Publikowanie aplikacji dla *.googleapis.com https/443 Służy do interakcji z usługą

systemu Android na play.google.com Sklep Google Play do
platformie Xamarin accounts.google.com publikowania/przekazywani
a aplikacji Xamarin android
bezpośrednio z Visual
Studio.
Visual Studio Search Service data- https/443 Służy do zapewnienia usługi

ai.microsoft.com/search wyszukiwania z włączoną
Visual Studio AI w Ctrl+Q
polu wyszukiwania
P ROTO KÓ Ł
Azure Container Registry *.azurecr.io https/443 Uzyskiwanie dostępu do

rejestrów kontenerów
hostowanych na platformie
Azure w celu
konfigurowania potoków
CICD
Rozwiązywanie problemów związanych z siecią

Czasami mogą wystąpić błędy związane z siecią lub serwerem proxy podczas instalowania lub używania Visual
Studio za zaporą lub serwerem proxy. Aby uzyskać więcej informacji na temat rozwiązań dla takich
komunikatów o błędach, zobacz stronę Rozwiązywanie problemów z błędami związanymi z siecią podczas
instalowania lub używania Visual Studio sieci.

Oferujemy opcję pomocy technicznej czatu instalacyjnego (tylko w języku angielskim) w przypadku
Zobacz też
Wymagania dotyczące łączności dla rozszerzenia Live Share
Rozwiązywanie problemów z błędami związanymi z siecią w Visual Studio
Instalowanie za zaporą lub serwerem proxy (Visual Studio dla komputerów Mac)
Rozwiązywanie problemów związanych z siecią
podczas instalowania programu Visual Studio lub
korzystania z niego
Mamy rozwiązania typowych błędów związanych z siecią lub serwerem proxy, które mogą wystąpić podczas
instalowania programu Visual Studio lub korzystania z niego za zaporą lub serwerem proxy.
Błąd: "wymagane autoryzacja serwera proxy"

Ten błąd występuje zazwyczaj, gdy użytkownicy są połączeni z Internetem za pomocą serwera proxy, a serwer
proxy blokuje wywołania, które program Visual Studio wprowadza do niektórych zasobów sieciowych.
Aby naprawić ten błąd serwera proxy
Uruchom ponownie program Visual Studio. Powinno zostać wyświetlone okno dialogowe
uwierzytelnianie serwera proxy. Wprowadź swoje poświadczenia po wyświetleniu monitu w oknie
dialogowym.
Jeśli ponowne uruchomienie programu Visual Studio nie rozwiąże problemu, może to oznaczać, że
serwer proxy nie wyświetli monitu o podanie poświadczeń dla protokołu http: //adresy go.microsoft.com,
ale robi to w przypadku adresów *. visualStudio.microsoft.com. W przypadku tych serwerów rozważ
dodanie następujących adresów URL do listy dozwolonych, aby odblokować wszystkie scenariusze
logowania w programie Visual Studio:
*. windows.net
*. microsoftonline.com
*. visualstudio.microsoft.com
*. microsoft.com
*. live.com
Można w przeciwnym razie usunąć adres http: //go.microsoft.com z listy dozwolonych, tak aby w oknie
dialogowym uwierzytelniania serwera proxy pojawia się zarówno adres http: //go.microsoft.com, jak i
punkty końcowe serwera po ponownym uruchomieniu programu Visual Studio.
— Lub —
Jeśli chcesz użyć domyślnych poświadczeń z serwerem proxy, możesz wykonać następujące czynności:
1. Znajdź devenv.exe.config (plik konfiguracji devenv.exe) w: %ProgramFiles%\Microsoft Visual
Studio\2017\Enterprise\Common7\IDE lub % ProgramFiles (x86)% \ Microsoft Visual
Studio\2017\Enterprise\Common7\IDE .
2. W pliku konfiguracji Znajdź <system.net> blok, a następnie Dodaj następujący kod:
<defaultProxy enabled="true" useDefaultCredentials="true">

<proxy bypassonlocal="True" proxyaddress="http://<yourproxy:port#>"/>
</defaultProxy>
Należy wstawić prawidłowy adres serwera proxy dla sieci w programie
proxyaddress="<http://<yourproxy:port#> .
NOTE
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz strony < defaultProxy > (Ustawienia sieci) i < > element proxy (Ustawienia
sieci) .
1. Znajdź devenv.exe.config (plik konfiguracji devenv.exe) w: %ProgramFiles%\Microsoft Visual

Studio\2019\Enterprise\Common7\IDE lub % ProgramFiles (x86)% \ Microsoft Visual
Studio\2019\Enterprise\Common7\IDE .
2. W pliku konfiguracji Znajdź <system.net> blok, a następnie Dodaj następujący kod:
<defaultProxy enabled="true" useDefaultCredentials="true">

<proxy bypassonlocal="True" proxyaddress="http://<yourproxy:port#>"/>
</defaultProxy>
Należy wstawić prawidłowy adres serwera proxy dla sieci w programie

proxyaddress="<http://<yourproxy:port#> .
NOTE
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz strony < defaultProxy > (Ustawienia sieci) i < > element proxy (Ustawienia
sieci) .
Błąd: "odłączono od programu Visual Studio" podczas próby

zgłoszenia problemu
Ten błąd występuje zazwyczaj, gdy użytkownik jest połączony z Internetem za pomocą serwera proxy, a serwer
proxy blokuje wywołania, które program Visual Studio wprowadza do niektórych zasobów sieciowych.
Aby naprawić ten błąd serwera proxy
1. Znajdź feedback .exe.config (plik konfiguracyjny feedback.exe) w folderze % ProgramFiles (x86)% \
Microsoft Visual Studio\Installer lub %ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio\Installer .
2. W pliku konfiguracji Sprawdź, czy znajduje się w nim następujący kod; Jeśli kod nie istnieje, należy go
dodać przed ostatnim </configuration> wierszem.
<system.net>
<defaultProxy useDefaultCredentials="true" />
</system.net>
Błąd: "Połączenie podstawowe zostało zamknięte"

Jeśli używasz programu Visual Studio w sieci prywatnej, która ma zaporę, program Visual Studio może nie być
w stanie połączyć się z niektórymi zasobami sieciowymi. Te zasoby mogą obejmować Azure DevOps Services
logowania i licencjonowania, NuGet i usług platformy Azure. Jeśli program Visual Studio nie może nawiązać
połączenia z jednym z tych zasobów, może zostać wyświetlony następujący komunikat o błędzie:
Poł ą czenie podstawowe zostało zamkni ę te: Wyst ą pił nieoczekiwany bł ą d podczas wysyłania
Program Visual Studio używa protokołu Transport Layer Security (TLS) 1,2 do nawiązywania połączenia z
zasobami sieciowymi. Urządzenia zabezpieczeń w niektórych sieciach prywatnych blokują niektóre połączenia z
serwerem, gdy program Visual Studio używa protokołu TLS 1,2.
Aby naprawić ten błąd połączenia
Włącz połączenia dla następujących adresów URL:
https: //management.core.windows.net
https: //app.vssps.visualstudio.com
https: //login.microsoftonline.com
https: //login.live.com
https: //go.microsoft.com
https: //graph.windows.net
https: //app.vsspsext.visualstudio.com
*. azurewebsites.net (dla połączeń platformy Azure)
*. visualstudio.microsoft.com
cdn.vsassets.io (hosty usługi Content Delivery Network lub sieci CDN, zawartość)
*. gallerycdn.vsassets.io (hostuje rozszerzenia Azure DevOps Services)
static2.sharepointonline.com (hostuje zasoby używane przez program Visual Studio w zestawie Office UI
Fabric Kit, takie jak czcionki)
*. nuget.org (dla połączeń NuGet)
NOTE
Adresy URL serwera NuGet należące do użytkownika mogą nie być uwzględnione na tej liście. Możesz sprawdzić,
czy serwery NuGet są używane w% APPData% \Nuget\NuGet.Config.
Błąd: "nie można przeanalizować identyfikatora z procesu

nadrzędnego"
Ten komunikat o błędzie może pojawić się podczas korzystania z programu inicjującego programu Visual Studio
i response.jsw pliku na dysku sieciowym. Źródłem błędu jest Kontrola konta użytkownika w systemie Windows.
Przyczyny tego błędu mogą być następujące: zamapowany dysk sieciowy lub udział UNC jest połączony z
tokenem dostępu użytkownika. Po włączeniu funkcji Kontrola konta użytkownika tworzone są dwa tokeny
dostępu użytkowników: jeden z dostępem administratora i jeden bez dostępu administratora. Po utworzeniu
dysku sieciowego lub udziału jest z nim połączony bieżący token dostępu użytkownika. Ponieważ program
inicjujący musi być uruchomiony jako administrator, nie będzie mógł uzyskać dostępu do dysku sieciowego ani
udziału, jeśli dysk lub udział nie są połączone z tokenem dostępu użytkownika, który ma dostęp administratora.
Aby naprawić ten błąd
Możesz użyć net use polecenia lub zmienić ustawienie zasady grupy kontroli konta użytkownika. Aby uzyskać
więcej informacji o tych obejść i sposobach ich implementacji, zobacz następujące artykuły pomocy technicznej
firmy Microsoft:
Zamapowane dyski nie są dostępne z poziomu monitu o podniesionych uprawnieniach, jeśli kontrola konta
użytkownika jest skonfigurowana pod kątem "Monituj o poświadczenia" w systemie Windows
Programy mogą nie być w stanie uzyskać dostępu do niektórych lokalizacji sieciowych po włączeniu kontroli
konta użytkownika w systemach operacyjnych Windows

Zobacz też
Instalowanie i używanie programu Visual Studio za zaporą lub serwerem proxy
Stosowanie aktualizacji administratora, które
używają Microsoft Endpoint Configuration Manager
W tym dokumencie opisano różne typy i cechy Visual Studio aktualizacji administratora. Poniżej znajdziesz
informacje o tym, jak i kiedy powinny być dystrybuowane w całej organizacji, jakie opcje konfiguracji są
dostępne oraz jak wyświetlać raporty i rozwiązywać problemy. Aby uzyskać więcej informacji na temat
wymagań wstępnych dotyczących korzystania z aktualizacji administratora, zobacz Włączanie aktualizacji
administratora. Aktualizacje administratora zakładają, że Visual Studio jest już zainstalowany na komputerze.
Zastosowanie aktualizacji administratora nie spowoduje zainicjowania zupełnie nowej instalacji.
Informacje Visual Studio administratorów

Pakiet aktualizacji Visual Studio administratora programu , który jest publikowany w programie Microsoft
Update do użycia przez katalog firmy Microsoft i usługi WSUS, zawiera informacje, które program Menedżer
konfiguracji musi mieć możliwość pobrania i rozpowszechniania aktualizacji programu Visual Studio na
maszynach klienckich. Zawiera on również informacje, których administrator IT potrzebuje do podjęcia decyzji o
tym, które aktualizacje mają być dystrybuowane w całej organizacji. Może również służyć do ułatwienia
konserwacji układów sieci. Pakiety Visual Studio aktualizacji administratora programu nie zawierają
wystarczających informacji, aby wykonać now ą instalację produktu, ani nie zawierają żadnych rzeczywistych
plików binarnych produktu opublikowanych w Content Delivery Network. Visual Studio są zbiorcze, podobnie
jak regularne aktualizacje Visual Studio aktualizacji. Można założyć, że każda Visual Studio, która ma wyższy
numer wersji produktu, a data późniejszej wersji jest narzutem starszej, starszej wersji.
Visual Studio administratorów mają zastosowanie do Visual Studio wersji obsługi technicznej, które są w ramach
pomocy technicznej. Aby uzyskać więcej informacji na temat Visual Studio linii bazowych obsługi technicznej w
danym okresie, zobacz Visual Studio Cykl życia produktu i obsługa techniczna. Wszystkie obsługiwane Visual
Studio bazowe obsługi zostaną zabezpieczone.
Typy i charakterystyki aktualizacji administratora

Istnieją trzy typy aktualizacji administratora, które Visual Studio:
Aktualizacje zabezpiecze ń mają zastosowanie do wszystkich wersji Visual Studio (np. Enterprise,
Professional, Community itp.) i zawierają ograniczone, wysoce ukierunkowane i zgodne zmiany poziomu
obsługi. Aktualizacje zabezpieczeń nie przejdą klienta do nowszej wersji pomocniczej; S ą one
przeznaczone do dostarczania poprawek do luk w zabezpieczeniach dla klienta, który jest już na
określonym poziomie wersji pomocniczej. Aktualizacje zabezpieczeń będą zawierać co najmniej jedną
poprawkę zabezpieczeń, ale poprawka zabezpieczeń może lub nie może być w składniku lub obciążeniu
zainstalowanym na komputerze klienckim. Na przykład możemy naprawić lukę w zabezpieczeniach
składników .NET i oznaczylibyśmy ją jako aktualizację zabezpieczeń, ale tak naprawdę nie miałaby
żadnego znaczącego wpływu na maszynę klienutow ą, na których zainstalowano tylko składniki języka
C++. Aktualizacje zabezpieczeń mogą również zawierać inne poprawki niezawodności lub inne niezbędne
aktualizacje składników. Aktualizacje zabezpieczeń są publikowane w katalogu Microsoft Update (MUC) i
Windows Server Update Services ,gdzie są klasyfikowane jako "Aktualizacje zabezpieczeń".
Aktualizacje funkcji umożliwiają administratorom IT zaawansowane komputery w organizacji do
najnowszej wersji pomocniczej programu Visual Studio 2019. Aktualizacje funkcji dotyczą tylko wersji
Visual Studio, które są często spotykane w przedsiębiorstwach, takich jak jednostki SKU Enterprise,
Professional i Build Tools. Wszystkie aktualizacje funkcji zostaną opublikowane w katalogu usługi
Microsoft Update jako "Pakiety funkcji" i będą dostępne do opcjonalnego ręcznego importowania do
usługi Menedżer konfiguracji z katalogu Microsoft Update. Aktualizacje funkcji są zbiorcze i będą
zawierać dodatkowe poprawki zabezpieczeń dotyczące jakości i poprzednich. Zapoznaj się z sekcją opcji
konfiguracji poniżej, aby uzyskać instrukcje dotyczące sposobu konfigurowania maszyny klienckiej tak,
aby pozostawała w planie bazowym obsługi i zapobiegać dostarczaniu aktualizacji funkcji do określonych
klientów.
Aktualizacje dotycz ą ce jako ści mają również zastosowanie tylko do wersji Visual Studio, które są
często stosowane w przedsiębiorstwach, i zawierają ograniczone, wysoce ukierunkowane i zgodne
zmiany poziomu obsługi. Aktualizacje dotyczące jakości nie przejdą klienta do nowszej wersji
pomocniczej; S ą one przeznaczone do dostarczania poprawek wydajności i niezawodności lub innych
niezbędnych aktualizacji składników do klienta, który jest już na określonym poziomie wersji
pomocniczej. Aktualizacje dotyczące jakości kumulują się wraz z aktualizacjami zabezpieczeń i w związku
z tym będą zawierać poprawki zabezpieczeń tylko wtedy, gdy poprawka zabezpieczeń została już wydana
niezależnie. Aktualizacje dotyczące jakości są publikowane w katalogu Microsoft Update jako
"Aktualizacje" i są również dostępne do opcjonalnego ręcznego importowania do Menedżer konfiguracji.
Dekodowanie tytułów aktualizacji administratora
Tytuł każdej aktualizacji administratora opisuje zarówno zakres odpowiednich wersji, jak i wynikow ą wersję
aktualizacji.Na przykład
Visual Studio 2017 wersja od 15.9.0 do 15.9.35 sklasyfikowana jako "Aktualizacja zabezpieczeń"
będzie mieć zastosowanie do dowolnej wersji programu Visual Studio 2017 na kliencie w wersjach od
15.9.0 do 15.9.35. Spowoduje to zaktualizowanie tych wersji klienta do wersji 15.9.35.
Visual Studio 2017 r. z wersji 15.0.0 do 15.9.0 sklasyfikowanych jako "Dodatek Feature Pack" dotyczy
wersji od Visual Studio 2017 licencjonowanych do użytku w przedsiębiorstwie na kliencie w całym
zakresie wersji produktu od 15.0.0 do 15.9.0. Spowoduje to zaktualizowanie tych wersji klienta do wersji
15.9.0. Zastosowanie tego pakietu funkcji zasadniczo umożliwia klientom otrzymywanie aktualizacji
zabezpieczeń.
Visual Studio aktualizacji z wersji 2017 od 15.9.0 do 15.9.37 sklasyfikowanej jako "Aktualizacje" będą
stosowane do wersji programu Visual Studio 2017 licencjonowanych do użytku w przedsiębiorstwie na
kliencie w wersjach od 15.9.0 do 15.9.37 i zaktualizuje te wersje klienta do wersji 15.9.37.
Visual Studio aktualizacji z wersji 2019 od 16.7.0 do 16.7.12 sklasyfikowanej jako "Aktualizacja
zabezpieczeń" będzie dotyczyć wszystkich wersji programu Visual Studio 2019 na kliencie w wersjach od
16.7.0 do 16.7.12. Spowoduje to zaktualizowanie tych wersji klienta do wersji 16.7.12.
Visual Studio 2019 r. z wersji 16.0.0 do 16.9.0 sklasyfikowanych jako "Pakiet funkcji" będzie dotyczyć
wersji od Visual Studio 2019 licencjonowanych do użytku w przedsiębiorstwie na kliencie w całym
zakresie wersji produktu od 16.0.0 do 16.9.0, Program zaktualizuje te wersje klienta (które nie zostały
skonfigurowane do pozostania we wcześniejszym planie bazowym obsługi) do wersji 16.9.0.
Visual Studio 2019 w wersji od 16.8.0 do 16.8.7 sklasyfikowane jako "Aktualizacje" będą
stosowane do wersji programu Visual Studio 2019 licencjonowanych do użytku w przedsiębiorstwie na
kliencie w wersjach od 16.8.0 do 16.8.7 i zaktualizuje te wersje klienta do wersji 16.8.7.
Wdrażanie Menedżer konfiguracji wdrażania Visual Studio aktualizacji

Omówienie opcji konfiguracji
Istnieje kilka opcji konfiguracji, których można użyć do dostosowania aktualizacji administratora programu
Visual Studio w taki sposób, aby były zgodne i zgodne z preferencjami i wymaganiami organizacji w zakresie
wdrażania. Poniżej wymieniono najbardziej typowe opcje konfiguracji. Aby uzyskać wyczerpującą listę
wszystkich obsługiwanych zachowań aktualizacji administratora, zobacz Use command-line parameters to
install Visual Studio and pay attention to only those that correspond to the "update" action (Używanie
parametrów wiersza polecenia do instalowania i zwracania uwagi tylko na te, które odnoszą się do akcji
"aktualizuj").
Rezygnacja z aktualizacji administratora: ten klucz rejestru jest wymagany, aby komputer kliencki
mógł otrzymywać aktualizacje administratora. Jest to klucz dla całej maszyny, co oznacza, że ma
zastosowanie do wszystkich wystąpień Visual Studio zainstalowanych w opakowaniu.
Visual Studio rezygnacji użytkownika: użytkownicy Visual Studio mogą używać oddzielnego klucza
rejestru AdministratorUpdatesOptOut na całej maszynie, aby zrezygnować z otrzymywania
aktualizacji Visual Studio administratora. Celem tego klucza jest umożliwienie użytkownikowi Visual
Studio kontroli nad tym, czy aktualizacje są automatycznie stosowane do maszyny. Aby skonfigurować
komputer kliencki tak, aby blokował aktualizacje administratora, ustaw wartość klucza
REG_DWORDAdministratorUpdatesOptOut na wartość1 . Brak klucza lub ustawiona wartość0
oznacza, że użytkownik Visual Studio chce otrzymywać aktualizacje administratora Visual Studio.
Pamiętaj, żeklucz AdministratorUpdatesOptOut do kodowania preferencji użytkownika ma priorytet
nad kluczem AdministratorUpdatesEnabled, który koduje intencję administratora IT. Jeśli dla
ustawieniaAdministratorUpdatesOptOut ustawiono wartość 1, aktualizacja zostanie zablokowana na
kliencie, nawet jeśli dla klucza AdministratorUpdatesEnabled ustawiono również wartość**** 1 .W
ramach tej akcji przyjęto założenie, że administratorzy IT mogą uzyskać dostęp i monitorować, którzy
deweloperzy zrezygnują z rezygnacji, i że obie strony mogą następnie omówić, których potrzeby są
ważniejsze.Administratorzy IT mogą w dowolnym momencie zmienić jeden z tych kluczy.
Lokalizacja zaktualizowanych bitów produktu: w większości przypadków maszyny klienckie
pobierają zaktualizowane bity produktów z Internetu za pośrednictwem usługi Microsoft CDN. W tym
scenariuszu komputery klienckie muszą mieć dostęp do Internetu. Niektóre przedsiębiorstwa ograniczają
jednak maszyny klienckie tylko do instalowania i aktualizowania bitów z lokalizacji układu sieci
wewnętrznej. Aby upewnić się, że aktualizacje administratora mogą być stosowane przy użyciu
zaktualizowanych bitów, które znajdują się w wewnętrznej lokalizacji sieciowej, przed pomyślnym
wdrożeniem aktualizacji administratora muszą zostać spełnione następujące warunki:
W pewnym momencie na komputerze klienckim musi być już uruchomiony program inicjujący z tej
lokalizacji układu sieciowego. W idealnym przypadku pierwotna instalacja klienta byłaby możliwa przy
użyciu programu inicjjącego z układu sieciowego, ale możliwe jest również zainstalowanie aktualizacji
przy użyciu zaktualizowanego programu inicjjącego w tej samej lokalizacji sieciowej. Jedna z tych akcji
osadzi na komputerze klienckim połączenie z określoną lokalizacją układu.
Lokalizacja układu sieciowego (z którym klient jest połączony) musi zostać zaktualizowana tak, aby
zawierała zaktualizowane bity produktów, które mają zostać wdrożone przez aktualizację
administratora.
Lepko ść planu bazowego obsługi: jak opisano powyżej, aktualizacje funkcji administratora Visual
Studio instalacji do bardziej bieżącej wersji pomocniczej produktu. Czasami jednak użytkownicy Visual
Studio muszą pozostać na konkretnym stabilnym i bezpiecznym poziomie odniesienia obsługi i chcą
kontrolować, kiedy ich maszyny przejdą do bardziej aktualnej wersji pomocniczej. Aby skonfigurować
komputer kliencki tak, aby pozostawał w planie bazowym obsługi i ignorował wysyłane do niego
niepożądane aktualizacje funkcji administratora, należy utworzyć i ustawić wartość danych
baselineStickinessVersions2019 Reg_SZ na ciąg reprezentujący preferowany punkt odniesienia, na
który powinien być przyciągany komputer kliencki i na nim pozostać. Ciąg może zawierać 16.7.0.
Jeśli wartość rejestru jest źle sformułowana, instalacja wszystkich aktualizacji funkcji administratora na
maszynie zostanie BaselineStickinessVersions2019 zablokowana. Pamiętaj, aby zwrócić uwagę na
obsługiwane harmonogramy dla aktualizacji Visual Studio funkcji. Ponadto, niezależnie od obecności lub
wartości klucza, chociaż technicznie jest możliwe zastosowanie aktualizacji funkcji administratora, które
osiągają koniec okresu istnienia, nie zalecamy tego, ponieważ nie będą one dostępne, a tym samym
potencjalnie BaselineStickinessVersions2019 niezabezpieczone.
Wymusz aktualizacj ę , nawet jeśli Visual Studio jest w użyciu: Visual Studio należy zamknąć przed
zainstalowaniem aktualizacji. Jeśli Visual Studio jest otwarty lub używany, instalacja aktualizacji zostanie
przerwana. Łatwym sposobem zapewnienia zamknięcia Visual Studio jest skonfigurowanie menedżera
potwierdzenia w celu zastosowania aktualizacji bezpośrednio po ponownym uruchomieniu komputera.
Możesz również użyć --force parametru , aby wymusić zamknięcie Visual Studio. Wymuś zamknięcie Visual
Studio może spowodować utratę pracy, dlatego używaj jej z rozwagą. Uruchomienie aktualizacji
administratora w domyślnym kontekście systemowym spowoduje zignorowanie flagi , dlatego należy
skonfigurować aktualizację administratora do uruchamiania –-force w kontekście użytkownika.
Metody konfigurowania aktualizacji administratora
Istnieją trzy główne metody konfigurowania aktualizacji administratora: klucz rejestru, plik konfiguracji na
komputerze klienckim lub modyfikacja samego pakietu Menedżer konfiguracji wdrożenia.
Klucz rejestru: aktualizacje administratora poszukaj określonych kluczy rejestru w dowolnych
standardowych lokalizacjach Visual Studio zgodnie z opisem w części Ustawianie wartości domyślnych
dla wdrożeń przedsiębiorstwa. Opcje kontrolowane przez klucze rejestru to takie elementy jak
AdministratorUpdatesOptOut Reg_DWORD, AdministratorUpdatesOptOut Reg_DWORD i
BaselineStickinessVersions2019 Reg_SZ. Aby utworzyć i ustawić wartość kluczy rejestru, wymagany
jest dostęp administratora na komputerze klienckim.
Plik konfiguracji: niektóre ustawienia można zachować na komputerze klienckim w opcjonalnym pliku
konfiguracji, co ma zaletę ustawienia go tylko raz i zastosowania go do wszystkich przyszłych aktualizacji
administratora. Podejście do plików konfiguracji zachowuje się jak klucz rejestru i dotyczy całej maszyny,
co oznacza, że będzie stosowane do wszystkich instalacji Visual Studio na komputerze klienckim.
Standardowa lokalizacja pliku konfiguracji to C:\ProgramData\Microsoft\VisualStudio\updates.config . Jeśli
jednak chcesz użyć innej lokalizacji do przechowywania pliku, możesz to zrobić, tworząc klucz rejestru
usługi Reg_SZ o nazwie UpdateConfigurationFile i ustawiając wartość tego klucza na ścieżkę pliku
konfiguracji. Ten klucz rejestru można umieścić w dowolnej lokalizacji rejestru Visual Studio zgodnie z
opisem w tece Ustawianie wartości domyślnych dla wdrożeń przedsiębiorstwa. Jeśli zdecydujesz się
dodać wartość rejestru dla niestandardowej lokalizacji pliku konfiguracji, będzie on szukać tego pliku;
Jeśli plik nie istnieje, zostanie zgłoszony wyjątek i aktualizacja nie powiedzie się.
Plik konfiguracji, który jest w formacie JSON, obsługuje opcję , która jest tablicą ciągów oddzielonych
przecinkami, określającą więcej przełączników, które można przekazać do Visual Studio
installerUpdateArgs instalatora. Jeśli zawartość pliku zawiera nieprawidłowe pole lub opcję, która nie
jest obsługiwana, aktualizacja nie powiedzie się. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Use command-line
parameters to install Visual Studio.
Oto przykładowy plik konfiguracji:
“installerUpdateArgs” : [“--quiet”, “--noWeb”],
“checkPendingReboot” : “true”
R ęczne aktualizowanie pakietu aktualizacji administratora w programie SCCM: parametry wiersza

polecenia pojedynczego pakietu aktualizacji administratora w programie SCCM można również
zmodyfikować ręcznie.
Kody błędów weryfikacji, raportów i rozwiązywania problemów

Ustalanie, Visual Studio została zaktualizowana
Aby sprawdzić, czy aktualizacja administratora została zainstalowana poprawnie, można użyć jednej z
następujących metod:
Na komputerze klienckim uruchom program Visual Studio 2019, wybierz pozycję Informacje o pomocy i
sprawdź, czy numer wersji odpowiada ostatniej liczbie w tytule**** > **** zamierzonej aktualizacji.
Użyj narzędzia vswhere na komputerze klienckim, aby zidentyfikować różne wersje Visual Studio na
komputerze. Aby uzyskać więcej informacji, zobaczNarzędzia do wykrywania wystąpieńVisual Studio
zarządzania nimi.
Każda próba aktualizacji administracyjnej generuje kilka plików dziennika w katalogu komputera
klienckiego, które %temp% przechwytują postęp operacji aktualizacji.Posortuj folder według daty i
poszukaj plików, które rozpoczynają się odpowiednio od , , , i dla aktualizacji dd_updatedriver
dd_bootstrapper dd_client dd_setup administracyjnych, programu inicjjącego, Instalator programu
Visual Studio i aparatu konfiguracji.Sprawdź, czy te pliki dziennika zawierają 0, co oznacza, że aktualizacja
została pomyślnie zastosowana. Należy pamiętać, że te pliki dziennika mogą również służyć do
weryfikowania, czy plik konfiguracji jest używany. Zapoznaj się z narzędziem Visual Studio Log Collection
Tool, aby uzyskać więcej informacji.
Kody błędów i warunki
IMPORTANT
Pamiętaj, Visual Studio należy zamknąć przed zainstalowaniem aktualizacji. Jeśli Visual Studio jest otwarty lub używany,
instalacja aktualizacji zostanie anulowana.
Aktualizacje administracyjne mogą zwracać następujące kody powrotne:
KO D B Ł ĘDU DEF IN IC JA
0 Aktualizacja administracyjna została pomyślnie

zainstalowana.
1001 Instalator programu Visual Studio lub powiązany proces

konfiguracji jest uruchomiony. Aktualizacja nie jest
stosowana.
1002 Instalator programu Visual Studio jest wstrzymana.

Aktualizacja nie jest stosowana.
1003 Visual Studio jest uruchomiona. Aktualizacja nie jest

stosowana. Ten warunek można przesłonić przy użyciu
--force flagi .
1004 Nie wykryto Internetu.Aktualizacja nie mogła skontaktować

się z lokalizacją internetową, w którym są w nim
zaktualizowane pliki. Aktualizacja nie jest stosowana.
1005 Wartość rejestru AdministratorUpdatesEnabled jest

ustawiona na 0 lub nie jest ustawiona w ogóle. Aktualizacja
nie jest stosowana.
1006 Wartość rejestru AdministratorUpdatesOptOut jest

ustawiona na 1 . Aktualizacja nie jest stosowana. Klucz jest
przeznaczony dla komputerów klienckich, które nie powinny
być aktualizowane przez administratora.
KO D B Ł ĘDU DEF IN IC JA
1007 Ten Instalator programu Visual Studio nie jest zainstalowany.
1008 Wartość rejestru BaselineStickinessVersions2019 nie

jest w formacie czytelnym. Wartość rejestru musi zawierać
wszystkie lub prawidłowe wersje z numerem kompilacji
ustawionym na 0 jawnie, na przykład X.Y.0.
3010 System wymaga ponownego uruchomienia.Aktualizacja

może lub nie została zastosowana. Uruchom ponownie
komputer i spróbuj ponownie zaktualizować.
Inne Wystąpił błąd podczas próby zastosowania

aktualizacji.Aktualizacja nie jest stosowana.
Aby uzyskać wyczerpującą listę kodów błędów klienta, zobaczUse command-line parameters to install Visual
Studio.
Opinie i pomoc techniczna

Za pomocą następujących metod można przekazać opinię na temat Visual Studio administratorów lub
zgłaszania problemów, które mają wpływ na aktualizacje:
Zapoznaj się ze wskazówkami Visual Studio rozwiązywania problemów z instalacją i uaktualnianiem.
Zadaj pytania społeczności na forum Visual Studio Q&A.
Przejdź do strony Visual Studio pomocy techniczneji sprawdź, czy problem znajduje się na liście często
zadawanych pytań. Możesz również wybrać przycisk Link do pomocy technicznej, aby uzyskać pomoc w
czacie.
Przekazać opinię na temat funkcji lub zgłosić problem Visual Studio w związku z tym doświadczeniem
stosowania aktualizacji administratora.
Skontaktuj się z kierownikiem ds. technicznych ds. konta w organizacji w firmie Microsoft.
Zobacz też
Cykl życia produktu i obsługa techniczna programu Visual Studio
Informacje o wersji programu Visual Studio 2019
Używanie parametrów wiersza polecenia do instalowania Visual Studio
Jak zdefiniować ustawienia w pliku odpowiedzi
Kontrolowanie aktualizacji wdrożeń Visual Studio sieciowych
Katalog Microsoft Update — często zadawane pytania
Microsoft Endpoint Configuration Manager (SCCM)
Importowanie aktualizacji z wykazu firmy Microsoft do Menedżer konfiguracji
Windows Server Update Services (WSUS)
Włączanie aktualizacji administratorów do
programu Visual Studio przy użyciu programu
Microsoft Endpoint Configuration Manager
Program Microsoft Endpoint Configuration Manager (SCCM) może zarządzać aktualizacjami programu Visual
Studio 2017 i programu Visual Studio 2019 za pomocą przepływu pracy zarządzania aktualizacjami
oprogramowania.
NOTE
W celu uproszczenia dokumentacji zawartość poniżej będzie odnosić się do produktów Visual Studio 2017 i Visual Studio
2019 w sposób zbiorczy jako "Visual Studio".
Gdy firma Microsoft opublikuje now ą aktualizację programu Visual Studio w usłudze Content Delivery Network
(CDN), firma Microsoft jednocześnie opublikuje odpowiedni pakiet aktualizacji administratora na serwerach
Microsoft Update. Następnie umożliwi to administratorowi dystrybucję aktualizacji programu Visual Studio za
pośrednictwem wykazu Microsoft Update (MUC) lub Windows Server Update Services (WSUS). Configuration
Manager można skonfigurować w celu synchronizowania aktualizacji administratora programu Visual Studio z
wykazu usług WSUS z serwerem lokacji, a następnie pobrania aktualizacji i rozesłania ich do komputerów
klienckich programu Visual Studio w całej organizacji. Aby uzyskać więcej informacji na temat poprawek
dostępnych w poszczególnych wersjach programu Visual Studio, zobacz Informacje o wersji.
Aby dystrybuować aktualizacje administratorów programu Visual Studio za poorednictwem Configuration
Manager, należy wykonać następujące dwa kroki wstępnego przygotowania:
1. Włącz Configuration Manager otrzymywanie powiadomień o aktualizacjach administratora programu Visual
Studio.
2. Włącz (lub Wyłącz) komputery klienckie, aby otrzymywać aktualizacje administratorów programu Visual
Studio z programu Configuration Manager.
Po wykonaniu tych kroków można użyć funkcji zarządzania aktualizacjami oprogramowania Configuration
Manager, aby wdrożyć aktualizacje administratorów programu Visual Studio. Różne typy i cechy aktualizacji
administratora programu Visual Studio zostały opisane w artykule stosowanie aktualizacji administratorów,
które udostępniają wskazówki dotyczące sposobu i czasu, w którym powinny być dystrybuowane w całej
organizacji. Aby uzyskać więcej informacji na temat funkcji i opcji Configuration Manager, zobacz wdrażanie
aktualizacji oprogramowania w programie Microsoft Endpoint Configuration Manager.
Włącz Configuration Manager otrzymywanie powiadomień o

aktualizacjach administratora programu Visual Studio
Aby umożliwić Configuration Manager zarządzania aktualizacjami administratora programu Visual Studio,
potrzebne są następujące elementy:
Bieżąca licencjonowana wersja systemu Windows Server z uruchomionym programem Microsoft
Endpoint Configuration Manager (Current Branch) i Windows Server Update Services (WSUS). Nie
można użyć programu WSUS do wdrożenia tych aktualizacji; musi być używana w połączeniu z
Configuration Manager.
Serwer WSUS najwyższego poziomu hierarchii i serwer lokacji najwyższego poziomu Configuration
Manager muszą mieć dostęp do adresów URL i portów programu Visual Studio wymienionych tutaj:
Instalowanie i używanie usług programu Visual Studio i platformy Azure za zaporą lub serwerem proxy.
Program Microsoft Endpoint Configuration Manager musi być skonfigurowany do odbierania
powiadomień, gdy dostępne są pakiety aktualizacji administratora programu Visual Studio. Aby to zrobić,
wykonaj następujące czynności i aby uzyskać więcej informacji, zobacz wprowadzenie do aktualizacji
oprogramowania w programie Microsoft Endpoint Configuration Manager.
1. W konsoli Configuration Manager wybierz pozycję Administracja (w lewym dolnym rogu), a
następnie wybierz pozycję Konfiguracja lokacji (z lewej strony), a następnie pozycję Lokacje , a
następnie wybierz serwer lokacji.
2. Na karcie Narz ę dzia główne w górnej cz ęści okna wybierz pozycję Konfiguruj składniki
lokacji , a następnie wybierz pozycję punkt aktualizacji oprogramowania .
3. W oknie dialogowym wła ściwo ści składnika punktu aktualizacji oprogramowania :
Na karcie produkty w hierarchii Narz ę dzia deweloperskie, środowiska
uruchomieniowe i redystr ybucyjne wybierz wersje programu Visual Studio, które
chcesz synchronizować.
Na karcie klasyfikacje upewnij się, że są zaznaczone pozycje "aktualizacje zabezpieczeń",
"pakiety funkcji" i "aktualizacje".
4. Następnie zsynchronizuj aktualizacje oprogramowania z serwerem WSUS, wybierając pozycję
Biblioteka oprogramowania (z lewej strony), a następnie na karcie Narz ę dzia główne w
górnej części ekranu wybierz przycisk Synchronizuj aktualizacje oprogramowania .
Synchronizowanie aktualizacji oprogramowania spowoduje, że dostępne aktualizacje
administratora programu Visual Studio będą widoczne w programie i można je wdrożyć z
poziomu konsoli Configuration Manager.
Włącz (lub Wyłącz) możliwość odbierania aktualizacji administratorów

programu Visual Studio z programu Configuration Manager
Aby umożliwić komputerowi klienckiemu akceptowanie aktualizacji administratora programu Visual Studio,
należy się upewnić, że narzędzie wykrywania klienta programu Visual Studio jest prawidłowo zainstalowane i
należy ustawić klucz rejestru, aby umożliwić klientowi otrzymywanie aktualizacji administratora.
Narzędzie wykrywania klienta programu Visual Studio
Narzędzie do wykrywania klienta programu Visual Studio musi być zainstalowane na komputerach klienckich,
aby administrator mógł prawidłowo rozpoznać i odebrać aktualizacje. To narzędzie zostało dołączone do
wszystkich aktualizacji produktu Visual Studio 2017 i Visual Studio 2019, które zostały wydane od 12 maja
2020, a także dostępne w katalogu Microsoft Update w celu samodzielnego zainstalowania go w programie.
Zamiar administratora kodowania na komputerach klienckich
Komputery klienckie muszą być włączone, aby otrzymywać aktualizacje administratora. Ten krok jest niezbędny,
aby upewnić się, że aktualizacje nie są przypadkowo ani przypadkowe wypchnięcie do komputerów klienckich.
KluczAdministratorUpdatesEnabled został zaprojektowany z myślą o zakodowaniu zamiaru administratora
przez administratora. Ten klucz może znajdować się w dowolnej standardowej lokalizacji programu Visual
Studio, zgodnie z opisem w temacie ustawieniadomyślne dla wdrożeń w przedsiębiorstwie w dokumentacji
programu Visual Studio. Do utworzenia i ustawienia wartości tego klucza wymagany jest dostęp administratora
na komputerze klienckim.
Aby skonfigurować komputer kliencki do akceptowania aktualizacji administratorów, ustaw**** klucz
REG_DWORD AdministratorUpdatesEnabled na1 .
Jeśli **** brakuje klucza REG_DWORD AdministratorUpdatesEnabled lub ustawiono war to ść 0 ,
aktualizacje administratorów będą blokowane przed zastosowaniem do komputera klienckiego.
Opinie i pomoc techniczna

Poniższe metody umożliwiają przesłanie opinii na temat aktualizacji administratora programu Visual Studio lub
raportów dotyczących problemów, które mają wpływ na aktualizacje:
Zapoznaj się ze wskazówkami dotyczącymi rozwiązywania problemów dotyczących instalacji i uaktualniania
Zadawaj pytania do społeczności w witrynie Visual Studio Setup Q&forum.
Przejdź do strony pomocy technicznej programu Visual Studioi sprawdź, czy Twój problem znajduje się na
liście często zadawanych pytań. Można również wybrać przycisk link do pomocy technicznej , aby uzyskać
pomoc dotyczącą rozmowy.
Podaj opinię dotyczącą funkcji lub Zgłoś problem do zespołu programu Visual Studio, który dotyczy tego
środowiska, włączając aktualizacje administratorów.
Skontaktuj się z kierownikiem ds. klientów firmy Microsoft.
Zobacz też
Stosowanie aktualizacji administratorów
Cykl życia produktu i obsługa techniczna programu Visual Studio
Wykaz Microsoft Update — często zadawane pytania
Dokumentacja programu Microsoft Endpoint Configuration Manager (SCCM)
Importuj aktualizacje z usługi Microsoft Catalog do Configuration Manager
Dokumentacja programu Windows Server Update Services (WSUS)
Automatyzowanie instalacji przy użyciu ustawień w
pliku odpowiedzi
Administratorzy wdraża Visual Studio mogą określić plik odpowiedzi przy użyciu --in parametru , jak w
poniższym przykładzie:
vs_enterprise.exe --in customInstall.json
Pliki odpowiedzi to pliki JSON, których zawartość odzwierciedla argumenty wiersza polecenia. Ogólnie rzecz
biorąc, jeśli parametr wiersza polecenia nie przyjmuje żadnych argumentów (na przykład , itp.), wartość w pliku
odpowiedzi powinna --quiet --passive być true/false. Jeśli przyjmuje argument (na przykład ), wartość w
pliku --installPath <dir> odpowiedzi powinna być ciągiem. Jeśli przyjmuje argument i może pojawić się w
wierszu polecenia więcej niż raz (na przykład ), powinien --add <id> być tablicą ciągów.
Parametry określone w ustawieniach zastąpienia wiersza polecenia z pliku odpowiedzi, z wyjątkiem sytuacji, gdy
parametry mają wiele danych wejściowych (na przykład --add ). Jeśli masz wiele danych wejściowych, dane
wejściowe podane w wierszu polecenia są scalane z ustawieniami z pliku odpowiedzi.
Ustawianie domyślnej konfiguracji dla Visual Studio

Jeśli utworzono pamięć podręczną układu sieciowego za pomocą pliku , w --layout response.json układzie
zostanie utworzony plik początkowy. Jeśli utworzysz układ częściowy, ten plik odpowiedzi zawiera obciążenia i
języki, które zostały uwzględnione w układzie. Uruchomienie instalatora z tego układu automatycznie używa
response.jsw pliku, który wybiera obciążenia i składniki zawarte w układzie. Użytkownicy mogą nadal wybierać
lub usuwać zaznaczenie dowolnych obciążeń w interfejsie użytkownika konfiguracji przed zainstalowaniem
Visual Studio.
Administratorzy, którzy tworzą układ, mogą modyfikować plik w układzie, aby kontrolować ustawienia
domyślne, które użytkownicy widzą podczas instalowania Visual Studio response.json z układu. Jeśli na
przykład administrator chce domyślnie zainstalować określone obciążenia i składniki, może skonfigurować
response.json plik, aby je dodać.
Gdy Visual Studio jest uruchamiana z folderu układu, automatycznie używa pliku odpowiedzi w folderze układu.
Nie musisz używać opcji --in .
Możesz zaktualizować plik utworzony w folderze układu offline, aby zdefiniować domyślne ustawienie dla
użytkowników, którzy response.json instalują z tego układu.
WARNING
Bardzo ważne jest pozostawienie istniejących właściwości, które zostały zdefiniowane podczas tworzenia układu.
Plik podstawowy w układzie powinien wyglądać podobnie do poniższego przykładu, z tą różnicą, że zawierałby
wartość produktu i kanału, response.json który chcesz zainstalować:
{
"installChannelUri": ".\\ChannelManifest.json",
"channelUri": "https://aka.ms/vs/15/release/channel",
"installCatalogUri": ".\\Catalog.json",
"channelId": "VisualStudio.15.Release",
"productId": "Microsoft.VisualStudio.Product.Enterprise"
}
{
"productId": "Microsoft.VisualStudio.Product.Enterprise"
}
Podczas tworzenia lub aktualizowania układu jest również tworzona response.template.jspliku. Ten plik zawiera
wszystkie identyfikatory obciążenia, składnika i języka, których można użyć. Ten plik jest dostarczany jako
szablon dla tego, co można doinstalować w instalacji niestandardowej. Administratorzy mogą używać tego pliku
jako punktu wyjścia dla niestandardowego pliku odpowiedzi. Po prostu usuń identyfikatory dla rzeczy, których
nie chcesz instalować, i zapisz je we własnym pliku odpowiedzi. Nie dostosuj response.template.jsw pliku lub
zmiany zostaną utracone przy każdej aktualizacji układu.
Przykładowa zawartość pliku odpowiedzi układu

W poniższym przykładzie jest instalowana Visual Studio Enterprise z sześcioma wspólnymi obciążeniami i
składnikami oraz przy użyciu języka angielskiego i francuskiego interfejsu użytkownika. Możesz użyć tego
przykładu jako szablonu; Wystarczy zmienić obciążenia i składniki na te, które chcesz zainstalować:
{
"productId": "Microsoft.VisualStudio.Product.Enterprise",
"installPath": "C:\\VS2017",
"quiet": false,
"passive": false,
"includeRecommended": true,
"norestart": false,
"addProductLang": [
"en-US",
"fr-FR"
],
"add": [
"Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop",
"Microsoft.VisualStudio.Workload.Data",
"Microsoft.VisualStudio.Workload.NativeDesktop",
"Microsoft.VisualStudio.Workload.NetWeb",
"Microsoft.VisualStudio.Workload.Office",
"Microsoft.VisualStudio.Workload.Universal",
"Component.GitHub.VisualStudio"
]
}
{
"productId": "Microsoft.VisualStudio.Product.Enterprise",
"installPath": "C:\\VS2019",
"quiet": false,
"passive": false,
"includeRecommended": true,
"norestart": false,
"addProductLang": [
"en-US",
"fr-FR"
],
"add": [
"Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop",
"Microsoft.VisualStudio.Workload.Data",
"Microsoft.VisualStudio.Workload.NativeDesktop",
"Microsoft.VisualStudio.Workload.NetWeb",
"Microsoft.VisualStudio.Workload.Office",
"Microsoft.VisualStudio.Workload.Universal",
"Component.GitHub.VisualStudio"
]
}

Zobacz też
Rozwiązywanie problemów związanych z siecią podczas instalowania lub używania Visual Studio
Automatyczne stosowanie kluczy produktów
podczas wdrażania programu Visual Studio
Możesz programowo zastosować swój klucz produktu w ramach skryptu, który służy do automatyzowania
wdrożenia programu Visual Studio. Klucz produktu można ustawić na urządzeniu programowo podczas
instalacji programu Visual Studio lub po zakończeniu instalacji.
Zastosuj licencję po instalacji

Zainstalowaną wersję programu Visual Studio można aktywować za pomocą klucza produktu przy użyciu
StorePID.exe Narzędzia na komputerach docelowych w trybie dyskretnym. StorePID.exe Program
narzędziowy instalowany z programem Visual Studio 2017 w następującej lokalizacji domyślnej:
C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2017\Enterprise\Common7\IDE
Zainstalowaną wersję programu Visual Studio można aktywować za pomocą klucza produktu przy użyciu
StorePID.exe Narzędzia na komputerach docelowych w trybie dyskretnym. StorePID.exe Program
narzędziowy instalowany z programem Visual Studio 2019 w następującej lokalizacji domyślnej:
C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2019\Enterprise\Common7\IDE
Uruchom StorePID.exe z podniesionymi uprawnieniami, korzystając z programu System Center Agent lub
wiersza polecenia z podwyższonym poziomem uprawnień. Postępuj zgodnie z informacjami o kluczu produktu i
kodzie produktu firmy Microsoft (MPC).
IMPORTANT
Pamiętaj o uwzględnieniu kresek w kluczu produktu.
StorePID.exe [product key including the dashes] [MPC]
Poniższy przykład przedstawia wiersz polecenia służący do zastosowania licencji programu Visual Studio 2017
Enterprise, która ma MPC 08860, klucz produktu AAAAA-BBBBB-CCCCC-DDDDDD-EEEEEE i przyjmuje domyślną
lokalizację instalacji:
"C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2017\Enterprise\Common7\IDE\StorePID.exe" AAAAA-BBBBB-CCCCC-

DDDDDD-EEEEEE 08860
Poniższy przykład przedstawia wiersz polecenia służący do zastosowania licencji programu Visual Studio 2019
Enterprise, która ma MPC 09260, klucz produktu AAAAA-BBBBB-CCCCC-DDDDDD-EEEEEE i przyjmuje domyślną
lokalizację instalacji:
"C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2019\Enterprise\Common7\IDE\StorePID.exe" AAAAA-BBBBB-CCCCC-

DDDDDD-EEEEEE 09260
Poniższa tabela zawiera listę kodów MPC dla każdej wersji programu Visual Studio:
W ERSJA P RO GRA M U VISUA L ST UDIO MPC
Visual Studio Enterprise 2017 08860
Visual Studio Professional 2017 08862
Visual Studio Test Professional 2017 08866
W ERSJA P RO GRA M U VISUA L ST UDIO MPC
Visual Studio Enterprise 2019 09260
Visual Studio Professional 2019 09262
Jeśli StorePID.exe program pomyślnie zastosuje klucz produktu, zwraca wartość %ERRORLEVEL% 0. Jeśli wystąpią
błędy, zwraca jeden z następujących kodów, w zależności od warunku błędu:
B Ł ĄD KO D
PID_ACTION_SUCCESS 0
PID_ACTION_NOTINSTALLED 1
PID_ACTION_INVALID 2
PID_ACTION_EXPIRED 3
PID_ACTION_INUSE 4
PID_ACTION_FAILURE 5
PID_ACTION_NOUPGRADE 6
NOTE
Gdy uruchamiasz wirtualne wystąpienie programu Visual Studio, upewnij się, że jest również Wirtualizacja lokalnego
folderu AppData i rejestru. Aby rozwiązać problemy z wystąpieniami wirtualnymi, uruchom polecenie
C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\<version>\Common7\IDE\DDConfigCA.exe .

Zobacz też
Ustawianie wartości domyślnych dla wdrożeń
programu Visual Studio w przedsiębiorstwie
Można ustawić zasady rejestru, które mają wpływ na wdrażanie Visual Studio. Te zasady są globalne dla
maszyny i mają wpływ na:
Miejsce, w którym instalowane są niektóre pakiety udostępniane innym wersjiom lub wystąpieniom
Gdzie i czy pakiety są buforowane
Jak należy stosować aktualizacje administratora
Niektóre z tych zasad można ustawić przy użyciu opcji wiersza polecenia,ustawić wartości rejestru na maszynie,
a nawet dystrybuować je przy użyciu zasady grupy w całej organizacji.
Klucze rejestru
Istnieje kilka lokalizacji, w których można ustawić wartości domyślne przedsiębiorstwa, aby umożliwić kontrolę
za pośrednictwem zasady grupy lub bezpośrednio w rejestrze. Visual Studio sekwencyjnie, aby sprawdzić, czy
ustawiono jakiekolwiek zasady przedsiębiorstwa; Gdy tylko wartość zasad zostanie odnaleziona w poniższej
kolejności, pozostałe klucze zostaną zignorowane.
1. HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Policies\Microsoft\VisualStudio\Setup
2. HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\VisualStudio\Setup
3. HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\WOW6432Node\Microsoft\VisualStudio\Setup (w 64-bitowych systemach
operacyjnych)
Niektóre wartości rejestru są ustawiane automatycznie przy pierwszym ich używać, jeśli nie zostały jeszcze
ustawione. Dzięki temu kolejne instalacje będą używać tych samych wartości. Te wartości są przechowywane w
drugim kluczu rejestru, HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\VisualStudio\Setup .
Można ustawić następujące wartości rejestru:
N A Z WA TYP DO M Y Ś L N Y O P IS
CachePath REG_SZ lub %ProgramData%\Microsoft\ Katalog, w którym są

REG_EXPAND_SZ VisualStudio\Packages przechowywane manifesty
pakietu i, opcjonalnie,
ładunki. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz
Wyłączanie lub
przenoszenie strony pamięci
podręcznej pakietu.
KeepDownloadedPayloads REG_DWORD 1 Zachowaj ładunki pakietów

nawet po ich
zainstalowaniu. Wartość
można zmienić w
dowolnym momencie.
Wyłączenie zasad powoduje
usunięcie wszystkich
buforowanych ładunków
pakietów dla wystąpienia,
które naprawiasz lub
modyfikujesz. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz
Wyłączanie lub
SharedInstallationPath REG_SZ lub %ProgramFiles(x86)%\Micro Katalog, w którym niektóre

REG_EXPAND_SZ soft Visual Studio\Shared pakiety współużytkują
różne wersje wystąpień
Visual Studio są
instalowane. Wartość
można zmienić w
dowolnym momencie, ale
będzie ona mieć wpływ
tylko na przyszłe instalacje.
Nie można przenosić
żadnych produktów
zainstalowanych już w starej
lokalizacji lub mogą one nie
działać poprawnie.
BackgroundDownloadDisabled REG_DWORD 0 Uniemożliwiaj instalatorowi

automatyczne pobieranie
aktualizacji dla wszystkich
zainstalowanych Visual
Studio produktów. Wartość
można zmienić w
dowolnym momencie.
AdministratorUpdatesEnabled REG_DWORD 0 Umożliwia zastosowanie

aktualizacji administratora
Jeśli brakuje tej wartości lub
ustawiono wartość 0,
aktualizacje administratora
zostaną zablokowane. Ta
wartość jest do użytku
administracyjnego. Aby
uzyskać więcej informacji,
zobacz Włączanie
aktualizacji administratora.
AdministratorUpdatesOptOut REG_DWORD 0 Wskazuje, że użytkownik nie

chce otrzymywać
Visual Studio. Brak wartości
rejestru lub ustawiona
wartość 0 oznacza, że
użytkownik Visual Studio
chce otrzymywać
Visual Studio. Dotyczy to
użytkownika dewelopera
(jeśli ma uprawnienia
administratora na
komputerze klienckim). Aby
zobacz Stosowanie
UpdateConfigurationFile REG_SZ lub %ProgramData%\Microsoft\ Ścieżka pliku do

REG_EXPAND_SZ VisualStudio\updates.config konfigurowania aktualizacji
administracyjnych. Aby
zobacz Metody
konfigurowania aktualizacji
administratora.
CachePath REG_SZ lub %ProgramData%\Microsoft\ Katalog, w którym są

REG_EXPAND_SZ VisualStudio\Packages przechowywane manifesty
pakietu i, opcjonalnie,
ładunki. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz
Wyłączanie lub
KeepDownloadedPayloads REG_DWORD 1 Zachowaj ładunki pakietów

nawet po ich
zainstalowaniu. Wartość
można zmienić w
dowolnym momencie.
Wyłączenie zasad powoduje
usunięcie wszystkich
buforowanych ładunków
pakietów dla wystąpienia,
które naprawiasz lub
modyfikujesz. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz
Wyłączanie lub
SharedInstallationPath REG_SZ lub %ProgramFiles(x86)%\Micro Katalog, w którym

REG_EXPAND_SZ soft Visual Studio\Shared instalowane są niektóre
pakiety współdzielone przez
Visual Studio wystąpień
programu . Wartość można
zmienić w dowolnym
momencie, ale będzie ona
mieć wpływ tylko na
przyszłe instalacje. Nie
można przenosić żadnych
produktów zainstalowanych
już w starej lokalizacji lub
mogą one nie działać
poprawnie.
BackgroundDownloadDisabled REG_DWORD 0 Uniemożliwiaj instalatorowi

automatyczne pobieranie
aktualizacji dla wszystkich
zainstalowanych Visual
Studio produktów. Wartość
można zmienić w
dowolnym momencie.
AdministratorUpdatesEnabled REG_DWORD 0 Umożliwia zastosowanie

Jeśli brakuje tej wartości lub
ustawiono wartość 0,
będą blokowane. Ta wartość
jest do użytku
administracyjnego. Aby
zobacz Włączanie
AdministratorUpdatesOptOut REG_DWORD 0 Wskazuje, że użytkownik nie

chce otrzymywać
dla Visual Studio. Brak
wartości rejestru lub
ustawiona wartość 0
oznacza, że użytkownik
Visual Studio chce
otrzymywać aktualizacje
administratora dla Visual
Studio. Dotyczy to
użytkownika dewelopera
(jeśli ma uprawnienia
administratora na
komputerze klienckim). Aby
zobacz Stosowanie
UpdateConfigurationFile REG_SZ lub %ProgramData%\Microsoft\ Ścieżka pliku do

REG_EXPAND_SZ VisualStudio\updates.config konfigurowania aktualizacji
administracyjnych. Aby
zobacz Metody
konfigurowania aktualizacji
administratora.
BaselineStickinessVersions2019
REG_SZ lub 16.7.0 Pomocnicza wersja planu
REG_EXPAND_SZ bazowego obsługi, w
przypadku których klient
powinien pozostać. Aby
zobacz stronę Stosowanie
IMPORTANT
Jeśli zmienisz zasady rejestru po każdej instalacji, musisz przenieść istniejącą pamięć podręczną pakietów do nowej
lokalizacji i upewnić się, że jest ona zabezpieczona tak, aby mieć pełną kontrolę i mieć dostęp do CachePath SYSTEM
Administrators Everyone odczytu. Nieudane przeniesienie istniejącej pamięci podręcznej lub zabezpieczenie jej może
spowodować problemy z przyszłymi instalacjami.

Zobacz też
Wyłączanie lub przenoszenie pamięci podręcznej pakietów
Podręcznik administratora podglądu pomocy
Podgląd pomocy umożliwia zarządzanie lokalnymi instalacjami pomocy dla środowisk sieciowych z dostępem
do Internetu lub bez niego. Lokalna zawartość pomocy jest konfigurowana na poszczególnych komputerach.
Domyślnie użytkownicy muszą mieć uprawnienia administratora, aby zaktualizować lokalną instalację pomocy.
Jeśli środowisko sieciowe pozwala klientom na dostęp do Internetu, można użyć pliku wykonywalnego
Mened ż era zawar to ści pomocy do wdrożenia lokalnej zawartości pomocy z Internetu. Aby uzyskać więcej
informacji na temat składni wiersza polecenia HlpCtntMgr.exe , zobacz argumenty wiersza polecenia dla
Menedżera zawartości pomocy.
Aby uzyskać informacje na temat tworzenia zawartości, tworzenia punktu końcowego usługi sieci intranet i
podobnych rodzajów działań, zobacz zestaw SDK podglądu pomocy.
Jeśli nie masz dostępu do Internetu w środowisku sieciowym, podgląd pomocy programu może wdrożyć
lokalną zawartość pomocy z intranetu lub udziału sieciowego. Opcje pomocy środowiska IDE programu Visual
Studio można także wyłączyć, używając zastąpień klucza rejestru do obsługi takich funkcji, jak:
Pomoc online i offline
Instalowanie zawartości podczas pierwszego uruchomienia środowiska IDE
Określanie usługi zawartości intranetowej
Zarządzanie zawartością
Wdrażanie lokalnej zawartości pomocy z Internetu

Za pomocą Mened ż era zawar to ści pomocy (HlpCtntMgr.exe) można wdrożyć lokalną zawartość pomocy z
Internetu na komputerach klienckich. Użyj następującej składni:
\\%ProgramFiles(x86)%\Microsoft Help Viewer\v2.3\HlpCtntmgr.exe /operation \<*name*> /catalogname \<*catalog

name*> /locale \<*locale*>
Aby uzyskać więcej informacji na temat składni wiersza polecenia HlpCtntMgr.exe , zobacz argumenty wiersza
polecenia dla Menedżera zawartości pomocy.
Wymagania:
Komputery klienckie muszą mieć dostęp do Internetu.
Użytkownicy muszą mieć uprawnienia administratora, aby aktualizować, dodawać lub usuwać lokalną
zawartość pomocy po jej zainstalowaniu.
Zastrzeżenia
Domyślne źródło pomocy nadal będzie w trybie online.
Przykład
Poniższy przykład instaluje zawartość w języku angielskim dla programu Visual Studio na komputerze klienckim.
Aby zainstalować zawartość w języku angielskim z Internetu
1. Wybierz przycisk Star t , a następnie wybierz polecenie Uruchom .
2. Wpisz następujące polecenie:
C:\Program Files (x86)\Microsoft Help Viewer\v2.3\hlpctntmgr.exe /operation install /catalogname
VisualStudio15 /locale en-us
Wdróż wstępnie zainstalowaną lokalną zawartość pomocy na

komputerach klienckich
Możesz zainstalować zestaw zawartości z trybu online na jednym komputerze, a następnie skopiować ten
zainstalowany zestaw zawartości na inne komputery.
Wymagania:
Komputer, na którym jest instalowany zestaw zawartości, musi mieć dostęp do Internetu.
Użytkownicy muszą mieć uprawnienia administratora, aby aktualizować, dodawać lub usuwać lokalną
zawartość pomocy po jej zainstalowaniu.
TIP
Jeśli użytkownicy nie mają uprawnień administratora, zaleca się wyłączenie karty Zarz ądzanie zawar to ścią w
podglądzie pomocy. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz przesłonięcia Menedżera zawartości pomocy.
Zastrzeżenia
Domyślne źródło pomocy nadal będzie w trybie online.
Tworzenie zestawu zawartości
Aby można było utworzyć podstawowy zestaw zawartości, należy najpierw odinstalować całą lokalną zawartość
programu Visual Studio na komputerze docelowym.
Aby odinstalować pomoc lokalną
1. W podglądzie pomocy wybierz kartę Zarz ą dzanie zawar to ści ą .
2. Przejdź do zestawu dokumentów programu Visual Studio.
3. Wybierz pozycję Usu ń obok każdego elementu podrzędnego.
4. Wybierz aktualizacj ę do odinstalowania.
5. Przejdź do %ProgramData%\Microsoft\HelpLibrary2\Catalogs\VisualStudio15 i sprawdź, czy folder
zawiera tylko plik catalogType.xml.
Po usunięciu wszystkich wcześniej zainstalowanych lokalnych zawartości pomocy programu Visual
Studio możesz pobrać podstawowy zestaw zawartości.
Aby pobrać zawartość
1. W podglądzie pomocy wybierz kartę Zarz ą dzanie zawar to ści ą .
2. W obszarze zalecana dokumentacja lub dost ę pna dokumentacja przejdź do zestawów
dokumentacji, które chcesz pobrać, a następnie wybierz pozycję Dodaj .
3. Wybierz pozycję Aktualizuj .
Następnie należy spakować zawartość, aby można ją było wdrożyć na komputerach klienckich.
Aby spakować zawartość
1. Utwórz folder, do którego chcesz skopiować zawartość do późniejszego wdrożenia. Na przykład:
C:\VSHelp.
2. Otwórz cmd.exe z uprawnieniami administratora.
3. Przejdź do folderu utworzonego w kroku 1.
4. Wpisz następujące polecenie:
Xcopy %ProgramData%\Microsoft\HelpLibrary2 \<*foldername*>\ /y /e /k /o
Na przykład: Xcopy %ProgramData%\Microsoft\HelpLibrary2 c:\VSHelp\ /y /e /k /o
Wdróż zawartość
1. Utwórz udział sieciowy i skopiuj zawartość pomocy do tej lokalizacji.
Na przykład skopiuj zawartość z C:\VSHelp do \ \myserver\VSHelp.
2. Utwórz plik . bat , aby zawierał skrypt wdrażania dla zawartości pomocy. Ponieważ klient może mieć
blokadę odczytu na dowolnym z plików, które są usuwane w ramach wypychania, należy zamknąć klienta
przed wypchnięciem aktualizacji. Na przykład:
REM - copy pre-ripped content to ProgramData

Xcopy %~dp0HelpLibrary2 %SYSTEMDRIVE%\ProgramData\Microsoft\HelpLibrary2\ /y /e /k /o
if ERRORLEVEL 1 ECHO *** ERROR COPYING Help Library files to ProgramData (%ERRORLEVEL%)
3. Uruchom plik bat na lokalnych komputerach, na których chcesz zainstalować zawartość pomocy.
Zobacz też
Argumenty wiersza polecenia dla Menedżera zawartości pomocy
Przesłonięcia Menedżera zawartości pomocy
Zestaw SDK podglądu pomocy
Argumenty wiersza polecenia dla Menedżera
zawartości pomocy
Możesz określić sposób wdrażania lokalnej zawartości pomocy i zarządzania nią za pomocą argumentów
wiersza polecenia dla Menedżera zawartości pomocy (HlpCtntMgr.exe). Należy uruchomić skrypty dla tego
narzędzia wiersza polecenia z uprawnieniami administratora i nie można uruchamiać tych skryptów jako usługi.
Za pomocą tego narzędzia można wykonać następujące zadania:
Dodaj lub Aktualizuj lokalną zawartość pomocy z dysku lub z chmury.
Usuń lokalną zawartość pomocy.
Przenieś lokalny magazyn zawartości pomocy.
Dodawanie, aktualizowanie, usuwanie lub przenoszenie lokalnej zawartości pomocy w trybie dyskretnym.
Składnia:
HlpCtntmgr.exe /operation Value /catalogname CatalogName /locale Locale /sourceuri InstallationPoint
Na przykład:
hlpctntmgr.exe /operation install /catalogname VisualStudio15 /locale en-us /sourceuri

d:\productDocumentation\HelpContentSetup.msha
NOTE
Nazwa katalogu to VisualStudio15 zarówno dla programu Visual Studio 2017, jak i Visual Studio 2019. Może to być
nieoczekiwane, ale jest to spowodowane tym, że ten sam podgląd pomocy jest używany zarówno w przypadku wersji
Przełączniki i argumenty
W poniższej tabeli zdefiniowano przełączniki i argumenty, których można użyć do narzędzia wiersza polecenia
dla Menedżera zawartości pomocy:
P RZ EŁ Ą C Z N IK W Y M A GA N E? A RGUM EN T Y
/operation Tak - Zainstaluj— dodaje książki z

określonego źródła instalacji do
magazynu zawartości lokalnej.
Ten przełącznik wymaga
argumentu/booklist,
argumentu/sourceURI lub obu tych
wartości. Jeśli nie określisz
argumentu/sourceURI, domyślny
identyfikator URI programu Visual
Studio jest używany jako źródło
instalacji. Jeśli nie określisz
argumentu/booklist, zostaną
zainstalowane wszystkie książki
na/sourceUri.
- Odinstaluj— usuwa książki
określone przez użytkownika z
lokalnego magazynu zawartości.
argumentu/booklist lub
argumentu/sourceURI. Jeśli określisz
argument/sourceURI, wszystkie książki
zostaną usunięte, a argument/booklist
zostanie zignorowany.
- Move --przenosi magazyn lokalny do
określonej ścieżki. Domyślna ścieżka do
lokalnego magazynu jest ustawiana
jako katalog w obszarze %
ProgramData%
argumentów/locationPath
i/catalogName. Komunikaty o błędach
będą rejestrowane w dzienniku zdarzeń
w przypadku określenia ścieżki, która
jest nieprawidłowa lub jeśli dysk nie
zawiera wystarczającej ilości wolnego
miejsca do przechowywania zawartości.
- Od świe ż--aktualizuje tematy, które
uległy zmianie od czasu ich instalacji
lub niedawno zaktualizowane.
argumentu/sourceURI.
/catalogName Tak Określa nazwę wykazu zawartości. W

przypadku programu Visual Studio
2017 i Visual Studio 2019 jest to
VisualStudio15.
wymaganego/locale. Nie Określa ustawienia regionalne

produktu, które są używane do
wyświetlania zawartości i zarządzania
nią dla bieżącego wystąpienia
podglądu pomocy. Można na przykład
określić EN-US English-United Stany.
Jeśli nie określisz ustawień

regionalnych, zostanie użyta wartość
ustawienia regionalne systemu
operacyjnego. Jeśli nie można określić
tego ustawienia regionalnego, EN-US
jest ono używane.
W przypadku określenia ustawień

regionalnych, które nie są prawidłowe,
komunikat o błędzie jest rejestrowany
w dzienniku zdarzeń.
/e Nie Podniesienie poziomu Menedżera

zawartości pomocy do uprawnień
administracyjnych, jeśli bieżący
użytkownik ma poświadczenia
administracyjne.
/sourceURI Nie Określa adres URL, z którego

zainstalowano zawartość (interfejs API
usługi) lub ścieżkę do pliku
instalacyjnego zawartości (. msha).
Adres URL może wskazywać na grupę
produktów (węzeł najwyższego
poziomu) lub do książek produktu
(węzeł poziomu liścia) w punkcie
końcowym stylu programu Visual
Studio 2010. Nie musisz zawierać
ukośnika (/) na końcu adresu URL. Jeśli
dołączysz końcowy ukośnik, będzie on
odpowiednio obsługiwany.
Komunikat o błędzie jest rejestrowany

w dzienniku zdarzeń, jeśli określisz plik,
który nie został znaleziony, jest
nieprawidłowy lub niedostępny lub jeśli
połączenie z Internetem nie jest
dostępne lub jest przerywane w trakcie
zarządzania zawartością.
/vendor Nie Określa dostawcę zawartości produktu,

który zostanie usunięty (na przykład
Microsoft ). Domyślnym
argumentem tego przełącznika jest
Microsoft.
/productName Nie Określa nazwę produktu dla ksiąg,

które zostaną usunięte. Nazwa
produktu jest identyfikowana w plikach
HelpContentSetup. msha lub
books.html , które zostały dostarczone
z zawartością. Książki można usuwać
tylko z jednego produktu jednocześnie.
Aby usunąć książki z wielu produktów,
należy wykonać wiele instalacji.
/booklist Nie Określa nazwy książek, które mają być

zarządzane, rozdzielone spacjami.
Wartości muszą być zgodne z nazwami
książek wymienionymi na nośniku
instalacyjnym programu.
Jeśli ten argument nie zostanie

określony, zostaną zainstalowane
wszystkie zalecane książki dla
określonego produktu w/sourceURI.
Jeśli nazwa książki zawiera jedną lub

więcej spacji, należy ująć ją w podwójne
cudzysłowy ("), aby lista została
odpowiednio ograniczona.
Komunikaty o błędach będą

rejestrowane w przypadku
określenia/sourceURI, który jest
nieprawidłowy lub nieosiągalny.
/skuId. Nie Określa jednostkę magazynową (SKU)

produktu ze źródła instalacji i filtruje
książki, które identyfikuje
przełącznik/SourceURI.
/membership Nie - Minimum — instaluje minimalny

zestaw zawartości pomocy w oparciu o
jednostkę SKU określoną za pomocą
przełącznika/skuId.. Mapowanie
między jednostką SKU a zestawem
zawartości jest uwidocznione w
interfejsie API usługi.
- Zalecane — instaluje zestaw
zalecanych książek dla jednostki SKU
określonej przy użyciu
argumentu/skuId.. Źródłem instalacji
jest interfejs API usługi lub . MSHA.
- Pełne — instaluje cały zbiór książek
dla jednostki SKU określonej przy
użyciu argumentu/skuId.. Źródłem
instalacji jest interfejs API usługi lub .
MSHA.
/locationpath Nie Określa folder domyślny dla lokalnej

zawartości pomocy. Tego przełącznika
należy używać tylko w celu
instalowania lub przenoszenia
zawartości. W przypadku określenia
tego przełącznika należy również
określić przełącznik/Silent.
/silent Nie Instaluje lub usuwa zawartość pomocy

bez monitowania użytkownika ani
wyświetlania żadnego interfejsu
użytkownika, łącznie z ikoną w
obszarze powiadomień o stanie. Dane
wyjściowe są rejestrowane w pliku w
katalogu % temp% . Wa żne: Aby
zainstalować zawartość dyskretnie,
należy użyć cyfrowo podpisanych
plików cab , nie plików . mshc .
/launchingApp Nie Definiuje kontekst aplikacji i katalogu,

gdy Podgląd pomocy jest uruchamiany
bez aplikacji nadrzędnej. Argumenty
dla tego przełącznika to NazwaFirmy,
ProductName i versionNumber (na
przykład
/launchingApp
Microsoft,VisualStudio,16.0
).
Jest to wymagane do zainstalowania

zawartości za pomocą
parametru/Silent.
/wait s Nie Wstrzymuje operacje instalowania,

odinstalowywania i odświeżania. Jeśli
operacja jest już w toku dla wykazu,
proces będzie oczekiwać na podaną
liczbę sekund, aby kontynuować. Aby
czekać w nieskończoność, użyj
wartości 0.
/? Nie Wyświetla listę przełączników i ich

opisów dla narzędzia wiersza polecenia
dla Menedżera zawartości pomocy.
Kody zakończenia
Po uruchomieniu narzędzia wiersza polecenia dla Menedżera zawartości pomocy w trybie dyskretnym zwraca
następujące kody zakończenia:
Success = 0,
FailureToElevate = 100
InvalidCmdArgs = 101,
FailOnFetchingOnlineContent = 110,
FailOnFetchingContentFromDisk = 120,
FailOnFetchingInstalledBooks = 130,
NoBooksToUninstall = 200,
NoBooksToInstall = 300,
FailOnUninstall = 400,
FailOnInstall = 500,
FailOnMove = 600,
FailOnUpdate = 700,
FailOnRefresh = 800,
Cancelled = 900,
Others = 999,
ContentManagementDisabled = 1200,
OnlineHelpPreferenceDisabled = 1201
UpdateAlreadyRunning = 1300 - (Signals that the update didn't run because another was in progress.)
Zobacz też
Można zmienić domyślne zachowanie podglądu pomocy i funkcji związanych z pomocą w środowisku IDE
programu Visual Studio. Niektóre opcje są określone przez utworzenie pliku . pkgdef w celu ustawienia różnych
wartości kluczy rejestru. Inne są ustawiane bezpośrednio w rejestrze.
Jak kontrolować zachowanie podglądu pomocy przy użyciu pliku.

pkgdef
1. Utwórz plik . pkgdef z pierwszym wierszem jako [$RootKey$\Help] .
2. Dodaj wszystkie lub wszystkie wartości klucza rejestru opisane w poniższej tabeli w oddzielnych
wierszach, na przykład "UseOnlineHelp"=dword:00000001 .
3. Skopiuj plik do pliku % ProgramFiles (x86)% \ Microsoft Visual Studio\2017 \<Edition >
\Common7\IDE\CommonExtensions.
4. Uruchom devenv /updateconfiguration w wierszu polecenia dewelopera.
Wartości klucza rejestru
WA RTO ŚĆ K L UC Z A
RE JEST RU TYP DA N E O P IS
NewContentAndUpdateSer ciąg <http URL for service Zdefiniuj unikatowy punkt

vice endpoint> końcowy usługi
UseOnlineHelp Ostatnie 0 Aby określić pomoc Zdefiniuj domyślną pomoc

lokalną, 1 Aby określić w trybie online lub offline
pomoc online
OnlineBaseUrl ciąg <http URL for service Zdefiniuj unikatowy punkt

endpoint> końcowy F1
OnlineHelpPreferenceDisabl Ostatnie 0 Aby włączyć lub 1 Wyłącz opcję preferencji

ed wyłączyć opcję preferencji pomoc online
pomoc online
DisableManageContent Ostatnie 0 Aby włączyć lub 1 Wyłącz kartę Zarz ądzaj

wyłączyć kartę Zarz ądzaj zawar to ścią
zawar to ścią w podglądzie
pomocy
DisableFirstRunHelpSelectio Ostatnie 0 Aby włączyć lub 1 Wyłącz instalację zawartości

n wyłączyć funkcje pomocy, przy pierwszym
które są konfigurowane uruchomieniu programu
podczas pierwszego Visual Studio
uruchomienia programu
Visual Studio
Przykład zawartość pliku pkgdef

[$RootKey$\Help]
"NewContentAndUpdateService"="https://some.service.endpoint"
"UseOnlineHelp"=dword:00000001
"OnlineBaseUrl"="https://some.service.endpoint"
"OnlineHelpPreferenceDisabled"=dword:00000000
"DisableManageContent"=dword:00000000
"DisableFirstRunHelpSelection"=dword:00000001
Użyj edytora rejestru, aby zmienić zachowanie podglądu pomocy

Poniższe dwa zachowania można kontrolować przez ustawienie wartości klucza rejestru w Edytorze rejestru.
Z A DA N IE K L UC Z RE JEST RU WA RTO ŚĆ DA N E
Zastąp priorytet zadania HKEY_LOCAL_MACHINE\SO BITSPriority pier wszy plan , wysoki,

usługi BITS FTWARE\Wow6432Node normalny lub niski
(na komputerze 64-
bitowym)
\Microsoft\Help\v2.3
Wskaż lokalny magazyn HKEY_LOCAL_MACHINE\SO LocationPath "ContentStoreNetworkShare

zawartości w udziale FTWARE\Microsoft\Help\ v "
sieciowym 2.3 \
Catalogs\VisualStudio15
Zobacz też
Argumenty wiersza polecenia dla Menedżera zawartości pomocy
Narzędzia do wykrywania wystąpień programu
Visual Studio i zarządzania nimi
Istnieje kilka narzędzi, których można użyć do wykrywania instalacji programu Visual Studio na komputerach
klienckich i zarządzania instalacjami.
Wykrywanie istniejących wystąpień programu Visual Studio

Następujące narzędzia i programy narzędziowe ułatwią wykrywanie zainstalowanych wystąpień programu
Visual Studio i zarządzanie nimi na komputerach klienckich:
vswhere : plik wykonywalny wbudowany w program Visual Studio lub dostępny w oddzielnym dystrybucji,
który ułatwia znalezienie lokalizacji wszystkich wystąpień programu Visual Studio na konkretnym
komputerze.
VSSetup. PowerShell : skrypty programu PowerShell, które używają interfejsu API konfiguracji Instalatora
do identyfikowania zainstalowanych wystąpień programu Visual Studio.
Vs-Setup-Samples : przykłady języków C# i C++, które pokazują, jak używać interfejsu API konfiguracji
Instalatora do wysyłania zapytań do istniejącej instalacji.
Instrumentacja zarz ą dzania Windows (WMI) : informacje o wystąpieniu programu Visual Studio mogą
być wysyłane za pomocą MSFT_VSInstance klasy Visual Studio.
Interfejs API konfiguracji Instalatora udostępnia interfejsy dla deweloperów, którzy chcą tworzyć własne
narzędzia do Interrogating wystąpień programu Visual Studio.
Spis oprogramowania Microsoft Endpoint Configuration Manager : służy do zbierania informacji o
wystąpieniach programu Visual Studio na urządzeniach klienckich.
Używanie vswhere.exe
vswhere.exe jest automatycznie dołączany do programu Visual Studio 2017 lub nowszego lub można go
pobrać ze strony wydań vswhere. Użyj, vswhere -? Aby uzyskać informacje pomocy dotyczące narzędzia. Na
przykład to polecenie przedstawia wszystkie wersje programu Visual Studio, w tym wcześniejsze wersje
produktu i wersji wstępnej, i wyświetla wyniki w formacie JSON:
C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\Installer> vswhere.exe -legacy -prerelease -format json
Korzystanie z Instrumentacja zarządzania Windows (WMI)

Jeśli na komputerze zainstalowano narzędzie do wykrywania klienta programu Visual Studio, można wysłać
zapytanie o informacje o wystąpieniu programu Visual Studio za pomocą usługi WMI. Narzędzie wykrywania
klienta programu Visual Studio jest domyślnie instalowane z każdą aktualizacją programu Visual Studio 2017 i
Visual Studio 2019 wydaną w dniu 12 maja 2020. Jest ona również dostępna w katalogu Microsoft Update , jeśli
chcesz zainstalować go niezależnie. Aby zapoznać się z przykładem użycia narzędzia do zwracania informacji o
wystąpieniu programu Visual Studio, Otwórz program PowerShell jako administrator na komputerze klienckim i
wpisz następujące polecenie:
Get-CimInstance MSFT_VSInstance
Używanie Configuration Manager Endpoint firmy Microsoft
Funkcje spisu oprogramowania w programie Microsoft Endpoint Configuration Manager mogą służyć do
wykonywania zapytań i zbierania informacji o wystąpieniach programu Visual Studio na urządzeniach
klienckich. Na przykład następujące zapytanie zwróci nazw ę wyświetlaną, wersję i nazw ę urządzenia, na którym
zainstalowano program Visual Studio dla wszystkich zainstalowanych wystąpień programu Visual Studio 2017 i
2019:
select distinct SMS_G_System_COMPUTER_SYSTEM.Name, SMS_G_System_ADD_REMOVE_PROGRAMS.DisplayName,

SMS_G_System_ADD_REMOVE_PROGRAMS.Version from SMS_R_System inner join SMS_G_System_COMPUTER_SYSTEM on
SMS_G_System_COMPUTER_SYSTEM.ResourceID = SMS_R_System.ResourceId inner join
SMS_G_System_ADD_REMOVE_PROGRAMS on SMS_G_System_ADD_REMOVE_PROGRAMS.ResourceID = SMS_R_System.ResourceId
where SMS_G_System_ADD_REMOVE_PROGRAMS.DisplayName like "Visual Studio %[a-z]% 201[7,9]"
TIP
Aby uzyskać więcej informacji na temat instalacji programu Visual Studio 2017, zobacz archiwa Instalatora programu
Visual Studio.
Edytowanie rejestru dla wystąpienia programu Visual Studio

W programie Visual Studio ustawienia rejestru są przechowywane w lokalizacji prywatnej, co umożliwia
używanie wielu wystąpień równoległych tej samej wersji programu Visual Studio na tym samym komputerze.
Ponieważ te wpisy nie są przechowywane w rejestrze globalnym, istnieją specjalne instrukcje dotyczące
używania Edytora rejestru do wprowadzania zmian w ustawieniach rejestru:
1. Jeśli masz otwarte wystąpienie programu Visual Studio, zamknij je.
2. Rozpocznij regedit.exe .
3. Wybierz HKEY_LOCAL_MACHINE w ęzeł.
4. Z menu głównego programu regedit wybierz pozycję plik > Załaduj gał ąź ... , a następnie wybierz plik
rejestru prywatnego, który jest przechowywany w folderze AppData\Local . Na przykład:
%localappdata%\Microsoft\VisualStudio\<config>\privateregistry.bin
NOTE
<config> odpowiada wystąpieniu programu Visual Studio, które chcesz przeglądać.
Zostanie wyświetlony monit o podanie nazwy Hive, która jest nazw ą oddzielonej gałęzi. Po wykonaniu tej
czynności powinno być możliwe przeglądanie rejestru w ramach utworzonej gałęzi izolowanej.
IMPORTANT
Przed ponownym uruchomieniem programu Visual Studio należy zwolnić utworzoną gałąź izolowaną. W tym celu wybierz
pozycję plik > Zwolnij gał ąź z głównego menu programu regedit. (Jeśli tego nie zrobisz, plik pozostaje zablokowany i
nie będzie można uruchomić programu Visual Studio).

Zobacz też
Aktualizowanie instalacji sieciowej programu Visual
Studio
Istnieje możliwość zaktualizowania układu instalacji sieciowej programu Visual Studio przy użyciu najnowszych
aktualizacji produktu, aby można było go używać zarówno jako punktu instalacji najnowszej aktualizacji
programu Visual Studio, jak i do obsługi instalacji, które zostały już wdrożone na klienckich stacjach roboczych.
Jak zaktualizować układ sieci

IMPORTANT
W tych instrukcjach przyjęto założenie, że wcześniej utworzono układ instalacji sieci i decyzje dotyczące sposobu, w jaki
klient ma pobrać aktualizacje. Aby uzyskać więcej informacji o tym, jak to zrobić, zobacz stronę Create a network
installation of Visual Studio and Control updates to Visual Studio deployments (Tworzenie instalacji sieciowej usługi Visual
Studio i Kontrolowanie aktualizacji Visual Studio wdrożeniach).
Aby odświeżyć udział instalacji sieci w taki sposób, aby zawierał najnowsze aktualizacje, uruchom program
inicjujący przy użyciu parametru --layout , aby pobrać zaktualizowane pakiety.
Jeśli podczas tworzenia układu sieciowego wybrano układ częściowy, te ustawienia zostaną zapisane. Wszystkie
przyszłe polecenia układu używają poprzednich opcji oraz wszystkich nowych opcji, które określisz.
Jeśli hostujesz układ w udziałach plików, zaktualizuj prywatną kopię układu (na przykład c:\VSLayout), a
następnie po pobraniu całej zaktualizowanej zawartości skopiuj ją do udziału plików (na przykład \
server\products\VS). Jeśli tego nie zrobisz, istnieje większe prawdopodobieństwo, że wszyscy użytkownicy,
którzy uruchamiają Instalatora podczas aktualizowania układu, mogą nie być w stanie pobrać całej zawartości z
układu, ponieważ nie została jeszcze całkowicie zaktualizowana.
Przyjrzyjmy się kilku przykładom tworzenia, a następnie aktualizowania układu:
Najpierw oto przykład sposobu tworzenia układu z jednym obciążeniem tylko dla języka angielskiego:
vs_enterprise.exe --layout c:\VSLayout --add Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop --lang

en-US
Poniżej opisano sposób aktualizowania tego samego układu do nowszej wersji. Nie trzeba określać
żadnych dodatkowych parametrów wiersza polecenia. Poprzednie ustawienia zostały zapisane i będą
używane przez wszystkie kolejne polecenia układu w tym folderze układu.
Poniżej opisano sposób aktualizowania układu do nowszej wersji w sposób nienadzorowany. Operacja
układu uruchamia proces instalacji w nowym oknie konsoli. Okno pozostaje otwarte, aby użytkownicy
mogli zobaczyć wynik końcowy i podsumowanie wszelkich błędów, które mogły wystąpić. Jeśli
wykonujesz operację układu w sposób nienadzorowany (na przykład masz skrypt, który jest regularnie
uruchamiany w celu zaktualizowania układu do najnowszej wersji), użyj parametru , a proces
automatycznie zamknie --passive okno.
vs_enterprise.exe --layout c:\VSLayout --passive
Poniżej opisano sposób dodawania dodatkowego obciążenia i zlokalizowanego języka. (To polecenie
dodaje obciążenie Tworzenie aplikacji na platformie Azure). Teraz w tym układzie uwzględniono zarówno
program Managed Desktop, jak i platformę Azure. Zasoby językowe dla języka angielskiego i
niemieckiego są również uwzględniane dla wszystkich tych obciążeń. Układ został zaktualizowany do
najnowszej dostępnej wersji.
vs_enterprise.exe --layout c:\VSLayout --add Microsoft.VisualStudio.Workload.Azure --lang de-DE
IMPORTANT
Operacja aktualizacji nie pobiera ani nie instaluje dodatkowych składników opcjonalnych dla układu ani na kliencie.
Jeśli musisz dodać lub zmienić składniki opcjonalne, najpierw usuń stare składniki opcjonalne z pliku odpowiedzi i
dołącz nowe składniki, których potrzebujesz, w sekcji Layout.JSON "Dodaj" w pliku Layout.JSON . Następnie,
po uruchomieniu polecenia aktualizacji w układzie, pobierze nowo dodane składniki do układu.
Aby zainstalować te nowe składniki na komputerze klienckim, wykonaj następujące trzy kroki. Najpierw sprawdź,
czy układ zawiera nowe składniki zgodnie z powyższym opisem. Następnie zaktualizuj klienta do najnowszych
bitów w układzie. Na koniec ponownie na kliencie uruchom operację modyfikowania, która spowoduje
zainstalowanie nowych składników (które zostały dodane do układu) na komputerze klienckim.
Wreszcie poniżej opisano sposób dodawania dodatkowego obciążenia i zlokalizowanego języka bez
aktualizowania wersji. (To polecenie dodaje obciążenie tworzenie aplikacji ASP.NET sieci Web). Teraz w
tym układzie znajdują się obciążenia Managed Desktop, Azure ASP.NET & Web Development. Zasoby
językowe dla języka angielskiego, niemieckiej i francuskiej są również uwzględniane dla wszystkich tych
obciążeń. Jednak układ nie został zaktualizowany do najnowszej dostępnej wersji podczas uruchamiania
tego polecenia. Pozostaje on w istniejącej wersji.
vs_enterprise.exe --layout c:\VSLayout --add Microsoft.VisualStudio.Workload.NetWeb --lang fr-FR --

keepLayoutVersion
Wdrażanie aktualizacji na maszynach klienckich

W zależności od konfiguracji środowiska sieciowego aktualizacja może zostać wdrożona przez administratora
przedsiębiorstwa lub zainicjowana z komputera klienckiego.
Użytkownicy mogą zaktualizować Visual Studio, które zostało zainstalowane z folderu instalacji w trybie
offline:
Uruchom Instalator programu Visual Studio.
Następnie kliknij pozycję Aktualizuj .
Administratorzy mogą aktualizować wdrożenia klientów Visual Studio bez interakcji z użytkownikiem za
pomocą dwóch oddzielnych poleceń:
Najpierw zaktualizuj instalatora Visual Studio:
vs_enterprise.exe --quiet --update
Następnie zaktualizuj samą Visual Studio aplikację:
vs_enterprise.exe update --installPath "C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual
Studio\2017\Enterprise" --quiet --wait --norestart
Administratorzy mogą aktualizować wdrożenia klientów Visual Studio bez interakcji z użytkownikiem za
pomocą dwóch oddzielnych poleceń:
Najpierw zaktualizuj instalatora Visual Studio:
Następnie zaktualizuj samą Visual Studio aplikację:
Studio\2019\Enterprise" --quiet --wait --norestart
NOTE
Użyjvswhere.exe polecenia , aby zidentyfikować ścieżkę instalacji istniejącego wystąpienia Visual Studio na komputerze
klienckim.
TIP
Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat kontrolowania, kiedy powiadomienia o aktualizacji są prezentowane
użytkownikom, zobacz Kontrolowanie aktualizacji sieciowych wdrożeń Visual Studio aktualizacji.
Weryfikowanie układu
Użyj --verify funkcji , aby przeprowadzić weryfikację dostarczonej pamięci podręcznej trybu offline. Sprawdza,
czy brakuje plików pakietów lub czy są one nieprawidłowe. Po zakończeniu weryfikacji zostanie wyświetlona
lista brakujących plików i nieprawidłowych plików.
vs_enterprise.exe --layout <layoutDir> --verify
Ten vs_enterprise.exe można wywołać wewnątrz layoutDir.
NOTE
Niektóre ważne pliki metadanych, które są wymagane przez --verify tę opcję, muszą znajdować się w pamięci
podręcznej układu w trybie offline. Jeśli brakuje tych plików metadanych, nie można uruchomić elementu "--verify", a
Instalator zwraca błąd. Jeśli wystąpi ten błąd, utwórz ponownie nowy układ offline do innego folderu (lub do tego samego
folderu pamięci podręcznej trybu offline). W tym celu uruchom to samo polecenie układu, które było używane do
utworzenia początkowego układu w trybie offline. Na przykład vs_enterprise.exe --layout <layoutDir> .
Firma Microsoft okresowo Visual Studio aktualizacje, więc nowy układ, który utworzysz, może nie być w tej
samej wersji co układ początkowy.
NOTE
Weryfikacja działa tylko w przypadku najnowszej wersji określonej wersji pomocniczej Visual Studio. Po wydaniu nowej
wersji weryfikacja nie będzie działać w przypadku wcześniejszych wersji poprawek na poziomie tej samej wersji
pomocniczej.
Naprawianie układu
Użyj funkcji , aby przeprowadzić tę samą weryfikację co program , a także --fix --verify spróbuj rozwiązać
zidentyfikowane problemy. Proces wymaga połączenia internetowego, dlatego przed wywołaniem metody
upewnij się, że maszyna jest połączona --fix z --fix Internetem.
vs_enterprise.exe --layout <layoutDir> --fix

Ten vs_enterprise.exe można wywołać wewnątrz layoutDir.
Usuwanie starszych wersji z układu

Po zakończeniu aktualizacji układu pamięci podręcznej w trybie offline folder pamięci podręcznej układu może
zawierać przestarzałe pakiety, które nie są już potrzebne przez najnowszą Visual Studio pamięci podręcznej.
Możesz użyć opcji , --clean aby usunąć przestarzałe pakiety z folderu pamięci podręcznej w trybie offline.
Aby to zrobić, musisz mieć ścieżki plików do wykazu manifestów, które zawierają przestarzałe pakiety. Manifesty
wykazu można znaleźć w folderze "Archiwum" w pamięci podręcznej układu offline. S ą one zapisywane w tym
miejscu podczas aktualizowania układu. W folderze "Archive" znajduje się co najmniej jeden "identyfikator
GUID" o nazwie foldery, z których każdy zawiera przestarzały manifest katalogu. Liczba folderów "GUID"
powinna być taka sama jak liczba aktualizacji pamięci podręcznej trybu offline.
W każdym folderze "GUID" jest zapisywanych kilka plików. Dwa najbardziej interesujące pliki to plik "catalog.js" i
plik "version.txt". Plik "catalog.jssię" to przestarzały manifest wykazu, który należy przekazać do --clean opcji .
Drugi plik version.txt zawiera wersję tego przestarzałego manifestu katalogu. Na podstawie numeru wersji
możesz zdecydować, czy chcesz usunąć przestarzałe pakiety z manifestu wykazu. Możesz to zrobić tak samo, jak
w przypadku innych folderów "GUID". Po podjęciu decyzji dotyczącej katalogów, które chcesz oczyścić, uruchom
polecenie, po podaniem ścieżek --clean plików do tych katalogów.
Oto kilka przykładów użycia opcji --clean:
vs_enterprise.exe --layout <layoutDir> --clean <file-path-of-catalog1> <file-path-of-catalog2> …
vs_enterprise.exe --layout <layoutDir> --clean <file-path-of-catalog1> --clean <file-path-of-catalog2> …
Można również wywołać vs_enterprise.exe wewnątrz < layoutDir > . Oto przykład:
c:\VSLayout\vs_enterprise.exe --layout c:\VSLayout --clean c:\VSLayout\Archive\1cd70189-fc55-4583-8ad8-

a2711e928325\Catalog.json --clean c:\VS2017Layout\Archive\d420889f-6aad-4ba4-99e4-ed7833795a10\Catalog.json
Po wykonaniu tego polecenia Instalator analizuje folder pamięci podręcznej w trybie offline, aby znaleźć listę
plików, które zostaną usunięte. Następnie będzie można przejrzeć pliki, które mają zostać usunięte, i potwierdzić
usunięcia.
Uzyskiwanie pomocy technicznej dla instalatora w trybie offline

Jeśli wystąpi problem z instalacją w trybie offline, chcemy się o tym dowiedzieć. Najlepszym sposobem, aby
nam powiedzieć, jest użycie narzędzia Zgłoś problem. Korzystając z tego narzędzia, możesz wysłać nam dane
telemetryczne i dzienniki, których potrzebujemy, aby pomóc nam zdiagnozować i rozwiązać problem.
Oferujemy również opcję obsługi czatu na ż ywo (tylko w języku angielskim) w przypadku problemów
związanych z instalacją.
Dostępne są również inne opcje pomocy technicznej. Aby uzyskać listę, zobacz naszą stronę Opinii.
Zobacz też
Visual Studio produktu i jego obsługa
Aktualizowanie programu Visual Studio w obrębie
punktu odniesienia obsługi
Program Visual Studio jest często aktualizowany w ramach cyklu życia produktu. Istnieją dwa typy aktualizacji:
Drobne aktualizacje wersji — na przykład 16,0 do 16,1 — , który obejmuje nowe funkcje i składniki.
Obsługa aktualizacji — na przykład 16.0.4 do 16.0.5 — które obejmują tylko rozwiązania przeznaczone do
rozwiązywania problemów krytycznych.
Administratorzy przedsiębiorstwa mogą zdecydować się na utrzymanie klientów w linii bazowej obsługi. Linia
bazowa obsługi jest obsługiwana w przypadku aktualizacji z obsługą przez rok poza wersją kolejnej linii bazowej
obsługi.
Opcja linia bazowa obsługi zapewnia deweloperom i administratorom większą elastyczność w zakresie
wdrażania nowych funkcji, poprawek błędów lub składników uwzględnionych w nowych aktualizacjach
pomocniczych. Pierwsza linia bazowa obsługi to 16.0. x. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Opcje pomocy
technicznej dla klientów korporacyjnych i Professional.
Jak uzyskać dostęp do linii bazowej obsługi

Aby zacząć korzystać z linii bazowej obsługi, Pobierz stały program inicjujący Instalatora programu Visual Studio
z My.VisualStudio.com. Program inicjujący ma linki do konfiguracji produktu, obciążeń i składników dla tej
konkretnej wersji.
NOTE
Należy zachować ostrożność w odróżnieniu od programu inicjującego o stałej wersji i standardowych programów
inicjujących. Standardowe programy inicjujące są skonfigurowane do korzystania z najnowszej dostępnej wersji programu
Visual Studio. Standardowa boostrappers ma numer w nazwie pliku (na przykład vs_enterprise__123456789-
123456789.exe), gdy są pobierane z My.VisualStudio.com.
Podczas instalacji Administratorzy przedsiębiorstwa muszą skonfigurować swoich klientów, aby uniemożliwić
aktualizowanie ich przez klientów do najnowszej wersji. Można to zrobić na kilka sposobów:
Zmień channelUri ustawienie w pliku konfiguracji odpowiedzi , aby użyć manifestu kanału w układzie lub
folderze lokalnym.
Zmodyfikuj identyfikator channeluri za pomocą wykonania wiersza polecenia , aby użyć nieistniejącego pliku.
Ustaw zasady w systemie klienta, aby wyłączyć aktualizacje, aby uniemożliwić klientom samoaktualizacji.
Zainstaluj linię bazową obsługi w sieci
Administratorzy, którzy korzystają z instalacji układu sieciowego, powinni zmodyfikować channelUri wartość w
response.js w pliku w układzie, aby użyć channelmanifest.jsw pliku znajdującym się w tym samym folderze. Aby
zapoznać się z krokami do wykonania, zobacz Kontrola aktualizacji do wdrożeń programu Visual Studio
opartych na sieci. Zmiana channelUri wartości umożliwia klientom wyszukiwanie aktualizacji w lokalizacji
układu.
Zainstaluj linię bazową obsługi za pośrednictwem Internetu
W przypadku instalacji internetowej należy dodać --channelUri z nieistniejącego manifestu kanału do wiersza
polecenia używanego do uruchamiania Instalatora. Spowoduje to wyłączenie programu Visual Studio z poziomu
najnowszej dostępnej wersji dla aktualizacji. Oto przykład:
vs_enterprise.exe --channelUri c:\doesnotexist.chman
Korzystanie z ustawień zasad w celu wyłączania aktualizacji klientów

Inna opcja kontrolowania aktualizacji na kliencie polega na wyłączeniu powiadomień o aktualizacji. Użyj tej opcji,
jeśli wartość Identyfikator channeluri nie została zmieniona podczas instalacji. Klient nie będzie mógł odbierać
linków do najnowszej dostępnej wersji. Program inicjujący o stałej wersji jest nadal niezbędny do
zaktualizowania do określonej wersji na kliencie.
Jak pozostać w punkcie odniesienia obsługi

Gdy dostępna jest aktualizacja linii bazowej obsługi, pliki programu inicjującego z ustalonymi wersjami są
udostępniane dla aktualizacji obsługi w witrynie My.VisualStudio.com.
W przypadku administratorów, którzy wdrażają program przy użyciu instalacji układu sieciowego, administrator
powinien zaktualizować lokalizację układu. Klienci instalowani z lokalizacji otrzymają powiadomienia o
aktualizacji. Jeśli aktualizacja musi zostać wdrożona na klientach, wykonaj te instrukcje. Po zmodyfikowaniu
elementu "response.json" dla aktualizacji nie należy dodawać dodatkowych obciążeń, składników ani języków.
Zarządzanie tymi ustawieniami musi odbywać się w ramach wdrożenia "Modify" po aktualizacji produktu.
W przypadku instalacji internetowej Uruchom nowy program inicjujący stałej wersji z --channelUri
parametrem wskazującym nieistniejący manifest kanału na komputerze klienckim. Jeśli aktualizacja została
wdrożona w trybie cichym lub pasywnym, użyj dwóch oddzielnych poleceń:
1. Aktualizowanie Instalatora programu Visual Studio:
2. Aktualizowanie samej aplikacji Visual Studio:

Studio\2019\Enterprise" --quiet --wait --norestart --channelUri c:\doesnotexist.chman

Zobacz też
Aktualizowanie programu Visual Studio przy użyciu
minimalnego układu offline
W przypadku komputerów, które nie są połączone z Internetem, utworzenie minimalnego układu jest
najprostszym i najszybszym sposobem aktualizowania wystąpień Visual Studio offline.
Narzędzie do minimalnego układu generuje układ dostosowany do potrzeb Twojego zespołu. Administratorzy
przedsiębiorstwa mogą używać tego narzędzia do tworzenia układów aktualizacji dla większości wersji Visual
Studio 2017 i 2019. W przeciwieństwie do pełnego Visual Studio układ minimalny układ zawiera tylko
zaktualizowane pakiety, więc jego generowanie i wdrażanie jest zawsze mniejsze i szybsze. Możesz dodatkowo
zminimalizować rozmiar układu aktualizacji, określając tylko żądane języki, obciążenia i składniki.
Jak wygenerować minimalny układ

IMPORTANT
W tych instrukcjach założono, że wcześniej utworzono i użyliśmy układów. Aby uzyskać więcej informacji o tym, jak to
zrobić, zobacz stronę Aktualizowanie instalacji sieciowej Visual Studio sieciowej.
Aby lepiej zrozumieć cykl życia Visual Studio, zobacz Visual Studio Cykl życia produktu i obsługa.
To narzędzie tworzy układy aktualizacji dla Visual Studio 2017 (15.9) i jego wersji. Układ można wdrożyć na
maszynach sieciowych/offline, aby Visual Studio wystąpień. Podczas normalnego tworzenia układupobierane są
wszystkie pakiety dla danego wydania. Normalne tworzenie układu jest wymagane do naprawy,
odinstalowywania i innych standardowych operacji na Visual Studio wystąpień. Minimalny układ pobiera tylko
zaktualizowane pakiety, dzięki czemu jest mniejszy i łatwiejszy do skopiowania na maszyny w trybie offline.
Instalowanie minimalnej ilości narzędzia układu
1. Najpierw pobierz narzędzie do minimalnego układu znajdujące się tutaj. Upewnij się, że po
wy świetleniu monitu wybierz pozycję Zapisz, a następnie wybierz pozycj ę Uruchom.
2. Następnie zaakceptuj monit Kontrola konta użytkownika, klikając pozycję Tak .

3. Narzędzie do minimalnego układu zostanie zainstalowane w programie
C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\MinimalLayout .
Jak używać narzędzia do minimalnego układu

MinimalLayout.exe Program używa poniższych poleceń i opcji do wygenerowania układu. Do uruchomienia
narzędzia jest wymagane co najmniej jedno polecenie. Oto jak uruchomić narzędzie:
MinimalLayout.exe [command] <options>...
Polecenia
Wersja zapoznawcza: użyj tego polecenia, aby wyświetlić podgląd liczby pakietów do pobrania oraz
całkowitej przestrzeni użytej do utworzenia tego układu.
Wygeneruj: użyj tego polecenia, aby wygenerować minimalny układ aktualizacji Visual Studio.
Wygeneruj ponownie: użyj tego polecenia, aby ponownie wygenerować układ przy użyciu istniejącego
pliku odpowiedzi z minimalnym układem. Każdy minimalny układ tworzy MinimalLayout.json plik
odpowiedzi, który zawiera oryginalne minimalne parametry wejściowe układu. Aby ponownie
wygenerować minimalny układ, można użyć polecenia Wygeneruj ponownie i MinimalLayout.json pliku
odpowiedzi. Jest to przydatne, jeśli chcesz utworzyć minimalny układ dla nowej Visual Studio aktualizacji
na podstawie pliku odpowiedzi poprzedniego minimalnego układu.
W przypadku tego polecenia wymagana jest ścieżka pliku z już MinimalLayout.json wygenerowanego
układu.
MinimalLayout.exe regenerate --filePath C:\MinimalLayout\MinimalLayout.json
Sprawd ź : użyj tego polecenia, aby określić, czy folder układu jest uszkodzony.
Poprawka: użyj tego polecenia, aby naprawić uszkodzony folder układu, w tym zastąpić wszystkie
brakujące pakiety z folderu układu.
Opcje
O P C JE O P IS W Y M A GA N E/ O P C JO N A L N E P RZ Y K Ł A D
--targetLocation < dir> Określa katalog, w którym Wymagane --targetLocation

należy utworzyć minimalny c:\VSLayout\
układ offline.
--baseVersion, < wersja> Od tej wersji zostanie Wymagane --baseVersion 16.4.0

wygenerowany minimalny
układ w trybie offline.
--targetVersion, < wersja> Minimalny układ w trybie Wymagane --targetVersion 16.4.4

offline będzie generowany
do tej wersji włącznie.
--languages Określa języki, które mają Wymagane --languages en-US fr-FR

być dołączane w
minimalnym układzie
offline. Można określić wiele
wartości rozdzielonych
spacjami.
--productIds < co najmniej Identyfikatory produktów, z Wymagane --productIds

jeden identyfikator których zostanie Microsoft.VisualStudio.Prod
produktu> wygenerowany minimalny uct.Enterprise,Microsoft.Vis
układ w trybie offline, ualStudio.Product.Professio
rozdzielone przecinkami. nal
Microsoft.VisualStudi
o.Product.Enterprise
o.Product.Profession
al
o.Product.BuildTools
o.Product.TestAgent
o.Product.TestContr
oller
o.Product.TeamExplo
rer
--filePath Ścieżka pliku pliku Wymagane do ponownego --filePath

MinimalLayout.jspliku z już wygenerowania polecenia C:\VSLayout\minimalLayout
utworzonego układu. Ta .jswł.
opcja jest używana tylko z
ponownie wygenerować Pamiętaj, że polecenie
polecenia. Regenerate (Wygeneruj
ponownie) przyjmuje
tylko opcję --filePath.
— dodaj < co najmniej Określa co najmniej jeden Opcjonalne --add

jeden identyfikator identyfikator obciążenia lub Microsoft.VisualStudio.Work
obciążenia lub składnika> składnika do dodania. load.ManagedDesktop
Dodatkowe składniki można Microsoft.VisualStudio.Work
dodawać globalnie przy load.NetWeb
użyciu funkcji -- Component.GitHub.VisualSt
includeRecommended i/lub udio
–-includeOptional. Można
określić wiele obciążeń lub
identyfikatorów składników,
oddzielając je spacją.
--includeRecommended Zawiera zalecane składniki Opcjonalne Dla określonego obciążenia:

dla wszystkich — dodaj pakiet
zainstalowanych obciążeń, Microsoft.VisualStudio.Work
ale nie składników load.
opcjonalnych. ManagedDesktop;includeRe
commended
Aby zastosować do
wszystkich obciążeń: --
includeRecommended
--includeOptional Zawiera opcjonalne Opcjonalne Dla określonego obciążenia:

składniki dla wszystkich — dodaj pakiet
w tym zalecane składniki. load.
ManagedDesktop;includeO
ptional
Aby zastosować do
includeOptional
Opcje
--targetLocation < dir> Określa katalog, w którym Wymagane --targetLocation

należy utworzyć minimalny c:\VSLayout\
układ offline.
--baseVersion, < wersja> Minimalny układ w trybie Wymagane --baseVersion 15.0.0

offline zostanie
wygenerowany, począwszy
od tej wersji.
--targetVersion, < wersja> Minimalny układ w trybie Wymagane --targetVersion 15.9.31

offline będzie generowany
do tej wersji włącznie.
--languages Określa języki, które mają Wymagane --languages en-US fr-FR

być dołączane w
minimalnym układzie
offline. Można określić wiele
wartości rozdzielonych
spacjami.
--productIds < co najmniej Identyfikatory produktów, z Wymagane --productIds

jeden identyfikator których zostanie Microsoft.VisualStudio.Prod
produktu> wygenerowany minimalny uct.Enterprise,Microsoft.Vis
układ w trybie offline, ualStudio.Product.Professio
rozdzielone przecinkami. nal
o.Product.Enterprise
o.Product.Profession
al
o.Product.BuildTools
o.Product.TestAgent
o.Product.TestContr
oller
o.Product.TeamExplo
rer
--filePath Ścieżka pliku pliku Wymagane do ponownego --filePath

MinimalLayout.jspliku z już wygenerowania polecenia C:\VSLayout\minimalLayout
utworzonego układu. Ta .jswł.
opcja jest używana tylko z
poleceniem Wygeneruj Pamiętaj, że polecenie
ponownie. Regenerate (Wygeneruj
ponownie) przyjmuje
tylko opcję --filePath.
— dodaj < co najmniej Określa co najmniej jeden Opcjonalne --add

jeden identyfikator identyfikator obciążenia lub Microsoft.VisualStudio.Work
obciążenia lub składnika> składnika do dodania. load.ManagedDesktop
Dodatkowe składniki można Microsoft.VisualStudio.Work
dodawać globalnie przy load.NetWeb
użyciu funkcji -- Component.GitHub.VisualSt
includeRecommended i/lub udio
–-includeOptional. Można
określić wiele obciążeń lub
identyfikatorów składników,
oddzielając je spacją.
--includeRecommended Zawiera zalecane składniki Opcjonalne Dla określonego obciążenia:

dla wszystkich — dodaj pakiet
ale nie składników load.
opcjonalnych. ManagedDesktop;includeRe
commended
Aby zastosować do
includeRecommended
--includeOptional Zawiera opcjonalne Opcjonalne Dla określonego obciążenia:

składniki dla wszystkich — dodaj pakiet
w tym zalecane składniki. load.
ManagedDesktop;includeO
ptional
Aby zastosować do
includeOptional
Generowanie minimalnego układu
IMPORTANT
W tych instrukcjach przyjęto założenie, że wcześniej utworzono układ instalacji sieciowej. Aby uzyskać więcej informacji o
tym, jak to zrobić, zobacz stronę Tworzenie instalacji sieciowej Visual Studio sieciowej.
Utwórz minimalny układ przy użyciu polecenia generate dla określonego zakresu wersji. Musisz również znać
productId, języki i wszelkie wymagane określone obciążenia. Ten minimalny układ spowoduje zaktualizowanie
dowolnego Visual Studio z wersji podstawowej do wersji docelowej włącznie.
Przed utworzeniem układu możesz sprawdzić całkowity rozmiar pobierania i liczbę pakietów dołączonych za
pomocą polecenia w wersji zapoznawczej. To polecenie przyjmuje te same opcje co polecenie generate, a
szczegóły są zapisywane w konsoli.
Przyjrzyjmy się kilku przykładom sposobu wyświetlania podglądu, generowania i ponownego generowania
minimalnego układu:
Najpierw przedstawiamy przykład wyświetlania podglądu układu dla wersji Visual Studio Enterprise od
16.4.0 do 16.4.4 tylko dla języka angielskiego.
MinimalLayout.exe preview --targetLocation c:\VSLayout\ --productIds

Microsoft.VisualStudio.Product.Enterprise --baseVersion 16.4.0 --targetVersion 16.4.4 --languages en-
US
Poniżej opisano sposób generowania tego samego układu z jednym obciążeniem.
MinimalLayout.exe generate --targetLocation c:\VSLayout\ --productIds

Microsoft.VisualStudio.Product.Enterprise --baseVersion 16.4.0 --targetVersion 16.4.4 --add
Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop;includeOptional --languages en-US
Poniżej opisano sposób ponownego generowania minimalnego układu offline przy użyciu istniejącego
pliku odpowiedzi.
MinimalLayout.exe regenerate -filepath c:\VSLayout\MinimalLayout.json
Kilka innych przykładów przy użyciu polecenia generate:

Poniżej opisano sposób dodawania dodatkowego obciążenia i dołączania tylko zalecanych pakietów.
Microsoft.VisualStudio.Product.Professional --baseVersion 16.4.0 --targetVersion 16.4.4 --add
Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop
Microsoft.VisualStudio.Workload.NetWeb;includeRecommended --languages en-US
Można również wygenerować minimalny układ w trybie offline, który obsługuje wiele produktów.

Microsoft.VisualStudio.Product.Enterprise,Microsoft.VisualStudio.Product.Professional --baseVersion
16.4.0 --targetVersion 16.4.4 --languages en-US
Na koniec poniżej opisano sposób dołączania wielu języków w minimalnym układzie.

Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop;includeOptional --languages en-US fr-FR
Najpierw oto przykład wyświetlania podglądu układu dla wersji Visual Studio Enterprise od 15.0.0 do
15.9.31 tylko dla języka angielskiego.
MinimalLayout.exe preview --targetLocation c:\VSLayout\ --productIds

Microsoft.VisualStudio.Product.Enterprise --baseVersion 15.0.0 --targetVersion 15.9.31 --languages
en-US
Poniżej opisano sposób generowania tego samego układu przy użyciu jednego obciążenia.

Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop;includeOptional --languages en-US
Poniżej opisano sposób ponownego generowania minimalnego układu w trybie offline przy użyciu
istniejącego pliku odpowiedzi.
MinimalLayout.exe regenerate -filepath c:\VSLayout\MinimalLayout.json
Kilka innych przykładów przy użyciu polecenia generate:

Poniżej opisano sposób dodawania dodatkowego obciążenia i dołączania tylko zalecanych pakietów.

Microsoft.VisualStudio.Product.Professional --baseVersion 15.0.0 --targetVersion 15.9.31 --add
Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop
Microsoft.VisualStudio.Workload.NetWeb;includeRecommended --languages en-US
Można również wygenerować minimalny układ w trybie offline, który obsługuje wiele produktów.

Microsoft.VisualStudio.Product.Enterprise,Microsoft.VisualStudio.Product.Professional --baseVersion
15.0.0 --targetVersion 15.9.31 --languages en-US
Na koniec poniżej opisano sposób dołączania wielu języków w minimalnym układzie.

Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop;includeOptional --languages en-US fr-FR
Jak zachować minimalny układ

Użyj poleceń wer yfikuj i napraw, aby zachować minimalny układ po jego utworzeniu. Polecenie verify określa,
czy istnieją jakieś uszkodzone lub brakujące pakiety w minimalnym układzie. Jeśli po uruchomieniu polecenia
verify wystąpią problemy, użyj polecenia fix, aby naprawić brakujące lub uszkodzone pakiety.
Poniżej podano sposób sprawdzania, czy układ ma uszkodzony lub nie ma pakietów:
MinimalLayout.exe Verify --targetLocation c:\VSLayout\ --productIds

Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop --includeRecommended --languages en-US
A oto jak naprawić ten układ:
MinimalLayout.exe fix --targetLocation C:\VSLayout\ --productIds

Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop;includeRecommended --languages en-US
NOTE
Tego układu nie można użyć do naprawy Visual Studio instalacji. Aby naprawić istniejące wystąpienie usługi Visual Studio,
zobacz Repair Visual Studio.
Jak używać minimalnego układu w trybie offline do aktualizowania istniejącej instalacji Visual Studio
Po wygenerowaniu minimalnego układu można skopiować cały minimalny folder układu na komputer kliencki.
Jest to wymagane, jeśli komputer nie ma dostępu do folderu minimalnego układu w swojej oryginalnej
lokalizacji.
Przejdź do folderu i zidentyfikuj nazw ę aplikacji programu inicjjącego. Nazwa aplikacji inicjujące zależy od
wartości ProductId określonej podczas generowania minimalnego układu. Typowe przykłady można znaleźć w
poniższej tabeli.
WA RTO ŚĆ P RO DUC T ID N A Z WA A P L IK A C JI
Microsoft.VisualStudio.Product.Enterprise vs_enterprise.exe
Microsoft.VisualStudio.Product.Professional vs_professional.exe
Microsoft.VisualStudio.Product.BuildTools vs_buildtools.exe
Aktualizacja jest stosowana do wystąpienia Visual Studio w dwóch krokach. Rozpocznij od zaktualizowania
Instalator programu Visual Studio, a następnie zaktualizuj Visual Studio.
1. Aktualizowanie Instalator programu Visual Studio
Uruchom następujące polecenie, zastępując w razie potrzeby poprawną nazw ą aplikacji programu
vs_enterprise.exe inicjjącego.
vs_enterprise.exe --quiet --update --offline C:\VSLayout\vs_installer.opc

2. Aktualizowanie Visual Studio aplikacji
Aby zaktualizować Visual Studio, należy określić wartość installPath Visual Studio wystąpienia, które
chcesz zaktualizować. Jeśli zainstalowano wiele wystąpień Visual Studio, każde z nich należy
zaktualizować oddzielnie. Zdecydowanie zalecamy określenie opcji za pomocą polecenia update, aby
zapobiec instalacji składników, które nie –noWeb mają minimalnego układu. Uniemożliwia to
pozostawienie Visual Studio w stanie bezużytecznym.
Uruchom następujące polecenie, odpowiednio zastępując parametr wiersza polecenia installPath. Upewnij
się, że używasz również poprawnej nazwy aplikacji programu inicjjącego.
vs_enterprise.exe update --noWeb --quiet --installpath "C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual

Studio\2017\Enterprise"

Zobacz też
Kontrolowanie aktualizacji wdrożeń Visual Studio
sieciowych
Administratorzy przedsiębiorstwa często tworzą układ i hostują go w sieciowym udziałach plików w celu
wdrożenia ich dla użytkowników końcowych. Na tej stronie opisano sposób prawidłowego konfigurowania opcji
układu sieci.
Kontrolowanie, Visual Studio szuka aktualizacji

Scenariusz 1. Klient pier wotnie zainstalowany z układu, ale jest skonfigurowany do odbierania
aktualizacji z lokalizacji układu sieciowego lub sieci Web
Domyślnie program Visual Studio wyszukiwania aktualizacji w trybie online nawet wtedy, gdy instalacja została
pierwotnie wdrożona z udziału sieciowego. Jeśli aktualizacja jest dostępna w Internecie, użytkownik może ją
zainstalować. Mimo że pamięć podręczna układu sieciowego jest najpierw sprawdzana pod celu sprawdzenia,
czy nie znaleziono tam zaktualizowanych bitów produktu, Visual Studio będzie szukać zaktualizowanych bitów
produktów z Internetu i pobierać je z Internetu.
Scenariusz 2. Klient został pier wotnie zainstalowany i powinien otrzymywa ć aktualizacje tylko z
układu sieci
Jeśli chcesz kontrolować, gdzie klient programu Visual Studio szuka aktualizacji, na przykład jeśli komputer
kliencki nie ma dostępu do Internetu i chcesz upewnić się, że jest on instalowany tylko i zawsze z układu, możesz
skonfigurować lokalizację, w której instalator klienta szuka zaktualizowanych bitów produktów. Najlepiej jest
upewnić się, że to ustawienie jest poprawnie skonfigurowane, zanim klient dokona początkowej instalacji z
układu.
1. Tworzenie układu w trybie offline:
vs_enterprise.exe --layout C:\vsoffline --lang en-US
2. Skopiuj go do udziału plików, w którym chcesz go hostować:
xcopy /e C:\vsoffline \\server\share\VS
3. Zmodyfikuj plik w układzie i zmień wartość tak, aby wskazać kopię pliku response.json channelUri
channelManifest.jsna kontrolce administratora.
Pamiętaj, aby przed ukośnikami odwrotnym w wartości, jak w poniższym przykładzie:
"channelUri":"\\\\server\\share\\VS\\ChannelManifest.json"
Teraz użytkownicy końcowi mogą uruchomić instalatora z tego udziału, aby zainstalować Visual Studio.
\\server\share\VS\vs_enterprise.exe
Gdy administrator przedsiębiorstwa określi, że na czas ich użytkowników zostanie zaktualizowana do nowszej
wersji programu Visual Studio, może zaktualizować lokalizację układu, aby uwzględnić zaktualizowane pliki w
następujący sposób.
1. Użyj polecenia podobnego do następującego polecenia:
vs_enterprise.exe --layout \\server\share\VS --lang en-US
2. Upewnij się, że plik w zaktualizowanym układzie nadal zawiera dostosowania, w szczególności

modyfikację response.json channelUri, w następujący sposób:
"channelUri":"\\\\server\\share\\VS\\ChannelManifest.json"
Istniejące Visual Studio instalacji z tego układu poszukaj aktualizacji na stronie

\\server\share\VS\ChannelManifest.json . Jeśli channelManifest.jsjest nowsza niż zainstalowana przez
użytkownika, program Visual Studio powiadamia użytkownika, że aktualizacja jest dostępna.
Każda aktualizacja instalacji zainicjowana przez klienta automatycznie zainstaluje zaktualizowaną wersję Visual
Studio bezpośrednio z układu.
Scenariusz 3. Klient pier wotnie zainstalowany z Internetu, ale teraz powinien odbiera ć aktualizacje
tylko z układu sieci
W niektórych przypadkach komputer kliencki może już być zainstalowany Visual Studio z Sieci Web, ale teraz
administrator chce, aby wszystkie przyszłe aktualizacje pochodziły z układu zarządzanego. Jedynym
obsługiwanym sposobem jest utworzenie układu sieci z odpowiednią wersją produktu, a następnie
uruchomienie programu inicjjącego na maszynie klienckiej z lokalizacji układu (np.
\\server\share\vs_enterprise.exe ). W idealnym przypadku pierwotna instalacja klienta byłaby uruchamiana
przy użyciu programu inicjjącego z układu sieciowego z poprawnie skonfigurowanym wartością ChannelURI, ale
uruchomienie zaktualizowanego programu inicjjącego z lokalizacji układu sieciowego również będzie działać.
Jedna z tych akcji osadzi na komputerze klienckim połączenie z określoną lokalizacją układu. Jedynym
zastrzeżeniam do poprawnego działania tego scenariusza jest to, że "ChannelURI" w pliku układu musi być taki
sam jak wartość ChannelURI ustawioną na komputerze klienta podczas oryginalnej response.json instalacji.
Najprawdopodobniej ta wartość została pierwotnie ustawiona na internetowy kanał wydań.
Kontrolowanie powiadomień w Visual Studio IDE

Jak opisano wcześniej, Visual Studio sprawdza lokalizację, z której została zainstalowana, na przykład udział
sieciowy lub Internet, aby sprawdzić, czy są dostępne jakiekolwiek aktualizacje. Gdy aktualizacja jest dostępna,
Visual Studio powiadomi użytkownika za pomocą flagi powiadomienia w prawym górnym rogu okna.
::: moniker range="vs-2019"

Jak opisano wcześniej, Visual Studio sprawdza lokalizację, z której została zainstalowana, na przykład udział
sieciowy lub Internet, aby sprawdzić, czy są dostępne jakiekolwiek aktualizacje. Gdy aktualizacja jest dostępna,
Visual Studio powiadomi użytkownika za pomocą ikony powiadomienia w prawym dolnym rogu okna.
![Ikona powiadomienia w Visual Studio IDE](media/vs-2019/notification-bar.png "Ikona powiadomienia w Visual
Studio IDE")
::: moniker-end
Powiadomienia można wyłączyć, jeśli nie chcesz, aby użytkownicy końcowi otrzymywać powiadomienia o
aktualizacjach. (Na przykład można wyłączyć powiadomienia w przypadku dostarczania aktualizacji za
pośrednictwem centralnego mechanizmu dystrybucji oprogramowania).
Ponieważ Visual Studio 2017 przechowuje wpisy rejestru w rejestrze prywatnym, nie można bezpośrednio
edytować rejestru w typowy sposób. Jednak Visual Studio narzędzie, które umożliwia zmianę vsregedit.exe
Visual Studio ustawień. Powiadomienia można wyłączyć za pomocą następującego polecenia:
vsregedit.exe set "C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2017\Enterprise" HKCU ExtensionManager

AutomaticallyCheckForUpdates2Override dword 0
Ponieważ Visual Studio 2019 przechowuje wpisy rejestru w rejestrze prywatnym, nie można bezpośrednio
edytować rejestru w typowy sposób. Jednak Visual Studio narzędzie, które umożliwia zmianę vsregedit.exe
Visual Studio ustawień. Powiadomienia można wyłączyć za pomocą następującego polecenia:
vsregedit.exe set "C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2019\Enterprise" HKCU ExtensionManager

AutomaticallyCheckForUpdates2Override dword 0
(Pamiętaj, aby zastąpić katalog w taki sposób, aby był on taki, aby był taki, jak zainstalowane wystąpienie, które
chcesz edytować).
TIP
Użyj vswhere.exe, aby znaleźć określone wystąpienie Visual Studio na stacji roboczej klienta.

Zobacz też
Narzędzia do zarządzania Visual Studio wystąpień
Zmiany ładunku pakietu
Niektóre ładunki pakietów mogą ulec zmianie po wydaniu wersji. Gdy ty lub ktoś inny utworzy układ, to
zachowanie może spowodować powstanie innej zawartości układu w zależności od tego, kiedy układ został
utworzony.
Sprawdź, czy układ obejmuje zmiany ładunku pakietu

Oto jak ustalić, czy utworzony wcześniej układ uzyskał ładunki pakietów, które zostały zmodyfikowane po
wydaniu wydania:
1. Otwórz dziennik instalacji. Dziennik zazwyczaj ma miejsce, %TEMP%\dd_setup_[date].log [date] gdy
operacja układu została rozpoczęta w yyyyMMddHHmmss formacie.
2. Wyszukaj wiersz w dzienniku, który jest taki sam jak poniższy tekst:
Falling back to signature and signer check because hash verification returned HashMismatch for path:
[path]
3. Następnie poszukaj wierszy w dalszej części dziennika, co oznacza, że pobieranie powiodło się dla
elementu [path]. Mogą wyglądać podobnie do następującego tekstu:
Download of [url] succeeded using engine 'WebClient'
END: Downloading [url] to [path]
Zobacz też
Aktualizowanie instalacji opartej na sieci w programie Visual Studio
Wyłączanie lub przenoszenie pamięci podręcznej
pakietów
Pamięć podręczna pakietu zapewnia Źródło zainstalowanych pakietów, jeśli trzeba naprawić program Visual
Studio lub inne powiązane produkty w przypadkach, gdy nie masz połączenia z Internetem. Niemniej jednak w
przypadku niektórych dysków lub zestawu systemowego może nie być konieczne zachowywanie wszystkich
pakietów. Instalator pobierze je w razie potrzeby, więc jeśli chcesz zapisać lub odzyskać miejsce na dysku,
możesz wyłączyć lub przenieść pamięć podręczną pakietu.
Wyłącz pamięć podręczną pakietu

Przed zainstalowaniem, modyfikowaniem lub naprawianiem programu Visual Studio lub innych produktów z
nowym instalatorem można uruchomić Instalatora, --nocache przełączając się do Instalatora.
"%ProgramFiles(x86)%\Microsoft Visual Studio\Installer\vs_installer.exe" --nocache
Każda operacja na dowolnym produkcie spowoduje usunięcie wszelkich istniejących pakietów dla tego produktu
i uniemożliwi zapisanie wszystkich pakietów po ich zainstalowaniu. Jeśli zmodyfikujesz lub naprawisz program
Visual Studio, a pakiety są wymagane, zostaną pobrane automatycznie i usunięte po zainstalowaniu.
Jeśli chcesz ponownie włączyć pamięć podręczną, przekaż ją --cache . Tylko wymagane pakiety będą
przechowywane w pamięci podręcznej, więc jeśli trzeba przywrócić wszystkie pakiety, należy naprawić program
Visual Studio przed rozłączeniem z siecią.
"%ProgramFiles(x86)%\Microsoft Visual Studio\Installer\vs_installer.exe" repair --passive --norestart --

cache
Można również ustawić KeepDownloadedPayloads zasady rejestru , aby wyłączyć pamięć podręczną przed
instalacją, modyfikacją lub naprawianiem programu Visual Studio.
Przenoszenie pamięci podręcznej pakietów

Wspólna konfiguracja systemu polega na tym, że system Windows jest zainstalowany na dysku SSD z większym
dyskiem twardym (lub więcej) na potrzeby programowania, takich jak kod źródłowy, pliki binarne programu i
inne. Jeśli chcesz, aby działał w trybie offline, możesz zamiast tego przenieść pamięć podręczną pakietu.
Obecnie można to zrobić tylko w przypadku ustawienia CachePath zasad rejestru przed instalacją, modyfikacją
lub napraw ą programu Visual Studio.

Zobacz też
Ustawianie wartości domyślnych dla wdrożeń w przedsiębiorstwie
Identyfikatory obciążeń i składników programu
Visual Studio
Kliknij nazwy wersji w poniższej tabeli, aby wyświetlić dostępne identyfikatory obciążeń i składników, które
należy zainstalować za pomocą wiersza polecenia lub określić jako zależność w manifeście VSIX. Visual Studio
Zaktualizowano dla wersji 15.9
W ERSJA ID ( IDEN T Y F IK ATO R) O P IS
Visual Studio Enterprise 2017 Microsoft.VisualStudio.Product.Enterpri Rozwiązanie DevOps firmy Microsoft

se do zwiększania produktywności i
koordynacji zespołów o dowolnym
rozmiarze
Visual Studio Professional 2017 Microsoft.VisualStudio.Product.Professi Profesjonalne narzędzia i usługi

onal deweloperskie dla małych zespołów
Visual Studio Community 2017 Microsoft.VisualStudio.Product.Commu Bezpłatne, w pełni funkcjonalne

nity środowiska IDE dla uczniów,
deweloperów typu open source i
poszczególnych deweloperów
Visual Studio Team Explorer 2017 Microsoft.VisualStudio.Product.TeamEx Interakcja z Team Foundation Server i
plorer Azure DevOps Services bez Visual
Studio zestawu narzędzi dla
deweloperów
Visual Studio Desktop Express 2017 Microsoft.VisualStudio.Product.WDExpr Twórz aplikacje natywne i zarządzane,
ess takie jak WPF, WinForms i Win32, za
pomocą edytowania kodu ze składnią,
kontroli kodu źródłowego i zarządzania
elementami pracy. Obejmuje obsługę
języka C#, Visual Basic i Visual C++.
Visual Studio Build Tools 2017 Microsoft.VisualStudio.Product.BuildTo Usługa Visual Studio Build Tools
ols umożliwia tworzenie natywnych i
zarządzanych aplikacji opartych na
programie MSBuild bez konieczności
Visual Studio IDE. Dostępne są opcje
instalowania kompilatorów Visual C++
i bibliotek, obsługi MFC, ATL i
C++/CLI.
Visual Studio Test Agent 2017 Microsoft.VisualStudio.Product.TestAge Obsługuje zdalne uruchamianie testów
nt automatycznych i testów
obciążeniowych
Visual Studio Test Controller 2017 Microsoft.VisualStudio.Product.TestCon Dystrybuowanie testów

troller automatycznych na wielu maszynach
Visual Studio Test Professional Microsoft.VisualStudio.Product.TestProf Visual Studio Test Professional 2017
2017 essional
Visual Studio Feedback Client 2017 Microsoft.VisualStudio.Product.Feedbac Visual Studio Feedback Client 2017
kClient
Aby uzyskać więcej informacji na temat używania tych list, zobacz strony Instalowanie programu Visual Studio
2017 przy użyciu parametrów wiersza polecenia i Jak migrować projekty rozszerzalności do programu Visual
Studio 2017.
Zaktualizowano do wersji 16.8
Visual Studio Enterprise 2019 Microsoft.VisualStudio.Product.Enterpri Rozwiązanie DevOps firmy Microsoft

se do zwiększania produktywności i
koordynacji zespołów dowolnego
rozmiaru
Visual Studio Professional 2019 Microsoft.VisualStudio.Product.Professi Profesjonalne narzędzia i usługi

onal deweloperskie dla małych zespołów
Visual Studio Community 2019 Microsoft.VisualStudio.Product.Commu Bezpłatne, w pełni funkcjonalne

nity środowiska IDE dla uczniów,
deweloperów typu open source i
poszczególnych deweloperów
Visual Studio Team Explorer 2019 Microsoft.VisualStudio.Product.TeamEx Interakcja z Team Foundation Server i
plorer Azure DevOps Services bez Visual
Studio zestawu narzędzi dla
deweloperów
Visual Studio Build Tools 2019 Microsoft.VisualStudio.Product.BuildTo Aplikacja Visual Studio Build Tools
ols umożliwia tworzenie natywnych i
zarządzanych aplikacji opartych na
programie MSBuild bez konieczności
Visual Studio IDE. Dostępne są opcje
instalowania kompilatorów Visual C++
i bibliotek, obsługi MFC, ATL i
C++/CLI.
Visual Studio Test Agent 2019 Microsoft.VisualStudio.Product.TestAge Obsługuje zdalne uruchamianie testów
nt automatycznych i testów
obciążeniowych
Visual Studio Load Test Controller Microsoft.VisualStudio.Product.TestCon Dystrybuowanie testów

2019 troller automatycznych do wielu maszyn
Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu używania tych list, zobacz stronę Instalowanie programu Visual
Studio przy użyciu parametrów wiersza polecenia oraz Stronę Instalowania: migrowanie projektów
rozszerzalności do Visual Studio sieci.
NOTE
Aby uzyskać listę identyfikatorów obciążeń i składników dla poprzedniej wersji, zobacz Visual Studio 2017 i identyfikatory
składników

Zobacz też
Visual Studio administratora dla Visual Studio
Visual Studio Enterprise katalog składników
Tabele na tej stronie zawierają listę identyfikatorów, których można użyć do zainstalowania programu Visual
Studio z wiersza polecenia lub które można określić jako zależność w manifeście VSIX. Dodamy dodatkowe
składniki, gdy wydamy aktualizacje Visual Studio.
Zwróć również uwagę na następujące informacje dotyczące strony:
Każde obciążenie ma własną sekcję, a po niej identyfikator obciążenia i tabelę składników, które są dostępne
dla obciążenia.
Domyślnie wymagane składniki zostan ą zainstalowane podczas instalowania obciążenia.
Jeśli wybierzesz tę opcję, możesz również zainstalować składniki Zalecane i Opcjonalne.
Dodaliśmy również sekcję, która zawiera listę dodatkowych składników, które nie są powiązane z żadnym
obciążeniem.
W przypadku ustawienia zależności w manifeście VSIX należy określić tylko identyfikatory składników. Użyj tabel
na tej stronie, aby określić minimalne zależności składników. W niektórych scenariuszach może to oznaczać, że z
obciążenia zostanie określony tylko jeden składnik. W innych scenariuszach może to oznaczać, że określono
wiele składników z jednego obciążenia lub wiele składników z wielu obciążeń. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz stronę Jak migrować projekty rozszerzalności do Visual Studio 2017.
Aby uzyskać więcej informacji na temat używania tych identyfikatorów, zobacz stronę Use command-line
parameters to install Visual Studio 2017 (Używanie parametrów wiersza polecenia do instalowania Visual Studio
2017). Listę identyfikatorów obciążeń i składników dla innych produktów można znaleźć na stronie Visual Studio
i identyfikatorów składników.
Visual Studio podstawowy (dołączony do Visual Studio Enterprise

2017 r.)
Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.CoreEditor
Opis: Środowisko Visual Studio, w tym edytowanie kodu uwzględniające składnię, kontrolę kodu źródłowego i
zarządzanie elementami pracy.
Składniki dołączone do tego obciążenia
IDEN T Y F IK ATO R
SK Ł A DN IK A N A Z WA W ERSJA T Y P Z A L E ŻN O Ś C I
Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio edytor 15.8.27729.1 Wymagane

ponent.CoreEditor podstawowy
Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio startowa dla 15.0.27128.1 Opcjonalne

ponent.StartPageExperimen użytkowników języka C++
t.Cpp
Tworzenie aplikacji na platformie Azure

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.Azure
Opis: Zestawy SDK platformy Azure, narzędzia i projekty do tworzenia aplikacji w chmurze, tworzenia zasobów i
tworzenia kontenerów, w tym obsługi platformy Docker.
IDEN T Y F IK ATO R
Component.Microsoft.Visua Usługi językowe Razor 15.0.26720.2 Wymagane

lStudio.RazorExtension
Component.Microsoft.Visua Microsoft Azure WebJobs 15.7.27617.1 Wymagane

lStudio.Web.AzureFunctions Tools
Component.Microsoft.Web. Library Manager 15.8.27705.0 Wymagane

LibraryManager
Component.WebSocket WebSocket4Net 15.0.26606.0 Wymagane
Microsoft.Component.Click Publikowanie ClickOnce 15.8.27825.0 Wymagane

Once
Microsoft.Component.MSB MSBuild 15.7.27520.0 Wymagane

uild
Microsoft.Component.NetF Środowisko 15.0.26208.0 Wymagane

X.Core.Runtime uruchomieniowe .NET Core
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4.5.2 15.6.27406.0 Wymagane

.5.2.TargetingPack
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 15.6.27406.0 Wymagane

.5.TargetingPack docelowych 4.5
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4.6.1 SDK 15.6.27406.0 Wymagane

.6.1.SDK
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework docelowy 15.6.27406.0 Wymagane

.6.1.TargetingPack 4.6.1
Microsoft.Net.ComponentG .NET Framework 4.6.1 15.8.27825.0 Wymagane

roup.DevelopmentPrerequis
ites
Microsoft.Net.Core.Compon Narzędzia programowe .NET 15.8.27924.0 Wymagane

ent.SDK.2.1 Core 2.1
Microsoft.NetCore.Compon Narzędzia programskie .NET 15.8.27924.0 Wymagane

entGroup.DevelopmentTool Core 2.1
s.2.1
Microsoft.NetCore.Compon Narzędzia programowe .NET 15.8.27924.0 Wymagane

entGroup.Web.2.1 Core 2.1
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do tworzenia na 15.9.28307.421 Wymagane

ponent.Azure.AuthoringTool platformie Azure
s
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Biblioteki platformy Azure 15.0.26208.0 Wymagane

ponent.Azure.ClientLibs dla platformy .NET
Microsoft.VisualStudio.Com Azure Compute emulatora 15.9.28307.421 Wymagane

ponent.Azure.Compute.Emu
lator
Microsoft.VisualStudio.Com Emulator usługi Azure 15.9.28125.51 Wymagane

ponent.Azure.Storage.Emula Storage
tor
Microsoft.VisualStudio.Com Cloud Explorer 15.9.28230.55 Wymagane

ponent.CloudExplorer
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do łączności i 15.9.28107.0 Wymagane

ponent.Common.Azure.Tool publikowania
s
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia programistyczne 15.8.27906.1 Wymagane

ponent.Docnarzędzia dla kontenerów
kerTools
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia programowe do 15.7.27617.1 Wymagane

ponent.DockerTools.BuildTo kompilowania kontenerów
ols — narzędzia kompilacji
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa języka F# 15.8.27825.0 Wymagane

ponent.FSharp
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa języka F# dla 15.9.28307.421 Wymagane

ponent.FSharp.WebTemplat projektów internetowych
es
Microsoft.VisualStudio.Com IIS Express 15.0.26208.0 Wymagane

ponent.IISExpress
Microsoft.VisualStudio.Com Diagnostyka języka 15.8.27729.1 Wymagane

ponent.JavaScript.Diagnosti JavaScript
cs
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa języków JavaScript 15.9.28125.51 Wymagane

ponent.JavaScript.TypeScript i TypeScript
Microsoft.VisualStudio.Com Managed Desktop 15.8.27729.1 Wymagane

ponent.ManagedDesktop.C Workload Core
ore
Microsoft.VisualStudio.Com Menedżer pakietów NuGet 15.9.28016.0 Wymagane

ponent.NuGet
Microsoft.VisualStudio.Com Pakiet docelowy przenośnej 15.6.27309.0 Wymagane

ponent.PortableLibrary biblioteki .NET
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Kompilatory języka C# 15.6.27309.0 Wymagane

ponent.Roslyn.Compiler Visual Basic Roslyn
Microsoft.VisualStudio.Com C# i Visual Basic 15.8.27729.1 Wymagane

ponent.Roslyn.LanguageSer
vices
Microsoft.VisualStudio.Com Środowisko 15.6.27406.0 Wymagane

ponent.SQL.ADAL uruchomieniowe biblioteki
ADAL SQL
Microsoft.VisualStudio.Com Typy danych CLR dla SQL 15.0.26208.0 Wymagane

ponent.SQL.CLR Server
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server narzędzi wiersza 15.0.26208.0 Wymagane

ponent.SQL.CMDUtils polecenia
Microsoft.VisualStudio.Com Źródła danych na SQL 15.0.26621.2 Wymagane

ponent.SQL.DataSources Server danych
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server Express 2016 15.7.27617.1 Wymagane

ponent.SQL.LocalDB.Runtim LocalDB
e
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server Native Client 15.0.26208.0 Wymagane

ponent.SQL.NCLI
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server Data Tools 15.9.28107.0 Wymagane

ponent.SQL.SSDT
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia analizy statycznej 15.0.26208.0 Wymagane

ponent.Static.Analysis.Tools
Microsoft.VisualStudio.Com Przekształcanie szablonu 15.0.26208.0 Wymagane

ponent.TextTemplating tekstu
Microsoft.VisualStudio.Com TypeScript 3.1 SDK 15.0.28218.60 Wymagane

ponent.TypeScript.3.1
Microsoft.VisualStudio.Com Źródła danych i odwołania 15.6.27406.0 Wymagane

ponent.VisualStudioData do usługi
Microsoft.VisualStudio.Com ASP.NET i narzędzia do 15.8.27825.0 Wymagane

ponent.Web tworzenia aplikacji
internetowych
Microsoft.VisualStudio.Com Wymagania wstępne 15.9.28107.0 Wymagane

ponentGroup.Azure.Prerequ dotyczące tworzenia
isites aplikacji na platformie Azure
Microsoft.VisualStudio.Com Microsoft Azure WebJobs 15.7.27617.1 Wymagane

ponentGroup.AzureFunctio Tools
ns
IDEN T Y F IK ATO R

ponentGroup.Web tworzenia aplikacji
internetowych
Microsoft.VisualStudio.Com Tworzenie aplikacji na 15.8.27825.0 Wymagane

ponentGroup.WebToolsExte platformie ASP.NET i aplikacji
nsions internetowych
Microsoft.Component.Azure Usługi Azure Data Lake i 15.9.28107.0 Zalecane

.DataLake.Tools Stream Analytics Tools
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework docelowy 15.6.27406.0 Zalecane

Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4.6 15.6.27406.0 Zalecane

.6.TargetingPack
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4 15.6.27406.0 Zalecane

.TargetingPack
Microsoft.Net.ComponentG .NET Framework 4–4.6 15.6.27406.0 Zalecane

roup.TargetingPacks.Comm
on
Microsoft.VisualStudio.Com Zaawansowane ASP.NET 15.7.27625.0 Zalecane

ponent.AspNet45 aplikacji
Microsoft.VisualStudio.Com Azure Mobile Apps SDK 15.7.27625.0 Zalecane

ponent.Azure.MobileAppsS
dk
Microsoft.VisualStudio.Com Azure Resource Manager 15.9.28107.0 Zalecane

ponent.Azure.ResourceMan podstawowe narzędzia
ager.Tools
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia usługi Service 15.8.27825.0 Zalecane

ponent.Azure.ServiceFabric. Fabric
Tools
Microsoft.VisualStudio.Com Azure Cloud Services 15.9.28107.0 Zalecane

ponent.Azure.Waverton podstawowe narzędzia

ponent.Azure.Waverton.Buil narzędzi kompilacji
dTools
Microsoft.VisualStudio.Com Debuger migawek 15.8.28010.0 Zalecane

ponent.Debugger.Snapshot
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia profilowania .NET 15.8.27729.1 Zalecane

ponent.DiagnosticTools
Microsoft.VisualStudio.Com IntelliTrace 15.8.27729.1 Zalecane

ponent.IntelliTrace.FrontEnd
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Web Deploy 15.8.27729.1 Zalecane

ponent.WebDeploy

ponentGroup.Azure.CloudS narzędzi
ervices

ponentGroup.Azure.Resourc narzędzi
eManager.Tools
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4.6.2 SDK 15.6.27406.0 Opcjonalne

.6.2.SDK
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4.6.2 15.6.27406.0 Opcjonalne

.6.2.TargetingPack

.7.1.SDK
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework docelowy 15.6.27406.0 Opcjonalne


.7.2.SDK

Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4.7 SDK 15.6.27406.0 Opcjonalne

.7.SDK

.7.TargetingPack 4.7
Microsoft.Net.ComponentG .NET Framework 4.6.2 15.6.27406.0 Opcjonalne

roup.4.6.2.DeveloperTools


Microsoft.Net.ComponentG .NET Framework 4.7 15.6.27406.0 Opcjonalne

roup.4.7.DeveloperTools
Microsoft.Net.Core.Compon Narzędzia programskie .NET 15.6.27406.0 Opcjonalne

ent.SDK Core 2.0
Microsoft.Net.Core.Compon Narzędzia programskie dla 15.6.27406.0 Opcjonalne

ent.SDK.1x oprogramowania .NET Core
1.0 – 1.1
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.NetCore.1x.Comp Narzędzia programskie .NET 15.6.27406.0 Opcjonalne

onentGroup.Web Core 1.0 –1.1 dla sieci Web
Microsoft.NetCore.Compon Narzędzia programskie .NET 15.8.27729.1 Opcjonalne

s

entGroup.Web Core 2.0
Microsoft.VisualStudio.Com Azure Storage AzCopy 15.0.26906.1 Opcjonalne

ponent.Azure.Storage.AzCo
py
Microsoft.VisualStudio.Com Windows Communication 15.8.27924.0 Opcjonalne

ponent.Wcf.Tooling Foundation
Magazynowanie i przetwarzanie danych

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.Data
Opis: Łączenie, opracowywanie i testowanie rozwiązań do przetwarzania danych za SQL Server, Azure Data
Lake lub Hadoop.
Składniki uwzględnione w tym obciążeniu
IDEN T Y F IK ATO R
Component.Microsoft.Visua Usługi językowe Razor 15.0.26720.2 Zalecane

Component.Microsoft.Web. Library Manager 15.8.27705.0 Zalecane

LibraryManager
Component.Redgate.ReadyR Redgate ReadyRoll Core 1.17.18155.10346 Zalecane

oll
Component.Redgate.SQLPr Redgate SQL Prompt Core 9.2.0.5601 Zalecane

ompt.VsPackage
Component.Redgate.SQLSe Redgate SQL Search 3.1.7.2062 Zalecane

arch.VSExtension
Component.WebSocket WebSocket4Net 15.0.26606.0 Zalecane

Microsoft.Component.Click Publikowanie ClickOnce 15.8.27825.0 Zalecane

Once
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.Component.MSB MSBuild 15.7.27520.0 Zalecane

uild



.5.TargetingPack
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4.6.1 SDK 15.6.27406.0 Zalecane

.6.1.SDK


.6.TargetingPack w 4.6

.TargetingPack
Microsoft.Net.ComponentG .NET Framework 15.8.27825.0 Zalecane

roup.DevelopmentPrerequis programowe w 4.6.1
ites

on
Microsoft.Net.Core.Compon Narzędzia programowe .NET 15.8.27924.0 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do tworzenia na 15.9.28307.421 Zalecane

s
Microsoft.VisualStudio.Com Biblioteki platformy Azure 15.0.26208.0 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com Azure Compute emulatora 15.9.28307.421 Zalecane

lator
Microsoft.VisualStudio.Com Emulator usługi Azure 15.9.28125.51 Zalecane

tor

IDEN T Y F IK ATO R

dTools
Microsoft.VisualStudio.Com Cloud Explorer 15.9.28230.55 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do łączności i 15.9.28107.0 Zalecane

s
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia programistyczne 15.8.27906.1 Zalecane

ponent.DockerTools dla kontenerów
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do tworzenia 15.7.27617.1 Zalecane

ponent.DockerTools.BuildTo kontenerów — narzędzia
ols kompilacji
Microsoft.VisualStudio.Com IIS Express 15.0.26208.0 Zalecane

ponent.IISExpress
Microsoft.VisualStudio.Com Diagnostyka języka 15.8.27729.1 Zalecane

cs
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa języków JavaScript 15.9.28125.51 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com Managed Desktop 15.8.27729.1 Zalecane

ore
Microsoft.VisualStudio.Com Menedżer pakietów NuGet 15.9.28016.0 Zalecane

ponent.NuGet
Microsoft.VisualStudio.Com Pakiet docelowy przenośnej 15.6.27309.0 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com Kompilatory języka C# 15.6.27309.0 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com C# i Visual Basic 15.8.27729.1 Zalecane

vices
Microsoft.VisualStudio.Com Środowisko 15.6.27406.0 Zalecane

ADAL SQL
Microsoft.VisualStudio.Com Typy danych CLR dla SQL 15.0.26208.0 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server narzędzi wiersza 15.0.26208.0 Zalecane

IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Źródła danych na SQL 15.0.26621.2 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server Express 2016 15.7.27617.1 Zalecane

e
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server Native Client 15.0.26208.0 Zalecane

ponent.SQL.NCLI
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server Data Tools 15.9.28107.0 Zalecane

ponent.SQL.SSDT
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia analizy statycznej 15.0.26208.0 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com Przekształcanie szablonu 15.0.26208.0 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com TypeScript 3.1 SDK 15.0.28218.60 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com Źródła danych i odwołania 15.6.27406.0 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com ASP.NET i narzędzia do 15.8.27825.0 Zalecane

internetowych

internetowych
Microsoft.VisualStudio.Com Tworzenie aplikacji na 15.8.27825.0 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa języka F# desktop 15.8.27825.0 Opcjonalne

ponent.FSharp.Desktop
Aplikacje do analizy i przetwarzania danych

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.DataScience
Opis: Języki i narzędzia do tworzenia aplikacji do nauki o danych, w tym Python, R i F#.
IDEN T Y F IK ATO R
Component.Anaconda3.x64 64-bitowe anaconda3 5.2.0 Zalecane

(5.2.0)
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.Component.Cooki Obsługa szablonów 15.0.26621.2 Zalecane

ecutterTools Cookiecutter
Microsoft.Component.Pyth Obsługa języka Python 15.0.26823.1 Zalecane

onTools
Microsoft.Component.Pyth Obsługa sieci Web w języku 15.9.28107.0 Zalecane

onTools.Web Python


s
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa języka F# desktop 15.8.27825.0 Zalecane



ponent.NuGet
Microsoft.VisualStudio.Com Microsoft R Client (3.3.2) 15.6.27406.0 Zalecane

ponent.R.Open
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa środowiska 15.6.27406.0 Zalecane

ponent.RHost uruchomieniowego dla
narzędzi programistyki
języka R


vices
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa języka R 15.0.26919.1 Zalecane

ponent.RTools



IDEN T Y F IK ATO R


ponent.WebDeploy

Component.Anaconda2.x64 64-bitowe anaconda2 5.2.0 Opcjonalne

(5.2.0)

(5.2.0)

(5.2.0)
Microsoft.Component.VC.R Zestaw SDK uniwersalnego 15.6.27309.0 Opcjonalne

untime.UCRTSDK zestawu CRT systemu
Windows
Microsoft.ComponentGrou Natywne narzędzia 15.9.28307.102 Opcjonalne

p.PythonTools.NativeDevelo programskie języka Python
pment
Microsoft.VisualStudio.Com Debuger grafiki i profiler 15.6.27406.0 Opcjonalne

ponent.Graphics.Tools procesora GPU dla DirectX
Microsoft.VisualStudio.Com Graphics Tools Windows 8.1 15.6.27406.0 Opcjonalne

ponent.Graphics.Win81 SDK
Microsoft.VisualStudio.Com Zestaw narzędzi VC++ 15.7.27617.1 Opcjonalne

ponent.VC.140 2015.3 w wersji 14.00
(v140) dla komputerów
stacjonarnych
Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio 15.6.27406.0 Opcjonalne

ponent.VC.CoreIde podstawowych funkcji
języka C++
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia profilowania 15.0.26823.1 Opcjonalne

ponent.VC.DiagnosticTools języka C++
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia VC++ 2017 w 15.9.28230.55 Opcjonalne

ponent.VC.Tools.x86.x64 wersji 15.9 w wersji 14.16
Microsoft.VisualStudio.Com Środowisko 15.6.27406.0 Opcjonalne

ponent.Windows10SDK uruchomieniowe
uniwersalnego języka C
systemu Windows
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Windows 10 SDK 15.9.28307.102 Opcjonalne

ponent.Windows10SDK.177 (10.0.17763.0)
63
Microsoft.VisualStudio.Com Zestaw SDK systemu 15.6.27406.0 Opcjonalne

ponent.Windows81SDK Windows 8.1
Tworzenie aplikacji klasycznych dla programu .NET

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktop
Opis: Twórz aplikacje WPF, Windows Forms i konsolowe przy użyciu języka C#, Visual Basic i F#.
IDEN T Y F IK ATO R

Once

uild

.6.1.SDK

Microsoft.Net.ComponentG .NET Framework 15.8.27825.0 Wymagane

ites

ore
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia programskie dla 15.7.27625.0 Wymagane

ponent.ManagedDesktop.Pr komputerów stacjonarnych
erequisites .NET



vices

IDEN T Y F IK ATO R



Microsoft.ComponentGrou Blend for Visual Studio 15.6.27406.0 Zalecane

p.Blend

Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4.5.2 15.6.27406.0 Zalecane

.5.2.TargetingPack
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 15.6.27406.0 Zalecane



.TargetingPack

on
Microsoft.VisualStudio.Com Debuger just in time 15.0.27005.2 Zalecane

ponent.Debugger.JustInTim
e

Microsoft.VisualStudio.Com Entity Framework 6 15.6.27406.0 Zalecane

ponent.EntityFramework narzędzi

Microsoft.VisualStudio.Com Live Unit Testing 15.0.26720.2 Zalecane

ponent.LiveUnitTesting
Component.Dotfuscator PreEmptive Protection — 15.0.26208.0 Opcjonalne

Dotfuscator
Component.Microsoft.Visua Usługi językowe Razor 15.0.26720.2 Opcjonalne

IDEN T Y F IK ATO R
Component.Microsoft.Web. Library Manager 15.8.27705.0 Opcjonalne

LibraryManager
Component.WebSocket WebSocket4Net 15.0.26606.0 Opcjonalne

.6.2.SDK


.7.1.SDK


.7.2.SDK


.7.SDK



Microsoft.Net.ComponentG .NET Framework 15.8.27825.0 Opcjonalne

roup.4.7.2.DeveloperTools programowe w 4.7.2


ent.SDK Core 2.0

1.0 – 1.1
Microsoft.Net.Core.Compon Narzędzia programowe .NET 15.8.27924.0 Opcjonalne

IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.NetCore.Compon Narzędzia programowe .NET 15.8.27729.1 Opcjonalne

s

s.2.1
Microsoft.VisualStudio.Com Klon kodu 15.0.26208.0 Opcjonalne

ponent.CodeClone
Microsoft.VisualStudio.Com Mapa kodu 15.0.26208.0 Opcjonalne

ponent.CodeMap
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do łączności i 15.9.28107.0 Opcjonalne

s
Microsoft.VisualStudio.Com Weryfikacja zależności na 15.0.26208.0 Opcjonalne

ponent.DependencyValidati żywo
on.Enterprise
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia programistyczne 15.8.27906.1 Opcjonalne

Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do tworzenia 15.7.27617.1 Opcjonalne

ols kompilacji
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa języka F# 15.8.27825.0 Opcjonalne

ponent.FSharp

Microsoft.VisualStudio.Com Edytor DGML 15.0.27005.2 Opcjonalne

ponent.GraphDocument
Microsoft.VisualStudio.Com IIS Express 15.0.26208.0 Opcjonalne

ponent.IISExpress
Microsoft.VisualStudio.Com Diagnostyka języka 15.8.27729.1 Opcjonalne

cs
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa języków JavaScript 15.9.28125.51 Opcjonalne

Microsoft.VisualStudio.Com Menedżer pakietów NuGet 15.9.28016.0 Opcjonalne

ponent.NuGet

ADAL SQL
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server narzędzi wiersza 15.0.26208.0 Opcjonalne

Microsoft.VisualStudio.Com Źródła danych na SQL 15.0.26621.2 Opcjonalne

Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server Express 2016 15.7.27617.1 Opcjonalne

e
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server Native Client 15.0.26208.0 Opcjonalne

ponent.SQL.NCLI
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server Data Tools 15.9.28107.0 Opcjonalne

ponent.SQL.SSDT
Microsoft.VisualStudio.Com TypeScript 3.1 SDK 15.0.28218.60 Opcjonalne


Microsoft.VisualStudio.Com ASP.NET i narzędzia do 15.8.27825.0 Opcjonalne

internetowych
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do architektury i 15.0.26208.0 Opcjonalne

ponentGroup.ArchitectureT analizy
ools.Managed

internetowych
Microsoft.VisualStudio.Com Tworzenie aplikacji na 15.8.27825.0 Opcjonalne

Opracowywanie gier za pomocą aparatu Unity

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedGame
Opis: Twórz gry 2D i 3D za pomocą aparatu Unity, zaawansowanego międzyplatformowego środowiska
projektowego.
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.Net.Component.3 .NET Framework 3.5 15.6.27406.0 Wymagane

.5.DeveloperTools
IDEN T Y F IK ATO R

.7.1.TargetingPack w 4.7.1

ponent.NuGet


vices

Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia Visual Studio 15.7.27617.1 Wymagane

ponent.Unity Tools for Unity
Component.UnityEngine.x6 64-bitowy edytor aparatu 15.9.28307.271 Zalecane

4 Unity 2018.3

6 Unity 5.6
Programowanie dla systemu Linux w języku C++

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.NativeCrossPlat
Opis: Tworzenie i debugowanie aplikacji uruchomionych w środowisku systemu Linux.
IDEN T Y F IK ATO R
Component.MDD.Linux Visual C++ for Linux 15.6.27406.0 Wymagane

Development
Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio 15.6.27406.0 Wymagane

języka C++

systemu Windows
Component.Linux.CMake Visual C++ narzędzi dla 15.9.28307.102 Zalecane

CMake i Linux

IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia VC++ 2017 w 15.9.28230.55 Zalecane

ponent.VC.Tools.x86.x64 wersji 15.9 w wersji 14.16 i
najnowsze narzędzia w
wersji 141
Microsoft.VisualStudio.Com Windows 10 SDK 15.9.28307.102 Zalecane

63

Component.MDD.Linux.GC Tworzenie aplikacji 15.6.27309.0 Opcjonalne

C.arm osadzonych i IoT
Programowanie aplikacji klasycznych w języku C++

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.NativeDesktop
Opis: Twórz aplikacje klasyczne systemu Windows przy użyciu zestawu narzędzi języka Microsoft C++, ATL lub
MFC.
IDEN T Y F IK ATO R

uild
Microsoft.VisualStudio.Com Projektant klas 15.0.26208.0 Wymagane

ponent.ClassDesigner
Microsoft.VisualStudio.Com Mapa kodu 15.0.26208.0 Wymagane

ponent.CodeMap
Microsoft.VisualStudio.Com Edytor DGML 15.0.27005.2 Wymagane



e

ponent.SQL.NCLI

IDEN T Y F IK ATO R

języka C++
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ aktualizacji 15.6.27406.0 Wymagane

ponent.VC.Redist.14.Latest redystrybucyjnej 2017
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia architektury dla 15.0.26208.0 Wymagane

ponentGroup.ArchitectureT języka C++
ools.Native
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ podstawowe 15.8.27729.1 Wymagane

ponentGroup.NativeDeskto funkcje pulpitu
p.Core

e
Microsoft.VisualStudio.Com Debuger grafiki i profiler 15.6.27406.0 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com Zestaw SDK narzędzi 15.6.27406.0 Zalecane

ponent.Graphics.Win81 Windows 8.1 grafiki


ponent.NuGet

Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ ATL dla 15.7.27625.0 Zalecane

ponent.VC.ATL platform x86 i x64
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ narzędzi dla 15.9.28307.102 Zalecane

ponent.VC.CMake.Project narzędzia CMake
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia profilowania 15.0.26823.1 Zalecane

Microsoft.VisualStudio.Com Adapter testowy dla 15.8.27906.1 Zalecane

ponent.VC.TestAdapterForB boost.test
oostTest
Microsoft.VisualStudio.Com Test Adapter for Google Test 15.8.27906.1 Zalecane

ponent.VC.TestAdapterForG
oogleTest

IDEN T Y F IK ATO R

63

Component.Incredibuild IncrediBuild — 15.7.27617.1 Opcjonalne

przyspieszanie kompilacji
Component.IncredibuildMe IncrediBuildMenu 1.5.0.2 Opcjonalne

nu

Windows

.6.1.SDK


ponent.VC.140 2015.3 v14.00 (v140) dla
komputerów stacjonarnych
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ MFC dla x86 i 15.7.27625.0 Opcjonalne

ponent.VC.ATLMFC x64
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa języka 15.6.27309.0 Opcjonalne

ponent.VC.CLI.Support C++/interfejsu wiersza
polecenia
Microsoft.VisualStudio.Com Moduły dla biblioteki 15.6.27309.0 Opcjonalne

ponent.VC.Modules.x86.x64 standardowej
(eksperymentalne)

40

86

93
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.Windows10SDK.150 (10.0.15063.0) dla
63.Desktop komputerów stacjonarnych
C++ [x86 i x64]

63.UWP platformy UWP: C#, VB, JS

63.UWP.Native platformy UWP: C++

99.Desktop klasycznego języka C++
[x86 i x64]

99.Desktop.arm klasycznego języka C++
[ARM i ARM64]



34

Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa systemu Windows 15.8.27924.0 Opcjonalne

ponent.WinXP XP dla języka C++
Microsoft.VisualStudio.Com Windows 8.1 SDK i zestaw 15.6.27406.0 Opcjonalne

ponentGroup.NativeDeskto UCRT SDK
p.Win81

ponentGroup.NativeDeskto XP dla języka C++
p.WinXP

ponentGroup.Windows10S (10.0.15063.0)
DK.15063
IDEN T Y F IK ATO R

DK.16299
Programowanie gier w języku C++

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.NativeGame
Opis: Korzystaj z pełnych możliwości języka C++, aby tworzyć profesjonalne gry obsługiwane przez DirectX,
Unreal lub Cocos2d.
IDEN T Y F IK ATO R


języka C++
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ 2017 15.6.27406.0 Wymagane

ponent.VC.Redist.14.Latest Redistributable Update
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia VC++ 2017 w 15.9.28230.55 Wymagane

wersji 141
Microsoft.VisualStudio.Com Uniwersalne środowisko 15.6.27406.0 Wymagane

ponent.Windows10SDK uruchomieniowe języka C
systemu Windows

Microsoft.VisualStudio.Com Graphics Tools Windows 8.1 15.6.27406.0 Zalecane




63
Component.Android.NDK.R Android NDK (R12B) 12.1.10 Opcjonalne

12B
IDEN T Y F IK ATO R
Component.Android.SDK23. Android SDK konfiguracji 15.9.28016.0 Opcjonalne

Private (poziom interfejsu API 23)
(instalacja lokalna dla
programowania aplikacji
mobilnych przy użyciu
języka JavaScript/C++)
Component.Ant Apache Ant (1.9.3) 1.9.3.8 Opcjonalne
Component.Cocos Cocos 15.0.26906.1 Opcjonalne


nu
Component.MDD.Android Narzędzia deweloperskie dla 15.0.26606.0 Opcjonalne

systemu Android w języku
C++
Component.OpenJDK Microsoft distribution 15.9.28125.51 Opcjonalne

OpenJDK
Component.Unreal Instalator unreal engine 15.8.27729.1 Opcjonalne
Component.Unreal.Android Visual Studio systemu 15.9.28307.341 Opcjonalne

Android dla aparatu Unreal
Engine

Windows


Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 15.6.27406.0 Opcjonalne


.6.1.SDK


IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4 15.6.27406.0 Opcjonalne

.TargetingPack

ites
Microsoft.Net.ComponentG .NET Framework 4–4.6 15.6.27406.0 Opcjonalne

on
Microsoft.VisualStudio.Com Obiekty docelowe nuGet i 15.9.28016.0 Opcjonalne

ponent.NuGet.BuildTools zadania kompilacji
Microsoft.VisualStudio.Com Kompilatory języka C# 15.6.27309.0 Opcjonalne

Microsoft.VisualStudio.Com C# i Visual Basic 15.8.27729.1 Opcjonalne

vices

40

86

93

ponent.Windows10SDK.150 (10.0.15063.0) for Desktop
63.Desktop C++ [x86 i x64]



[x86 i x64]

[ARM i ARM64]
IDEN T Y F IK ATO R



34

Microsoft.VisualStudio.Com Windows 8.1 SDK i UCRT 15.6.27406.0 Opcjonalne

ponentGroup.NativeDeskto SDK
p.Win81

DK.15063

DK.16299
Tworzenie aplikacji mobilnych w języku C++

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.NativeMobile
Opis: Twórz aplikacje dla wielu platform dla systemów iOS, Android lub Windows przy użyciu języka C++.
IDEN T Y F IK ATO R
Component.Android.SDK19. Android SDK konfiguracji 15.9.28107.0 Wymagane

(instalacja lokalna do

IDEN T Y F IK ATO R



Component.OpenJDK Microsoft distribution 15.9.28125.51 Wymagane

OpenJDK

języka C++
Component.Android.NDK.R Android NDK (R15C) 15.2.1 Zalecane

15C
Component.Ant Apache Ant (1.9.3) 1.9.3.8 Zalecane
Component.MDD.Android Narzędzia deweloperskie dla 15.0.26606.0 Zalecane

C++

12B
Component.Android.NDK.R Android NDK (R12B) (32- 12.1.11 Opcjonalne

12B_3264 bitowy)

13B

13B_3264 bitowy)
Component.Android.NDK.R Android NDK (R15C) (32- 15.2.1 Opcjonalne

15C_3264 bitowy)
Component.Google.Android Google Emulator systemu 15.6.27413.0 Opcjonalne

.Emulator.API23.Private Android (poziom interfejsu
API 23) (instalacja lokalna)
IDEN T Y F IK ATO R
Component.HAXM.Private Intel Hardware Accelerated 15.9.28307.421 Opcjonalne

Execution Manager (HAXM)
(instalacja lokalna)


nu
Component.MDD.iOS Narzędzia programskie dla 15.0.26621.2 Opcjonalne

systemu iOS w języku C++
Programowanie dla wielu platform w środowisku .NET Core

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.NetCoreTools
Opis: Twórz aplikacje dla wielu platform przy użyciu platformy .NET Core, ASP.NET Core, HTML/JavaScript i
kontenerów, w tym obsługi platformy Docker.
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

Once

uild


.5.TargetingPack

.6.1.SDK

IDEN T Y F IK ATO R

ites


s.2.1


s

kerTools


ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore

ponent.NuGet

IDEN T Y F IK ATO R


vices

ADAL SQL




e

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT





internetowych

Component.Microsoft.Visua Microsoft Azure WebJobs 15.7.27617.1 Zalecane

IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia developer 15.8.27825.0 Zalecane

ponent.AppInsights.Tools Analytics

s


lator

tor






internetowych

ponent.WebDeploy
Microsoft.VisualStudio.Com Microsoft Azure WebJobs 15.7.27617.1 Zalecane

ns
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia w chmurze do 15.8.27729.1 Zalecane

ponentGroup.Web.CloudTo tworzenia aplikacji
ols internetowych

ent.SDK Core 2.0

1.0 – 1.1
IDEN T Y F IK ATO R


s

Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa usług IIS w czasie 15.9.28219.51 Opcjonalne

ponentGroup.IISDevelopme projektowania
nt
Opracowywanie aplikacji mobilnych za pomocą platformy .NET

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.NetCrossPlat
Opis: Twórz aplikacje dla wielu platform dla systemów iOS, Android lub Windows przy użyciu platformy
Xamarin.
IDEN T Y F IK ATO R
Component.Xamarin Xamarin 15.8.27906.1 Wymagane
Component.Xamarin.Remot Zdalny symulator platformy 15.6.27323.2 Wymagane

edSimulator Xamarin

uild

.6.1.SDK


ites

ent.SDK Core 2.0

s

ponent.FSharp
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Typowe narzędzia 15.8.27924.0 Wymagane

ponent.Merq wewnętrzne platformy
Xamarin
Microsoft.VisualStudio.Com Debuger mono 15.0.26720.2 Wymagane

ponent.MonoDebugger

ponent.NuGet



vices

Microsoft.VisualStudio.Com ASP.NET szablonów 15.8.27729.1 Wymagane

ponentGroup.WebToolsExte
nsions.TemplateEngine
Component.Android.SDK27 Android SDK konfiguracji 15.9.28016.0 Zalecane

(poziom interfejsu API 27)
Component.Google.Android Google Emulator systemu 15.9.28307.421 Zalecane

.Emulator.API27 Android (poziom interfejsu
API 27)
Component.HAXM Intel Hardware Accelerated 15.9.28307.421 Zalecane

(instalacja globalna)
Component.OpenJDK Microsoft distribution 15.9.28125.51 Zalecane

OpenJDK
Component.Xamarin.Profiler Xamarin Profiler 15.0.27005.2 Zalecane
Component.Xamarin.Inspec Xamarin Workbooks 15.0.26606.0 Opcjonalne

tor
Microsoft.Component.Click Publikowanie ClickOnce 15.8.27825.0 Opcjonalne

Once
Microsoft.Component.NetF Architektura .NET Native 15.0.26208.0 Opcjonalne

X.Native
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia developer 15.8.27825.0 Opcjonalne


ponent.CodeClone

ponent.CodeMap

on.Enterprise
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia profilowania .NET 15.8.27729.1 Opcjonalne


Microsoft.VisualStudio.Com Edytory obrazów i modeli 15.6.27406.0 Opcjonalne

ponent.Graphics 3D
Microsoft.VisualStudio.Com Typy danych CLR dla SQL 15.0.26208.0 Opcjonalne


e

ponent.SQL.NCLI
Microsoft.VisualStudio.Com Źródła danych i odwołania 15.6.27406.0 Opcjonalne


63
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do analizy i 15.0.26208.0 Opcjonalne

ponentGroup.ArchitectureT architektury
ools.Managed
Microsoft.VisualStudio.Com platforma uniwersalna 15.9.28307.102 Opcjonalne

ponentGroup.UWP.Xamarin systemu Windows narzędzi
dla platformy Xamarin
Tworzenie aplikacji na platformie ASP.NET i aplikacji internetowych

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.NetWeb
Opis: Twórz aplikacje internetowe przy użyciu ASP.NET, ASP.NET Core, HTML/JavaScript i kontenerów, w tym
obsługi platformy Docker.
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

Once

uild



.6.1.SDK


ites


s.2.1


s

kerTools

IDEN T Y F IK ATO R

ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore

ponent.NuGet



vices

ADAL SQL


Microsoft.VisualStudio.Com Źródła danych dla SQL 15.0.26621.2 Wymagane

ponent.SQL.DataSources Server technicznej

e

ponent.SQL.NCLI
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.SQL.SSDT





internetowych

internetowych




.6.TargetingPack

.TargetingPack

on


ponent.AspNet45 funkcji

s
IDEN T Y F IK ATO R


lator

tor






Microsoft.VisualStudio.Com Windows Communication 15.8.27924.0 Zalecane


ponent.WebDeploy

ns

ols internetowych

.6.2.SDK


.7.1.SDK
IDEN T Y F IK ATO R


.7.2.SDK


.7.SDK






ent.SDK Core 2.0

ent.SDK.1x Core 1.0 –1.1

onentGroup.Web Core 1.0 – 1.1 dla Sieci Web

s


ponent.CodeClone

ponent.CodeMap

on.Enterprise
IDEN T Y F IK ATO R

Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do testowania 15.8.27729.1 Opcjonalne

ponent.TestTools.WebLoadT wydajności i obciążenia sieci
est Web

ools.Managed

nt
Microsoft.VisualStudio.Web. ASP.NET MVC 4 15.6.27406.0 Opcjonalne

Mvc4.ComponentGroup
Node.js tworzenia aplikacji

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.Node
Opis: Twórz skalowalne aplikacje sieciowe przy Node.js, asynchronicznego środowiska uruchomieniowego
JavaScript opartego na zdarzeniach.
IDEN T Y F IK ATO R

cs

Microsoft.VisualStudio.Com Node.js msBuild 15.8.27825.0 Wymagane

ponent.Node.Build
Microsoft.VisualStudio.Com Node.js tworzenia aplikacji 15.8.27825.0 Wymagane

ponent.Node.Tools

ponent.NuGet
Microsoft.VisualStudio.Com Podstawowe funkcje 15.7.27520.0 Wymagane

ponent.TestTools.Core narzędzi do testowania

IDEN T Y F IK ATO R


ponent.WebDeploy


s
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia analizy statycznej 15.0.26208.0 Opcjonalne


języka C++

wersji 141
Opracowywanie zawartości dla pakietu Office/programu SharePoint

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.Office
Opis: Twórz dodatki pakietu Office i programu SharePoint, rozwiązania programu SharePoint i dodatki VSTO
przy użyciu języków C#, VB i JavaScript.
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

Once

uild

IDEN T Y F IK ATO R

.5.TargetingPack

.6.1.SDK

Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4 15.6.27406.0 Wymagane

.TargetingPack

ites

Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia developer 15.8.27825.0 Wymagane


s



ponent.IISExpress

cs


ore

erequisites .NET

ponent.NuGet
IDEN T Y F IK ATO R



vices
Microsoft.VisualStudio.Com Office Developer Tools for 15.8.27924.0 Wymagane

ponent.Sharepoint.Tools Visual Studio

ADAL SQL




e

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT




Microsoft.VisualStudio.Com Windows Communication 15.8.27924.0 Wymagane

IDEN T Y F IK ATO R

internetowych
Microsoft.VisualStudio.Com Windows Workflow 15.8.27825.0 Wymagane

ponent.Workflow Foundation

internetowych

Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio Tools dla 15.7.27625.0 Zalecane

ponent.TeamOffice pakietu Office (VSTO)

ponent.WebDeploy

.6.2.SDK


.7.1.SDK


.7.2.SDK


.7.SDK




IDEN T Y F IK ATO R

Microsoft.VisualStudio.Com IntelliTrace 15.8.27729.1 Opcjonalne

Programowanie w języku Python

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.Python
Opis: Edytowanie, debugowanie, programowanie interakcyjne i kontrola źródła dla języka Python.
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.Component.Pyth Obsługa języka Python 15.0.26823.1 Wymagane

onTools
Component.CPython3.x64 64-bitowy język Python 3 3.6.6 Zalecane

(3.6.6)


onTools.Web Python

s





ponent.WebDeploy


(5.2.0)
IDEN T Y F IK ATO R

(5.2.0)

(5.2.0)

(5.2.0)
Component.CPython2.x64 64-bitowy język Python 2 2.7.14 Opcjonalne

(2.7.14)
Component.CPython2.x86 32-bitowe python 2 2.7.14 Opcjonalne

(2.7.14)
Component.CPython3.x86 32-bitowe python 3 (3.6.6) 3.6.6 Opcjonalne


LibraryManager

Once
Microsoft.Component.MSB MSBuild 15.7.27520.0 Opcjonalne

uild

X.Native
Microsoft.Component.Pyth Obsługa IoT języka Python 15.0.26606.0 Opcjonalne

onTools.UWP

Windows

pment

Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4.5 15.6.27406.0 Opcjonalne

.5.TargetingPack
IDEN T Y F IK ATO R

.6.1.SDK


ites


Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do tworzenia na 15.9.28307.421 Opcjonalne

s
Microsoft.VisualStudio.Com Biblioteki platformy Azure 15.0.26208.0 Opcjonalne

Microsoft.VisualStudio.Com Azure Compute emulatora 15.9.28307.421 Opcjonalne

lator
Microsoft.VisualStudio.Com Emulator usługi Azure 15.9.28125.51 Opcjonalne

tor
Microsoft.VisualStudio.Com Azure Cloud Services 15.9.28107.0 Opcjonalne


dTools
Microsoft.VisualStudio.Com Projektant klas 15.0.26208.0 Opcjonalne


ponent.CodeClone

ponent.CodeMap


IDEN T Y F IK ATO R

ols kompilacji


ponent.Graphics 3D



ponent.IISExpress


cs
Microsoft.VisualStudio.Com Managed Desktop 15.8.27729.1 Opcjonalne

ore

ponent.NuGet
Microsoft.VisualStudio.Com Pakiet docelowy przenośnej 15.6.27309.0 Opcjonalne



vices

ADAL SQL

Microsoft.VisualStudio.Com Źródła danych dla SQL 15.0.26621.2 Opcjonalne

IDEN T Y F IK ATO R

e

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT

Microsoft.VisualStudio.Com Przekształcanie szablonu 15.0.26208.0 Opcjonalne


ponent.VC.140 2015.3 v14.00 (v140) dla

języka C++


wersji 141

internetowych

systemu Windows

86

63

IDEN T Y F IK ATO R

internetowych
platforma uniwersalna systemu Windows tworzenia aplikacji

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.Universal
Opis: Twórz aplikacje dla aplikacji platforma uniwersalna systemu Windows języka C#, VB, JavaScript lub
opcjonalnie języka C++.
IDEN T Y F IK ATO R

Once
Microsoft.Component.NetF Architektura .NET Native 15.0.26208.0 Wymagane

X.Native
Microsoft.ComponentGrou Blend for Visual Studio 15.6.27406.0 Wymagane

p.Blend


.6.1.SDK


Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia profilowania .NET 15.8.27729.1 Wymagane

Microsoft.VisualStudio.Com Edytory obrazów i modeli 15.6.27406.0 Wymagane

ponent.Graphics 3D

cs

IDEN T Y F IK ATO R

ponent.NuGet



vices



Microsoft.VisualStudio.Com platforma uniwersalna 15.9.28119.51 Wymagane

ponent.UWP.Support systemu Windows narzędzi

Microsoft.VisualStudio.Com Windows 10 SDK 15.9.28307.102 Wymagane

63

ponentGroup.UWP.Cordova systemu Windows dla
cordova
Microsoft.VisualStudio.Com .NET Native i .NET Standard 15.8.27906.1 Wymagane

ponentGroup.UWP.NetCore
AndStandard



Microsoft.Component.VC.R Visual C++ 15.6.27406.0 Opcjonalne

untime.OSSupport uruchomieniowe dla
platformy UWP
IDEN T Y F IK ATO R

.7.2.SDK

ponent.CodeClone

ponent.CodeMap

on.Enterprise



Microsoft.VisualStudio.Com Windows 10 Mobile 15.0.27406.0 Opcjonalne

ponent.Phone.Emulator.152 Emulator (Fall Creators
54 Update)

e

ponent.SQL.NCLI
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia platforma 15.0.28125.51 Opcjonalne

ponent.UWP.VC.ARM64 uniwersalna systemu
Windows języka C++ dla
arm64

języka C++
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ i biblioteki dla 15.8.27825.0 Opcjonalne

ponent.VC.Tools.ARM arm

ponent.VC.Tools.ARM64 arm64

wersji 141
IDEN T Y F IK ATO R

40

86

93




[x86 i x64]

[ARM i ARM64]



34
Microsoft.VisualStudio.Com Łączność urządzenia USB 15.9.28307.102 Opcjonalne

ponent.Windows10SDK.IpO
verUsb

ools.Managed
IDEN T Y F IK ATO R

ponentGroup.UWP.VC uniwersalna systemu
Windows C++

DK.15063

DK.16299
Programowanie rozszerzeń programu Visual Studio

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.VisualStudioExtension
Opis: Tworzenie dodatków i rozszerzeń dla aplikacji Visual Studio, w tym nowych poleceń, analizatorów kodu i
okien narzędzi.
IDEN T Y F IK ATO R

Once

uild

.6.1.SDK


.6.TargetingPack

ites

ponent.NuGet


IDEN T Y F IK ATO R

vices

Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio SDK 15.8.27729.1 Wymagane

ponent.VSSDK
Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio wstępne 15.7.27625.0 Wymagane

ponentGroup.VisualStudioE dotyczące tworzenia
xtension.Prerequisites rozszerzenia




Dotfuscator
Microsoft.Component.Code Zestaw SDK platformy 15.0.27729.1 Opcjonalne

Analysis.SDK kompilatora .NET

platformy UWP


Microsoft.VisualStudio.Com Klonowanie kodu 15.0.26208.0 Opcjonalne

ponent.CodeClone

ponent.CodeMap

on.Enterprise
Microsoft.VisualStudio.Com Zestaw SDK modelowania 15.0.27005.2 Opcjonalne

ponent.DslTools
IDEN T Y F IK ATO R


e

ponent.SQL.NCLI
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ ATL dla wersji 15.7.27625.0 Opcjonalne

ponent.VC.ATL x86 i x64


języka C++

wersji 141

ools.Managed
Tworzenie aplikacji mobilnych w języku JavaScript

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.WebCrossPlat
Opis: Twórz aplikacje dla systemów Android, iOS i UWP przy użyciu Narzędzia dla oprogramowania Apache
Cordova.
IDEN T Y F IK ATO R
Component.CordovaToolset Zestaw narzędzi cordova 15.7.27625.0 Wymagane

.6.3.1 6.3.1
Microsoft.VisualStudio.Com Opracowywanie aplikacji 15.0.26606.0 Wymagane

ponent.Cordova mobilnych przy użyciu
podstawowych funkcji
języka JavaScript

cs
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Projekt JavaScriptSystem i 15.0.26606.0 Wymagane

ponent.JavaScript.ProjectSys narzędzia udostępnione
tem






.Emulator.API23.Private Android (interfejs API
poziom 23) (instalacja
lokalna)


OpenJDK

Once

X.Native


Microsoft.VisualStudio.Com Git dla systemu Windows 15.0.26208.0 Opcjonalne

ponent.Git

ponent.Graphics 3D
IDEN T Y F IK ATO R

54 Update)



63

ponentGroup.UWP.Cordova systemu Windows narzędzi
dla cordova
Składniki nieskonflilitowane
S ą to składniki, które nie są dołączone do żadnego obciążenia, ale mogą zostać wybrane jako pojedynczy
składnik.
IDEN T Y F IK ATO R SK Ł A DN IK A N A Z WA W ERSJA
Component.Android.Emulator Emulator programu Visual Studio dla 15.6.27413.0

systemu Android
Component.Android.NDK.R11C Android NDK (R11C) 11.3.14
Component.Android.NDK.R11C_3264 Android NDK (R11C) (32-bitowy) 11.3.16
Component.Android.SDK23 Android SDK konfiguracji (poziom 15.9.28107.0

interfejsu API 23) (instalacja globalna)

interfejsu API 25)
Component.GitHub.VisualStudio Rozszerzenie Usługi GitHub dla Visual 2.5.2.2500

Studio
Component.Google.Android.Emulator. Google Emulator systemu Android 15.6.27413.0

API23.V2 (poziom interfejsu API 23) (instalacja
globalna)

API25 (poziom interfejsu API 25)
Microsoft.Component.Blend.SDK.WPF Blend for Visual Studio SDK dla 15.6.27406.0

platformy .NET
Microsoft.Component.HelpViewer Podgląd Pomocy 15.9.28307.421

Microsoft.VisualStudio.Component.Lin LINQ to SQL Tools 15.6.27406.0

qToSql
Microsoft.VisualStudio.Component.Pho Windows 10 Mobile Emulator 15.6.27406.0

ne.Emulator (Anniversary Edition)
Microsoft.VisualStudio.Component.Pho Windows 10 Mobile emulatora 15.6.27406.0

ne.Emulator.15063 (aktualizacja dla twórców)
Microsoft.VisualStudio.Component.Run Środowisko uruchomieniowe dla 15.7.27617.1

time.Node.x86.6.4.0 składników opartych Node.js 6.4.0
(x86)

(x86)
Microsoft.VisualStudio.Component.Test Kodowany test interfejsu użytkownika 15.0.26606.0

Tools.CodedUITest
Microsoft.VisualStudio.Component.Test Microsoft Feedback Client 15.6.27406.0

Tools.FeedbackClient
Microsoft.VisualStudio.Component.Test Microsoft Test Manager 15.6.27406.0

Tools.MicrosoftTestManager
Microsoft.VisualStudio.Component.Typ TypeScript 2.0 SDK 15.8.27729.1

eScript.2.0

eScript.2.1

eScript.2.2

eScript.2.5

eScript.2.6

eScript.2.7

eScript.2.8

eScript.2.9

eScript.3.0
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ ATL dla arm 15.7.27625.0

ATL.ARM
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ ATL dla arm z środki 15.7.27625.0

ATL.ARM.Spectre zaradcze Spectre
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ ATL dla ARM64 15.7.27625.0

ATL.ARM64
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ ATL dla ARM64 z 15.7.27625.0

ATL.ARM64.Spectre ograniczeniem ryzyka Spectre
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ ATL (x86/x64) przy użyciu 15.7.27625.0

ATL.Spectre ograniczania ryzyka Spectre
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ MFC dla wersji x86/x64 z 15.7.27625.0

ATLMFC.Spectre środki zaradcze Spectre
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Clang/C2 (eksperymentalne) 15.7.27520.0

ClangC2
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ MFC dla usługi ARM 15.7.27625.0

MFC.ARM
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ MFC dla usługi ARM z 15.7.27625.0

MFC.ARM.Spectre środki zaradcze Spectre
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ MFC dla ARM64 15.7.27625.0

MFC.ARM64
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ MFC dla arm64 z środki 15.7.27625.0

MFC.ARM64.Spectre zaradcze Spectre
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Biblioteki VC++ 2017 w wersji 15.9 15.9.28230.55

Runtimes.ARM.Spectre v14.16 dla spectre (ARM)

Runtimes.ARM64.Spectre v14.16 dla spectre (ARM64)

Runtimes.x86.x64.Spectre v14.16 dla spectre (x86 i x64)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Zestaw narzędzi VC++ 2017 w wersji 15.0.27924.0

Tools.14.11 15.4 w wersji 14.11

Tools.14.12 15.5 w wersji 14.12

Tools.14.13 15.6 w wersji 14.13

Tools.14.14 15.7 w wersji 14.14

Tools.14.15 15.8 w wersji 14.15
zobacz stronę How to: Migrate extensibility projects to Visual Studio (Jak migrować projekty rozszerzalności do
Visual Studio migrację).
Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu używania tych identyfikatorów, zobacz stronę Use command-
line parameters to install Visual Studio (Używanie parametrów wiersza polecenia do Visual Studio polecenia).
Aby uzyskać listę identyfikatorów obciążeń i składników dla innych produktów, zobacz stronę Visual Studio i
identyfikatory składników.
Visual Studio podstawowy edytor (dołączony do Visual Studio

Enterprise 2019 r.)
Opis: Środowisko Visual Studio, w tym edytowanie kodu z uwzględnieniem składni, sterowanie kodem
źródłowym i zarządzanie elementami pracy.

IDEN T Y F IK ATO R


t.Cpp

Opis: Zestawy AZURE SDK, narzędzia i projekty do tworzenia aplikacji w chmurze i tworzenia zasobów przy
użyciu platformy .NET i .NET Framework. Zawiera również narzędzia do konteneryzowania aplikacji, w tym
obsługę platformy Docker.
IDEN T Y F IK ATO R

Component.Microsoft.Visua Azure WebJobs narzędzi 16.10.31205.252 Wymagane

lStudio.Web.AzureFunctions
IDEN T Y F IK ATO R

LibraryManager
Component.Microsoft.WebT Internetowa wersja 0.7.22.39845 Wymagane

ools.BrowserLink.WebLivePr zapoznawcza na żywo
eview

uild
Microsoft.ComponentGrou ClickOnce Publishing for 16.10.31303.231 Wymagane

p.ClickOnce.Publish .NET




Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4.8 SDK 16.4.29313.120 Wymagane

.8.SDK

ites

ent.DevelopmentTools
Microsoft.NetCore.Compon Środowisko 16.10.31320.204 Wymagane

ent.Runtime.3.1 uruchomieniowe .NET Core
3.1 (LTS)

ent.Runtime.5.0 uruchomieniowe .NET 5.0
Microsoft.NetCore.Compon Zestaw SDK .NET 16.10.31320.204 Wymagane

ent.SDK

ent.Web

s
IDEN T Y F IK ATO R


lator

tor


s

kerTools

ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server sterownika 16.0.28625.61 Wymagane

ponent.MSODBC.SQL ODBC

ponent.MSSQL.CMDLnUtils polecenia

ponent.NuGet

IDEN T Y F IK ATO R

vices

ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT



internetowych

Microsoft.VisualStudio.Com Azure WebJobs narzędzi 16.10.31205.180 Wymagane

ponentGroup.AzureFunctio
ns

internetowych



IDEN T Y F IK ATO R

.6.TargetingPack

.TargetingPack

on

Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia Visual Studio 16.10.31205.252 Zalecane

ponent.Azure.Kubernetes.To Tools for Kubernetes
ols
Microsoft.VisualStudio.Com Azure PowerShell 16.5.29515.121 Zalecane

ponent.Azure.Powershell

ager.Tools

Tools


dTools

Microsoft.VisualStudio.Com Debuger czasu podróży 16.10.31205.252 Zalecane

ponent.Debugger.TimeTravel

Microsoft.VisualStudio.Com IntelliCode 16.10.31305.154 Zalecane

ponent.IntelliCode


ponent.WebDeploy
IDEN T Y F IK ATO R

ervices

eManager.Tools

.6.2.TargetingPack



.8.TargetingPack





Microsoft.Net.Core.Compon Środowisko 16.10.31320.204 Opcjonalne

ent.SDK.2.1 uruchomieniowe .NET Core
2.1 (LTS)

py


Lake lub Hadoop.
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager
Component.Microsoft.WebT Podgląd internetowy na 0.7.22.39845 Zalecane

ools.BrowserLink.WebLivePr żywo
eview


uild



.5.TargetingPack

.6.TargetingPack

Microsoft.Net.Component.4 .NET Framework 4.8 SDK 16.4.29313.120 Zalecane

.8.SDK

.TargetingPack

ites

on
Microsoft.NetCore.Compon Środowisko 16.10.31320.204 Zalecane

3.1 (LTS)

IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.NetCore.Compon Zestaw SDK .NET 16.10.31320.204 Zalecane

ent.SDK

s


lator

tor


dTools


s


ponent.IISExpress

cs


ore
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server sterownika 16.0.28625.61 Zalecane


IDEN T Y F IK ATO R

ponent.NuGet


vices

ADAL SQL

Microsoft.VisualStudio.Com Źródła danych na SQL 16.0.28315.86 Zalecane


e

ponent.SQL.SSDT



internetowych

internetowych




Opis: Języki i narzędzia do tworzenia aplikacji do nauki o danych, w tym Python i F#.
IDEN T Y F IK ATO R

onTools
Microsoft.Component.Pyth Miniconda języka Python 16.10.31313.127 Zalecane

onTools.Minicondax64 (bez obsługi)

onTools.Web Python


s



ponent.NuGet


vices


ponent.WebDeploy


pment

IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Podstawowe funkcje języka 16.10.31205.252 Opcjonalne

ponent.VC.CoreIde C++

Microsoft.VisualStudio.Com MSVC v142 — narzędzia 16.10.31205.252 Opcjonalne

ponent.VC.Tools.x86.x64 kompilacji języka C++
x64/x86 w programie VS
2019 (najnowsza wersja)

systemu Windows

41

Opis: Twórz aplikacje WPF, Windows Forms i konsolowe przy użyciu języka C#, Visual Basic i F# przy użyciu
platformy .NET i .NET Framework.
IDEN T Y F IK ATO R

uild


.8.SDK

ites

3.1 (LTS)


ent.SDK
IDEN T Y F IK ATO R

ore

erequisites .NET


vices


Component.Microsoft.Visua Live Share 1.0.4062 Zalecane

lStudio.LiveShare

p.Blend
Microsoft.ComponentGrou Publikowanie ClickOnce dla 16.10.31303.231 Zalecane



.5.2.TargetingPack



.6.TargetingPack

.TargetingPack

on
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.NetCore.Compon Narzędzia programowe .NET 16.10.31303.231 Zalecane


s

e

Microsoft.VisualStudio.Com ML.NET Model Builder 16.10.31205.252 Zalecane

ponent.DotNetModelBuilde (wersja zapoznawcza)
r

Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa języka F# 16.0.28315.86 Zalecane

ponent.FSharp

ponent.IntelliCode




ponent.NuGet



Dotfuscator

IDEN T Y F IK ATO R

LibraryManager
Component.Microsoft.WebT Internetowa wersja 0.7.22.39845 Opcjonalne

eview




.8.TargetingPack






2.1 (LTS)


ponent.CodeClone

ponent.CodeMap

on.Enterprise

IDEN T Y F IK ATO R



ponent.IISExpress

cs
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server sterownika 16.0.28625.61 Opcjonalne




ADAL SQL


e

ponent.SQL.SSDT


internetowych

ools.Managed

ponentGroup.MSIX.Packagi pakietów MSIX
ng

internetowych
projektowego.
IDEN T Y F IK ATO R

.5.DeveloperTools


ponent.NuGet


vices

Component.UnityEngine.x6 Unity Hub 16.10.31205.252 Zalecane

4

6 Unity 5.6

IDEN T Y F IK ATO R
Component.MDD.Linux Tworzenie aplikacji w języku 16.5.29515.121 Wymagane

C++ dla systemu Linux
Microsoft.VisualStudio.Com Podstawowe funkcje języka 16.10.31205.252 Wymagane

Component.Linux.CMake Narzędzia CMake języka 16.2.29003.222 Zalecane

IDEN T Y F IK ATO R

ponent.IntelliCode

Component.MDD.Linux.GC Narzędzia deweloperskie 16.5.29515.121 Opcjonalne

C.arm osadzone i IoT

Opis: Twórz nowoczesne aplikacje C++ dla systemu Windows przy użyciu narzędzi, takich jak MSVC, Clang,
CMake lub MSBuild.
IDEN T Y F IK ATO R

uild
Microsoft.VisualStudio.Com Projektant klas 16.0.28528.71 Wymagane

Microsoft.VisualStudio.Com Mapa kodu 16.0.28625.61 Wymagane

ponent.CodeMap
Microsoft.VisualStudio.Com Edytor DGML 16.0.28625.61 Wymagane



e


Microsoft.VisualStudio.Com Aktualizacja 16.5.29515.121 Wymagane

ponent.VC.Redist.14.Latest redystrybucyjnego C++
2019
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia architektury dla 16.0.28621.142 Wymagane

ponentGroup.ArchitectureT języka C++
ools.Native
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Podstawowe funkcje pulpitu 16.2.29012.281 Wymagane

ponentGroup.NativeDeskto języka C++
p.Core

lStudio.LiveShare

e


ponent.IntelliCode



ponent.NuGet

vices

Microsoft.VisualStudio.Com C++ AddressSanitizer 16.10.31205.252 Zalecane

ponent.VC.ASAN
Microsoft.VisualStudio.Com C++ ATL for latest v142 16.4.29313.120 Zalecane

ponent.VC.ATL build tools (x86 & x64)
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia CMake języka 16.3.29103.31 Zalecane

ponent.VC.CMake.Project C++ dla systemu Windows


oostTest

oogleTest
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com MSVC v142 — narzędzia 16.10.31205.252 Zalecane

ponent.VC.Tools.x86.x64 kompilacji w języku C++

41

Microsoft.VisualStudio.Com edytor JSON 16.10.31205.180 Zalecane

nsions.CMake
Component.Incredibuild Incredibuild — 16.10.31205.252 Opcjonalne


nu

Windows


.8.SDK

cs

ponent.VC.140 kompilacji języka C++ w
programie VS 2015 (wersja
14.00)
Microsoft.VisualStudio.Com C++ MFC dla najnowszych 16.4.29313.120 Opcjonalne

ponent.VC.ATLMFC narzędzi kompilacji v142
(x86 & x64)
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa C++/CLI dla 16.10.31205.252 Opcjonalne

ponent.VC.CLI.Support narzędzi kompilacji w wersji
Microsoft.VisualStudio.Com Kompilator Clang języka 16.10.31205.252 Opcjonalne

ponent.VC.Llvm.Clang C++ dla systemu Windows
(11.0.0)
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com C++ Clang-cl dla narzędzi 16.3.29207.166 Opcjonalne

ponent.VC.Llvm.ClangToolse kompilacji v142 (x64/x86)
t
Microsoft.VisualStudio.Com Moduły języka C++ dla 16.0.28625.61 Opcjonalne

ponent.VC.Modules.x86.x64 narzędzi kompilacji w wersji
142 (x64/x86 —
eksperymentalne)

ponent.VC.Tools.ARM64 kompilacji ARM64 języka
C++ w programie VS 2019
(najnowsza wersja)

ponent.VC.v141.x86.x64 kompilacji programu VS
2017 C++ x64/x86 (wersja
14.16)

99

34

63

62
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia Clang języka C++ 16.10.31205.180 Opcjonalne

ponentGroup.NativeDeskto dla systemu Windows
p.Llvm.Clang (11.0.0 — x64/x86)

Unreal lub Cocos2d.
IDEN T Y F IK ATO R

IDEN T Y F IK ATO R

ponent.VC.Redist.14.Latest redystrybucyjnego C++
2019
Microsoft.VisualStudio.Com MSVC v142 — narzędzia 16.10.31205.252 Wymagane


systemu Windows


ponent.IntelliCode


ponent.VC.ASAN


41
Component.Android.NDK.R Android NDK (R16B) 16.10.31320.204 Opcjonalne

16B

mobilnych w języku C++)


nu
Component.MDD.Android Narzędzia programskie dla 16.0.28517.75 Opcjonalne

C++
IDEN T Y F IK ATO R
Component.OpenJDK OpenJDK (dystrybucja firmy 16.10.31303.311 Opcjonalne

Microsoft)
Component.Unreal.Android Obsługa środowiska IDE 16.1.28810.153 Opcjonalne

systemu Android dla
aparatu Unreal Engine



.5.TargetingPack


.6.TargetingPack


.8.SDK

.TargetingPack

ites

on



vices
IDEN T Y F IK ATO R

99

34

63

62

Opis: Tworzenie międzyplatformowych aplikacji dla systemów iOS, Android lub Windows przy użyciu języka
C++.
IDEN T Y F IK ATO R

Component.OpenJDK OpenJDK (dystrybucja firmy 16.10.31303.311 Wymagane

Microsoft)

Component.Android.NDK.R Android NDK (R16B) 16.10.31320.204 Zalecane

16B
Component.MDD.Android Narzędzia programskie dla 16.0.28517.75 Zalecane

C++

ponent.IntelliCode
Component.Android.NDK.R Android NDK (R16B) (32- 16.10.31320.204 Opcjonalne

16B_3264 bitowy)
IDEN T Y F IK ATO R




nu

Tworzenie aplikacji międzyplatformowych na platformie .NET

Opis: Twórz aplikacje międzyplatformowe przy użyciu platformy .NET, ASP.NET Core, HTML/JavaScript i
kontenerów, w tym obsługę platformy Docker.
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager
Component.Microsoft.WebT Podgląd internetowy na 0.7.22.39845 Wymagane

eview

uild
Microsoft.ComponentGrou Publikowanie ClickOnce dla 16.10.31303.231 Wymagane


.5.2.TargetingPack


IDEN T Y F IK ATO R


.8.SDK

ites


3.1 (LTS)


ent.SDK

ent.Web

s

kerTools

ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore
IDEN T Y F IK ATO R



ponent.NuGet


vices

ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT



internetowych


lStudio.LiveShare
Component.Microsoft.Visua Azure WebJobs narzędzi 16.10.31205.252 Zalecane

IDEN T Y F IK ATO R


s


lator

tor


e




r

ponent.IntelliCode



internetowych

ponent.WebDeploy
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Debugowanie .NET za 16.10.31303.231 Zalecane

ponent.WslDebugging pomocą programu WSL 2
Microsoft.VisualStudio.Com Azure WebJobs narzędzi 16.10.31205.180 Zalecane

ns

ols internetowych

2.1 (LTS)

nt

ng

Xamarin.
IDEN T Y F IK ATO R

Microsoft)

edSimulator Xamarin

uild



IDEN T Y F IK ATO R

.8.SDK

ites


3.1 (LTS)


ent.SDK

ponent.FSharp

Xamarin

ponent.MonoDebugger

ponent.NuGet


vices



ponent.IntelliCode

Opis: Twórz aplikacje internetowe przy użyciu ASP.NET Core, ASP.NET, HTML/JavaScript i kontenerów, w tym
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

eview

uild


.5.2.TargetingPack




.8.SDK

ites


3.1 (LTS)


ent.SDK
IDEN T Y F IK ATO R

ent.Web

s

kerTools

ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore



ponent.NuGet


vices

ADAL SQL

IDEN T Y F IK ATO R


e

ponent.SQL.SSDT



internetowych

internetowych

ponentGroup.Web.Client tworzenia aplikacji
internetowych


lStudio.LiveShare




.TargetingPack

on

IDEN T Y F IK ATO R


s


lator

tor


e





ponent.IntelliCode



ponent.WebDeploy

IDEN T Y F IK ATO R

ns

ols internetowych




.8.TargetingPack






2.1 (LTS)

Microsoft.VisualStudio.Com Klonowanie kodu 16.4.29409.204 Opcjonalne

ponent.CodeClone

ponent.CodeMap

on.Enterprise
IDEN T Y F IK ATO R

Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do testowania 16.0.28625.61 Opcjonalne

ponent.TestTools.WebLoadT wydajności i obciążenia sieci
est Web

Microsoft.VisualStudio.Com Dodatkowe szablony 16.10.31205.180 Opcjonalne

ponentGroup.AdditionalWe projektów (poprzednie
bProjectTemplates wersje)

ools.Managed

nt

Opis: Twórz skalowalne aplikacje sieciowe przy użyciu Node.js, asynchronicznego środowiska
uruchomieniowego JavaScript sterowanego zdarzeniami.
IDEN T Y F IK ATO R

cs

Microsoft.VisualStudio.Com Node.js deweloperskie 16.5.29515.121 Wymagane

ponent.Node.Tools



lStudio.LiveShare
IDEN T Y F IK ATO R

e

ponent.IntelliCode


vices

ponent.WebDeploy


s



IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

eview
IDEN T Y F IK ATO R

uild


.5.TargetingPack



.8.SDK

.TargetingPack

ites

3.1 (LTS)


ent.SDK


s

kerTools

ponent.IISExpress

cs
IDEN T Y F IK ATO R


ore

erequisites .NET



ponent.NuGet


vices


ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT


IDEN T Y F IK ATO R


internetowych


internetowych


ponent.IntelliCode


ponent.WebDeploy

.6.2.TargetingPack



.8.TargetingPack





IDEN T Y F IK ATO R

Microsoft.VisualStudio.Com Środowisko Windows 16.0.28621.142 Opcjonalne

ponentGroup.Sharepoint.WI Identity Foundation 3.5
F

IDEN T Y F IK ATO R

onTools

(3.7.8)
Component.CPython2.x64 64-bitowe python 2 2.7.18.2 Opcjonalne

(2.7.18) (bez obsługi)
Component.CPython2.x86 32-bitowe python 2 2.7.18.2 Opcjonalne


(3.7.8)
Component.Microsoft.Visua Live Share 1.0.4062 Opcjonalne

lStudio.LiveShare


LibraryManager
Component.Microsoft.WebT Internetowa wersja 0.7.22.39845 Opcjonalne

eview
Microsoft.Component.IronP IronPython (bez pomocy 16.10.31303.231 Opcjonalne

ython technicznej)

uild
Microsoft.Component.Pyth Miniconda języka Python 16.10.31313.127 Opcjonalne

IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.Component.Pyth Obsługa sieci Web w języku 16.10.31205.252 Opcjonalne

onTools.Web Python

pment

.5.2.TargetingPack



.8.SDK

ites
Microsoft.NetCore.Compon Środowisko 16.10.31320.204 Opcjonalne

3.1 (LTS)

Microsoft.NetCore.Compon Zestaw SDK .NET 16.10.31320.204 Opcjonalne

ent.SDK

s


lator

tor

IDEN T Y F IK ATO R

dTools

s
Microsoft.VisualStudio.Com Debuger just in time 16.0.28517.75 Opcjonalne

e

kerTools


ponent.IISExpress

cs


ore



ponent.NuGet


vices

ADAL SQL
IDEN T Y F IK ATO R



e

ponent.SQL.SSDT






internetowych
Microsoft.VisualStudio.Com Web Deploy 16.0.28517.75 Opcjonalne

ponent.WebDeploy

systemu Windows

41

internetowych

Opis: Tworzenie aplikacji dla aplikacji platforma uniwersalna systemu Windows języka C#, VB lub opcjonalnie
języka C++.
IDEN T Y F IK ATO R

X.Native

p.Blend


3.1 (LTS)


ent.SDK



ponent.Graphics 3D

ponent.NuGet


vices


41
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia do tworzenia 16.10.31205.180 Wymagane

ng

AndStandard

ponentGroup.UWP.Support systemu Windows narzędzi


ponent.IntelliCode


.8.SDK


ponent.CodeClone

ponent.CodeMap

on.Enterprise



e
Microsoft.VisualStudio.Com Obsługa platforma 16.3.29207.166 Opcjonalne

Windows kompilacji w wersji
142 w języku C++ (ARM64)
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.UWP.VC.ARM64EC uniwersalna systemu
142 w języku C++
(ARM64EC — wersja
eksperymentalna)


ponent.VC.Tools.ARM kompilacji ARM języka C++
w programie VS 2019
(najnowsza wersja)

(najnowsza wersja)

ponent.VC.Tools.ARM64EC kompilacji ARM64EC języka
(najnowsza wersja —
eksperymentalne)


ponent.VC.v141.ARM kompilacji ARM języka C++
w programie VS 2017
(wersja 14.16)

ponent.VC.v141.ARM64 kompilacji ARM64 języka
(wersja 14.16)

2017 C++ x64/x86 (wersja
14.16)

99

34
IDEN T Y F IK ATO R

63

62

verUsb

ools.Managed

Windows C++ (wersja 142)

ponentGroup.UWP.VC.v141 uniwersalna systemu

Opis: Twórz dodatki i rozszerzenia dla Visual Studio, w tym nowe polecenia, analizatory kodu i okna narzędzi.
IDEN T Y F IK ATO R

uild

.6.TargetingPack

.7.2.TargetingPack docelowych w pakiecie 4.7.2

.8.SDK

ites

ponent.NuGet
IDEN T Y F IK ATO R


vices

ponent.VSSDK



ponent.IntelliCode





ponent.DslTools
składnik.
Component.GitHub.VisualStudio Rozszerzenie usługi GitHub dla Visual 2.5.9.5485

Studio
Component.Xamarin.Profiler Xamarin Profiler 16.0.28315.86
Microsoft.Component.ClickOnce Publikowanie ClickOnce 16.4.29409.204
Microsoft.Net.Component.4.6.1.SDK .NET Framework 4.6.1 SDK 16.4.29409.204

Microsoft.Net.Component.4.7.SDK .NET Framework 4.7 SDK 16.4.29409.204
Microsoft.Net.Core.Component.SDK.2. Środowisko uruchomieniowe .NET 16.10.31205.252

2 Core 2.2 (bez obsługi)

Microsoft.NetCore.ComponentGroup. Narzędzia programowe i program .NET 16.10.31205.252

DevelopmentTools.2.1 Core 2.1
Microsoft.NetCore.ComponentGroup. Web Development Tools plus .NET 16.10.31205.252

Web.2.1 Core 2.1
Microsoft.VisualStudio.Component.Azu Azure DevOps pakietu Office 16.0.28625.61

reDevOps.OfficeIntegration
Microsoft.VisualStudio.Component.De Debuger dla usługi GitHub 16.10.31205.252

bugger.VSOnline Codespaces
Microsoft.VisualStudio.Component.Git Git dla systemu Windows 16.0.28625.61

qToSql
Microsoft.VisualStudio.Component.Test Kodowany test interfejsu użytkownika 16.0.28327.66

Tools.CodedUITest
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. MSVC v142 — narzędzia kompilacji 16.10.31205.252

14.20.ARM ARM języka C++ w programie VS
2019 (wersja 14.20)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. MSVC v142 — biblioteki z 16.5.29515.121

14.20.ARM.Spectre ograniczeniami Spectre języka C++
ARM w programie VS 2019 (wersja
14.20)

14.20.ARM64 ARM64 języka C++ w programie VS
2019 (wersja 14.20)

14.20.ARM64.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.20)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ v14.20 ATL for v142 build tools 16.1.28829.92

14.20.ATL (x86 & x64)

14.20.ATL.ARM (ARM)

14.20.ATL.ARM.Spectre with Spectre Mitigations (ARM) (C++
v14.20 ATL for v142 build tools with
Spectre Mitigations (ARM)

14.20.ATL.ARM64 (ARM64)

14.20.ATL.ARM64.Spectre with Spectre Mitigations (ARM64)
(C++ v14.20 ATL for v142 build tools
with Spectre Mitigations (ARM64)

14.20.ATL.Spectre with Spectre Mitigations (x86 & x64)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Obsługa języka C++/interfejsu wiersza 16.10.31205.252

14.20.CLI.Support polecenia dla narzędzi kompilacji w
wersji 142 (14.20)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ v14.20 MFC for v142 build tools 16.2.29003.222

14.20.MFC (x86 & x64)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ 14.20 MFC dla narzędzi 16.5.29515.121

14.20.MFC.ARM kompilacji v142 (ARM)

14.20.MFC.ARM.Spectre with Spectre Mitigations (ARM) (C++
14.20 MFC for v142 build tools with

14.20.MFC.ARM64 kompilacji v142 (ARM64)

14.20.MFC.ARM64.Spectre with Spectre Mitigations (ARM64)
(C++ v14.20 MFC for v142 build tools

14.20.MFC.Spectre with Spectre Mitigations (x86 & x64)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. MSVC v142 — narzędzia kompilacji w 16.10.31205.252

14.20.x86.x64 języku C++ x64/x86 w programie VS
2019 (wersja 14.20)

14.20.x86.x64.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.20)

2019 (wersja 14.21)

14.21.ARM.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre dla
języka C++ ARM w programie VS
2019 (wersja 14.21)

2019 (wersja 14.21)

14.21.ARM64.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre w
programie VS 2019 C++ ARM64
(wersja 14.21)

14.21.ATL (x86 & x64)

14.21.ATL.ARM (ARM)

14.21.ATL.ARM.Spectre with Spectre Mitigations (ARM)

14.21.ATL.ARM64 (ARM64)


Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Obsługa C++/CLI dla narzędzi 16.3.29207.166

14.21.CLI.Support kompilacji w wersji 142 (14.21)

14.21.MFC kompilacji v142 (x86 & x64)


14.21.MFC.ARM.Spectre with Spectre Mitigations (ARM)

14.21.MFC.ARM64 (ARM64)



14.21.x86.x64 języka C++ x64/x86 w programie VS
2019 (wersja 14.21)

14.21.x86.x64.Spectre ograniczeniem ryzyka Spectre w
programie VS 2019 C++ x64/x86
(wersja 14.21)

2019 (wersja 14.22)

14.22)

2019 (wersja 14.22)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.22)

14.22.ATL (x86 & x64)

14.22.ATL.ARM (ARM)


14.22.ATL.ARM64 (ARM64)


14.22.ATL.Spectre with Spectre Mitigations (X86 & x64)

wersji 142 (14.22)

14.22.MFC (x86 & x64)

14.22.MFC.ARM (ARM)





2019 (wersja 14.22)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.22)

2019 (wersja 14.23)

14.23.ARM.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2019 C++ ARM (wersja 14.23)

2019 (wersja 14.23)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. MSVC v142 — biblioteki ze 16.5.29515.121

14.23.ARM64.Spectre specyfikacją ARM64 w programie VS
2019 C++ z ograniczeniem ryzyka
(wersja 14.23)

14.23.ATL (x86 & x64)

14.23.ATL.ARM (ARM)


14.23.ATL.ARM64 (ARM64)




14.23.MFC (x86 & x64)



14.23.MFC.ARM64 (ARM64)


Microsoft.VisualStudio.Component.VC. MSVC v142 — vs 2019 C++ x64/x86 16.10.31205.252

14.23.x86.x64 build tools (v14.23)

14.23.x86.x64.Spectre Biblioteki z ograniczeniem ryzyka
spectre (wersja 14.23)

2019 (wersja 14.24)

2019 (wersja 14.24)

2019 (wersja 14.24)

14.24.ARM64.Spectre ograniczeniami spectre w programie
VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.24)

14.24.ATL (x86 & x64)

14.24.ATL.ARM (ARM)


14.24.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.24)

14.24.MFC (x86 & x64)

14.24.MFC.ARM kompilacji w wersji 142 (ARM)


14.24.MFC.ARM64 kompilacji w wersji 142 (ARM64)



2019 (wersja 14.24)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.24)

2019 (wersja 14.25)

14.25)

2019 (wersja 14.25)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.25)

14.25.ATL (x86 & x64)

14.25.ATL.ARM (ARM)


14.25.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.25)

14.25.MFC (x86 & x64)






2019 (wersja 14.25)

(wersja 14.25)

2019 (wersja 14.26)

2019 (wersja 14.26)

2019 (wersja 14.26)

2019 C++ ARM64 (wersja 14.26)

14.26.ATL (x86 & x64)

14.26.ATL.ARM (ARM)


14.26.ATL.ARM64 (ARM64)




14.26.MFC (x86 & x64)

14.26.MFC.ARM (ARM)





14.26.x86.x64 build tools (v14.26)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.26)

2019 (wersja 14.27)

14.27)

2019 (wersja 14.27)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.27)

14.27.ATL (x86 & x64)

14.27.ATL.ARM (ARM)


14.27.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.27)

14.27.MFC (x86 & x64)

14.27.MFC.ARM (ARM)





2019 (wersja 14.27)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.27)

14.28.16.9.ARM ARM języka C++ w programie VS
2019 (wersja 14.28–16.9)

14.28.16.9.ARM.Spectre ograniczeniami spectre języka C++
14.28–16.9)

14.28.16.9.ARM64 ARM64 języka C++ w programie VS
2019 (wersja 14.28-16.9)

14.28.16.9.ARM64.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre w
(wersja 14.28-16.9)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ v14.28 (16.9) ATL for v142 build 16.10.31303.231

14.28.16.9.ATL tools (x86 & x64)

14.28.16.9.ATL.ARM tools (ARM)

14.28.16.9.ATL.ARM.Spectre tools with Spectre Mitigations (ARM)

14.28.16.9.ATL.ARM64 tools (ARM64)

14.28.16.9.ATL.ARM64.Spectre tools with Spectre Mitigations
(ARM64)

14.28.16.9.ATL.Spectre tools with Spectre Mitigations (x86 &
x64)

14.28.16.9.CLI.Support kompilacji w wersji 142 (14.28–16.9)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ v14.28 (16.9) MFC for v142 build 16.10.31303.231

14.28.16.9.MFC tools (x86 & x64)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ 14.28 (16.9) MFC dla narzędzi 16.10.31303.231

14.28.16.9.MFC.ARM kompilacji v142 (ARM)

14.28.16.9.MFC.ARM.Spectre tools with Spectre Mitigations (ARM)

14.28.16.9.MFC.ARM64 kompilacji w wersji 142 (ARM64)

14.28.16.9.MFC.ARM64.Spectre tools with Spectre Mitigations
(ARM64)

14.28.16.9.MFC.Spectre tools with Spectre Mitigations (x86 &
x64)

14.28.16.9.x86.x64 języka C++ x64/x86 w programie VS
2019 (wersja 14.28–16.9)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. MSVC v142 — VS 2019 C++ x64/x86 16.10.31303.231

14.28.16.9.x86.x64.Spectre Biblioteki z ograniczeniem ryzyka
spectre (wersja 14.28-16.9)

2019 (wersja 14.28-16.8)

VS 2019 C++ ARM (wersja 14.28–
16.8)

2019 (wersja 14.28–16.8)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.28-
16.8)

14.28.ATL tools (x86 & x64)

14.28.ATL.ARM tools (ARM)

14.28.ATL.ARM.Spectre tools with Spectre Mitigations (ARM)

14.28.ATL.ARM64 tools (ARM64)

14.28.ATL.ARM64.Spectre tools with Spectre Mitigations
(ARM64) (AtL for v142 build tools with
Spectre Mitigations (ARM64) (AtL for
v142 build tools with Spectre
Mitigations (ARM64) (AtL for v142
build tools with Spectre Mitigations
Spectre Mitigation

14.28.ATL.Spectre tools with Spectre Mitigations (x86 &
x64)

wersji 142 (14.28–16.8)

14.28.MFC tools (x86 & x64)

14.28.MFC.ARM tools (ARM)

14.28.MFC.ARM.Spectre tools with Spectre Mitigations (ARM)


14.28.MFC.ARM64.Spectre tools with Spectre Mitigations
(ARM64)

14.28.MFC.Spectre tools with Spectre Mitigations (x86 &
x64)

2019 (wersja 14.28–16.8)

14.28.x86.x64.Spectre biblioteki z ograniczeniami Spectre
(v14.28-16.8)

2019 (wersja 14.29-16.10)

14.29.16.10.ARM.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2019 C++ ARM (wersja 14.29-
16.10)

2019 (wersja 14.29-16.10)

14.29.16.10.ARM64.Spectre ograniczeniem ryzyka Spectre w
(wersja 14.29-16.10)

14.29.16.10.ATL tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)

14.29.16.10.CLI.Support polecenia dla narzędzi kompilacji w
wersji 142 (14.29–16.10)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ v14.29 (16.10) MFC for v142 16.10.31313.121

14.29.16.10.MFC build tools (x86 & x64)

14.29.16.10.MFC.ARM build tools (ARM)

14.29.16.10.MFC.ARM.Spectre build tools with Spectre Mitigations
(ARM)

14.29.16.10.MFC.ARM64 kompilacji v142 (ARM64)

14.29.16.10.MFC.ARM64.Spectre build tools with Spectre Mitigations
(ARM64) (C++ 14.29 (16.10) MFC for
Mitigations (ARM64)

14.29.16.10.MFC.Spectre build tools with Spectre Mitigations
(x86 & x64)

14.29.16.10.x86.x64 programu VS 2019 C++ x64/x86
(wersja 14.29-16.10)

Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ ATL dla najnowszych narzędzi 16.4.29313.120

ATL.ARM kompilacji w wersji 142 (ARM)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ ATL for latest v142 build tools 16.5.29721.120

ATL.ARM.Spectre with Spectre Mitigations (ARM) (C++
ATL for latest v142 build tools with
Spectre Mitigations (ARM) (C++ ATL
for latest v142 build tools with Spectre
Mitigations (ARM)

ATL.ARM64 kompilacji w wersji 142 (ARM64)

ATL.ARM64.Spectre with Spectre Mitigations (ARM64)
(C++ ATL for latest v142 build tools
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ ATL dla najnowszych narzędzi do 16.10.31205.252

ATL.ARM64EC kompilacji w wersji 142 (ARM64EC —
eksperymentalne)

ATL.ARM64EC.Spectre with Spectre Mitigations (ARM64EC —
experimental)

ATL.Spectre with Spectre Mitigations (x86 & x64)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ MFC for latest v142 build tools 16.5.29721.120

ATLMFC.Spectre with Spectre Mitigations (x86 & x64)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ MFC dla najnowszych narzędzi do 16.4.29313.120

MFC.ARM kompilacji w wersji 142 (ARM)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ MFC dla najnowszych narzędzi 16.5.29721.120

MFC.ARM.Spectre kompilacji w wersji 142 z
ograniczeniem ryzyka Spectre (ARM)

MFC.ARM64 kompilacji w wersji 142 (ARM64)

MFC.ARM64.Spectre with Spectre Mitigations (ARM64)
(C++ MFC for latest v142 build tools

MFC.ARM64EC kompilacji w wersji 142 (ARM64EC —
eksperymentalne)

MFC.ARM64EC.Spectre kompilacji w wersji 142 z
ograniczeniem ryzyka Spectre
(ARM64EC — eksperymentalne)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Redystrybucyjne msMs w języku C++ 16.5.29515.121

Redist.MSM 2019
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. MSVC v142 — biblioteki arm, których 16.10.31205.252

Runtimes.ARM.Spectre ograniczanie jest ograniczane przez
spectre języka C++ w programie VS

Runtimes.ARM64.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre w
(najnowsza wersja)

Runtimes.ARM64EC.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2019 C++ ARM64EC (najnowsza
wersja — eksperymentalne)

Runtimes.x86.x64.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2019 C++ x64/x86 (najnowsza
wersja)

v141.ARM.Spectre ograniczeniami Spectre w programie

v141.ARM64.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2017 C++ ARM64 (wersja 14.16)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ ATL for v141 build tools (x86 & 16.0.28625.61
v141.ATL x64)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ ATL for v141 build tools (ARM) 16.0.28625.61

v141.ATL.ARM
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ ATL for v141 build tools with 16.5.29721.120

v141.ATL.ARM.Spectre Spectre Mitigations (ARM) (C++ ATL
for v141 build tools with Spectre
Mitigations (ARM) (C++ ATL for v141
(ARM)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ ATL for v141 build tools (ARM64) 16.0.28625.61

v141.ATL.ARM64

v141.ATL.ARM64.Spectre Spectre Mitigations (ARM64) (C++ ATL
Mitigations (ARM64) (C++ ATL for
Mitigations (ARM64)

v141.ATL.Spectre Spectre Mitigations (X86 & x64)

v141.CLI.Support polecenia dla narzędzi kompilacji w
wersji 141 (14.16)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ MFC for v141 build tools (x86 & 16.0.28625.61
v141.MFC x64)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ MFC for v141 build tools (ARM) 16.2.28915.88

v141.MFC.ARM
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ MFC dla narzędzi kompilacji v141 16.0.28625.61

v141.MFC.ARM.Spectre z ograniczaniem ryzyka Spectre (ARM)

v141.MFC.ARM64 (ARM64)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ MFC for v141 build tools with 16.0.28625.61

v141.MFC.ARM64.Spectre Spectre Mitigations (ARM64) (C++
MFC for v141 build tools with Spectre
Mitigations (ARM64)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Narzędzia kompilacji MFC języka C++ 16.0.28625.61

v141.MFC.Spectre dla wersji 141 z ograniczeniem ryzyka
Spectre (x86 & x64)

v141.x86.x64.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2017 C++ x64/x86 (wersja 14.16)
Microsoft.VisualStudio.Component.Vis Źródła danych i odwołania do usługi 16.0.28707.177

ualStudioData
Microsoft.VisualStudio.Component.Win Obsługa języka C++ w systemie 16.10.31205.252

XP Windows XP dla narzędzi programu VS
2017 (wersja 141) [przestarzałe]
Microsoft.VisualStudio.Web.Mvc4.Com ASP.NET MVC 4 16.10.31205.180

ponentGroup

Zobacz też
Visual Studio Professional katalogu składników
dla obciążenia.
obciążeniem.
Visual Studio podstawowy edytor (dołączony do Visual Studio

Professional 2017 r.)
IDEN T Y F IK ATO R


t.Cpp

IDEN T Y F IK ATO R



LibraryManager

Once

uild


.5.2.TargetingPack


.6.1.SDK


ites
Microsoft.Net.Core.Compon Narzędzia programskie .NET 15.8.27924.0 Wymagane


s.2.1


s
IDEN T Y F IK ATO R


lator

tor


s

kerTools


ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore

ponent.NuGet

IDEN T Y F IK ATO R


vices

ADAL SQL




e

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT





internetowych


ns
IDEN T Y F IK ATO R

internetowych




.6.TargetingPack

.TargetingPack

on


dk

ager.Tools

Tools


dTools


ponent.WebDeploy
IDEN T Y F IK ATO R

ervices

eManager.Tools

.6.2.SDK

.6.2.TargetingPack

.7.1.SDK


.7.2.SDK


.7.SDK






ent.SDK Core 2.0

1.0 – 1.1

IDEN T Y F IK ATO R

s


py


Lake lub Hadoop.
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

arch.VSExtension


Once

uild


IDEN T Y F IK ATO R

.5.TargetingPack

.6.1.SDK


.6.TargetingPack

.TargetingPack

ites

on


s


lator

tor


dTools


s
IDEN T Y F IK ATO R

Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia deweloperskie do 15.7.27617.1 Zalecane

ponent.DockerTools.BuildTo tworzenia kontenerów —
ols narzędzia kompilacji

ponent.IISExpress

cs


ore

ponent.NuGet



vices

ADAL SQL


Microsoft.VisualStudio.Com Źródła danych dla SQL 15.0.26621.2 Zalecane


e

ponent.SQL.NCLI
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.SQL.SSDT





internetowych

internetowych



IDEN T Y F IK ATO R

(5.2.0)


onTools

onTools.Web Python
IDEN T Y F IK ATO R


s



ponent.NuGet

ponent.R.Open

języka R


vices

ponent.RTools





ponent.WebDeploy

IDEN T Y F IK ATO R

(5.2.0)

(5.2.0)

(5.2.0)

Windows

pment



stacjonarnych

języka C++

Microsoft.VisualStudio.Com VC++ 2017 w wersji 15.9 15.9.28230.55 Opcjonalne

ponent.VC.Tools.x86.x64 14.16 najnowsze narzędzia
w wersji 141

systemu Windows

63


IDEN T Y F IK ATO R

Once

uild

.6.1.SDK


ites

ore

erequisites .NET



vices





p.Blend
IDEN T Y F IK ATO R



.5.TargetingPack


.TargetingPack

on

e


Dotfuscator


LibraryManager

.6.2.SDK


.7.1.SDK


.7.2.SDK
IDEN T Y F IK ATO R


.7.SDK






ent.SDK Core 2.0

1.0 – 1.1


s

s.2.1

s

kerTools
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia programowe do 15.7.27617.1 Opcjonalne


ponent.FSharp
IDEN T Y F IK ATO R


ponent.IISExpress

cs


ponent.NuGet

ADAL SQL



e

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT



internetowych

internetowych

projektowego.
IDEN T Y F IK ATO R

.5.DeveloperTools


ponent.NuGet


vices



4 Unity 2018.3

6 Unity 5.6

IDEN T Y F IK ATO R

Development

języka C++
IDEN T Y F IK ATO R

systemu Windows

narzędzi CMake i Linux


wersji 141

63



MFC.
IDEN T Y F IK ATO R

uild



języka C++
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ 15.6.27406.0 Wymagane

ponent.VC.Redist.14.Latest redystrybucyjnej aktualizacji
z 2017 r.
IDEN T Y F IK ATO R

p.Core

e

Microsoft.VisualStudio.Com Zestaw SDK narzędzi 15.6.27406.0 Zalecane


ponent.NuGet

Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ ATL dla 15.7.27625.0 Zalecane




oostTest

oogleTest
Microsoft.VisualStudio.Com VC++ 2017 w wersji 15.9 15.9.28230.55 Zalecane

w wersji 141

63



nu
IDEN T Y F IK ATO R

Windows

.6.1.SDK


ponent.VC.140 2015.3 v14.00 (v140) dla


polecenia

(eksperymentalne)

40

86

93

C++ [x86 i x64]



ponent.Windows10SDK.162 (10.0.16299.0) dla języka
99.Desktop C++ dla komputerów
stacjonarnych [x86 i x64]
IDEN T Y F IK ATO R

99.Desktop.arm C++ [ARM i ARM64]



34



p.Win81

p.WinXP

DK.15063

DK.16299

Unreal lub Cocos2d.
IDEN T Y F IK ATO R

IDEN T Y F IK ATO R

języka C++


wersji 141

systemu Windows




63

12B



nu

C++
IDEN T Y F IK ATO R

OpenJDK
Component.Unreal.Android Visual Studio android dla 15.9.28307.341 Opcjonalne


Windows


.5.2.TargetingPack

.5.TargetingPack

.6.1.SDK


.6.TargetingPack

.TargetingPack

ites

on



vices
IDEN T Y F IK ATO R

40

86

93

C++ [x86 i x64]



C++ [x86 i x64]

[ARM i ARM64]



34


p.Win81
IDEN T Y F IK ATO R

DK.15063

DK.16299

Opis: Tworzenie międzyplatformowych aplikacji dla systemów iOS, Android lub Windows przy użyciu języka
C++.
IDEN T Y F IK ATO R





IDEN T Y F IK ATO R

OpenJDK

języka C++

15C
Component.MDD.Android Narzędzia programskie dla 15.0.26606.0 Zalecane

C++

12B

12B_3264 bitowy)

13B

13B_3264 bitowy)

15C_3264 bitowy)

lokalna)



nu


IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

Once

uild

.5.2.TargetingPack


.6.1.SDK


ites


s.2.1


s

Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia deweloperskie do 15.7.27617.1 Wymagane

IDEN T Y F IK ATO R

ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore

ponent.NuGet



vices

ADAL SQL




e

ponent.SQL.NCLI
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.SQL.SSDT





internetowych




s


lator

tor



internetowych
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.WebDeploy

ns

ols internetowych

ent.SDK Core 2.0

ent.SDK.1x Core 1.0 – 1.1
Microsoft.NetCore.1x.Comp Narzędzia programowe .NET 15.6.27406.0 Opcjonalne


s


nt

Xamarin.
IDEN T Y F IK ATO R

edSimulator Xamarin

uild

.6.1.SDK
IDEN T Y F IK ATO R


ites

ent.SDK Core 2.0

s

ponent.FSharp

Xamarin

ponent.MonoDebugger

ponent.NuGet



vices




API 27)

IDEN T Y F IK ATO R

OpenJDK

tor

Once

X.Native



ponent.Graphics 3D



63


IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager
IDEN T Y F IK ATO R

Once

uild

.5.2.TargetingPack


.6.1.SDK


ites


s.2.1


s



ponent.FSharp

es
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.IISExpress

cs


ore

ponent.NuGet



vices

ADAL SQL




e

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT

IDEN T Y F IK ATO R




internetowych

internetowych





.TargetingPack

on



s


lator
IDEN T Y F IK ATO R

tor





ponent.WebDeploy

ns

ols internetowych

.6.2.SDK

.6.2.TargetingPack

.7.1.SDK


.7.2.SDK


.7.SDK


IDEN T Y F IK ATO R




ent.SDK Core 2.0

Microsoft.NetCore.1x.Comp Narzędzia programowe .NET 15.6.27406.0 Opcjonalne


s


nt

Mvc4.ComponentGroup

IDEN T Y F IK ATO R

cs

IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Node.js obsługi programu 15.8.27825.0 Wymagane

ponent.Node.Build MSBuild

ponent.Node.Tools

ponent.NuGet




ponent.WebDeploy


s


języka C++

w wersji 141

IDEN T Y F IK ATO R

IDEN T Y F IK ATO R

LibraryManager

Once

uild

.5.2.TargetingPack


.6.1.SDK


.TargetingPack

ites



s



ponent.IISExpress

cs
IDEN T Y F IK ATO R


ore

erequisites .NET

ponent.NuGet



vices


ADAL SQL




e

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT

IDEN T Y F IK ATO R





internetowych


internetowych



ponent.WebDeploy

.6.2.SDK

.6.2.TargetingPack

.7.1.SDK


.7.2.SDK


.7.SDK
IDEN T Y F IK ATO R






IDEN T Y F IK ATO R

onTools

(3.6.6)


onTools.Web Python

s




IDEN T Y F IK ATO R

ponent.WebDeploy


(5.2.0)

(5.2.0)

(5.2.0)

(5.2.0)

(2.7.14)
Component.CPython2.x86 32-bitowe python 2 2.7.14 Opcjonalne

(2.7.14)
Component.CPython3.x86 32-bitowe python 3 (3.6.6) 3.6.6 Opcjonalne


LibraryManager

Once

uild

X.Native
Microsoft.Component.Pyth Obsługa IoT w języku 15.0.26606.0 Opcjonalne

onTools.UWP Python

Windows
IDEN T Y F IK ATO R

pment


.5.TargetingPack

.6.1.SDK


ites



s


lator

tor


dTools


IDEN T Y F IK ATO R

kerTools


ponent.Graphics 3D



ponent.IISExpress

cs

ore

ponent.NuGet



vices

ADAL SQL



e
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT



ponent.VC.140 2015.3 v14.00 (v140) dla

języka C++


w wersji 141

internetowych

systemu Windows

86

63


internetowych

IDEN T Y F IK ATO R

Once

X.Native

p.Blend


.6.1.SDK




ponent.Graphics 3D

cs


ponent.NuGet



vices
IDEN T Y F IK ATO R






63

cordova

AndStandard



platformy UWP

.7.2.SDK



54 Update)
IDEN T Y F IK ATO R

arm64

języka C++
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ kompilatory i 15.8.27825.0 Opcjonalne

ponent.VC.Tools.ARM biblioteki dla arm

ponent.VC.Tools.ARM64 arm64

wersji 141

40

86

93

C++ [x86 i x64]



C++ [x86 i x64]

99.Desktop.arm C++ [ARM i ARM64]
IDEN T Y F IK ATO R



34

verUsb

Windows C++

DK.15063

DK.16299

okien narzędzi.
IDEN T Y F IK ATO R

Once

uild

.6.1.SDK


IDEN T Y F IK ATO R

ites

ponent.NuGet



vices


ponent.VSSDK
Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio wymagań 15.7.27625.0 Wymagane

ponentGroup.VisualStudioE wstępnych tworzenia



Dotfuscator


platformy UWP



ponent.DslTools
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ ATL dla 15.7.27625.0 Opcjonalne



języka C++

wersji 141

Cordova.
IDEN T Y F IK ATO R

.6.3.1 6.3.1
Microsoft.VisualStudio.Com Tworzenie aplikacji 15.0.26606.0 Wymagane

języka JavaScript

cs

tem



IDEN T Y F IK ATO R





OpenJDK

Once

X.Native



ponent.Git

ponent.Graphics 3D

54 Update)



63
IDEN T Y F IK ATO R

dla cordova
składnik.

systemu Android


interfejsu API 25)
Component.GitHub.VisualStudio Rozszerzenie Usługi GitHub dla Visual 2.5.2.2500

Studio

globalna)

API25 (poziom interfejsu API 25)

platformy .NET
Microsoft.VisualStudio.Component.De Walidacja zależności 15.0.26208.0

pendencyValidation.Community
Microsoft.VisualStudio.Component.Gra Edytor DGML 15.0.27005.2

phDocument

qToSql



(x86)

(x86)

eScript.2.0

eScript.2.1

eScript.2.2

eScript.2.5

eScript.2.6

eScript.2.7

eScript.2.8

eScript.2.9

eScript.3.0

ATL.ARM


ATL.ARM64
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ ATL dla ARM64 z środki 15.7.27625.0

ATL.ARM64.Spectre zaradcze Spectre
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ ATL (x86/x64) z 15.7.27625.0

ATL.Spectre ograniczeniem ryzyka Spectre


ClangC2

MFC.ARM


MFC.ARM64
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ MFC dla ARM64 z 15.7.27625.0

MFC.ARM64.Spectre ograniczaniem ryzyka Spectre



Runtimes.x86.x64.Spectre v14.16 dla języka Spectre (x86 i x64)

Tools.14.11 15.4 w wersji 14.11

Tools.14.12 15.5 w wersji 14.12

Tools.14.13 15.6 w wersji 14.13

Tools.14.14 15.7 v14.14

Tools.14.15 15.8 v14.15
Visual Studio podstawowy (dołączony do Visual Studio Professional
2019 r.)
Opis: Środowisko Visual Studio, w tym edytowanie kodu uwzględniającego składnię, kontrolę kodu źródłowego
i zarządzanie elementami pracy.
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio edytora 16.1.28811.260 Wymagane

ponent.CoreEditor podstawowego

t.Cpp

Opis: Zestawy SDK platformy Azure, narzędzia i projekty do tworzenia aplikacji w chmurze i tworzenia zasobów
przy użyciu platformy .NET i .NET Framework. Zawiera również narzędzia do konteneryzowania aplikacji, w tym
IDEN T Y F IK ATO R



LibraryManager

eview

uild


.5.2.TargetingPack

.5.TargetingPack
IDEN T Y F IK ATO R



.8.SDK

ites


3.1 (LTS)


ent.SDK

ent.Web

s


lator

tor


s

IDEN T Y F IK ATO R

ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore



ponent.NuGet


vices

ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT
IDEN T Y F IK ATO R



internetowych


ns

internetowych





.TargetingPack

on


ols

IDEN T Y F IK ATO R

ager.Tools

Tools


dTools


ponent.IntelliCode

ponent.WebDeploy

ervices

eManager.Tools

.6.2.TargetingPack



.8.TargetingPack



IDEN T Y F IK ATO R



2.1 (LTS)

py


Lake lub Hadoop.
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager
Component.Microsoft.WebT Internetowa wersja 0.7.22.39845 Zalecane

eview


uild



.5.TargetingPack
IDEN T Y F IK ATO R



.8.SDK

.TargetingPack

ites

on

3.1 (LTS)


ent.SDK

s


lator

tor


dTools

IDEN T Y F IK ATO R

s

kerTools

ponent.IISExpress

cs


ore



ponent.NuGet


vices

ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT
IDEN T Y F IK ATO R



internetowych

internetowych




Opis: Języki i narzędzia do tworzenia aplikacji do nauki o danych, w tym python i F#.
IDEN T Y F IK ATO R

onTools


onTools.Web Python


s

IDEN T Y F IK ATO R


ponent.NuGet


vices


ponent.WebDeploy


pment




Microsoft.VisualStudio.Com Uniwersalne środowisko 16.4.29409.204 Opcjonalne

systemu Windows

41

IDEN T Y F IK ATO R

uild


.8.SDK

ites

3.1 (LTS)


ent.SDK

ore

erequisites .NET


vices



lStudio.LiveShare

p.Blend
IDEN T Y F IK ATO R




.5.TargetingPack


.6.TargetingPack

.TargetingPack

on


s

e


r


ponent.FSharp

ponent.IntelliCode
IDEN T Y F IK ATO R


ponent.NuGet



Dotfuscator


LibraryManager
Component.Microsoft.WebT Podgląd internetowy na 0.7.22.39845 Opcjonalne

eview

.6.2.TargetingPack



.8.TargetingPack





IDEN T Y F IK ATO R

2.1 (LTS)



ponent.IISExpress

cs




ADAL SQL


e

ponent.SQL.SSDT


internetowych

ng

internetowych
Opis: Twórz gry 2D i 3D za pomocą aparatu Unity— zaawansowanego międzyplatformowego środowiska
projektowego.
IDEN T Y F IK ATO R

.5.DeveloperTools


ponent.NuGet


vices


4

6 Unity 5.6

Opis: Tworzenie i debugowanie aplikacji działających w środowisku systemu Linux.
IDEN T Y F IK ATO R



IDEN T Y F IK ATO R

ponent.IntelliCode



CMake lub MSBuild.
IDEN T Y F IK ATO R

uild




ponent.VC.Redist.14.Latest redystrybucyjna języka C++
2019

p.Core

lStudio.LiveShare

e


ponent.IntelliCode
IDEN T Y F IK ATO R


ponent.NuGet

vices


ponent.VC.ASAN




oostTest

oogleTest


41


nsions.CMake

IDEN T Y F IK ATO R

nu

Windows


.8.SDK

cs

14.00)

(x86 & x64)

polecenia dla narzędzi
kompilacji w wersji 142
(najnowsza wersja)

(11.0.0)

t

142 (x64/x86 —
eksperymentalne)

(najnowsza wersja)

2017 C++ x64/x86 (wersja
14.16)
IDEN T Y F IK ATO R

99

34

63

62
Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia Clang dla języka 16.10.31205.180 Opcjonalne

ponentGroup.NativeDeskto C++ dla systemu Windows
p.Llvm.Clang (11.0.0 – x64/x86)

Unreal lub Cocos2d.
IDEN T Y F IK ATO R


2019


systemu Windows


ponent.IntelliCode
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.VC.ASAN


41

16B



nu

C++

Microsoft)

systemu Android dla




.6.2.TargetingPack
IDEN T Y F IK ATO R



.8.SDK

.TargetingPack

ites

on



vices

99

34

63

62

IDEN T Y F IK ATO R


Microsoft)


16B

C++

ponent.IntelliCode

16B_3264 bitowy)




nu


Opis: Twórz aplikacje dla wielu platform przy użyciu platform .NET, ASP.NET Core, HTML/JavaScript i
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

eview

uild



.5.TargetingPack



.8.SDK

ites


3.1 (LTS)


ent.SDK

ent.Web
IDEN T Y F IK ATO R

s


ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore



ponent.NuGet


vices

ADAL SQL


IDEN T Y F IK ATO R

e

ponent.SQL.SSDT



internetowych


lStudio.LiveShare



s


lator

tor


e

IDEN T Y F IK ATO R

r

ponent.IntelliCode

internetowych

ponent.WebDeploy


ns

ols internetowych

2.1 (LTS)

nt

ng

Xamarin.
IDEN T Y F IK ATO R

Microsoft)

IDEN T Y F IK ATO R

edSimulator Xamarin

uild




.8.SDK

ites


3.1 (LTS)


ent.SDK

ponent.FSharp

Xamarin

ponent.MonoDebugger

ponent.NuGet

IDEN T Y F IK ATO R

vices



ponent.IntelliCode

IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

eview

uild



.5.TargetingPack


IDEN T Y F IK ATO R

.8.SDK

ites


3.1 (LTS)


ent.SDK

ent.Web

s

kerTools

ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore

IDEN T Y F IK ATO R


ponent.NuGet


vices

ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT



internetowych

internetowych

internetowych


lStudio.LiveShare
IDEN T Y F IK ATO R




.TargetingPack

on



s


lator

tor


e



ponent.IntelliCode
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.WebDeploy


ns

ols internetowych

.6.2.TargetingPack



.8.TargetingPack






2.1 (LTS)


IDEN T Y F IK ATO R

nt

IDEN T Y F IK ATO R

cs

Microsoft.VisualStudio.Com Node.js narzędzi 16.5.29515.121 Wymagane

ponent.Node.Tools deweloperskie



lStudio.LiveShare

e

ponent.IntelliCode


vices

ponent.WebDeploy
IDEN T Y F IK ATO R


s



IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

eview

uild





.8.SDK
IDEN T Y F IK ATO R

.TargetingPack

ites

3.1 (LTS)


ent.SDK


s


ponent.IISExpress

cs


ore

erequisites .NET



ponent.NuGet
IDEN T Y F IK ATO R


vices


ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT




internetowych


internetowych


ponent.IntelliCode
IDEN T Y F IK ATO R


ponent.WebDeploy




.8.TargetingPack






F

IDEN T Y F IK ATO R

onTools

(3.7.8)
IDEN T Y F IK ATO R
Component.CPython2.x64 64-bitowy język Python 2 2.7.18.2 Opcjonalne



(3.7.8)

lStudio.LiveShare


LibraryManager

eview
Microsoft.Component.IronP IronPython (bez obsługi) 16.10.31303.231 Opcjonalne

ython

uild
Microsoft.Component.Pyth Python miniconda (poza 16.10.31313.127 Opcjonalne

onTools.Minicondax64 pomocą techniczną)

onTools.Web Python

pment


.5.TargetingPack


.8.SDK

ites
IDEN T Y F IK ATO R

3.1 (LTS)


ent.SDK

s


lator

tor


dTools

s

e



ponent.IISExpress

cs
IDEN T Y F IK ATO R


ore



ponent.NuGet


vices

ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT




IDEN T Y F IK ATO R


internetowych

ponent.WebDeploy

systemu Windows

41

internetowych


Opis: Twórz aplikacje dla aplikacji platforma uniwersalna systemu Windows języka C#, VB lub opcjonalnie
języka C++.
IDEN T Y F IK ATO R

X.Native

p.Blend

.5.TargetingPack

3.1 (LTS)
IDEN T Y F IK ATO R


ent.SDK



ponent.Graphics 3D

ponent.NuGet


vices


41

ng

AndStandard



ponent.IntelliCode

.8.SDK
IDEN T Y F IK ATO R



142 w języku C++
(ARM64EC — wersja
eksperymentalna)


w programie VS 2019
(najnowsza wersja)

(najnowsza wersja)

(najnowsza —
eksperymentalna)


w programie VS 2017
(wersja 14.16)

(wersja 14.16)

2017 C++ x64/x86 (wersja
14.16)
IDEN T Y F IK ATO R

99

34

63

62

verUsb



okien narzędzi.
IDEN T Y F IK ATO R

uild

.6.TargetingPack


.8.SDK
IDEN T Y F IK ATO R

ites

ponent.NuGet


vices

ponent.VSSDK



ponent.IntelliCode




ponent.DslTools
składnik.

Studio



Microsoft.NetCore.ComponentGroup. Narzędzia programskie i program .NET 16.10.31205.252


Web.2.1 Core 2.1

Microsoft.VisualStudio.Component.Cla Projektant klas 16.0.28528.71

ssDesigner


phDocument

qToSql

2019 (wersja 14.20)

14.20)

2019 (wersja 14.20)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.20)

14.20.ATL (x86 & x64)

14.20.ATL.ARM (ARM)


14.20.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.20)

14.20.MFC (x86 & x64)






2019 (wersja 14.20)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.20)

2019 (wersja 14.21)

2019 (wersja 14.21)

2019 (wersja 14.21)

2019 C++ ARM64 (wersja 14.21)

14.21.ATL (x86 & x64)

14.21.ATL.ARM (ARM)


14.21.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.21)

14.21.MFC (x86 & x64)

14.21.MFC.ARM (ARM)





2019 (wersja 14.21)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.21)

2019 (wersja 14.22)

14.22)

2019 (wersja 14.22)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.22)

14.22.ATL (x86 & x64)

14.22.ATL.ARM (ARM)


14.22.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.22)



v14.22 MFC for v142 build tools with




2019 (wersja 14.22)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.22)

2019 (wersja 14.23)


2019 (wersja 14.23)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.23)

14.23.ATL (x86 & x64)

14.23.ATL.ARM (ARM)


14.23.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.23)

14.23.MFC (x86 & x64)

14.23.MFC.ARM (ARM)


14.23.MFC.ARM64 (ARM64)



2019 (wersja 14.23)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.23)

2019 (wersja 14.24)

14.24)

2019 (wersja 14.24)

14.24.ARM64.Spectre ograniczeniami spectre w programie
VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.24)

14.24.ATL (x86 & x64)

14.24.ATL.ARM (ARM)


14.24.ATL.ARM64 (ARM64)








(C++ 14.24 MFC for v142 build tools


2019 (wersja 14.24)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.24)

2019 (wersja 14.25)

14.25)

2019 (wersja 14.25)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.25)

14.25.ATL (x86 & x64)

14.25.ATL.ARM (ARM)


14.25.ATL.ARM64 (ARM64)




14.25.MFC (x86 & x64)






2019 (wersja 14.25)

(wersja 14.25)

2019 (wersja 14.26)

2019 (wersja 14.26)

2019 (wersja 14.26)

2019 C++ ARM64 (wersja 14.26)

14.26.ATL (x86 & x64)

14.26.ATL.ARM (ARM)


14.26.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.26)

14.26.MFC (x86 & x64)

14.26.MFC.ARM (ARM)



(C++ 14.26 MFC for v142 build tools


2019 (wersja 14.26)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.26)

2019 (wersja 14.27)

14.27)

2019 (wersja 14.27)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.27)

14.27.ATL (x86 & x64)

14.27.ATL.ARM (ARM)


14.27.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.27)







2019 (wersja 14.27)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.27)

2019 (wersja 14.28-16.9)

16.9)

2019 (wersja 14.28-16.9)

14.28.16.9.ARM64.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.28-
16.9)

14.28.16.9.ATL tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)

wersji 142 (14.28–16.9)

14.28.16.9.MFC tools (x86 & x64)

14.28.16.9.MFC.ARM tools (ARM)


14.28.16.9.MFC.ARM64 tools (ARM64)

(ARM64)

x64)

14.28.16.9.x86.x64 języku C++ x64/x86 w programie VS
2019 (wersja 14.28–16.9)

14.28.16.9.x86.x64.Spectre biblioteki z ograniczeniami spectre
(v14.28-16.9)

2019 (wersja 14.28-16.8)

VS 2019 C++ ARM (wersja 14.28–
16.8)

2019 (wersja 14.28-16.8)

14.28.ARM64.Spectre ograniczeniem ryzyka Spectre w
(wersja 14.28-16.8)

14.28.ATL tools (x86 & x64)




Spectre Mitigations (ARM64) (AtL for
Mitigations (ARM64) (AtL for v142
Spectre Mitigation

x64)

14.28.CLI.Support kompilacji w wersji 142 (14.28–16.8)

14.28.MFC tools (x86 & x64)



14.28.MFC.ARM64 tools (ARM64)

(ARM64)

x64)

2019 (wersja 14.28–16.8)

spectre (wersja 14.28–16.8)

2019 (wersja 14.29-16.10)

14.29.16.10.ARM.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre w
programie VS 2019 C++ ARM (wersja
14.29-16.10)

2019 (wersja 14.29-16.10)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.29-
16.10)

14.29.16.10.ATL tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)

wersji 142 (14.29–16.10)



(ARM)

14.29.16.10.MFC.ARM64 kompilacji w wersji 142 (ARM64)

(ARM64) (C++ v14.29 (16.10) MFC for
Mitigations (ARM64)

(x86 & x64)

14.29.16.10.x86.x64 języku C++ x64/x86 w programie VS
2019 (wersja 14.29-16.10)

14.29.16.10.x86.x64.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.29-
16.10)


Mitigations (ARM)



eksperymentalne)

experimental)

ATL.Spectre with Spectre Mitigations (X86 & x64)

ATLMFC.Spectre with Spectre Mitigations (X86 & x64)


MFC.ARM.Spectre with Spectre Mitigations (ARM) (C++
MFC for latest v142 build tools with


MFC.ARM64.Spectre with Spectre Mitigations (ARM64)
(C++ MFC for latest v142 build tools

eksperymentalne)

MFC.ARM64EC.Spectre with Spectre Mitigations (ARM64EC —
eksperymentalne)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ 2019 Redistributable MSMs 16.5.29515.121

Redist.MSM
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. MSVC v142 — biblioteki arm z 16.10.31205.252

Runtimes.ARM.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2019 dla języka C++ (najnowsza
wersja)

Runtimes.ARM64.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2019 C++ ARM64 (najnowsza
wersja)

Runtimes.ARM64EC.Spectre ograniczeniami Spectre w programie
VS 2019 C++ ARM64EC (najnowsza
wersja — eksperymentalne)

Runtimes.x86.x64.Spectre ograniczeniem ryzyka Spectre w
(najnowsza wersja)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. MSVC v141 — biblioteki ARM z 16.5.29515.121

v141.ARM.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre w
programie VS 2017 C++ (wersja
14.16)

v141.ARM64.Spectre ograniczeniem ryzyka Spectre w
(wersja 14.16)
v141.ATL x64)

v141.ATL.ARM

Mitigations (ARM) (C++ ATL for v141
(ARM)

v141.ATL.ARM64

Mitigations (ARM64)

v141.ATL.Spectre Spectre Mitigations (x86 & x64)

wersji 141 (14.16)
v141.MFC x64)

v141.MFC.ARM

v141.MFC.ARM.Spectre z ograniczaniem ryzyka Spectre (ARM)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ MFC for v141 build tools 16.0.28625.61


Mitigations (ARM64) (C++ MFC for
Mitigations (ARM64)

v141.MFC.Spectre Spectre Mitigations (X86 & x64)

v141.x86.x64.Spectre ograniczeniem ryzyka Spectre w
(wersja 14.16)

ualStudioData

2017 (v141) [przestarzałe]

ponentGroup

Zobacz też
Visual Studio Community katalogu składników
dla obciążenia.
obciążeniem.
Visual Studio podstawowy (dołączony do Visual Studio Community

2017)
Opis: Środowisko Visual Studio, w tym edytowanie kodu z uwzględnieniem składni, sterowanie kodem
źródłowym i zarządzanie elementami pracy.

IDEN T Y F IK ATO R


t.Cpp

IDEN T Y F IK ATO R



LibraryManager

Once

uild


.5.2.TargetingPack


.6.1.SDK


ites


s.2.1


s
IDEN T Y F IK ATO R


lator

tor


s

kerTools


ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore

ponent.NuGet

IDEN T Y F IK ATO R


vices

ADAL SQL




e

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT





internetowych


ns
IDEN T Y F IK ATO R

internetowych




.6.TargetingPack

.TargetingPack

on


dk

ager.Tools

Tools


dTools


ponent.WebDeploy
IDEN T Y F IK ATO R

ervices

eManager.Tools

.6.2.SDK

.6.2.TargetingPack

.7.1.SDK


.7.2.SDK


.7.SDK






ent.SDK Core 2.0

1.0 – 1.1

IDEN T Y F IK ATO R

s


py


Lake lub Hadoop.
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

arch.VSExtension


Once

uild


IDEN T Y F IK ATO R

.5.TargetingPack

.6.1.SDK


.6.TargetingPack

.TargetingPack

ites

on


s


lator

tor


dTools


s
IDEN T Y F IK ATO R


ols kompilacji

ponent.IISExpress

cs


ore

ponent.NuGet



vices

ADAL SQL




e

ponent.SQL.NCLI
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.SQL.SSDT





internetowych

internetowych



IDEN T Y F IK ATO R

(5.2.0)


onTools

onTools.Web Python
IDEN T Y F IK ATO R


s



ponent.NuGet

ponent.R.Open

języka R


vices

ponent.RTools





ponent.WebDeploy

IDEN T Y F IK ATO R

(5.2.0)

(5.2.0)

(5.2.0)

Windows

pment



stacjonarnych

języka C++


w wersji 141

systemu Windows

63


IDEN T Y F IK ATO R

Once

uild

.6.1.SDK


ites

ore

erequisites .NET



vices





p.Blend
IDEN T Y F IK ATO R



.5.TargetingPack


.TargetingPack

on

e


Dotfuscator


LibraryManager

.6.2.SDK


.7.1.SDK


.7.2.SDK
IDEN T Y F IK ATO R


.7.SDK






ent.SDK Core 2.0

1.0 – 1.1


s

s.2.1

s

kerTools


ponent.FSharp
IDEN T Y F IK ATO R


ponent.IISExpress

cs


ponent.NuGet

ADAL SQL



e

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT



internetowych

internetowych

projektowego.
IDEN T Y F IK ATO R

.5.DeveloperTools


ponent.NuGet


vices



4 Unity 2018.3

6 Unity 5.6

IDEN T Y F IK ATO R

Development

języka C++
IDEN T Y F IK ATO R

systemu Windows

CMake i Linux



63



MFC.
IDEN T Y F IK ATO R

uild



języka C++

IDEN T Y F IK ATO R

p.Core

e



ponent.NuGet

Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ ATL dla wersji 15.7.27625.0 Zalecane




oostTest

oogleTest


63



nu
IDEN T Y F IK ATO R

Windows

.6.1.SDK


ponent.VC.140 2015.3 v14.00 (v140) dla


polecenia

(eksperymentalne)

40

86

93

C++ [x86 i x64]



[x86 i x64]
IDEN T Y F IK ATO R

[ARM i ARM64]



34



p.Win81

p.WinXP

DK.15063

DK.16299

Unreal lub Cocos2d.
IDEN T Y F IK ATO R

IDEN T Y F IK ATO R

języka C++


wersji 141

systemu Windows




63

12B



nu

C++
IDEN T Y F IK ATO R

OpenJDK
Component.Unreal.Android Visual Studio android dla 15.9.28307.341 Opcjonalne


Windows


.5.2.TargetingPack

.5.TargetingPack

.6.1.SDK


.6.TargetingPack

.TargetingPack

ites

on



vices
IDEN T Y F IK ATO R

40

86

93




[x86 i x64]

[ARM i ARM64]



34


p.Win81
IDEN T Y F IK ATO R

DK.15063

DK.16299

IDEN T Y F IK ATO R






OpenJDK
IDEN T Y F IK ATO R

języka C++

15C

C++

12B

12B_3264 bitowy)

13B

13B_3264 bitowy)

15C_3264 bitowy)




nu


kontenerów, w tym obsługi platformy Docker.
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

Once

uild


.5.TargetingPack

.6.1.SDK


ites


s.2.1


s

kerTools

IDEN T Y F IK ATO R

ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore

ponent.NuGet



vices

ADAL SQL




e

ponent.SQL.NCLI
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.SQL.SSDT





internetowych




s


lator

tor



internetowych
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.WebDeploy

ns

ols internetowych

ent.SDK Core 2.0

1.0 – 1.1


s


nt

Xamarin.
IDEN T Y F IK ATO R

edSimulator Xamarin

uild

.6.1.SDK
IDEN T Y F IK ATO R


ites

ent.SDK Core 2.0

s

ponent.FSharp

Xamarin

ponent.MonoDebugger

ponent.NuGet



vices




API 27)

IDEN T Y F IK ATO R

OpenJDK

tor

Once

X.Native



ponent.Graphics 3D



63


obsługi platformy Docker.
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager
IDEN T Y F IK ATO R

Once

uild


.5.TargetingPack

.6.1.SDK


ites


s.2.1


s

kerTools


ponent.FSharp

es
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.IISExpress

cs


ore

ponent.NuGet



vices

ADAL SQL




e

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT

IDEN T Y F IK ATO R




internetowych

internetowych




.6.TargetingPack

.TargetingPack

on



s


lator
IDEN T Y F IK ATO R

tor





ponent.WebDeploy

ns

ols internetowych

.6.2.SDK


.7.1.SDK


.7.2.SDK


.7.SDK


IDEN T Y F IK ATO R




ent.SDK Core 2.0

1.0 – 1.1


s


nt

Mvc4.ComponentGroup

Opis: Twórz skalowalne aplikacje sieciowe przy użyciu Node.js, asynchronicznego środowiska
uruchomieniowego JavaScript sterowanego zdarzeniami.
IDEN T Y F IK ATO R

cs

IDEN T Y F IK ATO R

ponent.Node.Build

ponent.Node.Tools

ponent.NuGet




ponent.WebDeploy


s


języka C++


IDEN T Y F IK ATO R

IDEN T Y F IK ATO R

LibraryManager

Once

uild

.5.2.TargetingPack


.6.1.SDK


.TargetingPack

ites



s


ols kompilacji

ponent.IISExpress

cs
IDEN T Y F IK ATO R


ore

erequisites .NET

ponent.NuGet



vices


ADAL SQL




e

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT

IDEN T Y F IK ATO R





internetowych


internetowych



ponent.WebDeploy

.6.2.SDK

.6.2.TargetingPack

.7.1.SDK


.7.2.SDK


.7.SDK
IDEN T Y F IK ATO R






IDEN T Y F IK ATO R

onTools

(3.6.6)


onTools.Web Python

s




IDEN T Y F IK ATO R

ponent.WebDeploy


(5.2.0)

(5.2.0)

(5.2.0)

(5.2.0)

(2.7.14)

(2.7.14)

(3.6.6)


LibraryManager

Once

uild

X.Native
Microsoft.Component.Pyth Obsługa IoT języka Python 15.0.26606.0 Opcjonalne

onTools.UWP

Windows
IDEN T Y F IK ATO R

pment


.5.TargetingPack

.6.1.SDK


ites



s


lator

tor


dTools


IDEN T Y F IK ATO R

kerTools


ponent.Graphics 3D



ponent.IISExpress

cs

ore

ponent.NuGet



vices

ADAL SQL



e
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.SQL.NCLI

ponent.SQL.SSDT



ponent.VC.140 2015.3 v14.00 (v140) dla

języka C++



internetowych

systemu Windows

86

63


internetowych

IDEN T Y F IK ATO R

Once

X.Native

p.Blend

.5.TargetingPack

.6.1.SDK




ponent.Graphics 3D

cs


ponent.NuGet



vices
IDEN T Y F IK ATO R






63

dla cordova

AndStandard



platformy UWP

.7.2.SDK

Microsoft.VisualStudio.Com Zestaw SDK narzędzi 15.6.27406.0 Opcjonalne


54 Update)
IDEN T Y F IK ATO R

arm64

języka C++

ponent.VC.Tools.ARM arm

ponent.VC.Tools.ARM64 biblioteki dla arm64


40

86

93




[x86 i x64]

[ARM i ARM64]

IDEN T Y F IK ATO R


34

verUsb

Windows C++

DK.15063

DK.16299

okien narzędzi.
IDEN T Y F IK ATO R

Once

uild

.6.1.SDK



ites
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.NuGet



vices


ponent.VSSDK
Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio wymagań 15.7.27625.0 Wymagane

ponentGroup.VisualStudioE wstępnych tworzenia



Dotfuscator


platformy UWP



ponent.DslTools


IDEN T Y F IK ATO R

języka C++

wersji 141

Cordova.
IDEN T Y F IK ATO R

.6.3.1 6.3.1
Microsoft.VisualStudio.Com Tworzenie aplikacji 15.0.26606.0 Wymagane

języka JavaScript

cs

tem




IDEN T Y F IK ATO R


lokalna)


OpenJDK

Once

X.Native



ponent.Git

ponent.Graphics 3D

54 Update)



63

cordova
Składniki nieskonfiliowane
S ą to składniki, które nie są dołączone do żadnego obciążenia, ale można je wybrać jako pojedynczy składnik.

systemu Android


interfejsu API 25)

Studio

globalna)

API25 (API Level 25)

platformy .NET


phDocument

qToSql



(x86)

(x86)

eScript.2.0

eScript.2.1

eScript.2.2

eScript.2.5

eScript.2.6

eScript.2.7

eScript.2.8

eScript.2.9

eScript.3.0

ATL.ARM


ATL.ARM64


ATL.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre


ClangC2

MFC.ARM


MFC.ARM64
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ MFC dla arm64 z środki 15.7.27625.0

MFC.ARM64.Spectre zaradcze Spectre



Runtimes.x86.x64.Spectre v14.16 dla spectre (x86 i x64)

Tools.14.11 15.4 v14.11

Tools.14.12 15.5 v14.12

Tools.14.13 15.6 v14.13

Tools.14.14 15.7 v14.14

Tools.14.15 15.8 v14.15
Visual Studio podstawowy (dołączony do Visual Studio Community

2019 r.)
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio edytora 16.1.28811.260 Wymagane

ponent.CoreEditor podstawowego

t.Cpp

Opis: Zestawy SDK platformy Azure, narzędzia i projekty do tworzenia aplikacji w chmurze i tworzenia zasobów
przy użyciu platformy .NET i .NET Framework. Zawiera również narzędzia do konteneryzowania aplikacji, w tym
IDEN T Y F IK ATO R



LibraryManager

eview

uild


.5.2.TargetingPack

.5.TargetingPack



.8.SDK
IDEN T Y F IK ATO R

ites


3.1 (LTS)


ent.SDK

ent.Web

s


lator

tor


s


ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress
IDEN T Y F IK ATO R

cs


ore



ponent.NuGet


vices

ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT



internetowych
IDEN T Y F IK ATO R


ns

internetowych





.TargetingPack

on


ols


ager.Tools

Tools

IDEN T Y F IK ATO R

dTools


ponent.IntelliCode

ponent.WebDeploy

ervices

eManager.Tools

.6.2.TargetingPack



.8.TargetingPack






2.1 (LTS)
IDEN T Y F IK ATO R

py


Lake lub Hadoop.
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager
Component.Microsoft.WebT Internetowa wersja 0.7.22.39845 Zalecane

eview


uild



.5.TargetingPack



.8.SDK
IDEN T Y F IK ATO R

.TargetingPack

ites

on

3.1 (LTS)


ent.SDK

s


lator

tor


dTools


s

kerTools
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.IISExpress

cs


ore



ponent.NuGet


vices

ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT


IDEN T Y F IK ATO R

internetowych

internetowych




Opis: Języki i narzędzia do tworzenia aplikacji do nauki o danych, w tym python i F#.
IDEN T Y F IK ATO R

onTools


onTools.Web Python


s



ponent.NuGet
IDEN T Y F IK ATO R


vices


ponent.WebDeploy


pment





systemu Windows

41

IDEN T Y F IK ATO R

uild


.8.SDK

ites

3.1 (LTS)


ent.SDK

ore

erequisites .NET


vices



lStudio.LiveShare

p.Blend

IDEN T Y F IK ATO R



.5.TargetingPack


.6.TargetingPack

.TargetingPack

on


s

e


r


ponent.FSharp

ponent.IntelliCode

IDEN T Y F IK ATO R

ponent.NuGet



Dotfuscator
Component.Microsoft.Visua Razor Language Services 16.10.31205.252 Opcjonalne


LibraryManager

eview

.6.2.TargetingPack



.8.TargetingPack






2.1 (LTS)
IDEN T Y F IK ATO R



ponent.IISExpress

cs




ADAL SQL


e

ponent.SQL.SSDT


internetowych

ng

internetowych

Opis: Twórz gry 2D i 3D za pomocą aparatu Unity— zaawansowanego międzyplatformowego środowiska
projektowego.
IDEN T Y F IK ATO R

.5.DeveloperTools


ponent.NuGet


vices


4

6 Unity 5.6

IDEN T Y F IK ATO R




ponent.IntelliCode
IDEN T Y F IK ATO R



CMake lub MSBuild.
IDEN T Y F IK ATO R

uild




2019

p.Core

lStudio.LiveShare

e


ponent.IntelliCode

IDEN T Y F IK ATO R

ponent.NuGet

vices


ponent.VC.ASAN




oostTest

oogleTest


41


nsions.CMake


nu
IDEN T Y F IK ATO R

Windows


.8.SDK

cs

14.00)

(x86 & x64)

(najnowsza wersja)

(11.0.0)

t

142 (x64/x86 —
eksperymentalne)

(najnowsza wersja)

2017 C++ x64/x86 (wersja
14.16)

99
IDEN T Y F IK ATO R

34

63

62

p.Llvm.Clang (11.0.0 – x64/x86)

Unreal lub Cocos2d.
IDEN T Y F IK ATO R


2019


systemu Windows


ponent.IntelliCode

ponent.VC.ASAN
IDEN T Y F IK ATO R


41

16B



nu

C++

Microsoft)

systemu Android dla




.6.2.TargetingPack

IDEN T Y F IK ATO R


.8.SDK

.TargetingPack

ites

on



vices

99

34

63

62

IDEN T Y F IK ATO R


Microsoft)


16B

C++

ponent.IntelliCode

16B_3264 bitowy)




nu


Opis: Twórz aplikacje dla wielu platform przy użyciu platform .NET, ASP.NET Core, HTML/JavaScript i
IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

eview

uild



.5.TargetingPack



.8.SDK

ites


3.1 (LTS)


ent.SDK

ent.Web
IDEN T Y F IK ATO R

s


ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore



ponent.NuGet


vices

ADAL SQL


IDEN T Y F IK ATO R

e

ponent.SQL.SSDT



internetowych


lStudio.LiveShare



s


lator

tor


e

IDEN T Y F IK ATO R

r

ponent.IntelliCode

internetowych

ponent.WebDeploy


ns

ols internetowych

2.1 (LTS)

nt

ng

Xamarin.
IDEN T Y F IK ATO R

Microsoft)

IDEN T Y F IK ATO R

edSimulator Xamarin

uild




.8.SDK

ites


3.1 (LTS)


ent.SDK

ponent.FSharp

Xamarin

ponent.MonoDebugger

ponent.NuGet

IDEN T Y F IK ATO R

vices



ponent.IntelliCode

IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

eview

uild



.5.TargetingPack


IDEN T Y F IK ATO R

.8.SDK

ites


3.1 (LTS)


ent.SDK

ent.Web

s

kerTools

ponent.FSharp

es

ponent.IISExpress

cs


ore

IDEN T Y F IK ATO R


ponent.NuGet


vices

ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT



internetowych

internetowych

internetowych


lStudio.LiveShare
IDEN T Y F IK ATO R




.TargetingPack

on



s


lator

tor


e



ponent.IntelliCode
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.WebDeploy


ns

ols internetowych

.6.2.TargetingPack



.8.TargetingPack






2.1 (LTS)


IDEN T Y F IK ATO R

nt

IDEN T Y F IK ATO R

cs

Microsoft.VisualStudio.Com Node.js narzędzi 16.5.29515.121 Wymagane

ponent.Node.Tools deweloperskie



lStudio.LiveShare

e

ponent.IntelliCode


vices

ponent.WebDeploy
IDEN T Y F IK ATO R


s



IDEN T Y F IK ATO R


LibraryManager

eview

uild





.8.SDK
IDEN T Y F IK ATO R

.TargetingPack

ites

3.1 (LTS)


ent.SDK


s


ponent.IISExpress

cs


ore

erequisites .NET



ponent.NuGet
IDEN T Y F IK ATO R


vices


ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT




internetowych


internetowych


ponent.IntelliCode
IDEN T Y F IK ATO R


ponent.WebDeploy




.8.TargetingPack






F

IDEN T Y F IK ATO R

onTools

(3.7.8)
IDEN T Y F IK ATO R



(3.7.8)

lStudio.LiveShare
Component.Microsoft.Visua Razor Language Services 16.10.31205.252 Opcjonalne


LibraryManager

eview
Microsoft.Component.IronP IronPython (bez obsługi) 16.10.31303.231 Opcjonalne

ython

uild
Microsoft.Component.Pyth Python miniconda (poza 16.10.31313.127 Opcjonalne

onTools.Minicondax64 pomocą techniczną)

onTools.Web Python

pment


.5.TargetingPack


.8.SDK

ites
IDEN T Y F IK ATO R

3.1 (LTS)


ent.SDK

s


lator

tor


dTools

s

e



ponent.IISExpress

cs
IDEN T Y F IK ATO R


ore



ponent.NuGet


vices

ADAL SQL



e

ponent.SQL.SSDT




IDEN T Y F IK ATO R


internetowych

ponent.WebDeploy

systemu Windows

41

internetowych


Opis: Twórz aplikacje dla aplikacji platforma uniwersalna systemu Windows języka C#, VB lub opcjonalnie
języka C++.
IDEN T Y F IK ATO R

X.Native

p.Blend

.5.TargetingPack

3.1 (LTS)
IDEN T Y F IK ATO R


ent.SDK



ponent.Graphics 3D

ponent.NuGet


vices


41

ng

AndStandard



ponent.IntelliCode

.8.SDK
IDEN T Y F IK ATO R



142 w języku C++
(ARM64EC — wersja
eksperymentalna)


w programie VS 2019
(najnowsza wersja)

(najnowsza wersja)

eksperymentalne)


w programie VS 2017
(wersja 14.16)

(wersja 14.16)

2017 C++ x64/x86 (wersja
14.16)
IDEN T Y F IK ATO R

99

34

63

62

verUsb



okien narzędzi.
IDEN T Y F IK ATO R

uild

.6.TargetingPack


.8.SDK
IDEN T Y F IK ATO R

ites

ponent.NuGet


vices

ponent.VSSDK



ponent.IntelliCode




ponent.DslTools
S ą to składniki, które nie są dołączone do żadnego obciążenia, ale mogą być wybrane jako pojedynczy składnik.

Studio



Microsoft.NetCore.ComponentGroup. Narzędzia programowe i program .NET 16.10.31205.252


Web.2.1 Core 2.1

Microsoft.VisualStudio.Component.Cla Projektant klas 16.0.28528.71

ssDesigner


phDocument

qToSql

2019 (wersja 14.20)

14.20)

2019 (wersja 14.20)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.20)

14.20.ATL (x86 & x64)

14.20.ATL.ARM (ARM)


14.20.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.20)

14.20.MFC (x86 & x64)

14.20.MFC.ARM (ARM)





2019 (wersja 14.20)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.20)

2019 (wersja 14.21)

2019 (wersja 14.21)

2019 (wersja 14.21)

(wersja 14.21)

14.21.ATL (x86 & x64)

14.21.ATL.ARM (ARM)


14.21.ATL.ARM64 (ARM64)







14.21.MFC.ARM64 (ARM64)



14.21.x86.x64 build tools (v14.21)

(wersja 14.21)

2019 (wersja 14.22)

2019 (wersja 14.22)

2019 (wersja 14.22)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.22)

14.22.ATL (x86 & x64)

14.22.ATL.ARM (ARM)


14.22.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.22)

14.22.MFC (x86 & x64)

14.22.MFC.ARM (ARM)


14.22.MFC.ARM64 (ARM64)



2019 (wersja 14.22)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.22)

2019 (wersja 14.23)


2019 (wersja 14.23)

(wersja 14.23)

14.23.ATL (x86 & x64)

14.23.ATL.ARM (ARM)


14.23.ATL.ARM64 (ARM64)




14.23.MFC (x86 & x64)



14.23.MFC.ARM64 (ARM64)



14.23.x86.x64 build tools (v14.23)

(wersja 14.23)

2019 (wersja 14.24)

14.24.ARM.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre języka
C++ ARM w programie VS 2019
(wersja 14.24)

2019 (wersja 14.24)

14.24.ARM64.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre w języku
C++ ARM64 w wersji 2019 (wersja
14.24)

14.24.ATL (x86 & x64)

14.24.ATL.ARM (ARM)


14.24.ATL.ARM64 (ARM64)




14.24.MFC (x86 & x64)






2019 (wersja 14.24)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.24)

2019 (wersja 14.25)

14.25)

2019 (wersja 14.25)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.25)

14.25.ATL (x86 & x64)

14.25.ATL.ARM (ARM)


14.25.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.25)

14.25.MFC kompilacji w wersji 142 (x86 & x64)






2019 (wersja 14.25)

spectre (wersja 14.25)

2019 (wersja 14.26)

14.26.ARM.Spectre ograniczanie jest ograniczane przez
2019 (wersja 14.26)

2019 (wersja 14.26)

2019 C++ ARM64 (wersja 14.26)

14.26.ATL (x86 & x64)

14.26.ATL.ARM (ARM)


14.26.ATL.ARM64 (ARM64)




14.26.MFC (x86 & x64)




Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ 14.26 MFC for v142 build tools 16.10.31205.252


14.26.x86.x64 programu VS 2019 C++ x64/x86
(wersja 14.26)

(wersja 14.26)

2019 (wersja 14.27)

14.27)

2019 (wersja 14.27)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.27)

14.27.ATL (x86 & x64)

14.27.ATL.ARM (ARM)


14.27.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.27)

14.27.MFC (x86 & x64)

14.27.MFC.ARM (ARM)





2019 (wersja 14.27)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.27)

2019 (wersja 14.28-16.9)

14.28.16.9.ARM.Spectre ograniczeniami spectre języka C++
14.28–16.9)

2019 (wersja 14.28-16.9)

(wersja 14.28-16.9)

14.28.16.9.ATL tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)


14.28.16.9.MFC tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)

2019 (wersja 14.28–16.9)


2019 (wersja 14.28-16.8)

14.28.ARM.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre w
14.28-16.8)

2019 (wersja 14.28–16.8)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.28-
16.8)

14.28.ATL tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)

wersji 142 (14.28–16.8)

14.28.MFC tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)

2019 (wersja 14.28–16.8)

(v14.28-16.8)

2019 (wersja 14.29-16.10)

16.10)

2019 (wersja 14.29-16.10)

14.29.16.10.ARM64.Spectre specyfikacją ARM64 w programie VS
2019 c++ arm64 (wersja 14.29-16.10)

14.29.16.10.ATL tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)

wersji 142 (14.29–16.10)



(ARM)


(ARM64) (C++ 14.29 (16.10) MFC for
Mitigations (ARM64)

(x86 & x64)

(wersja 14.29-16.10)



Mitigations (ARM)



eksperymentalne)

experimental)






MFC.ARM64.Spectre kompilacji w wersji 142 z
ograniczeniem ryzyka Spectre (ARM64)

eksperymentalne)


Redist.MSM 2019


(najnowsza wersja)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. MSVC v142 — VS 2019 C++ 16.10.31205.252

Runtimes.ARM64EC.Spectre ARM64EC Biblioteki minimalizowane
przez spectre (Najnowsza wersja —
eksperymentalne)

wersja)


VS 2017 C++ ARM64 (wersja 14.16)
v141.ATL x64)

v141.ATL.ARM

Mitigations (ARM)

v141.ATL.ARM64

Mitigations (ARM64)


wersji 141 (14.16)
v141.MFC x64)

v141.MFC.ARM

v141.MFC.ARM.Spectre Spectre Mitigations (ARM) (C++ MFC
Mitigations (ARM)


Mitigations (ARM64)

Spectre (x86 & x64)

VS 2017 C++ x64/x86 (wersja 14.16)

ualStudioData


ponentGroup

Zobacz też
Visual Studio Team Explorer katalogu składników
dla obciążenia.
obciążeniem.
Visual Studio podstawowy edytor (dołączony do Visual Studio Team

Explorer 2017 r.)
IDEN T Y F IK ATO R


t.Cpp
nie dotyczy nie dotyczy nie dotyczy
Visual Studio podstawowy (dołączony do Visual Studio Team Explorer

2019 r.)
IDEN T Y F IK ATO R


t.Cpp

Zobacz też
Katalog składników programu Visual Studio
Desktop Express
Tabele na tej stronie wyświetlają identyfikatory, których można użyć do zainstalowania programu Visual Studio
przy użyciu wiersza polecenia lub można określić jako zależność w manifeście VSIX. Należy pamiętać, że po
udostępnieniu aktualizacji dla programu Visual Studio zostaną dodane dodatkowe składniki.
Należy również zwrócić uwagę na następujące kwestie dotyczące strony:
Każde obciążenie ma własną sekcję, a następnie identyfikator obciążenia oraz tabelę składników, które są
dostępne dla obciążenia.
Domyślnie wymagane składniki zostaną zainstalowane po zainstalowaniu obciążenia.
Jeśli wybierzesz opcję, możesz również zainstalować zalecane i opcjonalne składniki.
Dodaliśmy również sekcję, która zawiera dodatkowe składniki, które nie są powiązane z żadnym
obciążeniem.
Podczas ustawiania zależności w manifeście VSIX należy określić tylko identyfikatory składników. Użyj tabel na
tej stronie, aby określić nasze minimalne zależności składników. W niektórych scenariuszach może to oznaczać,
że należy określić tylko jeden składnik z obciążenia. W innych scenariuszach może oznaczać, że należy określić
wiele składników z pojedynczego obciążenia lub wielu składników z wielu obciążeń. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz stronę How to: migruje Projekty rozszerzalności do programu Visual Studio 2017 .
Aby uzyskać więcej informacji na temat korzystania z tych identyfikatorów, zobacz temat używanie Command-
Line parametrów w celu zainstalowania strony programu Visual Studio 2017 . Aby uzyskać listę identyfikatorów
obciążeń i składników dla innych produktów, zobacz stronę obciążenia i identyfikatory składników programu
Visual Studio 2017 .
Express for Windows Desktop

Identyfikator : Microsoft. VisualStudio. obciążeni. WDExpress
Opis: Twórz aplikacje natywne i zarządzane, takie jak WPF, WinForms i Win32, przy użyciu edycji kodu z
rozpoznawaniem składni, kontroli kodu źródłowego i zarządzania elementami roboczymi. Obejmuje obsługę
języka C#, Visual Basic i Visual C++.
Składniki zawarte w tym obciążeniu
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft. Component. Publikowanie ClickOnce 15.8.27825.0 Wymagane

ClickOnce
Microsoft. Component. Podgląd pomocy 15.6.27323.2 Wymagane

HelpViewer
Microsoft. Component. MSBuild 15.7.27520.0 Wymagane

MSBuild
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft. Component. VC. Visual C++ środowisko 15.6.27406.0 Wymagane

Runtime. OSSupport uruchomieniowe dla
platformy UWP
Microsoft.Net. Component. Pakiet .NET Framework 15.6.27406.0 Wymagane

4.5.1. TargetingPack 4.5.1
Microsoft.Net. Component. .NET Framework 4.5.2 — 15.6.27406.0 Wymagane

4.5.2. TargetingPack pakiet docelowy
Microsoft.Net. Component. Pakiet docelowy .NET 15.6.27406.0 Wymagane

4.5. TargetingPack Framework 4,5
Microsoft. NET. Component. .NET Framework 4.6.1 SDK 15.6.27406.0 Wymagane

4.6.1. SDK
Microsoft.Net. Component. .NET Framework 4.6.1 15.6.27406.0 Wymagane

4.6.1. TargetingPack

4.6. TargetingPack Framework 4,6

4. TargetingPack Framework 4
Microsoft.Net. Component. Narzędzia programistyczne 15.8.27825.0 Wymagane

DevelopmentPrerequisites .NET Framework 4.6.1
Microsoft.Net. Component. .NET Framework 4 — 15.6.27406.0 Wymagane

TargetingPacks. Common narzędzia deweloperskie 4,6
Microsoft. VisualStudio. Narzędzia do łączności i 15.9.28107.0 Wymagane

Component. Common. publikowania
Azure. Tools
Microsoft. VisualStudio. Visual Studio Core Editor 15.8.27729.1 Wymagane

Component. CoreEditor
Microsoft. VisualStudio. Narzędzia Entity Framework 15.6.27406.0 Wymagane

Component. 6
EntityFramework
Microsoft. VisualStudio. Menedżer pakietów NuGet 15.9.28016.0 Wymagane

Component. NuGet
Microsoft. VisualStudio. Kompilatory języka C# i 15.6.27309.0 Wymagane

Component. Roslyn. Visual Basic Roslyn
kompilator
Microsoft. VisualStudio. C# i Visual Basic 15.8.27729.1 Wymagane

Component. Roslyn.
LanguageServices
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft. VisualStudio. Środowisko 15.6.27406.0 Wymagane

Component. SQL. ADAL uruchomieniowe ADAL SQL
Microsoft. VisualStudio. Typy danych CLR dla SQL 15.0.26208.0 Wymagane

Component. SQL. CLR Server
Microsoft. VisualStudio. Narzędzia wiersza polecenia 15.0.26208.0 Wymagane

Component. SQL. CMDUtils SQL Server
Microsoft. VisualStudio. Źródła danych na potrzeby 15.0.26621.2 Wymagane

Component. SQL. obsługi SQL Server
DataSources
Microsoft. VisualStudio. SQL Server Express 2016 15.7.27617.1 Wymagane

Component. SQL. LocalDB. LocalDB
Runtime
Microsoft. VisualStudio. SQL Server Native Client 15.0.26208.0 Wymagane

Component. SQL. NCLI
Microsoft. VisualStudio. SQL Server Data Tools 15.9.28107.0 Wymagane

Component. SQL. SSDT
Microsoft. VisualStudio. Narzędzia do analizy 15.0.26208.0 Wymagane

Component. static. Analysis. statycznej
Tools
Microsoft. VisualStudio. Transformacja szablonu 15.0.26208.0 Wymagane

Component. TextTemplating tekstu
Microsoft. VisualStudio. Obsługa języka C++/CLI 15.6.27309.0 Wymagane

Component. VC. CLI.
Support
Microsoft. VisualStudio. Visual C++ kompilatory i 15.8.27825.0 Wymagane

Component. VC. Tools. ARM biblioteki dla usługi ARM
Microsoft. VisualStudio. Visual C++ kompilatory i 15.9.28230.55 Wymagane

Component. VC. Tools. biblioteki dla ARM64
ARM64
Microsoft. VisualStudio. Źródła danych i odwołania 15.6.27406.0 Wymagane

Component. do usług
VisualStudioData
Microsoft. VisualStudio. Zestaw SDK systemu 15.6.27406.0 Wymagane

Component. Windows 10 (10.0.14393.0)
Windows10SDK. 14393
Microsoft. VisualStudio. Zestaw SDK systemu 15.8.27924.0 Wymagane

Component. Windows 10 (10.0.17134.0)
Windows10SDK. 17134
Niestowarzyszone składniki
S ą to składniki, które nie są uwzględnione w obciążeniu, ale mogą być wybierane jako poszczególne składniki.

Zobacz też
Visual Studio Build Tools składnika
dla obciążenia.
obciążeniem.
Aby zainstalować te składniki przy użyciu instalatora ręcznego, pobierz i uruchom narzędzia Build Tools for
Visual Studio.
Narzędzia do tworzenia aplikacji na platformie Azure

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.AzureBuildTools
Opis: Zadania i obiekty docelowe programu MSBuild służące do tworzenia aplikacji platformy Azure.
IDEN T Y F IK ATO R

.6.1.SDK


ites
IDEN T Y F IK ATO R

s

Microsoft.VisualStudio.Com Azure Cloud Services 15.7.27617.1 Wymagane

dTools

Microsoft.VisualStudio.Com Obiekty docelowe nuGet i 15.9.28016.0 Wymagane


Microsoft.VisualStudio.Wcf.B Narzędzia kompilacji 15.6.27309.0 Wymagane

uildTools.ComponentGroup deweloperskie WCF
Microsoft.VisualStudio.Web. Narzędzia do kompilowania 15.8.27729.1 Wymagane

BuildTools.ComponentGrou aplikacji internetowych
p


.5.2.TargetingPack


.6.TargetingPack

.TargetingPack

on


IDEN T Y F IK ATO R

ponent.WebDeploy

.5.DeveloperTools

.6.2.SDK


.7.1.SDK


.7.2.SDK


.7.SDK





Narzędzia kompilacji do przechowywania i przetwarzania danych

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.DataBuildTools
Opis: Kompilowanie SQL Server bazy danych
IDEN T Y F IK ATO R



.5.TargetingPack

.6.TargetingPack

.TargetingPack

on


vices
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server Data Tools — 15.8.27825.0 Zalecane

ponent.SQL.SSDTBuildSku narzędzia kompilacji

Narzędzia kompilacji klasycznych dla programu .NET

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktopBuildTools
Opis: Narzędzia do tworzenia aplikacji WPF, Windows Forms i konsoli przy użyciu języka C#, Visual Basic i F#.
IDEN T Y F IK ATO R

uild

.6.1.SDK


IDEN T Y F IK ATO R

Microsoft.Component.Click ClickOnce Build Tools 15.7.27617.1 Zalecane

Once.MSBuild



.5.TargetingPack

.6.TargetingPack

.TargetingPack

on
Microsoft.Net.Core.Compon Narzędzia programskie .NET 15.6.27406.0 Zalecane

ent.SDK Core 2.0

Microsoft.VisualStudio.Com Podstawowe funkcje 15.7.27625.0 Zalecane

ponent.TestTools.BuildTools narzędzi do testowania —
narzędzia kompilacji
Microsoft.VisualStudio.Wcf.B Narzędzia kompilacji 15.6.27309.0 Zalecane


.5.DeveloperTools

.6.2.SDK

.6.2.TargetingPack

.7.1.SDK
IDEN T Y F IK ATO R


.7.2.SDK


.7.SDK






Microsoft.VisualStudio.Com kompilator F# 15.8.27825.0 Opcjonalne

ponent.FSharp.MSBuild
Narzędzia MSBuild
Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.MSBuildTools
Opis: Udostępnia narzędzia wymagane do tworzenia aplikacji opartych na programie MSBuild.
IDEN T Y F IK ATO R

uild
Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio Build Tools 15.6.27309.0 Wymagane

ponent.CoreBuildTools Core

Narzędzia kompilacji .NET Core
Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.NetCoreBuildTools
Opis: Narzędzia do tworzenia aplikacji przy użyciu platform .NET Core, ASP.NET Core, HTML/JavaScript i
kontenerów.
IDEN T Y F IK ATO R

Microsoft.NetCore.BuildTool Narzędzia kompilacji .NET 15.8.27906.1 Wymagane

s.ComponentGroup Core


ent.SDK Core 2.0

1.0 – 1.1
Node.js narzędzi do kompilacji

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.NodeBuildTools
Opis: Zadania i obiekty docelowe programu MSBuild do tworzenia skalowalnych aplikacji sieciowych przy
Node.js, asynchronicznego środowiska uruchomieniowego JavaScript opartego na zdarzeniach.
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.Node.Build

Narzędzia kompilacji pakietu Office/programu SharePoint

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.OfficeBuildTools
Opis: Twórz dodatki pakietu Office i programu SharePoint oraz dodatki VSTO.
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.Component.Click ClickOnce Build Tools 15.7.27617.1 Wymagane

Once.MSBuild

uild


.5.TargetingPack

.6.1.SDK


.TargetingPack

ites

ponent.NuGet


Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia deweloperskie 15.8.27825.0 Wymagane

ponent.Sharepoint.BuildTool pakietu Office/programu
s SharePoint

ponent.Workflow.BuildTools Foundation narzędzi
kompilacji
Microsoft.VisualStudio.Wcf.B Narzędzia kompilacji 15.6.27309.0 Wymagane

Microsoft.VisualStudio.Web. Narzędzia do tworzenia 15.8.27729.1 Wymagane

p

ponent.TeamOffice.BuildTool narzędzi do kompilacji
s pakietu Office (VSTO)
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.WebDeploy

.6.2.SDK


.7.1.SDK


.7.2.SDK


.7.SDK





platforma uniwersalna systemu Windows narzędzi kompilacji

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.UniversalBuildTools
Opis: Udostępnia narzędzia wymagane do kompilowania platforma uniwersalna systemu Windows aplikacji.
IDEN T Y F IK ATO R

uild
IDEN T Y F IK ATO R

X.Native
Microsoft.Component.VC.R Visual C++ 15.6.27406.0 Wymagane

platformy UWP

.7.1.SDK



Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ kompilatory i 15.8.27825.0 Wymagane



ponentGroup.UWP.BuildTool systemu Windows
s wymagań wstępnych
kompilacji

63

40

86

93

C++ [x86 i x64]

IDEN T Y F IK ATO R


C++ [x86 i x64]

[ARM i ARM64]



34

DK.15063

DK.16299
Visual C++ narzędzi kompilacji

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.VCTools
MFC.
IDEN T Y F IK ATO R

Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ podstawowych 15.8.27729.1 Wymagane

ponent.VC.CoreBuildTools funkcji narzędzi build tools
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ 15.6.27406.0 Wymagane

ponent.VC.Redist.14.Latest redystrybucyjnej aktualizacji
z 2017 r.
IDEN T Y F IK ATO R


systemu Windows



63

Windows

.6.1.SDK


ponent.VC.140 2015.3 v14.00 (v140) dla
Microsoft.VisualStudio.Com Visual C++ ATL dla wersji 15.7.27625.0 Opcjonalne



polecenia

(eksperymentalne)


ponent.VC.Tools.ARM64 biblioteki dla arm64
IDEN T Y F IK ATO R

40

86

93

[x86 i x64]



C++ [x86 i x64]

[ARM i ARM64]



34


IDEN T Y F IK ATO R

p.Win81

p.WinXP

DK.15063

DK.16299

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.VisualStudioExtensionBuildTools
Opis: Narzędzia do tworzenia dodatków i rozszerzeń dla Visual Studio, w tym nowe polecenia, analizatory kodu
i okna narzędzi.
IDEN T Y F IK ATO R

uild

.6.1.SDK


.6.TargetingPack

ites


Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio SDK Build 15.8.27924.0 Wymagane

ponent.VSSDKBuildTools Tools Core
IDEN T Y F IK ATO R

xtensionBuildTools.Prerequis rozszerzenia
ites

Dotfuscator

platformy UWP




Narzędzia do tworzenia aplikacji internetowych

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.WebBuildTools
Opis: Zadania i obiekty docelowe programu MSBuild dotyczące tworzenia aplikacji internetowych.
IDEN T Y F IK ATO R

.6.1.SDK


ites



p
IDEN T Y F IK ATO R

Once.MSBuild


.5.2.TargetingPack



.TargetingPack

on



ols kompilacji


ponent.WebDeploy
Microsoft.VisualStudio.Wcf.B Narzędzia kompilacji 15.6.27309.0 Zalecane


.5.DeveloperTools

.6.2.SDK


.7.1.SDK
IDEN T Y F IK ATO R


.7.2.SDK


.7.SDK






ent.SDK Core 2.0

1.0 – 1.1

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.XamarinBuildTools
Opis: Narzędzia do tworzenia aplikacji dla wielu platform dla systemów iOS, Android i Windows przy użyciu
języka C# i F#.
IDEN T Y F IK ATO R

uild

.6.1.SDK
IDEN T Y F IK ATO R



Component.Android.SDK25 Android SDK konfiguracji 15.9.28107.0 Opcjonalne


OpenJDK
składnik.

eScript.2.0

eScript.2.1

eScript.2.2

eScript.2.3

eScript.2.5

eScript.2.6

eScript.2.7

eScript.2.8

eScript.2.9

eScript.3.0

ATL.ARM


ATL.ARM64


ATL.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ MFC for x86/x64 with 15.7.27625.0

ATLMFC.Spectre Spectre Mitigations

ClangC2

MFC.ARM
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ MFC dla usługi ARM za 15.7.27625.0

MFC.ARM.Spectre pomocą ograniczania ryzyka Spectre

MFC.ARM64
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. Visual C++ MFC dla ARM64 z 15.7.27625.0

MFC.ARM64.Spectre ograniczaniem ryzyka Spectre



Runtimes.x86.x64.Spectre v14.16 dla języka Spectre (x86 i x64)

Tools.14.11 15.4 w wersji 14.11

Tools.14.12 15.5 w wersji 14.12

Tools.14.13 15.6 v14.13

Tools.14.14 15.7 v14.14

Tools.14.15 15.8 v14.15
Aby zainstalować te składniki przy użyciu instalatora ręcznego, pobierz i uruchom narzędzia Build Tools for
Visual Studio.
Narzędzia do kompilowania aplikacji na platformie Azure

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.AzureBuildTools
Opis: Zadania i cele programu MSBuild dotyczące tworzenia aplikacji platformy Azure.
IDEN T Y F IK ATO R


.8.SDK

ites

s

Microsoft.VisualStudio.Com Azure Cloud Services 16.10.31205.252 Wymagane

dTools

IDEN T Y F IK ATO R


Microsoft.VisualStudio.Wcf.B Windows Communication 16.10.31205.180 Wymagane

uildTools.ComponentGroup Foundation narzędzi
kompilacji

p



.5.TargetingPack

.6.TargetingPack

.TargetingPack

on


ponent.WebDeploy

.5.DeveloperTools


.6.2.TargetingPack


IDEN T Y F IK ATO R

.8.TargetingPack






2.1 (LTS)

3.1 (LTS)


ent.SDK
Narzędzia kompilacji do przechowywania i przetwarzania danych

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.DataBuildTools
Opis: Kompilowanie SQL Server bazy danych
IDEN T Y F IK ATO R


.5.2.TargetingPack

.5.TargetingPack

.6.TargetingPack
IDEN T Y F IK ATO R

.TargetingPack

on


vices
Microsoft.VisualStudio.Com SQL Server Data Tools — 16.0.28315.86 Zalecane

ponent.SQL.SSDTBuildSku narzędzia kompilacji
Narzędzia kompilacji klasycznych dla programu .NET

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.ManagedDesktopBuildTools
Opis: Narzędzia do tworzenia aplikacji WPF, Windows Forms i konsoli przy użyciu języka C#, Visual Basic i F#.
IDEN T Y F IK ATO R

uild


.8.SDK



Once.MSBuild


IDEN T Y F IK ATO R

.5.TargetingPack

.6.TargetingPack

.TargetingPack

on

3.1 (LTS)


ent.SDK

Microsoft.VisualStudio.Wcf.B Windows Communication 16.10.31205.180 Zalecane

kompilacji

.5.DeveloperTools

.6.2.TargetingPack



.8.TargetingPack

IDEN T Y F IK ATO R





2.1 (LTS)
Microsoft.VisualStudio.Com kompilator F# 16.0.28528.71 Opcjonalne

ponent.FSharp.MSBuild
Narzędzia MSBuild
Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.MSBuildTools
Opis: Udostępnia narzędzia wymagane do tworzenia aplikacji opartych na programie MSBuild.
IDEN T Y F IK ATO R

uild
Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio Build Tools 16.10.31205.252 Wymagane

ponent.CoreBuildTools Core

Narzędzia kompilacji .NET

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.NetCoreBuildTools
Opis: Narzędzia do tworzenia aplikacji przy użyciu platform .NET, ASP.NET Core, HTML/JavaScript i kontenerów.
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.NetCore.BuildTool Narzędzia kompilacji .NET 16.10.31303.231 Wymagane

s.ComponentGroup
IDEN T Y F IK ATO R

3.1 (LTS)


ent.SDK


2.1 (LTS)
Node.js narzędzi kompilacji

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.NodeBuildTools
Opis: Zadania i cele programu MSBuild do tworzenia skalowalnych aplikacji sieciowych przy Node.js,
asynchronicznego środowiska uruchomieniowego JavaScript sterowanego zdarzeniami.
IDEN T Y F IK ATO R

ponent.Node.Build

Narzędzia kompilacji pakietu Office/programu SharePoint

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.OfficeBuildTools
Opis: Twórz dodatki pakietu Office i programu SharePoint oraz dodatki VSTO.
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.Component.Click ClickOnce Build Tools 16.0.28625.61 Wymagane

Once.MSBuild

uild

.5.2.TargetingPack
IDEN T Y F IK ATO R




.8.SDK

.TargetingPack

ites

ponent.NuGet


Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia deweloperskie 16.0.28625.61 Wymagane

ponent.Sharepoint.BuildTool pakietu Office/programu
s SharePoint

ponent.Workflow.BuildTools Foundation narzędzi
kompilacji
Microsoft.VisualStudio.Wcf.B Windows Communication 16.10.31205.180 Wymagane

kompilacji

p

ponent.TeamOffice.BuildTool narzędzi kompilacji pakietu
s Office (VSTO)

ponent.WebDeploy

.6.2.TargetingPack
IDEN T Y F IK ATO R



.8.TargetingPack





platforma uniwersalna systemu Windows narzędzi kompilacji

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.UniversalBuildTools
Opis: Udostępnia narzędzia wymagane do kompilowania platforma uniwersalna systemu Windows aplikacji.
IDEN T Y F IK ATO R

uild

X.Native

.8.SDK

3.1 (LTS)


ent.SDK
IDEN T Y F IK ATO R



ponentGroup.UWP.BuildTool systemu Windows
s wymagań wstępnych
kompilacji

41

.7.2.SDK


142 w języku C++
(ARM64EC — wersja
eksperymentalna)

w programie VS 2019
(najnowsza wersja)

(najnowsza wersja)

eksperymentalne)


w programie VS 2017
(wersja 14.16)
IDEN T Y F IK ATO R

(wersja 14.16)

2017 C++ x64/x86 (wersja
14.16)

99

34

63

62

ponentGroup.UWP.VC.Build uniwersalna systemu
Tools Windows C++ (wersja 142)

ponentGroup.UWP.VC.v141. uniwersalna systemu
BuildTools Windows C++ (wersja 141)

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.VCTools
CMake lub MSBuild.
IDEN T Y F IK ATO R

uild


IDEN T Y F IK ATO R

ponent.VC.CoreBuildTools narzędzi C++ Build Tools


2019

systemu Windows

p.Core


ponent.VC.ASAN



41

Windows


.8.SDK

14.00)
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com C++ ATL for latest v142 16.4.29313.120 Opcjonalne


ponent.VC.ATLMFC narzędzi kompilacji w wersji
142 (x86 & x64)

(najnowsza wersja)

(11.0.0)

t

142 (x64/x86 —
eksperymentalne)

2017 C++ x64/x86 (wersja
14.16)

99

34

63

62

p.Llvm.Clang (11.0.0 – x64/x86)

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.VisualStudioExtensionBuildTools
Opis: Narzędzia do tworzenia dodatków i rozszerzeń dla Visual Studio, w tym nowe polecenia, analizatory kodu
i okna narzędzi.
IDEN T Y F IK ATO R

uild

.6.TargetingPack


.8.SDK

ites


Microsoft.VisualStudio.Com Visual Studio SDK Build 16.0.28315.86 Wymagane

ponent.VSSDKBuildTools Tools Core

xtensionBuildTools.Prerequis rozszerzenia
ites

Dotfuscator
Microsoft.Component.VC.R Środowisko 16.4.29409.204 Opcjonalne

untime.OSSupport uruchomieniowe platforma
uniwersalna systemu
Windows C++ dla narzędzi
Microsoft.VisualStudio.Com C++ ATL for latest v142 16.4.29313.120 Opcjonalne


(x86 & x64)

Narzędzia do tworzenia aplikacji internetowych
Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.WebBuildTools
Opis: Zadania i obiekty docelowe programu MSBuild dotyczące tworzenia aplikacji internetowych.
IDEN T Y F IK ATO R


.8.SDK

ites



p

Once.MSBuild


.5.2.TargetingPack



.TargetingPack

on

3.1 (LTS)
IDEN T Y F IK ATO R


ent.SDK

Microsoft.VisualStudio.Com Narzędzia deweloperskie do 16.0.28625.61 Zalecane



ponent.WebDeploy
Microsoft.VisualStudio.Wcf.B Windows Communication 16.10.31205.180 Zalecane

kompilacji

.5.DeveloperTools


.6.2.TargetingPack



.8.TargetingPack




IDEN T Y F IK ATO R


2.1 (LTS)

Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.XamarinBuildTools
Opis: Narzędzia do tworzenia aplikacji dla wielu platform dla systemów iOS, Android i Windows przy użyciu
języka C# i F#.
IDEN T Y F IK ATO R

uild


.8.SDK


Component.Android.SDK30 Android SDK konfiguracji 16.10.31205.252 Opcjonalne


Microsoft)



2019 (wersja 14.20)

14.20)

2019 (wersja 14.20)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.20)

14.20.ATL (x86 & x64)

14.20.ATL.ARM (ARM)


14.20.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.20)

14.20.MFC (x86 & x64)

14.20.MFC.ARM (ARM)





2019 (wersja 14.20)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.20)

2019 (wersja 14.21)

2019 (wersja 14.21)

2019 (wersja 14.21)

(wersja 14.21)

14.21.ATL (x86 & x64)

14.21.ATL.ARM (ARM)


14.21.ATL.ARM64 (ARM64)










14.21.x86.x64 build tools (v14.21)

(wersja 14.21)

2019 (wersja 14.22)

2019 (wersja 14.22)

2019 (wersja 14.22)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.22)

14.22.ATL (x86 & x64)

14.22.ATL.ARM (ARM)


14.22.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.22)

14.22.MFC (x86 & x64)

14.22.MFC.ARM (ARM)


14.22.MFC.ARM64 (ARM64)



2019 (wersja 14.22)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.22)

2019 (wersja 14.23)


2019 (wersja 14.23)

(wersja 14.23)

14.23.ATL (x86 & x64)

14.23.ATL.ARM (ARM)


14.23.ATL.ARM64 (ARM64)




14.23.MFC (x86 & x64)



14.23.MFC.ARM64 (ARM64)



14.23.x86.x64 build tools (v14.23)

(wersja 14.23)

2019 (wersja 14.24)

14.24.ARM.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre języka
C++ ARM w programie VS 2019
(wersja 14.24)

2019 (wersja 14.24)

14.24.ARM64.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre w języku
C++ ARM64 w wersji 2019 (wersja
14.24)

14.24.ATL (x86 & x64)

14.24.ATL.ARM (ARM)


14.24.ATL.ARM64 (ARM64)




14.24.MFC (x86 & x64)






14.24.x86.x64 build tools (v14.24)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.24)

2019 (wersja 14.25)

14.25)

2019 (wersja 14.25)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.25)

14.25.ATL (x86 & x64)

14.25.ATL.ARM (ARM)


14.25.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.25)

14.25.MFC kompilacji w wersji 142 (x86 & x64)






2019 (wersja 14.25)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.25)

2019 (wersja 14.26)

14.26.ARM.Spectre ograniczanie jest ograniczane przez
2019 (wersja 14.26)

2019 (wersja 14.26)

2019 C++ ARM64 (wersja 14.26)

14.26.ATL (x86 & x64)

14.26.ATL.ARM (ARM)


14.26.ATL.ARM64 (ARM64)




14.26.MFC (x86 & x64)




Microsoft.VisualStudio.Component.VC. C++ 14.26 MFC for v142 build tools 16.10.31205.252


14.26.x86.x64 programu VS 2019 C++ x64/x86
(wersja 14.26)

(wersja 14.26)

2019 (wersja 14.27)

14.27)

2019 (wersja 14.27)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.27)

14.27.ATL (x86 & x64)

14.27.ATL.ARM (ARM)


14.27.ATL.ARM64 (ARM64)



wersji 142 (14.27)

14.27.MFC (x86 & x64)

14.27.MFC.ARM (ARM)





2019 (wersja 14.27)

VS 2019 C++ x64/x86 (wersja 14.27)

2019 (wersja 14.28-16.9)

16.9)

2019 (wersja 14.28-16.9)

(wersja 14.28-16.9)

14.28.16.9.ATL tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)


14.28.16.9.MFC tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)

2019 (wersja 14.28–16.9)


2019 (wersja 14.28-16.8)

14.28.ARM.Spectre ograniczeniem ryzyka spectre w
14.28-16.8)

2019 (wersja 14.28-16.8)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.28-
16.8)

14.28.ATL tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)

wersji 142 (14.28–16.8)

14.28.MFC tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)

2019 (wersja 14.28–16.8)

(v14.28-16.8)

2019 (wersja 14.29-16.10)

16.10)

2019 (wersja 14.29-16.10)

VS 2019 C++ ARM64 (wersja 14.29-
16.10)

14.29.16.10.ATL tools (x86 & x64)




(ARM64)

x64)

wersji 142 (14.29–16.10)



(ARM)


(ARM64) (C++ 14.29 (16.10) MFC for
Mitigations (ARM64)

(x86 & x64)

(wersja 14.29-16.10)



Mitigations (ARM)



eksperymentalne)

experimental)






MFC.ARM64.Spectre kompilacji w wersji 142 z
ograniczeniem ryzyka Spectre (ARM64)

eksperymentalne)


Redist.MSM 2019


(najnowsza wersja)
Microsoft.VisualStudio.Component.VC. MSVC v142 — VS 2019 C++ 16.10.31205.252

Runtimes.ARM64EC.Spectre ARM64EC Biblioteki minimalizowane
przez spectre (Najnowsza wersja —
eksperymentalne)

wersja)


VS 2017 C++ ARM64 (wersja 14.16)
v141.ATL x64)

v141.ATL.ARM

Mitigations (ARM)

v141.ATL.ARM64

Mitigations (ARM64)


wersji 141 (14.16)
v141.MFC x64)

v141.MFC.ARM

v141.MFC.ARM.Spectre Spectre Mitigations (ARM) (C++ MFC
Mitigations (ARM)


Mitigations (ARM64)

Spectre (x86 & x64)

VS 2017 C++ x64/x86 (wersja 14.16)


Zobacz też
Visual Studio składnika agenta testowego
dla obciążenia.
obciążeniem.
Test Agent
Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.TestAgent
Opis: Obsługuje zdalne uruchamianie testów automatycznych i testów obciążeniowych
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Podstawowe funkcje agenta 15.0.27019.1 Wymagane

ponentGroup.TestTools.Test testowego
Agent
Test Agent
Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.TestAgent
Opis: Obsługuje zdalne uruchamianie testów automatycznych i testów obciążeniowych
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft.VisualStudio.Com Podstawowe funkcje agenta 16.10.31205.180 Wymagane

ponentGroup.TestTools.Test testowego
Agent

Zobacz też
Visual Studio składnika kontrolera testów
dla obciążenia.
obciążeniem.
Kontroler testów
Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.TestController
Opis: Dystrybuowanie testów automatycznych na wielu maszynach
IDEN T Y F IK ATO R

ponentGroup.TestTools.Test kontrolera testów
Controller
Kontroler testów
Identyfikator : Microsoft.VisualStudio.Workload.TestController
Opis: Dystrybuowanie testów automatycznych do wielu maszyn
IDEN T Y F IK ATO R

ponentGroup.TestTools.Test kontrolera testów
Controller

Zobacz też
Visual Studio Test Professional katalog składników
obciążeniem.
Test Professional
Identyfikator : Microsoft. VisualStudio. obciążeni. TestProfessional
Opis: Test Professional zapewnia zintegrowane narzędzia do testowania przeznaczone dla testerów ogólnych,
które ułatwiają im ich testowanie w całym cyklu testowania.
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft. VisualStudio. Microsoft Feedback Client 15.6.27406.0 Wymagane

Component. TestTools.
FeedbackClient
Microsoft. VisualStudio. Microsoft Test Manager 15.6.27406.0 Wymagane

MicrosoftTestManager

Zobacz też
Katalog składników programu Visual Studio
Feedback Client
obciążeniem.
Feedback Client
Identyfikator : Microsoft. VisualStudio. obciążeni. FeedbackClient
Opis: Klient opinii umożliwia uczestnikom projektu dostarczanie rozbudowanych opinii dla Azure DevOps
Services lub Team Foundation Server.
IDEN T Y F IK ATO R
Microsoft. VisualStudio. Microsoft Feedback Client 15.6.27406.0 Wymagane

FeedbackClient


Zobacz też
Numery wersji i daty wydania programu Visual
Studio
Visual Studio 2019

W poniższej tabeli wymieniono numery kompilacji i daty wydania dla Visual Studio 2019 r.
W ERSJA KANAŁ DATA W Y DA N IA W ERSJA KO M P IL A C JI
16.10.1 Release 8 czerwca 2021 r. 16.10.31402.337
16.11.0 Wersja zapoznawcza 1 25 maja 2021 r. 16.11.31320.298
16.10.0 Release 25 maja 2021 r. 16.10.31321.278
16.9.6 Release 18 maja 2021 r. 16.9.31313.79
16.9.5 Release 11 maja 2021 r. 16.9.31229.75
16.7.15 Release 11 maja 2021 r. 16.7.31229.181
16.4.22 Release 11 maja 2021 r. 16.4.31229.387
16.10.0 Wersja zapoznawcza 2.1 22 kwietnia 2021 r. 16.10.31220.234
16.10.0 Preview 2 14 kwietnia 2021 r. 16.10.31213.239
16.9.4 Release 13 kwietnia 2021 r. 16.9.31205.134
16.9.3 Release 30 marca 2021 r. 16.9.31129.286
16.9.2 Release 16 marca 2021 r. 16.9.31112.23

16.9.1 Release 9 marca 2021 r. 16.9.31105.61
16.7.13 Release 9 marca 2021 r. 16.7.31026.100
16.4.20 Release 9 marca 2021 r. 16.4.31026.101
16.10.0 Wersja zapoznawcza 1 2 marca 2021 r. 16.10.31025.218
16.9.0 Release 2 marca 2021 r. 16.9.31025.194
16.9.0 Wersja zapoznawcza 5 23 lutego 2021 r. 16.9.31019.194
16.8.6 Release 22 lutego 2021 r. 16.8.31019.35
16.7.12 Release 10 lutego 2021 r. 16.7.31009.191
16.4.19 Release 10 lutego 2021 r. 16.4.31009.304
16.8.5 Release 9 lutego 2021 r. 16.8.31005.135
16.7.11 Release 9 lutego 2021 r. 16.7.30928.143
16.4.18 Release 9 lutego 2021 r. 16.4.30928.142
16.9.0 Wersja zapoznawcza 3 21 stycznia 2021 r. 16.9.30914.41
16.8.4 Release 12 stycznia 2021 r. 16.8.30907.101
16.0.21 Release 8 grudnia 2020 r. 16.0.28803.902
16.9.0 Preview 2 8 grudnia 2020 r. 16.9.30803.129
16.8.2 Release 19 listopada 2020 r. 16.8.30717.126

16.9.0 Wersja zapoznawcza 1 10 listopada 2020 r. 16.9.30709.64
16.8.0 Wersja zapoznawcza 6 27 października 2020 r. 16.8.30626.31
16.7.7 Release 27 października 2020 r. 16.7.30621.155
16.8.0 Wersja zapoznawcza 3.2 29 września 2020 r. 16.8.30524.135
16.7.5 Release 29 września 2020 r. 16.7.30523.141
16.8.0 Wersja zapoznawcza 3.1 22 września 2020 r. 16.8.30516.212
16.8.0 Wersja zapoznawcza 3 14 września 2020 r. 16.8.30509.190
16.8.0 Wersja zapoznawcza 2.1 31 sierpnia 2020 r. 16.8.30428.66
16.8.0 Preview 2 25 sierpnia 2020 r. 16.8.30420.98
16.7.2 Release 18 sierpnia 2020 r. 16.7.30413.136

16.8.0 Wersja zapoznawcza 1 5 sierpnia 2020 r. 16.8.30404.54
16.7.0 Wersja zapoznawcza 6 28 lipca 2020 r. 16.7.30323.103
16.6.5 Release 21 lipca 2020 r. 16.6.30320.27
16.6.4 Release 14 lipca 2020 r. 16.6.30309.148
16.4.11 Release 14 lipca 2020 r. 16.4.30308.118
16.0.16 Release 14 lipca 2020 r. 16.0.28803.791
16.7.0 Wersja zapoznawcza 3.1 25 czerwca 2020 r. 16.7.30223.230
16.7.0 Wersja zapoznawcza 3 23 czerwca 2020 r. 16.7.30218.91
16.7.0 Preview 2 2 czerwca 2020 r. 16.7.30128.36
16.4.9 Release 27 maj 2020 r. 16.4.30120.98
16.7.0 Wersja zapoznawcza 1 19 maj 2020 r. 16.7.30114.128
16.6.0 Release 19 maj 2020 r. 16.6.30114.105
16.5.5 Release 12 maj 2020 r. 16.5.30104.148
16.4.8 Release 12 maj 2020 r. 16.4.30107.140
16.0.14 Release 12 maj 2020 r. 16.0.28803.735

16.6.0 Wersja zapoznawcza 5 30 kwietnia 2020 r. 16.6.30028.174
16.6.0 Wersja zapoznawcza 2.1 2 kwietnia 2020 r. 16.6.30001.183
16.5.2 Release 31 marca 2020 r. 16.5.29926.136
16.6.0 Preview 2 26 marca 2020 r. 16.6.29924.181
16.5.1 Release 24 marca 2020 r. 16.5.29920.165
16.5.0 Release 16 marca 2020 r. 16.5.29911.84
16.4.6 Release 10 marzec 2020 r. 16.4.29905.134
16.0.12 Release 10 marzec 2020 r. 16.0.28803.697
16.4.5 Release 11 lutego 2020 r. 16.4.29806.167
16.5.0 Preview 2 22 stycznia 2020 r. 16.5.29721.120

16.5.0 Wersja zapoznawcza 1 3 grudnia 2019 r. 16.5.29521.150
16.4.0 Preview 2 15 października 2019 r. 16.4.29411.138

16.3.0 Preview 2 13 sierpnia 2019 r. 16.3.29209.152
16.2.0 Release 24 lipca 2019 r. 16.2.29123.88
16.1.6 Release 9 lipca 2019 r. 16.1.29102.190
16.0.6 Release 9 lipca 2019 r. 16.0.28803.540
16.1.5 Release 2 lipca 2019 r. 16.1.29025.244
16.2.0 Wersja zapoznawcza 3 25 czerwca 2019 r. 16.2.29021.104
16.2.0 Preview 2 11 czerwca 2019 r. 16.2.29006.145
16.1.1 Release 24 maja 2019 r. 16.1.28922.388
16.1.0 Release 21 maja 2019 r. 16.1.28917.181
16.0.4 Release 14 maja 2019 r. 16.0.28803.452
16.1.0 Preview 2 23 kwietnia 2019 r. 16.1.28822.285

16.0.0 Release Candidate 4 (RC.4) 26 marca 2019 r. 16.0.28721.148
16.0.0 Wersja zapoznawcza 4.4 26 marca 2019 r. 16.0.28721.148
16.0.0 Release Candidate 1 Svc1 6 marca 2019 r. 16.0.28705.295

(RC.1 Svc1)

Svc1
16.0.0 Release Candidate (RC) 27 lutego 2019 r. 16.0.28625.133
16.0.0 Wersja zapoznawcza 2.2 5 lutego 2019 r. 16.0.28602.52
16.0.0 Wersja zapoznawcza 2.1 31 stycznia 2019 r. 16.0.28529.54
16.0.0 Preview 2 23 stycznia 2019 r. 16.0.28522.59
16.0.0 Wersja zapoznawcza 1.1 10 grudnia 2018 r. 16.0.28408.50
16.0.0 Wersja zapoznawcza 1 4 grudnia 2018 r. 16.0.28329.73

NOTE
Aby uzyskać listę numerów kompilacji i dat wydania dla poprzedniej wersji, zobacz numery kompilacji Visual Studio 2017 i
daty wydania
Visual Studio 2017

W poniższej tabeli wymieniono numery kompilacji i daty wydania dla Visual Studio 2017 roku.
15.9.36 Release 11 maja 2021 r. 15.9.28307.1525
15.9.34 Release 9 marca 2021 r. 15.9.28307.1440
15.9.33 Release 10 lutego 2021 r. 15.9.28307.1401
15.9.32 Release 9 lutego 2021 r. 15.9.28307.1382
15.9.25 Release 14 lipca 2020 r. 15.9.28307.1216
15.9.23 Release 12 maj 2020 r. 15.9.28307.1146
15.9.21 Release 10 marzec 2020 r. 15.9.28307.1064
15.9.20 Release 11 lutego 2020 r. 15.9.28307.1033

15.9.14 Release 9 lipca 2019 r. 15.9.28307.770
15.0.25 Release 9 lipca 2019 r. 15.0.26228.92
15.9.12 Release 14 maja 2019 r. 15.9.28307.665
15.0.23 Release 14 maja 2019 r. 15.0.26228.85
15.9.10 Release 25 marca 2019 r. 15.9.28307.557
15.9.9 Release 12 marca 2019 r. 15.9.28307.518
15.0.22 Release 12 marca 2019 r. 15.0.26228.76
15.9.8 Release 5 marca 2019 r. 15.9.28307.481
15.9.7 Release 12 lutego 2019 r. 15.9.28307.423
15.0.21 Release 12 lutego 2019 r. 15.0.26228.73

15.9.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 13 listopada 2018 r. 15.9.28307.53

6)

5)
15.9.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 23 października 2018 r. 15.9.28219.56

4)

3)
15.9.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 11 września 2018 r. 15.9.28107.0

2)
15.9.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 20 sierpnia 2018 r. 15.9.28016.0

1)
15.8.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 26 lipca 2018 r. 15.8.27924.0

5)
15.8.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 10 lipca 2018 r. 15.8.27906.1

4)
15.7.5 Release 10 lipca 2018 r. 15.7.27703.2042
15.0.15 Release 10 lipca 2018 r. 15.0.26228.43
15.8.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 26 czerwca 2018 r. 15.8.27825.0

3)
15.7.3 Release 31 maja 2018 r. 15.7.27703.2026
15.0.14 Release 31 maja 2018 r. 15.0.26228.37
15.8.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 31 maja 2018 r. 15.8.27729.1

2)
15.7.2 Release 21 maja 2018 r. 15.7.27703.2018

1)
15.7.1 Release 8 maja 2018 r. 15.7.27703.2000

1)
15.7.0 Release 7 maja 2018 r. 15.7.27703.1

6)
15.7.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 26 kwietnia 2018 r. 15.7.27625.0

5)

4)

3)

15.6.4 Release 22 marca 2018 r. 15.6.27428.2015
15.7.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 21 marca 2018 r. 15.7.27520.0

2)
15.6.3 Release 19 marca 2018 r. 15.6.27428.2011

1)
15.6.2 Release 13 marca 2018 r. 15.6.27428.2005
15.0.11 Release 13 marca 2018 r. 15.0.26228.29
15.6.1 Release 8 marca 2018 r. 15.6.27428.2002

1)
15.6.0 Release 5 marca 2018 r. 15.6.27428.1

7)
15.6.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 23 lutego 2018 r. 15.6.27421.1

6)
15.0.10 Release 21 lutego 2018 r. 15.0.26228.28
15.5.7 Release 20 lutego 2018 r. 15.0.27130.2036

5)

4)
15.0.9 Release 2 lutego 2018 r. 15.0.26228.23
15.6.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 25 stycznia 2018 r. 15.6.27323.2

3)
15.6.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 10 stycznia 2018 r. 15.6.27309.0

2)

15.6.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 14 grudnia 2017 r. 15.6.27205.2004

1)
15.6.0 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 7 grudnia 2017 r. 15.6.27205.0

1)

5)

4)

3)

2)
15.5 (wersja zapoznawcza 1) Wersja zapoznawcza 11 października 2017 r. 15.0.27009.1
15.4.0 Release 9 października 2017 15.0.27004.2002
15.4 (wersja zapoznawcza 6) Wersja zapoznawcza 9 października 2017 15.0.27004.20002
15.4 (wersja zapoznawcza 3) Wersja zapoznawcza 21 września 2017 r. 15.0.26923.00

15.4 (wersja zapoznawcza 2) Wersja zapoznawcza 11 września 2017 r. 15.0.26906.1
15.4 (wersja zapoznawcza 1) Wersja zapoznawcza 24 sierpnia 2017 r. 15.0.26823.01
15.3.1 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 18 sierpnia 2017 r. 15.0.26730.08

1)
15.3 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 11 sierpnia 2017 r. 15.0.26730.3

7.1)
15.3 (wersja zapoznawcza 6) Wersja zapoznawcza 26 lipca 2017 r. 15.0.26724.1
15.3 (wersja zapoznawcza 5) Wersja zapoznawcza 24 lipca 2017 15.0.26720.02
15.2.6 Release 17 lipca 2017 r. 15.0.26430.16
15.3 (wersja zapoznawcza 4) Wersja zapoznawcza 12 lipca 2017 r. 15.0.26711.1
15.2.5 Release 6 lipca 2017 r. 15.0.26430.15
15.3 (wersja zapoznawcza 3) Wersja zapoznawcza 26 czerwca 2017 r. 15.0.26621.2
15.3 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 20 czerwca 2017 r. 15.0.26608.5

2.1)
15.3 (wersja zapoznawcza 2) Wersja zapoznawcza 8 czerwca 2017 r. 15.0.26606.0

15.2.2 Release 30 maja 2017 r. 15.0.26430.12
15.0.4 Release 23 maja 2017 r. 15.0.26228.13
15.2.1 Release 12 maja 2017 r. 15.0.26430.6
15.3 (wersja zapoznawcza Wersja zapoznawcza 11 maja 2017 r. 15.0.26510.0

1.1)
15.3 (wersja zapoznawcza 1) Wersja zapoznawcza 10 maja 2017 15.0.26507.0
15.2.0 Release 10 maja 2017 15.0.26430.4
15.2 (wersja zapoznawcza 4) Wersja zapoznawcza 3 maja 2017 r. 15.0.26430.1
15.2 (wersja zapoznawcza 3) Wersja zapoznawcza 26 kwietnia 2017 r. 15.0.26424.2
15.0.3 Release 31 marca 2017 r. 15.0.26228.12
15.0.2 Release 28 marca 2017 r. 15.0.26228.10
15.1 (wersja zapoznawcza 3) Wersja zapoznawcza 27 marca 2017 r. 15.0.26323.1
15.0.1 Release 14 marca 2017 r. 15.0.26228.9
15.0.0 Release 7 marca 2017 r. 15.0.26228.4
NOTE
Aby uzyskać więcej informacji o numerach kompilacji i datach wydania następnej wersji programu Visual Studio, zobacz
stronę Visual Studio 2019 build numbers and release dates (Numery kompilacji i daty wydania programu Visual Studio
2019).

Zobacz też
Harmonogram działania programu Visual Studio
Rytm wydawania programu Visual Studio
Obrazy programu Visual Studio na platformie Azure
Korzystanie z programu Visual Studio we wstępnie skonfigurowanej maszynie wirtualnej platformy Azure jest
szybkim i łatwym sposobem na przechodzenie od niczego do środowiska deweloperskiego. Obrazy systemu z
różnymi konfiguracjami programu Visual Studio są dostępne w portalu Azure Marketplace.
Dopiero zaczynasz korzystać z platformy Azure? Utwórz bezpłatne konto platformy Azure.
Jakie konfiguracje i wersje są dostępne?

Obrazy dla najnowszych wersji głównych, Visual Studio 2019, Visual Studio 2017 i Visual Studio 2015 można
znaleźć w witrynie Azure Marketplace. Dla każdej wydanej wersji głównej zostanie wyświetlona oryginalna
wersja "wydana do sieci Web" (RTW) i najnowsze zaktualizowane wersje. Każda z tych wersji oferuje Visual
Studio Enterprise i wersje społeczności programu Visual Studio. Te obrazy są aktualizowane co najmniej co
miesiąc w celu uwzględnienia najnowszych aktualizacji programu Visual Studio i systemu Windows. Mimo że
nazwy obrazów pozostają takie same, opis każdego obrazu obejmuje wersję zainstalowanego produktu i datę
"od do obrazu".
W ERSJA W Y DA N IA W ERSJE W ERSJA P RO DUK T U
Visual Studio 2019: Najnowsze (wersja Enterprise, społeczność 16.8.0 wersja

16,8)
Visual Studio 2019: RTW Przedsiębiorstwa 16.0.20 wersja
Visual Studio 2017: Najnowsze (wersja Enterprise, społeczność 15.9.29 wersja

15,9)
Visual Studio 2017: RTW Enterprise, społeczność 15.0.28 wersja
Visual Studio 2015: Najnowsze Enterprise, społeczność 14.0.25431.01 wersja

(Aktualizacja Update 3)
NOTE
Zgodnie z zasadami obsługi Microsoft pierwotnie wydana wersja (RTW) programu Visual Studio 2015 straciła ważność do
obsługi. Program Visual Studio 2015 Update 3 jest jedyną pozostałą wersją oferowaną dla wiersza produktu Visual Studio
2015.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz zasady obsługi programu Visual Studio.
Jakie funkcje są instalowane?

Każdy obraz zawiera zalecany zestaw funkcji dla tej wersji programu Visual Studio. Zazwyczaj instalacja
obejmuje następujące:
Wszystkie dostępne obciążenia, w tym wszystkie zalecane składniki opcjonalne
Zestawy SDK .NET 4.6.2 i .NET 4,7, pakiety docelowe i Narzędzia deweloperskie
Visual F#
Rozszerzenia GitHub dla programu Visual Studio
Narzędzia LINQ to SQL
W przypadku tworzenia obrazów w programie Visual Studio używany jest następujący wiersz polecenia:
vs_enterprise.exe --allWorkloads --includeRecommended --passive ^

--add Microsoft.Net.Component.4.7.SDK ^
--add Microsoft.Net.Component.4.7.TargetingPack ^
--add Microsoft.Net.Component.4.6.2.SDK ^
--add Microsoft.Net.Component.4.6.2.TargetingPack ^
--add Microsoft.Net.ComponentGroup.4.7.DeveloperTools ^
--add Microsoft.VisualStudio.Component.FSharp ^
--add Component.GitHub.VisualStudio ^
--add Microsoft.VisualStudio.Component.LinqToSql
Jeśli obrazy nie zawierają wymaganej funkcji programu Visual Studio, Prześlij opinię za pomocą narzędzia opinii
w prawym górnym rogu strony.
Jaką maszynę wirtualną należy wybrać?

Platforma Azure oferuje szeroką gamę rozmiarów maszyn wirtualnych. Ponieważ program Visual Studio jest
zaawansowaną aplikacją wielow ątkow ą, należy użyć rozmiaru maszyny wirtualnej, który zawiera co najmniej
dwa procesory i 7 GB pamięci. W przypadku obrazów programu Visual Studio zalecamy używanie
następujących rozmiarów maszyn wirtualnych:
Standardowa_D2_v3
Standardowa_D2s_v3
Standardowa_D4_v3
Standardowa_D4s_v3
Standardowa_D2_v2
Standard_D2S_v2
Standardowa_D3_v2
Aby uzyskać więcej informacji na temat najnowszych rozmiarów maszyn, zobacz rozmiary maszyn wirtualnych z
systemem Windows na platformie Azure.
Na platformie Azure możesz ponownie zrównoważyć początkowy wybór, zmieniając rozmiar maszyny
wirtualnej. Można udostępnić now ą maszynę wirtualną z bardziej odpowiednim rozmiarem lub zmienić rozmiar
istniejącej maszyny wirtualnej na inny, podstawowy sprzęt. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Zmienianie
rozmiaru maszyny wirtualnej z systemem Windows.
Co dalej, gdy maszyna wirtualna jest uruchomiona?

Program Visual Studio jest zgodny z modelem "Przenieś własną licencję" na platformie Azure. Podobnie jak w
przypadku instalacji na sprzęcie zastrzeżonym, jeden z pierwszych kroków umożliwia Licencjonowanie instalacji
programu Visual Studio. Aby odblokować program Visual Studio, należy:
Zaloguj się przy użyciu konto Microsoft, który jest skojarzony z subskrypcją programu Visual Studio
Odblokuj program Visual Studio przy użyciu klucza produktu dołączonego do początkowego zakupu
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz artykuł Logowanie do programu Visual Studio i jak odblokować program
Visual Studio.
Jak mogę zapisać maszynę wirtualną programistyczną do użytku w

przyszłości lub w zespole?
Zakres środowisk programistycznych jest duży i istnieje rzeczywisty koszt związany z tworzeniem bardziej
złożonych środowisk. Niezależnie od konfiguracji środowiska można zapisać lub przechwycić skonfigurowaną
maszynę wirtualną jako "obraz podstawowy" do użytku w przyszłości lub dla innych członków zespołu.
Następnie podczas uruchamiania nowej maszyny wirtualnej należy ją udostępnić z obrazu podstawowego, a nie
z obrazu portalu Azure Marketplace.
Szybkie podsumowanie: Użyj narzędzia do przygotowywania systemu (Sysprep) i Zamknij uruchomioną
maszynę wirtualną, a następnie Przechwyć (rysunek 1) maszynę wirtualną jako obraz za pomocą interfejsu
użytkownika w Azure Portal. Na platformie Azure jest zapisywany .vhd plik zawierający obraz na wybrane
konto magazynu. Nowy obraz zostanie następnie wyświetlony jako zasób obrazu na liście zasobów subskrypcji.
(Rysunek 1) Przechwyć obraz za pomocą interfejsu użytkownika Azure Portal.

Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Tworzenie obrazu zarządzanego uogólnionej maszyny wirtualnej na
platformie Azure.
IMPORTANT
Nie zapomnij użyć programu Sysprep, aby przygotować maszynę wirtualną. Jeśli ten krok zostanie pominięty, platforma
Azure nie będzie mogła zainicjować obsługi administracyjnej maszyny wirtualnej na podstawie obrazu.
NOTE
Nadal są naliczane pewne koszty magazynowania obrazów, ale koszt przyrostowy może być nieistotny w porównaniu z
kosztami kosztów, aby odbudować maszynę wirtualną od początku dla każdego członka zespołu, który go potrzebuje. Na
przykład kosztem jest kilka dolarów, aby utworzyć i zapisać obraz 127 GB na miesiąc, który jest wielokrotnego użytku
przez cały zespół. Jednak te koszty są nieznaczące w porównaniu z godzinami każdego pracownika inwestującego w celu
utworzenia i zweryfikowania prawidłowo skonfigurowanego pola dev do użytku osobistego.
Ponadto zadania programistyczne lub technologie mogą wymagać większej skali, takich jak różne konfiguracje
deweloperskie i konfiguracje wielu maszyn. Za pomocą Azure DevTest Labs można utworzyć przepisy , które
automatyzują Konstruowanie "złota obrazu". Za pomocą DevTest Labs można także zarządzać zasadami dla
uruchomionych maszyn wirtualnych Twojego zespołu. Używanie Azure DevTest Labs dla deweloperów jest
najlepszym źródłem do uzyskania dodatkowych informacji na temat DevTest Labs.
Następne kroki
Teraz, gdy znasz wstępnie skonfigurowane obrazy programu Visual Studio, następnym krokiem jest utworzenie
nowej maszyny wirtualnej:
Tworzenie maszyny wirtualnej za pomocą Azure Portal
Przegląd Windows Virtual Machines
Program Visual Studio na urządzeniach opartych na
architekturze ARM
IMPORTANT
Program Visual Studio jest obsługiwany tylko na urządzeniach z procesorem x86 lub AMD64/x64.
Program Visual Studio jest zbudowany na potrzeby procesorów opartych na architekturze x86 i nie ma wersji
programu Visual Studio dla procesorów opartych na usłudze ARM. System Windows udostępnia jednak
emulację architektury x86 na ARM, którą można uruchomić w programie Visual Studio. Uruchamianie programu
Visual Studio na procesorze ARM za pośrednictwem emulacji x86 poważnie ogranicza wydajność programu
Visual Studio, a kilka funkcji programu Visual Studio nie jest przeznaczonych do pracy w tym scenariuszu. W
związku z tym nie zalecamy uruchamiania programu Visual Studio na urządzeniach korzystających z procesorów
opartych na architekturze ARM, a zamiast tego zaleca się zdalnie kierowanym urządzeniom ARM.
Zdalne kierowanie urządzeń ARM

Aby uzyskać najlepsze doświadczenia, zalecamy korzystanie z programu Visual Studio na osobnym komputerze
z procesorem x86, a następnie korzystanie z funkcji zdalnego wdrażania i debugowania w programie Visual
Studio w celu kierowania urządzeniem opartym na architekturze ARM. Aby debugować aplikacje uniwersalne
systemu Windows, które są już zainstalowane na urządzeniu, zobacz dokumentację dotyczącą debugowania
zainstalowanego pakietu aplikacji . Aby wdrożyć now ą aplikację, zobacz Uruchamianie aplikacji ze sklepu
Windows remotley. Dla wszystkich innych typów aplikacji zapoznaj się z dokumentacją zdalnego debugowania .
Porady dotyczące uruchamiania programu Visual Studio na

urządzeniach ARM
Używaj tylko w razie konieczności
Zoptymalizuj czas, używając programu Visual Studio tylko w razie potrzeby dla pracy specyficznej dla ARM.
Wydajność na dowolnym urządzeniu opartym na usłudze ARM jest niska i prawdopodobnie nie będzie można
jej używać do zwykłych potrzeb.
Godzina instalacji
Zaplanuj, aby program Visual Studio mógł dłużej instalować i oczekiwać na jego wstrzymanie przez okres czasu
lub wymagać ponownego uruchomienia.
Zdalne narzędzia
Aby debugować aplikację uruchomioną na urządzeniu zdalnym, musisz pobrać i zainstalować narzędzia Remote
Tools for ARM.
Rozpocznij debugowanie (F5)
Nie wszystkie projekty programu Visual Studio są skonfigurowane do uruchamiania projektów lokalnie po
rozpoczęciu debugowania (F5 ) z poziomu urządzenia ARM. Może być konieczne skonfigurowanie programu
Visual Studio na potrzeby debugowania zdalnego, nawet jeśli aplikacja działa lokalnie. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz debugowanie zdalne.
Potrzebujemy Twojej pomocy!
Jeśli chcesz, aby program Visual Studio mógł działać natywnie na urządzeniach ARM, chcielibyśmy poznać
scenariusze i pomoc techniczną. Możesz skontaktować się z nami, publikując ją w społeczności deweloperów.
Instalowanie narzędzi kompilacji w kontenerze
Możesz zainstalować Visual Studio Build Tools w kontenerze systemu Windows, aby obsługiwać przepływy pracy
ciągłej integracji i ciągłego dostarczania (CI/CD). Ten artykuł zawiera instrukcje dotyczące wymaganych zmian
konfiguracji platformy Docker oraz obciążeń i składników, które można zainstalować w kontenerze.
Kontenery to doskonały sposób na spakowania spójnego systemu kompilacji, z których można korzystać nie
tylko w środowisku serwera CI/CD, ale także w środowiskach deweloperskich. Na przykład możesz zainstalować
kod źródłowy w kontenerze, który ma zostać s zbudowana przez dostosowane środowisko, podczas gdy
będziesz nadal używać Visual Studio lub innych narzędzi do pisania kodu. Jeśli przepływ pracy ci/cd używa tego
samego obrazu kontenera, możesz mieć pewność, że kod jest kompilowany spójnie. Kontenerów można również
używać w celu zapewnienia spójności środowiska uruchomieniowego, co jest typowe w przypadku mikrousług
korzystających z wielu kontenerów z systemem aranżacji; jednak wykracza poza zakres tego artykułu.
Jeśli Visual Studio Build Tools nie ma tego, czego potrzebujesz do skompilowania kodu źródłowego, te same
kroki mogą być używane dla innych Visual Studio produktów. Należy jednak pamiętać, że kontenery systemu
Windows nie obsługują interaktywnego interfejsu użytkownika, dlatego wszystkie polecenia muszą być
zautomatyzowane.
Zanim rozpoczniesz
Poniżej przyjęto założenie, że znajomość platformy Docker jest nieco znana. Jeśli nie znasz jeszcze uruchamiania
platformy Docker w systemie Windows, przeczytaj o instalowania i konfigurowaniu aparatu platformy Docker w
systemie Windows.
Poniższy obraz podstawowy jest przykładowy i może nie działać dla Twojego systemu. Przeczytaj informacje o
zgodności wersji kontenera systemu Windows, aby określić, którego obrazu podstawowego należy użyć dla
środowiska.
Tworzenie i kompilowanie pliku Dockerfile

Zapisz następujący przykładowy plik Dockerfile w nowym pliku na dysku. Jeśli plik ma nazw ę po prostu
"Dockerfile", jest rozpoznawany domyślnie.
WARNING
W tym przykładzie plik Dockerfile wyklucza tylko wcześniejsze zestawy SDK systemu Windows, których nie można
zainstalować w kontenerach. Wcześniejsze wersje powodują niepowodzenie polecenia kompilacji.
1. Otwórz wiersz polecenia.

2. Utwórz nowy katalog (zalecane):
mkdir C:\BuildTools
3. Zmień katalogi na ten nowy katalog:
cd C:\BuildTools
4. Zapisz następującą zawartość w folderze C:\BuildTools\Dockerfile.
# escape=`
# Use the latest Windows Server Core image with .NET Framework 4.7.2.
FROM mcr.microsoft.com/dotnet/framework/sdk:4.8-windowsservercore-ltsc2019
# Restore the default Windows shell for correct batch processing.

SHELL ["cmd", "/S", "/C"]
# Download the Build Tools bootstrapper.

ADD https://aka.ms/vs/15/release/vs_buildtools.exe C:\TEMP\vs_buildtools.exe
# Install Build Tools with the Microsoft.VisualStudio.Workload.AzureBuildTools workload, excluding

workloads and components with known issues.
RUN start /wait C:\TEMP\vs_buildtools.exe --quiet --wait --norestart --nocache `
--installPath C:\BuildTools `
--add Microsoft.VisualStudio.Workload.AzureBuildTools `
--remove Microsoft.VisualStudio.Component.Windows10SDK.10240 `
--remove Microsoft.VisualStudio.Component.Windows81SDK `
|| IF "%ERRORLEVEL%"=="3010" EXIT 0
# Define the entry point for the Docker container.

# This entry point starts the developer command prompt and launches the PowerShell shell.
ENTRYPOINT ["C:\\BuildTools\\Common7\\Tools\\VsDevCmd.bat", "&&", "powershell.exe", "-NoLogo", "-
ExecutionPolicy", "Bypass"]
TIP
Aby uzyskać listę obciążeń i składników, zobacz katalog Visual Studio Build Tools component.
WARNING
Jeśli obraz bazuje bezpośrednio na bazie microsoft/windowsservercore lub mcr.microsoft.com/windows/servercore
(zobacz katalog kontenerów syndykatów firmy Microsoft),program .NET Framework może nie zostać
zainstalowany prawidłowo i nie jest wyświetlany błąd instalacji. Kod zarządzany może nie zostać uruchomiony po
zakończeniu instalacji. Zamiast tego należy bazować obraz na microsoft/dotnet-framework:4.7.2 lub nowszej.
Należy również pamiętać, że obrazy oznaczone tagiem w wersji 4.7.2 lub nowszej mogą używać programu
PowerShell jako domyślnego polecenia , co spowoduje niepowodzenie instrukcji SHELL RUN i ENTRYPOINT .
Visual Studio 2017 w wersji 15.8 lub starszej (dowolny produkt) nie zostanie poprawnie zainstalowany na
mcr.microsoft.com/windows/servercore:1809 lub nowszym. Błąd nie jest wyświetlany.
Zobacz Zgodność wersji kontenera systemu Windows, aby zobaczyć, które wersje systemu operacyjnego
kontenera są obsługiwane w których wersjach systemu operacyjnego hosta, i Znane problemy dotyczące
kontenerów w przypadku znanych problemów.
# escape=`
# Use the latest Windows Server Core image with .NET Framework 4.8.
FROM mcr.microsoft.com/dotnet/framework/sdk:4.8-windowsservercore-ltsc2019

# Download the Build Tools bootstrapper.

# Install Build Tools with the Microsoft.VisualStudio.Workload.AzureBuildTools workload, excluding

workloads and components with known issues.
RUN C:\TEMP\vs_buildtools.exe --quiet --wait --norestart --nocache `
--remove Microsoft.VisualStudio.Component.Windows81SDK `
|| IF "%ERRORLEVEL%"=="3010" EXIT 0
# Define the entry point for the docker container.

TIP
Aby uzyskać listę obciążeń i składników, zobacz katalog Visual Studio Build Tools component.
WARNING
Jeśli obraz bazuje bezpośrednio na bazie microsoft/windowsservercore, .NET Framework instalacja może nie być
prawidłowo i nie jest wyświetlany błąd instalacji. Kod zarządzany może nie zostać uruchomiony po zakończeniu
instalacji. Zamiast tego należy bazować obraz na microsoft/dotnet-framework:4.8 lub nowszej. Należy również
zauważyć, że obrazy oznaczone tagiem w wersji 4.8 lub nowszej mogą używać programu PowerShell jako
domyślnego polecenia , co spowoduje niepowodzenie SHELL RUN instrukcji i ENTRYPOINT .
Zobacz Zgodność wersji kontenera systemu Windows, aby zobaczyć, które wersje systemu operacyjnego
kontenera są obsługiwane w których wersjach systemu operacyjnego hosta, i Znane problemy dotyczące
kontenerów w przypadku znanych problemów.
NOTE
Kod błędu służy do wskazywania powodzenia z wymaganym ponownym uruchomieniem. Aby uzyskać więcej
3010 informacji, zobaczMsiExec.exe komunikatów o błędach.
5. Uruchom następujące polecenie w tym katalogu.
docker build -t buildtools2017:latest -m 2GB .
To polecenie tworzy plik Dockerfile w bieżącym katalogu przy użyciu 2 GB pamięci. Domyślny rozmiar 1
GB nie jest wystarczający, jeśli są zainstalowane niektóre obciążenia. Jednak w zależności od wymagań
kompilacji można utworzyć tylko 1 GB pamięci.
Końcowy obraz jest oznaczony tagiem "buildtools2017:latest", dzięki czemu można łatwo uruchomić go
w kontenerze jako "buildtools2017", ponieważ tag "latest" jest domyślny, jeśli nie określono tagu. Jeśli
chcesz użyć określonej wersji programu Visual Studio Build Tools 2017 w bardziej zaawansowanym
scenariuszu, możesz zamiast tego otagować kontener określonym numerem kompilacji Visual Studio
oraz "najnowszą", aby kontenery mogły spójnie używać określonej wersji.
docker build -t buildtools2019:latest -m 2GB .
To polecenie tworzy plik Dockerfile w bieżącym katalogu przy użyciu 2 GB pamięci. Domyślny rozmiar 1
GB nie jest wystarczający, jeśli są zainstalowane niektóre obciążenia. Jednak w zależności od wymagań
kompilacji można utworzyć tylko 1 GB pamięci.
Końcowy obraz jest oznaczony tagiem "buildtools2019:latest", dzięki czemu można łatwo uruchomić go
w kontenerze jako "buildtools2019", ponieważ tag "latest" jest domyślny, jeśli nie określono tagu. Jeśli
chcesz użyć określonej wersji programu Visual Studio Build Tools 2019 w bardziej zaawansowanym
scenariuszu, możesz zamiast tego otagować kontener określonym numerem kompilacji Visual Studio
oraz "najnowszą", aby kontenery mogły spójnie używać określonej wersji.
Korzystanie z obrazu wbudowanego

Teraz, po utworzeniu obrazu, możesz uruchomić go w kontenerze w celu tworzenia interaktywnych i
zautomatyzowanych kompilacji. W przykładzie użyto wiersz polecenia dla deweloperów, więc ścieżka i inne
zmienne środowiskowe są już skonfigurowane.
1. Otwórz wiersz polecenia.
2. Uruchom kontener, aby uruchomić środowisko programu PowerShell z ustawionymi wszystkimi
zmiennymi środowiskowym dewelopera:
docker run -it buildtools2017
docker run -it buildtools2019
Aby użyć tego obrazu na potrzeby przepływu pracy ci/CD, możesz opublikować go we własnym Azure Container
Registry lub w innym wewnętrznym rejestrze platformy Docker, aby serwery musiały tylko go ściągnąć.
NOTE
Jeśli nie można uruchomić kontenera platformy Docker, prawdopodobnie występuje Visual Studio instalacji. Możesz
zaktualizować plik Dockerfile, aby usunąć krok, który wywołuje polecenie Visual Studio batch. Dzięki temu można
uruchomić kontener platformy Docker i odczytać dzienniki błędów instalacji.
W pliku Dockerfile usuń parametry C:\\BuildTools\\Common7\\Tools\\VsDevCmd.bat i && z polecenia ENTRYPOINT .
Polecenie powinno teraz mieć 1.0. ENTRYPOINT ["powershell.exe", "-NoLogo", "-ExecutionPolicy", "Bypass"]
Następnie ponownie skompilować plik Dockerfile i wykonać run polecenie w celu uzyskania dostępu do plików
kontenera. Aby zlokalizować dzienniki błędów instalacji, przejdź do $env:TEMP katalogu i znajdź plik
dd_setup_<timestamp>_errors.log .
Po zidentyfikowaniu i naprawieniu problemu z instalacją możesz dodać parametry i z powrotem do polecenia i

C:\\BuildTools\\Common7\\Tools\\VsDevCmd.bat && ponownie ENTRYPOINT skompilować plik Dockerfile.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Znane problemy dotyczące kontenerów.

Zobacz też
Visual Studio Build Tools i identyfikatory składników
Zaawansowany przykład dla kontenerów
Przykład pliku dockerfile w narzędziu do tworzenia kompilacji do kontenera zawsze używa obrazu
Microsoft/dotnet-Framework: 4.7.2 na podstawie najnowszego obrazu Microsoft/windowsservercore i
najnowszego Instalatora Visual Studio Build Tools. Jeśli opublikujesz ten obraz w rejestrze platformy Docker dla
innych użytkowników, ten obraz może być poprawny w wielu scenariuszach. Jednak w rzeczywistości jest to
bardziej powszechne, aby określić, jaki podstawowy obraz jest używany, jakie dane binarne są pobierane i które
instalowane wersje narzędzi.
Przykład pliku dockerfile w narzędziu do tworzenia kompilacji do kontenera zawsze używa obrazu
Microsoft/dotnet-Framework: 4.8 na podstawie najnowszego obrazu Microsoft/windowsservercore i
najnowszego Instalatora Visual Studio Build Tools. Jeśli opublikujesz ten obraz w rejestrze platformy Docker dla
innych użytkowników, ten obraz może być poprawny w wielu scenariuszach. Jednak w rzeczywistości jest to
bardziej powszechne, aby określić, jaki podstawowy obraz jest używany, jakie dane binarne są pobierane i które
instalowane wersje narzędzi.
W poniższym przykładzie pliku dockerfile używa określonego znacznika wersji obrazu Microsoft/dotnet-
Framework. Użycie określonego tagu dla obrazu podstawowego to commonplace i ułatwia zapamiętanie, że
Kompilowanie lub rekompilowanie obrazów zawsze jest takie samo.
NOTE
Nie można zainstalować programu Visual Studio w programie Microsoft/windowsservercore: 10.0.14393.1593 ani na
podstawie jego obrazu, który ma znane problemy z uruchamianiem Instalatora w kontenerze. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz znane problemy dotyczące kontenerów.
Poniższy przykład Pobiera najnowszą wersję narzędzi kompilacji. Jeśli chcesz użyć wcześniejszej wersji narzędzi
do kompilacji, którą można zainstalować w kontenerze później, musisz najpierw utworzyć i zachować układ.
Zainstaluj skrypt
Aby zbierać dzienniki w przypadku wystąpienia błędu instalacji, Utwórz skrypt wsadowy o nazwie "Install. cmd"
w katalogu roboczym, który zawiera następującą zawartość:
@if not defined _echo echo off

setlocal enabledelayedexpansion
call %*
if "%ERRORLEVEL%"=="3010" (
exit /b 0
) else (
if not "%ERRORLEVEL%"=="0" (
set ERR=%ERRORLEVEL%
call C:\TEMP\collect.exe -zip:C:\vslogs.zip
exit /b !ERR!
)
)
Dockerfile
W katalogu roboczym Utwórz "pliku dockerfile" z następującą zawartością:
# escape=`
# Use a specific tagged image.

ARG FROM_IMAGE=mcr.microsoft.com/dotnet/framework/runtime:4.8
FROM ${FROM_IMAGE}

# Copy our Install script.

COPY Install.cmd C:\TEMP\
# Download collect.exe in case of an install failure.

ADD https://aka.ms/vscollect.exe C:\TEMP\collect.exe
# Use the latest release channel. For more control, specify the location of an internal layout.
ARG CHANNEL_URL=https://aka.ms/vs/15/release/channel
ADD ${CHANNEL_URL} C:\TEMP\VisualStudio.chman
# Install Build Tools with the Microsoft.VisualStudio.Workload.AzureBuildTools workload, excluding workloads

and components with known issues.
RUN C:\TEMP\Install.cmd C:\TEMP\vs_buildtools.exe --quiet --wait --norestart --nocache `
--channelUri C:\TEMP\VisualStudio.chman `
--installChannelUri C:\TEMP\VisualStudio.chman `
--remove Microsoft.VisualStudio.Component.Windows81SDK

WARNING
Program Visual Studio 2017 w wersji 15,8 lub starszej (dowolny produkt) nie zostanie prawidłowo zainstalowany na MCR .
Microsoft . com / Windows / ServerCore: 1809 lub nowszy. Nie jest wyświetlany żaden błąd.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz znane problemy dotyczące kontenerów .
# escape=`
# Use a specific tagged image. Tags can be changed, though that is unlikely for most images.
# You could also use the immutable tag
@sha256:324e9ab7262331ebb16a4100d0fb1cfb804395a766e3bb1806c62989d1fc1326
ARG FROM_IMAGE=mcr.microsoft.com/dotnet/framework/sdk:4.8-windowsservercore-ltsc2019
FROM ${FROM_IMAGE}

# Copy our Install script.

COPY Install.cmd C:\TEMP\
# Download collect.exe in case of an install failure.

ADD https://aka.ms/vscollect.exe C:\TEMP\collect.exe
# Use the latest release channel. For more control, specify the location of an internal layout.
ARG CHANNEL_URL=https://aka.ms/vs/16/release/channel
ADD ${CHANNEL_URL} C:\TEMP\VisualStudio.chman
# Install Build Tools with the Microsoft.VisualStudio.Workload.AzureBuildTools workload, excluding workloads

and components with known issues.
RUN C:\TEMP\Install.cmd C:\TEMP\vs_buildtools.exe --quiet --wait --norestart --nocache `
--channelUri C:\TEMP\VisualStudio.chman `
--installChannelUri C:\TEMP\VisualStudio.chman `
--remove Microsoft.VisualStudio.Component.Windows81SDK

Uruchom następujące polecenie, aby skompilować obraz w bieżącym katalogu roboczym:
docker build -t buildtools2017:15.6.27428.2037 -t buildtools2017:latest -m 2GB .
docker build -t buildtools2019:16.0.28714.193 -t buildtools2019:latest -m 2GB .
Opcjonalnie Przekaż jeden lub oba FROM_IMAGE lub CHANNEL_URL argumenty przy użyciu --build-arg
przełącznika wiersza polecenia, aby określić inny obraz podstawowy lub lokalizację układu wewnętrznego w celu
utrzymania stałego obrazu.
TIP
Aby zapoznać się z listą obciążeń i składników, zobacz katalog składników Visual Studio Build Tools.
Diagnozowanie błędów instalacji

Ten przykład pobiera określone narzędzia i sprawdza, czy skróty pasują do siebie. Pobiera również najnowsze
narzędzie do zbierania dzienników programu Visual Studio i programu .NET, dzięki czemu w przypadku
wystąpienia błędu instalacji można skopiować dzienniki na maszynę hosta w celu przeanalizowania błędu.
> docker build -t buildtools2017:15.6.27428.2037 -t buildtools2017:latest -m 2GB .
Sending build context to Docker daemon
...
Step 8/10 : RUN C:\TEMP\Install.cmd C:\TEMP\vs_buildtools.exe --quiet --wait --norestart --nocache ...
---> Running in 4b62b4ce3a3c
The command 'cmd /S /C C:\TEMP\Install.cmd C:\TEMP\vs_buildtools.exe ...' returned a non-zero code: 1603
> docker cp 4b62b4ce3a3c:C:\vslogs.zip "%TEMP%\vslogs.zip"
> docker build -t buildtools2019:16.0.28714.193 -t buildtools2019:latest -m 2GB .

Sending build context to Docker daemon
...
Step 8/10 : RUN C:\TEMP\Install.cmd C:\TEMP\vs_buildtools.exe --quiet --wait --norestart --nocache ...
---> Running in 4b62b4ce3a3c
The command 'cmd /S /C C:\TEMP\Install.cmd C:\TEMP\vs_buildtools.exe ...' returned a non-zero code: 1603
> docker cp 4b62b4ce3a3c:C:\vslogs.zip "%TEMP%\vslogs.zip"
Po zakończeniu ostatniego wiersza Otwórz pozycję "% TEMP% \vslogs.zip" na swojej maszynie lub Prześlij
problem do witryny internetowej społeczności deweloperów .

Zobacz też
Visual Studio Build Tools obciążenia i identyfikatory składników
Znane problemy dotyczące kontenerów
Podczas instalowania programu Visual Studio w kontenerze platformy Docker występuje kilka problemów.
Kontener systemu Windows

Podczas instalowania Visual Studio Build Tools w kontenerze systemu Windows występują następujące znane
problemy.
Programu Visual Studio nie można zainstalować w kontenerze na podstawie obrazu
Microsoft/windowsservercore: 10.0.14393.1593. Obrazy otagowane z wersjami systemu Windows przed
lub po 10.0.14393 powinny być wykonane.
Nie można zainstalować Windows SDK w wersji 10.0.14393 lub starszej. Nie można zainstalować
niektórych pakietów, a obciążenia, które są zależne od tych pakietów, nie będą działać.
Przekaż -m 2GB (lub więcej) podczas kompilowania obrazu. Niektóre obciążenia wymagają większej ilości
pamięci niż domyślna 1 GB, gdy jest zainstalowana.
Skonfiguruj platformę Docker tak, aby korzystała z dysków większych niż domyślna 20 GB.
Przekaż --norestart w wierszu polecenia. Podczas tego pisania próba ponownego uruchomienia
kontenera systemu Windows z wewnątrz kontenera powróci ERROR_TOO_MANY_OPEN_FILES do hosta.
Jeśli zamierzasz oprzeć obraz bezpośrednio w firmie Microsoft/windowsservercore, .NET Framework
może nie zostać zainstalowana prawidłowo i nie wskazano błędu instalacji. Kod zarządzany może nie
działać po zakończeniu instalacji. Zamiast tego należy oprzeć obraz na platformie Microsoft/dotnet-
Framework: 4.7.1 lub nowszym. Na przykład może zostać wyświetlony błąd podczas kompilowania przy
użyciu programu MSBuild podobnego do poniższego:
C:\BuildTools\MSBuild\15.0\bin\Roslyn\Microsoft.CSharp.Core.targets (84, 5): błąd MSB6003: nie

można uruchomić określonego pliku wykonywalnego zadania "csc.exe". Nie można załadować pliku
lub zestawu "System. IO. FileSystem, Version = 4.0.1.0, Culture = neutral, PublicKeyToken =
b03f5f7f11d50a3a" lub jednej z jego zależności. W systemie nie można odnaleźć określonego pliku.
Nie można zainstalować programu Visual Studio 2017 w wersji 15,8 lub starszej (dowolny produkt) w
systemie mcr.microsoft.com/windows/servercore:1809 lub nowszym. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
https://aka.ms/setup/containers/servercore1809.
Kontener narzędzi kompilacji

W przypadku korzystania z kontenera narzędzi kompilacji mogą wystąpić następujące znane problemy. Aby
sprawdzić, czy problemy zostały rozwiązane lub czy istnieją inne znane problemy, odwiedź społeczność
deweloperów.
IntelliTrace może nie funkcjonować w niektórych scenariuszach w kontenerze.
W starszych wersjach Docker for Windows domyślny rozmiar obrazu kontenera jest tylko 20 GB i nie będzie
pasował do narzędzi kompilacji. Postępuj zgodnie z instrukcjami, aby zmienić rozmiar obrazu na 127 GB lub
więcej. Aby potwierdzić problem z miejscem na dysku, sprawdź pliki dziennika, aby uzyskać więcej informacji.
Jeśli zabraknie vslogs\dd_setup_<timestamp>_errors.log miejsca na dysku, plik będzie zawierać następujące
elementy:
Pre-check verification: Visual Studio needs at least 91.99 GB of disk space. Try to free up space on C:\ or
change your target drive.
Pre-check verification failed with error(s) : SizePreCheckEvaluator.

Zobacz też
Visual Studio Build Tools obciążenia i identyfikatory składników
Instalacja Podgląd Pomocy firmy Microsoft
Kilka produktów może wyświetlać zawartość pomocy w Podgląd Pomocy firmy Microsoft, w tym Visual Studio i
SQL Server.
Podgląd pomocy jest opcjonalnym składnikiem instalacji programu Visual Studio. Aby zainstalować go za
poorednictwem Instalator programu Visual Studio, wykonaj następujące kroki:
1. Otwórz Instalator programu Visual Studio z menu Start lub, jeśli masz otwarty program Visual
Studio, możesz wybrać Narz ę dzia > Pobierz narz ę dzia i funkcje , aby otworzyć Instalator programu
Visual Studio.
2. Wybierz kartę poszczególne składniki , a następnie wybierz pozycję Podgl ą d pomocy w sekcji
Narz ę dzia kodu .
3. Wybierz przycisk Modyfikuj , aby rozpocząć instalację podgląd pomocy firmy Microsoft.
Innym sposobem na łatw ą instalację Podgląd Pomocy firmy Microsoft jest użycie pola wyszukiwania:
1. Naciśnij klawisze CTRL + Q , a następnie wpisz lub wprowadź w polu wyszukiwania Podgl ą d pomocy
.
2. Wybierz wynik nazywany podgl ą dem pomocy (pojedynczy składnik) .

3. W oknie dialogowym, które się otworzy, wybierz przycisk Instaluj .
Zobacz też
Podgląd pomocy i zawartość w trybie offline dla SQL Server
Szybki Start: pierwsze spojrzenie na środowisko IDE
W tym 5-10 minutowym wprowadzeniu do zintegrowanego środowiska programistycznego (IDE) programu

Visual Studio zajmiemy się tworzeniem niektórych okien, menu i innych funkcji interfejsu użytkownika.
Strona początkowa
Pierwsze czynności, które zobaczysz po otwarciu programu Visual Studio najprawdopodobniej są stron ą
pocz ą tkow ą . Strona star towa jest zaprojektowana jako "centrum", aby pomóc w znalezieniu poleceń i plików
projektu, które są potrzebne szybciej. W sekcji ostatnie są wyświetlane ostatnio u ż ywane projekty i foldery. W
obszarze Nowy projekt można kliknąć link, aby wyświetlić okno dialogowe Nowy projekt lub w obszarze
Otwórz , można otworzyć istniejący projekt lub folder kodu. Po prawej stronie znajduje się źródło najnowszych
wiadomości dla deweloperów.
Jeśli zamkniesz stron ę pocz ą tkow ą i chcesz ją ponownie zobaczyć, możesz ją otworzyć z menu plik .
Okno uruchamiania
Pierwsze czynności, które zobaczysz po otwarciu programu Visual Studio jest oknem startowym. Okno Start
zostało zaprojektowane z założeniami, aby ułatwić szybkie rozpoczęcie pracy z kodem. Dostępne są opcje
klonowania lub wyewidencjonowywania kodu, otwierania istniejącego projektu lub rozwiązania, tworzenia
nowego projektu lub po prostu otwierania folderu zawierającego niektóre pliki kodu.
Jeśli używasz programu Visual Studio po raz pierwszy, lista ostatnio używanych projektów będzie pusta.
Jeśli pracujesz z bazami danych spoza programu MSBuild, użyj opcji Otwórz folder lokalny , aby otworzyć
swój kod w programie Visual Studio. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Programowanie kodu w programie
Visual Studio bez projektów i rozwiązań. W przeciwnym razie można utworzyć nowy projekt lub sklonować
projekt od dostawcy źródłowego, takiego jak GitHub lub Azure DevOps.
Opcja Kontynuuj bez kodu po prostu otwiera środowisko programistyczne programu Visual Studio bez
żadnego załadowanego projektu lub kodu. Możesz wybrać tę opcję, aby przyłączyć się do sesji Live Share lub
dołączyć do procesu debugowania. Możesz również nacisnąć klawisz ESC , aby zamknąć okno Start i otworzyć
środowisko IDE.
Tworzenie projektu
Aby kontynuować Eksplorowanie funkcji programu Visual Studio, Utwórz nowy projekt.
1. Na stronie Star t , w polu wyszukiwania w obszarze Nowy projekt , wpisz w konsoli programu, aby
odfiltrować listę typów projektów, które zawierają "konsolę" w nazwie.
Program Visual Studio oferuje różne rodzaje szablonów projektów, które ułatwiają szybkie rozpoczęcie
tworzenia kodu. Wybierz szablon projektu Aplikacja konsolowa w j ę zyku C# (.NET Core) . (Jeśli
jesteś Visual Basic, C++, JavaScript lub innym programistą języka, możesz bezpłatnie utworzyć projekt w
jednym z tych języków. Interfejs użytkownika, który sprawdzimy, jest podobny dla wszystkich języków
programowania.)
2. W wyświetlonym oknie dialogowym Nowy projekt zaakceptuj domyślną nazw ę projektu i wybierz
przycisk OK .
Zostanie otwarte okno Utwórz nowy projekt zawierające kilka szablonów projektów. Szablon zawiera
Tutaj można wyszukiwać, filtrować i wybierać szablon projektu. Pokazuje także listę ostatnio używanych
szablonów projektu.
2. W polu wyszukiwania w górnej części wpisz w konsoli , aby odfiltrować listę typów projektu do tych,
które zawierają "konsolę" w nazwie. Dokładniejsze udoskonalenie wyników wyszukiwania przez wybranie
języka C# (lub innego wybranego języka) z listy rozwijanej wszystkie j ę zyki .
3. Jeśli wybrano język C#, Visual Basic lub F #, wybierz szablon Aplikacja konsolowa , a następnie wybierz
dalej . (W przypadku wybrania innego języka wystarczy wybrać dowolny szablon. Interfejs użytkownika,
który sprawdzimy, jest podobny dla wszystkich języków programowania.)
4. W oknie Konfigurowanie nowego projektu zaakceptuj domyślną nazw ę projektu i lokalizację, a
następnie wybierz przycisk dalej .
5. W oknie Informacje dodatkowe Sprawdź, czy program .NET Core 3,1 pojawia się w menu
rozwijanym platforma docelowa , a następnie kliknij przycisk Utwórz .
Projekt zostanie utworzony, a plik o nazwie program.cs zostanie otwarty w oknie edytora . Edytor pokazuje
zawartość plików i jest miejscem, w którym można wykonać większość zadań kodowania w programie Visual
Studio.
Eksplorator rozwiązań
Eksplorator rozwi ą za ń, która zwykle znajduje się po prawej stronie programu Visual Studio, pokazuje
graficzną reprezentację hierarchii plików i folderów w projekcie, rozwiązaniu lub folderze kodu. Możesz
przeglądać hierarchię i przejść do pliku w Eksplorator rozwi ą za ń.
Menu
Pasek menu wzdłuż górnej części poleceń programu Visual Studio grupuje do kategorii. Na przykład menu
projekt zawiera polecenia związane z projektem, w którym pracujesz. W menu Narz ę dzia można dostosować
sposób działania programu Visual Studio, wybierając Opcje lub dodając funkcje do instalacji, wybierając pozycję
Pobierz narz ę dzia i funkcje .
Lista błędów
Otwórz okno Lista bł ę dów , wybierając menu Widok , a następnie Lista bł ę dów .
W Lista bł ę dów przedstawiono błędy, ostrzeżenia i komunikaty dotyczące bieżącego stanu kodu. Jeśli w pliku
występują błędy (takie jak brakujące nawiasy klamrowe lub średnik) lub gdziekolwiek w projekcie, są one
wyświetlane w tym miejscu.
Okno wyniku
W oknie dane wyj ściowe są wyświetlane komunikaty wyjściowe z kompilowania projektu i od dostawcy
kontroli źródła.
Skompilujmy projekt, aby zobaczyć dane wyjściowe kompilacji. Z menu kompilacja wybierz polecenie
Kompiluj rozwi ą zanie . Okno dane wyj ściowe automatycznie uzyskuje fokus i wyświetla udany komunikat
kompilacji.
Pole wyszukiwania
Pole wyszukiwania jest szybkim i łatwym sposobem przechodzenia do całkiem wielu elementów w programie
Visual Studio. Możesz wprowadzić tekst związany z tym, co chcesz zrobić, i wyświetlić listę opcji, które odnoszą
się do tekstu. Załóżmy na przykład, że chcesz zwiększyć szczegółowość danych wyjściowych kompilacji, aby
wyświetlić dodatkowe szczegóły dotyczące tego, co dokładnie kompiluje. Oto jak to zrobić:
1. Znajdź pole wyszukiwania Szybkie uruchamianie w prawym górnym rogu IDE. (Alternatywnie naciśnij
klawisz Ctrl + P , aby uzyskać do niego dostęp.
2. Wpisz szczegółowo ść w polu wyszukiwania. Z wyświetlanych wyników wybierz projekty i
rozwi ą zania — > kompilacja i uruchomienie w kategorii Opcje .
Okno dialogowe Opcje zostanie otwarte na stronie opcje kompilacji i uruchomienia .

1. Naciśnij klawisz Ctrl + Q , aby uaktywnić pole wyszukiwania w górnej części IDE.
2. Wpisz szczegółowo ść w polu wyszukiwania. Z wyświetlanych wyników wybierz pozycję Zmie ń
szczegółowo ść MSBuild .
Okno dialogowe Opcje zostanie otwarte na stronie opcje kompilacji i uruchomienia .
3. W obszarze dane wyj ściowe kompilacji projektu MSBuild , wybierz pozycję normalny , a następnie
kliknij przycisk OK .
4. Ponownie skompiluj projekt, klikając prawym przyciskiem myszy projekt ConsoleApp1 w Eksplorator
rozwi ą za ń i wybierając polecenie Kompiluj ponownie z menu kontekstowego.
Tym razem okno dane wyj ściowe Wyświetla więcej informacji o pełnym rejestrowaniu z procesu
kompilacji, w tym pliki, które zostały skopiowane.
Menu Wyślij opinię

Jeśli podczas korzystania z programu Visual Studio wystąpią jakiekolwiek problemy lub jeśli masz sugestie
dotyczące ulepszania produktu, możesz użyć menu Wy ślij opini ę w górnej części okna programu Visual
Studio.
Następne kroki
Oglądamy zaledwie kilka funkcji programu Visual Studio, aby zapoznać się z interfejsem użytkownika. Aby
dowiedzieć się więcej:
Dowiedz się więcej o edytorze kodu
Zobacz też
Przegląd środowiska IDE programu Visual Studio
Więcej funkcji programu Visual Studio
Zmień kolory motywu i czcionki
Szybki Start: Tworzenie pierwszej aplikacji sieci Web
w języku Python przy użyciu programu Visual
Studio
W tym 5-10-minutowym wprowadzeniu do programu Visual Studio jako środowiska IDE języka Python
utworzysz prostą aplikację sieci Web w języku Python opartą na strukturze kolb. Projekt można utworzyć za
pomocą odrębnych kroków, które ułatwiają zapoznanie się z podstawowymi funkcjami programu Visual Studio.
Visual Studio , aby zainstalować ją bezpłatnie. W instalatorze upewnij się, że wybrano obciążenie
programowanie w języku Python .
Visual Studio , aby zainstalować ją bezpłatnie. W instalatorze upewnij się, że wybrano obciążenie
programowanie w języku Python .
Tworzenie projektu
Poniższe kroki tworzą pusty projekt, który służy jako kontener dla aplikacji:
1. Otwórz program Visual Studio 2017.
2. Na górnym pasku menu wybierz kolejno pozycje plik > nowy > projekt .
3. W oknie dialogowym Nowy projekt wprowadź "projekt sieci Web w języku Python" w polu
wyszukiwania w prawym górnym rogu, wybierz Projekt sieci Web na liście środkowej, Nadaj
projektowi nazw ę, taką jak "HelloPython", a następnie wybierz przycisk OK .
Jeśli nie widzisz szablonów projektu w języku Python, uruchom Instalator programu Visual Studio ,
wybierz opcję wi ę cej > modyfikacji , wybierz obciążenie programowanie w języku Python , a następnie
wybierz Modyfikuj .
4. Nowy projekt zostanie otwarty w Eksplorator rozwi ą za ń w okienku po prawej stronie. Projekt jest
pusty w tym momencie, ponieważ nie zawiera żadnych innych plików.

2. Na ekranie startowym wybierz pozycję Utwórz nowy projekt .
3. W oknie dialogowym Utwórz nowy projekt w polu wyszukiwania u góry wpisz "sieć Web języka
Python", wybierz Projekt sieci Web na liście środkowej, a następnie wybierz pozycję dalej :
Jeśli nie widzisz szablonów projektu w języku Python, uruchom Instalator programu Visual Studio ,
wybierz opcję wi ę cej > modyfikacji , wybierz obciążenie programowanie w języku Python , a następnie
wybierz Modyfikuj .
4. W poniższym oknie dialogowym Konfigurowanie nowego projektu wprowadź wartość "HelloPython"
dla pozycji Nazwa projektu , określ lokalizację, a następnie wybierz pozycję Utwórz . ( Nazwa
rozwi ą zania jest automatycznie ustawiana tak, aby odpowiadała nazwie projektu ).
5. Nowy projekt zostanie otwarty w Eksplorator rozwi ą za ń w okienku po prawej stronie. Projekt jest
pusty w tym momencie, ponieważ nie zawiera żadnych innych plików.
Pytanie: Jakie jest zalety tworzenia projektu w programie Visual Studio dla aplikacji w j ę zyku
Python?
Odpowied ź : aplikacje języka Python są zwykle definiowane przy użyciu tylko folderów i plików, ale prosta
struktura może stać się uciążliwa, gdy aplikacje stają się większe i prawdopodobnie wymagają automatycznie
generowanych plików, języka JavaScript dla aplikacji sieci Web i tak dalej. Projekt programu Visual Studio
ułatwia zarządzanie tą złożonością. Projekt (plik . pyproj ) identyfikuje wszystkie pliki źródłowe i zawartości
skojarzone z projektem, zawiera informacje o kompilacji każdego pliku, utrzymuje informacje do integracji z
systemami kontroli źródła i pomaga organizować aplikację w składniki logiczne.
Pytanie: co to jest "rozwi ą zanie" widoczne w Eksplorator rozwi ą za ń?
Odpowied ź : rozwiązanie Visual Studio jest kontenerem, który ułatwia zarządzanie dla co najmniej jednego
powiązanego projektu jako grupy, a także przechowuje ustawienia konfiguracji, które nie są specyficzne dla
projektu. Projekty w rozwiązaniu mogą również odwoływać się do siebie nawzajem, takich jak uruchomienie
jednego projektu (aplikacja w języku Python) automatycznie kompiluje drugi projekt (na przykład rozszerzenie
C++ używane w aplikacji Python).
Zainstaluj bibliotekę kolb
Aplikacje sieci Web w języku Python prawie zawsze używają jednej z wielu dostępnych bibliotek języka Python
do obsługi szczegółowych informacji, takich jak kierowanie żądań sieci Web i kształtowanie odpowiedzi. W tym
celu program Visual Studio udostępnia różne szablony dla aplikacji sieci Web, z których jedna jest używana w
dalszej części tego przewodnika Szybki Start.
W tym celu należy wykonać poniższe kroki, aby zainstalować bibliotekę kolb w domyślnym środowisku
globalnym, którego program Visual Studio używa dla tego projektu.
1. Rozwiń w ęzeł środowiska Python w projekcie, aby zobaczyć domyślne środowisko dla projektu.
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy środowisko i wybierz polecenie Zainstaluj pakiet j ę zyka Python . To
polecenie otwiera okno środowiska j ę zyka Python na karcie pakiety .
3. Wprowadź "kolbę" w polu wyszukiwania i wybierz pozycję pip install Installation from PyPI .
Zaakceptuj wszelkie zapytanie dotyczące uprawnień administratora i postępuj zgodnie z oknem danych
wyj ściowych w programie Visual Studio. (Monit o podniesienie uprawnień występuje, gdy folder pakiety
dla środowiska globalnego znajduje się w chronionym obszarze, takim jak C:\Program Files).
1. Rozwiń w ęzeł środowiska Python w projekcie, aby zobaczyć domyślne środowisko dla projektu.
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy środowisko i wybierz polecenie Zarz ą dzaj pakietami Python.... To
polecenie otwiera okno środowiska Python na karcie pakiety (PyPI) .
3. Wprowadź "kolbę" w polu wyszukiwania. Jeśli zostanie wyświetlona poniżej pola wyszukiwania, możesz
pominąć ten krok. W przeciwnym razie wybierz pozycję Uruchom polecenie: Kolba instalacyjna PIP .
Zaakceptuj wszelkie zapytanie dotyczące uprawnień administratora i postępuj zgodnie z oknem danych
wyj ściowych w programie Visual Studio. (Monit o podniesienie uprawnień występuje, gdy folder pakiety
dla środowiska globalnego znajduje się w chronionym obszarze, takim jak C:\Program Files).
4. Po zainstalowaniu Biblioteka pojawia się w środowisku w Eksplorator rozwi ą za ń, co oznacza, że można

z niej korzystać w kodzie języka Python.
NOTE
Zamiast instalować biblioteki w środowisku globalnym, deweloperzy zwykle tworzą "środowisko wirtualne", w którym
można zainstalować biblioteki dla określonego projektu. Szablony programu Visual Studio zazwyczaj oferują tę opcję,
zgodnie z opisem w przewodniku szybki start — Tworzenie projektu w języku Python przy użyciu szablonu.
Pytanie: gdzie mog ę dowiedzie ć si ę wi ę cej o innych dost ę pnych pakietach j ę zyka Python?
Odpowied ź : Przejdź do indeksu pakietu języka Python.
Dodaj plik kodu

Teraz możesz dodać bit kodu języka Python, aby zaimplementować minimalną aplikację sieci Web.
1. Kliknij prawym przyciskiem myszy projekt w Eksplorator rozwi ą za ń a następnie wybierz pozycję
Dodaj > nowy element .
2. W wyświetlonym oknie dialogowym wybierz pozycję pusty plik w języku Python, nadaj jej nazw ę App.py
i wybierz pozycję Dodaj . Program Visual Studio automatycznie otwiera plik w oknie edytora.
3. Skopiuj następujący kod i wklej go do App.py:
from flask import Flask
# Create an instance of the Flask class that is the WSGI application.

# The first argument is the name of the application module or package,
# typically __name__ when using a single module.
app = Flask(__name__)
# Flask route decorators map / and /hello to the hello function.

# To add other resources, create functions that generate the page contents
# and add decorators to define the appropriate resource locators for them.
@app.route('/')
@app.route('/hello')
def hello():
# Render the page
return "Hello Python!"
if __name__ == '__main__':
# Run the app server on localhost:4449
app.run('localhost', 4449)
4. Być może zauważono, że okno dialogowe dodawanie > nowego elementu wyświetla wiele innych
typów plików, które można dodać do projektu języka Python, w tym klasy języka Python, pakietu języka
Python, testu jednostkowego języka Python, plików web.config i innych. Ogólnie rzecz biorąc, te szablony
elementów, gdy są one wywoływane, to doskonały sposób na szybkie tworzenie plików przy użyciu
użytecznego kodu standardowego.
Pytanie: gdzie mog ę dowiedzie ć si ę wi ę cej o kolbie?
Odpowied ź : Zapoznaj się z dokumentacją kolby, rozpoczynając od kolby szybkiego startu.
Uruchamianie aplikacji
1. Kliknij prawym przyciskiem myszy pozycję App.py w Eksplorator rozwi ą za ń i wybierz pozycję Ustaw
jako plik star towy . To polecenie identyfikuje plik kodu do uruchomienia w języku Python podczas
uruchamiania aplikacji.
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy projekt w Eksplorator rozwi ą za ń i wybierz polecenie Wła ściwo ści .
Następnie wybierz kartę debugowanie i ustaw właściwość numer por tu na 4449 . Ten krok zapewnia,
że program Visual Studio uruchamia przeglądarkę w localhost:4449 celu dopasowania app.run
argumentów w kodzie.
3. Wybierz pozycję Debuguj > Uruchom bez debugowania (Ctrl + F5 ), co spowoduje zapisanie zmian
w plikach i uruchomienie aplikacji.
4. Zostanie wyświetlone okno polecenia z komunikatem uruchomionym w protokole https: /
/localhost: 4449 , a okno przeglądarki powinno być otwarte w localhost:4449 miejscu, w którym jest
wyświetlany komunikat "Hello, Python!" Żądanie GET jest również wyświetlane w oknie wiersza polecenia
o stanie 200.
Jeśli przeglądarka nie zostanie otwarta automatycznie, Uruchom wybraną przeglądarkę i przejdź do
localhost:4449 .
Jeśli widzisz tylko interaktywną powłokę języka Python w oknie polecenia lub jeśli okno zostanie krótko
przebłyskowe, upewnij się, że ustawiono App.py jako plik startowy w kroku 1 powyżej.
5. Przejdź do localhost:4449/hello , aby sprawdzić, czy dekoratora dla /hello zasobu również działa.
Ponownie żądanie GET zostanie wyświetlone w oknie polecenia o stanie 200. Wypróbuj bezpłatny adres
URL, aby sprawdzić, czy w oknie polecenia są wyświetlane kody stanu 404.
6. Zamknij okno wiersza polecenia, aby zatrzymać aplikację, a następnie zamknij okno przeglądarki.
Pytanie: Jaka jest ró ż nica mi ę dzy poleceniem Star t bez debugowania a rozpocz ę ciem
debugowania?
Odpowied ź : Użyj opcji Rozpocznij debugowanie , aby uruchomić aplikację w kontekście debugera
programu Visual Studio, co pozwala na ustawianie punktów przerwania, badanie zmiennych i przechodzenie
krok po kroku przez wiersz kodu. Aplikacje mogą działać wolniej w debugerze z powodu różnych punktów
zaczepienia, które umożliwiają debugowanie. Uruchom bez debugowania , w przeciwieństwie, uruchamia
aplikację bezpośrednio tak jak wtedy, gdy uruchomiono ją z wiersza polecenia, bez kontekstu debugowania, a
także automatycznie uruchamia przeglądarkę i przechodzi do adresu URL określonego na karcie debugowanie
właściwości projektu.
Następne kroki
Gratulujemy uruchomienia pierwszej aplikacji w języku Python w programie Visual Studio, w której wiesz już,
jak używać programu Visual Studio jako środowiska IDE języka Python.
Wdróż aplikację w Azure App Service
Ze względu na to, że kroki wykonywane w tym przewodniku Szybki Start są dość ogólne, prawdopodobnie
zostało to spowodowane tym, że mogą one być zautomatyzowane. Takie Automatyzacja jest rolą szablonów
projektów programu Visual Studio. Przejdź do przewodnika Szybki Start — Tworzenie projektu w języku Python
przy użyciu szablonu pokazu, który tworzy aplikację sieci Web podobną do tej, która została utworzona w tym
artykule, ale z mniejszą liczbą kroków.
Aby kontynuować pełen samouczek dotyczący języka Python w programie Visual Studio, w tym używanie
interaktywnego okna, debugowania, wizualizacji danych i pracy z usługą git, przejdź przez Samouczek:
wprowadzenie do języka Python w programie Visual Studio.
Aby dowiedzieć się więcej o tym, że program Visual Studio jest oferowany, wybierz poniższe linki.
Dowiedz się więcej na temat szablonów aplikacji sieci Web w języku Python w programie Visual Studio.
Informacje o debugowaniu języka Python
Więcej informacji na temat środowiska IDE programu Visual Studio jest ogólnie dostępne.
Szybki start: tworzenie pierwszej aplikacji Node.js
za pomocą Visual Studio
W tym 5–10-minutowym wprowadzeniu do zintegrowanego środowiska projektowego (IDE) Visual Studio

utworzysz prostą aplikację Node.js internetow ą.
Wymagania wstępne
Przed rozpoczęciem zainstaluj program Visual Studio i skonfiguruj Node.js środowiska.
Jeśli jeszcze nie zainstalowano programu Visual Studio 2019, przejdź do strony pobierania Visual Studio, aby
Jeśli jeszcze nie zainstalowano programu Visual Studio 2017, przejdź do strony pobierania Visual Studio, aby
Konfigurowanie środowiska Node.js danych
Visual Studio może pomóc w skonfigurowaniu środowiska, w tym instalowania narzędzi wspólnych dla Node.js
tworzenia aplikacji.
1. W Visual Studio narzędzia Pobierz narzędzia > i funkcje.
2. W Instalator programu Visual Studio wybierz pakietNode.js i wybierz pozycj ę Modyfikuj, aby pobrać i
zainstalować obciążenie.
3. Zainstaluj wersję LTS środowiska Node.js uruchomieniowego. Zalecamy wersję LTS, aby uzyskać
najlepszą zgodność z zewnętrznymi platformami i bibliotekami.
Chociaż Node.js jest zbudowany dla architektur 32-bitowych i 64-bitowych, instalator Node.js obsługuje
tylko jedną zainstalowaną wersję na raz.
4. Jeśli Visual Studio nie wykryje zainstalowanego środowiska uruchomieniowego (zwykle tak jest),
skonfiguruj projekt, aby odwoływać się do zainstalowanego środowiska uruchomieniowego:
a. Po utworzeniu projektu kliknijprawym przyciskiem myszy w ęzeł projektu.
b. Wybierz pozycj ę Właściwości i ustaw Node.exe ście ż k ę . Możesz użyć globalnej instalacji usługi
Node.js lub określić ścieżkę do interpretera lokalnego w każdym z Node.js projektów.
Tworzenie projektu aplikacji

1. Jeśli nie zostało to jeszcze zainstalowane, zainstaluj wersję LTS środowiska Node.js uruchomieniowego.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wymagania wstępne.
3. Tworzenie nowego projektu.
1. Naciśnij klawisz Esc, aby zamknąć okno uruchamiania.
2. Naciśnij klawisze Ctrl + Q, aby otworzyć pole wyszukiwania, a następnie wpiszNode.js .
3. Wybierz pozycj ę Puste Node.js web application (JavaScript). W oknie dialogowym wybierz
pozycję Utwórz .
1. Na górnym pasku menu wybierz pozycję File New Project > (Plik nowy > projekt).
2. W lewym okienku okna dialogowego Nowy projekt rozwiń pozycję JavaScript i wybierz
pozycj ę Node.js .
3. W środkowym okienku wybierz pozycję Puste Node.js aplikacji internetowej i wybierz
przycisk OK.
Jeśli nie widzisz szablonu projektu pustej Node.js aplikacji internetowej, musisz dodaćNode.js
projektowego. Aby uzyskać szczegółowe instrukcje, zobacz wymagania wstępne.
Visual Studio tworzy i otwiera projekt. Plikserver.js projektu zostanie otwarty w edytorze po lewej stronie.
Eksplorowanie środowiska IDE

1. W okienku po prawej stronie przyjrzyj się Eksplorator rozwiązań .
Wyróżnione pogrubioną czcionką jest projekt, używając nazwy podanej podczas jego
skonfigurowania. Na dysku ten projekt jest reprezentowany przez plik .njsproj w folderze projektu.
Na najwyższym poziomie znajduje się rozwiązanie, które domyślnie ma taką samą nazw ę jak
projekt. Rozwiązanie reprezentowane przez plik sln na dysku jest kontenerem dla co najmniej
jednego powiązanego projektu.
W w ęź le npm są dostępne zainstalowane pakiety npm. Możesz kliknąć prawym przyciskiem
myszy w ęzeł npm, aby wyszukać i zainstalować pakiety npm przy użyciu okna dialogowego.
2. Jeśli chcesz zainstalować pakiety npm lub polecenia Node.js wiersza polecenia, kliknij prawym
przyciskiem myszy w ęzeł projektu i wybierz polecenie Otwórz wiersz polecenia tutaj.
3. Jeśli chcesz przetestować nawigację do kodu źródłowego, z otwartego pliku server.js wybierz pozycję
http.createSer ver i naciśnij klawisz F12 lub wybierz pozycję Przejd ź do definicji z menu
kontekstowego (kliknięcie prawym przyciskiem myszy). To polecenie przenosi do definicji funkcji
createServer w http.d.ts.
4. Wstecz, server.js i odszukaj ten wiersz kodu: res.end('Hello World\n'); . Zmodyfikuj kod w taki sposób:
res.end('Hello World\n' + res.connection.
Po wpisaniu poł ą czenia funkcja IntelliSense udostępnia opcje automatycznego ukończenia wpisu kodu.
5. Wybierz pozycj ę localPor t i wpisz ); w celu ukończenia instrukcji :

res.end('Hello World\n' + res.connection.localPort);
1. Naciśnij klawisze Ctrl+F5 (lub Debuguj rozpocznij > bez debugowania), aby uruchomić aplikację.
Aplikacja zostanie otwarta w przeglądarce.
2. W przeglądarce sprawdź, czy jest wyświetlany komunikat "Hello world" i numer portu lokalnego.
Gratulacje! Utworzono prostą aplikację Node.js za pomocą Visual Studio. Aby bardziej zagłębić się w ten temat,
przejdź do sekcji Samouczki spisu treści.
Następne kroki
Wdrażanie aplikacji w systemie Linux App Service
Samouczek dotyczący Node.js i Express
Samouczek dotyczący Node.js i React
Szybki Start: Użyj programu Visual Studio, aby
utworzyć pierwszą ASP.NET Core usługę sieci Web
w języku F#
W tym 5-10 minutowym wprowadzeniu do języka F # w programie Visual Studio utworzysz aplikację sieci Web
w języku F # ASP.NET Core.
Tworzenie projektu
Najpierw utworzysz projekt interfejsu API sieci Web ASP.NET Core. Typ projektu zawiera pliki szablonów, które
stanowią działającą usługę sieci Web, przed dodaniem nawet wszystkiego.
3. W oknie dialogowym Nowy projekt w lewym okienku rozwiń w ęzeł Visual F# , a następnie wybierz
pozycję Sie ć Web . W środkowym okienku wybierz pozycję ASP.NET Core aplikacja sieci Web , a
następnie wybierz przycisk OK .
Jeśli nie widzisz kategorii szablonu projektu .NET Core , wybierz link Otwórz Instalator programu
Visual Studio w lewym okienku. Zostanie uruchomiona Instalator programu Visual Studio. Wybierz
obciążenie ASP.NET i projektowanie sieci Web , a następnie wybierz Modyfikuj .
4.In nowe okno dialogowe ASP.NET Core aplikacji sieci Web , wybierz pozycję ASP.NET Core 2,1 z menu
rozwijanego górne. (Jeśli na liście nie widzisz ASP.NET Core 2,1 , zainstaluj ją, korzystając z linku pobierania ,
który powinien pojawić się na żółtym pasku w górnej części okna dialogowego). Wybierz przycisk OK .
3. Na stronie Tworzenie nowego projektu wpisz f # Web w polu wyszukiwania, a następnie wybierz
szablon projektu aplikacji sieci Web ASP.NET Core . Wybierz pozycję Next (Dalej).
4. Na stronie Konfiguruj nowy projekt wprowadź nazw ę, a następnie wybierz pozycję Utwórz .
5. Na stronie Tworzenie nowej ASP.NET Core aplikacji sieci Web wybierz pozycję ASP.NET Core 2,1
z menu rozwijanego górne, a następnie wybierz pozycję Utwórz .
Eksplorowanie środowiska IDE

1. Na pasku narzędzi Eksplorator rozwi ą za ń rozwiń folder controllers , a następnie wybierz
ValuesController. FS , aby otworzyć go w edytorze.
2. Następnie zmodyfikuj Get() składow ą, tak aby była następująca:
[<HttpGet>]
member this.Get() =
let values = [|"Hello"; "World"; "First F#/ASP.NET Core web API!"|]
ActionResult<string[]>(values)
Kod jest prosty. Tablica wartości języka F # jest powiązana z values nazw ą, a następnie przenoszona do ASP.NET
Coreej platformy MVC jako ActionResult . ASP.NET Core zajmie się resztą.
Powinien on wyglądać następująco w edytorze:
1. Naciśnij klawisz Ctrl + F5 , aby uruchomić aplikację i otworzyć ją w przeglądarce sieci Web.
2. Strona powinna przechodzić do /api/values trasy, ale jeśli nie, wpisz ją
https://localhost:44396/api/values w przeglądarce.
W przeglądarce sieci Web zostanie teraz wyświetlone dopasowanie JSON zgodne z wpisanymi wcześniej.
Następne kroki
Gratulujemy zakończenia tego przewodnika Szybki Start! Mamy nadzieję, że uczysz się nieco na temat języka F
#, ASP.NET Core i środowiska IDE programu Visual Studio. Aby wyświetlić aplikację uruchomioną na serwerze
publicznym, wybierz poniższy przycisk.
Wdróż aplikację w Azure App Service
Aby dowiedzieć się więcej na temat języka F #, zapoznaj się z oficjalną instrukcją języka f #.
Szybki Start: Tworzenie ASP.NET Core pierwszej
aplikacji sieci Web za pomocą programu Visual
Studio
W tym 5-10 minucie dowiesz się, jak korzystać z programu Visual Studio, utworzyć prostą aplikację sieci Web
"Hello world" przy użyciu szablonu projektu ASP.NET i języka programowania w języku C#.
Zanim rozpoczniesz
Wybieranie motywu (opcjonalnie )
Ten samouczek szybki start obejmuje zrzuty ekranu, które używają ciemnego motywu. Jeśli nie używasz
ciemnego motywu, ale chcesz, zobacz stronę personalizowanie środowiska IDE i edytora programu Visual Studio
, aby dowiedzieć się, jak.
Tworzenie projektu
Aby rozpocząć, utworzysz projekt aplikacji sieci Web ASP.NET Core. Typ projektu zawiera wszystkie pliki
szablonów do utworzenia aplikacji sieci Web, zanim Dodaliśmy jeszcze wszystko!
3. W lewym okienku okna dialogowego Nowy projekt rozwiń pozycję Visual C# , a następnie wybierz
pozycję .NET Core . W środkowym okienku wybierz ASP.NET Core aplikacji sieci Web .
Następnie Nazwij plik HelloWorld i wybierz przycisk OK .

NOTE
Jeśli nie widzisz kategorii szablonu projektu .NET Core , wybierz link Otwórz Instalator programu Visual
Studio w lewym okienku. (W zależności od ustawień wyświetlania może być konieczne przewinięcie, aby je
zobaczyć.)
Zostanie uruchomiona Instalator programu Visual Studio. Wybierz obciążenie ASP.NET i projektowanie sieci
Web , a następnie wybierz Modyfikuj.
(Przed kontynuowaniem instalacji nowego obciążenia może być konieczne zamknięcie programu Visual Studio).
4. W oknie dialogowym Nowa aplikacja sieci Web ASP.NET Core wybierz pozycję ASP.NET Core 2,1 z
menu rozwijanego górne. Następnie wybierz pozycję aplikacja sieci Web , a następnie wybierz przycisk
OK .
NOTE
Jeśli nie widzisz ASP.NET Core 2,1 , upewnij się, że korzystasz z najnowszej wersji programu Visual Studio. Aby
uzyskać więcej informacji o sposobie aktualizowania instalacji, zobacz sekcję Aktualizowanie programu Visual
Studio do najnowszej wersji .
Wkrótce po program Visual Studio otworzy plik projektu.

2. W oknie Tworzenie nowego projektu wybierz pozycję C# z listy język. Następnie wybierz pozycję
Windows z listy platform i sieci Web z listy typów projektów.
Po zastosowaniu filtrów języka, platformy i typu projektu wybierz szablon ASP.NET Core Web App , a
następnie wybierz dalej .
NOTE
Jeśli nie widzisz szablonu ASP.NET Core aplikacji sieci Web , możesz go zainstalować z okna Utwórz nowy
projekt . W obszarze nie mo żna znale źć tego, czego szukasz? komunikat wybierz łącze Zainstaluj więcej
narz ędzi i funkcji .
Następnie w Instalator programu Visual Studio wybierz obciążenie ASP.NET i programowanie dla sieci Web .
Następnie wybierz przycisk Modyfikuj w Instalator programu Visual Studio. Jeśli zostanie wyświetlony monit o
zapisanie pracy, zrób to. Następnie wybierz pozycję Kontynuuj , aby zainstalować obciążenie. Następnie wróć do
kroku 2 w tej procedurze "Create a Project".
3. W oknie Konfigurowanie nowego projektu wpisz lub wprowadź HelloWorld w polu Nazwa
projektu . Następnie wybierz przycisk dalej .
4. W oknie Informacje dodatkowe Sprawdź, czy program .NET Core 3,1 pojawia się w górnym menu
rozwijanym. Pamiętaj, że możesz włączyć obsługę platformy Docker, zaznaczając pole wyboru. Możesz
również dodać obsługę uwierzytelniania, klikając przycisk Zmień uwierzytelnianie. Z tego miejsca możesz
wybrać jedną z opcji:
Brak: brak uwierzytelniania.
Pojedyncze konta: są one przechowywane w lokalnej lub opartej na platformie Azure bazie danych.
Platforma tożsamości firmy Microsoft: Ta opcja używa Active Directory, Azure AD lub Microsoft 365 do
uwierzytelniania.
Windows: odpowiednie dla aplikacji intranetowych.
Pozostaw zaznaczenie pola wyboru Wł ą cz platform ę Docker i wybierz opcję Brak dla opcji Typ
uwierzytelniania. Następnie wybierz przycisk Utwórz .
Program Visual Studio otworzy nowy projekt.
Utwórz i uruchom aplikację

1. W Eksplorator rozwi ą za ń rozwiń folder strony , a następnie wybierz pozycję about. cshtml .
Ten plik odpowiada stronie o nazwie informacje w aplikacji sieci Web, która działa w przeglądarce sieci
Web.
W edytorze zobaczysz kod HTML dla obszaru "informacje dodatkowe" na stronie informacje .
2. Zmień tekst "informacje dodatkowe", aby odczytać "Hello World! ".
3. W Eksplorator rozwi ą za ń rozwiń pozycję about. cshtml , a następnie wybierz pozycję about. cshtml.
cs . (Ten plik odpowiada również stronie informacje w przeglądarce internetowej).
W edytorze zobaczysz kod C#, który zawiera tekst dla obszaru "Opis aplikacji" na stronie informacje .
4. Zmień tekst komunikatu "Opis aplikacji", aby przeczytać "co to jest mój komunikat? ".
5. Wybierz IIS Express lub naciśnij klawisz Ctrl + F5 , aby uruchomić aplikację i otworzyć ją w
przeglądarce sieci Web.
NOTE
Jeśli zostanie wyświetlony komunikat o błędzie z informacją, że nie mo żna nawiąza ć poł ączenia z ser werem
sieci Web "IIS Express" lub komunikat o błędzie z informacją o certyfikacie SSL, Zamknij program Visual Studio.
Następnie otwórz program Visual Studio przy użyciu opcji Uruchom jako administrator w menu
kontekstowym po kliknięciu prawym przyciskiem myszy. Następnie ponownie uruchom aplikację.
6. W przeglądarce sieci Web sprawdź, czy strona informacje zawiera zaktualizowany tekst.
7. Zamknij przeglądarkę internetow ą.
Przejrzyj swoją służbę
Wyświetl poniższą animację, aby sprawdzić pracę zakończono w poprzedniej sekcji.
Gratulujemy zakończenia tego przewodnika Szybki Start! Mamy nadzieję, że uczysz się nieco na temat języka C#,
ASP.NET Core i programu Visual Studio IDE (zintegrowanego środowiska programistycznego).
1. W Eksplorator rozwi ą za ń rozwiń folder strony , a następnie wybierz polecenie index. cshtml .
Ten plik odpowiada stronie o nazwie Home w aplikacji sieci Web, która działa w przeglądarce sieci Web.
W edytorze zobaczysz kod HTML dla tekstu wyświetlanego na stronie głównej .
2. Zmień tekst "Welcome", aby odczytał "Hello World! ".

3. Wybierz IIS Express lub naciśnij klawisz Ctrl + F5 , aby uruchomić aplikację i otworzyć ją w
przeglądarce sieci Web.
NOTE
Jeśli zostanie wyświetlony komunikat o błędzie z informacją, że nie mo żna nawiąza ć poł ączenia z ser werem
sieci Web "IIS Express" lub komunikat o błędzie z informacją o certyfikacie SSL, Zamknij program Visual Studio.
Następnie otwórz program Visual Studio przy użyciu opcji Uruchom jako administrator w menu
kontekstowym po kliknięciu prawym przyciskiem myszy. Następnie ponownie uruchom aplikację.
4. W przeglądarce sieci Web sprawdź, czy strona główna zawiera zaktualizowany tekst.
5. Zamknij przeglądarkę internetow ą.
Następne kroki
Aby dowiedzieć się więcej, przejdź do następującego samouczka:
Wprowadzenie do języka C# i ASP.NET w programie Visual Studio
Zobacz też
Publikowanie aplikacji sieci Web w Azure App Service przy użyciu programu Visual Studio
Szybki Start: Tworzenie pierwszej aplikacji
konsolowej w języku C# za pomocą programu
Visual Studio

Visual Studio utworzysz prostą aplikację w języku C#, która działa w konsoli programu.
Tworzenie projektu
Najpierw utworzysz projekt aplikacji w języku C#. Typ projektu jest dostarczany ze wszystkimi plikami szablonu,
które będą potrzebne, zanim będzie można nawet dodać wszystko.
3. W oknie dialogowym Nowy projekt w okienku po lewej stronie rozwiń pozycję C# , a następnie wybierz
pozycję .NET Core . W środkowym okienku wybierz pozycję aplikacja konsoli (.NET Core) . Następnie
nadaj nazw ę projekt HelloWorld.
Jeśli szablon projektu aplikacja konsoli (.NET Core) nie jest widoczny, wybierz link Otwórz
Instalator programu Visual Studio w lewym okienku okna dialogowego Nowy projekt .
Zostanie uruchomiona Instalator programu Visual Studio. Wybierz obciążenie dla wielu platform
platformy .NET Core , a następnie wybierz Modyfikuj .

3. W oknie Tworzenie nowego projektu w polu wyszukiwania wpisz lub wpisz Console . Następnie
wybierz pozycję C# z listy język, a następnie wybierz pozycję Windows z listy platform.
Po zastosowaniu filtrów języka i platformy wybierz szablon Aplikacja konsolowa (.NET Core) , a
następnie wybierz przycisk dalej .
NOTE
Jeśli nie widzisz szablonu Aplikacja konsolowa (.NET Core) , możesz go zainstalować z okna Utwórz nowy
Następnie w Instalator programu Visual Studio wybierz obciążenie dla wielu platform platformy .NET Core .
Następnie wybierz przycisk Modyfikuj w Instalator programu Visual Studio. Może zostać wyświetlony monit o
zapisanie pracy; Jeśli tak, zrób to. Następnie wybierz pozycję Kontynuuj , aby zainstalować obciążenie. Następnie
wróć do kroku 2 w tej procedurze "Create a Project".
4. W oknie Konfigurowanie nowego projektu wpisz lub wprowadź HelloWorld w polu Nazwa
projektu . Następnie wybierz pozycję Utwórz .
Program Visual Studio otwiera nowy projekt.
Tworzenie aplikacji
Po wybraniu szablonu projektu C# i nazwij projekt, program Visual Studio tworzy prostą aplikację "Hello world".
Program Visual Studio zawiera domyślny kod "Hello world" w projekcie.
(W tym celu wywołuje WriteLine metodę w celu wyświetlenia ciągu literału "Hello World!" w oknie konsoli).
Po naciśnięciu klawisza F5 można uruchomić program w trybie debugowania. Jednak okno konsoli jest
widoczne tylko przez chwilę przed zamknięciem.
(Takie zachowanie ma miejsce Main , ponieważ metoda kończy się po wykonaniu jednej instrukcji i dlatego
aplikacja kończy się).
Dodaj kod
Dodajmy kod w celu wstrzymania aplikacji, aby okno konsoli nie było zamykane do momentu naciśnięcia
klawisza Enter .
1. Dodaj następujący kod bezpośrednio po wywołaniu WriteLine metody:
Console.ReadLine();
2. Sprawdź, czy wygląda to w edytorze kodu:
1. Wybierz przycisk HelloWorld na pasku narzędzi, aby uruchomić aplikację w trybie debugowania. (Lub
naciśnij klawisz F5 ).
2. Wyświetl aplikację w oknie konsoli.
Zamknij aplikację
1. Naciśnij klawisz Enter , aby zamknąć okno konsoli.
2. Zamknij okienko danych wyj ściowych w programie Visual Studio.
3. Zamknij program Visual Studio.
Następne kroki
Gratulujemy zakończenia tego przewodnika Szybki Start! Mamy nadzieję, że uczysz się nieco na temat języka C#
i środowiska IDE programu Visual Studio. Aby dowiedzieć się więcej, przejdź do poniższych samouczków.
Wprowadzenie do aplikacji konsolowej C# w programie Visual Studio
Szybki Start: Tworzenie pierwszej aplikacji
konsolowej w programie Visual Studio przy użyciu
Visual Basic

Visual Studio utworzysz prostą Visual Basic aplikację, która działa w konsoli programu.
Tworzenie projektu
Najpierw utworzysz projekt aplikacji Visual Basic. Typ projektu jest dostarczany ze wszystkimi plikami szablonu,
które będą potrzebne, zanim będzie można nawet dodać wszystko.
3. W oknie dialogowym Nowy projekt w lewym okienku rozwiń w ęzeł Visual Basic , a następnie wybierz
pozycję .NET Core . W środkowym okienku wybierz pozycję aplikacja konsoli (.NET Core) . Następnie
nadaj nazw ę projekt HelloWorld.
Jeśli szablon projektu aplikacja konsoli (.NET Core) nie jest widoczny, kliknij link Otwórz Instalator
programu Visual Studio w lewym okienku okna dialogowego Nowy projekt .
Zostanie uruchomiona Instalator programu Visual Studio. Wybierz obciążenie dla wielu platform
platformy .NET Core , a następnie wybierz Modyfikuj .
NOTE
Niektóre zrzuty ekranu w tym przewodniku szybki start używają ciemnego motywu. Jeśli nie używasz ciemnego motywu,
ale chcesz, zobacz stronę personalizowanie środowiska IDE i edytora programu Visual Studio , aby dowiedzieć się, jak.

3. W oknie Tworzenie nowego projektu wybierz Visual Basic z listy język. Następnie z listy typów
projektów wybierz pozycję Windows z listy platform i konsoli .
Po zastosowaniu filtrów języka, platformy i typu projektu wybierz szablon Aplikacja konsolowa , a
następnie wybierz dalej .
NOTE
Jeśli szablon aplikacji konsolowej nie jest wyświetlany, można go zainstalować za pomocą okna Utwórz nowy
Następnie w Instalator programu Visual Studio wybierz obciążenie dla wielu platform platformy .NET Core .
zapisanie pracy; Jeśli tak, zrób to. Następnie wybierz pozycję Kontynuuj , aby zainstalować obciążenie. Następnie
wróć do kroku 2 w tej procedurze "Create a Project".
4. W oknie Konfigurowanie nowego projektu wpisz lub wprowadź WhatIsYourName w polu Nazwa
projektu . Następnie wybierz przycisk dalej .
5. W oknie Informacje dodatkowe należy wybrać platform ę .NET Core 3,1 dla platformy docelowej. W
przeciwnym razie wybierz pozycję .NET Core 3,1 . Następnie wybierz pozycję Utwórz .
Program Visual Studio otwiera nowy projekt.
Tworzenie aplikacji
Po wybraniu szablonu projektu Visual Basic i Nazwij swój projekt, program Visual Studio utworzy prostą
aplikację "Hello world". Wywołuje WriteLine metodę w celu wyświetlenia ciągu literału "Hello World!" w oknie
konsoli.
Jeśli klikniesz przycisk HelloWorld w IDE, możesz uruchomić program w trybie debugowania.
Po wykonaniu tej czynności okno konsoli jest widoczne tylko przez chwilę przed zamknięciem. Dzieje się tak,
ponieważ Main Metoda kończy się po wykonaniu jednej instrukcji i dlatego aplikacja kończy działanie.
<a name="add-some -code">Dodaj kod
Dodajmy kod, aby wstrzymać aplikację, a następnie poproszony o wprowadzenie danych przez użytkownika.
1. Dodaj następujący kod bezpośrednio po wywołaniu WriteLine metody:
Console.Write("Press any key to continue...")

Console.ReadKey(true)
Powoduje to wstrzymanie programu do momentu naciśnięcia klawisza.

2. Na pasku menu wybierz pozycję kompilacja Kompiluj > rozwi ą zanie .
Spowoduje to skompilowanie programu do języka pośredniego (IL), który jest konwertowany na kod
binarny przez kompilator just-in-Time (JIT).
1. Kliknij przycisk HelloWorld na pasku narzędzi.
2. Naciśnij dowolny klawisz, aby zamknąć okno konsoli.

Następne kroki
Gratulujemy zakończenia tego przewodnika Szybki Start! Mamy nadzieję, że uczysz się nieco o Visual Basic i IDE
programu Visual Studio. Aby dowiedzieć się więcej, przejdź do następującego samouczka.
Wprowadzenie do Visual Basic w programie Visual Studio
Instrukcje: poruszanie się w środowisku IDE
Zintegrowane środowisko programistyczne (IDE) zostało zaprojektowane z myślą o umożliwieniu przejścia z

okna do okna i pliku do pliku na kilka różnych sposobów, w zależności od wymagań związanych z preferencjami
lub projektem. Możesz wybrać przechodzenie między otwartymi plikami w edytorze lub przełączać się między
wszystkimi aktywnymi oknami narzędzi w IDE. Możesz również przełączyć się bezpośrednio do dowolnego pliku
otwartego w edytorze, niezależnie od kolejności, w której ostatnio uzyskano dostęp. Te funkcje mogą pomóc
zwiększyć produktywność podczas pracy w środowisku IDE.
NOTE
Opcje dostępne w oknach dialogowych oraz nazwy i lokalizacje poleceń menu, które są widoczne, mogą się różnić od tego,
co zostało opisane w tym artykule, w zależności od ustawień aktywnych lub wydania. Ten artykuł został zapisany z
uwzględnieniem ustawień ogólnych . Aby zmienić ustawienia, na przykład Ogólne lub Visual C++ ustawienia, wybierz
pozycję Narz ędzia > Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia , a następnie wybierz pozycję Zresetuj wszystkie
ustawienia .
Niemal każde polecenie menu w programie Visual Studio ma skrót klawiaturowy. Możesz również utworzyć
własne skróty niestandardowe. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Identyfikowanie i Dostosowywanie
skrótów klawiaturowych.
Nawigowanie między plikami w edytorze

Do przechodzenia między plikami otwartymi w edytorze można używać kilku metod. Można przechodzić między
plikami w zależności od kolejności, w której uzyskuje się do nich dostęp, za pomocą Nawigatora IDE można
szybko znaleźć dowolny plik, który jest aktualnie otwarty, lub przypinać Ulubione pliki do karty, aby były zawsze
widoczne.
Przejdź wstecz i przejdź do następnego cyklu, korzystając z otwartych plików w edytorze, na podstawie
kolejności, w której były dostępne, podobnie jak wstecz i w przód — dla historii wyświetlania w programie
Microsoft Internet Explorer.
Aby przejść przez otwarte pliki w kolejności użycia
Aby uaktywnić otwarte dokumenty w kolejności, w której zostały ostatnio zmienione, naciśnij klawisz Ctrl
+ - (łącznik).
Aby uaktywnić otwarte dokumenty w kolejności odwrotnej, naciśnij klawisze CTRL + SHIFT + -
(łącznik).
NOTE
Przejd ź do tyłu i Przejd ź do przodu w menu Widok .
Możesz również przełączyć się do określonego pliku otwartego w edytorze, niezależnie od tego, kiedy ostatnio
uzyskano dostęp do pliku przy użyciu Nawigatora IDE , listy aktywne pliki w edytorze lub okna dialogowego
systemu Windows .
Nawigator IDE działa podobnie jak przełącznik aplikacji systemu Windows. Nie jest on dostępny w menu i
można uzyskać do niego dostęp tylko przy użyciu klawiszy skrótów. Możesz użyć jednego z dwóch poleceń, aby
uzyskać dostęp do Nawigatora IDE (pokazanego poniżej) w celu przechodzenia przez pliki w zależności od
kolejności, w której chcesz przeprowadzić cykl.
Window.PreviousDocumentWindowNav umożliwia przejście do ostatnio używanego pliku i

Window.NextDocumentWindowNav umożliwia przejście w odwrotnej kolejności. Ogólne ustawienia
programowania przypisuje SHIFT + Alt + F7 do Window.PreviousDocumentWindowNav i Alt + F7 do
Window.NextDocumentWindowNav .
NOTE
Jeśli używana kombinacja ustawień nie ma już kombinacji klawiszy skrótu przypisanych do tego polecenia, możesz
przypisać własne polecenie niestandardowe przy użyciu strony Klawiatura okna dialogowego Opcje . Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Identyfikowanie i Dostosowywanie skrótów klawiaturowych.
Aby przełączyć się do określonych plików w edytorze

Naciśnij klawisz Ctrl + , aby wyświetlić Nawigator IDE . Przytrzymaj wciśnięty klawisz Ctrl i naciskaj
klawisz Tab do momentu wybrania pliku, do którego chcesz się przełączyć.
TIP
Aby odwrócić kolejność, w której można przejść przez listę aktywnych plików , przytrzymaj wciśnięty klawisz
Ctrl + SHIFT klawisze i naciśnij klawisz Tab .
- oraz
W prawym górnym rogu edytora wybierz przycisk aktywne pliki , a następnie wybierz plik z listy, aby
przełączyć się na.
- oraz
Na pasku menu wybierz okna > systemu Windows .
Z listy wybierz plik, który chcesz wyświetlić, a następnie wybierz pozycję Aktywuj .
Nawigowanie między oknami narzędzi w środowisku IDE

Nawigator IDE umożliwia również przechodzenie przez okna narzędzi, które zostały otwarte w środowisku IDE.
Możesz użyć jednego z dwóch poleceń, aby uzyskać dostęp do Nawigatora IDE w celu przechodzenia przez
okna narzędzi, w zależności od kolejności, w której chcesz przeprowadzić cykl. Window.PreviousToolWindowNav
umożliwia przejście do ostatnio używanego pliku i Window.NextToolWindowNav umożliwia przejście w odwrotnej
kolejności. Ogólne ustawienia programowania przypisuje SHIFT + Alt + F7 do
Window.PreviousDocumentWindowNav i Alt + F7 do Window.NextDocumentWindowNav .
NOTE
Jeśli używana kombinacja ustawień nie ma już kombinacji klawiszy skrótu przypisanych do tego polecenia, możesz
przypisać własne polecenie niestandardowe przy użyciu strony Klawiatura okna dialogowego Opcje . Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Identyfikowanie i Dostosowywanie skrótów klawiaturowych.
Aby przełączyć się do określonego okna narzędzia w środowisku IDE

Naciśnij klawisz Alt + F7 , aby wyświetlić Nawigatora IDE . Przytrzymaj klawisz Alt i naciśnij kilkakrotnie
klawisz F7 do momentu wybrania okna, do którego chcesz się przełączyć.
TIP
Aby odwrócić kolejność, w której można przejść przez aktywn ą list ę okien narz ędzi , przytrzymaj wciśnięty
klawisz SHIFT + Alt i naciśnij klawisz F7 .
Zobacz też
Dostosowywanie układów okien
Domyślne skróty klawiaturowe
Korzystanie z programu Visual Studio Search
Zintegrowane środowisko programistyczne (IDE) programu Visual Studio zawiera wiele menu, opcji i funkcji,
które mogą być trudne do zapamiętania. Funkcja wyszukiwania programu Visual Studio to pojedyncze pole
wyszukiwania, które ułatwia deweloperom Znajdowanie menu i opcji środowiska IDE, a także wyszukiwanie
kodu. Niezależnie od tego, czy jesteś nowym członkiem programu Visual Studio, czy doświadczonym
deweloperem, funkcja ta oferuje szybki sposób wyszukiwania w ramach funkcji środowiska IDE i kodu.
Użyj + skrótu klawiaturowego Ctrl Q , aby uzyskać dostęp do pola wyszukiwania lub kliknij pole danych
wyjściowych wyszukiwania programu Visual Studio znajdujące się obok paska menu domyślnie:
NOTE
Polecenie wykonywane przez program Visual Studio Search to Window.QuickLaunch Funkcja, która jest określana jako
szybkie wyszukiwanie lub szybkie uruchamianie.
W przeciwieństwie do innych funkcji wyszukiwania, takich jak Znajdź w plikach lub Eksplorator rozwiązań
wyszukiwania, wyszukiwanie w wynikach programu Visual Studio obejmuje funkcje środowiska IDE, opcje
menu, nazwy plików i inne. W poniższych sekcjach omówiono różne typy wyników, które może znaleźć program
Visual Studio Search.
Menu, opcje i okna wyszukiwania

Możesz użyć pola wyszukiwania programu Visual Studio, aby znaleźć ustawienia, opcje i podobne elementy
konfiguracji. Na przykład wyszukaj pozycję Zmień motyw , aby szybko znaleźć i otworzyć okno dialogowe, które
umożliwia zmianę motywu kolorów programu Visual Studio, jak pokazano na poniższym zrzucie ekranu:
TIP
W większości przypadków wyszukiwanie w programie Visual Studio będzie również przypominać o menu, klawiszy skrótów
i lokalizacji każdego elementu w wynikach.
Możesz użyć pola wyszukiwania programu Visual Studio, aby znaleźć elementy menu i polecenia. Na przykład
wyszukaj czysty peruwiański , aby szybko znaleźć i uruchomić polecenie czystego rozwiązania. Wyniki
wyszukiwania również oferują przypomnienie dotyczące lokalizacji tego polecenia w menu, jak pokazano na
poniższym zrzucie ekranu:
Na koniec można wyszukać okna lub panele, które mogą przypadkowo zostać zamknięte. Na przykład wyszukaj
ciąg test , aby znaleźć i otworzyć okno Eksplorator testów:
Wyszukaj pliki i kod

Program Visual Studio Search przeszukuje także elementy rozwiązania pod kątem nazwy pliku, kodu, metody i
innych dopasowań. Na poniższym zrzucie ekranu wyszukiwanie w ramach promocji cenowej odnalazło plik
MarkdownMetaExtractor.cs, MarkdownMetaExtractor klasę i dwie metody w ramach rozwiązania:
Możesz również wykonać wyszukiwanie "notacji CamelCase Case". Na poniższym zrzucie ekranu wyszukiwanie
służbowe otrzymało IAR plik , klasę i metodę programu przetwórczego j ę zyka F .
Zobacz też
Rozwiązania i projekty w programie Visual Studio
Ta strona zawiera opis koncepcji projektu i rozwiązania w programie Visual Studio. Zawarto również krótko
omówiono okno narzędzia Eksplorator rozwiązań i sposób tworzenia nowego projektu.
NOTE
Mac, zobacz projekty i rozwiązania w Visual Studio dla komputerów Mac.
Projekty
Podczas tworzenia aplikacji lub witryny sieci Web w programie Visual Studio rozpoczyna się od projektu. W
sensie logicznym projekt zawiera wszystkie pliki, które są kompilowane do pliku wykonywalnego, biblioteki lub
witryny sieci Web. Pliki te mogą obejmować kod źródłowy, ikony, obrazy, pliki danych itd. Projekt zawiera
również ustawienia kompilatora i inne pliki konfiguracji, które mogą być konieczne przez różne usługi lub
składniki, z którymi program komunikuje się.
Plik projektu
Program Visual Studio używa programu MSBuild do kompilowania każdego projektu w rozwiązaniu, a każdy
projekt zawiera plik projektu MSBuild. Rozszerzenie pliku odzwierciedla typ projektu, na przykład projekt C# (.
csproj), projekt Visual Basic (. vbproj) lub projekt bazy danych (. DBPROJ). Plik projektu to dokument XML, który
zawiera wszystkie informacje i instrukcje wymagane przez MSBuild w celu skompilowania projektu, w tym
zawartość, wymagania dotyczące platformy, informacje o wersji, ustawienia serwera sieci Web lub serwera bazy
danych oraz zadania do wykonania.
Pliki projektu są oparte na schemacie XML programu MSBuild. Aby sprawdzić zawartość nowszych plików
projektu w stylu zestawu SDK w programie Visual Studio, kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł projektu w
Eksplorator rozwi ą za ń i wybierz polecenie Edytuj <projectname> . Aby przyjrzeć się zawartości .NET
Framework i innych projektów tego stylu, najpierw Zwolnij projekt (kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł
projektu w Eksplorator rozwi ą za ń i wybierz polecenie Zwolnij projekt ). Następnie kliknij prawym
przyciskiem myszy projekt i wybierz polecenie Edytuj <projectname> .
NOTE
Nie musisz używać rozwiązań ani projektów w programie Visual Studio do edytowania, kompilowania i debugowania kodu.
Możesz po prostu otworzyć folder zawierający pliki źródłowe w programie Visual Studio i rozpocząć edycję. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Programowanie kodu w programie Visual Studio bez projektów i rozwiązań.
Utwórz nowe projekty

Najprostszym sposobem tworzenia nowego projektu jest użycie szablonu projektu dla tego typu projektu.
Szablon projektu zawiera podstawowy zestaw wstępnie wygenerowanych plików kodu, plików konfiguracji,
zasobów i ustawień. Użyj opcji plik > Nowy > projekt , aby wybrać szablon projektu. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Tworzenie nowego projektu.
Można również utworzyć niestandardowy szablon projektu, za pomocą którego można tworzyć nowe projekty z
programu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Tworzenie szablonów projektów i elementów.
Podczas tworzenia nowego projektu program Visual Studio zapisuje go w domyślnej lokalizacji
%USERPROFILE%\source\repos. Aby zmienić tę lokalizację, przejdź do lokalizacji narz ę dzia > Opcje >
projekty i rozwi ą zania > . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz okno dialogowe Opcje: projekty i
rozwiązania > lokalizacje.
Rozwiązania
Projekt jest zawarty w rozwiązaniu. Pomimo nazwy, rozwiązanie nie jest "odpowiedzią". Jest to po prostu
kontener dla co najmniej jednego powiązanego projektu, a także informacje o kompilacji, ustawienia okna
programu Visual Studio oraz inne pliki, które nie są skojarzone z określonym projektem.
Plik rozwiązania
Program Visual Studio używa dwóch typów plików (. sln i . suo) do przechowywania ustawień rozwiązań:
W EW N ĘT RZ N Y N A Z WA O P IS
. sln Rozwiązanie programu Visual Studio Organizuje projekty, elementy projektu

i elementy rozwiązania w rozwiązaniu.
. suo Opcje użytkownika rozwiązania Przechowuje ustawienia i dostosowania

na poziomie użytkownika, takie jak
punkty przerwania.
IMPORTANT
Rozwiązanie jest opisane przez plik tekstowy (rozszerzenie . sln) z własnym unikatowym formatem; nie jest przeznaczona
do edycji. Z kolei plik . suo to ukryty plik, który nie jest wyświetlany w domyślnych ustawieniach Eksploratora plików. Aby
wyświetlić ukryte pliki, w menu Widok w Eksploratorze plików zaznacz pole wyboru ukr yte elementy .
Folder rozwiązania
"Folder rozwiązania" to folder wirtualny, który jest tylko w Eksplorator rozwi ą za ń, w którym można go użyć
do grupowania projektów w rozwiązaniu. Jeśli chcesz zlokalizować plik rozwiązania na komputerze, przejdź do
pozycji Narz ę dzia > Opcje > projekty i rozwi ą zania > . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz okno
dialogowe Opcje: projekty i rozwiązania > lokalizacje.
TIP
Aby zapoznać się z przykładem projektu i rozwiązania utworzonego od podstaw, wykonaj instrukcje krok po kroku i
przykładowy kod, zobacz wprowadzenie do projektów i rozwiązań.
Po utworzeniu nowego projektu można użyć Eksplorator rozwi ą za ń , aby wyświetlić projekt i rozwiązanie
oraz ich skojarzone elementy i zarządzać nimi. Na poniższej ilustracji przedstawiono Eksplorator rozwi ą za ń z
rozwiązaniem w języku C# zawierającym dwa projekty:
Pasek narzędzi w górnej części Eksplorator rozwi ą za ń zawiera przyciski do przełączenia z widoku rozwiązania
do widoku folderu, wyświetlania ukrytych plików, zwijania wszystkich w ęzłów i innych.
Pasek narzędzi w górnej części Eksplorator rozwi ą za ń zawiera przyciski do przełączania z widoku rozwiązania
do widoku folderu, filtrowania oczekujących zmian, wyświetlania wszystkich plików, zwijania wszystkich w ęzłów,
wyświetlania stron Właściwości , podglądu kodu w edytorze kodui innych.
Wiele poleceń menu jest dostępnych w menu kontekstowym po kliknięciu prawym przyciskiem myszy dla
różnych elementów w Eksplorator rozwi ą za ń. Te polecenia obejmują Kompilowanie projektu, zarządzanie
pakietami NuGet, Dodawanie odwołania, zmiana nazwy pliku i uruchamianie testów, po prostu do nazwy a.
W przypadku projektów ASP.NET Core można dostosować sposób zagnieżdżania plików w Eksplorator
rozwi ą za ń. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Dostosowywanie zagnieżdżania plików w Eksplorator
rozwiązań.
TIP
Jeśli zamknięto Eksplorator rozwiązań i chcesz go otworzyć ponownie, wybierz pozycję Wy świetl > Eksplorator
rozwiąza ń z paska menu lub naciśnij klawisze CTRL + Alt + L . A Jeśli zamknąłeś karty boczne i chcesz przywrócić ich
domyślne lokalizacje , wybierz opcję > Resetuj układ okna z paska menu.
NOTE
Aby wyświetlić obrazy i ikony aplikacji, które pojawiają się w programie Visual Studio, Pobierz bibliotek ę obrazów
Zobacz też
Rozwiązania filtrowane w programie Visual Studio
Przenoszenie, migrowanie i uaktualnianie projektów
Zasoby do rozwiązywania problemów z błędami środowiska IDE programu Visual Studio
Projekty i rozwiązania (Visual Studio dla komputerów Mac)
Utworzenie nowego projektu w Visual Studio
W tym artykule przedstawiono sposób szybkiego tworzenia nowego projektu w programie Visual Studio.
Otwórz okno dialogowe Nowy projekt

Istnieje wiele sposobów tworzenia nowego projektu w programie Visual Studio 2017. Na stronie startowej
można wpisać nazw ę szablonu projektu w polu Wyszukaj szablony projektu lub wybrać łącze Utwórz nowy
projekt , aby otworzyć okno dialogowe Nowy projekt . Poza stroną początkow ą można również wybrać
pozycję plik > Nowy > projekt na pasku menu lub kliknąć przycisk Nowy projekt na pasku narzędzi.
Wybierz typ szablonu

W oknie dialogowym Nowy projekt dostępne szablony projektu są wyświetlane na liście w kategorii Szablony
. Szablony są zorganizowane według języka programowania i typu projektu, takich jak Visual C#, JavaScript i
Azure Data Lake.
NOTE
Wyświetlana lista dostępnych języków i szablonów projektu zależy od używanej wersji programu Visual Studio i
zainstalowanych obciążeń. Aby dowiedzieć się więcej o instalowaniu dodatkowych obciążeń, zobacz modyfikowanie
programu Visual Studio przez dodawanie lub usuwanie obciążeń i składników.
Aby wyświetlić listę szablonów dla języka programowania, którego chcesz użyć, kliknij trójkąt obok nazwy
języka, a następnie wybierz kategorię projektu (na przykład Windows Desktop).
Na poniższej ilustracji przedstawiono szablony projektu dostępne dla projektów programu Visual C# .NET Core:
Konfigurowanie projektu
Wprowadź nazw ę nowego projektu w polu Nazwa . Projekt można zapisać w domyślnej lokalizacji na
komputerze lub kliknąć przycisk Przegl ą daj , aby znaleźć inną lokalizację. Możesz również wybrać nazw ę
rozwiązania lub dodać nowy projekt do repozytorium git (wybierając pozycję Dodaj do kontroli ź ródła ).
Kliknij przycisk OK , aby utworzyć rozwiązanie i projekt.
Otwórz stronę Tworzenie nowego projektu

Istnieje wiele sposobów tworzenia nowego projektu w programie Visual Studio 2019. Po pierwszym otwarciu
programu Visual Studio pojawi się okno uruchamiania, a w tym miejscu możesz wybrać opcję Utwórz nowy
projekt .
Jeśli środowisko programistyczne programu Visual Studio jest już otwarte, możesz utworzyć nowy projekt,
wybierając pozycję plik > Nowy > projekt na pasku menu. Możesz również kliknąć przycisk Nowy projekt na
pasku narzędzi lub nacisnąć klawisze CTRL + SHIFT + N .
Wybierz typ szablonu

Na stronie Tworzenie nowego projektu zostanie wyświetlona lista ostatnio wybranych szablonów
wyświetlana po lewej stronie. Szablony są sortowane według ostatnio używanych.
Jeśli nie chcesz wybierać z ostatnio używanych szablonów, możesz filtrować wszystkie dostępne szablony
projektu według j ę zyka (na przykład C# lub C++), platformy (na przykład Windows lub Azure) i typu
projektu (na przykład Desktop lub Web). Możesz również wprowadzić tekst wyszukiwania w polu
wyszukiwania, aby dodatkowo filtrować szablony, na przykład ASP.NET .
Znaczniki, które są wyświetlane pod każdym szablonem, odpowiadają trzem filtrom listy rozwijanej ( język,
platforma i typ projektu).
TIP
Jeśli nie widzisz szablonu, którego szukasz, może brakować obciążenia dla programu Visual Studio. Aby zainstalować
dodatkowe obciążenia, na przykład Programowanie na platformie Azure lub opracowywanie aplikacji mobilnych
przy u życiu platformy .NET , kliknij link Zainstaluj więcej narz ędzi i funkcji , aby otworzyć Instalator programu
Visual Studio. W tym miejscu wybierz obciążenia, które chcesz zainstalować, a następnie wybierz polecenie Modyfikuj. Po
wykonaniu tych dodatkowych szablonów projektu będą dostępne do wyboru.
Wybierz szablon, a następnie kliknij przycisk dalej .
Na stronie Konfiguruj nowy projekt są dostępne opcje nazwy projektu (i rozwiązania), wybierz lokalizację
dysku i wybierz wersję platformy ( jeśli dotyczy wybranego szablonu).
NOTE
Jeśli tworzysz nowy projekt, gdy masz już otwarty projekt lub rozwiązanie w programie Visual Studio, dostępna jest opcja
dodatkowa konfiguracja. Możesz utworzyć nowe rozwiązanie lub dodać nowy projekt do rozwiązania, które jest już
otwarte.
Kliknij przycisk Utwórz , aby utworzyć nowy projekt.
Dodawanie kolejnych projektów do rozwiązania

Jeśli chcesz dodać dodatkowy projekt do rozwiązania, kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł rozwiązanie w
Eksplorator rozwi ą za ń a następnie wybierz pozycję Dodaj > Nowy projekt .
TIP
Aby zapoznać się z przykładem projektu i rozwiązania utworzonego od podstaw, wykonaj instrukcje krok po kroku i
przykładowy kod, zobacz wprowadzenie do projektów i rozwiązań.
Zobacz też
Tworzenie projektów (Visual Studio dla komputerów Mac)
Projekty przechowują elementy, które są konieczne do kompilowania aplikacji w programie Visual Studio, takie
jak pliki kodu źródłowego, mapy bitowe, ikony i odwołania do składników i usług. Podczas tworzenia nowego
projektu program Visual Studio tworzy rozwiązanie , które zawiera projekt. Jeśli chcesz, możesz dodać inne
nowe lub istniejące projekty do rozwiązania. Rozwiązania mogą również zawierać pliki, które nie są połączone z
żadnym konkretnym projektem.
NOTE
Mac, zobacz Tworzenie projektów w Visual Studio dla komputerów Mac.
Możesz wyświetlić swoje rozwiązania i projekty w oknie narzędzia o nazwie Eksplorator rozwi ą za ń. Poniższy
zrzut ekranu przedstawia przykładowe rozwiązanie w Eksplorator rozwi ą za ń (BikeSharing. Xamarin-
platformy UWP ), które zawiera dwa projekty: BikeSharing. clients. Core i BikeSharing. clients.
Windows . Każdy projekt zawiera wiele plików, folderów i odwołań. Nazwa projektu pogrubiona to projekt
startowy. oznacza to, że projekt jest uruchamiany po uruchomieniu aplikacji. Można określić, który projekt jest
projektem startowym.
Chociaż można skonstruować projekt samodzielnie przez dodanie do niego niezbędnych plików, program Visual
Studio oferuje wybór szablonów projektu, które umożliwiają rozpoczęcie od początku. Tworzenie nowego
projektu na podstawie szablonu zapewnia projekt z Essentials dla tego typu projektu i można zmienić jego
nazw ę lub dodać do niego nowy lub istniejący kod oraz inne zasoby.
Z tego wynikają, że rozwiązania i projekty nie są wymagane do tworzenia aplikacji w programie Visual Studio.
Możesz również otworzyć kod, który został sklonowany z usługi Git lub który został pobrany w innym miejscu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Programowanie kodu w programie Visual Studio bez projektów i
rozwiązań.
Tworzenie projektu na podstawie szablonu projektu

Aby uzyskać informacje o sposobach wybierania szablonu w celu utworzenia nowego projektu, zobacz
Tworzenie nowego projektu w programie Visual Studio. Aby zapoznać się z przykładem projektu i rozwiązania
tworzonego od podstaw, wykonaj instrukcje krok po kroku i przykładowy kod, zobacz wprowadzenie do
projektów i rozwiązań.
Tworzenie projektu na podstawie istniejących plików kodu

Jeśli masz kolekcję plików źródłowych kodu, możesz łatwo dodać je do projektu.
1. Z menu wybierz pozycję plik > Nowy > projekt z istniej ą cego kodu .
2. W kreatorze tworzenia projektu z istniej ą cych plików z kodem wybierz typ projektu, który chcesz
utworzy ć? pole listy rozwijanej, a następnie wybierz przycisk dalej .
3. W Kreatorze przejdź do lokalizacji plików, a następnie wprowadź nazw ę nowego projektu w polu Nazwa .
Gdy wszystko będzie gotowe, wybierz przycisk Zako ńcz .
NOTE
Ta opcja działa najlepiej dla stosunkowo prostej kolekcji plików. Obecnie obsługiwane są tylko typy projektów C++,
Apache Cordova, Visual Basic i C#.
Dodawanie plików do rozwiązania
Jeśli masz plik, który dotyczy wielu projektów, takich jak plik Readme dla rozwiązania lub inne pliki, które
logicznie należą do poziomu rozwiązania, a nie w określonym projekcie, możesz dodać je do samego
rozwiązania. Aby dodać element do rozwiązania, w menu kontekstowym (kliknij prawym przyciskiem myszy)
w ęzła rozwiązania w Eksplorator rozwi ą za ń wybierz pozycję Dodaj > nowy element lub Dodaj >
istniej ą cy element .
TIP
Plik rozwiązania to struktura służąca do organizowania projektów w programie Visual Studio. Zawiera ona informacje o
stanie tych informacji w dwóch plikach: plik . sln (oparty na tekście, udostępniony) i suo (binarne, ukryte, specyficzne dla
użytkownika opcje rozwiązania). W takim przypadku rozwiązanie nie jest coś, które należy skopiować i zmienić jego nazwę;
Zamiast tego najlepiej utworzyć nowe rozwiązanie, a następnie dodać do niego istniejące elementy.
Utwórz projekt platformy .NET, który jest przeznaczony dla określonej

wersji .NET Framework
Podczas tworzenia projektu .NET Framework można określić określoną wersję .NET Framework, która ma być
używana przez projekt. (Podczas tworzenia projektu .NET Core nie jest określana wersja struktury).
Aby określić wersję .NET Framework, wybierz menu rozwijane Struktura w oknie dialogowym Nowy projekt .
NOTE
Aby uzyskać dostęp do wersji .NET Framework starszej niż .NET Framework 4, musisz mieć zainstalowany .NET Framework
3,5 w systemie.
Aby określić wersję .NET Framework, wybierz menu rozwijane Struktura na stronie Utwórz nowy projekt .
Utwórz puste rozwiązania

Można również tworzyć puste rozwiązania, które nie mają projektów. Może to być zalecane w przypadkach, w
których chcesz skonstruować swoje rozwiązanie i projekty od podstaw.
Aby utworzyć puste rozwiązanie
1. Na pasku menu wybierz pozycję plik > Nowy > projekt .
2. W okienku po lewej stronie (Szablony ) wybierz pozycję Inne typy projektów > Visual Studio na
rozwiniętej liście.
3. W środkowym okienku wybierz pozycję puste rozwi ą zanie .
4. Wprowadź wartości nazwy i lokalizacji dla rozwiązania, a następnie wybierz przycisk OK .
2. Na stronie Tworzenie nowego projektu wpisz rozwi ą zanie w polu wyszukiwania.
3. Wybierz szablon pustego rozwi ą zania , a następnie kliknij przycisk dalej .
4. Wprowadź wartości nazwy i lokalizacji dla rozwiązania, a następnie wybierz pozycję Utwórz .
Po utworzeniu pustego rozwiązania można dodać do niego nowe lub istniejące projekty lub elementy,
wybierając pozycję Dodaj nowy element lub Dodaj istniej ą cy element w menu projekt .
Jak wspomniano wcześniej, można również otwierać pliki kodu bez potrzeby projektu lub rozwiązania. Aby
dowiedzieć się więcej na temat opracowywania kodu w ten sposób, zobacz Programowanie kodu w programie
Visual Studio bez projektów i rozwiązań.
Tworzenie projektu tymczasowego

(Tylko w językach C# i Visual Basic)
Jeśli utworzysz. Projekt oparty na sieci, bez określania lokalizacji dysku, jest projektem tymczasowym. Projekty
tymczasowe umożliwiają eksperymentowanie z projektami .NET. W dowolnym momencie podczas pracy z
projektem tymczasowym można wybrać opcję zapisywania lub odrzucania go.
Aby utworzyć projekt tymczasowy, najpierw przejdź do opcji Narz ę dzia > Opcje > projekty i rozwi ą zania >
Ogólne i usuń zaznaczenie pola wyboru Zapisz nowe projekty po utworzeniu . Następnie otwórz okno
dialogowe Nowy projekt w zwykły sposób.
Usuwanie rozwiązania, projektu lub elementu

Możesz użyć menu kontekstowego po kliknięciu prawym przyciskiem myszy, aby usunąć lub usunąć
rozwiązania, projekty lub elementy w programie Visual Studio, ale które usuwają je tylko z bieżącego
rozwiązania lub projektu.
Aby trwale usunąć rozwiązanie lub inne składniki z systemu, należy użyć Eksploratora plików w systemie
Windows w celu usunięcia folderu zawierającego pliki rozwiązania . sln i . suo . (Przed usunięciem rozwiązania
warto utworzyć kopię zapasow ą projektów i plików w razie potrzeby ponownie).
NOTE
Plik . suo to ukryty plik, który nie jest wyświetlany w domyślnych ustawieniach Eksploratora plików. Aby wyświetlić ukryte
pliki, w menu Widok w Eksploratorze plików zaznacz pole wyboru ukr yte elementy .
Trwałe usuwanie rozwiązania

Dostęp do Eksploratora plików w systemie Windows można uzyskać za pomocą Eksplorator rozwiązań w
programie Visual Studio. Oto jak to zrobić.
1. W Eksplorator rozwi ą za ń, w menu rozwijanym prawym przyciskiem myszy (menu kontekstowe)
rozwiązania, które chcesz usunąć, wybierz polecenie Otwórz folder w Eksploratorze plików .
2. W Eksploratorze plików przejdź do góry o jeden poziom.
3. Wybierz folder, który zawiera rozwiązanie, a następnie naciśnij klawisz delete .
Zobacz też
Repozytoria Open Source firmy Microsoft w serwisie GitHub
Przykłady kodu dla deweloperów
Zasoby do rozwiązywania problemów z błędami środowiska IDE programu Visual Studio
Samouczek: Otwieranie projektu z repozytorium w
programie Visual Studio 2017
W tym samouczku użyjesz programu Visual Studio 2017, aby nawiązać połączenie z repozytorium po raz
pierwszy, a następnie otworzyć projekt z tego projektu.
TIP
Istnieje nowy, bardziej w pełni zintegrowany sposób łączenia się z repozytorium GitHub w programie Visual Studio 2019.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz nowe środowisko Git na stronie programu Visual Studio 2019 .
Otwieranie projektu z repozytorium GitHub przy użyciu programu

Visual Studio 2017
2. Na górnym pasku menu wybierz pozycję plik > Otwórz > Otwórz z kontroli ź ródła .
Zostanie otwarte okienko Team Explorer-Connect .
3. W sekcji lokalne repozytoria Git wybierz pozycję Klonuj .

4. W polu mówiącym *wprowad ź adres URL repozytorium git, aby sklonowa ć, wpisz lub wklej adres
URL repozytorium, a następnie naciśnij klawisze _ * ENTER * *. (Może pojawić się monit o zalogowanie się
do usługi GitHub; Jeśli tak, zrób to).
Po sklonowaniu repozytorium przez program Visual Studio Team Explorer zamyka się i Eksplorator
rozwiązań otwiera. Zostanie wyświetlony komunikat z informacją, że kliknij pozycję rozwiązania i foldery
powyżej, aby wyświetlić listę rozwiązań. Wybierz rozwi ązania i folder y .
5. Jeśli masz dostępny plik rozwiązania, zostanie on wyświetlony w menu "roztwory i foldery". Wybierz go,
a program Visual Studio otwiera Twoje rozwiązanie.
Jeśli w repozytorium nie ma pliku rozwiązania (w odniesieniu do pliku. sln), w menu rozwijanym zostanie
wyświetlona informacja "nie znaleziono rozwiązań". Można jednak kliknąć dwukrotnie dowolny plik z
menu folder, aby otworzyć go w edytorze kodu programu Visual Studio.
Przejrzyj swoją służbę
Wyświetl poniższą animację, aby sprawdzić pracę zakończono w poprzedniej sekcji.
NOTE
Aby uzyskać informacje specyficzne dla programu Visual Studio 2019, zobacz Otwórz projekt z repozytorium na stronie
Otwieranie projektu z repozytorium DevOps platformy Azure przy

użyciu programu Visual Studio 2017
2. Na górnym pasku menu wybierz pozycję plik > Otwórz > Otwórz z kontroli ź ródła .
Zostanie otwarte okienko Team Explorer-Connect .
3. Poniżej przedstawiono dwa sposoby nawiązywania połączenia z repozytorium usługi Azure DevOps:
W sekcji dostawcy usług hostowanych wybierz pozycję Poł ą cz....
Z listy rozwijanej Zarz ą dzaj poł ą czeniami wybierz pozycję Poł ą cz z projektem....
4. W oknie dialogowym Poł ą cz z projektem wybierz repozytorium, z którym chcesz się połączyć, a
następnie wybierz pozycję Klonuj .
NOTE
Elementy wyświetlane w polu listy zależą od repozytoriów usługi Azure DevOps, do których masz dostęp.
5. Po sklonowaniu repozytorium przez program Visual Studio Team Explorer zamyka się i Eksplorator
rozwiązań otwiera. Zostanie wyświetlony komunikat z informacją, że kliknij pozycję rozwiązania i foldery
powyżej, aby wyświetlić listę rozwiązań. Wybierz rozwi ązania i folder y .
Plik rozwiązania (w specjalnym pliku. sln) pojawi się w menu rozwijanym "rozwiązania i foldery". Wybierz
go, a program Visual Studio otwiera Twoje rozwiązanie.
Jeśli w repozytorium nie ma pliku rozwiązania, w menu rozwijanym zostanie wyświetlona informacja "nie
znaleziono rozwiązań". Można jednak kliknąć dwukrotnie dowolny plik z menu folder, aby otworzyć go w
edytorze kodu programu Visual Studio.
Następne kroki
Jeśli wszystko jest gotowe do kodu w programie Visual Studio 2017, szczegółowe do dowolnego z
następujących samouczków dotyczących języka:
Samouczki programu Visual Studio | Język C#
Samouczki programu Visual Studio | Visual Basic
Samouczki programu Visual Studio | Język C++
Samouczki programu Visual Studio | Język Python
Samouczki programu Visual Studio | JavaScript , TypeScript i Node.js
Zobacz też
Otwieranie projektu z repozytorium w programie Visual Studio 2019
Nowe środowisko Git w programie Visual Studio 2019
Azure DevOps Services: wprowadzenie do Azure Repos i programu Visual Studio
Microsoft Learn: Rozpoczynanie pracy z usługą Azure DevOps
Samouczek: Otwieranie projektu z repozytorium
W tym samouczku użyjesz programu Visual Studio, aby połączyć się z repozytorium po raz pierwszy, a następnie
otworzyć projekt.
Otwieranie projektu z repozytorium GitHub

Sposób otwierania projektu z repozytorium GitHub przy użyciu programu Visual Studio 2019 zależy od
posiadanej wersji. Jeśli zainstalowano wersję 16,8 lub nowszą, w programie Visual Studio jest dostępne nowe,
bardziej zintegrowane środowisko git.
Niezależnie od tego, która wersja została zainstalowana, można zawsze otworzyć projekt z repozytorium GitHub
w programie Visual Studio.
16,8 i nowsze
16,7 i starsze
Klonowanie repozytorium GitHub i otwieranie projektu

2. W oknie uruchamiania wybierz pozycję Klonuj repozytorium .
3. Wprowadź lub wpisz lokalizację repozytorium, a następnie wybierz pozycję Klonuj .

4. Może pojawić się prośba o podanie informacji logowania użytkownika w oknie dialogowym Informacje
o u ż ytkowniku git . Możesz dodać informacje lub edytować informacje domyślne, które zapewnia.
Wybierz pozycję Zapisz , aby dodać informacje do pliku Global. gitconfig. (Możesz też wybrać tę opcję
później, wybierając pozycję Anuluj ).
TIP
Aby uzyskać więcej informacji na temat logowania do programu Visual Studio, zobacz stronę Logowanie do
programu Visual Studio . Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat korzystania z konta usługi GitHub w celu
zalogowania się, zobacz temat współpraca z kontami GitHub na stronie programu Visual Studio .
Następnie program Visual Studio automatycznie ładuje i otworzy rozwiązanie z repozytorium.

5. Jeśli repozytorium zawiera wiele rozwiązań, zostaną one wyświetlone w Eksplorator rozwiązań. Listę
rozwiązań można wyświetlić, wybierając przycisk Przeł ą cz widoki w Eksplorator rozwiązań.
Eksplorator rozwiązań następnie oferuje opcję otwarcia folderu głównego w widoku folderu lub
wybrania pliku rozwiązania do otwarcia.
Aby przełączać widok, ponownie wybierz przycisk Przeł ą cz widoki .
TIP
Możesz również użyć menu git w środowisku IDE programu Visual Studio, aby sklonować repozytorium i
otworzyć projekt.
Otwieranie projektu lokalnie z wcześniej sklonowanego repozytorium GitHub

2. W oknie uruchamiania wybierz pozycję Otwórz projekt lub rozwi ą zanie .
Program Visual Studio otwiera wystąpienie Eksploratora plików, w którym można przejść do rozwiązania
lub projektu, a następnie wybrać go, aby go otworzyć.
Jeśli ostatnio otwarto projekt lub rozwiązanie, wybierz je z sekcji Otwórz ostatnio , aby szybko ją
otworzyć.
TIP
Możesz również użyć menu git w środowisku IDE programu Visual Studio, aby otworzyć lokalne foldery i pliki z
repozytorium, które zostało wcześniej sklonowane.
Rozpocznij kodowanie!
NOTE
Aby uzyskać informacje specyficzne dla programu Visual Studio 2017, zobacz Otwórz projekt z repozytorium na stronie
Nawiązywanie połączenia z serwerem usługi Azure DevOps

Co widzisz po nawiązaniu połączenia z serwerem usługi Azure DevOps za pomocą programu Visual Studio 2019
zależy od posiadanej wersji. Jeśli zainstalowano wersję 16,8 lub nowszą, interfejs użytkownika został zmieniony
tak, aby pomieścić nowe, w pełni zintegrowane środowisko Git w programie Visual Studio w programie Visual
Studio.
Niezależnie od tego, która wersja została zainstalowana, zawsze możesz nawiązać połączenie z serwerem usługi
Azure DevOps za pomocą programu Visual Studio.
16,8 i nowsze
16,7 i starsze

3. W sekcji Przegl ą daj repozytorium wybierz pozycję Azure DevOps .

4. Jeśli zobaczysz okno logowania, zaloguj się do swojego konta.
TIP
Jeśli nie widzisz wstępnie wypełnionej listy repozytoriów, z którymi chcesz nawiązać połączenie, wybierz pozycję
dodaj Azure DevOps Ser ver , aby wprowadzić adres URL serwera. (W przeciwnym razie może zostać
wyświetlony monit "nie znaleziono serwerów", który zawiera linki do dodania istniejącego Azure DevOps Server
lub utworzenia konta usługi Azure DevOps).
Następnie program Visual Studio otwiera Eksplorator rozwi ą za ń , w którym są wyświetlane foldery i
pliki.
6. Wybierz kartę Team Explorer , aby wyświetlić akcje usługi Azure DevOps.
Następne kroki
Jeśli wszystko jest gotowe do kodu w programie Visual Studio, szczegółowe do dowolnego z następujących
samouczków dotyczących języka:
Samouczki programu Visual Studio | Język C#
Samouczki programu Visual Studio | Visual Basic
Samouczki programu Visual Studio | Język C++
Samouczki programu Visual Studio | Język Python
Samouczki programu Visual Studio | JavaScript , TypeScript i Node.js
Zobacz też
Otwieranie projektu z repozytorium w programie Visual Studio 2017
Nowe środowisko Git w programie Visual Studio 2019
Porównaj narzędzia Git i Team Explorer obok siebie
Azure DevOps Services: wprowadzenie do Azure Repos i programu Visual Studio
Microsoft Learn: Rozpoczynanie pracy z usługą Azure DevOps
Informacje dotyczące migracji i uaktualniania
projektu dla Visual Studio
Każda wersja Visual Studio ogólnie obsługuje większość poprzednich typów projektów, plików i innych zasobów.
Możesz pracować z nimi tak, jak zawsze,i pod warunkiem, że nie zależysz od nowszej funkcji, program Visual
Studio próbuje zachować zgodność z poprzednimi wersjami, np. Visual Studio 2015, Visual Studio 2013 i Visual
Studio 2012. (Zobacz Informacje o wersji, dla których funkcji są specyficzne dla poszczególnych wersji).
Obsługa niektórych typów projektów również zmienia się w czasie. Nowsza wersja programu Visual Studio
może już nie obsługiwać niektórych projektów lub wymaga zaktualizowania projektu w taki sposób, aby nie był
już zgodny wstecz. Bieżący stan problemów z migracją można znaleźć w Visual Studio Developer Community
lokacji.
Ten artykuł zawiera szczegółowe informacje tylko dla typów projektów, które Visual Studio 2017 r. W tym
artykule wykluczane są typy projektów, które nie są już obsługiwane w programie Visual Studio 2017 i w
związku z tym nie można ich migrować. Ten artykuł wyklucza również obsługiwane typy projektów, które nie
mają problemów z migracją. Ta lista znajduje się na stronie Platform Targeting and Compatibility (Cel platformy i
zgodność).
IMPORTANT
Niektóre typy projektów wymagają zainstalowania odpowiednich obciążeń za pośrednictwem Visual Studio instalatora.
Jeśli nie masz zainstalowanego obciążenia, program Visual Studio nieznany lub niezgodny typ projektu. W takim
przypadku sprawdź opcje instalacji i spróbuj ponownie. Ponownie zapoznaj się z artykułem Platform Targeting and
Compatibility (Ukierunkowanie na platformy i zgodność), aby uzyskać szczegółowe informacje na temat obsługi projektów
w Visual Studio 2017 r.
Typy projektów
Na poniższej liście opisano obsługę Visual Studio 2017 r. dla projektów utworzonych we wcześniejszych
wersjach.
Jeśli nie widzisz projektu lub typu pliku wymienionego w tym miejscu, który powinien być, zapoznaj się z wersją
tego artykułu w wersji Visual Studio 2015 i użyj przycisku Wyślij opinię na temat tej strony w dolnej części tej
strony, aby podać szczegółowe informacje o > projekcie. (Jeśli używasz anonimowego "Czy ta strona jest
pomocna?", nie możemy odpowiedzieć na Twoją opinię).
T Y P P RO JEK T U P O M O C T EC H N IC Z N A
Projekty .NET Core (xproj) Projekty utworzone za pomocą Visual Studio 2015 używali
narzędzi w wersji zapoznawczej, które zawierały plik projektu
xproj. W Visual Studio 2017 r. format xproj nie jest
obsługiwany poza migracją do formatu csproj. Po otwarciu
pliku xproj zostanie wyświetlony monit o migrację pliku do
formatu csproj w stylu zestawu SDK. (Tworzyć kopię
zapasową pliku xproj). Projekty csproj w stylu zestawu SDK
nie są obsługiwane Visual Studio 2015 i starszych. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Migrowanie projektów .NET
Core do formatu csproj.
ASP.NET web application and ASP.NET Core Web Application Dla każdego Visual Studio użytkownika informacje o zasobie
with Application Insights enabled są przechowywane w rejestrze dla każdego wystąpienia
użytkownika. Te informacje są używane, gdy użytkownik nie
ma otwartego projektu i chce wyszukiwać dane Application
Insights Azure. Visual Studio 2015 używa innej lokalizacji
rejestru niż Visual Studio 2017 i nie powoduje konfliktu.
Gdy użytkownik utworzy aplikację internetową ASP.NET lub

ASP.NET Core Web Application, zasób jest przechowywany w
pliku suo. Użytkownik może otworzyć projekt w programie
Visual Studio 2015 lub 2017, a informacje o zasobie są
używane zarówno przez program Visual Studio, jak i projekty
i rozwiązania używane w obu wersjach. Użytkownicy muszą
uwierzytelnić się raz na każdym produkcie. Jeśli na przykład
projekt został utworzony w programie Visual Studio 2015 i
otwarty w programie Visual Studio 2017, użytkownik musi
uwierzytelnić się w dniu Visual Studio 2017 r.
Formularz sieci Web lub formularz Windows C#/Visual Basic Projekt można otworzyć w programie Visual Studio 2017 i
Visual Studio 2015.
Projekty testów jednostkowych bazy danych (csproj, vbproj) Starsze projekty testowe jednostek danych są ładowane
Visual Studio 2017 r., ale używają wersji GAC'd zależności.
Aby uaktualnić projekt testu jednostkowego w celu używania
najnowszych zależności, kliknij prawym przyciskiem myszy
projekt w programie Eksplorator rozwiązań i wybierz
polecenie Konwertuj na SQL Ser ver testów
jednostkowych... .
F# Visual Studio 2017 można otwierać projekty utworzone w

programach Visual Studio 2013 i 2015. Aby jednak Visual
Studio funkcji programu 2017 w tych projektach, otwórz
właściwości projektu i zmień element docelowy fsharp.core
na F# 4.1. Należy również zauważyć, że opcja obsługi
języka F# w instalatorze Visual Studio nie jest domyślnie
zaznaczona w przypadku obciążeń .NET; Należy ją dołączyć,
wybierając tę opcję dla obciążenia lub wybierając ją na karcie
Poszczególne składniki w obszarze Działania
programowe .
Installshield Projekty instalatora utworzone w programie Visual Studio

Konfiguracja instalatora MSI 2010 można otwierać w nowszych wersjach za pomocą
rozszerzenia Instalator programu Visual Studio Projects.
Zobacz też rozszerzenie zestawu narzędzi WiX Visual Studio
2017. Program InstallShield Limited Edition nie jest już
dołączony do Visual Studio. Skontaktuj się z firmy Flexera
Software, aby uzyskać informacje o dostępności Visual Studio
2017.
LightSwitch Przełącznik LightSwitch nie jest już obsługiwany Visual Studio

2017 r. Projekty utworzone przy użyciu Visual Studio 2012 i
wcześniej otwartych w programie Visual Studio 2013 lub
Visual Studio 2015 są uaktualniane i można je otwierać tylko
w programie Visual Studio 2013 lub Visual Studio 2015
później.
Microsoft Azure Tools for Visual Studio Aby otworzyć projekty tego typu, najpierw zainstaluj zestaw
Azure SDK dla platformy .NET,a następnie otwórz projekt. W
razie potrzeby projekt zostanie zaktualizowany.
Model-View-Controller framework (ASP.NET MVC) Obsługa wersji i Visual Studio MVC:

Visual Studio 2010 SP1 obsługuje MVC 2 i MVC 3;
Obsługa wzorca MVC 4 jest dodawana za
pośrednictwem ASP.NET 4 MVC 4 na Visual Studio
2010 SP1
Visual Studio 2012 obsługuje tylko MVC 3 i MVC 4
Visual Studio 2017 i Visual Studio 2015 obsługują
MVC 4 (można otwierać istniejące projekty, ale nie
tworzyć nowych) i MVC 5
Uaktualnianie wersji MVC:

Aby uzyskać informacje na temat automatycznego
uaktualniania ze wzorca MVC 2 do MVC 3, zobacz
ASP.NET MVC 3 Application Upgrader.
Aby uzyskać informacje na temat ręcznego
uaktualniania ze wzorca MVC 2 do wersji MVC 3,
zobacz Upgrading an ASP.NET MVC 2 Project to
ASP.NET MVC 3 Tools Update(Uaktualnianie projektu
MVC 2 do wersji 3) .
uaktualniania ze wzorca MVC3 do MVC 4, zobacz
Upgrading an ASP.NET MVC 3 Project to ASP.NET
MVC 4(Uaktualnianie projektu MVC 3 do wersji MVC
4). Jeśli projekt jest przeznaczony .NET Framework 3.5
SP1, należy go przekierowyć, aby używać programu
.NET Framework 4.
Informacje dotyczące ręcznego uaktualniania ze
wzorca MVC 4 do MVC 5 można znaleźć w temacie
How to Upgrade an ASP.NET MVC 4 and Web API
Project to ASP.NET MVC 5and Web API 2 (Jak
uaktualnić projekt wzorca ASP.NET MVC 4 i
internetowego interfejsu API do wzorca ASP.NET MVC
5 i internetowego interfejsu API 2).
Modelowanie Jeśli zezwolisz Visual Studio na automatyczną aktualizację

projektu, możesz otworzyć go w programie Visual Studio
2015, Visual Studio 2013 lub Visual Studio 2012.
Format projektu modelowania nie zmienił się między Visual

Studio 2015 a Visual Studio 2017, a projekt można otworzyć
i zmodyfikować w obu wersjach. Istnieją jednak różnice w
zachowaniu w programie Visual Studio 2017:
Projekty modelowania są teraz nazywane projektami
"Walidacja zależności" w menu i szablonach.
Diagramy UML nie są już obsługiwane w Visual
Studio 2017 r. Pliki UML są wyświetlane na liście
Eksplorator rozwiązań jak poprzednio, ale są
otwierane jako pliki XML. Użyj Visual Studio 2015,
aby wyświetlać, tworzyć lub edytować diagramy
UML.
W Visual Studio 2017 r. weryfikacja zależności
architektonicznych nie jest już wykonywana podczas
budowania projektu modelowania. Zamiast tego
weryfikacja jest przeprowadzana podczas
poszczególnych projektów kodu. Ta zmiana nie ma
wpływu na projekt modelowania, ale wymaga zmian
w weryfikowanych projektach kodu. Visual Studio
2017 może automatycznie wprowadzać niezbędne
zmiany w projektach kodu(więcej informacji).
Instalator MSI (vdproj) Zobacz InstallShield Projects (Projekty InstallShield).
Office 2007 VSTO Wymaga jednokierunkowego uaktualnienia do wersji Visual

Studio 2017.
Office 2010 VSTO Jeśli projekt jest przeznaczony dla .NET Framework 4, możesz
otworzyć go w programie Visual Studio 2010 SP1 i
nowszych. Wszystkie inne projekty wymagają
jednokierunkowego uaktualnienia.
Service Fabric (sfproj) Service Fabric Application można otwierać w programie

Visual Studio 2015 lub Visual Studio 2017, chyba że projekt
Service Fabric Application odwołuje się do projektu usługi
ASP.NET Core. Service Fabric z programu Visual Studio 2015
otwarte w programie Visual Studio 2017 są migrowane
jednokierunkowo z formatu xproj do pliku csproj. Zobacz
"Projekty .NET Core (xproj)" wcześniej w tej tabeli.
SharePoint 2010 Po otwarciu projektu rozwiązania programu SharePoint z

programem Visual Studio 2017 zostanie on uaktualniony do
wersji SharePoint 2013 lub SharePoint 2016. Obciążenie
".NET Desktop Development" musi być zainstalowane w
programie Visual Studio 2017 w celu uaktualnienia.
Aby uzyskać więcej informacji na temat uaktualniania

projektów programu SharePoint, zobacz Uaktualnianie do
programu SharePoint 2013,Aktualizowanie przepływu pracy
w programie SharePoint Server 2013i Tworzenie farmy
programu SharePoint Server 2016w celu uaktualnienia
dołączania bazy danych.
SharePoint 2016 W wersji Add-In 2017 nie można otwierać projektów

programu SharePoint utworzonych w wersji Visual Studio
Office Developer Tools zapoznawczej 2. Aby omiąć to
ograniczenie, zaktualizuj pliki do
MinimumVisualStudioVersion wersji 12.0 i
MinimumOfficeToolsVersion do 12.2 w pliku csproj vbproj.
Silverlight Projekty Silverlight nie są obsługiwane w programie Visual

Studio 2017. Aby obsługiwać aplikacje Silverlight, należy
nadal używać programu Visual Studio 2015.
SQL Server Reporting Services i SQL Server Analysis Services Obsługa tych typów projektów jest zapewniana za
(SSRS, SSDT, SSAS, MSAS) pośrednictwem dwóch rozszerzeń w galerii Visual Studio:
Microsoft Analysis Services Modeling Projects i Microsoft
Reporting Services Projects. Obsługa ssdt jest również
uwzględniona w obciążeniu magazynu danych i
przetwarzania w programie Visual Studio 2017. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz stronę Download and install SQL
Server Data Tools (SSDT) for Visual Studio (Pobieranie i
instalowanie narzędzi data tools (SSDT) dla Visual Studio
danych).
SQL Server Integration Services (SSIS) Obsługa wersji Visual Studio 2017 jest dostępna za
pośrednictwem narzędzi SQL Server Data Tools (SSDT). Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Download and
install SQL Server Data Tools (SSDT) for Visual Studio oraz
blog zespołu SQL Server Integration Services (SSIS).
Visual C++ Możesz używać programu Visual Studio 2017 do pracy w

projektach utworzonych we wcześniejszych wersjach
programu Visual Studio do Visual Studio 2010. Przy
pierwszym otwarciu projektu masz możliwość uaktualnienia
do najnowszego kompilatora i zestawu narzędzi lub
kontynuowania korzystania z oryginalnych. Jeśli zdecydujesz
się na używanie oryginalnych, program Visual Studio 2017
nie zmodyfikuje pliku projektu i użyje zestawu narzędzi z
wcześniejszej Visual Studio instalacji do skompilowania
projektu. Zachowanie oryginalnych opcji oznacza, że nadal
można otworzyć projekt w oryginalnej wersji programu
Visual Studio w razie potrzeby. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz Use native multi-targeting in Visual Studio to build
old projects (Używanie natywnego wielowęzysowego
określania wartości docelowej w programie Visual Studio do
kompilowania starych projektów).
Visual Studio rozszerzalność/VSIX Projekty z minimalnąwersją 14.0 lub mniejszą są

aktualizowane w celu zadeklarowania wersji MinimumVersion
15.0, co uniemożliwia otwarcie projektu we wcześniejszych
wersjach Visual Studio. Aby zezwolić na otwieranie projektu
we wcześniejszych wersjach, ustaw wartość minimumversion
na $(VisualStudioVersion) . Zobacz też How to: Migrate
Extensibility Projects to Visual Studio 2017 (
2017:Migrowanie projektów rozszerzalności do Visual Studio
2017).
Visual Studio Lab Management Możesz użyć programu Microsoft Test Manager lub Visual
Studio 2010 SP1 lub nowszego do otwierania środowisk
utworzonych w dowolnej z tych wersji. Jednak w Visual
Studio 2010 SP1 wersja programu Microsoft Test Manager
musi być dopasowana do wersji Team Foundation Server
przed utworzeniem środowisk.
Visual Studio Tools for Apache Cordova Projekty można otwierać w Visual Studio 2017 r., ale nie są
zgodne z poprzednimi wersjami. Podczas otwierania projektu
Visual Studio 2015 r. zostanie wyświetlony monit o
umożliwienie modyfikacji projektu. Ta modyfikacja uaktualnia
projekt do używania zestawu narzędzi zamiast pliku do
zarządzania wersjonowaniami biblioteki Cordova, jej
platform, wtyczek i zależności taco.json node/npm. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz przewodnik migracji.
Wdrażanie w Internecie (wdproj) Obsługa projektów wdrażania w Internecie została usunięta

w Visual Studio 2012 r. z dodatku obsługi profilu
publikowania. Ponieważ w programie Visual Studio 2017 nie
ma odpowiedników, nie ma automatycznej ścieżki migracji
dla takich projektów. Zamiast tego otwórz plik wdproj w
edytorze tekstów i skopiuj i wklej wszelkie dostosowania do
pliku pubxml (profil publikowania), zgodnie z opisem w oknie
StackOverflow.
Windows Communication Foundation, Windows Workflow Ten projekt można otworzyć w Visual Studio 2017, Visual
Foundation Studio 2015, Visual Studio 2013 i Visual Studio 2012
Windows Presentation Foundation Ten projekt można otworzyć w Visual Studio 2017, Visual
Studio 2013, Visual Studio 2012 i Visual Studio 2010 SP1.
Aplikacje ze Sklepu Windows/telefonu Projekty dla Sklepu Windows 8.1 i 8.0 oraz Windows Phone
8.1 i 8.0 nie są obsługiwane w programie Visual Studio 2017.
Aby obsługiwać te aplikacje, należy nadal używać programu
Visual Studio 2015. Aby obsługiwać projekty systemu
Windows Phone 7.x, należy używać programu Visual Studio
2012.
Jak Visual Studio decyduje o tym, kiedy migrować projekt

Każda nowa wersja programu Visual Studio zwykle stara się zachować zgodność z poprzednimi wersjami, tak
aby ten sam projekt można było otworzyć, zmodyfikować i sbudowaną w różnych wersjach. Jednak w czasie
istnieją nieuniknione zmiany, które mogą powodować, że niektóre typy projektów mogą nie być już
obsługiwane. (Zobacz Platform Targeting and Compatibility for which project types are supported in Visual
Studio 2017). W takich przypadkach nowsza wersja pakietu Visual Studio nie załaduje projektu i nie oferuje
ścieżki migracji; Należy zachować ten projekt w poprzedniej wersji programu Visual Studio który go obsługuje.
W innych przypadkach nowsza wersja programu Visual Studio może otworzyć projekt, ale musi zaktualizować
lub zmigrować projekt w taki sposób, aby był niezgodny z poprzednimi wersjami. Visual Studio używa kilku
kryteriów, aby określić, czy taka migracja jest konieczna:
Zgodność z wersjami docelowymi platform z powrotem do wersji Visual Studio 2013 RTM.
Zgodność zasobów czasu projektowania z poprzednimi wersjami Visual Studio. (To znaczy różne kanały
Visual Studio 2017; Visual Studio 2015 RTM & Update 3; Visual Studio 2013 RTM & Update 5; Visual
Studio 2012 Update 4; Visual Studio 2010 SP 1). Visual Studio 2017 ma na celu bezpiecznie
niepowodzenie z przestarzałymi zasobami czasu projektowania bez uszkodzenia ich, tak aby poprzednie
wersje nadal mogą otworzyć projekt.
Czy nowe zasoby czasu projektowania nie będą zapewniać zgodności z poprzednimi wersjami, Visual
Studio 2013 RTM & Update 5.
Właściciel projektu, którego dotyczy problem, przejmuje te kryteria i wykonuje wywołanie dotyczące pomocy
technicznej, zgodności i migracji. Ponownie Visual Studio próbuje zachować przezroczystą zgodność między
wersjami programu Visual Studio, co oznacza, że można tworzyć i modyfikować projekty w jednej wersji
programu Visual Studio i działa tylko w innych wersjach.
Jeśli jednak taka zgodność nie jest możliwa, tak jak w przypadku niektórych typów projektów opisanych w tym
artykule, program Visual Studio kreatora uaktualniania, aby wprowadzić niezbędne zmiany jednokierunkowe.
Takie jednokierunkowe zmiany mogą obejmować zmianę właściwości w pliku projektu, co oznacza dokładnie,
która wersja programu MSBuild może przekształcić kod źródłowy projektu w artefakty, które można uruchomić i
ToolsVersion wdrożyć. Oznacza to, że to, co renderuje projekt niezgodny z poprzednimi wersjami programu
Visual Studio, nie jest wersją Visual Studio, ale wersją programu MSBuild, zgodnie z ustaleniami ToolsVersion .
Tak długo, jak twoja wersja programu Visual Studio zawiera zestaw narzędzi MSBuild, który pasuje do pliku w
projekcie, Visual Studio wywołać ten Visual Studio w celu skompilowania ToolsVersion projektu.
Aby zachować maksymalną zgodność z projektami utworzonymi w starszych wersjach, program Visual Studio
2017 zawiera niezbędne zestawy narzędzi programu MSBuild do obsługi ToolsVersion wersji 15, 14, 12 i 4.
Projekty, które używają dowolnej z tych ToolsVersion wartości, powinny spowodować pomyślną kompilację.
(Temat, ponownie do tego, czy Visual Studio 2017 obsługuje w ogóle typ projektu, zgodnie z opisem w temacie
Platform Targeting and Compatibility (Cel platformy i zgodność).
W tym kontekście naturalnie pojawia się pytanie, czy należy spróbować ręcznie zaktualizować projekt, czy
przeprowadzić migrację do nowszej ToolsVersion wartości. Wprowadzenie takiej zmiany jest niepotrzebne i
prawdopodobnie wygenerowałoby wiele błędów i ostrzeżeń, które należy naprawić, aby ponownie skompilować
projekt. Ponadto jeśli Visual Studio obsługę określonego projektu w przyszłości, otwarcie projektu wyzwoli
proces migracji projektu, w szczególności dlatego, że wartość ToolsVersion ToolsVersion musi zostać
zmieniona. W takim przypadku podsystem dla tego konkretnego typu projektu wie dokładnie, co należy zmienić,
i może wprowadzić te zmiany automatycznie, jak opisano wcześniej w tym artykule.
Następne kroki
Zapoznaj się z następującymi artykułami, aby uzyskać więcej informacji:
Wskazówki dotyczące narzędziaWersja
Wskazówki dotyczące określania celu struktury
Zobacz też
Informacje o migracji i uaktualnieniu projektu Visual Studio 2019 r.
Każda nowa wersja programu Visual Studio obsługuje większość typów projektów, plików i innych zasobów.
Możesz pracować z nimi tak, jak zawsze,pod warunkiem, że nie zależysz od nowszej funkcji.
Staramy się zachować zgodność z poprzednimi wersjami, takimi jak Visual Studio 2017, Visual Studio 2015,
Visual Studio 2013 i Visual Studio 2012. Jednak obsługa niektórych typów projektów zmienia się w czasie.
Nowsza wersja programu Visual Studio może w ogóle nie obsługiwać niektórych projektów lub może wymagać
zaktualizowania projektu, aby nie był już zgodny wstecz.
NOTE
Bieżący stan problemów z migracją można znaleźć w Visual Studio Developer Community. Aby dowiedzieć się więcej o
tym, które funkcje są specyficzne dla Visual Studio wersji, zobacz Informacje o wersji.
IMPORTANT
Niektóre typy projektów wymagają określonych obciążeń. Jeśli nie masz zainstalowanego obciążenia, program Visual
Studio nieznany lub niezgodny typ projektu. W takim przypadku sprawdź opcje instalacji na stronie Instalator programu
Visual Studio spróbuj ponownie. Aby uzyskać więcej informacji na temat obsługi projektów w Visual Studio 2019 r., zobacz
stronę Platform Targeting and Compatibility (Cel platformy i zgodność).
Typy projektów
Na poniższej liście opisano obsługę Visual Studio 2019 r. dla projektów utworzonych we wcześniejszych
wersjach.
Jeśli nie widzisz tutaj projektu lub typu pliku, który powinien być, zapoznaj się z wersją tego artykułu Visual
Studio 2017. Możesz również użyć przycisku Wy ślij opini ę na temat tej strony w dolnej części tej strony, aby
podać szczegóły > projektu. (Jeśli używasz anonimowego "Czy ta strona jest pomocna?", nie możemy
odpowiedzieć na Twoją opinię).
Projekty .NET Core (xproj) Projekty utworzone za pomocą Visual Studio 2015 używali
narzędzi w wersji zapoznawczej, które zawierały plik projektu
xproj.
Visual Studio 2017: format xproj nie jest obsługiwany poza

migracją do formatu csproj. Po otwarciu pliku xproj zostanie
wyświetlony monit o migrację pliku do formatu csproj w
stylu zestawu SDK. (Tworzyć kopię zapasową pliku xproj).
Projekty csproj w stylu zestawu SDK nie są obsługiwane
Visual Studio 2015 i starszych.
Visual Studio 2019: w wersji 16.3 lub nowszej nie można

ładować ani migrować projektów xproj. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Migrowanie projektów .NET Core do
formatu csproj.
ASP.NET Core Web App i ASP.NET Core Web App z włączoną Dla każdego Visual Studio użytkownika informacje o zasobie
Application Insights internetową są przechowywane w rejestrze dla każdego wystąpienia
użytkownika. Te informacje są używane, gdy użytkownik nie
ma otwartego projektu i chce wyszukiwać dane Application
Insights Azure. Visual Studio 2015 używa innej lokalizacji
rejestru niż Visual Studio 2017 i Visual Studio 2019 i nie
powoduje konfliktu.
Gdy użytkownik utworzy aplikację internetową ASP.NET,

aplikację internetową ASP.NET Core lub aplikację internetową
ASP.NET Core, zasób jest przechowywany w pliku suo.
Użytkownik może otworzyć projekt w programie Visual
Studio 2015, Visual Studio 2017 lub Visual Studio 2019, a
informacje o zasobie są używane dla każdego z nich, o ile
program Visual Studio obsługuje projekty i rozwiązania
używane w obu wersjach. Użytkownicy muszą uwierzytelnić
się raz na każdym produkcie. Jeśli na przykład projekt został
utworzony w programie Visual Studio 2017 i otwarty w
programie Visual Studio 2019, użytkownik musi
uwierzytelnić się w dniu Visual Studio 2019 r.
Formularz sieci Web lub formularz Windows C#/Visual Basic Projekt można otworzyć w latach 2019 Visual Studio 2019,
Visual Studio 2017 i Visual Studio 2015.
Kodowany test interfejsu użytkownika Kodowany test interfejsu użytkownika do automatycznego

testowania funkcjonalnego opartego na interfejsie
użytkownika jest przestarzały w Visual Studio 2019 r.
Visual Studio 2019 r. będzie ostatnią wersję kodowego testu

interfejsu użytkownika. Zalecamy używanie selenium do
testowania aplikacji internetowych i appium z winAppDriver
do testowania aplikacji klasycznych i aplikacji platformy
uniwersalnej systemu Windows.
Projekty testów jednostkowych bazy danych (csproj, vbproj) Starsze projekty testowe jednostek danych są ładowane
Visual Studio 2019 r., ale używają wersji GAC'd zależności.
Aby uaktualnić projekt testu jednostkowego w celu używania
najnowszych zależności, kliknij prawym przyciskiem myszy
projekt w programie Eksplorator rozwiązań i wybierz
polecenie Konwertuj na SQL Ser ver testów
jednostkowych... .
F# Visual Studio 2019 r. można otwierać projekty utworzone w

programach Visual Studio 2013, Visual Studio 2015 i Visual
Studio 2017. Kluczową różnicą od starszych szablonów Visual
Studio dla nowych projektów jest to, że wersja FSharp.Core
jest teraz zawsze pakietem NuGet. Język F# jest instalowany
domyślnie z dowolnym obciążeniem .NET.
Installshield Projekty instalatora utworzone w programie Visual Studio

Konfiguracja instalatora MSI 2010 można otwierać w nowszych wersjach za pomocą
rozszerzenia Instalator programu Visual Studio Projects.
Zobacz też rozszerzenie zestawu narzędzi WiX Visual Studio
2017. Program InstallShield Limited Edition nie jest już
dołączony do Visual Studio. Skontaktuj się z firmy Flexera
Software, aby uzyskać informacje o dostępności Visual Studio
2019.
LightSwitch Przełącznik LightSwitch nie jest już obsługiwany w Visual

Studio 2019 ani Visual Studio 2017. Projekty utworzone przy
użyciu Visual Studio 2012 i wcześniej otwarte w programie
Visual Studio 2013 lub Visual Studio 2015 są uaktualniane i
można je później otwierać tylko w programie Visual Studio
2013 lub Visual Studio 2015.
Test obciążenia Wydajność sieci Web i możliwości testów obciążeniowych są

przestarzałe w Visual Studio 2019 r.
Visual Studio 2019 r. będzie ostatnią wersję testu

obciążeniowego. Użyj alternatywnych narzędzi do testowania
obciążenia, takich jak Apache JMeter, Akamai CloudTest i
Blazemeter.
Microsoft Azure Tools for Visual Studio Aby otworzyć projekty tego typu, najpierw zainstaluj zestaw
Azure SDK dla platformy .NET,a następnie otwórz projekt. W
razie potrzeby projekt zostanie zaktualizowany.
Microsoft Test Manager Microsoft Test Manager i Feedback Client nie są już dostępne
w Visual Studio, począwszy od Visual Studio 2019 r.
Wykorzystaj Azure Test Plans (część Azure DevOps) na

potrzeby testowania ręcznego i eksplorującego. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz stronę Guidance on Microsoft Test
Manager usage (Wskazówki dotyczące Microsoft Test
Manager użycia) w Azure DevOps dokumentacji.
Model-View-Controller framework (ASP.NET MVC) Obsługa wersji I wersji MVC Visual Studio:
Visual Studio 2010 SP1 obsługuje MVC 2 i MVC 3;
Obsługa wzorca MVC 4 jest dodawana za
pośrednictwem ASP.NET 4 MVC 4 dla programu
Visual Studio 2010 SP1
Visual Studio 2019 r., Visual Studio 2017 i Visual
Studio 2015 obsługują MVC 4 (można otwierać
istniejące projekty, ale nie tworzyć nowych) i MVC 5
Uaktualnianie wersji MVC:

Aby uzyskać informacje na temat automatycznego
uaktualniania ze wzorca MVC 2 do MVC 3, zobacz
ASP.NET MVC 3 Application Upgrader.
uaktualniania ze wzorca MVC 2 do wersji MVC 3,
zobacz Upgrading an ASP.NET MVC 2 Project to
ASP.NET MVC 3 Tools Update(Uaktualnianie projektu
MVC 2 do wersji 3) .
uaktualniania ze wzorca MVC3 do MVC 4, zobacz
Upgrading an ASP.NET MVC 3 Project to ASP.NET
MVC 4(Uaktualnianie projektu MVC 3 do wersji
ASP.NET MVC 4). Jeśli projekt jest przeznaczony .NET
Framework 3.5 SP1, musisz go przekierowyć, aby
używać programu .NET Framework 4.
Informacje dotyczące ręcznego uaktualniania ze
wzorca MVC 4 do MVC 5 można znaleźć w temacie
How to Upgrade an ASP.NET MVC 4 and Web API
Project to ASP.NET MVC 5and Web API 2 (Jak
uaktualnić projekt wzorca ASP.NET MVC 4 i
internetowego interfejsu API do wersji ASP.NET MVC
5 i Web API 2).
Modelowanie Jeśli zezwolisz Visual Studio na automatyczną aktualizację

projektu, możesz otworzyć go w programie Visual Studio
2015, Visual Studio 2013 lub Visual Studio 2012.
Format projektu modelowania nie zmienił się od Visual

Studio 2015 r., a projekt można otworzyć i zmodyfikować w
tych wersjach. Istnieją jednak różnice w zachowaniu w
programach Visual Studio 2017 i Visual Studio 2019:
Projekty modelowania są teraz nazywane projektami
"Walidacja zależności" w menu i szablonach.
Diagramy UML nie są już obsługiwane w Visual
Studio 2017 i Visual Studio 2019. Pliki UML są
wymienione na liście Eksplorator rozwiązań jak
poprzednio, ale są otwierane jako pliki XML. Użyj
Visual Studio 2015, aby wyświetlać, tworzyć lub
edytować diagramy UML.
W Visual Studio 2019 r. walidacja zależności
architektonicznych nie jest już wykonywana podczas
budowania projektu modelowania. Zamiast tego
weryfikacja jest przeprowadzana podczas
poszczególnych projektów kodu. Ta zmiana nie ma
wpływu na projekt modelowania, ale wymaga zmian
w weryfikowanych projektach kodu. Visual Studio
2019 r. może automatycznie wprowadzać niezbędne
zmiany w projektach kodu.
Instalator MSI (vdproj) Zobacz InstallShield Projects (Projekty InstallShield).
Office 2007 VSTO Wymaga jednokierunkowego uaktualnienia do Visual Studio

2019 r.
Office 2010 VSTO Jeśli projekt jest przeznaczony dla .NET Framework 4, możesz
otworzyć go w programie Visual Studio 2010 SP1 i
nowszych. Wszystkie inne projekty wymagają
jednokierunkowego uaktualnienia.
Biblioteka klas przenośnych (PCL) Przenośne biblioteki klas (lub PCL) nie są teraz obsługiwane.
Visual Studio 2019 będą nadal otwierane i kompilowane, ale
nie można tworzyć nowych projektów PCL. Zalecamy
migrowanie kodu w projekcie PCL do .NET Standard
projektu.
Obsługa standardu PCL nie będzie już domyślnie

uwzględniana, ale będzie dostępna na Visual Studio
"Poszczególne składniki".
Obciążenie języka Python Obsługa aplikacji python systemu Windows IoT Core została
usunięta w Visual Studio 2019 r. Ponieważ w wersji
zapoznawczej 2019 Visual Studio 2019 nie ma
odpowiedników, nie ma automatycznej ścieżki migracji dla
takich projektów.
Możesz nadal korzystać z programu Visual Studio 2017.

Narzędzia języka R dla programu Visual Studio R Tools for Visual Studio 2019 r. został usunięty z obciążenia
Visual Studio analizy danych.
Możesz nadal korzystać z programu Visual Studio 2017 lub

alternatyw, takich jak RStudio.
Service Fabric (sfproj) Service Fabric Application można otwierać w wersjach Visual
Studio 2015, Visual Studio 2017 i Visual Studio 2019 (wersja
zapoznawcza), chyba że projekt Service Fabric Application
odwołuje się do projektu usługi ASP.NET Core. Service Fabric
z programu Visual Studio 2015, które są otwierane w
programie Visual Studio 2017 lub w wersji zapoznawczej
programu Visual Studio 2019, są migrowane
jednokierunkowo z formatu xproj do csproj. Zobacz "Projekty
.NET Core (xproj)" wcześniej w tej tabeli.
SharePoint 2010 Po otwarciu projektu rozwiązania programu SharePoint z

Visual Studio 2019 r. zostanie on uaktualniony do programu
SharePoint 2013 lub SharePoint 2016. Obciążenie "Tworzenie
aplikacji klasycznych na platformie .NET" musi być
zainstalowane w Visual Studio 2019 r. w celu uaktualnienia.
Aby uzyskać więcej informacji na temat uaktualniania

projektów programu SharePoint, zobacz Uaktualnianie do
programu SharePoint 2013,Aktualizowanie przepływu pracy
w programie SharePoint Server 2013i Tworzenie farmy
programu SharePoint Server 2016w celu uaktualnienia
dołączania bazy danych.
SharePoint 2016 W wersji Add-In Office Developer Tools 2019 nie można
otwierać projektów Add-In SharePoint utworzonych w wersji
Visual Studio zapoznawczej 2. Aby omiąć to ograniczenie,
zaktualizuj pliki do MinimumVisualStudioVersion wersji
12.0 i MinimumOfficeToolsVersion do 12.2 w pliku csproj
vbproj.
Silverlight Projekty Silverlight nie są obsługiwane w programie Visual

Studio 2019. Aby obsługiwać aplikacje Silverlight, należy
nadal używać programu Visual Studio 2015.
SQL — Redgate Narzędzia SQL Change Automation Core (wcześniej o nazwie

ReadyRoll Core), SQL Prompt Core i SQL Search nie są już
dostępne w instalatorze Visual Studio SQL.
W przypadku tych funkcji Visual Studio 2017 r. W Visual

Studio 2019 r. można uaktualnić do płatnych produktów
SQL Change Automation i SQL Prompt, które są dostępne w
pasie narzędzi SQL firmy Redgate.
SQL Server Reporting Services i SQL Server Analysis Services Obsługa tych typów projektów jest zapewniana za
(SSRS, SSDT, SSAS, MSAS) pośrednictwem dwóch rozszerzeń w galerii Visual Studio:
Microsoft Analysis Services Modeling Projects i Microsoft
Reporting Services Projects. Obsługa ssdt jest również
uwzględniona w obciążeniu Magazyn danych i przetwarzanie
w programie Visual Studio 2019. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz stronę Download and install SQL Server
Data Tools (SSDT) for Visual Studio (Pobieranie i instalowanie
narzędzi data tools (SSDT) dla Visual Studio danych).
SQL Server Integration Services (SSIS) Dostępna jest Visual Studio 2019 r. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz stronę Download and install SQL Server
Data Tools (SSDT) for Visual Studio (Pobieranie i instalowanie
narzędzi SQL Server Data Tools dla programu Visual Studio),
blog zespołu SQL Server Integration Services (SSIS) oraz
stronę SQL Server Integration Services Projects (Projekty
usługi SQL Server Integration Services) w witrynie
Marketplace.
Rozszerzenie okna testowania W programie Visual Studio 2019 usunięto część interfejsów
API okna testowego, które wcześniej były oznaczone jako
publiczne, ale nigdy nie zostały oficjalnie udokumentowane.
Szeroko widoczne interfejsy API zostały oznaczone jako
przestarzałe w Visual Studio 2017 r., aby zapewnić
konserwacjom rozszerzeń wczesne ostrzeżenie. Jak już
wiedzę mamy, niewiele rozszerzeń jest zależnych od tych
interfejsów API. Aby uzyskać więcej informacji i aktualizacji,
wyświetl pełną listę przestarzałych interfejsów API
związanych z testami. Jeśli ma to wpływ na Twój scenariusz,
daj nam znać w społeczności deweloperów.
Visual C++ Możesz używać programu Visual Studio 2019 do pracy w

projektach, które zostały utworzone we wcześniejszych
wersjach programu Visual Studio do Visual Studio 2010 r.
Przy pierwszym otwarciu projektu masz możliwość
uaktualnienia do najnowszego kompilatora i zestawu
narzędzi lub kontynuowania korzystania z oryginalnych. Jeśli
zdecydujesz się nadal używać oryginalnych, program Visual
Studio 2019 nie modyfikuje pliku projektu i używa zestawu
narzędzi z wcześniejszej Visual Studio instalacji do
skompilowania projektu. Zachowanie oryginalnych opcji
oznacza, że nadal można otworzyć projekt w oryginalnej
wersji programu Visual Studio w razie potrzeby. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Use native multi-targeting in Visual
Studio to build old projects (Używanie natywnego
wielowęzysowego określania wartości docelowej w
programie Visual Studio do kompilowania starych
projektów).
Visual Studio rozszerzalność/VSIX Projekty z minimalnąwersją 14.0 lub mniejszą są

aktualizowane w celu zadeklarowania wersji MinimumVersion
15.0, co uniemożliwia otwarcie projektu we wcześniejszych
wersjach Visual Studio. Aby zezwolić na otwieranie projektu
we wcześniejszych wersjach, ustaw wartość minimumversion
na $(VisualStudioVersion) . Zobacz też How to: Migrate
Extensibility Projects to Visual Studio 2017 (
2017:Migrowanie projektów rozszerzalności do Visual Studio
2017).
Visual Studio Lab Management Możesz użyć programu Microsoft Test Manager lub Visual
Studio 2010 SP1 lub nowszego do otwierania środowisk
utworzonych w dowolnej z tych wersji. Jednak w Visual
Studio 2010 SP1 wersja programu Microsoft Test Manager
musi być dopasowana do wersji Team Foundation Server
przed utworzeniem środowisk.
Visual Studio Tools for Apache Cordova Obsługa Apache Cordova została usunięta w Visual Studio
2019 r. Ponieważ w roku 2019 Visual Studio 2019 nie ma
odpowiedników, nie ma automatycznej ścieżki migracji dla
takich projektów.
Możesz użyć rozszerzenia Cordova Tools for Visual Studio

Code (które zapewnia obsługę najnowszej wersji
oprogramowania Cordova) lub kontynuować korzystanie
Visual Studio 2017.
Wdrażanie w Internecie (wdproj) Obsługa projektów wdrażania w Internecie została usunięta

w Visual Studio 2012 r. z dodatku obsługi profilu
publikowania. Ponieważ w roku 2019 Visual Studio 2019 nie
ma odpowiedników, nie ma automatycznej ścieżki migracji
dla takich projektów. Zamiast tego otwórz plik wdproj w
edytorze tekstów i skopiuj i wklej wszelkie dostosowania do
pliku pubxml (profil publikowania), zgodnie z opisem w oknie
StackOverflow.
Windows Communication Foundation, Windows Workflow Ten projekt można otworzyć w dniach Visual Studio 2019,
Foundation Visual Studio 2017, Visual Studio 2015, Visual Studio 2013 i
Visual Studio 2012.
Windows Presentation Foundation Ten projekt można otworzyć w programach Visual Studio
2019, Visual Studio 2017, Visual Studio 2013, Visual Studio
2012 i Visual Studio 2010 SP1.
Windows Phone aplikacji Projekty dla Windows Phone nie są obsługiwane w

programie Visual Studio 2019.
Aby zachować Windows Phone w wersji 8.x, użyj Visual

Studio 2015. Aby obsługiwać projekty systemu Windows
Phone 7.x, należy używać programu Visual Studio 2012.
Aplikacje ze Sklepu Windows Uniwersalne projekty systemu Windows w języku JavaScript

nie są obsługiwane Visual Studio 2019 r. Aby zachować te
projekty, użyj Visual Studio 2017.
Windows 10 zestawów SDK przed Windows 10 Fall Creators

Update (kompilacja 16299) zostały usunięte z instalatora
programu Visual Studio 2019. Starsze zestawy SDK można
pobrać ręcznie lub ponownie przekierowyć projekty, aby
użyć nowszego zestawu SDK.
Uniwersalne projekty systemu Windows używające

project.jsna nie nie są obsługiwane. Zalecamy uaktualnienie
tych projektów do używania odwołań do pakietów.
Alternatywnie dodaj odwołanie do zestawu Microsoft
.NET.Test.Sdk w wersji 16.0.0.0 w pliku project.jspliku .
Projekty dla Sklepu Windows 8.1 i 8.0 nie są obsługiwane w

programie Visual Studio 2019. Aby obsługiwać te aplikacje,
należy nadal używać programu Visual Studio 2015.
Xamarin Rozszerzenie Xamarin Live Player dla Visual Studio i Visual

Studio dla komputerów Mac zostało usunięte. Spowoduje to
usunięcie ekranu parowania i integracji. Zamiast tego użyj
wbudowanego programu Xamarin.Forms Previewer.
Emulator Visual Studio dla systemu Android został usunięty

z Instalator programu Visual Studio. Zamiast tego należy
użyć nowej obsługi funkcji Hyper-V w emulatorze systemu
Google Android.
Migrowanie projektu
Staramy się zachować zgodność z poprzednimi wersjami, ale mogą zostać wprowadzone zmiany, które nie są
zgodne z poprzednimi wersjami. (Zobacz Platform Targeting and Compatibility for which project types are
supported in Visual Studio 2019). W takim przypadku nowsza wersja pakietu Visual Studio nie załaduje projektu
ani nie zaoferuje ścieżki migracji. Może być konieczne utrzymanie tego projektu w poprzedniej wersji Visual
Studio.
Czasami nowsza wersja programu Visual Studio może otworzyć projekt, ale musi zaktualizować lub zmigrować
projekt w sposób, który może spowodować jego niezgodność z poprzednimi wersjami. Visual Studio używa
kilku kryteriów, aby określić, czy taka migracja jest konieczna:
Zgodność z docelowymi wersjami platform z powrotem do wersji Visual Studio 2013 RTM.
Zgodność zasobów czasu projektowania z poprzednimi wersjami Visual Studio. (To znaczy różne kanały
Visual Studio 2019, Visual Studio 2017; Visual Studio 2015 RTM & Update 3; Visual Studio 2013 RTM &
Update 5; Visual Studio 2012 Update 4; Visual Studio 2010 SP 1). Visual Studio 2019 r. ma na celu
bezpiecznie niepowodzenie z przestarzałymi zasobami czasu projektowania bez uszkodzenia ich, tak aby
poprzednie wersje nadal były w stanie otworzyć projekt.
Czy nowe zasoby czasu projektowania nie będą zapewniać zgodności z poprzednimi wersjami, Visual
Studio 2013 RTM & Update 5.
Zespół inżynierów, który jest właścicielem typu projektu, przejmuje te kryteria i wykonuje wywołanie dotyczące
obsługi, zgodności i migracji. Ponownie staramy się zachować zgodność między Visual Studio, tak aby podczas
tworzenia i modyfikowania projektów w jednej wersji programu Visual Studio działało to tylko w innych
wersjach.
Czasami zgodność nie jest możliwa. Następnie Visual Studio kreatora uaktualniania, aby wprowadzić niezbędne
zmiany jednokierunkowe. Te zmiany jednokierunkowe mogą obejmować zmianę właściwości w pliku projektu,
co oznacza dokładnie, która wersja programu MSBuild może przekształcić kod źródłowy projektu w artefakty,
które można uruchamiać i ToolsVersion wdrażać.
To, co renderuje projekt niezgodny z poprzednimi wersjami programu Visual Studio, nie jest wersją Visual
Studio, ale wersją msBuild, zgodnie z ustaleniami ToolsVersion . Jeśli Twoja wersja programu Visual Studio
zawiera zestaw narzędzi MSBuild, który pasuje do pliku w projekcie, program Visual Studio wywołać ten Visual
Studio w celu ToolsVersion skompilowania projektu.
Aby zachować zgodność z projektami utworzonymi w poprzednich wersjach, program Visual Studio 2019
zawiera niezbędne elementy narzędzi programu MSBuild do obsługi wersji ToolsVersion 15, 14, 12 i 4. Projekty,
które używają dowolnej z ToolsVersion tych wartości, powinny spowodować pomyślną kompilację. (Temat,
ponownie, do tego, czy Visual Studio 2019 obsługuje typ projektu, zgodnie z opisem w temacie Platform
Targeting and Compatibility (Cel platformy i zgodność).
Może być kuszące ręczne zaktualizowanie lub zmigrowanie projektu do nowszej ToolsVersion wartości. Nie jest
konieczne wprowadzić taką zmianę i prawdopodobnie wygenerowałoby wiele błędów i ostrzeżeń, które należy
naprawić, aby ponownie skompilować projekt. Ponadto jeśli Visual Studio nie będzie obsługiwać określonego
projektu w przyszłości, projekt wyzwala proces migracji projektu po jego otwarciu, ponieważ jego wartość
ToolsVersion ToolsVersion musi zostać zmieniona.
Następne kroki
Zapoznaj się z następującymi artykułami, aby uzyskać więcej informacji:
Wskazówki dotyczące narzędziaWersja
Wskazówki dotyczące określania celu struktury
Zobacz też
Informacje o migracji i uaktualnieniu projektu Visual Studio 2017 r.
Projekty mają właściwości, które regulują wiele aspektów kompilowania, debugowania, testowania i wdrażania.
Niektóre właściwości są wspólne dla wszystkich typów projektów, a niektóre z nich są unikatowe dla
określonych języków lub platform. Aby uzyskać dostęp do właściwości projektu, kliknij prawym przyciskiem
myszy w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń i wybierz Wła ściwo ści lub przez wpisanie Wła ściwo ści w
polu wyszukiwania na pasku menu, a następnie wybierz z wyników okno wła ściwo ści .
Projekty platformy .NET mogą także mieć w ęzeł właściwości w drzewie projektu.
NOTE
Mac, zobacz Zarządzanie właściwościami rozwiązań i projektów (Visual Studio dla komputerów Mac).
Właściwości projektu są zorganizowane w grupy, a każda grupa ma własną stronę właściwości. Strony mogą być
różne dla różnych języków i typów projektów.
Projekty C#, Visual Basic i F
W projektach C#, Visual Basic i F # właściwości są uwidocznione w projektancie projektu . Na poniższej
ilustracji przedstawiono stronę właściwości kompilacja dla projektu WPF w języku C#:
Aby uzyskać informacje na temat każdej strony właściwości w projektancie projektu , zobacz Informacje o
właściwościach projektu.
TIP
Rozwiązania mają kilka właściwości i dlatego elementy projektu; te właściwości są dostępne w okno właściwości, a nie
projektanta projektu .
Projekty języka C++ i JavaScript

Projekty języka C++ i JavaScript mają inny interfejs użytkownika do zarządzania właściwościami projektu. Na tej
ilustracji przedstawiono stronę właściwości projektu C++ (strony JavaScript są podobne):
Aby uzyskać informacje o właściwościach projektu C++, zobacz Work with Project Properties (c++). Aby
uzyskać więcej informacji na temat właściwości języka JavaScript, zobacz strony właściwości, JavaScript.
Właściwości rozwiązania
Aby uzyskać dostęp do właściwości w rozwiązaniu, kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł rozwiązanie w
Eksplorator rozwi ą za ń i wybierz polecenie Wła ściwo ści . W oknie dialogowym można ustawić konfiguracje
projektu dla kompilacji lub kompilacje wyda ń , wybrać projekty, które powinny być projektem startowym po
naciśnięciu klawisza F5 i ustawić opcje analizy kodu.
Zobacz też
Zarządzanie właściwościami rozwiązań i projektu (Visual Studio dla komputerów Mac)
Przed napisaniem kodu w składniku zewnętrznym lub połączonej usłudze, projekt musi zawierać odwołanie do
niego. Odwołanie jest zasadniczo wpisem w pliku projektu, który zawiera informacje, które program Visual
Studio musi zlokalizować składnik lub usługę.
Aby dodać odwołanie, kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł odwołania lub zale ż no ści w Eksplorator
rozwi ą za ń i wybierz polecenie Dodaj odwołanie . Możesz również kliknąć prawym przyciskiem myszy w ęzeł
projektu i wybrać polecenie Dodaj > odwołanie . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz jak: Dodawanie lub
usuwanie odwołań.
Można dodać odwołanie do następujących typów składników i usług:

Biblioteki lub zestawy klas .NET
Aplikacje platformy UWP
COM — Składniki
Inne zestawy lub biblioteki klas projektów w tym samym rozwiązaniu
Projekty udostępnione
Usługi sieci Web XML
Odwołania do aplikacji platformy UWP

Odwołania projektu
Projekty platforma uniwersalna systemu Windows (platformy UWP) mogą tworzyć odwołania do innych
projektów platformy UWP w rozwiązaniu lub Windows 8.1 projektów lub plików binarnych, pod warunkiem, że
te projekty nie używają interfejsów API przestarzałych w systemie Windows 10. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz przenoszenie z środowisko wykonawcze systemu Windows 8 do platformy UWP.
Jeśli zdecydujesz się przekierować projekty Windows 8.1 do systemu Windows 10, zobacz port, migrowanie i
uaktualnianie projektów programu Visual Studio.
Odwołania do zestawu SDK rozszerzeń
Aplikacje Visual Basic, C#, C++ i JavaScript platforma uniwersalna systemu Windows (platformy UWP) mogą
odwoływać się do zestawów SDK rozszerzeń, które są przeznaczone dla Windows 8.1, pod warunkiem, że te
zestawy SDK rozszerzenia nie używają interfejsów API przestarzałych w systemie Windows 10. Sprawdź witrynę
dostawcy zestawu SDK rozszerzenia, aby dowiedzieć się, czy można odwoływać się do niej aplikacje platformy
UWP.
Jeśli określisz, że zestaw SDK, do którego odwołuje się aplikacja, nie jest obsługiwany, należy wykonać
następujące czynności:
1. Spójrz na nazw ę projektu, który powoduje błąd. Platforma, do której należy projekt, jest zapisywana w
nawiasach obok nazwy projektu. Na przykład, . ProjectName (Windows 8.1) oznacza, że projekt
ProjectName jest ukierunkowany na wersję platformy Windows 8.1.
2. Przejdź do lokacji dostawcy, który jest właścicielem nieobsługiwanego zestawu SDK rozszerzenia, i
Zainstaluj wersję zestawu SDK rozszerzenia z zależnościami, które są zgodne z wersją platformy, dla
której projekt jest docelowy.
NOTE
Jednym ze sposobów ustalenia, czy rozszerzenie SDK ma zależności od innych zestawów SDK rozszerzeń, jest
wyszukiwanie w Mened żerze odwoła ń. Uruchom ponownie program Visual Studio, Utwórz nowy projekt
aplikacji C# platformy UWP, a następnie kliknij prawym przyciskiem myszy projekt i wybierz polecenie Dodaj
odwołanie . Przejdź do karty Windows , a następnie podkartę rozszerzenia i wybierz zestaw SDK rozszerzenia.
Poszukaj w prawym okienku w Mened żerze odwoła ń. Jeśli ma zależności, zostaną one wyświetlone.
IMPORTANT
Jeśli projekt jest przeznaczony dla systemu Windows 10, a rozszerzenie SDK zainstalowane w poprzednim kroku
ma zależność od pakietu środowiska uruchomieniowego Microsoft Visual C++, wersja pakietu Microsoft Visual
C++ Runtime, która jest zgodna z systemem Windows 10, to v 14.0 i jest instalowana z programem Visual Studio.
3. Jeśli zestaw SDK rozszerzenia zainstalowany w poprzednim kroku ma zależności od innych zestawów
SDK rozszerzeń, przejdź do witryn dostawców, którzy są właścicielami zależności, i zainstaluj wersje tych
zależności, które są zgodne z wersją platformy, do której należy projekt.
4. Uruchom ponownie program Visual Studio i Otwórz aplikację.
5. Kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł odwołania lub zale ż no ści w projekcie, który spowodował
błąd, i wybierz polecenie Dodaj odwołanie .
6. Kliknij kartę Windows , a następnie podkartę rozszerzenia , usuń zaznaczenie pól wyboru dla starych
zestawów SDK rozszerzeń i zaznacz pola wyboru dla nowych zestawów SDK rozszerzenia. Kliknij przycisk
OK .
Dodaj odwołanie w czasie projektowania

Po wprowadzeniu odwołania do zestawu w projekcie program Visual Studio wyszukuje zestaw w następujących
lokalizacjach:
Bieżący katalog projektu. (Zestawy te można znaleźć za pomocą karty Przegl ą daj ).
Inne katalogi projektu w tym samym rozwiązaniu. (Te zestawy można znaleźć na karcie projekty ).
NOTE
Wszystkie projekty zawierają implikowane odwołanie do biblioteki mscorlib .
Wszystkie projekty zawierają implikowane odwołanie do System.Core , nawet jeśli System.Core jest usuwany z listy
odwołań.
Projekty Visual Basic zawierają implikowane odwołanie do Microsoft.VisualBasic .
Odwołania do współużytkowanych składników w czasie wykonywania

W czasie wykonywania składniki muszą znajdować się w ścieżce wyjściowej projektu lub w globalnej pamięci
podręcznej zestawów (GAC). Jeśli projekt zawiera odwołanie do obiektu, który nie znajduje się w jednej z tych
lokalizacji, należy skopiować odwołanie do ścieżki wyjściowej projektu podczas kompilowania projektu.
CopyLocalWłaściwość wskazuje, czy należy wykonać tę kopię. Jeśli wartość jest równa true , odwołanie jest
kopiowane do katalogu projektu podczas kompilowania projektu. Jeśli wartość jest równa false , odwołanie nie
jest kopiowane.
W przypadku wdrożenia aplikacji, która zawiera odwołanie do składnika niestandardowego, który jest
zarejestrowany w pamięci podręcznej GAC, składnik nie zostanie wdrożony z aplikacją, bez względu na
CopyLocal ustawienie. We wcześniejszych wersjach programu Visual Studio można ustawić CopyLocal
Właściwość odwołania, aby upewnić się, że zestaw został wdrożony. Teraz musisz ręcznie dodać zestaw do
folderu \Bin. Powoduje to umieszczenie całego niestandardowego kodu w ramach kontroli, co zmniejsza ryzyko
związane z publikowaniem niestandardowego kodu, którego nie znasz.
Domyślnie CopyLocal Właściwość jest ustawiona na false , jeśli zestaw lub składnik znajduje się w globalnej
pamięci podręcznej zestawów lub jest składnikiem struktury. W przeciwnym razie wartość jest równa true .
Odwołania między projektami są zawsze ustawione na war to ść true .
Odwołuje się do projektu lub zestawu, który jest przeznaczony dla

innej wersji platformy .NET.
Można tworzyć aplikacje odwołujące się do projektów lub zestawów przeznaczonych dla różnych wersji
platformy .NET. Można na przykład utworzyć aplikację, która jest przeznaczona dla .NET Framework 4,6, która
odwołuje się do zestawu, który jest przeznaczony dla .NET Framework 4,5. Jeśli tworzysz projekt, który jest
przeznaczony dla starszej wersji programu .NET, nie można ustawić odwołania w tym projekcie do projektu lub
zestawu, który jest przeznaczony dla nowszej wersji.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat Omówienie funkcji określania wartości docelowej.
Odwołania projektu do projektu

Odwołania między projektami są odwołaniami do projektów, które zawierają zestawy; odwołania do projektu
można dodać przy użyciu karty projekty w oknie dialogowym Menedżer odwołań. Program Visual Studio może
znaleźć zestaw, gdy nadana ścieżka do projektu.
W przypadku projektu, który tworzy zestaw, należy odwołać się do projektu, a nie użyć odwołania do pliku (patrz
poniżej). Zaletą odwołania projektu do projektu jest utworzenie zależności między projektami w systemie
kompilacji. Projekt zależny zostanie skompilowany, jeśli został zmieniony od czasu skompilowania projektu,
który odwołuje się do niego. Odwołanie do pliku nie tworzy zależności kompilacji, więc możliwe jest
skompilowanie odwołującego się projektu bez kompilowania projektu zależnego, a odwołanie może stać się
przestarzałe. (Oznacza to, że projekt może odwoływać się do poprzednio skompilowanej wersji projektu). Może
to spowodować, że w katalogu bin jest wymagana kilka wersji pojedynczej biblioteki DLL, co nie jest możliwe. Po
wystąpieniu tego konfliktu zostanie wyświetlony komunikat, taki jak "Ostrzeżenie: nie można skopiować pliku
zależności" w projekcie projektu "do katalogu uruchomieniowego, ponieważ spowodowałoby to zastąpienie
odwołania" plik ". Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Rozwiązywanie problemów z uszkodzonymi
odwołaniami i instrukcje: Tworzenie i usuwanie zależności projektu.
NOTE
Odwołanie do pliku zamiast odwołania projektu do projektu jest tworzone, jeśli docelowa wersja .NET Framework jednego
projektu jest w wersji 4,5, a docelowa wersja innego projektu to wersja 2, 3, 3,5 lub 4,0.
Odwołania do projektu udostępnionego

W przeciwieństwie do większości innych typów projektów, projekt udostępniony nie ma żadnych danych
wyjściowych binarnych. Zamiast tego, kod jest kompilowany do każdego projektu, który odwołuje się do niego.
Projekty udostępnione umożliwiają pisanie wspólnych kodów, do których odwołują się różne projekty aplikacji.
Kod jest kompilowany jako część każdego odwołującego się projektu i może zawierać dyrektywy kompilatora,
aby pomóc w uwzględnieniu funkcji specyficznych dla platformy w bazie kodu udostępnionego. Dodaj
odwołanie do projektu udostępnionego na karcie projekty udost ę pnione okna dialogowego Menedżer
odwołań.
Odwołania do pliku
Odwołania do plików są bezpośrednimi odwołaniami do zestawów poza kontekstem projektu programu Visual
Studio. Można je utworzyć za pomocą karty Przegl ą daj okna dialogowego Menedżer odwołań. Użyj odwołania
do pliku, gdy masz tylko zestaw lub składnik, a nie projekt, który tworzy go jako dane wyjściowe.
Zobacz też
Rozwiązywanie problemów z przerwanymi odwołaniami
Instrukcje: Dodawanie lub usuwanie odwołań
Instrukcje: Dodawanie lub usuwanie odwołań za
pomocą Menedżera odwołań
Za pomocą okna dialogowego Menedżer odwołań można dodawać odwołania do składników, które zostały
opracowane przez firmę Microsoft lub inną firmę, oraz zarządzać nimi. Jeśli tworzysz aplikację uniwersalną
systemu Windows, projekt automatycznie odwołuje się do wszystkich poprawnych Windows SDK bibliotek DLL.
Jeśli tworzysz aplikację platformy .NET, projekt automatycznie odwołuje się mscorlib.dll. Niektóre interfejsy API
platformy .NET są udostępniane w składnikach, które trzeba dodać ręcznie. Odwołania do składników COM lub
składników niestandardowych należy dodać ręcznie.
Menedżer odwołań — okno dialogowe

W oknie dialogowym Menedżer odwołań są wyświetlane różne kategorie po lewej stronie, w zależności od typu
projektu:
Zestawy z podgrupami platformy i rozszerze ń
Com wyświetla listę wszystkich składników com dostępnych do odwołania
Projekty
Projekty udost ę pnione
System Windows z podgrupami Core i Extensions . Odwołania do zestawów SDK Windows SDK lub
rozszerzeń można eksplorować przy użyciu Przegl ą darka obiektów .
Przegl ą daj z ostatni ą podgrupą
NOTE
Jeśli opracowujesz projekty w języku C++, w oknie dialogowym Menedżer odwołań może nie być widoczne okno
dialogowe Przeglądaj .
Dodaj odwołanie
1. W Eksplorator rozwi ą za ń kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł odwołania lub zale ż no ści i
wybierz polecenie Dodaj odwołanie . Możesz również kliknąć prawym przyciskiem myszy w ęzeł
projektu i wybrać polecenie Dodaj > odwołanie .
Zostanie otwarty Mened ż er odwoła ń i zostanie wyświetlona lista dostępnych odwołań według grupy.
2. Określ odwołania do dodania, a następnie wybierz przycisk OK .
Karta Zestawy
Na karcie zestawy są wyświetlane wszystkie zestawy .NET, które są dostępne do odwołania. Karta zestawy nie
wyświetla żadnych zestawów z globalnej pamięci podręcznej zestawów (GAC), ponieważ zestawy w pamięci
GAC są częścią środowiska wykonawczego. W przypadku wdrażania lub kopiowania aplikacji zawierającej
odwołanie do zestawu, który jest zarejestrowany w pamięci podręcznej GAC, zestaw nie zostanie wdrożony ani
skopiowany z aplikacją, niezależnie od ustawienia kopiowania lokalnego . Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz Zarządzanie odwołaniami w projekcie.
Po ręcznym dodaniu odwołania do dowolnych przestrzeni nazw EnvDTE ( EnvDTE , EnvDTE80 ,, EnvDTE90
EnvDTE90a lub EnvDTE100 ) ustaw właściwość Osad ź typy współdziałania z odwołaniem na false w oknie
Wła ściwo ści . Ustawienie tej właściwości na war to ść true może spowodować problemy z kompilacją ze
względu na pewne właściwości EnvDTE, które nie mogą być osadzone.
Wszystkie projekty pulpitu zawierają niejawne odwołanie do biblioteki mscorlib . Projekty Visual Basic
zawierają niejawne odwołanie do Microsoft.VisualBasic . Wszystkie projekty zawierają niejawne odwołanie do
System. Core , nawet jeśli zostanie usunięte z listy odwołań.
Jeśli typ projektu nie obsługuje zestawów, karta nie pojawi się w oknie dialogowym Menadżer odwołań.
Karta zestawy składa się z dwóch podkart:
1. Struktura zawiera listę wszystkich zestawów, które stanowią platformę dodaną.
W przypadku projektów, które nie są ukierunkowane na platformę .NET Core lub platforma uniwersalna
systemu Windows, na karcie Framework są wyliczane zestawy z platformy docelowej. Użytkownik musi
dodać wszystkie odwołania wymagane przez aplikację.
Projekty uniwersalne systemu Windows domyślnie zawierają odwołania do wszystkich zestawów w
środowisku strategicznym. W projektach zarządzanych, w ęzeł tylko do odczytu w folderze References w
Eksplorator rozwi ą za ń wskazuje odwołanie do całej struktury. W związku z tym na karcie Struktura
nie są wyliczane żadne zestawy z struktury i zamiast tego jest wyświetlany następujący komunikat:
"wszystkie zestawy Framework są już przywoływane. Użyj Przeglądarka obiektów, aby poznać odwołania
w strukturze ".
2. Rozszerzenia wyświetla listę wszystkich zestawów, które zostały opracowane przez zewnętrznych
dostawców składników i formantów w celu rozszerzenia platformy dostosowanej. W zależności od celu
aplikacji użytkownika, może być konieczne użycie tych zestawów.
Rozszerzenia są wypełniane przez Wyliczenie zestawów, które są zarejestrowane w następujących
lokalizacjach:
32-bitowa maszyna:
HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\Microsoft\[Target Framework Identifier]\v[Target Framework
Version]\AssemblyFoldersEx\[UserComponentName]\@default=[Disk location of assemblies]
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\[Target Framework Identifier]\v[Target Framework
64-bitowa maszyna:
HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\Wow6432Node\Microsoft\[Target Framework Identifier]\v[Target Framework
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Wow6432Node\Microsoft\[Target Framework Identifier]\v[Target Framework
I starsze wersje [docelowego identyfikatora platformy]
Na przykład jeśli projekt jest ukierunkowany na .NET Framework 4 na komputerze 32-bitowym,
rozszerzenia wyliczają zestawy, które są zarejestrowane w obszarze \Microsoft .
NETFramework\v4.0\AssemblyFoldersEx, \Microsoft . NETFramework\v3.5\AssemblyFoldersEx,
\Microsoft . NETFramework\v3.0\AssemblyFoldersEx i \Microsoft .
NETFramework\v2.0\AssemblyFoldersEx.
Niektóre składniki na liście mogą nie być wyświetlane, w zależności od wersji platformy projektu. Może się to
zdarzyć w następujących warunkach:
Składnik, który używa najnowszej wersji struktury, jest niezgodny z projektem, który jest przeznaczony
dla starszej wersji.
Aby uzyskać informacje o sposobie zmiany wersji platformy docelowej dla projektu, zobacz temat
Omówienie określaniacelu.
Składnik używający .NET Framework 4 jest niezgodny z projektem, który jest przeznaczony dla .NET
Framework 4,5.
Należy unikać dodawania odwołań do plików do danych wyjściowych innego projektu w tym samym
rozwiązaniu, ponieważ może to spowodować błędy kompilacji. Zamiast tego należy użyć karty projekty okna
dialogowego Dodaj odwołanie , aby utworzyć odwołania między projektami. Ułatwia to programowanie
zespołowe dzięki umożliwieniu lepszego zarządzania bibliotekami klas tworzonymi w projektach. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Rozwiązywanie problemów z uszkodzonymi odwołaniami.
NOTE
W programie Visual Studio 2015 lub nowszym, odwołanie do pliku zamiast odwołania projektu jest tworzone, jeśli
docelowa wersja struktury jednego projektu to .NET Framework 4,5 lub nowsza, a docelowa wersja innego projektu to
.NET Framework 2, 3, 3,5 lub 4,0.
Aby wyświetlić zestaw w oknie dialogowym Dodaj odwołanie

Przenieś lub Skopiuj zestaw do jednej z następujących lokalizacji:
Bieżący katalog projektu. (Zestawy te można znaleźć za pomocą karty Przegl ą daj ).
Inne katalogi projektu w tym samym rozwiązaniu. (Zestawy te można znaleźć za pomocą karty
projekty ).
- oraz
Ustaw klucz rejestru określający lokalizację zestawów do wyświetlenia:
W przypadku 32-bitowego systemu operacyjnego należy dodać jeden z następujących kluczy rejestru.
[HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\Microsoft\.NETFramework\
<VersionMinimum>\AssemblyFoldersEx\MyAssemblies]@="<AssemblyLocation>"
[HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\.NETFramework\
W przypadku 64-bitowego systemu operacyjnego należy dodać jeden z następujących kluczy rejestru w
gałęzi rejestru 32-bitowego.
[HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\Wow6432Node\Microsoft\.NETFramework\
[HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Wow6432Node\Microsoft\.NETFramework\
<VersionMinimum> to najniższa wersja platformy, która ma zastosowanie. Jeśli <VersionMinimum> jest

w wersji 3.0, foldery określone w AssemblyFoldersEx mają zastosowanie do projektów, które są
przeznaczone dla .NET Framework 3,0 i nowszych.
<AssemblyLocation> jest katalogiem zestawów, które mają być wyświetlane w oknie dialogowym
Dodawanie odwołania , na przykład C:\MyAssemblies.
Utworzenie klucza rejestru w HKEY_LOCAL_MACHINE w ęźle pozwala wszystkim użytkownikom zobaczyć
zestawy w określonej lokalizacji w oknie dialogowym Dodawanie odwołania . Tworzenie klucza rejestru
w HKEY_CURRENT_USER w ęźle ma wpływ tylko na ustawienie bieżącego użytkownika.
Otwórz ponownie okno dialogowe Dodawanie odwołania . Zestawy powinny znajdować się na karcie
.NET . Jeśli tak nie jest, upewnij się, że zestawy znajdują się w określonym katalogu AssemblyLocation ,
uruchom ponownie program Visual Studio i spróbuj ponownie.
Karta projekty
Na karcie projekty znajduje się lista wszystkich zgodnych projektów w ramach bieżącego rozwiązania, na karcie
podkartę rozwi ą zania .
Projekt może odwoływać się do innego projektu, który jest przeznaczony dla innej wersji platformy. Na przykład
można utworzyć projekt, który jest przeznaczony dla .NET Framework 4, ale odwołuje się do zestawu, który
został skompilowany dla .NET Framework 2. Jednak projekt .NET Framework 2 nie może odwoływać się do
projektu .NET Framework 4. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat Omówienie funkcji określania wartości
docelowej.
NOTE
Projekt, który jest przeznaczony dla .NET Framework 4 jest niezgodny z projektem, który jest przeznaczony dla profilu
klienta .NET Framework 4.
Karta projekty udostępnione

Dodaj odwołanie do projektu udostępnionego na karcie projekty udost ę pnione okna dialogowego Menedżer
odwołań. Projekty udostępnione umożliwiają pisanie wspólnych kodów, do których odwołują się różne projekty
aplikacji.
Karta uniwersalna systemu Windows

Karta uniwersalna systemu Windows zawiera listę zestawów SDK, które są specyficzne dla platform, na
których działają systemy operacyjne Windows. Ta karta ma dwie podgrupy: rdze ń i rozszerzenia .
Podgrupa podstawowa
Projekty uniwersalnej aplikacji systemu Windows mają domyślnie przywoływane Windows SDK uniwersalne. W
związku z tym podgrupa podstawowa w Mened ż erze odwoła ń nie wylicza żadnych zestawów z uniwersalnej
Windows SDK.
Podgrupa rozszerzeń
Rozszerzenia wymienia zestawy SDK użytkowników, które rozszerzają dodaną platformę systemu Windows.
Zestaw SDK jest zbiorem plików, który program Visual Studio traktuje jako samodzielny składnik. Na karcie
rozszerzenia zestawy SDK, które są stosowane do projektu, z którego zostało wywołane okno dialogowe
Menedżer odwołań, są wyświetlane jako pojedyncze wpisy. Po dodaniu do projektu cała zawartość zestawu SDK
jest używana przez program Visual Studio w taki sposób, że użytkownik nie musi podejmować dalszych działań
w celu użycia zawartości zestawu SDK w IntelliSense, przyborniku, projektantach, Przeglądarka obiektów,
kompilacji, wdrożeniu, debugowaniu i pakowaniu.
Informacje o sposobie wyświetlania zestawu SDK na karcie rozszerzenia można znaleźć w temacie Creating a
Software Development Kit.
NOTE
Jeśli projekt odwołuje się do zestawu SDK, który zależy od innego zestawu SDK, program Visual Studio nie będzie
korzystał z drugiego zestawu SDK, chyba że ręcznie dodasz odwołanie do drugiego zestawu SDK. Gdy użytkownik
wybierze zestaw SDK na karcie rozszerzenia , okno dialogowe Menedżer odwołań pomaga identyfikować zależności
zestawu SDK przez wystawienie wszelkich zależności w okienku szczegółów.
Jeśli typ projektu nie obsługuje rozszerzeń, ta karta nie jest wyświetlana w oknie dialogowym Menadżer
odwołań.
Karta COM
Na karcie com znajduje się lista wszystkich składników com, które są dostępne do odwołania. Jeśli chcesz dodać
odwołanie do zarejestrowanej DLL modelu COM, zawierającej manifest wewnętrzny, najpierw wyrejestruj
bibliotekę DLL. W przeciwnym razie program Visual Studio dodaje odwołanie do zestawu jako kontrolkę
ActiveX, a nie jako natywną bibliotekę DLL.
Jeśli typ projektu nie obsługuje modelu COM, karta nie jest wyświetlana w oknie dialogowym Menadżer
odwołań.
Przeglądaj
Możesz użyć przycisku Przegl ą daj , aby wyszukać składnik w systemie plików.
Projekt może odwoływać się do składnika, który jest przeznaczony dla innej wersji platformy. Na przykład
można utworzyć aplikację, która jest przeznaczona dla .NET Framework 4,7, ale odwołuje się do składnika, który
jest przeznaczony dla .NET Framework 4. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat Omówienie funkcji
określania wartości docelowej.
Należy unikać dodawania odwołań do plików do danych wyjściowych innego projektu w tym samym
rozwiązaniu, ponieważ ten taktyką może spowodować błędy kompilacji. Zamiast tego należy użyć karty
rozwi ą zanie okna dialogowego Menedżer odwołań, aby utworzyć odwołania między projektami. Ułatwia to
programowanie zespołowe dzięki umożliwieniu lepszego zarządzania bibliotekami klas tworzonych w
projektach. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Rozwiązywanie problemów z uszkodzonymi odwołaniami.
Nie można przejść do zestawu SDK i dodać go do projektu. Możesz tylko przeglądać do pliku (na przykład
zestawu lub winmd) i dodać go do projektu.
W przypadku odwoływania się do pliku winmd, oczekiwany układ polega na tym, że pliki <FileName> winmd,
<FileName> dll i <FileName> . pri są umieszczone obok siebie. Jeśli odwołujesz się do WinMD w następujących
scenariuszach, niepełny zestaw plików zostanie skopiowany do katalogu wyjściowego projektu i, w związku z
tym, wystąpią błędy kompilacji i czasu wykonywania.
Składnik macierzysty : projekt natywny utworzy jeden winmd dla każdego rozłączonego zestawu nazw
i jedną bibliotekę DLL, która składa się z implementacji. Pliki WinMD będą miały odmienne nazwy. W
przypadku odwoływania się do tego pliku składnika macierzystego MSBuild nie rozpoznaje, że
niepodobne nazwy WinMD tworzą jeden składnik. W związku z tym zostaną skopiowane tylko identyczne
nazwy <FileName> . dll i <FileName> . winmd , a błędy środowiska uruchomieniowego zostaną
wykonane. Aby obejść ten problem, Utwórz zestaw SDK rozszerzenia. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz Tworzenie zestawu Software Development Kit.
U ż ywanie formantów : co najmniej kontrolka XAML składa się z plików <FileName> winmd,
<FileName> . dll, <FileName> . pri, <XamlName> . XAML i <ImageName> . jpg. Po skompilowaniu
projektu pliki zasobów, które są skojarzone z odwołaniem do pliku, nie zostaną skopiowane do katalogu
wyjściowego projektu, a tylko <FileName> . winmd, <FileName> . dll i <FileName> . pri będą
kopiowane. Błąd kompilacji jest rejestrowany w celu powiadomienia użytkownika o braku zasobów
<XamlName> . XAML i <ImageName> . jpg . Aby kompilacja się powiodła, trzeba ręcznie skopiować te
pliki zasobów do katalogu wyjściowego projektu dla kompilacji i debugowania/czasu wykonywania. Aby
obejść ten problem, Utwórz zestaw SDK rozszerzeń, wykonując kroki opisane w temacie Tworzenie
zestawu SDK oprogramowania lub edytuj plik projektu, aby dodać następującą właściwość:
<PropertyGroup>
<GenerateLibraryOutput>True</GenerateLibraryOutput>
</PropertyGroup>
NOTE
Jeśli dodasz właściwość, kompilacja może być wolniejsza.
Ostatnie
Zespoły , com , Windows i Przegl ą daj każdy obsługują ostatni ą kartę, która wylicza listę składników, które
zostały ostatnio dodane do projektów.
Wyszukaj
Pasek wyszukiwania w oknie dialogowym Menedżer odwołań działa nad kartą, na której się skupia. Na przykład,
jeśli użytkownik wpisze na pasku wyszukiwania przycisk "system", podczas gdy karta rozwi ą zanie jest
fokusem, wyszukiwanie nie zwróci żadnych wyników, chyba że rozwiązanie składa się z nazwy projektu
zawierającej "system".
Zobacz też
Instrukcje: Dodawanie lub usuwanie importowanych
przestrzeni nazw (Visual Basic)
Importowanie przestrzeni nazw pozwala używać elementów z tej przestrzeni nazw w kodzie bez w pełni
zakwalifikowania elementu. Na przykład jeśli chcesz uzyskać dostęp do Create metody w
System.Messaging.MessageQueue klasie, możesz zaimportować System.Messaging przestrzeń nazw i odwołać się
do elementu, który jest potrzebny w kodzie jako MessageQueue.Create .
Importowane przestrzenie nazw są zarządzane na stronie odwołania projektanta projektu . Importy
określone w tym oknie dialogowym są przesyłane bezpośrednio do kompilatora (/Imports —) i stosowane do
wszystkich plików w projekcie. Użyj Imports instrukcji, aby użyć przestrzeni nazw w jednym pliku kodu
źródłowego.
Aby dodać zaimportowaną przestrzeń nazw

1. W Eksplorator rozwi ą za ń kliknij dwukrotnie w ęzeł mój projekt dla projektu.
2. W projektancie projektu kliknij kartę odwołania .
3. Na liście zaimpor towanych obszarów nazw zaznacz pole wyboru dla przestrzeni nazw, którą chcesz
dodać.
NOTE
W celu zaimportowania przestrzeń nazw musi znajdować się w składniku, do którego się odwołuje. Jeśli przestrzeń
nazw nie występuje na liście, należy dodać odwołanie do składnika, który go zawiera. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Zarządzanie odwołaniami w projekcie.
Aby usunąć zaimportowaną przestrzeń nazw

3. Na liście zaimpor towanych obszarów nazw Usuń zaznaczenie pola wyboru dla przestrzeni nazw,
która ma zostać usunięta.
Importy użytkowników
Importy użytkowników umożliwiają importowanie określonej klasy w przestrzeni nazw, a nie całej przestrzeni
nazw. Na przykład aplikacja może mieć import dla System.Diagnostics przestrzeni nazw, ale jedyną klasą w tej
przestrzeni nazw, która Cię interesuje, jest Debug Klasa. Można zdefiniować Debug jako import użytkownika, a
następnie usunąć import dla System.Diagnostics .
Jeśli później zmienisz zdanie i zdecydujesz, że naprawdę była to EventLog wymagana Klasa, możesz wprowadzić
EventLog jako import i zastępować użytkownika Debug przy użyciu funkcji aktualizacji.
Aby dodać Importowanie użytkownika
3. W polu tekstowym pod listą impor towanych obszarów nazw wprowadź pełną nazw ę przestrzeni
nazw, która ma zostać zaimportowana, w tym główną przestrzeń nazw.
4. Kliknij przycisk Dodaj Impor t u ż ytkownika , aby dodać przestrzeń nazw do listy impor towanych
obszarów nazw .
NOTE
Przycisk Dodaj Impor t u żytkownika zostanie wyłączony, jeśli przestrzeń nazw pasuje do jednego z nich
znajdującego się już na liście; nie można dodać importu dwa razy.
Aby zaktualizować Importowanie użytkownika

3. Z listy zaimpor towanych obszarów nazw wybierz przestrzeń nazw, którą chcesz zmienić.
4. W polu tekstowym pod listą impor towanych obszarów nazw wprowadź nazw ę nowej przestrzeni
nazw.
5. Kliknij przycisk Aktualizuj Impor t u ż ytkowników , aby zaktualizować przestrzeń nazw na liście
zaimpor towanych przestrzeni nazw .
Zobacz też
Rozwiązywanie problemów z przerwanymi
odwołaniami
Jeśli aplikacja próbuje użyć uszkodzonego odwołania, zostanie wygenerowany błąd wyjątku. Brak możliwości
znalezienia składnika, do którego się odwoływano, jest podstawowym wyzwalaczem błędu, ale istnieje kilka
sytuacji, w których odwołanie może być uważane za zerwane. Te wystąpienia przedstawiono na poniższej liście:
Ścieżka odwołania projektu jest nieprawidłowa lub niekompletna.
Plik, do którego się odwoływano, został usunięty.

Nazwa pliku, do którego występuje odwołanie, została zmieniona.
Nie można nawiązać połączenia sieciowego lub uwierzytelniania.
Odwołanie dotyczy składnika COM, który nie jest zainstalowany na komputerze.
Poniżej wymieniono te problemy.
NOTE
Do plików w zestawach są przywoływane ścieżki bezwzględne w pliku projektu. W związku z tym użytkownicy, którzy
pracują w środowisku wielorozwijania, nie mają zestawu, do którego odwołuje się w środowisku lokalnym. Aby uniknąć
tych błędów, w takich przypadkach lepiej jest dodać odwołania projektu do projektu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
programowanie z zestawami.
Ścieżka odwołania jest niepoprawna

Jeśli projekty są udostępniane na różnych komputerach, niektóre odwołania mogą nie zostać znalezione, gdy
składnik znajduje się w innym katalogu na każdym komputerze. Odwołania są przechowywane pod nazw ą pliku
składnika (na przykład komponentem webcomponent). Po dodaniu odwołania do projektu, lokalizacja folderu
pliku składnika (na przykład C:\MyComponents) jest dołączana do właściwości projektu ReferencePath .
Gdy projekt zostanie otwarty, próbuje zlokalizować te pliki, do których się odwołuje, przeglądając katalogi na
ścieżce odwołania. Jeśli projekt zostanie otwarty na komputerze, który przechowuje składnik w innym katalogu,
na przykład D:\MyComponents, nie można odnaleźć odwołania i pojawi się błąd w Lista zada ń.
Aby rozwiązać ten problem, można usunąć uszkodzone odwołanie, a następnie zastąpić je za pomocą okna
dialogowego Dodaj odwołanie . Innym rozwiązaniem jest użycie elementu Path Reference na stronach
właściwości projektu i zmodyfikowanie folderów na liście, aby wskazywały poprawne lokalizacje. Właściwość
Path Reference jest utrwalona dla każdego użytkownika na każdym komputerze. W związku z tym modyfikacja
ścieżki odniesienia nie ma wpływu na innych użytkowników projektu.
TIP
Odwołania projektu do projektu nie mają tych problemów. Z tego powodu należy używać ich zamiast odwołań do plików,
jeśli jest to możliwe.
Aby naprawić uszkodzone odwołanie do projektu poprzez poprawienie ścieżki odwołania

1. W Eksplorator rozwi ą za ń kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł projektu, a następnie kliknij
polecenie Wła ściwo ści .
Zostanie wyświetlony Projektant projektu .
2. Jeśli używasz Visual Basic, wybierz stronę odwołania , a następnie kliknij przycisk ście ż ki odwołania .
W oknie dialogowym ście ż ki odwoła ń wpisz ścieżkę do folderu zawierającego element, do którego
chcesz się odwołać w polu folder , a następnie kliknij przycisk Dodaj folder .
Jeśli używasz języka C#, wybierz stronę ście ż ki odwołania . W polu folder wpisz ścieżkę do folderu,
który zawiera element, którego chcesz użyć, a następnie kliknij przycisk Dodaj folder .
Plik, do którego istnieje odwołanie, został usunięty

Istnieje możliwość, że plik, do którego się odwołuje, został usunięty i nie znajduje się już na dysku.
Aby naprawić uszkodzone odwołanie do projektu dla pliku, który już nie istnieje na dysku
Usuń odwołanie.
Jeśli odwołanie istnieje w innej lokalizacji na komputerze, przeczytaj ją z tej lokalizacji.
Nazwa pliku, do którego istnieje odwołanie

Istnieje możliwość, że nazwa pliku, do którego istnieje odwołanie.
Aby naprawić uszkodzone odwołanie dla pliku, którego nazwa została zmieniona
Usuń odwołanie, a następnie Dodaj odwołanie do pliku o zmienionej nazwie.
Jeśli odwołanie istnieje w innej lokalizacji na komputerze, należy je odczytać z tej lokalizacji.
Połączenie sieciowe lub uwierzytelnianie nie powiodło się

Może istnieć wiele możliwych przyczyn dla niedostępnych plików: nieudane połączenie sieciowe lub nieudane
uwierzytelnienie. Każda Przyczyna może mieć unikatowy sposób odzyskiwania. na przykład może być konieczne
skontaktowanie się z administratorem lokalnym w celu uzyskania dostępu do wymaganych zasobów. Jednak
usunięcie odwołania i naprawienie użytego kodu jest zawsze opcją.
Składnik COM nie jest zainstalowany na komputerze

Jeśli użytkownik dodał odwołanie do składnika COM, a drugi użytkownik próbuje uruchomić kod na
komputerze, na którym nie jest zainstalowany ten składnik, drugi użytkownik otrzyma komunikat o błędzie, że
odwołanie zostało przerwane. Zainstalowanie składnika na drugim komputerze spowoduje poprawienie błędu.
Aby uzyskać więcej informacji o sposobach używania odwołań do składników COM w projektach, zobacz
współdziałanie com w aplikacjach .NET Framework.
Zobacz też
Zarządzanie zasobami aplikacji (.NET)
Pliki zasobów są plikami, które są częścią aplikacji, ale nie są kompilowane, na przykład pliki ikon lub pliki audio.
Ponieważ te pliki nie są częścią procesu kompilacji, można je zmienić bez konieczności ponownego
kompilowania plików binarnych. Jeśli planujesz lokalizowanie aplikacji, należy używać plików zasobów dla
wszystkich ciągów i innych zasobów, które należy zmienić podczas lokalizowania aplikacji.
NOTE
Mac, zobacz Zarządzanie zasobami aplikacji (Visual Studio dla komputerów Mac).
Aby uzyskać więcej informacji na temat zasobów w aplikacjach .NET, zobacz zasoby w aplikacjach .NET.
Pracuj z zasobami
W projekcie kodu zarządzanego Otwórz okno właściwości projektu. Aby otworzyć okno właściwości, można
wykonać jedną z:
Kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń i wybierz polecenie
Wła ściwo ści
Wpisywanie wła ściwo ści projektu w + polu wyszukiwania Ctrl Q
Wybieranie klawisza + Enter w Eksplorator rozwi ą za ń
Wybierz kartę zasoby . Plik . resx można dodać, jeśli projekt nie zawiera już jednego z nich, dodawać i usuwać
różne rodzaje zasobów oraz modyfikować istniejące zasoby.
Zasoby w innych typach projektów

Zasoby są zarządzane inaczej w projektach .NET niż w innych typach projektów. Aby uzyskać więcej informacji
na temat zasobów w programie:
Aplikacje platforma uniwersalna systemu Windows (platformy UWP), zobacz zasoby aplikacji i system
zarządzania zasobami
Projekty języka C++, zobacz Work with pliki zasobów i instrukcje: Tworzenie zasobu
Zobacz też
Zasoby w aplikacjach .NET (.NET Framework)
Zarządzanie zasobami aplikacji (Visual Studio dla komputerów Mac)
Ustawienia aplikacji umożliwiają dynamiczne przechowywanie informacji o aplikacji. Ustawienia umożliwiają

przechowywanie na komputerze klienckim informacji, które nie powinny być uwzględniane w kodzie aplikacji
(na przykład parametrów połączenia), preferencjach użytkownika i innych informacji potrzebnych w czasie
wykonywania.
Ustawienia aplikacji zastępują właściwości dynamiczne używane we wcześniejszych wersjach programu Visual
Studio.
Każde ustawienie aplikacji musi mieć unikatow ą nazw ę. Nazwa może być dowolną kombinacją liter, cyfr lub
znaku podkreślenia, który nie zaczyna się od cyfry i nie może zawierać spacji. Nazwa zostanie zmieniona przez
Name Właściwość.
Ustawienia aplikacji mogą być przechowywane jako dowolny typ danych, który jest serializowany do XML lub
ma TypeConverter zaimplementowany ToString / FromString . Najczęściej używane typy to String , Integer
, i Boolean , ale można również przechowywać wartości jako Color Object Parametry połączenia.
Ustawienia aplikacji również przechowują wartość. Wartość jest ustawiana za pomocą właściwości Value i musi
być zgodna z typem danych ustawienia.
Ponadto ustawienia aplikacji mogą być powiązane z właściwością formularza lub kontrolki w czasie
projektowania.
Istnieją dwa typy ustawień aplikacji na podstawie zakresu:
Ustawienia zakresu aplikacji mogą służyć jako informacje takie jak adres URL dla usługi sieci Web lub
parametry połączenia z bazą danych. Te wartości są skojarzone z aplikacją. W związku z tym użytkownicy
nie mogą zmienić ich w czasie wykonywania.
Ustawienia o zakresie użytkownika mogą służyć do takich informacji, jak utrwalanie ostatniej pozycji
formularza lub preferencji czcionki. Użytkownicy mogą zmieniać te wartości w czasie wykonywania.
Typ ustawienia można zmienić za pomocą właściwości SCOPE .
System projektu przechowuje ustawienia aplikacji w dwóch plikach XML:
plik app.config , który jest tworzony w czasie projektowania podczas tworzenia pierwszego ustawienia
aplikacji
plik user.config , który jest tworzony w czasie wykonywania, gdy użytkownik, który uruchamia aplikację,
zmienia wartość dowolnego ustawienia użytkownika.
Zwróć uwagę, że zmiany ustawień użytkownika nie są zapisywane na dysku, chyba że aplikacja wywołuje
metodę, aby to zrobić.
Tworzenie ustawień aplikacji w czasie projektowania

W czasie projektowania można utworzyć ustawienia aplikacji na dwa sposoby: za pomocą strony Ustawienia
projektanta projektu lub za pomocą okna Wła ściwo ści formularza lub kontrolki, co pozwala powiązać
ustawienie z właściwością.
W przypadku tworzenia ustawienia o zakresie aplikacji (na przykład parametrów połączenia z bazą danych lub
odwołania do zasobów serwera) program Visual Studio zapisuje je w app.config przy użyciu
<applicationSettings> znacznika. (Parametry połączenia są zapisywane pod <connectionStrings> tagiem).
Podczas tworzenia ustawienia o zakresie użytkownika (na przykład czcionki domyślnej, strony głównej lub
rozmiaru okna), program Visual Studio zapisuje ją w app.config przy użyciu <userSettings> znacznika.
IMPORTANT
W przypadku przechowywania parametrów połączenia w app.config należy podjąć odpowiednie środki ostrożności, aby
uniknąć ujawnienia poufnych informacji, takich jak hasła lub ścieżki serwera, w parametrach połączenia.
W przypadku korzystania z informacji o parametrach połączenia z zewnętrznego źródła, takiego jak podanie identyfikatora
użytkownika i hasła, należy zachować ostrożność, aby upewnić się, że wartości używane do konstruowania parametrów
połączenia nie zawierają dodatkowych parametrów połączenia, które zmieniają zachowanie połączenia.
Rozważ użycie funkcji konfiguracja chroniona do szyfrowania poufnych informacji w pliku konfiguracji. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Ochrona informacji o połączeniu.
NOTE
Ponieważ nie istnieje model plików konfiguracji dla bibliotek klas, ustawienia aplikacji nie są stosowane dla projektów
biblioteki klas. Wyjątkiem jest Visual Studio Tools projektu DLL pakietu Office, który może mieć plik konfiguracji.
Użyj niestandardowych plików ustawień

Możesz dodać dostosowane pliki ustawień do projektu, aby wygodnie zarządzać grupami ustawień. Ustawienia,
które są zawarte w pojedynczym pliku, są ładowane i zapisywane jako jednostka. Przechowywanie ustawień w
oddzielnych plikach dla często używanych i rzadko używanych grup może zaoszczędzić czas podczas ładowania i
zapisywania ustawień.
Na przykład można dodać do projektu plik, taki jak SpecialSettings. Settings . Gdy SpecialSettings Klasa nie jest
ujawniona w My przestrzeni nazw, Wy świetl kod może odczytać plik ustawień niestandardowych, który
zawiera Partial Class SpecialSettings .
Projektant ustawie ń najpierw szuka pliku Settings. Settings tworzonego przez system projektu; Ten plik jest
domyślnym plikiem, który Projektant projektu wyświetla na karcie Ustawienia . Ustawienia. ustawienia
znajdują się w folderze My Project dla Visual Basic projektów i w folderze Właściwości dla Visual C# projektów.
Projektant projektu następnie wyszukuje inne pliki ustawień w folderze głównym projektu. W związku z tym
należy umieścić w tym miejscu plik ustawień niestandardowych. Jeśli dodasz plik . Settings w innym miejscu
projektu, Projektant projektu nie będzie mógł go zlokalizować.
Dostęp lub zmiana ustawień aplikacji w czasie wykonywania w Visual

Basic
W projektach Visual Basic można uzyskać dostęp do ustawień aplikacji w czasie wykonywania przy użyciu
My.Settings obiektu. Na stronie Ustawienia kliknij przycisk Wy świetl kod , aby wyświetlić plik Settings. vb .
Settings. vb definiuje Settings klasę, która umożliwia obsługę tych zdarzeń w klasie Settings: SettingChanging ,
PropertyChanged , SettingsLoaded i SettingsSaving . Należy zauważyć, że Settings Klasa w Settings. vb jest
klasą częściow ą, która wyświetla tylko kod należący do użytkownika, a nie całą wygenerowaną klasę. Aby
uzyskać więcej informacji na temat uzyskiwania dostępu do ustawień aplikacji za pomocą My.Settings obiektu,
zobacz dostęp do ustawień aplikacji (.NET Framework).
Wartości wszelkich ustawień o zakresie użytkownika, które użytkownik zmienia w czasie wykonywania (na
przykład pozycja formularza), są przechowywane w pliku user.config . Zwróć uwagę, że wartości domyślne są
nadal zapisywane w app.config.
Jeśli jakiekolwiek ustawienia o zakresie użytkownika zostaną zmienione w czasie wykonywania, na przykład w
testowaniu aplikacji i chcesz zresetować te ustawienia do wartości domyślnych, kliknij przycisk Synchronizuj .
Zdecydowanie zalecamy użycie My.Settings obiektu i domyślnego pliku . Settings w celu uzyskania dostępu do
ustawień. Jest to spowodowane tym, że można użyć projektanta ustawie ń do przypisywania właściwości do
ustawień, a ponadto ustawienia użytkownika zostaną automatycznie zapisane przed zamknięciem aplikacji.
Jednak aplikacja Visual Basic może uzyskać dostęp do ustawień bezpośrednio. W takim przypadku musisz
uzyskać dostęp do MySettings klasy i użyć pliku Custom . Settings w katalogu głównym projektu. Przed
zakończeniem aplikacji należy zapisać ustawienia użytkownika, tak jak w przypadku aplikacji C#; opisano to w
poniższej sekcji.
Dostęp lub zmiana ustawień aplikacji w czasie wykonywania w języku

C
W językach innych niż Visual Basic, takich jak C#, należy uzyskać bezpośredni dostęp do Settings klasy, jak
pokazano w poniższym Visual C# przykładzie.
Properties.Settings.Default.FirstUserSetting = "abc";
Należy jawnie wywołać Save metodę tej klasy otoki, aby zachować ustawienia użytkownika. Zwykle jest to
konieczne w programie Closing obsługi zdarzeń formularza głównego. W poniższym przykładzie w języku C#
pokazano wywołanie Save metody.
Properties.Settings.Default.Save();
Aby uzyskać ogólne informacje na temat uzyskiwania dostępu do ustawień aplikacji za pomocą Settings klasy,
zobacz Omówienie ustawień aplikacji (.NET Framework). Aby uzyskać informacje o iteracji za pomocą ustawień,
zobacz ten wpis na forum.
Zobacz też
Dostęp do ustawień aplikacji (.NET Framework)
Instrukcje: Dodawanie pliku konfiguracji aplikacji do
projektu C#
Dodając plik konfiguracji aplikacji (plik app.config ) do projektu C#, można dostosować sposób lokalizowania i
ładowania plików zestawu przez środowisko uruchomieniowe języka wspólnego. Aby uzyskać więcej informacji
na temat plików konfiguracji aplikacji, zobacz jak środowisko uruchomieniowe lokalizuje zestawy (.NET
Framework).
NOTE
Aplikacje platformy UWP nie zawierają pliku app.config .
Podczas kompilowania projektu środowisko programistyczne automatycznie kopiuje plik app.config , zmienia
nazw ę pliku kopii w celu dopasowania do pliku wykonywalnego, a następnie przenosi kopię do katalogu bin .
Aby dodać plik konfiguracji aplikacji do projektu C#

1. Na pasku menu wybierz projekt > Dodaj nowy element .
Zostanie wyświetlone okno dialogowe Dodawanie nowego elementu .
2. Rozwiń w ęzeł zainstalowane > elementy Visual C# , a następnie wybierz szablon plik konfiguracji
aplikacji .
3. W polu tekstowym Nazwa wprowadź nazw ę, a następnie wybierz przycisk Dodaj .
Plik o nazwie app.config jest dodawany do projektu.
Zobacz też
Schemat pliku konfiguracji (.NET Framework)
Konfigurowanie aplikacji (.NET Framework)
Zarządzanie podpisywaniem zestawu i manifestu
Podpisywanie silnej nazwy daje składnikowi oprogramowania unikatowy identyfikator globalny. Silne nazwy są
używane w celu zagwarantowania, że zestaw nie może być sfałszowany przez kogoś innego, i upewnić się, że
zależności składników i instrukcje konfiguracji są mapowane na poprawną wersję składnika i składnika.
Silna nazwa składa się z tożsamości zestawu (prostej nazwy tekstu, numeru wersji i informacji o kulturze) oraz
tokenu klucza publicznego i podpisu cyfrowego.
Aby uzyskać informacje na temat podpisywania zestawów w projektach Visual Basic i C#, zobacz Tworzenie i
używanie zestawów o silnej nazwie.
Aby uzyskać informacje o podpisywaniu zestawów w projektach języka C++, zobacz zestawy o silnych nazwach
(C++/CLI).
NOTE
Podpisywanie silnej nazwy nie chroni przed odtwarzaniem przez proces odtwarzania zestawu. Aby chronić przed
odwróceniem, zobacz społeczność Dotfuscator.
Typy zasobów i podpisywanie

Można podpisywać zestawy .NET i manifesty aplikacji:
Pliki wykonywalne (. exe)
Manifesty aplikacji (. exe. manifest)
Manifesty wdrożenia (. Application)
Współużytkowane zestawy składników (. dll)
Podpisz następujące typy zasobów:
1. Zestawy, które mają zostać wdrożone w globalnej pamięci podręcznej zestawów (GAC).
2. Aplikacje ClickOnce i manifesty wdrożenia. Program Visual Studio umożliwia podpisywanie domyślnie
dla tych aplikacji.
3. Podstawowe zestawy międzyoperacyjności, które są używane na potrzeby współdziałania modelu COM.
Narzędzie TLBIMP wymusza silne nazewnictwo podczas tworzenia podstawowego zestawu
międzyoperacyjnego na podstawie biblioteki typów modelu COM.
Ogólnie rzecz biorąc nie należy podpisywać plików wykonywalnych. Silnie nazwany składnik nie może
odwoływać się do niesilnie nazwanego składnika wdrożonego z aplikacją. Program Visual Studio nie podpisuje
plików wykonywalnych aplikacji, ale zamiast tego rejestruje manifest aplikacji, który wskazuje na plik
wykonywalny o słabym kodzie. Należy unikać podpisywania składników, które są prywatne dla aplikacji,
ponieważ podpisywanie może utrudniać zarządzanie zależnościami.
Jak podpisać zestaw w programie Visual Studio

Aplikację lub składnik należy podpisać przy użyciu karty podpisywanie okna właściwości projektu (kliknij
prawym przyciskiem myszy w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń i wybierz polecenie Wła ściwo ści ).
Wybierz kartę podpisywanie , a następnie zaznacz pole wyboru podpisz zestaw .
Określ plik klucza. Jeśli zdecydujesz się utworzyć nowy plik klucza, nowe pliki kluczy są zawsze tworzone w
formacie PFX . Musisz mieć nazw ę i hasło dla nowego pliku.
WARNING
Należy zawsze chronić plik klucza przy użyciu hasła, aby uniemożliwić innym osobom korzystanie z niego. Klucze można
także zabezpieczyć za pomocą dostawców lub magazynów certyfikatów.
Możesz również wskazać klucz, który został już utworzony. Aby uzyskać więcej informacji na temat tworzenia
kluczy, zobacz Tworzenie pary kluczy publiczny-prywatny.
Jeśli masz tylko dostęp do klucza publicznego, możesz użyć podpisywania opóźnień, aby odroczyć przypisanie
klucza. Aby włączyć podpisywanie opóźnień, należy zaznaczyć pole wyboru Opó ź nij tylko znak . Projekt
podpisany z opóźnieniem nie jest uruchomiony i nie można go debugować. Można jednak pominąć weryfikację
podczas opracowywania przy użyciu narzędziaSn.exe silnej nazwy z -Vr opcją.
Informacje o podpisywaniu manifestów znajdują się w temacie How to: Signing Application and Deployment
Manifests.
Zobacz też
Zestawy o silnych nazwach
Zestawy o silnych nazwach (C++/CLI)
Instrukcje: podpisywanie aplikacji i manifestów
wdrożenia
Jeśli chcesz opublikować aplikację przy użyciu wdrożenia ClickOnce, manifesty aplikacji i wdrożenia muszą być
podpisane za pomocą pary kluczy publiczny/prywatny i podpisane przy użyciu technologii Authenticode. Można
podpisać manifesty przy użyciu certyfikatu z magazynu certyfikatów systemu Windows lub pliku klucza.
Aby uzyskać więcej informacji na temat wdrażania ClickOnce, zobacz zabezpieczenia i wdrażanie technologii
ClickOnce.
Podpisywanie manifestów ClickOnce jest opcjonalne dla aplikacji opartych na programie . exe. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz sekcję "Generowanie nieoznaczonych manifestów" w tym dokumencie.
Aby uzyskać informacje na temat tworzenia plików kluczy, zobacz How to: Create a Public-Private Key pair.
NOTE
Program Visual Studio obsługuje tylko pliki kluczy wymiany informacji osobistych (PFX), które mają rozszerzenie PFX .
Można jednak wybrać inne typy certyfikatów z magazynu certyfikatów systemu Windows bieżącego użytkownika, klikając
pozycję Wybierz ze sklepu na stronie podpisywanie właściwości projektu.
Logowanie przy użyciu certyfikatu

1. Przejdź do okna właściwości projektu (kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł projektu w Eksplorator
rozwi ą za ń i wybierz polecenie Wła ściwo ści ). Na karcie podpisywanie wybierz pole wyboru Podpisz
manifesty ClickOnce .
2. Kliknij przycisk Wybierz ze sklepu .
Zostanie wyświetlone okno dialogowe Wybierz cer tyfikat i zostanie wyświetlona zawartość magazynu
certyfikatów systemu Windows.
TIP
Jeśli klikniesz pozycję kliknij tutaj, aby wy świetlić wła ściwo ści cer tyfikatu , zostanie wyświetlone okno
dialogowe Szczegóły cer tyfikatu . To okno dialogowe zawiera szczegółowe informacje o certyfikacie i opcjach
dodatkowych. Kliknij pozycję Cer tyfikaty , aby wyświetlić dodatkowe informacje pomocy.
3. Wybierz certyfikat, którego chcesz użyć do podpisania manifestów.

4. Dodatkowo można określić adres serwera znacznika czasowego w polu tekstowym adres URL ser wera
znaczników czasu . Jest to serwer, który zawiera sygnaturę czasow ą określającą, kiedy manifest został
podpisany.
Podpisz przy użyciu istniejącego pliku klucza

1. Na stronie podpisywanie wybierz pole wyboru Podpisz manifesty ClickOnce .
2. Kliknij przycisk Wybierz z pliku .
Zostanie wyświetlone okno dialogowe Wybierz plik .
3. W oknie dialogowym Wybierz plik przejdź do lokalizacji pliku klucza (PFX), którego chcesz użyć, a
następnie kliknij przycisk Otwórz .
NOTE
Ta opcja obsługuje tylko pliki z rozszerzeniem PFX . Jeśli masz plik klucza lub certyfikat w innym formacie, Zapisz go
w magazynie certyfikatów systemu Windows i wybierz certyfikat opisany w poprzedniej procedurze. Wybrany cel
certyfikatu powinien obejmować podpisywanie kodu.
Pojawi się okno dialogowe Wprowad ź hasło, aby otworzy ć plik . (Jeśli plik PFX jest już
przechowywany w magazynie certyfikatów systemu Windows lub nie jest chroniony hasłem, nie zostanie
wyświetlony monit o wprowadzenie hasła).
4. Wprowadź hasło, aby uzyskać dostęp do pliku klucza, a następnie wybierz klawisz Enter .
NOTE
Plik PFX nie może zawierać informacji o łańcuchu certyfikatów. Jeśli tak się dzieje, wystąpi następujący błąd importowania:
nie mo żna odnale źć cer tyfikatu i klucza pr ywatnego do odszyfrowania . Aby usunąć informacje o łańcuchu
certyfikatów, można użyć certmgr. msc i wyłączyć opcję uwzględniania wszystkich cer tyfikatów podczas
eksportowania pliku *. pfx.
Podpisywanie przy użyciu certyfikatu testowego

1. Na stronie podpisywanie wybierz pole wyboru Podpisz manifesty ClickOnce .
2. Aby utworzyć nowy certyfikat do testowania, kliknij przycisk Utwórz cer tyfikat testowy .
3. W oknie dialogowym Tworzenie cer tyfikatu testowego wprowadź hasło, aby pomóc w
zabezpieczeniu certyfikatu testowego.
Generuj niepodpisane manifesty

Podpisywanie manifestów ClickOnce jest opcjonalne dla aplikacji opartych na programie . exe. W poniższych
procedurach pokazano, jak generować niepodpisane manifesty ClickOnce.
IMPORTANT
Niepodpisane manifesty mogą uprościć programowanie i testowanie aplikacji. Jednak niepodpisane manifesty
wprowadzają znaczne zagrożenia bezpieczeństwa w środowisku produkcyjnym. Rozważ użycie niepodpisanych manifestów,
jeśli aplikacja ClickOnce jest uruchamiana na komputerach w intranecie, które są całkowicie odizolowane od Internetu lub
innych źródeł złośliwego kodu.
Domyślnie ClickOnce automatycznie generuje podpisane manifesty, chyba że co najmniej jeden plik jest
wyraźnie wykluczony z wygenerowanego skrótu. Innymi słowy, opublikowanie aplikacji powoduje podpisywanie
manifestów, jeśli wszystkie pliki są zawarte w skrócie, nawet jeśli pole wyboru Podpisz manifesty ClickOnce
jest wyczyszczone.
Aby wygenerować niepodpisane manifesty i uwzględnić wszystkie pliki w wygenerowanym skrócie
1. Aby wygenerować niepodpisane manifesty zawierające wszystkie pliki w skrócie, należy najpierw
opublikować aplikację ze podpisanymi manifestami. W związku z tym najpierw Podpisz manifesty
ClickOnce, wykonując jedną z poprzednich procedur, a następnie Opublikuj aplikację.
2. Na stronie podpisywanie wyczyść pole wyboru Podpisz manifesty ClickOnce .
3. Zresetuj wersję publikacji tak, aby była dostępna tylko jedna wersja aplikacji. Domyślnie program Visual
Studio automatycznie zwiększa numer wersji publikacji przy każdym publikowaniu aplikacji. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz How to: Set The ClickOnce Publish Version.
4. Opublikuj aplikację.
Aby wygenerować niepodpisane manifesty i wykluczyć jeden lub więcej plików z wygenerowanego skrótu
1. Na stronie podpisywanie wyczyść pole wyboru Podpisz manifesty ClickOnce .
2. Otwórz okno dialogowe pliki aplikacji i ustaw skrót do wykluczenia dla plików, które mają zostać
wykluczone z wygenerowanego skrótu.
NOTE
Wykluczenie pliku ze skrótu powoduje skonfigurowanie technologii ClickOnce do wyłączania automatycznego
podpisywania manifestów, dlatego nie trzeba najpierw publikować ze podpisanymi manifestami, jak pokazano w
poprzedniej procedurze.
3. Opublikuj aplikację.
Zobacz też
Instrukcje: Tworzenie pary kluczy publiczny-prywatny
Zabezpieczenia i wdrażanie technologii ClickOnce
Instrukcje: Określanie ikony aplikacji (Visual Basic,
C#)
Icon Właściwość projektu określa plik ikony (. ico), który będzie wyświetlany dla skompilowanej aplikacji w
Eksploratorze plików i na pasku zadań systemu Windows.
Icon Właściwość może być dostępna w okienku aplikacji projektanta projektu . zawiera listę ikon, które
zostały dodane do projektu jako zasoby lub jako pliki zawartości.
NOTE
Po ustawieniu właściwości ikona dla aplikacji można również ustawić Icon Właściwość każdego okna lub formularza w
aplikacji. Aby uzyskać informacje na temat ikon okna dla aplikacji autonomicznych Windows Presentation Foundation
(WPF), zobacz Icon Właściwość.
Aby określić ikonę aplikacji

1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz w ęzeł projektu (nie w ęzeł rozwi ą zania ).
2. Na pasku menu wybierz > Wła ściwo ści projektu.
3. Gdy zostanie wyświetlony Projektant projektu , wybierz kartę aplikacja .
4. (Visual Basic) — Na liście ikon wybierz plik ikony (. ico).
Język C# — Obok listy ikon wybierz <Browse...> przycisk, a następnie przejdź do lokalizacji pliku ikony,
który chcesz.
Zobacz też
Omówienie określania celu platformy
W programie Visual Studio można określić wersję platformy .NET, dla której projekt ma być przeznaczony.
Funkcja określania wartości docelowej platformy pomaga zagwarantować, że aplikacja będzie korzystać tylko z
funkcji dostępnych w określonej wersji środowiska. Aby aplikacje .NET Framework działały na innym
komputerze, wersja platformy, która jest przeznaczona dla aplikacji, musi być zgodna z wersją platformy
zainstalowaną na komputerze.
Rozwiązanie programu Visual Studio może zawierać projekty przeznaczone dla różnych wersji platformy .NET.
Należy jednak pamiętać, że można kompilować tylko dla jednej wersji platformy .NET przy użyciu warunkowego
odwołania dla pojedynczej kompilacji lub cyklicznie Kompiluj różne pliki binarne dla każdej wersji. Aby uzyskać
więcej informacji na temat platform docelowych, zobacz Platformy docelowe.
TIP
Możesz również docelować aplikacje dla różnych platform. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wiele obiektów
docelowych.
Funkcje docelowej struktury

Funkcja określania wartości docelowej platformy obejmuje następujące funkcje:
Po otwarciu projektu, który jest przeznaczony dla starszej wersji platformy, program Visual Studio może
automatycznie uaktualnić projekt lub pozostawić element docelowy jako-is.
Podczas tworzenia projektu .NET Framework można określić wersję .NET Framework, która ma być
docelowa.
Można kierować wiele platform w jednym projekcie.
W każdym z kilku projektów w tym samym rozwiązaniu można wskazać inną wersję platformy .NET.
Istnieje możliwość zmiany wersji platformy .NET, która ma projekt istniejący.
W przypadku zmiany wersji platformy .NET, która jest przeznaczona dla projektu, program Visual Studio
wprowadza wszelkie wymagane zmiany dotyczące odwołań i plików konfiguracji.
Podczas pracy nad projektem, który jest przeznaczony dla starszej wersji platformy, program Visual Studio
dynamicznie zmienia środowisko programistyczne w następujący sposób:
Filtruje elementy w oknie dialogowym Dodaj nowy element , okno dialogowe Dodaj nowe
odwołanie i okno dialogowe Dodaj odwołanie do usługi , aby pominąć opcje, które nie są dostępne
w wersji dostosowanej.
Filtruje niestandardowe kontrolki w przyborniku , aby usunąć te, które nie są dostępne w wersji
dostosowanej, i wyświetlić tylko najbardziej aktualne kontrolki, gdy dostępnych jest wiele kontrolek.
Filtruje funkcję IntelliSense , aby pominąć funkcje języka, które nie są dostępne w wersji dostosowanej.
Filtruje właściwości w oknie Wła ściwo ści , aby pominąć te, które nie są dostępne w wersji dostosowanej.
Filtruje opcje menu, aby pominąć opcje, które nie są dostępne w wersji dostosowanej.
W przypadku kompilacji używa wersji kompilatora i opcji kompilatora, które są odpowiednie dla wersji
dostosowanej.
NOTE
Określanie wartości docelowej platformy nie gwarantuje, że aplikacja będzie działać poprawnie. Należy przetestować
aplikację, aby upewnić się, że jest ona uruchamiana w porównaniu z wersją dodaną.
Nie można kierować wersji platformy poniżej .NET Framework 2,0.
Wybierz docelową wersję platformy

Podczas tworzenia projektu .NET Framework można wybrać docelow ą wersję .NET Framework, po wybraniu
szablonu projektu. Lista dostępnych platform obejmuje zainstalowane wersje Framework, które mają
zastosowanie do wybranego typu szablonu. Dla szablonów projektów platformy non-.NET Framework, na
przykład szablony platformy .NET Core, lista rozwijana struktur y nie jest wyświetlana.
Zmień platformę docelową
W istniejącym projekcie Visual Basic, C# lub F # można zmienić docelow ą wersję platformy .NET w oknie
dialogowym właściwości projektu. Aby uzyskać informacje o sposobie zmiany wersji docelowej dla projektów
języka C++, zobacz Jak zmodyfikować platformę docelow ą i zestaw narzędzi platformy .
1. W Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz menu dostępne po kliknięciu prawym przyciskiem myszy dla
projektu, który chcesz zmienić, a następnie wybierz polecenie Wła ściwo ści .
2. W lewej kolumnie okna Wła ściwo ści wybierz kartę aplikacja .
NOTE
Po utworzeniu aplikacji platformy UWP nie można zmienić dostosowanej wersji systemu Windows lub .NET.
3. Z listy platforma docelowa wybierz żądaną wersję.

4. W wyświetlonym oknie dialogowym weryfikacji wybierz przycisk tak .
Projekt zostaje wyładowany Po ponownym załadowaniu jest on przeznaczony dla wybranej wersji
platformy .NET.
NOTE
Jeśli kod zawiera odwołania do innej wersji platformy .NET niż ta, której dotyczy, komunikaty o błędach mogą pojawić się
podczas kompilowania lub uruchamiania kodu. Aby rozwiązać te błędy, należy zmodyfikować odwołania. Zobacz
Rozwiązywanie problemów dotyczących błędów docelowej platformy .NET.
TIP
W zależności od platformy docelowej można przedstawić następujące metody w pliku projektu:
W przypadku aplikacji .NET Core: <TargetFramework>netcoreapp2.1</TargetFramework>
Dla aplikacji .NET Standard: <TargetFramework>netstandard2.0</TargetFramework>
Dla aplikacji .NET Framework: <TargetFrameworkVersion>v4.7.2</TargetFrameworkVersion>
Rozpoznaj odwołania do zestawów systemu i użytkownika

Aby określić wersję docelow ą platformy .NET, należy najpierw zainstalować odpowiednie odwołania do zestawu.
Pakiety deweloperskie dla różnych wersji platformy .NET można pobrać na stronie pliki do pobrania platformy
.NET .
W przypadku projektów .NET Framework okno dialogowe Dodawanie odwołania wyłącza Zestawy
systemowe, które nie odnoszą się do wersji .NET Framework docelowej, tak że nie mogą zostać przypadkowo
dodane do projektu. (Zestawy systemowe to pliki dll , które znajdują się w wersji .NET Frameworkej). Odwołania
należące do wersji platformy, która jest wyższa niż wersja dostosowanej, nie zostaną rozpoznane i nie można
dodać kontrolek, które zależą od tego odwołania. Jeśli chcesz włączyć takie odwołanie, zresetuj element
docelowy .NET Framework projektu na taki, który zawiera odwołanie.
Aby uzyskać więcej informacji na temat odwołań do zestawów, zobacz temat Rozwiązywanie zestawów w czasie
projektowania.
Włącz LINQ
Jeśli obiektem docelowym jest .NET Framework 3,5 lub nowszy, odwołanie do System. Core i import na
poziomie projektu dla System.Linq (tylko w Visual Basic) są dodawane automatycznie. Jeśli chcesz używać
funkcji LINQ, należy również włączyć opcję Option Infer (tylko w Visual Basic). Odwołanie i import są usuwane
automatycznie w przypadku zmiany celu na wcześniejszą wersję .NET Framework. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Work with LINQ.
Zobacz też
Platformy docelowe
Wieloelementowe (MSBuild)
Instrukcje: modyfikowanie platformy docelowej i zestawu narzędzi platformy (C++)
Szablony projektów i elementów
Szablony projektów i elementów udostępniają klasy wielokrotnego użytku, które zapewniają użytkownikom
pewien podstawowy kod i strukturę, które można dostosować do własnych celów.
szablony Visual Studio

Wiele wstępnie zdefiniowanych szablonów projektu i elementów jest instalowanych z programem Visual Studio.
Te szablony, takie jak ASP.NET aplikacji sieci Web i szablonów bibliotek klas , są dostępne do wyboru
podczas tworzenia nowego projektu. Szablony elementów, takie jak pliki kodu, pliki XML, strony HTML i arkusze
stylów, są wyświetlane w oknie Dodaj nowy element .
Te szablony stanowią punkt wyjścia dla użytkowników, którzy rozpoczną tworzenie projektów lub rozwijają
istniejące projekty. Szablony projektów dostarczają pliki, które są wymagane dla określonego typu projektu,
zawierają odwołania do standardowego zestawu i ustawiają domyślne opcje kompilatora i właściwości projektu.
Szablony elementów mogą być bardziej skomplikowane od pojedynczego pustego pliku, który ma określone
rozszerzenie pliku, do wielu plików kodu źródłowego z kodem zastępczym, plików informacji projektanta i
zasobów osadzonych.
Możesz korzystać z zainstalowanych szablonów, tworzyć własne szablony niestandardowe lub pobierać i używać
szablonów utworzonych przez społeczność. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Create Project
Templates and How to: Create Item templates.
Zawartość szablonu
Wszystkie szablony projektów i elementów, niezależnie od tego, czy zostały zainstalowane z programem Visual
Studio lub utworzone przez użytkownika, działają przy użyciu tych samych zasad i mają podobną zawartość.
Wszystkie szablony zawierają następujące elementy:
Pliki, które można utworzyć, jeśli jest używany szablon. Te pliki obejmują pliki kodu źródłowego, zasoby
osadzone, pliki projektu i tak dalej.
Plik . vstemplate , który zawiera metadane, które są konieczne do utworzenia projektu lub elementu z
szablonu oraz wyświetlanie szablonu w nowym projekcie i Dodawanie okien nowego elementu .
Plik . vstemplate , który zawiera metadane, które są konieczne do utworzenia projektu lub elementu z
szablonu i wyświetlenia szablonu na stronie Utwórz nowy projekt lub w oknie dialogowym Dodaj nowy
element .
Aby uzyskać więcej informacji na temat plików . vstemplate , zobacz Tagi szablonów i Parametry szablonu.
Gdy te pliki są kompresowane do pliku zip i umieszczane w prawidłowym folderze, program Visual Studio
automatycznie wyświetli je w następujących miejscach:
Szablony projektu są wyświetlane w oknie Nowy projekt .
Szablony projektu są wyświetlane na stronie Utwórz nowy projekt .
Szablony elementów są wyświetlane w oknie Dodaj nowy element .
Aby uzyskać więcej informacji na temat folderów szablonów, zobacz How to: Lokalizowanie i organizowanie
szablonów.
Zobacz też
Instrukcje: Tworzenie szablonów projektu
Instrukcje: Tworzenie szablonów elementów
Tagi szablonów
Parametry szablonu
Pakiety NuGet w szablonach programu Visual Studio
Dodawanie tagów do szablonów projektu
Począwszy od programu Visual Studio 2019 w wersji 16,1 Preview 2, można dodać tagi language, platform i
Type projektu do szablonów projektu.
Tagi są używane w dwóch miejscach okna dialogowego Nowy projekt :
Tagi są wyświetlane w opisie szablonu.
Tagi umożliwiają przeszukiwanie i filtrowanie szablonu.
Możesz dodać tagi, aktualizując plik XML . vstemplate . Możesz użyć tagów szablonów wbudowanych w
program Visual Studio lub utworzyć niestandardowe znaczniki szablonów. Tagi szablonów są wyświetlane tylko
w oknie dialogowym Nowy projekt programu Visual Studio 2019. Tagi szablonów nie wpływają na sposób
renderowania szablonu we wcześniejszych wersjach programu Visual Studio.
Dodawanie lub edytowanie tagów

Możesz chcieć dodać lub edytować Tagi w pliku XML szablonu projektu . vstemplate , gdy wykonaj jedną z
następujących czynności:
Utwórz nowy szablon projektu przy użyciu Kreatora eksportu szablonów.
Zaktualizuj istniejący szablon projektu.
Utwórz nowy szablon projektu VSIX.
Składnia
<LanguageTag> Language Name </LanguageTag>
<PlatformTag> Platform Name </PlatformTag>
<ProjectTypeTag> Project Type </ProjectTypeTag>
Atrybuty
W zaawansowanych scenariuszach użytkownika można używać następujących opcjonalnych atrybutów:
AT RY B UT O P IS
Package Identyfikator GUID, który określa identyfikatora pakietu

ID Określa identyfikator zasobu programu Visual Studio.
Składnia:
<LanguageTag Package="{PackageID}" ID="ResourceID" />

<PlatformTag Package="{PackageID}" ID="ResourceID" />
<ProjectTypeTag Package="{PackageID}" ID="ResourceID" />
Elementy
Elementy podrzędne
Brak.
Elementy nadrzędne
EL EM EN T O P IS
TemplateData Potrzeb Klasyfikuje szablon i definiuje sposób wyświetlania w

oknie dialogowym Nowy projekt lub okno dialogowe
Dodaj nowy element .
Wartość tekstowa
Wartość tekstowa jest wymagana, chyba że są Package używane ID atrybuty i.
Tekst zawiera nazw ę szablonu.
Wbudowane Tagi
Program Visual Studio oferuje listę wbudowanych tagów. Po dodaniu wbudowanego znacznika tag renderuje
zlokalizowany zasób.
Na poniższej liście przedstawiono wbudowane Tagi, które są dostępne w programie Visual Studio. Odpowiednie
wartości są wyświetlane w nawiasach.
TA G J ĘZ Y K A TA G P L AT F O RM Y TA G T Y P U P RO JEK T U
C++ ( cpp ) System Android ( android ) Chmura ( cloud )
C# ( csharp ) Azure ( azure ) Konsola programu ( console )
F#( fsharp ) iOS ( ios ) Komputer stacjonarny ( desktop )
Java ( java ) Linux ( linux ) Rozszerzenia ( extension )
JavaScript ( javascript ) macOS ( macos ) Gry ( games )
Python ( python ) Systemu tvOS ( tvos ) IoT ( iot )
Languate zapytania ( querylanguage Windows ( windows ) Biblioteka ( library )

)
TypeScript ( typescript ) Xbox ( xbox ) Machine Learning ( machinelearning

)
Visual Basic ( visualbasic ) Mobile ( mobile )
Office ( office )
Inne ( other )
Usługa ( service )
Test ( test )
PLATFORMY UWP ( uwp )
Sieć Web ( web )
Przykład
W poniższym przykładzie przedstawiono metadane szablonu projektu dla aplikacji Visual C#:
<VSTemplate Type="Project" Version="3.0.0"
xmlns="http://schemas.microsoft.com/developer/vstemplate/2005">
<TemplateData>
<Name>My template</Name>
<Description>A basic template</Description>
<Icon>TemplateIcon.ico</Icon>
<ProjectType>csharp</ProjectType>
<LanguageTag>C#</LanguageTag>
<PlatformTag>windows</PlatformTag>
<PlatformTag>linux</PlatformTag>
<PlatformTag>My Platform</PlatformTag>
<ProjectTypeTag>console</ProjectTypeTag>
<ProjectTypeTag>desktop</ProjectTypeTag>
</TemplateData>
<TemplateContent>
<Project File="MyTemplate.csproj">
<ProjectItem>Form1.cs<ProjectItem>
<ProjectItem>Form1.Designer.cs</ProjectItem>
<ProjectItem>Program.cs</ProjectItem>
<ProjectItem>Properties\AssemblyInfo.cs</ProjectItem>
<ProjectItem>Properties\Resources.resx</ProjectItem>
<ProjectItem>Properties\Resources.Designer.cs</ProjectItem>
<ProjectItem>Properties\Settings.settings</ProjectItem>
<ProjectItem>Properties\Settings.Designer.cs</ProjectItem>
</Project>
</TemplateContent>
</VSTemplate>
Zobacz też
Odwołanie do schematu szablonu programu Visual Studio
Wprowadzenie do szablonu projektu VSIX
W tym temacie pokazano, jak utworzyć szablon przy użyciu Kreatora ekspor tu szablonów , który pakuje
szablon w pliku zip .
Korzystanie z Kreatora eksportu szablonów

1. Utwórz projekt.
NOTE
Używaj tylko prawidłowych znaków identyfikatora podczas nadawania nazwy projektowi, który będzie źródłem
szablonu. W przeciwnym razie błędy kompilacji mogą wystąpić w projektach, które są tworzone na podstawie
szablonu. Aby uzyskać więcej informacji na temat prawidłowych znaków identyfikatora, zobacz zadeklarowane
nazwy elementów (Visual Basic) lub identyfikatory (C++). Alternatywnie możesz użyć parametrów szablonu , aby
użyć "bezpiecznych" nazw dla klas i przestrzeni nazw.
2. Edytuj projekt, dopóki nie będzie gotowy do eksportowania jako szablon. Na przykład możesz chcieć
edytować pliki kodu, aby wskazać, gdzie ma zostać zamieniony parametr. Zobacz jak: zastępowanie
parametrów w szablonie.
3. W menu projekt wybierz polecenie Ekspor tuj szablon .
Zostanie otwarty Kreator ekspor tu szablonu .
4. Na stronie Wybieranie typu szablonu wybierz szablon projektu . Wybierz projekt, który chcesz
wyeksportować do szablonu, a następnie wybierz przycisk dalej .
5. Na stronie Wybieranie opcji szablonu wprowadź nazw ę i opcjonalny opis, ikonę i obraz podglądu
szablonu. Te elementy będą wyświetlane w oknie dialogowym Nowy projekt . Wybierz pozycję
Zako ńcz .
Projekt zostanie wyeksportowany do pliku zip i umieszczony w określonej lokalizacji wyjściowej, a w
przypadku wybrania zaimportowany do programu Visual Studio.
Aby znaleźć szablon w oknie dialogowym Nowy projekt , rozwiń w ęzeł zainstalowane , a następnie rozwiń
kategorię odpowiadającą ProjectType elementowi w pliku . vstemplate . Na przykład plik . vstemplate , który
zawiera <ProjectType>CSharp</ProjectType> Domyślnie pojawia się w obszarze zainstalowane środowisko >
Visual C# . Szablon można organizować w podkatalogu typu projektu po prostu przez utworzenie folderu w
tym katalogu i umieszczenie w nim pliku zip szablonu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to:
Lokalizowanie i organizowanie szablonów.
szablonu. Te elementy będą wyświetlane w oknie dialogowym, w którym tworzysz nowy projekt. Wybierz
pozycję Zako ńcz .
Projekt zostanie wyeksportowany do pliku zip i umieszczony w określonej lokalizacji wyjściowej, a w
przypadku wybrania zaimportowany do programu Visual Studio.
Aby znaleźć szablon w oknie dialogowym, w którym tworzysz nowy projekt, wyszukaj go według nazwy lub
przewiń listę. (Filtrowanie na podstawie języka lub typu projektu nie jest obecnie możliwe dla szablonów
użytkowników).
Inne sposoby tworzenia szablonów projektu

Szablony projektów można tworzyć ręcznie, zbierając pliki stanowiące projekt do folderu i tworząc plik XML .
vstemplate z odpowiednimi metadanymi. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Manual Create Web
templates.
Jeśli masz zainstalowany zestaw Visual Studio SDK, możesz otoczyć gotowy szablon w pliku VSIX do wdrożenia
przy użyciu szablonu projektu VSIX . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Rozpoczynanie pracy z szablonem
projektu VSIX.
Zobacz też
Wprowadzenie do szablonu projektu VSIX
Instrukcje: Tworzenie szablonów wieloprojektowych
Szablony wieloprojektowe działają jak kontenery dla dwóch lub więcej projektów. Podczas tworzenia projektu,
który jest oparty na szablonie wieloprojektowym, każdy projekt w szablonie jest dodawany do rozwiązania.
Szablon z wieloma projektami ma dwa lub więcej szablonów projektu i szablon główny typu Project .
Szablony wielu projektów działają inaczej niż w przypadku pojedynczych szablonów projektu. Mają one
następujące unikalne cechy:
W przypadku tworzenia nowego projektu w szablonie wieloprojektowym nie można przypisać nazw
poszczególnych projektów. Zamiast tego należy użyć atrybutu ProjectName w elemencie
ProjectTemplateLink w pliku vstemplate , aby określić nazw ę dla każdego projektu.
Szablony wielu projektów mogą zawierać projekty dla różnych języków, ale cały szablon można umieścić
tylko w jednej kategorii. Określ kategorię szablonu w elemencie ProjectType pliku vstemplate .
Szablon wieloprojektowy musi zawierać następujące elementy, które zostały skompresowane do pliku zip :
Główny plik vstemplate dla całego szablonu wieloprojektowego. Ten główny plik vstemplate zawiera
metadane, które są wyświetlane w oknie dialogowym, w którym można utworzyć nowy projekt. Określa
również, gdzie znaleźć pliki vstemplate dla projektów w szablonie. Ten plik musi znajdować się w katalogu
głównym pliku zip .
Co najmniej dwa foldery zawierające pliki, które są wymagane do pełnego szablonu projektu. Foldery
obejmują wszystkie pliki kodu dla projektu, a także plik vstemplate dla projektu.
Na przykład plik template . zip szablonu z dwoma projektami może mieć następujące pliki i katalogi:
MultiProjectTemplate. vstemplate
\Project1\MyTemplate.vstemplate
\Project1\Project1.vbproj
\Project1\Class.vb
\Project2\MyTemplate.vstemplate
\Project2\Project2.vbproj
\Project2\Class.vb
Główny plik vstemplate dla szablonu wieloprojektowego różni się od szablonu pojedynczego projektu w
następujący sposób:
Atrybut Type elementu vstemplate ma wartość projectmanager zamiast Project . Na przykład:
<VSTemplate Version="2.0.0" Type="ProjectGroup"

Element TemplateContent zawiera element ProjectCollection , który ma jeden lub więcej elementów
ProjectTemplateLink , które definiują ścieżki do plików vstemplate dołączonych projektów. Na przykład:
<TemplateContent>
<ProjectCollection>
<ProjectTemplateLink>
Project1\MyTemplate.vstemplate
</ProjectTemplateLink>
<ProjectTemplateLink>
Project2\MyTemplate.vstemplate
</ProjectCollection>
</TemplateContent>
TIP
Jeśli chcesz, aby szablon wieloprojektowy był wyświetlany w oknie dialogowym Nowy projekt, a nie w poszczególnych
projektach, Oznacz szablony wewnętrzne jako ukryte. Na przykład:
<VSTemplate Type="Project" ... >

<TemplateData>
...
<Hidden>true</Hidden>
</TemplateData>
...
</VSTemplate>
Tworzenie szablonu wieloprojektowego na podstawie istniejącego

rozwiązania
1. Utwórz rozwiązanie i Dodaj dwa lub więcej projektów.
2. Dostosuj projekty do momentu, aż będą gotowe do eksportowania do szablonu.
TIP
Jeśli używasz parametrów szablonu i chcesz odwołać się do zmiennych z szablonu nadrzędnego, poprzedź nazwę
parametru parametrem ext_ . Na przykład $ext_safeprojectname$ . Ponadto ustaw atrybut
CopyParameters elementu ProjectTemplateLink na true .
<ProjectTemplateLink ProjectName="MyProject" CopyParameters="true">...</ProjectTemplateLink>

4. Na stronie Wybieranie typu szablonu wybierz szablon projektu . Wybierz jeden z projektów, które
chcesz wyeksportować do szablonu, a następnie wybierz przycisk dalej . (Powtórz te kroki dla każdego
projektu w rozwiązaniu).
szablonu. Wybierz pozycję Zako ńcz .
Projekt zostanie wyeksportowany do pliku zip i umieszczony w określonej lokalizacji wyjściowej.
NOTE
Każdy projekt musi zostać wyeksportowany do szablonu oddzielnie, dlatego Powtórz powyższe kroki dla każdego
projektu w rozwiązaniu.
6. Utwórz katalog dla szablonu za pomocą podkatalogu dla każdego projektu.

7. Wyodrębnij zawartość pliku zip każdego projektu do odpowiedniego podkatalogu, który został
utworzony.
8. W katalogu podstawowym Utwórz plik XML z rozszerzeniem vstemplate . Ten plik zawiera metadane dla
szablonu wieloprojektowego. Zobacz następujący przykład dotyczący struktury pliku. Pamiętaj, aby
określić ścieżkę względną do pliku vstemplate każdego projektu.
9. Zaznacz wszystkie pliki w katalogu podstawowym, a następnie w menu kontekstowym lub prawym
przyciskiem myszy wybierz opcję Wy ślij do > folderu skompresowanego (spakowanego) .
Pliki i foldery są kompresowane do pliku zip .
10. Skopiuj plik zip do katalogu szablonów projektu użytkownika. Domyślnie ten katalog to
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio <version> \Templates\ProjectTemplates.
11. W programie Visual Studio wybierz kolejno pozycje plik > Nowy > projekt i sprawdź, czy szablon jest
wyświetlany.
Przykład dwuprojektowy
W tym przykładzie przedstawiono podstawowy plik vstemplate z wielojęzycznym projektem. W tym przykładzie
szablon ma dwa projekty, moj ą aplikacj ę systemu Windows i moj ą bibliotek ę klas . Atrybut
ProjectName w elemencie ProjectTemplateLink określa nazw ę nadaną dla projektu.
TIP
Jeśli atrybut ProjectName nie jest określony, nazwa pliku vstemplate jest używana jako nazwa projektu.

<TemplateData>
<Name>Multi-Project Template Sample</Name>
<Description>An example of a multi-project template</Description>
<Icon>Icon.ico</Icon>
<ProjectType>VisualBasic</ProjectType>
</TemplateData>
<TemplateContent>
<ProjectCollection>
<ProjectTemplateLink ProjectName="My Windows Application">
WindowsApp\MyTemplate.vstemplate
<ProjectTemplateLink ProjectName="My Class Library">
ClassLib\MyTemplate.vstemplate
</TemplateContent>
</VSTemplate>
Przykład z folderami rozwiązań

W tym przykładzie używa elementu SolutionFolder , aby podzielić projekty na dwie grupy, klasy
matematyczne i klasy graficzne . Szablon zawiera cztery projekty, z których dwa są umieszczane w każdym
folderze rozwiązania.

<TemplateData>
<Name>Multi-Project Template Sample</Name>
<Description>An example of a multi-project template</Description>
</TemplateData>
<TemplateContent>
<ProjectCollection>
<SolutionFolder Name="Math Classes">
<ProjectTemplateLink ProjectName="MathClassLib1">
MathClassLib1\MyTemplate.vstemplate
<ProjectTemplateLink ProjectName="MathClassLib2">
MathClassLib2\MyTemplate.vstemplate
</SolutionFolder>
<SolutionFolder Name="Graphics Classes">
<ProjectTemplateLink ProjectName="GraphicsClassLib1">
GraphicsClassLib1\MyTemplate.vstemplate
<ProjectTemplateLink ProjectName="GraphicsClassLib2">
GraphicsClassLib2\MyTemplate.vstemplate
</SolutionFolder>
</TemplateContent>
</VSTemplate>
Zobacz też
Odwołanie do schematu szablonu programu Visual Studio (rozszerzalność)
SolutionFolder, element (szablony Visual Studio)
ProjectTemplateLink, element (szablony Visual Studio)
W tym artykule przedstawiono sposób tworzenia szablonu elementu przy użyciu Kreatora ekspor tu
szablonów . Jeśli szablon będzie zawierać wiele plików, zobacz jak: Tworzenie szablonów elementów
wieloplikowych.
Dodaj szablon elementu do okna dialogowego Dodaj nowy element

1. Utwórz lub Otwórz projekt w programie Visual Studio.
2. Dodaj element do projektu i zmodyfikuj go, jeśli chcesz.
3. Zmodyfikuj plik kodu, aby wskazać miejsce zastąpienia parametrów. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz jak: zastępowanie parametrów w szablonie.
5. Na stronie Wybieranie typu szablonu wybierz szablon elementu , wybierz projekt, który zawiera
element, a następnie wybierz dalej .
6. Na stronie Wybierz element do ekspor towania wybierz element, dla którego chcesz utworzyć
szablon, a następnie wybierz przycisk dalej .
7. Na stronie Wybierz odwołania do elementów wybierz odwołania do zestawu do uwzględnienia w
szablonie, a następnie wybierz dalej .
8. Na stronie Wybieranie opcji szablonu wprowadź nazw ę szablonu i opcjonalny opis, obraz ikony i
obraz podglądu, a następnie wybierz przycisk Zako ńcz .
Pliki szablonu są dodawane do pliku zip i kopiowane do katalogu określonego w kreatorze. Domyślna
lokalizacja to %USERPROFILE%\Documents\Visual Studio <version> \Moje wyeksportowany szablon.
9. Jeśli nie wybrano opcji automatycznie Impor tuj szablon do programu Visual Studio w Kreatorze
ekspor tu szablonów , zlokalizuj wyeksportowany szablon. Następnie skopiuj go do katalogu szablonów
elementu użytkownika. Domyślna lokalizacja to %USERPROFILE%\Documents\Visual Studio <version>
\Templates\ItemTemplates.
10. Zamknij program Visual Studio, a następnie otwórz go ponownie.
11. Utwórz nowy projekt lub Otwórz istniejący projekt, a następnie wybierz pozycję projekt > Dodaj nowy
element lub naciśnij klawisze CTRL + SHIFT + a .
Szablon elementu pojawia się w oknie dialogowym Dodaj nowy element . Jeśli dodano opis w
Kreatorze ekspor tu szablonów , opis pojawia się po prawej stronie okna dialogowego.
Włącz szablon elementu, który ma być używany w projekcie aplikacji

uniwersalnej systemu Windows
Kreator wykonuje wiele zadań, aby utworzyć podstawowy szablon, ale w wielu przypadkach trzeba ręcznie
zmodyfikować plik vstemplate po wyeksportowaniu szablonu. Na przykład jeśli chcesz, aby element pojawił się
w oknie dialogowym Dodaj nowy element dla projektu uniwersalnej aplikacji systemu Windows, musisz
wykonać kilka dodatkowych kroków.
1. Wykonaj kroki opisane w poprzedniej sekcji, aby wyeksportować szablon elementu.
2. Wyodrębnij utworzony plik zip , a następnie otwórz plik . vstemplate w programie Visual Studio.
3. W przypadku projektu uniwersalnego systemu Windows w języku C# Dodaj następujący kod XML
wewnątrz <TemplateData> elementu:
<TemplateID>Microsoft.CSharp.Class</TemplateID>
4. W programie Visual Studio Zapisz plik . vstemplate i zamknij go.

5. Skopiuj i wklej plik . vstemplate z powrotem do pliku zip .
Jeśli pojawi się okno dialogowe Kopiuj plik , wybierz opcję Kopiuj i Zamie ń .
Teraz można dodać element oparty na tym szablonie do uniwersalnego projektu systemu Windows w oknie
dialogowym Dodaj nowy element .
Włączanie szablonów dla określonych podtypów projektów

Można określić, że szablon powinien występować tylko w przypadku niektórych podtypów projektów, takich jak
Windows, Office, Database lub Web.
1. Znajdź ProjectType element w pliku vstemplate szablonu elementu.
2. Dodaj element ProjectSubType bezpośrednio po ProjectType elemencie.
3. Ustaw wartość tekstow ą elementu na jedną z następujących wartości:
Windows
Office
baza danych
Internet
Na przykład: <ProjectSubType>Database</ProjectSubType> .
Poniższy przykład pokazuje szablon elementu dla projektów pakietu Office .
<VSTemplate Version="2.0.0" Type="Item" Version="2.0.0">

<TemplateData>
<Name>Class</Name>
<Description>An empty class file</Description>
<Icon>Class.ico</Icon>
<ProjectType>CSharp</ProjectType>
<ProjectSubType>Office</ProjectSubType>
<DefaultName>Class.cs</DefaultName>
</TemplateData>
<TemplateContent>
<ProjectItem>Class1.cs</ProjectItem>
</TemplateContent>
</VSTemplate>
Ręcznie Utwórz szablon elementu

W niektórych przypadkach może być konieczne ręczne utworzenie szablonu elementu od podstaw.
1. Utwórz projekt i element projektu.
2. Zmodyfikuj element projektu do momentu, gdy będzie on gotowy do zapisania jako szablon.
3. Zmodyfikuj plik kodu, aby wskazać miejsce zastąpienia parametru, jeśli jest to możliwe. Aby uzyskać
więcej informacji na temat zastępowania parametrów, zobacz How to: zastępowanie parametrów w
szablonie.
4. Utwórz plik XML i Zapisz go przy użyciu rozszerzenia pliku . vstemplate w tym samym katalogu, w
którym znajduje się plik elementu projektu.
5. Edytuj plik XML . vstemplate , aby dostarczyć metadane szablonu elementu. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Dokumentacja schematu szablonu (rozszerzalność) i przykład w poprzedniej sekcji.
6. Zapisz plik . vstemplate i zamknij go.
7. W Eksploratorze Windows wybierz pliki, które chcesz uwzględnić w szablonie. Kliknij prawym
przyciskiem myszy zaznaczenie, a następnie wybierz polecenie Wy ślij do > folderu
skompresowanego (spakowanego) . Wybrane pliki są kompresowane do pliku zip .
8. Skopiuj plik zip i wklej go w lokalizacji szablonu elementu użytkownika. Domyślnym katalogiem jest
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2017 \ Templates\ItemTemplates. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz How to: Lokalizowanie i organizowanie szablonów projektów i elementów.
8. Skopiuj plik zip i wklej go w lokalizacji szablonu elementu użytkownika. Domyślnym katalogiem jest
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2019 \ Templates\ItemTemplates. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz How to: Lokalizowanie i organizowanie szablonów projektów i elementów.
Zobacz też
Instrukcje: Tworzenie szablonów elementów wieloplikowych
wieloplikowych
Szablony elementów mogą określać tylko jeden element, ale czasami element składa się z wielu plików. Na
przykład szablon elementu Windows Forms wymaga trzech następujących plików:
Plik zawierający kod dla formularza
Plik, który zawiera informacje dotyczące projektanta formularza
Plik zawierający osadzone zasoby formularza
Szablony elementów wieloplikowych wymagają parametrów, aby upewnić się, że podczas tworzenia elementu
są używane poprawne rozszerzenia plików. Jeśli utworzysz szablon elementu wieloplikowego za pomocą
Kreatora ekspor tu szablonów , te parametry są generowane automatycznie i nie jest wymagane dalsze
edytowanie.

Szablon elementu wieloplikowego można utworzyć w taki sam sposób jak szablon elementu jednoplikowego.
Zobacz How to: Create Item templates. Na stronie Wybierz element do ekspor towania kreatora wybierz
plik, który ma pliki zależne (na przykład Windows Forms plik formularza). Kreator automatycznie dołącza do
szablonu wszystkie pliki zależne, takie jak projektant i pliki zasobów.
Ręcznie Utwórz szablon elementu wieloplikowego

1. Utwórz szablon elementu, jak utworzysz ręcznie szablon elementu jednoplikowego, ale Uwzględnij każdy
plik stanowiący element wieloplikowy.
2. W pliku XML . vstemplate Dodaj ProjectItem element dla każdego pojedynczego pliku i Dodaj
TargetFileName atrybut do tego elementu. Ustaw wartość TargetFileName atrybutu na $fileinputname $.
FileExtension, gdzie FileExtension to rozszerzenie pliku, który jest dołączany do szablonu. Na przykład:
<ProjectItem TargetFileName="$fileinputname$.vb">
Form1.vb
</ProjectItem>
<ProjectItem TargetFileName="$fileinputname$.Designer.vb">
Form1.Designer.vb
</ProjectItem>
<ProjectItem TargetFileName="$fileinputname$.resx">
Form1.resx
</ProjectItem>
NOTE
Gdy element pochodzący z tego szablonu zostanie dodany do projektu, nazwy plików będą pochodzić od nazwy,
którą użytkownik wprowadza w oknie dialogowym Dodaj nowy element .
3. Wybierz pliki do uwzględnienia w szablonie, kliknij prawym przyciskiem myszy zaznaczenie, a następnie
wybierz polecenie Wy ślij do > folderu skompresowanego (spakowanego) .
Wybrane pliki są kompresowane do pliku zip .
4. Skopiuj plik zip do lokalizacji szablonu elementu użytkownika. Domyślnie katalog to
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio <Version> \Templates\ItemTemplates. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz How to: Lokalizowanie i organizowanie szablonów.
5. Zamknij program Visual Studio, a następnie otwórz go ponownie.
6. Utwórz nowy projekt lub Otwórz istniejący projekt, a następnie wybierz pozycję projekt > Dodaj nowy
element lub naciśnij klawisze CTRL + SHIFT + a .
Szablon elementu wieloplikowego jest wyświetlany w oknie dialogowym Dodaj nowy element .
Przykład
Poniższy przykład przedstawia szablon Windows Forms. Po utworzeniu elementu na podstawie tego szablonu
nazwy trzech utworzonych plików będą zgodne z nazw ą wprowadzoną w oknie dialogowym Dodaj nowy
element .
<VSTemplate Version="2.0.0" Type="Item"

<TemplateData>
<Name>Multi-file Item Template</Name>
<Description>An example of a multi-file item template</Description>
</TemplateData>
<TemplateContent>
<ProjectItem TargetFileName="$fileinputname$.vb" SubType="Form">
Form1.vb
</ProjectItem>
<ProjectItem TargetFileName="$fileinputname$.Designer.vb">
Form1.Designer.vb
</ProjectItem>
<ProjectItem TargetFileName="$fileinputname$.resx">
Form1.resx
</ProjectItem>
</TemplateContent>
</VSTemplate>
Zobacz też
Parametry szablonu
Instrukcje: zastępowanie parametrów w szablonie
Instrukcje: ręczne tworzenie szablonów sieci Web
Tworzenie szablonu sieci Web różni się od tworzenia innych rodzajów szablonów. Ponieważ szablony projektu
sieci Web pojawiają się w oknie dialogowym Dodaj now ą witr yn ę sieci Web , a elementy projektu sieci Web
są klasyfikowane według języka programowania, plik vstemplate musi określać szablon jako szablon sieci Web i
identyfikować język programowania.
NOTE
Szablony sieci Web muszą zawierać pusty plik . webproj i musi być przywoływany w pliku vstemplate w File atrybucie
Project elementu. Chociaż projekty sieci Web nie wymagają pliku projektu . proj , należy utworzyć ten plik szczątkowy,
aby szablon sieci Web działał poprawnie.
Aby ręcznie utworzyć szablon sieci Web

1. Utwórz projekt sieci Web.
2. Zmodyfikuj lub Usuń pliki w projekcie lub Dodaj nowe pliki do projektu.
3. Utwórz plik XML i Zapisz go z rozszerzeniem nazwy pliku vstemplate w tym samym katalogu, w którym
znajduje się projekt. Nie należy dodawać go do projektu w programie Visual Studio.
4. Edytuj plik XML vstemplate , aby dostarczyć metadane szablonu projektu. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz Poniższy przykład.
5. Znajdź ProjectType element w pliku vstemplate i ustaw wartość tekstow ą na Web .
6. Po ProjectType elemencie Dodaj ProjectSubType element i ustaw wartość tekstow ą na język
programowania szablonu. Język programowania może być jedną z następujących wartości:
CSharp
VisualBasic
Na przykład:
<TemplateData>
...
<ProjectType>Web</ProjectType>
<ProjectSubType>CSharp</ProjectSubType>
...
</TemplateData>
7. Wybierz pliki w szablonie (dotyczy to pliku vstemplate ), kliknij prawym przyciskiem myszy zaznaczenie i
wybierz polecenie Wy ślij do > folderu skompresowanego (zip) . Pliki są kompresowane do pliku zip .
8. Umieść plik zip Template w katalogu szablonów projektu programu Visual Studio. Domyślnie ten katalog
to %USERPROFILE%\Documents\Visual Studio <Version> \ProjectTemplates.
Przykład
Poniższy przykład przedstawia podstawowy plik vstemplate szablonu projektu sieci Web:
<VSTemplate Version="2.0.0" Type="Project"
<TemplateData>
<Name>MyWebProjecStarterKit</Name>
<Description>A simple web template</Description>
<Icon>icon.ico</Icon>
<ProjectType>Web</ProjectType>
<ProjectSubType>CSharp</ProjectSubType>
<DefaultName>WebSite</DefaultName>
</TemplateData>
<TemplateContent>
<Project File="WebApplication.webproj">
<ProjectItem>icon.ico</ProjectItem>
<ProjectItem OpenInEditor="true">Default.aspx</ProjectItem>
<ProjectItem>Default.aspx.cs</ProjectItem>
</Project>
</TemplateContent>
</VSTemplate>
Zobacz też
Instrukcje: Rozwiązywanie problemów z szablonami
Jeśli szablon nie zostanie załadowany w środowisku deweloperskim, istnieje kilka sposobów zlokalizowania
problemu.
Sprawdź poprawność pliku vstemplate

Jeśli plik vstemplate w szablonie nie jest zgodny ze schematem szablonu programu Visual Studio, szablon może
nie pojawić się w oknie dialogowym Nowy projekt .
Jeśli plik vstemplate w szablonie nie jest zgodny ze schematem szablonu programu Visual Studio, szablon może
nie być wyświetlany w oknie dialogowym, w którym tworzysz nowe projekty.
Aby sprawdzić poprawność pliku vstemplate
1. Znajdź plik zip , który zawiera szablon.
2. Wyodrębnij plik zip .
3. W menu plik w programie Visual Studio wybierz polecenie Otwórz > plik .
4. Wybierz plik vstemplate szablonu i wybierz polecenie Otwórz .
5. Sprawdź, czy plik XML pliku vstemplate jest zgodny ze schematem szablonu. Aby uzyskać więcej
informacji na temat schematu vstemplate , zobacz Dokumentacja schematu szablonu.
NOTE
Aby uzyskać pomoc techniczną IntelliSense podczas tworzenia pliku vstemplate , Dodaj xmlns atrybut do
VSTemplate elementu i przypisz mu wartość http://schemas.microsoft.com/developer/vstemplate/2005 .
6. Zapisz i zamknij plik vstemplate .

7. Wybierz pliki dołączone do szablonu, kliknij prawym przyciskiem myszy, a następnie wybierz polecenie
Wy ślij do > folderu skompresowanego (spakowanego) . Wybrane pliki są kompresowane do pliku
zip .
8. Umieść nowy plik zip w tym samym katalogu, w którym znajduje się stary plik . zip .
9. Usuń wyodrębnione pliki szablonów i stary plik template . zip .
Włączanie rejestrowania diagnostycznego

Rejestrowanie diagnostyczne można włączyć dla odnajdywania szablonów, wykonując czynności opisane w
temacie Rozwiązywanie problemów z odnajdywaniem szablonów (rozszerzalnością).
Zobacz też
Rozwiązywanie problemów z odnajdywaniem szablonów (rozszerzalność)
Dokumentacja schematu szablonu
Instrukcje: Lokalizowanie i organizowanie
szablonów projektów i elementów
Pliki szablonów muszą być umieszczone w znanej lokalizacji, aby były wyświetlane w oknach dialogowych nowy
projekt i nowy element.
Możesz również utworzyć niestandardowe podkategorie w lokalizacji szablonu użytkownika, a kategorie są
wyświetlane w oknach dialogowych Nowy projekt i Dodaj nowy element .
Lokalizowanie szablonów
Zainstalowane szablony i szablony użytkownika są przechowywane w dwóch różnych lokalizacjach.
Zainstalowane szablony
Domyślnie szablony zainstalowane z programem Visual Studio znajdują się w temacie:
% ProgramFiles (x86)% \ Microsoft Visual Studio \ 2017 \ <edition> \ Common7\IDE\ProjectTemplates \
<język > \<identyfikator ustawień regionalnych>
% ProgramFiles (x86)% \ Microsoft Visual Studio \ 2017 \ <edition> \COMMON7\IDE\ITEMTEMPLATES \
Na przykład następujący katalog ma Visual Basic szablonów elementów dla języka angielskiego (LCID 1033):
C: \ Program Files (x86) \ Microsoft Visual Studio \ 2017 \ Community \ Common7 \ IDE \ elementów \
VisualBasic \ 1033
% ProgramFiles (x86)% \ Microsoft Visual Studio \ 2019 \ <edition> \ Common7\IDE\ProjectTemplates \
% ProgramFiles (x86)% \ Microsoft Visual Studio \ 2019 \ <edition> \COMMON7\IDE\ITEMTEMPLATES \
Na przykład następujący katalog ma Visual Basic szablonów elementów dla języka angielskiego (LCID 1033):
C: \ Program Files (x86) \ Microsoft Visual Studio \ 2019 \ Community \ Common7 \ IDE \ elementów \
VisualBasic \ 1033
Szablony użytkowników
Jeśli dodasz plik skompresowany (. zip), który zawiera plik . vstemplate do katalogu szablonów użytkownika,
szablon zostanie wyświetlony w oknach dialogowych nowy projekt i nowy element. Domyślnie szablony
użytkowników znajdują się w:
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2017 \ Templates\ProjectTemplates
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2017 \ Templates\ItemTemplates
Na przykład następujący katalog zawiera szablony projektu użytkownika dla języka C#:
C:\Users\UserName\Documents\Visual Studio 2017 \ Templates\ProjectTemplates\Visual C #
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2019 \ Templates\ProjectTemplates
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2019 \ Templates\ItemTemplates
Na przykład następujący katalog zawiera szablony projektu użytkownika dla języka C#:
C:\Users\UserName\Documents\Visual Studio 2019 \ Templates\ProjectTemplates\Visual C #
TIP
Można zmienić znaną lokalizację szablonów użytkowników w obszarze Narz ędzia > Opcje > projekty i rozwiązania >
.
Organizowanie szablonów
Kategorie w oknach dialogowych Nowy projekt i Dodaj nowy element odzwierciedlają struktury katalogów,
które istnieją w zainstalowanych szablonach i lokalizacjach szablonów użytkownika. Szablony użytkowników
można organizować w własne kategorie, dodając nowe foldery do katalogu szablonów użytkownika. W oknach
dialogowych Nowy projekt i Dodaj nowy element są wyświetlane wszelkie zmiany wprowadzone w
kategoriach szablonów użytkowników.
NOTE
Nie można utworzyć nowej kategorii na poziomie języka programowania. Nowe kategorie można tworzyć tylko w obrębie
każdego języka.
Tworzenie nowych kategorii szablonów projektu użytkownika

1. Utwórz folder w folderze języka programowania w katalogu szablonów projektu użytkownika. Na
przykład aby określić kategorię HelloWorld dla szablonów projektu C#, Utwórz następujący katalog:
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio <Version> \Templates\ProjectTemplates\Visual C#
\HelloWorld
2. Umieść wszystkie szablony dla tej kategorii w nowym folderze.
3. W menu plik wybierz pozycję Nowy > projekt .
Kategoria HelloWorld zostanie wyświetlona w oknie dialogowym Nowy projekt w obszarze
zainstalowane > Visual C# .
Tworzenie nowych kategorii szablonów elementów użytkownika
1. Utwórz folder w folderze języka programowania w katalogu szablonów elementu użytkownika. Na
przykład aby określić kategorię HelloWorld dla szablonów elementów języka C#, należy utworzyć
następujący katalog:
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio <Version> \Templates\ItemTemplates\Visual C#
\HelloWorld
2. Umieść wszystkie szablony dla tej kategorii w nowym folderze.
3. Utwórz projekt lub Otwórz istniejący projekt. Następnie w menu projekt wybierz polecenie Dodaj nowy
element .
Kategoria HelloWorld zostanie wyświetlona w oknie dialogowym Dodaj nowy element w obszarze
zainstalowane > elementy Visual C# .
Wyświetlanie szablonów w kategoriach nadrzędnych
Szablony w podkategoriach można włączyć do wyświetlania w ich kategoriach nadrzędnych za pomocą
NumberOfParentCategoriesToRollUp elementu w pliku . vstemplate . Te kroki są takie same dla szablonów projektu
i szablonów elementów.
1. Znajdź plik zip , który zawiera szablon.
3. Otwórz plik . vstemplate w programie Visual Studio.
4. W TemplateData elemencie Dodaj NumberOfParentCategoriesToRollUp element. Na przykład poniższy kod
powoduje, że szablon jest widoczny w kategorii nadrzędnej, ale nie jest wyższy.
<TemplateData>
...
<NumberOfParentCategoriesToRollUp>
1
</NumberOfParentCategoriesToRollUp>
...
</TemplateData>
5. Zapisz i zamknij plik . vstemplate .

6. Wybierz pliki w szablonie, kliknij prawym przyciskiem myszy zaznaczenie, a następnie wybierz polecenie
Wy ślij do > folderu skompresowanego (spakowanego) .
Pliki są kompresowane do pliku zip .
8. Umieść nowy plik zip w katalogu, który miał usunięty plik. zip .
Zobacz też
NumberOfParentCategoriesToRollUp (szablony Visual Studio)
Nawet po utworzeniu szablonów projektów i elementów można je dodatkowo dostosować do własnych potrzeb.
Dostosowania
Na przykład można wykonać następujące zadania:
Modyfikuj i Eksportuj istniejący szablon jako szablon użytkownika.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Update Existing Templates.
Przekaż parametry niestandardowe do szablonu, aby zastąpić istniejące wartości.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz jak: zastępowanie parametrów w szablonie.
Dostosowywanie kreatorów tworzących projekty z szablonów.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: use kreators with Project Templates (rozszerzalność).
Zobacz też
Instrukcje: Rozwiązywanie problemów z szablonami
IWizard
Dostosowywanie szablonów przy użyciu dotnet new polecenia
Wyświetlaj lub Modyfikuj projekty w pliku rozwiązania platformy .NET przy użyciu dotnet sln polecenia
Instrukcje: aktualizowanie istniejących szablonów
Po utworzeniu szablonu i przeprowadzeniu kompresji plików do pliku zip warto zmodyfikować szablon. Można
to zrobić przez ręczne zmianę plików w szablonie lub przez wyeksportowanie nowego szablonu z projektu,
który jest oparty na szablonie.

Program Visual Studio zawiera Kreatora ekspor towania szablonu , którego można użyć do zaktualizowania
istniejącego szablonu:
1. Wybierz pozycję plik > Nowy > projekt z paska menu.
2. Wybierz szablon, który chcesz zaktualizować, i wykonaj kroki, aby utworzyć nowy projekt.
3. Zmodyfikuj projekt w programie Visual Studio. Na przykład zmień typ danych wyjściowych lub Dodaj
nowy plik do projektu.
5. Postępuj zgodnie z monitami wyświetlanymi w kreatorze, aby wyeksportować szablon jako plik . zip .
6. Obowiązkowe Umieść plik . zip w następującym katalogu: %USERPROFILE%\Documents\Visual Studio
<version> \Templates\ProjectTemplates , aby udostępnić go do wyboru. Należy wykonać ten krok, jeśli
nie wybrano opcji automatycznie Impor tuj szablon do programu Visual Studio w Kreatorze
ekspor tu szablonów .
7. Usuń stary plik template . zip .
Ręcznie Aktualizuj istniejący szablon

Istniejący szablon można zaktualizować bez użycia Kreatora ekspor tu szablonów , modyfikując pliki w
skompresowanym pliku zip .
Aby ręcznie zaktualizować istniejący szablon
1. Znajdź plik zip , który zawiera szablon. Szablony projektu użytkownika znajdują się w witrynie
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio <version> \Templates\ProjectTemplates.
3. Zmodyfikuj lub Usuń bieżące pliki szablonu lub Dodaj nowe pliki do szablonu.
4. Otwórz, zmodyfikuj i Zapisz plik XML . vstemplate , aby obsłużyć zaktualizowane zachowanie lub nowe
pliki.
Aby uzyskać więcej informacji o schemacie . vstemplate , zobacz Dokumentacja schematu szablonu
programu Visual Studio (rozszerzalność). Aby uzyskać więcej informacji o tym, co można Sparametryzuj
w plikach źródłowych, zobacz Parametry szablonu.
5. Wybierz pliki w szablonie, a następnie w menu kontekstowym lub prawym przyciskiem myszy, a
następnie wybierz polecenie Wy ślij do > folderu skompresowanego (spakowanego) .
Wybrane pliki są kompresowane do pliku zip .
6. Umieść nowy plik zip w tym samym katalogu, w którym znajduje się stary plik . zip .
Zobacz też
Parametry szablonu
Parametry szablonu umożliwiają zastępowanie identyfikatorów, takich jak nazwy klas i przestrzenie nazw, gdy
plik jest tworzony na podstawie szablonu. Można dodawać parametry szablonu do istniejących szablonów lub
tworzyć własne szablony z parametrami szablonu.
Parametry szablonu są zapisywane w formacie $Parameter$. Aby uzyskać pełną listę parametrów szablonu,
zobacz Parametry szablonu.
W poniższej sekcji pokazano, jak zmodyfikować szablon, aby zastąpić nazw ę przestrzeni nazw nazw ą
"bezpieczny projekt".
Przykład — nazwa przestrzeni nazw

1. Wstaw parametr w co najmniej jednym pliku kodu w szablonie. Na przykład:
namespace $safeprojectname$
2. W pliku vstemplate szablonu Znajdź ProjectItem element, który zawiera ten plik.
3. Ustaw ReplaceParameters atrybut na true dla ProjectItem elementu:
<ProjectItem ReplaceParameters="true">Class1.cs</ProjectItem>
Zobacz też
Parametry szablonu
ProjectItem, element (szablony elementów Visual Studio)
Parametry szablonu
Możesz zamienić wartości w szablonie podczas tworzenia wystąpienia szablonu. Aby skonfigurować tę funkcję,
użyj parametrów szablonu. Parametry szablonu mogą służyć do zastępowania wartości takich jak nazwy klas i
przestrzenie nazw w szablonie. Kreator szablonów, który jest uruchamiany w tle, gdy użytkownik doda nowy
element lub projekt zastępuje te parametry.
Deklarowanie i włączanie parametrów szablonu

Parametry szablonu są zadeklarowane w formacie $Parameter$. Na przykład:
$safeprojectname$
$guid1$
$guid5$
Włącz podstawianie parametrów w szablonach
1. W pliku . vstemplate szablonu Znajdź ProjectItem element, który odnosi się do elementu, dla którego
chcesz włączyć zastąpienie parametrów.
2. Ustaw atrybut ReplaceParameters elementu ProjectItem na true .
3. W pliku kodu dla elementu projektu dołącz parametry, tam gdzie jest to potrzebne. Na przykład,
następujący parametr określa, że bezpieczna nazwa projektu jest używana dla przestrzeni nazw w pliku:
Zastrzeżone parametry szablonu

W poniższej tabeli wymieniono zastrzeżone parametry szablonu, które mogą być używane przez dowolny
szablon:
PA RA M ET R O P IS
CLRVERSION Aktualna wersja środowiska uruchomieniowego języka

wspólnego (CLR).
ext_ * Dodaj ext_ prefiks do dowolnego parametru, aby odwołać

się do zmiennych szablonu nadrzędnego. Na przykład
ext_safeprojectname .
Identyfikator GUID [1-10] Identyfikator GUID służący do zamienienia identyfikatora

GUID w pliku projektu. Można określić maksymalnie 10
unikatowych identyfikatorów GUID (na przykład guid1 ).
itemName Nazwa pliku, w którym jest używany parametr.
elementu Bieżąca nazwa komputera (na przykład Computer01).

PA RA M ET R O P IS
ProjectName Nazwa podana przez użytkownika podczas tworzenia

projektu.
RegisteredOrganization Wartość klucza rejestru z

HKLM\Software\Microsoft\Windows
NT\CurrentVersion\RegisteredOrganization.
RootNamespace Główna przestrzeń nazw bieżącego projektu. Ten parametr

dotyczy tylko szablonów elementów.
safeitemname Analogicznie jak itemname w przypadku wszystkich

niebezpiecznych znaków i spacji zastępowanych znakami
podkreślenia.
safeitemrootname Analogicznie jak safeitemname .
safeprojectname Nazwa podana przez użytkownika podczas tworzenia

projektu, ale z usuniętymi wszystkimi niebezpiecznymi
znakami i spacjami.
time Bieżący czas w formacie DD/MM/RRRR 00:00:00.
specifiedsolutionname Nazwa rozwiązania. W razie wybrania opcji „Utwórz katalog

rozwiązania”, specifiedsolutionname ma nazwę
rozwiązania. Jeżeli „Utwórz katalog rozwiązania” nie jest
zaznaczone, specifiedsolutionname jest pusta.
userdomain Bieżąca domena użytkownika.
nazwa użytkownika Bieżąca nazwa użytkownika.
webnazw Nazwa bieżącej witryny sieci Web. Ten parametr jest używany
w szablonie formularza sieci Web w celu zagwarantowania
unikatowych nazw klas. Jeśli witryna internetowa znajduje się
w katalogu głównym serwera sieci Web, ten parametr
szablonu jest rozpoznawany jako katalog główny serwera
sieci Web.
rok Bieżący rok w formacie RRRR.
NOTE
Parametry szablonu uwzględniają wielkość liter.
Parametry szablonu niestandardowego

Oprócz domyślnych parametrów szablonu zarezerwowanych, które są używane podczas zamiany parametru,
można określić własne parametry i wartości szablonu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz CustomParameters
— element (szablony Visual Studio).
Przykład: Użyj nazwy projektu dla nazwy pliku

Można określić zmienne nazwy plików dla elementów projektu przy użyciu parametru w TargetFileName
atrybucie.
Poniższy przykład określa, że nazwa pliku wykonywalnego używa nazwy projektu, określonej przez
$projectname$ .
<TemplateContent>
<ProjectItem
ReplaceParameters="true"
TargetFileName="$projectname$.exe">
File1.exe
</ProjectItem>
...
</TemplateContent>
Przykład: Użyj bezpiecznej nazwy projektu dla nazwy przestrzeni

nazw
Aby użyć bezpiecznej nazwy projektu dla przestrzeni nazw w pliku klasy C#, należy użyć następującej składni:
{
public class Class1
{
public Class1()
{ }
}
}
W pliku . vstemplate szablonu projektu Dołącz ReplaceParameters="true" atrybut podczas odwoływania się do
pliku:
<TemplateContent>
<ProjectItem ReplaceParameters="true">
Class1.cs
</ProjectItem>
...
</TemplateContent>
Zobacz też
Dokumentacja schematu szablonu
Obsługa programu Visual Studio IDE 64-bit
Program Visual Studio umożliwia konfigurowanie aplikacji przeznaczonych dla różnych platform, w tym na
platformach 64-bitowych. Aby uzyskać więcej informacji o obsłudze platformy 64-bitowego w programie Visual
Studio, zobacz 64-bitowe aplikacje.
Wdrażanie aplikacji 64-bitowej

Wdrożenie wymagań wstępnych dla aplikacji 64-bitowych zawiera listę redystrybucyjnych, których można użyć
jako wymagań wstępnych w przypadku instalacji aplikacji 64-bitowej.
Skonfiguruj projekty jako aplikacje 64-bitowe

Instrukcje: Konfigurowanie projektów na platformach docelowych omawia Konfigurowanie projektów do
skompilowania jako aplikacje 64-bitowe.
Debugowanie aplikacji 64-bitowej

Debuguj 64-bitowe aplikacje
Używanie plików zrzutu
Tworzenie kodu w programie Visual Studio bez
projektów ani rozwiązań
Możesz otworzyć kod z niemal dowolnego typu projektu opartego na katalogu w programie Visual Studio bez
konieczności stosowania rozwiązania lub pliku projektu. Oznacza to, że można na przykład klonować
repozytorium w usłudze GitHub, otwierać je bezpośrednio w programie Visual Studio i zacząć opracowywać, bez
konieczności tworzenia rozwiązania lub projektu. W razie konieczności można określić niestandardowe zadania
kompilacji i parametry uruchamiania za poorednictwem prostych plików JSON.
Po otwarciu plików kodu w programie Visual Studio Eksplorator rozwi ą za ń wyświetla wszystkie pliki w
folderze. Możesz kliknąć dowolny plik, aby rozpocząć jego edytowanie. W tle program Visual Studio uruchamia
indeksowanie plików w celu włączenia funkcji IntelliSense, nawigowania i refaktoryzacji. Podczas edytowania,
tworzenia, przenoszenia lub usuwania plików program Visual Studio automatycznie śledzi zmiany i ciągle
aktualizuje swój indeks IntelliSense. Kod będzie wyglądać ze kolorem składni i, w wielu przypadkach,
uwzględniać podstawowe uzupełnianie instrukcji IntelliSense.
Otwórz dowolny kod

Możesz otworzyć kod w programie Visual Studio w następujący sposób:
Na pasku menu programu Visual Studio wybierz pozycję plik > Otwórz > folder , a następnie przejdź do
lokalizacji kodu.
W menu kontekstowym (kliknij prawym przyciskiem myszy) folderu zawierającego kod wybierz
polecenie Otwórz w programie Visual Studio .
Wybierz link Otwórz folder na stronie star towej programu Visual Studio.
IMPORTANT
Nie cały kod można otworzyć za pomocą linku Otwórz folder na stronie star towej programu Visual Studio. Na
przykład jeśli plik kodu został zapisany jako część rozwiązania — inaczej mówiąc, w pliku. sln — musisz użyć jednej
z innych opcji wymienionych w tym miejscu, aby otworzyć swój kod.
Wybierz link Otwórz folder w oknie uruchamiania.
IMPORTANT
Nie cały kod można otworzyć za pomocą linku Otwórz folder w oknie uruchamiania programu Visual Studio. Na
przykład jeśli plik kodu został zapisany jako część rozwiązania — inaczej mówiąc, w pliku. sln — musisz użyć jednej
z innych opcji wymienionych w tym miejscu, aby otworzyć swój kod.
Jeśli jesteś użytkownikiem klawiatury, naciśnij klawisze CTRL + SHIFT + Alt + O w programie Visual
Studio.
Otwórz kod ze sklonowanego repozytorium GitHub.
Aby otworzyć kod ze sklonowanego repozytorium GitHub
Poniższy przykład pokazuje, jak sklonować repozytorium GitHub, a następnie otworzyć jego kod w programie
Visual Studio. Aby wykonać tę procedurę, musisz mieć konto usługi GitHub i narzędzie git dla systemu Windows
zainstalowane w systemie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Tworzenie nowego konta usługi GitHub i git
dla systemu Windows .
1. Przejdź do repozytorium, które chcesz sklonować w serwisie GitHub.
2. Wybierz przycisk Klonuj lub Pobierz , a następnie wybierz przycisk Kopiuj do schowka w menu
rozwijanym, aby skopiować bezpieczny adres URL repozytorium GitHub.
3. W programie Visual Studio wybierz kartę Team Explorer , aby otworzyć Team Explorer . Jeśli nie
widzisz karty, otwórz ją z widoku > Team Explorer .
4. W Team Explorer w sekcji lokalne repozytoria Git wybierz polecenie klonowania , a następnie wklej
adres URL strony GitHub do pola tekstowego.
5. Wybierz przycisk klon , aby sklonować pliki projektu do lokalnego repozytorium git. W zależności od
rozmiaru repozytorium ten proces może potrwać kilka minut.
6. Po sklonowaniu repozytorium do systemu w obszarze Team Explorer wybierz polecenie Otwórz w
menu kontekstowym (kliknij prawym przyciskiem myszy) dla nowo sklonowanego repozytorium.
7. Wybierz polecenie Poka ż widok folderu , aby wyświetlić pliki w Eksplorator rozwi ą za ń.
Teraz można przeglądać foldery i pliki w sklonowanym repozytorium, a także wyświetlać i przeszukiwać
kod w edytorze kodu programu Visual Studio, dokończc z kolorem składni i innymi funkcjami.
Uruchamianie i debugowanie kodu

Możesz debugować kod w programie Visual Studio bez projektu lub rozwiązania. Aby debugować niektóre
Języki, może być konieczne określenie prawidłowego pliku startowego w bazie kodu, takiej jak skrypt, plik
wykonywalny lub projekt. Pole listy rozwijanej obok przycisku Star t na pasku narzędzi zawiera wszystkie
elementy startowe wykryte przez program Visual Studio, a także elementy, które zostały wyznaczone. Program
Visual Studio uruchamia ten kod jako pierwszy podczas debugowania kodu.
Konfigurowanie kodu do uruchamiania w programie Visual Studio różni się w zależności od rodzaju kodu i
narzędzi kompilacji.
Bazy kodu używające MSBuild
Bazy kodu oparte na programie MSBuild mogą mieć wiele konfiguracji kompilacji, które pojawiają się na liście
rozwijanej przycisku Star t . Wybierz plik, który ma być używany jako element startowy, a następnie wybierz
przycisk Star t , aby rozpocząć debugowanie.
NOTE
W przypadku kodu w językach C# i Visual Basic należy mieć zainstalowane obciążenie Programowanie aplikacji
klasycznych platformy .NET . W przypadku kodów bazowych języka C++ musi być zainstalowane Programowanie
aplikacji klasycznych w języku c++ .
Bazy kodu, które używają niestandardowych narzędzi kompilacji
Jeśli baza kodu używa niestandardowych narzędzi kompilacji, należy powiedzieć programowi Visual Studio, jak
zbudować kod przy użyciu zadań kompilacji , które są zdefiniowane w pliku JSON . Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Dostosowywanie kompilacji i debugowania zadań.
Bazy kodu zawierające kod języka Python lub JavaScript
Jeśli baza kodu zawiera kod Python lub JavaScript, nie trzeba konfigurować żadnych plików . JSON , ale trzeba
zainstalować odpowiednie obciążenie. Należy również skonfigurować skrypt uruchamiania:
1. Zainstaluj Node.js programowanie lub programowanie w języku Python , wybierając kolejno pozycje
Narz ę dzia > Pobierz narz ę dzia i funkcje lub zamykając program Visual Studio i uruchamiając
Instalator programu Visual Studio.
2. W Eksplorator rozwi ą za ń kliknij prawym przyciskiem myszy lub menu kontekstowym pliku JavaScript
lub Python, wybierz polecenie Ustaw jako element star towy .
3. Wybierz przycisk Star t , aby rozpocząć debugowanie.
Bazy kodu zawierające kod języka C++
Aby uzyskać informacje na temat otwierania kodu C++ bez rozwiązań i projektów w programie Visual Studio,
zobacz otwieranie folderów projekty dla języka c++.
Bazy kodu zawierające projekt programu Visual Studio
Jeśli folder kodu zawiera projekt programu Visual Studio, można wyznaczyć projekt jako element startowy.
Tekst przycisku Star t zmieni się, aby odzwierciedlić, że projekt jest elementem startowym.
Zobacz też
Projekty z obsługa funkcji Otwórz folder dla języka C++
Projekty CMake w języku C++
Pisanie kodu w edytorze kodu i tekstu
dla opracowywania aplikacji "Otwieranie folderu"
Program Visual Studio wie, jak uruchamiać wiele różnych języków i baz kodu, ale nie wie, jak uruchomić
wszystko. Jeśli otwarto folder kodu w programie Visual Studio, a program Visual Studio wie, jak uruchomić kod,
możesz go uruchomić od razu bez żadnej dodatkowej konfiguracji.
Jeśli baza kodu używa niestandardowych narzędzi kompilacji, które nie są rozpoznawane przez program Visual
Studio, musisz podać szczegóły konfiguracji, aby uruchomić i debugować kod w programie Visual Studio.
Nakazujesz programowi Visual Studio tworzenie kodu przez definiowanie zadań kompilacji. Można utworzyć co
najmniej jedno zadanie kompilacji, aby określić wszystkie elementy, które język musi skompilować i uruchomić
swój kod. Możesz również utworzyć dowolne zadania, które mogą robić niemal wszystko. Na przykład można
utworzyć zadanie, aby wyświetlić listę zawartości folderu lub zmienić nazw ę pliku.
Dostosuj bazę kodu o niemniejszej projekcie przy użyciu następujących plików JSON :
N A Z WA P L IK U P RZ EZ N A C Z EN IE
tasks.vs.jsna Określ niestandardowe polecenia kompilacji i przełączniki

kompilatora oraz dowolne zadania (niepowiązane z
kompilacją).
Dostępne za pośrednictwem Eksplorator rozwiąza ń kliknij
prawym przyciskiem myszy element menu Konfiguruj
zadania .
launch.vs.jsna Określ argumenty wiersza polecenia dla debugowania.

Dostępne za pośrednictwem Eksplorator rozwiąza ń kliknij
prawym przyciskiem myszy element menu Ustawienia
debugowania i uruchamiania .
Te pliki . JSON znajdują się w ukrytym folderze o nazwie . vs w folderze głównym bazy kodu. tasks.vs.json i
launch.vs.jsdla plików są tworzone przez program Visual Studio w zależności od tego, gdy użytkownik wybierze
opcję Skonfiguruj zadania lub Debuguj i uruchom ustawienia dla pliku lub folderu w Eksplorator
rozwi ą za ń. Te pliki . JSON są ukryte, ponieważ zazwyczaj użytkownicy nie chcą zaewidencjonować ich do
kontroli źródła. Jeśli jednak chcesz mieć możliwość zaewidencjonowania ich w kontroli źródła, przeciągnij pliki
do katalogu głównego bazy kodu, gdzie są widoczne.
TIP
Aby wyświetlić ukryte pliki w programie Visual Studio, wybierz przycisk Poka ż wszystkie pliki na pasku narzędzi
Eksplorator rozwiąza ń .
Definiuj zadania z tasks.vs.jsna

Możesz zautomatyzować skrypty kompilacji lub wszystkie inne operacje zewnętrzne na plikach znajdujących się
w bieżącym obszarze roboczym, uruchamiając je jako zadania bezpośrednio w środowisku IDE. Nowe zadanie
można skonfigurować, klikając prawym przyciskiem myszy plik lub folder, a następnie wybierając pozycję
Konfiguruj zadania .
Spowoduje to utworzenie (lub otwarcie) tasks.vs.js w pliku w folderze . vs . Można zdefiniować zadanie
kompilacji lub dowolne zadanie w tym pliku, a następnie wywołać je przy użyciu nazwy podaną w Eksplorator
rozwi ą za ń kliknięciu prawym przyciskiem myszy.
Zadania niestandardowe można dodawać do poszczególnych plików lub do wszystkich plików określonego
typu. Na przykład pliki pakietów NuGet można skonfigurować w taki sposób, aby miało zadanie "Przywróć
pakiety", lub wszystkie pliki źródłowe można skonfigurować tak, aby miało zadanie statycznej analizy, takie jak
Linter dla wszystkich plików js .
Definiowanie niestandardowych zadań kompilacji
Jeśli baza kodu używa niestandardowych narzędzi kompilacji, które nie są rozpoznawane przez program Visual
Studio, nie można uruchomić i debugować kodu w programie Visual Studio, dopóki nie zostaną wykonane
pewne czynności konfiguracyjne. Program Visual Studio zawiera zadania kompilacji , w których można
poinformować program Visual Studio, jak skompilować, skompilować i wyczyścić swój kod. tasks.vs.jsw pliku
zadania kompilacji Couples wewnętrzną pętlę programowania programu Visual Studio do niestandardowych
narzędzi kompilacji używanych przez bazę kodu.
Rozważmy bazę kodu, która składa się z jednego pliku języka C# o nazwie Hello.cs. Plik reguł programu make
dla takiej bazy kodu może wyglądać następująco:
build: directory hello.exe
hello.exe: hello.cs
csc -debug hello.cs /out:bin\hello.exe
clean:
del bin\hello.exe bin\hello.pdb
rebuild: clean build
directory: bin
bin:
md bin
W przypadku takiego pliku reguł programu make , który zawiera elementy docelowe kompilowania, czyszczenia
i odbudowywania, można zdefiniować następujące tasks.vs.js . Zawiera trzy zadania kompilacji do kompilowania,
ponownego kompilowania i czyszczenia bazy kodu przy użyciu NMAKE jako narzędzia do kompilowania.
{
"version": "0.2.1",
"outDir": "\"${workspaceRoot}\\bin\"",
"tasks": [
{
"taskName": "makefile-build",
"appliesTo": "makefile",
"type": "launch",
"contextType": "build",
"command": "nmake",
"args": [ "build" ],
"envVars": {
"VSCMD_START_DIR": "\"${workspaceRoot}\""
}
},
{
"taskName": "makefile-clean",
"type": "launch",
"contextType": "clean",
"command": "nmake",
"args": [ "clean" ],
"envVars": {
}
},
{
"taskName": "makefile-rebuild",
"type": "launch",
"contextType": "rebuild",
"command": "nmake",
"args": [ "rebuild" ],
"envVars": {
}
}
]
}
Po zdefiniowaniu zadań kompilacji w tasks.vs.jsna, dodatkowe menu z prawym przyciskiem myszy (menu
kontekstowe) są dodawane do odpowiednich plików w Eksplorator rozwi ą za ń. W tym przykładzie opcje
"build", "build" i "Clean" są dodawane do menu kontekstowego dowolnych plików reguł programu make .
NOTE
Polecenia pojawiają się w menu kontekstowym w obszarze Konfigurowanie zada ń ze względu na ich contextType
Ustawienia. "Kompilacja", "Kompiluj" i "Clean" są poleceniami kompilacji, więc są one wyświetlane w sekcji Kompilacja w
środku menu kontekstowego.
Po wybraniu jednej z tych opcji zadanie jest wykonywane. Dane wyjściowe pojawiają się w oknie danych
wyj ściowych , a błędy kompilacji pojawiają się w Lista bł ę dów .
Definiowanie dowolnych zadań
Możesz zdefiniować dowolne zadania w tasks.vs.jsw pliku, aby zrobić to w dowolny sposób. Na przykład można
zdefiniować zadanie, aby wyświetlić nazw ę aktualnie wybranego pliku w oknie danych wyj ściowych lub listę
plików w określonym katalogu.
Poniższy przykład pokazuje tasks.vs.jsw pliku, który definiuje pojedyncze zadanie. Po wywołaniu, zadanie
wyświetla nazw ę pliku aktualnie wybranego pliku js .
{
"version": "0.2.1",
"tasks": [
{
"taskName": "Echo filename",
"appliesTo": "*.js",
"type": "default",
"command": "${env.COMSPEC}",
"args": [ "echo ${file}" ]
}
]
}
taskName Określa nazw ę, która pojawia się w menu rozwijanym prawym przyciskiem myszy.
appliesTo Określa pliki, na których można wykonać polecenie.
command Właściwość określa polecenie do wywołania. W tym przykładzie COMSPEC zmienna środowiskowa
służy do identyfikowania interpretera wiersza polecenia, zazwyczaj cmd.exe.
args Właściwość określa argumenty, które mają zostać przekazane do wywoływanego polecenia.
${file} Makro pobiera wybrany plik w Eksplorator rozwi ą za ń.
Po zapisaniu tasks.vs.jsw programie można kliknąć prawym przyciskiem myszy dowolny plik js w folderze, a
następnie wybrać polecenie echo filename . Nazwa pliku zostanie wyświetlona w oknie danych wyj ściowych
.
NOTE
Jeśli baza kodu nie zawiera tasks.vs.jsw pliku, można ją utworzyć, wybierając pozycję Konfiguruj zadania w menu
kontekstowym lub prawym przyciskiem myszy pliku w Eksplorator rozwiąza ń.
W następnym przykładzie zdefiniowano zadanie, które wyświetla listę plików i podfolderów katalogu bin .
{
"version": "0.2.1",
"outDir": "\"${workspaceRoot}\\bin\"",
"tasks": [
{
"taskName": "List Outputs",
"appliesTo": "*",
"type": "default",
"command": "${env.COMSPEC}",
"args": [ "dir ${outDir}" ]
}
]
}
${outDir} jest makrem niestandardowym, które jest najpierw zdefiniowane przed tasks blokiem. Jest on
następnie wywoływany we args właściwości.
To zadanie dotyczy wszystkich plików. Po otwarciu menu kontekstowego dla każdego pliku w Eksplorator
rozwi ą za ń, dane wyj ściowe listy nazwa zadania są wyświetlane u dołu menu. Po wybraniu opcji dane
wyj ściowe listy zawartość katalogu bin zostanie wyświetlona w oknie danych wyj ściowych w programie
Visual Studio.
Zakres ustawień
Wiele tasks.vs.jsna plikach może istnieć w katalogu głównym i podkatalogach bazy kodu. Ten projekt pozwala
elastycznie mieć inne zachowanie w różnych podkatalogach bazy kodu. Program Visual Studio agreguje lub
zastępuje ustawienia w całej bazie kodu, priorytetyzacji plików w następującej kolejności:
Pliki ustawień w katalogu programu vs folderu głównego.
Katalog, w którym jest obliczane ustawienie.
Katalog nadrzędny bieżącego katalogu, cały sposób do katalogu głównego.
Pliki ustawień w katalogu głównym.
Te reguły agregacji mają zastosowanie do tasks.vs.jsna. Aby uzyskać informacje na temat sposobu agregowania
ustawień w innym pliku, zapoznaj się z odpowiednią sekcją tego pliku w tym artykule.
Właściwości tasks.vs.jswłączone
W tej sekcji opisano niektóre właściwości, które można określić w tasks.vs.js.
Zignorowan
Można utworzyć zadania dla dowolnego pliku lub folderu, określając jego nazw ę w appliesTo polu, na przykład
"appliesTo": "hello.js" . Następujące maski plików mogą być używane jako wartości:
M A SK A P L IK U O P IS
"*" zadanie jest dostępne dla wszystkich plików i folderów w

obszarze roboczym
"*/" zadanie jest dostępne dla wszystkich folderów w obszarze

roboczym
"*.js" zadanie jest dostępne dla wszystkich plików z rozszerzeniem

js w obszarze roboczym
"/*.js" zadanie jest dostępne dla wszystkich plików z rozszerzeniem

js w folderze głównym obszaru roboczego
"src/*/" zadanie jest dostępne dla wszystkich podfolderów folderu src
"makefile" zadanie jest dostępne dla wszystkich plików pliku reguł

programu make w obszarze roboczym
"/makefile" zadanie jest dostępne tylko dla pliku reguł programu make
w folderze głównym obszaru roboczego
Makra tasks.vs.jswłączone
M A K RO O P IS
${env.<VARIABLE>} Określa zmienną środowiskową (na przykład $ {ENV. PATH}, $

{ENV. wywołana} itd.), która jest ustawiona dla wiersza
polecenia dewelopera. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
wiersz polecenia dla deweloperów i Developer PowerShell.
${workspaceRoot} Pełna ścieżka do folderu obszaru roboczego (na przykład

C:\sources\hello)
${file} Pełna ścieżka pliku lub folderu wybranego do uruchomienia

tego zadania (na przykład C:\sources\hello\src\hello.js)
M A K RO O P IS
${relativeFile} Ścieżka względna do pliku lub folderu (na przykład

src\hello.js)
${fileBasename} Nazwa pliku bez ścieżki lub rozszerzenia (na przykład Witaj)
${fileDirname} Pełna ścieżka do pliku, z wyłączeniem nazwy pliku (na

przykład C:\sources\hello\src)
${fileExtname} Rozszerzenie wybranego pliku (na przykład . js)
Konfigurowanie debugowania z launch.vs.jsna

Aby skonfigurować projekty CMake na potrzeby debugowania, zobacz Konfigurowanie CMAKE debugowania
sesji.
1. Aby skonfigurować bazę kodu do debugowania, w Eksplorator rozwi ą za ń wybierz element menu
Ustawienia debugowania i uruchamiania w menu kontekstowym lub prawym przyciskiem myszy
pliku wykonywalnego.
2. W oknie dialogowym Wybierz debuger wybierz opcję, a następnie wybierz przycisk Wybierz .
Jeśli launch.vs.jsw pliku jeszcze nie istnieje, zostanie utworzony.
{
"version": "0.2.1",
"defaults": {},
"configurations": [
{
"type": "default",
"project": "bin\\hello.exe",
"name": "hello.exe"
}
]
}
3. Następnie kliknij prawym przyciskiem myszy plik wykonywalny w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie
wybierz polecenie Ustaw jako element star towy .
Plik wykonywalny jest wyznaczono jako element startowy bazy kodu, a tytuł przycisku uruchamiania
debugowania zmienia się w celu odzwierciedlenia nazwy pliku wykonywalnego.
Po wybraniu klawisza F5 debuger zostanie uruchomiony i zatrzymany w dowolnym punkcie przerwania,

który został już ustawiony. Wszystkie znane okna debugera są dostępne i funkcjonalne.
IMPORTANT
Dodatkowe szczegóły dotyczące niestandardowych zadań kompilacji i debugowania w projektach otwartych
folderów C++ można znaleźć w temacie Obsługa otwartych folderów dla systemów kompilacji c++ w programie
Visual Studio.
Określ argumenty dla debugowania

Można określić argumenty wiersza polecenia, które zostaną przekazane do debugowania w launch.vs.js pliku.
Dodaj argumenty w args tablicy, jak pokazano w następującym przykładzie:
{
"version": "0.2.1",
"defaults": {},
"configurations": [
{
"type": "default",
"name": "hello.exe"
},
{
"type": "default",
"name": "hello.exe a1",
"args": [ "a1" ]
}
]
}
Po zapisaniu tego pliku Nazwa nowej konfiguracji zostanie wyświetlona na liście rozwijanej cel debugowania i
można ją wybrać, aby uruchomić debuger. Można utworzyć dowolną liczbę konfiguracji debugowania.
NOTE
configurations Właściwość Array w launch.vs.json jest odczytywana z dwóch lokalizacji plików — katalogu głównego
dla bazy kodu i katalogu . vs . W razie wystąpienia konfliktu priorytet jest przyznany wartości w .vs\launch.vs.jsna.
Dodatkowe pliki ustawień

Oprócz trzech plików . JSON opisanych w tym temacie program Visual Studio odczytuje również ustawienia z
pewnych dodatkowych plików, jeśli istnieją w bazie kodu.
.vscode\settings.jsna
Program Visual Studio odczytuje ograniczone ustawienia z pliku o nazwie settings.json, jeśli znajduje się w
katalogu o nazwie . programu vscode. Ta funkcja jest dostępna dla baz kodu, które zostały wcześniej opracowane
w Visual Studio Code. Obecnie jedyne ustawienie, które jest odczytywane z .vscode\settings.js jest
files.exclude , które filtruje pliki w sposób wizualny Eksplorator rozwiązań i z niektórych narzędzi do
wyszukiwania.
Możesz mieć dowolną liczbę .vscode\settings.jsw plikach w bazie kodu. Ustawienia odczytane z tego pliku są
stosowane do katalogu nadrzędnego elementu . programu vscode i wszystkich jego podkatalogów.
.gitignore
pliki . gitignore są używane do poinformowania narzędzia Git o ignorowaniu plików; oznacza to, które pliki i
katalogi nie mają być zaewidencjonowania. pliki . gitignore są zwykle dołączone jako część bazy kodu, dzięki
czemu można udostępniać te ustawienia wszystkim deweloperom bazy kodu. Program Visual Studio odczytuje
wzorce w plikach . gitignore , aby przefiltrować elementy wizualnie i z niektórych narzędzi do wyszukiwania.
Ustawienia odczytane z pliku . gitignore są stosowane do jego katalogu nadrzędnego i wszystkich
podkatalogów.
Zobacz też
Tworzenie kodu bez projektów ani rozwiązań
Projekty z obsługa funkcji Otwórz folder dla języka C++
CMake projekty dla języka C++
Odwołanie NMAKE
Funkcje edytora kodu
Nawiązywanie połączenia z projektami w programie
Team Explorer
Użyj okna narzędzia Team Explorer , aby koordynować wysiłki kodu z innymi członkami zespołu, aby
opracować projekt i zarządzać pracą przypisaną do Ciebie, Twojego zespołu lub Twoich projektów. Team
Explorer łączy program Visual Studio z repozytoriami git i GitHub, repozytoriami wersji Team Foundation
Version Control (TFVC) i projektami obsługiwanymi w Azure DevOps Services lub Azure DevOps Server
lokalnymi (wcześniej znanym jako TFS). Możesz zarządzać kodem źródłowym, elementami roboczymi i
kompilacjami.
Team Explorer łączy program Visual Studio z repozytoriami kontroli wersji programu Team Foundation (TFVC)
oraz z projektami hostowanymi na Azure DevOps Services lub Azure DevOps Server lokalnymi (wcześniej
znanym jako TFS). Możesz zarządzać kodem źródłowym, elementami roboczymi i kompilacjami.
IMPORTANT
W przypadku najnowszej wersji programu Visual Studio 2019 w wersji 16,8 nowe środowisko kontroli wersji Git jest teraz
domyślnie włączone. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat porównywania z Team Explorer, zobacz porównanie
Side-by-Side na stronie git i Team Explorer .
Jeśli jednak wolisz nadal używać Team Explorer, przejdź do pozycji Narz ędzia > Opcje > środowiska > Podgląd
funkcji , a następnie Przełącz nowe pole wyboru środowisko u żytkownika systemu Git .
Sposób używania Team Explorer do nawiązywania połączenia z projektem zależy od używanej wersji programu
Visual Studio 2019.
W wersji 16,8 i nowszych

4. Jeśli zobaczysz okno logowania, zaloguj się do swojego konta.

TIP
Jeśli nie widzisz wstępnie wypełnionej listy repozytoriów, z którymi chcesz nawiązać połączenie, wybierz pozycję
dodaj Azure DevOps Ser ver , aby wprowadzić adres URL serwera. (W przeciwnym razie może zostać
wyświetlony monit "nie znaleziono serwerów", który zawiera linki do dodania istniejącego Azure DevOps Server
lub utworzenia konta usługi Azure DevOps).
Następnie program Visual Studio otwiera Eksplorator rozwi ą za ń , w którym są wyświetlane foldery i
pliki.
6. Wybierz kartę Team Explorer , aby wyświetlić akcje usługi Azure DevOps.
W wersji 16,7 i starszej
2. W oknie uruchamiania wybierz opcję klonowanie lub wyewidencjonowywanie kodu .
Jeśli zobaczysz okno logowania, zaloguj się do swojego konta.

NOTE
Elementy wyświetlane w polu listy zależą od repozytoriów usługi Azure DevOps, do których masz dostęp.
Program Visual Studio otwiera Team Explorer i zostanie wyświetlone powiadomienie po zakończeniu
klonowania.
5. Aby wyświetlić foldery i pliki, wybierz łącze Poka ż widok folderu .

Program Visual Studio otwiera Eksplorator rozwi ą za ń.
6. Wybierz łącze rozwi ą zania i folder y , aby wyszukać plik rozwiązania (w odniesieniu do pliku. sln), aby
go otworzyć.
Jeśli nie masz pliku rozwiązania w repozytorium, zostanie wyświetlony komunikat "nie znaleziono
rozwiązań". Można jednak kliknąć dwukrotnie dowolny plik z menu folder, aby otworzyć go w edytorze
kodu programu Visual Studio.
TIP
Jeśli otworzysz program Visual Studio i Team Explorer nie jest wyświetlany, otwórz go, wybierając pozycję Wy świetl >
Team Explorer z paska menu lub naciskając klawisze CTRL + \ , Ctrl + M .
Nawiązywanie połączenia z projektem lub repozytorium

Połącz się z projektem lub repozytorium na stronie Poł ą cz .
Aby nawiązać połączenie z projektem:
1. Otwórz stronę Poł ą cz , wybierając ikonę Zarz ą dzaj poł ą czeniami .
2. Na stronie Poł ą cz wybierz pozycję Zarz ą dzaj poł ą czeniami > Poł ą cz się z projektem.
TIP
Jeśli chcesz otworzyć projekt z repozytorium, zobacz Otwieranie projektu z repozytorium. Jeśli chcesz utworzyć nowy
projekt lub dodać użytkowników do projektu, zobacz Tworzenie projektu (Azure DevOps) i Dodawanie użytkowników do
projektu lub zespołu (Azure DevOps).
Zobacz też
Porównaj narzędzia Git i Team Explorer obok siebie
Nowe środowisko Git w programie Visual Studio
Nawiązywanie połączenia z projektem (Azure DevOps)
Rozwiązywanie problemów z nawiązywaniem połączenia z projektem
Edytor programu Visual Studio udostępnia wiele funkcji, które ułatwiają pisanie kodu i tekstu oraz zarządzanie
nim. Możesz rozwijać i zwijać różne bloki kodu przy użyciu konspektu. Więcej informacji na temat kodu można
uzyskać, korzystając z funkcji IntelliSense, Przegl ą darka obiektów i hierarchii wywołań. Można znaleźć kod
przy użyciu funkcji, takich jak Przejd ź do , Przejd ź do definicji i Znajd ź wszystkie odwołania . Można
wstawiać bloki kodu ze fragmentami kodu i generować kod przy użyciu funkcji, takich jak generowanie na
podstawie u ż ycia . Jeśli nie korzystasz już z edytora programu Visual Studio, zobacz temat uczenie się
korzystania z edytora kodu.
NOTE
Mac, zobacz temat Edytor źródła (Visual Studio dla komputerów Mac).
Możesz wyświetlić swój kod na kilka różnych sposobów. Domyślnie Eksplorator rozwi ą za ń pokazuje kod
uporządkowany według plików. Możesz kliknąć kartę Widok klasy u dołu okna, aby wyświetlić kod
zorganizowany według klas.
Można wyszukiwać i zamieniać tekst w jednym lub wielu plikach. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Znajdowanie i zamienianie tekstu. Można używać wyrażeń regularnych do znajdowania i zastępowania tekstu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Używanie wyrażeń regularnych w programie Visual Studio.
Różne języki programu Visual Studio oferują różne zestawy funkcji, a w niektórych przypadkach funkcje działają
inaczej w różnych językach. Wiele z tych różnic jest określonych w opisach funkcji, ale aby uzyskać więcej
informacji, można zobaczyć sekcje w określonych językach programu Visual Studio.
Funkcje edytora
C EC H A O P IS
Kolorowanie składni Niektóre elementy składni plików Code i Markup są różne w

różny sposób, aby je odróżnić. Na przykład słowa kluczowe
(na przykład using w języku C# i Imports w Visual Basic)
są jednym kolorem, ale typy (takie jak Console i Uri ) są
kolejnymi kolorami. Inne elementy składni są również
kolorowe, takie jak literały ciągów i komentarze. C++ używa
koloru do rozróżniania typów, wyliczeń i makr, między innymi
tokenami.
Możesz zobaczyć domyślny kolor dla każdego typu i zmienić

kolor dla każdego określonego elementu składni w oknie
dialogowym czcionki i kolory, środowisko, opcje, które
można otworzyć z menu Narz ędzia .
C EC H A O P IS
Znaczniki błędów i ostrzeżeń Podczas dodawania kodu i kompilowania rozwiązania, mogą

pojawić się (a) różne kolorowe faliste podkreślenia (znane
jako zygzaki) lub (b) żarówki pojawiające się w kodzie. W
kolorze czerwonym są błędy składniowe, niebieskie oznacza
błędy kompilatora, czerwone uwagi, a purpurowe oznaczają
inne typy błędów. Szybkie akcje sugerują poprawki dotyczące
problemów i ułatwiają stosowanie poprawki.
Dla każdego błędu i ostrzeżenia można zobaczyć kolor

domyślny w oknie > dialogowym Opcje narzędzi > >
czcionki i kolor y środowiska. Poszukaj bł ędu
składniowy , bł ędu kompilatora , ostrze żenia i innego
bł ędu .
Dopasowywanie nawiasów klamrowych Gdy punkt wstawiania zostanie umieszczony w otwartym

nawiasie klamrowym w pliku kodu, zarówno, jak i
zamykającego nawiasu klamrowego są wyróżnione. Ta
funkcja umożliwia natychmiastowe przesłanie opinii na temat
zagubionych lub brakujących nawiasów klamrowych. Możesz
włączać lub wyłączać dopasowanie nawiasów klamrowych
przy użyciu ustawienia automatycznego wyró żniania
ogranicznika (Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu ).
Kolor wyróżnienia można zmienić w ustawieniu czcionki i
kolor y (Narz ędzia > Opcje > środowiska ). Poszukaj
pasującego nawiasu klamrowego (Pod świetl) lub
Dopasowywanie nawiasów klamrowych (prostok ąt) .
Wizualizator struktury Linie kropkowane łączą pasujące nawiasy klamrowe w plikach

kodu, co ułatwia wyświetlanie par otwierających i
zamykających nawiasów klamrowych. Dzięki temu można
szybciej znaleźć kod w bazie kodu. Te linie można włączać lub
wyłączać za pomocą wskazówek Poka ż struktur ę w sekcji
Wy świetlanie w oknie > Opcje narzędzia > Edytor
tekstu > Ogólne strony.
Numery wierszy Numery wierszy mogą być wyświetlane na lewym marginesie

okna kod. Domyślnie nie są wyświetlane. Tę opcję można
włączyć na stronie ustawienia Edytor tekstu wszystkie
języki (opcje narz ędzi > > Edytor tekstu > wszystkie
języki). Możesz wyświetlić numery wierszy dla
poszczególnych języków programowania, zmieniając
ustawienia dla tych języków (opcje Narz ędzia > > Edytor
tekstu > <language> ). W przypadku numerów wierszy
do drukowania należy wybrać opcję Doł ącz numer y
wierszy w oknie dialogowym Drukowanie .
Śledzenie zmian Kolor lewego marginesu umożliwia śledzenie zmian

wprowadzonych w pliku. Zmiany wprowadzone od momentu
otwarcia pliku, ale nie zostały zapisane, są oznaczane żółtym
paskiem na lewym marginesie (znanym jako margines
zaznaczenia). Po zapisaniu zmian (ale przed zamknięciem
pliku) pasek zmieni kolor na zielony. W przypadku cofnięcia
zmiany po zapisaniu pliku pasek zmieni kolor na
pomarańczowy. Aby wyłączyć tę funkcję i włączyć ją, Zmień
opcję Śled ź zmiany w obszarze Ustawienia edytora
tekstu (opcje Narz ędzia > > Edytor tekstu ).
C EC H A O P IS
Zaznaczanie kodu i tekstu Możesz zaznaczyć tekst w trybie standardowego ciągłego

przesyłania strumieniowego lub w trybie Box, w którym
można wybrać prostokątny fragment tekstu zamiast zestawu
wierszy. Aby dokonać wyboru w trybie pola, naciśnij klawisz
Alt podczas przesuwania wskaźnika myszy nad
zaznaczeniem (lub naciśnij klawisz Alt + SHIFT + <arrow
key> ). Zaznaczenie zawiera wszystkie znaki w prostokącie
zdefiniowanym przez pierwszy znak i ostatni znak w
zaznaczeniu. Wszystkie wpisane lub wklejone do
zaznaczonego obszaru są wstawiane w tym samym punkcie
w każdym wierszu.
Zoom Możesz powiększyć lub pomniejszyć w dowolnym oknie

kodu, naciskając i przytrzymując klawisz Ctrl i przesuwając
kółko przewijania na myszy (lub Ctrl + SHIFT + . Aby
zwiększyć i nacisn ąć + klawisz Shift + , aby zmniejszyć.
Możesz również użyć pola powiększenie w lewym dolnym
rogu okna kod, aby ustawić określony procent powiększenia.
Funkcja zoom nie działa w oknach narzędzi.
Wirtualne miejsce Domyślnie linie w edytorach programu Visual Studio kończą

się po ostatnim znaku, dzięki czemu klawisz Strzałka w
prawo na końcu linii przesuwa kursor na początek
następnego wiersza. W niektórych innych edytorach linia nie
kończy się po ostatnim znaku, a kursor można umieścić w
dowolnym miejscu w wierszu. Możesz włączyć wirtualne
miejsce w edytorze w menu > Opcje narzędzia > Edytor
tekstu > wszystkie języki . Należy pamiętać, że można
włączyć opcję miejsce wir tualne lub Zawijanie słów , ale
nie oba.
Drukowanie Możesz użyć opcji w oknie dialogowym Drukuj , aby

uwzględnić numery wierszy lub ukryć zwinięte regiony kodu
podczas drukowania pliku. W oknie dialogowym Ustawienia
strony można również wydrukować pełną ścieżkę i nazwę
pliku, wybierając pozycję Nagłówek strony .
Opcje drukowania koloru można ustawić w > > > oknie

dialogowym Opcje narzędzi czcionki i kolor y środowiska.
Wybierz pozycję drukarka na liście Poka ż ustawienia dla ,
aby dostosować drukowanie kolorów. Można określić różne
kolory do drukowania pliku, niż w przypadku edytowania
pliku.
Globalne cofanie i ponowne wykonywanie Polecenia Cofnij ostatnią akcję globaln ą i Wykonaj
ponownie ostatnią akcję globaln ą w menu Edytuj
Cofnij lub wykonaj ponownie działania globalne, które mają
wpływ na wiele plików. Akcje globalne obejmują zmianę
nazwy klasy lub przestrzeni nazw, wykonywanie operacji
znajdowania i zamieniania w ramach rozwiązania,
refaktoryzację bazy danych lub dowolną inną akcję, która
zmienia wiele plików. Globalne polecenia Cofnij i wykonaj
ponownie można zastosować do akcji w bieżącej sesji
programu Visual Studio, nawet po zamknięciu rozwiązania, w
którym została zastosowana akcja.
Zaawansowane funkcje edycji

Kilka zaawansowanych funkcji można znaleźć w menu Edytuj > Zaawansowane na pasku narzędzi. Nie
wszystkie te funkcje są dostępne dla wszystkich typów plików kodu.
C EC H A O P IS
Formatuj dokument Ustawia właściwe wcięcia linii kodu i przenosi nawiasy

klamrowe w celu oddzielenia wierszy w dokumencie.
Formatowanie zaznaczenia Ustawia właściwe wcięcia linii kodu i przenosi nawiasy

klamrowe w celu oddzielenia wierszy w zaznaczeniu.
Na tabulatory wybrane wiersze Zmienia początkowe spacje na tabulatory, gdzie są

odpowiednie.
Tabulatory na wybrane wiersze Zmienia wiodące tabulatory na spacje. Jeśli chcesz

przekonwertować wszystkie spacje w pliku na tabulatory (lub
wszystkie tabulatory na spacje), możesz użyć
Edit.ConvertSpacesToTabs Edit.ConvertTabsToSpaces
poleceń i. Te polecenia nie są wyświetlane w menu programu
Visual Studio, ale można je wywoływać z okna szybkiego
dost ępu lub okna poleceń.
Zmień wielkie litery Zmienia wszystkie znaki w zaznaczeniu na wielkie litery, lub
jeśli nie ma zaznaczenia, zmienia znak w punkcie wstawiania
na wielkie litery. Skrót: Ctrl + SHIFT + U .
Zmień na małe litery Zmienia wszystkie znaki w zaznaczeniu na małe litery, lub
jeśli nie ma zaznaczenia, zmienia znak w punkcie wstawiania
na małe litery. Skrót: Ctrl + U .
Przesuń wybrane wiersze w górę Przenosi zaznaczony wiersz o jeden wiersz w górę. Skrót: Alt
+ Strzałka w gór ę.
Przesuń wybrane wiersze w dół Przenosi zaznaczony wiersz w dół o jeden wiersz w dół.
Skrót: Alt + Strzałka w dół .
Usuń biały znak w poziomie Usuwa tabulatory lub spacje na końcu bieżącego wiersza.
Skrót: Ctrl + K , Ctrl+\
Wyświetl biały znak Wyświetla spacje jako punkty podniesione i tabulatory jako
strzałki. Koniec pliku jest wyświetlany jako symbol
prostokątny. Jeśli > Opcje narzędzi > Edytor tekstu >
wszystkie języki > zawijania wyrazów > Poka ż
widoczne glify dla zawijania wierszy jest zaznaczone,
ten symbol jest również wyświetlany.
Zawijanie wierszy Powoduje, że wszystkie wiersze w dokumencie będą

widoczne w oknie kodu. Możesz włączyć zawijanie wierszy i
włączyć je w oknie Ustawienia edytora tekstu wszystkie
języki ( > Opcje narzędzia > Edytor tekstu > wszystkie
języki).
Zaznacz komentarz Dodaje znaki komentarza do zaznaczenia lub bieżącego

wiersza. Skrót: Ctrl + K , Ctrl + C
Usuń komentarz z zaznaczenia Usuwa znaki komentarza z zaznaczenia lub bieżącego

wiersza. Skrót: Ctrl + K , Ctrl + U
C EC H A O P IS
Zwiększ wcięcie wiersza Dodaje tabulator (lub spacje) do wybranych wierszy lub w
bieżącym wierszu.
Zmniejsz wcięcie wiersza Usuwa tabulator (lub równoważne spacje) z wybranych

wierszy lub z bieżącego wiersza.
Wybierz tag W dokumencie zawierającym znaczniki (na przykład XML lub

HTML), wybiera tag.
Wybierz zawartość tagów W dokumencie, który zawiera znaczniki (na przykład XML lub
HTML), wybiera zawartość.
Nawigowanie i znajdowanie kodu

Można poruszać się w edytorze kodu na kilka różnych sposobów, w tym przechodzenie do tyłu i do poprzednich
punktów wstawiania, Wyświetlanie definicji typu lub elementu członkowskiego, a następnie przechodzenie do
określonej metody przy użyciu paska nawigacyjnego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz nawigowanie po
kodzie.
Znajdź odwołania w bazie kodu

Aby znaleźć, gdzie poszczególne elementy kodu są przywoływane w bazie kodu, możesz użyć polecenia Znajd ź
wszystkie odwołania lub naciśnij klawisz SHIFT + F12 . Ponadto po kliknięciu typu lub elementu
członkowskiego funkcja wyró ż niania odwoła ń automatycznie Podświetla wszystkie odwołania do tego typu
lub elementu członkowskiego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Znajdowanie odwołań w kodzie.
Ustawienia programu Visual Studio można udostępniać innym deweloperom, mieć ustawienia zgodne ze
standardem lub powrócić do ustawień domyślnych programu Visual Studio za pomocą polecenia Kreatora
impor towania i ekspor towania ustawie ń w menu Narz ę dzia . W Kreatorze impor towania i
ekspor towania ustawie ń można zmienić wybrane ustawienia ogólne lub język i ustawienia specyficzne dla
projektu.
Aby zdefiniować nowe klawisze skrótów lub przedefiniować istniejące klawisze skrótów, przejdź do pozycji
Narz ę dzia > Opcje > > Klawiatura . Aby uzyskać więcej informacji na temat klawiszy skrótów, zobacz
domyślne skróty klawiaturowe.
W przypadku opcji edytora specyficznych dla języka JavaScript zobacz Opcje edytora JavaScript.
Zobacz też
Edytor źródła (Visual Studio dla komputerów Mac)
Visual Studio IDE
Wprowadzenie do języka C++ w programie Visual Studio
Wprowadzenie do języka C# i ASP.NET w programie Visual Studio
Wprowadzenie do języka Python w programie Visual Studio
Możesz znaleźć i zamienić tekst w edytorze programu Visual Studio za pomocą Znajdź i Zamień (Ctrl + F lub
Ctrl + h ) lub Znajdź/Zamień w plikach (Ctrl + SHIFT + F lub Ctrl + SHIFT + H ). Można również znajdować i
zamieniać tylko niektóre wystąpienia wzorca przy użyciu wyboru o wiele karetki.
TIP
W przypadku zmiany nazwy symboli kodu, takich jak zmienne i metody, lepsze jest ich Refaktoryzacja niż użycie Znajdź i
Zamień. Refaktoryzacja jest inteligentna i rozumie zakres, podczas gdy Znajdowanie i zamienianie powoduje ukrycie
wszystkich wystąpień.
Funkcje znajdowania i zamieniania są dostępne w edytorze, w niektórych innych oknach tekstowych, takich jak
okna szukania wyników , w oknach projektanta, takich jak Projektant XAML i Projektant Windows Forms, oraz
w oknach narzędzi.
Można zakres wyszukiwania do bieżącego dokumentu, bieżącego rozwiązania lub niestandardowego zestawu
folderów. Możesz również określić zestaw rozszerzeń nazw plików dla wyszukiwania wieloplikowego. Dostosuj
składnię wyszukiwania za pomocą wyrażeń regularnychprogramu .NET.
TIP
Pole Znajdź/polecenie jest dostępne jako formant paska narzędzi, ale nie jest domyślnie widoczny. Aby wyświetlić okno
Znajd ź/polecenie , wybierz pozycję Dodaj lub usu ń przyciski na pasku narzędzi Standardowy , a następnie wybierz
pozycję Znajd ź.
Znajdź i Zamień formant

Naciśnij klawisz Ctrl + F jako skrót, aby znaleźć ciąg w bieżącym pliku.
Naciśnij klawisz Ctrl + H jako skrót, aby znaleźć i zamienić ciąg w bieżącym pliku.
Kontrolka Znajd ź i Zamie ń pojawia się w prawym górnym rogu okna edytora kodu. Natychmiast podświetla
każde wystąpienie danego ciągu wyszukiwania w bieżącym dokumencie. Możesz nawigować z jednego
wystąpienia do innego, wybierając przycisk Znajd ź dalej lub przycisk Znajd ź poprzedni w kontrolce
wyszukiwanie.
Możesz uzyskać dostęp do opcji zamiany, wybierając przycisk obok pola tekstowego Znajd ź . Aby dokonać
jednej zamiany, wybierz przycisk Zamie ń nast ę pny obok pola tekstowego Zast ą p . Aby zastąpić wszystkie
dopasowania, wybierz przycisk Zamie ń wszystko .
Aby zmienić kolor podświetlenia dla dopasowania, wybierz menu Narz ę dzia , wybierz pozycję Opcje , a
następnie wybierz pozycję środowisko i wybierz pozycję czcionki i kolor y . Na liście Poka ż ustawienia dla
wybierz pozycję Edytor tekstu , a następnie na liście Wy świetl elementy wybierz pozycję Znajd ź Wyró ż nij
(rozszerzenie) .
Okna narzędzi wyszukiwania
Możesz użyć kontrolki Znajd ź w oknach kodu lub tekstu, takich jak okna danych wyj ściowych i Znajd ź
wyniki w systemie Windows, wybierając opcję Edytuj > Znajd ź i Zamie ń lub naciskając klawisze CTRL + F .
Wersja kontrolki Znajd ź jest również dostępna w niektórych oknach narzędzi. Na przykład można filtrować listę
kontrolek w oknie przybornika , wprowadzając tekst w polu wyszukiwania. Inne okna narzędzi, które
umożliwiają przeszukiwanie zawartości, obejmują Eksplorator rozwi ą za ń, okno Wła ściwo ści i Team
Explorer .
Znajdź w plikach i Zastąp w plikach

Naciśnij klawisze CTRL + SHIFT + F jako skrót, aby znaleźć ciąg w wielu plikach.
Naciśnij klawisze CTRL + SHIFT + H jako skrót, aby znaleźć i zamienić ciąg w wielu plikach.
Znajd ź /Zamie ń w plikach działa jak formant Znajd ź i Zamie ń , z tą różnicą, że można zdefiniować zakres
wyszukiwania. Można nie tylko przeszukiwać bieżący otwarty plik w edytorze, ale również wszystkie otwarte
dokumenty, całe rozwiązanie, bieżący projekt i wybrane foldery. Możesz również wyszukiwać według
rozszerzenia nazwy pliku. Aby uzyskać dostęp do okna dialogowego Znajd ź /Zast ą p w plikach , wybierz
pozycję Znajd ź i Zamie ń w menu Edycja (lub naciśnij klawisze CTRL + SHIFT + F ).
Znajdź wyniki
Po wybraniu przycisku Znajd ź wszystkie zostanie otwarte okno Znajd ź wyniki i zostanie wyświetlona lista
dopasowań dla wyszukiwania. Wybranie wyniku z listy powoduje wyświetlenie skojarzonego pliku i wyróżnienie
dopasowania. Jeśli plik nie jest jeszcze otwarty do edycji, zostanie otwarty na karcie podglądu po prawej stronie
w obszarze karty. Możesz użyć kontrolki Znajd ź , aby przeszukać listę Znajd ź wyniki .
Tworzenie niestandardowych zestawów folderów wyszukiwania
Zakres wyszukiwania można zdefiniować, wybierając przycisk Wybierz folder y wyszukiwania (wygląda jak
...) obok pola Szukaj w . W oknie dialogowym Wybieranie folderów wyszukiwania można określić zestaw
folderów do przeszukania, a także zapisać specyfikację, aby można było ponownie użyć jej później.
TIP
Jeśli dysk maszyny zdalnej został zmapowany na komputer lokalny, można określić foldery do wyszukania na komputerze
zdalnym.
Tworzenie niestandardowych zestawów składników

Zestawy składników można definiować jako zakres wyszukiwania, wybierając przycisk Edytuj niestandardowy
zestaw składników obok pola Szukaj w . Można określić zainstalowane składniki .NET lub COM, projekty
programu Visual Studio, które znajdują się w rozwiązaniu lub dowolnego zestawu lub biblioteki typów (. dll, . tlb,
. olb, . exe lub . ocx). Aby wyszukać odwołania, zaznacz pole odszukaj w odwołaniach .
Wybór o wiele karetki

NOTE
Ta sekcja ma zastosowanie do programu Visual Studio w systemie Windows. Aby uzyskać Visual Studio dla komputerów
Mac, zobacz blok zaznaczania.
Wprowadzone w programie Visual Studio 2017 w wersji 15,8

Użyj zaznaczenia z wieloma znakami, aby wprowadzić tę samą edycję w dwóch lub więcej miejscach
jednocześnie. Na przykład można wstawić ten sam tekst lub zmodyfikować istniejący tekst w wielu lokalizacjach
w tym samym czasie.
Na poniższym zrzucie ekranu -0000 wybrano w trzech lokalizacjach. Jeśli użytkownik naciśnie klawisz delete ,
wszystkie trzy zaznaczenia zostaną usunięte:
Aby zaznaczyć wiele karetki, kliknij lub Zwolnij pierwszy wybór tekstu w zwykły sposób, a następnie naciśnij
klawisz Alt podczas klikania lub zaznaczania tekstu w każdej dodatkowej lokalizacji. Możesz również
automatycznie dodać pasujący tekst jako dodatkowe wybory lub zaznaczyć pole tekstu do edycji identycznie w
każdym wierszu.
TIP
Jeśli wybrano opcję Alt jako klawisz modyfikujący dla kliknięcia przycisku myszy, przejdź do definicji w > opcji narzędzia,
wybór wieloznaczny jest wyłączony.
Polecenia
Użyj następujących kluczy i akcji dla zachowań zaznaczania z zastosowaniem kilku karetki:
SK RÓT A KC JA
Ctrl + Alt + kliknięcie Dodawanie dodatkowego karetki
Ctrl + Alt + dwukrotnie kliknij Dodaj dodatkowy wybór wyrazów
Ctrl + Alt + kliknięcie + przeciągnij Dodaj wybór pomocniczy
SHIFT + Alt + . Dodaj następny pasujący tekst jako zaznaczenie

SK RÓT A KC JA
SHIFT + Alt + ; Dodaj cały pasujący tekst jako zaznaczenie
SHIFT + Alt + , Usuń ostatnie wybrane wystąpienie
SHIFT + Alt +/ Pomiń następne dopasowane wystąpienie
Alt + kliknięcie Dodaj zaznaczenie pola
ESC lub kliknij Wyczyść wszystkie zaznaczenia
Niektóre polecenia są również dostępne w menu Edycja w obszarze wielu karetki :
Zobacz też
Używanie wyrażeń regularnych w programie Visual Studio
Kod refaktoryzacji w programie Visual Studio
Blokuj zaznaczenie (Visual Studio dla komputerów Mac)
Używanie wyrażeń regularnych w programie Visual
Studio
Program Visual Studio używa wyrażeń regularnych programu .NET do znajdowania i zastępowania tekstu.
Przykłady wyrażeń regularnych

Poniższa tabela zawiera niektóre znaki wyrażenia regularnego, operatory, konstrukcje i przykłady wzorców. Aby
uzyskać bardziej szczegółowe informacje, zobacz Język wyrażeń regularnych.
P RZ EZ N A C Z EN IE W Y RA ŻEN IE P RZ Y K Ł A D
Dopasowuje dowolny pojedynczy znak . a.o Dopasowuje "ARO" w "dookoła" i

(poza podziałem wiersza). Aby uzyskać "abo" w "about", ale nie "Acro" w "w"
więcej informacji, zobacz dowolny znak.
Dopasowuje zero lub więcej wystąpień * a*r Dopasowuje "r" w "stojaku", "ar"
poprzedniego wyrażenia (dopasowuje w "Ark" i "AAR" w "aardvark"
tyle znaków jak to możliwe). Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz
dopasowanie zero lub więcej razy.
Dopasowuje dowolny znak zero lub .* c.*e Dopasowuje "CKE" w "Racket",

więcej razy. "comm" w "Comment" i "Code" w
"Code"
Dopasowuje jedno lub więcej + e+d Dopasowuje "EED" w "podajniku"

wystąpień poprzedniego wyrażenia i "Ed" w "wyblakł"
(dopasowuje dowolną liczbę znaków,
jak to możliwe). Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz dopasowanie jeden
lub więcej razy.
Dopasowuje dowolny znak jeden lub .+ e.+e Dopasowuje "eede" w

więcej razy. "podajniku", ale nie znajduje żadnych
dopasowań w "kanale"
Dopasowuje zero lub więcej wystąpień *? \w*?d Dopasowuje "FAD" i "Ed" w

poprzedniego wyrażenia (dopasowuje "wyblakłe", ale nie cały wyraz "wyblakł"
się jak najmniejsza liczba znaków). Aby ze względu na dopasowanie z
uzyskać więcej informacji, zobacz opóźnieniem
dopasowanie zero lub więcej razy
(dopasowanie z opóźnieniem).
Dopasowuje jedno lub więcej +? e\w+? Dopasowuje "ee" w "uśpieniu" i

wystąpień poprzedniego wyrażenia "Ed" w "wyblakł", ale nie znajduje
(dopasowanie możliwie najmniejszej żadnych dopasowań w "zaniku"
liczby znaków). Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz dopasowanie jeden
lub więcej razy (dopasowanie z
opóźnieniem).
Zakotwiczenie ciągu dopasowania do ^ ^car dopasowuje wyraz "samochód"

początku wiersza lub ciągu tylko wtedy, gdy pojawia się na
początku wiersza
Zakotwiczenie ciągu dopasowania do \r? $ car\r?$ Dopasowuje "samochód"

końca wiersza tylko wtedy, gdy pojawia się na końcu
wiersza
Zakotwiczenie ciągu dopasowania na $ car$ Dopasowuje "samochód" tylko

końcu pliku wtedy, gdy pojawia się na końcu pliku
Dopasowuje dowolny pojedynczy znak ABC b[abc] Dopasowuje "BA", "bb" i "BC"
w zestawie
Dopasowuje dowolny znak z zakresu [a-f] be[n-t] Dopasowuje "trafienie" w

znaków "Between", "Ben" w "pod" i "BES" w
"obok", ale nie znajduje żadnych
dopasowań w "poniżej"
Przechwytuj i niejawnie Numeruj () ([a-z])X\1 Dopasowuje "aXa" i

wyrażenie zawarte w nawiasie "bXb", ale nie "aXb". "\ 1" odwołuje się
do pierwszej grupy wyrażeń "[a-z]".
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Przechwytywanie grup i wzorców
zastąpień.
Unieważnienie dopasowania (?! ABC real(?!ity) dopasowuje wartość

"Real" w "Realty" i "naprawdę", ale nie w
"rzeczywistości". Znajduje się w nim
również drugi "Real" (ale nie pierwszy
"Real") w "realityreal".
Dopasowuje dowolny znak, który nie [^ abc] be[^n-t] dopasowuje wartość "BEF"
znajduje się w danym zestawie znaków. w "Before", "BEH" w "za" i "etykiety" w
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz "poniżej", ale nie znajduje żadnych
Grupa znaków negatywnych. dopasowań w "poniżej"
Dopasowuje wyrażenie przed lub po | (sponge|mud) bath Dopasowuje

symbolu "kąpiel gąbki" i "kąpiel Mud"
Znak ucieczki po ukośniku odwrotnym \ \^ Dopasowuje znak ^
Określ liczbę wystąpień {n}, gdzie "n" jest liczbą wystąpień x(ab){2}x pasuje do "xababx"
poprzedzającego znaku lub grupy. Aby x(ab){2,3}x Dopasowuje "xababx" i
uzyskać więcej informacji, zobacz "xabababx", ale nie "xababababx"
dopasowanie dokładnie n razy.
Dopasowuje tekst w kategorii Unicode. \p{X}, gdzie "X" jest numerem Unicode. \p{Lu} Dopasowuje "T" i "D" w
Aby uzyskać więcej informacji na temat "Thomas Nowak"
klas znaków Unicode, zobacz Unicode
Standard 5,2 Properties.
Dopasowuje granicę słowa \b (poza klasą znaku \b określa \bin Dopasowuje "in" w "wewnątrz",
granicę wyrazu, a wewnątrz klasy ale nie znajduje żadnych dopasowań w
znaku \b określa znak backspace). "Pinto"
Dopasowuje podział wiersza (oznacza \r? \n End\r?\nBegin Dopasowuje "End" i

to, że znak powrotu karetki następuje "BEGIN" tylko wtedy, gdy "koniec" jest
po nowym wierszu) ostatnim ciągiem w wierszu i "BEGIN"
jest pierwszym ciągiem w następnym
wierszu
Dopasowuje dowolny znak słowa \w a\wd Dopasowuje "Add" i "A1d", ale

nie "a d"
Dopasowuje dowolny znak odstępu \s Public\sInterface Dopasowuje

frazę "interfejs publiczny"
Dopasowuje dowolny znak cyfry \d \d Dopasowuje "4" i "0" w "WD40"

dziesiętnej
Przykładowe wyrażenie regularne, które łączy niektóre operatory i konstrukcje, aby odpowiadało liczbie
szesnastkowej \b0[xX]([0-9a-fA-F]+)\b . To wyrażenie pasuje do "0xc67f", ale nie "0xc67g".
TIP
W systemach operacyjnych Windows większość wierszy kończy się znakiem "\r\n" (znak powrotu karetki, po którym
następuje nowy wiersz). Te znaki nie są widoczne, ale są obecne w edytorze i przechodzą do usługi wyrażeń regularnych
programu .NET.
Przechwyć grupy i wzorce zastępujące

Grupa przechwytywania wyznacza Podwyrażenie wyrażenia regularnego i przechwytuje podciąg ciągu
wejściowego. Przechwyconych grup można użyć w wyrażeniu regularnym (na przykład w celu wyszukania
Powtórzonego słowa) lub w wzorcu zastępczym. Aby uzyskać szczegółowe informacje, zobacz grupowanie
konstrukcji w wyrażeniach regularnych.
Aby utworzyć numerowaną grupę przechwytywania, umieść Podwyrażenie z nawiasami we wzorcu wyrażenia
regularnego. Przechwytywanie są numerowane automatycznie od lewej do prawej w oparciu o pozycję nawiasu
otwierającego w wyrażeniu regularnym. Aby uzyskać dostęp do przechwyconej grupy:
w wyra ż eniu regularnym : Użyj \number . Na przykład, \1 w wyrażeniu regularnym (\w+)\s\1
odwołuje się do pierwszej grupy przechwytywania (\w+) .
w wzorcu wymiany : Użyj $number . Na przykład zgrupowane wyrażenie regularne (\d)([a-z])
definiuje dwie grupy: pierwsza grupa zawiera pojedynczą cyfrę dziesiętną, a druga grupa zawiera
pojedynczy znak między a i z . Wyrażenie znajduje cztery dopasowania w następującym ciągu: 1a 2b 3C
4D . Ciąg zamienny z$1 odwołuje się tylko do pierwszej grupy ( $1 ) i konwertuje ciąg na Z1 Z2 Z3 Z4 .
Na poniższej ilustracji przedstawiono wyrażenie regularne (\w+)\s\1 i ciąg zastępczy $1 . Zarówno wyrażenie
regularne, jak i wzorzec zastępczy odwołują się do pierwszej grupy przechwytywania, która jest automatycznie
numerowana 1. Po wybraniu opcji Zamie ń wszystkie w oknie dialogowym szybkie zamienianie w
programie Visual Studio powtórzone słowa są usuwane z tekstu.
TIP
Upewnij się, że w oknie dialogowym szybkie zamienianie jest zaznaczone pole wyboru U żyj wyra że ń regularnych .
Nazwane grupy przechwytywania

Zamiast polegać na automatycznym numerowaniu grupy przechwytywania, można nadać jej nazw ę. Składnia
nazwanej grupy przechwytywania to (?<name>subexpression) .
Nazwane grupy przechwytywania, takie jak numerowane grupy przechwytywania, mogą być używane wewnątrz
wyrażenia regularnego lub w wzorcu zamiennym. Aby uzyskać dostęp do nazwanej grupy przechwytywania:
w wyra ż eniu regularnym : Użyj \k<name> . Na przykład \k<repeated> w wyrażeniu regularnym
(?<repeated>\w+)\s\k<repeated> odwołuje się do grupy przechwytywania o nazwie repeated i której
Podwyrażenie ma wartość \w+ .
w wzorcu wymiany : Użyj ${name} . Na przykład ${repeated} .
Na przykład na poniższej ilustracji przedstawiono wyrażenie regularne (?<repeated>\w+)\s\k<repeated> i ciąg
zastępczy ${repeated} . Zarówno wyrażenie regularne, jak i zastępczy wzorzec odwołują się do grupy
przechwytywania o nazwie repeated . Po wybraniu opcji Zamie ń wszystkie w oknie dialogowym szybkie
zamienianie w programie Visual Studio powtórzone słowa są usuwane z tekstu.
TIP
Upewnij się, że w oknie dialogowym szybkie zamienianie jest zaznaczone pole wyboru U żyj wyra że ń regularnych .
Aby uzyskać więcej informacji na temat nazwanych grup przechwytywania, zobacz nazwane Podwyrażenie
dopasowane. Aby uzyskać więcej informacji na temat wyrażeń regularnych, które są używane w wzorcach
zamiennych, zobacz podstawienia w wyrażeniach regularnych.
Zobacz też
Język wyrażeń regularnych
Find/Command — Pole
Możesz wyszukiwać tekst i uruchamiać polecenia programu Visual Studio z poziomu pola Znajd ź /polecenie .
Pole Znajd ź /polecenie jest nadal dostępne jako kontrolka paska narzędzi, ale nie jest już widoczne domyślnie.
Możesz wyświetlić okno Znajd ź /polecenie , wybierając pozycję Dodaj lub usu ń przyciski na pasku narzędzi
Standardowy , a następnie wybierając pozycję Znajd ź .
Aby uruchomić Visual Studio polecenie, należy je > oznakować znakiem większym niż ().
Okno Znajd ź /polecenie zachowuje ostatnie 20 wprowadzonych elementów i wyświetla je na liście rozwijanej.
Możesz przechodzić przez listę, wybierając klawisze strzałek .
Wyszukiwanie tekstu
Domyślnie po określeniu tekstu w polu Znajd ź /polecenie , a następnie wybraniu klawisza Enter , program
Visual Studio przeszukuje bieżący dokument lub okno narzędzia przy użyciu opcji określonych w oknie
dialogowym Znajd ź w plikach . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Znajdowanie i zastępowanie tekstu.
Wprowadzanie poleceń
Aby użyć pola Znajd ź /polecenie do wystawienia pojedynczego Visual Studio polecenia lub aliasu zamiast
wyszukiwania tekstu, należy poprzedzić polecenie znakiem większym niż ( > ). Na przykład:
>File.NewFile c:\temp\MyFile /t:"General\Text File"
Alternatywnie można także użyć okna polecenia do wprowadzania i wykonywania pojedynczych lub wielu
poleceń. Niektóre polecenia lub aliasy mogą być wprowadzane i wykonywane samodzielnie; inne osoby mają
wymagane argumenty w składni. Aby zapoznać się z listą poleceń, które mają argumenty, zobacz Visual Studio
Commands.
Znaki ucieczki
Znak daszka ( ^ ) w poleceniu oznacza, że znak bezpośrednio po nim jest interpretowany dosłownie, a nie jako
znak kontrolny. Można go użyć do osadzenia prostych cudzysłowów (" ), spacji, ukośników wiodących, karetki lub
innych znaków literału w wartości parametru lub przełącznika, z wyjątkiem nazw przełączników. Na przykład:
>Edit.Find ^^t /regex
Daszek działa tak samo, niezależnie od tego, czy znajduje się wewnątrz, czy poza cudzysłowem. Jeśli karetka jest
ostatnim znakiem w wierszu, zostanie zignorowana.
Zobacz też
Okno polecenia
Znajdź w plikach
Znajd ź w plikach umożliwia wyszukiwanie określonego zestawu plików. Znalezione dopasowania i wykonane
akcje są wymienione w oknie Znajd ź wyniki wybrane w obszarze Opcje wyników .
Możesz użyć dowolnej z poniższych metod, aby wyświetlić Znajd ź w plikach w oknie Znajd ź i Zamie ń .
Aby wyświetlić Znajdź w plikach

1. Na pasku menu wybierz Edycja > Znajd ź i Zamie ń.
2. Wybierz pozycję Znajd ź w plikach .
Aby anulować operację wyszukiwania, naciśnij klawisz Ctrl + Break .
NOTE
Narzędzie Znajdź i Zamień nie przeszukuje katalogów z Hidden System atrybutem or.
Znajdź
Aby wyszukać nowy ciąg tekstowy lub wyrażenie, określ je w polu. Aby wyszukać dowolny z 20 ostatnio
wyszukiwanych ciągów, Otwórz listę rozwijaną i wybierz ciąg. Wybierz przycisk sąsiadujący Konstruktor
wyra ż e ń , jeśli chcesz użyć co najmniej jednego wyrażenia regularnego w ciągu wyszukiwania. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Używanie wyrażeń regularnych w programie Visual Studio.
NOTE
Przycisk konstruktora wyra że ń zostanie włączony tylko w przypadku wybrania opcji U żyj wyra że ń regularnych w
obszarze Znajd ź opcje .
Szukaj w
Opcja wybrana z listy rozwijanej Szukaj w określa, czy Wyszukiwanie w plikach przeszukuje tylko w
aktualnie aktywnych plikach, czy we wszystkich plikach przechowywanych w określonych folderach. Wybierz
zakres wyszukiwania z listy lub kliknij przycisk Przegl ą daj (...) , aby wyświetlić okno dialogowe Wybieranie
folderów wyszukiwania i wprowadzić własny zestaw katalogów. Możesz również wpisać ścieżkę
bezpośrednio do pola Szukaj w .
WARNING
W przypadku wszystkich rozwiąza ń lub bie żących opcji projektu pliki projektu i rozwiązania nie są przeszukiwane.
Jeśli chcesz wyszukać w plikach projektu, wybierz folder wyszukiwania.
NOTE
Jeśli wybrana opcja Szukaj w powoduje wyszukanie pliku, który został wyewidencjonowany z kontroli kodu źródłowego,
przeszukiwany jest tylko wersja tego pliku, która została pobrana na komputer lokalny.
Uwzględnij podfoldery
Określa, że będą przeszukiwane podfoldery Szukaj w folderze.
Opcje znajdowania
Można rozwinąć lub zwinąć sekcję Znajd ź opcje . Można wybrać lub wyczyścić następujące opcje:
Uwzgl ę dnij wielko ść liter
Po wybraniu wyszukiwanie wyników wyszukiwania będzie uwzględniać wielkość liter
Uwzgl ę dnij całe wyrazy
Po zaznaczeniu okna Znajd ź wyniki będą zwracać tylko dopasowania do całego wyrazu.
U ż ywanie wyra ż e ń regularnych
Jeśli to pole wyboru jest zaznaczone, można użyć notacji specjalnych do definiowania wzorców tekstu do
dopasowania w polach tekstowych Znajd ź lub Zamie ń na. Aby zapoznać się z listą tych notacji, zobacz
Używanie wyrażeń regularnych w programie Visual Studio.
Sprawd ź te typy plików
Ta lista wskazuje typy plików do przeszukania w katalogach wyszukiwania. Jeśli to pole jest puste, zostaną
przeszukane wszystkie pliki znajdujące się w katalogach wyszukiwania .
Wybierz dowolny element na liście, aby wprowadzić wstępnie skonfigurowany ciąg wyszukiwania, który będzie
znajdował pliki tych konkretnych typów.
Opcje wyników
Można rozwinąć lub zwinąć sekcję Opcje wyniku . Można wybrać lub wyczyścić następujące opcje:
Okno wyników wyszukiwania 1
Po wybraniu wyniki bieżącego wyszukiwania zastąpią zawartość okna Wyszukiwanie wyników 1 . To okno
zostanie automatycznie otwarte w celu wyświetlenia wyników wyszukiwania. Aby otworzyć to okno ręcznie,
wybierz pozycję inne okna w menu Widok i wybierz pozycję Znajd ź wyniki 1 .
Wy świetlaj tylko nazwy plików
Wyświetla listę plików zawierających dopasowania wyszukiwania zamiast wyświetlania wyszukiwania pasuje do
samego siebie.
Doł ą cz wyniki
Dołącza wyniki wyszukiwania do poprzednich wyników wyszukiwania.
Zobacz też
Zastąp w plikach
Zastąp w plikach
Polecenie Zamie ń w plikach umożliwia przeszukanie kodu określonego zestawu plików dla ciągu lub
wyrażenia, a także zmianę niektórych lub wszystkich znalezionych dopasowań. Znalezione dopasowania i
wykonane akcje są wymienione w oknie Znajd ź wyniki wybrane w obszarze Opcje wyników .
NOTE
Okna dialogowe i polecenia menu mogą się różnić od tych opisanych w pomocy , w zależności od ustawień aktywnych
lub wydania. Aby zmienić ustawienia, na przykład Ogólne lub Visual C++ ustawienia, wybierz pozycję Narz ędzia >
Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia , a następnie wybierz pozycję Zresetuj wszystkie ustawienia .
Możesz użyć dowolnej z poniższych metod, aby wyświetlić Zamie ń w plikach w oknie Znajd ź i Zamie ń .
Aby wyświetlić Zamień w plikach

1. W menu Edycja rozwiń pozycję Znajd ź i Zamie ń.
2. Wybierz Zamie ń w plikach .
oraz
Jeśli okno Znajd ź i Zamie ń jest już otwarte, na pasku narzędzi wybierz opcję Zamie ń w plikach .
Znajdź
Aby wyszukać nowy ciąg tekstowy lub wyrażenie, określ je w polu. Aby wyszukać dowolny z 20 ostatnio
wyszukiwanych ciągów, Otwórz listę rozwijaną i wybierz ciąg. Wybierz przycisk sąsiadujący Konstruktor
wyra ż e ń , jeśli chcesz użyć co najmniej jednego wyrażenia regularnego w ciągu wyszukiwania. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Używanie wyrażeń regularnych w programie Visual Studio.
NOTE
Przycisk konstruktora wyra że ń zostanie włączony tylko w przypadku wybrania opcji U żyj wyra że ń regularnych w
obszarze Znajd ź opcje .
Zamień na
Aby zamienić wystąpienia ciągu w polu Znajd ź z innym ciągiem, wprowadź ciąg zamienny w polu Zamie ń na .
Aby usunąć wystąpienia ciągu w polu Znajd ź , pozostaw to pole puste. Otwórz listę, aby wyświetlić 20 ciągów,
dla których Przeszukiwano ostatnio. Wybierz przycisk sąsiadujący Konstruktor wyra ż e ń , jeśli chcesz użyć co
najmniej jednego wyrażenia regularnego w ciągu zamiennym. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Używanie
wyrażeń regularnych w programie Visual Studio.
Szukaj w
Opcja wybrana z listy rozwijanej Szukaj w określa, czy Zast ą p w plikach wyszukiwanie tylko w aktualnie
aktywnych plikach, czy wyszukiwanie wszystkich plików przechowywanych w określonych folderach. Wybierz z
listy zakres wyszukiwania, wpisz ścieżkę folderu, lub kliknij przycisk Przegl ą daj (...) , aby wyświetlić okno
dialogowe Wybieranie folderów wyszukiwania i wybrać zestaw folderów do przeszukania. Możesz również
wpisać ścieżkę bezpośrednio do pola Szukaj w .
NOTE
Jeśli wybrana opcja Szukaj w powoduje wyszukanie pliku, który został wyewidencjonowany z kontroli kodu źródłowego,
przeszukiwany jest tylko wersja tego pliku, która została pobrana na komputer lokalny.
Opcje znajdowania
Można rozwinąć lub zwinąć sekcję Znajd ź opcje . Można wybrać lub wyczyścić następujące opcje:
Uwzgl ę dnij wielko ść liter
Gdy ta opcja jest zaznaczona, okna Znajd ź wyniki będą wyświetlały tylko wystąpienia szukanych ciągów,
które są dopasowane zarówno przez zawartość, jak i w przypadku. Na przykład wyszukiwanie "MyObject" z
wybraną wielko ści ą liter zwróci wartość "MyObject", ale nie "MyObject" lub "MyObject".
Uwzgl ę dnij całe wyrazy
Po wybraniu okna Znajd ź wyniki będą wyświetlały tylko wystąpienia szukanych ciągów, które są dopasowane
w kompletnych słowach. Na przykład wyszukiwanie "MyObject" zwróci wartość "MyObject", ale nie "CMyObject"
lub "MyObjectC".
U ż ywanie wyra ż e ń regularnych
Gdy to pole wyboru jest zaznaczone, można użyć notacji specjalnych do definiowania wzorców tekstu w polach
tekstowych Znajd ź lub Zamie ń na . Aby zapoznać się z listą tych notacji, zobacz Używanie wyrażeń
regularnych w programie Visual Studio.
Sprawd ź te typy plików
Ta lista wskazuje typy plików do przeszukania w katalogach wyszukiwania. Jeśli to pole pozostanie puste,
zostaną przeszukane wszystkie pliki znajdujące się w katalogach wyszukiwania . Wybierz dowolny element na
liście, aby wprowadzić wstępnie skonfigurowany ciąg wyszukiwania, który będzie znajdował pliki tych
konkretnych typów.
Opcje wyników
Można rozwinąć lub zwinąć sekcję Opcje wyniku . Można wybrać lub wyczyścić następujące opcje:
Wy świetlaj tylko nazwy plików
Gdy to pole wyboru jest zaznaczone, okna Znajd ź wyniki wyświetlają pełne nazwy i ścieżki dla wszystkich
plików, które zawierają ciąg wyszukiwania. Jednak wyniki nie uwzględniają wiersza kodu, w którym pojawia się
ciąg. To pole wyboru jest dostępne tylko do znajdowania w plikach .
Pozostaw zmodyfikowane pliki otwar te po zamianie wszystkich
Po wybraniu tej czynności pozostawia otwarte wszystkie pliki, w których zostały wykonane zamiany, co
umożliwia cofnięcie lub zapisanie zmian. Ograniczenia pamięci mogą ograniczyć liczbę plików, które mogą
pozostać otwarte po operacji Zamień.
Cau t i on
Można użyć Cofnij tylko dla plików, które pozostaną otwarte do edycji. Jeśli ta opcja nie zostanie wybrana, pliki,
które nie zostały jeszcze otwarte do edycji, pozostaną zamknięte i w tych plikach nie będzie dostępna opcja
Cofnij .
Zobacz też
Znajdź w plikach
Kodowania i końce wierszy
Następujące znaki są interpretowane jako podziały wierszy w programie Visual Studio:

CR LF: karetka + Return, znaki Unicode 000D + 000A
LF: wiersz wysuwu wiersza, 000A znaków Unicode
NEL: Następny wiersz, znak Unicode 0085
LS: separator wiersza, znak Unicode 2028
PS: Separator akapitu, znak Unicode 2029
Tekst skopiowany z innych aplikacji zachowuje pierwotne kodowanie i znaki podziału wiersza. Na przykład
podczas kopiowania tekstu z programu Notepad i wklejania go do pliku tekstowego w programie Visual Studio,
tekst ma te same ustawienia, które miały w Notatniku.
Po otwarciu pliku, który ma różne znaki podziału wiersza, może pojawić się okno dialogowe z pytaniem, czy
niespójne znaki podziału wiersza powinny być znormalizowane, oraz jaki typ podziałów wierszy ma zostać
wybrany.
Zaawansowane opcje zapisywania

Za pomocą > okna dialogowego Zaawansowane opcje zapisywania w pliku można określić typ pożądanych
znaków podziału wiersza. Możesz również zmienić kodowanie pliku przy użyciu tych samych ustawień.
NOTE
Jeśli nie widzisz opcji Zaawansowane zapisywanie w menu plik , możesz je dodać.
1. Wybierz Narz ędzia , Dostosuj,
2. Wybierz kartę polecenia , wybierz przycisk radiowy pasek menu i z odpowiedniej listy rozwijanej wybierz plik .
Wybierz przycisk polecenia Dodaj .
3. W oknie dialogowym Dodawanie polecenia w obszarze Kategorie wybierz pozycję plik , a następnie na liście
polecenia wybierz pozycję Zaawansowane opcje zapisywania . Wybierz przycisk OK .
4. Użyj przycisków Przenie ś w gór ę i Przenie ś w dół , aby przenieść polecenie do dowolnego miejsca w menu.
Wybierz przycisk Zamknij , aby zamknąć okno dialogowe Dostosowywanie . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Dostosowywanie menu i pasków narzędzi.
Alternatywnie możesz uzyskać dostęp do okna dialogowego Zaawansowane opcje zapisywania , wybierając pozycję
plik > Zapisz <file> jako . W oknie dialogowym Zapisz plik jako wybierz Trójkąt listy rozwijanej obok przycisku Zapisz
, a następnie wybierz pozycję Zapisz z kodowaniem .
Zobacz też
Instrukcje: zapisywanie i otwieranie plików przy
użyciu kodowania
Pliki z określonym kodowaniem znaków można zapisać w celu obsługi języków dwukierunkowych. Możesz
również określić kodowanie podczas otwierania pliku, aby program Visual Studio prawidłowo wyświetlał plik.
Aby zapisać plik z kodowaniem

1. Z menu plik wybierz polecenie Zapisz plik jako , a następnie kliknij przycisk listy rozwijanej obok
przycisku Zapisz .
Zostanie wyświetlone okno dialogowe Zaawansowane opcje zapisywania .
2. W obszarze kodowanie wybierz kodowanie, które ma być używane dla pliku.
3. Opcjonalnie w obszarze ko ńce wiersza wybierz format znaków końca wiersza.
Ta opcja jest przydatna, jeśli zamierzasz wymieniać plik z użytkownikami innego systemu operacyjnego.
Jeśli chcesz współpracować z plikiem, który znasz w określony sposób, możesz poinstruować program
Visual Studio, aby używał tego kodowania podczas otwierania pliku. Używana metoda zależy od tego, czy
plik jest częścią projektu.
NOTE
Jeśli chcesz zapisać plik projektu z kodowaniem, opcja Zapisz plik jako nie jest włączona do momentu zwolnienia
projektu.
Aby otworzyć zakodowany plik, który jest częścią projektu

1. W Eksplorator rozwi ą za ń kliknij prawym przyciskiem myszy plik i wybierz polecenie Otwórz za
pomoc ą .
2. W oknie dialogowym Otwórz za pomoc ą wybierz Edytor, dla którego chcesz otworzyć plik.
Wiele edytorów programu Visual Studio, takich jak edytor formularzy, automatycznie wykryje kodowanie
i odpowiednio otworzy plik. W przypadku wybrania edytora, który umożliwia wybranie kodowania,
wyświetlane jest okno dialogowe kodowanie .
3. W oknie dialogowym kodowanie wybierz kodowanie, które ma być używane przez Edytor.
Aby otworzyć zakodowany plik, który nie jest częścią projektu

1. W menu plik wskaż polecenie Otwórz , wybierz plik lub plik z sieci Web , a następnie wybierz plik do
otwarcia.
2. Kliknij przycisk listy rozwijanej obok przycisku Otwórz i wybierz polecenie Otwórz za pomoc ą .
3. Wykonaj kroki 2 i 3 z poprzedniej procedury.
Zobacz też
Kodowanie i podziały wierszy
Kodowanie i globalizacja Windows Forms
Globalizacja i lokalizowanie aplikacji
Tworzenie konspektu
Można ukryć jakiś kod z widoku, zwijając region kodu, tak aby pojawił się pod znakiem plus ( + ). Aby rozwinąć
zwinięty region, kliknij znak plus. Jeśli jesteś użytkownikiem z klawiatury, możesz wybrać opcję Ctrl + m + m ,
aby zwinąć i rozwinąć. Możesz również zwinąć region konspektu, klikając dwukrotnie dowolny wiersz w regionie
na marginesie tworzenia konspektu, który pojawia się po lewej stronie kodu. Zawartość zwiniętego regionu
można zobaczyć po umieszczeniu wskaźnika myszy na zwiniętym regionie.
NOTE
Mac, zobacz temat Edytor źródła (Visual Studio dla komputerów Mac).
Regiony na marginesie tworzenia konspektu są również podświetlane po umieszczeniu wskaźnika myszy na

marginesie przy użyciu myszki. Domyślny kolor wyróżnienia może wydawać się raczej słaby w niektórych
konfiguracjach kolorów. Można ją zmienić w opcji Narz ę dzia > > > czcionki i kolor y środowiska > zwijane .
Gdy Pracujesz w kodzie konspektu, możesz rozwinąć sekcje, nad którymi chcesz pracować, zwinąć je po
zakończeniu, a następnie przejść do innych sekcji. Jeśli nie chcesz wyświetlać konspektów, możesz użyć
polecenia Zatrzymaj tworzenie konspektu, aby usunąć informacje o konspekcie bez zakłócania kodu
źródłowego.
Polecenia Cofnij i Wykonaj ponownie w menu Edycja mają wpływ na te akcje. Operacje kopiowania ,
wycinania , wklejania oraz przeciągania i upuszczania zachowują informacje z konspektu, ale nie stan regionu
zwijanego. Na przykład podczas kopiowania regionu, który jest zwinięty, operacja wklejania spowoduje
wklejenie skopiowanego tekstu jako rozwiniętego regionu.
Cau t i on
Po zmianie regionu obramowania może dojść do utraty konspektu. Na przykład operacje usuwania lub
znajdowania i zamieniania mogą wymazać koniec regionu.
Poniższe polecenia można znaleźć w podmenu Edytuj > Konspekt .
N A Z WA O P IS
Ukryj zaznaczenie (Ctrl + M , Ctrl + H ) — zwija wybrany blok kodu, który

zwykle nie jest dostępny do tworzenia konspektu, na
przykład if blok. Aby usunąć region niestandardowy, Użyj
przycisk Zatrzymaj ukr ywanie bie żące (lub Ctrl + M ,
Ctrl + U ). Niedostępne w Visual Basic.
Przełącz rozszerzanie konspektu (Ctrl + M , Ctrl + m ) — odwraca bieżący ukryty lub

rozwinięty stan wewnętrznej sekcji tworzenia konspektu, gdy
kursor znajduje się w zagnieżdżonej zwijanej sekcji.
Przełącz wszystkie konspekty (Ctrl + M , Ctrl + L ) — ustawia wszystkie regiony na ten

sam stan zwinięte lub rozwinięte. Jeśli niektóre regiony są
rozwinięte i zwinięte, zwijane regiony są rozwinięte.
Zatrzymaj tworzenie konspektu (Ctrl + M , Ctrl + P ) — usuwa wszystkie informacje

dotyczące tworzenia konspektu dla całego dokumentu.
N A Z WA O P IS
Przestań ukrywać bieżące (Ctrl + M , Ctrl + U ) — usuwa informacje z konspektu dla

aktualnie wybranego regionu zdefiniowanego przez
użytkownika. Niedostępne w Visual Basic.
Zwiń do definicji (Ctrl + M , Ctrl + O ) — zwija elementy członkowskie

wszystkich typów.
Zwiń blok:<logical boundary> Języków Zwija region w funkcji zawierającej punkt

wstawiania. Na przykład, jeśli punkt wstawiania leży
wewnątrz pętli, pętla jest ukryta.
Zwiń wszystko w: <logical structures> Języków Zwija wszystkie struktury wewnątrz funkcji.
Możesz również użyć zestawu Visual Studio SDK, aby zdefiniować regiony tekstu, które mają zostać rozwinięte
lub zwinięte. Zobacz Przewodnik: Tworzenie konspektu.
Zobacz też
Edytor źródła (Visual Studio dla komputerów Mac)
Funkcje generowania kodu w programie Visual
Studio
Istnieje wiele sposobów, które program Visual Studio może pomóc w generowaniu, naprawianiu i refaktoryzacji
kodu.
Funkcje
Można użyć fragmentów kodu do wstawienia szablonu, takiego jak blok przełącznika lub Deklaracja
wyliczenia .
Możesz użyć szybkich akcji do wygenerowania kodu, takiego jak klasy i właściwości, lub wprowadzić
zmienną lokalną. Możesz również użyć szybkie akcje, aby poprawić kod, na przykład usunąć zbędne rzuty
i zmienne nieużywane lub dodać sprawdzanie wartości null przed uzyskaniem dostępu do zmiennych.
Można ponownie wprowadzić kod w celu zmiany nazwy zmiennej, zmienić kolejność parametrów lub
zsynchronizować typ z nazw ą pliku.
NOTE
Każda usługa języka w programie Visual Studio udostępnia własne funkcje generowania kodu, więc niektóre funkcje są
dostępne tylko w języku C#, a niektóre są dostępne zarówno w języku C#, jak i w Visual Basic.
Zobacz też
Fragmenty kodu
Szybkie akcje
Refaktoryzacja
Generowanie kodu i szablony tekstowe T4
Fragmenty kodu
Fragmenty kodu to małe bloki kodu wielokrotnego użytku, które można wstawić do pliku kodu przy użyciu
menu rozwijanego prawym przyciskiem myszy (menu kontekstowe) lub kombinacji klawiszy skrótu. Zwykle
zawierają one często używane bloki kodu, takie jak try-finally lub if-else bloki, ale mogą służyć do
wstawiania całych klas lub metod.
NOTE
Mac, zobacz fragmenty kodu (Visual Studio dla komputerów Mac).
Fragmenty kodu są dostępne dla wielu języków, w tym C#, C++, Visual Basic, XML i T-SQL, aby nazwać kilka.
Aby wyświetlić wszystkie dostępne, zainstalowane fragmenty kodu dla danego języka, Otwórz Mened ż era
wstawek kodów z menu Narz ę dzia (lub naciśnij klawisze CTRL + K , Ctrl + B ) i wybierz język z menu
rozwijanego u góry.
Można uzyskać dostęp do fragmentów kodu w następujący sposób:

Na pasku menu wybierz polecenie Edytuj > > wstawka IntelliSense.
W edytorze kodu po kliknięciu prawym przyciskiem myszy lub w menu kontekstowym Wybierz >
Wstaw fragmenty kodu
Na klawiaturze naciśnij klawisze CTRL + K ,Ctrl + X
Fragmenty kodu rozwinięcia i otocz za pomocą fragmentów kodu

W programie Visual Studio istnieją dwa rodzaje fragmentów kodu: fragmenty rozszerzające, które są dodawane
w określonym punkcie wstawiania i mogą zastąpić skrót fragmentu i fragmenty kodu (tylko w języku C# i C++),
które są dodawane wokół wybranego bloku.
Przykład fragmentu rozszerzenia: w języku C# skrót tryf jest używany do wstawiania bloku try-finally:
try
{
}
finally
{
Możesz wstawić ten fragment kodu, klikając Wstaw fragment kodu w menu rozwijanym prawym przyciskiem
myszy (menu kontekstowe) okna kod, a następnie Visual C# , następnie wpisz tryf , a następnie naciśnij
klawisz Tab . Możesz również wpisać tryf i nacisnąć klawisz Tab dwa razy.
Przykład fragmentu kodu otaczającego: w języku C++ if można użyć skrótu jako fragmentu kodu wstawiania
lub jako fragmentu kodu. Jeśli zaznaczysz wiersz kodu (na przykład return FALSE; ), a następnie wybierzesz
opcję Otocz za pomoc ą elementu > if , fragment kodu jest rozwinięty wokół wiersza:
if (true)
{
return FALSE;
}
Parametry zamiany fragmentu kodu

Fragmenty kodu mogą zawierać parametry zastępcze, które są symbolami zastępczymi, które należy zastąpić,
aby dopasować do precyzyjnego kodu, który piszesz. W poprzednim przykładzie true jest parametrem
zastępczym, który powinien zostać zamieniony na odpowiedni warunek. Zastępowana zmiana jest powtarzana
dla każdego wystąpienia tego samego parametru zastępującego w fragmencie kodu.
Na przykład, w Visual Basic istnieje fragment kodu, który wstawia właściwość. Aby wstawić fragment kodu ,
wybierz Wstaw > fragment kodu z menu po kliknięciu prawym przyciskiem myszy lub w pliku z kodem
Visual Basic. Następnie wybierz kolejno pozycje właściwości wzorców kodu > , procedur y, zdarzenia >
definiuj ą Wła ściwo ść.
Zostanie wstawiony następujący kod:

Private newPropertyValue As String
Public Property NewProperty() As String
Get
Return newPropertyValue
End Get
Set(ByVal value As String)
newPropertyValue = value
End Set
End Property
Jeśli zmienisz newPropertyValue się na m_property , każde wystąpienie programu newPropertyValue zostanie
zmienione. Jeśli zmienisz String się na Int w deklaracji właściwości, wartość w metodzie Set również zostanie
zmieniona na Int .
Zobacz też
Przewodnik: Tworzenie fragmentu kodu
Instrukcje: dystrybuowanie fragmentów kodu
Najlepsze rozwiązania dotyczące korzystania z fragmentów kodu
Fragmenty kodu rozwiązywania problemów
Fragmenty kodu w języku C#
Fragmenty kodu języka C++
Fragmenty kodu (Visual Studio dla komputerów Mac)
Fragmenty kodu są gotowymi fragmentami kodu, które można szybko wstawić do kodu. Na przykład for
fragment kodu tworzy pustą for pętlę. Niektóre fragmenty kodu są otoczone fragmentami kodu, które
umożliwiają wybranie wierszy kodu, a następnie wybranie fragmentu kodu, który zawiera zaznaczone wiersze
kodu. Na przykład po wybraniu wierszy kodu, a następnie aktywowaniu for fragmentu kodu, tworzy for pętlę
z tymi wierszami kodu w bloku pętli. Fragmenty kodu mogą szybciej i bardziej niezawodnie pisać kod programu.
Można wstawić fragment kodu w lokalizacji kursora lub wstawić fragment kodu otaczającego wokół aktualnie
zaznaczonego kodu. Wstawianie fragmentu kodu jest wywoływane przez Wstawianie fragmentu kodu lub
Otocz za pomocą poleceń w menu IntelliSense lub za pomocą skrótów klawiaturowych Ctrl + k ,X lub Ctrl +
k , odpowiednio.
Wstawienie wstawka kodu zawiera nazw ę fragmentu kodu dla wszystkich dostępnych fragmentów kodu.
Wstawianie fragmentów kodu zawiera również okno dialogowe dane wejściowe, w którym można wpisać
nazw ę fragmentu kodu lub część nazwy fragmentu kodu. Wstawianie fragmentu kodu wyróżnia najbliższe
dopasowanie do nazwy fragmentu kodu. Naciśnięcie klawisza Tab w dowolnym momencie spowoduje
odrzucenie wstawionego fragmentu kodu i wstawienie aktualnie zaznaczonego fragmentu kodu. Naciśnięcie
klawisza ESC lub kliknięcie myszy w edytorze kodu spowoduje odrzucenie wstawionego fragmentu kodu bez
wstawiania fragmentu kodu.
Domyślne fragmenty kodu

Domyślnie następujące fragmenty kodu są zawarte w programie Visual Studio dla języka C#.
P RAW IDŁO W E LO K A L IZ A C JE DO
N A Z WA ( L UB SK RÓT ) O P IS W STAW IEN IA F RA GM EN T U KO DU
#if Tworzy dyrektywę #if i #endif Dowolnym miejscu.

dyrektywą.
#region Tworzy dyrektywę #region i Dowolnym miejscu.

#endregion dyrektywą.
~ Tworzy finalizator (destruktor) dla klasy Wewnątrz klasy.

zawierającej.
— atrybut Tworzy deklarację dla klasy, która Wewnątrz przestrzeni nazw (łącznie z
pochodzi od Attribute . globalną przestrzenią nazw), klasą lub
strukturą.
checked Tworzy zaznaczony blok. Wewnątrz metody, indeksatora,

metody dostępu do właściwości lub
metodzie dostępu do zdarzeń.
class Tworzy deklarację klasy. Wewnątrz przestrzeni nazw (łącznie z

globalną przestrzenią nazw), klasą lub
strukturą.
obiektów Tworzy Konstruktor dla klasy Wewnątrz klasy.

zawierającej.
CW Tworzy wywołanie WriteLine . Wewnątrz metody, indeksatora,

do Tworzy while pętlę do. Wewnątrz metody, indeksatora,

else Tworzy blok else . Wewnątrz metody, indeksatora,

enum Tworzy deklarację wyliczenia . Wewnątrz przestrzeni nazw (łącznie z

strukturą.
equals Tworzy deklarację metody, która Wewnątrz klasy lub struktury.

zastępuje Equals metodę zdefiniowaną
w Object klasie.
Oprócz Tworzy deklarację dla klasy, która Wewnątrz przestrzeni nazw (łącznie z
pochodzi od wyjątku (domyślnie globalną przestrzenią nazw), klasą lub
Exception ). strukturą.
dla Tworzy pętlę for . Wewnątrz metody, indeksatora,

foreach Tworzy pętlę foreach . Wewnątrz metody, indeksatora,

dla Tworzy pętlę for , która zmniejsza Wewnątrz metody, indeksatora,

zmienną pętli po każdej iteracji. metody dostępu do właściwości lub
if Tworzy blok if . Wewnątrz metody, indeksatora,

indeksatora Tworzy deklarację indeksatora. Wewnątrz klasy lub struktury.
interface Tworzy deklarację interfejsu . Wewnątrz przestrzeni nazw (łącznie z

strukturą.
wywołuje Tworzy blok, który bezpiecznie Wewnątrz metody, indeksatora,

wywołuje zdarzenie. metody dostępu do właściwości lub
iterator Tworzy iterator. Wewnątrz klasy lub struktury.

iterindex Tworzy parę iteratorów i indeksatora Wewnątrz klasy lub struktury.

"Named" przy użyciu klasy
zagnieżdżonej.
lock Tworzy blok blokady . Wewnątrz metody, indeksatora,

mbox Tworzy wywołanie Wewnątrz metody, indeksatora,

System.Windows.Forms.MessageBox.S metody dostępu do właściwości lub
how . Może być konieczne dodanie metodzie dostępu do zdarzeń.
odwołania do
System.Windows.Forms.dll.
namespace Tworzy deklarację przestrzeni nazw . Wewnątrz przestrzeni nazw (w tym

globalnej przestrzeni nazw).
wierszy Tworzy automatycznie Wewnątrz klasy lub struktury.

implementowaną deklarację
właściwości.
propfull Tworzy deklarację właściwości z Wewnątrz klasy lub struktury.

metodyą get set dostępu i.
propg Tworzy automatycznie Wewnątrz klasy lub struktury.

zaimplementowaną Właściwość tylko
do odczytu z prywatnym set
akcesorem.
kartę Tworzy statyczną deklarację metody Wewnątrz klasy lub struktury.

całkowitej int .
struktura Tworzy deklarację struktury . Wewnątrz przestrzeni nazw (łącznie z

strukturą.
svm Tworzy statyczną deklarację metody " Wewnątrz klasy lub struktury.
void Main".
switch Tworzy blok przełącznika . Wewnątrz metody, indeksatora,

try Tworzy blok try-catch . Wewnątrz metody, indeksatora,

tryf Tworzy blok try-finally . Wewnątrz metody, indeksatora,

unchecked Tworzy niesprawdzony blok. Wewnątrz metody, indeksatora,

unsafe Tworzy niebezpieczny blok. Wewnątrz metody, indeksatora,

using Tworzy dyrektywę using . Wewnątrz przestrzeni nazw (w tym

globalnej przestrzeni nazw).
while Tworzy pętlę while . Wewnątrz metody, indeksatora,

Zobacz też
Fragmenty kodu
Parametry szablonu
Instrukcje: używanie fragmentów kodu w cudzysłowie
Visual C++ fragmenty kodu
W programie Visual Studio można użyć fragmentów kodu, aby dodać powszechnie używany kod do plików
kodu C++. Ogólnie rzecz biorąc, można użyć fragmentów kodu w taki sam sposób jak w języku C#, ale zestaw
domyślnych fragmentów kodu jest inny.
Można dodać fragment kodu w określonej lokalizacji w kodzie (wstawianie) lub otoczyć fragmentem wybranego
kodu kodem.
Wstaw fragment kodu

Aby wstawić fragment kodu, Otwórz plik kodu C++ (. cpp lub . h), kliknij w dowolnym miejscu w pliku i wykonaj
jedną z następujących czynności:
Kliknij prawym przyciskiem myszy, aby uzyskać menu kontekstowe, a następnie wybierz Wstaw
fragment kodu
W menu Edytuj/IntelliSense wybierz pozycję Wstaw fragment kodu
Użyj klawiszy skrótów: Ctrl + K + X
Powinna zostać wyświetlona lista opcji rozpoczynających się od #if . Po wybraniu #if do pliku powinien zostać
wyświetlony następujący kod:
#if 0
#endif // 0
Następnie można zastąpić 0 prawidłowym warunkiem.
Używanie fragmentu kodu do otaczania zaznaczonego kodu

Aby użyć fragmentu kodu do otaczania zaznaczonego kodu, wybierz wiersz (lub wiele wierszy) i wykonaj jedną z
następujących czynności:
Kliknij prawym przyciskiem myszy, aby uzyskać menu kontekstowe, a następnie wybierz opcję Otocz za
pomoc ą
Z menu Edytuj > IntelliSense wybierz opcję Otocz z
Za pomocą klawiatury, naciśnij klawisze: Ctrl + K + S
Wybierz #if . Powinny zostać wyświetlone informacje podobne do następujących:
#if 0
#include "pch.h" // or whatever line you had selected
#endif // 0
Następnie można zastąpić 0 prawidłowym warunkiem.
Gdzie mogę znaleźć kompletną listę fragmentów kodu języka C++?

Pełną listę fragmentów kodu języka C++ można znaleźć, przechodząc do Mened ż era fragmentów kodu (w
menu Narz ę dzia ) i ustawiając J ę zyk na Visual C++ . W oknie poniżej rozwiń w ęzeł Visual C++ . Nazwy
wszystkich fragmentów kodu języka C++ powinny być widoczne w kolejności alfabetycznej.
Nazwy większości fragmentów kodu są oczywiste, ale niektóre nazwy mogą być mylące.
Klasa a identyfikator klasy

Fragment klasy zawiera definicję klasy o nazwie MyClass , z odpowiednim konstruktorem domyślnym i
destruktorem, gdzie definicje konstruktora i destruktora znajdują się poza klasą:
class MyClass
{
public:
MyClass();
~MyClass();
private:
};
MyClass::MyClass()
{
}
MyClass::~MyClass()
{
}
Fragment kodu identyfikatora ClassID również zawiera definicję klasy o nazwie MyClass , ale Konstruktor
domyślny i destruktor są zdefiniowane wewnątrz definicji klasy:
class MyClass
{
public:
MyClass()
{
}
~MyClass()
{
}
private:
};
dla programu vs. dla vs rfor

Istnieją trzy ró ż ne fragmenty kodu , które udostępniają różne rodzaje for pętli.
Fragment kodu rfor zawiera pętlę for (link) opartą na zakresie . Ta konstrukcja jest preferowana przez pętle
oparte na indeksie for .
for (auto& i : v)
{
}
Wstawka na potrzeby zawiera for pętlę, w której warunek jest oparty na długości (w size_t ) obiektu.
for (size_t i = 0; i < length; i++)

{
Fragment kodu dla zawiera pętlę odwrotną, for w której warunek jest oparty na długości (w postaci liczb
całkowitych) obiektu.
for (int i = length - 1; i >= 0; i--)

{
Fragment kodu destruktora (~)

Fragment kodu destruktora ( ~ ) pokazuje inne zachowanie w różnych kontekstach. Jeśli wstawię ten fragment
wewnątrz klasy, zapewnia destruktor dla tej klasy. Na przykład, mając następujący kod:
class SomeClass {
};
Po wstawieniu fragmentu destruktora zapewnia destruktor dla SomeClass :
class SomeClass {
~SomeClass()
{
}
};
Jeśli spróbujesz wstawić fragment destruktora poza klasą, zapewnia destruktor z nazw ą symbolu zastępczego:
~TypeNamePlaceholder()
{
Zobacz też
Fragmenty kodu
Instrukcje: wstawianie komentarzy XML do generacji
dokumentacji
Program Visual Studio może pomóc w udokumentowaniu elementów kodu, takich jak klasy i metody, przez
automatyczne wygenerowanie standardowej struktury komentarza dokumentacji XML. W czasie kompilacji
można wygenerować plik XML zawierający komentarze dokumentacji.
TIP
Aby uzyskać informacje o konfigurowaniu nazwy i lokalizacji wygenerowanego pliku XML, zobacz dokumentowanie kodu
za pomocą komentarzy XML (Przewodnik C#).
Plik XML wygenerowany przez kompilator może być dystrybuowany wraz z zestawem .NET, dzięki czemu
program Visual Studio i inne środowisk IDE mogą używać funkcji IntelliSense do wyświetlania szybkich
informacji na temat typów i elementów członkowskich. Ponadto plik XML można uruchomić za pomocą
narzędzi, takich jak DocFX i Sandcastle , aby generować witryny sieci Web dokumentacji interfejsu API.
NOTE
Polecenie Wstaw komentarz , które automatycznie wstawia komentarze dokumentacji XML, jest dostępne w języku C# i
Visual Basic. Można jednak ręcznie wstawiać Komentarze dokumentacji XML w plikach języka C++ i nadal generować pliki
dokumentacji XML w czasie kompilacji.
Aby wstawić Komentarze XML dla elementu kodu

1. Umieść kursor tekstu powyżej elementu, który ma być dokumentem, na przykład metodę.
2. Wykonaj jedną z następujących czynności:
Wpisz /// w języku C# lub ''' w Visual Basic
Z menu Edycja wybierz pozycję IntelliSense > Wstaw komentarz
W prawym przyciskiem myszy lub w menu kontekstowym lub tuż nad elementem kodu wybierz
Wstaw > komentarz
Szablon XML jest natychmiast generowany powyżej elementu Code. Na przykład podczas dodawania
komentarza do metody generuje on <summar y> element, <param> element dla każdego parametru i
<returns> element, aby udokumentować wartość zwracaną.
3. Wprowadź opisy dla każdego elementu XML, aby w pełni udokumentować element kodu.
Możesz użyć stylów w komentarzach XML, które będą renderowane w szybkich informacjach, gdy wskaźnik
myszy znajduje się nad elementem. Te style obejmują: kursyw ę, pogrubienie, punktor i link do kliknięcia.
NOTE
Istnieje możliwość przełączania komentarzy dokumentacji XML po wpisaniu kodu /// w języku C# lub ''' Visual Basic.
Na pasku menu wybierz Narz ędzia > Opcje , aby otworzyć okno dialogowe Opcje . Następnie przejdź do edytora
tekstu > C# lub Basic > Advanced . W sekcji Pomoc edytora Znajdź opcję Generuj komentarze dokumentacji
XML .
Zobacz też
Komentarze dokumentacji XML (Przewodnik programowania w języku C#)
Dokumentowanie kodu za pomocą komentarzy XML (Przewodnik C#)
Instrukcje: tworzenie dokumentacji XML (Visual Basic)
Komentarze języka C++
Dokumentacja XML (C++)
Generowanie kodu
Instrukcje: używanie fragmentów kodu w
cudzysłowie
W poniższych procedurach opisano, jak używać fragmentów kodu. Fragmenty kodu przestrzenny są dostępne
na trzy sposoby: za pomocą skrótu klawiaturowego, menu Edycja i menu kontekstowego.
Aby użyć fragmentów kodu ze znakiem skrótu klawiaturowego

1. W środowisku IDE programu Visual Studio Otwórz plik, który ma być edytowany.
2. W edytorze kodu wybierz opcję tekst do obprzestrzennia.
3. Wpisz Ctrl + K , Ctrl + S .
4. Wybierz fragment kodu z listy fragmentów kodu przy użyciu myszy lub wpisz nazw ę fragmentu kodu, a
następnie naciśnij klawisz Tab lub Enter .
Aby użyć fragmentów kodu z otaczaniem za pomocą menu Edycja

3. Z menu Edycja wybierz pozycję IntelliSense , a następnie wybierz polecenie Otocz za pomoc ą
polecenia.
4. Wybierz fragment kodu ze wstawka fragmentu kodu, a następnie naciśnij klawisz Tab lub Enter .
Alternatywnie można wpisać nazw ę fragmentu kodu, a następnie nacisnąć klawisz Tab lub Enter .
Aby skorzystać z fragmentów kodu otaczającego i z menu

kontekstowego
3. Kliknij prawym przyciskiem myszy zaznaczony tekst, a następnie wybierz polecenie Otocz z menu
kontekstowego.
4. Wybierz fragment kodu ze wstawka fragmentu kodu, a następnie naciśnij klawisz Tab lub Enter .
Alternatywnie można wpisać nazw ę fragmentu kodu, a następnie nacisnąć klawisz Tab lub Enter .
Zobacz też
Najlepsze rozwiązania dotyczące korzystania z
fragmentów kodu
Kod w fragmencie kodu przedstawia tylko najbardziej podstawowy sposób wykonania czegoś. W przypadku
większości aplikacji należy zmodyfikować kod w celu dostosowania go do aplikacji.
Obsługa wyjątków
Zazwyczaj fragment kodu spróbuje... Bloki catch przechwytują i ponownie generują wszystkie wyjątki. To może
nie być właściwy wybór dla projektu. Dla każdego wyjątku istnieje kilka sposobów odpowiedzi. Aby zapoznać się
z przykładami, zobacz jak: obsłużyć wyjątek przy użyciu instrukcji try/catch (C#) i try... Catch... Finally —
instrukcja (Visual Basic).
Lokalizacje plików
W przypadku adaptacji lokalizacji plików do aplikacji należy wziąć pod uwagę następujące kwestie:
Znajdowanie dostępnej lokalizacji. Użytkownicy mogą nie mieć dostępu do folderu Program Files
komputera, dlatego przechowywanie plików z plikami aplikacji może nie zadziałało.
Znajdowanie bezpiecznej lokalizacji. Przechowywanie plików w folderze głównym (C: \) nie jest
bezpieczne. W przypadku danych aplikacji zalecamy użycie folderu dane aplikacji . W przypadku
poszczególnych danych użytkownika aplikacja może utworzyć plik dla każdego użytkownika w folderze
dokumenty .
Przy użyciu prawidłowej nazwy pliku. Możesz użyć OpenFileDialog formantów i, SaveFileDialog Aby
zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia nieprawidłowych nazw plików. Należy pamiętać, że od
momentu, gdy użytkownik wybierze plik i gdy kod manipuluje plikiem, plik może zostać usunięty.
Ponadto użytkownik może nie mieć uprawnień do zapisu w pliku.
Zabezpieczenia
Jak bezpieczny fragment kodu jest zależny od tego, gdzie jest używany w kodzie źródłowym i jak jest
modyfikowany, gdy jest on w kodzie. Poniższa lista zawiera kilka obszarów, które należy wziąć pod uwagę.
Dostęp do plików i baz danych
Zabezpieczenia dostępu kodu
Ochrona zasobów (takich jak dzienniki zdarzeń, rejestr)
Przechowywanie wpisów tajnych
Weryfikowanie danych wejściowych
Przekazywanie danych do technologii tworzenia skryptów
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Zabezpieczanie aplikacji.
Pobrane fragmenty kodu

Fragmenty kodu IntelliSense instalowane przez program Visual Studio nie są zagrożeniami bezpieczeństwa.
Jednak mogą tworzyć zagrożenia bezpieczeństwa w aplikacji. Fragmenty kodu pobrane z Internetu powinny być
traktowane jak każda inna pobrana zawartość — z największą ostrożnością.
Pobierz fragmenty kodu z zaufanych witryn i korzystaj z aktualnego oprogramowania antywirusowego.
Otwórz wszystkie pobrane pliki fragmentów kodu w Notatniku lub edytorze XML programu Visual Studio
i uważnie przejrzyj je przed ich zainstalowaniem. Wyszukaj następujące problemy:
Kod wstawki może uszkodzić system w przypadku jego wykonania. Uważnie czytaj kod źródłowy
przed uruchomieniem go.
Blok adresu URL pomocy pliku fragmentu kodu może zawierać adresy URL, które wykonują
złośliwy plik skryptu lub wyświetlają obraźliw ą witrynę sieci Web.
Fragment kodu może zawierać odwołania, które są dodawane w trybie dyskretnym do projektu i
mogą być ładowane z dowolnego miejsca w systemie. Te odwołania mogły zostać pobrane na
komputer z lokalizacji, w której pobrano fragment kodu. Fragment kodu może następnie wykonać
wywołanie metody w odwołaniu, które wykonuje złośliwy kod. Aby zapewnić sobie ochronę przed
takimi atakami, przejrzyj bloki Importy i odwołania pliku fragmentu kodu.
Zobacz też
Visual Basic fragmenty kodu IntelliSense
Zabezpieczanie aplikacji
Fragmenty kodu
Można utworzyć fragment kodu zawierający tylko kilka kroków. Wystarczy utworzyć plik XML, wypełnić
odpowiednie elementy i dodać do niego swój kod. Opcjonalnie możesz użyć parametrów zastępczych i odwołań
do projektu. Zaimportuj fragment kodu do instalacji programu Visual Studio za pomocą przycisku Impor tuj w
programie Code wstaweks Manager (Narz ę dzia > fragmentów kodu narz ę dzi Manager ).
Szablon fragmentu kodu

Poniższy kod XML jest podstawowym szablonem fragmentu kodu:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>

<CodeSnippets xmlns="http://schemas.microsoft.com/VisualStudio/2005/CodeSnippet">
<CodeSnippet Format="1.0.0">
<Header>
<Title></Title>
</Header>
<Snippet>
<Code Language="">
<![CDATA[]]>
</Code>
</Snippet>
</CodeSnippet>
</CodeSnippets>
tworzenie fragmentu kodu

1. Utwórz nowy plik XML w programie Visual Studio i Dodaj opisany powyżej szablon.
2. Wypełnij tytuł fragmentu w elemencie title . Użyj nazwy głównej kwadratu tytułu.
3. Wypełnij język fragmentu kodu w atrybucie Language elementu Code . W języku C# Użyj CSharp , aby
uzyskać Visual Basic, użyj j ę zyka vb i języka C++, użyj CPP .
TIP
Aby wyświetlić wszystkie dostępne wartości języka, przejrzyj sekcję atrybuty elementu kodu na stronie
Dokumentacja schematu fragmenty kodu .
4. Dodaj kod fragmentu w sekcji CDATA wewnątrz elementu Code .

Dla języka C#:
<Code Language="CSharp">
<![CDATA[double root = Math.Sqrt(16);]]>
</Code>
Lub dla Visual Basic:

<Code Language="VB">
<![CDATA[Dim root = Math.Sqrt(16)]]>
</Code>
NOTE
Nie można określić, w jaki sposób wiersze kodu w sekcji CDATA fragmentu kodu powinny być wcięte lub
sformatowane. Po wstawieniu usługa językowa automatycznie sformatuje wstawiony kod.
5. Zapisz fragment kodu jako SquareRoot. fragment (możesz go zapisać w dowolnym miejscu).
Importowanie fragmentu kodu

1. Można zaimportować fragment kodu do instalacji programu Visual Studio za pomocą Mened ż era
fragmentów kodów . Otwórz go, wybierając pozycję Narz ę dzia > Wstaw fragmenty kodu .
2. Kliknij przycisk Impor tuj .
3. Przejdź do lokalizacji, w której zapisano fragment kodu w poprzedniej procedurze, zaznacz go, a
następnie kliknij przycisk Otwórz .
4. Zostanie otwarte okno dialogowe Impor towanie fragmentu kodu z monitem o wybranie miejsca, w
którym można dodać wstawkę z opcji w okienku po prawej stronie. Jednym z opcji powinny być Moje
fragmenty kodu . Zaznacz go i kliknij przycisk Zako ńcz , a następnie OK .
5. Fragment kodu jest kopiowany do jednej z następujących lokalizacji, w zależności od języka kodowego:
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2017 \ Code Snippets\Visual C# \Moje fragmenty kodu
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2017 \ Code Snippets\Visual Basic\My fragmentów kodu
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2019 \ Code Snippets\Visual C# \Moje fragmenty kodu
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2019 \ Code Snippets\Visual Basic\My fragmentów kodu
6. Przetestuj fragment kodu, otwierając projekt C# lub Visual Basic. Przy otwartym pliku kodu w edytorze
wybierz wstawki wstawek > z menu dostępnego po kliknięciu prawym przyciskiem myszy, a następnie
Moje fragmenty kodu . Powinien pojawić się fragment kodu o nazwie pier wiastek kwadratowy .
Kliknij go dwukrotnie.
Kod fragmentu kodu zostanie wstawiony do pliku kodu.
Opis i pola skrótów

1. Pola opisu zawierają więcej informacji na temat fragmentu kodu wyświetlanego w Menedżerze fragmentów
kodu. Skrót to tag, który użytkownicy mogą wpisać w celu wstawienia fragmentu kodu. Edytuj dodany
fragment, otwierając plik %USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2017 \ fragmenty kodu \ [Visual C#
lub Visual Basic] \Moje kod Snippet\SquareRoot.snippet.
1. Pola opisu zawierają więcej informacji na temat fragmentu kodu wyświetlanego w Menedżerze fragmentów
kodu. Skrót to tag, który użytkownicy mogą wpisać w celu wstawienia fragmentu kodu. Edytuj dodany
fragment, otwierając plik %USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2019 \ fragmenty kodu \ [Visual C#
lub Visual Basic] \Moje kod Snippet\SquareRoot.snippet.
TIP
Ponieważ edytujesz plik w katalogu, w którym został umieszczony program Visual Studio, nie musisz go ponownie
zaimportować do programu Visual Studio.
2. Dodaj elementy Author i Description do elementu header i wypełnij je.

3. Element header powinien wyglądać następująco:
<Header>
<Title>Square Root</Title>
<Author>Myself</Author>
<Description>Calculates the square root of 16.</Description>
</Header>
4. Otwórz Mened ż era fragmentów kodu i wybierz fragment kodu. W okienku po prawej stronie Zwróć
uwagę, że pola Opis i autor są teraz wypełnione.
5. Aby dodać skrót, Dodaj element skrótu w elemencie nagłówka :
<Header>
<Title>Square Root</Title>
<Author>Myself</Author>
<Description>Calculates the square root of 16.</Description>
<Shortcut>sqrt</Shortcut>
</Header>
6. Zapisz ponownie plik fragmentu kodu.

7. Aby przetestować skrót, Otwórz wcześniej użyty projekt, wpisz sqr t w edytorze i naciśnij klawisz Tab (raz
dla Visual Basic, dwa razy dla języka C#).
Kod fragmentu kodu zostanie wstawiony.
Parametry zastępcze
Licencjobiorca może chcieć, aby części fragmentu kodu zostały zastąpione przez użytkownika. Na przykład może
zaistnieć potrzeba, aby użytkownik zamienił nazw ę zmiennej na jeden w bieżącym projekcie. Można dostarczyć
dwa typy zamian: literały i obiekty. Użyj elementu Literal , aby zidentyfikować zamiennik dla fragmentu kodu,
który jest całkowicie zawarty w fragmencie, ale prawdopodobnie będzie dostosowany po wstawieniu go do
kodu (na przykład ciąg lub wartość liczbowa). Użyj elementu Object do identyfikacji elementu, który jest
wymagany przez fragment kodu, ale prawdopodobnie zostanie zdefiniowany poza fragmentem (na przykład
wystąpieniem obiektu lub kontrolką).
1. Aby umożliwić użytkownikowi łatwe zastępowanie liczby w celu obliczenia wartości pierwiastek
kwadratowy, zmodyfikuj element fragmentu pliku SquareRoot. fragment w następujący sposób:
<Snippet>
<![CDATA[double root = Math.Sqrt($Number$);]]>
</Code>
<Declarations>
<Literal>
<ID>Number</ID>
<ToolTip>Choose the number you want the square root of.</ToolTip>
<Default>16</Default>
</Literal>
</Declarations>
</Snippet>
Zwróć uwagę, że zastąpienie literału ma identyfikator ( Number ). Ten identyfikator jest przywoływany w
fragmencie kodu, otaczając go $ znakami:
<![CDATA[double root = Math.Sqrt($Number$);]]>
2. Zapisz plik fragmentu kodu.

3. Otwórz projekt i Wstaw fragment kodu.
Fragment kodu został wstawiony, a edytowalny literał jest wyróżniony do zastąpienia. Umieść kursor nad
parametrem zastępczym, aby wyświetlić etykietkę narzędzia dla wartości.
TIP
Jeśli w fragmencie kodu znajduje się więcej niż jeden parametr, który można zmienić, możesz nacisnąć klawisz Tab ,
aby przejść od jednego do drugiego.
Importowanie przestrzeni nazw
Można użyć fragmentu kodu, aby dodać using dyrektyw ę (C#) lub Imports instrukcję (Visual Basic) przez
uwzględnienie elementu Imports. W przypadku projektów .NET Framework można również dodać odwołanie do
projektu za pomocą elementu References.
W poniższym kodzie XML przedstawiono fragment kodu, który używa metody File.Exists w przestrzeni nazw
System.IO, w związku z tym definiuje element Impor ts do zaimportowania przestrzeni nazw System.IO.

<Header>
<Title>File Exists</Title>
<Shortcut>exists</Shortcut>
</Header>
<Snippet>
<![CDATA[var exists = File.Exists("C:\\Temp\\Notes.txt");]]>
</Code>
<Imports>
<Import>
<Namespace>System.IO</Namespace>
</Import>
</Imports>
</Snippet>
</CodeSnippet>
</CodeSnippets>
Zobacz też
Instrukcje: dystrybuowanie fragmentów kodu
Możesz nadać swoim znajomym fragmenty kodu i zainstalować je na swoich komputerach za pomocą
Mened ż era fragmentów kodu . Jeśli jednak masz kilka fragmentów do dystrybucji lub chcesz ich szerzej
rozpowszechniać, możesz uwzględnić pliki fragmentów kodu w rozszerzeniu programu Visual Studio.
Użytkownicy programu Visual Studio mogą następnie zainstalować rozszerzenie w celu uzyskania fragmentów
kodu.
Wymagania wstępne
Zainstaluj obciążenie programowanie rozszerzenia programu Visual Studio , aby uzyskać dostęp do
szablonów projektu VSIX .
Skonfiguruj rozszerzenie
Ta procedura spowoduje użycie tego samego fragmentu kodu Hello world, który został utworzony w
przewodniku: Tworzenie fragmentu kodu. Ten artykuł zawiera kod XML fragmentu kodu, dzięki czemu nie
musisz wrócić i utworzyć fragmentu kodu.
1. Utwórz nowy projekt na podstawie pustego szablonu projektu VSIX i Nadaj projektowi nazw ę
TestSnippet .
2. W projekcie TestSnippet Dodaj nowy plik XML i Wywołaj go VBCodeSnippet. fragment kodu. Zastąp
zawartość następującym kodem XML:

<CodeSnippets
xmlns="http://schemas.microsoft.com/VisualStudio/2005/CodeSnippet">
<Header>
<Title>Hello World VB</Title>
<Shortcut>HelloWorld</Shortcut>
<Description>Inserts code</Description>
<Author>MSIT</Author>
<SnippetTypes>
<SnippetType>Expansion</SnippetType>
<SnippetType>SurroundsWith</SnippetType>
</SnippetTypes>
</Header>
<Snippet>
<Code Language="VB">
<![CDATA[Console.WriteLine("Hello, World!")]]>
</Code>
</Snippet>
</CodeSnippet>
</CodeSnippets>
Konfigurowanie struktury katalogów
1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz w ęzeł projektu, a następnie Dodaj folder, który ma nazw ę, której
fragment ma mieć w programie fragmentów kodu . W takim przypadku powinna być HelloWorldVB .
2. Przenieś plik fragmentu kodu do folderu HelloWorldVB .
3. Wybierz plik fragmentu kodu w Eksplorator rozwi ą za ń, a w oknie Wła ściwo ści upewnij się, ż e akcja
kompilacji jest ustawiona na zawar to ść, w polu Kopiuj do katalogu wyj ściowego jest ustawiona
wartość Kopiuj zawsze , a w polu VSIX wybierz pozycję prawda .
Dodaj plik. pkgdef
1. Dodaj plik tekstowy do folderu HelloWorldVB i nadaj mu nazw ę HelloWorldVB. pkgdef. Ten plik jest używany
do dodawania niektórych kluczy do rejestru. W takim przypadku dodaje nowy podklucz do klucza
HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\VisualStudio\15.0\Languages\CodeExpansions\Basic
.
1. Dodaj plik tekstowy do folderu HelloWorldVB i nadaj mu nazw ę HelloWorldVB. pkgdef. Ten plik jest używany
do dodawania niektórych kluczy do rejestru. W takim przypadku dodaje nowy podklucz do klucza
HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\VisualStudio\16.0\Languages\CodeExpansions\Basic
.
2. Dodaj następujące wiersze do pliku.
// Visual Basic
[$RootKey$\Languages\CodeExpansions\Basic\Paths]
"HelloWorldVB"="$PackageFolder$"
Po sprawdzeniu tego klucza można zobaczyć, jak określić różne języki.

3. Wybierz plik . pkgdef w Eksplorator rozwi ą za ń, a w oknie Wła ściwo ści upewnij się, że:
Akcja kompilacji jest ustawiona na zawar to ść
Wartość Kopiuj do katalogu wyj ściowego jest ustawiona na zawsze Kopiuj
Doł ą czanie w VSIX jest ustawione na war to ść true
4. Dodaj plik . pkgdef jako element zawartości w manifeście VSIX. W pliku source. Extension. vsixmanifest
przejdź do karty zasoby , a następnie kliknij przycisk Nowy .
5. W oknie dialogowym Dodawanie nowego elementu zawar to ści Ustaw dla opcji Typ Microsoft.
VisualStudio. pakietu VSPackage , Źródło do pliku w systemie plików oraz ście ż k ę do
HelloWorldVB. pkgdef (która powinna pojawić się na liście rozwijanej).
Testowanie fragmentu kodu
1. Teraz można upewnić się, że fragment kodu działa w eksperymentalnym wystąpieniu programu Visual
Studio. Eksperymentalne wystąpienie to druga kopia programu Visual Studio, która jest oddzielona od
użytego do pisania kodu. Umożliwia pracę nad rozszerzeniem bez wpływu na środowisko deweloperskie.
2. Skompiluj projekt i Rozpocznij debugowanie.
Zostanie wyświetlone drugie wystąpienie programu Visual Studio.
3. W eksperymentalnym wystąpieniu Przejdź kolejno do pozycji Narz ę dzia > Wstaw fragmenty kodu
Mened ż er i ustaw J ę zyk na podstawowy . Powinien być widoczny HelloWorldVB jako jeden z folderów
i można rozwinąć folder, aby wyświetlić fragment kodu HelloWorldVB .
4. Przetestuj fragment kodu. W eksperymentalnym wystąpieniu Otwórz projekt Visual Basic i otwórz jeden z
plików kodu. Umieść kursor w dowolnym miejscu w kodzie, kliknij prawym przyciskiem myszy, a
następnie w menu kontekstowym wybierz Wstaw fragment kodu.
5. Należy zobaczyć HelloWorldVB jako jeden z folderów. Kliknij go dwukrotnie. Powinien pojawić się
podręczny Wstaw fragment kodu: HelloWorldVB > , który ma HelloWorldVB listy rozwijanej.
Kliknij listę rozwijaną HelloWorldVB .
Do pliku kodu zostanie dodany następujący wiersz:
Console.WriteLine("Hello, World!")
Zobacz też
Fragmenty kodu
Dostępne są trzy funkcje do użycia z fragmentami kodu w języku C#. Funkcje są określone w elemencie Function
fragmentu kodu. Aby uzyskać informacje na temat tworzenia fragmentów kodu, zobacz fragmenty kodu.
Funkcje
W poniższej tabeli opisano funkcje dostępne do użycia z Function elementem w fragmentach kodu.
F UN KC JA O P IS J ĘZ Y K
Generuje instrukcję Switch i zestaw

GenerateSwitchCases(EnumerationLiteral) C#
instrukcji case dla elementów
członkowskich wyliczenia określonego
przez EnumerationLiteral parametr.
EnumerationLiteral Parametr musi
być odwołaniem do literału wyliczenia
lub typem wyliczenia.
ClassName() Zwraca nazwę klasy zawierającej C#

wstawiony fragment kodu.
SimpleTypeName(TypeName) Zmniejsza parametr TypeName do C#

najprostszej postaci w kontekście, w
którym został wywołany fragment
kodu.
Przykład GenerateSwitchCases
Poniższy przykład pokazuje, jak używać GenerateSwitchCases funkcji. Gdy ten fragment kodu zostanie
wstawiony, a Wyliczenie jest wprowadzane do $switch_on$ literału, $cases$ literał generuje case instrukcję
dla każdej wartości w wyliczeniu.
<Header>
<Title>switch</Title>
<Shortcut>switch</Shortcut>
<Description>Code snippet for switch statement</Description>
<Author>Microsoft Corporation</Author>
<SnippetTypes>
</SnippetTypes>
</Header>
<Snippet>
<Declarations>
<Literal>
<ID>expression</ID>
<ToolTip>Expression to switch on</ToolTip>
<Default>switch_on</Default>
</Literal>
<Literal Editable="false">
<ID>cases</ID>
<Function>GenerateSwitchCases($expression$)</Function>
<Default>default:</Default>
</Literal>
</Declarations>
<Code Language="csharp">
<![CDATA[
switch ($expression$)
{
$cases$
}
]]>
</Code>
</Snippet>
</CodeSnippet>
</CodeSnippets>
Przykład ClassName
Poniższy przykład pokazuje, jak używać ClassName funkcji. Po wstawieniu tego fragmentu $classname$ literał
zostanie zastąpiony nazw ą otaczającej klasy w tej lokalizacji w pliku kodu.
<Header>
<Title>Common constructor pattern</Title>
<Shortcut>ctor</Shortcut>
<Description>Code Snippet for a constructor</Description>
<SnippetTypes>
</SnippetTypes>
</Header>
<Snippet>
<Declarations>
<Literal>
<ID>type</ID>
<Default>int</Default>
</Literal>
<Literal>
<ID>name</ID>
<Default>field</Default>
</Literal>
<Literal default="true" Editable="false">
<ID>classname</ID>
<ToolTip>Class name</ToolTip>
<Function>ClassName()</Function>
<Default>ClassNamePlaceholder</Default>
</Literal>
</Declarations>
<Code Language="csharp" Format="CData">
<![CDATA[
public $classname$ ($type$ $name$)
{
this._$name$ = $name$;
}
private $type$ _$name$;
]]>
</Code>
</Snippet>
</CodeSnippet>
</CodeSnippets>
Przykład SimpleTypeName
Ten przykład pokazuje, jak używać SimpleTypeName funkcji. Gdy ten fragment kodu zostanie wstawiony do pliku
z kodem, $SystemConsole$ literał zostanie zastąpiony najprostszą formą Console typu w kontekście, w którym
został wywołany fragment kodu.
<Header>
<Title>Console_WriteLine</Title>
<Shortcut>cw</Shortcut>
<Description>Code snippet for Console.WriteLine</Description>
<SnippetTypes>
</SnippetTypes>
</Header>
<Snippet>
<Declarations>
<Literal Editable="false">
<ID>SystemConsole</ID>
<Function>SimpleTypeName(global::System.Console)</Function>
</Literal>
</Declarations>
<Code Language="csharp">
<![CDATA[
$SystemConsole$.WriteLine();
]]>
</Code>
</Snippet>
</CodeSnippet>
</CodeSnippets>
Zobacz też
Element Function
Fragmenty kodu IntelliSense to wstępnie utworzone fragmenty kodu, które są gotowe do wstawienia do
aplikacji przy użyciu programu Visual Studio. Umożliwiają one popraw ę wydajności pracy, ponieważ zmniejszają
ilość czasu spędzanego na wielokrotnym wpisywaniu tego samego kodu czy wyszukiwaniu przykładów.
Schemat XML fragmentów kodu IntelliSense służy do tworzenia własnych fragmentów kodu i dodawania ich do
fragmentów kodu, które zawiera już program Visual Studio.
Element Assembly
Określa nazw ę zestawu, do którego się odwołuje fragment kodu.
Wartość tekstowa elementu zestawu jest przyjazną nazw ą tekstu zestawu, taką jak System.dll lub jego silną
nazw ą, taką jak System,Version=1.0.0.1,Culture=neutral,PublicKeyToken=9b35aa323c18d4fb1 .
<Assembly>
AssemblyName
</Assembly>
EL EM EN T N A DRZ ĘDN Y O P IS
Reference — element Zawiera informacje o odwołaniach do zestawów

wymaganych przez fragment kodu.
Wartość tekstowa jest wymagana. Tekst określa zestaw, do którego odwołuje się fragment kodu.
Author — element
Określa nazw ę autora fragmentu kodu. Mened ż er fragmentów kodu wyświetla nazw ę przechowywaną w
Author elemencie fragmentu kodu.
<Author>
Code Snippet Author
</Author>
Element nagłówka Zawiera ogólne informacje o fragmencie kodu.
Wartość tekstowa jest wymagana. Tekst określa autora fragmentu kodu.
Element Code
Stanowi kontener dla krótkich bloków kodu.
Słowa kluczowe
Dwa zastrzeżone słowa są dostępne do użycia w tekście Code elementu: $end$ i $selected$ . $end$ oznacza
lokalizację, w której ma zostać umieszczony kursor po wstawieniu fragmentu kodu. $selected$ reprezentuje
tekst zaznaczony w dokumencie, który ma zostać wstawiony do fragmentu, gdy jest wywoływany. Na przykład,
w którym znajduje się fragment kodu zawierający:
$selected$ is a great color.
Jeśli zostanie wybrany wyraz "Blue", gdy użytkownik wywoła szablon, wynikiem jest:
Blue is a great color.
Nie można użyć $end$ lub $selected$ więcej niż jeden raz w fragmencie kodu. W takim przypadku tylko
drugie wystąpienie zostanie rozpoznane. Podano fragment kodu obejmujący:
$selected$ is a great color. I love $selected$.
W przypadku wybrania wyrazu "Blue" wynikiem jest:
is a great color. I love Blue.
Początkowe miejsce jest wyświetlane ze względu na miejsce między $selected$ i is .

Wszystkie inne $ słowa kluczowe są definiowane dynamicznie w <Literal> <Object> tagach i.
Poniżej znajduje się struktura elementu kodu:
<Code Language="Language"
Kind="method body/method decl/type decl/page/file/any"
Delimiter="Delimiter">
Code to insert
</Code>
Wartość tekstowa jest wymagana. Ten tekst Określa kod wraz z literałami i obiektami, których można użyć po
wstawieniu tego fragmentu kodu do pliku kodu.
Atrybuty
Dla elementu Code dostępne są trzy atrybuty:
J ę zyk - Wymagany atrybut, który określa język fragmentu kodu. Może to być jedna z następujących
wartości:
WA RTO ŚĆ O P IS
VB Identyfikuje fragment kodu języka Visual Basic.
CSharp Identyfikuje fragment kodu języka C#.
CPP Identyfikuje fragment kodu języka C++.
XAML Identyfikuje fragment kodu języka XAML.
XML Identyfikuje fragment kodu języka XML.
JavaScript Identyfikuje fragment kodu języka JavaScript.

WA RTO ŚĆ O P IS
TypeScript Identyfikuje fragment kodu języka TypeScript.
SQL Identyfikuje fragment kodu języka SQL.
HTML Identyfikuje fragment kodu języka HTML.
Rodzaj - Opcjonalny atrybut, który określa rodzaj kodu, który zawiera fragment. Może to być jedna z
następujących wartości:
WA RTO ŚĆ O P IS
method body Określa, że fragment kodu jest treścią metody i w

związku z tym należy go wstawić do deklaracji metody.
method decl Określa, że fragment kodu jest metodą i w związku z tym

należy go wstawić do klasy lub modułu.
type decl Określa, że fragment kodu jest typem i w związku z tym

należy go wstawić do klasy, modułu lub przestrzeni nazw.
file Określa, że fragment jest kompletnym plikiem kodu.

Takie fragmenty kodu można wstawiać autonomicznie do
pliku kodu albo do przestrzeni nazw.
any Określa, że fragment można wstawić w dowolnym

miejscu. Ten tag jest używany we fragmentach kodu
niezależnych od kontekstu, takich jak komentarze.
Ogranicznik - Opcjonalny atrybut, który określa ogranicznik używany do opisywania literałów i

obiektów w kodzie. Domyślnie ogranicznik jest $ .
Element nadrzędny
Element fragmentu kodu Zawiera odwołania, definicje importu, deklaracje i kod dla
fragmentu kodu.
CodeSnippet, element
Umożliwia określenie nagłówka oraz wielu fragmentów kodu IntelliSense, które można wstawiać do plików
kodu programu Visual Studio.
<CodeSnippet Format="x.x.x">
<Header>... </Header>
<Snippet>... </Snippet>
</CodeSnippet>
AT RY B UT O P IS
AT RY B UT O P IS
Format Atrybut wymagany. Określa wersję schematu fragmentu

kodu. Atrybut Format musi być ciągiem tekstowym o
składni x.x.x, gdzie każdy znak „x” reprezentuje wartość
liczbową numeru wersji. Program Visual Studio zignoruje
fragmenty kodu z Format atrybutami, które nie są
zrozumiałe.
EL EM EN T P O DRZ ĘDN Y O P IS
Element nagłówka Element wymagany. Zawiera ogólne informacje o fragmencie

kodu. Fragment kodu musi zawierać dokładnie jeden
Header element.
Element fragmentu kodu Element wymagany. Zawiera kod, który będzie wstawiany
przez program Visual Studio. Fragment kodu musi zawierać
dokładnie jeden Snippet element.
CodeSnippets, element Element główny schematu XML fragmentu kodu.
CodeSnippets, element
Grupuje elementy CodeSnippet . CodeSnippets Element jest elementem głównym schematu XML fragmentu
kodu.
<CodeSnippets>
<CodeSnippet>... </CodeSnippet>
</CodeSnippets>
CodeSnippet, element Element opcjonalny. Element nadrzędny dla wszystkich

danych fragmentu kodu. Element może mieć zero lub więcej
CodeSnippet elementów CodeSnippets .
Element deklaracji
Określa literały i obiekty tworzące sekcje fragmentu kodu, które można edytować.
<Declarations>
<Literal>... </Literal>
<Object>... </Object>
</Declarations>
Literal — element Element opcjonalny. Definiuje literały fragmentu kodu, które

można edytować. Element może mieć zero lub więcej
Literal elementów Declarations .
Element obiektu Element opcjonalny. Definiuje obiekty fragmentu kodu, które

można edytować. Element może mieć zero lub więcej
Object elementów Declarations .
fragmentu kodu.
Element domyślny
Określa domyślną wartość literału lub obiektu fragmentu kodu IntelliSense.
<Default>
Default value
</Default>
Literal — element Definiuje pola literałów fragmentu kodu, które można

edytować.
Element obiektu Definiuje pola obiektów fragmentu kodu, które można

edytować.
Wartość tekstowa jest wymagana. Ten tekst określa domyślną wartość literału lub obiektu wypełniającego pola
fragment kodu, który można edytować.
Description — element
Określa opisowe informacje o zawartości fragmentu kodu IntelliSense.
<Description>
Code Snippet Description
</Description>
Wartość tekstowa jest wymagana. Ten tekst opisuje fragment kodu.
Element Function
Określa funkcję do wykonania, gdy w programie Visual Studio na literale lub obiekcie zostanie ustawiony fokus.
NOTE
Nie wszystkie języki obsługują function elementy. Informacje o dostępnych funkcjach można znaleźć w dokumentacji
dotyczącej języka.
<Function>
FunctionName
</Function>

edytować.

edytować.
Wartość tekstowa jest wymagana. Ten tekst określa funkcję do wykonania, gdy w programie Visual Studio na
literale lub polu obiektu zostanie ustawiony fokus.
Element nagłówka
Zawiera ogólne informacje o fragmencie kodu IntelliSense.
<Header>
<Title>... </Title>
<Author>... </Author>
<Description>... </Description>
<HelpUrl>... </HelpUrl>
<SnippetTypes>... </SnippetTypes>
<Keywords>... </Keywords>
<Shortcut>... </Shortcut>
</Header>
Author — element Element opcjonalny. Imię i nazwisko/nazwa osoby lub firmy,

która utworzyła fragment kodu. Element nie może zawierać
żadnych Author elementów Header .
Description — element Element opcjonalny. Opis fragmentu kodu. Element nie może
zawierać żadnych Description elementów Header .
HelpUrl, element Element opcjonalny. Adres URL strony zawierającej

poszerzone informacje o fragmencie kodu. Element
nagłówka może zawierać tylko jeden HelpURL element.
Uwaga: Program Visual Studio nie używa HelpUrl
elementu. Element jest częścią schematu XML fragmentu
kodu IntelliSense. Wszystkie fragmenty kodu zawierające
element będą weryfikowane, ale wartość elementu nigdy nie
jest używana.
Keywords — element Element opcjonalny. Grupuje Keyword elementy. Element

nie może zawierać żadnych Keywords elementów Header
.
Element skrótu Element opcjonalny. Określa tekst skrótu, który pozwala

wstawić fragment kodu. Element nie może zawierać żadnych
Shortcut elementów Header .
SnippetTypes, element Element opcjonalny. Grupuje SnippetType elementy.

Element nie może zawierać żadnych SnippetTypes
elementów Header . Jeśli nie ma żadnych SnippetTypes
elementów, fragment kodu jest zawsze prawidłowy.
Title — element Element wymagany. Przyjazna nazwa fragmentu kodu. W

elemencie musi znajdować się tylko jeden Title element
Header .
CodeSnippet, element Element nadrzędny dla wszystkich danych fragmentu kodu.
HelpUrl, element
Określa adres URL strony zawierającej poszerzone informacje o fragmencie kodu.
NOTE
Program Visual Studio nie używa HelpUrl elementu. Element jest częścią schematu XML fragmentu kodu IntelliSense.
Wszystkie fragmenty kodu zawierające element będą weryfikowane, ale wartość elementu nigdy nie jest używana.
<HelpUrl>
www.microsoft.com
</HelpUrl>
Wartość tekstowa jest opcjonalna. Ten tekst określa adres URL strony, na której można znaleźć więcej informacji
o fragmencie kodu.
ID — element
Określa unikatowy identyfikator Literal Object elementu lub. Żadne dwa literały lub obiekty w tym samym
fragmencie kodu nie mogą mieć tej samej wartości tekstowej w swoich ID elementach. Literały i obiekty nie
mogą zawierać ID elementu z wartością końcow ą. Wartość $end$ jest zarezerwowana i jest używana do
oznaczania lokalizacji kursora po wstawieniu fragmentu kodu.
<ID>
Unique Identifier
</ID>

edytować.

edytować.
Wartość tekstowa jest wymagana. Ten tekst określa unikatowy identyfikator obiektu lub literału.
Import, element
Określa zaimportowane przestrzenie nazw używane przez fragment kodu IntelliSense.
<Import>
<Namespace>... </Namespace>
</Import>
Element Namespace Element wymagany. Określa przestrzeń nazw używaną przez

fragment kodu. W elemencie musi znajdować się tylko jeden
Namespace element Import .
Imports — element Element grupujący dla elementów impor tu .
Imports — element
Grupuje poszczególne Import elementy.
<Imports>
<Import>... </Import>
</Imports>
Import, element Element opcjonalny. Zawiera zaimportowane przestrzenie

nazw fragmentu kodu. Element nie może zawierać żadnych
elementów impor tu Imports .
fragmentu kodu.
Element słowo kluczowe

Określa niestandardowe słowo kluczowe fragmentu kodu. Słowa kluczowe fragmentu kodu są wykorzystywane
przez program Visual Studio. Stanowią standardowy mechanizm, przy użyciu którego dostawcy treści
internetowych mogą dodawać słowa kluczowe na potrzeby wyszukiwania lub kategoryzacji.
<Keyword>
Code Snippet Keyword
</Keyword>
Keywords — element Grupuje poszczególne Keyword elementy.
Wartość tekstowa jest wymagana. Słowo kluczowe fragmentu kodu.
Keywords — element
Grupuje poszczególne Keyword elementy. Słowa kluczowe fragmentu kodu są wykorzystywane przez program
Visual Studio. Stanowią standardowy mechanizm, przy użyciu którego dostawcy treści internetowych mogą
dodawać słowa kluczowe na potrzeby wyszukiwania lub kategoryzacji.
<Keywords>
<Keyword>... </Keyword>
<Keyword>... </Keyword>
</Keywords>
Element słowo kluczowe Element opcjonalny. Zawiera poszczególne słowa kluczowe

fragmentu kodu. Element może mieć zero lub więcej
Keyword elementów Keywords .
Literal — element
Definiuje literały fragmentu kodu, które można edytować. Literal Element jest używany do identyfikowania
zastąpienia dla fragmentu kodu, który jest całkowicie zawarty w fragmencie, ale prawdopodobnie zostanie
dostosowany po wstawieniu go do kodu. Jako literały należy na przykład deklarować ciągi literałowe, wartości
liczbowe i nazwy niektórych zmiennych.
Literały i obiekty nie mogą zawierać elementu ID z wartością wybraną lub końcow ą. Wartość $selected$
reprezentuje tekst zaznaczony w dokumencie, który ma zostać wstawiony do fragmentu kodu, gdy jest
wywoływany. $end$ oznacza lokalizację, w której ma zostać umieszczony kursor po wstawieniu fragmentu
kodu.
<Literal Editable="true/false">
<ID>... </ID>
<ToolTip>... </ToolTip>
<Default>... </Default>
<Function>... </Function>
</Literal>
AT RY B UT O P IS
Editable Opcjonalny Boolean atrybut. Określa, czy po wstawieniu

fragmentu kodu można edytować literał. Wartość domyślna
tego atrybutu to true .
Element domyślny Element wymagany. Określa domyślną wartość literału po

wstawieniu fragmentu kodu. W elemencie musi znajdować
się tylko jeden Default element Literal .
Element Function Element opcjonalny. Określa funkcję do wykonania, gdy w

programie Visual Studio na literale zostanie ustawiony fokus.
Element nie może zawierać żadnych Function elementów
Literal .
ID — element Element wymagany. Określa unikatowy identyfikator literału.

W elemencie musi znajdować się tylko jeden ID element
Literal .
Element ToolTip Element opcjonalny. Opisuje oczekiwaną wartość i użycie

literału. Element nie może zawierać żadnych elementów
etykietki narz ędzia Literal .
Element deklaracji Zawiera literały i obiekty fragmentu kodu, które można

edytować.
Element Namespace
Określa przestrzeń nazw, którą należy zaimportować, aby fragment kodu został skompilowany i działał.
Przestrzeń nazw określona w Namespace elemencie jest automatycznie dodawana do using dyrektywy lub
Imports instrukcji na początku kodu, jeśli jeszcze nie istnieje.
<Namespace>
Namespace
</Namespace>
Import, element Importowanie określonej przestrzeni nazw.
Wartość tekstowa jest wymagana. Ten tekst określa obszar nazw, wstawki zakłada jest importowany.
Element obiektu
Definiuje obiekty fragmentu kodu, które można edytować. Object Element jest używany do identyfikowania
elementu, który jest wymagany przez fragment kodu, ale prawdopodobnie zostanie zdefiniowany poza
fragmentem. Na przykład formanty interfejsu Windows Forms, formanty środowiska ASP.NET, wystąpienia
obiektów i wystąpienia typów powinny być deklarowane jako obiekty. Deklaracje obiektów wymagają określenia
typu, który jest wykonywany przy użyciu Type elementu.
<Object Editable="true/false">
<ID>... </ID>
<Type>... </Type>
<ToolTip>... </ToolTip>
<Default>... </Default>
<Function>... </Function>
</Object>
AT RY B UT O P IS
Editable Opcjonalny Boolean atrybut. Określa, czy po wstawieniu

fragmentu kodu można edytować literał. Wartość domyślna
tego atrybutu to true .
Element domyślny Element wymagany. Określa domyślną wartość literału po

wstawieniu fragmentu kodu. W elemencie musi znajdować
się tylko jeden Default element Literal .
Element Function Element opcjonalny. Określa funkcję do wykonania, gdy w

programie Visual Studio na literale zostanie ustawiony fokus.
Element nie może zawierać żadnych Function elementów
Literal .
ID — element Element wymagany. Określa unikatowy identyfikator literału.

W elemencie musi znajdować się tylko jeden ID element
Literal .
Element ToolTip Element opcjonalny. Opisuje oczekiwaną wartość i użycie

literału. Element nie może zawierać żadnych elementów
etykietki narz ędzia Literal .
Element Type Element wymagany. Określa typ obiektu. W elemencie musi

znajdować się tylko jeden Type element Object .
Element deklaracji Zawiera literały i obiekty fragmentu kodu, które można

edytować.
Reference — element
Określa informacje o odwołaniach do zestawów wymaganych przez fragment kodu.
<Reference>
<Assembly>... </Assembly>
<Url>... </Url>
</Reference>
Element Assembly Element wymagany. Zawiera nazwę zestawu, do którego się

odwołuje fragment kodu. W elemencie musi znajdować się
tylko jeden Assembly element Reference .
Element adresu URL Element opcjonalny. Zawiera adres URL strony z

dodatkowymi informacjami o zestawie, do którego prowadzi
odwołanie. Element nie może zawierać żadnych Url
elementów Reference .
References — element Element grupujący dla Reference elementów.
References — element
Grupuje poszczególne Reference elementy.
<References>
<Reference>... </Reference>
</References>
Reference — element Element opcjonalny. Zawiera informacje o odwołaniach do

zestawów z fragmentu kodu. Element może mieć zero lub
więcej Reference elementów References .
fragmentu kodu.
Element skrótu
Określa tekst skrótu służący do wstawiania fragmentu kodu. Wartość tekstowa Shortcut elementu może
zawierać tylko znaki alfanumeryczne i podkreślenia (_).
Cau t i on
Znaki podkreślenia (_) nie są obsługiwane w skrótach fragmentów kodu języka C++.
<Shortcut>
Shortcut Text
</Shortcut>
Wartość tekstowa jest opcjonalna. Ten tekst jest używany jako skrót do wstawiania fragmentu kodu.
Element fragmentu kodu
Określa odwołania, definicje importu, deklaracje i kod dla fragmentu kodu.
<Snippet>
<References>... </References>
<Imports>... </Imports>
<Declarations>... </Declarations>
<Code>... </Code>
</Snippet>
Element kodu Element wymagany. Określa kod, który ma zostać wstawiony

do pliku dokumentacji. W elemencie musi znajdować się
tylko jeden Code element Snippet .
Element deklaracji Element opcjonalny. Określa literały i obiekty tworzące sekcje

fragmentu kodu, które można edytować. Element nie może
zawierać żadnych Declarations elementów Snippet .
Imports — element Element opcjonalny. Grupuje poszczególne Import

elementy. Element nie może zawierać żadnych Imports
elementów Snippet .
References — element Element opcjonalny. Grupuje poszczególne Reference

elementy. Element nie może zawierać żadnych References
elementów Snippet .
CodeSnippet, element Umożliwia określenie nagłówka oraz wielu fragmentów kodu

IntelliSense, które można wstawiać do plików kodu
Fragment kodu elementu

Określa, w jaki sposób program Visual Studio wstawia fragment kodu.
<SnippetType>
SurroundsWith/Expansion
</SnippetType>
SnippetTypes, element Grupuje SnippetType elementy.
Wartość tekstowa musi być jedną z następujących:

SurroundsWith : umożliwia umieszczenie fragmentu kodu wokół zaznaczonego fragmentu kodu.
Expansion : umożliwia wstawianie fragmentu kodu do kursora.
: określa, że fragment kodu jest używany podczas refaktoryzacji języka C#.
Refactoring Refactoring nie
można używać w niestandardowych fragmentach kodu.
SnippetTypes, element
Grupuje poszczególne SnippetType elementy. Jeśli SnippetTypes element nie jest obecny, fragment kodu
można wstawić w dowolnym miejscu w kodzie.
<SnippetTypes>
<SnippetType>... </SnippetType>
<SnippetType>... </SnippetType>
</SnippetTypes>
Fragment kodu elementu Element opcjonalny. Określa, w jaki sposób program Visual
Studio wstawia fragment kodu do kodu. Element może mieć
zero lub więcej SnippetType elementów SnippetTypes .
Element nagłówka Określa ogólne informacje o fragmencie kodu.
Title — element
Określa tytuł fragmentu kodu. Tytuł przechowywany w Title elemencie fragmentu kodu pojawia się w
selektorze fragmentów kodu i w opisie fragmentu kodu w Mened ż erze fragmentów kodu .
<Title>
Code Snippet Title
</Title>
Element nagłówka Określa ogólne informacje o fragmencie kodu.
Wartość tekstowa jest wymagana. Tekst określa tytuł fragmentu kodu.
Element ToolTip
Opisuje oczekiwaną wartość i użycie literału lub obiektu we fragmencie kodu. Informacje te będą wyświetlane w
programie Visual Studio w etykietce narzędzia po wstawieniu fragmentu kodu do projektu. Tekst etykietki
narzędzia jest wyświetlany, gdy wskaźnik myszy znajdzie się nad literałem lub obiektem.
<ToolTip>
ToolTip description
</ToolTip>

edytować.

edytować.
Wartość tekstowa jest wymagana. Ten tekst określa opis etykietki narzędzia, który zostanie skojarzony z
obiektem lub literałem we fragmencie kodu.
Element Type
Określa typ obiektu. Object Element jest używany do identyfikowania elementu, który jest wymagany przez
fragment kodu, ale prawdopodobnie zostanie zdefiniowany poza fragmentem. Na przykład formanty interfejsu
Windows Forms, formanty środowiska ASP.NET, wystąpienia obiektów i wystąpienia typów powinny być
deklarowane jako obiekty. Deklaracje obiektów wymagają określenia typu, który jest wykonywany przy użyciu
Type elementu.
<Type>
Type
</Type>

edytować.
Wartość tekstowa jest wymagana. Ten tekst określa typ obiektu. Na przykład:
<Type>System.Data.SqlClient.SqlConnection</Type>
Element adresu URL

Określa adres URL strony z dodatkowymi informacjami o zestawie, do którego prowadzi odwołanie.
NOTE
Url Element jest obsługiwany tylko w projektach Visual Basic.
<Url>
www.microsoft.com
</Url>
Reference — element Określa odwołania do zestawów wymagane we fragmencie

kodu.
Wartość tekstowa jest wymagana. Ten tekst określa adres URL strony z dodatkowymi informacjami o zestawie,
do którego prowadzi odwołanie. Ten adres URL jest wyświetlany, gdy do projektu nie można dodać odwołania.
Zobacz też
Fragmenty kodu
Rozwiązywanie problemów z fragmentami kodu
Problemy ze fragmentami kodu IntelliSense są zwykle spowodowane przez dwa problemy: uszkodzony plik
fragmentu lub zła zawartość w pliku fragmentu.
Nie można przeciągnąć fragmentu z Eksploratora plików do pliku

źródłowego programu Visual Studio
KOD XML w pliku fragmentu kodu może być uszkodzony. Edytor XML w programie Visual Studio może
lokalizować problemy w strukturze XML.
Plik fragmentu kodu może nie być zgodny ze schematem fragmentu kodu. Edytor XML w programie
Visual Studio może lokalizować problemy w strukturze XML.
Kod zawiera błędy kompilatora, które nie są wyróżnione

Brak odwołania do projektu. Zapoznaj się z dokumentacją dotyczącą fragmentu kodu. Jeśli na
komputerze nie znaleziono odwołania, należy je zainstalować. Wstawianie fragmentu kodu powinno
dodać do projektu wszystkie potrzebne odwołania. Jeśli fragment kodu nie zawiera informacji
referencyjnych, które mogą zostać zgłoszone do twórcy fragmentu jako błąd.
Zmienna może być niezdefiniowana. Niezdefiniowane zmienne w fragmencie kodu powinny być
wyróżnione. Jeśli nie, to można zgłosić do twórcy fragmentu kodu jako błąd.
Zobacz też
Fragmenty kodu
Szybkie akcje
Szybkie akcje umożliwiają łatwe refaktoryzację, generowanie lub modyfikowanie kodu przy użyciu jednej akcji.
Szybkie akcje są dostępne dla plików kodu w języku C#, C++i Visual Basic. Niektóre akcje są specyficzne dla
języka, a inne dotyczą wszystkich języków.
Szybkie akcje mogą służyć do:
Zastosuj poprawkę kodu dla naruszenia reguły analizatora kodu
Pomijanie naruszenia reguł analizatora kodu lub Konfigurowanie jego ważności
Pomijanie naruszenia reguły analizatora kodu
Zastosuj refaktoryzację (na przykład w wbudowanej zmiennej tymczasowej)
Generuj kod (na przykład wprowadź zmienną lokalną)
NOTE
Mac, zobacz Refaktoryzacja (Visual Studio dla komputerów Mac).
Szybkie akcje można stosować przy użyciu ikon żarówki żarówki lub , lub naciskając klawisz Ctrl + . gdy
kursor znajduje się w wierszu kodu, dla którego akcja jest dostępna. Zobaczysz ikonę żarówki błędu żarówki,
Jeśli istnieje czerwona zygzakowata wskazująca na błąd, a program Visual Studio ma poprawkę dla tego błędu.
W przypadku dowolnego języka osoby trzecie mogą zapewnić niestandardow ą diagnostykę i sugestie, na
przykład w ramach zestawu SDK, a na podstawie tych reguł są wyświetlane żarówki programu Visual Studio.
Ikony
Ikona wyświetlana, gdy szybka akcja jest dostępna, zawiera wskazanie typu poprawki lub refaktoryzacji, która
jest dostępna. wskazuje, że dostępne są akcje umożliwiające zmianę kodu, ale nie należy ich używać. Ikona
żółtej żarówki żarówki wskazującej, że istnieją dostępne akcje, które należy wykonać, aby poprawić kod. Ikona
żarówki błędu żarówki błędów że jest dostępna akcja, która naprawia błąd w kodzie.
Aby zobaczyć żarówkę lub śrubokręt

Jeśli poprawka jest dostępna, wyświetlane są żarówki:
Po umieszczeniu wskaźnika myszy w lokalizacji błędu
Na lewym marginesie edytora, gdy przesuwany jest karetka (kursor) do odpowiedniego wiersza kodu
Możesz również nacisnąć klawisz Ctrl + . w dowolnym miejscu w wierszu, aby wyświetlić listę dostępnych
szybkich działań i refaktoryzacji.
Aby wyświetlić potencjalne poprawki, wybierz strzałkę w dół obok żarówki lub link Poka ż potencjalne
poprawki . Zostanie wyświetlona lista dostępnych szybkich akcji.
Zobacz też
Generowanie kodu w programie Visual Studio
Style kodu i szybkie akcje
Zapis i kod refaktoryzacji (C++)
Refaktoryzacja (Visual Studio dla komputerów Mac)
W sekcjach w tym temacie wymieniono niektóre typowe szybkie akcje , które mają zastosowanie zarówno w
języku C#, jak i w kodzie Visual Basic. Te akcje są poprawkami kodu dla diagnostyki kompilatora lub
wbudowanymi analizatorami .NET compiler platform w programie Visual Studio.
Akcje, które rozwiązują błędy

Szybkie akcje w tej sekcji rozwiązują błędy w kodzie, które mogłyby spowodować niepowodzenie kompilacji.
Gdy szybkie akcje są dostępne w celu naprawienia błędu w wierszu kodu, ikona wyświetlana na marginesie lub
pod czerwoną zygzakem to żarówka z czerwonym znakiem "x".
Popraw błędny symbol lub słowo kluczowe

Jeśli przypadkowo omyłkowo popełniasz typ lub słowo kluczowe w programie Visual Studio, Ta szybka akcja
automatycznie poprawi ją. Te elementy będą widoczne w menu żarówki jako "Zmie ń" <misspelled word> na
" <correct word> ". Na przykład:
// Before
private viod MyMethod()
{
}
// Change 'viod' to 'void'
// After
private void MyMethod()
{
}
' Before
Function MyFunction as Intger
End Function
' Change 'Intger' to 'Integer'
' After
Function MyFunction as Integer
End Function
IDEN T Y F IK ATO R B Ł ĘDU O DP O W IEDN IE J ĘZ Y K I
CS0103, BC30002 C# i Visual Basic
Rozwiąż konflikt scalania git

Te szybkie akcje umożliwiają rozwiązywanie konfliktów scalania git przez "wprowadzenie zmiany", co powoduje
usunięcie powodujących konflikt kodów i znaczników.
// Before
{
if (false)
{
}
}
// Take changes from 'HEAD'
// After
{
if (true)
{
}
}
IDEN T Y F IK ATO R B Ł ĘDU O DP O W IEDN IE J ĘZ Y K I O B SŁ UGIWA N A W ERSJA
CS8300, BC37284 C# i Visual Basic Visual Studio 2017 w wersji 15,3 lub
nowszej
Akcje, które usuwają zbędny kod

Usuń niepotrzebne użycie/Importy
Szybka akcja Usu ń niepotrzebne u ż ycie/Impor ty usuwa wszystkie nieużywane using i Import dyrektywy
dla bieżącego pliku. Po wybraniu tego elementu nieużywane Importy przestrzeni nazw zostaną usunięte.
O DP O W IEDN IE J ĘZ Y K I O B SŁ UGIWA N A W ERSJA
C# i Visual Basic Program Visual Studio 2015 lub nowszy
Usuń niepotrzebne rzutowanie

W przypadku rzutowania typu na inny typ, który nie wymaga rzutowania, usuwanie niepotrzebnego
elementu szybkiej akcji spowoduje usunięcie niepotrzebnego rzutowania.
// before
int number = (int)3;
// Remove Unnecessary Cast
// after
int number = 3;
' Before
Dim number as Integer = CType(3, Integer)
' Remove Unnecessary Cast
' After
Dim number as Integer = 3
IDEN T Y F IK ATO R DIA GN O ST Y K I O DP O W IEDN IE J ĘZ Y K I O B SŁ UGIWA N A W ERSJA
IDE0004 C# i Visual Basic Program Visual Studio 2015 lub

nowszy
Usuń nieużywane zmienne

Ta szybka akcja umożliwia usunięcie zmiennych, które zostały zadeklarowane, ale nigdy nie były używane w
kodzie.
// Before
public MyMethod()
{
var unused = 8;
var used = 1;
return DoStuff(used);
}
// Remove unused variables
// After
public MyMethod()
{
var used = 1;
return DoStuff(used);
}
CS0219, BC42024 C# i Visual Basic Visual Studio 2017 w wersji 15,3 lub
nowszej
Usuń typ z wyrażenia wartości domyślnej

Ta szybka akcja usuwa typ wartości z wyrażenia wartości domyślnej i używa literału domyślnego , gdy
kompilator może wywnioskować typ wyrażenia.
// Before
void DoWork(CancellationToken cancellationToken = default(CancellationToken)) { ... }
// Simplify default expression
// After
void DoWork(CancellationToken cancellationToken = default) { ... }
IDE0034 C# 7.1 + Visual Studio 2017 w wersji 15,3 lub

nowszej
Akcje, które dodają brakujący kod

Dodaj użycie/Importy dla typów w zestawach referencyjnych, pakietach NuGet lub innych typach w
rozwiązaniu
Użycie typów znajdujących się w innych projektach w rozwiązaniu spowoduje automatyczne wyświetlenie
szybkiej akcji, jednak inne muszą zostać włączone z poziomu narz ę dzi > opcje > C# lub Basic > Advanced :
Sugeruj użycie/Importy dla typów w zestawach odwołań
Sugeruj użycie/Importy dla typów w pakietach NuGet
Jeśli jest włączone, w przypadku użycia typu w przestrzeni nazw, który nie jest obecnie importowany, ale istnieje
w zestawie referencyjnym lub pakiecie NuGet, tworzona jest dyrektywa using lub import.
// Before
Debug.WriteLine("Hello");
// using System.Diagnostics;
// After
using System.Diagnostics;
Debug.WriteLine("Hello");
' Before
Debug.WriteLine("Hello")
' Imports System.Diagnostics
' After
Imports System.Diagnostics
Debug.WriteLine("Hello")
IDEN T Y F IK ATO R DIA GN O ST Y K I O DP O W IEDN IE J ĘZ Y K I
Dodaj brakujące przypadki/domyślne przypadki/oba

Podczas tworzenia switch instrukcji w języku C# lub Select Case instrukcji w Visual Basic, można użyć akcji
kodowej, aby automatycznie dodać brakujące elementy Case, domyślną instrukcję Case lub obie.
Weź pod uwagę następujące Wyliczenie i pustą switch Select Case instrukcję:
enum MyEnum
{
Item1,
Item2,
Item3
}
...
MyEnum myEnum = MyEnum.Item1;
switch(myEnum)
{
}
Enum MyEnum
Item1
Item2
Item3
End Enum
...
Dim myEnum as MyEnum = MyEnum.Item1
Select Case myEnum

End Select
Za pomocą opcji Dodaj obie szybkie akcje w brakujących przypadkach i Dodaj przypadek domyślny:
switch(myEnum)
{
case MyEnum.Item1:
break;
case MyEnum.Item2:
break;
case MyEnum.Item3:
break;
default:
break;
}
Select Case myEnum

Case MyEnum.Item1
Exit Select
Case MyEnum.Item2
Exit Select
Case Else
Exit Select
End Select
IDE0010 C# i Visual Basic Visual Studio 2017 w wersji 15,3 lub

nowszej
Dodaj sprawdzanie wartości null dla parametrów

Ta szybka akcja umożliwia dodanie zaewidencjonowania kodu w celu stwierdzenia, czy parametr ma wartość
null.
// Before
class MyClass
{
public string MyProperty { get; set; }
public MyClass(string myProperty) // cursor inside myProperty

{
MyProperty = myProperty;
}
}
// Add null check
// After
class MyClass
{
public string MyProperty { get; set; }
public MyClass(string myProperty)

{
MyProperty = myProperty ?? throw new ArgumentNullException(nameof(myProperty));
}
}
C# i Visual Basic Visual Studio 2017 w wersji 15,3 lub nowszej
Dodaj nazwę argumentu
// Before
var date = new DateTime(1997, 7, 8);
// Include argument name 'year' (include trailing arguments)
// After
var date = new DateTime(year: 1997, month: 7, day: 8);
Dodaj nawiasy klamrowe

Szybka akcja Dodaj nawiasy klamrowe zawija nawiasy klamrowe wokół instrukcji jednowierszowych if .
// Before
if (true)
return "hello,world";
// Add braces
// After
if (true)
{
return "hello,world";
}
IDE0011 C# Program Visual Studio 2017 lub

nowszy
Modyfikatory dodawania i porządkowania

Te szybkie akcje pomagają organizować modyfikatory, umożliwiając sortowanie istniejących i Dodawanie
brakujących modyfikatorów dostępności.
// Before
enum Color
{
Red, White, Blue
}
// Add accessibility modifiers
// After
internal enum Color
{
Red, White, Blue
}
// Before
static private int thisFieldIsPublic;
// Order modifiers
// After
private static int thisFieldIsPublic;

nowszej

nowszej
Przekształcenia kodu
Konwertuj konstrukcję "If" na "switch"
Ta szybka akcja umożliwia konwersję konstrukcji if-then-else na konstrukcję Switch .
// Before
if (obj is string s)
{
Console.WriteLine("obj is a string: " + s);
}
else if (obj is int i && i > 10)

{
Console.WriteLine("obj is an int greater than 10");
}
// Convert to switch
// After
switch (obj)
{
case string s:
Console.WriteLine("Obj is a string: " + s);
break;
case int i when i > 10:
Console.WriteLine("obj is an int greater than 10");
break;
}
' Before
If TypeOf obj Is String s Then
Console.WriteLine("obj is a string: " + s)
Else If TypeOf obj Is Integer i And i > 10 Then
Console.WriteLine("obj is an int greater than 10")
End If
' Convert to switch
' After
Select Case obj
Case String s
Console.WriteLine("Obj is a string: " + s)
Exit Sub
Case Integer i when i > 10
Console.WriteLine("obj is an int greater than 10")
Exit Sub
End Select
Konwertuj na ciąg interpolowany

Ciągi interpolowane to prosty sposób wyrażenia ciągów z osadzonymi zmiennymi, podobnie jak Metoda String.
format . Ta szybka akcja rozpoznaje przypadki, w których ciągi są łączone lub używają formatu String.
format , i zmienia użycie na ciąg interpolowany.
// Before
int num = 3;
string s = string.Format("My string with {0} in the middle", num);
// Convert to interpolated string
// After
int num = 3;
string s = $"My string with {num} in the middle";
' Before
Dim num as Integer = 3
Dim s as String = String.Format("My string with {0} in the middle", num)
' Convert to interpolated string
' After
Dim num as Integer = 3
Dim s As String = $"My string with {num} in the middle"
C# 6.0 + i Visual Basic 14 + Program Visual Studio 2017 lub nowszy
Użyj inicjatorów obiektów

Ta szybka akcja umożliwia korzystanie z inicjatorów obiektów zamiast wywoływania konstruktora i posiadania
dodatkowych wierszy instrukcji przypisania.
// Before
var c = new Customer();
c.Age = 21;
// Object initialization can be simplified
// After
var c = new Customer() { Age = 21 };
' Before
Dim c = New Customer()
c.Age = 21
' Object initialization can be simplified
' After
Dim c = New Customer() With {.Age = 21}

nowszy
Korzystanie z inicjatorów kolekcji

Ta szybka akcja umożliwia korzystanie z inicjatorów kolekcji zamiast wielu wywołań Add metody klasy.
// Before
var list = new List<int>();
list.Add(1);
list.Add(2);
list.Add(3);
// Collection initialization can be simplified
// After
var list = new List<int> { 1, 2, 3 };
' Before
Dim list = New List(Of Integer)
list.Add(1)
list.Add(2)
list.Add(3)
' Collection initialization can be simplified
' After
Dim list = New List(Of Integer) From {1, 2, 3}

nowszy
Konwertuj Właściwość autoproperty na Właściwość pełna

Ta szybka akcja pozwala skonwertować Właściwość automatyczną na pełną Właściwość i na odwrót.
// Before
private int MyProperty { get; set; }
// Convert to full property
// After
private int MyProperty
{
get { return _myProperty; }
set { _myProperty = value; }
}
' Before
Public Property Name As String
' Convert to full property
' After
Private _Name As String
Public Property Name As String

Get
Return _Name
End Get
Set
_Name = Value
End Set
End Property
Konwertuj treść bloku na składowaną w postaci wyrażenia

Ta szybka akcja umożliwia konwertowanie treści bloków na składowe w postaci wyrażeń w przypadku metod,
konstruktorów, operatorów, właściwości, indeksatorów i metod dostępu.
//Before
class MyClass4
{
private int _myProperty;
public int MyProperty

{
get { return _myProperty; }
set
{
_myProperty = value;
}
}
public MyClass4(int myProperty)

{
MyProperty = myProperty;
}
public void PrintProperty()

{
Console.WriteLine(MyProperty);
}
}
// Use expression body for accessors/constructors/methods
// After
class MyClass4
{
private int _myProperty;
public int MyProperty

{
get => _myProperty;
set => _myProperty = value;
}
public MyClass4(int myProperty) => MyProperty = myProperty;
public void PrintProperty() => Console.WriteLine(MyProperty);

}
IDE0021 — 27 C# 6.0 + Program Visual Studio 2017 lub

nowszy
Konwertuj funkcję anonimową na funkcję lokalną

Ta szybka akcja konwertuje funkcje anonimowe na funkcje lokalne.
// Before
Func<int, int> fibonacci = null;
fibonacci = (int n) =>
{
return n <= 1 ? 1 : fibonacci(n - 1) + fibonacci(n - 2);
};
// Use local function
// After
int fibonacci(int n)
{
return n <= 1 ? 1 : fibonacci(n-1) + fibonacci(n-2);
}
Konwertuj element "ReferenceEquals" na wartość "is null"


nowszej
Ta szybka akcja sugeruje użycie dopasowania wzorca zamiast ReferenceEquals wzorca kodowania, jeśli to
możliwe.
// Before
var value = "someString";
if (object.ReferenceEquals(value, null))
{
return;
}
// Use 'is null' check
// After
var value = "someString";
if (value is null)
{
return;
}
IDE0039 C# 7.0 + Program Visual Studio 2017 w wersji

15. i nowsze
Wprowadź dopasowanie do wzorca

Ta szybka akcja sugeruje użycie dopasowania wzorca z rzutowania i sprawdzenia wartości null w języku C#.
// Before
if (o is int)
{
var i = (int)o;
...
}
// Use pattern matching
// After
if (o is int i)
{
...
}
// Before
var s = o as string;
if (s != null)
{
...
}
// Use pattern matching
// After
if (o is string s)
{
...
}
IDE0020 C# 7.0 + Program Visual Studio 2017 lub

nowszy
IDE0019 C# 7.0 + Program Visual Studio 2017 lub

nowszy
Zmień bazę dla literałów liczbowych

Ta szybka akcja umożliwia konwertowanie literału liczbowego z jednego podstawowego systemu liczbowego na
inny. Na przykład można zmienić liczbę na szesnastkow ą lub na format binarny.
// Before
int countdown = 2097152;
// Convert to hex
// After
int countdown = 0x200000;
' Before
Dim countdown As Integer = 2097152
' Convert to hex
' After
Dim countdown As Integer = &H200000
C# 7.0 + i Visual Basic 14 + Visual Studio 2017 w wersji 15,3 lub nowszej
Wstawianie separatorów cyfr do literałów

Ta szybka akcja pozwala dodać znaki separatora do wartości literału.
// Before
int countdown = 1000000;
// Separate thousands
// After
int countdown = 1_000_000;
' Before
Dim countdown As Integer = 1000000
' Separate thousands
' After
Dim countdown As Integer = 1_000_000
C# 7.0 + i Visual Basic 14 + Visual Studio 2017 w wersji 15,3 lub nowszej
Użyj jawnych nazw krotek

Ta szybka akcja określa obszary, w których można używać jawnej nazwy krotki zamiast Item1 —, Item2 — itp.
// Before
(string name, int age) customer = GetCustomer();
var name = customer.Item1;
// Use explicit tuple name
// After
(string name, int age) customer = GetCustomer();
var name = customer.name;
' Before
Dim customer As (name As String, age As Integer) = GetCustomer()
Dim name = customer.Item1
' Use explicit tuple name
' After
Dim customer As (name As String, age As Integer) = GetCustomer()
Dim name = customer.name
IDE0033 C# 7.0 + i Visual Basic 15 + Program Visual Studio 2017 lub

nowszy
Użyj nazw wywnioskowanych
Ta szybka akcja wskazuje, kiedy można uprościć kod, aby używać wywnioskowanych nazw elementów
członkowskich w typach anonimowych lub wnioskowania nazw elementów w spójnych kolekcjach.
// Before
var anon = new { age = age, name = name };
// Use inferred member name
// After
var anon = new { age, name };
// Before
var tuple = (age: age, name: name);
// Use inferred tuple element name
// After
var tuple = (age, name);
IDE0037 C# Visual Studio 2017 w wersji 15,5 lub

nowszej

nowszej
Dekonstrukcja deklaracji krotki

Ta szybka akcja umożliwia rozbudow ę deklaracji zmiennych krotki.
// Before
var person = GetPersonTuple();
Console.WriteLine($"{person.name} {person.age}");
(int x, int y) point = GetPointTuple();

Console.WriteLine($"{point.x} {point.y}");
//Deconstruct variable declaration
// After
var (name, age) = GetPersonTuple();
Console.WriteLine($"{name} {age}");
(int x, int y) = GetPointTuple();

Console.WriteLine($"{x} {y}");

nowszej
Zmień metodę na synchroniczną

Przy użyciu async Async słowa kluczowego or w metodzie, oczekuje się, że wewnątrz tej metody await lub
Await słowo kluczowe jest również używane. Jeśli jednak tak nie jest, zostanie wyświetlona szybka akcja, która
umożliwia synchroniczną metodę przez usunięcie async Async słowa kluczowego or i zmiana typu
zwracanego. Użyj opcji " Utwórz metod ę synchroniczn ą " z menu szybkie akcje.
// Before
async Task<int> MyAsyncMethod()
{
return 3;
}
// Make method synchronous
// After
int MyAsyncMethod()
{
return 3;
}
' Before
Async Function MyAsyncMethod() As Task(Of Integer)
Return 3
End Function
' Make method synchronous
' After
Function MyAsyncMethod() As Integer
Return 3
End Function
IDEN T Y F IK ATO R B Ł ĘDU O DP O W IEDN IE J ĘZ Y K I
Ustaw metodę jako asynchroniczną

Przy użyciu await Await słowa kluczowego or wewnątrz metody, oczekuje się, że metoda jest oznaczona za
pomocą async Async słowa kluczowego or. Jeśli jednak tak nie jest, zostanie wyświetlona szybka akcja, która
powoduje, że metoda asynchronicznie. Użyj opcji " Utwórz metod ę /funkcja asynchroniczna " z menu
szybkie akcje.
// Before
int MyAsyncMethod()
{
return await Task.Run(...);
}
// Make method asynchronous
// After
async Task<int> MyAsyncMethod()
{
return await Task.Run(...);
}
' Before
Function MyAsyncMethod() as Integer
Return Await Task.Run(...)
End Function
' Make method asynchronous
' After
Async Function MyAsyncMethod() As Task(Of Integer)
Return Await Task.Run(...)
End Function
IDEN T Y F IK ATO R B Ł ĘDU O DP O W IEDN IE J ĘZ Y K I O B SŁ UGIWA N A W ERSJA
CS4032, BC37057 C# i Visual Basic Program Visual Studio 2017 lub

nowszy
Zobacz też
Szybkie akcje
Generowanie klasy lub typu w programie Visual
Studio
Ta generacja kodu ma zastosowanie do:

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia natychmiastowe wygenerowanie kodu dla klasy lub typu.
Kiedy: Wprowadzasz now ą klasę lub typ i chcesz prawidłowo zadeklarować ją automatycznie.
Dlaczego: Można zadeklarować klasę lub typ przed użyciem, jednak ta funkcja spowoduje automatyczne
wygenerowanie klasy lub typu.
Porady
1. Umieść kursor w wierszu, w którym znajduje się czerwona zygzakowata. Czerwona zygzakowata
wskazuje klasę, która jeszcze nie istnieje.
C#:
Visual Basic:
2. Następnie wykonaj jedną z następujących czynności:

Klawiatura
Naciśnij klawisz Ctrl + . Aby wyzwolić menu szybkie akcje i operacje refaktor yzacji .
Mysz
Kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz menu szybkie akcje i operacje refaktor yzacji .
Umieść kursor na czerwono, a następnie kliknij przycisk zostanie wyświetlona ikona.
Kliknij pozycję ikona wyświetlana na lewym marginesie, jeśli kursor tekstu znajduje się już
w wierszu z czerwonym obramowaniem.
3. Wybierz jedną z opcji z menu rozwijanego:
Generuj klasę "TypeName" w nowym pliku — tworzy klasę o nazwie TypeName w pliku o nazwie
TypeName. cs/. vb
Generuj klasę "TypeName" — tworzy klasę o nazwie TypeName w bieżącym pliku.
Generuj zagnieżdżoną klasę "TypeName" — tworzy klasę o nazwie TypeName zagnieżdżoną w
bieżącej klasie.
Generuj nowy typ... — Tworzy now ą klasę lub strukturę ze wszystkimi określonymi właściwościami.
TIP
Użyj linku Podgląd zmian w dolnej części okna Podgląd, Aby zobaczyć wszystkie zmiany , które zostaną
wprowadzone przed dokonaniem wyboru.
4. W przypadku wybrania pozycji Generuj nowy typ zostanie otwarte okno dialogowe generowanie
typu . Skonfiguruj ułatwienia dostępu, rodzaj i lokalizację nowego typu.
Z A Z N A C Z EN IE O P IS
Access Ustaw typ na domyślny, wewnętrzny lub publiczny .
Rodzaj Tę wartość można ustawić jako klasę lub strukturę.
Nazwa Nie można jej zmienić i będzie to nazwa, która została już
wpisana.
Project Jeśli w rozwiązaniu istnieje wiele projektów, możesz

wybrać miejsce, w którym ma się pojawić
Klasa/struktura.
Nazwa pliku Można utworzyć nowy plik lub dodać typ do istniejącego
pliku.
Tworzona jest Klasa lub struktura. Dla języka C# tworzony jest również Konstruktor.
C#
Visual Basic
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Generowanie metody w programie Visual Studio

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia natychmiastowe dodanie metody do klasy.
Kiedy: Należy wprowadzić now ą metodę i chcieć ją prawidłowo zadeklarować automatycznie.
Dlaczego: Można zadeklarować metodę i parametry przed użyciem, jednak ta funkcja będzie generować
deklarację automatycznie.
Porady
wskazuje metodę, która jeszcze nie istnieje.
C#:
Visual Basic:

Klawiatura
Mysz
3. Wybierz pozycję Generuj metod ę z menu rozwijanego.
TIP
Metoda jest tworzona z dowolnymi parametrami wywnioskowanymi z użycia.

C#:
Visual Basic:
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Generowanie pola, właściwości lub zmiennej
lokalnej w programie Visual Studio

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia natychmiastowe wygenerowanie kodu dla wcześniej niezadeklarowanego pola, właściwości lub
lokalnego.
Kiedy: Wprowadzasz nowe pole, właściwość lub wartość lokalna podczas pisania i chcę prawidłowo
zadeklarować ją automatycznie.
Dlaczego: Można zadeklarować pole, właściwość lub wartość lokalną przed użyciem, jednak ta funkcja będzie
generować deklarację i pisać automatycznie.
Porady
wskazuje pole, lokalne lub właściwość, które jeszcze nie istnieje.
C#:
Visual Basic:

Klawiatura
Mysz
3. Wybierz jedną z opcji generacji z menu rozwijanego.
TIP
Pole, właściwość lub wartość lokalna są tworzone z typem wywnioskowanym na podstawie jego użycia.
C#:
Visual Basic:
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Generuj operatory porównania dla typów, które
implementują interfejs IComparable

C#
Co: Umożliwia generowanie operatorów porównania dla typów, które implementują interfejs IComparable.
Kiedy: Masz typ, który implementuje interfejs IComparable, dodamy automatycznie operatory porównania.
Dlaczego: W przypadku implementowania typu wartości należy rozważyć Zastępowanie metody Equals , aby
uzyskać większą wydajność w porównaniu z domyślną implementacją metody Equals dla elementu ValueType.
Porady
1. Umieść kursor wewnątrz klasy lub na słowie kluczowym IComparable.
Kliknij pozycję ikona wyświetlana na lewym marginesie.
3. Wybierz pozycję Generuj war to ść Equals (obiekt) z menu rozwijanego.
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Generowanie konstruktora w programie Visual
Studio

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia natychmiastowe wygenerowanie kodu dla nowego konstruktora w klasie.
Kiedy: Wprowadzasz nowy Konstruktor i chcesz go prawidłowo zadeklarować automatycznie lub zmodyfikować
istniejący Konstruktor.
Dlaczego: Konstruktor można zadeklarować przed użyciem, jednak ta funkcja będzie generować ją z
odpowiednimi parametrami, automatycznie. Ponadto modyfikowanie istniejącego konstruktora wymaga
aktualizacji wszystkich callsites, chyba że ta funkcja jest używana do automatycznego aktualizowania.
Jak : Istnieje kilka sposobów generowania konstruktora:
Generuj konstruktora i wybieraj członków
Generuj Konstruktor z właściwościami
Generuj Konstruktor z wybranych pól
Generuj Konstruktor na podstawie nowego użycia
Dodaj parametr do istniejącego konstruktora
Utwórz i zainicjuj pole/właściwość z parametru konstruktora
Generuj konstruktora i wybieraj elementy członkowskie (tylko w

języku C#)
1. Umieść kursor w dowolnym pustym wierszu w klasie:

Klawiatura
Mysz
Kliknij ikonę widoczną na lewym marginesie, jeśli kursor tekstu znajduje się już w pustym
wierszu w klasie.
3. Wybierz pozycję Generuj Konstruktor z menu rozwijanego.
Zostanie otwarte okno dialogowe Wybierz członków .
4. Wybierz elementy członkowskie, które mają być dołączane jako parametry konstruktora. Można je
zamówić przy użyciu strzałek w górę i w dół. Wybierz przycisk OK .
TIP
Można zaznaczyć pole wyboru Dodaj sprawdzanie war to ści null , aby automatycznie generować sprawdzanie
wartości null dla parametrów konstruktora.
Konstruktor jest tworzony z określonymi parametrami.

Generuj Konstruktor z właściwościami (tylko w języku C#)
1. Umieść kursor na wystąpieniu.
2. Naciśnij klawisz Ctrl + . Aby wyzwolić menu szybkie akcje i operacje refaktor yzacji .
3. Wybierz pozycję Generuj Konstruktor w <QualifiedName> (z wła ściwo ściami) .
Generuj Konstruktor z wybranych pól (tylko w języku C#)

1. Zaznacz członków, których chcesz mieć w wygenerowanym konstruktorze:

Klawiatura
Mysz
Kliknij ikonę widoczną na lewym marginesie, jeśli kursor tekstu znajduje się już w wierszu
z zaznaczeniem.
3. Wybierz pozycję Generuj Konstruktor "TypeName (...)" z menu rozwijanego.
Konstruktor jest tworzony z wybranymi parametrami.
Generuj Konstruktor przy użyciu nowego użycia (C# i Visual Basic)

wskazuje wywołanie konstruktora, który jeszcze nie istnieje.
C#:
Visual Basic:

Klawiatura
Mysz
Umieść kursor nad czerwoną zygzaką i kliknij ikonę, która zostanie wyświetlona.
Kliknij ikonę, która pojawia się na lewym marginesie, jeśli kursor tekstu znajduje się już w
wierszu z czerwonym obramowaniem.
3. Wybierz pozycję Generuj Konstruktor w elemencie " TypeName " z menu rozwijanego.
TIP
Konstruktor jest tworzony, z dowolnego parametru wywnioskowanego z jego użycia.

C#:
Visual Basic:
Dodaj parametr do istniejącego konstruktora (tylko w języku C#)

1. Dodaj parametr do istniejącego wywołania konstruktora.
2. Umieść kursor w wierszu, w którym znajduje się czerwony zygzak wskazujący, że użyto konstruktora,
który jeszcze nie istnieje.
Klawiatura
Mysz
Umieść kursor nad czerwoną zygzaką i kliknij ikonę, która zostanie wyświetlona.
Kliknij ikonę, która pojawia się na lewym marginesie, jeśli kursor tekstu znajduje się już w
wierszu z czerwonym obramowaniem.
4. Wybierz pozycję Dodaj parametr do elementu "TypeName (...)" z menu rozwijanego.

Parametr jest dodawany do konstruktora, z którego typ został wywnioskowany na podstawie jego użycia.
Możesz również dodać parametr do istniejącej metody. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Dodawanie
parametru do metody.
Utwórz i zainicjuj pole lub właściwość z parametru konstruktora (tylko

w języku C#)
1. Znajdź istniejący Konstruktor i Dodaj parametr:
2. Umieść kursor wewnątrz nowo dodanego parametru.

Klawiatura
Mysz
Kliknij ikonę widoczną na lewym marginesie, jeśli kursor tekstu znajduje się już w wierszu
z dodanym parametrem.
4. Wybierz opcję Utwórz i zainicjuj Wła ściwo ść lub Utwórz i zainicjuj pole z menu rozwijanego.
Pole lub właściwość są zadeklarowane i automatycznie nazwane, aby odpowiadały typom. Wiersz kodu
jest również dodawany do zainicjowania pola lub właściwości w treści konstruktora.
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Generuj Konstruktor w programie Visual Studio

C#
Co: Umożliwia natychmiastowe wygenerowanie elementu pośredniczącego metody dla nowego
dekonstruktora.
Kiedy: Chcesz prawidłowo dekonstruować typ.
Dlaczego: Można ręcznie wpisać dekonstruktor, ale ta funkcja generuje skrót dla użytkownika z poprawnymi
parametrami out.
Generuj Konstruktor
1. Zadeklaruj nowy typ z określonymi pożądanymi parametrami out. Ta deklaracja spowoduje błąd, gdy nie
można znaleźć wystąpienia dekonstrukcji pasującego do deklaracji.

Klawiatura
Za pomocą kursora w deklaracji wybierz pozycję Ctrl +. Aby wyzwolić menu szybkie akcje i
operacje refaktor yzacji .
Mysz
Wybierz ikonę, która pojawia się na lewym marginesie, jeśli kursor tekstu znajduje się już
w pustym wierszu w klasie.
3. Wybierz pozycję Generuj metod ę "MyInternalClass. dekonstrukcja" , aby wygenerować
Konstruktor.
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Wskazówki dla deweloperów platformy .NET
Generuj operatory IEquatable podczas generowania
elementu Equals dla struktur

C#
Co: Umożliwia generowanie operatorów Equals i IEquatable dla struktur.
Kiedy: Masz już strukturę, w której zostanie automatycznie dodany IEquatable oraz operator równości i
nierówności.
Zalet
W przypadku implementowania typu wartości należy rozważyć Zastępowanie metody Equals , aby
uzyskać większą wydajność w porównaniu z domyślną implementacją metody Equals dla elementu
ValueType.
Implementacja interfejsu IEquatable implementuje specyficzną dla typu metodę Equals ().
Porady
1. Umieść kursor w dowolnym miejscu w wierszu deklaracji struktury.
3. Wybierz pozycję Generuj war to ść Equals (obiekt) z menu rozwijanego.
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Dodawanie nagłówka pliku

C#
Visual Basic
Co: Dodaj nagłówki plików do istniejących plików, projektów i rozwiązań przy użyciu EditorConfig.
Kiedy: Chcesz łatwo dodać nagłówek pliku do plików, projektów i rozwiązań.
Dlaczego: Zespół wymaga dołączenia nagłówka pliku do celów praw autorskich.
Porady
1. Dodaj EditorConfig do projektu lub rozwiązania, jeśli jeszcze go nie masz.
2. Dodaj następującą regułę do pliku EditorConfig: file_header_template.
3. Ustaw wartość reguły tak, aby była równa tekstowi nagłówka, który ma zostać zastosowany. Można użyć
{fileName} jako symbolu zastępczego dla nazwy pliku.
NOTE
Nie można mieć jawnych wielowierszowych EditorConfig i będzie trzeba użyć znaku nowego wiersza systemu
UNIX, aby wstawić nowe wiersze.
4. Umieść karetkę na pierwszym wierszu dowolnego pliku C# lub Visual Basic.

6. Wybierz pozycję Dodaj nagłówek pliku .
7. Aby zastosować nagłówek pliku do całego projektu lub rozwiązania, wybierz opcję projekt lub
rozwi ą zanie w obszarze Napraw wszystkie wyst ą pienia w: .
8. Zostanie otwarte okno dialogowe Popraw wszystkie wyst ą pienia , w którym można wyświetlić
podgląd zmian.
9. Wybierz pozycję Zastosuj , aby zastosować zmiany.
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Dodawanie atrybutu DebuggerDisplay

C#
Co: Atrybut DebuggerDisplay kontroluje sposób wyświetlania obiektu, właściwości lub pola w oknach
zmiennych debugera.
Kiedy: Chcesz przypiąć właściwości w debugerze programowo w kodzie.
Dlaczego: Przypinanie właściwości pozwala na szybkie inspekcje obiektów według ich właściwości poprzez
propagację tej właściwości na górę listy właściwości obiektu w debugerze.
Porady
1. Umieść kursor na typie, delegatze, właściwości lub polu.
2. Naciśnij klawisz Ctrl + . Aby wyzwolić menu szybkie akcje i refaktor yzacje , a następnie wybierz
pozycję Dodaj atr ybut DebuggerDisplay .
3. Atrybut DebuggerDisplay zostanie dodany wraz z metodą autodostrajania, która zwraca domyślny
element ToString ().
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Dodawanie jawnego rzutowania

C#
Co: Umożliwia automatyczne dodanie jawnego rzutowania do wyrażenia na podstawie użycia.
Kiedy: Należy dodać jawne rzutowanie do wyrażenia i chcieć go prawidłowo przypisać automatycznie.
Dlaczego: Można dodać jawne rzutowanie do wyrażenia ręcznie, jednak ta funkcja automatycznie dodaje ją na
podstawie kontekstu kodu.
Sposób użycia
1. Umieść karetkę z powodu błędu.
3. Wybierz pozycję Add explicit cast (Dodaj jawne rzutowanie).
Zobacz też
Generowanie kodu
Refaktoryzacja
Dodawanie parametru do metody przy użyciu
szybkiej akcji

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia automatyczne dodanie parametru do metody na podstawie użycia.
Kiedy: Musisz dodać parametr do metody i chcieć prawidłowo zadeklarować ją automatycznie.
Dlaczego: Można dodać parametr do deklaracji metody przed wywołaniem, jednak ta funkcja automatycznie
dodaje ją na podstawie wywołania metody.
Sposób użycia
1. Dodaj dodatkowy argument do wywołania metody.
Czerwona zygzakowata pojawia się pod nazw ą metody, w której jest wywoływana.
2. Umieść wskaźnik myszy na czerwono, aby pojawiło się menu szybkie akcje. Wybierz strzałk ę w dół w
menu szybkie akcje, a następnie wybierz polecenie Dodaj parametr do [Metoda] .
TIP
Możesz również uzyskać dostęp do menu szybkie akcje, umieszczając kursor w wierszu wywołania metody, a
następnie naciskając klawisz Ctrl + . (kropka) lub wybierz ikonę żarówki w marginesie pliku.
Program Visual Studio dodaje nowy parametr do deklaracji metody.

NOTE
Jeśli masz inne wywołania metody, mogą one generować błędy po użyciu tej szybkiej akcji, ponieważ nie określają
argumentu dla nowo dodanego parametru.
Zobacz też
Dodaj parametr do konstruktora
Generowanie parametru
To Refaktoryzacja dotyczy:
C#
Visual Basic
Co: Automatycznie generuje parametr metody.
Kiedy: Odwołanie do zmiennej w metodzie, która nie istnieje w bieżącym kontekście i otrzymywanie błędu;
można wygenerować parametr jako poprawkę kodu.
Dlaczego: Możesz szybko zmodyfikować sygnaturę metody bez utraty kontekstu.
Porady
1. Umieść kursor w nazwie zmiennej i naciśnij klawisz Ctrl + . Aby wyzwolić menu szybkie akcje i
operacje refaktor yzacji .
2. Wybierz pozycję Generuj parametr .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Generuj prywatne pole i właściwość z konstruktora
C#
Co: Generuj prywatne pole lub właściwość z konstruktora.
Kiedy: Chcesz szybko dodać i zainicjować prywatne pole lub właściwość z konstruktora.
Dlaczego: Pisanie prywatnych pól i właściwości może być czasochłonne i powtarzane. Korzystanie z tego
refaktoryzacji jest szybkie i sprawia, że program jest bardziej niezawodny.
Porady
1. Umieść kursor na nazwie parametru w konstruktorze.
3. Następnie wybierz jedną z opcji:
Utwórz i zainicjuj pole lub Utwórz i zainicjuj Wła ściwo ść.
Zobacz także
Refaktoryzacja
Generowanie przesłonięcia w programie Visual
Studio

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia natychmiastowe wygenerowanie kodu dla dowolnej metody, która może zostać przesłonięta z
klasy bazowej.
Kiedy: Chcesz przesłonić metodę klasy bazowej i wygenerować podpis automatycznie.
Dlaczego: Podpis metody można napisać samodzielnie, jednak ta funkcja będzie generować sygnaturę
automatycznie.
Porady
1. Wpisz override w języku C# lub Overrides w Visual Basic, a po nim spację, gdzie chcesz wstawić
metodę przesłaniania.
C#:
Visual Basic:
2. Wybierz metodę, która ma zostać przesłonięta z klasy bazowej.
TIP
Użyj ikony właściwości do wyświetlania lub ukrywania właściwości na liście.
Użyj ikony metody , aby pokazać lub ukryć metody na liście.
Wybrana metoda lub właściwość jest dodawana do klasy jako przesłonięcie, gotowy do
zaimplementowania.
C#:
Visual Basic:
Zobacz też
Generowanie kodu
Generuj zastąpienia metody Equals i GetHashCode
w programie Visual Studio

C#
Co: Umożliwia generowanie metod Equals i GetHashCode .
Kiedy: Generuj te zastąpienia, gdy masz typ, który powinien być porównywany przez co najmniej jedno pole, a
nie lokalizację obiektu w pamięci.
Zalet
W przypadku implementowania typu wartości należy rozważyć Zastępowanie metody Equals . Gdy to
zrobisz, można uzyskać większą wydajność w porównaniu z domyślną implementacją metody Equals dla
elementu ValueType.
Jeśli wdrażasz typ referencyjny, należy rozważyć Zastępowanie metody Equals , jeśli typ wygląda jak typ
podstawowy, taki jak Point, String, BigNumber itd.
Zastąp metodę GetHashCode , aby umożliwić prawidłowe działanie typu w tabeli skrótów. Przeczytaj
więcej wskazówek na temat operatorów równości.
Porady
1. Umieść kursor w dowolnym miejscu w wierszu deklaracji typu.
public class ImaginaryNumber

{
public double RealNumber { get; set; }
public double ImaginaryUnit { get; set; }
}
Kod powinien wyglądać podobnie do poniższego zrzutu ekranu:
TIP
Nie klikaj dwukrotnie opcji zaznacz nazwę typu lub opcja menu nie będzie dostępna. Umieść kursor w dowolnym
miejscu w wierszu.
2. Następnie wybierz jedną z następujących akcji:

3. W menu rozwijanym wybierz pozycję Generuj war to ść Equals (Object) lub Generuj war to ść
Equals i GetHashCode .
4. W oknie dialogowym Wybierz członków wybierz członków, dla których chcesz wygenerować metody:
TIP
Możesz również generować operatory z tego okna dialogowego przy użyciu pola wyboru w dolnej części okna
dialogowego.
EqualsMetody i GetHashCode są generowane z domyślnymi implementacjami, jak pokazano w

poniższym kodzie:
public class ImaginaryNumber : IEquatable<ImaginaryNumber>
{
public double RealNumber { get; set; }
public double ImaginaryUnit { get; set; }
public override bool Equals(object obj)

{
return Equals(obj as ImaginaryNumber);
}
public bool Equals(ImaginaryNumber other)

{
return other != null &&
RealNumber == other.RealNumber &&
ImaginaryUnit == other.ImaginaryUnit;
}
public override int GetHashCode()

{
return HashCode.Combine(RealNumber, ImaginaryUnit);
}
}
Kod powinien wyglądać podobnie do poniższego zrzutu ekranu:
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Dodaj brakujące użycia w programie Visual Studio

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia natychmiastowe dodanie niezbędnych importów lub dyrektyw dla kodu kopiowania i wklejania.
Kiedy: Typowym sposobem jest skopiowanie kodu z różnych miejsc w projekcie lub w innych źródłach i
wklejenie go do nowego kodu. Ta szybka akcja umożliwia znalezienie brakujących dyrektyw Imports dla kodu
kopiującego i wklejonego, a następnie poprosi o ich dodanie. Ta naprawa kodu może również dodać odwołania z
projektu do projektu.
Dlaczego: Ponieważ szybka akcja automatycznie dodaje wymagane Importy, nie trzeba ręcznie kopiować
using dyrektyw wymaganych przez kod.
Dodaj brakujące składniki przy użyciu refaktoryzacji

1. Skopiuj kod z pliku i wklej go do nowego, bez uwzględniania using dyrektyw niezbędnych. W wyniku
błędu następuje poprawka kodu, która dodaje brakujące using dyrektywy.
NOTE
Tę sugestię należy włączyć w obszarze narz ędzia > opcje > edytorze tekstów > C# > Advanced > przy
u życiu dyrektyw .
2. Wybierz kombinację klawiszy CTRL +. , aby otworzyć menu szybkie akcje i operacje refaktor yzacji .
3. Wybierz pozycję using <your reference> ; , aby dodać brakujące odwołanie.

Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Wskazówki dla deweloperów platformy .NET
Implementowanie klasy abstrakcyjnej w programie
Visual Studio

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia natychmiastowe wygenerowanie kodu wymaganego do zaimplementowania klasy abstrakcyjnej.
Kiedy: Chcesz dziedziczyć z klasy abstrakcyjnej.
Dlaczego: Można ręcznie zaimplementować wszystkie abstrakcyjne elementy członkowskie jeden do jednego,
jednak ta funkcja będzie automatycznie generować wszystkie podpisy metod.
Porady
1. Umieść kursor w wierszu, w którym znajduje się czerwona zygzakowata, która wskazuje, że dziedziczysz z
klasy abstrakcyjnej, ale nie zaimplementowano wszystkich wymaganych elementów członkowskich.
C#:
Visual Basic:

Klawiatura
Mysz
3. Wybierz opcję Implementuj klas ę abstrakcyjn ą z menu rozwijanego.
TIP
Użyj linków dokumentu , projektu i rozwiązania w dolnej części okna Podgląd, aby utworzyć odpowiednie
sygnatury metod dla wielu klas, które dziedziczą z klasy abstrakcyjnej.
Sygnatury metod abstrakcyjnych są tworzone i są gotowe do zaimplementowania.

C#:
Visual Basic:
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Implementowanie interfejsu w programie Visual
Studio

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia natychmiastowe wygenerowanie kodu wymaganego do zaimplementowania interfejsu.
Kiedy: Chcesz dziedziczyć z interfejsu.
Dlaczego: Można ręcznie zaimplementować wszystkie interfejsy jeden po sobie, jednak ta funkcja będzie
automatycznie generować wszystkie podpisy metod.
Porady
1. Umieść kursor w wierszu, w którym znajduje się czerwony zygzak wskazujący, że odwołuje się do
interfejsu, ale nie zaimplementowano wszystkich wymaganych członków.
C#:
Visual Basic:

Klawiatura
Mysz
3. Z menu rozwijanego wybierz pozycję Implementuj interfejs .
TIP
Użyj linków dokumentu , projektu i rozwiązania w dolnej części okna Podgląd, aby utworzyć odpowiednie
sygnatury metod dla wielu klas, które implementują interfejs.
Sygnatury metod interfejsu są tworzone i gotowe do zaimplementowania.

C#:
Visual Basic:
TIP
(Tylko w języku C#) Użyj opcji Zaimplementuj interfejs jawnie , aby przede wszystkim wygenerowanej metody
uzyskać nazwę interfejsu, aby uniknąć kolizji nazw.
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Wprowadzanie zmiennej lokalnej w programie
Visual Studio

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia natychmiastowe wygenerowanie zmiennej lokalnej w celu zastąpienia istniejącego wyrażenia.
Kiedy: Masz kod, który może być łatwo ponownie wykorzystany później, jeśli był w zmiennej lokalnej.
Dlaczego: Można kopiować i wklejać kod wielokrotnie, aby używać go w różnych lokalizacjach, jednak lepszym
rozwiązaniem jest wykonanie operacji raz, zapisanie wyniku w zmiennej lokalnej i użycie zmiennej lokalnej w
całym.
Porady
1. Zaznacz wyrażenie, które ma zostać przypisane do nowej zmiennej lokalnej.
C#:
Visual Basic:

Klawiatura
Mysz
w wierszu z wyróżnionym wyrażeniem.
3. Wybierz pozycję wprowad ź lokalne dla (wszystkie wyst ą pienia) z menu rozwijanego.
TIP
Zostanie utworzona zmienna lokalna z typem wywnioskowanym na podstawie jego użycia. Nadaj nowej
nazwie now ą zmienną lokalną.
C#:
Visual Basic:
NOTE
Możesz użyć.. . wszystkie wyst ąpienia... opcja menu, aby zamienić każde wystąpienie wybranego wyrażenia, a
nie tylko te, które zostały specjalnie wyróżnione.
Zobacz też
Generowanie kodu
Podgląd zmian
Refaktoryzacja kodu
Refaktoryzacja to proces modyfikacji kodu w celu ułatwienia utrzymania, zrozumienia i rozbudowania, ale bez
zmiany jego działania.
Języki programowania
Różne operacje refaktoryzacji są dostępne dla różnych języków programowania w programie Visual Studio:
Strony w tej sekcji spisu treści obejmują refaktoryzacje dostępne dla języka C# i Visual Basic. Niektóre
przykłady są wyodrębniane z metody refaktoryzacji i przenoszenia typu do zgodnego refaktoryzacji plików.
Aby uzyskać informacje na temat refaktoryzacji kodu C++, zobacz pisanie i Refaktoryzacja kodu (C++).
Obsługa refaktoryzacji dla języka F # jest zapewniana przez Visual F# narzędzia do zarządzania,
rozszerzeniem programu Visual Studio innej firmy.
Zobacz też
Szybkie akcje
Visual Studio IDE
Podgląd zmian
Refaktoryzacja (Visual Studio dla komputerów Mac)
Dodawanie kontroli pod kątem wartości null dla
wszystkich parametrów
C#
Co: Tworzy i dodaje if instrukcje, które sprawdzają wartość null wszystkich niesprawdzonych parametrów.
Kiedy: Chcesz szybko dodać sprawdzanie wartości null dla wszystkich odpowiednich parametrów metody.
Dlaczego: Pisanie czeków null dla wielu parametrów może być czasochłonne i powtarzane. Korzystanie z tego
refaktoryzacji jest szybkie i sprawia, że program jest bardziej niezawodny.
Porady
1. Umieść kursor na dowolnym parametrze w metodzie.
3. Wybierz opcję, aby doda ć sprawdzanie war to ści null dla wszystkich parametrów .
Zobacz także
Refaktoryzacja
Zmiana refaktoryzacji sygnatury metody
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia usunięcie lub zmianę kolejności parametrów metody.
Kiedy: Chcesz przenieść lub usunąć parametr metody, który jest aktualnie używany w różnych lokalizacjach.
Dlaczego: Można ręcznie usunąć i zmienić kolejność parametrów, a następnie znaleźć wszystkie wywołania tej
metody i wprowadzić je jeden do jednego, ale może to prowadzić do błędów. To narzędzie refaktoryzacji wykona
zadanie automatycznie.
Porady
1. Zaznacz lub umieść kursor tekstu w nazwie metody do zmodyfikowania lub jeden z jego użycia:
C#:
VB

Klawiatura
Naciśnij klawisze CTRL + R , a następnie Ctrl + V . (Pamiętaj, że skrót klawiaturowy może się
różnić w zależności od wybranego profilu).
Naciśnij klawisz Ctrl + . Aby wyzwolić menu szybkie akcje i refaktor yzacje , a następnie
wybierz pozycję Zmie ń sygnatur ę w menu podręcznym okna podglądu.
Mysz
Wybierz pozycję edytuj > refaktor yzacj ę > Usu ń parametr y .
Wybierz pozycję edytuj > refaktor yzacja > Zmie ń kolejno ść parametrów .
Kliknij prawym przyciskiem myszy kod, zaznacz menu szybkie akcje i refaktor yzacje i
wybierz polecenie Zmie ń sygnatur ę w menu podręcznym okna podglądu.
3. W oknie dialogowym Zmienianie podpisu , które się pojawia, możesz użyć przycisków z prawej strony,
aby zmienić sygnaturę metody:
P RZ Y C ISK O P IS
W gór ę/w dół Przenieś wybrany parametr w górę i w dół listy
Dodaj Dodaj nowy parametr do listy
Usu ń Usuń wybrany parametr z listy
Przywró ć Przywróć wybrany, przekroczenie parametru do listy
TIP
Użyj pola wyboru Podgląd zmian odwoła ń , aby zobaczyć, co wynik będzie przed jego zatwierdzeniem.
4. Wybranie pozycji Dodaj w oknie dialogowym Zmienianie podpisu spowoduje otwarcie okna
dialogowego Dodawanie parametru . Okno dialogowe Dodawanie parametru umożliwia dodanie
nazwy typu i nazwy parametru. Można określić, że parametr jest wymagany lub jest opcjonalny z
wartością domyślną. Następnie można dodać wartość w miejscu wywołania i wybrać nazwany argument
dla tej wartości albo można wprowadzić zmienną TODO. Zmienna TODO umożliwia umieszczenie
elementu TODO w kodzie, aby można było odwiedzać poszczególne błędy oraz przechodzić niezależnie
do poszczególnych lokalizacji wywołań i decydować, co należy przekazać. W przypadku parametrów
opcjonalnych można całkowicie pomijać lokalizację wywołania.
5. Po zakończeniu dodawania parametru naciśnij przycisk OK , aby wyświetlić podgląd zmian.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Podgląd zmian
Konwertowanie typu anonimowego na klasę
C#
Visual Basic
Co: Konwertuj typ anonimowy na klasę.
Kiedy: Masz typ anonimowy, który chcesz kontynuować Kompilowanie w klasie.
Dlaczego: Typy anonimowe są przydatne, jeśli są używane lokalnie. Wraz ze wzrostem ilości kodu można łatwo
wspierać je do klasy.
Porady
1. Umieść kursor w typie anonimowym.
3. Naciśnij klawisz Enter , aby zaakceptować refaktoryzację.

Zobacz też
Refaktoryzacja
Konwertowanie typu anonimowego na krotkę
C#
Visual Basic
Co: Konwertuj typ anonimowy na krotkę.
Kiedy: Masz typ anonimowy, który jest uznawany za spójny.
Dlaczego krotki są przydatne do przechowywania składni. Ta szybka akcja ułatwia korzystanie z tej funkcji
języka C#.
Porady
1. Umieść kursor w typie anonimowym.
3. Naciśnij klawisz Enter , aby zaakceptować refaktoryzację.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Konwertowanie między właściwością automatyczną
a pełną właściwością
C#
Co: Konwertuj między właściwością zaimplementowaną na pełną właściwość.
Kiedy: Logika właściwości została zmieniona.
Dlaczego: Można wykonać konwersję między automatycznie implementowaną właściwością do pełnej
właściwości, jednak ta funkcja automatycznie wykonuje tę czynność.
Porady
1. Umieść kursor na nazwie właściwości.
3. Wybierz jedną z dwóch następujących opcji:
Wybierz pozycję Konwer tuj na pełn ą Wła ściwo ść.
Wybierz pozycję U ż yj wła ściwo ści autoproper ty .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Refaktoryzacja do konwersji między pętlą for i
instrukcją foreach
W tym artykule opisano refaktoryzacje akcji, które są konwertowane między dwiema strukturami pętli. Zawiera
kilka powodów, dla których warto przełączać się między pętlą for a instrukcją foreach w kodzie.
Konwertuj pętlę for na instrukcję foreach

Jeśli masz pętlę for w kodzie, możesz użyć tej refaktoryzacji do przekonwertowania jej do instrukcji foreach .
C#
Visual Basic
NOTE
Refaktoryzacja operacji konwersji do tr ybu foreach jest dostępna tylko dla pętli, które zawierają wszystkie trzy części:
inicjator, warunek i iterator.
Dlaczego warto skonwertować

Powody, dla których warto skonwertować pętlę for na instrukcję foreach , to:
Nie używasz zmiennej pętli lokalnej wewnątrz pętli, chyba że indeks ma dostęp do elementów.
Chcesz uprościć swój kod i zmniejszyć prawdopodobieństwo błędów logiki w sekcjach inicjator, warunek i
iterator.
Sposób użycia
1. Umieść karetkę w for słowie kluczowym.
2. Naciśnij klawisz Ctrl + . lub kliknij na marginesie pliku kodu.
3. Wybierz pozycję Konwer tuj na element "foreach" . Lub wybierz pozycję Podgl ą d zmian , aby
otworzyć okno dialogowe Podgląd zmian , a następnie wybierz pozycję Zastosuj .
Konwertuj instrukcję foreach na pętlę for

Jeśli masz element foreach (C#) lub for each... Next (Visual Basic) w kodzie, można użyć tego refaktoryzacji, aby
przekonwertować go na pętlę for .
C#
Visual Basic
Dlaczego warto skonwertować
Powody, dla których warto skonwertować instrukcję foreach na pętlę for :
Chcesz użyć zmiennej pętli lokalnej wewnątrz pętli, aby uzyskać więcej niż tylko dostęp do elementu.
Iteracja jest przechodzenia przez wielowymiarow ą tablicę i chcesz mieć większą kontrolę nad elementami
tablicy.
Sposób użycia
1. Umieść karetkę w foreach For Each słowie kluczowym or.
3. Wybierz pozycję Konwer tuj na "for" . Lub wybierz pozycję Podgl ą d zmian , aby otworzyć okno
dialogowe Podgląd zmian , a następnie wybierz pozycję Zastosuj .
4. Ponieważ Refaktoryzacja wprowadza now ą zmienną liczby iteracji, pole Zmie ń nazw ę pojawia się w
prawym górnym rogu edytora. Jeśli chcesz wybrać inną nazw ę dla zmiennej, wpisz ją w, a następnie
naciśnij klawisz Enter lub wybierz pozycję Zastosuj w polu Zmie ń nazw ę . Jeśli nie chcesz wybierać
nowej nazwy, naciśnij klawisz ESC lub wybierz pozycję Zastosuj , aby odrzucić pole Zmie ń nazw ę .
NOTE
W przypadku języka C# kod generowany przez te refaktoryzacji używa typu jawnego lub var dla typu elementów w
kolekcji. Typ w wygenerowanym kodzie, jawny lub niejawny, zależy od ustawień stylu kodu, które znajdują się w zakresie. Te
ustawienia w stylu kodu są konfigurowane na poziomie komputera w obszarze Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu >
C# > styl kod w stylu > ogólny > ' var "Preferences" lub na poziomie rozwiązania w pliku EditorConfig . Jeśli
zmienisz ustawienie stylu kodu w opcjach , ponownie otwórz plik kodu, aby zmiany zaczęły obowiązywać.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Podgląd zmian
Konwertuj metodę get na właściwość/Convert na
wartość w celu uzyskania refaktoryzacji metod
Te refaktoryzacji mają zastosowanie do:

C#
Visual Basic
Konwertowanie metody Get na właściwość

Co: Umożliwia konwertowanie metody get na Właściwość (i opcjonalnie metodę Set).
Kiedy: Masz metodę get, która nie zawiera żadnych logiki.
Porady
1. Umieść kursor w nazwie metody get.
Klawiatura
wybierz opcję Zast ą p metod ę z wła ściwo ści ą w menu podręcznym okna podglądu.
Mysz
Kliknij prawym przyciskiem myszy kod, wybierz menu szybkie akcje i refaktor yzacje , a
następnie wybierz polecenie Zast ą p metod ę z wła ściwo ści ą w menu podręcznym okna
podglądu.
3. Obowiązkowe Jeśli masz metodę Set, możesz również skonwertować metodę Set w tym momencie,
wybierając Zast ą p metod ę get i Set Method with Proper ty .
4. Jeśli jesteś zadowolony ze zmian w wersji zapoznawczej, naciśnij klawisz Enter lub kliknij poprawkę z
menu, a zmiany zostaną zatwierdzone.
Przykład:
private int MyValue;
// Before
public int GetMyValue()
{
return MyValue;
}
// Replace 'GetMyValue' with property
// After
public int MyValue
{
get { return MyValue; }
}
Konwertuj właściwość na metodę get
Co: Umożliwia przekonwertowanie właściwości na metodę get
Kiedy: Masz właściwość, która obejmuje więcej niż natychmiastowe ustawienie i pobieranie wartości
Porady
1. Umieść kursor w nazwie metody get.
Klawiatura
wybierz pozycję Zamie ń wła ściwo ść z metodami w menu podręcznym okna podglądu.
Mysz
wybierz polecenie Zamie ń wła ściwo ść z metodami w menu podręcznym okna podglądu.
3. Jeśli jesteś zadowolony ze zmian w wersji zapoznawczej, naciśnij klawisz Enter lub kliknij poprawkę z
menu, a zmiany zostaną zatwierdzone.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Podgląd zmian
Konwersja między zwykłym ciągiem i Verbatim
literałów ciągów
C#
Co: Umożliwia konwertowanie między zwykłym ciągiem i literałami ciągu Verbatim.
Kiedy: Chcesz zaoszczędzić miejsce lub zwiększyć przejrzystość kodu.
Dlaczego: Konwertowanie literału ciągu Verbatim na zwykły literał ciągu może pomóc zaoszczędzić miejsce.
Konwertowanie zwykłego literału ciągu na literał ciągu Verbatim może zapewnić większą przejrzystość.
Porady
1. Umieść karetkę na zwykłym ciągu lub literale ciągu Verbatim:
3. Wybierz jedną z następujących opcji:
Wybierz pozycję Konwer tuj na zwykły ci ą g .
Wybierz pozycję Konwer tuj na ci ą g dosłowny .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Konwertuj funkcję lokalną na metodę
C#
Co: Konwertuj funkcję lokalną na metodę.
Kiedy: Masz funkcję lokalną, którą chcesz zdefiniować poza bieżącym kontekstem lokalnym.
Dlaczego: Chcesz skonwertować funkcję lokalną na metodę, aby można było ją wywołać poza kontekstem
lokalnym. Możesz chcieć skonwertować na metodę, gdy funkcja lokalna jest zbyt długa. Podczas definiowania
funkcji w osobnej metodzie kod jest łatwiejszy do odczytania.
Konwertuj funkcję lokalną na refaktoryzację metody

1. Umieść kursor w funkcji lokalnej.
3. Naciśnij klawisz ENTER, aby zaakceptować refaktoryzację.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Porady dla deweloperów platformy .NET
Konwertuj pętlę Foreach na LINQ
C#
Co: Pozwala łatwo skonwertować pętlę foreach , która używa interfejsu IEnumerable do zapytania LINQ lub
formularza wywołania LINQ (znanego również jako metoda LINQ).
Kiedy: Masz pętlę Foreach, która używa interfejsu IEnumerable, i chcesz, aby ta pętla była odczytywana jako
zapytanie LINQ.
Dlaczego: Wolisz używać składni LINQ zamiast pętli Foreach. LINQ wykonuje zapytanie w konstrukcji języka
pierwszej klasy w języku C#. LINQ może zmniejszyć ilość kodu w pliku, ułatwić odczytywanie kodu i zezwalanie
innym źródłom danych na podobne wzorce wyrażeń zapytań.
NOTE
Składnia LINQ jest zwykle mniej wydajna niż Pętla foreach. Warto wiedzieć, jakie wady wydajności mogą wystąpić podczas
korzystania z programu LINQ w celu poprawienia czytelności kodu.
Konwertuj pętlę Foreach na refaktoryzację LINQ

1. Umieść kursor w foreach słowie kluczowym.
3. Wybierz pozycję Konwer tuj na LINQ lub Konwer tuj na LINQ (formularz wywołania) .
Przykładowy kod
using System.Collections.Generic;
public class Class1

{
public void MyMethod()
{
var greetings = new List<string>()
{ "hi", "yo", "hello", "howdy" };
IEnumerable<string> enumerable()
{
foreach (var greet in greetings)
{
if (greet.Length < 3)
{
yield return greet;
}
}
yield break;
}
}
}
Zobacz też
Refaktoryzacja
Podgląd okna zmian
Konwertowanie instrukcji if na instrukcję switch lub
wyrażenie switch
C#
Co: Przekonwertuj instrukcję if na instrukcję Switch lub wyrażenie przełącznikaC# 8,0.
Kiedy: Chcesz przekonwertować if instrukcję do switch instrukcji lub switch wyrażenia i na odwrót.
Dlaczego: Jeśli używasz if instrukcji, to Refaktoryzacja umożliwia łatwe przejście do switch instrukcji lub
switch wyrażeń.
Porady
1. Umieść kursor w if słowie kluczowym.
3. Wybierz jedną z dwóch następujących opcji:
Wybierz pozycję Konwer tuj na instrukcj ę "switch" .
Wybierz pozycję Konwer tuj na wyra ż enie "switch" .

Zobacz też
Refaktoryzacja
Refaktoryzacja do konwersji LINQ do instrukcji
foreach
Użyj tego refaktoryzacji, aby skonwertować składnię zapytania LINQ do instrukcji foreach .
C#
Visual Basic
Sposób użycia
1. Wybierz całe zapytanie LINQ zaczynające się od from .
NOTE
Tego refaktoryzacji można użyć tylko do przekonwertowania zapytań LINQ wyrażonych za pomocą składni
zapytania, a nie składni metody.
3. Wybierz pozycję Konwer tuj na element "foreach" . Lub wybierz pozycję Podgl ą d zmian , aby
otworzyć okno dialogowe Podgląd zmian , a następnie wybierz pozycję Zastosuj .
NOTE
W przypadku języka C# kod generowany przez te refaktoryzacji używa typu jawnego lub var dla zmiennej iteracji
foreach pętli. Typ w wygenerowanym kodzie, jawny lub niejawny, zależy od ustawień stylu kodu, które znajdują się w
zakresie. Te ustawienia w stylu kodu są konfigurowane na poziomie komputera w obszarze Narz ędzia > Opcje > Edytor
tekstu > C# > styl kod w stylu > ogólny > ' var "Preferences" lub na poziomie rozwiązania w pliku EditorConfig .
Jeśli zmienisz ustawienie stylu kodu w opcjach , ponownie otwórz plik kodu, aby zmiany zaczęły obowiązywać.
Zobacz też
LINQ
Refaktoryzacja
Podgląd zmian
Konwertuj typeof na nameof
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia konwertowanie wystąpienia programu na typeof(<QualifiedType>).Name
nameof(<QualifiedType>) w języku C# i wystąpienia GetType(<QualifiedType>).Name na NameOf(<QualifiedType>)
w Visual Basic.
Kiedy: Wszystkie wystąpienia elementu typeof(<QualifiedType>).Name Where someType nie są typem ogólnym.
To wykluczenie jest konieczne, ponieważ ten przypadek nie zwraca tej samej wartości ciągu co
nameof(<QualifiedType>) . Ta sama wartość dotyczy wystąpienia Visual Basic.
Dlaczego: Użycie nameof zamiast nazwy type pozwala uniknąć odbicia przy pobieraniu type obiektu i
stanowi bardziej pragmatyczny sposób pisania.
Porady
1. Umieść kursor w ramach typeof(<QualifiedType>).Name wystąpienia dla języka C# lub
GetType(<QualifiedType>).Name w Visual Basic.
C#
Wybierz opcję Konwer tuj modyfikator "typeof" na "nameof" :
Visual Basic
Wybierz pozycję Konwer tuj "GetType" na "nameof" :
Zobacz też
Refaktoryzacja
Konwertowanie instrukcji switch na wyrażenie switch
C#
Co: Konwertuj instrukcję Switch na wyrażenie przełącznikaC# 8,0.
Kiedy: Chcesz przekonwertować switch instrukcję na switch wyrażenie i na odwrót.
Dlaczego: Jeśli używasz tylko wyrażeń, to Refaktoryzacja umożliwia łatwe przejście z tradycyjnych switch
instrukcji.
Porady
1. W pliku projektu Ustaw wersję językow ą na podgląd , ponieważ switch wyrażenia są now ą funkcją
języka C# 8,0.
2. Umieść kursor w switch słowie kluczowym i naciśnij klawisz Ctrl + . Aby wyzwolić menu szybkie akcje
i operacje refaktor yzacji .
3. Wybierz pozycję Konwer tuj instrukcj ę Switch na wyra ż enie .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Kończenie operacji DateTime i TimeSpan przy
użyciu menu IntelliSense
C#
Co: Literał ciągu DateTime i TimeSpan oraz kończenie ciągu formatu za poorednictwem menu IntelliSense.
Kiedy: Chcesz napisać literał ciągu DateTime i TimeSpan oraz ciąg formatu. Technologia IntelliSense zapewnia
podstawowe zakończenie i wyjaśnienie, co oznacza każdy znak.
Dlaczego: Zapamiętywanie formatów daty i godziny jest trudne, a technologia IntelliSense może pomóc w ich
pisaniu.
Porady
1. Umieść kursor w ciągu formatu DateTime lub TimeSpan.
2. Naciśnij klawisz Ctrl + , aby wyzwolić menu IntelliSense .
3. Wybierz znak, który chcesz dodać.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Hermetyzacja refaktoryzacji pola
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia włączenie pola do właściwości i zaktualizowanie wszystkich użycia tego pola w celu użycia nowo
utworzonej właściwości.
Kiedy: Chcesz przenieść pole do właściwości i zaktualizować wszystkie odwołania do tego pola.
Dlaczego: Chcesz nadać innym klasom dostęp do pola, ale nie chcesz, aby te klasy miały bezpośredni dostęp.
Zawijając pole we właściwości, można napisać kod, aby zweryfikować przypisaną wartość, na przykład.
Porady
1. Podświetl lub umieść kursor tekstu w nazwie pola do hermetyzacji:
C#:
Visual Basic:

Klawiatura
Naciśnij klawisze Ctrl + R , a następnie Ctrl + E . (Pamiętaj, że skrót klawiaturowy może się
Naciśnij klawisz Ctrl + . Aby wyzwolić menu szybkie akcje i refaktor yzacje i wybrać opcję
Hermetyzuj wpis pola w menu podręcznym okna podglądu.
Mysz
Wybierz pozycję edytuj > refaktor yzacj ę > pole hermetyzowane .
wybierz opcję Hermetyzuj wpis pola w menu podręcznym okna podglądu.
Hermetyzowanie pola (i u żywanie wła ściwo ści) Hermetyzuje pole z właściwością i aktualizuje wszystkie
użycia pola, aby użyć wygenerowanej właściwości
Hermetyzuj pole (ale nadal u żywaj pola) Hermetyzuje pole z właściwością, ale pozostawia
wszystkie niezmienione użycie pola
Ta właściwość jest tworzona i odwołania do pola są aktualizowane, jeśli są zaznaczone.
TIP
Użyj linku Podgląd zmian w oknie podręcznym, Aby zobaczyć, co wynik będzie przed zatwierdzeniem.
C#:
Visual Basic:
Zobacz też
Refaktoryzacja
Podgląd zmian
Wyodrębnianie klasy bazowej
C#
Visual Basic
Co: Wyodrębnij klasę bazow ą.
Kiedy: Chcesz wyodrębnić członków z wybranej klasy do nowej klasy bazowej.
Dlaczego: R ęczne ściąganie członków może zająć dużo czasu i wypróbować przepływ pracy.
Porady
1. Umieść karetkę na nazwie klasy lub wyróżnionej składowej.
3. Wybierz opcję Ści ą gnij elementy członkowskie do nowej klasy bazowej .
Zostanie otwarte okno dialogowe Wyodr ę bnij klas ę bazow ą , w którym można określić nazw ę klasy bazowej
i lokalizację, w której należy ją umieścić. Można wybrać elementy członkowskie, które mają zostać przeniesione
do nowej klasy bazowej, i wybrać, aby uczynić elementy abstrakcyjne, zaznaczając pole wyboru w kolumnie
Utwórz abstrakcyjny.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Wyodrębnianie refaktoryzacji interfejsu
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia utworzenie interfejsu przy użyciu istniejących członków z klasy, struktury lub interfejsu.
Kiedy: Istnieją elementy członkowskie klasy, struktury lub interfejsu, które mogą być dziedziczone przez inne
klasy, struktury lub interfejsy.
Dlaczego: Interfejsy są doskonałymi konstrukcjami dla projektów zorientowanych obiektowo. Wyobraź sobie,
że klasy dla różnych zwierząt (Dog, Cat, ptak), które mogą mieć wszystkie typowe metody, takie jak Eat, napoje,
uśpienie. Użycie interfejsu, takiego jak IAnimal, zezwoli na dostęp do tych metod dla psów, Cat i ptaka.
Wyodrębnianie refaktoryzacji interfejsu

1. Umieść kursor w nazwie klasy.
C#:
Visual Basic:

Klawiatura
Naciśnij klawisze CTRL + R , a następnie Ctrl + I . (Skrót klawiaturowy może się różnić w
zależności od wybranego profilu).
Naciśnij klawisz Ctrl + . Aby wyzwolić menu szybkie akcje i operacje refaktor yzacji , a
następnie wybierz pozycję Wyodr ę bnij interfejs w oknie podręcznym okna podglądu.
Mysz
Wybierz pozycję edytuj > refaktor yzacja > Wyodr ę bnij interfejs .
Kliknij prawym przyciskiem myszy nazw ę klasy, wybierz menu szybkie akcje i
refaktor yzacje i wybierz polecenie Wyodr ę bnij interfejs z menu podręcznego okna
podglądu.
3. W oknie dialogowym wyodr ę bnianie interfejsu , które się pojawi, wprowadź wymagane informacje:
POLE O P IS
Nazwa nowego interfejsu Nazwa interfejsu, który ma zostać utworzony. Nazwa

będzie domyślnie równa I ClassName, gdzie ClassName
jest nazwą klasy wybranej powyżej.
Nowa nazwa pliku Nazwa wygenerowanego pliku, który będzie zawierać

interfejs. Podobnie jak w przypadku nazwy interfejsu, ta
nazwa będzie domyślnie równa I ClassName, gdzie
ClassName jest nazwą klasy wybranej powyżej. Możesz
również wybrać opcję, która ma zostać dodana do
bie żącego pliku .
Wybierz publiczne elementy członkowskie do Elementy do wyodrębnienia do interfejsu. Możesz

interfejsu formularza wybrać dowolną liczbę.
4. Wybierz przycisk OK .
Interfejs jest tworzony w pliku o podanej nazwie. Ponadto wybrana Klasa implementuje ten interfejs.
C#:
Visual Basic:
Zobacz też
Refaktoryzacja
Wyodrębnianie metody refaktoryzacji
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia włączenie fragmentu kodu w osobnym metodzie.
Kiedy: Istnieje fragment istniejącego kodu w pewnej metodzie, który musi zostać wywołany z innej metody.
Dlaczego: Można skopiować/wkleić ten kod, ale może to prowadzić do duplikacji. Lepszym rozwiązaniem jest
Refaktoryzacja tego fragmentu do własnej metody, która może być wywoływana swobodnie przez jakąkolwiek
inną metodę.
Porady
1. Zaznacz kod, który ma zostać wyodrębniony:
C#:
Visual Basic:

Klawiatura
Naciśnij klawisze Ctrl + R , a następnie Ctrl + M . (Pamiętaj, że skrót klawiaturowy może się
wybierz polecenie Wyodr ę bnij metod ę z menu podręcznego okna podglądu.
Mysz
Wybierz pozycję edytuj > refaktor yzacja > Metoda wyodr ę bnienia .
Kliknij prawym przyciskiem myszy kod i wybierz pozycję refaktor yzacja > wyodr ę bnij >
metod ę wyodr ę bnienia .
wybierz polecenie Wyodr ę bnij metod ę w menu podręcznym okna podglądu.
Metoda zostanie natychmiast utworzona. W tym miejscu możesz teraz zmienić nazw ę metody po prostu,
wpisując now ą nazw ę.
TIP
Możesz również zaktualizować Komentarze i inne ciągi, aby użyć tej nowej nazwy, a także wyświetlić podgląd
zmian przed zapisaniem, używając pól wyboru w polu Zmie ń nazw ę wyświetlaną w prawym górnym rogu
środowiska IDE.
C#:
Visual Basic:
3. Po zakończeniu wprowadzania zmian wybierz przycisk Zastosuj lub naciśnij klawisz Enter , a zmiany
zostaną zatwierdzone.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Podgląd zmian
Oddzielanie refaktoryzacji funkcji lokalnych
C#
Co: Umożliwia włączenie fragmentu kodu z istniejącej metody do funkcji lokalnej.
Kiedy: Istnieje fragment istniejącego kodu w pewnej metodzie, który musi zostać wywołany z funkcji lokalnej.
Dlaczego: Można skopiować/wkleić ten kod, ale może to prowadzić do duplikacji. Lepszym rozwiązaniem jest
Refaktoryzacja tego fragmentu do własnej funkcji lokalnej.
Porady
1. Zaznacz kod, który ma zostać wyodrębniony.
3. Wybierz pozycję Wyodr ę bnij funkcj ę lokaln ą .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Podgląd zmian
Metoda śródwierszowa
C#
Visual Basic
Co: Refaktoryzacja metody wbudowanej.
Kiedy: Chcesz zastąpić użycie metody static, instance i Extension w ramach jednej treści instrukcji z opcją
usunięcia oryginalnej deklaracji metody.
Dlaczego: Ta refaktoryzacja zapewni bardziej przejrzystą składnię.
Porady
1. Umieść karetkę przy użyciu metody.
Wybierz pozycję Umie ść w tek ście element <QualifiedMethodName> , aby usunąć deklarację metody
wbudowanej:
Wybierz pozycję Umie ść w tek ście i zachowaj element <QualifiedMethodName> , aby zachować
oryginalną deklarację metody:
Zobacz też
Refaktoryzacja
Wewnętrznie Refaktoryzacja zmiennej tymczasowej
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia usunięcie zmiennej tymczasowej i zastąpienie jej wartością.
Kiedy: Użycie zmiennej tymczasowej sprawia, że kod jest trudniejszy do zrozumienia.
Dlaczego: Usunięcie zmiennej tymczasowej może ułatwić odczytywanie kodu.
Porady
1. Zaznacz lub umieść kursor tekstowy wewnątrz zmiennej tymczasowej, która ma zostać zakreślona:
C#:
Visual Basic:

Klawiatura
Mysz
Kliknij prawym przyciskiem myszy kod i wybierz menu szybkie akcje i operacje
refaktor yzacji .
3. W menu podręcznym okna podglądu wybierz pozycję wbudowana zmienna tymczasowa .
Zmienna jest usuwana, a jej zastosowania zostały zastąpione przez wartość zmiennej.
C#:
Visual Basic:
Zobacz też
Refaktoryzacja
Uzupełnianie IntelliSense dla nieimportowanych
typów i metod rozszerzających
C#
Visual Basic
Co: Technologia IntelliSense zapewnia uzupełnianie dla nieimportowanych typów i metod rozszerzających.
Kiedy: Chcesz użyć typu lub metod rozszerzenia, które mają już zależność w projekcie, ale instrukcja using nie
została jeszcze dodana do pliku.
Dlaczego: Nie trzeba ręcznie dodawać instrukcji using do pliku.
Porady
1. Po rozpoczęciu wpisywania nazwy typu lub metody rozszerzenia, która ma zależność w projekcie, funkcja
IntelliSense udzieli sugestii. Elementy z nieimportowanych przestrzeni nazw byłyby wyświetlane jako
sufiksy.
TIP
Można pokazać/ukryć elementy z nieimportowanych przestrzeni nazw na żądanie przy użyciu przycisku
Ekspander (Alt + A) , który pojawia się w lewym dolnym rogu listy uzupełniania. Aby zmienić zachowanie
domyślne, przejdź do pozycji Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu > C# / podstawowa > technologia
IntelliSense i Wyszukaj pozycję Poka ż elementy z nieimpor towanych przestrzeni nazw .
2. Wybierz i zatwierdź nieimportowany element.

Instrukcja using zostanie automatycznie dodana do pliku.
Zobacz też
Technologia
Refaktoryzacja
Odwróć wyrażenia warunkowe i operatory
warunkowe i/OR
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia odwracanie wyrażenia warunkowego lub operatora warunkowego i/lub.
Kiedy: Istnieje wyrażenie warunkowe lub operator warunkowy i/OR, które byłyby lepiej zrozumiałe w
przypadku odwrócenia.
Dlaczego: Odwracanie wyrażenia lub operatora warunkowego i/OR przez ręczne może zająć dużo czasu i może
spowodować błędy. Ta poprawka kodu ułatwia automatyczne przeprowadzenie tego refaktoryzacji.
Odwróć wyrażenia warunkowe i refaktoryzacje warunkowe i/OR

1. Umieść kursor w wyrażeniu warunkowym lub operator warunkowy i/OR.
3. Wybierz opcję Odwró ć warunkowo lub Zast ą p element "&&" elementem "| |"
Zobacz też
Refaktoryzacja
Odwracanie instrukcji If
C#
Visual Basic
Co: Pozwala odwrócić if instrukcję or if else bez zmiany znaczenia kodu.
Kiedy: Jeśli masz if if else instrukcję lub, która będzie lepiej zrozumiała po odwrócenia.
Dlaczego: Odwracanie if if else instrukcji or może zająć dużo czasu i może spowodować błędy. Ta
poprawka kodu ułatwia automatyczne przeprowadzenie tego refaktoryzacji.
Odwróć Jeśli Refaktoryzacja instrukcji

1. Umieść kursor w if if else instrukcji or.
3. Wybierz pozycję Odwró ć, je śli .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Zmiana klasy na abstrakcyjną
C#
Visual Basic
Co: Wykonaj refaktoryzację abstrakcyjną klasy.
Kiedy: Należy napisać abstrakcyjną metodę w klasie, która nie jest abstrakcyjna.
Dlaczego: Wprowadzenie poprawki kodu w celu określenia klasy jako abstrakcyjnej po zapisaniu metody
abstrakcyjnej spowoduje zaoszczędzenie czasu.
Porady
1. Umieść karetkę na metodzie abstrakcyjnej.
3. Wybierz pozycję Utwórz klas ę "abstract" .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Ustawianie elementu członkowskiego jako
statycznego
C#
Co: Ustaw element członkowski jako statyczny.
Kiedy: Chcesz, aby element członkowski niestatyczny był statyczny.
Dlaczego: Statyczne składowe zwiększają czytelność: wiedzą, że konkretny kod jest izolowany, ułatwia
zrozumienie, ponowne odczytywanie i używanie.
Porady
1. Umieść karetkę na nazwie elementu członkowskiego.
2. Naciśnij klawisz Ctrl + . (okres), aby wyzwolić menu szybkie akcje i operacje refaktor yzacji .
3. Wybierz pozycję Ustaw jako statyczny .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Przenieś deklarację do refaktoryzacji odwołania
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia przenoszenie deklaracji zmiennych bliżej ich użycia.
Kiedy: Istnieją deklaracje zmiennych, które mogą znajdować się w w ęższym zakresie.
Dlaczego: Można go pozostawić w taki sposób, ale może to spowodować problemy z odczytem lub ukrywanie
informacji. Jest to szansa, aby można było poprawić czytelność.
Porady
1. Umieść kursor w deklaracji zmiennej.
Klawiatura
Naciśnij klawisz Ctrl + . Aby wyzwolić menu szybkie akcje i refaktor yzacje i wybrać pozycję
Przenie ś deklaracj ę blisko odwołania w oknie podręcznym okna podglądu.
Mysz
wybierz polecenie Przenie ś deklaracj ę blisko odwołania w oknie podręcznym okna
podglądu.
3. Po zakończeniu zmiany naciśnij klawisz Enter lub kliknij poprawkę w menu, a zmiany zostaną
zatwierdzone.
Przykład:
// Before
int x;
if (condition)
{
x = 1;
Console.WriteLine(x);
}
// Move declaration near reference
// After
if (condition)
{
int x = 1;
Console.WriteLine(x);
}
Zobacz też
Refaktoryzacja
Podgląd zmian
Przenoszenie typu do zgodnego refaktoryzacji pliku
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia przeniesienie wybranego typu do oddzielnego pliku o tej samej nazwie.
Kiedy: Istnieje wiele klas, struktur, interfejsów itp. w tym samym pliku, który ma zostać rozdzielony.
Dlaczego: Umieszczenie wielu typów w tym samym pliku może utrudnić znalezienie tych typów. Przenosząc
typy do plików o tej samej nazwie, kod będzie bardziej czytelny i łatwiejszy do nawigowania.
Porady
1. Umieść kursor wewnątrz nazwy typu, w którym jest zdefiniowany. Na przykład:
class Person
Class Person

Naciśnij klawisz Ctrl + .
Kliknij prawym przyciskiem myszy nazw ę typu i wybierz polecenie szybkie akcje i refaktor yzacje
3. Wybierz pozycję Przenie ś typ do TypeName . cs z menu, gdzie TypeName jest nazw ą wybranego typu.
Typ jest przenoszony do nowego pliku w projekcie, który ma taką samą nazw ę jak typ.
C#:
Visual Basic:
Zobacz też
Refaktoryzacja
Przenoszenie typu do przestrzeni nazw
C#
Co: Przenieś typ do przestrzeni nazw.
Kiedy: Chcesz przenieść typ do innej przestrzeni nazw lub folderu.
Dlaczego: Chcesz refragmentować części rozwiązania i mieć szybki sposób przenoszenia typu do innej
przestrzeni nazw lub folderu.
Porady
1. Umieść kursor w nazwie klasy.
3. Wybierz pozycję Przenie ś do przestrzeni nazw .
4. W otwartym oknie dialogowym wybierz docelow ą przestrzeń nazw, do której chcesz przenieść typ.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Ściąganie członków
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia ściąganie członków do typu podstawowego.
Kiedy: Zaimplementowano interfejs i chcesz przenieść element członkowski do typu podstawowego.
Dlaczego: Ściąganie członków pozwala na inne implementacje interfejsu w celu dziedziczenia tych członków.
Porady
1. Umieść kursor w dowolnym członku zaimplementowanego interfejsu.
3. Wybierz pozycję Pobierz składowe do typu podstawowego .

4. W oknie dialogowym Wybierz elementy, które chcesz dodać do wybranego interfejsu.
5. Wybierz przycisk OK . Wybrane elementy członkowskie są ściągane do interfejsu.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Uzupełnianie wyrażenia regularnego za
poorednictwem menu IntelliSense
C#
Visual Basic
Co: Uzupełnianie wyrażenia regularnego za poorednictwem menu IntelliSense.
Kiedy: Chcesz napisać wyrażenie regularne z pomocą funkcji IntelliSense. Technologia IntelliSense oferuje
podstawowe informacje i wyjaśnienie, co oznacza każdy znak wyrażenia regularnego.
Dlaczego: Pisanie wyrażenia regularnego jest trudne, a technologia IntelliSense może pomóc w jego pisaniu.
Porady
1. Umieść kursor w ciągu wyrażenia regularnego.
2. Naciśnij klawisz Ctrl + , aby wyzwolić menu IntelliSense .
3. Wybierz znak, który chcesz dodać do ciągu wyrażenia regularnego.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Usuwanie nieosiągalnego refaktoryzacji kodu
C#
Visual Basic
Co: Usuwa kod, który nigdy nie będzie wykonywany.
Kiedy: Program nie ma ścieżki do fragmentu kodu, dzięki czemu fragment kodu nie jest zbędny.
Dlaczego: Zwiększ czytelność i łatwość utrzymania, usuwając kod, który jest zbędny i nigdy nie będzie
wykonywany.
Porady
1. Umieść kursor w dowolnym miejscu w nieosiągalnym kodzie:

Klawiatura
wybierz pozycję Usu ń nieosi ą galny kod z okna podręcznego w oknie podglądu.
Mysz
wybierz polecenie Usu ń nieosi ą galny kod z okna podręcznego w oknie podglądu.
2. Po zakończeniu zmiany naciśnij klawisz Enter lub kliknij poprawkę w menu, a zmiany zostaną
zatwierdzone.
Przykład:
// Before
private void Method()
{
throw new Exception(nameof(Method));
Console.WriteLine($"Exception for method {nameof(Method)}");
}
// Remove unreachable code
// After
private void Method()
{
throw new Exception(nameof(Method));
}
Zobacz też
Refaktoryzacja
Podgląd zmian
Zmiana nazwy refaktoryzacji symbolu kodu
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia zmianę nazw identyfikatorów dla symboli kodu, takich jak pola, zmienne lokalne, metody,
przestrzenie nazw, właściwości i typy.
Kiedy: Chcesz bezpiecznie zmienić nazw ę elementu bez konieczności znajdowania wszystkich wystąpień, a
następnie skopiuj/wklej now ą nazw ę.
Dlaczego: Kopiowanie i wklejanie nowej nazwy w całym projekcie prawdopodobnie spowoduje błędy. To
narzędzie refaktoryzacji dokładnie przeprowadzi akcję zmiany nazwy.
Porady
1. Podświetl lub umieść kursor tekstu wewnątrz elementu, którego nazw ę chcesz zmienić:
C#:
Visual Basic:
2. Następnie użyj klawiatury lub myszy w następujący sposób:

Klawiatura
Naciśnij klawisze Ctrl + r , a następnie Ctrl + r . (Pamiętaj, że skrót klawiaturowy może się
Mysz
Wybierz pozycję edytuj > refaktor yzacja > Zmie ń nazw ę .
Kliknij prawym przyciskiem myszy kod i wybierz polecenie Zmie ń nazw ę .
3. Zmień nazw ę elementu po prostu, wpisując now ą nazw ę.
C#:
Visual Basic:
TIP
Możesz również zaktualizować Komentarze i inne ciągi, aby użyć tej nowej nazwy, a także wyświetlić podgląd
zmian przed zapisaniem, używając pól wyboru w polu Zmie ń nazw ę wyświetlaną w prawym górnym rogu
edytora.
4. Po zakończeniu wprowadzania zmian wybierz przycisk Zastosuj lub naciśnij klawisz Enter , a zmiany
zostaną zatwierdzone.
Uwagi
Począwszy od programu Visual Studio 2019 w wersji 16,3, gdy zmieniasz nazw ę typu, który pasuje do
nazwy pliku, w którym znajduje się, zostanie wyświetlone pole wyboru umożliwiające zmianę nazwy pliku
w tym samym czasie. Ta opcja jest wyświetlana w przypadku zmiany nazwy klasy, interfejsu lub
wyliczenia. Ta opcja nie jest obsługiwana w przypadku typów częściowych z wieloma definicjami.
Jeśli użyjesz już nazwy, która może spowodować konflikt, w polu Zmie ń nazw ę zostanie wyświetlone
ostrzeżenie.
Innym sposobem zmiany nazwy symbolu jest zmiana jego nazwy w edytorze. Następnie za pomocą
kursora w nazwie symbolu naciśnij klawisz Ctrl + . lub po prostu rozwiń wyświetlone menu ikony
żarówki i wybierz polecenie Zmie ń <old name> nazw ę <new name> na .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Podgląd zmian
Uprość refaktoryzację wyrażenia warunkowego
C#
Co: Umożliwia uproszczenie wyrażenia warunkowego.
Kiedy: Chcesz usunąć niezbędny kod, aby zapewnić większą przejrzystość.
Dlaczego: Uproszczenie wyrażenia warunkowego może zapewnić większą przejrzystość i zwięzłą składnię. To
narzędzie refaktoryzacji wykona zadanie automatycznie, zamiast wykonywać je ręcznie.
Porady
1. Umieść karetkę na wyrażeniu warunkowym:
3. Wybierz polecenie Upro ść wyra ż enie warunkowe
Zobacz też
Refaktoryzacja
Upraszczanie wyrażenia LINQ
C#
Co: Przypadki refaktoryzacji do
SomeEnumerableType.Where(<LambdaExpression>).Single()
SomeEnumerable.Single(<LambdaExpression>) dla programu Enumerable.Single() oraz następujące metody
wyliczalne:,,,,, SingleOrDefault() Last() LastOrDefault() Any() Count() First() i FirstOrDefault() .
Kiedy: Wszystkie wystąpienia, w których metoda wywołuje Single() , SingleOrDefault() itd., nie ma żadnych
argumentów i jest poprzedzone Where() wyrażeniem. Where() Nie można utworzyć danych wejściowych
wyrażenia jako drzewa wyrażenia.
Dlaczego: Usunięcie niepotrzebnego wywołania do wyliczalnej .Where() metody zwiększa wydajność i
czytelność.
Porady
1. Umieść kursor w ramach SomeEnumerableType.Where(<LambdaExpression>).Single() wystąpienia w
programie Visual Studio.
3. Wybierz polecenie Upro ść wyra ż enie LINQ
Zobacz też
Refaktoryzacja
Upraszcza refaktoryzację interpolacji ciągów
C#
Visual Basic
Co: Umożliwia uproszczenie interpolacji ciągów.
Kiedy: Istnieje Interpolacja ciągów, która może być uproszczona.
Dlaczego: Uproszczenie interpolacji ciągów może zapewnić większą przejrzystość i zwięzłą składnię. To
narzędzie refaktoryzacji wykona zadanie automatycznie, zamiast wykonywać je ręcznie.
Porady
1. Umieść karetkę do interpolacji ciągów:
3. Wybierz uproszczenie interpolacji
Zobacz też
Refaktoryzacja
Sortowanie deklaracji using
C#
Visual Basic
Co: Sortuj użycia.
Kiedy: Chcesz sortować using dyrektywy w górnej części pliku, aby były one w kolejności alfabetycznej.
Dlaczego: Ułatwia to znalezienie dyrektywy using.
Porady
1. Na pasku menu wybierz pozycję Edytuj .
2. Wybierz opcję > Sor tuj z u ż yciem funkcji IntelliSense.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Dzielenie i scalanie instrukcji if
C#
Visual Basic
Co: co: podział lub scalanie if instrukcji.
Kiedy: Chcesz podzielić instrukcję używającą if && || operatorów or do instrukcji zagnieżdżonych if lub
scalić if instrukcję z zewnętrzną if instrukcją.
Dlaczego: Jest to kwestia preferencji stylu.
Porady
Jeśli chcesz podzielić if instrukcję:
1. Umieść kursor w if instrukcji przez && || operator or.
3. Wybierz pozycję Podziel na zagnie ż d ż one instrukcje if .
Jeśli chcesz scalić wewnętrzną if instrukcję z instrukcją zewnętrzną if :

1. Umieść kursor w wewnętrznym if słowie kluczowym.
3. Wybierz pozycję Scal z zewn ę trzn ą instrukcj ą If .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Statyczne refaktoryzacje funkcji lokalnych i szybkie
akcje
W tym artykule przedstawiono dwie funkcje produktywności związane ze statycznymi funkcjami lokalnymi.
Jednym z nich jest Refaktoryzacja, która sprawia, że funkcja lokalna jest statyczna, a druga — szybka akcja, która
generuje kod do przekazywania zmiennych do statycznej funkcji lokalnej.
Tworzenie funkcji statycznych z funkcji lokalnych

C#
Co: Sprawia, że funkcja lokalna static i passuje zmienne zdefiniowane poza funkcją do deklaracji i wywołań
funkcji.
Kiedy: Chcesz, aby lokalna funkcja była statyczna i dla wszystkich zmiennych, które mają być zdefiniowane w
zakresie funkcji.
Dlaczego: Statyczne funkcje lokalne zwiększają czytelność: wiedzą, że konkretny kod jest izolowany, ułatwia
zrozumienie, ponowne odczytywanie i używanie. Statyczne funkcje lokalne zapewniają również określanie
zakresu, aby zapobiec zanieczyszczaniu klasy za pomocą funkcji statycznej, która jest wywoływana tylko w jednej
metodzie.
Porady
1. Umieść karetkę na nazwie funkcji lokalnej.
3. Wybierz pozycję Utwórz funkcj ę lokaln ą "static".
Jawnie Przekaż zmienną w statycznej funkcji lokalnej

Ta szybka akcja dotyczy:
C#
Co: Przekazuje zmienną jawnie do lokalnej funkcji statycznej.
Kiedy: Chcesz, aby funkcja lokalna była statyczna, ale nadal używa zmiennych zainicjowanych poza nią.
Dlaczego: Używanie statycznych funkcji lokalnych zapewnia użytkownikom wyjaśnienie, ponieważ wiedzą, że
mogą być deklarowane i wywoływane tylko w określonym kontekście programu. Zapewnia elastyczność
definiowania zmiennych poza tym kontekstem, ale nadal może przekazać je jako argumenty do statycznej
funkcji lokalnej.
Porady
1. Umieść karetkę na zmiennej, w której jest używana w statycznej funkcji lokalnej.
3. Wybierz pozycję Przeka ż jawnie zmienn ą do lokalnej funkcji statycznej
Zobacz też
Refaktoryzacja
Synchronizowanie przestrzeni nazw i nazwy folderu
C#
Co: Synchronizuj przestrzeń nazw i nazw ę folderu.
Kiedy: Chcesz replikować części rozwiązania, przeciągając plik do nowego folderu.
Dlaczego: Chcesz upewnić się, że przestrzeń nazw jest aktualna przy użyciu nowej struktury folderów.
Porady
1. Umieść kursor w nazwie przestrzeni nazw.
3. Wybierz pozycję Zmie ń przestrze ń <folder name> nazw na .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Synchronizuj typ do nazwy pliku lub nazwę pliku z
refaktoryzacją typu
C#
Visual Basic
Co: Pozwala zmienić nazw ę typu na zgodną z nazw ą pliku lub zmienić nazw ę pliku na zgodną z typem, który
zawiera.
Kiedy: Zmieniono nazw ę pliku lub typ i nie zaktualizowano jeszcze odpowiedniego pliku lub typu do
dopasowania.
Dlaczego: Umieszczenie typu w pliku o innej nazwie lub odwrotnie, trudno znaleźć to, czego szukasz. Zmiana
nazwy typu lub nazwy pliku, kod jest bardziej czytelny i łatwiejszy do nawigowania.
NOTE
Ta refaktoryzacja nie jest jeszcze dostępna dla projektów .NET Standard i .NET Core.
Porady
1. Podświetl lub umieść kursor tekstu w nazwie typu do zsynchronizowania:
C#:
Visual Basic:

Klawiatura
wybierz polecenie Zmie ń nazw ę pliku na TypeName . cs z okna podręcznego okno
podglądu, gdzie TypeName jest nazw ą wybranego typu.
wybierz pozycję Zmie ń nazw ę typu na filename w oknie podręcznym okna podglądu, gdzie
filename jest nazw ą bieżącego pliku.
Mysz
Kliknij prawym przyciskiem myszy kod, wybierz menu szybkie akcje i refaktor yzacje , a
następnie wybierz polecenie Zmie ń nazw ę pliku na TypeName . cs z okna podręcznego
okno podglądu, gdzie TypeName jest nazw ą wybranego typu.
Kliknij prawym przyciskiem myszy kod, zaznacz menu szybkie akcje i refaktor yzacje , a
następnie wybierz polecenie Zmie ń nazw ę typu na filename w menu podręcznym okna
podglądu, gdzie filename jest nazw ą bieżącego pliku.
Zmieniono nazw ę typu lub pliku.
C#: w poniższym przykładzie nazwa MyClass.cs pliku została zmieniona na MyNewClass.cs ,
aby odpowiadała nazwie typu.
Visual Basic: w poniższym przykładzie zmieniono nazw ę pliku Employee. vb na Person. vb na

zgodną z nazw ą typu.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Refaktoryzacja w celu zastąpienia wariancji typem
jawnym
Użyj tego refaktoryzacji, aby zastąpić wariancję w deklaracji zmiennej lokalnej z typem jawnym.
C#
Dlaczego należy używać typu jawnego

Poniżej przedstawiono kilka powodów, dla których należy zadeklarować zmienną z typem jawnym:
Aby poprawić czytelność kodu.
Gdy nie chcesz inicjować zmiennej w deklaracji.
Należy jednak użyć funkcji var , gdy zmienna jest inicjowana z typem anonimowym, a właściwości obiektu są
dostępne w późniejszym momencie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz niejawnie wpisane zmienne lokalne
(C#).
Sposób użycia
1. Umieść karetkę na var słowie kluczowym.
3. Wybierz opcję U ż yj typu jawnego . Lub wybierz pozycję Podgl ą d zmian , aby otworzyć okno
dialogowe Podgląd zmian , a następnie wybierz pozycję Zastosuj .
Zobacz też
Niejawnie wpisane zmienne (C#)
Refaktoryzacja
Podgląd zmian
Użyj treści wyrażenia lub treści bloku dla wyrażeń
lambda
C#
Co: Umożliwia refaktoryzację wyrażenia lambda, aby użyć treści wyrażenia lub treści bloku.
Kiedy: Preferuj wyrażenia lambda, aby użyć treści wyrażenia lub treści bloku.
Dlaczego: Wyrażenia lambda można refaktoryzację, aby zwiększyć czytelność zgodnie z preferencjami
użytkownika.
Treść wyrażenia lambda lub Refaktoryzacja treści bloku

1. Umieść kursor po prawej stronie operatora lambda.
3. Wybierz opcję U ż yj tre ści bloku dla wyra ż e ń lambda lub U ż yj tre ści wyra ż enia dla wyra ż e ń
lambda .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Korzystanie z polecenia new()
Dotyczy to:
C#
Co: Użyj new() .
Kiedy: Masz pole, którego nie można użyć var lub preferencja stylu kodu nie jest używana var .
Dlaczego: Aby nie trzeba było pisać powtarzanego kodu przez powtórzenie tego typu dwa razy.
Porady
1. Umieść karetkę na deklaracji pola.
3. Wybierz pozycję U ż yj "New (...)" :
Zobacz też
Refaktoryzacja
Korzystanie z dopasowania do wzorca
C#
Co: Użyj dopasowania do wzorca.
Kiedy: Chcesz użyć nowych możliwości dopasowywania wzorców języka C# .
Dlaczego: Ta refaktoryzacja sprawia, że kod będzie bardziej przejrzysty i zwięzły.
Porady
1. Umieść karetkę wewnątrz instrukcji.
3. Wybierz pozycję U ż yj dopasowywania wzorców .
Zobacz też
Refaktoryzacja
Nieużywane przypisania wartości, zmienne i
parametry
C#
Visual Basic
Co: Stopniowo rozjaśnia nieużywane parametry i generuje ostrzeżenie dla nieużywanych wartości wyrażeń.
Kompilator wykonuje również analizę przepływu, aby znaleźć wszystkie nieużywane przypisania wartości.
Nieużywane przypisania wartości zmniejszają się, a żarówka jest wyświetlana z szybką akcją usuwania
nadmiarowego przypisania. Nieużywane zmienne z nieznanymi wartościami pokazują szybką sugestię akcji
umożliwiającą korzystanie z odrzutów . (Odrzuty są tymczasowymi, fikcyjnymi, które są celowo nieużywane w
kodzie aplikacji. Mogą zmniejszyć alokację pamięci i ułatwić odczytywanie kodu.
Kiedy: Masz przydziały wartości, parametry lub wartości wyrażeń, które nigdy nie są używane.
Dlaczego: Czasami trudno jest stwierdzić, czy nie jest już używane przypisanie wartości, zmienna lub parametr.
W wyniku zanikania tych wartości lub wygenerowania ostrzeżenia można uzyskać wizualny wskaźnik kodu,
który można usunąć.
Diagnostyka nieużywanych wartości i parametrów wyrażeń

1. Mieć dowolne przypisanie wartości, zmienną lub parametr, który nie jest używany.
2. Nieużywane przypisanie wartości lub parametr pojawia się. Nieużywana wartość wyrażenia generuje
ostrzeżenie.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Opakowywanie, wcięcia i wyrównywanie
refaktoryzacji
Zawijanie i wyrównywanie łańcuchów wywołań

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia Zawijanie i wyrównywanie łańcuchów wywołań metod.
Kiedy: Istnieje długi łańcuch składający się z kilku wywołań metod w jednej instrukcji.
Dlaczego: Odczytywanie długiej listy jest łatwiejsze, gdy są one opakowane lub wcięte zgodnie z preferencjami
użytkownika.
Porady
1. Umieść kursor w dowolnym łańcuchu wywołań.
3. Wybierz opcję Zawijaj ła ńcuch wywoła ń lub Otocz i Wyrównaj ła ńcuch wywoła ń , aby
zaakceptować refaktoryzację.
Zawijanie, wcięcie i wyrównywanie parametrów lub argumentów

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia Zawijanie, wcinanie i wyrównywanie parametrów lub argumentów.
Kiedy: Masz deklarację metody lub wywołanie, które ma wiele parametrów lub argumentów.
Dlaczego: Odczytywanie długiej listy parametrów lub argumentów jest łatwiejsze, gdy są one opakowane lub
wcięte zgodnie z preferencjami użytkownika.
Porady
1. Umieść kursor na liście parametrów.
3. Wybierz opcję Zawijaj ka ż dy parametr , aby zaakceptować refaktoryzację.
Zawijanie wyrażeń binarnych

C#
Visual Basic
Co: Umożliwia Zawijanie wyrażeń binarnych.
Kiedy: Masz wyrażenie binarne.
Dlaczego: Odczytywanie wyrażenia binarnego jest łatwiejsze, gdy jest opakowane do preferencji użytkownika.
Porady
1. Umieść kursor w wyrażeniu binarnym.
3. Wybierz opcję Otocz wyra ż enie , aby zaakceptować refaktoryzację.
Zobacz też
Refaktoryzacja
Przewodnik: testowanie pierwszego środowiska
przy użyciu funkcji generowania na podstawie
użycia
W tym temacie pokazano, jak używać funkcji Generuj z użycia , która obsługuje programowanie po raz pierwszy.
Programowanie w pierwszej kolejności jest podejściem do projektowania oprogramowania, w którym najpierw
można napisać testy jednostkowe na podstawie specyfikacji produktu, a następnie napisać kod źródłowy, który
jest wymagany do pomyślnego wykonania testów. Program Visual Studio obsługuje testy w pierwszej
kolejności, generując nowe typy i elementy członkowskie w kodzie źródłowym podczas pierwszego
odwoływania się do nich w przypadkach testowych, zanim zostaną zdefiniowane.
Program Visual Studio generuje nowe typy i elementy członkowskie z minimalnymi przerwami w przepływie
pracy. Można tworzyć wycinki dla typów, metod, właściwości, pól lub konstruktorów bez opuszczania bieżącej
lokalizacji w kodzie. Po otwarciu okna dialogowego, aby określić opcje generowania typów, fokus wraca
natychmiast do bieżącego otwartego pliku po zamknięciu okna dialogowego.
Funkcja generowania z u ż ycia może być używana z platformami testów, które integrują się z programem
Visual Studio. W tym temacie przedstawiono strukturę testowania jednostkowego firmy Microsoft.
NOTE
Dla niektórych elementów interfejsu użytkownika programu Visual Studio w tym artykule na komputerze mogą być
wyświetlane różne nazwy lub lokalizacje. Może być używana inna wersja programu Visual Studio lub inne ustawienia
środowiska. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz personalizowanie środowiska IDE.
Tworzenie projektu biblioteki klas systemu Windows i projektu testowego

1. W języku C# lub Visual Basic Utwórz nowy projekt biblioteki klas systemu Windows . Nadaj mu
nazw ę GFUDemo_VB lub GFUDemo_CS , w zależności od języka, którego używasz.
2. W Eksplorator rozwi ą za ń kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę rozwiązania u góry, a następnie
wybierz polecenie Dodaj > Nowy projekt .
3. Utwórz nowy projekt testu jednostkowego (.NET Framework) .
Na poniższej ilustracji przedstawiono okno dialogowe Nowy projekt dla szablonów języka C#.
Dodaj odwołanie do projektu biblioteki klas
1. W Eksplorator rozwi ą za ń, w ramach projektu testów jednostkowych, kliknij prawym przyciskiem
myszy wpis odwołania i wybierz polecenie Dodaj odwołanie .
2. W oknie dialogowym Mened ż er odwoła ń wybierz pozycję projekty , a następnie wybierz projekt
Biblioteka klas.
3. Wybierz przycisk OK , aby zamknąć okno dialogowe Mened ż er odwoła ń .
4. Zapisz rozwiązanie. Teraz możesz zacząć pisać testy.
Generowanie nowej klasy na podstawie testu jednostkowego
1. Projekt testowy zawiera plik o nazwie UnitTest1. Kliknij dwukrotnie ten plik w Eksplorator rozwi ą za ń ,
aby otworzyć go w edytorze kodu. Wygenerowano klasę testow ą i metodę testow ą.
2. Znajdź deklarację klasy UnitTest1 i zmień jej nazw ę na AutomobileTest .
NOTE
Technologia IntelliSense oferuje teraz dwa alternatywy dla uzupełniania instrukcji IntelliSense: Tryb uzupełniania i
tryb sugestii. Tryb sugestii służy do sytuacji, w których klasy i składowe są używane przed zdefiniowaniem. Gdy
okno IntelliSense jest otwarte, możesz nacisnąć klawisze CTRL , + + aby przełączać się między trybem
ukończenia i trybem sugestii. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Używanie technologii IntelliSense . Tryb
sugestii ułatwia wprowadzanie tekstu Automobile w następnym kroku.
3. Znajdź TestMethod1() metodę i zmień jej nazw ę na DefaultAutomobileIsInitializedCorrectly() .

Wewnątrz tej metody Utwórz nowe wystąpienie klasy o nazwie Automobile , jak pokazano na poniższych
zrzutach ekranu. Zostanie wyświetlone faliste podkreślenie, które wskazuje na błąd w czasie kompilacji, a
żarówka błędu szybkie akcje pojawia się na lewym marginesie lub bezpośrednio poniżej, gdy umieścisz
na niej wskaźnik myszy.
4. Wybierz lub kliknij żarówkę szybkie akcje . Zobaczysz komunikat o błędzie z informacją, że typ
Automobile nie jest zdefiniowany. Dostępne są również rozwiązania.
5. Kliknij przycisk Generuj nowy typ , aby otworzyć okno dialogowe generowanie typu . To okno
dialogowe zawiera opcje, które obejmują generowanie typu w innym projekcie.
6. Na liście projekt kliknij pozycję GFUDemo _ VB lub GFUDemo_CS , aby nakazać programowi Visual
Studio dodanie pliku do projektu biblioteki klas zamiast projektu testowego. Jeśli nie została jeszcze
wybrana, wybierz pozycję Utwórz nowy plik i nadaj jej nazw ę automobile. cs lub automobile. vb.
7. Kliknij przycisk OK , aby zamknąć okno dialogowe i utworzyć nowy plik.

8. W Eksplorator rozwi ą za ń, poszukaj w w ęźle projektu GFUDemo_VB lub GFUDemo_CS , aby
sprawdzić, czy nowy plik automobile. vb lub automobile. cs znajduje się w tym miejscu. W edytorze kodu
fokus jest nadal w AutomobileTest.DefaultAutomobileIsInitializedCorrectly , co umożliwia dalsze pisanie
testu z minimalnym przerwaniem.
Generowanie właściwości zastępczej
Załóżmy, że Specyfikacja produktu wskazuje, że Automobile Klasa ma dwie właściwości publiczne o nazwie
Model i TopSpeed . Te właściwości muszą zostać zainicjowane przy użyciu wartości domyślnych
"Not specified" i -1 przez konstruktora domyślnego. Poniższy test jednostkowy sprawdzi, czy domyślny
Konstruktor ustawi odpowiednie wartości domyślne.
1. Dodaj następujący wiersz kodu do DefaultAutomobileIsInitializedCorrectly metody testowej.
Assert.IsTrue((myAuto.Model == "Not specified") && (myAuto.TopSpeed == -1));
Assert.IsTrue((myAuto.Model = "Not specified") And (myAuto.TopSpeed = -1))
2. Ponieważ kod odwołuje się do dwóch niezdefiniowanych właściwości w Automobile , w obszarze Model i
TopSpeed . Zatrzymaj wskaźnik myszy Model i wybierz żarówkę błędu szybkie akcje , a następnie
wybierz polecenie Generuj Wła ściwo ść "Automobile. model" .
3. Wygeneruj Właściwość zastępczą dla TopSpeed właściwości w ten sam sposób.
W Automobile klasie typy nowych właściwości są prawidłowo wnioskowane w kontekście.
Generuj element zastępczy dla nowego Konstruktora
Teraz utworzysz metodę testow ą, która spowoduje wygenerowanie klasy zastępczej konstruktora w celu
zainicjowania Model TopSpeed właściwości i. Później dodasz więcej kodu do ukończenia testu.
1. Dodaj następującą dodatkow ą metodę testow ą do AutomobileTest klasy.
[TestMethod]
public void AutomobileWithModelNameCanStart()
{
string model = "Contoso";
int topSpeed = 199;
Automobile myAuto = new Automobile(model, topSpeed);
}
<TestMethod()> Public Sub AutomobileWithModelNameCanStart()

Dim model As String = "Contoso"
Dim topSpeed As Integer = 199
Dim myAuto As New Automobile(model, topSpeed)
End Sub
2. Kliknij żarówkę błędu szybkie akcje w czerwonej części, a następnie kliknij pozycję Generuj
Konstruktor w "Automobile" .
W Automobile pliku klasy należy zauważyć, że nowy Konstruktor zbadał nazwy zmiennych lokalnych,
które są używane w wywołaniu konstruktora, znaleziono właściwości, które mają takie same nazwy w
Automobile klasie, i dostarczony kod w treści konstruktora do przechowywania wartości argumentów we
Model TopSpeed właściwościach i.
3. Po wygenerowaniu nowego konstruktora faliste podkreślenie pojawia się pod wywołaniem konstruktora
domyślnego w DefaultAutomobileIsInitializedCorrectly . Komunikat o błędzie stwierdza, że Automobile
Klasa nie ma konstruktora, który przyjmuje zero argumentów. Aby wygenerować jawny Konstruktor
domyślny, który nie ma parametrów, kliknij żarówkę błędu szybkie akcje , a następnie kliknij pozycję
Generuj Konstruktor w elemencie "samochód Mobile" .
Generowanie klasy zastępczej dla metody
Przyjęto założenie, że Specyfikacja wskazuje, że nowy Automobile może być umieszczony w IsRunning stanie,
jeśli jego Model TopSpeed właściwości i są ustawione na wartość inną niż wartości domyślne.
1. Dodaj następujące wiersze do AutomobileWithModelNameCanStart metody.
myAuto.Start();
Assert.IsTrue(myAuto.IsRunning == true);
myAuto.Start()
Assert.IsTrue(myAuto.IsRunning = True)
2. Kliknij żarówkę błędu szybkie akcje dla myAuto.Start wywołania metody, a następnie kliknij pozycję
Generuj metod ę "Automobile. Star t" .
3. Kliknij żarówkę Quick Actions dla IsRunning właściwości, a następnie kliknij pozycję Generate
Proper ty "Automobile. isrunningd" .
Automobile Klasa zawiera teraz metodę o nazwie Start() i właściwość o nazwie IsRunning .
Uruchamianie testów
1. W menu test wybierz polecenie Uruchom > wszystkie testy .
Polecenie Uruchom > wszystkie testy uruchamia wszystkie testy w ramach wszystkich platform
testowych, które są zapisywane dla bieżącego rozwiązania. W takim przypadku istnieją dwa testy i w
oczekiwany sposób kończą się niepowodzeniem. DefaultAutomobileIsInitializedCorrectly Test zakończy
się niepowodzeniem, ponieważ Assert.IsTrue zwraca warunek False .
AutomobileWithModelNameCanStart Test nie powiódł się, ponieważ Start Metoda w Automobile klasie
zgłasza wyjątek.
Okno wyniki testów jest pokazane na poniższej ilustracji.
2. W oknie wyniki testów kliknij dwukrotnie każdy wiersz wyniku testu, aby przejść do lokalizacji każdego
testu.
Zaimplementuj kod źródłowy
1. Dodaj następujący kod do konstruktora domyślnego, aby Model TopSpeed IsRunning wszystkie
właściwości i wszystkie były zainicjowane do ich prawidłowych wartości domyślnych "Not specified" ,
-1 , i False (lub false dla języka C#).
public Automobile()
{
this.Model = "Not specified";
this.TopSpeed = -1;
this.IsRunning = true;
}
Sub New()
Model = "Not specified"
TopSpeed = -1
IsRunning = True
End Sub
2. Gdy StartMetoda jest wywoływana, należy ustawić IsRunning flagę na wartość true tylko wtedy, gdy
Model TopSpeed właściwości lub są ustawione na inną niż wartość domyślna. Usuń
NotImplementedException z treści metody i Dodaj następujący kod.
public void Start()
{
if (this.Model != "Not specified" || this.TopSpeed != -1)
this.IsRunning = true;
else
this.IsRunning = false;
}
Sub Start()
If Model <> "Not specified" Or TopSpeed <> -1 Then
IsRunning = True
Else
IsRunning = False
End If
End Sub
Uruchom testy ponownie

W menu test wskaż polecenie Uruchom , a następnie kliknij pozycję wszystkie testy .
Ta godzina przebiegu testów. Okno wyniki testów jest pokazane na poniższej ilustracji.
Zobacz też
Generuj na podstawie użycia
Testowanie jednostkowe kodu
Szybkie akcje
Technologia IntelliSense w programie Visual Studio
IntelliSense to pomoc dla uzupełniania kodu, która obejmuje wiele funkcji: członków listy, informacji o
parametrach, szybkich informacji i kompletnego wyrazu. Te funkcje pozwalają dowiedzieć się więcej o kodzie,
którego używasz, śledzić parametry, które wpisujesz, i dodawać wywołania do właściwości i metod za pomocą
tylko kilku naciśnięć klawiszy.
Wiele aspektów IntelliSense jest specyficzne dla języków. Aby uzyskać więcej informacji na temat technologii
IntelliSense dla różnych języków, zobacz tematy wymienione w sekcji Zobacz też .
Lista składników
Lista prawidłowych członków z typu (lub przestrzeni nazw) pojawia się po wpisaniu znaku wyzwalacza (na
przykład kropki ( . ) w kodzie zarządzanym lub :: w języku C++). Jeśli będziesz kontynuować wpisywanie
znaków, lista jest filtrowana w celu uwzględnienia tylko elementów członkowskich, które zaczynają się od tych
znaków lub gdzie początek dowolnego wyrazu w nazwie zaczyna się od tych znaków. Technologia IntelliSense
wykonuje również dopasowanie "notacji CamelCase Case", więc można po prostu wpisać pierwszą literę
każdego wyrazu notacji CamelCase w nazwie elementu członkowskiego, aby zobaczyć dopasowania.
Po wybraniu elementu można wstawić go do kodu, naciskając klawisz Tab lub wpisując spację. Jeśli wybierzesz
element i wpiszesz kropkę, element pojawia się, a po nim kropka, co wywołuje kolejną listę elementów
członkowskich. Po wybraniu elementu, ale przed jego wstawieniem, otrzymasz szybkie informacje na jego temat.
Na liście składowych ikona po lewej stronie reprezentuje typ składowej, taki jak przestrzeń nazw, klasa, funkcja
lub zmienna. Aby zapoznać się z listą ikon, zobacz Widok klasy i Przeglądarka obiektów ikon. Lista może być
dość długa, więc można nacisnąć klawisze PgUp i PgDn , aby przejść w górę lub w dół na liście.
Można wywołać funkcję listy członków ręcznie, wpisując Ctrl + J , wybierając Edytuj > > członków listy
IntelliSense lub wybierając przycisk listy członków na pasku narzędzi edytora. Gdy jest wywoływana w pustym
wierszu lub poza rozpoznawalnym zasięgiem, na liście wyświetlane są symbole w globalnej przestrzeni nazw.
Aby wyłączyć członków listy domyślnie (tak, aby nie były wyświetlane, chyba że jest to określone), przejdź do
pozycji Narz ę dzia > Opcje > wszystkie j ę zyki i usuń zaznaczenie pozycji autolista członków . Jeśli chcesz
wyłączyć członków listy tylko dla określonego języka, przejdź do ustawień ogólnych dla tego języka.
Można również przejść do trybu sugestii, w którym tylko wpisany tekst jest umieszczony w kodzie. Na przykład,
jeśli wprowadzisz identyfikator, który nie znajduje się na liście, i naciśniesz klawisz Tab , w trybie uzupełniania
wpis zastąpi wpisanego identyfikatora. Aby przełączać się między trybem ukończenia i trybem sugestii, naciśnij
klawisz Ctrl + Alt + spacja lub wybierz opcję Edytuj > > Tr yb uzupełniania funkcji IntelliSense.
Informacje o parametrach
Informacje o parametrach zawierają informacje na temat liczby, nazw i typów parametrów wymaganych przez
metodę, parametr typu ogólnego atrybutu (w języku C#) lub szablon (w języku C++).
Parametr pogrubiony wskazuje następny parametr, który jest wymagany podczas wprowadzania funkcji. W
przypadku przeciążonych funkcji można użyć klawiszy strzałek w gór ę i w dół , aby wyświetlić alternatywne
informacje o parametrach przeciążeń funkcji.
Gdy opisujesz funkcje i parametry za pomocą komentarzy dokumentacji XML, komentarze będą wyświetlane
jako informacje o parametrach. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz dostarczanie komentarzy do kodu XML.
Można ręcznie wywołać informacje o parametrach poprzez wybranie opcji Edytuj > > Informacje o
parametrach IntelliSense, naciskając klawisz Ctrl + SHIFT + Space lub wybierając przycisk Informacje o
parametrach na pasku narzędzi edytora.
Szybkie informacje
Szybkie informacje wyświetlają pełną deklarację dla każdego identyfikatora w kodzie.
Po wybraniu elementu członkowskiego z pola członków listy pojawiają się również szybkie informacje.
Szybkie informacje można wywołać ręcznie, wybierając pozycję Edytuj > > szybkie informacje funkcji
IntelliSense, naciskając klawisze CTRL + K , Ctrl + i lub wybierając przycisk szybkie informacje na pasku
narzędzi edytora.
Jeżeli funkcja jest przeciążona, mechanizm IntelliSense może nie wyświetlać informacji dla wszystkich postaci
przeciążenia.
Szybkie informacje można wyłączyć dla kodu C++, przechodząc do opcji Narz ę dzia > > Edytor tekstu >
C/c++ > Zaawansowane i ustawiając opcję autoszybkie informacje na false .
Dokończ wyraz
Po wprowadzeniu wystarczającej liczby znaków, aby odróżnić ten wyraz, kończy się pozostałą częścią zmiennej,
polecenia lub nazwy funkcji. Możesz wywołać kompletny wyraz, wybierając opcję Edytuj > > kompletny
wyraz IntelliSense, naciskając klawisz Ctrl + lub wybierając przycisk Uko ńcz słowo na pasku narzędzi edytora.
Opcje IntelliSense
Opcje IntelliSense są domyślnie włączone. Aby je wyłączyć, wybierz opcje Narz ę dzia > > Edytor tekstu i usuń
zaznaczenie opcji Informacje o parametrach lub Lista członków listy , jeśli nie chcesz, aby lista członków
była dostępna.
Ikony IntelliSense
Ikony w IntelliSense mogą przekazać dodatkowe znaczenie za pomocą modyfikatorów ikon. S ą to gwiazdki,
kiery i blokady warstwowe na ikonie obiektu, która odpowiednio przekazuje ochronę, wewnętrzną lub prywatną.
IKO N A UŁ AT W IEN IA DO ST ĘP U O P IS
Klasa publiczna Dostęp nie jest ograniczony.
Klasa chroniona Dostęp jest ograniczony do

zawierającej klasy lub typów
pochodzących od klasy zawierającej.
Chroniona Klasa wewnętrzna Dostęp jest ograniczony do bieżącego

zestawu lub typów pochodzących od
klasy zawierającej.
Wewnętrzna klasa Dostęp jest ograniczony do bieżącego

zestawu.
Klasa prywatna Dostęp jest ograniczony do

zawierającej klasy lub typów
pochodzących od klasy zawierającej w
bieżącym zestawie. (Dostępne od
języka C# 7,2).
<a name="troubleshoot-intellisense">Rozwiązywanie problemów z

funkcją IntelliSense
W niektórych przypadkach opcje IntelliSense mogą nie działać zgodnie z oczekiwaniami.
Kursor znajduje si ę poni ż ej bł ę du kodu. Korzystanie z technologii IntelliSense może być niemożliwe, jeśli w
kodzie powyżej kursora występuje niepełna funkcja lub inny błąd, ponieważ technologia IntelliSense może nie
być w stanie przeanalizować elementów kodu. Można naprawić ten problem, zakomentowując odpowiedni kod.
Kursor znajduje si ę w komentarzu do kodu. Nie można użyć funkcji IntelliSense, jeśli kursor znajduje się w
komentarzu w pliku źródłowym.
Kursor znajduje si ę w literale ci ą gu. Nie można użyć funkcji IntelliSense, jeśli kursor znajduje się w
cudzysłowie wokół literału ciągu, jak w poniższym przykładzie:
MessageBox( hWnd, "String literal|")
Opcje automatyczne s ą wył ą czone. Domyślnie technologia IntelliSense działa automatycznie, ale można ją
wyłączyć. Nawet jeśli automatyczne uzupełnianie instrukcji jest wyłączone, można wywołać funkcję mechanizmu
IntelliSense.
Zobacz też
Visual Basic IntelliSense
C# IntelliSense
Funkcja IntelliSense języka Python
Zapis i kod refaktoryzacji (C++)
Dostarczanie komentarzy do kodu XML
Funkcja IntelliSense dla plików kodu Visual Basic
Edytor kodu źródłowego Visual Basic oferuje następujące funkcje IntelliSense:
Wskazówki dotyczące składni

Wskazówki dotyczące składni wyświetlają składnię wpisywanej instrukcji. Jest to przydatne w przypadku
instrukcji, takich jak DECLARE.
Automatyczne uzupełnianie
Uzupełnianie dla różnych słów kluczowych
Na przykład po wpisaniu goto i spacji funkcja IntelliSense wyświetla listę zdefiniowanych etykiet w
menu rozwijanym. Inne obsługiwane słowa kluczowe obejmują Exit , Implements , Option , i Declare .
Ukończenie Enum i Boolean
Gdy instrukcja odwołuje się do elementu członkowskiego wyliczenia, IntelliSense wyświetla listę
elementów członkowskich Enum . Gdy instrukcja będzie odnosić się do Boolean , IntelliSense wyświetla
menu rozwijane true-false.
Zakończenie można wyłączyć domyślnie, usuwając zaznaczenie pozycji autolista członków z ogólnej strony
właściwości w folderze Visual Basic .
Można ręcznie wywołać uzupełnianie, wywołując członków listy, kompletny wyraz lub Alt + Strzałka w prawo .
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Korzystanie z funkcji IntelliSense.
Technologia IntelliSense w strefie

Funkcja IntelliSense w strefie pomaga Visual Basic deweloperom, którzy muszą wdrażać aplikacje w systemie
ClickOnce i są ograniczone do ustawień częściowej relacji zaufania. Ta funkcja:
Umożliwia wybranie uprawnień, z którymi będzie uruchamiana aplikacja.
Wyświetlaj interfejsy API w wybranej strefie jako dostępne w liście członków i wyświetlaj interfejsy API,
które wymagają dodatkowych uprawnień jako niedostępne.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz zabezpieczenia dostępu kodu dla aplikacji ClickOnce.
Filtrowane listy uzupełniania

W Visual Basic, listy uzupełniania IntelliSense mają dwie kontrolki tabulacji znajdujące się w dolnej części listy.
Karta Typowa , która jest zaznaczona domyślnie, wyświetla elementy, które są najczęściej używane do
ukończenia wykonywanej instrukcji. Na karcie wszystkie są wyświetlane wszystkie elementy, które są dostępne
do automatycznego uzupełniania, łącznie z tymi, które są również na karcie wspólne .
Zobacz też
C# IntelliSense
Funkcja IntelliSense w języku C# jest dostępna podczas kodowania w edytorze i podczas debugowania w oknie
poleceń trybu natychmiastowego.
Listy uzupełniania
Listy uzupełniania IntelliSense w języku C# zawierają tokeny z elementów członkowskich listy, uzupełniania
wyrazów i nie tylko. Zapewnia szybki dostęp do:
Elementy członkowskie typu lub przestrzeni nazw
Nazwy zmiennych, poleceń i funkcji
Fragmenty kodu
Słowa kluczowe języka
Metody rozszerzeń
Lista uzupełniania w języku C# jest również wystarczająco inteligentna, aby odfiltrować nieistotne tokeny i
wstępnie wybrać token na podstawie kontekstu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Filtrowane listy
uzupełniania.
Fragmenty kodu na listach uzupełniania
W języku C# lista uzupełniania zawiera fragmenty kodu, które ułatwiają wstawianie wstępnie zdefiniowanych
treści kodu do programu. Fragmenty kodu są wyświetlane na liście uzupełniania jako tekst skrótu fragmentu
kodu. Aby uzyskać więcej informacji na temat fragmentów kodu, które są domyślnie dostępne w języku C#,
zobacz Fragmenty kodu języka C#.
Słowa kluczowe języka na listach uzupełniania
W języku C# lista uzupełniania zawiera również słowa kluczowe języka. Aby uzyskać więcej informacji na temat
słów kluczowych języka C#, zobacz Słowa kluczowe języka C#.
Metody rozszerzeń na listach uzupełniania
W języku C# lista uzupełniania zawiera metody rozszerzenia, które znajdują się w zakresie.
NOTE
Lista uzupełniania nie zawiera wszystkich metod rozszerzenia dla String obiektów.
Metody rozszerzeń używają innej ikony niż metody wystąpienia. Aby uzyskać przewodnik referencyjny
dotyczący ikon listy, zobacz Widok klasy i Przeglądarka obiektów. Gdy zarówno metoda wystąpienia, jak i
metoda rozszerzenia o tej samej nazwie znajdują się w zakresie, na liście uzupełniania jest wyświetlana ikona
metody rozszerzenia.
Funkcja IntelliSense usuwa niepotrzebne elementy członkowskie z listy uzupełniania przy użyciu filtrów. Język
C# filtruje listy uzupełniania wyświetlane dla tych elementów:
Interfejsy i klasy bazowe: funkcja IntelliSense automatycznie usuwa elementy z interfejsu i list
uzupełniania klas bazowych, zarówno na listach podstawowych deklaracji klas, jak i listach ograniczeń. Na
przykład wylinia nie są wyświetlane na liście uzupełniania dla klas bazowych, ponieważ wyli nie mogą być
używane dla klas bazowych. Lista uzupełniania klas bazowych zawiera tylko interfejsy i przestrzenie nazw.
Jeśli wybierzesz element na liście, a następnie wpiszesz przecinek, funkcja IntelliSense usunie klasy
bazowe z listy uzupełniania, ponieważ język C# nie obsługuje wielokrotnego dziedziczenia. To samo
zachowanie występuje również w przypadku klauzul ograniczeń.
Atr ybuty: po zastosowaniu atrybutu do typu lista uzupełniania jest filtrowana tak, aby lista zawierała
tylko te typy, które pochodzą z przestrzeni nazw zawierających te typy, takie jak Attribute .
Klauzule Catch
Inicjator y obiektów: na liście uzupełniania będą wyświetlane tylko elementy członkowskie, które
można zainicjować.
new — słowo kluczowe: po wpisaniu new i naciśnięciu klawisza Spacja zostanie wyświetlona lista
uzupełniania. Element jest automatycznie wybierany na liście na podstawie kontekstu w kodzie. Na
przykład elementy są automatycznie wybierane na liście uzupełniania dla deklaracji i dla instrukcji return
w metodach.
Słowo kluczowe enum: po naciśnięciu klawisza Spacja po znaku równości w celu przypisania wyli
zostanie wyświetlona lista uzupełniania. Element jest automatycznie wybierany na liście na podstawie
kontekstu w kodzie. Na przykład elementy są automatycznie wybierane na liście uzupełniania po
wpisaniu słowa kluczowego return i podczas deklaracji.
operator y as i is : filtrowana lista uzupełniania jest wyświetlana automatycznie po naciśnięciu klawisza
Spacja po wpisaniu słowa as kluczowego lub is .
Zdarzenia: po wpisaniu słowa kluczowego event lista uzupełniania zawiera tylko typy delegatów.
Parametr pomaga automatycznie sortować do pierwszego przeciążenia metody, które pasuje do
parametrów podczas ich wprowadzania. Jeśli dostępnych jest wiele przeciążeń metod, możesz użyć
strzałek w górę i w dół, aby przejść do następnego możliwego przeciążenia na liście.
Ostatnio używane elementy członkowskie
Funkcja IntelliSense zapamiętuje ostatnio wybrane elementy członkowskie w oknie podręcznym Elementy
członkowskie listy w celu automatycznego uzupełniania nazw obiektów. Przy następnym użyciu listy członków
u góry są wyświetlane ostatnio używane elementy członkowskie. Historia ostatnio używanych elementów
członkowskich jest czyszona między poszczególnymi Visual Studio użytkownikami.
override
Po wpisaniu przesłonięcia i naciśnięciu klawisza Spacja funkcja IntelliSense wyświetla wszystkie prawidłowe
składowe klasy bazowej, które można zastąpić w wyskakującym polu listy. Wpisanie zwracanych typów metody
po wyświetleniu monitu funkcji IntelliSense o pokazanie tylko tych metod, override które zwracają ten sam typ.
Gdy funkcja IntelliSense nie może znaleźć żadnych dopasowania, wyświetla wszystkie składowe klasy bazowej.
Funkcja IntelliSense rozszerzona o AI
Visual Studio IntelliCode udostępnia listy uzupełniania intelliSense ulepszone ze sztucznej inteligencji. Funkcja
IntelliCode przewiduje najbardziej prawdopodobny poprawny interfejs API do użycia, a nie tylko prezentowanie
alfabetycznej listy elementów członkowskich. Używa ona bieżącego kontekstu kodu i wzorców w celu
zapewnienia listy dynamicznej.
Automatyczne generowanie kodu

Dodawanie using
Operacja Dodaj przy u ż yciu funkcji IntelliSense automatycznie dodaje wymaganą using dyrektyw ę do pliku
kodu. Ta funkcja umożliwia skoncentrowanie się na pisanych kodach, a nie na konieczności zmiany fokusu na
inną część kodu.
Aby zainicjować operacj ę Dodaj przy użyciu, umieść kursor na odwołaniach do typu, których nie można
rozpoznać. Na przykład podczas tworzenia aplikacji konsolowej, a następnie dodawania do treści metody, w tym
wierszu kodu pojawia się czerwony zygniak, ponieważ nie można rozpoznać odwołania XmlReader Main do
typu. Następnie możesz wywołać pozycję Dodaj przy u ż yciu za pomocą szybkich akcji . Szybkie akcje s ą
widoczne tylko wtedy, gdy kursor jest umieszczony na typie niepowiązanych.
Kliknij ikonę żarówki błędu, a następnie wybierz pozycj ę using System.Xml;, aby automatycznie dodać
dyrektyw ę using.
Dodawanie brakujących dyrektyw using przy wklejaniu
Funkcja IntelliSense może automatycznie dodawać brakujące using dyrektywy do kodu po wklejeniu typu do
pliku kodu. Ta funkcja pozwala zaoszczędzić czas dzięki automatyzacji zadania dodawania brakujących dyrektyw
using podczas wklejania typu do pliku. Włącz tę funkcję w edytorze tekstów > Opcje > narz ę dzi > C# lub
Basic > Advanced i wybierz pozycję Dodaj brakujące dyrektywy using przy wklejeniu .
Usuwanie i sortowanie using
Opcja Usu ń i sor tuj deklaracje Usings sortuje i usuwa deklaracje i bez zmiany using zachowania kodu
extern źródłowego. Z czasem pliki źródłowe mogą stać się coraz bardziej utrudnione i trudne do odczytania z
powodu niepotrzebnych i using niezorganizowanych dyrektyw. Opcja Usu ń i sor tuj using kompaktuje kod
źródłowy przez usunięcie nieużywanych dyrektyw i zwiększa czytelność using dzięki posortowaniu ich. W
menu Edycja wybierz pozycję IntelliSense, a następnie wybierz pozycję Organizuj using.
Funkcja IntelliSense udostępnia opcję, która pomaga zaimplementować interfejs podczas pracy w edytorze
kodu. Zwykle, aby poprawnie zaimplementować interfejs, należy utworzyć deklarację metody dla każdego
członka interfejsu w klasie. Przy użyciu funkcji IntelliSense po wpisaniu nazwy interfejsu w deklaracji klasy jest
wyświetlana żarówka Szybkie akcje. Żarówka zapewnia opcję automatycznego implementowania interfejsu przy
użyciu jawnego lub niejawnego nazewnictwa. W przypadku jawnego nazewnictwa deklaracje metod noszą
nazw ę interfejsu. W obszarze niejawnego nazewnictwa deklaracje metod nie wskazują interfejsu, do którego
należą. Jawnie nazwana metoda interfejsu jest dostępna tylko za pośrednictwem wystąpienia interfejsu, a nie
wystąpienia klasy. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Jawna implementacja interfejsu.
Implementacja interfejsu generuje minimalną liczbę wycinki metody, która jest wymagana do spełnienia
interfejsu. Jeśli klasa bazowa implementuje części interfejsu, te wycinki nie są ponownie generowany.
Implementowanie abstrakcyjnej klasy bazowej
Funkcja IntelliSense udostępnia opcję, która pomaga automatycznie implementować składowe abstrakcyjnej
klasy bazowej podczas pracy w edytorze kodu. Zwykle implementowanie składowych abstrakcyjnej klasy
bazowej wymaga utworzenia nowej definicji metody dla każdej metody abstrakcyjnej klasy bazowej w klasie
pochodnej. Przy użyciu funkcji IntelliSense po wpisaniu nazwy abstrakcyjnej klasy bazowej w deklaracji klasy jest
wyświetlana żarówka Szybkich akcji. Żarówka zapewnia opcję automatycznego implementowania metod klasy
bazowej.
Wycinki metody generowane przez funkcję Implementuj abstrakcyjną klasę bazow ą są modelowane za pomocą
fragmentu kodu zdefiniowanego w pliku MethodStub.snippet. Fragmenty kodu można modyfikować. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Przewodnik: tworzenie fragmentu kodu.
Generowanie na podstawie użycia
Funkcja Generuj na podstawie użycia umożliwia korzystanie z klas i składowych przed ich zdefiniowaniem.
Można wygenerować wycinki dla dowolnej klasy, konstruktora, metody, właściwości, pola lub wyli możemy użyć,
ale nie zostały jeszcze zdefiniowane. Możesz generować nowe typy i elementy członkowskie bez opuszczania
bieżącej lokalizacji w kodzie. Pozwala to zminimalizować przerwy w przepływie pracy.
Pod każdym niezdefiniowym identyfikatorem jest wyświetlane czerwone podkreślenie faliste. Gdy na
identyfikatorze znajduje się wskaźnik myszy, w etykietce narzędzia zostanie wyświetlony komunikat o błędzie.
Aby wyświetlić odpowiednie opcje, można użyć jednej z następujących procedur:
Kliknij niezdefiniowany identyfikator. Pod identyfikatorem pojawi się żarówka błędu Szybkie akcje.
Kliknij żarówkę błędu.
Kliknij niezdefiniowany identyfikator, a następnie naciśnij klawisz Ctrl + . (Ctrl + okres).
Kliknij prawym przyciskiem myszy niezdefiniowany identyfikator, a następnie kliknij pozycję Szybkie
akcje i refaktor yzowanie.
Wyświetlone opcje mogą obejmować następujące elementy:
Generowanie wła ściwo ści
Generowanie pola
Generowanie metody
Generowanie klasy
Generowanie nowego typu (dla klasy, struktury, interfejsu lub wyliczania)
Generowanie programów obsługi zdarzeń

W edytorze kodu funkcja IntelliSense może pomóc w podłączaniu metod (programów obsługi zdarzeń) do pól
zdarzeń.
Po wpisaniu operatora po polu zdarzenia w pliku cs funkcja IntelliSense wyświetli monit z opcją += naciśnięcia
klawisza Tab. Powoduje to wstawienie nowego wystąpienia delegata, który wskazuje na metodę obsługą
zdarzenia.
Po naciśnięciu klawisza Tab funkcja IntelliSense automatycznie zakończy instrukcje i wyświetli odwołanie do
obsługi zdarzeń jako zaznaczony tekst w edytorze kodu. Aby zakończyć automatyczne podłączanie zdarzeń,
funkcja IntelliSense monituje o naciśnięcie klawisza Tab ponownie w celu utworzenia pustego wyciskania dla
programu obsługi zdarzeń.
NOTE
Jeśli nowy delegat utworzony przez mechanizm IntelliSense odwołuje się do istniejącej procedury obsługi zdarzeń, funkcja
IntelliSense przekazuje te informacje w etykietce narzędzia. Następnie można zmodyfikować to odwołanie. Tekst jest już
zaznaczony w edytorze kodu. W przeciwnym razie w tym momencie zostanie ukończone automatyczne podłączanie
zdarzeń.
Po naciśnięciu klawisza Tab funkcja IntelliSense wycięła metodę z poprawną sygnaturą i umieściła kursor w
treści procedury obsługi zdarzeń.
NOTE
Użyj polecenia Przejd ź do tyłu w menu Widok (Ctrl), aby wrócić do instrukcji + - podłączania zdarzeń.
Zobacz też
Visual Studio IDE
Program Visual Studio zapewnia zaawansowane środowisko edycji języka JavaScript, które jest od razu
dostępne. Obsługiwane przez usługę języka TypeScript, Visual Studio oferuje bogatszą funkcję IntelliSense,
obsługę nowoczesnych funkcji języka JavaScript oraz udoskonalone funkcje produktywności, takie jak przejście
do definicji, refaktoryzacja i inne.
NOTE
Począwszy od programu Visual Studio 2017, usługa języka JavaScript używa nowego aparatu dla usługi językowej (o
nazwie "Salsa"). Szczegółowe informacje znajdują się w tym artykule i można także przeczytać ten wpis w blogu. Nowe
środowisko edycji ma również zastosowanie do Visual Studio Code. Więcej informacji można znaleźć w dokumentacji vs
Code .
Aby uzyskać więcej informacji na temat ogólnej funkcji IntelliSense programu Visual Studio, zobacz Używanie
technologii IntelliSense.
Co nowego w usłudze języka JavaScript w programie Visual Studio

2017
Począwszy od programu Visual Studio 2017, język JavaScript IntelliSense wyświetla więcej informacji na temat
list parametrów i elementów członkowskich. Nowe informacje są dostarczane przez usługę języka TypeScript,
która używa analizy statycznej w tle, aby lepiej zrozumieć swój kod.
Program TypeScript używa kilku źródeł do tworzenia tych informacji:
Technologia IntelliSense oparta na wnioskach o typie
Technologia IntelliSense oparta na JSDoc
Technologia IntelliSense oparta na plikach deklaracji TypeScript
Automatyczne pobieranie definicji typu
Technologia IntelliSense oparta na wnioskach o typie

W języku JavaScript większość niepełnych informacji o typie nie jest dostępna. Na szczęście, jest to zwykle dość
łatwe do ustalenia typu z otaczającym kontekstem kodu. Ten proces jest nazywany wnioskami o typie.
Dla zmiennej lub właściwości Typ jest zazwyczaj typem wartości użytej do zainicjowania go lub ostatniego
przypisania wartości.
var nextItem = 10;

nextItem; // here we know nextItem is a number
nextItem = "box";
nextItem; // now we know nextItem is a string
Dla funkcji zwracanego typu można wywnioskować na podstawie instrukcji return.

W przypadku parametrów funkcji nie ma obecnie żadnych wniosków, ale istnieją sposoby obejścia tego
problemu przy użyciu plików JSDoc lub TypeScript . d. TS (zobacz sekcję w dalszej części).
Dodatkowo istnieją specjalne wnioskowanie dotyczące następujących:
Klasy "ES3-Style", określone przy użyciu funkcji konstruktora i przypisań do właściwości prototypu.
Wzorce modułu CommonJS, określone jako przypisania właściwości do exports obiektu lub przypisania do
module.exports właściwości.
function Foo(param1) {
this.prop = param1;
}
Foo.prototype.getIt = function () { return this.prop; };
// Foo will appear as a class, and instances will have a 'prop' property and a 'getIt' method.
exports.Foo = Foo;
// This file will appear as an external module with a 'Foo' export.
// Note that assigning a value to "module.exports" is also supported.
Technologia IntelliSense oparta na JSDoc

Gdzie wnioskowanie typu nie zapewnia informacji o żądanym typie (lub do obsługi dokumentacji), informacje o
typie mogą być udostępniane jawnie za pośrednictwem adnotacji JSDoc. Na przykład, aby dać częściowo
zadeklarowany obiekt określonego typu, można użyć @type znacznika, jak pokazano poniżej:
/**
* @type {{a: boolean, b: boolean, c: number}}
*/
var x = {a: true};
x.b = false;
x. // <- "x" is shown as having properties a, b, and c of the types specified
Jak wspomniano, parametry funkcji nigdy nie są wywnioskowane. Jednak przy użyciu znacznika JSDoc @param
można także dodawać typy do parametrów funkcji.
/**
* @param {string} param1 - The first argument to this function
*/
function Foo(param1) {
this.prop = param1; // "param1" (and thus "this.prop") are now of type "string".
}
Zobacz obsługę JSDoc w języku JavaScript dla obecnie obsługiwanych adnotacji JSDoc.
Technologia IntelliSense oparta na plikach deklaracji TypeScript

Ponieważ skrypty JavaScript i TypeScript są teraz oparte na tej samej usłudze językowej, są w stanie korzystać z
bogatszego sposobu działania. Na przykład można udostępnić kod JavaScript IntelliSense dla wartości
zadeklarowanych w pliku d. TS (zobacz dokumentację języka TypeScript), a typy takie jak interfejsy i klasy
zadeklarowane w języku TypeScript są dostępne do użycia jako typy w komentarzach JsDoc.
Poniżej przedstawiono prosty przykład pliku definicji TypeScript, który udostępnia takie informacje o typie (za
pośrednictwem interfejsu) do pliku JavaScript w tym samym projekcie (przy użyciu JsDoc tagu).
Automatyczne pobieranie definicji typu
W środowisku TypeScript, najpopularniejsze biblioteki JavaScript mają swoje interfejsy API opisane przez pliki d.
TS , a najpopularniejsze repozytorium dla takich definicji znajduje się w DefinitelyTyped.
Domyślnie usługa języka Salsa podejmie próbę wykrycia, które biblioteki JavaScript są używane, i
automatycznie pobrać i odwołać się do odpowiedniego pliku d. TS , który opisuje bibliotekę w celu zapewnienia
bogatszej technologii IntelliSense. Pliki są pobierane do pamięci podręcznej znajdującej się w folderze
użytkownika pod adresem %LocalAppData%\Microsoft\TypeScript.
NOTE
Ta funkcja jest domyślnie wył ączona , jeśli używasz tsconfig.jsw pliku konfiguracyjnym, ale można ją ustawić jako
włączoną, jak opisano poniżej.
Obecnie Autowykrywanie działa w przypadku zależności pobranych z npm (poprzez odczytywanie package.jsw
pliku), Bower (poprzez odczytywanie bower.jsna pliku) i dla luźnych plików w projekcie, które pasują do listy
najbardziej popularnych bibliotek JavaScript w najwyższej 400. Na przykład jeśli masz jquery-1.10.min.js w
projekcie, plik jQuery. d. TS zostanie pobrany i załadowany w celu zapewnienia lepszego środowiska edycji. Ten
plik . d. TS nie będzie miał wpływu na Twój projekt.
Jeśli nie chcesz używać autopozyskiwania, wyłącz je, dodając plik konfiguracyjny opisany poniżej. Można nadal
ręcznie umieszczać pliki definicji do użycia bezpośrednio w projekcie.
Zobacz też
Obsługa języka JavaScript (Visual Studio dla komputerów Mac)
Visual C++ funkcje IntelliSense
IntelliSense to nazwa nadana zestawowi funkcji, które sprawiają, że kodowanie jest wygodniejsze. Funkcja
IntelliSense dla języka C++ jest dostępna dla autonomicznych plików, a także dla plików, które są częścią
projektu języka C++. W projektach międzyplatformowych niektóre funkcje IntelliSense są dostępne w plikach
CPP i c w projekcie kodu udostępnionego, nawet gdy jesteś w kontekście systemu Android lub iOS.
Ten artykuł zawiera omówienie funkcji IntelliSense języka C++. Aby uzyskać informacje na temat sposobu
konfigurowania projektu dla funkcji IntelliSense i rozwiązywania problemów, zobacz Konfigurowanie projektu
C++ dla IntelliSense.
Funkcje IntelliSense w języku C++

IntelliSense to nazwa nadana zestawowi funkcji, które sprawiają, że kodowanie jest wygodniejsze. Ponieważ
różne osoby mają różne pomysły dotyczące tego, co jest wygodne, praktycznie wszystkie funkcje IntelliSense
można włączyć lub wyłączyć w oknie dialogowym Opcje , w obszarze Edytor tekstu > C/C++ > Advanced .
Okno dialogowe Opcje jest dostępne w menu Narz ę dzia na pasku menu.
Można użyć elementów menu i skrótów klawiaturowych przedstawionych na poniższym obrazie, aby uzyskać
dostęp do funkcji IntelliSense.
Uzupełnianie instrukcji i lista elementów członkowskich
Po rozpoczęciu wpisywania słowa kluczowego, typu, funkcji, nazwy zmiennej lub innego elementu programu,
który jest rozpoznawany przez kompilator, Edytor oferuje ukończenie tego słowa.
Aby zapoznać się z listą ikon i ich znaczenia, zobacz Widok klasy i Przeglądarka obiektów ikon.
Przy pierwszym wywołaniu listy elementów członkowskich wyświetlane są tylko te elementy, które są dostępne
dla bieżącego kontekstu. Po naciśnięciu klawisza Ctrl + J po tym wyświetli wszystkie elementy członkowskie,
niezależnie od dostępności. Jeśli wywołajesz go w trzecim czasie, zostanie wyświetlona jeszcze szerszej listy
elementów programu. Listę elementów członkowskich można wyłączyć w oknie dialogowym Opcje , w
obszarze Edytor tekstu > C/C++ > Ogólne > elementy członkowskie listy rozwijanej .
Pomoc dotycząca parametrów

Po wpisaniu otwierającego nawiasu klamrowego wywołania funkcji lub nawiasu kątowego w deklaracji
zmiennej szablonu klasy, Edytor pokazuje małe okno z typami parametrów dla każdego przeciążenia funkcji lub
konstruktora. Parametr "Current" — oparty na lokalizacji kursora — jest pogrubiony. Informacje o parametrach
można wyłączyć w oknie dialogowym Opcje , w obszarze Edytor tekstu > C/C++ > Ogólne > Informacje o
parametrach .
Szybkie informacje
Po umieszczeniu wskaźnika myszy nad zmienną wyświetlane jest małe okno, w którym są wyświetlane
informacje o typie i nagłówku, w którym jest zdefiniowany typ. Umieść kursor nad wywołaniem funkcji, aby
zobaczyć podpis funkcji. Szybkie informacje można wyłączyć w oknie dialogowym Opcje , w obszarze Edytor
tekstu > C/C++ > Zaawansowane > Informacje o szybkim użyciu.
Zygzaki błędów
Zygzaky w elemencie programu (zmienna, słowo kluczowe, nawiasy, nazwa typu itd.) wywołują uwagi do błędu
lub potencjalnego błędu w kodzie. Zielony zygzak pojawia się podczas pisania deklaracji do przodu, aby
przypominać, że nadal trzeba napisać implementację. Purpurowy zygzak pojawia się w projekcie
udostępnionym, gdy występuje błąd w kodzie, który nie jest obecnie aktywny, na przykład podczas pracy w
kontekście systemu Windows, ale wprowadź coś, co może być błędem w kontekście systemu Android. Czerwona
zygzak wskazuje błąd kompilatora lub ostrzeżenie w aktywnym kodzie, z którym należy się zająć.
Kolorowanie i czcionki kodu

Domyślne kolory i czcionki można zmienić w oknie dialogowym Opcje , w obszarze Environment > czcionki i
kolor y środowiska. Czcionki dla wielu okien interfejsu użytkownika można zmienić w tym miejscu, a nie tylko w
edytorze. Ustawienia specyficzne dla języka C++ zaczynają się od "C++"; Pozostałe ustawienia dotyczą
wszystkich języków.
Technologia IntelliSense dla wielu platform

W projekcie udostępnionego kodu niektóre funkcje IntelliSense, takie jak zygzaki, są dostępne nawet podczas
pracy w kontekście systemu Android. Jeśli piszesz jakiś kod, który mógłby spowodować błąd w nieaktywnym
projekcie, funkcja IntelliSense nadal będzie wyświetlać zygzaki, ale są one w innym kolorze niż zygzaky dla
błędów w bieżącym kontekście.
Weź pod uwagę aplikację OpenGL, która jest skonfigurowana do kompilowania dla systemów Android i iOS.
Ilustracja przedstawia kod współużytkowany, który jest edytowany. Na tym obrazie aktywnym projektem jest
iOS. StaticLibrar y :
Zapamiętaj poniższe:
#ifdef Gałąź w wierszu 6 jest wyszarzona, aby wskazać nieaktywny region, ponieważ __ANDROID__ nie
jest zdefiniowana dla projektu systemu iOS.
Zmienna Greeting w wierszu 11 jest inicjowana z identyfikatorem HELLO , który ma teraz czerwony
zygzak. Wynika to z faktu, że żaden identyfikator nie HELLO jest zdefiniowany w obecnie aktywnym
projekcie systemu iOS.
Wiersz 12 ma purpurowy Zygzak na identyfikatorze, BYE ponieważ ten identyfikator nie jest
zdefiniowany w bieżącym projekcie systemu Android. Native . Mimo że ten wiersz jest kompilowany,
gdy system iOS jest aktywnym projektem, nie będzie kompilować, gdy system Android jest aktywnym
projektem. Ponieważ jest to kod współużytkowany, należy poprawić kod, mimo że kompiluje się w
aktualnie aktywnej konfiguracji.
W przypadku zmiany aktywnego projektu na system Android zmiany są zmieniane:
#else Gałąź w wierszu 8 jest wyszarzona, aby wskazać nieaktywny region, ponieważ __ANDROID__ jest
zdefiniowana dla projektu systemu Android.
Zmienna Greeting w wierszu 11 jest inicjowana z identyfikatorem HELLO , który ma purpurowy zygzak.
Wynika to z faktu, że żaden identyfikator nie HELLO jest zdefiniowany w aktualnie nieaktywnym projekcie
systemu iOS.
Wiersz 12 ma czerwony zygzak o identyfikatorze, BYE ponieważ ten identyfikator nie jest zdefiniowany
w aktywnym projekcie.
Funkcja IntelliSense dla plików autonomicznych

Po otwarciu pojedynczego pliku poza projektem nadal uzyskasz funkcję IntelliSense. W oknie dialogowym
Opcje można włączać lub wyłączać określone funkcje IntelliSense, w obszarze Edytor tekstu > C/C++ >
Advanced . Aby skonfigurować funkcję IntelliSense dla pojedynczych plików, które nie są częścią projektu,
zapoznaj się z sekcją IntelliSense i przegl ą danie dla plików nienale żą cych do projektu .
Domyślnie funkcja IntelliSense z pojedynczym plikiem używa tylko standardowych katalogów include do
znajdowania plików nagłówkowych. Aby dodać dodatkowe katalogi, otwórz menu skrótów w w ęźle
rozwi ą zanie i Dodaj katalog do listy kod ź ródłowy debugowania , jak pokazano na poniższej ilustracji:
Włączanie lub wyłączanie funkcji
Ponieważ różne osoby mają różne pomysły dotyczące tego, co jest wygodne, praktycznie wszystkie funkcje
IntelliSense można włączyć lub wyłączyć w oknie dialogowym Opcje , w obszarze Edytor tekstu > C/C++ >
Advanced . Okno dialogowe Opcje jest dostępne w menu Narz ę dzia na pasku menu.
Zobacz też
Konfigurowanie projektu w języku C++ pod kątem funkcji IntelliSense
Konfigurowanie projektu w języku C++ pod kątem
funkcji IntelliSense
W niektórych przypadkach może być konieczne ręczne skonfigurowanie projektu języka C++ w celu
poprawnego działania funkcji IntelliSense. W przypadku projektów MSBuild (opartych na plikach vcxproj)
można dostosować ustawienia we właściwościach projektu. W przypadku projektów innych niż MSBuild należy
dostosować ustawienia w CppProperties.jsw pliku w katalogu głównym projektu. W niektórych przypadkach
może być konieczne utworzenie pliku wskazówki, aby pomóc IntelliSense zrozumieć definicje makr. Środowisko
IDE programu Visual Studio pomaga identyfikować i rozwiązywać problemy z technologią IntelliSense.
Funkcja IntelliSense pojedynczego pliku

Gdy otworzysz plik, który nie jest uwzględniony w projekcie, program Visual Studio udostępnia obsługę funkcji
IntelliSense, ale domyślnie nie są wyświetlane żadne z nich. Jeśli na pasku nawigacyjnym pojawiają się różne
pliki, to prawdopodobnie wyjaśnia, dlaczego nie widzisz części błędów w obszarze niepoprawnego kodu lub
dlaczego makro preprocesora nie jest zdefiniowane.
Sprawdź Lista błędów

Jeśli plik nie jest otwarty w trybie pojedynczego pliku, a technologia IntelliSense nie działa prawidłowo, pierwsze
miejsce do sprawdzenia jest oknem Lista błędów. Aby wyświetlić wszystkie błędy funkcji IntelliSense dla
bieżącego pliku źródłowego wraz ze wszystkimi dołączonymi plikami nagłówka, wybierz opcję Kompiluj +
IntelliSense na liście rozwijanej:
Funkcja IntelliSense da maksymalnie 1000 błędy. Jeśli w plikach nagłówkowych zawartych w pliku źródłowym
występuje ponad 1000 błędów, plik źródłowy pokazuje tylko jeden błąd zygzaka na początku pliku źródłowego.
Upewnij się, że ścieżki #include są poprawne

Projekty MSBuild
Jeśli uruchamiasz kompilacje poza środowiskiem IDE programu Visual Studio, a kompilacje zakończą się
pomyślnie, ale technologia IntelliSense jest niepoprawna, istnieje możliwość, że wiersz polecenia nie jest
zsynchronizowany z ustawieniami projektu dla co najmniej jednej konfiguracji. Kliknij prawym przyciskiem
myszy w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń i upewnij się, że wszystkie ścieżki #include są poprawne dla
bieżącej konfiguracji i platformy. Jeśli ścieżki są identyczne we wszystkich konfiguracjach i na platformach,
możesz wybrać wszystkie konfiguracje i wszystkie platformy , a następnie sprawdzić, czy ścieżki są
poprawne.
Aby wyświetlić bieżące wartości dla makr kompilacji, takich jak VC_IncludePath , zaznacz wiersz Uwzględnij
katalogi i kliknij listę rozwijaną po prawej stronie. Następnie wybierz <Edit> i kliknij przycisk makra .
Projekty pliku reguł dla programu make
W przypadku projektów reguł programu make, które są oparte na szablonie projektu NMake, wybierz pozycję
NMAKE w lewym okienku, a następnie wybierz pozycję Uwzgl ę dnij ście ż k ę wyszukiwania w kategorii
IntelliSense :
Otwieranie folderu projektów

W przypadku projektów CMake upewnij się, że ścieżki #include są poprawnie określone dla wszystkich
konfiguracji w CMakeLists.txt. Inne typy projektów mogą wymagać CppProperties.jspliku. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Konfigurowanie funkcji IntelliSense z CppProperties.js. Upewnij się, że ścieżki są poprawne
dla każdej konfiguracji, która jest zdefiniowana w pliku.
Jeśli wystąpi błąd składniowy w CppProperties.jspliku, funkcja IntelliSense w odpowiednich plikach będzie
niepoprawna. Program Visual Studio wyświetli błąd w Okno Dane wyjściowe.
Problemy z parserem tagów

Analizator tagów to "rozmyte" parser języka C++, który jest używany do przeglądania i nawigowania. Jest
bardzo szybka, ale nie próbuje całkowicie comprehend każdej konstrukcji kodu.
Na przykład nie szacuje makra preprocesora i w związku z tym może nieprawidłowo analizować kod, który
sprawia, że intensywnie korzysta z nich. Gdy analizator tagów napotka nieznaną konstrukcję kodu, może
pominąć cały region kodu.
Istnieją dwa typowe sposoby, w których ten manifest występuje w programie Visual Studio:
1. Jeśli na pasku nawigacyjnym jest wyświetlane wewnętrzne makro, bieżąca definicja funkcji została
pominięta:
2. Środowisko IDE oferuje do tworzenia definicji funkcji dla funkcji, która jest już zdefiniowana:
Aby rozwiązać ten problem, Dodaj plik o nazwie cpp. Hint do katalogu głównego katalogu rozwiązania. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz pliki podpowiedzi.
Błędy analizatora tagów pojawiają się w oknie Lista bł ę dów .
Weryfikowanie ustawień projektu przy użyciu rejestrowania

diagnostycznego
Aby sprawdzić, czy kompilator IntelliSense korzysta z poprawnych opcji kompilatora, w tym dotyczących ścieżek
i makr preprocesora, Włącz rejestrowanie diagnostyczne wierszy poleceń IntelliSense w narz ę dziu > opcje >
edytorze tekstów > C/C++ > zaawansowane > rejestrowania diagnostycznego . Ustaw opcję Wł ą cz
rejestrowanie na wartość true, poziom rejestrowania na 5 (największa pełna) i Filtr rejestrowania na 8
(rejestrowanie IntelliSense).
Okno Dane wyjściowe będzie teraz wyświetlał wiersze poleceń, które są przesyłane do kompilatora IntelliSense.
Oto przykładowe dane wyjściowe:
[IntelliSense] Configuration Name: Debug|Win32

[IntelliSense] Toolset IntelliSense Identifier:
[IntelliSense] command line options:
/c
/I.
/IC:\Repo\Includes
/DWIN32
/DDEBUG
/D_DEBUG
/Zc:wchar_t-
/Zc:forScope
/Yustdafx.h
Te informacje mogą ułatwić zrozumienie, dlaczego technologia IntelliSense dostarcza niedokładne informacje.
Na przykład jeśli katalog dołączania projektu zawiera $ (\Include) , a dziennik diagnostyczny zawiera
/I\Include jako ścieżkę dołączania, oznacza to, że $ (NazwaMojejZmiennej) nie został oceniony i został
usunięty z ostatniej ścieżki dołączania.
Informacje o kompilacji IntelliSense

Program Visual Studio używa dedykowanego kompilatora języka C++ do tworzenia i obsługi bazy danych, która
umożliwia korzystanie ze wszystkich funkcji IntelliSense. Aby zachować synchronizację bazy danych IntelliSense
z kodem, program Visual Studio automatycznie uruchamia funkcję IntelliSense tylko jako zadania w tle w
odpowiedzi na pewne zmiany wprowadzone w ustawieniach projektu lub plikach źródłowych.
Jednak w niektórych przypadkach program Visual Studio może nie aktualizować bazy danych IntelliSense w
odpowiednim czasie. Na przykład po uruchomieniu polecenia narz ę dzia Git ści ą gania lub git program Visual
Studio może potrwać do godziny w celu wykrycia zmian w plikach. Aby wymusić ponowne skanowanie
wszystkich plików w rozwiązaniu, kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń
i wybierz polecenie Skanuj ponownie rozwi ą zanie .
Rozwiązywanie problemów z błędami kompilacji IntelliSense

Kompilacja IntelliSense nie tworzy plików binarnych, ale nadal może się nie powieść. Jedną z możliwych
przyczyn niepowodzenia jest Custom. props lub. targets. W programie Visual Studio 2017 w wersji 15,6 lub
nowszej, w oknie danych wyjściowych są rejestrowane błędy kompilacji tylko dla technologii IntelliSense. Aby je
wyświetlić, ustaw polecenie Poka ż dane wyj ściowe z do rozwi ą zania :
Komunikat o błędzie może polecić Włączenie śledzenia czasu projektowania:
error: Designtime build failed for project 'E:\src\MyProject\MyProject.vcxproj',

configuration 'Debug|x64'. IntelliSense might be unavailable.
Set environment variable TRACEDESIGNTIME=true and restart
Visual Studio to investigate.
W przypadku ustawienia zmiennej środowiskowej środowiskow ą TRACEDESIGNTIME na true i ponownego

uruchomienia programu Visual Studio w katalogu% TEMP% zostanie wyświetlony plik dziennika, który może
pomóc zdiagnozować błąd kompilacji.
Aby dowiedzieć się więcej na temat zmiennej środowiskowej środowiskow ą TRACEDESIGNTIME, zobacz Roslyn i
Common Project System. Informacje zawarte w tych artykułach dotyczą projektów języka C++.
Zobacz też
Visual C++ IntelliSense
Nawiguj po kodzie
Program Visual Studio zapewnia wiele sposobów nawigowania po kodzie w edytorze. Ten temat zawiera
podsumowanie różnych sposobów nawigowania po kodzie i zawiera linki do tematów, które zawierają bardziej
szczegółowe informacje.
Przejdź wstecz i Nawiguj do przodu poleceń

Możesz użyć przycisków nawigacji Wstecz (Ctrl + - ) i Przejd ź do przodu (Ctrl + SHIFT + - ) na pasku
narzędzi, aby przenieść punkt wstawiania do poprzednich lokalizacji lub powrócić do nowszej lokalizacji z
poprzedniej lokalizacji. Przyciski te zachowują ostatnie 20 lokalizacji punktu wstawiania. Te polecenia są również
dostępne w menu Widok , w obszarze Nawigacja wstecz i Przejd ź do przodu .
Pasek nawigacyjny
Możesz użyć paska nawigacyjnego (pola rozwijane w górnej części okna kod), aby przejść do kodu w kodzie
bazowym. Możesz wybrać typ lub element członkowski, aby przejść bezpośrednio do niego. Pasek nawigacyjny
pojawia się, gdy edytujesz kod w bazie kodu Visual Basic, C# lub C++. W klasie częściowej, elementy
członkowskie zdefiniowane poza bieżącym plikiem kodu mogą być wyłączone (są wyświetlane w kolorze
szarym).
Możesz nawigować wokół pól rozwijanych w następujący sposób:
Aby przejść do innego projektu, do którego należy bieżący plik, wybierz go na liście rozwijanej po lewej
stronie.
Aby przejść do klasy lub typu, wybierz ją z listy rozwijanej Środkowo.
Aby przejść bezpośrednio do procedury lub innego elementu członkowskiego klasy, wybierz ją z listy
rozwijanej po prawej stronie.
Aby przenieść fokus z okna kod na pasek nawigacyjny, naciśnij kombinację klawiszy skrótu Ctrl + F2 .
Aby przenieść fokus z pola do pola na pasku nawigacyjnym, naciśnij klawisz Tab .
Aby wybrać element paska nawigacyjnego, który ma fokus i powrócić do okna kod, naciśnij klawisz Enter
.
Aby zwrócić fokus z paska nawigacyjnego do kodu bez zaznaczania niczego, naciśnij klawisz ESC .
Aby ukryć pasek nawigacyjny, należy zmienić opcję pasek nawigacyjny w ustawieniach Edytor tekstu
wszystkie j ę zyki (Tools > Opcje narzędzia > Edytor tekstu > wszystkie j ę zyki ) lub zmienić ustawienia dla
poszczególnych języków.
Znajdź wszystkie odwołania

Znajduje wszystkie odwołania do wybranego elementu w rozwiązaniu. Można go użyć do sprawdzenia
możliwych efektów ubocznych dużego refaktoryzacji lub do zweryfikowania "martwego" kodu. Naciśnij klawisz
F8 , aby przeskoczyć między wynikami. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Znajdowanie odwołań w kodzie.
DA N E W E J Ś C IO W E F UN KC JA
Klawiatura Umieść kursor tekstowy w miejscu wewnątrz nazwy typu, a

następnie naciśnij klawisz SHIFT + F12
Mysz Wybierz pozycję Znajd ź wszystkie odwołania z menu

dost ępnego po kliknięciu prawym przyciskiem myszy
Wyróżnianie odwołań
Gdy klikniesz symbol w kodzie źródłowym, wszystkie wystąpienia tego symbolu zostaną wyróżnione w
dokumencie. Wyróżnione symbole mogą zawierać deklaracje i odwołania, a wiele innych symboli, które będą
zwracać wszystkie odwołania . Obejmują one nazwy klas, obiektów, zmiennych, metod i właściwości. W
kodzie Visual Basic są również wyróżnione słowa kluczowe dla wielu struktur kontroli. Aby przejść do
następnego lub poprzedniego wyróżnionego symbolu, naciśnij klawisze CTRL + SHIFT + Strzałka w dół lub
Ctrl + SHIFT + Strzałka w gór ę . Można zmienić kolor wyróżnienia w opcji Narz ę dzia > Options >
Environment > czcionki środowiska i kolor y > wyró ż nione .
Przejdź do poleceń
Polecenie Przejdź do zawiera następujące polecenia, które są dostępne w menu Edytuj w sekcji Przejd ź do :
Przejd ź do wiersza (Ctrl + G ): przenosi do określonego numeru wiersza w aktywnym dokumencie.
Przejd ź do wszystkich (Ctrl + T lub Ctrl + ,): Przenieś do określonego wiersza, typu, pliku, elementu
członkowskiego lub symbolu.
Przejd ź do pliku (Ctrl + 1 , Ctrl + F ): Przejdź do określonego pliku w rozwiązaniu.
Przejd ź do ostatniego pliku (Ctrl + 1 , Ctrl + R ): Przejdź do określonego, ostatnio odwiedzonego
pliku w rozwiązaniu.
Przejd ź do typu (Ctrl + 1 , Ctrl + T ): Przenieś do określonego typu w rozwiązaniu.
Przejd ź do elementu członkowskiego (Ctrl + 1 , Ctrl + M ): Przenieś do określonego elementu
członkowskiego w rozwiązaniu.
Przejd ź do symbolu (Ctrl + 1 , Ctrl + S ): Przenieś do określonego symbolu w rozwiązaniu.
W programie Visual Studio 2017 w wersji 15,8 i nowszych dostępne są również następujące polecenia
nawigacyjne :
Przejd ź do nast ę pnego problemu w pliku (Alt + PgDn ) i Przejd ź do poprzedniego problemu w
pliku (Alt + PgUp )
Przejd ź do ostatniej edycji lokalizacji (Ctrl + SHIFT + Backspace )
Więcej informacji na temat tych poleceń można znaleźć w temacie Find Code using go to Commands .
Przejdź do definicji przeprowadzi Cię do definicji wybranego elementu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Przejdź do definicji i wglądu definicji.

następnie naciśnij klawisz F12
Mysz Kliknij prawym przyciskiem myszy nazwę typu i wybierz

pozycję Przejd ź do definicji lub naciśnij klawisz Ctrl i
kliknij nazwę typu
Funkcja wglądu definicja wyświetla definicję wybranego elementu w oknie bez nawigowania do bieżącej
lokalizacji w edytorze kodu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: wyświetlanie i edytowanie kodu za
pomocą definicji wglądu i Przejdź do definicji i wglądu do definicji.

następnie naciśnij klawisze Alt + F12
Mysz Kliknij prawym przyciskiem myszy nazwę typu i wybierz opcję

wgląd do definicji lub naciśnij klawisz Ctrl i kliknij nazwę
typu (Jeśli zaznaczono opcję Otwórz definicję w widoku
wglądu )
Przejdź do implementacji
Korzystając z funkcji przejdź do implementacji, można nawigować z klasy bazowej lub typu do ich
implementacji. Jeśli istnieje wiele implementacji, zostaną one wyświetlone w oknie Wyszukiwanie wyników
symboli :

następnie naciśnij klawisz Ctrl + F12

pozycję Przejd ź do implementacji
Polecenie Go To Base (Przejdź do podstawy)

Korzystając z funkcji przejdź do bazy, można nawigować po łańcuchu dziedziczenia wybranego elementu. Jeśli
istnieje wiele wyników, zostaną one wyświetlone w oknie Przejd ź do podstawowego :

następnie naciśnij klawisz Alt + Home

pozycję Przejd ź do podstawy
Można wyświetlić wywołania do i z metody w oknie hierarchia wywołań:

następnie naciśnij klawisze CTRL + K , Ctrl + T
Mysz Kliknij prawym przyciskiem myszy nazwę elementu

członkowskiego i wybierz pozycję Wy świetl hierarchię
wywoła ń
Polecenia Next i Previous metody (Visual Basic)
W Visual Basic pliki kodu Użyj tych poleceń, aby przenieść punkt wstawiania do różnych metod. Wybierz pozycję
Edytuj > nast ę pn ą metod ę lub Edytuj > poprzedni ą metod ę .
Wizualizator struktury
Funkcja wizualizator struktury w edytorze kodu pokazuje linie prowadnic struktury — pionowe linie kreskowane
wskazujące pasujące nawiasy klamrowe w bazie kodu. Ułatwia to sprawdzenie, gdzie bloki logiczne zaczynają się
i kończą.
Aby wyłączyć linie prowadnic struktury, przejdź do pozycji Narz ę dzia > Opcje > Edytor tekstu > Ogólne i
wyczyść pole wyboru Poka ż linie prowadnicy struktur y .
Udoskonalony pasek przewijania

Możesz użyć rozszerzonego paska przewijania w oknie kodu, aby uzyskać wgląd w swój kod w oczy. W trybie
mapy można zobaczyć podgląd kodu po przesunięciu kursora w górę i w dół paska przewijania. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz jak: śledzić kod przez dostosowanie paska przewijania.
Informacje CodeLens
W edytorze kodu można znaleźć informacje o konkretnym kodzie, takie jak zmiany i osoby, które wprowadziły te
zmiany, odwołania, błędy, elementy robocze, przeglądy kodu i stan testu jednostkowego. CodeLens działa jak w
przypadku wyświetlania głowic w przypadku używania Visual Studio Enterprise z Team Foundation Server.
Zobacz Znajdowanie zmian w kodzie i innych historii.
Zobacz także
Wyświetl hierarchię wywołań
Znajdowanie odwołań w kodzie
Możesz użyć polecenia Znajd ź wszystkie odwołania , aby znaleźć, gdzie poszczególne elementy kodu są
przywoływane w bazie kodu. Polecenie Znajd ź wszystkie odwołania jest dostępne w menu kontekstowym
(kliknij prawym przyciskiem myszy) elementu, do którego chcesz znaleźć odwołania. Lub, jeśli jesteś
użytkownikiem klawiatury, naciśnij klawisze Shift + F12 .
Wyniki pojawiają się w oknie narzędzia o nazwie <element> References , gdzie element to nazwa
wyszukiwanego elementu. Pasek narzędzi w oknie odwołania umożliwia:
Zmień zakres wyszukiwania w polu listy rozwijanej. Możesz wyszukać tylko zmienione dokumenty, tak samo
jak w całym rozwiązaniu.
Skopiuj wybrany element, do którego istnieje odwołanie, wybierając przycisk Kopiuj .
Wybierz przyciski, aby przejść do następnej lub poprzedniej lokalizacji na liście, lub naciśnij klawisze F8 i
Shift + F8 , aby to zrobić.
Usuń wszystkie filtry dla zwracanych wyników, wybierając przycisk Wyczy ść wszystkie filtr y .
Zmień sposób grupowania zwracanych elementów przez wybranie ustawienia w polu listy rozwijanej
Grupuj według: .
Zachowaj bieżące okno wyników wyszukiwania, wybierając przycisk Zachowaj wyniki . Po wybraniu tego
przycisku bieżące wyniki wyszukiwania pozostają w tym oknie, a nowe wyniki wyszukiwania pojawiają się w
nowym oknie narzędzi.
Wyszukaj ciągi w wynikach wyszukiwania, wprowadzając tekst w polu tekstowym wyszukiwania Znajd ź
wszystkie odwołania .
Możesz również ustawić wskaźnik myszy nad dowolnym wynikiem wyszukiwania, aby zobaczyć podgląd
odwołania.
Przejdź do odwołań
Aby przejść do odwołań w oknie odwołania , można użyć następujących metod:
Naciśnij klawisz F8 , aby przejść do następnego odwołania, lub klawisze Shift + F8 , aby przejść do
poprzedniego odwołania.
Naciśnij klawisz Enter , aby uzyskać odwołanie, lub kliknij go dwukrotnie, aby przejść do niego w kodzie.
W menu rozwijanym prawym przyciskiem myszy (menu kontekstowe) odwołania wybierz polecenie Przejd ź
do poprzedniej lokalizacji lub Przejd ź do nast ę pnej lokalizacji polecenia.
Wybierz klawisze Strzałka w gór ę i Strzałka w dół ( jeśli są włączone w oknie dialogowym Opcje ). Aby
włączyć tę funkcję, na pasku menu wybierz kolejno > Opcje narzędzia > > kar ty środowiska i Podgl ą d
systemu Windows > , a następnie zaznacz pole wyboru Zezwalaj na otwieranie nowych plików na
karcie Podgl ą d i Wy świetl podgl ą d wybranych plików w polu Wyniki wyszukiwania .
Zmień grupowanie odwołań

Domyślnie odwołania są pogrupowane według projektu, a następnie według definicji. Można jednak zmienić tę
kolejność grupowania, zmieniając ustawienie w polu listy rozwijanej Grupuj według: na pasku narzędzi. Można
na przykład zmienić to ustawienie z domyślnego ustawienia projekt, a nast ę pnie definicja na projekt, a także
inne ustawienia.
Definicja i projekt to dwie domyślne grupy, które są używane, ale możesz dodać inne, wybierając polecenie
grupowania na prawym kliknięciu lub menu kontekstowym wybranego elementu. Dodanie większej liczby
grup może być przydatne, jeśli rozwiązanie ma wiele plików i ścieżek.
Filtrowanie według typu odwołania w programie .NET

W języku C# lub Visual Basic okno Znajdowanie odwołań zawiera kolumnę rodzajow ą, w której znajduje się lista
informacji o rodzaju znalezionych odwołań. Ta kolumna może służyć do filtrowania według typu referencyjnego,
klikając ikonę filtru, która pojawia się po umieszczeniu wskaźnika myszy na nagłówku kolumny. Odwołania
można filtrować według odczytu, zapisu, odwołania, nazwy, przestrzeni nazw i typu.
Zobacz też
Nawigowanie po kodzie
Wyświetlanie definicji typów i elementów
członkowskich
Deweloperzy często muszą wyświetlić definicje kodu źródłowego dla typów lub członków klasy, których używają
w kodzie. W programie Visual Studio funkcje Przejd ź do definicji i wgl ą du w definicj ę umożliwiają łatwe
wyświetlanie definicji typu lub elementu członkowskiego. Jeśli kod źródłowy jest niedostępny, zamiast tego są
wyświetlane metadane.
Funkcja Przejd ź do definicji nawiguje do źródła typu lub elementu członkowskiego, a następnie otwiera wynik
na nowej karcie. Jeśli jesteś użytkownikiem klawiatury, umieść kursor tekstu w miejscu wewnątrz nazwy
symbolu i naciśnij klawisz F12 . Jeśli jesteś użytkownikiem myszy, wybierz opcję Przejd ź do definicji z menu
po kliknięciu prawym przyciskiem myszy lub użyj funkcji Ctrl-klikni ę cie opisanej w poniższej sekcji.
Ctrl-kliknij Przejdź do definicji
Ctrl + kliknij przycisk to skrót dla użytkowników myszy, aby szybko uzyskać dostęp do usługi przejd ź do
definicji . Symbole można klikać po naciśnięciu klawisza Ctrl i umieszczeniu wskaźnika myszy nad typem lub
członkiem. Aby szybko przejść do definicji symbolu, naciśnij klawisz Ctrl , a następnie kliknij go. To takie proste!
Możesz zmienić klawisz modyfikujący dla kliknięcia przycisku myszy Przejd ź do definicji , przechodząc do
pozycji Narz ę dzia > Opcje > Edytor tekstu > Ogólne , a następnie wybierając Alt lub Ctrl + Alt z listy
rozwijanej U ż yj klawisza modyfikuj ą cego . Możesz również wyłączyć myszą, klikając przycisk Przejd ź do
definicji , usuwając zaznaczenie pola wyboru Wł ą cz mysz ą , aby wykona ć przechodzenie do definicji .
Funkcja definicji wgl ą du umożliwia wyświetlenie podglądu definicji typu bez opuszczania bieżącej lokalizacji
w edytorze. Jeśli jesteś użytkownikiem klawiatury, umieść kursor tekstu w miejscu wewnątrz typu lub elementu
członkowskiego, a następnie naciśnij klawisze Alt + F12 . Jeśli jesteś użytkownikiem myszy, możesz wybrać
opcję Wybierz definicj ę z menu rozwijanego po kliknięciu prawym przyciskiem myszy.
Aby włączyć funkcję Ctrl + kliknij , przejdź do pozycji Narz ę dzia > Opcje > Edytor tekstu > Ogólne .
Wybierz opcję Otwórz definicj ę w widoku wgl ą du i kliknij przycisk OK , aby zamknąć okno dialogowe
Opcje .
Następnie naciśnij klawisz Ctrl (lub dowolny klawisz modyfikujący w opcjach ), a następnie kliknij typ lub
element członkowski.
Jeśli połączysz inną definicję z okna podręcznego, utworzysz ścieżkę do stron nadrzędnych, którą można
nawigować przy użyciu okręgów i strzałek, które są wyświetlane nad menu podręczne.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: wyświetlanie i edytowanie kodu za pomocą definicji wglądu (Alt
+ F12).
Wyświetl metadane jako kod źródłowy (C#)

Podczas przeglądania definicji typów C# lub elementów członkowskich, których kod źródłowy jest niedostępny,
zamiast tego są wyświetlane ich metadane. Można wyświetlić deklaracje typów i członków, ale nie ich
implementacji.
Po uruchomieniu polecenia Przejd ź do definicji lub wgl ą du definicji dla elementu, którego kod źródłowy
jest niedostępny, dokument z kartami zawierający widok metadanych tego elementu, wyświetlany jako kod
źródłowy, pojawia się w edytorze kodu. Nazwa typu, a następnie [z metadanych] pojawia się na karcie
dokumentu.
Na przykład, jeśli uruchomisz polecenie Przejd ź do definicji dla Console , metadane dla programu Console są
wyświetlane w edytorze kodu jako kod źródłowy C#. Kod jest podobny do swojej deklaracji, ale nie pokazuje
implementacji.
NOTE
Podczas próby uruchomienia polecenia Przejd ź do definicji lub wglądu definicji dla typów lub elementów
członkowskich, które są oznaczone jako wewnętrzne, program Visual Studio nie wyświetla swoich metadanych jako kodu
źródłowego, niezależnie od tego, czy zestaw, którego dotyczy odwołanie, jest znajomy, czy nie.
Wyświetl dekompilowane Definicje źródeł zamiast metadanych (C#)

Można ustawić opcję wyświetlania dekompilowanego kodu źródłowego podczas wyświetlania definicji typu C#
lub elementu członkowskiego, którego kod źródłowy jest niedostępny. Aby włączyć tę funkcję, wybierz opcje
Narz ę dzia > z paska menu. Następnie rozwiń w ęzeł Edytor tekstu > C# > Zaawansowane i wybierz opcję
Wł ą cz nawigacj ę do dekompilowanych ź ródeł .
NOTE
Program Visual Studio rekonstruuje treści metod przy użyciu dekompilacji ILSpy. Gdy uzyskujesz dostęp do tej funkcji po
raz pierwszy, musisz wyrazić zgodę na oświadczenie prawne dotyczące licencjonowania oprogramowania i praw autorskich
oraz przepisów dotyczących znaków towarowych.
Zobacz też
Nawiguj po kodzie
Instrukcje: wyświetlanie i edytowanie kodu za pomocą definicji wglądu (Alt + F12)
Instrukcje: wyświetlanie i edytowanie kodu za
pomocą definicji wglądu (Alt + F12)
Aby wyświetlić i edytować kod bez przełączania się z kodu, który piszesz, można użyć polecenia Sprawdź
definicj ę . Zobacz definicj ę i Przejd ź do definicji Pokaż te same informacje, ale w oknie podręcznym
wybierz pozycję Definicja wgl ą du , a następnie Przejd ź do definicji — pokazuje kod w oddzielnym oknie
kodu. Polecenie Przejd ź do definicji powoduje, że kontekst (czyli aktywne okno kodu, bieżący wiersz i pozycja
kursora) do przełączenia do okna kodu definicji. Przy użyciu definicji wgl ą du można wyświetlać i edytować
definicję i poruszać się wewnątrz pliku definicji, zachowując swoje miejsce w oryginalnym pliku kodu.
Możesz użyć definicji wgl ą du z kodem C#, Visual Basic i C++. W Visual Basic funkcja wgl ą du do definicji
pokazuje łącze do Przegl ą darka obiektów dla symboli, które nie mają metadanych definicji (na przykład
typów wbudowanych w programie .NET).
Użyj definicji wglądu

Otwórz okno definicji wglądu
1. Możesz uzyskać wgląd w definicję, wybierając pozycję Sprawdź definicj ę z menu dostępnego po
kliknięciu prawym przyciskiem myszy dla typu lub elementu członkowskiego, który chcesz zbadać. Jeśli ta
opcja jest włączona, można także skorzystać z klawiatury, naciskając klawisz Ctrl (lub inny modyfikator) i
klikając nazw ę elementu członkowskiego. Lub na klawiaturze naciśnij klawisz Alt + F12 .
Na tej ilustracji przedstawiono okno definicji wgl ą du dla metody o nazwie Print() :
Okno definicji jest wyświetlane poniżej printer.Print("Hello World!") wiersza w oryginalnym pliku.
Okno nie ukrywa żadnego kodu w pliku oryginalnym. Poniższe wiersze printer.Print("Hello World!")
pojawiają się w oknie definicji.
2. Kursor można przenieść do różnych lokalizacji w oknie Definicja wglądu. Nadal można poruszać się w
oknie oryginalnego kodu.
3. Można skopiować ciąg z okna definicji i wkleić go w kodzie oryginalnym. Możesz również przeciągać i
upuszczać ciąg z okna definicji do oryginalnego kodu bez usuwania go z okna definicji.
4. Możesz zamknąć okno definicji, wybierając klawisz ESC lub przycisk Zamknij na karcie okna definicji.
Otwórz okno definicji wglądu z poziomu okna definicji wglądu
Jeśli masz już otwarte okno definicji wgl ą du , możesz ponownie wywołać definicj ę wgl ą du do kodu w tym
oknie. Otwiera się inne okno definicji. Zestaw łączy do stron nadrzędnych obok karty w oknie definicji, służący
do nawigacji między oknami definicji. Etykietka narzędzia na każdej kropce ukazuje nazw ę pliku i ścieżkę pliku
definicji, którą ta kropka reprezentuje.
Wgląd do definicji z wieloma wynikami

Jeśli używasz funkcji wgl ą du definicj ę w kodzie, który ma więcej niż jedną definicję (na przykład klasy
częściowej), lista wyników pojawi się z prawej strony widoku definicji kodu. Możesz wybrać dowolny wynik na
liście, aby wyświetlić jego definicję.
Edytuj wewnątrz okna definicji wglądu

Gdy zaczniesz edytować wewnątrz okna definicji wgl ą du , modyfikowany plik zostanie automatycznie otwarty
jako osobna karta w edytorze kodu i będzie odzwierciedlać wprowadzone zmiany. Można nadal wprowadzać,
cofać i zapisywać zmiany w oknie Definicja wgl ą du , a karta będzie nadal odzwierciedlać te zmiany. Nawet jeśli
zamkniesz okno definicji wgl ą du bez zapisywania zmian, możesz wprowadzać, cofać i zapisywać więcej zmian
na karcie, wybierając dokładnie miejsce w oknie Definicja wgl ą du .
Aby zmienić opcje definicji wglądu
1. Przejdź do pozycji Narz ę dzia > Opcje > Edytor tekstu > Ogólne .
2. Wybierz opcję Otwórz definicj ę w widoku wgl ą du .
3. Kliknij przycisk OK , aby zamknąć okno dialogowe Opcje .
Skróty klawiaturowe dla definicji wglądu

Możesz użyć następujących skrótów klawiaturowych z oknem definicji wgl ą du :
F UN KC JO N A L N O ŚĆ SK RÓT K L AW IAT URO W Y
Otwórz okno definicji Alt + F12
Zamknij okno definicji Esc

F UN KC JO N A L N O ŚĆ SK RÓT K L AW IAT URO W Y
Promuj okno definicji do karty zwykłego dokumentu Ctrl + Alt + Strona główna
Przechodzenie między oknami definicji Ctrl + + Alt - i Ctrl + Alt +=
Przechodzenie między wieloma wynikami F8 i SHIFT + F8
Przełączanie się między oknem edytora kodu i oknem SHIFT + ESC

definicji
NOTE
Możesz również użyć tych samych skrótów klawiaturowych do edycji kodu w oknie definicji wglądu w innym miejscu w
Zobacz też
Nawiguj po kodzie
Funkcje produktywności w programie Visual Studio
Program Visual Studio Przejd ź do polece ń umo ż liwia skoncentrowane wyszukiwanie kodu, aby pomóc w
szybkim wyszukiwaniu określonych elementów. Możesz przejść do określonego wiersza, typu, symbolu, pliku i
składowej z prostego, jednolitego interfejsu.
Sposób użycia
Klawiatura Naciśnij klawisze CTRL + T lub Ctrl + ,
Mysz Wybierz pozycję Edytuj > Przejd ź do opcji > Przejd ź do

wszystkiego
Małe okno jest wyświetlane w prawym górnym rogu edytora kodu.
Podczas wpisywania w polu tekstowym wyniki pojawiają się na liście rozwijanej poniżej pola tekstowego. Aby
przejść do elementu, wybierz go z listy.
Możesz również wprowadzić znak zapytania (? ), aby uzyskać dodatkow ą pomoc.
Wyszukiwania filtrowane
Domyślnie określony element jest wyszukiwany we wszystkich elementach rozwiązania. Można jednak
ograniczyć wyszukiwanie kodu do określonych typów elementów, umieszczając je na podstawie określonych
znaków. Możesz również szybko zmienić filtr wyszukiwania, wybierając przyciski na pasku narzędzi okna
dialogowego Przejd ź do . Przyciski, które zmieniają filtry typów, znajdują się po lewej stronie, a przyciski, które
zmieniają zakres wyszukiwania, znajdują się po prawej stronie.
Filtrowanie do określonego typu elementu kodu

Aby zaw ęzić wyszukiwanie do określonego typu elementu kodu, można określić prefiks w polu wyszukiwania
lub wybrać jedną z pięciu ikon filtru:
P REF IK S IKO N A SK RÓT O P IS
: Ctrl + G Przejdź do określonego

numeru wiersza
f Ctrl + 1 , Ctrl + F Przejdź do określonego

pliku
r Ctrl + 1 , Ctrl + R Przejdź do określonego,

ostatnio odwiedzonego
pliku
t Ctrl + 1 , Ctrl + T Przejdź do określonego

typu
m Ctrl + 1 , Ctrl + M Przejdź do określonego

elementu członkowskiego
# Ctrl + 1 , Ctrl + S Przejdź do podanego

symbolu
Filtrowanie do określonej lokalizacji

Aby zaw ęzić wyszukiwanie do określonej lokalizacji, wybierz jedną z dwóch ikon dokumentu:
IKO N A O P IS
Wyszukaj tylko bieżący dokument

IKO N A O P IS
Przeszukaj zewnętrzne dokumenty poza tymi znajdującymi

się w projekcie/rozwiązaniu
Notacji CamelCase
Jeśli używasz notacji CamelCase wielkości liter w kodzie, możesz znaleźć elementy kodu szybciej, wprowadzając
tylko wielkie litery nazwy elementu kodu. Na przykład jeśli kod ma typ o nazwie, możesz CredentialViewModel
zaw ęzić wyszukiwanie, wybierając filtr typu (t ), a następnie wprowadzając tylko wielkie litery nazwy ( CVM ) w
oknie dialogowym przejdź do. Ta funkcja może być przydatna, jeśli kod ma długie nazwy.
Ustawienia
Wybieranie ikony koła zębatego umożliwia zmianę sposobu działania tej funkcji:
USTAW IEN IE O P IS
Użyj karty podglądu Wyświetl wybrany element natychmiast na karcie podglądu

IDE
Pokaż szczegóły Wyświetl informacje o projekcie, pliku, wierszu i

podsumowaniu z komentarzy do dokumentacji w oknie
Wyśrodkuj okno Przenieś to okno do najwyższego środka edytora kodu

zamiast w prawym górnym rogu
Zobacz też
Nawiguj po kodzie
Idź do linii — Okno dialogowe
Instrukcje: zmiana wielkości liter w edytorze
Możesz użyć poleceń menu lub skrótów klawiaturowych do przekonwertowania wielkości liter zaznaczonego
tekstu na wielkie litery lub do małych liter.
NOTE
Okna dialogowe i polecenia menu mogą się różnić od tych opisanych w tym artykule, które są oparte na ogólnych
ustawieniach środowiska. Aby zmienić ustawienia środowiska, wybierz kolejno opcje Narz ędzia > Impor tuj i Ekspor tuj
ustawienia , a następnie wybierz pozycję Zresetuj wszystkie ustawienia .
Aby zmienić wielkość liter tekstu

1. Zaznacz tekst, który chcesz przekonwertować.
2. Aby przekonwertować tekst na wielkie litery, wybierz pozycję Edytuj > Zaawansowane > Zmie ń liter y
na wielkie lub naciśnij klawisze CTRL + SHIFT + U .
Aby przekonwertować tekst na małe litery, wybierz pozycję Edytuj > Zaawansowane > Zmie ń liter y
na małe lub naciśnij klawisz Ctrl + U . (Jeśli masz zainstalowaną obciążeń programowania w języku C++,
ten powiązanie klawiszy może być używany przez inne polecenie).
TIP
Aby przywrócić poprzedni format wielkości liter przed tą zmianą, wybierz polecenie Cofnij z menu Edycja .
Zobacz też
Instrukcje: Zarządzanie trybami edytora
Edytor kodu programu Visual Studio można wyświetlić w różnych trybach wyświetlania.
NOTE
Okna dialogowe i polecenia menu mogą się różnić od tych opisanych w tym artykule, w zależności od ustawień aktywnych
lub wydania. Aby zmienić ustawienia, na przykład Ogólne lub Visual C++ ustawienia, wybierz pozycję Narz ędzia >
Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia , a następnie wybierz pozycję Zresetuj wszystkie ustawienia .
Włącz tryb pełnoekranowy

Można ukryć wszystkie okna narzędzi i wyświetlić tylko okna dokumentów, wł ą czaj ą c tr yb pełnoekranowy .
Naciśnij klawisze Alt + SHIFT + Enter , aby wejść lub wyjść z trybu pełnoekranowego .
— lub —
Wydaj polecenie View.Fullscreen w oknie wiersza polecenia .
Włącz tryb przestrzeni wirtualnej

W trybie przestrzeni wir tualnej spacje są wstawiane na końcu każdego wiersza kodu. Wybierz tę opcję, aby
umieścić komentarze w spójnym punkcie obok kodu.
1. Wybierz Opcje z menu Narz ę dzia .
2. Rozwiń folder Edytor tekstu i wybierz wszystkie j ę zyki , aby ustawić tę opcję globalnie, lub wybierz
określony folder języka. Aby na przykład włączyć numery wierszy tylko w Visual Basic, wybierz w ęzeł
podstawowy > Edytor tekstu .
3. Wybierz opcje Ogólne i w obszarze Ustawienia wybierz pozycję Wł ą cz miejsce wir tualne .
NOTE
Wir tualne miejsce jest włączone w trybie wyboru kolumny . Gdy tryb przestrzeni wir tualnej nie jest
włączony, punkt wstawiania przechodzi od końca jednego wiersza bezpośrednio do pierwszego znaku następnego.
Zobacz też
Dostosowywanie układów okien w programie Visual Studio
Czcionki i kolory, środowisko, Opcje — okno dialogowe
Instrukcje: Zarządzanie oknami edytora
Można korzystać z kodu w kilku lokalizacjach jednocześnie. W tym celu należy podzielić się oknem edytora lub
otwierając kilka wystąpień okna edytora.
NOTE
Nie wszystkie okna edytora obsługują wiele wystąpień.
Dzielenie okna edytora

Wystąpienie okna edytora można podzielić na dwa osobne widoki w celu ułatwienia edycji.
Aby podzielić okienko
1. Kliknij w oknie edytora, aby nadać fokus.
2. W menu okno wybierz opcję Podziel .
Obszar edycji dzieli się na dwa okienka oddzielone paskiem podziału. Można przewijać te okienka
niezależnie, aby wyświetlać i edytować różne części aktywnego dokumentu w tym samym czasie.
Wszelkie zmiany wprowadzone w jednym okienku są odzwierciedlane w drugim.
TIP
Aby jedno okienko było większe niż pozostałe, przeciągnij pasek podziału w górę lub w dół.
Aby powrócić do widoku pojedynczego okienka

W menu okno wybierz polecenie Usu ń podział .
Utwórz nowe okna

Możesz również utworzyć wiele wystąpień okna edytora. Ta funkcja umożliwia otwarcie długiego dokumentu w
więcej niż jednym wystąpieniu edytora, dzięki czemu można wyświetlać i edytować różne sekcje jednocześnie w
oddzielnych oknach edytora w pełnym rozmiarze.
W menu okno kliknij pozycję nowe okno .
Dodawane jest nowe wystąpienie edytora z kartami.
Zobacz też
Instrukcje: zmiana czcionek i kolorów dla edytora w
programie Visual Studio
Można zmienić domyślną krój czcionki, dostosować rozmiar czcionki i zmienić kolor pierwszego planu i tła dla
różnych elementów wy świetlania tekstu w edytorze kodu. Po zmianie ustawień czcionki należy pamiętać o
następujących kwestiach:
Ustawienia dla czcionki i rozmiaru są globalne dla wszystkich elementów tekstu we wszystkich
edytorach programu Visual Studio.
Nazwy czcionek o stałej szerokości są wyświetlane pogrubioną czcionką.
Opcje pier wszego planu elementu , tła elementu i pogrubienia można ustawić dla każdego typu
elementu tekstowego. Na przykład jeśli zmienisz kolory i wybierzesz pogrubienie dla komentarzy i
zakładek , nie ma to żadnego oddziaływania.
IMPORTANT
Aby dowiedzieć się, jak dostosować czcionki i kolory dla środowiska IDE, a nie tylko dla edytora kodu, zobacz stronę How
to: Change Fonts and Colors in Visual Studio .
Zmień domyślną krój i rozmiar czcionki oraz kolory

1. Wybierz Opcje z menu Narz ę dzia . W obszarze środowisko wybierz pozycję czcionki i kolor y .
2. W obszarze Poka ż ustawienia dla wybierz pozycję Edytor tekstu .
3. Zmodyfikuj opcje czcionki i rozmiaru , aby zmienić krój i rozmiar czcionki dla wszystkich elementów
tekstu we wszystkich edytorach.
4. Wybierz odpowiedni element w pozycji elementy wy świetlane , a następnie zmodyfikuj pozycj ę
Opcje pier wszego planu i tła elementu.
TIP
Kliknij pozycję U żyj domy ślnych , aby przywrócić ustawienia domyślne.
5. Kliknij przycisk OK .
Następne kroki
Aby dowiedzieć się więcej o zmianach czcionki i koloru, które można wprowadzić do środowiska IDE, za pomocą
okna dialogowego Opcje , zobacz stronę czcionki i kolory, środowisko, Opcje okno dialogowe .
Zobacz też
Instrukcje: zmiana czcionek i kolorów w programie Visual Studio
Instrukcje: Zarządzanie zawijaniem wierszy w
edytorze
Możesz ustawić i wyczyścić opcję zawijania wyrazów . Gdy ta opcja jest ustawiona, część długiej linii, która
wykracza poza bieżącą szerokość okna edytora kodu, zostanie wyświetlona w następnym wierszu. Gdy ta opcja
jest wyczyszczona, na przykład w celu ułatwienia używania numeracji wierszy, można przewijać w prawo, aby
zobaczyć zakończenia długich wierszy.
NOTE
Mac, zobacz Edytor źródła: zawijanie wierszy.
Aby ustawić preferencje zawijania wierszy

1. W menu Tools (Narzędzia) wybierz pozycję Options (Opcje).
2. W folderze Edytor tekstu wybierz opcje Ogólne w podfolderze wszystkie j ę zyki , aby ustawić tę opcję
globalnie.
oraz
Wybierz Ogólne opcje w podfolderze języka, w którym planujesz programowanie.
3. W obszarze Ustawienia wybierz lub wyczyść opcję zawijania wyrazów .
Gdy zaznaczona jest opcja zawijania wyrazów , opcja Poka ż wizualne glify dla zawijania wyrazów
jest włączona.
4. Wybierz opcję Poka ż glify wizualne dla zawijania wyrazów , jeśli wolisz wyświetlić wskaźnik strzałki
powrotu, w której długi wiersz jest zawijany do drugiego wiersza. Usuń zaznaczenie tej opcji, jeśli wolisz
nie wyświetlać strzałek wskaźnika.
NOTE
Te strzałki przypomnień nie są dodawane do kodu; są one przeznaczone tylko do wyświetlania.
Znane problemy
Jeśli znasz opcję zawijania wyrazów w Notatniku + +, tekście subwapna lub Visual Studio Code, weź pod uwagę
następujące kwestie, w których program Visual Studio działa inaczej w stosunku do innych redaktorów:
Potrójne kliknięcie nie zaznacza cały wiersz
Naciśnięcie klawisza End dwa razy nie powoduje przeniesienia kursora do końca wiersza
Zobacz też
Instrukcje: wyświetlanie numerów wierszy w
edytorze
Możesz wyświetlić lub ukryć numerowanie wierszy w kodzie.
Wyświetl numery wierszy w kodzie

1. Na pasku menu wybierz Narz ę dzia > Opcje . Rozwiń w ęzeł Edytor tekstu , a następnie wybierz
używany język lub wszystkie j ę zyki , aby włączyć numery wierszy we wszystkich językach. (Lub wpisz
numer wiersza w polu wyszukiwania i wybierz opcję Wł ą cz lub Wył ą cz numer y wierszy na
podstawie wyników).
2. Zaznacz pole wyboru numer y wierszy .
NOTE
Numery wierszy nie są dodawane do kodu; są one przeznaczone tylko do celów informacyjnych.
Zobacz też
Porady: wyświetlanie adresów URL jako łączy w
Edytorze
Można wybrać, aby Edytor kodu traktuje Uniform Resource Locators (URL) w kodzie jako aktywne linki.
Korzystając z tej funkcji, adresy URL:
Pojawiają się podkreślone.
Wyświetl etykietk ę narz ę dzia po umieszczeniu nad nimi wskaźnika myszy.
Podjęto próbę otwarcia witryny sieci Web wskazanej po naci śni ę ciu klawisza Ctrl po + klikni ę ciu
linku. Domyślnie witryna sieci Web jest wyświetlana w wewnętrznej przeglądarce internetowej.
Wyświetlanie adresów URL jako linków

1. W menu Tools (Narzędzia) kliknij pozycję Options (Opcje).
2. Kliknij pozycję Edytor tekstu .
3. Aby zmienić opcję tylko dla jednego języka, rozwiń folder dla tego języka, a następnie wybierz pozycję
Ogólne .
—lub—
Aby zmienić opcję dla wszystkich języków, rozwiń folder wszystkie j ę zyki , a następnie wybierz pozycję
Ogólne .
4. W obszarze ekran zaznacz opcję Wł ą cz nawigacj ę URL przy pojedynczym klikni ę ciu .
Zobacz też
Program Visual Studio oferuje różne opcje edytora tekstu, które mają zastosowanie do określonych języków
programowania. Opcje można skonfigurować w oknie dialogowym Opcje , które jest dostępne z menu
Narz ę dzia . Możesz również skonfigurować niektóre ustawienia edytora na podstawie projektu lub bazy kodu,
tworząc plik EditorConfig.
Ustawienia dostępne w oknie dialogowym Opcje

Opcje, Edytor tekstu, podstawowe (Visual Basic)
Opisuje ustawienia dla konstrukcji końcowych, ponownego formatowania kodu, konspektów i sugestii korekcji
błędów, między innymi, dla kodu Visual Basic.
Opcje, Edytor tekstu, C/C++, formatowanie
W tym artykule opisano tworzenie konspektu, wcięcia, szybkie informacje i inne ustawienia dla kodu C i C++.
Opcje, Edytor tekstu, C/C++, zaawansowane
W tym artykule opisano ustawienia dla plików bazy danych i technologii IntelliSense podczas korzystania z C i
C++.
Opcje, Edytor tekstu, C#, formatowanie
Opisuje ustawienia wcięć, nowego formatowania linii i zawijania tekstu między innymi dla języka C#.
Opcje, Edytor tekstu, C#, zaawansowane
Opisuje ustawienia konspektu, identyfikacji błędów i komentarza dokumentacji XML dla języka C#.
Opcje, Edytor tekstu, C#, IntelliSense
Opisuje ustawienia określające zachowanie listy uzupełniania IntelliSense podczas pracy w kodzie C#.
Opcje, Edytor tekstu, XAML, formatowanie
Zawiera opis ustawień rozmieszczenia elementów i atrybutów w dokumentach w języku XAML.
Zobacz też
Tworzenie przenośnych, niestandardowych ustawień edytora za pomocą wtyczki EditorConfig
Personalizowanie środowiska IDE programu Visual Studio
Można zdefiniować ustawienia stylu kodu dla każdego projektu przy użyciu pliku EditorConfiglub dla całego
kodu edytowanego w programie Visual Studio na stronie Opcje edytora tekstu. W przypadku kodu w języku C#
można także skonfigurować program Visual Studio, aby zastosować te preferencje stylu kodu przy użyciu
poleceń czyszczenia kodu (visual Studio 2019) i formatowania dokumentu (Visual Studio 2017).
NOTE
Mac, zobacz zachowanie edytora w programie Visual Studio dla komputerów Mac.
Style kodu w plikach EditorConfig

Ustawienia stylu kodu dla platformy .NET można określić, dodając plik EditorConfig do projektu. Pliki
EditorConfig są skojarzone z bazą kodu, a nie kontem personalizacji programu Visual Studio. Ustawienia w pliku
EditorConfig mają pierwszeństwo przed stylami kodu, które są określone w oknie dialogowym Opcje . Użyj
pliku EditorConfig, jeśli chcesz wymusić style kodowania dla wszystkich współautorów w repozytorium lub
projekcie.
Możesz ręcznie wypełnić plik EditorConfig lub można automatycznie wygenerować plik na podstawie ustawień
stylu kodu, które zostały wybrane w oknie dialogowym Opcje programu Visual Studio. Ta strona opcji jest
dostępna w obszarze Narz ę dzia > Opcje > edytora tekstu > [C# lub Basic ] > ogólny styl kodu > . Kliknij
pozycję Generuj plik editorconfig z ustawie ń , aby automatycznie wygenerować plik z kodowaniem style .
editorconfig na podstawie ustawień na stronie Opcje .
Style kodu w oknie dialogowym Opcje

Preferencje stylu kodu można ustawić dla wszystkich projektów C# i Visual Basic, otwierając okno dialogowe
Opcje z menu Narz ę dzia . W oknie dialogowym Opcje wybierz pozycję Edytor tekstu > [C# lub Basic ] >
ogólny styl kodu > .
Każdy element na liście zawiera podgląd preferencji, gdy jest zaznaczone:
Opcje ustawione w tym oknie dotyczą konta personalizacji programu Visual Studio i nie są skojarzone z
określonym projektem lub bazą kodu. Ponadto nie są wymuszane w czasie kompilacji, w tym w kompilacjach
ciągłej integracji (CI). Jeśli chcesz skojarzyć preferencje stylu kodu z projektem i mieć style wymuszane podczas
kompilacji, określ preferencje w pliku editorconfig , który jest skojarzony z projektem.
Preferencja i ważność
Dla każdego ustawienia stylu kodu na tej stronie można ustawić wartości preferencji i wa ż no ści przy użyciu
list rozwijanych w każdym wierszu. Ważność można ustawić tylko do refaktor yzacji , sugestii , ostrze ż enia
lub bł ę du . Jeśli chcesz włączyć szybkie akcje dla stylu kodu, upewnij się, że ustawienie wa ż no ści ma wartość
inne niż tylko Refaktor yzacja . Żarówka Quick Actions , żarówka o błędach lub ikona śrubokrętu
pojawia się, gdy używany jest styl niepreferowany i można wybrać opcję na liście szybkie akcje , aby
automatycznie ponownie napisać kod do preferowanego stylu.
Wymuś style kodu podczas kompilacji
Począwszy od programu Visual Studio 2019 w wersji 16,8, który zawiera zestaw SDK dla programu .NET 5,0
RC2, można wymusić stosowanie konwencji kodowania .NET na potrzeby kompilacji dla wszystkich projektów
.NET. W czasie kompilacji naruszenia stylu kodu platformy .NET będą wyświetlane jako ostrzeżenia lub błędy z
prefiksem "IDE". Pozwala to na ścisłe wymuszanie spójnych stylów kodu w bazie kodu.
Zastosuj style kodu

Można skonfigurować polecenie Formatuj dokument (Edytuj > > dokument w formacie
zaawansowanym), aby zastosować ustawienia stylu kodu (z EditorConfig pliku lub opcji stylu kodu ) wraz z
regularnym formatowaniem (na przykład wcięciem). Jeśli plik . editorconfig istnieje dla projektu, te ustawienia
mają pierwszeństwo.
NOTE
Stosowanie stylów kodu przy użyciu polecenia Formatuj dokument jest dostępne tylko dla plików kodu C#. Jest to
funkcja eksperymentalna.
Skonfiguruj ustawienia, które mają być stosowane do formatowania dokumentu na stronie opcje
formatowania.
TIP
Reguły skonfigurowane z ważnością none nie uczestniczą w oczyszczaniu kodu, ale mogą być stosowane indywidualnie za
pośrednictwem menu szybkie akcje i operacje refaktor yzacji .
Przy pierwszym wyzwoleniu polecenia formatowania dokumentu żółty pasek informacyjny poprosi o
skonfigurowanie ustawień oczyszczania kodu.
W przypadku plików kodu C# Program Visual Studio 2019 ma przycisk czyszczenia kodu w dolnej części
edytora (klawiatura: Ctrl + K , Ctrl + E ), aby zastosować style kodu z pliku EditorConfig lub ze strony opcje stylu
kodu . Jeśli plik . editorconfig istnieje dla projektu, są to ustawienia, które mają pierwszeństwo.
TIP
Najpierw skonfiguruj style kodu, które mają być stosowane (w jednym z dwóch profilów) w oknie dialogowym
Konfiguruj oczyszczanie kodu . Aby otworzyć to okno dialogowe, kliknij strzałkę rozwijania obok ikony
Broom oczyszczania kodu, a następnie wybierz pozycję Konfiguruj oczyszczanie kodu .
Po skonfigurowaniu czyszczenia kodu możesz kliknąć ikonę Broom lub nacisnąć klawisze Ctrl + K , Ctrl + E , aby
uruchomić oczyszczanie kodu. Możesz również uruchomić oczyszczanie kodu w całym projekcie lub
rozwiązaniu. Kliknij prawym przyciskiem myszy nazw ę projektu lub rozwiązania w Eksplorator rozwi ą za ń,
wybierz pozycję Analizuj i wyczy ść kod , a następnie wybierz polecenie Uruchom oczyszczanie kodu .
Jeśli chcesz, aby ustawienia stylu kodu były stosowane za każdym razem, gdy zapisujesz plik, możesz jak
oczyścić kod przy rozszerzeniu Zapisz.
Zobacz też
Szybkie akcje
Ustawienia konwencji kodowania .NET dla EditorConfig
Zachowanie edytora (Visual Studio dla komputerów Mac)
Tworzenie przenośnych, niestandardowych ustawień
edytora za pomocą wtyczki EditorConfig
Można dodać plik EditorConfig do projektu lub bazy kodu w celu wymuszenia spójnych stylów kodowania dla
wszystkich, które działają w bazie kodu. Ustawienia EditorConfig mają pierwszeństwo przed ustawieniami
globalnego edytora tekstu programu Visual Studio. Oznacza to, że możesz dostosować każdą bazę kodu do
używania ustawień edytora tekstów, które są specyficzne dla tego projektu. Nadal można ustawić własne
preferencje edytora osobistego w oknie dialogowym Opcje programu Visual Studio. Te ustawienia są
stosowane zawsze, gdy Pracujesz w bazie kodu bez pliku . editorconfig lub gdy plik . editorconfig nie przesłania
określonego ustawienia. Przykładem takiego preferencja jest wcięcie — tabulatorów lub spacji.
Ustawienia EditorConfig są obsługiwane przez wiele edytorów kodu i środowisk IDE, w tym Visual Studio. Jest to
składnik przenośny, który podróżuje z kodem i może wymuszać style kodowania nawet poza programem Visual
Studio.
Po dodaniu pliku EditorConfig do projektu w programie Visual Studio, nowe wiersze kodu są formatowane
zgodnie z ustawieniami EditorConfig. Formatowanie istniejącego kodu nie jest zmieniane, chyba że zostanie
uruchomione jedno z następujących poleceń:
Czyszczenie kodu (Ctrl + K , Ctrl + E ), które ma zastosowanie do wszystkich ustawień białych znaków, takich
jak styl wcięcia i wybrane ustawienia stylu kodu, takie jak sortowanie using dyrektyw.
Edytuj > Zaawansowane > Formatuj dokument (lub Ctrl + K , Ctrl + D w profilu domyślnym), który
stosuje tylko ustawienia białych znaków, na przykład styl wcięcia.
Po dodaniu pliku EditorConfig do projektu w programie Visual Studio, nowe wiersze kodu są formatowane
zgodnie z ustawieniami EditorConfig. Formatowanie istniejącego kodu nie jest zmieniane, chyba że użytkownik
sformatuje dokument (Edytuj > > dokument formatu zaawansowanego lub Ctrl + K , Ctrl + D w profilu
domyślnym). Formatowanie dokumentu ma wpływ tylko na ustawienia białych znaków, takie jak styl wcięcia,
chyba że skonfigurowano dokument formatu w celu przeprowadzenia dodatkowego czyszczenia kodu.
Można zdefiniować, które ustawienia EditorConfig maj ą by ć stosowane na stronie opcje formatowania .
NOTE
Mac, zobacz EditorConfig in Visual Studio dla komputerów Mac.
Spójność kodu
Ustawienia w plikach EditorConfig umożliwiają przechowywanie spójnych stylów i ustawień kodowania w bazie
kodu, takich jak styl wcięcia, Szerokość tabulacji, znaki końca wiersza, kodowanie i inne, niezależnie od
używanego edytora lub środowiska IDE. Na przykład podczas kodowania w języku C#, jeśli baza kodu ma
konwencję, aby zawsze zawierać pięć znaków spacji, dokumenty używają kodowania UTF-8, a każdy wiersz
zawsze kończy się znakiem CR/LF, można skonfigurować plik . editorconfig .
Konwencje kodowania używane w Twoich projektach osobistych mogą różnić się od tych, które są używane w
projektach Twojego zespołu. Na przykład, można wolisz, że podczas kodowania, wcięcie dodaje znak tabulacji.
Jednak zespół może preferować, że wcięcie dodaje cztery znaki spacji zamiast znaku tabulacji. Pliki EditorConfig
rozwiązują ten problem, umożliwiając konfigurację dla każdego scenariusza.
Ponieważ ustawienia są zawarte w pliku w bazie kodu, są one przesyłane razem z tą bazą kodu. Dopóki plik kodu
zostanie otwarty w edytorze zgodnym z EditorConfig, zostaną zaimplementowane ustawienia edytora tekstu.
Aby uzyskać więcej informacji na temat plików EditorConfig, zobacz witrynę sieci Web EditorConfig.org .
NOTE
Konwencji ustawionych w pliku EditorConfig nie można obecnie wymuszać w potoku ciągłej integracji/ciągłego
dostarczania jako błędy kompilacji lub ostrzeżenia. Wszelkie odchylenia stylu są wyświetlane tylko w edytorze programu
Visual Studio i Lista bł ędów .
Obsługiwane ustawienia
Edytor w programie Visual Studio obsługuje podstawowy zestaw Właściwości EditorConfig:
indent_style
indent_size
tab_width
Zakończ _ of_line
zestaw
Przycinanie _ trailing_whitespace
Wstaw _ final_newline
root
Ustawienia edytora EditorConfig są obsługiwane we wszystkich językach obsługiwanych przez program Visual
Studio, z wyjątkiem języka XML. Ponadto EditorConfig obsługuje konwencje stylów kodu , w tym Język,
Formatowaniei konwencje nazewnictwa dla języków C# i Visual Basic.
Dodawanie i usuwanie plików EditorConfig

Po dodaniu pliku EditorConfig do projektu lub bazy kodu, wszelkie nowe wiersze napisanego kodu są
formatowane według pliku EditorConfig. Jednak dodanie pliku EditorConfig nie konwertuje istniejących stylów
do nowych, dopóki nie sformatujesz dokumentu lub uruchomisz oczyszczanie kodu. Na przykład, jeśli w pliku
znajdują się wcięcia, które są sformatowane przy użyciu kart i dodasz plik EditorConfig, który jest wcięty ze
spacjami, znaki wcięcia nie są automatycznie konwertowane na spacje. Podczas formatowania dokumentu
(Edycja > dokumentu w formacie zaawansowanym > lub Ctrl + K , Ctrl + D ), ustawienia białych znaków w
pliku EditorConfig są stosowane do istniejących wierszy kodu.
Jeśli usuniesz plik EditorConfig z projektu lub bazy kodu i chcesz, aby nowe wiersze kodu były sformatowane
zgodnie z ustawieniami edytora globalnego, musisz zamknąć i ponownie otworzyć wszystkie otwarte pliki kodu.
Dodawanie pliku EditorConfig do projektu
1. Otwórz projekt lub rozwiązanie w programie Visual Studio. Wybierz w ęzeł projekt lub rozwiązanie, w
zależności od tego, czy ustawienia . editorconfig mają być stosowane do wszystkich projektów w
rozwiązaniu, czy tylko jeden. Możesz również wybrać folder w projekcie lub rozwiązaniu, aby dodać plik .
editorconfig do programu.
2. Na pasku menu wybierz kolejno opcje projekt > Dodaj nowy element lub naciśnij klawisze CTRL +
SHIFT + A .
3. W polu wyszukiwania Wyszukaj ciąg editorconfig .
Dwa szablony elementów plików editorconfig są wyświetlane w wynikach wyszukiwania.
4. Wybierz szablon plik editorconfig (domy ślny) , aby dodać wstępnie wypełniony plik editorconfig z
dwoma podstawowymi opcjami editorconfig dla stylu i rozmiaru wcięcia. Lub wybierz szablon plik
editorconfig (.NET) , aby dodać wstępnie wypełniony plik editorconfig z domyślnym stylem kodu
platformy .NET, formatowaniem i konwencjami nazewnictwa.
Plik . editorconfig pojawia się w Eksplorator rozwiązań i zostanie otwarty w edytorze.
5. Edytuj plik zgodnie z potrzebami.

Inne sposoby dodawania pliku EditorConfig
Istnieje kilka innych sposobów dodawania pliku EditorConfig do projektu:
Funkcja wnioskowania kodu rozszerzenia intellicode dla programu Visual Studio wnioskuje style kodu z
istniejącego kodu. Następnie tworzy niepusty plik EditorConfig z preferencjami stylu kodu.
Począwszy od programu Visual Studio 2019, można wygenerować plik EditorConfig na podstawie
ustawień stylu kodu w > opcji narzędzia.
Hierarchia i pierwszeństwo plików

Po dodaniu pliku . editorconfig do folderu w hierarchii plików, jego ustawienia są stosowane do wszystkich
odpowiednich plików na tym poziomie i poniżej. Możesz również zastąpić ustawienia EditorConfig dla
określonego projektu, bazy kodu lub części bazy kodu, tak aby używały różnych konwencji niż inne części bazy
kodu. Może to być przydatne w przypadku dołączania kodu z innych lokalizacji i nie należy zmieniać Konwencji.
Aby zastąpić niektóre lub wszystkie ustawienia EditorConfig, Dodaj plik . EditorConfig na poziomie hierarchii
plików, do których mają być stosowane te ustawienia. Nowe ustawienia pliku EditorConfig mają zastosowanie
do plików na tym samym poziomie i wszystkich podkatalogach.
Jeśli chcesz przesłonić niektóre, ale nie wszystkie ustawienia, określ tylko te ustawienia w pliku . editorconfig .
Tylko te właściwości, które zostały jawnie wymienione w pliku niższego poziomu, są zastępowane. Inne
ustawienia z plików editorconfig wyższego poziomu są nadal stosowane. Jeśli chcesz upewnić się, że żadne
ustawienia z plików editorconfig wyższego poziomu nie są stosowane do tej części bazy kodu, Dodaj root=true
Właściwość do pliku niższego poziomu . editorconfig :
# top-most EditorConfig file

root = true
Pliki EditorConfig są odczytywane z góry do dołu. Jeśli istnieje wiele właściwości o tej samej nazwie,
pierwszeństwo ma właściwość ostatnio znaleziona o tej nazwie.
Edytuj pliki EditorConfig

Program Visual Studio ułatwia edytowanie plików . editorconfig , dostarczając listy uzupełniania IntelliSense.
Po edytowaniu pliku EditorConfig należy ponownie załadować pliki kodu, aby nowe ustawienia zaczęły
obowiązywać.
Jeśli edytujesz wiele plików . editorconfig , możesz znaleźć przydatne rozszerzenie usługi językowej editorconfig
. Niektóre funkcje tego rozszerzenia obejmują wyróżnianie składni, ulepszone funkcje IntelliSense, walidacji i
formatowanie kodu.
Przykład
Poniższy przykład przedstawia stan wcięcia fragmentu kodu w języku C# przed i po dodaniu pliku . editorconfig
do projektu. Ustawienie tabulatorów w oknie dialogowym Opcje edytora tekstu programu Visual Studio jest
ustawione na wygenerowanie znaków spacji po naciśnięciu klawisza Tab .
Zgodnie z oczekiwaniami naciśnięcie klawisza Tab w następnym wierszu wcięcie wiersza przez dodanie czterech
dodatkowych znaków odstępu.
Dodaj nowy plik o nazwie . editorconfig do projektu o następującej zawartości. [*.cs] To ustawienie oznacza, że
ta zmiana dotyczy tylko plików kodu C# w projekcie.
# Top-most EditorConfig file
root = true
# Tab indentation
[*.cs]
indent_style = tab
Teraz po naciśnięciu klawisza Tab otrzymujesz znaki tabulacji zamiast spacji.
Rozwiązywanie problemów z ustawieniami EditorConfig

Jeśli istnieje plik EditorConfig gdziekolwiek w strukturze katalogów w lokalizacji projektu lub nowszej, program
Visual Studio zastosuje ustawienia edytora w tym pliku do edytora. W takim przypadku na pasku stanu może
zostać wyświetlony następujący komunikat:
"Preferencje u ż ytkownika dla tego typu pliku s ą zast ę powane przez konwencje kodowania tego
projektu".
Oznacza to, że jeśli dowolne ustawienia edytora w oknie Opcje narz ę dzi > > Edytor tekstu (takie jak rozmiar i
styl wcięcia, rozmiar karty lub konwencje kodowania) są określone w pliku EditorConfig na lub powyżej projektu
w strukturze katalogów, konwencje w pliku EditorConfig zastępują ustawienia w opcjach . Możesz kontrolować
to zachowanie, przełączając opcję przestrzegaj konwencji kodowania projektu w oknie Opcje Narz ę dzia >
> Edytor tekstu . Zaznaczenie opcji powoduje wyłączenie obsługi EditorConfig dla programu Visual Studio.
Pliki . editorconfig można znaleźć w katalogach nadrzędnych, otwierając wiersz polecenia i uruchamiając
następujące polecenie z katalogu głównego dysku zawierającego projekt:
dir .editorconfig /s
Zakres Konwencji EditorConfig można kontrolować przez ustawienie root=true właściwości w pliku .
EditorConfig w katalogu głównym repozytorium lub w katalogu, w którym znajduje się Twój projekt. Program
Visual Studio szuka pliku o nazwie . editorconfig w katalogu otwartego pliku i w każdym katalogu nadrzędnym.
Wyszukiwanie kończy się po osiągnięciu ścieżki do katalogu głównego lub jeśli zostanie znaleziony plik .
editorconfig root=true .
Zobacz też
Konwencje stylu kodu platformy .NET
Obsługa EditorConfig dla usługi językowej
EditorConfig.org
EditorConfig (Visual Studio dla komputerów Mac)
Konwencje formatowania języka C++ w narzędziu
EditorConfig
Program Visual Studio C++ formatującego ma bogaty zestaw konfigurowalnych ustawień, które mogą być
stosowane globalnie. Aby ustawić ustawienia formatowania języka C++ dla określonego obszaru roboczego,
użyj clangformat lub EditorConfig. Zarówno program Visual Studio, jak i Visual Studio Code ma wbudowaną
obsługę EditorConfig dla każdego z globalnych ustawień formatowania programu Visual Studio C++ i ma
pierwszeństwo ustawienia EditorConfig. Oznacza to, że można dodać pliki EditorConfig do obszaru roboczego,
aby skonfigurować formatowanie języka C++ na bardziej szczegółowym poziomie i wymusić spójny styl kodu
dla wszystkich uczestników projektu.
Konwencje formatowania języka C++

Ustawienia EditorConfig formatowania języka C++ są poprzedzone prefiksem cpp_ . Oto przykład pliku
EditorConfig, który może wyglądać następująco:
[*.{c++,cc,cpp,cxx,h,h++,hh,hpp,hxx,inl,ipp,tlh,tli}]
cpp_indent_case_contents_when_block = true
cpp_new_line_before_open_brace_namespace = same_line
Pozostała część tego dokumentu zawiera wszystkie ustawienia formatowania języka EditorConfig C++
obsługiwane przez program Visual Studio i VS Code.
Ustawienia wcięć
Wci ę cie nawiasów klamrowych
Nazwa: cpp_indent_braces
Wartości: true , false
Wetnij ka ż dy wiersz wzgl ę dnie
Nazwa: cpp_indent_multi_line_relative_to
Wartości:
outermost_parenthesis — Po wpisaniu nowego wiersza zostanie on wcięty względem najbardziej
zewnętrznego otwartego nawiasu.
innermost_parenthesis — Po wpisaniu nowego wiersza zostanie on wcięty względem najbardziej
wewnętrznego otwartego nawiasu.
statement_begin — Po wpisaniu nowego wiersza zostanie on wcięty względem początku bieżącej
instrukcji.
Wyrównaj nowe wiersze w nawiasach, gdy je wpisz ę
Nazwa: cpp_indent_within_parentheses
Wartości:
align_to_parenthesis -Wyrównaj zawartość do nawiasu otwierającego.
indent -Wcięcie nowych wierszy.
W istniej ą cym kodzie nie u ż ywaj ustawienia do wyrównania nowych wierszy w nawiasach
Nazwa: cpp_indent_preserve_within_parentheses
Wci ę cie zawar to ści przypadku
Nazwa: cpp_indent_case_contents
Wci ę cie etykiet wielko ści liter
Nazwa: cpp_indent_case_labels
Wci ę cia nawiasów klamrowych po instrukcji case
Nazwa: cpp_indent_case_contents_when_block
Zwi ę ksz wci ę cia nawiasów klamrowych wyra ż e ń lambda u ż ywanych jako parametr y
Nazwa: cpp_indent_lambda_braces_when_parameter
Pozycja etykiet przejd ź do
Nazwa: cpp_indent_goto_labels
Wartości:
one_left — Jedno wcięcie w lewo
leftmost_column — Przejdź do kolumny z lewej strony
none — Pozostaw wcięcie
Pozycja dyrektyw preprocesora

Nazwa: cpp_indent_preprocessor
Wartości:
one_left — Jedno wcięcie w lewo
leftmost_column — Przejdź do kolumny z lewej strony
none — Pozostaw wcięcie
Wetnij specyfikator y dost ę pu

Nazwa: cpp_indent_access_specifiers
Zwi ę ksz wci ę cie zawar to ści przestrzeni nazw
Nazwa: cpp_indent_namespace_contents
Zachowaj wci ę cia komentarzy

Nazwa: cpp_indent_preserve_comments
Ustawienia nowego wiersza
Pozycja klamrowych nawiasów otwieraj ą cych dla przestrzeni nazw
Nazwa: cpp_new_line_before_open_brace_namespace
Wartości:
new_line — Przenieś do nowego wiersza
same_line -Kontynuuj w tym samym wierszu, ale Dodaj odstęp przed
ignore -Nie zmieniaj automatycznie położenia
Pozycja klamrowych nawiasów otwieraj ą cych dla typów

Nazwa: cpp_new_line_before_open_brace_type
Wartości:
Pozycja klamrowych nawiasów otwieraj ą cych dla funkcji

Nazwa: cpp_new_line_before_open_brace_function
Wartości:
Pozycja klamrowych nawiasów otwieraj ą cych dla bloków sterowania

Nazwa: cpp_new_line_before_open_brace_block
Wartości:
Pozycja klamrowych nawiasów otwieraj ą cych dla wyra ż e ń lambda

Nazwa: cpp_new_line_before_open_brace_lambda
Wartości:
Umie ść nawiasy klamrowe zakresu w osobnych wierszach

Nazwa: cpp_new_line_scope_braces_on_separate_lines
W przypadku pustych typów Przenie ś zamykaj ą ce nawiasy do tego samego wiersza co otwieraj ą ce
nawiasy klamrowe
Nazwa: cpp_new_line_close_brace_same_line_empty_type
W przypadku pustych tre ści funkcji Przenie ś zamykaj ą ce nawiasy do tego samego wiersza co
otwieraj ą ce nawiasy klamrowe
Nazwa: cpp_new_line_close_brace_same_line_empty_function
Umie ść "Catch" i podobne słowa kluczowe w nowym wierszu
Nazwa: cpp_new_line_before_catch
Umie ść element "else" w nowym wierszu

Nazwa: cpp_new_line_before_else
Umie ść element "while" w p ę tli do-while w nowym wierszu

Nazwa: cpp_new_line_before_while_in_do_while
Ustawienia odstępów
Odst ę py mi ę dzy nazwami funkcji i otwieraj ą cymi nawiasami list argumentów
Nazwa: cpp_space_before_function_open_parenthesis
Wartości:
insert — Wstaw spację
remove -Usuń spacje
ignore — Nie zmieniaj spacji
Wstawiaj spacj ę wewn ą trz nawiasów listy argumentów

cpp_space_within_parameter_list_parentheses Wartości nazw: true , false
Wstaw spacj ę mi ę dzy nawiasami, gdy lista argumentów jest pusta

Nazwa: cpp_space_between_empty_parameter_list_parentheses
Wstaw spacj ę mi ę dzy słowem kluczowym a nawiasem otwieraj ą cym w instrukcjach przepływu
sterowania
Nazwa: cpp_space_after_keywords_in_control_flow_statements
Wstawiaj spacj ę wewn ą trz nawiasów instrukcji steruj ą cej
Nazwa: cpp_space_within_control_flow_statement_parentheses
Wstaw spacj ę przed otwieraj ą cym nawiasem list argumentów lambda

Nazwa: cpp_space_before_lambda_open_parenthesis
Wstawiaj spacj ę wewn ą trz nawiasów rzutowania w stylu j ę zyka C

Nazwa: cpp_space_within_cast_parentheses
Wstaw spacj ę po nawiasie zamykaj ą cym rzutowania w stylu j ę zyka C

Nazwa: cpp_space_after_cast_close_parenthesis
Wstawiaj spacj ę wewn ą trz nawiasów wyra ż enia uj ę tego w nawiasy

Nazwa: cpp_space_within_expression_parentheses
Wstaw spacj ę przed otwieraj ą cym nawiasem klamrowym bloków

Nazwa: cpp_space_before_block_open_brace
Wstaw spacj ę mi ę dzy pustymi nawiasami klamrowymi
Nazwa: cpp_space_between_empty_braces
Wstaw spacj ę przed otwieraj ą cym nawiasem klamrowym na listach jednolite inicjalizacji i
inicjatorów
Nazwa: cpp_space_before_initializer_list_open_brace
Wstaw spacj ę w nawiasach klamrowych jednolitej listy inicjalizacji i inicjatorów

Nazwa: cpp_space_within_initializer_list_braces
Zachowaj spacje wewn ą trz jednolitej inicjalizacji i list inicjatorów
Nazwa: cpp_space_preserve_in_initializer_list
Wstaw spacj ę przed otwieraj ą cymi nawiasami kwadratowymi

Nazwa: cpp_space_before_open_square_bracket
Wstaw spacj ę w nawiasie kwadratowym

Nazwa: cpp_space_within_square_brackets
Wstaw odst ę p przed pustymi nawiasami kwadratowymi

Nazwa: cpp_space_before_empty_square_brackets
Wstaw spacj ę mi ę dzy pustymi nawiasami kwadratowymi
Nazwa: cpp_space_between_empty_square_brackets
Grupuj nawiasy kwadratowe grup wielowymiarowych dla wielowymiarowych tablic

Nazwa: cpp_space_group_square_brackets
Wstaw spacj ę w nawiasach kwadratowych dla wyra ż e ń lambda
Nazwa: cpp_space_within_lambda_brackets
SpaceBetweenEmptyLambdaBrackets
Nazwa: cpp_space_between_empty_lambda_brackets
Wstaw spacj ę przed przecinkami
Nazwa: cpp_space_before_comma
Wstaw spacj ę po przecinkach

Nazwa: cpp_space_after_comma
Usu ń odst ę py przed i po operatorach składowych
Nazwa: cpp_space_remove_around_member_operators
Wstaw spacj ę przed dwukropkiem dla instrukcji Base w deklaracjach typu

Nazwa: cpp_space_before_inheritance_colon
Wstaw spacj ę przed dwukropkiem dla konstruktorów

Nazwa: cpp_space_before_constructor_colon
Usu ń odst ę p przed średnikami

Nazwa: cpp_space_remove_before_semicolon
Wstaw spacj ę po średnikach

Nazwa: cpp_space_after_semicolon
Usu ń odst ę py mi ę dzy operatorami jednoargumentowymi i ich operandami

Nazwa: cpp_space_remove_around_unary_operator
Odst ę py dla operatorów binarnych

Nazwa: cpp_space_around_binary_operator
Wartości:
insert — Wstaw spacje przed operatorami binarnymi i po nich.
remove -Usuń spacje dookoła operatorów binarnych.
ignore — Nie zmieniaj odstępów wokół operatorów binarnych.
Odst ę py dla operatorów przypisania
Nazwa: cpp_space_around_assignment_operator
Wartości:
insert — Wstaw spacje dookoła operatorów przypisania.
remove -Usuń spacje dookoła operatorów przypisania.
ignore — Nie zmieniaj odstępów dookoła operatorów przypisania.
Wyrównanie wska ź nika/odwołania

Nazwa: cpp_space_pointer_reference_alignment
Wartości:
left -Wyrównaj do lewej.
center -Wyrównaj do środka.
right -Wyrównaj do prawej.
ignore — Pozostaw bez zmian.
Odst ę py dla operatorów warunkowych

Nazwa: cpp_space_around_ternary_operator
Wartości:
insert -Wstawiaj odstępy dookoła operatorów warunkowych.
remove -Usuń spacje dookoła operatorów warunkowych.
ignore — Nie zmieniaj odstępów dookoła operatorów warunkowych.
Opcje zawijania
Opcje zawijania dla bloków
Nazwa: cpp_wrap_preserve_blocks
Wartości:
one_liners — Nie Zawijaj jednowierszowych bloków kodu.
all_one_line_scopes — Nie Zawijaj bloków kodu, w których otwierające i zamykające nawiasy
klamrowe znajdują się w następnym wierszu.
never -Zawsze stosuj ustawienia nowych linii dla bloków.
Zobacz też
EditorConfig.org
Obsługa EditorConfig dla usługi językowej
Instrukcje: Dostosowywanie paska przewijania
Podczas pracy z długimi plikami kodu może być trudno śledzić, gdzie wszystko znajduje się w pliku. Możesz
dostosować pasek przewijania edytora kodu, aby uzyskać ogólny obraz tego, co dzieje się w kodzie.
Adnotacje
Możesz wybrać, czy pasek przewijania ma wyświetlać adnotacje, takie jak zmiany kodu, punkty przerwania,
zakładki, błędy i położenie karetki.
1. Otwórz stronę opcji paski przewijania , wybierając pozycję Narz ę dzia > Opcje > Edytor tekstu >
wszystkie j ę zyki > paski przewijania .
2. Wybierz pozycję Poka ż adnotacje na pionowym pasku przewijania , a następnie wybierz Adnotacje,
które chcesz zobaczyć. Dostępne adnotacje to:
zmiany
znaki
błędy
położenie karetki
TIP
Opcja Poka ż znaczniki zawiera punkty przerwania i zakładki.
Wypróbuj ją, otwierając plik dużego kodu i zastępując jakiś tekst występujący w kilku miejscach w pliku. Pasek
przewijania pokazuje efekt zamian, dzięki czemu można cofnąć zmiany, jeśli zamienisz coś, czego nie trzeba.
Oto jak wygląda pasek przewijania po wyszukiwaniu ciągu. Zauważ, że wszystkie wystąpienia ciągu pojawiają się
na pasku przewijania.
Poniżej znajduje się pasek przewijania po zastąpieniu wszystkich wystąpień ciągu. Czerwone znaczniki na pasku
przewijania pokazują, gdzie zastępowanie tekstu zostało wprowadzone błędy.
Tryby wyświetlania
Pasek przewijania ma dwa tryby: tryb paskowy i tryb mapowania.
Tryb paska
W trybie paska są wyświetlane wskaźniki adnotacji na pasku przewijania. Kliknięcie paska przewijania Przewija
stronę w górę lub w dół, ale nie przechodzi do tej lokalizacji w pliku.
Tryb mapy
Tryb mapy wyświetla linie kodu w miniaturach na pasku przewijania. Możesz wybrać szerokość kolumny mapy,
wybierając wartość w przegl ą dzie ź ródła . Aby włączyć większą wersję zapoznawczą kodu po umieszczeniu
wskaźnika na mapie, wybierz opcję Poka ż podgl ą d etykietki narz ę dzia . Zwinięte regiony są zacienione
inaczej i rozszerzane po dwukrotnym kliknięciu.
TIP
Miniaturowy widok kodu można wyłączyć w trybie mapy, ustawiając opcję Źródło przegląd na off . Jeśli zaznaczona jest
etykietka narz ędzia Poka ż podgląd , nadal zobaczysz Podgląd kodu w tej lokalizacji po umieszczeniu wskaźnika na
pasku przewijania, a kursor nadal przeskakuje do tej lokalizacji w pliku po kliknięciu.
Na poniższej ilustracji przedstawiono przykład wyszukiwania, gdy tryb mapy jest włączony, a szerokość jest
ustawiona na Średni :
Na poniższej ilustracji przedstawiono opcję Poka ż podgl ą d etykietki narz ę dzia :
TIP
Aby zmienić kolory widoczne w trybie mapy, wybierz opcje Narz ędzia > > > czcionki i kolor y środowiska. Następnie w
obszarze Wy świetl elementy Wybierz dowolne elementy, które są poprzedzone "omówieniem", wprowadź odpowiednie
zmiany, a następnie wybierz OK .
Zobacz też
Przy użyciu zakładek można oznaczyć linie w kodzie, aby szybko wrócić do określonej lokalizacji lub przeskoczyć
między lokalizacjami. Polecenia i ikony zakładki są dostępne w dwóch miejscach: okno zakładki (okno
wy świetlania > zakładki ) i pasek narzędzi Edytor tekstu.
Zarządzaj zakładkami
Aby dodać zakładkę, umieść kursor w wierszu, który ma zostać oznaczony zakładką. Wybierz przycisk Przeł ą cz
zakładk ę lub naciśnij klawisze Ctrl + k , Ctrl + k . Spowoduje to dodanie zakładki. Jeśli wybierzesz przycisk
Przeł ą cz zakładk ę (lub ponownie naciśniesz Ctrl + k , Ctrl + k ), zakładka zostanie usunięta.
Aby szybko zapoznać się z określoną zakładką, możesz zmienić jej nazw ę w oknie zakładek , klikając prawym
przyciskiem myszy lub menu kontekstowym. Możesz usunąć zakładki, wybierając przycisk Usu ń w oknie
zakładek.
IMPORTANT
Zakładka jest ustawiona na numer wiersza, a nie do kodu. Jeśli zmodyfikujesz kod, zakładka zostanie zachowana w
numerze wiersza i nie zostanie przeniesiona z kodem.
Możesz przechodzić między zakładkami przy użyciu przycisków Nast ę pna zakładka i Poprzednia zakładka
w oknie zakładek.
Zakładki można organizować w foldery wirtualne, wybierając pozycję Nowy folder w oknie zakładek, a
następnie przeciągając zaznaczone zakładki do nowego folderu.
Zakładki (bez ich usuwania) można wyłączyć, wybierając przycisk Wył ą cz wszystkie zakładki w oknie
zakładek. Można je ponownie włączyć, wybierając przycisk (który jest teraz nazywany wszystkimi
zakładkami ).
Zobacz też
Znajdowanie zmian w kodzie i innych elementów
historii kodu za pomocą funkcji CodeLens
Usługa CodeLens umożliwia skoncentrowanie się na pracy w czasie, gdy dowiesz się, co się stało z kodem – bez
opuszczania edytora. Można znaleźć odwołania do fragmentu kodu, zmiany w kodzie, połączone błędy, elementy
robocze, przeglądy kodu i testy jednostkowe.
NOTE
CodeLens jest dostępny w programie Visual Studio Community Edition, jednak wskaźniki kontroli źródła nie są dostępne
w tej wersji.
NOTE
CodeLens jest dostępna tylko w wersjach Visual Studio Enterprise i Professional. Nie jest on dostępny w programie Visual
Studio Community Edition.
Zobacz, gdzie i w jaki sposób poszczególne części kodu są używane w rozwiązaniu:
Skontaktuj się z zespołem, aby dowiedzieć się o zmianach w kodzie bez opuszczania edytora:
Aby wybrać wskaźniki, które chcesz wyświetlić, lub aby wyłączyć CodeLens i włączony, przejdź do opcji
Narz ę dzia > > Edytor tekstu > wszystkie j ę zyki > CodeLens .
Znajdowanie odwołań do kodu

Odwołania można znaleźć w kodzie C# lub Visual Basic.
1. Wybierz wskaźnik odwołania lub naciśnij klawisze Alt + 2 .
NOTE
Jeśli wskaźnik pokazuje 0 odwoła ń, nie ma odwołań z kodu C# lub Visual Basic. Mogą jednak znajdować się
odwołania w innych elementach, takich jak pliki . XAML i . aspx .
2. Aby wyświetlić kod odwołujący, wskaźnik myszy nad odwołaniem na liście.
3. Aby otworzyć plik, który zawiera odwołanie, kliknij dwukrotnie odwołanie.

Mapy kodu
Aby wyświetlić relacje między kodem i jego odwołaniami, Utwórz mapę kodu. W menu skrótów mapy kodu
wybierz pozycję Poka ż wszystkie odwołania .
Znajdowanie zmian w kodzie

Sprawdź historię kodu, aby dowiedzieć się, co się stało z kodem. Możesz też przejrzeć zmiany przed ich
scaleniem z kodem, aby lepiej zrozumieć, jak zmiany w innych gałęziach mogą wpłynąć na kod.
Potrzebne elementy:
Visual Studio Enterprise lub wersja Professional
Azure DevOps Services, Team Foundation Server 2013 lub nowszy lub git
Skype dla firm , aby skontaktować się z zespołem w edytorze kodu
W przypadku kodu w języku C# lub Visual Basic, który jest przechowywany za pomocą Kontrola wersji serwera
Team Foundation (TFVC) lub git, można uzyskać szczegóły CodeLens na poziomach klasy i metody (wskaźniki
poziomu elementów kodu ). Jeśli repozytorium git jest hostowane w usłudze TfGit, uzyskasz także linki do
elementów roboczych TFS.
W przypadku typów plików innych niż . cs lub . vb uzyskasz CodeLens szczegóły dotyczące całego pliku w
jednym miejscu w dolnej części okna (wskaźniki poziomu plików ).
Wskaźniki poziomu elementów kodu

Wskaźniki poziomu elementów kodu pozwalają zobaczyć, kto zmienił swój kod i jakie zmiany zostały
wprowadzone. Wskaźniki poziomu elementów kodu są dostępne dla języka C# i kodu Visual Basic.
Jest to widoczne w przypadku używania Kontrola wersji serwera Team Foundation (TFVC) w Team Foundation
Server lub Azure DevOps Services:
Domyślny okres to ostatnie 12 miesięcy. Jeśli kod jest przechowywany w Team Foundation Server, można
zmienić okres, uruchamiając Polecenie TFSConfig z poleceniem CodeIndex i flagą /indexHistor yPeriod .
Aby wyświetlić szczegółow ą historię wszystkich zmian, włącznie z tymi, które pochodzą z więcej niż roku temu,
wybierz Poka ż wszystkie zmiany plików :
Zostanie otwarte okno historia :
Gdy pliki znajdują się w repozytorium git i wybierasz wskaźnik zmian na poziomie elementu kodu, zobaczysz, co
widzisz:
Wskaźniki poziomu plików
Znajdź zmiany dla całego pliku w wskaźnikach poziomu plików w dolnej części okna:
NOTE
Wskaźniki poziomu plików nie są dostępne dla plików C# i Visual Basic.
Aby uzyskać więcej szczegółowych informacji na temat zmiany, kliknij prawym przyciskiem myszy ten element.
W zależności od tego, czy korzystasz z usługi TFVC, czy git, dostępne są opcje porównywania wersji pliku,
wyświetlania szczegółów i śledzenia zestawu zmian, pobierania wybranej wersji pliku i wysyłania wiadomości e-
mail do autora tej zmiany. Niektóre z tych szczegółów są wyświetlane w Team Explorer .
Możesz również zobaczyć, kto zmienił swój kod w czasie. Może to pomóc znaleźć wzorce w zmianach zespołu i
ocenić ich wpływ.
Znajdź zmiany w bieżącej gałęzi

Zespół może mieć wiele rozgałęzień, na przykład główną gałąź i podrzędną gałąź programistyczną, aby
zmniejszyć ryzyko związanego z uszkodzeniem stabilnego kodu.
Aby dowiedzieć się, ile osób zmieniło kod i ile zmian zostało wprowadzonych w głównej gałęzi, naciśnij
klawisze Alt + 6 :
Znajdź, kiedy nastąpiło rozgałęzienie kodu

Aby sprawdzić, kiedy kod został rozgałęzienia, przejdź do kodu w gałęzi podrzędnej. Następnie wybierz wskaźnik
zmiany lub naciśnij klawisze Alt + 6 :
Znajdź przychodzące zmiany z innych gałęzi
Można przeglądać zmiany przychodzące. Na poniższym zrzucie ekranu wprowadzono poprawkę błędu w gałęzi
"dev":
Możesz przejrzeć zmiany bez opuszczania bieżącej gałęzi ("Main"):

Znajdź, kiedy zmiany zostały scalone
Możesz zobaczyć, kiedy zmiany zostały scalone, więc możesz określić, które zmiany są zawarte w gałęzi:
Na przykład kod w gałęzi głównej zawiera teraz poprawkę błędu z gałęzi "dev":
Porównanie przychodzącej zmiany z wersją lokalną

Porównaj zmiany przychodzące z lokalną wersją, naciskając klawisz SHIFT + F10 lub klikając dwukrotnie zestaw
zmian.
Ikony gałęzi
Ikona w kolumnie rozgał ę zienie informuje, w jaki sposób gałąź jest związana z gałęzią, w której pracujesz.
IKO N A Z M IA N A P O C H O DZ I Z :
Bieżąca gałąź
Gałąź nadrzędna
Gałąź podrzędna
IKO N A Z M IA N A P O C H O DZ I Z :
Gałąź równorzędna
Gałąź poza elementem nadrzędnym, podrzędnym lub

równorzędnym
Scalanie z gałęzi nadrzędnej z gałęzią podrzędną
Scalanie z gałęzi podrzędnej do gałęzi nadrzędnej
Scalanie z niepowiązanej gałęzi (bez podstawy merge)
Połączone elementy robocze

Znajdź połączone elementy robocze, wybierając wskaźnik elementów roboczych lub naciskając Alt + 8 .
Recenzje kodu połączonego

Znajdź połączone przeglądy kodu, wybierając wskaźnik Recenzje . Aby użyć klawiatury, przytrzymaj klawisz Alt
, a następnie naciśnij strzałkę w lewo lub strzałk ę w prawo , aby przejść do opcji wskaźnika.
Połączone usterki
Znajdź połączone usterki poprzez wybranie wskaźnika bł ę dów lub naciśnięcie klawisza Alt + 7 .
Skontaktuj się z właścicielem elementu
Znajdź autora elementu, wybierając wskaźnik autorów lub naciskając klawisz Alt + 5 .
Otwórz menu skrótów dla elementu, aby wyświetlić opcje kontaktu. Jeśli masz zainstalowany program Lync lub
Skype dla firm, zobaczysz następujące opcje:
Skojarzone testy jednostkowe

Możesz odnaleźć testy jednostkowe, które istnieją dla kodu w języku C# lub Visual Basic bez otwierania
programu Test Explorer .
1. Przejdź do kodu aplikacji, który ma skojarzony kod testu jednostkowego.
2. Jeśli jeszcze tego nie zrobiono, skompiluj aplikację w celu załadowania wskaźników testu CodeLens.
3. Przejrzyj testy dla kodu, naciskając klawisz Alt + 3 .
4. Jeśli zostanie wyświetlona ikona ostrzeżenia testy nie zostały jeszcze uruchomione, dlatego należy je
uruchomić.
5. Aby przejrzeć definicję testu, kliknij dwukrotnie element testu w oknie wskaźnika CodeLens, aby otworzyć
plik kodu w edytorze.
6. Aby przejrzeć wyniki testu, wybierz wskaźnik stanu testu (ikona lub ) lub naciśnij klawisz Alt + 1 .
7. Aby zobaczyć, ile osób zmieniło ten test, kto zmienił ten test lub ile zmian zostało wprowadzonych w tym
teście, Znajdź historię kodu i połączone elementy.
Aby wybrać wskaźniki przy użyciu klawiatury, naciśnij i przytrzymaj klawisz Alt , aby wyświetlić powiązane
klucze liczbowe, a następnie naciśnij liczbę odpowiadającą wskaźnikowi, który chcesz wybrać.
NOTE
Aby wybrać wskaźnik przeglądów , przytrzymaj wciśnięty klawisz Alt przy użyciu klawiszy strzałek w lewo i w prawo, aby
przejść.
Pytania i odpowiedzi
P: Jak mogę wyłączyć lub włączyć CodeLens lub wybrać wskaźniki, które mają być wyświetlane?
Odp .: Można wyłączyć lub włączyć wskaźniki, z wyjątkiem wskaźnika odwołań. Przejdź do > opcji narzędzia >
Edytor tekstu > wszystkie j ę zyki > CodeLens .
Po włączeniu wskaźników można także otworzyć Opcje CodeLens z wskaźników.
Włącz i Wyłącz wskaźniki na poziomie plików CodeLens przy użyciu ikon Pagon u dołu okna edytora.
P: gdzie jest CodeLens?
Odp .: CodeLens pojawia się w języku C# i Visual Basic kodzie na poziomie metody, klasy, indeksatora i
właściwości. CodeLens pojawia się na poziomie pliku dla wszystkich innych typów plików.
Upewnij się, że CodeLens jest włączona. Przejdź do > opcji narzędzia > Edytor tekstu > wszystkie
j ę zyki > CodeLens .
Jeśli kod jest przechowywany w programie TFS, upewnij się, że indeksowanie kodu jest włączone przy
użyciu polecenia CodeIndex z poleceniem TFS config.
Wskaźniki powiązane z DevOps są wyświetlane tylko wtedy, gdy elementy robocze są połączone z kodem
i gdy masz uprawnienia do otwierania połączonych elementów roboczych. Upewnij się, że masz
uprawnienia członka zespołu.
Wskaźniki testów jednostkowych nie są wyświetlane, gdy kod aplikacji nie ma testów jednostkowych.
Wskaźniki stanu testu są automatycznie wyświetlane w projektach testów. Jeśli wiesz, że kod aplikacji ma
testy jednostkowe, ale nie pojawiają się wskaźniki testów, spróbuj skompilować rozwiązanie (Ctrl +
SHIFT + B ).
TIP
CodeLens jest dostępny w programie Visual Studio Community Edition, jednak wskaźniki kontroli źródła nie są dostępne
w tej wersji.
TIP
CodeLens nie jest dostępna w programie Visual Studio Community Edition.
P: Dlaczego nie widzę szczegółów elementu pracy dla zatwierdzenia?

Odp .: Może się tak zdarzyć, ponieważ CodeLens nie może znaleźć elementów roboczych w Azure Boards lub
TFS. Sprawdź, czy nawiązano połączenie z projektem zawierającym te elementy robocze i czy masz uprawnienia
do wyświetlania tych elementów roboczych. Szczegóły elementu pracy mogą również nie być wyświetlane, jeśli
opis zatwierdzenia zawiera nieprawidłowe informacje o identyfikatorach elementów roboczych w Azure Boards
lub TFS.
P: Dlaczego nie widzę wskaźników Skype'a?
Odp .: Wskaźniki Skype nie są wyświetlane, jeśli nie zarejestrowano Cię w usłudze Skype dla firm, nie
zainstalowano jej lub nie masz obsługiwanej konfiguracji. Nadal jednak możesz wysyłać wiadomości e-mail:
Które konfiguracje Skype'a i Lync s ą obsługiwane?
Skype dla firm (32-bitowe lub 64-bitowe)
Program Lync 2010 lub nowszy (32-bitowy lub 64-bitowy), ale nie Lync Basic 2013 z Windows 8.1
CodeLens nie obsługuje różnych wersji programu Lync lub Skype zainstalowanych. Mogą nie być zlokalizowane
dla wszystkich zlokalizowanych wersji programu Visual Studio.
P: Jak mogę zmienić czcionkę i kolor dla CodeLens?
Odp .: Przejdź do > opcji Narz ę dzia Opcje > środowiska > czcionki i kolor y .
Aby użyć klawiatury:

1. Naciśnij klawisz Alt + T + o , aby otworzyć okno dialogowe Opcje .
2. Naciśnij strzałkę w gór ę lub strzałk ę w dół , aby przejść do w ęzła środowisko , a następnie naciśnij
strzałk ę w lewo , aby rozwinąć w ęzeł.
3. Naciśnij strzałk ę w dół , aby przejść do czcionek i kolorów .
4. Naciśnij klawisz Tab , aby przejść do listy Poka ż ustawienia dla , a następnie naciśnij strzałk ę w dół ,
aby wybrać CodeLens .
Pyt.: Czy można przesunąć ekran projekcyjny CodeLens?
Odp .: Tak, wybierz Aby zadokować CodeLens jako okno.
Pyt.: Jak odświeżyć wskaźniki?
Odp .: Jest to zależne od wskaźnika:
Odwołania : ten wskaźnik jest aktualizowany automatycznie po zmianie kodu. Jeśli wskaźnik odwoła ń
jest zadokowany jako osobne okno, Odśwież wskaźnik, wybierając pozycję Od świe ż :
Zespół : Odśwież te wskaźniki, wybierając pozycję Od świe ż wska ź niki zespołu CodeLens w menu
rozwijanym prawym przyciskiem myszy:
Test : Znajdź testy jednostkowe dla kodu , aby odświeżyć wskaźnik testu .
P: co to jest "lokalna wersja"?
Odp .: Strzałka wersja lokalna wskazuje najnowszą grupę zmian w lokalnej wersji pliku. Gdy serwer ma
nowsze zestawy zmian, są one wyświetlane powyżej lub poniżej strzałki wersji lokalnej , w zależności od
kolejności użytej do sortowania zestawów zmian.
P: Czy mogę zarządzać sposobem, w jaki CodeLens przetwarza kod, aby pokazać historię i połączone
elementy?
Odpowied ź : tak. Jeśli Twój kod znajduje się w programie TFS, użyj polecenia CodeIndex z poleceniem TFS
config.
P: moje CodeLens wskaźniki testowe nie pojawiają się już w moim pliku po pierwszym otwarciu rozwiązania.
Jak można je załadować?
Odp .: Skompiluj ponownie projekt, aby uzyskać CodeLens wskaźniki testów do załadowania pliku. Aby
zwiększyć wydajność, program Visual Studio nie pobiera więcej informacji o źródłach dla wskaźników testów
podczas ładowania plików kodu. Wskaźniki testowe są ładowane po kompilacji lub po przejściu do testu przez
dwukrotne kliknięcie go w Eksploratorze testów .
Zobacz też
CodeIndex — polecenie
Użyj polecenia CodeIndex , aby zarządzać indeksowanie kodu na Team Foundation Server. Na przykład możesz
chcieć zresetować indeks, aby naprawić CodeLens informacje, lub wyłączyć indeksowanie, aby zbadać problemy
z wydajnością serwera.
Wymagane uprawnienia
Aby użyć polecenia CodeIndex , musisz być członkiem grupy zabezpieczeń Administratorzy Team
Foundation . Zobacz uprawnienia i grupy zdefiniowane dla Azure DevOps Services i TFS.
NOTE
Nawet jeśli użytkownik loguje się przy użyciu poświadczeń administracyjnych, należy otworzyć okno wiersza polecenia z
podwyższonym poziomem uprawnień, aby uruchomić to polecenie. Należy również uruchomić to polecenie z poziomu
aplikacji programu Team Foundation.
Składnia
TFSConfig CodeIndex /indexingStatus | /setIndexing:[ on | off | keepupOnly ] | /ignoreList:[ add | remove |
removeAll | view ] ServerPath | /listLargeFiles [/fileCount:FileCount] [/minSize:MinSize] | /reindexAll |
/destroyCodeIndex [/noPrompt] | /temporaryDataSizeLimit:[ view | <SizeInGBs> | disable ] |
/indexHistoryPeriod:[ view | all | <NumberOfMonths> ] [/collectionName:CollectionName |
/collectionId:CollectionId]
Parametry
A RGUM EN T O P IS
CollectionName Określa nazwę kolekcji projektu. Jeśli nazwa zawiera spacje,

należy ująć ją w cudzysłów, na przykład "Witryna sieci Web
firmy Fabrikam".
CollectionId Określa numer identyfikacyjny kolekcji projektu.
ServerPath Określa ścieżkę do pliku kodu.
O P C JA O P IS
/indexingStatus Pokaż stan i konfigurację usługi indeksowania kodu.
/setIndexing: [on | off | keepupOnly] - wł ączone : Rozpocznij indeksowanie wszystkich zestawów

zmian.
- wył ączone : Zatrzymaj indeksowanie wszystkich zestawów
zmian.
- keepupOnly : Zatrzymaj indeksowanie wcześniej
utworzonych zestawów zmian i Rozpocznij indeksowanie
tylko nowych zestawów zmian.
O P C JA O P IS
/Ignorelist: [Dodaj | usuń | | widok ServerPath Określa listę plików kodu i ich ścieżek, które nie mają być
indeksowane.
Możesz użyć symbolu wieloznacznego (*) na początku, na
końcu lub na obu końcach ścieżki serwerowej. - Dodaj: Dodaj plik, którego nie chcesz zindeksować, do listy
plików ignorowanych.
- Usu ń: Usuń plik, który ma być indeksowany z listy plików
ignorowanych.
- Usuń z listy ignorowanych plików i Rozpocznij
indeksowanie wszystkich plików.
- Widok : Zobacz wszystkie pliki, które nie są indeksowane.
/listLargeFiles [/filecount: FileCount /MinSize: Pokazuje określoną liczbę plików, które przekraczają
MinSize ] określony rozmiar w KB. Następnie można użyć opcji
/Ignorelist , aby wykluczyć te pliki z indeksowania.
/reindexAll Wyczyść poprzednio indeksowane dane i uruchom ponownie

indeksowanie.
/destroyCodeIndex [/noPrompt] Usuń indeks kodu i Usuń wszystkie indeksowane dane. Nie
wymaga potwierdzenia w przypadku użycia opcji
/noprompt .
/temporar yDataSizeLimit : [wyświetl | < SizeInGBs >| Kontrolowanie ilości danych tymczasowych tworzonych przez
wyłączyć] CodeLens podczas przetwarzania grup zmian. Domyślny limit
wynosi 2 GB.
- Widok : pokazuje bieżący limit rozmiaru.

- SizeInGBs : Zmień limit rozmiaru.
- Wył ącz : Usuń limit rozmiaru.
Ten limit jest sprawdzany przed CodeLens przetwarzania

nowej grupy zmian. Jeśli dane tymczasowe przekraczają ten
limit, CodeLens zatrzyma przetwarzanie poprzednich
zestawów zmian, a nie nowych. CodeLens uruchomi
ponownie przetwarzanie po wyczyszczeniu danych i spadnie
poniżej tego limitu. Czyszczenie jest uruchamiane
automatycznie raz dziennie. Oznacza to, że dane tymczasowe
mogą przekroczyć ten limit, dopóki czyszczenie zacznie
działać.
/indexHistor yPeriod : [widok | wszystkie | < Kontroluj, jak długo ma być indeksowana historia zmian. Ma
NumberOfMonths >] to wpływ na liczbę CodeLens historii. Domyślny limit to 12
miesięcy. Oznacza to, że CodeLens pokazuje historię zmian
tylko w ciągu ostatnich 12 miesięcy.
- Widok : pokazuje bieżącą liczbę miesięcy.

- wszystkie : Indeksuj całą historię zmian.
- NumberOfMonths : Zmień liczbę miesięcy używanych do
indeksowania historii zmian.
/CollectionName: CollectionName Określa nazwę kolekcji projektu, na której ma zostać

uruchomione polecenie CodeIndex . Wymagane, jeśli nie
używasz /CollectionID .
/collectionId: CollectionId Określa numer identyfikacyjny kolekcji projektów, na której

ma zostać uruchomione polecenie CodeIndex . Wymagane,
jeśli nie używasz /CollectionName .
Przykłady
NOTE
Przykładowe firmy, organizacje, produkty, nazwy domen, adresy e-mail, logo, osoby, miejsca i zdarzenia wymienione w tym
dokumencie są fikcyjne. Żadne powiązania z rzeczywistymi firmami, organizacjami, produktami, nazwami domen, adresami
e-mail, logo, osobami, miejscami lub zdarzeniami nie są zamierzone ani wywnioskowane.
Aby wyświetlić stan i konfigurację indeksowania kodu:
TFSConfig CodeIndex /indexingStatus /collectionName:"Fabrikam Website"
Aby rozpocząć indeksowanie wszystkich zestawów zmian:
TFSConfig CodeIndex /setIndexing:on /collectionName:"Fabrikam Website"
Aby zatrzymać indeksowanie wcześniej utworzonych grup zmian i rozpocząć indeksowanie tylko nowych
zestawów zmian:
TFSConfig CodeIndex /setIndexing:keepupOnly /collectionName:"Fabrikam Website"
Aby znaleźć maksymalnie 50 plików o rozmiarze większym niż 10 KB:
TFSConfig CodeIndex /listLargeFiles /fileCount:50 /minSize:10 /collectionName:"Fabrikam Website"
Aby wykluczyć określony plik z indeksowania i dodać go do listy plików ignorowanych:
TFSConfig CodeIndex /ignoreList:add "$/Fabrikam Website/Catalog.cs" /collectionName:"Fabrikam Website"
Aby wyświetlić wszystkie pliki, które nie są indeksowane:
TFSConfig CodeIndex /ignoreList:view
Aby wyczyścić poprzednio indeksowane dane i ponownie uruchomić indeksowanie:
TFSConfig CodeIndex /reindexAll /collectionName:"Fabrikam Website"
Aby zapisać całą historię grupy zmian:
TFSConfig CodeIndex /indexHistoryPeriod:all /collectionName:"Fabrikam Website"
Aby usunąć limit rozmiaru CodeLens danych tymczasowych i kontynuować indeksowanie niezależnie od
rozmiaru danych tymczasowych:
TFSConfig CodeIndex /temporaryDataSizeLimit:disable /collectionName:"Fabrikam Website"
Aby usunąć indeks kodu z potwierdzeniem:

TFSConfig CodeIndex /destroyCodeIndex /collectionName:"Fabrikam Website"
Zobacz też
Znajdowanie zmian w kodzie i innych elementów historii kodu za pomocą funkcji CodeLens
Zarządzanie konfiguracją serwera za pomocą polecenia TFSConfig
Dodaj obsługę edytora programu Visual Studio dla
innych języków
Dowiedz się, jak edytor programu Visual Studio obsługuje odczytywanie i nawigowanie w różnych językach
komputerowych oraz jak można dodać obsługę edytora programu Visual Studio dla innych języków.
Kolorowanie składni, uzupełnianie instrukcji i przechodzenie do

pomocy technicznej
Funkcje w edytorze programu Visual Studio, takie jak kolorowanie składni, uzupełnianie instrukcji (nazywane
także technologią IntelliSense) i nawigowanie w usłudze ułatwiają łatwiejsze pisanie, odczytywanie i edytowanie
kodu. Poniższy zrzut ekranu przedstawia przykład edytowania skryptu języka Perl w programie Visual Studio.
Składnia jest automatycznie koloru. Na przykład uwagi w kodzie są kolorami zielonymi, kod jest czarny, ścieżki
są czerwone, a instrukcje są niebieskie. Edytor programu Visual Studio automatycznie stosuje kolorowanie
składni do dowolnego języka, który obsługuje. Ponadto, gdy zaczniesz wprowadzać znane słowo kluczowe lub
obiekt języka, uzupełnianie instrukcji wyświetla listę możliwych instrukcji i obiektów. Uzupełnianie instrukcji
ułatwia szybkie i łatwe pisanie kodu.
Program Visual Studio obecnie zapewnia kolorowanie składni i obsługę uzupełniania podstawowych instrukcji
dla następujących języków przy użyciu gramatyki Deoficerów. Jeśli ulubiony język nie znajduje się w tabeli, ale
nie martw się, możesz — go dodać.
Technique
F#
Java
Znaczniki języka Markdown
Rust
Visual Basic
Clojure
Go
JavaDoc
Objective-C
ShaderLab
C#
CMake
Groovy
JSON
Perl
ShellScript
Visual C++
CoffeeScript
HTML
WCZEŚNIEJSZ
Python
SQL
VBNet
CSS
INI
LUA
R
Swift
XML
Docker
Jade
Marka
Ruby
TypeScript
YAML
Oprócz kolorowania składni i uzupełniania podstawowych instrukcji, Visual Studio ma również funkcję o nazwie
Przejdź do. Ta funkcja umożliwia szybkie wyszukiwanie plików kodu, ścieżek plików i symboli kodu. Program
Visual Studio oferuje przechodzenie do obsługi następujących języków.
C#
C++
TypeScript
JavaScript
Visual Basic
Przejdź
Java
PHP
Wszystkie te typy plików mają opisane wcześniej funkcje, nawet jeśli obsługa danego języka nie została jeszcze
zainstalowana. Zainstalowanie wyspecjalizowanej pomocy technicznej w przypadku niektórych języków może
zapewnić obsługę dodatkowych języków, takich jak IntelliSense lub inne zaawansowane funkcje językowe, takie
jak żarówki.
Dodawanie obsługi dla nieobsługiwanych języków

Program Visual Studio zapewnia obsługę języka w edytorze przy użyciu gramatyki Deautomatyzujj. Jeśli
ulubiony język programowania nie jest obecnie obsługiwany w edytorze programu Visual Studio, należy
najpierw przeszukać w sieci Web — pakiet deautomatyzuj dla tego języka. Jeśli nie możesz znaleźć jednego z
nich, możesz samodzielnie dodać do niego pomoc techniczną, tworząc model pakietu deautomatyzujgo dla
gramatyki języka i fragmentów kodu.
Dodaj nowe gramatyki deautomatyzuje dla programu Visual Studio w następującym folderze:
% USERPROFILE% \ . vs\Extensions
W tej ścieżce podstawowej Dodaj następujące foldery, jeśli mają zastosowanie do Twojej sytuacji:
N A Z WA F O L DERU O P IS
\<language name> Folder języka. Zamień <language name> na nazwę języka.

Na przykład \Matlab.
\Syntaxes Folder gramatyki. Zawiera pliki gramatyce . JSON dla języka,

takie jak Matlab.json.
\Snippets Folder fragmentów kodu. Zawiera fragmenty kodu dla

języka.
W systemie Windows % USERPROFILE% jest rozpoznawany jako ścieżka : \ <user name> c:\Users. Jeśli folder
rozszerzeń nie istnieje w systemie, należy go utworzyć. Jeśli folder już istnieje, zostanie on ukryty.
TIP
Jeśli w edytorze znajdują się jakieś pliki, musisz je zamknąć i ponownie otworzyć, aby wyświetlić wyróżnianie składni po
dodaniu gramatyki.
Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat tworzenia gramatyki Details, zobacz detailion -Introduction to
Languages i uwagi na temat tworzenia gramatyki języka i motywu niestandardowego dla pakietudetails.
Zobacz też
Dodawanie rozszerzenia Language Server Protocol
Przewodnik: Wyświetlanie instrukcji wyświetlania
Przykładowy kod: Gramatyka deautomatyzacja
Przykładowy kod: obsługa języka niestandardowego
Wyświetlanie struktury kodu przy użyciu różnych
okien narzędzi
Można badanie klas i ich członków w programie Visual Studio przy użyciu różnych okien narzędzi, w tym Widok
klasy , hierarchii wywoła ń, Przegl ą darka obiektów i definicji kodu (tylko C++). Te okna narzędzi mogą
przeglądać kod w projektach programu Visual Studio, składnikach .NET, składnikach COM, bibliotekach
dołączanych dynamicznie (DLL) i bibliotekach typów (TLB).
Możesz również użyć Eksplorator rozwi ą za ń do przeglądania typów i członków w projektach, wyszukiwania
symboli, wyświetlania hierarchii wywołań metod, znajdowania odwołań do symboli i innych, bez konieczności
przełączania się między wieloma oknami narzędzi.
Jeśli masz wersję Visual Studio Enterprise, możesz użyć map kodu do wizualizacji struktury kodu i jego
zależności w całym rozwiązaniu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Mapowanie zależności za pomocą map
kodu.
Widok klasy (Visual Basic, C#, C++)

Widok klasy jest pokazywany jako część Eksplorator rozwi ą za ń i jako oddzielne okno. Widok klasy
wyświetla elementy aplikacji. W górnym okienku są wyświetlane przestrzenie nazw, typy, interfejsy, wyliczenia i
klasy, a w dolnym okienku są wyświetlane elementy członkowskie należące do typu wybranego w górnym
okienku. Za pomocą tego okna można przenieść do definicji elementów członkowskich w kodzie źródłowym (lub
w Przegl ą darka obiektów , jeśli element jest zdefiniowany poza rozwiązaniem).
Nie trzeba kompilować projektu, aby wyświetlić jego elementy Widok klasy . Okno jest odświeżane w miarę
modyfikowania kodu w projekcie.
Możesz dodać kod do projektu, wybierając w ęzeł projektu i wybierając przycisk Dodaj , aby otworzyć okno
dialogowe Dodaj nowy element . Kod zostanie dodany w osobnym pliku.
Jeśli projekt jest zaewidencjonowany do kontroli kodu źródłowego, każdy element Widok klasy wyświetli ikonę
wskazującą stan kodu źródłowego pliku. Typowe polecenia kontroli kodu źródłowego, takie jak
wyewidencjonowywanie , ewidencjonowanie i pobieranie najnowszej wersji są również dostępne w
menu skrótów dla elementu.
Widok klasy pasek narzędzi
Pasek narzędzi Widok klasy zawiera następujące polecenia:
N A Z WA O P IS
Nowy folder Tworzy folder wirtualny lub podfolder, w którym można

organizować często używane elementy. Są one zapisywane w
aktywnym pliku rozwiązania (. suo). Po zmianie nazwy lub
usunięciu elementu w kodzie może on pojawić się w folderze
wirtualnym jako węzeł błędu. Aby rozwiązać ten problem,
Usuń węzeł błędu. Jeśli zmieniono nazwę elementu, można
go przenieść z hierarchii projektu do folderu ponownie.
Wstecz Przechodzi do poprzednio wybranego elementu.

N A Z WA O P IS
do przodu Przechodzi do następnego wybranego elementu.
Widok diagramu klas (tylko projekty kodu zarządzanego) Staną się dostępne po wybraniu przestrzeni nazw lub typu w
Widok klasy . Po wybraniu przestrzeni nazw Diagram klas
pokazuje wszystkie typy w nim. Po wybraniu typu Diagram
klas pokazuje tylko ten typ.
Ustawienia Widok klasy

Przycisk ustawienia widok klasy na pasku narzędzi ma następujące ustawienia:
N A Z WA O P IS
Poka ż typy podstawowe Typy podstawowe są wyświetlane.
Poka ż odwołania projektu Odwołania do projektu są wyświetlane.
Poka ż ukr yte typy i składowe Ukryte typy i elementy członkowskie (nieprzeznaczone do
użycia przez klientów) są wyświetlane w kolorze szarym.
Poka ż publiczne składowe Wyświetlane są publiczne składowe.
Poka ż chronione elementy członkowskie Są wyświetlane chronione elementy członkowskie.
Poka ż pr ywatne składowe Wyświetlane są prywatne składowe.
Poka ż inne elementy członkowskie Są wyświetlane inne rodzaje elementów członkowskich, w

tym wewnętrzne (lub zaprzyjaźnione w Visual Basic)
członków.
Poka ż Odziedziczone składowe Są wyświetlane dziedziczone elementy członkowskie.
Widok klasy menu skrótów

Menu skrótów (lub kliknij prawym przyciskiem myszy) w Widok klasy mogą zawierać następujące polecenia, w
zależności od rodzaju wybranego projektu:
N A Z WA O P IS
Przejd ź do definicji Znajduje definicję elementu w kodzie źródłowym lub w

Przeglądarka obiektów , jeśli element nie jest zdefiniowany
w otwartym projekcie.
Przeglądaj definicję Wyświetla wybrany element w Przeglądarka obiektów .
Znajd ź wszystkie odwołania Znajduje aktualnie zaznaczony element obiektu i wyświetla

wyniki w oknie Wyszukiwanie wyników .
Filtruj do typu (tylko kod zarządzany) Wyświetla tylko wybrany typ lub przestrzeń nazw. Filtr
można usunąć, wybierając przycisk Wyczy ść wyszukiwanie
(X ) obok pola Znajd ź .
Kopiuj Kopiuje w pełni kwalifikowaną nazwę elementu.

N A Z WA O P IS
Sor tuj alfabetycznie Wyświetla listę typów i składowych alfabetycznie według

nazwy.
Sor tuj według typu elementu członkowskiego Wyświetla listę typów i składowych w kolejności według typu
(takie jak klasy poprzedzają interfejsy, interfejsy poprzedzają
delegatów, a metody poprzedzają właściwości).
Sor tuj według dost ępu do składowej Wyświetla listę typów i elementów członkowskich w
kolejności według typu dostępu, na przykład Public lub
Private.
Grupuj według typu elementu członkowskiego Sortuje typy i składowe w grupach według typu obiektu.
Przejd ź do deklaracji (tylko kod C++) Wyświetla deklarację typu lub elementu członkowskiego w
kodzie źródłowym, jeśli jest dostępny.
Przejd ź do definicji Wyświetla definicję typu lub elementu członkowskiego w

Przejd ź do odwołania Wyświetla odwołanie do typu lub elementu członkowskiego

w kodzie źródłowym, jeśli jest dostępny.
Wy świetl hierarchię wywoła ń Wyświetla wybraną metodę w oknie Hierarchia wywoła ń .
Okno hierarchii wywołań (Visual Basic, C#, C++)

Okno Hierarchia wywoła ń pokazuje, gdzie wywoływana jest dana metoda lub właściwość. Wyświetla również
metody, które są wywoływane z tej metody. Można wyświetlić wiele poziomów grafu wywołań, który pokazuje
relacje wywoływane przez wywołującego między metodami w określonym zakresie.
Możesz wyświetlić okno Hierarchia wywoła ń , wybierając metodę (lub konstruktora) w edytorze, a następnie
wybierając pozycję Wy świetl hierarchi ę wywoła ń w menu skrótów. Ekran powinien wyglądać podobnie do
poniższej ilustracji:
Korzystając z listy rozwijanej na pasku narzędzi, można określić zakres hierarchii: rozwiązanie, bieżący projekt
lub bieżący dokument.
W okienku głównym są wyświetlane wywołania do i z metody, a w okienku Wywołaj Lokacje zostanie
wyświetlona lokalizacja wybranego wywołania. W przypadku elementów członkowskich, które są wirtualne lub
abstrakcyjne, zostanie wyświetlony w ęzeł Nazwa metody zast ą pie ń . W przypadku elementów członkowskich
interfejsu pojawia się w ęzeł Nazwa metody implementuj ą cej .
W oknie Hierarchia wywoła ń nie znajdują się odwołania do grup metod, w tym miejsca, w których metoda
jest dodawana jako procedura obsługi zdarzeń lub jest przypisana do delegata. Aby znaleźć te odwołania, użyj
polecenia Znajd ź wszystkie odwołania .
Menu skrótów w oknie Hierarchia wywoła ń zawiera następujące polecenia:
N A Z WA O P IS
Dodaj jako nowy element główny Dodaje wybrany węzeł jako nowy węzeł główny.
Usu ń element główny Usuwa wybrany węzeł główny z okienka widoku drzewa.
Przejd ź do definicji Przechodzi do oryginalnej definicji metody.
Znajd ź wszystkie odwołania Znajduje w projekcie wszystkie odwołania do wybranej

metody.
Kopiuj Kopiuje wybrany węzeł (ale nie jego węzły podrzędne).
Od świe żanie Odświeża informacje.
Przeglądarka obiektów
W oknie Przegl ą darka obiektów są wyświetlane opisy kodu w projektach.
Można filtrować składniki, które mają być wyświetlane, za pomocą listy rozwijanej w górnej części okna.
Składniki niestandardowe mogą obejmować pliki wykonywalne kodu zarządzanego, zestawy bibliotek, biblioteki
typów i plików ocx . Nie można dodać niestandardowych składników języka C++.
Ustawienia niestandardowe są zapisywane w katalogu aplikacji użytkownika programu Visual Studio,
%AppData%\Microsoft\VisualStudio\15.0\ObjBrowEX.dat.
Ustawienia niestandardowe są zapisywane w katalogu aplikacji użytkownika programu Visual Studio,
%AppData%\Microsoft\VisualStudio\16.0\ObjBrowEX.dat.
W lewym okienku Przegl ą darka obiektów są wyświetlane zestawy. Można rozwinąć zestawy, aby wyświetlić
zawarte w nich przestrzenie nazw, a następnie rozwinąć przestrzenie nazw, aby wyświetlić zawarte w nich typy.
Po wybraniu typu, jego elementy członkowskie (takie jak właściwości i metody) są wyświetlane w okienku po
prawej stronie. W dolnym okienku po prawej stronie są wyświetlane szczegółowe informacje o wybranym
elemencie.
Konkretny element można wyszukać, korzystając z pola wyszukiwania w górnej części okna. W wyszukiwaniu
nie jest rozróżniana wielkość liter. Wyniki wyszukiwania są wyświetlane w okienku po lewej stronie. Aby
wyczyścić wyszukiwanie, wybierz przycisk Wyczy ść wyszukiwanie (X ) obok pola wyszukiwania .
Przegl ą darka obiektów śledzi dokonane wybory i można przechodzić między wybranymi elementami przy
użyciu przycisków do przodu i do tyłu na pasku narzędzi.
Możesz użyć Przegl ą darka obiektów , aby dodać odwołanie do zestawu do otwartego rozwiązania,
wybierając element (zestaw, przestrzeń nazw, typ lub element członkowski) i wybierając przycisk Dodaj
odwołanie na pasku narzędzi.
Ustawienia Przeglądarka obiektów
Za pomocą przycisku ustawienia Przegl ą darka obiektów na pasku narzędzi można określić jeden z
następujących widoków:
N A Z WA O P IS
Wy świetl przestrzenie nazw Wyświetla przestrzenie nazw, a nie kontenery fizyczne, w

okienku po lewej stronie. Obszary nazw przechowywane w
wielu kontenerach fizycznych są scalane.
Wy świetl kontener y Wyświetla kontenery fizyczne, a nie przestrzenie nazw, w

okienku po lewej stronie. Wy świetl obszar y nazw i
kontener y widoku są wzajemnie wykluczające się
ustawienia.
Poka ż typy podstawowe Wyświetla typy podstawowe.
Poka ż ukr yte typy i składowe Wyświetla ukryte typy i elementy członkowskie (nie
przeznaczone do użycia przez klientów) w jasnym kolorze
szarym.
Poka ż publiczne składowe Wyświetla publiczne elementy członkowskie.
Poka ż chronione elementy członkowskie Wyświetla chronione elementy członkowskie.
Poka ż pr ywatne składowe Wyświetla prywatnych członków.
Poka ż inne elementy członkowskie Wyświetla inne typy elementów członkowskich, w tym
wewnętrzne (lub zaprzyjaźnione w Visual Basic) członków.
Poka ż Odziedziczone składowe Wyświetla dziedziczone elementy członkowskie.
Poka ż metody rozszerzenia Wyświetla metody rozszerzenia.
Polecenia menu skrótów Przeglądarka obiektów

Menu skrótów (lub kliknij prawym przyciskiem myszy) w Przegl ą darka obiektów mogą zawierać następujące
polecenia, w zależności od rodzaju wybranego elementu:
N A Z WA O P IS
Przeglądaj definicję Pokazuje węzeł podstawowy wybranego elementu.
Znajd ź wszystkie odwołania Znajduje aktualnie zaznaczony element obiektu i wyświetla

wyniki w oknie Wyszukiwanie wyników .
Filtruj do typu Wyświetla tylko wybrany typ lub przestrzeń nazw. Filtr
można usunąć, wybierając przycisk Wyczy ść wyszukiwanie
.
Kopiuj Kopiuje w pełni kwalifikowaną nazwę elementu.
Usu ń Jeśli zakres jest zestaw składnika niestandardowego, usuwa

wybrany składnik z zakresu.
Sor tuj alfabetycznie Wyświetla listę typów i składowych alfabetycznie według

nazwy.
N A Z WA O P IS
Sor tuj według typu obiektu Wyświetla listę typów i składowych w kolejności według typu
(takie jak klasy poprzedzają interfejsy, interfejsy poprzedzają
delegatów, a metody poprzedzają właściwości).
Sor tuj według dost ępu do obiektów Wyświetla listę typów i elementów członkowskich w
kolejności według typu dostępu, na przykład Public lub
Private.
Grupuj według typu obiektu Sortuje typy i składowe w grupach według typu obiektu.
Przejd ź do deklaracji (tylko projekty C++) Wyświetla deklarację typu lub elementu członkowskiego w
Przejd ź do definicji Wyświetla definicję typu lub elementu członkowskiego w

Przejd ź do odwołania Wyświetla odwołanie do typu lub elementu członkowskiego

w kodzie źródłowym, jeśli jest dostępny.
Wy świetl hierarchię wywoła ń Wyświetla wybraną metodę w oknie Hierarchia wywoła ń .
Okno Definicja kodu (C++)

W oknie definicji kodu zostanie wyświetlona definicja wybranego typu C++ lub elementu członkowskiego w
aktywnym projekcie. Typ lub element członkowski można wybrać w edytorze kodu lub w oknie widoku kodu.
Mimo że to okno jest tylko do odczytu, można ustawić punkty przerwania lub zakładki. Aby zmodyfikować
wyświetlaną definicję, wybierz polecenie Edytuj definicj ę w menu skrótów. Spowoduje to otwarcie pliku
źródłowego w edytorze kodu i przeniesienie punktu wstawiania do wiersza, w którym rozpoczyna się definicja.
NOTE
Począwszy od programu Visual Studio 2015, okno definicji kodu może być używane tylko z kodem C++.
Menu skrótów definicji kodu

Menu skrótów (lub kliknij prawym przyciskiem myszy) w oknie definicji kodu mogą zawierać następujące
polecenia:
N A Z WA O P IS
Szybkie akcje i operacje refaktor yzacji
Zmie ń nazw ę
Generowanie grafu plików doł ączanych
Przejd ź do definicji Znajduje definicję (lub definicje, dla klas częściowych) i

wyświetla je w oknie Znajd ź wyniki .
N A Z WA O P IS
Przejd ź do deklaracji
Znajd ź wszystkie odwołania Znajduje odwołania do typu lub elementu członkowskiego w

rozwiązaniu.
Wy świetl hierarchię wywoła ń Wyświetla metodę w oknie Hierarchia wywoła ń .
Przeł ącz nagłówek/plik kodu
Uruchom testy Jeśli w projekcie są testy jednostkowe, program uruchamia

testy dla zaznaczonego kodu.
Debuguj testy
Punkt Wstawia punkt przerwania (lub punkt śledzenia).
Uruchom do kursora Uruchamia program w trybie debugowania do lokalizacji

kursora.
Fragment kodu
Wytnij, Kopiuj, Wklej
Adnotacja
Tworzenie konspektu Standardowe polecenia tworzenia konspektu.
Skanuj ponownie
Edytuj definicję Przenosi punkt wstawiania do definicji w oknie kodu.
Wybierz kodowanie Otwiera okno kodowania , aby można było ustawić

kodowanie dla tego pliku.
Okno konspektu dokumentu

Możesz użyć okna Konspekt dokumentu w połączeniu z widokami projektanta, takimi jak projektant dla
strony XAML lub Projektant formularzy systemu Windows lub za pomocą stron HTML. To okno wyświetla
elementy w widoku drzewa, aby można było wyświetlić logiczną strukturę formularza lub strony i znaleźć
formanty, które są głęboko osadzone lub ukryte.
Zobacz też
Widok klasy i Przegl ą darka obiektów wyświetlania ikon, które reprezentują jednostki kodu, na przykład
przestrzenie nazw, klasy, funkcje i zmienne. W poniższej tabeli przedstawiono i opisano ikony.
IKO N A O P IS IKO N A O P IS
Przestrzeń nazw Metoda lub funkcja
Klasa Operator
Interfejs Właściwość
Struktura Pole lub zmienna
Unia Zdarzenie
Wyliczenie Stała
Własne Element Enum
Moduł Element mapy
Metoda rozszerzenia Deklaracja zewnętrzna
Delegat Błąd
Wyjątek Template
Mapa Nieznane
Przekazywanie typu
TIP
Aby najlepiej wyświetlić ikony na tej stronie, upewnij się, że motyw Microsoft Docs ma wartość jasne . Możesz przełączać
ten motyw kolorów z formantu, który znajduje się w lewym dolnym rogu strony, jak pokazano na poniższym zrzucie
ekranu:
Ikony sygnałów
Poniższe ikony sygnałów mają zastosowanie do wszystkich poprzednich ikon i wskazują ich dostępność.
IKO N A O P IS
<No Signal Icon> Społeczeństwo. Dostępne z dowolnego miejsca w tym

składniku i z dowolnego składnika, który odwołuje się do
niego.
Chronione. Dostępne z klasy lub typu zawierającego lub z

klasy zawierającej lub typu.
Użytek. Dostępne tylko w zawartej klasie lub typie.
Zamyka.
Zaprzyjaźniony/wewnętrzny. Dostępne tylko z projektu.
Skrótu. Skrót do obiektu.
NOTE
Jeśli projekt jest uwzględniony w bazie danych kontroli źródła, można wyświetlić dodatkowe ikony sygnałów wskazujące
stan kontroli źródła, na przykład zaewidencjonowano lub wyewidencjonowany.
TIP
Aby wyświetlić więcej obrazów aplikacji i ikon, które pojawiają się w programie Visual Studio, Pobierz bibliotek ę obrazów
Zobacz też
Wyświetlanie struktury kodu
Użyj Lista zada ń do śledzenia komentarzy do kodu, które używają tokenów, takich jak TODO i HACK , lub
tokenów niestandardowych, oraz do zarządzania skrótami, które przełączeją bezpośrednio do wstępnie
zdefiniowanej lokalizacji w kodzie. Kliknij element na liście, aby przejść do jego lokalizacji w kodzie źródłowym.
NOTE
Mac, zobacz Komentarze zadań (Visual Studio dla komputerów Mac).
Okno Lista zadań

Gdy Lista zada ń jest otwarty, pojawia się u dołu okna aplikacji.
Aby otworzyć Lista zada ń, wybierz pozycję Wy świetl > Lista zada ń lub na klawiaturze naciśnij klawisz Ctrl +
\ ,T .
Aby zmienić kolejność sortowania listy, wybierz nagłówek dowolnej kolumny. Aby dokładniej udoskonalić
wyniki wyszukiwania, naciśnij klawisz SHIFT i kliknij nagłówek drugiej kolumny. Alternatywnie w menu skrótów
wybierz polecenie Sor tuj według , a następnie wybierz nagłówek. Aby dokładniej udoskonalić wyniki
wyszukiwania, naciśnij klawisz SHIFT i wybierz drugi nagłówek.
Aby pokazać lub ukryć kolumny, w menu skrótów wybierz polecenie Poka ż kolumny . Wybierz kolumny, które
chcesz pokazać lub ukryć.
Aby zmienić kolejność kolumn, przeciągnij dowolny nagłówek kolumny do lokalizacji, której chcesz użyć.
Zadania użytkownika
Funkcja zadania użytkownika została usunięta w programie Visual Studio 2015. Po otwarciu rozwiązania, które
zawiera dane zadania użytkownika z Visual Studio 2013 i wcześniejszych, nie ma to zmian w danych zadania
użytkownika w pliku . suo , ale zadania użytkownika nie są wyświetlane na liście zadań.
Jeśli chcesz nadal uzyskiwać dostęp do danych zadania użytkownika i aktualizować je, Otwórz projekt w Visual
Studio 2013 i skopiuj zawartość wszystkich zadań użytkownika do preferowanego narzędzia do zarządzania
projektami (na przykład Team Foundation Server).
Tokeny i komentarze
Komentarz w kodzie poprzedzony znacznikiem komentarza i wstępnie zdefiniowany token pojawia się również
w Lista zada ń. Na przykład, poniższy komentarz C# ma trzy oddzielne części:
Znacznik komentarza ( // )
Token, na przykład ( TODO )
Komentarz (reszta tekstu)
// TODO: Load state from previously suspended application
Ponieważ TODO jest wstępnie zdefiniowanym tokenem, ten komentarz jest wyświetlany jako TODO zadanie na
liście.
Tokeny niestandardowe
Domyślnie program Visual Studio zawiera następujące tokeny: HACK , TODO , UNDONE i UnresolvedMergeConflict
. Wielkość liter nie jest w nich uwzględniana. Można również utworzyć własne niestandardowe tokeny.
NOTE
Tokeny domyślne są dostępne tylko dla języków C/C++, C# i VB. Aby utworzyć własne tokeny dla innych języków
programowania, wykonaj następujące czynności.
Aby utworzyć token niestandardowy:

1. W menu Narz ę dzia wybierz polecenie Opcje .
2. Otwórz folder środowisko , a następnie wybierz Lista zada ń.
Zostanie wyświetlona Strona opcje Lista zadań .
3. W polu tekstowym Nazwa wprowadź nazw ę tokenu, na przykład usterka .

4. Z listy rozwijanej prior ytet wybierz domyślny priorytet dla nowego tokenu.
5. Wybierz pozycję Dodaj .
TIP
Przycisk Dodaj zostanie włączony po wprowadzeniu nazwy. Musisz wprowadzić nazwę przed kliknięciem przycisku Dodaj.
Komentarze C++ TODO

Domyślnie Komentarze do zrobienia w języku C++ są wyświetlane w Lista zada ń.
Aby wyłączyć Komentarze do wykonania w języku C++, w menu Narz ę dzia wybierz polecenie Opcje > Edytor
tekstu > C/C++ > Wy świetl > Wyliczenie komentarzy zadania i ustaw wartość false .
Skróty
Skrót jest zakładką w kodzie, który jest śledzony w Lista zada ń. Ma inną ikonę niż zwykła Zakładka. Kliknij
dwukrotnie skrót w Lista zada ń , aby przejść do odpowiedniej lokalizacji w kodzie.
Tworzenie skrótu
Aby utworzyć skrót, Wstaw wskaźnik do kodu, w którym chcesz umieścić skrót. Wybierz pozycję Edytuj >
zakładki > Dodaj Lista zada ń skrót lub naciśnij klawisze CTRL + K , Ctrl + H .
Aby nawigować przez skróty w kodzie, wybierz skrót z listy, a następnie wybierz nast ę pne zadanie lub
poprzednie zadanie z menu skrótów.
Zobacz też
Lista zadań, środowisko, Opcje — okno dialogowe
Komentarze do zadań (Visual Studio dla komputerów Mac)
Projektowanie i wyświetlanie klas i typów z
Projektant klas
Zaprojektowanie, wizualizowanie i Refaktoryzacja klas oraz innych typów w kodzie przy użyciu Projektant klas
w programie Visual Studio. Diagramy klas służą do tworzenia i edytowania klas w projekcie C#, Visual Basic lub
C++. Można również użyć diagramów klas, aby zrozumieć swoją strukturę projektu lepiej lub zreorganizować
swój kod.
Co można zrobić za pomocą diagramów klas

Projekt : Edytuj kod projektu, edytując diagram klas. Dodaj nowe elementy i Usuń niepożądane. Zmiany
zostaną odzwierciedlone w kodzie.
Wizualizuj : zrozumienie struktury projektu przez przeglądanie klas w projekcie na diagramie. Dostosuj
diagram tak, aby można było skupić się na szczegółach projektu, które Cię interesują. Zapisz swój
diagram do użycia w dalszej części demonstracyjnej lub dokumentacji.
Refaktor yzacja : zastępowanie metod, zmienianie nazw identyfikatorów, parametrów refaktoryzacji i
implementowanie interfejsów i klas abstrakcyjnych.

Diagramy klas przedstawiają szczegóły typów, na przykład ich składowe i relacje między nimi. Wizualizacja tych
jednostek jest widokiem dynamicznym w kodzie. Oznacza to, że można edytować typy w projektancie, a
następnie zobaczyć modyfikacje odzwierciedlone w kodzie źródłowym jednostki. Podobnie Diagram klas jest
zsynchronizowany ze zmianami wprowadzanymi w plikach kodu.
NOTE
Jeśli projekt zawiera Diagram klas, a projekt odwołuje się do typu, który znajduje się w innym projekcie, Diagram klas nie
pokazuje przywoływanego typu do czasu skompilowania projektu dla tego typu. Podobnie diagram nie wyświetla zmian w
kodzie jednostki zewnętrznej do momentu odbudowania projektu dla tej jednostki.
Przepływ pracy diagramów klas

Diagramy klas mogą pomóc zrozumieć strukturę klasy projektów. Te projekty mogły zostać utworzone przez
innych deweloperów lub wystarczy odświeżacz dla utworzonego projektu. Za pomocą diagramów klas można
dostosowywać, udostępniać i prezentować informacje o projekcie innym osobom.
Pierwszym krokiem w przedprezentowaniu informacji o projekcie jest utworzenie diagramu klasy, który
wyświetla elementy, które chcesz wyświetlić. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Dodawanie diagramu klas.
Można utworzyć wiele diagramów klas dla projektu, który może służyć do wyświetlania odrębnego widoku
projektu, wybranego podzestawu typów projektu lub wybranego podzestawu elementów członkowskich typu.
Oprócz definiowania każdego diagramu klas, można również zmienić sposób przedstawiania informacji; Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Dostosowywanie diagramów klas.
Po dostosowaniu co najmniej jednego diagramu klas można skopiować je do Microsoft Office dokumentów i
wydrukować je lub wyeksportować jako pliki obrazów. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz jak: kopiowanie
elementów diagramu klas do dokumentu Microsoft Office, instrukcje: Drukowanie diagramów klas i instrukcje:
eksportowanie diagramów klas jako obrazów.
NOTE
Projektant klas nie śledzi lokalizacji plików źródłowych, dlatego zmiana struktury projektu lub przeniesienie plików
źródłowych w projekcie może spowodować , że Projektant klas utraci śledzenie tego typu, szczególnie typ źródłowy
elementu typedef, klasy bazowe lub typy skojarzeń. Może zostać wyświetlony komunikat o błędzie, np. Projektant klas
nie mo że wy świetlić tego typu . Jeśli to zrobisz, przeciągnij ponownie zmodyfikowany lub zlokalizowany kod źródłowy
do diagramu klas, aby go wyświetlić.
Zobacz też
Zależności mapy w ramach rozwiązań
Instrukcje: Dodawanie diagramów klas do projektów
Do projektowania, edytowania i refaktoryzacji klas oraz innych typów Dodaj Diagram klas do projektu C#, Visual
Basic lub C++. Aby wizualizować różne części kodu w projekcie, należy dodać wiele diagramów klas do projektu.
Nie można tworzyć diagramów klas na podstawie projektów, które współużytkują kod w wielu aplikacjach. Aby
utworzyć diagramy klas UML, zobacz Tworzenie projektów i diagramów modelowania UML.
Zainstaluj składnik Projektant klas

Jeśli składnik Projektant klas nie został zainstalowany, wykonaj następujące kroki, aby go zainstalować.
1. Otwórz Instalator programu Visual Studio z menu Start systemu Windows lub wybierz pozycję
Narz ę dzia > Pobierz narz ę dzia i funkcje z paska menu w programie Visual Studio.
Instalator programu Visual Studio zostanie otwarty.
2. Wybierz kartę poszczególne składniki , a następnie przewiń w dół do kategorii Narz ę dzia kodu .
3. Wybierz pozycję Projektant klas a następnie wybierz pozycję Modyfikuj .
Składnik Projektant klas zostanie uruchomiony.
Dodawanie pustego diagramu klas do projektu

1. W Eksplorator rozwi ą za ń kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł projektu, a następnie wybierz
polecenie Dodaj > nowy element . Lub naciśnij klawisze CTRL + SHIFT + A .
2. Rozwiń w ęzeł wspólne elementy > Ogólne , a następnie na liście szablon wybierz pozycję Diagram
klas . W przypadku projektów Visual C++ poszukaj w kategorii narz ę dzi , aby znaleźć szablon
diagramu klas .
NOTE
Jeśli szablon diagramu klas nie jest widoczny, wykonaj kroki, aby zainstalować składnik Projektant klas dla
Diagram klas otwiera się w Projektant klas i pojawia się jako plik z rozszerzeniem . CD w Eksplorator
rozwi ą za ń. Możesz przeciągać kształty i linie do diagramu z przybornika .
Aby dodać wiele diagramów klas, powtórz czynności opisane w tej procedurze.
Dodawanie diagramu klasy na podstawie istniejących typów

W Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz menu kontekstowe pliku klasy (kliknij prawym przyciskiem myszy), a
następnie wybierz polecenie Wy świetl Diagram klas .
-lub-
W Widok klasy Otwórz obszar nazw lub menu kontekstowe typu, a następnie wybierz widok Diagram klas .
TIP
Jeśli Widok klasy nie jest otwarty, Otwórz Widok klasy z menu Widok .
Aby wyświetlić zawartość kompletnego projektu w diagramie klas

W Eksplorator rozwi ą za ń lub widok klasy, kliknij prawym przyciskiem myszy projekt, a następnie wybierz
polecenie Widok , a następnie wybierz polecenie Wy świetl Diagram klas .
Tworzony jest automatycznie wypełniony Diagram klas.
NOTE
Projektant klas nie jest dostępna w projektach .NET Core.
Zobacz też
Instrukcje: Tworzenie typów przy użyciu Projektant klas
Instrukcje: wyświetlanie istniejących typów
Projektowanie i wyświetlanie klas i typów
Instrukcje: Dostosowywanie diagramów klas
Można zmienić sposób wyświetlania informacji na diagramach klas. Można dostosować cały diagram lub
poszczególne typy na powierzchni projektowej.
Na przykład, można dostosować poziom powiększenia całego diagramu klasy, zmienić grupowanie i sortowanie
poszczególnych składowych typu, ukrywać lub pokazywać relacje i przenieść pojedyncze typy lub zestawy typów
w dowolne miejsce na diagramie.
NOTE
Dostosowywanie sposobu wyświetlania kształtów na diagramie nie zmienia podstawowego kodu dla typów
reprezentowanych na diagramie.
Sekcje, które zawierają składowe typu, takie jak sekcja Wła ściwo ści w klasie, są nazywane przedziałami. Można
ukryć lub pokazać poszczególne przedziały i elementy członkowskie typu.
Powiększanie i pomniejszanie diagramu klasy

1. Otwórz i wybierz plik diagramu klas w Projektant klas .
2. Na pasku narzędzi Projektant klas kliknij przycisk Powi ę ksz lub Pomniejsz , aby zmienić poziom
powiększenia powierzchni projektanta.
lub
Określ konkretną wartość stopnia powiększenia. Możesz użyć listy rozwijanej powi ę kszenie lub wpisać
prawidłowy poziom powiększenia (prawidłowy zakres to od 10% do 400%).
NOTE
Zmiana powiększenia nie wpływa na skalę wydruku diagramu klasy.
Dostosowywanie grupowania i sortowania elementów członkowskich

typu
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy pusty obszar na powierzchni projektowej i wskaż elementy
członkowskie grupy .
3. Wybierz jedną z dostępnych opcji:
Grupuj według rodzaju oddziela poszczególne elementy członkowskie typu do pogrupowanej
listy właściwości, metod, zdarzeń i pól. Pojedyncze grupy zależą od definicji jednostki: na przykład,
klasa nie wyświetli żadnej grupy zdarzeń, jeśli nie istnieją jeszcze żadne zdarzenia zdefiniowane dla
tej klasy.
Grupuj według dost ę pu oddziela poszczególne elementy członkowskie typu do listy
grupowanej na podstawie modyfikatorów dostępu elementu członkowskiego. Na przykład,
publiczne i prywatne.
Sor tuj alfabetycznie wyświetla elementy tworzące jednostkę jako pojedynczą listę z alfabetem.
Lista jest sortowana w kolejności rosnącej.
Ukrywanie przedziałów w danym typie

2. Kliknij prawym przyciskiem myszy kategorię składowej w typie, który chcesz dostosować (na przykład
wybierz w ęzeł metody w klasie.
3. Kliknij pozycję Ukr yj przedział .
Wybrany przedział znika z kontenera typu.
Ukrywanie poszczególnych elementów członkowskich w danym typie

2. Kliknij prawym przyciskiem myszy element członkowski w typie, który chcesz ukryć.
3. Kliknij przycisk Ukr yj .
Wybrany element członkowski znika z kontenera typu.
Pokazywanie ukrytych przedziałów i elementów członkowskich w

danym typie
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy nazw ę typu z ukrytym przedziałem.
3. Kliknij pozycję Poka ż wszystkie elementy członkowskie .
Wszystkie ukryte przedziały i elementy członkowskie pojawiają się w kontenerze typu.
Ukrywanie relacji
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy linię skojarzenia lub dziedziczenia, którą chcesz ukryć.
3. Kliknij przycisk Ukr yj dla linii skojarzenia, a następnie kliknij przycisk Ukr yj lini ę dziedziczenia dla linii
dziedziczenia.
4. Kliknij pozycję Poka ż wszystkie elementy członkowskie .
Wszystkie ukryte przedziały i elementy członkowskie pojawiają się w kontenerze typu.
Pokazywanie ukrytych relacji

2. Kliknij prawym przyciskiem myszy typ z ukrytym skojarzeniem lub dziedziczeniem.
Kliknij pozycję Poka ż wszystkie elementy członkowskie dla linii skojarzenia, a następnie kliknij
pozycję Poka ż klas ę bazow ą lub Poka ż klasy pochodne dla linii dziedziczenia.
Usuwanie kształtu z diagramu klasy
Możesz usunąć kształt typu z diagramu klasy bez wpływu na podstawowy kod typu. Usuwanie kształtów typu z
diagramu klasy dotyczy tylko tego diagramu: podstawowy kod, który określa typ, i inne diagramy, które
wyświetlają typ, nie są modyfikowane.
1. Na diagramie klasy zaznacz kształt typu, który chcesz usunąć z diagramu.
2. W menu Edycja wybierz polecenie Usu ń z diagramu .
Kształt typu i wszystkie linie skojarzeń lub dziedziczenia połączone z kształtem nie są już wyświetlane na
diagramie.
Usuwanie kształtu typu i jego kodu podstawowego

1. Kliknij prawym przyciskiem myszy kształt na powierzchni projektowej.
2. Wybierz pozycję Usu ń kod z menu kontekstowego.
Kształt zostanie usunięty z diagramu, a jego podstawowy kod zostanie usunięty z projektu.
Zobacz też
Instrukcje: zmiana między notacją składowej i notacją skojarzenia
Instrukcje: kopiowanie elementów diagramu klas do
dokumentu Microsoft Office
Można kopiować kształty z diagramu klas platformy .NET (plik CD ) do innych dokumentów. Otrzymasz kopię
kształtu lub jego kodu bazowego na podstawie rodzaju dokumentu, w którym go wkleisz. Aby skopiować
kształty z diagramów klas UML w projekcie modelowania, zobacz Eksportowanie diagramów jako obrazów.
Kopiowanie pojedynczego elementu

Kliknij prawym przyciskiem myszy kształt i wybierz polecenie Kopiuj obraz .
Kopiuj kilka elementów

1. Zaznacz kształty na diagramie, które chcesz skopiować.
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy zaznaczenie i wybierz polecenie Kopiuj obraz .
Kopiuj wszystkie elementy w diagramie klas

1. Kliknij prawym przyciskiem myszy powierzchnię diagramu, a następnie wybierz polecenie Zaznacz
wszystko lub naciśnij klawisze Ctrl + A .
2. W menu Edycja wybierz polecenie Kopiuj obraz .
Możesz również wybrać opcję Kopiuj zamiast obrazu Kopiuj . Kopiuj kopiuje obraz jako zwykłą mapę bitow ą.
Kopiuj obraz kopiuje obraz jako obraz oparty na wektorach, co jest lepszym rozwiązaniem w przypadku
większości aplikacji pakietu Office.
Zobacz też
Instrukcje: Drukowanie diagramów klas
Instrukcje: eksportowanie diagramów klas jako obrazów
Instrukcje: eksportowanie diagramów klas jako
obrazów
Aby wyeksportować Diagram klas, który został utworzony na podstawie kodu w projekcie, Zapisz diagram jako
obraz. Jeśli chcesz zamiast tego wyeksportować diagramy klas UML, zobacz Eksportowanie diagramów jako
obrazów.
Eksportowanie diagramu
1. Otwórz plik diagramu klasy (. CD).
2. Z menu Diagram klas lub menu skrótów obszaru diagramu wybierz polecenie Ekspor tuj diagram
jako obraz .
3. Wybierz diagram.
4. Wybierz odpowiedni format.
5. Wybierz pozycję Ekspor tuj , aby zakończyć eksportowanie.
Aby automatycznie aktualizować eksportowane obrazy połączone z innych dokumentów, należy ponownie
wyeksportować diagram w programie Visual Studio.
Zobacz też
Praca z diagramami klas
Diagram klas można wydrukować przy użyciu funkcji drukowania programu Visual Studio.
Aby wydrukować Diagram klas

1. Otwórz diagram klas.
2. Kliknij pozycję Drukuj w menu plik .
Cały Diagram klas zostanie wydrukowany. Aby drukować o odpowiednim rozmiarze, może być konieczne
dostosowanie ustawień w oknie dialogowym Ustawienia strony .
Zobacz też
Instrukcje: kopiowanie elementów diagramu klas do dokumentu Microsoft Office
Instrukcje: eksportowanie diagramów klas jako obrazów
Instrukcje: Dodawanie komentarzy do diagramów
klas
Za pomocą kształtów komentarzy można dodawać adnotacje do diagramów klas. Kształt komentarza ma jedną
właściwość, tekst , w którym można wpisać tekst. Kształty komentarzy istnieją tylko na powierzchni diagramu, a
nie w kodzie.
Komentarz znajduje się w widoku diagramu klas w Projektant klas . Jeśli otworzysz drugi diagram klasy do
tego samego projektu, komentarze utworzone w pierwszym widoku nie będą widoczne. Usunięcie diagramu
spowoduje również usunięcie wszystkich zawartych w nim komentarzy.
Można zmienić rozmiar kształtu komentarza, ale nie można zmienić innych aspektów jego wyglądu, takich jak
kolor tła, czcionka lub rozmiar czcionki.
Aby dodać komentarz

1. Przeciągnij komentarz z przybornika Projektant klas na Diagram klas.
2. Kliknij nowy kształt komentarza na diagramie i wpisz żądany tekst.
Zobacz też
Pracuj z diagramami klas
Instrukcje: Tworzenie typów za pomocą Projektant
klas
Aby zaprojektować nowe typy dla projektów C# i Visual Basic, utwórz je na diagramie klas. Aby wyświetlić
istniejące typy, zobacz How to: View Existing Types.
Utwórz nowy typ

1. W przyborniku w obszarze Projektant klas przeciągnij jeden z nich na Diagram klas:
Klasa lub Klasa abstrakcyjna
Wyliczenie
Interfejs
Structure (VB) lub Struktura (C#)
Delegat
Moduł (tylko w języku VB)
2. Nadaj nazw ę typowi. Następnie wybierz jego poziom dostępu.
3. Wybierz plik, do którego chcesz dodać kod początkowy dla typu:
Aby utworzyć nowy plik i dodać go do bieżącego projektu, wybierz opcję Utwórz nowy plik i
Nazwij plik.
Aby dodać kod do istniejącego pliku, wybierz pozycję Dodaj do istniej ą cego pliku .
Jeśli rozwiązanie ma projekt, który współużytkuje kod w wielu aplikacjach, można dodać nowy typ
do diagramu klasy w projekcie aplikacji, ale tylko wtedy, gdy odpowiedni plik klasy znajduje się w
tym samym projekcie aplikacji lub znajduje się w projekcie udostępnionym.
4. Teraz dodaj inne elementy, aby zdefiniować typ:
DL A DO DA J
Klasy, klasy abstrakcyjne, struktury i obiekty struct Metody, właściwości, pola, zdarzenia, konstruktory
(metoda), destruktory (metoda) i stałe, które określają
typ
Wyliczenia Wartości pól, które tworzą wyliczenie
Interfejsy Metody, właściwości i zdarzenia, które tworzą interfejs
Delegat Parametry, które definiują obiekt delegowany
Moduł Metody, właściwości, pola, zdarzenia, konstruktory

(metoda) i stałe, które określają moduł
Zobacz Tworzenie elementów członkowskich.

Zastosuj atrybut niestandardowy do typu
1. Kliknij typ kształtu na diagramie klasy.
2. We wła ściwo ściach obok właściwości atr ybuty niestandardowe typu kliknij przycisk wielokropka (...).
3. Dodaj jeden lub więcej atrybutów niestandardowych, jeden na wiersz. Nie otaczaj ich nawiasami
kwadratowymi.
Atrybuty niestandardowe są stosowane do typu.
Zastosuj atrybut niestandardowy do elementu członkowskiego typu

1. Kliknij nazw ę składowej w jej kształcie typu na diagramie klasy lub kliknij jej wiersz w oknie Szczegóły
klasy.
2. We wła ściwo ściach Znajdź właściwość atr ybuty niestandardowe elementu członkowskiego.
3. Dodaj jeden lub więcej atrybutów niestandardowych, jeden na wiersz. Nie otaczaj ich nawiasami
kwadratowymi.
Atrybuty niestandardowe są stosowane do typu.
Zobacz też
Instrukcje: Tworzenie dziedziczenia między typami
Instrukcje: tworzenie skojarzeń między typami
Tworzenie i konfigurowanie składowych typu
Projektowanie klas i typów
w Projektant klas
Aby utworzyć relację dziedziczenia między dwoma typami na diagramie klasy przy użyciu Projektant klas ,
Połącz typ podstawowy z typem pochodnym lub typami. Istnieje relacja dziedziczenia między dwiema klasami,
między klasą a interfejsem lub między dwoma interfejsami.
Aby utworzyć dziedziczenie między typami

1. Z projektu w Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz plik diagramu klasy (. CD).
Jeśli nie masz diagramu klas, utwórz go. Zobacz jak: dodać diagramy klas do projektów.
2. W przyborniku w obszarze Projektant klas kliknij pozycję dziedziczenie .
3. Na diagramie klasy należy narysować linię dziedziczenia między typami, które chcesz, zaczynając od:
Klasa pochodna klasy bazowej
Implementacja klasy do zaimplementowanego interfejsu
Rozszerzanie interfejsu do rozszerzonego interfejsu
4. Opcjonalnie, jeśli masz typ pochodny z typu ogólnego, kliknij linię dziedziczenia. W oknie Wła ściwo ści
ustaw właściwość argumenty typu tak, aby odpowiadała typowi dla typu ogólnego.
NOTE
Jeśli nadrzędna Klasa abstrakcyjna zawiera co najmniej jeden abstrakcyjny element członkowski, wszystkie
abstrakcyjne składowe są implementowane jako nieabstrakcyjne klasy dziedziczenia.
Chociaż można wizualizować istniejące typy ogólne, nie można tworzyć nowych typów ogólnych. Nie można
również zmienić parametrów typu dla istniejących typów ogólnych.
Zobacz też
Dziedziczenie
Podstawowe informacje o dziedziczeniu
Instrukcje: wyświetlanie dziedziczenia między typami
Klasy Visual C++ w Projektancie klas
Instrukcje: tworzenie skojarzeń między typami w
Projektant klas
Linie skojarzenia w Projektant klas pokazują, jak są powiązane klasy w diagramie. Linia skojarzenia
reprezentuje klasę, która jest typem właściwości lub polem innej klasy w projekcie. Linii skojarzeń zwykle używa
się do ilustrowania najważniejszych relacji między klasami w projekcie.
Podczas gdy można wyświetlić wszystkie pola i właściwości jako skojarzenia, więcej sensu ma wyświetlanie tylko
ważnych elementów członkowskich jako skojarzeń, w zależności od tego, co zamierzasz podkreślić na diagramie.
(Można wyświetlić mniej ważne elementy członkowskie jako zwykłe elementy członkowskie lub je całkowicie
ukryć.)
NOTE
Projektant klas obsługuje tylko jednokierunkowe skojarzenia.
Aby zdefiniować linię skojarzenia na Diagramie klasy

1. W przyborniku w obszarze Projektant klas wybierz pozycję skojarzenie .
2. Narysuj linię między dwoma kształtami, które chcesz połączyć przez skojarzenie.
Nowa właściwość jest tworzona w pierwszej klasie. Ta właściwość służy jako linia skojarzenia, (a nie jako
właściwość w ramach przedziału w kształcie) z domyślną nazw ą. Jej typ to kształt, na który wskazuje linia
skojarzenia.
Aby zmienić nazwę skojarzenia

Na powierzchni diagramu kliknij etykietę linii skojarzenia i ją wyedytuj.
Alternatywnie wykonaj następujące kroki:
1. Wybierz kształt zawierający właściwość, która jest wyświetlana jako skojarzenie.
Kształt uzyskuje fokus i jego składowe są wyświetlane w oknach Szczegóły klasy i Wła ściwo ści .
2. W oknie Szczegóły klasy lub Wła ściwo ści , edytuj pole Nazwa dla tej właściwości i naciśnij klawisz
Enter .
Nazwa zostanie zaktualizowana w oknie Szczegóły klasy , w wierszu skojarzenia, w oknie Wła ściwo ści
i w kodzie.
Zobacz też
Instrukcje: zmiana między notacją składowej i notacją skojarzenia
Instrukcje: wizualizacja skojarzenia kolekcji w
Projektant klas
Właściwości i pola, które są kolekcjami innych typów, mogą być wyświetlane na diagramie klas jako skojarzenie
kolekcji. W przeciwieństwie do regularnego skojarzenia, które wyświetla pole lub właściwość jako linię łączącą
klasę będącą właścicielem z typem pola, skojarzenie kolekcji jest wyświetlane jako linia łącząca klasę będącą
właścicielem z typem zebranym.
Aby utworzyć skojarzenie kolekcji

1. W polu kod Utwórz właściwość lub pole, którego typ jest kolekcją silnie wpisaną.
2. Na diagramie klasy rozwiń klasę, aby wyświetlić właściwości i pola.
3. W klasie kliknij prawym przyciskiem myszy pole lub właściwość i wybierz polecenie Poka ż jako
skojarzenie kolekcji .
Właściwość lub pole jest wyświetlane jako linia skojarzenia łącząca z typem zebranym.
Zobacz też
Utwórz i skonfiguruj elementy członkowskie typu w
Projektant klas
Można dodać tych członków do typów na diagramie klasy i skonfigurować te elementy członkowskie w oknie
Szczegóły klasy :
TYP EL EM EN T Y C Z ŁO N KO W SK IE, K TÓ RE M O G Ą Z AW IERA Ć
Klasa metoda, właściwość (w języku C# i Visual Basic), pole,

zdarzenie (w języku C# i Visual Basic), konstruktor (metoda),
destruktor (metoda), stała
Wyliczenie członek
Interfejs metoda, właściwość, zdarzenie (w języku C# i Visual Basic)
Klasa abstrakcyjna metoda, właściwość (w języku C# i Visual Basic), pole,

destruktor (metoda), stała
Struktura (konstrukcja Struct w języku C#) metoda, właściwość (w języku C# i Visual Basic), pole,
stała
Delegat parametr
Moduł (tylko w języku VB) metoda, właściwość, pole, zdarzenie, konstruktor, stała
NOTE
Utwórz bardziej zwartą deklarację właściwości, gdy akcesory właściwości get i set nie potrzebują dodatkowej logiki, za
pomocą automatycznie wdrożonych właściwości (tylko C#). Aby wyświetlić pełną sygnaturę, w menu Diagram klas
wybierz pozycję Zmie ń format , aby > wy świetlić pełn ą sygnatur ę. Aby uzyskać więcej informacji na temat
właściwości, które są implementowane, zobacz zaimplementowane właściwości.
Typowe zadania
Z A DA N IE Z AWA RTO ŚĆ P O M O C N IC Z A
Rozpocznij: Przed utworzeniem i skonfigurowaniem - Otwórz okno Szczegóły klasy

elementów członkowskich typu należy otworzyć okno - Uwagi dotyczące użycia szczegółów klasy
Szczegóły klasy . - Wyświetlanie informacji tylko do odczytu
- Skróty klawiaturowe i myszy w diagramie klas i oknie
Szczegóły klasy
Tworzenie i modyfikowanie elementów - Utwórz członków

członkowskich typu: Można tworzyć nowych członków, - Modyfikuj elementy członkowskie typu
modyfikować członków i dodawać parametry do metody - Dodawanie parametrów do metod
przy użyciu okna Szczegóły klasy .
Otwórz okno Szczegóły klasy

Domyślnie okno Szczegóły klasy pojawia się automatycznie po otwarciu nowego diagramu klas. Zobacz jak:
Dodawanie diagramów klas do projektów). Możesz również otworzyć okno Szczegóły klasy w następujący
sposób:
Kliknij prawym przyciskiem myszy dowolną klasę na diagramie, aby wyświetlić menu kontekstowe, a
następnie wybierz pozycję Szczegóły klasy .
Wybierz pozycję Wy świetl > inne > Szczegóły klasy systemu Windows z paska menu.
Utwórz członków
Można utworzyć element członkowski, używając dowolnego z następujących narzędzi:
Projektant klas
Pasek narzędzi okna Szczegóły klasy
Okno Szczegóły klasy
NOTE
Można również utworzyć konstruktory i destruktory przy użyciu procedur opisanych w tej sekcji. Należy pamiętać, że
konstruktory i destruktory są specjalnymi rodzajami metod i w ten sposób pojawiają się w przedziale metod w kształtach
diagramu klas i w sekcji metody siatki okna Szczegóły klasy .
NOTE
Jedyna jednostka, jaką można dodać do obiektu delegowanego, to parametr. Należy zauważyć, że procedura zatytułowana
"aby utworzyć członka przy użyciu paska narzędzi okna Szczegóły klasy " jest nieprawidłowa dla tej akcji.
Tworzenie składowej przy użyciu Projektant klas

1. Kliknij prawym przyciskiem myszy typ, do którego chcesz dodać element członkowski, wskaż polecenie
Dodaj , a następnie wybierz typ elementu członkowskiego, który chcesz dodać.
Nowa sygnatura elementu członkowskiego jest tworzona i dodawana do typu. Otrzymuje nazw ę
domyślną, którą można zmienić w Projektant klas , oknie Szczegóły klasy lub w oknie Wła ściwo ści .
2. Opcjonalnie określ inne szczegóły dotyczące elementu członkowskiego, takie jak jego typ.
Tworzenie elementu członkowskiego przy użyciu paska narzędzi okna Szczegóły klasy
1. Na powierzchni diagramu wybierz typ, do którego chcesz dodać element członkowski.
Typ uzyskuje fokus i jego zawartość jest wyświetlana w oknie Szczegóły klasy .
2. Na pasku narzędzi okna Szczegóły klasy Kliknij górną ikonę i wybierz pozycję Nowy <member> z
listy rozwijanej.
Kursor zostanie przeniesiony do pola Nazwa w wierszu dla rodzaju elementu członkowskiego, który
chcesz dodać. Jeśli na przykład klikniesz pozycję Nowa wła ściwo ść, kursor przejdzie do nowego wiersza
w sekcji Wła ściwo ści okna Szczegóły klasy .
3. Wpisz nazw ę elementu członkowskiego, który chcesz utworzyć, i naciśnij klawisz Enter (lub przenieś
fokus w inny sposób, np. za pomocą klawisza Tab).
Nowa sygnatura elementu członkowskiego jest tworzona i dodawana do typu. Element członkowski już
istnieje w kodzie i jest wyświetlany w Projektant klas , w oknie szczegóły klasy i okno właściwości.
Tworzenie elementu członkowskiego przy użyciu okna Szczegóły klasy
1. Na powierzchni diagramu wybierz typ, do którego chcesz dodać element członkowski.
Typ uzyskuje fokus i jego zawartość jest wyświetlana w oknie Szczegóły klasy .
2. W oknie Szczegóły klasy , w sekcji zawierającej rodzaj elementu członkowskiego, który chcesz dodać,
kliknij przycisk <add member> . Na przykład, jeśli chcesz dodać pole, kliknij <add field> .
3. Wpisz nazw ę elementu członkowskiego, który chcesz utworzyć, a następnie naciśnij klawisz Enter.
Nowa sygnatura elementu członkowskiego jest tworzona i dodawana do typu. Element członkowski już
istnieje w kodzie i jest wyświetlany w Projektant klas , w oknie szczegóły klasy i okno właściwości.
NOTE
Do tworzenia elementów członkowskich można także używać skrótów klawiaturowych. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz skróty klawiaturowe i myszy w diagramie klas i oknie Szczegóły klasy.
Modyfikuj elementy członkowskie typu

Projektant klas umożliwia modyfikowanie składowych typów, które są wyświetlane na diagramie. Można
modyfikować składowe dowolnego typu wyświetlane na diagramie klasy, które nie są tylko do odczytu.
Elementy członkowskie typu są modyfikowane za pomocą edycji w miejscu na powierzchni projektowej, okno
Właściwości i w oknie Szczegóły klasy .
Wszystkie elementy członkowskie wyświetlane w oknie Szczegóły klasy reprezentują elementy członkowskie
typów na diagramie klas. Istnieją cztery rodzaje elementów członkowskich: metody, właściwości, pola i
zdarzenia.
Wszystkie wiersze elementów członkowskich pojawiają się pod nagłówkami, które grupują elementy
członkowskie według rodzaju. Na przykład wszystkie właściwości są wyświetlane pod wła ściwo ściami
nagłówka, które jako w ęzeł w siatce mogą być zwinięte lub rozwinięte.
Każdy wiersz elementu członkowskiego zawiera następujące elementy:
Ikona elementu członkowskiego
Każdy rodzaj elementu członkowskiego jest reprezentowany przez własną ikonę. Wskaż myszą ikonę
elementu członkowskiego, aby wyświetlić podpis elementu członkowskiego. Kliknij ikonę elementu
członkowskiego lub przestrzeń z lewej strony ikony elementu członkowskiego, aby zaznaczyć wiersz.
Nazwa elementu członkowskiego
Kolumna Nazwa w wierszu elementu członkowskiego zawiera nazw ę elementu członkowskiego. Ta
nazwa jest również wyświetlana w właściwości Nazwa w okno właściwości. Ta komórka służy do zmiany
nazwy któregokolwiek elementu członkowskiego, który ma uprawnienia odczytu i zapisu.
Jeśli kolumna Nazwa jest zbyt w ąska, aby wyświetlić całą nazw ę, wskaż myszą nazwy elementu
członkowskiego, która zawiera całą nazw ę.
Typ elementu członkowskiego
Komórka MemberType korzysta z technologii IntelliSense, która umożliwia wybranie z listy wszystkich
typów dostępnych w bieżącym projekcie lub projektach, do których istnieją odwołania.
Modyfikator elementu członkowskiego
Zmień modyfikator widoczności elementu członkowskiego na Public ( public ), Private ( private ), ()
Friend internal () Protected protected , Protected Friend ( protected internal ), lub Default .
<add member>
Ostatni wiersz w oknie Szczegóły klasy zawiera tekst <add member> w komórce Nazwa . Po
kliknięciu tej komórki, można utworzyć nowy element członkowski. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Tworzenie elementów członkowskich.
Wła ściwo ści elementu członkowskiego w okno Wła ściwo ści
W oknie Szczegóły klasy zostanie wyświetlony podzestaw właściwości elementów członkowskich, które
są wyświetlane w okno właściwości. Zmiana właściwości w jednej lokalizacji zaktualizuje globalnie
wartość właściwości. Obejmuje to wyświetlanie jej wartości w innej lokalizacji.
Podsumowanie
Komórka Podsumowanie uwidacznia podsumowanie informacji o elemencie członkowskim. Kliknij
wielokropek w komórce Podsumowanie , aby wyświetlić lub edytować informacje o podsumowaniu ,
zwracanym typie i uwagach dla elementu członkowskiego.
Ukr yj
Gdy pole wyboru Ukr yj jest zaznaczone, element członkowski nie jest wyświetlany w typie.
Aby zmodyfikować element członkowski typu
1. Za pomocą Projektanta klas, wybierz typ.
2. Jeśli okno Szczegóły klasy nie zostanie wyświetlone, kliknij przycisk okno Szczegóły klasy na pasku
narzędzi Projektant klas.
3. Edytuj wartości w polach siatki okna Szczegóły klasy . Po każdej modyfikacji naciśnij klawisz ENTER lub
w inny sposób przenieś fokus kursora z edytowanego pola, na przykład, naciskając klawisz TAB. Zmiany
odzwierciedlają się bezpośrednio w kodzie.
NOTE
Jeśli chcesz zmodyfikować jedynie nazwę elementu członkowskiego, możesz to zrobić za pomocą edycji w miejscu.
Dodawanie parametrów do metod

Dodaj parametry do metod przy użyciu okna Szczegóły klasy . Parametry mogą być skonfigurowane jako
wymagane lub opcjonalne. Podanie wartości opcjonalnej wła ściwo ści domy ślnej parametru powoduje, że
Projektant generuje kod jako opcjonalny parametr.
Wiersze parametrów zawierają następujące elementy:
Nazwa
W kolumnie Nazwa w wierszu parametru wyświetlana jest nazwa parametru. Ta nazwa jest również
wyświetlana w właściwości Nazwa w okno właściwości. Ta komórka służy do zmiany nazwy
któregokolwiek parametru, który ma uprawnienia odczytu i zapisu.
Wskazanie nazwy parametru wyświetla nazw ę parametru, jeśli kolumna Nazwa jest zbyt w ąska, aby
wyświetlić całą nazw ę.
Typ
Komórka typu parametru korzysta z technologii IntelliSense, która umożliwia wybór z listy wszystkich
typów dostępnych w bieżącym projekcie lub projektach, do których istnieją odwołania.
Modyfikator
Komórka modyfikuj ą ca w wierszu parametru akceptuje i wyświetla nowy modyfikator parametru. Aby
wprowadzić nowy modyfikator parametrów, użyj pola listy rozwijanej, aby wybrać opcję Brak , ref , out
lub params w języku C#, a ByVal , ByRef lub ParamArray w języku VB.
Podsumowanie
Komórka podsumowania w wierszu parametru umożliwia wprowadzanie komentarzy do kodu, które
pojawiają się w IntelliSense podczas wprowadzania parametru do edytora kodu.
<add parameter>
Ostatni wiersz parametru elementu członkowskiego zawiera tekst <Dodaj parametr > w komórce
Nazwa . Kliknięcie tej komórki pozwala utworzyć nowy parametr. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Aby dodać parametr do metody.
W oknie Wła ściwo ści są wyświetlane te same właściwości parametrów, które są wyświetlane w oknie
Szczegóły klasy : Nazwa , Typ , modyfikator , Podsumowanie , a także Opcjonalna Wła ściwo ść domy ślna
. Zmiana właściwości w jednej lokalizacji aktualizuje globalnie wartość właściwości, włącznie z wyświetlaniem jej
wartości w innej lokalizacji.
NOTE
Aby dodać parametr do delegata, zobacz Tworzenie członków.
NOTE
Chociaż destruktor jest metodą, to nie może mieć parametrów.
Aby dodać parametr do metody

1. Na powierzchni diagramu kliknij typ zawierający metodę, do której chcesz dodać parametr.
Typ uzyskuje fokus i jego zawartość wyświetla się w oknie Szczegóły klasy .
2. W oknie Szczegóły klasy Rozwiń wiersz metody, do której chcesz dodać parametr.
Pojawia się wiersz parametru z wcięciem, zawierający tylko parę nawiasów i słów <add parameter> .
3. Kliknij <add parameter> , wpisz nazw ę nowego parametru, a następnie naciśnij klawisz Enter .
Nowy parametr zostanie dodany do metody i kodu metody. Jest on wyświetlany w oknie Szczegóły
klasy i okno właściwości.
4. Opcjonalnie określ inne szczegóły dotyczące parametru, takie jak jego typ.
Aby dodać opcjonalny parametr do metody
1. Na powierzchni diagramu kliknij typ zawierający metodę, do której chcesz dodać opcjonalny parametr.
Typ uzyskuje fokus i jego zawartość wyświetla się w oknie Szczegóły klasy .
2. W oknie Szczegóły klasy Rozwiń wiersz metody, do której chcesz dodać opcjonalny parametr.
Pojawia się wiersz parametru z wcięciem, zawierający tylko parę nawiasów i słów <add parameter> .
3. Kliknij <add parameter> , wpisz nazw ę nowego parametru, a następnie naciśnij klawisz Enter .
Nowy parametr zostanie dodany do metody i kodu metody. Jest on wyświetlany w oknie Szczegóły
klasy i okno właściwości.
4. W okno Właściwości wpisz wartość opcjonalnej wła ściwo ści domy ślnej . Ustawienie właściwości
Opcjonalny domyślny parametru powoduje, że ten parametr staje się opcjonalny.
NOTE
Opcjonalne parametry muszą być ostatnimi parametrami na liście parametrów.
Uwagi dotyczące użycia szczegółów klasy

Zapoznaj się z poniższymi wskazówkami dotyczącymi korzystania z okna Szczegóły klasy .
Komórki edytowalne i nieedytowalne
Wszystkie komórki w oknie Szczegóły klasy można edytować z kilkoma wyjątkami:
Cały typ jest tylko do odczytu, gdy na przykład znajduje się w przywoływanym zestawie. Po wybraniu
kształtu w Projektant klas okno Szczegóły klasy wyświetla jego szczegóły w stanie tylko do odczytu.
Dla indeksatorów nazwa jest tylko do odczytu, a pozostałe (typ, modyfikator, podsumowanie) są
edytowalne.
Wszystkie typy ogólne mają parametry tylko do odczytu w oknie Szczegóły klasy . Aby zmienić
parametr rodzajowy, wyedytuj jego kod źródłowy.
Nazwa parametru typu, który jest zdefiniowany w typie rodzajowym, jest tylko do odczytu.
Gdy kod typu jest przerwany (niemożliwy do przeanalizowania), w oknie Szczegóły klasy jest
wyświetlana zawartość tego typu jako tylko do odczytu.
Okno Szczegóły klasy i kod źródłowy
Aby wyświetlić kod źródłowy, kliknij prawym przyciskiem myszy kształt w oknie Szczegóły klasy (lub
Projektant klas), a następnie kliknij polecenie Wyświetl kod. Plik źródłowy kodu otwiera się i przewija do
wybranego elementu.
Zmiany kodu źródłowego są natychmiast odzwierciedlane w wyświetlaniu informacji o sygnaturach w
Projektant klas i oknie Szczegóły klasy . Jeśli okno Szczegóły klasy jest w tym momencie zamknięte,
nowe informacje są widoczne przy następnym otwarciu.
Gdy kod typu jest przerwany (niemożliwy do przeanalizowania), w oknie Szczegóły klasy jest
wyświetlana zawartość tego typu jako tylko do odczytu.
Funkcje Schowka w oknie Szczegóły klasy
Możesz skopiować lub wyciąć pola lub wiersze z okna Szczegóły klasy i wkleić je do innego typu. Wiersz
można wyciąć tylko wtedy, gdy nie jest tylko do odczytu. Po wklejeniu wiersza okno Szczegóły klasy przypisuje
now ą nazw ę (pochodną od nazwy kopiowanego wiersza), aby uniknąć konfliktu.
Wyświetlanie informacji tylko do odczytu

Projektant klas, a w oknie Szczegóły klasy można wyświetlić typy (i składowe typów) dla następujących
elementów:
projekt, który zawiera diagram klas
projekt stanowiący odwołanie z projektu, który zawiera diagram klas
zestaw stanowiący odwołanie z projektu, który zawiera diagram klas
W dwóch ostatnich przypadkach, jednostka, do której istnieje odwołanie (typ lub składowa), jest tylko do
odczytu na diagramie klasy, który ją reprezentuje.
Cały projekt lub jego części, takie jak pojedyncze pliki, mogą być tylko do odczytu. Najbardziej typowe przypadki,
w których projekt lub jeden z jego plików jest tylko do odczytu, występują wtedy, gdy projekt jest pod kontrolą
kodu źródłowego (i nie jest wyewidencjonowany), istnieje w zestawie zewnętrznym, lub gdy system operacyjny
uzna, że pliki są tylko do odczytu.
Kontrola kodu ź ródłowego
Ponieważ Diagram klas jest zapisywany jako plik w projekcie, należy wyewidencjonować projekt w celu
zapisania wszelkich zmian wprowadzonych w Projektant klas lub w oknie Szczegóły klasy .
Projekty tylko do odczytu
Projekt może być tylko do odczytu z przyczyn innych niż kontrola kodu źródłowego. Zamknięcie projektu
wyświetla okno dialogowe z pytaniem, czy zastąpić plik projektu, odrzucić zmiany (nie zapisuj), czy anulować
operację zamknięcia. Jeśli wybierzesz zastąpienie, pliki projektu są zastępowane i udostępnione do odczytu i
zapisu. Dodawany jest nowy plik diagramu klasy.
Typy tylko do odczytu
W przypadku próby zapisania projektu zawierającego typ, którego plik kodu źródłowego jest tylko do odczytu,
zostanie wyświetlone okno dialogowe Zapisywanie pliku Read-Only , które umożliwia zapisanie pliku pod
now ą nazw ą lub now ą lokalizacją lub zastępowanie pliku tylko do odczytu. Jeśli plik zostanie zastąpiony, nowa
kopia nie będzie już tylko do odczytu.
Jeśli plik kodu zawiera błąd składni, kształty wyświetlające kod w tym pliku zostaną tymczasowo ustawione tylko
do odczytu, dopóki błąd składni nie zostanie poprawiony. Kształty w tym stanie wyświetlają czerwony tekst i
czerwoną ikonę, która wyświetla etykietkę z napisem „plik kodu źródłowego zawiera błąd analizy składni”.
Typ przywoływany (na przykład typ .NET), który istnieje w innym w ęźle projektu lub w w ęźle zestawu, do
którego się odwołuje, jest wskazany na powierzchni projektowej Projektant klas jako tylko do odczytu. Typ
lokalny, który istnieje w otwartym projekcie, jest do odczytu i zapisu, a jego kształt na powierzchni projektowej
Projektanta klas jest odpowiednio opisany.
Indeksatory są do odczytu i zapisu w kodzie oraz w oknie Szczegóły klasy , ale nazwa indeksatora jest tylko do
odczytu.
Nie można edytować metod częściowych przy użyciu Projektant klas lub okna Szczegóły klasy ; Aby je
edytować, należy użyć edytora kodu.
Nie można edytować natywnego kodu C++ przy użyciu Projektant klas lub okna Szczegóły klasy ; Aby
edytować natywny kod C++, należy użyć edytora kodu.
Zobacz też
Instrukcje: wyświetlanie istniejących typów w
Projektant klas
Aby wyświetlić istniejący typ i jego elementy członkowskie, Dodaj kształt do diagramu klas.
Można zobaczyć typy lokalne i typy odwołania. Typ lokalny istnieje w aktualnie otwartym projekcie i jest do
odczytu/zapisu. Typ odwołania istnieje w innym projekcie lub w zestawie odwołania i jest tylko do odczytu.
Aby zaprojektować nowe typy na diagramach klas, zobacz jak: Tworzenie typów za pomocą Projektant klas.
Aby wyświetlić typy w projekcie na diagramie klasy

1. Z projektu w Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz istniejący plik diagramu klasy (. CD). Lub jeśli nie istnieje
żaden diagram klas, dodaj nowy diagram klas do projektu. Zobacz jak: dodać diagramy klas do
projektów.
2. Z projektu w Eksplorator rozwi ą za ń przeciągnij plik kodu źródłowego do diagramu klas.
NOTE
Jeśli rozwiązanie ma projekt, który współużytkuje kod w wielu aplikacjach, możesz przeciągnąć pliki lub kod do
diagramu klasy tylko z tych źródeł:
Projekt aplikacji, który zawiera diagram
Projekt współużytkowany, który został zaimportowany przez projekt aplikacji
Projekt odwołania
Zestaw
Kształty przedstawiające typy zdefiniowane w pliku kodu źródłowego są wyświetlane na diagramie w

miejscu, gdzie przeciągnąłeś plik.
Możesz również wyświetlić typy w projekcie, przeciągając jeden lub więcej typów z w ęzła projektu w Widok
klasy do diagramu klas.
TIP
Jeśli Widok klasy nie jest otwarty, Otwórz Widok klasy z menu Widok .
Aby wyświetlić typy w lokalizacjach domyślnych na diagramie, wybierz jeden lub więcej typów w Widok klasy ,
kliknij prawym przyciskiem myszy wybrane typy i wybierz polecenie Wy świetl Diagram klas .
NOTE
Jeśli zamknięty diagram klas zawierający typ już istnieje w projekcie, diagram klas się otworzy, aby wyświetlić kształt typu.
Jeśli jednak żaden Diagram klas zawierający typ nie istnieje w projekcie, Projektant klas utworzy nowy Diagram klas w
projekcie i otworzy go, aby wyświetlić typ.
Przy pierwszym wyświetleniu typu na diagramie, jego kształt pojawia się domyślnie zwinięty. Można rozwinąć
kształt, aby wyświetlić jego zawartość.
Aby wyświetlić zawartość projektu w diagramie klas
W Eksplorator rozwi ą za ń lub Widok klasy , kliknij prawym przyciskiem myszy projekt, a następnie wybierz
polecenie Widok , a następnie wybierz polecenie Wy świetl Diagram klas . Tworzony jest automatycznie
wypełniony Diagram klas.
Zobacz też
Instrukcje: wyświetlanie dziedziczenia między
typami w Projektant klas
Relację dziedziczenia można znaleźć, jeśli istnieje, między typem podstawowym a jego typami pochodnymi na
diagramie klas w Projektant klas . Aby utworzyć relację dziedziczenia, jeśli nie istnieje, między dwoma typami,
zobacz How to: Create dziedziczenie między typami.
Aby znaleźć typ podstawowy

1. Na diagramie klas kliknij typ, dla którego chcesz zobaczyć klasę bazow ą lub interfejs.
2. W menu Diagram klas wybierz Poka ż klas ę bazow ą lub Poka ż interfejsy podstawowe .
Na diagramie zostanie wybrana Klasa bazowa lub interfejs typu. Wszystkie ukryte linie dziedziczenia są
teraz widoczne między dwoma kształtami.
Możesz również kliknąć prawym przyciskiem myszy typ, którego typ podstawowy chcesz wyświetlić, a następnie
wybierz polecenie Poka ż klas ę bazow ą lub Poka ż interfejsy podstawowe .
Aby znaleźć typy pochodne

1. Na diagramie klas kliknij typ, dla którego chcesz wyświetlić klasy pochodne lub interfejsy.
2. W menu Diagram klas wybierz pozycję Poka ż klasy pochodne lub Poka ż interfejsy pochodne .
Klasy pochodne lub interfejsy są wyświetlane na diagramie. Wszystkie ukryte linie dziedziczenia są teraz
wyświetlane między kształtami.
Możesz również kliknąć prawym przyciskiem myszy typ, dla którego chcesz zobaczyć typy pochodne, a
następnie wybrać Poka ż klasy pochodne lub Poka ż interfejsy pochodne .
Zobacz też
Instrukcje: zmiana między notacją składowej i
notacją skojarzenia w Projektant klas
W Projektant klas można zmienić sposób, w jaki Diagram klas reprezentuje relację skojarzenia między dwoma
typami z notacji elementu członkowskiego i odwrotnie. Elementy członkowskie wyświetlane jako linie kojarzenia
często zapewniają przydatną wizualizację sposobu, w jaki są powiązane typy.
NOTE
Relacje skojarzenia mogą być reprezentowane jako właściwość lub pole elementu członkowskiego. Aby zmienić notację
elementu członkowskiego na notację skojarzenia, jeden typ musi mieć element członkowski innego typu. Aby zmienić
notację skojarzenia na notację elementu członkowskiego, dwa typy muszą być połączone przez linię skojarzenia. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz jak: tworzenie skojarzeń między typami. Jeśli projekt zawiera wiele diagramów klas,
zmiany wprowadzane do sposobu wyświetlania relacji skojarzenia mają wpływ tylko na ten diagram. Aby zmienić sposób
wyświetlania relacji skojarzenia przez inny diagram, Otwórz lub Wyświetl ten diagram i wykonaj te kroki.
Aby zmienić notację elementu członkowskiego na notację skojarzenia

1. W w ęźle projektu w Eksplorator rozwiązań otwórz plik diagramu klas (. CD).
2. W kształcie typ na diagramie klas kliknij prawym przyciskiem myszy właściwość elementu
członkowskiego lub pole reprezentujące skojarzenie, a następnie wybierz polecenie Poka ż jako
skojarzenie .
TIP
Jeśli w kształcie typu nie są widoczne żadne właściwości ani pola, przedziały w kształcie mogą być zwinięte. Aby
rozwinąć kształt typu, kliknij dwukrotnie nazwę przedziału lub kliknij prawym przyciskiem myszy kształt typ, a
następnie wybierz Rozwiń.
Element członkowski znika z przedziału w kształcie typu, a linia skojarzenia zostanie wyświetlona, aby
połączyć dwa typy. Wiersz skojarzenia jest oznaczony nazw ą właściwości lub pola.
Aby zmienić notację skojarzenia z notacją składowej

Na diagramie klas kliknij prawym przyciskiem myszy linię skojarzenia, a następnie wybierz polecenie Poka ż
jako wła ściwo ść lub Poka ż jako odpowiednie pole . Wiersz skojarzenia znika, a właściwość jest
wyświetlana w odpowiednim przedziale w obrębie kształtu typ na diagramie.
Zobacz też
Instrukcje: wizualizacja skojarzenia kolekcji
Klasy i typy refaktoryzacji w Projektant klas
W przypadku refaktoryzacji kodu można ułatwić zrozumienie, konserwację i wydajniejsze działanie poprzez
zmianę jego wewnętrznej struktury i sposobu, w jaki obiekty są zaprojektowane, a nie z zachowaniem
zewnętrznym. Użyj Projektant klas i okna Szczegóły klasy, aby zmniejszyć ilość pracy, którą trzeba wykonać, i
szansę wprowadzenia usterek podczas refaktoryzacji kodu w języku C#, Visual Basic lub C++ w projekcie
NOTE
Pliki projektu mogą być tylko do odczytu, ponieważ projekt znajduje się pod kontrolą kodu źródłowego i nie jest
wyewidencjonowany, jest to projekt, do którego istnieje odwołanie, lub jego pliki są oznaczone jako tylko do odczytu na
dysku. Podczas pracy w projekcie w jednym z tych stanów będą prezentowane różne sposoby zapisywania pracy w
zależności od stanu projektu. Dotyczy to również kodu refaktoryzacji i kodu, który można zmienić w inny sposób, na
przykład jego bezpośredniej edycji.
Typowe zadania
Klasy refaktor yzacji: Operacji refaktoryzacji można użyć - Instrukcje: dzielenie klasy na klasy częściowe
do podziału klasy na klasy częściowe lub w celu
zaimplementowania abstrakcyjnej klasy bazowej.
Praca z interfejsami: W Projektant klas można - Instrukcje: implementowanie interfejsu

zaimplementować interfejs na diagramie klas, łącząc go z
klasą, która dostarcza kod dla metod interfejsu.
Typy refaktor yzacji, elementy członkowskie typu i - Zmień nazwy typów i składowych typu
parametr y: Za pomocą Projektant klas można zmienić - Przenoszenie elementów członkowskich typu z jednego
nazwy typów, zastąpić elementy typu lub przenieść je z typu do innego
jednego typu do drugiego. Można również tworzyć Typy - Instrukcje: Tworzenie typu dopuszczającego wartość null
dopuszczające wartości null.
Zmień nazwy typów i składowych typu

W Projektant klas można zmienić nazw ę typu lub elementu członkowskiego typu na diagramie klasy lub w oknie
Wła ściwo ści . W oknie Szczegóły klasy można zmienić nazw ę elementu członkowskiego, ale nie typ. Zmiana
nazwy typu lub składowej typu jest propagowana do wszystkich okien i lokalizacji kodu, w których pojawiła się
stara nazwa.
Zmień nazwę w Projektant klas
1. Na diagramie klasy wybierz typ lub element członkowski i wybierz nazw ę.
Nazwa elementu członkowskiego można edytować.
2. Wpisz now ą nazw ę typu lub elementu członkowskiego typu
Zmień nazwę w oknie Szczegóły klasy
1. Aby wyświetlić okno Szczegóły klasy , kliknij prawym przyciskiem myszy typ lub element członkowski
typu i wybierz pozycję Szczegóły klasy .
Zostanie wyświetlone okno Szczegóły klasy .
2. W kolumnie Nazwa Zmień nazw ę elementu członkowskiego typu
3. Aby przenieść fokus z komórki, naciśnij klawisz Enter lub kliknij poza komórką.
NOTE
W oknie Szczegóły klasy można zmienić nazwę elementu członkowskiego, ale nie typ.
Zmień nazwę w okno Właściwości

1. Na diagramie klasy lub w oknie Szczegóły klasy , kliknij prawym przyciskiem myszy typ lub element
członkowski, a następnie wybierz polecenie Wła ściwo ści .
Zostanie wyświetlone okno Wła ściwo ści , w którym są wyświetlane właściwości typu lub elementu
członkowskiego typu.
2. W właściwości name (nazwa ) Zmień nazw ę typu lub składowej typu.
Nowa nazwa jest propagowana do wszystkich okien i lokalizacji kodu w bieżącym projekcie, w których
pojawiła się stara nazwa.
Przenoszenie elementów członkowskich typu z jednego typu do

innego
Za pomocą Projektant klas , można przenieść składow ą typu z jednego typu na inny typ. Oba typy muszą być
widoczne na bieżącym diagramie klas.
1. W typie widocznym na powierzchni projektowej kliknij prawym przyciskiem myszy element członkowski,
który chcesz przenieść do innego typu, a następnie wybierz polecenie Wytnij .
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy typ docelowy i wybierz polecenie Wklej .
Właściwość jest usuwana z typu źródłowego i pojawia się w typie docelowym.
Zobacz też
Instrukcje: implementowanie interfejsu w Projektant
klas
W Projektant klas można zaimplementować interfejs na diagramie klas, łącząc go z klasą, która dostarcza kod
dla metod interfejsu. Projektant klas generuje implementację interfejsu i wyświetla relacje między interfejsem
a klasą jako relację dziedziczenia. Interfejs można zaimplementować, rysując linię dziedziczenia między
interfejsem a klasą lub przeciągając interfejs z Widok klasy.
TIP
Interfejsy można tworzyć w taki sam sposób, jak w przypadku innych typów. Jeśli interfejs istnieje, ale nie jest wyświetlany
na diagramie klas, należy najpierw go wyświetlić. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz jak: Tworzenie typów przy użyciu
Projektant klas i instrukcje: wyświetlanie istniejących typów.
Aby zaimplementować interfejs poprzez rysowanie linii dziedziczenia

1. Na diagramie klasy Wyświetl interfejs i klasę, która będzie implementować interfejs.
2. Narysuj linię dziedziczenia z klasy i interfejsu.
Do klasy jest dołączona lizak, a etykieta o nazwie interfejsu identyfikuje relację dziedziczenia. Program
Visual Studio generuje klasy pośredniczące dla wszystkich elementów członkowskich interfejsu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz jak: Tworzenie dziedziczenia między typami.
Aby zaimplementować interfejs z okna Widok klasy

1. Na diagramie klas Wyświetl klasę, w której chcesz zaimplementować interfejs.
2. Otwórz Widok klasy i Znajdź interfejs.
TIP
Jeśli Widok klasy nie jest otwarty, Otwórz Widok klasy z menu Widok lub naciśnij klawisze CTRL + SHIFT +
C.
3. Przeciągnij w ęzeł interfejsu do kształtu klasy na diagramie.

Do klasy jest dołączona lizak, a etykieta o nazwie interfejsu identyfikuje relację dziedziczenia. Program
Visual Studio generuje klasy pośredniczące dla wszystkich elementów członkowskich interfejsu; w tym
momencie interfejs jest zaimplementowany.
Zobacz też
Porady: tworzenie typów za pomocą Projektanta klas
Instrukcje: dzielenie klasy na klasy częściowe w
Projektant klas
Możesz użyć partial słowa kluczowego ( Partial w Visual Basic) do dzielenia deklaracji klasy lub struktury
między kilka deklaracji. Możesz użyć dowolnej liczby deklaracji częściowych.
Deklaracje mogą znajdować się w jednym lub w wielu plikach źródłowych. Wszystkie deklaracje muszą
znajdować się w tym samym zestawie i w tej samej przestrzeni nazw.
Klasy częściowe są przydatne w kilku sytuacjach. Na przykład w dużym projekcie, oddzielenie klasy na wiele
plików umożliwia więcej niż jednemu programisty pracy nad projektem w tym samym czasie. Podczas pracy z
kodem, który generuje program Visual Studio, można zmienić klasę bez konieczności ponownego tworzenia
pliku źródłowego. (Przykłady kodu generowanego przez program Visual Studio obejmują Windows Forms i kod
otoki usługi sieci Web). W ten sposób można utworzyć kod, który używa automatycznie generowanych klas, bez
konieczności modyfikowania pliku tworzonego przez program Visual Studio.
Istnieją dwa rodzaje metod częściowych. W języku C# są one nazywane deklarowaniem i implementacją; w
Visual Basic są one nazywane deklaracją i implementacją.
Projektant klas obsługuje klasy częściowe i metody. Kształt typu na diagramie klas odnosi się do pojedynczej
lokalizacji deklaracji dla klasy częściowej. Jeśli Klasa częściowa jest zdefiniowana w wielu plikach, można określić,
która lokalizacja deklaracji Projektant klas będzie używana przez ustawienie właściwości Nowa lokalizacja
elementu członkowskiego w oknie Wła ściwo ści . Oznacza to, że po dwukrotnym kliknięciu kształtu klasy
Projektant klas przechodzi do pliku źródłowego, który zawiera deklarację klasy identyfikowaną przez now ą
wła ściwo ść lokalizacja elementu członkowskiego . Po dwukrotnym kliknięciu metody częściowej w
kształcie klasy Projektant klas przechodzi do deklaracji metody częściowej. Ponadto w oknie Wła ściwo ści
Właściwość Nazwa pliku odwołuje się do lokalizacji deklaracji. W przypadku klas częściowych Nazwa pliku
zawiera listę wszystkich plików, które zawierają deklarację i kod implementacji dla tej klasy. Jednak w przypadku
metod częściowych Nazwa pliku zawiera tylko plik zawierający deklarację metody częściowej.
Poniższe przykłady dzielą definicję klasy Employee na dwie deklaracje, z których każda definiuje inną procedurę.
Dwie definicje częściowe w przykładach mogą znajdować się w jednym pliku źródłowym lub w dwóch różnych
plikach źródłowych.
NOTE
Visual Basic używa definicji częściowej klasy do oddzielenia kodu generowanego przez program Visual Studio od kodu
napisanego przez użytkownika. Kod jest podzielony na osobne pliki źródłowe. Na przykład Projektant formularzy
systemu Windows definiuje klasy częściowe dla formantów, takich jak Form . Nie należy modyfikować
wygenerowanego kodu w tych kontrolkach.
Aby uzyskać więcej informacji na temat typów częściowych w Visual Basic, zobacz częściowy.
Przykład
Aby podzielić definicję klasy, użyj partial słowa kluczowego ( Partial w Visual Basic), jak pokazano w
następującym przykładzie:
// First part of class definition.
public partial class Employee
{
public void CalculateWorkHours()
{
}
}
// Second part of class definition.

public partial class Employee
{
public void CalculateTaxes()
{
}
}
' First part of class definition.

Partial Public Class Employee
Public Sub CalculateWorkHours()
End Sub
End Class
' Second part of class definition.

Partial Public Class Employee
Public Sub CalculateTaxes()
End Sub
End Class
Zobacz też
Klasy częściowe i metody
częściowe (Type) (odwołanie w C#)
częściowe (Metoda) (odwołanie w C#)
Partial (Visual Basic)
Instrukcje: Tworzenie typu dopuszczającego wartość
null w Projektant klas
Niektóre typy wartości nie zawsze mają określoną wartość (lub potrzebują). Jest to typowa sytuacja w bazach
danych, w których niektóre pola mogą nie mieć przypisanej żadnej wartości. Na przykład możesz przypisać
wartość null do pola bazy danych, aby oznaczać, że nie została jeszcze przypisana wartość.
Typ dopuszczający wartość null jest typem wartości, który można rozciągnąć, tak aby miał typowy zakres
wartości dla tego typu, a także wartość null. Na przykład wartość null, która jest Int32 również oznaczona jako
Nullable <Int32> , może być przypisana do wartości od-2147483648 do 2147483647 lub może być przypisana
wartość null. Do wartości dopuszczającej wartość null <bool> można przypisać wartość True , False lub
wartość null (bez żadnej wartości).
Typy dopuszczające wartości null są wystąpieniami Nullable<T> struktury. Każde wystąpienie typu
dopuszczającego wartość null ma dwie publiczne właściwości tylko do odczytu HasValue i Value :
HasValue jest typu bool i wskazuje, czy zmienna zawiera zdefiniowaną wartość. True oznacza, że
zmienna zawiera wartość różną od null. Można testować pod kątem zdefiniowanej wartości przy użyciu
instrukcji, takiej jak if (x.HasValue) lub if (y != null) .
Value jest tego samego typu co typ podstawowy. Jeśli HasValue jest True , Value zawiera zrozumiałą
wartość. Jeśli HasValue jest False , uzyskanie dostępu Value spowoduje zgłoszenie nieprawidłowego
wyjątku operacji.
Domyślnie podczas deklarowania zmiennej jako typu dopuszczającego wartość null nie ma zdefiniowanej
wartości ( HasValue is False ), innej niż domyślna wartość jego bazowego typu wartości.
Projektant klas wyświetla typ dopuszczający wartość null, tak jak wyświetla jego typ podstawowy.
Aby uzyskać więcej informacji na temat typów dopuszczających wartości null w języku C#, zobacz Typy
dopuszczające wartości null. Aby uzyskać więcej informacji na temat typów dopuszczających wartości null w
Visual Basic, zobacz dopuszczanie typów wartości null.
NOTE
Aby dodać typ dopuszczający wartość null przy użyciu Projektant klas
1. Na diagramie klasy rozwiń istniejącą klasę lub Utwórz now ą klasę.
2. Aby dodać klasę do projektu, w menu Diagram klas kliknij polecenie Dodaj > Dodaj klas ę .
3. Aby rozwinąć kształt klasy, w menu Diagram klas kliknij przycisk Rozwi ń.
4. Wybierz kształt klasy. W menu Diagram klas kliknij przycisk Dodaj > pole . Nowe pole, które ma pole
nazwa domyślna, pojawi się w kształcie klasy, a także w oknie Szczegóły klasy .
5. W kolumnie Nazwa okna Szczegóły klasy (lub samego kształtu klasy) Zmień nazw ę nowego pola na
prawidłow ą i zrozumiałą nazw ę.
6. W kolumnie Typ okna Szczegóły klasy Zadeklaruj typ jako typ dopuszczający wartość null, określając
następujące elementy:
int? (Visual C#)
Nullable(Of Integer) (Visual Basic)
Aby dodać typ dopuszczający wartość null przy użyciu edytora kodu
1. Dodaj klasę do projektu. Wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie w menu
projekt kliknij polecenie Dodaj klas ę .
2. W pliku CS lub VB dla nowej klasy Dodaj jeden lub więcej typów wartości null w nowej klasie do
deklaracji klasy.
// Declare a nullable type in Visual C#:

class Test
{
int? building_number = 5;
}
' Declare a nullable type in Visual Basic:

Class Test
Dim buildingNumber As Nullable(Of Integer) = 5
End Class
3. W Widok klasy Przeciągnij now ą ikonę klasy do Projektant klas powierzchni projektowej. Kształt klasy
zostanie wyświetlony na diagramie klas.
4. Rozwiń szczegóły kształtu klasy i przesuń wskaźnik myszy nad składowe klasy. W etykietce narzędzia
zostanie wyświetlona deklaracja każdego elementu członkowskiego.
5. Kliknij prawym przyciskiem myszy kształt klasy, a następnie kliknij pozycję Szczegóły klasy . Właściwości
nowego typu można wyświetlić lub zmodyfikować w oknie Szczegóły klasy .
Zobacz też
Nullable<T>
Typy dopuszczające wartości null
Używanie typów dopuszczających wartości null
Instrukcje: identyfikowanie typu dopuszczającego wartość null
Typy wartości null
Współpraca z kodem C++ w Projektant klas
Projektant klas wyświetla wizualną powierzchnię projektow ą o nazwie Diagram klas , który zapewnia wizualną
reprezentację elementów kodu w projekcie. Diagramów klas można używać do projektowania i wizualizacji klas i
innych typów w projekcie.
Projektant klas obsługuje następujące elementy kodu C++:
Klasa (przypomina kształt klasy zarządzanej, z tą różnicą, że może mieć wiele relacji dziedziczenia)
Klasa anonimowa (wyświetla nazw ę wygenerowaną Widok klasy dla typu anonimowego)
Klasa szablonu
Struktura
Wyliczenie
Makro (wyświetla widok po przetworzeniu makra)
Własne
NOTE
To nie jest taka sama jak Diagram klas UML, który można utworzyć w projekcie modelowania. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz diagramy klas UML: Reference.
Rozwiązywanie problemów z rozpoznawaniem i wyświetlaniem typów

Lokalizacja plików źródłowych
Projektant klas nie śledzi lokalizacji plików źródłowych. W związku z tym, jeśli zmodyfikujesz strukturę
projektu lub przeniesiesz pliki źródłowe w projekcie, Projektant klas może utracić śledzenie typu (szczególnie
typ źródłowy typedef, klasy bazowe lub typy skojarzeń). Może zostać wyświetlony błąd, taki jak Projektant klas
nie mo ż e wy świetli ć tego typu . Jeśli to zrobisz, przeciągnij ponownie zmodyfikowany lub zlokalizowany kod
źródłowy do diagramu klas, aby go wyświetlić.
Problemy z aktualizacją i wydajnością

W przypadku projektów języka C++ może upłynąć od 30 do 60 sekund, aby zmiana w pliku źródłowym była
wyświetlana na diagramie klas. To opóźnienie może być również przyczyną Projektant klas zgłoszenia błędu
nie znaleziono ż adnych typów w zaznaczeniu . Jeśli wystąpi błąd, na przykład, kliknij przycisk Anuluj w
komunikacie o błędzie i poczekaj na wyświetlenie elementu kodu w Widok klasy . Po wykonaniu tej czynności
Projektant klas powinna być w stanie wyświetlić typ.
Jeśli Diagram klas nie jest aktualizowany ze zmianami wprowadzonymi w kodzie, może być konieczne
zamknięcie diagramu i otwarcie go ponownie.
Problemy z rozpoznawaniem typów
Projektant klas może nie być w stanie rozpoznać typów z następujących powodów:
Typ znajduje się w projekcie lub zestawie, do którego nie odwołuje się projekt, który zawiera Diagram
klas. Aby naprawić ten błąd, Dodaj odwołanie do projektu lub zestawu, który zawiera typ. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Zarządzanie odwołaniami w projekcie.
Typ nie znajduje się w poprawnym zakresie, więc nie można go zlokalizować Projektant klas . Upewnij
się, że w kodzie nie brakuje using imports instrukcji, lub #include . Upewnij się również, że typ (lub
powiązany Typ) nie został przeniesiony poza przestrzeń nazw, w której pierwotnie znajdowały się.
Typ nie istnieje (lub został oznaczony jako komentarz). Aby naprawić ten błąd, upewnij się, że nie ma
komentarza lub nie został usunięty.
Typ znajduje się w bibliotece, do której odwołuje się dyrektywa #import. Możliwe obejście to ręczne
dodanie wygenerowanego kodu (plik. tlh) do dyrektywy #include do pliku nagłówkowego.
Upewnij się, że Projektant klas obsługuje wprowadzony typ. Zobacz ograniczenia dotyczące elementów
kodu C++.
Błąd, który najprawdopodobniej widzisz w przypadku problemu z rozpoznawaniem typów, nie mo ż na znale źć
kodu dla co najmniej jednego kształtu na diagramie klasy " <element> " . Ten komunikat o błędzie nie
musi wskazywać, że kod jest w błędzie. Wskazuje tylko, że Projektant klas nie może wyświetlić Twojego kodu.
Wypróbuj następujące miary:
Upewnij się, że typ istnieje. Upewnij się, że nie przypadkowo usunięto komentarz do kodu źródłowego lub
został on usunięty.
Spróbuj rozpoznać typ. Typ może należeć do projektu lub zestawu, który nie jest przywoływany z
projektu, który zawiera Diagram klas. Aby naprawić ten błąd, Dodaj odwołanie do projektu lub zestawu,
który zawiera typ. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Zarządzanie odwołaniami w projekcie.
Upewnij się, że typ znajduje się w poprawnym zakresie, aby można było go zlokalizować Projektant klas.
Upewnij się, że w kodzie nie brakuje using instrukcji, imports lub #include . Upewnij się również, że
typ (lub powiązany Typ) nie został przeniesiony poza przestrzeń nazw, w której pierwotnie znajdowały się.
Rozwiązywanie problemów z innymi komunikatami o błędach
Pomoc dotyczącą rozwiązywania problemów i ostrzeżeń można znaleźć w publicznych forach Microsoft
Developer Network (MSDN). Zobacz Forum programu Visual Studio Projektant klas.
Ograniczenia dotyczące elementów kodu C++

Po załadowaniu projektu w języku C++ Projektant klas funkcje w trybie tylko do odczytu. Można
zmienić Diagram klas, ale nie można zapisać zmian z diagramu klas z powrotem do kodu źródłowego.
Projektant klas obsługuje tylko natywną semantykę języka C++. W przypadku projektów C++, które są
kompilowane w kodzie zarządzanym, Projektant klas będzie wizualizować tylko elementy kodu, które
są typami natywnymi. W związku z tym, można dodać Diagram klas do projektu, ale Projektant klas nie
pozwoli na wizualizację elementów, w których IsManaged Właściwość jest ustawiona na true (to jest,
typy wartości i typy odwołań).
W przypadku projektów C++ Projektant klas odczytuje tylko definicję typu. Załóżmy na przykład, że
zdefiniujesz typ w pliku nagłówka (. h) i zdefiniujesz jego składowe w pliku implementacji (. cpp). Jeśli
wywołasz polecenie "Wyświetl Diagram klas" w pliku implementacji (. cpp), Projektant klas nie
wyświetla niczego. Innym przykładem, jeśli wywołasz "Widok diagramu klas" w pliku. cpp, który używa
#include instrukcji, aby uwzględnić inne pliki, ale nie zawiera żadnych rzeczywistych definicji klas,
Projektant klas ponownie nie wyświetla niczego.
Pliki IDL (. idl), które definiują interfejsy COM i biblioteki typów, nie są wyświetlane w diagramach, chyba
że są kompilowane do natywnego kodu C++.
Projektant klas nie obsługuje globalnych funkcji i zmiennych.

Projektant klas nie obsługuje Unii. Jest to specjalny typ klasy, w której przydzielono pamięć jest tylko
ilością niezbędną dla największego elementu członkowskiego danych Unii.
W Projektant klas nie są wyświetlane podstawowe typy danych, takie jak int i char .
Projektant klas nie wyświetla typów, które są zdefiniowane poza bieżącym projektem, jeśli projekt nie
ma poprawnych odwołań do tych typów.
Projektant klas mogą wyświetlać typy zagnieżdżone, ale nie relacje między typem zagnieżdżonym i
innymi typami.
Projektant klas nie może wyświetlić typów, które są puste lub które pochodzą od typu void.
Zobacz też
Dodatkowe informacje na temat błędów Projektanta klas
Klasy C++ w Projektant klas
Struktury C++ w Projektant klas
Wyliczenia C++ w Projektant klas
Definicje typów C++ w Projektant klas
Klasy C++ w Projektant klas
Projektant klas obsługuje klasy c++ i wizualizacje natywnych klas języka c++ w taki sam sposób jak w
przypadku Visual Basic i kształtów klas języka C#, z tą różnicą, że klasy C++ mogą mieć wiele relacji
dziedziczenia. Można rozwinąć kształt klasy, aby wyświetlić więcej pól i metod w klasie, lub zwinąć go, aby
zaoszczędzić miejsce.
NOTE
Projektant klas nie obsługuje Unii (specjalny typ klasy, w której przydzielono pamięć jest tylko ilością potrzebną dla
największego elementu członkowskiego danych Unii).
Dziedziczenie proste
Po przeciągnięciu więcej niż jednej klasy na Diagram klas, a klasy mają relację dziedziczenia klasy, strzałka łączy
je. Strzałka wskazuje kierunek klasy bazowej. Na przykład gdy następujące klasy są wyświetlane na diagramie
klas, strzałka łączy je, wskazując od B do A:
class A {};
class B : A {};
Możesz również przeciągnąć tylko klasę B do diagramu klasy, kliknij prawym przyciskiem myszy kształt klasy dla
B, a następnie kliknij polecenie Poka ż klasy bazowe . Spowoduje to wyświetlenie klasy podstawowej: A.
Wielokrotne dziedziczenie
Projektant klas obsługuje wizualizację relacji dziedziczenia z wieloma klasami. Wielokrotne dziedziczenie jest
używane, gdy Klasa pochodna ma atrybuty więcej niż jednej klasy bazowej. Poniżej przedstawiono przykład
dziedziczenia wielokrotnego:
class Bird {};

class Swimmer {};
class Penguin : public Bird, public Swimmer {};
Po przeciągnięciu więcej niż jednej klasy na Diagram klas, a klasy mają relację dziedziczenia z wieloma klasami,
strzałka łączy je. Strzałka wskazuje kierunek klas bazowych.
Kliknięcie prawym przyciskiem myszy kształtu klasy, a następnie kliknięcie pozycji Poka ż klasy podstawowe
powoduje wyświetlenie klas bazowych dla wybranej klasy.
NOTE
Polecenie Poka ż klasy pochodne nie jest obsługiwane dla kodu C++. Klasy pochodne można wyświetlić, przechodząc
do Widok klasy , rozszerzając węzeł typu, rozwijając podfolder Typy pochodne , a następnie przeciągając te typy na
Diagram klas.
Aby uzyskać więcej informacji na temat dziedziczenia z wieloma klasami, zobacz wielokrotne dziedziczenie i
wiele klas podstawowych.
Klasy abstrakcyjne
Projektant klas obsługuje klasy abstrakcyjne (nazywane również "abstrakcyjnymi klasami podstawowymi"). S ą
to klasy, które nigdy nie występują, ale z których można utworzyć inne klasy. Korzystając z przykładu z
"wielokrotne dziedziczenie" wcześniej w tym dokumencie, można utworzyć wystąpienie Bird klasy jako
pojedyncze obiekty w następujący sposób:
int main()
{
Bird sparrow;
Bird crow;
Bird eagle;
}
Nie można jednak utworzyć wystąpienia Swimmer klasy jako pojedynczych obiektów. Można jedynie utworzyć
inne typy klas zwierzęcia, na przykład,, Penguin Whale i Fish . W takim przypadku należy zadeklarować
Swimmer klasę jako abstrakcyjną klasę bazow ą.
Aby zadeklarować klasę jako abstrakcyjną, można użyć abstract słowa kluczowego. Elementy członkowskie
oznaczone jako abstrakcyjne lub zawarte w klasie abstrakcyjnej są wirtualne i muszą być zaimplementowane
przez klasy pochodne od klasy abstrakcyjnej.
class Swimmer abstract

{
virtual void swim();
void dive();
};
Można również zadeklarować klasę jako abstrakcyjną poprzez dołączenie co najmniej jednej czystej funkcji
wirtualnej:
class Swimmer
{
virtual void swim() = 0;
void dive();
};
Po wyświetleniu tych deklaracji w diagramie klas nazwa klasy Swimmer i jej czysta funkcja wirtualna swim są
wyświetlane kursywnie w kształcie klasy abstrakcyjnej, wraz z klas ą abstrakcyjn ą notacji. Zwróć uwagę, że
kształt typu klasy abstrakcyjnej jest taki sam jak w przypadku zwykłej klasy, z tą różnicą, że jej obramowanie jest
linią kropkowaną.
Klasa pochodna z abstrakcyjnej klasy bazowej musi przesłonić każdą czystą funkcję wirtualną w klasie
podstawowej lub nie można utworzyć wystąpienia klasy pochodnej. Tak więc, na przykład, w przypadku
wyprowadzania Fish klasy z Swimmer klasy, Fish należy zastąpić swim metodę:
class Fish : public Swimmer

{
void swim(int speed);
};
int main()
{
Fish guppy;
}
Po wyświetleniu tego kodu w diagramie klas Projektant klas rysuje linię dziedziczenia z Fish do Swimmer .
Klasy anonimowe
Projektant klas obsługuje klasy anonimowe. Anonimowe typy klas to klasy zadeklarowane bez identyfikatora.
Nie mogą one mieć konstruktora ani destruktora, nie mogą być przekazane jako argumenty do funkcji i nie
mogą być zwracane jako wartości zwracane z funkcji. Można użyć anonimowej klasy, aby zastąpić nazw ę klasy
nazw ą typedef, jak w poniższym przykładzie:
typedef struct
{
unsigned x;
unsigned y;
} POINT;
Struktury mogą być również anonimowe. Projektant klas wyświetla anonimowe klasy i struktury tak samo, jak
w przypadku wyświetlania odpowiedniego typu. Chociaż można zadeklarować i wyświetlić anonimowe klasy i
struktury, Projektant klas nie użyje nazwy tagu, którą określisz. Zostanie użyta nazwa generowana Widok
klasy. Klasa lub struktura pojawia się w Widok klasy i Projektant klas jako element o nazwie __unnamed .
Aby uzyskać więcej informacji na temat klas anonimowych, zobacz anonimowe typy klas.
Klasy szablonów
Projektant klas obsługuje wizualizację klas szablonów. Deklaracje zagnieżdżone są obsługiwane. W poniższej
tabeli przedstawiono niektóre typowe deklaracje.
EL EM EN T C O DE W IDO K P RO JEK TA N T K L A S
template <class T> A<T>
class A {}; Klasa szablonu
template <class T, class U> A<T, U>
template <class T, int i> A<T, i>
template <class T, template <class K> class U> A<T, U>
W poniższej tabeli przedstawiono kilka przykładów częściowej specjalizacji.
template<class T, class U> A<T, U>

template<class T> A<T, T>
class A<T, T> {}; Klasa szablonu
template <class T> A<T, int>
class A<T, int> {}; Klasa szablonu
template <class T1, class T2> A<T1*, T2*>
class A<T1*, T2*> {}; Klasa szablonu
W poniższej tabeli przedstawiono kilka przykładów dziedziczenia w częściowej specjalizacji.
template <class T, class U> A<T, U>
template <class TC> B
class A<T, int> {}; Klasa
class B : A<int, float> (wskazuje klasę A)
{}; C
class C : A<int, int> Klasa
{};
(wskazuje klasę A)
W poniższej tabeli przedstawiono kilka przykładów funkcji szablonu częściowej specjalizacji.
class A A
{ Func <T, U> (+ 1 Przeciążenie)
template <class T, class U>
void func(T a, U b);
template <class T>
void func(T a, int b);
};
template <class T1> A<T1>
class A { Klasa szablonu
template <class T2> B<T2>
class B {}; Klasa szablonu
}; (B jest zawarty w klasie A w zagnie żd żonych typach )
template<> template<>
class A<type>::B<type> {};
template <class T> A
class C {}; Klasa
class A : C<int> {}; -> C<int>
C<T>
Klasa szablonu
W poniższej tabeli przedstawiono kilka przykładów dziedziczenia szablonów.
class C {}; Klasa
template<> ->B
class C<int> { C<int>
class B {}; Klasa
} (B jest zawarty w klasie C w zagnie żd żonych typach )
C<T>
class A : C<int>::B {};
Klasa szablonu
W poniższej tabeli przedstawiono kilka przykładów kanonicznych, wyspecjalizowanych połączeń klas.

class C {}; Klasa
template<> ->C<int>
class C<int> {}; C<int>
class A : C<int> {}; Klasa
class D : C<float> {}; C<T>
Klasa szablonu
Klasa
->C<float>
class B { B
template <class T> długości <T>
T min (const T &a, const T &b);
};
Zobacz też
Praca z kodem C++
Klasy i struktury
Anonimowe typy klas
Dziedziczenie wielokrotne
Wiele klas podstawowych
Szablony
Struktury C++ w Projektant klas
Projektant klas obsługuje struktury języka C++, które są zadeklarowane za pomocą słowa kluczowego
struct . Oto przykład:
struct MyStructure
{
char a;
int i;
long j;
};
Aby uzyskać więcej informacji na temat korzystania z struct typu, zobacz Struktura.
Kształt struktury C++ na diagramie klas wygląda i działa jak kształt klasy, z tą różnicą, że etykieta odczytuje
struktur ę i ma kwadratowe rogi zamiast zaokrąglonych rogów.
struct StructureName {}; StructureName
Struktura
Zobacz też
Praca z kodem C++
Klasy i struktury
konstrukcja
Wyliczenia C++ w Projektant klas
Projektant klas obsługuje C++ enum i typy z zakresem enum class . Oto przykład:
enum CardSuit {
Diamonds = 1,
Hearts = 2,
Clubs = 3,
Spades = 4
};
// or...
enum class CardSuit {
Diamonds = 1,
Hearts = 2,
Clubs = 3,
Spades = 4
};
Kształt wyliczenia języka C++ na diagramie klas wygląda i działa jak kształt struktury, z tą różnicą, że etykieta
odczytuje klasę enum lub enum , jest kolorem różowym zamiast niebieskim i ma kolorowe obramowanie na
lewym i górnym marginesie. Zarówno kształty wyliczenia, jak i kształty struktury mają narożniki kwadratowe.
Aby uzyskać więcej informacji na temat korzystania z enum typu, zobacz wyliczenia.
Zobacz też
Praca z kodem C++
Wyliczenia
Definicje typów C++ w Projektant klas
Typedef — instrukcje Utwórz co najmniej jedną warstw ę pośrednika między nazw ą i jej typem podstawowym.
Projektant klas obsługuje typy C++ typedef, które są zadeklarowane za pomocą słowa kluczowego typedef ,
na przykład:
typedef class coord

{
void P(x,y);
unsigned x;
unsigned y;
} COORD;
Następnie można użyć tego typu, aby zadeklarować wystąpienie:

COORD OriginPoint;
Kształty klas i struktur

W Projektant klas , element typedef języka C++ ma kształt typu określonego w elemencie typedef. Jeśli źródło
deklaruje typedef class , kształt ma zaokrąglone rogi i klas ę etykiet. Dla typedef struct , kształt ma narożniki
kwadratowe i struktur ę etykiet.
Klasy i struktury mogą mieć zagnieżdżone elementy typedef zadeklarowane w obrębie tych elementów. W
Projektant klas kształty klas i struktur mogą wyświetlać zagnieżdżone deklaracje typedef jako zagnieżdżone
kształty.
W elementach typedef są obsługiwane polecenia Poka ż jako skojarzenie i Poka ż jako kolekcje kolekcji w
menu rozwijanym prawym przyciskiem myszy (menu kontekstowe).
Przykład klasy typedef
class B {};
typedef B MyB;
Przykład struktury typedef
typedef struct mystructtag

{
int i;
double f;
} mystruct;
Nienazwane definicje typów
Chociaż można zadeklarować element typedef bez nazwy, Projektant klas nie używa nazwy tagu, którą
określisz. Projektant klas używa nazwy wygenerowanej Widok klasy . Na przykład następująca deklaracja jest
prawidłowa, ale występuje w Widok klasy i Projektant klas jako obiekt o nazwie __unnamed :
typedef class coord

{
void P(x,y);
unsigned x;
unsigned y;
};
NOTE
W Projektant klas nie są wyświetlane definicje typów, których typ źródłowy jest wskaźnikiem funkcji.
Zobacz też
Współpraca z kodem C++
Definicje typów
Skróty klawiaturowe i myszy w diagramie klas i
oknie Szczegóły klasy
Możesz użyć klawiatury oprócz myszy do wykonywania akcji nawigacyjnych w Projektant klas i w oknie
Szczegóły klasy .
Używanie myszy w Projektant klas

Następujące akcje myszy są obsługiwane na diagramach klas:
KO M B IN A C JA M Y SZ Y KO N T EK ST O P IS
Kliknij dwukrotnie elementy kształtu Otwiera edytor kodu.
Kliknij dwukrotnie Łącznik typu lizak Rozwiń/Zwiń lizak.
Kliknij dwukrotnie Etykieta łącznika lizaka Wywołuje polecenie show interface .
Kółko myszy Diagram klas Przewiń w pionie.
SHIFT + kółko myszy Diagram klas Przewiń w poziomie.
Ctrl + kółko myszy Diagram klas Zmieniać.
Ctrl + SHIFT + kliknięcie Diagram klas Zmieniać.
Używanie myszy w oknie Szczegóły klasy

Za pomocą myszy można zmienić wygląd okna Szczegóły klasy oraz dane, które są wyświetlane w
Kliknięcie dowolnej edytowalnej komórki umożliwia edytowanie zawartości tej komórki. Zmiany zostaną
odzwierciedlone we wszystkich miejscach, w których dane są przechowywane lub wyświetlane, w tym w
oknie Wła ściwo ści i w kodzie źródłowym.
Kliknięcie dowolnej komórki wiersza powoduje, że okno Wła ściwo ści wyświetla właściwości elementu
reprezentowanego przez ten wiersz.
Aby zmienić szerokość kolumny, przeciągnij granicę po prawej stronie nagłówka kolumny do momentu,
gdy kolumna będzie mieć żądaną szerokość.
Można rozwinąć lub zwinąć przedział lub w ęzły właściwości, klikając symbole strzałek na lewo od wiersza.
Okno Szczegóły klasy zawiera kilka przycisków służących do tworzenia nowych elementów
członkowskich w bieżącej klasie i nawigowania między przedziałami elementów członkowskich w siatce
okna Szczegóły klasy .
Używanie klawiatury w Projektant klas

Następujące akcje klawiatury są obsługiwane na diagramach klas:
K L UC Z KO N T EK ST O P IS
Klawisze strzałek Wewnątrz kształtów typu Nawigacja w stylu drzewa w zawartości

kształtu (obsługiwane jest Zawijanie
wokół kształtu). Lewe i prawe klawisze
rozszerzają/zwijają bieżący element,
jeśli są rozwijane i przechodź do
elementu nadrzędnego (jeśli nie)
(zobacz Nawigowanie w widoku
drzewa, aby uzyskać szczegółowe
zachowanie).
Klawisze strzałek Kształty najwyższego poziomu Przesuwanie kształtów na diagramie.
SHIFT + klawisze strzałek Wewnątrz kształtów typu Tworzenie ciągłego wyboru

składającego się z elementów Shape,
takich jak elementy członkowskie,
zagnieżdżone typy lub przedziały.
Skróty te nie obsługują zawijania.
Ekran główny Wewnątrz kształtów typu Przejdź do tytułu kształtu najwyższego

poziomu.
Ekran główny Kształty najwyższego poziomu Przejdź do pierwszego kształtu na

diagramie.
End Wewnątrz kształtów typu Przejdź do ostatniego widocznego

elementu wewnątrz kształtu.
End Kształty najwyższego poziomu Przejdź do ostatniego kształtu na

diagramie.
SHIFT + Strona główna Wewnątrz kształtu typu Wybiera elementy w obrębie kształtu,
rozpoczynając od bieżącego elementu i
kończąc na najwyższego poziomu w
tym samym kształcie.
SHIFT + Koniec Wewnątrz kształtu typu Analogicznie jak + Strona główna

przesunięcia, ale w kierunku do góry.
Enter Wszystkie konteksty Wywołuje akcję domyślną na kształcie,

który jest również dostępny przez
dwukrotne kliknięcie. W większości
przypadków jest to widok kod, ale
niektóre elementy definiują go inaczej
(lizaki, nagłówki przedziałów, etykiety
lizaków).
+ lub - Wszystkie konteksty Jeśli aktualnie fokus jest rozwijalny, te

klucze rozszerzają lub zwijają elementy.
> Wszystkie konteksty W przypadku elementów z elementami

podrzędnymi rozszerza on element,
jeśli jest zwinięty i przechodzi do
pierwszego elementu podrzędnego.
K L UC Z KO N T EK ST O P IS
< Wszystkie konteksty Powoduje przejście do elementu

nadrzędnego.
Alt + SHIFT + L Wewnątrz typu Shapes + on Type Przechodzi do lizaka aktualnie

Shapes. zaznaczonego kształtu, jeśli jest
obecny.
Alt + SHIFT + B Wewnątrz typu Shapes + on Type Jeśli lista typ podstawowy jest
Shapes. pokazywana w kształcie typu i ma
więcej niż jeden element, spowoduje to
przełączenie stanu rozszerzenia listy
(Zwiń/rozwiń).
Usuwanie Na kształtach typu i komentarza Wywołuje polecenie Usu ń z

diagramu .
Usuwanie Na wszystkich innych. Wywołuje polecenie Delete from

Code (elementy członkowskie,
parametry, skojarzenia, dziedziczenie,
etykiety lizaka).
Ctrl + Usu ń Wszystkie konteksty Wywołuje polecenie usunięcia z

kodu przy wyborze.
Tab Wszystkie konteksty Przechodzi do następnego elementu

podrzędnego w obrębie tego samego
elementu nadrzędnego (obsługuje
Zawijanie).
SHIFT + Kar ta Wszystkie konteksty Przechodzi do poprzedniego elementu

podrzędnego w obrębie tego samego
elementu nadrzędnego (obsługuje
Zawijanie).
Spacja Wszystkie konteksty Przełącza zaznaczenie bieżącego

elementu.
Korzystanie z klawiatury w oknie Szczegóły klasy

NOTE
Następujące kluczowe powiązania zostały wybrane do naśladowania środowiska wpisywania kodu.
Użyj następujących klawiszy, aby przejść do okna Szczegóły klasy :
K L UC Z W Y N IK
K L UC Z W Y N IK
, (przecinek) Jeśli kursor znajduje się w wierszu parametru, wpisanie

przecinka przenosi kursor do pola Nazwa następnego
parametru. Jeśli kursor znajduje się w ostatnim wierszu
parametru metody, przenosi kursor do <add parameter>
pola, którego można użyć do utworzenia nowego
parametru.
Jeśli kursor znajduje się w innym miejscu w oknie Szczegóły

klasy , wpisanie przecinka powoduje dodanie przecinka w
bieżącym polu.
; (średnik) lub ) (nawias zamykający) Przenieś kursor do pola Nazwa następnego wiersza elementu
członkowskiego w siatce okna Szczegóły klasy .
Tab Przenosi kursor do następnego pola, najpierw przesuwając

od lewej do prawej i od góry do dołu. Jeśli kursor jest
przenoszony z pola, w którym wpisano tekst, Szczegóły
klasy przetwarzają ten tekst i zapisuje je, jeśli nie
wygenerowały błędu.
Jeśli kursor znajduje się w pustym polu, takim jak <add

parameter> , karta przenosi ją do pierwszego pola
następnego wiersza.
Spacja Przenosi kursor do następnego pola, najpierw przesuwając

od lewej do prawej i od góry do dołu. Jeśli kursor znajduje
się w pustym polu, takim jak <add parameter> , przenosi do
pierwszego pola następnego wiersza. Należy zauważyć, że
<space> wpisane bezpośrednio po przecinku jest
ignorowane.
Jeśli kursor znajduje się w polu podsumowania, wpisanie

spacji powoduje dodanie znaku spacji.
Jeśli kursor znajduje się w kolumnie Ukryj w danym wierszu,

wpisanie spacji powoduje przełączenie wartości pola wyboru
Ukryj.
Ctrl + Kar ta Przejdź do okna innego dokumentu. Na przykład Przełącz się

z okna Szczegóły klasy do pliku Open Code.
Esc Jeśli rozpoczęto wpisywanie tekstu w polu, naciśnięcie

klawisza ESC działa jako klawisz cofania, przywraca zawartość
pola do poprzedniej wartości. Jeśli Okno szczegółów klasy
ma ogólny fokus, ale żadna określona komórka nie ma
fokusu, naciśnięcie klawisza ESC przenosi fokus z okna
Szczegóły klasy .
Strzałka w gór ę i Strzałka w dół Te klucze umożliwiają przeniesienie kursora z wiersza do

wiersza w pionie w siatce okna Szczegóły klasy .
Strzałka w lewo Jeśli kursor znajduje się w kolumnie Nazwa, naciśnięcie

strzałki w lewo zwija bieżący węzeł w hierarchii (jeśli jest
otwarty).
Strzałka w prawo Jeśli kursor znajduje się w kolumnie Nazwa, naciśnięcie

strzałki w prawo rozszerza bieżący węzeł w hierarchii (jeśli
jest zwinięty).
Zobacz też
Tworzenie i konfigurowanie składowych typów
Korzystanie wyłącznie z klawiatury
Domyślne skróty klawiaturowe w programie Visual Studio
Skróty klawiaturowe w programie Blend
Błędy Projektanta klas
Projektant klas nie śledzi lokalizacji plików źródłowych, dlatego zmodyfikowanie struktury projektu lub
przeniesienie plików źródłowych w projekcie może spowodować, że Projektant klas utraci śledzenie typu, na
przykład, często modyfikuje typ źródła typedef, klas bazowych i typów skojarzeń. Może zostać wyświetlony błąd,
taki jak Projektant klas nie mo ż e wy świetli ć tego typu . Aby rozwiązać ten problem, przeciągnij
zmodyfikowany lub ponownie zlokalizowany kod źródłowy do diagramu klas, aby go wyświetlić.
Zasoby
Pomoc dotyczącą innych błędów i ostrzeżeń można znaleźć w następujących zasobach:
Współpraca z kodem Visual C++ zawiera informacje dotyczące rozwiązywania problemów z wyświetlaniem
języka C++ w diagramie klas.
Forum Projektant klas programu Visual Studio zawiera Forum dotyczące pytań dotyczących Projektant
klas .
Zobacz też
Tworzenie kodu w programie Visual Studio
Program Visual Studio oferuje zaawansowany, zintegrowany zestaw narzędzi do kompilowania i debugowania
projektu. W tym artykule dowiesz się, jak program Visual Studio może pomóc w znalezieniu problemów w
kodzie przy użyciu danych wyjściowych kompilacji, analizy kodu, narzędzi debugowania i testów jednostkowych.
Poznasz Edytor i utworzono jakiś kod. Teraz chcesz upewnić się, że kod działa prawidłowo. W programie Visual
Studio, tak jak w przypadku większości środowisk IDE, istnieją dwie fazy wykonywania kodu: kompilowanie kodu
do przechwytywania i rozwiązywanie błędów programu Project i kompilator oraz uruchamianie kodu w celu
znalezienia błędów w czasie wykonywania i dynamicznych.
Tworzenie kodu
Istnieją dwa podstawowe typy konfiguracji kompilacji: debugowanie i wydanie . Konfiguracja debugowania
generuje wolniejszy, większy plik wykonywalny, który umożliwia bogatsze interaktywne środowisko
debugowania w czasie wykonywania. Plik wykonywalny debugowania nigdy nie powinien być dostarczany.
Konfiguracja wydania kompiluje szybszy i zoptymalizowany plik wykonywalny, który jest odpowiedni do
dostarczenia (co najmniej z perspektywy kompilatora). Domyślną konfiguracją kompilacji jest debugowanie .
Najprostszym sposobem kompilowania projektu jest naciśnięcie klawisza F7 , ale można również uruchomić
kompilację, wybierając opcję Kompiluj > rozwi ą zanie z menu głównego.
Można obserwować proces kompilacji w oknie danych wyj ściowych w dolnej części interfejsu użytkownika
programu Visual Studio. Błędy, ostrzeżenia i operacje kompilacji są wyświetlane w tym miejscu. Jeśli występują
błędy (lub jeśli masz ostrzeżenia powyżej skonfigurowanego poziomu), kompilacja zakończy się
niepowodzeniem. Możesz kliknąć błędy i ostrzeżenia, aby przejść do wiersza, w którym wystąpiły. Odbuduj
projekt, ponownie naciskając klawisz F7 (w celu ponownego skompilowania tylko plików z błędami) lub Ctrl +
Alt + F7 (w przypadku czystej i kompletnej odbudowy).
W oknie wyniki są dwa okna z kartami, poniżej edytora: okno dane wyj ściowe zawierające nieprzetworzone
dane wyjściowe kompilatora (w tym komunikaty o błędach); i okno Lista bł ę dów , które udostępnia listę
wszystkich błędów i ostrzeżeń z możliwością sortowania i filtrowania.
Gdy kompilacja zakończy się pomyślnie, zobaczysz wyniki podobne do tego w oknie danych wyj ściowych :
Przejrzyj Lista błędów

Jeśli nie wprowadzono żadnych modyfikacji kodu, który został wcześniej utworzony i pomyślnie skompilowany,
prawdopodobnie wystąpił błąd. Jeśli dopiero zaczynasz kodowanie, prawdopodobnie masz wiele z nich. Błędy są
czasami oczywiste, takie jak prosty błąd składniowy lub nieprawidłowa nazwa zmiennej, a czasami są trudne do
zrozumienia, tylko kod tajemnicze, który poprowadzi Cię przez Ciebie. Aby zapoznać się z bardziej czytelnym
widokiem problemów, przejdź do dolnej części okna dane wyj ściowe kompilacji i kliknij kartę Lista bł ę dów .
Spowoduje to przejście do bardziej zorganizowanego widoku błędów i ostrzeżeń dotyczących projektu, a także
udostępnia pewne dodatkowe opcje.
Kliknij wiersz błędu w oknie Lista bł ę dów , aby przejść do wiersza, w którym występuje błąd. (Lub Włącz
numery wierszy, naciskając klawisz Ctrl + Q , wpisując numer y wierszy , a następnie wybierając opcj ę Wł ą cz
lub Wył ą cz numer y wierszy na podstawie wyników. Jest to najszybszy sposób uzyskania okna dialogowego
Opcje , w którym można włączyć numery wierszy.)
Naciśnij klawisz Ctrl + G , aby szybko przejść do numeru wiersza, w którym wystąpił błąd.
Błąd jest identyfikowany przez czerwoną podkreślenie "zygzaka". Umieść kursor nad nim, aby uzyskać
dodatkowe informacje. Wprowadź poprawkę i przejdziemy do niej, chociaż możesz wprowadzić nowy błąd przy
korekcie. (Jest to nazywane "regresją").
Zapoznaj się z listą błędów i zapoznaj się ze wszystkimi błędami w kodzie.
Przejrzyj błędy szczegółowo

Wiele błędów może nie mieć sensu, ponieważ są one w warunkach kompilatora. W takich przypadkach
konieczne będzie dodanie dodatkowych informacji. W oknie Lista bł ę dów można wykonać automatyczne
wyszukiwanie w usłudze Bing, aby uzyskać więcej informacji na temat błędu lub ostrzeżenia. Kliknij prawym
przyciskiem myszy odpowiedni wiersz wejścia i wybierz polecenie Poka ż pomoc dotycz ą c ą bł ę dów z menu
kontekstowego lub kliknij hiperłącze wartość kod błędu w kolumnie kod Lista bł ę dów .
W zależności od ustawień przeglądarka sieci Web Wyświetla wyniki wyszukiwania dla kodu błędu i tekstu lub
kartę otwiera się w programie Visual Studio i pokazuje wyniki wyszukiwania Bing. Wyniki pochodzą z wielu
różnych źródeł w Internecie, a nie wszystkie mogą być pomocne.
Użyj analizy kodu

Analizatory kodu szukają typowych problemów z kodem, które mogą prowadzić do błędów lub problemów w
czasie wykonywania w celu zarządzania kodem.
Analiza kodu w języku C# i Visual Basic
Program Visual Studio zawiera wbudowany zestaw .NET compiler platform analizatorów , które sprawdzają kod
C# i Visual Basic podczas pisania. Dodatkowe analizatory można zainstalować jako rozszerzenie programu
Visual Studio lub jako pakiet NuGet. Jeśli zostaną znalezione naruszenia zasad, są one raportowane zarówno w
Lista błędów, jak i w edytorze kodu jako zygzak w kodzie nieprawidłowym.
Analiza kodu C++
Aby analizować kod języka C++, uruchom analizę kodu statycznego. Zapoznaj się z wykonywać, aby uruchomić
go po usunięciu oczywistych błędów, które uniemożliwiają pomyślne skompilowanie, i Poświęć trochę czasu na
wygenerowanie ostrzeżeń. Zarządzaniem mu towarzyszą się na siebie i możesz poznać kilka technik stylu kodu.
Naciśnij klawisz Alt + F11 (lub wybierz polecenie Analizuj > analiz ę kodu w rozwi ą zaniu z górnego menu),
aby rozpocząć analizę kodu statycznego.
Wszystkie nowe lub zaktualizowane ostrzeżenia są wyświetlane na karcie Lista bł ę dów w dolnej części IDE.
Kliknij ostrzeżenia, aby przeskoczyć do nich w kodzie.
Używanie szybkich akcji do naprawy lub refaktoryzacji kodu

Szybkie akcje, dostępne na ikonie żarówki lub śrubokrętu, umożliwiają refaktoryzację kodu w tekście. S ą one
łatwym sposobem na szybkie i efektywne Rozwiązywanie typowych ostrzeżeń w języku C#, C++ i Visual Basic.
Aby uzyskać do nich dostęp, kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę ostrzeżenia i wybierz polecenie szybkie
akcje i refaktor yzacje . Lub, gdy kursor znajduje się w wierszu z kolorem zygzakowym, naciśnij klawisz Ctrl +
. lub wybierz ikonę żarówki, żarówki błędów lub śrubokręt na marginesie. Zobaczysz listę możliwych poprawek
lub refaktoryzacji, które można zastosować do tego wiersza kodu.
Szybkie akcje mogą być używane wszędzie, gdzie analizator kodu decyduje o możliwości naprawy, refaktoryzacji
lub ulepszania kodu. Kliknij dowolny wiersz kodu, kliknij prawym przyciskiem myszy, aby otworzyć menu
kontekstowe, a następnie wybierz polecenie szybkie akcje i refaktor yzacje . Jeśli są dostępne opcje
refaktoryzacji lub poprawy jakości obsługi, są wyświetlane. W przeciwnym razie w lewym dolnym rogu IDE nie
s ą dost ę pne ż adne szybkie akcje .
Korzystając z funkcji, możesz szybko użyć klawiszy strzałek i Ctrl + . Aby sprawdzić, czy masz możliwość
szybkiego refaktoryzacji i wyczyścić swój kod!
Uruchom oczyszczanie kodu

Program Visual Studio zapewnia Formatowanie na żądanie pliku kodu w języku C#, w tym preferencje stylu
kodu, za pomocą przycisku Wyczy ść kod w dolnej części edytora.
Oprócz formatowania pliku dla spacji, wcięcia, et zadanie, czyszczenie kodu stosuje również zestaw
zdefiniowanych Konwencji stylu kodu. Preferencje dla każdego stylu kodu są odczytywane z pliku EditorConfig,
jeśli istnieje dla projektu lub z ustawień stylu kodu w oknie dialogowym Opcje .
Debugowanie uruchomionego kodu

Teraz, po pomyślnym skompilowaniu kodu i wykonaniu małego czyszczenia, uruchom go, naciskając klawisz F5
lub wybierając Debuguj > Rozpocznij debugowanie . Spowoduje to uruchomienie aplikacji w środowisku
debugowania, aby można było obserwować jej zachowanie szczegółowo. Środowisko IDE programu Visual
Studio zmienia się podczas działania aplikacji: okno dane wyj ściowe jest zastępowane dwoma nowymi (w
konfiguracji okna domyślnego), oknem autostar ts/locale/Watch z kartami oraz stos wywoła ń/punktów
przer wania/ustawienia wyj ą tku/ wychodzące okno z kartami. Te okna mają wiele kart, które umożliwiają
sprawdzanie i ocenianie zmiennych aplikacji, w ątków, stosów wywołań i różnych innych zachowań w miarę ich
działania.
Zatrzymaj aplikację, naciskając klawisz SHIFT + F5 lub klikając przycisk Zatrzymaj . Lub po prostu możesz
zamknąć okno główne aplikacji (lub okno dialogowe wiersza polecenia).
Jeśli kod działa doskonale i dokładnie zgodnie z oczekiwaniami, gratulacje! Jeśli jednak przestanie ona
odpowiadać lub uległa awarii lub podała pewne dziwne wyniki, należy znaleźć źródło tych problemów i
naprawić błędy.
Ustaw proste punkty przerwania
Punkty przerwania są najbardziej podstawow ą i istotną funkcją niezawodnego debugowania. Punkt przerwania
wskazuje, gdzie program Visual Studio powinien zawiesić uruchomiony kod, aby można było przyjrzeć się
wartościom zmiennych lub działaniu pamięci lub niezależnie od tego, czy gałąź kodu jest uruchamiana. Nie
musisz odbudować projektu po ustawieniu i usunięciu punktów przerwania.
Ustaw punkt przerwania, klikając górny margines linii, w której ma nastąpić przerwanie, lub naciśnij klawisz F9 ,
aby ustawić punkt przerwania w bieżącym wierszu kodu. Po uruchomieniu kodu zostanie ono wstrzymane (lub
przerwane) przed wykonaniem instrukcji dla tego wiersza kodu.
Typowe zastosowania punktów przerwania to:

Aby zaw ęzić Źródło awarii lub nieodpowiadającego programu, punkty przerwania punktów kontrolnych
w całym i dookoła kodu wywoływanego wywołania metody są przyczyną błędu. Podczas uruchamiania
kodu w debugerze Usuń, a następnie zresetuj punkty przerwania bliżej siebie do momentu znalezienia
niezgodnego wiersza kodu. Zapoznaj się z następną sekcją, aby dowiedzieć się, jak uruchomić kod w
debugerze.
Gdy wprowadzasz nowy kod, ustaw punkt przerwania na początku go i uruchom kod, aby upewnić się, że
działa zgodnie z oczekiwaniami.
Jeśli zaimplementowano skomplikowane zachowanie, ustaw punkty przerwania dla kodu algorytmu, aby
można było sprawdzić wartości zmiennych i danych w przypadku przerwania działania programu.
Jeśli piszesz kod C lub C++, użyj punktów przerwania, aby zatrzymać kod, tak aby można było sprawdzać
wartości adresu (poszukiwania wartości NULL) i liczby odwołań podczas debugowania błędów
związanych z pamięcią.
Aby uzyskać więcej informacji na temat używania punktów przerwania, przeczytaj temat Używanie punktów
przerwania.
Sprawdzanie kodu w czasie wykonywania
Gdy uruchomiony kod trafi punkt przerwania i zatrzymuje, wiersz kodu oznaczony kolorem żółtym (Bieżąca
instrukcja) nie został jeszcze wykonany. W tym momencie możesz chcieć wykonać bieżącą instrukcję, a
następnie sprawdzić zmienione wartości. Aby wykonać kod w debugerze, można użyć kilku poleceń kroków .
Jeśli oznaczony kod jest wywołaniem metody, możesz przejść do niego, naciskając klawisz F11 . Możesz również
przekroczyć linię kodu, naciskając klawisz F10 . Aby uzyskać dodatkowe polecenia i szczegółowe informacje na
temat sposobu przechodzenia przez kod, Przeczytaj Przechodzenie do kodu za pomocą debugera.
Na powyższej ilustracji możesz przejść do jednej instrukcji debugera, naciskając klawisz F10 lub F11 (ponieważ
w tym miejscu nie ma żadnego wywołania metody, oba polecenia mają ten sam wynik).
Gdy debuger jest wstrzymany, można sprawdzić zmienne i wywoływać stosy, aby określić, co się dzieje. Czy
wartości w zakresach powinny być widoczne? Czy wywołania są wykonywane w odpowiedniej kolejności?
Umieść kursor nad zmienną, aby zobaczyć jej bieżącą wartość i odwołania. Jeśli zobaczysz nieoczekiwaną
wartość, prawdopodobnie masz usterkę w powyższym lub wywoływanym kodzie. Aby uzyskać bardziej
szczegółowe informacje dotyczące debugowania, Dowiedz się więcej o korzystaniu z debugera.
Ponadto program Visual Studio Wyświetla okno Narz ę dzia diagnostyczne , w którym można obserwować
użycie procesora i pamięci przez aplikację w czasie. W dalszej części opracowywania aplikacji można używać
tych narzędzi do wyszukiwania nieoczekiwanego użycia procesora CPU lub alokacji pamięci. Użyj go w
połączeniu z oknem czujki i punktem przerwania, aby określić, co powoduje nieoczekiwane użycie lub
niewykorzystane zasoby. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat profilowanie funkcji.
Uruchamianie testów jednostkowych

Testy jednostkowe są pierwszym wierszem obrony przed usterkami kodu, ponieważ po prawidłowym
przetestowaniu pojedynczej "jednostki" kodu, zazwyczaj pojedynczej funkcji i są łatwiejsze do debugowania niż
w przypadku pełnego programu. Program Visual Studio instaluje platformy testów jednostkowych firmy
Microsoft dla kodu zarządzanego i natywnego. Użyj struktury testów jednostkowych, aby utworzyć testy
jednostkowe, uruchomić je i zgłosić wyniki tych testów. Uruchom ponownie testy jednostkowe po
wprowadzeniu zmian, aby sprawdzić, czy kod nadal działa poprawnie. W wersji Visual Studio Enterprise można
uruchomić testy automatycznie po każdej kompilacji.
Aby rozpocząć, przeczytaj artykuł generowanie testów jednostkowych dla kodu za pomocą IntelliTest.
Aby dowiedzieć się więcej o testach jednostkowych w programie Visual Studio i sposobach tworzenia lepszych
kodów jakości, Przeczytaj podstawowe informacje o teście jednostkowym.
Zobacz też
Pierwsze spojrzenie na debugera
Dowiedz się więcej o korzystaniu z debugera
Generowanie i naprawianie kodu
Przewodnik dotyczący produktywności dla
Jeśli chcesz zaoszczędzić czas podczas pisania kodu, jesteś w odpowiednim miejscu. Ten przewodnik dotyczący
wydajności zawiera wskazówki, które mogą pomóc Ci rozpocząć pracę z programem Visual Studio, napisać kod,
debugować kod, obsłużyć błędy i używać skrótów klawiaturowych — wszystkich na jednej stronie.
Aby uzyskać informacje na temat przydatnych skrótów klawiaturowych, zobacz Skróty dotyczące
produktywności. Aby uzyskać pełną listę skrótów poleceń, zobacz domyślne skróty klawiaturowe.
Rozpoczęcie pracy
Oszczędź czas przeszukiwanie stosów za pomocą menu, szybko wyszukując potrzebne elementy, w tym
polecenia, ustawienia, dokumentację i opcje instalacji. Zobacz skróty klawiaturowe dla poleceń znajdujących się
w wynikach wyszukiwania w programie Visual Studio, dzięki czemu można je łatwo znają.
Symulacja kodu za pomoc ą listy zada ń. Jeśli nie masz wystarczającej ilości wymaganych do
ukończenia fragmentu kodu, użyj Lista zadań do śledzenia komentarzy do kodu, które używają tokenów,
takich jak TODO i HACK , lub tokenów niestandardowych, oraz do zarządzania skrótami, które przenoszą
bezpośrednio do wstępnie zdefiniowanej lokalizacji w kodzie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Korzystanie z Lista zadań.
U ż yj Eksplorator rozwi ą za ń skrótów . Jeśli dopiero zaczynasz w programie Visual Studio, te skróty
będą w pełni przydatne i zaoszczędzić czas podczas przygotowywania nowej bazy kodu. Aby zapoznać się
z pełną listą skrótów, zobacz domyślne skróty klawiaturowe w programie Visual Studio.
Identyfikowanie i Dostosowywanie skrótów klawiaturowych w programie Visual Studio .
Można zidentyfikować skróty klawiaturowe dla poleceń programu Visual Studio, dostosować te skróty i
eksportować je dla innych użytkowników. Można zawsze znaleźć i zmienić skrót klawiaturowy w oknie
dialogowym Opcje.
Zwi ę ksz dost ę pno ść programu Visual Studio . Program Visual Studio ma wbudowane funkcje
ułatwień dostępu, które są zgodne z czytnikami ekranu i innymi technologiami pomocniczymi. Zobacz
porady dotyczące ułatwień dostępu i wskazówki dla programu Visual Studio , aby zapoznać się z pełną
listą dostępnych funkcji.
Zapoznaj si ę z cyklem ż ycia produktu i obsług ą programu Visual Studio . Aby uzyskać
informacje na temat pobierania aktualizacji dla programu Visual Studio, opcji pomocy technicznej dla
klientów korporacyjnych i profesjonalnych, obsługi starszych wersji programu Visual Studio i składników,
które nie są objęte obsługą programu Visual Studio, zobacz cykl życia produktu Visual Studio i obsługa.
Instalowanie pakietów NuGet i zarz ą dzanie nimi w programie Visual Studio . Interfejs
użytkownika Menedżera pakietów NuGet w programie Visual Studio w systemie Windows umożliwia
łatwe instalowanie, Odinstalowywanie i aktualizowanie pakietów NuGet w projektach i rozwiązaniach.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Instalowanie pakietów i zarządzanie nimi w programie Visual
Studio przy użyciu Menedżera pakietów NuGet.
Pisanie kodu
Szybsze pisanie kodu przy użyciu następujących funkcji.
U ż ywaj wygodnych polece ń. Program Visual Studio zawiera różne polecenia ułatwiające szybsze
wykonywanie typowych zadań edycji. Na przykład można wybrać polecenie, aby łatwo zduplikować
wiersz kodu bez konieczności jego kopiowania, zmiany położenia kursora, a następnie wklejenia. Wybierz
pozycję Edytuj > duplikat lub naciśnij klawisze CTRL + E ,V . Możesz również szybko rozwijać lub
zwijać zaznaczenie tekstu, wybierając opcję Edytuj > Zaawansowane > Rozszerzanie zaznaczenia
lub Edytuj > zaawansowan ą > umow ę wyboru lub naciskając klawisze SHIFT + Alt + = lub SHIFT +
Alt + - .
U ż yj funkcji IntelliSense . Podczas wprowadzania kodu w edytorze informacje o technologii
IntelliSense, takie jak elementy członkowskie listy, informacje o parametrach, szybkie informacje, pomoc
podpisu i pełny wyraz, pojawiają się. Funkcje te obsługują rozmyte dopasowywanie tekstu; na przykład
listy wyników dla członków listy zawierają nie tylko wpisy, które zaczynają się od znaków
wprowadzonych, ale także wpisy, które zawierają kombinację znaków w dowolnym miejscu nazwy. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Korzystanie z funkcji IntelliSense.
Zmie ń Autouzupełnianie opcji IntelliSense podczas wprowadzania kodu . Przełączając funkcję
IntelliSense do trybu sugestii, można określić, że opcje IntelliSense są wstawiane tylko wtedy, gdy
użytkownik jawnie je wybiera.
Aby włączyć tryb sugestii, wybierz kombinacj ę klawiszy CTRL + Alt / + lub na pasku menu wybierz
polecenie Edytuj > > Tr yb uzupełniania funkcji IntelliSense.
U ż yj fragmentów kodu . Możesz użyć wbudowanych fragmentów kodu lub utworzyć własne fragmenty
kodu.
Aby wstawić fragment kodu, na pasku menu wybierz Edycja > IntelliSense > Wstaw fragment kodu
lub Otocz za pomoc ą lub Otwórz menu skrótów w pliku, a następnie wybierz > Wstaw fragment
kodu lub Otocz za pomoc ą . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz fragmenty kodu.
Naprawianie bł ę dów kodu w tek ście . Szybkie akcje umożliwiają łatwe refaktoryzację, generowanie
lub modyfikowanie kodu przy użyciu jednej akcji. Te akcje mogą być stosowane przy użyciu ikony
śrubokręta śrubokrętka lub żarówki ikona żarówki lub przez naciśnięcie klawisza Alt + Enter lub
Ctrl + . gdy kursor znajduje się w odpowiednim wierszu kodu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
szybkie akcje .
Poka ż i Edytuj definicj ę elementu kodu . Można szybko wyświetlać i edytować moduł, w którym
zdefiniowano element kodu, taki jak element członkowski, zmienna lub wartość lokalna.
Aby otworzyć definicję w oknie podręcznym, zaznacz element, a następnie wybierz klawisze Alt + F12
lub Otwórz menu skrótów dla elementu, a następnie wybierz polecenie Podgl ą d definicji . Aby otworzyć
definicję w osobnym oknie kodu, otwórz menu skrótów dla elementu, a następnie wybierz Przejd ź do
definicji .
Korzystaj z przykładowych aplikacji . Można przyspieszyć tworzenie aplikacji, pobierając i instalując
przykładowe aplikacje z sieci Microsoft Developer Network. Możesz również poznać konkretną technikę
lub koncepcję programowania, pobierając i eksplorowanie przykładowego pakietu dla tego obszaru.
Zmie ń formatowanie nawiasów klamrowych z formatowaniem/nowym wierszem . Strona Opcje
formatowania służy do ustawiania opcji formatowania kodu w edytorze kodu, w tym nowych wierszy.
Aby uzyskać więcej informacji na temat używania tego ustawienia w języku C#, zobacz Opcje okno
dialogowe: Edytor tekstu > C# > stylu kodu > formatowanie. W przypadku języka C++ zapoznaj się z
tematem Ustawianie preferencji kodowania języka C++ w programie Visual Studio. W przypadku języka
Python zobacz Formatowanie koduw języku Python.
Zmie ń wci ę cie przy u ż yciu kar t . Użyj niestandardowych ustawień edytora, które są dostosowane do
poszczególnych baz kodu, aby wymusić spójne style kodowania dla wielu deweloperów pracujących nad
tym samym projektem w różnych edytorach i środowisk IDE. Upewnij się, że cały zespół jest zgodny z
tymi samymi konwencjami językowymi, konwencjami nazewnictwa i regułami formatowania. Ponieważ te
ustawienia niestandardowe są przenośne i podróżują z kodem, można wymusić style kodowania nawet
poza programem Visual Studio. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Opcje, Edytor tekstu, wszystkie
języki, karty.
Nawigowanie w kodzie i IDE

Możesz użyć różnych technik, aby szybciej znajdować i przechodzić do określonych lokalizacji w kodzie. Możesz
również zmienić układ okna programu Visual Studio w oparciu o Twoje preferencje.
Zakładki wierszy kodu . Przy użyciu zakładek można szybko przechodzić do określonych wierszy kodu
w pliku.
Aby ustawić zakładkę, na pasku menu wybierz pozycję Edytuj > zakładki > Przeł ą cz zakładk ę .
Wszystkie zakładki rozwiązania można wyświetlić w oknie zakładek . Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz Ustawianie zakładek w kodzie.
Wyszukaj definicje symboli w pliku . Możesz wyszukać w rozwiązaniu, aby zlokalizować definicje
symboli i nazwy plików, ale wyniki wyszukiwania nie obejmują przestrzeni nazw ani zmiennych lokalnych.
Aby uzyskać dostęp do tej funkcji, na pasku menu wybierz pozycję Edytuj > Przejd ź do .
Przegl ą daj ogóln ą struktur ę kodu . W Eksplorator rozwi ą za ń można wyszukiwać i przeglądać
klasy oraz ich typy i członków w projektach. Możesz również wyszukiwać symbole, wyświetlać hierarchię
wywołań metody, znajdować odwołania do symboli i wykonywać inne zadania. Jeśli wybierzesz element
kodu w Eksplorator rozwi ą za ń, skojarzony plik zostanie otwarty na karcie podgl ą du , a kursor
zostanie przeniesiony do elementu w pliku. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Wyświetlanie struktury
kodu.
Przejd ź do lokalizacji w pliku z tr ybem mapowania . Tryb mapy Wyświetla linie kodu w miniaturach
na pasku przewijania. Aby uzyskać więcej informacji o tym trybie wyświetlania, zobacz How to:
Dostosowywanie paska przewijania.
Zapoznaj si ę ze struktur ą kodu za pomoc ą mapy kodu . Mapy kodu mogą ułatwić wizualizację
zależności w kodzie i zobaczyć, jak dopasowuje się do siebie bez odczytywania plików i wierszy kodu. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Mapowanie zależności za pomocą map kodu.
Zobacz cz ę sto u ż ywane pliki, edytuj ą c/przejd ź do ostatniego pliku . Użyj poleceń przejdź do w
programie Visual Studio, aby przeprowadzić skoncentrowane wyszukiwanie kodu, aby ułatwić szybkie
znajdowanie określonych elementów. Aby uzyskać szczegółowe instrukcje, zobacz Znajdowanie kodu
przy użyciu przejdź do poleceń.
Przenie ś okno wła ściwo ści po prawej stronie . Jeśli szukasz bardziej znanego układu okna, możesz
przenieść okno Właściwości w programie Visual Studio, naciskając klawisz F4 .
Szybsze znajdowanie elementów

Oprócz filtrowania zawartości okien narzędzi można przeszukiwać w środowisku IDE, aby wyświetlić tylko
odpowiednie informacje dotyczące bieżącego zadania.
Filtrowanie zawar to ści okien narz ę dzi . Można wyszukiwać zawartość wielu okien narzędzi, takich jak
Przybornik , okno Wła ściwo ści i Eksplorator rozwi ą za ń, ale wyświetlane są tylko elementy, których
nazwy zawierają określone znaki.
Wy świetl tylko bł ę dy, które chcesz rozwi ą za ć. Jeśli wybierzesz przycisk Filtr na pasku narzędzi
Lista bł ę dów , możesz zmniejszyć liczbę błędów, które pojawiają się w oknie Lista bł ę dów . Można
wyświetlić tylko błędy w plikach, które są otwarte w edytorze, tylko błędy w bieżącym pliku lub tylko
błędy w bieżącym projekcie. Możesz również wyszukać w oknie Lista bł ę dów , aby znaleźć konkretne
błędy.
Znajdowanie okien dialogowych, polece ń menu, opcji i innych . W polu wyszukiwania wprowadź
słowa kluczowe lub frazy dla elementów, które próbujesz znaleźć. Na przykład następujące opcje są
wyświetlane, jeśli wprowadzisz Nowy projekt :
Przycisk szybkiego uruchamiania wyświetla linki umożliwiające utworzenie nowego projektu, dodanie
nowego elementu do projektu i strony projekty i rozwi ą zania w oknie dialogowym Opcje , między
innymi. Wyniki wyszukiwania mogą również obejmować pliki projektu i okna narzędzi.
Naciśnij klawisz Ctrl + Q , aby przejść bezpośrednio do pola wyszukiwania.
Debugowanie kodu
Debugowanie może zużywać dużo czasu, ale poniższe porady mogą pomóc przyspieszyć proces.
U ż yj narz ę dzi debugera programu Visual Studio . W kontekście programu Visual Studio, gdy
debugujesz aplikację, zazwyczaj oznacza to, że aplikacja jest uruchamiana w trybie debugera. Debuger
zapewnia wiele sposobów, aby sprawdzić, co Twój kod działa podczas jego działania. Aby zapoznać się z
przewodnikiem Rozpoczynanie pracy , zobacz najpierw debuger programu Visual Studio .
Przetestuj t ę sam ą stron ę , aplikacj ę lub witr yn ę w ró ż nych przegl ą darkach . Podczas
debugowania kodu można łatwo przełączać się między zainstalowanymi przeglądarkami sieci Web, w
tym inspektorem stron (Visual Studio)bez konieczności otwierania okna dialogowego przegl ą danie za
pomoc ą . Możesz użyć listy obiektów docelowych debugowania , która znajduje się na
standardowym pasku narzędzi obok przycisku Rozpocznij debugowanie , aby szybko sprawdzić,
która przeglądarka jest używana podczas debugowania lub wyświetlania stron.
Ustaw tymczasowe punkty przer wania . Można utworzyć tymczasowy punkt przerwania w bieżącym
wierszu kodu i uruchomić debuger jednocześnie. Po trafieniu tego wiersza kodu debuger przechodzi w
tryb przerwania. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz nawigowanie po kodzie za pomocą debugera.
Aby użyć tej funkcji, wybierz klawisze Ctrl + F10 lub Otwórz menu skrótów dla wiersza kodu, na którym
chcesz przerwać, a następnie wybierz polecenie Uruchom do kursora .
Przenie ś punkt wykonywania podczas debugowania . Bieżący punkt wykonywania można przenieść
do innej sekcji kodu, a następnie ponownie uruchomić debugowanie od tego momentu. Ta technika jest
przydatna, jeśli chcesz debugować sekcję kodu bez konieczności ponownego tworzenia wszystkich
kroków wymaganych w celu uzyskania dostępu do tej sekcji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
nawigowanie po kodzie za pomocą debugera.
Aby przenieść punkt wykonywania, przeciągnij żółtą grot strzałki do lokalizacji, w której chcesz ustawić
następną instrukcję w tym samym pliku źródłowym, a następnie wybierz klawisz F5 , aby kontynuować
debugowanie.
Przechwy ć informacje o war to ści dla zmiennych . Można dodać etykietki danych do zmiennej w
kodzie i przypiąć ją, aby można było uzyskać dostęp do ostatniej znanej wartości zmiennej po
zakończeniu debugowania. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Wyświetlanie wartości danych w
etykietkach danych.
Aby dodać etykietki danych, debuger musi być w trybie przerwania. Umieść kursor na zmiennej, a
następnie wybierz przycisk Przypnij na wyświetlonej etykietki danych. Po zatrzymaniu debugowania w
pliku źródłowym obok wiersza kodu, który zawiera zmienną, pojawia się niebieska ikona pinezki. Jeśli
wskażesz niebieski numer PIN, zostanie wyświetlona wartość zmiennej z ostatniej sesji debugowania.
Wyczy ść okno bezpo średnie . Możesz wymazać zawartość okna bezpośredniego w czasie
projektowania, wprowadzając >cls lub >Edit.ClearAll
Aby uzyskać więcej informacji na temat dodatkowych poleceń, zobacz Visual Studio — Aliasy poleceń.
Znajd ź zmiany w kodzie i inne histor yczne z CodeLens . Usługa CodeLens umożliwia
skoncentrowanie się na pracy w czasie, gdy dowiesz się, co się stało z kodem — bez opuszczania edytora.
Można znaleźć odwołania do fragmentu kodu, zmiany w kodzie, połączone błędy, elementy robocze,
przeglądy kodu i testy jednostkowe.
U ż yj Live Share do debugowania w czasie rzeczywistym z innymi osobami . Rozszerzenie Live
Share umożliwia wspólne edytowanie i debugowanie z innymi osobami w czasie rzeczywistym,
niezależnie od używanych języków programowania lub typów tworzonych aplikacji. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz co to jest Visual Studio Live Share?
U ż yj okna interaktywnego, aby napisa ć i przetestowa ć mały kod . Program Visual Studio
udostępnia interaktywne okno odczytu-Szacuj-Print-Loop (REPL), które umożliwia wprowadzanie
dowolnego kodu i wyświetlanie wyników natychmiastowych. Ten sposób kodowania pomaga uczyć się i
eksperymentować z interfejsami API i bibliotekami oraz interaktywnie opracowywać kod roboczy do
uwzględnienia w projektach. W przypadku języka Python zobacz Working with Interactive Window języka
Python. Funkcja interaktywnego okna jest również dostępna dla języka C#.
Uzyskaj dostęp do narzędzi programu Visual Studio

Po przypięciu do menu Start lub paska zadań można szybko uzyskać dostęp do wiersz polecenia dla
deweloperów lub innego narzędzia Visual Studio.
1. W Eksploratorze Windows przejdź do %ProgramData%\Microsoft\Windows\Start Menu\Programs\Visual
Studio 2017 \ Visual Studio Tools.
1. W Eksploratorze Windows przejdź do %ProgramData%\Microsoft\Windows\Start Menu\Programs\Visual
Studio 2019 \ Visual Studio Tools.
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy lub Otwórz menu kontekstowe dla wiersz polecenia dla
deweloperów , a następnie wybierz pozycję Przypnij do paska zada ń.
Zarządzanie plikami, paskami narzędzi i oknami

W dowolnym momencie możesz pracować w wielu plikach kodu i poruszać się po kilku oknach narzędzi
podczas opracowywania aplikacji. Można organizować, korzystając z następujących wskazówek:
Zachowaj rzadko u ż ywane pliki w edytorze . Możesz przypinać pliki do lewej strony karty, aby były
widoczne niezależnie od tego, ile plików jest otwartych w edytorze.
Aby przypiąć plik, wybierz kartę plik, a następnie wybierz przycisk Przeł ą cz stan przypi ę cia .
Przenie ś dokumenty i okna do innych monitorów . Jeśli używasz więcej niż jednego monitora
podczas opracowywania aplikacji, możesz łatwiej pracować nad częściami aplikacji, przenosząc pliki, które
są otwarte w edytorze, do innego monitora. Możesz również przenieść okna narzędzi, takie jak okna
debugera, do innego monitora i Zadokuj okna dokumentów i narzędzi, aby utworzyć "tratwy". Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Dostosowywanie układów okien w programie Visual Studio.
Można również łatwiej zarządzać plikami, tworząc inne wystąpienie Eksplorator rozwi ą za ń i
przenosząc je do innego monitora. Aby utworzyć inne wystąpienie Eksplorator rozwi ą za ń, otwórz
menu skrótów w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie wybierz polecenie Nowy widok Eksplorator
rozwi ą za ń.
Dostosuj czcionki, które pojawiaj ą si ę w programie Visual Studio . Można zmienić krój, rozmiar i
kolor czcionki używany dla tekstu w IDE. Na przykład można dostosować kolor określonych elementów
kodu w edytorze i krój czcionki w oknach narzędzi lub w środowisku IDE. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz How to: Change Fonts and Colors i How to: Change Fonts and Colors in the Editor.
Zobacz też
Visual Studio — porady i wskazówki dotyczące wpisu w blogu
Domyślne skróty klawiaturowe dla często używanych poleceń
Instrukcje: Dostosowywanie menu i pasków narzędzi
Przewodnik: tworzenie prostej aplikacji
Porady dotyczące skrótów dla programu Visual
Studio
Łatwiejsze nawigowanie w programie Visual Studio za pomocą skrótów opisanych w tym artykule. Skróty te
zawierają skróty klawiaturowe i myszy, a także tekst, który można wprowadzić, aby ułatwić łatwiejsze
wykonywanie zadania.
Aby uzyskać pełną listę skrótów poleceń, zobacz domyślne skróty klawiaturowe.
NOTE
Mac, zobacz typowe skróty klawiaturowe w programie Visual Studio dla komputerów Mac.
Zarządzanie oknem
Z A DA N IE SK RÓT
Maksymalizuj okno przestawne Kliknij dwukrotnie pasek tytułu
Maksymalizuj/Minimalizuj okna Win + Strzałka / w górę Win + Strzałka w dół
Przedokuj przestawne okno Ctrl + Kliknij dwukrotnie pasek tytułu
Przenoszenie/Dokowanie okien przestawnych Win + Strzałka / w lewo Win + Strzałka w prawo
Zamknij aktywny dokument Ctrl + F4
Pokaż listę otwartych plików Ctrl + Alt + Strzałka w dół
Pokaż wszystkie okna przestawne Ctrl + SHIFT + M
Pokaż listę szybkiego dostępu Win + Alt + N
Uruchom nowe wystąpienie Win + SHIFT + N
Przełączanie między oknami Win + N
Wyszukaj
Z A DA N IE SK RÓT
Eksplorator rozwiązań wyszukiwanie Ctrl + ;
Umieść fokus w polu wyszukiwania w dowolnym oknie + Alt ` gdy okno narzędzi ma fokus
narzędzi (z wyjątkiem edytora)
Z A DA N IE SK RÓT
Wyszukaj w programie Visual Studio Ctrl + P
Filtr wyników pola wyszukiwania @opt -Opcje

@cmd -Polecenia
@mru -Ostatnio używane
@doc -Otwarte dokumenty
Wyszukaj w opcjach narzędzi Ctrl + E
Znajdź w edytorze
Z A DA N IE SK RÓT
Szybkie wyszukiwanie Ctrl + F
Szybkie szukanie następnego wyniku Enter
Szybkie szukanie poprzedniego wyniku SHIFT + Wprowad ź
Szybkie znajdowanie rozwiń listę rozwijaną Alt + Strzałka w dół
Odrzuć Znajdź Esc
Szybkie zamienianie Ctrl + H
Szybkie zamienianie — Zamień następny Alt + R
Szybkie zamienianie — Zamień wszystko Alt + A
Znajdź w plikach Ctrl + SHIFT + F
Zastąp w plikach Ctrl + SHIFT + H
Edytor kodu
Z A DA N IE SK RÓT
Przejdź do wszystkiego Ctrl + T
Przejdź do ostatnio używanych plików Ctrl + T ,R
Wielokrotne punkty wstawiania wielu karetki Ctrl + Alt + kliknij pozycję
Wiele karetki Dodaj pasujące zaznaczenie SHIFT + Alt + Ins
Formatuj dokument Ctrl + K ,D
Tryb sugestii IntelliSense Ctrl + Alt + Space (przełącznik)

Z A DA N IE SK RÓT
Wymuś wyświetlanie funkcji IntelliSense Ctrl + J
Szybkie akcje Ctrl + .
Selektor fragmentów kodu Ctrl + K ,X lub ? ,kar ta (Visual Basic)
Otocz za pomocą Ctrl + K ,S
Pokaż szybkie informacje Ctrl + K ,I
Przejdź do Ctrl + ,
Przejdź do wyróżnionych odwołań Ctrl + SHIFT + W gór ę (Wstecz)

Ctrl + SHIFT + W dół (dalej)
Powiększenie edytora Ctrl + + SHIFT > Podczas

Ctrl + + SHIFT < Określoną
Blokuj zaznaczenie Przytrzymaj klawisz Alt i przeciągnij mysz

SHIFT + Alt + Klawisze strzałek
Przenieś wiersz w górę/w dół Alt + Strzałka / w górę Alt + Strzałka w dół
Duplikuj wiersz Ctrl + E ,V
Rozwiń wybór SHIFT + Alt +=
Wybór kontraktu SHIFT + Alt +-
Przejdź do definicji F12
Podejrzyj definicję Alt + F12
Przejdź do stosu definicji Ctrl + SHIFT + 8 (Wstecz)

Ctrl + SHIFT + 7 (do przodu)
Zamknij okno definicji wglądu Esc
Podwyższ poziom okna definicji wglądu do karty zwykłego Ctrl + Alt + Strona główna
dokumentu
Przechodzenie między wieloma oknami definicji wglądu Ctrl + + Alt - i Ctrl + Alt +=
Przechodzenie między wieloma wynikami wglądu F8 i SHIFT + F8
Przełącz między oknem edytora kodu i oknem definicji SHIFT + ESC

wglądu
Przejdź do otaczającego bloku Ctrl + Alt + Strzałka w gór ę
Przejdź do następnego/poprzedniego problemu Alt + PgUp / Alt + PgDn

Z A DA N IE SK RÓT
Kontekstowe menu nawigacji + +`
Paski narzędzi
Z A DA N IE SK RÓT
Dodawanie przycisków Wybierz przycisk przepełnienie paska narzędzi
Znajdź pole kombi na standardowym pasku narzędzi Ctrl + D
Znajdź tryb polecenia TextBox Wprowadź >
Utwórz nowy alias <new alias> Alias <command> typu w oknie polecenia
Debugowanie
Z A DA N IE SK RÓT
Rozpocznij debugowanie F5
Zatrzymaj debugowanie SHIFT + F5
Uruchom ponownie debugowanie Ctrl + SHIFT + F5
Przekrocz nad F10
Wkrocz do F11
Wyjdź SHIFT + Klawisz F11
Uruchom do kursora Ctrl + F10
Ustaw następną instrukcję Ctrl + SHIFT + F10
Ustawianie i przełączanie punktu przerwania F9
Wyłącz punkt przerwania Ctrl + F9
Okno bezpośrednie Ctrl + Alt + I
Tryb poleceń okna bezpośredniego Wprowadź >
Natychmiastowe czyszczenie buforu okna Typ CLS
Bezpośrednie okno — wartość drukowania Typ ? nazwa_zmiennej
Zobacz też
Funkcje produktywności w programie Visual Studio
Typowe skróty klawiaturowe w Visual Studio dla komputerów Mac
Przewodnik dotyczący wydajności programu Visual
Studio dla deweloperów języka C#
Dowiedz się, jak program Visual Studio zwiększa produktywność deweloperów niż kiedykolwiek. Skorzystaj z
naszych ulepszeń dotyczących wydajności i produktywności, takich jak Nawigacja do dekompilowanych
zestawów, sugestie nazw zmiennych podczas pisania, widok hierarchii w Eksploratorze testów , przejdź do
wszystkich (Ctrl + T ), aby przejść do pozycji plik/typ/element członkowski/symbol, inteligentne pomocnika
wyj ą tków , konfiguracja i wymuszanie stylu kodu oraz wiele refaktoryzacji i poprawek kodu.
Używam skrótu klawiaturowego z innego edytora

Nowo ść w programie Visual Studio 2017 w wersji 15,8
Jeśli korzystasz z innego środowiska IDE lub kodowania, możesz zmienić schemat klawiatury na Visual Studio
Code lub Resharp (Visual Studio):
Niektóre rozszerzenia oferują również schematy klawiatury:

Klawisze dostępu dla programu Visual Studio (Resharper/IntelliJ)
Emulacja Emacs:
VSVim
Poniżej przedstawiono popularne skróty programu Visual Studio:
SK RÓT ( W SZ Y ST K IE P RO F IL E) P O L EC EN IE O P IS
Ctrl + T Przejdź do wszystkiego Przejdź do dowolnego pliku, typu,

składowej lub deklaracji symbolu
F12 (kliknij również Ctrl + ) Przejdź do definicji Przejdź do miejsca, w którym

zdefiniowano symbol
Ctrl + F12 Przejdź do implementacji Nawigacja z typu podstawowego lub

składowej do różnych implementacji
SHIFT + F12 Znajdź wszystkie odwołania Zobacz wszystkie odwołania do

symboli lub literałów
SK RÓT ( W SZ Y ST K IE P RO F IL E) P O L EC EN IE O P IS
Alt + Strona główna Polecenie Go To Base (Przejdź do Nawigowanie po łańcuchu

podstawy) dziedziczenia
Ctrl + . (również Alt + Wprowad ź w Szybkie akcje i operacje refaktoryzacji Zobacz, jakie poprawki kodu, akcje
profilu C#) generowania kodu, refaktoryzacje lub
inne szybkie akcje są dostępne na
pozycji kursora lub w wybranym kodzie
Ctrl + D Duplikuj wiersz Duplikuje wiersz kodu, w którym

znajduje się kursor (dostępny w
programie Visual Studio 2017 w
wersji 15,6 lub nowszej)
SHIFT + Alt ++ /- Rozwiń/Zwiń zaznaczenie Rozwija lub kontraktuje bieżące

zaznaczenie w edytorze (dostępne w
wersji 15,5 i nowszych)
SHIFT + Alt + . Wstaw następny pasujący karetkę Dodaje zaznaczenie i karetkę w

następnej lokalizacji pasującej do
bieżącego zaznaczenia (dostępne w
wersji 15,8 i nowszych)
Ctrl + P Wyszukaj Przeszukaj wszystkie ustawienia

F5 Rozpocznij debugowanie Rozpocznij debugowanie aplikacji
Ctrl + F5 Uruchom bez debugowania Uruchamianie aplikacji lokalnie bez

debugowania
Ctrl + K ,d (profil domyślny) lub Ctrl + Formatuj dokument Czyści naruszenia formatowania pliku
E ,d (profil C#) na podstawie nowego wiersza,
odstępów i ustawień wcięć
Ctrl + \ ,Ctrl + E (profil domyślny) lub Wyświetl Lista błędów Zobacz wszystkie błędy w dokumencie,
Ctrl + W ,E (profil C#) projekcie lub rozwiązaniu
Alt + PgUp/PgDn Przejdź do następnego/poprzedniego Przejdź do poprzedniego/następnego

problemu błędu, ostrzeżenia i sugestii w
dokumencie (dostępne w programie
Visual Studio 2017 w wersji 15,8
lub nowszej)
Ctrl + K ,/ Przełącz Komentarz To polecenie dodaje lub usuwa

jednowierszowy/Usuń komentarz Komentarz jednowierszowy w
zależności od tego, czy zaznaczenie jest
już komentarzem
Ctrl + SHIFT +/ Przełącz komentarz bloku/Usuń To polecenie dodaje lub usuwa

komentarz komentarze bloku w zależności od
wybranych elementów
NOTE
Niektóre rozszerzenia odpinają domyślne powiązania klawiszy programu Visual Studio. Aby użyć powyższych poleceń,
Przywróć wartości domyślne powiązań klawiszy do ustawień domyślnych programu Visual Studio, przechodząc do opcji
Narz ędzia > Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia > Zresetuj wszystkie ustawienia lub Narz ędzia > Opcje > >
Zresetuj.
Aby uzyskać więcej informacji na temat skrótów klawiaturowych i poleceń, zobacz Skróty dotyczące
produktywności i popularne skróty klawiaturowe.
Szybkie nawigowanie do plików lub typów

Program Visual Studio ma funkcję o nazwie Przejd ź do wszystkich (Ctrl + T ). Polecenie Przejd ź do
wszystkich umożliwia szybkie przechodzenie do dowolnego pliku, typu, składowej lub deklaracji symbolu.
Zmień lokalizację tego paska wyszukiwania lub wyłącz podgląd nawigacji na żywo przy użyciu ikony koła
z ę batego .
Filtrowanie wyników przy użyciu składni takiej jak t mytype .
Przeszukaj zakres wyszukiwania tylko do bieżącego dokumentu.
Obsługiwane jest dopasowywanie wielkości liter notacji CamelCase.
Wymuś reguły stylu kodu

Można użyć pliku EditorConfig do codify konwencji kodowania i uzyskać do nich podróże ze źródłem.
Dodaj wartość domyślną lub. Plik EditorConfig w stylu NET do projektu, wybierając pozycję Dodaj >
nowy element . W oknie dialogowym Dodaj nowy element Wyszukaj ciąg "editorconfig". Wybierz
jeden z szablonów elementu Editorconfig pliku , a następnie wybierz pozycję Dodaj .
Automatycznie Utwórz plik . editorconfig na podstawie ustawień stylu kodu w opcji Narz ę dzia > >
Edytor tekstu > C# > styl kodu .
Funkcja wnioskowania kodu rozszerzenia intellicode dla programu Visual Studio wnioskuje style kodu z
istniejącego kodu. Następnie tworzy niepusty plik EditorConfig z preferencjami stylu kodu.
Skonfiguruj poziom ważności reguły stylu kodu bezpośrednio za pomocą edytora. Jeśli obecnie nie masz
pliku. editorconfig, zostanie on wygenerowany dla Ciebie. Umieść kursor na błędzie, ostrzeżenie lub
sugestię i wpisz Ctrl + . , aby otworzyć menu szybkie akcje i operacje refaktoryzacji. Wybierz pozycję
Konfiguruj lub Pomi ń problemy . Następnie wybierz regułę i poziom ważności, który chcesz
skonfigurować dla tej reguły. Spowoduje to zaktualizowanie istniejącego pliku EditorConfig przy użyciu
nowej ważności reguły.
Zapoznaj się z dokumentacją opcji konwencji kodowania .NET , która zawiera również przykład kompletnego
pliku EditorConfig.
Czyszczenie kodu
Program Visual Studio zapewnia formatowanie pliku kodu na żądanie, w tym preferencje stylu kodu, za pomocą
funkcji czyszczenia kodu . Aby uruchomić oczyszczanie kodu, kliknij ikonę Broom w dolnej części edytora lub
naciśnij klawisze CTRL + K , Ctrl + E .
Możesz również uruchomić oczyszczanie kodu w całym projekcie lub rozwiązaniu. Kliknij prawym przyciskiem
myszy nazw ę projektu lub rozwiązania w Eksplorator rozwi ą za ń, wybierz pozycję Analizuj i wyczy ść kod , a
następnie wybierz polecenie Uruchom oczyszczanie kodu .
Oprócz formatowania pliku dla spacji, wcięcia, et zadanie, czyszczenie kodu stosuje się również do wybranych
stylów kodu. Preferencje dla każdego stylu kodu są odczytywane z pliku EditorConfig, jeśli istnieje dla projektu
lub z ustawień stylu kodu w oknie dialogowym Opcje .
Refaktoryzacje i poprawki kodu

Program Visual Studio zawiera wiele refaktoryzacji, akcji generowania kodu i poprawek kodu. Czerwone zygzaki
reprezentują błędy, zielone zygzaki reprezentują ostrzeżenia, a trzy szare kropki reprezentują sugestie dotyczące
kodu. Możesz uzyskać dostęp do poprawek kodu, klikając ikonę żarówki lub śrubokrętu lub naciskając klawisz
Ctrl + . lub klawisz + Enter . Każda poprawka zawiera okno podglądu, w którym znajduje się porównanie kodu
na żywo, w jaki sposób działa poprawka.
Popularne szybkie poprawki i refaktoryzacje obejmują:
Zmień nazw ę
Wyodrębnij metodę
Zmień sygnaturę metody
Generuj Konstruktor
Generate — Metoda
Przenieś typ do pliku
Dodaj Null-Check
Dodaj parametr
Usuń niepotrzebne użycia
Pętla foreach do zapytania LINQ lub metoda LINQ
Ściąganie członków
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz funkcje generowania kodu.

Analizatory FxCop można zainstalować , aby oflagować problemy związane z kodem. Lub napisz własną
poprawkę refaktoryzacji lub kodu za pomocą analizatorów Roslyn.
Kilku członków społeczności dodała bezpłatne rozszerzenia, które dodają dodatkowe inspekcje kodu:
Roslynator
SonarLint dla programu Visual Studio
StyleCopAnalyzers
CodeCracker
Roslynator
SonarLint dla programu Visual Studio
StyleCopAnalyzers
CodeCracker
Znajdź użycie, przejdź do implementacji i przejdź do

dekompilowanych zestawów
Program Visual Studio ma wiele funkcji ułatwiających wyszukiwanie i nawigowanie po kodzie.
C EC H A SK RÓT SZ C Z EGÓ ŁY / UL EP SZ EN IA
Znajdź wszystkie odwołania SHIFT + F12 Wyniki są kolorowe i mogą być

pogrupowane według projektu,
definicji i typu referencyjnego, takich
jak Odczyt lub zapis. Możesz również
"zablokować" wyniki.
Przejdź do implementacji Ctrl + F12 Możesz użyć przejdź do definicji

override słowa kluczowego, aby
przejść do przesłoniętego elementu
członkowskiego
Przejdź do definicji F12 lub Ctrl + kliknij Naciśnij klawisz Ctrl podczas klikania,
aby przejść do definicji
Podejrzyj definicję Alt + F12 Wbudowany widok definicji
Wizualizator struktury Szare, kropkowane linie między Umieść wskaźnik myszy, aby zobaczyć
nawiasami klamrowymi strukturę kodu
C EC H A SK RÓT SZ C Z EGÓ ŁY / UL EP SZ EN IA
Nawigacja do dekompilowanych F12 lub Ctrl + kliknij Przejdź do zewnętrznego źródła

zestawów (dekompilowanego za pomocą ILSpy),
włączając funkcję: Narz ędzia > Opcje
> Edytor tekstu > C# >
Zaawansowane > Wł ącz nawigację
do dekompilowanych źródeł .
Ulepszona funkcja IntelliSense

Użyj rozszerzenia intellicode dla programu Visual Studio, aby uzyskać uzupełnianie kodu z obsługą kontekstu
zamiast zwykłej listy. Możesz również przeszkolić niestandardowy model IntelliSense na podstawie własnych
bibliotek specyficznych dla domeny.
Testowanie jednostek
Począwszy od programu Visual Studio 2017, wprowadzono liczne ulepszenia środowiska testowania. Można
testować za pomocą platform MSTest V1, MSTest v2, NUnit lub XUnit.
Odnajdywanie testów w Eksploratorze testów jest szybkie.
Organizuj testy w Eksploratorze testów przy użyciu sortowania hierarchicznego.
Testowanie jednostkowe na żywo w sposób ciągły uruchamia testy, na które wpływa zmiana kodu i
aktualizuje ikony edytora wbudowanego, aby poinformować o stanie testów. Dołącz lub Wyklucz
określone testy lub projekty testowe z zestawu testów na żywo. (Tylko wersja Visual Studio Enterprise).
Debugowanie
Niektóre funkcje debugowania programu Visual Studio obejmują:
Możliwość wyszukania ciągu w oknach czujki , autoi lokalnych .
Uruchom polecenie, aby kliknąć, które pozwala na umieszczenie kursora obok wiersza kodu, kliknij zieloną
ikonę "Odtwórz" i uruchom program do momentu osiągnięcia tego wiersza.
Pomocnik wyj ą tku , który wprowadza najważniejsze informacje na najwyższego poziomu w oknie
dialogowym, na przykład, która zmienna znajduje się null w NullReferenceException .
Debugowanie krok po krokuumożliwia powrót do poprzednich punktów przerwania lub kroków oraz
wyświetlenie stanu aplikacji w przeszłości.
Debugowanie migawek, które umożliwia badanie stanu działającej aplikacji sieci Web w momencie
zgłoszenia wyjątku (musi być na platformie Azure).
Uruchom polecenie, aby kliknąć, które pozwala na umieszczenie kursora obok wiersza kodu, kliknij zieloną
ikonę "Odtwórz" i uruchom program do momentu osiągnięcia tego wiersza.
Pomocnik wyj ą tku , który wprowadza najważniejsze informacje na najwyższego poziomu w oknie
dialogowym, na przykład, która zmienna znajduje się null w NullReferenceException .
Debugowanie krok po krokuumożliwia powrót do poprzednich punktów przerwania lub kroków oraz
wyświetlenie stanu aplikacji w przeszłości.
Debugowanie migawek, które umożliwia badanie stanu działającej aplikacji sieci Web w momencie
zgłoszenia wyjątku (musi być na platformie Azure).
Kontrola wersji
Za pomocą narzędzia Git lub TFVC można przechowywać i aktualizować kod w programie Visual Studio.
Zainstaluj żądania ściągnięcia dla programu Visual Studio , aby tworzyć, przeglądać, wyewidencjonowywać i
uruchamiać żądania ściągnięcia bez opuszczania programu Visual Studio.
Organizuj lokalne zmiany w Team Explorer i Użyj paska stanu do śledzenia oczekujących zatwierdzeń i
zmian.
Skonfiguruj ciągłą integrację i dostarczanie dla projektów ASP.NET w programie Visual Studio przy użyciu
narzędzi ciągłego dostarczania dla rozszerzenia programu Visual Studio .
Jakie inne funkcje należy wiedzieć?
Poniżej znajduje się lista funkcji edytora i produktywności, które umożliwiają efektywniejsze pisanie kodu. Może
być konieczne włączenie niektórych funkcji, ponieważ są one domyślnie wyłączone (mogą być indeksowane na
komputerze, są kontrowersyjnye lub są obecnie eksperymentalne).
C EC H A SZ C Z EGÓ ŁY JA K W Ł Ą C Z Y Ć
Zlokalizuj plik w Eksplorator rozwiązań Podświetla aktywny plik w Narz ędzia > Opcje > Projekty i
Eksplorator rozwiąza ń rozwiązania > Śled ź aktywny
element w Eksplorator rozwiąza ń
Dodaj using dla typów w zestawach Pokazuje żarówkę błędu z poprawkami Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
odwołań i pakietach NuGet kodu, aby zainstalować pakiet NuGet > Język C# > Zaawansowane >
dla typu niereferencyjnego Sugeruj u życie dla typów w
zestawach odwoła ń i Sugeruj
u życie dla typów w pakietach
NuGet
Włączanie pełnej analizy rozwiązania Zobacz wszystkie błędy w rozwiązaniu Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
w Lista bł ędów > Język C# > Zaawansowane >
Wł ącz pełn ą analiz ę rozwiązania
Włącz nawigację do dekompilowanych Zezwalaj na przechodzenie do definicji Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
źródeł typów/członków ze źródeł > Język C# > Zaawansowane >
zewnętrznych i używanie ILSpy Wł ącz nawigację do
dekompilator — informacje do dekompilowanych źródeł
wyświetlania treści metod
Tryb uzupełniania/sugestii Zmienia zachowanie uzupełniania w Menu > Edytuj > Funkcja
IntelliSense. Deweloperzy z tłem IntelliSense > Przeł ącz tr yb
IntelliJą używają tutaj ustawienia uzupełniania
innego niż domyślne.
CodeLens Wyświetla informacje o odwołaniach Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
do kodu i historię zmian w edytorze. > Wszystkie języki > CodeLens
(Wskaźniki CodeLens kontroli źródła
nie są dostępne w programie Visual
Studio Community Edition).
Fragmenty kodu Pomoc w wypełnieniu wspólnego kodu Wpisz nazwę fragmentu i naciśnij
standardowego dwukrotnie klawisz Tab .
Identyfikowanie i Dostosowywanie skrótów
klawiaturowych w programie Visual Studio
Można zidentyfikować skróty klawiaturowe dla poleceń programu Visual Studio, dostosować te skróty i
eksportować je dla innych użytkowników. Wiele skrótów zawsze wywołuje te same polecenia, ale zachowanie
skrótu może zależeć od następujących warunków:
Które domyślne ustawienia środowiska wybierasz podczas pierwszego otwierania programu Visual
Studio — , na przykład ogólne programowanie lub Visual C#. (Aby uzyskać informacje o zmienianiu lub
resetowaniu ustawień, zobacz Ustawienia środowiska).
Czy dostosowywałeś zachowanie danego skrótu.
W którym kontekście jesteś w momencie wybierania skrótu. Na przykład skrót F2 wywołuje
Edit.EditCell polecenie, jeśli używasz projektanta ustawie ń i wywołuje File.Rename polecenie, jeśli
używasz Team Explorer .
Niezależnie od ustawień, dostosowania i kontekstu, można zawsze znaleźć i zmienić skrót klawiaturowy w oknie
dialogowym Opcje . Możesz również wyszukać domyślne skróty klawiaturowe kilku dziesiątek poleceń w
popularnych skrótach klawiaturowych. Aby uzyskać pełną listę wszystkich skrótów domyślnych (na podstawie
ogólnych ustawień deweloperskich ), zobacz wszystkie skróty klawiaturowe.
Jeśli skrót jest przypisany do polecenia w kontekście globalnym i nie ma innych kontekstów, ten skrót zawsze
wywoła to polecenie. Jednak skrót może być przypisany do jednego polecenia w kontekście globalnym i innego
polecenia w określonym kontekście. Gdy korzystasz z takiego skrótu podczas pracy w określonym kontekście,
skrót wywołuje polecenie odpowiadające temu kontekstowi, a nie kontekstowi globalnemu.
NOTE
Twoje ustawienia i wersja programu Visual Studio mogą zmienić nazwy i lokalizacje poleceń menu oraz opcje, które
pojawiają się w oknach dialogowych. Ta strona jest oparta na profilu ogólnych ustawie ń deweloperskich .
Identyfikowanie skrótu klawiaturowego

2. Rozwiń w ęzeł środowisko , a następnie wybierz pozycję Klawiatura .
3. W polu Poka ż polecenia zawieraj ą ce wpisz wszystko lub część nazwy polecenia bez spacji.
Można na przykład znaleźć polecenia dla solutionexplorer .
4. Na liście, wybierz odpowiednie polecenie.
Można na przykład wybrać opcję View.SolutionExplorer .
5. Jeśli polecenie ma skrót klawiaturowy, pojawia się w skrótach dla wybranej listy polece ń .
Dostosowywanie skrótu klawiaturowego

2. Rozwiń w ęzeł środowisko , a następnie wybierz pozycję Klawiatura .
3. Opcjonalne: Przefiltruj listę poleceń, wprowadzając wszystkie lub część nazwy polecenia, bez spacji, w
polu Poka ż polecenia zawieraj ą ce .
4. Z listy wybierz polecenie, do którego chcesz przypisać skrót klawiaturowy.
Na liście U ż yj nowego skrótu w wybierz obszar funkcji, w którym chcesz użyć skrótu.
Na przykład, możesz wybrać globalne , jeśli chcesz, aby skrót działał we wszystkich kontekstach. Można
użyć dowolnego skrótu, który nie jest mapowany ( jako globalny) w innym edytorze. W przeciwnym razie
edytor zastępuje skrót.
NOTE
Nie można przypisać następujących kluczy jako części skrótu klawiaturowego w języku globalnym :
ENTER, TAB, Caps Lock
Print Scrn/sys RQ, Scroll Lock, Pause/Break
Wstaw, Strona główna, końcowa, Strona w górę, Strona w dół
Klucz logo systemu Windows, klucz aplikacji, dowolny z klawiszy strzałek
Num Lock, DELETE lub Clear na klawiaturze numerycznej
Kombinacja klawiszy Ctrl + Alt + Delete
5. W polu naci śnij klawisz skrótu Wprowadź skrót, którego chcesz użyć.
NOTE
Można utworzyć skrót, który łączy literę z klawiszem Alt , klawiszem Ctrl lub obu. Możesz również utworzyć
skrót, który łączy klawisz SHIFT i literę z klawiszem Alt , klawiszem Ctrl lub obu.
Jeśli skrót jest już przypisany do innego polecenia, pojawia się w polu skrót aktualnie u ż ywany przez .
W takim przypadku wybierz klawisz Backspace , aby usunąć ten skrót przed podjęciem próby innej.
6. Wybierz przycisk Przypisz .
NOTE
Jeśli określisz inny skrót dla polecenia, kliknij przycisk Przypisz , a następnie kliknij przycisk Anuluj , aby zamknąć
okno dialogowe, przypisany skrót nie zostanie przywrócony.
Udostępnianie niestandardowych skrótów klawiaturowych

Możesz udostępniać własne skróty, eksportując je do pliku, a następnie przekazując plik innym osobom, aby
mogły importować dane.
Aby wyeksportować tylko skróty klawiaturowe
1. Na pasku menu wybierz kolejno opcje Narz ę dzia > Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia .
2. Wybierz opcję Ekspor tuj wybrane ustawienia środowiska , a następnie wybierz przycisk dalej .
3. W obszarze jakie ustawienia chcesz ekspor towa ć? wyczyść pole wyboru wszystkie ustawienia ,
rozwiń Opcje , a następnie rozwiń środowisko .
4. Zaznacz pole wyboru Klawiatura , a następnie wybierz przycisk dalej .
5. W polu jak chcesz nazwa ć plik ustawie ń i Zapisz plik My Settings w tym katalogu pozostaw
wartości domyślne lub określ różne wartości, a następnie wybierz pozycję Zako ńcz .
Domyślnie skróty są zapisywane w pliku w folderze %USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2017 \ Settings
(ustawienia ). Nazwa pliku odzwierciedla datę wyeksportowania ustawień, a rozszerzenie to . vssettings.
Domyślnie skróty są zapisywane w pliku w folderze %USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2019 \ Settings
(ustawienia ). Nazwa pliku odzwierciedla datę wyeksportowania ustawień, a rozszerzenie to . vssettings.
Aby zaimportować tylko skróty klawiaturowe
1. Na pasku menu wybierz kolejno opcje Narz ę dzia > Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia .
2. Wybierz przycisk opcji Impor tuj wybrane ustawienia środowiska , a następnie wybierz dalej .
3. Wybierz przycisk opcji nie, tylko zaimpor tuj nowe ustawienia, zast ę puj ą c Moje bie żą ce
ustawienia , a następnie wybierz dalej .
4. W obszarze Moje ustawienia wybierz plik zawierający skróty, które chcesz zaimportować, lub kliknij
przycisk Przegl ą daj , aby zlokalizować właściwy plik.
5. Wybierz pozycję Next (Dalej).
6. W obszarze jakie ustawienia chcesz zaimpor towa ć? wyczyść pole wyboru wszystkie ustawienia ,
rozwiń Opcje , a następnie rozwiń środowisko .
7. Zaznacz pole wyboru Klawiatura , a następnie wybierz przycisk Zako ńcz .
Zobacz też
Funkcje ułatwień dostępu programu Visual Studio
Korzystanie wyłącznie z klawiatury
Skróty klawiaturowe mogą ułatwić nawigowanie w środowisku IDE programu Visual Studio i pisanie kodu. W
tym artykule przedstawiono kilka sposobów bardziej efektywnego używania skrótów klawiaturowych.
Aby zapoznać się z pełną listą klawiszy skrótów poleceń w programie Visual Studio, zobacz domyślne skróty
klawiaturowe.
TIP
Aby dowiedzieć się więcej na temat aktualizacji ułatwień dostępu, zobacz artykuł ulepszenia ułatwień dostępu w blogu
dotyczącym programu Visual Studio 2017 .
NOTE
W zależności od ustawień lub używanej wersji programu Visual Studio okna dialogowe i polecenia menu mogą się różnić
od tych opisanych w pomocy. Aby zmienić ustawienia, wybierz pozycję Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia w menu
Narz ędzia . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Resetowanie ustawień.
Kontrolki przybornika
Aby dodać kontrolkę w przyborniku do formularza lub projektanta bez użycia myszy:
1. Na pasku menu wybierz pozycję Widok > Przybornik .
2. Użyj klawiszy Ctrl + + Strzałka w gór ę lub Ctrl + w dół , aby przejść między sekcjami na karcie
Przybornik .
3. Użyj klawisza Strzałka w gór ę lub Strzałka w dół , aby poruszać się między kontrolkami w sekcji.
4. Po wybraniu kontrolki Użyj klawisza Enter , aby dodać formant do formularza lub projektanta.
Opcje okien dialogowych

Aby poruszać się między opcjami w oknie dialogowym i zmieniać ustawienia opcji przy użyciu tylko klawiatury:
1. Użyj klawisza Tab lub SHIFT + , aby przejść w górę i w dół za pomocą kontrolek w oknie dialogowym.
2. Aby zmienić ustawienia opcji:
W przypadku przycisków radiowych Użyj klawiszy Strzałka w gór ę i Strzałka w dół , aby
zmienić wybór.
W polu wyboru naciśnij klawisz spacji , aby zaznaczyć lub usunąć zaznaczenie.
W przypadku list rozwijanych Użyj klawiszy Alt + w dół , aby wyświetlić elementy, a następnie
użyj klawiszy Strzałka w gór ę i Strzałka w dół , aby zmienić wybrany element.
W obszarze przyciski wybierz pozycję Enter , aby wywołać.
W przypadku siatek Użyj klawiszy strzałek, aby nawigować po stronie. W przypadku list
rozwijanych w siatkach Użyj klawisza SHIFT + Alt + Strzałka w dół , aby wyświetlić elementy, a
następnie użyj klawiszy Strzałka w gór ę i Strzałka w dół , aby zmienić wybrany element.
Nawigowanie między oknami i plikami

Aby poruszać się między plikami w edytorze lub projektantem, użyj skrótu klawiaturowego z klawiszem
Ctrl , + aby wyświetlić wybrane okna Nawigator IDE z aktywnymi plikami . Wybierz klawisz Enter , aby
przejść do wyróżnionego pliku.
Aby poruszać się między zadokowanymi oknami narzędzi , użyj + skrótu klawiaturowego Alt F7 , aby
wyświetlić okno Nawigator IDE z aktywnymi oknami narz ę dzi . Wybierz klawisz Enter , aby przejść do
wyróżnionego okna.
Przenieś i Zadokuj okna narzędzi

1. Przejdź do okna narzędzi, które ma zostać przeniesione i umieść fokus.
2. W menu okno wybierz opcję było dokowa ć .
3. Naciśnij klawisz Alt + spacja , a następnie wybierz pozycję Przenie ś.
Zostanie wyświetlony romb przewodnika dokowania.
4. Użyj klawiszy strzałek, aby przenieść okno do nowej lokalizacji.
Wskaźnik myszy jest przenoszony przy użyciu okna przy użyciu klawiszy strzałek.
5. Po osiągnięciu nowej lokalizacji Użyj klawiszy strzałek, aby przenieść wskaźnik myszy nad poprawną
część rombu przewodnika.
W nowej lokalizacji dokowania zostanie wyświetlony kontur okna narzędzi.
Okno narzędzia jest przyciągane do miejsca w nowej lokalizacji dokowania.
Zobacz też
Identyfikowanie i Dostosowywanie skrótów klawiaturowych
Ułatwienia dostępu w produktach firmy Microsoft
Projektant formularzy systemu Windows —
omówienie
Projektant formularzy systemu Windows w programie Visual Studio oferuje szybkie rozwiązanie
programistyczne do tworzenia aplikacji opartych na Windows Forms. Projektant formularzy systemu Windows
pozwala łatwo dodawać kontrolki do formularza, rozmieścić je i pisać kod dla swoich zdarzeń. Aby uzyskać
więcej informacji na temat Windows Forms, zobacz Windows Forms Omówienie.
Funkcjonalność
Za pomocą projektanta można:
Dodawanie składników, kontrolek danych lub formantów opartych na systemie Windows do formularza.
Kliknij dwukrotnie formularz w Projektancie i napisz kod w Load zdarzeniu dla tego formularza lub
kliknij dwukrotnie formant w formularzu i napisz kod dla zdarzenia domyślnego formantu.
Edytuj właściwość Text kontrolki, zaznaczając kontrolkę i wpisując nazw ę.
Dostosuj położenie zaznaczonego formantu, przenosząc je za pomocą myszy lub klawiszy strzałek.
Podobnie Dostosuj umieszczanie przy użyciu klawiszy CTRL i strzałki. Na koniec Dostosuj rozmiar
formantu przy użyciu klawiszy Shift i strzałka.
Zaznacz opcję wiele kontrolek, wybierając klawisz Shift lub Ctrl po kliknięciu przycisku. W przypadku
używania pojedynczo SHIFT + kliknięcie pierwszy wybrany formant jest formantem dominującym
podczas wyrównywania lub manipulowania rozmiarem. W przypadku korzystania z kombinacji
klawiszy CTRL i kliknięcia Ostatnia wybrana kontrolka ma wartość dominującą, więc formant
dominujący zmienia się z każdą dodaną now ą kontrolką. Alternatywnie można wybrać wiele kontrolek,
przeciągając prostokąt zaznaczenia wokół kontrolek, które chcesz wybrać.
NOTE
Użyj Projektant formularzy systemu Windows, a nie edytora zasobów, aby wprowadzić zmiany w pliku zasobów formularza
(. resx). Jeśli edytujesz plik resx oparty na formularzu, zobaczysz ostrzeżenie, że zmiany wprowadzone w edytorze zasobów
mogą zostać utracone. Dzieje się tak, ponieważ Projektant formularzy systemu Windows generuje plik resx.
Zobacz też
Przegląd Windows Forms
formanty Formularzy systemu Windows
Dane wejściowe użytkownika w Windows Forms
Powiązanie danych w Windows Forms
Ulepszanie aplikacji Windows Forms
System.Windows.Forms Dokumentacja interfejsu API
Samouczek: wprowadzenie do Projektant
formularzy systemu Windows
Projektant formularzy systemu Windows udostępnia wiele narzędzi do kompilowania aplikacji Windows Forms.
W tym artykule przedstawiono sposób tworzenia aplikacji przy użyciu różnych narzędzi udostępnianych przez
projektanta, w tym następujących zadań:
Rozmieść kontrolki za pomocą linii wyrównania.
Wykonywanie zadań projektanta przy użyciu tagów inteligentnych.
Ustaw marginesy i dopełnienie dla kontrolek.
Rozmieść formanty przy użyciu TableLayoutPanel kontrolki.
Podziel układ formantu przy użyciu SplitContainer kontrolki.
Przejdź do układu przy użyciu okna konspektu dokumentu.
Kontrolki położenia z wyświetlanymi informacjami o rozmiarze i lokalizacji.
Ustaw wartości właściwości przy użyciu okno Właściwości.
Po zakończeniu będziesz mieć kontrolkę niestandardow ą, która została przedstawiona przy użyciu wielu funkcji
układu dostępnych w Projektant formularzy systemu Windows. Ta kontrolka implementuje interfejs użytkownika
(UI) dla prostego kalkulatora. Na poniższej ilustracji przedstawiono ogólny układ kontrolki Kalkulator:
Tworzenie projektu kontrolki niestandardowej

Pierwszym krokiem jest utworzenie projektu kontrolki DemoCalculator.
1. Otwórz program Visual Studio i Utwórz nowy projekt biblioteki formantów Windows Forms . Nazwij
projekt DemoCalculatorLib .
2. Aby zmienić nazw ę pliku, w Eksplorator rozwi ą za ń kliknij prawym przyciskiem myszy pozycję
UserControl1. vb lub UserControl1.cs , wybierz polecenie Zmie ń nazw ę, a następnie zmień wartość w
polu Nazwa pliku na DemoCalculator. vb lub DemoCalculator.cs. Wybierz opcję tak , gdy zostanie
wyświetlony monit o zmianę nazwy wszystkich odwołań do elementu kodu "UserControl1".
Projektant formularzy systemu Windows pokazuje powierzchnię projektanta dla formantu DemoCalculator. W
tym widoku można graficznie zaprojektować wygląd kontrolki, wybierając formanty i składniki z przybornika i
umieszczając je na powierzchni projektanta. Aby uzyskać więcej informacji o kontrolkach niestandardowych,
zobacz odmian niestandardowych kontrolek.
Projektowanie układu formantu

Kontrolka DemoCalculator zawiera kilka kontrolek Windows Forms. Ta procedura polega na rozmieszczeniu
formantów przy użyciu Projektant formularzy systemu Windows.
1. W Projektant formularzy systemu Windows Zmień formant DemoCalculator na większy rozmiar,
wybierając uchwyt zmiany rozmiaru w prawym dolnym rogu i przeciągając go w dół i w prawo. W
prawym dolnym rogu programu Visual Studio Znajdź informacje o rozmiarze i lokalizacji dla kontrolek.
Ustaw rozmiar kontrolki na szerokość 500 i wysokość 400, oglądając informacje o rozmiarze podczas
zmiany rozmiaru formantu.
2. W przyborniku wybierz w ęzeł kontener y , aby go otworzyć. Wybierz formant SplitContainer i
przeciągnij go na powierzchnię projektanta.
SplitContainer Znajduje się na powierzchni projektanta formantu DemoCalculator.
TIP
Dopasowuje SplitContainer rozmiar formantu do rozmiaru formantu DemoCalculator. Sprawdź okno
Wła ściwo ści , aby wyświetlić ustawienia właściwości SplitContainer formantu. Znajdź Dock Właściwość. Jego
wartość to dockname. Fill, co oznacza, że SplitContainer kontrolka będzie zawsze sama zmieniać rozmiar do
granic formantu DemoCalculator. Zmień rozmiar kontrolki DemoCalculator, aby sprawdzić to zachowanie.
3. W oknie Wła ściwo ści Zmień wartość Dock właściwości na None .
Kontrolka zmniejszy się do rozmiaru domyślnego i nie jest już zgodna z rozmiarem
SplitContainer
formantu DemoCalculator.
4. Wybierz symbol tagu inteligentnego ( ) w prawym górnym rogu SplitContainer kontrolki. Wybierz
pozycję Zadokuj w kontenerze nadrz ę dnym , aby ustawić Dock Właściwość na Fill .
SplitContainer Kontrolka jest zadokowana do granic formantu DemoCalculator.
NOTE
Kilka formantów oferuje inteligentne Tagi do ułatwienia projektowania. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Przewodnik: wykonywanie typowych zadań przy użyciu tagów inteligentnych w kontrolkach Windows Forms.
5. Wybierz obramowanie pionowe między panelami i przeciągnij je w prawo, tak aby większość miejsca
była wykonywana przez lewy panel.
SplitContainer Dzieli formant DemoCalculator na dwa panele z rozdzielonym obramowaniem
ruchomym. Panel po lewej stronie będzie zawierał przyciski kalkulatora i wyświetlacz, a panel po prawej
stronie wyświetli rekord operacji arytmetycznych wykonywanych przez użytkownika.
6. W oknie Wła ściwo ści Zmień wartość BorderStyle właściwości na Fixed3D .
7. W przyborniku wybierz w ęzeł Formanty standardowe , aby go otworzyć. Zaznacz ListView
kontrolkę i przeciągnij ją do prawego panelu SplitContainer formantu.
8. Wybierz ListView symbol tagu inteligentnego kontrolki. W panelu tagów inteligentnych Zmień View
ustawienie na Details .
9. W panelu tagów inteligentnych wybierz pozycję Edytuj kolumny .
Zostanie otwarte okno dialogowe Edytor kolekcji ColumnHeader .
10. W oknie dialogowym Edytor kolekcji ColumnHeader wybierz pozycję Dodaj , aby dodać kolumnę do
ListView kontrolki. Zmień wartość Text Właściwości Column na Histor y . Wybierz przycisk OK , aby
utworzyć kolumnę.
11. W panelu tagów inteligentnych wybierz pozycję Dock w kontenerze nadrz ę dnym , a następnie
wybierz symbol tagu inteligentnego, aby zamknąć Panel tagów inteligentnych.
12. Z przybornika w ęzłów kontenerów przeciągnij TableLayoutPanel formant do lewego panelu
SplitContainer kontrolki.
TableLayoutPanel Kontrolka pojawia się na powierzchni projektanta z otwartym panelem tagów

inteligentnych. TableLayoutPanel Formant rozmieszcza swoje kontrolki podrzędne w siatce.
TableLayoutPanel Kontrolka będzie zawierać DemoCalculator i przyciski kontrolki. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Przewodnik: porządkowanie formantów przy użyciu TableLayoutPanel.
13. Wybierz pozycję Edytuj wiersze i kolumny w panelu tagów inteligentnych.
Zostanie otwarte okno dialogowe Style kolumn i wierszy .
14. Wybierz przycisk Dodaj , dopóki nie zostaną wyświetlone pięć kolumn. Zaznacz wszystkie pięć kolumn, a
następnie w polu Typ rozmiaru wybierz pozycję procent . Ustaw wartość procentow ą na 20 . To
ustawienie określa, że każda kolumna ma taką samą szerokość.
15. W obszarze Poka ż wybierz pozycję wiersze .
16. Wybierz pozycję Dodaj , dopóki nie zostaną wyświetlone pięć wierszy. Zaznacz wszystkie pięć wierszy i
wybierz procent w polu Typ rozmiaru . Ustaw wartość procentow ą na 20 . To ustawia każdy wiersz na
taką samą wysokość.
17. Wybierz przycisk OK , aby zaakceptować zmiany, a następnie wybierz symbol tagu inteligentnego, aby
zamknąć Panel tagów inteligentnych.
18. W oknie Wła ściwo ści Zmień wartość Dock właściwości na Fill .
Wypełnij kontrolkę
Teraz, gdy układ kontrolki jest skonfigurowany, można wypełnić formant DemoCalculator z przyciskami i
ekranem.
1. W przyborniku wybierz TextBox ikonę kontrolki.
TextBox Kontrolka jest umieszczana w pierwszej komórce TableLayoutPanel formantu.
2. W oknie Wła ściwo ści Zmień wartość TextBox Właściwości ColumnSpan kontrolki na 5 .
TextBox Kontrolka przechodzi do położenia, które jest wyśrodkowane w jego wierszu.
3. Zmień wartość TextBox właściwości kontrolki Anchor na Left , Right .
TextBox Kontrolka rozszerza się w poziomie, aby obejmowała wszystkie pięć kolumn.
4. Zmień wartość TextBox właściwości kontrolki TextAlign na Right .
5. W oknie Wła ściwo ści rozwiń Font w ęzeł właściwości. Ustaw wartość Size na 14 , a Bold dla TextBox
kontrolki wartość true.
6. Zaznacz TableLayoutPanel kontrolkę.
7. W przyborniku wybierz Button ikonę.
Button Kontrolka jest umieszczana w następnej otwartej komórce TableLayoutPanel formantu.
8. W przyborniku wybierz Button ikonę cztery razy, aby wypełnić drugi wiersz TableLayoutPanel
formantu.
9. Zaznacz wszystkie pięć Button kontrolek, zaznaczając je, przytrzymując klawisz SHIFT . Naciśnij klawisz
Ctrl + C , aby skopiować Button kontrolki do Schowka.
10. Naciśnij klawisze CTRL + + trzy razy, aby wkleić kopie Button formantów do pozostałych wierszy
TableLayoutPanel formantu.
11. Zaznacz wszystkie 20 Button formantów, zaznaczając je, przytrzymując klawisz SHIFT .
12. W oknie Wła ściwo ści Zmień wartość Dock właściwości na Fill .
Wszystkie Button kontrolki są zadokowane, aby wypełnić ich komórki.
13. W oknie Wła ściwo ści rozwiń Margin w ęzeł właściwości. Ustaw wartość All na 5 .
Rozmiar wszystkich Button formantów jest mniejszy, aby utworzyć większy margines między nimi.
14. Wybierz pozycję button10 i button20 , a następnie naciśnij klawisz delete , aby usunąć je z układu.
15. Wybierz pozycję Button5 i button15 , a następnie zmień wartość RowSpan właściwości na 2 . Będą to
jasne i = przyciski dla kontrolki DemoCalculator.
Korzystanie z okna konspektu dokumentu
Gdy kontrolka lub formularz zostanie wypełniony kilkoma kontrolkami, łatwiej jest nawigować po stronie układu
przy użyciu okna konspektu dokumentu.
1. Na pasku menu wybierz pozycję Wy świetl > inne > Konspekt dokumentu systemu Windows.
Okno Konspekt dokumentu zawiera widok drzewa formantu DemoCalculator i jego kontrolki składowe.
Kontrolki kontenerów, takie jak SplitContainer Pokaż ich formanty podrzędne, jako podw ęzły w drzewie.
Możesz również zmienić nazwy kontrolek w miejscu przy użyciu okna Konspekt dokumentu.
2. W oknie Konspekt dokumentu kliknij prawym przyciskiem myszy pozycję Button1 , a następnie
wybierz polecenie Zmie ń nazw ę . Zmień jej nazw ę na sevenButton.
3. Korzystając z okna Konspekt dokumentu , Zmień nazw ę Button kontrolek z nazwy wygenerowanej
przez projektanta na nazw ę produkcyjną zgodnie z następującą listą:
Button1 do sevenButton
Button2 do eightButton
button3 do nineButton
button4 do divisionButton
Button5 do clearButton
button6 do fourButton
button7 do fiveButton
button8 do sixButton
button9 do multiplicationButton
button11 do oneButton
button12 do twoButton
button13 do threeButton
button14 do subtractionButton
button15 do equalsButton
button16 do zeroButton
button17 do changeSignButton
button18 do decimalButton
button19 do additionButton
4. Korzystając z okna Konspekt dokumentu i Wła ściwo ści , Zmień Text wartość właściwości dla każdej
Button nazwy kontrolki zgodnie z następującą listą:
Zmień właściwość Text formantu sevenButton na 7

Zmień właściwość Text formantu eightButton na 8
Zmień właściwość Text formantu nineButton na 9
Zmień właściwość Text formantu divisionButton na / (ukośnik)
Zmień właściwość Text formantu clearButton na Clear
Zmień właściwość Text formantu fourButton na 4
Zmień właściwość Text formantu fiveButton na 5
Zmień właściwość Text formantu sixButton na 6
Zmień właściwość Text formantu multiplicationButton na * (gwiazdka)
Zmień właściwość Text formantu oneButton na 1
Zmień właściwość Text formantu twoButton na 2
Zmień właściwość Text formantu threeButton na 3
Zmień właściwość Text formantu subtractionButton na - (łącznik)
Zmień właściwość tekstu formantu equalsButton na = (znak równości)
Zmień właściwość Text formantu zeroButton na 0
Zmień właściwość Text formantu changeSignButton na +/-
Zmień właściwość Text formantu decimalButton na . (kropka)
Zmień właściwość Text formantu additionButton na + (znak plus)
5. Na powierzchni projektanta zaznacz wszystkie Button kontrolki, zaznaczając je, przytrzymując klawisz
SHIFT .
6. W oknie Wła ściwo ści rozwiń Font w ęzeł właściwości. Ustaw wartość Size na 14 i ustaw dla Bold
wszystkich kontrolek opcję true Button .
Spowoduje to zakończenie projektowania formantu DemoCalculator. To wszystko, co ma na celu dostarczenie

logiki kalkulatora.
Implementowanie obsługi zdarzeń

Przyciski w kontrolce DemoCalculator mają procedury obsługi zdarzeń, których można użyć do wdrożenia
większości logiki kalkulatora. Projektant formularzy systemu Windows umożliwia zaimplementowanie
wycinków wszystkich programów obsługi zdarzeń dla wszystkich przycisków z jednym zaznaczeniem.
1. Na powierzchni projektanta zaznacz wszystkie Button kontrolki, zaznaczając je, przytrzymując klawisz
SHIFT .
2. Wybierz jedną z Button kontrolek.
Edytor kodu zostanie otwarty dla programów obsługi zdarzeń generowanych przez projektanta.
Testowanie kontrolki
Ponieważ kontrolka DemoCalculator dziedziczy z UserControl klasy, można testować jej zachowanie z
kontenerem test UserControl . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz jak: testowanie zachowania elementu
UserControl w czasie wykonywania.
1. Naciśnij klawisz F5 , aby skompilować i uruchomić kontrolkę DemoCalculator w kontenerze Test
UserControl .
2. Zaznacz obramowanie między SplitContainer panelami i przeciągnij je w lewo i w prawo.
TableLayoutPanel I wszystkie jego kontrolki podrzędne zmienią rozmiar tak, aby mieściły się w
dostępnym miejscu.
3. Po zakończeniu testowania kontrolki wybierz pozycję Zamknij .
Korzystanie z kontrolki w formularzu

Formant DemoCalculator może być używany w innych formantach złożonych lub w formularzu. Poniższa
procedura zawiera opis sposobu korzystania z niego.
Tworzenie projektu
Pierwszym krokiem jest utworzenie projektu aplikacji. Ten projekt będzie używany do kompilowania aplikacji,
która wyświetla kontrolkę niestandardow ą.
1. Utwórz nowy projekt aplikacji Windows Forms i nadaj mu nazw ę DemoCalculatorTest .
2. W Eksplorator rozwi ą za ń kliknij prawym przyciskiem myszy projekt DemoCalculatorTest , a
następnie wybierz pozycję Dodaj odwołanie , aby otworzyć okno dialogowe Dodawanie odwołania .
3. Przejdź do karty projekty , a następnie wybierz projekt DemoCalculatorLib, aby dodać odwołanie do
projektu testowego.
4. W Eksplorator rozwi ą za ń kliknij prawym przyciskiem myszy pozycję DemoCalculatorTest , a
następnie wybierz pozycję Ustaw jako projekt star towy .
5. W Projektant formularzy systemu Windows Zwiększ rozmiar formularza do około 700 x 500 .
Użyj kontrolki w układzie formularza
Aby użyć kontrolki DemoCalculator w aplikacji, należy ją umieścić w formularzu.
1. W przyborniku rozwiń w ęzeł składniki DemoCalculatorLib .
2. Przeciągnij formant DemoCalculator z przybornika do formularza. Przesuń formant do lewego
górnego rogu formularza. Gdy kontrolka zbliża się do obramowania formularza, zostanie wyświetlona
linii wyrównania . Linii wyrównania wskazują odległość Padding właściwości formularza i właściwości
kontrolki Margin . Umieść formant w lokalizacji wskazanej przez linii wyrównania.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Przewodnik: porządkowanie formantów przy użyciu linii
wyrównania.
3. Przeciągnij Button kontrolkę z przybornika i upuść ją na formularzu.
4. Przenieś Button kontrolkę wokół kontrolki DemoCalculator i obserwuj, gdzie pojawia się linii
wyrównania. Możesz precyzyjnie dostosować kontrolki za pomocą tej funkcji. Usuń Button kontrolkę po
zakończeniu.
5. Kliknij prawym przyciskiem myszy formant DemoCalculator, a następnie wybierz polecenie Wła ściwo ści .
6. Zmień wartość Dock właściwości na Fill .
7. Wybierz formularz, a następnie rozwiń Padding w ęzeł właściwości. Zmień wartość wszystkie na 20 .
Rozmiar formantu DemoCalculator jest zmniejszany w celu uwzględnienia nowej Padding wartości
formularza.
8. Zmień rozmiar formularza, przeciągając różne uchwyty zmiany rozmiaru na różne pozycje. Obserwuj, jak
zmieniany jest rozmiar kontrolki DemoCalculator.
Następne kroki
W tym artykule przedstawiono sposób konstruowania interfejsu użytkownika dla prostego kalkulatora. Aby
kontynuować, możesz przedłużyć jego funkcjonalność, implementując logikę kalkulatora, a następnie publikując
aplikację przy użyciu technologii ClickOnce. Lub przejdź do innego samouczka, w którym tworzysz Podgląd
obrazów przy użyciu Windows Forms.
Zobacz też
formanty Formularzy systemu Windows
Ułatwienia dostępu dla formantów Windows Forms
Publikowanie przy użyciu technologii ClickOnce
Wyłączanie rozpoznawania DPI w programie Visual
Studio
Program Visual Studio to aplikacja obsługująca punkty na cal (DPI), co oznacza, że wyświetlacz automatycznie
skaluje się. Jeśli aplikacja nie rozpoznaje rozdzielczości DPI, system operacyjny skaluje aplikację jako mapę
bitow ą. Takie zachowanie jest nazywane również wirtualizacją DPI. Aplikacja nadal uważa, że jest uruchomiona z
szybkością 100% skalowania lub 96 dpi.
W tym artykule omówiono ograniczenia Projektant formularzy systemu Windows monitorów HDPI oraz sposób
uruchamiania programu Visual Studio jako procesu niezależnego od rozdzielczości DPI.
Projektant formularzy systemu Windows monitorów HDPI

Projektant formularzy systemu Windows w programie Visual Studio nie obsługuje skalowania. Powoduje
to wyświetlenie problemów podczas otwierania niektórych formularzy w Projektant formularzy systemu
Windows na monitorach o wysokiej rozdzielczości na cal (HDPI). Na przykład, kontrolki mogą wydawać się
pokrywane, jak pokazano na poniższej ilustracji:
Po otwarciu formularza w Projektant formularzy systemu Windows w programie Visual Studio na

MONITORze HDPI program Visual Studio wyświetli żółty pasek informacyjny w górnej części narzędzia
Projektant:
Komunikat o skalowaniu na ekranie głównym jest ustawiany na 200% (192 dpi). Mo ż e to

spowodowa ć problemy z renderowaniem w oknie projektanta.
NOTE
Ten pasek informacyjny został wprowadzony w programie Visual Studio 2017 w wersji 15,8.
Jeśli nie Pracujesz w Projektancie i nie musisz regulować układu formularza, możesz zignorować pasek
informacyjny i kontynuować pracę w edytorze kodu lub w innych typach projektantów. (Możesz również
wyłączyć powiadomienia , aby pasek informacyjny nadal nie był wyświetlany). Dotyczy tylko Projektant
formularzy systemu Windows . W przypadku konieczności pracy w Projektant formularzy systemu
Windows Następna sekcja pomoże rozwiązać ten problem.
Aby rozwiązać problem z wyświetlaniem

Istnieją trzy opcje rozwiązania problemu z wyświetlaniem:
Uruchom ponownie program Visual Studio jako proces obsługujący rozdzielczość DPI
Dodawanie wpisu rejestru
Ustaw ustawienie skalowania ekranu na 100%
TIP
Jeśli wolisz zarządzać ustawieniami z poziomu wiersza polecenia, devenv.exe przyjmuje /noscale jako parametr
wiersza polecenia do uruchomienia w trybie skalowania 100%.
Uruchom ponownie program Visual Studio jako proces obsługujący rozdzielczość DPI
Program Visual Studio można uruchomić ponownie jako proces niezależny od rozdzielczości DPI, wybierając
opcję na żółtym pasku informacyjnym. Jest to preferowany sposób rozwiązania problemu.
Gdy program Visual Studio działa jako proces obsługujący rozdzielczości DPI, rozwiązywane są problemy z
układem projektanta, ale czcionki mogą wydawać się zamazane. Program Visual Studio Wyświetla inny żółty
komunikat informacyjny, gdy działa jako proces, który jest niezależny od rozdzielczości DPI, który mówi, że
program Visual Studio jest uruchomiony jako proces obsługuj ą cy rozdzielczo ści DPI. Projektanci
WPF i XAML mog ą nie wy świetla ć si ę poprawnie. Pasek informacyjny udostępnia również opcję
ponownego uruchomienia programu Visual Studio jako procesu obsługuj ą cego rozdzielczo ści DPI .
NOTE
Jeśli w programie Visual Studio zostały zazadokowane okna narzędzi, w przypadku wybrania opcji ponownego
uruchomienia jako procesu niezależnego od rozdzielczości DPI pozycja tych okien narzędzi może się zmienić.
Jeśli używasz domyślnego profilu Visual Basic lub jeśli masz opcję Zapisz nowe projekty po utworzeniu opcji w
obszarze Narz ędzia > Opcje > projekty i rozwiązania , program Visual Studio nie może ponownie otworzyć
projektu, gdy zostanie on ponownie uruchomiony jako proces nieobsługujący rozdzielczości DPI. Można jednak
otworzyć projekt, wybierając go w obszarze pliki > najnowsze projekty i rozwiązania .
Ważne jest, aby ponownie uruchomić program Visual Studio jako proces obsługujący DPI po zakończeniu pracy
w Projektant formularzy systemu Windows . Gdy działa jako proces obsługujący rozdzielczości DPI, czcionki
mogą wyglądać zamazane i mogą być widoczne problemy w innych projektantach, takich jak Projektant
XAML . Po zamknięciu i ponownym otwarciu programu Visual Studio, gdy jest on uruchamiany w trybie z
obsługą rozdzielczości DPI, będzie on ponownie uwzględniany w rozdzielczości DPI. Możesz również wybrać
pozycję Uruchom ponownie program Visual Studio jako opcj ę procesu z obsług ą rozdzielczo ści DPI
na pasku informacyjnym.
Dodawanie wpisu rejestru
Program Visual Studio można oznaczyć jako niezależny od rozdzielczości DPI, modyfikując rejestr. Otwórz
Edytor rejestru i Dodaj wpis do podklucza HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\Microsoft\Windows
NT\CurrentVersion\AppCompatFlags\Layers :
Wpis : w zależności od tego, czy używasz programu Visual Studio 2017 lub 2019, użyj jednej z następujących
wartości:
C:\Program Files (x86) \Microsoft Visual Studio\2017\Community\Common7\IDE\devenv.exe
C:\Program Files (x86) \Microsoft Visual Studio\2019\Community\Common7\IDE\devenv.exe
NOTE
Jeśli korzystasz z wersji Professional lub Enterprise programu Visual Studio, Zastąp społeczno ść z profesjonalnym lub
przedsiębiorstwem we wpisie. W razie potrzeby należy również zastąpić literę dysku.
Typ : REG_SZ
War to ść: DPIUNAWARE
NOTE
Program Visual Studio pozostaje w trybie nieobsługującym rozdzielczości DPI do momentu usunięcia wpisu rejestru.
Ustaw ustawienie skalowania ekranu na 100%

Aby ustawić ustawienia skalowania wyświetlania na 100% w systemie Windows 10, wpisz Ustawienia
wy świetlania w polu wyszukiwania paska zadań, a następnie wybierz pozycję Zmie ń ustawienia
wy świetlania . W oknie Ustawienia ustaw opcję Zmie ń rozmiar tekstu, aplikacji i innych elementów na
100% .
Ustawienie skalowania ekranu na 100% może być niepożądane, ponieważ może to spowodować, że interfejs
użytkownika jest zbyt mały, aby można go było używać.
Wyłącz powiadomienia
Możesz zrezygnować z powiadamiania o problemach z skalowaniem DPI w programie Visual Studio. Możesz
chcieć wyłączyć powiadomienia, jeśli nie Pracujesz w projektancie, na przykład.
Aby wyłączyć powiadomienia, wybierz > Opcje narzędzia, aby otworzyć okno dialogowe Opcje . Następnie
wybierz opcję Projektant formularzy systemu Windows > Ogólne i ustaw powiadomienia skalowania
dpi na war to ść false .
Jeśli chcesz później ponownie włączyć powiadomienia dotyczące skalowania, ustaw właściwość na war to ść
true .
Rozwiązywanie problemów
Jeśli przejście rozpoznawania DPI nie działa zgodnie z oczekiwaniami w programie Visual Studio, sprawdź, czy w
dpiAwareness Edytorze rejestru znajduje się wartość w podkluczu
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion\Image File Execution
Options\devenv.exe . Usuń wartość, jeśli jest obecna.
Zobacz też
Automatyczne skalowanie w Windows Forms
Samouczek 1: Tworzenie przeglądarki obrazów
W tym samouczku utworzysz aplikację, która ładuje obraz z pliku i wyświetla go w oknie. Dowiesz się, jak za
pomocą Projektant formularzy systemu Windows przeciągać formanty, takie jak przyciski i pola obrazu w
formularzu, ustawiać ich właściwości i korzystać z kontenerów w celu bezproblemowego zmiany rozmiaru
formularza. Zacznij również pisać kod.
NOTE
Ten samouczek obejmuje języki C# i Visual Basic, dlatego należy skoncentrować się na informacjach specyficznych dla
języka programowania, którego używasz.
Ten samouczek przeprowadzi Cię przez następujące zadania:

Tworzenie nowego projektu.
Testowanie (Debugowanie) aplikacji.
Dodaj podstawowe kontrolki, takie jak pola wyboru i przyciski do formularza.
Kontrolki położenia w formularzu przy użyciu układów.
Dodaj okna dialogowe otwieranie pliku i koloru do formularza.
Napisz kod przy użyciu funkcji IntelliSense i fragmentów kodu.
Napisz metody obsługi zdarzeń.
Po zakończeniu aplikacja powinna wyglądać podobnie do poniższej ilustracji:
Linki samouczków
T Y T UŁ O P IS
Krok 1. Tworzenie projektu aplikacji Windows Forms Zacznij od utworzenia projektu aplikacji Windows Forms.
Krok 2. Uruchamianie aplikacji Przeglądarka obrazów Uruchom projekt aplikacji Windows Forms, który został
utworzony w poprzednim kroku.
Krok 3. Ustawianie właściwości formularza Zmień wygląd formularza przy użyciu okna Wła ściwo ści .
T Y T UŁ O P IS
Krok 4. Określanie układu formularza przy użyciu kontrolki Dodaj TableLayoutPanel kontrolkę do formularza.
TableLayoutPanel
Krok 5. Dodawanie kontrolek do formularza Dodaj kontrolki, takie jak PictureBox kontrolka i
CheckBox kontrolka, do formularza. Dodaj przyciski do
formularza.
Krok 6. Nadawanie nazw kontrolkom przycisków Zmień nazwy przycisków na bardziej zrozumiałe.
Krok 7. Dodawanie składników okna dialogowego do Dodaj OpenFileDialog składnik i ColorDialog składnik
formularza do formularza.
Krok 8. Pisanie kodu dla programu obsługi zdarzeń przycisku Napisz kod przy użyciu narzędzia IntelliSense.
Pokaż obraz
Krok 9. Przeglądanie, komentowanie i testowanie kodu Przejrzyj i Przetestuj swój kod. Dodaj komentarze zgodnie z
wymaganiami.
Krok 10. Pisanie kodu dla dodatkowych przycisków i pola Napisz kod, aby inne przyciski i pole wyboru działały przy
wyboru użyciu funkcji IntelliSense.
Krok 11. Uruchamianie aplikacji i wypróbowywanie innych Uruchom aplikację i Ustaw kolor tła. Wypróbuj inne funkcje,
funkcji takie jak Zmienianie kolorów, czcionek i obramowań.
Dostępne są również wspaniałe, bezpłatne zasoby szkoleniowe dotyczące wideo. Aby dowiedzieć się więcej na
temat programowania w języku C#, zobacz podstawy języka c#: Programowanie dla bezwzględnych
początkujących. Aby dowiedzieć się więcej na temat programowania w Visual Basic, zobacz Visual Basic
podstawy: Programowanie dla bezwzględnych początkujących.
Następne kroki
Aby rozpocząć pracę z samouczkiem, Zacznij od kroku 1: Tworzenie projektu aplikacji Windows Forms .
Zobacz też
Więcej samouczków dotyczących języka C#
Samouczki Visual Basic
Samouczki języka C++
Krok 1. Tworzenie projektu aplikacji Windows Forms
Podczas tworzenia przeglądarki obrazów pierwszym krokiem jest utworzenie projektu aplikacji Windows Forms.
Otwórz program Visual Studio 2017

1. Na pasku menu wybierz pozycję plik > Nowy > projekt . Okno dialogowe powinno wyglądać podobnie
do poniższego zrzutu ekranu.
*Nowy projekt _ _dialog pole *

2. Po lewej stronie okna dialogowego Nowy projekt wybierz pozycję Visual C# lub Visual Basic , a
następnie wybierz pozycję Windows Desktop .
3. Na liście szablony projektu wybierz pozycję aplikacja Windows Forms (.NET Framework) . Nazwij
nowy formularz PictureViewer, a następnie wybierz przycisk OK .
NOTE
Jeśli szablon aplikacji Windows Forms (.NET Framework) nie jest widoczny, użyj Instalator programu Visual
Studio, aby zainstalować obciążenie programistyczne dla programu .NET Desktop .
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Instalowanie programu Visual Studio .
Otwórz program Visual Studio 2019

2. W oknie Tworzenie nowego projektu wprowadź lub wpisz Windows Forms w polu wyszukiwania.
Następnie wybierz pozycję pulpit z listy Typ projektu .
Po zastosowaniu filtru Typ projektu wybierz szablon aplikacja Windows Forms (.NET Framework)
dla języka C# lub Visual Basic, a następnie wybierz przycisk dalej .
NOTE
Jeśli szablon aplikacji Windows Forms (.NET Framework) nie jest widoczny, można go zainstalować za
pomocą okna Utwórz nowy projekt . W obszarze nie mo żna znale źć tego, czego szukasz? komunikat
wybierz łącze Zainstaluj więcej narz ędzi i funkcji .
Następnie w Instalator programu Visual Studio wybierz obciążenie Programowanie aplikacji klasycznych
platformy .NET .
zapisanie pracy; Jeśli tak, zrób to. Następnie wybierz pozycję Kontynuuj , aby zainstalować obciążenie.
3. W oknie Konfigurowanie nowego projektu wpisz lub wprowadź PictureViewer w polu Nazwa
Program Visual Studio tworzy rozwiązanie dla aplikacji. Rozwiązanie działa jako kontener dla wszystkich
projektów i plików wymaganych przez aplikację. Te warunki zostaną omówione bardziej szczegółowo w dalszej
części tego samouczka.
Informacje o projekcie aplikacji Windows Forms

1. Środowisko deweloperskie zawiera trzy okna: okno główne, Eksplorator rozwi ą za ń i okno
Wła ściwo ści .
Jeśli brakuje któregoś z tych okienek, możesz przywrócić domyślny układ okna. Na pasku menu wybierz
kolejno okna > Resetuj układ okna .
Możesz również wyświetlić okna przy użyciu poleceń menu. Na pasku menu wybierz Widok >
Wła ściwo ści okno lub Eksplorator rozwi ą za ń.
Jeśli jakiekolwiek inne okna są otwarte, zamknij je, wybierając przycisk Zamknij (x) w prawym górnym
rogu.
Okno główne W tym oknie można wykonywać większość prac, takich jak praca z formularzami i
edytowanie kodu. Okno wyświetla formularz w Edytorze formularzy . W górnej części okna zostanie
wyświetlona karta Strona pocz ą tkowa i formularz Form1. cs [Design] . (W Visual Basic Nazwa
karty zostanie zakończona z . vb zamiast . cs).
Okno główne W tym oknie można wykonywać większość prac, takich jak praca z formularzami i
edytowanie kodu. Okno wyświetla formularz w Edytorze formularzy .
Okno Eksplorator rozwi ą za ń W tym oknie można wyświetlać wszystkie elementy w rozwiązaniu i
przechodzić do nich.
W przypadku wybrania pliku zawartość okna Wła ściwo ści zostanie zmieniona. Jeśli otworzysz plik kodu
(który zostanie zakończony w . cs w języku C# i . vb w Visual Basic), zostanie wyświetlony plik kodu lub
Projektant pliku kodu. Projektant jest powierzchnią wizualną, na której można dodawać kontrolki, takie
jak przyciski i listy. W przypadku formularzy programu Visual Studio Projektant jest nazywany
Projektant formularzy systemu Windows .
Okno wła ściwo ści W tym oknie można zmienić właściwości elementów wybranych w innych
oknach. Na przykład po wybraniu formularza Form1 można zmienić jego tytuł przez ustawienie
właściwości Text i zmienić kolor tła, ustawiając właściwość BackColor .
NOTE
W górnym wierszu Eksplorator rozwiąza ń przedstawiono rozwiązanie "PictureViewer" (1 projekt) ,
co oznacza, że program Visual Studio utworzył rozwiązanie. Rozwiązanie może zawierać więcej niż jeden
projekt, ale teraz będzie można korzystać z rozwiązań, które zawierają tylko jeden projekt.
2. Na pasku menu wybierz kolejno opcje plik > Zapisz wszystko .

Alternatywnie wybierz na pasku narzędzi przycisk Zapisz wszystko , który zostanie wyświetlony na
poniższym obrazie.
*Zapisz wszystko _ _toolbar przycisk *

Program Visual Studio automatycznie wypełnia nazw ę folderu i nazw ę projektu, a następnie zapisuje
projekt w folderze projektów.
Następne kroki
Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 2. Uruchamianie aplikacji .
Aby powrócić do tematu przeglądu, zobacz Samouczek 1: Tworzenie przeglądarki obrazów.
Zobacz też
Samouczek 2: Tworzenie kwizu matematycznego z limitem czasu
Samouczek 3: Tworzenie gry w dopasowywanie
Krok 2. Uruchamianie aplikacji Przeglądarka
obrazów
Podczas tworzenia projektu aplikacji Windows Forms, w rzeczywistości kompilujesz program, który jest
uruchamiany. W tym samouczku aplikacja przeglądarka obrazów nie działa znacznie, — mimo że zostanie
wykorzystana. Na razie wyświetla puste okno, które wyświetla formularz Form1 na pasku tytułu.
Oto jak uruchomić aplikację.
1. Wybierz jedną z poniższych metod:
Wybierz klawisz F5 .
Na pasku menu wybierz Debuguj > Rozpocznij debugowanie .
Na pasku narzędzi wybierz przycisk Rozpocznij debugowanie , który jest wyświetlany w
*Rozpocznij debugowanie _ _toolbar przycisk *

2. Program Visual Studio uruchamia aplikację i zostanie wyświetlone okno o nazwie Form1 . Poniższy zrzut
ekranu przedstawia utworzoną aplikację. Aplikacja jest uruchomiona i wkrótce zostanie dodana do niej.
*Windows Forms App _, _running *

3. Wróć do zintegrowanego środowiska programistycznego (IDE) programu Visual Studio, a następnie
spójrz na nowy pasek narzędzi. Po uruchomieniu aplikacji na pasku narzędzi są wyświetlane dodatkowe
przyciski. Te przyciski umożliwiają wykonywanie takich czynności, jak zatrzymywanie i uruchamianie
aplikacji oraz śledzenie wszelkich błędów (usterek), które może on mieć. Na potrzeby tego przykładu
używamy go do uruchamiania i zatrzymywania aplikacji.
*Debugowanie _ _toolbar *
4. Aby zatrzymać aplikację, użyj jednej z następujących metod:
Na pasku narzędzi wybierz przycisk Zatrzymaj debugowanie .
Na pasku menu wybierz Debuguj > Zatrzymaj debugowanie .
Użyj klawiatury i naciśnij klawisz SHIFT + F5 .
Wybierz przycisk X w górnym rogu okna Form1 .
NOTE
Po uruchomieniu aplikacji z wnętrza IDE, nazywa się to debugowaniem, ponieważ zazwyczaj należy to zrobić, aby
zlokalizować i naprawić usterki (błędy) w aplikacji. Mimo że ta aplikacja jest mała i jeszcze nie działa, nadal jest
rzeczywistym programem. Wykonaj tę samą procedurę, aby uruchamiać i debugować inne programy. Aby
dowiedzieć się więcej o debugowaniu, zobacz pierwsze spojrzenie na debuger.
Następne kroki
Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 3: Ustawianie wła ściwo ści formularza .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 1. Tworzenie projektu aplikacji Windows
Forms.
Zobacz też
Krok 3. Ustawianie właściwości formularza
Następnie użyj okna Wła ściwo ści , aby zmienić wygląd formularza.
Jak ustawić właściwości formularza

1. Upewnij się, że szukasz Projektant formularzy systemu Windows . W zintegrowanym środowisku
programistycznym (IDE) programu Visual Studio wybierz kartę Form1. cs [Design] (lub kartę Form1.
vb [design] w Visual Basic).
2. Wybierz dowolne miejsce wewnątrz formularza Form1 , aby go zaznaczyć. Sprawdź okno Wła ściwo ści ,
które teraz powinno być wyświetlane właściwości formularza. Formularze mają różne właściwości. Na
przykład można ustawić kolor pierwszego planu i tła, tekst tytułu, który pojawia się w górnej części
formularza, rozmiar formularza i inne właściwości.
NOTE
Jeśli okno Wła ściwo ści nie zostanie wyświetlone, Zatrzymaj aplikację, wybierając przycisk przer ywaj
debugowania na pasku narzędzi lub po prostu Zamknij okno. Jeśli aplikacja jest zatrzymana i nadal nie widzisz
okna Wła ściwo ści , na pasku menu wybierz polecenie Wy świetl > okno wła ściwo ści.
3. Po wybraniu formularza Znajdź właściwość tekst w oknie Wła ściwo ści . W zależności od tego, jak lista
jest sortowana, może być konieczne przewinięcie w dół. Wybierz tekst , wpisz Podgl ą d obrazów , a
następnie wybierz klawisz ENTER . Formularz powinien teraz mieć obraz tekstu na pasku tytułu, a okno
Wła ściwo ści powinno wyglądać podobnie do poniższego zrzutu ekranu.
*Wła ściwo ści _ _window *
NOTE
Właściwości mogą być uporządkowane według kategorii lub widoku alfabetycznego . Można przełączać się
między tymi dwoma widokami za pomocą przycisków w oknie Wła ściwo ści . W tym samouczku łatwiej jest
znaleźć właściwości w widoku alfabetycznym .
4. Wróć do Projektant formularzy systemu Windows . Wybierz prawy dolny uchwyt przeciągania, czyli
mały biały kwadrat w prawym dolnym rogu formularza i pojawia się w następujący sposób.
Przeciągnij uchwyt
Przeciągnij uchwyt, aby zmienić rozmiar formularza, tak aby forma była szersza i nieco większa.
5. Sprawdź okno Wła ściwo ści i Zauważ, że właściwość size została zmieniona. Właściwość size zmienia
się za każdym razem, gdy zmieniany jest rozmiar formularza. Spróbuj przeciągnąć uchwyt formularza,
aby zmienić jego rozmiar na rozmiar formularza około 550, 350 (nie musi być dokładne), który
powinien być dobrze przydatny dla tego projektu. Alternatywnie można wprowadzić wartości
bezpośrednio we właściwości size , a następnie wybrać klawisz Enter .
6. Uruchom aplikację ponownie. Pamiętaj, że możesz użyć dowolnej z poniższych metod, aby uruchomić
aplikację.
Wybierz klawisz F5 .
Na pasku menu wybierz Debuguj > Rozpocznij debugowanie .
Na pasku narzędzi wybierz przycisk Rozpocznij debugowanie , który pojawia się w następujący
sposób.
*Rozpocznij debugowanie _ _toolbar przycisk *

Tak jak wcześniej, środowisko IDE kompiluje i uruchamia aplikację, a zostanie wyświetlone okno.
7. Przed przejściem do następnego kroku Zatrzymaj aplikację, ponieważ środowisko IDE nie pozwoli na
zmianę aplikacji podczas jej działania. Pamiętaj, że możesz użyć dowolnej z poniższych metod, aby
zatrzymać aplikację.
Na pasku narzędzi wybierz przycisk Zatrzymaj debugowanie .
Na pasku menu wybierz Debuguj > Zatrzymaj debugowanie .
Użyj klawiatury i naciśnij klawisz SHIFT + F5 .
Wybierz przycisk X w górnym rogu okna przegl ą darki obrazów .
Następne kroki
Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 4. układ formularza przy u ż yciu
formantu TableLayoutPanel .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 2. Uruchamianie aplikacji Przeglądarka
obrazów.
Zobacz też
Krok 4. Określanie układu formularza przy użyciu
kontrolki TableLayoutPanel
W tym kroku dodasz TableLayoutPanel kontrolkę do formularza. TableLayoutPanel pomaga prawidłowo

wyrównywać kontrolki w formularzu, który zostanie dodany później.
Jak określić układ formularza przy użyciu kontrolki TableLayoutPanel

1. Po lewej stronie środowiska IDE programu Visual Studio wybierz kartę Przybornik . (możesz też wybrać
opcję Wy świetl > Przybornik z paska menu lub naciśnij klawisze CTRL + Alt + X ).
2. Wybierz mały trójkątny symbol obok grupy kontener y , aby go otworzyć, jak pokazano na poniższym
zrzucie ekranu.
*Kontener y _ _group *
3. Kontrolki, takie jak przyciski, pola wyboru i etykiety, można dodawać do formularza. Kliknij dwukrotnie
formant TableLayoutPanel w przyborniku . (Możesz też przeciągnąć kontrolkę z przybornika na
formularz). Gdy to zrobisz, IDE dodaje formant TableLayoutPanel do formularza, jak pokazano na
poniższym zrzucie ekranu.
*TableLayoutPanel _ _Control *
NOTE
Po dodaniu TableLayoutPanel, jeśli okno jest wyświetlane w formularzu z tytułem zadania TableLayoutPanel,
Wybierz dowolne miejsce wewnątrz formularza, aby je zamknąć. Więcej informacji na temat tego okna znajdziesz w
dalszej części tego samouczka.
Zauważ, jak Przybornik rozszerza się, aby pokryć formularz po wybraniu jego karty, i jest zamykany po
wybraniu dowolnego miejsca poza nim. Jest to funkcja Autoukrywanie w środowisku IDE. Można ją
włączyć lub wyłączyć dla dowolnego systemu Windows, wybierając ikonę pinezki w prawym górnym
rogu okna, aby przełączyć funkcję Autoukrywanie i zablokować ją na miejscu. Ikona pinezki jest
wyświetlana w następujący sposób.
*Pinezka _ _icon *
4. Upewnij się, że TableLayoutPanel jest zaznaczone, wybierając ją. Można sprawdzić, jaki formant jest
zaznaczony, przeglądając listę rozwijaną w górnej części okna Wła ściwo ści , jak pokazano na poniższym
zrzucie ekranu.
*Wła ściwo ści _ okno pokazujące * *TableLayoutPanel _Control *

5. Wybierz przycisk alfabetyczny na pasku narzędzi w oknie Wła ściwo ści . Spowoduje to posortowanie
listy właściwości w oknie Wła ściwo ści w kolejności alfabetycznej, co ułatwia lokalizowanie właściwości
w tym samouczku.
6. Selektor kontrolki jest listą rozwijaną u góry okna Wła ściwo ści . W tym przykładzie pokazuje, że
wybrano kontrolkę o nazwie tableLayoutPanel1 . Możesz wybrać kontrolki, wybierając obszar w
Projektant formularzy systemu Windows lub wybierając z selektora kontrolki.
Teraz, gdy wybrano TableLayoutPanel, Znajdź właściwość Dock i wybierz opcję Dock , która powinna mieć
wartość none . Zauważ, że obok wartości zostanie wyświetlona strzałka listy rozwijanej. Wybierz strzałkę,
a następnie wybierz przycisk wypełnienie (duży przycisk w środku), jak pokazano na poniższym zrzucie
ekranu.
*Wła ściwo ści _ okno z * *Fill _selected *
Dokowanie w programie Visual Studio odnosi się do sytuacji, gdy okno jest dołączone do innego okna
lub obszaru w IDE. Na przykład okno Wła ściwo ści może być oddokowane — , które jest, niedołączone i
nieruchome w programie Visual Studio — lub może być zadokowane względem Eksplorator
rozwi ą za ń.
7. Po ustawieniu właściwości Dock dokowania na wypełnienie należy zauważyć, że panel wypełnia cały
formularz. Jeśli zmienisz rozmiar formularza ponownie, TableLayoutPanel zostanie zadokowane i
dopasowuje się do dopasowania.
NOTE
TableLayoutPanel działa jak tabela w Microsoft Office Word: zawiera wiersze i kolumny, a pojedyncza komórka
może obejmować wiele wierszy i kolumn. Każda komórka może zawierać jedną kontrolkę (na przykład przycisk,
pole wyboru lub etykietę). Obiekt TableLayoutPanel powinien mieć PictureBox kontrolkę obejmującą cały górny
wiersz, CheckBox kontrolkę w lewej dolnej komórce i cztery Button kontrolki w jej prawym dolnym rogu.
8. Obecnie TableLayoutPanel ma dwa wiersze o równym rozmiarze i dwie kolumny o równym rozmiarze.
Zmieńmy ich rozmiar, aby górny wiersz i prawa kolumna były znacznie większe. W Projektant
formularzy systemu Windows wybierz TableLayoutPanel. W prawym górnym rogu znajduje się mały
czarny trójkątny przycisk, który pojawia się w następujący sposób.
*Trójk ą t _ _button *
Ten przycisk oznacza, że Kontrolka zawiera zadania, które ułatwiają automatyczne ustawianie jego
właściwości.
9. Wybierz Trójkąt, aby wyświetlić listę zadań kontrolki, jak pokazano na poniższym zrzucie ekranu.
*TableLayoutPanel _ _tasks *
10. Wybierz zadanie Edytuj wiersze i kolumny , aby wyświetlić okno Style kolumn i wierszy . Wybierz
pozycję Kolumna1 , a następnie ustaw jej rozmiar na 15 procent, upewniając się, że jest zaznaczony
przycisk procent i wprowadzając wartość 15 w polu procent . (To jest NumericUpDown kontrolka, która
będzie używana w kolejnym samouczku). Wybierz pozycję Kolumna2 i ustaw ją na 85 procent. Nie
wybieraj jeszcze przycisku OK , ponieważ okno zostanie zamknięte. (Ale jeśli to zrobisz, możesz otworzyć
go ponownie za pomocą listy zadań).
*TableLayoutPanel _ _column i style wierszy *

11. Z listy rozwijanej Poka ż w górnej części okna Style kolumn i wierszy wybierz pozycję wiersze . Ustaw
wartość row1 na 90% i Row2 na 10 procent.
12. Wybierz przycisk OK . Obiekt TableLayoutPanel powinien teraz mieć duży górny wiersz, mały dolny
wiersz, małą lew ą kolumnę i dużą praw ą kolumnę. (Możesz zmienić rozmiar wierszy i kolumn w
TableLayoutPanel, wybierając tableLayoutPanel1 w formularzu, a następnie przeciągając obramowania
wierszy i kolumn).
*Form1 _ _ (przeglądarka obrazów) ze zmienionym rozmiarem * TableLayoutPanel
Następne kroki
Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 5: Dodawanie kontrolek do formularza .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 3: Ustawianie właściwości formularza.
Zobacz też
Krok 5. Dodawanie kontrolek do formularza
W tym kroku dodasz kontrolki, takie jak PictureBox kontrolka i CheckBox kontrolka, do formularza. Następnie
możesz dodać Button kontrolki do formularza.
Jak dodać kontrolki do formularza

1. Wybierz kartę Przybornik po lewej stronie środowiska IDE programu Visual Studio (lub naciśnij
klawisze CTRL + Alt + X ), a następnie rozwiń grupę formanty wspólne . Pokazuje najczęściej używane
kontrolki, które są widoczne w formularzach.
2. Kliknij dwukrotnie element PictureBox , aby dodać formant PictureBox do formularza. Ponieważ
TableLayoutPanel jest zadokowane, aby wypełnić formularz, IDE dodaje formant PictureBox do pierwszej
pustej komórki (górny lewy róg).
3. Wybierz nowy formant PictureBox , aby go zaznaczyć, a następnie wybierz czarny trójkąt w nowym
formancie PictureBox, aby wyświetlić jego listę zadań, jak pokazano na poniższym zrzucie ekranu.
PictureBox _ _tasks
NOTE
Jeśli przypadkowo dodasz niewłaściwy typ kontrolki do TableLayoutPanel, możesz go usunąć. Kliknij prawym
przyciskiem myszy kontrolkę, a następnie wybierz polecenie Usu ń w menu kontekstowym. Można również usunąć
kontrolki z formularza przy użyciu paska menu. Na pasku menu wybierz Edytuj > Cofnij lub Edytuj > Usu ń.
4. W menu zadania PictureBox w formancie PictureBox wybierz łącze Dock w kontenerze

nadrz ę dnym . Spowoduje to automatyczne ustawienie właściwości Dock dokowania do wypełnienia .
Aby to zobaczyć, wybierz formant PictureBox , aby go zaznaczyć, przejdź do okna Wła ściwo ści i
upewnij się, że właściwość Dock jest ustawiona na Fill .
5. Ustaw element PictureBox w obu kolumnach, zmieniając jego właściwość ColumnSpan . W elemencie
PictureBox wybierz formant PictureBox i ustaw jego właściwość ColumnSpan na 2 . Ponadto, gdy
element PictureBox jest pusty, chcesz wyświetlić pustą ramkę. Ustaw właściwość BorderStyle na
Fixed3D .
NOTE
Jeśli właściwość ColumnSpan nie jest widoczna dla elementu PictureBox, prawdopodobnie element PictureBox
został dodany do formularza zamiast TableLayoutPanel. Aby rozwiązać ten problem, wybierz element PictureBox,
usuń go, wybierz TableLayoutPanel, a następnie Dodaj nowy PictureBox.
6. Wybierz TableLayoutPanel w formularzu, a następnie Dodaj kontrolkę pola wyboru do formularza.

Kliknij dwukrotnie element CheckBox w przyborniku , aby dodać now ą kontrolkę CheckBox do
następnej wolnej komórki w tabeli. Ponieważ element PictureBox przyjmuje pierwsze dwie komórki w
TableLayoutPanel, formant CheckBox zostanie dodany do lewej dolnej komórki. Wybierz właściwość Text i
wpisz ci ą g Rozci ą gnij , jak pokazano na poniższej ilustracji.
*TextBox _ kontrolka z * *rozci ą ganie _property *

7. Wybierz TableLayoutPanel w formularzu, a następnie przejdź do grupy kontener y w przyborniku
(gdzie masz formant TableLayoutPanel), a następnie kliknij dwukrotnie element FlowLayoutPanel , aby
dodać now ą kontrolkę do ostatniej komórki (prawy dolny). Następnie zadokuj FlowLayoutPanel w
TableLayoutPanel. Możesz to zrobić, wybierając pozycję Dock w kontenerze nadrz ę dnym na liście
zadań czarny trójkąta FlowLayoutPanel lub ustawiając właściwość Dock FlowLayoutPanel na Fill .
NOTE
A FlowLayoutPanel to kontener, który rozmieszcza inne kontrolki w wierszu, jeden po drugim. Zmiana rozmiaru
FlowLayoutPanel powoduje, że wszystkie kontrolki są układane w jednym wierszu, jeśli ma to miejsce. W
przeciwnym razie Rozmieść je w wierszach, jeden na drugim.
W tym miejscu będziesz używać FlowLayoutPanel do przechowywania czterech przycisków. Jeśli przyciski są
układane na drugim, podczas dodawania ich, przed dodaniem przycisków upewnij się, że wybrano
FlowLayoutPanel.
(Zazwyczaj każda komórka zawiera tylko jeden formant. W tym przykładzie Dolna prawa komórka
TableLayoutPanel zawiera cztery kontrolki przycisku. Dlaczego? Ponieważ FlowLayoutPanel jest kontrolką
kontenera, która jest kontrolką w komórce, która zawiera inne kontrolki.
Aby dodać przyciski

1. Wybierz nowo dodany FlowLayoutPanel. Przejdź do obszaru wspólne kontrolki w przyborniku i kliknij
dwukrotnie element Button , aby dodać kontrolkę przycisku o nazwie Button1 do FlowLayoutPanel.
Powtarzaj, aby dodać inny przycisk. IDE Określa, że istnieje już przycisk o nazwie Button1 i wywołuje
następną Button2 .
2. Zazwyczaj należy dodać inne przyciski przy użyciu przybornika . Tym razem wybierz pozycję Button2 , a
następnie na pasku menu wybierz polecenie Edytuj > kopi ę (lub naciśnij klawisz Ctrl + C ). Następnie
wybierz pozycję Edytuj > Wklej z paska menu (lub naciśnij klawisz Ctrl + ), aby wkleić kopię przycisku.
Teraz wklej je ponownie. Należy zauważyć, że IDE dodaje button3 i button4 do FlowLayoutPanel.
NOTE
Można kopiować i wklejać dowolną kontrolkę. Nazwy IDE i umieszczają w sposób logiczny nowe kontrolki. W
przypadku wklejenia kontrolki do kontenera IDE wybiera następne miejsce logiczne dla umieszczania.
3. Wybierz pierwszy przycisk i ustaw jego właściwość Text , aby wy świetli ć obraz . Następnie ustaw
właściwości tekst dla kolejnych trzech przycisków, aby wyczy ści ć obraz , Ustaw kolor tła i Zamknij .
4. Zmień rozmiar przycisków i rozmieść je tak, aby były wyrównane do prawej strony panelu. Wybierz
FlowLayoutPanel i przyjrzyj się jego właściwości FlowDirection . Zmień to ustawienie na wartość
RightToLeft .
Przyciski powinny być wyrównane do prawej strony komórki i odwrotnie w kolejności, w której przycisk
Poka ż obraz znajduje się po prawej stronie.
NOTE
Jeśli przyciski są nadal w niewłaściwej kolejności, możesz przeciągnąć przyciski wokół FlowLayoutPanel, aby zmienić
ich kolejność w dowolnej kolejności. Możesz wybrać przycisk i przeciągnąć go w lewo lub w prawo.
5. Wybierz przycisk Zamknij , aby go zaznaczyć. Aby wybrać pozostałe przyciski w tym samym czasie,
naciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl i wybierz je.
Po wybraniu wszystkich przycisków przejdź do okna Wła ściwo ści i przewiń do właściwości AutoSize .
Ta właściwość nakazuje przyciskowi automatyczną zmianę rozmiaru w celu dopasowania do całego
tekstu. Ustaw dla niego war to ść true .
Przyciski powinny mieć teraz rozmiar prawidłowy i być w odpowiedniej kolejności. (Pod warunkiem, że
wszystkie cztery przyciski są zaznaczone, można zmienić wszystkie cztery właściwości autorozmiaru w
tym samym czasie). Na poniższej ilustracji przedstawiono cztery przyciski.
*Przegl ą darka obrazów _ _with cztery przyciski *

6. Teraz ponownie uruchom program, aby zobaczyć zmiany.
Zauważ, że przyciski i pole wyboru nie wykonują jeszcze żadnych czynności — , ale wkrótce.
Aby kontynuować lub przeglądnąć

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 6. nazwa kontrolek przycisku .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 4. układ formularza przy użyciu formantu
TableLayoutPanel.
Zobacz też
Krok 6. Nadawanie nazw kontrolkom przycisków
W formularzu występuje tylko jeden PictureBox . Po dodaniu, IDE automatycznie nazywa go PictureBox1 .
Istnieje tylko jeden CheckBox o nazwie checkBox1 . Wkrótce napiszesz kod i ten kod będzie się odnosił do pola
CheckBox i PictureBox. Ponieważ istnieje tylko jedna z tych kontrolek, wiadomo, co oznacza, gdy zobaczysz
PictureBox1 lub checkBox1 w kodzie.
TIP
W Visual Basic domyślną pierwszą literą każdej nazwy kontrolki jest Inicjał, więc nazwy to PictureBox1 , checkBox1 i tak
dalej.
W formularzu znajdują się cztery przyciski i IDE o nazwie im Button1 , Button2 , button3 i button4 . Po prostu
patrząc na swoje bieżące nazwy nie wiesz, który przycisk jest przyciskiem Close i który jest przyciskiem Poka ż
obraz . Z tego względu, jeśli przycisk steruje bardziej informacyjnymi nazwami, pomocne są.
Aby nazwać kontrolki przycisku

1. W formularzu wybierz przycisk Zamknij . (Jeśli nadal masz zaznaczone wszystkie przyciski, wybierz
klawisz ESC , aby anulować wybór). Przewiń w oknie Wła ściwo ści do momentu wyświetlenia
właściwości (Name) . (Właściwość (Name) znajduje się najbliżej góry, gdy właściwości są alfabetyczne.)
Zmień nazw ę na CloseButton , jak pokazano na poniższym zrzucie ekranu.
*Wła ściwo ści _ okno z * *CloseButton _name *
NOTE
Spróbuj zmienić nazwę przycisku na przycisk Zamknij, spację między wyrazami "Zamknij" i "przycisk". Gdy to
zrobisz, IDE wyświetli komunikat o błędzie: "wartość właściwości jest nieprawidłowa." Spacje (i kilka innych znaków)
nie są dozwolone w nazwach kontrolek.
2. Zmień nazwy pozostałych trzech przycisków na backgroundButton , clearButton i showButton .

Nazwy można sprawdzić, wybierając listę rozwijaną selektor formantów w oknie Wła ściwo ści . Pojawią
się nowe nazwy przycisków.
3. Kliknij dwukrotnie przycisk Poka ż obraz w formularzu. Alternatywnie wybierz przycisk Poka ż obraz na
formularzu, a następnie naciśnij klawisz Enter . Gdy to zrobisz, IDE otworzy dodatkow ą kartę w oknie
głównym o nazwie Form1. cs . (Jeśli używasz Visual Basic, karta nosi nazw ę Form1. vb ).
Na tej karcie jest wyświetlany plik kodu znajdujący się za formularzem, jak pokazano na poniższym
zrzucie ekranu.
*Formularz Form1. cs _ _tab z kodem C# *
NOTE
W przypadku karty Form1. cs lub Form1. vb zamiast tego można wyświetlić showButton jako showButton .
4. Skup się na tej części kodu.
private void ShowButton_Click(object sender, EventArgs e)

{
}
Private Sub showButton_Click() Handles showButton.Click
End Sub
IMPORTANT
Użyj kontrolki język programowania w prawym górnym rogu tej strony, aby wyświetlić fragment kodu w języku C#
lub fragment kodu Visual Basic.
Przeglądasz kod o nazwie showButton_Click() (Alternatywnie ShowButton_Click() ). Środowisko IDE

zostało dodane do kodu formularza podczas otwierania pliku kodu dla przycisku showButton . W czasie
projektowania, gdy otworzysz plik kodu dla formantu w formularzu, kod jest generowany dla kontrolki,
jeśli jeszcze nie istnieje. Ten kod, znany jako Metoda, jest uruchamiany po uruchomieniu aplikacji i
wybraniu kontrolki — w tym przypadku przycisk Poka ż obraz .
5. Wybierz ponownie kartę Projektant formularzy systemu Windows (Form1. cs [Design] ), a
następnie otwórz plik kodu dla przycisku Wyczy ść obraz , aby utworzyć dla niego metodę w kodzie
formularza. Powtórz tę czynność dla pozostałych dwóch przycisków. Za każdym razem IDE dodaje now ą
metodę do pliku kodu formularza.
6. Aby dodać jeszcze jedną metodę, Otwórz plik kodu dla kontrolki CheckBox w Projektant formularzy
systemu Windows , aby umożliwić IDE dodanie checkBox1_CheckedChanged() metody. Ta metoda jest
wywoływana za każdym razem, gdy użytkownik zaznaczy lub wyczyści to pole wyboru.
TIP
Podczas pracy nad aplikacją często przechodzą między edytorem kodu a Projektant formularzy systemu
Windows . Środowisko IDE ułatwia nawigowanie w projekcie. Użyj Eksplorator rozwiąza ń , aby otworzyć
Projektant formularzy systemu Windows przez dwukrotne kliknięcie formularza Form1. cs w języku C# lub
Form1. vb w Visual Basic lub na pasku menu wybierz polecenie > Projektant widoków.
Poniżej przedstawiono nowy kod widoczny w edytorze kodu.
private void clearButton_Click(object sender, EventArgs e)

{
}
private void backgroundButton_Click(object sender, EventArgs e)

{
}
private void closeButton_Click(object sender, EventArgs e)

{
}
private void checkBox1_CheckedChanged(object sender, EventArgs e)

{
}
Private Sub clearButton_Click() Handles clearButton.Click
End Sub
Private Sub backgroundButton_Click() Handles backgroundButton.Click
End Sub
Private Sub closeButton_Click() Handles closeButton.Click
End Sub
Private Sub CheckBox1_CheckedChanged() Handles CheckBox1.CheckedChanged
End Sub
NOTE
Kod może nie wyświetlać programów obsługi zdarzeń w przypadku liter "camelCase".
Pięć metod, które zostały dodane, nazywają programy obsługi zdarzeń, ponieważ aplikacja wywołuje je za
każdym razem, gdy występuje zdarzenie (takie jak użytkownik wybierający przycisk lub zaznaczając pole).
Gdy przeglądasz kod kontrolki w środowisku IDE w czasie projektowania, Visual Studio dodaje metodę
programu obsługi zdarzeń dla kontrolki, jeśli taka nie istnieje. Na przykład po dwukrotnym kliknięciu
przycisku IDE dodaje procedurę obsługi zdarzeń dla Click zdarzenia (która jest wywoływana za każdym
razem, gdy użytkownik wybierze przycisk). Po dwukrotnym kliknięciu pola wyboru, IDE dodaje procedurę
obsługi zdarzeń dla CheckedChanged zdarzenia (która jest wywoływana za każdym razem, gdy
użytkownik wybierze lub usunie pole).
Po dodaniu programu obsługi zdarzeń dla formantu można wrócić do niego w dowolnym momencie z
Projektant formularzy systemu Windows przez dwukrotne kliknięcie kontrolki lub na pasku menu,
wybierając polecenie Wy świetl > kod .
Nazwy są ważne podczas tworzenia programów, a metody (w tym programy obsługi zdarzeń) mogą mieć
dowolną nazw ę. Po dodaniu programu obsługi zdarzeń przy użyciu IDE tworzy on nazw ę na podstawie
nazwy kontrolki i obsługiwanego zdarzenia.
Na przykład zdarzenie kliknięcia dla przycisku o nazwie showButton jest nazywane showButton_Click()
(Alternatywnie ShowButton_Click() ) metodą obsługi zdarzeń. Ponadto nawiasy otwierające i zamykające
() są zwykle dodawane po nazwie metody, aby wskazać, że metody są omawiane.
Jeśli zdecydujesz się zmienić nazw ę zmiennej kodu, kliknij prawym przyciskiem myszy zmienną w kodzie,
a następnie wybierz pozycję Refaktor yzacja > Zmie ń nazw ę . Nazwy wszystkich wystąpień tej
zmiennej w kodzie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Refaktoryzacja zmiany nazwy.
Następne kroki
Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 7. Dodawanie składników okna
dialogowego do formularza .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 5. Dodawanie kontrolek do formularza.
Zobacz też
Krok 7. Dodawanie składników okna dialogowego
do formularza
Aby umożliwić aplikacji otwieranie plików obrazów i Wybieranie koloru tła, w tym kroku należy dodać
OpenFileDialog składnik i ColorDialog składnik do formularza.
Składnik jest jak kontrolka na kilka sposobów. Za pomocą przybornika dodasz składnik do formularza i
ustawisz jego właściwości przy użyciu okna Wła ściwo ści . Ale w przeciwieństwie do kontrolki Dodawanie
składnika do formularza nie powoduje dodania widocznego elementu, który użytkownik może zobaczyć w
formularzu. Zamiast tego zapewnia pewne zachowania, które można wyzwolić przy użyciu kodu. Jest to
składnik, który otwiera okno dialogowe Otwórz plik .
Aby dodać składniki okna dialogowego do formularza

1. Wybierz Projektant formularzy systemu Windows (Form1. cs [Design] ), a następnie otwórz grupę
okna dialogowe w przyborniku .
NOTE
Grupa okien dialogowych w przyborniku zawiera składniki otwierające wiele przydatnych okien dialogowych,
które mogą być używane do otwierania i zapisywania plików, przeglądania folderów i wybierania czcionek i
kolorów. W tym projekcie są używane dwa składniki okna dialogowego: OpenFileDialog i ColorDialog.
2. Aby dodać składnik o nazwie openFileDialog1 do formularza, kliknij dwukrotnie pozycję

OpenFileDialog . Aby dodać składnik o nazwie colorDialog1 do formularza, kliknij dwukrotnie pozycję
ColorDialog w przyborniku . (W następnym kroku samouczka używany jest ten krok). Powinien zostać
wyświetlony obszar u dołu Projektant formularzy systemu Windows (poniżej formularza
przegl ą darki obrazów ), który ma ikonę dla każdego z dwóch składników okna dialogowego, które
zostały dodane, jak pokazano na poniższej ilustracji.
*Okno dialogowe _ _components *

3. Wybierz ikonę openFileDialog1 w obszarze u dołu Projektant formularzy systemu Windows .
Ustaw dwie właściwości:
Ustaw właściwość Filter na następującą (możesz ją skopiować i wkleić):
JPEG Files (*.jpg)|*.jpg|PNG Files (*.png)|*.png|BMP Files (*.bmp)|*.bmp|All files (*.*)|*.*
Ustaw właściwość title na następującą: Wybierz plik obrazu

Ustawienia właściwości filtru określają rodzaje typów plików, które będą wyświetlane w oknie
dialogowym Wybierz plik obrazu .
TIP
Aby zobaczyć przykład okna dialogowego Otwórz plik w innej aplikacji, Otwórz program Notepad lub Paint , a
następnie na pasku menu wybierz pozycję plik > Otwórz . Zwróć uwagę na to, jak znajduje się lista rozwijana
obok nazwy pliku, który umożliwia wybranie typu pliku.
Po prostu użyto właściwości Filter w składniku OpenFileDialog , aby ustawić, że w aplikacji. Zwróć również
uwagę na to, jak tytuł i właściwości filtru są pogrubione w oknie Wła ściwo ści . IDE robi to, aby wyświetlić
wszystkie właściwości, które zostały zmienione z wartości domyślnych.
Następne kroki
Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 8. Pisanie kodu dla programu obsługi
zdarze ń przycisku Poka ż obraz .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 6. nazwa kontrolek przycisku.
Zobacz też
Krok 8. Pisanie kodu dla programu obsługi zdarzeń
przycisku Pokaż obraz
W tym kroku zostanie wykonane działanie przycisku Poka ż obraz w następujący sposób:
Gdy użytkownik wybierze ten przycisk, aplikacja otworzy OpenFileDialog pole.
Jeśli użytkownik otworzy plik obrazu, aplikacja wyświetli ten obraz w PictureBox .
Środowisko IDE ma zaawansowane narzędzie o nazwie IntelliSense, które ułatwia pisanie kodu. Podczas
wpisywania kodu IDE otwiera okno z sugerowanymi uzupełnianiem dla wprowadzanych słów częściowych.
Funkcja IntelliSense próbuje określić, co chcesz zrobić dalej, i automatycznie przechodzi do ostatniego
wybranego elementu z listy. Możesz użyć strzałek w górę lub w dół, aby przenieść się na listę, lub wpisać litery,
aby zaw ęzić wybór. Gdy zobaczysz wybór, wybierz klawisz Tab , aby go zaznaczyć. Lub możesz zignorować
sugestie, jeśli nie jest to konieczne.
Aby napisać kod dla programu obsługi zdarzeń przycisku Pokaż obraz
1. Przejdź do Projektant formularzy systemu Windows i kliknij dwukrotnie przycisk Poka ż obraz . IDE
natychmiast przechodzi do projektanta kodu i przenosi kursor tak, aby znajdował się w
showButton_Click() ShowButton_Click() podanej wcześniej metodzie (Alternatywnie).
2. Wpisz i w pustym wierszu między dwoma nawiasami klamrowymi { } . (W Visual Basic wpisz pusty
wiersz między Private Sub... i End Sub .) Zostanie otwarte okno IntelliSense , jak pokazano na
poniższej ilustracji.
NOTE
Kod może nie wyświetlać programów obsługi zdarzeń w przypadku liter "camelCase".
3. W oknie IntelliSense należy zaznaczyć słowo if . (Jeśli nie, wprowadź małą literę f i.) Zwróć uwagę,
jak pole etykietki narzędzia obok okna IntelliSense pojawia się z opisem, fragment kodu dla
instrukcji if . (W Visual Basic, etykietka narzędzia wskazuje również, że jest to fragment, ale nieco inny
wyraz). Chcesz użyć tego fragmentu kodu, więc wybierz klawisz Tab , aby wstawić if do kodu.
Następnie ponownie wybierz klawisz Tab , aby użyć if fragmentu kodu. (W przypadku wybrania w
innym miejscu okna funkcji IntelliSense zniknęła spacja nad i i ponownie wpisz ją, a okno
IntelliSense zostanie otwarte).
Użyj IntelliSense, aby wprowadzić więcej kodu

Następnie użyj funkcji IntelliSense, aby wprowadzić więcej kodu, aby otworzyć okno dialogowe Otwórz plik .
Jeśli użytkownik wybrał przycisk OK , PictureBox załaduje plik wybrany przez użytkownika. Poniższe kroki
pokazują, jak wprowadzić kod, a chociaż istnieje wiele kroków, wystarczy kilka naciśnięć klawiszy:
1. Zacznij od zaznaczonego tekstu true w fragmencie kodu. Wpisz, op Aby go zastąpić. (W Visual Basic
zaczynasz od początkowej litery, więc wpisz Op ).
2. Zostanie otwarte okno IntelliSense z openFileDialog1 . Wybierz klawisz Tab , aby go zaznaczyć. (W
Visual Basic zaczyna się od początkowej Cap, więc zobaczysz openFileDialog1 . Upewnij się, że wybrano
openFileDialog1 .)
Aby dowiedzieć się więcej na temat OpenFileDialog , zobacz OpenFileDialog.
3. Wpisz kropkę ( . ) (wielu programistów wywołuje to kropkę). Ponieważ wpisano kropkę bezpośrednio
po openFileDialog1 , zostanie otwarte okno IntelliSense z właściwościami i metodami składnika
OpenFileDialog . S ą to te same właściwości, które pojawiają się w oknie Wła ściwo ści w przypadku
wybrania go w Projektant formularzy systemu Windows . Możesz również wybrać metody, które
poinformują składnik, aby wykonali czynności (na przykład otwierając okno dialogowe).
NOTE
W oknie IntelliSense można wyświetlić właściwości i metody. Aby określić, co jest wyświetlane, przyjrzyj się ikonie
po lewej stronie każdego elementu w oknie IntelliSense . Zobaczysz obraz bloku obok każdej metody, a obraz
klucza (lub kolei) obok każdej właściwości. Obok każdego zdarzenia znajduje się również ikona błyskawicy.
Oto ikony, które są wyświetlane:
4. Zacznij pisać ShowDialog (wielkie litery jest nieważne dla IntelliSense). ShowDialog() Metoda wyświetli
okno dialogowe Otwórz plik . Gdy okno zostanie wyróżnione ShowDialog , wybierz klawisz Tab .
Możesz również wyróżnić "ShowDialog" i wybrać klawisz F1 , aby uzyskać pomoc dotyczącą tego.
Aby dowiedzieć się więcej na temat ShowDialog() metody, zobacz Metoda ShowDialog.
5. W przypadku korzystania z metody dla formantu lub składnika (nazywanego wywołaniem metody)
należy dodać nawiasy. Wprowadź nawias otwierający i zamykający bezpośrednio po "g" w ShowDialog :
() powinien teraz wyglądać podobnie jak "openFileDialog1. ShowDialog ()".
NOTE
Metody są ważną częścią dowolnej aplikacji, a w tym samouczku przedstawiono kilka sposobów korzystania z
metod. Można wywołać metodę składnika, aby poinformować go o tym, jak nazywamy metodę składnika
OpenFileDialog ShowDialog() . Możesz utworzyć własne metody, aby aplikacja mogła wykonać swoją
aplikację, jak ta, którą tworzysz teraz, nazywana showButton_Click() metodą, która otwiera okno dialogowe i
obraz, gdy użytkownik wybierze przycisk.
6. Dla języka C# Dodaj spację, a następnie Dodaj dwa znaki równości ( == ). Na Visual Basic Dodaj spację, a
następnie użyj pojedynczego znaku równości ( = ). (C# i Visual Basic używają różnych operatorów
równości).
7. Dodaj kolejną spację. Gdy tylko to zrobisz, zostanie otwarte inne okno IntelliSense . Rozpocznij
wpisywanie DialogResult i wybierz klawisz Tab , aby go dodać.
NOTE
Podczas pisania kodu w celu wywołania metody, czasami zwraca wartość. W takim przypadku metoda składnika
OpenFileDialog ShowDialog() zwraca DialogResult wartość. DialogResult to specjalna wartość informująca o tym,
co się stało w oknie dialogowym. Składnik OpenFileDialog może spowodować, że użytkownik wybierze przycisk
OK lub Anuluj, dlatego ShowDialog() Metoda zwraca albo DialogResult.OK lub DialogResult.Cancel .
8. Wpisz kropkę, aby otworzyć okno IntelliSense wartości DialogResult. Wprowadź literę O i wybierz
klawisz Tab , aby wstawić przycisk OK .
Aby dowiedzieć się więcej na temat DialogResult, zobacz DialogResult.
NOTE
Należy ukończyć pierwszy wiersz kodu. W języku C# powinien wyglądać podobnie do poniższego.
if (openFileDialog1.ShowDialog() == DialogResult.OK)
W przypadku Visual Basic należy wykonać następujące czynności.

If OpenFileDialog1.ShowDialog() = DialogResult.OK Then
9. Teraz Dodaj jeszcze jeden wiersz kodu. Możesz ją wpisać (lub skopiować i wkleić), ale rozważ użycie
funkcji IntelliSense, aby ją dodać. Im bardziej znająsz technologię IntelliSense, tym szybciej możesz
napisać własny kod. Ostatnia showButton_Click() Metoda powinna wyglądać podobnie do poniższego
kodu.
IMPORTANT
private void showButton_Click(object sender, EventArgs e)
{
{
pictureBox1.Load(openFileDialog1.FileName);
}
}

PictureBox1.Load(OpenFileDialog1.FileName)
End If
End Sub
Następne kroki
Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 9: przegl ą danie, komentowanie i
testowanie kodu .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 7. Dodawanie składników okna
dialogowego do formularza.
Zobacz też
Krok 9. Przeglądanie, komentowanie i testowanie
kodu
Następnie Dodaj komentarz do kodu. Komentarz to Uwaga, która nie zmienia sposobu zachowania aplikacji.
Ułatwia to osobie odczytującej Twój kod, aby zrozumieć, co robi. Dodawanie komentarzy do kodu jest dobrym
wykonywaćem do uzyskania.
W języku C# dwa ukośniki (//) oznaczają wiersz jako komentarz. W Visual Basic znak pojedynczego cudzysłowu
(') służy do oznaczania linii jako komentarz. Po dodaniu komentarza Przetestuj swoją aplikację. Dobrym
rozwiązaniem jest częste uruchamianie i testowanie kodu podczas pracy nad projektami, dzięki czemu możesz
wychwycić i rozwiązać wszelkie problemy wcześniej, zanim kod będzie bardziej skomplikowany. Jest to
nazywane testami iteracyjnymi.
Właśnie skompilowano coś, co działa, a chociaż nie zostało to jeszcze zrobione, może już załadować obraz. Przed
dodaniem komentarza do kodu i przetestowania go, należy zapoznać się z pojęciami dotyczącymi kodu,
ponieważ często będziesz używać tych koncepcji:
Po dwukrotnym kliknięciu przycisku Poka ż obraz w Projektant formularzy systemu Windows , IDE
automatycznie dodaliśmy metodę do kodu programu.
Metody służą do organizowania kodu: jest to sposób, w jaki kod jest zgrupowany.
W większości przypadków Metoda wykonuje niewielką liczbę rzeczy w określonej kolejności, jak w
przypadku, gdy showButton_Click() Metoda (lub ShowButton_Click() ) pokazuje okno dialogowe, a
następnie ładuje obraz.
Metoda składa się z instrukcji kodu lub wierszy kodu. Należy traktować metodę jako sposób łączenia
instrukcji kodu.
Gdy metoda jest wykonywana lub wywoływana, instrukcje w metodzie są wykonywane w kolejności,
jeden po drugim, zaczynając od pierwszego.
Poniżej znajduje się przykład instrukcji.
PictureBox1.Load(openFileDialog1.FileName);
pictureBox1.Load(openFileDialog1.FileName)
Instrukcje sprawiają, że programy działają w programie. W języku C# instrukcja zawsze jest zakończona
średnikiem. Na Visual Basic końcem wiersza jest koniec instrukcji. (Nie jest wymagany średnik w Visual
Basic). Poprzednia instrukcja instruuje PictureBox formant do załadowania pliku wybranego przez
użytkownika ze składnikiem OpenFileDialog .
Aby dodać komentarze

1. Dodaj do kodu następujący komentarz.
IMPORTANT
private void showButton_Click(object sender, EventArgs e)

{
// Show the Open File dialog. If the user clicks OK, load the
// picture that the user chose.
{
pictureBox1.Load(openFileDialog1.FileName);
}
}
' Show the Open File dialog. If the user clicks OK, load the
' picture that the user chose.
PictureBox1.Load(OpenFileDialog1.FileName)
End If
End Sub
Click Program obsługi zdarzeń przycisku showButton jest teraz zakończony i działa. Rozpoczęto pisanie
kodu, rozpoczynając od if instrukcji. if Instrukcja to sposób informowania o swojej aplikacji, "Sprawdź
to i jeśli jest prawdziwe, wykonaj te akcje". W takim przypadku możesz poinstruować aplikację, aby
otworzyła okno dialogowe Otwórz plik , a jeśli użytkownik wybierze plik i kliknie przycisk OK , Załaduj
ten plik w elemencie PictureBox .
TIP
Środowisko IDE zostało skompilowane, aby ułatwić pisanie kodu, a fragmenty kodu są jednym ze sposobów.
Fragment kodu jest skrótem, który jest rozwinięty w niewielkim bloku.
Zobaczysz wszystkie dostępne fragmenty kodu. Na pasku menu wybierz kolejno pozycje Narz ędzia > fragmenty
kodu Mened żer . W języku C# if fragment kodu jest w języku Visual C# . W przypadku Visual Basic if
fragmenty kodu znajdują się w wyrażeniach > warunkowych i p ętli. Za pomocą tego menedżera można
przeglądać istniejące fragmenty kodu lub dodawać własne fragmenty kodu.
Aby uaktywnić fragment kodu przy wpisywaniu tekstu, wpisz go i wybierz klawisz Tab . Wiele fragmentów kodu
pojawia się w oknie IntelliSense , co oznacza, że wybierasz klawisz Tab dwa razy: najpierw, aby wybrać wstawkę z
okna IntelliSense , a następnie wskazać, że IDE używa tego fragmentu kodu. (Technologia IntelliSense obsługuje
if fragment kodu, ale nie ifelse fragment kodu).
2. Przed uruchomieniem aplikacji Zapisz aplikację, wybierając przycisk Zapisz wszystkie paski narzędzi,
który powinien wyglądać podobnie do poniższego zrzutu ekranu.
*Zapisz wszystko _ _button *
Alternatywnie, aby zapisać aplikację, wybierz pozycję plik > Zapisz wszystko na pasku menu (lub
naciśnij klawisze CTRL + SHIFT + S ). Najlepszym rozwiązaniem jest wczesne i częste zapisywanie.
Po uruchomieniu program powinien wyglądać jak na poniższej ilustracji.
Przegl ądarka obrazów
Aby przetestować aplikację

1. Wybierz klawisz F5 lub wybierz przycisk paska narzędzi Rozpocznij debugowanie .
2. Wybierz przycisk Poka ż obraz , aby uruchomić właśnie napisany kod. Najpierw aplikacja otwiera okno
dialogowe Otwórz plik . Sprawdź, czy Twoje filtry są wyświetlane na liście rozwijanej Pliki typu u dołu
okna dialogowego. Następnie przejdź do obrazu i otwórz go. Zwykle można znaleźć przykładowe obrazy
dostarczane z systemem operacyjnym Windows w folderze Moje dokumenty w folderze Moje obrazy
Pictures\Sample .
TIP
Jeśli nie widzisz żadnych obrazów w oknie dialogowym Wybierz plik obrazu , upewnij się, że na liście rozwijanej
w prawym dolnym rogu okna dialogowego jest zaznaczona opcja filtr wszystkie pliki (*. * ) .
3. Załaduj obraz i pojawia się w elemencie PictureBox. Następnie spróbuj zmienić rozmiar formularza,
przeciągając jego obramowania. Ponieważ element PictureBox jest zadokowany wewnątrz elementu
TableLayoutPanel, który sam jest zadokowany w formularzu, obszar obrazu zmieni się w taki sposób, aby
był tak szeroki jak formularz, i wypełni górne 90 procent formularza. To dlatego, że zostały użyte
TableLayoutPanel FlowLayoutPanel kontenery i: zachowują rozmiar formularza poprawnie, gdy
użytkownik zmienia jego rozmiary.
Teraz większe obrazy wykraczają poza obramowania przeglądarki obrazów. W następnym kroku dodasz
kod umożliwiający dopasowanie obrazów do okna.

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 10. Pisanie kodu dla dodatkowych
przycisków i pola wyboru .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 8. Pisanie kodu dla programu obsługi
zdarzeń przycisku Pokaż obraz.
Zobacz też
Krok 10. Pisanie kodu dla dodatkowych przycisków i
pola wyboru
Teraz wszystko jest gotowe do wykonania innych czterech metod. Możesz skopiować i wkleić ten kod, ale jeśli
chcesz poznać większość z tego samouczka, wpisz kod i użyj funkcji IntelliSense.
Ten kod dodaje funkcję do przycisków, które zostały dodane wcześniej. Bez tego kodu przyciski nie wykonują
żadnych czynności. Przyciski używają kodu w swoich Click zdarzeniach (a pole wyboru używa CheckedChanged
zdarzenia) do wykonywania różnych czynności podczas aktywowania kontrolek. Na przykład clearButton_Click
zdarzenie (lub ClearButton_Click ), które aktywuje się po wybraniu przycisku Wyczy ść obraz , powoduje
wymazanie bieżącego obrazu przez ustawienie jego właściwości Image na war to ść null (lub Nothing ). Każde
zdarzenie w kodzie zawiera komentarze objaśniające, jak działa kod.
TIP
Najlepszym rozwiązaniem jest zawsze Dodawanie komentarzy do kodu. Komentarze są informacjami dla osoby, które mają
być odczytane, i warto pamiętać o tym, aby kod był zrozumiały. Wszystkie elementy w wierszu komentarza są ignorowane
przez aplikację. W języku C# można skomentować wiersz, wpisując dwa ukośniki do przodu (//), a w Visual Basic
komentarz wiersza, zaczynając od pojedynczego cudzysłowu (').
Jak napisać kod dla dodatkowych przycisków i pola wyboru

Dodaj następujący kod do pliku kodu Form1 (Form1. cs lub Form1. vb).
IMPORTANT
Użyj kontrolki język programowania w prawym górnym rogu tej strony, aby wyświetlić fragment kodu w języku C# lub
fragment kodu Visual Basic.
private void clearButton_Click(object sender, EventArgs e)
{
// Clear the picture.
pictureBox1.Image = null;
}
private void backgroundButton_Click(object sender, EventArgs e)

{
// Show the color dialog box. If the user clicks OK, change the
// PictureBox control's background to the color the user chose.
if (colorDialog1.ShowDialog() == DialogResult.OK)
pictureBox1.BackColor = colorDialog1.Color;
}
private void closeButton_Click(object sender, EventArgs e)

{
// Close the form.
this.Close();
}
private void checkBox1_CheckedChanged(object sender, EventArgs e)

{
// If the user selects the Stretch check box,
// change the PictureBox's
// SizeMode property to "Stretch". If the user clears
// the check box, change it to "Normal".
if (checkBox1.Checked)
pictureBox1.SizeMode = PictureBoxSizeMode.StretchImage;
else
pictureBox1.SizeMode = PictureBoxSizeMode.Normal;
}
Private Sub clearButton_Click() Handles clearButton.Click

' Clear the picture.
PictureBox1.Image = Nothing
End Sub
Private Sub backgroundButton_Click() Handles backgroundButton.Click

' Show the color dialog box. If the user clicks OK, change the
' PictureBox control's background to the color the user chose.
If ColorDialog1.ShowDialog() = DialogResult.OK Then
PictureBox1.BackColor = ColorDialog1.Color
End If
End Sub
Private Sub closeButton_Click() Handles closeButton.Click

' Close the form.
Close()
End Sub
Private Sub CheckBox1_CheckedChanged() Handles CheckBox1.CheckedChanged

' If the user selects the Stretch check box, change
' the PictureBox's SizeMode property to "Stretch". If the user
' clears the check box, change it to "Normal".
If CheckBox1.Checked Then
PictureBox1.SizeMode = PictureBoxSizeMode.StretchImage
Else
PictureBox1.SizeMode = PictureBoxSizeMode.Normal
End If
End Sub
NOTE
Kod może nie wyświetlać liter "camelCase".
Następne kroki
Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 11. Uruchamianie aplikacji i wypróbuj
inne funkcje .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 9: przeglądanie, komentowanie i
testowanie kodu.
Zobacz też
Krok 11. Uruchamianie aplikacji Przeglądarka
obrazów i wypróbuj inne funkcje
Twoja aplikacja dla przeglądarki obrazów została zakończona i jest gotowa do uruchomienia. Możesz uruchomić
aplikację i ustawić kolor tła PictureBox . Aby dowiedzieć się więcej, spróbuj poprawić aplikację, zmieniając kolor
formularza, dostosowując przyciski i pole wyboru i zmieniając właściwości formularza.
Jak uruchomić aplikację i ustawić kolor tła

1. Wybierz F5 lub na pasku menu wybierz Debuguj > Rozpocznij debugowanie .
2. Przed otwarciem obrazu wybierz przycisk Ustaw kolor tła . Zostanie otwarte okno dialogowe koloru .
*Kolor _ _dialog pole *

3. Wybierz kolor, aby ustawić kolor tła PictureBox. Dokładnie obejrzyj backgroundButton_Click() metodę
(lub, BackgroundButton_Click() ), aby zrozumieć, jak działa.
NOTE
Możesz załadować obraz z Internetu, wklejając jego adres URL do okna dialogowego Otwórz plik . Spróbuj
znaleźć obraz z przezroczystym tłem, aby wyświetlić kolor tła.
4. Wybierz przycisk Wyczy ść obraz , aby upewnić się, że został wyczyszczony. Następnie zamknij aplikację,
wybierając przycisk Zamknij .
Wypróbowywanie innych funkcji

Zmień kolor formularza i przycisków przy użyciu właściwości BackColor .
Dostosuj przyciski i pola wyboru przy użyciu właściwości Font i ForeColor .
Zmień właściwości FormBorderStyle i ControlBox formularza.
Użyj właściwości AcceptButton i CancelButton formularza, aby przyciski były wybierane
automatycznie, gdy użytkownik wybierze klawisz Enter lub ESC . Utwórz aplikację otwierającą okno
dialogowe Otwórz plik , gdy użytkownik wybierze klawisz ENTER i zamknie pole, gdy użytkownik
wybierze klawisz ESC .
Następne kroki
Aby dowiedzieć się więcej, przejdź do następującego samouczka:
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 10. Pisanie kodu dla dodatkowych przycisków i
pola wyboru.
Zobacz też
Więcej samouczków Visual Basic
Samouczek języka C++
Samouczek 2: Tworzenie kwizu matematycznego z
limitem czasu
W tym samouczku utworzysz quiz, w którym powinieneś odpowiedzieć cztery losowe problemy arytmetyczne w
określonym czasie.
NOTE

Generuj liczby losowe przy użyciu Random klasy.
Wyzwalaj zdarzenia w określonym czasie przy użyciu Timer formantu.
Sterowanie przepływem programu za pomocą if else instrukcji.
Wykonaj podstawowe operacje arytmetyczne w kodzie.
Po zakończeniu Quiz będzie wyglądać podobnie do poniższego zrzutu ekranu, z wyjątkiem innych liczb:
Linki samouczków
T Y T UŁ O P IS
Krok 1. Tworzenie projektu i dodawanie etykiet do Zacznij od utworzenia projektu, zmiany właściwości i dodania
formularza Label kontrolek.
Krok 2. Tworzenie zadania z dodawaniem losowych liczb Utwórz problem z dodaniem i Użyj Random klasy w celu
wygenerowania liczb losowych.
Krok 3. Dodawanie czasomierza odliczającego w dół Dodaj czasomierz odliczania, aby można było przekroczyć
limit czasu quizu.
T Y T UŁ O P IS
Krok 4. Dodawanie metody CheckTheAnswer() Dodaj metodę, aby sprawdzić, czy w ramach tego problemu
została wprowadzona poprawna odpowiedź.
Krok 5. Dodawanie obsługi zdarzeń wprowadzania dla Dodaj programy obsługi zdarzeń, które ułatwiają
kontrolek NumericUpDown wykonywanie quizu.
Krok 6. Dodawanie zadania z odejmowaniem Dodawanie problemu odejmowania, który generuje liczby
losowe, używa czasomierza i sprawdza poprawność
odpowiedzi.
Krok 7. Dodawanie zadań z mnożeniem i dzieleniem Dodawanie problemów mnożenia i dzielenia, które generują
liczby losowe, użyj czasomierza i sprawdzaj poprawność
odpowiedzi.
Krok 8. Dostosowywanie testu Wypróbuj inne funkcje, takie jak zmiana kolorów i dodanie
wskazówki.
Następne kroki
Aby rozpocząć pracę z samouczkiem, Zacznij od kroku 1: Tworzenie projektu i Dodawanie etykiet do
formularza .
Zobacz też
Krok 1. Tworzenie projektu i dodawanie etykiet do
formularza
Pierwszym etapem tworzenia tego quizu jest utworzenie projektu i dodanie etykiet, przycisku i innych kontrolek
do formularza. Należy również ustawić właściwości dla każdej dodawanej kontrolki. Projekt będzie zawierać
formularz, formanty i (w dalszej części samouczka). Przycisk uruchamia quiz, etykiety pokazują problemy z
quizem, a inne kontrolki wyświetlają odpowiedzi quizu i czas, który pozostanie do końca quizu.
NOTE
Ten temat jest częścią serii samouczków dotyczących podstawowych pojęć związanych z kodowaniem. Aby zapoznać się z
omówieniem samouczka, zobacz Samouczek 2: Tworzenie kwizu matematycznego z limitem czasu.
Aby utworzyć projekt dla formularza

2. Wybierz opcję Visual C# lub Visual Basic po lewej stronie okna dialogowego Nowy projekt , a
3. Na liście szablonów wybierz szablon aplikacja Windows Forms (.NET Framework) , nadaj mu nazw ę
MathQuiz, a następnie wybierz przycisk OK .
Zostanie wyświetlony formularz o nazwie Form1. cs lub Form1. vb , w zależności od wybranego języka
programowania.
NOTE

NOTE
Jeśli szablon aplikacji Windows Forms (.NET Framework) nie jest wyświetlany, można go zainstalować za
platformy .NET .
3. W oknie Konfigurowanie nowego projektu wpisz lub wprowadź MathQuiz w polu Nazwa projektu .
Następnie wybierz pozycję Utwórz .
Aby ustawić właściwości formularza

1. W programie Visual Studio wybierz formularz ( Form1. cs lub Form1. vb, w zależności od języka
programowania), a następnie zmień jego właściwość Text na Quiz matematyczny .
Okno Wła ściwo ści zawiera właściwości dla formularza.
2. Zmień rozmiar formularza na 500 pikseli szerokości o 400 pikseli wysokości.
Można zmienić rozmiar formularza, przeciągając jego kraw ędzie do momentu pojawienia się w lewym
dolnym rogu zintegrowanego środowiska programistycznego (IDE). Alternatywnie można zmienić
wartości właściwości size .
3. Zmień wartość właściwości FormBorderStyle na Fixed3D i ustaw właściwość MaximizeBox na false .
Te wartości uniemożliwiają uczestnikomom quizu zmianę rozmiarów formularza.
Aby utworzyć pole pozostało czasu

1. Dodaj Label kontrolkę z przybornika , a następnie ustaw wartość właściwości (Name) na timeLabel .
Ta etykieta zostanie umieszczony w prawym górnym rogu, która pokazuje liczbę sekund, które pozostaną
w quizie.
2. Zmień właściwość AutoSize na false , aby można było zmienić rozmiar pola.
3. Zmień właściwość BorderStyle na FixedSingle , aby narysować linię wokół pola.
4. Ustaw właściwość size na 200, 30 .
5. Przenieś etykietę do prawego górnego rogu formularza, gdzie pojawią się niebieskie linie odstępu.
Te wiersze ułatwiają wyrównywanie kontrolek w formularzu.
6. W oknie Wła ściwo ści wybierz właściwość tekst , a następnie wybierz klawisz Backspace , aby
wyczyścić jego wartość.
7. Wybierz znak plus ( + ) obok właściwości Font , a następnie zmień wartość właściwości size na 15,75 .
Można zmienić kilka właściwości czcionki, jak pokazano na poniższym zrzucie ekranu.
8. Dodaj kolejną kontrolkę etykieta z przybornika , a następnie ustaw jej rozmiar czcionki na 15,75 .
9. Ustaw właściwość Text na wartość Time Left .
10. Przenieś etykietę tak, aby była wierszem po lewej stronie etykiety timeLabel .
Aby dodać kontrolki dla problemów dodatkowych
1. Dodaj kontrolkę etykieta z przybornika , a następnie ustaw jej właściwość Text na ? (znak zapytania).
2. Ustaw właściwość AutoSize na false .
3. Ustaw właściwość size na 60, 50 .
4. Ustaw rozmiar czcionki na 18 .
5. Ustaw właściwość TextAlign na MiddleCenter .
6. Ustaw właściwość Location na 50, 75, aby umieścić formant w formularzu.
7. Ustaw właściwość (Name) na plusLeftLabel .
8. Wybierz etykietę plusLeftLabel , a następnie wybierz klawisze Ctrl + C lub Kopiuj w menu Edycja .
9. Wklej etykietę trzy razy, wybierając klawisze Ctrl + V lub Wklej w menu Edycja .
10. Rozmieść trzy nowe etykiety tak, aby znajdowały się w wierszu z prawej strony etykiety plusLeftLabel .
Możesz użyć linii rozdzielacza, aby rozprzestrzeniać je na zewnątrz i wyrównać je.
11. Ustaw wartość drugiej właściwości Text etykiety na + (znak plus).
12. Ustaw wartość trzeciej etykiety (Name) na plusRightLabel .
13. Ustaw wartość właściwości tekst czwartej etykiety na = (znak równości).
14. Dodaj NumericUpDown formant z przybornika , ustaw jego rozmiar czcionki na 18 i ustaw jego
szerokość na 100 .
Dowiesz się więcej o tym rodzaju kontrolce później.
15. Wykreśl kontrolkę NumericUpDown z kontrolkami etykiet dla problemu dodawania.
16. Zmień wartość właściwości (Name) dla kontrolki NumericUpDown na sum .
Utworzono pierwszy wiersz, jak pokazano na poniższej ilustracji.
Aby dodać kontrolki do problemów odejmowania, mnożenia i
dzielenia
1. Skopiuj wszystkie pięć formantów dla problemu dodawania (cztery kontrolki etykiet i formant
NumericUpDown), a następnie wklej je.
Formularz zawiera pięć nowych kontrolek, które są nadal zaznaczone.
2. Przenieś wszystkie kontrolki na miejsce, tak aby znajdowały się one poniżej formantów dodawania.
Możesz użyć linii rozdzielacza, aby zapewnić wystarczającą odległość między dwoma wierszami.
3. Zmień wartość właściwości Text dla drugiej etykiety na - (znak minus).
4. Nadaj nazw ę pierwszemu znakowi zapytania minusLeftLabel .
5. Nadaj drugiej nazwie etykietę minusRightLabel .
6. Nazwij ró ż nic ę kontrolki NumericUpDown.
7. Wklej pięć kontrolek dwa razy.
8. W trzecim wierszu nadaj pierwszej etykiecie timesLeftLabel , Zmień właściwość tekst drugiej etykiety na
× (znak mnożenia), nazwij trzecią etykietę timesRightLabel i nazwij produkt Control NumericUpDown.
9. W czwartym wierszu nadaj pierwszej etykiecie dividedLeftLabel , Zmień właściwość tekst drugiej
etykiety na ÷ (znak dzielenia), nadaj trzecią etykietę dividedRightLabel i nadaj jej nazw ę ilorazu .
NOTE
Możesz skopiować znak mnożenia × i ÷ znak dzielenia z tego samouczka i wkleić je do formularza.
Aby dodać przycisk Start i ustawić kolejność tabulacji

1. Dodaj Button kontrolkę z przybornika , a następnie ustaw jej właściwość (Name) na star tButton .
2. Ustaw właściwość Text , aby uruchomi ć Quiz .
3. Ustaw rozmiar czcionki na 14 .
4. Ustaw właściwość AutoSize na true , co spowoduje, że przycisk ma automatycznie zmieniać rozmiar w
celu dopasowania do tekstu.
5. Wyśrodkuj przycisk w dolnej części formularza.
6. Ustaw wartość właściwości TabIndex dla formantu star tButton na 1 .
NOTE
Właściwość TabIndex ustawia kolejność formantów, gdy wybierany jest klawisz Tab . Aby zobaczyć, jak to działa,
Otwórz dowolne okno dialogowe (na przykład na pasku menu wybierz plik > Otwórz ), a następnie wybierz
klawisz Tab kilka razy. Obejrzyj, jak kursor przemieszcza się z kontrolki, aby kontrolować każde wybranie klawisza
Tab . Programista zdecydował o kolejności podczas tworzenia tego formularza.
7. Ustaw wartość właściwości TabIndex dla kontrolki sum NumericUpDown na 2 , dla kontrolki różnica na
3 , dla kontrolki produktu na 4 , a dla kontrolki ilorazu wartość 5 .
Formularz powinien wyglądać podobnie do poniższego zrzutu ekranu.
8. Aby sprawdzić, czy właściwość TabIndex działa zgodnie z oczekiwaniami, Zapisz i uruchom program,
wybierając klawisz F5 lub wybierając Debuguj > Rozpocznij debugowanie na pasku menu, a
następnie wybierz klawisz Tab kilka razy.

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 2. Tworzenie losowego problemu z
dodaniem .
Aby powrócić do tematu przeglądu, zobacz Samouczek 2: Tworzenie kwizu matematycznego z limitem
czasu.
Krok 2. Tworzenie zadania z dodawaniem losowych
liczb
W drugiej części tego samouczka nastąpi wyzwanie quizu poprzez dodanie problemów matematycznych, które
są oparte na liczbie losowej. Należy również utworzyć metodę o nazwie StartTheQuiz() i wypełniającą
problemy i uruchamiając odliczanie czasomierza. W dalszej części tego samouczka dodasz problemy
odejmowania, mnożenia i dzielenia.
NOTE
Aby utworzyć losowy problem dodawania

1. W projektancie formularzy wybierz formularz (Form1 ).
2. Na pasku menu wybierz polecenie Wy świetl > kod .
Pojawia się formularz Form1. cs lub Form1. vb , w zależności od używanego języka programowania, aby
można było wyświetlić kod związany z formularzem.
3. Utwórz Random obiekt przez dodanie instrukcji w new górnej części kodu, tak jak poniżej.
public partial class Form1 : Form

{
// Create a Random object called randomizer
// to generate random numbers.
Random randomizer = new Random();
Public Class Form1
' Create a Random object called randomizer

' to generate random numbers.
Private randomizer As New Random
IMPORTANT
Do formularza został dodany losowy obiekt i nazwany się losowo obiekt.
Random jest znany jako obiekt. Prawdopodobnie wysłuchuje ten wyraz wcześniej i dowiesz się więcej na
temat tego, co oznacza programowanie w następnym samouczku. Na razie Pamiętaj, że możesz użyć
instrukcji, new Aby tworzyć przyciski, etykiety, panele, OpenFileDialogs, ColorDialog, SoundPlayer,
losowo i nawet formularze, a te elementy są określane jako obiekty. Po uruchomieniu programu
formularz jest uruchamiany, a związany z nim kod tworzy losowy obiekt i nazywa je losowo .
Wkrótce utworzysz metodę w celu sprawdzenia odpowiedzi, więc quiz musi używać zmiennych do
przechowywania liczb losowych generowanych dla każdego problemu. Zobacz zmienne lub typy. Aby
prawidłowo używać zmiennych, należy je zadeklarować, co oznacza, że lista ich nazw i typów danych.
4. Dodaj dwie zmienne całkowite do formularza i nadaj im nazw ę addend1 i addend2 .
NOTE
Zmienna typu Integer jest znana jako int w C# lub Integer w Visual Basic. Ten rodzaj zmiennej przechowuje liczbę
dodatnią lub ujemną od-2147483648 do 2147483647 i może przechowywać tylko liczby całkowite, nie dziesiętną.
Używając podobnej składni, można dodać zmienną całkowitą w miarę dodawania losowego obiektu, jak
pokazano w poniższym kodzie.

// These integer variables store the numbers

// for the addition problem.
int addend1;
int addend2;

' These integer variables store the numbers

' for the addition problem.
Private addend1 As Integer
5. Dodaj metodę o nazwie StartTheQuiz() i, która używa metody losowego obiektu Next() do wyświetlania
liczb losowych w etykietach. StartTheQuiz() ostatecznie wprowadzi wszystkie problemy, a następnie
uruchomi czasomierz, dodając komentarz. Funkcja powinna wyglądać następująco.
/// <summary>
/// Start the quiz by filling in all of the problems
/// and starting the timer.
/// </summary>
public void StartTheQuiz()
{
// Fill in the addition problem.
// Generate two random numbers to add.
// Store the values in the variables 'addend1' and 'addend2'.
addend1 = randomizer.Next(51);
// Convert the two randomly generated numbers

// into strings so that they can be displayed
// in the label controls.
plusLeftLabel.Text = addend1.ToString();
plusRightLabel.Text = addend2.ToString();
// 'sum' is the name of the NumericUpDown control.

// This step makes sure its value is zero before
// adding any values to it.
sum.Value = 0;
}
''' <summary>
''' Start the quiz by filling in all of the problems
''' and starting the timer.
''' </summary>
''' <remarks></remarks>
Public Sub StartTheQuiz()
' Fill in the addition problem.
' Generate two random numbers to add.
' Store the values in the variables 'addend1' and 'addend2'.
addend1 = randomizer.Next(51)
' Convert the two randomly generated numbers

' into strings so that they can be displayed
' in the label controls.
plusLeftLabel.Text = addend1.ToString()
plusRightLabel.Text = addend2.ToString()
' 'sum' is the name of the NumericUpDown control.

' This step makes sure its value is zero before
' adding any values to it.
sum.Value = 0
End Sub
Zwróć uwagę, że po wprowadzeniu kropki (.) po wpisaniu randomizer w kodzie zostanie otwarte okno
IntelliSense zawierające wszystkie metody losowego obiektu, które można wywołać. Na przykład
technologia IntelliSense wyświetla listę Next() metody w następujący sposób.
Next — Metoda
Po wprowadzeniu kropki po obiekcie funkcja IntelliSense wyświetla listę elementów członkowskich
obiektu, takich jak właściwości, metody i zdarzenia.
NOTE
Gdy używasz Next() metody z Random obiektem, na przykład podczas wywoływania randomizer.Next(50) ,
otrzymasz liczbę losową o wartości mniejszej niż 50 (od 0 do 49). W tym przykładzie wywołano
randomizer.Next(51) . Użyto 51, a nie 50, aby dwie liczby losowe dodali do odpowiedzi od 0 do 100. W
przypadku przekazania 50 do Next() metody wybierana jest liczba od 0 do 49, więc największą możliwą
odpowiedzią jest 98, nie 100. Po uruchomieniu pierwszych dwóch instrukcji w metodzie każda z dwóch zmiennych
całkowitych, addend1 i addend2 , utrzymuje liczbę losową z zakresu od 0 do 50. Ten zrzut ekranu przedstawia
kod C#, ale technologia IntelliSense działa tak samo jak w przypadku Visual Basic.
Zapoznaj się bliżej z tymi instrukcjami.

Instrukcje ustawiają właściwości tekstu plusLeftLabel i plusRightLabel , tak aby wyświetlały dwie
liczby losowe. ToString() Aby przekonwertować liczby na tekst, należy użyć metody całkowitej. (W
programowaniu ciąg oznacza tekst. Kontrolki etykiet wyświetlają tylko tekst, nie liczby.
6. W oknie projektowania kliknij dwukrotnie przycisk Star t lub wybierz go, a następnie wybierz klawisz
Enter .
Gdy użytkownik quizu wybierze ten przycisk, Quiz powinien zacząć pracę i po prostu dodał procedurę
obsługi zdarzeń kliknięcia, aby zaimplementować to zachowanie.
7. Dodaj dwie poniższe instrukcje.
private void startButton_Click(object sender, EventArgs e)

{
StartTheQuiz();
startButton.Enabled = false;
}
' Call the StartTheQuiz() method and enable
' the Start button.
Private Sub startButton_Click() Handles startButton.Click
StartTheQuiz()
startButton.Enabled = False
End Sub
Pierwsza instrukcja wywołuje now ą StartTheQuiz() metodę. Druga instrukcja ustawia właściwość
Enabled formantu star tButton na war to ść false , aby nie można było wybrać przycisku w trakcie
quizu.
8. Zapisz swój kod, uruchom go, a następnie wybierz przycisk Star t .
Pojawia się losowy błąd dodawania, jak pokazano na poniższym zrzucie ekranu.
Problem losowego dodawania

W następnym kroku samouczka dodasz sumę.

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 3: Dodawanie czasomierza odliczania .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 1. Tworzenie projektu i Dodawanie etykiet
do formularza.
Krok 3. Dodawanie czasomierza odliczającego w
dół
W trzeciej części tego samouczka dodasz czasomierz odliczania, aby śledzić liczbę sekund, które pozostaną na
zakończenie przez program quizu.
NOTE
Aby dodać czasomierz odliczania

1. Dodaj zmienną całkowitą o nazwie timeleft , tak jak w poprzedniej procedurze. Kod powinien wyglądać
podobnie do poniższego.
Public Class Form1


' This integer variable keeps track of the

' remaining time.
Private timeLeft As Integer

{

int addend1;
int addend2;
// This integer variable keeps track of the

// remaining time.
int timeLeft;
IMPORTANT
Teraz potrzebna jest metoda, która faktycznie zlicza sekundy, takie jak czasomierz, który wywołuje
zdarzenie po upływie określonego czasu.
2. W oknie projektowania Przenieś Timer kontrolkę z kategorii składniki przybornika do formularza.
Kontrolka pojawia się w szarym obszarze u dołu okna projektowania.
3. Na formularzu Wybierz dodaną ikonę Timer1 i ustaw jej właściwość Inter val na 1000 .
Ponieważ wartość interwału wynosi milisekundy, wartość 1000 powoduje, że Tick zdarzenie jest
uruchamiane co sekundę.
4. W formularzu kliknij dwukrotnie formant Timer lub wybierz go, a następnie wybierz klawisz Enter .
Zostanie wyświetlony Edytor kodu i zostanie wyświetlona Metoda programu obsługi zdarzeń Tick, który
właśnie został dodany.
5. Dodaj następujące instrukcje do nowej metody obsługi zdarzeń.
Private Sub Timer1_Tick() Handles Timer1.Tick
If timeLeft > 0 Then

' Display the new time left
' by updating the Time Left label.
timeLeft -= 1
timeLabel.Text = timeLeft & " seconds"
Else
' If the user ran out of time, stop the timer, show
' a MessageBox, and fill in the answers.
Timer1.Stop()
timeLabel.Text = "Time's up!"
MessageBox.Show("You didn't finish in time.", "Sorry!")
sum.Value = addend1 + addend2
startButton.Enabled = True
End If
End Sub
private void timer1_Tick(object sender, EventArgs e)
{
if (timeLeft > 0)
{
// Display the new time left
// by updating the Time Left label.
timeLeft = timeLeft - 1;
timeLabel.Text = timeLeft + " seconds";
}
else
{
// If the user ran out of time, stop the timer, show
// a MessageBox, and fill in the answers.
timer1.Stop();
timeLabel.Text = "Time's up!";
MessageBox.Show("You didn't finish in time.", "Sorry!");
sum.Value = addend1 + addend2;
startButton.Enabled = true;
}
}
Na podstawie dodanych przez Ciebie operacji czasomierz sprawdza każdą sekundę, czy czas został
uruchomiony przez określenie, czy zmienna timeleft Integer jest większa od 0. Jeśli tak jest, czas nadal
pozostaje. Czasomierz najpierw odejmuje 1 od timeLeft, a następnie aktualizuje właściwość Text
formantu timeLabel , aby pokazać pozostałą liczbę sekund.
Jeśli czas nie zostanie przekroczony, czasomierz zatrzyma się i zmieni tekst kontrolki timeLabel , aby
wyświetlić czas pracy. W oknie komunikatu ogłoszono quiz, a odpowiedź jest ujawniana — w tym
przypadku przez dodanie addend1 i addend2. Właściwość Enabled formantu star tButton jest
ustawiona na war to ść true , aby można było zacząć korzystać z innego quizu.
Właśnie dodano if else instrukcję, która jest poinformowania programów, aby podejmować decyzje.
if else Instrukcja wygląda następująco.
NOTE
Poniższy przykład dotyczy tylko demonstracji — nie należy dodawać go do projektu.
If (something that your program will check) Then

' One or more statements that will run
' if what the program checked is true.
Else
' One or more statements that will run
' if what the program checked is false.
End If
if (something that your program will check)

{
// One or more statements that will run
// if what the program checked is true.
}
else
{
// One or more statements that will run
// if what the program checked is false.
}
Dokładnie zapoznaj się z instrukcją dodaną w else bloku, aby wyświetlić odpowiedź na problem
dodawania.
Instrukcja dodaje wartości w obu zmiennych jednocześnie. Pierwsza część (

addend1 + addend2
sum.Value ) używa właściwości war to ść kontrolki sum NumericUpDown, aby wyświetlić poprawną
odpowiedź. Użyj tej samej właściwości później, aby sprawdzić odpowiedzi dla quizu.
Program Quiz uczestnikom może łatwiej wprowadzać liczby przy użyciu NumericUpDown kontrolki, co
oznacza, że można ją użyć do odpowiedzi na problemy matematyczne. Wszystkie potencjalne odpowiedzi
są liczbami całkowitymi od 0 do 100. Pozostawiając wartości domyślne właściwości minimum ,
maksimum i DecimalPlaces , upewnij się, że w uczestnikom quizu nie można wprowadzać cyfr
dziesiętnych, liczb ujemnych ani liczb, które są zbyt duże. (Jeśli chcesz zezwolić uczestnikomowi quizu na
wprowadzenie 3,141, ale nie 3,1415, możesz ustawić właściwość DecimalPlaces na 3).
6. Dodaj trzy wiersze na końcu StartTheQuiz() metody, tak aby kod wyglądał następująco.
''' <summary>
''' Start the quiz by filling in all of the problem
''' values and starting the timer.
''' </summary>



sum.Value = 0
' Start the timer.

timeLeft = 30
timeLabel.Text = "30 seconds"
Timer1.Start()
End Sub
/// <summary>
/// Start the quiz by filling in all of the problem
/// values and starting the timer.
/// </summary>
{


sum.Value = 0;
// Start the timer.

timeLeft = 30;
timeLabel.Text = "30 seconds";
timer1.Start();
}
Teraz po rozpoczęciu quizu zmienna timeleft jest ustawiona na wartość 30, a właściwość Text kontrolki
timeLabel jest ustawiona na 30 sekund. Następnie Start() Metoda formantu Timer zaczyna odliczanie.
(Quiz nie sprawdza jeszcze odpowiedzi — jest to kolejne.)
7. Zapisz swój program, uruchom go, a następnie wybierz przycisk Star t w formularzu.
Czasomierz zaczyna liczyć w dół. Po uruchomieniu quizu zostanie zakończona i zostanie wyświetlona
odpowiedź. Na poniższej ilustracji przedstawiono Quiz w toku.
Quiz matematyczny w toku

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 4: Dodawanie metody metody
CheckTheAnswer () .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 2. Tworzenie losowego problemu z
dodaniem.
Krok 4. Dodawanie metody CheckTheAnswer()
W czwartej części tego samouczka napiszesz metodę, CheckTheAnswer() która określa, czy odpowiedzi na
problemy matematyczne są poprawne. Ten temat jest częścią serii samouczków dotyczących podstawowych
pojęć związanych z kodowaniem. Aby zapoznać się z omówieniem samouczka, zobacz Samouczek 2: Tworzenie
kwizu matematycznego z limitem czasu.
NOTE
Aby sprawdzić, czy odpowiedzi są poprawne

NOTE
Jeśli korzystasz z Visual Basic, użyj Function słowa kluczowego zamiast zwykłego Sub słowa kluczowego, ponieważ ta
metoda zwraca wartość. Jest to naprawdę proste: sub nie zwraca wartości, ale funkcja wykonuje.
1. Dodaj CheckTheAnswer() metodę. Ta metoda powinna być zgodnie z innymi metodami, takimi jak
StartTheQuiz() .
Gdy ta metoda jest wywoływana, dodaje wartości addend1 i addend2 i porównuje wynik z wartością w
NumericUpDown formancie sum. Jeśli wartości są równe, metoda zwraca wartość true . W przeciwnym
razie metoda zwraca wartość false . Kod powinien wyglądać podobnie do poniższego.
''' <summary>
''' Check the answer to see if the user got everything right.
''' </summary>
''' <returns>True if the answer's correct, false otherwise.</returns>
Public Function CheckTheAnswer() As Boolean
If addend1 + addend2 = sum.Value Then

Return True
Else
Return False
End If
End Function
/// <summary>
/// Check the answer to see if the user got everything right.
/// </summary>
/// <returns>True if the answer's correct, false otherwise.</returns>
private bool CheckTheAnswer()
{
if (addend1 + addend2 == sum.Value)
return true;
else
return false;
}
IMPORTANT
Następnie sprawdź odpowiedź, aktualizując kod w metodzie dla Tick programu obsługi zdarzeń
czasomierza, aby wywołać now ą CheckTheAnswer() metodę.
2. Dodaj następujący kod do if else instrukcji w Timer1_Tick() metodzie, aby czasomierz zatrzymał się,
gdy użytkownik otrzymuje odpowiedź.
If CheckTheAnswer() Then
' If CheckTheAnswer() returns true, then the user
' got the answer right. Stop the timer
' and show a MessageBox.
Timer1.Stop()
MessageBox.Show("You got all of the answers right!", "Congratulations!")
ElseIf timeLeft > 0 Then
' If CheckTheAnswer() return false, keep counting
' down. Decrease the time left by one second and
' display the new time left by updating the
' Time Left label.
timeLeft -= 1
timeLabel.Text = timeLeft & " seconds"
Else
Timer1.Stop()
End If
End Sub
{
if (CheckTheAnswer())
{
// If CheckTheAnswer() returns true, then the user
// got the answer right. Stop the timer
// and show a MessageBox.
timer1.Stop();
MessageBox.Show("You got all the answers right!",
"Congratulations!");
}
else if (timeLeft > 0)
{
// If CheckTheAnswer() return false, keep counting
// down. Decrease the time left by one second and
// display the new time left by updating the
// Time Left label.
timeLeft--;
timeLabel.Text = timeLeft + " seconds";
}
else
{
timer1.Stop();
}
}
Jeśli odpowiedź jest poprawna, CheckTheAnswer() zwraca true . Program obsługi zdarzeń zatrzyma
czasomierz, wyświetli komunikat gratulacjami, a następnie ponownie udostępni przycisk Uruchom . W
przeciwnym razie quiz kontynuuje działanie.
3. Zapisz swój program, uruchom go, uruchom quiz i podaj prawidłow ą odpowiedź na problem dodawania.
NOTE
Po wprowadzeniu odpowiedzi musisz wybrać wartość domyślną przed rozpoczęciem wprowadzania odpowiedzi
lub należy usunąć zero ręcznie. To zachowanie zostanie poprawione w dalszej części tego samouczka.
Po podaniu prawidłowej odpowiedzi zostanie otwarte okno komunikatu, przycisk Star t będzie dostępny i
Czasomierz zostanie zatrzymany.

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 5. Dodawanie obsługi zdarze ń
wprowadzania dla formantów NumericUpDown .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 3: Dodawanie czasomierza odliczania.
Krok 5. Dodawanie obsługi zdarzeń wprowadzania
dla kontrolek NumericUpDown
W piątej części tego samouczka dodasz Enter programy obsługi zdarzeń, aby ułatwić wprowadzanie odpowiedzi
na problemy z quizem. Ten kod zostanie wybrany i wyczyści bieżącą wartość w każdej NumericUpDown
kontrolce zaraz po jej wybraniu i rozpoczęciu wprowadzania innej wartości.
NOTE
Aby sprawdzić zachowanie domyślne

1. Uruchom program i uruchom quiz.
W kontrolce NumericUpDown dla problemu dodawania, kursor będzie się znajdował obok 0 (zero).
2. Wprowadź wartość 3 i pamiętaj, że kontrolka pokazuje 30 .
3. Wprowadź wartość 5 i należy zauważyć, że 350 pojawia się, 100 ale po drugiej.
Przed usunięciem tego problemu należy zastanowić się, co się dzieje. Zastanów się, dlaczego 0 nie znika
po wprowadzeniu 3 i dlaczego 350 zmieniony na 100 , ale nie od razu.
Takie zachowanie może wydawać się nieparzyste, ale jest zrozumiałe dla logiki kodu. Po wybraniu
przycisku Star t , jego właściwość Enabled ma wartość false , a przycisk jest wyszarzony i jest
niedostępny. Program zmienia bieżące zaznaczenie (fokus) na kontrolkę, która ma następną najmniejszą
wartość TabIndex, która jest kontrolką NumericUpDown dla problemu dodawania. Gdy używasz klawisza
Tab , aby przejść do kontrolki NumericUpDown, kursor jest automatycznie ustawiany na początku
kontrolki, co oznacza, że wprowadzone liczby są wyświetlane po lewej stronie, a nie po prawej stronie. Po
określeniu liczby, która jest wyższa niż wartość właściwości MaximumValue , która jest ustawiona na
100, wprowadzona liczba jest zastępowana wartością tej właściwości.
Aby dodać procedurę obsługi zdarzeń Enter dla kontrolki

NumericUpDown
1. Wybierz pierwszą kontrolkę NumericUpDown (o nazwie "Sum") w formularzu, a następnie w oknie
dialogowym Wła ściwo ści wybierz ikonę zdarzenia na pasku narzędzi.
Na karcie zdarzenia w oknie dialogowym Wła ściwo ści są wyświetlane wszystkie zdarzenia, na które
można odpowiedzieć (dojście) dla elementu wybranego w formularzu. Ze względu na to, że wybrano
kontrolkę NumericUpDown, wszystkie zdarzenia na liście odnoszą się do niego.
2. Wybierz zdarzenie Enter , wpisz answer_Enter , a następnie naciśnij klawisz Enter .
Właśnie dodano procedurę obsługi zdarzeń Enter dla kontrolki sum NumericUpDown, a nazwa programu
obsługi została określona jako answer_Enter .
3. W metodzie dla programu obsługi zdarzeń answer_Enter Dodaj następujący kod:
''' <summary>
''' Modify the behavior of the NumericUpDown control
''' to make it easier to enter numeric values for
''' the quiz.
''' </summary>
Private Sub answer_Enter(ByVal sender As System.Object, ByVal e As System.EventArgs) Handles
sum.Enter
' Select the whole answer in the NumericUpDown control.

Dim answerBox = TryCast(sender, NumericUpDown)
If answerBox IsNot Nothing Then

Dim lengthOfAnswer = answerBox.Value.ToString().Length
answerBox.Select(0, lengthOfAnswer)
End If
End Sub
private void answer_Enter(object sender, EventArgs e)

{
// Select the whole answer in the NumericUpDown control.
NumericUpDown answerBox = sender as NumericUpDown;
if (answerBox != null)
{
int lengthOfAnswer = answerBox.Value.ToString().Length;
answerBox.Select(0, lengthOfAnswer);
}
}
IMPORTANT
Ten kod może wyglądać skomplikowanie, ale możesz go zrozumieć, Jeśli zobaczysz go na etapie krok po
kroku. Najpierw Spójrz na początek metody: object sender w języku C# lub sender As System.Object w
Visual Basic. Ten parametr odnosi się do obiektu, którego zdarzenie jest wyzwalane, co jest znane jako
nadawca. W takim przypadku obiektem nadawcy jest formant NumericUpDown. Dlatego w pierwszym
wierszu metody należy określić, że nadawca nie jest tylko obiektem ogólnym, ale szczególnie formantem
NumericUpDown. (Każda kontrolka NumericUpDown jest obiektem, ale nie każdy obiekt jest kontrolką
NumericUpDown). Kontrolka NumericUpDown ma nazw ę answerBox w tej metodzie, ponieważ będzie
używana we wszystkich kontrolkach NumericUpDown w formularzu, a nie tylko w formancie
NumericUpDown sum. Ponieważ w tej metodzie deklarujesz zmienną answerBox, jej zakres ma
zastosowanie tylko do tej metody. Innymi słowy, zmienna może być używana tylko w ramach tej metody.
Następny wiersz weryfikuje, czy answerBox został pomyślnie przekonwertowany (rzutowany) z obiektu
do kontrolki NumericUpDown. Jeśli konwersja zakończyła się niepowodzeniem, zmienna miałaby
wartość null (C#) lub Nothing (Visual Basic). Trzeci wiersz otrzymuje długość odpowiedzi, która pojawia
się w kontrolce NumericUpDown, a czwarta linia wybiera bieżącą wartość w kontrolce na podstawie tej
długości. Teraz, gdy program quizu wybierze formant, program Visual Studio wyzwala to zdarzenie, co
powoduje wybranie bieżącej odpowiedzi. Zaraz po rozpoczęciu przez program quizu w celu
wprowadzenia innej odpowiedzi poprzednia odpowiedź zostanie wyczyszczona i zastąpiona now ą
odpowiedzią.
4. W Projektant formularzy systemu Windows wybierz formant różnica NumericUpDown .
5. Na stronie zdarzenia okna dialogowego Wła ściwo ści przewiń w dół do zdarzenia Enter , wybierz
strzałkę listy rozwijanej na końcu wiersza, a następnie wybierz answer_Enter właśnie dodany program
obsługi zdarzeń.
6. Powtórz poprzedni krok dla kontrolek NumericUpDown produktu i ilorazu.
7. Zapisz swój program, a następnie uruchom go.
Po wybraniu formantu NumericUpDown , istniejąca wartość jest wybierana automatycznie, a następnie
wyczyszczona po rozpoczęciu wprowadzania innej wartości.

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 6: Dodawanie problemu odejmowania .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 4: Dodawanie metody metody
CheckTheAnswer ().
Krok 6. Dodawanie zadania z odejmowaniem
W szóstej części tego samouczka dodasz problem odejmowania i dowiesz się, jak wykonywać następujące
zadania:
Zapisz wartości odejmowania.
Generuj liczby losowe dla problemu (i upewnij się, że odpowiedź należy do zakresu od 0 do 100).
Zaktualizuj metodę, która sprawdza odpowiedzi, aby sprawdzić, czy jest to również nowy problem
odejmowania.
Zaktualizuj Tick procedurę obsługi zdarzeń czasomierza, tak aby program obsługi zdarzeń wypełniał
poprawną odpowiedź, gdy skończy się czas.
NOTE
Aby dodać problem odejmowania

1. Dodaj dwie zmienne całkowite dla problemu odejmowania do formularza, między zmiennymi
całkowitymi dla problemu dodawania i czasomierzem. Kod powinien wyglądać podobnie do poniższego.
Public Class Form1



' for the subtraction problem.
Private minuend As Integer
Private subtrahend As Integer

' remaining time.
{

int addend1;
int addend2;

// for the subtraction problem.
int minuend;
int subtrahend;

// remaining time.
int timeLeft;
IMPORTANT
Nazwy nowych zmiennych liczb całkowitych —odjemna i odjemnik — nie są terminami

programowania. S ą to tradycyjne nazwy arytmetyczne dla liczby, która jest odejmowana (odjemnik) i
liczba, z której jest odejmowany odjemnik (odjemna). Różnica to odjemna minus odjemnik. Można użyć
innych nazw, ponieważ program nie wymaga określonych nazw dla zmiennych, formantów, składników
lub metod. Należy przestrzegać reguł, takich jak nierozpoczynanie nazw z cyframi, ale zazwyczaj można
używać nazw takich jak x1, X2, x3 i x4. Jednak nazwy ogólne utrudniają odczytywanie i rozwiązywanie
problemów niemal niemożliwe do śledzenia. Aby zachować unikatow ą i użyteczność nazw zmiennych,
należy użyć tradycyjnych nazw dla mnożenia (multiplicand × mnożnik = Product) i dzielenia (dzielną ÷
dzielnik = iloraz) w dalszej części tego samouczka.
Następnie zmodyfikujesz StartTheQuiz() metodę, aby zapewnić losowe wartości problemu
odejmowania.
2. Dodaj następujący kod po komentarzu "Wypełnij problem odejmowania".
''' <summary>
''' </summary>



sum.Value = 0
' Fill in the subtraction problem.

minuend = randomizer.Next(1, 101)
subtrahend = randomizer.Next(1, minuend)
minusLeftLabel.Text = minuend.ToString()
minusRightLabel.Text = subtrahend.ToString()
difference.Value = 0
' Start the timer.

timeLeft = 30
Timer1.Start()
End Sub
/// <summary>
/// </summary>
{


sum.Value = 0;
// Fill in the subtraction problem.

minuend = randomizer.Next(1, 101);
subtrahend = randomizer.Next(1, minuend);
minusLeftLabel.Text = minuend.ToString();
minusRightLabel.Text = subtrahend.ToString();
difference.Value = 0;
// Start the timer.

timeLeft = 30;
timer1.Start();
}
Aby zapobiec negatywnej odpowiedzi na problem odejmowania, ten kod używa Next() metody Random
klasy a nieco inaczej niż w przypadku problemu z dodawaniem. Po nadaniu Next() metodu dwie
wartości wybierają liczbę losow ą, która jest większa lub równa pierwszej wartości i mniejsza od drugiej.
Poniższy kod wybiera liczbę losow ą z przestawu od 1 do 100 i zapisuje ją w zmiennej odjemna.
Można wywołać Next() metodę klasy losowej o nazwie "randomer" wcześniej w tym samouczku, na
wiele sposobów. Metody, które można wywołać w więcej niż jednym sposobie, są określane jako
przeciążone i można użyć funkcji IntelliSense, aby poznać ją. Ponownie Obejrzyj etykietkę narzędzia okna
IntelliSense dla Next() metody.
*IntelliSense _ _window etykietka narzędzia *
Etykietka narzędzia pokazuje (+ 2 przeci ąż enia ), co oznacza, że można wywołać Next() metodę na
dwa inne sposoby. Przeciążenia zawierają różne liczby lub typy argumentów, dzięki czemu działają nieco
inaczej od siebie. Na przykład metoda może przyjmować jeden argument Integer, a jedno z jego
przeciążeń może przyjmować liczbę całkowitą i ciąg. Należy wybrać poprawne Przeciążenie w zależności
od tego, co ma być wykonywane. Po dodaniu kodu do StartTheQuiz() metody w oknie IntelliSense
pojawiają się dodatkowe informacje, które wkrótce wprowadzisz randomizer.Next( . Aby przechodzić
przez przeciążenia, wybierz klawisze Strzałka w gór ę i Strzałka w dół , jak pokazano na poniższej
ilustracji:
Przeciążenie dla * Next () _ _method in * IntelliSense

W takim przypadku należy wybrać ostatnie Przeciążenie, ponieważ można określić wartości minimalne i
maksymalne.
3. Zmodyfikuj CheckTheAnswer() metodę, aby sprawdzić poprawność odejmowania.
''' <summary>
''' Check the answers to see if the user got everything right.
''' </summary>
If addend1 + addend2 = sum.Value AndAlso

minuend - subtrahend = difference.Value Then
Return True
Else
Return False
End If
End Function
/// <summary>
/// Check the answers to see if the user got everything right.
/// </summary>
{
if ((addend1 + addend2 == sum.Value)
&& (minuend - subtrahend == difference.Value))
return true;
else
return false;
}
W języku C# && jest logical and operatorem. W Visual Basic, odpowiednik operatora to AndAlso . Te
operatory wskazują, czy suma addend1 i addend2 jest równa wartości sumy NumericUpDown i jeśli
odjemna minus odjemnik jest równa wartości różnicy NumericUpDown ". CheckTheAnswer() Metoda
zwraca true tylko wtedy, gdy odpowiedzi na dodanie i problemy z odejmowaniem są poprawne.
4. Zamień ostatnią część programu obsługi zdarzeń taktu czasomierza na następujący kod, tak aby
wypełniał poprawną odpowiedź, gdy skończy się czas.
Else
Timer1.Stop()
difference.Value = minuend - subtrahend
End If
else
{
timer1.Stop();
difference.Value = minuend - subtrahend;
}
5. Zapisz i Uruchom swój kod.

Program zawiera problem odejmowania, jak pokazano na poniższej ilustracji:
*Quiz matematyczny _ _with problem odejmowania *

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 7: Dodawanie problemów mno ż enia i
dzielenia .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 5. Dodawanie obsługi zdarzeń
wprowadzania dla formantów NumericUpDown.
Krok 7. Dodawanie zadań z mnożeniem i
dzieleniem
W siódmej części tego samouczka dodasz problemy mnożenia i dzielenia, ale najpierw zauważasz, jak
wprowadzić tę zmianę. Rozważmy Etap początkowy, który obejmuje przechowywanie wartości.
NOTE
Aby dodać problemy mnożenia i dzielenia

1. Dodaj cztery więcej zmiennych całkowitych do formularza.
Public Class Form1



' for the subtraction problem.
Private minuend As Integer
Private subtrahend As Integer

' for the multiplication problem.
Private multiplicand As Integer
Private multiplier As Integer

' for the division problem.
Private dividend As Integer
Private divisor As Integer

' remaining time.
{

int addend1;
int addend2;

// for the subtraction problem.
int minuend;
int subtrahend;

// for the multiplication problem.
int multiplicand;
int multiplier;

// for the division problem.
int dividend;
int divisor;

// remaining time.
int timeLeft;
IMPORTANT
2. Tak jak wcześniej, zmodyfikuj metodę, StartTheQuiz() Aby wprowadzić liczby losowe dla problemów
mnożenia i dzielenia.
''' <summary>
''' </summary>



sum.Value = 0
' Fill in the subtraction problem.

subtrahend = randomizer.Next(1, minuend)
minusLeftLabel.Text = minuend.ToString()
minusRightLabel.Text = subtrahend.ToString()
difference.Value = 0
' Fill in the multiplication problem.

multiplicand = randomizer.Next(2, 11)
multiplier = randomizer.Next(2, 11)
timesLeftLabel.Text = multiplicand.ToString()
timesRightLabel.Text = multiplier.ToString()
product.Value = 0
' Fill in the division problem.

divisor = randomizer.Next(2, 11)
Dim temporaryQuotient As Integer = randomizer.Next(2, 11)
dividend = divisor * temporaryQuotient
dividedLeftLabel.Text = dividend.ToString()
dividedRightLabel.Text = divisor.ToString()
quotient.Value = 0
' Start the timer.

timeLeft = 30
Timer1.Start()
End Sub
/// <summary>
/// </summary>
{


sum.Value = 0;
// Fill in the subtraction problem.

subtrahend = randomizer.Next(1, minuend);
minusLeftLabel.Text = minuend.ToString();
minusRightLabel.Text = subtrahend.ToString();
difference.Value = 0;
// Fill in the multiplication problem.

multiplicand = randomizer.Next(2, 11);
multiplier = randomizer.Next(2, 11);
timesLeftLabel.Text = multiplicand.ToString();
timesRightLabel.Text = multiplier.ToString();
product.Value = 0;
// Fill in the division problem.

divisor = randomizer.Next(2, 11);
int temporaryQuotient = randomizer.Next(2, 11);
dividend = divisor * temporaryQuotient;
dividedLeftLabel.Text = dividend.ToString();
dividedRightLabel.Text = divisor.ToString();
quotient.Value = 0;
// Start the timer.

timeLeft = 30;
timer1.Start();
}
3. Zmodyfikuj CheckTheAnswer() metodę, tak aby sprawdzali również problemy z mnożeniem i dzieleniem.
''' <summary>
''' Check the answers to see if the user got everything right.
''' </summary>
If addend1 + addend2 = sum.Value AndAlso

minuend - subtrahend = difference.Value AndAlso
multiplicand * multiplier = product.Value AndAlso
dividend / divisor = quotient.Value Then
Return True
Else
Return False
End If
End Function
/// <summary>
/// Check the answers to see if the user got everything right.
/// </summary>
{
if ((addend1 + addend2 == sum.Value)
&& (minuend - subtrahend == difference.Value)
&& (multiplicand * multiplier == product.Value)
&& (dividend / divisor == quotient.Value))
return true;
else
return false;
}
Nie można łatwo wprowadzić znaku mnożenia (x) i znaku dzielenia (÷) przy użyciu klawiatury, dlatego w
języku C# i Visual Basic akceptuje gwiazdki (*) dla mnożenia i ukośnika (/) dla dzielenia.
4. Zmień ostatnią część obsługi zdarzeń czasomierza, Tick tak aby wypełnił poprawną odpowiedź, gdy
skończy się czas.
Else
Timer1.Stop()
difference.Value = minuend - subtrahend
product.Value = multiplicand * multiplier
quotient.Value = dividend / divisor
End If
else
{
timer1.Stop();
MessageBox.Show("You didn't finish in time.", "Sorry");
difference.Value = minuend - subtrahend;
product.Value = multiplicand * multiplier;
quotient.Value = dividend / divisor;
}
5. Zapisz i uruchom program.

Aby ukończyć quiz, uczestnikom quiz musi odpowiedzieć na cztery problemy, jak pokazano na poniższej
ilustracji.
*Quiz matematyczny _ _with cztery problemy *

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 8: Dostosowywanie quizu .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 6: Dodawanie problemu odejmowania.
Krok 8. Dostosowywanie testu
W ostatniej części samouczka zapoznajesz się z innymi sposobami dostosowywania quizu i rozwinięcia tego, co
już znasz. Na przykład należy zastanowić się, jak program tworzy losowe problemy dotyczące dzielenia, dla
których odpowiedź nigdy nie jest częścią. Aby dowiedzieć się więcej, Zmień timeLabel kolor kontrolki na inny i
nadaj wskazówkę quizu.
NOTE
Aby dostosować Quiz

Gdy tylko pięć sekund pozostanie w quizie, Zmień wartość kontrolki timeLabel na czerwony, ustawiając
jej właściwość BackColor .
timeLabel.BackColor = Color.Red;
timeLabel.BackColor = Color.Red
IMPORTANT
Zresetuj kolor, gdy quiz jest ustawiony na wartość.

Nadaj quizowi wskazówkę, odtwarzając dźwięk po wprowadzeniu odpowiedniej odpowiedzi do
NumericUpDown kontrolki. (Należy napisać procedurę obsługi zdarzeń dla każdego zdarzenia kontrolki
ValueChanged , które jest wyzwalane za każdym razem, gdy osoba przyjmująca Quiz zmieni wartość
kontrolki).

Aby przejść do następnego samouczka, zobacz samouczek 3: Tworzenie gr y w dopasowywanie .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 7. Dodawanie problemów mnożenia i
dzielenia.
W tym samouczku stworzysz grę w dopasowywanie, gdzie gracz musi dopasować pary ukrytych ikon.
NOTE

Przechowywanie obiektów, takich jak ikony, w List<T> obiekcie.
Użyj foreach pętli w języku C# lub For Each pętli w Visual Basic, aby wykonać iterację elementów na
liście.
Śledzić stan formularza za pomocą zmiennych odwołania.
Stworzyć program obsługi zdarzeń w celu reagowania na zdarzenia, którego możesz używać z wieloma
obiektami.
Stworzyć czasomierz, który odlicza czas do zera, a następnie uruchamia zdarzenie dokładnie jeden raz po
uruchomieniu.
Po zakończeniu aplikacja powinna wyglądać podobnie do poniższej ilustracji:
Linki samouczków
T Y T UŁ O P IS
T Y T UŁ O P IS
Krok 1. Tworzenie projektu i dodawanie tabeli do formularza Zacznij od utworzenia projektu i dodania
TableLayoutPanel kontrolki, aby zachować prawidłowe
wyrównanie kontrolek.
Krok 2. Dodawanie obiektu losowego i listy ikon Dodaj Random obiekt i List obiekt, aby utworzyć listę
ikon.
Krok 3. Przypisywanie losowej ikony do każdej etykiety Przypisz ikony losowo do Label kontrolek, aby każda z
nich była inna.
Krok 4. Dodawanie obsługi zdarzeń kliknięcia do każdej Dodaj Click program obsługi zdarzeń, który zmienia kolor
etykiety klikniętej etykiety.
Krok 5. Dodawanie odwołań do etykiet Dodaj zmienne odwołania, aby śledzić, które etykiety zostały
kliknięte.
Krok 6. Dodawanie czasomierza Dodaj czasomierz do formularza, aby śledzić czas, który
upłynął w grze.
Krok 7. Zachowywanie widoczności par Zachowaj widoczne pary ikon, jeśli wybrana para pasuje.
Krok 8. Dodawanie metody sprawdzania, czy gracz wygrał Dodaj CheckForWinner() metodę, aby sprawdzić, czy
odtwarzacz został wygrany.
Krok 9. Wypróbowywanie innych funkcji Wypróbuj inne funkcje, takie jak zmiana ikon i kolorów,
dodawanie siatki i dodawanie dźwięków. Spróbuj powiększyć
planszę i dostosować czasomierz.
Następne kroki
Aby rozpocząć pracę z samouczkiem, Zacznij od kroku 1: Tworzenie projektu i Dodawanie tabeli do
formularza .
Zobacz też
Krok 1. Tworzenie projektu i dodawanie tabeli do
formularza
Pierwszym krokiem w tworzeniu gry w dopasowanie jest stworzenie projektu i dodanie tabeli do formularza.
Tabela ułatwia wyrównywanie ikon w uporządkowaną siatkę 4x4. Można również ustawić kilka właściwości, aby
poprawić wygląd planszy gry.
Aby utworzyć projekt i dodać tabelę do formularza

2. Wybierz opcję Visual C# lub Visual Basic po lewej stronie okna dialogowego Nowy projekt , a
3. Na liście szablonów wybierz szablon aplikacja Windows Forms (.NET Framework) , nadaj mu nazw ę
MatchingGame, a następnie wybierz przycisk OK .
Zostanie wyświetlony formularz o nazwie Form1. cs lub Form1. vb , w zależności od wybranego języka
programowania.
NOTE

NOTE
Jeśli szablon aplikacji Windows Forms (.NET Framework) nie jest wyświetlany, można go zainstalować za
platformy .NET .
3. W oknie Konfigurowanie nowego projektu wpisz lub wprowadź MatchingGame w polu Nazwa
Aby ustawić właściwości formularza

1. W oknie Wła ściwo ści ustaw następujące właściwości formularza.
a. Zmień właściwość Text formularza z Form1 na pasuj ą c ą gr ę . Ten tekst jest wyświetlany w górnej
części okna gry.
b. Ustaw rozmiar formularza na 550 pikseli szerokości i 550 pikseli wysokości. Można to zrobić,
ustawiając właściwość size na 550, 550 lub przeciągając róg formularza do momentu, gdy
zobaczysz właściwy rozmiar w prawym dolnym rogu zintegrowanego środowiska
programistycznego (IDE).
2. Wyświetl Przybornik, wybierając kartę Przybornik po lewej stronie IDE.
3. Przeciągnij TableLayoutPanel formant z kategorii kontener y w przyborniku, a następnie ustaw dla niego
następujące właściwości.
a. Ustaw właściwość BackColor na CornflowerBlue . Aby to zrobić, Otwórz okno dialogowe
BackColor , wybierając strzałkę listy rozwijanej obok właściwości BackColor w oknie
Wła ściwo ści . Następnie wybierz kartę Sie ć Web w oknie dialogowym BackColor , aby
wyświetlić listę dostępnych nazw kolorów.
NOTE
Kolory nie są w kolejności alfabetycznej, a CornflowerBlue znajduje się w dolnej części listy.
b. Ustaw właściwość Dock na wartość Fill , wybierając przycisk listy rozwijanej obok właściwości i
wybierając przycisk z dużymi środkami. Tabela się rozszerza i obejmuje cały formularz.
c. Ustaw właściwość CellBorderStyle na wartość Wstaw . Zapewnia to wizualne granice pomiędzy
poszczególnymi komórkami na planszy.
d. Kliknij przycisk trójkąta w prawym górnym rogu formantu TableLayoutPanel, aby wyświetlić jego
menu zadań.
e. W menu zadania wybierz dwa razy Dodaj wiersz , aby dodać dwa wiersze, a następnie wybierz
dwa razy Dodaj kolumn ę , aby dodać dwie kolumny.
f. W menu zadania wybierz polecenie Edytuj wiersze i kolumny , aby otworzyć okno Style
kolumn i wierszy . Wybierz każdą z kolumn, wybierz przycisk opcji procent , a następnie ustaw
szerokość każdej kolumny na 25 procent całkowitej szerokości. Następnie wybierz pozycję
wiersze w polu listy rozwijanej w górnej części okna, a następnie ustaw wysokość każdego
wiersza na 25 procent. Gdy wszystko będzie gotowe, wybierz przycisk OK .
TableLayoutPanel powinien być teraz siatką 4 x 4, o szesnastu kwadratowych komórkach równej
wielkości. Te wiersze i kolumny są tam, gdzie później pojawią się obrazy ikon.
4. Należy się upewnić, że TableLayoutPanel jest zaznaczony w edytorze formularza. Aby to sprawdzić, należy
zobaczyć tableLayoutPanel1 w górnej części okna Wła ściwo ści . Jeśli nie jest zaznaczone, wybierz
TableLayoutPanel w formularzu lub wybierz go w kontrolce menu rozwijanego u góry okna Wła ściwo ści
.
Gdy TableLayoutPanel jest zaznaczone, Otwórz przybornik i Dodaj Label kontrolkę (znajdującą się w
kategorii Formanty standardowe ) do lewej górnej komórki TableLayoutPanel. Kontrolka etykieta
powinna być teraz zaznaczona w IDE. Ustaw dla niego następujące właściwości.
a. Upewnij się, że właściwość " BackColor " etykiety jest ustawiona na CornflowerBlue .
b. Ustaw właściwość AutoSize na false .
c. Ustaw właściwość Dock na Fill .
d. Ustaw właściwość TextAlign na MiddleCenter , wybierając przycisk listy rozwijanej obok
właściwości, a następnie wybierając środkowy przycisk. Gwarantuje to, że ikona pojawia się w
środku komórki.
e. Wybierz właściwość Font . Powinien pojawić się przycisk wielokropka (...).

f. Wybierz przycisk wielokropka, a następnie ustaw wartość czcionki na Webdings , styl czcionki
na pogrubiony , a rozmiar na 48 .
g. Ustaw właściwość Text etykiety na literę c .
Lewa górna komórka w TableLayoutPanel powinna teraz zawierać czarne pole wyśrodkowane na
niebieskim tle.
NOTE
Czcionka Webdings to czcionka ikon, która jest dostarczana z systemem operacyjnym Windows. W grze w
dopasowywanie, gracz musi dopasować pary ikon, więc ta czcionka jest używana do wyświetlania
dopasowywanych ikon. Zamiast umieszczać c we właściwości Text , spróbuj wprowadzić różne litery, aby
zobaczyć, jakie ikony są wyświetlane. Znak wykrzyknika to pająk, wielkie N to oko, a przecinek to
papryczka chili.
5. Wybierz kontrolkę etykieta i skopiuj ją do następnej komórki w TableLayoutPanel. (Wybierz Ctrl + Klucze
języka C lub na pasku menu wybierz polecenie Edytuj > kopi ę .) Następnie wklej go. (Wybierz Ctrl +
Klawisze V lub na pasku menu wybierz Edytuj > Wklej .) Kopia pierwszej etykiety pojawia się w drugiej
komórce TableLayoutPanel. Wklej ją ponownie, a w trzeciej komórce pojawi się inna etykieta. Kontynuuj
wklejanie kontrolek etykiet do momentu wypełnienia wszystkich komórek.
NOTE
Jeśli wkleisz zbyt wiele razy, IDE dodaje nowy wiersz do TableLayoutPanel, tak aby miał miejsce dodać nową
kontrolkę etykieta. Można cofnąć tę operację. Aby usunąć nową komórkę, wybierz klawisze Ctrl + + lub na pasku
menu wybierz polecenie Edytuj > Cofnij.
Teraz formularz został rozłożony. Powinien wyglądać podobnie do poniższej ilustracji.
Początkowy formularz gry w dopasowywanie

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 2. Dodawanie losowego obiektu i listy ikon.
Aby powrócić do tematu przeglądu, zobacz samouczek 3: Tworzenie gry w dopasowywanie.
Krok 2. Dodawanie losowego obiektu i listy ikon
W tym kroku utworzysz zestaw pasujących symboli dla gry. Każdy symbol jest dodawany do dwóch losowych
komórek w TableLayoutPanel na formularzu. W tym celu należy użyć dwóch new instrukcji, aby utworzyć dwa
obiekty. Pierwszy to Random obiekt, taki jak użyty w grze quizu matematycznego. Jest używany w tym kodzie,
aby losowo wybierać komórki w TableLayoutPanel. Drugi obiekt, który może być nowy dla Ciebie, jest List<T>
obiektem, który jest używany do przechowywania losowo wybranych symboli.
Aby dodać losowy obiekt i listę ikon

1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz opcję Form1. cs , jeśli używasz języka C# lub Form1. vb , jeśli
używasz Visual Basic, a następnie na pasku menu wybierz polecenie Wy świetl > kod . Alternatywnie
można wybrać klawisz F7 lub kliknąć dwukrotnie przycisk Form1 w Eksplorator rozwi ą za ń.
Spowoduje to wyświetlenie modułu kodu formularza Form1.
2. W istniejącym kodzie dodaj następujący kod.

{
// Use this Random object to choose random icons for the squares
Random random = new Random();
// Each of these letters is an interesting icon

// in the Webdings font,
// and each icon appears twice in this list
List<string> icons = new List<string>()
{
"!", "!", "N", "N", ",", ",", "k", "k",
"b", "b", "v", "v", "w", "w", "z", "z"
};
Public Class Form1
' Use this Random object to choose random icons for the squares
Private random As New Random
' Each of these letters is an interesting icon

' in the Webdings font,
' and each icon appears twice in this list
Private icons =
New List(Of String) From {"!", "!", "N", "N", ",", ",", "k", "k",
"b", "b", "v", "v", "w", "w", "z", "z"}
IMPORTANT
Jeśli używasz języka C#, upewnij się, że kod został umieszczony po otwierającym nawiasie klamrowym i
zaraz po deklaracji klasy ( public partial class Form1 : Form ). Jeśli używasz Visual Basic, umieść kod
bezpośrednio po deklaracji klasy ( Public Class Form1 ).
3. Podczas dodawania obiektu list należy zauważyć, że zostanie otwarte okno IntelliSense . Poniżej
znajduje się przykładowy kod w języku C#, ale podobny tekst pojawia się po dodaniu listy w Visual Basic.
Okno IntelliSense
NOTE
Okno IntelliSense pojawia się tylko wtedy, gdy ręcznie wprowadzasz kod. Nie pojawia się, jeśli kopiujesz i wklejasz
kod.
Jeśli spojrzysz na kod (i uwagi) w krótkich sekcjach, jest bardziej zrozumiały. Programy mogą używać
obiektów list, aby śledzić wiele różnych typów elementów. Lista może zawierać liczby, wartości true/false,
tekst lub inne obiekty. Można nawet mieć obiekt listy, który zawiera inne obiekty list. Elementy na liście są
nazywane elementami, a każda lista zawiera tylko jeden typ elementu. Tak więc, lista liczb może zawierać
tylko liczby — nie można dodać tekstu do tej listy. Podobnie nie można dodać liczb do listy wartości
true/false.
Podczas tworzenia List obiektu przy użyciu instrukcji należy new określić rodzaj danych, które mają być
w niej przechowywane. Dlatego etykietka narzędzia w górnej części okna IntelliSense pokazuje typy
elementów na liście. Ponadto jest to List<string> element (w języku C#) i List(Of String) (w Visual
Basic): jest to List obiekt, który przechowuje elementy string typu danych. Ciąg jest używany przez
program do przechowywania tekstu, co oznacza, że po prawej stronie okna IntelliSense jest wyświetlana
etykietka narzędzia.
4. Rozważmy, dlaczego w Visual Basic należy najpierw utworzyć tablicę tymczasow ą, ale w języku C# można
utworzyć listę z jedną instrukcją. Wynika to z faktu, że język C# ma Inicjatory kolekcji, przygotowując listę
do akceptowania wartości. W Visual Basic można używać inicjatora kolekcji. Jednak ze względu na
zgodność z poprzednią wersją Visual Basic, zalecamy używanie poprzedniego kodu.
Gdy używasz inicjatora kolekcji z new instrukcją, po utworzeniu nowego obiektu listy program wypełnia
go danymi dostarczonymi wewnątrz nawiasów klamrowych. W tym przypadku otrzymujesz listę ciągów
o nazwanych ikonach, a ta lista zostanie zainicjowana tak, aby zawierała szesnaste ciągi. Każdy z tych
ciągów jest pojedynczą literą, a odpowiadają one wszystkim ikonom, które będą w etykietach. Tak więc
gra będzie miała parę wykrzykników, parę wielkich liter N, parę przecinków itd. (Gdy te znaki są
ustawione na czcionkę Webdings, będą wyświetlane jako symbole, takie jak magistrala, rower, Pająk itd.)
Obiekt listy będzie zawierać szesnaste ciągi, po jednym dla każdej komórki w panelu TableLayoutPanel.
NOTE
W Visual Basic otrzymujesz ten sam wynik, ale najpierw ciągi są umieszczane w tablicy tymczasowej, która jest
następnie konwertowana do obiektu listy. Tablica jest podobna do listy, z tym wyjątkiem, że np. tablice są tworzone
z ustalonym rozmiarem. Listy można zmniejszać i zwiększać stosownie do potrzeb, co jest istotne w tym
programie.

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 3. przypisanie losowej ikony do ka ż dej
etykiety .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 1. Tworzenie projektu i Dodawanie tabeli
do formularza.
Krok 3. Przypisywanie losowej ikony do każdej
etykiety
Jeśli ikony w każdej grze są wyświetlane w tych samych komórkach, gra nie należy do szczególnie trudnych. Aby
tego uniknąć, należy przypisać ikony losowo do kontrolek etykiet w formularzu przy użyciu
AssignIconsToSquares() metody.
Aby przypisać losową ikonę do każdej etykiety

1. Przed dodaniem poniższego kodu, należy wziąć pod uwagę sposób działania metody. Istnieje nowe słowo
kluczowe: foreach w języku C# i For Each w Visual Basic. (Jeden z wierszy jest celowo zakomentowany,
jest to wyjaśnione na końcu tej procedury.)
/// <summary>
/// Assign each icon from the list of icons to a random square
/// </summary>
private void AssignIconsToSquares()
{
// The TableLayoutPanel has 16 labels,
// and the icon list has 16 icons,
// so an icon is pulled at random from the list
// and added to each label
foreach (Control control in tableLayoutPanel1.Controls)
{
Label iconLabel = control as Label;
if (iconLabel != null)
{
int randomNumber = random.Next(icons.Count);
iconLabel.Text = icons[randomNumber];
// iconLabel.ForeColor = iconLabel.BackColor;
icons.RemoveAt(randomNumber);
}
}
}
''' <summary>
''' Assign each icon from the list of icons to a random square
''' </summary>
Private Sub AssignIconsToSquares()
' The TableLayoutPanel has 16 labels,

' and the icon list has 16 icons,
' so an icon is pulled at random from the list
' and added to each label
For Each control In TableLayoutPanel1.Controls
Dim iconLabel = TryCast(control, Label)
If iconLabel IsNot Nothing Then
Dim randomNumber = random.Next(icons.Count)
iconLabel.Text = icons(randomNumber)
' iconLabel.ForeColor = iconLabel.BackColor
icons.RemoveAt(randomNumber)
End If
Next
End Sub
IMPORTANT
2. Dodaj AssignIconsToSquares() metodę, jak pokazano w poprzednim kroku. Można go umieścić tuż
poniżej kodu dodanego w kroku 2: dodać losowy obiekt i listę ikon.
Jak wspomniano wcześniej, istnieją nowe AssignIconsToSquares() metody: foreach Pętla w języku C# i
For Each w Visual Basic. Pętli można użyć w For Each dowolnym momencie, gdy chcesz wykonać tę
samą czynność wiele razy. W takim przypadku należy wykonać te same instrukcje dla każdej etykiety w
TableLayoutPanel , jak wyjaśniono w poniższym kodzie. Pierwszy wiersz tworzy zmienną o nazwie
control , która przechowuje każdy formant pojedynczo, podczas gdy kontrolka zawiera instrukcje w pętli
wykonanej.

{
// The statements you want to execute
// for each label go here
// The statements use iconLabel to access
// each label's properties and methods
}
' The statements you want to execute
' for each label go here
' The statements use iconLabel to access
' each label's properties and methods
Next
NOTE
Używane są nazwy „iconLabel” (etykieta ikony) i „control” (formant), ponieważ są opisowe. Można zamiast nich
użyć innych nazw, a kod zadziała dokładnie tak samo, o ile zmieni się nazwę w każdej instrukcji wewnątrz pętli.
AssignIconsToSquares() Metoda iteruje przez każdy formant etykiety w TableLayoutPanel i wykonuje te

same instrukcje dla każdego z nich. Te instrukcje ściągają losowo ikonę z listy dodanej w kroku 2: Dodaj
losowy obiekt i listę ikon. W wyniku tego każda z tych ikon jest literą w czcionce Webdings, co oznacza, że
są one wyrażone jako tekst w tej metodzie. Dołączono dwie z każdej ikony na liście, tak aby istniała para
ikon przypisanych do losowych kontrolek etykiet.
Dokładniej sprawdzaj kod, który jest uruchamiany wewnątrz foreach pętli lub For Each . Ten kod jest
przedstawiony tutaj.

{
int randomNumber = random.Next(icons.Count);
iconLabel.Text = icons[randomNumber];
// iconLabel.ForeColor = iconLabel.BackColor;
icons.RemoveAt(randomNumber);
}

If iconLabel IsNot Nothing Then
Dim randomNumber = random.Next(icons.Count)
iconLabel.Text = icons(randomNumber)
' iconLabel.ForeColor = iconLabel.BackColor
icons.RemoveAt(randomNumber)
End If
Pierwszy wiersz konwertuje zmienną steruj ą c ą na etykietę o nazwie iconLabel . Wiersz po tym jest if
instrukcją, która sprawdza, czy konwersja zadziałała. Jeśli konwersja działa, instrukcje w if instrukcji są
uruchamiane. (Jak można przywołać z poprzednich samouczków, if instrukcja zostanie użyta do
obliczenia dowolnego określonego warunku). Pierwszy wiersz w if instrukcji tworzy zmienną o nazwie
randomNumber , która zawiera liczbę losow ą odpowiadającą jednemu z elementów na liście ikon. W
tym celu używa Next() metody Random obiektu, który został utworzony wcześniej. Next Metoda zwraca
liczbę losow ą. Ten wiersz używa również Count Właściwości listy ikon do określenia zakresu, z którego
ma zostać wybrana liczba losowa. Następny wiersz przypisuje jeden z elementów listy ikon do Text
właściwości etykiety. Zakomentowany wiersz jest objaśniony w dalszej części tego tematu. Na koniec
ostatni wiersz w if instrukcji usuwa z listy ikonę, która została dodana do formularza.
Należy pamiętać, że jeśli nie wiesz na pewno, co wykonuje jakaś część kodu, możesz umieścić wskaźnik
myszy nad elementem kodu i przeczytać dymek z podpowiedzią. Możesz także przejrzeć każdy wiersz
kodu, gdy program jest uruchomiony przy użyciu debugera Visual Studio. Zobacz Jak mogę: krok z
debugerem w programie Visual Studio? lub nawigowanie po kodzie za pomocą debugera, Aby uzyskać
więcej informacji.
3. Aby wypełnić tablicę gier ikonami, musisz wywołać AssignIconsToSquares() metodę zaraz po
uruchomieniu programu. Jeśli używasz języka C#, Dodaj instrukcję tuż poniżej wywołania
InitializeComponent() metody w konstruktorze Form1 , więc formularz wywoła now ą metodę, aby
skonfigurować ją przed wyświetleniem. Konstruktory są wywoływane podczas tworzenia nowego
obiektu, takiego jak klasa lub struktura. Zobacz konstruktory (Przewodnik programowania w języku C#)
lub Użyj konstruktorów i destruktorów w Visual Basic, aby uzyskać więcej informacji.
public Form1()
{
InitializeComponent();
AssignIconsToSquares();
}
W przypadku Visual Basic Dodaj AssignIconsToSquares() wywołanie metody do metody, Form1_Load Aby
kod wyglądał następująco.
Private Sub Form1_Load(sender As Object, e As EventArgs) Handles MyBase.Load

AssignIconsToSquares()
End Sub
4. Zapisz program i go uruchom. Powinien się wyświetlić formularz z losowymi ikonami przypisanymi do
każdej etykiety.
5. Zamknij program i uruchom go ponownie. Zauważ, że różne ikony są przypisywane do każdej etykiety,
jak pokazano na poniższej ilustracji.
Gra w dopasowywanie z losowymi ikonami

Ikony są teraz widoczne, ponieważ nie zostały ukryte. Aby ukryć je z odtwarzacza, można ustawić
właściwość ForeColor każdej etykiety na ten sam kolor, co Właściwość BackColor .
6. Aby ukryć ikony, Zatrzymaj program i usuń znaczniki komentarza dla wiersza z komentarzami kodu
wewnątrz For Each pętli.
iconLabel.ForeColor = iconLabel.BackColor;
iconLabel.ForeColor = iconLabel.BackColor
7. Na pasku menu wybierz przycisk Zapisz wszystko , aby zapisać program, a następnie uruchom go.
Wygląda, jakby ikony zniknęły — widać tylko niebieskie tło. Jednakże ikony są losowo przydzielane i
nadal istnieją. Ponieważ ikony mają ten sam kolor, co tło, gracz ich nie widzi. Gdyby gracz mógł od razu
zobaczyć wszystkie ikony, gra nie byłaby przesadnie trudna, czyż nie?

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 4. Dodawanie obsługi zdarze ń klikni ę cia
do ka ż dej etykiety .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 2. Dodawanie losowego obiektu i listy
ikon.
Krok 4. Dodawanie obsługi zdarzeń kliknięcia do
każdej etykiety
Gra w dopasowywanie działa w następujący sposób:

1. Gdy gracz wybiera jeden z kwadratów z ukrytą ikoną, program pokazuje graczowi ikonę, zmieniając jej
kolor na czarny.
2. Następnie gracz wybiera inną ukrytą ikonę.
3. Jeśli ikony pasują, pozostają widoczne. Jeśli tak nie jest, obie ikony są ukrywane ponownie.
Aby program działał w ten sposób, należy dodać Click program obsługi zdarzeń, który zmienia kolor
wybranej etykiety.
Aby dodać program obsługi zdarzeń kliknięcia do każdej etykiety

1. Otwórz formularz w Projektant formularzy systemu Windows . W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz
pozycję Form1. cs lub Form1. vb. Na pasku menu wybierz polecenie Projektant widoków > .
2. Wybierz pierwszy formant etykiety, aby go zaznaczyć. Następnie naciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl
podczas wybierania każdej z pozostałych etykiet, aby je wybrać. Pamiętaj, że każda etykieta jest
zaznaczona.
3. Wybierz przycisk zdarzenia na pasku narzędzi w oknie Wła ściwo ści , aby wyświetlić stronę zdarzenia
w oknie Wła ściwo ści . Przewiń w dół do zdarzenia kliknij i wprowadź label_Click w polu, jak pokazano
na poniższym zrzucie ekranu.
4. Wybierz klawisz Enter . IDE dodaje Click procedurę obsługi zdarzeń o nazwie label_Click() do kodu i
przechwytuje ją do każdej etykiety w formularzu.
5. Wypełnij resztę kodu w następujący sposób:
/// <summary>
/// Every label's Click event is handled by this event handler
/// </summary>
/// <param name="sender">The label that was clicked</param>
/// <param name="e"></param>
private void label_Click(object sender, EventArgs e)
{
Label clickedLabel = sender as Label;
if (clickedLabel != null)
{
// If the clicked label is black, the player clicked
// an icon that's already been revealed --
// ignore the click
if (clickedLabel.ForeColor == Color.Black)
return;
clickedLabel.ForeColor = Color.Black;
}
}
''' <summary>
''' Every label's Click event is handled by this event handler
''' </summary>
''' <param name="sender">The label that was clicked</param>
''' <param name="e"></param>
Private Sub label_Click(ByVal sender As System.Object,
ByVal e As System.EventArgs) Handles Label9.Click,
Label8.Click, Label7.Click, Label6.Click, Label5.Click, Label4.Click,
Label13.Click, Label12.Click, Label11.Click, Label10.Click, Label1.Click
Dim clickedLabel = TryCast(sender, Label)
If clickedLabel IsNot Nothing Then
' If the clicked label is black, the player clicked

' an icon that's already been revealed --
' ignore the click
If clickedLabel.ForeColor = Color.Black Then Exit Sub
clickedLabel.ForeColor = Color.Black
End If
End Sub
IMPORTANT
NOTE
Jeśli skopiujesz i wkleisz label_Click() blok kodu zamiast ręcznie wprowadzić kod, pamiętaj, aby zastąpić
istniejący label_Click() kod. W przeciwnym razie otrzymasz zduplikowany blok kodu.
NOTE
Można rozpoznać object sender w górnej części programu obsługi zdarzeń jako ten sam użyty w samouczku 2:
Tworzenie samouczka matematycznego z limitem czasu . Ponieważ podłączono różne zdarzenia klikania kontrolek
do pojedynczej metody obsługi zdarzeń, taka sama metoda jest wywoływana niezależnie od tego, która etykieta
zostanie wybrana przez użytkownika. Metoda obsługi zdarzeń musi wiedzieć, która etykieta została wybrana, więc
używa nazwy sender do identyfikowania kontrolki etykieta. Pierwszy wiersz metody nakazuje programowi, że nie
jest to tylko obiekt generyczny, ale w oddzielnym formancie etykiety i że używa nazwy clickedLabel w celu
uzyskania dostępu do właściwości i metod etykiet.
Ta metoda najpierw sprawdza clickedLabel , czy pomyślnie przeprowadzono konwersję (CAST) z

obiektu do kontrolki etykieta. Jeśli nie powiedzie się, ma wartość null (C#) lub Nothing (Visual Basic) i
nie chcesz wykonywać pozostałej części kodu w metodzie. Następnie metoda sprawdza kolor tekstu
wybranej etykiety przy użyciu właściwości ForeColor etykiety. Jeśli kolor tekstu etykiety jest czarny,
oznacza to, że ikona jest już wybrana, a metoda jest wykonana. (To return wykonuje instrukcja:
informuje program, aby zatrzymał wykonywanie metody). W przeciwnym razie ikona nie została
wybrana, dlatego program zmienia kolor tekstu etykiety na czarny.
6. Na pasku menu wybierz kolejno opcje plik > Zapisz wszystko , aby zapisać postęp, a następnie na
pasku menu wybierz Debuguj > Rozpocznij debugowanie , aby uruchomić program. Powinien zostać
wyświetlony pusty formularz z niebieskim tłem. Wybierz którąś komórkę w formularzu, jedna z ikon
powinna się stać widoczna. Kontynuuj wybieranie różnych miejsc w formularzu. Ikony powinny się
pojawiać w miarę wybierania.

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 5. Dodawanie odwoła ń do etykiet .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 3. przypisanie losowej ikony do każdej
etykiety.
Krok 5. Dodawanie odwołań do etykiet
Program musi śledzić, które kontrolki etykiet wybiera gracz. W tej chwili program pokazuje wszystkie etykiety
wybrane przez gracza. Ale zaraz to zmienimy. Po wybraniu pierwszej etykiety program powinien wyświetlać
ikonę etykiety. Po wybraniu drugiej etykiety program powinien wyświetlić obie ikony przez krótki czas i potem
ponownie je ukryć. Program będzie teraz śledził, który formant Etykieta jest wybierany jako pierwszy, a który
jest wybierany drugi przy użyciu zmiennych odwołania.
Aby dodać odwołania do etykiet

1. Dodaj odwołania do etykiet do formularza przy użyciu następującego kodu.
Public Class Form1
' firstClicked points to the first Label control

' that the player clicks, but it will be Nothing
' if the player hasn't clicked a label yet
Private firstClicked As Label = Nothing
' secondClicked points to the second Label control

' that the player clicks
Private secondClicked As Label = Nothing

{
// firstClicked points to the first Label control
// that the player clicks, but it will be null
// if the player hasn't clicked a label yet
Label firstClicked = null;
// secondClicked points to the second Label control

// that the player clicks
Label secondClicked = null;
IMPORTANT
Te zmienne odwołania wyglądają podobnie do instrukcji użytych wcześniej do dodawania obiektów

(takich jak Timer obiekty, List<T> obiekty i Random obiekty) do formularza. Jednak te instrukcje nie
powodują, że dwie kontrolki dodatkowej etykiety są wyświetlane w formularzu, ponieważ nie ma new
słowa kluczowego użytego w żadnej z dwóch instrukcji. Bez new słowa kluczowego, żaden obiekt nie jest
tworzony. Dlatego firstClicked i secondClicked są nazywane zmiennymi odwołania: po prostu śledzą
obiekty etykiet (lub odwołują się do nich).
Gdy zmienna nie śledzi obiektu, jest ustawiona na specjalną wartość zarezerwowaną: null w języku C# i
Nothing w Visual Basic. Tak więc, gdy program zostanie uruchomiony, obie firstClicked i
secondClicked są ustawione na null lub Nothing , co oznacza, że zmienne nie śledzą niczego.
2. Zmodyfikuj Click procedurę obsługi zdarzeń, aby używała nowej firstClicked zmiennej Reference. Usuń
ostatnią instrukcję z label_Click() metody obsługi zdarzeń ( clickedLabel.ForeColor = Color.Black; ) i
Zastąp ją następującą if instrukcją. (Pamiętaj, aby dołączyć komentarz i całą if instrukcję).
''' <summary>
''' </summary>

' ignore the click
' If firstClicked is Nothing, this is the first icon

' in the pair that the player clicked,
' so set firstClicked to the label that the player
' clicked, change its color to black, and return
If firstClicked Is Nothing Then
firstClicked = clickedLabel
firstClicked.ForeColor = Color.Black
Exit Sub
End If
End If
End Sub
/// <summary>
/// </summary>
{
{
// ignore the click
return;
// If firstClicked is null, this is the first icon

// in the pair that the player clicked,
// so set firstClicked to the label that the player
// clicked, change its color to black, and return
if (firstClicked == null)
{
firstClicked = clickedLabel;
firstClicked.ForeColor = Color.Black;
return;
}
}
}
3. Zapisz i uruchom program. Wybierz jeden z formantów etykiet, pojawi się jego ikona.
4. Wybierz następny formant etykiety i zauważ, że nic się nie dzieje. Program śledzi już pierwszą etykietę,
którą wybrał gracz, tak więc firstClicked nie jest równa null w języku C# lub Nothing w Visual Basic.
Gdy if instrukcja sprawdzi, firstClicked czy jest równa null lub Nothing , stwierdza, że nie, i nie
wykonuje instrukcji w if instrukcji. Dlatego tylko pierwsza wybrana ikona powoduje zmianę czerni, a
inne ikony są niewidoczne, jak pokazano na poniższej ilustracji.
*Gra pasuj ą ca _ _showing jedną ikonę *

Tę sytuację należy rozwiązać w następnym kroku samouczka, dodając kontrolkę czasomierz .
Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 6: Dodawanie czasomierza .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 4. Dodawanie obsługi zdarzeń kliknięcia
do każdej etykiety.
Krok 6. Dodawanie czasomierza
Następnie Dodaj Timer kontrolkę do pasującej gry. Czasomierz czeka określoną liczbę milisekund, a następnie
uruchamia zdarzenie, nazywane znacznikiem. Jest to przydatne dla rozpoczęcia czynności lub regularnego
powtarzania czynności. W tym przypadku, będziesz używał czasomierza, aby umożliwić graczom wybór dwóch
ikon, a jeśli ikony nie będą pasowały, ukryć te dwie ikony po krótkiej chwili.
Aby dodać czasomierz

1. Z przybornika w Projektant formularzy systemu Windows wybierz czasomierz (w kategorii
składniki ), a następnie wybierz klawisz Enter lub kliknij dwukrotnie czasomierz, aby dodać kontrolkę
czasomierza do formularza. Ikona czasomierza o nazwie Timer1 powinna pojawić się w miejscu poniżej
formularza, jak pokazano na poniższej ilustracji.
Czasomierz
NOTE
Jeśli przybornik jest pusty, należy wybrać Projektant formularzy, a nie kod związany z formularzem, przed
otwarciem przybornika.
2. Wybierz ikonę Timer1 , aby wybrać czasomierz. W oknie Wła ściwo ści Przełącz się z wyświetlania
zdarzeń, aby wyświetlić właściwości. Następnie ustaw właściwość Inter wał czasomierza na 750 , ale
pozostaw Właściwość Enabled ustawioną na war to ść false . Właściwość Inter val informuje czasomierz,
jak długo czekać między taktami lub kiedy wyzwala Tick zdarzenie. Wartość 750 mówi czasomierzowi,
aby czekał trzy czwarte sekundy (750 milisekund), zanim uruchomi zdarzenie Taktu. Wywołasz metodę,
Start() Aby uruchomić czasomierz dopiero po wybraniu drugiej etykiety przez odtwarzacz.
3. Wybierz ikonę sterowania czasomierzem w Projektant formularzy systemu Windows a następnie
wybierz klawisz Enter lub kliknij dwukrotnie czasomierz, aby dodać pustą procedurę obsługi zdarzeń
taktu. Zastąp kod następującym kodem lub ręcznie wprowadź następujący kod do programu obsługi
zdarzeń.
/// <summary>
/// This timer is started when the player clicks
/// two icons that don't match,
/// so it counts three quarters of a second
/// and then turns itself off and hides both icons
/// </summary>
/// <param name="sender"></param>
{
// Stop the timer
timer1.Stop();
// Hide both icons

firstClicked.ForeColor = firstClicked.BackColor;
secondClicked.ForeColor = secondClicked.BackColor;
// Reset firstClicked and secondClicked

// so the next time a label is
// clicked, the program knows it's the first click
firstClicked = null;
secondClicked = null;
}
''' <summary>
''' This timer is started when the player clicks
''' two icons that don't match,
''' so it counts three quarters of a second
''' and then turns itself off and hides both icons
''' </summary>
' Stop the timer

Timer1.Stop()
' Hide both icons

firstClicked.ForeColor = firstClicked.BackColor
secondClicked.ForeColor = secondClicked.BackColor
' Reset firstClicked and secondClicked

' so the next time a label is
' clicked, the program knows it's the first click
firstClicked = Nothing
secondClicked = Nothing
End Sub
IMPORTANT
Program obsługi zdarzeń taktuje trzy rzeczy: najpierw sprawdza, czy czasomierz nie jest uruchomiony,
wywołując Stop() metodę. Następnie używa dwóch zmiennych odwołań firstClicked i secondClicked ,
aby ikony dwóch etykiet, które gracz wybrał niewidoczny. Na koniec resetuje firstClicked
secondClicked zmienne i odwołania do null języka C# i Nothing w Visual Basic. Ten krok jest ważny,
ponieważ w ten sposób program się resetuje. Teraz nie śledzi żadnej Label kontrolki i jest gotowa do
ponownego wybrania etykiety przez odtwarzacz.
NOTE
Obiekt Timer ma Start() metodę, która uruchamia czasomierz, i Stop() metodę, która go zatrzyma. Gdy
właściwość Enabled czasomierza zostanie ustawiona na war to ść true w oknie Wła ściwo ści , zaczyna się ona od
razu po rozpoczęciu programu. Jednak po ustawieniu na war to ść false nie zaczyna się taktować do momentu
Start() wywołania metody. Zwykle czasomierz wyzwala zdarzenia taktu w czasie i ponownie za pomocą
właściwości Inter val , aby określić liczbę milisekund oczekiwania między taktami. Można zauważyć, jak Stop()
Metoda Timer jest wywoływana wewnątrz zdarzenia takt. Powoduje to przełączenie czasomierza w tryb jednego
zastrzelonego, co oznacza, że kiedy Start() Metoda jest wywoływana, czeka na określony interwał, wyzwala
zdarzenie pojedynczego taktu, a następnie kończy działanie.
4. Aby wyświetlić nowy czasomierz w akcji, przejdź do edytora kodu i Dodaj następujący kod na górze i u
dołu label_Click() metody obsługi zdarzeń. (Dodawane są dwie if instrukcje do góry i trzy instrukcje
do dołu; reszta metody pozostaje taka sama.)
/// <summary>
/// </summary>
{
// The timer is only on after two non-matching
// icons have been shown to the player,
// so ignore any clicks if the timer is running
if (timer1.Enabled == true)
return;
{
// ignore the click
return;
// If firstClicked is null, this is the first icon

// in the pair that the player clicked,
// so set firstClicked to the label that the player
// clicked, change its color to black, and return
if (firstClicked == null)
{
firstClicked = clickedLabel;
firstClicked.ForeColor = Color.Black;
return;
}
// If the player gets this far, the timer isn't

// running and firstClicked isn't null,
// so this must be the second icon the player clicked
// Set its color to black
secondClicked = clickedLabel;
secondClicked.ForeColor = Color.Black;
// If the player gets this far, the player

// clicked two different icons, so start the
// timer (which will wait three quarters of
// a second, and then hide the icons)
timer1.Start();
}
}
''' <summary>
''' </summary>
' The timer is only on after two non-matching

' icons have been shown to the player,
' so ignore any clicks if the timer is running
If Timer1.Enabled Then Exit Sub

' ignore the click
' If firstClicked is Nothing, this is the first icon

' in the pair that the player clicked,
' so set firstClicked to the label that the player
' clicked, change its color to black, and return
If firstClicked Is Nothing Then
firstClicked = clickedLabel
firstClicked.ForeColor = Color.Black
Exit Sub
End If
' If the player gets this far, the timer isn't

' running and firstClicked isn't Nothing,
' so this must be the second icon the player clicked
' Set its color to black
secondClicked = clickedLabel
secondClicked.ForeColor = Color.Black
' If the player gets this far, the player

' clicked two different icons, so start the
' timer (which will wait three quarters of
' a second, and then hide the icons)
Timer1.Start()
End If
End Sub
Kod w górnej części metody sprawdza, czy czasomierz został uruchomiony, sprawdzając wartość
właściwości wł ą czone . Dzięki temu, jeśli gracz wybierze pierwszą i drugą kontrolkę etykieta i rozpocznie
się uruchamianie czasomierza, wybranie trzeciej etykiety nie spowoduje nic więcej. Zapobiega to również
szybkiemu kliknięciu trzeciego czasu, zanim gra zostanie przygotowana do następnego kliknięcia.
Kod w dolnej części metody ustawia secondClicked zmienną referencyjną, aby śledzić drugą kontrolkę
etykieta, którą wybiera gracz, a następnie ustawia kolor ikony etykiety na czarny, aby był widoczny.
Następnie uruchamia czasomierz w trybie jednego zadziałania, tak że czeka on 750 milisekund, a
następnie uruchamia pojedyncze zdarzenie Taktu. Procedura obsługi zdarzeń taktu czasomierza ukrywa
dwie ikony i resetuje firstClicked zmienne i secondClicked , dzięki czemu formularz jest gotowy do
wybrania innej pary ikon.
5. Zapisz i uruchom program. Wybierz ikonę, stanie się widoczna.
6. Wybierz inną ikonę. Pojawi się ona na chwilę, a następnie obie ikony znikną. Powtórz to wiele razy.
Formularz teraz śledzi pierwszą i drugą wybraną ikonę i używa czasomierza, aby wstrzymać przed
zniknięciem ikon.

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 7. Zachowaj widoczne par y .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 5. Dodawanie odwołań do etykiet.
Krok 7. Zachowywanie widoczności par
Gra działa dobrze, dopóki gracz wybiera tylko pary ikon, które nie są zgodne. Rozważmy jednak, co się powinno
zdarzyć, gdy gracz wybierze pasującą parę. Zamiast sprawiać, że ikony są znikane przez włączenie czasomierza
(przy użyciu Start() metody), gra powinna zostać zresetowana tak, aby nie śledzić żadnych etykiet przy użyciu
firstClicked i secondClicked zmiennych odwołania, bez resetowania kolorów dla dwóch wybranych etykiet.
Aby zachować widoczność par

1. Dodaj następującą if instrukcję do label_Click() metody obsługi zdarzeń, blisko końca kodu tuż
powyżej instrukcji, w której uruchomiono czasomierz. Przyjrzyj się kodowi podczas dodawania go do
programu. Zastanów się, jak działa kod.

// If the player clicked two matching icons, keep them

// black and reset firstClicked and secondClicked
// so the player can click another icon
if (firstClicked.Text == secondClicked.Text)
{
return;
}
// If the player gets this far, the player

// clicked two different icons, so start the
// timer (which will wait three quarters of
// a second, and then hide the icons)
timer1.Start();
}
}
' If the player clicked two matching icons, keep them

' black and reset firstClicked and secondClicked
' so the player can click another icon
If firstClicked.Text = secondClicked.Text Then
Exit Sub
End If
' If the player gets this far, the player

' clicked two different icons, so start the
' timer (which will wait three quarters of
' a second, and then hide the icons)
Timer1.Start()
End If
End Sub
IMPORTANT
Pierwszy wiersz if właśnie dodanej instrukcji sprawdza, czy ikona w pierwszej etykiecie, którą wybiera
gracz, jest taka sama jak ikona w drugiej etykiecie. Jeśli ikony są identyczne, program wykonuje trzy
instrukcje między nawiasami klamrowymi w języku C# lub trzy instrukcje if w instrukcji w Visual Basic.
Pierwsze dwie instrukcje resetują firstClicked zmienne i, secondClicked aby nie śledzić żadnej etykiety.
(Można rozpoznać te dwie instrukcje z Tick programu obsługi zdarzeń czasomierza). Trzecia instrukcja to
return instrukcja, która informuje program, aby pominąć pozostałe instrukcje w metodzie bez ich
wykonywania.
W przypadku programowania w języku C# można zauważyć, że część kodu używa pojedynczego znaku
równości ( = ), podczas gdy inne instrukcje używają dwóch znaków równości ( == ). Rozważmy,
dlaczego = jest używany w niektórych miejscach, ale == jest używany w innych miejscach.
To jest dobry przykład, który pokazuje różnicę. Zanotuj uważnie kod między nawiasami w if instrukcji.
firstClicked.Text = secondClicked.Text
firstClicked.Text == secondClicked.Text
Następnie poszukaj blisko pierwszej instrukcji w bloku kodu po if instrukcji.

Pierwsza z tych dwóch instrukcji sprawdza, czy dwie ikony są takie same. Ponieważ dwie wartości są
porównywane, program C# używa == operatora równości. Druga instrukcja faktycznie zmienia wartość
(nazywane przypisaniem), ustawiając firstClicked zmienną odwołania równą null do resetowania.
Dlatego używa = operatora przypisania zamiast tego. Język C# używa = do ustawiania wartości i ==
porównywania ich. Visual Basic używa = zarówno do przypisywania zmiennych, jak i porównywania.
2. Zapisz i uruchom program, a następnie zacznij wybierać ikony na formularzu. Jeśli wybierzesz parę, która
nie pasuje, wyzwala się zdarzenie czasomierza Takt i obie ikony znikają. W przypadku wybrania pary
zgodnej, Nowa if instrukcja zostanie wykonana, a instrukcja return powoduje, że metoda pominie kod,
który uruchamia czasomierz, więc ikony pozostaną widoczne, jak pokazano na poniższej ilustracji.
*Pasuj ą ca gra _ _with widocznych par ikon *

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 8: Dodaj metod ę , aby sprawdzi ć, czy
odtwarzacz wykupił .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 6: Dodawanie czasomierza.
Krok 8. Dodawanie metody sprawdzania, czy gracz
wygrał
Utworzyłeś zabawną grę, ale wymaga ona jeszcze jednej rzeczy. Gra powinna zakończyć się, gdy gracz usługi
WINS, więc musisz dodać metodę, CheckForWinner() Aby sprawdzić, czy odtwarzacz wykupił.
Aby dodać metodę w celu sprawdzenia, czy gracz wygrał

1. Dodaj CheckForWinner() metodę do dolnej części kodu poniżej timer1_Tick() procedury obsługi
zdarzeń, jak pokazano w poniższym kodzie.
/// <summary>
/// Check every icon to see if it is matched, by
/// comparing its foreground color to its background color.
/// If all of the icons are matched, the player wins
/// </summary>
private void CheckForWinner()
{
// Go through all of the labels in the TableLayoutPanel,
// checking each one to see if its icon is matched
{
{
if (iconLabel.ForeColor == iconLabel.BackColor)
return;
}
}
// If the loop didn’t return, it didn't find

// any unmatched icons
// That means the user won. Show a message and close the form
MessageBox.Show("You matched all the icons!", "Congratulations");
Close();
}
''' <summary>
''' Check every icon to see if it is matched, by
''' comparing its foreground color to its background color.
''' If all of the icons are matched, the player wins
''' </summary>
Private Sub CheckForWinner()
' Go through all of the labels in the TableLayoutPanel,

' checking each one to see if its icon is matched
If iconLabel IsNot Nothing AndAlso
iconLabel.ForeColor = iconLabel.BackColor Then Exit Sub
Next
' If the loop didn't return, it didn't find

' any unmatched icons
' That means the user won. Show a message and close the form
MessageBox.Show("You matched all the icons!", "Congratulations")
Close()
End Sub
IMPORTANT
Metoda używa innej foreach pętli w języku C# lub For Each pętli w Visual Basic do przechodzenia przez
każdą etykietę w TableLayoutPanel . Używa operatora równości ( == w języku C# i = w Visual Basic), aby
sprawdzić kolor ikon każdej etykiety, aby sprawdzić, czy jest on zgodny z tłem. Jeśli kolory są zgodne,
ikona pozostaje niewidoczna, a gracz nie dopasował wszystkich pozostałych ikon. W takim przypadku
program używa return instrukcji, aby pominąć resztę metody. Jeśli pętla przechodzi przez wszystkie
etykiety bez wykonywania return instrukcji, oznacza to, że wszystkie ikony w formularzu zostały
dopasowane. Program wyświetli element MessageBox, który congratulate gracz na wygranie, a następnie
wywoła metodę formularza, Close() Aby zakończyć grę.
2. Następnie należy Click wywołać now ą metodę obsługi zdarzeń etykiety CheckForWinner() . Pamiętaj, że
program sprawdza zwycięzcę natychmiast po pokazaniu drugiej ikony, którą wybierze gracz. Wyszukaj
wiersz, w którym ustawisz kolor drugiej wybranej ikony, a następnie Wywołaj CheckForWinner() metodę
bezpośrednio po tym, jak pokazano w poniższym kodzie.
// Check to see if the player won

CheckForWinner();
// If the player clicked two matching icons, keep them

// black and reset firstClicked and secondClicked
// so the player can click another icon
if (firstClicked.Text == secondClicked.Text)
{
return;
}

' Check to see if the player won

CheckForWinner()
' If the player clicked two matching icons, keep them

' black and reset firstClicked and secondClicked
' so the player can click another icon
If firstClicked.Text = secondClicked.Text Then
Exit Sub
End If
3. Zapisz i uruchom program. Zagraj w grę i dopasuj wszystkie ikony. Gdy wygrasz, program wyświetli
element MessageBox gratulacjami ( jak pokazano na poniższym zrzucie ekranu), a następnie zamknie to
pole.
*Gra pasuj ą ca _ _With * MessageBox

Aby przejść do następnego kroku samouczka, zobacz krok 9: Wypróbuj inne funkcje .
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 7. Zachowaj widoczne pary.
Krok 9. Wypróbowywanie innych funkcji
Aby dowiedzieć się więcej, spróbuj zmienić ikony i kolory, dodać czasomierz gry i dźwięki. Aby gra była bardziej
wymagająca, spróbuj zwiększyć planszę i dostosować czasomierz.
Aby pobrać kompletną wersję przykładu, zobacz kompletny przykładowy samouczek gry.
Aby wypróbować inne funkcje

Zamień ikony i kolory na własne.
TIP
Spróbuj wyszukać Właściwość ForeColor etykiety.
Dodaj czasomierz gry, który śledzi, jak długo graczowi zajmuje zakończenie gry.
TIP
W tym celu można dodać etykietę, aby wyświetlić czas, który upłynął w formularzu powyżej TableLayoutPanel , i
dodać kolejny czasomierz do formularza w celu śledzenia czasu. Użyj kodu uruchamiającego czasomierz, gdy gracz
rozpoczyna grę, i zatrzymującego czasomierz po dopasowaniu ostatnich dwóch ikon.
Dodaj dźwięk, gdy gracz znajdzie dopasowanie, inny dźwięk, gdy gracz odkrywa dwie ikony, które nie
pasują, a trzeci dźwięk, gdy program ukrywa ikony ponownie.
TIP
Aby odtwarzać dźwięki, można użyć System.Media przestrzeni nazw. Zobacz Odtwórz dźwięki w aplikacji Windows
Forms (C#) lub jak odtworzyć dźwięk w Visual Basic , aby uzyskać więcej informacji.
Utrudnij grę, zwiększając planszę.
TIP
Musisz wykonać więcej czynności niż tylko dodać wiersze i kolumny do TableLayoutPanel — należy również
rozważyć liczbę utworzonych ikon.
Utrudnij grę, ukrywając pierwszą ikonę, jeśli gracz reaguje zbyt wolno i nie wybiera drugiej ikony w
określonym czasie.

S ą tam dostępne wspaniałe, bezpłatne materiały szkoleniowe wideo. Aby dowiedzieć się więcej na temat
programowania w Visual Basic, zobacz Visual Basic podstawy: Programowanie dla bezwzględnych
początkujących. Aby dowiedzieć się więcej na temat programowania w języku C#, zobacz podstawy
języka c#: Programowanie dla bezwzględnych początkujących.
Aby powrócić do poprzedniego kroku samouczka, zobacz krok 8: Dodaj metodę, aby sprawdzić, czy
odtwarzacz wygrał.
Programowanie przy użyciu Visual F# w programie
Visual Studio
Ten artykuł zawiera informacje o funkcjach programu Visual Studio na potrzeby programowania w języku F #.
Zainstaluj obsługę języka F

Aby opracowywać przy użyciu języka F # w programie Visual Studio, najpierw zainstaluj obciążenie
Programowanie aplikacji klasycznych platformy .NET , jeśli jeszcze tego nie zrobiono. Możesz
zainstalować obciążenia programu Visual Studio za pomocą Instalator programu Visual Studio, które można
otworzyć, wybierając pozycję Narz ę dzia > Pobierz narz ę dzia i funkcje .
Funkcje projektu języka F

Różne szablony projektów i elementów są dostępne dla języka F # w programie Visual Studio. Na poniższej
ilustracji przedstawiono niektóre szablony projektów F # dla platformy .NET Core i .NET Standard:
Na poniższej ilustracji przedstawiono niektóre szablony elementów F #:

Aby uzyskać więcej informacji na temat szablonów elementów na potrzeby dostępu do danych, zobacz dostawcy
typów języka F #.
Poniższa tabela zawiera podsumowanie funkcji we właściwościach projektu dla języka F #:
USTAW IEN IE P RO JEK T U O B SŁ UGIWA N E W J ĘZ Y K U F #? UWA GI
Pliki zasobów Tak
Ustawienia kompilacji, debugowania i Tak

odwołania
Wielowersyjność kodu Tak
Ikona i manifest Nie Dostępne za poorednictwem opcji

wiersza poleceń kompilatora.
ASP.NET usługi klienta Nie
ClickOnce Nie Użyj projektu klienta w innym języku

.NET, jeśli ma to zastosowanie.
Silne nazewnictwo Nie Dostępne za poorednictwem opcji

wiersza poleceń kompilatora.
Publikowanie zestawów i Nie

przechowywanie wersji
Analiza kodu Nie Narzędzia do analizy kodu można

uruchamiać ręcznie lub jako część
polecenia po kompilacji.
Zabezpieczenia (Zmień poziomy Nie

zaufania)
Projektant projektu
Projektant projektu składa się z kilku stron właściwości projektu pogrupowanych według pokrewnych funkcji.
Strony dostępne dla projektów języka F # są głównie podzbiorem tych dostępnych dla innych języków i są
opisane w poniższej tabeli. Linki są dostarczane do odpowiedniej strony projektanta projektu C#.
ST RO N A P RO JEK TA N TA P RO JEK T U L IN K I P O K REW N E O P IS
Aplikacja Strona aplikacji, Projektant projektu Umożliwia określenie ustawień i

właściwości na poziomie aplikacji,
takich jak to, czy tworzysz bibliotekę
lub plik wykonywalny, która wersja
programu .NET jest przeznaczona dla
aplikacji, oraz informacje o tym, gdzie
są przechowywane pliki zasobów
używane przez aplikację.
Kompilacja Strona kompilacja, Projektant projektu Umożliwia sterowanie sposobem

kompilowania kodu.
Zdarzenia kompilacji Strona zdarzenia kompilacji, Projektant Umożliwia określenie poleceń do

projektu uruchomienia przed kompilacją lub po
niej.
Debugowanie Strona debugowania, Projektant Umożliwia sterowanie sposobem

projektu uruchamiania aplikacji podczas
debugowania. Dotyczy to również
poleceń, które mają być używane, i
zawartości katalogu początkowego
aplikacji oraz wszelkich specjalnych
trybów debugowania, które mają być
włączone, takich jak kod natywny i
SQL.
Pakiet (tylko .NET SDK) Nie dotyczy Umożliwia definiowanie metadanych

pakietu NuGet podczas publikowania
jako pakiet NuGet.
Ścieżki odwołań Zarządzanie odwołaniami w projekcie Pozwala określić, gdzie mają być
wyszukiwane zestawy, od których
zależy kod.
Zasoby (tylko zestaw SDK platformy Nie dotyczy Umożliwia generowanie domyślnego
.NET) pliku zasobów i zarządzanie nim.
Ustawienia specyficzne dla języka F

Poniższa tabela zawiera podsumowanie ustawień specyficznych dla języka F #:
ST RO N A P RO JEK TA N TA P RO JEK T U USTAW IEN IE O P IS
Kompilacja Generuj wywołania tail W przypadku wybrania tej wartości

program umożliwia korzystanie z
instrukcji języka pośredniego (MSIL)
firmy Microsoft. Powoduje to, że ramka
stosu zostanie ponownie użyta na
potrzeby funkcji cyklicznych.
Odpowiednik --tailcalls opcji
kompilatora.
ST RO N A P RO JEK TA N TA P RO JEK T U USTAW IEN IE O P IS
Kompilacja Inne flagi Umożliwia określenie dodatkowych

opcji wiersza polecenia kompilatora.
Funkcje edytora kodu i tekstu

Następujące funkcje programu Visual Studio Code i edytorów tekstu są obsługiwane w języku F #:
C EC H A O P IS O B SŁ UGIWA N E W J ĘZ Y K U F #?
Automatycznie komentarz Umożliwia komentowanie lub Tak

usuwanie komentarzy do sekcji kodu.
Automatycznie Formatuj Formatuje kod ze standardowym Nie

wcięciem i stylem.
Zakładki Umożliwia zapisywanie miejsc w Tak

edytorze.
Zmień wcięcie Zwiększa wcięcie wybranych wierszy Tak

lub usuwa z nich wcięcia.
Inteligentne wcięcia Automatycznie zwiększa wcięcie i cofa Tak

wcięcie kursora zgodnie z regułami
określania zakresu języka F #.
Znajdowanie i zastępowanie tekstu Umożliwia wyszukiwanie w pliku, Tak

projekcie lub rozwiązaniu, a także może
spowodować zmianę tekstu.
Przejdź do definicji interfejsu API Po umieszczeniu kursora w interfejsie Nie

platformy .NET API platformy .NET program wyświetla
kod generowany na podstawie
metadanych platformy .NET.
Przejdź do definicji dla interfejsu API Gdy kursor znajduje się w Tak
zdefiniowanego przez użytkownika zdefiniowanej jednostce programu,
przenosi kursor do lokalizacji w kodzie,
w którym zdefiniowano jednostkę.
Przejdź do wiersza Umożliwia przejście do określonego Tak

wiersza w pliku według numeru
wiersza.
Paski nawigacyjne w górnej części pliku Umożliwia przechodzenie do lokalizacji Tak

w kodzie, przez, na przykład, nazwa
funkcji.
Wskazówki dotyczące struktury Pokazuje wskazówki wskazujące Tak

bloków zakresy języka F #, które można
umieścić na początku dla wersji
zapoznawczej.
Tworzenie konspektu Umożliwia zwinięcie sekcji kodu w celu Tak

utworzenia bardziej kompaktowego
widoku.
Na tabulatory Konwertuje spacje na tabulatory. Tak
Kolorowanie typów Pokazuje zdefiniowane nazwy typów w Tak

specjalnym kolorze.
Szybkie znajdowanie. Zobacz szybkie Umożliwia wyszukiwanie w pliku lub Tak

znajdowanie, Znajdowanie i projekcie.
zamienianie okna.
Ctrl + kliknij , aby przejść do definicji Umożliwia zatrzymanie klawisza Ctrl i Tak
kliknięcie symbolu F # w celu
wywołania przejdź do definicji.
Przejdź do definicji z sekcji szybkich Symbole, które można klikać w obrębie Tak
informacji etykietek narzędzi, które wywołują
przejdź do definicji.
Przejdź do wszystkiego Włącza globalną nawigację Tak

dopasowania dla wszystkich
konstrukcji F # za pośrednictwem Ctrl
+ T.
Nazwa wbudowana Zmienia nazwę wszystkich wystąpień Tak

symbolu w tekście.
Znajdź wszystkie odwołania Znajduje wszystkie wystąpienia Tak

symbolu w bazie kodu.
Uprość poprawkę kodu nazw Usuwa zbędne kwalifikatory dla Tak

symboli języka F #.
Usuń nieużywaną open poprawkę Usuwa wszystkie zbędne open Tak

kodu instrukcji instrukcje w dokumencie.
Poprawka nieużywanego kodu Sugeruje zmianę nazwy nieużywanego Tak

wartości identyfikatora na podkreślenie.
Aby uzyskać ogólne informacje na temat edytowania kodu w programie Visual Studio i funkcji edytora tekstów,
zobacz pisanie kodu w edytorze.
Funkcje IntelliSense
W poniższej tabeli zestawiono funkcje IntelliSense obsługiwane i nieobsługiwane w języku F #:
Automatycznie Implementuj interfejsy Generuje fragmenty kodu dla metod Tak

interfejsu.
Fragmenty kodu Wprowadza kod z biblioteki wspólnych Nie

konstrukcji kodowania do tematów.
Dokończ wyraz Zapisuje tekst, wykonując słowa i Tak

nazwy podczas wpisywania.
Automatyczne uzupełnianie Po włączeniu powoduje, że Tak

uzupełnianie wyrazów wybiera
pierwsze dopasowanie podczas pisania,
zamiast czekać na wybranie jednego
lub naciśnięcie klawisza Ctrl + .
Ukończenie oferty dla symboli w W przypadku automatycznego Tak

nieotwartych przestrzeniach nazw uzupełniania sugerowany symbol,
który znajduje się w nieotwartym
obszarze nazw, jest proponowany, a
oferta została zakończona z
odpowiednią open instrukcją w
przypadku wybrania.
Generuj elementy kodu Umożliwia generowanie kodu Nie

szczątkowego dla różnych konstrukcji.
Lista składników Po wpisaniu operatora dostępu do Tak

elementu członkowskiego (.), pokazuje
elementy członkowskie dla danego
typu.
Organizuj przy użyciu/Otwórz Organizuje przestrzenie nazw, do Nie

których odwołują się instrukcje using
w języku C# lub otwierają dyrektywy
w języku F #.
Informacje o parametrach Wyświetla przydatne informacje Tak

dotyczące parametrów podczas
wpisywania wywołania funkcji.
Szybkie informacje Wyświetla kompletną deklarację dla Tak

dowolnego identyfikatora w kodzie.
Automatyczne uzupełnianie nawiasów Automatycznie wykonuje konstrukcje Tak

klamrowych składniowe w postaci nawiasów
klamrowych F # w sposób
transakcyjny.
Aby uzyskać ogólne informacje na temat technologii IntelliSense, zobacz Korzystanie z funkcji IntelliSense.
Funkcje debugowania
Poniższa tabela zawiera podsumowanie funkcji dostępnych podczas debugowania kodu F #:
okno zmiennych automatycznych Wyświetla zmienne automatyczne lub Nie

tymczasowe.
Punkty przerwania Umożliwia wstrzymanie wykonywania Tak

kodu w określonych punktach podczas
debugowania.
Warunkowe punkty przerwania Włącza punkty przerwania, które Tak

testują warunek określający, czy
wykonywanie powinno zostać
wstrzymane.
Edytuj i kontynuuj Umożliwia modyfikowanie i Nie

kompilowanie kodu w trakcie
debugowania działającego programu
bez zatrzymywania i ponownego
uruchamiania debugera.
Ewaluatora wyrażeń Oblicza i wykonuje kod w czasie Nie, ale można używać ewaluatora
wykonywania. wyrażeń języka C#, chociaż należy użyć
składni języka C#.
Debugowanie historyczne Umożliwia wkroczenie do wykonanego Tak

wcześniej kodu.
okno zmiennych lokalnych Pokazuje zdefiniowane lokalnie Tak

wartości i zmienne.
Uruchom do kursora Umożliwia wykonywanie kodu do Tak

momentu, aż wiersz zawierający kursor
zostanie osiągnięty.
Wkrocz do Umożliwia wykonywanie i Tak

przechodzenie do dowolnego
wywołania funkcji.
Przekrocz nad Umożliwia wykonywanie z Tak

wyprzedzeniem bieżącej ramki stosu i
przechodzenie do poprzedniego
wywołania funkcji.
Aby uzyskać ogólne informacje na temat debugera programu Visual Studio, zobacz debugowanie w programie
Visual Studio.
Dodatkowe narzędzia
Poniższa tabela zawiera podsumowanie obsługi języka F # w narzędziach Visual Studio.
N A RZ ĘDZ IE O P IS O B SŁ UGIWA N E W J ĘZ Y K U F #?
Hierarchia wywołań Wyświetla zagnieżdżoną strukturę Nie

wywołań funkcji w kodzie.
Metryki kodów Zbiera informacje o kodzie, takie jak Nie

liczby wierszy.
Widok klas Przedstawia widok kodu w projekcie Nie

oparty na typie.
N A RZ ĘDZ IE O P IS O B SŁ UGIWA N E W J ĘZ Y K U F #?
Okno listy błędów Pokazuje listę błędów w kodzie. Tak
Interaktywny F# Umożliwia wpisywanie (lub kopiowanie Tak

i wklejanie) kodu F # i natychmiastowe
uruchamianie go niezależnie od
kompilowania projektu. Okno F#
Interactive to odczytana, oszacowana i
drukowana pętla (REPL).
Przeglądarka obiektów Umożliwia wyświetlanie typów w Typy języka F #, które pojawiają się w
zestawie. skompilowanych zestawach, nie są
wyświetlane dokładnie podczas ich
tworzenia. Można przeglądać
skompilowaną reprezentację typów
języka F #, ale nie można wyświetlać
typów, które są wyświetlane w języku F
#.
Okno wyniku Wyświetla dane wyjściowe kompilacji. Tak
Analiza wydajności Oferuje narzędzia do mierzenia Tak

wydajności kodu.
Okno właściwości Wyświetla i umożliwia edytowanie Tak

właściwości obiektu w środowisku
programistycznym, które ma fokus.
Eksplorator serwera Zapewnia sposoby współpracy z Tak

różnymi zasobami serwera.
Eksplorator rozwiązań Umożliwia wyświetlanie projektów i Tak

plików oraz zarządzanie nimi.
Lista zadań Umożliwia zarządzanie elementami Nie

roboczymi związanymi z kodem.
Projekty testowe Oferuje funkcje, które ułatwiają Nie

testowanie kodu.
Przybornik Wyświetla karty zawierające Tak

przeciągane obiekty, takie jak kontrolki
i sekcje tekstu lub kodu.
Zobacz też
Przewodnik po języku F # (.NET Framework)
Wprowadzenie do języka F # w programie Visual Studio
Docelowe starsze wersje platformy .NET (F #)
Następujący błąd może się pojawić w przypadku próby przekierowania .NET Framework 2,0, 3,0 lub 3,5 w
projekcie F #, gdy program Visual Studio jest zainstalowany na Windows 8.1:
Ten projekt wymaga środowiska uruchomieniowego F # 2,0, ale środowisko uruchomieniowe nie
jest zainstalowane.
Ten błąd występuje w następującej kombinacji warunków:
Program Visual Studio został zainstalowany na Windows 8.1.
Nie włączono .NET Framework 3,5 przed zainstalowaniem programu Visual Studio.
Projekt jest przeznaczony dla .NET Framework 2,0, 3,0 lub 3,5.
Po zainstalowaniu programu Visual Studio program wykrywa zainstalowane wersje .NET Framework. Program
Visual Studio instaluje środowisko uruchomieniowe F # 2,0 tylko wtedy, gdy .NET Framework 3,5 jest
zainstalowana i włączona.
Usuń błąd
Aby rozwiązać ten problem, możesz:
Docelowa jest nowsza wersja .NET Framework.
Włącz .NET Framework 3,5 na Windows 8.1, a następnie zainstaluj środowisko uruchomieniowe F # 2,0,
naprawiając instalację programu Visual Studio. Wykonaj poniższe czynności.
Aby włączyć .NET Framework 3,5 na Windows 8.1
1. Na ekranie star towym wpisz Panel sterowania .
Podczas wpisywania ikona Panelu sterowania pojawia się pod nagłówkiem aplikacje .
2. Wybierz ikonę Panelu sterowania , wybierz ikonę programy , a następnie wybierz łącze Wł ą cz lub
wył ą cz funkcje systemu Windows .
3. Upewnij się, że pole wyboru .NET Framework 3,5 (zawiera .net 2,0 i 3,0) jest zaznaczone, a
następnie wybierz przycisk OK . Nie musisz zaznaczać pól wyboru dla żadnych w ęzłów podrzędnych dla
opcjonalnych składników .NET Framework.
.NET Framework 3,5 jest włączona, jeśli nie została jeszcze.
Aby zainstalować środowisko uruchomieniowe F # 2,0
Postępuj zgodnie z instrukcjami, aby naprawić program Visual Studio.
Zobacz też
Przewodnik po języku F # (.NET Framework)
Język F# w programie Visual Studio
Praca z zasobami 3D dla gier i aplikacji
W tym artykule opisano narzędzia programu Visual Studio, których można użyć do tworzenia lub
modyfikowania modeli 3W, tekstur i programów do cieniowania dla gier i aplikacji opartych na technologii
DirectX.
Programowanie aplikacji DirectX w programie Visual Studio

Aplikacja DirectX zazwyczaj łączy logikę programistyczną, interfejs API programu DirectX i programy HLSL (High
Level Cieniing Language) wraz z graficznymi zasobami audio i 3W, aby przedstawić bogate, interaktywne
środowisko multimedialne. Program Visual Studio zawiera narzędzia, których można użyć do pracy z obrazami i
teksturami, modelami 3W i cieniami bez opuszczania środowiska IDE do korzystania z innego narzędzia.
Narzędzia programu Visual Studio są szczególnie odpowiednie do tworzenia zastępczych elementów zawartości,
których można użyć do testowania kodu lub prototypów kompilacji przed rozpoczęciem pracy z zasobami
gotowymi do produkcji oraz do inspekcji i modyfikowania zasobów gotowych do produkcji w przypadku
debugowania aplikacji.
Poniżej znajduje się więcej informacji na temat rodzajów zasobów, z którymi można korzystać w programie
Visual Studio.
Obrazy i tekstury
Obrazy i tekstury zawierają szczegóły dotyczące kolorów i wizualizacji w grach i aplikacjach. W grafikach 3D
tekstury są dostępne w różnych formatach, typach i geometrie w celu obsługi różnych celów. Na przykład
normalne mapy zapewniają normalną powierzchnię dla poszczególnych pikseli na potrzeby bardziej
szczegółowego oświetlenia modeli 3D, a mapy modułów zapewniają teksturę we wszystkich kierunkach, takich
jak odpakowanie, odbijające i mapa tekstury sferycznej. Tekstury mogą zapewniać mipmapy do obsługi
wydajnego renderowania na różnych poziomach szczegółowości i mogą obsługiwać różne kanały kolorów i
kolejność kolorów. Tekstury mogą być przechowywane w różnych skompresowanych formatach, które zajmują
mniej dedykowaną pamięć graficzną i są bardziej wydajne.
Możesz użyć edytora obrazów programu Visual Studio do pracy z obrazami i teksturami w wielu wspólnych
typach i formatach.
Modele 3D
modele 3W tworzą miejsce i kształt w grach i aplikacjach. Co najmniej modele zakodować pozycje punktów w
przestrzeni 3D, które są znane jako wierzchołki— wraz z danymi indeksowania, aby definiować linie lub Trójkąty
reprezentujące kształt modelu. Dodatkowe dane można kojarzyć z tymi wierzchołkami — na przykład informacje
o kolorach, wektorach normalnych lub atrybuty specyficzne dla aplikacji. Każdy model może również definiować
atrybuty na poziomie obiektu — na przykład, który moduł cieniujący służy do obliczenia wyglądu powierzchni
obiektu lub do której jest stosowana tekstura.
Edytor modelu programu Visual Studio umożliwia korzystanie z modeli 3D w kilku wspólnych formatach.
Programy do cieniowania są niewielkimi programami specyficznymi dla domeny, które działają w procesorze
GPU. Programy do cieniowania określają, w jaki sposób modele 3W są przekształcane na kształty na ekranie i jak
kolor każdego piksela w tych kształtach. Tworząc cieniowanie i stosując je do obiektu w grze lub aplikacji,
możesz nadać obiektowi unikatowy wygląd.
Możesz użyć projektanta cieniowania programu Visual Studio, który jest narzędziem do projektowania
cieniowania opartym na grafie, w celu utworzenia niestandardowych efektów wizualnych bez znajomości
programowania HLSL.
NOTE
Aby uzyskać więcej informacji na temat rozpoczynania pracy z programowaniem DirectX, zobacz DirectX. Aby uzyskać
więcej informacji na temat debugowania aplikacji opartych na technologii DirectX, zobacz Diagnostyka grafiki
(Debugowanie grafiki DirectX).
Zgodność wersji programu DirectX

Program Visual Studio używa technologii DirectX do renderowania zasobów 2D i 3W. Można wybrać moduł
renderujący programu DirectX 11 lub program Windows Advanced rasteryzacji platform (Wypaczenie). Moduł
renderowania DirectX 11 zapewnia wysoką wydajność, przyspieszanie sprzętowe w przypadku procesorów
DirectX 11 i DirectX 10. Moduł renderowania ZNIEKSZTAŁCAnia pomaga upewnić się, że zasoby współpracują z
szeroką gamą komputerów — dotyczy to również komputerów, które nie mają nowoczesnego sprzętu
graficznego i komputerów z zintegrowanym sprzętem grafiki. Aby uzyskać więcej informacji na temat
wypaczania, zobacz Przewodnik dotyczący platformy Windows Advanced rasteryzacji.
Powiązane tematy
T Y T UŁ O P IS
Praca z teksturami i obrazami Opisuje, jak używać programu Visual Studio do pracy z
obrazami i teksturami.
Praca z modelami 3W Opisuje, jak używać programu Visual Studio do pracy z

modelami 3W.
Praca z cieniowaniem Opisuje, jak używać projektanta cieniowania programu Visual

Studio do tworzenia i modyfikowania niestandardowych
efektów cieniowania.
Korzystanie z zasobów 3W w grach lub aplikacji Opisuje sposób używania zasobów, które zostały utworzone
przy użyciu edytora obrazów, edytora modelu lub
projektanta programu do cieniowania, w grze lub aplikacji.
Instrukcje: Korzystanie z zasobów 3D w grach i
aplikacjach
W tym artykule opisano, jak można użyć programu Visual Studio do przetwarzania zasobów 3D i uwzględniania
ich w kompilacjach.
Po użyciu narzędzi w programie Visual Studio do tworzenia zasobów 3D następnym krokiem jest użycie ich w
aplikacji. Jednak zanim będzie można korzystać z nich, zasoby muszą zostać przekształcone w format, który
może być zrozumiały dla technologii DirectX. Aby ułatwić transformację elementów zawartości, program Visual
Studio udostępnia dostosowania kompilacji dla każdego rodzaju elementu zawartości, który może
wyprodukować. Aby uwzględnić zasoby w kompilacji, wystarczy skonfigurować projekt do korzystania z
dostosowań kompilacji, dodać zasoby do projektu i skonfigurować zasoby do korzystania z poprawnego
dostosowania kompilacji. Następnie można załadować zasoby do aplikacji i użyć ich przez tworzenie i
wypełnianie zasobów DirectX tak samo jak w przypadku dowolnej innej aplikacji DirectX.
Aby można było wdrożyć zasoby 3W w ramach kompilacji, program Visual Studio musi wiedzieć o typach
zasobów, które mają zostać wdrożone. Program Visual Studio już wie o wielu wspólnych typach plików, ale
ponieważ tylko niektóre aplikacje używają zasobów 3W, program Visual Studio nie zakłada, że projekt będzie
kompilować te rodzaje plików. Możesz powiedzieć programowi Visual Studio, że aplikacja używa tych rodzajów
zasobów przy użyciu dostosowań kompilacji— pliki, które poinformują program Visual Studio, jak przetwarzać
różne typy plików w sposób przydatny, które są dostępne dla każdego typu zasobu. Ponieważ te dostosowania
są stosowane do poszczególnych projektów, wystarczy dodać odpowiednie dostosowania do projektu.
Aby dodać dostosowania kompilacji do projektu
1. W Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz menu skrótów dla projektu, a następnie wybierz pozycję
kompilacja zale ż no ści > kompilacji .
Zostanie wyświetlone okno dialogowe pliki dostosowania kompilacji Visual C++ .
2. W obszarze dost ę pne pliki dostosowania kompilacji zaznacz pola wyboru odpowiadające typom
zasobów, które mają być używane w projekcie, zgodnie z opisem w poniższej tabeli:
T Y P EL EM EN T U Z AWA RTO Ś C I N A Z WA DO STO SO WA N IA KO M P IL A C JI
Tekstury i obrazy ImageContentTask (. targets,. props)
Modele 3W MeshContentTask (. targets,. props)
Programy do cieniowania ShaderGraphContentTask (. targets,. props)
Uwzględnij zasoby w kompilacji

Teraz, gdy Twój projekt wie o różnych typach zasobów 3W, które mają być używane, następnym krokiem jest
poinformowanie o tym, które pliki są zasobami 3W i jakie rodzaje zasobów są im.
Aby dodać element zawartości do kompilacji
1. W Eksplorator rozwi ą za ń w projekcie Otwórz menu skrótów elementu zawartości, a następnie wybierz
Zostanie wyświetlone okno dialogowe Strona wła ściwo ści zasobu.
2. Upewnij się, że właściwości konfiguracji i platformy są ustawione na wartości, do których mają zostać
zastosowane zmiany.
3. W obszarze Wła ściwo ści konfiguracji wybierz opcję Ogólne , a następnie w siatce właściwości w
obszarze Ogólne ustaw właściwość Typ elementu na odpowiedni typ elementu potoku zawartości. Na
przykład dla pliku obrazu lub tekstury wybierz pozycję potok zawar to ści obrazu .
IMPORTANT
Domyślnie program Visual Studio zakłada, że wiele rodzajów plików obrazów należy klasyfikować przy użyciu typu
elementu obrazu wbudowanego w program Visual Studio. W związku z tym należy zmienić właściwość typu
elementu dla każdego obrazu, który ma być przetwarzany przez potok zawartości obrazu. Inne typy plików
źródłowych potoku zawartości dla modeli 3D i grafiki programu Visual Shader są domyślne dla poprawnego typu
elementu .
Poniżej przedstawiono trzy typy elementów potoku zawartości i skojarzone z nimi typy plików źródłowych i
wyjściowych.
T Y P EL EM EN T U T Y P Y P L IKÓ W ŹRÓ DŁO W Y C H F O RM AT P L IK U W Y J Ś C IO W EGO
Potok zawar to ści obrazów Portable Network Graphics (. png) Powierzchnia DirectDraw (. DDS)
JPEG (. jpg, . jpeg, . jpe, . JFIF)
Bezpośrednie rysowanie powierzchni (.

DDS)
Graphics Interchange Format (. gif)
Mapa bitowa (. bmp, . dib)
Tagged Image File Format (. tif, . TIFF)
Targa (. tga)
Potok zawar to ści siatki Plik FBX Interchange (. FBX) plik siatki 3D (. marketingu)
Plik DAE formacie Collada (. DAE)
Plik OBJ plik Wavefront (. obj)
Potok zawar to ści programu do Graf cieniowania wizualnego (. dgsl) Skompilowane dane wyjściowe modułu
cieniowania cieniującego (. CSO)
Konfigurowanie właściwości potoku zawartości zasobów

Można ustawić właściwości potoku zawartości dla każdego pliku zasobów, aby można było go skompilować w
określony sposób.
Aby skonfigurować właściwości potoku zawartości
1. W Eksplorator rozwi ą za ń w projekcie Otwórz menu skrótów dla pliku zasobów, a następnie wybierz
Zostanie wyświetlone okno dialogowe Strona wła ściwo ści zasobu.
2. Upewnij się, że właściwości konfiguracji i platformy są ustawione na wartości, do których mają zostać
zastosowane zmiany.
3. W obszarze Wła ściwo ści konfiguracji wybierz w ęzeł potoku zawartości (na przykład potok
zawar to ści obrazu dla tekstury i zasobów obrazu), a następnie w siatce właściwości ustaw odpowiednie
wartości właściwości. Na przykład, aby wygenerować mipmapy dla elementu zawartości tekstury w
czasie kompilacji, należy ustawić właściwość Generuj MIPS na war to ść tak .
Konfiguracja potoku zawartości obrazu
Korzystając z narzędzia potoku zawartości obrazów do tworzenia zasobów tekstury, można skompresować
teksturę na różne sposoby, wskazać, czy poziomy MIP mają być generowane w czasie kompilacji, i zmienić
nazw ę pliku wyjściowego.
W Ł A Ś C IW O ŚĆ O P IS
Kompresuj Określa typ kompresji, który jest używany dla pliku

wyjściowego.
Dostępne opcje:
- Brak kompresji
- Kompresja BC1_UNORM
- Kompresja BC1_UNORM_SRGB
- Kompresja BC4_SNORM
- Kompresja BC5_SNORM
- Kompresja BC6H_UF16
- Kompresja BC6H_SF16
Aby uzyskać informacje o tym, które formaty kompresji są

obsługiwane w różnych wersjach programu DirectX, zobacz
Przewodnik programowania dla infrastruktury dxgi.
Konwertuj na wstępnie przemnożony format alfa Tak , aby przekonwertować obraz na wstępnie przemnożony
format alfa w pliku wyjściowym; w przeciwnym razie nie .
Tylko plik wyjściowy zostanie zmieniony, obraz źródłowy nie
zmieni się.
Generuj MIPS War to ść tak powoduje wygenerowanie pełnego łańcucha

MIP w czasie kompilacji i uwzględnienie go w pliku
wyjściowym; w przeciwnym razie nie . Jeśli nie , a plik
źródłowy zawiera już łańcuch mipmappingu, plik wyjściowy
będzie miał łańcuch MCI; w przeciwnym razie plik wyjściowy
nie będzie miał łańcucha MIP.
Dane wyjściowe zawar to ści Określa nazwę pliku wyjściowego. Wa żne: Zmiana
rozszerzenia nazwy pliku wyjściowego nie ma wpływu na
jego format pliku.
Konfiguracja potoku zawartości siatki

Korzystając z narzędzia potoku zawartości siatki do tworzenia zasobów siatki, można zmienić nazw ę pliku
wyjściowego.
jego format pliku.
Konfiguracja potoku zawartości programu do cieniowania

Korzystając z narzędzia potoku zawartości programu do cieniowania, można zmienić nazw ę pliku wyjściowego.
jego format pliku.
Ładowanie i używanie zasobów 3W w czasie wykonywania

Używanie tekstur i obrazów
Direct3D oferuje funkcje do tworzenia zasobów tekstury. W programie Direct3D 11 biblioteka narzędzi D3DX11
udostępnia dodatkowe funkcje do tworzenia zasobów tekstury i widoków zasobów bezpośrednio z plików
obrazów. Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu tworzenia zasobu tekstury w programie Direct3D 11,
zobacz tekstury. Aby uzyskać więcej informacji na temat używania biblioteki D3DX11 do tworzenia zasobów
tekstury lub widoku zasobów na podstawie pliku obrazu, zobacz How to: Initialize a Texture from a File.
Korzystanie z modeli 3D
Program Direct3D 11 nie udostępnia funkcji służących do tworzenia zasobów z modeli 3W. Zamiast tego należy
napisać kod, który odczytuje plik modelu 3D i tworzy Bufory wierzchołków i indeksów reprezentujące model 3D
i wszystkie zasoby wymagane przez model — na przykład tekstury lub cieniowania.
Używanie programów do cieniowania
Direct3D oferuje funkcje do tworzenia zasobów programu do cieniowania i wiązania ich z programowalnym
potokiem grafiki. Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu tworzenia zasobu modułu cieniującego w
programie Direct3D i powiązania go z potokiem, zobacz Przewodnik programowania dla HLSL.
W przypadku programowalnego potoku grafiki każdy etap potoku musi przydzielić do następnego etapu potoku
wynik sformatowany w sposób, który może zrozumieć. Ponieważ projektant programu do cieniowania może
tworzyć tylko cieniowanie pikseli, oznacza to, że jest to aplikacja, aby upewnić się, że odebrane dane są w
oczekiwanym formacie. Kilka programowalnych etapów modułu cieniującego występuje przed cieniowanie
pikseli i wykonywanie transformacji geometrycznych — cieniowania wierzchołków, cieniowania kadłuba,
cieniowania domeny i cieniowania geometrycznego. Nieprogramowalny etap mozaikowania również występuje
przed cieniowanie pikseli. Niezależnie od tego, który z tych etapów bezpośrednio poprzedza cieniowanie pikseli,
musi podać swój wynik w tym formacie:
struct PixelShaderInput
{
float4 pos : SV_POSITION;
float4 diffuse : COLOR;
float2 uv : TEXCOORD0;
float3 worldNorm : TEXCOORD1;
float3 worldPos : TEXCOORD2;
float3 toEye : TEXCOORD3;
float4 tangent : TEXCOORD4;
float3 normal : TEXCOORD5;
};
W zależności od w ęzłów projektanta modułu cieniującego, które są używane w module cieniującego, może być
również konieczne podanie dodatkowych danych w formacie zgodnie z tymi definicjami:
Texture2D Texture1 : register( t0 );
TextureCube CubeTexture1 : register( t8 );

SamplerState TexSampler : register( s0 );
cbuffer MaterialVars : register (b0)

{
float4 MaterialAmbient;
float4 MaterialDiffuse;
float4 MaterialSpecular;
float4 MaterialEmissive;
float MaterialSpecularPower;
};
cbuffer LightVars : register (b1)

{
float4 AmbientLight;
float4 LightColor[4];
float4 LightAttenuation[4];
float3 LightDirection[4];
float LightSpecularIntensity[4];
uint IsPointLight[4];
uint ActiveLights;
}
cbuffer ObjectVars : register(b2)

{
float4x4 LocalToWorld4x4;
float4x4 LocalToProjected4x4;
float4x4 WorldToLocal4x4;
float4x4 WorldToView4x4;
float4x4 UVTransform4x4;
float3 EyePosition;
};
cbuffer MiscVars : register(b3)

{
float ViewportWidth;
float ViewportHeight;
float Time;
};
Powiązane tematy
T Y T UŁ O P IS
Instrukcje: eksportowanie tekstury zawierającej mipmapy Opisuje sposób użycia potoku zawartości obrazu do
wyeksportowania tekstury zawierającej wstępnie obliczony
mipmapy.
T Y T UŁ O P IS
Instrukcje: eksportowanie tekstury wykorzystującej wstępnie Opisuje sposób użycia potoku zawartości obrazu do
przemnożony kanał alfa wyeksportowania tekstury zawierającej wstępnie
przemnożone wartości alfa.
Instrukcje: eksportowanie tekstury do użycia z aplikacjami Opisuje sposób użycia potoku zawartości obrazu do
Direct2D lub JavaScript wyeksportowania tekstury, która może być używana w
aplikacji Direct2D lub JavaScript.
Praca z zasobami 3W dla gier i aplikacji Opisuje narzędzia do edycji, które program Visual Studio
zapewnia do tworzenia i manipulowania zasobami 3W, w tym
tekstury i obrazy, modele 3W i programy do cieniowania.
Instrukcje: eksportowanie cieniowania Opisuje sposób eksportowania programu do cieniowania z

projektanta cieniowania.
Praca z teksturami i obrazami
Możesz użyć edytora obrazów w programie Visual Studio, aby tworzyć i modyfikować tekstury i obrazy. Edytor
obrazów obsługuje bogate formaty tekstury i obrazów, takie jak te, które są używane w programowaniu aplikacji
DirectX.
NOTE
Edytor obrazów nie obsługuje obrazów o małym kolorze, takich jak ikony lub kursory. Aby tworzyć lub modyfikować te
rodzaje obrazów, użyj edytora obrazów dla ikon (C++).
Tekstury i obrazy
Tekstury i obrazy są, na poziomie podstawowym, tylko tabele danych, które są używane do zapewniania
wizualnych szczegółów w aplikacjach graficznych. Rodzaj szczegółów, które zapewnia teksturę lub obraz, zależy
od tego, w jaki sposób jest używany, ale przykłady kolorów, wartości alfa (przezroczystość), normalne wartości
powierzchni i wysokość są typowymi przykładami. Podstawowa różnica między teksturą a obrazem polega na
tym, że tekstura jest przeznaczona do użycia razem z reprezentacją kształtu — zwykle modelem 3D — do
wyrażania kompletnego obiektu lub sceny, ale obraz jest zazwyczaj autonomiczną reprezentacją obiektu lub
sceny.
Wszelka tekstura może być zakodowana i skompresowana na wiele sposobów, które są ortogonalne do typu
danych, które są przechowywane tekstury, lub do zwymiarowania lub "kształtu" tekstury. Jednak różne metody
kodowania i kompresji dają lepsze wyniki dla różnych rodzajów danych.
Korzystając z edytora obrazów, można tworzyć i modyfikować tekstury i obrazy w sposób podobny do innych
edytorów obrazów. Edytor obrazów udostępnia również mipmapping i inne funkcje do użycia z grafikami 3D i
obsługuje wiele wysoce skompresowanych, przyspieszanych sprzętowo formatów tekstury obsługiwanych przez
technologię DirectX.
Typowe rodzaje tekstur obejmują:
Mapy tekstury
Mapy tekstury zawierają wartości kolorów, które są zorganizowane jako macierz Jednowymiarowa, dwulub
trójwymiarow ą. S ą one używane do podania szczegółów koloru dla obiektu, którego to dotyczy. Kolory są
powszechnie kodowane przy użyciu kanałów RGB (czerwony, zielony, niebieski) i mogą zawierać czwarty kanał,
alfa, który reprezentuje przezroczystość. Mniej często kolory mogą być zakodowane w innym schemacie
kolorów lub czwarty kanał może zawierać dane inne niż alfa — na przykład wysokość.
Mapy normalne
Mapy normalne zawierają normalne. S ą one używane do zapewnienia szczegółowych informacji o oświetleniu
danego obiektu. Normalne są zazwyczaj kodowane przy użyciu czerwonych, zielonych i niebieskich składników
koloru do przechowywania wymiarów x, y i z wektora. Istnieją jednak inne kodowania, na przykład kodowanie,
które opierają się na współrzędnych biegunowych.
Mapy wysokości
Mapy wysokości zawierają dane pól wysokości. S ą one używane do zapewnienia postaci geometrycznej
szczegółów dla danego obiektu, przy użyciu kodu modułu cieniującego do obliczenia żądanego efektu lub
zapewnienia punktów danych do użycia, takich jak generacja terenu. Wartości wysokości są powszechnie
kodowane przy użyciu jednego kanału w tekstury.
Mapy modułów
Mapy modułów mogą zawierać różne typy danych — na przykład kolory lub normalne, ale są zorganizowane
jako sześć tekstur na powierzchniach modułu. W związku z tym mapy modułów nie są próbkowane przez
dostarczenie współrzędnych tekstury, ale przez dostarczenie wektora, którego źródłem jest środek modułu;
próbka jest wykonywana w punkcie, w którym wektor przecina moduł. Mapy modułów służą do zapewnienia
przybliżenia środowiska, którego można użyć do obliczenia odbić — jest to nazywane mapowaniem
środowiska— lub w celu zapewnienia tekstury dla obiektów sferycznych o mniejszej zniekształceniu niż w
przypadku warstw podstawowych.
Powiązane tematy
T Y T UŁ O P IS
Edytor obrazów Opisuje, jak używać edytora obrazów do pracy z teksturami i

obrazami.
Przykłady edytora obrazów Zawiera łącza do tematów, które pokazują, jak używać
edytora obrazów do wykonywania typowych zadań
przetwarzania obrazów.
Edytor obrazów
W tym artykule opisano sposób pracy z edytorem obrazów programu Visual Studio w celu wyświetlania i
modyfikowania zasobów tekstury i obrazów.
Możesz użyć edytora obrazów do pracy z rodzajami bogatych formatów tekstury i obrazów, które są używane
w rozwoju aplikacji DirectX. Obejmuje to obsługę popularnych formatów plików obrazów i kodowania kolorów,
takich jak kanały alfa i usługi, a także wiele wysoce skompresowanych, przyspieszanych sprzętowo formatów
tekstury obsługiwanych przez technologię DirectX.
Obsługiwane formaty
Edytor obrazów obsługuje następujące formaty obrazów:
N A Z WA F O RM AT U RO Z SZ ERZ EN IE N A Z W Y P L IK U
Portable Network Graphics PNG
JPEG . jpg, . jpeg, . jpe, . JFIF
Bezpośrednie rysowanie powierzchni . DDS
Graphics Interchange Format . gif
Mapy BMP, DIB
Tagged Image File Format . tif, . TIFF
TGA (Targa) . tga
Rozpoczęcie pracy
W tej sekcji opisano sposób dodawania obrazu do projektu programu Visual Studio i konfigurowania go pod
kątem wymagań.
Dodawanie obrazu do projektu
1. W Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz menu skrótów dla projektu, do którego chcesz dodać obraz, a
następnie wybierz polecenie Dodaj > nowy element .
2. W oknie dialogowym Dodaj nowy element w obszarze zainstalowane wybierz pozycję grafika , a
następnie wybierz odpowiedni format pliku dla obrazu.
NOTE
Jeśli kategoria grafika nie jest widoczna w oknie dialogowym Dodaj nowy element , może być konieczne
zainstalowanie składnika Edytor obrazów i modelu 3W . Zamknij okno dialogowe, a następnie wybierz pozycję
Narz ędzia > Pobierz narz ędzia i funkcje z paska menu, aby otworzyć Instalator programu Visual Studio .
Wybierz kartę poszczególne składniki , a następnie wybierz składnik Edytor obrazów i modeli 3W w
kategorii gr y i grafika . Wybierz pozycję Modyfikuj.
Aby uzyskać informacje na temat wybierania formatu pliku zgodnie z wymaganiami, zobacz Wybieranie
formatu obrazu.
3. Określ nazw ę pliku obrazu i lokalizacj ę , w której ma zostać utworzony.
4. Wybierz przycisk Dodaj .
Wybierz format obrazu
W zależności od sposobu, w jaki zamierzasz korzystać z obrazu, niektóre formaty plików mogą być bardziej
odpowiednie niż inne. Na przykład niektóre formaty mogą nie obsługiwać wymaganej funkcji, na przykład
przezroczystości lub określonego formatu koloru. Niektóre formaty mogą nie zapewniać odpowiedniej
kompresji dla rodzaju zamierzonej zawartości obrazu.
Poniższe informacje mogą pomóc wybrać format obrazu, który spełnia Twoje wymagania:
Obraz mapy bitowej (. bmp)
Format obrazu mapy bitowej. Nieskompresowany format obrazu, który obsługuje 24-bitowy kolor. Format
mapy bitowej nie obsługuje przezroczystości.
Obraz GIF (. gif )
Format obrazu Graphics Interchange Format (GIF). Format obrazu z kompresją LZW, który obsługuje do 256
kolorów. Nieodpowiednie dla zdjęć i obrazów, które mają znaczną ilość szczegółów koloru, ale zapewniają dobre
proporcje dla obrazów o małym kolorze, które mają wysoki stopień spójności koloru.
Obraz JPG (. jpg)
Format obrazu Joint Photographic Experts Group (JPEG). Wysoce skompresowany, niestratny format obrazu,
który obsługuje 24-bitowy kolor i jest odpowiedni do kompresji obrazów ogólnego przeznaczenia, które mają
wysoki stopień spójności koloru.
Obraz PNG (. png)
Format obrazu Portable Network Graphics (PNG). Umiarkowanie skompresowany, bezstratny format obrazu,
który obsługuje 24-bitowy kolor i przezroczystość alfa. Jest to odpowiednie dla obrazów naturalnych i
sztucznych, ale nie zapewnia współczynnika kompresji tak jak formaty strat, takie jak JPG lub GIF.
Obraz TIFF (. tif )
Format obrazu Tagged Image File Format (TIFF lub TIF). Elastyczny format obrazu, który obsługuje kilka
schematów kompresji.
Tekstura DDS (. DDS)
Format tekstury powierzchni programu DirectDraw (DDS). Wysoce skompresowany format tekstury, który
obsługuje 24-bitowy kolor i przezroczystość alfa. Jego współczynnik kompresji może być tak duży, jak 8:1. Jest
on oparty na kompresji tekstury S3, którą można zdekompresować na sprzęcie graficznym.
Obraz TGA (. TGA)
Format obrazu karty graficznej TrueVision (TGA) (znany również jako Targa). Format obrazu z kompresją RLE i
bezstratny, który obsługuje zarówno obrazy z zamapowanymi kolorami (Paleta kolorów), jak i kolorami
bezpośrednimi, do 24-bitowego koloru i przezroczystości alfa. Nieodpowiednie dla zdjęć i obrazów, które mają
znaczną ilość szczegółów koloru, ale zapewniają dobre współczynniki kompresji dla obrazów, które mają długie
zakresy identycznych kolorów.
Konfigurowanie obrazu
Przed rozpoczęciem pracy z utworzonym obrazem można zmienić jego konfigurację domyślną. Można na
przykład zmienić jej wymiary lub format koloru, którego używa. Aby uzyskać informacje na temat sposobu
konfigurowania tych i innych właściwości obrazu, zobacz Właściwości obrazu.
NOTE
Przed zapisaniem pracy upewnij się, że ustawiono właściwość Format koloru , jeśli chcesz użyć określonego formatu
koloru. Jeśli format pliku obsługuje kompresję, można dostosować ustawienia kompresji podczas pierwszego zapisywania
pliku lub po wybraniu opcji Zapisz jako .
Pracuj z edytorem obrazów

W tej sekcji opisano, jak modyfikować tekstury i obrazy przy użyciu edytora obrazów .
Polecenia, które mają wpływ na stan edytora obrazu , znajdują się na pasku narzędzi Tr yb edytora obrazów
razem z zaawansowanymi poleceniami. Pasek narzędzi znajduje się wzdłuż górnej kraw ędzi powierzchni
projektowej edytora obrazu . Narzędzia do rysowania znajdują się na pasku narzędzi edytora obrazu wzdłuż
lewej kraw ędzi powierzchni projektowej edytora obrazu .
Pasek narzędzi tryb edytora obrazów
W poniższej tabeli opisano elementy na pasku narzędzi Tr yb edytora obrazów , które są wymienione w
kolejności, w jakiej są wyświetlane od lewej do prawej:
EL EM EN T PA SK A N A RZ ĘDZ I O P IS
Wybierz Umożliwia wybór prostokątnego regionu obrazu. Po

wybraniu regionu można wyciąć, skopiować, przenieść,
skalować, obrócić, przerzucić lub usunąć. Gdy jest aktywny
wybór, narzędzia do rysowania mają wpływ tylko na wybrany
region.
Nieregularne zaznaczenie Umożliwia wybór nieprawidłowego regionu obrazu. Po

wybraniu regionu można wyciąć, skopiować, przenieść,
skalować, obrócić, przerzucić lub usunąć. Gdy jest aktywny
wybór, narzędzia do rysowania mają wpływ tylko na wybrany
region.
Wybór Ró żd żka Umożliwia wybór regionu obrazu w podobnym kolorze.

Tolerancja— to znaczy, że maksymalna różnica między
sąsiednimi kolorami, w których są one uznawane za
podobne — można skonfigurować tak, aby obejmowała
mniejszy lub szerszy zakres podobnych kolorów. Po wybraniu
regionu można wyciąć, skopiować, przenieść, skalować,
obrócić, przerzucić lub usunąć. Gdy jest aktywny wybór,
narzędzia do rysowania mają wpływ tylko na wybrany
region.
Panoramowanie Włącza Przenoszenie obrazu względem ramki okna. W trybie

panoramowania wybierz punkt na obrazie, a następnie
przenieś go.
Aby tymczasowo aktywować tryb panoramowania ,

naciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl .
Powiększenie Umożliwia wyświetlanie większej lub mniejszej

szczegółowości obrazu względem ramki okna. W trybie
powiększenia wybierz punkt na obrazie, a następnie
przenieś go w prawo lub w dół, aby powiększyć, lub w lewo
lub w górę, aby pomniejszyć.
Możesz powiększyć lub pomniejszyć, naciskając i

przytrzymując klawisz Ctrl , gdy używasz kółka myszy lub
naciśnij znak plus ( + ) lub znak minus ( - ).
Powiększ do rzeczywistego rozmiaru Wyświetla obraz przy użyciu relacji 1:1 między pikselami
obrazu a pikselami ekranu.
Dopasuj do rozmiaru Wyświetla pełny obraz w ramce okna.
Dopasuj do szeroko ści Wyświetla pełną szerokość obrazu w ramce okna.
Siatki Włącza lub wyłącza siatkę, która pokazuje granice pikseli.

Siatka może nie być wyświetlana do momentu powiększenia
obrazu.
Wy świetl nast ępny poziom MIP Aktywuje następny większy poziom MIP w łańcuchu mapy
MIP. Aktywny poziom MIP jest wyświetlany na powierzchni
projektowej. Ten element jest dostępny tylko dla tekstur,
które mają poziomy MIP.
Wy świetl poprzedni poziom MCI Aktywuje następny mniejszy poziom MCI w łańcuchu mapy
MIP. Aktywny poziom MIP jest wyświetlany na powierzchni
projektowej. Ten element jest dostępny tylko dla tekstur,
które mają poziomy MIP.
Kanał czer wony Włącza lub wyłącza konkretny kanał koloru. Uwaga: Przez
systematyczne włączanie lub wyłączanie kanałów kolorów
Kanał zielony można izolować problemy, które są związane z co najmniej
jednym z nich. Można na przykład zidentyfikować
Kanał niebieski niepoprawną przezroczystość alfa.
Kanał alfa
Tło Włącza lub wyłącza wyświetlanie tła za pomocą

przezroczystych części obrazu. Można skonfigurować sposób
wyświetlania tła, wybierając z następujących opcji:
Szachownic
Używa koloru zielonego wraz z określonym kolorem tła, aby
wyświetlić tło jako wzór szachownicy. Za pomocą tej opcji
można bardziej uwidocznić przezroczyste fragmenty obrazu.
Białe tło
Używa koloru białego do wyświetlania tła.
Czarne tło
Używa koloru czarnego do wyświetlania tła.
Tło animacji
Pans z wzorcem szachownicy powoli. Za pomocą tej opcji
można bardziej uwidocznić przezroczyste fragmenty obrazu.
Wła ściwo ści Alternatywnie otwiera lub zamyka okno Wła ściwo ści .
Zaawansowany Zawiera dodatkowe polecenia i opcje.
Filtr y
Oferuje kilka popularnych filtrów obrazów: czer ń i biel,

Rozmycie , Rozja śnianie , ciemniej, wykr ywanie
kraw ędzi, płaskorze źba , Odwracanie kolorów , Ripple ,
Sepia ton i Wyostrzanie .
Aparaty grafiki
Renderowanie przy u życiu D3D11

Program używa programu Direct3D 11 do renderowania
powierzchni projektowej edytora obrazu .
Renderowanie przy u życiu D3D11WARP

Używa platformy Direct3D 11 systemu Windows z
zaawansowaną rasteryzacją (Wypaczenie) w celu
renderowania powierzchni projektowej edytora obrazu .
Narz ędzia
Przerzu ć w poziomie
Obraz jest transponowany wokół jego poziomej lub osi x.
Przerzu ć w pionie
Obraz jest transponowany wokół osi pionowej, lub y.
Generuj MIPS
Generuje poziomy MIP dla obrazu. Jeśli już istnieją poziomy
MIP, są one odtworzone od największego poziomu MIP.
Wszelkie zmiany wprowadzone do mniejszych poziomów
MIP są tracone. Aby zapisać wygenerowane poziomy MIP,
należy użyć formatu . DDS do zapisania obrazu.
Wy świetlanie
Szybko ść klatek
Gdy ta funkcja jest włączona, zostanie wyświetlona szybkość
klatek w prawym górnym rogu powierzchni projektowej.
Szybkość odtwarzania to liczba ramek wyświetlanych na
sekundę. Porada: Możesz wybrać przycisk Zaawansowane
, aby ponownie uruchomić ostatnie polecenie.
Pasek narzędzi edytora obrazów

W poniższej tabeli opisano elementy na pasku narzędzi edytora obrazu , które są wymienione w kolejności, w
jakiej są wyświetlane od góry do dołu:
Ołówka Używa aktywnego wyboru koloru do rysowania pociągnięcia

z aliasem. Możesz ustawić kolor i grubość pociągnięcia w
oknie Wła ściwo ści .
Ciągnięć Używa aktywnego wyboru koloru do rysowania pociągnięcia

wygładzonego. Możesz ustawić kolor i grubość pociągnięcia
w oknie Wła ściwo ści .
Aerografu Używa aktywnego wyboru koloru do narysowania

pociągnięcia antyaliasowego, które miesza się ze sobą i
przewyższa wartość czasu. Możesz ustawić kolor i grubość
pociągnięcia w oknie Wła ściwo ści .
Słu żąc Ustawia aktywny wybór koloru na kolor wybranego piksela.
Wypełnienie Używa aktywnego wyboru koloru do wypełnienia regionu

obrazu. Region, którego to dotyczy, jest definiowany jako
piksel, w którym zastosowano wypełnienie, wraz z każdym
pikselem połączonym z nim przez piksele tego samego
koloru, który jest tym samym kolorem. Jeśli wypełnienie jest
stosowane w aktywnym zaznaczeniu, obszar, którego to
dotyczy, jest ograniczony przez zaznaczenie.
Domyślnie aktywnym wyborem koloru jest mieszanie wraz z

regionem, którego to dotyczy, zgodnie ze składnikiem Alpha.
Aby użyć aktywnego wyboru kolorów w celu zastąpienia
regionu, którego to dotyczy, naciśnij i przytrzymaj klawisz
SHIFT podczas korzystania z narzędzia Fill.
Gumka Ustawia piksele na pełny kolor przezroczysty, jeśli obraz

obsługuje kanał alfa. W przeciwnym razie ustawia piksele na
aktywny kolor tła.
Linia , prostok ąt , prostok ąt zaokr ąglony , Elipsa Rysuje kształt na obrazie. Możesz ustawić kolor i grubość
konturu w oknie Wła ściwo ści .
Aby narysować pierwotną, która ma równą szerokość i

wysokość, naciśnij i przytrzymaj klawisz SHIFT podczas
rysowania.
Tekst Używa wyboru koloru pierwszego planu do rysowania

tekstu. Kolor tła jest określany przez wybór koloru tła. W
przypadku przezroczystego tła wartość alfa wyboru koloru
tła musi być równa 0. Gdy region tekstu jest aktywny,
można określić, czy tekst jest rysowany przy użyciu
pociągnięcia wygładzonego, i można ustawić war to ść
tekstową, czcionk ę, rozmiar i styl —pogrubiony ,
kursywa lub podkre ślony — w oknie Wła ściwo ści .
Zawartość i wygląd tekstu są finalizowane, gdy region tekstu
nie jest już aktywny.
Obróceni Obraca obraz o 90 stopni w prawo.
Trim Przycina obraz do aktywnego zaznaczenia.

Pracuj z poziomami MIP
Niektóre formaty obrazu, na przykład powierzchnię programu DirectDraw (. DDS ), obsługują poziomy MCI dla
poziomu (LOD) tekstury. Informacje o sposobach generowania i pracy z poziomu MIP można znaleźć w temacie
How to: Create and Modify Levels MIP
Pracuj z przezroczystością
Niektóre formaty obrazu, na przykład powierzchnię programu DirectDraw (. DDS ), obsługują przezroczystość.
Istnieje kilka sposobów używania przejrzystości, w zależności od używanego narzędzia. Aby określić poziom
przezroczystości dla zaznaczenia koloru, w oknie Wła ściwo ści Ustaw składnik (alfa ) zaznaczonego koloru.
W poniższej tabeli opisano sposób, w jaki różne rodzaje narzędzi kontrolują sposób stosowania
przezroczystości:
N A RZ ĘDZ IE O P IS
Ołówek , p ędzel, Aerograf , linia , prostok ąt , prostok ąt Aby mieszać aktywny wybór kolorów wraz z obrazem, w
zaokr ąglony , Elipsa , tekst oknie Wła ściwo ści rozwiń grupę właściwości kanały i
Ustaw pole wyboru Rysuj w kanale alfa , a następnie
narysuj normalne.
Aby narysować przy użyciu aktywnego koloru i pozostawić

wartość alfa obrazu na miejscu, wyczyść pole wyboru
r ysowania kanału alfa , a następnie narysuj normalne.
Wypełnienie Aby mieszać aktywny wybór kolorów wraz z obrazem, po

prostu wybierz obszar do wypełnienia.
Aby użyć aktywnego wyboru kolorów — w tym wartości

kanału alfa — aby zastąpić obraz, naciśnij i przytrzymaj
klawisz SHIFT , a następnie wybierz obszar do wypełnienia.
Właściwości obrazu
Możesz użyć okna Wła ściwo ści , aby określić różne właściwości obrazu. Na przykład można ustawić
właściwości width i height, aby zmienić rozmiar obrazu.
W poniższej tabeli opisano właściwości obrazu:
Width Szerokość obrazu.
Height Wysokość obrazu.
Bity na piksel Liczba bitów, które reprezentują poszczególne piksele.

Wartość tej właściwości zależy od formatu koloru obrazu.
Zaznaczenie przezroczyste War to ść true powoduje mieszanie warstwy wyboru wraz z

obrazem głównym, na podstawie wartości alfa warstwy
wyboru; w przeciwnym razie false . Ten element jest
dostępny tylko dla obrazów, które obsługują Alpha.
Format Format koloru obrazu. W zależności od formatu obrazu

można określić różne formaty kolorów. Format koloru
definiuje liczbę i rodzaj kanałów kolorów, które są zawarte w
obrazie, a także rozmiar i kodowanie różnych kanałów.
Poziom MCI Aktywny poziom MCI. Ten element jest dostępny tylko dla
tekstur, które mają poziomy MIP.
Liczba poziomów MIP Całkowita liczba poziomów MIP w obrazie. Ten element jest
dostępny tylko dla tekstur, które mają poziomy MIP.
Liczba ramek Całkowita liczba ramek w obrazie. Ten element jest dostępny
tylko dla obrazów, które obsługują tablice tekstury.
Klatka Bieżąca ramka. Można wyświetlić tylko pierwszą ramkę; Po

zapisaniu obrazu wszystkie pozostałe ramki zostaną
utracone.
Liczba wycinków głębi Całkowita liczba wycinków głębokości w obrazie. Ten element
jest dostępny tylko dla obrazów, które obsługują tekstury
woluminów.
Wycinek głębokości Bieżący wycink głębokości. Można wyświetlić tylko pierwszy

wycink; wszystkie inne wycinki zostaną utracone podczas
zapisywania obrazu.
NOTE
Ponieważ właściwość Obró ć według ma zastosowanie do wszystkich narzędzi i wybranych regionów, zawsze pojawia się
u dołu okna Wła ściwo ści wraz z innymi właściwościami narzędzia. Wartość Obró ć według jest zawsze wyświetlana,
ponieważ cały obraz jest wybierany niejawnie, gdy nie ma żadnego innego zaznaczenia lub aktywnego narzędzia. Aby
uzyskać więcej informacji na temat właściwości Obró ć według , zobacz [Właściwości narzędzia](#tool -properties).
Zmień rozmiar obrazów

Istnieją dwa sposoby zmiany rozmiaru obrazu. W obu przypadkach Edytor obrazów używa interpolacji
dwuliniowej w celu przepróbkowania obrazu.
W oknie Wła ściwo ści Określ nowe wartości właściwości Width i Height .
Zaznacz cały obraz i Użyj znaczników obramowania, aby zmienić rozmiar obrazu.
Wybrane regiony
Zaznaczenia w Edytorze obrazu definiują regiony aktywnego obrazu. Na aktywne regiony mają wpływ
narzędzia i przekształcenia. W przypadku aktywnego wyboru obszary poza wybranym regionem nie wpływają
na większość narzędzi i transformacji. Jeśli nie ma aktywnego wyboru, cały obraz jest aktywny.
Większość narzędzi (ołówek , p ę dzel , Aerograf , Fill , Gumka i 2D elementy pierwotne) i przekształcenia
(Obró ć, przycinanie , Odwró ć kolor y , Przerzu ć w poziomie i Przerzu ć w pionie ) są ograniczone lub
zdefiniowane przez aktywny wybór. Jednak niektóre narzędzia (Kroplomierz i tekst ) i przekształcenia
(generowanie MIPS ) nie mają wpływu na aktywny wybór. Narzędzia te zawsze zachowują się tak, jakby cały
obraz był aktywnym wyborem.
Gdy wybierasz region, możesz nacisnąć i przytrzymać klawisz SHIFT , aby utworzyć proporcjonalną (kwadrat)
wybór. W przeciwnym razie zaznaczenie nie jest ograniczone.
Zmień rozmiar wybranych
Po wybraniu regionu można zmienić jego rozmiar lub zawartość obrazu, zmieniając rozmiar znacznika wyboru.
Podczas zmieniania rozmiaru wybranego regionu można użyć następujących klawiszy modyfikujących, aby
zmienić zachowanie wybranego regionu w miarę zmiany jego rozmiaru:
Ctrl — kopiuje zawartość wybranego regionu, zanim zostanie on zmieniony. Spowoduje to pozostawienie
oryginalnego obrazu bez zmian podczas zmiany rozmiaru kopiowania.
SHIFT — zmienia rozmiar wybranego regionu proporcjonalnie do jego oryginalnego rozmiaru.
Alt — zmienia rozmiar regionu zaznaczenia. Spowoduje to pozostawienie niezmodyfikowanego obrazu.
W poniższej tabeli opisano prawidłowe kombinacje klawiszy modyfikujących:
C T RL P RZ ESUN I ĘC IA A LT O P IS
Zmienia rozmiar zawartości

wybranego regionu.
Przesunięcia Proporcjonalnie zmienia

rozmiar zawartości
wybranego regionu.
+ Zmienia rozmiar wybranego

regionu. Definiuje nowy
region wyboru.
Przesunięcia + Proporcjonalnie zmienia

rozmiar wybranego regionu.
Definiuje nowy region
wyboru.
Przytrzymaj Kopiuje, a następnie zmienia

rozmiar zawartości
wybranego regionu.
Przytrzymaj Przesunięcia Kopiuje, a następnie

proporcjonalnie zmienia
rozmiar zawartości
wybranego regionu.
Właściwości narzędzia
Gdy wybrane jest narzędzie, można użyć okna Wła ściwo ści , aby określić szczegóły dotyczące wpływu na
obraz. Na przykład można ustawić grubość narzędzia ołówek lub kolor narzędzia p ę dzel .
Można ustawić kolor pierwszego planu i kolor tła. Oba obsługują kanał alfa w celu zapewnienia
nieprzezroczystości zdefiniowanej przez użytkownika. Ustawienia są stosowane do wszystkich narzędzi. Jeśli
używasz myszy, lewy przycisk myszy odpowiada kolorowi pierwszego planu, a prawy przycisk myszy
odpowiada kolorowi tła.
W poniższej tabeli opisano właściwości narzędzia:
N A RZ ĘDZ IE W Ł A Ś C IW O Ś C I
Wszystkie narzędzia i wybory Obró ć o

Definiuje wartość w stopniach, w której zaznaczenie lub efekt
narzędzia zostanie obrócony w kierunku w prawo.
Ołówek , p ędzel, Aerograf , Gumka Grubo ść

Określa rozmiar obszaru, na który ma wpływ narzędzie.
N A RZ ĘDZ IE W Ł A Ś C IW O Ś C I
Tekst Antyalias
Rysuje tekst, który ma wygładzone krawędzie. Daje to
płynny wygląd tekstu.
War to ść
Tekst do narysowania.
Czcionka
Czcionka używana do rysowania tekstu.
Rozmiar
Rozmiar tekstu.
Pogrubiona
Powoduje pogrubienie czcionki.
Kursywa
Powoduje, że czcionka jest kursywą.
Podkre ślone
Sprawia, że czcionka jest podkreślona.
Podstawowy 2D Antyalias
Rysuje elementy pierwotne, które mają wygładzone
krawędzie. Daje to płynny wygląd.
Grubo ść
Definiuje grubość linii, która tworzy granicę elementu
podstawowego.
Promie ń X
(Tylko zaokrąglony prostokąt) Definiuje promień zaokrąglenia
górnego i dolnego krawędzi elementu podstawowego.
Promie ń Y
(Tylko zaokrąglony prostokąt) Definiuje promień zaokrąglenia
dla lewej i prawej krawędzi elementu podstawowego.
Ołówek , p ędzel, Aerograf , podstawowy 2D Kanały

Włącza lub wyłącza określone kanały kolorów do
wyświetlania i rysowania. Jeśli Widok jest ustawiony dla
określonego kanału koloru, ten kanał jest widoczny w
obrazie. w przeciwnym razie nie jest widoczny. W przypadku
wybrania opcji r ysowania dla określonego kanału kolorów
ten kanał ma wpływ na operacje rysowania. w przeciwnym
razie nie jest.
Wybór Ró żd żka , wypełnienie Dzial

Definiuje maksymalną różnicę między sąsiednimi kolorami, w
których są uważane za podobne, dzięki czemu mniej lub
bardziej podobne kolory są częścią objętego lub wybranego
regionu. Domyślnie wartością jest 32, co oznacza, że
sąsiednie piksele w odcieniach 32 (jaśniejszy lub ciemniejszy)
oryginalnego koloru są uważane za część regionu.
P O L EC EN IE SK RÓT Y K L AW IAT URO W E
Przełącz do trybu wyboru S
Przełącz do trybu powiększenia Porz ądku
Przełącz do trybu kadrowania K
Zaznacz wszystko Ctrl + A
Usuń bieżące zaznaczenie Usuwanie
Anuluj bieżące zaznaczenie ESC (Escape)
Powiększanie Ctrl + Kółko myszy do przodu
Ctrl + PageUp
Znak plus ( + )
Pomniejszanie Ctrl - Kółko myszy do tyłu
Ctrl - PageDown
Znak minus ( - )
Przesuń obraz do góry Obrót kółkiem myszy do tyłu
PageDown
Przesuń obraz w dół Obrót kółkiem myszy do przodu
PageUp
Przesuń obraz w lewo SHIFT + Kółko myszy do tyłu
Ruch kółkiem myszy w lewo
SHIFT + PageDown
Przesuń obraz w prawo SHIFT + Kółko myszy do przodu
Ruch kółkiem myszy w prawo
SHIFT + PageUp
Powiększ do rzeczywistego rozmiaru Ctrl + 0 (zero)
Dopasuj obraz do okna Ctrl + G , Ctrl + F
Dopasuj obraz do szerokości okna Ctrl + G , Ctrl + I
Przełącz siatkę Ctrl + G , Ctrl + G
Przytnij obraz do bieżącego zaznaczenia Ctrl + G , Ctrl + C

Wyświetl następną (wyższą szczegóły) poziom MCI Ctrl + G , Ctrl + 6
Wyświetl poprzedni (niższy szczegóły) poziom MCI Ctrl + G , Ctrl + 7
Przełącz kanał koloru czerwonego Ctrl + G , Ctrl + 1
Przełącz kanał zielony koloru Ctrl + G , Ctrl + 2
Przełącz kanał niebieskiego koloru Ctrl + G , Ctrl + 3
Przełącz kanał alfa (przezroczysty) Ctrl + G , Ctrl + 4
Przełącz wzorzec szachownicy alfa Ctrl + G , Ctrl + B
Przełącz do narzędzia nieregularnego wyboru L
Przełącz do narzędzia wyboru Różdżka Mol
Przejdź do narzędzia Ołówek P
Przełącz do narzędzia Pędzel B
Przełącz do narzędzia Fill N
Przełącz do narzędzia Gumka Adres
Przełącz do narzędzia tekstowego T
Przejdź do narzędzia do zaznaczania kolorowego Mam

(Kroplomierz)
Przenieś aktywne zaznaczenie i jego zawartość. Klawisze strzałek .
Zmień rozmiar aktywnego zaznaczenia i jego zawartość. Ctrl + Klawisze strzałek
Przenieś aktywny wybór, ale nie jego zawartość. SHIFT + Klawisze strzałek
Zmień rozmiar aktywnego zaznaczenia, ale nie jego SHIFT + Ctrl + Klawisze strzałek
zawartość.
Zatwierdź bieżącą warstwę Przesła ć
Zmniejsz grubość narzędzia [
Zwiększ grubość narzędzia ]
Powiązane tematy
T Y T UŁ O P IS
Praca z zasobami 3W dla gier i aplikacji Zawiera omówienie narzędzi, których można użyć w
programie Visual Studio do pracy z zasobami graficznymi,
takimi jak tekstury i obrazy, modele 3W i efekty cieniowania.
Edytor modelu Opisuje sposób używania Edytora modelu programu Visual

Studio do pracy z modelami 3W.
Projektant cieniowania Opisuje, jak używać projektanta cieniowania programu Visual

Studio do pracy z narzędziami do cieniowania.
Instrukcje: tworzenie tekstury podstawowej
W tym artykule pokazano, jak za pomocą edytora obrazów utworzyć podstawow ą teksturę, w tym następujące
działania:
Ustawianie rozmiaru tekstury
Ustawianie koloru pierwszego planu i tła
Korzystanie z kanału alfa (przezroczystość)
Korzystanie z narzędzi do wypełniania i elipsy
Ustawianie właściwości narzędzia
Tworzenie tekstury podstawowej

Możesz użyć edytora obrazów do tworzenia i modyfikowania obrazów i tekstur dla swojej gry lub aplikacji.
Poniższe kroki pokazują, jak utworzyć teksturę, która reprezentuje obiekt docelowy "Bullseye". Po zakończeniu
tekstura powinna wyglądać jak na poniższej ilustracji. Aby lepiej zademonstrować przezroczystość tekstury,
Edytor obrazów został skonfigurowany tak, aby wyświetlał go przy użyciu zielonego, wydanego wzorca.
Przed rozpoczęciem upewnij się, że wyświetlane jest okno Wła ściwo ści . Za pomocą okna Wła ściwo ści można
ustawić rozmiar obrazu, zmienić właściwości narzędzia i określić kolory podczas pracy.
Tworzenie tekstury docelowej "Bullseye"
1. Utwórz teksturę, która będzie działała. Aby uzyskać informacje na temat sposobu dodawania tekstury do
projektu, zobacz Edytor obrazów.
2. Ustaw rozmiar obrazu na 512 x 512 pikseli. W oknie Wła ściwo ści Ustaw wartości właściwości Width i
Height na 512 .
3. Na pasku narzędzi edytora obrazu wybierz narzędzie wypełnienie . W oknie Wła ściwo ści są teraz
wyświetlane właściwości narzędzia wypełnienie wraz z właściwościami obrazu.
4. Ustaw kolor pierwszego planu na całkowicie przezroczysty czarny. W oknie Wła ściwo ści w grupie
właściwości kolor y wybierz pozycję pier wszy plan . Ustaw wartości R , G , B i wła ściwo ści obok
selektora kolorów na 0 .
5. Na pasku narzędzi edytora obrazu wybierz narzędzie wypełnienie , a następnie naciśnij i przytrzymaj
klawisz SHIFT i wybierz dowolny punkt na obrazie. Użycie klawisza SHIFT powoduje, że wartość alfa
koloru wypełnienia zastąpi kolor obrazu. w przeciwnym razie wartość alfa służy do mieszania koloru
wypełnienia ze kolorem obrazu.
IMPORTANT
Ten krok wraz z wyborem koloru w poprzednim kroku gwarantuje, że obraz podstawowy jest przygotowany do
rysowania tekstury docelowej "Bullseye". Gdy obraz jest wypełniony przezroczystą czernią i ponieważ
obramowanie elementu docelowego jest czarne — nie będzie żadnych artefaktów aliasów wokół obiektu
docelowego.
6. Na pasku narzędzi edytora obrazu wybierz narzędzie wielokropek .

7. Ustaw kolor pierwszego planu na całkowicie nieprzezroczysty czarny. Ustaw wartości właściwości R , G i B
na 0 i wartość właściwości na 255 .
8. Ustaw kolor tła na całkowicie nieprzezroczysty biały. W oknie Wła ściwo ści w grupie właściwości kolor y
wybierz pozycję tło . Ustaw war to ści wła ściwo ści R , G , B i 255 .
9. Ustaw szerokość konturu elipsy. W oknie Wła ściwo ści , w grupie właściwości wygl ą d , ustaw wartość
właściwości Width na 8 .
10. Upewnij się, że wygładzanie jest włączone. Upewnij się, że właściwość Anti-alias jest ustawiona w oknie
Wła ściwo ści w grupie właściwości wygl ą d .
11. Używając narzędzia Elipsa , narysuj okrąg od współrzędnych pikseli (3, 3) do współrzędnych pikseli
(508, 508) . Aby łatwiej rysować okr ąg, możesz nacisnąć i przytrzymać klawisz SHIFT podczas
rysowania.
NOTE
Współrzędne pikseli bieżącej lokalizacji wskaźnika są wyświetlane na pasku stanu programu Visual Studio.
12. Zmień kolor tła. Ustaw wartość R na 44 , G na, 165 B na 211 , a na 255 .
13. Rysuj inny okrąg od współrzędnych pikseli (64, 64) do współrzędnych pikseli (448, 448) .
14. Zmień kolor tła z powrotem na całkowicie nieprzezroczysty biały. Ustaw wartość R , G , B i na 255 .
16. Zmień kolor tła. Ustaw wartość R na 255 , G i B na 64 , a na 255 .
Tekstura docelowa "Bullseye" została zakończona. Poniżej znajduje się obraz przedstawiający przezroczystość.
Następnym krokiem jest wygenerowanie poziomów MIP dla tej tekstury. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
How to: Create and Modify Levels MIP.
Zobacz też
Edytor obrazów
Instrukcje: Tworzenie i modyfikowanie poziomów
MIP
W tym dokumencie pokazano, jak za pomocą edytora obrazów wygenerować i zmodyfikować poziomy MIP
dla poziomu (LOD) tekstury w miejscu.
Generowanie poziomów MIP

Mipmapping to technika, która służy do zwiększenia szybkości renderowania i zmniejszania artefaktów aliasów
w obiektach z teksturą przez wstępne obliczenie i przechowywanie kilku kopii tekstury w różnych rozmiarach.
Każda kopia, która jest znana jako poziom MIP, ma połow ę szerokości i wysokości poprzedniej kopii. Gdy
tekstura jest renderowana na powierzchni obiektu, jest automatycznie wybierana wartość MCI, która najlepiej
odpowiada obszarowi miejsca na ekranie powierzchni tekstury. Oznacza to, że sprzęt graficzny nie musi
odfiltrować dużych tekstur w celu utrzymania spójnej jakości wizualnej. Mimo że koszt pamięci na
przechowywanie poziomów MIP wynosi około 33% więcej niż w przypadku oryginalnej samej tekstury, zyski
wydajności i jakości obrazu są uzasadniane.
Aby wygenerować poziomy MIP
1. Zacznij od podstawowej tekstury, zgodnie z opisem w temacie How to: Create a Basic Texture. Aby
uzyskać najlepsze wyniki, należy określić teksturę, która ma szerokość i wysokość, które są potęgami
dwóch rozmiarów, na przykład 256, 512, 1024 i tak dalej.
2. Generuj poziomy MIP. Na pasku narzędzi Tr yb edytora obrazów wybierz pozycję > Narz ę dzia
zaawansowane > Generuj MIPS .
Należy zauważyć, że przyciski Przejd ź do nast ę pnego poziomu MIP i Przejd ź do poprzedniego
poziomu MIP są teraz wyświetlane na pasku narzędzi Tr yb edytora obrazów . Jeśli zostanie
wyświetlone okno Wła ściwo ści , Zauważ, że właściwość tylko do odczytu na poziomie MCI i na
poziomie MCI jest teraz wyświetlana we właściwościach obrazu.
Modyfikowanie poziomów MIP

Aby osiągnąć efekty specjalne lub zwiększyć jakość obrazu na określonych poziomach szczegółowości, można
zmodyfikować każdy poziom MCI osobno. Na przykład można nadać obiektowi tekstury inny wygląd na
odległość (większa odległość odpowiada mniejszym poziomom MIP) lub można zagwarantować, że tekstury,
które zawierają tekst lub symbole, pozostaną czytelne nawet na mniejszych poziomach MCI.
Aby zmodyfikować indywidualny poziom MCI
1. Wybierz poziom MIP, który chcesz zmodyfikować. Na pasku narzędzi Tr yb edytora obrazów Użyj
przycisków Przejd ź do nast ę pnego MIP i Przejd ź do poprzedniego poziomu MIP , aby przejść
między poziomami MCI.
2. Po wybraniu poziomu MIP, który chcesz zmodyfikować, można użyć narzędzi do rysowania, aby
zmodyfikować go bez zmiany zawartości innych poziomów MIP. Narzędzia do rysowania są dostępne na
pasku narzędzi edytora obrazów . Po wybraniu narzędzia można zmienić jego właściwości w oknie
Wła ściwo ści . Aby uzyskać informacje o narzędziach rysowania i ich właściwościach, zobacz Edytor
obrazów.
NOTE
Jeśli nie trzeba modyfikować zawartości poszczególnych poziomów MIP, jak można osiągnąć pewne efekty — zalecamy
generowanie mipmapy z tekstury źródłowej w czasie kompilacji. Pozwala to zagwarantować, że poziomy MCI pozostają
zsynchronizowane ze teksturą źródłową, ponieważ modyfikacje poziomu MIP nie są propagowane do innych poziomów
automatycznie. Aby uzyskać więcej informacji na temat generowania mipmapy w czasie kompilacji, zobacz How to: Export
a tekstury, która zawiera mipmapy.
Zobacz też
Instrukcje: tworzenie tekstury podstawowej
Praca z modelami 3D
Do tworzenia modeli 3D można użyć edytora modelu w programie Visual Studio. Można używać modeli w grach
lub aplikacji opartych na technologii DirectX.
Modele 3D
modele 3W definiują kształt obiektów, tak jak istnieją w scenie 3D. Modele mogą być podstawowymi obiektami
Solitary, złożonymi obiektami, które są tworzone z hierarchii obiektów podstawowych, a nawet w całości scen
3W. Obiekt 3W składa się z punktów w przestrzeni 3D (nazywanych wierzchołkami), indeksów, które definiują
Trójkąty, linie lub inne elementy pierwotne, które składają się z tych punktów, i atrybuty, które mogą być
stosowane na wierzchołku lub na początku — na przykład, normalne. Ponadto niektóre informacje mogą być
stosowane w odniesieniu do poszczególnych obiektów — na przykład, który program do cieniowania i tekstur
daje obiektowi jego unikatowy wygląd.
Edytor modelu jest jedynym narzędziem, które jest potrzebne do tworzenia podstawowych modeli 3W —
Dokończ przy użyciu właściwości materiału, tekstur i programów do cieniowania pikseli, których możesz użyć w
grze lub aplikacji. Można też utworzyć modele symboli zastępczych, które będą używane do tworzenia
prototypów i testowania przed zaangażowaniem artystów w celu sfinalizowania modeli.
Można również użyć edytora modelu, aby wyświetlić istniejące modele 3W, które zostały utworzone przy użyciu
w pełni funkcjonalne narzędzia i zmodyfikować je w przypadku problemów z zasobami zasobów.
Powiązane tematy
T Y T UŁ O P IS
Edytor modelu Opisuje, jak używać edytora modelu do pracy z modelami

3W.
Przykłady edytora modelu Zawiera łącza do tematów, które pokazują, jak używać
edytora modelu do wykonywania typowych zadań
modelowania 3W.
Edytor modelu
W tym dokumencie opisano sposób pracy z edytorem modelu programu Visual Studio w celu wyświetlania,
tworzenia i modyfikowania modeli 3W.
Korzystając z Edytora modelu , można tworzyć podstawowe modele 3W od podstaw lub wyświetlać i
modyfikować bardziej złożone modele 3W, które zostały utworzone przy użyciu w pełni funkcjonalnego
narzędzia do modelowania 3W.
Edytor modelu obsługuje kilka formatów modelu 3W, które są używane w programowaniu aplikacji DirectX:
O B SŁ UGIWA N E O P ERA C JE ( W Y Ś W IET L ,

N A Z WA F O RM AT U RO Z SZ ERZ EN IE P L IK U EDY T UJ, UT W Ó RZ )
Plik wymiany AutoDesk FBX .fbx Wyświetl, edytuj, utwórz
Plik w formacie Collada DAE .dae Wyświetl, edytuj (modyfikacje plików

Collada DAE są zapisywane przy użyciu
formatu FBX).
OBJ .obj Wyświetl, edytuj (modyfikacje plików

OBJ są zapisywane przy użyciu formatu
FBX).
Rozpoczęcie pracy
W tej sekcji opisano, jak dodać model 3D do projektu Visual Studio C++ i inne podstawowe informacje, które
pomogą Ci rozpocząć pracę.
NOTE
Automatyczna integracja kompilacji elementów graficznych, takich jak sceny 3W (pliki. FBX), jest obsługiwana tylko w
przypadku projektów języka C++.
Aby dodać model 3D do projektu

1. Upewnij się, że masz zainstalowany wymagany składnik programu Visual Studio, który jest potrzebny do
pracy z grafiką. Składnik jest nazywany edytorami obrazów i modeli 3W .
Aby go zainstalować, Otwórz Instalator programu Visual Studio, wybierając pozycję Narz ę dzia >
Pobierz narz ę dzia i funkcje z paska menu, a następnie wybierz kartę poszczególne składniki .
Wybierz składnik obrazy i edytor y modelu 3W w kategorii gr y i grafika , a następnie wybierz
polecenie Modyfikuj .
Składnik zostanie uruchomiony.
2. W Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz menu skrótów dla projektu języka C++, do którego chcesz dodać
obraz, a następnie wybierz polecenie Dodaj > nowy element .
3. W oknie dialogowym Dodaj nowy element w obszarze Kategoria grafiki wybierz pozycję scena 3D (.
FBX) .
NOTE
Jeśli kategoria grafika nie jest widoczna w oknie dialogowym Dodaj nowy element i masz zainstalowany
składnik edytor y obrazów i modeli 3W , elementy graficzne nie są obsługiwane dla typu projektu.
4. Wprowadź nazw ę pliku modelu, a następnie wybierz pozycję Dodaj .

Orientacja osi
Program Visual Studio obsługuje każdą orientację osi 3D i ładuje informacje o orientacji osi z obsługiwanych
przez niego formatów plików modeli. Jeśli orientacja osi nie zostanie określona, program Visual Studio
domyślnie używa odpowiedniego systemu współrzędnych. Wska ź nik osi pokazuje bieżącą orientację osi w
prawym dolnym rogu powierzchni projektowej. Na wska ź niku osi czerwony reprezentuje oś x, zielony
reprezentuje oś y, a niebieska reprezentuje oś z.
Rozpocznij model 3W
W edytorze modelu każdy nowy obiekt zawsze zaczyna się od jednego z podstawowych kształtów 3W — lub
podstawowych, które są wbudowane w Edytor modelu. Aby utworzyć nowe i wyjątkowe obiekty, dodaj
prymityw do sceny, a następnie zmień jego kształt, modyfikując jego wierzchołki. W przypadku złożonych
kształtów dodaj dodatkowe wierzchołki za pomocą wyciągnięcia lub podpodziału, a następnie zmodyfikuj je. Aby
dowiedzieć się, jak dodać obiekt pierwotny do sceny, zobacz Tworzenie i Importowanie obiektów 3W. Aby
uzyskać informacje na temat dodawania kolejnych wierzchołków do obiektu, zobacz Modyfikowanie obiektów.
Pracuj z edytorem modelu

W poniższych sekcjach opisano, jak używać edytora modelu do pracy z modelami 3W.
Paski narzędzi Edytora modelu
Paski narzędzi edytora modelu zawierają polecenia, które ułatwiają współpracę z modelami 3W.
Polecenia, które mają wpływ na stan edytora modelu, znajdują się na pasku narzędzi Tr yb edytora modelu w
głównym oknie programu Visual Studio. Narzędzia modelowania i polecenia z skryptami znajdują się na pasku
narzędzi Edytora modelu na powierzchni projektowej edytora modelu.
Oto pasek narzędzi Tr yb edytora modelu :
W tej tabeli opisano elementy na pasku narzędzi Tr yb edytora modelu , które są wymienione w kolejności, w
jakiej są wyświetlane od lewej do prawej.
Wybierz Umożliwia wybór punktów, krawędzi, powierzchni lub

obiektów w scenie, w zależności od aktywnego trybu
zaznaczenia.
Panoramowanie Umożliwia przenoszenie sceny 3D względem ramki okna.

Aby panoramować, wybierz punkt na scenie i przesuwaj go.
W trybie Wybierz możesz nacisnąć i przytrzymać klawisz

Ctrl , aby tymczasowo aktywować tryb przesuwania .
Powiększenie Umożliwia wyświetlanie większej lub mniejszej ilości

szczegółów sceny względem ramki okna. W trybie
powiększenia wybierz punkt w scenie, a następnie przenieś
go w prawo lub w dół, aby powiększyć, lub w lewo lub w
górę, aby pomniejszyć.
W trybie wyboru można powiększać i pomniejszać przy

użyciu kółka myszy podczas naciskania i przytrzymania
klawisza Ctrl.
Orbitowanie Pozycjonuje wyświetlanie na kolistej ścieżce wokół

zaznaczonego obiektu. Jeśli żaden obiekt nie jest zaznaczony,
ścieżka zostanie wyśrodkowana na punkt źródłowy sceny.
Uwaga: Ten tryb nie działa, gdy jest włączone rzutowanie
or togonalne .
Świat lokalny Po włączeniu tego elementu przekształcenia wybranego

obiektu występują w przestrzeni kuli ziemskiej. W
przeciwnym razie przekształcenia na zaznaczonym obiekcie
występują w przestrzeni lokalnej.
Tr yb przestawny Gdy ten element jest włączony, przekształcenia wpływają na

położenie i orientację punktu obrotu wybranego obiektu
(punkt obrotu definiuje centrum operacji tłumaczenia,
skalowania i rotacji). W przeciwnym razie przekształcenia
wpływają na położenie i orientację geometrii obiektu
względem punktu obrotu.
Zablokuj o ś X Ogranicza możliwość manipulacji obiektem tylko do osi x.

Stosuje się tylko w przypadku użycia środkowej części
widżetu manipulatora.
Zablokuj o ś Y Ogranicza możliwość manipulacji obiektem tylko do osi y.

Zablokuj o ś Z Ogranicza możliwość manipulacji obiektem tylko do osi z.

Frame — obiekt Umieszcza zaznaczony obiekt w ramce, tak aby znajdował się
w środku widoku.
Wy świetlanie Ustawienie orientacji widoku. Oto dostępne orientacje:
Front
Umieszcza widok przed sceną.
Wstecz
Umieszcza widok za sceną.
Lewym
Umieszcza widok z lewej strony sceny.
Kliknij
Umieszcza widok z prawej strony sceny.
Do gór y
Umieszcza widok nad sceną.
Dolne
Umieszcza widok pod sceną. Uwaga: Jest to jedyny sposób
zmiany kierunku widoku, gdy jest włączone rzutowanie
or togonalne .
Projekcja Określa rodzaj rzutowania, który służy do rysowania sceny.

Oto dostępne rzuty:
Perspektywa
W rzutowaniu perspektywicznym obiekty, które są oddalone
od punktu obserwacji, wyglądają na mniejsze, i ostatecznie
zbiegają się do jednego punktu w odległości.
Rzut
W rzutowaniu prostopadłym obiekty wydają się mieć taki
sam rozmiar, niezależnie od ich odległości od punktu
obserwacji. Nie są wyświetlane żadne zbieżności. Gdy
rzutowanie or togonalne jest włączone, nie można użyć
trybu Orbita do położenia widoku.
Styl r ysowania Określa sposób renderowania obiektów w scenie. Oto

dostępne style:
Ramka druciana
Po włączeniu obiekty są renderowane jako szkieletowe.
Od świe żanie
Po włączeniu obiekty są renderowane przy użyciu mieszania
sumującego. Umożliwia to wizualizację ilości overdrawingu
pojawiającego się w scenie.
Płaskie cieniowanie
Po włączeniu obiekty są renderowane przy użyciu
podstawowego, płaskiego zacieniowanego modelu
oświetlenia. Umożliwia to łatwiejsze obejrzenie powierzchni
obiektu.
Jeśli żadna z tych opcji nie jest włączona, każdy obiekt jest
renderowany przy użyciu materiału, który jest do niego
stosowany.
Tr yb renderowania w czasie rzeczywistym Po włączeniu renderowania w czasie rzeczywistym program

Visual Studio ponownie rysuje powierzchnię projektu, nawet
jeśli nie jest wykonywana żadna akcja użytkownika. Ten tryb
jest przydatny podczas pracy z cieniowaniami zmieniającymi
się w czasie.
Przeł ączanie siatki Po włączeniu tego elementu wyświetlana jest siatka. W

przeciwnym razie siatka nie jest wyświetlana.
Przybornik Alternatywnie pokazuje lub ukrywa Przybornik .
Konspekt dokumentu Alternatywnie pokazuje lub ukrywa okno konspektu

dokumentu .
Wła ściwo ści Alternatywnie pokazuje lub ukrywa okno Wła ściwo ści .
Zaawansowany Zawiera zaawansowane polecenia i opcje.
Aparaty grafiki
Renderowanie przy u życiu D3D11

Używa programu Direct3D 11 do renderowania powierzchni
projektowania Edytora modelu.
Renderowanie przy u życiu D3D11WARP
Używa platformy WARP (Windows Advanced Rasterization
Platform) programu Direct3D 11 do renderowania
powierzchni projektowania Edytora modelu.
Zarz ądzanie scen ą
Impor t
Importuje obiekty z innego pliku modelu 3D do bieżącej
sceny.
Doł ącz do elementu nadrz ędnego

Ustanawia pierwszy z wielu zaznaczonych obiektów jako
nadrzędny dla pozostałych zaznaczonych obiektów.
Odł ącz od elementu nadrz ędnego

Odłącza zaznaczony obiekt od jego obiektu nadrzędnego.
Wybrany obiekt zostaje obiektem głównym w scenie. Obiekt
główny nie ma obiektu nadrzędnego.
Utwórz grup ę
Grupuje zaznaczone obiekty jako obiekty równorzędne.
Scal obiekty
Łączy zaznaczone obiekty w jeden obiekt.
Utwórz nowy obiekt z zaznaczenia wielok ątnego

Usuwa z bieżącego obiektu wybrane powierzchnie i dodaje
do sceny nowy obiekt zawierający te powierzchnie.
Narz ędzia
Przerzu ć uzwojenie wielok ątne

Przerzuca wybrane wielokąty, tak że kolejność ich
wierzchołków i normalnych powierzchni jest odwrócona.
Usu ń wszystkie animacje

Usuwa dane animacji z obiektów.
Wyznacz triangulacją
Konwertuje zaznaczony obiekt na trójkąty.
Wy świetlanie
Odrzucanie tylnych ścian

Włącza lub wyłącza odrzucanie tylnych ścian.
Szybko ść klatek
Wyświetla szybkość klatek w prawym górnym rogu
powierzchni projektowej. Szybkość odtwarzania to liczba
ramek wyświetlanych na sekundę.
Ta opcja jest przydatna po włączeniu opcji tr yb

renderowania w czasie rzeczywistym .
Poka ż wszystko
Pokazuje wszystkie obiekty w scenie. Spowoduje to
zresetowanie ukr ytej właściwości każdego obiektu do
war to ści false .
Poka ż normalne wyglądy

Pokazuje normalną każdej powierzchni.
Poka ż brakujące materiały

Wyświetla specjalną teksturę na obiektach, które nie mają
przypisanych materiałów.
Poka ż przestawk ę
Włącza lub wyłącza wyświetlanie znacznika osi 3W w punkcie
obrotu aktywnego zaznaczenia.
Poka ż w ęzły zast ępcze

Pokazuje węzły zastępcze. Węzeł zastępczy jest tworzony
podczas grupowania obiektów.
Poka ż normalne wierzchołki

Pokazuje normalną każdego wierzchołka. Porada: Możesz
wybrać przycisk skr ypty , aby ponownie uruchomić ostatni
skrypt.
Oto pasek narzędzi Edytora modelu :
W następnej tabeli opisano elementy na pasku narzędzi Edytora modelu , które są wymienione w kolejności, w
jakiej są wyświetlane od góry do dołu.
Przetłumacz Przenosi zaznaczenie.
Skalowanie Zmienia rozmiar zaznaczenia.
Obróceni Obraca zaznaczenie.
Wybierz punkt Ustawia tr yb wyboru w celu wybrania poszczególnych

punktów w obiekcie.
Wybierz kraw ęd ź Ustawia tr yb wyboru , aby wybrać krawędź (linię między

dwoma wierzchołkami) obiektu.
Wybierz miar ę Ustawia tr yb wyboru w celu wybrania kroju na obiekcie.
Wybierz obiekt Ustawia tr yb wyboru , aby wybrać cały obiekt.
Fazowa Tworzy dodatkową powierzchnię i łączy ją z wybraną

powierzchnią.
Podzielić Dzieli każdą wybraną powierzchnię na wiele powierzchni. Aby

utworzyć nowe powierzchnie, dodawane są nowe wierzchołki
— jeden w środku oryginalnej powierzchni i jeden w połowie
każdej krawędzi — które następnie są łączone z
oryginalnymi wierzchołkami. Liczba dodanych powierzchni
jest równa liczbie krawędzi oryginalnej powierzchni.
Kontrolowanie widoku
Scena 3D jest renderowana zgodnie z widokiem, który może być uważany za kamerę wirtualną, która ma
położenie i orientację. Aby zmienić położenie i orientację, Użyj kontrolek widok na pasku narzędzi Tr yb edytora
modelu .
W poniższej tabeli opisano formanty widoku podstawowego.
F O RM A N T W IDO K U O P IS
Panoramowanie Umożliwia przenoszenie sceny 3D względem ramki okna.

Aby panoramować, wybierz punkt na scenie i przesuwaj go.

Powiększenie Umożliwia wyświetlanie większej lub mniejszej ilości

szczegółów sceny względem ramki okna. W trybie
powiększenia wybierz punkt w scenie, a następnie przenieś
go w prawo lub w dół, aby powiększyć, lub w lewo lub w
górę, aby pomniejszyć.
W trybie wyboru można powiększać i pomniejszać przy

użyciu kółka myszy podczas naciskania i przytrzymania
klawisza Ctrl.
Orbitowanie Pozycjonuje wyświetlanie na kolistej ścieżce wokół

zaznaczonego obiektu. Jeśli żaden obiekt nie jest zaznaczony,
ścieżka zostanie wyśrodkowana na punkt źródłowy sceny.
Uwaga: Ten tryb nie działa, gdy jest włączone rzutowanie
or togonalne .
Frame — obiekt Umieszcza zaznaczony obiekt w ramce, tak aby znajdował się
w środku widoku.
Widok jest ustanowiony przez wirtualną kamerę, ale jest również określony przez rzutowanie. Rzut definiuje
sposób translacji kształtów i obiektów w widoku na piksele na powierzchni projektowej. Na pasku narzędzi
Edytor modelu można wybrać rzutowanie perspektywiczne lub or togonalne .
P RO JEKC JA O P IS
Perspektywa W rzutowaniu perspektywicznym obiekty, które są oddalone

od punktu obserwacji, wyglądają na mniejsze, i ostatecznie
zbiegają się do jednego punktu w odległości.
Rzut W rzutowaniu prostopadłym obiekty wydają się mieć taki

sam rozmiar, niezależnie od ich odległości od punktu
obserwacji. Nie są wyświetlane żadne zbieżności. Gdy
rzutowanie or togonalne jest włączone, nie można użyć
trybu Orbita do arbitralnego pozycjonowania widoku.
Przydatne może być wyświetlenie sceny 3D od znanego położenia i kąta, na przykład gdy chcesz porównać dwa
podobne sceny. W tym scenariuszu Edytor modelu zawiera kilka wstępnie zdefiniowanych widoków. Aby użyć
wstępnie zdefiniowanego widoku, na pasku narzędzi Tr yb edytora modelu wybierz Widok , a następnie
wybierz żądany wstępnie zdefiniowany widok — przód, wstecz, lewy, prawy, górny lub dolny. W tych widokach
kamera wirtualna patrzy bezpośrednio na źródło sceny. Na przykład po wybraniu opcji Wy świetl górny aparat
wirtualny przegląda źródło sceny bezpośrednio nad nią.
Wyświetl dodatkowe szczegóły geometrii
Aby lepiej zrozumieć obiekt lub scenę 3D, można wyświetlić dodatkowe szczegóły geometryczne, takie jak
normalne dla wierzchołków, normalne wartości, punkty obrotu aktywnego zaznaczenia oraz inne szczegóły. Aby
je włączyć lub wyłączyć, na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz pozycję > Widok skryptów, a następnie
wybierz odpowiedni.
Tworzenie i Importowanie obiektów 3D
Aby dodać wstępnie zdefiniowany kształt 3W do sceny, w przyborniku wybierz jeden z nich, a następnie
przenieś go do powierzchni projektowej. Nowe kształty są umieszczane w źródle sceny. Edytor modelu zawiera
siedem kształtów: sto ż ek , Cube , walcowy , Disc , płaszczyzna , kula i czajniczek .
Aby zaimportować obiekt 3W z pliku, na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz opcję Zaawansowane >
Zarz ą dzanie scen ą > Impor tuj > a następnie określ plik, który chcesz zaimportować.
obiekty przekształceń
Obiekt można przekształcić , zmieniając jego właściwości obrotu , skali i tłumaczenia . Obrót orientuje obiekt
przez zastosowanie kolejnych rotacji wokół osi x, osi y i osi z zdefiniowanej przez punkt obrotu. Każda
specyfikacja obrotu ma trzy składniki — x, y i z, w tej kolejności — i składniki te określone są w stopniach.
Skalowanie zmienia rozmiar obiektu przez rozciągnięcie go przez określony czynnik wzdłuż jednej lub więcej
osi wyśrodkowanych w punkcie obrotu. Tłumaczenie lokalizuje obiekt w trójwymiarowym miejscu względem
jego elementu nadrzędnego, a nie punktu obrotu.
Można przekształcić obiekt za pomocą narzędzi do modelowania lub przez ustawienie właściwości.
Przekształcanie obiektu przy użyciu narzędzi modelowania
1. W obszarze tryb wyboru wybierz obiekt, który chcesz przekształcić. Nakładka szkieletowa wskazuje, że
obiekt jest wybrany.
2. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz narzędzie Przekształ ć, Skaluj lub Obró ć . Dla wybranego
obiektu pojawia się manipulator przesunięcia, skalowania lub obrotu.
3. Użyj manipulatora do wykonania przekształcenia. Dla przekształceń przesunięcia i skalowania
manipulator jest wskaźnikiem osi. Jednocześnie można zmienić jedną oś lub można zmienić wszystkie
osie jednocześnie przy użyciu białego sześcianu w środku wskaźnika. Dla obrotu manipulator to sfera
wykonana z kolorowych okręgów, które odpowiadają osi x (czerwony), osi y (zielony) i osi z (niebieski).
Należy zmienić każdą z osi osobno, aby utworzyć żądany obrót.
Przekształcanie obiektu przez ustawienie jego właściwości
1. W obszarze tryb wyboru wybierz obiekt, który chcesz przekształcić. Nakładka szkieletowa wskazuje, że
obiekt jest wybrany.
2. W oknie Wła ściwo ści Określ wartości właściwości rotacja , Skala i translacja .
IMPORTANT
Dla właściwości rotacja Określ stopień obrotu wokół każdej z trzech osi. Obroty są stosowane w określonej
kolejności, należy zapewnić, że odbywają się najpierw względem osi x, a następnie osi y i osi z.
Za pomocą narzędzi modelowania, przekształcenia można tworzyć szybko, ale nie precyzyjnie. Za pomocą
ustawiania właściwości obiektu przekształcenia można określić precyzyjnie, ale nie szybko. Zalecane jest
używanie narzędzi do modelowania, aby uzyskać „wystarczająco bliskie” przekształcenia, a następnie
dostosować wartości właściwości.
Jeśli nie chcesz używać manipulatorów, można włączyć tryb dowolnego kształtu. Na pasku narzędzi Edytor
modelu wybierz kolejno opcje narzędzia skr ypty > Narz ę dzie > do manipulowania , aby włączyć (lub
wyłączyć) tryb dowolnej formy. W trybie dowolnego kształtu można rozpocząć manipulowanie w dowolnym
punkcie powierzchni projektowej zamiast w punkcie na manipulatorze. W trybie dowolnego kształtu możesz
ograniczyć zmiany do niektórych osi, blokując te, których nie chcesz zmienić. Na pasku narzędzi Tr yb edytora
modelu wybierz dowolną kombinację przycisków blokady X , Zablokuj Y i Zablokuj z .
Może się to okazać przydatne w pracy z obiektami za pomocą przyciągania do siatki. Na pasku narzędzi Tr yb
edytora modelu wybierz pozycję Przyci ą gaj , aby włączyć (lub wyłączyć) przyciąganie do siatki. Po włączeniu
przyciągania do siatki, przekształcenia przesunięcia, obrotu i skalowania są ograniczone do wstępnie
zdefiniowanych przyrostów.
Praca z punktem obrotu
Punkt obrotu obiektu definiuje środek obrotu i skalowania. Można zmienić punkt obrotu obiektu, aby zmienić
wpływ przekształceń obrotu i skalowania na obiekt. Na pasku narzędzi Tr yb edytora modelu wybierz tr yb
Pivot , aby włączyć (lub wyłączyć) tryb obrotu. Po włączeniu trybu obrotu, w punkcie obrotu wybranego obiektu
pojawia się mały wskaźnik osi. Następnie można użyć narzędzi do translacji i rotacji do manipulowania
punktem obrotu.
Aby zapoznać się z prezentacją, która pokazuje, jak używać punktu obrotu, zobacz How to: Modify a Pivot a The
3D model.
Tryby lokalne i świata
Translacja i rotacja mogą wystąpić w lokalnym systemie współrzędnych (lub lokalnych punktach odniesienia)
obiektu lub w układzie współrzędnych świata (lub w światowej ramce odniesienia). Światowa ramka odniesienia
nie zależy od obrotu obiektu. Tryb lokalny jest opcją domyślną. Aby włączyć (lub wyłączyć) tryb Światowy, na
pasku narzędzi Tr yb edytora modelu wybierz przycisk WorldLocal .
Modyfikuj obiekty
Kształt obiektu 3D można zmienić, przenosząc lub usuwając jego wierzchołki, kraw ędzie i twarze. Domyślnie
Edytor modelu jest w trybie obiektu, dzięki czemu można wybierać i przetwarzać całe obiekty. Aby wybrać
punkty, kraw ędzie lub powierzchnie, wybierz odpowiedni tryb wyboru. Na pasku narzędzi Tr yb edytora
modelu wybierz pozycję Tr yby wyboru , a następnie wybierz żądany tryb.
Dodatkowe wierzchołki można utworzyć za pomocą wyciągnięcia lub podpodziału. Wyciągnięcie duplikuje
wierzchołki powierzchni (zestaw współpłaszczyznowych wierzchołków), które pozostają połączone przez
zduplikowane wierzchołki. Podpodział dodaje wierzchołki, aby utworzyć wiele płaszczyzn tam, gdzie do tej pory
była jedna. Aby utworzyć nowe powierzchnie, dodawane są nowe wierzchołki — jeden w środku oryginalnej
powierzchni i jeden w połowie każdej kraw ędzi — które następnie są łączone z oryginalnymi wierzchołkami.
Liczba dodanych powierzchni jest równa liczbie kraw ędzi oryginalnej powierzchni. W obu przypadkach można
przesuwać, obracać i skalować nowe wierzchołki, aby zmienić geometrię obiektu.
Aby wyciągnąć powierzchnię z obiektu
1. W trybie zaznaczania powierzchni zaznacz powierzchnię, którą chcesz wyciągnąć.
2. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz kolejno pozycje narzędzia skr yptów > > wyci ą gni ę cie .
Aby podpodzielić twarze
1. W trybie zaznaczania powierzchni zaznacz powierzchnie, które chcesz podzielić na mniejsze. Ponieważ
podpodział tworzy nowe dane kraw ędzi, podpodział jednocześnie wszystkich powierzchni zapewnia
bardziej spójne wyniki, gdy powierzchnie sąsiadują.
2. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz kolejno pozycje narzędzia skr yptów Podziel > > .
Można również przeprowadzać triangulację powierzchni, scalać obiekty i konwertować wielokątne zaznaczenia
na nowe obiekty. Triangulacja tworzy dodatkowe kraw ędzie, w taki sposób, że powierzchnia nietrójkątna jest
konwertowana na optymalną liczbę trójkątów; jednak nie zapewnia to dodatkowych szczegółów
geometrycznych. Scalanie łączy zaznaczone obiekty w jeden obiekt. Nowe obiekty można tworzyć z zaznaczenia
wielokątnego.
Triangulacja kroju
1. W trybie zaznaczania powierzchni zaznacz powierzchnię, dla której chcesz dokonać triangulacji.
2. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz kolejno pozycje narzędzia skr yptów > > triangulacja .
Scal obiekty
1. W trybie zaznaczania obiektów zaznacz obiekty, które chcesz scalić.
2. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz kolejno pozycje narzędzia skr ypty > > Scal obiekty .
Utwórz obiekt na podstawie zaznaczenia wielokątnego
1. W trybie zaznaczania powierzchni zaznacz powierzchnie, z których chcesz utworzyć nowy obiekt.
2. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz opcję skr ypty > Narz ę dzia > Utwórz nowy obiekt z
zaznaczenia Wielok ą t .
Pracuj z materiałami i cieniami
Wygląd obiektu zależy od interakcji oświetlenia i materiału obiektu w scenie. Materiały są definiowane przez
właściwości, które opisują, jak powierzchnia reaguje na różne typy światła, oraz przez program do cieniowania,
który oblicza końcowy kolor każdego piksela na powierzchni obiektu na podstawie informacji o oświetleniu,
map tekstur, map normalnych i innych danych.
Edytor modelu zawiera następujące materiały domyślne:
M AT ERIA Ł O P IS
Nieo świetlona Renderuje powierzchnię bez żadnego symulowanego

oświetlenia.
Lamber t Renderuje powierzchnię z symulowanym oświetleniem

otoczenia i oświetleniem rozproszonym.
Phong Renderuje powierzchnię z symulowanym oświetleniem

otoczenia, oświetleniem rozproszonym i światłem odbitym.
Każdy z tych materiałów stosuje jedną teksturę na powierzchni obiektu. Można ustawić różne tekstury dla
każdego obiektu, który używa materiału.
Aby zmodyfikować sposób reakcji określonego obiektu na różne źródła światła w scenie, możesz zmienić
właściwości oświetlenia materiału niezależnie od innych obiektów używających materiału. W tej tabeli opisano
typowe właściwości oświetlenia:
W Ł A Ś C IW O ŚĆ O Ś W IET L EN IA O P IS
Otoczenie Opisuje wpływ oświetlenia otoczenia na powierzchnię.
Rozproszone Opisuje wpływ światła kierunkowego i punktowego na

powierzchnię.
Emisyjne W tym artykule opisano, jak powierzchnia emituje światło

niezależne od innego oświetlenia.
Odbite Opisuje odbijanie światła kierunkowego i punktowego przez

powierzchnię.
Siła odbicia Opisuje szerokość i natężenie odbitego światła.
W zależności od tego, co obsługuje materiał, można zmienić jego właściwości oświetlenia, tekstury i inne dane.
W obszarze tryb wyboru zaznacz obiekt, którego materiał chcesz zmienić, a następnie w oknie Wła ściwo ści
Zmień wartość MaterialAmbient , MaterialDiffuse , MaterialEmissive , MaterialSpecular ,
MaterialSpecularPower lub inną dostępną właściwość. Materiał może uwidaczniać maksymalnie osiem
tekstur, których właściwości są nazywane sekwencyjnie od texture1 do Texture8 .
Aby usunąć wszystkie materiały z obiektu, na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz pozycję skr ypty >
materiały > Usu ń materiały .
Można użyć projektanta programu do tworzenia niestandardowych materiałów programu do cieniowania,
które można zastosować do obiektów w scenie 3D. Informacje o sposobach tworzenia niestandardowych
materiałów programu do cieniowania można znaleźć w temacie Shader Designer. Aby uzyskać informacje
dotyczące sposobu zastosowania niestandardowego materiału do cieniowania do obiektu, zobacz How to: Apply
a Shader to a model 3D.
Zarządzanie sceną
Scenami można zarządzać jako hierarchią obiektów. Gdy wiele obiektów jest rozmieszczonych w hierarchii,
każde przesunięcie, skalowanie lub obrót w ęzła nadrzędnego wpływa również na jego elementy podrzędne. Jest
to przydatne w celu konstruowania złożonych obiektów lub scen z bardziej podstawowych obiektów.
Można użyć okna Konspekt dokumentu , aby wyświetlić hierarchię sceny i wybrać w ęzły sceny. Po wybraniu
w ęzła w konspekcie można użyć okna Wła ściwo ści , aby zmodyfikować jego właściwości.
Hierarchię obiektów można utworzyć albo poprzez określenie jednego z nich jako element nadrzędny wobec
innych, albo grupując je jako elementy równorzędne w obszarze w ęzła zastępczego działającego jako nadrzędny.
Tworzenie hierarchii z obiektem nadrzędnym
1. W obszarze tryb wyboru wybierz co najmniej dwa obiekty. Pierwszy wybrany będzie obiektem
nadrzędnym.
2. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz opcję skr ypty > Zarz ą dzanie scen ą > Doł ą cz do
elementu nadrz ę dnego .
Tworzenie hierarchii obiektów równorzędnych
1. W obszarze tryb wyboru wybierz co najmniej dwa obiekty. Obiekt zastępczy jest tworzony i staje się ich
obiektem nadrzędnym.
2. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz kolejno pozycje skr ypty > Zarz ą dzanie scen ą > Utwórz
grup ę .
Edytor modelu używa białego szkieletu do identyfikacji pierwszego wybranego obiektu, który staje się
nadrzędny. Inne obiekty w zaznaczeniu mają niebieski szkielet. Domyślnie w ęzły zastępcze nie są wyświetlane.
Aby wyświetlić w ęzły zastępcze, na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz kolejno pozycje skr ypty >
Zarz ą dzanie scen ą > Poka ż w ę zły zast ę pcze . Z w ęzłami zastępczymi można pracować tak samo, jak z
obiektami bez obiektu zastępczego.
Aby usunąć skojarzenie nadrzędny-podrzędny między dwoma obiektami, zaznacz obiekt podrzędny, a następnie
na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz opcję skr ypty > Zarz ą dzanie scen ą > Odł ą cz od elementu
nadrz ę dnego . Po odłączeniu elementu nadrzędnego od obiektu podrzędnego obiekt podrzędny staje się
obiektem głównym w scenie.
Przełącz do trybu wyboru Ctrl + G , Ctrl + Q
S
Przełącz do trybu powiększenia Ctrl + G , Ctrl + Z
Porz ądku
Przełącz do trybu kadrowania Ctrl + G , Ctrl + P
Anuluj bieżące zaznaczenie Escape (ESC )
Powiększanie Obrót kółkiem myszy do przodu
Ctrl + Kółko myszy do przodu
SHIFT + Kółko myszy do przodu
Ctrl + PageUp
Znak plus ( + )
Pomniejszanie Obrót kółkiem myszy do tyłu
Ctrl + Kółko myszy do tyłu
SHIFT + Kółko myszy do tyłu
Ctrl + PageDown
Znak minus ( - )
Przesunięcie kamery do góry PageDown
Przesunięcie kamery w dół PageUp
Przesunięcie kamery w lewo Ruch kółkiem myszy w lewo
Ctrl + PageDown
Przesunięcie kamery w prawo Ruch kółkiem myszy w prawo
Ctrl + PageDown
Widok góry modelu Ctrl + L , Ctrl + T
Widok dołu modelu Ctrl + L , Ctrl + U

Widok lewej strony modelu Ctrl + L , Ctrl + L
Widok prawej strony modelu Ctrl + L , Ctrl + R
Widok przodu modelu Ctrl + L , Ctrl + F
Widok tyłu modelu Ctrl + L , Ctrl + B
Umieść obiekt w ramce w oknie N
Przełącz tryb szkieletowy Ctrl + L , Ctrl + W
Przełącz przyciąganie do siatki Ctrl + G , Ctrl + N
Przełącz tryb obracania Ctrl + G , Ctrl + V
Przełącz ograniczenie osi x Ctrl + L , Ctrl + X
Przełącz ograniczenie osi y Ctrl + L , Ctrl + Y
Przełącz ograniczenie osi z Ctrl + L , Ctrl + Z
Przełącz do trybu przesunięcia Ctrl + G , Ctrl + W
Przełącz do trybu skalowania Ctrl + G , Ctrl + E
Adres
Przełącz do trybu obrotu Ctrl + G , Ctrl + R
Przełącz do trybu zaznaczania punktu Ctrl + L , Ctrl + 1
Przełącz do trybu zaznaczania krawędzi Ctrl + L , Ctrl + 2
Przełącz do trybu zaznaczania powierzchni Ctrl + L , Ctrl + 3
Przełącz do trybu zaznaczania obiektu Ctrl + L , Ctrl + 4
Przełącz do trybu orbity (kamery) Ctrl + G , Ctrl + O
Wybierz następny obiekt w scenie Tab
Wybierz poprzedni obiekt w scenie SHIFT + Kar ta
Manipuluj zaznaczonym obiektem za pomocą bieżącego Klawisze strzałek

narzędzia.
Dezaktywuj bieżący manipulator Pytania
Obracanie kamery Alt + Przeciągnij z lewym przyciskiem myszy
Powiązane tematy
T Y T UŁ O P IS
Praca z zasobami 3W dla gier i aplikacji Zawiera przegląd narzędzi programu Visual Studio, których
można użyć do pracy z zasobami graficznymi, takimi jak
tekstury i obrazy, modele 3W i efekty cieniowania.
Edytor obrazów Opisuje, jak używać edytora obrazów programu Visual

Studio do pracy z teksturami i obrazami.
Projektant programu do cieniowania Opisuje, jak używać projektanta cieniowania programu Visual
Instrukcje: tworzenie podstawowego modelu 3D
W tym artykule pokazano, jak utworzyć podstawowy model 3W przy użyciu edytora modelu. Omówione są
następujące działania:
Dodawanie obiektów do sceny
Wybieranie twarzy i kraw ędzi
Tłumaczenie wybranych opcji
Korzystanie z narz ę dzi do tworzenia i wyci ą gni ę cie kroju
Korzystanie z polecenia triangulacja
Tworzenie podstawowego modelu 3D

Możesz użyć edytora modelu, aby utworzyć i zmodyfikować modele 3D i sceny dla swojej gry lub aplikacji.
Poniższe kroki pokazują, jak za pomocą edytora modelu utworzyć uproszczony model 3W dla domu. Model
uproszczony może służyć jako autonomiczna dla końcowych zasobów grafiki, które są nadal tworzone, jako
siatka do wykrywania kolizji lub jako model niskiego szczegółowości, który ma być używany, gdy obiekt, który
reprezentuje, jest zbyt daleko, aby można było skorzystać z bardziej szczegółowego renderowania.
Po zakończeniu model powinien wyglądać następująco:
Przed rozpoczęciem upewnij się, że okno Wła ściwo ści i Przybornik są wyświetlane.
Aby utworzyć uproszczony model 3W dla domu
1. Utwórz model 3W, z którym chcesz korzystać. Aby uzyskać informacje o sposobach dodawania modelu
do projektu, zobacz sekcję Wprowadzenie w Edytorze modelu.
2. Dodaj moduł do sceny. W oknie Przybornik w obszarze kształty wybierz pozycję moduł , a następnie
przenieś ją na powierzchnię projektu.
3. Przełącz się na wybór obszaru. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz pozycj ę Wybierz opcj ę .
4. Podziel górną część modułu. W trybie zaznaczania ze stroną wybierz moduł jeden raz, aby aktywować go
do wyboru, a następnie wybierz górną część modułu, aby zaznaczyć górną miarę. Na pasku narzędzi
Edytor modelu wybierz opcj ę Podziel na siebie. Spowoduje to dodanie nowych wierzchołków na górze
modułu, który dzieli go na cztery partycje o równym rozmiarze.
5. Wyciągnięcie dwóch sąsiadujących stron modułu — na przykład z przodu i po prawej stronie modułu. W
trybie wyboru kroju wybierz moduł jeden raz, aby aktywować go do wyboru, a następnie wybierz jedną
stronę modułu. Naciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl , wybierz inną stronę modułu, która znajduje się obok
zaznaczonej pierwszej strony, a następnie na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz polecenie
wyci ą gni ę cie kroju .
6. Poszerzenie jednego z wytłoczeniów. Wybierz jedną z wysuniętych twarzy, a następnie na pasku narzędzi
Edytor modelu wybierz narzędzie translacji i Przenieś Manipulator tłumaczenia w tym samym kierunku
co wytłoczenie.
7. Triangulacja modelu. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz kolejno opcje Zaawansowane >
Narz ę dzia > triangulacja .
8. Utwórz dach domu. Przejdź do trybu wyboru kraw ędzi, wybierając pozycj ę Wybierz kraw ę d ź na pasku
narzędzi Edytor modelu, a następnie wybierz moduł, aby go uaktywnić. Naciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl
podczas zaznaczania kraw ędzi, które są wyświetlane w tym miejscu:
Po wybraniu kraw ędzi na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz narzędzie translacja , a następnie
przenieś tłumaczenie Manipulator do góry, aby utworzyć dach domu.
Model uproszczonej konstrukcji został ukończony. Poniżej znajduje się ostateczny model z zastosowanym
płaskim cieniowaniem:
W następnym kroku można zastosować cieniowanie do tego modelu 3W. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz How to: Apply a Shader to the 3D model.
Zobacz też
Jak modelować tereny 3W
Edytor modelu
Instrukcje: modyfikowanie punktu obrotu modelu
3D
W tym artykule pokazano, jak zmodyfikować punkt obrotu modelu 3D przy użyciu edytora modelu. Punkt
obrotu jest punktem w miejscu, który definiuje środek matematyczny obiektu do obrotu i skalowania.
Modyfikowanie punktu obrotu modelu 3D

Możesz zmienić definicję pochodzenia modelu 3D, modyfikując jego punkt obrotu.
Upewnij się, że wyświetlane jest okno Wła ściwo ści i Przybornik .
1. Zacznij od istniejącego modelu 3D, takiego jak ten, który został opisany w artykule jak: Tworzenie
podstawowego modelu 3W.
2. Przejdź do trybu Pivot. Na pasku narzędzi Tr yb edytora modelu wybierz przycisk tr yb Pivot , aby
uaktywnić tryb Pivot. Zostanie wyświetlone okno z przyciskiem tr yb tabeli przestawnej , aby wskazać,
że Edytor modelu jest teraz w trybie Pivot. W trybie Pivot operacje, takie jak tłumaczenie, wpływają na
punkt obrotu obiektu, a nie strukturę obiektu w przestrzeni kosmicznej.
3. Zmodyfikuj punkt obrotu obiektu. W obszarze tryb wyboru wybierz obiekt, a następnie na pasku
narzędzi Podgl ą d modelu wybierz narzędzie tłumaczenie . Pole reprezentujące punkt obrotu pojawia
się na powierzchni projektowej. Przenieś pole, aby zmodyfikować punkt obrotu obiektu.
Przenosząc pole, można przenieść punkt obrotu we wszystkich trzech wymiarach. Aby przetłumaczyć
punkt obrotu wzdłuż jednej osi, przesuń strzałkę odpowiadającą tej osi. Pole i strzałki zmienią kolor na
żółty, aby wskazać oo, na którą ma wpływ tłumaczenie.
Punkt obrotu można także określić przy użyciu właściwości translacja przestawnego w oknie
Wła ściwo ści .
TIP
Efekt nowego punktu przestawnego można wyświetlić, obracając obiekt. Aby go obrócić, użyj narzędzia Obró ć lub
zmodyfikuj Właściwość Rotation .
Oto model, który ma zmodyfikowany punkt obrotu:

Zobacz też
Edytor modelu
W tym artykule pokazano, jak za pomocą edytora modelu utworzyć model terenowy 3W.
Tworzenie modelu terenowego 3W

Można utworzyć trójwymiarowe przedzielenie płaszczyzny, aby utworzyć dodatkowe twarze, a następnie
operować swoimi wierzchołkami w celu utworzenia interesujących funkcji terenu.
Po zakończeniu model powinien wyglądać następująco:
Przed rozpoczęciem upewnij się, że okno Wła ściwo ści i Przybornik są wyświetlane.
1. Utwórz model 3W, z którym chcesz korzystać. Aby uzyskać informacje o sposobach dodawania modelu
do projektu, zobacz sekcję Wprowadzenie w Edytorze modelu.
2. Dodaj płaszczyznę do sceny. W przyborniku , w obszarze kształty wybierz pozycję płaszczyzna i
TIP
Aby obiekt płaszczyzny był łatwiejszy do pracy, możesz go ramkować na powierzchni projektowej. W obszarze tryb
wyboru wybierz obiekt płaszczyzny, a następnie na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz przycisk obiekt ramki
.
3. Przejdź do trybu wyboru kroju. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz pozycj ę Wybierz opcj ę .
4. Podziel płaszczyznę. W trybie zaznaczania powierzchni wybierz płaszczyznę jednokrotną, aby ją uaktywnić
do zaznaczenia, a następnie wybierz ją ponownie, aby zaznaczyć jej tylko. Na pasku narzędzi Edytor
modelu wybierz opcj ę Podziel na siebie. Spowoduje to dodanie nowych wierzchołków do płaszczyzny
dzielącej ją na cztery partycje o równym rozmiarze.
5. Utwórz więcej podziałów. Po wybraniu nowych twarzy wybierz pozycję Podziel na dwie godziny.
Spowoduje to utworzenie łącznej liczby 64 twarzy. Tworząc więcej podziałów, można bardziej
szczegółowo udostępnić teren.
6. Przejdź do trybu wyboru punktu. Na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz pozycję Wybierz punkt .
7. Zmodyfikuj punkt, aby utworzyć funkcję terenu. W trybie wyboru punktu wybierz jeden z punktów, a
następnie na pasku narzędzi Edytor modelu wybierz narzędzie tłumaczenie . Pole reprezentujące punkt
pojawia się na powierzchni projektowej. Użyj zieloną strzałkę, aby przenieść pole, a tym samym
zmodyfikować wysokość punktu. Powtórz ten krok dla różnych punktów, aby utworzyć interesujące
funkcje terenu.
TIP
Można wybrać kilka punktów jednocześnie, aby je zmodyfikować w jednolity sposób.
Model terenu został ukończony. Oto ponownie ostateczny model z zastosowanym cieniowaniem podstawowego
Phong:
Możesz użyć tego modelu terenu, aby zademonstrować efekt cieniowania gradientu, który jest opisany w
instrukcje: Tworzenie cieniowania gradientowego opartego na geometrii.
Zobacz też
Edytor modelu
Instrukcje: stosowanie cieniowania do modelu 3D
W tym artykule pokazano, jak za pomocą edytora modelu zastosować moduł cieniowania ukierunkowanego
języka programu Graph (DGSL) do modelu 3W.
Stosowanie cieniowania do modelu 3D

Możesz zastosować efekt cieniowania do modelu 3D, aby nadać mu interesujący wygląd.
Przed rozpoczęciem upewnij się, że wyświetlane jest okno Wła ściwo ści .
1. Zacznij od sceny 3D, która zawiera co najmniej jeden model. Jeśli nie masz odpowiedniej sceny 3W,
utwórz ją zgodnie z opisem w temacie How to: Create a Basic model 3D. Musisz również mieć moduł
DGSL, który można zastosować do modelu. Jeśli nie masz odpowiedniego modułu cieniującego, utwórz
go zgodnie z opisem w temacie How to: Create a Basic Color Shader i upewnij się, że Zapisano go w pliku
przed kontynuowaniem.
2. W obszarze tryb wyboru wybierz model, do którego chcesz zastosować program do cieniowania, a
następnie w oknie Wła ściwo ści , we właściwości filename grupy właściwości efekt Określ moduł
DGSL, który ma zostać zastosowany do modelu.
Oto model, do którego zastosowano podstawowy efekt koloru:
Po zastosowaniu cieniowania do modelu można otworzyć go w projektancie programu do cieniowania,

wybierając model, a następnie w oknie Wła ściwo ści , we właściwości (Zaawansowane) grupy właściwości
efekt , wybierając przycisk wielokropka (...).
Zobacz też
Instrukcje: tworzenie cieniowania koloru podstawowego
Edytor modelu
Praca z cieniowaniem
Możesz użyć projektanta cieniowania opartego na grafie w programie Visual Studio, aby zaprojektować
niestandardowe efekty cieniowania. Można używać tych programów do cieniowania w grach lub aplikacji
opartych na programie DirectX.
Program do cieniowania jest programem komputerowym, który wykonuje obliczenia grafiki — na przykład
przekształceń wierzchołków lub kolorowania pikseli — jest zazwyczaj uruchamiany na procesorze graficznym
(GPU), a nie w procesorach. Ze względu na to, że większość etapów tradycyjnego potoku grafiki o stałej funkcji
jest teraz wykonywana przez programy do cieniowania, można użyć ich do utworzenia potoku, który jest
specyficzny dla potrzeb aplikacji.
Najbardziej typowymi rodzajami programów do cieniowania są programy do cieniowania wierzchołków , które
wykonują obliczenia na wierzchołku i zastępują stałe funkcje transformacji i oświetlenia w nieprogramowalnym
sprzęcie graficznym, i cieniowania pikseli, które wykonują obliczenia w pikselach, które określają kolor piksela i
zastępują stałe-funkcyjne obwody łączenia z nieprogramowalnym sprzętem graficznym. Nowoczesny sprzęt
graficzny oferuje jeszcze więcej rodzajów programów do cieniowania, programów do cieniowania kadłuba,
programów do cieniowania domen i cieniowania geometrycznego na potrzeby obliczeń graficznych i
cieniowania obliczeń dla niegraficznych obliczeń. Żaden z tych etapów nie jest jeszcze dostępny w
nieprogramowalnym sprzęcie graficznym. Programy do cieniowania zostały pierwotnie utworzone przy użyciu
języka podobnego do zestawu, który udostępnia instrukcje SIMD (Data-Parallel) i zorientowane na grafiki
(iloczyn kropki). Teraz programy do cieniowania są zwykle tworzone przy użyciu wysokiej klasy języków, takich
jak HLSL ( język cieniowania wysokiego poziomu).
Projektanta programu do cieniowania można użyć do interaktywnego tworzenia programów do cieniowania
pikseli zamiast wprowadzania i kompilowania kodu. W projektancie cieniowania, cieniowanie jest definiowane
przez wiele w ęzłów, które reprezentują dane i operacje, oraz połączenia między w ęzłami, które reprezentują
przepływ wartości danych i wyniki pośrednie za pośrednictwem programu do cieniowania. Korzystając z tej
metody i podglądu w czasie rzeczywistym w projektancie cieniowania, można łatwiej wizualizować
wykonywanie modułu cieniującego i "odkrywać" interesujące wahania programu do cieniowania za
pośrednictwem eksperymentów.
DGSL dokumenty
Projektant programu do cieniowania zapisuje programy do cieniowania w formacie DGSL (Direct Graph Markup
Language), który jest formatem XML opartym na module DGML Można zastosować cieniowanie DGSL
bezpośrednio do modeli 3D w edytorze modeli. Jednak zanim będzie można użyć modułu cieniującego DGSL w
aplikacji, należy wyeksportować go do formatu, który obsługuje program DirectX — na przykład HLSL.
Ponieważ DGSL jest zgodny z DGML, można użyć narzędzi przeznaczonych do analizowania dokumentów DGML
do analizowania programów do cieniowania DGSLów. Aby uzyskać informacje na temat DGML, zobacz Opis
języka Directed Graph Markup Language (dgml).
Powiązane tematy
T Y T UŁ O P IS
Projektant programu do cieniowania Opisuje, jak używać projektanta cieniowania programu Visual
Węzły projektanta cieniowania W tym artykule omówiono rodzaje węzłów projektanta

modułu cieniującego, których można użyć do osiągnięcia
efektów graficznych.
Przykłady projektanta cieniowania Zawiera łącza do tematów, które pokazują, jak używać
projektanta cieniowania do osiągnięcia typowych efektów
graficznych.
Shader Designer
W tym dokumencie opisano sposób pracy z projektantem cieniowania programu Visual Studio w celu
tworzenia, modyfikowania i eksportowania niestandardowych efektów wizualnych, które są znane jako
programy do cieniowania.
Za pomocą projektanta cieniowania można tworzyć niestandardowe efekty wizualne dla swojej gry lub
aplikacji, nawet jeśli nie znasz programowania w języku HLSL (High-Level Shader Language). Aby utworzyć
program do cieniowania w projektancie cieniowania , można go określić jako Graf. Oznacza to, że należy
dodać do w ęzłów powierzchni projektowej, które reprezentują dane i operacje, a następnie nawiązać połączenia
między nimi w celu zdefiniowania sposobu przetwarzania danych przez operacje. W każdym w ęźle operacji jest
dostępny podgląd efektu do tego punktu, aby można było wizualizować jego wyniki. Dane są przepływane przez
w ęzły do końcowego w ęzła, który reprezentuje dane wyjściowe cieniowania.
Projektant programu do cieniowania obsługuje następujące formaty programu do cieniowania:
O B SŁ UGIWA N E O P ERA C JE
( W Y Ś W IET L A N IE, EDY TO WA N IE I
N A Z WA F O RM AT U RO Z SZ ERZ EN IE P L IK U EK SP O RTO WA N IE)
Język ukierunkowanego modułu . dgsl Wyświetl, edytuj

cieniującego wykresów
Program do cieniowania HLSL (kod . HLSL Eksportowanie

źródłowy)
Program do cieniowania HLSL (kod . CSO Eksportowanie

bajtowy)
Nagłówek C++ (tablica kodu .h Eksportowanie

bajtowego HLSL)
Rozpoczęcie pracy
W tej sekcji opisano sposób dodawania modułu cieniującego DGSL do projektu Visual Studio C++ i
przedstawiono podstawowe informacje ułatwiające rozpoczęcie pracy.
NOTE
Automatyczna integracja kompilacji elementów graficznych, takich jak grafy programu do cieniowania (pliki. dgsl), jest
obsługiwana tylko dla projektów języka C++.
Aby dodać cieniowanie DGSL do projektu

1. Upewnij się, że masz zainstalowany wymagany składnik programu Visual Studio, który jest potrzebny do
pracy z grafiką. Składnik jest nazywany edytorami obrazów i modeli 3W .
Aby go zainstalować, Otwórz Instalator programu Visual Studio, wybierając pozycję Narz ę dzia >
Pobierz narz ę dzia i funkcje z paska menu, a następnie wybierz kartę poszczególne składniki .
Wybierz składnik obrazy i edytor y modelu 3W w kategorii gr y i grafika , a następnie wybierz
polecenie Modyfikuj .
2. W Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz menu skrótów dla projektu języka C++, do którego chcesz dodać
program do cieniowania, a następnie wybierz polecenie Dodaj > nowy element .
3. W oknie dialogowym Dodaj nowy element w obszarze zainstalowane wybierz pozycję grafika , a
następnie wybierz pozycję Wykres cieniowania wizualizacji (. dgsl) .
NOTE
Jeśli kategoria grafika nie jest widoczna w oknie dialogowym Dodaj nowy element i masz zainstalowany
składnik edytor y obrazów i modeli 3W , elementy graficzne nie są obsługiwane dla typu projektu.
4. Określ nazw ę pliku programu do cieniowania i lokalizacj ę , w której ma zostać utworzona.

5. Wybierz przycisk Dodaj .
Domyślne cieniowanie
Za każdym razem, gdy tworzysz cieniowanie DGSL, rozpoczyna się to minimalny program do cieniowania, który
ma tylko w ęzeł koloru punktu , który jest połączony z ko ńcowym w ęzłem koloru. Mimo że ten program do
cieniowania jest kompletny i funkcjonalny, nie wykonuje tego więcej. W związku z tym pierwszy krok tworzenia
działającego programu do cieniowania często polega na usunięciu w ęzła koloru punktu lub rozłączeniu go od
ko ńcowego w ę zła koloru , aby zwolnić miejsce na inne w ęzły.
Współpraca z projektantem programu do cieniowania

W poniższych sekcjach opisano, jak używać projektanta cieniowania do pracy z niestandardowymi narzędziami
do cieniowania.
Paski narzędzi projektanta cieniowania
Paski narzędzi projektanta cieniowania zawierają polecenia, które ułatwiają korzystanie z grafów cieniowania
DGSL.
Polecenia, które mają wpływ na stan projektanta cieniowania, znajdują się na pasku narzędzi tr yb projektanta
cieniowania w głównym oknie programu Visual Studio. Narzędzia i polecenia projektowania znajdują się na
pasku narzędzi projektanta cieniowania na powierzchni projektowej projektanta programu do cieniowania.
Oto pasek narzędzi tr yb projektanta cieniowania :
W tej tabeli opisano elementy na pasku narzędzi tr yb projektanta cieniowania , które są wymienione w
kolejności, w jakiej są wyświetlane od lewej do prawej:
Wybierz Umożliwia interakcję z węzłami i krawędziami na wykresie. W

tym trybie można wybrać węzły i przenieść je lub usunąć.
można również ustalić krawędzie lub je podzielić.
Panoramowanie Włącza przenoszenie grafu cieniowania względem ramki

okna. Aby przesunąć, wybierz punkt na powierzchni
projektowej i przenieś go wokół siebie.

Powiększenie Umożliwia wyświetlanie większej lub mniejszej liczby

szczegółów grafu cieniowania względem ramki okna. W
trybie powiększenia wybierz punkt na powierzchni
projektowej, a następnie przenieś go w prawo lub w dół, aby
powiększyć, lub w lewo lub w górę, aby pomniejszyć.

Ctrl , aby powiększyć lub pomniejszyć, używając kółka
myszy.
Dopasuj do rozmiaru Wyświetla wykres pełnego modułu cieniującego w ramce

okna.
Tr yb renderowania w czasie rzeczywistym Po włączeniu renderowania w czasie rzeczywistym program

Visual Studio ponownie rysuje powierzchnię projektu, nawet
jeśli nie jest wykonywana żadna akcja użytkownika. Ten tryb
jest przydatny podczas pracy z cieniowaniami zmieniającymi
się w czasie.
Podgląd przy u życiu sfer y Po włączeniu Model sfery jest używany do podglądu
cieniowania. Można włączyć tylko jeden kształt podglądu w
danym momencie.
Podgląd przy u życiu modułu Po włączeniu Model modułu jest używany do podglądu
danym momencie.
Podgląd przy u życiu walca Po włączeniu Model walcowy służy do wyświetlania

podglądu cieniowania. Można włączyć tylko jeden kształt
podglądu w danym momencie.
Podgląd z sto żek Po włączeniu Model stożkowy jest używany do podglądu

danym momencie.
Podgląd przy u życiu czajniczek Po włączeniu Model elementu czajniczek jest używany do
podglądu cieniowania. Można włączyć tylko jeden kształt
podglądu w danym momencie.
Podgląd przy u życiu płaszczyzny Po włączeniu Model płaszczyzny jest używany do podglądu
danym momencie.
Przybornik Alternatywnie pokazuje lub ukrywa Przybornik .
Wła ściwo ści Alternatywnie pokazuje lub ukrywa okno Wła ściwo ści .
Zaawansowany Zawiera zaawansowane polecenia i opcje.
Ekspor t : umożliwia eksportowanie cieniowania w kilku

formatach.
Ekspor tuj jako : Eksportuje program do cieniowania jako

kod źródłowy HLSL lub jako skompilowany plik kodu
programu do cieniowania. Aby uzyskać więcej informacji o
sposobach eksportowania programów do cieniowania,
zobacz How to: Export a Shader.
Aparaty grafiki: włącza wybór modułu renderowania, który

jest używany do wyświetlania powierzchni projektowej.
Renderowanie przy u życiu d3d11 : używa programu

Direct3D 11 do renderowania powierzchni projektowej
projektanta cieniowania.
Renderowanie przy u życiu D3D11WARP : używa

platformy Direct3D 11 Windows Advanced rasteryzacji
(Wypaczenie), aby renderować powierzchnię projektowania
projektanta programu do cieniowania.
Widok : umożliwia wybranie dodatkowych informacji na

temat projektanta programu do cieniowania.
Szybko ść klatek : po włączeniu wyświetla bieżącą stawkę

klatki w prawym górnym rogu powierzchni projektowej.
Szybkość odtwarzania to liczba ramek wyświetlanych na
sekundę. Ta opcja jest przydatna po włączeniu opcji tr yb
renderowania w czasie rzeczywistym .
TIP
Możesz wybrać przycisk Zaawansowane , aby ponownie uruchomić ostatnie polecenie.
Pracuj z węzłami i połączeniami

Użyj trybu SELECT , aby dodawać, usuwać, zmieniać położenie, łączyć i konfigurować w ęzły. Poniżej
przedstawiono sposób wykonywania tych podstawowych operacji:
Aby wykonać operacje podstawowe w trybie wyboru
Aby dodać w ęzeł do wykresu, wybierz go w przyborniku , a następnie przenieś do powierzchni
projektowej.
Aby usunąć w ęzeł z grafu, zaznacz go, a następnie naciśnij klawisz delete .
Aby zmienić położenie w ęzła, zaznacz go, a następnie przenieś do nowej lokalizacji.
Aby połączyć dwa w ęzły, Przenieś Terminal wyjściowy jednego w ęzła do terminalu wejściowego
drugiego w ęzła. Możliwe jest połączenie tylko terminali, które mają zgodne typy. Linia między
terminalami pokazuje połączenie.
Aby usunąć połączenie, w menu skrótów dla jednego z podłączonych terminali wybierz opcję
Przer wij linki .
Aby skonfigurować właściwości w ęzła, wybierz w ęzeł, a następnie w oknie Wła ściwo ści Określ
nowe wartości właściwości.
Podgląd programów do cieniowania
Aby ułatwić zrozumienie, w jaki sposób program do cieniowania będzie widoczny w aplikacji, możesz
skonfigurować sposób wyświetlania podglądu. Aby przybliżyć aplikację, możesz wybrać jeden z kilku kształtów
do renderowania, skonfigurować tekstury i inne parametry materiałowe, włączyć animację efektów opartych na
czasie i sprawdzić podgląd z różnych kątów.
Kształty
Projektant programu do cieniowania zawiera sześć kształtów — sfera, moduł, cylinder, stożek, czajniczek i
płaszczyznę, których można użyć do podglądu cieniowania. W zależności od modułu cieniującego Niektóre
kształty mogą dać lepszy Podgląd.
Aby wybrać kształt podglądu, na pasku narzędzi tr yby projektanta cieniowania wybierz odpowiedni kształt.
Tekstury i parametry materiału
Wiele programów do cieniowania polega na teksturach i właściwościach materiału w celu utworzenia
unikatowego wyglądu każdego rodzaju obiektu w aplikacji. Aby zobaczyć, jak będzie wyglądać program do
cieniowania w aplikacji, możesz ustawić tekstury i właściwości materiałowe, które są używane do renderowania
podglądu, tak aby pasowały do tekstur i parametrów, które mogą być używane w aplikacji.
Aby powiązać inną teksturę z rejestrem tekstury lub zmodyfikować inne parametry materiałowe:
1. W obszarze tryb wyboru zaznacz pusty obszar na powierzchni projektowej. Powoduje to wyświetlenie
właściwości globalnego cieniowania w oknie Wła ściwo ści .
2. W oknie Wła ściwo ści Określ nowe wartości właściwości tekstury i parametrów, które chcesz zmienić.
W poniższej tabeli przedstawiono parametry programu do cieniowania, które można modyfikować:
PA RA M ET R W Ł A Ś C IW O Ś C I
Tekstura 1 - Tekstura 8 Dost ęp : publiczny , aby zezwalać na ustawienie

właściwości z edytora modelu; w przeciwnym razie
pr ywatny .
Nazwa pliku : pełna ścieżka pliku tekstury skojarzonego z

tym rejestrem tekstury.
Otoczenie materiału Dost ęp : publiczny , aby zezwalać na ustawienie

pr ywatny .
War to ść: kolor rozpraszania bieżącego piksela ze względu

na pośrednie lub oświetlenie otoczenia.
PA RA M ET R W Ł A Ś C IW O Ś C I
Rozpraszanie materiału Dost ęp : publiczny , aby zezwalać na ustawienie

pr ywatny .
War to ść: kolor opisujący sposób rozpraszania przez bieżący

piksel oświetlenia bezpośredniego.
Emisyjny materiału Dost ęp : publiczny , aby zezwalać na ustawienie

pr ywatny .
War to ść: udział koloru bieżącego piksela ze względu na

własne oświetlenie.
Odblasków materiału Dost ęp : publiczny , aby zezwalać na ustawienie

pr ywatny .
War to ść: kolor opisujący sposób, w jaki bieżący piksel

odzwierciedla bezpośrednie oświetlenie.
Odblasków materiału Dost ęp : publiczny , aby zezwalać na ustawienie

pr ywatny .
War to ść: wykładnik, który definiuje intensywność

odblasków świateł na bieżącym pikselu.
Efekty zależne od czasu

Niektóre programy do cieniowania mają składnik oparty na czasie, który Animuj efekt. Aby pokazać, jak działa
efekt, wersja zapoznawcza musi być aktualizowana kilka razy na sekundę. Domyślnie wersja zapoznawcza jest
aktualizowana tylko wtedy, gdy cieniowanie zostanie zmienione; Aby zmienić to zachowanie, tak aby można było
wyświetlić efekty zależne od czasu, należy włączyć renderowanie w czasie rzeczywistym.
Aby włączyć renderowanie w czasie rzeczywistym, na pasku narzędzi projektanta cieniowania wybierz opcję
renderowanie w czasie rzeczywistym.
Badanie efektu
Na wiele programów do cieniowania wpływają zmienne, takie jak kąt wyświetlania lub oświetlenie kierunkowe.
Aby sprawdzić, jak efekt reaguje na zmiany zmiennych, można swobodnie obrócić kształt w wersji zapoznawczej
i obserwować zachowanie programu do cieniowania.
Aby obrócić kształt, naciśnij i przytrzymaj klawisz Alt , a następnie wybierz dowolny punkt na powierzchni
projektowej i przenieś go.
Eksportowanie programów do cieniowania
Zanim będzie można użyć programu do cieniowania w aplikacji, musisz go wyeksportować w formacie
rozpoznawanym przez technologię DirectX.
Program do cieniowania można eksportować jako kod źródłowy HLSL lub w postaci kodu bajtowego
skompilowanego programu do cieniowania. Kod źródłowy HLSL jest eksportowany do pliku tekstowego, który
ma rozszerzenie nazwy pliku . HLSL . Kod bajtowy programu do cieniowania można wyeksportować do pliku
binarnego RAW, który ma rozszerzenie nazwy pliku . CSO lub do pliku nagłówkowego C++ (. h), który koduje
kod bajtowy modułu cieniującego do tablicy.
Aby uzyskać więcej informacji o sposobach eksportowania programów do cieniowania, zobacz How to: Export a
Shader.
Przełącz do trybu wyboru Ctrl + G , Ctrl + Q
Przełącz do trybu powiększenia Ctrl + G , Ctrl + Z
Porz ądku
Przełącz do trybu kadrowania Ctrl + G , Ctrl + P
Anuluj bieżące zaznaczenie Escape (ESC )
Powiększanie Ctrl + Kółko myszy do przodu
Znak plus ( + )
Pomniejszanie Ctrl + Kółko myszy do tyłu
Znak minus ( - )
Przesuń powierzchnię projektu w górę Obrót kółkiem myszy do tyłu
PageDown
Przesuń powierzchnię projektu w dół Obrót kółkiem myszy do przodu
PageUp
Przesuń powierzchnię projektu w lewo SHIFT + Kółko myszy do tyłu
Ruch kółkiem myszy w lewo
SHIFT + PageDown
Przesuń powierzchnię projektu w prawo SHIFT + Kółko myszy do przodu
Ruch kółkiem myszy w prawo
SHIFT + PageUp
Przesuwanie fokusu klawiatury do innego węzła Klawisze strzałek
Wybierz węzeł, który ma fokus klawiatury (dodaje węzeł do SHIFT + Spacja

grupy wyboru)
Przełącz zaznaczenie węzła, który ma fokus klawiatury Ctrl + Spacja
Przełącz bieżące zaznaczenie (jeśli nie wybrano żadnych Spacja

węzłów, zaznacz węzeł z fokusem klawiatury)
Przenieś bieżące zaznaczenie w górę SHIFT + Strzałka w gór ę
Przenieś bieżące zaznaczenie w dół SHIFT + Strzałka w dół
Przenieś bieżące zaznaczenie w lewo SHIFT + Strzałka w lewo
Przenieś bieżące zaznaczenie w prawo SHIFT + Strzałka w prawo .
Powiązane tematy
T Y T UŁ O P IS
Praca z zasobami 3W dla gier i aplikacji Zawiera przegląd narzędzi programu Visual Studio, których
można użyć do pracy z teksturami i obrazami, modelami 3W
i efektami cieniowania.
Edytor obrazów Opisuje, jak używać edytora obrazów programu Visual

Studio do pracy z teksturami i obrazami.
Edytor modelu Opisuje sposób używania Edytora modelu programu Visual

Studio do pracy z modelami 3W.
Artykuły w tej sekcji dokumentacji zawierają informacje o różnych w ęzłach projektanta programu do
cieniowania, których można użyć do tworzenia efektów graficznych.
Węzły i typy węzłów

Projektant cieniowania reprezentuje efekty wizualne jako Graf. Wykresy te są tworzone z w ęzłów, które zostały
specjalnie wybrane i połączone z precyzyjnymi sposobami w celu osiągnięcia zamierzonego efektu. Każdy w ęzeł
reprezentuje element informacji lub funkcję matematyczną, a połączenia między nimi przedstawiają sposób, w
jaki informacje są przekazywane przez Graf w celu utworzenia wyniku. Projektant programu do cieniowania
udostępnia sześć różnych typów w ęzłów — filtry, w ęzły tekstury, parametry, stałe, w ęzły narzędzi i w ęzły
matematyczne — a kilka pojedynczych w ęzłów należy do każdego typu. Te w ęzły i typy w ęzłów zostały opisane
w innych artykułach w tej sekcji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz linki na końcu tego dokumentu.
Struktura węzłów
Wszystkie w ęzły składają się z kombinacji wspólnych elementów. Każdy w ęzeł ma co najmniej jeden terminal
wyjściowy po prawej stronie (z wyjątkiem końcowego w ęzła koloru, który reprezentuje dane wyjściowe
programu do cieniowania). Węzły reprezentujące obliczenia lub próbniki tekstury mają terminale wejściowe po
lewej stronie, ale w ęzły reprezentujące informacje nie mają terminali wejściowych. Terminale wyjściowe są
połączone z terminalami wejściowymi, aby przenieść informacje z jednego w ęzła do drugiego.
Promocja wejść
Ponieważ projektant programu do cieniowania musi ostatecznie wygenerować kod źródłowy HLSL, dzięki czemu
efekt może być używany w grze lub aplikacji, w ęzły projektanta cieniowania podlegają regułom podwyższania
poziomu, które są używane przez HLSL. Ponieważ sprzęt graficzny działa głównie na wartościach
zmiennoprzecinkowych, należy wpisać promocję między różnymi typami — na przykład od int do float , lub
z float do double — jest to nietypowe. Zamiast tego, ponieważ sprzęt graficzny używa tej samej operacji na
wielu informacjach jednocześnie, może wystąpić różne rodzaje podwyższania poziomu, w których krótsza liczba
danych wejściowych jest wydłuża w celu dopasowania do rozmiaru najdłuższych danych wejściowych. Sposób
jego wydłużenia zależy od typu danych wejściowych, a także od samej operacji:
Je śli mniejszy typ jest war to ści ą skalarn ą , wówczas:
Wartość skalarna jest replikowana do wektora, który jest równy rozmiarowi większej ilości danych
wejściowych. Na przykład dane wejściowe skalarne 5,0 są wektorem (5,0, 5,0, 5,0), gdy największe wejście
operacji jest wektorem trzech elementów, niezależnie od tego, co to jest operacja.
Je śli mniejszym typem jest wektor, a operacja jest mno ż enia ( * ,/,% i tak dalej), a nast ę pnie:
Wartość wektora jest kopiowana do wiodących elementów wektora, który jest równy rozmiarowi
większych danych wejściowych, a końcowe elementy są ustawione na 1,0. Na przykład dane wejściowe
wektora (5,0, 5,0) staną się wektorami (5,0, 5,0, 1,0, 1,0), gdy jest mnożona przez wektor czterech
elementów. Pozwala to zachować trzeci i czwarty element danych wyjściowych przy użyciu tożsamości
mnożenia, 1,0.
Je śli mniejszym typem jest wektor, a operacja jest dodatkiem (+,-, itd.), wówczas:
Wartość wektora jest kopiowana do wiodących elementów wektora, który jest równy rozmiarowi
większych danych wejściowych, a końcowe elementy są ustawione na 0,0. Na przykład dane wejściowe
wektora (5,0, 5,0) staną się wektorami (5,0, 5,0, 0,0, 0,0), gdy zostanie dodana do wektora czterech
elementów. Pozwala to zachować trzeci i czwarty element danych wyjściowych przy użyciu tożsamości
dodatku 0,0.
Powiązane tematy
T Y T UŁ O P IS
Stałe węzły Opisuje węzły, których można użyć do reprezentowania

wartości literału i interpolowane informacje o stanie
wierzchołka w obliczeniach cieniowania. Ponieważ stan
wierzchołka jest interpolowany, w związku z czym jest różny
dla każdego piksela — każde wystąpienie programu do
cieniowania pikseli otrzymuje inną wersję stałej.
Węzły parametrów Opisuje węzły, których można użyć do reprezentowania

położenia kamery, właściwości materiału, parametrów
oświetlenia, godziny i innych informacji o stanie aplikacji w
obliczeniach cieniowania.
Węzły tekstury Opisuje węzły, których można użyć do próbkowania różnych

typów tekstury i geometrie, oraz do tworzenia lub
przekształcania współrzędnych tekstury w typowy sposób.
Węzły matematyczne Opisuje węzły, których można użyć do wykonywania

algebraicznych, logiki, trygonometrycznych i innych operacji
matematycznych, które są mapowane bezpośrednio do
instrukcji HLSL.
Węzły narzędzi Opisuje węzły, których można użyć do wykonywania

typowych obliczeń oświetlenia i innych typowych operacji,
które nie są mapowane bezpośrednio na instrukcje HLSL.
Węzły filtrów Opisuje węzły, których można użyć do wykonywania

filtrowania tekstury i filtrowania kolorów.
Stałe węzły
W projektancie programu do cieniowania stałe w ęzły reprezentują wartości literałów i interpolowane atrybuty
wierzchołka w obliczeniach cieniowania pikseli. Ponieważ atrybuty wierzchołków są interpolowane — i dlatego
są różne dla każdego piksela — każde wystąpienie programu do cieniowania pikseli otrzymuje inną wersję
stałej. Dzięki temu każdy piksel ma unikatowy wygląd.
Interpolacja atrybutu wierzchołka

Obraz sceny 3D w grze lub aplikacji jest realizowany przez matematycznie przekształcanie wielu obiektów, które
są definiowane przez wierzchołki, atrybuty wierzchołków i definicje pierwotne — do pikseli na ekranie.
Wszystkie informacje, które są wymagane do uzyskania piksela jego unikatowego wyglądu, są dostarczane za
pomocą atrybutów wierzchołków, które są połączone ze sobą, w zależności od odległości do różnych
wierzchołków, które tworzą pierwotną. Element podstawowy jest podstawowym elementem renderingu;
oznacza to prosty kształt, taki jak punkt, linia lub trójkąt. Piksel, który jest blisko tylko jeden z wierzchołków
odbiera stałe, które są niemal identyczne z tym wierzchołkiem, ale piksel, który jest równomiernie rozłożony
między wszystkimi wierzchołkami elementu pierwotnego, który jest średnią z tych wierzchołków. W
programowaniu grafiki, stałe, które otrzymują piksele, są uważane za interpolowane. Dostarczanie stałych
danych do pikseli w ten sposób zapewnia bardzo dobrą jakość wizualną i w tym samym czasie zmniejsza
wymagania dotyczące pamięci i przepustowości.
Chociaż każde wystąpienie programu do cieniowania pikseli otrzymuje tylko jeden zestaw wartości stałych i nie
może zmienić tych wartości, różne wystąpienia programu do cieniowania pikseli otrzymują różne zestawy
danych stałych. Ten projekt umożliwia programowi cieniującego wygenerowanie różnych danych wyjściowych
koloru dla każdego piksela w pierwotnym.
Odwołanie do węzła stałego

W ĘZ EŁ SZ C Z EGÓ ŁY W Ł A Ś C IW O Ś C I
Wektor kamer y Wektor, który rozciąga się od Brak

bieżącego piksela do kamery w
przestrzeni świata.
Można go użyć do obliczenia odbić w

Dane wyjściowe
Output : float3
Wektor od bieżącego piksela do
aparatu.
Stała koloru Stała wartość koloru. Dane wyjściowe

Wartość koloru.
Dane wyjściowe
Output : float4
Wartość koloru.
Stałego Stała wartość skalarna. Dane wyjściowe

Wartość skalarna.
Dane wyjściowe
Output : float
Wartość skalarna.
Stała 2D Stała wektora dwuskładnikowego. Dane wyjściowe

Wartość wektora.
Dane wyjściowe
Output : float2
Wartość wektora.
Stała 3D Stała wektora z trzema składnikami. Dane wyjściowe

Wartość wektora.
Dane wyjściowe
Output : float3
Wartość wektora.
Stała 4D Stała wektorowa z czterema Dane wyjściowe

składnikami. Wartość wektora.
Dane wyjściowe
Output : float4
Wartość koloru.
Pozycja znormalizowana Pozycja bieżącego piksela wyrażona w Brak

znormalizowanych współrzędnych
urządzenia.
Współrzędna x i Współrzędne y mają

wartości z zakresu [-1, 1], Współrzędna
z zakresu [0, 1], a składnik w zawiera
wartość głębokości punktu w obszarze
widoku. w nie jest znormalizowana.
Dane wyjściowe
Output : float4
Pozycja bieżącego piksela.
Kolor punktu Kolor rozpraszania bieżącego piksela, Brak

który jest kombinacją koloru
rozpraszanego materiału i atrybutów
koloru wierzchołka.
Dane wyjściowe
Output : float4
Kolor rozpraszania bieżącego piksela.
Gł ęboko ść punktu Głębokość bieżącego piksela w Brak

obszarze widoku.
Dane wyjściowe
Output : float
Głębokość bieżącego piksela.
Znormalizowana gł ęboko ść Głębokość bieżącego piksela wyrażona Brak

punktu w znormalizowanych współrzędnych
urządzenia.
Wynik ma wartość z zakresu [0, 1].
Dane wyjściowe
Output : float
Głębokość bieżącego piksela.
Pozycja ekranu Pozycja bieżącego piksela wyrażona we Brak

współrzędnych ekranu.
Współrzędne ekranu opierają się na

bieżącym okienku ekranu. Składniki x i
y zawierają współrzędne ekranu,
składnik między z zawiera głębię
znormalizowaną do zakresu [0, 1], a
składnik w zawiera wartość głębokości
w obszarze widoku.
Dane wyjściowe
Output : float4
Normalne powierzchni Normalne powierzchni bieżącego Brak

piksela w przestrzeni obiektów.
Za pomocą tego programu można

obliczyć wkłady i odbicia oświetlenia w
przestrzeni obiektów.
Dane wyjściowe
Output : float3
Normalne powierzchni bieżącego
piksela.
Wektor kamer y przestrzeni Wektor, który rozciąga się od Brak

stycznej bieżącego piksela do kamery w
przestrzeni stycznej.
Można go użyć do obliczenia odbić w

Dane wyjściowe
Output : float3
Wektor od bieżącego piksela do
aparatu.
Kierunek światła przestrzeni Wektor definiujący kierunek Brak

stycznej rzutowania światła ze źródła światła w
przestrzeni stycznej bieżącego piksela.
Można jej użyć do obliczenia

odblasków i współtworzenia w
Rozdzielczo ści
Output : float3
Wektor od bieżącego piksela do źródła
światła.
Normalna świata Normalne powierzchni bieżącego Brak

piksela w przestrzeni świata.
Można jej użyć do obliczenia wkładów

oświetlenia i odbicia w przestrzeni
świata.
Dane wyjściowe
Output : float3
piksela.
Pozycja świata Pozycja bieżącego piksela w przestrzeni Brak

świata.
Dane wyjściowe
Output : float4
Węzły parametrów
W projektancie programu do cieniowania w ęzły parametrów reprezentują dane wejściowe do cieniowania, które
są pod kontrolą aplikacji, na przykład właściwości materiałowe, sygnalizatory kierunkowe, położenie kamery i
czas. Ponieważ można zmienić te parametry za pomocą każdego wywołania rysowania, można użyć tego
samego modułu cieniującego, aby nadać obiektowi różne wyglądy.
Odwołanie do węzła parametru

Pozycja świata kamer y Pozycja kamery w przestrzeni świata. Brak
Rozdzielczo ści
Output : float4
Pozycja aparatu.
Kierunek światła Wektor definiujący kierunek Brak

rzutowania światła ze źródła światła w
Umożliwia to obliczanie oświetlenia i

odblasków w przestrzeni świata.
Rozdzielczo ści
Output : float3
Wektor od bieżącego piksela do źródła
światła.
Otoczenie materiału Udział koloru rozpraszania bieżącego Dost ęp

piksela, który jest przypisany do Publiczny , aby włączyć ustawienie
pośredniego oświetlenia. właściwości z edytora modelu; w
przeciwnym razie pr ywatny .
Kolor rozpraszania pikseli symuluje
sposób interakcji oświetlenia z War to ść
niedalekimi powierzchniami. Można Kolor rozpraszania bieżącego piksela,
użyć parametru otoczenia materiału, który jest z powodu pośredniego, czyli
aby przybliżyć, jak pośrednie otoczenia (oświetlenie).
oświetlenie przyczynia się do wyglądu
obiektu w świecie rzeczywistym.
Rozdzielczo ści
Output : float4
Kolor rozpraszania bieżącego piksela,
który jest z powodu pośredniego, czyli
otoczenia (oświetlenie).
Rozpraszanie materiału Kolor opisujący sposób rozpraszania Dost ęp

przez bieżący piksel oświetlenia Publiczny , aby włączyć ustawienie
bezpośredniego. właściwości z edytora modelu; w
przeciwnym razie pr ywatny .
Kolor rozpraszania pikseli symuluje
sposób interakcji oświetlenia z War to ść
niedalekimi powierzchniami. Można Kolor opisujący sposób rozpraszania
użyć parametru rozpraszanie przez bieżący piksel oświetlenia
materiału, aby zmienić sposób bezpośredniego.
rozpraszania przez bieżący piksel
oświetlenia bezpośredniego — to
znaczy, kierunkowe, punktowe i światło
punktowe.
Rozdzielczo ści
Output : float4
Kolor opisujący sposób rozpraszania
przez bieżący piksel oświetlenia
bezpośredniego.
Emisyjny materiału Udział koloru bieżącego piksela, który Dost ęp

jest przypisany do samego środka. Publiczny , aby włączyć ustawienie
właściwości z edytora modelu; w
Służy do symulowania obiektu blasku. przeciwnym razie pr ywatny .
oznacza to, że obiekt dostarcza własne
jasne. To światełko nie ma wpływu na War to ść
inne obiekty. Udział koloru bieżącego piksela ze
względu na własne oświetlenie.
Rozdzielczo ści
Output : float4
Udział koloru bieżącego piksela ze
względu na własne oświetlenie.
Odblasków materiału Kolor opisujący sposób, w jaki bieżący Dost ęp

piksel odzwierciedla bezpośrednie Publiczny , aby zezwalać na
oświetlenie. ustawienie właściwości z edytora
modelu; w przeciwnym razie
Kolor odblasków piksela symuluje pr ywatny .
sposób, w jaki oświetlenie współdziała
z gładkimi, podobnymi do odbicia War to ść
powierzchni. Możesz użyć parametru Kolor opisujący sposób, w jaki bieżący
odblasków materiału, aby zmienić piksel odzwierciedla bezpośrednie
sposób, w jaki bieżący piksel oświetlenie.
odzwierciedla bezpośrednie oświetlenie
— to znaczy, kierunkowe, punktowe i
kontrolki punktowe.
Rozdzielczo ści
Output : float4
Kolor opisujący sposób, w jaki bieżący
piksel odzwierciedla bezpośrednie
oświetlenie.
Odblasków materiału Wartość skalarna opisująca Dost ęp

intensywność odblasków. Publiczny , aby włączyć ustawienie
właściwości z edytora modelu; w
Im większy odblasków, tym bardziej przeciwnym razie pr ywatny .
intensywne i daleko osiągają się
najważniejsze odblasków. War to ść
Wykładnik, który definiuje
Rozdzielczo ści intensywność odblasków świateł na
bieżącym pikselu.
Output : float
Termin wykładniczy, który opisuje
intensywność odblasków świateł w
bieżącym pikselu.
Znormalizowany czas Czas w sekundach, znormalizowany do Brak

zakresu [0, 1], tak że gdy czas osiągnie
1, zostanie zresetowany do wartości 0.
Można go użyć jako parametru w

obliczeniach cieniowania, na przykład w
celu animowania współrzędnych
tekstury, wartości kolorów lub innych
atrybutów.
Rozdzielczo ści
Output : float
Znormalizowany czas (w sekundach).
Godzina Czas (w sekundach). Brak
Można go użyć jako parametru w

obliczeniach cieniowania, na przykład w
celu animowania współrzędnych
tekstury, wartości kolorów lub innych
atrybutów.
Rozdzielczo ści
Output : float
Czas (w sekundach).
Węzły tekstury
W projektancie programu do cieniowania w ęzły tekstury przykładą różne typy tekstury i geometrie, a także
tworzą lub przekształcają Współrzędne tekstury. Tekstury zapewniają szczegółowe informacje o kolorach i
oświetleniu obiektów.
Odwołanie do węzła tekstury

Przykład mapy sze ściennej Pobiera próbkę koloru z mapy Tekstura

sześciennej na określonych Rejestr tekstury skojarzony z
współrzędnych. próbnikiem.
Możesz użyć mapy sześciennej, aby

podać szczegóły koloru dla efektów
odbicia lub zastosować do obiektu
sferycznego teksturę, która ma mniej
zniekształceń niż tekstura 2D.
Klawiatur
UVW : float3
Wektor, który określa lokalizację w
module tekstury, w którym jest
pobierana próbka. Próbkowanie jest
wykonywane, gdy wektor przecina
moduł.
Rozdzielczo ści
Output : float4
Przykład koloru.
Przykładowa Mapa normalna Pobiera normalną próbkę z mapy Dopasowanie osi

normalnej 2D na określonych Współczynnik używany do
współrzędnych dostosowania skrętności przykładu
mapy normalnej.
Można użyć mapy normalnej do
symulowania wyglądu dodatkowych Tekstura
geometrycznych szczegółów na Rejestr tekstury skojarzony z
powierzchni obiektu. Mapy normalne próbnikiem.
zawierają spakowane dane, które
reprezentują wektor jednostki zamiast
danych koloru
Klawiatur
UV : float2
Współrzędne, w których pobierana jest
próbka.
Rozdzielczo ści
Output : float3
Normalny przykład.
Przesu ń UV Pans określone współrzędne tekstury Szybko ść X

jako funkcję czasu. Liczba tekseli, które są przesuwane
wzdłuż osi x na sekundę.
Można jej użyć do przenoszenia
tekstury lub mapy normalnej na Szybko ść Y
powierzchni obiektu. Liczba tekseli, które są przesuwane
wzdłuż osi y na sekundę.
Klawiatur
UV : float2
Współrzędne do kadrowania.
Time : float
Długość czasu, przez który następuje
przesunięcie (w sekundach).
Rozdzielczo ści
Output : float2
Współrzędne przesuwane.
Paralaksy UV Umieszcza określone współrzędne Płaszczyzna gł ęboko ści

tekstury jako funkcję wysokooci i kąt Głębokość odniesienia dla efektu
wyświetlania. paralaksy. Wartość domyślna to 0,5.
Mniejsze wartości zmniejszają teksturę;
Ten efekt jest znany jako Mapowanie większe wartości ujścia do powierzchni.
paralaksy lub wirtualne mapowanie
przemieszczenia. Można go użyć do Skala gł ęboko ści
utworzenia iluzji głębokości na płaskiej Skala efektu paralaksy. Sprawia to, że
powierzchni. pozorna głębokość jest większa lub
mniejsza. Typowe wartości mieszczą się
Klawiatur w zakresie od 0,02 do 0,1.
UV : float2
Współrzędne do przemieszczenia.
Height : float
Wartość heightmap, która jest
skojarzona ze UV współrzędnymi.
Rozdzielczo ści
Output : float2
Współrzędne przemieszczenia.
Obró ć UV Obraca określone współrzędne Wy środkuj X

tekstury wokół punktu centralnego Współrzędna x definiująca środek
jako funkcję czasu. obrotu.
Można jej użyć do obracania tekstury Wy środkuj na osi Y

lub mapy normalnej na powierzchni Współrzędna y definiująca środek
obiektu. obrotu.
Klawiatur Szybko ść
Kąt w radianach, przez który tekstura
UV: float2 obraca się na sekundę.
Współrzędne do obrotu.
Time : float
Długość czasu, przez który następuje
przesunięcie (w sekundach).
Rozdzielczo ści
Output : float2
Obrócone współrzędne.
Współrz ędna tekstur y Współrzędne tekstury bieżącego Brak

piksela.
Współrzędne tekstury są określane

przez interpolację między atrybutami
współrzędnej tekstury pobliskich
wierzchołków. Można to traktować
jako pozycję bieżącego piksela w
przestrzeni tekstury.
Rozdzielczo ści
Output : float2
Współrzędne tekstury.
Wymiar y tekstur y Wyświetla szerokość i wysokość mapy Tekstura

tekstury 2D. Rejestr tekstury skojarzony z
wymiarami tekstury.
Można użyć wymiarów tekstury, aby
rozważyć szerokość i wysokość
tekstury w module cieniującego.
Rozdzielczo ści
Output : float2
Szerokość i wysokość tekstury
wyrażona jako wektor. Szerokość jest
przechowywana w pierwszym
elemencie wektora. Wysokość jest
przechowywana w drugim elemencie.
Delta Texel Wyprowadza różnicę (odległość) Tekstura

między tekseli mapy tekstury 2D. Rejestr tekstury skojarzony z różnicą
Texel.
Możesz użyć delty Texel do
próbkowania sąsiadujących wartości
Texel w module cieniującego.
Rozdzielczo ści
Output : float2
Różnica (odległość) od Texel do
następnego Texel (przesuwana ukośnie
w kierunku pozytywnym), wyrażona
jako wektor w znormalizowanym
obszarze tekstury. Można utworzyć
pozycje wszystkich sąsiednich tekseli
przez wybiórcze ignorowanie lub
negację współrzędnych zmiany U lub V.
Przykład tekstur y Pobiera próbkę koloru z mapy tekstury Tekstura

2D na określonych współrzędnych. Rejestr tekstury skojarzony z
próbnikiem.
Mapa tekstury służy do zapewniania
szczegółów koloru na powierzchni
obiektu.
Klawiatur
UV : float2
Współrzędne, w których pobierana jest
próbka.
Rozdzielczo ści
Output : float4
Przykład koloru.
Węzły matematyczne
W projektancie programu do cieniowania w ęzły matematyczne wykonują algebraicznych, logiki,

trygonometryczne i inne operacje matematyczne.
NOTE
Podczas pracy z węzłami matematycznymi w projektancie cieniowania typ promocja jest szczególnie oczywisty. Aby
dowiedzieć się, jak promocja typu wpływa na parametry wejściowe, zobacz sekcję "Promocja danych wejściowych" w
węzłach projektanta cieniowania.
Odwołanie do węzła matematycznego

ABS Oblicza wartość bezwzględną Brak

określonego wejścia na składnik.
Dla każdego składnika danych

wejściowych X wartości ujemne są
wynikiem dodatnim, aby każdy
składnik wyniku miał wartość
dodatnią.
Klawiatur
X : float , float2 , float3 lub

float4
Wartości, dla których należy określić
wartość bezwzględną.
Output:
Output : analogicznie jak dane

wejściowe X
Wartość bezwzględna, na składnik.
Dodaj Oblicza sumę wartości dla określonych Brak

wejść na składnik.
Dla każdego składnika wyniku,

odpowiednie składniki danych
wejściowych X i wejściowych Y są
dodawane razem.
Klawiatur

float4
Jedna z wartości, które mają zostać
dodane razem.
Y : analogicznie jak dane wejściowe

X
Jedna z wartości, które mają zostać
dodane razem.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Suma, na składnik.
CEIL — Oblicza górny limit określonej wartości Brak

wejściowej na składnik.
Granica wartości jest najmniejszą liczbą

całkowitą, która jest większa lub równa
tej wartości.
Klawiatur

float4
Wartości, dla których ma zostać
obliczony limit.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Granica na składnik.
Opraw Umożliwia Zawężanie każdego Maksymalny

składnika określonego danych Największa możliwa wartość zakresu.
wejściowych do wstępnie
zdefiniowanego zakresu. Długo ści
Najmniejsza możliwa wartość z
Dla każdego składnika wyniku zakresu.
wartości, które są poniżej
zdefiniowanego zakresu, są równe
minimalnej wartości z zakresu,
wartości, które znajdują się powyżej
zdefiniowanego zakresu, są równe
wartości maksymalnej z zakresu, a
wartości, które znajdują się w zakresie,
nie ulegają zmianie.
Klawiatur

float4
Wartości do zawężania.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Wartość zamocowana na składnik.
Cosinus Oblicza cosinus określonych danych Brak

wejściowych (w radianach) na składnik.
Dla każdego składnika wyniku jest

obliczany cosinus odpowiadającego
składnika, który jest podany w
radianach. Wynik zawiera składniki
mające wartości z zakresu [-1, 1].
Klawiatur

float4
Wartości, których cosinus ma zostać
obliczony w radianach.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Cosinus, na składnik.
Granicy Oblicza iloczyn krzyżowy określonych Brak

trzech wektorów składników.
Możesz użyć iloczynu krzyżowego, aby

obliczyć normalną powierzchnię, która
jest definiowana przez dwa wektory.
Klawiatur
X : float3
Wektor po lewej stronie skrzyżowania
iloczynu.
Y : float3
Wektor po prawej stronie skrzyżowania
iloczynu.
Rozdzielczo ści
Output : float3
Iloczyn krzyżowy.
Odległo ść Oblicza odległość między określonymi Brak

punktami.
Wynik jest dodatnią wartością

skalarną.
Klawiatur

float4
Jeden z punktów, aby określić
odległość między.

X
Jeden z punktów, aby określić
odległość między.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Odległość.
Mieszczon Oblicza iloraz dla składnika Brak

określonych danych wejściowych.
Dla każdego składnika wyniku

odpowiedni składnik danych
wejściowych X jest dzielony przez
odpowiedni składnik danych
wejściowych Y .
Klawiatur

float4
Wartości dywidendy.

X
Wartości dzielnika.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Iloraz, na składnik.
Kropka Oblicza iloczyn kropki określonych Brak

wektorów.
Wynik jest wartością skalarną. Możesz

użyć iloczynu kropka, aby określić kąt
między dwoma wektorami.
Klawiatur

float4
Jeden z warunków.

X
Jeden z warunków.
Rozdzielczo ści
Output : float
Iloczyn kropki.
Wykładzin Oblicza piętro określonej wartości Brak

wejściowej na składnik.
Dla każdego składnika wyniku jego

wartość jest największą wartością
całkowitą, która jest mniejsza lub
równa odpowiadającemu składnikowi
danych wejściowych. Każdy składnik
wyniku jest liczbą całkowitą.
Klawiatur

float4
obliczone piętro.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Podłoga, na składnik.
FMOD — Oblicza moduł, który jest Brak

komponentem (resztą) określonych
danych wejściowych.
Dla każdego składnika wyniku niektóre

całkowite (całkowite) wielokrotności, m,
odpowiadającego składnika danych
wejściowych Y są odejmowane od
odpowiedniego składnika danych
wejściowych X , pozostawiając resztę.
Wybór wielokrotny oznacza, że reszta
jest mniejsza niż odpowiedni składnik
danych wejściowych Y i ma ten sam
znak co odpowiedni składnik danych
wejściowych X . Na przykład FMOD
— (-3,14, 1,5) to-0,14.
Klawiatur

float4
Wartości dywidendy.

X
Wartości dzielnika.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Moduł, na składnik.
Frac Usuwa całkowitą część określonej Brak

wartości wejściowej na składnik.

integralna część odpowiadającego
składnika danych wejściowych jest
usuwana, ale część ułamkowa i znak są
zachowywane. Ta wartość ułamkowa
mieści się w zakresie [0, 1). Na przykład
wartość-3,14 jest równa wartości-
0,14.
Klawiatur

float4
obliczona część ułamkowa.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Część ułamkowa na składnik.
Lerp Interpolacja liniowa. Oblicza średnią Brak

ważoną określonego składnika danych
wejściowych.
Dla każdego składnika wyniku średnia

ważona odpowiadających składników
danych wejściowych X i Y . Waga
jest zapewniana przez Percent ,
skalarne i jest jednolicie stosowana do
wszystkich składników. Można jej użyć
do interpolacji między punktami,
kolorami, atrybutami i innymi
wartościami.
Klawiatur

float4
Wartość pochodzenia. Jeśli Percent
wartość jest równa zero, wynik jest
równy danemu wejściu.

X
Wartość terminala. Gdy Percent jest
jeden, wynik jest równy danemu
wejściu.
Percent : float
Waga skalarna wyrażona jako procent
odległości od wejścia X do danych
wejściowych Y .
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Wartość, która jest kolinearna z
określonymi danymi wejściowymi.
Mno żenie dodawania Oblicza liczbę operacji pomnożenie Brak

przez składnik dla określonych danych
wejściowych.
Dla każdego składnika wyniku produkt

odpowiadających składników danych
wejściowych M i A jest dodawany do
wejściowych B . Ta sekwencja operacji
znajduje się w typowych formułach —
na przykład w formule nachylenia
punktowego linii i w formule do
skalowania, a następnie podzielenia
Klawiatur
M : float , float2 , float3 lub

float4
Jedna z wartości do pomnożenia ze
sobą.
A : analogicznie jak dane wejściowe

M
sobą.
B : analogicznie jak dane wejściowe

M
Wartości, które mają zostać dodane do
iloczynu dwóch danych wejściowych.
Rozdzielczo ści

wejściowe M
Wynik mnożenia przez pomnożenie na
składnik.
Maksymalny Oblicza maksymalną część określonych Brak

Dla każdego składnika wyniku są

wykonywane większe z odpowiednich
składników danych wejściowych.
Klawiatur

float4
Jedna z wartości, dla której ma zostać
obliczona wartość maksymalna.

X
obliczona wartość maksymalna.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Wartość maksymalna (na składnik).
Długo ści Oblicza minimalną część określonych Brak

Dla każdego składnika wyniku są

wykonywane mniejsze z odpowiednich
składników danych wejściowych.
Klawiatur

float4
obliczone minimum.

X
obliczone minimum.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Minimalna wartość na składnik.
Mno żenie Oblicza produkt ze składnikami Brak


odpowiednie składniki danych
wejściowych X i Y są pomnożone ze
sobą.
Klawiatur

float4
sobą.

X
sobą.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Produkt, na składnik.
Normalizuj Normalizuje określony wektor. Brak
Znormalizowany wektor zachowuje

kierunek oryginalnego wektora, ale nie
jego rozmiar. Można użyć
znormalizowanych wektorów, aby
uprościć obliczenia, w których wielkość
wektora nie jest ważna.
Klawiatur
X: float2 , float3 lub float4

Wektor do normalizacji.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Znormalizowany wektor.
Jeden znak minus Oblicza różnicę między 1 i określonymi Brak

danymi wejściowymi na składnik.

odpowiadający składnik danych
wejściowych jest odejmowany od 1.
Klawiatur

float4
Wartości, które mają zostać odjęte od
1.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Różnica między 1 i określonymi danymi
wejściowymi na składnik.
Awansowan Oblicza potęgi związane ze składnikiem Brak

(potęgi) określonych danych
wejściowych.

wejściowych X jest wywoływany do
potęgi odpowiedniego składnika
danych wejściowych Y .
Klawiatur

float4
Wartości podstawowe

X
Wartości wykładnika.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Potęgowanie na składnik.
Saturate — Powoduje Zawężanie każdego Brak

składnika określonego danych
wejściowych do zakresu [0, 1].
Tego zakresu można używać do

reprezentowania wartości
procentowych i innych względnych
pomiarów w obliczeniach. Dla każdego
składnika wyniku odpowiednie
wartości składników danych
wejściowych, które są mniejsze niż 0, są
równe 0, wartości, które są większe niż
1, są równe 1, a wartości, które
znajdują się w zakresie, nie są
zmieniane.
Klawiatur

float4
Wartości do nasycenia.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Wartość nasycenia na składnik.
Sinus Oblicza sinus określonych danych Brak

wejściowych (w radianach) na składnik.

obliczany sinus odpowiadającego
składnika, który jest podany w
radianach. Wynik zawiera składniki
mające wartości z zakresu [-1, 1].
Klawiatur

float4
Wartości do obliczenia sinusa, w
radianach.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Sinus, na składnik.
Sqr t Oblicza pierwiastek kwadratowy Brak

określonej wartości wejściowej na
składnik.

obliczany pierwiastek kwadratowy
odpowiadającego składnika.
Klawiatur

float4
obliczony pierwiastek kwadratowy.
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Pierwiastek kwadratowy na składnik.
Odejmowanie Oblicza różnicę składnika dla Brak


wejściowych Y jest odejmowany od
wejściowych X . Można go użyć do
obliczenia wektora, który rozciąga się
od pierwszego wejścia do drugiego.
Klawiatur

float4
Wartości, z których ma zostać odjęte.

X
Wartości, które mają zostać odjęte od
danych wejściowych X .
Rozdzielczo ści

wejściowe X
Różnica, na składnik.
Przekształ ć wektor 3W Przekształca określony wektor 3D w Z systemu

inne miejsce. Natywna przestrzeń wektora.
Za pomocą tej funkcji można przenieść Do systemu

punkty lub wektory do wspólnego Miejsce, do którego ma zostać
obszaru, aby można było użyć ich do przekształcony wektor.
wykonywania znaczących obliczeń.
Klawiatur
Vector : float3
Wektor do przekształcenia.
Rozdzielczo ści
Output : float3
Przekształcony wektor.
Węzły narzędzi
W projektancie programu do cieniowania w ęzły narzędzi reprezentują wspólne, przydatne obliczenia programu
do cieniowania, które nie pasują starannie do innych kategorii. Niektóre w ęzły narzędzi wykonują proste
operacje, takie jak dołączanie wektorów, lub z warunkowym wybieraniem wyników, a inne wykonują złożone
operacje, takie jak obliczanie wkładów oświetlenia zgodnie z popularnymi modelami oświetlenia.
Dokumentacja węzła narzędzia

Doł ącz wektor Tworzy wektor poprzez dołączenie Brak

określonych danych wejściowych
razem.
Klawiatur
Vector : float , float2 lub

float3
Wartości do dołączenia.
Value to Append : float

Wartość do dołączenia.
Rozdzielczo ści
Output :
float2 , float3 lub
float4 w zależności od typu danych
wejściowych Vector
Nowy wektor.
Wygaszania Fresnela Oblicza wartość wygaszania Fresnela w Wykładnik

oparciu o określoną powierzchnię Wykładnik używany do obliczania
normalną. wygaszania Fresnela.
Wartość wygaszania Fresnela nie

pozwala na to, jak blisko zwykłej
powierzchni bieżącego piksela pokrywa
się z wektorem widoku. Gdy wektory
są wyrównane, wynik funkcji wynosi 0;
wynik rośnie, ponieważ wektory stają
się mniej podobne i osiąga
maksymalne, gdy wektory są
ortogonalne. Można jej użyć, aby
zwiększyć lub zmniejszyć efekt na
podstawie relacji między bieżącym
pikselem a kamerą.
Klawiatur
Surface Normal : float3

piksela zdefiniowane w obszarze
stycznym bieżącego piksela. Można go
użyć do perturb widocznej powierzchni
normalnej, jak w przypadku
normalnego mapowania.
Rozdzielczo ści
Output : float
Współczynnik odbicia bieżącego
piksela.
Przypadku Warunkowo wybiera jeden z trzech Brak

potencjalnych wyników na składnik.
Warunek jest definiowany przez relację
między dwoma innymi określonymi
danymi wejściowymi.

wybierany jest odpowiadający składnik
jednego z trzech potencjalnych
wyników, na podstawie relacji między
odpowiednimi składnikami pierwszych
dwóch danych wejściowych.
Klawiatur

float4
Wartość po lewej stronie do
porównania.
Y : ten sam typ jako dane wejściowe

X
Wartość po prawej stronie do
porównania.
X > Y : ten sam typ jako dane

wejściowe X
Wartości, które są wybrane, gdy X
jest większa niż Y .
X = Y : ten sam typ jako dane

wejściowe X
Wartości, które są wybierane, gdy X
jest równe Y .
X < Y : ten sam typ jako dane

wejściowe X
Wartości, które są wybrane, gdy X
jest mniejsza niż Y .
Rozdzielczo ści
Output : float3
Wybrany wynik na składnik.
Lamber t Oblicza kolor bieżącego piksela Brak

zgodnie z modelem oświetlenia
Lamberta, używając podanej normalnej
powierzchni.
Ten kolor to suma koloru otoczenia i

rozpraszania oświetlenia w obszarze
bezpośrednie oświetlenie. Kolor
otoczenia Przybliżony całkowity udział
oświetlenia pośredniego, ale wygląda
płaski i matowy bez pomocy w
przypadku dodatkowego oświetlenia.
Oświetlenie rozproszone ułatwia
dodawanie kształtu i głębi do obiektu.
Klawiatur

Diffuse Color : float3

Kolor rozpraszania bieżącego piksela,
zazwyczaj Kolor punktu . Jeśli nie
podano danych wejściowych, wartość
domyślna to biały.
Rozdzielczo ści
Output : float3
Kolor rozpraszania bieżącego piksela.
Maska wektora Składniki masek określonego wektora. Czer wony/X

War to ść false powoduje
Można jej użyć do usunięcia zamaskowanie składnika czerwony (x);
określonych kanałów kolorów z w przeciwnym razie war to ść true .
wartości koloru lub uniemożliwić
określonym składnikom wpływ na Zielony/Y
kolejne obliczenia. War to ść false powoduje
zamaskowanie składnika zielony (y); w
Klawiatur przeciwnym razie war to ść true .
Vector : float4 Niebieski/Z

Wektor do maskowania. War to ść false powoduje
zamaskowanie składnika niebieski (z);
Rozdzielczo ści w przeciwnym razie war to ść true .
: float4
Output Alfa/W
Maskowany wektor. War to ść false powoduje
zamaskowanie składnika alfa (w); w
przeciwnym razie war to ść true .
Wektor odbicia Oblicza wektor odbicia dla bieżącego Brak

piksela w przestrzeni stycznej na
podstawie położenia kamery.
Można jej użyć do obliczenia odbić,

współrzędnych mapy sześciennej i
wkładów oświetlenia odblasków
Klawiatur
Tangent Space Surface Normal :

float3
Rozdzielczo ści
Output : float3
Wektor odbicia.
Odbite Oblicza udział oświetlenia odblasków Brak

zgodnie z modelem oświetlenia
podstawowego Phong przy użyciu
określonej powierzchni normalnej.
Oświetlenie odblasków zapewnia

shinyy, odbijający wygląd do obiektu,
na przykład wody, plastiku lub metali.
Klawiatur

Rozdzielczo ści
Output : float3
Udział w kolorze odblasków.
Węzły filtrów
W projektancie programu do cieniowania w ęzły filtrują Przekształć dane wejściowe — na przykład, koloru lub
tekstury próbki — do wartości koloru Figurative. Te wartości koloru Figurative są często używane w
nierealistycznym renderowaniu lub jako składniki w innych efektach wizualizacji.
Filtruj odwołanie do węzła

Rozmazan Rozmywa piksele w tekstury przy Tekstura

użyciu funkcji gaussowskie. Rejestr tekstury skojarzony z
próbnikiem używany podczas
Możesz użyć tego, aby zredukować rozmywania.
szczegóły koloru lub szum w teksturę.
Klawiatur
UV : float2
Współrzędne Texel do przetestowania.
Rozdzielczo ści
Output : float4
Wartość koloru rozmytego.
Zmniejsz nasycenie Zmniejsza ilość koloru w określonym Jaskrawo ść

kolorze. Wagi nadawane czerwonym, zielonym i
niebieskim składnikom koloru.
Po usunięciu koloru wartość koloru
zbliża się do jego odpowiedników w
skali szarości.
Klawiatur
RGB : float3
Kolor zmniejszający nasycenie.
Percent : float
Procent koloru do usunięcia wyrażony
jako znormalizowana wartość w
zakresie [0, 1].
Rozdzielczo ści
Output : float3
Nasycenie koloru.
Wykr ywanie kraw ędzi Wykrywa krawędzie tekstury przy Tekstura

użyciu detektora krawędzi w puszkach. Rejestr tekstury skojarzony z
Piksele brzegowe są wyprowadzane próbnikiem używany podczas
jako białe. piksele inne niż brzegowe są wykrywania krawędzi.
wyprowadzane jako czarne.
Można jej użyć do identyfikacji

krawędzi tekstury, aby można było
użyć dodatkowych efektów do
traktowania pikseli brzegowych.
Klawiatur
UV : float2
Rozdzielczo ści
Output : float4
Biały, jeśli Texel znajduje się na
krawędzi; w przeciwnym razie czarny.
Intensyw Wyostrza teksturę. Tekstura

Rejestr tekstury skojarzony z
Możesz użyć tej funkcji, aby wyróżnić próbnikiem używany podczas
szczegółowe szczegóły tekstury. wyostrzania.
Klawiatur
UV : float2
Rozdzielczo ści
Output : float4
Wartość koloru rozmytego.
Instrukcje: tworzenie cieniowania koloru
podstawowego
W tym artykule pokazano, jak używać projektanta programu do cieniowania i języka programu do cieniowania
grafów (DGSL) w celu utworzenia cieniowania prostego koloru. Ten program do cieniowania ustawia kolor
końcowy na stałą wartość koloru RGB.
Tworzenie cieniowania koloru prostego

Można zaimplementować cieniowanie koloru prostego, pisząc wartość koloru stałej koloru RGB do końcowego
koloru wyjściowego.
Przed rozpoczęciem upewnij się, że wyświetlane jest okno Wła ściwo ści i Przybornik .
1. Utwórz program do cieniowania DGSL. Aby dowiedzieć się, jak dodać cieniowanie DGSL do projektu,
zobacz sekcję Wprowadzenie w projektancie cieniowania.
2. Usuń w ęzeł koloru punktu . Za pomocą narzędzia Wybierz wybierz w ęzeł Kolor punktu , a następnie
na pasku menu wybierz polecenie Edytuj > Usu ń.
3. Dodaj w ęzeł stałej koloru do grafu. W przyborniku , w obszarze stałe , wybierz pozycję kolor stała i
przenieś ją do powierzchni projektowej.
4. Określ wartość koloru dla w ęzła stałego koloru . Użyj narzędzia Wybierz , aby wybrać w ęzeł stałej
koloru , a następnie w oknie Wła ściwo ści , we właściwości Output , określić wartość koloru. Dla
elementu pomarańczowego Określ wartość (1,0, 0,5, 0,2, 1,0).
5. Połącz stałą koloru z końcowym kolorem. Aby utworzyć połączenia, należy przenieść Terminal RGB w ęzła
stała koloru do terminalu RGB ko ńcowego w ę zła koloru , a następnie przenieść Terminal alfa w ęzła
stała kolor do terminalu alfa ko ńcowego w ę zła koloru . Te połączenia ustawiają końcowy kolor na
stałą koloru zdefiniowaną w poprzednim kroku.
Na poniższej ilustracji przedstawiono ukończony wykres modułu cieniującego i Podgląd cieniowania
zastosowany do modułu.
NOTE
Na ilustracji określono pomarańczowy kolor, aby lepiej zademonstrować efekt cieniowania.
Niektóre kształty mogą zapewniać lepszy Podgląd niektórych programów do cieniowania. Aby uzyskać więcej
informacji na temat podglądu programów do cieniowania w projektancie cieniowania, zobacz Projektant
cieniowania.
Zobacz też
Instrukcje: eksportowanie cieniowania
Projektant programu do cieniowania
Instrukcje: tworzenie podstawowego cieniowania
Lamberta
W tym artykule pokazano, jak używać projektanta programu do cieniowania i języka ukierunkowanego
programu Graph (DGSL) do tworzenia cieniowania oświetlenia implementującego klasyczny model oświetlenia
Lamberta.
Model oświetlenia Lamberta

Model oświetlenia Lamberta obejmuje oświetlenie otoczenia i kierunkowego w celu cieniowania obiektów w
scenie 3D. Składniki otoczenia zapewniają podstawowy poziom oświetlenia sceny 3W. Składniki kierunkowe
zapewniają dodatkowe oświetlenie ze źródeł światła kierunkowego (daleko w dół). Oświetlenie otoczenia ma
równo wpływ na wszystkie powierzchnie sceny, niezależnie od ich orientacji. Dla danej powierzchni jest to
produkt otoczenia koloru powierzchni oraz kolor i intensywność oświetlenia otoczenia w scenie. Oświetlenie
kierunkowe ma inne znaczenie w zależności od orientacji powierzchni względem kierunku źródła światła. Jest to
iloczyn rozpraszanego koloru i orientacji powierzchni oraz kolor, intensywność i kierunek źródeł światła.
Powierzchnie, które są bezpośrednio skierowane do źródła światła, otrzymują maksymalny udział i
powierzchnie, które nie są bezpośrednio otrzymywane bez udziału. W modelu oświetlenia Lamberta, składnik
otoczenia i jeden lub więcej elementów kierunkowych są połączone, aby określić całkowity udział kolorów
rozpraszania dla każdego punktu w obiekcie.
1. Utwórz program do cieniowania DGSL, który będzie działał. Aby dowiedzieć się, jak dodać cieniowanie
DGSL do projektu, zobacz sekcję Wprowadzenie w projektancie cieniowania.
2. Odłącz w ęzeł koloru punktu od końcowego w ęzła koloru . Wybierz Terminal RGB w w ęźle Kolor
punktu , a następnie wybierz polecenie Przer wij linki . Pozostaw podłączony Terminal Alpha .
3. Dodaj w ęzeł Lamber ta do grafu. W przyborniku , w obszarze Narz ę dzia , wybierz pozycję Lamber ta i
przenieś ją na powierzchnię projektu. Węzeł Lamberta oblicza całkowity udział kolorów w pikselach na
podstawie parametrów oświetlenia otoczenia i rozpraszania.
4. Połącz w ęzeł koloru punktu z w ęzłem Lamber ta . W trybie wyboru Przenieś Terminal RGB w ęzła
koloru punktu do terminalu koloru rozpraszania w ęzła Lamber ta . To połączenie udostępnia w ęzeł
Lamberta z interpolowanym kolorem rozpraszania pikseli.
5. Połącz obliczoną wartość koloru z końcowym kolorem. Przenieś Terminal wyj ściowy w ęzła Lamber ta
do terminalu RGB ko ńcowego w ę zła Color .
zastosowany do modelu czajniczek.
NOTE
Aby lepiej zademonstrować efekt cieniowania na tej ilustracji, kolor pomarańczowy został określony przy użyciu parametru
MaterialDiffuse cieniowania. Gra lub aplikacja może użyć tego parametru, aby podać unikatową wartość koloru dla
każdego obiektu. Aby uzyskać informacje o parametrach materiału, zobacz sekcję podglądy programów do cieniowania w
projektancie cieniowania.
informacji na temat podglądu programów do cieniowania w projektancie cieniowania, zobacz sekcję podglądy
programów do cieniowania w projektancie cieniowania.
Na poniższej ilustracji przedstawiono cieniowanie opisane w tym dokumencie, stosowane do modelu 3W.
Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu stosowania cieniowania do modelu 3D, zobacz How to: Apply a
Shader to a model 3D.
Zobacz też
Instrukcje: Stosowanie cieniowania do modelu 3D
Instrukcje: Eksportowanie cieniowania
Instrukcje: Tworzenie podstawowego cieniowania podstawowego Phong
Instrukcje: tworzenie podstawowego cieniowania
Phonga
programu Graph (DGSL) do tworzenia cieniowania oświetlenia implementującego klasyczny model oświetlenia
podstawowego Phong.
Model oświetlenia podstawowego Phong

Model oświetlenia podstawowego Phong rozszerza model oświetlenia Lamberta w taki sposób, aby obejmował
wyróżnianie odblasków, które symuluje właściwości odbicia powierzchni. Składnik odblasków zapewnia
dodatkowe oświetlenie z tych samych kierunkowych źródeł światła, które są używane w modelu oświetlenia
Lamberta, ale jego udział w kolorze końcowym jest przetwarzany inaczej. Wyróżnianie odblasków ma wpływ na
każdą powierzchnię w scenie, na podstawie relacji między kierunkiem widoku, kierunku źródeł światła i
orientacji powierzchni. Jest to iloczyn koloru odblasków, mocy odblasków i orientacji powierzchni oraz kolor,
intensywność i kierunek źródeł światła. Powierzchnie odzwierciedlające Źródło światła bezpośrednio w
przeglądarce otrzymują maksymalny udział odblasków i powierzchnie, które odzwierciedlają Źródło światła od
przeglądarki, nie otrzymują żadnego wkładu. W modelu oświetlenia podstawowego Phong, co najmniej jeden
składnik odblasków jest połączony, aby określić kolor i intensywność wyróżniania odblasków dla każdego
punktu w obiekcie, a następnie są dodawane do wyniku modelu oświetlenia Lamberta w celu uzyskania
końcowego koloru piksela.
Aby uzyskać więcej informacji na temat modelu oświetlenia Lamberta, zobacz How to: Create a Basic Lamberta
Shader.
1. Utwórz moduł cieniujący Lamberta, zgodnie z opisem w instrukcje: Tworzenie podstawowego
cieniowania Lamberta.
2. Odłącz w ęzeł Lamber ta od końcowego w ęzła koloru . Wybierz Terminal RGB w ęzła Lamber ta , a
następnie wybierz polecenie Przer wij linki . Powoduje to powolne miejsce dla w ęzła, który jest
dodawany w następnym kroku.
3. Dodaj w ęzeł Dodaj do grafu. W przyborniku w obszarze matematyka wybierz pozycję Dodaj i
4. Dodaj w ęzeł odblasków do grafu. W przyborniku , w obszarze Narz ę dzia , wybierz pozycję odblasków
i przenieś ją na powierzchnię projektu.
5. Dodaj udział odblasków. Przenieś Terminal danych wyj ściowych w ęzła odblasków do terminalu X w
Dodaj w ęzeł, a następnie przenieś Terminal wyj ściowy w ęzła Lamber ta do terminalu Y w Dodaj w ęzeł.
Połączenia te łączą łączne odblasków, rozpraszania i koloru w pikselach.
6. Połącz obliczoną wartość koloru z końcowym kolorem. Przenieś Terminal wyj ściowy w ęzła Dodaj do
terminalu RGB ko ńcowego w ę zła Color .
zastosowany do modelu czajniczek.
NOTE
Aby lepiej zademonstrować efekt cieniowania na tej ilustracji, kolor pomarańczowy został określony przy użyciu parametru
MaterialDiffuse modułu cieniującego, a zakończenie w postaci metalicznej jest określone za pomocą parametrów
MaterialSpecular i MaterialSpecularPower . Aby uzyskać informacje o parametrach materiału, zobacz sekcję podglądy
programów do cieniowania w projektancie cieniowania.
informacji na temat podglądu programów do cieniowania w projektancie cieniowania, zobacz sekcję podglądy
programów do cieniowania w projektancie cieniowania .
Na poniższej ilustracji przedstawiono cieniowanie opisane w tym dokumencie, stosowane do modelu 3W.
Właściwość MaterialSpecular jest ustawiona na wartość (1,00, 0,50, 0,20, 0,00), a jej właściwość
MaterialSpecularPower ma wartość 16.
NOTE
Właściwość MaterialSpecular określa pozorne zakończenie materiału Surface. Wysoce błyszcząca powierzchnia, taka jak
szkło lub plastik, ma kolor odblasków, który jest jasnego cienia bieli. Powierzchnia metaliczna ma kolor odblasków, który
znajduje się blisko jego koloru rozpraszania. Powierzchnia SATINA jest kolorem odblasków, który jest ciemnym odcieniem
szarości.
Właściwość MaterialSpecularPower określa, jak intensywne są najważniejsze odblasków. Wysoki odblasków zapewnia
symulację bardziej zlokalizowanych wyróżnień. Bardzo małe uprawnienia odblasków symulują intensywne, jasne
wyróżnienia, które mogą zmniejszać nasycenie i ukrywać kolor całej powierzchni.
Zobacz też
Instrukcje: tworzenie podstawowego cieniowania Lamberta
Instrukcje: tworzenie cieniowania tekstury
podstawowej
programu Graph (DGSL) w celu utworzenia cieniowania z jedną teksturą. Ten program do cieniowania ustawia
końcowy kolor bezpośrednio na wartości RGB i alfa, które są próbkowane ze tekstury.
Tworzenie cieniowania tekstury podstawowej

Można zaimplementować podstawowe, jednoteksturowe cieniowanie, pisząc kolor i alfa próbki tekstury
bezpośrednio do końcowego koloru wyjściowego.
1. Utwórz program do cieniowania DGSL. Aby dowiedzieć się, jak dodać cieniowanie DGSL do projektu,
zobacz sekcję Wprowadzenie w projektancie cieniowania.
2. Usuń w ęzeł koloru punktu . W obszarze tryb wyboru wybierz w ęzeł Kolor punktu , a następnie na
pasku menu wybierz polecenie Edytuj > Usu ń. Powoduje to powolne miejsce dla w ęzła, który jest
dodawany w następnym kroku.
3. Dodaj przykładowy w ę zeł tekstur y do grafu. W przyborniku , w obszarze tekstura wybierz pozycję
tekstura próbki i przenieś ją na powierzchnię projektu.
4. Dodaj w ęzeł współrz ę dnej tekstur y do grafu. W przyborniku , w obszarze tekstura wybierz pozycję
koordynuj współrz ę dne i przenieś ją na powierzchnię projektu.
5. Wybierz teksturę, która ma zostać zastosowana. W obszarze tryb wyboru wybierz w ęzeł przykład
tekstur y , a następnie w oknie Wła ściwo ści Określ teksturę, która ma być używana przy użyciu
właściwości filename .
6. Udostępnienie tekstury publicznie. Wybierz w ęzeł przykład tekstur y , a następnie w oknie
Wła ściwo ści ustaw właściwość dost ę p na publiczn ą . Teraz można ustawić teksturę z innego narzędzia,
takiego jak Edytor modelu .
7. Połącz Współrzędne tekstury z przykładem tekstury. W trybie wyboru Przenieś Terminal wyj ściowy
w ęzła współrz ę dnej tekstur y do terminalu UV w ęzła przykładu tekstur y . To połączenie służy do
próbkowania tekstury na określonych współrzędnych.
8. Połącz próbkę tekstury z kolorem końcowym. Przenieś Terminal RGB z w ęzła przykład tekstur y do
terminalu RGB ko ńcowego w ę zła Color , a następnie przenieś Terminal alfa w ęzła przykładowego
tekstur y do terminalu alfa ko ńcowego w ę zła koloru .
NOTE
Na tej ilustracji, płaszczyzna jest używana jako kształt podglądu i określono teksturę, aby lepiej zademonstrować efekt
cieniowania.
cieniowania .
Zobacz też
Edytor obrazów
Instrukcje: tworzenie cieniowania tekstury skali
szarości
programu Graph (DGSL) do tworzenia cieniowania tekstury w skali szarości. Ten program do cieniowania
modyfikuje wartość koloru RGB próbki tekstury, a następnie używa jej razem z niezmodyfikowaną wartością
alfa, aby ustawić kolor końcowy.
Tworzenie cieniowania tekstury skali szarości

Można zaimplementować cieniowanie tekstury w skali szarości, modyfikując wartość koloru próbki tekstury
przed jej zapisaniem w końcowym kolorze wyjściowym.
1. Utwórz cieniowanie tekstury podstawowej, zgodnie z opisem w artykule How to: Create a Basic
cieniowanie tekstury.
2. Odłącz Terminal RGB w ęzła przykład tekstur y z terminalu RGB ko ńcowego w ę zła Color . W
obszarze tryb wyboru wybierz Terminal RGB w w ęźle przykład tekstur y , a następnie wybierz
polecenie Przer wij linki . Powoduje to powolne miejsce dla w ęzła, który jest dodawany w następnym
kroku.
3. Dodaj do wykresu w ęzeł zmniejszający nasycenie . W przyborniku w obszarze filtr y wybierz pozycję
Zmniejsz nasycenie i przenieś ją na powierzchnię projektu.
4. Oblicz wartość skali odcieni szarości przy użyciu w ęzła Zmniejsz nasycenie . W trybie wyboru Przenieś
Terminal RGB w ęzła przykład tekstur y do terminalu RGB w w ęźle denasycenie .
NOTE
Domyślnie w pełni zmniejsza nasycenie koloru i używa standardowych wag luminancji dla konwersji odcienie
szarości. Można zmienić sposób zachowania węzła zmniejszania nasycenia , zmieniając wartość właściwości
luminancja lub tylko częściowo denasycenie koloru wejściowego. Aby częściowo zmniejszać nasycenie koloru
wejściowego, podaj wartość skalarną w zakresie [0, 1) do terminalu procentowego węzła zmniejszania
nasycenia .
5. Połącz wartość koloru w skali szarości z kolorem końcowym. Przenieś Terminal wyj ściowy w ęzła
Zmniejsz nasycenie do terminalu RGB ko ńcowego w ę zła koloru .
NOTE
Na tej ilustracji, płaszczyzna jest używana jako kształt podglądu i określono teksturę, aby lepiej zademonstrować efekt
cieniowania.
cieniowania.
Zobacz też
Edytor obrazów
Instrukcje: tworzenie cieniowania gradientu
geometrycznego
W tym artykule pokazano, jak używać projektanta programu do cieniowania i języka ukierunkowanego modułu
cieniującego Graph do tworzenia cieniowania gradientowego opartego na geometrii. Ten program do
cieniowania skaluje stałą wartość koloru RGB o wysokości każdego punktu obiektu w przestrzeni światowej.
Tworzenie cieniowania gradientu geometrycznego

Można zaimplementować cieniowanie oparte na geometrii, dołączając pozycję piksela do cieniowania. W
językach cieniowania piksel zawiera więcej informacji niż tylko jego kolor i lokalizacja na ekranie 2D. Piksel —
znany jako fragment w niektórych systemach — jest kolekcją wartości, które opisują powierzchnię, która odnosi
się do piksela. Program do cieniowania, który jest opisany w tym dokumencie, wykorzystuje wysokość każdego
piksela obiektu 3W w przestrzeni kosmicznej, aby mieć wpływ na końcowy kolor wyjściowy fragmentu.
2. Odłącz w ęzeł koloru punktu od końcowego w ęzła koloru . Wybierz Terminal RGB w w ęźle Kolor
punktu , a następnie wybierz polecenie Przer wij linki . Powoduje to powolne miejsce dla w ęzła, który
jest dodawany w następnym kroku.
3. Dodaj w ęzeł pomnó ż do grafu. W przyborniku , w obszarze Math , zaznacz opcję pomnó ż i przenieś ją
na powierzchnię projektu.
4. Dodaj w ęzeł wektora maski do grafu. W przyborniku w obszarze Narz ę dzia wybierz pozycję maska
wektora i przenieś ją na powierzchnię projektu.
5. Określ wartości maski dla w ęzła wektora maski . W obszarze tryb wyboru wybierz w ęzeł Vector Mask
, a następnie w oknie Wła ściwo ści ustaw właściwość Green/Y na war to ść true , a następnie ustaw
wartość false dla właściwości Red/X , Blue/Z i Alpha/W . W tym przykładzie właściwości Red/X ,
Green/Y i Blue/Z są zgodne ze składnikami X, Y i z w w ęźle pozycja świata , a alfa/W nie są używane.
Ponieważ tylko zielony/Y ma war to ść true , tylko składnik Y wektora wejściowego pozostaje po
zamaskowanyu.
6. Dodaj w ęzeł pozycji świata do grafu. W przyborniku , w obszarze stałe wybierz pozycj ę świat i
przenieś ją do powierzchni projektowej.
7. Maskowanie położenia obszaru na całym świecie. W trybie wyboru Przenieś Terminal wyj ściowy w ęzła
pozycja świata do terminalu wektorowego w ęzła wektora maski . To połączenie maskuje położenie
fragmentu, aby zignorować składniki x i z.
8. Pomnóż wartość koloru RGB przez zamaskowane miejsce na całym świecie. Przenieś Terminal RGB w ęzła
koloru punktu do terminalu Y w ęzła pomnó ż , a następnie przenieś Terminal wyj ściowy w ęzła
wektora maski do terminalu X w rozmno ż onym w ęźle. To połączenie skaluje wartość koloru o
wysokości pikseli w przestrzeni świata.
9. Połącz wartość skalowanego koloru z końcowym kolorem. Przenieś Terminal wyj ściowy w ęzła
mno ż enia do terminalu RGB ko ńcowego w ę zła Color .
zastosowany do sfery.
NOTE
Na tej ilustracji zostanie określony pomarańczowy kolor, aby lepiej zademonstrować efekt cieniowania, ale ponieważ kształt
podglądu nie ma pozycji na świecie, cieniowanie nie może być w pełni przeglądane w projektancie cieniowania. Aby
zademonstrować pełen efekt, cieniowanie musi być widoczne w prawdziwej scenie.
Niektóre kształty mogą zapewniać lepszy Podgląd niektórych programów do cieniowania. Aby uzyskać
informacje o tym, jak wyświetlić podgląd programów do cieniowania w projektancie cieniowania, zobacz
Podgl ą d programów do cieniowania w projektancie cieniowania.
Na poniższej ilustracji przedstawiono program do cieniowania opisany w tym dokumencie, który został
zastosowany do sceny 3W, która została pokazana w temacie How to: Modeling The 3D. Intensywność koloru
zwiększa się o wysokość punktu na świecie.
Zobacz też
Instrukcje: tworzenie cieniowania tekstury skali szarości
Przewodnik: Tworzenie realistycznej kuli bilardowej
w 3D
W tym instruktażu pokazano, jak utworzyć realistyczną kulkę bilardowej 3W przy użyciu projektanta programu
do cieniowania i edytora obrazów w programie Visual Studio. Wygląd 3D kulki bilardowej jest osiągany przez
połączenie kilku technik cieniowania z odpowiednimi zasobami tekstury.
Wymagania wstępne
Aby ukończyć ten przewodnik, potrzebne są następujące składniki i umiejętności:
Narzędzie do składania tekstur do mapy modułu, na przykład narzędzie DirectX Texture, które jest
zawarte w zestawie SDK DirectX 2010 dla czerwca.
Znajomość edytora obrazów w programie Visual Studio.
Znajomość projektanta programu do cieniowania w programie Visual Studio.
Tworzenie podstawowego wyglądu przy użyciu kształtu i tekstury

W grafikach komputerowych najbardziej podstawowe elementy wyglądu są kształtem i kolorem. W symulacji
komputera często należy używać modelu 3D do reprezentowania kształtu rzeczywistego obiektu. Szczegóły
koloru są następnie stosowane do powierzchni modelu przy użyciu mapy tekstury.
Zwykle może zaistnieć konieczność poproszenia wykonawcy o utworzenie modelu 3D, którego można użyć, ale
ponieważ bilardowej piłka jest wspólnym kształtem (sferą), Projektant cieniowania ma już wbudowany
odpowiedni model.
Sfera jest domyślnym kształtem podglądu w projektancie cieniowania; Jeśli obecnie używasz innego kształtu do
podglądu cieniowania, przełącz się z powrotem do sfery.
Aby wyświetlić podgląd cieniowania przy użyciu sfery
Na pasku narzędzi projektanta cieniowania wybierz pozycję Podgl ą d z sfer ą .
W następnym kroku utworzysz program do cieniowania, który stosuje teksturę do modelu, ale najpierw musisz
utworzyć teksturę, której można użyć. W tym instruktażu przedstawiono sposób tworzenia tekstury przy użyciu
edytora obrazów, który jest częścią programu Visual Studio, ale można użyć dowolnego edytora obrazów, który
umożliwia zapisanie tekstury w odpowiednim formacie.
Upewnij się, że wyświetlane jest okno Wła ściwo ści i Przybornik .
Aby utworzyć teksturę bilardowej kulki przy użyciu edytora obrazów
1. Utwórz teksturę, z którą chcesz współpracować. Aby uzyskać informacje na temat sposobu dodawania
tekstury do projektu, zobacz sekcję Wprowadzenie w Edytorze obrazu.
2. Ustaw rozmiar obrazu tak, aby jego szerokość była dwukrotnie równa wysokości; jest to konieczne ze
względu na sposób, w jaki tekstura jest mapowana na sferyczną powierzchnię kulki bilardowej. Aby
zmienić rozmiar obrazu, w oknie Wła ściwo ści Określ nowe wartości właściwości Width i Height . Na
przykład Ustaw szerokość na 512 i wysokość na 256.
3. Narysuj teksturę dla kulki bilardowej, pamiętając o tym, jak tekstura jest mapowana na sferę.
Tekstura powinna wyglądać podobnie do tego:
4. Opcjonalnie możesz chcieć zmniejszyć wymagania dotyczące magazynu tej tekstury. Można to zrobić,
zmniejszając szerokość tekstury w celu dopasowania jej do wysokości. Kompresuje teksturę wzdłuż jej
szerokości, ale ze względu na sposób, w jaki tekstura jest mapowana do sfery, zostanie rozwinięta, gdy
kulka bilardowej jest renderowana. Po zmianie wielkości tekstura powinna wyglądać podobnie do tego:
Teraz można utworzyć cieniowanie, które stosuje tę teksturę do modelu.

Aby utworzyć cieniowanie tekstury podstawowej
Domyślnie wykres programu do cieniowania wygląda następująco:
2. Zmodyfikuj domyślne cieniowanie tak, aby stosowało wartość próbki tekstury do bieżącego piksela.
Wykres modułu cieniującego powinien wyglądać następująco:
3. Zastosuj teksturę utworzoną w poprzedniej procedurze przez skonfigurowanie właściwości tekstury.
Ustaw wartość właściwości tekstura w ęzła przykład tekstur y na texture1 , a następnie określ plik
tekstury przy użyciu właściwości filename grupy właściwości texture1 w tym samym oknie właściwości.
Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu stosowania tekstury w module cieniującego, zobacz
How to: Create a Basic — cieniowanie tekstury.
Kulka bilardowej powinna teraz wyglądać podobnie do tego:
Utwórz głębokość przy użyciu modelu oświetlenia Lamberta

Do tej pory utworzono łatw ą do rozpoznania kulkę bilardowej. Jednak jest ona płaska i nieinteresująca —
podobnie jak w przypadku kreskówkiej kulki bilardowej niż przekonująca replika. Płaski wygląd wynika z
cieniowania uproszczony, który zachowuje się tak, jakby każdy piksel na powierzchni kuli bilardowej odbierze tę
samą ilość światła.
W świecie rzeczywistym światła pojawiają się najjaśniejsze na powierzchniach bezpośrednio skierowanych do
źródła światła i pojawiają się mniej jasne na powierzchniach, które mają kąt skośny względem źródła światła.
Wynika to z faktu, że energia w promieniach świetlnych jest dystrybuowana na najmniejszym obszarze
powierzchni, gdy powierzchnia jest bezpośrednio skierowana do źródła światła. Gdy powierzchnia zostanie
odłożona od źródła światła, taka sama ilość energii jest rozprowadzana na coraz większym obszarze
powierzchni. Powierzchnia, która odchodzi od źródła światła, nie otrzymuje żadnej lekkiej energii, co
spowodowało całkiem ciemny wygląd. Ta Wariancja w całej powierzchni obiektu jest ważnym wizualnym
wskaźnikiem, który pomaga wskazać kształt obiektu; bez niego, obiekt pojawia się płaski.
W przypadku grafiki komputerowej modele oświetlenia— uproszczone przybliżenie skomplikowanych interakcji
z rzeczywistymi oświetleniem — są używane do replikowania wyglądu rzeczywistych oświetlenia. Model
oświetlenia Lamberta zmienia liczbę diffusely odzwierciedlonych przez powierzchnię obiektu, zgodnie z opisem
w poprzednim akapicie. Model oświetlenia Lamberta można dodać do modułu cieniującego, aby dać piłkę
bilardowej bardziej przekonujący wygląd 3W.
Aby dodać oświetlenie Lamberta do programu do cieniowania
Zmodyfikuj cieniowanie, aby modulacja wartości próbki tekstury przez wartość oświetlenia Lamberta.
Wykres modułu cieniującego powinien wyglądać następująco:
Opcjonalnie można dostosować sposób działania oświetlenia przez skonfigurowanie właściwości

MaterialDiffuse wykresu cieniowania. Aby uzyskać dostęp do właściwości wykresu cieniowania, wybierz
pusty obszar powierzchni projektowej, a następnie zlokalizuj właściwość, do której chcesz uzyskać dostęp
w oknie Wła ściwo ści .
Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu stosowania oświetlenia Lamberta w module cieniującego,
zobacz How to: Create a Basic Lamberta Shader.
Po zastosowaniu oświetlenia Lamberta, kulka bilardowej powinna wyglądać podobnie do tego:
Rozszerzanie podstawowego wyglądu z odblaskówymi wyróżnieniami

Model oświetlenia Lamberta zapewnia sensie kształtu i wymiaru, który był nieobecny w cieniowaniu wyłącznie
tekstury. Jednak kula bilardowej nadal ma nieco bardziej matowy wygląd.
Rzeczywista piłka bilardowej zazwyczaj ma błyszczące zakończenie, które odzwierciedla część jasnego światła.
Niektóre z tych widocznych sygnalizatorów są wyróżnione odblasków, które symulują odbicie właściwości
powierzchni. W zależności od właściwości zakończenia światła mogą być lokalizowane lub szerokie, intensywnie
lub subtelne. Te odbicia odblasków są modelowane przy użyciu relacji między źródłem światła, orientacją
powierzchni i położeniem kamery — to znaczy, że wyróżnienie jest najbardziej intensywne, gdy orientacja
powierzchni odzwierciedla źródło światła bezpośrednio do aparatu, i jest mniej intensywna, gdy odbicie jest
mniej bezpośrednie.
Model oświetlenia podstawowego Phong jest oparty na modelu oświetlenia Lamberta, aby obejmował
odblaskówe, zgodnie z opisem w poprzednim akapicie. Model oświetlenia podstawowego Phong można dodać
do programu do cieniowania, aby dać kulkę bilardowej, która daje w wyniku bardziej interesujący wygląd.
Aby dodać pododblaskówki do programu do cieniowania
1. Zmodyfikuj cieniowanie tak, aby obejmowało wkład odblasków przy użyciu mieszania dodatków. Wykres
modułu cieniującego powinien wyglądać następująco:
2. Opcjonalnie możesz dostosować sposób, w jaki odblasków wyróżnienia, konfigurując właściwości

odblasków (MaterialSpecular i MaterialSpecularPower ) grafu cieniowania. Aby uzyskać dostęp do
właściwości wykresu cieniowania, wybierz pusty obszar powierzchni projektowej, a następnie w oknie
Wła ściwo ści Znajdź właściwość, do której chcesz uzyskać dostęp.
Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu stosowania odblaskówch świateł w module
cieniującego, zobacz How to: Create a Basic podstawowego Phong Shader.
Po zastosowaniu wyróżniania odblasków, kulka bilardowej powinna wyglądać podobnie do tego:
Tworzenie sensu przestrzeni przez odzwierciedlenie środowiska
Po zastosowaniu wyróżnionych odblasków, kulka bilardowej wygląda dość przekonujący. Uzyskano odpowiedni
kształt, odpowiednie zadanie malowania i zakończenie. Istnieje jednak jeszcze jedna technika, która sprawia, że
kulka bilardowej będzie wyglądała podobnie jak część środowiska.
Jeśli dokładnie sprawdzisz rzeczywistą kulkę z bilardowej, zobaczysz, że jej błyszcząca powierzchnia nie
wykazuje odblaskówych świateł, ale również pokazuje obraz wokół niego. Można symulować to odbicie przy
użyciu obrazu środowiska jako tekstury i połączyć go z teksturą modelu, aby określić końcowy kolor każdego
piksela. W zależności od rodzaju dokończenia możesz łączyć więcej lub mniej tekstury odbicia razem z resztą
cieniowania. Na przykład, cieniowanie, które symuluje wysoce odbijającą powierzchnię, taką jak dublowanie,
może używać tylko tekstury odbicia, ale cieniowanie, które symuluje bardziej subtelne odbicie, takie jak element
znaleziony w piłke bilardowej, może łączyć tylko małą część wartości tekstury odbicia wraz z resztą obliczeń
cieniowania.
Oczywiście nie można po prostu zastosować odbitego obrazu do modelu w taki sam sposób, w jaki stosowana
jest mapa Tekstury modelu. Jeśli zachodzi taka potrzeba, odbicie świata będzie przenoszone z piłką bilardowej,
tak jakby odbicie zostało przyklejony do niego. Ponieważ odbicie może pochodzić z dowolnego kierunku,
potrzebny jest sposób zapewnienia wartości mapy odbicia dla dowolnego kąta i sposób zachowania mapy
odbicia na całym świecie. Aby spełnić te wymagania, można użyć specjalnego rodzaju mapy tekstury —
nazywanej mapą modułu, która oferuje sześć tekstur zorganizowanych w celu utworzenia boków modułu. Z
wnętrza tego modułu można wskazać w dowolnym kierunku, aby znaleźć wartość tekstury. Jeśli tekstury na
każdej stronie modułu zawierają obrazy środowiska, można symulować dowolne odbicie przez próbkowanie
właściwej lokalizacji na powierzchni modułu. Utrzymując moduł wyrównany do świata, uzyskasz dokładne
odbicie środowiska. Aby określić, gdzie należy próbkować moduł, wystarczy obliczyć odbicie wektora aparatu
poza powierzchnią obiektu, a następnie użyć go jako współrzędnej tekstury 3D. Korzystanie z map modułów w
ten sposób jest typow ą techniką nazywaną mapowaniem środowiska.
Mapowanie środowiska zapewnia wydajne przybliżenie rzeczywistych odbić, jak opisano w poprzednich
akapitach. Możesz mieszać odbicie mapowane w środowisku do modułu cieniującego, aby dać kulkę
bilardoweją, która sprawia, że kulka bilardowej jest bardziej uziemiona w scenie.
Pierwszym krokiem jest utworzenie tekstury mapy modułu. W wielu rodzajach aplikacji zawartość mapy
modułu nie musi być skuteczna, szczególnie gdy odbicie jest subtelne lub nie zajmuje widocznego miejsca na
ekranie. Na przykład w wielu grach użyto wstępnie obliczonych map modułów do mapowania środowiska i po
prostu Użyj jednego z najbliższych do każdego obiektu odbicia, chociaż oznacza to, że odbicie nie jest
prawidłowe. Nawet przybliżone przybliżenie jest często dobrym rozwiązaniem dla przekonującego efektu.
Aby utworzyć tekstury dla mapy środowiska przy użyciu edytora obrazów
1. Utwórz teksturę, z którą chcesz współpracować. Aby uzyskać informacje na temat sposobu dodawania
tekstury do projektu, zobacz sekcję Wprowadzenie w Edytorze obrazu.
2. Ustaw rozmiar obrazu tak, aby jego szerokość była równa wysokości i jest potęgą dwóch rozmiarów. jest
to konieczne ze względu na sposób, w jaki mapa modułu jest indeksowana. Aby zmienić rozmiar obrazu,
w oknie Wła ściwo ści Określ nowe wartości właściwości Width i Height . Na przykład ustaw wartość
właściwości Width i Height na 256.
3. Użyj pełnego koloru, aby wypełnić teksturę. Teksturą będzie dolna część mapy modułu, która odnosi się
do powierzchni tabeli bilardowej. Zachowaj użyty kolor dla następnej tekstury.
4. Utwórz drugą teksturę, która ma taki sam rozmiar jak pierwsza. Ta tekstura będzie powtarzana na
czterech stronach mapy modułu, która odnosi się do powierzchni i boków tabeli bilardowej oraz do
obszaru wokół tabeli bilardowej. Pamiętaj, aby narysować powierzchnię tabeli bilardowej w tej tekstury
przy użyciu tego samego koloru jak w przypadku tekstury dolnej. Tekstura powinna wyglądać podobnie
do tego:
Należy pamiętać, że Mapa odbicia nie musi być realistyczna, aby była skuteczna. na przykład mapa
modułu użyta do utworzenia obrazów w tym artykule zawiera zaledwie cztery kieszenie zamiast sześciu.
5. Utwórz trzecią teksturę, która ma taki sam rozmiar jak pozostałe. Ta tekstura będzie górną częścią mapy
modułu, która odnosi się do limitu powyżej tabeli bilardowej. Aby ta część odbicia była bardziej
interesująca, możesz narysować światło narzutowe, aby wzmocnić odblaskówe, które zostały dodane do
modułu cieniującego w poprzedniej procedurze. Tekstura powinna wyglądać podobnie do tego:
Po utworzeniu pojedynczych tekstur dla boków mapy modułów można użyć narzędzia, aby zebrać je do
mapy modułu, która może być przechowywana w pojedynczej tekstury . DDS . Można użyć dowolnego
programu, który ma utworzyć mapę modułu, o ile można zapisać mapę modułu w formacie tekstury.
DDS. W tym instruktażu pokazano, jak utworzyć teksturę za pomocą narzędzia DirectX Texture, które jest
częścią zestawu SDK programu DirectX 2010 dla czerwca.
Aby złożyć mapę modułu za pomocą narzędzia DirectX Texture
1. W narzędziu DirectX Texture w menu głównym wybierz polecenie plik > Nowa tekstura . Zostanie
wyświetlone okno dialogowe Nowa tekstura .
2. W grupie Typ tekstur y wybierz opcję tekstura mapy sze ściennej .
3. W grupie Wymiar y Wprowadź poprawną wartość w polach Szeroko ść i wysoko ść, a następnie
wybierz przycisk OK . Zostanie wyświetlony nowy dokument tekstury. Domyślnie tekstura najpierw
pokazywana w dokumencie tekstury odnosi się do zera modułu dodatnie X .
4. Załaduj teksturę utworzoną dla boku modułu tekstury na powierzchnię modułu. W menu głównym
wybierz pozycję plik > Otwórz na tej mapy sze ściennej , wybierz teksturę utworzoną dla boku
modułu, a następnie wybierz polecenie Otwórz .
5. Powtórz krok 4 dla powierzchni modułu minus X , pozytywne Z i ujemne z . Aby to zrobić, należy
wyświetlić miarę, która ma zostać załadowana. Aby wyświetlić inną fasadę mapy modułu, w menu
głównym wybierz polecenie Wy świetl > powierzchnie mapy modułu , a następnie wybierz miarę,
którą chcesz wyświetlić.
6. Dla czołowej osi Y Załaduj teksturę utworzoną dla górnej części modułu tekstury.
7. Dla nieujemnej czołowej osi Y Załaduj teksturę utworzoną dla dolnej części modułu tekstury.
8. Zapisz teksturę.
Można wyobrazić układ mapy modułu w następujący sposób:
Obraz u góry jest kraw ędzią modułu Y (+ Y). w środku, od lewej do prawej, to powierzchnie modułów-X,
+ Z, + X i-Z. u dołu jest głowa modułu-Y.
Teraz można zmodyfikować cieniowanie, aby zmieszać przykład mapy modułu z resztą cieniowania.
Aby dodać mapowanie środowiska do programu do cieniowania
1. Zmodyfikuj cieniowanie tak, aby obejmowało wkład mapowania środowiska za pomocą mieszania
dodatków. Wykres modułu cieniującego powinien wyglądać następująco:
Należy zauważyć, że do uproszczenia grafu programu do cieniowania można użyć w ęzła pomno ż enie i
dodanie .
Poniżej przedstawiono bardziej szczegółowy widok w ęzłów modułu cieniującego, które implementują
mapowanie środowiska:
2. Zastosuj teksturę utworzoną w poprzedniej procedurze przez skonfigurowanie właściwości tekstury

mapy modułu. Ustaw wartość właściwości tekstura w ęzła przykład mapy sze ściennej na Texture2 , a
następnie określ plik tekstury przy użyciu właściwości filename grupy właściwości Texture2 .
3. Opcjonalnie można dostosować współczynnik odbicia kulki bilardowej przez skonfigurowanie
właściwości Output w ęzła stałego . Aby uzyskać dostęp do właściwości w ęzła, zaznacz go, a następnie w
oknie Wła ściwo ści Znajdź właściwość, do której chcesz uzyskać dostęp.
Po zastosowaniu mapowania środowiska kulka bilardowej powinna wyglądać podobnie do tego:
W tym końcowym obrazie Zwróć uwagę na to, jak dodane efekty łączą się w celu utworzenia bardzo
przekonującej kulki bilardowej. Kształt, tekstura i oświetlenie tworzą podstawowe wygląd obiektu 3W, a
odblaskówe i odbicie sprawiają, że kulka bilardowej bardziej interesująca i wygląda jak część środowiska.
Zobacz też
Edytor obrazów
W tym artykule pokazano, jak używać projektanta cieniowania do eksportowania programu cieniowania
ukierunkowanego języka programu Graph (DGSL), dzięki czemu można go używać w aplikacji.
Eksportowanie cieniowania
Po utworzeniu modułu cieniującego przy użyciu projektanta programu do cieniowania i przed użyciem go w
aplikacji należy wyeksportować go w formacie, który rozpoznaje interfejs API grafiki. Program do cieniowania
można wyeksportować na różne sposoby, aby zaspokoić różne potrzeby.
1. W programie Visual Studio Otwórz plik grafu programu Visual Shader (. dgsl) .
Jeśli nie masz pliku grafu programu Visual Shader (. dgsl) do otwarcia, utwórz go zgodnie z opisem
w temacie How to: Create a Basic Color Shader.
2. Na pasku narzędzi projektanta cieniowania wybierz pozycję Zaawansowany > ekspor t ekspor tu >
jako . Zostanie wyświetlone okno dialogowe Eksportowanie programu do cieniowania .
3. Z listy rozwijanej Zapisz jako typ wybierz format, który chcesz wyeksportować.
Oto formaty, które możesz wybrać:
Program do cieniowania pikseli HLSL ( * . HLSL) eksportuje program do cieniowania jako kod
źródłowy języka HLSL (High Level Shader Language). Ta opcja umożliwia późniejsze modyfikowanie
modułu cieniującego, nawet po jego wdrożeniu w aplikacji. Może to ułatwić debugowanie i poprawianie
kodu w oparciu o problemy z użytkownikami końcowymi, ale ułatwia użytkownikowi modyfikowanie
modułu cieniującego na niechcianych sposobach — na przykład w celu uzyskania nieuczciwej korzyści w
ramach konkurencyjnej gry. Może również zwiększyć czas ładowania cieniowania.
Skompilowany program do cieniowania pikseli ( * . CSO) eksportuje program do cieniowania
jako HLSL kod bajtowy. Ta opcja umożliwia późniejsze modyfikowanie modułu cieniującego, nawet po
jego wdrożeniu w aplikacji. Może to ułatwić debugowanie i poprawianie kodu w oparciu o problemy z
użytkownikami końcowymi, ale ponieważ program do cieniowania jest wstępnie skompilowany, nie wiąże
się z dodatkowym obciążeniem środowiska uruchomieniowego, gdy program do cieniowania jest
ładowany przez aplikację. Wystarczająco wykwalifikowanych użytkowników nadal można modyfikować
cieniowanie na niechcianych sposobach, ale Kompilowanie cieniowania znacznie trudniejsze.
Nagłówek C++ ( * . h) eksportuje program do cieniowania jako nagłówek w stylu C, który definiuje
tablicę bajtow ą zawierającą kod bajtowy HLSL. Ta opcja może zwiększyć czasochłonną funkcję
debugowania i poprawiania kodu na podstawie problemów z użytkownikami końcowymi, ponieważ
należy ponownie skompilować aplikację w celu przetestowania poprawki. Jednak ponieważ ta opcja
utrudnia, chociaż nie jest to możliwe, można zmodyfikować program do cieniowania po jego wdrożeniu
w aplikacji, co sprawia, że użytkownik chce zmodyfikować cieniowanie w niepożądane sposoby.
4. W polu kombi Nazwa pliku Podaj nazw ę wyeksportowanego programu do cieniowania, a następnie
wybierz przycisk Zapisz .
Zobacz też
Instrukcje: tworzenie cieniowania koloru podstawowego
Instrukcje: eksportowanie tekstury zawierającej
mipmapy
Potok zawartości obrazu może generować mipmapy z obrazu źródłowego jako część fazy kompilacji projektu.
Aby osiągnąć pewne skutki, czasami trzeba ręcznie określić zawartość obrazu dla każdego poziomu MCI. Gdy
nie musisz określać ręcznie zawartości obrazu dla każdego poziomu MIP, generowanie mipmapy w czasie
kompilacji zapewnia, że zawartość mipmappingu nigdy nie będzie zsynchronizowana. Eliminuje także koszt
wydajności generowania mipmapy w czasie wykonywania.
W tym artykule omówiono następujące zagadnienia:
Konfigurowanie obrazu źródłowego, który ma być przetwarzany przez potok zawartości obrazu.
Konfigurowanie potoku zawartości obrazu w celu wygenerowania mipmapy.
Eksportuj mipmapy
Mipmapping zapewnia Automatyczny poziom szczegółowości ekranu dla powierzchni teksturowanych w grze
3D lub aplikacji. Zwiększa to wydajność renderowania gry lub aplikacji przez wstępne obliczenie wersji tekstury
z próbką w dół. Wstępne obliczanie wersji z próbką w dół oznacza, że cała tekstura nie musi być próbkowana w
dół przy każdej próbie.
Aby wyeksportować teksturę, która ma mipmapy
1. Zacznij od tekstury podstawowej. Załaduj istniejący plik obrazu lub utwórz go zgodnie z opisem w
temacie How to: Create a Basic Texture. Aby obsłużyć mipmapy, należy określić teksturę, która ma
szerokość i wysokość, które są takie same jak te same wartości, na przykład 64x64, 256x256 lub 512 x
512.
2. Skonfiguruj utworzony plik tekstury w taki sposób, aby był przetwarzany przez potok zawartości obrazu.
W Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz menu skrótów dla utworzonego pliku tekstury, a następnie wybierz
polecenie Wła ściwo ści . Na stronie Ogólne wła ściwo ści konfiguracji > ustaw właściwość Typ
elementu na potok zawar to ści obrazu . Upewnij się, że właściwość Content jest ustawiona na
war to ść Yes (tak ), a wartość exclude z kompilacji to no . Wybierz przycisk Zastosuj .
Zostanie wyświetlona strona właściwości konfiguracja potoku zawar to ści obrazu .
3. Skonfiguruj potok zawartości obrazu w celu wygenerowania mipmapy. Na > stronie Ogólne potoku
zawar to ści obrazu właściwości konfiguracji > ustaw właściwość Generuj MIPS na war to ść tak
(/generatemips) .
Podczas kompilowania projektu potok zawartości obrazów konwertuje obraz źródłowy z formatu roboczego do
formatu wyjściowego, który określiłeś, włącznie z poziomami MIP. Wynik jest kopiowany do katalogu
wyjściowego projektu.
Instrukcje: eksportowanie tekstury wykorzystującej
wstępnie przemnożony kanał alfa
Potok zawartości obrazu może generować wstępnie przemnożone tekstury alfa z obrazu źródłowego. Te funkcje
mogą być prostsze i bardziej niezawodne niż tekstury, które nie zawierają wstępnie przemnożonego kanału alfa.
W tym dokumencie przedstawiono następujące działania:
Konfigurowanie potoku zawartości obrazu w celu wygenerowania wstępnie przemnożonego kanału alfa.
Wstępnie przemnożone alfa

Wstępnie przemnożony kanał alfa oferuje kilka korzyści w porównaniu do konwencjonalnych, niewstępnie
przemnożonych alfa, ponieważ lepiej reprezentuje rzeczywistą interakcję z materiałami fizycznymi, oddzielając
Texel od koloru (kolor, który został dodany do sceny) od jego przezroczystości (ilość koloru bazowego, który
umożliwia). Niektóre zalety korzystania z wstępnie przemnożonego kanału alfa są następujące:
Mieszanie ze wstępnie przemnożonym alfa jest operacją asocjacyjną; wynik mieszania wielu
przezroczystych tekstur jest taki sam, niezależnie od kolejności, w jakiej tekstury są mieszane.
Ze względu na asocjacyjny charakter mieszania przy użyciu wstępnie przemnożonego kanału alfa jest
uproszczone renderowanie wielu przebiegów przezroczystych obiektów.
Za pomocą wstępnie przemnożonego kanału alfa, zarówno czysta mieszanie addytywne (poprzez
ustawienie alfa na zero), jak i liniowo interpolowane mieszanie można osiągnąć jednocześnie. Na
przykład w systemie cząsteczek, dostosowana mieszanina ognia może stać się przezroczystą cząstką dym,
która jest zmieszana przy użyciu interpolacji liniowej. Bez wstępnie przemnożonego kanału alfa należy
narysować cząstki pożarowe niezależnie od cząstek dymu i zmodyfikować stan renderowania między
wywołaniami rysowania.
Tekstury używające wstępnie przemnożonej kompresji alfa o wyższej jakości niż te, które nie są i nie
wykazują odbarwnych kraw ędzi — lub "efektu otoczki", które mogą wynikać z mieszania tekstur, które nie
używają wstępnie przemnożonego kanału alfa.
Aby utworzyć teksturę, która używa wstępnie przemnożonego kanału alfa
1. Zacznij od tekstury podstawowej. Załaduj istniejący plik obrazu lub utwórz go zgodnie z opisem w
temacie How to: Create a Basic Texture.
2. Skonfiguruj plik tekstury w taki sposób, aby był przetwarzany przez potok zawartości obrazu. W
Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz menu skrótów dla pliku tekstury, a następnie wybierz polecenie
Wła ściwo ści . Na stronie Ogólne wła ściwo ści konfiguracji > ustaw właściwość Typ elementu na
potok zawar to ści obrazu . Upewnij się, że właściwość Content jest ustawiona na war to ść Yes (tak ),
Wyklucz z kompilacji jest ustawiony na nie , a następnie wybierz przycisk Zastosuj . Zostanie
wyświetlona strona właściwości konfiguracja potoku zawar to ści obrazu .
3. Skonfiguruj potok zawartości obrazu w celu wygenerowania wstępnie przemnożonego kanału alfa. Na >
stronie Ogólne potoku zawar to ści obrazu właściwości konfiguracji > ustaw właściwość Konwer tuj
na wst ę pnie przemno ż ony format alfa na war to ść tak (/generatepremultipliedalpha) .
Podczas kompilowania projektu potok zawartości obrazów konwertuje obraz źródłowy z formatu
roboczego do formatu wyjściowego, który określiłeś — obejmuje to konwersję obrazu na wstępnie
przemnożony format alfa, a wynik jest kopiowany do katalogu wyjściowego projektu.
Instrukcje: eksportowanie tekstury do użycia z
aplikacjami Direct2D lub JavaScript
Potok zawartości obrazu może generować tekstury zgodne z wewnętrznymi konwencjami renderowania
Direct2D's. Tekstury tego rodzaju są odpowiednie do użycia w aplikacjach korzystających z Direct2D, a w
aplikacjach platformy UWP utworzonych przy użyciu języka JavaScript.
W tym dokumencie przedstawiono następujące działania:
Konfigurowanie potoku zawartości obrazu w celu wygenerowania tekstury, która może być używana w
aplikacji Direct2D lub JavaScript.
Generowanie skompresowanego bloku pliku . DDS .
Generuj wstępnie przemnożony kanał alfa.
Wyłącz generowanie mipmappingu.
Konwencje renderowania w Direct2D

Tekstury, które są używane w kontekście Direct2D, muszą być zgodne z tymi wewnętrznymi konwencjami
renderowania Direct2D:
Direct2D implementuje przezroczystość i przezroczystości przy użyciu wstępnie przemnożonego kanału
alfa. Tekstury używane z Direct2D muszą zawierać wstępnie przemnożony kanał alfa, nawet jeśli tekstura
nie używa przezroczystości ani przezroczystości. Aby uzyskać więcej informacji na temat wstępnie
przemnożonego kanału alfa, zobacz How to: Export a Texture z wstępnie przemnożoną alfa.
Tekstura musi być podana w formacie . DDS przy użyciu jednego z następujących formatów kompresji
bloków:
Kompresja BC1_UNORM
Kompresja BC2_UNORM
Kompresja BC3_UNORM
Mipmapy nie są obsługiwane.
Aby utworzyć teksturę zgodną z konwencjami renderowania Direct2D
1. Zacznij od tekstury podstawowej. Załaduj istniejący obraz lub Utwórz nowy, zgodnie z opisem w temacie
How to: Create a Basic Texture. Aby zapewnić obsługę kompresji blokowej w formacie . DDS , należy
określić teksturę, która ma szerokość i wysokość, które są wielokrotnościami czterech, na przykład
100x100, 128 x 128 lub 256x192. Ponieważ mipmapping nie jest obsługiwana, tekstura nie musi być
kwadratowa i nie musi być potęgą liczby dwa.
2. Skonfiguruj plik tekstury w taki sposób, aby był przetwarzany przez potok zawartości obrazu. W
Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz menu skrótów dla właśnie utworzonego pliku tekstury, a następnie
wybierz polecenie Wła ściwo ści . Na stronie Ogólne wła ściwo ści konfiguracji > ustaw właściwość
Typ elementu na potok zawar to ści obrazu . Upewnij się, że właściwość Content jest ustawiona na
war to ść Yes (tak ), Wyklucz z kompilacji jest ustawiony na nie , a następnie wybierz przycisk
Zastosuj . Zostanie wyświetlona strona właściwości konfiguracja potoku zawar to ści obrazu .
3. Ustaw format danych wyjściowych na jeden z formatów skompresowanych blokowo. Na > stronie
Ogólne potoku zawar to ści obrazu właściwości konfiguracji > ustaw właściwość Kompresuj na
BC3_UNORM kompresj ę (/Compress: BC3_UNORM) . W zależności od wymagań można wybrać
dowolny z innych formatów BC1, BC2 lub BC3. Direct2D obecnie nie obsługuje tekstur BC4, BC5, BC6 lub
BC7. Aby uzyskać więcej informacji o różnych formatach BC, zobacz kompresja bloków (Direct3D 10).
NOTE
Określony format kompresji określa format pliku, który jest tworzony przez potok zawartości obrazu. Jest to inna
niż Właściwość Format obrazu źródłowego w edytorze obrazów, która określa format pliku obrazu źródłowego
jako przechowywanego na dysku — czyli formatu roboczego. Zwykle nie chcesz, aby format roboczy był
skompresowany.
4. Skonfiguruj potok zawartości obrazu, aby utworzyć dane wyjściowe korzystające z wstępnie
przemnożonego kanału alfa. Na > stronie Ogólne potoku zawar to ści obrazu właściwości konfiguracji
> ustaw właściwość Konwer tuj na wst ę pnie przemno ż ony format alfa na war to ść tak
(/generatepremultipliedalpha) .
5. Skonfiguruj potok zawartości obrazu, tak aby nie generował mipmapy. Na > stronie Ogólne potoku
zawar to ści obrazu właściwości konfiguracji > ustaw wartość nie w polu Generuj Właściwość MIPS .
Podczas kompilowania projektu potok zawartości obrazów konwertuje obraz źródłowy z formatu
roboczego do formatu wyjściowego, który określiłeś — konwersja obejmuje generowanie wstępnie
przemnożonego kanału alfa, a wynik jest kopiowany do katalogu wyjściowego projektu.
Przegląd narzędzi XML w programie Visual Studio
XML (XML) jest językiem znaczników, który zapewnia format do opisywania danych. KOD XML oddziela dane i
swoją prezentację przy użyciu skojarzonych arkuszy stylów, takich jak Extensible Stylesheet Language (XSL) i
kaskadowych arkuszy stylów (CSS). Program Visual Studio zawiera narzędzia i funkcje, które ułatwiają pracę z
schematami XML, XSLT i XML.
Edytor XML
Edytor XML służy do EDYTOWANIA dokumentów XML. Zapewnia pełną kontrolę składni XML, sprawdzanie
poprawności schematu podczas pisania, kodowania kolorów i IntelliSense. W przypadku podanej definicji typu
schematu lub dokumentu jest on używany przez funkcję IntelliSense do wyświetlania listy dozwolonych
elementów i atrybutów.
Dodatkowe funkcje obejmują:
Obsługa fragmentów kodu XML, w tym fragmentów kodu generowanych przez schemat
Konspekt dokumentu, aby można było rozwijać i zwijać elementy
Możliwość wykonywania transformacji XSLT i wyświetlania wyników w postaci tekstu, XML lub HTML
Możliwość generowania schematów języka definicji schematu XML (XSD) z dokumentu wystąpienia XML
Obsługa edycji arkuszy stylów XSLT, w tym obsługi technologii IntelliSense
Eksplorator schematu XML
Projektant schematu XML

Projektant schematu XML jest zintegrowany z programem Visual Studio i EDYTORem XML, aby umożliwić
współdziałanie z schematami języka definicji schematu XML (XSD).
Debugowanie kodu XSLT

Program Visual Studio obsługuje debugowanie arkuszy stylów XSLT. Za pomocą debugera można ustawić
punkty przerwania w arkuszu stylów XSLT, przejść do arkusza stylów XSLT z kodu i tak dalej.
NOTE
Debuger XSLT jest dostępny tylko w wersji Enterprise programu Visual Studio.
Zobacz też
System.Xml
Przekształcenia XSLT
Przetwarzanie danych XML przy użyciu modelu danych XPath
XML Document Object Model (DOM)
Model SOM (XML Schema Object Model)
Programowanie aplikacji za pomocą Projektanta
przepływu pracy
Projektant przepływu pracy to wizualny Projektant i debuger służący do graficznego tworzenia i debugowania
aplikacji Windows Workflow Foundation (WF) w programie Visual Studio. Umożliwia tworzenie złożonej
aplikacji przepływu pracy, biblioteki działań lub usługi Windows Communication Foundation (WCF) za pomocą
szablonów i projektantów działań.
Zainstaluj Windows Workflow Foundation

Aby użyć szablonów projektów przepływu pracy w programie Visual Studio, najpierw Zainstaluj składnik
Windows Workflow Foundation .
1. Otwórz Instalator programu Visual Studio. Aby szybko otworzyć to rozwiązanie, wybierz pozycję
Narz ę dzia > Pobierz narz ę dzia i funkcje w programie Visual Studio.
2. W Instalator programu Visual Studio wybierz kartę poszczególne składniki .
3. Przewiń w dół do kategorii działania deweloperskie , a następnie wybierz składnik Windows
Workflow Foundation .
4. Wybierz pozycję Modyfikuj .

Program Visual Studio instaluje składnik Windows Workflow Foundation .
Zobacz też
Windows Workflow Foundation (.NET Framework)
Międzyplatformowe tworzenie aplikacji mobilnych
w Visual Studio
Aplikacje dla urządzeń z systemami Android, iOS i Windows można tworzyć przy użyciu Visual Studio. Podczas
projektowania aplikacji używaj narzędzi w programie Visual Studio, aby łatwo dodawać połączone usługi, takie
jak Microsoft 365, Azure App Service i Application Insights.
Twórz aplikacje przy użyciu języka C# i języka .NET Framework, HTML i JavaScript lub C++. Udostępnianie kodu,
ciągów, obrazów, a w niektórych przypadkach nawet interfejsu użytkownika.
Jeśli chcesz utworzyć grę lub immersywną aplikację graficzną, zainstaluj narzędzia Visual Studio dla aparatu
Unity i korzystaj ze wszystkich zaawansowanych funkcji zwiększających produktywność platformy Visual Studio
przy użyciu aparatu Unity, popularnego międzyplatformowego aparatu do gier/grafiki oraz środowiska
programowego dla aplikacji uruchamianych w systemach iOS, Android, Windows i innych platformach.
Tworzenie aplikacji dla systemów Android, iOS i Windows (.NET

Framework)
Dzięki Visual Studio Tools platformie Xamarin można kierować aplikacje do systemów Android, iOS i Windows w
tym samym rozwiązaniu, udostępniając kod, a nawet interfejs użytkownika.
DO W IEDZ SI Ę W I ĘC E J
Instalowanie Visual Studio (VisualStudio.com)
Dowiedz się więcej o programie Xamarin Visual Studio (VisualStudio.com)
Dokumentacja tworzenia aplikacji mobilnych platformy Xamarin
Metodyka DevOps z użyciem platformy Xamarin
Dowiedz się więcej o aplikacjach uniwersalnych systemu Windows Visual Studio (VisualStudio.com)
Dowiedz się więcej o podobieństwach między językami Swift i C# (download.microsoft.com)
Docelowe systemy Android, iOS i Windows z pojedynczej bazy kodu

Aplikacje natywne dla systemów Android, iOS i Windows można tworzyć przy użyciu języka C# lub F# (Visual
Basic obecnie nie jest obsługiwana). Aby rozpocząć, zainstaluj Visual Studio, wybierz opcję Opracowywanie
aplikacji mobilnych za pomoc ą platformy .NET w instalatorze.
Jeśli masz już zainstalowane Visual Studio, uruchom ponownie program Instalator programu Visual Studio i
wybierz tę samą opcję Tworzenia aplikacji mobilnych za pomocą platformy .NET dla platformy Xamarin ( jak
powyżej).
Gdy wszystko będzie gotowe, szablony projektów zostaną wyświetlone w oknie dialogowym Nowy projekt.
Najprostszym sposobem znalezienia szablonów platformy Xamarin jest po prostu wyszukanie ciągu "Xamarin".
Xamarin uwidacznia natywną funkcjonalność systemów Android, iOS i Windows jako klasy i metody platformy
.NET. Oznacza to, że aplikacje mają pełny dostęp do natywnych interfejsów API i kontrolek natywnych i są tak
samo dynamiczne, jak aplikacje napisane w językach natywnych platformy.
Po utworzeniu projektu będziesz korzystać ze wszystkich funkcji produktywności Visual Studio. Na przykład
użyjesz projektanta do utworzenia stron i użyjesz funkcji IntelliSense, aby eksplorować natywne interfejsy API
platform mobilnych. Gdy wszystko będzie gotowe do uruchomienia aplikacji i zobaczy, jak wygląda, możesz użyć
Android SDK i natywnie uruchamiać aplikacje systemu Windows. Możesz również bezpośrednio używać tych
urządzeń z systemami Android i Windows. W przypadku projektów systemu iOS połącz się z sieciowym
komputerem Mac i uruchom emulator systemu iOS z Visual Studio lub połącz się z urządzeniem z tetheredem.
Projektowanie jednego zestawu stron renderowanych na wszystkich urządzeniach przy użyciu zestawu Xamarin.Forms
W zależności od złożoności projektu aplikacji możesz rozważyć jego skucie przy użyciu szablonów platformy
Xamarin.Forms Mobile Apps grupy szablonów projektów. Xamarin.Forms to zestaw narzędzi interfejsu
użytkownika, który umożliwia tworzenie jednego interfejsu, który można udostępniać w systemach Android, iOS
i Windows. Podczas kompilowania rozwiązania Xamarin.Forms otrzymasz aplikację dla systemu Android,
aplikację systemu iOS i aplikację systemu Windows. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Learn about mobile
development with Xamarin (Więcej informacji na temat tworzenia aplikacji mobilnych za pomocą platformy
Xamarin) i dokumentację platformy Xamarin.Forms.
Udostępnianie kodu między aplikacjami dla systemów Android, iOS i Windows
Jeśli nie używasz platformy Xamarin.Forms i chcesz projektować osobno dla każdej platformy, możesz
udostępnić większość kodu bez interfejsu użytkownika między projektami platformy (Android, iOS i Windows).
Obejmuje to logikę biznesow ą, integrację z chmurą, dostęp do bazy danych lub dowolny inny kod przeznaczony
dla .NET Framework. Jedynym kodem, który nie można udostępnić, jest kod przeznaczony dla określonej
platformy.
Kod można udostępniać przy użyciu udostępnionego projektu, projektu biblioteki klas przenośnych lub obu tych
typów. Może się okazać, że jakiś kod najlepiej pasuje do udostępnionego projektu, a niektóre z nich mają
większy sens w projekcie biblioteki klas przenośnych.
Udostępnianie opcji kodu (Xamarin)
Opcje udostępniania kodu za pomocą programu .NET
Urządzenia Windows 10 docelowe

Jeśli chcesz utworzyć pojedynczą aplikację, która jest przeznaczony dla pełnego Windows 10 urządzeń, utwórz
uniwersalną aplikację systemu Windows. Zaprojektujemy aplikację przy użyciu jednego projektu, a strony będą
renderowane prawidłowo niezależnie od urządzenia używanego do ich wyświetlania.
Rozpocznij od szablonu platforma uniwersalna systemu Windows (UWP). Zaprojektuj strony wizualnie, a
następnie otwórz je w oknie podglądu, aby zobaczyć, jak wyglądają one dla różnych typów urządzeń. Jeśli nie
podoba Ci się sposób, w jaki strona pojawia się na urządzeniu, możesz zoptymalizować stronę, aby lepiej
dopasować ją do rozmiaru ekranu, rozdzielczości lub różnych orientacji, takich jak orientacja pozioma lub
pionowa. Wszystko to można zrobić przy użyciu intuicyjnych okien narzędzi i łatwo dostępnych opcji menu w
Visual Studio. Gdy wszystko będzie gotowe do uruchomienia aplikacji i użycia kodu, wszystkie emulatory i
symulatory urządzeń dla różnych typów urządzeń znajdziesz razem na jednej liście rozwijanej, która znajduje się
na pasku narzędzi Standardowa.
Wprowadzenie do platforma uniwersalna systemu Windows
Tworzenie pierwszej aplikacji
Opracowywanie aplikacji na platformę uniwersalną systemu Windows (UWP)
Tworzenie aplikacji dla systemów Android, iOS i Windows

(HTML/JavaScript)
Jeśli jesteś deweloperem internetowym i znasz kod HTML i JavaScript, możesz kierować aplikacje do systemów
Windows, Android i iOS przy użyciu języka Visual Studio Tools for Apache Cordova. Te aplikacje mogą być
kierowane do wszystkich trzech platform i można je tworzyć przy użyciu najbardziej znanych umiejętności i
procesów.
Apache Cordova to framework, który zawiera model wtyczek. Ten model wtyczki udostępnia jeden interfejs API
języka JavaScript, który umożliwia dostęp do natywnych możliwości urządzeń na wszystkich trzech platform
(Android, iOS i Windows).
Ponieważ te interfejsy API są międzyplatformowe, większość pisania można udostępniać między wszystkimi
trzema platformami. Zmniejsza to koszty związane z opracowywaniem i konserwacją. Ponadto nie trzeba
zaczynać od podstaw. Jeśli utworzono inne typy aplikacji internetowych, możesz udostępnić te pliki aplikacji
Cordova bez konieczności ich modyfikowania lub przeprojektowania w jakikolwiek sposób.
Aby rozpocząć pracę, zainstaluj Visual Studio i wybierz funkcję Opracowywanie aplikacji mobilnych za pomoc ą
j ę zyka Javascript podczas instalacji. Narzędzia oprogramowania Cordova automatycznie instalują całe
oprogramowanie innych firm, które jest wymagane do skompilowania aplikacji wieloplatformowej.
Po zainstalowaniu rozszerzenia otwórz program Visual Studio i utwórz projekt Pusta aplikacja (Apache
Cordova). Następnie możesz opracować aplikację przy użyciu języka JavaScript lub TypeScript. Możesz również
dodać wtyczki, aby rozszerzyć funkcjonalność aplikacji, a interfejsy API z wtyczek będą wyświetlane w funkcji
IntelliSense podczas pisania kodu.
Gdy wszystko będzie gotowe do uruchomienia aplikacji i użycia kodu, wybierz emulator, taki jak emulator
Apache Ripple lub Emulator systemu Android, przeglądarkę lub urządzenie połączone bezpośrednio z
komputerem. Następnie uruchom aplikację. Jeśli opracowujesz aplikację na komputerze z systemem Windows,
możesz nawet uruchomić ją na tym komputerze. Wszystkie te opcje są wbudowane w Visual Studio w ramach
Visual Studio Tools dla Apache Cordova.
Szablony projektów do tworzenia platforma uniwersalna systemu Windows aplikacji platformy UWP są nadal
dostępne w programie Visual Studio więc możesz ich używać, jeśli zamierzasz używać tylko urządzeń z
systemem Windows. Jeśli zdecydujesz się na późniejsze kierowanie kodu do systemów Android i iOS, zawsze
możesz przeportować kod do projektu Cordova.
Instalowanie Visual Studio (VisualStudio.com)
Wprowadzenie do Visual Studio Tools for Apache Cordova
Informacje o emulatorze Visual Studio dla systemu Android (VisualStudio.com)
Tworzenie aplikacji dla systemów Android, iOS i Windows (C++)
Najpierw zainstaluj pakiet Visual Studio i tworzenie aplikacji mobilnych w j ę zyku C++. Następnie można
utworzyć aplikację działania natywnego dla systemu Android lub aplikację dla systemu Windows lub iOS. Jeśli
chcesz, możesz wybrać system Android, iOS i Windows w tym samym rozwiązaniu, a następnie udostępnić kod
między nimi przy użyciu międzyplatformowej statycznej lub dynamicznej biblioteki udostępnionej.
Jeśli musisz utworzyć aplikację dla systemu Android, która wymaga jakiegokolwiek zaawansowanego
manipulowania grafiką, na przykład gry, możesz użyć języka C++, aby to zrobić. Rozpocznij od projektu Native
Activity Application (Android). Ten projekt ma pełną obsługę zestawu narzędzi Clang.
Gdy wszystko będzie gotowe do uruchomienia aplikacji i jej wyglądu, użyj Emulator systemu Android. Jest
szybka, niezawodna i łatwa do zainstalowania i skonfigurowania.
Można również utworzyć aplikację, która jest przeznaczony dla pełnego Windows 10 przy użyciu języka C++ i
szablonu projektu aplikacji platformy platforma uniwersalna systemu Windows (UWP). Przeczytaj więcej na ten
temat w sekcji Urządzenia docelowe Windows 10, która jest wyświetlana wcześniej w tym temacie.
Kod C++ można udostępniać między systemami Android, iOS i Windows, tworząc statyczną lub dynamiczną
bibliotekę udostępnioną.
Możesz korzystać z tej biblioteki w projekcie systemu Windows, iOS lub Android, jak opisano wcześniej w tej
sekcji. Można go również używać w aplikacji, która jest kompilowana przy użyciu platformy Xamarin, języka Java
lub dowolnego języka, który umożliwia wywoływanie funkcji w niezamówianej bibliotece DLL.
Podczas pisania kodu w tych bibliotekach można używać funkcji IntelliSense do eksplorowania natywnych
interfejsów API platform Android i Windows. Te projekty bibliotek są w pełni zintegrowane z debugerem Visual
Studio, dzięki czemu można ustawiać punkty przerwania, przechodzić przez kod oraz znaleźć i rozwiązać
problemy przy użyciu wszystkich zaawansowanych funkcji debugera.
Pobieranie Visual Studio (VisualStudio.com)
Instalowanie środowiska opracowywania aplikacji mobilnych na wiele platform w języku C++
Dowiedz się więcej o używaniu języka C++ do kierowania do wielu platform (VisualStudio.com)
Zainstaluj potrzebne informacje, a następnie utwórz natywną aplikację działania w języku C++ dla systemu Android
Dowiedz się więcej o udostępnianiu kodu C++ aplikacjom dla systemów Android i Windows (VisualStudio.com)
Przykłady tworzenia aplikacji mobilnych dla wielu platform dla języka C++
Tworzenie międzyplatformowej gry dla systemów Android, iOS i

Windows przy użyciu Visual Studio dla aparatu Unity
Visual Studio Tools for Unity to bezpłatne rozszerzenie dla usługi Visual Studio, które integruje zaawansowane
narzędzia do edytowania, produktywności i debugowania kodu firmy Visual Studio za pomocą aparatu Unity—
popularnego międzyplatformowego aparatu do gier/grafiki i środowiska programowego dla aplikacji
immersywnych przeznaczonych dla systemów Windows, iOS, Android i innych platform, w tym internetowych.
Za Visual Studio Tools for Unity (VSTU) można używać języka Visual Studio do pisania skryptów gier i edytora w
języku C#, a następnie używać zaawansowanego debugera do znajdowanie i naprawianie błędów. Najnowsza
wersja vstu zapewnia obsługę aparatu Unity 2018.1 i obejmuje kolorowanie składni dla języka cieniowania
ShaderLab aparatu Unity, lepszą synchronizację z aparatem Unity, bardziej rozbudowane debugowanie i
ulepszone generowanie kodu dla kreatora MonoBehavior. VsTU oferuje również pliki projektu aparatu Unity,
komunikaty konsoli i możliwość uruchamiania gry w uściślicie Visual Studio dzięki czemu możesz poświęcać
mniej czasu na przełączanie się do edytora aparatu Unity i z edytora aparatu Unity podczas pisania kodu.
Dowiedz się więcej o budowania gier Unity za pomocą Visual Studio
Przeczytaj więcej na temat Visual Studio Tools for Unity
Rozpoczynanie korzystania z Visual Studio Tools for Unity
Przeczytaj o najnowszych ulepszeniach wersji zapoznawczej Visual Studio Tools for Unity 2.0 (Visual Studio blog)
Obejrzyj wprowadzenie wideo do wersji zapoznawczej 2.0 Visual Studio Tools for Unity 2.0 (wideo)
Dowiedz się więcej o a unity (witryna internetowa aparatu Unity)
Zobacz też
Dodawanie Microsoft 365 API do Visual Studio projektu
Azure App Services — Mobile Apps
Visual Studio App Center
Programowanie dla pakietu Office i programu
SharePoint w programie Visual Studio
Możesz rozciągnąć Microsoft Office i SharePoint, tworząc lekkie aplikacje lub dodatki pobierane przez
użytkowników ze sklepu Office lub wykazu organizacji lub tworząc rozwiązanie oparte na .NET Framework,
które użytkownicy instalują na komputerze.
W tym temacie:
Twórz Dodatki dla pakietu Office i programu SharePoint
Tworzenie dodatku narzędzi VSTO
Utwórz rozwiązanie SharePoint
Twórz Dodatki dla pakietu Office i programu SharePoint

Pakiety Office 2013 i SharePoint 2013 wprowadzają nowy model dodatków, który ułatwia tworzenie,
dystrybuowanie i zarabiaj dodatków, które poszerzają pakiet Office i program SharePoint. Te dodatki mogą
działać w pakiecie Office lub SharePoint Online, a użytkownicy mogą z nich korzystać z wielu urządzeń.
Dowiedz się, jak korzystać z nowego modelu dodatków pakietu Office , aby zwiększyć możliwości pakietu Office
dla użytkowników.
Te dodatki mają niewielkie rozmiary w porównaniu z dodatkami i rozwiązaniami programu VSTO i można je
skompilować przy użyciu prawie dowolnej technologii programowania sieci Web, takiej jak HTML5, JavaScript,
CSS3 i XML. Aby rozpocząć, użyj Office Developer Tools w programie Visual Studio, który umożliwia tworzenie
projektów, pisanie kodu i uruchamianie dodatków w przeglądarce.
Tworzenie dodatku dla pakietu Office

Aby zwiększyć funkcjonalność pakietu Office, skompiluj dodatek pakietu Office. Zasadniczo jest to strona sieci
Web, która jest hostowana w aplikacji pakietu Office, takiej jak Excel, Word, Outlook i PowerPoint. Aplikacja może
dodawać funkcje do dokumentów, arkuszy, wiadomości e-mail, terminów, prezentacji i projektów.
Możesz sprzedawać swoją aplikację w sklepie Office. Sklep Office ułatwia Zarabiaj dodatków, zarządzanie
aktualizacjami i śledzenie danych telemetrycznych. Możesz również opublikować aplikację dla użytkowników za
poorednictwem wykazu aplikacji w programie SharePoint lub w programie Exchange Server.
Następująca aplikacja dla pakietu Office pokazuje dane arkusza na mapie Bing.
Dowiedz si ę wi ę cej
DZ IA Ł A N IE ZOBAC Z
Dowiedz się więcej na temat dodatków pakietu Office, a Dodatki pakietu Office
następnie Skompiluj ją.
Porównaj różne sposoby, w których można zwiększyć pakiet Plan dla dodatków pakietu Office, narzędzi VSTO i VBA
Office i zdecydować, czy należy użyć aplikacji, czy dodatku
pakietu Office.
Tworzenie dodatku programu SharePoint

Aby zwiększyć SharePoint dla użytkowników, należy utworzyć dodatek programu SharePoint. Zasadniczo jest to
niewielka, łatwa w użyciu, samodzielna aplikacja, która rozwiązuje potrzeby dla użytkowników lub firmy.
Możesz sprzedawać aplikację dla programu SharePoint w sklepie Office. Dodatek można także opublikować
użytkownikom za poorednictwem wykazu dodatków w programie SharePoint. Właściciele witryny mogą
instalować, uaktualniać i odinstalowywać dodatek w swoich witrynach programu SharePoint bez pomocy
serwera farmy lub administratora zbioru witryn.
Oto przykład aplikacji dla programu SharePoint, która ułatwia użytkownikom zarządzanie kontaktami
biznesowymi.
Dowiedz się więcej o dodatkach programu SharePoint, a Dodatki programu SharePoint

następnie Skompiluj je.
Porównaj Dodatki dla programu SharePoint z tradycyjnymi Dodatki programu SharePoint porównane z rozwiązaniami
rozwiązaniami programu SharePoint. programu SharePoint
Zdecyduj, czy chcesz skompilować dodatek programu Podejmowanie decyzji między dodatkami programu
SharePoint, czy rozwiązanie programu SharePoint. SharePoint i rozwiązaniami programu SharePoint
Tworzenie dodatku narzędzi VSTO

Utwórz dodatek narzędzi VSTO dla pakietu Office 2007 lub Office 2010 lub rozszerzenia pakietu Office 2013 i
pakietu Office 2016 poza możliwościami dodatków pakietu Office. Dodatki narzędzi VSTO są uruchamiane tylko
na pulpicie. Użytkownicy muszą instalować dodatki narzędzi VSTO, aby były zazwyczaj trudniejsze do wdrożenia
i obsługi. Jednak dodatek VSTO może być ściśle zintegrowany z pakietem Office. Na przykład może dodawać
karty i kontrolki do wstążki pakietu Office oraz wykonywać zaawansowane zadania automatyzacji, takie jak
scalanie dokumentów lub modyfikowanie wykresów. Możesz użyć .NET Framework i Visual Basic do
współdziałania z obiektami pakietu Office.
Oto przykład możliwości dodatku VSTO. Ten dodatek narzędzi VSTO dodaje kontrolki wstążki, niestandardowe
okienko zadań i okno dialogowe do programu PowerPoint.
DZ IA Ł A N IE O DC Z Y T
Porównaj różne sposoby, w których można zwiększyć pakiet Plan dla dodatków pakietu Office, narzędzi VSTO i VBA
Office i zdecydować, czy należy użyć dodatku VSTO lub
dodatku dla pakietu Office.
Utwórz dodatek narzędzi VSTO. Kompilacja dodatków VSTO przy użyciu programu Visual
Studio
Utwórz rozwiązanie SharePoint

Utwórz rozwiązanie SharePoint dla obiektów docelowych SharePoint Foundation 2010 i SharePoint Server 2010
lub w celu zwiększenia możliwości programu SharePoint 2013 i SharePoint 2016 w sposób wykraczający poza
to, co jest możliwe w przypadku dodatku programu SharePoint.
Rozwiązania programu SharePoint wymagają lokalnych serwerów farmy programu SharePoint. Administratorzy
muszą je zainstalować, a ponieważ rozwiązania są wykonywane w programie SharePoint, mogą mieć wpływ na
wydajność serwera. Jednak rozwiązania zapewniają lepszy dostęp do obiektów programu SharePoint. Ponadto
podczas tworzenia rozwiązania programu SharePoint można korzystać z .NET Framework i używać języka C# i
Visual Basic do współpracy z obiektami programu SharePoint.
Porównaj rozwiązania programu SharePoint z dodatkami Dodatki programu SharePoint porównane z rozwiązaniami
programu SharePoint. programu SharePoint
Utwórz rozwiązanie SharePoint. Tworzenie rozwiązań SharePoint

Praca z danymi w programie Visual Studio
W programie Visual Studio można tworzyć aplikacje, które łączą się z danymi praktycznie dowolnego produktu
lub usługi bazy danych, w dowolnym formacie, w dowolnym miejscu — na komputerze lokalnym, w sieci
lokalnej lub w chmurze publicznej, prywatnej lub hybrydowej.
W przypadku aplikacji w językach JavaScript, Python, PHP, Ruby lub C++ możesz łączyć się z danymi, takimi jak
coś innego, pobierając biblioteki i pisząc kod. W przypadku aplikacji .NET program Visual Studio udostępnia
narzędzia umożliwiające Eksplorowanie źródeł danych, tworzenie modeli obiektów do przechowywania i
manipulowanie danymi w pamięci oraz Powiązywanie danych z interfejsem użytkownika. Microsoft Azure
udostępnia zestawy SDK dla aplikacji .NET, Java, Node.js, PHP, Python, Ruby i Mobile oraz narzędzia w programie
Visual Studio do łączenia się z usługą Azure Storage.
Na poniższych listach przedstawiono zaledwie kilka systemów baz danych i pamięci masowej, które mogą być
używane w programie Visual Studio. Oferty Microsoft Azure to usługi danych, które obejmują wszystkie
aprowizacji i administrowanie bazowym magazynem danych. Obciążenie Programowanie na platformie
Azure w programie Visual Studio 2017 umożliwia korzystanie z magazynów danych platformy Azure
bezpośrednio z poziomu programu Visual Studio.
Na poniższych listach przedstawiono zaledwie kilka systemów baz danych i pamięci masowej, które mogą być
używane w programie Visual Studio. Oferty Microsoft Azure to usługi danych, które obejmują wszystkie
aprowizacji i administrowanie bazowym magazynem danych. Obciążenie Programowanie na platformie
Azure w programie Visual Studio 2019 umożliwia korzystanie z magazynów danych platformy Azure
bezpośrednio z poziomu programu Visual Studio.
Większość innych produktów baz danych SQL i NoSQL, które są wymienione w tym miejscu, mogą być
hostowane na komputerze lokalnym, w sieci lokalnej lub w Microsoft Azure na maszynie wirtualnej. Jeśli baza
danych jest hostowana na Microsoft Azure maszynie wirtualnej, użytkownik jest odpowiedzialny za zarządzanie
bazą danych.
Microsoft Azure
Baza danych SQL
Azure Cosmos DB
Magazyn (obiekty blob, tabele, kolejki, pliki)
SQL Data Warehouse
SQL Server Stretch Database
StorSimple
I nie tylko...
SQL
SQL Server 2005-2016 (obejmuje Express i LocalDB)
Firebird
MariaDB
MySQL
Oracle
PostgreSQL
SQLite
I nie tylko...
NoSQL
Apache Cassandra
CouchDB
MongoDB
NDatabase
OrientDB |
RavenDB
VelocityDB
I nie tylko...
Wielu dostawców baz danych i inne firmy obsługują integrację z programem Visual Studio przez pakiety NuGet.
Możesz zapoznać się z ofertami w witrynie NuGet.org lub za pomocą Menedżera pakietów NuGet w programie
Visual Studio (Narz ę dzia > Mened ż er pakietów NuGet zarządzanie pakietami > NuGet dla rozwi ą zania ).
Inne produkty bazy danych integrują się z programem Visual Studio jako rozszerzeniem. Możesz przeglądać te
oferty w Visual Studio Marketplace lub, przechodząc do obszaru Narz ę dzia > rozszerzenia i aktualizacje , a
następnie wybierając pozycję online w lewym okienku okna dialogowego. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz zgodne systemy baz danych dla programu Visual Studio.
Wielu dostawców baz danych i inne firmy obsługują integrację z programem Visual Studio przez pakiety NuGet.
Możesz zapoznać się z ofertami w witrynie NuGet.org lub za pomocą Menedżera pakietów NuGet w programie
Visual Studio (Narz ę dzia > Mened ż er pakietów NuGet zarządzanie pakietami > NuGet dla rozwi ą zania ).
Inne produkty bazy danych integrują się z programem Visual Studio jako rozszerzeniem. Możesz przeglądać te
oferty w Visual Studio Marketplace lub poprzez przechodzenie do rozszerze ń > Zarz ą dzanie
rozszerzeniami , a następnie wybranie tr ybu online w lewym okienku okna dialogowego. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz zgodne systemy baz danych dla programu Visual Studio.
NOTE
Rozszerzona pomoc techniczna dla SQL Server 2005 zakończyła się 12 kwietnia 2016. Nie ma gwarancji, że narzędzia
danych w programie Visual Studio 2015 i nowszych będą nadal działały z SQL Server 2005. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz anons końca pomocy technicznej dla SQL Server 2005.
Języki .NET
Wszystkie funkcje dostępu do danych platformy .NET, w tym na platformie .NET Core, bazują na ADO.NET,
zestawie klas, który definiuje interfejs do uzyskiwania dostępu do dowolnego rodzaju źródła danych, zarówno
relacyjnych, jak i nierelacyjnych. Program Visual Studio zawiera kilka narzędzi i projektantów, które współpracują
z usługą ADO.NET, aby ułatwić łączenie się z bazami danych, manipulowanie danymi oraz prezentowanie danych
użytkownikom. W dokumentacji w tej sekcji opisano sposób korzystania z tych narzędzi. Możesz również
programować bezpośrednio w odniesieniu do obiektów poleceń ADO.NET. Aby uzyskać więcej informacji na
temat bezpośredniego wywoływania interfejsów API ADO.NET, zobacz ADO.NET.
Aby uzyskać dokumentację dostępu do danych powiązaną z ASP.NET, zobacz Praca z danymi w witrynie ASP.NET.
Aby zapoznać się z samouczkiem dotyczącym używania Entity Framework z ASP.NET MVC, zobacz
wprowadzenie z Entity Framework 6 Code First przy użyciu MVC 5.
Aplikacje platforma uniwersalna systemu Windows (platformy UWP) w języku C# lub Visual Basic mogą używać
Zestaw Microsoft Azure SDK dla platformy .NET do uzyskiwania dostępu do usługi Azure Storage i innych usług
platformy Azure. Klasa Windows. Web. HttpClient umożliwia komunikację z dowolną usługą RESTful. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz jak nawiązać połączenie z serwerem HTTP przy użyciu systemu Windows.
Web. http.
W przypadku przechowywania danych na komputerze lokalnym zalecanym rozwiązaniem jest użycie
oprogramowania SQLite, które jest uruchamiane w tym samym procesie co aplikacja. Jeśli wymagana jest
warstwa mapowania obiektów relacyjnych (ORM), można użyć Entity Framework. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz dostęp do danych w centrum deweloperów systemu Windows.
Jeśli łączysz się z usługami platformy Azure, pamiętaj o pobraniu najnowszych narzędzi zestawu Azure SDK.
Dostawcy danych
Aby można było korzystać z bazy danych w programie ADO.NET, musi ona mieć niestandardowego dostawcę
danych ADO.NET lub musi uwidaczniać interfejs ODBC lub OLE DB. Firma Microsoft udostępnia listę dostawców
danych ADO.NET dla produktów SQL Server, a także dostawców ODBC i OLE DB.
Modelowanie danych
W programie .NET dostępne są trzy opcje modelowania i manipulowania danymi w pamięci po pobraniu ich ze
źródła danych:
Entity Framework Preferowana Technologia Microsoft ORM. Można jej używać do programowania danych
relacyjnych jako obiektów pierwszej klasy .NET. W przypadku nowych aplikacji powinien być pierwszym
wyborem, gdy wymagany jest model. Wymaga to obsługi niestandardowej od bazowego dostawcy ADO.NET.
LINQ to SQL Mapowanie obiektu starszej generacji. Dobrze sprawdza się w przypadku mniej złożonych
scenariuszy, ale nie jest już aktywnym programowaniem.
Zestawy danych Najstarsza z trzech technologii modelowania. Jest ona zaprojektowana głównie do szybkiego
opracowywania aplikacji "Forms na dane", w których nie są przetwarzane ogromne ilości danych ani
wykonywanie złożonych zapytań lub transformacji. Obiekt DataSet składa się z obiektów DataTable i DataRow,
które logicznie przypominają obiekty bazy danych SQL znacznie więcej niż obiekty .NET. W przypadku
stosunkowo prostej aplikacji opartej na źródłach danych SQL, nadal może być to dobry wybór.
Korzystanie z tych technologii nie jest wymagane. W niektórych scenariuszach, szczególnie w przypadku, gdy
wydajność jest krytyczna, można po prostu użyć obiektu DataReader do odczytu z bazy danych i skopiować
wartości, które są potrzebne do obiektu kolekcji, takiego jak List <T> .
Natywny język C++

Aplikacje C++ łączące się z SQL Server powinny używać sterownika ODBC firmy Microsoft® 13,1 dla SQL
Server w większości przypadków. Jeśli serwery są połączone, OLE DB jest konieczne i w przypadku korzystania z
SQL Server Native Client. Możesz uzyskać dostęp do innych baz danych za pomocą ODBC lub sterowników OLE
DB bezpośrednio. ODBC jest bieżącym standardowym interfejsem bazy danych, ale większość systemów baz
danych oferuje niestandardowe funkcje, do których nie można uzyskać dostępu za pośrednictwem interfejsu
ODBC. OLE DB to Starsza technologia dostępu do danych COM, która jest nadal obsługiwana, ale nie jest
zalecana w przypadku nowych aplikacji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz dostęp do danych w Visual C++.
Programy c++ korzystające z usług REST mogą korzystać z zestawu SDK REST języka c++.
Programy w języku C++, które współpracują z Microsoft Azure Storage mogą korzystać z klienta Microsoft
Azure Storage.
Modelowanie danych — w programie Visual Studio nie zapewnia warstwy ORM dla języka C++. ODB to
popularne ORM typu open source dla języka C++.
Aby dowiedzieć się więcej na temat łączenia się z bazami danych z aplikacji C++, zobacz Visual Studio Data Tools
for c++. Aby uzyskać więcej informacji na temat starszych technologii dostępu do danych Visual C++, zobacz
dostęp do danych.
JavaScript
Język JavaScript w programie Visual Studio to pierwsza klasa języka do tworzenia aplikacji dla wielu platform,
aplikacji platformy UWP, usług Cloud Services, witryn sieci Web i aplikacji internetowych. Możesz użyć Bower,
grunt, Gulp, npm i NuGet z poziomu programu Visual Studio, aby zainstalować Ulubione biblioteki JavaScript i
produkty bazy danych. Połącz się z usługą Azure Storage i usługami, pobierając zestawy SDK z witryny sieci Web
systemu Azure. Edge.js to biblioteka, która łączy kod JavaScript po stronie serwera (Node.js) ze źródłami danych
ADO.NET.
Python
Zainstaluj obsługę języka Python w programie Visual Studio , aby tworzyć aplikacje w języku Python.
Dokumentacja platformy Azure zawiera kilka samouczków dotyczących łączenia się z danymi, w tym:
Django i SQL Database na platformie Azure
Django i MySQL na platformie Azure
Pracuj z obiektami BLOB, plikami, kolejkamii tabelami (Cosmo DB).
Powiązane tematy
Platforma — Microsoft AI Zawiera wprowadzenie do inteligentnej chmury firmy Microsoft, w tym pakietu
Cortana Analytics Suite i pomocy technicznej dla Internet rzeczy.
Microsoft Azure Storage — Opisuje usługę Azure Storage oraz sposób tworzenia aplikacji przy użyciu obiektów
blob, tabel, kolejek i plików platformy Azure.
Azure SQL Database — Opisuje sposób nawiązywania połączenia z Azure SQL Database, relacyjną bazą danych
jako usługą.
Narzędzia — danych SQL Server Zawiera opis narzędzi, które upraszczają projektowanie, eksplorację,
testowanie i wdrażanie aplikacji połączonych z danymi oraz baz danych.
ADO.NET — W tym artykule opisano architekturę ADO.NET oraz sposób używania klas ADO.NET do zarządzania
danymi aplikacji i współdziałania ze źródłami danych i XML.
ADO.NET Entity Framework — Zawiera opis sposobu tworzenia aplikacji do danych, które umożliwiają
deweloperom programowanie w modelu koncepcyjnym, a nie bezpośrednio w odniesieniu do relacyjnej bazy
danych.
WCF Data Services 4,5 — Opisuje, jak używać Usługi danych WCF programu do wdrażania usług danych w sieci
Web lub intranecie implementujących protokół Open Data Protocol (OData).
Dane w rozwiązaniach — pakietu Office Zawiera łącza do tematów, które wyjaśniają, jak dane działają w
rozwiązaniach pakietu Office. Obejmuje to informacje o programowaniu zorientowanym na schematach,
buforowaniu danych i dostępie do danych po stronie serwera.
LINQ (zapytanie zintegrowane z językiem) — Opisuje możliwości zapytania wbudowane w Języki C# i Visual
Basic oraz wspólny model służący do wykonywania zapytań dotyczących relacyjnych baz danych, dokumentów
XML, zestawów danych i kolekcji w pamięci.
Narzędzia XML w programie Visual Studio — W tym artykule omówiono pracę z danymi XML, debugowanie
XSLT, funkcje języka .NET XML i architekturę kwerendy XML.
Dokumenty i dane XML — Zawiera omówienie kompleksowego i zintegrowanego zestawu klas, które działają z
dokumentami XML i danymi w programie .NET.
Zasoby do projektowania dostępnych aplikacji
Dowiedz się więcej o technologiach, które obsługują dostęp do dostępnego projektu. Uwzględniono również
porady i linki do samouczków, które mogą pomóc w tworzeniu dostępnych aplikacji i witryn sieci Web systemu
Windows.
NOTE
Aby uzyskać więcej informacji o tym, jak opracowujemy produkty, które umożliwiają wszystkim użytkownikom, zobacz
Microsoft Accessibility.
Technologie
Microsoft Active Accessibility Technologia oparta na modelu COM, która ulepsza sposób, w jaki
ułatwienia dostępu ułatwiają współpracę z aplikacjami uruchomionymi w systemie Microsoft Windows.
Udostępnia biblioteki dynamiczne dołączane, które są wbudowane w system operacyjny i interfejs COM.
Zawiera również elementy programowania aplikacji, które udostępniają metody udostępniania informacji
o elementach interfejsu użytkownika. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Microsoft Active Accessibility.
Microsoft .NET technologiami mowy Zestaw SDK mowy Microsoft .NET zawiera zestaw ASP.NET
kontrolek firmy Microsoft, dodatek Microsoft Internet Explorer Speech, przykładowe aplikacje i
dokumentację. Deweloperzy sieci Web mogą używać tych narzędzi do tworzenia, debugowania i
wdrażania aplikacji obsługujących mow ę ASP.NET . Narzędzia są bezproblemowo zintegrowane z
Microsoft Visual Studio, co umożliwia deweloperom pracę w znanym środowisku deweloperskim. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Speech Server.
Zrozumienie lapo ński 1,0 Technologia Microsoft Synchronized Accessible Media Interchange (SAMI)
oferuje deweloperom możliwość podpisania zawartości audio dla multimediów na komputerze. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Omówienie programu lapoński 1,0.
Aplikacje systemu Windows

Przewodnik : Tworzenie dost ę pnej aplikacji opar tej na systemie Windows Ten artykuł zawiera
instrukcje krok po kroku dotyczące stosowania pięciu wymagań dotyczących ułatwień dostępu dla logo
"Certified for Windows" w przykładowej aplikacji systemu Windows.
Wskazówki dotycz ą ce projektowania interfejsu u ż ytkownika klawiatur y W tym artykule
technicznym opisano sposób projektowania aplikacji systemu Windows, które użytkownicy mogą
nawigować z klawiatury. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wskazówki dotyczące projektowania
interfejsu użytkownika klawiatury.
Dost ę pno ść konsoli W tym artykule technicznym opisano interfejsy API i zdarzenia używane do
udostępniania konsoli programu w systemie Windows XP w celu ułatwienia dostępu. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz dostępność konsoli.
Witryny internetowe
Przewodnik: wskazówki dotyczące ułatwień dostępu dotyczące używania kontrolek obrazu, kontrolek
menu i Autoogłaszania zwrotnego Ten artykuł zawiera instrukcje krok po kroku dotyczące sposobu
dołączania dostępnych formantów na przykładowej stronie sieci Web. Zapewnia również pewne
wskazówki dotyczące projektowania dostępności dla sieci Web.
Tworzenie dost ę pnych stron sieci Web za pomoc ą j ę zyka DHTML Ten artykuł techniczny zawiera
listę elementów HTML 4,0, które są dostępne, a także dostępne porady dotyczące projektowania sieci
Web. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Tworzenie dostępnych stron sieci Web za pomocą języka
DHTML.
Zasoby innych firm
Inicjatywy Web Accessibility organizacja World Wide Web Consor tium (W3C) Ta witryna sieci Web
zawiera wskazówki i techniki dla dostępnego rozwoju witryny sieci Web. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz https://www.w3.org/WAI/GL/.
Zobacz też
Ułatwienia dostępu dla Visual Studio dla komputerów Mac
Opracowywanie aplikacji globalnych i
zlokalizowanych
Program Visual Studio ułatwia tworzenie użytkowników w różnych krajach, wykorzystując usługi wbudowane w
platformę .NET.
Na przykład system projektu dla aplikacji Windows Forms może generować pliki zasobów dla rezerwowej
kultury interfejsu użytkownika i każdej dodatkowej kultury interfejsu użytkownika. Podczas kompilowania
projektu w programie Visual Studio pliki zasobów są kompilowane z formatu XML programu Visual Studio
(resx) do pośredniego formatu binarnego (. resources), które są następnie osadzone w zestawach satelickich.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz pliki zasobów w programie Visual Studio i Tworzenie zestawów satelickich
dla aplikacji klasycznych.
Języki dwukierunkowe
Za pomocą programu Visual Studio można tworzyć aplikacje, które prawidłowo wyświetlają tekst w językach
pisanych od prawej do lewej, w tym arabski i hebrajski. W przypadku niektórych funkcji można po prostu
ustawić właściwości. W innych przypadkach należy zaimplementować funkcje w kodzie.
NOTE
Aby móc wprowadzać i wyświetlać języki dwukierunkowe, musisz pracować z wersją systemu Windows, która jest
skonfigurowana przy użyciu odpowiedniego języka. Może to być angielska wersja systemu Windows z zainstalowanym
odpowiednim pakietem językowym lub odpowiednio zlokalizowaną wersją systemu Windows.
Aplikacje obsługujące Języki dwukierunkowe

Aplikacja systemu Windows
Można tworzyć w pełni dwukierunkowe aplikacje, które obejmują obsługę tekstu dwukierunkowego,
kolejność odczytywania od prawej do lewej i dublowanie (odwracanie układu okien, menu, okien
dialogowych itd.). Z wyjątkiem dublowania te funkcje są dostępne domyślnie lub jako ustawienia
właściwości. Dublowanie jest obsługiwane w sposób niezależny dla niektórych funkcji, takich jak okna
komunikatów. Jednak w innych przypadkach należy zaimplementować dublowanie w kodzie. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Obsługa dwukierunkowych aplikacji Windows Forms.
Aplikacje internetowe
Usługi sieci Web obsługują wysyłanie i otrzymywanie tekstu UTF-8 i Unicode, dzięki czemu są
odpowiednie dla aplikacji, które zawierają języki dwukierunkowe. Aplikacje klienckie sieci Web korzystają
z przeglądarek dla ich interfejsów użytkownika, więc stopień dwukierunkowego wsparcia w aplikacji sieci
Web zależy od tego, jak dobrze przeglądarka użytkownika obsługuje te funkcje dwukierunkowe. W
programie Visual Studio można tworzyć aplikacje obsługujące tekst arabski lub hebrajski, kolejność
odczytywania od prawej do lewej, kodowanie plików i ustawienia kultur lokalnych. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz dwukierunkowe wsparcie dla aplikacji sieci web ASP.NET.
NOTE
Aplikacje konsolowe nie obejmują obsługi tekstu w językach dwukierunkowych. Jest to wynikiem działania systemu
Windows z aplikacjami konsolowymi.
Zobacz też
Obsługa języków dwukierunkowych w programie Visual Studio
Globalizacja i lokalizowanie aplikacji platformy .NET
Zasoby w aplikacjach .NET
Kompilowanie i kompilowanie w programie Visual
Studio
Pierwsze wprowadzenie do kompilowania w środowisku IDE zawiera Przewodnik: kompilowanie aplikacji.

Możesz użyć dowolnej z następujących metod, aby skompilować aplikację: środowisko IDE programu Visual
Studio, narzędzia wiersza polecenia programu MSBuild i Azure Pipelines:
M ETO DA KO M P IL A C JI KO RZ Y Ś C I
IDE — Natychmiast Twórz kompilacje i Testuj je w debugerze.

— Uruchom kompilacje wieloprocesorowe dla projektów
C++ i C#.
-Dostosowywanie różnych aspektów systemu kompilacji.
CMake -Kompiluj projekty przy użyciu narzędzia CMake

— Użyj tego samego systemu kompilacji na platformach
Linux i Windows.
Wiersz polecenia MSBuild -Kompiluj projekty bez instalowania programu Visual Studio.
— Uruchom kompilacje wieloprocesorowe dla wszystkich
typów projektów.
-Dostosowywanie większości obszarów systemu kompilacji.
Azure Pipelines — Automatyzuj proces kompilacji w ramach potoku ciągłej

integracji/ciągłego dostarczania.
-Zastosuj testy automatyczne przy każdej kompilacji.
— Wykorzystuj praktycznie nieograniczone zasoby oparte na
chmurze dla procesów kompilacji.
— Modyfikuj przepływ pracy kompilacji i twórz działania
kompilacji, aby wykonywać głęboko dostosowane zadania.
Dokumentacja w tej sekcji zawiera dalsze szczegóły procesu kompilacji opartego na środowisku IDE. Aby
uzyskać więcej informacji o innych metodach, zobacz odpowiednio MSBuild i Azure Pipelines.
NOTE
Mac, zobacz Kompilowanie i kompilowanie w Visual Studio dla komputerów Mac.
Przegląd kompilowania z poziomu środowiska IDE

Podczas tworzenia projektu program Visual Studio utworzył domyślne konfiguracje kompilacji dla projektu i
rozwiązania, które zawiera projekt. Te konfiguracje definiują sposób kompilowania i wdrażania rozwiązań i
projektów. Konfiguracje projektu w szczególności są unikatowe dla platformy docelowej (na przykład Windows
lub Linux) i typu kompilacji (na przykład debugowanie lub wydanie). Te konfiguracje można edytować w
dowolny sposób, a także w razie konieczności tworzyć własne konfiguracje.
Pierwsze wprowadzenie do kompilowania w środowisku IDE zawiera Przewodnik: kompilowanie aplikacji.
Następnie zapoznaj się z tworzeniem i czyszczeniem projektów i rozwiązań w programie Visual Studio , aby
dowiedzieć się więcej o różnych aspektach dostosowań, które można wykonać w procesie. Dostosowania
obejmują zmianę katalogów wyjściowych, Określanie niestandardowych zdarzeń kompilacji, Zarządzanie
zależnościami projektu, Zarządzanie plikami dzienników kompilacjii pomijanie ostrzeżeń kompilatora.
Z tego miejsca możesz poznać różne inne zadania:
Zarządzaj właściwościami projektu i rozwiązania.
Określ zdarzenia kompilacji w językach C# i Visual Basic.
Ustawianie opcji kompilacji
Równoległe kompilowanie wielu projektów.
Zobacz też
Kompilowanie (Kompilowanie) projektów witryny sieci Web
Kompiluj i Kompiluj (Visual Studio dla komputerów Mac)
CMake projekty w programie Visual Studio
Po zakończeniu tego instruktażu zobaczysz więcej opcji, które można skonfigurować podczas kompilowania
aplikacji za pomocą programu Visual Studio. Utworzysz niestandardow ą konfigurację kompilacji, ukryjesz
pewne komunikaty ostrzegawcze i zwiększę informacje wyjściowe kompilacji dla przykładowej aplikacji.
Instalowanie przykładowej aplikacji

Pobierz wprowadzenie do kompilowania przykładowych aplikacji WPF . Wybierz opcję C# lub Visual Basic. Po
pobraniu pliku zip wyodrębnij go i Otwórz plik ExpenseItIntro. sln przy użyciu programu Visual Studio.
Utwórz niestandardową konfigurację kompilacji

Podczas tworzenia rozwiązania, debugowanie i wydanie konfiguracji kompilacji oraz ich domyślne obiekty
docelowe platformy są definiowane automatycznie dla rozwiązania. Następnie można dostosować te
konfiguracje lub utworzyć własne. Konfiguracje kompilacji określają typ kompilacji. Platformy kompilacji
określają system operacyjny, dla którego aplikacja jest przeznaczona dla danej konfiguracji. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Omówienie konfiguracji kompilacji, Opis platform kompilacjii instrukcje: Ustawianie
konfiguracji debugowania i wersji.
Ustawienia konfiguracji i platformy można zmienić lub utworzyć przy użyciu okna dialogowego Configuration
Manager . W tej procedurze utworzysz konfigurację kompilacji na potrzeby testowania.
Utwórz konfigurację kompilacji
1. Otwórz okno dialogowe Configuration Manager .
2. Na liście Konfiguracja aktywnego rozwi ą zania wybierz opcję <New...> .

3. W oknie dialogowym Nowa konfiguracja rozwi ą zania Nazwij now ą konfigurację Test , skopiuj
ustawienia z istniejącej konfiguracji debugowania , a następnie wybierz przycisk OK .
4. Na liście aktywna Platforma rozwi ą za ń wybierz opcję <New...> .
5. W oknie dialogowym Nowa platforma rozwi ą zania wybierz pozycję x64 i nie Kopiuj ustawień z
platformy x86.
Aktywna Konfiguracja rozwiązania została zmieniona na test z aktywną platformą rozwiązania ustawioną
na x64.
7. Wybierz pozycję Zamknij .

Możesz szybko sprawdzić lub zmienić aktywną konfigurację rozwiązania, korzystając z listy konfiguracje
rozwi ą zania na pasku narzędzi Standardowy .
Kompilowanie aplikacji
Następnie można skompilować rozwiązanie przy użyciu konfiguracji kompilacji niestandardowej.
Kompilowanie rozwiązania
Na pasku menu wybierz opcję Kompiluj > kompilacj ę rozwi ą zania lub naciśnij klawisze CTRL +
SHIFT + B .
W oknie danych wyj ściowych zostaną wyświetlone wyniki kompilacji. Kompilacja powiodła się.
Ukryj ostrzeżenia kompilatora

Następnie wprowadzimy kod, który powoduje wygenerowanie ostrzeżenia przez kompilator.
1. W projekcie C# Otwórz plik ExpenseReportPage.XAML.cs . W metodzie ExpenseRepor tPage Dodaj
następujący kod: int i; .
LUB
W projekcie Visual Basic Otwórz plik ExpenseReportPage. XAML. vb . W publicznym konstruktorze
niestandardowym Sub New..., Dodaj następujący kod: Dim i .
2. Skompiluj rozwiązanie.
W oknie danych wyj ściowych zostaną wyświetlone wyniki kompilacji. Kompilacja zakończyła się pomyślnie,
ale wystąpiły ostrzeżenia:
Można tymczasowo ukryć niektóre komunikaty ostrzegawcze podczas kompilacji, a nie mają one zapełniać
danych wyjściowych kompilacji.
Ukryj określone ostrzeżenie języka C#
1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz w ęzeł najwyższego poziomu projektu.
2. Na pasku menu wybierz polecenie Wy świetl > strony wła ściwo ści .
Zostanie otwarty Projektant projektu .
3. Wybierz stronę kompilacja , a następnie w polu Pomi ń ostrze ż enia określ numer ostrzegawczy 0168 .
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Kompilacja, Projektant projektu (C#).
W oknie dane wyj ściowe są wyświetlane tylko podsumowania kompilacji.
Pomiń wszystkie ostrzeżenia kompilacji Visual Basic

1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz w ęzeł najwyższego poziomu projektu.
Zostanie otwarty Projektant projektu .
3. Na stronie kompilacja zaznacz pole wyboru Wył ą cz wszystkie ostrze ż enia .
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Konfigurowanie ostrzeżeń w Visual Basic.
W oknie dane wyj ściowe są wyświetlane tylko podsumowania kompilacji.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: pomijanie ostrzeżeń kompilatora.
Wyświetl dodatkowe szczegóły kompilacji w oknie danych

wyjściowych
W oknie dane wyj ściowe można zmienić ilość informacji o procesie kompilacji. Poziom szczegółowości
kompilacji jest zwykle ustawiony na wartość minimaln ą , co oznacza, że okno danych wyj ściowych wyświetla
tylko podsumowanie procesu kompilacji wraz z ostrzeżeniami lub błędami o wysokim priorytecie. Więcej
informacji na temat kompilacji można wyświetlić za pomocą okna dialogowego Opcje, projektów i rozwiązań,
kompilowania i uruchamiania.
IMPORTANT
Jeśli wyświetli się więcej informacji, kompilacja zajmie więcej czasu.
Zmiana ilości informacji w oknie danych wyjściowych
1. Otwórz okno dialogowe Opcje .
2. Wybierz kategorię projekty i rozwi ą zania , a następnie wybierz stronę kompilacja i uruchomienie .
3. Na liście poziom szczegółowo ści danych wyj ściowych kompilacji projektu programu MSBuild
wybierz pozycję normalne , a następnie wybierz przycisk OK .
4. Na pasku menu wybierz kolejno opcje Kompiluj > czyste rozwi ą zanie .
5. Skompiluj rozwiązanie, a następnie przejrzyj informacje w oknie danych wyj ściowych .
Informacje o kompilacji obejmują czas rozpoczęcia kompilacji (znajdujący się na początku) oraz kolejność
przetwarzania plików. Te informacje obejmują również rzeczywistą składnię kompilatora, którą program
Visual Studio uruchamia podczas kompilacji.
Na przykład w kompilacji C# opcja /nowarn wyświetla kod ostrzegawczy, 0168 , określony wcześniej w
tym temacie, wraz z trzema innymi ostrzeżeniami.
W kompilacji Visual Basic /nowarn nie zawiera określonych ostrzeżeń do wykluczenia, więc nie są
wyświetlane żadne ostrzeżenia.
TIP
Możesz przeszukać zawartość okna danych wyjściowych , jeśli zostanie wyświetlone okno dialogowe Znajd ź ,
wybierając klawisze Ctrl + F .
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz jak: wyświetlanie, zapisywanie i konfigurowanie plików dziennika
kompilacji.
Tworzenie kompilacji wydania

Możesz utworzyć wersję przykładowej aplikacji, która została zoptymalizowana pod kątem wysyłania. W
przypadku kompilacji wydania należy określić, że plik wykonywalny jest kopiowany do udziału sieciowego przed
rozpoczęciem kompilacji.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: zmiana katalogu wyjściowego kompilacji i Kompilowanie i
czyszczenie projektów oraz rozwiązań w programie Visual Studio.
Określ kompilację wydania dla Visual Basic
1. Otwórz projektanta projektu .
2. Wybierz stronę kompilacja .
3. Na liście Konfiguracja wybierz pozycję Zwolnij .
4. Na liście platforma wybierz pozycję x86 .
5. W polu Ście ż ka wyj ściowa kompilacji określ ścieżkę sieciow ą.
Na przykład można określić \\myserver\builds .
IMPORTANT
Może pojawić się okno komunikatu z ostrzeżeniem, że określony udział sieciowy może nie być zaufaną lokalizacją.
Jeśli ufasz określonej lokalizacji, wybierz przycisk OK w oknie komunikatu.
6. Skompiluj aplikację.
Określ kompilację wydania dla języka C#

1. Otwórz projektanta projektu .

3. Na liście Konfiguracja wybierz pozycję Zwolnij .
4. Na liście platforma wybierz pozycję x86 .
5. W polu Ście ż ka wyj ściowa określ ścieżkę sieciow ą.
Na przykład można określić \\myserver\builds .
IMPORTANT
Może pojawić się okno komunikatu z ostrzeżeniem, że określony udział sieciowy może nie być zaufaną lokalizacją.
Jeśli ufasz określonej lokalizacji, wybierz przycisk OK w oknie komunikatu.
6. Na standardowym pasku narz ę dzi Ustaw konfiguracje rozwiązania na wersje i platformy rozwiązań
na x86 .
7. Skompiluj aplikację.
Plik wykonywalny jest kopiowany do określonej ścieżki sieciowej. Jego ścieżką będzie
\\myserver\builds\\FileName.exe .
Gratulacje! Przewodnik został pomyślnie ukończony.
Zobacz też
Przewodnik: Tworzenie projektu (C++)
Przegląd prekompilowania projektu aplikacji sieci Web ASP.NET
Przewodnik: korzystanie z programu MSBuild
Twórz i czyść projekty i rozwiązania w programie
Visual Studio
Korzystając z procedur opisanych w tym temacie, można tworzyć, odbudować lub czyścić wszystkie lub niektóre
projekty lub elementy projektu w rozwiązaniu. Aby zapoznać się z samouczkiem krok po kroku, zobacz
Przewodnik: kompilowanie aplikacji.
NOTE
Mac, zobacz Tworzenie i czyszczenie projektów oraz rozwiązań w programie Visual Studio dla komputerów Mac.
NOTE
Interfejs użytkownika w wydaniu programu Visual Studio może się różnić od tego, co opisano w tym temacie, w zależności
od aktywnych ustawień. Aby zmienić ustawienia, na przykład Ogólne lub Visual C++ ustawienia, wybierz pozycję
Narz ędzia > Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia , a następnie wybierz pozycję Zresetuj wszystkie ustawienia .
Aby skompilować, skompilować lub wyczyścić całe rozwiązanie

1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz lub Otwórz rozwiązanie.
2. Na pasku menu wybierz kompilacja , a następnie wybierz jedno z następujących poleceń:
Wybierz Kompiluj lub Kompiluj rozwi ą zanie , aby skompilować tylko te pliki projektu i
składniki, które uległy zmianie od czasu ostatniej kompilacji.
NOTE
Polecenie Build zostaje skompilowane rozwiązanie , gdy rozwiązanie zawiera więcej niż jeden projekt.
Wybierz opcję Kompiluj ponownie rozwi ą zanie , aby usunąć rozwiązanie, a następnie
Skompiluj wszystkie pliki i składniki projektu.
Wybierz pozycję Wyczy ść rozwi ą zanie , aby usunąć wszystkie pliki pośrednie i wyjściowe. Tylko
w przypadku pozostałych plików projektu i składników można skompilować nowe wystąpienia
plików pośrednich i wyjściowych.
Aby skompilować lub skompilować pojedynczy projekt

1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz lub Otwórz projekt.
2. Na pasku menu wybierz kompilacja , a następnie wybierz opcję Kompiluj ProjectName lub Skompiluj
ponownie ProjectName.
Wybierz pozycję Kompiluj ProjectName , aby skompilować tylko składniki projektu, które uległy
zmianie od czasu ostatniej kompilacji.
Wybierz pozycję Kompiluj ponownie ProjectName , aby usunąć "czysty" projekt, a następnie
Skompiluj pliki projektu i wszystkie składniki projektu.
Aby skompilować tylko projekt startowy i jego zależności

2. W oknie dialogowym Opcje rozwiń w ęzeł projekty i rozwi ą zania , a następnie wybierz stronę
kompilacja i uruchomienie .
Zostanie otwarte okno dialogowe Opcje kompilowania i uruchamiania > projektów i rozwi ą za ń > .
3. Zaznacz pole wyboru Kompiluj tylko projekty star towe i zale ż no ści przy uruchamianiu .
Gdy to pole wyboru jest zaznaczone, tylko bieżący projekt startowy i jego zależności są kompilowane
podczas wykonywania jednego z następujących kroków:
Na pasku menu wybierz Debuguj > Star t (F5 ).
Na pasku menu wybierz kolejno opcje Kompiluj kompilacje > rozwi ą zanie (Ctrl + SHIFT + B ).
Gdy to pole wyboru jest wyczyszczone, wszystkie projekty, ich zależności i pliki rozwiązań są
kompilowane po uruchomieniu jednego z powyższych poleceń. To pole wyboru jest domyślnie
wyczyszczone.
Aby skompilować tylko wybrany projekt Visual C++

Wybierz Visual C++ projekt, a następnie na pasku menu wybierz kolejno opcje Kompiluj > projekt i jedno z
następujących poleceń:
Tylko kompilacja ProjectName
Kompiluj tylko ProjectName
Wyczy ść tylko ProjectName
Tylko link ProjectName
Te polecenia mają zastosowanie tylko do Visual C++ wybranego projektu, bez kompilowania, ponownego
kompilowania, czyszczenia lub łączenia jakichkolwiek zależności projektu lub plików rozwiązania. W zależności
od używanej wersji programu Visual Studio , podmenu tylko projekt może zawierać więcej poleceń.
Aby skompilować wiele elementów projektu C++

W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz wiele plików, które mogą być skompilowanymi akcjami, otwórz menu
skrótów dla jednego z tych plików, a następnie wybierz polecenie Kompiluj .
Jeśli pliki mają zależności, pliki zostaną skompilowane w kolejności zależności. Operacja kompilowania zakończy
się niepowodzeniem, jeśli pliki wymagają prekompilowanego nagłówka, który nie jest dostępny podczas
kompilowania. Operacja Kompiluj używa bieżącej aktywnej konfiguracji rozwiązania.
Aby zatrzymać kompilację

Wykonaj jedną z następujących czynności:
Na pasku menu wybierz opcję Kompiluj > Anuluj .
Naciśnij klawisz Ctrl + Break .
Zobacz też
Instrukcje: wyświetlanie, zapisywanie i konfigurowanie plików dziennika kompilacji
Uzyskiwanie dzienników kompilacji
Kompilowanie i kompilowanie
Ogólne informacje o konfiguracjach kompilacji
Instrukcje: ustawienia konfiguracji Debug i Release
Dokumentacja konstrukcyjna języka C/C++
Przełączniki wiersza polecenia devenv
Twórz i oczyść projekty i rozwiązania (Visual Studio dla komputerów Mac)
Instrukcje: zmiana katalogu wyjściowego kompilacji
Możesz określić lokalizację danych wyjściowych generowanych przez projekt na podstawie konfiguracji (na
potrzeby debugowania, wydania lub obu).
Zmiana katalogu wyjściowego kompilacji

1. Aby otworzyć strony właściwości projektu, kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł projektu w
Eksplorator rozwi ą za ń i wybierz polecenie Wła ściwo ści .
2. Wybierz odpowiednią kartę w zależności od typu projektu:
W języku C# wybierz kartę kompilacja .
W obszarze Visual Basic wybierz kartę kompilacja .
W przypadku języka C++ lub JavaScript wybierz kartę Ogólne .
3. Na liście rozwijanej konfiguracja w górnej części wybierz konfigurację, której lokalizację pliku
wyjściowego chcesz zmienić (debugowanie , wydanie lub wszystkie konfiguracje ).
4. Znajdź wpis ścieżki wyjściowej na stronie — , która różni się w zależności od typu projektu:
Ście ż ka wyj ściowa dla projektów C# i JavaScript
Ście ż ka wyj ściowa kompilacji dla projektów Visual Basic
Katalog wyj ściowy dla projektów Visual C++
Wpisz ścieżkę, do której mają zostać wygenerowane dane wyjściowe (bezwzględne lub względne dla
katalogu głównego projektu), lub kliknij przycisk Przegl ą daj , aby przejść do tego folderu.
NOTE
Niektóre projekty domyślnie obejmują strukturę i środowisko uruchomieniowe w ścieżce kompilacji. Aby to
zmienić, kliknij prawym przyciskiem myszy węzeł projektu w Eksplorator rozwiąza ń, wybierz polecenie Edytuj
plik projektu i Dodaj następujące elementy:
<PropertyGroup>
<AppendTargetFrameworkToOutputPath>false</AppendTargetFrameworkToOutputPath>
<AppendRuntimeIdentifierToOutputPath>false</AppendRuntimeIdentifierToOutputPath>
</PropertyGroup>
TIP
Jeśli dane wyjściowe nie są generowane do określonej lokalizacji, upewnij się, że tworzysz odpowiednią konfigurację (na
przykład debugowanie lub wydanie ), wybierając ją na pasku menu programu Visual Studio.
Zobacz też
Ogólna strona właściwości (projekt)
Kompilowanie i tworzenie kompilacji
Instrukcje: kompilowanie do wspólnego katalogu
wyjściowego
Domyślnie program Visual Studio kompiluje każdy projekt w rozwiązaniu we własnym folderze w ramach
rozwiązania. Można zmienić ścieżki wyjściowe kompilacji projektów, aby wymusić umieszczenie wszystkich
danych wyjściowych w tym samym folderze.
Aby umieścić wszystkie dane wyjściowe rozwiązania w wspólnym

katalogu
1. Kliknij jeden projekt w rozwiązaniu.
2. W menu projekt kliknij polecenie Wła ściwo ści .
3. W zależności od typu projektu kliknij kartę kompilacja lub kartę kompilacja , a następnie ustaw
ście ż k ę wyj ściow ą do folderu, który ma być używany dla wszystkich projektów w rozwiązaniu.
4. Powtórz kroki 1-3 dla wszystkich projektów w rozwiązaniu.
Zobacz też
Instrukcje: zmiana katalogu wyjściowego kompilacji
Określanie niestandardowych zdarzeń kompilacji w
programie Visual Studio
Określając niestandardowe zdarzenie kompilacji, można automatycznie uruchamiać polecenia przed

rozpoczęciem kompilacji lub po zakończeniu. Na przykład można uruchomić plik bat przed rozpoczęciem
kompilacji lub skopiować nowe pliki do folderu po zakończeniu kompilacji. Zdarzenia kompilacji są uruchamiane
tylko wtedy, gdy kompilacja pomyślnie osiągnie te punkty w procesie kompilacji.
Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat języka programowania, którego używasz, zobacz następujące
tematy:
Visual Basic —instrukcje: Określanie zdarzeń kompilacji (Visual Basic).
C# i F # —How to: Określanie zdarzeń kompilacji (C#).
Visual C++--Określ zdarzenia kompilacji.
Składnia
Zdarzenia kompilacji są zgodne z tą samą składnią co polecenia DOS, ale można użyć makr, aby łatwiej tworzyć
zdarzenia kompilacji. Aby uzyskać listę dostępnych makr, zobacz okno dialogowe zdarzenie przed
kompilacją/wiersz polecenia zdarzenia po kompilacji.
Aby uzyskać najlepsze wyniki, postępuj zgodnie z następującymi wskazówkami dotyczącymi formatowania:
Dodaj call instrukcję przed wszystkimi zdarzeniami kompilacji, które uruchamiają pliki . bat .
Przykład: call C:\MyFile.bat
Przykład: call C:\MyFile.bat call C:\MyFile2.bat
Ujmij ścieżki plików w znaki cudzysłowu.

Przykład (for Windows 8 ): "% PROGRAMFILES (x86)% \ Microsoft SDKs\Windows\v8.0A\Bin\NETFX 4,0
Tools\gacutil.exe"-If "$ (TargetPath)"
Rozdziel wiele poleceń za pomocą podziałów wierszy.
W razie konieczności Uwzględnij symbole wieloznaczne.
Przykład: moje for %I in (*.txt *.doc *.html) do copy %I c:\ katalogi \
NOTE
%I w powyższym kodzie powinny znajdować się %%I w skryptach wsadowych.
Zobacz też
Zdarzenie przed kompilacją/wiersz polecenia zdarzenia po kompilacji
Znaki specjalne w programie MSBuild
Instrukcje: Ustawianie wielu projektów startowych
Program Visual Studio umożliwia określenie, jak w momencie uruchamiania debugera ma być uruchamiany
więcej niż jeden projekt.
Aby ustawić wiele projektów startowych

1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz rozwiązanie (górny w ęzeł).
2. Wybierz menu kontekstowe w ęzła rozwiązania (kliknij prawym przyciskiem myszy), a następnie wybierz
polecenie Wła ściwo ści . Zostanie wyświetlone okno dialogowe strony wła ściwo ści rozwi ą zania .
3. Rozwiń w ęzeł wspólne wła ściwo ści , a następnie wybierz projekt star towy .
4. Wybierz opcję wiele projektów star towych i ustaw odpowiednie akcje.
Zobacz też
Instrukcje: Tworzenie i usuwanie zależności projektu
Podczas kompilowania rozwiązania, które zawiera wiele projektów, może być konieczne najpierw
skompilowanie niektórych projektów w celu wygenerowania kodu używanego przez inne projekty. Gdy projekt
zużywa kod wykonywalny wygenerowany przez inny projekt, projekt, który generuje kod, jest określany jako
zależność projektu projektu, który zużywa kod. Takie relacje zależności można definiować w oknie dialogowym
zale ż no ści projektu .
Aby przypisać zależności do projektów

1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz projekt.
2. W menu projekt wybierz pozycję zale ż no ści projektu .
Zostanie otwarte okno dialogowe zale ż no ści projektu .
NOTE
Opcja zale żno ści projektu jest dostępna tylko w rozwiązaniu z więcej niż jednym projektem.
3. Na karcie zale ż no ści wybierz projekt z menu rozwijanego projekt .

4. W polu zale ż no ści od zaznacz pole wyboru dowolnego innego projektu, który musi zostać
skompilowany przed wykonaniem tego projektu.
Aby można było utworzyć zależności projektu, Twoje rozwiązanie musi zawierać więcej niż jeden projekt.
Aby usunąć zależności z projektów

1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz projekt.
2. W menu projekt wybierz pozycję zale ż no ści projektu .
Zostanie otwarte okno dialogowe zale ż no ści projektu .
NOTE
Opcja zale żno ści projektu jest dostępna tylko w rozwiązaniu z więcej niż jednym projektem.
3. Na karcie zale ż no ści wybierz projekt z menu rozwijanego projekt .

4. W polu zale ż no ści od należy wyczyścić pola wyboru obok innych projektów, które nie są już
zależnościami tego projektu.
Zobacz też
Twórz i czyść projekty i rozwiązania w programie Visual Studio
Instrukcje: wyświetlanie, zapisywanie i
konfigurowanie plików dziennika kompilacji
Po skompilowaniu projektu w środowisku IDE programu Visual Studio można wyświetlić informacje o tej
kompilacji w oknie danych wyj ściowych . Korzystając z tych informacji, można na przykład rozwiązać problem
z niepowodzeniem kompilacji.
W przypadku projektów C++ można także wyświetlić te same informacje w pliku dziennika, który jest
tworzony i zapisywany podczas kompilowania projektu.
W przypadku projektów kodu zarządzanego można kliknąć w oknie kompilacja wyjściowa i nacisnąć
klawisze CTRL + S . Program Visual Studio poprosi o lokalizację, w której mają zostać zapisane
informacje z okna dane wyj ściowe do pliku dziennika.
Możesz również użyć IDE, aby określić, jakiego rodzaju informacje mają być wyświetlane dla każdej kompilacji.
W przypadku kompilowania dowolnego rodzaju projektu przy użyciu programu MSBuild można utworzyć plik
dziennika, aby zapisać informacje o kompilacji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Uzyskiwanie dzienników
kompilacji.
Aby wyświetlić plik dziennika kompilacji dla projektu języka C++

1. W Eksploratorze Windows lub Eksploratorze plików Otwórz następujący plik (względem folderu
głównego projektu): Release \ > . Log * lub Debug \<ProjectName > . log
Aby utworzyć plik dziennika kompilacji dla projektu kodu

zarządzanego
1. Na pasku menu wybierz polecenie Kompiluj > kompilacj ę rozwi ą zania .
2. W oknie dane wyj ściowe kliknij gdziekolwiek w tekście.
3. Naciśnij klawisze CTRL + S .
Program Visual Studio poprosi o lokalizację, w której mają zostać zapisane dane wyjściowe kompilacji.
Dzienniki można również generować przez uruchomienie programu MSBuild bezpośrednio z wiersza polecenia
przy użyciu -fileLogger -fl opcji wiersza polecenia (). Zobacz Uzyskiwanie dzienników kompilacji za pomocą
programu MSBuild.
Aby zmienić ilość informacji zawartych w dzienniku kompilacji

2. Na stronie projekty i rozwi ą zania wybierz stronę kompilacja i uruchomienie .
3. Na liście poziom szczegółowo ści danych wyj ściowych kompilacji projektu programu MSBuild
wybierz jedną z następujących wartości, a następnie wybierz przycisk OK .
P O Z IO M SZ C Z EGÓ ŁO W O Ś C I O P IS
Otoczeniu Wyświetla podsumowanie tylko kompilacji.
Minimalny Wyświetla podsumowanie kompilacji i błędów, ostrzeżeń i

komunikatów, które są skategoryzowane jako bardzo
ważne.
Typow Wyświetla podsumowanie kompilacji; błędy, ostrzeżenia i

komunikaty, które są klasyfikowane jako bardzo ważne; i
główne kroki kompilacji. Ten poziom szczegółów będzie
używany najczęściej.
szczegółowo Wyświetla podsumowanie kompilacji; błędy, ostrzeżenia i

komunikaty, które są klasyfikowane jako bardzo ważne;
wszystkie kroki kompilacji; i wiadomości, które są
podzielone na normalne znaczenie.
Diagnostyka Wyświetla wszystkie dane, które są dostępne dla

kompilacji. Możesz użyć tego poziomu szczegółowości,
aby pomóc w debugowaniu problemów z
niestandardowymi skryptami kompilacji i innymi
problemami z kompilacją.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz okno dialogowe Opcje, projekty i rozwiązania, kompilacja i
uruchomienie oraz LoggerVerbosity .
IMPORTANT
Musisz ponownie skompilować projekt, aby zmiany zaczęły obowiązywać w oknie danych wyjściowych
(wszystkie projekty) i pliku <ProjectName> txt (tylko projekty C++).
Używanie dzienników binarnych w celu łatwiejszego przeglądania

dużych plików dziennika
Dzienniki binarne to opcjonalna funkcja projektów platformy .NET, która umożliwia bogatsze środowisko
przeglądania dzienników, które może ułatwić znalezienie informacji w dużych dziennikach. Aby użyć dzienników
binarnych, zainstaluj narzędzia systemu projektu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz https://msbuildlog.com i
dziennik binarny
Zobacz też
Instrukcje: Wykluczanie projektów z kompilacji
Możesz skompilować rozwiązanie bez kompilowania wszystkich projektów, które zawiera. Na przykład można
wykluczyć projekt, który przerywa kompilację. Następnie można skompilować projekt po zbadaniu i rozpoczęciu
problemów.
Możesz wykluczyć projekt, wykonując następujące podejścia:
Tymczasowe usunięcie z aktywnej konfiguracji rozwiązania.
Tworzenie konfiguracji rozwiązania, która nie zawiera projektu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Omówienie konfiguracji kompilacji.
Aby tymczasowo usunąć projekt z aktywnej konfiguracji rozwiązania

1. Na pasku menu wybierz kolejno opcje Kompiluj > Configuration Manager .
2. W tabeli kontekstowe projektu Znajdź projekt, który ma zostać wykluczony z kompilacji.
3. W kolumnie kompilacja dla projektu wyczyść pole wyboru.
4. Wybierz przycisk Zamknij , a następnie Skompiluj ponownie rozwiązanie.
Aby utworzyć konfigurację rozwiązania, która wyklucza projekt

2. Na liście Konfiguracja aktywnego rozwi ą zania wybierz opcję <New> .
3. W polu Nazwa wprowadź nazw ę konfiguracji rozwiązania.
4. Z listy Kopiuj ustawienia z wybierz konfigurację rozwiązania, dla której chcesz utworzyć now ą
konfigurację (na przykład debugowanie ), a następnie wybierz przycisk OK .
5. W oknie dialogowym Configuration Manager wyczyść pole wyboru w kolumnie kompilacja dla
projektu, który ma zostać wykluczony, a następnie wybierz przycisk Zamknij .
6. Na pasku narzędzi Standardowy Sprawdź, czy nowa konfiguracja rozwiązania jest aktywna konfiguracja
w polu konfiguracje rozwi ą zania .
7. Na pasku menu wybierz kolejno opcje Kompiluj > Kompiluj ponownie rozwi ą zanie .
Pominięte projekty
Projekty można pominąć podczas kompilacji, ponieważ nie są aktualne lub są wykluczone z konfiguracji.
Program Visual Studio używa programu MSBuild do kompilowania projektów. MSBuild kompiluje tylko element
docelowy, jeśli dane wyjściowe są starsze niż dane wejściowe, zgodnie z sygnaturami czasowymi plików. Aby
wymusić ponowną kompilacj ę , użyj polecenia Skompiluj > skompilowa ć ponownie rozwi ą zanie .
W okienku kompilacja okna dane wyj ściowe program Visual Studio zgłasza liczbę projektów, które były
aktualne, liczbę, która została utworzona pomyślnie, liczbę, która się nie powiodła, oraz liczbę, która została
pominięta. Liczba pominiętych nie obejmuje projektów, które nie zostały skompilowane, ponieważ były aktualne.
Gdy projekty są wykluczone z aktywnej konfiguracji, są pomijane podczas kompilacji. W danych wyjściowych
kompilacji zobaczysz komunikat wskazujący, że projekt został pominięty:
2>------ Skipped Build: Project: ConsoleApp2, Configuration: Debug x86 ------

2>Project not selected to build for this solution configuration
Aby dowiedzieć się, dlaczego projekt został pominięty, zanotuj aktywną konfigurację ( Debug x86 w poprzednim
przykładzie) i wybierz opcję Kompiluj > Configuration Manager . Można wyświetlić lub zmienić, które
projekty są pomijane dla każdej konfiguracji, zgodnie z opisem w tym artykule.
Zobacz też
Instrukcje: Tworzenie i edytowanie konfiguracji
Instrukcje: kompilowanie wielu konfiguracji jednocześnie
Instrukcje: pomijanie ostrzeżeń kompilatora
Możesz wyrejestrować dziennik kompilacji, filtrując jeden lub więcej rodzajów ostrzeżeń kompilatora. Na
przykład możesz chcieć przejrzeć tylko niektóre dane wyjściowe, które są generowane podczas ustawiania
szczegółowości dziennika kompilacji na normalne , szczegółowe lub diagnostyczne . Aby uzyskać więcej
informacji na temat szczegółowości, zobacz jak: wyświetlanie, zapisywanie i konfigurowanie plików dziennika
kompilacji.
Pomiń określone ostrzeżenia dla języka Visual C# lub F#

Na stronie właściwości kompilacja można pominąć określone ostrzeżenia dla projektów C# i F #.
1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz projekt, w którym mają zostać pominięte ostrzeżenia.
4. W polu Pomi ń ostrze ż enia Określ kody błędów ostrzeżeń, które mają być pomijane, oddzielone
średnikami.
5. Ponownie skompiluj rozwiązanie.
Pomiń określone ostrzeżenia dla języka C++

Strona właściwości Wła ściwo ści konfiguracji służy do pomijania określonych ostrzeżeń dla projektów języka
C++.
1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz projekt lub plik źródłowy, w którym mają zostać pominięte
ostrzeżenia.
3. Wybierz kategorię Wła ściwo ści konfiguracji , wybierz kategorię C/C++ , a następnie wybierz stronę
Zaawansowane .
W polu Wył ą cz okre ślone ostrze ż enia Określ kody błędów ostrzeżeń, które mają zostać
pominięte, oddzielone średnikami.
W polu Wył ą cz okre ślone ostrze ż enia wybierz pozycję Edytuj , aby wyświetlić więcej opcji.
5. Wybierz przycisk OK , a następnie Skompiluj ponownie rozwiązanie.
Pomiń ostrzeżenia dla Visual Basic

Można ukryć określone ostrzeżenia kompilatora dla Visual Basic, edytując plik vbproj dla projektu. Aby pominąć
ostrzeżenia według kategorii, można użyć strony właściwości kompilacji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Konfigurowanie ostrzeżeń w Visual Basic.
Aby pominąć określone ostrzeżenia dla Visual Basic
Ten przykład pokazuje, jak edytować plik . vbproj , aby pominąć określone ostrzeżenia kompilatora.
1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz projekt, w którym mają zostać pominięte ostrzeżenia.
2. Na pasku menu wybierz projekt > Zwolnij projekt.
3. W Eksplorator rozwi ą za ń otwórz prawym przyciskiem myszy lub menu skrótów dla projektu, a
następnie wybierz polecenie Edytuj <ProjectName> . vbproj .
Plik projektu XML zostanie otwarty w edytorze kodu.
4. Znajdź <NoWarn> element konfiguracji kompilacji, z którą tworzysz, i Dodaj co najmniej jedną liczbę
ostrzegawczą jako wartość <NoWarn> elementu. Jeśli określisz wiele numerów ostrzeżeń, rozdziel je
przecinkami.
Poniższy przykład pokazuje <NoWarn> element konfiguracji kompilacji debugowania na platformie x86 z
pominięciem dwóch ostrzeżeń kompilatora:
<PropertyGroup Condition=" '$(Configuration)|$(Platform)' == 'Debug|x86' ">

<PlatformTarget>x86</PlatformTarget>
<DebugSymbols>true</DebugSymbols>
<DebugType>full</DebugType>
<Optimize>false</Optimize>
<OutputPath>bin\Debug\</OutputPath>
<DefineDebug>true</DefineDebug>
<DefineTrace>true</DefineTrace>
<ErrorReport>prompt</ErrorReport>
<NoWarn>40059,42024</NoWarn>
<WarningLevel>1</WarningLevel>
</PropertyGroup>
NOTE
Projekty .NET Core nie zawierają domyślnie grup właściwości konfiguracji kompilacji. Aby pominąć ostrzeżenia w
projekcie .NET Core, należy ręcznie dodać sekcję Konfiguracja kompilacji do pliku. Na przykład:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
<PropertyGroup>
<OutputType>Exe</OutputType>
<TargetFramework>netcoreapp2.0</TargetFramework>
<RootNamespace>VBDotNetCore_1</RootNamespace>
</PropertyGroup>
<PropertyGroup Condition=" '$(Configuration)|$(Platform)' == 'Debug|AnyCPU' ">
<NoWarn>42016,41999,42017</NoWarn>
</PropertyGroup>
</Project>
5. Zapisz zmiany w pliku . vbproj .

6. Na pasku menu wybierz projekt > Załaduj ponownie projekt.
7. Na pasku menu wybierz kolejno opcje Kompiluj > Kompiluj ponownie rozwi ą zanie .
W oknie danych wyj ściowych nie są już wyświetlane ostrzeżenia, które zostały określone przez
użytkownika.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /nowarn — opcja kompilatora dla kompilatora wiersza polecenia Visual
Basic.
Pomijaj ostrzeżenia dla pakietów NuGet

W niektórych przypadkach może być konieczne pominięcie ostrzeżeń kompilatora NuGet dla jednego pakietu
NuGet zamiast całego projektu. Ostrzeżenie służy do tego celu, więc nie trzeba go pomijać na poziomie projektu.
Na przykład jedno z ostrzeżeń NuGet informuje o tym, że pakiet może nie być w pełni zgodny z projektem. W
przypadku pominięcia na poziomie projektu i późniejszego dodania dodatkowego pakietu NuGet nigdy nie
wiadomo, czy wystąpiło ostrzeżenie o zgodności.
Aby pominąć określone Ostrzeżenie dla pojedynczego pakietu NuGet
1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz pakiet NuGet, dla którego mają zostać pominięte ostrzeżenia
kompilatora.
2. Z menu kontekstowego kliknij prawym przyciskiem myszy lub wybierz polecenie Wła ściwo ści .
3. W polu nowarn we właściwościach pakietu wprowadź numer ostrzegawczy, który ma zostać pominięty
dla tego pakietu. Jeśli chcesz pominąć więcej niż jedno ostrzeżenie, użyj przecinka do oddzielenia
numerów ostrzeżeń.
Ostrzeżenie znika z Eksplorator rozwi ą za ń i Lista bł ę dów .
Zobacz też
Instrukcje: wyświetlanie, zapisywanie i konfigurowanie plików dziennika kompilacji
Akcje kompilacji
Wszystkie pliki w projekcie programu Visual Studio mają akcję kompilacji. Akcja kompilacji kontroluje, co się
dzieje z plikiem podczas kompilowania projektu.
NOTE
Mac, zobacz Tworzenie akcji w Visual Studio dla komputerów Mac.
Ustawianie akcji kompilacji

Aby ustawić akcję kompilacji dla pliku, Otwórz właściwości pliku w oknie Wła ściwo ści , wybierając plik w
Eksplorator rozwi ą za ń i naciśnij klawisz Alt + Enter . Lub kliknij prawym przyciskiem myszy plik w
Eksplorator rozwi ą za ń i wybierz polecenie Wła ściwo ści . W oknie Wła ściwo ści , w sekcji Zaawansowane ,
Użyj listy rozwijanej obok pozycji Akcja kompilacji , aby ustawić akcję kompilacji dla tego pliku.
Wartości akcji kompilacji

Niektóre z bardziej typowych akcji kompilacji dla plików projektu C# i Visual Basic są następujące:
A KC JA KO M P IL A C JI T Y P Y P RO JEK TÓ W O P IS
AdditionalFiles C#, Visual Basic Plik tekstowy nieźródłowy, który jest

przesyłany do kompilatora C# lub
Visual Basic jako dane wejściowe. Ta
akcja kompilacji służy głównie do
zapewnienia danych wejściowych
analizatorów , do których odwołuje się
projekt w celu sprawdzenia jakości
kodu. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz Używanie dodatkowych plików.
ApplicationDefinition WPF Plik, który definiuje aplikację. Podczas

pierwszego tworzenia projektu jest to
App. XAML.
CodeAnalysisDictionar y .NET Niestandardowy słownik słów używany

przez analizę kodu do sprawdzania
pisowni. Zobacz jak: Dostosowywanie
słownika analizy kodu
Opracowania dowolny Plik jest przesyłany do kompilatora

jako plik źródłowy.
Zawar to ść .NET Plik oznaczony jako zawar to ść może

zostać pobrany jako strumień przez
wywołanie
Application.GetContentStream . W
przypadku projektów ASP.NET te pliki
są uwzględniane jako część lokacji
podczas jej wdrażania.
DesignData WPF Używane dla plików ViewModel języka

XAML, aby umożliwić wyświetlanie
kontrolek użytkownika w czasie
projektowania przy użyciu fikcyjnych
typów i przykładowych danych.
DesignDataWithDesignTimeCreat WPF Podobnie jak DesignData , ale z

eable rzeczywistymi typami.
Zasób osadzony .NET Plik jest przesyłany do kompilatora

jako zasób, który ma zostać osadzony
w zestawie. Możesz wywołać,
System.Reflection.Assembly.GetManifes
tResourceStream Aby odczytać plik z
zestawu.
EntityDeploy .NET W przypadku plików Entity Framework

(EF). edmx, które określają wdrożenie
artefaktów EF.
Fakes .NET Używane dla środowiska testowania

sztucznej firmy Microsoft. Zobacz
Izolowanie testowanego kodu za
pomocą elementów sztucznych firmy
Microsoft
Brak dowolny Plik nie jest częścią kompilacji w żaden

sposób. Ta wartość może być używana
dla plików dokumentacji, takich jak pliki
Readme, na przykład.
Strona WPF Kompiluj plik XAML do pliku typu

binary. BAML w celu przyspieszenia
ładowania w czasie wykonywania.
Zasób WPF Określa, aby osadzić plik w pliku

zasobów manifestu zestawu z
rozszerzeniem . g. resources.
W tle .NET Używane dla pliku. akcesora, który

zawiera listę skompilowanych nazw
plików zestawu, po jednym w każdym
wierszu. Dla każdego zestawu na liście
Generuj klasy publiczne z nazwami,
ClassName_Accessor które są
podobnie jak oryginały, ale z
metodami publicznymi, a nie
metodami prywatnymi. Używany do
testowania jednostkowego.
Ekran powitalny WPF Określa plik obrazu, który będzie

wyświetlany w czasie wykonywania
podczas uruchamiania aplikacji.
XamlAppDef Windows Workflow Foundation Instruuje kompilację, aby kompilować

plik XAML przepływu pracy w zestawie
z osadzonym przepływem pracy.
NOTE
Dodatkowe akcje kompilacji mogą być definiowane przez dla określonych typów projektów, więc lista akcji kompilacji
zależy od typu projektu i wartości, które nie znajdują się na liście.
Zobacz też
Opcje kompilatora C#
Opcje kompilatora Visual Basic
Akcje kompilacji (Visual Studio dla komputerów Mac)
Konfiguracje kompilacji muszą być potrzebne do kompilowania projektów przy użyciu różnych ustawień. Na
przykład debugowanie i wydanie to konfiguracje i różne opcje kompilatora są używane odpowiednio podczas
kompilowania. Jedna konfiguracja jest aktywna i jest wskazywana na pasku poleceń u góry IDE.
NOTE
Mac, zobacz Konfiguracje kompilacji w programie Visual Studio dla komputerów Mac.
Konfiguracja i sterowanie platformą, w której są przechowywane skompilowane pliki wyjściowe. Zwykle, gdy
program Visual Studio kompiluje projekt, dane wyjściowe są umieszczane w podfolderze projektu o nazwie z
aktywną konfiguracją (na przykład bin/debug/x86), ale można to zmienić.
Możesz tworzyć własne konfiguracje kompilacji na poziomie rozwiązania i projektu. Konfiguracja rozwiązania
określa, które projekty są uwzględniane w kompilacji, gdy ta konfiguracja jest aktywna. Zostaną skompilowane
tylko projekty określone w aktywnej konfiguracji rozwiązania. Jeśli w Configuration Manager wybrano wiele
platform docelowych, tworzone są wszystkie projekty, które są stosowane do danej platformy. Konfiguracja
projektu określa, jakie ustawienia kompilacji i opcje kompilatora są używane podczas kompilowania projektu.
Aby utworzyć, wybrać, zmodyfikować lub usunąć konfigurację, można użyć Configuration Manager . Aby go
otworzyć, na pasku menu wybierz opcję Kompiluj > Configuration Manager lub po prostu wpisz
konfiguracj ę w polu wyszukiwania. Możesz również użyć listy konfiguracje rozwi ą zania na pasku narzędzi
Standardowy , aby wybrać konfigurację lub otworzyć Configuration Manager .
NOTE
Jeśli nie możesz znaleźć ustawień konfiguracji rozwiązania na pasku narzędzi i nie można uzyskać dostępu do
Configuration Manager , można Visual Basic zastosować ustawienia tworzenia. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
How to: Manage Configurations with Visual Basic Settings Developer.
Domyślnie konfiguracje debugowania i wydawania są zawarte w projektach, które są tworzone za pomocą

Visual Studio szablonów. Konfiguracja debugowania obsługuje debugowanie aplikacji, a konfiguracja wydania
kompiluje wersję aplikacji, którą można wdrożyć. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Set Debug and
Release Configurations. Można również tworzyć niestandardowe konfiguracje rozwiązań i konfiguracje projektu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Create and Edit Configurations.
Konfiguracje rozwiązania
Konfiguracja rozwiązania określa sposób kompilowania i wdrażania projektów w rozwiązaniu. Aby
zmodyfikować konfigurację rozwiązania lub zdefiniować now ą, w Configuration Manager w obszarze
Konfiguracja aktywnego rozwi ą zania wybierz pozycję Edytuj lub Nowy .
Każdy wpis w polu konteksty projektu w konfiguracji rozwiązania reprezentuje projekt w rozwiązaniu. Dla
każdej kombinacji aktywnej konfiguracji rozwi ą zania i aktywnej platformy rozwi ą zania można ustawić,
jak każdy projekt jest używany. (Aby uzyskać więcej informacji na temat platform rozwiązań, zobacz Omówienie
platform kompilacji).
Podczas definiowania nowej konfiguracji rozwiązania i zaznacz pole wyboru Utwórz nowe konfiguracje
projektu , program Visual Studio automatycznie przypisze now ą konfigurację do wszystkich projektów.
Podobnie podczas definiowania nowej platformy rozwiązań i zaznacz pole wyboru Utwórz nowe platformy
projektu , program Visual Studio automatycznie przypisze now ą platformę do wszystkich projektów. Ponadto,
jeśli dodasz projekt, który jest przeznaczony dla nowej platformy, program Visual Studio doda tę platformę do
listy platform rozwiązań i przypisze ją do wszystkich projektów. Można nadal modyfikować ustawienia dla
każdego projektu.
Aktywna Konfiguracja rozwiązania zapewnia również kontekst dla środowiska IDE. Na przykład jeśli pracujesz
nad projektem i konfiguracja określa, że zostanie on skompilowany dla urządzenia przenośnego, w
przyborniku zostaną wyświetlone tylko elementy, które mogą być używane w projekcie urządzenia
przenośnego.
Konfiguracje projektu
Konfiguracja i platforma, do których elementy docelowe projektu są używane razem, do określania ustawień
kompilacji i opcji kompilatora, które mają być używane podczas kompilowania. Projekt może mieć różne
ustawienia dla każdej kombinacji konfiguracji i platformy. Aby zmodyfikować właściwości projektu, otwórz
menu skrótów dla projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie wybierz Wła ściwo ści . W górnej części
karty kompilacja projektanta projektu wybierz aktywną konfigurację, aby edytować jej ustawienia kompilacji.
Kompilowanie wielu konfiguracji

W przypadku kompilowania rozwiązania przy użyciu polecenia Kompiluj > kompilacj ę rozwi ą zania program
Visual Studio kompiluje tylko aktywną konfigurację. Wszystkie projekty, które są określone w tej konfiguracji
rozwiązania, są kompilowane i jedyną utworzoną konfiguracją projektu jest ta, która jest określona w aktywnej
konfiguracji rozwiązania i aktywnej platformie rozwiązania, która jest wyświetlana na pasku narzędzi w
programie Visual Studio. Na przykład debugowanie i x86 . Inne zdefiniowane konfiguracje i platformy nie są
kompilowane.
Jeśli chcesz skompilować wiele konfiguracji i platform w jednej akcji, możesz użyć opcji Kompiluj >
kompilacj ę wsadow ą w programie Visual Studio. Aby uzyskać dostęp do tej funkcji, naciśnij klawisz Ctrl + Q ,
aby otworzyć pole wyszukiwania, a następnie wprowadź ciąg Batch build . Kompilacja wsadowa nie jest
dostępna dla wszystkich typów projektów. Zobacz jak: kompilowanie wielu konfiguracji jednocześnie.
Jak program Visual Studio przypisuje konfiguracje projektu

Podczas definiowania nowej konfiguracji rozwiązania i kopiowania ustawień z istniejącej usługi program Visual
Studio używa następujących kryteriów do przypisywania domyślnych konfiguracji projektu. Kryteria są oceniane
w podanej kolejności.
1. Jeśli projekt ma nazw ę konfiguracji (<configuration name> <platform name>), która dokładnie
odpowiada nazwie nowej konfiguracji rozwiązania, ta konfiguracja zostanie przypisana. W nazwach
konfiguracji nie jest rozróżniana wielkość liter.
2. Jeśli projekt ma nazw ę konfiguracji, w której część nazwy konfiguracji jest zgodna z now ą konfiguracją
rozwiązania, ta konfiguracja jest przypisana, niezależnie od tego, czy część platformy jest zgodna.
3. Jeśli nadal nie ma dopasowania, pierwsza konfiguracja wymieniona w projekcie jest przypisana.
Jak program Visual Studio przypisuje konfiguracje rozwiązań
Podczas tworzenia konfiguracji projektu (w Configuration Manager , wybierając pozycję Nowy w menu
rozwijanym w kolumnie Konfiguracja dla tego projektu) i zaznaczając pole wyboru Utwórz nowe
konfiguracje rozwi ą zania , program Visual Studio szuka konfiguracji rozwiązania podobnej do
skompilowania projektu na każdej platformie, którą obsługuje. W niektórych przypadkach program Visual
Studio zmienia nazwy istniejących konfiguracji rozwiązania lub definiuje nowe.
Program Visual Studio używa następujących kryteriów do przypisywania konfiguracji rozwiązań.
Jeśli konfiguracja projektu nie określa platformy lub określa tylko jedną platformę, wówczas zostanie
znaleziona lub dodana konfiguracja rozwiązania, której nazwa jest zgodna z now ą konfiguracją projektu.
Domyślna nazwa tego rozwiązania nie zawiera nazwy platformy; formularz <project configuration
name> .
Jeśli projekt obsługuje wiele platform, zostanie znaleziona lub dodana konfiguracja rozwiązania dla
każdej z obsługiwanych platform. Nazwa każdej konfiguracji rozwiązania obejmuje zarówno nazw ę
konfiguracji projektu, jak i nazw ę platformy i ma postać <project configuration name> <platform name>.
Zobacz też
Dokumentacja kompilacji C/C++
Informacje o platformach kompilacji
Konfiguracje kompilacji (Visual Studio dla komputerów Mac)
Można utworzyć kilka konfiguracji kompilacji dla rozwiązania. Można na przykład skonfigurować kompilację
debugowania, która może być używana przez testerów do znajdowania i rozwiązywania problemów, a także
skonfigurować różne rodzaje kompilacji, które można dystrybuować do różnych klientów.
NOTE
Mac, zobacz Tworzenie i edytowanie konfiguracji w Visual Studio dla komputerów Mac.
Utwórz konfiguracje kompilacji

Można użyć okna dialogowego Configuration Manager , aby wybrać lub zmodyfikować istniejące
konfiguracje kompilacji lub utworzyć nowe.
Aby otworzyć okno dialogowe Configuration Manager , w Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz menu skrótów
dla rozwiązania, a następnie wybierz Configuration Manager .
NOTE
Jeśli polecenie Configuration Manager nie pojawia się w menu skrótów, poszukaj w menu kompilacja na pasku menu.
Jeśli nie pojawia się na pasku menu, wybierz > Opcje narzędzia, a następnie w lewym okienku okna dialogowego Opcje
rozwiń węzeł projekty i rozwiązania > Ogólne , a następnie w okienku po prawej stronie zaznacz pole wyboru Poka ż
zaawansowane konfiguracje kompilacji .
W oknie dialogowym Configuration Manager można użyć listy rozwijanej aktywna Konfiguracja
rozwi ą zania , aby wybrać konfigurację kompilacji obejmującą całe rozwiązanie, zmodyfikować istniejącą lub
utworzyć now ą konfigurację. Możesz użyć listy rozwijanej Active Solution platform , aby wybrać platformę,
do której należy konfiguracja, zmodyfikować istniejącą lub dodać now ą platformę. W okienku konteksty
projektu wyświetlane są projekty w rozwiązaniu. Dla każdego projektu można wybrać konfigurację i platformę
specyficzną dla projektu, zmodyfikować istniejące lub utworzyć now ą konfigurację lub dodać now ą platformę.
Możesz również zaznaczyć pola wyboru wskazujące, czy każdy projekt jest uwzględniany w przypadku używania
konfiguracji całego rozwiązania do kompilowania lub wdrażania rozwiązania.
Po skonfigurowaniu żądanych konfiguracji można ustawić właściwości projektu, które są odpowiednie dla tych
konfiguracji.
Ustawianie właściwości na podstawie konfiguracji
Aby ustawić właściwości na podstawie konfiguracji, w Eksplorator rozwi ą za ń Otwórz menu skrótów dla
projektu, a następnie wybierz Wła ściwo ści . Można ustawić właściwości dla konfiguracji. Na przykład w
przypadku konfiguracji wydania można określić, że kod jest zoptymalizowany, gdy rozwiązanie jest
skompilowane, a w przypadku konfiguracji debugowania można określić, że DEBUG jest włączony symbol
kompilacji warunkowej.
Aby uzyskać więcej informacji na temat ustawień strony właściwości, zobacz Zarządzanie właściwościami
projektu i rozwiązania.
Utwórz konfigurację projektu
2. Wybierz projekt w kolumnie projekt .
3. Na liście rozwijanej Konfiguracja dla tego projektu wybierz pozycję Nowy .
Zostanie otwarte okno dialogowe Nowa konfiguracja projektu .
4. W polu Nazwa wprowadź nazw ę nowej konfiguracji.
5. Aby użyć ustawień właściwości z istniejącej konfiguracji projektu, na liście rozwijanej Kopiuj ustawienia
z wybierz konfigurację.
6. Aby utworzyć konfigurację całego rozwiązania w tym samym czasie, zaznacz pole wyboru Utwórz now ą
konfiguracj ę rozwi ą zania .
Zmień nazwę konfiguracji projektu

2. W kolumnie projekt wybierz projekt, który ma konfigurację projektu, której nazw ę chcesz zmienić.
3. Na liście rozwijanej Konfiguracja dla tego projektu wybierz pozycję Edytuj .
Edytuj konfiguracje projektu zostanie otwarte okno dialogowe.
4. Wybierz nazw ę konfiguracji projektu, którą chcesz zmienić.
5. Wybierz pozycję Zmie ń nazw ę , a następnie wprowadź now ą nazw ę.
Tworzenie i modyfikowanie konfiguracji kompilacji dla całego

rozwiązania
Aby utworzyć konfigurację kompilacji obejmującą wiele rozwiązań
2. Z listy rozwijanej aktywna Konfiguracja rozwi ą zania wybierz pozycję Nowy .
Zostanie otwarte okno dialogowe Nowa konfiguracja rozwi ą zania .
3. W polu tekstowym Nazwa wprowadź nazw ę nowej konfiguracji.
4. Aby użyć ustawień z istniejącej konfiguracji rozwiązania, na liście rozwijanej Kopiuj ustawienia z
wybierz konfigurację.
5. Jeśli chcesz utworzyć konfiguracje projektu w tym samym czasie, zaznacz pole wyboru Utwórz nowe
konfiguracje projektu .
Aby zmienić nazwę konfiguracji kompilacji dla całego rozwiązania
2. Z listy rozwijanej aktywna Konfiguracja rozwi ą zania wybierz pozycję Edytuj .
Edytuj konfiguracje rozwi ą zania zostanie otwarte okno dialogowe.
3. Wybierz nazw ę konfiguracji rozwiązania, którą chcesz zmienić.
4. Wybierz pozycję Zmie ń nazw ę , a następnie wprowadź now ą nazw ę.
Aby zmodyfikować konfigurację kompilacji dla całego rozwiązania
2. Z listy rozwijanej aktywna Konfiguracja rozwi ą zania wybierz żądaną konfigurację.
3. W okienku konteksty projektu dla każdego projektu wybierz żądaną konfiguracj ę i platform ę , a
następnie wybierz, czy chcesz ją skompilowa ć i czy wdro ż y ć .
Zobacz też
Tworzenie i edytowanie konfiguracji (Visual Studio dla komputerów Mac)
Instrukcje: Zarządzanie konfiguracjami kompilacji z
zastosowaniem ustawień dewelopera Visual Basic
Domyślnie wszystkie opcje zaawansowanej konfiguracji kompilacji są ukrywane w przypadku zastosowania

ustawień dewelopera Visual Basic. W tym artykule wyjaśniono, jak ręcznie włączyć te ustawienia kompilacji.
Włącz zaawansowane konfiguracje kompilacji

Domyślnie ustawienia dewelopera Visual Basic ukrywają opcję, aby otworzyć okno dialogowe Configuration
Manager oraz listę konfiguracji i platformy w projektancie projektu.
2. Rozwiń w ęzeł projekty i rozwi ą zania , a następnie kliknij pozycję Ogólne .
3. Kliknij pozycję Poka ż zaawansowane konfiguracje kompilacji .
Configuration Manager jest teraz dostępna w menu kompilacja , a listy konfiguracji i platformy są
widoczne w projektancie projektu .
Zobacz też
Instrukcje: kompilowanie wielu konfiguracji w
ramach pojedynczego żądania kompilacji
Można utworzyć większość typów projektów z wieloma lub nawet wszystkimi, ich konfiguracjami kompilacji z
jedną akcją IDE przy użyciu okna dialogowego kompilacja wsadowa . Nie można jednak skompilować
następujących typów projektów w wielu konfiguracjach kompilacji w tym samym czasie:
1. Sklep Windows 8.x Aplikacje skompilowane dla systemu Windows przy użyciu języka JavaScript.
2. Wszystkie projekty Visual Basic.
3. CMake projekty.
Jeśli rozwiązanie zawiera dowolny projekt tych dwóch typów projektów, kompilacja wsadowa nie jest
dostępna dla tego rozwiązania. W takim przypadku polecenie nie pojawia się w menu kompilacja .
Aby uzyskać więcej informacji o konfiguracjach kompilacji, zobacz Omówienie konfiguracji kompilacji.
Aby skompilować projekt w wielu konfiguracjach kompilacji

1. Na pasku menu wybierz kolejno opcje Kompiluj > kompilacje ser yjne . Lub naciśnij klawisze CTRL +
Q , aby otworzyć pole wyszukiwania, a następnie wyszukaj ciąg Batch Build .
2. W kolumnie kompilacja zaznacz pola wyboru dla konfiguracji, w których chcesz skompilować projekt.
TIP
Aby edytować lub utworzyć konfigurację kompilacji dla rozwiązania, wybierz opcję Kompiluj > Configuration
Manager na pasku menu, aby otworzyć okno dialogowe Configuration Manager . Po edytowaniu konfiguracji
kompilacji dla rozwiązania wybierz przycisk Skompiluj ponownie w oknie dialogowym kompilacja wsadowa ,
aby zaktualizować wszystkie konfiguracje kompilacji dla projektów w rozwiązaniu.
3. Wybierz przyciski Kompiluj lub Skompiluj ponownie , aby skompilować projekt z określonymi
konfiguracjami.
Zobacz też
Równoległe kompilowanie wielu projektów
Można przechowywać różne wersje rozwiązań i właściwości projektu, które mają zastosowanie do różnych
platform docelowych. Można na przykład utworzyć konfigurację debugowania, która jest przeznaczona dla
platformy x86 i konfigurację debugowania, która jest przeznaczona dla platformy x64. Możesz szybko zmienić
aktywną platformę, tak aby można było łatwo utworzyć wiele konfiguracji.
W tej sekcji
Instrukcje: Konfigurowanie projektów na platformach docelowych
Wyjaśnia, jak skonfigurować projekt jako docelowy określonej platformy.
Instrukcje: Konfigurowanie projektów pod kątem wielu platform docelowych
Wyjaśniono, jak skonfigurować projekt przeznaczony do użycia na wielu platformach.
Zobacz też
Instrukcje: Konfigurowanie projektów na
platformach docelowych
Program Visual Studio umożliwia konfigurowanie aplikacji przeznaczonych dla różnych platform, w tym na
platformach 64-bitowych. Aby uzyskać więcej informacji o obsłudze platformy 64-bitowego w programie Visual
Studio, zobacz 64-bitowe aplikacje.
Docelowa platforma z Configuration Manager

Configuration Manager umożliwia szybkie dodanie nowej platformy, która ma być docelowa do projektu. W
przypadku wybrania jednej z platform dostępnych w programie Visual Studio właściwości projektu są
modyfikowane w celu skompilowania projektu dla wybranej platformy.
Aby skonfigurować projekt jako docelowy dla platformy 64-bitowej
2. Na liście Active platform ę rozwi ą zania Wybierz platformę 64-bitow ą dla rozwiązania, które ma być
celem, a następnie wybierz przycisk Zamknij .
a. Jeśli żądaną platformę nie ma na liście aktywnych platform rozwi ą za ń , wybierz pozycję
Nowy .
Zostanie wyświetlone okno dialogowe Nowa platforma rozwi ą zania .
b. Na liście Typ lub wybierz now ą platform ę wybierz pozycję x64 .
NOTE
Jeśli podajesz konfigurację nową nazwę, może być konieczne zmodyfikowanie ustawień w projektancie
projektu , aby wskazać odpowiednią platformę.
c. Jeśli chcesz skopiować ustawienia z bieżącej konfiguracji platformy, wybierz ją, a następnie wybierz
przycisk OK .
Wszystkie projekty przeznaczone dla platformy 64-bitowej są aktualizowane, a następna kompilacja projektu
zostanie zoptymalizowana dla platform 64-bitowych.
NOTE
Nazwa platformy Win32 jest używana na potrzeby projektów języka C++ i oznacza x86 . Program Visual Studio traktuje
zarówno platformy na poziomie projektu, jak i platformy na poziomie rozwiązań, a platformy projektu pochodzą z
systemów projektów specyficznych dla języka. Projekty języka C++ używają Win32 i x64 , ale platformy rozwiązań
używają procesorów x86 i x64 . W przypadku wybrania opcji x86 jako konfiguracji rozwiązania program Visual Studio
wybiera platformę Win32 dla projektów języka C++. Aby wyświetlić ustawienia platformy na poziomie projektu i na
poziomie rozwiązania, Otwórz Configuration Manager i zanotuj ustawienia dwóch platform. Platforma na poziomie
rozwiązania jest wyświetlana na liście rozwijanej aktywne rozwiązanie platformy , a w tabeli przedstawiono platformę
na poziomie projektu dla każdego projektu.
Platformy docelowe w projektancie projektu

Projektant projektu umożliwia również ukierunkowanie na różne platformy dla projektu. W przypadku
wybrania jednej z platform znajdujących się na liście w nowej platformie rozwi ą zania okno dialogowe nie
działa dla danego rozwiązania, można utworzyć niestandardow ą nazw ę konfiguracji i zmodyfikować ustawienia
w projektancie projektu , aby wskazać odpowiednią platformę.
Wykonywanie tego zadania różni się w zależności od języka programowania, którego używasz. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz następujące linki:
W przypadku Visual Basic projektów należy zapoznać się z tematem /platform (Visual Basic).
W przypadku Visual C# projektów zobacz stronę Kompilacja, Projektant projektu (C#).
W przypadku Visual C++ projektów zobacz /CLR (Kompilacja środowiska uruchomieniowego języka
wspólnego).
Ręczne edytowanie pliku projektu

Czasami trzeba ręcznie edytować plik projektu dla pewnej konfiguracji niestandardowej. Przykładem jest to, że
warunki, których nie można określić w IDE, takie jak odwołanie, które jest inne dla dwóch różnych platform, jak
w poniższym przykładzie.
Przykład: odwołanie do zestawów i bibliotek DLL x86 i x64
Może istnieć zestaw lub biblioteka DLL platformy .NET, która ma zarówno wersje x86, jak i x64. Aby
skonfigurować projekt do korzystania z tych odwołań, najpierw Dodaj odwołanie, a następnie otwórz plik
projektu i zmodyfikuj go, aby dodać ItemGroup warunek, który odwołuje się zarówno do konfiguracji, jak i na
platformie docelowej. Załóżmy na przykład, że dane binarne, do których odwołuje się odwołanie, to
ClassLibrary1, a istnieją różne ścieżki do konfiguracji debugowania i wydania, a także wersje x86 i x64.
Następnie użyj czterech ItemGroup elementów ze wszystkimi kombinacjami ustawień w następujący sposób:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
<PropertyGroup>
<OutputType>Exe</OutputType>
<TargetFramework>netcoreapp2.0</TargetFramework>
<Platforms>AnyCPU;x64;x86</Platforms>
</PropertyGroup>
<ItemGroup Condition=" '$(Configuration)|$(Platform)' == 'Debug|x64'">

<Reference Include="ClassLibrary1">
<HintPath>..\..\ClassLibrary1\ClassLibrary1\bin\x64\Debug\netstandard2.0\ClassLibrary1.dll</HintPath>
</Reference>
</ItemGroup>
<ItemGroup Condition=" '$(Configuration)|$(Platform)' == 'Release|x64'">

<HintPath>..\..\ClassLibrary1\ClassLibrary1\bin\x64\Release\netstandard2.0\ClassLibrary1.dll</HintPath>
</Reference>
</ItemGroup>
<ItemGroup Condition=" '$(Configuration)|$(Platform)' == 'Debug|x86'">

<HintPath>..\..\ClassLibrary1\ClassLibrary1\bin\x86\Debug\netstandard2.0\ClassLibrary1.dll</HintPath>
</Reference>
</ItemGroup>
<ItemGroup Condition=" '$(Configuration)|$(Platform)' == 'Release|x86'">

<HintPath>..\..\ClassLibrary1\ClassLibrary1\bin\x86\Release\netstandard2.0\ClassLibrary1.dll</HintPath>
</Reference>
</ItemGroup>
</Project>
NOTE
W programie Visual Studio 2017 musisz zwolnić projekt, aby można było edytować plik projektu. Aby zwolnić projekt,
kliknij prawym przyciskiem myszy węzeł projektu, a następnie wybierz polecenie Zwolnij projekt . Po zakończeniu edycji
Zapisz zmiany i Załaduj ponownie projekt, klikając prawym przyciskiem myszy węzeł projektu i wybierając polecenie
Załaduj ponownie projekt .
Aby uzyskać więcej informacji na temat pliku projektu, zobacz Dokumentacja schematu pliku projektu MSBuild.
Zobacz też
/platform (opcje kompilatora C#)
64-bitowe aplikacje
Obsługa programu Visual Studio IDE 64-bit
Zrozumienie pliku projektu
Instrukcje: Konfigurowanie projektów pod kątem
wielu platform docelowych
Program Visual Studio umożliwia rozwiązanie ukierunkowane na kilka różnych architektur procesora lub
platform jednocześnie. Właściwości do ustawienia są dostępne za pomocą okna dialogowego Configuration
Manager .
Docelowa platforma
W oknie dialogowym Configuration Manager można tworzyć i ustawiać konfiguracje i platformy na poziomie
projektu oraz. Każda kombinacja konfiguracji i elementów docelowych na poziomie rozwiązania może mieć
unikatowy zestaw właściwości, co pozwala łatwo przełączać się między, na przykład konfiguracją wydania, która
jest przeznaczona dla x64 platformy, konfiguracją wydania, która jest przeznaczona dla platformy x86, i
konfiguracją debugowania, która jest przeznaczona dla platformy x86.
1. W menu Kompilacja kliknij pozycję Configuration Manager .
2. W polu aktywna platforma rozwi ą zania Wybierz platformę, dla której ma zostać utworzone
rozwiązanie, lub wybierz opcję <New> utworzenia nowej platformy. Program Visual Studio skompiluje
aplikację jako docelow ą platformę ustawioną jako aktywną platformę w oknie dialogowym
Configuration Manager .
Usuń platformę
Jeśli nie masz potrzeby dla platformy, możesz usunąć ją za pomocą okna dialogowego Configuration
Manager . Spowoduje to usunięcie wszystkich ustawień rozwiązania i projektu skonfigurowanych dla danej
kombinacji konfiguracji i celu.
1. W menu Kompilacja kliknij pozycję Configuration Manager .
2. W polu aktywna Platforma rozwi ą za ń wybierz opcję <Edit> . Zostanie otwarte okno dialogowe
Edytowanie platform rozwi ą za ń .
3. Kliknij platformę, którą chcesz usunąć, a następnie kliknij przycisk Usu ń.
Kierowanie wielu platform za pomocą jednego rozwiązania

Ponieważ można zmienić ustawienia na podstawie kombinacji ustawień konfiguracji i platformy, można
skonfigurować rozwiązanie, które może być ukierunkowane na więcej niż jedną platformę.
Aby docelowa była wiele platform
1. Użyj Configuration Manager , aby dodać co najmniej dwie platformy docelowe dla rozwiązania.
2. Wybierz platformę, która ma być docelowa z listy aktywnych platform rozwi ą za ń .
Aby jednocześnie skompilować wiele konfiguracji rozwiązań
1. Użyj Configuration Manager , aby dodać co najmniej dwie platformy docelowe dla rozwiązania.
2. Użyj okna kompilacja wsadowa , aby skompilować kilka konfiguracji rozwiązań jednocześnie.
Istnieje możliwość, że platforma na poziomie rozwiązania ma ustawioną wartość, na przykład, x64 i nie
ma żadnych projektów w ramach tego rozwiązania przeznaczonych dla tej samej platformy. Istnieje
również możliwość, że w rozwiązaniu istnieje wiele projektów, z których każdy jest przeznaczony dla
różnych platform. Zaleca się, aby w przypadku jednej z tych sytuacji utworzyć now ą konfigurację z
opisow ą nazw ą, aby uniknąć nieporozumień.
Zobacz też
MSBuild
Ta Microsoft Build Engine to platforma do tworzenia aplikacji. Ten aparat, znany również jako MSBuild,
udostępnia schemat XML dla pliku projektu, który kontroluje sposób procesów i kompilacji oprogramowania
przez platformę kompilacji. Visual Studio korzysta z programu MSBuild, ale nie zależy od Visual Studio. Za
pomocą wywołania msbuild.exe pliku projektu lub rozwiązania można orkiestrować i kompilować produkty w
środowiskach, Visual Studio nie są zainstalowane.
Visual Studio używa programu MSBuild do ładowania i kompilowania projektów zarządzanych. Pliki projektu w
programie Visual Studio (pliki csproj, vbproj, vcxproj i inne) zawierają kod XML programu MSBuild, który jest
wykonywany podczas kompilowania projektu przy użyciu środowiska IDE. Visual Studio importują wszystkie
niezbędne ustawienia i procesy kompilacji do typowych prac programistacyjnych, ale można je rozszerzać lub
modyfikować z poziomu programu Visual Studio lub za pomocą edytora XML.
Aby uzyskać informacje o programie MSBuild dla języka C++, zobacz MSBuild (C++).
W poniższych przykładach pokazano, kiedy można uruchamiać kompilacje, inicjując program MSBuild z wiersza
polecenia zamiast Visual Studio IDE.
Visual Studio nie jest zainstalowana. (Pobierzprogram MSBuild bez Visual Studio.)
Chcesz użyć 64-bitowej wersji programu MSBuild. Ta wersja programu MSBuild jest zwykle niepotrzebna,
ale umożliwia programowi MSBuild dostęp do większej ilości pamięci.
Chcesz uruchomić kompilację w wielu procesach. Można jednak użyć środowiska IDE, aby osiągnąć ten
sam wynik w projektach w językach C++ i C#.
Chcesz zmodyfikować system kompilacji. Można na przykład włączyć następujące akcje:
Przetwarzaj wstępnie pliki, zanim dotrą do kompilatora.
Skopiuj dane wyjściowe kompilacji do innego miejsca.
Tworzenie skompresowanych plików z danych wyjściowych kompilacji.
Wykonaj krok przetwarzania po przetwarzaniu. Na przykład możesz chcieć sygnaturę zestawu z
inną wersją.
Możesz napisać kod w Visual Studio IDE, ale uruchamiać kompilacje przy użyciu programu MSBuild. Innym
rozwiązaniem jest skompilowanie kodu w idee na komputerze dewelopera, ale uruchomienie programu
MSBuild z wiersza polecenia w celu skompilowania kodu zintegrowanego przez wielu deweloperów. Do
kompilowania projektów .NET Core można również użyć interfejsu wiersza polecenia .NET Core,który używa
programu MSBuild.
NOTE
Za pomocą Azure Pipelines można automatycznie kompilować, testować i wdrażać aplikację. System kompilacji może
automatycznie uruchamiać kompilacje, gdy deweloperzy zaewidencjują kod (na przykład w ramach strategii ciągłej
integracji) lub zgodnie z harmonogramem (na przykład nocnej kompilacji testu weryfikacyjnego kompilacji). Azure
Pipelines kompiluje kod przy użyciu programu MSBuild. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Azure Pipelines.
Ten artykuł zawiera omówienie programu MSBuild. Aby uzyskać samouczek wprowadzający, zobacz
Przewodnik: korzystanie z programu MSBuild.
Używanie programu MSBuild w wierszu polecenia
Aby uruchomić program MSBuild w wierszu polecenia, przekaż plik projektu doMSBuild.exe , wraz z
odpowiednimi opcjami wiersza polecenia. Opcje wiersza polecenia umożliwiają ustawianie właściwości,
wykonywanie określonych obiektów docelowych i ustawianie innych opcji, które kontrolują proces kompilacji.
Na przykład użyj następującej składni wiersza polecenia, aby skompilować plik MyProj.proj z Configuration
właściwością ustawioną na Debug .
MSBuild.exe MyProj.proj -property:Configuration=Debug
Aby uzyskać więcej informacji na temat opcji wiersza polecenia programu MSBuild, zobacz Informacje o wierszu
polecenia.
IMPORTANT
Przed pobraniem projektu należy określić wiarygodność kodu.
Plik projektu
Program MSBuild używa formatu pliku projektu opartego na języku XML, który jest prosty i rozszerzalny.
Format pliku projektu MSBuild umożliwia deweloperom opisywanie elementów, które mają zostać sbudowaną,
a także sposób ich budowania dla różnych systemów operacyjnych i konfiguracji. Ponadto format pliku projektu
umożliwia deweloperom tworzenie reguł kompilacji wielokrotnego użytku, które można uwzględniać w
oddzielnych plikach, dzięki czemu kompilacje mogą być wykonywane spójnie w różnych projektach produktu.
W poniższych sekcjach opisano niektóre podstawowe elementy formatu pliku projektu MSBuild. Aby uzyskać
samouczek dotyczący tworzenia podstawowego pliku projektu, zobacz Przewodnik: tworzenie pliku projektu
MSBuild od podstaw.
Właściwości
Właściwości reprezentują pary klucz/wartość, których można użyć do konfigurowania kompilacji. Właściwości
są deklarowane przez utworzenie elementu o nazwie właściwości jako elementu podrzędnego elementu
PropertyGroup. Na przykład poniższy kod tworzy właściwość o nazwie BuildDir , która ma wartość Build .
<PropertyGroup>
<BuildDir>Build</BuildDir>
</PropertyGroup>
Właściwość można zdefiniować warunkowo, umieszczając Condition atrybut w elemencie . Zawartość

elementów warunkowych jest ignorowana, chyba że warunek ma wartość true . W poniższym przykładzie
Configuration element jest definiowany, jeśli nie został jeszcze zdefiniowany.
<Configuration Condition=" '$(Configuration)' == '' ">Debug</Configuration>
Odwołania do właściwości można odwoływać się w całym pliku projektu przy użyciu składni $(
<PropertyName> ). Na przykład można odwoływać się do właściwości w poprzednich przykładach przy użyciu
$(BuildDir) i $(Configuration) .
Aby uzyskać więcej informacji na temat właściwości, zobacz Właściwości programu MSBuild.
Elementy
Elementy są wejściami do systemu kompilacji i zazwyczaj reprezentują pliki. Elementy są grupowane w typy
elementów na podstawie nazw elementów zdefiniowanych przez użytkownika. Te typy elementów mogą służyć
jako parametry dla zadań, które używają poszczególnych elementów do wykonywania kroków procesu
kompilacji.
Elementy są deklarowane w pliku projektu przez utworzenie elementu o nazwie typu elementu jako elementu
podrzędnego elementu ItemGroup. Na przykład poniższy kod tworzy typ elementu o nazwie Compile , który
zawiera dwa pliki.
<ItemGroup>
<Compile Include = "file1.cs"/>
<Compile Include = "file2.cs"/>
</ItemGroup>
Odwołania do typów elementów można odwoływać się w całym pliku projektu przy użyciu składni @(
<ItemType> ). Na przykład typ elementu w przykładzie zostanie przywołyny przy użyciu elementu @(Compile) .
W programie MSBuild w nazwach elementów i atrybutów jest wielkość liter. Nie są to jednak nazwy właściwości,
elementów i metadanych. Poniższy przykład tworzy typ elementu , lub dowolną inną odmianę przypadku i
nadaje elementowi wartość Compile comPile "one.cs;two.cs".
<ItemGroup>
<Compile Include="one.cs" />
<Compile Include="two.cs" />
</ItemGroup>
Elementy mogą być deklarowane przy użyciu symboli wieloznacznych i mogą zawierać dodatkowe metadane
dla bardziej zaawansowanych scenariuszy kompilacji. Aby uzyskać więcej informacji na temat elementów,
zobacz Items.
Zadania
Zadania to jednostki kodu wykonywalnego, których projekty MSBuild używają do wykonywania operacji
kompilacji. Na przykład zadanie może skompilować pliki wejściowe lub uruchomić zewnętrzne narzędzie.
Zadania mogą być ponownie używane i mogą być współużytkowane przez różnych deweloperów w różnych
projektach.
Logika wykonywania zadania jest zapisywana w kodzie zarządzanym i mapowana do programu MSBuild przy
użyciu elementu UsingTask. Możesz napisać własne zadanie, tworzenie zarządzanego typu, który implementuje
ITask interfejs. Aby uzyskać więcej informacji na temat pisania zadań, zobacz Task writing.
Program MSBuild zawiera typowe zadania, które można modyfikować, aby odpowiadały Twoim potrzebom.
Przykłady to Copy, który kopiuje pliki, MakeDir, który tworzy katalogi, i Csc, który kompiluje pliki kodu
źródłowego Visual C#. Aby uzyskać listę dostępnych zadań wraz z informacjami o użyciu, zobacz Task reference
(Informacje o zadaniu).
Zadanie jest wykonywane w pliku projektu MSBuild przez utworzenie elementu, który ma nazw ę zadania jako
element podrzędny elementu target. Zadania zwykle akceptują parametry, które są przekazywane jako atrybuty
elementu. Właściwości i elementy programu MSBuild mogą być używane jako parametry. Na przykład poniższy
kod wywołuje zadanie MakeDir i przekazuje do niego wartość właściwości, BuildDir która została
zadeklarowana we wcześniejszym przykładzie.
<Target Name="MakeBuildDirectory">
<MakeDir Directories="$(BuildDir)" />
</Target>
Aby uzyskać więcej informacji na temat zadań, zobacz Zadania.

Cele
Obiekty docelowe grupują zadania w określonej kolejności i uwidoczniają sekcje pliku projektu jako punkty
wejścia do procesu kompilacji. Obiekty docelowe są często pogrupowane w sekcje logiczne w celu zwiększenia
czytelności i umożliwienia rozszerzania. Podział kroków kompilacji na obiekty docelowe umożliwia wywołanie
jednego elementu procesu kompilacji z innych obiektów docelowych bez kopiowania tej sekcji kodu do każdego
elementu docelowego. Jeśli na przykład kilka punktów wejścia do procesu kompilacji wymaga skompilowania
odwołań, możesz utworzyć element docelowy, który tworzy odwołania, a następnie uruchomić ten element
docelowy z każdego punktu wejścia, w którym jest to wymagane.
Elementy docelowe są deklarowane w pliku projektu przy użyciu elementu Target. Na przykład poniższy kod
tworzy element docelowy o nazwie , który następnie wywołuje zadanie Csc, które ma listę elementów
zadeklarowaną Compile we wcześniejszym przykładzie.
<Target Name="Compile">
<Csc Sources="@(Compile)" />
</Target>
W bardziej zaawansowanych scenariuszach obiekty docelowe mogą służyć do opisywania relacji między sobą i
analizowania zależności, aby można było pominąć całe sekcje procesu kompilacji, jeśli ten element docelowy jest
aktualny. Aby uzyskać więcej informacji na temat obiektów docelowych, zobacz Targets ( Cele).
Dzienniki kompilacji
Błędy kompilacji, ostrzeżenia i komunikaty można rejestrować w konsoli lub innym urządzeniu wyjściowym. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Obtaining build logs and Logging in MSBuild (Uzyskiwanie dzienników
kompilacji i rejestrowanie w programie MSBuild).
Używanie programu MSBuild w programie Visual Studio

Visual Studio format pliku projektu MSBuild jest używany do przechowywania informacji o kompilacji
dotyczących zarządzanych projektów. Ustawienia projektu, które są dodawane lub zmieniane przy użyciu
interfejsu Visual Studio są odzwierciedlane w . * plik proj generowany dla każdego projektu. Visual Studio używa
hostowanych wystąpień programu MSBuild do kompilowania projektów zarządzanych. Oznacza to, że projekt
zarządzany może być wbudowany Visual Studio wiersza polecenia (nawet jeśli Visual Studio nie jest
zainstalowany), a wyniki będą identyczne.
Aby uzyskać samouczek dotyczący używania programu MSBuild w programie Visual Studio, zobacz Przewodnik:
korzystanie z programu MSBuild.
Wieloadążeń
Za pomocą Visual Studio można skompilować aplikację do uruchamiania w dowolnej z kilku wersji .NET
Framework. Na przykład można skompilować aplikację do uruchamiania w programie .NET Framework 2.0 na
platformie 32-bitowej, a tę samą aplikację można skompilować do uruchomienia na platformie .NET Framework
4.5 na platformie 64-bitowej. Możliwość kompilowania do więcej niż jednej struktury nosi nazw ę
wielotarkowania.
Oto niektóre z zalet wielow ątkowania:
Można tworzyć aplikacje, które są docelowe dla wcześniejszych wersji .NET Framework, na przykład w
wersjach 2.0, 3.0 i 3.5.
Można kierować do platform innych niż .NET Framework, na przykład Silverlight.
Można wybrać profil struktury, który jest wstępnie zdefiniowanym podzbiorem struktury docelowej.
Jeśli dodatek Service Pack dla bieżącej wersji .NET Framework został wydany, można go ukierunkować.
Wielopozysłowy gwarantuje, że aplikacja używa tylko funkcji dostępnych w docelowej platformie i
platformie.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Multitargeting.
Zobacz też
T Y T UŁ O P IS
Przewodnik: Tworzenie pliku projektu MSBuild od zera Pokazuje, jak przyrostowo tworzyć podstawowy plik projektu
przy użyciu tylko edytora tekstów.
Przewodnik: Korzystanie z programu MSBuild Wprowadzenie do bloków konstrukcyjnych programu

MSBuild i pokazuje, jak pisać, manipulować i debugować
projekty MSBuild bez zamykania Visual Studio IDE.
Pojęcia dotyczące programu MSBuild Przedstawia cztery bloki konstrukcyjne programu MSBuild:
właściwości, elementy, elementy docelowe i zadania.
Elementy W tym artykule opisano ogólne pojęcia związane z formatem

pliku MSBuild oraz sposób dopasowania tych elementów do
siebie.
właściwości programu MSBuild Wprowadza właściwości i kolekcje właściwości. Właściwości

to pary klucz/wartość, których można użyć do
konfigurowania kompilacji.
Targets (Obiekty docelowe) Wyjaśnia, jak grupować zadania w określonej kolejności i

umożliwić wywoływanie sekcji procesu kompilacji w wierszu
polecenia.
Zadania Pokazuje, jak utworzyć jednostkę kodu wykonywalnego,

która może być używana przez program MSBuild do
wykonywania niepodzielnych operacji kompilacji.
Warunki W tym artykule omówiono sposób Condition używania

atrybutu w elemencie MSBuild.
Pojęcia zaawansowane Przedstawia przetwarzanie wsadowe, wykonywanie

przekształceń, wielotargeting i inne zaawansowane techniki.
Logowanie w programie MSBuild Opisuje sposób rejestrować zdarzenia kompilacji, komunikaty

i błędy.
Jak program MSBuild kompiluje projekty Opisuje wewnętrzny proces kompilacji używany w programie
MSBuild
Dodatkowe zasoby Wyświetla listę zasobów społeczności i pomocy technicznej,

aby uzyskać więcej informacji na temat programu MSBuild.
Odwołanie
Odwołanie do programu MSBuild
Linki do tematów zawierających informacje referencyjne.
Słownik entry
Definiuje typowe terminy msbuild.
Instrukcje: Określanie zdarzeń kompilacji (Visual
Basic)
Zdarzenia kompilacji w Visual Basic mogą służyć do uruchamiania skryptów, makr lub innych akcji w ramach
procesu kompilacji. Zdarzenia przed kompilacją są wykonywane przed kompilacją; zdarzenia po kompilacji
występują po kompilacji.
Zdarzenia kompilacji są określone w oknie dialogowym zdarzenia kompilacji dostępne na stronie
kompilacja projektanta projektu .
NOTE
Visual Basic Express nie obsługuje wprowadzania zdarzeń kompilacji. Jest to obsługiwane tylko w pełnym produkcie Visual
Studio.
Jak określić zdarzenia przed kompilacją i po kompilacji

Aby określić zdarzenie kompilacji
1. Po wybraniu projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, w menu projekt kliknij polecenie Wła ściwo ści .
2. Kliknij kartę kompilacja .
3. Kliknij przycisk Kompiluj zdarzenia , aby otworzyć okno dialogowe zdarzenia kompilacji .
4. Wprowadź argumenty wiersza polecenia dla akcji przed kompilacją lub po kompilacji, a następnie kliknij
przycisk OK .
NOTE
Dodaj call instrukcję przed wszystkimi poleceniami po kompilacji, które uruchamiają pliki . bat . Na przykład:
call C:\MyFile.bat lub call C:\MyFile.bat call C:\MyFile2.bat .
NOTE
Jeśli wydarzenie przed kompilacją lub po kompilacji nie zakończy się pomyślnie, możesz przerwać kompilację, aby
zakończyć działanie zdarzenia z kodem innym niż zero (0), co oznacza pomyślne wykonanie akcji.
Przykład: jak zmienić informacje manifestu przy użyciu zdarzenia po

kompilacji
Poniższa procedura pokazuje, jak ustawić minimalną wersję systemu operacyjnego w manifeście aplikacji przy
użyciu polecenia . exe wywoływanego z zdarzenia po kompilacji (plik . exe. manifest w katalogu projektu).
Minimalna wersja systemu operacyjnego to czterocyfrowy numer, taki jak 4.10.0.0. W tym celu polecenie zmieni
<dependentOS> sekcję manifestu:
<dependentOS>
<osVersionInfo>
<os majorVersion="4" minorVersion="10" buildNumber="0" servicePackMajor="0" />
</osVersionInfo>
</dependentOS>
Aby utworzyć polecenie. exe w celu zmiany manifestu aplikacji

1. Utwórz aplikację konsolow ą dla polecenia. W menu plik kliknij pozycję Nowy , a następnie kliknij pozycję
projekt .
2. W oknie dialogowym Nowy projekt w w ęźle Visual Basic wybierz pozycję Windows , a następnie
szablon aplikacja konsoli . Nadaj nazw ę projektowi ChangeOSVersionVB .
3. W Module1. vb Dodaj następujący wiersz do innych Imports instrukcji w górnej części pliku:
Imports System.Xml
4. Dodaj następujący kod w Sub Main :
Sub Main()
Dim applicationManifestPath As String
applicationManifestPath = My.Application.CommandLineArgs(0)
Console.WriteLine("Application Manifest Path: " & applicationManifestPath.ToString)
'Get version name

Dim osVersion As Version
If My.Application.CommandLineArgs.Count >= 2 Then
osVersion = New Version(My.Application.CommandLineArgs(1).ToString)
Else
Throw New ArgumentException("OS Version not specified.")
End If
Console.WriteLine("Desired OS Version: " & osVersion.ToString())
Dim document As XmlDocument

Dim namespaceManager As XmlNamespaceManager
namespaceManager = New XmlNamespaceManager(New NameTable())
With namespaceManager
.AddNamespace("asmv1", "urn:schemas-microsoft-com:asm.v1")
.AddNamespace("asmv2", "urn:schemas-microsoft-com:asm.v2")
End With
document = New XmlDocument()

document.Load(applicationManifestPath)
Dim baseXPath As String

baseXPath = "/asmv1:assembly/asmv2:dependency/asmv2:dependentOS/asmv2:osVersionInfo/asmv2:os"
'Change minimum required OS Version.

Dim node As XmlNode
node = document.SelectSingleNode(baseXPath, namespaceManager)
node.Attributes("majorVersion").Value = osVersion.Major.ToString()
node.Attributes("minorVersion").Value = osVersion.Minor.ToString()
node.Attributes("buildNumber").Value = osVersion.Build.ToString()
node.Attributes("servicePackMajor").Value = osVersion.Revision.ToString()
document.Save(applicationManifestPath)
End Sub
Polecenie przyjmuje dwa argumenty. Pierwszy argument jest ścieżką do manifestu aplikacji (czyli folder, w
którym proces kompilacji tworzy manifest, zwykle <ProjectName> . publish). Drugi argument to nowa
wersja systemu operacyjnego.
5. W menu Kompilacja kliknij pozycję Kompiluj rozwi ą zanie .
6. Skopiuj plik . exe do katalogu, takiego jak C:\TEMP\ChangeOSVersionVB.exe.
Następnie Wywołaj to polecenie w zdarzeniu po kompilacji, aby zmienić manifest aplikacji.
Aby wywołać zdarzenie po kompilacji w celu zmiany manifestu aplikacji
1. Utwórz aplikację systemu Windows dla projektu do opublikowania. W menu plik kliknij pozycję Nowy , a
następnie kliknij pozycję projekt .
2. W oknie dialogowym Nowy projekt w w ęźle Visual Basic wybierz pozycję Windows Desktop , a
następnie szablon aplikacji Windows Forms . Nadaj nazw ę projektowi VBWinApp .
3. Po wybraniu projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, w menu projekt kliknij polecenie Wła ściwo ści .
4. W projektancie projektu przejdź do strony Publikowanie i ustaw lokalizacj ę publikowania na
C:\Temp.
5. Opublikuj projekt, klikając pozycję Opublikuj teraz .
Plik manifestu zostanie skompilowany i umieszczony w C:\TEMP\VBWinApp_1_0_0_0\VBWinApp.exe.
manifest. Aby wyświetlić manifest, kliknij prawym przyciskiem myszy plik, a następnie kliknij polecenie
Otwórz za pomoc ą , a następnie kliknij pozycję Wybierz program z listy , a następnie kliknij przycisk
Notatnik .
Wyszukaj w pliku <osVersionInfo> element. Na przykład wersja może być:
6. W projektancie projektu przejdź do karty kompilacja , a następnie kliknij przycisk Kompiluj

zdarzenia , aby otworzyć okno dialogowe zdarzenia kompilacji .
7. W polu wiersz polecenia zdarzenia po kompilacji wprowadź następujące polecenie:
C:\TEMP\ChangeOSVersionVB.exe "$(TargetPath).manifest" 5.1.2600.0
Podczas kompilowania projektu to polecenie zmieni minimalną wersję systemu operacyjnego w

manifeście aplikacji na 5.1.2600.0.
$(TargetPath) Makro wyraża pełną ścieżkę do tworzonego pliku wykonywalnego. W związku z tym $
(TargetPath). manifest określi manifest aplikacji utworzony w katalogu bin . Opublikowanie spowoduje
skopiowanie tego manifestu do lokalizacji publikowania, która została ustawiona wcześniej.
8. Opublikuj projekt ponownie. Przejdź do strony Publikowanie , a następnie kliknij pozycję Opublikuj
teraz .
Ponownie Wyświetl manifest. Aby wyświetlić manifest, przejdź do katalogu publikowania, kliknij plik
prawym przyciskiem myszy i kliknij polecenie Otwórz za pomoc ą , a następnie Wybierz program z
listy , a następnie kliknij przycisk Notatnik .
Wersja powinna teraz zostać odczytana:
Zobacz też
Instrukcje: Określanie zdarzeń kompilacji (C#)
Instrukcje: Określanie zdarzeń kompilacji (C#)
Użyj zdarzeń kompilacji, aby określić polecenia, które są uruchamiane przed rozpoczęciem kompilacji lub po
zakończeniu kompilacji. Zdarzenia kompilacji są wykonywane tylko wtedy, gdy kompilacja pomyślnie osiągnie te
punkty w procesie kompilacji.
Po skompilowaniu projektu zdarzenia przed kompilacją są dodawane do pliku o nazwie PreBuildEvent.bat i
zdarzenia po kompilacji są dodawane do pliku o nazwie PostBuildEvent.bat. Aby zapewnić sprawdzanie błędów,
należy dodać własne polecenia sprawdzania błędów do kroków kompilacji.
Określ zdarzenie kompilacji

1. W Eksplorator rozwi ą za ń wybierz projekt, dla którego chcesz określić zdarzenie kompilacji.
2. W menu projekt kliknij polecenie Wła ściwo ści .
3. Wybierz kartę zdarzenia kompilacji .
4. W polu wiersz polecenia zdarzenia przed kompilacj ą Określ składnię zdarzenia kompilacji.
NOTE
Zdarzenia przed kompilacją nie są uruchamiane, jeśli projekt jest aktualny i żadna kompilacja nie zostanie
wyzwolona.
5. W polu wiersz polecenia zdarzenia po kompilacji Określ składnię zdarzenia kompilacji.
NOTE
Dodaj call instrukcję przed wszystkimi poleceniami po kompilacji, które uruchamiają pliki . bat . Na przykład:
6. W polu Uruchom zdarzenie po kompilacji Określ, w jaki sposób mają być uruchamiane zdarzenia po
kompilacji.
NOTE
Aby dodać dłuższą składnię lub wybrać dowolne makra kompilacji z okna dialogowego zdarzenia sprzed
kompilacji/zdarzenia po kompilacji, kliknij przycisk wielokropka (... ), aby wyświetlić pole edycji.
Składnia zdarzenia kompilacji może zawierać dowolne polecenie, które jest prawidłowe w wierszu
polecenia lub pliku . bat . Nazwa pliku wsadowego powinna być poprzedzona przez, call Aby upewnić
się, że wszystkie kolejne polecenia są wykonywane.
NOTE
Jeśli wydarzenie przed kompilacją lub po kompilacji nie zakończy się pomyślnie, możesz przerwać kompilację, aby
zakończyć działanie zdarzenia z kodem innym niż zero (0), co oznacza pomyślne wykonanie akcji.
Przykład
Poniższa procedura pokazuje, jak ustawić minimalną wersję systemu operacyjnego w manifeście aplikacji przy
użyciu polecenia . exe , które jest wywoływane z zdarzenia po kompilacji (plik . exe. manifest w katalogu
projektu). Minimalna wersja systemu operacyjnego to czterocyfrowy numer, taki jak 4.10.0.0. Aby ustawić
minimalną wersję systemu operacyjnego, polecenie zmieni <dependentOS> sekcję manifestu:
<dependentOS>
<osVersionInfo>
</osVersionInfo>
</dependentOS>
Utwórz polecenie. exe, aby zmienić manifest aplikacji

1. Utwórz nowy projekt aplikacji konsoli dla tego polecenia. Nazwij projekt ChangeOSVersionCS .
2. W program.cs Dodaj następujący wiersz do innych using dyrektyw w górnej części pliku:
using System.Xml;
3. W ChangeOSVersionCS przestrzeni nazw Zastąp Program implementację klasy następującym kodem:

class Program
{
/// <summary>
/// This function sets the minimum operating system version for a ClickOnce application.
/// </summary>
/// <param name="args">
/// Command Line Arguments:
/// 0 - Path to application manifest (.exe.manifest)
/// 1 - Version of OS
///</param>
static void Main(string[] args)
{
string applicationManifestPath = args[0];
Console.WriteLine("Application Manifest Path: " + applicationManifestPath);
// Get version name.

Version osVersion = null;
if (args.Length >=2 ){
osVersion = new Version(args[1]);
}else{
throw new ArgumentException("OS Version not specified.");
}
Console.WriteLine("Desired OS Version: " + osVersion.ToString());
XmlDocument document;
XmlNamespaceManager namespaceManager;
namespaceManager = new XmlNamespaceManager(new NameTable());
namespaceManager.AddNamespace("asmv1", "urn:schemas-microsoft-com:asm.v1");
namespaceManager.AddNamespace("asmv2", "urn:schemas-microsoft-com:asm.v2");
document = new XmlDocument();

document.Load(applicationManifestPath);
string baseXPath;
baseXPath = "/asmv1:assembly/asmv2:dependency/asmv2:dependentOS/asmv2:osVersionInfo/asmv2:os";
// Change minimum required operating system version.

XmlNode node;
node = document.SelectSingleNode(baseXPath, namespaceManager);
node.Attributes["majorVersion"].Value = osVersion.Major.ToString();
node.Attributes["minorVersion"].Value = osVersion.Minor.ToString();
node.Attributes["buildNumber"].Value = osVersion.Build.ToString();
node.Attributes["servicePackMajor"].Value = osVersion.Revision.ToString();
document.Save(applicationManifestPath);
}
}
Polecenie przyjmuje dwa argumenty: ścieżka do manifestu aplikacji (czyli folder, w którym proces
kompilacji tworzy manifest, zazwyczaj ProjectName. publish) i now ą wersję systemu operacyjnego.
4. Skompiluj projekt.
5. Skopiuj plik . exe do katalogu, takiego jak C:\TEMP\ChangeOSVersionVB.exe.
Następnie Wywołaj to polecenie w zdarzeniu po kompilacji, aby zmodyfikować manifest aplikacji.
Wywołaj zdarzenie po kompilacji, aby zmodyfikować manifest aplikacji
1. Utwórz nowy projekt aplikacji Windows Forms i nadaj mu nazw ę CSWinApp .
2. Po wybraniu projektu w Eksplorator rozwi ą za ń w menu projekt wybierz polecenie Wła ściwo ści .
3. W projektancie projektu Znajdź stronę Publikowanie i ustaw lokalizacj ę publikowania na C:\Temp.
4. Opublikuj projekt, klikając pozycję Opublikuj teraz .
Plik manifestu został skompilowany i zapisany w C:\TEMP\CSWinApp_1_0_0_0\CSWinApp.exe. manifest.
Aby wyświetlić manifest, kliknij plik prawym przyciskiem myszy, kliknij polecenie Otwórz za pomoc ą ,
wybierz z listy opcj ę Wybierz program , a następnie kliknij przycisk Notatnik .
Wyszukaj w pliku <osVersionInfo> element. Na przykład wersja może być:
5. W projektancie projektu kliknij kartę zdarzenia kompilacji , a następnie kliknij pozycję Edytuj po
kompilacji .
6. W polu wiersz polecenia zdarzenia po kompilacji wprowadź następujące polecenie:
C:\TEMP\ChangeOSVersionCS.exe "$(TargetPath).manifest" 5.1.2600.0
Podczas kompilowania projektu to polecenie zmienia minimalną wersję systemu operacyjnego w

manifeście aplikacji na 5.1.2600.0.
Ponieważ $(TargetPath) makro wyraża pełną ścieżkę do tworzonego pliku wykonywalnego,
$(TargetPath).manifest określa manifest aplikacji utworzony w katalogu bin . Publikowanie kopiuje ten
manifest do lokalizacji publikowania, która została ustawiona wcześniej.
7. Opublikuj projekt ponownie.
Wersja manifestu powinna teraz zostać odczytana:
Zobacz też
Strona zdarzenia kompilacji, Projektant projektu (C#)
Instrukcje: Określanie zdarzeń kompilacji (Visual Basic)
Konfigurowanie ostrzeżeń w Visual Basic
Visual BasicKompilator zawiera zestaw ostrzeżeń dotyczących kodu, który może spowodować błędy w czasie
wykonywania. Te informacje służą do pisania oczyszczarki, szybszego i lepszego kodu z mniejszą liczbą błędów.
Na przykład kompilator generuje ostrzeżenie, gdy użytkownik próbuje wywołać element członkowski zmiennej
nieprzypisanego obiektu, zwrócić z funkcji bez ustawienia wartości zwracanej lub wykonać Try blok z błędami
w logice, aby przechwytywać wyjątki.
Czasami kompilator oferuje dodatkow ą logikę w imieniu użytkownika, dzięki czemu użytkownik może skupić się
na zadaniu w stanie, a nie na przewidywaniu ewentualnych błędów. W poprzednich wersjach programu Visual
Basic opcja Strict została użyta w celu ograniczenia dodatkowej logiki Visual Basic zapewnianej przez
kompilator. Skonfigurowanie ostrzeżeń pozwala ograniczyć tę logikę w bardziej szczegółowy sposób, na
poziomie poszczególnych ostrzeżeń.
Możesz chcieć dostosować projekt i wyłączyć niektóre ostrzeżenia, które nie są związane z aplikacją, przy
jednoczesnym wyłączaniu innych ostrzeżeń do błędów. Na tej stronie wyjaśniono, jak włączyć i wyłączyć
poszczególne ostrzeżenia.
Wyłączanie i włączanie ostrzeżeń

Istnieją dwa różne sposoby konfigurowania ostrzeżeń: można je skonfigurować za pomocą projektanta
projektu lub można użyć opcji kompilatora /warnaserror i /nowarn .
Karta kompilacja na stronie Projektant projektu umożliwia włączanie i wyłączanie ostrzeżeń. Zaznacz pole
wyboru Wył ą cz wszystkie ostrze ż enia , aby wyłączyć wszystkie ostrzeżenia; Wybierz pozycję Traktuj
wszystkie ostrze ż enia jako bł ę dy , aby traktować wszystkie ostrzeżenia jako błędy. Niektóre poszczególne
ostrzeżenia mogą być przełączane jako błąd lub ostrzeżenie zgodnie z potrzebami w wyświetlonej tabeli.
Jeśli opcja Strict jest ustawiona na off , nie można niezależnie traktować opcji Option Strict pokrewnych
ostrzeżeń. Gdy opcja Strict jest ustawiona na wartość on , skojarzone ostrzeżenia są traktowane jako błędy,
niezależnie od ich stanu. Jeśli opcja Strict jest ustawiona na wartość Custom przez określenie
/optionstrict:custom w kompilatorze wiersza polecenia, Opcje r ygor ystyczne ostrzeżenia mogą być
włączane lub wyłączane niezależnie.
Opcja wiersza polecenia /warnaserror kompilatora może również służyć do określenia, czy ostrzeżenia są
traktowane jako błędy. Można dodać listę rozdzielaną przecinkami do tej opcji, aby określić, które ostrzeżenia
mają być traktowane jako błędy lub ostrzeżenia przy użyciu + lub-. Poniższa tabela zawiera szczegółowe
informacje o możliwych opcjach.
O P C JA W IERSZ A P O L EC EN IA O K RE Ś L A
/warnaserror+ Traktuj wszystkie ostrzeżenia jako błędy
/warnsaserror - Nie Traktuj jako ostrzeżeń jako błędy. Jest to opcja domyślna.
/warnaserror+:<warning list > Traktuj określone ostrzeżenia jako błędy, wymienione przez
ich numer identyfikatora błędu na liście rozdzielanej
przecinkami.
O P C JA W IERSZ A P O L EC EN IA O K RE Ś L A
/warnaserror-:<warning list> Nie Traktuj określonych ostrzeżeń jako błędów, które są

wyświetlane na podstawie ich identyfikatora błędu na liście
rozdzielanej przecinkami.
/nowarn Nie zgłaszaj ostrzeżeń.
/nowarn:<warning list> Nie zgłaszaj określonych ostrzeżeń, które są wyświetlane w

postaci listy rozdzielanej przecinkami.
Lista ostrzeżeń zawiera numery identyfikatorów błędów ostrzeżeń, które powinny być traktowane jako błędy,
które mogą być używane z opcjami wiersza polecenia do włączania lub wyłączania określonych ostrzeżeń. Jeśli
lista ostrzeżeń zawiera nieprawidłow ą liczbę, zostanie zgłoszony błąd.
Przykłady
Ta tabela przykładów argumentów wiersza polecenia opisuje działanie każdego z argumentów.
A RGUM EN T O P IS
vbc /warnaserror Określa, że wszystkie ostrzeżenia powinny być traktowane

jako błędy.
vbc /warnaserror:42024 Określa, że ostrzeżenie 42024 powinno być traktowane jako

błąd.
vbc /warnaserror:42024,42025 Określa, że ostrzeżenia 42024 i 42025 powinny być

traktowane jako błędy.
vbc /nowarn Określa, że nie mają być raportowane ostrzeżenia.
vbc /nowarn:42024 Określa, że ostrzeżenie 42024 nie powinno być zgłaszane.
vbc /nowarn:42024,42025 Określa, że ostrzeżenia 42024 i 42025 nie powinny być

zgłaszane.
Typy ostrzeżeń
Poniżej znajduje się lista ostrzeżeń, które warto traktować jako błędy.
Ostrzeżenie o niejawnej konwersji
Generowane dla wystąpień niejawnej konwersji. Nie zawierają one niejawnych konwersji z wewnętrznego typu
liczbowego do ciągu podczas korzystania z & operatora. Wartość domyślna dla nowych projektów jest
wyłączona.
IDENTYFIKATOR: 42016
Ostrzeżenie wywołania metody z późnym wiązaniem i rozpoznawania przeciążenia
Wygenerowano dla wystąpień późnego wiązania. Wartość domyślna dla nowych projektów jest wyłączona.
Argumenty operacji typu "Object"
Generowane, gdy wystąpią operandy typu Object , które spowodują utworzenie błędu z opcj ą Strict dla .
Wartość domyślna dla nowych projektów jest włączona.
ID: 42018 i 42019
Deklaracje wymagają ostrzeżeń klauzuli "As"
Generowane, gdy w deklaracji zmiennej, funkcji lub właściwości brakuje klauzuli, As Wystąpił błąd z
ustawieniem Strict On . Przyjmuje się, że zmienne, które nie mają przypisanego typu, są typu Object .
ID: 42020 (Deklaracja zmiennej), 42021 (deklaracja funkcji) i 42022 (Deklaracja właściwości).
Możliwe ostrzeżenia wyjątku odwołania o wartości null
Generowane, gdy zmienna jest używana, zanim zostanie do niej przypisana wartość. Wartość domyślna dla
nowych projektów jest włączona.
IDENTYFIKATOR: 42104, 42030
Ostrzeżenie dotyczące nieużywanej zmiennej lokalnej
Generowane, gdy zmienna lokalna jest zadeklarowana, ale nigdy nie jest określana. Wartość domyślna to on.
Ostrzeżenie o dostępie udostępnionego elementu członkowskiego za poorednictwem zmiennej wystąpienia
Generowane podczas uzyskiwania dostępu do udostępnionej składowej za pomocą wystąpienia mogą mieć
skutki uboczne lub podczas uzyskiwania dostępu do udostępnionej składowej za pomocą zmiennej wystąpienia
nie jest praw ą stroną wyrażenia lub jest przekazywany jako parametr. Wartość domyślna dla nowych projektów
jest włączona.
Cykliczne ostrzeżenia operatora lub dostępu do właściwości
Generowane, gdy treść procedury używa tego samego operatora lub właściwości, który jest zdefiniowany w.
ID: 42004 (operator), 42026 (Właściwość)
Ostrzeżenie funkcji lub operatora bez wartości zwracanej
Generowane, gdy funkcja lub operator nie ma określonej wartości zwracanej. Obejmuje pomijanie Set do
niejawnej zmiennej lokalnej o takiej samej nazwie jak funkcja. Wartość domyślna dla nowych projektów jest
włączona.
ID: 42105 (funkcja), 42016 (operator)
Modyfikator przeciążenia użyty w ostrzeżeniu modułu
Generowane Overloads , gdy jest używany w Module . Wartość domyślna dla nowych projektów jest włączona.
Zduplikowane lub nakładające się ostrzeżenia dotyczące bloków catch
Generowane, gdy Catch blok nigdy nie został osiągnięty ze względu na jego relację z innymi Catch
zdefiniowanymi blokami. Wartość domyślna dla nowych projektów jest włączona.
IDENTYFIKATOR: 42029, 42031
Zobacz też
Typy błędów
Spróbuj... Catch... Finally — instrukcja
/nowarn
/warnaserror (Visual Basic)
Domyślnie wyłączone ostrzeżenia kompilatora
Przewodnik: tworzenie środowiska kompilowania na
wielu komputerach
Środowisko kompilacji można utworzyć w organizacji, instalując program Visual Studio na komputerze hosta, a
następnie kopiując różne pliki i ustawienia na inny komputer, aby mógł uczestniczyć w kompilacjach. Nie trzeba
instalować programu Visual Studio na innym komputerze.
Ten dokument nie przyznaje praw do samodzielnego rozpowszechniania oprogramowania lub dostarczania
środowisk kompilacji do stron trzecich.
Disclaimer
Ten dokument jest dostarczany z uwzględnieniem "AS-IS". Po przetestowaniu opisanych czynności firma
Microsoft nie może wyczerpująco testować każdej konfiguracji. Będziemy próbować zachować bieżący
dokument z dowolnymi dodatkowymi informacjami. Informacje i poglądy wyrażone w tym dokumencie, w
tym adresy URL i inne odwołania do witryn internetowych, mogą ulec zmianie bez powiadomienia. Firma
Microsoft nie udziela żadnych gwarancji, jawnych lub domniemanych, w odniesieniu do informacji
podanych w tym miejscu. Użytkownik ponosi ryzyko związane z ich użyciem.
Ten dokument nie zapewnia żadnych praw do własności intelektualnej w jakimkolwiek produkcie firmy
Microsoft. Możesz skopiować ten dokument i używać go do wewnętrznych celów referencyjnych.
Nie masz obowiązku udzielenia firmie Microsoft żadnych sugestii, komentarzy ani innych informacji
zwrotnych ("opinia") związanych z tym dokumentem. Jednak wszelkie zaoferowane dobrowolnie informacje
mogą być używane w produktach firmy Microsoft i związanych z nimi specyfikacjach lub w innych
dokumentach (zbiorczo "oferty firmy Microsoft"), które z kolei mogą polegać na innych stronach trzecich do
opracowania własnych produktów. W związku z tym, jeśli otrzymasz opinię firmy Microsoft dotyczącą
dowolnej wersji tego dokumentu lub ofert firmy Microsoft, do których mają zastosowanie, zgadzasz się: (a)
firma Microsoft może swobodnie korzystać, oddawać, licencjonować, rozpowszechniać i w inny sposób robić
swoją opinię w dowolnej ofercie firmy Microsoft; (b) przyznano również podmiotom trzecim bez opłat, tylko
te prawa patentowe, które są niezbędne do umożliwienia innym produktom korzystania z określonych części
produktu firmy Microsoft, które obejmują swoją opinię; i (c) nie otrzymasz opinii firmy Microsoft o tym, że
masz powód, aby podejrzewać, że podlegają one jakimkolwiek patentom, prawom autorskim lub innym
podmiotom własności intelektualnej; lub (II) z zastrzeżeniem postanowień licencyjnych, które poszukują
złożenia oferty firmy Microsoft lub jej podania na podstawie opinii lub innych własności intelektualnej firmy
Microsoft, które mają być licencjonowane lub udostępniane innym podmiotom trzecim.
Ten Instruktaż został sprawdzony pod kątem następujących systemów operacyjnych:

Windows 8 (x86 i x64)
Windows 7 Ultimate
Windows Server 2008 R2 Standard
Po wykonaniu kroków opisanych w tym instruktażu można użyć środowiska wielu komputerów do
kompilowania tych rodzajów aplikacji:
Aplikacje klasyczne języka C++ korzystające z zestawu SDK systemu Windows 8
Aplikacje klasyczne Visual Basic lub C#, które są przeznaczone dla .NET Framework 4,5
Nie można używać środowiska wielu komputerów do kompilowania tych rodzajów aplikacji:
Aplikacje platformy UWP. Aby tworzyć aplikacje platformy UWP, należy zainstalować program Visual Studio
na komputerze kompilacji.
Aplikacje klasyczne, które są przeznaczone dla .NET Framework 4 lub starszych. Aby kompilować te rodzaje
aplikacji, należy zainstalować program Visual Studio lub zestawy odniesienia i narzędzia platformy .NET (z
zestawu SDK systemu Windows 7,1) na komputerze kompilacji.
Wymagania wstępne
Program Visual Studio z zainstalowanym obciążeniem deweloperskim programu .NET Desktop .
Zainstaluj oprogramowanie na komputerach

Najpierw skonfiguruj komputer hosta, a następnie skonfiguruj komputer kompilacji.
Instalując program Visual Studio na komputerze hosta, należy utworzyć pliki i ustawienia, które zostaną później
skopiowane do komputera kompilacji. Program Visual Studio można zainstalować na komputerze z procesorem
x86 lub x64, ale architektura komputera kompilacji musi być zgodna z architekturą komputera hosta.
1. Na komputerze-hoście Zainstaluj program Visual Studio.
2. Na komputerze kompilacji Zainstaluj .NET Framework 4,5 lub nowszy. Aby sprawdzić, czy jest on
zainstalowany, sprawdź, czy wpis wersji w podkluczu rejestru
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\NET Framework Setup\NDP\v4\Full ma
wartość 4,5 lub wyższą.
Kopiuj pliki z komputera hosta do komputera kompilacji

Ta sekcja dotyczy kopiowania określonych plików, kompilatorów, narzędzi kompilacji, zasobów programu
MSBuild i ustawień rejestru z komputera hosta do komputera kompilacji. W tych instrukcjach przyjęto założenie,
że program Visual Studio został zainstalowany w domyślnej lokalizacji na komputerze-hoście; Jeśli
zainstalowano w innej lokalizacji, Dostosuj odpowiednie kroki.
Na komputerze z procesorem x86 lokalizacja domyślna to C:\Program Files\Microsoft Visual Studio
Na komputerze z procesorem x64 domyślna lokalizacja to C:\Program Files (x86) \Microsoft Visual Studio
Należy zauważyć, że nazwa folderu Program Files jest zależna od zainstalowanego systemu operacyjnego. Na
komputerze z procesorem x86 nazwa to Program Files; na komputerze z procesorem x64 nazwa to Program
Files (x86). Niezależnie od architektury systemu, ten Instruktaż dotyczy folderu Program Files jako %
ProgramFiles%.
NOTE
Na komputerze kompilacji wszystkie odpowiednie pliki muszą znajdować się na tym samym dysku. Literę dysku dla tego
dysku mogą jednak różnić się od litery dysku dysku, na którym program Visual Studio jest zainstalowany na komputerze
hosta. W każdym przypadku należy uwzględnić lokalizację plików podczas tworzenia wpisów rejestru zgodnie z opisem w
dalszej części tego dokumentu.
Kopiowanie plików Windows SDK na komputer kompilacji

1. Jeśli masz tylko Windows SDK dla systemu Windows 8, skopiuj te foldery rekurencyjnie z komputera
hosta do komputera kompilacji:
%ProgramFiles%\Windows Kits\8.0\bin\
%ProgramFiles%\Windows Kits\8.0\Catalogs\
%ProgramFiles%\Windows Kits\8.0\DesignTime\
%ProgramFiles%\Windows Kits\8.0\include\
%ProgramFiles%\Windows Kits\8.0\Lib\
%ProgramFiles%\Windows Kits\8.0\Redist\
%ProgramFiles%\Windows Kits\8.0\References\
Jeśli istnieją także inne zestawy Windows 8...
Zestaw do oceny i wdrażania systemu Microsoft Windows
Zestaw sterowników systemu Microsoft Windows
Zestaw certyfikacji sprzętu systemu Microsoft Windows
... mogą mieć zainstalowane pliki w folderach %PROGRAMFILES%\Windows Kits\8.0 , które są
wymienione w poprzednim kroku, a ich postanowienia licencyjne mogą nie zezwalać na prawa serwera
kompilacji dla tych plików. Zapoznaj się z postanowieniami licencyjnymi dotyczącymi każdego
zainstalowanego zestawu Windows Kit, aby sprawdzić, czy pliki mogą być kopiowane do komputera
kompilacji. Jeśli postanowienia licencyjne nie zezwalają na prawa serwera kompilacji, Usuń pliki z
komputera kompilacji.
2. Skopiuj następujące foldery cyklicznie z komputera hosta do komputera kompilacji:
%ProgramFiles%\Microsoft SDKs\Windows\v8.0A\bin\NETFX 4,0 Tools \
%ProgramFiles%\Common Files\Merge — moduły \
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition> \VC\
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition>
\Common7\Tools\ProjectComponents\
%ProgramFiles%\MSBuild\Microsoft.Cpp\v4.0\v110\
%ProgramFiles%\Reference Assemblies\Microsoft\Framework \ . NETCore\v4.5\
%ProgramFiles%\Reference Assemblies\Microsoft\Framework \ . NETFramework\v4.5\
3. Skopiuj te pliki z komputera hosta do komputera kompilacji:
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition>\Common7\IDE\msobj110.dll
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition>\Common7\IDE\mspdb110.dll
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition>\Common7\IDE\mspdbcore.dll
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition>\Common7\IDE\mspdbsrv.exe
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition>\Common7\IDE\msvcdis110.dll
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition>\Common7\Tools\makehm.exe
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \
<edition>\Common7\Tools\VCVarsQueryRegistry.bat
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition>\Common7\Tools\vsvars32.bat
4. Następujące biblioteki środowiska uruchomieniowego Visual C++ są wymagane tylko wtedy, gdy
uruchamiasz dane wyjściowe kompilacji na komputerze kompilacji — na przykład w ramach
zautomatyzowanego testowania. Pliki zwykle znajdują się w podfolderach w folderze
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition> \VC\redist\x86 lub
%ProgramFiles%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition> \VC\redist\x64 , w zależności od
architektury systemu. W systemach x86 Skopiuj pliki binarne x86 do folderu Windows\System32 . W
systemach x64 Skopiuj pliki binarne x86 do folderu Windows\SysWOW64 oraz pliki binarne x64 do
folderu Windows\System32 .
\Microsoft.VC110.ATL\atl110.dll
\Microsoft.VC110.CRT\msvcp110.dll
\Microsoft.VC110.CRT\msvcr110.dll
\Microsoft.VC110.CXXAMP\vcamp110.dll
\Microsoft.VC110.MFC\mfc110.dll
\Microsoft.VC110.MFC\mfc110u.dll
\Microsoft.VC110.MFC\mfcm110.dll
\Microsoft.VC110.MFC\mfcm110u.dll
\Microsoft.VC110.MFCLOC\mfc110chs.dll
\Microsoft.VC110.MFCLOC\mfc110cht.dll
\Microsoft.VC110.MFCLOC\mfc110deu.dll
\Microsoft.VC110.MFCLOC\mfc110enu.dll
\Microsoft.VC110.MFCLOC\mfc110esn.dll
\Microsoft.VC110.MFCLOC\mfc110fra.dll
\Microsoft.VC110.MFCLOC\mfc110ita.dll
\Microsoft.VC110.MFCLOC\mfc110jpn.dll
\Microsoft.VC110.MFCLOC\mfc110kor.dll
\Microsoft.VC110.MFCLOC\mfc110rus.dll
\Microsoft.VC110.OPENMP\vcomp110.dll
5. Skopiuj tylko następujące pliki z folderu Debug_NonRedist \x86 lub Debug_NonRedist \x64 do
komputera kompilacji, zgodnie z opisem w artykule przygotowywanie maszyny testowej do
uruchamiania pliku wykonywalnego debugowania. Nie można kopiować innych plików.
\Microsoft.VC110.DebugCRT\msvcp110d.dll
\Microsoft.VC110.DebugCRT\msvcr110d.dll
\Microsoft.VC110.DebugCXXAMP\vcamp110d.dll
\Microsoft.VC110.DebugMFC\mfc110d.dll
\Microsoft.VC110.DebugMFC\mfc110ud.dll
\Microsoft.VC110.DebugMFC\mfcm110d.dll
\Microsoft.VC110.DebugMFC\mfcm110ud.dll
\Microsoft.VC110.DebugOpenMP\vcomp110d.dll
Utwórz ustawienia rejestru
Aby skonfigurować ustawienia dla programu MSBuild, należy utworzyć wpisy rejestru.
1. Zidentyfikuj folder nadrzędny dla wpisów rejestru. Wszystkie wpisy rejestru są tworzone pod tym samym
kluczem nadrzędnym. Na komputerze z procesorem x86 klucz nadrzędny jest
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft . Na komputerze z procesorem x64 klucz nadrzędny
jest HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Wow6432Node\Microsoft . Niezależnie od architektury
systemu, ten Instruktaż odwołuje się do klucza nadrzędnego jako% RegistryRoot%.
NOTE
Jeśli architektura komputera hosta różni się od wersji komputera kompilacji, upewnij się, że na każdym komputerze
użyto odpowiedniego klucza nadrzędnego. Jest to szczególnie ważne w przypadku automatyzowania procesu
eksportu.
Ponadto, jeśli używasz innej litery dysku na komputerze kompilacji niż ta, która jest używana na komputerze hosta,
pamiętaj, aby zmienić wartości wpisów rejestru.
2. Utwórz następujące wpisy rejestru na komputerze kompilacji. Wszystkie te wpisy są ciągami (Type = =
"REG_SZ" w rejestrze). Ustaw wartości tych wpisów tak samo jak wartości porównywalnych wpisów na
komputerze hosta.
% Registr yRoot% \ . NETFramework\v4.0.30319\AssemblyFoldersEx\VCMSBuild
publiczny Assemblies@ (war to ść domy ślna)
%Registr yRoot%\Microsoft SDKs\Windows\v8.0@InstallationFolder
%Registr yRoot%\Microsoft SDKs\Windows\v8.0A@InstallationFolder
%Registr yRoot%\Microsoft SDKs\Windows\v8.0A\WinSDK-
NetFx40Tools@InstallationFolder
%Registr yRoot%\Microsoft SDKs\Windows\v8.0A\WinSDK-NetFx40Tools-
x86@InstallationFolder
% Registr yRoot% \VisualStudio\11.0@Source katalogów
%Registr yRoot%\VisualStudio\11.0\Setup\VC@ProductDir
%Registr yRoot%\VisualStudio\SxS\VC7@FrameworkDir32
%Registr yRoot%\VisualStudio\SxS\VC7@FrameworkDir64
%Registr yRoot%\VisualStudio\SxS\VC7@FrameworkVer32
%Registr yRoot%\VisualStudio\SxS\VC7@FrameworkVer64
%Registr yRoot%\VisualStudio\SxS\VC7@11.0
%Registr yRoot%\VisualStudio\SxS\VS7@11.0
%Registr yRoot%\Windows Kits\Installed Roots@KitsRoot
%Registr yRoot%\MSBuild\ToolsVersions\4.0\11.0@VCTargetsPath
%Registr yRoot%\MSBuild\ToolsVersions\4.0\11.0@VCTargetsPath10
%Registr yRoot%\MSBuild\ToolsVersions\4.0\11.0@VCTargetsPath11
Na komputerze kompilacji x64 Utwórz również następujący wpis rejestru i zapoznaj się z komputerem
hosta, aby określić, jak go ustawić.
%Registr yRoot%\Microsoft SDKs\Windows\v8.0A\WinSDK-NetFx40Tools-
x64@InstallationFolder
Jeśli komputer kompilacji to x64 i chcesz użyć 64-bitowej wersji programu MSBuild lub jeśli używasz
usługi Team Foundation Server Build na komputerze z procesorem x64, Utwórz następujące wpisy
rejestru w natywnym rejestrze 64-bitowym. Zapoznaj się z komputerem hosta, aby określić, jak ustawić te
wpisy.
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\VisualStudio\11.0\Setup\VS@ProductDi
r
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\MSBuild\ToolsVersions\4.0\11.0@VCTar
getsPath
getsPath10
getsPath11
Ustawianie zmiennych środowiskowych na komputerze kompilacji

Aby użyć programu MSBuild na komputerze kompilacji, należy ustawić zmienne środowiskowe PATH. Można
użyć vcvarsall.bat , aby ustawić zmienne, lub można je skonfigurować ręcznie.
Użyj vcvarsall.bat, aby ustawić zmienne środowiskowe
Otwórz okno wiersza polecenia na komputerze kompilacji i uruchom Program% Files%\Microsoft programu
Visual Studio \ <version> \ <edition>\VC\vcvarsall.bat. Można użyć argumentu wiersza polecenia, aby określić
zestaw narzędzi, który ma być używany — x86, natywny x64 lub x64 cross-kompilator. Jeśli nie określisz
argumentu wiersza polecenia, zostanie użyty zestaw narzędzi x86.
W tej tabeli opisano obsługiwane argumenty dla vcvarsall.bat:
A RC H IT EK T URA DA N Y C H
VC VA RSA L L . B AT A RC H IT EK T URA W Y J Ś C IO W Y C H
A RGUM EN T C O M P IL ER KO M P UT ERA KO M P IL A C JI KO M P IL A C JI
x86 (wartość domyślna) 32 — bit natywny x86, x64 x86
x86_amd64 64 krzyżowe x86, x64 x64
amd64 Procesor x64 x64 x64
W przypadku pomyślnego uruchomienia vcvarsall.bat — to znaczy, że nie jest wyświetlany żaden komunikat o
błędzie — można pominąć następny krok i kontynuować instalację zestawów MSBuild w globalnej pamięci
podręcznej zestawów (GAC) w sekcji Kompilacja komputera tego dokumentu.
Ręcznie Ustaw zmienne środowiskowe
1. Aby ręcznie skonfigurować środowisko wiersza polecenia, należy dodać tę ścieżkę do zmiennej
środowiskowej PATH:
% Program Files%\Microsoft Visual Studio \ <version> \ <edition> \Common7\IDE

2. Opcjonalnie można również dodać następujące ścieżki do zmiennej PATH, aby ułatwić korzystanie z
programu MSBuild do kompilowania rozwiązań.
Jeśli chcesz użyć natywnego 32-bitowego programu MSBuild, Dodaj te ścieżki do zmiennej PATH:
Narzędzia% Program Files%\Microsoft SDKs\Windows\v8.0A\bin\NETFX 4,0
%windir%\Microsoft.NET\Framework\v4.0.30319
Jeśli chcesz użyć natywnego 64-bitowego programu MSBuild, Dodaj te ścieżki do zmiennej PATH:
% Program Files%\Microsoft SDKs\Windows\v8.0A\bin\NETFX 4,0 Tools\x64
%windir%\Microsoft.NET\Framework64\v4.0.30319
Instalowanie zestawów programu MSBuild w globalnej pamięci

podręcznej zestawów (GAC) na komputerze kompilacji
Program MSBuild wymaga zainstalowania dodatkowych zestawów w pamięci GAC na komputerze kompilacji.
1. Skopiuj następujące zestawy z komputera hosta do komputera kompilacji. Ponieważ zostaną one
zainstalowane w pamięci podręcznej GAC, nie ma znaczenia, gdzie są umieszczane na komputerze
kompilacji.
% ProgramFiles% \MSBuild\Microsoft.Cpp\v4.0\v110\Microsoft.Build.CPPTasks.Common.v110.dll
<edition>\Common7\IDE\CommonExtensions\Microsoft\VC\Project\Microsoft.VisualStudio.Proje
ct.VisualC.VCProjectEngine.dll
<edition>\Common7\IDE\PublicAssemblies\Microsoft.VisualStudio.VCProjectEngine.dll
2. Aby zainstalować zestawy w pamięci podręcznej GAC, Znajdź gacutil.exe na komputerze kompilacji —
zwykle jest to w narzędziach%programfiles%\microsoft SDKs\Windows\v8.0A\bin\NETFX 4,0 \ . Jeśli nie
możesz znaleźć tego folderu, powtórz czynności opisane w sekcji Kopiuj pliki z komputera hosta do
komputera kompilacji w tym instruktażu.
Otwórz okno wiersza polecenia z uprawnieniami administracyjnymi i Uruchom to polecenie dla
każdego pliku:
Gacutil-i <file>
NOTE
Może być wymagany ponowny rozruch zestawu, aby można było w pełni zainstalować do pamięci GAC.
Kompiluj projekty
Za pomocą Azure Pipelines można tworzyć projekty i rozwiązania programu Visual Studio lub tworzyć je w
wierszu polecenia. W przypadku używania Azure Pipelines do kompilowania projektów program wywołuje plik
wykonywalny MSBuild, który odpowiada architekturze systemu. W wierszu polecenia można użyć 32-bitowej
wersji programu MSBuild lub 64-bitowego programu MSBuild i można wybrać architekturę MSBuild, ustawiając
zmienną środowiskow ą PATH lub bezpośrednio wywołując plik wykonywalny specyficzny dla architektury.
Aby użyć msbuild.exe w wierszu polecenia, uruchom następujące polecenie, w którym rozwiązanie. sln jest
symbolem zastępczym dla nazwy rozwiązania.
Rozwiązanie MSBuild . sln
Aby uzyskać więcej informacji o sposobach korzystania z programu MSBuild w wierszu polecenia, zobacz
informacje dotyczące wiersza polecenia.
Utwórz środowisko kompilacji, aby można było je zaewidencjonować
w kontroli źródła
Można utworzyć środowisko kompilacji, które można wdrożyć na różnych komputerach i nie wymaga plików
"GAC"-lub modyfikowania ustawień rejestru. Poniższe kroki są tylko jednym ze sposobów, aby to zrobić.
Dostosuj te kroki do unikatowych cech środowiska kompilacji.
NOTE
Należy wyłączyć Kompilowanie przyrostowe, tak aby tracker.exe nie zgłaszał błędu podczas kompilacji. Aby wyłączyć
Kompilowanie przyrostowe, ustaw ten parametr kompilacji:
rozwiązanie MSBuild. sln /p: TrackFileAccess = false
1. Utwórz katalog magazynu na komputerze-hoście.

Te kroki odnoszą się do katalogu jako% magazyn%.
2. Skopiuj katalogi i pliki zgodnie z opisem w sekcji Kopiuj pliki z komputera hosta do komputera kompilacji
w tym instruktażu, z tą różnicą, że wklej je w katalogu % Magazyn% , który został właśnie utworzony. Na
przykład skopiuj z katalogu%PROGRAMFILES%\Windows Kits\8.0\bin do %Depot%\Windows
Kits\8.0\bin.
3. Po wklejeniu plików w % magazynie% wprowadź następujące zmiany:
W%Depot%\MSBuild\Microsoft.Cpp\v4.0\v110\Microsoft.CPP.Targets,
\Microsoft.Cpp.InvalidPlatforms.targets \ , \Microsoft.cppbuild.targets \ i
\Microsoft.CppCommon.targets \ Zmień każde wystąpienie elementu
AssemblyName = "Microsoft. Build. CppTasks. Common. v110, Version = 4.0.0.0, Culture = neutral,
PublicKeyToken = b03f5f7f11d50a3a"
na wartość
AssemblyFile = "$ (VCTargetsPath11) Microsoft.Build.CppTasks.Common.v110.dll".
Poprzednie nazewnictwo polega na GAC'ed zestawu.
W magazynie% \MSBuild\Microsoft.Cpp\v4.0\v110\Microsoft.CPPClean.Targets Zmień każde
wystąpienie elementu
AssemblyName = "Microsoft. Build. CppTasks. Common. v110, Version = 4.0.0.0, Culture = neutral,
PublicKeyToken = b03f5f7f11d50a3a"
na wartość
AssemblyFile = "$ (VCTargetsPath11) Microsoft.Build.CppTasks.Common.v110.dll".
4. Utwórz plik . props — na przykład partner. AutoImports. props— i umieść go w katalogu głównym
folderu, który zawiera projekty. Ten plik służy do ustawiania zmiennych, które są używane przez program
MSBuild do znajdowania różnych zasobów. Jeśli zmienne nie są ustawiane przez ten plik, są ustawiane
przez inne . elementy props i pliki . targets , które opierają się na wartościach rejestru. Ponieważ nie
ustawiamy żadnych wartości rejestru, te zmienne byłyby puste i kompilacja nie powiedzie się. Zamiast
tego należy dodać ten program do partnera. AutoImports. props:

<Project ToolsVersion="4.0"
xmlns="http://schemas.microsoft.com/developer/msbuild/2003">
<PropertyGroup>
<VCTargetsPath>$(DepotRoot)MSBuild\Microsoft.Cpp\v4.0\v110\</VCTargetsPath>
<VCTargetsPath11>$(DepotRoot)MSBuild\Microsoft.Cpp\v4.0\v110\</VCTargetsPath11>
<MSBuildExtensionsPath>$(DepotRoot)MSBuild</MSBuildExtensionsPath>
<MSBuildExtensionsPath32>$(DepotRoot)MSBuild</MSBuildExtensionsPath32>
<VCInstallDir_110>$(DepotRoot)Microsoft Visual Studio\2017\Enterprise\VC\</VCInstallDir_110>
<VCInstallDir>$(VCInstallDir_110)</VCInstallDir>
<WindowsKitRoot>$(DepotRoot)Windows Kits\</WindowsKitRoot>
<WindowsSDK80Path>$(WindowsKitRoot)</WindowsSDK80Path>
<WindowsSdkDir_80>$(WindowsKitRoot)8.0\</WindowsSdkDir_80>
<WindowsSdkDir>$(WindowsSDKDir_80)</WindowsSdkDir>
<WindowsSdkDir_80A>$(DepotRoot)Microsoft SDKs\Windows\v8.0A\</WindowsSdkDir_80A>
</PropertyGroup>
</Project>
5. W każdym z plików projektu, należy dodać następujący wiersz u góry, po <Project Default Targets...>
wierszu.
<Import Project="$([MSBuild]::GetDirectoryNameOfFileAbove($(MSBuildThisFileDirectory),
Partner.AutoImports.props))\Partner.AutoImports.props"/>
6. Zmień środowisko wiersza polecenia w następujący sposób:

Set magazynu =Lokalizacja katalogu magazynu utworzonego w kroku 1
Ustaw ścieżkę =% Path%; Lokalizacja programu MSBuild na komputerze;% D
epot%\Windows\System32;% D epot%\Windows\SysWOW64;% D epot%\Microsoft Visual Studio
15.0 \ Common7\IDE\
W przypadku natywnego kompilowania 64-bitowego wskaż 64-bitow ą wersję programu MSBuild.
6. Zmień środowisko wiersza polecenia w następujący sposób:
Set magazynu =Lokalizacja katalogu magazynu utworzonego w kroku 1
Ustaw ścieżkę =% Path%; Lokalizacja programu MSBuild na komputerze;% D
epot%\Windows\System32;% D epot%\Windows\SysWOW64;% D epot%\Microsoft Visual Studio
16.0 \ Common7\IDE\
W przypadku natywnego kompilowania 64-bitowego wskaż 64-bitow ą wersję programu MSBuild.
Zobacz też
Przygotowanie maszyny testowej do uruchomienia debugowania pliku wykonywalnego
Dokumentacja wiersza polecenia
Analizowanie i modelowanie architektury
Upewnij się, że Twoja aplikacja spełnia wymagania architektury przy użyciu architektury programu Visual Studio
i narzędzi modelowania do projektowania i modelowania aplikacji.
Łatwiejsze zrozumienie istniejącego kodu programu przy użyciu programu Visual Studio do wizualizacji
struktury kodu, zachowania i relacji.
Poinformuj zespół o konieczności przestrzegania zależności architektonicznych.
Twórz modele na różnych poziomach szczegółowości w całym cyklu życia aplikacji w ramach procesu
tworzenia oprogramowania.
Zobacz Scenariusz: Zmień projekt przy użyciu wizualizacji i modelowania.
Dokumentacja artykułu
SC EN A RIUSZ A RT Y K UŁY
Wizualizuj kod : - Wizualizuj kod

- Praca z klasami i innymi typami (Projektant klas)
— Zobacz temat organizacja i relacje kodu, tworząc mapy - Wideo: zrozumienie projektu na podstawie kodu za
kodu. Wizualizuj zależności między zestawami, przestrzeniami pomocą map kodu programu Visual Studio 2015
nazw, klasami, metodami i tak dalej. - Wideo: Weryfikuj zależności architektury w czasie
-Zobacz strukturę klas i składowe dla określonego projektu, rzeczywistym
tworząc diagramy klas z kodu.
— Znajdź konflikty między kodem i jego projektem, tworząc
diagramy zależności do walidacji kodu.
Zdefiniuj architektur ę: - Wideo: weryfikowanie zależności architektury za pomocą

programu Visual Studio (Channel 9)
-Definiowanie i wymuszanie ograniczeń zależności między
składnikami kodu przez tworzenie diagramów zależności.
Sprawd ź, czy system spełnia wymagania i - Wideo: weryfikowanie zależności architektury za pomocą
zamierzony projekt: programu Visual Studio (Channel 9)
-Weryfikuj zależności kodu przy użyciu diagramów

zależności, które opisują zamierzoną architekturę i
zapobiegają zmianom, które mogą powodować konflikty z
projektem.
Dostosuj modele i diagramy : - Modelowanie SDK dla Visual Studio — Języki Domain-
Specific
— Tworzenie własnych języków specyficznych dla domeny.
Generuj tekst przy u życiu szablonów T4 : - Generowanie kodu i szablony tekstowe T4
-Używaj bloków tekstowych i logiki formantów wewnątrz

szablonów do generowania plików tekstowych.
— Kompilacja szablonów T4 z użyciem MSBuild w programie
Visual Studio
SC EN A RIUSZ A RT Y K UŁY
Udost ępnianie modeli, diagramów i map kodu przy

u życiu kontroli wersji programu Team Foundation :
— Umieść mapy kodu, projekty i diagramy zależności w

ramach kontroli wersji programu Team Foundation, aby
można było je udostępnić.
Aby sprawdzić, które wersje programu Visual Studio obsługują każdą funkcję, zobacz temat Obsługa
architektury i narzędzi modelowania
Typy modeli i typowe zastosowania

Mapy kodu
Mapy kodu pomagają zobaczyć organizację i relacje w kodzie.
Typowe zastosowania:
Badaj kod programu, aby lepiej zrozumieć jego strukturę i jej zależności, jak go zaktualizować, i oszacować
koszt proponowanych zmian.
Wy świetlania
Zależności mapy w ramach rozwiązań
Używanie map kodu do debugowania aplikacji
Wyszukiwanie potencjalnych problemów za pomocą analizatorów mapy kodu
Diagramy zależności
Diagramy zależności pozwalają definiować strukturę aplikacji jako zestaw warstw lub bloków z jawnymi
zależnościami. Walidacja na żywo pokazuje konflikty między zależnościami w kodzie i zależnościami opisanymi
na diagramie zależności.
Stabilizacja struktury aplikacji dzięki licznym zmianom w jego życiu.
Odkryj nieumyślne konflikty zależności przed zaewidencjonowaniem zmian w kodzie.
Wy świetlania
Tworzenie diagramów zależności z kodu
Diagramy zależności: Odwołanie
Weryfikacja kodu przy użyciu diagramów zależności
Język specyficzny dla domeny (DSL )
DSL to notacja, którą można zaprojektować w określonym celu. W programie Visual Studio jest zwykle graficzny.
Generuj lub Konfiguruj części aplikacji. Do opracowania notacji i narzędzi wymagane jest działanie. Wynik
może być lepszym dopasowaniem do domeny niż dostosowanie UML.
W przypadku dużych projektów lub w wierszach produktu, w których inwestycje w programowanie DSL i jej
narzędzia są zwracane przez użycie w więcej niż jednym projekcie.
Wy świetlania
Modelowanie SDK dla Visual Studio — języki specyficzne dla domeny
Zobacz też
Nowości dotyczące modelowania w programie Visual Studio 2017
DevOps i zarządzanie cyklem życia aplikacji
Personalizowanie Visual Studio IDE
Możesz spersonalizować Visual Studio na różne sposoby, aby jak najlepiej obsługiwać własny styl i wymagania
dewelopera. Wiele ustawień jest przenoszowanych między wystąpieniami Visual Studio zobacz — Synchronized
settings (Zsynchronizowane ustawienia). W tym artykule krótko opisano różne personalizacje i przedstawiono w
nim więcej informacji.
NOTE
Ten temat dotyczy Visual Studio w systemie Windows. Aby uzyskać Visual Studio dla komputerów Mac temat Customize
the Visual Studio dla komputerów Mac IDE (Dostosowywanie Visual Studio dla komputerów Mac IDE).
Ustawienia domyślne
Możesz wybrać domyślną kolekcję ustawień, która Visual Studio pod kątem typu pisania. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Ustawienia środowiska.
Ogólne opcje środowiska

Wiele opcji personalizacji jest dostępnych za pośrednictwem okna dialogowego Opcje środowiska. Istnieją dwa
sposoby uzyskiwania dostępu do tego okna dialogowego:
Na pasku menu wybierz pozycję Opcje narzędzi, a jeśli nie jest jeszcze rozwinięta, > rozwiń w ęzeł
Środowisko.
Naciśnij klawisze Ctrl + Q , wpisz environment w polu wyszukiwania, a następnie wybierz pozycję
Environment > General (Ogólne) z wyników.
TIP
Gdy pojawi się okno dialogowe Opcje, możesz nacisnąć klawisz F1, aby uzyskać pomoc na temat różnych ustawień na
tej stronie.
Motywy kolorów środowiska

Aby zmienić motyw kolorów między ciemnym, jasnym, niebieskim i niebieskim (dodatkowy kontrast), wpisz
motyw w polu wyszukiwania, a następnie wybierz pozycję Środowisko > Ogólne. W oknie dialogowym Opcje
zmień opcję Motyw kolorów.
Aby zmienić opcje kolorowania w edytorze, wpisz environment w polu wyszukiwania, a następnie wybierz
pozycję Środowisko i > Czcionki i kolor y. Zobacz How to: Change fonts and colors( Jak zmienić czcionki i
kolory).
Obudowa menu głównego
Możesz zmienić wielkości liter w menu głównym między liter ą tytułu ("Plik") i wszystkimi literami ("FILE").
Wpisz environment (Środowisko) w polu wyszukiwania, wybierz pozycję Environment > General (Ogólne),
a następnie zmień opcję Apply title case styleing to menu bar (Zastosuj style przypadku tytułowego do paska
menu).
Dostosowywanie menu i pasków narzędzi
Aby dodać lub usunąć elementy menu lub paska narzędzi, zobacz Jak dostosować menu i paski narzędzi.
Strona początkowa
Aby utworzyć niestandardow ą stronę startow ą dla Ciebie i Twojego zespołu, zobacz Dostosowywanie strony
startowej.
Układy okien
Można definiować i zapisywać wiele układów okien oraz przełączać się między nimi. Można na przykład
zdefiniować jeden układ do kodowania i jeden na potrzeby debugowania. Aby rozmieścić pozycje i zachowanie
okna oraz zapisać układy niestandardowe, zobacz Dostosowywanie układów okien.
Narzędzia zewnętrzne
Możesz dostosować menu Narz ę dzia, aby uruchamiać narzędzia zewnętrzne. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz Zarządzanie narzędziami zewnętrznymi.
Zobacz też
Visual Studio IDE — omówienie
Szybki start: pierwsze spojrzenie na Visual Studio IDE
Dostosowywanie środowiska IDE Visual Studio dla komputerów Mac projektowego
Instrukcje: personalizowanie środowiska IDE
programu Visual Studio i edytora
W tym artykule z tego artykułu opisano dostosowywanie motywu kolorów programu Visual Studio z
domyślnego motywu niebieskiego do ciemnego motywu. Następnie dostosujemy kolory dla dwóch różnych
typów tekstu w edytorze kodu.
Ustawianie motywu kolorów dla środowiska IDE

Domyślny motyw kolorów dla interfejsu użytkownika programu Visual Studio jest nazywany niebiesk ą .
Zmieńmy ją na ciemny .
1. Na pasku menu, który jest wierszem menu, takim jak plik i Edycja , wybierz pozycję Narz ę dzia > Opcje .
2. Na stronie > Ogólne opcje środowiska Zmień wybór motywu koloru na ciemny , a następnie wybierz
przycisk OK .
Motyw kolorów dla całego środowiska projektowego programu Visual Studio (IDE) zmienia się na
ciemny .
TIP
Możesz zainstalować dodatkowe wstępnie zdefiniowane motywy, instalując Edytor motywów kolorów programu
Visual Studio z Visual Studio Marketplace. Po zainstalowaniu tego narzędzia dodatkowe Motywy kolorów są wyświetlane
na liście rozwijanej motywu kolorów .
TIP
Możesz tworzyć własne motywy, instalując projektanta motywów kolorów programu Visual Studio z Visual Studio
Marketplace.
Zmień kolory tekstu w edytorze

Teraz dostosowujemy niektóre kolory tekstu dla edytora. Najpierw utwórz nowy plik XML, aby wyświetlić
domyślne kolory.
1. Na pasku menu wybierz pozycję plik > Nowy > plik .
2. W oknie dialogowym nowy plik w obszarze Kategoria Ogólne wybierz pozycję plik XML , a następnie
wybierz polecenie Otwórz .
3. Wklej poniższy kod XML poniżej wiersza, który zawiera <?xml version="1.0" encoding="utf-8"?> .
<Catalog>
<Book id="bk101">
<Author>Garghentini, Davide</Author>
<Title>XML Developer's Guide</Title>
<Genre>Computer</Genre>
<Price>44.95</Price>
<PublishDate>2000-10-01</PublishDate>
<Description>
An in-depth look at creating applications with XML.
</Description>
</Book>
<Book id="bk102">
<Author>Garcia, Debra</Author>
<Title>Midnight Rain</Title>
<Genre>Fantasy</Genre>
<Price>5.95</Price>
<PublishDate>2000-12-16</PublishDate>
<Description>
A former architect battles corporate zombies, an evil
sorceress, and her own childhood to become queen of the world.
</Description>
</Book>
</Catalog>
Zwróć uwagę, że numery wierszy są kolorem turkusowym, a atrybuty XML (takie jak id="bk101" ) są
jasnoniebieskim kolorem. Zmienimy kolor tekstu dla tych elementów.
4. Aby otworzyć okno dialogowe Opcje , wybierz opcje Narz ę dzia > z paska menu.
5. W obszarze środowisko wybierz kategorię czcionki i kolor y .
Zwróć uwagę, że tekst w obszarze Poka ż ustawienia dla mówi Edytor tekstu — to wszystko, czego
szukamy. Rozwiń listę rozwijaną, aby wyświetlić obszerną listę miejsc, w których można dostosować
czcionki i kolor tekstu.
6. Aby zmienić kolor tekstu numerów wierszy, na liście Wy świetl elementy wybierz pozycję numer
wiersza . W polu Plan elementu wybierz pozycję oliwa .
Niektóre języki mają własne ustawienia czcionek i kolorów. Jeśli jesteś deweloperem języka C++ i chcesz
zmienić kolor używany do korzystania z funkcji, na przykład możesz wyszukać funkcje j ę zyka c++ na
liście elementy wy świetlania .
7. Przed wyjściem z okna dialogowego Zmień także kolor atrybutów XML. Na liście Wy świetl elementy
przewiń w dół do atr ybutu XML i wybierz go. W polu Plan elementu wybierz pozycję wapno . Wybierz
przycisk OK , aby zapisać wybrane opcje i zamknąć okno dialogowe.
Numery wierszy są teraz kolorem oliwy, a atrybuty XML to jasne, ciemnozielone. Jeśli otworzysz inny typ
pliku, na przykład plik kodu C++ lub C#, zobaczysz, że numery wierszy są również wyświetlane w kolorze
oliwki.
Eksplorujemy kilka sposobów dostosowywania kolorów w programie Visual Studio. Mamy nadzieję, że
zapoznajesz się z innymi opcjami dostosowywania w oknie dialogowym Opcje , aby naprawdę wprowadzić
własne Visual Studio.
Zobacz też
Instrukcje: zmienianie czcionek, kolorów i motywów w programie Visual Studio
Instrukcje: zmiana wielkości liter w edytorze
Ustawienia środowiska dla programu Visual Studio
Po pierwszym otwarciu programu Visual Studio można zoptymalizować środowisko programistyczne dla typu
rozwoju, który można wykorzystać, wybierając kolekcję ustawień. Każda kolekcja optymalizuje elementy, takie
jak skróty klawiaturowe, układy okien, szablony projektów i elementów oraz widoczność poleceń.
Dostępne są następujące kolekcje ustawień:
Ogólne
JavaScript
Visual Basic
Visual C#
Visual C++
Programowanie dla sieci Web
Programowanie dla sieci Web (tylko kod)
Resetuj ustawienia
Aby zmienić ustawienia programistyczne po otwarciu programu Visual Studio po raz pierwszy, wykonaj
następujące kroki:
1. Wybierz pozycję Narz ę dzia > Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia z paska menu, aby otworzyć
Kreatora impor towania i ekspor towania ustawie ń.
2. W Kreatorze impor towania i ekspor towania ustawie ń wybierz opcję Zresetuj wszystkie
ustawienia , a następnie wybierz przycisk dalej .
3. Na stronie Zapisywanie bie żą cych ustawie ń wybierz opcję tak lub nie , a następnie wybierz przycisk
dalej .
4. Na stronie Wybierz domy śln ą kolekcj ę ustawie ń wybierz kolekcję, a następnie wybierz pozycję
Zako ńcz .
5. Na stronie Resetowanie uko ńczone wybierz pozycję Zamknij .
Zobacz też
Synchronizowanie ustawień na wielu komputerach
Synchronizuj ustawienia programu Visual Studio na
wielu komputerach
Po zalogowaniu się do programu Visual Studio na wielu komputerach przy użyciu tego samego konta
personalizacji ustawienia można synchronizować między komputerami.
Zsynchronizowane ustawienia
Domyślnie synchronizowane są następujące ustawienia:
Ustawienia deweloperskie. Można wybrać kolekcję ustawień przy pierwszym otwarciu programu Visual
Studio, ale można zmienić zaznaczenie w dowolnym momencie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Ustawienia środowiska.
Aliasy poleceń zdefiniowanych przez użytkownika. Aby uzyskać więcej informacji o definiowaniu aliasów
poleceń, zobacz Visual Studio — Aliasy poleceń.
Układy okien zdefiniowane przez użytkownika w oknie > Zarz ą dzanie układami okien.
Następujące opcje na stronach opcje narz ę dzi > :
Motyw i pasek menu ustawienia wielkości liter na > stronie Ogólne opcje środowiska.
Wszystkie ustawienia na > stronie opcje czcionek i kolorów środowiska.
Wszystkie skróty klawiaturowe na > stronie opcje klawiatur y środowiska.
Wszystkie ustawienia na > kar tach środowiska i na stronie Opcje systemu Windows.
Wszystkie ustawienia na > stronie opcje uruchamiania środowiska.
Wszystkie ustawienia na stronach opcje edytora tekstu , na przykład Preferencje stylu kodu.
Wszystkie ustawienia na stronach opcji Projektant XAML .
Wyłączanie ustawień synchronizowanych na określonym komputerze

Zsynchronizowane ustawienia dla programu Visual Studio są domyślnie włączone. Zsynchronizowane
ustawienia można wyłączyć na komputerze, przechodząc na stronę opcje narz ę dzi > > > konta środowiska i
usuwając zaznaczenie opcji Synchronizuj ustawienia na urz ą dzeniach po zalogowaniu si ę do
Jeśli na przykład nie zdecydujesz się synchronizować ustawień w programie Visual Studio na komputerze "A",
wszelkie zmiany ustawień wprowadzone na komputerze "A" nie są wyświetlane na komputerze "B" lub na
komputerze "C". Komputery "B" i "C" będą nadal synchronizowane ze sobą, ale nie z komputerem "A".
NOTE
Jeśli nie zdecydujesz się synchronizować ustawień przez odwybór opcji na > stronie Opcje narzędzi > > konta
środowiska, inne wersje lub wersje programu Visual Studio, które znajdują się na tym samym komputerze, nie mają
wpływu na te ustawienia. Te równoległe instalacje programu Visual Studio będą nadal synchronizować swoje ustawienia (o
ile nie zostanie ponownie wybrana opcja).
Synchronizuj ustawienia w produktach i wersjach środowiska IDE
Ustawienia są synchronizowane między wersjami i wersjami programu Visual Studio zainstalowanych obok
siebie. Ustawienia są również synchronizowane przez produkty IDE programu Visual Studio, w tym Blend for
Visual Studio. Jednak każdy produkt IDE programu Visual Studio może mieć własne ustawienia, które nie są
współużytkowane z programem Visual Studio. Na przykład ustawienia specyficzne dla Blend for Visual Studio na
komputerze "A" nie są udostępniane w programie Visual Studio na komputerach "A" lub "B".
Ustawienia zsynchronizowane obok siebie

Niektóre ustawienia, takie jak układ okna narzędzi, nie są współużytkowane przez różne instalacje równoległe
programu Visual Studio. Plik CurrentSettings. vssettings w programie %USERPROFILE%\Documents\Visual
Studio 2017 \ Settings znajduje się w folderze specyficznym dla instalacji podobnym do
%LocalAppData%\Microsoft\VisualStudio\ 15.0_xxxxxxxx \Settings.
NOTE
Aby użyć nowych ustawień specyficznych dla instalacji, należy przeprowadzić nową instalację. Po uaktualnieniu istniejącej
instalacji programu Visual Studio korzysta ona z istniejącej udostępnionej lokalizacji.
Jeśli obecnie korzystasz z równoległych instalacji programu Visual Studio i chcesz użyć nowej lokalizacji pliku
ustawień specyficznych dla instalacji, wykonaj następujące kroki:
1. Uaktualnij do programu Visual Studio 2017 w wersji 15,3 lub nowszej.
2. Użyj Kreatora impor towania i ekspor towania ustawie ń , aby wyeksportować wszystkie istniejące
ustawienia do niektórych lokalizacji poza folderem
*15.0_xxxxxxxx%LocalAppData%\Microsoft\VisualStudio* .
3. Otwórz wiersz polecenia dla deweloperów programu VS 2017 i uruchom system
devenv /resetuserdata .
4. Otwórz program Visual Studio i zaimportuj zapisane ustawienia z wyeksportowanego pliku ustawień.
Niektóre ustawienia, takie jak układ okna narzędzi, nie są współużytkowane przez różne instalacje równoległe
programu Visual Studio. Plik CurrentSettings. vssettings w programie %USERPROFILE%\Documents\Visual
Studio 2019 \ Settings znajduje się w folderze specyficznym dla instalacji podobnym do
%LocalAppData%\Microsoft\VisualStudio\ 16.0_xxxxxxxx \Settings.
Resetuj zsynchronizowane ustawienia

Aby zresetować wszystkie ustawienia do ustawień domyślnych, zaloguj się do programu Visual Studio, a
następnie wybierz pozycję Narz ę dzia > Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia , aby otworzyć Kreatora
impor towania i ekspor towania ustawie ń. Wybierz pozycję Zresetuj wszystkie ustawienia , a następnie
postępuj zgodnie z pozostałymi krokami kreatora.
Zobacz też
Personalizowanie środowiska IDE
Okno dialogowe Opcje kont > środowiska
Instrukcje: zmienianie czcionek, kolorów i motywów
Czcionki i kolory w programie Visual Studio można zmienić na wiele sposobów. Na przykład można zmienić
domyślny motyw niebieskiego koloru na motyw ciemny (nazywany także "trybem ciemnym"). Możesz również
wybrać motyw o dodatkowych kontrastach, jeśli najlepiej odpowiada Twoim potrzebom. I można zmienić
domyślną czcionkę i rozmiar tekstu zarówno w IDE, jak i w edytorze kodu.
Zmień motyw kolorów

Poniżej przedstawiono sposób zmiany motywu kolorów ramki IDE i okien narzędzi w programie Visual Studio.
2. Na liście opcji wybierz pozycję środowisko > Ogólne .
3. Na liście motyw kolorów wybierz domyślny motyw niebieski , motyw jasny , motyw ciemny lub
niebieski (dodatkowy kontrast) .
NOTE
Po zmianie motywu kolorów tekst w środowisku IDE przywraca domyślne lub wcześniej dostosowane czcionki i
rozmiary dla tego motywu.
TIP
Możesz tworzyć i edytować własne motywy programu Visual Studio, instalując Edytor motywów kolorów dla
programu Visual Studio 2017.
TIP
Możesz tworzyć i edytować własne motywy programu Visual Studio, instalując projektanta motywów kolorów
Zmień czcionki i rozmiar tekstu

Możesz zmienić czcionkę i rozmiar tekstu dla wszystkich okienek i narzędzi IDE, lub tylko dla niektórych
elementów systemu Windows lub tekstu. Możesz również zmienić czcionkę i rozmiar tekstu w edytorze.
Aby zmienić czcionkę i rozmiar tekstu w IDE
2. Na liście Opcje wybierz pozycję > czcionki i kolor y środowiska.
3. Na liście Poka ż ustawienia dla wybierz środowisko .
NOTE
Jeśli chcesz zmienić czcionkę tylko dla okien narzędzi, na liście Poka ż ustawienia dla wybierz opcję wszystkie
okna narz ędzi tekstowych .
4. Zmodyfikuj opcje czcionki i rozmiaru , aby zmienić czcionkę i rozmiar tekstu dla środowiska IDE.
Aby zmienić czcionkę i rozmiar tekstu w edytorze
2. Na liście Opcje wybierz pozycję > czcionki i kolor y środowiska.
3. Na liście Poka ż ustawienia dla wybierz opcję Edytor tekstu .
4. Zmodyfikuj opcje czcionki i rozmiaru , aby zmienić czcionkę i rozmiar tekstu dla edytora.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Zmień czcionki i kolory dla edytora .
Opcje ułatwień dostępu

Jeśli napotkasz słabą wizję, są dostępne opcje motywu kolorów. Można użyć opcji dużego kontrastu dla
wszystkich aplikacji i interfejsu użytkownika na komputerze lub opcji bardzo kontrast tylko dla programu Visual
Studio.
Użyj dużego kontrastu systemu Windows
Użyj jednej z następujących procedur, aby przełączyć opcję dużego kontrastu systemu Windows:
W systemie Windows lub w dowolnej aplikacji firmy Microsoft naciśnij klawisz + SHIFT w lewym
klawiszem Alt + .
W systemie Windows wybierz pozycję Rozpocznij > Ustawienia > łatwo ść dost ę pu > wysoki
kontrast .
WARNING
Ustawienie dużego kontrastu systemu Windows ma wpływ na wszystkie aplikacje i interfejs użytkownika na
komputerze.
Użyj dodatkowego kontrastu programu Visual Studio

Poniższe procedury służą do przełączania opcji dodatkowego kontrastu programu Visual Studio:
1. Na pasku menu programu Visual Studio wybierz pozycję Narz ę dzia > Opcje , a następnie na liście Opcje
wybierz pozycję środowisko > Ogólne .
2. Z listy rozwijanej motyw kolorów wybierz motyw niebieski (dodatkowy kontrast) , a następnie
wybierz OK .
Aby dowiedzieć się więcej o innych dostępnych opcjach ułatwień dostępu programu Visual Studio, zobacz
funkcje ułatwień dostępu programu Visual Studio .
TIP
Jeśli istnieje opcja dostępności dla kolorów lub czcionek, które mogą być przydatne, ale nie są obecnie dostępne w
programie Visual Studio, daj nam znać, wybierając pozycję Sugeruj funkcję w społeczności deweloperów programu
Visual Studio. Aby uzyskać więcej informacji na temat tego forum i sposobu jego działania, zobacz stronę Sugeruj funkcję .
Następne kroki
Aby dowiedzieć się więcej na temat wszystkich elementów interfejsu użytkownika, dla których można zmienić
czcionkę i schematy kolorów, zobacz stronę okna dialogowego czcionki i kolory, środowisko, opcje .
Zobacz też
Instrukcje: zmiana czcionek i kolorów dla edytora w programie Visual Studio
Funkcje edytora kodu programu Visual Studio
Personalizowanie środowiska IDE programu Visual Studio i edytora
Instrukcje: Dostosowywanie menu i pasków narzędzi
Program Visual Studio można dostosować nie tylko przez dodawanie i Usuwanie pasków narzędzi i menu na
pasku menu, ale również przez dodawanie i usuwanie poleceń z dowolnego danego paska narzędzi lub menu.
WARNING
Po dostosowaniu paska narzędzi lub menu upewnij się, że pole wyboru pozostaje zaznaczone w oknie dialogowym
Dostosowywanie . W przeciwnym razie zmiany nie są zachowywane po zamknięciu i ponownym otwarciu Visual Studio.
Dodawanie, usuwanie lub przenoszenie menu na pasku menu

1. Na pasku menu wybierz kolejno opcje Narz ę dzia > Dostosuj .
Zostanie otwarte okno dialogowe Dostosuj .
2. Na karcie polecenia pozostaw wybrany przycisk opcji pasek menu , pozostaw pasek menu
zaznaczony na liście obok tej opcji, a następnie wykonaj jeden z następujących zestawów czynności:
Aby dodać menu, wybierz przycisk Dodaj nowe menu , wybierz przycisk Modyfikuj wybór , a
następnie nadaj nazw ę menu, które chcesz dodać.
Aby usunąć menu, wybierz je z listy formanty , a następnie wybierz przycisk Usu ń .
Aby przenieść menu na pasku menu, wybierz menu na liście kontrolki , a następnie wybierz
przycisk Przenie ś w gór ę lub Przenie ś w dół .
Dodawanie, usuwanie lub przenoszenie paska narzędzi

2. Na karcie pasek narz ę dzi wykonaj jeden z następujących zestawów czynności:
Aby dodać pasek narzędzi, wybierz przycisk Nowy , określ nazw ę paska narzędzi, który chcesz
dodać, a następnie wybierz przycisk OK .
Aby usunąć niestandardowy pasek narzędzi, wybierz go na liście paski narz ę dzi , a następnie
wybierz przycisk Usu ń .
IMPORTANT
Możesz usunąć paski narzędzi, które utworzyłeś, ale nie domyślne paski narzędzi.
Aby przenieść pasek narzędzi do innej lokalizacji dokowania, wybierz ją na liście paski narz ę dzi ,
wybierz przycisk Modyfikuj wybór , a następnie wybierz lokalizację na wyświetlonej liście.
Możesz również przeciągnąć pasek narzędzi za jego lew ą kraw ędź, aby przenieść go w dowolne
miejsce w głównym obszarze dokowania.
NOTE
Aby uzyskać więcej informacji na temat zwiększania użyteczności i dostępności pasków narzędzi, zobacz
How to: Set opcje ułatwienia dostępu IDE.
Dostosowywanie menu lub paska narzędzi

2. Na karcie polecenia , wybierz przycisk opcji dla typu elementu, który chcesz dostosować.
3. Na liście dla tego typu elementu wybierz menu lub pasek narzędzi, który chcesz dostosować, a następnie
wykonaj jeden z następujących zbiorów czynności:
Aby dodać polecenie, kliknij przycisk Dodaj polecenie .
W oknie dialogowym Dodawanie polecenia wybierz element na liście Kategorie , wybierz
element na liście polecenia , a następnie wybierz przycisk OK .
Aby usunąć polecenie, wybierz je z listy formanty , a następnie wybierz przycisk Usu ń .
Aby zmienić kolejność poleceń, wybierz polecenie na liście kontrolki , a następnie wybierz
przycisk Przenie ś w gór ę lub Przenie ś w dół .
Aby zgrupować polecenia w ramach linii poziomej, wybierz pierwsze polecenie z listy kontrolki ,
wybierz przycisk Modyfikuj wybór , a następnie w wyświetlonym menu wybierz polecenie
Rozpocznij grup ę .
Resetowanie menu lub paska narzędzi

2. Na karcie polecenia , wybierz przycisk opcji dla typu elementu, który chcesz zresetować.
3. Na liście dla tego typu elementu wybierz menu lub pasek narzędzi, który chcesz zresetować.
4. Wybierz przycisk Modyfikuj wybór , a następnie w wyświetlonym menu wybierz polecenie Zresetuj .
Możesz również zresetować wszystkie menu i paski narzędzi, wybierając przycisk Resetuj wszystko .
Zobacz też
Dostosowywanie układów okien w programie Visual
Studio
W programie Visual Studio można dostosować położenie, rozmiar i zachowanie systemu Windows w celu
utworzenia układów okna, które działają najlepiej dla różnych przepływów pracy deweloperskiej. Po
dostosowaniu układu środowisko IDE zapamiętuje go. Na przykład jeśli zmienisz lokalizację dokowania
Eksplorator rozwi ą za ń a następnie zamkniesz program Visual Studio, następnym razem, gdy otworzysz
program Visual Studio, nawet jeśli pracujesz na innym komputerze, Eksplorator rozwi ą za ń zostanie
zadokowany w tej samej lokalizacji.
Możesz również nazwać i zapisać niestandardowy układ, a następnie przełączać się między układami za pomocą
jednego polecenia. Na przykład można utworzyć układ do edycji i układu do debugowania oraz przełączać si ę
mi ę dzy nimi przy użyciu > polecenia menu Układ okna stosowanie .
Okna narzędzi i dokumentów

Środowisko IDE ma dwa podstawowe typy okien, okna narzędzi i okna dokumentów . Okna narzędzi obejmują
Eksplorator rozwi ą za ń, Eksplorator ser wera , okno dane wyj ściowe , Lista bł ę dów , projektantów, okien
debugera i tak dalej. Okna dokumentów zawierają pliki kodu źródłowego, dowolne pliki tekstowe, pliki
konfiguracji i tak dalej. Rozmiar okien narzędzi można zmienić i przeciągnąć je na pasku tytułu. Okna
dokumentów można przeciągnąć przez ich kartę. Kliknij prawym przyciskiem myszy kartę lub pasek tytułu, aby
ustawić inne opcje okna.
Menu okno zawiera opcje dokowania, zmiennoprzecinkowe i ukrywające okna w środowisku IDE. Kliknij
prawym przyciskiem myszy kartę okna lub pasek tytułu, aby wyświetlić dodatkowe opcje dla danego okna.
Można wyświetlić więcej niż jedno wystąpienie niektórych okien narzędzi naraz. Można na przykład wyświetlić
więcej niż jedno okno przeglądarki sieci Web i utworzyć dodatkowe wystąpienia niektórych okien narzędzi,
wybierając pozycję nowe okno w menu okno .
Podziel okna
W przypadku konieczności wyświetlania lub edytowania dwóch lokalizacji jednocześnie w dokumencie można
podzielić okna. Aby podzielić dokument na dwa osobne sekcje, kliknij przycisk Podziel w menu okno . Kliknij
pozycję Usu ń podział w menu okno , aby przywrócić pojedynczy widok.
Karty
Karty umożliwiają rozmieszczenie układu na kilka różnych sposobów. Na przykład możesz wyświetlić podgląd
pliku w edytorze bez otwierania pliku, możesz grupować karty i nie tylko.
Karta Podgląd (okna dokumentów)
Na karcie Podgl ą d można wyświetlić pliki w edytorze bez ich otwierania. Możesz wyświetlić podgląd plików,
wybierając je w Eksplorator rozwi ą za ń podczas debugowania, gdy przejdziesz do plików, z Przejd ź do
definicji , a następnie przeglądając wyniki wyszukiwania. Pliki w wersji zapoznawczej są wyświetlane na karcie
po prawej stronie karty dokumentu. Plik zostanie otwarty do edycji w przypadku jego modyfikacji lub wybrania
opcji Otwórz .
Pionowe karty dokumentu
Nowo ść w wersji 16,4 : dodaliśmy jedną z pierwszych żądań funkcji, kart dokumentu pionowegow wersji
programu Visual Studio 2019 wersja 16,4. Teraz możesz zarządzać kartami dokumentów na liście pionowej po
lewej lub prawej stronie edytora.
Możesz zastosować pionowe karty dokumentu w następujący sposób:
Wybierz > Opcje narzędzia > karty środowisko > i okna z paska menu. Następnie w kontrolce
Ustawianie układu kar ty wybierz z listy rozwijanej opcję z gór y , z lewej lub z prawej strony .
Kliknij prawym przyciskiem myszy kartę, wybierz polecenie Ustaw układ kar ty , a następnie wybierz
opcję w lewo lub w prawo . (Aby przywrócić domyślne położenie kart, wybierz pozycję Top ).
Grupy kart
Grupy kart rozszerzają możliwość zarządzania obszarem roboczym ograniczonym podczas pracy z co najmniej
dwoma otwartymi dokumentami w środowisku IDE. Można organizować okna z wieloma dokumentami i
oknami narzędzi do pionowych lub poziomych grup kart i losowo przeciągać dokumenty z jednej grupy kart do
innej.
Paski narzędzi
Paski narzędzi można rozmieścić, przeciągając je do dowolnego miejsca lub korzystając z okna dialogowego
Dostosowywanie . Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu pozycjonowania i dostosowywania
pasków narzędzi, zobacz How to: Dostosowywanie menu i pasków narzędzi.
Rozmieszczanie i Dokowanie okien

Okno dokumentu lub okno narzędzi może być zadokowane, tak aby miało położenie i rozmiar w obrębie ramki
okna środowiska IDE. Możesz również ustawić ją jako oddzielne okno przestawne, które jest poza IDE.
Można zadokować okno narzędzia w dowolnym miejscu wewnątrz ramki IDE. Możesz również zadokować
niektóre okna narzędzi jako okna z kartami w ramce edytora. I można zadokować okna dokumentów w ramce
edytora i można przypiąć je do ich bieżącej pozycji w kolejności tabulacji.
Możesz również zadokować wiele okien do pływania w miejscu do lub na zewnątrz IDE. Okna narzędzi można
także ukryć lub zminimalizować.
System Windows można rozmieścić w następujący sposób:
Przypnij okna dokumentów z lewej strony karty.
Karta — dokowanie systemu Windows do ramki edycji.
Dokowanie okien narzędzi do kraw ędzi ramki w IDE.
Przestaw okna dokumentu lub narzędzia na zewnątrz lub poza IDE.
Ukryj okna narzędzi wzdłuż kraw ędzi IDE.
Wyświetlanie okien na różnych monitorach.
Resetowanie położenia okna do układu domyślnego lub do zapisanego układu niestandardowego.
Aby rozmieścić okna narzędzi i dokumentów, możesz umieścić kursor na pasku tytułu okna, a następnie
przeciągnąć je do żądanego miejsca. Alternatywnie możesz kliknąć prawym przyciskiem myszy pasek tytułu
okna, aby użyć jego menu kontekstowego lub użyć poleceń z menu okno .
Okna dokowania
Gdy klikniesz i przeciągniesz pasek tytułu okna narzędzi lub kartę okna dokumentu, pojawi się romb
przewodnika. Podczas operacji przeciągania, gdy wskaźnik myszy znajduje się nad jedną strzałką w karo,
zostanie wyświetlony zacieniowany obszar pokazujący, gdzie okno zostanie zadokowane po zwolnieniu
przycisku myszy.
Aby przenieść okno było dokować bez przyciągania do miejsca, naciśnij klawisz Ctrl podczas przeciągania okna.
Aby zwrócić okno narzędzi lub okno dokumentu do jego najnowszej lokalizacji zadokowanej, naciśnij klawisz
Ctrl , a następnie kliknij dwukrotnie pasek tytułu lub kartę okna.
Na poniższej ilustracji przedstawiono romb przewodnika dla okien dokumentów, który można zadokować tylko
w obrębie ramki edycji:
Okna narzędzi można dołączać do jednej strony ramki w IDE lub wewnątrz ramki edycji. Romb przewodnik
pojawia się po przeciągnięciu okna narzędzia do innej lokalizacji, aby ułatwić zadokowanie okna.
Na poniższej ilustracji przedstawiono Eksplorator rozwi ą za ń zadokowane w nowej lokalizacji, która została
odtworzona przez niebieską powierzchnię:
Zamknij i Autoukrywanie okien narzędzi
Możesz zamknąć okno narzędzi, klikając symbol X w prawym górnym rogu paska tytułu. Aby ponownie
otworzyć okno, użyj skrótu klawiaturowego lub polecenia menu. Okna narzędzi obsługują funkcję o nazwie
Autohide, która powoduje, że okno jest w sposób nieobecny, gdy używasz innego okna. Gdy okno jest
Autoukrywanie, jego nazwa jest wyświetlana na karcie na kraw ędzi IDE. Aby ponownie użyć tego okna, wskaż
kartę, aby wyświetlić ponownie slajdy okna.
NOTE
Aby ustawić, czy Autoukrywanie działa w oknach narzędzi indywidualnie, czy jako zadokowanych, zaznacz lub wyczyść
pole wyboru Autoukr ywanie, które ma wpływ na aktywne okna narz ędzi tylko w oknie dialogowym Opcje . Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Ogólne, środowisko, Opcje — okno dialogowe.
NOTE
Okna narzędzi, które mają włączoną funkcję Autoukrywanie, mogą tymczasowo przesuwać się do widoku, gdy okno ma
fokus. Aby ponownie ukryć okno, wybierz element poza bieżącym oknem. Gdy okno utraci fokus, slajdy są wychodzące z
widoku.
Użyj drugiego monitora

Jeśli masz drugi monitor i obsługuje go system operacyjny, możesz wybrać monitor wyświetla okno. Można
nawet grupować jednocześnie wiele okien w tratwach na innych monitorach.
TIP
Można utworzyć wiele wystąpień Eksplorator rozwiąza ń i przenieść je do innego monitora. Kliknij okno prawym
przyciskiem myszy i wybierz polecenie Nowy widok Eksplorator rozwiąza ń. Możesz przywrócić wszystkie okna z
powrotem do oryginalnego monitora, dwukrotnie klikając podczas wybierania klawisza Ctrl .
Resetowanie, nazwa i przełączanie między układami okien
Można przywrócić IDE do oryginalnego układu okna dla kolekcji ustawień przy użyciu polecenia Zresetuj
układ okna . Po uruchomieniu tego polecenia są wykonywane następujące akcje:
Wszystkie okna są przenoszone do ich domyślnych pozycji.
Okna, które są zamknięte w domyślnym układzie okna, są zamknięte.
Okna, które są otwarte w domyślnym układzie okna, są otwarte.
Tworzenie i zapisywanie układów niestandardowych
Program Visual Studio umożliwia zapisywanie do 10 niestandardowych układów okien i szybkie przełączanie się
między nimi. W poniższych krokach pokazano, jak tworzyć, zapisywać i wywoływać układy niestandardowe oraz
zarządzać nimi, korzystając z wielu monitorów z oknami narzędzi zadokowanych i przestawnych.
Najpierw utwórz rozwiązanie testowe, które ma dwa projekty, każdy z innym optymalnym układem.
Tworzenie projektu interfejsu użytkownika i dostosowywanie układu
1. Utwórz nowy projekt aplikacji WPF w języku C#. Załóżmy, że w tym projekcie utworzysz interfejs
użytkownika. Chcesz zmaksymalizować miejsce dla okna projektanta i przenieść inne okna narzędzi w
sposób nieobecny.
1. Utwórz nowy projekt aplikacji WPF w języku C#. Załóżmy, że w tym projekcie utworzysz interfejs
użytkownika. Chcesz zmaksymalizować miejsce dla okna projektanta i przenieść inne okna narzędzi w
sposób nieobecny.
2. Jeśli masz wiele monitorów, wyciągnij okno Eksplorator rozwi ą za ń i okno Wła ściwo ści do drugiego
monitora. W jednym systemie monitorowania Spróbuj zamknąć wszystkie okna z wyjątkiem projektanta.
3. Naciśnij klawisze CTRL + Alt + X , aby wyświetlić okno Przybornik . Jeśli okno jest zadokowane,
przeciągnij je tak, aby było przepływać w miejscu, gdzie chcesz go umieścić.
4. Naciśnij klawisz F5 , aby umieścić program Visual Studio w trybie debugowania. Dostosuj pozycj ę
okien, stosu wywoła ń i debugowania danych wyj ściowych w żądany sposób. Układ, który
zamierzasz utworzyć, będzie stosowany do trybu edycji i trybu debugowania.
5. Gdy układy w trybie debugowania i trybie edycji są odpowiednie, wybierz kolejno opcje okno, > Układ
okna . Wywołaj ten układ "Projektant".
Zwróć uwagę, że nowy układ jest przypisany do następnego skrótu klawiaturowego z listy
zarezerwowanych Ctrl + Alt + 1... 0 .
Tworzenie projektu i układu bazy danych
1. Dodaj nowy projekt bazy danych SQL Ser ver do rozwiązania.
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy nowy projekt w Eksplorator rozwi ą za ń a następnie wybierz
polecenie Widok w Eksplorator obiektów . Spowoduje to wyświetlenie okna Eksplorator obiektów
SQL Ser ver , które umożliwia dostęp do tabel, widoków i innych obiektów w bazie danych. Można to
zrobić w tym oknie lub pozostawić zadokowane. Dostosuj inne okna narzędzi w odpowiedni sposób. W
przypadku dodanej wartości rzeczywistej można dodać rzeczywistą bazę danych, ale nie jest to konieczne
w tym instruktażu.
3. Gdy układ jest odpowiedni, z menu głównego wybierz kolejno opcje okno > Zapisz układ okna .
Wywołaj ten układ "DB Project". (Nie bother z układem trybu debugowania dla tego projektu).
Przełączenie między układami
Aby przełączać się między układami, użyj skrótów klawiaturowych lub z menu głównego wybierz pozycję okno
> Zastosuj Układ okna .
Po zastosowaniu układu interfejsu użytkownika należy zwrócić uwagę, jak układ jest zachowywany zarówno w
trybie edycji, jak i w trybie debugowania.
Jeśli masz konfigurację z wieloma monitorami w pracy i pojedynczy laptop w domu, możesz utworzyć układy
zoptymalizowane pod kątem poszczególnych maszyn.
NOTE
W przypadku zastosowania układu wielomonitorowego w systemie z jednym monitorem przestawne okna, które zostały
umieszczone na drugim monitorze, zostaną teraz ukryte za oknem programu Visual Studio. Możesz przenieść te okna na
wierzch, naciskając klawisze Alt + Tab . Jeśli później otworzysz program Visual Studio z wieloma monitorami, możesz
przywrócić te okna do określonych pozycji przez ponowne zastosowanie układu.
Zarządzanie układami i poruszanie się po nich

Układ niestandardowy można usunąć, zmienić jego nazw ę, wybierając kolejno okna > Zarz ą dzanie układami
okien . Przeniesienie układu powoduje automatyczne dostosowanie powiązania klucza w celu odzwierciedlenia
nowej pozycji na liście. Powiązania nie mogą być modyfikowane w inny sposób, więc można przechowywać
maksymalnie 10 układów jednocześnie.
Aby przypomnić, który skrót klawiaturowy jest przypisany do układu, wybierz pozycję okno > Zastosuj Układ
okna .
Te układy są automatycznie przenoszone między wersjami programu Visual Studio, a także między
wystąpieniami Blend na oddzielnych maszynach i w dowolnej innej organizacji Express Edition. Jednak układy
nie poruszają się w programie Visual Studio, Blend i Express.
Zobacz też
Instrukcje: poruszanie się w środowisku IDE
Zagnieżdżanie plików w Eksploratorze rozwiązań
Eksplorator rozwi ą za ń zagnieżdża powiązane pliki, aby ułatwić ich organizowanie i ułatwić ich lokalizowanie.
Na przykład jeśli dodasz formularz Windows Forms do projektu, plik kodu dla formularza zostanie zagnieżdżony
poniżej formularza w Eksplorator rozwi ą za ń. W projektach ASP.NET Core zagnieżdżenia plików można
wykonać krokowo. Można wybrać między ustawieniami zagnieżdżenia plików wył ą czonymi , domy ślnymi i
sieci Web . Można również dostosować sposób zagnieżdżania plików lub tworzyć ustawienia specyficzne dla
konkretnego rozwiązania i projektu.
NOTE
Ta funkcja jest obecnie obsługiwana tylko w projektach ASP.NET Core.
Opcje zagnieżdżania plików
Dostępne opcje zagnieżdżania plików są następujące:

Wył ą czone : Ta opcja zapewnia płaską listę plików bez zagnieżdżenia.
War to ść domy ślna : Ta opcja zapewnia domyślne zachowanie zagnieżdżania plików w Eksplorator
rozwi ą za ń. Jeśli nie istnieją żadne ustawienia dla danego typu projektu, nie są zagnieżdżane żadne pliki
w projekcie. Jeśli istnieją ustawienia, na przykład dla projektu sieci Web, jest stosowane zagnieżdżanie.
Sie ć Web : Ta opcja stosuje zachowanie zagnieżdżania plików sieci Web do wszystkich projektów w
bieżącym rozwiązaniu. Ma wiele reguł i zachęca Cię do wyewidencjonowania go i poinformowania nas o
tym, co myślisz. Poniższy zrzut ekranu przedstawia zaledwie kilka przykładów zachowań zagnieżdżania
plików, które można uzyskać przy użyciu tej opcji:
Dostosowywanie zagnieżdżania plików
Jeśli nie chcesz, aby to zrobić, możesz utworzyć własne, niestandardowe ustawienia zagnieżdżania plików, które
poinstruują Eksplorator rozwi ą za ń jak zagnieżdżać pliki. Możesz dodać dowolną liczbę niestandardowych
ustawień zagnieżdżania plików i można przełączać się między nimi. Aby utworzyć nowe ustawienie
niestandardowe, możesz rozpocząć od pustego pliku lub użyć ustawień sieci Web jako punktu początkowego:
Zalecamy korzystanie z ustawień sieci Web jako punktu początkowego, ponieważ ułatwia to pracę z coś, co już
działa. Jeśli używasz ustawień sieci Web jako punktu początkowego, .filenesting.js pliku wygląda podobnie do
następującego pliku:
Skupmy się na w ęźle dependentFileProviders i jego w ęzłach podrzędnych. Każdy w ęzeł podrzędny jest typem
reguły, która może być używana przez program Visual Studio do zagnieżdżania plików. Na przykład ma taką
sam ą nazw ę pliku, ale inne rozszerzenie jest jednym typem reguły. Dostępne są następujące reguły:
extensionToExtension : Użyj tego typu reguły, aby zagnieździć file.js w pliku. TS
fileSuffixToExtension : Użyj tego typu reguły, aby zagnieździć file-vsdoc.js w file.js
addedExtension : Użyj tego typu reguły, aby zagnieździć file.html. css w obszarze file.html
pathSegment : Użyj tego typu reguły, aby zagnieździć jquery.min.js w jquery.js
allExtensions : Użyj tego typu reguły, aby zagnieździć plik. * w obszarze file.js
fileToFile : Użyj tego typu reguły, aby zagnieździć bower.jsw obszarze . bowerrc
Dostawca extensionToExtension
Ten dostawca umożliwia definiowanie reguł zagnieżdżania plików przy użyciu określonych rozszerzeń plików.
Rozpatrzmy następujący przykład:
cart.js jest zagnieżdżona w obszarze koszyka. TS z powodu pierwszej reguły extensionToExtension

cart.js nie jest zagnieżdżona w obszarze Cart. TSX , ponieważ . TS znajduje się przed . TSX w regułach, a
może istnieć tylko jeden element nadrzędny
Light. css jest zagnieżdżony pod właściwością Light. Sass ze względu na drugą regułę
extensionToExtension
home.html jest zagnieżdżona w obszarze Home.MD z powodu trzeciej reguły extensionToExtension
Dostawca fileSuffixToExtension
Ten dostawca działa podobnie jak w przypadku dostawcy extensionToExtension . jedyną różnicą jest to, że
reguła przegląda sufiks pliku, a nie tylko rozszerzenie. Rozpatrzmy następujący przykład:
portal-vsdoc.js jest zagnieżdżona w portal.js ze względu na regułę fileSuffixToExtension
Każdy inny aspekt reguły działa tak samo jak extensionToExtension
Dostawca addedExtension
Ten dostawca zagnieżdża pliki z dodatkowym rozszerzeniem w pliku bez dodatkowego rozszerzenia. Dodatkowe
rozszerzenie może pojawić się tylko na końcu pełnej nazwy pliku.
file.html. css jest zagnieżdżony w file.html z powodu reguły addedExtension
NOTE
Nie określono żadnych rozszerzeń plików dla addedExtension reguły; automatycznie stosuje się do wszystkich
rozszerzeń plików. Oznacza to, że każdy plik o takiej samej nazwie i rozszerzeniu, co inny plik oraz dodatkowe rozszerzenie
na końcu, jest zagnieżdżony w innym pliku. Nie można ograniczyć efektu tego dostawcy tylko do określonych rozszerzeń
plików.
Dostawca pathSegment
Ten dostawca zagnieżdża pliki z dodatkowym rozszerzeniem w pliku bez dodatkowego rozszerzenia. Dodatkowe
rozszerzenie może pojawić się tylko w środku pełnej nazwy pliku.
jquery.min.js jest zagnieżdżona w jquery.js ze względu na regułę pathSegment

NOTE
Jeśli nie określisz żadnych określonych rozszerzeń plików dla pathSegment reguły, dotyczy to wszystkich
rozszerzeń plików. Oznacza to, że każdy plik o takiej samej nazwie i rozszerzeniu, co inny plik oraz dodatkowe
rozszerzenie w środku, jest zagnieżdżony w innym pliku.
Można ograniczyć efekt pathSegment reguły do określonych rozszerzeń plików, określając je w następujący
sposób:
"pathSegment": {
"add": {
".*": [
".js",
".css",
".html",
".htm"
]
}
}
Dostawca allExtensions
Ten dostawca umożliwia zdefiniowanie reguł zagnieżdżania plików dla plików z dowolnym rozszerzeniem, ale z
tą samą nazw ą pliku podstawowego. Rozpatrzmy następujący przykład:
Template.cs i template.doc są zagnieżdżone w obszarze Template.tt ze względu na regułę allExtensions .

Dostawca fileToFile
Ten dostawca umożliwia zdefiniowanie reguł zagnieżdżania plików na podstawie całych nazw plików.
. bowerrc jest zagnieżdżona w obszarze bower.jsna skutek reguły fileToFile

Kolejność reguł
Kolejność jest ważna w każdej części pliku ustawień niestandardowych. Można zmienić kolejność, w której
reguły są wykonywane, przenosząc je w górę lub w dół w w ęźle dependentFileProvider . Na przykład, jeśli
masz jedną regułę, która wprowadza file.js elementu nadrzędnego pliku. TS i inną regułę, która tworzy plik .
kawy nadrzędny pliku. TS , kolejność, w jakiej są wyświetlane w pliku, określa zachowanie zagnieżdżenia, gdy
wszystkie trzy pliki są obecne. Ponieważ plik . TS może mieć tylko jeden element nadrzędny, niezależnie od
reguły jest przeprowadzana pierwsza usługa WINS.
Kolejność jest również ważna dla samych sekcji reguł, a nie tylko dla plików znajdujących się w sekcji. Po
dopasowaniu pary plików z regułą zagnieżdżania plików inne reguły w pliku są ignorowane, a następna para
plików jest przetwarzana.
Przycisk zagnieżdżania plików
Można zarządzać wszystkimi ustawieniami, w tym własnymi ustawieniami niestandardowymi, za pomocą tego
samego przycisku w Eksplorator rozwi ą za ń:
Tworzenie ustawień specyficznych dla projektu

Ustawienia specyficzne dla rozwiązania i projektu można utworzyć za pomocą menu rozwijanego prawym
przyciskiem myszy (menu kontekstowe) każdego rozwiązania i projektu:
Ustawienia specyficzne dla rozwiązania i projektu są łączone z aktywnymi ustawieniami programu Visual Studio.
Na przykład może istnieć pusty plik ustawień specyficznych dla projektu, ale Eksplorator rozwi ą za ń nadal
zagnieżdża pliki. Zachowanie zagnieżdżania pochodzi z ustawień specyficznych dla rozwiązania lub ustawień
programu Visual Studio. Pierwszeństwo scalania ustawień zagnieżdżania plików: Visual Studio > rozwiązanie >
Project.
Można poinformować program Visual Studio, aby ignorował ustawienia specyficzne dla rozwiązania i projektu,
nawet jeśli pliki znajdują się na dysku, włączając opcję Ignoruj ustawienia rozwi ą zania i projektu w
obszarze Narz ę dzia > Opcje > ASP.NET Core > zagnie ż d ż anie plików .
Można to zrobić odwrotnie i powiadom program Visual Studio, aby używał tylko określonych rozwiązań lub
ustawień specyficznych dla projektu, ustawiając dla w ęzła głównego war to ść true . Program Visual Studio
przestaje scalać pliki na tym poziomie i nie łączy go z plikami w górę hierarchii.
Ustawienia specyficzne dla rozwiązania i projektu można sprawdzić w kontroli źródła, a cały zespół, który działa
w bazie kodu, może je udostępnić.
Wyłącz reguły zagnieżdżania plików dla projektu

Istniejące globalne reguły zagnieżdżania plików można wyłączyć dla konkretnych rozwiązań lub projektów za
pomocą akcji usuwania dla dostawcy zamiast polecenia Dodaj . Na przykład jeśli dodasz następujący kod
ustawień do projektu, wszystkie reguły pathSegment , które mogą istnieć globalnie dla tego konkretnego
projektu, są wyłączone:
"dependentFileProviders": {
"remove": {
"pathSegment": {}
}
}
Zobacz też
Dostosowywanie uruchamiania
Środowisko uruchamiania programu Visual Studio można dostosować na kilka różnych sposobów, np.
otwierając najnowsze rozwiązanie lub tylko puste środowisko programistyczne.
Można także pokazać niestandardow ą stronę początkow ą, czyli stronę XAML Windows Presentation Foundation
(WPF), która jest uruchamiana w oknie narzędzi i może wykonywać wewnętrzne polecenia Visual Studio.
Aby zmienić element startowy

2. Rozwiń w ęzeł środowisko , a następnie wybierz polecenie Uruchamianie .
3. Z listy podczas uruchamiania wybierz element, który ma być wyświetlany po uruchomieniu programu
Visual Studio.
3. Na stronie podczas uruchamiania Otwórz listę, wybierz, co ma się zdarzyć po uruchomieniu programu
Visual Studio. Możesz wybrać z okna star towego (który umożliwia otwarcie nowego lub istniejącego
projektu), najnowsze rozwi ą zanie lub puste środowisko .
Aby wyświetlić niestandardową stronę początkową

Możesz utworzyć własną niestandardow ą stronę początkow ą przy użyciu zestawu Visual Studio SDK lub użyć,
która została już utworzona przez kogoś innego. Na przykład możesz znaleźć niestandardowe strony
początkowe na Visual Studio Marketplace.
Aby zainstalować niestandardow ą stronę początkow ą, Otwórz plik . vsix lub skopiuj i Wklej pliki strony
początkowej do folderu %USERPROFILE%\Documents\Visual Studio 2017 \ restartpages na komputerze.
Aby wybrać niestandardową stronę początkową do wyświetlenia
2. Rozwiń w ęzeł środowisko , a następnie wybierz polecenie Uruchamianie .
3. Na liście Dostosuj stron ę pocz ą tkow ą wybierz żądaną stronę.
TIP
Jeśli błąd na niestandardowej stronie początkowej powoduje awarię programu Visual Studio, można otworzyć program
Visual Studio w trybie awaryjnym, a następnie ustawić go tak, aby korzystał z domyślnej strony początkowej. Zobacz
/safemode (devenv.exe).
Zobacz też
Zarządzanie rozszerzeniami dla programu Visual
Studio
Rozszerzenia są pakietami kodu, które działają w programie Visual Studio i udostępniają nowe lub
udoskonalone funkcje. Rozszerzeniami mogą być formanty, przykłady, szablony, narzędzia lub inne składniki,
które dodają funkcje do programu Visual Studio, na przykład Live Share lub Visual Studio rozszerzenia
intellicode.
Aby uzyskać informacje na temat tworzenia rozszerzeń programu Visual Studio, zobacz Visual Studio SDK.
Informacje o korzystaniu z rozszerzeń można znaleźć na stronie poszczególnych rozszerzeń na Visual Studio
Marketplace.
Okno dialogowe rozszerzenia i aktualizacje

Za pomocą okna dialogowego rozszerzenia i aktualizacje można zainstalować rozszerzenia programu Visual
Studio i zarządzać nimi. Aby otworzyć okno dialogowe rozszerzenia i aktualizacje , wybierz pozycj ę
Narz ę dzia > rozszerzenia i aktualizacje lub wpisz rozszerzenia w polu wyszukiwania Szybkie
uruchamianie .
Okno dialogowe Zarządzanie rozszerzeniami

Za pomocą okna dialogowego Zarz ą dzanie rozszerzeniami można instalować rozszerzenia programu Visual
Studio i zarządzać nimi. Aby otworzyć okno dialogowe Zarz ą dzanie rozszerzeniami , wybierz rozszerzenia
> Zarz ą dzanie rozszerzeniami . Lub wpisz rozszerzenia w polu wyszukiwania i wybierz pozycję Zarz ą dzaj
rozszerzeniami .
W okienku po lewej stronie są dostępne rozszerzenia, które są zainstalowane, które są dostępne w Visual Studio
Marketplace (online ), oraz te, które mają dostępną aktualizację. Mened ż er rozszerzenia roamingu
utrzymuje listę wszystkich rozszerzeń programu Visual Studio, które zostały zainstalowane na dowolnym
komputerze lub wystąpieniu programu Visual Studio. Jest ona zaprojektowana, aby umożliwić łatwiejsze
znajdowanie ulubionych rozszerzeń.
Znajdź i zainstaluj rozszerzenia
Rozszerzenia można zainstalować z Visual Studio Marketplace lub okna dialogowego rozszerzenia i aktualizacje
w programie Visual Studio.
Aby zainstalować rozszerzenia z poziomu programu Visual Studio:
1. W obszarze Narz ę dzia > rozszerzenia i aktualizacje Znajdź rozszerzenie, które chcesz zainstalować.
Jeśli znasz nazw ę lub część nazwy rozszerzenia, możesz wyszukać w oknie wyszukiwania .
2. Kliknij pozycję Pobierz .
Zaplanowano zainstalowanie rozszerzenia. Rozszerzenie zostanie zainstalowane po zamknięciu
wszystkich wystąpień programu Visual Studio.
Podczas próby instalacji rozszerzenia, które ma zależności, instalator sprawdza, czy są one już zainstalowane.
Jeśli nie są zainstalowane, okno dialogowe rozszerzenia i aktualizacje zawiera listę zależności, które należy
zainstalować przed zainstalowaniem rozszerzenia.
Zainstaluj bez korzystania z okna dialogowego rozszerzenia i aktualizacje
Rozszerzenia, które zostały spakowane w plikach . vsix , mogą być dostępne w lokalizacjach innych niż Visual
Studio Marketplace. Okna > dialogowego rozszerzenia i aktualizacje narzędzi nie mogą wykryć tych plików,
ale można zainstalować plik . vsix , klikając dwukrotnie plik lub wybierając plik i naciskając klawisz Enter .
Następnie postępuj zgodnie z instrukcjami. Po zainstalowaniu rozszerzenia można użyć okna dialogowego
rozszerzenia i aktualizacje , aby je włączyć, wyłączyć lub odinstalować.
NOTE
Visual Studio Marketplace zawiera rozszerzenia VSIX i MSI. Okna dialogowe rozszerzenia i aktualizacje nie mogą
włączać ani wyłączać rozszerzeń MSI.
Jeśli rozszerzenie programu MSI zawiera plik rozszerzenia. vsixmanifest , rozszerzenie pojawia się w oknie dialogowym
rozszerzenia i aktualizacje .
Rozszerzenia można zainstalować z Visual Studio Marketplace lub okna dialogowego Zarządzanie
rozszerzeniami w programie Visual Studio.
Aby zainstalować rozszerzenia z poziomu programu Visual Studio:
1. W obszarze rozszerzenia > Zarz ą dzaj rozszerzeniami Znajdź rozszerzenie, które chcesz zainstalować.
(Jeśli znasz nazw ę lub część nazwy rozszerzenia, możesz wyszukać w oknie wyszukiwania ).
2. Kliknij pozycję Pobierz .
Zaplanowano zainstalowanie rozszerzenia. Rozszerzenie zostanie zainstalowane po zamknięciu
wszystkich wystąpień programu Visual Studio.
Podczas próby instalacji rozszerzenia, które ma zależności, instalator sprawdza, czy są one już zainstalowane.
Jeśli nie są zainstalowane, okno dialogowe Zarz ą dzanie rozszerzeniami zawiera listę zależności, które należy
zainstalować przed zainstalowaniem rozszerzenia.
Zainstaluj bez korzystania z okna dialogowego Zarządzanie rozszerzeniami
Rozszerzenia, które zostały spakowane w plikach . vsix , mogą być dostępne w lokalizacjach innych niż Visual
Studio Marketplace. Okno dialogowe rozszerzenia > zarz ą dzania rozszerzeniami nie może wykryć tych
plików, ale plik . vsix można zainstalować przez dwukrotne kliknięcie pliku lub wybranie pliku, a następnie
naciśnięcie klawisza Enter . Następnie postępuj zgodnie z instrukcjami. Po zainstalowaniu rozszerzenia można
użyć okna dialogowego Zarz ą dzanie rozszerzeniami , aby je włączyć, wyłączyć lub odinstalować.
NOTE
Visual Studio Marketplace zawiera rozszerzenia VSIX i MSI. Okno dialogowe Zarządzanie rozszerzeniami nie może
włączać ani wyłączać rozszerzeń MSI.
Jeśli rozszerzenie programu MSI zawiera plik rozszerzenia. vsixmanifest , rozszerzenie pojawia się w oknie dialogowym
Zarz ądzanie rozszerzeniami .
Odinstaluj lub Wyłącz rozszerzenie

Jeśli nie chcesz już dłużej używać rozszerzenia, możesz je wyłączyć lub odinstalować. Wyłączone rozszerzenie
jest wciąż zainstalowane, ale nie jest załadowane. Znajdź rozszerzenie, a następnie kliknij przycisk Odinstaluj
lub Wył ą cz . Uruchom ponownie program Visual Studio, aby zwolnić wyłączone rozszerzenie.
NOTE
Rozszerzenia VSIX można wyłączyć, ale nie rozszerzenia, które zostały zainstalowane przy użyciu pliku MSI. Rozszerzenia
zainstalowane w pliku MSI można odinstalować tylko.
Rozszerzenia dla poszczególnych użytkowników i administratorów

Większość rozszerzeń jest dla poszczególnych użytkowników i są instalowane w folderze
%LocalAppData%\Microsoft\VisualStudio \<programu Visual Studio w wersji > \Extensions \ . Niektóre
rozszerzenia są rozszerzeniami administracyjnymi i są instalowane w folderze <Visual Studio installation
folder> \Common7\IDE\Extensions \ .
Aby chronić system przed rozszerzeniami, które mogą zawierać błędy lub złośliwy kod, można ograniczyć
rozszerzenia dla poszczególnych użytkowników tylko wtedy, gdy program Visual Studio jest uruchamiany z
normalnymi uprawnieniami użytkownika. Oznacza to, że rozszerzenia dla poszczególnych użytkowników są
wyłączone po uruchomieniu programu Visual Studio z podniesionymi uprawnieniami.
Aby ograniczyć czas ładowania rozszerzeń dla poszczególnych użytkowników:
1. Otwórz stronę opcje rozszerzeń (opcje Narz ę dzia > > > rozszerzenia środowiska).
2. Wyczyść pole wyboru Załaduj rozszerzenia na u ż ytkownika podczas uruchamiania jako
administrator .
3. Uruchom ponownie program Visual Studio.
Automatyczne aktualizacje rozszerzeń

Rozszerzenia są aktualizowane automatycznie, gdy nowa wersja jest dostępna w Visual Studio Marketplace.
Nowa wersja rozszerzenia zostanie wykryta i zainstalowana w tle. Przy następnym otwarciu programu Visual
Studio zostanie uruchomiona nowa wersja rozszerzenia.
Jeśli chcesz wyłączyć aktualizacje automatyczne, możesz wyłączyć tę funkcję dla wszystkich rozszerzeń lub tylko
dla określonych rozszerzeń.
Aby wyłączyć aktualizacje automatyczne dla wszystkich rozszerzeń, wybierz link Zmie ń ustawienia
rozszerze ń i aktualizacji w oknie > dialogowym rozszerzenia i aktualizacje narzędzi. W oknie
dialogowym Opcje Usuń zaznaczenie pola wyboru automatycznie Aktualizuj rozszerzenia .
Aby wyłączyć aktualizacje automatyczne dla określonego rozszerzenia, usuń zaznaczenie pola wyboru
automatycznie Aktualizuj to rozszerzenie w okienku szczegółów rozszerzenia po prawej stronie
okna dialogowego rozszerzenia i aktualizacje .
Aby wyłączyć aktualizacje automatyczne dla wszystkich rozszerzeń, należy wybrać łącze Zmie ń
ustawienia dla rozszerze ń w oknie dialogowym rozszerzenia > Zarz ą dzanie rozszerzeniami. W
oknie dialogowym Opcje Usuń zaznaczenie pola wyboru automatycznie Aktualizuj rozszerzenia .
Aby wyłączyć aktualizacje automatyczne dla określonego rozszerzenia, usuń zaznaczenie pola wyboru
automatycznie Aktualizuj to rozszerzenie w okienku szczegółów rozszerzenia po prawej stronie
okna dialogowego Zarz ą dzanie rozszerzeniami .
Powiadomienia o awarii i braku odpowiedzi

Program Visual Studio powiadamia użytkownika, jeśli podejrzewa, że rozszerzenie dotyczyło awarii podczas
poprzedniej sesji. Gdy program Visual Studio ulega awarii, przechowuje stos wyjątków. Przy następnym
uruchomieniu programu Visual Studio sprawdzi on stos, rozpoczynając od liścia i przechodząc do bazy. Jeśli
program Visual Studio ustali, że ramka należy do modułu, który jest częścią zainstalowanego i włączonego
rozszerzenia, wyświetla powiadomienie.
Program Visual Studio powiadamia również o tym, czy podejrzewa, że rozszerzenie jest przyczyną braku
odpowiedzi interfejsu użytkownika.
Gdy te powiadomienia są wyświetlane, można zignorować powiadomienie lub wykonać jedną z następujących
czynności:
Wybierz opcję Wył ą cz to rozszerzenie . Program Visual Studio wyłącza rozszerzenie i pozwala sprawdzić,
czy konieczne jest ponowne uruchomienie systemu, aby wyłączenie zaczęło obowiązywać. W razie potrzeby
można ponownie włączyć rozszerzenie w oknie > dialogowym rozszerzenia i aktualizacje narzędzi.
Wybierz opcję Wył ą cz to rozszerzenie . Program Visual Studio wyłącza rozszerzenie i pozwala sprawdzić,
czy konieczne jest ponowne uruchomienie systemu, aby wyłączenie zaczęło obowiązywać. Jeśli chcesz,
możesz ponownie włączyć rozszerzenie w oknie dialogowym rozszerzenia > Zarz ą dzanie rozszerzeniami.
Wybierz nigdy nie pokazuj tego komunikatu ponownie .
Jeśli powiadomienie dotyczy awarii w poprzedniej sesji, program Visual Studio nie wyświetla
powiadomienia, gdy wystąpi awaria skojarzona z tym rozszerzeniem. Program Visual Studio będzie
nadal wyświetlał powiadomienia, gdy nie można skojarzyć z tym rozszerzeniem lub w przypadku
awarii lub braku odpowiedzi, które mogą być skojarzone z innymi rozszerzeniami.
Jeśli powiadomienie dotyczy braku odpowiedzi, zintegrowane środowisko programistyczne (IDE) nie
pokazuje już powiadomienia, gdy to rozszerzenie jest skojarzone z nieodpowiedzią. Program Visual
Studio będzie nadal wyświetlał powiadomienia dotyczące awarii dla tego rozszerzenia oraz
powiadomienia dotyczące awarii i nieodpowiedzi dla innych rozszerzeń.
Wybierz pozycję Dowiedz si ę wi ę cej , aby przejść do tej strony.
Wybierz przycisk X na końcu powiadomienia, aby odrzucić powiadomienie. Nowe powiadomienie pojawi
się w przyszłych wystąpieniach rozszerzenia skojarzonego z awarią lub nieodpowiedzią interfejsu
użytkownika.
NOTE
Nieodpowiadający interfejs użytkownika lub powiadomienie o awarii oznacza tylko, że jeden z modułów rozszerzenia
znajdował się na stosie, gdy interfejs użytkownika nie odpowiada lub wystąpił błąd. Nie musi to oznaczać, że rozszerzenie
było przyczyna. Istnieje możliwość, że rozszerzenie wywołuje kod, który jest częścią programu Visual Studio, co z kolei
spowodowało nieodpowiadający interfejs użytkownika lub awarię. Jednak powiadomienie może być nadal przydatne, jeśli
rozszerzenie, które doprowadziło do nieodpowiedzi interfejsu użytkownika lub awarii, nie jest ważne dla użytkownika. W
takim przypadku wyłączenie rozszerzenia pozwala uniknąć braku odpowiedzi interfejsu użytkownika lub awarii w
przyszłości bez wywierania wpływu na wydajność.
Samples
Po zainstalowaniu przykładu online, rozwiązanie jest przechowywane w dwóch miejscach:
Kopia robocza jest przechowywana w lokalizacji określonej podczas tworzenia projektu.
Oddzielna kopia główna jest przechowywana na komputerze.
Za pomocą > okna dialogowego rozszerzenia i aktualizacje narzędzi można wykonywać następujące zadania
związane z przykładami:
Można użyć okna dialogowego rozszerzenia > Zarz ą dzanie rozszerzeniami , aby wykonać następujące
zadania związane z przykładami:
Wypisanie listy kopii głównych przykładów, które zostały zainstalowane.
Wyłączenie lub odinstalowanie kopii głównej przykładu.
Zainstalowanie pakietów przykładów, które są zbiorami przykładów odnoszących się do technologii lub
funkcji.
Instalowanie pojedynczych przykładów online.
Wyświetlanie powiadomień o aktualizacjach, gdy zostaną opublikowane zmiany kodu źródłowego dla
zainstalowanych przykładów.
Zaktualizuj główną kopię zainstalowanego przykładu w przypadku powiadomienia o aktualizacji.
Zobacz też
Witryna Visual Studio Marketplace
Visual Studio SDK
Możesz wywoływać zewnętrzne narzędzia z programu Visual Studio za pomocą menu Narz ę dzia . W menu
Narz ę dzia dostępne są kilka domyślnych narzędzi i można dostosować je, dodając inne własne pliki
wykonywalne.
Narzędzia dostępne w menu Narzędzia

Menu Narz ę dzia zawiera kilka wbudowanych poleceń, takich jak:
Rozszerzenia i aktualizacje do zarządzania rozszerzeniami programu Visual Studio
Mened ż er fragmentów kodu do organizowania fragmentów kodu
Dostosuj , aby dostosować menu i paski narzędzi
Opcje ustawiania różnych opcji dla środowiska IDE programu Visual Studio i innych narzędzi
Mened ż er fragmentów kodu do organizowania fragmentów kodu
Dostosuj , aby dostosować menu i paski narzędzi
Opcje ustawiania różnych opcji dla środowiska IDE programu Visual Studio i innych narzędzi
Dodaj nowe narzędzia do menu Narzędzia

Możesz dodać zewnętrzne narzędzie, które ma być wyświetlane w menu Narz ę dzia .
1. Otwórz okno dialogowe narz ę dzia zewn ę trzne , wybierając pozycję Narz ę dzia > zewn ę trzne
narz ę dzia .
2. Kliknij przycisk Dodaj , a następnie Wypełnij informacje. Na przykład poniższy wpis powoduje otwarcie
Eksploratora Windows w katalogu pliku, który jest aktualnie otwarty w programie Visual Studio:
Tytuły Open File Location
Dotyczące explorer.exe
Argumentu /root, "$(ItemDir)"

Poniżej znajduje się pełna lista argumentów, których można użyć podczas definiowania narzędzia zewnętrznego:
N A Z WA A RGUM EN T O P IS
Ścieżka elementu $ (Ścieżki elementu) Pełna nazwa pliku bieżącego pliku

(dysk + ścieżka + nazwa pliku).
Katalog elementu $ (ItemDir) Katalog bieżącego pliku (dysk +

ścieżka).
Nazwa pliku elementu $ (ItemFilename) Nazwa pliku bieżącego pliku (nazwa

pliku).
Rozszerzenie elementu $ (ItemExt) Rozszerzenie nazwy pliku bieżącego

pliku.
Bieżący wiersz $ (CurLine) Pozycja bieżącego wiersza kursora w

oknie kodu.
Bieżąca kolumna $ (CurCol) Bieżąca pozycja kolumny kursora w

oknie kodu.
Bieżący tekst $ (CurText) Zaznaczony tekst.
Ścieżka docelowa $ (TargetPath) Pełna nazwa pliku elementu do

skompilowania (dysk + ścieżka +
nazwa pliku).
Katalog docelowy $ (TargetDir) Katalog elementu do skompilowania.
Nazwa obiektu docelowego $ (TargetName) Nazwa pliku elementu do

skompilowania.
Rozszerzenie docelowe $ (TargetExt) Rozszerzenie nazwy pliku do

skompilowania.
N A Z WA A RGUM EN T O P IS
Katalog binarny $ (BinDir) Końcowa lokalizacja tworzonego pliku

binarnego (zdefiniowana jako dysk +
ścieżka).
Katalog projektu $ (ProjectDir) Katalog bieżącego projektu (dysk +

ścieżka).
Nazwa pliku projektu $ (ProjectFileName) Nazwa pliku bieżącego projektu (dysk

+ ścieżka + nazwa pliku).
Katalog rozwiązania $ (SolutionDir) Katalog bieżącego rozwiązania (dysk +

ścieżka).
Nazwa pliku rozwiązania $ (SolutionFileName) Nazwa pliku bieżącego rozwiązania

(dysk + ścieżka + nazwa pliku).
NOTE
Pasek stanu IDE wyświetla bie żący wiersz i bieżące zmienne kolumn , aby wskazać, gdzie punkt wstawiania znajduje się
w aktywnym edytorze kodu . Bie żąca zmienna tekstowa zwraca tekst lub kod wybrany w tej lokalizacji.
Zobacz też
Narzędzia kompilacji C/C++
Możesz spersonalizować i zoptymalizować środowisko programistyczne w programie Visual Studio, logując się
do konta personalizacji.
NOTE
Mac, zobacz artykuł Logowanie do usługi Visual Studio dla komputerów Mac.
[! Ostrzeżenie] przy użyciu programu Visual Studio 2017 do uzyskiwania dostępu do zasobów
skonfigurowanych dla dostępu warunkowego może wyzwolić niesprawne uwierzytelnianie, monitując o
ponowne uwierzytelnienie kilka razy w ramach tej samej sesji programu Visual Studio. Aby można było
korzystać z zasobów skonfigurowanych do dostępu warunkowego, należy przeprowadzić uaktualnienie do
programu Visual Studio 2019 Update 16,6 lub nowszego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz jak używać
programu Visual Studio z kontami, które wymagają uwierzytelniania wieloskładnikowego.
Dlaczego powinienem się zarejestrować w usłudze Visual Studio?

Po zalogowaniu się możesz wzbogacić środowisko programu Visual Studio. Na przykład po zalogowaniu można
zsynchronizować ustawienia między urządzeniami, zwiększyć okres próbny i automatycznie połączyć się z
usługą platformy Azure, aby nazwać kilka.
Poniżej znajduje się pełna lista elementów, których można oczekiwać, oraz czynności, które można wykonać po
zalogowaniu:
Zwi ę ksz okres próbny programu Visual Studio — możesz użyć Visual Studio Professional lub
Visual Studio Enterprise przez dodatkowe 90 dni, a nie ograniczyć się do okresu próbnego 30 dni. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz temat zwiększanie wersji próbnej lub aktualizowanie licencji.
Kontynuuj korzystanie z programu Visual Studio Community Edition — Jeśli w ramach instalacji
Community zostanie wyświetlony komunikat z prośbą o licencję, zaloguj się do środowiska IDE, aby nadal
bezpłatnie korzystać z programu Visual Studio Community.
Odblokuj program Visual Studio, je śli u ż ywasz konta skojarzonego z subskr ypcj ą programu
Visual Studio lub organizacj ą usługi Azure DevOps . Aby uzyskać szczegółowe instrukcje, zobacz
sekcję zwiększanie wersji próbnej lub aktualizowanie licencji.
Dost ę p do programu Visual Studio Dev Essentials — ten program obejmuje bezpłatne oferty
oprogramowania, szkolenia, pomoc techniczną i inne. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Visual Studio
Dev Essentials .
Zsynchronizuj ustawienia programu Visual Studio — ustawienia, które można dostosować, takie
jak powiązania klawiszy, układ okna i motyw kolorów, są stosowane natychmiast po zalogowaniu się do
programu Visual Studio na dowolnym urządzeniu. Zobacz Synchronizowanie ustawień w programie
Visual Studio.
Automatycznie ł ą cz si ę z usługami takimi jak Azure i Azure DevOps Ser vices w środowisku IDE
bez monitowania o poświadczenia dla tego samego konta.
Jak zalogować się do programu Visual Studio
Po otwarciu programu Visual Studio po raz pierwszy zostanie wyświetlony monit o zalogowanie się i
dostarczenie podstawowych informacji rejestracyjnych.
Należy wybrać konto Microsoft lub konto służbowe, które najlepiej reprezentuje użytkownika. Jeśli nie masz
żadnego z tych kont, możesz utworzyć konto Microsoft bezpłatnie przez kliknięcie linku w obszarze przycisk
Zaloguj. Jeśli masz problemy, zobacz Jak mogę utworzyć konto w konto Microsoft?
Następnie wybierz ustawienia interfejsu użytkownika i kompozycję kolorów, których chcesz używać w
programie Visual Studio. Program Visual Studio zapamiętuje te ustawienia i synchronizuje je we wszystkich
środowiskach programu Visual Studio, do których się zalogowano. Aby zapoznać się z listą synchronizowanych
ustawień, zobacz Ustawienia zsynchronizowane. Możesz zmienić ustawienia później, jeśli otworzysz > menu
Opcje narzędzi w programie Visual Studio.
Po podaniu ustawień program Visual Studio uruchomi się, zaloguje cię i umożliwi rozpoczęcie pracy. Aby
sprawdzić, czy użytkownik jest zalogowany, poszukaj nazwy w prawym górnym rogu środowiska Visual Studio.
Jeśli nie zdecydujesz się na zalogowanie się przy pierwszym otwarciu programu Visual Studio, można to zrobić
później. Poszukaj linku logowania w prawym górnym rogu środowiska programu Visual Studio.
Jeśli nie wylogujesz się, nastąpi automatyczne zalogowanie do programu Visual Studio przy każdym jego
uruchomieniu, a zmiany w synchronizowanych ustawieniach są automatycznie stosowane. Aby się wylogować,
kliknij ikonę z nazw ą profilu w prawym górnym rogu środowiska Visual Studio, wybierz polecenie Ustawienia
konta , a następnie wybierz link Wyloguj si ę . Aby zalogować się ponownie, wybierz polecenie Zaloguj się w
prawym górnym rogu środowiska programu Visual Studio.
Aby zmienić informacje w profilu

1. Przejdź do pozycji > Ustawienia konta pliku i wybierz łącze Zarz ą dzaj profilem programu Visual
Studio .
2. W oknie przeglądarki wybierz pozycję Edytuj profil i Zmień ustawienia, które chcesz.
3. Gdy skończysz, wybierz pozycję Zapisz zmiany .
Rozwiązywanie problemów
Jeśli podczas logowania wystąpią jakiekolwiek problemy, skontaktuj się z pomocą techniczną , aby uzyskać
pomoc.
Zobacz też
Rozszerzanie wersji próbnej lub aktualizowanie licencji
Praca z kontami usługi GitHub w programie Visual Studio
Logowanie (Visual Studio dla komputerów Mac)
Aktywacja (Visual Studio dla komputerów Mac)
Jeśli masz wiele kont Microsoft i/lub kont służbowych, możesz dodać je wszystkie do programu Visual Studio,
aby uzyskać dostęp do zasobów z dowolnego konta bez konieczności logowania się do niego osobno. Na
platformie Azure, Application Insights, Azure DevOps i Microsoft 365 Services wszystkie obsługują usprawnione
środowisko logowania.
Po dodaniu wielu kont na jednej maszynie ten zbiór kont zostanie przejściu do Ciebie, jeśli zalogujesz się do
programu Visual Studio na innym komputerze.
NOTE
Mimo że nazwy kont są przenoszone, poświadczenia nie są obsługiwane. Zostanie wyświetlony monit o podanie
poświadczeń dla tych innych kont przy pierwszej próbie użycia zasobów na nowym komputerze.
W tym artykule pokazano, jak dodać wiele kont do programu Visual Studio. Przedstawiono w nim również
sposób wyświetlania zasobów dostępnych z tych kont w miejscach takich jak okno dialogowe Dodawanie
podł ą czonej usługi , Eksplorator ser wera i Team Explorer .

Zaloguj się do programu Visual Studio przy użyciu konto Microsoft lub konta organizacyjnego. Twoja nazwa
użytkownika powinna pojawić się w górnym rogu okna, podobnie jak w przypadku:
Uzyskaj dostęp do konta platformy Azure w Eksplorator serwera

Aby otworzyć Eksplorator serwera, wybierz pozycję Wy świetl > Eksplorator ser wera (lub, jeśli używasz
ustawień środowiska"ogólne", naciśnij klawisze Ctrl + Alt + S ). Rozwiń w ęzeł platformy Azure i zwróć uwagę,
że zawiera on zasoby dostępne na koncie platformy Azure skojarzonym z kontem używanym do logowania się
w programie Visual Studio. Wygląda podobnie do poniższej ilustracji:
Przy pierwszym użyciu programu Visual Studio na dowolnym konkretnym urządzeniu w oknie dialogowym są
wyświetlane tylko subskrypcje zarejestrowane w ramach konta, na którym się zalogowano. Możesz uzyskać
dostęp do zasobów dla dowolnego innego konta bezpośrednio z Eksplorator ser wera , klikając prawym
przyciskiem myszy w ęzeł platformy Azure , wybierając pozycję Zarz ą dzaj i Filtruj subskr ypcje , a następnie
dodając konta z poziomu kontrolki selektor kont. W razie potrzeby możesz wybrać inne konto, klikając strzałkę
w dół i wybierając pozycję z listy kont. Po wybraniu konta możesz dostosować subskrypcje w ramach tego
konta, które mają być wyświetlane w Eksplorator ser wera .
Przy następnym otwarciu Eksplorator ser wera zostaną wyświetlone zasoby dla tej subskrypcji.
Uzyskiwanie dostępu do konta platformy Azure za pomocą okna dialogowego Dodawanie połączonej usługi
1. Otwórz istniejący projekt lub Utwórz nowy projekt.
2. Wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie kliknij prawym przyciskiem myszy i
wybierz polecenie Dodaj > podł ą czon ą usług ę .
Zostanie wyświetlony Kreator dodawania usługi poł ą czonej z listą usług na koncie platformy Azure
skojarzonym z Twoim kontem personalizacji programu Visual Studio. Nie musisz logować się osobno na
platformie Azure. Należy jednak zalogować się do innych kont przy pierwszej próbie uzyskania dostępu
do zasobów z innego komputera.
Dostęp do Azure Active Directory w projekcie sieci Web
Usługa Azure Active Directory (AAD) umożliwia obsługę logowania jednokrotnego dla użytkowników
końcowych w aplikacjach sieci Web ASP.NET MVC lub uwierzytelnianie usługi AD w usługach interfejsu API sieci
Web. Uwierzytelnianie domeny różni się od uwierzytelniania poszczególnych kont użytkowników. Użytkownicy,
którzy mają dostęp do domeny Active Directory mogą korzystać z istniejących kont usługi AAD do łączenia się z
aplikacjami sieci Web. Aplikacje Microsoft 365 mogą również korzystać z uwierzytelniania domeny.
Aby wyświetlić tę akcję, Utwórz nowy projekt ASP.NET Core aplikacji sieci Web . W oknie dialogowym
Nowa aplikacja sieci web ASP.NET Core wybierz szablon aplikacja sieci Web , a następnie wybierz
pozycję Zmie ń uwierzytelnianie .
Aby wyświetlić tę akcję, Utwórz nowy projekt ASP.NET Core aplikacji sieci Web . Na stronie Tworzenie
nowej ASP.NET Core aplikacji sieci Web wybierz z listy rozwijanej pozycję ASP.NET Core 3,1 , wybierz
szablon aplikacja sieci Web , a następnie wybierz pozycję Zmie ń w obszarze uwierzytelnianie .
Zostanie wyświetlone okno dialogowe Zmienianie uwierzytelniania , w którym można wybrać rodzaj
uwierzytelniania, który ma być używany w aplikacji.
Aby uzyskać więcej informacji na temat różnych rodzajów uwierzytelniania w programie ASP.NET, zobacz
Tworzenie projektów sieci web ASP.NET w programie Visual Studio.
Dostęp do organizacji usługi Azure DevOps
Z menu głównego wybierz kolejno pozycje zespół > Zarz ą dzanie poł ą czeniami , aby otworzyć okno Team
Explorer-Connect . Wybierz pozycję Zarz ą dzaj poł ą czeniami > Poł ą cz się z projektem. W oknie
dialogowym Poł ą cz z projektem wybierz projekt z listy (lub wybierz pozycję Dodaj ser wer TFS i wprowadź
adres URL serwera). Po wybraniu adresu URL użytkownik jest zalogowany bez konieczności ponownego
wprowadzania poświadczeń.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz nawiązywanie połączenia z projektami w Team Explorer.
Dodawanie dodatkowego konta do programu Visual Studio

Aby dodać dodatkowe konto do programu Visual Studio:
1. Wybierz pozycję > Ustawienia konta pliku.
2. W obszarze wszystkie konta wybierz pozycję Dodaj konto .
3. Na stronie Logowanie do konta wybierz konto lub wybierz pozycję U ż yj innego konta . Postępuj
zgodnie z monitami, aby wprowadzić nowe poświadczenia konta.
Obowiązkowe Teraz możesz przejść do Eksplorator ser wera i wyświetlić usługi platformy Azure skojarzone z
właśnie dodanym kontem. W Eksplorator ser wera kliknij prawym przyciskiem myszy w ęzeł platformy
Azure , a następnie wybierz pozycję Zarz ą dzaj i Filtruj subskr ypcje . Wybierz nowe konto, klikając strzałkę
listy rozwijanej obok bieżącego konta, a następnie wybierz subskrypcje, które mają być wyświetlane w
Eksplorator ser wera . Powinny zostać wyświetlone wszystkie usługi skojarzone z określoną subskrypcją. Mimo
że użytkownik nie jest obecnie zalogowany do programu Visual Studio przy użyciu drugiego konta, loguje się do
usług i zasobów tego konta. To samo jest prawdziwe w przypadku programu Project > Dodawanie
poł ą czonej usługi i łączenie zespołu z > Team Foundation Ser ver .
Dodawanie konta przy użyciu przepływu kodu urządzenia
W niektórych przypadkach nie można zalogować się lub dodać konta w zwykły sposób. Taka sytuacja może
wystąpić, jeśli program Internet Explorer jest blokowany z jakiegoś powodu lub jeśli sieć znajduje się za zaporą.
Aby obejść ten proces, można włączyć przepływ kodu urządzenia , aby dodać konto lub ponownie uwierzytelnić
Twoje konto. Przepływ kodu urządzenia umożliwia zalogowanie się przy użyciu innej przeglądarki lub innej
maszyny — fizycznej lub wirtualnej (VM).
Aby zalogować się za pomocą przepływu kodu urządzenia:
1. Otwórz stronę konta w obszarze Narz ę dzia > Opcje > środowisko , a następnie wybierz pozycję
Wł ą cz przepływ kodu urz ą dzenia podczas dodawania lub ponownego uwierzytelniania
konta . Wybierz przycisk OK , aby zamknąć strony Opcje.
2. Wybierz pozycję > Ustawienia konta pliku, aby otworzyć stronę Zarządzanie kontem.
3. Wybierz pozycję Dodaj konto w obszarze wszystkie konta .
Zostanie wyświetlone okno dialogowe z adresem URL i kodem do wklejenia do przeglądarki sieci Web.
4. Naciśnij klawisz Ctrl + C , aby skopiować tekst okna dialogowego, a następnie wybierz przycisk OK , aby
zamknąć okno dialogowe. Wklej skopiowany tekst do edytora tekstu, takiego jak Notatnik. Ułatwia to
skopiowanie kodu w następnym kroku.
5. Przejdź do adresu URL logowania do urządzenia na komputerze lub w przeglądarce sieci Web, którego
chcesz użyć do zalogowania się do programu Visual Studio, a następnie wklej lub wprowadź kod
skopiowany do pola, w którym znajduje się kod .
Nazwa aplikacji Visual Studio powinna zostać wyświetlona w dalszej postaci na stronie.
6. W obszarze Visual Studio wybierz pozycję Kontynuuj .
7. Postępuj zgodnie z monitami, aby wprowadzić poświadczenia konta.
Zostanie wyświetlona strona z informacją, że użytkownik zalogował się do programu Visual Studio na
urządzeniu i że można zamknąć okno przeglądarki.
8. Wróć do strony zarządzania kontami w programie Visual Studio, a nowo dodane konto zostanie
wyświetlone w obszarze wszystkie konta . Wybierz pozycję Zamknij .
Dodawanie konta usługi GitHub do programu Visual Studio
Począwszy od wersji 16,8, można dodać konta usługi GitHub i GitHub dla przedsiębiorstw do łańcucha kluczy.
Będziesz w stanie dodawać i korzystać z nich tak samo jak w przypadku kont Microsoft, co oznacza, że będziesz
mieć łatwiejszy czas uzyskiwania dostępu do zasobów usługi GitHub w programie Visual Studio.
Aby uzyskać szczegółowe instrukcje, zobacz temat współpraca z kontami usługi GitHub w programie Visual
Studio.
Zobacz też
Zaloguj się do Visual Studio dla komputerów Mac
Jak używać programu Visual Studio z kontami, które
wymagają uwierzytelniania wieloskładnikowego
Podczas współpracy z zewnętrznymi użytkownikami-gość warto chronić aplikacje i dane za pomocą zasad
dost ę pu warunkowego (CA) , takich jak uwierzytelnianie wieloskładnikowe (MFA) .
Po włączeniu użytkownicy-Goście będą musieli uzyskać więcej niż tylko nazw ę użytkownika i hasło, aby uzyskać
dostęp do zasobów i muszą spełniać dodatkowe wymagania dotyczące zabezpieczeń. Zasady MFA można
wymuszać na poziomie dzierżawy, aplikacji lub pojedynczego użytkownika-gościa, tak samo jak są one włączane
dla członków w Twojej organizacji.
W jaki sposób środowisko Visual Studio ma wpływ na zasady usługi

MFA?
Wersje programu Visual Studio starsze niż 16,6 mogą mieć obniżone działania związane z uwierzytelnianiem,
gdy są używane z kontami z włączonymi zasadami urzędu certyfikacji, takimi jak MFA, i są skojarzone z co
najmniej dwoma dzierżawcami.
Te problemy mogą spowodować, że wystąpienie programu Visual Studio będzie monitować o ponowne
uwierzytelnienie wielokrotnie dziennie. Może być konieczne ponowne wprowadzenie poświadczeń dla wcześniej
uwierzytelnionych dzierżawców, nawet w ramach tej samej sesji programu Visual Studio.
Korzystanie z programu Visual Studio z zasadami usługi MFA

W wersji 16,6 dodaliśmy nowe możliwości do programu Visual Studio 2019, które ułatwiają użytkownikom
dostęp do zasobów zabezpieczonych za pośrednictwem zasad urzędu certyfikacji, takich jak MFA. Aby korzystać
z tego ulepszonego przepływu pracy, należy zadecydować o użyciu domyślnej przeglądarki sieci Web systemu
jako mechanizmu dodawania i ponownego uwierzytelniania kont programu Visual Studio.
WARNING
Nie można używać tego przepływu pracy, który może wyzwolić obniżenie wydajności, co powoduje wielokrotne
wyświetlanie dodatkowych wierszy uwierzytelniania przy dodawaniu lub ponownym uwierzytelnianiu kont programu
Visual Studio.
Włączanie przeglądarki sieci Web systemu
NOTE
Aby uzyskać najlepsze doświadczenia, zalecamy wyczyszczenie domyślnych danych przeglądarki sieci Web systemu przed
kontynuowaniem tego przepływu pracy. Ponadto jeśli masz konta służbowe w ustawieniach systemu Windows 10 w
obszarze dost ęp do zasobów słu żbowych , sprawdź, czy są one prawidłowo uwierzytelniane.
Aby włączyć ten przepływ pracy, przejdź do okna dialogowego Opcje programu Visual Studio (narz ę dzia >
opcje...) , wybierz kartę konta i opcję Wybierz systemow ą przegl ą dark ę internetow ą w obszarze Dodaj i
ponownie Uwierzytelnij konta przy u ż yciu: lista rozwijana.
Logowanie się do dodatkowych kont przy użyciu zasad usługi MFA
Po włączeniu przepływu pracy przeglądarki sieci Web systemu można zalogować się lub dodać konta do
programu Visual Studio, jak zwykle, za pomocą okna dialogowego Ustawienia konta (Ustawienia konta >
pliku...) .
Ta akcja spowoduje otwarcie domyślnej przeglądarki sieci Web systemu, poproszenie Cię o zalogowanie się do
konta i zweryfikowanie wymaganych zasad MFA.
W trakcie procesu logowania może zostać wyświetlony dodatkowy monit z prośbą o pozostawanie zalogowania.
Ten monit będzie prawdopodobnie wyświetlany podczas drugiego logowania do konta. Aby zminimalizować
konieczność ponownego wprowadzania poświadczeń, zalecamy wybranie opcji tak , ponieważ dzięki temu
poświadczenia są zachowywane w sesjach przeglądarki.
W oparciu o działania deweloperskie i konfigurację zasobów nadal może zostać wyświetlony monit o ponowne
wprowadzenie poświadczeń podczas sesji. Taka sytuacja może wystąpić, gdy dodasz nowy zasób lub spróbujesz
uzyskać dostęp do zasobu bez wcześniejszego spełnienia wymagań związanych z autoryzacją urzędu
certyfikacji/MFA.
Reuwierzytelnianie konta
Jeśli wystąpi problem z Twoim kontem, program Visual Studio może poprosił o ponownie wprowadzenie
poświadczeń konta.
Kliknięcie przycisku ponownie wprowad ź po świadczenia spowoduje otwarcie domyślnej przeglądarki sieci
Web systemu i próba automatycznego odświeżenia poświadczeń. Jeśli nie powiedzie się, zostanie wyświetlony
monit o zalogowanie się do konta i zweryfikowanie wszystkich wymaganych zasad urzędu certyfikacji/MFA.
NOTE
W celu uzyskania najlepszego środowiska przeglądarka zostanie otwarta, dopóki wszystkie zasady urzędu certyfikacji/MFA
nie zostaną zweryfikowane dla Twoich zasobów. Zamknięcie przeglądarki może spowodować utratę poprzednio
skompilowanego stanu usługi MFA i może monitować o dodatkowe monity o autoryzację.
Jak zrezygnować z używania określonej dzierżawy Azure Active

Directory w programie Visual Studio
Program Visual Studio 2019 w wersji 16,6 oferuje elastyczność filtrowania określonych dzierżawców, co ukrywa
je w programie Visual Studio. Filtrowanie eliminuje konieczność uwierzytelniania w tej dzierżawie, ale oznacza
również, że nie będzie można uzyskać dostępu do żadnych skojarzonych zasobów.
Ta funkcja jest przydatna, gdy masz wiele dzierżawców, ale chcesz zoptymalizować środowisko programistyczne,
przeznaczoną dla określonego podzestawu. Może również pomóc w wystąpieniu, gdy nie można sprawdzić
poprawności określonych zasad urzędu certyfikacji/MFA, ponieważ można odfiltrować nieprawidłow ą
dzierżaw ę.
Jak odfiltrować dzierżawcę
Aby filtrować dzierżawców skojarzonych z Twoim kontem programu Visual Studio, Otwórz okno dialogowe
Ustawienia konta (Ustawienia konta > pliku...) i kliknij przycisk Zastosuj filtr .
Zostanie wyświetlone okno dialogowe filtrowanie konta umożliwiające wybranie dzierżawców, które mają być
używane z Twoim kontem.
Zobacz też
Zaloguj się do Visual Studio dla komputerów Mac
Praca z kontami usługi GitHub w programie Visual
Studio
Jeśli masz publiczne konto w serwisie GitHub lub GitHub Enterprise, możesz je dodać do łańcucha kluczy
programu Visual Studio. Po dodaniu konta będziesz mieć możliwość skorzystania z integracji z platformą,
uzyskując dostęp do repozytoriów usługi GitHub i tworząc je bezpośrednio z programu Visual Studio.
Dodawanie publicznych kont usługi GitHub

Możesz dodać swoje publiczne konto usługi GitHub, jeśli użytkownik jest już zalogowany do programu Visual
Studio przy użyciu konto Microsoft lub konta służbowego.
1. Wybierz ikonę z inicjałami w prawym górnym rogu środowiska programu Visual Studio. Następnie
wybierz pozycję Ustawienia konta.. ., aby zarządzać kontami. Możesz również otworzyć okno dialogowe
Ustawienia konta, przechodząc do > ustawie ń konta pliku.
2. W podmenu wszystkie konta wybierz znak plus, aby dodać konto, a następnie wybierz pozycję GitHub .
3. Nastąpi przekierowanie do przeglądarki, w której możesz zalogować się przy użyciu poświadczeń usługi
GitHub. Po zalogowaniu zostanie wyświetlone okno z sukcesem w przeglądarce i można wrócić do
4. Wszystkie konta będą obecne w podmenu wszystkie konta .
Jeśli jeszcze nie zalogowano się do programu Visual Studio przy użyciu innego konta, wybierz link Zaloguj w
prawym górnym rogu środowiska programu Visual Studio. Możesz również otworzyć okno dialogowe
Ustawienia konta, przechodząc do > ustawie ń konta pliku. Następnie postępuj zgodnie z powyższymi
instrukcjami, aby dodać konto usługi GitHub.
Dodawanie kont przedsiębiorstwa usługi GitHub

Domyślnie program Visual Studio ma włączone publiczne konta serwisu GitHub.
1. Aby włączyć konta w usłudze GitHub Enterprise, przejdź do > opcji narzędzia i Wyszukaj opcje konta .
2. Następnie zaznacz pole wyboru, aby doł ą czy ć konta ser wera usługi GitHub dla przedsi ę biorstw .
Przy następnym przejściu do ustawie ń konta i ponowieniu próby dodania konta usługi GitHub
zobaczysz opcje dla przedsiębiorstwa w serwisie GitHub i GitHub.
3. Po wprowadzeniu adresu serwera w witrynie GitHub Enterprise wybierz pozycję Zaloguj si ę za

pomoc ą przegl ą darki . W tym miejscu możesz zalogować się przy użyciu poświadczeń
przedsiębiorstwa usługi GitHub.
Zobacz też
Rozszerzanie wersji próbnej lub aktualizowanie
licencji
Możesz oszacować bezpłatną wersję próbną Visual Studio Professional lub Visual Studio Enterprise przez 30 dni.
Jeśli zalogujesz się, możesz zwiększyć okres próbny do 90 dni. (Program Visual Studio Community jest
bezpłatny bez okresu próbnego. Należy jednak zalogować się okresowo, aby zapewnić aktualność licencji.
Aby nadal korzystać z programu Visual Studio po zakończeniu okresu próbnego, Odblokuj go z subskrypcją
online lub kluczem produktu.
Korzystanie z subskrypcji online

1. Wybierz przycisk Zaloguj w prawym górnym rogu środowiska IDE (lub przejdź do > ustawie ń konta
pliku, aby otworzyć okno dialogowe Ustawienia konta , a następnie wybierz przycisk Zaloguj si ę ).
2. Wprowadź poświadczenia dla konto Microsoft lub konta służbowego. Program Visual Studio znajduje
subskrypcję programu Visual Studio lub organizację usługi Azure DevOps skojarzoną z Twoim kontem.
IMPORTANT
Program Visual Studio automatycznie wyszukuje skojarzone subskrypcje online po nawiązaniu połączenia z organizacją
usługi Azure DevOps za pomocą okna narzędzia Team Explorer . Po nawiązaniu połączenia z organizacją usługi Azure
DevOps możesz zalogować się przy użyciu kont firmy Microsoft i służbowych. Jeśli dla tego konta użytkownika istnieje
subskrypcja online, program Visual Studio automatycznie odblokuje środowisko IDE.
Aby uzyskać więcej informacji o subskrypcjach programu Visual Studio i sposobie ich działania, zobacz stronę
często zadawanych pytań dotyczących subskrypcji .
Wprowadzanie klucza produktu

1. Wybierz pozycję > Ustawienia konta pliku, aby otworzyć okno dialogowe Ustawienia konta , a
następnie wybierz licencj ę za pomoc ą linku klucz produktu .
2. Wprowadź klucz produktu w udostępnionym obszarze.
TIP
Wersje wstępne programu Visual Studio nie mają kluczy produktów. Aby korzystać z wersji wstępnych, należy zalogować
się do środowiska IDE.
Więcej informacji o kluczach produktów programu Visual Studio dla programu Visual Studio i sposobach ich
uzyskania można znaleźć na stronie Korzystanie z kluczy produktów w subskrypcjach programu Visual Studio .
Aktualizowanie starej licencji

W programie Visual Studio może zostać wyświetlony komunikat "Twoja licencja została nieodświeżona i należy
ją zaktualizować".
Ten komunikat oznacza, że w przypadku, gdy subskrypcja może nadal być prawidłowa, token licencji używany
przez program Visual Studio do zapewnienia aktualności subskrypcji nie został odświeżony. Program Visual
Studio zgłasza, że licencja jest nieodświeżona z jednego z następujących powodów:
Nie korzystasz z programu Visual Studio lub nie masz połączenia z Internetem przez dłuższy czas.
Wylogowano Cię z programu Visual Studio.
Zanim token licencji zostanie odświeżony, program Visual Studio najpierw wyświetli komunikat ostrzegawczy z
prośbą o wprowadzenie poświadczeń.
Jeśli nie wprowadzisz ponownie poświadczeń, token zaczyna się nieodświeżone, a okno dialogowe Ustawienia
konta informuje o liczbie dni pozostałych przed wygaśnięciem tokenu. Po wygaśnięciu tokenu należy ponownie
wprowadzić poświadczenia dla konta, aby można było kontynuować korzystanie z programu Visual Studio.
IMPORTANT
Jeśli używasz programu Visual Studio dla rozszerzonych okresów w środowiskach z ograniczeniami lub bez dostępu do
Internetu, należy użyć klucza produktu do odblokowania programu Visual Studio, aby uniknąć przerw w działaniu.
Aktualizowanie wygasłej licencji

Jeśli Twoja subskrypcja wygasła i nie masz już uprawnień dostępu do programu Visual Studio, musisz odnowić
subskrypcję lub dodać kolejne konto z subskrypcją. Aby wyświetlić więcej informacji na temat używanej licencji,
przejdź do pozycji > Ustawienia konta pliku i sprawdź informacje o licencji po prawej stronie okna
dialogowego. Jeśli masz inną subskrypcję skojarzoną z innym kontem, Dodaj to konto do listy wszystkie konta
po lewej stronie okna dialogowego, wybierając łącze Dodaj konto .

Czasami problemy są nieprawidłowe. Jeśli wystąpi problem, poniżej przedstawiono niektóre opcje pomocy
technicznej:
Zgłoś problemy dotyczące produktów za pomocą narzędzia Zgłoś problem .
Znajdź odpowiedzi na pytania dotyczące subskrypcji, kont i rozliczeń w ramach subskrypcji — często
zadawane pytania.
Zobacz też
Porównanie wersji programu Visual Studio
Dowiedz się więcej o subskrypcjach programu Visual Studio
Optymalizowanie wydajności programu Visual
Studio
W tym artykule przedstawiono kilka sugestii, które należy podjąć, jeśli okaże się, że program Visual Studio działa
wolno. Możesz również zapoznać się z poradami i wskazówkami dotyczącymi wydajności programu Visual
Studio, Aby uzyskać więcej sugestii dotyczących poprawy wydajności.
Uaktualnij program Visual Studio

Jeśli obecnie używasz programu Visual Studio 2015, Pobierz program Visual studio 2017 lub Visual Studio 2019
bezpłatnie, aby sprawdzić jego zwiększoną wydajność. Rozwiązania są ładowane od dwóch do trzech razy
szybciej niż w programie Visual Studio 2015, a także ulepszenia wydajności w innych obszarach. Program Visual
Studio 2017 i program Visual Studio 2019 są zgodne ze standardami programu Visual Studio 2015, więc nie
utracisz żadnych prób.
Jeśli używasz już programu Visual Studio 2017, upewnij się, że korzystasz z wersji 15,6 lub nowszej. Dane
pokazują, że rozwiązania ładowane do dwóch lub trzech razy szybciej w wersji 15,6. Pobierz je tutaj.
Rozszerzenia i okna narzędzi

Być może zainstalowano rozszerzenia, które spowalniają działanie programu Visual Studio. Aby uzyskać pomoc
dotyczącą zarządzania rozszerzeniami w celu zwiększenia wydajności, zobacz Zmiana ustawień rozszerzenia w
celu zwiększenia wydajności.
Podobnie możesz mieć okna narzędzi, które spowalniają działanie programu Visual Studio. Aby uzyskać pomoc
dotyczącą zarządzania oknami narzędzi, zobacz Zmień ustawienia okna narzędzi, aby zwiększyć wydajność.
Sprzęt
Jeśli zastanawiasz się nad uaktualnianiem sprzętu, dysk półprzewodnikowy (SSD) ma większy wpływ na
wydajność niż dodatkowa pamięć RAM lub szybszy procesor CPU.
W przypadku dodania dysku SSD w celu uzyskania optymalnej wydajności instalacji systemu Windows na tym
dysku, w przeciwieństwie do dysków twardych (dysk twardy). Lokalizacja dysku rozwiązań programu Visual
Studio nie ma znaczenia.
Ponadto nie należy uruchamiać rozwiązania z dysku USB. Skopiuj go na dysk twardy lub dysk SSD.
Pomóż nam udoskonalić

Twoja opinia pomoże nam ulepszyć program. Użyj funkcji Zgło ś problem , aby "zarejestrować" śledzenie i
wysłać do nas. Wybierz ikonę opinii obok pozycji Szybkie uruchamianie lub wybierz pozycję Pomoc > Wy ślij
opini ę > Zgło ś problem z paska menu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Jak zgłosić problem w
Zobacz też
Porady i wskazówki dotyczące wydajności
Rozwiązania do ładowania blogów z programu Visual Studio szybciej dzięki programowi Visual Studio 2017
w wersji 15,6
Optymalizuj czas uruchamiania programu Visual
Studio
Program Visual Studio został zaprojektowany tak, aby można go było szybko i wydajnie uruchamiać. Jednak
niektóre rozszerzenia programu Visual Studio i okna narzędzi mogą niekorzystnie wpłynąć na czas
uruchamiania podczas ładowania. Możesz kontrolować zachowanie wolnych rozszerzeń i okien narzędzi w oknie
dialogowym Zarz ą dzanie wydajno ści ą programu Visual Studio . Aby uzyskać bardziej ogólne porady
dotyczące poprawy wydajności, zobacz porady i wskazówki dotyczące wydajności programu Visual Studio.
Zachowanie podczas uruchamiania

Aby uniknąć wydłużenia czasu uruchamiania, program Visual Studio ładuje rozszerzenia przy użyciu podejścia
na żądanie . To zachowanie oznacza, że rozszerzenia nie otwierają się natychmiast po uruchomieniu programu
Visual Studio, ale zgodnie z potrzebami. Ponadto, ponieważ okna narzędzi otwierane w poprzedniej sesji
programu Visual Studio mogą spowalniać uruchamianie, program Visual Studio otwiera okna narzędzi w
bardziej inteligentny sposób, aby uniknąć wpływu na czas uruchamiania.
Jeśli program Visual Studio wykryje wolne uruchomienie, zostanie wyświetlony komunikat podręczny z
powiadomieniem o rozszerzeniu lub oknie narzędzi, które powoduje spowolnienie. Komunikat zawiera link do
okna dialogowego Zarz ą dzanie wydajno ści ą programu Visual Studio . Możesz również uzyskać dostęp do
tego okna dialogowego, wybierając pozycję Pomoc > Zarz ą dzanie wydajno ści ą programu Visual Studio z
paska menu.
Okno dialogowe zawiera listę rozszerzeń i narzędzi, które mają wpływ na wydajność uruchamiania. Można
zmienić rozszerzenie i ustawienia okna narzędzi, aby zwiększyć wydajność uruchamiania.
Aby zmienić ustawienia rozszerzenia w celu usprawnienia

uruchamiania, ładowania rozwiązań i pisania wydajności
1. Otwórz okno dialogowe Zarz ą dzanie wydajno ści ą programu Visual Studio , wybierając pozycję
Pomoc > Zarz ą dzanie wydajno ści ą programu Visual Studio z paska menu.
Jeśli rozszerzenie spowalnia Uruchamianie programu Visual Studio, ładowanie rozwiązania lub
wpisywanie, rozszerzenie pojawia się w oknie dialogowym Zarz ą dzanie wydajno ści ą programu
Visual Studio w obszarze > Uruchamianie rozszerzeń (lub ładowanie rozwi ą zania lub
wpisywanie ).
2. Wybierz rozszerzenie, które chcesz wyłączyć, a następnie wybierz przycisk Wył ą cz .
Można zawsze ponownie włączyć rozszerzenie dla przyszłych sesji za pomocą Mened ż era rozszerze ń lub
okna dialogowego Zarz ą dzanie wydajno ści ą programu Visual Studio .
Aby zmienić ustawienia okna narzędzi w celu usprawnienia czasu

uruchamiania
1. Otwórz okno dialogowe Zarz ą dzanie wydajno ści ą programu Visual Studio , wybierając pozycję
Pomoc > Zarz ą dzanie wydajno ści ą programu Visual Studio z paska menu.
Jeśli okno narzędzia spowalnia Uruchamianie programu Visual Studio, okno narzędzia pojawia się w
oknie dialogowym Zarz ą dzanie wydajno ści ą programu Visual Studio w obszarze narzędzia
uruchamianie systemu Windows > .
2. Wybierz okno narzędzi, dla którego chcesz zmienić zachowanie.
3. Wybierz jedną z następujących trzech opcji:
U ż yj zachowania domy ślnego: Domyślne zachowanie okna narzędzi. Pozostawienie wybranej
opcji nie spowoduje zwiększenia wydajności uruchamiania.
Nie pokazuj okna przy uruchamianiu: Określone okno narzędzi jest zawsze zamknięte po
otwarciu programu Visual Studio, nawet jeśli zostało ono otwarte w poprzedniej sesji. Możesz
otworzyć okno narzędzi z odpowiedniego menu, gdy będzie to potrzebne.
Automatycznie Ukr yj okno przy uruchamianiu: Jeśli okno narzędzi zostało otwarte w
poprzedniej sesji, ta opcja Zwija grupę okna narzędzia przy uruchamianiu, aby uniknąć inicjalizacji
okna narzędzi. Ta opcja jest dobrym rozwiązaniem w przypadku częstego używania okna narzędzi.
Okno narzędzi jest nadal dostępne, ale nie ma już negatywnego wpływu na czas uruchamiania
NOTE
Niektóre starsze wersje programu Visual Studio 2017 miały funkcję o nazwie uproszczone ładowanie rozwiąza ń. W
bieżących wersjach, duże rozwiązania zawierające kod zarządzany znacznie szybciej niż wcześniej, nawet bez uproszczonego
ładowania rozwiązania.
Zobacz też
Optymalizowanie wydajności programu Visual Studio
Porady i wskazówki dotyczące wydajności programu Visual Studio
Rozwiązania do ładowania blogów z programu Visual Studio szybciej dzięki programowi Visual Studio 2017
w wersji 15,6
Odfiltrowane rozwiązania w Visual Studio
Duże zespoły programowe często współpracują przy użyciu jednego dużego rozwiązania z wieloma projektami.
Jednak poszczegnieni deweloperzy zwykle pracują nad niewielkim podzbiorem tych projektów. Aby zwiększyć
wydajność podczas otwierania dużych rozwiązań, Visual Studio 2019 r. wprowadzono filtrowanie rozwiązań.
Filtrowanie rozwiązań umożliwia otwarcie rozwiązania z załadowanym tylko projektami selektywnym.
Ładowanie podzestawu projektów w rozwiązaniu zmniejsza obciążenie rozwiązania, kompilowanie i testowanie
czasu działania oraz umożliwia bardziej skoncentrowany przegląd.
Dostępne są następujące funkcje:
Kod można uzyskać szybciej, otwierając rozwiązanie bez ładowania żadnego z jego projektów. Po
otworeniu rozwiązania możesz selektywnie wybrać projekty do załadowania.
Po ponownym otwarciu rozwiązania program Visual Studio, które projekty zostały załadowane w
poprzedniej sesji, i ładuje tylko te projekty.
Możesz utworzyć plik filtru rozwiązania, aby zapisać co najmniej jedną konfigurację ładowania projektu
lub udostępnić konfigurację innym zespołom.
NOTE
Ten temat dotyczy Visual Studio w systemie Windows.
Otwieranie filtrowanych rozwiązań

Rozwiązanie można otworzyć bez ładowania żadnego z jego projektów bezpośrednio z okna dialogowego
Otwieranie projektu lub za pośrednictwem wiersza polecenia.
Okno dialogowe Otwieranie projektu
Aby otworzyć rozwiązanie bez ładowania żadnego z jego projektów przy użyciu okna dialogowego
Otwieranie projektu:
1. Wybierz pozycj ę Plik > Otwórz > projekt/rozwi ą zanie na pasku menu.
2. W oknie dialogowym Otwieranie projektu wybierz rozwiązanie, a następnie wybierz pozycję Nie
ładuj projektów.
3. Wybierz pozycj ę Otwórz.
Rozwiązanie zostanie otwarte z zwolnionymi wszystkimi swoimi projektami.
4. W Eksplorator rozwi ą za ń projektu wybierz projekty, które chcesz załadować (naciśnij klawisz Ctrl
podczas klikania, aby wybrać więcej niż jeden projekt), a następnie kliknij prawym przyciskiem myszy
projekt i wybierz polecenie Załaduj ponownie projekt.
Visual Studio zapamięta, które projekty zostaną załadowane przy następnym otwarciu rozwiązania
lokalnie.
Wiersz polecenia
(Nowość w Visual Studio 2019 r. w wersji 16.1).
Aby otworzyć rozwiązanie bez ładowania żadnego z jego projektów z wiersza polecenia, użyj przełącznika ,
/donotloadprojects jak pokazano w poniższym przykładzie:
devenv /donotloadprojects MySln.sln
Przełącz niezaładowany wgląd w projekt

Możesz wyświetlić wszystkie projekty w rozwiązaniu lub tylko te załadowane, korzystając z jednej z
następujących opcji w Eksplorator rozwi ą za ń:
Kliknij prawym przyciskiem myszy rozwiązanie i wybierz polecenie Poka ż niezaładowane projekty lub
Ukr yj niezaładowane projekty.
Wybierz w ęzeł rozwiązania, aby włączyć przycisk Poka ż wszystkie pliki. Następnie kliknij przycisk , aby
przełączać widoczność niezaładowanych projektów.
Ładowanie zależności projektu

W rozwiązaniu, w którym ładowane są tylko wybrane projekty, mogą nie być załadowane wszystkie zależności
projektu. Użyj opcji menu Załaduj zale ż no ści projektu, aby upewnić się, że wszystkie projekty, od których
zależy projekt, również zostaną załadowane. Kliknij prawym przyciskiem myszy co najmniej jeden załadowany
projekt w programie Eksplorator rozwi ą za ń a następnie wybierz pozycj ę Załaduj zale ż no ści projektu.
Pliki filtru rozwiązania
Jeśli chcesz udostępnić konfigurację ładowania projektu lub zatwierdzić ją w kontroli źródła, możesz utworzyć
plik filtru rozwiązania (ma rozszerzenie slnf). Po otwarciu pliku filtru rozwiązania rozwiązanie zostanie otwarte w
skrypcie Visual Studio z załadowanym określonymi projektami i ukryciem wszystkich niezaładowanych
projektów. Możesz przełączyć się, aby wyświetlić niezaładowane projekty.
Pliki filtru rozwiązania są wizualnie odróżnione od zwykłych plików rozwiązań za pomocą dodatkowego
symbolu lejka na ikonie obok rozwiązania w Eksplorator rozwi ą za ń. Nazwa filtru i liczba załadowanych
projektów są również wyświetlane obok nazwy rozwiązania.
NOTE
Jeśli nowe projekty zostaną dodane do oryginalnego rozwiązania po utworzeniu pliku filtru rozwiązania, będą one
wyświetlane jako niezaładowane projekty w Eksplorator rozwiąza ń.
Tworzenie pliku filtru rozwiązania

1. W Eksplorator rozwi ą za ń kliknij rozwiązanie prawym przyciskiem myszy i wybierz pozycj ę Zapisz
jako filtr rozwi ą zania.
2. Wybierz nazw ę i lokalizację pliku filtru rozwiązania.
Po utworzeniu pliku filtru rozwiązania zostanie on dodany do listy Ostatnie projekty i rozwiązania w celu
uzyskania łatwego dostępu:
Zobacz też
Dostosowywanie zagnieżdżania plików w Eksploratorze rozwiązań
Porady i wskazówki dotyczące wydajności programu
Visual Studio
Zalecenia dotyczące wydajności programu Visual Studio są przeznaczone dla małych ilości pamięci, które mogą
wystąpić w rzadkich przypadkach. W takich sytuacjach można zoptymalizować niektóre funkcje programu Visual
Studio, które mogą nie być używane. Poniższe wskazówki nie są przeznaczone do ogólnych zaleceń.
NOTE
Jeśli masz trudności z użyciem produktu ze względu na problemy z pamięcią, poinformuj nas o tym za pośrednictwem
Narzędzia do przesyłania opinii.
Korzystanie z 64-bitowego systemu operacyjnego

Jeśli uaktualniasz system z 32-bitowej wersji systemu Windows do wersji 64-bitowej, rozszerzasz ilość pamięci
wirtualnej dostępnej dla programu Visual Studio z 2 GB do 4 GB. Dzięki temu program Visual Studio może
obsługiwać znacznie większe obciążenia, nawet jeśli jest to proces 32-bitowy.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz limity pamięci i używanie/LARGEADDRESSAWARE w 64-bitowym
systemie Windows.
Wyłącz automatyczne przywracanie plików

Program Visual Studio automatycznie ponownie otwiera dokumenty, które zostały pozostawione otwarte w
poprzedniej sesji. Może to wydłużyć czas ładowania rozwiązania o maksymalnie 30%, w zależności od typu
projektu i otwartych dokumentów. Projektanci, takie jak Windows Forms i XAML, a także niektóre pliki
JavaScript i TypeScript, mogą być wolne do otwarcia.
Program Visual Studio powiadamia Cię na żółtym pasku, gdy automatyczne przywracanie dokumentów
powoduje znacznie wolniejsze ładowanie rozwiązania. Automatyczne ponowne otwieranie plików można
wyłączyć, wykonując następujące czynności:
1. Wybierz pozycję Narz ę dzia > Opcje , aby otworzyć okno dialogowe Opcje .
2. Na stronie Ogólne projekty i rozwi ą zanie > Usuń zaznaczenie opcji Otwórz ponownie dokumenty
po załadowaniu rozwi ą zania .
Jeśli wyłączysz automatyczne przywracanie plików, możesz szybko przejść do plików, które chcesz otworzyć, za
pomocą jednego z poleceń Przejdź do :
Aby uzyska ć ogólne funkcje , wybierz pozycję Edytuj > Przejd ź do pozycji > Przejd ź do
wszystkiego lub naciśnij klawisz Ctrl + T .
Przejdź do ostatnio edytowanej lokalizacji w rozwiązaniu za pomocą polecenia Edytuj > Przejd ź do >
lokalizacji ostatniej edycji lub naciskając klawisz Ctrl + SHIFT + Backspace .
Użyj Przejd ź do ostatniego pliku , aby wyświetlić listę ostatnio odwiedzonych plików w rozwiązaniu.
Wybierz pozycję Edytuj > Przejd ź do pozycji > Przejd ź do ostatniego pliku lub naciśnij klawisze
CTRL + 1 , Ctrl + R .
Konfigurowanie opcji debugowania
Jeśli zwykle zaczyna brakować wolnej pamięci podczas debugowania sesji, można zoptymalizować wydajność,
wprowadzając co najmniej jedną zmianę konfiguracji.
Wł ą cz Tylko mój kod
Najprostsza Optymalizacja polega na włączeniu funkcji tylko mój kod , która ładuje tylko symbole dla
projektu. Włączenie tej funkcji może spowodować znaczny zapis pamięci na potrzeby debugowania
aplikacji zarządzanych (.NET). Ta opcja jest już włączona domyślnie w niektórych typach projektów.
Aby włączyć tylko mój kod , wybierz > Opcje narzędzia > debugowanie > Ogólne , a następnie
wybierz pozycję Wł ą cz tylko mój kod .
Okre śl symbole do załadowania
W przypadku debugowania natywnego ładowanie plików symboli (. pdb) jest kosztowne w odniesieniu
do zasobów pamięci. Można skonfigurować ustawienia symboli debugera, aby zaoszczędzić pamięć.
Zazwyczaj można skonfigurować rozwiązanie do ładowania tylko modułów z projektu.
Aby określić ładowanie symboli, wybierz pozycję Narz ę dzia > Opcje > debugowania > symbole .
Ustaw dla opcji tylko okre ślone moduły , a nie wszystkie moduły , a następnie określ moduły, które
chcesz załadować. Podczas debugowania można również kliknąć prawym przyciskiem myszy określone
moduły w oknie moduły , aby jawnie dołączyć moduł do ładowania symboli. (Aby otworzyć okno
podczas debugowania, wybierz Debuguj > System Windows > Moduły ).
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Opis plików symboli.
Wył ą cz narz ę dzia diagnostyczne
Zaleca się wyłączenie profilowania procesora CPU po użyciu. Ta funkcja może zużywać duże ilości
zasobów. Po włączeniu profilowania procesora CPU ten stan jest utrwalany w kolejnych sesjach
debugowania, więc warto jawnie wyłączyć go po zakończeniu. Niektóre zasoby można zapisać, wyłączając
narzędzia diagnostyczne podczas debugowania, jeśli nie są potrzebne podane funkcje.
Aby wyłączyć Narz ę dzia diagnostyczne , Rozpocznij sesję debugowania, wybierz pozycję Narz ę dzia >
Opcje > debugowanie > Ogólne , a następnie usuń zaznaczenie opcji Wł ą cz narz ę dzia
diagnostyczne podczas debugowania .
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz narzędzia profilowania.
Wyłącz narzędzia i rozszerzenia

Niektóre narzędzia i rozszerzenia można wyłączyć, aby zwiększyć wydajność.
TIP
Często można wyizolować problemy z wydajnością, wyłączając je i uruchamiając ponownie wydajność.
Usługa języka zarządzanego (Roslyn)

Aby uzyskać informacje dotyczące wydajności .NET Compiler Platform ("Roslyn"), zobacz zagadnienia dotyczące
wydajności w przypadku dużych rozwiązań.
Wył ą cz pełn ą analiz ę rozwi ą zania
Program Visual Studio wykonuje analizę całego rozwiązania, aby zapewnić rozbudowane środowisko o
błędach przed wywołaniem kompilacji. Ta funkcja jest przydatna do identyfikowania błędów tak szybko,
jak to możliwe. Jednak w przypadku dużych rozwiązań ta funkcja może zużywać znaczną ilość zasobów
pamięci. Jeśli występują problemy z ilością pamięci lub podobnymi problemami, możesz wyłączyć to
środowisko, aby zwolnić te zasoby. Domyślnie ta opcja jest włączona dla Visual Basic i wyłączone dla
języka C#.
Aby wyłączyć pełn ą analiz ę rozwi ą zania , wybierz > Opcje narzędzia > Edytor tekstu , a następnie
wybierz opcję Visual Basic lub C# . Wybierz pozycję Zaawansowane i usuń zaznaczenie opcji Wł ą cz
pełn ą analiz ę rozwi ą zania .
Wył ą cz CodeLens
Program Visual Studio wykonuje zadanie Znajd ź wszystkie odwołania dla każdej metody w miarę
wyświetlania. CodeLens udostępnia funkcje, takie jak wbudowane wyświetlanie liczby odwołań. Prace są
wykonywane w osobnym procesie, takim jak zadanie servicehub. RoslynCodeAnalysisService32. W
dużych rozwiązaniach lub w systemach z ograniczeniami zasobów ta funkcja może mieć znaczący wpływ
na wydajność. Jeśli występują problemy z pamięcią, na przykład podczas ładowania dużego rozwiązania
na komputerze 4-GB lub dużego użycia procesora CPU dla tego procesu, można wyłączyć CodeLens w
celu zwolnienia zasobów.
Aby wyłączyć CodeLens , wybierz > Opcje narzędzia > Edytor tekstu > wszystkie j ę zyki >
CodeLens i usuń zaznaczenie tej funkcji.
NOTE
CodeLens jest dostępny w wersjach Professional i Enterprise programu Visual Studio.
Inne narzędzia i rozszerzenia

Wył ą cz rozszerzenia
Rozszerzenia to dodatkowe składniki oprogramowania dodane do programu Visual Studio, które
udostępniają nowe funkcje lub rozszerzają istniejące funkcje. Rozszerzenia często mogą być źródłem
problemów z zasobami pamięci. Jeśli występują problemy z zasobami pamięci, spróbuj wyłączać
rozszerzenia pojedynczo, aby zobaczyć, jak ma to wpływ na scenariusz lub przepływ pracy.
Aby wyłączyć rozszerzenia, przejdź do pozycji Narz ę dzia > rozszerzenia i aktualizacje , a następnie
wyłącz określone rozszerzenie.
Aby wyłączyć rozszerzenia, przejdź do rozszerze ń > Zarz ą dzanie rozszerzeniami i Wyłącz określone
rozszerzenie.
Wył ą cz tr yb mapy
Tr yb mapy wyświetla linie kodu w miniaturach na pasku przewijania. Tryb mapy jest domyślnie
włączony.
Aby wyłączyć tryb mapy, przejdź do pozycji Narz ę dzia > Opcje > Edytor tekstu > wszystkie j ę zyki >
paski przewijania i w sekcji zachowanie Usuń zaznaczenie opcji U ż yj tr ybu mapy dla pionowego
paska przewijania .
Wył ą cz Zawijanie wierszy
Zawijanie wierszy wyświetla część długiego wiersza kodu, który wykracza poza bieżącą szerokość okna
edytora kodu. Zawijanie słów jest domyślnie włączone.
Aby wyłączyć zawijanie wyrazów dla projektu, nad którym pracujesz, przejdź do obszaru Edycja >
Zaawansowane > Zawijanie wierszy . (Można przełączać to ustawienie za pomocą tych samych
poleceń menu).
Aby wyłączyć Zawijanie wierszy dla wszystkich projektów, przejdź do pozycji Narz ę dzia > Opcje >
Ogólne > Edytor tekstu > wszystkie j ę zyki > Ogólne i w sekcji Ustawienia Usuń zaznaczenie opcji
zawijania wyrazów .
Wył ą cz projektant XAML
Projektant XAML jest domyślnie włączony, ale tylko wtedy, gdy otworzysz plik . XAML . Jeśli pracujesz z
plikami XAML, ale nie chcesz korzystać z funkcjonalności projektanta, wyłącz tę funkcję, aby zwolnić część
pamięci.
Aby wyłączyć Projektant XAML, przejdź do pozycji Narz ę dzia > Opcje > Projektant XAML > Wł ą cz
Projektant XAML i usuń zaznaczenie opcji.
Usu ń obci ąż enia
Możesz użyć Instalator programu Visual Studio, aby usunąć obciążenia, które nie są już używane. Ta akcja
może usprawnić koszty uruchamiania i wykonywania, pomijając pakiety i zestawy, które nie są już
potrzebne.
Dodaj Nie śledzone pliki do pliku Local. gitignore
Program Visual Studio uruchamia polecenie git git status z nieśledzonymi plikami, aby zapewnić
bezproblemowe środowisko przy dodawaniu nowych plików do repozytorium. Jeśli istnieje duża liczba
nieśledzonych plików, git status może zużywać dodatkow ą pamięć. Aby zignorować te pliki i zwiększyć
wydajność programu git status , możesz dodać te pliki lub foldery do pliku Local. gitignore. Aby
uzyskać dostęp do pliku, przejdź do pozycji ustawienia git ustawienia > > repozytorium git . Następnie
w sekcji pliki git kliknij przycisk Dodaj , aby utworzyć plik. gitignore, lub kliknij przycisk Edytuj , jeśli już
istnieje.
Wymuś wyrzucanie elementów bezużytecznych

Środowisko CLR używa systemu zarządzania pamięcią do wyrzucania elementów bezużytecznych. W tym
systemie czasami pamięć jest używana przez obiekty, które nie są już potrzebne. Ten stan jest tymczasowy;
Moduł wyrzucania elementów bezużytecznych zwolni tę pamięć na podstawie jej heurystyki wydajności i użycia
zasobów. Można wymusić zebranie przez środowisko CLR dowolnej nieużywanej pamięci przy użyciu klawisza
skrótu w programie Visual Studio. Jeśli istnieje znaczna ilość elementów bezużytecznych oczekujących na
zbieranie i wymuszenie wyrzucania elementów bezużytecznych, należy zobaczyć użycie pamięci przez Porzuć
proces devenv.exe w Mened ż erze zada ń. Nie trzeba używać tej metody. Jednak po ukończeniu kosztownej
operacji (np. pełnej kompilacji, sesji debugowania lub otwartego zdarzenia rozwiązania) może pomóc określić,
ile pamięci jest rzeczywiście używane przez proces. Ponieważ program Visual Studio jest mieszany (zarządzany
& Native), czasami istnieje możliwość, że natywny Alokator i moduł wyrzucania elementów bezużytecznych
konkurują o ograniczonych zasobach pamięci. W warunkach dużego użycia pamięci może być pomocne, aby
wymusić uruchomienie modułu wyrzucania elementów bezużytecznych.
Aby wymusić wyrzucanie elementów bezużytecznych, użyj klawisza skrótu Ctrl + Alt + SHIFT + , Ctrl + Alt +
SHIFT + F12 (naciśnij dwukrotnie przycisk).
Jeśli wymuszenie nieniezawodnego wyrzucania elementów bezużytecznych sprawia, że Twój scenariusz działa,
należy zgłosić raport za pomocą narzędzia opinii programu Visual Studio, ponieważ takie zachowanie może być
przyczyną błędu.
Aby uzyskać szczegółowy opis modułu zbierającego elementy bezużyteczne środowiska CLR, zobacz
podstawowe informacje na temat odzyskiwania pamięci.
Zobacz też
Szybsze ładowanie rozwiązań (blog programu Visual Studio)
Oprócz funkcji i narzędzi ułatwień dostępu w systemie Windows następujące funkcje sprawiają, że program
Visual Studio jest bardziej dostępny dla osób niepełnosprawnych:
Przycisk paska narzędzi i rozszerzenie tekstu
Opcje rozmiaru tekstu w edytorach
Dostosowanie koloru w edytorach
Dostosowywanie skrótu klawiaturowego
Autouzupełnianie dla metod i parametrów
NOTE
Mac, zobacz ułatwienia dostępu dla Visual Studio dla komputerów Mac.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz następujące tematy:

Instrukcje: Ustawianie opcji ułatwień dostępu IDE
Instrukcje: korzystanie wyłącznie z klawiatury
Instrukcje: zmiana czcionek i kolorów
IMPORTANT
Informacje na tej stronie mogą dotyczyć tylko użytkowników, którzy chcą uzyskać licencję na produkty firmy Microsoft w
Stany Zjednoczone. Jeśli ten produkt został uzyskany poza Stany Zjednoczone, odwiedź witrynę internetową Microsoft
Accessibility , aby uzyskać listę numerów telefonów i adresów usług pomocy technicznej firmy Microsoft. Możesz
skontaktować się z działem pomocy technicznej, aby dowiedzieć się, czy typ produktów i usług opisanych na tej stronie
jest dostępny w Twoim regionie. Informacje o ułatwieniach dostępu są również dostępne w innych językach.
TIP
Aby dowiedzieć się więcej o najnowszych aktualizacjach dostępności, zobacz wpis w blogu dotyczący ulepszeń ułatwień
dostępu w programie Visual Studio 2017 w wersji 15,3 .
Zobacz też
Produkty i usługi firmy Microsoft związane z ułatwieniami dostępu
Instrukcje: Ustawianie opcji ułatwień dostępu IDE
Program Visual Studio zawiera funkcje, które ułatwiają osobom, które mają niewielki dostęp do odczytu i dla
osób, które mają ograniczoną ruch. Na przykład można zmienić rozmiar i kolor tekstu w edytorach, zmienić
rozmiar tekstu i przycisków na paskach narzędzi i zmienić ustawienia, aby pomóc w ukończeniu funkcji lub
instrukcji.
Ponadto program Visual Studio obsługuje układy klawiatury Dvoraka, co sprawia, że najczęściej wpisywane
znaki są bardziej dostępne. Można również dostosować domyślne skróty klawiaturowe dostępne w programie
Visual Studio. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Identyfikowanie i Dostosowywanie skrótów
klawiaturowych.
NOTE
Okna dialogowe i polecenia menu mogą się różnić od opisanych tutaj, które mogą się różnić w zależności od ustawień
aktywnych lub wydania. Aby zmienić ustawienia, wybierz Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia w menu Narz ędzia . Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Resetowanie ustawień.
TIP
Aby dowiedzieć się więcej o najnowszych aktualizacjach dostępności, zobacz wpis w blogu dotyczący ulepszeń ułatwień
dostępu w programie Visual Studio 2017 w wersji 15,3 .
Edytory, okna dialogowe i okna narzędzi

Domyślnie okna dialogowe i okna narzędzi w programie Visual Studio używają tego samego rozmiaru i koloru
czcionki co system operacyjny. Ustawienia koloru dla ramki środowiska IDE, okien dialogowych, pasków
narzędzi i okien narzędzi są oparte na schemacie kolorów: jasne lub ciemne. Bieżący motyw kolorów można
zmienić w oknie dialogowym Opcje: środowisko > ogólne.
Okna podręczne można także wyświetlić w widoku Kod edytora. Te okna mogą monitować o dostępne elementy
członkowskie bieżącego obiektu i parametry, aby ukończyć funkcję lub instrukcję. Te okna mogą być przydatne,
jeśli masz problemy z wpisywaniem. Jednak zakłócają one fokus w edytorze kodu, co może być problematyczne
dla niektórych użytkowników.
Oto jak wyłączyć okna podręczne:
2. Wybierz kolejno pozycje Edytor tekstu > wszystkie j ę zyki > Ogólne .
3. Wyczyść pola wyboru listy członków i informacji o parametrach .
Możesz zmienić rozmieszczenie systemu Windows w zintegrowanym środowisku programistycznym (IDE), aby
najlepiej dopasować się do pracy. Każde okno narzędzi można zadokować, przepływać, ukryć lub automatycznie
ukryć. Aby uzyskać więcej informacji na temat zmiany układów okien, zobacz Dostosowywanie układów okien.
Zmienianie rozmiaru tekstu
Możesz zmienić ustawienia okien narzędzi tekstowych, takich jak okno polecenia , okno bezpo średnie i okno
dane wyj ściowe , używając opcji Narz ę dzia > > > czcionki i kolor y środowiska.
Po wybraniu opcji [wszystkie okna narz ę dzi tekstowych] na liście rozwijanej Poka ż ustawienia dla ,
ustawienie domyślne zostanie wyświetlone na liście rozwijanej na pier wszym planie elementu i w tle
elementu . Wybierz przycisk niestandardowy , aby zmienić te ustawienia.
Możesz również zmienić ustawienia wyświetlania tekstu w edytorze. Oto jak to zrobić.
2. Wybierz czcionki środowiskowe > i kolor y .
3. Wybierz opcję z menu rozwijanego Poka ż ustawienia dla .
Aby zmienić rozmiar czcionki dla tekstu w edytorze, wybierz Edytor tekstu .
Aby zmienić rozmiar czcionki dla tekstu w oknach narzędzi tekstowych, wybierz opcję [wszystkie okna
narz ę dzi tekstowych] .
Aby zmienić rozmiar czcionki dla tekstu etykietki narzędzia w edytorze, wybierz etykietk ę narz ę dzia
edytora .
Aby zmienić rozmiar czcionki dla tekstu w okienkach wyskakujących uzupełniania instrukcji, wybierz
opcję uzupełnianie instrukcji .
4. Z elementów wy świetlanych wybierz opcję zwykły tekst .
5. W polu czcionka wybierz nowy typ czcionki.
6. W polu rozmiar wybierz nowy rozmiar czcionki.
TIP
Aby zresetować rozmiar tekstu dla okien narzędzi tekstowych i edytorów, wybierz opcję U żyj war to ści
domy ślnych .
Zmień kolory używane w środowisku IDE
Można zmienić domyślne kolory tekstu, wskaźników marginesów, odstępu i elementów kodu w edytorze. Oto
jak to zrobić.
2. W folderze środowisko wybierz pozycję czcionki i kolor y .
3. W obszarze Poka ż ustawienia dla wybierz Edytor tekstu .
4. Z elementów wy świetlanych wybierz element, którego ekran należy zmienić, na przykład zwykły
tekst , margines wska ź nika , widoczny odst ę p , nazwa atr ybutu HTML lub atr ybut XML .
5. Wybierz pozycję Ustawienia wyświetlania z następujących opcji: pier wszy plan elementu , tło
elementu i pogrubienie .
TIP
Aby użyć kolorów o dużym kontraście dla wszystkich okien aplikacji w systemie operacyjnym, naciśnij klawisz lewy Alt w
+ lewo przesu ń klawisz + Pr tScn . Jeśli program Visual Studio jest otwarty, Zamknij, a następnie otwórz go ponownie,
aby w pełni zaimplementować kolory o wysokim kontraście.
Paski narzędzi
Aby poprawić użyteczność i dostępność paska narzędzi, możesz dodać tekst do przycisków paska narzędzi.
Aby przypisać tekst do przycisków paska narzędzi
1. W menu Narz ę dzia wybierz polecenie Dostosuj .
2. W oknie dialogowym Dostosowywanie wybierz kartę polecenia .
3. Wybierz pozycję pasek narz ę dzi , a następnie wybierz nazw ę paska narzędzi zawierającego przycisk, dla
którego ma być wyświetlany tekst.
4. Z listy wybierz polecenie, które ma zostać zmienione.
5. Wybierz Modyfikuj zaznaczenie .
6. Wybierz obraz i tekst .
Aby zmodyfikować wyświetlany tekst na przycisku
1. Wybierz pozycję Modyfikuj zaznaczenie .
2. Obok nazwy w polu Wstaw Podaj nowy podpis dla wybranego przycisku.
Zobacz też
Porady i wskazówki dotyczące ułatwień dostępu dla
Program Visual Studio ma wbudowane funkcje ułatwień dostępu, które są zgodne z czytnikami ekranu i innymi
technologiami pomocniczymi. Bez względu na to, czy chcesz używać skrótów klawiaturowych do nawigowania
w środowisku IDE, czy też korzystać z motywów o dużym kontraście, aby poprawić widoczność, znajdziesz kilka
porad, & wskazówki na tej stronie, na której należy to zrobić.
Omówiono również sposób używania adnotacji w celu ujawniania przydatnych informacji o kodzie oraz
sposobu ustawiania wskaźników dźwiękowych dla zdarzeń kompilowania i punktów przerwania.
NOTE
Mac, zobacz ułatwienia dostępu dla Visual Studio dla komputerów Mac.
Zapisz ustawienia środowiska IDE

Środowisko IDE można dostosować przez zapisanie układu okna, schematu mapowania klawiatury i innych
preferencji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz personalizowanie środowiska IDE programu Visual Studio.
Modyfikowanie środowiska IDE na potrzeby wyświetlania z wysokim

kontrastem
W przypadku niektórych osób niektóre kolory są trudniejsze do wyświetlenia. Jeśli chcesz zwiększyć kontrast
podczas pisania kodu, ale nie chcesz używać typowych motywów "duży kontrast", oferujemy teraz motyw
"niebieski (dodatkowy kontrast").
Używanie adnotacji do ujawniania przydatnych informacji o kodzie

Edytor programu Visual Studio zawiera wiele tekstowych "punktów końcowych", które informują o cechach i
funkcjach w określonych punktach w wierszu kodu, takich jak ikony śrubokrętu i żarówki, błędy i ostrzeżenia
"zygzaki", zakładki itd. Możesz użyć zestawu poleceń "Pokaż adnotacje z linią", aby ułatwić odnajdywanie i
Nawigowanie między tymi modułami.
Dostęp do pasków narzędzi za pomocą skrótów klawiaturowych
Środowisko IDE programu Visual Studio zawiera paski narzędzi jako wiele okien narzędzi. Poniższe skróty
klawiaturowe ułatwiają dostęp do nich.
C EC H A O P IS SK RÓT K L AW IAT URO W Y
Paski narzędzi IDE Wybierz pierwszy przycisk na pasku Alt , Ctrl + Tab
narzędzi Standardowy.
Paski narzędzi okna narzędzi Przenieś fokus do pasków narzędzi w SHIFT + Alt
oknie narzędzi.
Uwaga: Działa to w przypadku

większości okien narzędzi, ale tylko
wtedy, gdy fokus jest w oknie narzędzi.
Ponadto musisz wybrać klawisz SHIFT
przed klawiszem ALT. W niektórych
oknach narzędzi, takich jak Team
Explorer, należy nacisnąć klawisz SHIFT
na chwilę przed wybraniem klawisza
ALT.
Paski narzędzi Przejdź do pierwszego elementu na Ctrl + Kar ta

następnym pasku narzędzi (gdy pasek
narzędzi ma fokus).
Inne przydatne skróty klawiaturowe

Dostępne są następujące użyteczne skróty klawiaturowe.
IDE Duży kontrast włączać i wyłączać. Lewy Alt + Przesu ń + w lewo

Pr tScn
Uwaga: Standardowy skrót
klawiaturowy systemu Windows
Okno dialogowe Zaznacz lub wyczyść opcję pola Spacja

wyboru w oknie dialogowym.

Menu kontekstowe Otwórz menu kontekstowe (kliknij SHIFT + F10

prawym przyciskiem myszy).

Menu Szybko uzyskuj dostęp do elementu Alt + [litera]

menu za pomocą jego klawiszy
skrótów. Wybierz klawisz Alt , a po nim
podkreślone litery w menu, aby
aktywować polecenie. Na przykład aby
wyświetlić okno dialogowe Otwieranie
projektu w programie Visual Studio,
należy wybrać Alt + F + O + P .

Pole wyszukiwania Użyj funkcji wyszukiwania w programie Ctrl + P

Visual Studio.
Okno przybornika Przechodzenie między kartami Ctrl + Strzałka w gór ę

przybornika.
oraz
Ctrl + Strzałka w dół
Okno przybornika Dodaj kontrolkę z przybornika do Enter

formularza lub projektanta.
Opcje — okno dialogowe: środowisko Usuń kombinację klawiszy Backspace

> klawiatura wprowadzoną w opcji naciśnij
klawisze skrótów .
Okno narzędzia powiadomień Otwórz okno narzędzia powiadomienia Ctrl + \ , Ctrl + N

przy użyciu dwóch kombinacji klawiszy
skrótów klawiaturowych, po których
jeden następuje. Następnie należy
wyświetlić powiadomienie przy użyciu
klawiszy strzałek, aby je wybrać.
NOTE
Okna dialogowe i polecenia menu mogą się różnić od tych opisanych w pomocy, w zależności od ustawień aktywnych lub
wydania.
Powiadomienia dostępu za pomocą skrótów klawiaturowych

Gdy w środowisku IDE pojawi się powiadomienie, można uzyskać dostęp do okna powiadomienia za pomocą
skrótów klawiaturowych:
1. Z dowolnego miejsca w środowisku IDE naciśnij dwa skróty klawiaturowe w sekwencji, jeden po drugim:
Ctrl + \ a następnie Ctrl + N .
Zostanie otwarte okno powiadomienia .
2. Użyj klawisza Tab lub klawiszy strzałek, aby wybrać powiadomienie.
Użyj apletu dźwięk, aby ustawić podpowiedzi kompilacji i punktów

przerwania
Aby przypisać dźwięk do zdarzeń programu Visual Studio, można użyć apletu dźwięk w systemie Windows. W
tym celu można przypisać dźwięki do następujących zdarzeń programu:
Trafienie punktu przerwania
Kompilacja anulowana
Kompilacja nie powiodła się
Kompilacja powiodła się
1. W polu wyszukiwania na komputerze z systemem Windows 10 wpisz polecenie Zmie ń d ź wi ę ki
systemowe .
(W przypadku włączenia Cortany należy powiedzieć "Hey Cortana", a następnie powiedzieć "zmiana
dźwięków systemu").
2. Kliknij dwukrotnie pozycję Zmie ń d ź wi ę ki systemowe .
![Wyniki wyszukiwania w systemie Windows 10](media/change-system-sounds.png "Zrzut ekranu
przedstawiający wyniki wyszukiwania "Zmień dźwięki systemu" w systemie Windows 10")
3. W oknie dialogowym d ź wi ę k kliknij kartę d ź wi ę ki .
4. W obszarze zdarzenia programu przewiń do Microsoft Visual Studio , a następnie wybierz dźwięki,
które chcesz zastosować do wybranych zdarzeń.
TIP
Aby dowiedzieć się więcej na temat aktualizacji ułatwień dostępu, zobacz wpis w blogu dotyczący ulepszeń ułatwień
dostępu w programie Visual Studio 2017 version 15,3 .
Zobacz też
Instrukcje: Dostosowywanie menu i pasków narzędzi w programie Visual Studio
Ułatwienia dostępu (Visual Studio dla komputerów Mac)
Ułatwienia dostępu firmy Microsoft
Produkty i usługi firmy Microsoft związane z
ułatwieniami dostępu
Firma Microsoft dokłada wszelkich starań, aby jej produkty i usługi były coraz łatwiejsze w użytkowaniu. Ta
strona zawiera informacje dotyczące funkcji, produktów i usług, dzięki którym system Microsoft Windows jest
bardziej dostępny dla osób niepełnosprawnych.
IMPORTANT
Informacje na tej stronie mogą dotyczyć tylko użytkowników, którzy chcą uzyskać licencję na produkty firmy Microsoft w
Stany Zjednoczone. Jeśli ten produkt został uzyskany poza Stany Zjednoczone, odwiedź witrynę internetową Microsoft
Accessibility , aby uzyskać listę numerów telefonów i adresów usług pomocy technicznej firmy Microsoft. Możesz
skontaktować się z działem pomocy technicznej, aby dowiedzieć się, czy typ produktów i usług opisanych na tej stronie
jest dostępny w Twoim regionie. Informacje na temat ułatwień dostępu są dostępne w innych językach.
Funkcje ułatwień dostępu systemu Windows

System operacyjny Windows ma wiele wbudowanych funkcji ułatwień dostępu przydatnych dla osób, które
mają trudności z pisaniem na klawiaturze lub używaniem myszy, są niewidome lub mają słaby wzrok, są głuche
lub niedosłyszące. Funkcje są instalowane podczas instalacji. Aby uzyskać więcej informacji o tych funkcjach,
zobacz Pomoc w systemie Windows i witrynie sieci Web Microsoft Accessibility .
Bezpłatne samouczki krok po kroku
Firma Microsoft oferuje szereg samouczków krok po kroku, które zawierają szczegółowe procedury
konfigurowania opcji i ustawień ułatwień dostępu na komputerze. Informacje te są prezentowane w formacie
równoległym, dzięki czemu można nauczyć się używać myszy, klawiatury lub obu urządzeń jednocześnie.
Samouczki krok po kroku dotyczące produktów firmy Microsoft można znaleźć w witrynie sieci Web Microsoft
Accessibility .
Produkty technologii pomocniczej dla systemu Windows
Firma Microsoft oferuje szeroki asortyment produktów technologii pomocniczej, które ułatwiają posługiwanie
się komputerem przez osoby niepełnosprawne. Możesz wyszukać katalog produktów technologii pomocniczej,
które działają w systemie Windows w witrynie sieci Web Microsoft Accessibility .
W przypadku korzystania z technologii pomocniczej należy przed uaktualnianiem oprogramowania lub sprzętu
skontaktować się z jej dostawcą i sprawdzić, czy nie istnieje ryzyko problemów ze zgodnością.
Dokumentacja w formatach alternatywnych

Osoby mające trudności z czytaniem lub obsługą materiałów drukowanych mogą dla wielu produktów
Microsoft uzyskać dokumentację w bardziej przystępnych formatach. Możesz wyświetlić indeks dostępnej
dokumentacji produktu w witrynie sieci Web Microsoft Accessibility .
Ponadto możesz uzyskać dodatkowe publikacje firmy Microsoft z usługi Learning Ally. Firma Learning Ally
rozpowszechnia te dokumenty do zarejestrowanych, uprawnionych użytkowników usługi rozpowszechniania.
Aby uzyskać informacje o dostępności dokumentacji produktów Microsoft i książek w wydawnictwie Microsoft
Press, skontaktuj się z:
Learning Ally
20 Roszel Road
Princeton, NJ 08540
Witryna sieci Web usługi Learning Ally: http://www.learningally.org
Adresy sieci Web mogą ulec zmianie, więc może nie istnieć możliwość połączenia się z witryną lub witrynami
sieci Web, które zostały tu wymienione.
Obsługa klienta dla osób z upośledzeniem słuchu

Jeśli nie słyszysz lub niedosłyszysz, pełny dostęp do produktu i działu obsługi klienta firmy Microsoft możesz
uzyskać za pomocą usługi telefonu tekstowego (TTY/TDD):
Aby się skontaktować z obsługą klienta, należy zadzwonić do Centrum informacji sprzedażowej Microsoft
pod numer (800) 892-5234 w godzinach od 6:30 do 17:30 czasu pacyficznego, od poniedziałku do piątku,
z wyjątkiem świąt.
Aby uzyskać pomoc techniczną w Stanach Zjednoczonych, należy się skontaktować z Centrum pomocy
technicznej firmy Microsoft pod numerem (800) 892-5234 w godzinach od 6:00 do 18:00 czasu
pacyficznego, od poniedziałku do piątku, z wyjątkiem świąt. W Kanadzie należy dzwonić pod numer (905)
568-9641 w godzinach od 8:00 do 20:00 czasu wschodniego, od poniedziałku do piątku, z wyjątkiem
świąt.
Usługi pomocy technicznej firmy Microsoft podlegają cenom, warunkom i postanowieniom w miejscu, w
którym są świadczone.
Aby uzyskać więcej informacji

Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu, w jaki technologia dostępna dla komputerów pomaga
zwiększyć czas życia osób niepełnosprawnych, zobacz witrynę sieci Web Microsoft Accessibility .
TIP
Aby dowiedzieć się więcej na temat ostatnich aktualizacji dostępności do programu Visual Studio, zobacz wpis w blogu
dotyczący ulepszeń ułatwień dostępu w programie Visual studio 2017 w wersji 15,3 .
Zobacz też
Popularne skróty klawiaturowe dla programu Visual
Studio
Wybierając te domyślne skróty klawiaturowe, możesz uzyskać dostęp do często używanych poleceń w Visual
Studio. Aby uzyskać pełną listę poleceń, które mają skróty domyślne, zobacz domyślne skróty klawiaturowe.
Kontekst globalny oznacza, że skrót jest stosowany w dowolnym oknie narzędzia w programie Visual Studio.
NOTE
Możesz wyszukać skrót dla dowolnego polecenia, otwierając okno dialogowe Opcje , rozwijając węzeł środowisko , a
następnie wybierając pozycję Klawiatura .
Kompilacja
P O L EC EN IA SK RÓT Y K L AW IAT URO W E [ KO N T EK ST Y ]
Build.BuildSolution Ctrl + Shift + B [globalny]
Build.Cancel Ctrl + Break [globalny]
Build.Compile Ctrl + F7 [globalny]
Build.RunCodeAnalysisonSolution ALT + F11 [globalny]
Debugowanie
Debug.BreakatFunction Ctrl + B [globalny]
Debug.BreakAll CTRL + ALT + BREAK [globalny]
Debug.DeleteAllBreakpoints CTRL + SHIFT + F9 [globalny]
Debug.Exceptions CTRL + ALT + E [globalny]
Debug.QuickWatch CTRL + ALT + Q [globalny]
lub SHIFT + F9 [globalny]
Debug.Restart Ctrl + Shift + F5 [globalny]
Debug.RunToCursor CTRL + F10 [globalny]
Debug.SetNextStatement Ctrl + Shift + F10 [globalny]

Debug.Start F5 [globalny]
Debug.StartWithoutDebugging Ctrl + F5 [globalny]
Debug.StepInto F11 [globalny]
Debug.StepOut Shift + F11 [globalny]
Debug.StepOver F10 [globalny]
Debug.StopDebugging Shift + F5 [globalny]
Debug.ToggleBreakpoint F9 [globalny]
Edytuj
Edit.BreakLine Enter [Edytor tekstu, Projektant raportów, Projektant

formularzy systemu Windows]
lub SHIFT + ENTER [Edytor tekstu]
Edytuj. CollapseToDefinitions Ctrl + M , Ctrl + O [Edytor tekstu]
Edit.CommentSelection Ctrl + K , Ctrl + C [Edytor tekstu]
Edit.CompleteWord Alt + Strzałka w prawo [Edytor tekstu, Projektant

przepływu pracy]
lub Ctrl + spacja [Edytor tekstu, Projektant przepływu

pracy]
lub Ctrl + K , w [Projektant przepływu pracy]
lub Ctrl + K, Ctrl + W [Projektant przepływu pracy]
Edit.Copy Ctrl + C [globalny]
lub Ctrl + INSERT [globalny]
Edit.Cut Ctrl + X [globalny]
lub Shift + Delete [globalny]
Edit.Delete Delete [Global, Team Explorer]
lub Shift + Delete [diagram sekwencji, diagram aktywności

UML, diagram warstwowy]
lub Ctrl + Delete [Diagram klas]
Edit.Find Ctrl + F [globalny]

Edit.FindAllReferences Shift + F12 [globalny]
Edit.FindinFiles Ctrl + Shift + F [globalny]
Edit.FindNext F3 [globalny]
Edit.FindNextSelected Ctrl + F3 [globalny]
Edit.FormatDocument Ctrl + K, CTRL + D [Edytor tekstu]
Edit.FormatSelection Ctrl + K, Ctrl + F [Edytor tekstu]
Edit.GoTo Ctrl + G [globalny]
Edit.GoToDeclaration Ctrl + F12 [globalny]
Edit.GoToDefinition F12
Edit.GoToFindCombo Ctrl + D [globalny]
Edit.GoToNextLocation F8 [globalny]
Edit.InsertSnippet Ctrl + K , Ctrl + X [globalny]
Edit.InsertTab Kar ta [Projektant raportów, Projektant formularzy systemu

Windows, Edytor tekstu]
Edit.LineCut Ctrl + L [Edytor tekstu]
Edit.LineDownExtendColumn Shift + Alt + Strzałka w dół [Edytor tekstu]
Edit.LineOpenAbove Ctrl + Enter [Edytor tekstu]
Edit.ListMembers Ctrl + J [Edytor tekstu, Projektant przepływu pracy]
lub Ctrl + K, Ctrl + L [Projektant przepływu pracy]
lub Ctrl + K, L [Projektant przepływu pracy]
Edit.NavigateTo Ctrl +, [globalny]
Edit.OpenFile Ctrl + Shift + G [globalny]
Edit.OvertypeMode Wstaw [Edytor tekstu]
Edit.ParameterInfo CTRL + SHIFT + SPACJA [Edytor tekstu, Projektant

przepływu pracy]
lub Ctrl + K, Ctrl + P [Projektant przepływu pracy]
lub Ctrl + K, P [Projektant przepływu pracy]

Edit.Paste Ctrl + V [globalny]
lub SHIFT + INSERT [globalny]
Edit.PeekDefinition Alt + F12 [Edytor tekstu]
Edit.Redo Ctrl + Y [globalny]
lub SHIFT + ALT + BACKSPACE [globalny]
lub CTRL + SHIFT + Z [globalny]
Edit.Replace Ctrl + H [globalny]
Edit.SelectAll Ctrl + A [globalny]
Edit.SelectCurrentWord Ctrl + W [Edytor tekstu]
Edit.SelectionCancel ESC [Edytor tekstu, Projektant raportów, Projektant

ustawień, Projektant formularzy systemu Windows, Edytor
zarządzanych zasobów]
Edit.SurroundWith Ctrl + K, Ctrl + S [globalny]
Edit.TabLeft SHIFT + TAB [Edytor tekstu, Projektant raportów, Edytor

Windows Forms]
Edit.ToggleAllOutlining Ctrl + M, Ctrl + L [Edytor tekstu]
Edit.ToggleBookmark Ctrl + k , Ctrl + k [Edytor tekstu]
Edit.ToggleCompletionMode Ctrl + Alt + spacja [Edytor tekstu]
Edit.ToggleOutliningExpansion Ctrl + m, Ctrl + m [Edytor tekstu]
Edit.UncommentSelection Ctrl + K, Ctrl + U [Edytor tekstu]
Edit.Undo Ctrl + Z [globalny]
lub ALT + BACKSPACE [globalny]
Edit.WordDeleteToEnd Ctrl + Delete [Edytor tekstu]
Edit.WordDeleteToStart Ctrl + Backspace [Edytor tekstu]
Plik
File.Exit Alt + F4 [globalny]

File.NewFile Ctrl + N [globalny]
File.NewProject Ctrl + Shift + N [globalny]
File.NewWebSite Shift + Alt + N [globalny]
File.OpenFile Ctrl + O [globalny]
File.OpenProject Ctrl + Shift + O [globalny]
File.OpenWebSite Shift + Alt + O [globalny]
File.Rename F2 [Team Explorer]
File.SaveAll Ctrl + Shift + S [globalny]
File.SaveSelectedItems Ctrl + S [globalny]
File.ViewinBrowser Ctrl + Shift + W [globalny]
Project
Project.AddExistingItem Shift + Alt + A [globalny]
Project.AddNewItem Ctrl + Shift + A [globalny]
Refaktoryzacja
P O L EC EN IE SK RÓT K L AW IAT URO W Y [ C O N T EXT ]
Refactor.ExtractMethod Ctrl + R, Ctrl + M [globalny]
narzędzia
P O L EC EN IE SK RÓT K L AW IAT URO W Y [ C O N T EXT ]
Tools.AttachtoProcess Ctrl + Alt + P [globalny]
Widok
View.ClassView Ctrl + Shift + C [globalny]
View.EditLabel F2 [globalny]
View.ErrorList Ctrl + \ , Ctrl + E [globalny]
lub Ctrl + \ , E [globalny]
View.NavigateBackward Ctrl +- [globalny]
View.NavigateForward Ctrl + Shift +- [globalny]
View.ObjectBrowser Ctrl + Alt + J [globalny]
View.Output Ctrl + Alt + O [globalny]
View.PropertiesWindow F4
View.Refresh F5 [Team Explorer]
View.ServerExplorer Ctrl + Alt + S [globalny]
View.ShowSmartTag Ctrl +. [Globalny]
lub SHIFT + ALT + F10 [globalny, widok projektu edytora

HTML]
View.SolutionExplorer Ctrl + Alt + L [globalny]
View.TfsTeamExplorer Ctrl + \ , Ctrl + M [globalny]
View.Toolbox Ctrl + Alt + X [globalny]
View.ViewCode Enter [Diagram klas]
lub F7 [Ustawienia projektanta]
View.ViewDesigner SHIFT + F7 [widok źródła edytora HTML]
Okno
Window.ActivateDocumentWindow ESC [globalny]
Window.CloseDocumentWindow CTRL + F4 [globalny]
Window.NextDocumentWindow Ctrl + F6 [globalny]
Window.NextDocumentWindowNav Ctrl + Tab [globalny]
Window.NextSplitPane F6 [globalny]
Zobacz też
Identyfikowanie i Dostosowywanie skrótów klawiaturowych w programie Visual Studio
Wszystkie skróty klawiaturowe w programie Visual Studio
Domyślne skróty klawiaturowe w Visual Studio
Aby uzyskać dostęp do różnych poleceń i okien w programie Visual Studio, wybierz odpowiedni skrót
klawiaturowy. Ta strona zawiera listę domyślnych skrótów poleceń dla profilu Ogólne, które być może zostały
wybrane podczas instalacji Visual Studio. Niezależnie od wybranego profilu możesz zidentyfikować skrót do
polecenia, otwierając okno dialogowe Opcje, rozwijając w ęzeł Środowisko, a następnie wybierając pozycję
Klawiatura. Możesz również dostosować skróty, przypisując różne skróty do dowolnego polecenia.
Aby uzyskać listę typowych skrótów klawiaturowych i inne informacje o produktywności, zobacz:
Skróty klawiaturowe dla często używanych poleceń
Porady dotyczące klawiatury
Wskazówki dotyczące produktywności.
Aby uzyskać więcej informacji na temat ułatwień dostępu w Visual Studio, zobacz Porady i wskazówki dotyczące
ułatwień dostępu oraz Porady: używanie wyłącznie klawiatury.
Analiza
Edytuj
Project
Test
Architektura
Menu kontekstowe edytora
Menu kontekstowe projektu i rozwiązania
Eksplorator testów
Kompilacja
Plik
Refaktoryzacja
Narzędzia
Widok klasy menu kontekstowych
Pomoc
Wyświetlanie
Debugowanie
Test obciążeniowy
Zespół
Okno
Menu kontekstowe debugera
Inne menu kontekstowe
Menu kontekstowe team foundation
Azure
Centrum diagnostyki
Skróty globalne
Te skróty klawiaturowe są globalne, co oznacza, że można ich używać, gdy dowolne Visual Studio okno ma
fokus.
Analizować
P O L EC EN IA SK RÓT Y K L AW IAT URO W E
Analyze.NavigateBackward Shift+Alt+3
Analyze.NavigateForward Shift+Alt+4
Architektura
Architecture.NewDiagram Ctrl+, \ Ctrl+N
Budować
Build.BuildSelection Ctrl+B (Visual Studio 2019)
Build.BuildSolution Ctrl+Shift+B
Build.Cancel Ctrl+Break
Build.Compile Ctrl+F7
Build.RunCodeAnalysisonSolution Alt+F11
Widok klasy menu kontekstowych

ClassViewContextMenus.ClassViewMultiselectProjectreferenc Alt+Enter
esItems.Properties
Debugowania
Debug.ApplyCodeChanges Alt+F10
Debug.AttachtoProcess Ctrl+Alt+P
Debug.Autos Ctrl+Alt+V, A
Debug.BreakAll Ctrl+Alt+Break
Debug.Breakpoints Ctrl+Alt+B
Debug.CallStack Ctrl+Alt+C
Debug.DeleteAllBreakpoints Ctrl+Shift+F9
Debug.DiagnosticsHub.Launch Alt+F2
Debug.Disassembly Ctrl+Alt+D
Debug.DOMExplorer Ctrl+Alt+V, D
Debug.EnableBreakpoint Ctrl+F9
Debug.Exceptions Ctrl+Alt+E
Debug.FunctionBreakpoint Ctrl+K, B (Visual Studio 2019)

Ctrl + B (Visual Studio 2017)
Debug.GoToPreviousCallorIntelliTraceEvent Ctrl+Shift+F11
Debug.Graphics.StartDiagnostics Alt+F5
Debug.Immediate Ctrl+Alt+I
Debug.IntelliTraceCalls Ctrl+Alt+Y, T
Debug.IntelliTraceEvents Ctrl+Alt+Y, F
Debug.JavaScriptConsole Ctrl+Alt+V, C
Debug.Locals Ctrl+Alt+V, L
Debug.LocationToolbar.ProcessCombo Ctrl+5
Debug.LocationToolbar.StackFrameCombo Ctrl+7
Debug.LocationToolbar.ThreadCombo Ctrl+6
Debug.LocationToolbar.ToggleCurrentThreadFlaggedState Ctrl+8
Debug.LocationToolbar.ToggleFlaggedThreads Ctrl+9
Debug.Memory1 Ctrl+Alt+M, 1
Debug.Modules Ctrl+Alt+U
Debug.ParallelStacks Ctrl+Shift+D, S
Debug.ParallelWatch1 Ctrl+Shift+D, 1
Debug.Processes Ctrl+Alt+Z
Debug.QuickWatch Shift+F9 lub Ctrl+Alt+Q
Debug.ReattachtoProcess Shift+Alt+P
Debug.RefreshWindowsapp Ctrl+Shift+R
Debug.Registers Ctrl+Alt+G
Debug.Restart Ctrl+Shift+F5
Debug.RunToCursor Ctrl+F10
Debug.SetNextStatement Ctrl+Shift+F10
Debug.ShowCallStackonCodeMap Ctrl+Shift+'
Debug.ShowNextStatement Alt + Num *
Debug.Start F5
Debug.StartWindowsPhoneApplicationAnalysis Alt+F1
Debug.StartWithoutDebugging Ctrl+F5
Debug.StepInto F11
Debug.StepIntoCurrentProcess Ctrl+Alt+F11
Debug.StepIntoSpecific Shift+Alt+F11
Debug.StepOut Shift+ F11
Debug.StepOutCurrentProcess Ctrl+Shift+Alt+F11
Debug.StepOver F10 (Podczas debugowania: wykonuje krok po kroku)
Debug.StepOver F10 (Je śli nie debugowanie: rozpoczyna debugowanie i

zatrzymuje się w pierwszym wierszu kodu użytkownika)
Debug.StepOverCurrentProcess Ctrl+Alt+F10
Debug.StopDebugging Shift+ F5
Debug.StopPerformanceAnalysis Shift+Alt+F2
Debug.Tasks Ctrl+Shift+D, K
Debug.Threads Ctrl+Alt+H
Debug.ToggleBreakpoint F9
Debug.ToggleDisassembly Ctrl+F11
Debug.Watch1 Ctrl+Alt+W, 1
Menu kontekstowe debugera

DebuggerContextMenus.BreakpointsWindow.Delete Alt+F9, D
DebuggerContextMenus.BreakpointsWindow.GoToDisassem Alt+F9, A
bly
DebuggerContextMenus.BreakpointsWindow.GoToSourceCo Alt+F9, S
de
Centrum diagnostyki
P O L EC EN IE SK RÓT K L AW IAT URO W Y
DiagnosticsHub.StopCollection Ctrl+Alt+F2
Edytuj
Edit.Copy Ctrl+C
lub
Ctrl+Ins
Edit.Cut Ctrl+X
lub
Shift+Delete
Edit.CycleClipboardRing Ctrl+Shift+V
lub
Ctrl+Shift+Ins
Edit.Delete Usuwanie
Edit.Duplicate Ctrl + D
Edit.Find Ctrl+F
Edit.FindAllReferences Shift+F12
Edit.FindinFiles Ctrl+Shift+F
Edit.FindNext F3
Edit.FindNextSelected Ctrl+F3
Edit.FindPrevious Shift + F3
Edit.FindPreviousSelected Ctrl+Shift+F3
Edit.GenerateMethod Ctrl+K, Ctrl+M
Edit.GoTo Ctrl+G
Edit.GoToAll Ctrl+, lub Ctrl+T
Edit.GoToDeclaration Ctrl+F12
Edit.GoToDefinition F12
Edit.GoToMember Ctrl+1, Ctrl+M lub Ctrl+1, M lub Alt+ \
Edit.GoToNextLocation F8 (Następny błąd w oknie Lista błędów lub Dane

wyjściowe)
Edit.GoToPrevLocation Shift+F8 (poprzedni błąd w oknie Lista błędów lub Dane

wyjściowe)
Edit.InsertSnippet Ctrl+K, Ctrl+X
Edit.MoveControlDown Ctrl+strzałka w dół
Edit.MoveControlDownGrid Strzałka w dół
Edit.MoveControlLeft Ctrl+Strzałka w lewo
Edit.MoveControlLeftGrid Strzałka w lewo

Edit.MoveControlRight Ctrl+Strzałka w prawo
Edit.MoveControlRightGrid Strzałka w prawo
Edit.MoveControlUp Ctrl+Strzałka w gór ę
Edit.MoveControlUpGrid Strzałka w gór ę
Edit.NextBookmark Ctrl+K, Ctrl+N
Edit.NextBookmarkInFolder Ctrl+Shift+K, Ctrl+Shift+N
Edit.OpenFile Ctrl+Shift+G (otwiera nazwę pliku pod kursorem)
Edit.Paste Ctrl+V
lub
Shift+Ins
Edit.PreviousBookmark Ctrl+K, Ctrl+P
Edit.PreviousBookmarkInFolder Ctrl+Shift+K, Ctrl+Shift+P
Edit.QuickFindSymbol Shift+Alt+F12
Edit.Redo Ctrl+Y
lub
Ctrl+Shift+Z
lub
Shift+Alt+Backspace
Edit.RefreshRemoteReferences Ctrl+Shift+J
Edit.Replace Ctrl+H
Edit.ReplaceinFiles Ctrl+Shift+H
Edit.SelectAll Ctrl+A
Edit.SelectNextControl Tab
Edit.SelectPreviousControl Shift+Tab
Edit.ShowTileGrid Enter
Edit.SizeControlDown Ctrl+Shift+Strzałka w dół

Edit.SizeControlDownGrid Shift+Strzałka w dół
Edit.SizeControlLeft Ctrl+Shift+Strzałka w lewo
Edit.SizeControlLeftGrid Shift+Strzałka w lewo
Edit.SizeControlRight Ctrl+Shift+Strzałka w prawo
Edit.SizeControlRightGrid Shift+Strzałka w prawo
Edit.SizeControlUp Ctrl+Shift+Strzałka w gór ę
Edit.SizeControlUpGrid Shift+Strzałka w gór ę
Edit.StopSearch Alt+F3, S
Edit.SurroundWith Ctrl+K, Ctrl+S
Edit.Undo Ctrl+Z
lub
Alt+Backspace
Menu kontekstowe edytora

EditorContextMenus.CodeWindow.Breakpoint.BreakpointCo Alt+F9, C
nditions
EditorContextMenus.CodeWindow.Breakpoint.BreakpointEdit Alt+F9, L
labels
EditorContextMenus.CodeWindow.CodeMap.ShowItem Ctrl+'
EditorContextMenus.CodeWindow.Execute Ctrl+Alt+F5
EditorContextMenus.CodeWindow.GoToView Ctrl+M, Ctrl+G
EditorContextMenus.CodeWindow.ToggleHeaderCodeFile Ctrl+K, Ctrl+O (litera 'O')
EditorContextMenus.CodeWindow.ViewCallHierarchy Ctrl+K, Ctrl+T
lub
Ctrl+K, T
Plik
File.Exit Alt+F4
File.NewFile Ctrl+N
File.NewProject Ctrl+Shift+N
File.NewWebSite Shift+Alt+N
File.OpenFile Ctrl+O (litera 'O')
File.OpenProject Ctrl+Shift+O (litera 'O')
File.OpenWebSite Shift+Alt+O (litera 'O')
File.Print Ctrl+P
File.SaveAll Ctrl+Shift+S
File.SaveSelectedItems Ctrl+S
File.ViewinBrowser Ctrl+Shift+W
Pomoc
Help.AddandRemoveHelpContent Ctrl+Alt+F1
Help.F1Help F1
Help.ViewHelp Ctrl+F1
Help.WindowHelp Shift+F1
Test obciążeniowy
LoadTest.JumpToCounterPane Ctrl+R, Q
Inne menu kontekstowe

OtherContextMenus.MicrosoftDataEntityDesignContext.Add Inser t
NewDiagram
Projekt
Project.AddExistingItem Shift+Alt+A
Project.AddNewItem Ctrl+Shift+A
Project.ClassWizard Ctrl+Shift+X
Project.Override Ctrl+Alt+Ins
Project.Previewchanges Alt+; następnie Alt + C
Project.Publishselectedfiles Alt+; then Alt+P
Project.Replaceselectedfilesfromserver Alt+; następnie Alt + R
Menu kontekstowe projektu i rozwiązania

ProjectandSolutionContextMenus.Item.MoveDown Alt+Strzałka w dół
ProjectandSolutionContextMenus.Item.MoveUp Alt+Strzałka w gór ę
Refactor
Refactor.EncapsulateField Ctrl+R, Ctrl+E
Refactor.ExtractInterface Ctrl+R, Ctrl+I
Refactor.ExtractMethod Ctrl+R, Ctrl+M
Refactor.RemoveParameters Ctrl+R, Ctrl+V
Refactor.Rename Ctrl+R, Ctrl+R
Refactor.ReorderParameters Ctrl+R, Ctrl+O (litera 'O')
SolutionExplorer.OpenFilesFilter Ctrl+[ , O (litera 'O')
lub
Ctrl+[ , Ctrl+O (litera 'O')

SolutionExplorer.PendingChangesFilter Ctrl+[ , P
lub
Ctrl+[ , Ctrl+P
SolutionExplorer.SyncWithActiveDocument Ctrl+[ , S
lub
Ctrl+[ , Ctrl+S
Zespołu
Team.Git.GoToGitBranches Ctrl+0 (zero), Ctrl+N
lub
Ctrl+0, N
Team.Git.GoToGitChanges Ctrl+0 (zero), Ctrl+G
lub
Ctrl+0, G
Team.Git.GoToGitCommits Ctrl+0 (zero), Ctrl+O (litera 'O')
lub
Ctrl+0, O
Team.TeamExplorerSearch Ctrl+'
Menu kontekstowe team foundation

TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToBuilds Ctrl+0 (zero), Ctrl+B
lub
Ctrl+0, B
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToConnect Ctrl+0 (zero), Ctrl+C
lub
Ctrl+0, C
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToDocuments Ctrl+0 (zero), Ctrl+D
lub
Ctrl+0, D
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToHome Ctrl+0 (zero), Ctrl+H
lub
Ctrl+0, H
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToMyWork Ctrl+0 (zero), Ctrl+M
lub
Ctrl+0, M
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToPendingCha Ctrl+0 (zero), Ctrl+P

nges
lub
Ctrl+0, P
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToReports Ctrl+0 (zero), Ctrl+R
lub
Ctrl+0, R
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToSettings Ctrl+0 (zero), Ctrl+S
lub
Ctrl+0, S
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToWebAccess Ctrl+0 (zero), Ctrl+A
lub
Ctrl+0, A
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToWorkItems Ctrl+0 (zero), Ctrl+W
lub
Ctrl+0, W
Test
Test.UseCodedUITestBuilder Ctrl+, \ Ctrl+C
Test.UseExistingActionRecording Ctrl+, \ Ctrl+A
Eksplorator testów
TestExplorer.DebugAllTests Ctrl+R, Ctrl+A
TestExplorer.DebugAllTestsInContext Ctrl+R, Ctrl+T
TestExplorer.DebugLastRun Ctrl+R, D
TestExplorer.RepeatLastRun Ctrl+R, L
TestExplorer.RunAllTests Ctrl+R, A
TestExplorer.RunAllTestsInContext Ctrl+R, T
TestExplorer.ShowTestExplorer Ctrl+E, T
LiveUnitTesting.OpenTab Ctrl+E, L
Test.CodeCoverageResults Ctrl+E, C
Narzędzia
Tools.AttachtoProcess Ctrl+Alt+P
Tools.CodeSnippetsManager Ctrl+K, Ctrl+B
Tools.ForceGC Ctrl+Shift+Alt+F12, Ctrl+Shift+Alt+F12
Widok
View.AllWindows Shift+Alt+M
View.ArchitectureExplorer Ctrl+, \ Ctrl+R
View.Backward Alt+Strzałka w lewo (funkcje różnią się od funkcji

View.NavigateBackward w edytorze tekstów)
View.BookmarkWindow Ctrl+K, Ctrl+W
View.BrowseNext Ctrl+Shift+1
View.BrowsePrevious Ctrl+Shift+2
View.CallHierarchy Ctrl+Alt+K
View.ClassView Ctrl+Shift+C
View.ClassViewGoToSearchCombo Ctrl+K, Ctrl+V

View.CodeDefinitionWindow Ctrl+, \ D
lub
Ctrl+, \ Ctrl+D
View.CommandWindow Ctrl+Alt+A
View.DataSources Shift+Alt+D
View.DocumentOutline Ctrl+Alt+T
View.EditLabel F2
View.ErrorList Ctrl+, \ E
lub
Ctrl+, \ Ctrl+E
View.F#Interactive Ctrl+Alt+F
View.FindSymbolResults Ctrl+Alt+F12
View.Forward Alt+Strzałka w prawo (funkcje różnią się od funkcji

View.NavigateForward w edytorze tekstów)
View.ForwardBrowseContext Ctrl+Shift+7
View.FullScreen Shift+Alt+Enter
View.NavigateBackward Ctrl+-
View.NavigateForward Ctrl+Shift+-
View.NextError Ctrl+Shift+F12
View.Notifications Ctrl+W, N
lub
Ctrl+W, Ctrl+N
View.ObjectBrowser Ctrl+Alt+J
View.ObjectBrowserGoToSearchCombo Ctrl+K, Ctrl+R
View.Output Ctrl+Alt+O (litera 'O')
View.PopBrowseContext Ctrl+Shift+8 (tylko C++)
View.PropertiesWindow F4
View.PropertyPages Shift+F4
View.ResourceView Ctrl+Shift+E
View.ServerExplorer Ctrl+Alt+S
View.ShowSmartTag Shift+Alt+F10
lub
Ctrl+.
View.SolutionExplorer Ctrl+Alt+L
View.SQLServerObjectExplorer Ctrl+, \ Ctrl+S
View.TaskList Ctrl+, \ T
lub
Ctrl+, \ Ctrl+T
View.TfsTeamExplorer Ctrl+, \ Ctrl+M
View.Toolbox Ctrl+Alt+X
View.UMLModelExplorer Ctrl+, \ Ctrl+U
View.ViewCode F7
View.ViewDesigner Shift+F7
View.WebBrowser Ctrl+Alt+R
View.ZoomIn Ctrl+Shift+.
View.ZoomOut Ctrl+Shift+,
TestExplorer.ShowTestExplorer Ctrl+E, T
Okno
Window.ActivateDocumentWindow Esc
Window.AddTabtoSelection Ctrl+Shift+Alt+Spacja
Window.CloseDocumentWindow Ctrl+F4
Window.CloseToolWindow Shift + Esc

Window.KeepTabOpen Ctrl+Alt+Home
Window.MovetoNavigationBar Ctrl+F2
Window.NextDocumentWindow Ctrl+F6
Window.NextDocumentWindowNav Ctrl+Tab
Window.NextPane Alt+F6
Window.NextSplitPane F6
Window.NextTab Ctrl+Alt+PgDn
lub
Ctrl+PgDn
Window.NextTabandAddtoSelection Ctrl+Shift+Alt+PgDn
Window.NextToolWindowNav Alt+F7
Window.PreviousDocumentWindow Ctrl+Shift+F6
Window.PreviousDocumentWindowNav Ctrl+Shift+Tab
Window.PreviousPane Shift+Alt+F6
Window.PreviousSplitPane Shift+F6
Window.PreviousTab Ctrl+Alt+PgUp
lub
Ctrl+PgUp
Window.PreviousTabandAddtoSelection Ctrl+Shift+Alt+PgUp
Window.PreviousToolWindowNav Shift+Alt+F7
Window.QuickLaunch Ctrl+Q
Window.QuickLaunchPreviousCategory Ctrl+Shift+Q
Window.ShowDockMenu Alt+-
Window.ShowEzMDIFileList Ctrl+Alt+Strzałka w dół
Window.SolutionExplorerSearch Ctrl+;
Window.WindowSearch Alt+'
Azure
WindowsAzure.RetryMobileServiceScriptOperation Ctrl+Num, * Ctrl+R
WindowsAzure.ShowMobileServiceScriptErrorDetails Ctrl+Num, * Ctrl+D
Projektant modelu danych jednostki ADO.NET

OtherContextMenus.MicrosoftDataEntityDesignContext.Mov Alt+Strzałka w dół

eProperties.Down
OtherContextMenus.MicrosoftDataEntityDesignContext.Mov Alt+PgDn
eProperties.Down5
OtherContextMenus.MicrosoftDataEntityDesignContext.Mov Alt+End
eProperties.ToBottom
OtherContextMenus.MicrosoftDataEntityDesignContext.Mov Alt+Home
eProperties.ToTop
OtherContextMenus.MicrosoftDataEntityDesignContext.Mov Alt+Strzałka w gór ę

eProperties.Up
OtherContextMenus.MicrosoftDataEntityDesignContext.Mov Alt+PgUp
eProperties.Up5
OtherContextMenus.MicrosoftDataEntityDesignContext.Refa Ctrl+R, R
ctor.Rename
OtherContextMenus.MicrosoftDataEntityDesignContext.Rem Shift+Del
ovefromDiagram
View.EntityDataModelBrowser Ctrl+1
View.EntityDataModelMappingDetails Ctrl+2
Diagram klas
ClassDiagram.Collapse Num -
ClassDiagram.Expand Num +
Edit.Delete Ctrl+Del
Edit.ExpandCollapseBaseTypeList Shift+Alt+B
Edit.NavigateToLollipop Shift+Alt+L
Edit.RemovefromDiagram Usuwanie
View.ViewCode Enter
Edytor kodowanego testu interfejsu użytkownika

OtherContextMenus.UITestEditorContextMenu.CopyReferenc Ctrl+C
etoClipboard
OtherContextMenus.UITestEditorContextMenu.InsertDelayB Ctrl+Alt+D
efore
OtherContextMenus.UITestEditorContextMenu.LocateAll Shift+Alt+L
OtherContextMenus.UITestEditorContextMenu.LocatetheUIC Ctrl+Shift+L
ontrol
OtherContextMenus.UITestEditorContextMenu.Movecode Ctrl+Alt+C
OtherContextMenus.UITestEditorContextMenu.Splitintoanew Ctrl+Shift+T
method
Edytor obiektów DataSet

OtherContextMenus.ColumnContext.InsertColumn Inser t
OtherContextMenus.DbTableContext.Add.Column Ctrl+L
Podgląd różnic
Diff.IgnoreTrimWhitespace Ctrl+, \ Ctrl+Spacja
Diff.InlineView Ctrl+, \ Ctrl+1
Diff.LeftOnlyView Ctrl+, \ Ctrl+3
Diff.NextDifference F8
Diff.PreviousDifference Shift+F8
Diff.RightOnlyView Ctrl+, \ Ctrl+4
Diff.SideBySideView Ctrl+, \ Ctrl+2

Diff.SwitchBetweenLeftAndRight Ctrl+, \ Ctrl+Tab
Diff.SynchronizeViewToggle Ctrl+, \ Ctrl+Strzałka w dół
EditorContextMenus.CodeWindow.AddComment Ctrl+Shift+K
EditorContextMenus.CodeWindow.EditLocalFile Ctrl+Shift+P
Eksplorator DOM
DOMExplorer.Refresh F5
DOMExplorer.SelectElement Ctrl+B
DOMExplorer.ShowLayout Ctrl+Shift+I
interakcyjne F#
OtherContextMenus.FSIConsoleContext.CancelInteractiveEva Ctrl+Break
luation
Edytor dokumentów wykresu

ArchitectureContextMenus.DirectedGraphContextMenu.Adv Inser t
anced.Add.AddNode
ArchitectureContextMenus.DirectedGraphContextMenu.Adv B
anced.Select.BothDependencies
ArchitectureContextMenus.DirectedGraphContextMenu.Adv I
anced.Select.IncomingDependencies
ArchitectureContextMenus.DirectedGraphContextMenu.Adv O
anced.Select.OutgoingDependencies
ArchitectureContextMenus.DirectedGraphContextMenu.New Ctrl+Shift+K
Comment
lub
Ctrl+E, C
ArchitectureContextMenus.DirectedGraphContextMenu.Rem Usuwanie
ove
ArchitectureContextMenus.DirectedGraphContextMenu.Rena F2
me
Diagnostyka grafiki
Debug.Graphics.CaptureFrame Brak
Graphics.MovePixelSelectionDown Shift+Alt+Strzałka w dół
Graphics.MovePixelSelectionLeft Shift+Alt+Strzałka w lewo
Graphics.MovePixelSelectionRight Shift+Alt+Strzałka w prawo
Graphics.MovePixelSelectionUp Shift+Alt+Strzałka w gór ę
Graphics.ZoomToActualSize Shift+Alt+0 (zero)
Graphics.ZoomToFitInWindow Shift+Alt+9
Graphics.ZoomIn Shift+Alt+=
Graphics.ZoomOut Shift+Alt+-
Edytor HTML
OtherContextMenus.HTMLContext.GoToController Ctrl+M, Ctrl+G
Widok projektu edytora HTML

Format.Bold Ctrl+B
Format.ConverttoHyperlink Ctrl+L
Format.InsertBookmark Ctrl+Shift+L
Format.Italic CTRL + I
Format.Underline Ctrl+U
Project.AddContentPage Ctrl+M, Ctrl+C
Table.ColumntotheLeft Ctrl+Alt+Strzałka w lewo
Table.ColumntotheRight Ctrl+Alt+Strzałka w prawo
Table.RowAbove Ctrl+Alt+Strzałka w gór ę
Table.RowBelow Ctrl+Alt+Strzałka w dół
View.ASP.NETNonvisualControls Ctrl+Shift+N
View.EditMaster Ctrl+M, Ctrl+M
View.NextView Ctrl+PgDn
View.ShowSmartTag Shift+Alt+F10
View.ViewMarkup Shift+F7
Window.PreviousTab Ctrl+PgUp
Widok źródła edytora HTML

OtherContextMenus.HTMLContext.GoToController Ctrl+M, Ctrl+G
View.NextView Ctrl+PgDn
View.SynchronizeViews Ctrl+Shift+Y
View.ViewDesigner Shift+F7
Window.PreviousTab Ctrl+PgUp
Diagram warstwowy
Edit.Delete Shift+Delete
Edytor zasobów zarządzanych

Edit.EditCell F2
Edit.Remove Usuwanie
Edit.RemoveRow Ctrl+Delete
Edit.SelectionCancel Escape
Resources.Audio Ctrl+4
Resources.Files Ctrl+5
Resources.Icons Ctrl+3
Resources.Images Ctrl+2
Resources.Other Ctrl+6
Resources.Strings Ctrl+1
Okno Edytor scalania

TeamFoundationContextMenus.MergeContextMenu.SetFocu Alt+1
sonLeftWindow
sonResultWindow
sonRightWindow
Narzędzia danych Microsoft SQL Server, Porównywanie schematów

SQL.SSDTSchemaCompareCompare Shift+Alt+C
SQL.SSDTSchemaCompareGenerateScript Shift+Alt+G
SQL.SSDTSchemaCompareNextChange Shift+Alt+.
SQL.SSDTSchemaComparePreviousChange Shift+Alt+,
SQL.SSDTSchemaCompareStop Alt+Break
SQL.SSDTSchemaCompareWriteUpdates Shift+Alt+U
Narzędzia danych Microsoft SQL Server, Projektant tabel

CommitAllEdits Shift+Alt+U
SQL.ExpandWildcards Ctrl+R, E
lub
Ctrl+R, Ctrl+E
SQL.FullyqualifyNames Ctrl+R, Q
lub
Ctrl+R, Ctrl+Q
SQL.MovetoSchema Ctrl+R, M
lub
Ctrl+R, Ctrl+M
SQL.Rename F2
lub
Ctrl+R, R
lub
Ctrl+R, Ctrl+R
ViewFileInScriptPanel Shift+Alt+PgDn
Narzędzia danych Microsoft SQL Server, Edytor T-SQL

CommitAllEdits Shift+Alt+U
SQL.ExecuteWithDebugger Alt+F5
SQL.ExpandWildcards Ctrl+R, E
lub
Ctrl+R, Ctrl+E
SQL.FullyqualifyNames Ctrl+R, Q
lub
Ctrl+R, Ctrl+Q
SQL.MovetoSchema Ctrl+R, M
lub
Ctrl+R, Ctrl+M
SQL.Rename F2
lub
Ctrl+R, R
lub
Ctrl+R, Ctrl+R
SQL.TSqlEditorCancelQuery Alt+Break
SQL.TSqlEditorExecuteQuery Ctrl+Shift+E
SQL.TSqlEditorResultsAsFile Ctrl+D, F
SQL.TSqlEditorResultsAsGrid Ctrl+D, G
SQL.TSqlEditorResultsAsText Ctrl+D, T
SQL.TSqlEditorShowEstimatedPlan Ctrl+D, E
SQL.TSqlEditorToggleExecutionPlan Ctrl+D, A
SQL.TSqlEditorToggleResultsPane Ctrl+D, R
TSqlEditorCloneQuery Ctrl+Alt+N
TSqlEditorDatabaseCombo Shift+Alt+PgDn
Narzędzia danych Microsoft SQL Server, Edytor T-SQL PDW

SQL.TSqlEditorCancelQuery Alt+Break
SQL.TSqlEditorExecuteQuery Ctrl+Shift+E
SQL.TSqlEditorResultsAsFile Ctrl+D, F
SQL.TSqlEditorResultsAsGrid Ctrl+D, G
SQL.TSqlEditorResultsAsText Ctrl+D, T
SQL.TSqlEditorShowEstimatedPlan Ctrl+D, E
SQL.TSqlEditorToggleExecutionPlan Ctrl+D, A
SQL.TSqlEditorToggleResultsPane Ctrl+D, R
TSqlEditorCloneQuery Ctrl+Alt+N
TSqlEditorDatabaseCombo Shift+Alt+PgDn
Inspektor strony
PageInspector.Minimize F12
Projektant zapytań
QueryDesigner.CancelRetrievingData Ctrl+T
QueryDesigner.Criteria Ctrl+2
QueryDesigner.Diagram Ctrl+1
QueryDesigner.ExecuteSQL Ctrl+R
QueryDesigner.GotoRow Ctrl+G
QueryDesigner.JoinMode Ctrl+Shift+J
QueryDesigner.Results Ctrl+4
QueryDesigner.SQL Ctrl+3
Wyniki zapytania
SQL.QueryResultsNewRow Alt+End
SQL.QueryResultsRefresh Shift+Alt+R
SQL.QueryResultsStop Alt+Break
Projektant raportów
Edit.BreakLine Enter
Edit.CharLeft Strzałka w lewo
Edit.CharLeftExtend Shift+Strzałka w lewo
Edit.CharRight Strzałka w prawo
Edit.CharRightExtend Shift+Strzałka w prawo
Edit.InsertTab Tab
Edit.LineDown Strzałka w dół
Edit.LineDownExtend Shift+Strzałka w dół
Edit.LineUp Strzałka w gór ę
Edit.LineUpExtend Shift+Strzałka w gór ę
Edit.SelectionCancel Esc
Edit.TabLeft Shift+Tab
View.ReportData Ctrl+Alt+D
Diagramów sekwencji
ArchitectureDesigner.Sequence.NavigateToCode F12
Edit.Delete Shift+Del
Projektant ustawień
Edit.EditCell F2
Edit.RemoveRow Ctrl+Delete
Edit.SelectionCancel Esc
View.ViewCode F7
ClassViewContextMenus.ClassViewProject.View.ViewinPageIn Ctrl+K, Ctrl+G

spector
Team Explorer
Edit.Delete Usuwanie
File.Rename F2
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToTeamExplor Alt+Home
erNavigation
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToTeamExplor Alt+Strzałka w dół

erNextSectionContent
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToTeamExplor Alt+0 (zero)

erPageContent
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToTeamExplor Alt+Strzałka w gór ę

erPreviousSectionContent
TeamFoundationContextMenus.Commands.GoToTeamExplor Alt+1
erSection1Content
erSection2Content
erSection3Content
erSection4Content
erSection5Content
erSection6Content
erSection7Content
erSection8Content
erSection9Content
TeamFoundationContextMenus.Commands.TeamExplorerNav Alt+Strzałka w lewo

igateBackward
TeamFoundationContextMenus.Commands.TeamExplorerNav Alt+Strzałka w prawo

igateForward
TeamFoundationContextMenus.MyWorkPageInProgress.TfsC Shift+Alt+C
ontextMyWorkPageCreateCopyWI
TeamFoundationContextMenus.MyWorkPageInProgress.TfsC Shift+Alt+L
ontextMyWorkPageNewLinkedWI
View.Refresh F5
Eksplorator testów
TestExplorer.OpenTest F12
Edytor tekstu
lub
Shift+Enter
Edit.CharLeftExtendColumn Shift+Alt+Strzałka w lewo

Edit.CharRightExtendColumn Shift+Alt+Strzałka w prawo
Edit.ClearBookmarks Ctrl+K, Ctrl+L
Edit.CollapseAllOutlining Ctrl+M, Ctrl+A
Edit.CollapseCurrentRegion Ctrl+M, Ctrl+S
Edit.CollapseTag Ctrl+M, Ctrl+T
Edit.CollapseToDefinitions Ctrl+M, Ctrl+O (litera 'O')
Edit.ContractSelection Shift+Alt+-
Edit.CommentSelection Ctrl+K, Ctrl+C
Edit.CompleteWord Ctrl+Space
lub
Alt+Strzałka w prawo
Edit.CopyParameterTip Ctrl+Shift+Alt+C
Edit.DecreaseFilterLevel Alt+,
Edit.DeleteBackwards Backspace
lub
Shift+Bkspce
Edit.DeleteHorizontalWhiteSpace Ctrl+K, Ctrl+\
Edit.DocumentEnd Ctrl+End
Edit.DocumentEndExtend Ctrl+Shift+End
Edit.DocumentStart Ctrl+Home
Edit.DocumentStartExtend Ctrl+Shift+Home
Edit.ExpandAllOutlining Ctrl+M, Ctrl+X
Edit.ExpandCurrentRegion Ctrl+M, Ctrl+E
Edit.ExpandSelection Shift+Alt+=
Edit.ExpandSelectiontoContainingBlock Shift+Alt+]
Edit.FormatDocument Ctrl+K, Ctrl+D

Edit.FormatSelection Ctrl+K, Ctrl+F
Edit.GotoAll Ctrl+T
lub
Ctrl+,
Edit.GotoBrace Ctrl+]
Edit.GotoBraceExtend Ctrl+Shift+]
Edit.GotoRecent Ctrl+T,R
Edit.GotoNextIssueinFile Alt+PgDn
Edit.GotoPreviousIssueinFile Alt+PgUp
Edit.HideSelection Ctrl+M, Ctrl+H
Edit.IncreaseFilterLevel Alt +.
Edit.IncrementalSearch CTRL + I
Edit.InsertCaretsatAllMatching Shift+Alt+;
Edit.InsertNextMatchingCaret Shift+Alt+.
Edit.InsertTab Tab
Edit.LineCut Ctrl+L
Edit.LineDelete Ctrl+Shift+L
Edit.LineDownExtend Shift+Strzałka w dół
Edit.LineDownExtendColumn Shift+Alt+Strzałka w dół
Edit.LineEnd End
Edit.LineEndExtend Shift+End
Edit.LineEndExtendColumn Shift+Alt+End
Edit.LineOpenAbove Ctrl+Enter
Edit.LineOpenBelow Ctrl+Shift+Enter
Edit.LineStart Ekran główny

Edit.LineStartExtend Shift+Home
Edit.LineStartExtendColumn Shift+Alt+Home
Edit.LineTranspose Shift+Alt+T
Edit.LineUpExtend Shift+Strzałka w gór ę
Edit.LineUpExtendColumn Shift+Alt+Strzałka w gór ę
Edit.ListMembers Ctrl+J
Edit.MakeLowercase Ctrl+U
Edit.MakeUppercase Ctrl+Shift+U
Edit.MoveSelectedLinesDown Alt+Strzałka w dół
Edit.MoveSelectedLinesUp Alt+Strzałka w gór ę
Edit.NextHighlightedReference Ctrl+Shift+Strzałka w dół
Edit.OvertypeMode Inser t
Edit.PageDown PgDn
Edit.PageDownExtend Shift+PgDn
Edit.PageUp PgUp
Edit.PageUpExtend Shift+PgUp
Edit.ParameterInfo Ctrl+Shift+Spacebar
Edit.PasteParameterTip Ctrl+Shift+Alt+P
Edit.PeekBackward Ctrl+Alt+-
Edit.PeekDefinition Alt+F12
Edit.PeekForward Ctrl+Alt+=
Edit.PreviousHighlightedReference Ctrl+Shift+Strzałka w gór ę
Edit.QuickInfo Ctrl+K, Ctrl+I
Edit.ReverseIncrementalSearch Ctrl+Shift+I
Edit.ScrollLineDown Ctrl+strzałka w dół
Edit.ScrollLineUp Ctrl+Strzałka w gór ę
Edit.SelectCurrentWord Ctrl+W
Edit.SelectToLastGoBack Ctrl+=
Edit.ShowCodeLensMenu Ctrl+K, Ctrl+`
Edit.ShowNavigateMenu Alt+`
Edit.StopHidingCurrent Ctrl+M, Ctrl+U
Edit.StopOutlining Ctrl+M, Ctrl+P
Edit.SwapAnchor Ctrl+K, Ctrl+A
Edit.ToggleAllOutlining Ctrl+M, Ctrl+L
Edit.ToggleBookmark Ctrl+K, Ctrl+K
Edit.ToggleCompletionMode Ctrl+Alt+Spacja
Edit.ToggleOutliningExpansion Ctrl+M, Ctrl+M
Edit.ToggleTaskListShortcut Ctrl+K, Ctrl+H
Edit.ToggleWordWrap Ctrl+E, Ctrl+W
Edit.UncommentSelection Ctrl+K, Ctrl+U
Edit.ViewBottom Ctrl+PgDn
Edit.ViewBottomExtend Ctrl+Shift+PgDn
Edit.ViewTop Ctrl+PgUp
Edit.ViewTopExtend Ctrl+Shift+PgUp
Edit.ViewWhiteSpace Ctrl+R, Ctrl+W
Edit.WordDeleteToEnd Ctrl+Delete
Edit.WordDeleteToStart Ctrl+Backspace
Edit.WordNext Ctrl+Strzałka w prawo
Edit.WordNextExtend Ctrl+Shift+Strzałka w prawo
Edit.WordNextExtendColumn Ctrl+Shift+Alt+Strzałka w prawo
Edit.WordPrevious Ctrl+Strzałka w lewo
Edit.WordPreviousExtend Ctrl+Shift+Strzałka w lewo
Edit.WordPreviousExtendColumn Ctrl+Shift+Alt+Strzałka w lewo
Edit.WordTranspose Ctrl+Shift+T
EditorContextMenus.CodeWindow.ExecuteInInteractive Alt+Enter
EditorContextMenus.CodeWindow.ExecuteLineInInteractive Alt+'
OtherContextMenus.HTMLContext.ViewinPageInspector Ctrl+K, Ctrl+G
TeamFoundationContextMenus.Annotate.TfsAnnotateMoveN Alt+PgDn
extRegion
TeamFoundationContextMenus.Annotate.TfsAnnotateMoveP Alt+PgUp
reviousRegion
Diagram aktywności UML

Edit.Delete Shift+Del
Diagram klas UML

Edit.DeleteFromModel Shift+Del
Diagram składników UML

Diagram przypadków użycia UML

Edytor klawiszy skrótów VC

Edit.NewAccelerator Inser t
Edit.NextKeyTyped Ctrl+W
Edytor okien dialogowych VC

Edit.MoveControlDown Strzałka w dół
Edit.MoveControlLeft Strzałka w lewo
Edit.MoveControlRight Strzałka w prawo
Edit.MoveControlUp Strzałka w gór ę
Edit.ScrollColumnLeft Ctrl+Strzałka w lewo
Edit.ScrollColumnRight Ctrl+Strzałka w prawo
Edit.ScrollLineDown Ctrl+strzałka w dół
Edit.ScrollLineUp Ctrl+Strzałka w gór ę
Edit.SizeControlDown Shift+Strzałka w dół
Edit.SizeControlLeft Shift+Strzałka w lewo
Edit.SizeControlRight Shift+Strzałka w prawo
Edit.SizeControlUp Shift+Strzałka w gór ę
Format.AlignBottoms Ctrl+Shift+Strzałka w dół
Format.AlignCenters Shift+F9
Format.AlignLefts Ctrl+Shift+Strzałka w lewo
Format.AlignMiddles F9
Format.AlignRights Ctrl+Shift+Strzałka w prawo
Format.AlignTops Ctrl+Shift+Strzałka w gór ę

Format.ButtonBottom Ctrl+B
Format.ButtonRight Ctrl+R
Format.CenterHorizontal Ctrl+Shift+F9
Format.CenterVertical Ctrl+F9
Format.CheckMnemonics Ctrl+M
Format.SizetoContent Shift+F7
Format.SpaceAcross Alt+Strzałka w prawo
lub
Alt+Strzałka w lewo
Format.SpaceDown Alt+Strzałka w gór ę
lub
Alt+Strzałka w dół
Format.TabOrder Ctrl + D
Format.TestDialog Ctrl+T
Format.ToggleGuides Ctrl+G
Edytor obrazów VC
Image.AirbrushTool Ctrl+A
Image.BrushTool Ctrl+B
Image.CopyandOutlineSelection Ctrl+Shift+U
Image.DrawOpaque Ctrl+J
Image.EllipseTool Alt+P
Image.EraseTool Ctrl+Shift+I
Image.FilledEllipseTool Ctrl+Shift+Alt+P
Image.FilledRectangleTool Ctrl+Shift+Alt+R
Image.FilledRoundedRectangleTool Ctrl+Shift+Alt+W
Image.FillTool Ctrl+F
Image.FlipHorizontal Ctrl+H
Image.FlipVertical Shift+Alt+H
Image.LargerBrush Ctrl+=
Image.LineTool Ctrl+L
Image.MagnificationTool Ctrl+M
Image.Magnify Ctrl+Shift+M
Image.NewImageType Inser t
Image.NextColor Ctrl+]
lub
Ctrl+Strzałka w prawo
Image.NextRightColor Ctrl+Shift+]
lub
Ctrl+Shift+Strzałka w prawo
Image.OutlinedEllipseTool Shift+Alt+P
Image.OutlinedRectangleTool Shift+Alt+R
Image.OutlinedRoundedRectangleTool Shift+Alt+W
Image.PencilTool CTRL + I
Image.PreviousColor Ctrl+[
lub
Ctrl+Strzałka w lewo
Image.PreviousRightColor Ctrl+Shift+[
lub
Ctrl+Shift+Strzałka w lewo
Image.RectangleSelectionTool Shift+Alt+S
Image.RectangleTool Alt+R
Image.Rotate90Degrees Ctrl+Shift+H
Image.RoundedRectangleTool Alt+W
Image.ShowGrid Ctrl+Alt+S
Image.ShowTileGrid Ctrl+Shift+Alt+S
Image.SmallBrush Ctrl+.
Image.SmallerBrush Ctrl+-
Image.TextTool Ctrl+T
Image.UseSelectionasBrush Ctrl+U
Image.ZoomIn Ctrl+Shift+.
lub
Ctrl+Strzałka w gór ę
Image.ZoomOut Ctrl+Shift+,
lub
Ctrl+strzałka w dół
Edytor ciągów VC
Edit.NewString Inser t
Projektant widoków
QueryDesigner.CancelRetrievingData Ctrl+T
QueryDesigner.Criteria Ctrl+2
QueryDesigner.Diagram Ctrl+1
QueryDesigner.ExecuteSQL Ctrl+R
QueryDesigner.GotoRow Ctrl+G
QueryDesigner.JoinMode Ctrl+Shift+J
QueryDesigner.Results Ctrl+4
QueryDesigner.SQL Ctrl+3
Visual Studio
OtherContextMenus.ORDesignerContext.HideMethodsPane Ctrl+1
Projektant Windows Forms

Edit.DocumentEnd End
Edit.DocumentEndExtend Shift+End
Edit.DocumentStart Ekran główny
Edit.DocumentStartExtend Shift+Home
Edit.InsertTab Tab
Edit.LineDownExtend Shift+Strzałka w gór ę
Edit.LineUpExtend Shift+Strzałka w dół
Edytor elementu roboczego

Edit.CreateCopyofWorkItem Shift+Alt+C
Edit.RefreshWorkItem F5
Team.NewLinkedWorkItem Shift+Alt+L
Widok zapytania o elementy robocze

Edit.Indent Shift+Alt+Strzałka w prawo
Edit.Outdent Shift+Alt+Strzałka w lewo
Team.Refresh F5
Window.Toggle Shift+Alt+V
Widok wyników dotyczących elementu pracy

Edit.Indent Shift+Alt+Strzałka w prawo
Edit.Outdent Shift+Alt+Strzałka w lewo
Team.GotoNextWorkItem Shift+Alt+N
Team.GotoPreviousWorkItem Shift+Alt+P
Team.Refresh F5
Window.Toggle Shift+Alt+V
Projektant przepływów pracy

Edit.CompleteWord Ctrl+K, W
lub
Ctrl+K, Ctrl+W
lub
Ctrl+Spacja
lub
Alt+Strzałka w prawo
Edit.DecreaseFilterLevel Alt+,
Edit.IncreaseFilterLevel Alt +.
Edit.ListMembers Ctrl+K, L
lub
Ctrl+K, Ctrl+L
lub
Ctrl+J
Edit.ParameterInfo Ctrl+K, P
lub
Ctrl+K, Ctrl+P
lub
Ctrl+Shift+Spacebar
Edit.QuickInfo Ctrl+K, I
lub
Ctrl+K, Ctrl+I
WorkflowDesigner.Collapse Ctrl+E, Ctrl+C
lub
Ctrl+E, C
WorkflowDesigner.CollapseAll lub
WorkflowDesigner.ConnectNodes Ctrl+E, Ctrl+F
lub
Ctrl+E, F
WorkflowDesigner.CreateVariable Ctrl+E, Ctrl+N
lub
Ctrl+E, N
WorkflowDesigner.ExpandAll Ctrl+E, Ctrl+X
lub
Ctrl+E, X
WorkflowDesigner.ExpandInPlace Ctrl+E, Ctrl+E
lub
Ctrl+E, E
WorkflowDesigner.GoToParent Ctrl+E, Ctrl+P
lub
Ctrl+E, P
WorkflowDesigner.MoveFocus Ctrl+E, Ctrl+M
lub
Ctrl+E, M
WorkflowDesigner.NavigateThroughDesigner Ctrl+Alt+F6
WorkflowDesigner.Restore Ctrl+E, Ctrl+R
lub
Ctrl+E, R
WorkflowDesigner.ShowHideArgumentDesigner Ctrl+E, Ctrl+A
lub
Ctrl+E, A
WorkflowDesigner.ShowHideImportsDesigner Ctrl+E, Ctrl+I
lub
Ctrl+E, I
WorkflowDesigner.ShowHideOverviewMap Ctrl+E, Ctrl+O (litera 'O')
lub
Ctrl+E, O
WorkflowDesigner.ShowHideVariableDesigner Ctrl+E, Ctrl+V
lub
Ctrl+E, V
WorkflowDesigner.ToggleSelection Ctrl+E, Ctrl+S
lub
Ctrl+E, S
WorkflowDesigner.ZoomIn Ctrl+Num +
WorkflowDesigner.ZoomOut Ctrl+Num —
Projektant języka XAML

Design.FitAll Ctrl+0 (zero)
Design.ShowHandles F9
Design.ZoomIn Ctrl+Alt+=
Design.ZoomOut Ctrl+Alt+-
Opcje projektanta Ctrl+Shift+;
Format.EditText F2
Format.ResetLayout.All Ctrl+Shift+R
Uruchamianie kodu projektu Ctrl+F9
Timeline.Hide (tylko blend) Ctrl+H
Timeline.Lock (tylko blend) Ctrl+L

Timeline.Show (tylko blend) Ctrl+Shift+H
Timeline.Unlock (tylko blend) Ctrl+Shift+L
View.EdgeLeftMoveLeft Ctrl+Shift+,
View.EdgeLeftMoveRight Ctrl+Shift+.
View.EdgeRightMoveLeft Ctrl+Shift+Alt+,
View.EdgeRightMoveRight Ctrl+Shift+Alt+.
View.ShowPropertyMarkerMenu Ctrl+Spacja
Edytor (tekstu) XML

XML.StartXSLTDebugging Alt+F5
XML.StartXSLTWithoutDebugging Ctrl+Alt+F5
Projektant schematu XML

GraphView.BottomtoTop Alt+Strzałka w gór ę
GraphView.LefttoRight Alt+Strzałka w prawo
GraphView.RighttoLeft Alt+Strzałka w lewo
GraphView.ToptoBottom Alt+Strzałka w dół
OtherContextMenus.GraphView.RemovefromWorkspace Usuwanie
XsdDesigner.ShowContentModelView Ctrl+2
XsdDesigner.ShowGraphView Ctrl+3
XsdDesigner.ShowStartView Ctrl+1
Zobacz też
Polecenia programu Visual Studio można wprowadzać w oknie polece ń , oknie bezpo średnim lub w polu
Znajd ź /polecenie . W każdym przypadku znak większości ( > ) wskazuje, że polecenie, a nie operację
wyszukiwania lub debugowania, następuje poniżej.
Pełną listę poleceń i ich składnię można znaleźć na stronie Klawiatura w obszarze Narz ę dzia > Opcje >
środowiska .
W zlokalizowanych wersjach środowiska IDE nazwy poleceń można wprowadzać w języku macierzystym IDE lub
w języku angielskim. Na przykład można wpisać albo File.NewFile Fichier.NouveauFichier w IDE, aby wykonać
to samo polecenie.
Wiele poleceń ma aliasy. Aby uzyskać listę aliasów poleceń, zobacz Aliasy poleceń. Aby zapoznać się z skrótami
klawiaturowymi poleceń, zobacz domyślne skróty klawiaturowe w programie Visual Studio.
Znak ucieczki
Znak ucieczki dla poleceń programu Visual Studio jest karetką (^). Znak ucieczki oznacza, że znak bezpośrednio
po nim jest interpretowany dosłownie, a nie jako znak kontrolny. Można go użyć do osadzenia prostych
cudzysłowów ("), spacji, ukośników wiodących, karetki lub innych znaków literału w wartości parametru lub
przełącznika, z wyjątkiem nazw przełączników. Na przykład:
ostatnim znakiem w wierszu, zostanie zignorowana.
Polecenia z argumentami
Następujące polecenia przyjmują argumenty lub przełączniki:
N A Z WA P O L EC EN IA O P IS
Dodaj istniejący element Dodaje istniejący plik do bieżącego rozwiązania i otwiera go.
Dodaj istniejący projekt Dodaje istniejący projekt do bieżącego rozwiązania.
Dodaj nowy element Dodaje nowy element rozwiązania, taki jak. htm, CSS, txt lub
FRAMESET do bieżącego rozwiązania i otwiera go.
Użyj Tworzy nowy alias dla kompletnego polecenia, kompletne

polecenie i argumenty, a nawet inny alias.
Oceń instrukcję Oblicza i wyświetla daną instrukcję.
Wyświetlić Przeszukuje pliki za pomocą podzestawu opcji dostępnych w

kontrolce Znajdowanie i zamienianie .
Znajdź w plikach Przeszukuje pliki za pomocą podzestawu opcji dostępnych na

stronie Znajdź w plikach.
Przejdź do Przenosi kursor do określonego wiersza.
Wyświetl stos wywołań Wyświetla bieżący stos wywołań.
Demontaż listy Rozpoczyna proces debugowania i pozwala określić, jak

błędy są obsługiwane.
Wyświetl pamięć Wyświetla zawartość określonego zakresu pamięci.
Lista modułów Wyświetla listę modułów dla bieżącego procesu.
Lista rejestrów Wyświetla listę rejestrów.
Źródło listy Wyświetla określone wiersze kodu źródłowego.
Wyświetl wątki Wyświetla listę wątków w bieżącym programie.
Dane wyjściowe okna polecenia dziennika Kopiuje wszystkie dane wejściowe i wyjściowe z okno
Polecenie do pliku.
Nowy plik Tworzy nowy plik i dodaje go do aktualnie wybranego

projektu.
Otwórz plik Otwiera istniejący plik i umożliwia określenie edytora.
Otwórz projekt Otwiera istniejący projekt i umożliwia dodanie projektu do

bieżącego rozwiązania.
Drukuj Oblicza wyrażenie i wyświetla wyniki lub określony tekst.
Szybkie czujka — polecenie Wyświetla wybrany lub określony tekst w polu wyra żenie w
oknie dialogowym szybkie czujka .
Stępować Zamienia tekst w plikach za pomocą podzestawu opcji

dostępnych w kontrolce Znajdowanie i zamienianie .
Zastąp w plikach Zamienia tekst w plikach za pomocą podzestawu opcji

dostępnych w Zamień w plikach.
Ustaw bieżącą ramkę stosu Umożliwia wyświetlenie określonej ramki stosu.
Ustaw bieżący wątek Umożliwia wyświetlenie określonego wątku.
Ustaw podstawy Określa liczbę bajtów do wyświetlenia.
Powłoka Uruchamia programy z poziomu Visual Studio AS, gdy

polecenie zostało wykonane z wiersza polecenia.
ShowWebBrowser — — polecenie Wyświetla adres URL określony w oknie przeglądarki sieci

Web w zintegrowanym środowisku programistycznym (IDE)
lub zewnętrznym z IDE.
Początek Rozpoczyna proces debugowania i pozwala określić, jak

błędy są obsługiwane.
Ścieżka Ustawia listę katalogów dla debugera do wyszukiwania

symboli.
Przełącz punkt przerwania Włącza lub wyłącza punkt przerwania w zależności od

bieżącego stanu w bieżącej lokalizacji pliku.
Watch — polecenie Tworzy i otwiera określone wystąpienie okna czujka .
Zobacz też
Okno polecenia
Znajdź/pole polecenia
Aliasy poleceń programu Visual Studio
Visual Studio — Aliasy poleceń
Aliasy poleceń umożliwiają wpisanie mniejszej liczby znaków, gdy chcesz wykonać polecenie. Wpisz aliasy w
polu Znajd ź /polecenie lub w oknie wiersza polecenia . Na przykład zamiast wprowadzania >File.OpenFile
do wyświetlania okna dialogowego Otwórz plik można użyć wstępnie zdefiniowanego aliasu >of .
Wpisz alias w oknie polecenia , aby wyświetlić listę bieżących aliasów i ich definicje. Wpisz, >cls Aby
wyczyścić zawartość okna polece ń . Jeśli chcesz zobaczyć alias dla określonego polecenia, wpisz
alias <command name> .
Można łatwo utworzyć własny alias dla jednego z poleceń programu Visual Studio (z argumentami lub bez nich).
Na przykład składnia aliasu File.NewFile MyFile.txt to alias MyAlias File.NewFile MyFile.txt . Jeden z
aliasów można usunąć za pomocą alias <alias name> /delete
Poniższa tabela zawiera listę wstępnie zdefiniowanych aliasów poleceń programu Visual Studio. Niektóre nazwy
poleceń mają więcej niż jeden wstępnie zdefiniowany alias. Kliknij linki do poniższych nazw poleceń, aby
wyświetlić szczegółowe tematy objaśniające poprawną składnię, argumenty i przełączniki dla tych poleceń.
N A Z WA P O L EC EN IA A L IA S P EŁ N A N A Z WA
Print — polecenie ? Debuguj. Print
Szybkie czujka — polecenie ?? Debuguj. QuickWatch
Dodaj nowy projekt Addproj Plik. AddNewProject
Alias — polecenie Alias Tools. alias
okno zmiennych automatycznych Automatyczne Debug.Autos
Okno punktów przerwania czarnej listy Debug.Breakpoints
Przełącz punkt przerwania BP Debuguj. Togglebreakpoint —
Stos wywołań, okno Stosu wywołań Debug.CallStack
Wyczyść zakładki ClearBook Edit.ClearBookmarks
Zamknij Zamknij Plik. Zamknij
Zamknij wszystkie dokumenty CloseAll Window. CloseAllDocuments
Wyczyść wszystko ze Edytuj. ClearAll
Tryb polecenia cmd View.CommandWindow
Wyświetl kod kod View.ViewCode
List Memory — polecenie d Debuguj. ListMemory —

Wyświetl pamięć polecenia jako ANSI da Debug. ListMemory —/ANSI
Lista One-Byte format polecenia bazy danych Debug. ListMemory —/format:

pamięci OneByte
Wyświetl listę poleceń jako ANSI w DC Debug. ListMemory —/format:

formacie Four-Byte FourBytes/ANSI
Lista Four-Byte format polecenia dd Debug. ListMemory —/format:

pamięci FourBytes
Usuń do BOL DelBOL Edytuj. DeleteToBOL
Usuń do EOL DelEOL Edytuj. DeleteToEOL
Usuń odstępy w poziomie DelHSp Edytuj. DeleteHorizontalWhitespace
Projektant widoków projektant View.ViewDesigner
List Memory — polecenie Format DF Debug. ListMemory —/format: float

zmiennoprzecinkowy
Dezasemblacja, okno DISASM Debug.Disassembly
Lista Eight-Byte format polecenia elemencie DQ Debug. ListMemory —/format:

pamięci EightBytes
Wyświetl pamięć polecenia jako du Debug. ListMemory —/Unicode

Unicode
Polecenie szacowania instrukcji powiadomienie Debuguj. EvaluateStatement
Zakończ Zakończ File.Exit
Formatowanie zaznaczenia format Edit.FormatSelection
Pełny ekran Pełnoekranowy View.FullScreen
Uruchom polecenie g Debug.Start
Przejdź do — polecenie GotoLn Edit.GoTo
Przejdź do nawiasu klamrowego GotoBrace Edit.GotoBrace
F1Help Pomoc Help.F1Help
Tryb natychmiastowy immed Tools. immediatemode
Wstaw plik jako tekst InsertFile Edytuj. InsertFileAsText
Listing stosu wywołań — polecenie bazy Debuguj. ListCallStack

Zmień na małe litery Lcase Edit.MakeLowercase
Wytnij wiersz LineCut Edit.LineCut
Usuń wiersz LineDel Edit.LineDelete
Lista składników Wyświetlanie członków Edit.ListMembers
okno zmiennych lokalnych Zmienne lokalne Debug.Locals
Polecenie dziennika danych Dziennik Tools. LogCommandWindowOutput

wyjściowych okna polecenia
Tryb oznaczania okna polecenia znacznik Tools. CommandWindowMarkMode
okno pamięci Memory1 pamięci Debug.Memory1
Okno pamięci 2 Memory2 Debug.Memory2
Set podstawy — polecenie n Debuguj. SetRadix
ShowWebBrowser — — polecenie Nawigacja nawigacji Widok. ShowWebBrowser —
Następna zakładka NextBook Edit.NextBookmark
Nowy plik — polecenie oznaczona File.NewFile
Nowy projekt np. NewProj File.NewProject
Otwórz plik — polecenie z otwartego File.OpenFile
Otwórz projekt — polecenie op File.OpenProject
Zwiń do definicji/Zatrzymaj tworzenie OutlineDefs StopOutlining Edytuj. CollapseToDefinitions

konspektu
Przekrocz nad p Debug.StepOver
Informacje o parametrach ParamInfo Edit.ParameterInfo
Wyjdź pr Debug.StepOut
Poprzednia zakładka PrevBook Edit.PreviousBookmark
Drukowanie pliku drukowanie File.Print

Okno Właściwości props View.PropertiesWindow
Stop q Debug.StopDebugging
Ponów ponawia Edit.Redo
Okno rejestrów rejestry Debug.Registers
Uruchom do kursora RTC Debug.RunToCursor
Zapisz zaznaczone elementy zapisywanie File.SaveSelectedItems
Zapisz wszystko SaveAll File.SaveAll
Zapisz jako Przełącznik Plik. SaveSelectedItemsAs
Shell — polecenie powłoka Tools. Shell
Zatrzymaj Znajdowanie w plikach StopFind Edit. FindInFiles/Stop
Zakotwiczenie wymiany SwapAnchor Edit.SwapAnchor
Wkrocz do t Debug.StepInto
Na tabulatory zaznaczenie tabify — formatowanie Edytuj. TabifySelection
Okno listy zadań TaskList View.TaskList
Okno wątków Wątki Debug.Threads
Kafelek w poziomie TileH Window. TileHorizontally
Sąsiadująco w pionie TileV Window. TileVertically
Przełącz zakładkę ToggleBook Edit.ToggleBookmark
Okno przybornika przybornik View.Toolbox
List demontażu — polecenie u Debuguj. ListDisassembly
Zmień wielkie litery Ucase Edit.MakeUppercase
Cofnij Anulowanie Edit.Undo
Tabulatory na zaznaczenie Tabulatory na Edytuj. UntabifySelection
okno czujki Zegarek Debuguj. WatchN
Przełącz Zawijanie wierszy WordWrap Edit.ToggleWordWrap

Wyświetlanie listy procesów | Debuguj. ListProcesses
Lista wątków — polecenie ~ ~ * k ~ * KB Debug. Listthreads — Debug.

ListTheads/AllThreads
Zobacz też
Visual Studio — polecenia
Okno polecenia
Dodaj istniejący element — Polecenie
Dodaje istniejący plik do bieżącego rozwiązania i otwiera go.
Składnia
File.AddExistingItem filename [/e:editorname]
Argumenty
filename
Wymagane. Pełna ścieżka i nazwa pliku z rozszerzeniem, elementu, który ma zostać dodany do bieżącego
rozwiązania. Jeśli ścieżka pliku lub nazwa pliku zawiera spacje, należy ująć całą ścieżkę w cudzysłów.
Przełączniki
/e editorname
Opcjonalny. Nazwa edytora, w którym plik zostanie otwarty. Jeśli argument jest określony, ale nie zostanie
podana nazwa edytora, pojawi się okno dialogowe Otwórz za pomoc ą .
Składnia/e: editorname argument używa nazw edytorów, jak pojawiają się w oknie dialogowym Otwórz za
pomoc ą , ujętym w cudzysłów. Na przykład, aby otworzyć arkusz stylów w edytorze kodu źródłowego, dla
argumentu/e: należy wprowadzić następujące elementy editorname .
/e:"Source Code (text) Editor"
Uwagi
Autouzupełnianie próbuje znaleźć poprawną ścieżkę i nazw ę pliku podczas wpisywania.
Przykład
Ten przykład dodaje plik Form1. frm do bieżącego rozwiązania.
>File.AddExistingItem "C:\public\solution files\Form1.frm"
Zobacz też
Okno polecenia
Dodaj istniejący projekt — Polecenie
Dodaje istniejący projekt do bieżącego rozwiązania.
Składnia
File.AddExistingProject filename
Argumenty
filename
Opcjonalny. Pełna ścieżka i nazwa projektu, z rozszerzeniem, projektu do dodania do rozwiązania.
Jeśli filename argument zawiera spacje, musi być ujęty w cudzysłów.
Jeśli nazwa pliku nie zostanie określona, polecenie spowoduje otwarcie okna dialogowego plików, dzięki czemu
użytkownik może wybrać projekt.
Uwagi
Funkcja automatycznego uzupełniania próbuje zlokalizować poprawną ścieżkę i nazw ę pliku podczas
wpisywania.
Przykład
Ten przykład dodaje Visual Basic projekt, TestProject1 do bieżącego rozwiązania.
>File.AddExistingProject "c:\visual studio projects\TestProject1.vbproj"
Zobacz też
Okno polecenia
Dodaj nowy element — Polecenie
Dodaje nowy element rozwiązania, taki jak. htm, CSS, txt lub FRAMESET do bieżącego rozwiązania i otwiera go.
Składnia
File.AddNewItem [filename] [/t:templatename] [/e:editorname]
Argumenty
filename
Opcjonalny. Ścieżka i nazwa pliku elementu, który ma zostać dodany do rozwiązania.
Przełączniki
/t templatename
Opcjonalny. Określa typ pliku, który ma zostać utworzony. Jeśli nie podano nazwy szablonu, plik tekstowy jest
tworzony domyślnie.
Składnia/t: templatename argument odzwierciedla informacje znajdujące się w oknie dialogowym Dodaj nowy
element rozwi ą zania . Należy wprowadzić kompletną kategorię, a następnie typ pliku, oddzielając nazw ę
kategorii od typu pliku przez ukośnik odwrotny ( \ ) i otaczając cały ciąg w cudzysłowie.
Na przykład, aby utworzyć nowy plik tekstowy, należy wprowadzić następujące polecenie dla/t: templatename
argumentu.
/t:"General\Style Sheet"
/e editorname
pomoc ą , ujętym w cudzysłów.
Na przykład, aby otworzyć arkusz stylów w edytorze kodu źródłowego, dla argumentu/e: należy wprowadzić
następujące elementy editorname .
Przykład
W tym przykładzie dodano nowy element rozwiązania MyHTMLpg do bieżącego rozwiązania.
>File.AddNewItem MyHTMLpg /t:"General\HTML Page"

Zobacz też
Okno polecenia
Alias — Polecenie
Tworzy nowy alias dla kompletnego polecenia, kompletne polecenie i argumenty lub inny alias.
TIP
Wpisywanie >alias bez żadnych argumentów wyświetla bieżącą listę aliasów i ich definicje.
Składnia
Tools.Alias [/delete] [/reset] [aliasname] [aliasstring]
Argumenty
aliasname
Opcjonalny. Nazwa nowego aliasu. Jeśli nie podano wartości dla aliasname , zostanie wyświetlona lista
bieżących aliasów i ich definicji.
aliasstring
Opcjonalny. Pełna nazwa polecenia lub istniejący alias oraz wszystkie parametry, które chcesz utworzyć jako
alias. Jeśli nie podano wartości dla aliasstring , zostanie wyświetlona nazwa aliasu i ciąg aliasu dla
określonego aliasu.
Przełączniki
/DELETE lub/del lub/d
Opcjonalny. Usuwa określony alias, usuwając go z autouzupełniania.
/Reset Opcjonalny. Resetuje listę wstępnie zdefiniowanych aliasów do jej oryginalnych ustawień. Oznacza to, że
przywraca wszystkie wstępnie zdefiniowane aliasy i usuwa wszystkie aliasy zdefiniowane przez użytkownika.
Uwagi
Ponieważ aliasy reprezentują polecenia, muszą one znajdować się na początku wiersza polecenia.
Po wydaniu tego polecenia, należy uwzględnić przełączniki natychmiast po poleceniu, nie po aliasach, w
przeciwnym razie sam przełącznik zostanie dołączony jako część ciągu aliasu.
/reset Przełącznik monituje o potwierdzenie przed przywróceniem aliasów. Nie ma żadnej krótkiej formy
/reset .
Przykłady
W tym przykładzie tworzony jest nowy alias, upper dla pełnego polecenia Edit. MakeUpperCase.
>Tools.Alias upper Edit.MakeUpperCase

Ten przykład usuwa alias, upper .
>Tools.alias /delete upper
Ten przykład wyświetla listę wszystkich bieżących aliasów i definicji.
>Tools.Alias
Zobacz też
Okno polecenia
Evaluate Statement — Polecenie
Oblicza i wyświetla daną instrukcję.
Składnia
>Debug.EvaluateStatement text
Argumenty
text
Wymagane. Instrukcja, która ma zostać obliczona.
Przykład
>Debug.EvaluateStatement args.Length
Zobacz także
Print — polecenie
Okno polecenia
Find — Polecenie
Przeszukuje pliki za pomocą podzestawu opcji dostępnych na karcie Znajd ź w plikach okna Znajd ź i Zamie ń
.
Składnia
Edit.Find findwhat [/case] [/doc | /proc | /open | /sel]
[/markall] [/options] [/reset] [/up] [/wild | /regex] [/word]
Argumenty
findwhat Wymagane. Tekst do dopasowania.
Przełączniki
/Case lub/c
Opcjonalny. Dopasowań występuje tylko wtedy, gdy wielkie i małe litery dokładnie pasują do znaków
określonych w findwhat argumencie.
/doc lub/d
Opcjonalny. Przeszukuje tylko bieżący dokument. Określ tylko jeden z dostępnych zakresów wyszukiwania,
/doc , /proc , /open lub /sel .
/markall lub/m
Opcjonalny. Umieszcza grafikę w każdym wierszu, który zawiera dopasowanie wyszukiwania w bieżącym
dokumencie.
/Open lub/O
Opcjonalny. Przeszukuje wszystkie otwarte dokumenty, tak jakby były one jednym dokumentem. Określ tylko
jeden z dostępnych zakresów wyszukiwania, /doc , /proc , /open lub /sel .
/Options lub/t
Opcjonalny. Wyświetla listę bieżących ustawień opcji Znajdź i nie wykonuje wyszukiwania.
/proc lub/p
Opcjonalny. Przeszukuje tylko bieżącą procedurę. Określ tylko jeden z dostępnych zakresów wyszukiwania,
/Reset lub/e
Opcjonalny. Zwraca ustawienia domyślne opcji Znajdź i nie wykonuje wyszukiwania.
/SEL lub/s
Opcjonalny. Przeszukuje tylko bieżące zaznaczenie. Określ tylko jeden z dostępnych zakresów wyszukiwania,
/up lub/U
Opcjonalny. Wyszukuje z bieżącej lokalizacji pliku w kierunku początku pliku. Domyślnie wyszukiwania zaczynają
się w bieżącej lokalizacji w pliku i wyszukuje na końcu pliku.
/Regex lub/r
Opcjonalny. Używa wstępnie zdefiniowanych znaków specjalnych w findwhat argumencie jako notacji, które
reprezentują wzorce tekstu, a nie znaki literału. Aby uzyskać pełną listę znaków wyrażenia regularnego, zobacz
wyrażenia regularne.
/Wild lub/l
Opcjonalny. Używa wstępnie zdefiniowanych znaków specjalnych w findwhat argumencie jako notacji do
reprezentowania znaku lub sekwencji znaków.
/Word lub/w
Opcjonalny. Wyszukuje tylko całe wyrazy.
Przykład
W tym przykładzie jest wykonywane wyszukiwanie z uwzględnieniem wielkości liter dla słowa "someString" w
aktualnie zaznaczonej sekcji kodu.
>Edit.Find somestring /sel /case
Zobacz też
Okno polecenia
Znajdź w plikach — Polecenie
Wyszukiwanie plików przy użyciu podzestawu opcji dostępnych na karcie Znajd ź w plikach okna
Znajdowanie i zamienianie .
Składnia
Edit.FindinFiles findwhat [/case] [/ext:extensions]
[/lookin:searchpath] [/names] [/options] [/reset] [/stop] [/sub]
[/text2] [/wild|/regex] [/word]
Argumenty
findwhat
Wymagane. Tekst do dopasowania.
Przełączniki
/Case lub/c
EXT extensions
Opcjonalny. Określa rozszerzenia plików, które mają być przeszukiwane. Jeśli nie zostanie określony, używane
jest poprzednie rozszerzenie, jeśli zostało wcześniej wprowadzone.
/lookin: searchpath
Opcjonalny. Katalog do przeszukania. Jeśli ścieżka zawiera spacje, ujmij całą ścieżkę w cudzysłów.
/Names lub/n
Opcjonalny. Wyświetla listę nazw plików, które zawierają dopasowania.
/Options lub/t
/Regex lub/r
/Reset lub/e
/Stop Opcjonalny. Zatrzymuje bieżącą operację wyszukiwania, jeśli jest w toku. Wyszukiwanie ignoruje wszystkie
inne argumenty, gdy /stop zostały określone. Na przykład aby zatrzymać bieżące wyszukiwanie, należy wpisać
następujące polecenie:
>Edit.FindinFiles /stop
/Sub. lub/s
Opcjonalny. Przeszukuje podfoldery w katalogu określonym w argumencie/lookin: searchpath .
/Text2 lub/2
Opcjonalny. Wyświetla wyniki wyszukiwania w oknie Znajdź wyniki 2.
/Wild lub/l
/Word lub/w
Przykład
Ten przykład wyszukuje btnCancel we wszystkich plikach. CLS znajdujących się w folderze "Moje projekty
programu Visual Studio" i wyświetla informacje o dopasowaniach w oknie Znajdź wyniki 2.
>Edit.FindinFiles btnCancel /lookin:"c:/My Visual Studio Projects" /ext:*.cls /text2
Zobacz też
Znajdź w plikach
Okno polecenia
Przenosi kursor do określonego wiersza.
Składnia
Edit.GoTo [linenumber]
Argumenty
linenumber
Opcjonalny. Liczba całkowita reprezentująca liczbę wierszy, które mają zostać przechodzenie.
Uwagi
Numerowanie wierszy rozpoczyna się od jednej. Jeśli wartość linenumber jest mniejsza od 1, zostanie
wyświetlona pierwsza linia. Jeśli wartość linenumber jest większa niż liczba ostatniego wiersza, zostanie
wyświetlony ostatni wiersz.
Jeśli wartość linenumber nie jest określona, zostanie wyświetlone okno dialogowe Przejd ź do wiersza .
Alias dla tego polecenia to GoToLn.
Przykład
>Edit.GoTo 125
Zobacz także
Okno polecenia
Polecenie Importuj i Eksportuj ustawienia (plik
vssettings)
Importuje, eksportuje lub resetuje Visual Studio ustawień, .vssettings .

Schemat pliku jest otwarty. Najczęściej schemat jest zgodny ze strukturą XML, w której każda kategoria jest
tagiem, który sam może zawierać tagi podkategorii. Tagi podkategorii mogą zawierać tagi wartości właściwości.
Chociaż większość pakietów używa wspólnej struktury, każdy pakiet w Visual Studio może współtwolić dowolny
kod XML do pliku przy użyciu schematu, który wybierze.
Składnia
Tools.ImportandExportSettings [/export:filename | /import:filename | /reset]
Przełączniki
/export: filename
Opcjonalny. Eksportuje bieżące ustawienia do określonego pliku.
/import: filename
Opcjonalny. Importuje ustawienia w określonym pliku.
/reset
Opcjonalny. Resetuje bieżące ustawienia.
Uwagi
Uruchomienie tego polecenia bez przełączników powoduje otwarcie Kreatora impor towania i
ekspor towania ustawień. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Synchronize your settings (Synchronizowanie
ustawień) i Environment settings (Ustawienia środowiska).
Przykład
Następujące polecenie eksportuje bieżące ustawienia do pliku MyFile.vssettings :
Tools.ImportandExportSettings /export:"c:\Files\MyFile.vssettings"
Zobacz też
Synchronizowanie ustawień
Lista stosu wywołań — Polecenie
Wyświetla bieżący stos wywołań.
Składnia
Debug.ListCallStack [/Count:number] [/ShowTypes:yes|no]
[/ShowNames:yes|no] [/ShowValues:yes|no] [/ShowModule:yes|no]
[/ShowLineOffset:yes|no] [/ShowByteOffset:yes|no]
[/ShowLanguage:yes|no] [/IncludeCallsAcrossThreads:yes|no]
[/ShowExternalCode:yes|no] [Thread:n] [index]
Argumenty
index
Opcjonalny. Ustawia bieżącą ramkę stosu i nie wyświetla danych wyjściowych.
Przełączniki
Każdy przełącznik może być wywoływany przy użyciu kompletnego formularza lub krótkiej formy.
/Count: number [lub]/c: number
Opcjonalny. Maksymalna liczba stosów wywołań do wyświetlenia. Wartość domyślna to Unlimited.
/ShowTypes: yes | no [lub]/t: yes | no
Opcjonalny. Określa, czy mają być wyświetlane typy parametrów. Wartość domyślna to yes .
/ShowNames: yes | no [lub]/n: yes | no
Opcjonalny. Określa, czy mają być wyświetlane nazwy parametrów. Wartość domyślna to yes .
/ShowValues: yes | no [lub]/v: yes | no
Opcjonalny. Określa, czy mają być wyświetlane wartości parametrów. Wartość domyślna to yes .
/ShowModule: yes | no [lub]/m: yes | no
Opcjonalny. Określa, czy ma być wyświetlana nazwa modułu. Wartość domyślna to yes .
/ShowLineOffset: yes | no [lub]/#: yes | no
Opcjonalny. Określa, czy ma być wyświetlane przesunięcie wiersza. Wartość domyślna to no .
/ShowByteOffset: yes | no [lub]/b: yes | no
Opcjonalny. Określa, czy ma być wyświetlane przesunięcie bajtów. Wartość domyślna to no .
/ShowLanguage: yes | no [lub]/l: yes | no
Opcjonalny. Określa, czy ma być wyświetlany język. Wartość domyślna to no .
/IncludeCallsAcrossThreads: yes | no [lub]/i: yes | no
Opcjonalny. Określa, czy dołączać wywołania do lub z innych w ątków. Wartość domyślna to no .
/ShowExternalCode: yes | no
Opcjonalny. Określa, czy Tylko mój kod ma być wyświetlana dla stosu wywołań. Gdy Tylko mój kod jest
wyłączona, zostanie wyświetlony cały kod niebędący użytkownikiem. Gdy Tylko mój kod jest włączona, kod
niebędący użytkownikiem jest wyświetlany jako [external] w danych wyjściowych stosu wywołań.
Nici n
Opcjonalny. Wyświetla stosu wywołań dla w ątku n . Jeśli żaden w ątek nie zostanie określony, program
wyświetla stosu wywołań dla bieżącego w ątku.
Uwagi
Zmiany wprowadzone do argumentów lub przełączników stosują się do przyszłych wywołań tego polecenia.
Jeśli zostanie wyświetlona wartość Debug. ListCallStackby, zostanie wyświetlony cały stos wywołań. Jeśli
określisz indeks, na przykład
Debug.ListCallStack 2
następnie bieżąca Ramka stosu jest ustawiona na tę ramkę (w tym przypadku druga ramka).
Możesz również napisać to polecenie przy użyciu wstępnie zdefiniowanego aliasu KB. Na przykład możesz
wprowadzić
kb 2
Aby ustawić bieżącą ramkę stosu na drugą klatkę.
Przykład
>Debug.CallStack /Count:4 /ShowTypes:yes
Zobacz także
List demontażu — polecenie
Lista w ątków — polecenie
Okno polecenia
Lista dezasemblacji — Polecenie
Rozpoczyna proces debugowania i pozwala określić, jak błędy są obsługiwane.
Składnia
Debug.ListDisassembly [/count:number] [/endaddress:expression]
[/codebytes:yes|no] [/source:yes|no] [/symbolnames:yes|no]
[/linenumbers:yes|no]
Przełączniki
Każdy przełącznik może być wywoływany przy użyciu kompletnego formularza lub krótkiej formy.
/Count: number [lub]/c: number [lub]/length: number [lub]/l: number
Opcjonalny. Liczba instrukcji do wyświetlenia. Wartość domyślna to 8.

/endaddress: expression [lub]/e: expression
Opcjonalny. Adres, pod który ma zostać zatrzymany demontaż.

/codebytes: yes | no [lub]/bytes: yes | no [lub]/b: yes | no
Opcjonalny. Wskazuje, czy mają być wyświetlane bajty kodu. Wartość domyślna to no .
/source: yes | no [lub]/s: yes | no
Opcjonalny. Wskazuje, czy ma być wyświetlany kod źródłowy. Wartość domyślna to no .
/symbolnames: yes | no [lub]/names: yes | no [lub]/n: yes | no
Opcjonalny. Wskazuje, czy mają być wyświetlane nazwy symboli. Wartość domyślna to yes .
[/linenumbers: yes | no ]
Opcjonalny. Włącza wyświetlanie numerów wierszy skojarzonych z kodem źródłowym. Przełącznik/Source musi
mieć wartość, yes Aby można było użyć przełącznika/linenumbers.
Przykład
>Debug.ListDisassembly
Zobacz także
Listing stosu wywołań — polecenie
Okno polecenia
Lista pamięci — Polecenie
Wyświetla zawartość określonego zakresu pamięci.
Składnia
Debug.ListMemory [/ANSI|Unicode] [/Count:number] [/Format:formattype]
[/Hex|Signed|Unsigned] [expression]
Argumenty
expression
Opcjonalny. Adres pamięci, z którego ma zostać rozpoczęte wyświetlanie pamięci.
Przełączniki
/ANSI|Unicode
Opcjonalny. Wyświetl pamięć jako znaki odpowiadające bajtom pamięci, ANSI lub Unicode.
Liczbą number
Opcjonalny. Określa liczbę bajtów pamięci do wyświetlenia, rozpoczynając od expression .
Formatowanie formattype
Opcjonalny. Typ formatu do wyświetlania informacji o pamięci w oknie pami ę ci ; może być OneByte, TwoBytes,
FourBytes, EightBytes, float (32-bitowy) lub Double (64-bitowy). Jeśli jest używana OneByte, /Unicode jest
niedostępna.
/HEX|podpisane|niepodpisane
Opcjonalny. Określa format wyświetlania liczb: jako podpisane, niepodpisane lub szesnastkowe.
Uwagi
Zamiast zapisywać kompletne polecenie Debug. ListMemor y — ze wszystkimi przełącznikami, można
wywołać polecenie przy użyciu wstępnie zdefiniowanych aliasów z określonymi przełącznikami ustawionymi na
określone wartości. Na przykład zamiast wprowadzania:
>Debug.ListMemory /Format:float /Count:30 /Unicode
można napisać:
>df /Count:30 /Unicode
Poniżej znajduje się lista dostępnych aliasów dla polecenia Debug. ListMemor y — :
A L IA S P O L EC EN IA I P RZ EŁ Ą C Z N IK I
d Debuguj. ListMemory —
da Debug. ListMemory —/ANSI
baz ą Debug. ListMemory —/format: OneByte
DC Debug. ListMemory —/format: FourBytes/ANSI
dd Debug. ListMemory —/format: FourBytes
DF Debug. ListMemory —/format: float
elemencie DQ Debug. ListMemory —/format: EightBytes
du Debug. ListMemory —/Unicode
Przykład
>Debug.ListMemory /Format:float /Count:30 /Unicode
Zobacz także
Okno polecenia
Lista modułów — Polecenie
Wyświetla listę modułów dla bieżącego procesu.
Składnia
Debug.ListModules [/Address:yes|no] [/Name:yes|no] [/Order:yes|no]
[/Path:yes|no] [/Process:yes|no] [/SymbolFile:yes|no]
[/SymbolStatus:yes|no] [/Timestamp:yes|no] [/Version:yes|no]
Parametry
Ulica yes|no
Opcjonalny. Określa, czy mają być pokazywane adresy pamięci modułów. Wartość domyślna to yes .
Nazwij yes|no
Opcjonalny. Określa, czy mają być wyświetlane nazwy modułów. Wartość domyślna to yes .
Porządek yes|no
Opcjonalny. Określa, czy ma być wyświetlana kolejność modułów. Wartość domyślna to no .
Ścieżka yes|no
Opcjonalny. Określa, czy mają być wyświetlane ścieżki modułów. Wartość domyślna to yes .
Podstawowych yes|no
Opcjonalny. Określa, czy mają być wyświetlane procesy modułów. Wartość domyślna to no .
SymbolFile yes|no
Opcjonalny. Określa, czy mają być pokazywane pliki symboli modułów. Wartość domyślna to no .
Stansymboli yes|no
Opcjonalny. Określa, czy mają być pokazywane Stany symboli modułów. Wartość domyślna to yes .
Znacznik czasu yes|no
Opcjonalny. Określa, czy mają być pokazywane sygnatury czasowe modułów. Wartość domyślna to no .
Nowszym yes|no
Opcjonalny. Określa, czy mają być wyświetlane wersje modułów. Wartość domyślna to no .
Przykład
W tym przykładzie wymieniono nazwy modułów, adresy i sygnatury czasowe dla bieżącego procesu.
Debug.ListModules /Address:yes /Name:yes /Order:no /Path:no /Process:no /SymbolFile:no /SymbolStatus:no

/Timestamp:yes /Version:no
Zobacz też
Okno polecenia
Instrukcje: korzystanie z okna modułów
Lista rejestrów — Polecenie
Wyświetla wartość wybranych rejestrów i pozwala modyfikować listę rejestrów do wyświetlenia.
Składnia
Debug.ListRegisters [/Display [{register|registerGroup}...]] [/List]
[/Watch [{register|registerGroup}...]]
[/Unwatch [{register|registerGroup}...]]
Przełączniki
/Display [{ register | registerGroup }...]
Wyświetla wartości określonego register lub registerGroup . Jeśli nie register registerGroup jest
określona, zostanie wyświetlona domyślna lista rejestrów. Jeśli nie określono przełącznika, zachowanie jest takie
samo. Na przykład:
Debug.ListRegisters /Display eax
jest równoważny
Debug.ListRegisters eax
/List
Wyświetla wszystkie grupy rejestrów na liście.
/Watch [{ register | registerGroup }...]
Dodaje co najmniej jedną register registerGroup wartość do listy.
/Unwatch [{ register | registerGroup }...]
Usuwa co najmniej jedną register registerGroup z wartości z listy.
Uwagi
Alias r może być używany zamiast Debug.ListRegisters .
Przykład
Ten przykład używa Debug.ListRegisters aliasu, r Aby wyświetlić wartości grupy rejestru Flags .
r /Display Flags
Zobacz też
Podstawy debugowania: okno rejestrów
Porady: korzystanie z okna rejestrów
Lista źródeł — Polecenie
Wyświetla określone wiersze kodu źródłowego.
Składnia
Debug.ListSource [/Count:number] [/Current] [/File:filename]
[/Line:number] [/ShowLineNumbers:yes|no]
Przełączniki
Liczbą number
Opcjonalny. Określa liczbę wierszy do wyświetlenia.
/Current
Opcjonalny. Wyświetla bieżący wiersz.
Rozszerzeniem filename
Opcjonalny. Ścieżka pliku do wyświetlenia. Jeśli nazwa pliku nie zostanie określona, polecenie pokazuje kod
źródłowy wiersza bieżącej instrukcji.
Liniow number
Opcjonalny. Pokazuje określony numer wiersza.

ShowLineNumbers yes|no
Opcjonalny. Określa, czy mają być wyświetlane numery wierszy.
Przykład
W tym przykładzie przedstawiono kod źródłowy z wiersza 4 pliku Form1. vb, z widocznymi numerami wierszy.
Debug.ListSource /File:"C:\Visual Studio Projects\Form1.vb" /Line:4 /ShowLineNumbers:yes
Zobacz też
Okno polecenia
Lista wątków — Polecenie
Wyświetla listę w ątków w bieżącym programie.
Składnia
Debug.ListThreads [index]
Argumenty
index
Opcjonalny. Wybiera w ątek według indeksu, który będzie bieżącym w ątkiem.
Uwagi
Gdy jest określony, index argument oznacza wskazany w ątek jako bieżący w ątek. Gwiazdka (*) jest wyświetlana
na liście obok bieżącego w ątku.
Przykład
>Debug.ListThreads
Zobacz także
List demontażu — polecenie
Okno polecenia
Zapisuj dane wyjściowe okna Polecenie — Polecenie
Kopiuje wszystkie dane wejściowe i wyjściowe z okna polece ń do pliku.
Składnia
Tools.LogCommandWindowOutput [filename] [/on|/off] [/overwrite]
Argumenty
filename
Opcjonalny. Nazwa pliku dziennika. Domyślnie plik jest tworzony w folderze profilu użytkownika. Jeśli nazwa
pliku już istnieje, dziennik jest dołączany na końcu istniejącego pliku. Jeśli plik nie zostanie określony, zostanie
użyty ostatni określony plik. Jeśli żaden z powyższych plików nie istnieje, zostanie utworzony domyślny plik
dziennika o nazwie Cmdlines. log.
TIP
Aby zmienić lokalizację, w której zapisano plik dziennika, wprowadź pełną ścieżkę pliku, ujętą w cudzysłów, jeśli ścieżka
zawiera spacje.
Przełączniki
situ Opcjonalny. Uruchamia dziennik dla okna polecenia w określonym pliku i dołącza plik do nowych
informacji.
/off Opcjonalny. Kończy dziennik okna polece ń .
/overwrite Opcjonalny. Jeśli plik określony w filename argumencie jest zgodny z istniejącym plikiem, plik
zostanie nadpisany.
Uwagi
Jeśli plik nie zostanie określony, domyślnie tworzony jest plik Cmdlines. log. Domyślnie alias dla tego polecenia
to log.
Przykłady
W tym przykładzie tworzony jest nowy plik dziennika, cmdlog i uruchamiany jest dziennik poleceń.
>Tools.LogCommandWindowOutput cmdlog
Ten przykład powoduje zatrzymanie rejestrowania poleceń.
>Tools.LogCommandWindowOutput /off
Ten przykład wznawia Rejestrowanie poleceń w poprzednio używanym pliku dziennika.

>Tools.LogCommandWindowOutput /on
Zobacz też
Okno polecenia
Nowy plik — Polecenie
Tworzy nowy plik i otwiera go. Plik zostanie wyświetlony w folderze różne pliki.
Składnia
File.NewFile [filename] [/t:templatename] [/editor:editorname]
Argumenty
filename
Opcjonalny. Nazwa pliku. Jeśli nie podano nazwy, zostanie podana nazwa domyślna. Jeśli na liście nie ma nazwy
szablonu, tworzony jest plik tekstowy.
Przełączniki
/t templatename
Opcjonalny. Określa typ pliku, który ma zostać utworzony.
Składnia/t: templatename argument odzwierciedla informacje znajdujące się w oknie dialogowym Nowy plik.
Wprowadź nazw ę kategorii, a następnie ukośnik odwrotny ( \ ) i nazw ę szablonu, a następnie umieść cały ciąg
w cudzysłowie.
Na przykład, aby utworzyć nowy Visual C++ plik źródłowy, należy wprowadzić następujące polecenie dla/t:
templatename argumentu.
/t:"Visual C++\C++ File (.cpp)"
Powyższy przykład wskazuje, że szablon pliku C++ znajduje się w kategorii Visual C++ w oknie dialogowym
nowy plik .
/e editorname
pomocą, ujętym w cudzysłów.
Na przykład, aby otworzyć plik w edytorze kodu źródłowego, należy wprowadzić następujące polecenie/e:
editorname argument.
Przykład
Ten przykład tworzy now ą stronę sieci Web "test1.htm" i otwiera ją w edytorze kodu źródłowego.
>File.NewFile test1 /t:"General\HTML Page" /e:"Source Code (text) Editor"
Zobacz też
Okno polecenia
Okno bezpośrednie
Otwórz plik — polecenie
Otwiera istniejący plik i umożliwia określenie edytora.
Składnia
File.OpenFile filename [/e:editorname]
Argumenty
filename
Wymagane. Pełna lub częściowa ścieżka i nazwa pliku do otwarcia. Ścieżki zawierające spacje muszą być ujęte w
cudzysłów.
Przełączniki
/e editorname
pomocą, ujętym w cudzysłów.
Na przykład, aby otworzyć plik w edytorze kodu źródłowego, należy wprowadzić następujące polecenie/e:
editorname argument.
Uwagi
Podczas wprowadzania ścieżki funkcja automatycznego uzupełniania próbuje znaleźć poprawną ścieżkę i nazw ę
pliku.
Przykład
Ten przykład otwiera plik stylu "test1. css" w edytorze kodu źródłowego.
>File.OpenFile "C:\My Projects\project1\Test1.css" /e:"Source Code (text) Editor"
Zobacz też
Okno polecenia
Okno bezpośrednie
Otwórz projekt — polecenie
Otwiera istniejący projekt lub rozwiązanie.
Składnia
File.OpenProject filename
Argumenty
filename
Wymagane. Pełna ścieżka i nazwa pliku projektu lub rozwiązania do otwarcia.
NOTE
Składnia filename argumentu wymaga, aby ścieżki zawierające spacje używały znaków cudzysłowu.
Uwagi
Funkcja automatycznego uzupełniania próbuje zlokalizować poprawną ścieżkę i nazw ę pliku podczas
wpisywania.
To polecenie jest niedostępne podczas debugowania.
Przykład
W poniższym przykładzie zostanie otwarty Visual Basic projektu Test1 :
>File.OpenProject "C:\My Projects\Test1\Test1.vbproj"
Zobacz też
Okno polecenia
Print — Polecenie
Oblicza wyrażenie lub Wyświetla określony tekst.
Składnia
>Debug.Print text
Argumenty
text
Wymagane. Wyrażenie, które ma zostać obliczone lub tekst do wyświetlenia.
Uwagi
Możesz użyć znaku zapytania (?) jako aliasu dla tego polecenia. Tak więc, na przykład, polecenie
>Debug.Print expA
można również napisać jako
? expA
Obie wersje tego polecenia zwracają bieżącą wartość wyrażenia expA .
Przykład
>Debug.Print DateTime.Now.Day
Zobacz także
Polecenie szacowania instrukcji
Okno polecenia
Szybka czujka — Polecenie
Wyświetla wybrany lub określony tekst w polu wyrażenie okna QuickWatch . Za pomocą tego okna dialogowego
można obliczyć bieżącą wartość zmiennej lub wyrażenia rozpoznawanego przez debuger lub zawartość rejestru.
Ponadto można zmienić wartość dowolnej zmiennej innej niż stała lub zawartości dowolnego rejestru.
Składnia
Debug.QuickWatchq [text]
Argumenty
text
Opcjonalny. Tekst, który ma zostać dodany do okna dialogowego QuickWatch .
Uwagi
Jeśli text zostanie pominięty, aktualnie zaznaczony tekst lub słowo w kursorze zostanie dodane do okno
wyrażeń kontrolnych.
Przykład
>Debug.QuickWatch
Zobacz także
Ustaw kontrolkę na zmienne przy użyciu okien czujki i QuickWatch w programie Visual Studio
Okno polecenia
Zastąp — Polecenie
Zamienia tekst w plikach za pomocą podzestawu opcji dostępnych na karcie Zamie ń na pliki w oknie Znajd ź i
Zamie ń .
Składnia
Edit.Replace findwhat replacewith [/all] [/case]
[/doc|/proc|/open|/sel] [/hidden] [/options] [/reset] [/up]
[/wild|/regex] [/word]
Argumenty
findwhat

replacewith
Wymagane. Tekst, który ma zostać zastąpiony dla dopasowanego tekstu.
Przełączniki
/All lub/a
Opcjonalny. Zamienia wszystkie wystąpienia szukanego tekstu na tekst zastępczy.
/Case lub/c
/doc lub/d
Opcjonalny. Przeszukuje tylko bieżący dokument. Określ tylko jeden z dostępnych zakresów wyszukiwania,
/Hidden lub/h
Opcjonalny. Wyszukuje tekst ukryty i zwinięty, taki jak metadane kontrolki czasu projektowania, ukryty region
dokumentu konspektu lub zwiniętej klasy lub metody.
/Open lub/o
Opcjonalny. Przeszukuje wszystkie otwarte dokumenty, tak jakby były one jednym dokumentem. Określ tylko
jeden z dostępnych zakresów wyszukiwania, /doc , /proc , /open lub /sel .
/Options lub/t
/proc lub/p
Opcjonalny. Przeszukuje tylko bieżącą procedurę. Określ tylko jeden z dostępnych zakresów wyszukiwania,
/Regex lub/r
/Reset lub/e
/SEL lub/s
Opcjonalny. Przeszukuje tylko bieżące zaznaczenie. Określ tylko jeden z dostępnych zakresów wyszukiwania,
/up lub/u
Opcjonalny. Przeszukuje bieżącą lokalizację w pliku w kierunku początku pliku. Domyślnie wyszukiwania
zaczynają się w bieżącej lokalizacji w pliku i są w dolnej części pliku.
/Wild lub/l
/Word lub/w
Przykład
Ten przykład zastępuje btnSend przy użyciu btnSubmit we wszystkich otwartych dokumentach.
>Edit.Replace btnSend btnSubmit /open
Zobacz też
Okno polecenia
Zastąp w plikach — Polecenie
Zamienia tekst w plikach za pomocą podzestawu opcji dostępnych na karcie Zamie ń na pliki w oknie Znajd ź i
Zamie ń .
Składnia
Edit.ReplaceinFiles findwhat replacewith [/all] [/case]
[/ext:extensions] [/keep] [/lookin:searchpath] [/options] [/regex]
[/reset] [/stop] [/sub] [/text2] [/wild] [/word]
Argumenty
findwhat

replacewith
Wymagane. Tekst, który ma zostać zastąpiony dla dopasowanego tekstu.
Przełączniki
/All lub/a
Opcjonalny. Zamienia wszystkie wystąpienia szukanego tekstu na tekst zastępczy.
/Case lub/c
EXT extensions
Opcjonalny. Określa rozszerzenia plików, które mają być przeszukiwane.

/Keep lub/k
Opcjonalny. Określa, że wszystkie zmodyfikowane pliki są otwarte.
/lookin: searchpath
Opcjonalny. Katalog do przeszukania. Jeśli ścieżka zawiera spacje, ujmij całą ścieżkę w cudzysłów.
/Options lub/t
/Regex lub/r
/Reset lub/e
/Stop
Opcjonalny. Zatrzymuje bieżącą operację wyszukiwania, jeśli jest w toku. Zastąp ignoruje wszystkie inne
argumenty, gdy /stop zostały określone. Na przykład aby zatrzymać bieżącą zamianę, należy wprowadzić
następujące polecenie:
>Edit.ReplaceinFiles /stop
/Sub. lub/s
Opcjonalny. Przeszukuje podfoldery w katalogu określonym w argumencie/lookin: searchpath .
/Text2 lub/2
Opcjonalny. Wyświetla wyniki zamiany w oknie Znajd ź wyniki 2 .
/Wild lub/l
/Word lub/w
Przykład
Ten przykład wyszukuje btnCancel i zastępuje je btnReset we wszystkich plikach. CLS znajdujących się w
folderze "Moje projekty programu Visual Studio" i wyświetla informacje zastępcze w oknie Znajd ź wyniki 2 .
>Edit.ReplaceinFiles btnCancel btnReset /lookin:"c:/my visual studio projects" /ext:.cls /text2
Zobacz też
Zastąp w plikach
Okno polecenia
Ustaw bieżący proces
Ustawia określony proces jako aktywny proces w debugerze.
Składnia
Debug.SetCurrentProcess index
Argumenty
index
Wymagane. Indeks procesu.
Uwagi
Podczas debugowania można dołączyć do wielu procesów, ale tylko jeden proces jest aktywny w programie w
danym momencie. Możesz użyć polecenia, SetCurrentProcess Aby ustawić aktywny proces.
Przykład
>Debug.SetCurrentProcess 1
Zobacz także
Okno polecenia
Ustaw bieżącą ramkę stosu — Polecenie
Pozwala ustawić konkretną ramkę stosu.
Składnia
Debug.SetCurrentStackFrame index
Argumenty
index
Wymagane. Wybiera ramkę stosu według jej indeksu.
Przykład
>Debug.SetCurrentStackFrame 1
Zobacz także
Okno polecenia
Ustaw bieżący wątek — Polecenie
Ustawia określony w ątek jako bieżący w ątek.
Składnia
Debug.SetCurrentThread index
Argumenty
index
Wymagane. Wybiera w ątek według indeksu.
Przykład
>Debug.SetCurrentThread 1
Zobacz także
Okno polecenia
Ustaw Radix — Polecenie
Ustawia lub zwraca wartość numeryczną używaną do wyświetlania wartości całkowitych.
Składnia
Debug.SetRadix [10 | 16 | hex | dec]
Argumenty
10 lub 16 lub hex``dec
Opcjonalny. Wskazuje liczbę dziesiętną (10 lub gru) lub szesnastkow ą (16 lub szesnastkow ą). Jeśli argument jest
pominięty, zostanie zwrócona bieżąca wartość podstawy.
Przykład
W tym przykładzie ustawiono środowisko do wyświetlania wartości całkowitych w formacie szesnastkowym.
>Debug.SetRadix hex
Zobacz też
Okno polecenia
Shell — Polecenie
Uruchamia programy wykonywalne z poziomu programu Visual Studio .
Składnia
Tools.Shell [/command] [/output] [/dir:folder] path [args]
Argumenty
path
Wymagane. Ścieżka i nazwa pliku do wykonania lub dokumentu do otwarcia. Pełna ścieżka jest wymagana, jeśli
określony plik nie znajduje się w jednym z katalogów w zmiennej środowiskowej PATH.
args
Opcjonalny. Wszystkie argumenty do przekazania do wywołanego programu.
Przełączniki
/commandwindow [lub]/Command [lub]/c [lub]/cmd
Opcjonalny. Określa, że dane wyjściowe dla pliku wykonywalnego są wyświetlane w oknie wiersza polecenia .
/dir: folder [lub]/d: folder
Opcjonalny. Określa katalog roboczy, który ma zostać ustawiony podczas uruchamiania programu.
/outputWindow [lub]/Output [lub]/out [lub]//o
Opcjonalny. Określa, że dane wyjściowe dla pliku wykonywalnego są wyświetlane w oknie danych
wyj ściowych .
Uwagi
Przełączniki/dir/o/c należy określić bezpośrednio po Tools.Shell . Wszystkie elementy określone po nazwie
pliku wykonywalnego są przekazane do niego jako argumenty wiersza polecenia.
Wstępnie zdefiniowanego aliasu Shell można użyć zamiast Tools.Shell .
Cau t i on
Jeśli path argument zawiera ścieżkę do katalogu, a także nazw ę pliku, należy ująć całą nazw ę ścieżki w
cudzysłowie literału ("" "), tak jak w poniższym:
Tools.Shell """C:\Program Files\SomeFile.exe"""
Każdy zestaw trzech podwójnych cudzysłowów ("" ") jest interpretowany przez Shell procesor jako pojedynczy
znak podwójnego cudzysłowu. W ten sposób powyższy przykład faktycznie przekazuje następujący ciąg ścieżki
do Shell polecenia:
"C:\Program Files\SomeFile.exe"
Cau t i on
Jeśli ciąg ścieżki nie zostanie ujęty w cudzysłowy literału ("" "), system Windows będzie używać tylko części ciągu
do pierwszego odstępu. Na przykład jeśli powyższy ciąg ścieżki nie został prawidłowo ujęty w cudzysłów, system
Windows szuka pliku o nazwie "program" znajdującego się w C:\ Katalog główny. Jeśli plik wykonywalny
C:\Program.exe był rzeczywiście dostępny, nawet jeden instalowany przez nielegalne manipulowanie, system
Windows podejmie próbę wykonania tego programu zamiast żądanego programu "c:\Program
Files\SomeFile.exe".
Przykład
Następujące polecenie używa xcopy.exe, aby skopiować plik MyText.txt do Text folderu. Dane wyjściowe z
xcopy.exe są wyświetlane zarówno w oknie polece ń , jak i w oknie danych wyj ściowych .
>Tools.Shell /o /c xcopy.exe c:\MyText.txt c:\Text\MyText.txt
Zobacz też
Okno polecenia
Okno Dane wyjściowe
ShowWebBrowser — Polecenie
Wyświetla adres URL określony w oknie przeglądarki sieci Web w zintegrowanym środowisku
programistycznym (IDE) lub zewnętrznym z IDE.
Składnia
View.ShowWebBrowser URL [/new][/ext]
Argumenty
URL
Wymagane. Adres URL (Uniform Resource Locator) dla witryny sieci Web.
Przełączniki
/new
Opcjonalny. Określa, że strona pojawia się w nowym wystąpieniu przeglądarki sieci Web.
/ext
Opcjonalny. Określa, że strona jest wyświetlana w domyślnej przeglądarce sieci Web poza IDE.
Uwagi
Alias dla polecenia ShowWebBrowser — to Nawigacja lub Nawigacja .
Przykład
Poniższy przykład przedstawia Microsoft Docs stronie głównej w przeglądarce sieci Web poza IDE. Jeśli
wystąpienie przeglądarki sieci Web jest już otwarte, jest używane; w przeciwnym razie zostanie uruchomione
nowe wystąpienie.
>View.ShowWebBrowser https://docs.microsoft.com /ext
Zobacz też
Okno polecenia
Uruchomienie — Polecenie
Rozpoczyna debugowanie projektu startowego.
Składnia
Debug.Start [address]
Argumenty
address
Opcjonalny. Adres, pod którym program wstrzymuje wykonywanie, podobnie jak punkt przerwania w kodzie
źródłowym. Ten argument jest prawidłowy tylko w trybie debugowania.
Uwagi
Uruchomienie polecenia, gdy wykonywane, wykonuje operację RunToCursor na określonym adresie.
Przykład
Ten przykład uruchamia debuger i ignoruje wszelkie występujące wyjątki.
>Debug.Start
Zobacz też
Okno polecenia
Ścieżka symboli — Polecenie
Ustawia listę katalogów dla debugera do wyszukiwania symboli.
Składnia
Debug.SymbolPath pathname1;pathname2;... pathnameN
Argumenty
pathname
Opcjonalny. Rozdzielana średnikami lista ścieżek dla debugera do wyszukiwania symboli.
Uwagi
Jeśli wartość nie pathname jest określona, polecenie wyświetla listę bieżących ścieżek symboli.
Przykład 1
Ten przykład dodaje dwie ścieżki do listy katalogów symboli.
Debug.SymbolPath C:\Symbol Path 1;C:\Symbol Path 2
Przykład 2
Ten przykład wyświetla listę rozdzielonych średnikami dla bieżących ścieżek symboli.
Debug.SymbolPath
Zobacz też
Okno polecenia
Przełącz punkt przerwania — Polecenie
Włącza lub wyłącza punkt przerwania w zależności od bieżącego stanu w bieżącej lokalizacji pliku.
Składnia
Debug.ToggleBreakpoint [text]
Argumenty
text
Opcjonalny. Jeśli tekst jest określony, linia jest oznaczona jako nazwany punkt przerwania. W przeciwnym razie
wiersz jest oznaczony jako nienazwany punkt przerwania, który jest podobny do tego, co się dzieje po
naciśnięciu klawisza F9.
Przykład
Poniższy przykład przełącza bieżący punkt przerwania.
>Debug.ToggleBreakpoint
Zobacz też
Okno polecenia
Czujka — Polecenie
Tworzy i otwiera określone wystąpienie okna czujka . Można użyć okna czujki do obliczenia wartości
zmiennych, wyrażeń i rejestrów, aby edytować te wartości i zapisać wyniki.
Składnia
Debug.Watch[index]
Argumenty
index
Wymagane. Numer wystąpienia okna Czujka.
Uwagi
Wartość index musi być liczbą całkowitą. Prawidłowe wartości to 1, 2, 3 lub 4.
Przykład
>Debug.Watch1
Zobacz także
Okna zmiennych automatycznych i zmiennych lokalnych
Ustaw kontrolkę na zmienne przy użyciu okien czujki i QuickWatch w programie Visual Studio
Okno polecenia
Wyświetl hierarchię wywołań
Wyświetlając hierarchię wywołań dla kodu, można nawigować wszystkie wywołania do, a czasami z, z wybranej
metody, właściwości lub konstruktora. Dzięki temu można lepiej zrozumieć, jak przepływy kodu i oszacować
skutki zmian w kodzie. Można sprawdzić kilka poziomów kodu, aby wyświetlić złożone łańcuchy wywołań metod
i dodatkowe punkty wejścia do kodu. Dzięki temu można eksplorować wszystkie możliwe ścieżki wykonywania.
W programie Visual Studio można wyświetlić hierarchię wywołań w czasie projektowania. Oznacza to, że nie
trzeba ustawiać punktu przerwania i uruchomić debugera, aby wyświetlić stos wywołań czasu wykonywania.
Korzystanie z okna hierarchia wywołań

Aby wyświetlić okno Hierarchia wywoła ń , kliknij prawym przyciskiem myszy w edytorze kodu na nazwie
metody, właściwości lub konstruktora wywołania, a następnie wybierz pozycję Wy świetl hierarchi ę wywoła ń.
Nazwa elementu członkowskiego jest wyświetlana w okienku widoku drzewa w oknie Hierarchia wywoła ń .
Jeśli rozszerzasz w ęzeł elementu członkowskiego, wywołania do nazwy elementu członkowskiego i dla języka
C++, będą wyświetlane wywołania z nazwy elementu członkowskiego.
W przypadku kodu C++ można zobaczyć wywołania zarówno do, jak i z elementu członkowskiego:
W przypadku kodu C# i Visual Basic, można zobaczyć wywołania do elementu członkowskiego, ale nie
wywołania z:
Po rozszerzeniu wywoła ń do w ęzła zostaną wyświetlone wszystkie elementy członkowskie, które

wywołują wybrany element członkowski.
W przypadku języka C++, f rozszerzane są wywołania z w ęzła, zostaną wyświetlone wszystkie elementy
członkowskie, które są wywoływane przez wybrany element członkowski.
Następnie można rozwinąć każdy wywołujący element członkowski, aby zobaczyć jego wywołania do , i dla
języka C++, wywołania z w ęzłów. Pozwala to na przejście do stosu obiektów wywołujących, jak pokazano na
poniższej ilustracji:
W przypadku elementów członkowskich, które są zdefiniowane jako wirtualne lub abstrakcyjne, zostanie
wyświetlony w ęzeł Nazwa metody zast ą pie ń . W przypadku elementów członkowskich interfejsu pojawia się
w ęzeł Nazwa metody implementuj ą cej . Te w ęzły rozszerzalne pojawiają się na tym samym poziomie co
wywołania i wywołania z w ęzłów.
Pole zakres wyszukiwania na pasku narzędzi zawiera opcje dla mojego rozwi ą zania , bie żą cego projektu i
bie żą cego dokumentu .
Po wybraniu podrzędnego elementu członkowskiego w okienku widoku drzewa hierarchii wywoła ń :
W okienku Szczegóły hierarchii wywoła ń są wyświetlane wszystkie wiersze kodu, w których ten
podrzędny element członkowski jest wywoływany z nadrzędnego elementu członkowskiego.
Okno definicji kodu , jeśli otwarte, wyświetla kod dla wybranego elementu członkowskiego (tylko C++).
Aby uzyskać więcej informacji na temat tego okna, zobacz Wyświetlanie struktury kodu.
NOTE
Funkcja hierarchii wywoła ń nie znajduje odwołań do grup metod, w tym miejsc, w których metoda jest dodawana jako
procedura obsługi zdarzeń lub jest przypisana do delegata. Aby znaleźć wszystkie odwołania do metody, można użyć
polecenia Znajd ź wszystkie odwołania .
Elementy menu skrótów

W poniższej tabeli opisano kilka opcji menu skrótów, które są dostępne po kliknięciu prawym przyciskiem
myszy w ęzła w okienku widoku drzewa.
EL EM EN T M EN U KO N T EK STO W EGO O P IS
Dodaj jako nowy element główny Dodaje wybrany węzeł do okienka widoku drzewa jako nowy
węzeł główny. Dzięki temu można skoncentrować uwagę na
określonym poddrzewie.
Usu ń element główny Usuwa wybrany węzeł główny z okienka widoku drzewa. Ta
opcja jest dostępna tylko z poziomu węzła głównego.
Możesz również użyć przycisku Usu ń główny pasek

narzędzi, aby usunąć wybrany węzeł główny.
EL EM EN T M EN U KO N T EK STO W EGO O P IS
Przejd ź do definicji Uruchamia polecenie Przejdź do definicji w wybranym węźle.

Spowoduje to przejście do oryginalnej definicji wywołania
elementu członkowskiego lub definicji zmiennej.
Aby uruchomić polecenie Przejdź do definicji, można również

kliknąć dwukrotnie wybrany węzeł lub nacisnąć klawisz F12
w wybranym węźle.
Znajd ź wszystkie odwołania Uruchamia polecenie Znajdź wszystkie odwołania w

wybranym węźle. Spowoduje to znalezienie wszystkich
wierszy kodu w projekcie, które odwołują się do klasy lub
składowej.
Możesz również użyć klawiszy SHIFT + F12, aby uruchomić

polecenie Znajdź wszystkie odwołania w wybranym węźle.
Kopiuj Kopiuje zawartość wybranego węzła (ale nie jego węzłów

podrzędnych).
Od świe żanie Zwija zaznaczony węzeł, tak aby jego ponowne rozwinięcie
zawierało bieżące informacje.
Visual Studio wiersz polecenia dla deweloperów i
deweloper programu PowerShell
Program Visual Studio 2019 zawiera dwie powłoki wiersza polecenia dla deweloperów:
Visual Studio wiersz polecenia dla deweloperów — standardowy wiersz polecenia z pewnymi
zmiennymi środowiskowymi ustawionymi przy użyciu narzędzi deweloperskich wiersza polecenia.
Dostępne od programu Visual Studio 2015.
Visual Studio Developer PowerShell — bardziej wydajny niż wiersz polecenia. Na przykład można
przekazać dane wyjściowe jednego polecenia (znanego jako a cmdlet ) do innego cmdlet . Ta powłoka ma
te same zmienne środowiskowe ustawione jako wiersz polecenia dla deweloperów. Dostępne od
programu Visual Studio 2019.
Począwszy od programu Visual Studio 2019 w wersji 16,5, program Visual Studio zawiera zintegrowany
Terminal , który może hostować jedną z tych powłok (wiersz polecenia dla deweloperów i deweloper programu
PowerShell). Można również otworzyć wiele kart każdej powłoki. Terminal programu Visual Studio jest oparty na
terminalu systemu Windows. Aby otworzyć Terminal w programie Visual Studio, wybierz pozycję Wy świetl >
Terminal .
Po otwarciu jednej z powłok dla deweloperów w programie Visual Studio jako osobna aplikacja lub w oknie
terminalu zostanie otwarta w katalogu bieżącego rozwiązania (Jeśli masz załadowane rozwiązanie). Takie
zachowanie ułatwia uruchamianie poleceń względem rozwiązania lub jego projektów.
Obie powłoki mają określone zmienne środowiskowe, które umożliwiają łatwiejsze korzystanie z narzędzi
deweloperskich wiersza polecenia. Po otwarciu jednej z tych powłok można wprowadzić polecenia dla różnych
narzędzi, bez konieczności wiedzieć, gdzie się znajdują.
P O P UL A RN E P O L EC EN IA O P IS
MSBuild Kompilowanie projektu lub rozwiązania
clrver Narzędzia .NET Framework dla środowiska CLR.
ildasm Narzędzie .NET Framework dla dezasembler.
dotnet Polecenie interfejsu wiersza polecenia platformy .NET
dotnet run Polecenie interfejsu wiersza polecenia platformy .NET
CL Narzędzie kompilacji C/C++
NMAKE Narzędzie kompilacji C/C++
LIB Narzędzie kompilacji C/C++
DUMPBIN Narzędzie kompilacji C/C++
Rozpocznij w programie Visual Studio

Wykonaj następujące kroki, aby otworzyć wiersz polecenia dla deweloperów lub deweloper programu
PowerShell z poziomu programu Visual Studio:
2. Na pasku menu wybierz Narz ę dzia > wiersz polecenia > wiersz polecenia dla deweloperów lub
deweloper programu PowerShell .
Uruchom z menu systemu Windows
Innym sposobem uruchamiania powłoki jest z menu Start. W zależności od wersji programu Visual Studio i
wszelkich dodatkowych zestawów SDK i obciążeń, które zostały zainstalowane, może być wiele wierszy poleceń.
Windows 10
1. Wybierz pozycję Uruchom i przewiń do litery V .
2. Rozwiń folder programu Visual Studio 2019 .
3. Wybierz wiersz polecenia dla deweloperów dla programu vs 2019 lub dewelopera
POWERSHELL dla programu vs 2019 .
Alternatywnie możesz zacząć wpisywać nazw ę powłoki w polu wyszukiwania na pasku zadań, a następnie
wybrać wynik, który zostanie wyświetlony na liście wyników wyszukiwania.
Windows 8.1
1. Przejdź do ekranu star towego , naciskając klawisz logo systemu Windows na przykład na
klawiaturze.
2. Na ekranie star towym naciśnij klawisz Ctrl , + aby otworzyć listę aplikacje , a następnie naciśnij klawisz
V . Spowoduje to wyświetlenie listy zawierającej wszystkie zainstalowane polecenia programu Visual
Studio.
3. Wybierz wiersz polecenia dla deweloperów dla programu vs 2019 lub dewelopera
POWERSHELL dla programu vs 2019 .
Windows 7
1. Wybierz przycisk Star t , a następnie rozwiń pozycję Wszystkie programy .
2. Wybierz pozycję Visual Studio 2019 > Visual Studio Tools > wiersz polecenia dla deweloperów
dla programu vs 2019 lub Developer PowerShell dla programu vs 2019 .
Jeśli zainstalowano inne zestawy SDK, takie jak zestaw SDK systemu Windows 10 lub poprzednie wersje, mogą
pojawić się dodatkowe polecenia. W dokumentacji poszczególnych narzędzi można sprawdzić, której wersji
wiersza polecenia należy użyć.
Rozpocznij od przeglądarki plików

Zazwyczaj skróty zainstalowanych powłok są umieszczane w folderze menu Star t dla programu Visual Studio,
na przykład w programie %ProgramData%\Microsoft\Windows\Start Menu\Programs\Visual Studio 2019 \
Visual Studio Tools. Jeśli jednak wyszukiwanie w wierszu polecenia nie daje oczekiwanych wyników, możesz
spróbować ręcznie zlokalizować pliki na komputerze.
Wiersz polecenia dla deweloperów
Wyszukaj nazw ę pliku wiersza polecenia, który jest VsDevCmd.bat lub przejdź do folderu Tools dla programu
Visual Studio, takiego jak % ProgramFiles (x86)% \ Microsoft Visual Studio\2019\Community\Common7\Tools
(zmiany ścieżki według wersji programu Visual Studio, wersji i lokalizacji instalacji).
Po zlokalizowaniu pliku wiersza polecenia Otwórz go, wprowadzając następujące polecenie w zwykłym oknie
wiersza polecenia:
"%ProgramFiles(x86)%\Microsoft Visual Studio\2019\Community\Common7\Tools\VsDevCmd.bat"
Lub wprowadź następujące polecenie w oknie dialogowym Uruchamianie systemu Windows:
%comspec% /k "C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2019\Community\Common7\Tools\VsDevCmd.bat"
TIP
Musisz edytować ścieżkę, aby dopasować ją do instalacji programu Visual Studio.
Program PowerShell dla deweloperów

Wyszukaj plik skryptu programu PowerShell o nazwie Launch-VsDevShell.ps1 lub przejdź do folderu Tools dla
programu Visual Studio, takiego jak % ProgramFiles (x86)% \ Microsoft Visual
Studio\2019\Community\Common7\Tools. (Ścieżka zmienia się w zależności od wersji programu Visual Studio,
wersji i lokalizacji instalacji). Po umieszczeniu pliku programu PowerShell uruchom go, wprowadzając
następujące polecenie w programie Windows PowerShell lub w wierszu polecenia programu PowerShell 6:
& 'C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2019\Community\Common7\Tools\Launch-VsDevShell.ps1'
Domyślnie Deweloper programu PowerShell, który zostanie uruchomiony, jest skonfigurowany dla instalacji
programu Visual Studio, której ścieżka instalacji znajduje się w pliku Launch-VsDevShell.ps1 .
TIP
Aby można było uruchomić, należy ustawić zasady wykonywania cmdlet .
Zobacz też
Program PowerShell dla deweloperów
Powiedz Witaj na nowym terminalu programu Visual Studio
Terminal systemu Windows
Narzędzia programu .NET Framework
Używanie zestawu narzędzi platformy Microsoft C++ w wierszu polecenia
Podgląd okna zmian
W przypadku korzystania z różnych szybkich akcji lub narzędzi refaktoryzacji w programie Visual Studio często
istnieje możliwość wyświetlenia podglądu zmian, które mają zostać wprowadzone do projektu przed ich
zaakceptowaniem. W tym miejscu zostanie wykonane okno Podgl ą d zmian . Na przykład poniżej znajduje się
okno Podgl ą d zmian pokazujące, co zostanie zmienione podczas refaktoryzacji zmiany nazwy w projekcie C#:
W górnej połowie okna są wyświetlane określone wiersze, które zostaną zmienione, z których każdy ma wartość
pola wyboru. Możesz zaznaczyć lub wyczyścić każde pole wyboru, jeśli chcesz selektywnie zastosować
refaktoryzację tylko do określonych wierszy.
Dolna połowa okna pokazuje sformatowany kod z projektu, który zostanie zmieniony, z wyróżnionymi
obszarami, których dotyczy. Wybranie określonego wiersza w górnej połowie okna spowoduje wyróżnienie
odpowiedniego wiersza w dolnej części. Pozwala to na szybkie przechodzenie do odpowiedniego wiersza i
wyświetlanie otaczającego kodu.
Po przejrzeniu zmian kliknij przycisk Zastosuj , aby zatwierdzić te zmiany, lub kliknij przycisk Anuluj , aby
pozostawić elementy, które były takie same.
Zobacz też
Refaktoryzacja w programie Visual Studio
Szybkie akcje
Na tej karcie okna dialogowego Wybieranie elementów przybornika zostanie wyświetlona lista kontrolek
Windows Presentation Foundation (WPF) dostępnych na komputerze lokalnym. Aby wyświetlić tę listę, wybierz
opcję Wybierz elementy przybornika z menu Narz ę dzia , aby wyświetlić okno dialogowe Wybierz
elementy przybornika , a następnie wybierz kartę składniki WPF . Aby posortować składniki, zaznacz
dowolny nagłówek kolumny.
Po wybraniu pola wyboru obok składnika zostanie wyświetlona ikona tego składnika w przyborniku .
TIP
Aby dodać formant WPF do dokumentu projektu, który jest otwarty do edycji, przeciągnij jego ikonę
przybornika na powierzchnię widok Projekt. Domyślne znaczniki i kod dla składnika są wstawiane do projektu,
gotowe do modyfikacji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Przybornik.
Gdy pole wyboru obok składnika jest wyczyszczone, odpowiadająca ikona zostanie usunięta z
przybornika .
NOTE
Składniki platformy .NET zainstalowane na komputerze pozostają dostępne niezależnie od tego, czy ikony dla nich
są wyświetlane w przyborniku .
Kolumny na karcie składniki WPF zawierają następujące informacje:

Nazwa
Wyświetla listę nazw formantów WPF, dla których wpisy istnieją w rejestrze komputera.
Przestrze ń nazw
Wyświetla hierarchię przestrzeni nazw interfejsu API platformy .NET , która definiuje strukturę składnika. Sortuj
według tej kolumny, aby wyświetlić listę składników dostępnych w ramach każdej przestrzeni nazw platformy
.NET zainstalowanej na komputerze.
Nazwa zestawu
Wyświetla nazw ę zestawu .NET, który zawiera przestrzeń nazw dla każdego składnika. Sortuj według tej
kolumny, aby wyświetlić listę przestrzeni nazw zawartych w każdym zestawie .NET zainstalowanym na
komputerze.
Katalog
Wyświetla lokalizację zestawu .NET. Domyślną lokalizacją dla wszystkich zestawów jest globalna pamięć
podręczna zestawów. Aby uzyskać więcej informacji na temat globalnej pamięci podręcznej zestawów, zobacz
Work with assemblys and The Global Assembly Cache.
Lista elementów UI
Filtr
Filtruje listę formantów WPF na podstawie ciągu podanym w polu tekstowym. Wyświetlane są wszystkie
dopasowania z jednej z czterech kolumn.
Czyste
Czyści ciąg filtru.
Przegl ą daj
Otwiera okno dialogowe otwieranie , które umożliwia przejście do zestawów, które zawierają kontrolki WPF.
Użyj tego do ładowania zestawów, które nie znajdują się w globalnej pamięci podręcznej zestawów.
J ę zyk
Pokazuje zlokalizowany język zestawu, który zawiera wybraną kontrolkę WPF.
Ograniczenia
Dodawanie kontrolki niestandardowej lub UserControl przybornika ma następujące ograniczenia:
Działa tylko w przypadku kontrolek niestandardowych zdefiniowanych poza bieżącym projektem.
Usługa nie jest aktualizowana prawidłowo w przypadku zmiany konfiguracji rozwiązania z debugowania
na wydanie lub z wersji do debugowania. Wynika to z faktu, że odwołanie nie jest odwołaniem do
projektu, ale jest przeznaczone dla zestawu na dysku. Jeśli formant jest częścią bieżącego rozwiązania, w
przypadku zmiany z debugowania na wydanie, projekt nadal odwołuje się do wersji debugowania
formantu.
Ponadto, jeśli metadane czasu projektowania są stosowane do kontrolki niestandardowej, a metadane określają,
że dla Microsoft. Windows. Design. ToolboxBrowsableAttribute jest ustawiona wartość false , formant nie jest
wyświetlany w przyborniku.
Możesz odwoływać się do kontrolek bezpośrednio w widoku XAML, mapując przestrzeń nazw i zestaw dla
kontrolki.
Zobacz też
Przybornik
Rozpoczynanie pracy z aparatem WPF
Edytor Visual Studio Code udostępnia Selektor fragmentów kodu , który umożliwia wstawianie gotowych
bloków kodu do aktywnego dokumentu przy użyciu kilku kliknięć myszą.
Procedura wyświetlania selektora fragmentów kodu zależy od używanego języka.
Visual Basic — kliknij prawym przyciskiem myszy odpowiednią lokalizację w edytorze kodu, aby
wyświetlić menu skrótów, a następnie wybierz Wstaw fragment kodu .
C# — kliknij prawym przyciskiem myszy odpowiednią lokalizację w edytorze kodu, aby wyświetlić menu
skrótów, a następnie kliknij Wstaw fragment kodu lub Otocz za pomoc ą .
C++ — Selektor fragmentów kodu nie jest dostępny.
F # — Selektor fragmentów kodu nie jest dostępny.
JavaScript — kliknij prawym przyciskiem myszy odpowiednią lokalizację w edytorze kodu, aby wyświetlić
menu skrótów, a następnie kliknij Wstaw fragment kodu lub Otocz za pomoc ą .
XML — kliknij prawym przyciskiem myszy odpowiednią lokalizację w edytorze kodu, aby wyświetlić
HTML — kliknij prawym przyciskiem myszy odpowiednią lokalizację w edytorze kodu, aby wyświetlić
SQL — kliknij prawym przyciskiem myszy odpowiednią lokalizację w edytorze kodu, aby wyświetlić menu
skrótów, a następnie kliknij Wstaw fragment kodu .
W większości języków programistycznych programu Visual Studio można użyć Mened ż era fragmentów
kodu , aby dodać foldery do listy folderów, które Selektor fragmentów kodu skanuje pod kątem plików
wstawka XML. Możesz również utworzyć własne fragmenty kodu, aby dodać je do listy. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Przewodnik: Tworzenie fragmentu kodu.
Lista elementów UI
Nazwa elementu
Edytowalne pole tekstowe, które wyświetla nazw ę elementu zaznaczonego na li ście elementów . Aby
przeprowadzić wyszukiwanie przyrostowe dla żądanego elementu, zacznij pisać jego nazw ę w tym polu.
Kontynuuj dodawanie liter do momentu wybrania żądanego elementu na li ście elementów .
Lista elementów
Lista fragmentów kodu dostępnych do wstawienia lub lista folderów zawierających fragmenty kodu. Aby
wstawić fragment kodu lub rozwinąć folder, zaznacz żądany element i naciśnij klawisz ENTER.
Zobacz też
Najlepsze rozwiązania dotyczące korzystania z fragmentów kodu
Visual Basic fragmenty kodu IntelliSense
Instrukcje: Użycie fragmentów kodu polecenia Otocz przez
Okno polecenia
Okno polecenia służy do wykonywania poleceń lub aliasów bezpośrednio w Visual Studio zintegrowanym
środowisku programistycznym (IDE). Można wykonać Oba polecenia menu i polecenia, które nie są wyświetlane
w żadnym menu. Aby wyświetlić okno polece ń , wybierz inne okna z menu Widok i wybierz polecenie
Okno .
Wyświetlanie wartości zmiennych

Aby sprawdzić wartość zmiennej varA , użyj polecenia Print:
>Debug.Print varA
Znak zapytania (?) jest aliasem dla Debug.Print , więc można także napisać to polecenie:
>? varA
Obie wersje tego polecenia zwróci wartość zmiennej varA .
Wprowadzanie poleceń
Symbol większe niż ( > ) pojawia się na lewej kraw ędzi okno polecenie jako monit dla nowych wierszy. Użyj
klawiszy Strzałka w górę i Strzałka w dół, aby przewijać wcześniej wystawione polecenia.
Z A DA N IE RO Z W I Ą Z A N IE P RZ Y K Ł A D
Oceń wyrażenie. Oznacz wyrażenie znakiem zapytania ( ? myvar

? ).
Przełącz do okna bezpośredniego. Wprowadź immed do okna bez znaku immed

większości (>)
Przełącz się z powrotem do okno Wprowadź cmd w oknie. >cmd

Polecenie z poziomu okna
bezpośredniego.
Poniższe skróty ułatwiają nawigowanie w trybie poleceń.
A KC JA LO K A L IZ A C JA K URSO RA P O W I Ą Z A N IE K L AW ISZ Y
Przechodź przez listę poprzednio Wiersz wejściowy STRZAŁKA W GÓRĘ & STRZAŁKA W
wprowadzonych poleceń. DÓŁ
Przewiń okno do góry. Zawartość okno Polecenie CTRL + STRZAŁKA W GÓRĘ
Przewiń okno w dół. Zawartość okno Polecenie Strzałka w dół lub CTRL + STRZAŁKA w
dół
TIP
Możesz skopiować wszystko lub część poprzedniego polecenia do wiersza wejściowego, przewijając do niego, zaznaczając
wszystko lub jego część, a następnie naciskając klawisz ENTER.
Tryb oznaczania
Po kliknięciu dowolnego poprzedniego wiersza w oknie polece ń zostanie ono automatycznie przesunięte do
trybu oznaczania. Dzięki temu można wybrać, edytować i skopiować tekst poprzednich poleceń tak samo jak w
dowolnym edytorze tekstów i wkleić je do bieżącego wiersza.
Znak równości (=)

Okno używane do wprowadzania EvaluateStatement polecenia określa, czy znak równości (=) jest
interpretowany jako operator porównania, czy jako operator przypisania.
W oknie polecenia znak równości (=) jest interpretowany jako operator porównania. Nie można używać
operatorów przypisania w oknie polece ń . Tak więc, na przykład, jeśli wartości zmiennych varA i varB są
różne, polecenie >Debug.EvaluateStatement(varA=varB) zwróci wartość False .
W oknie bezpo średnim , z przeciwieństwem, znak równości (=) jest interpretowany jako operator przypisania.
Na przykład polecenie >Debug.EvaluateStatement(varA=varB) przypisze do zmiennej varA wartość zmiennej
varB .
Parametry, przełączniki i wartości

Niektóre Visual Studio polecenia mają wymagane i opcjonalne argumenty, przełączniki i wartości. Niektóre
reguły mają zastosowanie podczas pracy z takimi poleceniami. Poniżej znajduje się przykład rozbudowanego
polecenia, aby wyjaśnić terminologię.
Edit.ReplaceInFiles /case /pattern:regex var[1-3]+ oldpar
W tym przykładzie
Edit.ReplaceInFiles jest poleceniem
/case i /pattern:regex są przełącznikami (poprzedzone znakiem ukośnika [/])
regex jest wartością /pattern przełącznika; /case przełącznik nie ma wartości
var[1-3]+ i oldpar są parametrami
NOTE
Każde polecenie, parametr, przełącznik lub wartość zawierająca spacje muszą mieć podwójne cudzysłowy po obu
stronach.
Położenie przełączników i parametrów można swobodnie zmieniać w wierszu polecenia z wyjątkiem polecenia
powłoki , które wymaga jego przełączników i parametrów w określonej kolejności.
Niemal każdy przełącznik obsługiwany przez polecenie ma dwie formy: krótką ( jednoznakow ą) formę i długą
formę. Do grupy można łączyć wiele przełączników skróconych. Na przykład /p /g /m można wyrazić
alternatyw ę jako /pgm .
Jeśli przełączniki krótkie są łączone w grupę i mają daną wartość, ta wartość ma zastosowanie do każdego
przełącznika. Na przykład jest /pgm:123 równe /p:123 /g:123 /m:123 . Błąd występuje, jeśli którykolwiek z
przełączników w grupie nie akceptuje wartości.
Znaki ucieczki
Znak daszka (^) w wierszu polecenia oznacza, że znak bezpośrednio po nim jest interpretowany dosłownie, a nie
jako znak kontrolny. Można go użyć do osadzenia prostych cudzysłowów ("), spacji, ukośników wiodących,
karetki lub innych znaków literału w wartości parametru lub przełącznika, z wyjątkiem nazw przełączników. Na
przykład
ostatnim znakiem w wierszu, zostanie zignorowana. W poniższym przykładzie pokazano, jak wyszukać wzorzec
"^ t".
Używanie cudzysłowów dla nazw ścieżek ze spacjami

Jeśli na przykład chcesz otworzyć plik, który ma ścieżkę zawierającą spacje, musisz umieścić podwójne
cudzysłowy wokół segmentu ścieżki lub ścieżki zawierającej spacje: C: \ "Program Files" lub "C:\Program
Files" .
Zobacz też
Konwertowanie — okno dialogowe
Okno dialogowe Konwersja zostało użyte w poprzednich wersjach programu Visual Studio i jest obecnie
przestarzałe.
Zobacz też
Okno listy błędów
NOTE
Lista bł ędów wyświetla informacje o określonym komunikacie o błędzie. Możesz skopiować numer błędu lub tekst ciągu
błędu z okna danych wyjściowych . Aby wyświetlić okno dane wyjściowe , naciśnij klawisze CTRL + Alt + O . Zobacz
okno danych wyjściowych.
Okno Lista bł ę dów umożliwia wykonywanie następujących zadań:

Wyświetlanie błędów, ostrzeżeń i komunikatów generowanych podczas pisania kodu.
Znajdź błędy składniowe zanotowane przez funkcję IntelliSense.
Znajdź błędy wdrażania, niektóre błędy analizy statycznej i błędy wykryte podczas stosowania zasad
szablonów przedsiębiorstwa.
Kliknij dwukrotnie dowolny wpis komunikatu o błędzie, aby otworzyć plik, w którym wystąpił problem, i
przejdź do lokalizacji błędu.
Filtruj, które wpisy są wyświetlane, a kolumny informacji są wyświetlane dla każdego wpisu.
Wyszukaj określone terminy i zakres wyszukiwania tylko dla bieżącego projektu lub dokumentu.
Aby wyświetlić Lista bł ę dów , wybierz pozycję Wy świetl > Lista bł ę dów lub naciśnij klawisz Ctrl + \ + E .
Możesz wybrać karty Bł ę dy , ostrze ż enia i komunikaty , aby zobaczyć różne poziomy informacji.
Aby posortować listę, kliknij dowolny nagłówek kolumny. Aby posortować ponownie według dodatkowej
kolumny, przytrzymaj wciśnięty klawisz SHIFT i kliknij inny nagłówek kolumny. Aby wybrać kolumny, które są
wyświetlane, a które są ukryte, wybierz polecenie Poka ż kolumny z menu skrótów. Aby zmienić kolejność
wyświetlania kolumn, przeciągnij dowolny nagłówek kolumny w lewo lub w prawo.
Filtry Lista błędów

Istnieją dwa typy filtrów w dwóch polach rozwijanych, jeden po prawej stronie paska narzędzi i jeden z lewej
strony paska narzędzi. Lista rozwijana po lewej stronie paska narzędzi określa zestaw plików kodu do użycia
(całe rozwi ą zanie , otwar te dokumenty , bie żą cy projekt , bie żą cy dokument ).
Możesz ograniczyć zakres wyszukiwania do analizowania i działania w grupach błędów. Na przykład możesz
chcieć skupić się na podstawowych błędach, które uniemożliwiają Kompilowanie projektu. Opcje zakresu
obejmują:
1. Otwar te dokumenty : Pokaż błędy, ostrzeżenia i komunikaty dla otwartych dokumentów.
2. Bie żą cy projekt : Pokaż błędy, ostrzeżenia i komunikaty z projektu aktualnie wybranego dokumentu w
Edytorze lub w wybranym projekcie w Eksplorator rozwi ą za ń.
NOTE
Filtrowana lista błędów, ostrzeżeń i komunikatów ulegnie zmianie, jeśli projekt aktualnie wybranego dokumentu
różni się od projektu wybranego w Eksplorator rozwiąza ń.
3. Bie żą cy dokument : Pokaż błędy, ostrzeżenia i komunikaty dla aktualnie wybranego dokumentu w
Edytorze lub Eksplorator rozwi ą za ń.
Jeśli filtr jest aktualnie stosowany do wyniku wyszukiwania, nazwa filtru pojawia się na pasku tytułu Lista
bł ę dów . Przyciski Bł ę dy , ostrze ż enia i komunikaty wyświetlają liczbę elementów filtrowanych, które są
wyświetlane wraz z łączną liczbą elementów. Na przykład przyciski pokazują "x z błędów y". Jeśli żaden filtr nie
zostanie zastosowany, na pasku tytułu jest wyświetlany tylko komunikat "Lista błędów".
Lista po prawej stronie paska narzędzi określa, czy mają być wyświetlane błędy kompilacji (błędy spowodowane
operacją kompilacji), czy z funkcji IntelliSense (błędy wykryte przed uruchomieniem kompilacji) lub z obu tych
elementów.
Wyszukaj
Użyj pola tekstowego szukaj Lista bł ę dów po prawej stronie Lista bł ę dów pasku narzędzi, aby znaleźć
konkretne błędy na liście błędów. Możesz wyszukać dowolną widoczną kolumnę na liście błędów, a wyniki
wyszukiwania są zawsze sortowane na podstawie kolumny, która ma priorytet sortowania zamiast zapytania lub
zastosowany filtr. Jeśli wybierzesz klawisz ESC , gdy fokus znajduje się w Lista bł ę dów , możesz wyczyścić
wyszukiwany termin i wyniki wyszukiwania odfiltrowanego. Możesz również kliknąć symbol X po prawej
stronie pola tekstowego, aby usunąć jego zaznaczenie.
Zapisz
Można skopiować listę błędów i zapisać ją w pliku. Wybierz błędy, które chcesz skopiować, a następnie kliknij
prawym przyciskiem myszy zaznaczenie, a następnie w menu kontekstowym wybierz polecenie Kopiuj . Można
następnie wkleić błędy do pliku. W przypadku wklejenia błędów do arkusza kalkulacyjnego programu Excel pola
są wyświetlane jako różne kolumny.
Lista elementów interfejsu użytkownika

Ważność
Wyświetla różne typy wpisów Lista bł ę dów (bł ą d , komunikat , Ostrze ż enie , ostrze ż enie (aktywne) ,
ostrze ż enie (nieaktywne) .
Kod
Wyświetla kod błędu.
Opis
Wyświetla tekst wpisu.
Project
Wyświetla nazw ę bieżącego projektu.
Plik
Wyświetla nazw ę pliku.
Linia
Wyświetla wiersz, w którym występuje problem.
Właściwości pliku, JavaScript
Właściwości pliku można użyć, aby wskazać, jakie akcje powinien wykonać system projektu na plikach. Na
przykład można ustawić właściwości pliku, aby wskazać, czy plik ma zostać dodany do pakietu jako plik zasobów.
Możesz wybrać dowolny plik w Eksplorator rozwiązań a następnie przejrzeć jego właściwości w okno
Właściwości. Pliki JavaScript mają cztery właściwości: Kopiuj do katalogu wyj ściowego , akcji pakietu ,
nazwy pliku i ście ż ki pliku .
Właściwości pliku
W tej sekcji opisano właściwości typowe dla plików JavaScript.
Kopiuj do właściwości katalogu wyjściowego
Ta właściwość określa warunki, w których wybrany plik źródłowy zostanie skopiowany do katalogu
wyjściowego. Wybierz opcję nie Kopiuj , jeśli plik nigdy nie będzie kopiowany do katalogu wyjściowego.
Wybierz opcję Kopiuj zawsze , jeśli plik jest zawsze kopiowany do katalogu wyjściowego. Wybierz opcję
Kopiuj, je śli nowszy , jeśli plik ma być kopiowany tylko wtedy, gdy jest on nowszy niż istniejący plik o tej
samej nazwie w katalogu wyjściowym.
Akcja pakietu
Właściwość Akcja pakietu wskazuje, co program Visual Studio wykonuje wraz z plikiem, gdy kompilacja jest
wykonywana. Akcja pakietu może mieć jedną z kilku wartości:
Brak — plik nie jest uwzględniony w manifeście pakietu. Przykładem jest plik tekstowy, który zawiera
dokumentację, taką jak plik Readme.
Zawar to ść — plik zostanie uwzględniony w manifeście pakietu. Na przykład to ustawienie jest wartością
domyślną dla pliku htm, js, CSS, obrazu, audio lub wideo.
Manifest — plik nie jest uwzględniony w manifeście pakietu. Zamiast tego plik jest używany do
wprowadzania danych podczas generowania manifestu pakietu. Jest to wartość domyślna dla pliku
Package. appxmanifest.
Zasób — plik nie jest uwzględniony w manifeście pakietu. Zamiast tego zawartość pliku jest
indeksowana w indeksie zasobów pakietu (PRI), który jest przekazywany do manifestu pakietu. Jest
zazwyczaj używany w przypadku plików zasobów.
Wartość domyślna dla akcji pakietu zależy od rozszerzenia pliku dodawanego do rozwiązania.
Właściwość nazwy pliku
Wyświetla nazw ę pliku jako wartość tylko do odczytu. Aby zmienić nazw ę pliku, należy kliknąć prawym
przyciskiem myszy w Eksplorator rozwiązań i wybrać polecenie Zmie ń nazw ę .
Właściwość pełnej ścieżki
Wyświetla pełną ścieżkę do pliku jako wartość tylko do odczytu. Aby zmienić ścieżkę pliku, można przeciągnąć i
upuścić plik w Eksplorator rozwiązań.
Właściwości pliku referencyjnego

W tej sekcji opisano właściwości typowe dla plików, do których odwołuje się aplikacja platformy UWP
skompilowana przy użyciu języka JavaScript. Po wybraniu odwołania, takiego jak plik winmd, odwołanie do
zestawu SDK, odwołanie projekt-do-projektu lub odwołanie do zestawu w Eksplorator rozwiązań, inne
właściwości mogą być wyświetlane w okno Właściwości, zgodnie z typem pliku.
Kultura
Wyświetla język skojarzony z odwołaniem.
Typ pliku
Wyświetla typ pliku odwołania.
Wersja pliku
Wyświetla wersję pliku odwołania.
Tożsamość
Wyświetla tożsamość odwołania, która jest używana w projekcie, który jest przechowywany w pliku projektu.
Pakiet
Wyświetla nazw ę manifestu pakietu skojarzonego z odwołaniem.
Rozwiązany ścieżka
Wyświetla ścieżkę do odwołania, które jest używane w projekcie.
Ścieżka zestawu SDK
Wyświetla ścieżkę do pliku zestawu SDK, do którego istnieje odwołanie.
Adresu
Wyświetla identyfikator URI, który musi być uwzględniony w plikach HTML lub JavaScript projektu, aby dołączyć
plik jako plik źródłowy.
Wersja
Wyświetla wersję odwołania.
Zobacz też
Idź do linii — Okno dialogowe
Okno dialogowe Przejd ź do wiersza umożliwia przejście do określonego wiersza w aktywnym dokumencie.
Aby uzyskać dostęp do tego okna dialogowego, Otwórz dokument do edycji, a następnie wybierz pozycję
Edytuj > Przejd ź do > pozycji Przejd ź do wiersza lub naciśnij klawisz Ctrl + G .
Numer wiersza (1 – <n> )

W polu numer wiersza (1- <n> ) wprowadź numer wiersza w aktywnym dokumencie, do którego chcesz
przenieść. Wprowadzona liczba musi należeć do zakresu od 1 do ostatniego numeru wiersza w bieżącym
dokumencie.
Zobacz też
Okno bezpośrednie
Użyj okna bezpo średniego do debugowania i szacowania wyrażeń, wykonywania instrukcji i drukowania
wartości zmiennych. Okno bezpo średnie szacuje wyrażenia przez skompilowanie i użycie aktualnie wybranego
projektu.
Aby wyświetlić okno bezpo średnie , Otwórz projekt do edycji, a następnie wybierz polecenie Debuguj > okna
> natychmiast lub naciśnij klawisze CTRL + Alt + I . Możesz również wprowadzić Debug. Immediate w
oknie polece ń .
Okno bezpo średnie obsługuje funkcję IntelliSense.
Wyświetlanie wartości zmiennych

Okno bezpo średnie jest szczególnie przydatne podczas debugowania aplikacji. Na przykład, aby sprawdzić
wartość zmiennej varA , można użyć polecenia Print:
>Debug.Print varA
Znak zapytania (?) jest aliasem dla Debug.Print , więc można także napisać to polecenie:
? varA
Obie wersje tego polecenia zwracają wartość zmiennej varA .
TIP
Aby wydać polecenie programu Visual Studio w oknie bezpo średnim , należy poprzedzić polecenie znakiem większości
(>). Aby wprowadzić wiele poleceń, przełącz się do okno polecenie.
Obliczanie wyrażeń czasu projektowania

Za pomocą okna bezpo średniego można wykonać funkcję lub procedurę podprocedury w czasie
projektowania.
Wykonaj funkcję w czasie projektowania
1. Skopiuj następujący kod do aplikacji konsoli Visual Basic:
Module Module1
Sub Main()
MyFunction(5)
End Sub
Function MyFunction(ByVal input as Integer) As Integer

Return input * 2
End Function
End Module
2. W menu Debuguj wybierz pozycję Windows > natychmiastowe .
3. Wpisz ?MyFunction(2) w oknie bezpo średnim , a następnie naciśnij klawisz Enter .
Okno natychmiastowe uruchamia MyFunction i wyświetla 4 .
Jeśli funkcja lub podprocedura zawiera punkt przerwania, program Visual Studio przerywa wykonywanie w
odpowiednim punkcie. Można następnie użyć okien debugera do sprawdzenia stanu programu. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Przewodnik: debugowanie w czasie projektowania.
Nie można użyć oceny wyrażenia czasu projektowania w typach projektów, które wymagają uruchomienia
środowiska wykonawczego, w tym Visual Studio Tools dla projektów pakietu Office, projektów sieci Web,
projektów urządzeń inteligentnych i projektów SQL.
Obliczanie wyrażeń w czasie projektowania w rozwiązaniach z obsługą kilku projektów
Podczas ustanawiania kontekstu oceny wyrażenia czasu projektowania program Visual Studio odwołuje się do
aktualnie wybranego projektu w Eksplorator rozwiązań. Jeśli nie wybrano projektu w Eksplorator rozwiązań,
program Visual Studio próbuje oszacować funkcję względem projektu startowego. Jeśli funkcja nie może być
oceniona w bieżącym kontekście, zostanie wyświetlony komunikat o błędzie. Jeśli próbujesz ocenić funkcję w
projekcie, który nie jest projektem startowym rozwiązania i wystąpi błąd, spróbuj wybrać projekt w Eksplorator
rozwiązań i ponownie spróbować wykonać próbę.
Wprowadź polecenia
Wprowadź znak większości (>) podczas wydawania poleceń programu Visual Studio w oknie bezpo średnim .
Użyj klawiszy Strzałka w gór ę i Strzałka w dół , aby przewijać wcześniej użyte polecenia.
Z A DA N IE RO Z W I Ą Z A N IE P RZ Y K Ł A D
Oceń wyrażenie. Oznacz wyrażenie znakiem zapytania ? a+b

(?).
Tymczasowe wprowadzanie trybu Wprowadź polecenie, umieszczając je >alias

polecenia w trybie bezpośrednim (aby na znaku większości (>).
wykonać pojedyncze polecenie).
Przełącz się do okno Polecenie. Wprowadź cmd do okna, >cmd

umieszczając go na znaku większości
(>).
Przełącz się z powrotem do okna Wprowadź immed do okna bez znaku immed
bezpośredniego. większości (>).
Tryb oznaczania
Po kliknięciu dowolnego poprzedniego wiersza w oknie bezpo średnim zostanie ono automatycznie
przesunięte do trybu oznaczania. Dzięki temu można wybrać, edytować i skopiować tekst poprzednich poleceń
tak samo jak w dowolnym edytorze tekstów i wkleić je do bieżącego wiersza.
Przykłady
Poniższy przykład pokazuje cztery wyrażenia i ich wyniki w oknie bezpo średnim dla projektu Visual Basic.
j = 2
Expression has been evaluated and has no value
? j
2
j = DateTime.Now.Day
Expression has been evaluated and has no value
? j
26
Powiadomienia o wyjątkach pierwszej szansy

W niektórych konfiguracjach ustawień powiadomienia o wyjątkach pierwszej szansy są wyświetlane w oknie
bezpo średnim .
Przełącz powiadomienia o wyjątkach pierwszej szansy w oknie bezpośrednim
1. W menu Widok kliknij pozycję inne okna , a następnie kliknij pozycję dane wyj ściowe .
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy obszar tekstu okna dane wyj ściowe , a następnie wybierz lub usuń
zaznaczenie komunikatów o wyj ą tkach .
Zobacz też
Nawigowanie po kodzie za pomocą debugera
Okno polecenia
Przewodnik: debugowanie w czasie projektowania
Używanie wyrażeń regularnych w programie Visual Studio
Różne pliki
Warto użyć edytora programu Visual Studio do pracy z plikami niezależnie od projektu lub rozwiązania. Gdy
masz otwarte rozwiązanie, możesz otwierać i modyfikować pliki bez dodawania ich do rozwiązania lub do
projektu. Pliki, z którymi chcesz współpracować niezależnie, są nazywane różnymi plikami. Różne pliki są
zewnętrzne dla rozwiązań i projektów, nie są uwzględniane w kompilacjach i nie mogą być dołączone do
rozwiązania pod kontrolą źródła.
Otwieranie plików niezależnie od projektu lub rozwiązania jest przydatne z różnych powodów. Może istnieć plik,
który ma być wyświetlany podczas opracowywania rozwiązań opartych na projekcie, ale nie jest to integralność
do rozwoju rozwiązania. Typowe przykłady obejmują uwagi dotyczące programowania lub instrukcje, schemat
bazy danych i klipy kodu. Ponadto możesz chcieć utworzyć plik autonomiczny.
Jeśli opcje dla tego folderu są włączone, Eksplorator rozwiązań może wyświetlić folder ró ż ne pliki . Opcje
można ustawić za pomocą okna dialogowego dokumenty, środowisko, opcje. Po zamknięciu różnego pliku nie
jest on kojarzony z żadnym konkretnym rozwiązaniem lub projektem, chyba że jest ona również włączona.
Folder ró ż ne pliki reprezentuje pliki jako linki. Mimo że ten folder nie jest częścią rozwiązania, podczas
otwierania rozwiązania niektóre lub wszystkie inne pliki, które zostały otwarte, gdy rozwiązanie zostało ostatnio
zamknięte, są ponownie otwierane, w zależności od ustawień folderu.
NOTE
Niektóre pliki, które nie są wyświetlane w folderze ró żne pliki , to pliki, których nie można modyfikować w środowisku
IDE, takie jak pliki zip i pliki. doc. IDE nie śledzi plików, które mogą być modyfikowane tylko za pomocą zewnętrznego
edytora.
Polecenia dostępne w środowisku IDE

Menu, paski narzędzi i polecenia, które zawierają zmiany, na podstawie formatu otwartego pliku. Gdy otworzysz
plik tekstowy, pojawi się pasek narzędzi Edytor tekstu, a jego polecenia są dostępne. Jeśli następnie otworzysz
plik schematu XML, pojawi się pasek narzędzi schematu XML. Podczas edytowania schematu XML polecenia
paska narzędzi edytora tekstu (lub samego paska narzędzi) są niedostępne. Schemat XML jest aktywnym oknem
i w związku z tym ma bieżący kontekst zaznaczenia. Po przełączeniu między plikiem projektu a plikiem różne,
wszystkie polecenia związane z projektem znikają i są wyświetlane tylko te, które są bezpośrednio powiązane z
plikiem różne.
Opcje wyświetlania folderu

Można ustawić opcje wyświetlania dla folderu ró ż ne pliki , tak aby folder pojawił się, mimo że nie zostały
otwarte żadne różne pliki. Plik rozwiązania nie umożliwia trwałego zarządzania listą różnych plików. Używa
opcjonalnej funkcji, która pozwala na zapamiętanie listy plików dla użytkownika, ostatnio używanych (MRU).
Zobacz też
Tworzenie kodu w programie Visual Studio bez projektów ani rozwiązań
Dokumenty, środowisko, opcje — Okno dialogowe
Opcje — okno dialogowe (Visual Studio)
Okno dialogowe Opcje umożliwia skonfigurowanie zintegrowanego środowiska programistycznego (IDE) do

Twoich potrzeb. Na przykład można określić domyślną lokalizację zapisu dla projektów, zmienić domyślny
wygląd i zachowanie systemu Windows oraz utworzyć skróty do często używanych poleceń. Dostępne są
również opcje specyficzne dla języka i platformy deweloperskiej. Dostęp do opcji można uzyskać za pomocą
menu Narz ę dzia .
Układ okna dialogowego Opcje

Okno dialogowe Opcje jest podzielone na dwie części: okienko nawigacji po lewej stronie i obszar wyświetlania
po prawej stronie. Kontrolka drzewa w okienku nawigacji obejmuje w ęzły folderów, takie jak środowisko, Edytor
tekstu, projekty i rozwiązania oraz kontrola źródła. Rozwiń w ęzeł dowolnego folderu, aby wyświetlić listę
wszystkich opcji, które zawiera. Po wybraniu w ęzła dla określonej strony jego opcje są wyświetlane w obszarze
wyświetlania.
Opcje funkcji IDE nie są wyświetlane w okienku nawigacji, dopóki funkcja nie zostanie załadowana do pamięci.
W związku z tym te same opcje mogą nie być wyświetlane po rozpoczęciu nowej sesji, która była wyświetlana w
trakcie ostatniego zakończenia. Podczas tworzenia projektu lub uruchamiania polecenia korzystającego z
określonej aplikacji w ęzły odpowiednich opcji są dodawane do okna dialogowego Opcje. Te dodane opcje będą
nadal dostępne, o ile funkcja IDE pozostanie w pamięci.
NOTE
Niektóre kolekcje ustawień mają zakres liczby stron, które pojawiają się w okienku nawigacji okna dialogowego Opcje.
Jak są stosowane opcje

Kliknięcie przycisku OK w oknie dialogowym Opcje umożliwia zapisanie wszystkich ustawień na wszystkich
stronach. Kliknięcie przycisku Anuluj na dowolnej stronie anuluje wszystkie żądania zmiany, w tym wszystkie
utworzone na innych stronach opcji . Niektóre zmiany ustawień opcji, na przykład dotyczące czcionek i kolorów,
środowiska, okna dialogowego Opcje, zostaną zastosowane po zamknięciu i ponownym otwarciu programu
Visual Studio.
Zobacz też
Opcje — okno dialogowe: > Ogólne środowisko
Ta strona służy do zmiany motywów kolorów, ustawień paska stanu i skojarzeń rozszerzeń plików między
innymi opcjami dla zintegrowanego środowiska programistycznego (IDE). Dostęp do okna dialogowego Opcje
można uzyskać, otwierając menu Narz ę dzia , wybierając Opcje , otwierając folder środowiska , a następnie
wybierając stronę Ogólne .
Środowisko wizualne
Motyw kolor ystyczny
Wybierz motyw koloru niebieski , jasny , ciemny lub niebieski (dodatkowy kontrast) dla środowiska IDE.
Możesz zainstalować dodatkowe wstępnie zdefiniowane motywy i utworzyć niestandardowe motywy, pobierając
i instalując Edytor motywów kolorów programu Visual Studio z Visual Studio Marketplace. Po
zainstalowaniu tego narzędzia w polu listy motywu kolorów zostaną wyświetlone dodatkowe motywy koloru.
Zastosuj styl wielko ści liter dla tytułu do paska menu
Menu domyślnie używają stylu wielkości liter. Usuń zaznaczenie tej opcji, aby zamiast tego użyć wszystkich
wielkich stylów.
Optymalizacja renderowania dla ekranów o ró ż nych g ę sto ściach pikseli (wymaga ponownego
uruchomienia)
Ta opcja włącza lub wyłącza funkcję rozpoznawania punktów na cal (DPI) (lub PMA). Gdy PMA jest włączona,
interfejs użytkownika programu Visual Studio jest bardziej wyrazisty w dowolnym monitorze monitora
wyświetlania ekranu i konfiguracji DPI, w tym na wielu monitorach. Aby włączyć PMA, wymagana jest
aktualizacja systemu Windows 10 z kwietnia 2018 lub nowsza i .NET Framework 4,8 lub nowsza. (Ta opcja jest
wyświetlana w kolorze szarym, jeśli te dwa wymagania wstępne nie są spełnione).
TIP
System Windows 10 ma ustawienie informujące o tym, że system Windows próbuje naprawić aplikacje, tak aby
nie były zamazane . Wł ączenie tego ustawienia systemu Windows ma niewielki efekt, jeśli jest zaznaczone pole
wyboru Optymalizuj Render dla ekranów z inn ą g ęsto ścią pikseli .
System Windows 10 zawiera również Narz ędzie do rozwiązywania problemów ze zgodno ścią programu . Nie
zalecamy próby naprawienia wyglądu programu Visual Studio za pomocą tego narzędzia do rozwiązywania problemów.
Automatycznie Dostosuj środowisko wizualne na podstawie wydajno ści klienta

Określa, czy program Visual Studio ustawia automatyczne dopasowanie do wizualizacji, czy też ustawia się w
sposób jawny. Ta korekta może zmienić sposób wyświetlania kolorów z gradientów na płaskie kolory lub
ograniczyć użycie animacji w menu lub oknach podręcznych.
TIP
System Windows 10 ma ustawienie informujące o tym, że system Windows próbuje naprawić aplikacje, tak aby
nie były zamazane . Włączenie tego ustawienia jest zalecane, jeśli program Visual Studio wydaje się zamazany na
monitorze. Rozważ uaktualnienie do programu Visual Studio 2019, która znacznie poprawiła czytelność ekranu, ponieważ
jest to liczba punktów monitora na aplikację obsługującą cal.
Wł ą cz rozbudowane środowisko klienta

Umożliwia pełne środowisko wizualne programu Visual Studio, w tym gradienty i animacje. Wyczyść tę opcję w
przypadku używania połączeń Pulpit zdalny lub starszych kart graficznych, ponieważ te funkcje mogą mieć w
takich przypadkach niską wydajność. Ta opcja jest dostępna tylko w przypadku usunięcia zaznaczenia opcji
automatycznie Dostosuj środowisko wizualne na podstawie klienta .
U ż yj sprz ę towego przyspieszania grafiki, je śli jest dost ę pne
Używa sprzętowego przyspieszania grafiki, jeśli jest dostępne, a nie przyspieszenia oprogramowania.
Inne
Elementy do wy świetlenia w menu okna
Dostosowuje liczbę okien, które są wyświetlane na liście systemu Windows w menu okno . Wprowadź liczbę z
zakresu od 1 do 24. Wartość domyślna to 10.
Elementy wy świetlane na listach ostatnio u ż ywanych
Dostosowuje liczbę ostatnio używanych projektów i plików, które są wyświetlane w menu plik . Wprowadź
liczbę z zakresu od 1 do 24. Wartość domyślna to 10. Jest to prosty sposób na pobranie niedawno używanych
projektów i plików.
Poka ż pasek stanu
Wyświetla pasek stanu. Pasek stanu znajduje się u dołu okna IDE i wyświetla informacje o postępie trwających
operacji.
Przycisk zamykania ma wpływ tylko na aktywne okno narz ę dzi
Określa, że po kliknięciu przycisku Zamknij tylko okno narzędzia z fokusem jest zamknięte, a nie wszystkie okna
narzędzi w zestawie zadokowanym. Ta opcja jest wybrana domyślnie.
Przycisk Autoukr ywanie ma wpływ tylko na aktywne okno narz ę dzi
Określa, że po kliknięciu przycisku Autoukr ywanie tylko okno narzędzia z fokusem jest ukryte automatycznie i
nie wszystkie okna narzędzi w zestawie zadokowanym. Domyślnie ta opcja nie jest zaznaczona.
Zobacz też
Konta, środowisko, Opcje — okno dialogowe
Ta strona służy do ustawiania różnych opcji związanych z kontami używanymi do logowania się w programie
Visual Studio.
Konto personalizacji
Synchronizuj ustawienia między urządzeniami
Użyj tej opcji, aby określić, czy synchronizować ustawienia na wielu maszynach. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz Ustawienia zsynchronizowane.
Włącz przepływ kodu urządzenia
Gdy ta opcja jest zaznaczona, zachowanie programu Visual Studio zmienia się po wybraniu opcji Dodaj konto
na stronie > Ustawienia konta pliku. Zamiast wyświetlania strony logowania do konta zostanie wyświetlone
okno dialogowe z adresem URL i kodem do wklejenia do przeglądarki sieci Web w celu zalogowania się. Ta
opcja jest przydatna w przypadkach, gdy nie można zalogować się do programu Visual Studio w zwykły sposób,
na przykład jeśli używasz starszej wersji programu Internet Explorer lub Zapora ogranicza dostęp. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz pracy z wieloma kontami użytkowników.
Zarejestrowane chmury platformy Azure

W tej sekcji przedstawiono wystąpienia chmury platformy Azure, do których masz dostęp, za pomocą co
najmniej jednego konta używanego do logowania się w programie Visual Studio. Na przykład możesz mieć
dostęp do prywatnego wystąpienia platformy Azure w centrum danych firmy. Możesz też mieć dostęp do
suwerennego lub rządowego wystąpienia platformy Azure, takiego jak Azure Chiny 21 Vianet lub administracja
Stanów Zjednoczonych na platformie Azure. Globalne wystąpienie chmury platformy Azure zostanie
wyświetlone na liście domyślnie i nie można go usunąć.
Zarejestruj dodatkow ą chmurę platformy Azure, wybierając przycisk Dodaj . W oknie dialogowym Dodawanie
nowej chmur y platformy Azure wyświetlane są kilka dobrze znanych wystąpień w chmurze platformy Azure,
z którymi można nawiązać połączenie, lub możesz wprowadzić adres URL do prywatnego punktu końcowego
platformy Azure.
Po zarejestrowaniu dodatkowej chmury platformy Azure Możesz wybrać chmurę platformy Azure, do której
chcesz się zalogować po zalogowaniu się do programu Visual Studio.
Zobacz też
Synchronizowanie ustawień na wielu komputerach
Autoodzyskiwanie, środowisko, Opcje — okno
dialogowe
Użyj tej strony w oknie dialogowym Opcje , aby określić, czy automatycznie tworzyć kopie zapasowe plików, czy
nie. Możesz również określić, czy chcesz przywrócić zmodyfikowane pliki, jeśli program Visual Studio
nieoczekiwanie się zamknie.
Aby uzyskać dostęp do tego okna dialogowego, przejdź do pozycji Narz ę dzia > Opcje > środowisko >
Autoodzyskiwanie .
Zapisuj informacje Autoodzyskiwania co [n] min

Użyj tej opcji, aby dostosować częstotliwość automatycznego zapisywania pliku w edytorze. W przypadku
wcześniej zapisanych plików program Visual Studio 2019 w wersji 16,2 i nowszej zapisuje kopię pliku w
%LocalAppData%\Microsoft\VisualStudio\BackupFiles \ [ProjectName] . Jeśli plik jest nowy i jeszcze go
nie zapisano, program Visual Studio automatycznie zapisze go przy użyciu losowo wygenerowanej nazwy pliku.
NOTE
Jeśli używasz programu Visual Studio 2019 w wersji 16,1 lub starszej, lokalizacja pliku to
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio [wersja] \backup pliki \ [ProjectName]. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
stronę historii informacji o wersji programu Visual Studio 2019 .
Użyj tej opcji, aby dostosować częstotliwość automatycznego zapisywania pliku w edytorze. W przypadku
wcześniej zapisanych plików program Visual Studio 2017 zapisuje kopię pliku w programie
%USERPROFILE%\Documents\Visual Studio [Version] \backup Files \ [ProjectName]. Jeśli plik jest nowy i jeszcze
go nie zapisano, program Visual Studio automatycznie zapisze go przy użyciu losowo wygenerowanej nazwy
pliku.
Zachowaj informacje Autoodzyskiwania dla [n] dni
Użyj tej opcji, aby określić, jak długo program Visual Studio ma nadal tworzyć pliki do odzyskania.
Zobacz też
Opcje — Okno dialogowe
Opcje — okno dialogowe: > dokumenty środowiska
Za pomocą tej strony okna dialogowego Opcje można sterować wyświetlaniem dokumentów w zintegrowanym
środowisku programistycznym (IDE) i zarządzać zmianami zewnętrznymi do dokumentów i plików. Możesz
uzyskać dostęp do tego okna dialogowego, klikając opcję Opcje w menu Narz ę dzia , a następnie wybierając >
dokumenty środowiska.
Wykr yj, kiedy plik zostanie zmieniony poza środowiskiem
Gdy ta opcja jest zaznaczona, komunikat natychmiast powiadamia o zmianach w otwartym pliku, który został
utworzony przez Edytor poza IDE. Komunikat umożliwia ponowne załadowanie pliku z magazynu.
Załaduj ponownie zmodyfikowane pliki, chyba ż e istniej ą niezapisane zmiany
Gdy wykr yjesz, gdy plik zostanie zmieniony poza środowiskiem wybranym, a otwarty plik w IDE ulegnie
zmianie poza IDE, domyślnie generowany jest komunikat ostrzegawczy. Jeśli ta opcja jest włączona, nie są
wyświetlane żadne ostrzeżenie i dokument zostanie ponownie załadowany w środowisku IDE w celu pobrania
zewnętrznych zmian.
Zezwalaj na edytowanie plików tylko do odczytu; Ostrzegaj przy próbie zapisu
Gdy ta opcja jest włączona, można otworzyć i edytować plik tylko do odczytu. Po zakończeniu należy użyć
polecenia Zapisz jako , aby zapisać plik o nowej nazwie, jeśli chcesz zapisać rekord zmian.
Otwórz plik , u ż ywaj ą c katalogu aktualnie aktywnego dokumentu
Po wybraniu tej opcji określa, że okno dialogowe Otwórz plik wyświetla katalog aktywnego dokumentu. Gdy ta
opcja jest wyczyszczona, w oknie dialogowym Otwórz plik zostanie wyświetlony katalog ostatnio używany do
otwierania pliku.
Sprawd ź spójno ść ko ńców wierszy przy ładowaniu
Zaznacz tę opcję, aby Edytor skanował końce wiersza w pliku i wyświetlał okno komunikatu w przypadku
wykrycia niespójności w sposobie formatowania końców wierszy.
Wy świetl ostrze ż enie, gdy globalne cofanie modyfikuje edytowane pliki
Wybierz tę opcję, aby wyświetlić okno komunikatu, gdy globalne polecenie Cofnij spowoduje wycofanie
zmian refaktoryzacji wprowadzonych w plikach, które również zostały zmienione po operacji refaktoryzacji.
Przywrócenie pliku do jego stanu sprzed refaktoryzacji może spowodować odrzucenie kolejnych zmian
wprowadzonych w pliku.
Poka ż ró ż ne pliki w Eksplorator rozwi ą za ń
Wybierz tę opcję, aby wyświetlić w ęzeł ró ż ne pliki w Eksplorator rozwi ą za ń. Różne pliki są plikami, które nie
są skojarzone z projektem lub rozwiązaniem, ale mogą występować w Eksplorator rozwi ą za ń dla wygody
użytkownika.
NOTE
Wybierz tę opcję, aby włączyć polecenie Widok w przeglądarce w menu plik dla dokumentów sieci Web, które nie są
uwzględnione w aktywnej aplikacji sieci Web.
Elementy zapisywane w projekcie ró ż ne pliki
Określa liczbę plików, które mają być przechowywane w folderze ró ż ne pliki Eksplorator rozwi ą za ń. Te pliki
są wyświetlane nawet wtedy, gdy nie są już otwierane w edytorze. Można określić dowolną liczbę całkowitą od 0
do 256. Wartość domyślna to 0.
Na przykład jeśli ustawisz tę opcję na 5 i masz otwarte 10 różnych plików, po zamknięciu wszystkich 10 plików,
pierwsze 5 będzie nadal wyświetlane w folderze ró ż ne pliki .
Zapisuj dokumenty jako Unicode, gdy nie mo ż na zapisa ć danych na stronie kodowej
Wybierz tę opcję, aby spowodować, że pliki zawierające informacje niezgodne z wybraną stroną kodow ą mają
być domyślnie zapisane w formacie Unicode.
Zobacz też
Różne pliki
Opcje — okno dialogowe: > rozszerzenia
środowiska
Ta strona służy do ustawiania opcji wykonywania aktualizacji przez program Visual Studio oraz sposobu
aktualizowania i odnajdowania rozszerzeń.
Automatycznie sprawdzaj dostępność aktualizacji

Po zaznaczeniu tej opcji program Visual Studio będzie okresowo sprawdzał dostępność aktualizacji,
zainstalowanych zestawów SDK i narzędzi oraz rozszerzeń oraz wyświetlać powiadomienia na pasku menu, gdy
są dostępne aktualizacje. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Aktualizowanie programu Visual Studio.
Automatycznie Aktualizuj rozszerzenia

Po zaznaczeniu tej opcji aktualizacje rozszerzeń są wprowadzane bez monitowania. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Znajdowanie i używanie rozszerzeń programu Visual Studio.
Załaduj rozszerzenia na użytkownika podczas uruchamiania jako

administrator
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Znajdowanie i używanie rozszerzeń programu Visual Studio.
Dodatkowe galerie rozszerzeń

Funkcja Enterprise, która umożliwia obsługę galerii rozszerzeń własnościowych. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz prywatne galerie.
Znajdź i zamień, Środowisko, Opcje — Okno
dialogowe
Ta strona okna dialogowego Opcje służy do kontrolowania pól komunikatów i innych aspektów operacji
znajdowania i zamieniania. Możesz uzyskać dostęp do tego okna dialogowego z menu Narz ę dzia , klikając
Opcje , rozwijając środowisko , a następnie klikając przycisk Znajd ź i Zamie ń. Jeśli ta strona nie jest
wyświetlana na liście, wybierz pozycję Poka ż wszystkie ustawienia w oknie dialogowym Opcje .
Lista elementów UI
Wy świetl komunikaty informacyjne
Wybierz tę opcję, aby wyświetlić wszystkie komunikaty informacyjne Znajdź i Zastąp, które mają opcję Zawsze
pokazuj t ę wiadomo ść . Jeśli na przykład nie zostanie wyświetlony komunikat "Znajdź osiągnął punkt
początkowy wyszukiwania", wybranie tej opcji spowoduje, że ten komunikat informacyjny będzie wyświetlany
ponownie, gdy użyjesz polecenia Znajdź i Zamień.
Jeśli nie chcesz wyświetlać żadnych komunikatów informacyjnych dla Znajdź i Zamień, wyczyść tę opcję.
Po wyczyszczeniu opcji Zawsze pokazuj ten komunikat na niektórych, ale nie wszystkich, Znajd ź i Zast ą p
komunikaty informacyjne, pole wyboru Wy świetlaj komunikaty informacyjne wydaje się być wypełnione,
ale nie zaznaczone. Aby przywrócić wszystkie opcjonalne komunikaty Znajd ź i Zamie ń , usuń zaznaczenie tej
opcji, a następnie wybierz ją ponownie.
NOTE
Ta opcja nie ma wpływu na żadne komunikaty informacyjne znajdowania i zast ępowania , które nie wyświetlają opcji
Zawsze pokazuj ten komunikat .
Wy świetlanie komunikatów ostrzegawczych

Wybierz tę opcję, aby wyświetlić wszystkie ostrzeżenia dotyczące znajdowania i zamieniania, które mają opcję
Zawsze pokazuj t ę wiadomo ść . Jeśli na przykład nie zostanie wyświetlony komunikat Zamie ń wszystkie
ostrzeżenia, który pojawia się podczas próby przeprowadzenia zamian w plikach, które nie są aktualnie otwarte
do edycji, wybranie tej opcji spowoduje, że ten komunikat ostrzegawczy zostanie wyświetlony ponownie
podczas próby zamiany wszystkich.
Jeśli nie chcesz wyświetlać żadnych komunikatów ostrzegawczych dotyczących znajdowania i zastępowania,
usuń zaznaczenie tej opcji.
Po wyczyszczeniu opcji Zawsze pokazuj ten komunikat na niektórych, ale nie wszystkich, Znajd ź i Zamie ń
komunikaty ostrzegawcze, pole wyboru Wy świetlaj komunikaty ostrzegawcze wydaje się być wypełnione,
ale nie zaznaczone. Aby przywrócić wszystkie opcjonalne komunikaty Znajd ź i Zamie ń , usuń zaznaczenie tej
opcji, a następnie wybierz ją ponownie.
NOTE
Ta opcja nie ma wpływu na żadne komunikaty ostrzegawcze Znajd ź i Zamie ń , które nie wyświetlają opcji Zawsze
pokazuj ten komunikat .
Automatycznie Wypełnij wyszukiwanie tekstu z edytora
Zaznacz tę opcję, aby wkleić tekst po obu stronach punktu wstawiania bieżącego edytora do pola Znajd ź co w
przypadku wybrania dowolnego widoku okna Znajd ź i Zamie ń w menu Edycja . Usuń zaznaczenie tej opcji,
aby użyć ostatniego wzorca wyszukiwania z poprzedniego wyszukiwania jako Znajd ź ciąg.
Zobacz też
Czcionki i kolory, środowisko, opcje — Okno
dialogowe
Na stronie czcionki i kolor y okna dialogowego Opcje można utworzyć niestandardow ą czcionkę i schemat
kolorów dla różnych elementów interfejsu użytkownika w zintegrowanym środowisku programistycznym (IDE).
Możesz uzyskać dostęp do tego okna dialogowego, klikając > Opcje narzędzia, a następnie wybierając >
czcionki i kolor y środowiska.
Zmiany schematu kolorów nie są stosowane podczas sesji, w której zostały wprowadzone. Zmiany kolorów
można oszacować, otwierając inne wystąpienie programu Visual Studio i podając warunki, w których zmiany
mają być stosowane.
Poka ż ustawienia dla
Wyświetla listę wszystkich elementów interfejsu użytkownika, dla których można zmienić czcionkę i schematy
kolorów. Po wybraniu elementu z tej listy można dostosować ustawienia koloru dla elementu wybranego w
pozycji Wy świetl elementy .
Edytor tekstu
Zmiany ustawień stylu, rozmiaru i koloru czcionki dla edytora tekstu wpływają na wygląd tekstu w
domyślnym edytorze tekstu. Te ustawienia nie mają wpływ na dokumenty otwierane w edytorze tekstu
poza środowiskiem IDE.
Drukarka
Zmiany stylu, rozmiaru i koloru czcionki dla drukarki mają wpływ na wygląd tekstu w drukowanych
dokumentach.
NOTE
W razie potrzeby możesz wybrać inną domyślną czcionkę do drukowania niż ta, która została użyta do
wyświetlania w edytorze tekstu. Może to być przydatne podczas drukowania kodu, który zawiera znaki
jednobajtowe i dwubajtowe.
Doka ńczanie instrukcji

Zmienia styl i rozmiar czcionki dla tekstu wyświetlanego w wyskakującym zakończeniu wykonywania
instrukcji w edytorze.
Etykietka narz ę dzia edytora
Zmienia styl i rozmiar czcionki dla tekstu wyświetlanego w etykietach narzędzi wyświetlanych w edytorze.
Czcionka środowiska
Zmienia styl i rozmiar czcionki dla wszystkich elementów interfejsu użytkownika IDE, które nie mają
jeszcze oddzielnej opcji w obszarze Poka ż ustawienia dla .
Na przykład ta opcja ma zastosowanie do strony Star t , ale nie ma wpływu na okno dane wyj ściowe .
[Wszystkie okna narz ę dzi tekstowych]
Zmiany ustawień stylu, rozmiaru i koloru czcionki dla tego elementu mają wpływ na wygląd tekstu w
oknach narzędzi, które mają okienka danych wyjściowych w IDE. Na przykład okno dane wyjściowe, okno
Polecenie, natychmiastowe okno itd.
NOTE
Zmiany tekstu [wszystkie narz ędzia tekstowe narz ędzi tekstowych] nie są stosowane podczas sesji, w
której zostały wprowadzone. Możesz oszacować takie zmiany, otwierając inne wystąpienie programu Visual Studio.
U ż yj domy ślnych
Resetuje czcionkę i wartości koloru elementu listy wybrane w obszarze Poka ż ustawienia dla . Przycisk U ż yj
pojawia się, gdy dostępne są inne schematy wyświetlania. Można na przykład wybrać spośród dwóch
schematów dla drukarki.
Czcionka (pogrubienie oznacza czcionk ę o stałej szeroko ści)
Wyświetla wszystkie czcionki zainstalowane w systemie. Po pierwszym wyświetleniu menu rozwijanego zostanie
wyróżniona bieżąca czcionka elementu wybranego w polu Poka ż ustawienia dla pola. Stałe czcionki — które
są łatwiejsze do dopasowania w edytorze — są wyświetlane pogrubione.
Rozmiar
Wyświetla listę dostępnych rozmiarów punktów dla zaznaczonej czcionki. Zmiana rozmiaru czcionki ma wpływ
na wszystkie elementy wy świetlane dla wybranych ustawie ń .
Wy świetl elementy
Wyświetla listę elementów, dla których można modyfikować kolor pierwszego planu i tła.
NOTE
Zwykły tekst jest domyślnym elementem wyświetlanym. W związku z tym właściwości przypisane do zwykłego tekstu
zostaną przesłonięte przez właściwości przypisane do innych elementów wyświetlania. Na przykład, Jeśli przypiszesz kolor
niebieski do zwykłego tekstu i kolor zielony na Identyfikator , wszystkie identyfikatory będą wyświetlane w kolorze
zielonym. W tym przykładzie właściwości identyfikatora zastępują właściwości w postaci zwykłego tekstu .
Do niektórych elementów wyświetlanych należą:
W Y Ś W IET L EL EM EN T O P IS
Zwykły tekst Tekst w edytorze.
Zaznaczony tekst Tekst, który jest zawarty w bieżącym zaznaczeniu, gdy Edytor
ma fokus.
Nieaktywny zaznaczony tekst Tekst, który jest zawarty w bieżącym zaznaczeniu po utracie
fokusu przez Edytor.
Margines wska źnika Margines po lewej stronie edytora kodu, w którym są

wyświetlane punkty przerwania i ikony zakładek.
Numer y wierszy Opcjonalne numery, które pojawiają się obok każdego

wiersza kodu
Widoczny biały znak Spacje, tabulatory i wskaźniki zawijania tekstu

Zakładka Linie z zakładkami. Zakładka jest widoczna tylko wtedy, gdy

margines wskaźnika jest wyłączony.
Dopasowywanie nawiasów klamrowych (wyró żnianie) Wyróżnianie, które jest zwykle pogrubione dla pasujących
nawiasów klamrowych.
Dopasowywanie nawiasów klamrowych (prostok ąt) Wyróżnianie zwykle szarego prostokąta w tle.
Punkt przer wania (wył ączony) Nie używany.
Punkt przer wania (wł ączony) Określa kolor wyróżniania dla instrukcji lub linii zawierających
proste punkty przerwania. Ta opcja ma zastosowanie tylko
wtedy, gdy punkty przerwania na poziomie instrukcji są
aktywne lub opcja Wyró żnij cały wiersz źródła dla
punktów przer wania lub bie żącej instrukcji jest
zaznaczona w oknie dialogowym ogólne, debugowanie,
opcje.
Punkt przer wania (bł ąd) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub wierszy
zawierających punkty przerwania, które są w stanie błędu.
Dotyczy tylko sytuacji, gdy punkty przerwania na poziomie
instrukcji są aktywne lub opcja Wyró żnij cały wiersz
źródła dla punktów przer wania lub bie żącej
instrukcji jest zaznaczona w oknie dialogowym ogólne,
debugowanie, opcje.
Punkt przer wania (ostrze żenie) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub wierszy
zawierających punkty przerwania, które są w stanie
ostrzegawczym. Dotyczy tylko sytuacji, gdy punkty
przerwania na poziomie instrukcji są aktywne lub opcja
Wyró żnij cały wiersz źródła dla punktów przer wania
lub bie żącej instrukcji jest zaznaczona w oknie
dialogowym ogólne, debugowanie, opcje.
Punkt przer wania — zaawansowany (wył ączony) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub linii zawierających
wyłączone punkty przerwania, które zostały obliczone
warunkowo lub trafień. Dotyczy tylko sytuacji, gdy punkty
przerwania na poziomie instrukcji są aktywne lub opcja
Wyró żnij cały wiersz źródła dla punktów przer wania
lub bie żącej instrukcji jest zaznaczona w oknie
Punkt przer wania — zaawansowany (wł ączony) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub linii zawierających
punkty przerwania, które są zliczane lub trafień. Dotyczy
tylko sytuacji, gdy punkty przerwania na poziomie instrukcji
są aktywne lub opcja Wyró żnij cały wiersz źródła dla
opcje.
Punkt przer wania — zaawansowany (bł ąd) Określa kolor wyróżnienia instrukcji lub linii zawierających
punkty przerwania, które znajdują się w stanie błędu.
Dotyczy tylko sytuacji, gdy punkty przerwania na poziomie
źródła dla punktów przer wania lub bie żącej
debugowanie, opcje.
Punkt przer wania — zaawansowany (ostrze żenie) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub linii zawierających
punkty przerwania, które są w stanie ostrzeżenia. Dotyczy
tylko sytuacji, gdy punkty przerwania na poziomie instrukcji
są aktywne lub opcja Wyró żnij cały wiersz źródła dla
opcje.
Punkt przer wania — zamapowany (wył ączony) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub wierszy
zawierających wyłączone zmapowane punkty przerwania.
Dotyczy debugowania ASP lub ASP.NET, je śli są aktywne
punkty przerwania na poziomie instrukcji lub w oknie
Punkt przer wania — zamapowany (wł ączony) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub linii zawierających
zmapowane punkty przerwania. Dotyczy debugowania ASP
lub ASP.NET, je śli są aktywne punkty przerwania na
poziomie instrukcji lub w oknie dialogowym ogólne,
debugowanie, opcje.
Punkt przer wania — zamapowany (bł ąd) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub linii zawierających
zamapowane punkty przerwania w stanie błędu. Dotyczy
debugowania ASP lub ASP.NET, je śli są aktywne punkty
przerwania na poziomie instrukcji lub w oknie dialogowym
ogólne, debugowanie, opcje.
Punkt przer wania — zamapowany (ostrze żenie) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub linii zawierających
zamapowane punkty przerwania w stanie ostrzegawczym.
Słowa kluczowe u żytkownika C/C++ Stała w ramach określonego pliku kodu zdefiniowanego za
pomocą #define dyrektywy.
Wywołanie zwrotne Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub wierszy źródła,
które wskazują punkty powrotu wywołania, gdy kontekst
jest przełączany do nienajwyższej ramki stosu podczas
debugowania.
Pole zale żne od fragmentu kodu Pole, które zostanie zaktualizowane po zmodyfikowaniu
bieżącego pola edytowalnego.
Pole fragmentu kodu Pole można edytować, gdy fragment kodu jest aktywny.
Tekst zwijany Blok tekstu lub kodu, który może być przełączany i
wyświetlany w edytorze kodu.
Komentarz Komentarze do kodu.
Bł ąd kompilatora Niebieskie Zawijanie w edytorze wskazujące błąd

kompilatora.
Obszar nieobjęty pokr yciem Kod, który nie został objęty testem jednostkowym.
Obszar pokr ycia cz ęściowo naruszony Kod, który został częściowo objęty testem jednostkowym.
Obszar objęty pokr yciem Kod, który został całkowicie objęty testem jednostkowym.
Komentarz CSS Komentarz w kaskadowe arkusze stylów. Na przykład:
/* komentarz */
Słowo kluczowe CSS Słowa kluczowe w kaskadowym arkuszu stylów.
Nazwa wła ściwo ści CSS Nazwa właściwości, na przykład tło.
War to ść wła ściwo ści CSS Wartość przypisana do właściwości, takiej jak niebieska.
Selektor CSS Ciąg, który identyfikuje elementy, do których odnosi się

odpowiednia reguła. Selektor może być prostym selektorem,
takim jak "H1" lub selektorem kontekstowym, takim jak "H1
B", który składa się z kilku prostych selektorów.
War to ść ciągu CSS Ciąg w kaskadowe arkusze stylów.
Bie żąca lokalizacja listy Bieżący wiersz z przechodzeniem do okna narzędzia listy, na
przykład okno dane wyjściowe lub wyszukiwanie okien
wyników.
Current — instrukcja Określa kolor wyróżnienia źródłowej instrukcji lub linii, która
wskazuje bieżącą pozycję kroku podczas debugowania.
Zmieniono dane debugera Kolor tekstu służący do wyświetlania zmienionych danych w

rejestrach i w oknach pamięci .
Tło okna definicji Kolor tła okna definicji kodu .
Bie żące dopasowanie okna definicji Bieżąca Definicja w oknie definicji kodu .
Nazwa pliku rozasemblera Kolor tekstu służący do wyświetlania przerw w nazwie pliku
w oknie demonta żu .
Źródło demonta żu Kolor tekstu służący do wyświetlania linii źródłowych w oknie

demonta żu .
Symbol demonta żu Kolor tekstu służący do wyświetlania nazw symboli wewnątrz

okna demonta żu .
Rozmonta ż tekstu Kolor tekstu służący do wyświetlania wartości op-Code i

danych w oknie demonta żu .
Wykluczony kod Kod, który nie jest kompilowany, na warunkową dyrektywę

preprocesora, taką jak #if .
Identyfikator Identyfikatory w kodzie, takie jak nazwy klas, metody nazw i

nazwy zmiennych.
Słowo kluczowe Słowa kluczowe dla danego języka, które są zarezerwowane.

Na przykład: Klasa i przestrzeń nazw.
Adres pamięci Kolor tekstu używanego do wyświetlania kolumny Address w

oknie pamięci .
Pamięć zmieniła się Kolor tekstu używanego do wyświetlania zmienionych

danych w oknie pamięci .
Dane pamięci Kolor tekstu używanego do wyświetlania danych w oknie

pamięci .
Pamięć nieczytelna Kolor tekstu służący do wyświetlania nieczytelnych obszarów

pamięci w oknie pamięci .
Liczba Liczba w kodzie, która reprezentuje rzeczywistą wartość

liczbową.
Operator Operatory, takie jak +,-i! =.
Inny bł ąd Inne typy błędów, które nie są objęte innymi zygzakami

błędów. Obecnie obejmuje to edycję prosta w obszarze
Edytuj i Kontynuuj.
Preprocesor — słowo kluczowe Słowa kluczowe używane przez preprocesor, takie jak
#include.
Region tylko do odczytu Kod, którego nie można edytować. Przykład kodu
wyświetlanego w oknie widoku definicji kodu lub w kodzie,
którego nie można modyfikować podczas Edytuj i Kontynuuj.
Tło refaktor yzacji Kolor tła okna dialogowego Podgląd zmian .
Refaktor yzacja bie żącego pola Kolor tła bieżącego elementu do refaktoryzacji w oknie
dialogowym Podgląd zmian .
Refaktor yzacja pola zale żnego Kolor odwołań elementu do refaktoryzacji w oknie
dialogowym Podgląd zmian .
Rejestruj dane Kolor tekstu służący do wyświetlania danych w oknie

rejestrów .
Rejestrowanie translatora adresów sieciowych Kolor tekstu służący do wyświetlania nierozpoznanych

danych i obiektów w oknie rejestrów .
Tag inteligentny Służy do określenia konspektu, gdy Tagi inteligentne są

wywoływane.
Znacznik DML SQL Dotyczy edytora Transact-SQL. Instrukcje DML w tym

edytorze są domyślnie oznaczone jako powiązane niebieskie
pole.
Nieod świe żony kod Zastąpiony kod oczekujący na aktualizację. W niektórych

przypadkach polecenie Edytuj i Kontynuuj nie może
natychmiast zastosować zmian w kodzie, ale zostaną one
zastosowane później w przypadku kontynuowania
debugowania. Dzieje się tak, Jeśli edytujesz funkcję, która
musi wywołać obecnie wykonywaną funkcję, lub jeśli dodasz
więcej niż 64 bajtów nowych zmiennych do funkcji
oczekującej na stos wywołań. W takim przypadku debuger
wyświetli okno dialogowe "nieodświeżone ostrzeżenie o
kodzie", a zastąpiony kod będzie wykonywany do momentu
zakończenia działania i zostanie wywołany ponownie. Edytuj i
Kontynuuj stosuje zmiany kodu w tym czasie.
Ciąg Literały ciągu.
Ciąg (C# @ Verbatim) Literały ciągu w języku C#, które są interpretowane

Verbatim. Na przykład:
@"x"
Bł ąd składniowy Analizuj błędy.
Skrót Lista zada ń Jeśli do wiersza zostanie dodany skrót Lista zada ń , a
margines wskaźnika jest wyłączony, wiersz zostanie
wyróżniony.
Punkt śledzenia (wył ączone) Nie używany.
Punkt śledzenia (wł ączone) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub linii zawierających
prostą punkty śledzenia. Ta opcja ma zastosowanie tylko
wtedy, gdy punkty śledzenia na poziomie instrukcji są
aktywne lub opcja Wyró żnij cały wiersz źródłowy dla
opcje.
Punkt śledzenia (bł ąd) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub wierszy
zawierających punkty śledzenia, które są w stanie błędu. Ta
opcja ma zastosowanie tylko wtedy, gdy punkty śledzenia na
poziomie instrukcji są aktywne lub opcja Wyró żnij cały
wiersz źródłowy dla punktów przer wania lub
bie żącej instrukcji jest zaznaczona w oknie dialogowym
Punkt śledzenia (ostrze żenie) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub wierszy
zawierających punkty śledzenia, które są w stanie
ostrzegawczym. Ta opcja ma zastosowanie tylko wtedy, gdy
punkty śledzenia na poziomie instrukcji są aktywne lub opcja
Wyró żnij cały wiersz źródłowy dla punktów
przer wania lub bie żącej instrukcji jest zaznaczona w
oknie dialogowym ogólne, debugowanie, opcje.
Punkt śledzenia — zaawansowany (wył ączony) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub linii zawierających
wyłączoną punkty śledzenia warunkowe lub z trafieniem. Ta
opcja ma zastosowanie tylko wtedy, gdy punkty śledzenia na
poziomie instrukcji są aktywne lub opcja Wyró żnij cały
wiersz źródłowy dla punktów przer wania lub
bie żącej instrukcji jest zaznaczona w oknie dialogowym
Punkt śledzenia — zaawansowany (wł ączony) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub linii zawierających
punkty śledzenia lub zliczane jako trafień. Ta opcja ma
zastosowanie tylko wtedy, gdy punkty śledzenia na poziomie
źródłowy dla punktów przer wania lub bie żącej
debugowanie, opcje.
Punkt śledzenia — zaawansowany (bł ąd) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub wierszy
zawierających punkty śledzenia lub zliczane jako trafień, które
są w stanie błędu. Ta opcja ma zastosowanie tylko wtedy,
gdy punkty śledzenia na poziomie instrukcji są aktywne lub
opcja Wyró żnij cały wiersz źródłowy dla punktów
Punkt śledzenia — zaawansowany (ostrze żenie) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub linii zawierających
punkty śledzenia lub zliczane jako trafień, które są w stanie
ostrzegawczym. Ta opcja ma zastosowanie tylko wtedy, gdy
punkty śledzenia na poziomie instrukcji są aktywne lub opcja
Wyró żnij cały wiersz źródłowy dla punktów
Punkt śledzenia — zamapowany (wył ączony) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub wierszy
zawierających wyłączone mapowane punkty śledzenia.
Punkt śledzenia — zamapowany (wł ączony) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub linii zawierających
zamapowane punkty śledzenia. Dotyczy debugowania ASP
lub ASP.NET, je śli są aktywne punkty przerwania na
poziomie instrukcji lub w oknie dialogowym ogólne,
debugowanie, opcje.
Punkt śledzenia — zamapowany (bł ąd) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub wierszy
zawierających zamapowane punkty śledzenia w stanie błędu.
Punkt śledzenia — zamapowany (ostrze żenie) Określa kolor wyróżnienia dla instrukcji lub wierszy
zawierających zamapowane punkty śledzenia w stanie
ostrzegawczym. Dotyczy debugowania ASP lub ASP.NET,
je śli są aktywne punkty przerwania na poziomie instrukcji
lub w oknie dialogowym ogólne, debugowanie, opcje.
Śled ź zmiany po zapisaniu Wiersze kodu, które zostały zmodyfikowane od czasu

otwarcia pliku, ale zostały zapisane na dysku.
Śled ź zmiany przed zapisaniem Wiersze kodu, które zostały zmodyfikowane od czasu
otwarcia pliku, ale nie zostały zapisane na dysku.
Typy u żytkowników Typy zdefiniowane przez użytkowników.
Typy u żytkowników (delegatów) Kolor typu dla delegatów.
Typy u żytkowników (wyliczenia) Kolor typu używany dla typów wyliczeniowych.
Typy u żytkowników (interfejsy) Kolor typu dla interfejsów.
Typy u żytkowników (typy war to ści) Kolor typu dla typów wartości, takich jak struktury w języku
C#.
Visual Basic znacznik tylko do odczytu Znacznik charakterystyczny dla Visual Basic używany do
wyznaczania elementu EnC, takiego jak regiony wyjątków,
definicja metody i ramki wywołania innego niż liść.
Ostrze żenie Ostrzeżenia kompilatora.
Ście żka linii ostrze że ń Używane dla linii ostrzeżeń analizy statycznej.
Atr ybut XML Nazwy atrybutów.
Cudzysłowy atr ybutu XML Znaki cudzysłowu dla atrybutów XML.
War to ść atr ybutu XML Zawartość atrybutów XML.
Sekcja CDATA XML Zawartość <![CDATA[...]]> .
Komentarz XML Zawartość  .
Ogranicznik XML Ograniczniki składni XML, w tym <, <?, <!,  ,? > , <!
[, ]]> , i [,].
Atr ybut XML doc Wartość atrybutu dokumentacji XML, taka jak miejsce, w
<param name="I"> którym jest kolorem "I".
Komentarz dokumentacji XML Komentarze ujęte w komentarzach dokumentacji XML.
Tag doc XML Tagi w komentarzach doc XML, takie jak
/// <summary>.
Słowo kluczowe XML Słowa kluczowe DTD, takie jak CDATA, IDREF i nnazwa.
Nazwa XML Nazwy elementów i instrukcje przetwarzania nazwy

docelowej.
Instrukcja przetwarzania XML Zawartość instrukcji przetwarzania, bez uwzględnienia nazwy

docelowej.
Tekst XML Zawartość elementu zwykłego tekstu.
Słowo kluczowe XSLT Nazwy elementów XSLT.
Pier wszy plan elementu

Wyświetla listę dostępnych kolorów, które można wybrać dla pierwszego planu elementu zaznaczonego w
pozycji Wy świetl elementy . Ponieważ niektóre elementy są powiązane i dlatego powinny zachować spójny
schemat wyświetlania, zmiana koloru pierwszego planu tekstu powoduje zmianę ustawień domyślnych dla
elementów, takich jak błąd kompilatora, słowo kluczowe lub operator.
Automatyczne
Elementy mogą dziedziczyć kolor pierwszego planu z innych elementów wyświetlanych, takich jak zwykły
tekst . Przy użyciu tej opcji, gdy zmienisz kolor dziedziczonego elementu wyświetlanego, kolor elementów
wyświetlanych jest również zmieniany automatycznie. Na przykład jeśli wybrano wartość Automatyczna dla
bł ę du kompilatora , a później zmieniono kolor zwykłego tekstu na czerwony, bł ą d kompilatora również
automatycznie odziedziczy kolor czerwony.
War too ć
Kolor wyświetlany dla elementu przy pierwszym otwarciu programu Visual Studio. Kliknięcie przycisku U ż yj
ustawie ń domy ślnych spowoduje zresetowanie do tego koloru.
Niestandardowe
Wyświetla okno dialogowe Kolor umożliwiające ustawienie niestandardowego koloru dla elementu
zaznaczonego na liście elementy wyświetlania.
NOTE
Możliwość definiowania niestandardowych kolorów może być ograniczona przez ustawienia koloru na ekranie. Na
przykład, jeśli komputer jest ustawiony tak, aby wyświetlał 256 kolorów i wybierzesz kolor niestandardowy z okna
dialogowego kolor , środowisko IDE domyślnie zostanie zbliżone do najbliższego dostępnego koloru podstawowego i
wyświetla kolor czarny w polu Podgląd koloru .
Tło elementu
Udostępnia paletę kolorów, z której można wybrać kolor tła dla elementu wybranego w pozycji elementy
wy świetlania . Ponieważ niektóre elementy są powiązane i dlatego powinny zachować spójny schemat
wyświetlania, zmiana koloru tła tekstu powoduje zmianę ustawień domyślnych dla elementów, takich jak błąd
kompilatora, słowo kluczowe lub operator.
Automatyczne
Elementy mogą dziedziczyć kolor tła z innych elementów wyświetlanych, takich jak zwykły tekst . Przy użyciu tej
opcji, gdy zmienisz kolor dziedziczonego elementu wyświetlanego, kolor elementów wyświetlanych jest również
zmieniany automatycznie. Na przykład jeśli wybrano wartość Automatyczna dla bł ę du kompilatora , a
później zmieniono kolor zwykłego tekstu na czerwony, bł ą d kompilatora również automatycznie
odziedziczy kolor czerwony.
War too ć
Kolor wyświetlany dla elementu przy pierwszym otwarciu programu Visual Studio. Kliknięcie przycisku U ż yj
ustawie ń domy ślnych spowoduje zresetowanie do tego koloru.
Niestandardowe
Wyświetla okno dialogowe Kolor umożliwiające ustawienie niestandardowego koloru dla elementu
zaznaczonego na liście elementy wyświetlania.
Pogrubiona
Zaznacz tę opcję, aby wyświetlić tekst wybranych elementów wy świetlanych w postaci pogrubionego tekstu.
Tekst pogrubiony jest łatwiejszy do zidentyfikowania w edytorze.
Przykład
Wyświetla przykładowy styl czcionki, rozmiar i schemat kolorów dla wybranych elementów Poka ż ustawienia
dla i wy świetlania . To pole służy do wyświetlania podglądu wyników podczas eksperymentu z różnymi
opcjami formatowania.
Zobacz też
Opcje — okno dialogowe
Porady: Zmiana czcionek i kolorów
Opcje — okno dialogowe: > ustawienia
importowania i eksportowania środowiska
Użyj tej strony, aby określić miejsce zapisania pliku ustawień użytkownika. Aby uzyskać więcej informacji na
temat ustawień, zobacz personalizowanie środowiska IDE programu Visual Studio.
Opcje — okno dialogowe: > międzynarodowe
ustawienia środowiska
Strona Ustawienia międzynarodowe umożliwia zmianę języka domyślnego w przypadku, gdy na komputerze
jest zainstalowana więcej niż jedna wersja językowa zintegrowanego środowiska programistycznego (IDE).
Możesz uzyskać dostęp do tego okna dialogowego, wybierając Opcje z menu Narz ę dzia , a następnie
wybierając Ustawienia mi ę dzynarodowe z folderu środowiska .
J ę zyk
Wyświetla listę języków dostępnych dla zainstalowanych wersji językowych produktu. Jeśli wiele języków
produktów lub instalacja języka mieszanego współużytkuje środowisko, wybór języka zostanie zmieniony na
taki sam, jak system Microsoft Windows .
Cau t i on
W systemie, w którym zainstalowano wiele języków, to ustawienie nie ma wpływ na narzędzia do kompilacji
Visual C++ (cl.exe, link.exe, nmake.exe, bscmake.exe i powiązane pliki). Narzędzia te korzystają z wersji dla
ostatniego zainstalowanego języka. Narzędzia kompilacji dla zainstalowanego wcześniej języka są zastępowane,
ponieważ narzędzia do kompilowania Visual C++ nie używają satelitarnego modelu DLL.
Zobacz też
Instalowanie pakietów językowych
Opcje — okno dialogowe: > Klawiatura
środowiskowa
Ta strona służy do ustawiania mapowań klawiatury. Aby uzyskać więcej informacji na temat mapowań, zobacz
Identyfikowanie i Dostosowywanie skrótów klawiaturowych.
Opcje — okno dialogowe: > funkcje wersji
zapoznawczej środowiska
Użyj tej strony okna dialogowego Opcje , aby włączyć lub wyłączyć funkcje w wersji zapoznawczej w programie
Visual Studio. Strona Opcje wersji zapoznawczej zmienia się często, gdy w programie Visual Studio są
dostępne różne funkcje w wersji zapoznawczej.
Możesz uzyskać dostęp do tego okna dialogowego, klikając opcję Opcje w menu Narz ę dzia , a następnie
wybierając > stronę funkcji Podgl ą d środowiska. Lub wprowadź funkcje w wersji zapoznawczej w polu
wyszukiwania programu Visual Studio (naciśnij klawisz Ctrl + Q , aby przenieść fokus do pola wyszukiwania
).
Powiadomienia, środowisko, Opcje — okno
dialogowe
Użyj tej opcji, aby zatrzymać ignorowanie wszelkich powiadomień wcześniej wybranych do ignorowania za
pomocą okna dialogowego powiadomienia . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Aktualizowanie programu
Visual Studio.
Szybkie uruchamianie, środowisko, opcje — okno
dialogowe
Funkcja szybkiego uruchamiania umożliwia szybkie wyszukiwanie i wykonywanie akcji dla zasobów IDE,
takich jak opcje, szablony i menu. Nie można użyć szybkiego uruchamiania do wyszukiwania kodu i symboli.
Pole wyszukiwania szybkiego uruchamiania znajduje się w prawym górnym rogu paska menu i jest dostępne
przez naciśnięcie klawiszy CTRL + Q . W polu wpisz ciąg wyszukiwania. Aby wyszukać ciągi zawierające ciąg @,
użyj znaku "@ @".
Szybkie uruchamianie jest domyślnie włączone podczas instalowania programu Visual Studio. Na pasku
menu można pokazać lub ukryć pasek Szybkie uruchamianie , wybierając pozycję Narz ę dzia > Opcje .
Rozwiń w ęzeł środowiska , a następnie wybierz polecenie Szybkie uruchamianie . Zaznacz lub wyczyść pole
wyboru Wł ą cz szybkie uruchamianie . Możesz również włączyć lub wyłączyć kategorie wyszukiwania na tej
stronie.
Lista kategorii
Wyniki wyszukiwania szybkiego uruchamiania są wyświetlane w czterech kategoriach: ostatnio u ż ywane ,
menu , Opcje i otwar te dokumenty wraz z liczbą elementów w kategorii. Aby przechodzić przez wyniki
wyszukiwania według kategorii, wybierz klawisze Ctrl + Q , aby wyświetlić wszystkie wyniki z kolejnej kategorii.
Po wyświetleniu ostatniej kategorii Ctrl + Q pokazuje kilka wyników z każdej kategorii. Naciśnij klawisze CTRL
+ SHIFT + Q , aby przejść przez kategorie w odwrotnej kolejności. Aby wyświetlić wszystkie wyniki
wyszukiwania w kategorii, wybierz nazw ę kategorii.
Możesz użyć następujących skrótów, aby ograniczyć wyszukiwanie do określonych kategorii.
K AT EGO RIA SK RÓT O P IS SK RÓT U
Ostatnio używane @mru Wyświetla maksymalnie pięć

elementów, które były ostatnio
Na przykład @mru font u żywane .
Menu @menu Ogranicza wyszukiwanie do elementów

menu.
Na przykład @menu project
Opcje @opt Ogranicza wyszukiwanie do ustawień w

oknie dialogowym Opcje .
Na przykład @opt font
Dokumenty @doc Ogranicza wyszukiwanie do nazw

plików i ścieżek otwartych
Na przykład @doc program.cs dokumentów dla kryteriów
wyszukiwania, ale nie przeszukuje
tekstu wewnątrz samych plików.
NOTE
Skróty > klawiaturowe można zmienić na stronie Ogólne w oknie dialogowym Opcje .
Pokaż poprzednie wyniki
Wprowadzony termin wyszukiwania nie jest domyślnie utrwalany między sesjami wyszukiwania. Ciąg
wyszukiwania jest wyczyszczony, jeśli szukasz terminu, Przenieś kursor poza obszar szybkiego uruchamiania ,
a następnie wróć. Aby zachować wyniki wyszukiwania, przejdź do okna dialogowego Opcje , wybierz pozycję
Szybkie uruchamianie , a następnie wybierz pozycję Poka ż wyniki wyszukiwania z poprzedniego
wyszukiwania, gdy szybkie uruchamianie jest aktywowane. . Przy następnym przeszukiwaniu pozostaw
obszar szybkie uruchamianie i Wróć, szybkie uruchamianie spowoduje zachowanie ostatniego użytego terminu
wyszukiwania, a także wyświetlenie wyników wyszukiwania.
Opcje — okno dialogowe: > Uruchamianie
środowiska
Użyj tej strony, aby dostosować stronę początkow ą programu Visual Studio lub ustawić inną akcję domyślną
podczas uruchamiania programu Visual Studio. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Dostosowywanie
uruchamiania.
Użyj tej strony, aby ustawić inną akcję domyślną podczas uruchamiania programu Visual Studio. Na stronie
podczas uruchamiania Otwórz listę, wybierz z okna uruchamiania (co pozwala otworzyć nowy lub
istniejący projekt), najnowsze rozwi ą zanie lub puste środowisko .
Opcje — okno dialogowe: > karty środowiska i
okna
Ta strona służy do ustawiania opcji zachowania okienek z kartami w okienku Edytora oraz sposobu zachowania
okien narzędzi. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Dostosowywanie układów okien w programie Visual
Studio
Opcje — okno dialogowe: > Lista zadań środowiska
Ta strona opcji pozwala dodawać, usuwać i zmieniać tokeny komentarza generujące Lista zada ń przypomnień.
Aby wyświetlić te ustawienia, wybierz Opcje z menu Narz ę dzia , rozwiń folder środowisko i wybierz Lista
zada ń.
Tokeny Lista zadań

Po wstawieniu komentarza do kodu, którego tekst zaczyna się od tokenu z listy tokenów , Lista zada ń
wyświetla komentarz jako nowy wpis za każdym razem, gdy plik zostanie otwarty do edycji. Kliknij wpis Lista
zada ń , aby przejść bezpośrednio do wiersza komentarza w kodzie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
używanie Lista zadań.
Lista tokenów
Wyświetla listę tokenów i umożliwia dodawanie lub usuwanie tokenów niestandardowych. W tokenach
komentarzy jest uwzględniana wielkość liter w językach C# i C++, ale nie w Visual Basic.
NOTE
Jeśli żądany token nie zostanie wpisany dokładnie tak, jak pojawia się na liście tokenów, zadanie komentarza nie będzie
wyświetlane w Lista zada ń.
Priorytet Ustawia priorytet zadań, które używają wybranego tokenu (niska, normalna lub wysoka). Komentarze
do zadań zaczynające się od tego tokenu są automatycznie przypisywane przez wyznaczony priorytet w Lista
zada ń.
Nazwij Wprowadź ciąg tokenu tutaj, a następnie kliknij przycisk Dodaj , aby dodać ciąg do listy tokenów.
Dodana Włączone po wprowadzeniu nowej nazwy . Kliknij, aby dodać nowy ciąg tokenu przy użyciu wartości
wprowadzonych w polach Nazwa i prior ytet .
Usunięty Kliknij, aby usunąć wybrany token z listy tokenów. Nie można usunąć domyślnego tokenu komentarza.
Stąp Kliknij, aby wprowadzić zmiany w istniejącym tokenie przy użyciu wartości wprowadzonych w polach
Nazwa i prior ytet .
NOTE
Nie można zmienić ani usunąć domyślnego tokenu komentarza, ale można zmienić jego poziom priorytetu.
Zobacz też
Konfigurowanie ustawień zaufania dla plików i
folderów
Program Visual Studio wyświetli komunikat z prośbą o zatwierdzenie użytkownika przed otwarciem projektów,
które mają znacznik sieci Web. Aby zwiększyć bezpieczeństwo, można również skonfigurować program Visual
Studio, aby monitował o zatwierdzenie przez użytkownika przed otwarciem pliku lub folderu, który ma znacznik
atrybutu sieci Web lub który nie został wyznaczono jako zaufany. Sprawdzanie plików i folderów jest domyślnie
wyłączone.
WARNING
Nadal należy upewnić się, że plik, folder lub rozwiązanie pochodzi od zaufanej osoby lub zaufanej lokalizacji przed jej
zatwierdzeniem.
Konfigurowanie ustawień zaufania

Aby zmienić ustawienia zaufania, wykonaj następujące czynności:
1. Otwórz pozycję Narz ę dzia > Opcje > zaufania ustawienia , a następnie wybierz link Konfiguruj
ustawienia zaufania w okienku po prawej stronie.
2. Wybierz poziom kontroli dla plików i folderów. Możesz mieć różne sprawdzenia dla każdej z nich.
Dostępne opcje to:
Brak wer yfikacji : program Visual Studio nie wykonuje żadnych testów.
Sprawd ź poprawno ść znacznika atr ybutu sieci Web : Jeśli plik lub folder ma oznaczenie
atrybutu sieci Web, program Visual Studio blokuje i prosi o uprawnienia do otwarcia.
Sprawd ź , czy ście ż ka jest zaufana : Jeśli ścieżka pliku lub folderu nie jest częścią listy
zaufanych ście ż ek , program Visual Studio blokuje i prosi o zezwolenie na otwarcie.
Dodaj zaufane ścieżki
Aby dodać zaufane ścieżki, wykonaj następujące kroki:
2. W oknie dialogowym ustawienia zaufania kliknij pozycję Dodaj , a następnie wybierz pozycję plik lub
folder .
3. Przejdź do i wybierz plik lub folder, który chcesz dodać do listy zaufanych.
Ścieżka pliku lub folderu zostanie wyświetlona na liście zaufanych ście ż ek .
Usuń zaufane ścieżki

Aby usunąć zaufane ścieżki, wykonaj następujące kroki:
2. Wybierz ścieżkę, którą chcesz usunąć, na liście zaufanych ście ż ek , a następnie kliknij przycisk Usu ń.
TIP
Aby zaznaczyć wiele wpisów, przytrzymaj wciśnięty klawisz SHIFT podczas wybierania ścieżek.
Wybrane ścieżki zostaną usunięte z listy zaufanych ście ż ek .

Opcje — okno dialogowe: środowisko >
przeglądarki sieci Web
Ustawia opcje dla wewnętrznej przeglądarki sieci Web i programu Internet Explorer. Aby uzyskać dostęp do tego
okna dialogowego, kliknij opcję Opcje w menu Narz ę dzia , rozwiń folder środowisko , a następnie wybierz
pozycję przegl ą darka sieci Web .
NOTE
Okna dialogowe i polecenia menu mogą się różnić od tych opisanych w Pomocy, w zależności od ustawień aktywnych lub
wydania. Aby zmienić ustawienia, wybierz Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia w menu Narz ędzia . Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Resetowanie ustawień.
IMPORTANT
Otwieranie niektórych plików lub składników z sieci Web może wykonać kod na komputerze.
Strona główna
Ustawia stronę wyświetlaną po otwarciu przeglądarki sieci Web IDE.
Strona wyszukiwania
Umożliwia wyznaczenie strony wyszukiwania dla wewnętrznej przeglądarki sieci Web. Ta lokalizacja może się
różnić od strony wyszukiwania używanej przez wystąpienia programu Internet Explorer zainicjowane poza
zintegrowanym środowiskiem programistycznym (IDE).
Wyświetl źródło w
Ustawia Edytor używany do otwierania strony sieci Web w przypadku wybrania opcji Wy świetl ź ródło na
stronie z wewnętrznej przeglądarki sieci Web.
Edytor ź ródła Wybierz, aby wyświetlić źródło w Edytorze.
Edytor HTML Wybierz, aby wyświetlić źródło w projektancie HTML. Zaznacz to pole wyboru, aby
edytować stronę sieci Web w jednym z dwóch widoków: widok Projekt lub standardowego widoku źródła
na podstawie tekstu.
Edytor zewn ę trzny Wybierz, aby wyświetlić źródło w innym edytorze. Określ ścieżkę dowolnie
wybranego edytora, na przykład Notepad.exe.
Opcje programu Internet Explorer

Kliknij, aby zmienić opcje programu Internet Explorer w oknie dialogowym Wła ściwo ści internetowe . Zmiany
wprowadzone w tym oknie dialogowym mają wpływ na wewnętrzną przeglądarkę sieci Web i wystąpienia
programu Internet Explorer zainicjowane poza środowiskiem IDE programu Visual Studio (na przykład z menu
Start).
NOTE
Za pomocą okna dialogowego Przeglądaj z można zastąpić wewnętrzną przeglądarkę internetową programu Visual
Studio za pomocą wybranej przeglądarki. Możesz uzyskać dostęp do okna dialogowego przeglądanie za pomocą w menu
kontekstowym lub prawym przyciskiem myszy, na przykład w pliku HTML w projekcie.
Zobacz też
Ogólne, środowisko, opcje — Okno dialogowe
HTML Designer
Opcje — okno dialogowe: projekty i rozwiązania >
Ogólne
Ta strona służy do definiowania zachowań programu Visual Studio związanych z projektami i rozwiązaniami.
Aby uzyskać dostęp do tych opcji, wybierz pozycję Narz ę dzia > Opcje , rozwiń w ęzeł projekty i rozwi ą zania ,
a następnie wybierz pozycję Ogólne .
Poniższe opcje są dostępne na stronie Ogólne .
Zawsze pokazuj Lista błędów, jeśli kompilacja zakończy się z błędami

Otwiera okno Lista bł ę dów po zakończeniu kompilacji, tylko wtedy, gdy kompilacja projektu nie powiodła się.
Zostaną wyświetlone błędy występujące podczas procesu kompilacji. Gdy ta opcja jest wyczyszczona, błędy
nadal występują, ale okno nie jest otwierane po zakończeniu kompilacji. Ta opcja jest domyślnie włączona.
Śledź aktywny element w Eksplorator rozwiązań

Po wybraniu Eksplorator rozwi ą za ń automatycznie otwierane, a aktywny element jest zaznaczony. Wybrany
element zmienia się podczas pracy z różnymi plikami w projekcie lub rozwiązaniu lub różnymi składnikami
projektanta. Gdy ta opcja jest wyczyszczona, wybór w Eksplorator rozwi ą za ń nie zmienia się automatycznie.
Ta opcja jest domyślnie włączona.
Pokaż zaawansowane konfiguracje kompilacji

Po wybraniu opcji konfiguracji kompilacji są wyświetlane w oknie dialogowym strony wła ściwo ści projektu i
w oknie dialogowym strony wła ściwo ści rozwi ą zania . Po wyczyszczeniu opcji konfiguracji kompilacji nie są
wyświetlane w oknie dialogowym strony wła ściwo ści projektu i w oknie dialogowym strony wła ściwo ści
rozwi ą zania dla projektów Visual Basic i C#, które zawierają jedną konfigurację lub dwie konfiguracje
debugowania i wydania. Jeśli projekt zawiera konfigurację zdefiniowaną przez użytkownika, są wyświetlane
opcje konfiguracji kompilacji.
W przypadku usunięcia zaznaczenia polecenia w menu kompilacja , takie jak rozwi ą zanie do kompilowania ,
ponowne Kompilowanie rozwi ą zania i czyste rozwi ą zanie , są wykonywane w konfiguracji wydania i
polecenia w menu Debuguj , takie jak Rozpocznij debugowanie i Uruchom bez debugowania , są
wykonywane w konfiguracji debugowania.
Zawsze pokazuj rozwiązanie

Po wybraniu rozwiązanie i wszystkie polecenia działające na rozwiązaniach są zawsze wyświetlane w środowisku
IDE. Po wyczyszczeniu wszystkie projekty są tworzone jako projekty autonomiczne, a rozwiązanie nie jest
widoczne w Eksplorator rozwiązań lub polecenia, które działają na rozwiązaniach w IDE, jeśli rozwiązanie
zawiera tylko jeden projekt.
Zapisuj nowe projekty po utworzeniu

Po wybraniu można określić lokalizację projektu w oknie dialogowym Nowy projekt . Po wyczyszczeniu
wszystkie nowe projekty są tworzone jako projekty tymczasowe. Podczas pracy z projektami tymczasowymi
można tworzyć i eksperymentować z projektem bez konieczności określania lokalizacji na dysku.
Ostrzegaj użytkownika, gdy Lokalizacja projektu nie jest zaufana
Jeśli spróbujesz utworzyć nowy projekt lub otworzyć istniejący projekt w lokalizacji, która nie jest w pełni
zaufana (na przykład w ścieżce UNC lub w ścieżce HTTP), zostanie wyświetlony komunikat. Użyj tej opcji, aby
określić, czy komunikat jest wyświetlany za każdym razem, gdy próbujesz utworzyć lub otworzyć projekt w
lokalizacji, która nie jest w pełni zaufana.
Pokaż okno danych wyjściowych po rozpoczęciu kompilacji

Automatycznie wyświetla okno dane wyjściowe w środowisku IDE na początku kompilacji rozwiązania.
Monituj o zmianę nazwy symbolicznej podczas zmiany nazwy plików

Po wybraniu program Visual Studio wyświetli okno komunikatu z pytaniem, czy należy również zmienić nazwy
wszystkich odwołań w projekcie na element kodu.
Monituj przed przeniesieniem plików do nowej lokalizacji

Po wybraniu tego pola program Visual Studio wyświetla komunikat potwierdzenia przed zmianą lokalizacji
plików przez akcje w Eksplorator rozwi ą za ń.
Otwieraj ponownie dokumenty po załadowaniu rozwiązania

Po wybraniu dokumenty, które zostały pozostawione, otwierają się przed zamknięciem rozwiązania, są
automatycznie otwierane po otwarciu rozwiązania.
Ponowne otwieranie niektórych typów plików lub projektantów może opóźnić ładowanie rozwiązania. Usuń
zaznaczenie tej opcji, aby zwiększyć wydajność ładowania rozwiązań , jeśli nie chcesz przywrócić poprzedniego
kontekstu rozwiązania.
Przywróć stan hierarchii projektu Eksplorator rozwiązań podczas

ładowania rozwiązania
Po wybraniu przywraca stan w ęzłów w Eksplorator rozwiązań w odniesieniu do tego, czy były rozwinięte czy
zwinięte podczas ostatniego otwarcia rozwiązania. Usuń zaznaczenie tej opcji, aby skrócić czas ładowania
rozwiązania dla dużych rozwiązań.
TIP
Jeśli wyłączysz tę opcję, prostym sposobem przejścia do aktywnego dokumentu w Eksplorator rozwiązań jest wybranie
opcji Synchronizuj z aktywnym dokumentem na pasku narzędzi Eksplorator rozwiąza ń .
Otwieranie plików projektu w stylu zestawu SDK przy użyciu
dwukrotnego kliknięcia lub klawisza ENTER
Gdy ta opcja jest zaznaczona, kliknij dwukrotnie w ęzeł projektu w stylu zestawu SDK w Eksplorator rozwiązań
lub wybierz go, a następnie naciśnij klawisz Enter , plik projektu (na przykład * plik. csproj) zostanie otwarty jako
XML w edytorze. Po zaznaczeniu tej opcji kliknij dwukrotnie w ęzeł projektu w stylu zestawu SDK w Eksplorator
rozwiązań lub wybierz go, a naciśnięcie klawisza Enter ma wpływ na rozwijanie lub zwijanie w ęzła.
Jeśli ta opcja nie jest zaznaczona i chcesz edytować plik projektu w stylu zestawu SDK, kliknij prawym
przyciskiem myszy w ęzeł projektu w Eksplorator rozwiązań a następnie wybierz polecenie Edytuj plik
projektu . W przypadku innych typów projektów należy najpierw zwolnić projekt przed jego edycją w
TIP
Projekt w stylu zestawu SDK lub zestaw SDK projektuma nowszy, bardziej zoptymalizowany format pliku projektu, który
został wprowadzony w programie MSBuild 15,0. Projekt w stylu zestawu SDK zawiera Sdk atrybut w Project
elemencie, na przykład <Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> . Program Visual Studio tworzy projekt w stylu zestawu
SDK podczas tworzenia nowego projektu .NET Core z jednego z szablonów programu Visual Studio, na przykład.
Zobacz też
Opcje — okno dialogowe: projekty i > lokalizacje rozwiązań
Okno dialogowe Opcje, projekty i rozwiązania, kompilacja i uruchomienie
Okno dialogowe Opcje, Projekty i rozwiązania, Projekty internetowe
Opcje — okno dialogowe: projekty i rozwiązania >
kompilowania i uruchamiania
W tym oknie dialogowym można określić maksymalną liczbę projektów C++ lub C#, które mogą być
kompilowane w tym samym czasie, niektóre domyślne zachowania kompilacji i niektóre ustawienia dziennika
kompilacji. Aby uzyskać dostęp do tych opcji , wybierz > Opcje narzędzia rozwiń w ęzeł projekty i
rozwi ą zania , a następnie wybierz opcję Kompiluj i uruchom .
Maksymalna liczba równoległych kompilacji projektów
Określa maksymalną liczbę projektów C++ i C#, które mogą być kompilowane w tym samym czasie. Aby
zoptymalizować proces kompilacji, Maksymalna liczba kompilacji projektów równoległych jest automatycznie
ustawiana na liczbę procesorów danego komputera. Wartość maksymalna to 32.
Kompiluj tylko projekty star towe i zale ż no ści przy uruchomieniu
Kompiluje tylko projekt startowy i jego zależności przy użyciu klawisza F5 , polecenia debugowania >
Rozpocznij debugowanie lub odpowiednich poleceń w menu kompilacja . W przypadku usunięcia
zaznaczenia wszystkie projekty i zależności są kompilowane.
Przy uruchomieniu, gdy projekty s ą nieaktualne
Dotyczy tylko projektów C++.
W przypadku uruchamiania projektu z poleceniem F5 lub Debuguj > Rozpocznij debugowanie , w wierszu
ustawienia domyślnego zostanie wyświetlony komunikat o błędzie, jeśli konfiguracja projektu jest nieaktualna.
Wybierz pozycję zawsze Kompiluj , aby skompilować projekt przy każdym uruchomieniu. Wybierz pozycję
nigdy Kompiluj , aby pominąć wszystkie kompilacje automatyczne, gdy projekt jest uruchomiony.
Przy uruchomieniu, gdy wyst ą pi ą bł ę dy kompilacji lub wdro ż enia
Podczas uruchamiania projektu z poleceniem F5 lub Debuguj > Rozpocznij debugowanie , monit
ustawienia domyślnego o uruchomienie wyświetla komunikat, jeśli projekt powinien zostać uruchomiony, nawet
jeśli kompilacja nie powiodła się. Wybierz pozycję Uruchom star ą wersj ę , aby automatycznie uruchomić
ostatnią dobrą kompilację, co może spowodować niezgodność między uruchomionym kodem a kodem
źródłowym. Wybierz pozycję nie uruchamiaj , aby pominąć komunikat.
W przypadku nowych rozwi ą za ń U ż yj obecnie wybranego projektu jako projektu star towego
Gdy ta opcja jest ustawiona, nowe rozwiązania używają aktualnie wybranego projektu jako projektu startowego.
Poziom szczegółowo ści danych wyj ściowych kompilacji projektu programu MSBuild
Określa, ile informacji z procesu kompilacji jest wyświetlanych w oknie danych wyj ściowych .
Poziom szczegółowo ści pliku dziennika kompilacji projektu programu MSBuild
Określa, ile informacji jest zapisywana w pliku dziennika kompilacji, który znajduje się w \ <ProjectName> \
<ProjectName> dzienniku \debug.. log.
Zobacz też
Kompilowanie i tworzenie
Okno dialogowe Opcje, projekty i rozwiązania
Opcje — okno dialogowe: projekty i > lokalizacje
rozwiązań
Ta strona służy do ustawiania domyślnych lokalizacji projektów, szablonów projektów i szablonów elementów.
Aby uzyskać dostęp do tych opcji, wybierz pozycję Narz ę dzia > Opcje , rozwiń w ęzeł projekty i rozwi ą zania ,
a następnie wybierz pozycję lokalizacje .
Poniższe opcje są dostępne na stronie lokalizacje .
Lokalizacja projektów
Określa domyślną lokalizację, w której program Visual Studio tworzy nowe projekty i foldery rozwiązań. Kilka
okien dialogowych używa również lokalizacji ustawionej w tej opcji dla punktów początkowych folderu. Na
przykład okno dialogowe Otwieranie projektu używa tej lokalizacji dla skrótu Moje projekty .
Lokalizacja szablonów projektu użytkownika

Określa domyślną lokalizację używaną do wyszukiwania szablonów projektu utworzonych przez użytkownika.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Lokalizowanie i organizowanie szablonów.
Lokalizacja szablonów elementów użytkownika

Określa domyślną lokalizację używaną do wyszukiwania szablonów elementów utworzonych przez użytkownika.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Lokalizowanie i organizowanie szablonów.
Zobacz też
Opcje — okno dialogowe: projekty i rozwiązania > Ogólne
Domyślne ustawienia programu Visual Basic,
Projekty, okno dialogowe Opcje
Określa ustawienia domyślne dla opcji projektu Visual Basic. Po utworzeniu nowego projektu określone
instrukcje opcji zostaną dodane do nagłówka projektu w edytorze kodu. Opcje stosują się do wszystkich
projektów Visual Basic.
Aby uzyskać dostęp do tego okna dialogowego, w menu Narz ę dzia kliknij pozycję Opcje , rozwiń folder
projekty i rozwi ą zania , a następnie kliknij pozycję domy ślne ustawienia j ę zyka vb .
Opcja Explicit
Ustawia wartość domyślną kompilatora, tak aby jawne deklaracje zmiennych są wymagane. Domyślnie opcja
Explicit jest ustawiona na wartość wł ą czone . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /optionexplicit —.
Option Strict
Ustawia wartość domyślną kompilatora, tak aby jawne konwersje zaw ężające są wymagane i późne wiązanie
jest niedozwolone. Domyślnie ustawienie Option Strict jest wył ą czone . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
/optionstrict —.
Opcja Porównaj
Ustawia domyślny kompilator dla porównań ciągów: binarny (z uwzględnieniem wielkości liter) lub tekst (bez
uwzględniania wielkości liter). Domyślnie opcja Porównaj jest ustawiona na wartość binarn ą . Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz /optioncompare —.
Wnioskowanie dotycz ą ce opcji
Ustawia wartość domyślną kompilatora dla wnioskowania o typie lokalnym. Domyślnie opcja wnioskowanie
jest ustawiona na wartość wł ą czone dla nowo utworzonych projektów i wył ą czone dla zmigrowanych
projektów utworzonych we wcześniejszych wersjach Visual Basic. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
/optioninfer —.
Zobacz też
Ustawienia projektu VC++, projekty i rozwiązania,
opcje — Okno dialogowe
To okno dialogowe umożliwia zdefiniowanie ustawień kompilacji i projektu języka C++ związanych z
rejestrowaniem, wydajnością i typami plików pomocniczych.
Aby uzyskać dostęp do tego okna dialogowego

2. Wybierz projekty i rozwi ą zania , a następnie wybierz pozycję Ustawienia projektu VC + + .
Rejestrowanie kompilacji
Tak
Włącza generowanie pliku dziennika kompilacji. Ta opcja generuje BuildLog.htm, które znajdują się w katalogu
pośrednich plików projektu. Każda nowa kompilacja zastępuje poprzedni plik BuildLog.htm.
Nie
Wyłącza generowanie pliku dziennika kompilacji.
Pokaż środowisko w dzienniku

Tak
Wyświetla listę zmiennych środowiskowych w pliku dziennika kompilacji. Ta opcja określa, że wszystkie zmienne
środowiskowe są wyświetlane podczas kompilacji projektów C++ w pliku dziennika kompilacji.
Nie
Wyklucz zmienne środowiskowe z pliku dziennika kompilacji.
Czas kompilacji
Tak
Włącza czas kompilacji. W przypadku wybrania tej operacji w oknie danych wyjściowych zostanie opublikowany
czas potrzebny na zakończenie kompilacji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz okno dane wyjściowe.
Nie
Wyłącza czas kompilacji.
Maksymalna liczba współbieżnych kompilacji języka C++

Określa maksymalną liczbę rdzeni procesora CPU, które mają być używane do równoległej kompilacji w języku
C++.
Rozszerzenia do uwzględnienia
Określa rozszerzenia nazw plików, które można przenieść do projektu.
Rozszerzenia do ukrycia
Określa rozszerzenia nazw plików, które nie będą wyświetlane w Eksplorator rozwi ą za ń po włączeniu
wy świetlania wszystkich plików .
Ścieżka wyszukiwania dostosowywania kompilacji

Określa listę katalogów zawierających pliki reguł, które ułatwiają definiowanie reguł kompilacji dla projektów.
Tryb Eksplorator rozwiązań

Poka ż tylko pliki w projekcie
Konfiguruje Eksplorator rozwi ą za ń tylko do wyświetlania plików w projekcie.
Poka ż wszystkie pliki
Konfiguruje Eksplorator rozwi ą za ń do wyświetlania plików w projekcie i plikach na dysku w folderze
projektu.
Włącz buforowanie projektu

Tak
Umożliwia programowi Visual Studio buforowanie danych projektu w taki sposób, aby po otwarciu projektu w
następnym momencie można było załadować te dane w pamięci podręcznej, a nie ponownie obliczać je na
podstawie plików projektu. Użycie danych w pamięci podręcznej może znacznie skrócić czas ładowania projektu.
Nie
Nie używaj danych projektu w pamięci podręcznej. Analizuj pliki projektu za każdym razem, gdy projekt jest
ładowany.
Zobacz także
Kompilowanie programów C/C++
Odwołanie kompilacji C/C++
Okno dialogowe Opcje, Projekty i rozwiązania,
Projekty sieci Web
Ustawia serwer sieci Web, który będzie używany przez projekty sieci Web do programowania w ramach
programu Visual Studio . Aby uzyskać dostęp do tych opcji, wybierz pozycję narz ę dzia > opcje rozwiń pozycję
projekty i rozwi ą zania , a następnie wybierz pozycję projekty sieci Web .
Domyślnie uruchamianie projektu sieci Web w programie Visual Studio korzysta z serwera deweloperskiego
programu Visual Studio. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz serwery sieci Web w programie Visual Studio for
ASP.NET — projekty sieci Web.
Ustawienia
Korzystanie z 64-bitowej wersji IIS Express dla witr yn i projektów sieci Web
Wybierz tę opcję, aby użyć IIS Express zamiast serwera deweloperskiego programu Visual Studio. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz wprowadzenie IIS Express i IIS Express przegląd.
Ostrzegaj przed uruchomieniem aplikacji sieci Web, je śli na li ście bł ę dów znajduj ą si ę bł ę dy
Jeśli ta opcja jest ustawiona, pojawi się ostrzeżenie, jeśli spróbujesz uruchomić aplikację sieci Web, gdy nie
zostanie ona skompilowana bez błędów.
Zobacz też
Okno dialogowe Opcje, projekty i rozwiązania
Opcje — okno dialogowe: Edytor tekstu — >
Ogólne
To okno dialogowe pozwala zmienić ustawienia globalne programu Visual Studio Code i edytora tekstu. Aby
wyświetlić to okno dialogowe, wybierz opcję Opcje w menu Narz ę dzia , rozwiń folder Edytor tekstu , a
następnie wybierz pozycję Ogólne .
Ustawienia
Edytowanie tekstu metodą "przeciągnij i upuść"
Gdy ta opcja jest zaznaczona, umożliwia przeniesienie tekstu, zaznaczając go i przeciągając myszą do innej
lokalizacji w bieżącym dokumencie lub dowolnym innym otwartym dokumencie.
Automatyczne Wyróżnianie ogranicznika
Gdy jest zaznaczone, znaki ogranicznika oddzielające parametry lub pary element-wartość, a także pasujące
nawiasy klamrowe, są wyróżnione.
Śledzenie zmian
Po wybraniu edytora kodu w marginesie zaznaczenia zostanie wyświetlona pionowa żółta linia, aby oznaczyć
kod zmieniony od czasu ostatniego zapisania pliku. Po zapisaniu zmian linie pionowe stają się kolorem
zielonym.
Automatyczne wykrywanie kodowania UTF -8 bez podpisu
Domyślnie Edytor wykrywa kodowanie, wyszukując znaczniki kolejności bajtów lub Tagi charset. Jeśli żaden z
nich nie zostanie znaleziony w bieżącym dokumencie, Edytor kodu podejmie próbę automatycznego wykrycia
kodowania UTF-8 przez skanowanie sekwencji bajtów. Aby wyłączyć Autowykrywanie kodowania, usuń
zaznaczenie tej opcji.
Przestrzegaj konwencji kodowania projektu
Po wybraniu zasady kodowania określone dla projektu zastępują wszelkie konwencje kodowania używane w
Twoich projektach osobistych.
Włącz kliknięcie myszą, aby wykonać operację przejdź do definicji
Po zaznaczeniu można nacisnąć klawisz Ctrl i umieścić kursor nad elementem, a następnie klikając myszą.
Wykonanie tej operacji spowoduje przejście do definicji wybranego elementu. Możesz również wybrać Alt lub
Ctrl + Alt z listy rozwijanej U ż yj klawisza modyfikuj ą cego .
Zaznacz pole wyboru Otwórz definicj ę w widoku wgl ą du , aby wyświetlić definicję elementu w oknie bez
nawigowania do bieżącej lokalizacji w edytorze kodu.
Wyświetl
Margines zaznaczenia
Po wybraniu Wyświetla pionowy margines wzdłuż lewej kraw ędzi obszaru tekstowego edytora. Możesz kliknąć
ten margines, aby zaznaczyć cały wiersz tekstu, lub kliknij i przeciągnij, aby zaznaczyć kolejne wiersze tekstu.
M A RGIN ES Z A Z N A C Z EN IA N A M A RGIN ES Z A Z N A C Z EN IA JEST W Y Ł Ą C Z O N Y
Margines wskaźnika
Po wybraniu Wyświetla pionowy margines poza lew ą kraw ędzią obszaru tekstowego edytora. Po kliknięciu tego
marginesu zostanie wyświetlona ikona i etykietka narzędzia, które są powiązane z tekstem. Na przykład skróty
do punktów przerwania lub listy zadań pojawiają się na marginesie wskaźnika. Informacje o marginesie
wskaźnika nie są drukowane.
Wyróżnij bieżący wiersz
Po wybraniu Wyświetla szare pole wokół wiersza kodu, w którym znajduje się kursor.
Pokaż linie prowadnic struktury
Po wybraniu linie pionowe pojawiają się w edytorze, który jest wierszem ze strukturą bloków kodu, dzięki czemu
można łatwo identyfikować poszczególne bloki kodu.
Pokaż wskaźnik kondycji pliku
Gdy ta opcja jest zaznaczona, pasek stanu wskaźnika kondycji pliku (błędy, ostrzeżenia) z opcjami czyszczenia
kodu zostanie wyświetlony w lewym dolnym rogu edytora.
Zobacz też
Opcje, edytor tekstu, wszystkie języki
Opcje, Edytor tekstów, Wszystkie języki, Karty
Opcje, Edytor tekstów, Rozszerzenie pliku
Identyfikowanie i dostosowywanie skrótów klawiaturowych
Opcje, edytor tekstu, rozszerzenie pliku
To okno dialogowe opcji pozwala określić, w jaki sposób wszystkie pliki z określonymi rozszerzeniami plików
będą obsługiwane przez zintegrowane środowisko programistyczne (IDE) programu Visual Studio. Dla każdego
wprowadzonego rozszerzenia możesz wybrać środowisko edycji. Dzięki temu można wybrać Edytor IDE lub
projektanta, w którym będą otwierane dokumenty określonego typu. Aby wyświetlić te opcje, wybierz Opcje z
menu Narz ę dzia , rozwiń w ęzeł Edytor tekstu , a następnie wybierz pozycję rozszerzenie pliku .
Po wybraniu opcji "z kodowaniem" zostanie wyświetlone okno dialogowe, które umożliwia wybranie schematu
kodowania dla tego dokumentu. Może to być przydatne w przypadku przygotowywania wersji dokumentów
projektu do użycia na różnych platformach lub w różnych językach docelowych.
Lista elementów UIElement

Wewn ę trzny
Wpisz rozszerzenie pliku, którego środowisko edycji ma być zdefiniowane w IDE.
Edytor
Wybierz Edytor IDE lub projektanta, w którym będą otwierane dokumenty z tym rozszerzeniem pliku. Po
wybraniu opcji "with ncoding" zostanie wyświetlone okno dialogowe, które umożliwia wybranie schematu
kodowania.
Dodaj
Dodaje wpis zawierający określone rozszerzenie i środowisko edycji do listy rozszerzeń.
Usu ń
Usuwa wybrany wpis z listy rozszerzeń.
Lista rozszerze ń
Wyświetla listę wszystkich rozszerzeń, dla których określono środowisko edycji.
Mapuj pliki bezrozszerzenia na
Wybierz tę opcję, jeśli chcesz określić, w jaki sposób pliki bez rozszerzenia będą obsługiwane przez IDE.
Opcje pliku bezrozszerzaj ą cego
Zapewnia taką samą listę jak Edytor . Wybierz Edytor IDE lub projektanta, w którym będą otwierane dokumenty
bez rozszerzeń plików.
Zobacz też
Porady: zarządzanie trybami edytora
Opcje — okno dialogowe: Edytor tekstu — >
wszystkie języki
To okno dialogowe umożliwia zmianę domyślnego zachowania edytora kodu. Te ustawienia mają zastosowanie
również do innych edytorów w oparciu o Edytor kodu, taki jak widok źródła projektanta HTML. Aby otworzyć to
okno dialogowe, wybierz Opcje z menu Narz ę dzia . W folderze Edytor tekstu rozwiń podfolder wszystkie
j ę zyki , a następnie wybierz pozycję Ogólne .
Cau t i on
Ta strona służy do ustawiania opcji domyślnych dla wszystkich języków deweloperskich. Należy pamiętać, że
Resetowanie opcji w tym oknie dialogowym spowoduje zresetowanie opcji ogólnych we wszystkich językach do
wybranych opcji. Aby zmienić opcje edytora tekstu dla tylko jednego języka, rozwiń podfolder dla tego języka i
wybierz jego strony opcji.
Szary znacznik wyboru jest wyświetlany po wybraniu opcji na stronach opcji ogólnych dla niektórych języków
programowania, ale nie dla innych.
Dokańczanie instrukcji
Autolista członków
Po wybraniu listy podręczne dostępne elementy członkowskie, właściwości, wartości lub metody są wyświetlane
przez funkcję IntelliSense podczas wpisywania w edytorze. Wybierz dowolny element z listy podręcznej, aby
wstawić element do kodu. Wybranie tej opcji powoduje włączenie opcji Ukr yj zaawansowane składowe .
Ukr yj zaawansowane elementy członkowskie
Gdy jest zaznaczone, skraca listy uzupełniania wyskakujących instrukcji, wyświetlając tylko te elementy, które są
najczęściej używane. Inne elementy są filtrowane z listy.
Informacje o parametrach
Po wybraniu Pełna składnia dla bieżącej deklaracji lub procedury jest wyświetlana w punkcie wstawiania w
edytorze, ze wszystkimi dostępnymi parametrami. Następny parametr, który można przypisać, jest wyświetlany
pogrubioną czcionką.
Ustawienia
Wł ą cz wir tualne miejsce
Gdy ta opcja jest zaznaczona, a Zawijanie wierszy jest wyczyszczone, można kliknąć dowolne miejsce poza
końcem wiersza w edytorze kodu i wpisać. Ta funkcja może służyć do pozycjonowania komentarzy w spójnym
punkcie obok kodu.
Zawijanie wierszy
Po wybraniu każda część linii, która rozszerza się w poziomie poza widoczny obszar edytora, zostanie
automatycznie wyświetlona w następnym wierszu. Wybranie tej opcji powoduje włączenie opcji Poka ż glify
wizualne dla zawijania wyrazów .
NOTE
Funkcja miejsce wir tualne jest wyłączona, gdy Zawijanie wierszy jest włączone.
Poka ż symbole wizualne dla zawijania wierszy

Po wybraniu wskaźnik strzałki powrotu jest wyświetlany, gdy długa linia jest zawijana do drugiego wiersza.
Usuń zaznaczenie tej opcji, jeśli wolisz nie wyświetlać tych wskaźników.
NOTE
Te strzałki przypomnień nie są dodawane do kodu i nie są drukowane. Są one przeznaczone tylko do celów
informacyjnych.
Numer y wierszy
Po wybraniu numer wiersza pojawia się obok każdego wiersza kodu.
NOTE
Te numery wierszy nie są dodawane do kodu i nie są drukowane. Są one przeznaczone tylko do celów informacyjnych.
Wł ą cz nawigacj ę adresów URL jednym klikni ę ciem

Po zaznaczeniu kursor myszy zmieni się w wskazanie wskazujące adres URL w edytorze. Możesz kliknąć adres
URL, aby wyświetlić określoną stronę w przeglądarce sieci Web.
Pasek nawigacyjny
Po wybraniu Wyświetla pasek nawigacyjny u góry edytora kodu. Jego listy rozwijane obiekty i elementy
członkowskie umożliwiają wybranie określonego obiektu w kodzie, wybranie z jego członków i przejście do
deklaracji wybranego elementu członkowskiego w edytorze kodu.
Zastosuj polecenia Wytnij lub Kopiuj do pustych wierszy, gdy nie ma zaznaczenia
Ta opcja ustawia zachowanie edytora po umieszczeniu punktu wstawiania w pustym wierszu, zaznacz opcję
Brak, a następnie skopiuj lub Wytnij.
Gdy ta opcja jest zaznaczona, pusty wiersz jest kopiowany lub obcinany. W przypadku wklejenia zostanie
wstawiony nowy pusty wiersz.
Gdy ta opcja jest wyczyszczona, polecenie Wytnij usuwa puste wiersze. Jednak dane w schowku są
zachowywane. W związku z tym, jeśli następnie użyjesz polecenia Wklej, zawartość ostatnio skopiowana
do schowka zostanie wklejona. Jeśli nic nie zostało wcześniej skopiowane, nic nie zostanie wklejone.
To ustawienie nie ma wpływu na kopiowanie lub wycinanie, gdy linia nie jest pusta. Jeśli nic nie jest zaznaczone,
cała linia jest kopiowana lub obcinana. Jeśli następnie wklejasz, tekst całego wiersza i jego znaku EndLine
zostaną wklejone.
TIP
Aby wyświetlić wskaźniki dla spacji, kart i punktów końcowych, a tym samym rozróżnić wcięcia wierszy od wierszy, które są
całkowicie puste, wybierz opcję Zaawansowane z menu Edycja i wybierz opcję Wy świetl biały znak .
Zobacz też
Opcje, Edytor tekstu, wszystkie języki, paski
przewijania
To okno dialogowe umożliwia zmianę domyślnego zachowania paska przewijania edytora kodu. Aby wyświetlić
te opcje, wybierz opcję Opcje z menu Narz ę dzia . W folderze Edytor tekstu rozwiń podfolder wszystkie
j ę zyki , a następnie wybierz paski przewijania .
Cau t i on
Ta strona służy do ustawiania opcji domyślnych dla wszystkich języków deweloperskich. Resetowanie opcji w
tym oknie dialogowym spowoduje zresetowanie opcji pasków przewijania we wszystkich językach do
wybranych opcji. Aby zmienić opcje edytora tekstu dla tylko jednego języka, rozwiń podfolder dla tego języka i
wybierz jego strony opcji.
Pokaż poziomy pasek przewijania

Po wybraniu Wyświetla poziomy pasek przewijania, który umożliwia przewijanie z boku do widoku elementów,
które znajdują się poza obszarem wyświetlania edytora. Jeśli poziome paski przewijania są niedostępne, możesz
użyć klawiszy kursora do przewinięcia.
Pokaż pionowy pasek przewijania

Po wybraniu Wyświetla pionowy pasek przewijania, który umożliwia przewijanie w górę i w dół w celu
wyświetlenia elementów, które znajdują się poza obszarem wyświetlania edytora. Jeśli pionowe paski
przewijania nie są dostępne, można użyć klawiszy Page Up, Page Down i Cursor do przewinięcia.
Wyświetl
Pokaż adnotacje na pionowym pasku przewijania
Wybierz, czy pionowy pasek przewijania zawiera następujące adnotacje:
zmiany
znaki
błędy
położenie karetki
TIP
Opcja Poka ż znaczniki zawiera punkty przerwania i zakładki.
Wypróbuj ją, otwierając plik dużego kodu i zastępując jakiś tekst występujący w kilku miejscach w pliku. Pasek
przewijania pokazuje efekt zamian, dzięki czemu można cofnąć zmiany, jeśli zamienisz coś, czego nie trzeba.
Zapoznaj się z wpisem w blogu Ulepszony pasek przewijania , który oznacza różne kolory i symbole podczas
edycji kodu.
Zachowanie
Pasek przewijania ma dwa tryby: tryb paskowy i tryb mapowania.
Użyj trybu paska dla pionowego paska przewijania
W trybie paska są wyświetlane wskaźniki adnotacji na pasku przewijania. Kliknięcie paska przewijania Przewija
stronę w górę lub w dół, ale nie przechodzi do tej lokalizacji w pliku.
Użyj trybu mapy dla pionowego paska przewijania
W trybie mapy, gdy klikniesz lokalizację na pasku przewijania, kursor przejdzie do tej lokalizacji w pliku, a nie
tylko przewijanie w górę lub w dół strony. Wiersze kodu są wyświetlane na pasku przewijania w miniaturach.
Możesz wybrać szerokość kolumny mapy, wybierając wartość w przegl ą dzie ź ródła . Aby włączyć większą
wersję zapoznawczą kodu po umieszczeniu wskaźnika na mapie, wybierz opcję Poka ż podgl ą d etykietki
narz ę dzia . Zwinięte regiony są zacienione inaczej i rozszerzane po dwukrotnym kliknięciu.
TIP
Miniaturowy widok kodu można wyłączyć w trybie mapy, ustawiając opcję Źródło przegląd na off . Jeśli zaznaczona jest
etykietka narz ędzia Poka ż podgląd , nadal zobaczysz Podgląd kodu w tej lokalizacji po umieszczeniu wskaźnika na
pasku przewijania, a kursor nadal przeskakuje do tej lokalizacji w pliku po kliknięciu.
Zobacz też
Instrukcje: Dostosowywanie paska przewijania
Opcje, edytor tekstu, wszystkie języki, karty
To okno dialogowe umożliwia zmianę domyślnego zachowania edytora kodu. Te ustawienia mają zastosowanie
również do innych edytorów w oparciu o Edytor kodu, taki jak widok źródła projektanta HTML. Aby wyświetlić te
opcje, wybierz opcję Opcje z menu Narz ę dzia . W folderze Edytor tekstu rozwiń podfolder wszystkie j ę zyki
, a następnie wybierz pozycję kar ty .
Cau t i on
Ta strona służy do ustawiania opcji domyślnych dla wszystkich języków deweloperskich. Pamiętaj, że
Resetowanie opcji w tym oknie dialogowym spowoduje zresetowanie opcji tabulatorów we wszystkich językach
do wybranych opcji. Aby zmienić opcje edytora tekstu dla tylko jednego języka, rozwiń podfolder dla tego języka
i wybierz jego strony opcji.
Jeśli na stronach opcji kart są wybrane różne ustawienia dla określonych języków programowania, komunikat
"Ustawienia wcięć dla pojedynczych formatów tekstu kolidują ze sobą" jest wyświetlany w przypadku różnych
opcji wci ęć ; a komunikat "ustawienia tabulacji dla pojedynczych formatów tekstu kolidują ze sobą," jest
wyświetlany dla różnych opcji tabulacji . Na przykład to przypomnienie jest wyświetlane, jeśli wybrano opcję
inteligentnego tworzenia wci ęć dla Visual Basic, ale dla Visual C++ zostanie wybrana opcja " wci ę cia
bloku ".
Wcięcia
Brak
Po wybraniu nie są wcięte wcięcia. Punkt wstawiania zostanie umieszczony w pierwszej kolumnie nowego
wiersza.
Zablokowanie
Po wybraniu zostaną automatycznie zastosowane wcięcia nowych wierszy. Punkt wstawiania jest umieszczany w
tym samym punkcie początkowym co poprzedni wiersz.
Inteligentnych
Po wybraniu nowe wiersze są pozycjonowane w celu dopasowania do kontekstu kodu, według innych ustawień
formatowania kodu i Konwencji IntelliSense dla języka deweloperskiego. Ta opcja nie jest dostępna dla
wszystkich języków deweloperskich.
Na przykład wiersze ujęte w nawias klamrowy otwierającego ({) i zamykającego nawiasu klamrowego (}) mogą
automatycznie powodować wcięcie dodatkowego tabulatora od pozycji wyrównanych nawiasów klamrowych.
Karty
Rozmiar karty
Ustawia odległość między tabulatorami. Wartość domyślna to cztery spacje.
Wcięcie rozmiaru
Ustawia rozmiar w odstępach automatycznego wcięcia. Wartość domyślna to cztery spacje. Znaki tabulacji, znaki
spacji lub oba zostaną wstawione w celu wypełnienia określonego rozmiaru.
Wstaw spacje
Po wybraniu wcięcia operacje wstawiają tylko znaki spacji, a nie znaki TABULACJi. Jeśli Rozmiar wci ę cia jest
ustawiony na 5, na przykład po naciśnięciu klawisza TAB lub przycisku Zwi ę ksz wci ę cie na pasku narzędzi
formatowania zostanie wstawionych pięć znaków spacji.
Zachowaj karty
Po zaznaczeniu tej operacji wcięcia wstawiają dowolną liczbę znaków TABULACJi. Każdy znak TABULACJi
wypełnia liczbę spacji określoną w polu rozmiar kar ty . Jeśli Rozmiar wci ę cia nie jest parzystą
wielokrotnością rozmiaru kar ty , znaki spacji są dodawane do wypełnienia różnic.
Zobacz też
Opcje, edytor tekstu, wszystkie języki
Opcje, Edytor tekstu, podstawowe (Visual Basic),
zaawansowane
Strona wła ściwo ści specyficzne dla j ę zyka vb w folderze podstawowa folderu Edytor tekstu okna
dialogowego Opcje (menu Narz ę dzia ) zawiera następujące właściwości:
Analiza
Analiza kodu na żywo lub zakres analizy w tle
Skonfiguruj zakres analizy w tle dla kodu zarządzanego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to:
Configure Live Code Analysis Scope for Managed Code.
Dyrektywy using
Umieść dyrektywy "system" jako pierwsze podczas sortowania przy użyciu
Po wybraniu polecenia Usu ń i Sor tuj przy u ż yciu w menu rozwijanym po kliknięciu prawym
przyciskiem myszy sortuje using dyrektywy i umieszcza przestrzenie nazw "system" w górnej części listy.
Oddziel przy użyciu grupy dyrektywy
Po wybraniu polecenia Usu ń i Sor tuj przy u ż yciu w menu rozwijanym prawym przyciskiem myszy
oddziela using dyrektywy przez wstawianie pustego wiersza między grupami dyrektyw, które mają tę
samą główną przestrzeń nazw.
Sugeruj użycie dla typów w zestawach odwołań
Sugeruj użycie dla typów w pakietach NuGet
Po wybraniu tych opcji można wykonać szybką akcję , aby zainstalować pakiet NuGet i dodać using
dyrektyw ę dla typów bez odwołań.
Wyróżnianie
Wł ą cz pod świetlanie odwoła ń i słów kluczowych
Edytor tekstu może wyróżnić wszystkie wystąpienia symbolu lub wszystkie słowa kluczowe w klauzuli, takiej jak
If..Then , While...End While , lub Try...Catch...Finally . Możesz przechodzić między wyróżnionymi
odwołaniami lub słowami kluczowymi, naciskając klawisze CTRL + SHIFT + Strzałka w dół lub Ctrl + SHIFT
+ Strzałka w gór ę .
Tworzenie konspektu
Wł ą cz tr yb tworzenia konspektu
Po otwarciu pliku w edytorze kodu można wyświetlić dokument w trybie tworzenia konspektu. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Tworzenie konspektu . Po wybraniu tej opcji funkcja tworzenia konspektu jest
uaktywniana po otwarciu pliku.
Poka ż separator y wierszy procedur y
Edytor tekstu wskazuje wizualny zakres procedur. Wiersz jest rysowany w plikach źródłowych . vb projektu w
lokalizacjach wymienionych w poniższej tabeli:
LO K A L IZ A C JA W P L IK U ŹRÓ DŁO W Y M . VB P RZ Y K Ł A D LO K A L IZ A C JI W IERSZ A
Po zamknięciu konstrukcji deklaracji bloku -Na końcu klasy, struktury, modułu, interfejsu lub wyliczenia
-Po właściwości, funkcji lub sub
-Nie między klauzulami get i Set we właściwości
Po zestawie pojedynczych konstrukcji -Po instrukcjach importu przed definicją typu w pliku klasy
-Po zmiennych zadeklarowanych w klasie przed wszelkimi
procedurami
Po deklaracjach pojedynczego wiersza (deklaracje na -Następujące instrukcje importu, instrukcje dziedziczenia,

poziomie niebloku) deklaracje zmiennych, deklaracje zdarzeń, deklaracje delegata
i instrukcje dotyczące bibliotek DLL
Prowadnice struktury blokowej

można łatwo identyfikować poszczególne bloki kodu. Na przykład zobaczysz linię między Sub i EndSub w Sub
instrukcji.
Pomoc edytora
Wskazówki dotycz ą ce nazwy parametru wbudowanego
Po wybraniu wstawia wskazówki dotyczące nazw parametrów dla literałów, literałów rzutowania i wystąpień
obiektów przed każdym argumentem w wywołaniach funkcji.
Łatwa lista (ponowne formatowanie) kodu Edytor tekstu ponownie sformatuje kod zgodnie z potrzebami.
Po wybraniu tej opcji Edytor kodu będzie:
Dopasuj kod do poprawnej pozycji tabulacji
Przypadki słowa kluczowego, zmienne i obiekty w poprawnej wielkości liter
Dodaj brakujący Then element do If...Then instrukcji
Dodawanie nawiasu do wywołań funkcji
Dodaj brakujące cudzysłowy końcowe do ciągów
Formatowanie notacji wykładniczej
Formatowanie dat
Automatyczne wstawianie konstrukcji ko ńcowych
Gdy wpiszesz — na przykład pierwszy wiersz deklaracji procedury, Sub Main — i naciśnij klawisz Enter , Edytor
tekstu dodaje pasujący End Sub wiersz. Podobnie, jeśli dodasz pętlę for , Edytor tekstu dodaje pasującą Next
instrukcję. Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu automatycznie dodaje końcow ą konstrukcję.
Automatyczne wstawianie elementów członkowskich interfejsu i MustOverride
Podczas zatwierdzania Implements instrukcji lub Inherits instrukcji dla klasy, Edytor tekstu wstawia prototypy
dla elementów członkowskich, które muszą być odpowiednio zaimplementowane lub zastąpione.
Wł ą cz sugestie dotycz ą ce korekcji bł ę dów
Edytor tekstu może sugerować rozwiązania typowych błędów i umożliwia wybranie odpowiedniej poprawki,
która zostanie następnie zastosowana do Twojego kodu.
Zobacz też
Można zdefiniować ustawienia stylu kodu dla każdego projektu przy użyciu pliku EditorConfiglub dla całego
kodu edytowanego w programie Visual Studio na stronie Opcje edytora tekstu. W przypadku kodu w języku C#
można także skonfigurować program Visual Studio, aby zastosować te preferencje stylu kodu przy użyciu
poleceń czyszczenia kodu (visual Studio 2019) i formatowania dokumentu (Visual Studio 2017).
NOTE
Mac, zobacz zachowanie edytora w programie Visual Studio dla komputerów Mac.
Style kodu w plikach EditorConfig

Ustawienia stylu kodu dla platformy .NET można określić, dodając plik EditorConfig do projektu. Pliki
EditorConfig są skojarzone z bazą kodu, a nie kontem personalizacji programu Visual Studio. Ustawienia w pliku
EditorConfig mają pierwszeństwo przed stylami kodu, które są określone w oknie dialogowym Opcje . Użyj
pliku EditorConfig, jeśli chcesz wymusić style kodowania dla wszystkich współautorów w repozytorium lub
projekcie.
Możesz ręcznie wypełnić plik EditorConfig lub można automatycznie wygenerować plik na podstawie ustawień
stylu kodu, które zostały wybrane w oknie dialogowym Opcje programu Visual Studio. Ta strona opcji jest
dostępna w obszarze Narz ę dzia > Opcje > edytora tekstu > [C# lub Basic ] > ogólny styl kodu > . Kliknij
pozycję Generuj plik editorconfig z ustawie ń , aby automatycznie wygenerować plik z kodowaniem style .
editorconfig na podstawie ustawień na stronie Opcje .
Style kodu w oknie dialogowym Opcje

Preferencje stylu kodu można ustawić dla wszystkich projektów C# i Visual Basic, otwierając okno dialogowe
Opcje z menu Narz ę dzia . W oknie dialogowym Opcje wybierz pozycję Edytor tekstu > [C# lub Basic ] >
ogólny styl kodu > .
Każdy element na liście zawiera podgląd preferencji, gdy jest zaznaczone:
Opcje ustawione w tym oknie dotyczą konta personalizacji programu Visual Studio i nie są skojarzone z
określonym projektem lub bazą kodu. Ponadto nie są wymuszane w czasie kompilacji, w tym w kompilacjach
ciągłej integracji (CI). Jeśli chcesz skojarzyć preferencje stylu kodu z projektem i mieć style wymuszane podczas
kompilacji, określ preferencje w pliku editorconfig , który jest skojarzony z projektem.
Preferencja i ważność
Dla każdego ustawienia stylu kodu na tej stronie można ustawić wartości preferencji i wa ż no ści przy użyciu
list rozwijanych w każdym wierszu. Ważność można ustawić tylko do refaktor yzacji , sugestii , ostrze ż enia
lub bł ę du . Jeśli chcesz włączyć szybkie akcje dla stylu kodu, upewnij się, że ustawienie wa ż no ści ma wartość
inne niż tylko Refaktor yzacja . Żarówka Quick Actions , żarówka o błędach lub ikona śrubokrętu
pojawia się, gdy używany jest styl niepreferowany i można wybrać opcję na liście szybkie akcje , aby
automatycznie ponownie napisać kod do preferowanego stylu.
Wymuś style kodu podczas kompilacji
Począwszy od programu Visual Studio 2019 w wersji 16,8, który zawiera zestaw SDK dla programu .NET 5,0
RC2, można wymusić stosowanie konwencji kodowania .NET na potrzeby kompilacji dla wszystkich projektów
.NET. W czasie kompilacji naruszenia stylu kodu platformy .NET będą wyświetlane jako ostrzeżenia lub błędy z
prefiksem "IDE". Pozwala to na ścisłe wymuszanie spójnych stylów kodu w bazie kodu.
Zastosuj style kodu

Można skonfigurować polecenie Formatuj dokument (Edytuj > > dokument w formacie
zaawansowanym), aby zastosować ustawienia stylu kodu (z EditorConfig pliku lub opcji stylu kodu ) wraz z
regularnym formatowaniem (na przykład wcięciem). Jeśli plik . editorconfig istnieje dla projektu, te ustawienia
mają pierwszeństwo.
NOTE
Stosowanie stylów kodu przy użyciu polecenia Formatuj dokument jest dostępne tylko dla plików kodu C#. Jest to
funkcja eksperymentalna.
Skonfiguruj ustawienia, które mają być stosowane do formatowania dokumentu na stronie opcje
formatowania.
TIP
Przy pierwszym wyzwoleniu polecenia formatowania dokumentu żółty pasek informacyjny poprosi o
skonfigurowanie ustawień oczyszczania kodu.
W przypadku plików kodu C# Program Visual Studio 2019 ma przycisk czyszczenia kodu w dolnej części
edytora (klawiatura: Ctrl + K , Ctrl + E ), aby zastosować style kodu z pliku EditorConfig lub ze strony opcje stylu
kodu . Jeśli plik . editorconfig istnieje dla projektu, są to ustawienia, które mają pierwszeństwo.
TIP
Najpierw skonfiguruj style kodu, które mają być stosowane (w jednym z dwóch profilów) w oknie dialogowym
Konfiguruj oczyszczanie kodu . Aby otworzyć to okno dialogowe, kliknij strzałkę rozwijania obok ikony
Broom oczyszczania kodu, a następnie wybierz pozycję Konfiguruj oczyszczanie kodu .
Po skonfigurowaniu czyszczenia kodu możesz kliknąć ikonę Broom lub nacisnąć klawisze Ctrl + K , Ctrl + E , aby
uruchomić oczyszczanie kodu. Możesz również uruchomić oczyszczanie kodu w całym projekcie lub
rozwiązaniu. Kliknij prawym przyciskiem myszy nazw ę projektu lub rozwiązania w Eksplorator rozwi ą za ń,
wybierz pozycję Analizuj i wyczy ść kod , a następnie wybierz polecenie Uruchom oczyszczanie kodu .
Jeśli chcesz, aby ustawienia stylu kodu były stosowane za każdym razem, gdy zapisujesz plik, możesz jak
oczyścić kod przy rozszerzeniu Zapisz.
Zobacz też
Szybkie akcje
Ustawienia konwencji kodowania .NET dla EditorConfig
Zachowanie edytora (Visual Studio dla komputerów Mac)
Funkcja IntelliSense dla plików kodu Visual Basic
Edytor kodu źródłowego Visual Basic oferuje następujące funkcje IntelliSense:

Wskazówki dotyczące składni wyświetlają składnię wpisywanej instrukcji. Jest to przydatne w przypadku
instrukcji, takich jak DECLARE.
Automatyczne uzupełnianie
Uzupełnianie dla różnych słów kluczowych
Na przykład po wpisaniu goto i spacji funkcja IntelliSense wyświetla listę zdefiniowanych etykiet w
menu rozwijanym. Inne obsługiwane słowa kluczowe obejmują Exit , Implements , Option , i Declare .
Ukończenie Enum i Boolean
Gdy instrukcja odwołuje się do elementu członkowskiego wyliczenia, IntelliSense wyświetla listę
elementów członkowskich Enum . Gdy instrukcja będzie odnosić się do Boolean , IntelliSense wyświetla
menu rozwijane true-false.
Zakończenie można wyłączyć domyślnie, usuwając zaznaczenie pozycji autolista członków z ogólnej strony
właściwości w folderze Visual Basic .
Można ręcznie wywołać uzupełnianie, wywołując członków listy, kompletny wyraz lub Alt + Strzałka w prawo .
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Korzystanie z funkcji IntelliSense.
Technologia IntelliSense w strefie

Funkcja IntelliSense w strefie pomaga Visual Basic deweloperom, którzy muszą wdrażać aplikacje w systemie
ClickOnce i są ograniczone do ustawień częściowej relacji zaufania. Ta funkcja:
Umożliwia wybranie uprawnień, z którymi będzie uruchamiana aplikacja.
Wyświetlaj interfejsy API w wybranej strefie jako dostępne w liście członków i wyświetlaj interfejsy API,
które wymagają dodatkowych uprawnień jako niedostępne.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz zabezpieczenia dostępu kodu dla aplikacji ClickOnce.

W Visual Basic, listy uzupełniania IntelliSense mają dwie kontrolki tabulacji znajdujące się w dolnej części listy.
Karta Typowa , która jest zaznaczona domyślnie, wyświetla elementy, które są najczęściej używane do
ukończenia wykonywanej instrukcji. Na karcie wszystkie są wyświetlane wszystkie elementy, które są dostępne
do automatycznego uzupełniania, łącznie z tymi, które są również na karcie wspólne .
Zobacz też
Opcje, edytor tekstu, C#, zaawansowane
Strona Opcje zaawansowane pozwala zmodyfikować ustawienia formatowania edytora, refaktoryzacji kodu i
komentarzy dokumentacji XML dla języka C#. Aby uzyskać dostęp do tej strony opcji, wybierz pozycj ę
Narz ę dzia > Opcje , a następnie wybierz pozycję Edytor tekstu > C# > Zaawansowane.
NOTE
Nie wszystkie opcje mogą być wymienione w tym miejscu.
Analiza
Analiza kodu na żywo lub zakres analizy w tle
Skonfiguruj zakres analizy w tle dla kodu zarządzanego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Jak
skonfigurować zakres analizy kodu na żywo dla kodu zarządzanego.
Using, dyrektywy
Umieść najpierw dyrektywy "System" podczas sortowania using
Po wybraniu polecenia Usuń i sortuj usings w menu dostępnym po kliknięciu prawym przyciskiem
myszy sortuje dyrektywy i umieszcza przestrzenie nazw using "System" w górnej części listy.
Przed sortowaniem:
using AutoMapper;
using FluentValidation;
using System.Linq;
using Newtonsoft.Json;
using System;
Po posortowaniu:
using System;
using System.Linq;
using AutoMapper;
Oddzielanie przy użyciu grup dyrektyw

Po wybraniu Usuń i sortuj using polecenie w menu prawym przyciskiem myszy oddziela dyrektywy
wstawiając pusty wiersz między grupami dyrektyw, które mają tę samą główną przestrzeń using nazw.
Przed sortowaniem:
using AutoMapper;
using System.Linq;
using System;
Po posortowaniu:
using AutoMapper;
using System;
using System.Linq;
Sugerowanie using dla typów w .NET Framework zestawów

Sugerowanie using dla typów w zestawach odwoływnych
Sugerowanie using dla typów w pakietach NuGet
Po wybraniu tych opcji dostępna jest szybka akcja instalowania pakietu NuGet i dodawania dyrektywy
using dla nieużywanych typów.
Dodawanie brakujących dyrektyw using przy wklejaniu

Po wybraniu tej opcji dyrektywy zostaną automatycznie dodane do kodu po using wklejeniu typu do
pliku.
Wyróżnianie
Wyróżnianie odwołań do symbolu pod kursorem
Gdy kursor znajduje się wewnątrz symbolu lub po kliknięciu symbolu wszystkie wystąpienia tego
symbolu w pliku kodu są wyróżnione.
Tworzenie konspektu
Wprowadzanie trybu liningu podczas otwierania plików
Po wybraniu automatycznie tworzy konspekt pliku kodu, który tworzy zwijane bloki kodu. Przy
pierwszym otwarciu pliku bloków #regions zwijanie nieaktywnych bloków kodu.
Pokazywanie separatorów linii procedury
Edytor tekstu wskazuje wizualny zakres procedur. Wiersz jest rysowany w plikach źródłowych cs projektu
w lokalizacjach wymienionych w poniższej tabeli:
LO K A L IZ A C JA W P L IK U ŹRÓ DŁO W Y M C S P RZ Y K Ł A D LO K A L IZ A C JI W IERSZ A
Po zamknięciu konstrukcji deklaracji bloku - Na końcu klasy, struktury, modułu, interfejsu lub wyli
roku
- Po właściwości, funkcji lub podwłasce
- Nie między klauzulami get i set we właściwości
Po zestawie konstrukcji jedno wierszowych - Po instrukcjach importowania przed definicją typu w

pliku klasy
-Po zmiennych zadeklarowanych w klasie, przed
procedurami
Po deklaracjach jedno wierszowych (deklaracjach na - Następujące instrukcje importu, dziedziczą instrukcje,

poziomie nieblokowym) deklaracje zmiennych, deklaracje zdarzeń, deklaracje
delegatów i instrukcje deklarowania bibliotek DLL
Prowadnice struktury bloków

Zaznacz te pola wyboru, aby wyświetlić kropkowane linie pionowe między nawiasami klamrowymi ( {} ) w
kodzie. Następnie można łatwo zobaczyć poszczególne bloki kodu dla konstrukcji poziomu deklaracji i poziomu
kodu.
Komentarze
Generowanie komentarzy dokumentacji XML dla ///
Po wybraniu wstawia elementy XML dla komentarzy dokumentacji XML po wpisaniu /// wprowadzenia
komentarza. Aby uzyskać więcej informacji na temat dokumentacji XML, zobacz Komentarze
dokumentacji XML (Przewodnik programowania w języku C#).
Wskazówki wbudowane
Wskazówki dotyczące nazw parametrów wbudowanych
Po wybraniu wstawia wskazówki dotyczące nazw parametrów dla literałów, literałów rzutowania i
wystąpienia obiektów przed każdym argumentem w wywołaniach funkcji.
Wskazówki dotyczące typów w tekście

Gdy ta opcja jest zaznaczona, wstawia wskazówki dotyczące typów dla zmiennych z typami
wywnioskować i typami parametrów lambda.
Margines dziedziczenia
Po wybraniu opcja dodaje ikony do marginesów reprezentujących implementacje i przesłonięcia kodu.
Kliknięcie ikon marginesu dziedziczenia spowoduje wyświetlenie opcji dziedziczenia, które można wybrać,
aby przejść do.
Zobacz też
How to: Insert XML comments for documentation generation (Jak wstawić komentarze XML do generowania
dokumentacji)
Komentarze dokumentacji XML (Przewodnik programowania w języku C#)
Dokumentowanie kodu za pomocą komentarzy XML (Przewodnik po języku C#)
C# IntelliSense
Opcje — okno dialogowe: Edytor tekstu > C# > >
Formatowanie stylu kodu
Użyj strony opcje formatowania i jej podstrony (wci ę cia , nowe linie , odst ę py i Zawijanie ), aby ustawić
opcje formatowania kodu w edytorze kodu.
Aby uzyskać dostęp do tej strony opcji , wybierz > Opcje narzędzia z paska menu. W oknie dialogowym Opcje
wybierz pozycję Edytor tekstu > C# > Formatowanie stylu kodu > .
TIP
Wcięcia , nowe wiersze , odst ępy i podstrony zawijania każdy wyświetlają okno podglądu u dołu, które pokazuje efekt
poszczególnych opcji. Aby użyć okna podglądu, wybierz opcję formatowania. Okno podglądu zawiera przykład wybranej
opcji. Po zmianie ustawienia przez wybranie przycisku radiowego lub pola wyboru okno podglądu zostanie zaktualizowane,
aby pokazać efekt nowego ustawienia.
Strona formatowania (ogólna)

Ustawienia ogólne
Te ustawienia mają wpływ na to, kiedy Edytor kodu stosuje opcje formatowania do kodu.
ET Y K IETA O P IS
Automatycznie Formatuj przy wpisywaniu Po zaznaczeniu tej opcji, instrukcja format na; i blok
formatowania na} opcje są wyłączone.
Automatyczne formatowanie instrukcji na; Po wybraniu formatuje instrukcje po zakończeniu zgodnie z

opcjami formatowania wybranymi dla edytora.
Automatycznie Formatuj blok na} Po wybraniu format bloki kodu zgodnie z opcjami
formatowania wybranych dla edytora zaraz po zakończeniu
bloku kodu.
Automatycznie Formatuj przy zwrocie Gdy jest zaznaczone, formatuje tekst po naciśnięciu klawisza
Enter , aby dopasować opcje formatowania wybrane dla
edytora.
Automatycznie Formatuj przy wklejaniu Gdy ta opcja jest zaznaczona, formatuje tekst wklejony do
edytora, aby dopasować opcje formatowania wybrane dla
edytora.
Jeśli wcześniej zastosowano ustawienia stylu kodu dla plików języka C# przy użyciu polecenia Formatuj
dokument w programie Visual Studio 2017, ta funkcja jest teraz dostępna jako oczyszczanie kodu .
Formatowanie ustawień dokumentu
Te ustawienia umożliwiają skonfigurowanie polecenia Formatuj dokument w celu przeprowadzenia
dodatkowego czyszczenia kodu na pliku. Aby uzyskać więcej informacji o tym, jak te ustawienia są stosowane,
zobacz Formatowanie dokumentu — polecenie.
O DP O W IEDN IE REGUŁY O P C JI > I
ET Y K IETA O P IS N A RZ ĘDZ I EDITO RC O N F IG
Zastosuj wszystkie reguły Polecenie Formatuj dokument Podstawowe opcje EditorConfig

formatowania języka C# (wcięcia, zawsze rozwiązuje problemy związane z Opcje formatowania programu .NET
zawijanie, odst ępy) formatowaniem. Nie można zmienić EditorConfig
tego ustawienia.
Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
> Język C# > Formatowanie >
[wcięcia lub nowe wiersze ,
odst ępy lub Zawijanie ]
Wykonaj Dodawanie czyszczenia Po wybraniu programu stosuje Nie dotyczy

kodu podczas formatowania poprawki dla reguł wymienionych
poniżej w polecenie Edit.
FormatDocument .
Usu ń niepotrzebne u życia Po wybraniu powoduje usunięcie Nie dotyczy

niepotrzebnych using dyrektyw
podczas wyzwalania Edit.
FormatDocument .
Sor tuj u życia Po wybraniu sortuje using dotnet_sort_system_directives_first

dyrektywy, gdy zostanie wyzwolone
polecenie Edit. FormatDocument . Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
> Język C# > Zaawansowane >
Umie ść dyrektywy "system" jako
pier wsze podczas sor towania
przy u życiu
Dodawanie/usuwanie nawiasów Po zaznaczeniu, dodaje lub usuwa csharp_prefer_braces

klamrowych dla nawiasy klamrowe z instrukcji kontroli
jednowierszowych instrukcji jednowierszowej, gdy jest wyzwalany Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
sterujących plik Edit. FormatDocument . > Język C# > Styl kodu >
Preferencje > bloku kodu Preferuj
nawiasy klamrowe
Dodaj Modyfikator y dost ępno ści Po wybraniu dodaje brakujące dotnet_style_require_accessibility_modi

Modyfikatory dostępności podczas fiers
uruchamiania funkcji Edit.
FormatDocument .
Sor tuj Modyfikator y dost ępno ści Po wybraniu sortuje Modyfikatory csharp_preferred_modifier_order
dostępności podczas uruchamiania visual_basic_preferred_modifier_order
funkcji Edit. FormatDocument .
Zastosuj preferencje dla tre ści Gdy ta opcja jest zaznaczona, Opcje EditorConfig składowej w
wyra żenia/bloku konwertuje składowe wyrażeń w celu postaci wyrażeń
blokowania treści lub na odwrót, gdy
zostanie wyzwolone polecenie Edit. Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
FormatDocument . > Język C# > Styl kodu >
Preferencje wyra żenia > U żyj
tre ści wyra żenia dla metod,
konstruktorów itp.
Zastosuj preferencje typu Gdy jest zaznaczone, konwertuje var Opcje EditorConfig typu jawnego
niejawnego/jawnego na typ jawny lub na odwrót, gdy
zostanie wyzwolone polecenie Edit. Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
FormatDocument . > Język C# > Styl kodu >
Preferencje "var"
O DP O W IEDN IE REGUŁY O P C JI > I
ET Y K IETA O P IS N A RZ ĘDZ I EDITO RC O N F IG
Zastosuj preferencje Gdy ta pozycja jest zaznaczona, csharp_style_inlined_variable_declaratio

wbudowanych zmiennych "out" zmienne są podkreślane, gdy out jest n
to możliwe, gdy zostanie wyzwolone
> Język C# > Styl kodu >
Preferencje zmiennych > Preferuj
wbudowan ą deklarację zmiennej
Zastosuj preferencje typu Gdy ta opcja jest zaznaczona, dotnet_style_predefined_type_for_local

języka/platformy konwertuje typy języków na typy s_parameters_members
struktur lub na odwrót, gdy zostanie dotnet_style_predefined_type_for_mem
wyzwolone polecenie Edit. ber_access
FormatDocument .
Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
Preferencje wst ępnie
zdefiniowanego typu
Zastosuj preferencje inicjowania Po wybraniu program używa dotnet_style_object_initializer

obiektów/kolekcji inicjatorów obiektów i kolekcji, gdy jest dotnet_style_collection_initializer
to możliwe, gdy zostanie wyzwolone
Preferencje wyra żenia > Preferuj
Inicjator obiektu lub Preferuj
inicjator kolekcji
Zastosuj preferencje kwalifikacji Po wybraniu programu stosuje się Ta. Opcje EditorConfig kwalifikacji
"this." this. Preferencje podczas
wyzwolenia Edit. FormatDocument . Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
Preferencje "this."
Ustaw pr ywatne pola jako tylko Gdy jest zaznaczone, program dotnet_style_readonly_field
do odczytu, gdy jest to mo żliwe udostępnia pola prywatne, gdy
readonly jest to możliwe, gdy jest Narz ędzia > Opcje > Edytor tekstu
wyzwalana funkcja Edit. > Język C# > Styl kodu >
FormatDocument . Preferencje pola > Preferuj tylko
do odczytu
Usu ń niepotrzebne rzuty Gdy jest zaznaczone, program usuwa Nie dotyczy
zbędne rzuty, gdy jest to możliwe, gdy
zostanie wyzwolone polecenie Edit.
FormatDocument .
Usu ń nieu żywane zmienne Po zaznaczeniu usuwa zmienne, które Nie dotyczy
nie są używane podczas uruchamiania
Edit. FormatDocument .
Strona wcięcia
Opcje wcięć na tej stronie są stosowane, gdy kod jest formatowany automatycznie. Przykładem, gdy kod jest
automatycznie formatowany jest podczas wklejania kodu do pliku, podczas gdy jest zaznaczone Automatyczne
formatowanie podczas wklejania . (Opcja automatycznego formatowania przy wklejaniu jest w
obszarze Formatowanie > Ogólne ).
TIP
Dostępne są również opcje wcięć na > > stronie opcje kar t edytora tekstu C#. Te opcje określają tylko miejsce, w którym
Edytor kodu umieszcza kursor po naciśnięciu klawisza Enter na końcu wiersza.
Zobacz też
Ogólne, środowisko, Opcje — okno dialogowe
Opcje, edytor tekstu, C#, IntelliSense
Na stronie opcje IntelliSense można modyfikować ustawienia wpływające na zachowanie funkcji IntelliSense
dla języka C#. Aby uzyskać dostęp do tej strony opcji , wybierz > Opcje narzędzia, a następnie wybierz Edytor
tekstu > C# > IntelliSense .
Strona Opcje IntelliSense zawiera następujące opcje:
Listy uzupełniania
Pokaż listę uzupełniania po wpisaniu znaku *
Po wybraniu tej opcji funkcja IntelliSense automatycznie wyświetla listę uzupełniania po rozpoczęciu
wpisywania. Gdy ta opcja nie jest zaznaczona, uzupełnianie IntelliSense jest nadal dostępne z menu
IntelliSense lub przez naciśnięcie klawisza Ctrl + .
Pokaż listę uzupełniania po usunięciu znaku
Wyróżnij pasujące fragmenty elementów listy uzupełniania
Pokaż filtry elementów ukończenia
Zachowanie fragmentów kodu

Nigdy nie dołączaj fragmentów kodu
Po wybraniu tej opcji funkcja IntelliSense nigdy nie dodaje aliasów dla fragmentów kodu C# do listy
uzupełniania.
Zawsze dołączaj fragmenty kodu
Po wybraniu tej opcji technologia IntelliSense dodaje aliasy dla fragmentów kodu C# do listy
uzupełniania. W przypadku, gdy alias fragmentu kodu jest taki sam jak słowo kluczowe, na przykład,
Klasa, słowo kluczowe jest zastępowane skrótem. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz fragmenty kodu
w języku C#.
Dołącz fragmenty kodu, gdy?-Tab jest wpisana po identyfikatorze
Po wybraniu tej opcji technologia IntelliSense dodaje aliasy dla wstawek kodu C# do listy uzupełniania,
gdy ? + Naciśnięcie klawisza Tab po identyfikatorze
Zachowanie klawisza ENTER

Nigdy nie dodawaj nowego wiersza po wprowadzeniu
Określa, że nowy wiersz nigdy nie jest dodawany automatycznie po wybraniu elementu na liście
uzupełniania i naciśnięciu klawisza Enter .
Dodaj nowy wiersz po zakończeniu w pełni wpisanego wyrazu.
Określa, że po wpisaniu wszystkich znaków dla wpisu na liście uzupełniania, a następnie naciśnięciu
klawisza Enter , nowy wiersz zostanie dodany automatycznie, a kursor zostanie przeniesiony do nowego
wiersza.
Na przykład, jeśli wpiszesz, else a następnie naciśniesz klawisz Enter , w edytorze zostanie wyświetlony
następujący komunikat:
else
| (Lokalizacja kursora)
Jeśli jednak wpiszesz polecenie, el a następnie naciśniesz klawisz Enter , w edytorze zostanie
wyświetlony następujący komunikat:
else| (Lokalizacja kursora)
Zawsze dodawaj nowy wiersz po wprowadzeniu
Określa, że po wpisaniu dowolnego ze znaków dla wpisu na liście uzupełniania, a następnie naciśnięciu
klawisza Enter , nowy wiersz zostanie dodany automatycznie, a kursor zostanie przeniesiony do nowego
wiersza.
Pokaż sugestie dotyczące nazw

Wykonuje automatyczne uzupełnianie nazw obiektów dla elementów członkowskich, które zostały ostatnio
wybrane.
Zobacz też
Opcje, edytor tekstu, C/C++, zaawansowane
Zmieniając te opcje, można zmienić zachowanie związane z technologią IntelliSense i bazą danych przeglądania
podczas programowania w języku C lub C++.
Aby uzyskać dostęp do tej strony, w oknie dialogowym Opcje w okienku po lewej stronie rozwiń pozycję
Edytor tekstu , rozwiń w ęzeł C/C++ , a następnie wybierz pozycję Zaawansowane .
NOTE
Na komputerze w poniższych instrukcjach mogą być wyświetlane inne nazwy i lokalizacje niektórych elementów interfejsu
użytkownika programu Visual Studio. Te elementy są określane przez numer wersji Visual Studio oraz twoje ustawienia.
Zobacz personalizowanie środowiska IDE programu Visual Studio.
Przeglądanie/Nawigacja
Nigdy nie należy wybierać tych opcji, z wyjątkiem rzadkich przypadków, w których rozwiązanie jest tak duże, że
działanie bazy danych zużywa nieakceptowalną ilość zasobów systemowych.
Wył ą cz baz ę danych
Użycie bazy danych przeglądania kodu (SDF), wszystkie inne opcje przeglądania/nawigacji oraz wszystkie
funkcje IntelliSense z wyjątkiem #include autouzupełniania są wyłączone.
Wył ą cz aktualizacje bazy danych
Baza danych zostanie otwarta tylko do odczytu, a żadne aktualizacje nie będą wykonywane, gdy pliki są
edytowane. Większość funkcji będzie nadal działała. Jednak po wprowadzeniu zmian dane staną się nieaktualne i
otrzymasz nieprawidłowe wyniki.
Wył ą cz autoaktualizacje bazy danych
Baza danych przeglądania kodu nie zostanie automatycznie zaktualizowana, gdy pliki źródłowe zostaną
zmodyfikowane. Jeśli jednak otworzysz Eksplorator rozwi ą za ń, otwórz menu skrótów dla projektu, a
następnie wybierz polecenie Skanuj ponownie rozwi ą zanie , wszystkie nieaktualne pliki zostaną zaznaczone,
a baza danych zostanie zaktualizowana.
Wył ą cz niejawne pliki
Baza danych przeglądania kodu nie zbiera danych dla plików, które nie są określone w projekcie. Projekt zawiera
pliki źródłowe i pliki nagłówkowe, które są jawnie określone. Pliki niejawne są zawarte w jawnych plikach (na
przykład afxwin. h, Windows. h i atlbase. h). Zwykle system znajduje te pliki, a także indeksuje je pod kątem
różnych funkcji przeglądania (w tym do przejścia do). W przypadku wybrania tej opcji te pliki nie są
indeksowane, a niektóre funkcje nie są dla nich dostępne. W przypadku wybrania tej opcji "Wyłącz niejawne
czyszczenie" i "Wyłącz zależności zewnętrzne" również są wybierane niejawnie.
Wył ą cz niejawne czyszczenie
Baza danych przeglądania kodu nie czyści niejawnych plików, które nie są już przywoływane. Ta opcja
uniemożliwia usuwanie niejawnych plików z bazy danych, gdy nie są one już używane. Na przykład, jeśli dodasz
#include dyrektyw ę, która odwołuje się do interfejsu MAPI. h do jednego z plików źródłowych, zostanie
znaleziony i zindeksowany MAPI. h. Jeśli następnie usuniesz #include i plik nie jest przywoływany w innym
miejscu, informacje na jego temat zostaną ostatecznie usunięte, chyba że wybierzesz tę opcję. (Zobacz opcja
inter wału ponownego skanowania ). Ta opcja jest ignorowana, gdy użytkownik jawnie skanuje ponownie
rozwiązanie.
Wył ą cz folder y zale ż no ści zewn ę trznych
Folder zależności zewnętrznych dla każdego projektu nie został utworzony ani zaktualizowany. W Eksplorator
rozwi ą za ń każdy projekt zawiera folder zależności zewnętrznych, który zawiera wszystkie niejawne pliki dla
tego projektu. Jeśli wybierzesz tę opcję, ten folder nie zostanie wyświetlony.
Utwórz ponownie baz ę danych
Utwórz ponownie bazę danych przeglądania kodu od momentu następnego ładowania rozwiązania. W
przypadku wybrania tej opcji plik bazy danych SDF zostanie usunięty podczas następnego ładowania
rozwiązania, co spowoduje ponowne utworzenie bazy danych i wszystkie pliki indeksowane.
Przeskanuj ponownie inter wał rozwi ą zania
Zaplanowano zadanie "Skanuj ponownie rozwiązanie teraz" dla określonego interwału. Należy określić wartość
z zakresu od 0 do 5000 minut. Wartość domyślna to 60 minut. Gdy rozwiązanie jest ponownie skanowane,
sygnatury czasowe plików są sprawdzane w celu określenia, czy plik został zmieniony poza IDE. (Zmiany
wprowadzone w środowisku IDE są automatycznie śledzone i pliki są aktualizowane). Niejawnie dołączone pliki
są sprawdzane w celu ustalenia, czy są one nadal przywoływane.
Rejestrowanie diagnostyczne
Te opcje są dostępne w przypadku, gdy firma Microsoft prosi o zebranie zaawansowanych informacji w celu
zdiagnozowania problemu. Informacje o rejestrowaniu nie są przydatne dla użytkowników i zalecamy
pozostawienie wyłączone.
Wł ą cz rejestrowanie
Włącza rejestrowanie diagnostyczne do okna danych wyjściowych.
Poziom rejestrowania
Ustaw poziom szczegółowości dziennika, od 0 do 5.
Filtr rejestrowania
Filtruje wyświetlane typy zdarzeń przy użyciu maski bitowej.
Ustaw przy użyciu sumy spośród następujących opcji:
0 — brak
1 — ogólne
2 — bezczynne
4 — element roboczy
8 — IntelliSense
16 — ACPerf
32 – ClassView
Lokalizacja rezerwowa
Lokalizacja rezerwowa to miejsce, w którym pliki obsługi SDF i IntelliSense (na przykład iPCH) są umieszczane,
gdy lokalizacja podstawowa (w tym samym katalogu jako rozwiązanie) nie jest używana. Taka sytuacja może
wystąpić, jeśli użytkownik nie ma uprawnień do zapisu w katalogu rozwiązania lub katalog rozwiązania znajduje
się na wolnym urządzeniu. Domyślna lokalizacja rezerwowa znajduje się w katalogu Temp użytkownika.
Zawsze u ż ywaj lokalizacji rezer wowej
Wskazuje, że pliki bazy danych przeglądania kodu i IntelliSense powinny być zawsze przechowywane w folderze
określonym jako "Lokalizacja rezerwowa", a nie obok pliku. sln. IDE nigdy nie podejmie próby umieszczenia
plików SDF lub iPCH obok katalogu rozwiązania i zawsze będzie używać lokalizacji rezerwowej.
Nie Ostrzegaj, je śli u ż yto lokalizacji rezer wowej
Jeśli zostanie użyta opcja "Lokalizacja rezerwowa", nie masz informacji o tym, czy zostanie wyświetlony monit.
Zwykle IDE będzie informować o tym, czy musiał używać lokalizacji rezerwowej. Ta opcja powoduje wyłączenie
tego ostrzeżenia.
Lokalizacja rezer wowa
Ta wartość jest używana jako lokalizacja dodatkowa do przechowywania bazy danych przeglądania kodu lub
plików IntelliSense. Domyślnie katalog tymczasowy jest lokalizacją rezerwow ą. IDE utworzy podkatalog w
określonej ścieżce (lub katalogu Temp), który zawiera nazw ę rozwiązania wraz z skrótem pełnej ścieżki do
rozwiązania, co pozwala uniknąć problemów z identycznymi nazwami rozwiązań.
IntelliSense
Autoszybkie informacje
Włącza etykietki narzędzi sekcji szybkich informacji po przesunięciu wskaźnika nad tekstem.
Wył ą cz funkcj ę IntelliSense
Wyłącza wszystkie funkcje IntelliSense. IDE nie tworzy procesów VCPkgSrv.exe do obsługi żądań IntelliSense, a
żadne funkcje IntelliSense nie będą działały (sekcji szybkich informacji, lista elementów członkowskich, funkcja
autouzupełniania, Pomoc dotycząca parametrów). Kolorowanie semantyczne i wyróżnianie odwołań również jest
wyłączone. Ta opcja nie powoduje wyłączenia funkcji przeglądania, które są zależne wyłącznie od bazy danych (w
tym pasek nawigacyjny, ClassView i okno właściwości).
Wył ą cz autoaktualizowanie
Aktualizacja IntelliSense jest opóźniona, dopóki nie zostanie wykonane rzeczywiste żądanie dotyczące
technologii IntelliSense. To opóźnienie może skutkować dłuższym czasem wykonywania pierwszej operacji
IntelliSense na pliku, ale może być przydatne, aby ustawić tę opcję na maszynach o bardzo niskiej lub
ograniczonej ilości zasobów. W przypadku wybrania tej opcji można również niejawnie wybrać opcje "Wyłącz
raportowanie błędów" i "Wyłącz zawijania".
Wył ą cz rapor towanie bł ę dów
Wyłącza raportowanie błędów funkcji IntelliSense przez zygzaki i okno Lista błędów. Wyłącza również analizę w
tle, która jest skojarzona z raportowaniem błędów. W przypadku wybrania tej opcji można również niejawnie
wybrać opcję "Wyłącz Zawijanie".
Wył ą cz zygzaki
Wyłącza opcję zygzaków błędów funkcji IntelliSense. Czerwony "zygzaks" nie jest wyświetlany w oknie edytora,
ale błąd nadal pojawia się w oknie Lista błędów.
Autodopasowanie Max Cached translation Units
Maksymalna liczba jednostek translacji, które będą przechowywane w dowolnym momencie w przypadku żądań
IntelliSense. Należy określić wartość z przedziału od 2 do 15. Ta liczba bezpośrednio odnosi się do maksymalnej
liczby procesów VCPkgSrv.exe, które będą uruchamiane (dla danego wystąpienia programu Visual Studio).
Wartość domyślna to 2, ale jeśli masz dostępną pamięć, możesz zwiększyć tę wartość i zapewnić nieco lepszą
wydajność funkcji IntelliSense.
Aby uzyskać więcej informacji na temat jednostek translacji, zobacz etapy tłumaczenia.
Wył ą cz funkcj ę Autowypełniania #include
Wyłącza Autouzupełnianie #include instrukcji.
U ż yj uko śnika do przodu w #include Autouzupełnianie
Wyzwala Autouzupełnianie #include instrukcji, gdy jest używana wartość "/". Domyślny ogranicznik to ukośnik
odwrotny ' . Kompilator może zaakceptować jedną z tych opcji, aby określić, do czego służy kod podstawowy.
Wył ą cz agresywn ą list ę elementów członkowskich
Lista elementów członkowskich nie jest wyświetlana podczas wpisywania nazwy typu lub zmiennej. Lista
zostanie wyświetlona tylko po wpisaniu jednego z znaków zatwierdzenia, jak zdefiniowano w opcji
zatwierdzanie znaków listy składowych .
Wył ą cz słowa kluczowe list elementów członkowskich
Słowa kluczowe języka, takie jak void , class , switch nie są wyświetlane na listach elementów
członkowskich.
Wył ą cz fragmenty kodu list składowych
Fragmenty kodu nie są wyświetlane na listach elementów członkowskich.
Tr yb filtru listy elementów członkowskich
Ustawia typ zgodnego algorytmu. Rozmyte Znajdowanie najbardziej możliwych dopasowań, ponieważ używa
algorytmu podobnego do sprawdzania pisowni, aby znaleźć dopasowania, które są podobne, ale nie identyczne.
Inteligentne filtrowanie dopasowuje podciągi, nawet jeśli nie znajdują się na początku wyrazu. Prefiks tylko
pasuje do identycznych podciągów, które zaczynają się na początku wyrazu.
Wył ą cz kolorowanie semantyczne
Wyłącza wszystkie kolorowanie kodu z wyjątkiem słów kluczowych, ciągów i komentarzy języka.
Znaki zatwierdzania listy składowych
Określa znaki, które powodują zatwierdzenie listy aktualnie wyróżnionych elementów członkowskich. Możesz
dodawać lub usuwać znaki z tej listy.
Zatwierdzenie listy elementów członkowskich Smar t
Dodaje wiersz po wybraniu klawisza Enter na końcu w pełni wpisanego wyrazu.
Wł ą cz list ę elementów członkowskich z kropk ą na strzałk ę
Zastępuje znak "." elementem "->", jeśli jest to możliwe dla listy elementów członkowskich.
Odwołania
Wył ą cz Rozwi ą zywanie
Ze względu na wydajność polecenie "Znajdź wszystkie odwołania" domyślnie wyświetla nieprzetworzone wyniki
wyszukiwania tekstu, a nie za pomocą technologii IntelliSense, aby zweryfikować każdy kandydat. Możesz
wyczyścić to pole wyboru, aby uzyskać dokładniejsze wyniki dla wszystkich operacji znajdowania. Aby
odfiltrować według przeszukiwania, otwórz menu skrótów dla listy wyników, a następnie wybierz polecenie
"Rozwiąż wyniki".
Ukr yj niepotwierdzone
Ukryj niepotwierdzone elementy w wynikach "Znajdź wszystkie odwołania". W przypadku ustawienia opcji
"Wyłącz rozpoznawanie" można użyć tej opcji do ukrycia niepotwierdzonych elementów w wynikach.
Wył ą cz pod świetlanie odwoła ń
Domyślnie po zaznaczeniu tekstu wszystkie wystąpienia tego samego tekstu są automatycznie wyróżniane w
bieżącym dokumencie. Tę funkcję można wyłączyć, ustawiając opcj ę Wył ą cz pod świetlanie odwoła ń na
war to ść true .
Edytor tekstu
Wł ą cz opcj ę Otocz za pomoc ą nawiasów klamrowych
Jeśli ta funkcja jest włączona, można ująć zaznaczony tekst za pomocą nawiasów klamrowych, wpisując "{" w
edytorze tekstu.
Wł ą cz funkcj ę Otocz za pomoc ą nawiasów
Jeśli ta funkcja jest włączona, można ująć zaznaczony tekst za pomocą nawiasów, wpisując znak "(" w edytorze
tekstu.
Zobacz też
Ustawianie opcji Edytora specyficznych dla języka
Opcje, Edytor tekstów, C/C++, eksperymentalne
Zmieniając te opcje, można zmienić zachowanie związane z technologią IntelliSense i bazą danych przeglądania
podczas programowania w języku C lub C++. Te funkcje są naprawdę eksperymentalne i mogą być
modyfikowane lub usuwane z programu Visual Studio w przyszłej wersji.
W tym artykule opisano opcje w programie Visual Studio 2017. W przypadku programu Visual Studio 2015
wybierz pozycję 2015 w selektorze powyżej spisu treści.
Aby uzyskać dostęp do tej strony właściwości, naciśnij klawisz Ctrl + Q , aby uaktywnić pole wyszukiwania, a
następnie wpisz eksper ymentalne . Wyszukiwanie znajduje się na stronie po kilku pierwszych literach. Możesz
również uzyskać do niego dostęp, wybierając Tools > Opcje narzędzia i rozwinięcie edytora tekstu , a
następnie C/C++ , a następnie wybierając eksper ymentalne .
Te funkcje są dostępne w instalacji programu Visual Studio.
NOTE
Zobacz personalizowanie środowiska IDE programu Visual Studio.
Włącz technologię IntelliSense predykcyjną

Funkcja IntelliSense predykcyjna ogranicza liczbę wyników wyświetlanych na liście rozwijanej IntelliSense, dzięki
czemu zobaczysz tylko wyniki, które są istotne w kontekście. Na przykład, jeśli wpiszesz int x = i wywołasz
listę rozwijaną IntelliSense, zobaczysz tylko liczby całkowite lub funkcje, które zwracają liczby całkowite. Funkcja
IntelliSense predykcyjna jest domyślnie wyłączona.
Włącz szybsze ładowanie projektu

Począwszy od programu Visual Studio 2017 w wersji 15,3, ta funkcja jest nazywana Wł ą cz buforowanie
projektu i została przeniesiona na stronę właściwości Ustawienia projektu VC + + .
Ta opcja umożliwia programowi Visual Studio buforowanie danych projektu w taki sposób, aby po otwarciu
projektu za następnym razem można było załadować te dane w pamięci podręcznej, a nie ponownie obliczać je
na podstawie plików projektu. Użycie danych w pamięci podręcznej może znacznie skrócić czas ładowania
projektu.
Dodatkowe funkcje w Visual Studio Marketplace

W Visual Studio Marketplacemożna przeglądać dodatkowe funkcje edytora tekstu. Przykładem są szybkie
poprawki w języku C++, które obsługują następujące elementy:
Dodaj brakuj ą ce #include -proponuje odpowiednie #include dla nieznanych symboli w kodzie
Dodaj przy u ż yciu przestrzeni nazw/w pełni kwalifikuj ą cych si ę symboli — podobnie jak w
przypadku poprzedniego elementu, ale dla przestrzeni nazw
Dodaj brakuj ą cy średnik
Pomoc online — wyszukiwanie w pomocy online dotyczącej komunikatów o błędach
I nie tylko...
Zobacz też
Refaktoryzacja w języku C++ (blog VC)
Opcje, edytor tekstu, C/C++, formatowanie
Użyj tych stron właściwości, aby zmienić domyślne zachowanie edytora kodu podczas programowania w C lub
C++.
Aby uzyskać dostęp do tej strony, w oknie dialogowym Opcje w okienku po lewej stronie rozwiń pozycję
Edytor tekstu , rozwiń w ęzeł C/C++ , a następnie kliknij pozycję Formatowanie .
NOTE
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz personalizowanie środowiska IDE programu Visual Studio.
Strona ogólna
Ta strona zawiera opcje formatowania instrukcji i bloków podczas wpisywania.
Program Visual Studio 2017 w wersji 15,7 lub nowszej :
Na stronie znajdują się również opcje konfigurowania obsługi ClangFormat w wersji 5,0. ClangFormat to
narzędzie ułatwiające Stylowanie i formatowanie kodu na podstawie zestawu reguł, które można skonfigurować
w formacie. Clang lub _clang pliku.
Konfigurowanie opcji ClangFormat
Program Visual Studio 2017 w wersji 15,7 lub nowszej :
Obsługa ClangFormat jest domyślnie włączona. Możesz wybrać, które z tych typowych Konwencji formatowania
mają być stosowane do wszystkich projektów: LLVM, Google, chrom, Mozilla lub WebKit. Można również
utworzyć niestandardow ą definicję formatu. Clang-format pliku lub plik _clang. Jeśli taki plik znajduje się w
folderze projektu, program Visual Studio używa go do formatowania wszystkich plików kodu źródłowego w tym
folderze i jego podfolderach.
Domyślnie program Visual Studio uruchamia clangformat.exe w tle stosuje formatowanie podczas pisania.
Można również określić, aby uruchomić ją tylko dla ręcznie wywoływanych poleceń formatowania dokumentu
(Ctrl + k , CTRL + D) lub formatowania (Ctrl + k , Ctrl + F) .
Wcięcia, nowe linie, odstępy zawijania stron

Te strony umożliwiają różne dostosowania formatowania, ale są ignorowane, jeśli ClangFormat jest włączona.
Zobacz też
Opcje, Edytor tekstu, C/C++, widok
Użyj tych stron właściwości, aby zmienić domyślne zachowanie edytora kodu podczas programowania w C lub
C++.
Aby uzyskać dostęp do tej strony właściwości Tools , wybierz > Opcje narzędzia i rozwiń Edytor tekstu , a
następnie C/C++ , a następnie wybierz pozycję Widok .
Zawijanie kodu
Można włączać lub wyłączać następujące ustawienia, aby zarządzać sposobem, w jaki Edytor tekstu obsługuje
zygzaki kodu dla języków C i C++:
Makra w pomini ę tych regionach przegl ą dania — definiuje sposób wyróżniania makr, które
znajdują się w pominiętych regionach przez bazę danych przeglądania, takie jak makra, których definicje
zawierają nawiasy klamrowe.
Makra konwer towane na wyra ż enie constexpr — definiuje sposób wyróżniania definicji makr, które
mogą być konwertowane na constexpr definicje.
Kod nieaktywny
Poka ż nieaktywne bloki — nieaktywne bloki preprocesora są kolorowane w inny sposób.
Wyłącz nieprzezroczystość nieaktywnego kodu — pełny kolor, a nie krycie, jest używany dla
nieaktywnych bloków kodu.
Procent nieprzezroczysto ści nieaktywnego kodu — procent krycia dla nieaktywnych bloków kodu.
Różne
Wyliczanie zada ń komentarzy — Skanuj pliki Open Source dla programu vs i zgłoś je w oknie Lista
zadań.
Wyró ż nij pasuj ą ce tokeny — Wyróżnij otaczające nawiasy lub składnię pasujące do miejsca, w którym
znajduje się kursor.
Tworzenie konspektu
Wł ą cz tworzenie konspektu — umo ż liwia wprowadzanie trybu konspektu podczas otwierania pliku.
Zakre śl regiony dyrektywy pragma — automatycznie konspekty #pragma bloków regionów.
Konspekt bloków instrukcji — automatyczne konspekty bloków instrukcji.
Zobacz też
Refaktoryzacja w języku C++ (blog VC)
Opcje, Edytor tekstu, F #, zaawansowane
Na stronie opcje Zaawansowane można modyfikować niektóre ustawienia edytora tekstu dla języka F #. Aby
uzyskać dostęp do tej strony opcji , wybierz > Opcje narzędzia, a następnie wybierz Edytor tekstu > F # >
Advanced .
Prowadnice struktury blokowej

można łatwo identyfikować poszczególne bloki kodu.
Tworzenie konspektu
Zaznacz to pole wyboru, aby automatycznie utworzyć konspekt pliku kodu, który tworzy zwijane bloki kodu.
Zobacz też
Opcje: Edytor tekstu > F # > poprawek kodu
Strona Opcje poprawek kodu służy do określania ustawień, które mogą ułatwić identyfikację błędów kodu i
oferowanie rozwiązań. Aby uzyskać dostęp do tej strony opcji , wybierz > Opcje narzędzia, a następnie wybierz
pozycję Edytor tekstu > poprawki kodu w j ę zyku F # > .
Poprawki kodu
Uproszczenie nazw (usuwanie niepotrzebnych kwalifikatorów)
Jeśli to pole wyboru jest zaznaczone, w pełni kwalifikowane nazwy są uproszczone, gdy kwalifikacje nie są
konieczne, na przykład dla elementu członkowskiego często używanej przestrzeni nazw.
Zawsze umieszczaj otwar te instrukcje na najwy ż szym poziomie
Jeśli to pole wyboru jest zaznaczone i wpiszesz open instrukcję w kodzie, zostanie ona umieszczona na
najwyższego poziomu.
Usu ń nieu ż ywane otwar te instrukcje
Jeśli to pole wyboru jest zaznaczone, dokumenty są analizowane pod kątem nieużywanych open
instrukcji, a do usuwania wszystkich nieużywanych instrukcji zostanie wyświetlona żarówka z szybką
akcją open .
Analizowanie i sugerowanie poprawek dla nieu ż ywanych war to ści
Jeśli to pole wyboru jest zaznaczone, narzędzie rozpoznaje wartość, która nie jest używana w kodzie. Po
umieszczeniu wskaźnika myszy na nieużywanej wartości zalecane jest, aby użyć wartości.
Zobacz też
Opcje, Edytor tekstu, F #, CodeLens
Na stronie opcje CodeLens zmodyfikuj Edytor tekstu CodeLens ustawienia dla języka F #. Aby uzyskać dostęp
do tej strony opcji , wybierz > Opcje narzędzia, a następnie wybierz Edytor tekstu > F # > CodeLens .
CodeLens
Wł ą cz CodeLens (eksper ymentalne)
Gdy ta opcja jest zaznaczona, interaktywne adnotacje pojawiają się w kodzie, który pozwala łatwo
znajdować odwołania i zmiany w kodzie, połączonych usterkach, elementach roboczych, przeglądach
kodu i testach jednostkowych.
U ż yj kolorów w adnotacjach
Zaznacz to pole wyboru, aby wyświetlić adnotacje CodeLens w kolorze, aby łatwo odróżnić elementy
CodeLens raporty.
Poka ż adnotacje po prawej stronie zamiast wiersza
Domyślnie adnotacje CodeLens są wyświetlane w wierszu kodu. Zaznacz to pole wyboru, aby adnotacje
pojawiły się po prawej stronie kodu zamiast nad nim.
Prefiks adnotacji
Można zmienić domyślny prefiks używany do adnotacji.
Zobacz też
Opcje, Edytor tekstu, F #, IntelliSense
Strona Opcje IntelliSense służy do modyfikowania niektórych ustawień edytora tekstu dla języka F #. Aby
uzyskać dostęp do tej strony opcji , wybierz > Opcje narzędzia, a następnie wybierz Edytor tekstu > F # >
IntelliSense .
Listy uzupełniania
Poka ż list ę uzupełniania po wpisaniu znaku
wpisywania. Jeśli nie zaznaczysz tej opcji, uzupełnianie IntelliSense jest nadal dostępne z menu
IntelliSense lub naciskając klawisz Ctrl + .
Poka ż list ę uzupełniania po usuni ę ciu znaku
Po wybraniu tej opcji funkcja IntelliSense automatycznie wyświetla odpowiednią listę uzupełniania po
rozpoczęciu usuwania znaków w kodzie.
Poka ż symbole w nieotwar tych przestrzeniach nazw
wpisywania i zawiera elementy z przestrzeni nazw, które nie zostały otwarte.
Zobacz też
Opcje, Edytor tekstu, HTML (Formularze sieci Web),
formatowanie
Strona Opcje formatowania służy do ustawiania opcji projektu HTML służących do formatowania kodu w
edytorze kodu. Aby uzyskać dostęp do tej strony, na pasku menu wybierz > Opcje narzędzia, a następnie rozwiń
pozycję formatowanie Edytor tekstu > HTML (Formularze sieci Web) > .
Wielkość liter
Po wybraniu tych opcji Widok źródłowy i Edytor XML zastosują domyślny format wielkości liter do nazw
elementów i atrybutów podczas pierwszego tworzenia elementów i podczas automatycznego formatowania.
Ustawienia Zastosuj automatyczne formatowanie określają czas, w którym następuje automatyczne
ponowne formatowanie.
WARNING
W pliku XML jest rozróżniana wielkość liter. Ustawienie domyślnego przypadku może mieć wpływ na parsery XML.

Tag ser wera, atr ybuty ser wera
Te opcje określają sposób, w jaki znaczniki formantów serwera sieci Web są pisane wielkimi literami.
O P C JA W Y N IK
Zgodnie z wprowadzonymi Wielkość liter elementu jest dokładnie wprowadzona.
Wielkie liter y Nazwy elementów są formatowane wielką literą.
Małe liter y Nazwy elementów są formatowane małymi literami.
Definicja zestawu Przypadek elementu jest określany przez sposób, w jaki

element jest zdefiniowany w odpowiedniej klasie typu.
Tag klienta, atr ybuty klienta

Te opcje określają, czy automatyczne formatowanie zmienia nazwy atrybutów i właściwości HTML na wielkie lub
małe litery, czy też zachowuje je zgodnie z wprowadzonymi danymi.
O P C JA W Y N IK
Zgodnie z wprowadzonymi Wielkość liter atrybutu jest dokładnie wprowadzona.
Wielkie liter y Nazwy atrybutów są formatowane wielką literą.
Małe liter y Nazwy atrybutów są formatowane małymi literami.

Opcje formatowania automatycznego
Te opcje powodują, że Edytor widoku źródła dodaje lub usuwa przerwy w linii fizycznej podczas automatycznego
formatowania. Można również określić, czy edytor ma dodawać cudzysłowy wokół atrybutów.
NOTE
Te ustawienia nie zmieniają odstępów w znacznikach XML.

Wstaw cudzysłowy war to ści atr ybutów podczas wpisywania
Po wybraniu tej opcji edytor automatycznie umieszcza znaki cudzysłowu wokół atrybutów podczas
pisania (na przykład: ID = "Select1"). Usuń zaznaczenie tej opcji, jeśli wolisz ręcznie wstawiać znaczniki
cudzysłowu do znaczników.
NOTE
Niezależnie od tego, czy ta opcja jest zaznaczona, wszystkie istniejące znaki cudzysłowu w znaczniku są
zachowywane; znaki cudzysłowu nigdy nie są usuwane.
Wstaw cudzysłowy war to ści atr ybutów podczas formatowania

Gdy ta opcja jest zaznaczona, automatyczne formatowanie dodaje znaki cudzysłowu otaczające wartości
atrybutów (na przykład: ID = "Select1").
NOTE
Niezależnie od tego, czy ta opcja jest zaznaczona, wszystkie istniejące znaki cudzysłowu w znaczniku są
zachowywane.
Autouzupełnianie Wstaw tag zamykaj ą cy

Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor automatycznie tworzy tag zamykający (na przykład </b> ) po
zamknięciu tagu otwierającego.
Zawijanie tagów
Te opcje określają, czy Edytor dzieli znaczniki do wierszy, jeśli wykraczają poza określoną długość.
Zawijaj tagi, gdy przekracza okre ślon ą długo ść
Po wybraniu Edytor dzieli znaczniki między wierszami, Jeśli znacznik wykracza poza długość określoną w
polu tekstowym Długo ść . Ta akcja występuje tylko w przypadku formatowania znacznika, a nie w
przypadku wpisywania nowego tagu.
NOTE
Określona wartość jest używana jako wartość minimalna. Edytor nie przerywa pojedynczych atrybutów.
Długo ść
Określa liczbę znaków wyświetlanych w wierszu przed otoką. To pole wejściowe jest wyłączone, chyba że
jest zaznaczone pole wyboru Otocz znaczniki po przekroczeniu pola o okre ślonej długo ści .
Opcje dotycz ą ce tagów
Wyświetla okno dialogowe Opcje charakter ystyczne dla tagów , które umożliwia ustawianie opcji
formatowania dla poszczególnych tagów lub grup znaczników.
Zobacz też
różne
Za pomocą strony ró ż ne opcje można ustawić preferencje dotyczące sposobu, w jaki Edytor HTML obsługuje
elementy wklejone do strony. Aby uzyskać dostęp do tej strony, na pasku menu wybierz > Opcje narzędzia, a
następnie rozwiń w ęzeł Edytor tekstu > HTML (Formularze sieci Web) > .
Różne opcje HTML

Formatuj kod HTML przy wklejaniu
Gdy to pole wyboru jest zaznaczone, Edytor przekształca elementy wklejone na stronę przy użyciu
aktualnie zdefiniowanych reguł formatowania. Jeśli to pole wyboru nie jest zaznaczone, Edytor wkleja
elementy, używając dokładnego formatowania oryginalnego elementu.
Wymagaj "<" do wyzwolenia okna uzupełniania tagów
Gdy to pole wyboru jest zaznaczone, okno uzupełniania tagów pojawia się po wpisaniu znaku mniejszości
("<").
Zobacz też
Walidacja
Na stronie opcje sprawdzania poprawno ści można ustawić preferencje, w jaki sposób Edytor HTML sprawdza
składnię znaczników HTML w dokumencie. Aby uzyskać dostęp do tej strony, na pasku menu wybierz > Opcje
narzędzia, a następnie rozwiń pozycję Edytor tekstu > HTML (Formularze sieci Web) > Walidacja .
Walidacja
U ż yj DOCTYPE do wykr ywania schematu walidacji
Schemat określa, które elementy, atrybuty i wielkie litery są prawidłowe w tym schemacie. Określa
również Tagi i atrybuty, które są dostępne w technologii IntelliSense.
Wybierz tę opcję, jeśli chcesz, aby program Visual Studio korzystał z zawartości< strony !
Deklaracja>DOCTYPE i element HTML , aby określić schemat. Na przykład jeśli wybierzesz tę opcję, a
strona zawiera deklarację <!DOCTYPE html> , program Visual Studio używa schematu HTML5. Jeśli jednak
tag HTML ma atrybut xmlns , na przykład <html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> , program Visual
Studio używa schematu XHTML5.
Obiekt docelowy, gdy nie znaleziono elementu DOCTYPE
Wybierz schemat do sprawdzenia, gdy nie ma <! Deklaracja>DOCTYPE na stronie.
Poka ż bł ę dy
Zaznacz to pole wyboru, aby włączyć walidację. Jeśli pole wyboru nie jest zaznaczone, Edytor nie
oznacza błędów walidacji.
Pozostałe pola wyboru pozwalają dostosować walidację przez określenie poszczególnych typów
błędów, które mają być oznaczone przez Edytor.
NOTE
Niektóre schematy nie oferują opcji oznaczania poszczególnych typów błędów. Jeśli na przykład wybierzesz
XHTML 1,1 jako schemat docelowy, wszystkie pola wyboru są wyłączone. W tym przypadku wszystkie
typy błędów są oznaczane jako zaznaczone.
Zobacz też
Opcje — okno dialogowe: > > Sprawdzanie
poprawności kodu JavaScript/języka TypeScript w
edytorze tekstu
Za pomocą strony Sprawdzanie poprawno ści kodu okna dialogowego Opcje można modyfikować
ustawienia, które wpływają na sposób, w jaki kod JavaScript obsługuje błędy. Dostęp do strony sprawdzania
poprawno ści kodu można uzyskać, wybierając pozycję Narz ę dzia > na pasku menu, a następnie rozszerzając
Edytor tekstu > > Sprawdzanie poprawno ści kodu JavaScript/TypeScript.
NOTE
Strona Walidacja kodu zawiera następujące sekcje:
Błędy języka JavaScript

Te opcje służą do ustawiania preferencji, w jaki sposób edytor kodu JavaScript sprawdza poprawność składni w
dokumencie.
Wł ą cz bł ę dy JavaScript
Po ustawieniu na war to ść true Edytor kodu JavaScript pokazuje błędy dla plików JavaScript i JSX. Błędy
pojawiają się w Lista bł ę dów z prefiksem ( js). Wyświetlanie tych błędów jest przydatne, jeśli pracujesz z
kodem, który nie został napisany i nie zamierzasz naprawić błędów składniowych.
Poka ż bł ę dy jako ostrze ż enia
Po ustawieniu na war to ść true błędy JavaScript są wyświetlane jako ostrzeżenia zamiast błędów w Lista
bł ę dów .
Zobacz też
Okno dialogowe Opcje: Edytor tekstu > JavaScript
— > Formatowanie
Na stronie Formatowanie okna dialogowego Opcje można ustawić opcje formatowania kodu w edytorze
kodu. Aby uzyskać dostęp do tej strony, na pasku menu wybierz > Opcje narzędzia, a następnie rozwiń pozycję
Edytor tekstu > JavaScript/TypeScript > Formatowanie .
NOTE
Automatyczne formatowanie
Te opcje określają, kiedy formatowanie jest wykonywane w widoku ź ródła .
Lista elementów UI
O P C JA O P IS
Formatuj wiersz uko ńczony po wprowadzeniu Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu automatycznie
sformatuje wiersz po wybraniu klawisza ENTER.
Formatowanie uko ńczonej instrukcji w; Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu automatycznie
sformatuje wiersz w przypadku wybrania klucza średnika.
Format otwar ty blok na { Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu automatycznie
sformatuje wiersz po wybraniu klawisza otwierającego
nawiasu klamrowego.
Formatowanie uko ńczonego bloku na} Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu automatycznie
sformatuje wiersz po wybraniu klawisza zamykającego
nawiasu klamrowego.
Formatuj przy wklejaniu Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu ponownie
sformatuje kod po wklejeniu go do edytora. Edytor używa
aktualnie zdefiniowanych reguł formatowania. Jeśli ta opcja
nie jest zaznaczona, Edytor używa oryginalnego
formatowania wklejonego kodu.
Nowe wiersze
Te opcje określają, czy Edytor kodu umieszcza otwierający nawias klamrowy dla funkcji i bloków sterujących w
nowym wierszu.
O P C JA O P IS
Umie ść otwierający nawias klamrowy w nowym Po wybraniu tej opcji Edytor kodu przenosi otwierający
wierszu dla funkcji nawias klamrowy skojarzony z funkcją do nowego wiersza.
Umie ść otwierający nawias klamrowy w nowym Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu przenosi nawias
wierszu dla bloków sterowania otwierający, który jest skojarzony z blokiem sterowania (na
przykład if while bloki sterujące) do nowego wiersza.
Odstępy
Te opcje określają, jak spacje są wstawiane w widoku ź ródła .
O P C JA O P IS
Wstaw spację po ograniczniku przecinka Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu dodaje spację po
przecinku.
Wstaw spację po średniku w instrukcjach "for" Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu dodaje odstęp po
każdym średniku w pierwszym wierszu for pętli.
Wstaw spację przed operatorami binarnymi i po nich Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu dodaje spację
przed operatorami binarnymi i po nich (na przykład +,-, &&,
||).
Wstaw spację po słowach kluczowych w instrukcjach Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu dodaje odstęp po
przepływu sterowania słowach kluczowych języka JavaScript w instrukcjach
przepływu sterowania.
Wstaw spację po słowie kluczowym function dla Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu dodaje spację po
funkcji anonimowych function słowie kluczowym dla funkcji anonimowych.
Wstaw spację po otwarciu i przed zamknięciem Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu dodaje odstęp po
niepustego nawiasu nawiasie otwierającym i przed nawiasem zamykającym, jeśli
znaki niepuste są obecne w nawiasach.
Zobacz też
Opcje — okno dialogowe: Edytor tekstu >
JavaScript > IntelliSense
Na stronie IntelliSense okna dialogowego Opcje można modyfikować ustawienia, które mają wpływ na
zachowanie funkcji IntelliSense dla języka JavaScript. Dostęp do strony IntelliSense można uzyskać, wybierając
pozycję Narz ę dzia > na pasku menu, a następnie rozszerzając Edytor tekstu > JavaScript/TypeScript >
IntelliSense.
NOTE
Strona IntelliSense zawiera następujące sekcje:
Dokańczanie instrukcji
Możesz użyć tych opcji do zmiany zachowania dokańczania instrukcji IntelliSense.
U ż yj klawisza TAB lub ENTER, aby zatwierdzi ć
Po zaznaczeniu tego pola wyboru Edytor kodu JavaScript dołącza instrukcje do elementów wybranych na liście
uzupełniania tylko po wybraniu kar ty lub klawisza Enter . Po usunięciu zaznaczenia tego pola wyboru inne
znaki — takie jak kropka, przecinek, dwukropek, nawias otwierający i otwierające nawiasy klamrowe ({) — mogą
również dołączać instrukcje do wybranych elementów.
Odwołania
Można używać tych opcji, aby określać typy plików .js IntelliSense, które znajdują się w zakresie dla różnych
typów projektów JavaScript. Odwołania IntelliSense są zazwyczaj używane do obsługi technologii IntelliSense
dla obiektów globalnych. Można również użyć tej strony, aby ustawić kolejność ładowania skryptów, które
muszą być ładowane w czasie wykonywania, oraz aby dodawać pliki rozszerzeń IntelliSense.
Grupy odwoła ń
Ta opcja określa typ grupy odwołania. Obsługiwane są trzy grupy odwołań:
Można używać wstępnie zdefiniowanych grup odwołań w celu określania, że konkretne pliki .js IntelliSense
znajdują się w zakresie dla różnych projektów JavaScript. Dostępne są cztery grupy odniesień:
Niejawne ( wersja systemu Windows) dla Sklep Windows 8.x aplikacji korzystających z języka JavaScript.
Pliki dołączone do tej grupy są w zakresie dla każdego pliku. js otwartego w edytorze kodu dla Sklep
Windows 8.x aplikacji korzystających z języka JavaScript.
Niejawna (sieć Web) dla projektów HTML5. Pliki dołączone do tej grupy są w zakresie dla każdego pliku
.js otwartego w Edytorze kodu dla tych typów projektu.
Grupy odwołań dedykowanego procesu roboczego, dla procesów roboczych sieci Web HTML5. Pliki
określone w tej grupie są w zakresie plików .js, które mają wyraźne odniesienie do grupy odwołań
wyspecjalizowanych funkcji roboczych.
Ogólna dla innych typów projektów języka JavaScript.
Doł ą czone pliki
Ta opcja określa kolejność, w której pliki są ładowane do kontekstu usługi języka. Kolejność można
skonfigurować przy użyciu przycisków Usu ń, Przenieś w gór ę i Przenie ś w dół . Aby technologia IntelliSense
działała poprawnie, plik, który jest zależny od innego, musi być załadowany po pliku, od którego zależy.
Cau t i on
Jeśli obiekt jest zdefiniowany bezwarunkowo w dwóch lub więcej odwołań niejawnych, ostatnie odwołanie na tej
liście będzie używane do określenia obiektu.
Dodawanie odwołania do grupy
Ta opcja umożliwia dodawanie dodatkowych plików .js IntelliSense przez przechodzenie do odpowiednich
plików.
Pobierz zdalne odwołania (np. http://) dla plików w projekcie ró ż ne pliki
Gdy to pole wyboru jest zaznaczone, a plik JavaScript jest otwarty poza kontekstem projektu, program Visual
Studio pobierze zdalne pliki JavaScript, do których odwołuje się plik na potrzeby udostępniania informacji
IntelliSense. Jeśli ta opcja jest zaznaczona, pliki zostaną pobrane po dodaniu ich jako odwołania w pliku
JavaScript.
NOTE
W przypadku projektów sieci Web pliki zdalne, do których odwołuje się projekt, są domyślnie pobierane.
Zobacz też
Opcje — okno dialogowe: Edytor tekstu >
JavaScript/TypeScript > Zaznaczanie błędów
Za pomocą strony Zaznaczanie bł ę dów okna dialogowego Opcje można ustawić opcje analizowania kodu w
edytorze kodu. Aby uzyskać dostęp do tej strony, na pasku menu wybierz > Opcje narzędzia, a następnie rozwiń
Edytor tekstu > JavaScript/TypeScript > Zaznaczanie bł ę dów .
Ustawienia ESLint
Te opcje umożliwiają włączenie statycznej analizy kodu JavaScript i języka TypeSCript oraz wybór plików, które
są analizowane. Aby uzyskać więcej informacji na temat ESLint, zobacz ESLint.org.
O P C JA O P IS
Wł ącz ESLint Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu umożliwia

statycznej analizy kodu.
Lint wszystkie pliki zawar te w projekcie, nawet pliki Gdy ta opcja jest zaznaczona, pliki zamknięte są analizowane,
zamknięte chyba że Diagnostyka jest raportowana tylko dla otwartych
plików.
Globalne opcje konfiguracji ESLint

Ta opcja umożliwia skopiowanie lokalizacji globalnego pliku konfiguracji ESLint. Ponadto jeśli lokalizacja została
wcześniej zmieniona, można zresetować plik do lokalizacji domyślnej.
Zobacz też
Opcje, Edytor tekstu, JavaScript, projekt
Na stronie projekt okna dialogowego Opcje można określić opcje JavaScript i projektu TypeScript w edytorze
kodu. Aby uzyskać dostęp do tej strony, na pasku menu wybierz > Opcje narzędzia, a następnie rozwiń w ęzeł
Edytor tekstu > JavaScript/TypeScript > .
Opcje analizy projektu

Te opcje określają, jak edytor analizuje projekty, raporty diagnostyczne i sugeruje ulepszenia. Zaznacz lub usuń
zaznaczenie opcji, aby określić, jak edytor obsługuje te sytuacje.
Analizuj tylko projekty zawieraj ą ce pliki otwar te w edytorze
Tylko Diagnostyka rapor tów dla plików otwar tych w edytorze
Sugeruj mo ż liwe udoskonalenia, które nie s ą poprawkami
Projekty wirtualne w Eksplorator rozwiązań

Te opcje pozwalają zdecydować, czy mają być wyświetlane projekty wirtualne w przypadku załadowania lub
załadowania rozwiązania.
Kompiluj przy zapisywaniu

Te opcje określają, czy pliki TypeScript, które nie są częścią projektu, są kompilowane automatycznie. Program
Visual Studio kompiluje się przy użyciu najnowszej wersji programu TypeScript zainstalowanej w folderze
C:\Program Files (x86) \Microsoft SDKs\TypeScript.
Zaznacz pole wyboru, a następnie wybierz typ generowania kodu, który ma być używany.
U ż yj generowania kodu AMD dla modułów, które nie s ą cz ęści ą projektu
U ż yj generowania kodu CommonJS dla modułów, które nie s ą cz ęści ą projektu
U ż yj generowania kodu UMD dla modułów, które nie s ą cz ęści ą projektu
U ż yj generowania kodu systemowego dla modułów, które nie s ą cz ęści ą projektu
U ż yj generowania kodu ES2015 dla modułów, które nie s ą cz ęści ą projektu
Wersja języka ECMAScript dla plików, które nie są częścią projektu

Te opcje umożliwiają wybranie wersji języka ECMAScript dla plików, które nie są częścią projektu. Można wybrać
między ECMAScript 3 , ECMAScript 5 lub ECMAScript 6 .
JSX Emituj dla plików TSX, które nie są częścią projektu

Te opcje określają, jak edytor traktuje pliki TypeScript, które nie są częścią projektu.
O P C JA O P IS
Platforma reagowania Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu emituje

rozszerzenie pliku . js .
Zachowywał Gdy ta opcja jest zaznaczona, Edytor kodu utrzymuje JSX

jako część danych wyjściowych i emituje rozszerzenie pliku .
JSX .
Zobacz też
Opcje, Edytor tekstu, U-SQL, formatowanie
Na stronie opcje formatowania można ustawić opcje formatowania kodu w edytorze kodu. Aby uzyskać
dostęp do tej strony opcji, wybierz pozycję Narz ę dzia > Opcje . W oknie dialogowym Opcje wybierz pozycję
Edytor tekstu > Formatowanie U-SQL > .
Strona Ogólne
Ustawienia ogólne
Te ustawienia mają wpływ na to, kiedy Edytor kodu stosuje opcje formatowania do kodu.
Automatycznie Formatuj uko ńczon ą instrukcj ę przy wprowadzaniu średnika
Po wybraniu formatuje instrukcje w przypadku wybrania klucza średnika zgodnie z opcjami
formatowania wybranymi dla edytora.
Automatycznie Formatuj przy wklejaniu
Gdy ta opcja jest zaznaczona, formatuje tekst wklejony do edytora, aby dopasować opcje formatowania
wybrane dla edytora.
Okna wersji zapoznawczej

Podstrony wci ę cia , nowe wiersze i odst ę py są wyświetlane u dołu okna podglądu. Okno podglądu pokazuje
efekt każdej opcji. Aby użyć okna podglądu, wybierz opcję formatowania. Okno podglądu zawiera przykład
wybranej opcji. Gdy zmienisz ustawienie, zaznaczając pole wyboru, okno podglądu zostanie zaktualizowane, aby
pokazać efekt nowego ustawienia.
Uwagi dotyczące wcięć
Opcje wcięć na stronach kar t dla każdego języka określają, gdzie Edytor kodu umieszcza kursor po naciśnięciu
klawisza Enter na końcu wiersza. Opcje wcięć w obszarze Formatowanie stosuje się, gdy kod jest
formatowany automatycznie, na przykład:
Podczas wklejania kodu do pliku, gdy jest zaznaczone Automatyczne formatowanie przy wklejaniu
Gdy format jest formatowany ręcznie
Zobacz też
Ogólne, środowisko, Opcje — okno dialogowe
Opcje, Edytor tekstu, U-SQL, IntelliSense
Na stronie opcje IntelliSense można modyfikować niektóre ustawienia edytora tekstu dla języka U-SQL. Aby
uzyskać dostęp do tej strony opcji , wybierz > Opcje narzędzia, a następnie wybierz Edytor tekstu > U-SQL >
IntelliSense .
Ustawienia funkcji IntelliSense

Zaznacz pole wyboru, aby włączyć szybkie informacje lub IntelliSense . Szybkie informacje wyświetla
kompletną deklarację po umieszczeniu wskaźnika myszy nad zmienną.
Listy uzupełniania
Poka ż list ę uzupełniania po wpisaniu znaku
wpisywania. Jeśli nie zaznaczysz tej opcji, uzupełnianie IntelliSense jest nadal dostępne z menu
IntelliSense lub naciskając klawisz Ctrl + spacja .
Umie ść słowa kluczowe w listach uzupełniania
Po wybraniu tej opcji funkcja IntelliSense zawiera słowa kluczowe na liście uzupełniania.
Umieszczanie fragmentów kodu na listach uzupełniania
Po wybraniu tej opcji technologia IntelliSense zawiera fragmenty kodu z listy uzupełniania.
Wybór na liście uzupełniania

Zatwierd ź , wpisuj ą c nast ę puj ą ce znaki
To pole zawiera znaki, które powodują zatwierdzenie aktualnie wyróżnionej listy uzupełniania. Możesz
dodawać lub usuwać znaki z tej listy.
Zatwierd ź , naciskaj ą c klawisz spacji
Gdy ta opcja jest zaznaczona, możesz zatwierdzić wyróżnioną sugestię listy uzupełniania, naciskając
klawisz spacji.
Dodaj nowy wiersz na ko ńcu w pełni wpisanego wyrazu przy wpisywaniu
Po wybraniu nowy wiersz zostanie dodany automatycznie, a kursor zostanie przeniesiony do nowego
wiersza po wpisaniu wszystkich znaków dla sugestii listy uzupełniania.
Zobacz też
Opcje, edytor tekstu, XAML, formatowanie
Na stronie właściwości formatowania można określić sposób formatowania elementów i atrybutów w

dokumentach XAML. Aby otworzyć okno dialogowe Opcje , kliknij menu Narz ę dzia , a następnie kliknij
przycisk Opcje . Aby uzyskać dostęp do strony właściwości formatowania , rozwiń w ęzeł Edytor tekstu >
XAML > Formatowanie .
Zdarzenia Autoformatowania
Autoformatowanie może wystąpić, gdy zostanie wykryte dowolne z poniższych zdarzeń.
Ukończenie tagu końcowego lub tagu prostego.
Wykonanie tagu początkowego.
Wklejanie ze schowka.
Formatowanie poleceń klawiatury.
Można określić, które zdarzenia powodują Autoformatowanie.
Po zako ńczeniu tagu ko ńcowego lub tagu prostego
Autoformatowanie występuje po zakończeniu wpisywania tagu końcowego lub tagu prostego. Tag prosty nie ma
żadnych atrybutów, na przykład <Button /> .
Po zako ńczeniu tagu pocz ą tkowego

Autoformatowanie jest wykonywane po zakończeniu wpisywania tagu początkowego.
Przy wklejaniu ze schowka
Autoformatowanie występuje po wklejeniu kodu XAML ze schowka do widoku XAML.
Styl cudzysłowu
To ustawienie wskazuje, czy wartości atrybutów są ujęte w znaki pojedynczego lub podwójnego cudzysłowu.
Funkcja autoformatującego i Autouzupełnianie IntelliSense używają tego ustawienia.
Po ustawieniu tej opcji będzie to miało zastosowanie tylko atrybuty dodane w projektancie lub ręcznie w widoku
XAML.
Podwójne cudzysłowy (")
Wartości atrybutów są ujęte w cudzysłów. <Button Name="button1">Hello</Button>
Apostrofy (')
Wartości atrybutów są ujęte w apostrofy. <Button Name='button1'>Hello</Button>
Zawijanie tagów
Możesz określić długość linii dla zawijania tagów. Gdy funkcja zawijania tagów jest włączona, wszystkie XAML
dodane później za pomocą projektanta zostaną odpowiednio opakowane.
Zawijaj tagi, które przekraczaj ą okre ślon ą długo ść
Określa, czy linie są opakowane w długości linii określonej przez Długo ść.
Długo ść
Liczba znaków, jaką może zawierać linia. W razie potrzeby niektóre linie XAML mogą przekroczyć określoną
długość wiersza.
Odstępy między atrybutami

Użyj tego ustawienia, aby kontrolować sposób, w jaki atrybuty są rozmieszczone w dokumencie XAML
Zachowaj znaki nowego wiersza i odst ę py mi ę dzy atr ybutami
Autoformatowanie nie ma wpływ na nowe wiersze i odstępy między atrybutami.
<Button Height="23" Name="button1"

Width="75">Hello</Button>
Wstaw pojedyncze odst ę py mi ę dzy atr ybutami

Atrybuty zajmują jedną linię, z jedną spacją oddzielającą sąsiednie atrybuty. Ustawienia zawijania tagów są
stosowane.
<Button Height="23" Name="button1" Width="75">Hello</Button>
Umie ść ka ż dy atr ybut w osobnym wierszu

Każdy atrybut zajmuje własny wiersz, który jest przydatny, gdy istnieje wiele atrybutów.
<Button
Height="23"
Name="button1"
Umie ść pier wszy atr ybut w tym samym wierszu co tag pocz ą tkowy
Po zaznaczeniu ten pierwszy atrybut jest wyświetlany w tym samym wierszu co tag początkowy elementu.
<Button Height="23"
Name="button1"
Odstępy elementów
To ustawienie służy do sterowania sposobem rozmieszczania elementów w dokumencie XAML.
Zachowaj nowe wiersze w zawar to ści
Puste wiersze w zawartości elementu nie są usuwane.
<Grid>
<Button Name="button1">Hello</Button>
</Grid>
Zwi ń wiele pustych wierszy w zawar to ści do pojedynczego wiersza

Puste wiersze w zawartości elementu są zwijane do jednego wiersza.
<Grid>
</Grid>
Usu ń puste wiersze w zawar to ści

Wszystkie puste wiersze w zawartości elementu są usuwane.
<Grid>
</Grid>
Zobacz też
XAML w WPF
Opcje, Edytor tekstu, XAML, różne
Na stronie właściwości ró ż ne można określić sposób formatowania elementów i atrybutów w dokumentach

XAML. Aby otworzyć okno dialogowe Opcje , kliknij menu Narz ę dzia , a następnie kliknij przycisk Opcje . Aby
uzyskać dostęp do strony właściwości ró ż ne , rozwiń w ęzeł Edytor tekstu > XAML > ró ż ne .
Autowstawianie
To ustawienie służy do określania, kiedy Tagi i cudzysłowy są generowane automatycznie.
N A Z WA O P IS
Tagi zamykające Określa, czy tag zamykający elementu jest generowany

automatycznie po zamknięciu tagu otwierającego o znaku
większości (>).
Cudzysłowy atr ybutów Określa, czy otaczające cudzysłowy są generowane, gdy

wartość atrybutu jest wybierana z listy rozwijanej
uzupełniania instrukcji.
Zamykające nawiasy klamrowe dla wyra że ń Określa, czy zamykający nawias klamrowy rozszerzenia
MarkupExtension znacznika (} ) jest generowany automatycznie po wpisaniu
otwierającego znaku nawiasu klamrowego ({ ).
Przecinki oddzielające parametr y wyra że ń Określa, czy przecinki są generowane po wpisaniu więcej niż
MarkupExtension jednego parametru w rozszerzeniu znacznika.
Błędy i ostrzeżenia
To ustawienie służy do kontrolowania, kiedy błędy i ostrzeżenia są generowane automatycznie. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz błędy i ostrzeżenia XAML.
Zobacz też
XAML w WPF
Opcje, Edytor tekstu, XML, formatowanie
Na stronie opcje formatowania można określić sposób formatowania elementów i atrybutów w dokumentach
XML. Aby uzyskać dostęp do opcji formatowania XML, wybierz opcje Narz ę dzia > > Edytor tekstu > XML , a
następnie wybierz Formatowanie .
Atrybuty
Zachowaj r ę czne formatowanie atr ybutów
Nie należy formatować atrybutów. Jest to ustawienie domyślne.
NOTE
Jeśli atrybuty są w wielu wierszach, Edytor Wetnij każdy wiersz atrybutów, aby dopasować wcięcia elementu nadrzędnego.
Wyrównaj atr ybuty ka ż dy w osobnym wierszu

Wyrównaj drugą i kolejne atrybuty w pionie, aby dopasować wcięcie pierwszego atrybutu. Następujący tekst
XML jest przykładem sposobu wyrównania atrybutów:
<item id = "123-A"
name = "hammer"
price = "9.95">
</item>
Autoformatowanie
Przy wklejaniu ze schowka
Umożliwia sformatowanie tekstu XML wklejonego ze schowka.
Po zako ńczeniu tagu ko ńcowego
Ponownie sformatuj element po zakończeniu znacznika końcowego.
Zawartość mieszana
Domy ślnie sformatuj zawar to ść mieszan ą .
Spróbuj ponownie sformatować zawartość mieszaną, z wyjątkiem sytuacji, w której zawartość znajduje się w
xml:space="preserve" zakresie. Jest to ustawienie domyślne.
Jeśli element zawiera mieszankę tekstu i znaczników, zawartość jest traktowana jako zawartość mieszana.
Poniżej znajduje się przykład elementu z zawartością mieszaną.
<dir>c:\data\AlphaProject\
<file readOnly="false">test1.txt</file>
<file readOnly="false">test2.txt</file>
</dir>
Zobacz też
Opcje XML — różne
Narzędzia XML w Visual Studio
Opcje, Edytor tekstu, XML, różne
Na stronie ró ż ne opcje można zmienić ustawienia autouzupełniania i schematu dla edytora XML. Aby uzyskać
dostęp do różnych opcji XML, wybierz opcje Narz ę dzia > > Edytor tekstu > XML , a następnie wybierz ró ż ne .
Autowstawianie
Zamknij Tagi
Edytor tekstu dodaje tagi zamykające podczas tworzenia elementów XML. Jeśli wybrano tag początkowy
elementu, Edytor wstawia pasujący tag zamykający, w tym pasujący prefiks przestrzeni nazw. To pole wyboru jest
domyślnie zaznaczone.
Cudzysłowy atr ybutów
Podczas tworzenia atrybutów XML, Edytor wstawia =" " znaki i położenia karetki ( ^ ) wewnątrz cudzysłowu.
To pole wyboru jest domyślnie zaznaczone.
Deklaracje przestrzeni nazw
Edytor automatycznie wstawia deklaracje przestrzeni nazw wszędzie tam, gdzie są one zbędne. To pole wyboru
jest domyślnie zaznaczone.
Inne znaczniki (komentarze, CDATA)
Komentarze, CDATA, DOCTYPE, instrukcje przetwarzania i inne znaczniki są autouzupełniane. To pole wyboru jest
domyślnie zaznaczone.
Sieć
Automatycznie pobieraj definicje DTD i schematy
Schematy i definicje typu dokumentu (DTD) są automatycznie pobierane z lokalizacji HTTP. Ta funkcja używa
System.Net z włączonym wykrywaniem serwera AutoProxy. To pole wyboru jest domyślnie zaznaczone.
Tworzenie konspektu
Wejd ź do tr ybu konspektu przy otwieraniu plików
Włącza funkcję tworzenia konspektu, gdy plik zostanie otwarty. To pole wyboru jest domyślnie zaznaczone.
Buforowanie
Schematy
Określa lokalizację pamięci podręcznej schematu. Przycisk Przegl ą daj otwiera bieżącą lokalizację pamięci
podręcznej schematu w nowym oknie. Domyślna lokalizacja to %VsInstallDir%\xml\Schemas.
Zobacz też
Opcje XML — formatowanie
Narzędzia XML w Visual Studio
Opcje — okno dialogowe: Projektant formularzy
systemu Windows
Strona Opcje Projektant formularzy systemu Windows umożliwia ustawianie preferencji dla siatek i innych
funkcji Projektant formularzy systemu Windows w programie Visual Studio. Otwórz okno dialogowe Opcje z
menu Narz ę dzia .
Ustawienia generowania kodu

Zoptymalizowane generowanie kodu
Włącza zoptymalizowane generowanie kodu. Niektóre kontrolki mogą nie być zgodne z tym trybem. Aby ta
zmiana zaczęła obowiązywać, program Visual Studio musi być zamknięty i ponownie otwarty.
Obsługa wysokiej rozdzielczości DPI

Powiadomienia skalowania DPI
Pokaż komunikat w projektancie formularzy systemu Windows, który może ponownie uruchomić program
Visual Studio z skalowaniem do 100%. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wyłączanie rozpoznawania dpi w
Ustawienia układu
Domy ślny rozmiar komórki siatki
Ustawia odstępy (w pikselach) między poziomymi i pionowymi liniami siatki w projektancie. Domyślny rozmiar
to 8, 8. Maksymalny rozmiar to 200, 200.
Tr yb układu
Określa system wyrównania, który ma być używany na potrzeby układu. Można wybrać opcję SnapToGrid lub
linii wyrównania.
Poka ż siatk ę
Określa, czy projektanci mają wyświetlać siatkę wielkości. Domyślnie siatka jest włączona.
Przyci ą gaj do siatki
Określa, czy projektanci będą przyciągać obiekty i kontrolki do siatki. Innymi słowy, zmiany rozmiarów i
przenoszenia elementów projektanta są ograniczone do przyrostu GridSize, gdy ta funkcja jest włączona.
Włączenie SnapToGrid ułatwia precyzyjne rozróżnienie różnych aspektów interfejsu użytkownika, ale ogranicza
swobodę, z którą może umieścić formanty. Domyślnie SnapToGrid jest włączona.
Ustawienia tagów inteligentnych powiązane z obiektem

Automatycznie otwieraj Tagi inteligentne
Określa, czy formanty i składniki wyświetlają Tagi inteligentne. Nie wszystkie formanty i składniki obsługują Tagi
inteligentne.
Refaktoryzacja
Wł ą cz refaktor yzacj ę przy zmianie nazwy
Gdy jest ustawiona na true , operacja refaktoryzacji zmiany nazwy jest wykonywana po zmianie nazwy
składnika z okna okno właściwości lub konspektu dokumentu.
Przybornik
Automatycznie Wypełnij Przybornik
Określa, czy okno przybornika jest wypełniane automatycznie ze składnikami i kontrolkami skompilowanymi
przez projekt.
Opcje — okno dialogowe: Projektant formularzy
systemu Windows > dostosowywania interfejsu
użytkownika danych
To okno dialogowe definiuje, które kontrolki są wyświetlane na liście dostępnych kontrolek dla elementów w
oknie źródła danych. Aby go otworzyć, wybierz pozycję Narz ę dzia > Opcje , a następnie wybierz pozycję
Projektant formularzy systemu Windows > Dostosowywanie interfejsu u ż ytkownika danych .
Możesz wybrać formant z elementu w oknie źródła danych przed przeciągnięciem go do formularza w aplikacji
Windows Forms. Dostępne kontrolki są określane przez typ danych elementu. Każdy typ danych ma listę
prawidłowych skojarzonych kontrolek zdefiniowanych w tym oknie dialogowym, w tym kontrolki domyślnej. Po
przeciągnięciu elementu z okna źródła danych na formularz bez wybierania kontrolki w formularzu zostanie
dodany domyślny formant dla typu danych wybranego elementu.
Dostosuj listę skojarzonych kontrolek, zaznaczając i czyszcząc pola wyboru dostępnych kontrolek dla każdego
typu danych. Aby dodać kontrolkę do listy, Dodaj kontrolkę, która implementuje
DefaultBindingPropertyAttribute ComplexBindingPropertiesAttribute atrybut lub powiązania danych do
przybornika. Kontrolka zostanie następnie wyświetlona na liście kontrolek dla tego typu danych. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz jak: Dodawanie niestandardowych kontrolek do okna źródła danych.
Typ danych
Wyświetla listę typów, z którymi są skojarzone formanty. Tabele są reprezentowane jako [List] Typ danych.
Kolumny są reprezentowane jako rzeczywisty typ danych kolumny w źródłowym magazynie danych.
Skojarzone kontrolki
Wyświetla listę formantów, które są skojarzone z wybranym typem danych. Zaznacz lub usuń zaznaczenie pola
wyboru obok kontrolki, aby skojarzyć lub usunąć jego skojarzenie. Wybrane kontrolki pojawiają się w oknie
źródła danych dla kolumny bazy danych powiązanej z skojarzonym typem danych.
Ustaw Domyślne
Przypisuje wybrany typ kontrolki jako domyślny dla wybranego typu danych. Kontrolka domyślna jest
wyświetlana jako pierwszy wybór w menu skrótów kolumny bazy danych w oknie źródła danych. Po
przeciągnięciu elementu z okna źródła danych na formularz bez wybierania kontrolki w formularzu zostanie
dodany domyślny formant dla typu danych wybranego elementu.
Tylko jeden typ kontrolki może być przypisany jako domyślny dla typu danych.
Wyczyść domyślne
Usuwa oznaczenie formantu jako domyślny dla wybranego typu danych. Jeśli nie ma wartości domyślnej dla
wybranego typu danych, [None] pojawia się jako pierwszy wybór w menu skrótów dla kolumny bazy danych
tego typu.
Strona opcji projektant XAML
Na stronie opcje Projektant XAML można określić sposób formatowania elementów i atrybutów w
dokumentach XAML. Aby otworzyć tę stronę, wybierz menu Narz ę dzia , a następnie wybierz polecenie Opcje .
Aby uzyskać dostęp do strony właściwości Projektant XAML , wybierz w ęzeł Projektant XAML . Ustawienia
dla projektant XAML są stosowane po otwarciu dokumentu. Dlatego jeśli wprowadzisz zmiany w ustawieniach,
musisz zamknąć i ponownie otworzyć program Visual Studio, aby zobaczyć zmiany.
NOTE
Okna dialogowe i polecenia menu mogą się różnić od tych opisanych w Pomocy, w zależności od ustawień aktywnych lub
wydania. Aby zmienić ustawienia, wybierz Impor tuj i Ekspor tuj ustawienia w menu Narz ędzia . Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Resetowanie ustawień.
Włącz projektant XAML

Po wybraniu tego ustawienia włącza projektant XAML. Projektant XAML udostępnia obszar roboczy wizualizacji,
w którym można edytować dokumenty XAML. Niektóre funkcje w programie Visual Studio, takie jak IntelliSense
dla zasobów i danych DataBinding, wymagają włączenia projektant XAML.
Poniższe ustawienia są stosowane tylko wtedy, gdy projektant XAML jest włączona. Jeśli zmienisz tę opcję,
konieczne będzie ponowne uruchomienie programu Visual Studio, aby ustawienie zaczęło obowiązywać.
Widok dokumentu domyślnego

Użyj tego ustawienia, aby określić, czy widok Projekt pojawia się po załadowaniu dokumentów XAML.
N A Z WA O P IS
Widok źródła Określa, czy tylko źródło XAML jest wyświetlane w widoku
XAML. Jest to przydatne podczas ładowania dużych
dokumentów.
Widok projektu Określa, czy tylko projektant XAML wizualizacji ma być

wyświetlana w widoku XAML.
Widok podzielony Określa, czy element wizualny projektant XAML i źródło

XAML będą widoczne obok siebie w widoku XAML
(lokalizacja na podstawie ustawienia orientacji podziału ).
Podziel orientację
Użyj tego ustawienia, aby określić, kiedy i jak projektant XAML pojawia się podczas edytowania dokumentu
XAML. Te ustawienia są stosowane tylko wtedy, gdy widok dokumentu domy ślnego jest ustawiony na
Widok podzielony .
N A Z WA O P IS
N A Z WA O P IS
Pionowa Źródło XAML pojawia się po lewej stronie widoku XAML, a

projektant XAML pojawia się po drugiej stronie.
Układ Projektant XAML pojawia się w górnej części widoku XAML, a

źródło XAML pojawia się poniżej.
War too ć Dokument XAML stosuje orientację podziału zalecaną dla

platformy wskazywanej przez projekt dokumentu. W
przypadku większości platform jest to odpowiednik w
poziomie .
Powiększ przy użyciu

Użyj tego ustawienia, aby określić, jak powiększenie ma być stosowane podczas edytowania dokumentu XAML.
N A Z WA O P IS
Kółka myszy Powiększ projektant XAML, przewijając kółko myszy.
CTRL + kółko myszy Powiększ projektant XAML, naciskając klawisz Ctrl podczas
przewijania kółka myszy.
Alt + kółko myszy Powiększ projektant XAML, naciskając klawisz Alt podczas
przewijania kółka myszy.
Te ustawienia określają zachowanie projektanta podczas edytowania dokumentu XAML.
Domyślne ustawienie powiększenia

Użyj tego ustawienia, aby określić domyślną wartość powiększenia dla wyświetlania dokumentu XAML.
N A Z WA O P IS
Ostatnio u żywane Użyj ostatnio używanej wartości powiększenia dla wszystkich

dokumentów XAML domyślnie. Gdy dokument XAML
zostanie otwarty po raz pierwszy, będzie używać ustawienia
"Dopasuj wszystko" tylko po raz pierwszy.
Dopasuj wszystko Użyj tej opcji, aby ustawić wartość powiększenia na "Dopasuj
wszystkie" dla projektanta XAML. Po zamknięciu i ponownym
otwarciu dokumentu XAML Ostatnia ustawiona wartość
zostanie zachowana dla tej sesji, ale dla różnych sesji
"Dopasuj wszystkie" zostanie użyta domyślnie.
Te ustawienia określają zachowanie projektanta podczas edytowania dokumentu XAML.
N A Z WA O P IS
Automatycznie Nazwij elementy interaktywne Określa, czy nazwa domyślna jest pokazana dla nowego
podczas tworzenia elementu interaktywnego po dodaniu go do projektanta.
N A Z WA O P IS
Automatycznie Wstaw wła ściwo ści układu podczas Określa, czy właściwości układu są udostępniane dla nowego
tworzenia elementu elementu po dodaniu go do projektanta. Właściwości układu
to te, które wpływają na układ kontrolki, na przykład Margin
i VerticalAlignment. Poniższy kod XAML pokazuje, w jaki
sposób przycisk jest tworzony z i bez wybrania tej opcji:
<Button Content="Button" HorizontalAlignment="Left"
Margin="245,56,0,0" Grid.Row="1"
VerticalAlignment="Top" Width="75"/>
<Button Content="Button" Grid.Row="1"/>
Korzystanie z układu opar tego na ćwiar tki Określa, czy aktualnie wybrana kontrolka jest wyrównana do
najbliższej krawędzi kontenera nadrzędnego. Jeśli to pole
wyboru jest wyczyszczone, wyrównania formantów nie są
zmieniane podczas operacji przenoszenia lub tworzenia.
Automatycznie Wypełnij elementy przybornika Określa, czy kontrolki użytkownika i kontrolki

niestandardowe w bieżącym rozwiązaniu są automatycznie
wyświetlane w przyborniku.
Ustawienia (tylko Blend)

Użyj tych opcji, aby określić ustawienia podczas edytowania plików XAML przy użyciu programu Blend.
N A Z WA O P IS
Powiększ przy u życiu Powiększ projektant XAML przez przewinięcie kółka myszy
lub naciśnięcie klawisza Ctrl lub Alt podczas przewijania
kółka myszy.
Jednostki typu Określa, czy pomiary projektanta są oparte na punktach lub

pikselach. Ponieważ aplikacje uniwersalne systemu Windows
nie obsługują punktów, jednostki są automatycznie
konwertowane na piksele w przypadku wybrania punktów .
Obszar kompozycji (tylko Blend)

Użyj tych ustawień, aby określić zachowanie projektant XAML podczas edytowania dokumentów XAML w
programie Blend.
Przyciąganie
N A Z WA O P IS
Poka ż siatk ę przyciągania Gdy ta opcja jest zaznaczona, linie siatki są wyświetlane w
projektancie, aby ułatwić wyrównywanie kontrolek.
Formanty dodane do przyciągania projektanta do tych linii
siatki, gdy zaznaczona jest opcja Przyciągaj do linii siatki .
Przyciągaj do linii siatki Gdy formanty są dodawane lub przenoszone wokół

projektanta, są one przyciągane do linii siatki.
Odst ępy linii siatki Określa odstępy między liniami siatki w pikselach lub
punktach (zgodnie z ustawieniem jednostki typu ).
N A Z WA O P IS
Przyciągaj do linii wyrównania Określa, czy formanty mają być przyciągane do linii
wyrównania.
Domy ślny margines Po włączeniu przyciągania do linii wyrównania określa

odstępy między kontrolką a linii wyrównania w pikselach lub
punktach (zgodnie z ustawieniem jednostki typu ).
Domy ślne dopełnienie Po włączeniu przyciągania do linii wyrównania określa

dodatkowe odstępy między kontrolką a linii wyrównania w
pikselach lub punktach (zgodnie z ustawieniem jednostki
typu ).
Animacja
Użyj tego ustawienia, aby określić, czy ostrzeżenie ma być wyświetlane, gdy w programie Blend są włączone
animacje zależne (bez przyspieszania).
Efekty
Użyj tych ustawień, aby określić, czy efekty są renderowane podczas edytowania plików XAML w projektant
XAML przy użyciu programu Blend.
N A Z WA O P IS
Efekty renderowania Określa, czy efekty mają być renderowane podczas

edytowania plików XAML w projektant XAML przy użyciu
programu Blend.
Próg powiększenia Określa wartość procentową powiększania efektów

renderowania, gdy zaznaczone jest pole wyboru efekty
renderowania . Jeśli powiększysz wartość tego ustawienia,
efekty nie będą już renderowane w projektant XAML.
Zobacz też
XAML w WPF
Przewodnik: Moja pierwsza aplikacja klasyczna WPF
Okno wyniku
W oknie dane wyj ściowe są wyświetlane komunikaty o stanie dla różnych funkcji w zintegrowanym
środowisku programistycznym (IDE). Aby otworzyć okno dane wyj ściowe , na pasku menu wybierz polecenie
Wy świetl > dane wyj ściowe lub naciśnij klawisze CTRL + Alt + O .
Pasek narzędzi
Następujące kontrolki są wyświetlane na pasku narzędzi okna dane wyj ściowe .
Pokaż dane wyjściowe z
Wyświetla co najmniej jedno okienko danych wyjściowych do wyświetlenia. Kilka okienek informacji może być
dostępnych w zależności od tego, które narzędzia w IDE używały okna danych wyj ściowych do dostarczania
komunikatów do użytkownika.
Znajdź komunikat w kodzie
Przenosi punkt wstawiania w edytorze kodu do wiersza, który zawiera wybrany błąd kompilacji.
Przejdź do poprzedniego komunikatu
Zmienia fokus w oknie danych wyj ściowych na poprzedni błąd kompilacji i przenosi punkt wstawiania w
edytorze kodu do wiersza, który zawiera błąd kompilacji.
Przejdź do następnego komunikatu
Zmienia fokus w oknie danych wyj ściowych na następny błąd kompilacji i przenosi punkt wstawiania w
edytorze kodu do wiersza, który zawiera błąd kompilacji.
Wyczyść wszystkie
Czyści cały tekst w okienku danych wyj ściowych .
Przełącz Zawijanie wierszy
Włącza i wyłącza funkcję zawijania wyrazów w okienku danych wyj ściowych . Gdy zawijanie wyrazów jest
włączone, tekst w dłuższych wpisach wykraczających poza obszar wyświetlania jest wyświetlany w następującym
wierszu.
Okienko danych wyjściowych

W okienku dane wyjściowe wybrane na liście Poka ż dane wyj ściowe z wskazanego źródła danych zostaną
wyświetlone dane wyjściowe.
Kierowanie komunikatów do okna danych wyjściowych

Aby wyświetlić okno danych wyj ściowych za każdym razem, gdy kompilujesz projekt, w oknie dialogowym
Opcje na stronie Ogólne projekty i rozwi ą zania > wybierz pozycję Poka ż okno dane wyj ściowe po
rozpocz ę ciu kompilacji . Następnie przy otwartym pliku kodu do edycji wybierz pozycję Przejd ź do
nast ę pnej wiadomo ści i Przejd ź do poprzedniej wiadomo ści na pasku narzędzi okna danych
wyj ściowych , aby wybrać pozycje w okienku dane wyj ściowe . W takim przypadku punkt wstawiania w
edytorze kodu przechodzi do wiersza kodu, w którym występuje wybrany problem.
Niektóre funkcje i polecenia środowiska IDE wywoływane w okno polecenie dostarczają dane wyjściowe do
okna danych wyj ściowych . Dane wyjściowe z zewnętrznych narzędzi, takich jak pliki bat i . com , które są
zwykle wyświetlane w oknie poleceń, są kierowane do okienka danych wyj ściowych po wybraniu opcji U ż yj
okno dane wyj ściowe w obszarze Zarządzaj narzędziami zewnętrznymi. Wiele innych rodzajów komunikatów
można również wyświetlać w okienkach danych wyj ściowych . Na przykład, gdy składnia Transact-SQL w
procedurze składowanej jest sprawdzana względem docelowej bazy danych, wyniki są wyświetlane w oknie
dane wyj ściowe .
Możesz również zaprogramować własne aplikacje w celu zapisywania komunikatów diagnostycznych w czasie
wykonywania w okienku danych wyj ściowych . W tym celu należy użyć elementów członkowskich Debug
klasy lub Trace klasy w System.Diagnostics przestrzeni nazw interfejsu API platformy .NET. Elementy
członkowskie Debug klasy wyświetlają dane wyjściowe podczas tworzenia konfiguracji debugowania
rozwiązania lub projektu; elementy członkowskie Trace klasy wyświetlają dane wyjściowe podczas kompilowania
konfiguracji debugowania lub wersji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz komunikaty diagnostyczne w oknie
danych wyjściowych.
W języku C++ można utworzyć niestandardowe kroki kompilacji i zdarzenia kompilacji, których ostrzeżenia i
błędy są wyświetlane i zliczane w okienku danych wyj ściowych . Naciskając klawisz F1 w wierszu danych
wyjściowych, można wyświetlić odpowiedni temat pomocy. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Formatowanie danych wyjściowych niestandardowego kroku kompilacji.
Zachowanie przewijania
Jeśli używasz autoprzewijania w oknie danych wyj ściowych , a następnie nawiguj za pomocą klawiszy myszy
lub strzałek, Autoprzewijanie zostanie zatrzymane. Aby wznowić Autoprzewijanie, naciśnij klawisze CTRL + .
Zobacz też
Komunikaty diagnostyczne w oknie danych wyjściowych
Instrukcje: kontrolowanie okna danych wyjściowych
Omówienie biblioteki klas
Informacje o właściwościach projektu
Dowiedz się więcej o konfigurowaniu i dostosowywaniu właściwości projektu.
Strony właściwości projektu

T Y T UŁ O P IS
Strona aplikacji, Projektant projektu (Visual Basic) Ta strona służy do określania ustawień i właściwości aplikacji
dla Visual Basic projektu.
Strona aplikacji, Projektant projektu (C#) Ta strona służy do określania ustawień i właściwości aplikacji
dla Visual C# projektu.
Strona Zdarzenia kompilacji, Projektant projektu (C#) To okienko służy do określania instrukcji konfiguracji
kompilacji.
Strona kompilacji, Projektant projektu (C#) To okienko służy do określania właściwości konfiguracji
kompilacji dla Visual C# projektu.
Strona kompilowania, Projektant projektu (Visual Basic) Ta strona służy do określania właściwości kompilacji dla
Visual Basic projektów.
Strona debugowania, Projektant projektu Ta strona służy do określania właściwości debugowania dla
projektu.
Analiza kodu, Projektant projektu Ta strona służy do konfigurowania narzędzia do analizy kodu.
Strona publikowania, Projektant projektu Ta strona służy do konfigurowania właściwości programu

ClickOnce .
Strona odwołań, Projektant projektu (Visual Basic) Ta strona służy do zarządzania odwołaniami używanymi
przez projekt.
Strona zabezpieczeń, Projektant projektu Ta strona służy do konfigurowania ustawień zabezpieczeń

dostępu kodu dla aplikacji wdrożonych przy użyciu ClickOnce
wdrożenia.
Strona podpisywania, Projektant projektu Ta strona służy do podpisywania manifestów aplikacji i

wdrażania oraz podpisywania zestawu.
Zobacz też
Strona właściwości aplikacji (projekty platformy
UWP)
Na stronie właściwości aplikacji można określić zestaw i informacje o projekcie platforma uniwersalna systemu
Windows (platformy UWP) oraz docelow ą wersję systemu Windows 10.
Aby uzyskać dostęp do strony aplikacji , wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń. Następnie wybierz
> Wła ściwo ści projektu na pasku menu. Strony właściwości są otwierane na karcie aplikacja .
Sekcja ogólna
Nazwa zestawu — Określa nazw ę pliku wyjściowego, który będzie przechowywać manifest zestawu.
Aby programowo uzyskać dostęp do tej właściwości, zobacz AssemblyName .
Domy ślna przestrze ń nazw — Określa podstawow ą przestrzeń nazw dla plików dodanych do projektu. Aby
uzyskać więcej informacji na temat przestrzeni nazw, zobacz przestrzenie nazw (Przewodnik programowania w
języku C#), przestrzenie nazw (Visual Basic)lub przestrzenie nazw (C++).
Aby programowo uzyskać dostęp do tej właściwości, zobacz RootNamespace .
Informacje o zestawie — Wybranie tego przycisku powoduje wyświetlenie okna dialogowego Informacje o
zestawie.
Manifest pakietu — Wybranie tego przycisku powoduje otwarcie projektanta manifestu. Można również
uzyskać dostęp do projektanta manifestu, wybierając plik Package. appxmanifest w Eksplorator rozwi ą za ń.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Configure a Package with manifest Designer.
Sekcja określania wartości docelowej

Możesz ustawić wersję docelow ą i minimalną wersję systemu Windows 10 dla swojej aplikacji, używając list
rozwijanych w tej sekcji. Zaleca się, aby można było określić najnowszą wersję systemu Windows 10 i jeśli
tworzysz aplikację dla przedsiębiorstw, która obsługuje starszą wersję minimalną. Aby uzyskać więcej informacji
na temat wersji systemu Windows 10, zobacz Wybieranie wersji platformy UWP.
Aby uzyskać informacje dotyczące platformy docelowej w programie Visual Studio, zobacz temat Określanie
platformy docelowej.
Zobacz też
Tworzenie pierwszej aplikacji platformy UWP
Wybierz wersję platformy UWP
Użyj strony aplikacji projektanta projektu, aby określić ustawienia i właściwości aplikacji projektu.
Aby uzyskać dostęp do strony aplikacji , wybierz w ęzeł projektu (nie w ęzeł rozwi ą zania ) w Eksplorator
rozwi ą za ń. Następnie wybierz > Wła ściwo ści projektu na pasku menu. Gdy zostanie wyświetlony Projektant
projektu , wybierz kartę aplikacja .
NOTE
Ogólne ustawienia aplikacji

Poniższe opcje umożliwiają skonfigurowanie ustawień ogólnych dla aplikacji.
Nazwa zestawu
Określa nazw ę pliku wyjściowego, który będzie zawierać manifest zestawu. Zmiana tej właściwości spowoduje
również zmianę właściwości Nazwa wyj ściowa .
Możesz również określić nazw ę pliku wyjściowego z wiersza polecenia przy użyciu przełącznika kompilatora
/out (Visual Basic) .
Aby uzyskać informacje na temat programistycznego uzyskiwania dostępu do tej właściwości, zobacz
AssemblyName .
Główna przestrzeń nazw
Określa podstawow ą przestrzeń nazw dla wszystkich plików w projekcie. Na przykład, jeśli ustawisz główn ą
przestrze ń nazw na Project1 , a będziesz mieć Class1 poza przestrzenią nazw w kodzie, jej przestrzeń nazw
byłaby Project1.Class1 . Jeśli Class2 w kodzie znajduje się w przestrzeni Order nazw, jej przestrzeń nazw
byłaby Project1.Order.Class2 .
Jeśli wyczyścisz główn ą przestrze ń nazw , możesz określić strukturę przestrzeni nazw projektu w kodzie.
NOTE
Jeśli używasz Global słowa kluczowego w instrukcji Namespace, możesz zdefiniować przestrzeń nazw spoza głównej
przestrzeni nazw projektu. Jeśli wyczyścisz główn ą przestrze ń nazw , Global to przestrzeń nazw najwyższego
poziomu, która usunie potrzebę Global słowa kluczowego w Namespace instrukcji. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz "globalne słowo kluczowe w instrukcjach przestrzeni nazw" w przestrzeniach nazw w Visual Basic.
Aby uzyskać informacje na temat sposobu tworzenia przestrzeni nazw w kodzie, zobacz temat przestrzeń nazw.
Aby uzyskać więcej informacji na temat właściwości głównej przestrzeni nazw, zobacz /RootNamespace —.
RootNamespace .
Platforma docelowa (wszystkie konfiguracje )
Określa wersję programu .NET, która jest przeznaczona dla aplikacji. Ta opcja może mieć różne wartości w
zależności od tego, które wersje platformy .NET są zainstalowane na komputerze.
W przypadku projektów .NET Framework wartość domyślna jest zgodna z platformą docelow ą, która została
określona podczas tworzenia projektu.
NOTE
Wstępnie wymagane pakiety wymienione w oknie dialogowym wymagania wstępne są ustawiane automatycznie po
otwarciu okna dialogowego po raz pierwszy. Jeśli później zmienisz platformę docelową projektu, musisz ręcznie określić
warunki wstępne, aby dopasować ją do nowej platformy docelowej.
Typ aplikacji
Określa typ aplikacji do skompilowania. Wartości są różne w zależności od typu projektu. Na przykład dla
projektu aplikacji Windows Forms można określić aplikacj ę Windows Forms , bibliotek ę klas , aplikacj ę
konsolow ą , usług ę systemu Windows lub bibliotek ę formantów sieci Web .
Dla projektu aplikacji sieci Web należy określić bibliotek ę klas .
Aby uzyskać więcej informacji na temat właściwości typu aplikacji , zobacz /Target (Visual Basic). Aby uzyskać
informacje o tym, jak uzyskać programowo dostęp do tej właściwości, zobacz OutputType .
Automatyczne generowanie przekierowań powiązań
Przekierowania powiązań są dodawane do projektu, jeśli aplikacja lub jej składniki odwołują się do więcej niż
jednej wersji tego samego zestawu. Jeśli chcesz ręcznie zdefiniować przekierowania powiązań w pliku projektu,
usuń zaznaczenie opcji automatycznie Generuj przekierowania powi ą za ń.
Aby uzyskać więcej informacji na temat przekierowania, zobacz Przekierowywanie wersji zestawu.
Formularz startowy/obiekt startowy/początkowy identyfikator URI
Określa formularz startowy lub punkt wejścia aplikacji.
Jeśli wybrano opcję Wł ą cz platform ę aplikacji (domyślnie), ta lista jest zatytułowana formularz star towy i
pokazuje tylko formularze, ponieważ struktura aplikacji obsługuje tylko formularze uruchamiania, a nie obiekty.
Jeśli projekt jest aplikacją przeglądarki WPF, na liście jest uruchamiany pocz ą tkowy identyfikator URI , a
wartością domyślną jest Strona1. XAML . Lista pocz ą tkowy identyfikator URI umożliwia określenie zasobu
interfejsu użytkownika (elementu XAML), który będzie wyświetlany podczas uruchamiania aplikacji. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz StartupUri.
Jeśli opcja Wł ą cz platform ę aplikacji jest wyczyszczona, ta lista będzie obiektem star towym i pokazuje
formularze oraz klasy lub moduły z Sub Main .
Obiekt star towy definiuje punkt wejścia, który ma być wywoływany, gdy aplikacja jest ładowana. Zwykle jest
to ustawienie w formularzu głównym w aplikacji lub do Sub Main procedury, która ma być uruchamiana
podczas uruchamiania aplikacji. Ponieważ biblioteki klas nie mają punktu wejścia, ich jedyną opcją dla tej
właściwości jest (None) . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /Main. Aby programowo uzyskać dostęp do tej
właściwości, zobacz StartupObject .
Ikona
Ustawia plik ICO, który ma być używany jako ikona programu. Wybierz <Browse...> , aby przeglądać w
poszukiwaniu istniejącej grafiki. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /win32icon (lub /Win32icon (opcje
kompilatora C#)). Aby programowo uzyskać dostęp do tej właściwości, zobacz ApplicationIcon .
Informacje o zestawie
Kliknij ten przycisk, aby wyświetlić okno dialogowe informacje o zestawie.
Włącz platformę aplikacji
Określa, czy projekt będzie używać struktury aplikacji. Ustawienie tej opcji ma wpływ na opcje dostępne w /
obiekcie star towym formularza startowego.
Jeśli to pole wyboru jest zaznaczone, aplikacja używa standardu Sub Main . Zaznaczenie tego pola wyboru
włącza funkcje w sekcji Wła ściwo ści platformy aplikacji systemu Windows , a także wymaga wybrania
formularza startowego.
Jeśli to pole wyboru jest wyczyszczone, aplikacja używa niestandardowego, Sub Main który został określony w
formularzu star towym . W takim przypadku można określić obiekt uruchamiania (niestandardowy Sub Main
w metodzie lub klasie) lub w formularzu. Ponadto opcje w sekcji Wła ściwo ści platformy aplikacji systemu
Windows stają się niedostępne.
Wyświetl ustawienia systemu Windows
Kliknij ten przycisk, aby wygenerować i otworzyć plik App. manifest . Program Visual Studio używa tego pliku do
generowania danych manifestu dla aplikacji. Następnie ustaw poziom wykonywania żądany przez funkcję
Kontrola konta użytkownika, modyfikując <requestedExecutionLevel> tag w pliku App. manifest w następujący
sposób:
<requestedExecutionLevel level="asInvoker" />
Technologia ClickOnce działa z poziomem asInvoker lub w trybie zwirtualizowanym (bez generowania
manifestu). Aby określić tryb zwirtualizowany, usuń cały tag z pliku App. manifest.
Aby uzyskać więcej informacji na temat generowania manifestu, zobacz wdrażanie ClickOnce w systemie
Windows Vista.
Właściwości struktury aplikacji systemu Windows

Poniższe ustawienia są dostępne w sekcji Wła ściwo ści platformy aplikacji systemu Windows . Te opcje są
dostępne tylko wtedy, gdy zaznaczone jest pole wyboru Wł ą cz platform ę aplikacji .
TIP
W poniższej sekcji opisano ustawienia Wła ściwo ści platformy Windows Framework specyficzne dla aplikacji Windows
Presentation Foundation (WPF).
Włącz style wizualne XP

Włącza lub wyłącza style wizualne systemu Windows XP, znane także jako motywy systemu Windows XP. Style
wizualne systemu Windows XP umożliwiają na przykład kontrolki z zaokrąglonymi rogami i kolorami
dynamicznymi. Wartość domyślna jest włączona.
Tworzenie aplikacji z pojedynczym wystąpieniem
Zaznacz to pole wyboru, aby uniemożliwić użytkownikom uruchamianie wielu wystąpień aplikacji. Ustawienie
domyślne dla tego pola wyboru jest wyczyszczone, co umożliwia uruchomienie wielu wystąpień aplikacji. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz StartupNextInstance zdarzenie.
Zapisz my. Settings przy zamykaniu
Zaznacz to pole wyboru, aby określić, że My.Settings Ustawienia aplikacji są zapisywane, gdy użytkownicy
zamkną komputery. Ustawienie domyślne jest włączone. Jeśli ta opcja jest wyłączona, można ręcznie zapisać
ustawienia aplikacji, wywołując polecenie My.Settings.Save .
Tryb uwierzytelniania
Wybierz pozycję Windows (domyślnie), aby określić użycie uwierzytelniania systemu Windows w celu
zidentyfikowania aktualnie zalogowanego użytkownika. Te informacje można pobrać w czasie wykonywania
przy użyciu My.User obiektu. Wybierz pozycję aplikacja — zdefiniowana , jeśli będziesz udostępniać własny
kod do uwierzytelniania użytkowników zamiast korzystać z domyślnych metod uwierzytelniania systemu
Windows.
Tryb zamykania
Zaznacz po zamkni ę ciu formularza star towego (wartość domyślna), aby określić, że aplikacja kończy
działanie, gdy formularz zostanie zamknięty, nawet jeśli inne formularze są otwarte. Zaznacz pole podczas
zamykania ostatniego formularza , aby określić, że aplikacja kończy działanie, gdy ostatni formularz jest
zamknięty lub kiedy My.Application.Exit End instrukcja jest wywoływana jawnie.
Wybierz pozycję przy jawnym zamkni ę ciu , aby określić, że aplikacja kończy działanie po jawnie wywołaniu
Shutdown .
Wybierz pozycję przy ostatnim oknie Zamknij , aby określić, że aplikacja kończy się po zamknięciu
ostatniego okna lub w przypadku jawnego wywołania Shutdown . Jest to ustawienie domyślne.
Wybierz pozycję w oknie głównym Zamknij , aby określić, że aplikacja kończy się po zamknięciu okna
głównego lub podczas jawnego wywoływania Shutdown .
Ekran powitalny
Wybierz formularz, który ma być używany jako ekran powitalny. Należy wcześniej utworzyć ekran powitalny
przy użyciu formularza lub szablonu. Wartość domyślna to (brak) .
Wyświetlanie zdarzeń aplikacji
Kliknij ten przycisk, aby wyświetlić plik kodu zdarzeń, w którym można napisać zdarzenia dla zdarzeń struktury
aplikacji Startup ,, Shutdown UnhandledException StartupNextInstance i NetworkAvailabilityChanged . Można
również zastąpić niektóre metody struktury aplikacji. Na przykład można zmienić zachowanie wyświetlania
ekranu powitalnego przez zastąpienie OnInitialize .
Właściwości struktury aplikacji systemu Windows dla aplikacji

Windows Presentation Foundation (WPF)
Poniższe ustawienia są dostępne w sekcji Wła ściwo ści platformy aplikacji systemu Windows , gdy projekt
jest aplikacją Windows Presentation Foundation (WPF). Te opcje są dostępne tylko wtedy, gdy zaznaczone jest
pole wyboru Wł ą cz platform ę aplikacji . Opcje wymienione w tej tabeli są dostępne tylko dla aplikacji
platformy WPF lub WPF. Nie są one dostępne dla formantów użytkownika WPF ani bibliotek formantów
niestandardowych.
Tryb zamykania
Ta właściwość ma zastosowanie tylko do aplikacji Windows Presentation Foundation (WPF).
Wybierz pozycję przy jawnym zamkni ę ciu , aby określić, że aplikacja kończy działanie po jawnie wywołaniu
Shutdown .
Wybierz pozycję przy ostatnim oknie Zamknij , aby określić, że aplikacja kończy się po zamknięciu
ostatniego okna lub w przypadku jawnego wywołania Shutdown . Jest to ustawienie domyślne.
Wybierz pozycję w oknie głównym Zamknij , aby określić, że aplikacja kończy się po zamknięciu okna
głównego lub podczas jawnego wywoływania Shutdown .
Aby uzyskać więcej informacji na temat korzystania z tego ustawienia, zobacz. Shutdown
Edytuj kod XAML
Ten przycisk otwiera plik definicji aplikacji (Application. XAML) w edytorze XAML. Po kliknięciu tego przycisku
aplikacja. XAML zostanie otwarta w w ęźle definicja aplikacji. Może być konieczne edytowanie tego pliku, aby
wykonać określone zadania, takie jak Definiowanie zasobów. Jeśli plik definicji aplikacji nie istnieje, Projektant
projektu tworzy jeden.
Wyświetlanie zdarzeń aplikacji
Ten przycisk otwiera Application plik klasy (Application. XAML. vb) w edytorze kodu. Jeśli plik nie istnieje,
Projektant projektu tworzy jeden z odpowiednią nazw ą klasy i przestrzenią nazw.
ApplicationObiekt zgłasza zdarzenia, gdy wystąpią zmiany stanu aplikacji (na przykład podczas uruchamiania
lub zamykania aplikacji). Aby zapoznać się z pełną listą zdarzeń uwidacznianych przez tę klasę, zobacz
Application . Te zdarzenia są obsługiwane w sekcji kod użytkownika Application klasy częściowej.
Informacje o zestawie — Okno dialogowe
Okno dialogowe informacje o zestawie służy do określania wartości .NET Framework globalnych atrybutów
zestawu, które są przechowywane w pliku AssemblyInfo tworzonym automatycznie przy użyciu projektu. W
Eksplorator rozwiązań, plik AssemblyInfo znajduje się w w ęźle My Project dla Visual Basic projektów (kliknij
przycisk Poka ż wszystkie pliki , aby go wyświetlić). W przypadku projektów C# znajduje się ona w obszarze
Wła ściwo ści . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz atrybuty (C#).
Aby uzyskać dostęp do tego okna dialogowego, wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie
w menu projekt wybierz polecenie Wła ściwo ści . Na stronie aplikacja wybierz przycisk Informacje o
zestawie .

Tytuły
Określa tytuł manifestu zestawu. Odnosi się do AssemblyTitleAttribute .
Zharmonizowan
Określa opcjonalny opis manifestu zestawu. Odnosi się do AssemblyDescriptionAttribute .
Przedsi ę biorstwo
Określa nazw ę firmy dla manifestu zestawu. Odnosi się do AssemblyCompanyAttribute .
Możesz ustawić lub zmienić wartość domyślną dla firmy w rejestrze. Poszukaj wartości
RegisteredOrganization w kluczu
Computer\HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\WOW6432Node\Microsoft\Windows
NT\CurrentVersion lub Computer\HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows
NT\CurrentVersion , w zależności od używanej wersji systemu Windows.
Iloczyn
Określa nazw ę produktu dla manifestu zestawu. Odnosi się do AssemblyProductAttribute .
Prawo
Określa informacje o prawach autorskich dla manifestu zestawu. Odnosi się do AssemblyCopyrightAttribute .
Handlowych
Określa znak towarowy dla manifestu zestawu. Odnosi się do AssemblyTrademarkAttribute .
Wersja zestawu
Określa numer wersji zestawu. Odnosi się do AssemblyVersionAttribute .
Wersja pliku
Określa numer wersji, który instruuje kompilator, aby używał określonej wersji dla zasobu wersji plików Win32.
Odnosi się do AssemblyFileVersionAttribute .
IDENT
Unikatowy identyfikator GUID, który identyfikuje zestaw. Podczas tworzenia projektu program Visual Studio
generuje identyfikator GUID dla zestawu. Odnosi się do Guid .
J ę zyk neutralny
Określa kulturę obsługiwaną przez zestaw. Odnosi się do NeutralResourcesLanguageAttribute . Wartość
domyślna to (brak) .
Ustaw zestaw COM jako widoczny
Określa, czy typy w zestawie będą dostępne dla modelu COM. Odnosi się do ComVisibleAttribute .
NOTE
Aby uzyskać więcej informacji na temat ustawiania tych właściwości podczas generowania pakietu NuGet w bibliotece klas
.NET Framework, zobacz Konfigurowanie właściwości projektu dla pakietu. Aby uzyskać więcej informacji na temat
licencjonowania i wyrażeń związanych z pakietem NuGet, zobacz licenses.NuGet.org.
Zobacz też
Atrybuty
Użyj strony aplikacji projektanta projektu , aby określić ustawienia i właściwości aplikacji projektu.
Aby uzyskać dostęp do strony aplikacji , wybierz w ęzeł projektu (nie w ęzeł rozwi ą zania ) w Eksplorator
rozwi ą za ń. Następnie wybierz > Wła ściwo ści projektu na pasku menu. Gdy pojawi się Projektant projektu ,
kliknij kartę aplikacja .
NOTE
Ogólne ustawienia aplikacji

Poniższe opcje umożliwiają skonfigurowanie ustawień ogólnych dla aplikacji.
Nazwa zestawu
Określa nazw ę pliku wyjściowego, który będzie przechowywać manifest zestawu. Zmiana tej właściwości
powoduje także zmianę właściwości nazwy wyj ściowej .
Możesz również wprowadzić tę zmianę z poziomu wiersza polecenia, używając /out (opcje kompilatora C#).
Aby programowo uzyskać dostęp do tej właściwości, zobacz AssemblyName .
Domy ślna przestrze ń nazw
Określa podstawow ą przestrzeń nazw dla plików dodanych do projektu.
Aby uzyskać więcej informacji na temat tworzenia przestrzeni nazw w kodzie, zobacz przestrzeń nazw .
Aby programowo uzyskać dostęp do tej właściwości, zobacz RootNamespace .
Struktura docelowa
Określa wersję programu .NET, która jest przeznaczona dla aplikacji. Ta opcja może mieć różne wartości w
zależności od tego, które wersje platformy .NET są zainstalowane na komputerze.
W przypadku projektów .NET Framework wartość domyślna jest zgodna z platformą docelow ą, która została
określona podczas tworzenia projektu.
Dla projektu, który jest przeznaczony dla platformy .NET Core, dostępne wersje mogą wyglądać następująco:
NOTE
Wstępnie wymagane pakiety wymienione w oknie dialogowym wymagania wstępne są ustawiane automatycznie przy
pierwszym otwarciu okna dialogowego. Jeśli później zmienisz platformę docelową projektu, musisz ręcznie wybrać
wymagania wstępne, aby dopasować ją do nowej platformy docelowej.
Typ danych wyj ściowych
Określa typ aplikacji do skompilowania. Wartości są różne w zależności od typu projektu. Na przykład dla
projektu aplikacji konsoli można określić aplikacj ę systemu Windows , aplikacj ę konsolow ą lub
bibliotek ę klas jako typ danych wyjściowych.
Dla projektu aplikacji sieci Web należy określić bibliotek ę klas .
Aby uzyskać więcej informacji na temat właściwości Typ danych wyj ściowych , zobacz /Target (opcje
kompilatora C#).
OutputType .
Automatyczne generowanie przekierowa ń powi ą za ń
Przekierowania powiązań są dodawane do projektu, jeśli aplikacja lub jej składniki odwołują się do więcej niż
jednej wersji tego samego zestawu. Jeśli chcesz ręcznie zdefiniować przekierowania powiązań w pliku projektu,
usuń zaznaczenie opcji automatycznie Generuj przekierowania powi ą za ń.
Aby uzyskać więcej informacji na temat przekierowania, zobacz Przekierowywanie wersji zestawu.
Obiekt star towy
Definiuje punkt wejścia, który ma być wywoływany, gdy aplikacja jest ładowana. Zwykle jest to ustawiane jako
główny formularz w aplikacji lub do Main procedury, która powinna być uruchamiana podczas uruchamiania
aplikacji. Ponieważ biblioteki klas nie mają punktu wejścia, ich jedyną opcją dla tej właściwości jest (nie
ustawiono) .
Domyślnie w projekcie aplikacji WPF ta opcja jest ustawiona na (nie ustawiono) . Druga opcja to [
ProjectName]. app. W projekcie WPF należy ustawić początkowy identyfikator URI, aby załadować zasób
interfejsu użytkownika podczas uruchamiania aplikacji. Aby to zrobić, Otwórz plik Application. XAML w projekcie
i ustaw StartupUri Właściwość na plik . XAML w projekcie, na przykład window1. XAML. Aby uzyskać listę
dopuszczalnych elementów głównych, zobacz StartupUri . Należy również zdefiniować
public static void Main() metodę w klasie w projekcie. Ta klasa będzie wyświetlana na liście obiektów
uruchamiania jako ProjectName. ClassName. Następnie można wybrać klasę jako obiekt startowy.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /Main (opcje kompilatora C#) . Aby programowo uzyskać dostęp do tej
właściwości, zobacz StartupObject .
Informacje o zestawie
Ten przycisk otwiera okno dialogowe Informacje o zestawie .
Zasoby
Opcje zasobów ułatwiają konfigurowanie ustawień zasobów aplikacji.
Ikona i manifest
Domyślnie ten przycisk radiowy jest zaznaczony, a ikona i opcje manifestu są włączone. Dzięki temu można
wybrać własną ikonę lub wybrać różne opcje generowania manifestu. Pozostaw wybrany przycisk radiowy,
chyba że udostępniasz plik zasobów dla projektu.
Ikona
Ustawia plik ICO , który ma być używany jako ikona programu. Kliknij przycisk Przegl ą daj , aby przejść do
istniejącej grafiki lub wpisz nazw ę żądanego pliku. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /win32icon (opcje
kompilatora C#) .
Aby programowo uzyskać dostęp do tej właściwości, zobacz ApplicationIcon .
Aby uzyskać informacje na temat tworzenia ikony, zobacz Edytor obrazów dla ikon.
Manifestu
Wybiera opcję generowania manifestu, gdy aplikacja jest uruchamiana w systemie Windows Vista w ramach
kontroli konta użytkownika (UAC). Ta opcja może mieć następujące wartości:
Osad ź manifest z ustawieniami domy ślnymi . Obsługuje typowy sposób, w jaki program Visual
Studio działa w systemie Windows Vista, który polega na osadzeniu informacji o zabezpieczeniach w
pliku wykonywalnym requestedExecutionLevel aplikacji AsInvoker . Jest to domyślne ustawienie opcji.
Utwórz aplikacj ę bez manifestu . Ta metoda jest znana jako Wirtualizacja. Użyj tej opcji, aby zapewnić
zgodność ze starszymi aplikacjami.
Proper ties\app.manifest . Ta opcja jest wymagana w przypadku aplikacji wdrażanych za pomocą
technologii ClickOnce lub Registration-Free COM. Jeśli opublikujesz aplikację przy użyciu wdrożenia
ClickOnce, manifest jest automatycznie ustawiany na tę opcję.
Plik zasobów
Wybierz ten przycisk radiowy, gdy udostępniasz plik zasobów dla projektu. Wybranie tej opcji powoduje
wyłączenie opcji ikony i manifestu .
Wprowadź nazw ę ścieżki lub użyj przycisku przeglądania (...), aby dodać plik zasobów Win32 do projektu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Tworzenie plików zasobów dla aplikacji .NET.
Strona Zdarzenia kompilacji, Projektant projektu
(C#)
Użyj strony zdarzenia kompilacji projektanta projektu , aby określić instrukcje konfiguracji kompilacji.
Możesz również określić warunki, w których są uruchamiane wszystkie zdarzenia po kompilacji. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz How to: Określanie zdarzeń kompilacji (C#) i instrukcje: Określanie zdarzeń kompilacji
(Visual Basic).
Lista elementów UI
Konfiguracja
Ta kontrolka nie jest edytowalna na tej stronie. Aby uzyskać opis tego formantu, zobacz stronę Kompilacja,
Projektant projektu (C#).
Platforma
Projektant projektu (C#).
Wiersz polecenia zdarzenia przed kompilacj ą
Określa wszystkie polecenia do wykonania przed rozpoczęciem kompilacji. Aby wpisać długie polecenia, kliknij
opcję Edytuj przed kompilacj ą , aby wyświetlić okno dialogowe zdarzenie sprzed kompilacji/zdarzenie po
kompilacji.
NOTE
Zdarzenia przed kompilacją nie są uruchamiane, jeśli projekt jest aktualny i żadna kompilacja nie zostanie wyzwolona.
Wiersz polecenia zdarzenia po kompilacji

Określa wszystkie polecenia do wykonania po zakończeniu kompilacji. Aby wpisać długie polecenia, kliknij
przycisk Edytuj po kompilacji , aby wyświetlić okno dialogowe zdarzenie przed kompilacj ą /zdarzenie
po kompilacji .
NOTE
Dodaj call instrukcję przed wszystkimi poleceniami po kompilacji, które uruchamiają pliki. bat. Na przykład:
Uruchom zdarzenie po kompilacji

Określa następujące warunki dla zdarzenia po kompilacji do uruchomienia, jak pokazano w poniższej tabeli.
O P C JA W Y N IK
Always (Zawsze) Zdarzenie po kompilacji zostanie uruchomione bez względu

na to, czy kompilacja powiodła się.
O P C JA W Y N IK
Po pomy ślnej kompilacji Zdarzenie po kompilacji zostanie uruchomione, jeśli

kompilacja zakończy się pomyślnie. W tym celu zdarzenie
zostanie uruchomione nawet dla projektu, który jest
aktualny, o ile kompilacja zakończy się powodzeniem.
Gdy kompilacja aktualizuje dane wyjściowe projektu Zdarzenie po kompilacji zostanie uruchomione tylko wtedy,
gdy plik wyjściowy kompilatora (. exe lub. dll) różni się od
poprzedniego pliku wyjściowego kompilatora. W rezultacie
zdarzenie po kompilacji nie jest uruchamiane, jeśli projekt jest
aktualny.
W pliku projektu
W starszych wersjach programu Visual Studio, gdy zmienisz ustawienie PreBuildEvent lub PostBuildEvent w
IDE, Visual Studio dodaje PreBuildEvent PostBuildEvent Właściwość lub do pliku projektu. Jeśli na przykład
ustawienie wiersza polecenia PreBuildEvent w IDE jest następujące:
"$(ProjectDir)PreBuildEvent.bat" "$(ProjectDir)..\" "$(ProjectDir)" "$(TargetDir)"
następnie ustawienie pliku projektu to:
<PropertyGroup>
<PreBuildEvent>"$(ProjectDir)PreBuildEvent.bat" "$(ProjectDir)..\" "$(ProjectDir)" "$(TargetDir)" />
</PropertyGroup>
W przypadku projektów platformy .NET Core program Visual Studio 2019 (i program Visual Studio 2017 w
nowszych aktualizacjach) dodaje element docelowy programu MSBuild o nazwie PreBuild lub PostBuild dla
ustawień PreBuildEvent i PostBuildEvent . Te obiekty docelowe używają atrybutów BeforeTargets i
AfterTargets , które są rozpoznawane przez program MSBuild. Na przykład w poprzednim przykładzie program
Visual Studio generuje teraz następujący kod:
<Target Name="PreBuild" BeforeTargets="PreBuildEvent">

<Exec Command=""$(ProjectDir)PreBuildEvent.bat" "$(ProjectDir)..\"
"$(ProjectDir)" "$(TargetDir)"" />
</Target>
Dla zdarzenia po kompilacji Użyj nazwy PostBuild i ustaw atrybut AfterTargets na PostBuildEvent .
<Target Name="PostBuild" AfterTargets="PostBuildEvent">

<Exec Command="echo Output written to $(TargetDir)" />
</Target>
NOTE
Te zmiany pliku projektu zostały wprowadzone do obsługi projektów w stylu zestawu SDK. Jeśli migrujesz plik projektu ze
starego formatu do formatu w stylu zestawu SDK ręcznie, Usuń PreBuildEvent PostBuildEvent właściwości i zastąp je
PreBuild PostBuild elementami docelowymi, jak pokazano w powyższym kodzie. Aby dowiedzieć się, jak stwierdzić ,
czy projekt jest projektem w stylu zestawu SDK, zobacz Sprawdzanie projektu format.
Zobacz też
Porady: określanie zdarzeń kompilacji (Visual Basic)
Porady: określanie zdarzeń kompilacji (C#)
Odwołanie do właściwości projektu
Kompilowanie i tworzenie
Zdarzenie przed kompilacją/wiersz polecenia
zdarzenia po kompilacji
Możesz wpisać zdarzenia przed lub po kompilacji dla strony zdarzenia kompilacji, Projektant projektu (C#)
bezpośrednio w polu edycji lub wybrać makra przed i po kompilacji z listy dostępnych makr.
NOTE

Pole edycji wiersza polecenia
Zawiera zdarzenia do uruchomienia na potrzeby wstępnej kompilacji lub po kompilacji.
NOTE
Dodaj callinstrukcję przed wszystkimi poleceniami po kompilacji, które uruchamiają pliki. bat. Na przykład:
Makra
Rozwija pole edycji, aby wyświetlić listę makr do wstawienia w polu edycji wiersza polecenia.
Tabela makr
Wyświetla listę dostępnych makr i jego wartość. Aby uzyskać opis każdego z tych elementów, zobacz poniższe
makra. Można wybrać tylko jedno makro naraz, aby wstawić je do pola edycji wiersza polecenia.
Inser t
Wstawia do pola edycji wiersza polecenia makro wybrane w tabeli Macro.
Makra
Możesz użyć dowolnego z tych makr, aby określić lokalizacje plików lub uzyskać rzeczywistą nazw ę pliku
wejściowego w przypadku wielu zaznaczeń. W tych makrach nie jest rozróżniana wielkość liter.
M A K RO O P IS
$(ConfigurationName) Nazwa bieżącej konfiguracji projektu, na przykład

"Debugowanie".
$(OutDir) Ścieżka do katalogu wyjściowego pliku, względem katalogu

projektu. Jest to rozwiązanie do wartości właściwości katalog
wyjściowy. Zawiera końcowy ukośnik odwrotny " \ ".
$(DevEnvDir) Katalog instalacji programu Visual Studio (zdefiniowany przy

użyciu dysku i ścieżki); zawiera końcowy ukośnik odwrotny "
\ ".
M A K RO O P IS
$(PlatformName) Nazwa aktualnie dostosowanej platformy. Na przykład

"AnyCPU".
$(ProjectDir) Katalog projektu (zdefiniowany przy użyciu dysku i ścieżki);

zawiera końcowy ukośnik odwrotny " \ ".
$(ProjectPath) Nazwa ścieżki bezwzględnej projektu (zdefiniowana przy

użyciu dysku, ścieżki, nazwy podstawowej i rozszerzenia
pliku).
$(ProjectName) Podstawowa nazwa projektu.
$(ProjectFileName) Nazwa pliku projektu (zdefiniowana z nazwą podstawową i

rozszerzeniem pliku).
$(ProjectExt) Rozszerzenie pliku projektu. Zawiera "." przed rozszerzeniem

pliku.
$(SolutionDir) Katalog rozwiązania (zdefiniowany przy użyciu dysku i

ścieżki); zawiera końcowy ukośnik odwrotny " \ ".
$(SolutionPath) Nazwa ścieżki bezwzględnej rozwiązania (zdefiniowanego

przy użyciu dysku, ścieżki, nazwy podstawowej i rozszerzenia
pliku).
$(SolutionName) Podstawowa nazwa rozwiązania.
$(SolutionFileName) Nazwa pliku rozwiązania (zdefiniowana z nazwą podstawową

i rozszerzeniem pliku).
$(SolutionExt) Rozszerzenie pliku rozwiązania. Zawiera "." przed

rozszerzeniem pliku.
$(TargetDir) Katalog podstawowego pliku wyjściowego kompilacji

(zdefiniowany przy użyciu dysku i ścieżki). Zawiera końcowy
ukośnik odwrotny " \ ".
$(TargetPath) Nazwa ścieżki bezwzględnej podstawowego pliku

wyjściowego dla kompilacji (zdefiniowana z dyskiem, ścieżką,
nazwą bazową i rozszerzeniem pliku).
$(TargetName) Podstawowa nazwa podstawowego pliku wyjściowego dla

kompilacji.
$(TargetFileName) Nazwa pliku podstawowego pliku wyjściowego dla kompilacji

(zdefiniowana jako nazwa podstawowa i rozszerzenie pliku).
$(TargetExt) Rozszerzenie pliku podstawowego pliku wyjściowego dla

kompilacji. Zawiera "." przed rozszerzeniem pliku.
Zobacz też
Określanie niestandardowych zdarzeń kompilacji w programie Visual Studio
Strona Zdarzenia kompilacji, Projektant projektu (C#)
Porady: określanie zdarzeń kompilacji (C#)
Użyj strony Build (Kompilacja) projektanta projektu, aby określić właściwości konfiguracji kompilacji
projektu. Ta strona dotyczy tylko Visual C# projektów.
Aby uzyskać dostęp do strony Kompilacja, wybierz w ęzeł projektu (nie w ę zeł rozwiązania) w Eksplorator
rozwi ą za ń. Następnie wybierz pozycj ę Wy świetl, strony wła ściwo ści w menu. Gdy pojawi się projektant
projektu, wybierz kar t ę Kompilacja.
NOTE
Konfiguracja i platforma
Poniższe opcje umożliwiają wybranie konfiguracji i platformy do wyświetlenia lub zmodyfikowania.
NOTE
W przypadku uproszczonych konfiguracji kompilacji system projektu określa, czy należy utworzyć wersję do debugowania,
czy wydania. W związku z tym te opcje nie są wyświetlane. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Set debug and
release configurations ( Jak ustawić konfiguracje debugowania i wydania).
Konfiguracja
Określa, które ustawienia konfiguracji mają być wyświetlane lub modyfikowane. Ustawieniami mogą być
Aktywne (debugowanie) (ustawienie domyślne), Debugowanie, Wydanie lub Wszystkie konfiguracje.
Platforma
Określa, które ustawienia platformy mają być wyświetlane lub modyfikowane. Ustawieniem domyślnym jest
Aktywny (dowolny procesor CPU). Aktywną platformę można zmienić przy użyciu Mened ż er
konfiguracji . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Tworzyć i edytować konfiguracje.
Ogólne
Poniższe opcje umożliwiają skonfigurowanie kilku ustawień kompilatora języka C#.
Symbole kompilacji warunkowej
Określa symbole, na których należy wykonać kompilację warunkow ą. Oddziel symbole średnikiem (";"). Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz /define (Opcje kompilatora C#).
Definiowanie stałej DEBUG
Definiuje DEBUG jako symbol we wszystkich plikach kodu źródłowego w aplikacji. Wybranie tej opcji jest
równoważne użyciu /define:DEBUG opcji wiersza polecenia.
Definiowanie stałej TRACE
Definiuje trace jako symbol we wszystkich plikach kodu źródłowego w aplikacji. Wybranie tej opcji jest
równoważne użyciu /define:TRACE opcji wiersza polecenia.
Element docelowy platformy
Określa procesor, który ma być docelowy przez plik wyjściowy. Wybierz procesor x86 dla dowolnego 32-
bitowego procesora zgodnego z technologią Intel, wybierz procesor x64 dla dowolnego 64-bitowego procesora
zgodnego z technologią Intel, wybierz pozycję ARM dla procesorów ARM lub wybierz pozycję Dowolny
procesor CPU, aby określić, że dowolny procesor jest akceptowalny. Ka ż dy procesor CPU jest wartością
domyślną dla projektów, ponieważ umożliwia uruchamianie aplikacji na najszerszym zakresie sprzętu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /platform (Opcje kompilatora C#).
Nullable
Określa kontekst dopuszczania wartości null dla całego projektu w języku C#. Ta opcja interfejsu użytkownika
została wprowadzona w Visual Studio 16.5 i jest włączona tylko dla projektów, które używają języka C# 8.0 lub
nowszego.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Nullable Contexts (Konteksty dopuszczane do wartości null).
Preferuj 32-bitowe
Jeśli pole wyboru Preferuj 32-bitowe jest zaznaczone, aplikacja działa jako aplikacja 32-bitowa w 32-
bitowych i 64-bitowych wersjach systemu Windows. Jeśli to pole wyboru zostanie wyczyszone, aplikacja będzie
uruchamiana jako aplikacja 32-bitowa w 32-bitowych wersjach systemu Windows i jako aplikacja 64-bitowa w
64-bitowych wersjach systemu Windows.
Jeśli uruchamiasz aplikację jako aplikację 64-bitow ą, rozmiar wskaźnika podwaja się, a problemy ze zgodnością
mogą wystąpić w przypadku innych bibliotek, które są wyłącznie 32-bitowe. Aplikacja 64-bitowa jest przydatna
tylko wtedy, gdy wymaga więcej niż 4 GB pamięci lub instrukcje 64-bitowe zapewniają znaczącą popraw ę
wydajności.
To pole wyboru jest dostępne tylko wtedy, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:
Na stronie kompilacji lista Docelowa platforma jest ustawiona na war to ść Dowolny procesor
CPU.
Na stronie aplikacji na liście Typ danych wyj ściowych określa się, że projekt jest aplikacją.
Na stronie aplikacji na liście Docelowa framework jest .NET Framework 4.5.
Zezwalaj na niebezpieczny kod
Zezwala na kompilowanie kodu, który używa niebezpiecznego słowa kluczowego . Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz /unsafe (Opcje kompilatora C#).
Optymalizowanie kodu
Włącz lub wyłącz optymalizacje wykonywane przez kompilator, aby plik wyjściowy był mniejszy, szybszy i
bardziej wydajny. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /optimize (Opcje kompilatora C#).
Błędy i ostrzeżenia
Następujące ustawienia służą do konfigurowania opcji błędów i ostrzeżeń dla procesu kompilacji.
Poziom ostrze ż enia
Określa poziom do wyświetlenia dla ostrzeżeń kompilatora. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /warn (Opcje
kompilatora C#).
Pomijanie ostrze ż e ń
Blokuje możliwość generowania przez kompilator jednego lub większej liczby ostrzeżeń. Oddziel wiele numerów
ostrzeżeń przecinkami lub średnikami. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /nowarn (Opcje kompilatora C#).
Traktuj ostrzeżenia jako błędy

Następujące ustawienia służą do określania, które ostrzeżenia są traktowane jako błędy. Wybierz jedną z
następujących opcji, aby wskazać, w jakich warunkach ma być zwracany błąd, gdy kompilacja napotka
ostrzeżenie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /warnaserror (Opcje kompilatora C#).
Brak — nie traktuje ostrzeżeń jako błędów.
Wszystkie — traktuje wszystkie ostrzeżenia jako błędy.
Okre ślone ostrze ż enia — traktuje określone ostrzeżenia jako błędy. Oddziel wiele numerów ostrzeżeń
przecinkami lub średnikami.
TIP
Jeśli nie chcesz, aby ostrzeżenia analizy kodu były traktowane jako błędy, zobacz Analiza kodu — często zadawane pytania.
Dane wyjściowe
Następujące ustawienia służą do konfigurowania opcji danych wyjściowych dla procesu kompilacji.
Ście ż ka wyj ściowa
Określa lokalizację plików wyjściowych dla konfiguracji tego projektu. Wprowadź ścieżkę danych wyjściowych
kompilacji w tym polu lub wybierz przycisk Przegl ą daj, aby określić ścieżkę. Ścieżka jest względna; W
przypadku wprowadzenia ścieżki bezwzględnej zostanie ona zapisana jako względna. Ścieżka domyślna to
bin\Debug lub \ bin\Release.
W przypadku uproszczonych konfiguracji kompilacji system projektu określa, czy kompilować wersję
debugowania, czy wydania. Polecenie Kompilacja z menu Debugowanie (F5) umieści kompilację w lokalizacji
debugowania niezależnie od okre ślisz ście ż ki wyjściowej. Jednak polecenie Build (Kompilacja) z menu
Build (Kompilacja) umieszcza je w określisz lokalizacji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Understanding
Build Configurations (Opis konfiguracji kompilacji).
Plik dokumentacji XML
Określa nazw ę pliku, w którym będą przetwarzane komentarze dokumentacji. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz /doc (Opcje kompilatora C#).
Rejestrowanie w celu mi ę dzyopietowego com
Wskazuje, że aplikacja zarządzana będzie uwidaczniać obiekt COM (otokę wywoływną COM), który umożliwia
obiektowi COM interakcję z aplikacją zarządzaną. Właściwość Typ danych wyj ściowych na stronie Aplikacja
projektanta projektu dla tej aplikacji musi być ustawiona na wartość Biblioteka klas, aby właściwość
międzyopcyjna Rejestruj dla com była dostępna. Aby uzyskać przykładow ą klasę, która może zostać dołączyć do
aplikacji i uwidocznić jako Visual C# obiekt COM, zobacz Przykładowa klasa COM.
Generowanie zestawu serializacji
Określa, czy kompilator będzie używać narzędzie XML Serializer Generator (Sgen.exe) do tworzenia zestawów
serializacji XML. Zestawy serializacji może poprawić wydajność uruchamiania, jeśli używasz tej klasy do
XmlSerializer serializacji typów w kodzie. Domyślnie ta opcja jest ustawiona na automatyczne , który określa, że
zestawy serializacji są generowane tylko wtedy, gdy zostały użyte do kodowania typów w XmlSerializer kodzie
XML. Off określa, że zestawy serializacji nigdy nie są generowane, niezależnie od tego, czy kod używa
XmlSerializer . Na określa, że zestawy serializacji zawsze są generowane. Zestawy serializacji są nazywane
TypeName .XmlSerializers.dll. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz narzędzie XML Serializer Generator
(Sgen.exe).
Zaawansowany
Kliknij, aby wyświetlić okno dialogowe Zaawansowane ustawienia kompilacji (C#).
Zobacz też
Opcje kompilatora języka C#
Zaawansowane ustawienia kompilacji — okno
dialogowe (C#)
Za pomocą okna dialogowego Zaawansowane ustawienia kompilacji w projektancie projektu można

określić zaawansowane właściwości konfiguracji kompilacji projektu. To okno dialogowe dotyczy tylko
projektów języka C#.
Ogólne
Poniższe opcje umożliwiają ustawienie ogólnych ustawień zaawansowanych.
Wersja j ę zykowa
Linki do /langversion (opcje kompilatora C#), które zawierają informacje o tym, jak domyślna wersja językowa
jest wybierana na podstawie platformy docelowej projektu.
Określa wersję języka do użycia. Zestaw funkcji różni się w każdej wersji, dlatego można użyć tej opcji, aby
wymusić, aby kompilator zezwalał tylko na podzbiór wdrożonych funkcji, lub aby włączyć tylko te funkcje, które
są zgodne z istniejącym standardem.
Wartość domyślna to C# 7,0.
Rapor towanie wewn ę trznego bł ę du kompilatora
Określa, czy raportować błędy kompilatora do firmy Microsoft. Jeśli zostanie ustawiony monit (domyślnie),
zostanie wyświetlony monit o podanie, czy wystąpił wewnętrzny błąd kompilatora, co umożliwia wysłanie
raportu o błędach do firmy Microsoft. W przypadku wybrania opcji Wy ślij raport o błędach zostanie wysłany
automatycznie. W przypadku ustawienia wartości Queue raporty o błędach będą umieszczane w kolejce. W
przypadku wybrania wartości none błąd będzie raportowany tylko w danych wyjściowych kompilatora. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz /errorreport (opcje kompilatora C#).
Sprawd ź , czy jest przepełnienie ar ytmetyczne/nadmiarowy
Określa, czy instrukcja arytmetyczna liczb całkowitych, która nie znajduje się w zakresie zaznaczonych lub
niesprawdzonych słów kluczowych i powoduje, że wartość spoza zakresu typu danych spowoduje wystąpienie
wyjątku czasu wykonywania. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /Checked (opcje kompilatora C#).
Nie Odwołuj si ę do mscorlib.dll
Określa, czy mscorlib.dll zostanie zaimportowana do programu w celu zdefiniowania całej System przestrzeni
nazw. Zaznacz to pole wyboru, jeśli chcesz zdefiniować lub utworzyć własną System przestrzeń nazw i obiekty.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /nostdlib (opcje kompilatora C#).
Dane wyjściowe
Poniższe opcje pozwalają określić zaawansowane opcje wyjściowe.
Informacje o debugowaniu
Określa typ informacji o debugowaniu generowanych przez kompilator. Informacje o sposobie konfigurowania
wydajności debugowania aplikacji znajdują się w temacie ułatwianie debugowania obrazu. To ustawienie ma
następujące opcje:
brak
Określa, że nie będą generowane żadne informacje o debugowaniu.
szczegółowe
Umożliwia dołączenie debugera do działającego programu.
pdbonly
Zezwala na Debugowanie kodu źródłowego, gdy program jest uruchamiany w debugerze, ale tylko w
przypadku, gdy uruchomiony program zostanie dołączony do debugera.
przeno śne
Tworzy. Plik PDB, plik symboliczny niezależny od platformy, który udostępnia inne narzędzia, w
szczególności debugery, informacje o tym, co znajduje się w głównym pliku wykonywalnym i sposobie
jego wygenerowania. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz przenośny plik PDB .
osadzi ć
Osadza informacje o symbolu przenośnym w zestawie. Brak zewnętrznego. Plik PDB jest tworzony.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /debug (opcje kompilatora C#).
Wyrównanie pliku
Określa rozmiar sekcji w pliku wyjściowym. Prawidłowe wartości to 512 , 1024 , 2048 , 4096 i 8192 . Te
wartości są mierzone w bajtach. Każda sekcja zostanie wyrównana na granicy, która jest wielokrotnością tej
wartości, co wpływa na rozmiar pliku wyjściowego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /filealign (opcje
kompilatora C#).
Adres podstawowy biblioteki
Określa preferowany adres podstawowy, z którego ma zostać załadowana Biblioteka DLL. Domyślny adres
podstawowy dla biblioteki DLL jest ustawiany przez środowisko uruchomieniowe języka wspólnego .NET
Framework. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /BaseAddress (opcje kompilatora C#).
Zobacz też
Opcje kompilatora C#
Analiza kodu, Projektant projektu
Zawiera narzędzie do analizy kodu, które można wybrać do uruchomienia w kodzie. Narzędzie raportuje
informacje o zestawach, takie jak naruszenia reguł programowania i projektowania określonych w Microsoft
.NET wytycznych dotyczących projektowania.

Włącz analizę kodu
Włącza lub wyłącza analizę kodu dla projektu.
Reguły projektowania
Włącza lub wyłącza reguły projektowania. Możesz również rozwinąć ten wpis, aby włączyć lub wyłączyć
poszczególne reguły.
Reguły globalizacji
Włącza lub wyłącza reguły globalizacji. Możesz również rozwinąć ten wpis, aby włączyć lub wyłączyć
Reguły współdziałania
Włącza lub wyłącza reguły współdziałania. Możesz również rozwinąć ten wpis, aby włączyć lub wyłączyć
Reguły utrzymania
Włącza lub wyłącza reguły utrzymania. Możesz również rozwinąć ten wpis, aby włączyć lub wyłączyć
Reguły mobilności
Włącza lub wyłącza reguły mobilności. Możesz również rozwinąć ten wpis, aby włączyć lub wyłączyć
Reguły nazewnictwa
Włącza lub wyłącza reguły nazewnictwa. Możesz również rozwinąć ten wpis, aby włączyć lub wyłączyć
Reguły wydajności
Włącza lub wyłącza reguły wydajności. Możesz również rozwinąć ten wpis, aby włączyć lub wyłączyć
Reguły przenośności
Włącza lub wyłącza reguły przenośności. Możesz również rozwinąć ten wpis, aby włączyć lub wyłączyć
Reguły niezawodności
Włącza lub wyłącza reguły niezawodności. Możesz również rozwinąć ten wpis, aby włączyć lub wyłączyć
Reguły zabezpieczeń
Włącza lub wyłącza reguły zabezpieczeń. Możesz również rozwinąć ten wpis, aby włączyć lub wyłączyć
Reguły użycia
Włącza lub wyłącza reguły użycia. Możesz również rozwinąć ten wpis, aby włączyć lub wyłączyć poszczególne
reguły.
Zobacz też
Analiza kodu dla ostrzeżeń związanych z kodem zarządzanym
Analiza kodu zarządzanego — przegląd
Wskazówki: analizowanie zarządzanego kodu pod względem wad kodu
Strona kompilowania, Projektant projektu (Visual
Basic)
Użyj strony kompilacja projektanta projektu, aby określić instrukcje kompilacji. Na tej stronie można także
określić zaawansowane opcje kompilatora oraz zdarzenia przed kompilacją lub po kompilacji.
Aby uzyskać dostęp do strony kompilowania , wybierz w ęzeł projektu (nie w ęzeł rozwi ą zania ) w
Eksplorator rozwi ą za ń. Następnie wybierz projekt , Wła ściwo ści na pasku menu. Gdy pojawi się Projektant
projektu, kliknij kartę kompilacja .
NOTE
Poniższe ustawienia umożliwiają wybranie konfiguracji i platformy do wyświetlenia lub zmodyfikowania.
NOTE
W przypadku uproszczonych konfiguracji kompilacji system projektu określa, czy należy utworzyć wersję Debug lub
Release. W związku z tym listy konfiguracji i platformy nie są wyświetlane.
Konfiguracja
Określa ustawienia konfiguracji do wyświetlenia lub zmodyfikowania. Ustawienia są debugowane (ustawienie
domyślne), wydanie lub wszystkie konfiguracje . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Opis konfiguracji
kompilacji i instrukcje: Tworzenie i edytowanie konfiguracji.
Platforma
Określa ustawienia platformy do wyświetlenia lub zmodyfikowania. Można określić dowolny procesor
(wartość domyślna), x64 lub x86 .
Opcje konfiguracji kompilatora

Poniższe ustawienia umożliwiają ustawienie opcji konfiguracji kompilatora.
Ście ż ka wyj ściowa kompilacji
Określa lokalizację plików wyjściowych dla konfiguracji projektu. W tym polu wpisz ścieżkę do danych
wyjściowych kompilacji lub kliknij przycisk Przegl ą daj , aby wybrać ścieżkę. Należy zauważyć, że ścieżka jest
względna; Jeśli wprowadzisz ścieżkę bezwzględną, zostanie ona zapisana jako względna. Ścieżka domyślna to
bin\Debug\ lub bin\Release \ .
W przypadku uproszczonych konfiguracji kompilacji system projektu określa, czy należy utworzyć wersję Debug
lub Release. Polecenie Build z menu Debuguj (F5) umieści kompilację w lokalizacji debugowania niezależnie od
określonej ście ż ki wyj ściowej . Jednak polecenie Build z menu kompilacja umieszcza je w określonej
lokalizacji.
Opcja Explicit
Określa, czy zezwalać na niejawną deklarację zmiennych. Wybierz opcję Wł ą cz , aby wymagać jawnej deklaracji
zmiennych. Powoduje to, że kompilator zgłasza błędy, jeśli zmienne nie są zadeklarowane przed użyciem.
Wybierz pozycję wył ą czone , aby zezwolić na niejawną deklarację zmiennych.
To ustawienie odpowiada opcji kompilatora /optionexplicit — .
Jeśli plik kodu źródłowego zawiera instrukcję Option Explicit, On Off wartość lub w instrukcji przesłania
ustawienie opcji jawnej na stronie kompilowania .
Podczas tworzenia nowego projektu opcja ustawienie jawne na stronie kompilowania jest ustawiana na
wartość ustawienie opcji jawne w oknie dialogowym Opcje . Aby wyświetlić lub zmienić ustawienia w tym
oknie dialogowym, w menu Narz ę dzia kliknij polecenie Opcje . W oknie dialogowym Opcje rozwiń w ęzeł
projekty i rozwi ą zania , a następnie kliknij pozycję Ustawienia domy ślne w j ę zyku VB . Początkowe
domyślne ustawienie opcji Explicit w ustawieniach domy ślnych j ę zyka vb jest wł ą czone .
Ustawienie opcji Explicit Off to generalnie nie jest dobrym rozwiązaniem. W co najmniej jednej lokalizacji
można wypróbować nazw ę zmiennej, co spowodowałoby nieoczekiwane wyniki, gdy program zostanie
uruchomiony.
Option Strict
Określa, czy należy wymusić semantykę typu Strict. Gdy opcja Strict jest wł ą czona , następujące warunki
powodują błąd w czasie kompilacji:
Niejawne konwersje zaw ężające
Późne wiązanie
Niejawne wpisanie, które powoduje wystąpienie Object typu
Niejawne Zaw ężanie błędów konwersji występuje, gdy istnieje niejawna konwersja typu danych, która jest
konwersją zaw ęża. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Option Strict Statement, niejawne i jawne
konwersjeoraz rozszerzanie i zw ężanie konwersji.
Obiekt jest późnie powiązany, gdy jest przypisany do właściwości lub metody zmiennej, która jest
zadeklarowana jako typu Object . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Option stricted i wczesne i późne
wiązanie.
Niejawne błędy typu obiektu występują, gdy odpowiedni typ nie może zostać wywnioskowany dla
zadeklarowanej zmiennej, więc typ Object jest wywnioskowany. Dzieje się tak głównie w przypadku używania
Dim instrukcji w celu deklarowania zmiennej bez użycia As klauzuli i Option Infer jest wyłączona. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz temat Option Strict Statement, Option Wnioskingi Specyfikacja języka Visual
Basic.
Ustawienie opcji Strict odpowiada opcji kompilatora /optionstrict — .
Jeśli plik kodu źródłowego zawiera instrukcję Option Strict, On Off wartość lub w instrukcji zastępuje
ustawienie Option Strict na stronie kompilowania .
Podczas tworzenia projektu ustawienie opcji Strict na stronie kompilowania jest ustawione na wartość
ustawienia Strict w oknie dialogowym Opcje . Aby wyświetlić lub zmienić ustawienia w tym oknie dialogowym,
w menu Narz ę dzia kliknij polecenie Opcje . W oknie dialogowym Opcje rozwiń w ęzeł projekty i
rozwi ą zania , a następnie kliknij pozycję Ustawienia domy ślne w j ę zyku VB . Początkowe domyślne
ustawienie opcji Strict w ustawieniach domy ślnych w j ę zyku VB jest wył ą czone .
Opcja r ygor ystycznych indywidualnych ostrze ż e ń
Sekcja konfiguracje ostrze ż e ń strony kompilowania zawiera ustawienia, które odpowiadają trzem
warunkom, które powodują wystąpienie błędu kompilacji, gdy Option Strict jest włączony. Poniżej
przedstawiono następujące ustawienia:
Niejawna konwersja
Pó ź ne wi ą zanie; Wywołanie mo ż e zako ńczy ć si ę niepowodzeniem w czasie wykonywania
Niejawny typ; przyj ę to obiekt
Jeśli ustawisz opcj ę Strict to on , wszystkie trzy z tych ustawień konfiguracyjnych ostrzeżeń mają ustawioną
wartość bł ą d . Ustawienie opcji Strict to off powoduje, że wszystkie trzy ustawienia mają wartość none .
Można indywidualnie zmienić każde ustawienie konfiguracji ostrzegawczej na none , Warning lub Error . Jeśli
wszystkie trzy ustawienia konfiguracji ostrzeżeń mają ustawioną wartość bł ą d , On pojawi się w Option strict
polu. Jeśli wszystkie trzy z nich są ustawione na Brak , Off pojawia się w tym polu. Dla każdej innej kombinacji
tych ustawień pojawia się (niestandardowe) .
Opcja Porównaj
Określa typ porównywania ciągów, który ma być używany. Wybierz pozycję Binar y , aby wystawić
kompilatorowi użycie binarnego porównania ciągów z uwzględnieniem wielkości liter. Zaznacz tekst , aby użyć
specyficznych dla ustawień regionalnych porównania ciągów tekstowych.
To ustawienie odpowiada opcji kompilatora /optioncompare — .
Jeśli plik kodu źródłowego zawiera instrukcję Option Compare, Binary Text wartość lub w instrukcji
przesłania ustawienie opcji Porównaj na stronie kompilowania .
Podczas tworzenia projektu opcja Porównaj ustawienia na stronie kompilowania jest ustawiona na wartość
opcji Porównaj ustawienia w oknie dialogowym Opcje . Aby wyświetlić lub zmienić ustawienia w tym oknie
dialogowym, w menu Narz ę dzia kliknij polecenie Opcje . W oknie dialogowym Opcje rozwiń w ęzeł projekty i
rozwi ą zania , a następnie kliknij pozycję Ustawienia domy ślne w j ę zyku VB . Początkowe domyślne
ustawienie opcji Compare w j ę zyku VB domy ślnie jest binarne .
Wnioskowanie dotycz ą ce opcji
Określa, czy zezwalać na wnioskowanie o typie lokalnym w deklaracjach zmiennych. Wybierz opcję Wł ą cz , aby
zezwolić na korzystanie z wnioskowania o typie lokalnym. Wybierz pozycję wył ą czone , aby zablokować
wnioskowanie o typie lokalnym.
To ustawienie odpowiada opcji kompilatora /optioninfer — .
Jeśli plik kodu źródłowego zawiera instrukcję opcji wnioskowania, On Off wartość lub w instrukcji przesłania
ustawienie opcji wnioskowania na stronie kompilowania .
Podczas tworzenia projektu, opcja wnioskowanie dla ustawienia na stronie kompilowania jest ustawiona
na wartość ustawienia wywnioskowania opcji w oknie dialogowym Opcje . Aby wyświetlić lub zmienić
ustawienia w tym oknie dialogowym, w menu Narz ę dzia kliknij polecenie Opcje . W oknie dialogowym Opcje
rozwiń w ęzeł projekty i rozwi ą zania , a następnie kliknij pozycję Ustawienia domy ślne w j ę zyku VB .
Początkowe domyślne ustawienie wnioskowania opcji w ustawieniach domy ślnych w j ę zyku VB jest
wł ą czone .
Docelowy procesor CPU
Określa procesor, który ma być przeznaczony dla pliku wyjściowego. Określ x86 dla dowolnego 32-bitowego
procesora zgodnego z technologią Intel, x64 dla 64 każdego procesora zgodnego z technologią Intel, ARM dla
dowolnego procesora ARM lub dowolnego procesora , aby określić, że dowolny procesor jest akceptowalny.
Ka ż dy procesor jest wartością domyślną dla nowych projektów, ponieważ umożliwia uruchomienie aplikacji
na największej liczbie typów sprzętu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz /platform (Visual Basic).
Preferuj 32-bitowe
Jeśli pole wyboru Prefer32-bitowy jest zaznaczone, aplikacja działa jako aplikacja 32-bitowa na 32-bitowej i
64-bitowej wersji systemu Windows. W przeciwnym razie aplikacja działa jako aplikacja 32-bitowa w 32-
bitowych wersjach systemu Windows i jako aplikacja 64-bitowa w systemie 64-bitowe wersje systemu
Windows.
Uruchamianie jako aplikacja 64-bitowa podwaja rozmiar wskaźnika i może spowodować problemy ze
zgodnością bibliotek, które są wyłącznie 32-bitowe. Warto uruchomić aplikację jako 64-bitow ą tylko wtedy, gdy
działa znacznie szybciej lub potrzebuje więcej niż 4 GB pamięci.
To pole wyboru jest dostępne tylko wtedy, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:
Na stronie kompilowania docelowa Lista procesorów CPU jest ustawiana na dowolny procesor .
Na stronie aplikacja lista Typ aplikacji określa, że projekt jest aplikacją.
Na stronie aplikacja lista platform docelowych określa .NET Framework 4,5.
Konfiguracje ostrze ż e ń
Ta tabela zawiera listę warunków kompilacji i odpowiedni poziom powiadomienia dla ka ż dego z nich,
Ostrze ż enie lub bł ą d .
Domyślnie wszystkie ostrzeżenia kompilatora są dodawane do Lista zadań podczas kompilacji. Wybierz pozycję
Wył ą cz wszystkie ostrze ż enia , aby wystawić kompilatorowi, że nie wystawiasz ostrzeżeń lub błędów.
Wybierz pozycję Traktuj wszystkie ostrze ż enia jako bł ę dy , jeśli chcesz, aby kompilator traktował
ostrzeżenia jako błędy, które muszą zostać naprawione.
Wył ą cz wszystkie ostrze ż enia
Określa, czy zezwolić kompilatorowi na wydawanie powiadomień zgodnie z opisem w tabeli warunki i
powiadomienia opisane wcześniej w tym dokumencie. To pole wyboru jest domyślnie wyczyszczone. Zaznacz
to pole wyboru, aby spowodować, że kompilator nie wystawia ostrzeżeń lub błędów.
To ustawienie odpowiada opcji kompilatora /nowarn .
Traktuj wszystkie ostrze ż enia jako bł ę dy
Określa sposób traktowania ostrzeżeń. Domyślnie to pole wyboru jest wyczyszczone, tak aby wszystkie
powiadomienia ostrzegawcze pozostawały ustawione na Ostrze ż enie . Zaznacz to pole wyboru, aby zmienić
wszystkie powiadomienia ostrzegawcze na bł ą d .
Ta opcja jest dostępna tylko wtedy, gdy polecenie Wył ą cz wszystkie ostrze ż enia jest wyczyszczone.
Generuj plik dokumentacji XML
Określa, czy informacje o dokumentacji mają być generowane. To pole wyboru jest domyślnie zaznaczone, co
powoduje, że kompilator generuje informacje o dokumentacji i umieszcza je w pliku XML. Wyczyść to pole
wyboru, aby wylecić kompilatorowi nie tworzenie dokumentacji.
To ustawienie odpowiada opcji kompilatora /doc .
Rejestracja w celu współdziałania z modelem COM
Określa, czy aplikacja zarządzana będzie uwidaczniać obiekt COM (otoka w modelu COM), która umożliwia
obiektowi COM współpracujący z aplikacją.
Domyślnie to pole wyboru jest wyczyszczone, co oznacza, że aplikacja nie będzie zezwalać na współdziałanie z
modelem COM. Zaznacz to pole wyboru, aby zezwolić na współdziałanie modelu COM.
Ta opcja jest niedostępna dla projektów aplikacji lub aplikacji konsolowych systemu Windows.
Zdarzenia kompilacji
Kliknij ten przycisk, aby uzyskać dostęp do okna dialogowego zdarzenia kompilacji . To okno dialogowe służy
do określania instrukcji konfiguracji przed kompilacją i po kompilacji dla projektu. To okno dialogowe dotyczy
tylko projektów Visual Basic. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz okno dialogowe zdarzenia kompilacji (Visual
Basic).
Zaawansowane opcje kompilacji
Kliknij ten przycisk, aby uzyskać dostęp do okna dialogowego Ustawienia AdvancedCompiler . Okno
dialogowe Ustawienia AdvancedCompiler służy do określania zaawansowanych właściwości konfiguracji
kompilacji projektu. To okno dialogowe dotyczy tylko projektów Visual Basic. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz okno dialogowe Zaawansowane ustawienia kompilatora (Visual Basic).
Zobacz też
Kompilator Command-Line Visual Basic
Porady: tworzenie i edycja konfiguracji
Zaawansowane ustawienia kompilatora (Visual
Basic) — Okno dialogowe
Za pomocą okna dialogowego Ustawienia AdvancedCompiler projektanta projektu można określić

zaawansowane właściwości kompilacji — konfiguracja. To okno dialogowe dotyczy tylko projektów Visual Basic.
Aby uzyskać dostęp do tego okna dialogowego

1. W Eksplorator rozwi ą za ńwybierz w ęzeł projektu (nie w ęzeł rozwi ą zania ).
2. W menu projekt kliknij polecenie Wła ściwo ści . Gdy pojawi się Projektant projektu , kliknij kartę
kompilacja .
3. Na stronie kompilacja, Projektant projektu (Visual Basic)wybierz konfiguracj ę i platform ę . W
uproszczonych konfiguracjach kompilacji listy konfiguracji i platformy nie są wyświetlane. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz How to: Set Debug and Release Configurations.
4. Kliknij pozycję Zaawansowane opcje kompilacji .
NOTE
Optymalizacje
Poniższe opcje określają optymalizacje, które w niektórych przypadkach sprawiają, że plik programu jest
mniejszy, szybsze działanie programu lub przyspieszenie procesu kompilacji.
Usu ń sprawdzanie przepełnienia liczby całkowitej
To pole wyboru jest domyślnie wyczyszczone, aby włączyć sprawdzanie przepełnienia liczby całkowitej. Zaznacz
to pole wyboru, aby usunąć sprawdzanie przepełnienia liczby całkowitej. Jeśli zaznaczysz to pole wyboru,
obliczenia liczby całkowitej mogą być szybsze. Jeśli jednak usuniesz sprawdzanie przeciążenia i przepełnienie
pojemności typu danych, nieprawidłowe wyniki mogą być przechowywane bez zgłaszania błędu.
Jeśli sprawdzane są warunki przepełnienia, a operacja całkowita przekracza przepływ, OverflowException
zostanie zgłoszony wyjątek. Jeśli warunki przepełnienia nie są zaznaczone, operacje typu Integer przekraczają
wyjątek.
Wł ą cz optymalizacje
To pole wyboru jest domyślnie wyczyszczone, aby wyłączyć optymalizacje kompilatora. Zaznacz to pole wyboru,
aby włączyć optymalizacje kompilatora. Optymalizacje kompilatora sprawiają, że plik wyjściowy jest mniejszy,
szybszy i bardziej wydajny. Jednakże, ponieważ optymalizacje powodują ponowne rozmieszczanie kodu w pliku
wyjściowym, optymalizacje kompilatora mogą utrudniać debugowanie.
Adres podstawowy biblioteki DLL
To pole tekstowe wyświetla domyślny adres bazy DLL w formacie szesnastkowym. W obszarze Biblioteka klas i
projekty bibliotek formantów można użyć tego pola tekstowego, aby określić adres podstawowy, który ma być
używany podczas tworzenia biblioteki DLL.
Generuj informacje o debugowaniu
Z listy wybierz opcję Brak , pełna lub PDB . Brak określa, że nie są generowane żadne informacje debugowania.
Pełna określa, że mają zostać wygenerowane pełne informacje o debugowaniu, a PDB-tylko określa, że
powinny być generowane tylko informacje debugowania PDB. Wartość domyślna tej opcji jest pełna .
Stałe kompilacji
Stałe kompilacji warunkowej mają efekt podobny do tego w przypadku używania dyrektywy preprocesora
#Const w pliku źródłowym, z wyjątkiem tego, że stałe są zdefiniowane i mają zastosowanie do wszystkich plików
w projekcie. Możesz użyć stałych kompilacji warunkowej razem z #If... Następnie... #Else dyrektywa do
kompilowania plików źródłowych warunkowo. Zobacz Kompilacja warunkowa.
Zdefiniuj stał ą DEBUG
To pole wyboru jest domyślnie zaznaczone, co oznacza, że jest ustawiona stała debugowania.
Zdefiniuj stał ą TRACE
To pole wyboru jest domyślnie zaznaczone, co oznacza, że jest ustawiona stała śledzenia.
Stałe niestandardowe
Wprowadź dowolne niestandardowe stałe dla aplikacji w tym polu tekstowym. Wpisy powinny być rozdzielane
przecinkami, przy użyciu tej formy: Name1 = "war to ść1", NAME2 = "war to ść2", nazwa3 = "war to ść3" .
Inne ustawienia
Generuj zestawy serializacji
To ustawienie określa, czy kompilator ma tworzyć zestawy serializacji XML. Zestawy serializacji mogą zwiększyć
wydajność uruchamiania, XmlSerializer Jeśli użyto tej klasy do serializacji typów w kodzie. Wartość domyślna tej
opcji to Auto. Automatycznie określa, że zestawy serializacji mają być generowane tylko wtedy, gdy zostały
użyte XmlSerializer do kodowania typów w kodzie do formatu XML. Wył ą czone określa, że zestawy serializacji
nigdy nie są generowane, bez względu na to, czy kod używa XmlSerializer . Na określa, że zestawy serializacji
zawsze są generowane. Zestawy serializacji mają nazw ę TypeName .XmlSerializers.dll.
Zobacz też
Zdarzenia kompilacji (Visual Basic) — Okno
dialogowe
Za pomocą okna dialogowego zdarzenia kompilacji można określić instrukcje konfiguracji kompilacji. Można
również określić warunki, w których są uruchamiane wszystkie zdarzenia przed kompilacją lub po kompilacji.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Określanie zdarzeń kompilacji (Visual Basic).
Wiersz polecenia zdarzenia przed kompilacj ą
Określa wszystkie polecenia do wykonania przed rozpoczęciem kompilacji. Aby wpisać długie polecenia, kliknij
opcję Edytuj przed kompilacj ą , aby wyświetlić okno dialogowe zdarzenie sprzed kompilacji/zdarzenie po
kompilacji.
NOTE
Wiersz polecenia zdarzenia po kompilacji

Określa wszystkie polecenia do wykonania po zakończeniu kompilacji. Aby wpisać długie polecenia, kliknij
przycisk Edytuj po kompilacji , aby wyświetlić okno dialogowe zdarzenie przed kompilacj ą /zdarzenie po
kompilacji .
NOTE
Dodaj call instrukcję przed wszystkimi poleceniami po kompilacji, które uruchamiają pliki. bat. Na przykład:
Uruchom zdarzenie po kompilacji

Określa warunki dla zdarzenia po kompilacji do uruchomienia, jak pokazano w poniższej tabeli.
O P C JA W Y N IK
Always (Zawsze) Zdarzenie po kompilacji zostanie uruchomione, niezależnie

od tego, czy kompilacja zakończy się powodzeniem.
Po pomy ślnej kompilacji Zdarzenie po kompilacji zostanie uruchomione, jeśli

kompilacja zakończy się pomyślnie. Zdarzenie zostanie
uruchomione nawet dla projektu, który jest aktualny, o ile
kompilacja zakończy się powodzeniem. Jest to ustawienie
domyślne.
Gdy kompilacja aktualizuje dane wyjściowe projektu Zdarzenie po kompilacji zostanie uruchomione tylko wtedy,
gdy plik wyjściowy kompilatora (. exe lub. dll) różni się od
poprzedniego pliku wyjściowego kompilatora. Zdarzenie po
kompilacji nie jest uruchamiane, jeśli projekt jest aktualny.
Zobacz też
Strona debugowania, Projektant projektu
Strona Debuguj projektanta projektu służy do ustawiania właściwości zachowania debugowania w projekcie
Visual Basic lub C#.
Aby uzyskać dostęp do strony debugowanie , wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń. W menu
projekt wybierz polecenie <ProjectName> Wła ściwo ści . Gdy pojawi się Projektant projektu , kliknij kartę
debugowanie .
NOTE
Ten temat nie dotyczy aplikacji platformy UWP. Zobacz Rozpoczynanie sesji debugowania (VB, C#, C++ i XAML) dla
aplikacji platformy UWP.
Poniższe opcje pozwalają wybrać konfigurację i platformę do wyświetlenia lub zmodyfikowania.
Konfiguracja
Określa ustawienia konfiguracji do wyświetlenia lub zmodyfikowania. Ustawienia mogą być debugowane
(ustawienie domyślne), wydanie lub wszystkie konfiguracje .
Platforma
Określa ustawienia platformy do wyświetlenia lub zmodyfikowania. Dostępne opcje to: dowolny procesor
(domyślny), x64 i x86 .
Uruchom akcję
Akcja uruchamiania wskazuje element, który ma zostać uruchomiony podczas debugowania aplikacji: projekt,
program niestandardowy, adres URL lub wartość Nothing. Domyślnie ta opcja jest ustawiona na Uruchom
projekt . Ustawienie akcji Rozpocznij na stronie Debuguj określa wartość StartAction właściwości.
Uruchom projekt
Wybierz tę opcję, aby określić, że plik wykonywalny (dla projektów aplikacji i aplikacji konsolowej systemu
Windows) powinien być uruchamiany, gdy aplikacja jest debugowana. Ta opcja jest domyślnie wybrana.
Uruchom program zewn ę trzny
Wybierz tę opcję, aby określić, że określony program ma być uruchamiany podczas debugowania aplikacji.
Uruchom przegl ą dark ę z adresem URL
Wybierz tę opcję, aby określić, że określony adres URL ma być dostępny podczas debugowania aplikacji.
Opcje uruchamiania
Argumenty wiersza polecenia
W tym polu tekstowym wprowadź argumenty wiersza polecenia, które mają być używane na potrzeby
debugowania.
Katalog roboczy
W tym polu tekstowym wprowadź katalog, z którego zostanie uruchomiony projekt. Lub kliknij przycisk
przeglądania (...), aby wybrać katalog.
U ż yj maszyny zdalnej
Aby debugować aplikację z komputera zdalnego, zaznacz to pole wyboru, a następnie w polu tekstowym
wprowadź ścieżkę do komputera zdalnego.
Aparaty debugera
Wł ą cz debugowanie kodu natywnego
Ta opcja określa, czy Debugowanie kodu natywnego jest obsługiwane. Zaznacz to pole wyboru, jeśli tworzysz
wywołania do obiektów COM lub uruchamiasz niestandardowy program pisany w kodzie natywnym, który
wywołuje projekt i musisz debugować kod natywny. Wyczyść to pole wyboru, aby wyłączyć debugowanie kodu
niezarządzanego. To pole wyboru jest domyślnie wyczyszczone.
Wł ą cz debugowanie SQL Ser ver
Zaznacz lub wyczyść to pole wyboru, aby włączyć lub wyłączyć debugowanie procedur SQL z aplikacji Visual
Basic. To pole wyboru jest domyślnie wyczyszczone.
Zobacz też
Ustawienia projektu dla konfiguracji debugowania w języku C#
Ustawienia projektu dla konfiguracji debugowania Visual Basic
Zabezpieczanie aplikacji ClickOnce
Porady: tworzenie i edycja konfiguracji
Strona Moje rozszerzenia, Projektant projektu
(Visual Basic)
Użyj strony Moje rozszerzenia projektanta projektu , aby zarządzać My rozszerzeniami przestrzeni nazw w
projekcie. My rozszerzenia przestrzeni nazw umożliwiają dostosowanie My przestrzeni nazw w celu dodania
własnych niestandardowych elementów członkowskich. Informacje o tworzeniu niestandardowych My
rozszerzeń przestrzeni nazw można znaleźć w temacie rozszerzanie przestrzeni nazw My w Visual Basic.
Aby uzyskać dostęp do strony Moje rozszerzenia , kliknij dwukrotnie mój projekt dla w ęzła projektu w
Eksplorator rozwi ą za ń. Gdy zostanie wyświetlony Projektant projektu , kliknij kartę Moje rozszerzenia .
Lista elementów UI
Poniższe opcje umożliwiają dodawanie lub usuwanie My rozszerzeń przestrzeni nazw w projekcie. My Aby
można było dodać rozszerzenie przestrzeni nazw, należy je najpierw zainstalować jako szablon elementu
programu Visual Studio. Informacje o publikowaniu i instalowaniu My rozszerzeń przestrzeni nazw znajdują się
w temacie pakowanie i wdrażanie niestandardowych rozszerzeń.
Moje rozszerzenia przestrzeni nazw
Ta lista zawiera wszystkie My rozszerzenia przestrzeni nazw zainstalowane w projekcie.
Dodaj rozszerzenie
Kliknij ten przycisk, aby dodać My do projektu rozszerzenie zainstalowanego obszaru nazw. My Zostanie
wyświetlona lista wszystkich możliwych rozszerzeń przestrzeni nazw. Wybierz My rozszerzenie przestrzeni
nazw, które chcesz dodać do projektu, a następnie kliknij przycisk OK , aby go dodać.
Usu ń rozszerzenie
Wybierz co najmniej jedno odwołanie z listy rozszerzenia my Namespace , a następnie kliknij ten przycisk,
aby usunąć My rozszerzenie przestrzeni nazw z projektu.
Zobacz też
Rozszerzanie przestrzeni nazw My w Visual Basic
Pakowanie i wdrażanie niestandardowych rozszerzeń My
Rozszerzanie modelu aplikacji Visual Basic
Dostosowywanie, które obiekty są dostępne w My
Strona Publikowanie projektanta projektu służy do konfigurowania właściwości wdrażania ClickOnce.

Aby uzyskać dostęp do strony Publikowanie , wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie
w menu projekt kliknij polecenie Wła ściwo ści . Gdy pojawi się Projektant projektu , kliknij kartę
Publikowanie .
NOTE
Niektóre z opisanych tutaj właściwości ClickOnce można także ustawić w PublishWizard , dostępne w menu kompilacja
lub klikając przycisk PublishWizard na tej stronie.
Lista elementów UI
Lokalizacja folderu publikowania
Określa lokalizację, w której aplikacja jest publikowana. Może to być ścieżka dysku ( C:\deploy\myapplication ),
udział plików ( \\server\myapplication ) lub serwer FTP ( ftp://ftp.microsoft.com/myapplication ). Zwróć
uwagę, że tekst musi być obecny w polu Lokalizacja publikowania , aby można było wykonać przycisk
Przeglądaj (...).
Adres URL folderu instalacji
Opcjonalny. Określa witrynę sieci Web, do której użytkownicy przejdą w celu zainstalowania aplikacji. Jest to
konieczne tylko wtedy, gdy różni się od lokalizacji publikowania , na przykład po opublikowaniu aplikacji na
serwerze przejściowym.
Tr yb instalacji i ustawienia
Określa, czy aplikacja jest uruchamiana bezpośrednio z lokalizacji publikowania (gdy aplikacja jest
dost ę pna w tr ybie online jest zaznaczona) lub jest zainstalowana i dodawana do menu Star t oraz w aplecie
Dodaj lub usu ń programy w Panelu sterowania (gdy aplikacja jest dost ę pna w tr ybie offline, jak
równie ż jest zaznaczona).
W przypadku aplikacji przeglądarki sieci Web WPF aplikacja jest dost ę pna w tr ybie offline , a opcja jest
wyłączona, ponieważ takie aplikacje są dostępne tylko w trybie online.
Pliki aplikacji
Otwiera okno dialogowe pliki aplikacji, w którym można określić, w jaki sposób i gdzie są instalowane
poszczególne pliki.
Wymagania wst ę pne
Otwiera okno dialogowe wymagania wstępne, które służy do określania składników wymaganych wstępnie,
takich jak .NET Framework, które mają być instalowane razem z aplikacją.
Aktualizacje
Otwiera okno dialogowe aktualizacje aplikacji, w którym można określić zachowanie aktualizacji dla aplikacji.
Niedostępne, gdy aplikacja jest dost ę pna tylko w tr ybie online jest zaznaczona.
Opcje
Otwiera okno dialogowe Opcje publikowania, które służy do określania dodatkowych opcji publikowania
zaawansowanego.
Wersja publikacji
Ustawia numer wersji publikacji dla aplikacji; po zmianie numeru wersji aplikacja zostanie opublikowana jako
aktualizacja. Każda część wersji publikacji (główna , pomocnicza , kompilacja , poprawka ) może mieć
maksymalną wartość 65355 ( MaxValue ), maksymalną dozwoloną przez Version .
W przypadku instalowania więcej niż jednej wersji aplikacji przy użyciu technologii ClickOnce instalacja przenosi
wcześniejsze wersje aplikacji do folderu o nazwie archiwalne w określonej lokalizacji publikowania.
Archiwizowanie wcześniejszych wersji w ten sposób powoduje, że katalog instalacyjny jest niezrozumiały dla
folderów ze starszej wersji.
Automatycznie Zwi ę ksz numer poprawki przy ka ż dej publikacji
Opcjonalny. Gdy ta opcja jest zaznaczona (wartość domyślna), część poprawki numeru wersji publikacji jest
zwiększana o jeden po opublikowaniu aplikacji. Powoduje to opublikowanie aplikacji jako aktualizacji.
Kreator publikacji
Otwiera Kreatora publikacji. Ukończenie działania Kreatora publikacji ma taki sam skutek jak uruchomienie
polecenia Publikuj w menu kompilacja .
Publikuj teraz
Publikuje aplikację przy użyciu bieżących ustawień. Odpowiednik przycisku Zako ńcz w PublishWizard .
Zobacz też
Publikowanie aplikacji ClickOnce
Instrukcje: publikowanie aplikacji ClickOnce za pomocą Kreatora publikacji
Porady: określanie lokalizacji kopiowania plików przez program Visual Studio
Instrukcje: określanie lokalizacji, z której użytkownicy końcowi będą przeprowadzać instalacje
Instrukcje: określanie linku do pomocy technicznej
Instrukcje: określanie trybu offline lub online instalowania za pomocą technologii ClickOnce
Porady: włączenie funkcji AutoStart dla instalacji z dysku CD
Instrukcje: ustawienie wersji publikacji technologii ClickOnce
Instrukcje: automatyczne zwiększenie wersji publikacji ClickOnce
Instrukcje: określanie plików publikowanych za pomocą technologii ClickOnce
Porady: instalowanie wstępnie wymaganych składników za pomocą aplikacji ClickOnce
Porady: zarządzanie aktualizacji dla aplikacji ClickOnce
Porady: zmienianie języka publikacji dla aplikacji ClickOnce
Instrukcje: określanie nazwy menu Start dla aplikacji ClickOnce
Instrukcje: określanie strony publikowania dla aplikacji ClickOnce
Bezpieczeństwo i wdrażanie technologii ClickOnce
Wstępnie wymagane składniki — Okno dialogowe
W oknie dialogowym wymagania wst ę pne określono, które wstępnie wymagane składniki są zainstalowane,
jak są instalowane, oraz kolejności instalacji pakietów.
Aby uzyskać dostęp do okna dialogowego, wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie
wybierz > Wła ściwo ści projektu. Gdy zostanie wyświetlony Projektant projektu , wybierz kartę
Publikowanie , a następnie wybierz pozycję wymagania wst ę pne . W przypadku projektów instalacyjnych w
menu projekt kliknij polecenie Wła ściwo ści . Gdy pojawi się okno dialogowe strony wła ściwo ści , kliknij
pozycję wymagania wst ę pne .

EL EM EN T O P IS
Utwórz program instalacyjny, aby zainstalowa ć Obejmuje składniki wymagane wstępnie w programie
wst ępnie wymagane składniki instalacyjnym aplikacji (Setup.exe), dzięki czemu zostaną one
zainstalowane przed aplikacją w kolejności zależności. Ta
opcja jest wybrana domyślnie. Jeśli to nie jest zaznaczone,
Setup.exe nie zostanie utworzona.
EL EM EN T O P IS
Wybierz wymagania wst ępne do zainstalowania Określa, czy zainstalować składniki, takie jak .NET Framework
i biblioteki środowiska uruchomieniowego języka C++.
Na przykład, zaznaczając pole wyboru obok SQL Ser ver

2012 Express , należy określić, że program instalacyjny musi
sprawdzić, czy ten składnik jest zainstalowany na
komputerze docelowym, i zainstalować go, jeśli nie.
Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat każdego

wstępnie wymaganego pakietu, zobacz Informacje o
wymaganiach wstępnych.
Pobierz wst ępnie wymagane składniki z witr yny sieci Określa, że wstępnie wymagane składniki mają być
Web dostawcy składników instalowane z witryny sieci Web dostawcy. Jest to domyślne
ustawienie opcji.
Pobierz wst ępnie wymagane składniki z tej samej Określa, że wstępnie wymagane składniki mają być
lokalizacji co moja aplikacja instalowane z tej samej lokalizacji, w której znajduje się
aplikacja. Spowoduje to skopiowanie wszystkich wstępnie
wymaganych pakietów do lokalizacji publikowania. Aby opcja
działała, składniki muszą się znajdować na komputerze
deweloperskim.
Pobierz wst ępnie wymagane składniki z nast ępującej Określa, że wstępnie wymagane składniki mają być
lokalizacji instalowane z wprowadzonej lokalizacji. Możesz użyć
przycisku Przeglądaj , aby wybrać lokalizację.
NOTE
Aby uzyskać informacje na temat miejsca, w którym należy wprowadzić wymagania wstępne, zobacz Tworzenie pakietów
programu inicjującego.
Informacje o wymaganiach wstępnych

Wstępnie wymagane składniki, które pojawiają się w oknie dialogowym wymagania wst ę pne , mogą się
różnić od tych znajdujących się na poniższej liście. Wstępnie wymagane pakiety wymienione w oknie
dialogowym wymagania wst ę pne są ustawiane automatycznie przy pierwszym otwarciu okna dialogowego.
Jeśli później zmienisz platformę docelow ą projektu, musisz ręcznie wybrać wymagania wstępne, aby dopasować
now ą platformę docelow ą.
EL EM EN T O P IS
EL EM EN T O P IS
.NET Framework 3.5 SP1 Ten pakiet instaluje następujące elementy:
-.NET Framework wersje 2,0, 3,0 i 3,5.

-Obsługa wszystkich wersji .NET Framework w systemach
operacyjnych 32-bitowych (x86) i 64-bitowych (x64).
-Pakiety językowe dla każdej wersji .NET Framework, która
jest zainstalowana z pakietem.
— Dodatki Service Pack dla .NET Framework 2,0 i 3,0.
.NET Framework 3,0 jest dołączony do systemu Windows

Vista, a .NET Framework 3,5 jest dołączony do programu
Visual Studio. .NET Framework 3,5 jest wymagany dla
wszystkich projektów Visual Basic i C#, które są kompilowane
dla 32-bitowych systemów operacyjnych i dla których
platforma docelowa jest ustawiona na .NET Framework
3,5 , a dla projektów Visual Basic i C# skompilowanych dla
systemów operacyjnych 64-bitowego. (IA64 nie jest
obsługiwana). Należy pamiętać, że projekty Visual Basic i C#
są kompilowane domyślnie dla dowolnej architektury
procesora. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat
Omówienie określania elementów docelowych i wdrażanie
wymagań wstępnych dla aplikacji 64-bitowych.
Microsoft .NET Framework 4. x Ten pakiet instaluje .NET Framework 4. x dla platform x86 i
x64.
Typy Microsoft System CLR dla SQL Ser ver 2014 Ten pakiet instaluje typy Microsoft System CLR dla SQL
(x64 i x86) Server 2014 dla x64 lub x86.
SQL Ser ver 2008 R2 Express Ten pakiet instaluje Microsoft SQL Server 2008 R2 Express,
bezpłatną wersję Microsoft SQL Server 2008 R2, idealną
bazę danych dla małych aplikacji sieci Web, serwerów i
komputerów. Może służyć bezpłatnie na potrzeby
programowania i produkcji.
SQL Ser ver 2012 Express Ten pakiet instaluje Microsoft SQL Server 2012 Express.
SQL Ser ver 2012 Express LocalDB Ten pakiet instaluje Microsoft SQL Server 2012 Express
LocalDB.
Biblioteki środowiska uruchomieniowego Visual C++ Ten pakiet instaluje Visual C++ biblioteki wykonawcze dla
"14" (ARM) architektury Itanium, które zapewniają procedury
programowania dla systemu operacyjnego Microsoft
Windows. Procedury te automatyzują wiele typowych zadań
programistycznych, które nie są dostarczane przez Języki C i
C++.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Dokumentacja

biblioteki języka C Run-Time.
EL EM EN T O P IS
Biblioteki środowiska uruchomieniowego Visual C++ Ten pakiet instaluje Visual C++ biblioteki uruchomieniowe
"14" (x64) dla systemów operacyjnych x64, które zapewniają procedury
C++.

Biblioteki środowiska uruchomieniowego Visual C++ Ten pakiet instaluje Visual C++ biblioteki uruchomieniowe
"14" (x86) dla systemów operacyjnych x86, które zapewniają procedury
C++.

Zobacz też
Wymagania wstępne dotyczące wdrażania aplikacji
Wdrażanie wstępnie wymaganych składników dla aplikacji 64-bitowych
Omówienie określania celu platformy
Za pomocą strony odwołania projektanta projektu można zarządzać odwołaniami, odwołaniami sieci Web i
importowanymi przestrzeniami nazw w projekcie. Projekty mogą zawierać odwołania do składników COM,
usług sieci Web XML, bibliotek lub zestawów platformy .NET lub innych bibliotek klas. Aby uzyskać więcej
informacji na temat korzystania z odwołań, zobacz Zarządzanie odwołaniami w projekcie.
Aby uzyskać dostęp do strony odwoła ń , wybierz w ęzeł projektu (nie w ęzeł rozwi ą zania ) w Eksplorator
rozwi ą za ń. Następnie wybierz projekt , Wła ściwo ści na pasku menu. Gdy pojawi się Projektant projektu,
kliknij kartę odwołania .
Lista elementów UI
Poniższe opcje umożliwiają Zaznaczanie lub usuwanie odwołań i zaimportowanych przestrzeni nazw w
projekcie.
Ście ż ki odwoła ń
Kliknij ten przycisk, aby uzyskać dostęp do okna dialogowego ście ż ki odwoła ń .
NOTE
Gdy system projektu znajdzie odwołanie do zestawu, system rozpoznaje odwołanie, przeglądając następujące lokalizacje w
następującej kolejności:
1. Folder projektu. Pliki folderu projektu pojawiają się w Eksplorator rozwiąza ń , gdy pokazywane s ą wszystkie
pliki .
2. Foldery, które są określone w oknie dialogowym ście żki odwoła ń .
3. Foldery, które wyświetlają pliki w oknie dialogowym Dodaj odwołanie .
4. Folder obj projektu. (Po dodaniu odwołania COM do projektu można dodać jeden lub więcej zestawów do folderu obj
projektu).
Odwołania
Ta lista zawiera wszystkie odwołania w projekcie, używane lub nieużywane.
Dodaj
Kliknij ten przycisk, aby dodać odwołanie lub odwołanie sieci Web do listy odwoła ń .
Wybierz odwołanie , aby dodać odwołanie do projektu za pomocą okna dialogowego Dodaj odwołanie.
Wybierz pozycję odwołanie sieci Web , aby dodać odwołanie sieci Web do projektu za pomocą okna
dialogowego Dodaj odwołanie sieci Web .
Usu ń
Wybierz co najmniej jedno odwołanie na liście odwoła ń , a następnie kliknij ten przycisk, aby go usunąć.
Aktualizuj odwołanie sieci Web
Wybierz odwołanie sieci Web na liście odwoła ń i kliknij ten przycisk, aby go zaktualizować.
Zaimpor towane przestrzenie nazw
W tym polu można wpisać własną przestrzeń nazw, a następnie kliknąć pozycję Dodaj Impor t u ż ytkowników
, aby dodać go do listy przestrzeni nazw.
Można tworzyć aliasy dla przestrzeni nazw zaimportowanych przez użytkownika. W tym celu wprowadź alias i
przestrzeń nazw w formacie = przestrzeni nazw aliasu. Jest to przydatne, jeśli używasz długich przestrzeni nazw,
na przykład: Http= MyOrg.ObjectLib.Internet.WebRequestMethods.Http .
Dodaj Impor t u ż ytkownika
Kliknij ten przycisk, aby dodać obszar nazw określony w polu zaimpor towane przestrzenie nazw do listy
importowanych przestrzeni nazw. Przycisk jest aktywny tylko wtedy, gdy określona przestrzeń nazw nie znajduje
się już na liście.
Lista przestrzeni nazw
Ta lista zawiera wszystkie dostępne przestrzenie nazw. Wybrane są pola wyboru dla przestrzeni nazw zawartych
w projekcie.
Aktualizowanie impor towania u ż ytkowników
Wybierz określoną przez użytkownika przestrzeń nazw na liście przestrzenie nazw, wpisz nazw ę, która ma zostać
zastąpiona w polu zaimpor towane przestrzenie nazw , a następnie kliknij ten przycisk, aby przejść do nowej
przestrzeni nazw. Przycisk jest aktywny tylko wtedy, gdy wybrany obszar nazw jest taki, który został dodany do
listy za pomocą przycisku Dodaj u ż ytkownika impor towania . Możesz dodać:
Klasy lub przestrzenie nazw, takie jak System.Math .
Importy aliasów, takie jak VB=Microsoft.VisualBasic .
Przestrzenie nazw XML, takie jak <xmlns:xsl="http://www.w3.org/1999/XSL/Transform"> .
Zobacz też
Instrukcje: Dodawanie lub usuwanie importowanych przestrzeni nazw (Visual Basic)
Imports — Instrukcja (przestrzeń nazw XML)
Strona zabezpiecze ń projektanta projektu służy do konfigurowania ustawień zabezpieczeń dostępu kodu
dla aplikacji, które są wdrażane przy użyciu wdrażania ClickOnce. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
zabezpieczenia dostępu kodu dla aplikacji ClickOnce.
Aby uzyskać dostęp do strony zabezpieczenia , kliknij w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie
w menu projekt kliknij polecenie Wła ściwo ści . Gdy zostanie wyświetlony Projektant projektu , kliknij kartę
zabezpieczenia .
Ustawienia zabezpieczeń
Wł ą cz ustawienia zabezpiecze ń ClickOnce
Określa, czy ustawienia zabezpieczeń są włączone w czasie projektowania. Po wyczyszczeniu tej opcji wszystkie
inne opcje na stronie zabezpieczenia są niedostępne.
NOTE
W przypadku publikowania aplikacji za pomocą kreatora publikacji ta opcja jest włączana automatycznie.
Po wybraniu tej opcji istnieje możliwość wybrania jednego z dwóch przycisków radiowych: jest to aplikacja o
pełnej zaufaniu lub jest to cz ęściowo zaufana aplikacja .
Domyślnie w przypadku projektów aplikacji przeglądarki sieci Web WPF ta opcja jest zaznaczona.
Domyślnie dla wszystkich innych typów projektów ta opcja jest wyczyszczona.
To jest aplikacja o pełnej relacji zaufania
W przypadku wybrania tej opcji aplikacja żąda uprawnień pełnego zaufania, gdy zostanie zainstalowana lub
uruchomiona na komputerze klienckim. Należy unikać używania pełnego zaufania, jeśli jest to możliwe,
ponieważ aplikacja będzie mieć nieograniczony dostęp do zasobów, takich jak system plików i rejestr.
Domyślnie dla projektów aplikacji przeglądarki sieci Web WPF ta opcja jest ustawiona na wartość częściowa
relacja zaufania.
Domyślnie dla wszystkich innych typów projektów ta opcja jest ustawiona na pełne zaufanie.
To jest cz ęściowo zaufana aplikacja
W przypadku wybrania tej opcji aplikacja żąda uprawnień częściowej relacji zaufania, gdy zostanie
zainstalowana lub uruchomiona na komputerze klienckim. Częściowe zaufanie oznacza, że zostaną uruchomione
tylko akcje, które są dozwolone w ramach żądanych uprawnień dostępu kodu. Więcej informacji o sposobie
konfigurowania uprawnień zabezpieczeń znajduje się w temacie zabezpieczenia dostępu kodu dla aplikacji
ClickOnce.
Ustawienia zabezpieczeń częściowej relacji zaufania można określić przez skonfigurowanie opcji w obszarze
uprawnienia zabezpiecze ń ClickOnce .
Uprawnienia zabezpieczeń ClickOnce

Strefa, z której zostanie zainstalowana aplikacja
Określa domyślny zestaw uprawnień zabezpieczeń dostępu kodu. Wybierz opcję Internet lub Lokalny
intranet dla ograniczonego zestawu uprawnień lub wybierz (niestandardowy) , aby skonfigurować
niestandardowy zestaw uprawnień. Jeśli aplikacja zażąda więcej uprawnień niż udzielono ich w strefie, zostanie
wyświetlony monit zaufania ClickOnce dla użytkownika końcowego w celu udzielenia dodatkowych uprawnień.
Więcej informacji o sposobie konfigurowania uprawnień zabezpieczeń znajduje się w temacie zabezpieczenia
dostępu kodu dla aplikacji ClickOnce.
Domyślnie dla projektów aplikacji przeglądarki sieci Web WPF ta opcja jest ustawiona na Internet .
Edytuj uprawnienia XML
Otwiera szablon manifestu aplikacji (App. manifest) w celu skonfigurowania uprawnień dla zestawu uprawnień
(Custom) .
Zaawansowany
Otwiera okno dialogowe Zaawansowane ustawienia zabezpieczeń, które służy do konfigurowania ustawień
debugowania aplikacji z ograniczonymi uprawnieniami. Te ustawienia są sprawdzane podczas debugowania, a
wyjątki uprawnień wskazują, że aplikacja może potrzebować więcej uprawnień niż określono w strefie.
Zobacz też
WebBrowserPermission
MediaPermission
Zabezpieczenia dostępu kodu dla aplikacji ClickOnce
Instrukcje: włączenie ustawień zabezpieczeń technologii ClickOnce
Porady: ustawienie strefy zabezpieczeń dla aplikacji ClickOnce
Instrukcje: ustawienie uprawnień niestandardowych dla aplikacji ClickOnce
Zabezpieczanie aplikacji ClickOnce
Bezpieczeństwo i wdrażanie technologii ClickOnce
Zaawansowane ustawienia zabezpieczeń — Okno dialogowe
Zaawansowane ustawienia zabezpieczeń — Okno
dialogowe
To okno dialogowe umożliwia określenie ustawień zabezpieczeń związanych z debugowaniem w strefie.
Aby uzyskać dostęp do tego okna dialogowego, wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie
w menu projekt kliknij polecenie Wła ściwo ści . Gdy zostanie wyświetlony Projektant projektu , kliknij kartę
zabezpieczenia . Na stronie zabezpieczenia wybierz opcję Wł ą cz ustawienia zabezpiecze ń ClickOnce ,
kliknij to jest aplikacja cz ęściowej relacji zaufania , a następnie kliknij przycisk Zaawansowane .

Przyznaj aplikacji dost ę p do jej lokalizacji pochodzenia
Jeśli zaznaczysz to pole wyboru, aplikacja będzie mogła uzyskać dostęp do witryny sieci Web lub udziału
serwera, na którym została opublikowana. Ta opcja jest wybrana domyślnie.
Debuguj t ę aplikacj ę tak , jakby była pobrana z nast ę puj ą cego adresu URL
Jeśli musisz zezwolić aplikacji na dostęp do witryny sieci Web lub udziału serwera odpowiadającego adresowi
URL instalacji określonym na stronie publikowania , wprowadź tutaj ten adres URL. Ta opcja jest dostępna
tylko w przypadku wybrania opcji Udziel dost ę pu aplikacji do jej lokalizacji pochodzenia .
Zobacz też
Usługi aplikacji klienta zapewniają uproszczony dostęp do danych Microsoft Ajax logowania, ról i usług profilów
z aplikacji Windows Forms i Windows Presentation Foundation (WPF). Możesz użyć strony usługi projektanta
projektu , aby włączyć i skonfigurować usługi aplikacji klienta dla projektu.
Za pomocą usług aplikacji klienckich można używać scentralizowanego serwera do uwierzytelniania
użytkowników, określania przypisanej roli lub ról poszczególnych użytkowników oraz przechowywania ustawień
aplikacji dla poszczególnych użytkowników, które można udostępniać w sieci. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz usługi aplikacji klienta.
Aby uzyskać dostęp do strony usługi , wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie kliknij
pozycję Wła ściwo ści w menu projekt . Gdy zostanie wyświetlony Projektant projektu , kliknij kartę usługi .
Lista zadań
Instrukcje: konfigurowanie usług aplikacji klienckich
Lista elementów UI
Konfiguracja
Projektant projektu (Visual Basic) lub stronę kompilacji, Projektant projektu (C#).
Platforma
Projektant projektu (Visual Basic) lub stronę kompilacji, Projektant projektu (C#).
Wł ą cz usługi aplikacji klienta
Wybierz, aby włączyć usługi aplikacji klienta. Aby korzystać z usług aplikacji klienta, należy określić lokalizacje
usług na stronie usługi .
U ż yj uwierzytelniania systemu Windows
Wskazuje, że dostawca uwierzytelniania będzie używał uwierzytelniania opartego na systemie Windows, czyli
tożsamości dostarczonej przez system operacyjny Windows.
U ż yj uwierzytelniania formularzy
Wskazuje, że dostawca uwierzytelniania będzie korzystał z uwierzytelniania formularzy. Oznacza to, że aplikacja
musi zapewnić interfejs użytkownika do logowania. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz jak: implementowanie
logowania użytkownika przy użyciu usługi aplikacji klienta.
Lokalizacja usługi uwierzytelniania
Używany tylko z uwierzytelnianiem formularzy. Określa lokalizację usługi uwierzytelniania.
Opcjonalne: Dostawca po świadcze ń
Używany tylko z uwierzytelnianiem formularzy. Wskazuje IClientFormsAuthenticationCredentialsProvider
implementację, która będzie używana przez usługę uwierzytelniania do wyświetlania okna dialogowego
logowania, gdy aplikacja wywołuje static System.Web.Security.Membership.ValidateUser metodę i przekazuje
puste ciągi lub null parametry. Jeśli to pole pozostanie puste, należy przekazać do metody prawidłow ą nazw ę
użytkownika i hasło System.Web.Security.Membership.ValidateUser . Należy określić dostawcę poświadczeń jako
nazw ę typu kwalifikowanego dla zestawu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
System.Type.AssemblyQualifiedName i nazwy zestawów. W najprostszej postaci nazwa typu kwalifikowana dla
zestawu wygląda podobnie do poniższego przykładu: MyNamespace.MyLoginClass, MyAssembly
Lokalizacja usługi ról
Określa lokalizację usługi ról.
Lokalizacja usługi ustawie ń sieci Web
Określa lokalizację usługi profilu (Ustawienia sieci Web).
Zaawansowany
Otwiera okno dialogowe Ustawienia zaawansowane dla usług, za pomocą którego można przesłonić
zachowanie domyślne. Na przykład można użyć tego okna dialogowego, aby określić bazę danych do
przechowywania w trybie offline, zamiast korzystać z lokalnego systemu plików. Aby uzyskać więcej informacji,
zobacz okno dialogowe Ustawienia zaawansowane dla usług.
Zobacz też
Usługi aplikacji klienckich
Zaawansowane ustawienia dla usług — Okno dialogowe
Zaawansowane ustawienia dla usług — Okno
dialogowe
Usługi aplikacji klienta zapewniają uproszczony dostęp do danych Microsoft Ajax logowania, ról i usług profilów
z aplikacji Windows Forms i Windows Presentation Foundation (WPF). Aby skonfigurować usługi aplikacji
klienta, można użyć strony usługi w projektancie projektu . Aby uzyskać więcej informacji o stronie usług ,
zobacz stronę usług, Projektant projektu.
Za pomocą okna dialogowego Ustawienia zaawansowane dla usług na stronie usługi w projektancie
projektu można skonfigurować zaawansowane ustawienia dla usług aplikacji klienta. Korzystając z tych
ustawień, można zastąpić niektóre domyślne zachowania usługi aplikacji, aby włączyć mniej typowe scenariusze.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz usługi aplikacji klienta.
Aby uzyskać dostęp do okna dialogowego Ustawienia zaawansowane dla usług , wybierz w ęzeł projektu w
Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie kliknij pozycję Wła ściwo ści w menu projekt . Gdy zostanie wyświetlony
Projektant projektu , kliknij kartę usługi , a następnie kliknij przycisk Zaawansowane . Ten przycisk zostanie
wyłączony do momentu włączenia usług aplikacji klienta.
Lista zadań
Lista elementów UI
Zapisywanie skrótu hasła lokalnie w celu wł ą czenia logowania w tr ybie offline Określa, czy
zaszyfrowana postać hasła użytkownika będzie buforowana lokalnie, aby umożliwić użytkownikowi zalogowanie
się, gdy aplikacja działa w trybie offline. Ta opcja jest domyślnie wybrana.
Wymagaj od u ż ytkowników ponownego zalogowania si ę za ka ż dym razem, gdy plik cookie
ser wera wyga śnie Określa, czy wcześniej uwierzytelnieni użytkownicy są automatycznie uwierzytelniani, gdy
aplikacja uzyskuje dostęp do ról lub usługi profilu, a plik cookie uwierzytelniania serwera wygasł. Wybierz tę
opcję, aby odmówić dostępu do usług aplikacji i wymagać jawnego ponownego uwierzytelnienia po
wygaśnięciu pliku cookie. Jest to przydatne w przypadku aplikacji wdrożonych w lokalizacjach publicznych, aby
upewnić się, że użytkownicy, którzy opuszczają aplikację po jej użyciu, nie będą uwierzytelniani przez czas
nieokreślony. Ta opcja jest domyślnie wyczyszczona.
Limit czasu pami ę ci podr ę cznej usługi roli Określa czas, przez jaki dostawca roli klienta będzie używał
wartości roli w pamięci podręcznej zamiast uzyskiwania dostępu do usługi ról. Ustaw ten przedział czasu na
małą wartość, gdy role są aktualizowane często lub do większej wartości, gdy role są aktualizowane rzadko.
Wartość domyślna to jeden dzień.
Dostawca roli uzyskuje dostęp do buforowanych wartości ról lub usługi ról po wywołaniu IsInRole metody. Aby
programowo wyczyścić pamięć podręczną i wymusić dostęp tej metody do usługi zdalnej, wywołaj ResetCache
metodę.
U ż yj niestandardowych parametrów poł ą czenia Określa, czy dostawcy usług klienta będą używać
niestandardowego magazynu danych dla lokalnej pamięci podręcznej. Domyślnie dostawcy usług będą używać
lokalnego systemu plików dla pamięci podręcznej. Wybranie tej opcji spowoduje automatyczne wypełnienie
pola tekstowego domyślnymi parametrami połączenia. Można zachować domyślne parametry połączenia, aby
automatycznie generować i korzystać z bazy danych SQL Server Compact Edition, lub określić parametry
połączenia do istniejącej bazy danych SQL Server. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Configure
Client usługi aplikacji. Ta opcja jest domyślnie wyczyszczona.
Zobacz też
Usługi aplikacji klienckich
Strona Ustawienia, Projektant projektu
Użyj strony Ustawienia projektanta projektu, aby określić ustawienia aplikacji projektu. Ustawienia aplikacji
umożliwiają dynamiczne przechowywanie i pobieranie ustawień właściwości oraz innych informacji dotyczących
aplikacji. Umożliwiają one również obsługę niestandardowych preferencji aplikacji i użytkowników na
komputerze klienckim. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Zarządzanie ustawieniami aplikacji.
Aby uzyskać dostęp do strony Ustawienia , wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie
wybierz pozycję > Wła ściwo ści projektu. Gdy zostanie wyświetlony Projektant projektu, wybierz kartę
Ustawienia .
Pasek nagłówka
Pasek nagłówka w górnej części strony Ustawienia zawiera kilka kontrolek:
Zsynchronizuj
Funkcja Synchronizuj przywraca ustawienia o zakresie użytkownika, które są używane przez aplikację w czasie
wykonywania lub podczas debugowania, zgodnie z wartościami domyślnymi zdefiniowanymi w czasie
projektowania. Aby przywrócić dane, Usuń pliki specyficzne dla aplikacji w czasie wykonywania z dysku, a nie z
danych projektu.
Załaduj ustawienia sieci Web
Okno dialogowe ładowanie ustawie ń sieci Web umożliwia załadowanie ustawień dla uwierzytelnionego
użytkownika lub użytkowników anonimowych. Ten przycisk jest włączony tylko wtedy, gdy włączono usługi
aplikacji klienta na stronie usługi i określono lokalizacj ę usługi ustawie ń sieci Web .
Wy świetl kod
W przypadku projektów C# przycisk Wy świetl kod umożliwia wyświetlenie kodu w pliku Settings.cs . Ten plik
definiuje Settings klasę, która umożliwia obsługę określonych zdarzeń w Settings obiekcie. W językach
innych niż Visual Basic należy jawnie wywołać Save metodę tej klasy otoki, aby zachować ustawienia
użytkownika. Zwykle jest to konieczne w procedurze obsługi zdarzeń zamykaj ą cych w formularzu głównym.
Poniżej znajduje się przykład wywołania Save metody:
Properties.Settings.Default.Save();
W przypadku projektów Visual Basic przycisk Wy świetl kod umożliwia wyświetlenie kodu w pliku Settings. vb .
Ten plik definiuje MySettings klasę, która umożliwia obsługę określonych zdarzeń w My.Settings obiekcie. Aby
uzyskać więcej informacji na temat uzyskiwania dostępu do ustawień aplikacji za pomocą My.Settings obiektu,
zobacz dostęp do ustawień aplikacji.
Aby uzyskać więcej informacji na temat uzyskiwania dostępu do ustawień aplikacji, zobacz Ustawienia aplikacji
dla Windows Forms.
Modyfikator dost ę pu
Przycisk modyfikator dost ę pu określa poziom dostępu Properties.Settings (w języku C#) lub My.Settings
(w Visual Basic) klasy pomocnika, które program Visual Studio generuje w Settings.Designer.cs lub Settings.
Designer. vb.
W przypadku projektów Visual C# modyfikator dostępu może być wewn ę trzny lub publiczny .
W przypadku projektów Visual Basic modyfikator dostępu może być zaprzyja ź niony lub publiczny .
Domyślnie to ustawienie jest wewn ę trzne w języku C# i zaprzyja ź nione w Visual Basic. Gdy program Visual
Studio generuje klasy pomocników jako wewn ę trzne lub zaprzyja ź nione , pliki wykonywalne (. exe) nie mogą
uzyskać dostępu do zasobów i ustawień, które zostały dodane do biblioteki klas (pliki . dll ). Jeśli konieczne jest
udostępnianie zasobów i ustawień z biblioteki klas, należy ustawić modyfikator dostępu na Public .
Aby uzyskać więcej informacji na temat klas pomocnika ustawień, zobacz Zarządzanie ustawieniami aplikacji.
Siatka ustawień
Siatka ustawie ń służy do konfigurowania ustawień aplikacji. Ta siatka zawiera następujące kolumny:
Nazwa
Wprowadź nazw ę ustawienia aplikacji w tym polu.
Typ
Użyj listy rozwijanej, aby wybrać typ ustawienia. Najczęściej używane typy pojawiają się na liście rozwijanej, na
przykład ci ą g , (ci ą g poł ą czenia) i System. Drawing. Font . Możesz wybrać inny typ, wybierając pozycję
Przegl ą daj na końcu listy, a następnie wybierając typ z okna dialogowego Wybierz typ . Po wybraniu typu
zostanie on dodany do typów wspólnych na liście rozwijanej (tylko dla bieżącego rozwiązania).
Zakres
Wybierz aplikacj ę lub u ż ytkownika .
Ustawienia zakresu aplikacji, takie jak parametry połączenia, są skojarzone z aplikacją. Użytkownicy nie mogą
zmieniać ustawień o zakresie aplikacji w czasie wykonywania.
Ustawienia o zakresie użytkownika, takie jak czcionki systemowe, są przeznaczone do użycia w preferencjach
użytkownika. Użytkownicy mogą je zmienić w czasie wykonywania.
War to ść
Dane lub wartość skojarzona z ustawieniem aplikacji. Na przykład, jeśli ustawienie jest czcionką, jej wartością
może być Verdana, 9.75 pt, style = Bold .
Zobacz też
Zarządzanie ustawieniami aplikacji
Dostęp do ustawień aplikacji (Visual Basic)
Na stronie podpisywanie projektanta projektu można podpisać aplikacje i manifesty wdrażania, a także
podpisać zestaw (podpisywanie silnej nazwy).
Należy zauważyć, że podpisywanie aplikacji i manifestów wdrożenia jest procesem odrębnym od podpisywania
zestawu, chociaż oba zadania są wykonywane na stronie podpisywania .
Ponadto przechowywanie informacji o plikach klucza różni się w przypadku podpisywania manifestu i
podpisywania zestawu. W przypadku podpisywania manifestu informacje o kluczu są przechowywane w bazie
danych magazynu kryptograficznego komputera i w magazynie certyfikatów systemu Windows bieżącego
użytkownika. W przypadku podpisywania zestawu kluczowe informacje są przechowywane tylko w bazie danych
magazynu kryptograficznego komputera.
Aby uzyskać dostęp do strony podpisywania , wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie
w menu projekt kliknij polecenie Wła ściwo ści . Gdy pojawi się Projektant projektu , kliknij kartę
podpisywanie .
Podpisywanie manifestu aplikacji i wdrożenia

Pole wyboru Podpisz manifesty ClickOnce
Zaznacz to pole wyboru, aby podpisać aplikacje i manifesty wdrożenia za pomocą pary kluczy
publicznych/prywatnych. Aby uzyskać więcej informacji o tym, jak to zrobić, zobacz How to: Signing Application
and Deployment Manifests.
Przycisk Wybierz z magazynu
Pozwala wybrać istniejący certyfikat z osobistego magazynu certyfikatów bieżącego użytkownika. Możesz
wybrać jeden z tych certyfikatów do podpisywania aplikacji i manifestów wdrożenia.
Kliknięcie pozycji Wybierz ze sklepu spowoduje otwarcie okna dialogowego Wybieranie cer tyfikatu
zawierającego listę certyfikatów w osobistym magazynie certyfikatów, które są aktualnie prawidłowe (nie
wygasłe) i które mają klucze prywatne. Wybrany certyfikat powinien obejmować podpisywanie kodu.
Kliknięcie przycisku Wy świetl wła ściwo ści cer tyfikatu spowoduje wyświetlenie okna dialogowego
Szczegóły cer tyfikatu . To okno dialogowe zawiera szczegółowe informacje o certyfikacie i zawiera
dodatkowe opcje. Aby wyświetlić dodatkowe informacje pomocy, kliknij pozycję Dowiedz si ę wi ę cej o
cer tyfikatach .
Przycisk Wybierz z pliku
Umożliwia wybranie certyfikatu z istniejącego pliku klucza.
Kliknięcie przycisku Wybierz z pliku otwiera okno dialogowe Wybieranie pliku , które umożliwia wybranie
pliku klucza certyfikatu (pfx). Plik musi być chroniony hasłem i nie może już znajdować się w osobistym
magazynie certyfikatów.
W oknie dialogowym Wprowad ź hasło, aby otworzy ć plik wprowadź hasło, aby otworzyć plik klucza
certyfikatu (pfx). Informacje o haśle są przechowywane na liście kontenerów kluczy osobistych i w osobistym
magazynie certyfikatów.
Przycisk tworzenia cer tyfikatu testowego
Umożliwia utworzenie certyfikatu do testowania. Certyfikat testowy jest używany do podpisywania aplikacji
ClickOnce i manifestów wdrożenia.
Kliknięcie przycisku Utwórz cer tyfikat testowy otwiera okno dialogowe Tworzenie cer tyfikatu testowego
, w którym można wpisać hasło dla pliku klucza o silnej nazwie dla certyfikatu testowego. Plik ma nazw ę
projectname _TemporaryKey. pfx. Jeśli klikniesz przycisk OK bez wpisywania hasła, plik PFX nie jest szyfrowany
hasłem.
Pole adresu URL ser wera znacznika czasowego
Określa adres serwera, który sygnatura czasowa sygnatury. Po podaniu certyfikatu ta lokacja zewnętrzna
weryfikuje czas, w którym aplikacja została podpisana.
Podpisywanie zestawów
Pole wyboru podpisz zestaw
Zaznacz to pole wyboru, aby podpisać zestaw i utworzyć silnie nazwany plik klucza. Aby uzyskać więcej
informacji na temat podpisywania zestawu przy użyciu projektanta projektu , zobacz How to: Sign a Assembly
(Visual Studio).
Ta opcja używa narzędzia Al.exe dostarczonego przez zestaw Windows Software Development Kit (SDK) do
podpisywania zestawu. Aby uzyskać więcej informacji na temat Al.exe, zobacz How to: Sign a Assembly with
silnej nazwy.
Wybierz list ę plików klucza o silnej nazwie
Umożliwia określenie nowego lub istniejącego silnego pliku klucza, który jest używany do podpisywania
zestawu. Wybierz <Browse...> , aby wybrać istniejący plik klucza.
Wybierz, <New...> Aby utworzyć nowy plik klucza, za pomocą którego chcesz podpisać zestaw. Zostanie
wyświetlone okno dialogowe Tworzenie klucza silnej nazwy , za pomocą którego można określić nazw ę
pliku klucza i chronić plik klucza hasłem. Hasło musi mieć długość co najmniej 6 znaków. Jeśli określisz hasło,
zostanie utworzony plik wymiany informacji osobistych (pfx). Jeśli nie określisz hasła, zostanie utworzony plik o
silnej nazwie (. snk).
Przycisk zmiany hasła
Zmienia hasło pliku klucza wymiany informacji osobistych (pfx), który jest używany do podpisywania zestawu.
Kliknięcie przycisku Zmie ń hasło otwiera okno dialogowe Zmie ń hasło klucza . W tym oknie dialogowym
stare hasło jest bieżącym hasłem dla pliku klucza. Nowe hasło musi mieć długość co najmniej 6 znaków.
Informacje o haśle są przechowywane w magazynie certyfikatów systemu Windows bieżącego użytkownika.
Pole wyboru Opó ź nij tylko znakowanie
Zaznacz to pole wyboru, aby włączyć podpisywanie opóźnienia.
Należy zauważyć, że podpisany z opóźnieniem projekt nie zostanie uruchomiony i nie będzie można go
debugować. Można jednak użyć Sn.exe (narzędzia silnej nazwy) z -Vr opcją pominięcia weryfikacji podczas
opracowywania.
NOTE
Po podpisaniu zestawu użytkownik może nie mieć zawsze dostępu do klucza prywatnego. Na przykład organizacja może
mieć silnie chronioną parę kluczy, dla których deweloperzy nie mają dostępu codziennie. Klucz publiczny może być
dostępny, ale dostęp do klucza prywatnego jest ograniczony do kilku osób. W takim przypadku można użyć opóźnionego
lub częściowego podpisywania , aby podać klucz publiczny, odwołując dodanie klucza prywatnego do momentu, gdy
zestaw nie zostanie przekazany.
Zobacz też
Zarządzanie zestawem i podpisywanie manifestu
Porady: podpisywanie aplikacji i manifestów wdrożenia
Instrukcje: podpisywanie zestawu (Visual Studio)
Instrukcje: podpisywanie zestawu silną nazw ą
Strony właściwości, JavaScript
Strony wła ściwo ści zapewniają dostęp do ustawień projektu. Możesz użyć stron, które są wyświetlane na
stronach wła ściwo ści , aby zmienić właściwości projektu.
Aby uzyskać dostęp do właściwości projektu, wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń. W menu
projekt kliknij polecenie Wła ściwo ści .
NOTE
Na stronach wła ściwo ści są wyświetlane następujące strony i opcje.
Strona konfiguracja i platforma

Użyj następujących opcji, aby wybrać konfigurację i platformę do wyświetlenia lub zmodyfikowania.
Konfiguracja
Określa ustawienia konfiguracji do wyświetlenia lub zmodyfikowania. Ustawienia to debugowanie (domyślne),
wydanie , wszystkie konfiguracje lub Konfiguracja zdefiniowana przez użytkownika. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz How to: Set Debug and Release Configurations in Visual Studio.
Platforma
Określa ustawienia platformy do wyświetlenia lub zmodyfikowania. Ustawienia to ka ż dy procesor CPU
(domyślny dla Sklep Windows 8.x aplikacji), x64 , ARM , x86 lub platformy zdefiniowanej przez użytkownika. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Set Debug and Release Configurations in Visual Studio.
Strona ogólna
Użyj następujących opcji, aby ustawić ogólne właściwości projektu.
NOTE
Niektóre opcje są dostępne tylko w aplikacjach platformy UWP.
Ście ż ka wyj ściowa
Określa lokalizację plików wyjściowych dla konfiguracji projektu. Ścieżka jest względna; Jeśli wprowadzisz
ścieżkę bezwzględną, ścieżka bezwzględna zostanie zapisana w projekcie. Ścieżka domyślna to bin\Debug.
W przypadku korzystania z uproszczonych konfiguracji kompilacji system projektu określa, czy należy utworzyć
wersję Debug lub Release. Po kliknięciu przycisku Debuguj > Rozpocznij debugowanie (lub naciśnij klawisz
F5 ) kompilacja jest umieszczana w lokalizacji debugowania niezależnie od określonej ście ż ki wyj ściowej .
Jednak polecenie Kompiluj rozwi ą zanie w menu kompilacja umieszcza je w określonej lokalizacji. Aby
włączyć zaawansowane konfiguracje kompilacji, na pasku menu wybierz Narz ę dzia > Opcje . W oknie
dialogowym Opcje rozwiń w ęzeł projekty i rozwi ą zania , wybierz pozycję Ogólne , a następnie wyczyść pole
wyboru Poka ż zaawansowane konfiguracje kompilacji . Zapewnia to ręczną kontrolę nad wszystkimi
wartościami konfiguracji oraz o tym, czy została skompilowana wersja Debug lub Release.
J ę zyk domy ślny
Określa język domyślny dla projektu. Opcja język wybrana w polu zegar, j ę zyk i region w panelu sterowania
Określa preferowany język użytkownika. Określając język domyślny dla projektu, należy upewnić się, że
określone domyślne zasoby językowe są używane, jeśli preferowany język użytkownika nie jest zgodny z
zasobami języka udostępnianymi w aplikacji.
Strona debugowania
Aby ustawić właściwości zachowania debugowania w projekcie, należy użyć następujących opcji.
NOTE
Niektóre opcje są dostępne tylko w aplikacjach platformy UWP.
Debuger do uruchomienia
Określa domyślnego hosta dla debugera.
Wybierz pozycję komputer lokalny , aby uruchomić aplikację na komputerze hosta programu Visual
Studio. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Uruchamianie aplikacji na komputerze lokalnym.
Wybierz symulator , aby uruchomić aplikację w symulatorze. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Uruchamianie aplikacji w symulatorze.
Wybierz pozycję maszyna zdalna , aby uruchomić aplikację na komputerze zdalnym. Aby uzyskać
więcej informacji na temat debugowania zdalnego, zobacz Uruchamianie aplikacji na komputerze
zdalnym.
Uruchom aplikacj ę
Określa, czy aplikacja ma zostać uruchomiona po naciśnięciu klawisza F5 lub kliknięcia przycisku Debuguj >
Rozpocznij debugowanie . Wybierz pozycję tak , aby uruchomić aplikację. w przeciwnym razie wybierz
pozycję nie . Jeśli wybierzesz opcję nie , nadal możesz debugować aplikację, jeśli używasz innej metody do jej
uruchamiania.
Typ debugera
Określa typy kodu do debugowania. Wybierz opcję tylko skr ypt , aby debugować kod JavaScript. Wybierz
pozycję zarz ą dzane tylko , aby debugować kod, który jest zarządzany przez środowisko uruchomieniowe
języka wspólnego. Wybierz tylko natywny , aby debugować kod w języku C++. Wybierz opcję natywny ze
skr yptem , aby debugować C++ i JavaScript. Wybierz opcję mieszany (zarz ą dzany i natywny) , aby
debugować zarówno kod zarządzany, jak i C++.
Zezwalaj na sprz ęż enie zwrotne sieci lokalnej
Określa, czy dostęp do adresu IP sprzężenia zwrotnego jest dozwolony dla testowania aplikacji. Wybierz opcję
tak , aby zezwolić na użycie adresu sprzężenia zwrotnego, jeśli aplikacja kliencka znajduje się na tym samym
komputerze, na którym działa aplikacja serwera. w przeciwnym razie wybierz pozycję nie . Ta właściwość jest
dostępna tylko wtedy, gdy właściwość debuger do uruchomienia jest ustawiona na komputer zdalny .
Nazwa maszyny
Określa nazw ę komputera zdalnego do hostowania debugera. Ta właściwość jest dostępna tylko wtedy , gdy
debuger do uruchomienia ma ustawioną maszyn ę zdaln ą .
Wymagaj uwierzytelniania
Określa, czy komputer zdalny wymaga uwierzytelniania. Ta właściwość jest dostępna tylko wtedy , gdy
debuger do uruchomienia ma ustawioną maszyn ę zdaln ą .
Okno właściwości
To okno służy do wyświetlania i zmieniania właściwości czasu projektowania oraz zdarzeń wybranych obiektów,
które znajdują się w edytorach i projektantach. Można również użyć okna Wła ściwo ści do edytowania i
wyświetlania właściwości plików, projektów i rozwiązań. Okno Wła ściwo ści można znaleźć w menu Widok .
Można go również otworzyć, naciskając klawisz F4 lub wpisując Wła ściwo ści w polu wyszukiwania.
W oknie Wła ściwo ści są wyświetlane różne typy pól edycji, w zależności od potrzeb konkretnej właściwości. Te
pola edycji obejmują pola edycji, listy rozwijane i linki do okien dialogowych edytorów niestandardowych.
Właściwości oznaczone kolorem szarym są tylko do odczytu.
Lista elementów UI
Nazwa obiektu
Wyświetla listę aktualnie zaznaczonego obiektu lub obiektów. Widoczne są tylko obiekty z aktywnego edytora
lub projektanta. Po zaznaczeniu wielu obiektów pojawiają się tylko właściwości wspólne dla wszystkich
wybranych obiektów.
Skategoryzowane Wyświetla wszystkie właściwości i wartości właściwości dla wybranego obiektu według
kategorii. Możesz zwinąć kategorię, aby zmniejszyć liczbę widocznych właściwości. Po rozwinięciu lub zwinięciu
kategorii zobaczysz znak plus (+) lub minus (-) z lewej strony nazwy kategorii. Kategorie są wyświetlane
alfabetycznie.
Alfabetycznej Alfabetycznie sortuje wszystkie właściwości czasu projektowania i zdarzenia dla wybranych
obiektów. Aby edytować Właściwość niewyszarzoną, kliknij w komórce po prawej stronie i wprowadź zmiany.
Strony właściwości
Wyświetla okno dialogowe strony wła ściwo ści lub Projektant projektu dla wybranego elementu. Na
stronach właściwości jest wyświetlany podzestaw, taki sam lub nadzbiór właściwości dostępnych w oknie
Wła ściwo ści . Ten przycisk służy do wyświetlania i edytowania właściwości związanych z aktywną konfiguracją
projektu.
Aœciwoœci Wyświetla właściwości obiektu. Wiele obiektów ma także zdarzenia, które można wyświetlić za
pomocą okna Wła ściwo ści .
Sortuj według źródła właściwości
Grupuje właściwości według źródła, takie jak dziedziczenie, zastosowane style i powiązania. Dostępne tylko
podczas edytowania plików XAML w projektancie.
Wydarzeniach Wyświetla zdarzenia dla obiektu.
NOTE
Ten formant paska narzędzi okna Wła ściwo ści jest dostępny tylko wtedy, gdy formularz lub Projektant formantów jest
aktywny w kontekście Visual C# projektu. Podczas edytowania plików XAML zdarzenia są wyświetlane na osobnej karcie
okna właściwości.
Komunikaty Wyświetla listę wszystkich komunikatów systemu Windows. Umożliwia dodawanie lub usuwanie
określonych funkcji programu obsługi dla komunikatów dostarczonych dla wybranej klasy.
NOTE
Ten formant paska narzędzi okna Wła ściwo ści jest dostępny tylko wtedy, gdy Widok klasy jest aktywnym oknem w
kontekście Visual C++ projektu.
Powoduje Wyświetla wszystkie funkcje wirtualne dla wybranej klasy i umożliwia dodawanie lub usuwanie
funkcji przesłaniania.
NOTE
Ten formant paska narzędzi okna Wła ściwo ści jest dostępny tylko wtedy, gdy Widok klasy jest aktywnym oknem w
kontekście Visual C++ projektu.
Okienko opisu
Pokazuje typ właściwości i Krótki opis właściwości. Można wyłączyć opis właściwości i przy użyciu polecenia
Description w menu skrótów.
NOTE
Ten formant paska narzędzi okna Wła ściwo ści nie jest dostępny podczas EDYTOWANIA plików XAML w projektancie.
Widok miniatur
Pokazuje wizualną reprezentację aktualnie wybranego elementu podczas edycji plików XAML w projektancie.
Wyszukiwania Udostępnia funkcję wyszukiwania dla właściwości i zdarzeń podczas edytowania plików XAML w
projektancie. Pole wyszukiwania reaguje na wyszukiwanie częściowe wyrazów i aktualizuje wyniki wyszukiwania
podczas wpisywania.
Zobacz też
Ten artykuł zawiera linki do artykułów DevOps platformy Azure dotyczących różnych funkcji w programie Team
Explorer .
Użyj okna narzędzia Team Explorer , aby koordynować wysiłki kodu z innymi członkami zespołu, aby
opracować projekt i zarządzać pracą przypisaną do Ciebie, Twojego zespołu lub Twoich projektów. Team
Explorer łączy program Visual Studio z repozytoriami git i GitHub, repozytoriami wersji Team Foundation
Version Control (TFVC) i projektami obsługiwanymi w Azure DevOps Services lub Azure DevOps Server
lokalnymi (wcześniej znanym jako TFS). Możesz zarządzać kodem źródłowym, elementami roboczymi i
kompilacjami.
Strona główna
Po nawiązaniu połączenia z projektem w Team Explorer następujące linki staną się dostępne w sekcji projektu
:
Klonowanie repozytorium
Portal sieci Web
Tablica zadań
Strona główna ma różne funkcje w zależności od tego, czy masz połączenie z repozytorium git czy Kontrola
wersji serwera Team Foundation (TFVC) .
TIP
Aby porównać dwa systemy kontroli wersji, zobacz Wybieranie odpowiedniej kontroli wersji dla projektu (Azure DevOps).
ST RO N A GŁÓ W N A Z USŁ UG Ą GIT ST RO N A GŁÓ W N A Z T F VC
Strona zmiany (Git)

Zobacz zapisywanie pracy z zatwierdzeniami.
Strona gałęzi (Git)

Zobacz Tworzenie pracy w gałęziach.
Strona żądania ściągnięcia (Git)

Zobacz sekcję Przegląd kodu z żądaniami ściągnięcia.
Strona synchronizacji (Git)

Zobacz Aktualizacja kodu za pomocą pobierania i ściągania.
Strona tagów (Git)

Zobacz artykuł Pracuj z tagami usługi git.
Strona Moja służbowa (TFVC)

Zobacz zadania zawieszania/wznawiania oraz Przegląd kodu.
Strona oczekujące zmiany (TFVC)

Zobacz zarządzanie oczekującymi zmianami, Znajdowanie zestawów odłożonychi Rozwiązywanie konfliktów.
Strona Eksploator kontroli źródła (TFVC)

Zobacz Dodawanie/wyświetlanie plików i folderów.
Strona elementów roboczych

Strona elementy robocze pozwala zobaczyć zapytania o elementy robocze . Zobacz:
Dodaj elementy robocze
Użyj edytora zapytań, aby wyświetlić listę zapytań i zarządzać nimi
Organizuj foldery zapytań i Ustaw uprawnienia do zapytań
Otwórz zapytanie w programie Excel
Otwórz zapytanie w projekcie
Lista wyników zapytania e-mail przy użyciu programu Outlook
Tworzenie raportów z kwerendy w programie Excel (tylko TFS)
NOTE
W programie Visual Studio 2019 istnieje nowe środowisko elementów roboczych . Aby uzyskać informacje o wyświetlaniu
elementów roboczych w programie Visual Studio 2019, zobacz Wyświetlanie i Dodawanie elementów roboczych.
Strona kompilacje
Strona kompilacje umożliwia wyświetlenie definicji kompilacji dla projektu.
Zobacz:
Tworzenie potoków kompilacji
Wyświetl kompilacje i zarządzaj nimi
Zarządzanie kolejką kompilacji
Instalowanie narzędzi ciągłego dostarczania (CD) dla programu Visual Studio
Konfigurowanie i wykonywanie ciągłego dostarczania dla aplikacji
Strona Ustawienia
Strona Ustawienia umożliwia skonfigurowanie funkcji administracyjnych dla projektu lub kolekcji projektów.
Zobacz następujące artykuły:
P RO JEC T KO L EKC JA P RO JEK TÓ W IN N E
Zabezpieczenia, członkostwo w grupie Zabezpieczenia, członkostwo w grupie Ustawienia globalne git

Zabezpieczenia, kontrola źródła (TFVC) Kontrola źródła (TFVC) Ustawienia repozytorium git
Obszary elementu pracy Menedżer szablonu procesu
Iteracje elementu pracy
Ustawienia portalu
Alerty projektu
Zobacz także
Nawiązywanie połączenia z projektami w Team Explorer
Przybornik
Okno przybornika wyświetla kontrolki, które można dodać do projektów programu Visual Studio. Aby
otworzyć Przybornik , wybierz pozycję Wy świetl > Przybornik z paska menu lub naciśnij klawisze CTRL +
Alt + X .
Możesz przeciągać i upuszczać różne kontrolki na powierzchnię projektanta, którego używasz, i zmieniać
rozmiar i położenie formantów.
Przybornik pojawia się w połączeniu z widokami projektanta, takimi jak widok projektanta pliku XAML lub
projekt aplikacji Windows Forms. W przyborniku są wyświetlane tylko te formanty, które mogą być używane w
bieżącym projektancie. Możesz przeszukiwać w przyborniku , aby bardziej odfiltrować elementy, które są
wyświetlane.
NOTE
W przypadku niektórych typów projektów Przybornik nie może pokazywać żadnych elementów.
Wersja platformy .NET przeznaczona dla projektu ma także wpływ na zestaw kontrolek widocznych w
przyborniku. W razie potrzeby można zmienić wersję platformy docelowej ze stron właściwości projektu.
Wybierz w ęzeł projektu w Eksplorator rozwi ą za ń, a następnie na pasku menu wybierz polecenie Project >
ProjectName Proper ties . Na karcie aplikacja Użyj listy rozwijanej platforma docelowa .
Zarządzanie oknem przybornika i jego kontrolkami
Domyślnie Przybornik jest zwinięty wzdłuż lewej strony środowiska IDE programu Visual Studio i pojawia się
po przesunięciu kursora nad nim. Możesz przypiąć Przybornik (klikając ikonę pinezki na jego pasku narzędzi),
tak aby pozostała otwarta po przesunięciu kursora. Możesz również oddokować okno przybornika i
przeciągnąć je w dowolne miejsce na ekranie. Przybornik można zadokować, oddokować i ukryć, klikając go
prawym przyciskiem myszy i wybierając jedną z opcji.
TIP
Jeśli Przybornik nie jest już wyświetlany jako zwinięty wzdłuż lewej strony środowiska IDE programu Visual Studio, możesz
dodać go ponownie, wybierając pozycję okno > Ustawienia układ okna z paska menu.
Można zmienić rozmieszczenie elementów na karcie przybornika lub dodać niestandardowe karty i elementy
przy użyciu następujących poleceń w menu kontekstowym po kliknięciu prawym przyciskiem myszy:
Zmie ń nazw ę elementu — zmienia nazw ę wybranego elementu.
Widok listy — pokazuje kontrolki na liście pionowej. W przypadku usunięcia zaznaczenia kontrolki są
wyświetlane w poziomie.
Poka ż wszystko — pokazuje wszystkie możliwe kontrolki (nie tylko te, które mają zastosowanie do
bieżącego projektanta).
Wybierz elementy — otwiera okno dialogowe Wybierz elementy przybornika , aby można było
określić elementy, które są wyświetlane w przyborniku . Możesz pokazać lub ukryć element, zaznaczając
lub usuwając zaznaczenie pola wyboru.
Sor tuj elementy alfabetycznie — sortuje elementy według nazwy.
Resetuj pasek narz ę dzi — przywraca domyślne ustawienia i elementy przybornika .
Dodaj kar t ę — dodaje now ą kartę przybornika .
Przenie ś w gór ę — przenosi zaznaczony element w górę.
Przenie ś w dół — przenosi zaznaczony element w dół.
Tworzenie i dystrybuowanie niestandardowych kontrolek przybornika

Można utworzyć niestandardowe kontrolki przybornika , rozpoczynając od szablonu projektu opartego na
Windows Presentation Foundation lub Windows Forms. Następnie można dystrybuować kontrolkę
niestandardow ą do członków zespołu lub publikować ją w sieci Web za pomocą Instalatora formantów
przybornika.
Następne kroki
Zapoznania następujące linki, aby dowiedzieć się więcej na temat niektórych dostępnych kart przybornika :
Przybornik, karta Dane
Przybornik, karta Składniki
Zobacz też
Przybornik, karta składniki
Wyświetla składniki, które można dodać do Visual Basic i projektantów C# dla Windows Forms. Oprócz
składników .NET, które są dołączone do programu Visual Studio, takich jak MessageQueue EventLog składniki i,
można dodać własne składniki programu lub innych firm do tej karty.
Aby wyświetlić tę kartę, Otwórz projektanta Windows Forms. Wybierz pozycję Widok > Przybornik . W
przyborniku wybierz kartę składniki .
Składniki
BackgroundWorker
Tworzy BackgroundWorker wystąpienie składnika, które może uruchamiać operację w oddzielnym,
dedykowanym w ątku. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz składnik BackgroundWorker.
Elementu
Tworzy DirectoryEntry wystąpienie składnika, które hermetyzuje w ęzeł lub obiekt w hierarchii Active Directory i
może służyć do współpracy z Active Directory dostawcami usług.
Director ySearcher
Tworzy DirectorySearcher wystąpienie składnika, za pomocą którego można wykonywać zapytania dotyczące
Active Directory.
ErrorProvider
Tworzy ErrorProvider wystąpienie składnika, które wskazuje użytkownikowi końcowemu, że formant w
formularzu ma związany z nim błąd. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz składnik ErrorProvider.
Elemencie
Tworzy EventLog wystąpienie składnika, którego można użyć do współpracy z systemem i dziennikami zdarzeń
niestandardowych, w tym zapisywania zdarzeń w dzienniku i odczytywania danych dziennika.
FileSystemWatcher
Tworzy FileSystemWatcher wystąpienie składnika, którego można użyć do monitorowania zmian w dowolnym
katalogu lub pliku, do którego masz dostęp.
HelpProvider —
Tworzy HelpProvider wystąpienie składnika, które zapewnia podręczną lub pomoc online dla kontrolek. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz składnik HelpProvider —.
Obrazów
Tworzy ImageList wystąpienie składnika, które dostarcza metody do zarządzania kolekcją Image obiektów. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz składnik ImageList.
MessageQueue
Tworzy MessageQueue wystąpienie składnika, którego można użyć do współdziałania z kolejkami komunikatów,
w tym odczytywanie komunikatów z i zapisywanie komunikatów w kolejkach, przetwarzanie transakcji i
wykonywanie zadań administracyjnych kolejki.
PerformanceCounter
Tworzy PerformanceCounter wystąpienie składnika, którego można użyć do współdziałania z licznikami
wydajności systemu Windows, w tym tworzenie nowych kategorii i wystąpień, odczytywanie wartości z
liczników i wykonywanie obliczeń na danych licznika.
Proces
Tworzy Process wystąpienie składnika, którego można użyć do zatrzymywania, uruchamiania i manipulowania
danymi związanymi z procesami w systemie.
Klasy SerialPor t
Tworzy SerialPort wystąpienie składnika, które zapewnia synchroniczną i sterowaną zdarzeniami we/wy dostęp
do Stanów PIN i przerwania oraz dostęp do właściwości sterownika szeregowego.
Ser viceController
Tworzy ServiceController wystąpienie składnika, którego można użyć do manipulowania istniejącymi usługami,
w tym uruchamiania i zatrzymywania usług i wysyłania do nich poleceń.
Czasomierz
Tworzy Timer wystąpienie składnika, którego można użyć w celu dodania funkcji opartych na czasie do aplikacji
opartych na systemie Windows. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat składnik czasomierza.
NOTE
Istnieje również system Timer , który można dodać do przybornika Timer , który jest zoptymalizowany pod kątem
aplikacji serwera, a Windows Forms Timer jest najlepiej dostosowany do korzystania z Windows Forms.
Zobacz też
Kontrolki do użycia na Windows Forms
Przybornik
Przybornik, karta dane
Wyświetla obiekty danych, które można dodać do formularzy i składników. Karta dane w przyborniku pojawia
się podczas tworzenia projektu ze skojarzonym projektantem. Przybornik jest domyślnie wyświetlany w
zintegrowanym środowisku programistycznym programu Visual Studio. Jeśli musisz wyświetlić Przybornik ,
wybierz pozycję Przybornik z menu Widok .
TIP
Uruchomienie Kreatora konfiguracji źródła danych powoduje automatyczne utworzenie i skonfigurowanie większości
elementów danych. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Dodawanie nowych źródeł danych.

Aby przejść bezpośrednio do strony odniesienia platformy .NET dla składnika, naciśnij klawisz F1 dla elementu
w przyborniku lub elementu składnika w zasobniku projektanta.
N A Z WA O P IS
DataSet Dodaje do formularza lub składnika wystąpienie zestawu

danych typu lub z nieokreślonym typem. Po przeciągnięciu
tego obiektu do projektanta wyświetla okno dialogowe,
które umożliwia wybranie istniejącej klasy zestawu danych
lub określenie, czy chcesz utworzyć nowy, pusty,
nieokreślony zestaw danych. Uwaga: Nie używasz DataSet
obiektu w przyborniku , aby utworzyć nowy typ schematu i
klasę zestawu danych. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Tworzenie i konfigurowanie zestawów danych.
DataGridView Zapewnia zaawansowany i elastyczny sposób wyświetlania

danych w formacie tabelarycznym.
BindingSource Upraszcza proces kontroli powiązań z bazowym źródłem

danych.
BindingNavigator Reprezentuje interfejs użytkownika nawigacji i manipulowania

dla kontrolek w formularzu, które są powiązane z danymi.
Zobacz też
Dostęp do danych w programie Visual Studio
Narzędzia do obsługi danych programu Visual Studio dla platformy .NET
Narzędzia zestawów danych w programie Visual Studio
Wiązanie kontrolek z danymi w programie Visual Studio
Wiązanie kontrolek Windows Forms z danymi w programie Visual Studio
Edytowanie danych w zestawach danych
Weryfikowanie danych w zestawach danych
Karta HTML przybornika zawiera składniki, które są przydatne w przypadku stron sieci Web i formularzy sieci
Web. Aby wyświetlić tę kartę, najpierw Otwórz dokument do edycji w projektancie HTML. W menu Widok
kliknij pozycję Przybornik , a następnie kliknij kartę HTML w przyborniku.
Aby utworzyć wystąpienie narzędzia na karcie HTML , kliknij dwukrotnie narzędzie, aby dodać je do dokumentu
w bieżącym punkcie wstawiania, lub wybierz narzędzie i przeciągnij je do żądanej pozycji na powierzchni edycji.
Elementy interfejsu użytkownika

Następujące narzędzia są dostępne domyślnie na karcie HTML.
Przytrzymaj
To narzędzie jest domyślnie zaznaczone, gdy zostanie otwarta jakakolwiek karta przybornika. Nie można go
usunąć. Wskaźnik umożliwia przeciąganie obiektów na widok Projekt powierzchni, zmianę ich rozmiaru i zmiana
ich położenia na stronie lub w formularzu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Przybornik.
Dane wej ściowe (przycisk)
Wstawia input element type="button" . Aby zmienić wyświetlany tekst, Edytuj name Właściwość. Domyślnie,
id="Button1" jest wstawiany dla pierwszego przycisku, id="Button2" dla drugiego i tak dalej.
Gdy przeciągasz dane wej ściowe (przycisk) na powierzchnię widok Projekt, znaczniki HTML, takie jak
następujące, są wstawiane do dokumentu:
<input id="Button1" type="button" value="Button" name="Button1">
Dane wej ściowe (Reset)
Wstawia input element type="reset" . Aby zmienić wyświetlany tekst, Edytuj name Właściwość. Domyślnie,
id="Reset1" jest wstawiany dla pierwszego przycisku resetowania id="Reset2" dla drugiego i tak dalej.
Gdy przeciągasz dane wej ściowe (Reset) na powierzchnię widok Projekt, znaczniki HTML, takie jak
<input id="Reset1" type="reset" value="Reset" name="Reset1">
Dane wej ściowe (Prze ślij)
Wstawia input element type="submit" . Aby zmienić wyświetlany tekst, Edytuj name Właściwość. Domyślnie
program id="Submit1" jest wstawiany dla pierwszego przycisku przesyłania id="Submit2" dla drugiego i tak
dalej.
Gdy przeciągasz dane wej ściowe (submit) na powierzchnię widok Projekt, znaczniki HTML, takie jak
<input id="Submit1" type="submit" value="Submit" name="Submit1">
Dane wej ściowe (tekst)
Wstawia input element type="text" do dokumentu. Aby zmienić domyślny tekst, który jest wyświetlany,
Edytuj value atrybut. Domyślnie, id="Text1" jest wstawiany dla pierwszego pola tekstowego, id="Text2" dla
drugiego i tak dalej.
Gdy przeciągasz dane wej ściowe (tekst) na powierzchnię widok Projekt, znaczniki HTML, takie jak
<input id="Text1" TYPE="text" value="Text Field" name="Text1">
IMPORTANT
Zalecane jest zweryfikowanie wszystkich danych wejściowych użytkownika. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Weryfikowanie danych wejściowych użytkownika w witrynach ASP.NET Web Pages (Razor).
Dane wej ściowe (plik)
Wstawia input element type="file" do dokumentu. Domyślnie program id="File1" jest wstawiany dla
pierwszego pola pliku, id="File2" dla drugiego i tak dalej.
Gdy przeciągasz dane wej ściowe (pliki) na powierzchnię widok Projekt, znaczniki HTML, takie jak następujące,
są wstawiane do dokumentu:
<input id="File1" type="file" name="File1">
IMPORTANT
Dane wej ściowe (hasło)
Wstawia input element type="password" . Domyślnie program id="Password1" jest wstawiany dla pierwszego
pola hasła, id="Password2" dla drugiego i tak dalej.
Gdy przeciągasz dane wej ściowe (hasła) na powierzchnię widok Projekt, znaczniki HTML, takie jak
<input id="Password1" type="password" name="Password1">

IMPORTANT
Jeśli aplikacja przesyła nazwy i hasła użytkowników, należy skonfigurować witrynę sieci Web tak, aby używała Secure
Sockets Layer (SSL) do szyfrowania transmisji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Zabezpieczanie połączeń. Ponadto
zaleca się zweryfikowanie wszystkich danych wejściowych użytkownika. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Dane wej ściowe (pole wyboru)
Wstawia input element type="checkbox" . Aby zmienić wyświetlany tekst, Edytuj name Właściwość. Domyślnie,
id="Checkbox1" jest wstawiany dla pierwszego pola wyboru, id="Checkbox2" dla drugiego i tak dalej.
Gdy przeciągasz dane wej ściowe (pola wyboru) na powierzchnię widok Projekt, znaczniki HTML, takie jak
<input id="Checkbox1" type="checkbox" name="Checkbox1">
Dane wej ściowe (Radio)
Wstawia input element type="radio" . Aby zmienić wyświetlany tekst, Edytuj name Właściwość. Domyślnie,
id="Radio1" jest wstawiany dla pierwszego przycisku radiowego, id="Radio2" dla drugiego i tak dalej.
Gdy przeciągasz dane wej ściowe (Radio) na powierzchnię widok Projekt, znaczniki HTML, takie jak
<input id="Radio1" type="radio" name="Radio1">
Dane wej ściowe (ukr yte)
Wstawia input element type="hidden" . Domyślnie, id="Hidden1" jest wstawiany dla pierwszego pola
ukrytego, id="Hidden2" dla drugiego i tak dalej.
Gdy przeciągasz dane wej ściowe (ukr yte) na powierzchnię widok Projekt, znaczniki HTML, takie jak
<input id="Hidden1" type="hidden" name="Hidden1">
Obszar tekstu
Wstawia textarea element. Można zmienić rozmiar obszaru tekstowego lub użyć pasków przewijania do
wyświetlania tekstu, który wykracza poza obszar wyświetlania. Aby zmienić domyślny tekst, który jest
wyświetlany, Edytuj value atrybut. Domyślnie program id="textarea1" wstawia pierwszy obszar tekstowy,
id=" textarea 2" drugi i tak dalej.
Gdy przeciągasz składnik TextArea na powierzchnię widok Projekt, do dokumentu zostanie wstawiony znacznik
HTML podobny do następującego:
<textarea id=" textarea 1 name=" textarea 1" rows=2 cols=20></textarea>
IMPORTANT
Tabela
Wstawia table element.

Gdy przeciągniesz tabel ę na powierzchnię widok Projekt, do dokumentu zostanie wstawiony znacznik HTML
podobny do następującego:
<table cellspacing="1" width="75%" border=1> <tr><td></td></tr></table>
Obraz
Wstawia img element. Edytuj ten element, aby określić jego src i alt tekst.
Gdy przeciągasz obraz na powierzchnię widok Projekt, do dokumentu zostanie wstawiony znacznik HTML
podobny do następującego:
<img alt="" src="">
Wybierz
Wstawia element listy rozwijanej select (bez size atrybutu). Domyślnie program id="select1" jest
wstawiany dla pierwszego pola listy, id="select2" dla drugiego i tak dalej.
Po przeciągnięciu zaznaczenia na powierzchnię widok Projekt, znaczniki HTML, takie jak następujące, są
wstawiane do dokumentu:
<select id="select1" name="select1"><option selected></option></select>
Można utworzyć element wielowierszowy select przez zwiększenie wartości właściwości size.
Linia pozioma
Wstawia hr element. Aby zwiększyć grubość linii, Edytuj size atrybut.

Po przeciągnięciu reguły poziomej na powierzchnię widok projekt do dokumentu zostanie wstawiony znacznik
HTML podobny do następującego:
<hr width="100%" size=1>

Słu żą c
Wstawia div element, który zawiera ms_positioning="FlowLayout" atrybut. Z wyjątkiem szerokości i wysokości
ten element jest identyczny z panelem układu przepływu. Aby sformatować tekst zawarty w div elemencie,
Dodaj class="stylename" atrybut do otwierającego znacznika.
Gdy przeciągasz element DIV na powierzchnię widok Projekt, znaczniki HTML, takie jak następujące, są
wstawiane do dokumentu:
<div ms_positioning="FlowLayout" style="width: 70px; position: relative; height: 15px">Label</div>
Zobacz też
Przybornik
Devenv umożliwia ustawianie różnych opcji dla środowiska IDE, tworzenie projektów, Debugowanie projektów i
wdrażanie projektów z poziomu wiersza polecenia. Użyj tych przełączników do uruchomienia środowiska IDE ze
skryptu lub pliku. bat (takiego jak nocne skrypty kompilacji) lub uruchomienia środowiska IDE w określonej
konfiguracji.
NOTE
W przypadku zadań związanych z kompilacją zaleca się używanie programu MSBuild zamiast devenv. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Dokumentacja wiersza polecenia programu MSBuild.
Aby uzyskać informacje na temat przełączników związanych z programowaniem pakietu VSPackage, zobacz
również przełączniki wiersza polecenia devenv do programowania pakietu VSPackage.
Składnia przełącznika Devenv

Polecenia, które zaczynają się od devenv są obsługiwane przez devenv.com narzędzie, które dostarcza dane
wyjściowe przez standardowe strumienie systemowe, takie jak stdout i stderr . Narzędzie określa
odpowiednie przekierowania we/wy podczas przechwytywania danych wyjściowych, na przykład do pliku txt.
Alternatywnie polecenia, które zaczynają się od devenv.exe mogą korzystać z tych samych przełączników, ale
devenv.com Narzędzie jest pomijane. Używanie devenv.exe bezpośrednio uniemożliwia wyświetlanie danych
wyjściowych w konsoli programu.
Reguły składni dla devenv przełączników przypominają reguły dla innych narzędzi wiersza polecenia systemu
DOS. Następujące reguły składni mają zastosowanie do wszystkich devenv przełączników i ich argumentów:
Polecenia zaczynają się od devenv .
W przełącznikach nie jest rozróżniana wielkość liter.
Przełącznik można określić przy użyciu łącznika ("-") lub ukośnika ("/").
Podczas określania rozwiązania lub projektu pierwszy argument jest nazw ą pliku rozwiązania lub pliku
projektu, łącznie z ścieżką pliku.
Jeśli pierwszy argument to plik, który nie jest rozwiązaniem lub projektem, ten plik zostanie otwarty w
odpowiednim edytorze w nowym wystąpieniu IDE.
W przypadku podania nazwy pliku projektu zamiast nazwy pliku rozwiązania devenv polecenie
przeszukuje folder nadrzędny pliku projektu dla pliku rozwiązania o tej samej nazwie. Na przykład
polecenie devenv myproject1.vbproj /build przeszukuje folder nadrzędny dla pliku rozwiązania o nazwie
myproject1.sln .
NOTE
Jeden i tylko jeden plik rozwiązania odwołujący się do tego projektu powinien znajdować się w folderze
nadrzędnym. Jeśli folder nadrzędny nie zawiera pliku rozwiązania, który odwołuje się do tego projektu, lub jeśli
folder nadrzędny zawiera dwa lub więcej plików rozwiązania, które odwołują się do niego, zostanie utworzony
tymczasowy plik rozwiązania.
Gdy ścieżki plików i nazwy plików zawierają spacje, należy je ująć w znaki cudzysłowu (""). Na przykład
"c:\project a\" .
Wstaw jeden znak spacji między przełącznikami i argumentami w tym samym wierszu. Na przykład
polecenie devenv /log output.txt otwiera środowisko IDE i wyprowadza wszystkie informacje dziennika
dla tej sesji do output.txt.
W poleceniach nie można używać składni dopasowania wzorców devenv .
Przełączniki devenv
Poniższe przełączniki wiersza polecenia wyświetlają IDE i wykonują opisane zadanie.
P RZ EŁ Ą C Z N IK W IERSZ A P O L EC EN IA O P IS
/Command Uruchamia środowisko IDE i wykonuje określone polecenie.
devenv /command "nav https://docs.microsoft.com/"
/DebugExe Ładuje plik wykonywalny języka C++ pod kontrolą

debugera. Ten przełącznik nie jest dostępny dla plików
wykonywalnych Visual Basic ani C#. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Automatyczne uruchamianie procesu w
debugerze.
devenv /debugexe mysln.exe
/Diff Porównuje dwa pliki. Przyjmuje cztery parametry: SourceFile,

TargetFile, SourceDisplayName (opcjonalne) i
TargetDisplayName (opcjonalnie).
devenv /diff File1 File2 Alias1 Alias2
/DoNotLoadProjects Otwiera określone rozwiązanie bez ładowania żadnych

projektów.
devenv /donotloadprojects mysln.sln
/Edit Otwiera określone pliki w uruchomionym wystąpieniu tej

aplikacji. Jeśli nie ma uruchomionych wystąpień, uruchamia
nowe wystąpienie z uproszczonym układem okna.
devenv /edit File1 File2
/LCID lub/L Ustawia domyślny język IDE. Jeśli określony język nie jest
uwzględniony w instalacji programu Visual Studio, to
ustawienie jest ignorowane.
devenv /l 1033
/Log Uruchamia program Visual Studio i rejestruje wszystkie

działania w pliku dziennika.
devenv /log mylogfile.xml
/NoSplash Otwiera środowisko IDE bez wyświetlania ekranu

powitalnego.
devenv /nosplash File1 File2
/ResetSettings Przywraca ustawienia domyślne programu Visual Studio.

Opcjonalnie resetuje ustawienia do określonego
.vssettings pliku.
devenv /resetsettings mysettings.vssettings
/Run lub/R Kompiluje i uruchamia określone rozwiązanie.
devenv /run mysln.sln
/RunExit Kompiluje i uruchamia określone rozwiązanie, minimalizuje

środowisko IDE, gdy rozwiązanie jest uruchomione, i zamyka
środowisko IDE po zakończeniu działania rozwiązania.
devenv /runexit mysln.sln
/SafeMode Uruchamia program Visual Studio w trybie awaryjnym. Ten

przełącznik ładuje tylko domyślne środowisko, domyślne
usługi i wydane wersje pakietów innych firm.
Ten przełącznik nie przyjmuje żadnych argumentów.
/UseEnv Powoduje, że IDE korzysta ze zmiennych środowiskowych

PATH, INCLUDE, LIBPATH i LIB dla kompilacji w języku C++.
Ten przełącznik jest instalowany z programowaniem
aplikacji klasycznych w języku C++ . Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz Ustawianie zmiennych dotyczących ścieżki
i środowiska dla kompilacji Command-Line.
Poniższe przełączniki wiersza polecenia nie wyświetlają środowiska IDE.
/? Wyświetla pomoc dotyczącą devenv przełączników w

oknie wiersza polecenia .
Ten przełącznik nie przyjmuje żadnych argumentów.
/Build Kompiluje określone rozwiązanie lub projekt zgodnie z

konfiguracją określonego rozwiązania.
devenv mysln.sln /build

/Clean Usuwa wszystkie pliki utworzone przez polecenie kompilacji

bez wpływu na pliki źródłowe.
devenv mysln.sln /clean
/Deploy Kompiluje rozwiązanie wraz z plikami wymaganymi do

wdrożenia zgodnie z konfiguracją rozwiązania.
devenv mysln.sln /deploy
/Out Umożliwia określenie pliku do otrzymywania błędów podczas

kompilowania.
devenv mysln.sln /build Debug /out log.txt
/Project Projekt do skompilowania, oczyszczenia lub wdrożenia. Tego

przełącznika można używać tylko wtedy, gdy podano
również /Build przełącznik, /Rebuild , /Clean , lub
/Deploy .
devenv mysln.sln /build Debug /project proj1
/ProjectConfig Określa konfigurację projektu do skompilowania lub

wdrożenia. Tego przełącznika można używać tylko wtedy,
gdy został również dostarczony /Project przełącznik.
devenv mysln.sln /build Release /project proj1

/projectconfig Release
/Rebuild Czyści, a następnie kompiluje określone rozwiązanie lub

projekt zgodnie z konfiguracją określonego rozwiązania.
devenv mysln.sln /rebuild
/Upgrade Uaktualnia określony plik rozwiązania oraz wszystkie jego

pliki projektu lub określony plik projektu do bieżących
formatów programu Visual Studio dla tych plików.
devenv mysln.sln /upgrade
Zobacz też
Devenv przełączniki wiersza polecenia pakietu VSPackage Development
/? (devenv.exe)
Wyświetla okno komunikatu z listą wszystkich devenv przełączników z krótkim opisem każdego przełącznika.
Składnia
devenv /?
Zobacz też
/Build (devenv.exe)
Kompiluje rozwiązanie lub projekt przy użyciu określonego pliku konfiguracji rozwiązania.
Składnia
devenv SolutionName /Build [SolnConfigName [/Project ProjName [/ProjectConfig ProjConfigName]] [/Out
OutputFilename]]
Argumenty
SolutionName
Wymagane. Pełna ścieżka i nazwa pliku rozwiązania.
SolnConfigName
Opcjonalny. Nazwa konfiguracji rozwiązania ( Debug na przykład lub Release ), która ma zostać użyta do
skompilowania rozwiązania o nazwie w SolutionName. Jeśli dostępnych jest wiele platform rozwiązań,
należy również określić platformę (na przykład Debug|Win32 ). Jeśli ten argument jest nieokreślony lub
jest ciągiem pustym ( "" ), narzędzie używa aktywnej konfiguracji rozwiązania.
/Project ProjName
Opcjonalny. Ścieżka i nazwa pliku projektu w ramach rozwiązania. Można wprowadzić ścieżkę względną z
folderu SolutionName do pliku projektu lub nazw ę wyświetlaną projektu lub pełną ścieżkę i nazw ę pliku
projektu.
/ProjectConfig ProjConfigName
Opcjonalny. Nazwa konfiguracji kompilacji projektu ( Debug na przykład lub Release ), która ma być
używana podczas kompilowania nazwanego projektu. Jeśli jest dostępna więcej niż jedna platforma
rozwiązania, należy również określić platformę (na przykład Debug|Win32 ). Jeśli ten przełącznik jest
określony, zastępuje argument SolnConfigName .
/Out OutputFilename
Opcjonalny. Nazwa pliku, do którego chcesz wysłać dane wyjściowe narzędzia. Jeśli plik już istnieje,
narzędzie dołącza dane wyjściowe do końca pliku.
Uwagi
/Build Przełącznik wykonuje tę samą funkcję, co polecenie menu Kompiluj rozwi ą zanie w ramach
zintegrowanego środowiska programistycznego (IDE).
Ujmij ciągi, które zawierają spacje w podwójnych cudzysłowach.
Informacje podsumowujące dla kompilacji, w tym błędy, można wyświetlić w oknie polecenia lub w
dowolnym pliku dziennika określonym za pomocą /Out przełącznika.
/BuildPrzełącznik kompiluje tylko projekty, które uległy zmianie od czasu ostatniej kompilacji. Aby
skompilować wszystkie projekty w rozwiązaniu, należy zamiast tego użyć /Rebuild .
Jeśli zostanie wyświetlony komunikat o błędzie z informacją o nieprawidłowej konfiguracji projektu ,
upewnij się, że została określona platforma rozwiązania lub platforma projektu (na przykład Debug|Win32
).
Przykład
Następujące polecenie kompiluje projekt CSharpWinApp przy użyciu Debug konfiguracji kompilacji projektu w
programie MySolution .
devenv "%USERPROFILE%\source\repos\MySolution.sln" /build Debug /project "CSharpWinApp\CSharpWinApp.csproj"

/projectconfig Debug
Zobacz też
Projekty i rozwiązania — kompilowanie i czyszczenie
/Rebuild (devenv.exe)
/Clean (devenv.exe)
/Out (devenv.exe)
/Clean (devenv.exe)
Czyści wszystkie pliki pośredniczące i katalogi wyjściowe.
Składnia
devenv SolutionName /Clean [Config [/Project ProjName [/ProjectConfig ProjConfigName]] [/Out
OutputFilename]]
Argumenty
SolutionName
Config
Opcjonalny. Konfiguracja (na przykład Debug lub Release ) do czyszczenia plików pośrednich dla
rozwiązania o nazwie w SolutionName. Jeśli jest dostępna więcej niż jedna platforma rozwiązania, należy
również określić platformę (na przykład Debug|Win32 ). Jeśli ten argument jest nieokreślony lub jest
ciągiem pustym ( "" ), narzędzie używa aktywnej konfiguracji rozwiązania.
/Project ProjName
Opcjonalny. Ścieżka i nazwa pliku projektu w ramach rozwiązania. Możesz wprowadzić nazw ę
wyświetlaną projektu lub ścieżkę względną z folderu SolutionName do pliku projektu. Możesz również
wprowadzić pełną ścieżkę i nazw ę pliku projektu.
Opcjonalny. Nazwa konfiguracji kompilacji projektu ( Debug na przykład lub), Release która ma być
używana podczas czyszczenia /Project nazwy. Jeśli jest dostępna więcej niż jedna platforma
określony, zastępuje argument konfiguracji .
/Out OutputFilename
Uwagi
Ten przełącznik ma taką samą funkcję jak polecenie menu Wyczy ść rozwi ą zanie w środowisku IDE.
Ujmij ciągi, które zawierają spacje w podwójnym cudzysłowie.
Informacje podsumowujące podczas czyszczenia i kompilowania, w tym błędy, mogą być wyświetlane w oknie
wiersza polecenia lub w dowolnym pliku dziennika określonym za pomocą przełącznika /out .
Jeśli /Project przełącznik nie zostanie określony, Akcja czyszczenia jest wykonywana we wszystkich projektach
w rozwiązaniu, nawet jeśli Nazwa pliku została określona jako plik projektu.
Przykład
Pierwszy przykład czyści MySolution rozwiązanie przy użyciu domyślnej konfiguracji określonej w pliku
rozwiązania.
Drugi przykład czyści projekt CSharpWinApp przy użyciu Debug konfiguracji kompilacji projektu w programie
MySolution .
devenv "%USERPROFILE%\source\repos\MySolution\MySolution.sln" /Clean
devenv "%USERPROFILE%\source\repos\MySolution\MySolution.sln" /Clean "Debug" /project

"CSharpWinApp\CSharpWinApp.csproj" /projectconfig "Debug"
Zobacz też
/Build (devenv.exe)
/Out (devenv.exe)
/Command (devenv.exe)
Wykonuje określone polecenie po uruchomieniu środowiska IDE programu Visual Studio.
Składnia
devenv /Command CommandName
Argumenty
CommandName
Wymagane. Pełna nazwa polecenia programu Visual Studio lub jego alias ujęty w znaki podwójnego
cudzysłowu. Aby uzyskać więcej informacji na temat składni poleceń i aliasów, zobacz Visual Studio Commands.
Uwagi
Po zakończeniu uruchamiania środowisko IDE wykonuje nazwane polecenie.
Jeśli używasz tego przełącznika, IDE nie wyświetla strony początkowej przy uruchamianiu.
Jeśli dodatek uwidacznia polecenie, można użyć tego przełącznika, aby uruchomić dodatek z wiersza polecenia.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz jak: kontrolowanie dodatków za pomocą Menedżera dodatków.
Przykład
Pierwszy przykład uruchamia program Visual Studio i automatycznie uruchamia makro Otwórz Ulubione pliki.
Drugi przykład otwiera kartę przeglądanie sieci Web w środowisku IDE i przechodzi do witryny Microsoft Docs.
Trzeci przykład tworzy nowy plik o nazwie some_file.cs i otwiera go w edytorze kodu.
devenv /command "Macros.MyMacros.Module1.OpenFavoriteFiles"
devenv /command "navigate https://docs.microsoft.com/"
devenv /command "nf some_file.cs"
Zobacz też
Okno polecenia
/DebugExe (devenv.exe)
Otwiera określony plik wykonywalny do debugowania.
Składnia
devenv /DebugExe ExecutableFile
Argumenty
ExecutableFile
Wymagane. Ścieżka i nazwa pliku .exe . Jeśli .exe plik nie zostanie znaleziony lub nie istnieje,
wyświetlane jest ostrzeżenie lub błąd, a program Visual Studio jest uruchamiany normalnie.
Uwagi
Wszystkie ciągi po parametrze executablefile są przekazane do tego pliku jako argumenty.
Przykład
Poniższy przykład otwiera plik MyApplication.exe do debugowania.
devenv /debugexe MyApplication.exe
Zobacz też
/Deploy (devenv.exe)
Wdraża rozwiązanie po kompilacji lub odbudowywaniu. Dotyczy tylko projektów kodu zarządzanego.
Składnia
devenv SolutionName /Deploy [SolnConfigName [/Project ProjName [/ProjectConfig ProjConfigName]] [/Out
OutputFilename]]
Argumenty
SolutionName
SolnConfigName
Opcjonalny. Nazwa konfiguracji rozwiązania ( Debug na przykład lub Release ), która ma zostać użyta do
skompilowania rozwiązania o nazwie w SolutionName. Jeśli jest dostępna więcej niż jedna platforma
rozwiązania, należy również określić platformę (na przykład Debug|Win32 ). Jeśli ten argument jest
nieokreślony lub jest ciągiem pustym ( "" ), narzędzie używa aktywnej konfiguracji rozwiązania.
/Project ProjName
Opcjonalny. Nazwy konfiguracji kompilacji projektu (takie jak Debug lub Release ), które mają być
używane podczas kompilowania /Project nazwanego. Jeśli jest dostępna więcej niż jedna platforma
/Out OutputFilename
Uwagi
Określony projekt musi być projektem wdrożenia. Jeśli określony projekt nie jest projektem wdrożenia, podczas
przekazywania projektu, który został skompilowany do wdrożenia, kończy się niepowodzeniem z powodu błędu.
Informacje podsumowujące dla kompilacji, w tym błędy, mogą być wyświetlane w oknie wiersza polecenia lub
w dowolnym pliku dziennika określonym za pomocą przełącznika /out .
Przykład
Ten przykład wdraża projekt CSharpWinApp przy użyciu Release konfiguracji kompilacji projektu w programie
MySolution .
devenv "%USERPROFILE%\source\repos\MySolution\MySolution.sln" /deploy Release /project

"CSharpWinApp\CSharpWinApp.csproj" /projectconfig Release
Zobacz też
/Project (devenv.exe)
/Build (devenv.exe)
/Clean (devenv.exe)
/Out (devenv.exe)
/Diff (devenv.exe)
Porównuje dwa pliki. Różnice są wyświetlane w specjalnym oknie programu Visual Studio.
Składnia
devenv /Diff SourceFile TargetFile [SourceDisplayName [TargetDisplayName]]
Argumenty
SourceFile
Wymagane. Pełna ścieżka i nazwa pierwszego pliku, który ma zostać porównany.
TargetFile
Wymagane. Pełna ścieżka i Nazwa drugiego pliku, który ma zostać porównany.
SourceDisplayName
Opcjonalny. Nazwa wyświetlana pierwszego pliku.
TargetDisplayName
Opcjonalny. Nazwa wyświetlana drugiego pliku.
Uwagi
Jeśli wystąpienie IDE jest już otwarte, porównanie plików jest wyświetlane na karcie w bieżącym środowisku IDE.
Przykład
Pierwszy przykład porównuje dwa pliki bez zmiany ich nazw wyświetlanych. Drugi przykład porównuje pliki
podczas zmiany obu nazw wyświetlanych. Trzeci i czwarty przykład porównują dwa pliki, ale stosuje alias tylko
do pierwszego pliku lub drugiego pliku.
devenv /diff File1.txt File2.txt
devenv /diff File1.txt File2.txt FirstAlias "Second Alias"
devenv /diff File1.txt File2.txt "File One"
devenv /diff File1.txt File2.txt "" FileTwo
Zobacz też
/DoNotLoadProjects (devenv.exe)
Nowo ść dla programu Visual Studio 2019 w wersji 16,1

Otwiera określone rozwiązanie bez ładowania żadnych projektów. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
przefiltrowane rozwiązania w programie Visual Studio.
Składnia
devenv /DoNotLoadProjects SolutionName
Argumenty
SolutionName
Wymagane. Pełna ścieżka i nazwa rozwiązania, które ma zostać otwarte.
Przykład
Przykład otwiera rozwiązanie MySln. sln bez ładowania żadnych projektów.
devenv /donotloadprojects MySln.sln
Zobacz też
/Edit (devenv.exe)
Otwiera określony plik w istniejącym wystąpieniu programu Visual Studio.
Składnia
devenv /Edit [File1[ FileN]...]
Argumenty
File1
Opcjonalny. Plik do otwarcia w istniejącym wystąpieniu programu Visual Studio. Jeśli wystąpienie
programu Visual Studio nie istnieje, nowe wystąpienie jest tworzone z uproszczonym układem okna, a
narzędzie otwiera plik1 w nowym wystąpieniu.
Plikn
Opcjonalny. Co najmniej jeden dodatkowy plik do otwarcia w istniejącym wystąpieniu programu Visual
Studio.
Uwagi
Gdy nie określono pliku, istniejące wystąpienie programu Visual Studio otrzymuje fokus. Jeśli plik nie zostanie
określony i żadne wystąpienie programu Visual Studio nie istnieje, narzędzie tworzy wystąpienie z
uproszczonym układem okna.
Jeśli istniejące wystąpienie programu Visual Studio jest w stanie modalnym, plik zostanie otwarty w istniejącym
wystąpieniu, gdy program Visual Studio zakończy stan modalny. Na przykład taka sytuacja może wystąpić, gdy
okno dialogowe Opcje jest otwarte.
Jeśli jest otwarte więcej niż jedno wystąpienie programu Visual Studio, plik zostanie otwarty w ostatnio
otwartym wystąpieniu.
Przykład
Pierwszy przykład otwiera plik MyFile.cs w istniejącym wystąpieniu programu Visual Studio. Jeśli wystąpienie
programu Visual Studio nie istnieje, narzędzie otwiera plik w nowym wystąpieniu. Drugi przykład jest podobny, z
tą różnicą, że otwiera trzy pliki zamiast tylko jednego pliku.
devenv /edit MyFile.cs
devenv /edit MyFile1.cs MyFile2.cs MyFile3.cs
Zobacz też
/LCID (devenv.exe)
Ustawia domyślny język używany na potrzeby tekstu, waluty i innych wartości w IDE.
Składnia
devenv {/LCID|/L} LocaleID
Argumenty
LocaleID
Wymagane. Identyfikator ustawień regionalnych (LCID) określonego języka.
Uwagi
Ładuje IDE i ustawia domyślny język naturalny dla środowiska. Ta zmiana jest utrwalana między sesjami, a
środowisko IDE pokazuje tę zmianę w polu Narz ę dzia > Opcje > środowisko > ustawie ń
mi ę dzynarodowych > .
Jeśli określony język nie jest dostępny w systemie, /LCID przełącznik zostanie zignorowany.
W poniższej tabeli przedstawiono identyfikatory LCID języków obsługiwanych przez program Visual Studio.
J ĘZ Y K IDEN T Y F IK ATO R L C ID
Chiński (uproszczony) 2052
Chiński (tradycyjny) 1028
Czeski 1029
Angielski 1045
Francuski 1036
Niemiecki 1031
Włoski 1040
japoński 1041
Koreański 1042
Polski 1045
Portugalski (Brazylia) 1046

J ĘZ Y K IDEN T Y F IK ATO R L C ID
Rosyjski 1049
Hiszpański 3082
Turecki 1055
Przykład
Ten przykład ładuje środowisko IDE z ciągami zasobów w języku angielskim.
devenv /LCID 1033
Zobacz też
Ustawienia międzynarodowe, Środowisko, Opcje — okno dialogowe
/Log (devenv.exe)
Loguje wszelką aktywność do pliku dziennika w celu rozwiązywania problemów. Ten plik jest wyświetlany po
wywołaniu devenv /log co najmniej raz. Domyślnie plik dziennika znajduje się tutaj:
% AppData% \ActivityLog.xml\ Microsoft \ VisualStudio <Version> \
gdzie <Version> jest wersja programu Visual Studio. Można jednak określić inną ścieżkę i nazw ę pliku.
Składnia
devenv /Log NameOfLogFile
Argumenty
NameOfLogFile
Wymagane. Pełna ścieżka i nazwa pliku dziennika, w którym ma zostać zapisany plik.
Uwagi
Ten przełącznik musi być umieszczony na końcu wiersza polecenia po innych przełącznikach.
Dziennik jest zapisywana tylko dla wszystkich wystąpień programu Visual Studio, które zostały otwarte przy
użyciu /Log przełącznika.
Przykład
Ten przykład kieruje rejestrowanie do MyVSLog.xml pliku w katalogu macierzystym użytkownika.
devenv /log "%USERPROFILE%\MyVSLog.xml"
Zobacz też
/NoSplash (devenv.exe)
Zapobiega wyświetlaniu ekranu powitalnego.
Składnia
devenv /NoSplash [File1[ FileN]...]
Argumenty
File1
Opcjonalny. Plik do otwarcia w istniejącym wystąpieniu programu Visual Studio. Jeśli wystąpienie
programu Visual Studio nie istnieje, nowe wystąpienie jest tworzone z uproszczonym układem okna, a
narzędzie otwiera plik1 w nowym wystąpieniu.
Plikn
Opcjonalny. Co najmniej jeden dodatkowy plik do otwarcia w istniejącym wystąpieniu programu Visual
Studio.
Uwagi
Ten przełącznik powoduje ukrycie ekranu powitalnego. Pozostawienie tego przełącznika powoduje wyświetlenie
ekranu powitalnego. Jeśli chcesz przeanalizować ekran powitalny (na przykład aby sprawdzić ikonę produktu
pakietu VSPackage), użyj przełącznika /Splash .
/NoSplash Przełącznik może być połączony z innymi przełącznikami, takimi jak /Run lub /DebugExe.
Przykład
Wszystkie trzy przykłady otwierają środowisko IDE bez wyświetlania ekranu powitalnego. Drugi przykład
kompiluje także wybrane rozwiązanie i uruchamia skompilowany plik wykonywalny. Trzeci przykład otwiera
określony plik wykonywalny do debugowania w środowisku IDE.
devenv /nosplash
devenv /nosplash /run MySolution.sln
devenv /nosplash /debugexe MySolution.exe
Zobacz też
Devenv przełączniki wiersza polecenia pakietu VSPackage Development
/Out (devenv.exe)
Określa plik do przechowywania i wyświetlania błędów podczas uruchamiania, uruchamiania i kończenia,

uaktualniania, kompilowania, odbudowy, czyszczenialub wdrażania rozwiązania.
Składnia
devenv /Out FileName
Argumenty
Nazwa pliku
Wymagane. Ścieżka i nazwa pliku do odbierania danych wyjściowych podczas kompilowania pliku
wykonywalnego.
Uwagi
Jeśli określono nieistniejącą nazw ę pliku, plik zostanie utworzony automatycznie. W przeciwnym razie plik już
istnieje, a wyniki są dołączane do istniejącej zawartości pliku.
Błędy kompilacji w wierszu polecenia są wyświetlane w oknie polece ń i w widoku konstruktora rozwiązań okna
danych wyj ściowych . Ten przełącznik jest przydatny do wyświetlania wyników nienadzorowanych kompilacji.
Przykład
Ten przykład uruchamia MySolution i zapisuje błędy w pliku MyErrorLog.txt .
devenv /run "%USERPROFILE%\source\repos\MySolution\MySolution.sln" /out "C:\MyErrorLog.txt"
Zobacz też
/Run (devenv.exe)
/RunExit (devenv.exe)
/Upgrade (devenv.exe)
/Clean (devenv.exe)
/Build (devenv.exe)
Identyfikuje pojedynczy projekt w ramach określonej konfiguracji rozwiązania do kompilowania, czyszczenia,

odbudowy lub wdrożenia.
Składnia
devenv SolutionName {/Build|/Clean|/Deploy|/Rebuild} [SolnConfigName [/Project ProjName [/ProjectConfig
ProjConfigName]] [/Out OutputFilename]]
Argumenty
SolutionName
{ /Build | /Clean | /Deploy | /Rebuild }
Wymagane. Kompiluje, czyści, wdrażalub ponownie kompiluje projekt.
SolnConfigName
Opcjonalny. Nazwa konfiguracji rozwiązania (na przykład Debug lub Release ) zastosowana do
rozwiązania o nazwie w SolutionName. Jeśli jest dostępna więcej niż jedna platforma rozwiązania, należy
również określić platformę (na przykład Debug|Win32 ). Jeśli ten argument jest nieokreślony lub jest
ciągiem pustym ( "" ), narzędzie używa aktywnej konfiguracji rozwiązania.
/Project ProjName
Opcjonalny. Nazwa konfiguracji kompilacji projektu (taka jak Debug lub), Release która ma zostać
zastosowana do /Project nazwanego. Jeśli jest dostępna więcej niż jedna platforma rozwiązania, należy
również określić platformę (na przykład Debug|Win32 ).
/Out OutputFilename
Uwagi
Musi być użyta część devenv /Build polecenia, /Clean , /Rebuild lub /Deploy .
Informacje podsumowujące dla kompilacji, w tym błędy, można wyświetlić w oknie polecenia lub w
Przykład
Ten przykład kompiluje projekt CSharpWinApp przy użyciu Debug konfiguracji kompilacji projektu w programie
MySolution .
devenv "%USERPROFILE%\source\repos\MySolution\MySolution.sln" /build Debug /project

"CSharpWinApp\CSharpWinApp.csproj" /projectconfig Debug
Zobacz też
/ProjectConfig (devenv.exe)
/Build (devenv.exe)
/Clean (devenv.exe)
/Out (devenv.exe)
/ProjectConfig (devenv.exe)
Określa konfigurację kompilacji projektu, która ma zostać zastosowana podczas kompilowania, czyszczenia,
odbudowywania lub wdrażania projektu o nazwie w /Project argumencie.
Składnia
devenv SolutionName {/Build|/Clean|/Deploy|/Rebuild} [SolnConfigName [/Project ProjName [/ProjectConfig
ProjConfigName]] [/Out OutputFilename]]
Argumenty
SolutionName
{ /Build | /Clean | /Deploy | /Rebuild }
Wymagane. Kompiluje, czyści, wdrażalub ponownie kompiluje projekt.
SolnConfigName
Opcjonalny. Nazwa konfiguracji rozwiązania ( Debug na przykład lub Release ), która ma zostać
zastosowana do rozwiązania o nazwie w SolutionName. Jeśli jest dostępna więcej niż jedna platforma
/Project ProjName
Opcjonalny. Nazwa konfiguracji kompilacji projektu (taka jak Debug lub), Release która ma zostać
zastosowana do /Project nazwanego. Jeśli jest dostępna więcej niż jedna platforma rozwiązania, należy
również określić platformę (na przykład Debug|Win32 ).
/Out OutputFilename
Uwagi
/ProjectConfig Przełącznik musi być używany z /Project przełącznikiem jako częścią /Build polecenia,/
Clean , /Deploy lub /Rebuild .
Ujmij ciągi, które zawierają spacje w podwójnych cudzysłowach.
Informacje podsumowujące dla kompilacji, w tym błędy, można wyświetlić w oknie polecenia lub w dowolnym
pliku dziennika określonym za pomocą /Out przełącznika.
Przykład
Następujące polecenie kompiluje projekt CSharpWinApp przy użyciu Debug konfiguracji kompilacji projektu w
MySolution :
devenv "%USERPROFILE%\source\repos\MySolution\MySolution.sln" /build Debug /project

Zobacz też
/Build (devenv.exe)
/Clean (devenv.exe)
/Out (devenv.exe)
Czyści, a następnie kompiluje określoną konfigurację rozwiązania.
Składnia
devenv SolutionName /Rebuild [SolnConfigName [/Project ProjName [/ProjectConfig ProjConfigName]] [/Out
OutputFilename]]
Argumenty
SolutionName
SolnConfigName
Opcjonalny. Nazwa konfiguracji rozwiązania (na przykład Debug lub Release ), która ma zostać użyta do
odbudowania rozwiązania o nazwie w SolutionName. Jeśli jest dostępna więcej niż jedna platforma
/Project ProjName
Opcjonalny. Nazwa konfiguracji kompilacji projektu (taka jak Debug lub), Release która ma być używana
podczas odbudowywania /Project nazwanego. Jeśli jest dostępna więcej niż jedna platforma
/Out OutputFilename
Uwagi
Ten przełącznik działa tak samo jak polecenie menu Kompiluj rozwi ą zanie w środowisku IDE.
Informacje podsumowujące dla czyszczenia i kompilowania, w tym błędy, można wyświetlić w oknie
polecenia lub w dowolnym pliku dziennika określonym za pomocą przełącznika /out .
Przykład
Ten przykład czyści i rekonstruuje projekt CSharpWinApp przy użyciu Debug konfiguracji kompilacji projektu w
programie MySolution .
devenv "%USERPROFILE%\source\repos\MySolution\MySolution.sln" /rebuild Debug /project

Zobacz też
/Build (devenv.exe)
/Clean (devenv.exe)
/Out (devenv.exe)
/ResetSettings (devenv.exe)
Przywraca Visual Studio domyślne i automatycznie uruchamia Visual Studio IDE. Ten przełącznik opcjonalnie
resetuje ustawienia do określonego pliku ustawień ( *.vssettings ).
Ustawienia domyślne pochodzą z profilu wybranego podczas pierwszego Visual Studio aplikacji.
TIP
Aby dowiedzieć się, jak resetować ustawienia przy użyciu zintegrowanego środowiska projektowego (IDE), zobacz
Resetowanie ustawień.
Składnia
devenv /ResetSettings [SettingsFile|DefaultCollectionSpecifier]
Argumenty
SettingsFile
Opcjonalny. Pełna ścieżka i nazwa .vssettings pliku, który ma być Visual Studio.
DefaultCollectionSpecifier
Opcjonalny. Specyfikator reprezentujący domyślną kolekcję ustawień do przywrócenia. Wybierz jeden z
domyślnych specyfikatorów kolekcji wymienionych w tabeli.
DO M Y Ś L N A N A Z WA KO L EKC JI SP EC Y F IK ATO R KO L EKC JI
Ogólne General
JavaScript JavaScript
Visual Basic VB
Visual C # CSharp
Visual C++ VC
Programowanie dla sieci Web Web
Tworzenie aplikacji internetowych (tylko kod) WebCode
Uwagi
Jeśli nie określono ustawieniapliku, zostanie otwarte ide przy użyciu istniejących ustawień.
Przykład
Pierwszy przykład dotyczy ustawień przechowywanych w pliku MySettings.vssettings .
Drugi przykład przywraca domyślny profil języka Visual C#.
Trzeci przykład spowoduje również zamknięcie Visual Studio po zastosowaniu ustawień. Możesz dołączyć
/Command "File.Exit" .
devenv /ResetSettings "%USERPROFILE%\MySettings.vssettings"
devenv /ResetSettings CSharp
devenv /NoSplash /ResetSettings General /Command Exit
Zobacz też
/Run (devenv.exe)
Kompiluje i uruchamia określony projekt lub rozwiązanie.
Składnia
devenv {/Run|/R} {SolutionName|ProjectName} [/Out OutputFilename]
Argumenty
SolutionName
Pełna ścieżka i nazwa pliku rozwiązania.
ProjectName
Pełna ścieżka i nazwa pliku projektu.
/Out OutputFilename
Uwagi
Kompiluje i uruchamia określony projekt lub rozwiązanie zgodnie z ustawieniami określonymi dla aktywnej
konfiguracji rozwiązania. Ten przełącznik uruchamia środowisko IDE i pozostawia go jako aktywny po
zakończeniu działania projektu lub rozwiązania.
Informacje podsumowujące, w tym błędy, mogą być wyświetlane w oknie wiersza polecenia lub w
Przykład
W tym przykładzie uruchomiono rozwiązanie MySolution przy użyciu aktywnej konfiguracji wdrożenia.
devenv /run "%USERPROFILE%\source\repos\MySolution\MySolution.sln"
Zobacz też
/Runexit (devenv.exe)
/Build (devenv.exe)
/Out (devenv.exe)
/RunExit (devenv.exe)
Kompiluje i uruchamia określony projekt lub rozwiązanie, a następnie zamyka zintegrowane środowisko
programistyczne (IDE).
Składnia
devenv /RunExit {SolutionName|ProjectName} [/Out OutputFilename]
Argumenty
SolutionName
ProjectName
/Out OutputFilename
Uwagi
Kompiluje i uruchamia określony projekt lub rozwiązanie zgodnie z ustawieniami określonymi dla aktywnej
konfiguracji rozwiązania. Ten przełącznik minimalizuje środowisko IDE podczas uruchamiania projektu lub
rozwiązania. Zamyka środowisko IDE po zakończeniu działania projektu lub rozwiązania.
Informacje podsumowujące, w tym błędy, mogą być wyświetlane w oknie wiersza polecenia lub w
Przykład
Ten przykład uruchamia rozwiązanie MySolution w zminimalizowanym środowisku IDE przy użyciu konfiguracji
aktywnego wdrażania, a następnie zamyka IDE.
devenv /runexit "%USERPROFILE%\source\repos\MySolution\MySolution.sln"
Zobacz też
/Run (devenv.exe)
/Build (devenv.exe)
/Out (devenv.exe)
/SafeMode (devenv.exe)
Uruchamia program Visual Studio w trybie awaryjnym, ładując tylko domyślne środowisko i usługi.
Składnia
devenv /SafeMode
Uwagi
Ten przełącznik zapobiega ładowaniu wszystkich pakietów VSPackage innych firm podczas uruchamiania
programu Visual Studio, co pozwala na stabilne wykonanie.
Przykład
W poniższym przykładzie program Visual Studio jest uruchamiany w trybie awaryjnym.
devenv /safemode
Zobacz też
/Upgrade (devenv.exe)
Aktualizuje plik rozwiązania oraz wszystkie jego pliki projektu lub określony plik projektu do bieżących
formatów programu Visual Studio dla tych plików.
Składnia
devenv {SolutionFile|ProjectFile} /Upgrade [/Out OutputFilename]
Argumenty
SolutionFile
Wymagane, Jeśli uaktualniasz całe rozwiązanie i jego projekty. Ścieżka i nazwa pliku rozwiązania. Można
wprowadzić tylko nazw ę pliku rozwiązania lub pełną ścieżkę i nazw ę pliku rozwiązania. Jeśli folder lub
plik o nazwie jeszcze nie istnieje, zostanie utworzony.
ProjectFile
Wymagane w przypadku uaktualniania pojedynczego projektu. Ścieżka i nazwa pliku projektu w ramach
rozwiązania. Można wprowadzić tylko nazw ę pliku projektu lub pełną ścieżkę i nazw ę pliku projektu. Jeśli
folder lub plik o nazwie jeszcze nie istnieje, zostanie utworzony.
/Out OutputFilename
Uwagi
Kopie zapasowe są tworzone automatycznie i kopiowane do katalogu o nazwie Backup, który został utworzony
w bieżącym katalogu.
Rozwiązania i projekty z kontrolą źródła muszą zostać wyewidencjonowane przed uaktualnieniem.
Użycie /Upgrade przełącznika nie powoduje otwarcia programu Visual Studio. Wyniki uaktualnienia można
zobaczyć w raporcie uaktualnienia dla języka deweloperskiego rozwiązania lub projektu. Nie zwrócono
informacji o błędzie ani użyciu. Aby uzyskać więcej informacji na temat uaktualniania projektów w programie
Visual Studio, zobacz port, migrowanie i uaktualnianie projektów programu Visual Studio.
Przykład
Ten przykład uaktualnia plik rozwiązania o nazwie "Moje projekty. sln".
devenv "%USERPROFILE%\source\repos\MyProject\MyProject.sln" /upgrade
Zobacz też
/UseEnv (devenv.exe)
Uruchamia program Visual Studio i ładuje pewne zmienne środowiskowe do kompilacji.
NOTE
Ten przełącznik jest instalowany z programowaniem aplikacji klasycznych w języku C++ .
Składnia
devenv /UseEnv {SolutionName|ProjectName}
Argumenty
SolutionName
ProjectName
Uwagi
Ten przełącznik ma wpływ na środowisko IDE programu Visual Studio we właściwościach projektu dla
katalogów VC + + . Jeśli określisz /UseEnv przełącznik, w w ęźle Katalogi VC + + są wyświetlane wartości
zmiennych środowiskowych Path, include, LIBPATH i lib. (Pokazuje również wartości katalogów ź ródłowych i
Wyklucz katalogi ). W przeciwnym razie w w ęźle są zastępowane zmienne środowiskowe o pięciu wartościach
katalogu: katalogi wykonywalne , katalogi, katalogi odwoła ń, katalogi bibliotek i katalogi WinRT .
TIP
Aby uzyskać dostęp do właściwości projektu, kliknij prawym przyciskiem myszy projekt C++ i wybierz polecenie
Wła ściwo ści. W oknie dialogowym strony wła ściwo ści wybierz opcję Wła ściwo ści konfiguracji , a następnie
Katalogi VC + + .
Jeśli dla tego przełącznika zostanie określona nazwa projektu, narzędzie wyświetli zmienne środowiskowe dla
wszystkich projektów w rozwiązaniu nadrzędnym projektu.
Przykład
Poniższy przykład uruchamia program Visual Studio i ładuje zmienne środowiskowe do stron właściwości
MySolution rozwiązania.
devenv.exe /useenv "%USERPROFILE%\source\repos\MySolution\MySolution.sln"

Zobacz też
Strona właściwości katalogów VC + + (system Windows)
Należy rozważyć bezpieczeństwo we wszystkich aspektach programowania aplikacji, od projektowania do

wdrożenia. Rozpocznij od uruchomienia Visual Studio tak bezpiecznie, jak to możliwe. Zobacz User permissions
(Uprawnienia użytkownika).
Aby efektywnie rozwijać bezpieczne aplikacje, powinieneś rozumieć podstawy pojęć związanych z
bezpieczeństwem i funkcji zabezpieczeń platform, dla których tworzysz. Należy również mieć świadomość
bezpiecznych technik kodowania.
Kod zabezpieczeń
Większość błędów kodowania, które są wynikiem luk w zabezpieczeniach, występuje, ponieważ deweloperzy nie
podają nieprawidłowych założeń podczas pracy z użytkownikami lub nie w pełni rozumieją platformę, dla której
programują.
Wskazówki dotyczące bezpiecznego kodowania opisują różne sposoby, w jakie można zaprojektować kod
.NET do pracy z systemem zabezpieczeń.
Najlepsze rozwiązania w zakresie zabezpieczeń dla języka C++ zawierają informacje o narzędziach
zabezpieczeń i rozwiązaniach dla deweloperów języka C++.
Kompilowanie w celu zabezpieczenia

Bezpieczeństwo jest również ważną kwestią w procesie kompilacji. Kilka dodatkowych kroków może zwiększyć
bezpieczeństwo wdrożonej aplikacji i zapobiec nieautoryzowanej inżynierii odwrotnej, fałszersowi lub innym
atakom:
Program Dotfuscator jest bezpłatny i pomaga chronić zestawy .NET przed odwrotnym i nieautoryzowanym
użyciem, takim jak nieautoryzowane debugowanie.
Podpisywanie za pomocą silnych nazw może służyć do unikatowego identyfikowania składników
oprogramowania i zapobiegania fałszowania nazw.
Zobacz też
Zabezpieczenia w .NET
Zabezpieczenia platformy Azure
Windows 10 Mobile zabezpieczeń
Apache Cordova zabezpieczeń platformy
ASP.NET Podstawowe zabezpieczenia
Windows Forms zabezpieczeń
Uprawnienia użytkownika i program Visual Studio
Ze względów bezpieczeństwa należy uruchomić program Visual Studio jako typowy użytkownik, jeśli jest to
możliwe.
WARNING
Należy również pamiętać, aby nie kompilować, uruchamiać lub debugować żadnego rozwiązania Visual Studio, które nie
pochodzi od zaufanej osoby lub z zaufanej lokalizacji.
Niemal wszystko w środowisku IDE programu Visual Studio można wykonać jako typowy użytkownik. Musisz
mieć uprawnienia administratora, aby wykonać następujące zadania:
WA RST W O W Y Z A DA N IE W I ĘC E J IN F O RM A C JI
Instalacja Zainstaluj lub zmodyfikuj program Zainstaluj program Visual Studio,

Visual Studio. zmodyfikuj program Visual Studio
Instalowanie, aktualizowanie lub Instalowanie zawartości pomocy

usuwanie lokalnej zawartości pomocy. lokalnej i zarządzanie nią
Przybornik Dodawanie klasycznych kontrolek Przybornik

COM do przybornika .
Kompilowanie Użyj zdarzeń po kompilacji, które Zrozumienie niestandardowych kroków

rejestrują składnik. kompilacji i zdarzeń kompilacji
Uwzględnij etap rejestracji podczas

kompilowania projektów języka C++.
Debugowanie Debuguj aplikacje, które działają z Ustawienia debugera i przygotowanie

podniesionymi uprawnieniami.
Debuguj aplikacje, które działają na Debuguj aplikacje ASP.NET i AJAX

innym koncie użytkownika, takich jak
ASP.NET websites.
Debugowanie w strefie dla aplikacji Host WPF (PresentationHost.exe)

przeglądarki XAML (XBAP).
Użyj emulatora do debugowania Debugowanie usługi w chmurze w

projektów usług w chmurze dla programie Visual Studio
Microsoft Azure.
Skonfiguruj zaporę do zdalnego Debugowanie zdalne

debugowania.
Narzędzia wydajności Dołączanie do aplikacji z Początkujący Przewodnik dotyczący

podwyższonym poziomem uprawnień. profilowania wydajności
WA RST W O W Y Z A DA N IE W I ĘC E J IN F O RM A C JI
Użyj profilera procesora GPU. Profilowanie procesora GPU
Wdrożenie Wdróż aplikację sieci Web do Internet Wdrażanie aplikacji sieci Web ASP.NET
Information Services (IIS) na przy użyciu programu Visual Studio
komputerze lokalnym.
Uruchom program Visual Studio jako administrator

Jeśli musisz uruchomić program Visual Studio jako administrator, wykonaj następujące kroki, aby otworzyć
środowisko IDE:
NOTE
Te instrukcje dotyczą systemu Windows 10. Są one podobne do innych wersji systemu Windows.
1. Otwórz menu Star t i przewiń do programu Visual Studio 2017.

2. Z menu kontekstowego kliknij prawym przyciskiem myszy lub w programie Visual Studio 2017
wybierz polecenie wi ę cej > Uruchom jako administrator .
Po uruchomieniu programu Visual Studio (Administrator) pojawia się po nazwie produktu na pasku
tytułu.
1. Otwórz menu Star t i przewiń do programu Visual Studio 2019.
2. Z menu kontekstowego kliknij prawym przyciskiem myszy lub w programie Visual Studio 2019
wybierz polecenie wi ę cej > Uruchom jako administrator .
Po uruchomieniu programu Visual Studio (Administrator) pojawia się po nazwie produktu na pasku
tytułu.
Możesz również zmodyfikować skrót aplikacji, aby zawsze był uruchamiany z uprawnieniami administracyjnymi:
1. Otwórz menu Star t , przewiń do używanej wersji programu Visual Studio, a następnie wybierz polecenie
wi ę cej > otwar tej lokalizacji pliku .
2. W Eksploratorze plików Znajdź skrót programu Visual Studio dla używanej wersji. Następnie kliknij
prawym przyciskiem myszy skrót i wybierz polecenie Wy ślij do > pulpitu (Utwórz skrót) .
3. Na pulpicie systemu Windows kliknij prawym przyciskiem myszy skrót programu Visual Studio , a
następnie wybierz polecenie Wła ściwo ści .
4. Wybierz przycisk Zaawansowane , a następnie zaznacz pole wyboru Uruchom jako administrator .
5. Wybierz przycisk OK , a następnie ponownie wybierz przycisk OK .
Zobacz też
Konfigurowanie programu Visual Studio jako
aplikacji z wykluczeniem PWT
System Windows Information Protection (PWT) pomaga chronić dane przedsiębiorstwa przed wyciekiem przez
aplikacje takie jak poczta e-mail, Media społecznościowe i chmura publiczna, które są poza kontrolą
przedsiębiorstwa. PWT pomaga chronić przed przypadkowym wyciekem danych na urządzeniach należących do
przedsiębiorstwa i urządzeniach osobistych, bez konieczności wprowadzania zmian w środowisku lub innych
aplikacjach.
Oczekuje się, że aplikacje obsługą dla PWT zablokują dane przedsiębiorstwa z niechronionymi lokalizacjami
sieciowymi, aby uniknąć szyfrowania danych osobowych. Program Visual Studio nie jest aplikacją obsługą, więc
nie działa w środowiskach z obsługą PWT, chyba że zostanie wykluczony. Wykonaj kroki opisane w tym artykule,
aby umożliwić programowi Visual Studio działanie na maszynie z obsługą PWT.
Konfiguracja programu VS jako aplikacja z wykluczeniem PWT

Można wyłączyć program Visual Studio z ograniczeń PWT, ale nadal zezwolić na korzystanie z danych
przedsiębiorstwa. Aplikacje z wykluczeniem PWT mogą łączyć się z zasobami w chmurze przedsiębiorstwa przy
użyciu adresu IP lub nazwy hosta. Nie zastosowano szyfrowania i aplikacja może uzyskiwać dostęp do plików
lokalnych.
Aby wykluczyć program Visual Studio z PWT, postępuj zgodnie z instrukcjami w celu wykluczenia aplikacji
klasycznej.
Utwórz plik zasad funkcji AppLocker z wykluczeniem PWT

Ponieważ program Visual Studio zawiera wiele plików binarnych, Utwórz plik zasad funkcji AppLocker z
wykluczeniem PWT. Funkcja AppLocker umożliwia automatyczne generowanie reguł dla wszystkich plików w
folderze.
Dodawanie AppCompat do zasad zasobów w chmurze

przedsiębiorstwa
Aby określić, gdzie program Visual Studio może uzyskać dostęp do danych przedsiębiorstwa w sieci, wykonaj
następujące kroki, aby określić, gdzie chronione aplikacje mogą znajdować i wysyłać dane przedsiębiorstwa. Aby
uniemożliwić systemowi Windows blokowanie połączeń z zasobami w chmurze za pośrednictwem adresu IP,
należy dodać do * Ustawienia/AppCompat * /ciąg.
Zobacz też
Zachowanie aplikacji przy użyciu PWT
Obsługa programu Visual Studio dla
zatwierdzonego trybu działania FIPS 140-2
Począwszy od wersji 16,4, Visual Studio 2019 obsługuje publikacje Federal Information Processing Standard
(FIPS) 140-2 zatwierdzone trybu operacji dla systemu Windows, platformy Azure i platformy .NET. I w wersji
16,5program Visual Studio obsługuje teraz tryb zatwierdzania FIPS 140-2 w przypadku tworzenia aplikacji w
języku C++ przeznaczonych dla zdalnego systemu Linux.
Aby skonfigurować tryb systemu operacyjnego FIPS 140-2 dla programu Visual Studio, zainstaluj .NET
Framework 4,8 , a następnie włącz ustawienie zasady grupy, Kr yptografia systemu: U ż yj zgodnych
algor ytmów FIPS do szyfrowania, mieszania i podpisywania .
Aby uzyskać więcej informacji na temat zatwierdzonego trybu działania FIPS 140-2 i sposobu jego włączania,
zobacz Walidacja fips 140-2.
NOTE
Narzędzia używane do tworzenia aplikacji dla platform innych niż Microsoft, takich jak iOS lub Android, mogą nie używać
algorytmów zgodnych ze standardem FIPS. Oprogramowanie innej firmy dołączone do programu Visual Studio lub
rozszerzenia, które można zainstalować, również może nie używać algorytmów zgodnych ze standardem FIPS. Ponadto
programowanie rozwiązań programu SharePoint nie obsługuje zatwierdzonego trybu działania FIPS 140-2.
Następne kroki
Aby dowiedzieć się więcej o zatwierdzonym trybie obsługi trybu FIPS 140-2 dla programu Visual Studio i innych
produktów i usług firmy Microsoft, zobacz następujące linki:
Visual Studio: Konfigurowanie bezpiecznego zdalnego tworzenia systemu Linux zgodnego ze standardem
FIPS przy użyciu języka C++
System Windows: Kryptografia systemu i użycie algorytmów zgodnych ze standardem FIPS do szyfrowania,
mieszania i podpisywania
.NET Core: zgodność ze standardem FIPS
Zobacz też
Obsługa języków dwukierunkowych w programie
Visual Studio
Program Visual Studio może poprawnie wyświetlać tekst arabski i hebrajski oraz umożliwia wprowadzanie
tekstu dwukierunkowego dla nazw obiektów i wartości.
NOTE
Aby móc wprowadzać i wyświetlać języki dwukierunkowe, musisz pracować z wersją systemu Windows, która jest
skonfigurowana przy użyciu odpowiedniego języka. Może to być angielska wersja systemu Windows z zainstalowanym
odpowiednim pakietem językowym lub odpowiednio zlokalizowaną wersją systemu Windows.
W pełni obsługiwane funkcje

W czasie projektowania w programie Visual Studio można używać języków dwukierunkowych podczas
wprowadzania tekstu, nazywania obiektów i podczas zapisywania i otwierania plików.
Wprowadzanie tekstu
Program Visual Studio obsługuje kodowanie Unicode, więc jeśli system jest ustawiony na odpowiednie
ustawienia regionalne i język wejściowy, możesz wprowadzić tekst w języku arabskim lub hebrajskim. (Obsługa
Arabska obejmuje kashida i znaki diakrytyczne).
Nazwy obiektów arabskiej lub hebrajskich
Można używać języków dwukierunkowych do przypisywania nazw do rozwiązań, projektów, plików, folderów i
tak dalej. W kodzie można używać języków dwukierunkowych dla nazw zmiennych, klas, obiektów, atrybutów,
metadanych i innych elementów. Podczas pracy z arabskim można użyć dowolnych znaków arabskich, w tym
kashida i znaków diakrytycznych.
Następujące elementy mogą być nazwane przy użyciu języka arabskiego lub hebrajskiego i są obsługiwane
poprawnie przez program Visual Studio:
Rozwiązanie, projekt i nazwy plików, w tym wszystkie foldery dołączone do ścieżki projektu.
Eksplorator rozwi ą za ń prawidłowo wyświetla nazwy rozwiązań i elementów.
Zawartość pliku.
Możesz otwierać lub zapisywać pliki z kodowaniem Unicode lub z wybraną stroną kodow ą.
Elementy danych.
Eksplorator ser wera prawidłowo wyświetla te elementy i można je edytować.
Elementy skopiowane do Schowka systemu Windows.
Atrybuty i metadane.
Wartości właściwości.
Możesz użyć tekstu arabskiego lub hebrajskiego w oknie Wła ściwo ści . Okno pozwala przełączać się
między kolejnością czytania od prawej do lewej i od lewej do prawej przy użyciu standardowych naciśnięć
klawiszy systemu Windows (Ctrl + RightShift dla opcji od prawej do lewej i Ctrl + LeftShift w
przypadku od lewej do prawej).
Kod i tekst literału.
W edytorze kodu można użyć języka arabskiego lub hebrajskiego do nazw klas, funkcji, zmiennych,
właściwości, literałów ciągów, atrybutów i tak dalej. Jednak Edytor nie obsługuje kolejności odczytywania
od prawej do lewej; tekst zawsze zaczyna się na lewym marginesie.
TIP
W plikach zasobów należy umieścić literały ciągu, a nie twarde kodowanie ich w programach. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz zasoby w aplikacjach klasycznych (.NET Framework).
NOTE
Musisz być spójny w odniesieniu do obiektów o nazwach w języku arabskim i hebrajskim. Na przykład jeśli
używasz kashida podczas nazywania zmiennej arabskiej, należy zawsze używać kashida w przypadku odwoływania
się do tej zmiennej lub błędów.
Komentarze do kodu. Możesz tworzyć komentarze w języku arabskim lub hebrajskim. Możesz również
użyć tych języków w narzędziu Comment Builder.
Kodowanie pliku
Możesz zapisywać i otwierać pliki z kodowaniem specyficznym dla języka lub Unicode. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz jak: zapisywanie i otwieranie plików z kodowaniem.
Kolejność odczytywania od prawej do lewej

Program Visual Studio ma ograniczoną obsługę kolejności odczytywania od prawej do lewej. Domyślnie
formanty wprowadzania tekstu w programie Visual Studio używają kolejności czytania od lewej do prawej. W
większości przypadków można użyć standardowych gestów systemu Windows, aby przełączyć kolejność
odczytywania. Na przykład możesz nacisnąć klawisze CTRL + RightShift , aby przełączyć okno Wła ściwo ści
do obsługi kolejności odczytywania od prawej do lewej dla wartości właściwości.
Kolejność odczytywania od prawej do lewej nie jest obsługiwana w następujących miejscach w programie Visual
Studio:
Pola wyboru, listy rozwijane i inne kontrolki w oknach dialogowych programu Visual Studio zawsze
używają kolejności odczytywania od lewej do prawej.
Edytor kodu (i edytor tekstu) nie obsługuje kolejności odczytywania od prawej do lewej. Możesz
wprowadzić tekst w języku dwukierunkowym, ale kolejność odczytywania jest zawsze od lewej do prawej.
Zobacz też
Opracowywanie aplikacji globalnych i zlokalizowanych
Korzystając z Podgląd Pomocy firmy Microsoft, można zainstalować i wyświetlić zawartość dla różnych
produktów i technologii na komputerze lokalnym. Do tych produktów należą Visual Studio, .NET, Dokumentacja
języka, SQL Server i programowanie dla systemu Windows. Podgląd pomocy umożliwia wykonywanie:
Pobierz zestawy zawartości, które są również nazywane książkami. Może to być przydatne, jeśli musisz
działać "offline" i nadal mieć dostęp do dokumentacji.
Znajdź tematy według tytułów, przeglądając i przeszukując Spis treści.
Wyszukiwanie tematów w indeksie.
Znajdź informacje przy użyciu wyszukiwania pełnotekstowego.
Wyświetlanie, zakładanie i drukowanie tematów.
Aby zainstalować podgląd pomocy, zobacz Podgląd pomocy firmy Microsoft Installation. Aby rozpocząć
odczytywanie tematów pomocy w podglądzie pomocy, a nie w trybie online, przejdź do menu Pomoc w
programie Visual Studio, a następnie wybierz pozycję Ustaw opcję Uruchom preferencj ę pomocy > w
podgl ą dzie pomocy .
TIP
Inny sposób na pobranie zawartości lokalnie, aby można było ją wyświetlić, gdy nie masz połączenia z Internetem, aby
pobrać wersję pliku PDF. Wiele zestawów dokumentacji na docs.microsoft.com zawierają link w dolnej części spisu treści
(TOC) w celu pobrania pliku PDF zawierającego wszystkie artykuły dla tego spisu treści.
Przewodnik po przeglądarce pomocy

Informacje w zainstalowanej zawartości można znaleźć, korzystając z kart nawigacyjnych, wyświetlić
zainstalowaną zawartość na karcie tematu lub kartach i zarządzać zawartością przy użyciu karty Zarz ą dzanie
zawar to ści ą . Możesz również wykonywać dodatkowe zadania za pomocą przycisków na pasku narzędzi i
znaleźć dodatkowe informacje w prawym dolnym rogu okna.
Karty nawigacji
TA B O P IS
Zawartość Wyświetla zainstalowaną zawartość jako hierarchię (spis

treści). Możesz określić kryteria filtrowania wyświetlanych
tytułów.
Indeks Wyświetla alfabetyczną listę indeksowanych terminów.

Można wyszukać indeks, określić kryteria filtrowania wpisów
i wymagać, aby wpisy indeksu zawierały lub rozpoczynać się
od określonego tekstu.
TA B O P IS
Ulubione Aby uzyskać informacje na temat ulubionych, wybierz

przycisk Dodaj do ulubionych , a na tej karcie są
wyświetlane tematy. Sekcja historia zawiera listę tematów,
które były ostatnio oglądane.
Wyszukaj Zawiera pole tekstowe, w którym można wyszukać warunki

w dowolnym miejscu zawartości, w tym o tytułach kodu i
tematu.
Wyświetl tematy
Każdy temat pojawia się na własnej karcie i można otworzyć wiele tematów w tym samym czasie.
Zarządzanie zawartością
Można instalować, aktualizować, przenosić i usuwać zawartość za pomocą karty Zarz ą dzanie zawar to ści ą . W
górnej części karty można użyć kontroli ź ródła instalacji , aby określić, czy mają być instalowane książki z
lokalizacji sieciowej, czy z dysku lub identyfikatora URI. Pole ście ż ka do magazynu lokalnego pokazuje, gdzie
są zainstalowane książki na komputerze lokalnym, a następnie można przenieść je do innej lokalizacji,
wybierając przycisk Przenie ś .
Lista zawartości zawiera informacje o książkach, które można zainstalować lub których instalacja została już
zainstalowana, o tym, czy jest dostępna aktualizacja oraz jak duże są poszczególne książki. Możesz zainstalować
lub usunąć jedną lub więcej książek, wybierając odpowiednie Dodaj lub Usu ń linki, a następnie wybierając
przycisk Aktualizuj w okienku oczekuj ą ce zmiany . Jeśli aktualizacje są dostępne dla dowolnych książek,
które zostały już zainstalowane, możesz odświeżyć tę zawartość, wybierając link kliknij tutaj, aby pobra ć
teraz w dolnej części okna. Ponadto wszystkie zainstalowane książki są odświeżane, jeśli aktualizacje są
dostępne podczas instalacji dodatkowych książek.
NOTE
Funkcje karty Zarz ądzanie zawar to ścią mogą się różnić, jeśli administrator podglądu pomocy dezaktywuje te funkcje
lub jeśli nie jest dostępny żaden dostęp do Internetu.
Przyciski paska narzędzi

Pasek narzędzi w oknie podgl ą du pomocy zawiera następujące przyciski:
Przycisk Poka ż temat w spisie tre ści pokazuje lokalizację tematu na karcie zawar to ść .
Przycisk Dodaj do ulubionych dodaje aktywny temat do karty Ulubione .
Przycisk Znajd ź w temacie wyróżnia tekst wyszukiwania w aktywnym temacie.
Przycisk Drukuj drukuje lub pokazuje podgląd aktywnego tematu.
Przycisk Opcje podgl ą du wyświetla ustawienia, takie jak rozmiar wyświetlanego tekstu, liczba wyników
wyszukiwania do zwrócenia, liczba tematów pokazywanych w historii i sprawdzanie dostępności
aktualizacji w trybie online.
Przycisk Zarz ą dzaj zawar to ści ą powoduje, że aktywna jest karta Zarz ą dzanie zawar to ści ą .
Niewielki trójkąt po prawej stronie otwiera listę kart, w tym karty tematów i kartę Zarz ą dzaj
zawar to ści ą . Możesz wybrać nazw ę karty, aby ją uaktywnić.
Zobacz też
Instalacja Podgląd Pomocy firmy Microsoft
Za pomocą Podgląd Pomocy firmy Microsoft można dodawać, usuwać, aktualizować i przenosić zawartość
pomocy, która jest zainstalowana na komputerze, aby dopasować się do potrzeb związanych z programowaniem
oprogramowania.
Aby zarządzać zawartością na komputerze lokalnym, należy zalogować się przy użyciu konta z uprawnieniami
administratora. Ponadto nie można zarządzać zawartością lokalną, jeśli pracujesz w środowisku
przedsiębiorstwa, ponieważ Administratorzy systemu mogą podejmować te decyzje w organizacji. Więcej
informacji można znaleźć w podręczniku administratora podglądu pomocy.
Zmiana źródła instalacji zawartości

Domyślnie podgląd pomocy instaluje zawartość przy użyciu usługi online firmy Microsoft jako źródła. Zazwyczaj
nie należy zmieniać źródła zawartości, chyba że Pracujesz w środowisku przedsiębiorstwa, dla którego
administrator systemu już zainstalował zawartość w innej lokalizacji.
Aby zmienić źródło instalacji zawartości
1. Na karcie Zarz ą dzanie zawar to ści ą wybierz przycisk opcji dysk .
NOTE
Opcja dysk jest niedostępna, jeśli administrator uniemożliwił modyfikację źródła instalacji zawartości. Więcej
informacji można znaleźć w podręczniku administratora podglądu pomocy.

Wprowadź ścieżkę do pliku . msha lub adres URL punktu końcowego usługi.
Wybierz przycisk Przeglądaj (...), aby przejść do pliku MSHA .
Z listy wybierz pozycję, która była ostatnio używana.
Pobierz i zainstaluj zawartość lokalnie

Jeśli pobierasz i instalujesz zawartość na komputerze lokalnym, możesz wyświetlić tematy, gdy nie masz
połączenia z Internetem.
IMPORTANT
Aby zainstalować zawartość, należy zalogować się przy użyciu konta z uprawnieniami administracyjnymi.
NOTE
Jeśli środowisko IDE programu Visual Studio jest ustawione na język inny niż angielski, można zainstalować zawartość w
języku angielskim, zlokalizowaną zawartość lub obie te funkcje. Jednak żadna zawartość nie zostanie wyświetlona, jeśli
zostanie zainstalowana tylko wersja angielskojęzyczna, a pole wyboru Uwzględnij angielsk ą zawar to ść na
wszystkich kar tach nawigacji i żądania F1 w oknie dialogowym Opcje podglądu zostanie wyczyszczone.
Aby pobrać i zainstalować zawartość
1. Wybierz kartę Zarz ą dzanie zawar to ści ą .
2. Z listy zawartość wybierz link Dodaj obok książki lub książek, które chcesz pobrać i zainstalować.
Książka zostanie dodana do listy oczekuj ą ce zmiany , a szacowany rozmiar określonej książki lub
książek zostanie wyświetlony poniżej tej listy. Niektóre książki udostępniają tematy, ale łączny rozmiar
pobierania wielu książek może być mniejszy niż wynik dodawania wszystkich określonych książek.
3. Wybierz przycisk Aktualizuj .
Określona książka lub książki są instalowane wraz z wszelkimi aktualizacjami książek, które już znajdują
się na komputerze. Czasy instalacji różnią się, ale postęp można przeglądać na pasku stanu.
Usuń zawartość lokalną

Możesz zaoszczędzić miejsce na dysku, usuwając niechcianą zawartość z komputera.
IMPORTANT
Musisz mieć uprawnienia administracyjne, aby usunąć zawartość.
NOTE
Żadna zawartość nie pojawia się, jeśli środowisko IDE programu Visual Studio jest ustawione na język inny niż angielski,
zostanie usunięta zlokalizowana zawartość, a pole wyboru Uwzględnij zawar to ść w języku angielskim na
wszystkich kar tach nawigacji i żądania F1 w oknie dialogowym Opcje podglądu jest wyczyszczone.
Aby usunąć zawartość

1. Wybierz kartę Zarz ą dzanie zawar to ści ą .
2. Z listy zawartość wybierz łącze Usu ń obok książki lub książek, które chcesz usunąć.
Książka zostanie dodana do listy oczekuj ą ce zmiany .
3. Wybierz przycisk Aktualizuj .
Określona książka lub książki są usuwane z komputera.
Aktualizowanie zawartości lokalnej

Pasek stanu wskazuje, kiedy są dostępne aktualizacje zainstalowanej zawartości.
IMPORTANT
Jeśli chcesz, aby Podgląd pomocy automatycznie sprawdzał dostępność aktualizacji online, należy otworzyć okno
dialogowe Opcje podglądu , a następnie zaznaczyć pole wyboru Przejd ź do tr ybu online, aby sprawdzić
dost ępno ść aktualizacji zawar to ści .
Aby zaktualizować zawartość lokalną

W prawym dolnym rogu paska stanu wybierz link kliknij tutaj, aby pobra ć teraz .
Czasy aktualizacji mogą się różnić, ale na pasku stanu można wyświetlić postęp aktualizacji.
Przenoszenie zawartości lokalnej

Możesz zaoszczędzić miejsce na dysku, przenosząc zainstalowaną zawartość z komputera lokalnego do udziału
sieciowego lub na inną partycję na komputerze lokalnym.
IMPORTANT
Aby przenieść zawartość, należy zalogować się przy użyciu konta z uprawnieniami administracyjnymi.
Aby przenieść zawartość lokalną

1. Na karcie Zarz ą dzanie zawar to ści ą wybierz przycisk Przenie ś w obszarze Ścieżka do magazynu
lokalnego .
Zostanie otwarte okno dialogowe przenoszenie zawar to ści .
2. W polu tekstowym do wprowadź inną lokalizację zawartości, a następnie wybierz przycisk OK .
3. Wybierz przycisk Zamknij , gdy zawartość została przeniesiona.
Zobacz też
Znajdowanie tematów przy użyciu indeksu
podglądu pomocy
Indeks zawiera listę słów kluczowych skojarzonych z tematami w zainstalowanej zawartości. Każdy temat może
zawierać więcej niż jedno słowo kluczowe skojarzone z nim, a każde słowo kluczowe może być skojarzone z
więcej niż jednym tematem. Użyj tego indeksu w taki sam sposób, jak w przypadku użycia indeksu w książce.
Aby znaleźć temat za pomocą indeksu

Na karcie indeks wykonaj jedną z następujących czynności:
W polu tekstowym Określ słowo kluczowe do wyszukania. Na przykład określ "Update", aby znaleźć
tematy z słowami kluczowymi, takimi jak "Aktualizacja", "zaktualizowane" i "Aktualizowanie".
Wybierając przycisk Filtr w górnej części karty, można wyświetlić wszystkie wpisy zawierające określony
tekst lub tylko te wpisy, które zaczynają się od określonego tekstu.
NOTE
Gdy przycisk filtru pojawia się na ciemniejszym tle z obramowaniem, wpisy muszą zawierać określony tekst. Jeśli
tło i obramowanie nie są wyświetlane, wpisy muszą zaczynać się od określonego tekstu.
Przewiń indeks i wybierz słowo kluczowe.

Jeśli określone słowo kluczowe jest skojarzone tylko z jednym tematem, pojawia się. W przeciwnym razie
zostanie wyświetlona lista wszystkich tematów skojarzonych ze słowem kluczowym.
Wskazówki dotyczące wyszukiwania indeksu

Użycie indeksu jest procesem prostym do przodu; Jednak zrozumienie, jak najlepiej wprowadzać słowa
kluczowe, można sprawić, że indeks przeszukiwany jest bardziej wydajny.
Ogólne wskazówki
Przewiń wpisy indeksu. Nie wszystkie tematy są indeksowane w taki sam sposób, który może być wyższy
lub niższy na liście niż oczekiwano.
Pomiń artykuły takie jak "a" lub "a", ponieważ ich indeks ignoruje.
Odwróć wprowadzone słowa, jeśli nie znajdziesz oczekiwanych wpisów.
Na przykład jeśli "Debugowanie kodu zestawu wbudowanego" nie wyświetla żadnych odpowiednich
wpisów, spróbuj wpisać "kod asemblera, debugowanie wbudowane".
Użyj filtrów z kartą indeks , aby zmniejszyć liczbę wyników.
Jeśli nie znajdziesz wpisu dla wprowadzonego wyrazu lub frazy, spróbuj wykonać następujące czynności:
Wpisz kilka pierwszych liter (lub root) wyrazu. Wprowadzając ciąg częściowy, można przejść do tematów,
które są indeksowane przy użyciu słów kluczowych, które są pojedyncze lub plural.
Na przykład wprowadź "" ", aby rozpocząć wyszukiwanie powyżej właściwości i właściwości.
Wprowadź formy gerund (--) zlecenia dla zadania, które chcesz wykonać. Aby znaleźć bardziej
szczegółowe wpisy indeksu, należy dołączyć wyraz, który opisuje dokładnie to, czego potrzebujesz.
Na przykład wpisz "uruchomiona", aby uzyskać więcej wpisów lub "Uruchamianie programów", aby
uzyskać mniej informacji.
Wprowadź autonomiczne przymiotniki. Aby zaw ęzić wyniki, Dołącz wyraz, który opisuje dokładnie to,
czego potrzebujesz.
Na przykład wprowadź ciąg "COM+", aby uzyskać wiele wpisów lub "składniki modelu COM+", aby
uzyskać mniej.
Wprowadź synonim szukanego wyrazu lub zlecenia.
Na przykład, jeśli wprowadzono termin "Kompilowanie", spróbuj "utworzyć" zamiast tego.
Zobacz też
Instrukcje: Znajdowanie tematów w spisie treści
Instrukcje: wyszukiwanie tematów
Na karcie zawar to ść można znaleźć informacje za pomocą spisu treści (TOC). Spis treści jest listą rozwijaną,
która zawiera wszystkie tematy w zainstalowanych książkach. Aby uzyskać informacje o ułatwieniach dostępu
dotyczące sposobu nawigowania po spisie treści, zobacz klawisze skrótów (Podgląd pomocy).
IMPORTANT
Zakres tematów dostępnych w spisie treści zależy od wybranego filtru.
Filtrowanie spisu treści

Można filtrować Spis treści, aby zaw ęzić zakres tematów, które pojawiają się na karcie zawar to ść . Tytuły
pojawiają się na liście tylko wtedy, gdy zawierają korzeń określonego terminu. Na przykład, jeśli określisz
"Rozwiązywanie problemów" jako filtr, pojawią się tylko tytuły zawierające "Rozwiązywanie problemów" lub
"Rozwiązywanie problemów". Węzły, których tytuły nie zawierają terminu, są zwijane do jednego w ęzła z
wielokropkiem (...).
1. Wybierz kartę zawar to ść .
2. W polu tekstowym zawar to ść filtru wprowadź termin.
NOTE
Jeśli filtr trwa długi czas, możesz szybciej wyświetlić wyniki przy użyciu title: operatora wyszukiwania
zaawansowanego.
Synchronizowanie tematu ze spisem treści

Jeśli temat został otwarty przy użyciu indeksu lub funkcji wyszukiwania pełnotekstowego, można określić, gdzie
ten temat znajduje się w spisie treści, synchronizując Spis treści z oknem tematu.
1. Wyświetl temat.
2. Kliknij przycisk Poka ż temat w spisie tre ści na pasku narzędzi lub naciśnij klawisz Ctrl + S .
Zostanie otwarta karta zawar to ść i zostanie wyświetlona lokalizacja tematu w spisie treści.
Zobacz też
Instrukcje: Znajdowanie tematów w indeksie
Możesz użyć funkcji wyszukiwania pełnotekstowego, aby zlokalizować wszystkie tematy zawierające określony
wyraz. Możesz również udoskonalać i dostosowywać wyszukiwanie przy użyciu symboli wieloznacznych,
operatorów logicznych i operatorów wyszukiwania zaawansowanego.
Aby otworzyć kartę Wyszukiwanie , wybierz kartę Wyszukiwanie w oknie podgl ą du pomocy lub jeśli jesteś
użytkownikiem klawiatury, wybierz pozycję Ctrl + E .
Aby przeprowadzić wyszukiwanie pełnotekstowe

1. W polu wyszukiwania wpisz wyraz, który ma zostać znaleziony.
2. W zapytaniu wyszukiwania określ operatory wyszukiwania logicznego lub zaawansowanego, które mają
być stosowane do wyszukiwania ( jeśli istnieją). Aby przeszukać całą dostępną pomoc, nie używaj
operatorów.
NOTE
W oknie dialogowym Opcje podglądu można określić dodatkowe Preferencje, takie jak Maksymalna liczba
wyników wyszukiwania, które mają być wyświetlane w danym momencie i czy ma być uwzględniana zawartość w
języku angielskim, jeśli podstawowe ustawienia regionalne nie są w języku angielskim.
3. Wybierz klawisz Enter .

Wyszukiwanie domyślnie zwraca maksymalnie 200 trafień i wyświetla je w obszarze wyników
wyszukiwania. W zależności od zawartości mogą pojawić się dodatkowe informacje o wersji dla każdego
wyniku.
4. Aby wyświetlić temat, wybierz jego tytuł z listy wyników.
Porady dotyczące wyszukiwania pełnotekstowego

Możesz utworzyć bardziej mierzone wyszukiwania, które zwracają tylko te tematy, które Cię interesują, jeśli
rozumiesz, jak składnia ma wpływ na zapytanie. Składnia zawiera znaki specjalne, słowa zastrzeżone i filtry. Ten
temat zawiera porady, procedury i szczegółowe informacje o składni, które ułatwiają lepsze tworzenie zapytań.
Ogólne wskazówki
Poniższa tabela zawiera podstawowe zasady i wskazówki dotyczące opracowywania zapytań wyszukiwania w
pomocy.
SK Ł A DN IA O P IS
Rozróżnianie wielkości liter W wyszukiwaniu nie jest rozróżniana wielkość liter.

Opracowywanie kryteriów wyszukiwania przy użyciu wielkich
lub małych liter. Na przykład "OLE" i "OLE" zwracają te same
wyniki.
SK Ł A DN IA O P IS
Kombinacje znaków Nie można wyszukać tylko pojedynczych liter (a-z) lub cyfr
(0-9). Jeśli spróbujesz wyszukać określone słowa zastrzeżone,
takie jak "i", "od" i "with", zostaną one zignorowane. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz słowa ignorowane w
wyszukiwaniach w dalszej części tego tematu.
Kolejność oceny Zapytania wyszukiwania są oceniane od lewej do prawej.
Składnia wyszukiwania
Jeśli określisz ciąg wyszukiwania, który zawiera wiele słów, takich jak "word1 word2", ten ciąg jest
równoznaczny z wpisaniem "word1 i word2", które zwraca tylko tematy zawierające wszystkie poszczególne
wyrazy w ciągu wyszukiwania.
IMPORTANT
Wyszukiwania fraz nie są obsługiwane. W przypadku określenia więcej niż jednego wyrazu w ciągu wyszukiwania
zwrócone tematy będą zawierać wszystkie słowa, które zostały określone, ale nie muszą być dokładnie określone.
Operatory logiczne służą do określania relacji między wyrazami w wyszukiwaniu. Można uwzględnić operatory
logiczne, takie jak i, lub, nie i blisko, aby jeszcze bardziej zawęzić kryteria wyszukiwania. Na przykład w przypadku
wyszukiwania "deklarowania blisko Unii" wyniki wyszukiwania będą zawierać tematy zawierające słowa "deklarujące" i
"Union" nie więcej niż kilka wyrazów od siebie nawzajem. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Operatory logiczne w
wyrażeniach wyszukiwania.
Filtry
Możesz bardziej ograniczyć wyniki wyszukiwania przy użyciu operatorów wyszukiwania zaawansowanego.
Pomoc zawiera trzy kategorie, których można użyć do filtrowania wyników wyszukiwania pełnotekstowego:
tytuł, kod i słowo kluczowe.
Klasyfikacja wyników wyszukiwania
Algorytm wyszukiwania stosuje pewne kryteria, aby pomóc w ustalaniu rangi wyników wyszukiwania wyższych
lub niższych na liście wyników. Ogólnie rzecz biorąc:
1. Zawartość obejmująca słowa wyszukiwania w tytule jest wyższa niż zawartość, która nie jest.
2. Zawartość obejmująca słowa wyszukiwania w bliskim sąsiedztwie jest wyższa niż zawartość, która nie
jest.
3. Zawartość zawierająca wyższą gęstość wyrazów wyszukiwania jest wyższa niż zawartość, która ma niższą
gęstość słów wyszukiwania.
Słowa ignorowane podczas wyszukiwania (Zatrzymywanie wyrazów)
Często występujące wyrazy lub liczby, które są czasami nazywane słowami stop, są automatycznie ignorowane
podczas wyszukiwania pełnotekstowego. Na przykład jeśli szukasz frazy "Przekazuj do", wyniki wyszukiwania
będą wyświetlały tematy zawierające wyraz "Pass", ale nie "do".
Zobacz też
Operatory logiczne i zaawansowane
Instrukcje: Znajdowanie tematów w indeksie
Operatory logiczne i zaawansowane w wyrażeniach
wyszukiwania
Możesz użyć operatorów logicznych i operatorów wyszukiwania zaawansowanego, aby uściślić Wyszukiwanie
zawartości pomocy w podgl ą dzie pomocy .
Operatory logiczne
Operatory logiczne określają, jak wiele terminów wyszukiwania ma być połączonych w zapytaniu wyszukiwania.
W poniższej tabeli przedstawiono operatory logiczne oraz, lub, nie i blisko.
A B Y W Y SZ UK A Ć Z A STO SO WA N IE P RZ Y K Ł A D W Y N IK
Oba warunki w tym samym AND DIB i paleta Tematy zawierające obie
artykule wersje "DIB" i "paleta".
Dowolny termin w artykule LUB Raster lub Vector Tematy zawierające

"rastrowe" lub "Vector".
Pierwszy termin bez NOT "system operacyjny" nie jest Tematy zawierające "system
drugiego terminu w tym DOS operacyjny", ale nie "DOS".
samym artykule
Oba terminy, blisko siebie w POBLIŻU Użytkownik blisko jądra Tematy zawierające
artykule "użytkownika" w bliskim
sąsiedztwie "jądra".
IMPORTANT
Należy wprowadzić operatory logiczne we wszystkich wielkich literach, aby aparat wyszukiwania mógł je rozpoznać.
Operatory zaawansowane
Zaawansowane Operatory wyszukiwania uściśliją Wyszukiwanie zawartości, określając miejsce w artykule, w
którym ma zostać wyszukany termin wyszukiwania. W poniższej tabeli opisano cztery dostępne Operatory
wyszukiwania zaawansowanego.
Termin w tytule artykułu title: title:binaryreader Tematy zawierające

"BinaryReader" w ich
tytułach.
Termin w przykładowym code: code:readdouble Tematy zawierające

kodzie "readDouble" w
przykładowym kodzie.
Termin z przykładu code:vb: code:vb:string Tematy zawierające ciąg

określonego języka "String" w przykładowym
programowania kodzie Visual Basic.
Artykuł, który jest keyword: keyword:readbyte Tematy, które są skojarzone

skojarzony z określonym ze słowem kluczowym
indeksem słowa kluczowego "ReadByte".
IMPORTANT
Należy wprowadzić zaawansowane Operatory wyszukiwania z końcowym dwukropkiem i bez odstępu przed
dwukropkiem, aby aparat wyszukiwania mógł je rozpoznać.
Języki programowania dla przykładów kodu

Możesz użyć operatora, code: Aby znaleźć zawartość dla dowolnego z kilku języków programowania. Aby
zwrócić przykłady dla określonego języka programowania, użyj jednej z następujących wartości języka
programowania:
J ĘZ Y K P RO GRA M O WA N IA SK Ł A DN IA O P ERATO RA W Y SZ UK IWA N IA
Visual Basic code:vb

code:visualbasic
C# code:c#
code:csharp
C++ code:cpp
code:c++
code:cplusplus
F# code:f#
code:fsharp
JavaScript code:javascript
code:js
XAML code:xaml
NOTE
code: Operator odnajduje tylko zawartość, która jest oznaczona za pomocą etykiety języka programowania, w
przeciwieństwie do zawartości, która jest ogólnie oznaczona jako kod.
Zobacz też
Dostosowywanie podglądu pomocy
Możesz dostosować układ okien podglądu pomocy, a także inne opcje, takie jak rozmiar czcionki, Maksymalna
liczba wyników i czy dołączać zawartość w języku angielskim.
Dostosowywanie układu okna

Możesz dostosować układ okna podglądu pomocy. Aby przywrócić domyślny układ okna podglądu pomocy,
Otwórz okno dialogowe Opcje podgl ą du , a następnie wybierz przycisk Resetuj .
Dokowanie kart
Podgląd pomocy obsługuje standardowe funkcje dokowania. Domyślnie wszystkie karty w podglądzie pomocy
są zadokowane, ale można je przenosić, zmieniać ich rozmiar, dokować w innych lokalizacjach i
"zmiennoprzecinkowe", aby były wyświetlane jako niezależne okna podrzędne.
Otwieranie tematu na nowej karcie
Wybierz temat na dowolnej karcie nawigacyjnej, a następnie naciśnij klawisze CTRL + ENTER .
Minimalizowanie karty nawigacji
Utwórz więcej miejsca do wyświetlania tematów, wybierając ikonę pinezki dla kart nawigacji. Gdy karty są
zminimalizowane, tylko ich etykiety pojawiają się na najbliższej kraw ędzi okna. Aby przywrócić karty, wybierz
etykietę dowolnej karty, a następnie ponownie wybierz ikonę pinezki.
Zmiana ustawień w opcjach przeglądarki

Aby otworzyć okno dialogowe Opcje podgl ą du , wybierz przycisk Opcje podgl ą du na pasku narzędzi.
A B Y W Y KO N A Ć TO Z A DA N IE: W Y KO N A J T EN K RO K :
Zmień rozmiar czcionki, w której jest wyświetlany tekst Wybierz rozmiar z listy rozmiar tekstu .
Zmień maksymalną liczbę wyników wyszukiwania Wybierz wartość z listy Maksymalna liczba wyników
wyświetlanych na karcie Wyszukiwanie wyszukiwania .
Zmień maksymalną liczbę wpisów historii, które pojawiają się Wybierz wartość z listy Maksymalna liczba zapisanych
w oknie Ulubione wpisów historii .
Uwzględnij lub Wyklucz zawartość w języku angielskim Zaznacz lub wyczyść pole wyboru Uwzględnij zawar to ść
podczas wyświetlania zawartości w wersji językowej innej niż w języku angielskim na wszystkich kar tach nawigacji
angielska. i żądaniach F1 . Przestroga: Ta funkcja określa również,
czy można pobrać zawartość w języku angielskim na karcie
Zarz ądzanie zawar to ścią .
Zobacz też
Funkcje ułatwień dostępu w podglądzie pomocy
Firma Microsoft dokłada wszelkich starań, aby jej produkty i usługi były coraz łatwiejsze w użytkowaniu. Ten
temat zawiera informacje o funkcjach, produktach i usługach, które ułatwiają Podgląd Pomocy firmy Microsoft
dostępne dla osób mających szeroką gamę możliwości.
Dostęp za pomocą klawiatury

Dostęp do wszystkich funkcji podglądu pomocy można uzyskać przy użyciu klawiatury. Aby uzyskać więcej
informacji, zobacz klawisze skrótów (Podgląd pomocy).
Rozmiar czcionki
Możesz zmodyfikować rozmiar czcionki, w której tekst tematu pojawia się w oknie dokumentu. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz Dostosowywanie podglądu pomocy.
Rozmiar okna
Można zmienić szerokość okien nawigacji lub dokumentu, wskazując linię podziału między dwoma oknami. Gdy
kursor zmieni się na strzałkę z podwójną grotem, użyj podstawowego przycisku myszy, aby przeciągnąć linię
podziału w prawo lub w lewo.
Pozycja podglądu pomocy

Można zmienić położenie podglądu pomocy, przeciągając pasek tytułu do innej pozycji.
Zobacz też
Klawisze skrótów (Podgląd Pomocy)
Klawisze skrótów w podglądzie pomocy
Możesz nawigować w Podgl ą d pomocy firmy Microsoft przy użyciu klawiszy skrótów w poniższej tabeli:
WA RST W O W Y K L AW ISZ Y A KC JA
Ogólnego zastosowania Odst ęp Użyj zamiast tego w dowolnym

miejscu , z wyjątkiem pól edycji.
Ogólnego zastosowania F1 Otwórz Pomoc dotyczącą bieżącego

elementu interfejsu użytkownika.
Ogólnego zastosowania F11 Przełączanie między widokiem

pełnoekranowym a widokiem
regularnym.
Pasek narzędzi Backspace Wyświetl poprzednią stronę.
— Lub —
Alt + Strzałka w lewo
Pasek narzędzi Alt + Strzałka w prawo Wyświetl następną stronę.
Pasek narzędzi Alt + Strona główna Wyświetl stronę główną pomocy dla
recenzentów .
Pasek narzędzi Ctrl + S Zaznacz bieżący temat w spisie treści

(na karcie zawar to ść ).
Pasek narzędzi Ctrl + D Dodaj bieżący temat do karty

Ulubione .
Pasek narzędzi Ctrl + F Wyświetla pasek Znajd ź w obszarze

tematu, aby można było wyszukiwać
tekst w bieżącym temacie.
Pasek narzędzi Ctrl + P Drukuj bieżącą stronę.
Pasek narzędzi Ctrl + F2 Wyświetl podgląd wydruku bieżącej

strony.
Pasek narzędzi Ctrl + O Wyświetl okno dialogowe Opcje

podglądu .
Pasek narzędzi Ctrl + SHIFT + M Wyświetl kartę Zarz ądzanie

zawar to ścią .
Nawigatory Alt + C Wyświetl kartę zawar to ść .
— Lub —
Ctrl + SHIFT + C
Nawigatory Alt + I Wyświetl kartę indeks .
— Lub —
Ctrl + SHIFT + I
Nawigatory Alt + F Wyświetl kartę Ulubione .
— Lub —
Ctrl + SHIFT + F
Nawigatory Alt + S Wyświetl kartę Wyszukiwanie .
— Lub —
Ctrl + E
— Lub —
Ctrl + SHIFT + S
Nawigatory Alt + M Wyświetl kartę Zarz ądzanie

zawar to ścią .
— Lub —
Ctrl + SHIFT + M
Temat Klawisz menu skrótów Wyświetla menu skrótów dla bieżącego

elementu interfejsu użytkownika.
LUB
SHIFT + F10
Temat Strzałka w gór ę Przewiń dokument o jeden wiersz w

kierunku początku.
Temat Strzałka w dół Przewiń w kierunku końca dokumentu

o jeden wiersz w czasie.
Temat Strona w gór ę Przewiń w kierunku początku

dokumentu po jednym ekranie.
Temat Strona w dół Przewiń w dół do końca dokumentu

po jednym ekranie.
Temat Ekran główny Przenieś na początek dokumentu.
Temat End Przenieś na koniec dokumentu.

Temat Ctrl + F Znajdź tekst wyszukiwania na tej

stronie.
Temat F5 Odśwież bieżącą stronę.
Temat Ctrl + P Drukuj bieżącą stronę.
Temat Ctrl + F2 Wyświetl podgląd wydruku bieżącej

strony.
Temat F4 Wyświetla okno dialogowe

Wła ściwo ści dla bieżącej strony.
Temat Ctrl + T Otwórz inną kartę zawartości na

pierwszym planie.
Temat Ctrl + Kliknij pozycję Otwórz link na nowej karcie na

pierwszym planie.
Temat Ctrl + Kar ta Przełączanie między kartami od lewej

do prawej.
Temat Ctrl + SHIFT + Kar ta Przełączenie między kartami od prawej

do lewej.
Temat Ctrl + W Zamknij bieżącą kartę.
Temat Ctrl + Liczba Przejdź do konkretnej karty, w której

Liczba jest z zakresu od 1 do 9 i
wskazuje, która karta ma być
sekwencją.
Temat Ctrl + Alt + F4 Zamknij inne karty zawartości.
Temat Ctrl + SHIFT + Znak Plus Zwiększ powiększenie o 10%.
Temat Ctrl + Znak minus Zmniejsz powiększenie o 10%.
Temat Ctrl + 0 (zero) Zmień powiększenie na 100%.
Indeks Tab Przenieś fokus od wpisu słowa

kluczowego na listę słów kluczowych.
Indeks Ctrl + K Przełączenie między pokazywaniem

wpisów zawierających określone słowo
kluczowe i wpisy, które zaczynają się od
określonego słowa kluczowego.
Ulubione Ctrl + SHIFT + Del Wyczyść historię przeglądania.
Ulubione Usunięcie Usuń określony element.
Ulubione Ctrl + N Utwórz folder w obszarze Ulubione .

Ulubione F2 Zmień nazwę określonego elementu

ulubionego lub folderu.
& wyszukiwania zawartości & indeksu Ctrl + D Dodaj określony temat do karty
Ulubione .
Zawartość & indeks & wyszukiwanie & Ctrl + P Drukowanie określonego tematu.
ulubionych
Zawartość & indeks & wyszukiwanie & Ctrl + F2 Wyświetl podgląd wydruku
ulubionych określonego tematu.
Zawartość & indeks & wyszukiwanie & Ctrl + Kliknij pozycję Otwórz temat na nowej karcie.
ulubionych
Wyszukaj Esc Wyczyść pole tekstowe wyszukiwania.
Opcje aplikacji Viewer Alt + T Zmień fokus na listę rozmiar tekstu .
Opcje aplikacji Viewer Alt + S Zmień fokus na listę wyników

wyszukiwania maksymalnego .
Opcje aplikacji Viewer Alt + H Zmień fokus na listę zapisanych

wpisów historii .
Opcje aplikacji Viewer Alt + E Zaznacz lub wyczyść pole wyboru

Doł ącz zawar to ść w języku
angielskim na wszystkich kar tach
nawigacji i żądania F1, jeśli jest
włączone.
Opcje aplikacji Viewer Alt + O Zaznacz lub wyczyść pole wyboru

Przejd ź do tr ybu online, aby
sprawdzić dost ępno ść aktualizacji
zawar to ści .
Znajdowanie Enter Zmień fokus na następny element.
Znajdowanie SHIFT + Wprowad ź Zmień fokus na poprzedni element.
Znajdowanie Esc Ukrywa pole tekstowe Znajd ź .
Pasek stanu Alt + E Otwórz okno dialogowe bł ędu , jeśli

pasek stanu pokazuje, że wystąpił błąd.
Pasek stanu Alt + U Pobierz zawartość, jeśli pasek stanu

pokazuje, że aktualizacje są dostępne
Zarz ą dzanie oknem
K L AW ISZ Y A KC JA
Ctrl + L Zresetuj układ podglądu pomocy do układu domyślnego i

Zamknij wszystkie karty tematów.
Ctrl + Kar ta Pierwsze naciśnięcie klawisza umożliwia skoncentrowanie się

na menu wyboru kar ty . Następne naciśnięcie klawisza
umożliwia skoncentrowanie się na górnym elemencie menu,
a kolejne naciśnięcia klawiszy umożliwiają skoncentrowanie
się na elementach menu w kolejności od góry do dołu. Gdy
element menu ma fokus, klawisz Enter ustawia ten element
na aktywną kartę.
Ctrl + SHIFT + Kar ta Pierwsze naciśnięcie klawisza umożliwia skoncentrowanie się

na menu wyboru kar ty . Następne naciśnięcie klawisza
umożliwia skoncentrowanie się na dolnym elemencie menu,
a kolejne naciśnięcia klawiszy nadają fokus do elementów
menu w kolejności od dołu do góry. Gdy element menu ma
fokus, klawisz Enter ustawia ten element na aktywną kartę.
Alt + I , Alt + S, Alt + C , Alt + F , Alt + M Te klawisze skrótów nie działają, gdy karty nawigacji i
zarządzania zawartością nie są zadokowane.
Zarz ą dzanie zawar to ści ą
Alt + D Zmień źródło instalacji na dysk.
Alt + O Zmień źródło instalacji w tryb online.
Tab Zmień fokus w polu tekstowym ście żka do magazynu

lokalnego .
Tab Zmień fokus na przycisk Przenie ś .
Alt + V Otwórz okno dialogowe przenoszenie zawar to ści .
Ctrl + Alt + F Zmień fokus na pole tekstowe Dokumentacja filtru .
Tab Zmień fokus na listę dokumentacji.
Strzałka w gór ę i Strzałka w dół Przewiń listę dokumentacji.
Odst ęp Dodaj element do listy oczekujące zmiany .
Tab Zmień fokus na listę oczekujące zmiany .
Strzałka w gór ę i Strzałka w dół Przewiń listę oczekujących zmian .
Odst ęp Usuń element z listy oczekujących zmian .
Alt + T Zastosuj wszystkie oczekujące zmiany.

Zobacz też
Funkcje ułatwień dostępu w podglądzie pomocy
Biblioteka obrazów programu Visual Studio
Biblioteka obrazów programu Visual Studio zawiera obrazy aplikacji, które są wyświetlane w Microsoft Visual
Studio, Microsoft Windows, system biurowy i inne oprogramowanie firmy Microsoft. Ten zestaw ponad 1 000
obrazów może służyć do tworzenia aplikacji, które wyglądają wizualnie spójnie z oprogramowaniem firmy
Microsoft.
Pobierz bibliotekę obrazów programu Visual Studio
Biblioteka obrazów jest podzielona na pięć kategorii: wspólne elementy, akcje, adnotacje, ikony i obiekty. Pliki
Readme są zawarte w formacie PDF dla wspólnych elementów i typów ikon. Zawierają one informacje dotyczące
sposobu korzystania z tych obrazów odpowiednio w aplikacjach.
Zobacz też
Obrazy, mapy bitowe i pliki.
Dotfuscator Community
Program PreEmptive Protection — Dotfuscator zapewnia kompleksow ą ochronę aplikacji platformy .NET,
którą można łatwo dopasować do cyklu życia tworzenia bezpiecznego oprogramowania. Umożliwia on
wzmacnianie zabezpieczeń, ochronę oraz oczyszczanie aplikacji klasycznych, mobilnych, serwerowych i
osadzonych, co pozwala chronić tajemnice handlowe i inną własność intelektualną, ograniczać piractwo i
fałszowanie oraz zapewniać ochronę przed manipulacjami i nieautoryzowanym debugowaniem. Program
Dotfuscator działa ze skompilowanymi zestawami bez konieczności dodatkowego programowania, a nawet
uzyskiwania dostępu do kodu źródłowego.
Dlaczego ochrona jest ważna

Ochrona własno ści intelektualnej jest ważną kwestią. Kod aplikacji zawiera szczegółowe informacje o
projekcie i implementacji, które można uznać za własność intelektualną. Jednak aplikacje opracowywane na
platformie .NET Framework zawierają istotne metadane i kod pośredni wysokiego poziomu, co pozwala łatwo je
odtwarzać — wystarczy użyć jednego z wielu bezpłatnych, zautomatyzowanych narzędzi. Zakłócając i blokując
odtwarzanie, można zapobiec nieautoryzowanemu ujawnianiu własności intelektualnej, a także wskazać, że kod
zawiera tajemnice handlowe. Program Dotfuscator może zaciemniać zestawy platformy .NET, aby utrudnić
odtwarzanie, zachowując przy tym oryginalne działanie aplikacji.
Ważna jest też ochrona integralno ści aplikacji . Oprócz odtwarzania, osoby atakujące mogą próbować
tworzyć pirackie wersje aplikacji, zmieniać jej zachowanie w czasie wykonywania lub manipulować danymi.
Program Dotfuscator może dodać do aplikacji możliwość wykrywania nieautoryzowanych zastosowań i
reagowania na nie, co obejmuje manipulowanie, debugowanie przez osoby trzecie oraz odblokowywanie
dostępu do urządzeń.
Aby uzyskać więcej informacji o tym, jakie jest miejsce programu Dotfuscator w cyklu tworzenia bezpiecznego
oprogramowania, zobacz stronę firmy PreEmptive Solutions dotyczącą ochrony aplikacji w cyklu tworzenia
oprogramowania.
Informacje o programie Dotfuscator Community

Twoja kopia programu Microsoft Visual Studio zawiera kopię programu PreEmptive Protection —
Dotfuscator Community do bezpłatnego użytku osobistego. (Ta bezpłatna wersja była wcześniej nazywana
Dotfuscator Community Edition lub Dotfuscator CE). Aby uzyskać instrukcje dotyczące sposobu instalowania
programu Dotfuscator Community dołączonego do programu Visual Studio, zobacz stronę instalacji.
Program Dotfuscator Community oferuje szereg usług ochrony oprogramowania i wzmacniania zabezpieczeń
dla deweloperów, architektów i testerów. Oto przykłady funkcji zaciemniania na platformie .NET i innych funkcji
ochrony aplikacji za pomocą programu Dotfuscator Community:
Zmienianie nazw identyfikatorów w celu utrudnienia odtwarzania skompilowanych zestawów.
Ochrona przed manipulacją w celu wykrywania naruszonych aplikacji oraz kończenia naruszonych sesji lub
reagowania na nie.
Ochrona przed debugowaniem w celu wykrywania dołączania debugera do uruchomionej aplikacji oraz
kończenia debugowanych sesji lub reagowania na nie.
Ochrona przed odblokowywaniem dostępu do urządzeń w celu wykrywania, czy aplikacja jest uruchomiona
na urządzeniu z systemem Android z odblokowanym dostępem, oraz kończenia sesji na takich urządzeniach
lub reagowania na nie.
Funkcje wygasania aplikacji , które pozwalają kodować datę zakończenia użytkowania oraz kończyć wygasłe
sesje aplikacji.
Aby uzyskać szczegółowe informacje o tych funkcjach, włącznie z ich miejscem w strategii ochrony aplikacji,
zobacz stronę dotyczącą możliwości.
Program Dotfuscator Community zawiera podstawowe funkcje ochrony gotowe do użycia. Jeszcze więcej metod
ochrony aplikacji jest dostępnych dla zarejestrowanych użytkowników programu Dotfuscator Community oraz
dla użytkowników programu PreEmptive Protection — Dotfuscator Professional , który jest wiodącym na
świecie narzędziem do zaciemniania dla platformy .NET. Aby uzyskać informacje o rozszerzaniu programu
Dotfuscator, zobacz stronę dotyczącą uaktualnień.
Wprowadzenie
Aby zacząć używać programu Dotfuscator Community z poziomu programu Visual Studio, wpisz dotfuscator w
polu wyszukiwania (Ctrl+Q).
Jeśli program Dotfuscator Community jest już zainstalowany, w polu wyszukiwania pojawi się opcja
uruchomienia programu Dotfuscator Community w obszarze nagłówka Menu. Aby uzyskać szczegółowe
informacje, zobacz stronę wprowadzenia w pełnym podręczniku użytkownika programu Dotfuscator
Community.
Jeśli program Dotfuscator Community nie jest jeszcze zainstalowany, w polu wyszukiwania pojawi się
pozycja Zainstaluj program PreEmptive Protection — Dotfuscator w obszarze nagłówka Pojedyncze
składniki. Aby uzyskać szczegółowe informacje, zobacz stronę dotyczącą instalacji.
Aby zacząć używać programu Dotfuscator Community z poziomu programu Visual Studio, wpisz dotfuscator
na pasku wyszukiwania Szybkie uruchamianie (Ctrl+Q).
Jeśli program Dotfuscator Community jest już zainstalowany, na pasku Szybkie uruchamianie pojawi się
opcja Menu umożliwiająca uruchomienie interfejsu użytkownika programu Dotfuscator Community. Aby
uzyskać szczegółowe informacje, zobacz stronę wprowadzenia w pełnym podręczniku użytkownika
programu Dotfuscator Community.
Jeśli program Dotfuscator Community nie jest jeszcze zainstalowany, na pasku Szybkie uruchamianie
pojawi się odpowiednia opcja Zainstaluj. Aby uzyskać szczegółowe informacje, zobacz stronę dotyczącą
instalacji.
Możesz też uzyskać najnowsz ą wersj ę programu Dotfuscator Community ze strony plików programu
Dotfuscator do pobrania w witrynie preemptive.com.
Pełna dokumentacja
Ta strona i jej podstrony zawierają ogólne omówienie funkcji programu Dotfuscator Community, a także
instrukcje dotyczące instalowania tego narzędzia.
Zobacz pełny podręcznik użytkownika programu Dotfuscator w witrynie preemptive.com, aby uzyskać
szczegółowe instrukcje dotyczące użytkowania, obejmujące rozpoczynanie korzystania z interfejsu użytkownika
programu Dotfuscator Community.
Możliwości programu Dotfuscator
Ta strona koncentruje się na możliwościach społeczności Dotfuscator z niektórymi odwołaniami do

zaawansowanych opcji dostępnych w ramach uaktualnień.
Dotfuscator Community to system po kompilacji dla aplikacji .NET. Dzięki niej użytkownicy programu Visual
Studio mogą zasłaniać zestawy i wprowadzać aktywne środki obronne do aplikacji bez konieczności Dotfuscator
dostępu do oryginalnego kodu źródłowego. Dotfuscator chroni aplikację na wiele sposobów, tworząc strategię
ochrony warstwowej.
Społeczność Dotfuscator obsługuje szeroką gamę typów zestawów i aplikacji platformy .NET, w tym platforma
uniwersalna systemu Windows (platformy UWP) i Xamarin.
Ochrona własności intelektualnej

Projektowanie, zachowanie i implementacja aplikacji są formą własności intelektualnej (IP). Jednak aplikacje
utworzone dla platformy .NET są zasadniczo otwartymi książkami; można łatwo odtworzyć zestawy .NET,
ponieważ zawierają one metadane wysokiego poziomu i kod pośredni.
Społeczność Dotfuscator zawiera podstawowe zamieszanie platformy .NET w formie zmiany nazwy. Zamieszanie
kodu za pomocą Dotfuscator zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu do kodu źródłowego za pomocą
odtwarzania, ponieważ ważne informacje o nazewnictwie nie będą już publiczne. W procesie zaciemniania
przedstawiono również nakłady pracy, aby chronić swój kod przed badaniem — cenny krok w ustaleniu, że
adres IP jest prawnie chroniony jako tajemnica handlowa.
Wiele funkcji ochrony integralności aplikacji Dotfuscator Community w dalszej częściej utrudnia proces
tworzenia. Na przykład niewłaściwy aktor może próbować dołączyć debuger do uruchomionego wystąpienia
aplikacji w celu zrozumienia logiki programu. Dotfuscator może wstrzyknąć zachowanie antydebugowania do
aplikacji, aby utrudnić tę funkcję.
Ochrona integralności aplikacji

Oprócz ochrony kodu źródłowego należy również upewnić się, że aplikacja jest używana zgodnie z założeniami.
Osoby atakujące mogą próbować przejąć aplikację w celu obejścia zasad licencjonowania (czyli piractwa
oprogramowania), kradzieży lub manipulowania danymi poufnymi obsługiwanymi przez aplikację lub zmiany
zachowania aplikacji.
Społeczność Dotfuscator może wstrzyknąć kod sprawdzania poprawności aplikacji do zestawów, w tym środki
ochrony przed naruszeniem, antydebugowanei antyodblokowane urządzenia . W przypadku wykrycia
nieprawidłowego stanu aplikacji kod sprawdzania poprawności może wywołać kod aplikacji, aby zająć się
sytuacją w odpowiedni sposób. Lub, jeśli wolisz, aby nie pisać kodu do obsługi nieprawidłowych zastosowań
aplikacji, Dotfuscator może również wstrzyknąć zachowania odpowiedzi , bez konieczności modyfikacji kodu
źródłowego.
Wiele z tych samych metod może być również używanych do wymuszania terminów zakończenia okresu
istnienia oprogramowania do oceny lub wersji próbnej.
Zobacz też
Ten temat znajduje się w pełnym podręczniku użytkownika Dotfuscator Community
Instalowanie programu Dotfuscator Community
Społeczność Dotfuscator jest opcjonalnym składnikiem programu Visual Studio. Te instrukcje wyjaśniają, jak ją
zainstalować.
NOTE
Oprócz wersji Dotfuscator Community dostarczonych z wersjami programu Visual Studio, rozwiązania do zastępujące
również okresowo udostępniają zaktualizowane wersje w witrynie sieci Web. Jeśli chcesz pobrać najnowsz ą wersję
bezpośrednio, zamiast instalować ją z programu Visual Studio, kliknij tutaj, aby przejść do strony pliki do pobrania
Dotfuscator .
W programie Visual Studio

Społeczność Dotfuscator można zainstalować z poziomu środowiska IDE programu Visual Studio:
1. W polu wyszukiwania (Ctrl + Q) wpisz ciąg dotfuscator .
2. W wyświetlonych wynikach wyszukiwania w obszarze nagłówka składniki wybierz pozycję Zainstaluj

zast ę puj ą ce ochron ę — Dotfuscator .
Jeśli zamiast tego zobaczysz, w nagłówku menu , Dotfuscator Protection , a następnie społeczność
Dotfuscator jest już zainstalowana. Wybierz tę opcję, Aby rozpocząć.
3. Zostanie uruchomione okno Instalator programu Visual Studio, które zostało wstępnie skonfigurowane w
celu zainstalowania społeczności Dotfuscator.
NOTE
Aby kontynuować, może być konieczne podanie poświadczeń administratora.
4. W oknie Instalator programu Visual Studio kliknij przycisk Instaluj.

Społeczność Dotfuscator można zainstalować z poziomu środowiska IDE programu Visual Studio:
1. Na pasku wyszukiwania szybkiego uruchamiania (Ctrl + Q) wpisz polecenie dotfuscator .
2. W wyświetlonych wynikach szybkiego uruchamiania w obszarze nagłówek instalacji wybierz pozycję

Ochrona przed ponownymi zabezpieczeniami — Dotfuscator (poszczególne składniki) .
Jeśli zamiast tego zobaczysz, w obszarze menu nagłówka, Narz ę dzia — ochrona przed
zaDotfuscator , a następnie Dotfuscator CE jest już zainstalowany. Wybierz tę opcję, Aby rozpocząć.
3. Zostanie uruchomione okno Instalator programu Visual Studio, które zostało wstępnie skonfigurowane w
celu zainstalowania Dotfuscator CE.
NOTE
Aby kontynuować, może być konieczne podanie poświadczeń administratora.
4. W oknie Instalator programu Visual Studio kliknij przycisk Instaluj.

Po zakończeniu instalacji możesz zacząć korzystać z społeczności Dotfuscator.
Podczas instalacji programu Visual Studio

Jeśli jeszcze nie zainstalowano programu Visual Studio, można uzyskać Instalatora z witryny internetowej
programu Visual Studio. Po uruchomieniu programu zostaną wyświetlone opcje instalacji dla wybranej wersji
Następnie można zainstalować społeczność Dotfuscator jako pojedynczy składnik programu Visual Studio:
1. Wybierz kartę poszczególne składniki .
2. W obszarze Narzędzia kodu Sprawdź element Dotfuscator Protection .
3. W panelu Podsumowanie zostanie wyświetlona wartość zastępują ochronę Dotfuscator w sekcji

poszczególne składniki .
4. Skonfiguruj wszelkie dalsze ustawienia instalacji odpowiednie dla danego środowiska.
5. Gdy wszystko jest gotowe do zainstalowania programu Visual Studio, kliknij przycisk Instaluj .
Po zakończeniu instalacji możesz zacząć korzystać z społeczności Dotfuscator. Aby uzyskać szczegółowe
informacje, zobacz stronę wprowadzenia w pełnym podręczniku użytkownika programu Dotfuscator
Community.
Zobacz też
Ten temat znajduje się w pełnym podręczniku użytkownika Dotfuscator Community
Uaktualnianie programu Dotfuscator Community
Dotfuscator Community oferuje wiele funkcji ochrony aplikacji i ograniczania funkcjonalności natychmiast do
wszystkich deweloperów korzystających z Microsoft Visual Studio. Dostępne są jednak więcej funkcji dla
użytkowników, którzy uaktualniają swoją wersję Dotfuscator.
Rejestrowanie społeczności Dotfuscator

Zarejestrowani Użytkownicy Dotfuscator społeczność uzyskują dostęp do dodatkowych funkcji, takich jak
Obsługa wiersza polecenia, dzięki czemu można łatwo zintegrować społeczność Dotfuscator z
zautomatyzowanym procesem kompilacji. Rejestracja uprawnia również do korzystania z wbudowanego
narzędzia służącego do dekodowania śladów stosu.
Rejestracja jest szybka, prosta i bezpłatna. Aby zarejestrować społeczność Dotfuscator, zapoznaj się z
instrukcjami zawartymi w podręczniku użytkownika w pełni Dotfuscator.
Dotfuscator Professional
Mimo że społeczność Dotfuscator zapewnia podstawowy poziom ochrony, ochrona przed zaawansowaną —
Dotfuscator Professional obejmuje ulepszone przekształcenia zaciemniania i funkcje ochrony, takie jak:
Ochrona własności intelektualnej
Dodatkowe opcje zmiany nazwy, w tym ulepszone™ Przeciążenie i losowe Wybieranie identyfikatora.
Dostęp do transformacji zaciemniania na poziomie przedsiębiorstwa, w tym transformacji
przeznaczonych do pokonania zautomatyzowanej dekompilacji kodu.
Możliwość przesłaniania poufnych ciągów, co sprawia, że proste wyszukiwanie nieskompilowanego
kodu jest niemożliwe.
Możliwość niejawnego osadzania własności i parametrów dystrybucji w zestawach, co pozwala
określić źródło przecieków nieautoryzowanego oprogramowania.
Możliwość łączenia wielu zestawów w jeden, co utrudnia osobom atakującym określenie ról
elementów kodu, ponieważ rozdzielenie problemów zostało wyeliminowane.
Możliwość automatycznego usuwania nieużywanego kodu z aplikacjiprzez zmniejszenie ilości kodu,
który jest dostarczany.
Ochrona integralności aplikacji
Dodatkowe zachowania obronne aplikacji.
Możliwość podania okresu ostrzegawczego przed upływem ostatecznego terminu użytkowania
aplikacji.
Możliwość powiadamiania kodu aplikacji w okresie ostrzegania o upływie okresu ważności lub po
upływie terminu ostatecznego.
Dotfuscator Professional jest branżowym standardem platformy .NET , który jest przeznaczony dla deweloperów
w przedsiębiorstwach, które wymagają ciągłego wsparcia, konserwacji i aktualizacji produktów. Ponadto
program Dotfuscator Professional oferuje ściślejszą integrację z programem Visual Studio i ma licencję na
korzystanie z użytku komercyjnego.
Aby uzyskać więcej informacji na temat zaawansowanych funkcji ochrony aplikacji w programie Dotfuscator
Professional, odwiedź stronę omówienia Dotfuscator rozwiązań z rozwiązaniami do zaawansowania i porównaj
ją z społecznością Dotfuscator. W pełni obsługiwane wersje próbne są dostępne pod adresem PreEmptive.com.
Zobacz też
Ten artykuł znajduje się w pełnym podręczniku użytkownika Dotfuscator Community
Zaktualizowano w wersji 15,9

Chcesz uaktualnić poprzednią wersję programu Visual Studio? Oto, co może być oferowane przez program
Visual Studio 2017: Niezrównana wydajność dla każdego dewelopera, każdej aplikacji i dowolnej platformy. Użyj
programu Visual Studio 2017 do tworzenia aplikacji dla systemów Android, iOS, Windows, Linux, sieci Web i
chmury. Szybko twórz kod, z łatwością debuguj i diagnozuj, często testuj i swobodnie wydawaj. Możesz również
rozszerzać funkcjonalność programu Visual Studio oraz go dostosowywać, tworząc własne rozszerzenia. Używaj
kontroli wersji, być Agile i wydajnie Współpracuj z tą wersją.
PO B IER Z PR O G R AM VISU AL
S TU D IO
Oto ogólny podsumowanie zmian wprowadzonych od czasu poprzedniej wersji programu Visual Studio 2015:
Definicje podstawowe . Nowe środowisko instalacji oznacza, że można je instalować szybciej i instalować w
razie potrzeby.
Wydajno ść i produktywno ść. Firma Microsoft koncentruje się na nowych i nowoczesnych możliwościach
deweloperskich, chmurowych i klasycznych. Program Visual Studio jest uruchamiany szybciej, jest bardziej
wydajny i zużywa mniej pamięci niż wcześniej.
Tworzenie aplikacji w chmurze przy u ż yciu platformy Azure . Wbudowany zestaw narzędzi platformy
Azure umożliwia łatwe tworzenie aplikacji w chmurze, które są obsługiwane przez Microsoft Azure. Program
Visual Studio ułatwia konfigurowanie, kompilowanie, debugowanie, pakowanie i wdrażanie aplikacji oraz
usług na platformie Azure.
Programowanie aplikacji systemu Windows . Użyj szablonów platformy UWP w programie Visual
Studio 2017, aby utworzyć pojedynczy projekt dla wszystkich urządzeń z systemem Windows 10 – , tabletu,
telefonu, konsoli Xbox, Hololens, Surface Hub i innych.
Opracowywanie aplikacji mobilnych . Wprowadzaj innowacje i uzyskuj wyniki szybko przy użyciu
platformy Xamarin, która łączy wymagania dotyczące wielu platform dla urządzeń przenośnych do jednej
podstawowej bazy kodu i zestawu umiejętności.
Programowanie dla wielu platform . Bezproblemowo dostarcza oprogramowanie do dowolnej platformy
dostosowanej. Rozszerzając DevOps procesy, aby SQL Server za pośrednictwem narzędzi Redgate Data Tools
i bezpiecznie automatyzować wdrożenia baz danych z programu Visual Studio. Można też używać platformy
.NET Core do zapisywania aplikacji i bibliotek, które są uruchamiane niemodyfikowane w systemach
operacyjnych Windows, Linux i macOS.
Opracowywanie gier . Za pomocą Visual Studio Tools for Unity (rozszerzenia VSTU) można używać
programu Visual Studio do zapisywania skryptów gier i edytorów w języku C#, a następnie używać swojego
zaawansowanego debugera do znajdowania i naprawiania błędów.
Programowanie AI . Za pomocą Visual Studio Tools for AI można korzystać z funkcji produktywności
programu Visual Studio w celu przyspieszenia innowacji AI. Kompiluj, Testuj i wdrażaj rozwiązania głębokiego
uczenia/AI, które bezproblemowo integrują się z Azure Machine Learning w celu zapewnienia niezawodnej
obsługi eksperymentów.
NOTE
Aby uzyskać pełną listę nowych funkcji i funkcji w programie Visual Studio 2017, zobacz bieżące informacje o wersji. Aby
uzyskać wgląd w przyszłe oferty funkcji, zobacz informacje o wersji zapoznawczej.
Poniżej przedstawiono bardziej szczegółowe informacje na temat niektórych najbardziej istotnych ulepszeń i
nowych funkcji w programie Visual Studio 2017.
Definicje podstawowe
Nowe środowisko instalacji
Program Visual Studio ułatwia i przyspiesza Instalowanie tylko potrzebnych funkcji, gdy będą potrzebne.
Ponadto Odinstalowuje również czyste.
Najważniejszym zmianą do uwagi podczas instalowania programu Visual Studio jest jego nowe środowisko
konfiguracji. Na karcie obci ąż enia zobaczysz opcje instalacji, które są pogrupowane w celu reprezentowania
typowych struktur, języków i platform. Obejmuje ona wszystkie czynności związane z programowaniem aplikacji
klasycznych na platformie .NET w systemach Windows, Linux i iOS.
Wybierz potrzebne obciążenia i zmień je w razie potrzeby.
Dostępne są również opcje umożliwiające precyzyjne dostosowanie instalacji:

Chcesz wybrać własne składniki zamiast korzystać z obciążeń? Wybierz kartę poszczególne składniki w
instalatorze.
Czy chcesz zainstalować pakiety językowe bez konieczności zmiany opcji języka systemu Windows? Wybierz
kartę pakiety j ę zykowe Instalatora.
Nowo ść w 15,7 : chcesz zmienić lokalizację instalacji programu Visual Studio? Wybierz kartę Opcje
instalacji w instalatorze.
Aby dowiedzieć się więcej na temat nowego środowiska instalacji, w tym instrukcje krok po kroku, które
przeprowadzą Cię przez ten proces, zobacz stronę Instalowanie programu Visual Studio .
Skupienie się na ułatwieniach dostępu
Nowo ść w 15,3 , wprowadziliśmy ponad 1 700 poprawek do poprawy zgodności między programem Visual
Studio i technologiami pomocniczymi używanymi przez wielu klientów. Istnieje wiele scenariuszy, które są
bardziej zgodne z czytnikami zawartości ekranu, kompozycjami o dużym kontraście i innymi technologiami
pomocniczymi niż kiedykolwiek wcześniej. Narzędzia debugger, Editor i Shell mają również znacznie znaczące
ulepszenia.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wpisy w blogu dotyczące ulepszeń ułatwień dostępu w programie Visual
Studio 2017 w wersji 15,3 .
Wydajność i produktywność
Logowanie się na wielu kontach
W programie Visual Studio wprowadziliśmy now ą usługę tożsamości, która umożliwia udostępnianie kont
użytkowników w ramach Team Explorer, narzędzi platformy Azure, Microsoft Store publikowania i nie tylko.
Możesz już się zalogować. Program Visual Studio nie będzie prosił o ponowne zalogowanie co 12 godzin. Aby
dowiedzieć się więcej, zobacz wpis w blogu dotyczący mniej informacji dotyczących logowania w programie
Visual Studio .
Szybsze uruchamianie programu Visual Studio
Nowe centrum wydajności programu Visual Studio może pomóc zoptymalizować czas uruchamiania
środowiska IDE. Centrum wydajności zawiera listę wszystkich rozszerzeń i okien narzędzi, które mogą
spowalniać Uruchamianie środowiska IDE. Można jej użyć, aby zwiększyć wydajność uruchamiania przez
określenie, kiedy rozszerzenia zaczynają się lub czy okna narzędzi są otwarte przy uruchamianiu.
Szybsze ładowanie rozszerzeń na żądanie
Program Visual Studio przenosi swoje rozszerzenia (i współpracuje z rozszerzeniami innych firm), aby
załadować je na żądanie, a nie przy uruchamianiu IDE. Chcesz wiedzieć o tym, które rozszerzenia mają wpływ na
uruchamianie, ładowanie rozwiązań i wprowadzanie wydajności? Te informacje można znaleźć w temacie
ułatwiaj ą > Zarz ą dzanie wydajno ści ą programu Visual Studio .
Zarządzanie rozszerzeniami za pomocą Menedżera rozszerzeń roamingu

W przypadku logowania się do programu Visual Studio łatwiej jest skonfigurować każde środowisko
programistyczne przy użyciu ulubionych rozszerzeń. Nowy Menedżer rozszerzenia roamingu śledzi wszystkie
ulubione rozszerzenia przez utworzenie zsynchronizowanej listy w chmurze.
Aby wyświetlić listę rozszerzeń w programie Visual Studio, kliknij pozycję Narz ę dzia > rozszerzenia &
aktualizacje , a następnie kliknij pozycję Mened ż er rozszerzenia roamingu .
Menedżer rozszerzenia roamingu śledzi wszystkie instalowane rozszerzenia, ale możesz wybrać, które z nich
mają zostać dodane do listy roamingu.
W przypadku korzystania z Menedżera rozszerzenia roamingu na liście istnieją trzy typy ikon:
dost ę p do ikony: rozszerzenie, które jest częścią tej listy roamingu, ale nie jest zainstalowane na
komputerze. (Można je zainstalować przy użyciu przycisku Pobierz ).
& zainstalowana : wszystkie rozszerzenia, które są częścią tej listy roamingu i zainstalowane w
środowisku deweloperskim. (Jeśli zdecydujesz, że nie chcesz korzystać z roamingu, możesz je usunąć za
pomocą przycisku Zatrzymaj roaming ).
Zainstalowana ikona instalacji: wszystkie rozszerzenia, które są zainstalowane w tym środowisku, ale nie
są częścią listy roamingu. (Rozszerzenia można dodać do listy roaming przy użyciu przycisku Uruchom
roaming ).
Wszystkie rozszerzenia pobrane po zalogowaniu się zostaną dodane do listy jako Zainstalowano &
roamingu . Rozszerzenie zostanie następnie częścią listy roamingu, co zapewnia dostęp do niego z dowolnego
komputera.
Testowanie jednostkowe na żywo
W Visual Studio Enterprise 2017 testy jednostkowe na żywo umożliwiają dynamiczne wyniki testów
jednostkowych i pokrycie kodu w edytorze podczas kodowania. Działa w przypadku projektów C# i Visual Basic
dla .NET Framework i .NET Core, a ponadto obsługuje trzy platformy testowe MSTest, xUnit i NUnit.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wprowadzenie Live Unit Testing. Aby zapoznać się z listą nowych funkcji
dodanych w poszczególnych wersjach Visual Studio Enterprise 2017, zobacz co nowego w programie Live Unit
Testing.
Konfigurowanie potoku ciągłej integracji/ciągłego dostarczania
Testowanie automatyczne
Testowanie automatyczne jest kluczowym elementem dowolnego potoku DevOps. Pozwala to na spójne i
niezawodne testowanie i wydawanie rozwiązań w znacznie krótszych cyklach. Przepływy ciągłej integracji i
ciągłego dostarczania mogą pomóc zwiększyć wydajność procesu.
Aby uzyskać więcej informacji o zautomatyzowanych testach, zobacz potok ciągłej integracji/ciągłego wdrażania
w blogu DevOps .
Aby uzyskać więcej informacji na temat Nowości w rozszerzeniu Narzędzia do ciągłego dostarczania dla
rozszerzenia Visual Studio DevLabs, zobacz wpis w blogu dotyczącym zatwierdzeń : zatwierdzenie kodu czasu .
Ulepszenia środowiska IDE programu Visual Studio
Edycja przy użyciu wielokaretki
Nowo ść w 15,8 : Edytowanie wielu lokalizacji w pliku jednocześnie jest teraz łatwe. Zacznij od utworzenia
punktów wstawiania i opcji w wielu lokalizacjach w pliku. Następnie użyj funkcji edycji wielokolorowej, aby
zmienić tę samą edycję w dwóch lub więcej miejscach w tym samym czasie.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz sekcję wybór wielu karetki na stronie Znajdowanie i zastępowanie tekstu .
Zachowaj spójne profile powiązanie klawiszy
Nowo ść w 15,8 : teraz można zachować spójność powiązań klawiszy dla narzędzi z dwoma nowymi profilami
klawiatury: Visual Studio Code i Resharper (Visual Studio). Te schematy można znaleźć w obszarze Narz ę dzia >
Opcje > Ogólne > Klawiatura i górne menu rozwijane.
Użyj nowych refaktoryzacji
Refaktoryzacja to proces ulepszania kodu po jego zapisaniu. Refaktoryzacja zmienia wewnętrzną strukturę kodu
bez zmiany jego działania. Często dodawane są nowe refaktoryzacje; Oto kilka z nich:
Dodaj parametr (z szczegóły)
Generuj zastąpienia
Dodaj nazwany argument
Dodaj sprawdzanie wartości null dla parametrów
Wstawianie separatorów cyfr do literałów
Zmień bazę dla literałów liczbowych (na przykład szesnastkowe na Binary)
Konwertuj przełącznik if-to-switch
Usuń nieużywaną zmienną
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz szybkie akcje.
Korzystanie z narzędzia Git
Podczas pracy z projektem w programie Visual Studio można skonfigurować i szybko zatwierdzić i opublikować
swój kod w usłudze git. Repozytoriami git można także zarządzać za pomocą menu kliknięć z przycisków w
prawym dolnym rogu IDE.
Udoskonalone kontrolki nawigacji

Odświeżono środowisko nawigacji, aby pomóc w uzyskaniu od A do B z większą pewnością i mniejszą liczbą
odniesień.
Nowo ść w 15,4 : Przejd ź do definicji (Ctrl + klikni ę cia lub F12 ) – Użytkownicy myszy mają
łatwiejszy sposób, aby przejść do definicji elementu członkowskiego, naciskając klawisz Ctrl , a następnie
klikając element członkowski. Naciśnięcie klawisza Ctrl i umieszczenie kursora nad symbolem kodu
spowoduje podkreślenie go i przełączenie go do linku. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz sekcję
Przejdź do definicji i wgląd do definicji .
Przejd ź do implementacji (Ctrl + F12 ) – przechodzenie z dowolnego typu podstawowego lub
elementu członkowskiego do jego różnych implementacji.
Przejd ź do wszystkich (Ctrl + T lub Ctrl + ), – Przejdź bezpośrednio do dowolnej deklaracji
File/Type/member/symbol. Możesz filtrować listę wyników lub użyć składni zapytania (na przykład "f
searchTerm" dla plików "t searchTerm" dla typów itp.).
Znajd ź wszystkie odwołania (SHIFT + F12 ) – przy użyciu kolorowania składni, można zgrupować
wyniki wyszukiwania wszystkich odwołań według kombinacji projektu, definicji i ścieżki. Możesz również
"zablokować" wyniki, aby można było dalej znajdować inne odwołania bez utraty oryginalnych wyników.
Wizualizator struktur y – Kropkowane, szare linie pionowe (prowadnice wcięcia) działają jako dzielnice
w kodzie, aby zapewnić kontekst w ramce widoku. Można je rozpoznać z popularnych narzędzi do
wydajnej pracy. Można ich używać do wizualizacji i wykrywania bloku kodu w dowolnym momencie bez
konieczności przewijania. Umieszczenie kursora nad wierszami powoduje wyświetlenie etykietki
narzędzia, która pokazuje otwieranie tego bloku i jego obiektów nadrzędnych. Jest ona dostępna dla
wszystkich języków obsługiwanych za pośrednictwem gramatyki textautomatyzuj, a także C#, Visual Basic
i XAML.
Aby uzyskać więcej informacji na temat nowych funkcji produktywności, zobacz wpis w blogu dotyczący
programu Visual Studio 2017: produktywność, wydajność i partnerzy .
Visual C++
Zobaczysz kilka ulepszeń programu Visual Studio, takich jak dystrybucja podstawowe wytyczne dotyczące
języka C++ w programie Visual Studio, aktualizowanie kompilatora przez dodanie rozszerzonej obsługi funkcji
C++ 11 i C++ oraz dodawanie i aktualizowanie funkcji w bibliotekach C++. Ulepszono również wydajność
środowiska IDE języka C++, obciążeń instalacji i nie tylko.
Ponadto Naprawiono ponad 250 usterek i zgłoszono problemy w kompilatorze i narzędziach, wiele przesłanych
przez klientów za pośrednictwem społeczności deweloperów dla języka C++.
Aby uzyskać szczegółowe informacje, zobacz artykuł co nowego w Visual C++ na stronie Visual 2017 .
Debugowanie i Diagnostyka
Uruchom do kliknięcia
Teraz można łatwiej przechodzić w trakcie debugowania bez ustawiania punktu przerwania, który ma zostać
zatrzymany w pożądanym wierszu. Po zatrzymaniu w debugerze wystarczy kliknąć ikonę widoczną obok wiersza
kodu. Kod zostanie uruchomiony i zatrzymany w tym wierszu przy następnym trafieniu w ścieżce kodu.
Nowy pomocnik wyjątków

Nowy pomocnik wyjątków ułatwia wyświetlanie informacji o wyjątkach w skrócie. Informacje są prezentowane
w postaci kompaktowej z natychmiastowym dostępem do wyjątków wewnętrznych. Po zdiagnozowaniu
NullReferenceException można szybko zobaczyć, co miało prawo null w Pomocniku wyjątków.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wpis w blogu Korzystanie z nowego pomocnika wyjątków w programie
Visual Studio .
Migawki i IntelliTrace krok po kroku
Nowo ść w 15,5 : IntelliTrace Step-back automatycznie wykonuje migawkę aplikacji przy każdym punkcie
przerwania i zdarzeniu debugera. Zapisane migawki umożliwiają powrót do poprzednich punktów przerwania
lub kroków oraz wyświetlanie stanu aplikacji w przeszłości. IntelliTrace krokowo umożliwia zaoszczędzenie
czasu, gdy chcesz zobaczyć poprzedni stan aplikacji, ale nie chcesz ponownie uruchomić debugowania ani
odtworzyć żądanego stanu aplikacji.
Możesz nawigować i przeglądać migawki przy użyciu przycisków krok wstecz i dalej na pasku narzędzi
debugowania . Te przyciski służą do przechodzenia do zdarzeń, które pojawiają się na karcie zdarzenia w
oknie Narz ę dzia diagnostyczne . Przechodzenie do tyłu lub w przód do zdarzenia automatycznie aktywuje
debugowanie historyczne na wybranym zdarzeniu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Wyświetlanie migawek przy użyciu IntelliTrace kroku-back .
Przechowywanie w kontenerach
Kontenery zapewniają zwiększoną gęstość aplikacji i niższe koszty wdrożenia oraz zwiększają produktywność i
elastyczność DevOps.
Narzędzia kontenerów Docker
Nowo ść w 15,5 :
Program Visual Studio zawiera narzędzia dla kontenerów platformy Docker, które teraz obsługują
Wieloetapow ą wieloetapowe dockerfile, co upraszcza tworzenie zoptymalizowanych obrazów kontenerów.
Domyślnie program Visual Studio będzie automatycznie ściągać, kompilować i uruchamiać niezbędne obrazy
kontenera w tle podczas otwierania projektu obsługującego platformę Docker. Tę opcję można wyłączyć za
pomocą ustawienia Automatycznie uruchom kontener y w tle w programie Visual Studio.
Programowanie aplikacji w chmurze przy użyciu platformy Azure

Narzędzia Azure Functions
W ramach obciążenia "Programowanie platformy Azure" dołączono narzędzia ułatwiające tworzenie usługi
Azure Functions przy użyciu wstępnie skompilowanych bibliotek klas języka C#. Teraz można kompilować,
uruchamiać i debugować na lokalnym komputerze deweloperskim, a następnie publikować je bezpośrednio na
platformie Azure z poziomu programu Visual Studio.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Azure Functions Tools for Visual Studio .
Debuguj aplikacje Live ASP.NET za pomocą punkty przyciągania i punkty rejestrowania w aplikacjach na żywo
platformy Azure
Nowo ść w 15,5 : Snapshot Debugger wykonuje migawkę aplikacji w środowisku produkcyjnym, gdy
interesujący kod jest wykonywany. Aby polecić debugerowi wykonanie migawki, należy ustawić punkty
przyciągania i punkty rejestrowania w kodzie. Debuger pozwala zobaczyć dokładnie, co poszło źle, bez wpływu
na ruch aplikacji produkcyjnej. Snapshot Debugger może pomóc znacząco skrócić czas potrzebny do
rozwiązania problemów występujących w środowiskach produkcyjnych.
Kolekcja migawek jest dostępna dla następujących aplikacji sieci Web działających w Azure App Service:
ASP.NET aplikacje działające w .NET Framework 4.6.1 lub nowszych.
ASP.NET Core aplikacje działające na platformie .NET Core 2,0 lub nowszej w systemie Windows.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz debugowanie live ASP.NET Apps przy użyciu punkty przyciągania i punkty
rejestrowania.
Tworzenie aplikacji na komputer z systemem Windows

Platforma uniwersalna systemu Windows
Platforma uniwersalna systemu Windows (platformy UWP) to platforma aplikacji dla systemu Windows 10.
Aplikacje dla platformy UWP można opracowywać przy użyciu tylko jednego zestawu interfejsów API, jednego
pakietu aplikacji i jednego sklepu, aby uzyskać dostęp do wszystkich urządzeń z systemem Windows 10 – ,
tabletów, telefonów, Xbox, Hololens, Surface Hub i innych. Program platformy UWP obsługuje różne rozmiary
ekranu i różne modele interakcji, bez względu na to, czy jest to dotyk, mysz, klawiatura, kontroler gier czy pióro.
Na początku aplikacji platformy UWP jest dobrym pomysłem, że użytkownicy chcą, aby ich środowiska były
mobilne na wszystkich swoich urządzeniach, oraz że chcą korzystać z każdego urządzenia, które jest najbardziej
wygodne lub produktywne dla tego zadania.
Wybierz preferowany język programowania — w języku C#, Visual Basic, C++ lub JavaScript, — Aby utworzyć
aplikację platforma uniwersalna systemu Windows dla urządzeń z systemem Windows 10. Program Visual
Studio 2017 udostępnia szablon aplikacji platformy UWP dla każdego języka, który umożliwia tworzenie
pojedynczego projektu dla wszystkich urządzeń. Po zakończeniu pracy możesz utworzyć pakiet aplikacji i
przesłać go do Microsoft Store z poziomu programu Visual Studio, aby uzyskać dostęp do aplikacji klientom na
dowolnym urządzeniu z systemem Windows 10.
Nowo ść w 15,5 : program Visual Studio 2017 w wersji 15,5 zapewnia najlepszą obsługę zestawu SDK
aktualizacji systemu Windows 10 dla twórców (10.0.16299.0). Aktualizacja systemu Windows 10 dla twórców
oferuje także wiele ulepszeń dla deweloperów platformy UWP. Poniżej przedstawiono niektóre największe
zmiany:
Obsługa .NET Standard 2,0
Oprócz usprawnionego wdrażania aplikacji Aktualizacja systemu Windows 10 dla twórców jest pierwszą
wersją systemu Windows 10, aby zapewnić obsługę .NET Standard 2,0. Efektywnie, .NET Standard jest
implementacją referencyjną biblioteki klas podstawowych, którą można zaimplementować na dowolnej
platformie .NET. Celem .NET Standard jest ułatwienie deweloperom platformy .NET udostępniania kodu na
dowolnej platformie .NET, w której pracują.
Najlepsze zarówno platformy UWP, jak i Win32
Ulepszono platformę Windows 10 za pomocą mostka Desktop , aby zapewnić lepszą obsługę systemu
Windows 10 dla wszystkich deweloperów platformy .NET, niezależnie od tego, czy bieżący fokus to platformy
UWP, WPF, Windows Forms czy Xamarin. Nowy typ projektu pakietu aplikacji w programie Visual Studio
2017 w wersji 15,5 umożliwia tworzenie pakietów aplikacji dla platformy WPF lub Windows Forms
projektów, podobnie jak w przypadku projektów platformy UWP. Po spakowaniu aplikacji uzyskasz wszystkie
korzyści z wdrożenia aplikacji dla systemu Windows 10 i możesz skorzystać z opcji dystrybucji za
pośrednictwem Microsoft Store (dla aplikacji konsumenckich) lub Microsoft Store dla firm i edukacji.
Ponieważ spakowane aplikacje mają dostęp do całej powierzchni interfejsu API platformy UWP i interfejsów
API Win32 na komputerze stacjonarnym, można teraz przeprowadzić modernizację środowiska WPF i
Windows Forms aplikacji stopniowo przy użyciu interfejsów API platformy UWP i funkcji systemu Windows
10. Ponadto możesz dołączać składniki Win32 do aplikacji platformy UWP, które są widoczne na pulpicie ze
wszystkimi funkcjami Win32.
Aby uzyskać więcej informacji na temat platformy UWP, zobacz stronę opracowywanie aplikacji dla platforma
uniwersalna systemu Windows (platformy UWP) .
Tworzenie aplikacji mobilnych

Xamarin
W ramach obciążenia "Programowanie aplikacji mobilnych za pomocą platformy .NET" deweloperzy znający
Języki C#, .NET i Visual Studio mogą dostarczać natywne aplikacje dla systemów Android, iOS i Windows przy
użyciu platformy Xamarin. Deweloperzy mogą korzystać z tych samych możliwości i wydajności podczas pracy z
platformą Xamarin dla aplikacji mobilnych, w tym do zdalnego debugowania na urządzeniach z systemami
Android, iOS i Windows — bez konieczności uczenia natywnych języków kodowania, takich jak obiektyw-C lub
Java.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Visual Studio i Xamarin .
Edytor uprawnień
Nowo ść w 15,3 : dla potrzeb deweloperskich dla systemu iOS dodaliśmy Edytor uprawnień autonomicznych.
Zawiera przyjazny dla użytkownika interfejs użytkownika, który można łatwo przeglądać. Aby go uruchomić,
kliknij dwukrotnie plik uprawnień. plist .
Visual Studio Tools for Xamarin

Nowo ść w 15,4 : platforma Xamarin Live umożliwia deweloperom ciągłe wdrażanie, testowanie i debugowanie
swoich aplikacji bezpośrednio na urządzeniach z systemami iOS i Android. Po pobraniu Xamarin Live Player —
dostępnych w sklepie App Store lub na Google Play można — sparować urządzenie z programem Visual Studio i
zrewolucjonizować sposób tworzenia aplikacji mobilnych. Ta funkcja jest teraz zawarta w programie Visual
Studio i można ją włączyć, przechodząc do opcji Narz ę dzia > Opcje > Xamarin > Inne > Wł ą cz Xamarin
Live Player .
Obsługa usługi Google Emulator systemu Android
Nowo ść w 15,8: w przypadku korzystania z funkcji Hyper-v można teraz używać usługi firmy Google emulator
systemu Android obok innych technologii opartych na funkcji Hyper-v, takich jak maszyny wirtualne funkcji
Hyper-v, narzędzia platformy Docker, Emulator Hololens i inne. (Ta funkcja wymaga aktualizacji systemu
Windows 10 kwiecień 2018 lub nowszej).
Xamarin. Android Designer — Edytor Split-View

Nowo ść w 15,8 : wprowadziliśmy znaczne ulepszenia środowiska projektanta dla platformy Xamarin. Android.
Wyróżnienie jest nowym edytorem podzielonym widoku, który umożliwia tworzenie, edytowanie i Podgląd
układów w tym samym czasie.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz przyspieszanie sprzętowe dla wydajności emulatora
Visual Studio App Center
Nowo ść w 15,5 : Visual Studio App Center, — która jest teraz ogólnie dostępna dla aplikacji dla systemów
Android, iOS, macOS i Windows, — ma wszystko, czego potrzebujesz, aby zarządzać cyklem życia aplikacji, w
tym zautomatyzowanymi kompilacjami, testowaniem rzeczywistych urządzeń w chmurze, dystrybucją do
testerów wersji beta i sklepów z aplikacjami oraz monitorować rzeczywiste użycie za pomocą danych o awarii i
analizie. Aplikacje, które są zapisywane w języku "zamierzenia-C", Swift, Java, C#, Xamarin i reagują natywną, są
obsługiwane we wszystkich funkcjach.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wprowadzenie App Center: kompilowanie, testowanie, dystrybuowanie i
monitorowanie aplikacji w blogu w chmurze .
Tworzenie aplikacji dla różnych platform

Redgate Data Tools
Aby zwiększyć możliwości DevOps na SQL Server potrzeby tworzenia baz danych, narzędzia danych Redgate są
teraz dostępne w programie Visual Studio.
Uwzględniono w programie Visual Studio 2017 Enterprise:
Redgate ReadyRoll Core ułatwia tworzenie skryptów migracji, zarządzanie zmianami bazy danych przy użyciu
kontroli źródła i bezpieczne Automatyzowanie wdrożeń SQL Server zmian w bazie danych wraz ze zmianami
aplikacji.
Usługa Redgate w wierszu polecenia SQL ułatwia szybsze i precyzyjne pisanie kodu SQL za pomocą
inteligentnego uzupełniania kodów. Dodatek SQL Prompt pozwala automatycznie uzupełnić bazę danych,
obiekty systemowe oraz słowa kluczowe i oferuje sugestie dla kolumn podczas wpisywania. Powoduje to
niewielką liczbę błędów, ponieważ nie trzeba pamiętać każdej nazwy kolumny lub aliasu.
Uwzględnione we wszystkich wersjach programu Visual Studio 2017:
Redgate Search SQL zwiększa produktywność, pomagając szybko znaleźć fragmenty i obiekty SQL w wielu
bazach danych.
Aby dowiedzieć się więcej, zobacz wpis w blogu Redgate Data Tools in Visual Studio 2017 .
.NET Core
.NET Core to implementacja ogólna, modularna, międzyplatformowa i typu open source .NET Standard i zawiera
wiele z tych samych interfejsów API, co .NET Framework.
Platforma .NET Core zawiera kilka składników, takich jak zarządzane kompilatory, środowisko uruchomieniowe,
biblioteki klas podstawowych i liczne modele aplikacji, takie jak ASP.NET Core. Platforma .NET Core obsługuje
trzy główne systemy operacyjne: Windows, Linux i macOS. Można używać platformy .NET Core w scenariuszach
dotyczących urządzeń, chmury i osadzonych/IoT.
Teraz zawiera również obsługę platformy Docker.
Nowo ść w 15,3 : program Visual Studio 2017 w wersji 15,3 obsługuje programowanie na platformie .net Core
2,0. Korzystanie z programu .NET Core 2,0 wymaga oddzielnego pobierania i instalowania zestawu SDK
programu .NET Core 2,0.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę przewodnika dotyczącego platformy .NET Core .
Programowanie gier
Narzędzia Visual Studio Tools for Unity
W ramach obciążenia "opracowywanie gier dla środowiska Unity" dołączono narzędzia ułatwiające tworzenie
międzyplatformowych aplikacji do tworzenia gier 2D i 3W oraz zawartości interaktywnej. Twórz raz i Publikuj na
21 platformach, w tym wszystkie platformy mobilne, komputery z systemami WebGL, Mac, komputery i Linux,
sieci Web lub konsole przy użyciu programu Visual Studio 2017 i aparatu Unity 5,6.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Visual Studio Tools for Unity .
Programowanie AI
Narzędzia Visual Studio Tools for AI
Nowo ść w 15,5 : Korzystaj z funkcji produktywności programu Visual Studio, aby przyspieszyć innowacje AI.
Korzystaj z wbudowanych funkcji edytora kodu, takich jak wyróżnianie składni, IntelliSense i formatowanie
tekstu. Możesz interaktywnie przetestować aplikację głębokiego uczenia w środowisku lokalnym, używając
debugowania krok po kroku dla zmiennych lokalnych i modeli.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Visual Studio Tools for AI .
Co dalej
Często aktualizujemy program Visual Studio 2017 dzięki nowym funkcjom, które mogą usprawnić pracę
programistyczną. Oto podsumowanie niektórych z naszych najbardziej istotnych aktualizacji, które są w wersji
eksperymentalnej:
Live Share , nowe narzędzie, które umożliwia udostępnianie bazy kodu i jej kontekstu członkom zespołu i
szybkie współpracę dwukierunkow ą bezpośrednio z poziomu programu Visual Studio. Za pomocą Live
Share, członkowie zespołu mogą odczytywać, nawigować, edytować i debugować projekt, który został Ci
udostępniony, a tym samym bezproblemowo i bezpieczniej.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Live Share często zadawanych pytań.
Rozszerzenia intellicode , Nowa funkcja, która zwiększa rozwój oprogramowania przy użyciu systemu AI,
aby zapewnić lepsze uzupełnianie kodu z obsługą kontekstu, ułatwić deweloperom wykonywanie kodu
wzorców i stylów ich zespołu, znajdowanie trudnych do przechwycenia problemów z kodem i skupienie się
na przeglądach kodu na obszarach, które naprawdę ważne.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz często zadawane pytaniadotyczące usługi rozszerzenia intellicode.
Chcesz dowiedzieć się więcej na temat tego, co jeszcze znajduje się w programie Works dla programu Visual
Studio 2017? Zobacz stronę z planem programu Visual Studio .
Nie zapomnij zaewidencjonować naszej najnowszej wersji programu Visual Studio 2019.
Skontaktuj się z nami

Dlaczego warto wysłać opinię do zespołu programu Visual Studio? Ze względu na to, że potraktujemy Opinie
klientów. To wszystko, co robimy.
Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak możemy ulepszyć program Visual Studio, lub Dowiedz się więcej o opcjach
pomocy technicznej, zobacz stronę Prześlij nam opinię .
Czasami komunikat jest zbyt mały, aby przekazać pełny wpływ napotkanego problemu. Jeśli wystąpi problem
polegający na tym, że program Visual Studio przestaje odpowiadać, ulega awarii lub innym problemom z
wydajnością, można łatwo udostępniać Odtwórz kroki i pliki pomocnicze (takie jak zrzuty ekranu, pliki śledzenia
i Zrzuty sterty) za pomocą narzędzia Zgło ś problem . Aby uzyskać więcej informacji na temat korzystania z
tego narzędzia, zobacz stronę Jak zgłosić problem .
Zobacz też
Co nowego w zestawie Visual Studio 2017 SDK
Co nowego w Visual C++
Co nowego w języku C#
Co nowego w Team Foundation Server
Co nowego w Visual Studio dla komputerów Mac
Zaktualizowano do wersji 16.10

P O B IE R Z P R O G R A M V IS U A L S TU D IO
2019
W Visual Studio 2019 r. otrzymasz najlepsze w swojej klasie narzędzia i usługi dla dowolnego dewelopera,
dowolnej aplikacji i dowolnej platformy. Bez względu na to, czy używasz usługi Visual Studio po raz pierwszy, czy
używasz jej od lat, w naszej najnowszej wersji jest wiele podobnych funkcji!
Poniżej znajdziesz podsumowanie wszystkich nowości:
Twórz: pozostań skoncentrowany i produktywny dzięki lepszej wydajności, błyskawicznemu czyszczeniu
kodu i lepszym wynikom wyszukiwania.
Współpraca: Korzystaj z naturalnej współpracy dzięki przepływowi pracy najpierw usługi Git, edytowaniu i
debugowaniu w czasie rzeczywistym oraz przeglądom kodu bezpośrednio w Visual Studio.
Debugowanie: wyróżnianie określonych wartości i przechodzenie do nich, optymalizowanie użycia pamięci
i automatyczne tworzenie migawek wykonywania aplikacji.
Aby uzyskać pełną listę wszystkich nowości w tej wersji, zobacz informacje o wersji.
Programowanie
Zobacz poniższy film wideo, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak można zaoszczędzić czas dzięki nowym funkcji.
Długość wideo: 3,00 min
Ulepszone wyszukiwanie
Nasze nowe środowisko Szybkie uruchamianie wcześniej znane jako Szybkie uruchamianie jest szybsze i
bardziej efektywne. Teraz wyniki wyszukiwania są wyświetlane dynamicznie podczas wpisywania. Wyniki
wyszukiwania często zawierają skróty klawiaturowe dla poleceń, dzięki czemu można je zapamiętać do użycia w
przyszłości.
Nowa logika wyszukiwania rozmytego znajdzie wszystko, czego potrzebujesz, niezależnie od literówek.
Niezależnie od tego, czy szukasz poleceń, ustawień, dokumentacji czy innych przydatnych rzeczy, nowa funkcja
wyszukiwania ułatwia znajdowanie tego, czego szukasz.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Używanie Visual Studio wyszukiwania.
Usługa inteligentnego wyszukiwania
Nowo ść w wersjach 16.9: Korzystając z technologii opartych na chmurze, sztucznej inteligencji i uczenia
maszynowego, ulepszyliśmy nasze wyniki wyszukiwania. Teraz nie tylko wyszukiwanie w Visual Studio daje
bardziej odpowiednie wyniki, ale może również ułatwić odnajdywanie funkcji produktów.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wpis w blogu intelligent Visual Studio search service (Usługa
wyszukiwania inteligentnego wyszukiwania).
Refaktoryzacje
W języku C# istnieje wiele nowych i bardzo przydatnych refaktoryzacji, które ułatwiają organizowanie kodu. S ą
one wyświetlane jako sugestie w żarówki i obejmują akcje, takie jak przenoszenie składowych do interfejsu lub
klasy bazowej, dostosowywanie przestrzeni nazw w celu dopasowania do struktury folderów, konwertowanie
pętli foreach na zapytania Linq i nie tylko.
Po prostu wywołaj refaktoryzowanie, naciskając klawisze Ctrl+. i wybierając akcję, którą chcesz podjąć.
IntelliCode
Visual Studio IntelliCode zwiększa nakład pracy nad tworzeniem oprogramowania przy użyciu sztucznej
inteligencji. Funkcja IntelliCode szkoli się w 2000 projektach typu open source w usłudze GitHub. Każdy z nich
ma ponad 100 gwiazdek w celu — — wygenerowania rekomendacji.
Oto kilka sposobów, dzięki Visual Studio IntelliCode może zwiększyć produktywność:
Dostarczanie uzupełniania kodu kontekstowego
Przewodnik dla deweloperów dotyczący przestrzegania wzorców i stylów ich zespołu
Znajdowanie trudnych do przechwytania problemów z kodem
Skup się na przeglądach kodu, zwracając uwagę na obszary, które naprawdę mają znaczenie
Początkowo obsługiwano tylko język C# podczas pierwszego wyświetlania podglądu funkcji IntelliCode jako
rozszerzenia dla Visual Studio. Teraz, nowo ść w 16.1, dodaliśmy obsługę języków C# i XAML "w opakowaniu".
(Obsługa języków C++ i TypeScript/JavaScript jest jednak nadal w wersji zapoznawczej).
A jeśli używasz języka C#, dodaliśmy również możliwość trenowania modelu niestandardowego przy użyciu
własnego kodu.
Aby uzyskać więcej informacji na temat funkcji IntelliCode, zobacz Announcing the general availability of
IntelliCode plus a peek and Code more (Announcing the general availability of IntelliCode plus a peek and Code
more, scroll less with Visual Studio IntelliCode blog posts (Announcing the general availability of IntelliCode plus
a peek and Code more, scroll less with Visual Studio IntelliCode blog posts (Ogłaszanie ogólnej dostępności
funkcji IntelliCode oraz bardziej szczegółowego podglądu i kodu).
Oczyszczanie kodu
W połączeniu z nowym wskaźnikiem kondycji dokumentu jest nowe polecenie oczyszczania kodu. To nowe
polecenie umożliwia zidentyfikowanie, a następnie naprawienie ostrzeżeń i sugestii za pomocą jednej akcji (lub
kliknięcia przycisku).
Oczyszczanie sformatuje kod i zastosuje poprawki kodu zgodnie z sugestią w przypadku bieżących ustawień i
plików .editorconfig.
Kolekcje poprawek można również zapisać jako profil. Jeśli na przykład masz niewielki zestaw docelowych
narzędzi naprawiających, które są często stosowane podczas kodzie, a następnie masz inny kompleksowy
zestaw poprawek do zastosowania przed przeglądem kodu, możesz skonfigurować profile do wykonywania tych
różnych zadań.
Renderowanie z informacjami o monitorze (PMA )

Jeśli używasz monitorów skonfigurowanych przy użyciu różnych współczynników skalowania wyświetlania lub
łączysz się zdalnie z maszyną z współczynnikami skali ekranu, które różnią się od twojego głównego urządzenia,
możesz zauważyć, że obraz Visual Studio wygląda rozmyte lub renderuje się w niewłaściwej skali.
Wraz z Visual Studio 2019 r. dajemy do Visual Studio aplikację z informacjami o monitorze (PMA). Teraz Visual
Studio renderowane poprawnie niezależnie od współczynników skalowania wyświetlania.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wpis w blogu Better multi-monitor experience with Visual Studio 2019
(Lepsze środowisko obsługi wielu monitorów w programie Visual Studio 2019).
Eksplorator testów
Nowość w wersji 16.2: Zaktualizowaliśmy Eksplorator testów, aby zapewnić lepszą obsługę dużych zestawów
testów, łatwiejsze filtrowanie, łatwiejsze do odnajdywania polecenia, widoki list odtwarzania z kartami i
dostosowywalne kolumny, które umożliwiają dostosowanie wyświetlanych informacji testowych.
.NET Core
Nowo ść w 16.3: Dodano obsługę platform .NET Core 3.0. Międzyplatformowe, open source — i w pełni
obsługiwane przez firmę Microsoft.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wpis w blogu Announcing .NET Core 3.0 (Ogłaszanie pracy z platformą
.NET Core 3.0).
Współpraca
Zapoznaj się z poniższym wideo, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak możesz nawiązyć zespół w celu
rozwiązania problemów.

Przepływ pracy po raz pierwszy w usłudze Git
Coś, co zauważysz po otwarciu programu Visual Studio 2019, jest jego nowym oknem startowym.
W oknie uruchamiania jest dostępnych kilka opcji, dzięki których można szybko kodować. Najpierw
umieściliśmy opcję sklonowania lub wyewidencjiowania kodu z repo.
Okno uruchamiania zawiera również opcje otwierania projektu lub rozwiązania, otwierania folderu lokalnego
lub tworzenia nowego projektu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wpis w blogu Get to code: How we designed the new Visual Studio start
window (Uzyskiwanie dostępu do kodu: jak zaprojektowaliśmy nowy Visual Studio w oknie startowym).
Produktywność usługi Git
Nowo ść w wersji 16.8: usługa Git jest teraz domyślnym środowiskom kontroli wersji w Visual Studio 2019 r.
Wybudowaliśmy zestaw funkcji i iterowaliśmy po nim na podstawie opinii użytkowników z ostatnich dwóch
wersji. Nowe środowisko jest teraz domyślnie włączone dla wszystkich użytkowników. Z nowego menu Usługi
Git możesz klonować, tworzyć i otwierać repozytoria. Użyj zintegrowanych okien narzędzi Git, aby zatwierdzić i
wypchnąć zmiany do kodu, zarządzać gałęziami, być na bieżąco z repozytoriami zdalnymi i rozwiązywać
konflikty scalania.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz środowisko git w Visual Studio strony.
Live Share
Visual Studio Live Share to usługa dewelopera, która umożliwia udostępnianie bazy kodu i jej kontekstu
zespołowi oraz błyskawiczną dwukierunkow ą współpracę bezpośrednio z poziomu Visual Studio. Dzięki Live
Share zespół może odczytywać, nawigować, edytować i debugować projekt, który został im udostępniony, i robić
to bezproblemowo i bezpiecznie.
W programie Visual Studio 2019 ta usługa jest instalowana domyślnie.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Visual Studio Live Share na temat przeglądów kodu w czasie
rzeczywistym i interakcyjny wpis w blogu dla edukacji oraz wpis Live Share wpis w blogu Visual Studio 2019.
Zintegrowane przeglądy kodu
Wprowadzamy nowe rozszerzenie, które można pobrać do użycia z programem Visual Studio 2019. To nowe
rozszerzenie umożliwia przeglądanie, uruchamianie, a nawet debugowanie żądań ściągnęć od zespołu bez
opuszczania Visual Studio. Obsługujemy kod zarówno w repozytoriach GitHub, Azure DevOps repozytoriach.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wpis w blogu Code reviews using the Visual Studio Pull Requests
extension (Przeglądy kodu przy użyciu rozszerzenia żądań ściągnięć).
Debugowanie
Zapoznaj się z poniższym wideo, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak można zerować przy użyciu precyzyjnego
określania wartości docelowej podczas debugowania.
Wzrost wydajności
Zrobiliśmy tylko raz punkty przerwania danych języka C++ i dostosowaliśmy je do aplikacji .NET Core.
Niezależnie od tego, czy kodujesz w języku C++, czy na platformie .NET Core, punkty przerwania danych mogą
być dobrą alternatyw ą dla umieszczania zwykłych punktów przerwania. Punkty przerwania danych są również
doskonałe w przypadku scenariuszy takich jak znajdowanie miejsca, w którym obiekt globalny jest
modyfikowany lub dodawany bądź usuwany z listy.
Jeśli jesteś deweloperem języka C++, który opracowuje duże aplikacje, w programie Visual Studio 2019
wywoływało symbole poza proc, dzięki którym możesz debugować te aplikacje bez problemów związanych z
pamięcią.
Wyszukiwanie podczas debugowania
Prawdopodobnie jesteś tam wcześniej, szukając w okno wyrażeń kontrolnych ciągu spośród zestawu wartości.
W Visual Studio 2019 r. dodaliśmy wyszukiwanie w oknach Czujka, Ustawienia lokalne i Automatyczne, aby
ułatwić znajdowanie szukanych obiektów i wartości.
Możesz również sformatować sposób wyświetlania wartości w oknach Czujka, Ustawienia lokalne i
Automatyczne. Wybierz (przez dwukrotne kliknięcie) jeden z elementów w dowolnym z okien i dodaj przecinek
(","), aby uzyskać dostęp do listy rozwijanej możliwych specyfikatorów formatu, z których każdy zawiera opis
zamierzonego efektu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wpis w blogu Enhanced in Visual Studio 2019: Search for Objects and
Properties (Rozszerzone w wersji 2019: wyszukiwanie obiektów i właściwości) we wpisie w blogu Watch, Autos,
and Locals Windows (Czujka, automatyczne i lokalne) w systemie Windows.
Debuger migawek
Pobierz migawkę wykonania aplikacji w chmurze, aby zobaczyć dokładnie, co się dzieje. (Ta funkcja jest dostępna
tylko Visual Studio Enterprise).
Dodaliśmy obsługę określania wartości docelowych dla ASP.NET (podstawowych i klasycznych) uruchamianych
na maszynie wirtualnej platformy Azure. Ponadto dodaliśmy obsługę aplikacji uruchamianych w Azure
Kubernetes Service. Ten Snapshot Debugger znacznie skrócić czas rozwiązywania problemów, które występują w
środowiskach produkcyjnych.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz debugowanie aplikacji platformy Azure ASP.NET na żywo przy użyciu
strony Snapshot Debugger oraz wpis w blogu Introducing Time Travel Debugging for Visual Studio Enterprise
2019 (Wprowadzenie do debugowania podróży w czasie dla platformy Visual Studio Enterprise 2019).
Pomoc techniczna programu Microsoft Edge dla niejawnych testerów
Nowo ść w wersji 16.2: możesz ustawić punkt przerwania w aplikacji JavaScript i rozpocząć sesję
debugowania przy użyciu przeglądarki Microsoft Edge Insider. Gdy to zrobisz, Visual Studio zostanie otwarte
nowe okno przeglądarki z włączonym debugowaniem, za pomocą którego można przechodzić przez kod
JavaScript aplikacji w Visual Studio.
Narzędzie Pinnable Properties

Nowo ść w 16.4: teraz można łatwiej identyfikować obiekty według ich właściwości podczas debugowania przy
użyciu nowego narzędzia Pinnable Properties. Po prostu umieść kursor na właściwości, która ma być
wyświetlana w oknie debugera okien Czujka, Automatyczne i Lokalne, wybierz ikonę pinezki i natychmiast
wyświetl informacje, których szukasz w górnej części okna.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wpis w blogu Pinnable Properties: Debug & Display Managed Objects
YOUR Way (Właściwości przypinalne: debugowanie i wyświetlanie zarządzanych obiektów w twoim stylu).
Co dalej
Często aktualizujemy Visual Studio 2019 r. o nowe funkcje, które mogą sprawić, że środowisko programowe
będzie jeszcze lepsze. Aby dowiedzieć się więcej o naszych najnowszych innowacjach, zapoznaj się z blogiem
Visual Studio bloga. Aby uzyskać informacje o tym, co do tej pory wydaliśmy w wersji zapoznawczej, zobacz
Informacje o wersji zapoznawczej. Listę elementów, które planujemy wydać w następnej części, można znaleźć w
Visual Studio Roadmap.
W międzyczasie jest to nowa funkcja, która jest obecnie w trakcie prac.
Ulepszone środowisko git w programie Visual Studio 2019 (wersja zapoznawcza)
Mimo że nowe środowisko kontroli wersji git jest teraz domyślnie włączone w wersji 16.8programu
Visual Studio 2019, nadal dodajemy funkcje, aby ulepszyć środowisko w najnowszej wersji zapoznawczej.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Kontrola wersji Visual Studio stronie.
Aby uzyskać więcej informacji na temat wersji zapoznawczej programu Visual Studio 2019 i link pobierania, jeśli
chcesz go wypróbować, zobacz Visual Studio Preview — — internetow ą.
TIP
Aby dowiedzieć się więcej o następnej wersji, zobacz wpis w blogu Visual Studio 2022.
Wyślij do nas swoją opinię

Dlaczego warto wysyłać opinie do Visual Studio zespołu? Ponieważ opinie klientów są bardzo poważne. Jest to
bardzo ważne w tym, co robimy.
Jeśli chcesz zasugerować, jak możemy ulepszyć Visual Studio, możesz to zrobić za pomocą narzędzia
Zaproponuj funkcję.
Jeśli wystąpi problem, Visual Studio przestaje odpowiadać, ulega awarii lub występuje inny problem z
wydajnością, możesz łatwo udostępnić nam kroki dotyczące odnów i pliki obsługi za pomocą narzędzia
Zgłoś problem.
Zobacz też
Co nowego w Visual Studio dokumentów
Visual Studio wersji 2019
Visual Studio 2019 dla komputerów Mac — informacje o wersji
Co nowego w zestawie SDK Visual Studio 2019
Co nowego w języku C++ w programie Visual Studio
Co nowego w języku C# 9.0
Co nowego w wersji .NET 5
Co nowego w programie .NET Framework
Konferencja Microsoft Build
Konferencja Microsoft Ignite
Visual Studio docs: Co nowego w maju 2021 r.
Witamy w nowościach w Visual Studio do maja 2021 r. W tym artykule wymieniono niektóre istotne zmiany w
owych tematach. Aby uzyskać informacje o nowościach w poprzednich miesiącach, zobacz sekcję Co nowego w
historii.
Jakość kodu
Nowe ar tykuły
Metryki kodu — Szczegółowa złożoność — aktualizacje metryk kodu na temat złożoności i głębokości
dziedziczenia
Metryki kodu — głębokość dziedziczenia (DIT) — aktualizacje metryk kodu na temat złożoności i głębokości
dziedziczenia
Analiza kodu — często zadawane pytania — FAQ.md przekonwertowane na język yml
Często zadawane pytania dotyczące starszych analizatorów FxCop i .NET — FAQ.md przekonwertowane na
yml
Zaktualizowane ar tykuły
Pomijanie naruszeń analizy kodu — refaktoryzacja dokumentów w przypadku pomijania reguł urzędu
certyfikacji
Kontenery
Nowe ar tykuły
Zarządzanie profilami uruchamiania dla Docker Compose (wersja zapoznawcza) — Narzędzia kontenerów —
ustawienia uruchamiania
Debuger
Nowe ar tykuły
Często zadawane pytania dotyczące debugowania migawek w Visual Studio — FAQ.md przekonwertowane
na yml
Często zadawane pytania — znajdź funkcję debugowania, która jest Visual Studio — FAQ.md
przekonwertowana na język yml
Rozwiązywanie problemów z błędami punktu przerwania danych — aktualizowanie procedury
rozwiązywania problemów z błędami punktu przerwania danych
IDE
/ResetSettings (devenv.exe) — więcej poprawek
Szybki start: tworzenie pierwszej aplikacji Node.js pomocą Visual Studio — sugerowane zmiany
Instalowanie
Dodawanie wielu przykładów produktów do dokumentów minLayout
Odzwierciedlanie usunięcia --productId z dokumentów programu VS 2017 i wszystkich przykładów
Odzwierciedlanie usunięcia opcji "--productIds" w dokumentów minimallayout
Modyfikowanie Visual Studio, składników i pakietów językowych — uproszczenie instrukcji dotyczących
wydajności
MSBuild
Nowe ar tykuły
MSB8006: platforma projektu "project-name.vcxproj" jest nieprawidłowa. - Aktualizowanie zawartości
MSB8xxx F1
MSB8013: ten projekt nie zawiera określonej kombinacji konfiguracji i platformy. - Aktualizowanie zawartości
MSB8xxx F1
MSB8027: co najmniej dwa pliki o nazwie filename będą tworzyć dane wyjściowe w tej samej lokalizacji. -
Aktualizowanie zawartości MSB8xxx F1
MSB8037: nie Windows SDK wersji klasycznej aplikacji C++. - Aktualizowanie zawartości MSB8xxx F1
MSB8042: W tym projekcie są wymagane biblioteki ATL lub MFC z środki zaradcze Spectre. - Aktualizowanie
zawartości MSB8xxx F1
MSB3721: Polecenie "command" kończy działanie z kodem "error-code" — strony błędów MSBuild
MSB3821: Nie można przetworzyć pliku "path" ze względu na to, że jest on w Strefie Internetowej lub Strefie
z ograniczeniami albo ma znacznik sieci Web w pliku — strony błędów programu MSBuild
Warunki programu MSBuild — porównania wersji programu MSBuild
Funkcje właściwości — porównania wersji programu MSBuild
Python
Krok 2. Tworzenie aplikacji Django z widokami i szablonami stron — informacje Visual Studio 2017 i 2019
Tworzenie rozszerzenia języka C++ dla języka Python — przeglądanie i aktualizacja artykułów
Testowanie
Nowe ar tykuły
Live Unit Testing często zadawanych pytań — FAQ.md przekonwertowane na yml
Narzędzia XAML
Nowe ar tykuły
Używanie przykładowych danych czasu projektowania z projektant XAML w Visual Studio — dodano
dokumentację przykładowych danych czasu projektowania XAML
Współautorzy społeczności w maju

W tym okresie następujące osoby przyczyniły się do Visual Studio dokumentów. Dziękujemy! Dowiedz się, jak
współtwomentować, korzystając z linków w obszarze "Zaangażowaj się" na stronie docelowej Nowości.
7sharp9 — Dave Thomas (1)
heath-hamilton — Heath Hamilton (1)
Co nowego w historii
Kwiecień 2021 r.
Azure
Tworzenie i wdrażanie na platformie Cloud Services (rozszerzona obsługa) w Visual Studio — Cloud Services
(rozszerzona obsługa) — zmiany dotyczące aktualizacji typu GA
Kontenery
Nowe ar tykuły
Używanie tożsamości zarządzanej z Bridge to Kubernetes — tożsamość zarządzana na Bridge to Kubernetes
Docker Compose właściwości kompilacji — redagowanie dodatku właściwości
Jak Visual Studio konteneryzowane aplikacje — aktualizacja dla wersji LTS
Debuger
Nowe ar tykuły
IDiaSymbol::get_framePadOffset — DIA SDK dodatki
IDiaSymbol::get_framePadSize — DIA SDK dodatki
IDiaSymbol::get_isRTCs — DIA SDK dodatki
Jak debugować zarządzany zrzut pamięci za pomocą analizatorów diagnostycznych .NET — vs analizatory
zrzutów pamięci
Pliki zrzutu w debugerze Visual Studio — vs analizatory zrzutów pamięci
Jak debugować dla bezwzględnych początkujących — przewodnik dotyczący dodawania wersji VB do
początkujących
Rozpoczęcie pracy
Samouczek: rozszerzanie prostej aplikacji konsolowej języka C# — wyjaśnienie kroków i dodanie pełnego
kodu w celu rozszerzenia samouczka z zakresu sidewalk
IDE
Pomoc F1: nie znaleziono dopasowania — aktualizowanie default.md
wiersz polecenia dla deweloperów i program PowerShell dla deweloperów — ulepszenia wydajności
zawartości
Nawiązywanie połączenia z projektami w programie Team Explorer — poprawianie wersji programu VS 2019
na stronie "Łączenie z projektami w Team Explorer"
Instalowanie
Tworzenie instalacji aplikacji w trybie offline Visual Studio — aktualizowanie use-command-line-parameters-
to-install-visual-studio.md
Używanie parametrów wiersza polecenia do instalowania Visual Studio — aktualizowanie use-command-
line-parameters-to-install-visual-studio.md
Ustawianie wartości domyślnych dla wdrożeń przedsiębiorstw w Visual Studio — naprawianie literówek
związanych z aktualizacjami administratora i usunięcie niepotrzebnych zasłoń z domyślnych ustawień
wdrożeń przedsiębiorstwa
Visual Studio kompilacji i daty wydania — dodaj aktualizacje z wtorku poprawek
Stosowanie aktualizacji administratora, które używają Microsoft Endpoint Configuration Manager —
Kontrolowanie aktualizacji sieciowych wdrożeń Visual Studio — aktualizacje administratora
Tworzenie instalacji sieciowej usługi Visual Studio — aktualizacje administratora
Włączanie aktualizacji administratora do Visual Studio za pomocą Microsoft Endpoint Configuration Manager
— aktualizacje administratora
Narzędzia do wykrywania wystąpień Visual Studio — aktualizacje dla administratorów
Aktualizacja Visual Studio najnowszej wersji — aktualizacje administratora
Visual Studio administratora — aktualizacje dla administratorów
Visual Studio przedsiębiorstwa — aktualizacje dla administratorów
MSBuild
Nowe ar tykuły
MSB8066: Kompilacja niestandardowa dla elementu "item-list" kończy się z kodem "kod błędu" — nowa
wersja robocza strony dla msb8066
MSB8040: Biblioteki z ograniczeniami spectre są wymagane dla tego projektu — komunikaty o błędach
msBuild C++
MSB8041: Biblioteki MFC są wymagane w tym projekcie — komunikaty o błędach msBuild C++
MSB3277: znaleziono konflikty między różnymi wersjami zestawu, których nie można rozwiązać — błąd
MSBuild MSB3277
Python
Tworzenie rozszerzenia C++ dla języka Python
Małe aktualizacje w celu rozwiązania problemów z gh
Ulepszanie working-with-c-cpp-python-in-visual-studio.md
SharePoint
Tworzenie skojarzenia między jednostkami — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań
do kodu (część 1) — 6
How to: Add a custom SharePoint node to Eksplorator serwera - Moving sample files and updating code
references (part 1) - 6 (Jak dodać niestandardowy w ęzeł programu SharePoint do usługi Eksplorator serwera
— przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) — 6
2. Pobieranie usługi projektu SharePoint — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do
kodu (część 1) — 6
Zapisywanie danych w rozszerzeniach systemu projektu SharePoint — przenoszenie przykładowych plików i
aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) — 6
Przewodnik: Tworzenie elementu projektu akcji niestandardowej za pomocą szablonu elementu, część 2 —
Przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) — 6
Przewodnik: tworzenie niestandardowego kroku wdrażania dla projektów programu SharePoint —
przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) — 6
Przewodnik: tworzenie strony aplikacji SharePoint — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
odwołań do kodu (część 1) — 6
Przewodnik: tworzenie elementu projektu kolumn witryny za pomocą szablonu projektu, część 2 —
Przewodnik: tworzenie składników Web Part dla programu SharePoint przy użyciu projektanta —
Przewodnik: tworzenie składników Web Part dla programu SharePoint — przenoszenie przykładowych
plików i aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) — 6
Przewodnik: rozszerzanie Eksplorator serwera na wyświetlanie składników Web Part — przenoszenie
przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) — 6
Testowanie
Wprowadzenie do testowania jednostkowego — przewodnik dotyczący dodawania wersji VB do
początkujących
Wprowadzenie do Live Unit Testing — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do
VSTO
Przewodnik: wyświetlanie niestandardowych okienek zadań z wiadomościami e-mail w programie Outlook
Przewodnik: importowanie regionu formularza zaprojektowanego w programie Outlook — przenoszenie
Przewodnik: Wstawianie danych do skoroszytu na serwerze — przenoszenie przykładowych plików i
Przewodnik: wstawianie tekstu do dokumentu z okienka akcji — przenoszenie przykładowych plików i
Przewodnik: Programowanie względem zdarzeń kontrolki NamedRange — przenoszenie przykładowych
Przewodnik: pobieranie buforowanych danych ze skoroszytu na serwerze — przenoszenie przykładowych
Przewodnik: Proste powiązanie danych w projekcie na poziomie dokumentu — przenoszenie przykładowych
Przewodnik: Proste powiązanie danych w projekcie dodatku VSTO — przenoszenie przykładowych plików i
Przewodnik: synchronizowanie niestandardowego okienka zadań za pomocą przycisku wstążki —
Przewodnik: aktualizowanie wykresu w dokumencie za pomocą przycisków radiowych — przenoszenie
Przewodnik: aktualizowanie wykresu w arkuszu za pomocą przycisków radiowych — przenoszenie
Przewodnik: aktualizowanie kontrolek na wstążce w czasie uruchamiania — przenoszenie przykładowych
Rozwiązywanie problemów z błędami w rozwiązaniach pakietu Office — przenoszenie przykładowych plików
i aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) — 10
Przewodnik: Dodawanie kontrolek do dokumentu w czasie rzeczywistym w dodatku VSTO — przenoszenie
Przewodnik: Dodawanie kontrolek do arkusza w czasie uruchamiania w projekcie dodatku VSTO —
Przewodnik: automatyzowanie aplikacji z niestandardowego okienka zadań — przenoszenie przykładowych
Przewodnik: wiązanie kontrolek zawartości z niestandardowymi częściami XML — przenoszenie
Przewodnik: wiązanie danych z kontrolkami w okienku akcji programu Word — przenoszenie przykładowych
Przewodnik: wiązanie danych z kontrolkami w okienku akcji programu Excel — przenoszenie przykładowych
Przewodnik: wiązanie z danymi z usługi w projekcie dodatku VSTO — przenoszenie przykładowych plików i
Przewodnik: wywołanie kodu w dodatku VSTO z kodu VBA — przenoszenie przykładowych plików i
Przewodnik: zmienianie buforowanych danych w skoroszycie na serwerze — przenoszenie przykładowych
Przewodnik: zmienianie formatowania dokumentu przy użyciu kontrolek CheckBox — przenoszenie
Przewodnik: zmienianie formatowania arkusza za pomocą kontrolek CheckBox — przenoszenie
przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) – 10
Przewodnik: zbieranie danych przy użyciu formularza systemu Windows — przenoszenie przykładowych
Przewodnik: złożone powiązanie danych w projekcie na poziomie dokumentu — przenoszenie
Przewodnik: złożone powiązanie danych w projekcie dodatku VSTO — przenoszenie przykładowych plików i
Przewodnik: tworzenie karty niestandardowej przy użyciu xml wstążki — przenoszenie przykładowych
Przewodnik: tworzenie karty niestandardowej przy użyciu Projektanta wstążki — przenoszenie
Przewodnik: tworzenie relacji szczegółów wzorca przy użyciu buforowanych zestawów danych —
Przewodnik: tworzenie szablonu przy użyciu kontrolek zawartości — przenoszenie przykładowych plików i
Przewodnik: tworzenie menu skrótów dla zakładek — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
odwołań do kodu (część 1) – 10
Przewodnik: Tworzenie pierwszego dodatku VSTO dla programu Outlook — przenoszenie przykładowych
How to: Programmatically populate Word tables with document properties - Moving sample files and
updating code references (part 1) - 9 (Programowe wypełnianie tabel programu Word właściwościami
dokumentu — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu ( część 1) — 9
How to: Programowe drukowanie dokumentów — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
Jak programowo drukować arkusze — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do
Jak programowo chronić dokumenty i części dokumentów — przenoszenie przykładowych plików i
Jak programowo chronić skoroszyty — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do
How to: Programowe resetowanie zakresów w dokumentach programu Word — przenoszenie
How to: Programmatically restore selections after searches - Moving sample files and updating code
references (part 1) -9 (Programowe przywracanie zaznaczenia po wyszukiwaniu — przenoszenie
przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu ( część 1) — 9
Jak programowo uruchamiać obliczenia programu Excel — przenoszenie przykładowych plików i
How to: Programowe zapisywanie dokumentów — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
3. Programowe zapisywanie dokumentów programu Visio — przenoszenie przykładowych plików i
How to: Programowe zapisywanie skoroszytów — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
How to: Programmatically search for and replace text in documents - Moving sample files and updating code
references (part 1) -9 (Programowe wyszukiwanie i zastępowanie tekstu w dokumentach — przenoszenie
How to: Programowe wyszukiwanie tekstu w zakresach arkusza — przenoszenie przykładowych plików i
Jak programowo sortować dane w arkuszach — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
How to: Programmatically store and retrieve date values in Excel ranges - Moving sample files and updating
code references (part 1) - 9 (Programowe przechowywanie i pobieranie wartości dat w zakresach programu
Excel — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) — 9
Jak programowo zaktualizować tekst zakładki — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
How to: Programmatically use built-in dialog boxes in Word - Moving sample files and updating code
references (part 1) -9 (Programowe używanie wbudowanych okien dialogowych w programie Word —
Jak chronić części dokumentów za pomocą kontrolek zawartości — przenoszenie przykładowych plików i
How to: Read from and write to document properties - Moving sample files and updating code references
(part 1) -9 (3. 3. 3. 3. 30. 2017: 3. 3. 3. 3. 3. 3. 00. 2019: 3
Jak zmienić rozmiar kontrolek zakładki — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do
Jak zmienić rozmiar kontrolek ListObject — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań
Jak zmienić rozmiar kontrolek NamedRange — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
Jak zaktualizować źródło danych przy użyciu danych z kontrolki hosta — przenoszenie przykładowych plików
How to: Validate data when a new row is added to a ListObject control - Moving sample files and updating
code references (part 1) - 9 (1. Weryfikowanie danych po dodaniu nowego wiersza do kontrolki ListObject )
Późne powiązanie w rozwiązaniach pakietu Office — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
Parametry opcjonalne w rozwiązaniach pakietu Office — przenoszenie przykładowych plików i
Utrwalanie kontrolek dynamicznych w dokumentach pakietu Office — przenoszenie przykładowych plików i
How to: Programmatically apply color to Excel ranges - Moving sample files and updating code references
(part 1) -8 (Programowe stosowanie koloru do zakresów programu Excel — przenoszenie przykładowych
plików i aktualizowanie odwołań do kodu ( część 1) — 8
How to: Programowe stosowanie stylów do zakresów w skoroszytach — przenoszenie przykładowych plików
Jak programowo buforować źródło danych w dokumencie pakietu Office — przenoszenie przykładowych
How to: Programowe zmienianie formatowania w wierszach arkusza zawierających wybrane komórki —
Pisano: Programowe zamykanie dokumentów — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
Jak programowo zamknąć skoroszyty — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do
Jak programowo zwinąć zakresy lub wybory w dokumentach — przenoszenie przykładowych plików i
Jak programowo zliczać znaki w dokumentach — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
Tworzyć programowo nowe dokumenty programu Visio — przenoszenie przykładowych plików i
Jak programowo tworzyć tabele programu Word — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
Jak programowo definiować i wybierać zakresy w dokumentach — Przenoszenie przykładowych plików i
Jak programowo wyświetlać dokumenty w podglądzie wydruku — przenoszenie przykładowych plików i
aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) – 8
Dzieje się tak: Programowe wykluczanie znaczników akapitu podczas tworzenia zakresów — przenoszenie
Jak programowo rozszerzyć zakresy w dokumentach — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
Jak programowo ukryć tekst w dokumentach — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
How to: Programowe wstawianie tekstu do dokumentów programu Word — przenoszenie przykładowych
How to: Programowe przechodzenie w pętli przez znalezione elementy w dokumentach — przenoszenie
Uzyskiwanie dostępu do regionu formularza w czasie uruchamiania — przenoszenie przykładowych plików i
Uzyskiwanie dostępu do wstążki w czasie uruchamiania — przenoszenie przykładowych plików i
Omówienie okienka Akcje — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu (część
1) — 7
Dodawanie kontrolek do dokumentów pakietu Office w czasie uruchamiania — przenoszenie przykładowych
Rozszerzanie dokumentów programu Word i skoroszytów programu Excel w dodatki VSTO w czasie
uruchamiania — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) — 7
Jak dodać okienko akcji do dokumentów programu Word lub skoroszytów programu Excel — przenoszenie
Jak dodać kontrolki zakładek do dokumentów programu Word — przenoszenie przykładowych plików i
Jak dodać kontrolki zawartości do dokumentów programu Word — przenoszenie przykładowych plików i
How to: Add custom XML parts to documents by using VSTO Add-ins - Moving sample files and updating
code references (part 1) -7 (3. Ład: dodawanie niestandardowych części XML do dokumentów przy użyciu
dodatków VSTO — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu (część 1) — 7
Jak wypełnić kontrolki ListObject danymi — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań
Jak zarządzać układem kontrolek w okienkach akcji — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie
Jak mapować kolumny ListObject na dane — przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań
Jak programowo dodawać i usuwać komentarze do arkusza — przenoszenie przykładowych plików i
How to: Programowe dodawanie nagłówków i stopek do dokumentów — przenoszenie przykładowych
How to: Programmatically add pictures and Word Art to documents - Moving sample files and updating code
references (part 1) -7 (7. Edytuj programowo dodawanie obrazów i obiektów WordArt do dokumentów —
przenoszenie przykładowych plików i aktualizowanie odwołań do kodu ( część 1) — 7
Jak programowo dodawać wiersze i kolumny do tabel programu Word — przenoszenie przykładowych
Narzędzia XAML
Używanie danych czasu projektowania z projektant XAML w Visual Studio — dodano przykład platformy
UWP dla listview
Marzec 2021 r.
Jakość kodu
Włączanie lub instalowanie analizatorów .NET innych firm — poprawki problemów z usługą GitHub
Kontenery
Use Bridge to Kubernetes - Bridge to Kubernetes: Use .NET todo-app sample (Używanie przykładu todo-app
dla aplikacji .NET)
Docker Compose właściwości kompilacji — dodawanie obiektu ComposeProjectName
Jak Bridge to Kubernetes działa — sekcja Bridge to Kubernetes: Ograniczenia aktualizacji
Samouczek: tworzenie aplikacji z wieloma kontenerami za pomocą Docker Compose — samouczek narzędzi
kontenera dla wielu kontenerów: naprawianie linku do obrazu
Debuger
How to: Debug from a DLL project in Visual Studio (C#, C++, Visual Basic, F#) — odświeżanie sposobu
debugowania z biblioteki DLL
Określanie plików symboli (pdb) i plików źródłowych w debugerze Visual Studio (C#, C++, Visual Basic, F#)
— odświeżanie sposobu debugowania z biblioteki DLL
Asercja C/C++ — poprawki problemów z serwisem GitHub
IDiaDataSource::loadDataForExe — problemy z usługą GitHub działają
Specyfikatory formatu dla języka C++ w debugerze Visual Studio — problemy z serwisem GitHub działają
Konfigurowanie Zapory systemu Windows na potrzeby debugowania zdalnego — poprawki problemów z
usługą GitHub
Zdalne debugowanie ASP.NET zdalnym komputerze usług IIS — aktualizacje dokumentów zdalnego
debugowania dla usług IIS i platformy Azure
Zdalne debugowanie ASP.NET Core na zdalnym komputerze usług IIS w usłudze Visual Studio — aktualizacje
dokumentów zdalnego debugowania dla usług IIS i platformy Azure
Debugowanie zdalne ASP.NET Core w usługach IIS na platformie Azure w usłudze Visual Studio —
aktualizacje dokumentów zdalnego debugowania dla usług IIS i platformy Azure
Wdrożenie
How to: Publish a WPF application with visual styles enabled - wiersz polecenia dla deweloperów and
Developer PowerShell (Jak opublikować aplikację WPF z włączonymi stylami wizualnymi — wiersz polecenia
dla deweloperów program PowerShell dla deweloperów
Wdrażanie aplikacji w folderze przy użyciu usługi Visual Studio — aktualizacje dokumentów zdalnego
debugowania dla usług IIS i platformy Azure
Rozszerzalność
Słownik języka wizualnego — dodawanie brakujących nawiasów języka Markdown w celu naprawy błędu
renderowania ikon
Rozwiązywanie problemów z instalacją szablonu — wiersz polecenia dla deweloperów i program PowerShell
dla deweloperów
Rozpoczęcie pracy
Samouczek: otwieranie projektu z repo
aktualizowanie tematów przy użyciu porównania obok siebie linku & Team Explorer Git
dodawanie linków logowania, aby uzyskać więcej informacji w sekcji logowania
Samouczek: rozpoczynanie pracy z językami C# i ASP.NET Core w Visual Studio — aktualizowanie tutorial-
aspnet-core.md
IDE
Nowe ar tykuły
Jak Visual Studio ułatwia kontrolę źródła — tworzenie nowego tematu Visual Studio kontroli źródła
wiersz polecenia dla deweloperów i program PowerShell dla deweloperów — wiersz polecenia dla
deweloperów i program PowerShell dla deweloperów
Porównanie obok siebie funkcji Git i Team Explorer — dodawanie nowej strony porównania side-by-side
Team Explorer i nowych funkcji git
Dzienniki generowane przez system zbierane przez Visual Studio — aktualizowanie diagnostic-data-
collection.md
Visual Studio Program poprawy jakości obsługi klienta — aktualizowanie visual-studio-experience-
improvement-program.md
Dostosowywanie szablonów projektów i elementów — dodawanie linków dotyczących dostosowywania
szablonów i korzystania z wiersza polecenia
How to: Create project templates - add links about customizing templates and using the command line
(Tworzyć szablony projektów — dodawanie linków dotyczących dostosowywania szablonów i korzystania z
wiersza polecenia)
Pomoc edytora kodu F1 — łączenie aktualizacji dla stron domyślnych F1
Pomoc F1 — łączenie aktualizacji dla domyślnych stron F1
Szybki start: tworzenie pierwszej Visual Studio aplikacji Node.js — aktualizacje angularJS
Wyodrębnianie refaktoryzacji metody — aktualizowanie extract-method.md
projektant XAML opcje — dodawanie informacji o nowo dodanych opcjach w projektancie XAML
dodawanie informacji o usłudze inteligentnego wyszukiwania
dodawanie nowego linku CSharp 9 do strony Zobacz również
wiersz polecenia dla deweloperów i program PowerShell dla deweloperów
Aktualizowanie tytułów funkcji i usuwanie sekcji prereqs
Aktualizowanie hierarchii nagłówków
Łączenie z projektami w Team Explorer — aktualizowanie tematów przy użyciu porównania obok siebie
usługi Git & Team Explorer linku
Środowisko git w usłudze Visual Studio
dodawanie Azure DevOps do istniejącej zdalnej instrukcji
dodawanie nowej strony porównania side-by-side z Team Explorer nowych funkcji git
Brak argumentu -b w git-with-visual-studio.md
Domyślne skróty klawiaturowe w Visual Studio — dodanie brakującego skrótu klawiaturowego Ustaw
warunki punktu przerwania
Uprawnienia użytkownika i Visual Studio — dodaj procedurę, aby ustawić uprawnienia administratora dla
skrótu
Generowanie zastąpień metod Equals i GetHashCode w Visual Studio
zmniejszanie rozmiaru zrzutu ekranu i dodawanie drobnej edycji do instrukcji
dodawanie kodu do parowania ze zrzutami ekranu
Używanie wyrażeń regularnych w Visual Studio — naprawianie nieprawidłowego wyrażenia regularnego
Dostosowywanie zadań kompilacji i debugowania na rzecz tworzenia otwartych folderów — wiersz
polecenia dla deweloperów i program PowerShell dla deweloperów
Visual Studio productivity guide for C# developers - update code inspection extension list for VS2019
(Przewodnik dotyczący produktywności dla deweloperów języka C# — aktualizowanie listy rozszerzeń
inspekcji kodu dla programu VS2019)
Instalowanie
Nowe ar tykuły
Stosowanie aktualizacji administratora, które używają Microsoft Endpoint Configuration Manager —
utworzono now ą zawartość na temat stosowania aktualizacji administratora
Włączanie aktualizacji administratora do Visual Studio za pomocą Microsoft Endpoint Configuration Manager
— utworzono now ą zawartość na temat włączania aktualizacji administratora
Numery wersji i daty wydania programu Visual Studio
Aktualizowanie visual-studio-build-numbers-and-release-dates.md
dodawanie danych wydania 16.9.2
Aktualizacje poprawek wtorkowe
strona aktualizacji numerów kompilacji
numery kompilacji dla wersji 16.9 GA i 16.10 (wersja zapoznawcza 1)
Aktualizacja nowych wersji
Tworzenie instalacji aplikacji w trybie offline Visual Studio — edycja dokumentów aktualizacji administratora
Instalowanie certyfikatów wymaganych do instalacji Visual Studio offline — zmiany w dokumentów
Instalowanie Visual Studio instalowania obok siebie — zmiany w dokumentów aktualizacji administratora
Instalowanie i używanie Visual Studio usług platformy Azure za zaporą lub serwerem proxy —
zaktualizowany artykuł.
JavaScript
JavaScript i TypeScript w Visual Studio # Wymagane; tytuł strony wyświetlany w wynikach wyszukiwania.
Dołącz markę. < 60 znaków. — Aktualizacje angularJS
Szybki start: tworzenie pierwszej Visual Studio aplikacji Vue.js — aktualizacje angularJS
Samouczek: tworzenie aplikacji ASP.NET Core przy użyciu języka TypeScript w języku Visual Studio
Aktualizacje angularJS
visualstudio-docs/issues/6457 — brak wersji
Samouczek: tworzenie aplikacji Node.js Express na platformie Visual Studio — aktualizacje angularJS
Dowiedz się, jak używać edytora kodu dla języka JavaScript — aktualizacje angularJS
Testowanie jednostkowe języków JavaScript i TypeScript w Visual Studio
Testy jednostkowe dla ASP.NET Core i TypeScript
Poprawki problemów z serwisem GitHub
Zarządzanie pakietami npm w usłudze Visual Studio — poprawki problemów z usługą GitHub
MSBuild
Jak msBuild tworzy projekty — naprawianie złej nazwy elementu.
Zadanie CreateCSharpManifestResourceName — naprawianie nieprawidłowej literówki odwołującej się do
krzyżowego
How to: Extend the Visual Studio build process - Fix XML indentation (Jak rozszerzyć proces Visual Studio
kompilacji — naprawianie wcięcia XML
Zadanie MIDL — aktualizowanie midl-task.md
Typowe elementy projektu MSBuild — dodawanie daszka w artykule i ulepszanie formatowania
Item, element (MSBuild) — dodawanie teksu artykułu i ulepszanie formatowania
Zadanie exec — dodawanie doc dla parametru Utf8Encoding
Profilowanie
Mierzenie wydajności aplikacji z wiersza polecenia — poprawki problemów z serwisem GitHub
Pierwsze spojrzenie na narzędzia profilowania — praca odnajdywania dla narzędzia liczników .NET
Python
Samouczek: rozpoczynanie pracy ze platformą internetow ą Flask w programie Visual Studio
Zaktualizowany kod i tekst parametrów zapytania
Usunięto zawartość szablonu sondowania z samouczków języka Python Visual Studio 2019 r.
Samouczek: rozpoczynanie pracy ze środowiskiem internetowym Django w środowisku Visual Studio —
usunięto zawartość szablonu sondowania z samouczków języka Python Visual Studio 2019
Krok 5. Uwierzytelnianie użytkowników na django — usunięto zawartość szablonu sondowania z
samouczków języka Python Visual Studio 2019 r.
Krok 6. Używanie szablonu projektu internetowego Django polls — usunięto zawartość szablonu
sondowania z samouczków języka Python Visual Studio 2019 r.
Krok 4. Używanie pełnego szablonu projektu internetowego flask — usunięto zawartość szablonu
sondowania z samouczków języka Python Visual Studio 2019 r.
Krok 5. Korzystanie z szablonu projektu internetowego flask usługi Polls — usunięto zawartość szablonu
sondowania z samouczków języka Python Visual Studio 2019
Szablon projektu internetowego Django — usunięto zawartość szablonu sondowania z samouczków języka
Python Visual Studio 2019 r.
Szablony projektów aplikacji internetowych w języku Python — usunięto zawartość szablonu sondowania z
samouczków języka Python Visual Studio 2019 r.
Instalowanie symboli debugowania dla interpreterów języka Python — dodaj 3 ostatnie wersje języka Python
2.7
Testowanie
Nowe ar tykuły
Uaktualnianie z .testsettings do .runsettings — dodawanie migracji do doc runsettings
Uaktualnianie z msTestV1 do MSTestV2 — dodaj doc podczas uaktualniania z MSTestV1 do MSTestv2
Tworzenie wycinki metody testu jednostkowego z kodu — visualstudio-docs/issues/6484 -- update link
Pierwsze spojrzenie na narzędzia do testowania w Visual Studio — visualstudio-docs/issues/6429 —
aktualizowanie linków laboratorium
Konfigurowanie testów jednostkowych przy użyciu pliku .runsettings
Poprawiono literówki
VSTest.Console.exe wiersza polecenia — wiersz polecenia dla deweloperów program PowerShell dla
deweloperów
Luty 2021 r.
Debuger
Używanie punktów przerwania w debugerze Visual Studio — aktualizacje w celu ułatwienia dostępu
Rozpoczęcie pracy
Samouczek: otwieranie projektu z repo w programie Visual Studio 2017 — aktualizacja Zobacz również linki
w programie VS2017 Open Project z repo
Samouczek: otwieranie projektu z repo — dodawanie linku do wersji VS2017 strony "Otwieranie projektu z
repo"
IDE
Rozwiązywanie problemów z programem MSBuild i tworzenie dzienników — dodawanie instrukcji
dotyczących korzystania z rozszerzenia narzędzi systemowych projektu
Instalowanie
Dodawanie przykładu z 2017 r. w tabeli opcji
Dodawanie przykładów dla programu VS2017
MSBuild
Nowe ar tykuły
MSB3644: Nie znaleziono zestawów odwoływać dla "FrameworkVersion" — błędy programu MSBuild
MSB8036: nie znaleziono Windows SDK "wersji" — błędy programu MSBuild
Testowanie
Używanie struktury Microsoft Unit Testing Framework dla języka C++ w Visual Studio — odświeżanie i
edytowanie małej zawartości
Pisanie testów jednostkowych dla bibliotek DLL języka C++ w języku Visual Studio — odświeżanie i
edytowanie małej ilości zawartości
Uruchamianie testów jednostkowych za pomocą Eksploratora testów — aktualizacje ułatwień dostępu
Przewodnik: tworzenie i uruchamianie testów jednostkowych dla kodu zarządzanego — aktualizacje
dotyczące ułatwień dostępu
Izolowanie testowego kodu za pomocą Microsoft Fakes — jawnie wspomnieć o programie .NET 5.0 w
dokumentów fakes
Dokumentacja programu Visual Studio 2015
Od 13 października 2020 Dokumentacja programu Visual Studio 2015 została przeniesiona do archiwum
poprzednich wersji. Ta data oznacza koniec wsparcia podstawowego dla tego produktu. W tym dniu program
Visual Studio 2015 wprowadził rozszerzoną obsługę. Zgodnie z zasadami przechowywania dokumentacji w
okresie rozszerzonej pomocy technicznej dokumentacja starszych wersji programu Visual Studio jest dostępna
w witrynie docs w lokalizacji archiwum (w poprzednich wersjach w adresie URL), a nie w lokacji głównej. Aby
uzyskać więcej informacji na temat zasad cyklu życia produktu, zobacz zasady stałego cyklu życia i Obsługa
starszych wersji programu Visual Studio. Oznacza to, że artykuły programu Visual Studio 2015 nie są już
wyświetlane w selektorze wersji w tej witrynie i nie są już indeksowane w wyszukiwarkach. Aby wyszukać
zawartość archiwalną lub znaleźć konkretny artykuł dla programu Visual Studio 2015:
1. Przejdź do zawartości programu Visual Studio 2015 w archiwum poprzednich wersji.
2. Aby wyszukać zawartość programu Visual Studio 2015, użyj pola wyszukiwania witryny w prawym
górnym rogu.
3. Aby wyszukać tylko tytuły, wprowadź słowa kluczowe w polu Filtruj według tytułu obok spisu treści.
Zalecamy uaktualnienie do najnowszej wersji programu Visual Studio 2019. Aby pobrać, zobacz Visual Studio —
pliki do pobrania.
W środowisku IDE programu Visual Studio 2015 należy nadal korzystać z funkcji pomocy F1. Jeśli napotkasz
jakiekolwiek problemy, Skorzystaj z linku opinii w witrynie docs w dolnej części tej strony, aby utworzyć problem
z naszym repozytorium GitHub.
Jeśli używasz dokumentacji programu Visual Studio 2015 często, możesz chcieć poznać opcję korzystania z
podglądu pomocy i pobrać książki pomocy w trybie offline dla tej wersji. Zobacz Podgląd pomocy firmy
Microsoft.
Zobacz też
Dokumentacja dla starszych wersji programu Visual Studio
Wersje programu Visual Studio 2015
Program poprawy jakości obsługi klienta systemu
Visual Studio
Program Visual Studio Program poprawy jakości obsługi klienta (VSCEIP) został zaprojektowany, aby pomóc
firmie Microsoft w ulepszaniu programu Visual Studio w miarę upływu czasu. Ten program zbiera informacje o
błędach, sprzęcie komputerowym i sposobie korzystania przez użytkowników z programu Visual Studio bez
zakłócania pracy użytkowników na komputerze. Zbierane informacje ułatwiają firmie Microsoft identyfikację
funkcji, które należy poprawić. W tym dokumencie opisano, jak wybrać lub z VSCEIP. W przypadku rezygnacji z
opcjonalnej kolekcji danych diagnostycznych. Niektóre kolekcje danych diagnostycznych są wymagane , aby
upewnić się, że program Visual Studio jest bezpieczny, jest aktualny i wykonywany zgodnie z oczekiwaniami.
Wybór nie zostanie zmieniony na wymaganą kolekcję danych diagnostycznych.
NOTE
Jeśli interesuje Cię wyświetlanie lub usuwanie danych osobowych, zapoznaj się zewskazówkami firmy Microsoft
dotyczącymi Rodo. Jeśli szukasz ogólnych informacji o Rodo, zobacz sekcję Rodo w portalu zaufania usługi.
NOTE
Ustawienia opt lub out telemetrii VSCEIP nie mają zastosowania do "Zgłoś problem" w programie Visual Studio. Podczas
raportowania dzienniki problemów są zbierane i wysyłane do firmy Microsoft tylko w przypadku podania uprawnień przez
kliknięcie przycisku Prześlij. Jeśli interesuje Cię zarządzanie dziennikami przed przesłaniem do "Zgłoś problem", zobacz
prywatność danych informacji zwrotnych , aby uzyskać więcej szczegółów.
Zaewidencjonuj lub Wycofaj

VSCEIP jest domyślnie włączona. Można ją wyłączyć lub ponownie włączyć, wykonując następujące instrukcje:
1. W programie Visual Studio wybierz pozycję Pomoc > Wy ślij opini ę , a następnie wybierz pozycję
Ustawienia .
Zostanie otwarte okno dialogowe program poprawy jako ści obsługi programu Visual Studio .
2. Aby zrezygnować z korzystania z programu, wybierz pozycję nie, nie chc ę uczestniczy ć w programie,
a następnie wybierz przycisk OK . Wybierz opcję tak , chc ę uczestniczy ć, a następnie wybierz przycisk
OK .
Ustawienia rejestru
W przypadku instalowania narzędzi kompilacji dla programu Visual Studionależy zaktualizować rejestr w celu
skonfigurowania VSCEIP. Klienci korporacyjni mogą utworzyć zasady grupy, aby zrezygnować z VSCEIP lub z
nich przez ustawienie zasad opartych na rejestrze.
Odpowiedni klucz rejestru i ustawienia są następujące:
W 64-bitowym systemie operacyjnym, Key =
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Wow6432Node\Microsoft\VSCommon\15.0\SQM
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\VSCommon\15.0\SQM
Gdy zasady grupy jest włączona, klucz =
HKEY_LOCAL_MACHINE\Software\Policies\Microsoft\VisualStudio\SQM
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Wow6432Node\Microsoft\VSCommon\16.0\SQM
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\VSCommon\16.0\SQM
Gdy zasady grupy jest włączona, klucz =
HKEY_LOCAL_MACHINE\Software\Policies\Microsoft\VisualStudio\SQM
Entry = OptIn powoduje
Wartość = (DWORD)
0 jest wyłączone (Wyłącz VSCEIP)
1 jest włączona (Włącz VSCEIP)
Cau t i on
Niepoprawne edytowanie rejestru może spowodować poważne uszkodzenie systemu. Przed wprowadzeniem
zmian w rejestrze należy wykonać kopię zapasow ą wszystkich cennych danych, które znajdują się na
komputerze. W przypadku wystąpienia problemów po zastosowaniu zmian ręcznych można również użyć opcji
uruchamiania Ostatnia znana dobra konfiguracja .
Aby uzyskać więcej informacji na temat informacji zbieranych, przetwarzanych lub przesyłanych przez VSCEIP,
zobacz zasady zachowania poufności informacji firmy Microsoft.
Zobacz też
Informacje diagnostyczne zebrane przez program Visual Studio
Opcje opinii programu Visual Studio
Jak zgłosić problem w programie Visual Studio
Społeczność deweloperów programu Visual Studio
Oświadczenie o ochronie prywatności w firmie Microsoft
Dzienniki generowane przez system w programie
Visual Studio
Program Visual Studio zbiera dzienniki generowane przez system, aby rozwiązać problemy i poprawić jakość
produktu za pomocą programu Visual Studio program poprawy jakości obsługi klienta. Ten artykuł zawiera
informacje na temat typów zbieranych danych i sposobu ich używania. Zawiera również porady dotyczące
sposobu, w jaki autorzy rozszerzeń mogą uniknąć niezamierzonego ujawnienia informacji osobistych lub
poufnych.
Typy zebranych danych

Program Visual Studio zbiera dzienniki generowane przez system pod kątem awarii, braku odpowiedzi interfejsu
użytkownika i wysokiego użycia procesora CPU lub pamięci. Zbieramy również informacje o błędach
napotkanych podczas instalacji lub użycia produktu. Zebrane dane różnią się w zależności od błędu i mogą
obejmować ślady stosu, zrzuty pamięci i informacje o wyjątku:
W celu zapewnienia wysokiego użycia procesora CPU i braku odpowiedzi są zbierane ślady stosu
odpowiednich w ątków programu Visual Studio.
W przypadkach, gdy ślady stosu niektórych w ątków nie są wystarczające, aby określić główną przyczynę
problemu, na przykład awarie, braku odpowiedzi lub duże użycie pamięci, zbieramy zrzut pamięci. Zrzut
reprezentuje stan procesu, gdy wystąpił błąd.
W przypadku nieoczekiwanych warunków błędu na przykład wyjątek podczas próby zapisu do pliku na
dysku Zbieramy informacje o wyjątku. Informacje obejmują nazw ę wyjątku, ślad stosu w ątku, w którym
wystąpił wyjątek, komunikat skojarzony z wyjątkiem i inne informacje istotne dla konkretnego wyjątku.
Poniższy przykład zebranych danych przedstawia nazw ę wyjątku, ślad stosu i komunikat o wyjątku:
"Reserved.DataModel.Fault.Exception.TypeString": "System.IO.IOException",
"Reserved.DataModel.Fault.Exception.StackTrace": "System.IO.__Error.WinIOError(Int32,String)\r\n
System.IO.FileStream.Init(String,FileMode,FileAccess,Int32,Boolean,FileShare,Int32,FileOptions,SECURI
TY_ATTRIBUTES,String,Boolean,Boolean,Boolean)\r\n
System.IO.FileStream..ctor(String,FileMode,FileAccess,FileShare,Int32,FileOptions,String,Boolean,Bool
ean,Boolean)\r\nSystem.IO.StreamWriter.CreateFile(String,Boolean,Boolean)\r\n
System.IO.StreamWriter..ctor(String,Boolean,Encoding,Int32,Boolean)\r\n
System.IO.StreamWriter..ctor(String,Boolean)\r\n
System.IO.File.CreateText(String)\r\n
Microsoft.VisualStudio.Setup.Services.FileSystem.CreateText(String,Boolean)\r\n
Microsoft.VisualStudio.Setup.Cache.ChannelManifestRepository.WriteChannelManifest(IChannelManifest,St
ring,String)\r\n
Microsoft.VisualStudio.Setup.Cache.ChannelManifestRepository.AddChannel(ChannelManifestPair,Boolean)\
r\n
Microsoft.VisualStudio.Setup.Cache.CacheManager.AddChannel(ChannelManifestPair,Boolean)\r\n
Microsoft.VisualStudio.Setup.ChannelManager.\<UpdateAsync>d__37.MoveNext()\r\n”,
"Reserved.DataModel.Fault.Exception.Message": " The process cannot access the file 'C:\\Users\\
[UserName]\\AppData\\Local\\Microsoft\\VisualStudio\\Packages\\_Channels\\4CB340F5\\channelManifest.j
son' because it is being used by another process."
Jak korzystamy z dzienników generowanych przez system

Przepływ pracy, aby określić główną przyczynę błędu, różni się w zależności od typu błędu i jego ważności.
Klasyfikacja błędów
Na podstawie dzienników błędy są klasyfikowane i zliczane w celu określenia priorytetów ich badania. Na
przykład firma Microsoft może wykryć, że "System.IO. _ _Error. WinIOError "w" System.IO.FileStream.Init
"Wystąpił 500 razy w wersji <x> produktu i ma najwyższą częstotliwość występowania w tej wersji.
Elementy robocze do śledzenia
Elementy robocze dla pojedynczych, priorytetyzacji błędów są tworzone i przypisywane do inżynierów w celu
zbadania. Te elementy robocze zwykle zawierają klasyfikację, priorytet i informacje diagnostyczne dotyczące
typu błędu. Te informacje pochodzą z zebranych dzienników generowanych przez system w poszukiwaniu błędu.
Na przykład element roboczy dla awarii może zawierać ślad stosu, w którym występuje awaria.
Badanie błędu
Inżynierowie wykorzystują informacje dostępne w elemencie roboczym, aby określić główną przyczynę błędu. W
niektórych przypadkach potrzebują więcej informacji niż to, co znajduje się w elemencie roboczym, w takim
przypadku odnoszą się do oryginalnego wygenerowanego przez system dziennika, który został zebrany. Na
przykład inżynier może sprawdzić zrzut pamięci, aby zrozumieć awarię produktu.
Porady dla autorów rozszerzeń

Autorzy rozszerzeń powinni ograniczyć narażenie na dane osobowe, nie używając osobistych lub innych
poufnych informacji w nazwach modułów, typów i metod. Jeśli wystąpi awaria lub podobny warunek błędu w
tym kodzie na stosie, te informacje są zbierane w ramach dzienników generowanych przez system.
Rezygnacja z zbierania danych

W oparciu o dane zbierane i ograniczenia dotyczące dostępu i przechowywania, zalecamy użycie domyślnych
ustawień prywatności dla programu Visual Studio i systemu Windows. Można jednak zrezygnować z program
poprawy jakości obsługi programu Visual Studio. W przypadku rezygnacji z opcjonalnej kolekcji danych
diagnostycznych. Niektóre kolekcje danych diagnostycznych są wymagane , aby upewnić się, że program
Visual Studio jest bezpieczny, jest aktualny i wykonywany zgodnie z oczekiwaniami. Wybór nie zostanie
zmieniony na wymaganą kolekcję danych diagnostycznych. Aby zrezygnować z wygenerowanej przez system
kolekcji dzienników dla wszystkich programów, zobacz Diagnostyka, opinie i prywatność w systemie Windows
10. Opcje mogą się różnić w zależności od używanej wersji systemu Windows.
Zobacz też
Program poprawy jakości obsługi klienta systemu Visual Studio
Diagnostyka, opinie i prywatność w systemie Windows 10
Zasoby dla rozwiązywania problemów z błędami
środowiska IDE
Nie wszystkie komunikaty o błędach mają określony skojarzony temat pomocy. Jeśli informacje w komunikacie
o błędzie nie pomogą rozwiązać problemu, możesz zapoznać się z innymi zasobami, takimi jak artykuły bazy
wiedzy, fora lub pomoc techniczna.
NOTE
Mac, zobacz Rozwiązywanie problemów z Visual Studio dla komputerów Mac.
Artykuły bazy wiedzy

Możesz wyszukać artykuły w bazie wiedzy (KB) w trybie online, aby zapoznać się z artykułami dotyczącymi
problemów produktów. Nie wszystkie problemy mają odpowiadające im artykuły z bazy wiedzy, ale zazwyczaj
udokumentowano błędy napotykane przez znaczną liczbę klientów. Artykuły bazy wiedzy dla programu Visual
Studio można wyświetlić na stronie Rozwiązywanie problemów z programem Visual Studio .
Fora dla deweloperów

Fora umożliwiają współpracę z innymi deweloperami, a także pracowników firmy Microsoft. Jeśli wystąpi błąd,
którego nie można znaleźć, możesz ogłosić pytania dotyczące problemu na forum. Możesz również przeszukać
fora, aby sprawdzić, czy inne osoby opublikowały ten sam problem.
Poniżej znajduje się lista zasobów Forum:
Program Visual Studio na pytaniach o&
Forum MSDN dotyczące programu Visual Studio
Stack Overflow
Reddit
Pomoc techniczna
Jeśli nadal masz pytania po wypróbie innych zasobów, możesz skontaktować się z pomocą techniczną firmy
Microsoft, odwiedzając witrynę Pomoc techniczna firmy Microsoft . Aby uzyskać informacje na temat pomocy
technicznej dotyczącej produktów dostępnych w Twoim regionie, zobacz stronę Opcje opinii programu Visual
Studio .
Zobacz też
Rozwiązywanie problemów z błędami związanymi z siecią lub serwerem proxy
Rozwiązywanie problemów (Visual Studio dla systemu Windows)
Rozwiązywanie problemów (Visual Studio dla komputerów Mac)
Dlaczego warto wysłać do nas opinię? Ze względu na to, że potraktujemy Opinie klientów. to wszystko, co
robimy. Oto jak skontaktować się z nami, aby można było kierować swoją opinię do właściwej osoby lub
zespołu.
W przypadku wystąpienia problemów z programem Visual Studio — , takich jak awarie, niska wydajność lub
nieoczekiwane zachowanie, — daj nam znać przy użyciu narzędzia Zgło ś problem . W programie Visual Studio
wybierz ikonę opinii w prawym górnym rogu lub wybierz polecenie Pomoc > Wy ślij opini ę > Zgło ś
problem na pasku menu.
Następnie program Visual Studio otwiera interfejs społeczności deweloperów , w którym można się zalogować,
aby zgłosić problem. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Jak zgłosić problem w programie Visual Studio.
W przypadku wystąpienia problemów z programem Visual Studio — , takich jak awarie, niska wydajność lub
nieoczekiwane zachowanie, — daj nam znać przy użyciu narzędzia Zgło ś problem . W programie Visual Studio
wybierz ikonę opinii obok pola wyszukiwania lub wybierz pozycję Pomoc > Wy ślij opini ę > Zgło ś problem z
paska menu.
Następnie program Visual Studio otwiera interfejs społeczności deweloperów , w którym można się zalogować,
aby zgłosić problem. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Jak zgłosić problem w programie Visual Studio.
proponowanie funkcji
Jeśli masz pomysł lub sugestię, aby ulepszyć program Visual Studio, poinformuj nas za pomocą narzędzia
Zasugeruj funkcj ę . W programie Visual Studio wybierz ikonę opinii w prawym górnym rogu lub wybierz
pozycję Pomoc > Wy ślij opini ę > Sugeruj funkcj ę z paska menu.
Następnie program Visual Studio otwiera interfejs społeczności deweloperów , który umożliwia zalogowanie się
w celu udostępnienia pomysłu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat Zasugeruj funkcję dla programu
Visual Studio.
Jeśli masz pomysł lub sugestię, aby ulepszyć program Visual Studio, poinformuj nas za pomocą narzędzia do
tworzenia sugestii . W programie Visual Studio wybierz ikonę opinii obok pola wyszukiwania lub wybierz
pozycję Pomoc > Wy ślij opini ę , aby > uzyska ć sugesti ę z paska menu.
Następnie w programie Visual Studio zostanie otwarta strona społeczność deweloperów , na której możesz
zalogować się w celu udostępnienia pomysłu. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat Zasugeruj funkcję dla
Ulepszanie dokumentacji
Istnieją dwa sposoby, aby pomóc nam ulepszyć dokumentację:
Użyj narzędzia czy ta strona jest pomocna? w prawym górnym rogu dowolnej strony dokumentacji.
Użyj swojego konta w usłudze GitHub, aby przekazać opinię na temat dowolnej strony programu Visual
Studio w witrynie docs.Microsoft.com. Aby to zrobić, wybierz przycisk Wy ślij opini ę na temat > tej strony
w dolnej części każdej strony dokumentacji.
Kontaktowanie się z pomocą techniczną firmy Microsoft

Informacje o pomocy technicznej programu Visual Studio można znaleźć na stronie obsługi cyklu życia produktu
& . Aby uzyskać inne produkty i usługi firmy Microsoft, zobacz Pomoc techniczna firmy Microsoft dla pomocy
online.
NOTE
Pomoc techniczna poza terenem Stanów Zjednoczonych i Kanady może się różnić. Aby uzyskać listę kontaktów
regionalnych, zobacz Microsoft Worldwide sites.
W przypadku większych organizacji, które wymagają zarządzanej pomocy technicznej bezpośrednio od firmy
Microsoft, umowy są dostępne za pośrednictwem różnych ofert pomocy technicznej dla przedsiębiorstw. Aby
uzyskać więcej informacji, zobacz Microsoft Enterprise Support Solutions.
Jeżeli produkt jest preinstalowany na nowym komputerze lub urządzeniu, producent sprzętu zapewnia pomoc i
obsługę techniczną dla tego oprogramowania. Skontaktuj się bezpośrednio z producentem, aby uzyskać
wsparcie.
Usługi pomocy technicznej firmy Microsoft podlegają aktualnej cenie i warunkom. Ceny, warunki i
postanowienia mogą ulec zmianie bez powiadomienia.
Zadawaj społeczność
Jeśli chcesz udostępniać pytania i odpowiedzi innym deweloperom, Rozważ połączenie z nimi w następujących
witrynach społeczności:
Fora MSDN
Program Visual Studio na reddit
Stack Overflow
Możesz również wyświetlić kod od innych deweloperów i udostępnić własne przykłady na stronie przeglądania
przykładów kodu .
Zobacz też
Rozwiązywanie problemów z instalacją i uaktualnieniem
Jak zgłosić problem z programem Visual Studio lub
Instalator programu Visual Studio
NOTE
Aby uzyskać Visual Studio dla komputerów Mac, zobacz temat jak zgłosić problem w programie Visual Studio dla
komputerów Mac.
Możesz zgłosić problem z programu Visual Studio lub jego Instalatora. Wbudowane narzędzie do przesyłania
opinii pozwala łatwo dodać informacje diagnostyczne ułatwiające zespołom programu Visual Studio
diagnozowanie i rozwiązywanie problemów. Poniżej przedstawiono procedurę zgłaszania problemu.
1. W programie Visual Studio wybierz ikonę opinii w prawym górnym rogu, a następnie wybierz pozycję
Zgłoś problem. Możesz również uzyskać dostęp do narzędzia opinii z menu Pomoc w > wysyłaniu
opinii > Zgło ś problem .
Alternatywnie
Zgłoś problem w programie Instalator programu Visual Studio , jeśli nie możesz zainstalować
programu Visual Studio lub nie można uzyskać dostępu do narzędzia opinii w programie Visual Studio. W
instalatorze wybierz ikonę opinii w prawym górnym rogu, a następnie wybierz pozycję Zgłoś problem.
2. Kliknięcie przycisku Zgło ś problem spowoduje otwarcie domyślnej przeglądarki i zalogowanie się przy
użyciu tego samego konta, którego używasz do logowania się do programu Visual Studio
3. Zacznij od wprowadzenia opisowego tytułu raportu o usterce. Musi składać się z co najmniej 25 znaków.
4. Po rozpoczęciu wpisywania w polu Tytuł zostaną wyświetlone możliwe duplikaty.
5. Wybierz możliwe zduplikowane raporty o usterkach, aby sprawdzić, czy występuje jeden pasujący do
własnego problemu. Jeśli jest, zagłosuj na nie, zamiast tworzyć własny bilet.
6. Jeśli nie znaleziono żadnych duplikatów, Kontynuuj, wprowadzając opis problemu. Ważne jest, aby być
możliwie jasne, aby zwiększyć prawdopodobieństwo odtworzenia usterki przez firmę Microsoft. Upewnij
się, że dołączasz jasne kroki odtwarzania.
7. Jeśli jest to istotne dla raportu o usterce, Zrób zrzut ekranu, zaznaczając pole wyboru Dołącz zrzut ekranu
tylko inżynierowie firmy Microsoft mogą zobaczyć zrzut ekranu

Możesz nawet przyciąć zrzut ekranu bezpośrednio w przeglądarce, aby usunąć wszelkie poufne lub
niepowiązane części.
8. Najlepszym sposobem, aby pomóc zespołowi inżynieryjnemu programu Visual Studio rozwiązać ten
problem, jest udostępnienie śledzenia i plików zrzutu sterty do przeszukania. Można to łatwo zrobić,
rejestrując kroki, które spowodowały błąd.
tylko inżynierowie firmy Microsoft mogą zobaczyć nagranie

9. Przejrzyj dołączone pliki i przekaż dodatkowe pliki, jeśli uważasz, że pomoże to zdiagnozować problem.
tylko inżynierowie firmy Microsoft mogą zobaczyć dołączone pliki
10. Ostatnim krokiem jest naciśnięcie przycisku Prze ślij . Przesłanie raportu spowoduje jego wysłanie
bezpośrednio do wewnętrznego systemu raportowania błędów programu Visual Studio oczekującego na
Klasyfikacja.
Gdy dalsze informacje są zbędne

Gdy w przypadku problemu brakuje ważnych informacji, przypiszemy stan wi ę cej informacji . Prosimy o
problem z konkretnymi informacjami, których potrzebujemy, i otrzymasz powiadomienie e-mail. Jeśli nie
otrzymasz informacji w ciągu siedmiu dni, wyślemy Ci przypomnienie. Po tym czasie będziemy zamykać bilet po
14 dniach braku aktywności.
1. Skorzystaj z linku w wiadomości e-mail do raportu problemu lub przejdź do strony głównej, aby
zobaczyć wszystkie raporty w stanie wi ę cej informacji .
2. Po wybraniu linku podaj więcej informacji w raporcie o problemie przejdź do nowego ekranu. W tym
miejscu możesz zobaczyć, jakie informacje są żądane.
3. Więcej informacji można uzyskać, dodając komentarze, załączniki lub kroki nagrywania. To środowisko
jest podobne do zgłaszania nowego problemu lub podawania dodatkowych informacji podczas
głosowania na temat problemu.
4. Żądanie inżyniera firmy Microsoft otrzymuje powiadomienie o podanych dodatkowych informacjach.
Jeśli mają wystarczającą ilość informacji do zbadania, stan problemu ulegnie zmianie. W przeciwnym
razie inżynier prosi o podanie jeszcze dalszych informacji.
Te żądania są widoczne na ekranie moje opinie , wraz z innymi problemami i sugestiami .
Wyszukaj rozwiązania lub Prześlij opinię

Jeśli nie chcesz lub nie możesz użyć programu Visual Studio, aby zgłosić problem, istnieje szansa, że problem
został już zgłoszony i rozwiązanie zostało opublikowane na stronie społeczności deweloperów programu Visual
Studio .
Jeśli nie masz problemu z raportowaniem, ale chcesz zasugerować funkcję, istnieje już miejsce. Aby uzyskać
więcej informacji, zobacz stronę Sugeruj funkcję .
Zobacz też
Wskazówki dotyczące społeczności deweloperów
Zgłoś problem z Visual Studio dla komputerów Mac
Zgłoś problem w języku C++
Zgłoś problem: Stany i często zadawane pytania
Narzędzie Zgłoś problem umożliwia społeczności deweloperów programu Visual Studio przesyłanie problemów.
Każdy z raportów o problemach zostanie elementem roboczym w naszym podstawowym systemie
inżynieryjnym, dzięki czemu możesz bezpośrednio współpracować z naszymi zespołami produktów, aby pomóc
nam identyfikować i rozwiązywać problemy. Twoja opinia złożona z rozbudowanymi informacjami
diagnostycznymi ma kluczowe znaczenie dla usprawnienia rodziny produktów Visual Studio. Naprawdę
doceniamy poświęcasz czas na zgłaszanie problemów.
Ponadto możesz głosować na opinie od innych członków społeczności, aby lepiej zadawać problemy i szybciej
rozwiązać ten problem.
Stan problemu
Po zgłoszeniu problemu Stany wskazują, gdzie Twoje zgłoszenia są w cyklu życia. W miarę jak zespół Microsoft
Teams przegląda swoją opinię, ustawia odpowiedni stan. Śledź postępy raportów o problemach, odwołując się
do Stanów wymienionych poniżej, wraz z ich znaczeniem i wskaźnikami kolorów.
Nowo ść wskazuje, że usterka lub problem jest nowo zgłoszony i nie podjęto jeszcze żadnej akcji.
Zaklasyfikowany wskazuje, że wstępne kroki, takie jak moderowanie, tłumaczenie i sprawdzanie początkowe
dla duplikatów, są kompletne. Twój bilet został skierowany do odpowiedniego zespołu inżynieryjnego w celu
uwzględnienia.
W obszarze rozwa ż anie wskazuje, że firma Microsoft przegląda Twój problem w celu uzyskania wpływu na
społeczność i odpowiednio określi priorytet. Jeśli wpływ na społeczność nie jest jeszcze oczywisty lub znaczący,
będziemy nadal monitorować ten problem w tym stanie.
W obszarze badanie wskazuje, że inżynierowie aktywnie badają swój problem, aby znaleźć rozwiązanie.
Potrzeba wi ę cej informacji wskazuje, że potrzebujemy większej ilości danych diagnostycznych, aby umożliwić
nam przechodzenie do badania. Dowiedz się, jak odpowiadać na żądania dalszych informacji.
Stała wersja oczekuj ą ca oznacza, że mamy poprawkę dotyczącą problemu i będzie ona dostępna w
nadchodzącym podglądzie lub wersji. Gdy poprawka zostanie udostępniona w wersji zapoznawczej, problem
jest otagowany ze znacznikiem "Fixed in" określającym wersję zapoznawczą.
Zamkni ę to — oznacza, że firma Microsoft udostępniła poprawkę dotyczącą problemu. Problem jest również
otagowany za pomocą tagu "Fixed in:" określającego wersję wydania.
Zamkni ę te — duplikat wskazuje, że problem został już zgłoszony przez inną opinię. Udostępnimy link
pozwalający śledzić oryginalny raport o problemach.
Zamkni ę ty — ni ż szy prior ytet Aby skoncentrować się na dodaniu poszczególnych użytkowników do
społeczności deweloperów, najlepiej postanowimy o problemach z największym wpływem na klienta. Chociaż
nie możemy rozwiązać tego konkretnego problemu w tym momencie, należy upewnić się, że wszystkie opinie są
cenne i pomagają ulepszyć program Visual Studio.
Zamkni ę te — nie jest to usterka wskazująca, że raportowane funkcje są zależne od bieżącego projektu.
Zamkni ę te — brak wystarczaj ą cej ilości informacji, aby zbadać to za Ciebie. Będziemy zadowoleni o
ponownej analizie opinii po udostępnieniu wymaganych informacji.
Zamkni ę te — inny produkt wskazuje, że problem dotyczy innego produktu. Zobacz komentarz od firmy
Microsoft, dla którego produkt zewnętrzny i wszystkie powiązane linki.
Często zadawane pytania

Jak zwiększyć szansę szybkiego rozwiązywania problemu?
Zalecamy używanie wyszukiwania, aby upewnić się, że problem, który zamierzasz zgłosić, nie został jeszcze
zgłoszony. Jeśli znajdziesz istniejący element pasujący do Twojego problemu, postępuj zgodnie z tym biletem
problemu i zagłosuj na niego.
Podaj wszystkie informacje, które możesz pomóc naszym zespołom odtworzyć to, czego masz. Te informacje
obejmują niezbędne kroki Odtwórz, fragmenty kodu, zrzuty ekranu, nagrania Odtwórz, pliki dziennika i inne
artefakty. Oto Jak zgłosić problem w programie Visual Studio.
Jak ma zostać wystawiona opinia?
Firma Microsoft otrzymuje dużą liczbę cennych problemów. Aby upewnić się, że będziemy korzystać z najlepszej
wartości dla każdej z nich w naszej społeczności deweloperów, firma Microsoft ustala priorytety akcji na
podstawie opinii mających największy wpływ na społeczność.
Jeśli nie możemy odpowiedzieć osobiście na Twoją opinię, pamiętaj, że w pełni cenimy dane wejściowe. Należy
mieć pewność, że wszystkie opinie są przypadające na odpowiedni zespół.
W naszym czasie warto zainwestować w ulepszanie programu Visual Studio.
Jakie akcje można wykonać, jeśli nie jest to zalecane w przypadku rozwiązania?
Nasze zespoły najlepiej pasują do diagnozowania i rozwiązywania problemów, ale mogą wystąpić sytuacje, w
których nie są w pełni spełnione nasze zalecenia. Wróć do informacji zwrotnych i daj nam znać, co Ci się nie
zgadzasz, i wypróbujemy nasze najlepsze rozwiązanie, aby upewnić się, że spełnimy Twoje potrzeby.
Jak będzie otrzymywać powiadomienia o postępie opinii?
Zespoły inżynierów firmy Microsoft będą komunikować się ze sobą, dodając komentarz do biletu informacji
zwrotnych i zmieniając stan biletu w miarę postępu. Obejrzyj powiadomienia e-mail, które są wysyłane po
zmianie stanu biletu lub opublikowaniu komentarza. Możesz zarządzać częstotliwością powiadomień w
ustawieniach profilu i preferencji w witrynie społeczności deweloperów.
Dlaczego nie mogę dodać problemu dla środowiska IDE programu Visual Studio w witrynie internetowej
społeczności deweloperów?
Zgłoszenie problemu za pomocą programu Visual Studio umożliwia automatyczne uwzględnienie informacji
diagnostycznych w raporcie. S ą to istotne informacje, które zapewniają inżynierom kontekst, aby w pełni
zrozumieć swój problem i rozpocząć jego rozwiązywanie.
Gdy raport jest raportowany za pomocą programu Visual Studio, można w łatwy sposób udostępniać
rozbudowane informacje diagnostyczne, takie jak duże pliki dziennika, informacje o awarii, zrzuty ekranu,
nagrywanie Odtwórz i inne artefakty, które pomagają nam w szybszym dostarczaniu rozwiązań o wyższej
jakości.
Jak zwiększyć szanse na rozwiązywanie problemów
z wydajnością
Narzędzie "Zgłoś problem" jest szeroko używane przez użytkowników programu Visual Studio do zgłaszania
wielu problemów. Zespół programu Visual Studio plamuje trendy awarii i spowolnienia w zakresie opinii
użytkowników i rozwiązuje problemy, które mają wpływ na rozległą Swath użytkowników. Im bardziej
funkcjonalny jest konkretny bilet opinii, tym bardziej prawdopodobnie zostanie on zdiagnozowany i rozwiązany
szybko przez zespół produktu. W tym dokumencie opisano najlepsze rozwiązania w zakresie zgłaszania
problemów dotyczących awarii lub spowolnienia w celu zwiększenia możliwości podejmowania działań.
Ogólne najlepsze praktyki

Program Visual Studio to duża, złożona platforma, która obsługuje wiele języków, typów projektów, platform i
nie tylko. Sposób działania jest funkcją, w której składniki są instalowane i aktywne w sesji, zainstalowane
rozszerzenia, ustawienia programu Visual Studio, Konfiguracja komputera i na końcu kształtu edytowanego
kodu. Mając na względzie liczbę zmiennych, trudno jest stwierdzić, czy raport o problemach z jednego
użytkownika ma ten sam problem jako raport o problemie od innego użytkownika, chociaż widoczny objaw jest
taki sam. Z tego względu niektóre najlepsze rozwiązania mają na celu zagwarantowanie, że konkretny raport o
problemie ma większe prawdopodobieństwo zdiagnozowania.
Podaj jak okre ślony tytuł
Poszukaj unikatowych podpisów zgłaszanego problemu i Dołącz możliwie jak najwięcej w tytule. Jeśli tytuł jest
opisowy, jest mniej dobry, że użytkownicy z niepowiązanymi problemami (ale ten sam objaw) będą głosować
lub komentować bilet, co sprawia, że diagnozowanie problemu jest trudniejsze.
W razie w ą tpliwo ści Zarejestruj nowy rapor t o problemie
Wiele problemów może nie mieć żadnych odrębnych podpisów ani kroków do odtworzenia. W takich
przypadkach nowy raport jest lepszy niż zagłosowanie lub komentarz dotyczący innego raportu, który zgłasza
podobny objaw zewnętrzny. W zależności od typu raportu Dołącz do raportu dodatkowe pliki diagnostyczne
zgodnie z opisem w dalszej części tego dokumentu.
Najlepsze rozwi ą zania dotycz ą ce problemów
Poniżej opisano problemy, które trudno zdiagnozować bez prawidłowych plików diagnostycznych. Po
zidentyfikowaniu przypadku, który najlepiej opisuje Twój problem, postępuj zgodnie z instrukcjami dotyczącymi
opinii specyficznymi dla tego przypadku.
Awarie: Awaria występuje, gdy proces (Visual Studio) kończy się nieoczekiwanie.
Brak odpowiedzi: VS przestaje odpowiadać przez dłuższy czas.
Problemy z spowolnieniem: Każda określona akcja w programie VS jest wolniejsza niż wymagana
Wysoki procesor CPU: Rozszerzone okresy nieoczekiwanie wysokiego użycia procesora CPU
Problemy pozaprocesowe: Problem spowodowany przez proces satelitarny programu Visual Studio
Stąp
Awaria występuje, gdy proces (Visual Studio) kończy się nieoczekiwanie.
Bezpo średnie odtwarzalne awarie
Bezpośrednie odtwarzalne awarie to przypadki, które mają wszystkie następujące cechy:
Mogą być obserwowane przez następujący znany zestaw kroków
Mogą być zaobserwowane na wielu komputerach ( jeśli są dostępne)
Może być odtwarzany w przykładowym kodzie lub w projekcie, który może być połączony lub
udostępniony jako część opinii (Jeśli kroki obejmują Otwieranie projektu lub dokumentu)
Aby uzyskać te problemy, wykonaj kroki opisane w temacie "Jak zgłosić problem" i pamiętaj, aby uwzględnić
następujące informacje:
Kroki prowadzące do odtworzenia problemu
Autonomiczny projekt Odtwórz, zgodnie z powyższym opisem. Jeśli autonomiczna Odtwórz nie jest
możliwa, należy dołączyć:
Język otwartych projektów (C # , C++ itd.)
Rodzaj projektu (Aplikacja konsolowa, ASP.NET itp.)
NOTE
Najbardziej cenna opinia: W takim przypadku najbardziej cenną opinią jest zestaw kroków służących do odtworzenia
problemu wraz z przykładowym kodem źródłowym.
Nieznane awarie
Jeśli nie masz pewności, co jest przyczyną awarii lub wydaje się losowo, możesz przechwycić zrzuty lokalnie za
każdym razem, gdy program Visual Studio ulegnie awarii i dołączyć je do oddzielnych elementów opinii. Aby
zaoszczędzić zrzuty lokalnie podczas awarii programu Visual Studio, uruchom następujące polecenia w oknie
polecenia administratora:
reg add "HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\Windows Error Reporting\LocalDumps\devenv.exe" /v

DumpType /t REG_DWORD /d 2
DumpCount /t REG_DWORD /d 2
DumpFolder /t REG_SZ /d "C:\CrashDumps"
reg add "HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\Windows Error

Reporting\LocalDumps\ServiceHub.RoslynCodeAnalysisService32.exe" /v DumpType /t REG_DWORD /d 2
Reporting\LocalDumps\ServiceHub.RoslynCodeAnalysisService32.exe" /v DumpCount /t REG_DWORD /d 2
Reporting\LocalDumps\ServiceHub.RoslynCodeAnalysisService32.exe" /v DumpFolder /t REG_SZ /d "C:\CrashDumps"

Reporting\LocalDumps\ServiceHub.RoslynCodeAnalysisService.exe" /v DumpType /t REG_DWORD /d 2
Reporting\LocalDumps\ServiceHub.RoslynCodeAnalysisService.exe" /v DumpCount /t REG_DWORD /d 2
Reporting\LocalDumps\ServiceHub.RoslynCodeAnalysisService.exe" /v DumpFolder /t REG_SZ /d "C:\CrashDumps"
Dostosuj liczbę zrzutów i folder zrzutów odpowiednio do potrzeb. Więcej informacji na temat tych ustawień
znajduje się w tym miejscu.
NOTE
Zrzuty przechwycone przy użyciu Menedżera zadań mogą mieć nieprawidłową liczbę bitów, co sprawia, że są one mniej
użyteczne. Opisana powyżej procedura jest preferowanym sposobem przechwytywania zrzutu sterty. Jeśli chcesz użyć
Menedżera zadań, Zamknij ten, który jest aktualnie uruchomiony, uruchom Menedżera zadań 32-bitowe (% windir% \
syswow64 \taskmgr.exe) i zbierze zrzut sterty z tego miejsca.
NOTE
Każdy plik zrzutu utworzony przez tę metodę będzie miał rozmiar do 4 GB. Upewnij się, że ustawisz DumpFolder do
lokalizacji z odpowiednią ilością miejsca na dysku, lub odpowiednio Dostosuj DumpCount.
Za każdym razem, gdy program Visual Studio ulega awarii, utworzy plik zrzutu devenv.exe. [ Number]. dmp
plik w skonfigurowanej lokalizacji.
Następnie użyj programu Visual Studio "Zgłoś problem..." ona. Umożliwi to dołączenie odpowiedniego zrzutu.
1. Zlokalizuj plik zrzutu dla zgłaszanej awarii (Poszukaj pliku o poprawnym czasie tworzenia)
2. Jeśli to możliwe, należy pliku zip ( * . zip), aby zmniejszyć jego rozmiar przed przesłaniem opinii
3. Wykonaj kroki opisane w temacie "Jak zgłosić problem" i Dołącz zrzut sterty do nowego elementu opinii.
NOTE
Najbardziej cenna opinia: W takim przypadku najbardziej cenną opinią jest zrzut sterty przechwytywany w chwili
awarii.
Braku
VS przestaje odpowiadać przez dłuższy czas.
Bezpo średnia odtwarzalno ść braku odpowiedzi
Zgodnie z opisem w odpowiedniej sekcji dotyczącej awarii, w przypadku problemów, które można łatwo
odtworzyć, które są widoczne na wielu maszynach i mogą być prezentowane w małych przykładach, najbardziej
cenne raporty dotyczące opinii to te, które obejmują kroki umożliwiające odtworzenie problemu, a także
uwzględnienie przykładowego kodu źródłowego, który pokazuje problem.
Nieznana nieodpowiadaj ą cy czas
Jeśli manifesty nieodpowiadające są w sposób nieprzewidywalny, w następnym wystąpieniu Uruchom nowe
wystąpienie programu Visual Studio i Zgłoś problem z tego wystąpienia. Na ekranie "rekord" Upewnij się, że
wybrano sesję programu Visual Studio, która nie odpowiada. (Aby uzyskać więcej informacji na temat
rejestrowania akcji, które można wykonać w celu odtworzenia problemu, zobacz krok 8 na stronie Jak zgłosić
problem ).
Jeśli wystąpienie programu Visual Studio, które nie odpowiada, zostało uruchomione w trybie administratora,
drugie wystąpienie należy również uruchomić w trybie administratora.
NOTE
Najbardziej cenna opinia: W takim przypadku najbardziej cenną opinią jest zrzut sterty przechwytywany w czasie braku
odpowiedzi.
Spowolnienie i wysokie problemy z procesorem CPU
Co sprawia, że zbyt niska lub wysokie wykorzystanie procesora CPU jest najbardziej funkcjonalny, jest to ślad
wydajności przechwytywany, gdy trwa powolne działanie lub wysokie zdarzenie procesora CPU.
NOTE
Jeśli to możliwe, Izoluj każdy scenariusz w osobnym, konkretnym raporcie dotyczącym opinii. Na przykład, jeśli wpisywanie
i nawigacja jest niska, wykonaj poniższe czynności w przypadku każdego problemu. Ułatwia to zespołowi produktu
odizolowanie przyczyny określonych problemów.
Aby uzyskać najlepsze wyniki przechwytywania wydajności, wykonaj następujące kroki:

1. Jeśli jeszcze nie działa, należy otworzyć kopię programu Visual Studio, w której będzie można odtworzyć
problem.
Mam wszystko skonfigurowane w celu odtworzenia problemu. Na przykład jeśli potrzebujesz
określonego projektu do załadowania z określonym plikiem otwartym, upewnij się, że oba te kroki
zostały wykonane przed kontynuowaniem.
Jeśli nie zgłaszasz problemu specyficznego dla ładowania rozwiązania, spróbuj odczekać 5-10
minut (lub więcej, w zależności od rozmiaru rozwiązania) po otwarciu rozwiązania przed
zarejestrowaniem śladu wydajności. Proces ładowania rozwiązań tworzy dużą ilość danych, więc
oczekiwanie na kilka minut pozwala nam skupić się na konkretnym wytworzonym problemie.
2. Rozpocznij drugą kopię programu Visual Studio bez otwartego rozwiązania
3. W nowej kopii programu Visual Studio Otwórz narzędzie Zgło ś problem
4. Postępuj zgodnie z instrukcjami w temacie Jak zgłosić problem do momentu osiągnięcia kroku "Podaj
ślad i zrzut sterty (opcjonalnie)".
5. Wybierz, aby zarejestrować pierwszą kopię programu Visual Studio ( jeden napotkany problem z
wydajnością) i Rozpocznij nagrywanie.
Zostanie wyświetlona aplikacja rejestratora kroków i rozpocznie się nagrywanie.
Podczas nagr ywania wykonaj działanie problematyczne w pierwszej kopii programu Visual
Studio. Trudno jest poprawić konkretne problemy z wydajnością, jeśli nie są one wyświetlane w
zarejestrowanym czasie.
Jeśli akcja jest krótsza niż 30 sekund i można ją łatwo powtórzyć, powtórz tę czynność, aby
bardziej zademonstrować problem.
W większości przypadków śledzenie 60 sekund jest wystarczające do zademonstrowania
problemów, szczególnie jeśli problematyczna akcja zakończyła się (lub została powtórzona) przez
więcej niż 30 sekund. Czas trwania można dostosować w miarę potrzeb, aby przechwytywać
zachowanie, które chcesz naprawić.
6. Kliknij pozycję "Zatrzymaj rekord" w rejestratorze kroków zaraz po zakończeniu operacji wolnej lub
wysokiego procesora CPU, które chcesz zgłosić. Przetworzenie śledzenia wydajności może potrwać kilka
minut.
7. Po zakończeniu nastąpi kilka załączników do Twojej opinii. Dołącz wszelkie dodatkowe pliki, które mogą
pomóc odtworzyć problem (przykładowy projekt, zrzuty ekranu, wideo itp.).
8. Prześlij opinię.
Podczas rejestrowania śladu wydajności, jeśli zbyt niska operacja lub wysoki procesor CPU jest na końcu,
natychmiast zatrzymać nagranie. W przypadku zebrania zbyt dużej ilości informacji najstarsze informacje są
zastępowane. Jeśli śledzenie nie zostanie wkrótce zatrzymane (w ciągu kilku sekund) po interesującej operacji,
przydatne dane śledzenia zostaną nadpisywane.
Nie dołączaj bezpośrednio śladów wydajności do istniejących elementów opinii w witrynie internetowej
społeczności deweloperów. Żądanie/podanie dodatkowych informacji to obsługiwany przepływ pracy w
wbudowanym raporcie programu Visual Studio — narzędzie problemu. Jeśli śledzenie wydajności jest
wymagane, aby można było rozwiązać poprzedni element opinii, ustawimy stan elementu opinii na "potrzebne
więcej informacji", co może być odpowiedziane w taki sam sposób jak Zgłaszanie nowego problemu. Aby
uzyskać szczegółowe instrukcje, zapoznaj się z sekcją "potrzebujesz więcej informacji" w dokumencie Zgłoś
narzędzie problemu.
NOTE
Najbardziej cenna opinia: W przypadku niemal wszystkich problemów z niską ilością zasobów procesora, najbardziej
cenną opinią jest ogólny opis tego, co próbujesz zrobić, wraz z śladem wydajności ( *.etl.zip), który przechwytuje
zachowanie w tym czasie.
Zaawansowane dane śledzenia wydajno ści

Możliwości zbierania danych śledzenia w przypadku większości scenariuszy są wystarczające w odniesieniu do
narzędzia raport-a-problem. Ale istnieją przypadki, w których wymagana jest większa kontrola nad zbieraniem
danych śledzenia (na przykład śledzenie o większym rozmiarze buforu), w którym to przypadku narzędzia
PerfView jest doskonałym narzędziem do użycia. Procedurę ręcznego rejestrowania śledzenia wydajności za
pomocą narzędzia Narzędzia PerfView można znaleźć na stronie rejestrowanie śladów wydajności ze narzędzia
PerfView .
Problemy pozaprocesowe
NOTE
Począwszy od programu Visual Studio 2019 w wersji 16,3, dzienniki pozaprocesowe są automatycznie dołączane do opinii
przesłanych za pomocą narzędzia Zgłoś problem. Jeśli jednak problem jest bezpośrednio odtwarzalny, wykonanie
poniższych kroków może pomóc w dodaniu dodatkowych informacji w celu lepszego zdiagnozowania problemu.
Istnieje wiele procesów satelitarnych, które działają równolegle z programem Visual Studio i udostępniają różne
funkcje spoza głównego procesu programu Visual Studio. Jeśli wystąpi błąd w jednym z tych procesów
satelitarnych, zwykle jest on wyświetlany w programie Visual Studio po stronie "StreamJsonRpc.
RemoteInvocationException" lub "StreamJsonRpc. ConnectionLostException".
Co sprawia, że te typy problemów są najbardziej funkcjonalne, należy dostarczyć dodatkowe dzienniki, które
mogą być zbierane, wykonując następujące czynności:
1. Jeśli ten problem jest bezpośrednio powtarzalny, Zacznij od usunięcia folderu %
temp%/ser vicehub/Logs . Jeśli nie można odtworzyć tego problemu, pozostaw ten folder bez zmian i
zignoruj następujące punktory:
Ustaw globalną zmienną środowiskow ą Ser viceHubTraceLevel na wszystkie
Odtwórz problem.
2. Pobierz Narzędzie dozbierania dzienników Microsoft Visual Studio i .NET Framework.
3. Uruchom narzędzie. Spowoduje to wyjście z pliku zip do % temp%/vslogs.zip . Dołącz ten plik do swojej
opinii.
Zobacz też
Zgłoś problem z Visual Studio dla komputerów Mac
Zgłoś problem w języku C++
Utwórz minizrzutów dla procesu programu Visual
Studio ze wszystkimi stosami wywołań
W niektórych przypadkach firma Microsoft może zażądać minizrzutu uruchomionego procesu programu Visual
Studio z informacjami dla wszystkich stosów wywołań. Aby zebrać te informacje, wykonaj następujące kroki:
Utwórz plik minizrzutu

1. Uruchom nowe wystąpienie programu Visual Studio.
2. Z menu głównego wybierz polecenie Debuguj > Doł ą cz do procesu .
3. Zaznacz odpowiednie pola wyboru zarz ą dzane i natywne i naciśnij przycisk Doł ą cz .
4. Wybierz inne wystąpienie programu Visual Studio do dołączenia z listy uruchomionych procesów.
5. Z menu głównego wybierz kolejno opcje Debuguj > Przer wij wszystko .
6. Z menu głównego wybierz Debuguj > Zapisz zrzut jako .
Pobierz stosy wywołań z minizrzutu

1. Otwórz plik zrzutu w programie Visual Studio.
2. Przejdź do > opcji Narz ę dzia Opcje > debugowania > symbole i upewnij się, że ser wer y symboli
firmy Microsoft są zaznaczone w lokalizacji pliku symboli (. pdb) .
3. Otwórz okno wiersza polecenia (Wy świetl > inne > okno polecenia systemu Windows)
4. Typ "~ * k". W oknie zostaną wyświetlone stosy wywołań wszystkich w ątków.
5. Skopiuj cały tekst z okna poleceń i Zapisz go w pliku tekstowym.
6. Dołącz plik txt do usterki.
Rozwiązywanie problemów i Tworzenie dzienników
dla programu MSBuild
Poniższe procedury mogą pomóc zdiagnozować problemy z kompilacją w projekcie programu Visual Studio i w
razie potrzeby utworzyć dziennik do wysłania do firmy Microsoft w celu zbadania problemu.
Wartość właściwości jest ignorowana.

Jeśli właściwość projektu jest ustawiona na określoną wartość, ale nie ma wpływu na kompilację, wykonaj
następujące kroki:
1. Otwórz wiersz polecenia dla deweloperów programu Visual Studio, który odnosi się do używanej wersji
2. Uruchom następujące polecenie po podpisaniu wartości dla ścieżki rozwiązania, konfiguracji i nazwy
projektu:
msbuild /p:SolutionDir="c:\MySolutionDir\";Configuration="MyConfiguration";Platform="Win32"
/pp:out.xml MyProject.vcxproj
To polecenie tworzy "wstępnie przetworzony plik projektu programu MSBuild (out.xml). Możesz wyszukać
ten plik pod kątem konkretnej właściwości, aby zobaczyć, gdzie jest zdefiniowana.
Ostatnią definicją właściwości jest to, czego używa kompilacja. Jeśli właściwość jest ustawiona dwukrotnie,
druga wartość zastępuje pierwszy. Ponadto MSBuild ocenia projekt w kilku przebiegach:
PropertyGroups i Importy
ItemDefinitionGroups
ItemGroups
Targets (Obiekty docelowe)
W związku z tym w następującej kolejności:
<PropertyGroup>
<MyProperty>A</MyProperty>
</PropertyGroup>
<ItemGroup>
<MyItems Include="MyFile.txt"/>
</ItemGroup>
<ItemDefinitionGroup>
<MyItems>
<MyMetadata>$(MyProperty)</MyMetadata>
</MyItems>
</ItemDefinitionGroup>
<PropertyGroup>
<MyProperty>B</MyProperty>
</PropertyGroup>
Wartość "metadanych" dla elementu "MyFile.txt" zostanie oceniona jako "B" podczas kompilacji (nie "A", a nie
puste)
Kompilacja przyrostowa kompiluje więcej niż powinien
Jeśli program MSBuild niepotrzebnie ponownie kompiluje projekt lub element projektu, Utwórz szczegółowy
lub binarny dziennik kompilacji. Możesz wyszukać w dzienniku plik, który został zbudowany lub skompilowany
niepotrzebnie. Dane wyjściowe wyglądają następująco:
Task "CL"
Using cached input dependency table built from:
F:\test\Project1\Project1\Debug\Project1.tlog\CL.read.1.tlog
Outputs for F:\TEST\PROJECT1\PROJECT1\PROJECT1.CPP:

F:\TEST\PROJECT1\PROJECT1\DEBUG\PROJECT1.OBJ
Project1.cpp will be compiled because F:\TEST\PROJECT1\PROJECT1\PROJECT1.H was modified at 6/5/2019
12:37:09 PM.
Outputs for F:\TEST\PROJECT1\PROJECT1\PROJECT1.CPP:

F:\TEST\PROJECT1\PROJECT1\DEBUG\PROJECT1.OBJ
Write Tracking Logs:

Debug\Project1.tlog\CL.write.1.tlog
W przypadku kompilowania w środowisku IDE programu Visual Studio (ze szczegółowym ustawieniem
szczegółowości okna danych wyjściowych) okno dane wyj ściowe Wyświetla przyczynę nieaktualności
poszczególnych projektów:
1>------ Up-To-Date check: Project: Project1, Configuration: Debug Win32 ------
1>Project is not up-to-date: build input 'f:\test\project1\project1\project1.h' was modified after the last
build finished.
Utwórz binarny dziennik programu MSBuild w wierszu polecenia

1. Otwórz wiersz polecenia dla deweloperów dla używanej wersji programu Visual Studio
2. W wierszu polecenia Uruchom jedno z następujących poleceń. (Należy pamiętać, aby użyć rzeczywistego
projektu i wartości konfiguracji):
Msbuild /p:Configuration="MyConfiguration";Platform="x86" /bl MySolution.sln
lub
Msbuild /p:SolutionDir="c:\MySolutionDir\";Configuration="MyConfiguration";Platform="Win32" /bl

MyProject.vcxproj
Plik MSBuild. binlog zostanie utworzony w katalogu, w którym uruchomiono program MSBuild.
Utwórz binarny dziennik MSBuild przy użyciu rozszerzenia narzędzi

systemu projektu
1. Pobierz i zainstaluj rozszerzenie narzędzi systemu projektu.
2. Po zainstalowaniu rozszerzenia niektóre nowe elementy pojawiają się w menu Wy świetl > inne okna .
3. Wybierz pozycję Wy świetl > inne > Rejestrowanie kompilacji systemu Windows, aby wyświetlić
okno Rejestrowanie kompilacji w programie Visual Studio. Wybierz ikonę pierwszego paska narzędzi,
aby rozpocząć nagrywanie zarówno kompilacji zwykłych, jak i w czasie projektowania w systemie
projektu.
4. Po zarejestrowaniu kompilacji zostanie ona wyświetlona w oknie rejestrowanie kompilacji. Kliknij prawym
przyciskiem myszy element i wybierz polecenie Zapisz dzienniki w menu kontekstowym, aby zapisać
plik . binlog .
Pliki . binlog można wyświetlać i przeszukiwać za pomocą podglądu dzienników strukturalnych programu
MSBuild.
Tworzenie szczegółowego dziennika

1. Z menu głównego programu Visual Studio wybierz kolejno pozycje Narz ę dzia > Opcje > projekty i
rozwi ą zania > kompilacja i uruchomienie .
2. Ustaw poziom szczegółowo ści kompilacji projektu programu MSBuild na szczegółowy w obu
polach kombi. Kontrolka Top 1 kompiluje poziom szczegółowości w okno dane wyj ściowe , a druga
kontrola w <projectname> pliku dziennika, który jest tworzony w katalogu pośrednim projektu podczas
kompilacji.
3. W wierszu polecenia programu Visual Studio Developer wprowadź jedno z tych poleceń, zastępując
rzeczywistą ścieżkę i wartości konfiguracji:
Msbuild /p:Configuration="MyConfiguration";Platform="x86" /fl MySolution.sln
lub
Msbuild /p:/p:SolutionDir="c:\MySolutionDir\";Configuration="MyConfiguration";Platform="Win32" /fl

MyProject.vcxproj
Plik MSBuild. log zostanie utworzony w katalogu, w którym uruchomiono program MSBuild.
Zobacz też
Rozwiązywanie problemów z programem Visual Studio
Zbieranie śladu ETL za pomocą narzędzia PerfView
Narzędzia PerfView to narzędzie, które tworzy pliki ETL (Dziennik śledzenia zdarzeń) w oparciu o Śledzenie
zdarzeń systemu Windows , które mogą być przydatne podczas rozwiązywania problemów niektórych rodzajów
problemów z programem Visual Studio. Czasami w przypadku zgłaszania problemu zespół produktu może
zażądać uruchomienia programu narzędzia PerfView w celu zebrania dodatkowych informacji.
Zainstaluj narzędzia PerfView

Pobierz narzędzia PerfView z usługi GitHub.
Uruchom narzędzia PerfView

1. Kliknij prawym przyciskiem myszy pozycję PerfView.exe w Eksploratorze Windows i wybierz polecenie
Uruchom jako administrator jako administrator
2. W menu zbieranie wybierz polecenie Zbierz
3. Sprawdź plik zip , Scal i ThreadTime .
4. Zwiększ liczbę okr ą głych MB do 1000.
5. Zmień bie żą cy katalog na Zapisz ślady ETL w określonym folderze i pliku danych, jeśli chcesz zbierać więcej
niż jeden raz.
6. Aby rozpocząć rejestrowanie danych, wybierz przycisk Rozpocznij zbieranie .
7. Aby zatrzymać rejestrowanie danych, wybierz przycisk Zatrzymaj zbieranie . Plik PrefView.etl.zip zostanie
zapisany w określonym katalogu.
Narzędzia PerfView może przechowywać tylko najnowsze dane, które pasują do buforu. W związku z tym
spróbuj zatrzymać zbieranie najszybciej, jak to możliwe po rozpoczęciu lub spowolnieniu programu Visual
Studio. Nie Zbieraj dłużej niż 30 sekund po napotkaniu problemu.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz samouczek narzędzia PerfView na channel9.
Zaproponuj funkcję programu Visual Studio
Wprowadziliśmy nowe środowisko do sugerowania funkcji wraz z bieżącą możliwością zgłaszania problemów w
społeczności deweloperów programu Visual Studio. Jest to nowy sposób, aby można było mieć możliwość
bezpośredniego zaangażowania się z przepływem pracy inżynierów programu Visual Studio.
Możesz również uruchomić sugestię funkcji bezpośrednio z poziomu programu Visual Studio, wybierając
pozycję Udost ę pnij sugesti ę z ikony Prze ślij opini ę w prawym górnym rogu głównego okna programu
Visual Studio:
Wybranie pozycji Podaj sugesti ę spowoduje przejście do społeczności deweloperów, w której można
wprowadzić sugestię.
User Voice
Do tej pory użytkownicy programu Visual Studio zaproponowali nowe pomysły dotyczące funkcji na głos
użytkownika. Dodając funkcję Sugeruj funkcję do społeczności deweloperów, cała Opinia dotycząca zespołu
produktów Visual Studio znajduje się teraz w jednym miejscu.
Witryna User Voice została udostępniona tylko do odczytu. Możesz wyszukać w razie potrzeby kontekstu, ale
wszystkie nowe sugestie funkcji powinny być przesyłane do społeczności deweloperów.
Przeprowadzono migrację wstępnego zestawu pomysłów z forum User Voice do społeczności deweloperów.
Migracja została przeprowadzona w oparciu o wpływ opinii i naszych priorytetów dotyczących planów
dotyczących produktów. Jeśli spodziewasz się, że zobaczysz tutaj sugestię, która mogła zostać pominięta, możesz
ją dodać do społeczności deweloperów.
Głosy
System głosowania w społeczności deweloperów różni się od użytkownika. Aby zachować integralność liczby
głosu społeczności deweloperów i uniknąć pochylenia głosów, pokazujemy, że liczba głosu głosu użytkownika
jest prezentowana wyraźnie jako tag obok każdej sugestii funkcji. W przypadku dalszej głosowania na temat
sugestii w poszerzonej społeczności deweloperów, nowe liczby odgłosów będą widoczne niezależnie od liczby
głosu użytkownika.
Stan sugestii
Po przesłaniu sugestii funkcji Stany wskazują, gdzie przesłana funkcja jest w jej cyklu życia. Gdy zajmiemy się
opinią i przenosisz ją na przepływ pracy, oznaczmy ją odpowiednim stanem. Różne stany skojarzone z
sugestiami funkcji są wymienione tutaj wraz z opisem ich znaczenia i wskaźników kolorów.
Nowo ść oznacza, że sugestia została nowo zgłoszona przez Ciebie lub kogoś innego. Jeszcze nie wykonano
żadnej akcji. W pierwszym wierszu zostaną przeprowadzone wstępne sprawdzenia, aby upewnić się, że możemy
kontynuować. Z naszych następnych kroków oczekujemy, że od nas Czekamy około pięciu dni roboczych.
W obszarze przegl ą d wskazuje, że sugestia funkcji została umieszczona w kolejce w celu określenia
priorytetyzacji. Firma Microsoft ustala priorytety funkcji, aby zapewnić naszym szerszej społeczności
deweloperów najlepszą wartość, a także wziąć pod uwagę plan produktu.
Nawet jeśli nie możemy od razu zacząć korzystać z nowej funkcji, będziemy nadal monitorować swój pomysł
przez około 90 dni, niech społeczność odważy w firmie, a następnie podejmuje decyzję na temat następnych
kroków.
Zaplanowanie oznacza, że sugestia dotycząca funkcji ma szeroki wpływ na społeczność i pomoże ulepszyć
środowisko pracy. Przydzielono czas na nasz plan. Będziemy aktualizować Twoje postępy.
Sugestia funkcji oznaczona jako potrzebna potrzeba wi ę cej informacji oznacza, że potrzebujemy więcej
szczegółów, aby lepiej zrozumieć Twoją sugestię. Zapoznaj się z komentarzami, w których prosimy o podanie
dodatkowych informacji, aby lepiej zrozumieć.
Zamkni ę te — inne produkty oznacza, że nie możemy teraz rozwiązać sugestii dotyczących funkcji, ponieważ
nie ma ona zastosowania do produktu, dla którego został zgłoszony. Prosimy o podanie szczegółowych
informacji o tym, gdzie można udostępnić now ą sugestię funkcji dla odpowiedniego produktu.
Zamkni ę te — duplikat wskazuje, że ktoś inny już sugerował tę samą funkcję. Przejrzyj komentarze, aby
znaleźć link do istniejącej sugestii funkcji. Głosy i komentarze zostały scalone w oryginalnej sugestii. Postępuj
zgodnie z oryginalną sugestią.
Zamkni ę te — brak wystarczaj ą cej ilo ści informacji oznacza, że po kilku próbach nie otrzymaliśmy
wystarczającej ilości danych, aby w pełni zrozumieć swoją sugestię funkcji. Musimy zamknąć now ą sugestię
funkcji, ponieważ nie można wykonać żadnych dalszych czynności na tym etapie.
Znaleziono szukane informacje? Jeśli masz dodatkowe informacje, możesz poprosić o ponowne uaktywnienie
biletu.
Zamkni ę te poza zakresem Jeśli sugestia nie jest zgodna z naszym ogólnym kierunkiem produktu, zostanie
ona ZAMKNIĘTA poza zakresem. Na przykład firma Microsoft może mieć podobne inwestycje w innych
członków rodziny produktów Visual Studio. Lub Sugerowana funkcja może być przeznaczona tylko dla kilku
osób, dzięki czemu rozszerzenie jest lepiej dopasowane do jego udostępniania.
Uko ńczono — wersja zapoznawcza wskazuje, że zaimplementowano sugerowaną funkcję. Możesz pobrać
wersję zapoznawczą programu Visual Studio, która zawiera Twoje sugestie, korzystając z linku dostępnego w
komentarzach.
Uko ńczono — wydanie wskazuje, że nowa sugestia funkcji została wydana w najnowszej aktualizacji
produktu. Aktualizację programu Visual Studio można pobrać przy użyciu linku dostępnego w komentarzach.
Często zadawane pytania

Dlaczego nie mogę zobaczyć pomysłu dotyczącego głosu użytkownika w społeczności deweloperów?
Nowe sugestie dotyczące funkcji ze starego forum głosowego użytkownika zostały zmigrowane do społeczności
deweloperów w oparciu o wpływ na szerszej społeczności i naszych priorytetów mapy drogowej produktów.
Jeśli uważasz, że twoja sugestia nie została przemigrowana, Dodaj ją jako now ą sugestię do społeczności
deweloperów.
Dlaczego głosy nie są przenoszone z głosu użytkownika?
System głosowania w głosowaniu użytkownika działa inaczej niż system głosowania w społeczności
deweloperów. W nowym systemie chcemy zachować integralność liczb głosu i uniknąć pochylania danych. W
przypadku każdej sugestii zadecydował się, że liczba głosu głosu użytkownika jest widoczna jako tag (zamiast
głosów). Gdy użytkownicy głosują za zasugerują przesłanie funkcji przy użyciu społeczności deweloperów, nowe
głosy będą widoczne niezależnie od głosu użytkownika.
Gdzie mogę zobaczyć komentarze skojarzone z sugestiami zaimportowanymi z usługi User Voice?
Skorzystaj z dołączonego linku, aby wrócić do komentarzy głosowych użytkownika na temat sugestii, która
została zmigrowana do społeczności deweloperów. Ten link będzie dostępny w okresie przejściowym do łatwego
odwoływania się, jeśli potrzebujesz więcej kontekstu.
Dlaczego mogę zobaczyć trzy liczby głosu dla sugestii?
Po zaimportowaniu sugestii z głosu użytkownika zobaczysz trzy oddzielne liczby głosów. Dwie liczby głosów
pokazywane jako Tagi to liczba odgłosów, które zostały odebrane pierwotnie na głos użytkownika. Trzecia Liczba
głosów wyświetlana po lewej stronie sugestii pozwala zobaczyć, jak wiele głosów otrzymuje sugestię z
społeczności deweloperów.
System głosowania na głos użytkownika działa inaczej niż głosy w społeczności deweloperów. Aby zachować
integralność liczby głosów społeczności deweloperów i uniknąć pochylania danych, w przypadku każdej sugestii
postanowili się, że liczba głosowań głosowych użytkownika jest widoczna w postaci tagu (zamiast głosu).
Jak długo mogą oczekiwać akcje?
W pełni zobowiązujemy się do nasłuchiwania sugestii dotyczących funkcji i podejmowania działań w celu
zapewnienia cennych środowisk klientom. W przypadku akcji z sugestiami są ustalane priorytety na podstawie
ich wpływu na szerszą społeczność. Nawet jeśli nie możemy odpowiedzieć osobiście na każdą sugestię,
sprawdzimy, czy Twoje opinie są odpowiednie dla właściwego zespołu i są dokładnie oceniane.
Czas odpowiedzi zależy od stanu opinii użytkownika. Przejrzyj wyjaśnienie stanu w tym dokumencie, aby
zrozumieć czas odpowiedzi.
Zobacz też
Wprowadzenie do "sugerowania funkcji" w społeczności deweloperów (blog programu Visual Studio)
Wytyczne od społeczności deweloperów
Społeczność deweloperów śledzi problemy i sugestie funkcji dla programu Visual Studio.
Przesyłanie problemów i sugestii

Społeczność deweloperów programu Visual Studio śledzi problemy i sugestie dotyczące funkcji dla programu
Visual Studio.
Przed przesłaniem problemu
Wyszukaj swój problem w społeczności deweloperów programu Visual Studio, aby upewnić się, że jeszcze nie
istnieje. Jeśli okaże się, że problem już istnieje, wprowadź odpowiednie komentarze i Odnotuj swój głos.
Jeśli problem jest pytaniem, skontaktuj się z społecznością, aby uzyskać Stack Overflow przy użyciu tagu Visual-
Studio. Pracownicy działu pomocy technicznej działu IT mogą monitorować ten tag i pomóc w udzieleniu
odpowiedzi na pytania.
Jeśli nie możesz znaleźć istniejącego problemu opisującego usterkę lub funkcję, Prześlij problem, korzystając z
poniższych wskazówek.
Pisanie dobrego raportu o usterce lub sugestii funkcji
Tylko jeden problem lub żądanie funkcji dla danego problemu.
Łączenie wielu problemów lub żądań funkcji w ramach jednego problemu utrudnia nam
zdiagnozowanie i utrudnienie innym użytkownikom głosowania w poszukiwaniu problemu.
Nie dodawaj problemu jako komentarz do istniejącego problemu, chyba że jest on przeznaczony dla
identycznych danych wejściowych. Wiele problemów wygląda podobnie, ale ma różne przyczyny, co
utrudnia nam zdiagnozowanie problemu.
Im więcej informacji o tym, co można podać, tym łatwiej będzie w stanie odtworzyć i rozwiązać problem.
W każdym z problemów należy uwzględnić następujące kroki.
Etapy odtwarzalności (1... 2... 3...) i czego oczekujesz.
Obrazy, animacje lub link do filmu wideo. Obrazy i animacje ilustrują Odtwórz kroki, ale nie zastępują
ich.
Zgodnie z potrzebami fragment kodu, który pokazuje problem lub link do repozytorium kodu, można
łatwo ściągnąć na naszym komputerze, aby odtworzyć problem.
Pamiętaj, aby wykonać następujące czynności:
Wyszukaj, aby sprawdzić, czy istnieje duplikat. Jeśli tak, zagłosuj na istniejący problem, podając
dodatkowe komentarze lub wyjaśnienia w razie potrzeby.
Utwórz ponownie problem po wyłączeniu wszystkich rozszerzeń. Jeśli okaże się, że problem jest
spowodowany przez zainstalowaną przez siebie rozszerzenie, należy odpowiednio plikować
rozszerzenie.
Uprość swój kod wokół problemu, aby lepiej izolować ten problem.
Nawet w przypadku problemów, które zawierają szczegółowe informacje, firma Microsoft może nie być w stanie
odtworzyć problemu i może podawać więcej informacji!
Zarządzanie raportami o problemach

Segregowania problemu to wieloetapowy proces, który jest wspólnie wykonywany w ramach zespołu funkcji.
Segregowania zazwyczaj trwa jeden tydzień, ale może trwać dłużej. Celem segregowania jest umożliwienie
dokładnego poznania informacji o tym, co się stanie z problemem. Na przykład po Klasyfikacja się, że planujemy
rozwiązać problem, lub zaczekaj na dalszą opinię społecznościow ą.
Po zgłoszeniu problemu Stany wskazują, gdzie Twoje zgłoszenia są w cyklu życia. Ponieważ zespoły produktów
Visual Studio przeglądają swoją opinię, ustawiają ją z odpowiednim stanem. Śledź postępy raportów o
problemach, odwołując się do stanów problemów i często ZAdawanych pytań.
Określanie priorytetów problemów do naprawy
Nie można rozwiązać całego zgłoszonego problemu. Niektóre są zbyt kosztowne do naprawienia, niektóre mogą
odkładać inne obszary funkcji, a niektóre z nich mogą mieć zbyt niski wpływ. Zdajemy sobie spraw ę z tego, że
może to być Disappointing, jeśli czas wysłania do nas raportu o problemie został pobrany. Wszystkie te dane
zostały tam utworzone, niezależnie od tego, czy w tym projekcie, czy w innych współautorach. Jeśli problem
został zamknięty i uważasz, że powód nie jest zgodny, możesz wyjaśnić swój przypadek użycia i zażądać
ponownego uaktywnienia problemu dla innego przebiegu. W tym momencie możemy zażądać dalszych
informacji.
Brak ważnych informacji
Gdy w przypadku problemu brakuje ważnych informacji, przypiszemy stan więcej informacji . Prosimy o
problem z konkretnymi informacjami, których potrzebujemy, i otrzymasz powiadomienie e-mail. Jeśli nie
otrzymasz informacji w ciągu siedmiu dni, wyślemy Ci przypomnienie. Po tym czasie będziemy zamykać bilet po
14 dniach braku aktywności.
Inny produkt
Czasami podczas zgłaszania problemu zostaje on spowodowany przez inny produkt, a nie program Visual
Studio. Może to być inna powiązana aplikacja lub rozszerzenie.
Gdy tak się stanie, zamknie problem i poprosił Cię o otwarcie go przy użyciu innego produktu. Poniżej
przedstawiono niektóre typowe miejsca, w których można nawiązać te problemy:
SQL Server
Obsługa Visual Studio Subscription
Office
Windows
Dodatkowe informacje
Jak zwiększyć szanse na rozwiązywanie problemów z wydajnością
Rozwiązywanie problemów i Tworzenie dzienników dla programu MSBuild
Zarządzanie sugestiami funkcji

Sugestie dotyczące funkcji są sposobem komunikacji między nami i członkami społeczności deweloperów.
Technicznie możemy pozostawić wszystkie żądania funkcji otwarte w nieskończoność. Jednak utrzymywanie
otwartych problemów zmniejsza widoczność społeczności do rzeczywistego stanu funkcji. W związku z tym
będziemy zamykać żądania funkcji, które nie są adresami i przypisująmy do nich funkcje, które możemy zająć do
tej etykiety.
Jeśli zaproponujesz funkcję, możesz zrezygnować z wywieszania, że nie zamierzamy zająć się Twoim żądaniem.
Rozumiemy, że. Wszystkie stany USA zostały już wprowadzone w tym projekcie lub przez innych użytkowników.
Dzięki temu polubimy wszystkie Twoje dane wejściowe. Nie pobieraj osobistych OFFENSE, gdy zamkniesz lub
przypiszesz etykietę Recenzja do swojej sugestii. Jeśli uważasz, że twoja sugestia funkcji zasługuje na otwarte,
Wyjaśnij swój przypadek użycia i skontaktuj się z nami lub Zbierz więcej głosów.
W naszym procesie podejmowania decyzji Przyjrzyjmy się następującej charakterystyce dotyczącej sugestii
funkcji:
Czy jest ono zgodne z naszym ogólnym kierownictwem produktu?
Czy możemy stworzyć i obsługiwać ją?
Czy jest ono zgodne z naszą ogólną strategią planu ?
Czy dział IT ma pomoc techniczną, jak wskazuje głosy i Komentarze?
Podoba nam się to, nawet w przypadku niskich wsparcia dla społeczności?
Jeśli nie możemy odpowiedzieć na żadne z tych pytań, zostanie ono zamknięte. Jednak często sugestia
pozostanie otwarta w ramach przeglądu , aby zebrać więcej opinii społeczności.
Jeśli sugestia nie jest zgodna z naszym ogólnym kierunkiem produktu, zostanie ona ZAMKNIĘTA poza zakresem.
Na przykład firma Microsoft może mieć podobne inwestycje w innych członków rodziny produktów Visual
Studio. Lub Sugerowana funkcja może być przeznaczona tylko dla kilku osób, dzięki czemu rozszerzenie jest
lepiej dopasowane do jego udostępniania.
Śledź postęp swojej sugestii dotyczących funkcji, odwołując się do Stanów sugestii i często ZAdawanych pytań.
Zaleceniami dotyczącymi tworzenia dyskusji

Aby zachować konwersację jasno i nieprzezroczystą, Ogranicz dyskusję do języka angielskiego i zadbaj o to, aby
zachować problemy. Considerate się z innymi osobami i zawsze staraj się, aby courteous i Professional.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Kodeks postępowania firmy Microsoft dla społeczności.
Wszelkie naruszenia zaleceniami dotyczącymi tworzenia dyskusji mogą prowadzić do usunięcia komentarza i
ostatecznie zakazywanie użytkownika.
Prywatność danych
Komentarze i odpowiedzi są publicznie widoczne, ale wszystkie dołączone pliki są udostępniane prywatnie tylko
z firmą Microsoft. Ta widoczność jest korzystna, ponieważ umożliwia całej społeczności przeglądanie problemów
i rozwiązań znalezionych przez innych użytkowników. Jeśli obawiasz się o prywatność Twoich danych lub
tożsamości, możesz korzystać z opcji. Przeczytaj więcej o ochronie prywatności danych społeczności
deweloperów.
Następne kroki
Przejdź do społeczności deweloperów programu Visual Studio , aby zgłosić problemy, zasugerować funkcje lub
przejrzeć istniejące bilety. Owocnej pracy.
Domyślnie wszystkie informacje w raportach o problemach w społeczności deweloperów, w tym wszelkie

komentarze i odpowiedzi, są widoczne publicznie. Jest to korzystne, ponieważ umożliwia całej społeczności
przeglądanie problemów, rozwiązań i obejściów znalezionych przez innych użytkowników. Jeśli jednak obawiasz
się o prywatność danych lub tożsamości, możesz korzystać z opcji.
Prywatność tożsamości
Jeśli chodzi o ujawnienie tożsamości, Utwórz now ą konto Microsoft , która nie ujawnia żadnych szczegółowych
informacji o użytkowniku. Użyj tego konta, aby utworzyć raport.
Prywatność danych
Jeśli obawiasz się o prywatność danych, nie umieszczaj żadnych elementów, które chcesz zachować prywatną w
tytule lub treści raportu początkowego, który jest zawsze publiczny. Zamiast tego Utwórz raport, a następnie
Zwróć uwagę, że dane zostaną wysłane prywatnie w osobnym komentarzu. Po utworzeniu raportu o problemie
możesz określić, kto może wyświetlać odpowiedzi i załączniki:
1. W utworzonym raporcie wybierz pozycję Dodaj komentarz , aby utworzyć prywatny opis problemu.
2. W edytorze odpowiedzi użyj kontrolki poniżej przycisków Prze ślij i Anuluj , aby określić odbiorców
odpowiedzi. Wybierz opcję widoczne dla moderatorów i or yginalny plakat , aby ograniczyć
widoczność do pracowników firmy Microsoft i siebie.
Tylko określone osoby mogą zobaczyć komentarz i wszystkie obrazy, linki lub kod, które zawiera.
Wszystkie odpowiedzi w komentarzu mają taki sam wgląd jak oryginalny komentarz. Jest to prawdziwe,
nawet jeśli kontrola prywatności na odpowiedzi nie pokazuje poprawnie stanu widoczności z
ograniczeniami.
3. Dodaj opis i wszelkie inne informacje, obrazy i załączniki plików potrzebne do Odtwórz. Wybierz przycisk
Prze ślij , aby wysłać te informacje prywatnie.
NOTE
W witrynie sieci Web społeczności deweloperów istnieje limit 2 GB dla dołączonych plików i maksymalnie 10
plików. Jeśli musisz przekazać większy plik, możesz przesłać nowy raport o problemie lub zażądać adresu URL
przekazywania od pracownika firmy Microsoft w komentarzu prywatnym. Po zamknięciu problemu skojarzone
załączniki zostaną usunięte po 90 dniach.
Aby zachować prywatność i zachować poufne informacje z widoku publicznego, należy zachować ostrożność,
aby wszystkie interakcje z firmą Microsoft były odpowiedzią w ramach komentarza z ograniczeniami.
Odpowiedzi na inne komentarze mogą spowodować przypadkowe ujawnienie poufnych informacji.
Zbierane dane
Jeśli zainicjujesz problem z Instalator programu Visual Studio, zbierzemy najnowszy dziennik instalacji.
Jeśli Zgło ś problem w programie Visual Studio, zbieramy co najmniej jeden z następujących typów danych:
Wpisy programu Watson i .NET z dziennika zdarzeń
Plik dziennika aktywności w pamięci programu Visual Studio
Pliki PerfWatson, jeśli jest włączona kolekcja programu Watson
Pliki dziennika LiveShare ( jeśli istnieją)
Pliki dziennika Xamarin, jeśli istnieją
Pliki dziennika NuGet, jeśli istnieją
Pliki dziennika debugera sieci Web, jeśli istnieją
Dzienniki centrum usług i dzienniki błędów MEF, jeśli istnieją
Dzienniki języka Python, jeśli istnieją
Dzienniki edytora LSP (Razor), jeśli istnieją
Dzienniki Windows Forms, jeśli istnieją
Zrzut ekranu, jeśli wybierzesz go uwzględnić
Rejestrowanie danych, jeśli zdecydujesz się na dołączenie nagrania, które obejmuje:
Kroki prowadzące do odtworzenia problemu
Plik śledzenia ETL
Plik zrzutu
NOTE
Pliki dziennika, zrzuty ekranu i nagrania przesyłane dane mogą znacząco zwiększyć czytelność firmy Microsoft i reagować
na nie. Zalecamy uwzględnienie ich. Aby chronić prywatność, wszelkie dołączone pliki dziennika, zrzuty ekranu i dane
rejestrowania są wysyłane do firmy Microsoft tylko wtedy, gdy podajesz uprawnienia, przesyłając raport o problemie, za
pomocą którego zostały uwzględnione. Przed przesłaniem raportu można zobaczyć, które pliki są zawarte w kroku
"Podsumowanie" okna "Zgłoś problem". Pliki dziennika systemowego można wykluczać z raportu, usuwając zaznaczenie
pola wyboru Dołącz dzienniki systemowe w kroku "Podsumowanie". Aby uzyskać informacje na ten temat, zobacz poniższy
zrzut ekranu.
Zobacz też
Jak zgłosić problem w programie Visual Studio
Prywatność danych raportu o problemach C++

6be8b33be9007b6dab8e61eedcf6dda2

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

6be8b33be9007b6dab8e61eedcf6dda2

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Contents

Dokumentacja środowiska IDE programu Visual Studio

Popularne funkcje zwiększające produktywność

Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Szybkie uruchamianie.

Dostępne są inne menu i okna narzędzi, ale na razie przejdźmy dalej.

Console.WriteLine("\nWhat is your name?");

Dostępne są inne menu i okna narzędzi, ale na razie przejdźmy dalej.

7. Aby zamknąć okno konsoli, naciśnij dowolny klawisz na klawiaturze.

Console.WriteLine("\nWhat is your name?");

Używanie refaktoryzacji i funkcji IntelliSense

int dayOfYear = now.DayOfYear;

Console.Write("Day of year: ");

<a name="debug-code">Debugowanie kodu

5. Aby pozwolić programowi na ukończenie, naciśnij ponownie klawisz F5.

Dostosowywanie Visual Studio

Utwórz nowy plik kodu

Zostanie wyświetlone okno dialogowe z informacjami o svm fragmencie kodu.

2. Naciśnij dwukrotnie klawisz Tab , aby wstawić fragment kodu.

Dodawanie komentarza do kodu

1. Wklej następujący kod do Main() treści metody.

// _words is a string array that we'll sort alphabetically

IEnumerable<string> query = from word in _words

Znaki komentarza w języku C# // są dodawane na początku każdego zaznaczonego wiersza w celu

Zwijanie bloków kodu

Wyświetl definicje symboli

Korzystanie z funkcji IntelliSense do uzupełniania wyrazów

foreach (string str in qu

Zobaczysz, że IntelliSense wyświetla szybkie informacje o query symbolu.

3. Naciśnij klawisz Enter .

4. Nazwij rozwiązanie QuickSolution , a następnie wybierz pozycję Utwórz .

Dodaj element do projektu

internal static DateTime GetCurrentDate()

Dodaj drugi projekt

4. Nazwij projekt Quicktest , a następnie wybierz przycisk dalej .

Dodaj odwołanie do projektu

Dodaj kod testu

Plik kodu powinien wyglądać następująco:

Tworzenie aplikacji z obsługą chmury dla platformy Azure

Tworzenie aplikacji dla Internetu

Tworzenie aplikacji i gier międzyplatformowych

Nawiązywanie połączenia z bazami danych

Debugowanie, testowanie i ulepszanie kodu

Wdrażanie gotowej aplikacji

Zarządzanie kodem źródłowym i współpraca z innymi osobami

Rozszerzanie funkcjonalności programu Visual Studio

Krok 1. Upewnij się, że komputer jest gotowy do programu Visual

Krok 2. Pobieranie programu Visual Studio

Krok 3 — Instalowanie Instalatora programu Visual Studio

Krok 4. Wybieranie obciążeń

Krok 5. Wybierz poszczególne składniki (opcjonalnie)

Krok 6. Instalowanie pakietów językowych (opcjonalnie)

Krok 7 — Wybieranie lokalizacji instalacji (opcjonalnie)

Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Wybieranie lokalizacji instalacji .

Krok 8. Rozpoczynanie tworzenia

Uzyskiwanie pomocy technicznej

Użyj funkcji "Pobierz wszystko, a następnie zainstaluj"

Tworzenie lokalnej pamięci podręcznej przy użyciu wiersza polecenia

W ERSJA POD NAZWĄ

Visual Studio Professional 2017 w wersji 15.9 vs_professional.exe

Visual Studio Enterprise 2017 w wersji 15.9 vs_enterprise.exe

Visual Studio Build Tools 2017 w wersji 15.9 vs_buildtools.exe

Visual Studio 2019 Community vs_community.exe

Visual Studio 2019 Professional vs_professional.exe

Visual Studio 2019 Enterprise vs_enterprise.exe