Professional Documents
Culture Documents
ĆWICZENIE 3
Najbardziej groźne dla izolacji stacji elektroenergetycznych, ze względu na swą dużą war-
tość (setki - tysiące kV), są przepięcia wywołane wyładowaniami atmosferycznymi. Przepięcia te
trwają bardzo krótko, od kilku do kilkudziesięciu mikrosekund i przeważnie są jednego znaku. Ta-
kie przebiegi napięcia nazywamy udarowymi. Napięcie udarowe charakteryzuje się trzema wielko-
ściami: wartością szczytową Um, czasem trwania czoła udaru T1 i czasem do półszczytu T2 (rys.
3.1).
kV U
Um
0,9 Um
0,5 Um
0,3 Um
t
0
0 T us
1
T2
Rys. 3.1. Przebieg napięcia udarowego: T1 - umowny czas czoła, T2 - umowny czas do półszczytu,
Um - wartość szczytowa napięcia udarowego
Wytrzymałość udarowa izolacji zależy od kształtu udaru i jej określenie ma ogromne zna-
czenie w projektowaniu urządzeń oraz ich ochronie przed udarami pochodzącymi od uderzeń pio-
runów. Do badań udarowych izolacji wykorzystuje się przebiegi napięciowe wytwarzane sztucznie
w układach zwanych generatorami udarów napięciowych.
W celu ujednolicenia laboratoryjnych badań udarowych izolacji oraz umożliwienia porów-
nania wyników wprowadzono normalizację udarów. W wielu krajach, między innymi i w Polsce,
jako udar znormalizowany [3] przyjęto udar o czasie trwania czoła T1 = 1,2 µs ± 30% i czasie do
półszczytu T2 = 50 µs ± 20% (oznaczenie 1,2/50). Wyboru czasów dokonano na podstawie analizy
kształtu przebiegów napięciowych najczęściej występujących w wyładowaniach piorunowych.
Wytrzymałość udarowa powietrza jest zwykle wyższa od wytrzymałości statycznej na sku-
tek opóźnienia wyładowania, na które wpływają dwa składniki: opóźnienie przypadkowe i czas
rozwoju wyładowania.
Opóźnienie przypadkowe jest związane z wyzwalaniem pierwszego elektronu z katody, jak
również zależy od przypadkowego czasu dostarczenia pierwszego wolnego elektronu do przestrzeni
miedzy elektrodami. Drugi składnik, niezależny od przypadkowości, jest związany z mechanizmem
rozwoju wyładowania i maleje szybko ze wzrostem wartości szczytowej udaru [1].
Napięciem przeskoku udarowego nazywamy największą wartość napięcia. jakie występuje
na obiekcie badanym do chwili przeskoku. Przy napięciach udarowych przeskok i. związany z nim
nagły spadek napięcia następuje na ogół dopiero wtedy, gdy wartość chwilowa napięcia udarowego
jest już mniejsza od wartości szczytowej udaru. Na przykład przebieg napięcia panującego na izola-
torze przedstawia się wówczas jak na rys. 3.2.
Taki przebieg napięcia nazywamy udarem uciętym. Jako napięcie przeskoku udarowego
przyjmujemy wartość szczytową, pomimo że w chwili przeskoku panowało na izolatorze mniejsze
napięcie. Czas, który upływa od znamionowego początku do ucięcia udaru przy przeskoku, nazy-
wamy czasem do ucięcia. Czas do ucięcia jest dla układów o polu jednostajnym krótki, natomiast
31
dość długi dla układów o polu bardzo niejednostajnym i przy dużych odstępach elektrod. Przy czym
należy pamiętać, że czas do przeskoku zależy od kształtu udaru.
kV U
Um
Us
t
0
t0 us
tu
Rys. 3.2. Przebieg napięcia na izolatorze podczas prób wytrzymałości udarowej: Us - napięcie sta-
tyczne zapłonu, t0 - opóźnienie przeskoku, tu - czas do ucięcia
% p
100
(b) (a)
U
0
Rys. 3.3. Krzywe prawdopodobieństwa przeskoku: a) dla układu o polu zbliżonym do jednostajne-
go, b) dla układu o polu niejednostajnym
(a)
(b)
t
0
Rys. 3.4. Charakterystyki udarowe napięciowo-czasowe dla układów o polu zbliżonym do jedno-
stajnego (a) i niejednostajnym (b)
Współczynnik udaru izolacji podaje się zwykle dla U50 przy udarze 1,2/50. Współczynnik
ten mówi nam, ile razy wytrzymałość udarowa jest większa od wytrzymałości przy częstotliwości
50 Hz. Wartość współczynnika udaru dla układów z izolacją powietrzną zależy głównie od rozkła-
du pola elektrycznego miedzy elektrodami i odstępu elektrod. W polu zbliżonym do jednostajnego,
np. w iskierniku kulowym o przerwie iskrowej niezbyt dużej w porównaniu z wymiarami elektrod,
współczynnik udaru jest bliski jedności. Współczynnik udarowy wyraźnie większy od jedności wy-
stępuje dopiero w obszarze bardzo małych opóźnień (przy ucięciu udaru na stromym czole). Przy
dużej niejednostajności pola (w iskiernikach sworzniowych, na powierzchniach izolatorów wspor-
czych) współczynnik udaru jest większy od jedności już przy warunku 50-procentowym i przy
kształcie udaru 1,2/50. Przy krótszych czasach wytrzymałość udarowa jest znacznie wyższa i
współczynnik udaru może osiągnąć wartość do ok. 1,5 lub większą w zależności od biegunowości
udaru.
Wpływ rozkładu pola elektrycznego i odległości między elektrodami na wytrzymałość uda-
rową powietrza ilustrują charakterystyki na rys. 3.5, gdzie przedstawiono wartości średniego naprę-
żenia przeskoku (stosunku U50 do drogi przeskoku a) w funkcji a, dla układów kula-kula oraz swo-
rzeń-sworzeń i sworzeń-płyta. Z wykresów wyraźnie widać, że wytrzymałość elektryczna udarowa
powietrza jest mniejsza dla układów o polu niejednostajnym i zmienia się w granicach od ok.
6 kV/cm do ok. 15 kV/cm w zależności od biegunowości napięcia, odległości miedzy elektrodami i
układu elektrod. Znajomość wartości przedstawionych na wykresach jest o tyle istotna, że w prak-
tyce większość układów izolacyjnych ma rozkład pola niejednostajny i pod względem wytrzymało-
ści może być reprezentowana przez modelowe układy typu sworzeń-sworzeń lub sworzeń-płyta.
Takie charakterystyki mogą służyć do przybliżonego określenia napięć przeskoku izolato-
rów. Izolatory wiszące z okuciami przeciwłukowymi mają charakterystyki podobne do układu swo-
rzeń-sworzeń. Natomiast izolatory napowietrzne stojące oraz izolatory wnętrzowe wsporcze - do
układu sworzeń-płyta, a właściwości wytrzymałościowe izolatorów przepustowych kondensatoro-
wych odpowiadaj charakterystykom wytrzymałości elektrycznej układu sworzeń-sworzeń.
W układach o niesymetrii pola elektrycznego zaznacza się wpływ biegunowości napięcia
udarowego na wytrzymałość udarów. Wpływ ten jest znacznie silniejszy w układzie sworzeń-płyta
z powodu dużej niesymetrii pola. Napięcie przeskoku w tych układach jest większe przy znaku
33
ujemnym udaru. Różnice między dodatnim i ujemnym udarowym napięciem przeskoku dochodzą
do około 50% w układzie sworzeń-płyta.
kV Up
cm a
udary 1,2 / 50
25
(c) znak udaru (+)
20
(c) znak udaru (-)
15
Rys. 3.5. Wartość średniego naprężenia przeskoku dla trzech układów elektrod: (a) sworzeń-
sworzeń uziemiony, (b) sworzeń-płyta uziemiona, (c) kula-kula uziemiona
Zjawiskiem odpowiedzialnym za te różnice, podobnie jak przy napięciu stałym [2], jest
obecność ładunku przestrzennego powstającego w przerwie międzyelektrodowej. Jednak wpływ
biegunowości udarów na napięcie przeskoku jest słabszy niż przy napięciu stałym, ze względu na
to, że przy krótkich czasach do przeskoku gęstość ładunku przestrzennego jest mniejsza.
Wpływ rozkładu pola elektrycznego i biegunowości napięcia na wytrzymałość udarową po-
wietrza w układach o polu niejednostajnym może być ujęty empirycznymi wzorami wg [3], słusz-
nymi w zakresie 20 cm ≤ a ≤ 200 cm w normalnych warunkach atmosferycznych dla układów:
sta mniej więcej liniowo, ale dość słabo, zwłaszcza przy krótszych czasach udarów. Wzrost napię-
cia przeskoku przy zwiększeniu wilgotności o 1g/m3 wynosi dla udarów normalnych i krótkich
odpowiednio: ok. 1% i 0,5%. Wpływ wilgotności jest nieco większy przy udarach o znaku dodat-
nim niż przy udarach ujemnych [1].
R1Z
R1
n=5
Ri R1 R10
IZ
DNU
OB
R2 C1
C0
Ri R1
TR TP D R IZT
W
SMUT 1L
220V~ DNŁ C0 R2
uA
Tab1ica 3.1
Wyniki badań wytrzymałości udarowej powietrza
Wyniki pomiarów i obliczeń
Obiek Znak
t
a Uł k Napięcie przeskoku Wytrzymałość
badań udaru
udarowego [kV] udarowa [kV/cm]
cm - kV % Up Upn Epn
Wyniki badań wytrzymałości udarowej powietrza uzyskane z prób należy przeliczyć na wa-
runki normalne i przedstawić na wykresach w taki sposób, aby można było określić i porównać
wytrzymałość udarową powietrza w zależności od:
1. rozkładu pola elektrycznego między elektrodami,
2. biegunowości napięcia udarowego,
3. odległości między elektrodami.
Porównania należy dokonać w stosunku do przebiegów charakterystyk prawdopodobieństwa
przeskoku, jak również w stosunku do wartości średniej naprężenia przeskoku obliczonego dla na-
pięcia U50.
W dalszej części, korzystając z wyników badań wytrzymałości statycznej powietrza dla tych
samych układów elektrod kula-kula i sworzeń-płyta z ćwiczenia 2, należy obliczyć współczynnik
udaru ku.
Otrzymane wyniki badań i obliczeń należy omówić. W rozważaniach wziąć pod uwagę
przydatność badania prostych układów iskiernikowych dla określenia udarowego napięcia przesko-
ku rzeczywistych układów izolacyjnych (izolator). Dodatkowo ustosunkować się do sposobu wy-
konania generatora udarów i przytoczyć obliczenia kształtu udaru i sprawności generatora. Próby na
iskiernikach kulowych należy wykorzystać do opisania pomiaru napięć udarowych za pomocą
iskierników kulowych, a wyniki porównać z wynikami otrzymanymi z pomiaru pośredniego za
36
LITERATURA