Επιστολή Αγιορειτών Πατέρων πρός τον πατέρα του Καποδίστρια όπου επισημαίνονται οι αρετές του!

Ἐπιστολὴ Ἁγιορειτῶν Πατέρων πρὸς τὸν πατέρα τοῦ
Καποδίστρια, στὴν ὁποία ἐπισημαίνονται καὶ ἐκθειάζονται οἱ

ἀρετὲς τοῦ γιοῦ του!
enromiosini.gr/arthrografia/epistoli-agioreiton-pateron-pros
27 Σεπτεμβρίου 2021
27 Σεπτεμβρίου 2021 σε ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ
Εἰσαγωγὴ – Μετάφραση – Ἐπιμέλεια: Σάββας Ἠλιάδης, δάσκαλος.
Ἡ παρακάτω ἐπιστολὴ εἶναι ἕνα κείμενο περιγραφῆς τῶν ἀρετῶν τοῦ Ἰωάννη, πλεγμένο ἀπὸ εὐγένεια,
λεπτότητα, διάκριση, ἔκφραση εὐγνωμοσύνης, ἀλλὰ και ̀ μὲ ταπείνωση και ̀ ἄλλες ἐπι ̀ μέρους ἀρετές,
δίχως νὰ παραβλάπτεται ἡ ἀλήθεια. Εἶναι ἀναγκαία ἡ προσεκτικὴ μελέτη της, διότι, πέρα ἀπὸ τις̀
πληροφορίες περι ̀ τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια, παίρνει τὴν μορφὴ μαθήματος και ̀ μὲ πολλὴ
γλαφυρότητα και ̀ ρεαλισμό, καταφεύγοντας ἐπανειλημμένως σὲ χωρία τῶν Ἁγίων Γραφῶν και ̀ σὲ ρήσεις
σοφῶν τῆς ἀρχαιότητας, καθίσταται πρότυπο ἐπιστολογραφίας στὸ εἶδος της.
Η «ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΙΔ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤ. ΠΑΥΛΟΥ» ἔγινε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Θεοφύλακτο
Βουλγαρίας και ̀ μεταφράστηκε ἀπό τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη στὴν καθομιλουμένη τῆς ἐποχῆς
ἐκείνης και ̀ συμπληρώθηκε και ̀ ἐμπλουτίστηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο μὲ ἐπιπλέον σημειώσεις. Ἡ πρώτη ἔκδοση
τοῦ ἔργου ἔγινε τὸ 1819 στὴν
1/4
Βενετία καί στὸ περίφημο τυπογραφεῖο τοῦ Νικολάου Γλυκὺ (1619-1693). Ἐπίσης τυπώθηκε μαζι ̀ και ̀ τὸ
βιβλίο τοῦ Ἁγίου «Κῆπος Χαρίτων». Συνέδραμαν πρὸς τὴν ἔκδοση οἱ ἅγιοι πατριάρχες Γρηγόριος ὁ
Ε΄ και ̀ Κύριλλος ΣΤ΄και ̀ ὁ ἐξοχότατος κόμης κ.κ. Ἰωάννης Καποδίστριας, ὅπως και ̀ ἄλλοι ζηλωτὲς
κληρικοι ̀ και ̀ λαϊκοί, ἀλλὰ μὲ τὴν ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια και ̀ φροντίδα τῶν ἱερομονάχων Στεφάνου και ̀
Νεοφύτου, μαθητῶν τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, οἱ ὁποῖοι ἐστάλησαν σὲ ὅλους τούς εὔπορους φιλοπάτριδες
και ̀ φιλόχριστους, μὲ ἐντολὴ τῆς ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾶς Συνάξεως τῶν ὀσιοτάτων πατέρων, ἐφοδιασμένοι
και ̀ μὲ πατριαρχικὲς ἐπιστολές, γιὰ νὰ συγκεντρώσουν τὰ ἀνάλογα ποσὰ πρὸς ἔκδοση τοῦ ἔργου.
Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας διατελούσε ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσικῆς
Αὐτοκρατορίας (1815 – 1822). Ἡ εὐχαριστήρια ἐπιστολή, ποὺ ἀκολουθεῖ (σ: μεταξὺ τῶν 176 ποὺ
στάλθηκαν ἀπὸ διαφόρους πρὸς τὸν πατέρα του και ̀ ποὺ σώθηκαν πάνω ἀπὸ 75 και ̀ ἀποκαλύπτουν τὸ
τεράστιο φάσμα τῆς δράσης τοῦ μεγάλου Κερκυραίου στὰ παγκόσμια προβλήματα τῆς ἐποχῆς του),
γράφτηκε ἀπὸ τοὺς ἱερομονάχους Στέφανο και ̀ Νεόφυτο και ̀ ἀποτελεῖ και ̀ αὐτὴ μία ἀκόμη ζωντανὴ
μαρτυρία, γιὰ τὴν εὐσέβεια και ̀ τὴν φιλοπατρία τοῦ πατέρα, τοῦ γιοῦ, ἀλλὰ και ̀ ὅλης τῆς οἰκογένειας
Καποδίστρια.
Τῷ πανευγενεστάτω κόμητι κυρίω
ΑΝΤΩΝΙΩ ΜΑΡΙΑ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
Ἰππεῖ (Ἱππότη) τοῦ τάγματος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῶν Ἱεροσολύμων
Ἦταν πολὺ φυσικὴ ἡ χαρά πού ἔνιωσε ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ, πανευγενέστατε ἄρχοντα, ὅταν ἀναγνώρισε
τὸν ἀγαπημένο του γιό, τὸν Ἰωσήφ, στὴν Αἴγυπτο. Τέτοια χαρὰ γεννιέται ἡ ἴδια σὲ ὅλους τούς γονεῖς και ̀
ἐκδηλώνεται σὲ παρόμοιες περιστάσεις, σύμφωνα μὲ τοὺς φυσικοὺς νόμους. Ἀλλὰ πόσο ἀνώτερη ἦταν
ἐκείνη, ἡ ὁποία ἀσταμάτητα ἀναθερμαινόταν στὴν ψυχὴ τοῦ Πατριάρχου, ἐξαιτίας τῶν ἀρετῶν τοῦ γιοῦ
του και ̀ οἱ ὁποῖες στάθηκαν ὡς αἰτία και ̀ ἀφορμὴ νὰ σώσουν τὴν πατρίδα του ἀπὸ τὸν λοιμό, ποὺ εἶχε
ἐνσκήψει και ̀ νὰ τὴν δοξάσουν συνάμα μὲ ὅλη του τὴν οἰκογένεια! Αὐτὲς (οἱ ἀρετὲς) ἦταν οἱ γλυκύτατοι
«ἀπόγονοί» του, οἱ ὁποῖες ἀκόμη και ̀ στὰ βαθιὰ γεράματά του, ἀφοῦ ἦταν πνευματικὲς και ̀ ἀθάνατες,
καθιστοῦσαν τὴν ζωὴ τοῦ Πατριάρχου εὐτυχέστερη, «σὰν δροσιὰ ποὺ κατεβαίνει ἀπὸ τὸ βουνὸ Ἀερμῶν
καί φθάνει ζωογόνος ἕως εἰς τὰ ὅρη τῆς Σιῶν» εὐφραίνοντας τὴν καρδιά του.
Ὅπως ἀκριβῶς ἐκεῖνος ὁ Πατριάρχης αἰσθανόταν τέτοια χαρὰ και ̀ ἀγαλλίαση, τέτοια πρέπει ἀναλόγως νὰ
νιώθει τώρα και ̀ ἡ δική σου σπουδαία και ̀ ἐνάρετη ψυχή, ἡ ὁποία πολὺ πιθανὸ νὰ ἔλεγε μέσα της μαζι ̀ μὲ
τὸν Εὐριπίδη· «Ἐγὼ ἔχω τὸν πόθο σου κι ἐσὺ ἀργεῖς νὰ ἔρθεις»!
Ἡ θεία Πρόνοια, ἡ ὁποία βραβεύει τὴν ἀρετή, δὲν παρέβλεψε τὴν δίκαιη ἐπιθυμία τῆς ψυχῆς σου.
Ὑποδέχτηκες τὸν ἀγαπητό σου γιὸ (σ: στις̀ 10 Μαρτίου 1819, ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, μετὰ ἀπὸ ἕντεκα
χρόνια ἀπουσίας, ἐπέστρεψε στὴν Κέρκυρα. Ἡ μητέρα του δὲν ζοῦσε και ̀ ὁ πατέρας του ἦταν πάνω ἀπὸ
ὀγδόντα χρονῶν. Ἀναχώρησε στις̀ 18 Μαΐου 1819), τὸν ὁμοφρόνως ἀνατραφέντα στὴν πατρική σου
ἀγκαλιά, χάρηκες γι` αὐτὸ κατὰ φυσικὸ λόγο, ὅπως ὁ Ἰακὼβ τότε και ̀ ἄρα δοκιμάζεις και ̀ ἐσὺ ἐκείνη τὴν
ἀνέκφραστη εὐφροσύνη, τὴν ὁποία εἶναι ἄξιες νὰ τὴν δεχτοῦν μόνο ἐκεῖνες οἱ καρδιές, στις̀ ὁποῖες κατὰ
τὸν Ἀπολλόδωρο· «Ἡ μεσότητα εἶναι σὲ ὅλα τὰ πράγματα ἡ πιὸ ἐπιθυμητή. Δηλαδή, οὔτε ἀπὸ τὴν πολλὴ
ταπείνωση νὰ ἀφήνεται κανεις̀ στὰ χέρια τῆς τύχης οὔτε ἀντιθέτως νὰ παρασύρεται ἀπὸ τὴν
ὑπερηφάνεια». Οἱ πνευματικοί σου ἀπόγονοι, δηλαδὴ ἡ ἀρετή, τὸ ὑψηλὸ φρόνημα, ἡ μετριοφροσύνη και ̀
πάρα πολλὰ ἄλλα τέτοια προτερήματα τοῦ ἐξοχοτάτου και ̀ πανεκλάμπρου κόμητος κυρίου Ἰωάννου
2/4
Καποδίστρια, τοῦ γλυκύτατου γιοῦ σου, προσφέρουν τὸ ἀνάλογο περιεχόμενο σ` αὐτὸ τὸ θέμα. Σύμφωνα
μὲ αὐτά, κατὰ τὸν Ὅμηρο τὸν ποιητή, «Ἀκουμπᾶ στὸν οὐρανὸ τὸ κεφάλι της (ἡ ἀρετὴ) και ̀ περπατᾶ πάνω
στὴν γῆ». Αυτά ἀνέβασαν αὐτὸν τὸ λαμπρὸ ἄντρα στὸ ἀξίωμα ποὺ τοῦ ἔπρεπε, ἀπὸ τὸν Σεβαστὸ
Αὐτοκράτορα τῶν Ρωσσιῶν. Αὐτὰ κέρδισαν τὴν εὔνοια τῆς αὐτοῦ Μεγαλειότητος. Αὐτὰ τὸν καθιστοῦν
τέτοιον, ὥστε νὰ προσελκύεται ἀπὸ κάθε πρόσωπο. Αὐτά, τέλος, ἀνακουφίζουν τὴν δύστυχη Ἑλλάδα ἀπὸ
τὸν φοβερὸ λιμὸ τῆς περιφρονήσεως, στὸν ὁποῖο τὴν ὑπέβαλαν ὀλέθρια περιστατικά.
Ἄρα, δικός σου ἀπόγονος, πανευγενέστατε ἄρχοντα, εἶναι και ̀ ἡ λαμπρὴ φήμη τοῦ γιοῦ σου, ἡ ὁποία εἶναι
ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν ἀρετῶν, τῆς ὁποίας, κατὰ τὸν ὑμνωδὸ Καλλίμαχο· «Τὰ πόδια της στὴν γῆ, μὰ ἡ
κεφαλὴ της ἄγγιζε τὸν Ὄλυμπο» (Ὕμνος στὴν Δήμητρα). Τέτοιοι λαμπροι ̀ ἀπόγονοι θά μποροῦσαν νὰ
κλονίσουν τὴν ἀρετὴ κάθε ἄλλου ἀνθρώπου, ποὺ θὰ τις̀ εἶχε, ὥστε νὰ πεῖ μαζι ̀ μὲ τὸν Ἐμπεδοκλὴ·
«Χαίρετε· ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀθάνατος Θεός σας, δὲν ἀνήκω πιὰ μεταξὺ τῶν θνητῶν», ἀλλὰ τὴν δική σου, τὴν
ὁποία «Δὲν τὴν ἄγγιξε κανένα μίασμα», ἀπέδειξαν πραγματικὴ γενναιότητα, ἐπειδὴ ἔχει ὡς θεμέλιο τὴν
ἴδια σοφὴ μετριοφροσύνη, ἡ ὁποία βιώνει τὴν ἀγαλλίαση στὴν ταπείνωση, ἀπολαμβάνοντας τοὺς
καρπούς της, ἐπειδή … «Ἐσύ συμβαίνει νὰ κρατεῖς ἀντρεία τὴν ψυχή σου στὰ στήθη σου», σύμφωνα μὲ
τὸν ποιητὴ τὸν Ὅμηρο, και ̀ τέτοιο φρόνημα ἐνστάλαξες ἀπὸ μικρᾶς ἡλικίας στὴν καρδιὰ τοῦ ἐξοχότατου
γιοῦ σου, μὲ τὴν ἀνώτερη ἀνατροφὴ και ̀ παιδεία ποὺ τοῦ καλλιέργησες και ̀ ὁ ὁποῖος, ἂν και ̀ εἶναι τόσο
ξεχωριστός, δὲν ὑπερηφανεύεται, ἀλλὰ μᾶλλον εἶναι περισσότερο γλυκὸς και ̀ εὔθυμος και ̀ καταδεκτικός.
Και ̀ ἔτσι γίνεται, στὰ μὲν συγγενικά του πρόσωπα παράδειγμα ταπεινοφροσύνης, ἄξιος θαυμασμοῦ δὲ
στούς ἄλλους, καθὼς βλέπουν τόση μετριοφροσύνη σὲ τέτοιον ἐπιφανῆ και ̀ ἔξοχο ἄντρα.
Ἀλλὰ γιατί νὰ ἀπαριθμοῦμε μία μία τις̀ ἀρετὲς ἑνὸς τέτοιου τέκνου, σὰν τὸ δικό σου, ἀφοῦ γιὰ νὰ τις̀
ἀπαριθμήσουμε δὲν θὰ ἦταν ἀρκετὰ , κατὰ τὸν ποιητή, «δέκα γλῶσσες και ̀ δέκα στόματα»; Ἢ τί νὰ
ποῦμε, ὥστε νὰ ἐκφράσουμε τὸν θαυμασμό μας γιὰ ἕναν τέτοιο ἐνάρετο πατέρα; «Ἐσὺ εἶσαι καλὸς και ̀
συνετός· καλὸς εἶναι και ̀ ὁ λόγος σου, καλὰ εἶναι και ̀ τὰ ἔργα σου», κατὰ τὸν Θέογνι.
Ὅλα αὐτὰ ἐπειδὴ εἶναι γνωστὰ σὲ ὅλους, εἶναι περιττὸ νὰ τὰ ἀπαριθμήσουμε. Διότι ἔχεις και ̀ πολλὰ ἄλλα
πνευματικὰ «τέκνα», τὰ ὁποῖα δὲν ἐπιτρέπει τὸ ταπεινὸ φρόνημα τοῦ ἔνδοξου γιοῦ σου νὰ
ἀποκαλύπτονται, κάνοντας ὑπακοὴ στὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία λέει· «μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί
ποιεῖ ἡ δεξιά σου». Ὅμως εἶναι και ̀ ἀδύνατο πάλι τὸ νὰ μὴ γίνει φανερὸ καθετι ̀ κρυφό, διότι «ὁ λύχνος δὲν
τοποθετεῖται κάτω ἀπὸ τὸν κάδο». Γι` αὐτὸν τὸ λόγο κρίνουμε πὼς εἶναι ἀπαραίτητο χρέος μας, τὸ νὰ
κοινοποιήσουμε μία ἀπὸ τις̀ πολλὲς ἄλλες κρυμμένες ἀρετές του, δηλαδὴ τὴν πρόνοιά του, τὸν θεοσεβῆ
ζῆλο του και ̀ τὴν ἀκούραστη φροντίδα, τὴν ὁποία ἀνέλαβε ἡ αὐτοῦ ἐξοχότητα, γιὰ τὴν ἔκδοση τῶν
Ἐπιστολῶν τοῦ θείου ἀποστόλου Παύλου, μὲ τὴν ἐξήγησή τους, ἡ ὁποία μεταφράστηκε στὴν νεότερη
Ἑλληνική, μὲ πολλὲς και ̀ ἀξιόλογες σημειώσεις, ἀπὸ τὸν ἐν μακαρία τῇ λήξει ἀείμνηστο Νικόδημο (†1809),
τὸν σοφὸ και ̀ ἐνάρετο ἐκεῖνον ἄνδρα, ὁ ὁποῖος κατέβαλε μύριους ὅσους κόπους γιὰ τὴν κοινὴ ὠφέλεια
τῶν χριστιανῶν, ἄλλοτε μὲν συγκεντρώνοντας, ἄλλοτε δὲ μεταφράζοντας, ἄλλοτε δέ, σὰν πηγὴ ποὺ
βγάζει ἄφθονη τὴν γνώση και ̀ κυρίως τῆς φιλολογίας του και ̀ γνώσεως περι ̀ τὰ Ἐκκλησιαστικά,
καταγράφοντας δικά του συγγράμματα, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποία εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας σὲ διάφορες
ἐποχές.
Οὔτε οἱ πολιτικὲς του φροντίδες, ἀπὸ τις̀ ὁποῖες περιστοιχίζεται ἀδιάκοπα οὔτε ὁ πόθος τοῦ παιδιοῦ, ποὺ
θέλει νὰ πέσει στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ φιλόστοργου πατέρα του οὔτε ἡ φυσικὴ ἀνάγκη γιὰ ἐνασχόληση μὲ τὰ
προβλήματα τῆς δικῆς του ὑγείας και ̀ μύρια ἄλλα παρόμοια, μπόρεσαν νὰ ἀναχαιτίσουν τὸν ἔνθεο ζῆλο
του και ̀ τὴν συνεχῆ σκέψη, ὥστε νὰ ἐκδώσει τὸ ἐπωφελέστατο αὐτὸ βιβλίο. Ἀλλὰ ὁ ἴδιος μὲν ἔγινε ἡ
βασικὴ δύναμη και ̀ αἰτία, μὲ τὴν πάρα πολὺ μεγάλη συνεισφορά του και ̀ ἐκτὸς αὐτοῦ προσκάλεσε και ̀
3/4
ἄλλους πολλούς, προτρέποντάς τους σὲ συνδρομὴ μὲ τὴν ἐκλαμπρότητά του, μὲ σκοπό, ἄμεσο ἢ ἔμμεσο
νὰ ἐκδοθεῖ ἕνα τέτοιο πόνημα, τὴν ἔκδοση τοῦ ὁποίου ἐπιθύμησαν πολλὲς καρδιὲς ἐδῶ και ̀ πολὺ χρόνο.
Ὁλοκλήρωσε δὲ τελικῶς τὸ ἔργο ὁ μοναδικὸς θερμός του ζῆλος γιὰ τὸ κάθε καλὸ και ̀ ἡ προστασία τῆς
ἐξοχότητάς του.
Παιδι ̀ δικό σου, λοιπόν, εἶναι και ̀ ἡ ἔκδοση τοῦ ἔργου αὐτοῦ, πανευγενέστατε Ἄρχοντα, και ̀ σὰν τέτοιο, σὲ
ποιὸν ἄλλον θὰ ἦταν πιὸ σωστὸ και ̀ πρέπον νὰ τὸ ἀφιερώσουμε, ἐκτὸς ἀπὸ σένα, ποὺ ἀγνοεῖς ἀκόμη και ̀
αὐτὴν τὴν ξεχωριστὴ ἀρετὴ τοῦ ἐξοχότατου γιοῦ σου; Διότι, ἂν τὸ ἀφιερώσουμε πρὸς τὸν πραγματικὸ
αἴτιο τῆς ἐκδόσεως, θὰ προκαλούσαμε, μὲ κάθε βεβαιότητα, τὴν μετριοπαθῆ και ̀ εὐαγγελικὴ ψυχή του, ἀφ`
ἑνὸς μὲν ἐπειδὴ συνηθίζει νὰ κρύβει τὰ τόσο μεγάλα και ̀ ἐνάρετα κατορθώματά του, τὰ ὁποία θὰ
μποροῦσαν νὰ κρυφτοῦν ἐξίσου, ὅσο οἱ ἀκτίνες τοῦ ἥλιου ἀπὸ ἀραιὴ συννεφιά, ἀφ` ἑτέρου δὲ ἐπειδὴ
ἔχει πλήρη γνώση τῆς συνειδήσεώς του.
Λοιπόν, ἐσένα, τέτοιον πατέρα, τέτοιου γιοῦ, σοῦ ἀφιερώνουμε τὸ δικό σου τέκνο και ̀ μόνο σὰν τέτοιο και ̀
ὄχι ὡς ἀφιέρωμα δικό μας, φιλοφρόνως σὲ παρακαλοῦμε νὰ ἀποδεχτεῖς μὲ τὴν συνήθη σου ἀγαθὴ
διάθεση, μαζι ̀ δὲ και ̀ γιὰ τὸν ἴδιο λόγο και ̀ τὴν δική μας ταπεινὴ εὐγνωμοσύνη, ἡ ὁποία παραμένει μέσα
στις̀ καρδιὲς μας ἀτελείωτη, ἡ ὁποία μᾶς ὑποχρεώνει ἐπιπλέον νὰ παρακαλέσουμε μὲ πολλὴ θερμὴ
προσευχὴ τὸν Θεὸ ὑπὲρ τῆς ὑγείας, τῆς εὐτυχίας και ̀ στερεώσεως τοῦ ἐξοχότατου γιοῦ σου, ὁ ὁποῖος
εἶναι τὸ καύχημα τοῦ Γένους, μακροζωία δὲ ὑπὲρ τῆς πανευγενείας σου, μαζι ̀ μὲ ὅλη τὴν χαρισματικὴ και ̀
εὐγενέστατη ὁμάδα τῶν γλυκύτατων παιδιῶν σου.
Τῆς σῆς πανευγενείας
Οἱ ἐλάχιστοι και ̀ ὑποκλινεῖς εὐχέται και ̀ δοῦλοι
Στέφανος και ̀ Νεόφυτος Ἁγιορεῖται
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ «ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΙΔ΄ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ ΑΠΟΣΤ. ΠΑΥΛΟΥ» ΤΟΜΟΣ Α΄
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ»
Εἰσαγωγὴ – Μετάφραση – Ἐπιμέλεια:
Σάββας Ἠλιάδης,
Κιλκίς, 5-5-2021
πηγή
4/4

Επιστολή Αγιορειτών Πατέρων πρός τον πατέρα του Καποδίστρια όπου επισημαίνονται οι αρετές του!

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Επιστολή Αγιορειτών Πατέρων πρός τον πατέρα του Καποδίστρια όπου επισημαίνονται οι αρετές του!

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Ἐπιστολὴ Ἁγιορειτῶν Πατέρων πρὸς τὸν πατέρα τοῦ

Καποδίστρια, στὴν ὁποία ἐπισημαίνονται καὶ ἐκθειάζονται οἱ

27 Σεπτεμβρίου 2021 σε ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ

Εἰσαγωγὴ – Μετάφραση – Ἐπιμέλεια: Σάββας Ἠλιάδης, δάσκαλος.

Τῷ πανευγενεστάτω κόμητι κυρίω

ΑΝΤΩΝΙΩ ΜΑΡΙΑ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Ἰππεῖ (Ἱππότη) τοῦ τάγματος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῶν Ἱεροσολύμων

Τῆς σῆς πανευγενείας

Οἱ ἐλάχιστοι και ̀ ὑποκλινεῖς εὐχέται και ̀ δοῦλοι

Στέφανος και ̀ Νεόφυτος Ἁγιορεῖται

ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ «ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΙΔ΄ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ ΑΠΟΣΤ. ΠΑΥΛΟΥ» ΤΟΜΟΣ Α΄

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ»

Εἰσαγωγὴ – Μετάφραση – Ἐπιμέλεια:

You might also like