Professional Documents
Culture Documents
Luis Sepúlveda
1
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Τίτλος πρωτοτύπου:
Historia de una gaviota y del gato que le enseñó a volar
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ενα γλάρο να πετάει
Εξώφυλλο-Εικονογράφηση: Claudia Biclinsky Εκτύπωση: Πάνος
Γκόνης Βιβλιοδεσία: Θ. Ηλιόπουλος - Π. Ροδόπουλος
Εκδόσεις opera
ISBN: 960-7073-36-3
Luis Sepulveda
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Μετάφραση Αχιλλέας Κυριακιδης
Εξώφυλλο - Εικονογράφηση Claudia Bielinsky
Τέταρτη έκδοση
Εκδόσεις opera Α8ήνα 2001
Στονς γιους μου, Σεμπαστιάν, Μαξ και Λεόν, το καλύτερο τσούρμο
των ονείρων μου.
Στο Αμβούργο, γιατί εκεί μπάρκαραν.
Και, φυσικά, στο γάτο Ζορμπά.
2
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Πρώτο Μέρος
1. Βόρεια Θάλασσα
3
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
4
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
ανθεκτικά φτερά τους, θ' άρχιζε το πιο ωραίο κομμάτι του ταξιδιού:
θα τους μάθαιναν να πετάνε στον ουρανό της Βισκάιας.
Η Κενγκά βούτηξε το κεφάλι για ν' αρπάξει την τέταρτη ρέγκα, κι
έτσι δεν άκουσε το κρώξιμο συναγερμού που έσκισε τον αέρα:
«Κίνδυνος δεξιά! Όλοι πάνω!»
Όταν η Κενγκά έβγαλε το κεφάλι απ' το νερό, ήταν ολομόναχη στην
απεραντοσύνη του ωκεανού.
5
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
6
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
7
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
8
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
9
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
10
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
3. Αμβούργο εν όψει
11
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
12
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
13
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
14
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Ο γάτος που ήταν μαύρος και πελώριος και χοντρός, λιαζόταν στο
μπαλκόνι, ρονρονίζοντας, και σκεφτόταν τι ωραία που την
περνούσε εκεί, ξαπλωμένος ανάσκελα, με τις ζεστές ακτίνες πάνω
στην κοιλιά, τα τέσσερα πόδια μαζεμένα και την ουρά απλωμένη.
Τη στιγμή ακριβώς που έστριβε τεμπέλικα το κορμί για να λιάσει
και τη ράχη του, άκουσε το βόμβο κάποιου πετούμενου που δεν
μπόρεσε να καταλάβει τι ήταν, και που ζύγωνε με μεγάλη
ταχύτητα. Τινάχτηκε πάνω, στήθηκε γερά στα τέσσερα ποδάρια
του, κι ίσα που πρόλαβε να χωθεί σε μια γωνιά, αποφεύγοντας το
γλάρο που έπεσε στο μπαλκόνι του.
Πιο βρόμικο πουλί δεν είχε ξαναδεί! Όλο του το κορμί ήταν
ποτισμένο με μια μαύρη ουσία που έζεχνε.
Ο Ζορμπάς ξεπέρασε το πρώτο σοκ, κι ο γλάρος έκανε μια
προσπάθεια ν' ανασηκωθεί, μαζεύοντας τις φτερούγες.
«Έχω δει και κομψότερες προσγειώσεις» νιαούρισε ο γάτος.
«Το ξέρω. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα» έκρωξε η Κενγκά.
«Ρε συ, τα χάλια σου έχεις!» νιαούρισε ο Ζορμπάς. «Και τι είν' αυτό
που 'χεις πάνω σου; Σκυλοβρωμάει!»
«Με βρήκε το μαύρο κύμα. Η μαύρη μάστιγα. Η κατάρα των
15
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
16
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
17
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
5. Αναζητώντας συμβουλές
18
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
19
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
20
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
21
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Ο Ξερόλας ζούσε σ' ένα μέρος που δεν είναι και πολύ εύκολο να το
περιγράψει κανείς, γιατί, εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε να
εκληφθεί ως ένα συνονθύλευμα παράξενων αντικειμένων, ένα
μουσείο εξωφρενικοτήτων, ένα νεκροταφείο παρωχημένων
μηχανών, η πιο χαοτική βιβλιοθήκη του κόσμου ή το εργαστήρι
κάποιου σοφού επινοητή απροσδιόριστων ευρεσιτεχνιών. Όμως,
δεν ήταν τίποτα απ' όλα αυτά, ή μάλλον, ήταν κάτι πολύ
περισσότερο απ' όλα αυτά.
To μέρος λεγόταν «To Παζάρι του Λιμανιού», κι ο ιδιοκτήτης του, ο
Χάρι, ήταν ένας γερο-θαλασσόλυκος που, ταξιδεύοντας πενήντα
χρόνια στις επτά θάλασσες, αφοσιώθηκε στη συλλογή κάθε είδους
αντικειμένων απ' τα εκατοντάδες λιμάνια που επισκεπτόταν.
Όταν γέρασε, ο Χάρι αποφάσισε ν' αλλάξει τη ζωή του θαλασσινού
με αυτήν του ναυτικού της στεριάς, κι άνοιξε ένα μαγαζί με όλα τα
αντικείμενα που είχε συλλέξει. Νοίκιασε ένα τριώροφο στο δρόμο
του λιμανιού, κι επειδή ο χώρος δεν του έφτανε για να στεγάσει την
παράξενη συλλογή του, νοίκιασε και το διπλανό κτίριο, ένα
διώροφο, αλλά και πάλι είχε πρόβλημα. Τελικά, αφού νοίκιασε κι
22
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
ένα τρίτο κτίριο, κατέληξε ότι είχε πια τον αναγκαίο χώρο για να
διατάξει τα συλλεκτικά του αντικείμενα — βέβαια, σύμφωνα με την
εντελώς ιδιότυπη αίσθηση του περί τάξεως.
Στα τρία σπίτια που συνδέονταν με διαδρόμους και στενές σκάλες,
θα πρέπει να υπήρχαν γύρω στο ένα εκατομμύριο αντικείμενα, απ'
τα οποία αξίζει να ξεχωρίσουμε!
Επτά χιλιάδες διακόσια καπέλα με ελαστικά γείσα, για να μην τα
παίρνει ο αέρας.
Εκατόν εξήντα τιμόνια από καράβια που, απ' το να γυρίζουν όλον
τον κόσμο, μπέρδεψαν την πλώρη με την πρύμη τους.
Διακόσια σαράντα πέντε καραβοφάναρα από πλεούμενα που
αψήφησαν τις πιο πυκνές ομίχλες.
Δώδεκα πομπούς ασυρμάτου, στραπατσαρισμένους απ' τα χέρια
εξοργισμένων καπετάνιων.
Διακόσιες πενήντα έξι πυξίδες που δεν έχασαν ποτέ τον μπούσουλα.
Έξι ξύλινους ελέφαντες σε φυσικό μέγεθος.
Δύο στρουθοκαμήλους, βαλσαμωμένες την ώρα που αγναντεύουν
την έρημο.
Μία βαλσαμωμένη πολική αρκούδα, που είχε στην κοιλιά της το —
επίσης βαλσαμωμένο — δεξί χέρι ενός Νορβηγού εξερευνητή.
Επτακόσιους ανεμιστήρες που τα πτερύγια τους δημιουργούσαν τις
δροσερές αύρες των δειλινών στους τροπικούς.
Χίλιες διακόσιες αιώρες από γιούτα, η καθεμιά εφοδιασμένη μ' ένα
πιστοποιητικό που εγγυόταν τα καλύτερα όνειρα.
Χίλιες τριακόσιες μαριονέτες της Σουμάτρας που είχαν ερμηνεύσει
αποκλειστικά ιστορίες αγάπης.
Εκατόν είκοσι τρεις προβολείς διαφανειών, καθένας με το
«καρουσέλ» του, που έδειχναν τοπία στα οποία μπορεί ο καθένας
να ζήσει ευτυχισμένος για πάντα.
Πενήντα τέσσερις χιλιάδες μυθιστορήματα σε σαράντα επτά
γλώσσες.
Δύο αντίγραφα του Πύργου του Άιφελ — το πρώτο, φτιαγμένο με
μισό εκατομμύριο βελόνες ραψίματος" το δεύτερο, με τριακόσιες
χιλιάδες οδοντογλυφίδες.
Τρία κανόνια εγγλέζικων πειρατικών.
Δεκαεπτά άγκυρες που βρέθηκαν στο βυθό της Βόρειας Θάλασσας.
Δύο χιλιάδες πίνακες με ηλιοβασιλέματα.
23
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
24
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
25
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
26
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
27
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
28
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
29
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
30
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
31
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
32
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
33
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
ο Ξερόλας.
«Αυτό ακριβώς θα νιαούριζε κι ο κύριος Κολονέλο» νιαούρισε ο
Γραμματικός. «Μην του παίρνετε το νιαούρισμα απ' το στόμα.»
«...υποσχέσεις, δύσκολο να τηρηθούν» συνέχισε απτόητος ο
Κολονέλο, «αν και ξέρουμε πως ένας γάτος του λιμανιού πάντα
τηρεί ό,τι νιαουρίσει. Για να τον βοηθήσουμε να τηρήσει την
υπόσχεση του, διέταξα τον σύντροφο Ζορμπά να μην αφήσει τ'
αβγό απ' τα μάτια του μέχρι να γεννηθεί το γλαρόνι, και το
σύντροφο Ξερόλα να συμβουλευτεί την εμπιδο... εγκλοδιπ...
τελοσπάντων, αυτά εκεί τα βιβλία, και να βρει καθετί σχετικό με
την τεχνική της πτήσης. Και τώρα, ας αποχαιρετήσουμε αυτό το
θύμα της εγκληματικής αδιαφορίας των ανθρώπων. Ας στρέψουμε
τους λαιμούς μας στο φεγγάρι κι ας νιαουρίσουμε το τραγούδι
αποχαιρετισμού των γάτων του λιμανιού.»
Εκεί, λοιπόν, στη ρίζα της γέρικης καστανιάς, οι τέσσερις γάτοι
έπιασαν να νιαουρίζουν έναν θλιμμένο σκοπό, και στα νιαουρίσματα
τους προστέθηκαν αμέσως αυτά των γύρω γάτων, κι ύστερα των
γάτων απ' την άλλη όχθη του ποταμού, και στα νιαουρίσματα των
γάτων ενώθηκαν τα γαβγίσματα των σκύλων, το παραπονιάρικο
κελάηδισμα των καναρινιών απ' τα κλουβιά τους και των
σπουργιτιών απ' τις φωλιές τους, το θλιμμένο τσίριγμα των
ποντικών, ακόμα και οι άρυθμες στριγκλιές του χιμπαντζή Ματίας.
Τα φώτα όλων των σπιτιών του Αμβούργου άναψαν, κι οι κάτοικοι
τους αναρωτήθηκαν τους λόγους αυτής της παράξενης θλίψης που
είχε πιάσει ξαφνικά όλα τα ζώα.
34
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Δεύτερο Μέρος
35
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Πέρασε πολλές μέρες καθισμένος δίπλα στ' αβγό ο γάτος που ήταν
μαύρος και πελώριος και χοντρός, προστατεύοντας το, τυλίγοντας
το με όλη την απαλότητα των βελουδένιων του ποδιών, κάθε φορά
που, με μιαν αθέλητη κίνηση του σώματος, το πήγαινε πιο πέρα
έναν-δυο πόντους. Ήταν μέρες ατελείωτες και άχαρες, που μερικές
φορές του φαίνονταν εντελώς άχρηστες, αφού συλλάμβανε τον
εαυτό του να φροντίζει ένα άψυχο αντικείμενο, κάτι σαν εύθραυστη
πέτρα, κάτασπρη, με γαλάζια στίγματα.
Μια φορά, πιασμένος απ' την ακινησία (αν και, υπακούοντας στις
διαταγές του Κολονέλο, δεν το κουνούσε ρούπι απ' τ' αβγό, παρά
μόνο για να πάει να φάει και να κάνει την ανάγκη του), ένιωσε τον
πειρασμό να εξακριβώσει αν μες σ' αυτόν το θόλο από ασβέστιο
μεγάλωνε πράγματι ένα γλαρόνι. Πλησίασε το ένα αφτί στ' αβγό, κι
ύστερα το άλλο, αλλά δεν κατάφερε ν' ακούσει τίποτα. Εξίσου
άτυχος ήταν κι όταν προσπάθησε να δει στο εσωτερικό του αβγού,
36
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
37
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
38
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
«Μαμά! Μαμά!» έκρωζε και ξανάκρωζε το γλαρόνι που 'χε βγει πια
απ' τ' αβγό. Ήταν άσπρο σαν το γάλα, και το σώμα του ήταν
μισοκαλυμμένο με κάτι αραιά, κοντά και τρυφερά πούπουλα.
Προσπάθησε να κάνει
ένα-δυο βήματα, αλλά σωριάστηκε κοντά στην κοιλιά του Ζορμπά.
«Μαμά, πεινάω!» έκρωξε, ραμφίζοντας τον. Και τι να του 'δινε να
φάει; Ο Ξερόλας δεν του 'χε πει τίποτα σχετικό. Ήξερε πως οι
γλάροι έτρωγαν ψάρια, μα τώρα πού να το ' βρίσκε το ψάρι; Ο
Ζορμπάς έτρεξε ώς την κουζίνα και γύρισε, τσουλώντας μια
μελιτζάνα.
Το γλαρόνι σηκώθηκε στα τρεμάμενα πόδια του και χίμηξε στο
ζαρζαβατικό. Το κίτρινο ραμφάκι έπεσε πάνω στη φλούδα και
λύγισε σαν να 'ταν από λάστιχο* με τη δεύτερη προσπάθεια, το
γλαρόνι έπεσε προς τα πίσω.
39
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
40
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
41
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
42
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
3. Ο κίνδυνος παραμονεύει
43
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
44
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
45
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
46
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
47
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
48
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
49
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
50
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
5. Θηλυκό ή αρσενικό;
51
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
52
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
53
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
ευτυχισμένος ο Σταβέντο.
54
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Η Καλότυχη μεγάλωσε γρήγορα και μες στα χάδια των γάτων. Ένα
μήνα μετά από τότε που την πήγαν στο μαγαζί του Χάρι, ήταν μια
νεαρή και σβέλτη γλαροπούλα, με ασημιά φτερά και μεταξένια.
Όταν έρχονταν τουρίστες στο μαγαζί, η Καλότυχη, ακολουθώντας
τις οδηγίες του Κολονέλο, καθόταν ήσυχη ανάμεσα στ' άλλα πουλιά,
κάνοντας πως ήταν κι αυτή βαλσαμωμένη. Τ' απογεύματα, όμως,
όταν το μαγαζί έκλεινε, κι ο γερο-θαλασσόλυκος πήγαινε να
πλαγιάσει, τότε η γλαροπούλα σεργιάνιζε με το ξεγοφιαστό
περπάτημα των υδρόβιων πτηνών σ' όλα τα δωμάτια, θαυμάζοντας
τα χιλιάδες παράξενα αντικείμενα, ενόσω ο Ξερόλας διάβαζε του
κόσμου τα βιβλία, ψάχνοντας τη μέθοδο με την οποία ο Ζορμπάς θα
της μάθαινε να πετάει.
«Η πτήση συντελείται με την απώθηση αέρα προς τα πίσω και προς
τα κάτω» νιαούριζε, με τη μύτη κολλημένη στα βιβλία του. «Αχά!
Αυτό είναι σημαντικό!»
55
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
56
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
57
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
7. Μαθαίνοντας να πετάει
58
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
59
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
«Ναι. Καιρός της είναι. Είναι πια μεγάλη και δυνατή» νιαούρισε ο
Ζορμπάς.
«Πετάξτε, Καλότυχη! Προσπαθήστε!» νιαούρισε ο Γραμματικός.
Ακούγοντας τα νιαουρίσματα των φίλων της, η Καλότυχη δίπλωσε
τα φτερά και τους πλησίασε. Ξάπλωσε δίπλα στον Ζορμπά κι έπιασε
να βγάζει κάτι θορύβους απ' το ράμφος της, σαν για να δείξει ότι
ρονρόνιζε.
Το δεύτερο περιστατικό συνέβη την επόμενη μέρα, όταν οι γάτοι
άκουγαν τον Σταβέντο να τους διηγείται μια ιστορία.
«...κι όπως σας νιαούριζα πιο πριν, τα κύματα ήταν τόσο ψηλά,
που δεν μπορούσαμε να δούμε την κόστα, και, μα το λίπος της
μουρούνας!, για κακή μας τύχη, μας είχε χαλάσει κι η πυξίδα.
Πέντε μερόνυχτα περάσαμε στο μάτι του κυκλώνα και δεν ξέραμε
αν πλέαμε για την κόστα ή ανοιγόμαστε στη θάλασσα. Και τότε,
εκεί που μας είχαμε ξεγραμμένους, ο τιμονιέρης είδε ένα σμήνος
γλάρους. Τι χαρά, σύντροφοι! Βάλαμε πλώρη ακολουθώντας το
πέταγμα των γλάρων, και καταφέραμε να φτάσουμε στην ξηρά. Μα
τις δαγκάνες του μπαρακούντα! Εκείνοι οι γλάροι μάς έσωσαν τη
ζωή. Αν δεν τους είχαμε δει, τώρα δε θα 'μουν εδώ να σας
νιαουρίζω την ιστορία.»
Η Καλότυχη, που παρακολουθούσε πάντα με μεγάλη προσοχή τις
ιστορίες του καραβόγατου, τον άκουγε με τα μάτια ορθάνοιχτα.
«Μα οι γλάροι πετάνε και στην καταιγίδα;» έκρωξε.
«Μα τα σκατά του χελιού! Οι γλάροι είναι τα πιο δυνατά πτηνά του
κόσμου. Δεν υπάρχει πουλί που να ξέρει να πετάει καλύτερα απ' το
γλάρο» νιαούρισε ο Σταβέντο.
Τα νιαουρίσματα του γάτου άγγιξαν πολύ βαθιά την καρδιά της
Καλότυχης. Χτυπούσε το πάτωμα με τα ποδάρια της, και το ράμφος
της κουνιόταν νευρικά.
«Θέλουμε να πετάξουμε, δεσποινίς;» νιαούρισε ο Ζορμπάς.
Η Καλότυχη τους κοίταξε έναν έναν πριν απαντήσει:
«Ναι. Σας παρακαλώ, μάθετε με να πετάω!» Οι γάτοι νιαούρισαν τη
χαρά τους, κι ύστερα στρώθηκαν στη δουλειά. Την περίμεναν καιρό
αυτή τη στιγμή. Με όλη την υπομονή που μόνο οι γάτοι μπορούν να
έχουν, καιροφυλακτούσαν για τη στιγμή που η γλαροπούλα θα τους
εξέφραζε την επιθυμία της να πετάξει, γιατί ένα παλιό ρητό των
γάτων έλεγε πως το πέταγμα είναι ένα πολύ προσωπικό ζήτημα.
60
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Και πιο ευτυχής απ' όλους ήταν ο Ξερόλας, που είχε ήδη βρει τα
βασικά γύρω απ' την πτήση στον τόμο έντεκα, γράμμα Λ, της
εγκυκλοπαίδειας, κι αυτό τον αναγόρευε σε υπεύθυνο των
επιχειρήσεων.
«Έτοιμη για απογείωση!» νιαούρισε ο Ξερόλας.
«Έτοιμη για απογείωση!» έκρωξε η Καλότυχη.
«Κατέβα στο πάτωμα με τα σημεία στήριξης "α" και "β"» νιαούρισε ο
Ξερόλας, »κι άρχισε να τρέχεις στο διάδρομο!»
Η Καλότυχη άρχισε να προχωράει, αλλά πολύ αργά, σαν να πήγαινε
πάνω σε αλάδωτα πατίνια.
«Πιο γρήγορα!» νιαούρισε ο Ξερόλας.
Η γλαροπούλα άρχισε να πηγαίνει λίγο πιο γρήγορα.
«Τώρα, έκταση των σημείων γ και ο !» νιαούρισε ο Ξερόλας.
Η Καλότυχη, καθώς προχωρούσε, άνοιξε τις φτερούγες της.
«Τώρα, σήκωσε το σημείο "ε"!» νιαούρισε ο Ξερόλας.
Η Καλότυχη σήκωσε το φτερό της ουράς.
«Και τώρα, κίνησε από πάνω προς τα κάτω τα σημεία "γ" και "δ",
σπρώχνοντας τον αέρα προς τα κάτω, και, ταυτόχρονα, μάζεψε τα
σημεία "α" και "β"!» νιαούρισε ο Ξερόλας.
Η Καλότυχη χτύπησε τις φτερούγες, μάζεψε τα πόδια, σηκώθηκε
κάνα-δυο πόντους, κι ύστερα έσκασε στο πάτωμα σαν το σακί.
Μ' ένα σάλτο, οι γάτοι κατέβηκαν απ' τη βιβλιοθήκη κι έτρεξαν προς
το μέρος της. Τα μάτια της ήταν γεμάτα δάκρυα.
«Είμαι άχρηστη! Άχρηστη!» έκρωξε απαρηγόρητη.
«Κανείς δεν πετάει με την πρώτη φορά. Εσύ, όμως, θα τα
καταφέρεις. Σ' το υπόσχομαι» νιαούρισε ο Ζορμπάς και της έγλειψε
το κεφάλι.
Ο Ξερόλας βάλθηκε να δει πού είχε κάνει λάθος, διαβάζοντας και
ξαναδιαβάζοντας για την πτητική μηχανή του Λεονάρντο.
61
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
62
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
63
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
64
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
65
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
66
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
67
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Ο Ζορμπάς πήρε το δρόμο μέσα από τις στέγες, ώσπου έφτασε στο
μπαλκόνι του ανθρώπου που είχε επιλεγεί. Βλέποντας την
Μπουμπουλίνα ξαπλωμένη ανάμεσα στις γλάστρες, αναστέναξε πριν
νιαουρίσει.
«Μπουμπουλίνα, μην ταράζεσαι. Είμαι πάνω στη στέγη.»
«Τι θέλεις; Ποιος είσαι;» νιαούρισε η γάτα και σηκώθηκε.
«Μη φεύγεις, σε παρακαλώ. Με λένε Ζορμπά, και μένω εδώ κοντά.
Είναι ανάγκη να με βοηθήσεις. Μπορώ να κατέβω στο μπαλκόνι;»
νιαούρισε ο Ζορμπάς ντροπαλά.
Η γάτα τού έκανε ένα νεύμα με το κεφάλι. Ο Ζορμπάς πήδηξε στο
μπαλκόνι και κάθισε στα πισινά του πόδια. Η Μπουμπουλίνα
πλησίασε για να τον μυρίσει.
«Μυρίζεις βιβλία, μούχλα, παλιό ύφασμα, πουλί, σκόνη, αλλά το
τρίχωμα σου είναι καθαρό» νιαούρισε η γάτα.
«Είναι οι μυρωδιές του μαγαζιού του Χάρι. Μην παραξενευτείς αν
σου μυρίσω και χιμπαντζή» νιαούρισε ο Ζορμπάς.
Μια απαλή μουσική έφτανε ώς το μπαλκόνι.
«Τι ωραία μουσική!» νιαούρισε ο Ζορμπάς.
«Βιβάλντι. Οι τέσσερις εποχές. Τι θέλεις από μένα;» νιαούρισε η
68
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Μπουμπουλίνα.
«Να μ' αφήσεις να περάσω, και να με πας στον άνθρωπο σου»
νιαούρισε ο Ζορμπάς.
«Αδύνατον» νιαούρισε η Μπουμπουλίνα. «Τώρα εργάζεται, και
κανένας —ούτε κι εγώ ακόμα— δεν μπορεί να τον διακόψει.»
«Σε παρακαλώ. Είναι κάτι πολύ επείγον. Σ' το ζητάω εξ ονόματος
όλων των γάτων του λιμανιού» νιαούρισε ο Ζορμπάς.
«Τι τον θέλεις;» νιαούρισε η Μπουμπουλίνα.
«Πρέπει να του νιαουρίσω κάτι» νιαούρισε ο Ζορμπάς.
«Αυτό είναι ταμπού! Φεύγα από δω!» νιαούρισε η Μπουμπουλίνα κι
έβγαλε τα νύχια της.
«Όχι. Κι αφού δε θέλεις να με πας σ' αυτόν, ας έρθει αυτός εδώ. Σ'
αρέσει η ροκ, γατούλα;» νιαούρισε ο Ζορμπάς.
Μέσα στο διαμέρισμα, ο άνθρωπος πληκτρολογούσε στη
γραφομηχανή του. Ένιωθε ευτυχισμένος, γιατί τελείωνε ένα
ποίημα, κι οι στίχοι τού έβγαιναν με εκπληκτική ευκολία. Εκείνη τη
στιγμή, ακούστηκαν απ' το μπαλκόνι τα νιαουρίσματα ενός γάτου
που δεν ήταν η Μπουμπουλίνα του. Ήταν κάτι ακανόνιστα
νιαουρίσματα, που υποτίθεται ότι κρατούσαν ένα ρυθμό. Ο ποιητής,
ενοχλημένος, αλλά κι απορημένος, βγήκε στο μπαλκόνι, και
χρειάστηκε να τρίψει τα μάτια του για να πιστέψει αυτό που
έβλεπε.
Στο μπαλκόνι, η Μπουμπουλίνα έφραζε τ' αφτιά της με τα
μπροστινά της ποδάρια, ενώ, μπροστά της, ένας γάτος που ήταν
μαύρος και πελώριος και χοντρός, ξαπλωμένος πλαγιαστά,
κρατούσε με το ένα μπροστινό ποδάρι την ουρά του, σαν να 'ταν
μουσικό όργανο, κι ανεβοκατέβαζε το άλλο του ποδάρι, σαν να 'ταν
η χορδή του οργάνου, ενώ έβγαζε απ' το στόμα του εκνευριστικά
νιαουρίσματα.
Μόλις συνήλθε από την έκπληξη, ο ποιητής δεν μπόρεσε να μην
ξεκαρδιστεί, κι όταν διπλώθηκε, κρατώντας την κοιλιά του από τα
γέλια, ο Ζορμπάς εκμεταλλεύτηκε τη στιγμή για να τρυπώσει στο
διαμέρισμα.
Όταν ο άνθρωπος, πάντα γελώντας, επέστρεψε στο γραφείο του,
είδε τον γάτο που ήταν μαύρος και πελώριος και χοντρός, να
κάθεται σε μια πολυθρόνα.
«Ωραίο ρεσιτάλ, μα την αλήθεια!» είπε ο άνθρωπος. »Είσαι ένας
69
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
70
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
71
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
11. Το πέταγμα
72
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
73
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
74
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
75
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
76
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Περιεχόμενα
Πρώτο Μέρος
1. Βόρεια Θάλασσα................
2. Ένας γάτος που ήταν μαύρος
και πελώριος και χοντρός........
3. Αμβούργο εν όψει...............
4. Το τέλος μιας πτήσης...........
5. Αναζητώντας συμβουλές.........
6. Ένα περίεργο μέρος.............
7. Ένας γάτος που τα ξέρει όλα.....
8. Ο Ζορμπάς αρχίζει να εκπληρώνει τα υπεσχημένα.................
9. Μια θλιβερή νύχτα..............
Δεύτερο Μέρος
1. Ένας γάτος που κλωσάει........
2. Δεν είν' εύκολο να 'σαι μαμά..........
3. Ο κίνδυνος παραμονεύει...............
4. Ο κίνδυνος δε λέει να περάσει..........
5. Θηλυκό ή αρσενικό...................
6. Η Καλότυχη, πραγματικά καλότυχη ..
7. Μαθαίνοντας να πετάει..............
8. Οι γάτοι αποφασίζουν να καταρρίψουν
ένα ταμπού.........................
9. Η εκλογή του ανθρώπου.............
10. Ένας γάτος, μια γάτα κι ένας
ποιητής...........................
11. Το πέταγμα........................
77