Professional Documents
Culture Documents
faktörlerinin etkilerini
açıklayabilecek,
• Risk altındaki çocukları
sıralayabilecek,
• Risk grubundaki çocukların
özelliklerini açıklayabilecek,
• Risk altındaki çocukların
özelliklerini karşılaştırabilecek,
• Risk altında bulunan çocukların
ÜNİTE
gelişimlerini desteklemek için
öneriler sunabileceksiniz.
4
© Bu ünitenin tüm yayın hakları Atatürk Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi’ne aittir. Yazılı izin alınmadan
ünitenin tümünün veya bir kısmının elektronik, mekanik ya da fotokopi yoluyla basımı, yayımı, çoğaltımı ve
dağıtımı yapılamaz.
Risk Altındaki Çocuklar
Çalışan çocuklar
Göçmen çocuklar
GİRİŞ
Her toplum çocuklarının güvende ve sağlıklı yetişebilmesi için uygun aile,
çevre ve toplum koşullarının sağlanmasını öngörür. Ancak her toplumda bu
koşulların yeterli düzeyde sağlanamadığı dezavantajlı ve risk altında çocuklar
vardır. Bazen ailelerin çeşitli nedenlerle çocukları için uygun olanakları
sağlayamaması, bazen de toplumun çocukları yetiştirmede elverişli formal ve
informal kaynakları oluşturamamasından dolayı çocuklar için gerekli güvenli ortam
sağlanamaz (Taşdelen ve ark., 2016).
“Risk altındaki” kavramı, çocukları ve gençleri tanımlamak için kullanılmakta
ve güçlü bir sezgisel anlam taşır. Bununla birlikte, kavramın tutarlı bir tanımı
yoktur ve belirli grupları etiketlemek için kullanıldığı söylenebilir. Buna rağmen
yaygın olarak kullanılmaktadır.
Konu ile ilgili çalışan bilim insanları, bazı çocukların diğer çocuklardan çok
daha yüksek risklerle karşı karşıya olduğunu vurgular. Bazı bilim insanları ise,
çocukların kendilerini risk altında görmemesi gerektiğini, aksine çocukların içinde
geliştiği ortamları riskli görmesi gerektiğini ileri sürer.
Çocukların
korunmasında,
ebeveynlerden,
akrabalardan ve •Ailenin risk altında olduğu söylenebilir. Aile çocukların gelişimi
Örnek
•Yüksek bir suç oranına ve düşük bir eğitim oranına sahip bir
Örnek
Duygusal
Fiziksel istismar
istismar
Örnek
çekme fiziksel istismara örnek verilebilir.
Çocukların suça
yöneliminde sosyal,
psikolojik ve biyolojik
faktörler etkilidir.
Şekil 4.2. 2013-2017 Yılları Arasında Güvenlik Birimine Gelen ve Getirilen Çocuk
Sayıları (TÜİK, 2017)
ÇALIŞAN ÇOCUKLAR
Hayatını kazanmak ya da aile bütçesine katkıda bulunmak amacıyla on beş
yaş altında çalışma hayatına atılan çocuklara “çalışan çocuk” denilmektedir.
Dünyada milyonlarca çocuk sağlık, güvenlik ve refahları açısından tehlike oluşturan
olumsuz koşullar altında çalışır. Çocuk işçiliği; çocukların zihinsel, fiziksel, sosyal
veya ahlaki gelişimleri açısından tehlikeli ve zararlı, okula düzenli bir şekilde
15 yaşından küçük devam etmelerini ve potansiyellerini ortaya koymayı engelleyen ve onları
çocuklar “çalışan çocukluklarından mahrum bırakan bir durumu ifade eder (Khakshour ve ark.,
çocuk” kapsamında
2015).
değerlendirilir.
Uluslararası Çalışma Örgütü’nün yaptığı araştırmada, 2016 yılında 5-17 yaş
arasındaki çalışan çocuklarla ilgili istatistikler Tablo 4.1’de verilmiştir (Uluslararası
Çalışma Örgütü, 2017).
Öz aile
yanında
bakım
Kurum bakımı
•Çocuk yuvası Bakım
Koruyucu
•Yetiştirme yurdu Yönteml
aile
•Çocuk evi eri
Öz aile yanında bakım, •Çocuk evleri sitesi
çocuklara sunulan
bakım yöntemleri
Evlat
içinde çocukların
edindirme
gelişimleri açısından en
önemli bakım
yöntemidir. Şekil 4.3. Korunmaya Muhtaç Çocuklara Sunulan Bakım Yöntemleri
bakım yöntemidir. Bu hizmetten, ailesi veya yakın akrabaları olan ancak belli bir
süre korunması gereken çocuklar yararlanabilir. Çocuğun kendi ailesi yanında
kalmasının mümkün olmadığı durumlarda diğer bakım yöntemleriyle çocuğun
bakımı sağlanır.
Evlat edindirmeden, Aile ortamına ulaşmanın yollarından biri de, bakıma ve korunmaya muhtaç
genellikle ailesi bir çocuğun geçici olarak veya ailelerinin ilgilenebilecekleri süreye kadar bir aileye
olmayan ya da aile yerleştirilmesidir. Koruyucu bakım, en azından özellikle aileleri olmayan ya da aile
yanında yaşama imkânı yaşamlarında sorun yaşayan çocuklar için aile yaşamı deneyimi sunmaktadır
olmayan çocuklar (Lawrence ve ark., 2006; Mohd ve Kadir, 2012).
yararlandırılır.
Koruyucu aileler, aileye benzeyen bir çevre oluşturmak amacıyla kendi
biyolojik ana-babalarıyla aynı evde kalamayan çocuklara kendi evleri dışında tam
günlük aile bakımı sağlamaktadırlar (Çiftçi, 2019). Koruyucu ailelik evlat
edinmenin ön koşulu olduğundan, koruyucu aile adayları daha çok evlat edinmek
istedikleri çocuklara koruyucu ailelik yaparlar (Yıldırım Doğru ve Durmuşoğlu
Saltalı, 2014).
Evlat edindirme ise, biyolojik ebeveynleri kendileri için bakım sağlayamayan
Günümüzde kurum
ya da sağlayamayacak olan çocukların karşı karşıya kaldığı sorunlar için oldukça
bakımında çocuk yuvası
ve yetiştirme yurtlarının başarılı bir toplumsal çözümdür (Brodzinsky, 1993). Evlat edindirmeden, genellikle
yerini çocuk evleri ve ailesi olmayan ya da aile yanında yaşama imkânı olmayan çocuklar yararlandırılır.
çocuk evleri sitesi Evlat edindirmede evlat edinen ile çocuk arasında yapay bir soy bağı kurulur ve
almıştır. çocuğun velayeti evlat edinene geçer. Evlat edindirme ile koruyucu aile arasındaki
farklar ise şu şekildedir:
Evlat edindirmede çocuk ile yapay bir soy bağı kurulurken, koruyucu aile
uygulamasında böyle bir durum söz konusu değildir.
Evlat edindirme nispeten kalıcı, koruyucu aile çocuk reşit oluncaya kadar
devam eder.
Evlat edindirmede evlat edinen çocuğun ihtiyaçlarını kendisi karşılarken,
koruyucu aileler isterlerse çocuğun bakımı için ücret alabilir.
Tablo 4.2. Evlat Edindirilen ve Koruyucu Aileye Verilen Çocuk Sayılarının Yıllara Göre
Dağılımı
Bireysel
Etkinlik
• Korunmaya muhtaç çocuklar için yeni bir bakım yöntemi
geliştirmeniz istense, ne gibi uygulamalara yer verirsiniz.
Açıklayınız.
Çocuk evleri sitesi (sevgi evi), aile ortamına benzer yapılardır ve ilişki sistemi
içerisinde çocukların yetiştirilebileceği küçük müstakil binalardan oluşturulan site
içerisinde hizmetin verildiği kurum bakımı modelidir (Başer, 2013). Çocuk evleri
sitesi çocuk yuvalarına benzer kuruluşlardır. Ancak çocuk yuvaları büyük binalar
içinde çocuklara bakım hizmeti verirken bu site aynı yerde bulunan birden fazla
küçük binadan oluşturulmuştur (Yıldırım, 2017).
GÖÇMEN ÇOCUKLAR
Göç, bireyin yaşadığı sosyo-kültürel çevreden ayrılıp başka bir çevreye
yerleşmesi ve yaşamını bu coğrafi bölgede devam ettirmesi şeklinde tanımlanabilir
(Nyberg Sorensen ve ark., 2012).
“Göçmen” terimi ise, başta ekonomik nedenler ve yaşadığı toplumda ortaya
çıkan sosyal sorunlar olmak üzere çeşitli nedenlerle yaşadığı yeri terk ederek başka
bir yerleşim yerine göç eden kişiler için kullanılır (Olcay, 2012).
Göçmenler kendi Göçmen statüsünde göç eden kişiler, göç kararını kendi özgür iradesi ile
iradeleri ile göç almakta, göçe zorlanmamaktadır. Bu yönüyle göçmenler mülteci ve sığınmacı
ederken, mülteci ve statüsünde olan kişilerden farklılık gösterir.
sığınmacılar, zorunlu
nedenlerle göç ederler. Mülteciler hayatlarını kurtarmak ya da özgürlüğünü korumak için kaçmak
zorunda kalırken; göçmenler, uluslararası bir sınır boyunca hareket eden, yurt
dışında bulunan aile bireylerine katılmak, geçimini sağlamak ve doğal bir
felaketten kaçmak için göç ederler. Göç ettikleri ülkede yaptıkları sığınma
talepleri, ilgili devlet tarafından kabul edilinceye kadar geçen sürede bireyler o
ülkede sığınmacı statüsünde bulunurlar.
Sığınmacı, mülteci olarak bir ülkeye kabul edilmek için başvuran kişilerdir
(Aydoğdu, 2019). Hangi statüde göç edilirse edilsin göç olayı birçok sorunu
beraberinde getirir (Gürsoy ve ark, 2017).
Göçler; iç-dış göçler, geçici-sürekli göçler, bireysel-kitlesel göçler olarak
farklı şekillerde yaşanmaktadır. Göçe neden olan etmenler incelendiğinde ise, göç
olayında yoksulluk, işsizlik, kıtlık, kuraklık, doğal afetler, savaş, siyasi baskılar,
Sığınmacı, mülteci sosyal eşitsizlikler, ekonomik krizler, eğitim yetersizliği, altyapı eksikliği, tarımda
olarak bir ülkeye kabul sanayileşme, kentleşme, hızlı nüfus artışı, iş olanakları, kaliteli eğitim ve sağlık
edilmek için başvuran hizmetlerine kavuşma isteği, haberleşme ve ulaşım imkânlarındaki gelişmeler,
kişilerdir.
sosyal ve kültürel olanaklardan yararlanma isteği gibi hem çekici hem de itici
faktörlerin etkili olduğu söylenebilir.
Göçmen ailelerin eğitim, sağlık, barınma, istihdam, kültürler arası
uyuşmazlık ve güvenlik gibi baş etmek zorunda oldukları sorunlar, göç olayından
DEĞERLENDİRME SORULARI
1. Aşağıdakilerden hangisi risk gruplarından biri değildir?
a) Göçmen çocuklar
b) Başarısız çocuklar
c) Korunmaya muhtaç çocuklar
d) İhmal ve istismara uğrayan çocuklar
e) Çalışan çocuklar
2. Evlat edindirme yönteminde aşağıdakilerden hangisi evlat edinen
açısından bir fayda olamaz?
a) Ailesinin soyunun devam etmesine olanak tanıması
b) Çocuğun aile ortamında yaşamasına imkân vermesi
c) İstenilen cinsiyette çocuğa sahip olma
d) Yalnızlığa çözüm bulma
e) Mirası bırakabilecek bir çocuğa sahip olma
3. Aşağıdakilerden hangisi fiziksel istismara örnek olarak verilebilir?
a) Korkutma
b) Tehdit etme
c) Saç çekme
d) Lakap takma
e) Reddetme
4. Risk altında bulunan çocuklar için aşağıdakilerden hangisi söylenemez?
a) Dikkat düzeyleri yüksektir.
b) Davranış bozuklukları vardır.
c) Aile içi sorunları vardır.
d) Ekonomik yoksunluk çekmektedirler.
e) Akran grupları tarafından reddedilmektedirler.
Cevap Anahtarı
1.b, 2.b, 3.c, 4.a, 5.e, 6.c, 7.c, 8.d, 9.a, 10.d
YARARLANILAN KAYNAKLAR
Agarwal, D. (2018). Juvenile delinquency in India-latest trends and entailing
amendments in juvenile justice act. PEOPLE: International Journal of Social
Sciences, 3 (3), 1364-1383.
Akduman, G., Akduman, B., & Cantürk, G. (2007). Ergen suçluluğunda bazı kişisel
ve ailesel özelliklerin incelenmesi. Orijinal Araştırma. Türk Pediatri
Arşivi, 42 (4), 156-161.
Akkuş, P. (2017). Sosyal Risk Altındaki Çocuklar İçin Sosyal Hizmetler: 2000
Sonrasına İlişkin Bir Değerlendirme. Çocuk ve Medeniyet Dergisi, 1(2), 57-
79.
Alpaslan, A. H. (2014). Çocukluk döneminde cinsel istismar. Kocatepe tıp
dergisi, 15 (2), 194-201.
Anderson Moore, K. (2006). Defining the term “at risk”. Child Trends: Washington
D.C. (Research-to-Results).
Aral, N.(1997). Fiziksel İstismar ve Çocuk. Ankara:Tekışık Veb Ofset Tesisleri.
Aral, N. ve F. Gürsoy. (2001). Çocuk Hakları Çerçevesinde Çocuk Hakları ve
İstismarı,” Milli Eğitim Dergisi, 151, 36-40.
Aydoğdu, F. (2019). Göçmen aile çocuklarının uyum düzeylerine sosyal uyum
eğitim programının etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Aydoğdu, F., & Gürsoy, F. (2018). Çocuk Evi ve Ailesi Yanında Kalan Ergenlerin
İhtiyaç Doyum Düzeylerinin İncelenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar
Dergisi, 22(1), 59-84.
Baş, M., Molu, B., Tuna, H.İ., Baş, İ. (2017). Göç eden ailelerin sosyo-kültürel ve
ekonomik değişiminin kadın ve çocuk yaşamına etkisi. Itobiad: Journal of
the Human & Social Science Researches, 6 (3): 1680-1693.
Başer, H. (2013). Çocuk Refahı Alanında Yeni Hizmet Modeli "Çocuk Evleri". Yüksek
Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Baykoç Dönmez, N. (2014). Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim. (Editör
Necate BAYKOÇ DÖNME). Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim (s.19-
27): Ankara: Eğiten Kitap.
Baysan Arabacı, L., & Taş, G. (2017). Çocuklarda Suça Sürükleyen Faktörler, Ruhsal
Problemler ve Hemşirelik Bakımı. Journal of Psychiatric Nursing, 8 (2), 110-
117.
Bocar, A. C., Mercado, M., Macahis, J., & Serad, N. (2012). Common factors of
juvenile delinquent acts. Available at SSRN 2191280.
Brodzinsky, D. M. (1993). Long-term outcomes in adoption. The future of
children, 3(1), 153-166.
Bülbül, S., & Doğan, S. (2016). Suça sürüklenen çocukların durumu ve çözüm
önerileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 59, 31-36.
Çam Köker, E. (2010). Sosyal inceleme ve mesleki raporlarda suça itilen çocuklar:
koruma bakım ve rehabilitasyon merkezleri örneği. Yüksek Lisans Tezi.
Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Çiftçi, M. (2019). Korunmaya Muhtaç Çocuk Dostu Kentler Sıralama
Çalışması. Cataloging-In-Publication Data, 532-537.
Dağlıoğlu, A. (2009). Çalışan Çocukların Yaşam Koşulları Ve Örgün Eğitim Yoluyla
Topluma Kazandırılması (Ankara İli Şereflikoçhisar Yatılı İlköğretim Bölge
Okulu Örneği). Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri
Enstitüsü, Ankara.
Dubowitz, H., Feigelman, S., Lane, W., & Kim, J. (2009). Pediatric primary care to
help prevent child maltreatment: the Safe Environment for Every Kid
(SEEK) Model. Pediatrics, 123(3), 858-864.
Durmuşoğlu Saltalı, N. (2014). Çocuk İstismarı ve İhmali. Çocuk Hakları ve Koruma
(Ed. Sunay Yıldırım Doğru).2. Baskı. Ankara: Eğiten Kitap.
Gürsoy, F. ve Aydoğdu, F. (2016). The Situation of the Children's Home in Turkey
(Ed. Çamlı, A.A, Ak, B., Arabacı, R. ve Efe, R.) Recent advances in health
sciences. St. Kliment Ohridski University Press Sofia. ISBN 978-954-07-
4136-9.
Gürsoy, F., Aydoğdu, F., Aysu, B., Aral, N. (2017). Göçmen Çocukların Kaygı
Düzeylerinin Karşılaştırılmalı İncelenmesi. Journal of Research in Education
and Teaching, 6(3): 113-127.
Jacobi, G., Dettmeyer, R., Banaschak, S., Brosig, B., & Herrmann, B. (2010). Child
abuse and neglect: diagnosis and management. Deutsches Arzteblatt
International, 107(13), 231.
Johansson, J. (2009). Causes of Child Labour: A case study in Babati town,
Tanzania.
Johnson, E. J., & James, C. (2016). Effects of child abuse and neglect on adult
survivors. Early child development and care, 186 (11), 1836-1845.
Khakshour, A., Ajilian Abbasi, M., Sayedi, S. J., Saeidi, M., & Khodaee, G. H. (2015).
Child labor facts in the worldwide: A review article. International Journal
of Pediatrics, 3(1.2), 467-473.
Kılıç, A., & Özçetin, M. (2018). Çocuk İstismarı ve İhmalini Önlemede Kanıta Dayalı
Yaklaşımlar. Fırat Tıp Dergisi, 23 (3), 107-112.
Koçak, C., & Büyükgönenç, L. (2011). Toplumdaki bireylerin çocuk istismarı ve
ihmaline yönelik bilgi ve görüşleri. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi, 4(1), 89-104.
Konuk Er, R. (2014). Suça İtilen Çocuklar. Çocuk Hakları ve Koruma (Ed. Sunay
Yıldırım Doğru).2. Baskı. Ankara: Eğiten Kitap.
Lawrence, C. R., Carlson, E. A., & Egeland, B. (2006). The impact of foster care on
development. Development and psychopathology, 18(1), 57-76.
Metin, N. (2012). Özel Gereksinimli Çocuklar. (Editör Nilgün METİN). Özel
Gereksinimli Çocuklar (s.1-10).Ankara: Maya Akademi.
Mohd, A., & Kadir, N. A. (2012). Protection of children in Malaysia through foster
care legislation and policy. International Journal of Social Sciences and
Humanity Studies, 4(1), 63-72.
Nalbant, A., & Babaoğlan, E. (2016). Risk Altındaki Öğrenciler: Yozgat Örneği. E-
Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 7(3), 11-30.
Nyberg–Sørensen, N., Hear, N. V., & Engberg–Pedersen, P. (2002). The migration–
development nexus evidence and policy options state–of–the–art
overview. International migration, 40(5), 3-47.
Olcay, Z. (2012). Mülteci-göçmen belirsizliğinde iklim mültecileri. Türkiye Barolar
Birliği Dergisi, 99, 229-240.
Özpak, A. M., Tekin, O., Arslan, İ., Gürhan, B., Özdaş, M. S., Çelik, M., ... & Fidancı,
İ. (2017). Engelli Çocuk Sahibi Olan Ebeveynlerin Sağlıklı Yaşam Biçimi
Davranışlarının İncelenmesi. Konuralp Tıp Dergisi, 9(3), 188-195.
Runyan, D., Wattam, C., Ikeda, R., Hassan, F., & Ramiro, L. (2002). Child abuse and
neglect by parents and other caregivers.
Seydel, E. H., Yıkılkan, H., & Görpelioğlu, S. (2016). Engelli çocuk yakınlarının
gereksinimleri ve mevcut hak ve hizmetlerden yararlanma durumları [The
Needs of the relatives of children with disabilities and situations of
benefiting from the existing rights and services]. Smyrna Tıp Dergisi, 47-
52.
Şenocak, H. (2006). Korunmaya Muhtaç Çocuklara Sağlanan Bakım
Yöntemleri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (51), 177-228.
Taner, Y., & Gökler, B. (2004). Çocuk istismarı ve ihmali: Psikiyatrik yönleri. Acta
Medica, 35(2), 82-86.
Taşdelen, H., Turhan, M., Erikci, M., & Özkan, S. (2016). Okullardaki Dezavantajlı
ve Risk Altındaki Çocuklar, MEB Projesi, Konya.
Top, K. (2010). Suça İtilen Çocuklarda Akıl ve Ruh Sağlığı Problemlerinin Yaygınlığı
ve Çeşitliliği. Yüksek Lisans Tezi. Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, İstanbul.
Türkiye İstatistik Kurumu. (2017). Güvenlik Birimine Gelen ve Getirilen Çocuklar.
http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=27609.
Wang, X. (2017). Parental Migration And Children’s Emotional Well-Being: A Study
Of Migrant Children In China’s Urban Areas (Doctoral dissertation,
Georgetown University).