Προτεινόμενες ασκήσεις δραματοποίησης για παιδιά με ΔΑΦ

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΡΟΘΕΡΜΑΝΣΗΣ
1. Κινητικά παιχνίδια
Τα παιδιά περπατούν ελεύθερα στο χώρο. Σταματούν με το χτύπημα του τυμπάνου.
Με τα δύο χτυπήματα να κινούνται στο χώρο και χαιρετούν όποιον συναντούν
απέναντι τους και λένε το όνομά τους με ένα κούνημα του κεφαλιού. Η διαδικασία
επαναλαμβάνεται με τις εξής οδηγίες: με ένα χαμόγελο, με τα μάτια, με χειραψία,
με υπόκλιση.

2. Tempo
Μαθαίνω να περπατώ πάρα πολύ αργά και είναι ο αριθμός 1
Μαθαίνω να περπατώ αργά και είναι ο αριθμός 2

Μαθαίνω να περπατώ κανονικά και είναι ο αριθμός 3

Μαθαίνω να περπατώ γρήγορα και είναι ο αριθμός 4

Μαθαίνω να περπατώ πολύ γρήγορα είναι ο αριθμός 5
Τα παιδιά μαθαίνουν να περπατούν και να αναγνωρίζουν τον ρυθμό και να τον
ταυτίζουν με τον αριθμό που αντιστοιχεί.

3. Συνθήκες
Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια δίνει τις συνθήκες :
«Έχει γυαλιά κάτω και είμαι ξυπόλητος»
«Είμαι στο νερό σε ένα ποτάμι, θέλω να περάσω απέναντι και το νερό είναι μέχρι
τον αστράγαλο, είναι ορμητικό, έχει ανηφόρα»
«Φεύγω από το σούπερ μάρκετ και κουβαλάω σακούλες με βαριά πράγματα»
«Είμαι γέρος και περπατάω με το μπαστούνι μου»
Σε κάθε συνθήκη τα παιδιά δραματοποιούν.
4. Ανίχνευση σκέψης
Επεξεργασία των συναισθημάτων χαρά, λύπη, θυμός, φόβος.
Τα παιδιά περπατούν ελεύθερα στο χώρο και ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια
αφηγείται ένα γεγονός και ζητάει από τα παιδιά να σταματήσουν μόλις ακούσουν
το ένα παλαμάκι. Στη συνέχεια ακουμπάει ένα – ένα τα παιδιά και ζητάει να πουν
τη σκέψη τους. Παραδείγματα θεμάτων επεξεργασίας:
«Περπατάτε στο δάσος και ξαφνικά βλέπετε ένα φίδι. Τι σκέφτεστε;»
«Είδατε μια πελώρια τούρτα. Τι σκέφτεστε;»
«Χάσατε το λεωφορείο για να πάτε στη σχολική εκδρομή. Τι σκέφτεστε;»
Μαλώσατε με τον καλύτερο σας φίλο. Τι σκέφτεστε;»

5. Παιχνιδάκι κρύο-ζέστη
Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια κρύβει ένα μικρό αντικείμενο στην αίθουσα. Τα παιδιά
ψάχνουν να το βρουν. Οι εμψυχωτές λένε «ζέστη» όταν κάποιος πλησιάζει πάρα
πολύ κοντά και «κρύο» όταν απομακρύνεται από το κρυμμένο αντικείμενο.

6. Καθρέφτες
Τα παιδιά περπατούν ελεύθερα στο χώρο, με τον ήχο του τυμπάνου σταματούν και
γίνονται ζευγάρι με κάποιον που είναι κοντά τους. Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια
τους εξηγεί ότι ένας από το ζευγάρι κάνει διάφορες κινήσεις με το σώμα του και
εκφράσεις προσώπου και ο άλλος μιμείται ακριβώς το ίδιο σαν να είναι καθρέφτης.
Μπορούν να δουλευτούν τα πέντε συναισθήματα λύπη, χαρά, φόβος, θυμός και
αγάπη. Τα ζευγάρια αλλάζουν σε κάθε συναίσθημα.

7. Ανίχνευση σκέψης-παγωμένες εικόνες

Τα παιδιά κινούνται στο χώρο. Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια ρωτάει τι σας έρχεται
στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη «νησί»; «Πώς το φαντάζεστε;» «Μήπως ξέρετε
κάποιο νησί;» Με τον ήχο σταματούν τα παιδιά και δημιουργούν παγωμένες
εικόνες. Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια αγγίζει τα παιδιά και προσπαθεί να
ανιχνεύσει τις σκέψεις τους.
8. Παιχνίδι με τα νησιά
Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια τοποθετεί στο πάτωμα τόσα χαρτιά όσα είναι και τα
παιδιά. Τα χαρτιά αυτά είναι μικρά νησιά και γύρω- γύρω υπάρχει θάλασσα. ο
εμψυχωτής/η εμψυχώτρια ζητάει από τα παιδιά να κολυμπήσουν, να κάνουν
βουτιές να ψάξουν για κοχύλια αλλά χωρίς να πατήσουν πάνω στα νησιά. Με την
παύση της μουσικής τα παιδιά πρέπει να πατήσουν πάνω στα νησάκια. Η άσκηση
γίνεται αρκετές φορές και ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια αφαιρεί χαρτιά-νησιά με
σκοπό να ανέβουν 2 με 3 παιδιά.

9. Οι 5 χαιρετισμοί:

Τα παιδιά περπατούν στο χώρο με το χτύπημα του τυμπάνου τα παιδιά σχηματίζουν

ζεύγη και ακολουθούν τις οδηγίες του εμψυχωτή/ της εμψυχώτριας. Η διαδικασία
επαναλαμβάνεται 5 φορές για τους παρακάτω χαιρετισμούς.

Χειραψία απλή

Νεύμα με το πρόσωπο

Αμερικάνικος χαιρετισμός: αγκαλιά και χτύπημα στην πλάτη

Κινέζικος χαιρετισμός: χέρια στο στήθος, ενωμένα και σκύβουμε

Ινδιάνικος χαιρετισμός: χέρια σαν σε χειραψία αλλά κράτημα στον καρπό

10. Παιχνίδι κίνησης και μνήμης

Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια εξηγεί τους κανόνες του παιχνιδιού. Όταν τα παιδιά
ακούσουν Ζου = περπατάω/ Στοπ= σταματάω/ Μπουμ= πέφτω/Κρακ = σηκώνομαι.
Τα παιδιά περπατούν ελεύθερα στο χώρο και ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια λέει τα
συνθήματα.

11. Παιχνίδι με μαντήλι

Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια κλείνει τα μάτια ενός παιδιού με ένα μαντήλι. Στη
συνέχεια σιωπηρά διαλέγει ένα άλλο παιδί. Το παιδί με τα κλεισμένα μάτια
προσπαθεί να μαντέψει ποιος είναι μπροστά του με την αίσθηση της αφής.
12. Συνθήκες-κινητικές δραστηριότητες:
Με τον ήχο του τυμπάνου τα παιδιά σταματάμε και ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια
δίνει τις παρακάτω συνθήκες και τα παιδιά αποτυπώνουν με το σώμα τους και την
κίνηση.
Κάνω ηλιοθεραπεία

Περπατάω σε κινούμενη άμμο

Κρατάω πολύ βαριά ψώνια

Ρίχνει χαλάζι

Περπατάω σε καρφιά
Περπατάμε αργά/γρήγορα/στις μύτες/στις φτέρνες
Κρατάμε κάτι βαρύ/καυτό/ελαφρύ
Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά

Ακουμπάμε το κεφάλι/τα γόνατα

Κάνουμε τον παππού/το μωρό

13. Μαέστρος
Τα παιδιά χωρίζονται σε 2 ομάδες. Κάθε ομάδα διαλέγει από ένα γνωστό σε όλους
τραγουδάκι. Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια ζητάει με το τρία να τραγουδήσουν
ταυτόχρονα τα τραγούδια τους και οι δύο ομάδες.

14. Βασιλιά –βασιλιά με τα 12 σπαθιά

Ένα παιδί κάθεται κάπου ψηλά και κάνει τον Βασιλιά. Τα υπόλοιπα κάθονται
μπροστά του και ρωτούν: Βασιλιά- βασιλιά με τα δώδεκα σπαθιά, τι δουλειά; Και ο
Βασιλιάς απαντάει: Τεμπελιά! Τότε τα παιδιά συνεννοούνται μεταξύ τους και
παριστάνουν χωρίς να μιλούν (κάνοντας παντομίμα), ότι κάνουν μια δουλειά.
Ταυτόχρονα ρωτούν πάλι: Βασιλιά- βασιλιά με τα δώδεκα σπαθιά, τι δουλειά; Ο
βασιλιάς πρέπει να μαντέψει τι δουλειά κάνουν τα παιδιά. Αν δε το βρει τα παιδιά
φωνάζουν όχι και συνεχίζουν μέχρι να το βρει. Όταν τελικά ο βασιλιάς μαντέψει, τι
δουλειά κάνουν, τότε τα παιδιά φωνάζουν «ναι» και σκορπίζουν τρέχοντας. Ο
βασιλιάς τότε πρέπει να πιάσει ένα παιδί κυνηγώντας το, για να τα φυλάξει
βασιλιάς. Έτσι το παιχνίδι συνεχίζεται.

15. Γάτα-γατούλα τι χρώμα ζητάς;

Ένα παιδί είναι γάτα και τα άλλα παιδιά είναι απλωμένα παντού και ρωτάνε: Γάτα,
γατούλα τι χρώμα ζητάς; λέει ας πούμε πράσινο κι όλα τα παιδιά τρέχουν να
ακουμπήσουν κάτι πράσινο. Αν ένα παιδί δεν πιάσει πράσινο χρώμα, η γάτα το
κυνηγάει κι αν το πιάσει, γίνεται αυτό γάτα.

16. Ο αρχηγός
Τα παιδιά είναι σε κύκλο. Ένα από τα παιδιά βγαίνει έξω από την αίθουσα για να
μην ακούσει ποιον θα διαλέξει η ομάδα για αρχηγό. Ένα από τα παιδιά του κύκλου
ορίζεται ως αρχηγός. Το άλλο παιδί μπαίνει στον κύκλο. Ρόλος του αρχηγού είναι να
κάνει κινήσεις και οι υπόλοιποι τον μιμούνται. Το παιδί που είναι στη μέση ψάχνει
να βρει ποιος είναι ο αρχηγός.

17. Ο ψαράς
Τα παιδιά περπατάνε στο χώρο. Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια εξηγεί τους κανόνες:
Λιμάνι= μένουμε ακίνητοι, κύματα =πιανόμαστε και κινούμε τα χέρια πάνω-κάτω
σαν τα κύματα, σαρδέλες = πέφτουμε κάτω και κολυμπάμε, ψάρεμα= περπατάμε
ελεύθερα στο χώρο.

18. Χωρισμός της ομάδας

Τα παιδιά είναι σε ετοιμότητα και περπατούν ελεύθερα στο χώρο. Ο εμψυχωτής/η
εμψυχώτρια λέει 5 κεφάλια, 4 μύτες, 4 γόνατα, 2 αγκώνες. Τα παιδιά προσπαθούν
να ενώσουν τα μέλη που λέει η εμψυχώτρια και με αυτόν τρόπο δημιουργούνται τα
ζευγάρια.
ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ
1. Παιχνιδάκι μνήμης και παρατήρησης
Τα παιδιά κάνουν ησυχία και παρατηρούν ο ένας τον άλλο. Κλείνουν τα μάτια και ο
εμψυχωτής/η εμψυχώτρια βγάζει ένα παιδί από την αίθουσα χωρίς τα υπόλοιπα να
το αντιληφθούν. Τα παιδιά παρατηρούν και τελικά βρίσκουν ποιος λείπει και τότε
κάνουμε και άλλες ερωτήσεις όπως τι φοράει, τι χρώμα μαλλιά έχει κλπ.

2. Συνεχίζω την ιστορία

Τα παιδιά κάθονται σε κύκλο. Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια λέει κάτι και πρέπει ο
επόμενος να συνεχίσει έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια ιστορία.

3. Αφήγηση παραμυθιού
Τα παιδιά ξαπλώνουν στο χαλί και στις μαξιλάρες και κλείνουν τα μάτια τους. Ο
εμψυχωτής/η εμψυχώτρια εξηγεί στα παιδιά ότι θα τους αφηγηθεί ένα παραμύθι
και θα κάνει κάποιες παύσεις. Ζητάει από τα παιδιά να προσέχουν και όταν θα
σταματάει την αφήγηση τα παιδιά να κάνουν διάφορους ήχους και κινήσεις.
«Το σαλιγκάρι και το μεγάλο ταξίδι»
Το μικρό σαλιγκάρι ζούσε πάνω στα βουνά της Πίνδου και είχε έναν καημό. Ήθελε
πολύ να ταξιδέψει, να πάει και να πάει σε μέρη μακρινά, λαμπερά και αλαργινά. Να
πάει στο μακρινό φεγγάρι, ακόμη και πιο μακριά, στον πλανήτη Άρη. Να βρει την
απόλυτη ευτυχία και μια όμορφη συμβία. Ήθελε πολύ να πάει σε μια μεγάλη πόλη
με φώτα και πολυκοσμία, να νιώσει κι εκείνο κάπως και κάτι!
Μια μέρα χαιρέτησε φίλους και γνωστούς και σχεδόν αξημέρωτα και πρωί-πρωί
πήρε τους δρόμους για το μεγάλο ταξίδι. Παίρνει δρόμους, παίρνει μονοπάτια και
γλείψε-γλείψε περπατά…..
Από τα μέρη της Πίνδου και τα δάση περνά σε πόλεις και χωριά. Φτάνει στην Αθήνα
και δεν βρίσκει άδεια ούτε μια γωνία, ούτε μια πλατεία. Ευτυχώς σε μια παλιά
συνοικία, που έχει ένα θέατρο και πολλές αρχαίες κολόνες, βρίσκει μια καρέκλα και
ανεβαίνει και στρογγυλοκάθεται.
«Α αυτό είναι ζωή!!!» Λέει κι απλώνεται όσο μπορεί ν’ απλωθεί ένα σαλιγκάρι,
δηλαδή σχεδόν διπλασιάστηκε. «Δεν πάω πουθενά , εδώ θα μείνω. Εδώ είναι η
απόλυτη ευτυχία». Πρωί-πρωί άνοιξε τα μάτια του κι έκανε να σηκωθεί. «Παναγία
μου !» είπε. Τι αγριοφωνάρες ήταν αυτές! Κορναρίσματα, τριξίματα, φασαρία και
θόρυβος! Και κάτι παράξενες φωνές ανθρώπων!»
Δεν πρόλαβε να σκεφτεί κι ένας σιωπηλός και κατσούφης άνθρωπος πήρε την
καρέκλα και την έβαλε μαζί με τις υπόλοιπες. Το σαλιγκάρι ξαφνιάστηκε και
γαντζώθηκε στην καρέκλα.
«Ε, που με πας;» φώναξε.
« Δεν σε καταλαβαίνω! Τι λες;» απάντησε η ανθρώπινη φωνή κι έφυγε.
Το μικρό σαλιγκάρι τα χρειάστηκε. Κοίταξε γύρω του: όλα άγνωστα άγρια. Κανείς
δεν του μιλούσε, γιατί κανείς δεν ήξερε τη γλώσσα του. Κανείς δεν του έδινε
σημασία, γιατί κανείς δεν νοιαζόταν για ένα μικρό σαλιγκάρι! Ότι άκουγε ήταν
παράξενο και βάρβαρο στα αυτιά του, σαν μουρμουρητό και βουητό.
Μα δεν πέρασαν μέρες και το μικρό σαλιγκάρι σχεδόν ξέχασε να μιλάει τα
σαλιγκαρικά του. Γιατί σε ποιον να μιλήσει; Δίπλα του άνθρωποι βιαστικοί-σαν τις
ιστορίες μας- περνούσαν και δεν μιλούσαν. Άλλα σαλιγκάρια δεν είχε τριγύρω η
γειτονιά, μόνο κάτι πονηρές γάτες έτοιμες να βουτήξουν ότι κινείται.Πέρασαν
μέρες, δεν φάνηκε ούτε ένα σαλιγκάρι για μια σαλιγκοπαρέα, για μια
σαλιγκαροκουβέντα. Το μικρό σαλιγκάρι το πήρε απόφαση: θα γυρνούσε πίσω στης
Πίνδου τα δάση. Το χελιδόνι άλλωστε του το είχε πει από καιρό: δεν υπάρχει δρόμος
για την ευτυχία. Ευτυχία τελικά είναι ο δρόμος που πηγαίνεις με τους άλλους και όχι
μόνος. Ευτυχία είναι να παίζεις και να περνάς ωραία, πάντα με τους φίλους σου
παρέα.

Συγγραφείς: Ανδρέας Καρακίτσιος, Κρυσταλένια Καρακίτσιου,

Τίτλος βιβλίου: Εννιά και μία ιστορίες δίχως φλυαρίες
Εκδόσεις: Διάπλαση

4. Αφήγηση ιστορίας
Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια αφηγούνται την ιστορία αγάπης του Μ. Χατζηδάκι «Το
νησί των συναισθημάτων». Για την αφήγηση χρησιμοποιούνται κούκλες από
χαρτόνι και καλαμάκι που αντιπροσωπέυουν τα συναισθήματα.
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις
βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία
στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει :
"Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;". "Όχι, δεν μπορώ", απάντησε ο Πλούτος.
"Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα".
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία, που επίσης
περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. "Σε παρακαλώ βοήθησέ με",
είπε η Αγάπη. "Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου
χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου", της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
"Λύπη, άφησε με να έρθω μαζί σου". "Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να
μείνω μόνη μου", είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη, αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
"Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!". Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος
κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που
ξέχασε να τον ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασε στη στεριά, ο κύριος έφυγε και
πήγε στον δρόμο του. Η Αγάπη, γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη
βοήθησε, ρώτησε την Γνώση: "Γνώση, ποιος με βοήθησε;". "Ο Χρόνος", της
απάντησε η Γνώση. "Ο Χρόνος;", ρώτησε η Αγάπη. "Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;".

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: "Μόνο ο Χρόνος μπορεί να
καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη".

Ο εμψυχωτής/η εμψυχώτρια παροτρύνει τα παιδιά να περπατήσουν στο χώρο και

να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν με το σώμα αλλά και με το λόγο τους τις
παρακάτω εικόνες:

Το νησί βουλιάζει
Τα συναισθήματα επισκευάζουν τις βάρκες

Η Αγάπη μένει μόνη της και στενοχωριέται

Η Αγάπη ζητάει βοήθεια

Τα παιδιά δραματοποιούν τις παραπάνω καταστάσεις οι οποίες βασίζονται στην

ιστορία.

5. Παίξιμο Ρόλων: Ζητείται από τα παιδιά να παίξουν την Αγάπη, τον Πλούτο, την
Αλαζονεία, τη Λύπη, την Ευτυχία, τον Χρόνο.

6. Επίλυση προβλήματος-παιχνίδια ρόλων

Τα παιδιά χωρίζονται σε ζευγάρια. Στη συνέχεια καλούνται να επεξεργαστούν ένα
πρόβλημα. Θέλουν να παίξουν με το ίδιο τύμπανο. Να διεκδικήσουν και να
επιχειρηματολογήσουν για να πάρουν το τύμπανο. Πρέπει να βρουν μια λύση.

7. Παιχνίδι ρόλων
Τα παιδιά χωρίζονται σε ζευγάρια και διαλέγουν στην τύχη από ένα χαρτάκι. Σε
κάθε χαρτάκι γράφονται οι ρόλοι που καλούνται τα παιδιά να αναδείξουν. Οι ρόλοι
είναι δάσκαλος- παιδί, γονιός παιδί, γυμναστής-αθλητής. Τα παιδιά μόνα τους
χωρίς την παρέμβαση του εμψυχωτής/της εμψυχώτριας επιλέγουν ποιον ρόλο θα
υποδυθούν. Στη συνέχεια τους δίνεται το πρόβλημα που έχει προκύψει ανάμεσα σε
κάθε ζευγάρι ρόλων. Έτσι ανάμεσα στον γονιό και το παιδί το θέμα είναι ότι το
παιδί παίζει πολύ ώρα με το τάμπλετ και δεν διαβάζει τα μαθήματα του. Ανάμεσα
στον γυμναστή και τον αθλητή το πρόβλημα είναι ότι ο αθλητής αρνείται να
ολοκληρώσει την προπόνησή του. Τέλος, ανάμεσα στον δάσκαλο και τον μαθητή το
πρόβλημα είναι ότι ο μαθητής δεν κάνει τις ασκήσεις του.
8. Επαγγέλματα
Σε ένα κουτί υπάρχουν χαρτάκια πάνω στα οποία αναγράφονται κάποια
επαγγέλματα: δάσκαλος, γιατρός, τραγουδιστής, μάγειρας, ποδοσφαιριστής,
δάσκαλος καράτε, χορευτής, παρουσιαστής, σερβιτόρος, γεωργός. Κάθε παιδί
τραβάει ένα χαρτί επάγγελμα. Δεν το αποκαλύπτει στην ομάδα και το παρουσιάζει
με αυτοσχεδιασμούς στην ομάδα. Επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει και λόγια για να
μπει καλύτερα στον ρόλο.

9. Παιχνίδι-ρόλων.
Τα παιδιά χωρίζονται σε ζευγάρια. Κάθε ζευγάρι επιλέγει στην τύχη να παρουσιάσει
ένα από τα παρακάτω ζεύγη ρόλων:

Δάσκαλος-μαθητής/κομμωτής-πελάτης/σερβιτόρος-πελάτης/γιατρός-
ασθενής/σκηνοθέτης-ηθοποιός. Τα παιδιά μπορούν να έχουν στη διάθεση τους
διάφορα υλικά όπως καπέλα, φουλάρια, γυαλιά, κοσμήματα, κουζινικά κ.ά. για να
υποδυθούν τους ρόλους τους.

Στράτου Ε., (2016), Η συμβολή του Εκπαιδευτικού Δράματος στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων
παιδιών με Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, ΠΜΣ Δραματική Τέχνη
και Παραστατικές Τέχνες στην Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση – MA in Drama and Performing Arts
in Education and Lifelong Learning, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.